SACRORUM .· CONCILIORUM NOVrp AMPLISSIMA COLLECTIO v f 1 . - euros* IOANNES DOMINICpS MANSI / * ET POST 1P5IÜS MORTEM FLORENTINUS ET VENETUS EDITORES AB ANNO 1768 AD ANNUM 1798 PRIORES ÎRIG1NTA UNUM TOMOS EDIDERUNT NUNC AUTEM CONTINUATA ET DEO FAVENTE ABSOLUTA ,· cunrfriBus ' 1OANNB BAPTISTA MARTIN < B4CBBDOTB, ninf—OMM » CATHOUCA UMITBJUtfTATB LOeMJWBMW ' 5 rr R. P. LUDOVICO PETIT B OOMOBBBATIOMB AOOUBTOrUMA AB ίΛϋΜΡΠΟΟ. r TOMUS QUADRAGESIMUS SECUNDUS SYNODI ORIENTALES, 1865-1874 PARISIIS MDCCCCX. % EXPENSIS HUBERTI WELTER, BIBLIOPOLAE. > ! ' Γ ΑΙΜΟ Chbibti 1865-1867 Chiiiti Synodi Bucareatiéniies 127 ' v \ 2) Decisio respectu episcopi\itularis Neo­ phyti Scriban Γ33 11) 1866 augusti ! 1. Idem Cyrillo archiepiscopo montisSinai. 17 12) 1806 augusti 1ΐ\ Monachi Tsubanieoses patriarchae Hierosolymitano 17^ 3) Limite* propositi pro dioecesibus Ro. maniae 133 13) 1866 augusti 24., Monachi Sinaitae archiepiscopum a munere amovent 19 4) Legis forma pro examinandis ac 'typis edendis libris ecclesiastici! 135 14) 1866 octobris 3. Motiachi Tsubanien« ses patriarchae Hierosolymitano 21 5) Lex pro typico uniformando condita 137 6) Caeremoniae pro investitura ac installatione pontificum ecclesiae Rumeniae orthodoxae 137 16) 1866 decembris 21. srchiepiscopuo montis Sinai patriarchae \Hierosolymitano \ 23 1) -Principe decretura de ineundasynodo 131 7) Statutum circa vestitum clericalem 139 8) Regulae propositae pro ratione agendi synodos dioecesanas in causis ad disci­ plinam pertinentibus 141 9) Decretum synodo finem imponens 149 10) lægis forma pro clero saeculari paroe­ cias administrante 149' 11) Legis forma pro uniformanda hierarch i a ecclesiastica 151 12) Legis forma pro instituenda facultate theologica 151 13) Ix»gis forma pro aedificandis ecclesiis orthodoxis 155 14) Desiderata synodis generalis ecclesiae Rumenae 157 1866-1868 V ' INDEX CHRONOLOGICÜS TOMI XLII Synodi tum Hierosolymitanae tum Sinaiticae ad Cyrillum, montis Sinai archiepiscopum, a munere amovendum celebratae 1 1) 1866 februarii 20. Cyrillus patriarcha Hierosolymitanus Cyrillo archiepiscopo montis Sinai ] 2) 1866 martii 15. Sinaitarum relatio ad patriarcham Hierosolymitanum l 3) 1866 iunii 2. Cyrillus patriarcha Hiero­ solymitanus ad monachos Sinaitas 3 4) 1866 iunii 20. Monachi Sinaitae patri­ archae Hierosolymitano. 5 1866 iulii 5. Cyrillus archiepiacopus montis Sinai Cyrillo Hierosolymitano 7 6) 1866 iulii 7. Sinaitarum relatio ad pa­ triarcham Hierosolymitanum 9 7) 1866 augusti 1. Sinaitarum Tsubaniensium epistola ad patriarcham Hierosoly­ mitanum 11 5) 8) 1866 augusti 10. Sinaitarum epistola ad patriarcham Hierosolymitadùm 13 9) Eorum dem relatio eadem die data 15 10) 1866 augusti 11. Cyrillus Hierosolymi­ tanus Sophronio Constantinopçlitano 15 17) 1867 ianuarii 5. Patriarcha Hierosoly­ mitanus archiepiscopo montis Sina! 25 18) 1867 ianuarii 12. Monachi Sinaitae viIcario patriarchal! Constantinopolitano 25 19) 1867 ianuarii 21. Sinaitaruo^ rogatio pro deligendo novo archiepiscopb 27 20) 1867 ianuarii 29. Monachorum^Tsubaniensium rogatio in eodem negotio 29 21) 1867 februarii 27. Monachi Sinaitae patriarchae Constantinopolitano 31 22) 1867 martii 2. lidem eidem 31 23) 1867 martii 3. Synodus Constantino* politana monachis Sinaitis * 33 24) 1867 martii 8. Archiepiacopus montis Sinai patriarchae Hierosolymitane 35 25) 1867 martii 16. Cyrillus Hierosolymi­ tanus Cyrillo montis Sinai > 35 26) 1867 martii 16. Cyrillus Hierosolymi­ tanus Gregorio Constantinopolitano 37 27) 1867 martii 22. Cyrillus Hierosolymi­ tanus monachis Sinaitis 39 28) 1867 martii 27. Sinaitarum relatio ad patriarcham Hierosolymitanum 41 29) lidem eidem 43 30) 1867 aprilis 6. Patriarcha Hierosoly­ mitanus monachis Sinaitis 45 31) 1867 aprilis 15. Gregorius Constantinopolitanus Cyrillo Hierosolymitano 45 32) 1867 aprilis 27. Monachi SinaitarCynllo Hierosolymitano 47 33) 1867 aprilis 23. Sinaitarum apud pa­ triarcham Hierosolymitanum gravamina adversus Cyrillum archiepiscopum 49 34) 1867 mail 10. Cyrillus archiepiacopus montis Sinai patriarchae Hierosolymi­ tano 55 35) 1867 maii 12. Gregorius Cunstantinopolitanua Cyrillo Hierosolymitano 55 36) 1867 iunii 1. Cyrillus Hierosolymitanus Cyrillo montis Sinai 57 II « INDEX CHRONOLOGICÜS TQMI XLII OlBIBTI Cnaian 37) 1867 iunii 7. Monaehi Sinaitae Cyrille Hieroeolymftano 59 66) 1867 octobris.il. Hierothei Antiocheni rslatio ad Food Paaciam dota1' ‘ 117 i 67) 1807 octobres 14. Nie»nori· Alexandrini ’telatio ad eumdem data 119 38) 1867 Uunii 15. Cyrille· Hieroaolymitanus Gregorio Conatantinopolitano 61 39) 1867 iun^i 19. Synodus Hierosolymi­ tana rationem in causa Cyyilli - Sinaitaq indicanda tenendam decernit 63 40) 1867 iunii 91. Synodus Hierosolymi­ tana Gregorio Constantinopolitann 63 41) _lS6j>i 287 2) Caroli Pooten, archiepiaoopi Antibaroa- , eia et Seodrenaie delegati apoetolici ad aynodum allocuti^ . 349 22) 1868 feljruarii 8. Eugenia» Xarppotaseiu ad prorogem Aegypti 289 3) Decreta edita in provinciali live nktiontii ' - aynodo Albana aecunda 361 23) 1868 februarii 10. Rerum publiearum in Aegypto adminiater Eugenio Xero­ potameno 289 24) 1868 februarii 10. opiaoopo Peltuii <2 DeeTOtum quo aecundnm concilium Alba­ nam reoognoecitur 413 5) Apoatolicà iadulta pro poatulatia ia hac avnodov . 116' Idem Amphilochio 289 i ' I. Exerçptio a nonuujli» feetie de prae- ' oepto aervandi» 'eorumqua vigiliarum tranalati» 415 25) 1868 februarii 14. 3. Conatantinide· aodalitii'tlraôço-Aegyptii praeae» Eugenio Xeropotameno 291 1868 ’ 26) 1868 februarii 26. Collegii Graecorum in Kairo procuratore» Gregorio patriar­ chae Conatantinopolitano ' 291 27) 1870 menae maio. Sophroniua patri­ archa Alexandrino» creatur in locum II. Facoltaa ad dandam veniam exercendi mercatu» diebu futi» inita mo­ dum ‘ 416 ΙΠ. Facultu aquam pro baptiemate con­ ferendo benedicendi breviori for­ mula . 416 28) 1874 menae martio. Ordinatione» povae pro creando palnlrcha Alexandrino conditae 295 februarii 16. — Synodu» Conatantinopolitna , ad probanda» regula» pro adminiatrandi» 1 urbi» eccleeii» condita» 299 6) Appendix oonatitutionum ipoatolicarum ad Epiri eodeaiaa apoetaatium 417 1868 iulii 12. — Synodu» Conatantinopolitana •uper aponaalitii» ineundi» 303 186» februarii 24. — Synodu Conatantinopoli-* tana 307 1869 maii 16 - iunii 13. — Concilium Smyrnenae epiacoporum latini ritu» 307 1) Decretum aacrae congregationi» de Pro­ paganda flde *307 A. Benedicti papu XIV décréta auper pluribu diaciplinu capitibu pro in­ coli» regni Serviao. et finitimarum regionum 417 B. De boni» eccleaiarum quu aemel ab infidelibu occupata deinde in ehriatianorum poteatatem devenerunt 423 C. Albaniae epiacopia traditur methodia, qu aatagant. ut a catholici» illiua regionia »ua eccleaiia bona roetituaatir, vel aliquo modo auper illi» tranaigotur; et ai neutrum queat obtineri, facultu fit epiacopia derelinquendi fundo» fructuaque poaaeauribu, ooodemque abaolvendi a ceuuria ~~ 437 2) Litterae convocatoriae concilii Smyrnenai» ad archiepiacopo» et epiacopo» miaaae ’ 309 D. Ne chriatifidelaa aub Turearum ditione veraantu, ad occultandam chriatianao religionia profeaaionem, mahumetaaa nomina eibi imponant, iiaque ae com­ pellari patiantur 442 E. latruaione della aacra congregation de Propaganda fide per i miaaionarii - della Bulgaria, intorno alia pratioa de' kurbani, 1760 februarii 9 444 F. Decretum aacrae congregationi» de Propaganda fidei habitae die 31 ianuarii MDCCLXXIV, quo reproban­ tur nonnullae praxee chriatianorum occultorum mahumotanam vectam aimulantium, 1774 februarii 19 461 3) ActKooncilii Smyrnenai» 309 4) Decreta primi concilii Smyrnenaia 313 5) Patrum concilii litterae ad aanctiaaimum dominum noatrum * 325 6) Appendix ad acta et deereta concilii Smyrnenai» 327 A. Inatrootio pro libero matrimonio jun­ gendorum atatu ex parte aecunda, vo­ lumine tertio, operi» Di νβτιτκΜτ· ucioiVM Lnmnm Angeli Lucidi, Ro­ mae, typia aacrae congregationi» de Propaganda fida MDCCCLXVI 327 B. latruaione della Mera congregatione di Propaganda aul biure la meaaa 334 C. Ex oonatitutione Benedicti XIV Qoan . XX mum 8 auguati 1755 342 1869 maii 28. — Coaatitutio orgaanoa eccleeiae graeeo-orientali» Rameau in Hungaria et Traaailvania 169 1869 manae ianio. — Synodu Coaatantinopolitaaa 343 1870 aprilia 2. — Synodu Conatantinopolitana 343 1871 aeptembrie 5. — Synodu Conatantinopoli­ tana <· 343 ' 1872 februarii 9. — Synodu» Conatantinopolitaaa a qua prohibentur clericorum peregrino­ rum ordinatione» 951 1872 maii 5-14. — Concilium provinciale pri­ mum Alba-IiKenao et Fogaraaienae 453 1) Epiatola indictioni» concilii provinciae' eoeleriaetieae graeeo-catholicae Alba-Inlienaia et Fogarnaienaia 464 2) Serie» eorum, quae tum in .oongregotionibua generalibu» tum in aeeaioniba» public» lynedi provinciae ecdeaiaatieae granee rotholkioe Pogariaioetia et Alba- 7 . XV Ci»KX CHR0ÎÎ0L0GÏCÙ8 T0MI xlii XVI t Α·ΒΟ Cbbisti C»IBT1 ' luliennis if, diem. quintam maii 1873 Blasium indictae ce subsequent^·· diebusoelebrataeacta tant' 4M jL· Programma sen methodd· celebrandi *. e) Bulla qu% .instituitur/sed·· epMbpali· Axmenopohtafiuseu Ssamos. Ùjvqriônsis I 632 d) Pii papae IX'allocutio ooaaistoriali· de «recta nova prorita· Alba-Ju,v lierai s«u Pogarssisosi ' *838 .. IV. Litterae SMrév4ongregstioni· Indicis ' ■ super censura Hbrorum 640 •ynodnm proyipcialem provinciae graoeo-oatholieas Alba-Iulisnsia O*p- . ' vocatam Blasium pro '6 maû^SS aprilia* 1873' * 470 ' - B. Officiale· synodi ' ' 47.8 'b. Oratio inaugural A synodi provincialia. ' habita ab •xttellentissimd', illustriatimo et reverendissimo domipo arohiepisoopo. Alba -TOlienM 'et Fogarqsionsi', diet Am# 1873 v* 478 ' D. Decretum, de inchoanda synodo pro­ vinciali _ 486 E. Decretum de professione fidei VIL Instructio de communicatione in di■■ vinis catholicorum cum haereticis et schismaticis edita pro missionariis orientis anno, 1739 690 VIII. Instructioaacrae congregationis de Pro-. paganda fide ad reverendum patrem dominum episcopum Rosensem super sepultura catholicorum in coemeteriis protestandum <>98 5> Epistola qua excellentissimus, illustrissi*fnus ej reverendirsttnus archiepiseopus Alba-Iuliensis' et Fogsrasieneis acta qt decreta synodi sanctae sedi subiicit. Pio IX pontifice maximd - ’ ”, 613 IX. Instructio transmissa a sacra congre­ gatione de Propaganda fide ad archi­ episcopum provinciae ecclesiasticae Fogarasiensis et Alba-Iuliensis. die 28 iunii ■nno 1858 emanata, de continentia clericorum 698 6) Responsum sanctissimi domini nostri Pii papae IX ad epistolam homagialem re'-'' verendissimi archiepiscopi et metropolitan ' Alba-Iuliensis et Fogarasiensis 616. X. Schema summarise instructioni· in 'causis matrimonialibu· inchoandis, 707 tractandis ac definiendis 7) Decretum quo conchium primum pro­ vinciae Alba-Iuliensis et Fogatasiensis recognoscitur 616 I. Declaratio qua ecclesia Valachica ritus graeci unionem ecclesiae Romanae hmplerti est 617 11. Pius papa IX nunciat praesulibus pro­ vinciae Fogarasiensis graeci ritus in Transilvania, se ad eos mittere archi­ episcopum Tharsensem nuntium suum Vindobonensem, ut per eum, col­ laris antea eum ipsis consiliis agno­ scat spirituales indigentias illarum dioecesium, basque ad rectam eccle­ siae orientalis normam magis magisque ordihare valeat: eis insuper adhae­ sionem sedis apostolic·· msximopere . commendat 617 III. Documenta ad erectionem provinciae ecclesiasticae Alba-Iuliensis et Foga­ rasiensis spectantia 619 a) Bulla qua nova erigitur provincia ecclesiastica Alba - luliensis seu Fogarasiensis 619 b) Bulla qua constituitur sed·· episco­ palis Lugosiensis 637 V. Instructio sacrae congregationis de Propaganda fide ad venerabilem se praestantissimum archiepiscopum Fqgarasiensem et Alba-Iuliensem, st· ad venerabile· episcopos' provinciae Tran­ sylvania· transmisse .anno 1868, de ' ihdissolubilitate faatrimonii in casu adu|terii et perfidae deeertionis ■ |H6 VI. Instructio sacrae congregationis de Propaganda fide ad archiepiscopum ' Fpgamsiensem et episcopos eius suffréganeos graeci ritus uniti, mense iunio 1868 emanata. , de matrintoniis · mixtis 661 ‘ 486 F. Decretum de modo vivendi tempore synodi . 488 O. Decretum non discedendi 488 H. Decretum non præiudioandi 488 Commiaaionet synodale· • 490 L. Decretum conclusioni· · .490 3) Decreta concilii provinciae ecclesiastic·· graeco-catholicae Alba-Iui tenais et Foga­ rasiensis 494 4) Decretum subscriptionis actorum synodalium 61b 8) Appendix ad acta et decreta concilii provinciso-hcclesiasticse Alba-Iuliensis et Fogarasiensis anno Domini 1873 cele­ brata 617 t 9) Ad decreta concilii Fogarasiensis anim­ adversiones 709 1873 1873 decembris 14. — Lex organica et regulae •anctae synodi sanctae ecclesiae autocephalae orthodoxae Rumenae 219 decembris 16 28. — Synodus Hierosolymi­ tana ad creandum novum patriarcham 953 1873 oetobri - 1873 februario. — Conventus na­ tional!· Constantinopoli a Graecis habi­ tus pro rebus publicis in melius refi­ ciendis , 957 1) 1873 octobris '27 novembris 8. Anthimi patriarchae oratio ad conventum nationalem habita 957 3) 1873 novembris 17 29. Christakis Zographi animadversiones in regulas pro creando patriarcha conditas 959 3) 1873 novembris 39 decembris 12. Octo virorum consilii relatio super emendato capite de creando patriarcha 961 4) 1873 februarii 14 '26. Ratio /setvanda in eligendis viris ad exsequenda /publica munia deputatis 963 A. Parochiae B. Dioeceses 963 966 C. Urbs regia 968 > ■ INDEXCHRONOLOGICU8TOMIXI.il xvn ■ .V · Alio : Cubisti V CIBI**· mpass deeouibri - 1873 ianuapi. 18. — Synodus Coastantinopolitua ad prohibenda , m*rimo‘nia praeter liberUmiungeadorum Astatam inita··. · ~ 956 1879 s' 1) MenitumpatriarèKale > '2) Litterae synodales 1 187^, i ■ ✓ _ ' \ 1873 VHI patriarcha ad^praepoaito· monasteriorum datae - »77 septembri - novembri. — Synodus' Constan- " tinopolitana ad creandum aovum patri- ~ archam - 969 1 ) Anthimi patriarchae ad cônventum natio­ nales! oratio 969 2) Sacrae syribdi ad'episcopoa epistola 973 3) 1873 decembris 3 15. Litterae a novo patriarcha ad métropolites datae 976 ■r- * 8) 1873 decem^rja 3 IS. Litterae pacifié*·'' a novo patriaeeha ad aajjptite· autocepbalo· datae et eorundem responsa 97F 1873 decembri· 18 — Synodus Constantiae- politana. · qua nonnae penduntur ad ■polia episcoporum denatnrum distri­ buenda ' 999 I» 1874 menae ianuario' — Synodus, Constantino, politana, a qua novae conduntur nonnae >s consilii negotii· ad’religionem spectanti­ bus praepositi 4001 INDEX ALPHABETICUS TOMI XLII. Alba- luliotiir rt in Transylvania, cou-, cilium provinciale primum. 1879 maii 5-14 453 Albantm» in Albania concilium secundum provin­ ciale sive nationale. 1871 Septembria 17 - novembria 1 345 ConstoM/mopolitaaa synodus ad prohibenda matri-, monia praeter liberum iungendorum statum inita, 1872 mense decembri-1873 ianuarii 18 955 Contiantinopolitmta synodus · qua probantur nor­ mae consilii iuventuti instituendae praepositi. 1873 maii 20 innii I 991 Alatandrinat in Aegypto aynodi pro 'componendis istius aedis negotiis 233 CofUtantiHopo/itaNn synodus 'ad creandum novum patriarcham. 1873 septembri - novembri 969 ContiosriHopoliVmo^ynodu· a qua normae condun­ Bucarvsttensex in Rumania synodi 1865-1857 127 Conitantinopolitana synodus ad probandas regulas pro administratione urbis ecclesiis' conditas, 1868 februarii 16 '199 Con.tantinopolitana synodus super sponsalitiis ineundis, 1868 iulii 19 . 303 M.,_ 1869 februarii 24 , 307 Id., 1869 menae iunio Id., 1870 aprilis 2 343 Id., 1871 aeptembrie 6 343 343 ConstastMopolilaua synodus a qua prohibentur clericorum peregrinorum ordinationes. 1879 februarii 9 951 Contlaniinopoli conventus nationalis a Graecia ha­ bitu* pro rebus publici· in melius reficiendi·, 1879 octobri - 1873 februario 957 ' 5) 1873 mease decembri Notifieetioji nave patriarch· dioecesaUis sais theta 977 '955 956 maii 20 iunii 1. — Synodus Copstantinopolitana a qua probantur normae oonsBn iuventuti instituendae-praepoeiti» 991 4) 1873'^ecembri· S IS. — Utter·· · ntfve tur ad spolia episcoporum donatorum distri­ buenda. 1873 deoembris 18 30 999 Conttantinopolitana synodus a qua novae condun­ tur nonnae consilii negotiis ad religionem spec­ tantur praepositi. 1874 mense ianuario 1001 Fogaratitnt» concilium: confer Alba-Mitnot. Hierotolffiititanae rt nioaitùar synodi ad Cyrillum montis Sinai archiepiscopum a munere amo­ vendum celebratae. 1866-1868 l Hifrotolj/miiana synodus ad creandum novum patri­ archam,' 1872 decembris 16 18 953 Rrnnmomm per Hungariatii et Transylvaniam con­ stitutorum constitutio organica 159 Sinaitiear synodi; confer HirrotoiipHilana». >9mynMHM> concilium provinciale episcoporum latini ritus. 1869 maii 16-iunii 13 307 . t - - ’· · '*.· · ■ ■- · < ■ ■.-"■ ·.■'·■ . ... ι ■ ■ · ■.·*.♦· , . - · ■ SACRORUM CO N CILI OR UM v * NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTIO. TOMUS QUADRAGESIMUS secundus. SYNODI ,TUM HIEROSOLYMITANAE TUM SINA1TK AE ad Cyrillutu, montis Siuai archiepiscopum, a munere amovendum Celebratae 1866 1868. Quantum difficultati· attulerit anno 1869 electio Cyrilli archimandritae in arphiepiscopum monti· Sinai, ex documenti· ad illum annum allati· pro­ num eut colligere. Ea benevolus lector, «i libuerit, adeat in tomo XL huiua collectioni», coi. 503-12. Ibi iam innuimus novum antistitem nec diu nec 'pacifice thronum aegre ademptum occupasse.. Re enim vera, exorta in se «aeva tempestate vel inde ab ineunte anno 1866, per totun) biennium contra commoto· turbine» fortiter quidem, sed incussum colluctavit, donec procella obrutus u munere tan- ’ dem amotus est. Negotium omne documentis infra adducendis optime illustratur, nec eat quod longius tractemus de argumento iam apud Graecos ipsos penitus antiquato. Acta deprompsimus e libro: To κανονικόν δίκαιον τού πατριαρχικού θρόνου τών Ίιροσολύμων ini τής άρχιικισχοπής Σινί, έπιμαρτυρούμίνον ϋπδ έπισήμων έχχλησιαστ.χών έγγράφβν. Εν Κωνσταντινουπολίΐ, ·χ του τυπογρα­ φείου Αντωνίου Κορόμηλα. (Όδδς Πεμτοπαζάρου, dpi». 3), 1868, ρ. 147-376. 1. CYRILLE» PATRIARCHA HIEROSOLYMITANUS CYR1LLO ARCHIEPIBCOPO MONTIS SINAI 1866 februarii 20. Ηαρ«λάβομ«ν έγχαίρως τήν πρδς ήμάς άπδ 39 sc Β καί της «ύαγγιλχής άν«ξιχαχίας χαί πρφότητος δυνα­ τού λήξαντος άδίλφιχήν αυτής έπιστολήν, χαί δι«ξ«λ- ταί τις νά προλάβη άτοπα μτγαλα. tv τή θόντιφ χατχίδομχν τά έν αύτή χα! άχρως ίχίρημχν χαιρίφ, έν ή έλάβομ«ν τήν άνά χ«1ρας άδίλφιχήν της, ένηχηθέντ«ς τά «ύαγγέλια τών θτοσδότων τ» χαί π«ρι- έλάβομ«ν ώσαύτως άπ'-χριτιχήν χαί παρά τοΟ άρχον­ σπουδάστων ήμϊν αίσιων τής ΙιρΛς αύτής κορυφής. τας μεγάλου λογοθέτου, άλλ’ έλυπήθημ«ν «ίς άχρον Κα! νύν «ίς άπάντησιν σπ«ύδοντ«ς άντ»φαγγ«λιζόμ*θα μαθόντις χατ' αύτάς δτι τόν μακαρίτην, παρέλαβ«ν ό τή άδίλφιχή της άγάπη, δτι χα; ήμ«ίς ένταύθα πάνυ θάνατος · αιώνια ή μνήμη αύτού χαί άναπαύσαι δ υγιώς Ιχομβν τή χάριτι τού παναγίου χαί ζωοδίχου κύριος τήν ψυχήν αυτού έν χόλποις Αβραάμ, Ισαάκ τάφου μ«τά ποίσης τής π«ρ! ημάς ί«ρά; ίν Χριστψ χα! ’Ιακώβ χαί μ·τά δικαίων έπάντων συνιφιθμήσαι ! άδιζ.φότητος. Μιγάλω; 5' έλυπήάημιν διά τά συμ­ Ήδη λοιπόν γράφομιν έν τή έσωχλχίστφ συλλυπητήβάντα μτταξΰ τής άδβλφιχής της πανιιρότητος χαί ριον χαί παραμυθητικήν ήμΔν έπιστολήν πρδς τήν τής Σιναίτιχής άδ«λφότητ-.ς σχάνδαλα. 4π«ρ έμάθομχν αύτόθ·. τοΟ μακαρίτου σύζυγον χαί άξιοΟμχν άδ*λφικαί ήμχίς ένταύθα έχ τών έφημιρίδων- άλλά νύν χώς τήν άγάπην της Ινα έπιδώση αύτήν πρός τήν χαίρομχν έχ ψυχής πληροφορούμ«νοι ύπδ τής ί«ράς ούγενίαν της αύτοκροσωπ·»ς, έπιλέγουσα καί διά ζωσης αύτής κορυφής, δτι τούτα έξωμαλύνθησαν χαί χαθ* πρδς τήν θυγατρικήν της άγάπην τάς άπδ μέσης ψυχής ησύχασαν τή χάριτι τού «ίρηνάρχου θ«ού, έπαν«λθού- πάπρικάς ήμών «ύχάς χαί »ύλογίας. Τούτα μέν W σης μ«ταξΰ τής άδ«λφιχής της πανιιρότητος χα! τών τοσούτον «ίς άπάντησιν έτχρον δέ έχισυνάψαι μή ταραξιών Ίέχχίνων τής προτέρας άρμονίας. Κάλλιστα έχοντ«ς, έξαιτούμαθα παρά κυρίου τά έτη αδτής δτι έποίησχν !να άμνηστιύση αυτούς χαί συγχωρήση (ώς πλίίστα, δγι«ινά καί xsrt’ άμφω πανβυφρόσυνα. λέγ«ι) πατριχώς, διότι σύνοιδχ πόσον flvai δύσκολοι Έν τή άγίφ πόλ«ι Ί«ραυσαλήμ, ^ηοξς' φ«βρουοί παρόντις καιροί καί πόσον δξ<Τς αές διαχάραξιν αρίου 20. τών χαθβστώτων, καί μόνον διά τού «ίρηνιχο(ί\ρόπου 9. SINAITARUM RELATIO AD PATRIARCHAM HIEROSOLYMITANUM 1866, martii 15. -< Μαχαριώτατ» δέσποτα. / '() φόβος τού θ»ού, ό καί αυτά τά κτήνη χυρι«ύων, άπδ τής έπί τού άρχκροταχοΟ θρόνου άναβ4α*ως τής αύτοΟ ικβασμιότητος τού άρχιιπισχόπου κυρίου ΚυρίλConan. rosre» xul λου έήέλι«ν άπδ τής μονής τού Σινά. Άωδ τά W λ«υταία κατά τ·ν watdpssv τού Σινά συμβάντα, άττνο π«ποίθαμ«ν δτι ποριήλθσν ιΐς γνθσιν τής δματέρος θκιοτάτης μακαριότητας, (ίς Σινά άρχ« ή ipqKiupsffl· 1 . r1; F * w a enrODI TUM HUBOSOLTMITAVAB TUM ΜΧΑΓΠΟΑΒ. 1M4-1M8 Ό «pat tott 2 ΑγαχητΑ καί ηριχό*ητα ΑναφορΑς, Αν αίς συμφύνοος τή προφορική χοφαστΑσοι τής ήμΑν μοτριότητος, χΑρις, οίρήνη καί Αλοος it η τή χαί τβν τριβν ο£ρημΑν«0ν Αβολφφν Ανίγνοομον Ιν χρός ύμΑν όσιότητι καρό xupiou καντοχρΑταρο;, καί καρό Αν λοχτομορΑς Αχτιδόμβνα τά τόσον λυπηρό xai μΑν τού κανθού xai ζ·ο8όχου τΑφου Αγια^οΒς, σπαραξιχΑρδια μοταξύ ύμβν mü τού Αρχιοχισχόχου βοήόιια καί Αχίσχοψις, χαρ' ήμΑν 81 «ύχή, «ύλογία συμβΑντα. -£υγχρόν«ος U χατιίδομον, Ατι ή ίορΑ ΧιναΓτιχή Αδολφότης, Αν Αχρφ κορκλόοΟσα Αχολχισίφ αχ.' συγχώρησις. Πρό χολλού χαρογόνοντο α£σ(·ς ΑντοΑΦχ *ίς τήν καί ΑμηχανΙφ, χαόιχοτβύοι ήμΑς Αν όνόματι fooO, tva Αγίαν χόλιν οί- όσιάτατοι Αν ΙορομονΑχοις 8 u χόρ χατανοήσαντβς τόν σκουδοΑον κίνδυνον, Βν όιατρέχοι Κορνήλιος καί ί χόρ βοοδόσιος, Αμρότχροι μέλη γνή­ ή ίορό μ< σφαμία τοΟ ΧινΑ μονή, δρόμοομβν βιχαιο»σια τής ύμοτΑρας ΙορΑς ΧιναΓπχής Αβολρότητος x«it ματχχΛς οίς βοήόοιαν αότής xai Αναχαιτίημον τήν *·' xorcA χνοΟμβ ulol Αγαχητοί· κχρουσιασΗντος όρμήν τοΟ χακοό. ΤΑ έγγραφα ταΟτα κατΑ βΑόο; χρός ή^|ς Αξιστόρησαν Αχα·*;, βσα βυστυχ·; Αλαβον μολοτήσαντος, Αχό^ηομον τήν σαουβαιότητα τβν λογοχίράν μοταήύ τής ύμοτΑρβς ΙορΑς Αβολρότηίόος xai τοΟ μόνβν· Αφ' ή xai Ακοφασίσαμον *Α τοίναμον χοϊρα τοιαΟται βανδαλικοί σχηναί, Λίνος, χΑς τις xaunoot, «όσον ΑΝμιτΜ καί Αντιχριστιανιχαί ota μΙ χόσον ήδιχ·; xai όλιχΑς βλΑκτουσιν «Ας τΑ χαιρυίττατα, Αν τα(ς χαροϋσαις μΑλιστα καγχαλόχοις χτριστΑσοσιν, Αν αίς τόση όκιχρατΜ χατό τοΟ ΙτροΟ κλήρου Αν γόνοι ♦«χρότης xai χαταχρ««γή xai τόσο; χατό τής Αχχλησίας ΑξήρρΑγη, Ας γναστό», ·δι»»γμός, τό κΑνδοινα ήμ!ν οίχονομιχΑς έχακαιλΑν. Κατόχιν χοριήλΒον οίς χοΕρα; ήμΑν χαΐ γρόμματα αύτόΒτν, τό «MC μ! κλοία οίχτρΑ; ΒιατραγήρβοΟντα* μστό U τβότ» χρόνοο οό ■ολλοΟ καραλΒόντος, Apixru Αν τοίς xat’ ήμΑς 'μ! . ή όσιΑτατος Αν. ΙοροίαχόνίΛς. χόρ Μολόχας, ΧινοΑτης Αραγόν 6χΑρ τοΟ δικαίου Kai 8ή γρΑφοντο; όμΤν Αχοκριτιχβ; 8ιΑ τής χαροόσης Βια^φΑζομον Αν κρότοι; ορός χΑσαν τήν ΙορΑν ΑρκΑόν Αδολφότητο τΑς Αχ μέσης ήόχής χβηραιΑς ήμβν οόχΑς xai ο&λογίας, καί κατΑ συνόχοιαν συμβιχ>>«όσντ»; όμίν xai νουόττοΟνχος Αν χνούματι Αγίφ δοιιιμιι ΑγΑκην καί όμόνοιαν τήν κατΑ Χριστόν, φόβον fooO χαί ζήλον Ανδοον mt' Μ· γννσιν όχέρ τής ΙορΑς όμ^ν μοτανοίας, «ίίόχοιιΟμον τή lopf ύμβν συνόζοι, ότι συμφόνας χρός τΑς Ακουδνν·«ί<Μς ή^ βαρ* αότής χαινβς τβν διιπροήΑντοον xai βιοπροχόναον Αχριβοίς Αχόέσοις, ανντΑξαντος ταχρίριον χρός τήν τύτόόι ύήηλήν τοΟ Ανπβαβιλέοος χυβέρνησιν, Αζαχσστέλλαμον ύμΤν σήμορσν Mo Ασό»χλίκστβν. Αν ÿ Αχοδοαινύομον όλος ήαυδσίς χοέ ΑνίΜοόρχτους Ασίας ΑσχανΑρήσο χατΑ τής ΙορΑς ήμ*ν B 8YMOD1 TVM ΗΙΪΒΟβΟΙ.ΥΜΓΓΑ ▲Κ TVW MMAITICA*. 18Μ-18Μ Μιλ^ττ,ικ ή *** M** * *ητ «ai«ma«; XtvA, aai έντηηφ «Appta T» ι*Ατ·ς τής «ta* Ηήλ*Π»ί. ”· ·*Ί Aapôanv οόμονή & ·* thut· tît Χ·ν*“κής άΙ·1ρ»ΐήθ»έ xaprixiva a«i χόριν oot Bourin φρητί^ι vA tantrm χλφη τήν Atpaaatav τΑν «O*( έχόνην, tapfAvww ta» Αμχρόληχτον ta·*» ** t’T'·'*1· «·< rt «λίνη* Αν«ξ«τΑατ*ς tA ta» «Ις μ*»Κ *4 κβρβστΑσίΐς τοθ Αρχκχιαχόχου- «F»; W «ta*» κβθιχιτούομ«ν βΑτήν «ci tvx «Μοχήβή νά Ανβχβλέηι τήν υψηλήν της (if t»jv Αχ» τής tapta ΣινβΓτικής Αβώφότητος Αχομάχρυνοίν Α8*λφΑν ο»νδήχοτκ T» τχχρίριον λο<βόν τούτο Mtan ixi6Aon τή υψηλή κυβ«ρνήβ«ι βιΑ τριΑν ή τ«*Μΐρ·ν έγκρίτβν μ«τ«ξύ ύμΑν ΑδολφΑν, <Μβ«αμί·ν mU βυν«τΑν jud έχόντην x*tp«v xai τρι­ βήν δημοαίιτ» χρ«γμάτ·ν xal λίγου δύνβμιν, δκ·ς xal χροφοριχΑ; ύποστηρίξωτι tri τ« 8(κβιβ τής άδ«λφότητος xal τ* iv τφ τβκριρίφ διαλβμβ«νόμ«νβ. Συγ­ χρόνως γράφομ«ν xai πρ!ς τήν i» Ketpy «ri Άλ«ξβνβρ«ίφ έλληνοβιγυπτιχχήν χοινίτι,τχ, χροτρέχοντις xsl χύτήν prti σχουδβιότητος, h» δράμή «U tatpάσχισιν τής χιη|^ν«υούσης ΙιρΑς μονής xai τΑν 8ιχβ(·ν τής Αδ«λφότητος, καί μή Ανέχητβι βλέχτυσα τόν άρχι«πίσχοχον riv· «ai «ritu φίροντβ κβτά τ» SoxoOv tri τής iapritç μονής, κβρχλύοντβ tri χβθ«στΑτ· ivavtiov τΑν {ήρΑν χβνόνβν κβί τής τάξ««ς καί ύπ«ρκηδΑντ· τ» δριο τής Βιχβιοδοσίβς tou, χρός βλίφην «ai «ataστροφήν μιΑς τόσον ί«ράς xai σβββσμίβς μονής, ήτις διά τήν άρχβιίτητχ «ύτής, διά τόν χτίτορβ xal διά τήν ίίρότητβ τού τόπου, iv ÿ Ιδρυτβι, jtvai τιμή xal χβύχημβ αιώνιον τού ήμιτέρου γένους, «ΐ; δ διομένη μέχρι οήμορον Από τΑν ήμιρΑν τής συστάσιΑς της ta πβραχατβΗ,χη προγονιχή· Ιτι γράφομτν χαΐ πρός τόν άγιον Ποντβπόλιης !ν« παύση διβτ«λΑν βργανον τού ήρχιτπισχόπου xal έπ«μββ(ν·ν a£i πράγματα Αλλότρια ivavtiov ηού χαθήχοντος xal τής συντιδήστώς του, πρός βλάβην τής ΣιναΠιχής Αδτλφότητος xai τής :«ράς μονής. Τούτα σήμιρον όΧοχρινόμτνοι χρός ύμάς, ίσιΑτβτοι κβτέρ«ς, «δχαιρον κρίνομον xal Ινβ ίπισυνάψ·μ«ν uptv, îtt 6 Αοίδιμος πατριάρχης Κ·νατάντιος xai χηδιμύν τοΟ dtfku δρους Σινί τδν «βρόντο βς ix Ηίβς πάντ·; ίποκ«λύψ«·ς πβο4βλ«π« βάλον «ίς τ4ς ττλιυιβίβς τοΟ βίου του στιγμές· διό tottto ούδόλ·ς Ισκ^γβν ό άοίδιμος, ούδόλως suyxritrtifttto, Iva μιτό τήν iuivcu πρδς κύριον έχδημίβν {μκιαττυ^ή τούς οΐβχβς τοΟ ΣινβΙΤιχοΟ θρόνου ό νύν ia' βύτοΟ χ·*ήμτνος. Τούτου ivcxa xal apootxriXtmv, ήμ£ς π·ρ* <·υτφ, ·ς το{ς a*ot γννοτόν, xai έχιμόν·; xai μ«τ' tetipiou β«ρήγγ«ιλ*ν, Iva μηδόλβς 4ν«χϋΑμ«ν «ai όν«γν·ρίσ·μ«ν <ί>ς Ιννομον «al τβχτιχήν adloav ivδ(χομόνην ia! τοΟ Κυρίλλου Ιχλογήν. Πιάτο! ρύλβ- ■* Wi « eaptmaa^taRS art'taiiita»». tatat^. ft· ravwfac, ta Nit Atal puni», «ai ήρονια^·*· μκ* ta*p«api«M· QVtaa, taac taMpctaapw τήν a»art ήρότηοίς aai μή Α>πή(·|ΐ(ν «•paryvHav ata*» tap*·. *vA‘ taw aai vta aai χρΑην a^ M aavta χβίρ^χν. tai iCial^io^in etain*tat«Ας δοόμ*νοι, Iva τής άδολφότητος ήγχχημένους, ν* άνβχβλή δέ τούς taoûof xai «ύφχλίΒγχνιοθή ή μχχμρίβ xal tapà «ύ- χρΜξαρκΜντβς άκ» τήν μονήν χβμψηφοί τής Αδελ­ τής ψυχή τήν ήμβτέρβν Αξιοδάκρυταν χ«τάστ«σιν xai φότητος δίς xal ήρίς, κβί τούς όχοίους άκοχ«τ·στχίν«ι κβτβστροφήν τοΟ lipoO ήμΑν μονβστηρίου. -xai ÎM- χρο«στού; xai οικονόμους, μή άχοβλέχ»»ν «ίς άλλο τι, τχύαμιν θορμΑς tva έχιτύχ·μ*ν τήν lipàv*xai χοι- •I μή μόνον νά έχαλή τούς κβχούς aai φθοροποιούς μβντιχήν ύμΑν ΑντΟήφιν· «i <έ μή, άχολούμιθβ, σκοκούς του. Πρ» ήμορΑν μάς θστοιλβν γράρμχιβ άλλο μέν έχηδή «όριβχάριθ· «ίς «χύτην τήν ββθυτάτην έρημον ■ολιορκημέν* aai ά«·ρ·μύθητοι χ·τά κροστβγήν Αχό Τζουββνίχν, Αλλ· θά Αχ» τούς ζηλντάς τής θρητού άγιου Xcvariou, «τορούμάνοι σχ«όόν xai τόν έχι- οχοίβς μ·ς· Αλλά ftrtitit Aamiapav οί «Αλογημένοι, otawv άρτον. Μυρτοχλβσύος δέ μάς στ«νοχ·ρ«£ ή έκηδή 4 διχΜος κύριος Μολέτιος Λμφ·νος μέ τήν »· V νηΚΗΗ TOM ·Β·ΟΜΜ.ΥΜΠΑΜΑΙ TW mrAniCAB, UM-UM · «MM φαιμιόνρι *v Apa IvvAw φ φ *PT‘• μ·ιφ|ςήΐ». Ό 8μ»τμΗμμ( Φ Μ* «Μ *Μμ·» (va μοναηφ toi» *» *·*■· aaaM >φΜ *φ*Ν·ι Μ* «μμ* Μ* ^μμμΜ 8μ «Χ·ν 8 XnaUa «Μχ« Μ *ΦΦ veflUw Μ φφΜφ», - MAAMBC * χρβσφ, βστκ wMiA* TpAppma ·* Φ Φ* sei CBsAmm vdb wfc aai τΑ Α«όσήρφν Μς Τζουβαιόαν, «·* «μρουΗς ** Ztvawv Αρος τή M to*M» IM·. «üww αίς τό XfvoMv Αρσς Φανόρβν Μ na» vA ΑυνΙιό^ς τόν υκαιιρόλοαο, Αφής art Αλλους Mm Αρχ«μβφ<τμς îlafaliaaiïit ' Mv ουμρανοόν αίς Φ κακός wν αότοός'βιΑ «υοτατιαΦν αό- ΔΑν μκ Ιμονα λαϊκόν νΑ Αήηγήον» Αλλος τήν Απο­ τής γραμμότ»»ν όκοστηρίζουαα φ ΑΜναΜν αΜΦν. στολήν τΜ γραμμόητν toôtmv «apA νΑ 8«o»Aom βτι Δέν Αγνο« ή όμαφα μβκβριότης οΑ Μτφό^αντα «ai ή μακαριότης της «ροτίΑτται νΑ Αναξίση «ληγΑς τΑς ιφΜΜΜΙβς, βοας «αφαλόν «αρΑ τή «υφφ* αόλυ Μίσος ήβη, «αί τήν Α{ήγηοιν «βότην ήβκλον όκΑρ τΦν AtAxwv Axoivaov, ραρόμανας όαό μόνης τής Μομ, ΑΑν ΙΑν Αγνφφν φ ααρβίαν τής όροφος μ«ρ(μνης τής Αξιοκραααίας τ·ς 2ιναΤ««ής κοινότητος. μοκφότητος «ai τήν βαΜΜν «ότής ρρόνησιν διαΓνβρίζυ Ακομέν«ς ή όμ<τΑρ« μα«αριότης Ακ *,· λόραουσβν κρό «Αντννν έν τφ βαιναίς «αριστόσασιν, «potipttv «ρός βότήν ΑαχστολΑν μου, «Αβαν Μλφη, ofoi α( σήραρον ΑαφρρόνΜΜΚ «Η «λήρον. ΜακρΑν μή βυνηΗΙς Ας Α» τής ΜοαΦς μου νΑ μαοαλφφι Α«' Αμο·, μακαριότατα, ή ΟΜ «βτη, οότ' ΑηαντΜ»ην ΑκοτκλιαματικΛς όκΑρ αότΦν, «al w ληαμονήοας βτι ή μακαριότης της AaiMptf νΑ Ανακινήση σκΑνΑγά «ότός καί ουγχν>ρήοβς τήν βαρβαρότητα, μα»' ής βαλον Mwtpôaawv, τοβ όαοίου μόνη ή ΑνΑρνησις μοΙ< «tvot .Ααφία. ϋρονμφ μΑλλον νΑ «μμΜμ, βτι ή κροσ .,4χ»ησαν «ρός τό Ατομόν μου. Toôtmv οΟτνς Αχόντβν, ·όκόλ<·ς Awoot ή μαα·* Αγοβή αότής «ApÙ« Αήηκβφη Μ τΦν βρΜφγτνν ριότης της τήν Ικ«λη(ιν ήν φαΙΑνόην, μαήΑν δη οίσηγήαΜαν τΦν «β«·ν Ακαίνβν σκαυβν, τΑ ôoota Ιγραψον ό«Αρ τΦν ΑνβρΜαον Aaaivwv «8 μόνον Ακ* Φ' οό «αταφαήαν όλόαληρον φ ΧιναΤτηφ κοινό­ «όΜας «ρός τήν αόνφν, ΑλλΑ κβϊ «ρός φ «mvA· τητα, ηρνοιοόηααν χφν τΦν UmüüMn αότ·ν σκοτητα Kotpou. 'ΕΑν ή όμτφα μαααριΑτης apiArftvw τήν κβταύνβαιν τΦν Αρφς ΐΜΜ|φΜ*ν τνραχΦν, «Φν νΑ σοφαοι «ai ΑλλαχοΟ τΑ ζιζόνιό «π. ΊΜφφηΙ μΜ, μακαριότατο βόσκοτα, νΑ AXaioa, ί 8TNOD1 TUM ΗΠΑΜΟβΟΕΤΜΓΓΑΜΑΕ TUM UMAH1CAB, 1*·1* 1« •n an* τώς «matatfc «Μ* KWTVa Καιονα^έμβνβς τήν μΜορέβν αότής δβξιΑν *·■ MC, ή βμβτέρα μαχ^ιΑτης MU> tevrt·" A»· «** oavwfAwni αότής μακαριότητας ταχβνός apfveeov Mi eAv Ακτιστου β^ΜΡ*’ μ·*’ * W··* ·«·** ■■* ΉΜ «ρισε χατίίχιν «ai χαί ούτω χαθβξής. "Αν ταΟτα ΒΑν βΐχον οδτω, μαχαριώτοΜ δέσποτα, δύο έτέρους, τόν τβ tcaatov xal τόν ισόβιον σκευοφύ­ τότβ τό μοναστήριον ΒΑν ήόαλβ βίσθαι έλβύθβρον, λακα τού μονεακηρίου, Bv έπειτα έκέοιροήιν 4« Katpou Αδούλωτων ta χαί αύτβξούσιον xa! τΑ λοιπά, τούναντίον. χατβξουσιβζόμβνον Από τοΟ χβπΑ καιρόν άρχιβχισχόπου ώ; Χαί πάσα έπισποπή. Τέλος Αφ' ού οί πατέρας συνίταττον τούς Αρμοδίους βρους χρός σύστασιν χαί Ασφάλβιβ» τοό μοναστηριού, καί Απέγραρβν αύτούς ό ύχοψήφιος, κροσέθβτι καί τούτα* ,'Ανίσως καί ήθβλβν Αθβτήαο καί καρέβη τούτος νΑ Αναχρίνηται ύκύ τής ουνάξαως- xai βί μέν παύση, ήδη χαλΑς· ai ΒΑ μΙ έναντιοΟναι, νΑ τόν Αγκολή ή σύναξις βίς τόν μβχβριώτατον πατριάρχην Ιβροοαλύμων. νΑ Βιορθώνβται πορ* «ύτοβ πνβυματιχΑς ή νΑ παιΒβύητβι ΔΓ βλας τΑς βηδβίσας Αντικανονικός φρά(βις nO Αρχιαπισχόκου μας Mi κολλάς Αλλος «αραλιιφΒβίτπς, γνωστόν βηοΟμιν ol ύΜφαινόμβνοι ορός τήν όμβτέραν μακαριότητα άϊς Ανωτέρω» Αχπλησιοστικήν Αρχήν μας, βτι Αποχηρύηομβν TOO λοιπού ένς ήγούμβνον xal Αρχι­ επίσκοπόν μας «ai Αντόνως «ai otavropoip «al (ûf σββαβμίβς βασιλικής μονής to6 Xort Mi τής ίηράς ήμΑν Σινβ«ιχ1|$ ΑΒβλρότητης, «a! ΑροσχαλοΟμβν αό- 11 BYRODI TUM ΤΡΜ ΚΜΑΓΠΟΔΕ, 1ΑΜ-18Μ 1» AU τόν ΑγρΑμμαΜν Δανιήλ μοναχόν όπογράφω (ΧΧΛήσίασπΧης αρχής, w· ΟΟΝή ΟαΡφή τής Αχρι τοδίο διαχημίοοΑς «·· wk Μ Mhwc -- ----------- ΛΑξορίσδΑνΤας Κθί ΚΟρανέμως δπνχΑΑίπης έήρα^ηοοδς "r F·*®*··· ήμΑν συναδέλφους ΑναΜλοδμ(ν aai tawAwt Ίπαπάαιος μοναχός. w mJ μτγΑλοι ζητοβμαν «ai δήρμοααραφΜρα*, *·· Δαμιανός μοναχός. tiA τής ύματέρας μακαριέιηΜς Απανέλδωοι ταχέως ΔιΑ τόν ΔγρΑμμανον Κύριλλον μοναχόν έπνγράφπ οίς τήν ίορόν aCtAv μετάνοιαν Mi λάβωσι τήν πρύ- κατ’ αίτησίν wo Ιωάννης Ιόαιμος. πουσαν «ύτοίς hunmulrpiv tiA τΑ Αδικα κατ' αύοΑν Χαρίτων μοναχός ΤρικκΜος. παδήματα· τήν U σψοαμιέτητά του προβκαλοΟμτ» Γαλαχτίων μοναχός. Ανώπιον τής όμιτέρας μακαριότητας Ας Ανωτάτου Διό τόν Αγράμματον Κοσμά* όπογράφω ΑγΑ ΊΑβ πνευματικού ήμΑν δικαστοΟ, βπως βάση λόγον tiA μοναχόςτός Ανωτέρω βηδάσας απραβΑσας «ai ζημίας καί Κωνστάντιος μοναχός. Αντικανονικές πράξης, Λββς Αναμέρομον Η συντομίφ Ιωάννης δόκιμος στέργω τά Αν» γραφόμενα. καί δσας ίσμέν έτοιμοι ν' Ανμκτύξωμτν Αν Mipf τφ Γεώργιος δόκιμος. δέοντι. Σταμάτης Στεφάνου δόκιμος. ίίαραχαλοΟμον λοιπόν δνρμΑς τήν δηοτάτην αδιής Διό τόν Αγράμματον Μανόλην 'Ιωάννης δόκιμος. μακαριότητα, δπως λάβη οίκτον Τής Αδλίας κατοστάσκνς τού ίιρού ήμ&ν μοναστηριού καί Mmripi ϊνα Στέργομον καί ήμείς οί έν ΐζουβανίφ τά Ανεεδπ* όρέξη αύτφ χιίρ« βοηδ«ίας καί σάση αότό καί τήν * καί συναποφεκνόμίδα. Utitfirqui ix τού έκικ«ιμένου κινδύνου. Ποποιδότις KAlpov, ίουλίου 1β, I860. ότι «ίσακσύσαι ήμβς ώς πατήρ φιλόστοργος, μένομον Γρηγόριος Αρχιμανδρίτης Παραδόιύυλος. ύποχλινάς *(ς τάς διαταγές τής καί χατασπαζήΜνοι Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σινοίτης. •ύλαβάς τίς παναγίας αυτής χοίρος διατιλούμιν τής I Διονύσιος πνευματικός. ύμιτέρας δνιοτάτης Moi προσκυνητής ήμίν μακαριότα­ Φιλόδοος μοναχός. τος κατά πνοΟμα ιύποιδέστατοι υίοί Αν Χριστφ. Κορνήλιός πρωτοσύγχελλος. Τέρμανός πρωτοσΰγπχλλος δίκαιος. Θεοδόσιος πρωτοσύγχαλλος. Καλλίνικος πρωτοσύγιωλλο;. „ Γεράσιμος ΙιροδιΑχονος. Λνδέμιος ίορομόχαχος. Νικόδημος ίεροδιάκονος. Γρηγίριος σκιυοφύλαξ. Μελέτιος ίεροδιάχονος. ΠαρΜνιος μοναχός. (Τ. Σ.) Νοόμντος μοναχός. Κύδύμιος ίιροδιάκονος. Ήσαίας μοναχός. ΊΑκαβο; Στασινόπουλος μοναχός. Διό τόν Αγράμματον Ήσαίαν μοναχόν υπογράφω Δημήτριος δόκιμος. κατ' αΓτησίν του .ΊισΑννης δόκιμος. 7. 0INAITARUM TZVBA5IEN81UM EPISTOLA AD PATRIARCHAM HIEROSOLYMITANUM IBM ongaoti 1. C Γιρμανίς έρχιται κατόπιν έκ Κιονσταντίνουπέλιινς Μαχαριιίιτατο καί δοιότατο δόοποτα. Τό μόνον στήριγμα βπορ όν ήμίν οίοότι όναπολοΐ- συν«οδ(υμένος μέ διάφορα φιρμΑνια έπί τφ σκοπφ νό ποται «Ζναι ή ορός τόν δαόν ίλκίς καί ή όμοτόρα έξορίση πάλιν τους Αδολφούς Κορνήλιον, θοοδόσιον, Μιλέτιον καί Αλλους τινάς Από τού; έν Σινφ. Διαμαχαριότης. Είς τήν^ιοτίραν μακαριότητα Ατονίζοντος Ας ι<ς βοίις ταοτα έζήτη νΑ Ανέλδη έν Σινφ «ς δίκαιος. βρΑχον ποριρρόνοΟντα τός τρικυμίας καί καταιγίδας, Άλλ' oi έν Σινφ κατέρος «ίχον προηγουμένως ιίδοποιήσα τήν έδΑ έν Τζουβανίφ σύναξιν, δά δέν δέχον­ Μιστόκτας πτποίδαμον ότι αίσίνος δόλομον Ααπλούσοι ται ούδένα, δστις ήδ*λ« στολή όπό τής αύτοΟ σι^αστό κινδυνΑδις πόλαγος τόν δαινΑν, όν οίς δρριψον μιέτητος, kA νΑ χαδέξη δέσιν τινό *ίς ΣινΑ, Ας ήμΑς ή έδολομακία τοΟ κυ^ορνήτου ήμΑν. κραγματικΑς ιίχον Αποκέμψοι δύο οΟς κατΑ διαταγήν ΟΑότατο δέσποτα, βτα ότάιμαζόμοδα νΑ UppAM τής αύτοΟ σφασμιότητος οίχνν Αποστκίλιι ό έδΑ δί­ μον kA ταποινής μας τήν Απβιρον ήμΑν «όγναμοσύνην καιος, τόν μέν Ας οίκονόμον, τόν δέ Ας όποστηριχτήν ορός τήν ύμοτίραν μακαριότητα διό τός ούχός καί «όλογίας, Ας «ύηρκσνήδη νό όπιδαφιλοόση ’ ήμίν διό αύτοΟ. 'Ev f ταΟτα ΑλΑμβανον χάρον, Αφίκ*το τφ όντι έχ Κήνστανηνουπόλοως καί ό Αρχιμανδρίτης τής πολυτιμοτΑτης ήμίν έπιστολής της «ai Μ τήν Ανακούφισιν,' ήν όν αότή (βρομάν καί τής όΜίας Γορμανός, δστις διιβοβαίου τΑ τοΟ Πολυκάρπου, προσκοινανοός ήδαλήσαμιν νΑ κΑμαμαν Kai wk tv Xcvf D Μς δτι δΑ σττίλη καί στρατιάτας tif Σινά πρός τιμαφίαν τΑν Αααδούντων (ϊς τΑς δολήσης τής αύτοΟ Αβαλροός καί Από τήν όποίαν νό οκρήοικιν αότνός οί μηδέν βοιον Ιχοντος Avtponwc μοτοχύρίσδησαν όλα σεβασμιότητας. Έν τούτοις έπφόσδκσεν δη Ιχη πλήρη ήμ(Ζς τό «ίσχρό μέσα, Ας Από τήν όσΑκλοιόττον wO δικαίου πληροξουσιότητα νΑ παύση Ολα ταδτα, ήδέλαμαν συμβιβασδή πρός Αλλήλους. Τούτου γινο­ έκιστολήν μμός τινα τΑν έν 2Uvf ΑποΑοαινόβται, tw, μένου, Μβχη» αολλΑ- Αλλ' ό αμμβιβασμές του δέν λέγορβν, έτοιμαζόμοδα νό πρΑήάμαν τοΟτο, ΑπρισΒο Απέβλνπον αές Αλλο τι οί μή νΑ μ*ταβ| ό Πολύκαρπος κήτ»ς βλέπομιν καί καρουσιΑζΗαι Λς Από τοός tv έν Σινβ Ας δαιΜος καί οί έπισηρέφαντος τρ<ς Αξύρι­ μηοχίοις τής Κρήτης οικονόμος Οολύκαρπος, όργανα* στοι Αδσλφοί νΑ δάσωσιν Αγγραφσν, δι' ού νΑ ζητΑσι τής «ύτοΟ κβασμιότητος, συνοοδουμένος μέ δγγραρα συγχΑρησιν παρΑ τής aAwO ίΜβαομιότητης χατΑ τό πρός w τόν δικαίον καί σόναξιν καί μέ διορισμόν Αδ< Απισυναπτόμ«νον σχΑδιον, τό όποιον ό Αποσταλ­ δικαίου (ίς &vd έκί of όλοδρίμ σκοπφ νό Μρρή&Ι τήν μτταξύ τΑν πατέραν όμόνοιαν καί ΑγΑαην. '0 μένος Αρχιμανδρίτης συνκάξατο. Λαβόντος δμπς όπ' όφι» μΙ έμβριδΑς σχομδέντος, Πολόααραος οόοος πρός τόν σκοπόν wAw* ΜΙμ μ! ΑνταΟδα Απκίρους δΜς διαίόοοις ΑαζντΜς api Αβασί- Αννόησαν δπ ό σκοπός τοΟ σνντάξαντος καί Ανοργήμους, ήγουν δτι.ή αότοβ ακβαομιότης ό Αρχκ^ααηαοί οαντος ήν οόχί ό συμβιβασμός, οόχ! ή ΑκοκατΑστασις &*α μϋτό wO Αξιοτίμου γραμματέας της mpfa* Καν τής όμονοίας «ai Αγϊίάης μοταξί» τΑν ΑδολρΑν, Αλλ' στανανίδου Απέοτιιλά* Αμίν, έπισταλΔς Ααοϋηανός, όμ»λη<« τής Ανοχής, ήγουν έδήρου* Μ όποόλου k' Αν Ακοδοίπννσν όμίν, δη δοτέ ΑνηρμΗιιι *Α iwp* ^όαου νΑ ήέσωσιν οί Αβαλφοί ίδίαις χορσΙ τήν Αγ­ βαίνητο (ίς τΑ τΑν &ναΜν xai tn ό Αρχφανδρίτης χόνη* (ίς τόν λαιμόν των· καί όχι μόνον τοΟτο Αδή- SYNODI TDM HIEROSOLYMITANAE TDM ttMAIHOAB, MM-1M8 14 Aew^ ^|C eiwB 4MN^ufaüd* fwn, AUAaad »4 dp 4p«dpav Jdpjoo,» *el Apa *· ΜβύΜ» <Π><Τ«· It *> τήν tapoHmt* τής ΒιομορΑς μοτοξύ ήρ·» m2 ata·. τούτου δχι μόνον advoe «apHaôpbv AafcapdiMv, Ai4 oaSoa «Μφ·ΜλοΟρ«ν, tawMfM* «k* ΑοιοοΑτην paaov«4«pa *·■ WiWsoa mI tp»«M«p« dUA μ AapABaMo* taHwt* «Im* μ tawtat. μ4ν? Αρχηρηφήκ ·« afct* Imm» »4 taaoMwv τήν Cm» τής «4t«A oa^â^uitp»; ·μ4ς *4 H·· Ropiae, «mlMnwSc Mi wdvxa τ4 4m4 «a*4 «4 Mi ta*M| 4 paaoiopdv χοορύς «h* 4ν«·«φ·ής *4 dopaaalosp·» γονοβλιIwijii* «Αιν dv «4χ**· «*τ·ν Mi dp μονήν «4 γίνή τββτο ·» τΑς, τήΐο,ρορήσοττ «U dp popfap **· Xpavoô te· ahpiav *4 tpMttej dp «ρύς τ4 48· Oieudv «ou, Wn ή βύτο® <Μ>οαμιότής έρχόμονος 4v«aA»a Mi 4νορχύμ«νος «2ς ZtvA, 4p«tattK Ηλκ μ»τ«χ«ιρ(σ»ή Aa τ4 μύο· μ ν«Β4μνος ούδ«νός, ήγουν χολ» xoia;, 4ιηιλ4ς, ύκοσχέοβς ΑχχτηλΑς, ΒβροΒοχίβς, 8ii x4 Surdn το<>ς 48«λφο6ς, tva Αχοφύγη τύν μλΑη τής Βιχβοσόνης, m2 tôxt, 8«ι4ι·(« Sia· WtS^MCttiatfbftte». ·Λ Xivi m2 τδ ΟΜνομυλΑκιον «ίς τ4ς βΜβροοίβς τής «4w4 «paàp*4*W«C· 1·*» δ Αρχιμβνβρέτης r«Nut*k dp Apcdpptrav Aa^pamv τ·ν xxtip·*, fatMvoMpp· P*™f- «♦ V*W ·* 84v Ιχ« fifftMn «, 4U’ δτι ή ata» <Μ0·θ|Μ4της 4 4ρχι«χίσχο«ος IBiav βτχ ή Μμ^Μίς τής ΒμοΜρβς μβχφότητος «Gai Αν·χόη«νχτος m2 pwp*H«ts τύ aAiau «od ύή' 4μ·ν Mt βύτχΛ λύγιον 4ληΒύστβτον, χβτ«τ·ρ4χ4η m2 ήλβον *2ς dp 8uodp«atov Map, Λαη ν4 raUD τδν Αρχιμβνβρέτην Γιρμβνύν μ dp μηριξουβιότητ· vi συμψΑαή τ4 χρΑγμοτν, •ότοβ, «2ς Β έχΒ pdvu 4 4μ«ύμ8ς τής βύτού «·βχος βι/νηβή, καί κροσχκβήσς Mvd τρόχφ Ημιτφ βοαμιΑτητος. «■2 4Β*μτ^ ' xal λίβη (γγρβφον αυγχ«ρήοο·«ς m2 β Π««ο(8·μ<ν «Ις dp Sxiav έν τή xaioxeyAISp ύχοτχγής. 'Αλλά μ’ δλ« τύ μέο· ΑχοτυχΑν, «ύηρ«3- 4μ·ν ψυχή Ipavcuotv m2 «Ις «4ν 4ρ λογούφίνον τή>η έν γ«νιχί ανν4ξκ ν4 «potdvj oupftiivxxv «api tà 4«2« 4ap«ifd| ζ^ον 4p«kv, Βπ 8έν Ηλχτ» τβν want^av τ#ν 4κέρ m2 *«4 d|c οώτοΟ o«(tanpi4· 4y^o«t τ4 itp4v ήμ*ν MXJpujia, «4 Badov oi «£Λν«ς νητος, Ιρ δέν 4χκο<ή^ημ«ν dEnatvxxf, χα2 μλιστ» 1|βη βτ» ιφοΜγγίζιι ή 4γί« «οσχρβχοστή dfc Μν- tap4ati)aan>, *4 γ<νγ έ«2 ι·ν ήρ«μν d)c Μχριρρχ«ύς ύρΑν Ιαμβον τ*ν 44«p(taav άρέξ«·ν έν4ς «4- Tfiai· Λι*β«μί··α« 8έ τχώτοχρόνν»;, βπ 4ν«υ 4ν«βάλ<)ί 44 iMvarçdpR “2 ”2* idpeuc φίς i&ÿterovf Satptrou 4(«t4p«»c Baépiva xoO Μν«μ*ου 8*00, tva xiif*4vf tld μήμιατον xi« ήμέρκ <φ·ν ta' 4γβ*φ x·* MxaaiaÇoptvwv, 8camio0p«v vf>c Oprdpaf Ηιαχϊτης paxapcBrqxoç toOicx iaoxiivtoxaxoï. ί έν Χμύρνζ 4δ*λφοός χ«ί dp έχιοΟσχν 4ν*χορ«2, χ«2 βσον ο4μ ΗΧμ έχιστρέψίΐ JMt4 d}{ aùtoO α«βΜ(uénjxoç, 8(4 v4 xancrcitotipvKit xi «Avxau Έν xoixoti x«2 μ’ δλ« χαθχ« 8<4B«« dp ήμέρ«ν Χ1)ς 4νβχ«φήο«4( τον, δχι Α·β«ν έκισχολήν ηφ4 τ1)ς «ύχοΟ otlas^uixipo;, 81' ήί χφ txavoaeta δχι ένήργηα» «•μ xÇ 6φΐ)λ{ «Af *4 axait χρδς dp Bptdpav μβΜράχηχβ ρφμ4νιον, Si' oû âMppcùcNU ύμΓν ή έκέ죫σΐ{ aie x4 dib Sivi, <4; δ^δτν âw{«^dpeu BuntioOvxoe reo 4ρχκιαα«4κου Xiv* m2 8ν*«μ4ν«> v4 βιορ»««ϊ 4φ' tatuwO xi nivxa, xa: fxapov ρψ- c μέΡιον «pif dp «BtoO «οχΒπρ* dv hai.xadh v4 pi, twap^tvg «k κράγμιη· iatif x ήγούμβνος. ΈΡρβδύνβμχν 84 Αχρι τοθ|* ν' 4μ84-( ΟΜμτν τή ύμτΐΐρμ μβχοριότητ·. dp όφβλομένην «4- '♦ών, έ«2 μήχιστσν xi; ήμέρος 6μβν έχ’ 4γβ>φ τ·ν γνβμοβάνην, βιάτι Μντβχ44«ν iSrro κβγίδβς 4x4 τ4 xaxaxu^cpivMv, tumioOprv τής ύμιτέρβς *«οτ4της χονηρ4 ΟΜύη, 8ι4 ν4 Αψοφοδή m2 ·4τή ή 4M μχχχριέχητος βοΟλοι ύχοχλινέβτχτοι. (T. t Ï.) (ορούς χβ2 σ«μ·μ2«υς 4ν8μς χορηγοομένη ήμ2ν 4ν<χούφισις xai Mpipopia' ήβη 8i txfpdÇopcv 8ii τού­ της ήμΛν τής τβββνής τήν «xaipcv χρύς dp (ηκχέμή μβχίφιάτήΜ «4γν«<μοσύνην, χβρ«χ·λοθντ»ς, ίχ«τούοντος μ«τ4 taapfarv, tva μή έχλχίψη χ·2 τού λ«•00 χορηγοΟσβ ήμΤν τοίς Awfioç τήν Αρωγήν xal χροστβσίβν τηέ. Kad κύβις, pamapcAxaru, μ δλβς τ4ς Αχοστολύς έξΑρχβν ··( 4«οαχ4οο(ς 8«ψιλο2ς aapi ΒιοργβνήΜος xat AmamMîAwM τής ήσνχΐβς xa2 έμονοέβς, χέμ•ομον χρύς τήν ύμιτέρΟν μβχαριύτητκ έτέρβν μχς ΑνβφορΑν, 8«' ής Αχτχηρύττομτν dp ari«oO oaÿaopiAτητβ .χβέ mpoxiSAptSa 4xapaη τΑ έσοδήματα τής μονής, μή φωσθές οδδέ τδ ιαφάλαιον έχ«Γνο τδ όποιον Λχ· παρακατατιθή (2; τδ ταμάον τής μονής, διά νά χρησιμ«ύση πρδς άνέγορσιν τοΟ έτοιμορρόπου μοναστηριού μας- έπωδή δέν δκτήρησ» τούς κανονισμούς καί τούς βρους. ούς δ Ιδιος συνέ*«σ« καί ύπίγραψ«ν· έκκιδή δέν Ηλτι νά διαμιίνη, ώς οήβ’ Αχρι τούδ« Λιέμων·, μτταξύ τβν Αδίλφβν ένταΟβα έν τή μονή, Αλλά μ*τΜ*α* τήν έδραν τού Αρχι«πισκοπικοΟ θρόνου τοΟ Σινβ έν Κβνσταντινουπόλει καρά τοίς ■ συγγτνέοιν αύτοβέκίίδή Αφήροσ«ν Από τδ σκιυοφυλάκιον τοΟ έν Τζουβανίφ τού Katpou μιτοχίου διάφορα κειμήλια καί ίρρΑ Αμφια' διά τούτα Ακοκηρύττομ** αύτδν ώς Ανάξιον νά συγκαταλέγηται μοταξύ τού συνόλου τής Αδελφό­ τητος τβν ΣιναΓτβν καί Αναρμόδιον νά προίστκται τής έν Σιν$ μονής. Καί έχββή Ανβφέρ*ημ«ν πρδς τήν δμκόραν μα­ καριότητα προρκαλεύντας τήν κατά τοΟ δοσπότόυ μας δίκην, διά τούτο δέν Αναγνωρίζομε τού λοιπού μήτε Αρχιαρέα, μήτο κρσέξατς καί διαταγές τής έν Τζονβανίφ συνέξόως, έως βτου δέν Βούμ«ν Ακοπ«ρατωμένην τήν δίκην καί ταχτοποιημένα τά «υμφέροντα τής μονής. Όδ«« γονυχλιτβς *τρμοπ«φαχαλοΟρ«ν ■τήν ύμεοέραν μακαριότητα, ταχέως Ας οδδοκήση νά θτωρηθή βσον τδ δυνατόν ή κατά τού δεσπότου μας 8(χη, βπως δΪΑ τής ύμ«τίρας μακαριότητας Αναναύσωμεν μικρόν καί εδθυδρομήσωμεν τές ύποθέσεις μας Μ τά πρόσω, έπειδή ό δεσπότης μας Αντί νΑ προστρέξη «ίς τήν έχχλησιαστικήν Αρχήν, Απ' έναντίας προστρέχει «ίς τήν κυβέρνησιν καί καταγίνεται «Ις νέας έξορίας, καί 8 τι Αλλο κακόν δύναται νΑ πράξη κατδ -τής μονής καί τής ΣιναΓτικής Αδιλφότητο; ήμβν. Ταύτβ· καί μένομον τής ύμετέρας μα­ καριότητας κατή κνοΟμα ούπ«Μστατοι υίοί έν Χριστή. Τή 10 αδγούστου έτος I860. Ο άάρασδααέατ ισσάπα «αδΜτιρέάΜΜ. 10. CYRILI.U8 HIEROSOLYMITANUS SOPHRONIO CON8TANTINOPOLITANO 1866 auroiti 11. MrtA τήν Ιρουναν τβν κορισπουδάοτιον ήμίν αί­ σιων τής θνσποσίας αύτής κορυφής, «ίδοποιαΟμον αδτή βτι τήν έσώκλοιστον Αναφοράν τής ΣιναΓτικής Αδιλφότητος έκομισάμιδα κατ' αύίάς έκ Katpou μιτά •καί Αλλης πρδς ήμάς αδτοδς Αποστιλλομένης · δια­ λαμβάνω δέ, ώς'καθορΑ έν αύτή ή στβαομιοκάτη αδτής καναγιότης, κ«ρί τών Απδ κολλοΟ ήβη χρόνου ύφισταμένων σπουδαίαν σκανδάλων μσταξύ έκιίνης τής Αδιλφότητος καί τοΟ προϊσταμένου αδτής Αγίου Σιναίου· Αφ- οδ 8ιοξέλ»η τΑ έν αδτή μ<τ' έπιστασίας ή ύμστέρα παναγιότης καί αυνίδη βτι έπισφαλής ή Αίσις τής στβασμίας έκιίνης μονής, Ακόκκιται τή βαθτίφ συνέσιι τής' δοοιησίας αδτής κορυφής καί τής πορί αυτήν Αγίας συνόδου νΑ λάβή Ακδ κοινοΟ μο*·’ ήμβν τΑ κατάλληλα μέτρα πρδς όλικήν έκρίζοσιν καί αατάπαυαιν τβν ιίρημένων σκανδάλου. Τδ καθ' ήμά; οδ διιλίπομιν Ινα γράψισμιν σκουβαίας καρέ αύτόν <τφ κανιιρατάτφ Αγίφ Σιναίου, έμ έν Καδρφ διατρίβοντι κατά τδν καρβλθόντα χαμΑνα, δπακ σποΰσας συνδιαλλαγή ματΑ τής ίοράς έκκίνης Αδαλφότητος, Αμοιβαίας Καραδιδομέναν ιός λήθην τβν αίτιων τής διαφοράς- Αλλ' ή έκτίνου κανιορότης, ώσαντί ήμτΐ; δήθτν «ύρισκδμιΑνι (ίς τούς Αντίποδας καί ήγνοούμιν τΑ τρέχοντα, Αφ' ένδς μέν Απήντηστν ήμίν, δτι τΑ πάντα ήσαν μέλι καί γάλα καέ οδδέν κακόν δπήρχ· μιταξύ έαυτοΟ καί τής Αδαλφότητος, Αφ' έτέρου δέ έν τφ αδτψ χρόνφ έφυγάβσυο καί έξώριζιν Ανω καί κάτ» τούς ΣιναΤιας πατέρας, καέ ένί λόγφ οδδονδς Αααλάηατο μέτρου, Ινα έπί μέγιστο* Αναφλέξή τήν έριν καί διακινδυντύσή μέχρις έσχάταν τήν δπαρξιν τοΟ ίιροΟ έκοίνου σκηνώματος, Διά τοι τηδτΐ ή όματέρα σιβαομιωτΑτη παναγιότης καί ή πορί αδτήν Αγία καί ΙορΑ σύνοδος δπδ σπουδαία* ήδη λαβαδσαι έποήιν τήν έχδκσιν τής ΣιναΓτικής Αδαλ^ό τητος, Ηλατα Αποφασίσω Ινα έν τή «δδυδιχίφ δμ*ν προβήη Απδ κοινοΟ μα*' ήμ*ν αίς τήν έκ παντός τρόπου θαραπιίαν τού κακού, πρδς αίρήναυσιν τής ί«ρ*ς έκαίνης Αδαλφότητος καί διάσωσιν έκ τοΟ κιν­ δύνου τής ίαράς έκαί.ης καί σαβασμίας βασιλικής μο­ νής, ήτις διά τήν *έσιν, τήν Αρχαιότητα καί τδν κτίτορα διατολιί καύχημα τοΟ γίνου; ήμών. Ήμιίς δέ συντπωάςοντος πρδς τΑ Αφηγούμάνα, σπιύδομιν πρδς τοίς Αλλοις καί δπως έκδηλώσωμαν τή στβασμιατάτη αδτής παναγιότητι πρδς γνώσίν της, δτι ό Αρχιμαν­ δρίτης κύρ Γορμανός, ό έπί τού μοναστηριακού ζητή­ ματος διαφωτιστής, Αποσταλτίς αύτόθνν «ίς ΚάΓρον δπδ τοΟ Αγίου Σιναίου, πολλά έπιί πρδς τήν Σιναιτικήν Αδαλφότητα Μπα καί έλάλησ» καθ' ήμΑν δλως Απριπή καί Ανάρμοστα «ίς τδν χαρακτήρα τή; πανοσιολογιότητός του. "ΗμιΓς έγράψαμον ορό πολλοί «ίς ΚάΓρον πρός τ« τήν Μβαστήν Αντιβασιλέαν, τήν ΣιναΓήπήν Αδίλφό-, τητα καί πρδς άλλους, ίκ»τ«ύοντ«ς τούς μέν καί συμβουλ«ύοντ«ς τούς δέ, Ινα χΑριν τής Αρχαιότητος καί τής έκισημότητος, ήν χαίραι τδ hpôv έκκίνο μναστήριον, κροσπα*ήσ«σιν AM κοινοΟ νΑ καταυνΑσω» τδν τάραχον καί έπαναγάγωσι τήν Αρμονίαν μοταξύ τβν διαφφομένων. Τούτο δμ««ς έπράξαμαν, Αφ’ οδ προ­ ηγουμένως έλάβομσν παρΑ τής ΣιναΓτικής Αδ«λφότητος έπανωλημμένως παρακλητικΑς ΑναφορΑς καί έπιστολάς- ή δέ πράξις ήμών αδτη Απορρέουσα έκ τού καθήκοντος τού πλησίον καί συν|βσυσα τοίς έξυπαρχής σχόσοσι τής w ΣιναΓτικής καί Αγιοταφιτικής Αδαλφότητος, στοιχοΟσα δέ παί τοίς έκχλησιαστιιιοίς κανόσι καί διχαιώμασι τοΟ κατριαρχικοΟ τβν Ιεροσο­ λύμων θρόνου, οδκ έστι, νομίζομε*, Αδικος, Αλλά δί­ καια καί Αξιέπαινος, ώς τένουσα νΑ κατασιγάσή σκάνδαλα δυνάμωνα νΑ έχωσιν έκ τής παρατώχως καί έπιδωνώσοώς των λυπηρές συνιπέας- Αλλ* Απ­ έναντι τού έπικρατοΟντος ήβη σάλου μ«ταξύ τής ΣιναΓ­ τικής ΑΒολφΑτηνας χ*ί τοΟ ΑρχηγοΟ αύτής, μανδάνο· μαν ματΑ (Μβαιότητος βτι ή πανωρότης του σκοπ*ό«ι 17 . SYNODI TUM HIKBOeOLYMITAKAl TUM ΜΧΑΓΠΟΑΒ, 1864-1968 vA καταβή «2« ΚΑφον βσον ata·. ToOm, *ς άληροφ«ροάμ«*α, <1* συμφέρβ Ί w» *» fc» ή Αδβλφότης w4« μ**· ««’■ «4Λ»· ataaXÀwpa» βύναται «Affato τ* **Μ«Ή F«* τής Αδβλφώτητος καρΑ «a τ* «Μ·*·», »» ♦ «Wf »««·** ■tea· a«p«n ιισμέιηή Àiâ taftM ή όρπέρα οσβοσμια ,uta) aawiptot * epauiUat *βΛ1 *» *F«* Σλναέου μΙ βς «ή συμβουλ«ύση Χατριχώς τέ δέοντα, προτμέπουσα αύτδν Γνα Avti toO AoaXMv «ές ΚΑφσν, σικύση MpaSeOvat ς ύμτΐς δψχσΦτ χαί ύμιΐς Απολογίαν βώσττι τφ βτφ. Ήμιΐς πρ4ς μόνον τόν ΙΗοφιλή τούτον σκοπόν τής μχταξΰ υμών <ίρην(ύση·{ έπτνίβημχν «ίς τήν ΒιαφορΑν σας κατ' έπίμονον παρ4χλησ:ν ΑπΑσης τής 4v«a καί χ4τ« ϊ:ναίτ·.χής Αδύφότητος συμφώνως τοίζ β:χαιώμασ: τοΟ πατριαρχικού ημών βρόνου. Ό τι 44 4νηρ- γήσαμτν 4β*ς σήμιρον, τδ 4νηργ2^αμ«ν χρός καλόν τοΟ 1«ρο0 ΰμών χοινορίου καί χίριν τής Ατομικής Αξιοπρκχιίας τής χανι«ρότητός της. Καί σήμχρον £4 ώσαύτ««ς 44ν λ«·κομιν t-.α χιρί αυτού τούτο > τοΟ 4νΓ.χ«;μένου γρΑψοηαν χα: τή αύτό8: σ(^ασμ:<>>τ4τη αύτοΟ παναγιότητ:. Ί'μκΙς 44 πρΑξατ» 4π«»ς παρ4 θτοΟ φ«τισ*ήτ«· ή ήμχτ4ςα ίμοις γνώμη «ίναι. ϊνα πρός τδ παρόν ΑνοψΑν.η ή πανκρότης τη; τήν χατΑ’.ασίν τη; «ίς Κά'.ρον χαί σπιύση πόρριοθτν ν4 «ίρην«ύση μ«τ4 τής Αδιλφότητός της, χαί «ίτα χαταρή «ίς Αίγυπτον. Έ4ν βμο>ς Αποφασίση ν4 χαταρή ήδη, τή λδγομίν, δτι βέν 84 Αποβή «ίς καλόν τη;, διότι χατ4 τδν υπάρχοντα Αναβρασμόν τών πνευμάτων, γ«νική κατ αυτής 4χϊκ«ι:αι 4πίβ«σις' μ’ δλα ταΟτα «ί; πτρίπτωαιν Μ<>’ ήν βέν δύναται παρ4 ν4 χαταβή, τή συμβου/«όομβν φιλαΐ4λφβ>; ν4 αποφασίση ν4 χαταρή προηγουμ4ν«*ς κατ' «δ8«2αν 4ντα08α «ίς τήν Αγίαν πόλιν πρδς 4ντ4μ««σιν ήμών, χαί «2τα μ«ταβα(ν«: 4ντ«9>«ν «ίς ΚΑίρον, Αφ* οδ συσχ«φ8ώμ«ν μχταξύ ήμών τ4 βιοντα. Ταϋτα «ί; ΑπΑντησιν 4ν πάση τή χατ4 Χριστόν 44*λφιχή Αγάπη. '0 44 «ίρηνάρχης <*«δ; δοφήσαιτο τ4 έτη αύτής δτι πλ«2στα. ύγ:«ιν4 καί παν«υφρόσυνα. ΙιρουσοΛΤμ, 1866 αύγοΰστου 11. 12. MONACHI TZUBÂX1ENSE8 PATRIARCHAE HIEROSOLYMITANO 1866 auguati 17. δίκαιος πο/λάκις καί κατά διαφόρου; καιρού; 4ίΗσαΜακαριώτατι καί ΙΗιίτατ» δέσποτα. Έν π«ποι<Η,σ«ι πιστιύομιν δτι ή Αγαθή ψυχή της μ«ν ύπδ τήν 4μβριθή ακίψιν τής ύμ«τ4ρα; μακαριό­ β4ν βαρυθνμιί, διότι 4ν ταίς κολλαίς χαί ποικίλαις τητος, καί αύθις διά ταύτη; μα» 4παναλαμράνομ«ν Ασχολίαις αύτής προστίΗται καί ή 44<κή μας. I vaa- ταχ«ινώς, παρακκλοΟντ»;, ίκ«τ«ύοντ«;, διόμενοι ν4 μή ρίζομβν δτι 4πιβαρύνομ«ν τήν αυτής μακαριότητα " παραβλόψητι μοναστήριον φίρον έπί τών νώτών του Αλλ' δταν, χαλοκάγαθι δέσποτα, 44ν μένιι ήμίν Αλλος δέκα καί τρ«2; ήδη καί 4πέκ«ινα αιώνας, ν4 γίνη λιμήν παρΑ ή ύμιτέρα μαχαριότης, ri ποιητέον ; ΙΙολ- έρμοι ον τών όρέξαων ένδς . . ., ν4 μή ένδώσητ· «ίς λάκι; κατά διαφόρου; καιρούς 4·>ίσαμ«ν ύπ' δψιν τής τάς λιπαρές παρακλήσιι; τών ένέ/ων έπί βλάρη τοΟ ϋμιτέρας θχιοτάτη; μακαριότητος τ4 δίκαια παράπονά μοναστηριού. Μακαριώτατι δέσποτα, ή μόνη Αγκυρα μας κατά τή; αύτοΟ σ«ρασμ:άτητο; τοΟ 4ρχ:«πισκόπου τής μονής Αστέ ή ύμοτέρα μακαριότης- «ίς αυτήν στηρίς«ι πάσας .τ4ς Σιναίου χαί οι δι' αναφορυ* Αναφορών χα. καί νι δι' ,ι,υι.Α'," 4πιστολών δηλουσών £) έχομιν — ινχινυ και Α ” —* -έλπίδας ...... —» τή; σβτιρίος ----- .. τήν πρόθταιν καί τήν Απόφασιν τών πατέρων. Εν ήμών χα τής μονής. Ό»«ν λάβ«τ« οίκτον, καί πράτούτοις Αν καί μέχρι τοΟδ« δέν «ίδομιν έχβασίν ιινα, $ατ« σιινψδΑ τφ χαραχτήρ: υμών χαί τφ δικαίιρ. δέν άποκάμνομιν» δέν Απαυδώμιν, δέν τ.αλινφδοθμ«ν ’ Ί1μ«ί; 44 «ΰγνοιμονοΟντ·; δί μί’α (Αν καί Αναξίως) 4πιμένθμ«ν «ίς τά προ«σχ«μμένα καλώς καί Αποφασι- τοΟ καναγάθου 8«οΰ καί τής Αγία; Αίκατιρίνης, !να σθέντα. Συνιπιίφ τούτων οί έν Σιν^ Αακούμίνο: δώση ύμίν ζώήν 4π! μήχιστον 4π" Αγαθφ τή; Ολης 4π*κήρυξαν καί έπαυσαν καί ν4 μνημον«ύ«»σιν αυτόν, έκκλησίας. Αϋγοϋσιου 17, 1866, Καιρόν Τζουρανία. καί μνημον«ύουσι κατά τ4 κιχανονισμένα τήν ύμττέραν Ο! ταπ«ινοί δούλοι αύτή; μακαριότητα, έπιμένοντις 4ν«νδότ«»ς. Καί δικαίως, μα· 'Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. καριώτατ· δέσποτμ, πώς «ίναι δυνατόν νέ έχωμίν Αρχιμανδρίτης Κύριλλος 'Ρώκίδη;· σύμπνοιαν μ«τ4 προϊσταμένου, δστις 4W^«u« παντί Ιίροτοσύγκκί'λο; Κορνήλιος Κοσμίδη;. σΗνιι τδν 4ξ«υτ«λισμ4ν χαί τήν έςόντωσιν τών 4ρΔιονύσιος πνιυματιχός. χαϊοτέρΜ» Αδίλφών χαί έμπιιροτέραιν ; ΙΙώς δυνάμκΟα ΙΙρώτοσύγχαλλο; Η«οδίσιος Σέρρος , νΑ 4ν«χθώμ«ν έπί κ«φαλή; τής μονή:, τής όποιας Νικόδημο; («ροδιάκονος. έζήτησ» τήν καταστροφήν; τήν όποιαν άπίγύμνωσ»; Γ«ράσιμος («ροδιάχονος. τής όποιας τδ ακιυοφυλάκιον έσύλησχν Από διάφορα Μ«λ4τιος («ροδιάχονος Κρής. Μίμήλια; Διά τούτα έπιμένομκν «4ς τά προαποφασι­ Φιλό8«ο; μοναχός. σμένα μιτΑ σχέψώος, δέν παραδ«χόμ«6α ούδένα συμ­ Ήσαίας μοναχός. βιβασμόν. Τ4ς σκέψας μας τούτος τές κατ4 πάντα Ooacn. anxBOL. room XLH ι« snroDi tum ηπββο®οετμγγα»α« tum snumcAK, imc-ims K ικ MONACHI 8INAITAK ABCHXMPBOOPUM A MUKKRK AMOVKNT 18M μ«μΗ M. (T-t*) J βάστως καέυαέβα'ίλον τή ωύτοΑ οοβασμιότητι προνάΉ (αρά τα» 9wfivM» δικαιώματος τής μονής, μή Αναγνωρίζουσα τού λοιπού πατέρων συνάξτως, παραραίνων ούτω δομολιώδοις κα­ αύτδν ώς τοιούτον, οδτα δυνάμανον έχαιν αίς τδ έξής νόνας χαί καταστατικά τής μονή; Αρχαιότατα xd ούδέν 6ixdo>pa χυριαρχιχδν οδτα τδ διχαί^μα τή« Ιορά τηρηδέντα χαί τηρούμονα ώς χόρην όφδαλμού- ίναργαίας χατ ούδέν τόν τής μονής. Τδ παρόν συνοδικόν γράμμα, Ισφραγισμένον τή Έπχιδή χαί χοιμήλια !<ρά χαί λίαν βαρύτιμα, χτήματα δέ τής μονή;, ύποξήροσο πρδς ίβιοτχλιί; αύ- μαγάλη τής μονής σφραγίδι xd όπογαγραμμένον προστοΟ σκοπούς, σηρήσα; ούτω τήν μονήν τιμαλφών σηχδντως υπδ πάντων τΑν πατέρων, ταδήσαται έν τοίς δησαυρών, Ιφ' οίς Βοαάως Ιχαυχάτο αύτη χαί ών ή Αρχαίκς τής ίαράς χαί βασιλικής ταύτης μονής, Αντί­ γραφα δ’ Απαράλλαχτα έπίσημά τα χοινοποιηδήσαται στέρησις Ανοπανόρδωτος · Έποιβή, iv ψ κατά τά καταστατικά τής μονής δ τοίς οίς Ανήμαι. Αρχιακίσχοπος όφαίλιι έν ταύτη διαμέναιν, μηδαμώς Έγένατο έν τή ίαρφ xd βασιλιχή τού θαοβαδίστου xd ia’ οόδαμιφ προφάσαι δυνάμανος τήν έδραν αύτού όρους Χινά μονή ταύτη αύγούστου Μ, 1866. χαταλιπαίν, ή μόνον iv OKOuBdai; κχρικτώοασι μέχρις Αίγυπτου, έπί κοινή Ιχπτάααώς τα xd σταρήσαως τού Γαρμανδς κρωτοσύγχαλλος διχΜος. δρόνου (σιγγιλιΑδας γράμμα Γαβριήλ οίχοομινιχού παΚαλλίνικος πρωτοσύγπιλλος. τριάρχου καρέ τής τΑν ΧιναΤτΑν διοιχήσαως, Αρδρον ν'), D Ανδέμιος ίαρομόναχος οικονόμος. οδτο; δμως ούδαμώς τούτο πράτται, ματαναγχών, ού­ Γρηγόριος σχαυοφύλαζ. τως dastv. τδν δρόνον έν Κωνσταντινουπόλα, Ινδα Σαρδόνιος μοναχός. (Τ. Σ.) xd διαμέναι, κατασπαταλάν πάν «ίσόβημα xd πάσαν Γαννάδιος (αρομόναχος. τής μονής ικμάδα ύκέρ έαυτού τα xd ιών παρί αδτόν, Εδδύμιος ΙαροδιΑχονος. ούδόλως τΑν τής μονή; συμφαρόντων χηδόμανοςΔιά τδν Αγράμματον ΉσαΓαν γράφω έγω Καλλί­ Έπαιδή xd ήβουλήδη όποτάξαι xd ύποδουλΑοαι νικος πρωτοσύγχαλλος. τδ άδούλωτον, Αναξάρτητον ad άδέσποτον μοναστήριον Δαμιανός μοναχός. τούτο, ούτινος ήγούμανος μόνον τέταχται χατά τά; Γαλακτίων μοναχός. Αρχαίας ίιατάξαις τού τα χτίτορος αύτού μαγάλου Διά τδν Αγράμματον Δανιήλ γράφω έγώ Γρηγόριός ■Ιουστινιανού xd τάς χατά ααιρδν χατριαρχιχάς ad αχαυοφύλαξ. συνοδικός έπιστολάς xd λοιπά, έπίσχοκος δέ Σινά ΊΑβ μοναχός. δρους ad τΑν καρέ αδτόΔιά τδν Αγράμματον Κοσμά» γράφω έγώ ΆνδέΈπαιβή xd δολίας τυραννιχΑς, Ασέμνως τα xd ΑπραπΑς τή Αρχιακισχοπίχή Αξέφ χρησάμανος xd μιος ίαρομόναχος. Κωνστάντιος μοναχός. Αργάνας τής έξουσέας ένόπλοις, σννέλαβα xd δίκην χακοόργων Ακήγαγα πατέρας σαβασμίους, Αδφους, xd δή xd τΑν Αρίστων, παρανόμως τούτους ίξορίσας xd μαρτυρικάς τυραννήσας Μ «φ Απλφ λίγη» 9η αόαα- Διά τδν Αγράμματον Κύριλλον γράφω έγώ Δαμια­ νός μοναχός. Γοώργιος δόκιμος. SI 8YN0DI TOM ΗΠΚΟβΟΙΛΜΓΓΑΜΑΒ TOM ΜΕΑΠΚΜΕ, 18M-18W Ίωαννίκιος χ>ν«χ4β. A Àdb τδν Εμμανουήλ γρ4φ- έγώ Av- St Σταμάτης δώκμας. (T.l) ASM*·* *·** ***ν'η·* ®*1”·**ί Hulk. Ίωαννίκχος μοναχός. ΙΑ MONACHI TZUBANIKN8E8 PATRIARCHAE HIEROSOLYMITANO 1866 octobri* S. λαποΟ νΑ πτριορισθή «ίς τΑ έαυτής καθήκοντα καί Μ<εχαρ«ώτατ( καί θειότατε δέσποτα. Μ«τΑ τούς έδαφιαίους χαί κλήρας ΜβχσμοΟ κροσ- ήσυχάζϊ· Έν τούτοις ή έν τή κυριάρχφ μονή τοΟ ΣινΑ σύνχυνησμοδς «ai τδν Ασπασμόν τής Αγίας ύμών δίξιέΚ καί τήν έκίκλησιν τών θείων αύτής «ύλογιών, Αρχό- αξις τών πατέρων καί ή έν αύτή Αδίλφδτης, μαμεθα τής καρούσης πρδς τήν ύμετέραν μακαριότητα, ΦοΟσα τΑ γαγονότα, Αμέσως διτμαρτυρήθη έντόνως 3c' ή; εύαεβάστως τιθέμεθα bitb τήν έντονον αύτής κατά τής τοιαύτης πράξτως διά τοΟ Από 10 αύγοϋστου γράμματός της πρδς τήν έν Τζουβανίφ σύναξιν καί δψιν τάδε· ' Πρδ παλλού εύσεβάστως έθέμ«θα ύπό τήν έμβριθή άδαλφότητα λέγουσα· „Διά ταΟτα διαμαρτυρόμίθα σκέψιν τής ύμετέρα; θειοτάτης μαχαριότητος τά καθ' κατά τ« τής πράξαως ταύτης καί κατά παντός συμ­ ήμάς· Αλλ' έάειβή Αγνοούμεν Αν αί ταπειναί ήμών βιβασμού, ώς μή έπ^δοντος «ίς τά τής μονής συμ­ πρδς αύτήν έπιστολαί έλήφθησαν, |παναλαμβάνομεν φέροντα, Αλλ" οΰτ» Αρχιτπίσκοπον Αναγνωρίζομ«ν τοΟ. καί αύθις Sci ταύτης ήμών νά ένοχλήσωμεν τάς πολυ­ λοιπού, ούτ« πράξιις ούτ« διαταγές τής αύτόθι !«ράς συνάξτως.** Ός νά μή ήρκ«ι, μχκαριώταη δέσποτα, τίμους «ύτής στιγμά; έχθέτοντες τάδε. Ή αύτοΟ σεβασμιότηξ περί τά τέλη τού παρελ­ ή πρίξις, ήν κατά τάς έμπνιύστ.ς τής αύτοΟ στβασμιόθόντος ίουλίου ένεστώτος (τους έπεμψεν ένταΟθα «ίς τητος συν«τάξατο ή ί«ρΑ σύναξις, διΑ νΑ διαδήλωσή Τζουβανίαν τδν αρχιμανδρίτην Γερμανόν ώς πλη­ χαί έπισημότιρον τήν χαμέρπιιάν της, έν·χ«ίρισ« τφ ρεξούσιον καί Αντιπρόσωπον αύτής. έπί τή έλπίδι χαί πανοσιολογ-.ωτάτφ Γ«ρμανφ πρό τής Απ<λ«ΰσ«ώς του τφ προσχήματι vi έπιφέρη συμβιβασμόν τινα. Άλλ' πα; «ύχαριστήριον έπιστολήν πρδς τήν αύτοΟ σεβασμιό­ ό βηθείς Αρχιμανδρίτης, ώς ■ χαί ό πρό αύτοΟ μίαν τητα διΑ τήν πατρικήν μέριμναν, ήν έδιιξιν έν ταύτη έβδομάδα άφιχθείς έχ Κωνσταντινουπόλεε>ς ί«ρο- τή πιριστάαει, καί τήν πρόνοιαν ήν έλαβ«, προθυμομόναχος ΙΙολύχαρπος, Αντί νΑ μεταχειρισθή τήν πειθώ, ποιη.Ήίσα ν' άποσπίλή ώς πληρ«ξούσιόν της τδν Αντί νά δείξη διό γλυχέως τρόπου τήν μεταμέλειαν Αρχιμανδρίτην Γερμανόν, δι’ ού τά πάντα έλαβον τή; αύτοΟ σεβα’σμιότητος διά τΑ πεπλημελημμένα, αίσιον τέλος καί λοιπά, καί συνάμα προσκαλοΰσα αυ­ Ατι να ένδομύχως σόνησθάνετο (διότι πώς Αλλως δύ- τήν ίνα έπισπιύση τήν ένταΟθα έλί-υσιν της πρδς ναται vi έξηγηθή ή Αποστολή τού πληρεξουσίου του;) έντιλή πιραίωσιν τοΟ συμβιβασμού καί παγίωσ.ν τής Αντί λέγομεν νά μεταχειρισθή τούτα τα μέσα, in' ήσυχίας. Εις ταΟτα πάντα'δύο τής έν Τζουμανίφ έναντία: χατέφυγιν ιι: τόν πεπαλαιωμένο τρόπον συνάξ«ως μέλη δι*;: αρτύροντο κατά τών πράξ«ων τού­ τη:, διά τοΟτό διέδω χαί χρύφα χαί παρρησίφ δτι των, άλλ' ούχ «ίσηκούοντο· έπί τέλους ϋποπτιυόμανοι φιρί: μεθ' έαυτού φιρμάνια σουλτανιχά, δι’ άν χατά μή έγ*ρθή διχόνοιά τι;, καί ώς έκ τούτου άναβληθή τήν προαιρεσίν του ήδύνατο vi έξορίση και δσου; ή έπάνοδος τών τριών έξορίστων, ήν όρ.στικώς Αλλους έχ τών πατέρων τής Σιναϊτικής Αδελφότητος ύπ«σχέθη ό πληρ«ξούσιος τής αύτοΟ σ*βασμιότητος, ήθελε, άν τυχόν τινες ήθελον Αντιτείνει εί; τδν συμ­ ένέδοσαν καί έκόντκς Αχοντ»; υπέγραψαν τήν πράξιν βιβασμόν ή δέν ήθελον παραδεχθή αύτόν. ΙΙολλΑχις καί τήν έπιστολήν έπί τή έλπίδ: χαί τή έπιτυχίφ τής έξέθημεν δτι ή μέχρι τής έποχής έχονης ύφισταμένη έπανόδου χαί τών λοιπών τριών έξορίστων. Αλλά σύναξις, συγχειμένη έξ έπτί μελφν, ήν χατηρτισμίνη πράξίις χαί γράμματα, μαχαριώτατ» δέσποτα, Ατινα χατά τήν διάθεσ.ν χαί τόν σκοπόν τή; αυτού σε- συν«τάχθησαν μονομιρώς, διότι ή σύναξις χαί αδελ­ βασμιότητος, έξαιρέσει τριών. Ή τοιαύτη λοιπόν φότης τής κυριάρχου μονής ώς καί ή όλομέλεια τής σύναξις συνελθούσα υπό τήν προεδρείαν τού Αρχι­ έν Τζουβανία Αδελφότητος ούτε γνώσιν έ/αβον, ούτ» μανδρίτου Γερμανού χαί υπό των έμπνεύσεών του χατά τό έλάχιστον συγχατετέΛη, θεωροΟμεν Αχυρα συνεργούσα, χωρίς vi λάβη πρδς τό θεαθήναι κΑν καί Ανίσχυρα, ούδέ δυνάμ*θα κατ’ ούδένα τρόπον νέ τδν κόπον νά έρωτήση χαί τήν λοιπήν Αδελφότητα'ή παραδεχί'ώμεν τήν τεσσάρων Ατόμων νευροσπάστων vi ζητήση τήν γνώμην χαί συγχατάθεσίν της, χαί τής αύτολ σεβασμιότητος πρΛξιν συμβιβασμού ώς διμάλιστα τήν τής Αδελφότητος τής χυριΑρχου έν Σινψ χαίαν καί νόμιμον, καί τυφλοίς όμμασι νά κλίνωμεν μονής, χωρίς νά έρωτήση τά τών παραπόνων τής χαί αύθις τδν αύχένα ένώπιον Αρχιερέως, δστις κατΑδελφότητος χατά τού Αρχιεπισκόπου, χωρίς νά έρω­ επάτησε τοοαΟτα καί τοιαΟτα τής μονής προνόμια, τήση Αν συγκατατιθενται «ίς τόν συμβιβασμόν ώς Ατινα τόσοι αιώνες έσεβάσθησάν, δστις διέψευσεν δρ® κους, υποσχέσεις, Ανήρεσεν ιδιοχείρους ύπογραφάς, ζήτημα Αφορών χαί ένδιαφέρον Απασαν τήν Σιναϊτιχήν Αδελφότητα, συνελθοΟσα ένέχρινε τάς προτάσχις μετεχειρίσθη Ασέμνως καί δαλίως πάσαν ^φδιουργίαν τού Αρχιμανδρίτου ΓχρμανοΟ, χαί παραχρήμα συν- καί πάν Αθέμιτον μέσον πρδς έξόντωσιν τής μονής άτάξατο πρίξιν, 3:’ ής έρριπτχν ιίς λήθην Απαντα τΑ καί-τής ΣιναΙτικής Αδελφότητος. Όμολογουμένως πλέον ό άρχ,ερεύς ήμών Από τής σκανδαλώδη συμβάντα. Άλλ* ή πράξι; αϋτη, μαχαριώτατ» δέσποτα, ήν ώς νΑ έγένχτο ύπό τής αύτοΟ έπί τοΟ Αρχιεπισκοπικού θρόνου τού Σινά Αναβάσεως σχβαομιότητος, τόπον δέ μόνον ήλλαξχ. Ταϋτην τήν ούδέν αγαθόν, ούδέν δσιον, ούδεμίαν βελτίωσιν έποίησεν, πρΑξιν Αμα τή παραιώσχι Αμέσως έλαβαν ό βηθαίς Αλλά πάντα δόλον, πάσαν Απάτην καί αύθαιρεσίάν Αρχιμανδίτης Γιρμανός χαί Απέδρα γέρων τή αύτοΟ μεταχειριστείς έβλαψε καιρίως τήν μονήν καί έφεραν σαβασμιότητι τΑ έύαγγέλια διΑ τήν καλήν έπιτυχίαν αύτήν εις τδ χ«ίλος τού χαίνοντος ένώπιόν της βαρά­ θρου, πρδς τήν Αδελφότητα βέ Αντί νά δείχνυται, ώς καί έκβασιν τής Αποστολής του. MrcA τδν κατ' έπιφΑνχιαν καί όρκξιν τής αύτοΟ καλός ποιμήν, τύπος καί υπογραμμός καλού παρα­ σχβασμιώτηΟος συμβιβασμόν, ή ένταΟθα ί·ρά σύναξις δείγματος χαί τρόπου, ήθέλησε διά τού έμπνεομένβυ «ίδοποίησ· τήν έν τφ μοναστηρίφ σύναξιν καί όλομέ- φόβου καί τρόμου νΑ προσέλκυση τδ σέβας, τήν Αγά­ λ»αν τών πατέρων, ότι διά τοΟ πληραξουσιου ή Απ-, πην καί ύπακοήν. ΤαΟτα πάντα κατιδούσα καί ύπ' δψιν λαβούσα, (σταλμένου τής αύτοΟ «βασμιώτητος κυρίου Γ·ρμανοΟ τΑ πάντα συνιβιβάαθησαν, καί τρόπον τινΑ Αιέτατττ μΛκαριύτατ» δέσποτα, χαί ή έν τφ μοναστηρίφ Σινψ καί τήν έν Σινφ (<ρΑν σύναξιν καί Αδαλφότητα τοΟ σύνφξις, καί εις έκτακτον γενικήν συνεδρίάστν συνελ- τ— 8TN0DI TUM HmÔeOLTMITAMA· TUM 8OUITICAB, 1866-Ιβββ σήμως διά τής ΑχδΜ χαριλΗνοος αύγοόστου Αντατώτο; trou; χρΑξιώ; της ρδν Αρχιιχίσχοπον xtp Κύριλλον, aol βέν Αναγνωρίζιι τού λοιπού αύτδν ώ; Αρχιιπίσχοπον Αχαλλωπίσθησαν wni; Μβους lapi καταγώγια, «at sal ήγούμανύν τής ούδΑ Haptf αύτδν Ιχοντα αδς τδ *Αμ τΑξις Ανθρώπων γιγχντιαίοι; Μμββι 3«<ν« έξής δικαίωμα htfrtlii di τ* τή; μονής βιέ τού; ΑνέχροΗ μόνη ή tipi τοΟ όρου; ΧινΑ μονή, ή Αδού­ Αν αύτή τή χρΑξβ μνησθέντας λόγους • Όμοια χαί ΑκαρΑλλαχτα Αντίγραφα Αχιμψι πρδς λωτος ή ΑχαταχΑτητο;, ή αύτόνορος ή μδ τοσαύτα τήν ένταύθα ίιρΑν σύναξιν πΑντ·, έσφρβγισμένα τή κρονόμ'.ά*καΙ διχαιώματα, ή Ανι άρτητος ή ρδ τοσαύτα μιγάλή σφραγίβι τού ίιρού ήμών μοναστηριού καί προνόμια καρό τοστύτων /ριστιανΑν oat Ό6ν·μαν*ν ύπογιγραμμένα έξ άχάσης τής ΑχΜσι Ασχο-ύσης ΐΗ«λ* αδτοχρβτόρων προικισμένη, τδ Αρχαιότατον βύτδ χαταρότητος, ΙκΙ τφ σχ-.πφ vi βιαβιβΑση αύτί πρδ; τού; γώγιον τφν κροβχννηρΑτών, μή Ανί/ισθι, λέγομτν, ,τέσσαρα; παιριΑρχας aol πρδ; αύτήν τήν Αντβύθα vi γίνή ύκόδουλον καί (ppatov μιτί τή; iv αύτή Αίγνκτιαχήν Αρχήν, Απιχαλουμένή ίήν βοήίΗιαν aol δκιτωμένη; Αδιλράτητο; τή; Αδικίας τή; αύΡαιρισίας χαί πΑση; χατβχρήαΜΚΑρωγήν των irci τόση» σπουβαίψ ΑντιχιιμΑνφ. IltxoiPim; δϊ ΑδιστΑχί·;, βτι iv τή πατρική X-m-Ktif τή; παραγγιλία; ταύτη; ή ένταύθα ίιρδ σύναξι; μ«τ4 τή; διχιτωμένης ώβι ϊδιλρότητος (έξαι- αύτή; μτρίμνη χαί χαλοχΑγα&μ χαί τφ ixpaipvtf ρουμένων τι-ών νινροσπ Αστών xsl (βιοτικών, μόνον χαί Αδιαφιλονιιχήτφ ζήλφ. φ τρέφι: ΑνέχαΦτν πρδ; μίλημα έχόντων τήν έπίττνξιν τών ίδιων συμφιρόντων Β τδ ίιρδν ήμών μονάιττήριον. Ηλιι βραστηρίω; χαί διχαιωματιχΛ; Ικιληφφήτή: ύποΜβήι; ήμβν. χαί χαί ούχί τή; μ’-νής), iv μιΐ γνώμη χαί φωνή έσπασ- * καρΑτχιι ήμίν τήν διχαίαν χαί δέουσαν ΗραPitts χαί 4γχρίνασα ώ; Αγια χαί Upi τδ τή; i» τφ Ηλ« ί χαί Ακοχαταστήσιι τήν ινταξίαν τού λοιπού ροναιτηρίφ Σινί ItpS; αινάξιω; χαί άδΐ^ό’.ητο; πχίαν, 1 ήσυχίαν. ΤΑ; Αξιοσι^Αστου; αίτή; ιύχΑ; χαί χιχριμίνα, σπιύδομ^ν σήμχρον βιΑ τή; ήμιτέρα; τα- χαί ι έξαιτούμινοι, έσμίν χαί 4σ ιαί έσόμιδα ιύηιινή; άναψορί; ταύτη;. Ενα έσωχλιίιβμιχ άντίγραφα ιύλογία; ι τή; άποχηρόξκα; τρία, Ιν ,πρδ; τήν üpnipev θίιοτί- γνώρονι; χαί πρδ; Ίν ύψιστον ίχίτα διΑκυροι ùxip την μαχαριότητα, - ίν πρδ; τδν daoupivixôv ηατρ4 τή; Φιορρουρήτου ιύημιρία; χαί μαχροριότητι.;. «Ι^χην χαί τί,ν πιρί αότδν ίιρόν σύνοδον, χαί Ιτιρον ’ Τή 8 όχτωβρίου 1866 iv ΚαΙρφ. \^ ορό; τδν ραχαριώτατον κατρι^ρχην Άντιαχ«ίβ& χαί Τή; ■ ύμιτέρα; διιοτέτη; χαί πολιχχ^Αστου ήμΤ» βιαμαρτμρόριθα χαί ήι<1; σύν τοΕ; όό Σινφ όδιλφοί; ήρών Ινώκιον διού, ΐνώιπον τή; iplUpa; >'»<ιοτ4τη; ραχαριότητο; | τέκνα έν χυρίφ ιύπιιΜστατα χαί ύπβΗ μαχαριότητο;, ίνώκιον τοΟ χριστιανΜήιοΟ. ivdwttov χλινή. Αρχιμανδρίτη; Κύριλλο; δ-.χαίος Sivattr,;. τού βιχαίο-1 χαί τή; άληθιία;, χαί ûnoiÿvA; χαί Διονύσιο; πνίυματικός. γοννχλτΑ; ^ιαθιχιτιύομιν τήν θιιοτίτην αύτή; μα­ καριότητα,* tva ιύαρΜτηθή χαί διαβιβϊση τά iaitΑρχιμανδρίτη; Κύριλλο; 'Ροχίδη;. Ό Χρωτοσύγχιλλος Άνθιμος ΜιτζΑνη;. χλιιστα tot; of; dWpui, χαί τχίνη χΜρα μοηδτία;, Πρωτοσύγχιλλο; Κορνήλιο; Κόσμίδης. δχω; τή ίνιργιίρ τή; τρισφίστου ήρΐν ύμιτίρα; ραχαριότητο; ΙναχριθΑσι κραιώνη»; χαί διχαίν; ti p*-c ΙΙρωτοσύγκιλλος Ηοοδδσιο; Σίρρο; Φιλόθιος μοναχός. ταξύ fjiAv χαί δρχιιχιαχόαου Σιναίοο, Ιηιιδή tlvai Πορφώριχ ίιρομόναχο; ΣιναΓΐη; Αδύνατον β'; τδ ίξή; vi σοζήσβμιν pit αύτολ ιίναι ΓιρΑσιμος (ιροδιΑχονο;. Αδύνατον vi θχαρΑριν αλέον αύτδν Αντχτβ; ώς ποιΝικόδημο; ίιροδιΑχονο;. μινΑρχην ήρΑν χαί ήγούμινον χαί τοΟ όρου; Σινδ Mt'itio; ίιροδιΑχονος. Αρ^-ιπίσχοπον. ,Μή. μαχαριώτατι δέσκοτα, μή πρό; Ιάκωβος Κ. Χτασινόκουλος. •ιού! «ί; τδ; πολυτίμου; ήμ4ρ«; τή; αατριαρχιία; 'Hosts; μοναχό;. ~ τή; θιορρουρήτου ραχαριότητο; καί (ί; τδν αιώνα ARCHIRPISCOPVS MONTIS SINAI «ATRIARCHAE HIEROSOLYMITANO 1866' doeombris 91. ήν, χρίρασι'ν ol; οίδι χύριο^ stpiixtotv ή Upi αΟτη μονή. ΠιαοιθΑ; δτ· Μλαι συρμαρισθή τδ σααρΑττον προσκυνητή; μοι μαχαριέΜρ; σφασμού καί Αφοοιώ- ρ« r~ φυχιχδν Αλγο; χαί μή■ Μλνν ν βι όδυνήρβν , " . .λιατον«-«, ,Ιρχορ® 8>* τή; "φτής pou »* Aaorolv· τή μ*Ρ«·ν μχραταν vi V* ταρΑξω τόρνον σήμιρσν σημιρον τήν^ψυχιχήν^ την ψυχιχην αύτή; ανιτ,ν jaγχ- ι χαριορίζοραι ν'_* Αναφέρω τή αιβαστή αύτή; σκαστή μοι αύτή; κορυφή Λ; ταχβνΑς μου προφρή- λήνην, >. - μοι,1"* «ι; 4x1 vst; apoxi^va.; Αγί»; ήρόραΐί Λν έ«ρτ^ D p««p<ôrjn. βτι μέ δλην τήν «δτακέρνησιν χ«! έκιτού σωτήρο; τού χόομου καί κυρίου ήμ«ν Ιησού Χρι- ° dMun, ήν μιταγιφίσθην πρδ; χατΑχαυσιν τών Αποστού, Α; ΜΜ ή όμιτέρα μαχαριβτη; κανηγυρίζα όγιώ; νινσημένων χινημέτων ταραξιών τινων, τδ κακόν χαί γηδοσύνω; Μ; έτη βτι πλιΓστα, πρδ; δόξαν τοΟ δυστυχώ; όφίστατ» μέχρι τοΟδι Αν τή ϊινΜτιχή χοιΑγι^τΑτου Αποστολ.χοΟ πατριαρχτχοΟ αύτή; δρόνου νότητι, ώ; έχ τή; δΜηηνγή; τβν "Ρ·»*" τή« «Ρ* χαί καύχημα σιμνδν τοΟ όρθοβόξου Ανατολ&Ο πληρώή»ή «του; ΑξυφανΜση; χαί τολμηΜση; λυπηρβς μ«το;. HtH βέ καί τδ νέον Ηττρχόμινον tro; έπέλβοι . στΑσωκ- Ή βέ daMrwst;^ τών, Ανθρώπων τούτων χορυφωΗΜβ ia' ΑσχΑοων ξπαπωλΜ δβνδ; αίσιον καί πΑροχον παντός ΑφβτοΟ ·χαΙ χαταθυμίου. Ταύτα Απί μέση; καρδίας έπιυχβμινος,χ^ χ«ρβ; συμφορά; di νδ (ipiv toOto σκήνωμα, 'Εχιιμήσχ aol έάιολουθήσα; Ακριβώ; τδ; πατριίχέτ.δα; πρ< τδν δοτήρα τών Αγαθών κύριαν Αχταίνων. ύπέρ τών πολυτίμων ήμιρών χαί τή; θιοσώστου ύγιιία; χΑ; συμβουλΑ; τής πανσα^Αστου pw αύτή; μαχαριότητή; όμιτέρα; μαχαριότητος ΑβιπδΑχρμβι, μβχήριώ· τος έν τΛς Ατυχέσι ταύάακ xipcstafosai, συμρώνω; τατι, &πέρ πσττ τήν χνιυματιχήν Αρωγήν τών θιο- aal .πρδ; τΑ; ipâ« Αξ Αρχή; προθέσιις, ούδόλως μιταΑνοχήν χαί ταιθών χαί μακαρίων αύτή; ιύχών Αν ‘τή φυχιχή μιλοβμαι, paaapcétatc, 8<* ήν συνοχή, ήτι; χατϊχιι τδν δούλόν της Αν ήμέραις • iautaiav, aal «Οχομβι τήν «ίλιχρινή μ«τβμΑλ«αν καθ' li ό χριστιανικό; κόσμο; ιύφροσύνως'έορτέζβ τών ταραξιών, βπως μή χβρΑχχλίνω τή; μέχρι toOA» , τήν ΑνσΑρχωσιν χαί τήν θιίαν βΑπτισιν τού κυρίου διαγωγής pou Άλλ' ή ΑπιγνωσμΑνη έπιμονή- τών ήμών Απέναντι τών χατατριχΟυσών τδ ΦοοφΑβιστον χρωτσυργών TOO κινήματος «d ή ΑνΑμιξι; λαϊκών βρο; τού- Σινβ Αταξιών χαί τή; λνπηρώ; Μομκ. Μί ovipv ia τ4ν Αντπύθα (Αχθρών χαχηρνγμένων. τών Μακαριώτατι δέσποτα. ΜιτΑ τού ίβιΑζοντο; πρδ; τδ Ατομον τή; ύμιτέρα; BTNODI TUM HUBOSOLTMITANAE TUM 8INAITICAK, 1SM1M8 « μοναστηρέβν xri ΙΜβς τοΟ μυααυτηριαβοΛ ζή1^·1**·A οδαργασίαν τ* * dpk ri WovtoOto σχήναομα Τρύ­ πρ* o* άπαυδύνβησαν), ari βχρα* ττν* ** «° φα μορίμνης, «k®» ·' «4rw*i*T» «ροσχτήστται Ασχέτου συρφατο* Αγνοβ de τί μέτρον MÂauri μα παρά τβν άδαλρβν r* Up* τούτης P1»*. ari !SUk χαρά tri taaavri air* δούλου, «ι«» TOO ίοροΟ aocvefUou ΣινΑ. Τις ί αίτιος τ* αχαραξιχαρδίου τού­ ari ματ ίπιστασίχς βιαξαλβόντας aardSoprv ri έν της αχηνής;'Οί μέν αατέρος αΑντβς όμοΟ λέγουοι τήν αύιή ari Αχραας έχάρημαν iri roi; αύχγγαλίοις τής βανιιρύτητΑ της. ή δέ βανιιρύτη; της μένη τούς «ατέρα;· βα«ς ari Αν i/η τδ πράγμα, ή ββνιορέτης της χαρισοουβέσιου ήμ!ν Ογιαίας τ* Up* αύι* κορυφήςΑπαδαξάμιόα Si μη- ένδομύχου αύχαριστήσαας uri ri ΙπταίΟ·, Αχλήαασα, Αφ' οδ έάίΐτούργηο» ari ουντχ·τ* Αδαλφιχής τ>,ς Αγάπης συγχαρητήρια Μ τι τ* ρήβη μ·ιΑ τβν Αδιλφβν, νΑ μτταχίιριοβή auri τ·.ν*»ν — δασποτιχάς ί’-ρτ* τβν τοΟ χυρίου ήμβν χοσμοστατη- μέτρα βίαια· Αρα ήρξέ χηρβν Αδίχβν ari Αντρρίηιοχν ρίυν γαντδλίον ari δΑ τήν αίσοδον τοΟ νέου έτους- έκί μΑλλον ri σχάνβαλα au! τέλος κΑντ«ν κροβιάβαΙ νΟν ιϊς Απάντησιν έρχόμανοι χρβτον μέν αύαγ- λ»α» βήξι», ήί ri τέλος αύριο; μύνος οίδτν iaotov •έλιι da»®· Αλλ' έπνόβήκοτι ήμ*ίς xri πάλιν δέν γαλιζόμαβα τή άδιλφική της Αγάπη, δτι ari ήμΜς ένταθ»α πΑνυ ύγιώς Ιχομαν ματΑ χάσης τ* ίιρ* βέλομαν λαψ*ι, tva Aaorriwpr» διαλλαπτιπ* αυμήμβν άδαλφόιητος βιΑ τής βαίας τοΟ παναγίου ari βουλ* πρδς τήν ίορΑν ΣιναΙΤιχήν Αβα^ύτητα, xri (ΤΗ μέχρι τέλους νΑ daaxpuriripav · αφβουλαύομαν ζβοβόχου τάφου χάριτος- dta Si χαίροντος Αντισυγχαίρομιν τή ΑδιλφιΧή της πανιαρότητι δι' αύτάς δμ«ς χαί τήν Αδτλριαήν τηά π»»ι·ρδτητβ, Ινβ παϋαη τούτος ri; αίρηιίνας δασποτιχ* έαρτάς, Ανταπαυχδ- τοΟ λοιπού ΑπτιλοΟοα ari πΛταρτρομένη έναντίον τ* μανοι αυτή έτη πάμπολλα ari συτηριαιδη συν τή άδαλρδτητης, βιΑπ ούδέν αατορΛοί, μάλλον βέ έροβίζτι παντυτυχα! τού viou έτους αίσόδφ. ΜατΑ βέ ταΟτα ααβ’ έαυτ* τΑ πντύμοτχ. ’Em δέ, «δς λέγ* πραβή ματαβαίνοντας ας ri Αφορβντα ri αίσέτι ύφιστάμανα xri πχραιτέρ», τύτ» ββββίβς Ας μή ΑμφιβΑλλη πλέον, ματαξύ αύτής χώ τής top* ΣιναΙΤιχής Αδιλφδτητος ι ι δτι »έλ*ι Απολέαχι πΑοαν ίαχύν xri πάσαν a-jpxAαχονδαΐα xai λυπηρέ οχΑνδαλο, τή λέγομιν, δη ήμ(ί( Ηιαν, χα! έπομέννς ή πτβσί; της Αραυχτος- αήμιρον Ιξ<κληρώααμ*ν xoWjxov, οίον δέν έξτχλήρ'βοτν ή βέ μόλις ματά ττλτίας Ανοχής xri αύταχαρνήσββς Αδιλφιχή της Αγίπη, γρΑψανπς dç κλΑτος inav- ύπτρπηδφ τι τούς σχοπέλους χαί Αποφτύγτι ri χάος τβν ππρασμβν, πολύ δέ μάλλον έΑν έύλέ^ση νΑ 6d(g χ.λημμένως χχί ουμ£ουλ<ύοντ*ς κβτριχβς τή Up$ Σι* νχίτιχή Αδχλρότητι, Ινο μοχροβυμήοη ari ποροδβαη xri στήθος. ΤαΟτα συμβοολιϋομτν τή Αγάπη τής. τή λή πάντα τΑ γ»γονότβ ari Ιλδή de συμ^φοτιν Εύχέμαβα δΐ νΑ δοΟή πτρίστβαις διξιΑ xri πρόσφορος, μηά τής ΰμοτέρας ηανκρότητβς έχτιμβαα τΑς δοινΑς βιΑ νΑ μ(ταβή πρδς ήμ* (ίς τήν Αγίαν πάλιν, χβΑτύς «Μρ'.οτάαιις, οίς Ας tùpioarcoi οήμορον ή έχχλησία xri Αλλ:η τή έγράψβμιν, xri προσχαλέσβμτ» ένταΟάβ TOO ίδγους-Α^οοΗτομον U δτι χοί ήμχΐς έγτυβμτδα χαί τινας τβν Αδαλφβν, χαί Από χοινοΟ προσπβδήτοΟ λοιί8>θ/δτι ή ηανκρύτη; Της βέλη ζήαιι μ»τΑ τ* σβμαν νΑ ποιήστομα» έχ ποδβν, *«οθ συνανκλαμβανοUp* Αδβλφίτητος έν κΑτή τή aori Χριοτδν ΑγΑαη, μένου, τΑ σχάνδιιλα χαί έχαναφίρκμο τιλχίαν τήν χ«ρίς νΑ Αατιληδή μηδτνύς τβν Αδτλφβν ή ήάυχία dp/,νην, Αγάπην χα! ίμόνοιαν τήν xari Χριστόν μ«· ταξό αύτής xri τής Up* Σινχίτιχής άδαλφότητος. ari AfioKpimo ari al Ιχδουλρύοτις * ri oûri έγράΤαΟτα μέν έκί τοσοΟτον τις ΑπΑντησιν ■ «ίηοβ» δέ ψαμιν ari αρδς riv Αγιον Άλοήβνδροίας aal uopcaaλοΟμον Ηρμβς τήν μαχβρι&τητΑ του, Ινα *ς χλησιο- τά έτη αύτής πτλ. Έν τή Αγίμ πάλαι Ίαρονσαλήμ, 1867, ίονοναστέρα έπήμβ) eri αυνδιβλλΑήη τΑ βνοϋματβ, ονμβουλοϋουαβ «ίς άμφφττρβ τΑ μέρη ri δέοντα δυστνχβς ρίου δ. \ 18. MONACHI 81ΝΑΙΤΑΕ VICARIO PATRIARCHALI CON8TANTINOPOUTANO \ · 1867 iaaaarii 12. * ΣαβΜβ^Τβττ μητροπολίτα Κορυτζ* xri τοπο- Ο 8το0 πόλις, ri γΑραρδν xri Αγλαόν τ* ΑρΑοδοξίας rufftAAroO οίχουμανιαοΟ Αρόνου, ούρια χύρια ΝΜήυη^ xri Αγία xri UpA σύνοδος. 'Απαράγραπτα δίχαια' χιλίον ïrcpaaoriwv xri έπέχαινα ένιαντβν, προνόμια αύτοχρατόραιν χαί βασι­ λέαν χαδιαρβΗντα ύχό πασβν τβν χατΑ χαρούς διαφαναισβν χυρίαρχιβν, βτβασΡέντα δέ, έπιχρρβΗντα xri έχαυξηΗντα 6χ'«ύτο0 τ* τοΟ μαγάλου MwApofr xri TOO Καταχτητοο, τηρηδέντα β; χόρη όήβαλμοΟ έν μέσφ τ* έρήμου xri τής τβν αίώνβν σβρβίας, χβταπατήΡηοαν, ήΑττήβησαν xri φριχβδβς έπ' έσχάτβν τβν ήμαρ&ν παριαφρονήάησβν, βς μή Αφιιλαν, ύ»' έχαίνου, δς xri φρουρός ari ρύλαξ τούτον τέταχται! Ή μόνη έν'τή Αχανβ έρήμβ τοΟ ζβντος σχήνομα ari' οέμνταμβ,‘ ri Αγιον χα! δτοβάδιστον όρος Σινά, Αρηναΐ χαί στανάζχχ έπί τα* πορβνομίαις ari Αδατήσασι τοΟ Αρχιαπισχόπου αύτοΟ χύρ Κυρίλλου! βρηνα! iri τή έπιααιμένή ari Αμούατηρ αύτο· χαταστροφή Ιναχα τβν δκδ TOO πναυμαηχοΟ αύτοΟ ήγουμένου διαπραχΗντκν. ΤΑ 'έργα xri ri πράξιις too πρδ έξαατίβς έ|δη xri έπέχαινα τούς Αρχιτπισχοχιχούς οΐαχας ιθύνοντος χο­ ρίου Κυρίλλου έν συντόμφ τάδα* Ή Αίτησα τ* ύποσχέσαις αότοΟ, έσφατορίσΡν, ari χβτασπατ^ησο χάοαν τ* μονής ίχμΑδ® έχρέαασα τούτην, παρασήγαγα το* αίσχροτέρους τβν ΑνΑρβπβν, Ινα Ιχη βύτούς νοήρΑσχαστα. χαιέλιπα τήν μονήν χαιΟρρέουσαν ari TO* 27 0TXO»t TUM ΗΟΒΟβ(Η.Υ1ΒΤΑΜΑΒ TDM UNAITICAM, WW-1MB « έν αύτή πατέρα; Oi tip έσχΑτην tav Ivlatav, χαρφη Ατέρας sal τής Αγίας aai ΙαρΑς owMm, Ιαρούς νόμους aai χανένβς, μ«ήΜ· "H I* Mpata aai pata βααρόβν tantaopsv, t«* ή 2*7^2 νής προνόμια τυραννικόν aai Απόλυοον aaMtnpa, tob ΧριοναΔ έ·*λη«(· μή έγκβταλίχη tb fapb* wO BfaUMVp tvs χααχρΑσΦη, αβρββίαο* τούς ta' ·6απ·λ1«ν (psota efteywOÇ wfaOV αύτού aai κανονισμούς οδς obtac oImm««X«c Αν­ Αββλλβχδή tab dpx'aacaaataieo·· Κυρίλλου, δς τήν t·έγραψαν, έξΑριααν ΑντιχβνσνιχΛς ««I xaxtapyWv λαίαν καταστροφήν iatllfafr aai όλίγο· tav τοΟτο ήρήροο. *Ksi tta bxbp tav taiwv ζήλον τής μογΑλης Αχήγαγτ χοτέρος ΑΦφους aai οοββαμίους, Μλο; σατο τοσούτον Axpasioi piooiCt *«*· Αδύνατον *a- έβαλφαίας wasoibtaaç, έλχίζορβν ta obîtaow tb Αγλαόν aai Tbpspta toOto αχήννμβ έγχβτβλαιφφήβ·φρβσΦήνβι γρβχτφ tf ^TVΤοσαύτας aai τηλιχαύτβς παρανομίας aai vupsv- ts<, ta'wCbpata tab δικαίου ήμΑν, aai ta βύνη νίβς ούδέχστκ ήδυνΑμοδ·, «ÿeopitastt δόσχστα aai wspit· tip Uauaav Αορβχώαν. μροστβαύουοβ τήν τοχοτηρητ* tab oiaoupavaob bpAvou aai Αγία aai tapta aai αότοαρβτοραήν τούτην μονήν, ής Αλλοτο ttpA σύνοδος, tai χλοίονα χρόνον taopatvai aai pM- μέν ta χλόος ήν μέγβ, ήδη 84 έξηφΑνιστβ Ivsxa tav xatv ta συμφέρον tt)c μονής διβχυββυόμεον, aai tata. ΑνομηρΑττνν tab Αρχωχισχόπου αύτής, την ώς ta χώλος τού ββρΑέρΟυ. Παμψηφώ τοίνονή Άχοχβοχόμονοι βέ tap Αγίας βύτής <ύχός aai ta προνόμια aal ta ta' αϊώνττν ΑκαρΑγραχτ· Btaatta ούλογίας βιατ*λοθρ*ν ttave xeta κνούρα χχιθήνια pats γινώσχοοσα ή ta» juniftn τής 1«ρΑς -xal atao- aal ύχοχλινή. χρατοριχής τούτης μινής όλορέλαια, Αχχχήρυξ· ta» Έν τή βασιλική μο.ή τού Αγίου aai δοοβαδίστου Αρχωπίσχοπον xbp Κύριλλε 8ta xpA{tu; αύτής bat- p δρους Zita, 12 ίανουαρίου τού «κηρίου έτους 1867. «rfptou, tfi Αντίγραφου ένσφρΑγισττν έγκλοίοτ» 4ta. H χώ ή tav xatbp·» όλορέλαα. ΚυδυποβΑλλοντος ούν τήν χρΑξιν ταυτηη^ύχδ τήν · έρβριθή xsl σπουδαίε σκίψιν xal μελέτην τής bpsStpsbaatar oataonpiioaM aaawro f^rapsta. 1». 8INAITARI M ROGATIO PRO DEUGKNDO NOVO ARCHIEPISCOPO 1867 ianaarii 21. όροφΑνοίς xal συνοβιχΛς Αχοφαινόριθβ xsl ψηφί­ (T. f X.) Χήριρον ιίχοστήν ηρώτην Isvojaplou τοΟ χιλιοστού ζομε τ4δ«· Άρθρον Ι·». άχταχοσιοστοΟ ΙξηχοστοΟ iptapou έτους, ήρέρβν τής Δι«τ4ττ«τοι ή όσον τΑχιστβ έχλογή ύχοψηφίου έρίαράίο; sippotov xal Spsv 10 xpb μτσηρτρίας, ή *8«λφότης τοΟ baopaSlatou βρους ΧινΑ, λβροΟσβ bx' κβΜξοντο; τήν χηρ(ύουσαν Αρχκχισχοχήν χαΐ ήτουδψιν τήν ίχίσηρον τής tav xatipwv δλορολχίβς χρ«- ρτνιχήν τής ούχλ«οΟς Λντξβρτήτου, Αδοσχότον xsl ξιν, ûxb ήρ<ρορηνί·ν 24 abyobatou λήξβντος έτους, Αδουλώτου τούτης μονής ΑξΙβν. 8Γ ής «δτη έν τ^ χυριβρχιχφ 8ixatapat( της tao’Αρθρον 2·ν. χηρύττ«ι sal έχχτιντον τοΟ θρόνου ψηρίζιι xai τής Kota τούς θτσμούς. κανόνας xsl προνόμια τής ήγουρινοίας tbv ρέχρι τοΟδ« άρχι«χίσχοχόν το xal > 1«ρ<ς ταύτης μονής ό έχλτχΦησόμτνος έσται γνήσιον ήγούρονον τής !tp<« xal βασιλιχής τούτης ρονής χώ­ μέλος -τής Σιναΐτιχής Αδολφότητος, χουρά τού ί·ρού ρων Κύριλλον ένοχα tav έν έχοίνη τή κράξη ένβφορο- τούτου μονβστηρίου, Ανήρ δ<δοχιμασρένος φρονήσιι ρόνοον άΐτίρν, συνήλθον έν τφ συνοβιχφ οίς έχταχτον τ» χαΐ ζήλφ, Αρκα’ς xal μοναστική χολιττίφ ΐιαβυνοδρίασινί, χοινή 84 xal έρβριίΗύς βυσχοψβρένη πρέχβν, χλοΐστας xsl έκισήμους τές έχδουλτύστις έχορήνατο ta8o* χαρασχΑν, φόρο» δέ ta Απχιτούρινχ προσόντα τι Έκοιβή *ai ή ίπαρασέλουτος, έίιάσοιστος, έχλύ- χάί έχέγγυα, δτι .τηρήσιι Αβλαβή, σόια, Ακέραια καί νητος, ρδνιμος xai στχθορά τής tav κατέρβν δλορο- Ανέπαφα χαΐ σιβασθήσττα: τΑ προνόμια καί κανόνας λοίας ρούλησίς το xal ,Τ»ό>ρη «Ιναι, δτι pota <ήν τής τής ΙιρΑς μονής, ta διχαιψρατα τής Αδολφότητος, τΑ έχοχηρύξοβς έχίσηραν xai χυριβρχιχήν χρβξιν, ό τέοος τ« ύχΑρχοντα, τΑ τ» έν βραχώ τυχόν ύπό τής ΙιρΑς έρχιοπίσχοκος Κύριλλος ΡιβροΤται χοντόοθφς xai Ας συνΑξκνς ψηφισΦησόμανα, χαΐ δτι Ιστοί Ικανός tvs μή ύκΑρχνν 8ι& τήν μονήν τούτην, ήν Ας βαρβράς έν συν«ιδέ|σκ έργασθή ύχέρ τύχλτίας τού ιΰαγοδς τούς νόμους xai χβνόνας βψτής χατέ χρημνΛν ήy·yt, τούτου σκηνώματος καί τής όρθοδοξιάς στμνώματος. xatà συνίχοιαν 8έ ή ύφηλή έρχιοχισχοχιχή xai ήγου'Apbpov S·». ν ρονιχή έξ(· tbplaxrtoi «ϊς χατίστοσιν χήρους/ Ή ψηφηφορία λήψ«ται χώραν Αντυ Αναβολής και­ Έηοιδή έξ ΑλλΑν ai xawuiyouesi xal xpfotpoi' ρού’ δ τις πλώονας ψήφους λαχών Φοοιρώται αύτοsopiatAitic xai tb ΑληΗς συμφέρον τής Ιορβς xal διχαίονς χαΐ νομίμβς έχλαχθώς. βασιλιχής τούτης ρονής Axouttl !να ή έρχι*χισχοχιχή xa: ήγουρονιχή έδρα μή μοίνη tai «λοών χηρ*ύοι»οα, Άρθρον 4·». ή 8έ μονή έστορηρένη τοΟ χανονιχοΟ ούτής χοιρένος· ■ 01 έν ΤζουβανΙφ χοτέρος sci έν Χριστφ πορισχούΈχοιβή xal όροφΑνοος ή tav χατέροον όλορέλοιβ βαστοι ΑδολφοΙ προσκαλούνται (να χαραδοχΙΜντος τήν έχζτ,τοί Tva χροβΑρον «Ις μέτρα ΙραστηροΑβηρο xal πρΑξιν τούτην παί συρμορφούμονοι τή τού πυριαρχιπού τούτου χοΦτδρύματος θολήσοι χροβώσιν έχΐ τό σιοτηριοοδέσηρα ivtu Αναβολής έλαχιστης χβιροΟ' obtKt Επίσης ΙροοτηΦήοονται καί οί έξ« έν διαΔιά τούτοΛαβόντος bo‘ 6ψιν xota χρΑτον Aso^taavxap ol κονίαις ΑδολφοΙ έν χυρίφ. ένΜδο ήθροιαμένοι χοτέρος ta έρχαΐα, tapi, Asopiγραχτα χοϊΐ χυριβρχιχΑ τής 1«ρ*ς xai βύτοχρατοροκής τούτης μονής «ρονόριέ τ« aol διχαιΑμοτο δρχιζόρονοι διό τοΟ έχισηροτόρου τρόχου, ta τηρήσομ*» ταΟτο ίνέχβφ·, μέχρι τολοντχίος' ένβχνσής τβΟτα ύχορβσχιζόρίνοι, τήν δ'έξ ύψους έντίληψι» xal Αρ·-· γήν έν τοίς χρισίροις χ*1 σχουδβίαις ταύτβις χορτστΑσοσιν έχιχχλτσΑμτνοι αύν τή χΑριτι τής μαγολομΑρτυρος χονσόφου xal χαντυφήμβυ τοΟ Χριστού νύμφης ΑίχβττρΙνης, χροστΑτιδος χαΐ Χβλιούχου τής 1«ρ4ς τούτης μονής, xal τούτην έν τψ μέλλβντι στ»ρ«Ασαι βοόλόρτνοι, έν χβτανύξβι ψυχής, aal χρρβίας ΤΑ πίραιτέρ· χανονισΦήσονται έπορένοοςΈφ' ψ έγένοτο ή παρούσα έχίσηρος xal ΙοροαφρΑγιστος ορΑξις, χατοστροοΦώσα έν τφ Ιορφ χώδηκι, έκαστος 8’ Αδολφός έν χατβνύξοι προσορχόμονος Ηλ« ύχογρΑφοσθβι έν τφ παράντι, σηροιΑν xai ta όνομα έχώνου, όπέρ ού έν συνοιδήβκ xai χοχοιθήσοι Λίδοκι τήν ψήφον αύτού. Έγένοτο έν τή Ιηρφ xai βύτοχρατοριχή τού Αγίου xal Ηοβαδίστου δρους Zita μονή τβύτη. Καλλίνικος αροτοούγΜλλος καί διχαέος βίδ« τήν ψήφύν μου help tob'Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροπίδου. M 8TMODI TUM HIKROeOLTMTJANAM TUM MMATTTCAE. 1·Μ->Μ· Μ ΆνΝμιο; ίερομόιωχο; οικονόμο; δίδω τ*/» ψήΓ** Μανόλη; δόσιμο; νύμφωνε; μλ τοδ; αατύρα^ μου δαύρ τοΟ Κυρίλλου Τοαίδου. ΧτεηΜΠη; δόνιρες όμοιε* μλ «εδ; αατόρας Γρηγύρκ; σχευοφύλαξ δίδω τήν ψήφόν μου tatp ΚωνστΑνττα; μοναχδ; είμ! εύμφωνο; μλ τνό; ααTOO Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροκίβοα HapHvtoç μονεη^δς δίδω τήν*ψήφύν μου ύαύρ TOO τλραςΔημήτριο; δόαιμο; δίδω τήν ψήφόν μου ύαλρ τοΟ Αρχιμανδρίτου κυρίου Κυρίλλου 'Ροχίδου. ΓεννΑβιο; Ιερομόναχο; fiB* τήν ψήφδν μου Μρ Αρχιμανδρίτου κυρίου Κυρίλλου 'Ρεαίβου. ΊιεΑννη; δόκιμε; 8ί8οο τήν ψήφόν μου Μρ τεβ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλκι 'Ροχίδου. Αρχιμανδρίτου κυρίου Κυρίλλου Ροχίδου. ΕδΑύμιο; (εροδιΑχονος 8(8« τήν ψήφόν μου Μρ Ιίροαελδύντων τών κατύρων Αχύντων, Τνα ύχοTOO Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου Ροχίδου. At· τδν κΑτνρ Κύριλλον ίγώ 4 Έ. 'L όκάρ TOO γρΑψωοι χα! ψηφηφορήσωσι. καί τούτον γενομένου. Αμόμη»εισ·ν τών ψήφων Μ χαρουσίφ τή; tap·; Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. Αρχιεπίσκοπο; καί ήγούμενο; Κοσμ·; μοναχό; δίδω τήν Ψήφόν μου 6χύρ τοΟ συνΑξεως ύξήχώη τής Up·; κα βασιλικής τούτης μονή; ΙξελΑχόν, «αμΑρχιμεηδρίτου Κυρίλλου "Ροχίδου. Ίωαννίκιος μονιχός δίδω τήν ψήφόν μου ύκέρ ψήφε! 6 κύριο; Κύριλλο; 'Ροχίβης ΈκικυροΟμεν οδν ήμεί; δίκαιο; καί ή σύναξις τής ίερΑς εφύτη; μονή; TOO Αρχιμανδρίτου 'Ροχίδου. ■τήν τε έχλογήν, τύ το τών ύκογραφών γνήσιον καί Γαλαχτίεεν μοναχά; δίδω τήν ψήφόν μου ,ύχύρ TOO Αλόνόαστον, χα! τήν μεγΑλην σφραγίδα τιΜντες 4*8Αρχιμανδρίτου Κύριλλου 'Ροχίδου. Ή Oete; μοναχό; δίδω τήν ψήφόν μου ύκύρ τοΟ φαινόμεώα. Αύδημερόν. Κυρίλλου 'Ροχίδου. Καλλίνικο; χρωτοσύγχελλο; δικοίος. Ίώβ μοναχδ; δίδω τήν ψήφόν μου ύχέρ τού Αρχι­ Γερμανό; χρωτοσύγκελλος ιτνευμκτ.χός. μανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. ΆνΜμιος ιερομόναχος οικονόμος. Δανιήλ μοναχδ; δίδω τήν ψήφόν μου δκέρ TOO Γρηγόριο; σκεύοφύλαξ. Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. ΠαρίΗνιο; μοναχδ;. (Τ. t Σι) Δαμιανό; μοναχδ; δίδω τήν ψήφόν μου ύκύρ τού (Τ. + Σ.) Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. , .. . . 9°· MONACHORUM TZVBANIENBIUM ROGATIO iS EODEM NEGOTIO · 1867 iaauarii 96. Ημείς ιερό σύναξις τοΟ κατά Τζουβανίαν Καίρου ΣιναίτιχοΟ χαΙΗδρύματος, ήδροιαμίνοι λν τή συνοδικψ αίς Ιχταχτον συνεδρίκσιν, σήμερον χυριαχήν, εικοστήν ίννάτην ίανουαρίου τοΟ 1867οι σωτηρίου trou;, χα! λαβόντε; δα' δψιν τό Ανα> ίκίσημον τοΟ κυριαρχικού 4ν Σινψ μοναστηριού ψήφισμα, βιατΑττον τήν ψηφο­ φορίαν ύκοψηφίου χαΗξοντο; τήν Αρχιεχισχοχιχήν Αξίαν, ήτις χα! Αχεί λγίνοτο, συμμορφούμενοι δλοτελ&ς τψ ίχισήμφ τ-.ύτφ ψηψίσματι χα! Tot; ύν αύτψ κορκχομλνοι;, διατΑττομον τήν χρύβασιν οί; ψήφηφορίαν χατύ τά λχοί λν λικτομοροία βιαταττδμονα. Έκαστος βδτν tftv άβολφόν προσορχδμόνο; δώσοι τήν ψήφον αύτοΟ άχλρ σύ λγχρίνοι. Έγίνοτο λν Τζουβανίφ Kotpou. Αί Ανωδτν γνώμαι τών Αδελφών μου χα! κεπύρων καί τδ ιερόν κρόσωιτον τοΟ κατρδ; Κυρίλλου 'Ροχίβου Ιχουν κολύ χολ·· κλήν νΑ μή χαροτονηδή ίΑν δέν ήσυχΑση τδ Ισωτεριχδν τού μοναστηριού μα& καί ύκοφαίνομαι κρωτοσύγχελλχ Πολύχαρχο; Σιναίτη^ Φιλύδεο; μοναχδ; ΣιναΓτη; δίδω τήν ψήφδν μου ύχέρ τοΟ Αρχιμανδρίτου 'Ροχίδου. Νικόδημο; ίεροδιύχονος δίδω τήν ψήφύν μου Οχύρ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. Μελέτιο; ίεροδιάχονος δίδω τήν ψήφδν μου ύχύρ τού Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. ΊΑχωβο; Ν. Στασινύκουλο; δίδω τήν γνώμην μου διά τδν Αρχιμανδρίτην Κύριλλον Ροχίβην. Γαβριήλ μοναχδ; είμΐ μλ τήν γνώμην ΠολυχΑρκου Σιναύου χρωτοσυγχύλλου χα! τί>>ημι τήν σφρα­ Αρχιμανδρίτη; Κύριλλο; Χ’.ναΓτη; δίδω τήν γνώ­ γίδα μου. (Τ. Σ.) μην μου βιΑ τδν Αρχιμανδρίτην Κύριλλον 'Ροχίδην. Ήσαίας μοναχδ; 8ί8ω τήν ψήφδν μου ύχύρ τοΟ ’Αρχιμανδρίτη; Κύριλλο; 'Ροκίβη; δίδω τήν γνώ­ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. , μην μου ύκλρ TOO Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου τοΟ Ακδ ΚΑγώ δ ΑλΑχιστο; ΜαχΑριο; μοναχδ; συμφωνώ Κιλβου. μέ τήν γνώμην TOO κρωτοσυγκέλλου ΠαλυχΑρχου. Αρχιμανδρίτη; ' Ντίφυτο; Δημητριάδη; δίδω τήν Χαρίτων μοναχδ; Τρικχαίο; σύμφωνο; μύ τού; γνώμην μου δαλρ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ρο­ ! ψήφου; διΑ TOO Αρχιμανδρίτου χαχχ· xbp Κυρίλλου χίδου. 'Ροχίδου. ΙΙρωτοσύγχαλλο; Ζαχαρία; δίδω τήν ψήφύν μου Γεώργιο; δόκιμο; Ηλω τδν Αγιον Κύριλλον 'Ρο­ ύχλρ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. χίδην. Διονύσιο; χνχυματιχδ; δίδω τήν ψήφύν μου δχοιον Χρήστο; δόκιμο; δίδω τήν ψήφδν μου ύχύρ τού ηδρ«ν ή Up· σύναξις. Αρχιμανδρίτου κυρίου Κυρίλλου 'Ροχίδου. Ιίρωτοσύγχτλλο; "Ανδ-ιμο; οικονόμος δίδω τήν ψήΓενομένη; τής διαλογή; τών ψήφων, ύ(ήχ*η δα φύν μου ύκλρ TOO 'Ροχίδου. ύχοψήφιο; διύ τήν Αρχιεχισχοιαχήν να! ήγουμενιχήν Πρωτοσύγχχλλο; Κορνήλιος Κδσμίδη; δίδω τήν τή; (ερΟ; χεΑ αδτοχρατορική; TOO δεοβαδίστου όρου; ψήφδν μου ύκλρ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. ΣινΑ μονή; Αξίαν έξελύχύη χα! ύνταοώα ό χανοσιώΠρωτοσύγχχλλο; θνοδόσιο; Σύρρο; δίδω τήν γνώ­ τατος Αρχιμανδρίτη; Κύριλλο; 'Ροχίδην λαχών τΑ; μην μου ύκλρ TOO Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. κλείονα; τών· ψήφων. Έχομένω; ΗεορεΤτα: ώ; χαΠορφύρω; ιερομόναχο; Παυλίδη; δίδω τήν ψήφδν νονιχώ; Αχλιλεγμίνο^ Έχιχυρούται ούν τδ γνήσιον μου ύάΐρ τοΟ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχίδου. τών ύχογραφών, βιδ χα! ή ίερΑ σύναξις ύκοφαίνεται, Σχχυοφύλαξ ΜαχΑριο; δίδω τήν γνώμην μου ύκύρ τιθεμίνης χαί τής μεγίλη; τή; μονή; σφραγίδας τοΟ Αρχιμανδρίτου-Κυρίλλου 'Ροχίδου χαίτίδήμι τήν Έν Τζουβανίφ Κιίρου — αόώημερύν. σφραγίδα μου. (σχιυοφύλαξ Μακάριο;). ΔιχΜο; Αρχιμανδρίτη; Κύριλλο; ΣινωίΤης 'Ιωσήφ Ιιρομύναχχ δίδω τήν γνώμην μου διΑ τύν Αρχιμανδρίτη; Νεόφυτο; ΔημηψιΑδης Κύριλλον 'Ροχίδην Αρχιμανδρίτην. SI entODI TOM mmoeOLYXlTAVA· TUM BOUrnCAS". 1MS-1M8 Πρωοοσόγκ«λλος ΙΙρωτοσύγχελλος Πρωτοβόγχ*λλος ΠροηοσόγΜλλος ΙΙορφύριος Παυλίθης. £χ«υοφύλΰκ( ΜααΑριος. A Ζαχαρίας. "Ανθιμος οικονόμος. Κορνήλως Κοσμίθης, βοοδόσιος Χόρρος. » 'T‘ * *·) ai. MONACHI 8INAITAE PATRIAECHAE CON8TANTINOPOUTANO IMS fobrwuii 37. Παναγιώτατι, θίιίτατι, σοφώτατσ, κροσχυνητέ ήμίν jcéztf χαί δέσποτα, οέκουμανιχέ mnpt*π*, χύριι xùpu Γρηγόρκ, τήν χμριτέβρυτον χαί iefltn τή; δμπέρας θβιοτέτης «ovαγιότητας βοξιΑν κανβυ/.αβώς χατβσπαζόμβθα. Xa0U xsl ΑγαλλιΑσιω; ένίπλησο τήν ψυχήν **i ήμΑν τών ταπεινών τής έρήμου πολιτών, τών έν τφ Αγέψ xsl θιοβαβίστφ ipti £ινί έναοχουμένων, ή ιύχΑριστος xsl τιρκνή Αγγιλία τής ΑναβΑσοω; χ»! αύθις έπί τού οίχουμινιχού θρόνου τής ύμοτέρας θ«ότΑτης xsl σοφωτάτης παναγιότητος, Εν xsl Αλλοι* τοσούτον έλαμπρυνιν. Ή έχχλησία τού Χριστού γιpafpt: τόν έπινίχιον ύμνον ψΑλλιυσα, τό όρθόδοξον nXifttpa οχφτφ xsl χιιραχροτιΐ, δτι si πονηρά! έ,μέραι πβρήλθον, βί τριχυμίαι, si λαίλαπις xsl of Ανιμοστρ4ρ:λ« έξηφανίσθησαν, τό χυμαινόμινον τής έχχλησίας xsl τού γένους σχΑφος tips τόν μέγαν xsl Αληθή χαί έύχλιί χαί νουνοχή ίθύντορα, ότι τέλος φώς μέγα σοφίας xs! Αριτής έπέλαμψί διΑ τής ύμιτέρα; θιιοτέτη; παναγιότητος» ’ Εύαγγέλια χαρές ιύβγγιλίζιται xsl δ·.' ήμΑν τΑν ταπιινών ή ιύχλιής ιτλήν Αναξιοπαθούσα ItpA xsl βασιλική τού θεοβάδιστου όρους ζινί μονή αύτη, ίχέτιδχς τά; χιίρας ορό; θεόν τείνουσα υπέρ τής ύγιίας xsl μαχρ'.ημιριύσεω; τής ύμντέρας θιιοτατης παναγιότητος. ΑΑχρυα χαρίς, καναγιώτατι xsl θειότατι «Ατιρ xsl δέσποτα. έρρευσαν Αχό τΑν χβτατιθλιμμένων όφθαλμών έμών έχΐ τφ τερπνφ Αχούσματι τούτφ, xsl έδοξολογήσαμεν τόν ύψιστον ότι έν το<αύται; ήμέραις, καθ' Ας ή γεραρΑ χύτη μονή θ.ατρέχιι τόν έσχατον τών κινδύνων, έν ήμέραις καθ' Ας ή χχτχστροφή έχίχίιτβι Αφιυχτος Ivtxs τΑν xapsνομιών xsl χβτχχρήο*νν τοΟ τέ*ς Αρχκιτιοχόχου Κυρίλλου, έν ήμέρβις τέλος πένθους χβ! μ*λβν«ιμονίας, έξχχίστιιλ» τόν Αγγιλον τής οντήρίας. τόν χλιινόν τής χχτρίου θρησχίίβς xsl τΑν ΑγλβΑν βό· τής αχηνωμέτνν προατΑτην. ΕόσοβΑστως ύκομιμνήσχομτν χαί βύθις τή ύμστέρμ θοιστέτη χαί σορωτΑτη χαναγιότητι τάς ορό τίνος τφ Λόω Αγίρ τού clxouptvtxcO θρόνου τοκοτηρητή χαί τή Αγβμ χαί (ορφ συνόδμκομφίΗίοας τακοινΑς ήμών Μτήσας, Μμνοι καί θορμόές ίχβτούοντος, tvs αύτκι ληφθώσιν όσον τΑχιον ύκ' δψιν, ένοργηθώ* τΑ δέοντα χατΑ τού πρώην Αγίου £ιναίου Κυρίλλου καί Απαλλβχθή ή τΑλαινα μονή ήμών Από τοιούτου κοιμένος, τήν καταστροφήν αύτής τ* χαί τΑν έν αύτή Ασχουμέννν χχτέρ»ν έχιδιάξαντος xsl <2ς τήν έσχΑτην Αθλιότητα έχβντγχόντρς xsl χαθ' ού xsl οί λίθοι αύτοί βοΑσιν. ΙΙιχοίθαμχν, πχναγιώιατ» xsl θν.ότχτι χΑτιρ xsl Μαποτα, ότι έχ! τΑν λαμπρά ' xsl έύχλιΑν τής 5μ<τέρας θ«ιοτΑτης πβναγιότητος ήμιρΑν, ής τό χλέος ΑνA ScAoav γήν φέρττβι, tv τΑν ιύαγτστέρων xsl οομνοτέρβν τής όρθόδοξίας βχην«μΑτ«ν, ôxtp xsl χυτός ό ,πανόαμΑτνρ χρόνος έν μέοη έρήμψ έν βαρβΑραις έφ«ίσθη, χαθιόρυμα τοσοΟτον Αρχαίαν xsl ΒιΑστ,μον, olov ή ΙιρΑ χαί αύτοχρατοριχή τοΟ Αγίου xsl θοοβαίίοτον όρου; Σινί μονή, ούδαμΑ; έγχαταλχιφθήαττβι ΑκροστΑτχυτον, Αλλ' ότι xsl τΑν όιχαίων αότοΟ τ»ύξιτχι χαί ιίς τό έξής μιίζονα έχέγγυα τύημβρίας xsl raptitottrç λέ,ψτται. Ζήθτ, παναγιώταττ χαί θχιότατι πάτιρ χαί δέσποτα, ιύχλιΑς τούς οέαχας τοΟ θ<όθ«ν έμπαπιστιυμένου οχΑφους ίθύνβν πρός αύατασιν χαί Αφέλιιαν τής χαθόλου χαί οίχουμανιχής τοΟ ΧριστοΟ έχχληαίας. Ζήθι μαxpaiuv xsl τύαίων πρός τέρψιν Ααντός τοΟ χριστιανιχοΟ πληρώματος, χαί ίόί? ήμΑν τών ταπιινών τής έρήμου πολιτών! Έν Τζουβανί? Κάιρου, 37 ριβρουαρίου 1867. Άπχχδιχόμβνοι ΐ' ιύσιβΑστιος τάς Αγίας αυτής ιύχΑς xsl ιύλογία; διατιλοΟμιν τής όμιτέρας θ«ιοτΑτης χαί προοχυνητής ήμίν πανβγιότητος τέχνα χατά πνιΟμα όποχλινή χαί πιιθήνια. Ή itpà τών πατέροιν σϋνβξις. Svyssôastsr MÔscryltosss. S3. UDEM EIDEM 1867 msrtii 3. Ιΐαναγιώτατι, θτιότατι χτλ.. Αγία xsl ItpA χυρούμιν, δτι ό Αρχιμανδρίτης ΚωνστΑντιο; ΣινχΟτης ιίναι έκισήμως ματΑ τού κυρίου Κωνσταντίνου Ηροσύνοδος. Μόλις οί ταπιινοί δούλοι τής όμιτέρας θχιοτΑτης t ρίλου πληρεξούσιος έπιτροπος τής αύτοχρατοριχής τού παναγιότητος συν τή πιρί βύτήν Αγίθ xsl (tpf συνόδηι Σινί μονής έν τή βασιλβυούση- πίσα δέ χΑθκρξις έμέλλομιν Αποστιίλαι τό έγχλιιστον, δτ< Αφίχατο ήμίν τού ένός αύτΑν. ώς τοιούτων. ούδαμώς όσια ούσα, ή θλιβάρό Αγγιλία, ότι ή μιγΑλη τού Χριστού έχχλη- Απψδβι χαί ορός κέντα νόμον siti' κανόνα. ΈπαναλαμβΑνοντσς τΑ έν τή έγχλμίστψ ταπιινώς σία, Αγνοούμιν έπ! τίνβν λόγβν έρ<ιδομένη, χαθτίρξι τόν ένα τΑν ήμαιέρνν έν τή βαοιλουούση κληρχξούσιον λβγόμινα, συμκήηρούμαν τούτα Λ>· π»»ς· 'ΕξΑρχους έπίτροπον Αρχιμανδρίτην ΚννβτΑντιον ΒασιλτιΑβην, ιίς βασιλβύουσαν πρός τό όικασθήναι ούδέποτι πέμβστις δι" έπισήμου ένσφραγίστου μοναστηριακού γρΑμ-,λ ψομχν, καθότι χατΑ τΑ Αρχαία ΑπαρΑγραπτα προνόμια ματος τέταχται πληριήούσιος έπίτροπος τής βασιλικής καί θκαιώματα τής α&τοχραταριχής τήςδί μονής δι­ τού Αγίου χαί θηβαβίστου όρους £ινΑ μονής. Καί χαστής νόμιμος ό μαχαριώτατος χαί Αγιώτατος πατρι­ tl μέν ό Αρχιμανδρίτης ΚννστΑντιος (ftps χαρακτήρα άρχη; Ιιροσολύμών· «μΑντος μέντοι χαί γιραίρονττς ίδιβτιχόν, ή χΑθιιρξις αυτού ήν Γσβς έπιτιτραμμένη. τήν μητέρα τών έχχλησιΑν, ής τούς οίαχας <ύκλιΑς ΠΑς όμως φόρων χαρακτήρα έκίστ,μον, έπίτροπος ή αύτής θιιοτΑτη παναγιότης ίθύντι, δοθτίσης ιύχαιπληριξοΰσιος Αν μονής αύτοχρατοριχής, ήτις τέταχται ρίας, έξαποσαλούμέν τινας ιών πατέρων, ϊνα διΑ Αδούλωτος, Αδέσποτος, ΑνιξΑρτητος καί προνομιούχος, ζώσης φωνής παραστήσωσι τΑ κατΑ τού τέως ήγουήβύνατο νΑ χαθτιρχθή; ΈΑντ<ς τούτο *Ü τήν κρίσιν μένου Αρχιαπισχόπου χόρ Κυρίλλου δίκαια τής μονής, τής μογΑλης τού Χριστού έχχλησίας, τό καθ' ήμΑς τούθ’ δκιρ ήθέλομαν κρό «αλλού κρΑξη, Η μή έπέσχοέήιστΑμοθα διΑ τήν χΑθαιρήιν τούτην- λέγομαν μέντοι μιν awAviv xsl τΑν Αναγκαίων πρός τήν ϊΐς βασιλεύ­ διΑ τού έαισημσΗρου τρόπου, χηρόττομιν καί έκι- ουσαν χΑθοδον τΑν έξΑρχων, διότι ιίς τοιαύτην πενίας SS SYNODI TVM HIKROBOLYMITANAE TVM 8INAITICAE, 1866-1868 84 χατάστασιν ήγαγυν τύ Αλλο t* τοσούτον · Άκεχδεχόμενοι βέ τές Αγίας βότής *ύχ*ς »·* wOu εύχλεές μοναπήριον οί σφετερισμοί τού τέως εύλσγίας διατελούμεν, τής Αρετέρας »εωτάτης κανήγσυμένου i^imninou tùp Κιφίλλου. σεβάστου «ai προσκυνητή; κβναγιότητος τέκνβ ««t* Καί τέ μέν έτη τής ·ειττάτης κανβγιότητος σύν τή oapi «ύτήν Αγίφ xa2 Upf συνόδρ *1"” StàStv κλειστέ t. xal σωτηριώδη πρύς ούστάσιν κβί τήςι 6« βύτής «ύχλεΑς tSwo^νης έκχλησίάς. J/ κνεύμβ «P**** τ·* όρισμών τηςH Ιερέ tAv πατέρων σύναξις. Ev γ;,^^ , ^,γ. άεφωελβΜα· «ιέεωνρέίεαιε .33. 8YNODU8 CONST ANTINOPOLITANA MONACHIS 8ΙΝΑΙΤΙ8 1867 auutii S. 'Ooutarcoi ΧιναΤται πατίρες, ot τε έν τή ίερφ Ανεφέρβιο d; τήν έρμοδίαν Αρχήν. είς ήν xai μόνην μονή nO Σινεάου όρους hamoü^uim χαί ol έν τφ ένβκέώειτβι δικάζειν xal χανονικοίς λόγοις Αποφ^νεκατέ τύ KAlpov μετοχίη» τής Τζουβανί^ βιατελτΟντες, σδβι κερί τής κεώσεως βύτού* καθότι d xal τύ Upiv τέκνα έν χυρίψ ήμΑν έγακητά, χάρις di) ύμίν >β! τούτο σκήνωμα ύπάρχει ώς χρύς τήν έηετεριχήν βύτού ειρήνη πβρέ ·εούβιοίκησιν Ανεξάρτητον xal Αδέσποτον. ού ένεκα xal Έπιβόδη τή ήμΑν μετριότητ: συνοδιχΑς Β ή Αδελφότης αυτού έχλέγει τύν Αρχιεπίσκοπον, ούδόκροκαδημένή Αναφορά ένσπόγραφος xal ένοφράγιστος λεες βμως Αχ τούτου συνάγεται δτι θύτη χέχτηται τύ έχ μέρους τβν τε έν τή χατέ τύ Σίναιον όρος ίερφ Ανέκκλητον δικαίωμα τού παύειν αύτόν. έχχλήσ. βατιμονή xal τΑν έν τφ χατέ τύ Κάίρον μετοχίφ έν- χΑς μέν πχριμιλλίμχνον ύκύ Ανατέρας χνηματιχής βσχουμένων πατέρων, βι' ή; πολλές xai σπουδαίας Αρχής τύ τοΟ Αρχαχισχύκου Αξίαμα, χολιτιχΑς δέ εάτιάσεις έχτιδέμενοι χατέ τού Ιερωτάτου Αρχιεπισκό­ ύκύ τής ύφηλής χύβέρνήσοας Αναγναριζύμχνον χαί που Σιναίου Αγαπητού ήμίν έν Χριστφ Αδελφού χύρ έκιχυρούμχνον. Έχτύς 8έ τΑν Βύό τούτη» ούσιαβΑν Κυρίλλου, έξαιτούνται τήν άντίληψιν xal προστασίαν χχραλαίαν, Ατινα Ας Αρχές τΐύησιν ή Αγία τού Χρι­ τής xa>' ήμβς τού Χριστού μεγάλης έχχλησίας πρύς στού έχχλησία έν τή χροχτιμένη σχέψοι, καί χολλΑν Απαλλαγήν Απύ τής ίερότητός του - συνάμα βέ συν* Αλλαν 8ιασαφήθ«αν χρήζον Stopd τύ κβρύν ζήτημαακοσταλέν πβδυποβάλλεται ήμίν xal πρακτικόν τής καΰότι ή μέν ίέρύτης του χροσχληΜς ήδη χαί έχκρΜκαύσεως τή; ίερότητός του Ακύ τής Αρχιεπισκοπής τηδοί; συνοδιχΑ; έχΐ τΑν χατ' αϊτού βίτιΑσ«αν τούτού Σινί, ώς έχ τής όλομελείας τής ίεράς τούτης ταν, κλκίστβς Αντιχρούβάλοτο Απολογίας, χροτιΗμχνος Αδελφότητος γεγενημένον δυνάμει τΑν προβεώλομένων ού μόνον λύγοις Αλλά χαί έγγρέφοις χαί έναργΑς Αρχαίων δήίΗν. προνομίων xal διχευωμάτων αύτής. Axo3d{at τύ Αννπόστατον αύτΑν- Αρ' έτέρον 8έ xal . Τήν Αχέ τίνος καιρού ύφισταμένην δυστυχΑς έναμο- Αναψορέ έαοδύύη τή έκχλησίμ έχ μέρους (χβνΑν λίαν έν τφ ί«ρφ τούτη» σχηνώματι xai κρύαρον χατέ ΣιναΙοΑν πατέραν, οίτινος έποδυρύμχνοι τή χαροΰσς, τήν ήούχιον ήμΑν διατρψήν ήχούομχν xai Ακύ τής Ας μή Αφολο, δοινή χατβστΑσοι τΑν τής μονής κραγβημοσιογραφία; πληροφορούμονοι έλυπούμούα πβιρίας c μάταν, βίτιΑνται κιχρΑς χατέ τΑν στασιαζύνταν χέτ διέ τήν έχ ταύτης προσγινομένην γονιχΑς τφ ύρδο- αύτού xal έχ συστήματος τήν Ανατροπήν τΑν χα·* βύήφ ήμΑν χλήρη» μομφήν " χαίτοι δέ μαδόντος Αχο- τστάταν διαχόνταν ύκύ ίδιοτιλτίας χαί χρός έπίταυξιν λούδας τήν οίρηνιχήν χατάχαυσιν τΑν δπας ποτέ έξ τΑν σχοπΑν αύτΑν χατακαζόνταν τούς «ύ φρονούνέκηροίας τού μισοχάλου δαίμονος Λναφυένταν έχοίναν τβς τΑν πατέραν, δπας κβρασύρασι μ*»’ έαυτΑν. σχανβάλαν, χατορϋαίΗΙσαν βιέ τής έκιοιχού; xal έμ- Καί τούτων ούτως έχόντων, ή έχχλησία έχτύς τού βτι φρονος διαγωγής τής βύτού ίορότητος, αίφνης παρ’ ού δυνατοί (ύλόγας καραδτχφήναι τήν καρ ύμΑν έλπίδα, Αμα τή θιίη» έλέοι έπβναχλήσοι ήμΑν οίς τύν AxtuSuvOdaav βίτησιν ώς φωνήν ΑπΑση; τής ΣιναΙΑγιάτατον οΐχουμονιχύν δρόνον, βλέπομον δυστυχΑς τιχής όλομ^^ας, βλέπουσα χαί ύκογρβφές ίχανές Ακύ τΑν φηΗνταν έγγρΑφαν, βτι ού μόνον ούβομία δοκίμων, μηδένα έχόντων λόγον έν τοίς πράγμασι τής έκήλδον ήσυχία χαί «ίρηνοκοίησις, Αλλέ χαί έκί τύ μονής χατέ τές μοναστηριακές τέξας, Αλλ’ έκηβι * xdpov προέβη ή Ανώμαλο; xal λυπηρέ χατέστασις ιύλίγω; βκας (ικονοήση xal αύΑαιροσίας χαί Ατοξίχ τή; ΑνέχαΗν γορβρές xal σοββομίας ταύτης μονής, μκταξύ τής Αβαλφότητος διαπραττομένας, Αν ούδαμΑς Αστό προχαλέσαι τήν μέριμναν τής Αγίας τού Χριστού δϋναται ΑνιχΑήνβι. ΔιΑ τούτα συνοδική διαγνώστι γράφοντας πρΑτον έκχληαίας, βκας έπιληφύή τής ύποόέστας ταύτης χαί έκιφέρή τήν δέουσαν Sipaxdav συμφάνας τα!ς Ιχχλη- χληροφοροϋμΑν ύμές, βτι Απέναντι τΑν Ανωτέρω δι­ σιαστιχαίς διατάξτσιν. Έφ’ φ χα’ γτνομένης αυνοβικΑς καίων καί χανονιχΑν καρατηρήστων ή έχχλησία ού τής β«ούσης Ακριβούς έπιστβσίας έκί τΑν τίρημέναν δύναται δούναι τύ έλάχιστον κύρος d; τήν παρ' ύμΑν έγγράφων, καροτηρήύη κρΑτον, βτι τέ χατέ τή; ί«ρό- D γσνομένην πράξιν τής πβύστως τής βύτού Ιορότητος, τητός τον προβαλλ^ωνα τοσαύτης Ιχοντάι βαρύτητας “ δντινα γνωρίζουσα κανονικόν ύμΑν προίστέμινον καί ένάκιον τΑν ΙόρΑν κανόνων, χαΦβπτόμόνα χαφίως Αρχκπίσχοπον, 6χαγαρ«ύ«-ήκΙ έντέλλχται ύμΑς, ύκας τού Αρχαραπχού βύτού χαρακτήρας, ώιτ» ή Αγία τού μνημοντύητ» τοΟ xavovlxoO φύτοΟ ύνύματος έν ταΐς Χριστού έχχλησία ΑξιοχρΙφ αύβυβιχίφ καί Αμτροληψίφ («ρ«Τς τχλχταΐς χβτΑ τήν έχκλησιασττχήν βιατύπασιν, διατιβτμένη, Stapd χαβήκον αυτής Ινβ διχραυνήση 8κχρ έκαύσβτχ κοιοΟνχϊς, Ας έκληροφορήΑημχν, Αχ’ χαί έξαχρ βώση τούτα, Ακαρβιτήτως Απαιτούσα χορέ ένοντίας τΑν φηοΑν ^ατάξοαν τΑν ίχρέέν κανόναν τΑν χαττ,γύρων τήν προσαγωγήν τών έχάστψ Ακο* βιίξιων· xal Sdfapov παροτηρήβη συνοδιχΑς, βτι xal Αλη·«ίς έέν ύποτηφΑσιν àt χατηγορίαι αύται, τύ κροβαλλόμιναν δικαίωμα τής Αδελφότητας τΑν. πατέρων τού καύοιν Αφ* έαυτΑν καί Αντχχλήτως τύν Ιδιον βύτΑν Αρχιτπίσχοκον ούτο έφ οίουδήτινος Ιερού κανόνας στηρίζεται ούτε παράδειγμα φέρέι έν τή έχχλησιαστιχή Ιστορίμ ούτε παρ' ούδενύς τΑν πολιτικών νόμαν Ανα­ γνωρίζεται τούς Ανάγοντας χα·ίστ«ο·«ι χαί διχαστές χαί έπτελεστάς* xai παραδείγματα βέ χατέ καιρούς βεβαιούσιν, βτι όσάχι; ή τού Σινά Αδελφότης είχεν βίτιάσως καί παράπονα χατέ τού Αρχιερέας αύτΑν, Coxcu. aanajtu τοεπη XUL ιίτα 8έ, έκκβή ή έχχληαίβ κρίνουσα τύ σο^αρύν τΑν χβτΑ τής Ιχρύτητύς του χατηγορτΑν w Αξιοχρέας μοριμνΑσα υπέρ τής τύσταΙΗΙας τοΟ ΙοροΟ βύτοο χοταfvjfiou, έν τοίς καροΟσι μάλιστα καιροές, χαί έφιτμένη τής έκβνύύου τής τΑξ«ας χαί ήσυχίας μτταξύ τής ίχρΑ; Αδιλφύτητος, έγνα Ανβγχβιοτάτην χαί Αφχυχτον τήν έξαχρίβοσιν τΑν χατέ τής Ιχρύτητύς του ύμττέραν αίτιέσταν χαί τήν έκΐ συνόδου έξέταιχν τΑν χάρο* κόναν, βκας έχαγέγη τήν έκβιτουμένην ΒιόρΟασιν συμφάνας τφ διχαίψ καί τοίς ίχροίς χανύσιν. Έκ< τούάρ όχοχρχοΟμχν χαί χαραγγέλλομαν ύμέ;, 8χας έχλέξητχ τρ<ς ή τέβοβρας «πέρας 4Ç ύμΑν, οίτινος Μ 8YN0DI TUM HIEROSOLYMITANAE TUM 8INAITICAK, 1886-1888 S Αλβόντ*; «ad χαρ«ση»βΑντ·ς owattnAç χροβΑξ«»σι τΑν A χοΟ, «οιήσέται χρήσιν χαταλλήλαν μέτραν πρδς χατΑτ« χατηγορΛ» ϋδς ΛβΜξ/ut, ΜέΑς «ei τά; «h* Αν χαυσιν τΑν χιηκτριχουσΑν τδ ί«ρδν τούτο σχήναρΑ tttvAv χβριστΑσβ·»», Αφ' φ χαί ««ρψένομαν Αγχαίρας τήν χραγματοχοίησιν τΑν AvtnApa ΑιαλησιασταΛν MattyAv'1 ή ΒΑ τού βτού χάρις «ίϋ τΑ Απορον Αλ«ος αγγιλίοις «ίτ« iv ΑλλΜς teejpatt tfyftf&i χληραfêpüti Mi ' βιασαφήακς, x«pi οδ προβΑλλιτ* Ιχβ» διχαιΑματος τοΟ xoùc» τδν Αρχι«πίσχοχον ΑταΜλήτης. Καί Αχηβή ή ΑνοστΑαα ΑνομαΙΙα Από .(κανού ήβη χρόνον διαρχοΟσα, Ας μή *φ«λ«,' Λ μόνον πολλή» Απμρέρ«ι πννυματαΑςσ* «al ήβιπΑς βλάβην τή ί«ρ| μονή, Αλλά «α! γ«νιχήν μομφή» «po^vtf Mvd τφ «Αή μ·*' ύμΑν. ,«•87 μαρτίου γ". t t t t t t f f t Ι«ρφ ήμΑν χλήρφ, «ai δέον Ινα τούτα ««ρισταλΑσιν βσον τΑχος, 8<Α τούτο δρίζοντ«ς «ροβοαρίβν δύομηνΑν Απδ τής σήμβρσν πρδς παρΑστασιν ΑνταΟβα τΑ» ιίρημέν«*ν πατέραν, «ίδοποιοΰμιν βρίς συγχρόν«·ς, δτι Αν mpcmèou «a»' ήν βδν ήβέλατ* συμμορφηίάή πρδς τά συνοδιχΑς Αγχριήέντα μ! .Axi τή βάση τΑ» 1«ρΑν xanôvwv «ai τΑ» ΑχχλησιβστιχΑν βοορΑν «αί βι«τ^ξ«ι«ν «αί τού Auudou έρ»ιβόμ«να,'τ4τ« ή έκχλησία μή Ανχχομένη τήν Χ«ραιτέρα Αζαχολούβησιν τού μ- 6 Κ·νσταντινουπόλ««·ς Γρηγό^ιος. ό Νιχαίας Ιβαγνίχιος. A Χαλχηδόνος Γ«ρΑσιμος. 4 Κρούσης Κ·νστΑνηος. δ Π«λαγ«·νιίας Βχνέβιχτος. δ ΣιρρΑν Νιόφυτος. δ ΓΑνον «pi Χάρος Χρύσανύος. δ ,Λήμνου 'IiMnitip. δ Κορυτζάς Ν*4φυτος. δ ΈλασσΑνος Κύριλλο;. 94. ARCHIEPI8COPU8 MONTIS SINAI PATRIARCHAE HIEROSOLYMITANO 1867 «utü 8. ■ Ας πολλΑχις τή Ιγραψα, χροσηνέχβην μ«τά τής μ«γίστης Ανοχής, χαί ήλιτιζον δτι ήβιλον φέρ· τούς ΑνβρΑοους τούτους «{ς συναίοβησιν τού χαβήχοντδς τ·». ΔΑΚυχΑς ή Αλοίς ,μου ΑμφταιΑβη άιττναντίας χαί τού διαλλαχτι«ού κν*υματος τής ύμίτέρας μαχα- ,, ριδτητος, χαί σήμιρον «ύρίσχομκ τίς τήν ΑνΑγχην τού 4Α AaonMUfA τδν μΑμον, δ ή «^χοβουλία χαί ή Ασυνκβησία. μοί κροσ4χτ«ι, χαί νέ ύπιρασχισβΑ τήν «ροσβαλλομΑνην τιμήν μου. Έχ*ίνο δέ 8κτρ μέ ΑνδιαφΑρο «υρί·ς «Γν« τδ νά Αχτιμήση ή ύμίτΑρα μαχαριδτης τήν ΑνΑγχην ταύτην, «ίς τήν δαοίαν μέ Αφιρον αύτοί οΐ κατ' ΑμοΟ χαταφ«ρδμ«νοι μέ Αλας Ατόμου. Συνάμα δέ χαδυποβΑλλάτα: χαί πρακτικόν τάς «ίρηνοκοιούς χροστταβιίας τάς δχοίας χατέβαλον, τής παϋβ«Α; μου Από τής Αρχαχισχοχής. 0 δκ«ς μή φΜοη τδ κράγμα ·ί; τδ λυκηρδν τοΟτο σηΚαί ή μΑν έχχλησια μή Avapttpisaoa, Ας «ϊχδς, μίίον, χαί μέ δλτ,ν τήν Απιδυμίαν, ήν χαί σήμ«ρον τδ «αριφολον «ai αύ*«{ρ<τον τής κράξ»«·ς τούτης· τρέφ· τής «ίρηνιχή; χαβησυχΑοΜκ τΑν 8λιβ«ρΑν τού­ λαβοΟβα 8Α 6«' δψιν Ατέραν Αναφοράν ΜΦνκοφληδτΙ- τα» ««ριστΑσι··». ΤαΟτα Αχρινα χα.νήχδν μου νά οαν αύτή δ«δ Αλλ·ν ίχανΑν «ατέρ·ν, Ααοδυρ-.μέν·ν φέρ· «ίς γνΑσιν τής. ΰμχτάρας αροσχυνητής μοι μαχαhtl τή δ«ινή τούτη τής μονής «αταστΑοτ. χοί αίττα- ριδτητος, χαί Αλχίζ· δτι Ηλιι Ιδατ Αν αύτοίς τήν Αχμένφν τούς κρβταιτίους τΑν τβρβχΑν τούτον, οίτινός φρασιν τού κρδς .αύτήν βαΗος οιβασμού χαί ΑφοσιΑν Ανταρτιχός φ«ρδμ«νθ4 μ*τΑρ»«*τα( Μν μέαον, ΑοΑτην, σ«Ας μου. Κατ' αύτδς Ατέδη ύκδ χοινήν.σχέψιν τδ μοναστηβίαν, Αιτκλήν, βά·ς Oiwqgilp«oi χαί καροσύρνκπ «βτ* ΑμοΟ χαί τούς λοιοούς, ή Αχχλησία, λέγ·, σχουβαίας ριαχδν ζήτημα, «ίς τδ δαοίον ΑνΑγχη νά δοίάή δρα­ ΑοιληφΜσα τή; δ«οΗ<Μ·ς κροσχαλρ τούς Αν«ν<χ·Αν- στήρια τις Αδησις. Ή χαρουσία Ανταύύα τής ύμ*τέρας τας αύτή, Ινα ΑμφοντοΗντχ; συνοδιχΑς χαρουσι4σ·σιν μαχαριότητος ήδτλ* δάσ«ι νέαν ζαήν «ίς τάς κροσΑκοβιίξιις τΑν τ« χβτ' ΑμοΟ «ατηχορτΑν χαί τοΟ δ<- «φθαίας τΑν χοινοτήτβν, χαί Αααντ«ς «ύχδμ«8« Αχδ χαιώματος β««ρ προττίνουσι τοΟ potav Αφ* ΑοντΑν μέσης χαρβίας, δχας χιραιουμένης «ίσιας τής ΑνΑγχης, χαί Αν«χχλήτ·ς τδν Αρχιακίαχοαον, τοΟΑ* βοορ Αν- |τις Ακαιτ«ί ούχ ήττον τήν Αν τή Αγίφ χδλ«ι χατριύχαρχτον, Ας ή ύμιτέρα μοχαρώτης «αλΑς γν·ρδ>ι αρχιχήν αύτής παρουσίαν, χαροποιήση ήμΑς διά τής ταχ«£ας Αλ*ύσ«Α; της. Ας Α{ Αλλ·ν «ροηγουμέναν καρβδβγμΑτβν. ' Μ«τά τής χροσβοχίας δίστιχου αύτής «ύχ«τιχοΟ Ό βέ βοΟλδς της ΗρρΑ «αβήχδν μου, μαΜριΑΑξαιτούμοχ, μαχαριατατχ δέσποτα, τάς χατριχάς αύτής τατ« βέσοοτα, νά φέρ· τδ «ρ*Π»α Μς γνβσιν τής D δμττέρας μαχαρτέτητος, μηδόλας Αν«χδμ«νής Αχέναντι «ύλογίας. χαί Αοκαζδμ*νος τήν δίξιΑν της διααλΑ τοΟ ΒαΗος κρδς αύτήν «βααμοΟ «Α ύκοΧση βη τή; «ροσχυνητής μοι αύτής μακαριότητας ταχ«ινδς καριξΑχλινα τή; β<αγαγ% Φ» μέχρτ τοθβ« Ατήρησα. βοδλος «et χρδβυμος τοίς δριιηιοίς f ό Σιναίου Κύριλλος. Άχολονβήσας ίξ Αρχής τάς χοτριχΑς αύτής συμβου­ 'Εν ΚννσταντινουπόλΜ, τή 8 μαρτίου 1887. λές, συμφάνος χαί μέ τήν Ανβόμυχάν μου διέβτσιν, Μαχαρ<Ατατ« δέσποτα. Ά«4 τής τ«λ«υταίας ταπχινής Απιστολής pou, 8«' ής έήΚΗτον τή δμ«τέρφ μαχαρώτητι τάς κμραφορά; «Ις *ς Αξιτραχηλίσβησαν τινές τΑν StvaHAv, προβέμινοι τήν Ανατροπήν τΑν χαβτβτΑτβν ματαήύ,τής ΧιναΤτι«ής Αβιλφότηττς, «δ χακδν Αφβ«σ«ν «ί; τδ ρή «*ρ«<-' τέρ· τής Απονοίας. 'Αναφορά AmSoAtfea Αοχδτ·; «ίς τήν αύτοΟ παναγιδτητα «ai τήν ί«ράν σύνοδον έχ, μέ­ ρους τΑ» ταραήιΑν Α«μίν·ν ΑξαιτΜται τήν συνδρομήν τής μτγέλης Ιχκλησίας χρδ; Απαλλαχήν Λκ Αμού, έπισβηαύουσα μυρί«ς βσας χατηφορίας, άροσβαλλούσας χαιρίως τδν χαραχτήρά pou Α; έ^χκρένς χαί Ας 96. CYRILLUS HIEROSOLYMITANUS CYRILLO MONTIS SINAI ) 1887 martü 18. όποιον Αστοί καί τδ τέλος. Έν τοσούτφ ού παύονται γρΑφοντ«ς πρδς ήμάς Αλλχπαλλήλας καί el Αβιλφοί έχβέσίΐς έπί έχΗσ«αν ύπδ πΑνταν συνυπογ«γρμιμίΑχΑρημ«ν Αχ μέσης «αρδίβς. ΕΓδομ«ν χαί δσα ^ρδς. νας, χαί Αν μέν τοίς γραφομένοις ύπδ τής πανι«ρότηήμάς Αν έχτάσ«ι ύπ«ραχαλογτ!ται χάλι» ή Αβιλφιχή . τός τη; ««τηγορούνται ούτοι Ας παραίτιοι αύτοί μό­ της Αγάχη σχ*τι«Ας πρδς τά ύφιστΑμανα ματαξδ αύ­ νοι βλου τού χαχοΟ, Αν βέ τοίς χραφομένοις Απδ μέ­ τής καί τής ί«ρθς ϊινα'-τιχή; συνΑξαίς σπουδαία Αλη- ρους τής («ράς συνΑξ«·ς χαρίσταται τούναντίον ή •β; χαί κολυτρΑγφβα σκάνδαλα, Α» ούχ αΟαμαν πανκρότης της, βτι αύτή χαί μόνη Αφ«ρ« τδ («ρδν Τδ τ«λ«υταίον πρδς ήμβς γρΑμμα τής χανΜρότητός της Αλάβομ«ν, χαί Αή αύτοΟ χληροφορηβέντ«ς τά βάόσβοτΑ τ« καί χολύ«υχτα τής -ύγιΜας της αίσια, n 8TNODI TUM BlKROeOLTMrrAMAM TUM βΙΝΑΓΗΟΑΚ, 1866-1868 κοχνόβιον χίς τδ χ<λος TOO κρημνοΟ, καί βτι Ανάγκη A βύτβΟ σχββσμιωτάτην καναγιότητα, καί vAv> κράτκΑσα νΑ καραιτηθή τοΟ θρόνου, ήν ούκ Avcrvâpt- τομχν 1 . . ’τ σήμχρον Ακοσχέλλοντας κρδς αύτήν πχριληπτιζουσι πλέον Αρχιχκίσκοκον τού θρόνου Ζινά* ήμαΐς κήν έκθχσ.ν βλχχν τών γχγονόοων, Αν ή άμχρολήκτως tii Αμηχανίαν πιρχλθόντχς έκ τών γραφομίνων ύπ' Αφηγούμχθα μόνον τοΟ ένδς «ai τοΟ Αλλου τΑς αίαύτής mA όπδ τής ttfti συνάξχως, ούκ οίβαμαν «00 ττββιις. Έκικαλούμιθα SA ixi τέλους τόν ζήλον καί vA τρακώμχν Kai τί μέτρα νΑ μχτκχχιρισθώμχν έν τφ τήν σϋνχσιν τής αύτοΟ σιβασμιωτΑτης καναγιότητος βιχχκώματχ TOO κβηκχφχικοΟ ήμών θρόνου κρδς σω­ κρδς θχραπχίαν TOO χβχοΟ ίιά τήν σωτηρίαν TOO τηρίαν TOO τόσον σκουδοίοκ κινβυνχύοντος παναρχαίου χινδυνχύοντος ί«ρ«Ο όμών κοινοβίου. ΤοΟτο Ανχχοικαί σχπτοΟ έκχίνου σκηνοιμκτος καί τίνα νΑ κιστκύ- νοΟντχς σήμχρον Ακοκριτικώς xai τή Αδχλφική της οωμχν μάλλον, τούς πολλούς ή τόν ένα· τδ fap' ήμΑς κανιχρότημ, Αφίνομχν αύτήν χίς τδ Ιλχος τοΟ Αγίου δέν έλχίψαμΧν TOO νΑ ύκοβάλλωμχν έκανχιλημμένχχς θχοΟ, ίνα πράξή συμφώνως τφ βικαίφ κΑν βτι Ανωτόν συμβιβασμόν Χίς άμφότιρα τΑ μέρη- ΑλλΑ φωνή θχν ήθχλχ φωτισθή χαί ή φρόνησις ήθχλχ τή ύχαβοώντ»; έν τή έρήμφ· ο5τι ή πανιχρότης της Ηλο γορχύσχι κρδς μόνον τδν σκοπόν TOO νΑ κατχυνασθή νΑ Ακούση ούτι ή ίχρά άδχλφότης πιίθχται. Είς τοι- ή μχταξύ αύτής χαί τής Αβχλφότητος ταραχήν υπέρ αύτην όΙζνρΑν καί κανδάκρυτον θέσιν κχριχλύύντων τοΟ κοινοΟ τής ίορΑς ύμών μχτανοίκς συμφέροντος. τών *«♦' ύμΑς πραγμάτων, καί μαΑονης ίτι ή σϋν- ΤαΟτα μέν ixi >τοσοΟτον χίς άπάντησιν έτχρον δέ μή αξι; έτοιμάζιται νΑ Αποσταίλη ύ; τΑ αύτόθι έξαρχίαν, έχοντχς, πχραίνομχν τδν λόγον έξαιτούμχνοι τΑ έτη ένομίσαμχν καθήκον ήμών, ίνα σπκύοωμχν καί κδο- αύτής δτι κλχίστα χοί κανιύίίυμα. Έν Ίχροσολύμοις 1867, μαρτίου 16. κοιήσωμχν συλλαβήν βλα τΑ διατρέξαντα πρδς τήν Β J6. CYKJLLV8 HIEROSOLYMITANUS GREGORIO CONSTANTINOI’OLITANO 1867 mortii 16. ΜχτΑ τήν έρχυναν τών θχοσδότων τι χαί κχρι- if αύτών ίθηκχν χίς χίρχτήν. Ή σύναξις γινώσκουσα σπουδάστων ήμίν αισίων τής ύμχτέρας σχβασμιωτάτης βτι ίχχι τΑ ίσα διχαώματα ixi τής μονής χατά τάς χαναγιότητος ίρχόμχθα νΑ τή έςιστορήσωμχν χανδΑ- έκπαλαι παραδόσχις καί τούς ιησούς τού κοινοβίου χρυτον σχηνήν, ήτις; ώς μή άίφοιλχν, Αλαβχν Αχδ κανόνας έπχιράχθη Απέναντι τής βιαγώγής ταύτης χόρυσι χώραν χαί * ύφίστατα: δυστϋχΑς Ι«»ς τοΟδο τής πανιχρότητός του, καί έπιμκ'νασα χίς τήν άπαίματαξύ τ&ν Χιναΐτβν χατέρβν χαί τοΟ Αρχκχισχόχου τησίν της τδν ύπαχρένσι νΑ ύκογράψη Αρθρα τινΑ ΑφορΑντα τήν βαλτίχχσιν τού κοινοβίου καί πχριστέλαύτάν χΰρ Κυρίλλου. ~ ΆχουιτΑ ίσιος Αγένοντο χαί τή «Ησχισίφ αυτής λοντα τΑς καταχρήσχις, χαί Αχολούθχχς ήλχυύέρβσχ κορυφή τΑ όλόχληρον ήδη έτος μαστίζοντα τήν tipAv χαί τούς φυλαχισθέντας Αδχλφοΰς. ΤαΟτα δαδραέχιίνην χοινώρτα χαί τόν Αρχηγόν αύτής σπουδαία ματίσθησαν πχρί τάς έορτάς τών Χριστουγέννβν τοΟ χαί χολύτρΑγψδα σκάνδαλα, τκίνοντα ήμέραν Αξ ήμέ- 66, όπότχ διΑ τάς μχταξύ τής πανιχρότητός του χαί _____ διΑλυσιν καί χαταστρο- τής Αδχλφότητος διαφορΑς ή έχκλησία βιχτέλχι XX___ «ίςw τχλχίαν ρας νΑ φέρβσιν φήν τήν ίχρΑν καί πανάρχαιον τοΟ θχοβαδίστου δρους c χλχισμένη καί οί Αβχλφοί έμχιναν Αλχιτουργητοι καί κρδς ήμΑς Ιπχιτα έξιστόρησαν , ΣινΑ μονήν τίς ό πρντουργός; τίς i πρωταίτιος μιΑς Ακοινώνητοι, βπως " ’ ’ ‘ τόσον όίζυρΑς χαταστάσχως; θχδς μόνος γινώσχχι· αύτόπται προσχυνηταί. Έν τοϋτοις ή αύτοΟ πανιιρόήμχίς άπλΑς μόνον σπχύδομχν νΑ ΑφηγηθΑμχν τή της, μχταμχν.ηθχίσα δήθχν διά τήν κατΑ τΑν ΑδχλφΑν Αβχλφιχή αύτής κορυφή τό πολύβακρυ τούτο δράμα καταφοράν της, έζήτησχ νΑ λχιτσυργήση καί συγχ·καί ίπιχαλισθώμιν άβιλφιχ&ς τδν διάπυρον ζήλον ρηθή μχτ' αύτών, βπχρ καί έγίνχτο, καί ιίτα άνχχώκαί τήν ραθχίαν αύτής σύνχσιν χίς τήν ίφικτήν τοΟ ρησχ διά τό ΚΑίρον, πανηγυρίσασα τά Αγια θχοφΑ__τ.._>___ _ _____ _ παφλάζοντος κακοΟ, .θιραπάίαν. πρδς σωτηρίαν καί νχια τίς τΑς Ιρήμους τής 'ΡαίθοΟς Ανχυ πάλιν λχιχύστάθκιαν τοΟ ίχροΟ ίκχίνοο σκηνώματος, βπχρ διά τουργίας χαί τχλχτής· χίπι δέ χίς τους πατέρας Ανατδν τόκον, τήν Αρχαιότητα καί τδν έν βασιλχΟσιν χωρούσα, βτι Ισπχυδχ νΑ ίπαναχάμψή χίς τό ΚάΤΑοίδιμον αύτοΟ κτίτορα μχγάλην φέρι1 τ:11ήν “«ί ·*- ρον, ίνα μχτά τβν έχχ! Αδιλφόν συσκχφίΐή ΧορΙ τής πρέπχιαν χίς τχ τδ χύλογημίνον ήμΑν έθνος καί χίς Ιφαρμογής τί»ν ιίρημέννν Αρϋρβιν. Ή αύτοΟ κανιιρότήν όρθόδοξον αύτοΟ έκχλησίαν, κατχχόμχνον ύπ' αύ- . της φΐέάσασα τις τδ ΚΑιρον, Αληομόνήσχ χΑραυτα τοΟ μέχρι σήμχρον καί βιχπόμχνον καί βή λέγομχν. τΑς πρδς τούς συναδέλφους Καί συγχοινοβιΑτας της Ή αύτοΟ πανιχρότης ό Αγιος Σιναίου χίχχ καταβή ύχοσχέσχις καί διαβοβαιώσοις της, καθώς καί τήν υπο­ χίς ΚΑίρον έκ βασιλχυούσης πχρί τό φθινόπνρον τοΟ γραφήν τών Λρθροιν. χαί προσχλθτ,Οτα τή έξουσίφ, ' καρχλθόντος έτους, ήτοι τού 66. Ιίχρί δέ τάς ΑρχΑς «Ιχιν όσα βή xai ιίπχ, χαί κχίδκι αυτήν χίς τδ >Α έξορισθώσί Ζν<ς τβν Αδολφών πρδς έπΑνοδον δήθον τοΟ χχιμΑνος ήθέλησχ νά Αναβή τίς τδ Αγιον όρος Ερρφδιούργησχ δέ ταΟτα πάντα ή ΣινΑ, τδ μέν διΑ νΑ κροσκυνήσή, τδ δέ καί διά νΑ β τής χύταξίας. έχισχαφθή τδ ίχρδν μοναστήριον καί χύλογήση τούς χανιχρότης του iv Ακρφ μυστιχότητι μίχρι τής κυριαπατέρας. Ήμχίς μαίέόνττς τήν χατάβασιν τής αύτοΟ χής τής Τυροφάγου· τδ βέ έσπέρας τής αύτής ήμέρας πανιχρότητός χίς ΚΑίρον έχ γράμματός της πρδς ήμΑς, έζήτησιν, ώς ή τάξις τής έκχλησίας, καί Αλαβχ καί Απηντήσμμχν αύτή τΑ δέοντα, καί συγχρόνως τή έλέ- Από τούς iv Τζοίψανίφ άδχλφούς συγχώρησιν. Τδ γομχν, ίνα πχρί τΑ μέσα τής Αγίας Λαί μχγάλης τχσ- xp»t λοιπόν τής χαθβρΑς βχυτέρα;, Αφορμώσιν αίφνης σαρακοστής τοΟ 66 Αποφβσίση ν' Αναβή καί χίς Ίχρο- ένδον τοΟ ίχροΟ μχτοχίου ^αβδο,Οχοι τής ίξουσίας, χαί σόλυμα, Αμα μέν δπως προσκυνήση τβν τοΟ κυρίου ΑρπΑσαντχς τρχίς ix τών iv Τζουβανίφ Αδχλφών, οδς ήμών πανάγιον τάφον, Αμα δέ καί δπως ίδωμχν Αλ- ή πανιχρότης tou χίχχ χαταμηνόσχι πρίν, Ιξορίζουσιν. ■ λήλους προσωπικός καί συνχυφρανθΑμχν πνχυματικώς Έτχροι δέ βαβδοΟχοι ΑπχστΑλησαν αίς τδ ΣινΑ, ίνα *λΙ μχτά ταΟτα έπανέλθη χίς τΑ ίδια. Ή αύτοΟ καί Αχ τΑν έπχ’- ΑδχλφΑν συλλάβιοσι καί έξορίσβσι πανιχρότης Ανέβη τφόντι χίς ΣινΑ τή 2»Χ νοχμβρίου δύο, οθς ώσαύτβς ή πανιορότης του ιίχιν ύποδχίξχι τοΟ 65. Έκχί ΑφοΟ ίπανηγύρισχ τήν έορτήν τής τή ίξουσίφ ' βπχρ χαί {ποίησαν, Ιξορίσαντχς τδν δί­ Αγίας μχγαλομάρτυρος Αίκατιρίχης, ή σύναξις τΑν καιον χαί τδν σκχυοφύλακα. ΜχτΑ βέ ταΟτα πάντα πατέρων τή έπρότηνχ βχλτίωάίν τινα τής κοιναβιακής ή αύτοΟ πανιχρότης άπέ,ντησχ πρδς ήμΑς, μηδέν δλβς καταστάσχβς τής μονής· ή αύτοΟ πανιχρότης Αντέστη χίποΟσα πχρί τβν σκηνών τούτβν, παρένχιρχ δέ μόνον, λέγουσα, δτι χίναι Απόλυτος κυριάρχης τής μονής καί βτι βέν χύκολύνχται νΑ Ιλθη χίς Ίχροσόλυμα- ήμχίς παρ' ούδχνδς ούκ Ανέχχται έπέμβασιν καί παρατηρή- δμα, μαΑόντχς τβΟτα πάντα if Ακιστολής πρδς ήμΑς σχις- Ακολούθως συλλαβοΛα μαί Αλυσοδέσασα τινάς τΑν ΑδχλφΑν, τφ έγράψαμχν καί πάλιν παριστΑντος 39 SYNODI TUM HIEROSOLYMITANAE TUM SINAITICAE, 1866-1888 40 τήν λύπην ήμών χαί συγχρόνως συμβουλαύοντις τήάσύνη χαί ύπαγορ«ύ« ό κίνδυνος, δν πραγματιχώς πανιαρότητί του, Ινα σπαύση χάριν τοΟ ΙιροΟ μονά- διατρέχοι ή Upà έχαίνη μονή. Κατά ηέ ταλιυταία στηρίου του νά συνδιαλλαγή φιλαδέλφως μιτά τών μάλιστα πρδς ήμάς γράμματα τής ΣιναΓτικής άδαλπατέρων χαί άρθώσιν έχ μέσου τά παριισφρήσαντα φδτι,τος άποστέλλονται δοον ούπω μ*τά γραμμάτων σκάνδαλα.· Αλλ’ ή πανιιρότης του άπαντήσασα ήμίν, πρδς τήν ύμα-.έραν οιβασμιωτάτην παναγιότητα καί ήρκέσθη μόνον νά αίπη μιτά μιγάλης ψυχρότητας χαί τινις τών άδιλφών, διαταταγμέναι δντις νά παραΑδιαφορίας, δτι χάριν τών καθιστώτων έλαβαν ύπ’ στήσωσι χα: διά ζώσης τή θισπισίφ αύτής κορυφή τά δψιν μέτρα τ.νά έν τή ιίδήσιι χαί όλης τής άδιλφό- δίκαια τής ίαράς συνάξιω; παράπονα έπί τής διατητος διά τήν «ϋταξίαν τής μονής, πάντα βέ 'τά άλλα τραχούσης σκηνή;. Ηιρμώς λοιπόν παςαχαλοΟμιν χαί Αποσιώπησαν Ακολούθως Αναχώρησαν έχ Καίρου κατά ήμαί; τήν άδιλφιχήν αύτής άγάπην, fva δώση άχρόαμήνα άπρίλιον χαί ματέβη αύτόθι ιίς βασιλαύουσαν. σιν ιύμινή ιίς τούς άδαλφοο; τούτους· χαί συγχρόνως Έχτοτα έξαχολουθαί μέχρι σήμιρον ή διαμάχη χαί σπιύση νά ϋδοποιήση χαί πρδς ήμάς πάν δτι ό άγιος δ πόλιμος μιταξύ τής πανιαρότητός του χαί τών άδιλ- θαός ήθιλι τήν φωτίση νά ένιργηθή π,-δς διίσωσιν φών, ή δέ αύτοΟ πανιιρότης χαί ή σύναξις ούχ έπαύ- έχ τοΟ πιριστά.τος χινδύνου τοΟ ίίβοΟ έχαίνου σκηνώ­ σαντο δι" όλοχλήρου τοϋ έτους γράφοντας πρδς ήμάς, ματος. Επ-.συνάπτομιν δέ προσέτι τι, σαβασμιωτάτη ή μέν σύναξις δτι άποχηρΰτται αδτδν τής Αρχιαπισχο- αύτής παναγιότητι πρδς γνώσίν της, δτι, χαθά πάλιν πής διά τάς μυρ’ας του χατχχρήσυς, οίον τδν αύ- έσχάτως γράφουσι πρδς ήμάς ο^ Σιναίται πατέρις, ό __________ _ , τήν _ σκιυοφύλαξ τοΟ ίιροΟ έχαίνου μοναστηριού προσιλθών ___ ι ___ θάδη σχληρδν __ χαί ι______ μισάδαλφον αύτοΟ τρόπον, λήσταυσιν τοΟ σχαυοφυλαχιίου χαί πολλών πολυτίμων Βτή συνάξει έζήτησι νά έξομολογη^ή μα! δμολογηση χαιμη- ων αρπαγήν χαί άπαμπώλησιν, τήν σπατάλην έν φόβφ θαοΟ χαί έν χαθαρψ συναιδήσαι δ τι έγνώιίς τάς όρέξιι: του τών μοναστηριακών χρημάτων, ριζα χαί άπέχρυπτα μέχρι τής ώρας έχιίνης. Λαβών τήν χαταπάτησιν τών ίι,ιών τοΟ κοινοβίου θισμών, λοιπόν τήν άδαιαν αίπαν, δτι „δύο χιλιάδας χαί πανταχαί άλλα μύρια, ών έναχα τό ίιρδν έπαινο σκήνωμα χόιιαι λραι άγγλιχαί, αίτινας έφυλάττο.το έν γνώσαι άγέθ·, εις τά; έρημους άναυ άρτου, άναυ παραμυθίας, χαί τών άδαλφών έν τφ σκιυογυλαχιίφ δι’ ώραν άναυ χηδιμόνος, άναυ συνδέσμου, άναυ τάξαως, άναυ Ανάγκης του ίιροΟ μοναστηριού χαί ai όποια: ήσαν άρμονια;, άναυ άγάπν,ς άδαλφιχής, χαί χινδυναύιι νά τδ εισόδημα μονής τίνος, ήν έχ« έν Λίγύπτιρ τδ ίαρδν χατπστραφή· ή δέ aùr-0 πανια.ότ',ς γράφσυσα πρδς Σινά, Αφη.ίθησαν πέρυσιν υπό τού άρχιαπισχοπου ήμάς διαψιύδαι όλα ταΟτα χαί φέραι απ' έναντίας τδν ΑναχωροΟντος διά Κωνσταντινούπολή, διέταξε δέ αύΙίακτωλδν χαί τδ χέρας τής Άμαλί^ιία;· ήμάς δ;ιως τόν ή πανιιρότης του νά μή φαναρώση τίποτα αις πρδς άμφόταρα τά μέρη! γράφοντις, δέν έλαίψαμιν τους άδέλφοΰς, άλλως θά τδν παύση τής θέσαώς του πάντοτα νά ύποβάίλωμεν τήν δια'λαγήν καί διόρ- χαί θά τδν έξορίση.*1 Φορηθιις λοιπόν δ δυστυχής θωσ ν τών χαχώ; έχόντων, τήν χοινοβιαχήν ιύταξίαν ούτος, ούδέν αϊπαν αις τού; Αδαλφούς έως πρδ όλίγων χαί αύπρέπαιαν, τήν χατά Χριστόν πρδ; άλλήλους ήμερων, δπότι, λόγου γινομένου παρί τού χρημαΐιχού άγάπην χαί τήν τίρηάιν έν όλη τή ισχύ! αύτών τών τούτου, ήναγχάσίΐη χαί ώμολόγησι τά διατρέξα-τα, ίιρών θεσμών, μαθ' ών άνέχαθαν μέχρι σήμιρον έχυ- άχολούθως ίζήτησα τήν συγχώρησιν, ήν χοί έλα,51 βιρνήθη τδ ιιιδν έχαίνο σκήνωμα. ΤαΟτα καί προ- παρά τών άδαλφών· διότι ούδέν ιίχον νά φοβηθώσι φοριχώς συνιβουλαύσαμαν ΣιναΓταις τισίν άδαλφοίς U μή ένιφιλο/ώρησαν ύπ’ αύτού χατάχρησίς τι:, ίτι έχτών έξορίστων, οίτινις χατά τδ παραλόδν θέρος γινώσχοντας τδν άνδρα πρό πολλού τίμιο/όντα καί καί’ άχέ,οαιον τδν παραγένοντο αις Ίαροσόλυμά. ΤαΟτα χαί δ ά γραφί- ιύλαβή '' ' ‘χαρακτήρα, Επί πάσ: τού­ δος, ώς ιιρηται, όποβάλλομη^πάντοτα ιίς άμφόταρα τοι; άφηγούμαθα καί τά έξής πρδς γνώσιν τής ύματά μέρη · . άλλ’ ούβαμία μέχρι τού νύν έπήλέώ διόρ­ τέρας σιβασμιωτάτης παναγιότητος, καί ταϋτα έχ θωσες. ώς μή ώφαλα* δέν έλα ψαμαν δέ χαί πρδς τδν γραμμάτων πρδς ήμάς τής ιερές Σινα'.τικής iiv.fiάντιβασιλέα αύτδν νά γράψωμαν, άλλά χαί έχ τούτου τητος. Διά βφδιουργίας τής αύτοΟ πανιιρότηοος έσχάούδέν δλως προέχυψα σωτήριον άποτέλισμα· τδ χαχδν τως πάλιν ένιργηιιαίσης πρδς τήν Αίγυπτ αχήν χυβέραύξάνιι χαί προάγατα: όσημέραι. τδ δέ ίαρδν έχαίνο νησιν ή άστυνομία τοΟ άντιβασιλέως καταπάτησαν έκ μδναστήρ ον χινδυναύαι άναμφιβόλως χίνδυνον μέγαν νέου τδ άσυλον τοΟ ΣιναίτικοΟ ματοχίου Τζουβανία, ήμαίς προσέτι έπιποθούντας αιλικρινώς τήν διόρθωσιν χαί αΐσαλθοΟσα ματαχαιρσθη βίαια χατά τών άδαλγών τοΟ χαχοΟ, προέ,'.ημαν χαί ιίς τόδι τδ μέτρον έν τφ μέτρα, χαί άλλου; μίν ήρπασα διά νά έςορίση, άλλους διχαιώματι τού πατριάρχιχοϋ ήμών θρόνου· έγράψαμαν δέ διά νά φυλακίση δαίρουσα χαί λακτίζουσα ένδηλαδή έπαναιλημμέ.ως πρδς τήν αύτοΟ πανιαρότητα, ταυτφ. Έπαιδή όμως ή σύναξις διαμαρτυρήθη χατά tva ματαβή πρδς ήμάς ένταύθα ιίς τήν άγίαν πόλιν τής πράξη»; ταύτης πρδς τήν κυβέρνησιν χαί ένταστφ χαί προσχαλέσωμιν χαί τινας έχ τών έγχρίτων ΣιναΙ- παρέστησα χαί προφοριχώς τά δίχαιά της, ύποστι,ριχτών άδαλφών, χαί άπδ χοινοΟ προσκαθήσωμαν νά θέντα συγχρόνως χαί άπδ τδν άγιον Άλαξανδρα'ας, χυβέρνησις άπέσυρέ χατά συνέπαιαν τήν έπέμβασίν αίρηνιύσωμαν πρδς άλληλα άμφότκρα τά μέρη- καί ή.... οί μέν πατέρας, πρδς ούς έπίσης παρί τούτου έγράψα- της, άναγνωρίσασα μάλιστα τήν ιύθύτητα τών παμαν, έστιρξαν προθύμως, ή δέ αύτοΟ πανιιρότηςV τήρων χαί δτι μόνος ό άρχιαπίσχοπος αίναι αίτιος δλου τοΟ χαχοΟ. “ Τούτα μέν έπί τοσούτον χάριν άπλής έκθέσαως πρδς τήν σιβασμιωτάτην αύιής παναγιότητα πρδς γνώσιν τής· ό δέ άγχος θιδς αίθι νά τήν φώτισή τ* δέοντα έν τή αΐδήσαι χαί ήμών αύτών πρδς αύστάθαιαν χαί σωτηρίαν τού ίιροΟ έχαίνου σκηνώματος. Έταρον δέ μή Ιχοντις, παραίνομιν τδν λόγον έξαιτούμονοι παρά xupiou τά πολύαυχτα ήμίν αδτής έτη δτι πλαίστα χαί παναύθνμα. ' Έν τή άγίφ πόλοι Ίιρουσαλήμ, ,αωξζ·, μαρτίου ις'. άπαποιήθη μέχρι σήμιρον νά συμμορφωθή μέ τούτην ήμών τήν πρόθασιν, ήντινα καί διχαίαν χαί λογικήν χαί άξιοπραπή θαωροΟμαν. ΤαΟτα πάντα λοιπόν έχρίναμιν ιύλογον νά άναχδινώσωμιν σήμιρον χιά τή αύτής σαβασμιωτάτη παναγιότητι, χαθώ; έποιήσαμιν έν χαιρφ χαί πρδς τδν προπάτοχον αύτής. Έπιχαλοόμιθα δέ θιρμώς, ώς χαί έν άρχή τοΟ λόγου αίπομιν, τδν διάχυρον ζήλον χαί τήν βαθαίαν αύτής σύ·ισιν αίς τήν ταχαίαν καί όλιχήν τοΟ χαχοΟ θιραπιίαν, χαθά άχαατΜ ή διχαιο- 37. CYRILLU8 HIEROSOLYMITANUS MONACHIS SIN ATTIS 1887 martü S3. Καί πάλιν σήμιρον τής αύκαιρίας δραττόμανα, κινοΟμαν άποχριτικώς πρδς τήν ύματέραν όσιότητα τδν πατρικόν ήμών κάλαμον, καί ένθαν μέν έξιριυνώμαν ποθαινώς τά τής υίΓχής ύμών άγάπης αίσια, 41 SYNODI TUM HIEROSOLYMITANAE TUM 8INAITICAK, 1866-1868 42 ένθ«ν δέ έχφράζομιν πρδς1 ύμάς ντήν βαθκίαν ήμών A πρδς βλάβην τυχόν τών δικαιωμάτων τ« χα! κρονολύπην έπί τή όσημέραι παριπλοχή τών χα»· ύμάς μίων τής («ράς χα! σα^ασμίας «ώτοχρατορικής μονής πραγμάτων. Καί ή ύμοτίρα όσιότης γράφοι πρδς τοΟ θτοβαδίστου όρους Σινί χαί τής ίαράς ΣυναΓτιχής άδάλφότητος- άλλ’ έ-.ιιδή χαί Siv ήχούσατα, ήμάς χαί ia Κωνσταντινουπόλιως μανθάνομαν, δτι έτοιμάζοται νά στιίλή Ιξαρχίαν πρδς τήν μογάλην χραιάζιτα: ήδη άπδ μέρους ύμών μαγάλη προσοχή τού Χριστού έχχλησίαν. Έτι Si πληροφορούμχθα, χαί φρόνησις, έχόντων πάντοτι ύπ' βψιν, δτι δ άγιώβτι άχτσταίλατα ήβη (ίς βασλιύουσαν καί αύτήν τήν τατυς τών Ιτροσολύμβν θρόνος χέχτηται μόνος τδ παΟσιν τού ύματέρου άρχκπισκόχου. Έχ τής δια­ προνόμιον τοΟ δικάζαιν τάς διαφοράς τής Upî; Σιναίγωγής ύμών τούτης γίνιται πλέον κατάδηλον, βτι τδ τιχής άδίλφίτητος χαί τοΟ άρχκπισχόπου αύτής χαί καριισδύσαν ύμίν κακόν προέ,ιη (ί; άχρον, καί άνάγχη ούχ! βιβαίως ή μ«γάλη τού. Χριστού έκκλησία. Έπί νά ληφθή σύντονος πρόνοια πρδς σωτηρίαν τού σπηρ- τή ράακ ταύτή έγράφομιν άλλοτ» πρός υμάς χαί δα'ως χινδυν»ϋοντο; ίιροή υμών κοινοβίου. Αλλά πρδς τδν άγιον Σιναίου, Ινα μιταβή ένταύθα χα: άπδ καθ' δσ-.ν άφορά τήν παύσιν τού άρχιιπισχόπου, ίδ» κοινού έξ(τάσωμ(ν τά aîr.a, έφ’ ών στηρίζονται τά νά κάμητ» έτι ύπομονήν ή νά προβήτι αίς τούτην παράπονα έχατέρων τών μορών, χαί δώμιν τδ δίκαιον συμφώνως τοίς ίιροίς χανδσι τή; έχχλησίας, οίτιγχς αίς άνήχοι. Έπί τή βάσ«: ταύ-η ίσπιύσαμιν τέλος δρίζουσι τδν τρόπον χαί τήν τάξιν τοιαύτης πράξίως, πάντων τή παραλθούση έ,ιδομάδι, Ινα πρδς τδν νέον δηλαδή προσήναι νά γίγνηται πριηγουμένως άναφορά οίχουμονιχδν πατριάρχην διιυθύνωμιν μακράν πιρί πρδς τδν πατριάρχην ή τδν μητροπολίτην, (ίς δν ύπ.ά- τών καθ’ ύμάς σκανδάλων έχθτσιν, έν ή απλώς μόγ«ται ό έγχαλδύμανος έπίσχοπο;· άλλ’ δπωσδήποτί Β *ον άφηγούμί^α τά συμβάντα in ifi'/f(i μέχρι τέλους, άπόχαιται ήδη ύμίν νά πολιταυϋήτα έν τάξ(ΐ χαί φρο- χαί άξ’.ούμιν χατά συνέπιιαν τήν αύτοϋ παναγιότητα, νήστι <ί»ς πρις τήν έχρίζωι ν τού χαχ-.ϋ χα! τήν διά- Ινα μηδέν atύτοθιλήτω; ένιργήση ivt j τής ύμιτέρας σωσιν τής !(ιάς ύμών μιτανοία:, άποστέλλοντος συν­ ιίδήσιω;· έβιάσθημιν Si νά πράξωμιν τούτο, έιρ«ιδή άμα (ίς βασιλίύουααν δσα παρ' ύμίν σφζονται σιγίλ- έμάθομιν Sr. ήτοιμάζιτί νά άποστ«ίλητ( τήν π«ρ! ή; λια χαί πραχτχά τών άιιμνήστων ήμών προχατόχων (ίπομιν ά,ωθι έξαρχίαν. χαί έπιιδή σϋμπασα ή l«pi Νιχταρίου χα! Δοσι <έου χαί άλλων ίσως τής άγιας Σιναιτιχή άδιλφότης έτ.ς ήδη όλόχλ'ρον ούχ έπαύπόλιως πατριάρχων, χα! συγχρόνως ' δσα άλλα (ύ- σατο γράφουσα πρδς ήμάς προσχλαιαμένη, Γνα λάρωρίσχονται παρ' ύμίν τιιαδτα. δΓ ών προσδιορίζονται μιν οίχτον πρδς τά δ(:νά της, διά τούτο χαί ήμιί; σαφώς τά χρέη >.α! δ χόχλος τής ένιργιίας τού χατά γράφοντ«ς πρδς τήν αύτοϋ παναγιότητα, Siv έλιίχα-.ρδν έπισχόπου χαί τά δ χα.ώματα τής Ιιράς Ϊ ναϊ- ψαμιν τού νά έπιχαλισθώμιν τήν σύντονον πρισοχήν τιχής άδίλφότητος, χαί ταϋτα πάντα νά παραστήσητι αύτής πρδς τά παράτονα υμών, βητώ; λέγοντις ότι έν τάξιι τή τού Χ.ιστόΟ μίγάλη έχκλησίφ, άφ' ού Siv έίναι δυνατόν νά ψιύδω-τα: οί πολλοί χαί νά πλέον π«ρ:ήλ,»»τ( (ίς τοιαύτην άπόφασιν, μή ίΗλή- άληθαύη δ αίς. ΤαΟτα χαί άλλα παραπλήσια γράΟαντ»; μήτι ή 6σιότ>,ς σας μήτι ή πανίίρότης του φομίν π;δς τήν αυτού παναγιότητα. Γμ<Ες Si 8πως νά ύπαχούσηττ ιΐς τάς τόσα: ήμών συμβουλάς καί παρά θιού φωτισθήτκ, πράξατι τδ συμφιρώτιρον iv (ίρηναύσητι πρδς άλλήλους. Δέν έλησμονί(σατ( r*· φρονήσιι χαί τάξ«ι. Έρχιτα: χα! δ άρχιμανδρίτης βαίως ποσάχις θ|άς έγράψαμιν, δτι διά νά γίνη τοι- τού οίκουμινιχού θρόνου, ίνα έξιτάση τά τού Αλ(αύτη διαδικασία, έδ«ι νά (ί;ΐ(θα χαί ήμαίς (ίς Κων-c ξανδρινού χα! τά ύμέττρα· λοιπόν τάξι; χα: φρόνησταντινούπολιν, όπως άφ' ένδς μέν τηρήσωμςν τά σις. Ταϋτα μέν έπί τοσούτον ιίς άπίντησιν ή Si δικά ώματα τού πατριαρχικού ήμών θρόνου, άφ' έτέ- τού θτού χάρις χα! τό άπιιρον έλιος, χα! τά λοιπά. Έν Ίίροσολύμοις 1867, μαρτίου ‘22. ρον δί μή έάσωμαν νά έμφιλοχωρήση τι άπιυκταίον ‘28. SINAITARUM RELATIO AD PATRIARCHAM HIEROSOLYMITANUM 1867 martii ‘27. τέταχται I νόμιμος θρησχαυτιχδς προστάτης καί δι­ χαστής τού άγιου χαί θ-αββαδισίου όρους Σινά χατά τάς αρχαίας διατυπώσαις χαί τά άπαράγρά*τα δικαιώ­ ματα, τά έν τοσοϋτοις πατριαρχικοί; χα! συνοδιχοίς άιγιλλίοις φτρόμινα- έν αύτή διατάσσιι τήν έντδς δύο μηνών (ίς βασιλιύουσαν άποστολήν έξάρχων, Ινα, λέν γ(ι, παρ(υρ(θώσιν (ίς δίκην ■ αυτόκλητον Si τδ οίχουΉ ίαρά σύναξις τών πατέρων τής βασιλιχής τού μινιάδν πατριαρχ(ίον συγχροτ.ίται (ίς βιχαστήριον άγιου καί διοβαδίστου όρους Σινά μονής, σταρουμένη μιταξύ τών πατέρων χαί τού πρώην άγίου Σιναίου. Τήν έπιστολήν ταύτην, ώς (ίχός, έδιξάμιθα ματ’ μέχρι τής ώρας πατρικού τής ύματέρας θαιοτάτης μακαριότητος γράμματος άπαντηιιχού πρδς τάς προ- άπορ ος, άναλογιζόμινοι πώς άρα ή μτγάλη τού Χρι­ λαβούσας αύτής έπιστολάς, αύσαράστως καί αύθις στού έκκλησία, καί π(ρ έν γνώσιι τών προνομίων καί έμφανίζαται ένώπιον τού πατρδς χαί προστάτου αύ­ δικαιωμάτων, τών σχέσκων τών μιτά τού άποστολικοΟ τής, Ινα άναγγαίλη τά χαθ’ ήμάς, λαβόντα τήν φάσιν χα! πατριαρχικού θρόνου τών 'lcp-.σολύμων χαί τής αύτοχρατοριχή; τού Σινά μονής, πώς, έν ÿ ήμκί< λίαν σπουδαίαν. Επιστολή πατριαρχική χαί συνοδική Ιναγχος έκ άπλώς άνηγγκίλαμιν κατά καθήκον τά ήμίχ διβογμένα βασιλαυούσης ληφθαίσα χαί ής άντίγραφον άπαράλ- χαί παπραγμένα δυνάμιι βασιλικών, σουλτανιχών, πα­ λακτον έγχλίίαται ώδα έξέπληξαν άληθώς χαί (ίς τήν τριαρχικών χαί συνοδικών προνομίων, πώς ήδύνατο μαγίστην τών άδημονιών ήγαγα τούς πατέρας · έν αύτή, άθίτούσα τοσούτον γιραρά δικαιώματα αύτόχλητος ώς (ί ή βασ-.λιχή καί άνκξάρτητος τ.Ο Σινί μονή ήν διχαστής γινέσθαι χαί συνοδικήν άπόφασιν ούδέν καταγώγιόν τι τφ πατριαρχική θρόνφ Κωνσταντινου- άληθώς τδ κύρος Ιχουσαν έξινσγχιίν; Κατινοήσαμιν πόλιως ύπαγόμανον, καταγώγιόν άν(υ προνομίων, έμ- μέντοι παραυτίχα τδ τής παριστάσιως χρίσιμον. Κατφαίναται, δτι ή μσγάλη τ-.Ο Χριστού έκκλησία δίκην (νοήσαμιν, δτι ή μαγάλη τού Χριστού έκκλησία κατ' κυριάρχου διατάτται, άπαιλιί, καί ύπδ τδ πρόσχημα (ίσήγησιν τού τέως άρχκπισχόπου Κυρίλλου, τού και­ μαρ'μνης έχκλησιαστικής χωρ(ί (ίς άθέτησιν τών γ(- ρού δραξαμένη, ήβουλήθη παριδιίν τά προνόμια τής ραρών προνομίων τής βασιλικής ταύτης μονής καί τοίλ γκραράς ταύτης βασιλικής μονής, τήν μονήν ύπδ τδν άποστολικοΟ τών Ίαροσολύμων θρόνου, ού ό πατά πατριαρχικόν τής Κωνσταντινουπόλκως θρόνον ύπαγακαιρόν μακαριότατος χαί παναγιώτηος πατριάρχης γιίν χαί πάν δικαίωμα τού μαχαριωτάιου ΊιροσολύΜαχχριώτατι, θιιότχτι, παναγιώτατι πατριάρχα τής άγιας πόλιως Ίίρουσα/.ήμ χα! πάσης Παλαιστίνης, προσχυνητέ ήμίν πάτιρ χα! tiσποτα, χόρια χόρια Κύριλλα, τήν χαριτόβρυτον χαί άγίαν τής ύματέρας «Ήιοτάτης μακαριότη­ τας δ(ξιάν πανιυλαβώς χατασπαζόμαθα. AJ SYNODI TUM ΗΙΚΒΟβΟΙ.ΥΜΠΆΜΑΛ TÜM MNATHCÀE, ΙΒβδ-Ιβββ . μων έπί w τού Αρχιεπισκόπου καί τής μονής mu»· Λ «Αβάστου καί κρωηυνητής ήμΤν μακαριότητας τέκνα «ΜΑ πναύμα έλάχιστα κεϊί δκοαλινή. οτρέψαι. Ένεκα νεϊτων Amtvwv κηβόμενοι ii τνμαλροΟς Αδάμαντος τή» προνομίων τής Αδεσπότον, _ Έν τφ μ«Α ΚΑραν ΣιναΤττκφ τής ΤΧουβανίας Αδουλώτου, Αν«ξαρτήτου καί αύτονόμου βάοιλτχής τής* χαδιδρόματι, 87 μμρτίβν ,αωξζ·. δα μονή; χα! τ*ν τοΟ χατριαρχιχοΟ x«d Ακοστολιχοδ τέδν Ί«ροσολύμ«·ν Αρίνου δικαιωμάτων, μ*τΑ τής δπΑρξιως έκαίνης συνβαδάμένααν, ήναγχΑσδημαν πρδς ΑιχΜος Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. τή μαγάλην τού Χρισήύ έχχλησίαν έντόνω; χαί Αρχιμανδρίτης Κύριλλος 'Ροχιβης Σ»να?της. Αξιοπρ«Γ.Ας ΑπαντήοΑι, χαταδαιχνύοντας τδ λάδος αύ­ ϋρωτοσύγχελλος Ζαχαρίας Σινβάτης. τής δπ«ρ δίβπράςατο Αναμιχόαίσα καί διατΑττουσα Πρωτοσύγκελλος %ν*ιμος Οικονόμος Σιναίτης. μονί,ν. ήτις τέτακται αυτόνομος, χα! Αρνούμανοι τήν Πρώτοσύγκελλος Κ·.ρ.ήλιος Κοσμίδης ΣιναΤτης. έχτέλισιν πΑσης διαταγής αύτής, Αν μή έχΧηγΑζς Απδ Ιίρωτοσύγχελλος Θεοδόσιος Σέρρος Σιναίτης. τή; ύμ»-έρ»κ δκιοτέτης μαχαριότητος, ήτις ίστΙν ό (Ιορφΰριος Ιερομόναχος ΙΙαυλίδη; Md πληρεξούσιχ ρυσικδς Ικχλητος διχαστής μκταξύ τΑν. πατέρων καί Αρχιμανδρίτου Νεοφύτου. τού Αρχκπισχόπου, ύπδ τήν δικαιοδοσίαν τής ύματέραςΦιλόόεος μοναχός ΣιναίΤης. ♦«ιοτάτη; μαχαριότητος ύπαγομένου τούτου, τής μονής Σκευορύλαξ ΙίαΜίριο;. αύτονόμου χα! Αδούλωτου διατκλούσης. Καλςύμαν βά συνάμα τδν τέα*ς Αρχιεπίσκοπον χύρ Κύριλλον, «! _______ ___ ____ ____ .χλιίσκ . frttteriphHH. Μόλις έμίλλομ«ν τάς έπιβούλιται διχασΜ,ναι, «ίς Τίροσόλυμα χατιλΚιίν. Τής* Β «τούΑ; τΑςβ* καί παραδούναι τφ Αποστχλλομένφ έξπρδς τήν μαγΑλην έχχλησίαν Άκαντήσιως Αντίγραρον Αρχψ Ζαχαρίμ, δττ σήμΟρον δρυτέραν πιρί τήν ·ρίτην Απαράλλακτου έγχλιίομαν <δδ«, πιποιδότις δτι ή ύμα- Αρον ματδ μασημ^ρίαν Αξιωματικός τις τής τού Kofpou τέρα «ιιοτΑτν, μαχαριότης έπιβοχιμΑσ» τήν πορ«ίαν Αστυνομίας, κατΑ βταταγήν Ανωτόραν «ίσαλθών έν ήμ&ν καί τά γιγραμμένα. Τζουβανίφ, προσκκΑλισ· τόν τ« δίκαιον καί τούς Έν τοιαύτη π«ρικτώσ<ι, μακαριώτκτχ πΑτ«ρ χα! γτροντοτέρους καί σνςροντστέρους, ώς ΙλιγΧ, τβν δέσποτα, ή Αρωγή τής ύμιτέρας ΒιιοτΑτης μαχαριό­ πατέρων, Ινα Αχολου*ήο«»σιν αύτδν «ίς τήν ζαπτίαν τητος δέον νά ήναι Αποτ«λ«σματιχή - ούδσμΑς πρέπ«ι (Αστυνομίαν), διότι ό ζαπτ.ί πασσΑς έμαλλι νά τοϊς νά έγααταλ«ιρ·Ασι τά έχατέρωΒιν δικαιώματα, ή λαλήση σπουδαίέ τινα- πραγμαρχΑ; βέ t διχαίος Αξιοπρέπκια, χα! οί ξένοι νά «ισπηίί/αωσιν «ίς όρια μ«τΑ τού Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροχιβου αύ*ωρ«ί Αλλδτρια, «ίς. ούδέν λογιζόμ*νοι ταύτα. Ή δμχτέρα ματέβησαν έχ«Γ δ δέ χασσ*ς Ιλ«ξ«ν αύτοίς τΑ^ξ- δτι »«ιοτΑτη μαχαριότης Αιαίαβέτω τοίνυν τήν προστασίαν δ Αρχιεπίσκοπος Σιναίου 1ρχ«ται «ίς ΚΑίρον, δτι κατά χα! τού δικαίου ήμών, τής Αξιοπριπκίας χαί τών δι­ διαταγήν Ανωτέρμν πρέπ·ι έν ήσυχ'μ καί iv«u Αντικαιωμάτων τού Αποστολιχού αύτής θρόνου, ΑπΑντων στέσ«ως νά τδν Αφήσωμιν νά «ίσέλύη έν τή ΤζουΑσυστ^λως χαταπατουμένων. ΚαλκσΑτω τδν τέως ρανίμ, καί τά καραπλήσια Τδ πιριστατικδν τούτο ήγούμίνον άρχκπίσχοκον Κύριλλον, !ν^ι χατέλθη «ις λίαν έξέπίηξιν ήμάς τού; δούλους τής ίΗιοτέτης σου τήν Αγίαν πόλιν Ιιρουσαλήμ χαί βιχασθή ένώπιον μαχαριότητος· έσχέφί<ημ«ν τδ πράγμα Ινθτν χαί έ·διν, αύτής, ώς τού ςυδιχ-.ύ καί νομίμου βιΊαστοΟ· τιμώά νιναίου ^κόβοιχ ών δύναταΑνά χατίλθη καί ρησΑτω τούτον, ού τήν Ανοσίαν διαγωγήν πολλΑχις c χαχαλάρη πΑλιν τήν Αρχήν έν χψσί, χαί χαιριως καί ή>«γξε. Τούτο κρο-ήμάς* συμβουλ«υθέντ«ς μίντοι πολλούς τόν ο·..— δέ » γενέσθω ι_α_. ίντός i i. ώριομένη; έλύπησιν 8«σμίας, ήτ ς δέον νά μή ήναι μακρά- καί ήμεί; φρονίμων Ανδρών, καί μάλιστΑ τινο^ς τών έν τή κυ,'αρδ’ ίσμέν έτοιμοι ύπάκούσαι «ίς τήν πατρικήν ιής ύμε- νή;«ι ισχυόντων. ο!τιν«ς τδ πΑν ο!δχσιν ώς πρδς τήν τέρας θειοτάτης. μακαριότητας πρόσκλησιν, κηρύτ- ήμχτέραν ύπίΰτσιν χαί δτι ή ΰμιτέρα ίΗιο-άτη μαχα­ τομ«ν μέν τοι Μά τού έκιρημοτέρου τρόπου, ότι ίμ- ριότης δ μόνος νόμιμος διχαστής, έλάβομ«ν τήν άπάνμένομιν Ακράδαντοι έχΤτών·ληφθίισών ,ήμών Απο- τησιν, δτι ή ύμιτέρα ΙΗιοτΑτη μαχαριότης δέον τδ φάσιων. τάχιστον γράψαι ττρδς τδν ύψηλότατον Αντιβασιλέα Μαχαριώτατε χαί θιιότατε κΑτερ χαί δέσποτα, ό τής Αίγύπτου, δτι δ Αρχκπίσχοπος Σιναίου υπόδικος καιρός ΑφίΜτο, δέν. μίν«ι ή ltd τής ύμετίρας θαο- ένώπιον αύτής χα! δτι ούδαμ&ς πρέπ«ι ή χυρέρνησι; τάτης μαχαριότητος^ !να δώση τδν τελβυταίον Ano· ή νΑ _ τδν διχθή ή νΑ τδν ύποστηρίξή μέχρι τή; τ«τ*λ«σματιχδν. χτύπον χαί διάσωση χαί τήν Αξιοπρέ-«χ8,χ^ι^ ■ ' «ίκον δ’ ήμίν "δτι" τούτο «ίναι τδ . πειαν τού ύπ’ αύτής ιύχλεώς ίθυνομένου θρόνου χαί μόνον σωστικόν, καθότι ή χυβέρνησις Αριστα οίδ«ν, τήν βασιλικήν τούτην μονήν τήν χ«Ιρ<ς (χέτιδας δτι δ μόνος. δικαιούχος έπί τού Σινί ή ύμ»τέρα θειο­ ηίνουόαν. Έκάχουσον ούν, προσχυνητέ πάτερ χαί ι Ατη μαχαριότης καί περί πολλού ποιήσεται τά γρα­ δέσποτα, χλ«ινέ έν («ρΑρχαις («ρΑρχα, χ«Ιρα βδη- φόμενα ύπδ τής ύμετέρας βειοτΑτης μακαριότητας. θείας Αποτελισματικής διδαύς, ήτιςΑληθώς καί πρέ­ Σπ«ύσατ« τοίνυν, μαχαριώτατ» χαί ΑΙιότατι πάτ«ρ κι; Αν τοιαύτη· άρμοδίρ παρτστΑόο νά δοθή τδ τα­ χαί δέσποτα, γράψατε τφ ύψηλφ ,βντιβασιλ»! τά χύτερου. ' . _____________ ρβηθέντα χαί β τ^_______ Αλλο Αν τή .δψηλή* αύτής συνέσω ένρινη- έσμέν Ασμέν δέ δ* ρέβαιοι, δτι τούτο'δέλιι έπ: φέρει Ζήθι, μαχαριώτατε καί θειότατε δέσποτα, έπί μή- jp^. χιοτον πρδς τιμήν χαί καύχημα τού Ιχνους χαί τής τήν μεγίστην έντύπωσιν χαί Αναχαιτίσει πΑν χΰλυμα.. έχκλησίας, έν τφ στερ«ώματι ίν ή ύμετέρα θειοτάτη Τής ύμ»τέρας θτιοτΑτης χαί προσκυνητής μακαριό­ μαχαριότης λέμΜΐ Ας φαεινότερο; καί λαμκρότχρο; τητας τέχνον χατΑ πνεύμα καί δούλος ύποχλινέστατος, Αστήρ. διχαίος Αρχιμανδρίτης Κύριλλος ΣιναΝης χαί ή σύν11«ριμένοντ*ς Ανυπομδν·»; τήν Ακστύασματιχήν αύαξις τών πατέρετν. ' τής ΑπΑντησιν καί έκτ»δ«χόμ«νο< τΑς Αγίας αύτής Λύθημερόν. -4s «ύχάς Καί «ύλογίας, διαττλούμ·» τής ύμιτέράς παν- 39. ΠΡΕΜ KIDKM .* . της μαχαριότητος δίξιάν παν«υλαβώς χατα(T. t S.) σπαζόμ«θα. Μαχαριώτατ». θηότατ*. παναγιώτατ» κατριάρχα Ό έπιρέρων τήν παρούσαν ήμών συν τή έγχλιίστω , τής Αγίας. πόλ«ως Ί«ρουσαλήμ καί χάσης ΙΙαλαιστίνης, προσχυνητέ ήμίν πάτ«ρ x«d CAO- όωώτατος πρωτοσύγΜλλος χύρ Ζαχαρίας, μέλος γνή- ' πάτα, χύρι» χύρι« Κύριλλ*, τήν χαριτό- σιον τής Σιναςττκής Αδαλρότητος, πέμποται ύπδ τής βρυτον καί σ«βασμί«ν τής ύμάτέρας Η«οτΑ- . ί«ράς τήςδα σννάξοως «ές «ήν Αγίαν πΑλιν Ι«ρ«>σα- 8YNOW TUM HIEROSOLYMITANAE TUM 81NAITICAR. 18M-1888 λήρ, tv· χροσαγΑγη xai ήμοψ«ρ-··*ς τή δμ*τέρφ ·«* οέτή μβχήρώτήα, if αλανφ ήμήν χροστέτφ aai ■ύχργέτη, τΑ ύχαβλινή οαβΑορατα Axdvwv ήμ·», Αγχαρίση βύτοαροαΨίΜς τΑς ΑχισηλΑς τΑςβ« aal λαλήση τή όρατέρφ ΒήοτΑτη ρκχαριότητι t* τού σίναγγος τδν βούν τήν ΣινιΤαχΑν χραγρΑτααν, τΑς (Βίας, ύφ' Αν ή Α8«λφάτης Αρχνέπχι, Αξαιτήσηταα Si AaA μέρους τής βασιλικής τού 2ιν6 μονής τήν προστασίαν xai χρατιαΑν τής ύμ«τΑρ«; χανσήΐΑστου μαχαριότητος Αντίλήψιν Md έρήγήν. Τόν f^Hvw ούν χρ«τ»- αίττνας «toi μ: δτήαος ΑαΑσης τής ΐινβΓτιχής Μ«λφάτητος. aol <6τ» Ας έβηγίας *» τή <4Ά1 αύτής «ni» «ψ6ς BidMMtv τής γιρχρΑς, κλήν xawτρυχορένφς τούτης μονής. Τούτα μέν. TA U (τη αύτής «Ιησαν Βούδαν ·« κλΜστα, ύγιανΑ aal κανιοφρδσυνα ορός τιμήν xai χαύχηρα τού Ονους aai τής έχχλησίας. ΑΜχΒχχέρανοι τΑς Αγίας αύτής «ύχδς aai «ύΑσγίας Αατιλοΰρ«ν τής ftp «τέρας κανσιβΑστου aal προσκυνη­ τής ήρΓν μακαριότητας τίχνα χατΑ κν«ύμα ύ^λινή σύγχιλλον τώρ Ζαχαρίαν tx«wiop«v, μαχαριήτη* Md καναγύτατι κΑτχρ χαί δέσποτα, 8Αχ»ητ« «ύμανής xai «ύνοτχής Ας Αντικρόσννχον γής βασιλικής τού Σινβ μονής. ‘Η δά ύρχτέρα μαχαριότης ΑξιασΑτ» «£σαχούσαι aal τήν ύκ’ αύτού ΑχφρασΒησορέννν δ«ήσ««·ν. χαί ΜιΒήνια. Έν τφ χατΑ KAtpov ΣινχΓτιχφ τής Τζονβανιας χαβιΒρύματι, 37 μρρτίου 1867 iSifaUaahw «oodooi tuiterifHten. SO. PATRIARCHA HIEROSOLYMITANUS MONACHIS 8INAIT18 1867 aprilis 6. MtrA τήν ipiwav τής χολυτύχτου ήρίν ύγι«£ας * αύΒημ«ρδν τΑ Αχό 38 τού λήξαντος «ρός ήρΑς ύρέσας, σχίύβοριν «ίδοκοιήσαι τή ύμήν δσιύτητι, βτι άρον τηλιγρέφημα, aai (IBoptv' τΑ À" αύτού ορός χαχγένιτο αίσίος τή 3 τού ίσταρένου β Αρίττρος ήμΑς «ίδοχοιούμχν·· βίν έσχτύσβμτν βμ»ς ήρτίς «Α­ 4χ«σταλμένος, όσιάτατος τού !« .ο0 ύμήν μοναστηριού βάς «<ς ΑκΑντήβιν, βιβτι, aarA τΑς aaA' ήρΑς Αχ β·» «ρντοσύγχιλλος χΰρ Ζαχαρίας, χα! μέραν Αν«χ«(ριστν σιλιυούσής κληρορβρίβς, ό Αγιος Sivoiou βίν Αχρβχβτ· fetv τήν Αχό τού λήξαντος ύματέραν κρδς ήμΑ; έκι- βίβλου νΑ Αν«χ«ιρήσή ivxtAxv κροα«χΑς. Έτήλιγρ·» στολήν ρττΑ τήν Ακισυνακτορέννον ΑντιγρΑφοπ τής ρήσ·ρ«ν λαϊκόν »?Ας όρΑς κροχβΐς τή S τοΟ (στ·n Αιτ.στόλής ορός ύρίς τοΟ καναγιατΑτου οΙχουμ«νι- ρένου, Αρ' οδ τέλος, κΑνηχν ««ριγΑνττο Αν τή Αγ<ρ χού κχτριίρχου aal τής ύμιτέρας Αμα κρδς τήν κόλκ aal A όσιώτχπος «ρχντοσνγΜλλος χΰρ Ζοχβρίβς Αχινού χαναγιότητα Ακαντήοηος. ΉμΚς 8Α τούτα χ«ί ήχούσαμχν aai aap' «ùtoO 6ιΑ ζιόσης τΑ βέοντχι. κΑγτα Ακισταμένας Βι*ξ«λΒόντ«ς χ«ττ·8ομ«ν τΑ Αν Σήριρον «Αλιν γρΑρορ«ν Αν τή Ααχχχλοίσ^ρ 4«Αρ όρΑν «ώτοίς, χχί Αρήσ»ημ«ν Aid tot; «ύχγγτλίας τή; Μρ»- aai «ρΑς τήν ·βτββι «ββστήν Αντψασιλιΐβν, aal Αστχ» σκουβΑστου ήρΐν <η·χί«ς σας. ΕΤ8ομ«ν BA aal τήν d; Μβήσιν 6ρΑν· τήν Αχιστολήν τούτην 84>οτ« ρρονχρΑς τήν αύτοΟ σχ ΙασμιβτΑιην «αναγιβτητα ΑχΑντητιν τίστι νΑ Αγχχιρίσηττ βι’ Αγχρίτον ΑδχλφΑν κρΑς τήν Αρ&ν βασιζορΑνην «ίς κατριαρχιχΑ σιγίλλια- ΑκΑχκ- ■ΑτοΟ ύψηλβτητ·, ΑχρρΑζονας χ«; βιΑ ζήσης ρράς ται ήβη và !Β«νρ«ν, τί βέλχι Ακχντήια κρβ, ύρΑς xai «ύτήν τούς Αγχρρβίοσς ήρβν χβ ρτησμοϋς. ΤβΑτβ χράς τήν ήμΑν ρ«τρι6τητ« ή αύτοΑ χαναγιότης, 4α«ι* ρΑν Αχ! τοσολτον β£ς AxdvMgotv. ή 6Α τοΟ 8«Λ χΑρτς Βή, ής γνχνστόν, xst ήρ«1ς ·ϊς χλΑτος τΑ χα»’ΰρΑς «Γη, xai τΑ λοικΑ. Ασχέτως ΑγμΑψαρχν. Έν τοσούτφ Αλ4βομ·ν ΑνταΟϊα Έν Τιρουααλήρ, 1867 Ακριλίου Β. OREGORIl’8 CONSTAΝΤΙΝΟΡΟΙ.ΙΤΛΝΙ’8 CYR1LLO HIEROSOLYMITANO 1861 ftprilis 1Κ. Maxap wTJitt μλΙ άγιώτβτ* «βψιβίρχ* τόν Μ<:Α χββον Χορισέμινοι τΑ στβΑσμια ΑδχλριχΑ αύτής γρέρρατα, αχσημικνμίνα τή ις* τ»0 ιτχριχχιύσαντχ ραρτίον μηνάς, καί Αξ αύτήν «ύαγγιλιαβέντις τΑ αίσια τής χιρισχουΒΑστου ήμίν έγαβής αύτής ύγτ'ας (ιχχρήσβημχν, «ύξέμχνοι τψ xuply tva ταϋτ» χαρίζητα; αύτή, ΑΒιέχτβτον μέχρι γήροΚ ρ«*υτψ»Ου χα! λιχαροΟ ριτΑ xdvnvv τ«ν Αρ«:βν xai aenjpwΒβν αίτημίτβν. Άχ«δ«ξάμ·»α 8Α λ αν χχριχαρΑς τΑς *Ανδ«ίξτις τής κρδς ήμΑ, ρ λαΒΑλφον χα! Αχραιφανούς αύτής ΑγΑχής, ής χολλΑ χα! Αλλα χατΑ Χαιρους τ«χμήρια Ιχονττς ινδαλλδμινα τή μνήμη ήμΑν, «ίς Αμοιβαίαν Adxou xai ήμΑς χαροτρύνβ βνγνώμονα διΑίΗσν. ΤΑ γι μήν ΑνΑ χ«!ρας ΑΒιλφιχΑ αύτής χολλψ τψ μέτρφ Αχίνηστ τό αύγνννμον τής χαρδίας ήμήν κρδς τήν σ«βασ,ιίρν αύτής ΑγΑχην. ούχ βτι 8Γ * ΑχφρΑσανν φιλοχΑλανν Ακοδίδαι ήμ!ν A 8λα»ς σταρούρα»α προσόντα (τούτο γΑρ παρ στησι μΑλλον τό φιλΑραίον τής ψυχής αύτής). Αλλ’ δτι ζέοντι κόβφ χα! ζήλφ Αν»Αρ|ΐφ χαί αήχβι! Ασπαυσαν, Αμα τή τηλαγραφιχή Αγγιλίφ τής Ακανόδου ήμήν «ς τδν Αγίάτατον οιχονμανιχόν Βρόνον, αύχΑς χαί Βχήααις Αναχέμψαι τφ χυρ(<1> Ι^ιήν Αχ' αϊτού τού παναγίου xai ζκοδδχου αύτού τίφον χα! τού φριχτού ΓολγοΒέ, δχαα; χοβη^«τήση xai Ανισχύση ήμίς «ίς τδ χολύμοχΒον τούιο στΑδιον χρδ; δόξαν τής Αγίας αύτού Αχχλήσίας xai ' σαατήριον ποιμαντορίαν τήν λογικήν αύτού χροβΑτανν. Εύχαριστούντχς τοίνυν άήδ χαρδίας τή σαβασμίφ αύτής μαχαριβτητι. Αξαιταύρ**· χα! τού λοιχολ Τήν ΑνΑταατο τήν χύχρύσίΑχτβν αύτής χρός χύριον Βιήαηνν Md τήν Αβχλφιχήν «ύχήν. βκχνς δννηβήρτν αίς τέλος Β«χαιήσαι χα! τής Βτο^ιλοΟς αυτής ψυχής xai ριλαΒΑλρου Αγέχης τΑς Αρέσνις, χα»’ ήν ού λ«!ψορ«ν χατ» βαλ«!ν 8ση δύναμις κροσχΑΒχιαν. Ταντοχράνβς 8t’ ών ή χ«ρ<κδ»ητος ύμίν ύμχτέρα μαχχριότης Αρη» γουμένη Αν χατκΒύνρ ψυχή τΑ Ακύ τίνος ρ«4αξύ τήν Σ.ναΤτήν χατίρ·» xai τού ί«ρ·τέττυ ΑρχκχισΑψκοα αύτάν, <»ς pi-χοτ' ώφτλ«. συρβαίνοντα λνχηρέ τ« Apa xai Ατ{μομφ«κΑχιχαλχίται ΑβολφιχΑςφχαΙ τόν ήρέτνρον ζήλον χρδς τήν »τραχτίαν τού χαφλέζοντας χα«οΟ, σοιτηρίαν τα χα! ιβστΑΐΗιαν τού ίαρσΟ Ιχαίνου σχηνύματος. Τήν λυκηρΑν χα! σιανδα'ώβη Βιένιξιν, τήν Αφ’ ίχανοΟ ήδη χρόνου μιταξΰ τοΟ Αρχιαχισχόαου Σιναίου χα! τής ΣιναΙτιχής Αδτλφβτητος ίυστυχΑς Βιατρίχονσαν, χα! χρόαρον ρΑν χατΑ τήν ffTjxov ήρΑν διατριίήν Αχοϋονκς Αβλιβόρχ*·, χαΐ ήβη ΒΑ οβτιος ΑχισΑρΜνς xai λχχτομχρΑς Α{ιστορουμΑνη ίιχΑ τής ύμττίρας χφασμίβς .μαχαριότητος μΑχρι Βαχρΰνν OjvrxivTjaxv ήμίς, χατΑ χαΛήχον ί«ρόν Mpl χαλλοΑ χοιουρέ·ους xai χΑντχνν ρΑν τΛν 8» »ν σχι,νβμΑτβν, iii»i 81 τοΟ ίχρσΟ τούτον οχβέσματος, τήν «ίρήνην χα! ιϋστΑΒτιαν. Έρ' φ χχΓ ίχαντΑνττ; σκχλί'.μχν Αναχοινώσασ»» αύτζ 8 τι χα! <ίς ήρττίρχν γνΑσιν xai χρΑξιν ήλ»« χ«ρ< τής σχουβαΐα; τούτης ύχο- ♦ , i ··* 47 8YN0DI TUM HKBO0OLYMITAVAB TUX SDfAITICAB, 18M-18U Πρδ δύο περίπου tai τής πηστειρητείας ‘ προσιχομίοθησαν τή έχκψν,σίφ γράμματα τΑν « ta τψ ίερφ τούΣινά μονεκπηρίφ xôl ta xf τής Σουβά* νίας πεϊτέρμν, κεριέχσντα **l «pncnata «tata, &' ού Απεχήρυττον τδν ίερώτεπβν Αρχκπίσχεπον Σιναίον «bp Κύριλλον, Ji' ούς ta «taÿ «λείστους βσους καί βαφείς έκτιθιντβι λίγους, ««i γνωστοποιοόντβς τήν tat' «tata γενομένην κεΛσιν τού inytnetim» Σινβίου, έξητοβντο xt(v συνδρομήν m! προστασίαν τής έχχλησίας «ρδς Απαλλαγήν τής ίεμάς «tata μονής tab τοιτύτου, Ας έζωγράφιξον τήν ιερότητα «taoO, Αρχιεπισκόπου «ta τΑν. καί έδόοντο βπεες έεηβοθΑσιν έπισήμως τή ίερότητι αύτού ύπό τής έχκλησίας τά πρδ; βύτόν έπιγεγραμμένα είβοποιητικά τής π«ύΜ·ς ««I Αποχηρύξεεκ αύτού γράμμεκα «tata. Ημείς έκανελβόντες θείφ έλέει εις τήν έχχλησι αστικήν διτίκησιν, έλάβομεν ύπ' όψιν καί τά είρημένα γρΑμματα τΑν ΣιναίτΑν πατίρεαν, Απερ Ανβγνβσθέντα σϋνοδιχέές βεφείαν θλίψιν έκήνεγκον ήμίν τι καί τή περί ήμάς Αγίφ συνόβφ, χ*1 έμέλλομεν άπαντήσαι τά είκότα ορός τούς ιεεπέρας · άλλ' Αφ' ένδς μαθόντε; napà τΑν περί ήμάς ίερ·τΑτ·ν Αρχ­ ιερέων, Αγαπητών ένΧριοτφ Αδελφών χ* συλλειτουργΑν, βτι ή ύμΐτέρά περιπόθητος ήμίν μαχαριότης έγραψαν 48 tamxH τύ δίκαιον τέρμα τή λυχηρφ ταύτη καί χαταχρίτφ «tata βανέξ», προαχΜντος «ϊς τοβτο, καί βιύτι ένομίσαμαν, δτι οΦτάς tarftxi ή δικαιοσύνη, χαί Β.ύτι καί ύ έήρος Σινβίου «apta βύμαρτύρατο χατ* τΑν κατ' «ύτοΟ χατηγοριΑν, έοοιμον έαυτύν λέγων ««ρέχοιν πρύς έπολογίαν, καί total «al b«ip τής («ρύτητύς του ihmpopà έπχβύΑη τή έχχλησέρ ύρ ta·· vAv τΑν iv Τζουβανίρ πατέρων ύπογτγραμμένη. Μιχρύν μ«τά τήν έποσιολήν τής έηστολή; ήμΑν τούτης έχομ σέμαθ· τ' ένωτέρω μνημονουΗντα γράμματα τής ύματέρας μαχαριύτητος, καί ίχέρημαν, ta αύμρ·ν« τή έδχλφιχή «ύτής έξιΑαιι «ίφέθί,βαν τά ύρ' ήμΑν πικραγμένα· άλλ' ούχ ΙφΑημαν χομισέμαιωι τά ta λύγρ ύμέτηρα γράμματα, χαί οί Xivattai ΑκαντΑντης *<ς τήν προσταλχίσαν αύτοίς έχχλησι αστικήν ίπιστολήν μιτά θρασύτητος διατείνονται, βτι ή παρ' αλτΑν γτνομένη πρΑ^ις τής χαύσιω; τού («ρωτέτου έκισχόπου Σινβίου, μηδέν Αλλο δντος κυρίως κατ' αυτούς (ί μή ήγουμένου αύτΑν, Ιστι νύμιμος καί ίγχυρος, προβαλ­ λόμενοι ύχέρ αύτής προνόμια χαί δικαιώματα τής iaviAv μονής, χαί διά τούτο ουδέ χέμκουσιν Αντι­ προσώπους έπί τφ διχαοθήνβι' μιτά τής [«ρότ,,τος αύτού ta Κωνσταντινουπόλα. ι'Ημ«ίς Απέχοντκς τού έρτννήσαι χατά πόσον τά άπιρ προβάλλονται προνόμιά τής ίαυτΑν μονής δύνανται διχαιΑοαι τήν τοιαύτην xpefiv αύτΑν, · προαγόμχθα tva προβΑλωμχν αυτή τάς ήμχτίρας άδιλριχάς άξιώσκς, δπως τφ διχαιώματι, βηρ χίχιηται έπί τΑν διχφιρ ομένων, μχτέλθη πάν β τι tv τή βαΜμ αύτής ouviatt ήίΗλι νομίσ«ι κα­ τάλληλον κρός χίρηνοποίησιν χαί όμόνοιαν αύτΑν, καί έλχίζομαν, βτι ούπ ιίς μακράν «ύαγγινισθησίμεθα παρ' αύτής τύ τέλος τής λυπηράο σκανδαλώδους χαί έχιβλαβοστάτης ταύτης διαφοράς, καί Jr. άποκατίστη έν τφ ί«ρφ τούτηι χαί σχ,ιασμίφ σχηνώματι ή έν Χριστή» χίρήνη καί ή όμόνοια καί τάξις. Έν τοιαϋτη ούν π<ποιθήσκι τυγχάνοντας, «ϋχαίρως καί τής παρούση; Αφορμής τΑν πανσέπτων ήμχρΑν τής ι οσμοχαρμοούνου Αναστάσιος τού Υπανθρώπου σωτήρος ήμών Ιησού Χριστού έπιλαμβανόμιθα, ίχως καθήκον έκπλν^ώοωμτν άγάπης καί Απδ ζ«ούσης χαρδίας τάς συγχαρη­ τηρίους προσρήσ»; ήμΑν τή ύματέρφ σιβασμίγ μακαριότητι προστνέγχωμιν φιλαδέλφως, Ανωθκν αύτή έξαιτούμανοι δπως <ίη έορτάζουσα ταύτας φαιδρΑς καί πανηγυς/ζουσα γηθοσύνως «ίς πολλών έτών π«ριύδους έν ύγτίφ καί θυμηδίφ ψυχής. Είδυία J' δσης ήμίν καθίστανται άγαλλιάσκως πρόξτνα τά πχ^ισπούδαστα αύτής γράμματα, μή διαλιίπη, άξιούμιν, έπιστέλλουσα ήμΓν συν*χΑς χαί δηλοποιούσα τήν «ύκταίαν ήμΓν Αγαθήν αύτής ύγτίαν, ής χαί τά σκβάσμια έτη ·ϊ«ν /θτόθπν δτι πλιίστα πανιύψυμσ χαί σωτηριωδέστατα. ήδη πρός τόν προκεέτοχον ήμΑν περί τοΟ Αντικει­ μένου τούτου, ζητούσα τήν σύμπραξιν αύτού χρδς θιραπείαν τού τρέχοντος τούτου χαχοΟ, συναποστέλλουσα άμα χα! τΑν Σιvatτών πατέρων Αναφοράν, βζέποντι; δέ άφ" έτέρου χαί τούς πατέρας έξαιτουμένους χαί ήβη τήν συνδρομήν χαί προστασίαν τής έχκλησίας, έβέησεν βχνς έπιλαβώμεθ· τής ούσίας αύιής τΑν πραγμάτων · χαί 8ή «σκεψάμενοι έπ’ αύτΑν ώρίμως, περί μίν τή; Αλήθειας ή τού ψεύδους τών κατά τού ίερωτά^υ Σιναίου Αρχιεκισκόπου κατη­ γοριών τών Σιγαλών πατ/ρων, ούδέν, Ας είχός, ta τΑν προτέρων έχιμεν είπείν γινώσχσντες βμως, βτι χατά τούς θείουςχαί (ορούς κανόνας i έπίσχοχος iv γένιι où χρίνεται χαί χαταχρίνετπι εί μή ύπδ έκισχόπων τού κλίματος, εις I Ανήκει, δικαίως καί όρ*Ας συνιπεράναμεν, Ju ίρα χαί τδν άρχ1*κ(σ»οκον Σιναίου Ας Ιπίσχοχον ού ίύνανται χρίναι καί χαταχρίναι ο( χατίρτς τού μοναστηριού, 1τ« 8ή ο( μέν τούς ύ«οβ»ρηχίτας τής ίιρωσύνης βαθμούς χχρψαβλημίνοι, οί ίέ χαί μέχρι τού μοναχικού τρψωνίου μύνοο προχίψαντις· χατά συνέχχιαν τοίνυν χαί τύ «tpi xata aus τού άρχιοχισχύκου Σιναίου χύρ Κυρίλλου χραχτιχ4ν τΑν ΣιναΙτΑν πατέρων taupov άηρηνέμαθα, ώς μήττ xavovixiv νομισθέν μήτ» àxi τής κανονικής έχχλησιαστιχή; ίρχής τού , άρχι«χισκ<5κου Χιναίου έχιχυρουμένης τήγ\όπ6 τΑν ΣιναΙτΑν πατέρων έναργηθτίσης χαύσιβΧ_«δτού. Τούτων οΰν ούτω διαγνωσθέντων σννο&χΑς, έγρέψαμχν πρ4; τούς πατέρας τήν συνοδικήν τούτην Τής ύματέρας σιβασμίας χαί πιρισπουδάστου ήμΓν σχέψιν ήμΑν, προ·ρέψαντ«ς «ύτούς άμα, ίπως, Λγ« μακαριότητας Αγαπητός έν Χριστφ άίιλγός χαί δ?,ως βούλονται, πέμψ*»1* *» «ροβώχου πιέσης τής πρόθυμος 48<λφ4τητος,βάο ή tptt; πατέρας ta Αριαμένψ χρύν* : + έ Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος. ν έντιπαραστησομίνους μ<τά τής αύτοο ίορύτητος πρύς ,αωξζ- Απριλίου λ'. 4πέδ«ιξιν τής άληθτίας τΑν χατηγοριΑν «ύτΑν, χαί MONACHI 81ΝΑΙΤΑΕ CYRILLO HIEROSOLYMITANO 1867 aprilio 97. ·■· (T.tï.) , Μαχαριώτα^ε θτιύτατχ χαί Χκναγιώτπτε πατριάρχα τής Αγίας πόλε·; 'Ιερουσαλήμ χαί χάσης Παλαιστίνης, πανσέβαστε χαί προ·· χυνητέ ήμίν χάτερ χαί δέοποτα, κύριε κύριε ' Κύριλλε, τήν χαριτόβρυτον χαί σεβάσμιον τής ύμετέραςίθειοτάτης μαχοριέτητος δεξιάν πανευλαβΑς κατασπαζόμεθ·. Έχομίσατο ή ιερά, τών πατέρων σύνπξις εύσεβάστως Αμφοτέράς τά; ««τριχάς τής ύμετέρας θειο- Α τάτν,ς μαχαβιέτητος έπιστοΛς, τήν τι άπό κγ’ λήξαντος mü τήν Από ς' ίστομένου" διττήν δέ παρέσχσν ήμίν Απασι τήν Αγαλλίασιν, πρΑτον μέν ότι εύηγγιλισάμεθβ τά τής πολυεύχτου xtü θεοσδέτου αύτής ύγείας αίσια, ήν κύριος t θεός διατηροίη μακραίωνα καί . ιύαίωΥα, δεύτερον β' βτι γλυκύ καί τερπνόν τδ βάλσαμον έπέχυσαν έεά τής τεθλιμμένης ήμΑν ψυχής. 'Ex προοιμίων δέ, μακαριώτατε πάτιρ καί ίισκοτα, έχφρβζομεν τή ύμεάέρφ θιιοτάτη μακαριότητι τήν Απεριόριστον τής μονής τήςβε άπάσης εύγνεεμοσύνην χαί αίωνίαν ύποχρέεεσιν διά τήν εύμένααν, μεθ' ής SYNODI TU· ΗΠΚΒΟβΟνΤΜΓΓΑΜΑΒ TUM SINMTICiM, 18M-1M* αδτη Αξίωσα ΙβχΒήναι <** Ww·» *» j έντσλοδόχβν κρωτοσύγκαλλον »ùp Ζαχαρίαν. ΕβσαβεέστΜς tjnleteptv τή &*·'*!* *«η^ή f καριΑτηττ τήν έκίσημον τΑν ΑβτηκττιψγτΑν TOO τέως Αγίου Σιναίου ΙκΒσβιν ttiff τής χαροτονίας βύτοΑ μίχρε σήμ«ρον, έξ ής, Ας καί έκ κρολαβονσών Αλλων W ναγίλαι διασκεβασβήΜνταε, οόρανσο αίΒρίσυ γιγνομένου, τύτε Α; μέλλοντος έχιιν έν tf pAoy ήμΑν νδν ούαλοΑ εδεργέτην ««4· «λήρος αέγνωμοσύνης Ανευφίξομεν έν συντετρεμμένη πσρΜήν «λ,ήν χαρμοσύνως, Ας Αλλος Συμεών ,ΝΟν Απολύεις τοδς δού­ λους σου, Btaww, έν οίρήνή, δτι βΙΒβν οί δμβαλμοί ήμΑν τδ σωτήριον, τδν ΙοχυρΒν καί χλωνδν κροστΑτην χαί λυτρατήν τοΟ κολυχαΒούς Σινί, τδ ρΑς, τδ μωτίσαν χαί ρωτξρσν αδτδ έν vuatl χαί σκστίμ· Γένοιτο! Καί τΑ μέν έτη τής ύμετέρας Βειοτάτης xai προσ­ κυνητής μακαριότητος «ίηοαν ΒοδΒον βτι κλτίστα, ΟγιανΑ καί σατηριάδτ;. ΆκχΒοχδμονοι δέ τδς Αγίας αύτής τύχδς χαί ο&λογίας ΒκτχλοΟμον τής ύμοτέρας πανσιβάστου χαί προσκυνητής μακαριότατος τέκνα κατΑ πνιύμα ύποχλινέστατα. σαεσΒήοαται έτι μέλλον καρί τοΟ δικαίου τής αύτσχρατορικής τοΟ Σινί μονής, έπιρέρβυσα τήν κρβσέμεουσαν >αρακ«ίαν. ■ Μαχαριώτατ» χέτιρ χαί Stant·, οί ύκοφαινόμ«νοι ΒοΟλω αύτής τολμΑμ«ν καΒυκοβαλβίν τήν έξής αίτησιν τή Ββσχβσίφ αύτής χτρυρή. ΔαόμβΒα ud ίκιήύομαν ΒαρμΛς h όνόματι τής αύτοκρατοριχής τοΟ Σινί μονής, ίνα ή ύμχτέρα Β«ιοτΑτη μαχαριότης ΑξιοΟσα κ«τέλδ>η τδ συντομώταρον «ίς Τζουββνίαν, οδτω Μ πληροφορηβή χα! toi τού σύν«γγυς τά πράγ­ ματα, χατίδη τήν σταρρέ^ χαί Ακράδαντου Απάντων Ή ίτρά .τΑν πατέραν σύναήις καί Α; πληρβζουσία τέέν laniptn Βέλησιν, καρατώση St τήν βιαγοράν, έπιτηραμμένη ποντήχοντα χαί δύο πατέραν καί Αβολύς Ανώτατος «ai νόμιμος διχαστής, κατΑ τΑ; Αρχαίας 1 μΑν ΣιναΓιΑν έν το τή χυριΑρχμ μονή, ' <ν το τή Αχαραγράπτους έκκλησιαστικΑς διβτυπώσ«ι; xai νό­ Τζουβανίμ χα! έν ταίς διαχονίαις, δονέμοι έπισήμαν μιμα, τιβτμένων «ί; τδ μέλλον σταίΗρων χαί άδια- πληροζουσίαν. σχίστων κρηπίδων «ύπρ*π·ίας τ» χαί ιύσιαθκίας τής Αρχιμανδρίτης Κύριλλος βιχαίος Σηαίτης. κυμαινομένη; βασιλικής τήςδ* μονής. Έκείχουσον Αρχιμανδρίτης Κύριλλο; Τοπίδης Σιναίτης. oiv, μαχαριώτατ* πΑτ«ρ χαί δέσποτα, τής ταπ»ινής ΙΙράτοσνγχνλος ΆνΒιμος Οικονόμος Σιναίιης. τΑν Βούλαν σου Wpun, σπιύσον τήν «ίς τά αύτόΒι Πρατοσύραλλος Κορνήλιος Κοσμίδης Σιναίτης καί έλβυσ.ν. . Καί γΑρ τοΟτο χαί Αλλοτ» γέγον», χατχλπληροξούσιος τΑν πρατοσνγχέλλαν Ζαχαρίου χαί ΙίολυΒόντος τοΟ τότ» μαχαριωτάτου Ίιροσολύμων <ίς Αί­ χίρπου ΣιναΤτΑν. γυπτον χαί χανονιχώς τόν Αρχιεπίσκοπον Σινί Μακά­ ΙΙρατοσΰγχολλος βοοβότιος Σίρρος ΣιναΛης. ριον, χα*' où οί πατέρες «ίχον έξαναστή, χαΒαιρέΔιονύσιος πνουματιχός. σαντος. Hop?ύριος ίιρομόναχος Ιίαυλίδης χαί πληροξούσιος ’ΕΑν ή ταπεινή ήμΑν αύτη αϊτησις γίνηται δβχτή, Αρχιμανδρίτου Κοομύτου. έΑν Αξ.ωΒΑμεν έν βραχεί κατασπασ<Μ)ναι πα·.«υλαβώς ΦιλόΒοος μοναχός ΣιναΛης. τήν σκβασμίαν αύτής δεξιάν, τότε ή ψυχή χαί οί δια­ Σχουοφύλαξ ΜαχΑριχ. λογισμοί ήμών εύφρανΒήαονται χαί ήδυνΒήσοντεμ, Έν τή» χατΑ Κίίρον Σινα’.τιχφ τής Τζουρανίας ' τότε σχιρτήσομεν χαί ΑγαλλιασόμεΒα έν πνευματική εύωχίγ, τότε αί περιχαλύπτουσαι τήν λάμψιν τού Σινί χαβιδρύματι, 94 Απριλίου 1867. S3. SINAITARUM APUI» PATRIARCHAM HIEROSOLYMITANUM GRAVAMINA ADVER8U8 , CYRILLUM ARCHIEP18COPUM 1867 oprili· 93. C αύτοΟ ύποτχέσιαν έγγραφων τι καί προφτριχΑν. δ’) Κακουργήματα καί δολιότητκς, χαβαπτόμοναι οδχί μόνον τής ήγουμονιχής αύτοΟ έξουτίας, ΑλλΑ, τδ δή Έγναομίναι ήδη αίσΐ τή ύμττέρμ Βοιοτάτή μαχα- χιίριστον, τή; Αρχιερατικής αυτού Αξίας χαί τιμή;, ριότητι έχ διαγόραν ήμΑν έχβέσοα»ν χαί ΑναγορΑν ά*ς τήν Βρησχοίαν αύτήν, ής λιιτουργδς Αταχτοι, αί καταχρήσοις, αί σπατΑλαι, οί σφβτορισμοί, αί Αν­ έμπαίξαντος. ήκουστοι παραβιΑσοις χαί ΑΒοτήστις τΑν ίιρΑν κανό­ νων καί νόμαν χαί προνομίαν τής βασιλικής τοΟ Σινί μονής, αί δολιότητις καί παλιμβουλίαι, τδ τυραννικόν Πρέξιις τοο τέως ήγουμένου Αρχιιπισχόπολίτουμα χαί ή Αθλια διοίχησις. τΑ πΑΒη καί τΑ που τής αύτοχρατοριχής τοο Αγ ου χα! ΒιοSetvA, & οί ταλαίπωροι πατέρας τού Σινί ύπέμιιναν βαδίστου όρους Σινί μονής Κυρίλλου Απδ ένβχα τής Ανοσίου τοο τέως ηγουμένου Αρχιςπισχόπου τοΟ έτους τής χιιροτονίας αύτοΟ 1869»· μ<Κυρίλλου διαγωγής, Αγ' ού χρόνου, χρίμααιν οίς οίδι χρι τοΟ 1866»' μισοΟντος. κύριος, τους- οίαχας τής τοο Σινί Αρχιςπισχοπής Αν> έλαβ*' καί σήμιρον δέ διΑ τούτη; ή ίιρά αντη τής α') Σγιτιρισμοί τής μοναστηριακής πιριουσίας. αύτοχρατοριχής τοΟ Σινί μονής σύναξις, ώ; πληρςΆν χαί ή μονή έδαπάνα μιγΑλα Γ.οσδ πρδς δια­ ξουσία έπιτιτραμμένη χαί ένιργοΟσα έν όνόματι πεντήχοντα χαί δύο πατέρων ΣιναιτΑν χατΑ τΑ παρ' τροφήν χα: συντέ^ησιν αύτοΟ ΑξιοπριπβστΑτην, Αν χαί αύτή έπίσημα έγγραφα. ιϋσιβΑστως έξιστοριί τή ύμ·- τΑ πο/υδάπανα τήδι χΑχβίσι ταξ·ίδια αύτοΟ ήσαν τέρα είανσκβΑστφ μαχαρι&τητι, ιός τφ νομίμφ χαί «ίς, βΑρο; τή; δυστήνου μονή;, Αν χαί ΑδρΑ; ίμ;σβοΑνώτΑτη» διχαστή χατΑ τΑ; Αρχαίας Απαραγρίπτους βοτ«ίτο, μή λαμρανομένων τΑν βηθέντων ύπ' δψιν, δ έχχλησιαστιχάς διατυιτώσιι; χαί προνομία, τΑ; πρά- τέως ήγούμινις Αρχιεπίσκοπος Κύριλλος μή έξαρκοΰξιις τοΟ τέως Αγίου Σιναίου χαί τά ΑΉμ.τουργήματα, μ«νος έσγιτιρίσΒη έπί έπταιτίαν πισΑ μυθώδη ΑνΑτινα, ιι; τδ έσχατον τή; Απ-.νοίας άγιχδμινα, ήνάγ- ήκοντα Αποκύιιιτ χώς τή μονή, ούδέποτ» δ' ήβουλήΒη χασαν τήν τ&ν πατέρων όλομέλιιαν χηρύξαι αυτόν δοΟναι λογαριασμόν τής έαυτοΟ διαχιιρίίΜως. Εχ τΑν έκπτωτον τοΟ ήγαυμινιχοΟ χαί ΑρχιιπισχοπιχοΟ τοΟ πολλών σγιτιριτθκισΑν ποσοτέ,των Αναγέρομιν όλιγίστας μόνον, χαδότι δι' Αλλος ούδέν έχομιν τδ γώς, Σινί ήέρόνου. . . . Αί ΑΒεμιτουργίαι αύτοΟ τιτραπλής γύσιώς ιίσι - ώς μή υπαρχόντων βιβλίων τακτικών (τοΟΒ" δπ«ρ χαί α’) Σγιτιρισμοί καταχρηστικό: τής μοναστηριακή; πιρι- λίαν Αανμγορον τφ πρώην άγψ Σιναίου). έλπίζομγν ουσίας. β') Διοίχησις αίσχρΑ τής μονής, γ") ΆΒέτησις μέν τοι έναργέοτατα άποδειξαι, οίαν τήν μέριμναν ό παντδς κανόνι;, νομού χαί προνομίου τού ίιροΟ μονα­ Αγαθός ούτος χα! Αξιο; ποιμήν «?χ«ν υπέρ τής μονής, στηριού χαί χαταπΑτησι; πασΑν τΑν δοθαισΑν ύπ' Ifi *ΡΧΊγδς έχλήόη. (Τ. + Σ.) Μαχαριώτατο χαί Βοιότατο δέσποτα. ΰοχοπ- eaxauL. tomix XUL 4 »1 8TM0DÏ TUM ΗΠΕΒΟΜΗ.ΫΜΙΤΑΜΑΒ TUM MMATTICAB, 13M-MM Dota σφαταρκνθόντα πμρ' «taotk. Γραμμάτιο» τής Έωσσιχής τραχ^ης ta χιOnt fcufMtr» taop έξηργύρωσα mrA ta ^αα<ώ·ά 1800, ήτα φλωρία βακάχις χίλια . . . 10000 Άφήραβαν Ata τού ta Τζουβανίφ σχαυοφυλαχίου φλωρία Βώδαχα χίλια Μ λόγφ *>* ναίου, διέρρηξαν όμως ματάπωτα ta δμόλογον, IS 000 ούβέν άαοΒούς ..... ......................................... ‘Ομόλογον Δημητριάβου ta φλωρίών χιλίων, βπαρ έξηργύρωσα.............................. ■· . 1000 Γραμμάτων τής ta Όβησσφ τραπίζη; ta τ»τράχις fAÙn βουβλίων, ήτα φλωρία χίλια τριακόσια τριάκοντα καί τρία, έξαργυρωθέν παρ' αύτού . . . ,................................... Έχ τής έν Σμύρνη «χίας, ήν ματά τού έχχί έπιτρόπου Πατρά έπώλησα 8ιί ναπολβόνιια 33Μ, έξ Αν ή μονή ούδέν έλαβα* xota μαρτυρίαν βμως έγγραφον τού Πιτρί έλα­ βαν άχταχοσίας λίρας Τουρχίας χαί τινα Αλλα, ήτοι φλωρία................................... Εισόδημα Βασσαραβίας διά τά έτη 1803 χ*Ι 1864 ................................................................... £ι' ίν γνωστόν Ατομον........................................ 1 333 aooo 10000 3000 H Βικηροηρέχηρα tar**· — *<■ Vn·*· — Ata σττχάρι*. — Έν, λαγονοέ^ρβαν τής UnwfT' έαυτού. Προσ-θατέον ένταΟΟα, βτι Itaot aol βέβηλον χαέρα έπί τοΟ Αγίου λαιψάνου τής μαγαλομάρτυρος Αίχατιρίνης, Αφαιρίαας έν πολύτιμον χαί τιμαλφές δαχτυλίδιον, δπαρ έδωρήσατο ό τίτα τήν μονήν έπισχαφθαίς δούξ τής Βραβάντης, νΟν 84 βαΛλαύς τού Βαλγίου Λαοπόλδος 4 Β*. β*) Διοίκησις τής Ιαράς μανής έν γέναι. Ή 84 βιοίκησις τής ίαρΑς μανή; ήν τοιάβα τις. Μόλις χαιροτονηΑαίς χαί Ας Τζουβανίαν άφι»4Ι1<1'0« itaotv «ϊς κρ«ξιν τήν ΑποΒίωξιν παντός ΑΒαλφοΟ Λιί ffi'A του αίς Κωνσταντίνον «άλφαν λίρας ΑγνοΟ χαί Ανάξαρτήτου τόν χαρακτήρα ΕίσαγαγΑν 900 84 ποτέ τό 1861 παρά τούς γαρ^Ιός τή; μονής χαΑγγλία; 400 έχτός τόκων............................ Χρέος αύτοΟ δπαρ πέρυσιν ήνάγχασι τήν μο­ νονιιμοόΟ Ας ΒιχαΚν τόν παριβόητον Ίχαρίωνα, Ανδρα 16 000 μηδέν ΧιναΙτιομαΟ δικαίωμα χαχτημένον. χαί ουν· νήν νΑ Αναδαχθή . . . .................... Έχράτησαν έχ ιών σταλέντων τρισχιλίων φ*ωαννοηβτίς ματ' αύτοΟ ήρξατ-, 8ιαχι·.ρίζ«σΟ«ι δίχην ρίων τ.υ Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου 'Ροκίδου Απολύτου κυριάρχου τά πάντα. Τό πιιΜ,νιον δργανον 1 SOO τΑν καταχθονίων αύταΟ σχοπΑν, 4 Ίλαρίων, ήν 4 φλωρία χίλια διακόσια............................. Ύπαξήσασα πέρυσι -μιτά τήν τΑν πατέρων τύραννο; τΑν πατέρων · ή (ορέ οϋναξις έχτοτα σχ«84ν έξορίαν Από τοΟ σχιυιφυλακίου τής ΤζουπαντιλΑς κατηργήόη. αί σχα-άλαι καί α χαταχρήσαις βανίας, ώς έξ:»μο;βγήθη 4 σχαυοφύλαξ, παντοίσυ ιέΒου; ήρξαντο. ή μοναοτηρ αχή πιριουσία 5 SM χαταστρέφατο όσημέραι, πο'' άτιμα χιιμέ^ια ύπαξηροΟντο. λίρας Αγγλίας J2500 ............................. ..... Άθροισμα φλωρία 6S 683 Καί παρ 8ή τΑν δαπανΑν τύτι διπλααιασθαισΑν, οί Ήτοι φλωρία Καισαροβασιλιχέ έξήκοντά χαί δύο χατίρι; μέν ττι έΛίμοχτόναυν. μόνο; δ ô 'b ορίων μ«C τΑ τού πρώην Αγίου Σιναίου χαί μίτο ομάδα; τινΑν χιλιάδις χαί έξαχόσια όγδοέ,χοντα καί τρία. κοσμικών έλυμα νοντο τήν μονήν χαί τούς π4ρ-.υ; αυ­ Εισοδήματα Βλαχία; χαί Μολδαυίας. τή;, χαταστήσανιις αυτήν οίκον έμποριον. H Αδιλφική Αγάπη έξίλιπ» τύτι έκ τοΟ μέσον τών πατέρων, Έίν πρδ; τούτοι; προσταθώσ. χαί τΑ τΑν ήγ«· μοαιιών ιίσοδήμαια, ύπολογιζόμανα ιίς έξήχαντα χι­ ή μοναδική πο ιτιία ιί; ούδέν έλογίζιτο. αί 8' Αθ/ιοι λιάδάς φλωρίων κατ’ έτος, καί Απαρ διαχαιρίζατο μέχρι πατέρος, έν ποτι τά έκρυθμο όρώντι; έγνωμοδδτουν τή; ύπό τού Κούξα λησταύσαω; αύτών έπί τίσσαρα τι, πιριιφρονούντο ώς παρίαι, άποχαλαΰμινοι υάό τοΟ έτη, χωρίς vi φανή ούδαμοΟ, δτι έστάλη τό έλάχιστον ιάαγγτλιχοΟ ποςιινάρχου αύτών ,χτέ,νη, χτηνοτρόφαι τή μονή ή ότι χατατέθη έν τφ σχαυ'.φυλαχίφ τι, έκ­ χαί όρασίβιβι*. Τό πάν λοιπόν έκάλυττι θανάτου τος ίλιγίστου χαί αύτα οΟ; τίνος ποσού, τότο οί σφα- σιγή· καί γΑρ έν τή μονή τότι 84ν ύπήρχιν ή d; ταρισμοί χαθίστανΐαι Αληθώς καταπληκτικοί, φρίχην χυριάρχης Απόλυτος Χαί τυραννιχώτατος, 4 πρώην Αγιος Σινα’ου, χαί έν δργανον Αντάξιον τού αυθέντου έμποιούντι; παντί άνθρώπφ. "Αλλά πού τά ιίσοδέματα τών ματοχίων έν γέναι χαί διδασκάλου, 4 πολύ; Ίλαρίων. Ιίαλλάχις οί πα­ Τουρχίας καί ’Ελλάδος; πού τά τού μιτοχίσυ Κων- τέρας Ανιφέρθησαν αύσ/έμως πρός τόν πρώην Σιναίου σταντινουπίλαως φέροντος τό έλάχιστον έξαχοσίας έ^αιτούμανοι βαλτίωσιν χαί τήν παύαιν τού ΊΛαρίωνος, λίρας έτήσιον; ποό τά τού Κιέβου χαί Τίφλιδος; πού Αγρόν μέν το: ήγόραζα, χωφιύων αί; τά δίχα·α Απαξααί μέγιστα: ίδιαι έαυτοϋ δαπάνα:, Αμαξών καί ίππων πάντων τΑν πατέρων παράπονα. Καί πώς τή Αληθαίφ τοιούτου ύπαυργού; Τοιαύτη ήν διατηρήσκς, πληρονόμένα: ύπό τής ταλα:πώρου μονής; ήδΰνατο σταρηθήναι ... . . πού ή παριουσία τού αοιδ μου πατριάρχου Κωνσταν- D ή 8:οίχησις μέχρι τών tap«’i τραγικών συμβάντων, ένθαν τίου ύπολογιζομένη αί; δαχααπτΑ χιλιάδας φλωρίων Ακοτέλασμα - ·8' έσχαν · * “- μέν 1 τήν τής Αδαλφότητο; χαί έξ ών, ώς τό χατάστιχον δαικνύαι, μόλις τρισχίλια Αποσύνθασιν, ένθαν 81 ή μονή έν Σιν| κατίρρααν, φλωρία έδοθησαν τή μονή; Πού τοσαύτα έταρα, Απαρ ώς ούδαμίέ^ τής φροντίδος λαμβανιμένης. δωχιιρίζατο Αν«ύ τής έλαχίστη; ίδιας χαί αέδήσαως τών πατέρων; Ό νούς ήμών Αληθώς έχπλήτταται, ούχί Αριθμούντας, Αλλ* φανταζόμανοι. ίλιγγιέόμαν ορός τό μέγαθος τών χαταχρέχσαων. Ίλαως γανού, κύρια! Σφαταρισμο! Από τού σχαυοφυλαχίου. Πρό »ίί έέ«ίρ<ας. "Εν έγχίλπιον Αδαμάντινον Ασταροαιδές. — Έν έταρον Αοαμαντοχόλλητον. — Εις σταυρός σμάλτο; ταχίνι Αδαμάντινος. — Δύο σάχχοι έχ στόφας. Δύο ώμοφόρια μιγάλα έχ σηπίου. — Έν μηρόν έπίσης — Έν έπιτραχήλιον χαντητόν ta χατηφέ. — "Εν έπιγονάτιον, ή Αγία βάτος. — Έν ζαύγος έπιμάνικα χαντητά. — Είς μανδύας μέ πόλους. — Ata ζέύγη γ") ΆΗτησις τών κοκόνων τής μονής χαί μή έχπλήρωσις τΑν ύποσχέσαων. Κατά μάίον τού έτους 1839, 8τα 4 τένις Αγιος Σιναίόυ ήν αίσέτι ύποψήφιος, συνατάχδησαν μάταξύ αύτοΟ χαί τών πατέρων κανονισμοί τίνος έξ Αρθρων 33, έχατίρωθαν (παραδιχΗντας' τι χαί έγχριθέντας. Καί παρ 84 τΑν κανΑνισμών τούτων γινομένων ύπό τάς έμπνιάσαι; αυτού, ώ; μιγάλην τότι τήν έπιρροήν χαίροντο;, ιδού μέν τοι πΑς χαί κατά πόσον έξιτέλασι τούτους. Τό 3 ο» Αρθρα ν τΑν χανονισμΑν τούτων συνφδά χαί τοί; Αρχαίοι; πατριαρχιχοίς σιγιλλίοις χαί βασι­ λικοί; πρσνομίοι; δρίζαι, δτι ό Αρχιιπίσποπι; ούδέν Μ 8YMODI TUM ΗΠΒΟβΟΙίΤΜΙΤΑΜΑΒ TUM SIMAITICAK, 1M6-1M8 μανος talc ΑκοφΑσβσι aoi γνώμαν Αχαίνης. 'Eteepotxo if» te 6 κράτος te ίσοτίμοις Αδαλφοίς, IcotsoOw Μ τβττα βίοββν aol Απβιλτ,τιχδν χαρακτήρα, ήργαΐτα «απταλώς τΑ κρστβινύμβνα sal τρϊς φκλήΒη Siaλύβαι τήν σύνβξιν ol χαπΑρβς χροΑβησαν tv τοσούτηρ, AaoartdaMtc sal ΙξΑρχους αίς Τζσυβανίβν tel τφ δ* Αρχή ήν ή σίναξις. aal ούχ! βύτός. Ένήργοι μΑν το» xal teparctv Aveu τής οΑβήβοως ούδονβς. «Ύ* MVtpAoei, *ς al ήν ΛΜμβχ χυριΑρχης, *Χβσαν τήν Αξουβίαν κερί Ααυτόν, χβταφγήσας σχοβδν έξ δλο- πνόων, Μλφ A(e**nf (δίφ taaortov, τόν τα SuuAw τής μονής μρακοαύγκβλλσν Κοφνήλισν Κοαμίδην, τδν χλήρου τήν σύναξιχ σαουόφύλαχα Γρηγόφισν xai τδν γριηΐ|ΐατΑβ ΙΑχωβαν, Τδ 3~ ΑρΑρον ύκοχρεο' αύτόν „Αβραύειν τακτιχώς te Τζουβανίφ, ΑνββαΑναιν βΑ sal Απαξ τοό tei- Scctirni τούς ύπδ τής μΑ*ης ΑξηγριωρΑνους ύχηρέ· αυτοΟ βίς τδ μονβστήριον*. Τοβτ* βύτδ όρίζουσιν τβς βύτού, Τνβ δδσωσιν Αλύσιις σιβηρΑς χβρί τούς tel κοινή. Αχκτώτοως καί ϋστερήσοως τού βρόνου aol τΑ νόμου ίσχύν Ιχο<τα Αρχαία πατριαρχικά καί οί sept αύτδν Αν χοροί φΑροντος, οκΑ6ας τι χαί χισυνοδικά σιγιλλιώξη γρΑμμεττα. Πώς βμεος συν-μορ- στύλια, Αχβιλούσι τούς κκτήρας, τούς δΑ χροστυχόντας φώδη xal το>τοις; Γνωστόν τοίς χΑσιν, ότι ό Αρχι­ ΑνιλβΑς δαίρου-Λ χαί βα*^βυβ<· ΤΑς οχαραξιχαρεπίσκοπος ούτος μετήνεγχε τήν Ιδραν βύτού έκί τΑς δίους ταύτβς σχηνΑς tel ύχβριρου δ κρώην Αγιος χαριέσσας καί Ηλχν.χΑς τού Βοσπόρου ΑχτΑς, Ινδα Σιναίου ΙστΑμτνος Αώρα, ώσιί δΑ τίγρις. Αξαλλος γ«____ _διηνεχώς __ ________________________ ι___μονα-νόμχνος Αχραύγαζβ τούς κχρί αύτδν χαχούργοιςσχιβδν διατρ-βει 'χατασχατεύών( τήν οτηριαχήν χιριουσίαν. τότ« δΑ μόνον Αφιχνιίται Αχι!- Β ,ΚτυχΑττ. χτυκΑτχ, Αγώ t:|u δ κυρίαρχης χόκτας •Α φΑρω.* ΟΟτβ xal à Χίρων fîav Αν λύρφ χοί­ ίΗν. 5t tvtanν βύτφ σπ«ν«ς χρτ4*«ϋ·'ν ρουλ<τβα τδ σχαυοφυλάχιον Ακισν.τφδήναι. Είς SA τδ μοναστή- Iρων tel τή τής ' Ρώμης Kupaalf. Ή μονή τότε ριον τρίς μΑ/pi τούδ· ΑνΑβη.__________________________ 1ώμοίαζεν Αληδώς κόλει ιίς Αρπαγήν χαί σφαγήν χαραβοδείση. Ήλυσόδεσαν τοίννν τΑ θηρία Αχαίνβ Τδ Αρδρ'-ν 13"» Ακαγορτύτι τήν χροσχΑλασιν συγτούς μΑν, Αβαιρον χαί ΑρρΑχιζον τούς SA, χαί Αν αύ­ γινών χαί βτι ούδαμώς δύναται καραχιορβίν αύτοίς τοίς ζ.ίαν γηραιούς. Ακδ νών κολλάν δΑ βαχισμών *1ς ΑνοΙχιον μοναστηριακά χτήματα. Έν τοσούτη» Αν δ ήλυσοδεμΑνος xal ύχιιος μόνων σκευοφύλαξ Γρη■ τ» Τζουβανίφ «Ισώγχι τούτους, ύχό τής μονής δαψιγόριος ΑξΑμεεν βΓμβ Αφδονον Ακδ τού στδματος· ΑκτΑ / λώς τροφοδοτουμίν-.υ;, χαί Αλλαχού χαρ' αύτοίς τύ- δλας ήμέρας xal νύχτας ΑχρΑτει Αν τοιαύτη χατα-^ ρίσχτται, κολλώ δΑ λίαν -προσοδοφόρα χτήματα δΑδοσιΑσει τούς τρεις Αχείνους προκρίτους ιών πατέρων ται αύτοίς χαρ" αύτού χρδς ΑχμίσίΗοσιν Ακί τύττΑν Αγνλιίατιρ δαώΑμφ xal ύκδ Ακιτήρησιν αύστηρολτστχταις τιμαίς. τΑτην, βτε τέλος κορέσας τήν αίμοχαρή βύτού ψυχήν Άλλ' ό /ρόνος Απιλιίψαι ήμώς, Αν βουληθώμαν Αν διέταξε τήν Αχόλυσιν αύτΑν, έχφράζων αύτοίς τήν χρδς Αν Αχαρ.ίήιήσαι κβν αύτού ΑίίΑτημα. Συντλόντι κλήρη βύτού μεταμέλειαν. Τότε ΑκαναχαμψΑντων μΑν τοι βίτςβΕν^ «ίσί,γαγτν αισχρούς άνδρώκους Αν τή χαί τΑν ΑξΑρχων, ύχεγρΑφησαν ΑχατίρνΗν ίροι μονή, χατβδίωξ· τους Αχ! Αχδουλ«ύσ«σι γτγηραχότας τινΑς- τΑλες SA ol βατΑρις συνιλβιτούργηααν μβτ' αύχαί διαπρΑψαντας. χατΑρας, ΑχβδΪΜξα* Αδίχβς Αβαλ- τ<.0, ουνιχΜρήΑηοαν, Αχιίνο; 61 τήν ΑρχιτρατιχΙ,ν στο­ φούς Αίλψου;, χατΑλιχ· τήν μονήν χαίαρρΑουοαν, χρο- λήν Ανίβδυμένος χαί τήν χ·1ρα ΑκΙ τού lapoO τύαγγιάλόμτνο. Αντί τού κοινού τδ ίδιον Ααυτού · Αξ δσβιν C λίου ΙΗΙς, ώμοοτν Αν συνβιδήτβι δτι τηρήστι, Ανέααφα δΑ ο! τι μνησ.Ήντις κανονισμοί, τά τ· γτραρΑ τής τΑ τ» ύκαρχοντα, τΑ τι ήδη ψι,φισΜντα, xal δτι μονής Αδη xal προνόμια όριζουσι χρός ιύστΑδτιαν μΑν ουζήστι «ΙρηνιχΑς μ«Α τΑν κατΑρνν. Τούτκν γτνοαύτής, tùxpAxcav δΑ τών Αν αυτή βιατριβό-.τον, ού- μένβν. Ανβχιύρτ,σβ διΑ ΤζουβανΙαν, ΑγβλΛΟμίνβν τΑν SAv Αξ·πλίμ«»σιν, ούδ·μίαν ύχόσχτσι * Αςττίλτστν, Αλλά Atepev sarApwv, βτι ίήΟιν βηδ τούδβ Atewpow τΑ χΑντα χαττχάτησιν, ούδ' ίχνος χατβ/ΐπών, χαί ΑρξαμΑνήν τήν τής μονής καλιγγ»ν»σίβν. , χρόρριζα ΑξηφΑνισβ. Αλλ’ ΑαΑτη xal κλΑνι, οχληρΑ! Ή κονηρΑ φύΤίς ήδη μ<τά τήν τίλιχρινή ταύτην Αφήγησιν, τί, σις ούδέχοττ μβτα0Αλλ·ται, ή φύστι ίχβιχητιχή xal δ μή χατανοών, Αμα σμλλήρδην λΑ^η τΑ κρΑγματα, τυραννική ψυχή ούδΑχοτ· μβτβτ.οιτίτα: xal b ΑτΙδαοδτι ή μονή χαί οί χατΑρας Αφίχονιο αίς τήν ΑσχΑτην σος λΑ·Ί ούδΑχοτι γίγνβται Αρνίον! Μάλις χαττλΡΑν Αδλιότητα xal Αχόγνωσιν ; Τδ δαινδν τβν πραγμά­ ό Χρώην Χινβίου ·ίς Τζουβανίαν. χαί καραυτίχα 6ιΑ των χαταίδον ματ< δλίψανς χαί Απαντας σχαδδν οί ψτυδΑν xal βναιδΑν λόγβν άναρμόιρ··. Αρχΐ(ρ*1, τήν μητΑρα χαί τροφόν αύτών φιλούντας, ήρξαντο SA τΑν βρχ«·ν βύτού ΑχιλαΙΚμινο., xivcl χρύφα χαί Αν μιλατΟν αχουδαίως βαλτίωσίν τινα. προτιδΑμανοι δμ»ς χαραβύστφ χΑντα λί»ον, Ινβ έξιρίση διαφόρους χροσυσχαφδήναι Αν τΑξα: χαί φρόνήαα: ματΑ τού Αρχι­ χρίτους χατΑρας χαί ο0ι« βααιλτύση ΑχΙ ΑρτικΙνν, επισκόπου πρδς αϋρασιν καταλλήλων μέσων βαλτιώ- λίγοιν Αουστόλβς τή σβραστή Αχιτοχιψ xojApW.oei, σαω; χαί δαραπαίας τή; χατά κρημνών μαγάλοις τοίς βτι οί τβχβινοί τής ΑρΑ^ιου χολίτα·. ΑγΑνοντο ΑντΑρται, βέ^ιασι βαδιζούοης ιύχλαούς αύτοχρατορ-.χής τού Σι-.Α δτι υήχβοανττς σημαίαν 'Ελληνικήν Αχτιλούσι τΑ μονής. Τούτο ίβουλήδησαν οί χατΑρας Αν αίλιχριναίφ D' χαδτστΑτα, βτι τδ Σίνα.ον χατΑοτη φωλιΑ ληστΑν κοιήσαι, Αλλά τότα Ιλαβον χώραν χαί τΑ τραγιχΑ χαί χαχοΰργβν 'ΕλλήνΑν. Νύν χτριττδν νομίζομχν Αχαϊνα συμβΑντα, τΑ φοσούτον καταφανώ; τΑς Αγαδώς 4φηγη#ήναι τΑς τρομβρΑς Αχτίνας τού φτβρουαρίου τού τίως Αγ^&υ Σιναίου διαδέσαις χαταδαίξαντα, συμ­ τού 1866 σχηνΑς, βτ» χλη^ΰς Ανόχλβν τής Αξουοίας. βΑντα φρίχην χαί σχάνδαλον Αμποιήσαντα ού σμιχρόν στρατικτΑν αίφνης κτριιχύχλωστ τήν Τζού^ανίαν, (ναχα τού μαγΑδους τού χαχουργ^ιατος. Είς τήν συνΑλαββ τρτίς τΑν χροχρίτκν χατΑρβν χαί ΑχΙ^γαγΓν σύντομον ούν τούτων Αφήγησιν ήδη. ματαβώμαν. αύτούς δίκην τΑν αίσχίοτβν χαχούργβν, όνομαστί τδν βιχαΐσν Κύριλλον Ροχίδην, τδν οΐχονόμον Πορ­ δ’> Κακουργήματα χαί δολιότητβς τού τΑο»ς Αγίου φύραν Παυλίδην xal Ατβρον τούτη» συνώνυμον, οΟς Σιναίου. χρό τινβιν στιγμΑν ό «ύδύς τήν χαρδίον ΑρχιβκίσχοΚβγΑ μήνα νοΑμβριον τού Ατούς 1866 ό Αρχι- χος διββφχίου μβτ' ΑκιριγρΑχτου φιλοφροσύνης χτρί •κίσχοχος συνοδτυόμβνος ύκδ τού ΑνβψιοΟ αύτού, τΑν ΑγβϋΑν αύτού διβΜο·«ν! ΙΙτριττδν χρίνομβν χολυαρίδμου ·βρακχίας, Ανδς χαβώση χαί τίνταν τΑν Αξιστορήσβι τδν δδλον tel τήν χλτχτΑνην, βι' ών κροχρίτταν χατΑρ«ν, Αναβα!ν« τρίτην ήδη φορών Ακδ b Αγαύδς ούτος κοιμήν μΤΗχΑμψατο Αχ τής μονής τής χαιροτονίας αύτού *1ς τδ Αγιον δρος Σινί. Πβραυ- τούς μηδΑν Mpl Α{ορίβς κδότβς δικοί ον Κορνήτίχα οί χατΑρας όμοΦυμαβδν ααίΚικΑβαλον «ύσ«β4ττ»»ς λιον καί βαβυοφύλαχα Γρηγόριον, χΑς συνοδτίβν αύτψ βρους τινΑς sal κανονισμού;, τήν ββλτί·σιν Αν δορυφόρον τής Αζουσίας μ»*' ίαυτοϋ Αχαν Ιτρ«- γΑνβ» τΑν τής μονής Αφορώντας- Αλλ* οβτος «Ις τΑς U 8TMODI TUM HOROeOLYMITANAl TUM BINAITICAJL IBM- 1MB M μανος, lv< έχττόχβ τήν «ύλληήκν αύτΑν «ςριττόν, διότι al οχληροί taitwa xal AmtvBpamt uwβιώξας fpiaqv 1« οδ σμιχράν έμχοιοΟώΐν 4K* w^* τας twroufimi. νχμα, ή αύτοχράναριχή ίιρΑ τοΟ Αγίου xal δοαβαδίστου δρους ΖινΑ μονή! TSv τφ χατΑ KAtpov Zcvataaf τής Τζουβανίβς χαδιβρόμογι, «τ' tapdiou «aaCÇ*. ΤΑς ματΑ τΑ τρογιχΑ α#η πράξαις <*» «oraipav Mt* ήβη ή ύματέρβ δτιοτάτη μβαφότης, aai ta ή όλομέλαα τΑν πβτόρών έρβδομένη Μ τΑν Αρχαίών aal γόραρΑν τής |*β*ής προναμίβν aai tautuapitani Τής ύμοτέρας «αναφΑοτου aal προσκυνητής μα* κφόόητος τέκνα χατΑ κνοΟμα ύπνχλινέττατα. aattùpmHvwv M τοσούτυυς αίφνας tai βακλένν ένδόξον xal κραταιΑν, ύχό Ααμνήοτβν xal rappaχβρίστβν χατριαρχΑν xal συνόδών, έχήρυξαν tamaτον τής ήγουμχνιχής xal Αργιαχισχοκιχής τού Σιν* έδρας τόν τόώς Κύριλλον τόν Βυζάντιον. ΚρτνΑττ» νθν ή ΙΗσπισία αύτής Λβρνφΐ), Αν ό Ανήρ οδτος 84νβται data τό τοΟ ήλίου φΑς όράν xal Αρχιεπίσκο­ πος imxaXdotau Έν τή ύψηλή ούν χβΐ όρ»ή τής ύμςτέρας σκβαομ«»τάτης μακαριότητας awian Ας too Ανβτάτου xal νομίμου διχαστού xal προστάτου τού Σινά Αχόχαιται ή έχιχόροσις xal ή τΑν γτνομένβν Αναγνώρισις, καί οβτβς ένδον μέν ίχανόχοιηδή ή δρησχοία xal ή σχανδαλισδοέσα τιμή xal αυνοίβησις, ένδον δέ διασβδή τό πυμανδέν xal χολυκαδές. Η «ύχλέές τής δρδοβόξου έχχλησίας σχήναμα xal σέμ- Ή ί«ρΑ τΑν χατέραν σύναξι;, ένοργούσβ xai έν δνόματτ κοννήχαντα δύο πατέραν ΧιναΠΑν tv τ» τή μονή, Ιν τ» Τζονβανίφ καέ τΜς διαπονίαις, δυνάμει έπισήμεεν κληραξουσίεεν έγγράφτεν. "Αρχιμανδρίτης Κύριλλο; βακάος ΣιναΓτης. "Αρχιμανδρίτης Κύριλλος "Ροχίδης Σιναίτης. Προτοσύγχελλος "Ανδτμος Οίχονόμος Σινβίτης. Πρντοσύγκελλος Κορνήλιος ΚοσμΙβης Σιναίτης χα! πληρεξούσιος τΑν,χρ«τοσυγκέλλ«ν Ζαχαρίου xal Πολυπάρχοιχ Πρντοούγχολλος Θεοδόσιος Σέρρος Σιναίίης. Διονύσιος πνευματικός. Παρφύριος Ιερομόναχος Παυλίδης xal χληρεξούσιος Αρχιμανδρίτου Νεοφύτου. ΦιλόίΗος μοναχός ΣιναΛης. Σκευοφύλαξ Μακάριος. Μ. CYRILT.U8 ARCHIEPISCOPÜ8 MONTIS 8ΙΝΑΙ PATRIARCHAE HIEROSOLYMITANO 1867 mail 10. r Μαχεφιώτατε δέσποτα. Μολονότι χατΑ τήν δυστυχώ; ' Αχό χολλοΟ ήβη χρόνου διατρέχουσαν Ανεεμαλίαν μεταξύ τής ΧιναΓτχής Αδελφότητος, ό βοΟλός της έμχνεόμενος πάντοτε ύχό τΑν χατριχΑν τής ΰμετέρας μαχαριότητος συμ­ βουλών xal ύχό τού βιαλλαχτιχοΟ πνεύματος, βχερ ή συνιίδητίς μου μοί ύχαγορτύιι. άχέχΜ ττ.0 νά σνγχαταβώ μίχΡ> διχαιολογιών Αχαίραν xal Ανττγγχλήστνν χατά τών «ύαρίίμων Ιχτίναν στασιαστών, οίτινός 0 ένσχτίραντχς τήν διχόνοιαν μιταζύ τής Αδτλφότητος 'έχισώριυσαν τ-.σαύτας χατ* έμοΟ συκοφαντίας- χρδς βιχαίοισιν τής διαγογής των, Αναγκάζομαι μολαταύτα, μαχαριώτατ*. νά φόρο σήμ«ρον (ίς γνΑαιν αύτής γ*> γονδς Αρμίως λαβδν χώραν έν Ζουβανίφ .ύχδ τΑν Αχοντνοημένών τούτβν. Κατά τάς τιλιυταίας ik ΚαΙρ^υ χληροφορίας. οί ΑνΟροιχοι ούτοι χάντα χαλινόν Απορρι'ψανττς όρβοΟ λόγου χαΐ τύσχημοσύνης, Wpauσαν τάς Αύρας τών ιδιαιτέράν μου δβματίων xal ώς λησταΐ διί,ρχασαν χΑν β τι «βρον έ- αύτοίς, ήτοι έγ­ γραφά ττ xal χράγματα χαί κάσαν τήν Ιδιαιτέραν χτριουσίαν μου. έχτός τών όλίγ·ν χραγμάτ»» δσα «ίχον λάβιι ματ' έμοΟ Αναχ«ρών χατ*σχτυσμένα>ς έχ Καίρου, χατά χαραχίνησιν τής ί«ρ6ς σννάξτβς, διΑ λόγους μονοστηριαχών συμφτρόντβν, ώς μαρτ-jpat τό χ«ρΙ τούτου χράχτιχόν τής συνάξης. Κατά τής χράξοας τούτης μαρτυρούσης τόν βαΑμόν τής Αχογνώστώς xal αύδαίδιίας, αίς Βν έφδασαν οί Ανάξιοι ούτοι μοναχοί, διαμαρτύρομαι σήμχρον έντόννς xd μ«Α' δλης τής έχισημότητος xal ένώκιον τής ύμ«τέρα; χολυστβάσρυ μοι μακαριότατος, έχιφυλ'αττόμανος νά Απαιτήσο» iv xaipÿ τήν ήδτχήν Xal ύλιχήν μου Ικανοχοίησιν.·. ΚαΑ’ ήν δέ άνέχα*«ν έχ<8<ίξατο ή ΰματέρα taioτάτη μακαριό της πατρικήν μέριμναν έν τή χαρούση έχοβύνφ τής μονής πιριστάοι-, πέχοιβα δτι θτιυρήσιι μ»τ’ άλγους χαρδί* τήν ΑχΓγνβσμένην τούτην πρίξιν τΑν Αν*ρώχ»ν τουτών. Κατασχαζόμινος δέ τήν μακαρίαν αύτής δτξιάν xal έχικαλούμτνος τάς <Ήοχ*ι<>αίς αύτής ·ύχάς, διαταλώ τής προσκυνητής μοι αύτής μακαριότητας γαχκνός δούλος f ô Σιναίου Κύριλλος. Έν Κανσταντινουχόλιι, τή 10 μαίου 1867. ». . GREGORIUS CONSTANTINOPOLITANU8 CYRILLO HIEROSOLYMITANO 1867 oui· 18. Μαχαριώτατι καί άγιώταττ χατριάρχα τών Ί«ροσολύμοιν καί χάσης Παλαιστίνης, έν Χριστή τφ Atÿ λίαν Αγαπητέ καί χαριχόόητα Αδ<λφέ καΐ'συλλιιτουργέ τής ήμΑν ματρ-.ότητος xüpu Κύριλλο, τήν φίλην ήμίν σαβασμίαν αύήής μακα­ ριότητα Αδαλφιχώς έν χυρίφ χατασκαζόμαό*. Προλαβόντως διηυδύναμαν τή στβασμίφ αύτής μαχαριόγητι Απάντησιν ήμΑν ·ίς τήν προστχλαίσάν Α8«λφιχήν αύτής έχιστολήν x*pl τών ΣιναΙτιχΑν χραγμάτών, έχδηλώσαντις xal τήν βαότίαν λύχην τής έχχλησίας έχΐ τή τοιαότη χαταστάσιι, ήτις χρός τή χροξανουμένη τψ* ί«ρφ χλήρφ μομφή έπαχιιλιί xal τήν χαράλυσιν τού γιραροΟ σκηνώματος τού ίΗοβαδίστου Σινί. Ήδη βέ λαβίόντας ένδόσιμον Αχό τής δοδτίσης τή έχχλησίφ. Αναφοράς τού Ιιρώτάτου Αρχιιχισχόχου Σιναίου, ΑγαχητοΟ ήμίν έν Χριστψ ΑδϊλφοΟ χύρ Κυρίλλου, ένοηα τού έσχάτνς τολμηδέντος κινήματος τής καραβιάσοώς τοΟ δώματίο^ αύτοΟ xal τής διαρχαγής τΑν έν αύνψ αραγμάτων καί έγγράφαν, καί Αντέγραφαν τής Ανα­ φοράς ναύτης Ακοστέλλοντας αύτή χαρίχλαιστον χρός άληροφορίαν αύτής, χρός ήν ίδίνς γράφοι καί ή αύτοΟ (•ρότης, έχαναλαμβάνομαν Αξιώσαι τήν σαβασμίαν αύ­ τής μακαριότητα, δχ«ς χληροφορουμένη τήν έχΐ τΑ χ(ίρ« πρόοδον τής Ανωμάλου xal A τΑχτου καταστάομ»; τών έχ*£ πραγμάτων, ■ έχισκαύση ταχύταρον τήν ένέργκαν τών άφόρώντ«ν τήν χατάχαυσιν τής βανής ταύτης ΙΗσηνς τού ί«ρού ixdvou σκηνώματος καί τήν (ίοαξιν τής έύτβξίας καί ήσυχίας διό τής βαδοίας αύτής φρονήαακς, τίδιιία συμκροδυμουμένην τίς τούτο xd τήν ήι^ττίραν έκκληβιβτιχήν συναντίληψιν. Καί τούτα μέν ΑβαλφικΑς. Είτν βέ τά σαβάαμια αύτής έτη ϋαόδαν δτι κλαίστα, ύγιαινά καί ' σβιτηριβδέστατα. ,βοξζ* μαίου ιβ'. Τής φίλης ήμδ» αύτής σαβασμίας μακαριότητας Αγα­ πητός έν Χριστφ άδίλφός χαί δλ«ς πρόδομος. t 6 Κ«νοταντινουχόλα»ς Γρηγόριος. w IT SYNODI TUM ΗΒΒΟβΟΙΛΜΙΤώΚώΒ TUM 8INAITICÂM, 1866-18(8 gagople tuffHei· KMK a OfrOU «Nati. Παναρώτατ» Nowata. Π«ρ«ήλ*« tit γνώσιν τής tyiet μ*γΑης too Χριστού έχχλησί·^ τώ λυπηρά γπρνέτβ, ίττνβ ύποχινηΜντβ xai ύπΟώαλπόμινα tat τβν βμβιΑύργύδν όλίγβν τινβν φατρ«στβν, Avogtav τού μοναχικού οχήματος, μηρόν ήβη χρόνον χατέχοιίσι τήν 1«ρ*ν τοΟ Σινβ μονήν tic τήν μτγίστην τβν Ανβμαλιβν. Ό ύβόφ«νόμ«νος Αφ' οδ μηήλώον potatae βσα μέσα συνφδοντα τφ Αρχαρατικφ μου χαραχτήρι Μμισα χατώλληλα πρδς «ίρηύιχήν «attaauotv τβν iXttptav τούτβν ταραχών, rftov μη' «ύγνβμοσύνης βτι ή μαγέλη τού Χριστού έχκλησία έκέστησι σπουtotae τήν προσοχήν αύτής έπί τβν Αννίιχθοιφών «Λτή Αναφορών, καί οίκτιίρουσα τήν δώκν τού <Μβασμίου έήίνου σκηνώματος έπιλήφδη συντόνβς τών H Αίγύπτου έπκτολβν. Kopt^taoav τ* ίδιαίτιρΑ μου βπμΑηα, tv οίς, ώς έν ταχτική καί μονίμφ χατοιχίφ μου «δρίσχηο πώσα ή Ατομική μου ποριουσία έχτδς τής δλίγης «βοής, ήν Μχρν μη' ΙμαυτοΟ χατώ τήν έσππυσμίνην ένταύώα μοτ^ασίν μου. γτνομένην κατ' έγχρισιν καί κφραχίνησιν τής ίιρβς συνΑξιβς 8ι* λόγους μοναστηριακών συμφιρόντβν, ώς μαρτυρβ τ* πιρί τούτου πρακτικόν. Τούτβν τβν ιδιαιτέραν μου βαματίβν διαρρήξαντχς τώς βύρας δίκην ληστών, διήρπασαν πΑντα τ* έν αύτοίς έγγραφέ tt χοέ λοιπά πρΑγματα βοα «δρσν. Κατ* τού τολμήματος τούτου, παναγιώτχτχ δέσποτα, τό όποιον έχτδς τής ύλιχής ζημίας συνχπώγβ χαί ή»τχήν προσβολήν χαί te' β έπιφυλέττομαι ν* ζητήβώ τήν δέουσαν ίπανοποέηΜν, διαμαρτύρομαι σήμχρον έκισήμβς χαί έντόνβς ένώπιον τής ύμηέρας παναγιότη­ τος, ήτις έν τή πατριχή μιρίμνη, ήν έπχβιίζατο υπέρ τής έ«ανόδου τής τέξιβς χαί ήόυχίας μηαξύ τής μέτραν, βσα ένόμισι προσήκοντα πρδς χατΑχαυσιν τής ιϊιναΐτιχής Αβιλφότητος, ύέλιι β«βαί«Κ μη* λύπης Ανβμαλίας τούτη;: ‘Ex Τβν Νβομένβν τούτβν δρμώμινος. κροέγομ«υ ♦οβρήσιι όποιας ·λιβ«ρ*ς συνιπχίας έπέγηαι ή παδιά τής παρούσης μου νά φέρβ ταπκνβς ti; γνώσιν ρΑτασις τής παρούσης Αλγιινής καταστοίστας τής ί«ρβς τής τρκχβΑστου μοι αύτής παναγιότητος γιγονός, δπ«ρ τού Σινβ μονής. Ιλϊαβ* χώραν όρτίβς tv τή χατά τδ ΚέΙρον itpf ΣιΈν Κανσταντινουπίλ·:, τή 10 μαίου 18β7. ναΤτική μονή τής Ζνυίανίας ύπδ τής βηΜσης στα­ σιαστικής μιρίδος. Μιτά μυρίας βσας χαταχρήσπς Τής ύμιτέρας βτιοιΑτης παναγιότητος ταπεινός χαί αύβαιρισΐβς, tic Ας πρσήχθηόαν οί αλιυτβίοι ο4- δούλος ή ό Σιναίου Κύριλλος. τοι, έσχΑτβς, ώς πληροφορούμαι Από προσφέτβν έξ S6. 1 - CYRILLU8 HIEROSOLYMITANUS CYRILLO MONTIS 8ΙΝΑΙ 1867 iunii 1. Μη* πόώου έχομισέμ·*· τήν Από 10 τού χύές Σινβ σκήναμα, Αχολουώούντχς «ίς τούτο τδ σβτήριον λήξαντος πρδς ήμΛς αύτής έβίλφιχήν, χαί δινξιλβόν- παρΑδ«ιγμα πολλών έν παρομοίαις παριστΑστβιν Αοιτις ουμίχμη τ* έν αύτή· χαί ένδχν μέν έχνίρημτν έπί βίμβν προχατόχαν ήμών* πρδς τδν ένθιον καί σβτή­ τοίς «ύαγγχλίοις τβν πιρισπουβέσταν ήμίν αίσιον τής , ριον τούτον σκοπόν ΚιλλΑχις παρ<χλήθημ«ν ύπδ' τής ίαρ«; αύτής κορυφής, ϊνδ-ιν δέ έλυπήϋημχν έφ' οίς δλομαλούς ίιρΑς συνΑξτβ;, χαί ήμ*ίς όσονούπβ ληψόγρέφέι διαμαρτυρομένη, δτι δηλαδή οί έν Τζουβανίφ μιθα τέλος πέντβν τ* χατΑλληλα μέτρα. Τούτου πατίρις παραβιΑααντχς τ* ixxt ίδιαίτχρέ της δαμότια Ινιχα κ«ριοριζόμ*βα έπί ςού παρόντος ν* τή έχδηλώ«ίσήλ#ον χαί έφήρηαν πβν δ τι ιίχίν έν αύτοίς ή σαμ«ν μόνον, δτ: προσχαλέ σαντις παρ’ήμίν τδνένταύθα πανιτρότης 'της, έας χαί πολλ* έχ τβν τού μοναστη­ προσαρινβς διατρίβοντα καί έξαρχ-.κβς πρδς ήμβς ριού έγγρέφβν. Πρδς δχού. Αγαπητέ Αβχλφέ, Ιβς πότβ παρ* τής ί«ρΑς Σιναιτικής συνΑξιβς Αποσταλέντα αί Αντ«γχλήστις ; έβς πότ< ή διαμΑχη ♦* χατασπα- δσιώτατον πρβτοσύγχχλλον κυρ Ζαχαρίαν, έχοινοποιρΑττη τδ ίιρδν ύμβν κοινόν; πβς δέν Ιρχτσδχ πλέον ήσαμχν αϋτφ τ* παρ* τής πανι«ρότητός της γραφό­ χίς συναισθησιν χαί μιτΑνοιαν; πβς βέν Αποφασίζηχ μενα* δ δέ Απούσας έξ«πλΑγη, «ίπών δτι τ* τοιαύτα ν* συνασπισώήτχ «ίς σώμα έν χαί ψυχήν μίαν πρδς ούδ«μίαν έχουσιν ϋπόστασιν, διότι ούδέν ύπήρχιν έν σβτηρίαν τής ί«ρ*ς υμών μηανοίας έίν ούτβ δχινοίς τφ .κιλλίφ τής πανιιρότητός της ίνα ΑρπΑσβσιν οί χαί χρισίμ·.ις χαιροίς; μή δέν rfvai πλέον χαιρδς νΑ πατέρις' *» δέ τι καί ύπήρχιν Ασήμαντου χαί μηδ«νδς λΑ0ή πέρας ή τόσον σχαραξιχΑρβιος σκηνή; φρίττα λόγον Αξιόν, δέν έληστ«ύδη, Αλλ' ύχ*ρχ«ι χαί σφζηαι τή Αληβϊίφ πΑς τις, βταν συλλογισβή δτι πέντ( έρη- παφυλαγμένον έν τφ ί«ρφ μηοχίφ τής Τζουβανίας ώς μ'ται μοναχοί μη* τού ήγουμένου αδτβν έτΑραξαν χτήμα Ανιοραίρηον τού UpoO μοναστηριού* διότι οί πολλΑχις τήν έχχλησιαν, χοινδν χαταστΑντ«ς σχΑνβα- πατέρας δίν «Ζναι λησταί, ΑλλΑ.τέχνα μ:Ας χαί τής λον χαί παίγνιον- μή ούχ IBu vi λιίψβσι πλέον τ* αύτής πνίυματιχής μητρδς καί χήδονται χατ* χρέος τοιαύτα, χαί. έν τψ συνδέσμφ τής χατ* Χριστόν Αβ<λ- τών τού κοινοβίου πραγμΑτβν · όπασδήποτχ ήμ«1ς δ«φιχής ΑγΑπης συν Αλλήλοις βιΑγονης ν* μηέρχησδτ 'δώχαμαν αύτφ Αντίγραφου τής έπ.στολής της καί τούς Ασχητιχοΐις Αλλους, φροντίζοντις Αχίποτι π«ρί τής διηΑξαμχν τή όσιότητί του ν* τδ διαβιβΑση μετ' έπι(ύσταδτίας τού itpoO ύμβν κοινοβίου χαί γινόμενοι στολής του πρδς τήν ί«ρ*ν σύναξιν χαί ζητήση ΑπΑντοίς ΚΛσι τύπος χαί υπογραμμός (ύαγγιλιχής Αριτής; τησιν δταν δέ χαί αδτη ληφώή, β«βαίβς θέλομαν ήμιίς χατασπώμιώα τή Αληβϊίφ τήν χαρδίαν βλέπον­ διαφβτισώή ίπανβς «ίς τδ κατανοήσρι τήν 4λή#«ιαν. τας τήν τόσον όιζυρΑν χαί πανδΑχρυτον χατΑστασιν, ’Επί TOO παρόντος δέ μόνον λέγομαν, δτι ή ί«ρ* σύνέν ή π«ριήλδον τ* χαώ’ ύμώς. Έφ' Φ καί δέν δυνΑ- αξις ούδόλβς ψ«ύδηαι Απέναντι τβν δσα Απδ κοινού μ(ώα πλέον ν* μ«ίν»μ«ν ΑδιΑφοροι; Αλλ’ έχομη χαώ- καί λαλ«ί καί γρΑφ«ι έπισήμβς πρδς πΑντας, ύπέρ τδ ήχον έν τφ διχαιώματι τού πατριαρχικού ήμών θρόνου έν ήδη έτος ύψούσα φβνήν μέχρις ούρανού καί έπιν* έπέμββμιν χαί έντργήσαιμτν πβν δ τι ή^ιλί μβς χαλουμένη δτρμβς δικαιοσύνην χαί βοήδίΐαν. ΤαΟτα φφτίσκ ό Αγιος θβδς «ίς τδ ν* δώσβμχν πέρας όρι- μέν «ίς ΑπΑντησιν* δβρηΙΗίησαν δέ παρ* κυρίου, στιχδν τού σπαραξικάρδιου τούτου δρΑματος χαί χαί τ* λοιπέ. Έν τή έγίφ πόλ«ι Ίιρουσαλήμ. 1867 ίουνίου 1. σώαβιμχν τδ τόσον σπουδαίας χινδυν«0ον ί«ρδν τού M 8YNODI TW mnoeOLYMITAVAl tüm 8WAITICAE, Ιβββ-ΐβββ βο 87. MONACHI 8ΙΝΑΓΓΑΚ CYRILLO HIEROSOLYMITANO 1887 huui 7. Μακαριώτατε βειότεηε καί πανογιώτπτε aoRpc- A ihtMMnet χατΑ τήν διΑταξιν τού Αοιδίμου διαΗτου τή- μονή jataf κατ’ «δδοίαν, Αλλ’ ούκ ήν φεενή καί άρχα τής Αγ(βς πόλεεες 'Ιερουσαλήμ κβ! χάσης Αχρέαοις. Έγράψ^εν οδν xal πάλιν τή αύτοΟ έξοχδΠαλαιστίνης, xal τΑ λοιπά. τητι xal δοβαρον πρδ ένδς χαί έχέχοινα μηνδς τΑ Kai Hpi τινεον ήμερών έγράφαμεν τή δμετέρφ κδτΑ έπαναλαμβΑνοντχς. συνάμα δέ έναταλΑμίδα τοίς βειοτάτη μαχεφιότητι άνετγγίλλοντε; τΑ καώ' ήμάς, έχΜ πληρ«ξουσίοις τή; μανή;, (να παρουσιασδέντος xal σήμερον 54 Αρμοδίου τοΟ καιρού τυχόντος, εύσο- ένώπιον τής αύτοϋ έξοχάτ>)τος «αραστήοασι τδ δίχακν βεέστως κεά αύβις είβοχοιοΟμεν χάβε. TA νεώνεηβ τής μονής καί ίντργήσωσι τήν τΑν τόκων πληρωμήν, άχδ τής βασιλευούσης μοναστηριακά γράμματα Αν» τοϋδ' δπορ χαί έκραξαν· Αλλ' ή βύτοΟ έξοχδτης Αχ> φέρουσιν ήμίν, βτι 4 πρώην Αγιος Χινεάου &Α τής οκρίδη, βτι Αδύνατον μέχρι τής πιραιώσι·»; τής διά­ μεγάλης τού Χριστού έκχλησίβς βιεμαρτυρήόη xal φορος xal βτι τύη μόνον διατΑξιι τήν πληρωμήν, ένώπιον τής ύμετέρα; Λεατίτης ,μεο^ιότητος, διά βταν ή ύμιτίρα ΙΗιστΑτη μαχαριύτης γρΑψϊ «ύτφ τΑ τδν λόγον δτι χροέβημιν «ίς διάρρηξιν δεεματίου τινός, δέοντα. Ίχοτ«ύομ*ν ούν γονυχλιτΑς έν δνδματι τής ένβα έκείνος χατψχει, καί βτι Απεσφραγίσαμεν κιβώ- σηρουμένης τΑν έπιτηίιίων χαί δίΐνοπαβούσης ταύτιόν τι Ανήκαν αύτφ, περιίχον ϊήίΗν πολύτιμα xal ΒI της μονής τήν ύμοτέραν βιιοιΑτην μαχβριδτητα, (να τιμαλφή πράγματα. Χρέος ήμΑν β«ωροΟμ<ν, μακά- «ύαρϊστούμένη γρΑψή τ$ έξοχωτΑτψ πασών τΑν ./ , . Ρωσσιών πρεσβευτή τΑ δέοντα καί τδ τής μονή; δίριώτατ* πΑτιρ χαί δέσποτα, «ίπ«1ν τήν Αλήβιιαν χΑ- " σαν, φρίτιοντ»; ένώπιον τοσαύτης δρααύτητος, Αναιδούς χαιον χατά τού πρώην αυτής Αρχιεπισκόπου. Αλλά τόλμης καί ψευδολογίας τοΟ πρώην Αγίου Σιναίου. χαί έτερόν τι ύπάρχει τδ σπουδαίαν, δ:' β δέον,' (να ή Υπάρχει έν τή μονή δωμάτιδν τι, ένβα ή πρώην παν- ύμετέρα βχιοτΑτί) μαχαριότη; γράψη τΑ δέοντα τή αύτοϋ ΙΙρό ■ έτΑν τινων 4 έν μαχαρίφ τή λήξει ιερδτης του είδιζε χατΑ τήν βραχείαν βύτοΟ διαμονήν έξοχοτητχ. ; Αναπαύεσβαι ■ τδ δωμάτιον τούτο πρδ ένδς καί έπέχεινα 'Ραφαήλ Αμπέτ Γδρυσεν έν τή πόλει τήδε σχολήν πλουσιοπαρόχω; χαί δαψιλΑς τα'ιτην έτους έγκλειστον δν, ή ΙερΑ σύνβξις Απεφάτ.σεν Ανοί- έχπαιδευτιχήν < ξαι, διατάττουσα ινα χαβαρισβή καί οικονομηβή πρε- χροιχίσας· τής σχολής ταύτης ό Αοίδιμος -ιδρυτής τι­ πδντως διΑ πάσαν' περίστασιν, Τούβ' δπερ χαί έγένετο, μών χαί γιραίρων τήν τοϋ Σι. 4 βασιλικήν μονήν παρόντων τΑν τε μελών τής συνάξεως καί πολλών Αριαεν Γνα πρόεδρος έσαεί ή δ χατΑ καιρού; Χιναίου έτέρων πατέρων, οίτινες ούδέν τοιοϋτον κψώτιον ιίδον Αρχιεπίσκοπος ή ή Ανωτάτη τής μονή; Αρχή Εκ έν τψ δωματίφ, έπομένως οϋτέ ΑπεσφρΑγισαν. ;IÇv τφ τούτου καταφαίνεται, βτι τδ τή; προεδρεία; δικαίωμα δωματίφ τοϋτφ ούδέν έτερον εύρίβη ή μία χλίνη, έν Ανήκει* ούχΐ τή» άρχιεπισκόπφ Ατομικός, άλλ' αύτή τή μή ύπβϊρχοντος βέ Αρχιεπισκόπου προεδρεύει Αναχλιντήριον χαί τινα έτερο Μ&κτΛ έπιπλα, φ» μονή, | πολλοί τινες χαί τινα έπισκεχτήρια τδ όνομα τοϋ αύτοβιχαίως δ τής μονής δίκαιος- Αλλ’ δ πρώην Αγιος βουλδμενο; παραβ/άψαι τήν τής μονής ΑξιοΑρχιεπισκόπου φέροντα, πρδς δέ δύο ή τρία φωτυ- Σιναίου _ Γ ................................................. γραφήματα συγγενών τινων αύτφ. 'Ιδού ή Αλήβεια q μρέπειαν xof*Αλλοίας ιδέας έχων ένεργιί καί ένταϋ^α Ποϋ ίρα τά έκ πολυτίμων πραγμείτων κιβώτίον ; παρά­ ώς πρόεδρος, πωράται δέ κατηστρέψαι τδ τή; μονής δοξον δοκοί ήμίν, πώς 4 Ανήρ ούτος, ούδέν Αλλο σκα­ διχα'ωμα τοϋτο, διορίσας, ώς Απών, .Αντικαταστάτην πτόμενος καί πράττων, «ί μή μόνον νΑ έξΜγη Απδ τής αύτοϋ Ιερέα τινΑ άπδ τής Χιναϊτικής δλομελε.ας πρ-,μονής καί μοταφέρη <ί; βασιλεύουσαν παρ' έαυτφ χρή­ τερον ΑχοβληΗντύ χαί προβάς «ί; σ/ηματισμδν τή; ματά τε χαί τιμαλφή κειμήλια, ΚΑς λέγομαν ήβύνατο προσηχούσης έφορε! α;._ Ή μονή διεμαρτυρήΙΗ, ίνώέγχαταλιπείν έν τή μονή τοιαΜα χράγμεηα καί πιον τοϋ γενιμοΟ 'ί’ωσσιχ'οϋ προξενείου διΑ τήν παρα­ τοσοϋτον Ασυστόλως καί Ανευ φόβου βεοΟ καί Αν- νομίαν ταύτην,' χαί, δτι. μή ΰπάρχοντος ήδη Αρχι­ βρώπων διαμαρτυρηόήναι, κράζων ήμάς καταχραστές επισκόπου, έννοεί τδ τής προεδροίας δικαίωμα έπ χαί οίονεί κλέπτας! Κρινάτω ούν ή βεσποσία καί εώτή; πίπτον καί ούχ! έπ! Αλλου τινδ; καί τέ παρα­ Ιερέ αυτής κορυφή τδν Ανδρα έκ πολλών γιγνώσκουσα πλήσια. Αεόμεβα ούν (va ή ύμετέρα Οειοτάτη μακαέπί' τινων βάσεων έρείδεται ή βιαμαρτύρησις έχείνη ριότης. χαί περί· τοΟ Αντικειμένου τούτου ποιήση τή> χαί πόσον εύσννείδητος τυγχάνει ούσα. Ό άείμνητο; έξοχωτάτηι πρεσβευτή Ίγνατιίφ μνείαν, χαί ούτω μή , πατριάρχη; ________ Κωνστάντιος. *ρ6 τινων έιΑν Απολσσώή Απδ. τού διχΑωμβ τιμών τήν μονήν. '0 ήμέτερο; ώανάτου του είχε χαταβόσει έν τή αύτοχρατοριχή τής κδρ_ Ζαχαρίας δύναταε, ώς τήν ύπό»«σιν «ΐδώς, δούναι Ηετρουπόλεως τραπέζι. *x’ όνόματι τής Ιερές τού ΣινΑ τή ύμετέρφ βειοτάτη μαχαριότητι τΑ; Αναγκαίας προμονής δύο κεφάλαια έχ τριαχονταχισχιλίων Αργυρών φορικΑς δεασεπρήσεις. Τδ τηλεγράφημά τή; ύμετέρα; βουβλίων έκαστον, ώατάξας, (να οί έτήσιοι τόκοι τών ί^ειοιάτης μακαριότητας έκομισάμοώα έγκαίρως, Αλλ ή κεφαλαίων τούτων πέμπωνται κατ' εύδείαν τή μονή, εώτού ύψήλότης ό Αντιβασιλεύς Ανεχωρησεν ήβη Απδ ούβενδς έτέρου έπεμβεάνοντος· τών κεφεΰΐαάων τούτων τή; χεφελ^ούσης δευτέρας, βετικΔς δέ πληροφορούτδ μέν έν ό πρώην Αγιος Χιναίου έξηργύρωοε ίι' μεβα, · Απουσία αύτοϋ 1 1 kxpAav. » 1 11 «Αν βτ» ή πλέον έαύτδν πρό τινων έτΑν, τδ δέ έτερον μένει' «ίαέτι είχοσιπέντε μέχρι τριάκοντα ήμερΑν όπως xal Αν κατατίώείμένού έν τή βύτή τραπέζη, ώς τού περί- Αχχ, ήμείς ένεργήσομεν τΑ δέοντα ούβαμΑς δεχόμενα βοήτου Αρχιεπισκόπου μή δυνηώέντος χαί τούτο έξαρ- τδν πρώην Αγιον Σινεάου έν τή μονή, χρστιμώντες νΑ γυρώσευ χαί χαταβροχβίσαι · τού χεφεώεάαυ ούν τού­ αβδωμεν τΑ πάνβεινα ή νά ίδωμεν d< τούς όφώαλμούς του τούς έτησίούς τόκους μέχρι τούβε ταχτιχΑς έλάμ- «Αν Ανβρωπον τούτον τδν έξευτελίσβντα χαί . καταβανεν ή μονή περί μήνα Ιανουάριον Αφχόμενον Αχείστου σφόψαντα κακούργως σκήνωμα τοσοΰτον Αγλαόν xal έτους · τούτ' αύτδ άπεξεδέχετο κεά όφέτος, δτε μίαν yopopôv. Ttrifta, μακβριώτατβ πάτερ xal δέσποτα, κλεινέ τΑν ήμερών ή Ιερά σύναξις έπληροφόρήβη, βτι τΑ χρήματα μέν ήλύον χαί μένουαι καρΑ τφ Αν Άλεξαν- xal γερ ορέ τού έβνους, τής έκκλησία; χβί τού- ΧινΑ δρείφ γενική» Ρωσσικφ προξενείφ, Αβύνεηον όμως Αηο- «ύεργέτα xal προστάτα, κεκοιβότες βτι έκτελέσετε τάς δούήναι τή μονή, ώς κεττωσχεβέντα διΑ τού έν βεηι- taxttvAç τών δούλων σου ικεσίας xal δεήσεις καί λευούση πράσβεεες κυρίου Ίγνατιέφ ύπδ τού πρώην τΑς περί τούτων πληροφορία; άπεκδεχδμενοι. ΤΑ δέ Αρχιεπισκόπου. 'Ημείς τδ Αδικον τή; χατασχίσεως τιμαλφή αύτής έτη είεν βεόβτν δτι πλείστα, ύγιεινΑ ίδόντες έγράψαμεν παραυτίχα τψ έξοχωτάτφ πρε- χαί πανόλβια. Έν τφ κατά Κάιρον Σιναΐτικφ τής Τζουβανίας αβευτή, δτι ό πρώην Αγιος Σινβίου ούδέν τδ δικαίωμα έπί τού χρημεπικού έχείνου έχε* ότι οί τόκοι δέον νΑ κβδιδρύμβτί, y' Ιουνίου ,αωξζ·. Müd· ei SYNODI TUM HIKRO6OLYMITANAK TUM 8INÀITICA·, 1M8-1M8 Τής ίιμετίρας κανοεβάστου Ml προσκυνητής M’ χόριά τηφος τέκνα χατά κχεύμα κειθήνι· Ml δποκλινέστατεο Ή Ιερά τών κεπέρεαν σύναξις. Λιχαίος Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σινεάτης. 'Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Τ)οάίδης ΣινεΛης. ΙΙρεετοσϋγχελλος ’Ανθιμος Οικονόμος Σινε^της. ΠρωτοσύγΜλλχ Κορνήλιος Κοσμίδης Σιναίτης. Ιίρωτοσύγχελλος Θεοδόσιος Σίρρος Σινεάτης. ΙΙορφύριος Ιερομόναχος Οεηώίδης xd πληρεξούσιος Αρχιμανδρίτου Νεοφύτου. Φιλόθιος μοναχός Σιναίτη;. Σχευοφύλε^ Μακάριος. Κατάλογος ιών Ιερών Αμφίων χαί λοιπώ/ σχευών, Ατινα , ί πρώην άγιος Σιναίοο ύπεξήρεσεν Από τού σκευοφυλακίου μετά τήν τών πατέρων ίξορίαν, πατά τήν μαρ­ τυρίαν τού χαταμετρήσαντος αύτά ίεροδιαχύνου του, νΟν Si Ιερομονάχου Μελετίου. 2 δύο σταλαί άρχιαρατιχαΐ στόφινευ δλόχληροι. 1 μία ίτίρα στολή στόφινη μετά μικροί xai με­ γάλου ωμοφορίου. I μία ίτίρα μελανή ή πενθηρί άλάχληρος 1 μία ίτίρα λευκή όλόχληρός. ea 3 μανδύχι Μ·, είς νέος χαί ό έτερος παλαιός. > δύο Ηβδοι ποιμαντοριπαΐ, ή μέν χεχρυαωμίνη, ή Μ Απλή, Αλλ' Αργυρά. 2δύο μίτρας ή μέν δρυδρά, ή Μ μελανέ). i Mo φυλλώδες τής λειτουργάς. δρυθρά xd μελανή. 1 di μάγος σταυρός τής λωτνυογίας χεχρυσωμένος. 1 είς δτερος τού θρόνου χεχρύσωμίνος. 1 iv θυμεειτδν κεχρυσωμίνσν. 1 tv λεγενοίπριχον Αργυρούν. a ζεύγη δικηρατρίχηρα Αργυρά. - a δύο Ιεροδιαχονιχά στιχάρια στόφινεπ 1 μία δαιδεχΑς μεεχαιρίκήρσνα Αργυρά. 1 εν μέγα ώμόφορον χαί έν τετρεαυείγγελον. ή 8ύο σταυρό’, μετά χρυσών άλύσεων. 1 ίν ίγχάλκιον τού Αγίου Νικολάου μετά πολυ­ τίμων λίθων χαί χρυσή; άλύσου μεγάλης. . 1 iv ήιερον έγχόλκιον τού Αρχιμανδρίτου Κυρίλλου τού Απδ Κιίβου. I 1 iv έτερον ίγχόλπιον τού Αρχιμανδρίτου Ίε»σήφ άκδ Τίφλιβα. Iltpi ίτέρων έ-, χολπίων Ας ίρωτηθή ό τχχυοφύλαξ. "Οτι ίσον άπαράλλαχτον τφ πρωτοτύπψ ό διχάίος άρχιμανβρίτης Κύριλλος Σιναίτης. Έν Τζουβανίφ, γ' Ιουνίου ,αώξζ". , ϊβ. CYRILLU8 HIEROSOLYMITANIS GREGORIO CONSTANTINOPOLITANO ,1867 ionii 16. Χαρφ χαί πόθτρ Απλέτφ ίχομισάμεθα συν τή σκώμεδα. Αλλά μεδ" βλα τούτα ήμείς ούβέ στιγ­ περίκλειστη διαμορτυρήσει τού ίν Χριστφ ήμίν Αγα­ μήν παραλείπομεν Ιως σήμερον είς τό νά δυνηδώμεν πητού συναδέλφου άγίου Σιναίου καί τήν άκδ 12 τοΟ νά χαταιτείλωμιν τήν σπαραξιχάρβιον ταύτην σκηνήν παρελθόντος μαίου πρδς ήμ«; Αδελφικήν τής ύμετέραφ- συμφώνως μί τδ δίχαιον χαί πεποίδαμεν βτι αδτη ' σεβασμιωτάτη; παναγιίτητος ίπιστολήν συντόνφ δέ δέν βύναται τέλος πάντων νά παραταθή πλέον ίπί χαί ταύτην ίπιστασία δίεξελθόντες χατείδομεν τά ίν πολύ· xd μενίτω βλως ήσυχος ή δεσπεσία αύτής αύτή χαί συνίεμεν χαί χάριτας δτι πλείστας Ανεπίμ'- c χορυφή. ’Οσον δέ Λφορ| τήν πρδς τήν ύμετίραν σε-, ψαμεν ένδέρμως τφ ίχ τού παναγίου ζωοδόχου τάφου βασμιωτάτην παναγιότητα ίπ.δοίΗίσαν χαρά τού αύάγίου Σιναίου διαμαρτύρησιν, είδοποιούμεν τή τριημίρως έξαναστάντι ίπί τοίς τρίσεπεράστοις εύαγ- τδΛι -··-·■ ■· . γελίοις τών τής Ιίεσπεσίας αύτής κορυφής ίκοσβόιων Αδελφική αυτής Αγάπη, ότι τοιαύτην χαί ήμε!ς ίλάτε χα! περισπουδάστων ήμίν αισίων. Σήμερον δέ είς βομεν πρδ καιρού παρά τής αύτού ίερότητος, ήν χαί Απάντησιν προαγόμενοι άντευαγγελιζόμε^α ίν πρώτοις έσπεύσαμ'εν ΑποστεΟαι εΐ; ΚΑίρον πρδ; τήν ΣιναΓτή Αδελφική αύτής Αγάπη, βτ χα! ήμείς ίνταύδώ τιχήν Αδελφότητα διά τού ίνταϋ^α παρ' ήμίν προσχεύγιώς τά γε vûv ίχομεν τή τού παναγίου χαί ζωο­ ρινώ; διαμίνοντος ίξάρχου αύτής όοιωτάτου πραιτοδόχου τάφου χάριτ: μετά πόσης τής περί ήμάς ίεράς συγχίλλου χύρ Ζαχαρίου, ζητούντες τάχιστα Απάντήήμών έν Χριστφ Αδελφότητος. Κατά συνέπειαν εϊβο- σιν ο δέ σπεύσαντες Λπί,ντι,σαν ήμίν, χαί τής Απαν­ ποιοϋμεν αύτή, άτι ίλάβομεν ίν χαιρφ xd τήν τής τήσεις ταύττ,ς ίπισυνάπτομεν ήδη τή παρούση Αντίδέσπεσίας αύτής χορυφής Απάντησιν είς τήν πρδς γραφ ·,ν πρδς γνώσ ν χαί τής ύμετέρας περισπουαύτήν παρ’ ήμών π·ρΙ τ&ν Σλναϊτιχών’ προβπιστα- δίστου ήμίν παναγιότητος· ίξ δσων δμως ή ιερά σύνλε.σαν ίχ^εσιν; καθώς καί τήν συγχαρητί^χον αύτής αξις άπαντ^, ουδόλως δύναταί τις vi πιστεύσή τά διά τάς λχμπροφόρους ίορτάς. «ϊιδ xd βίατελοΰμεν υπδ τού άγίου Σιναίου λεγάμενα· Αλλ δπωςδήποτε, ίχτοτε έμμίριμνοι περί τών ληπτέων μέτρων διά τήν δταν προσεχώς Ai προσχαλέσωμεν ίνταύδα ίπισήμως ίχ τού έσχάτου κινδύνου διάσ^σιν, σύν θεώ Αντί- τήν αύτού ιερότητα χαδώς χαί τινας ίχ τής Σιναϊλήπτορι, τού ιερού μοναστηριού τού θεοβάδιστου όρους τιχής Αδελφότητος πρδς τελείαν σύν <Ήφ Αντιλήπτορι ΣινΑ. Ότι δέ χαί ήμείς είς βάθος χατατηχόμεθα β έξομάλυνσιν τής μεταξύ αύτών διαφοράς, τότε χα: περί τήν χαρδίαν διά τήν όντως πανδάχρυτον δέσιν τού τοΟ του χεψα-αου τούτου γενήσεται Τ.».(υ.ι»> λόγος οογο» χατενώπ-.ον Ιερού έκείνου χαταγωγίου, σύνοιδε πάντως ή σεβάσμιο*- πάντων, χαί άναμφιβάλως Ακοδιιχθήσεται τότε, πού τάτη αύτής παναγιίτηΐ ίχ τε άχλων καί ίχ τού δτι χείται ή Αλήθεια χαί τού λυπηρού τούτου έπεισοδίου. συναισθαινόμεθα τήν ήν ίχομεν Μνονιχώς όφιιλήν,' Αλλά, παναγιώτατε δέσποτα, χαθ' δσον ήμεί; δυνάώς γνωρίζοντες ίξυπαρχής άλας δπως δράμωμεν, θεού συναιρομίνου, είς βοήθειαν αύ- |μέθα νά χρίνωμιν, . . τού, χαθά ίν τοιαύται: προγενεστίραι; περιστάσεστν τάς λεπτομέρειας τής ~;να!τ;χής διαφοράς, ή βιαίπραξαν xd. οί Αοίδιμο; προχάτοχοι ήμών. Τούτου μαρτύρησις αύτη τού άγίου Σιναίου είναι δλως άνυπδίνεχα σπουδαίως μεριμνώμεν νύκτωρ χαί μεθ’ ήμίραν,. στατος χαί πλάσμα χαί σόφισμα τής ίερότητος αυτόπώ; xd πότε ίξεστιν Ινα ή χατά Χριστόν άρμονία χρημα, ίπινενοημένη πρδς μόνον τόν σχοπδν τού νΑ ίπανί/.θη ίν τή ίερφ xd σεβασμίφ ixeivç μονή, μη­ δυληθή vi ύπεχφύγη τήν Ανοχήν είς δφα κατηγορεΤδόλως Αγνοούντις δτι συμπρ-.θυμουμίνην ίχομεν είς ται χαί βίψη δλον τδ ράρος χαί τήν μομφήν είς τούς τούτο πάντοτι χαί τήν ύμετίραν σεβασ,ιιωτάτην παν- δυστυχείς πατέρας, καί Ινα ή υμετέρα σερασμιωτάτη αγιότητα. Έάν δέ χαί προίχυψεν Αναβολή τις ίως παναγιότης χατανοήσφ τήν Αλήθειαν τών λεγομένων, τούδε, αύτη Αποδοτία μόνον είς τά Αλλεπάλληλα γράφομεν σήμερον τφ αύτόθι τού παναγίου τάφον μίτρα, δσα μέχρι αήμερρν ήθελήσαμεν νά μετίλθωμεν πανοσιολογιωτάτφ Αρχιμανδρίτη xd ήμετίρφ άντιπρδς είρήνευσιν τών, διαφεςομένων, xd ε£; τά; πο- προσώπφ χύρ Ίαχώρφ, ίνα χαταθέση τή ύμετέρφ λυειδει; συγχρόνως καί τού ίεβού ήμών ίνταύθα κοι­ 'άδεκφιχή χορνφή Αντίγραφα ίχτεταμίνης κρδ; ήμάς ίχδέό»<»ς χαί Αναφ.ράς, άςτινας ίσχάτως ή Ιερά νού ύποθίσεις, ίν εάς ούχ ήττον νυχθημερόν περί- Ulf. «I 8TNODI TUM HIEROSOLYMITANAE TC Μ MNAITICAE, 1866-1868 Μ s ΣιναΓπχή σώαξις lufâtK» πφός ήμάς ««* ** 6^tΑ κερίχλαστον έΊ«*»7ησιν «ίς τ£ Λ^Ηαιν τής διαμαρήώς θ.ηυθύναμεν έντ«Μ«ν «ρός τήν αδο«6 άανοσιολ^τΐτητ· ορός ΑνΑγνεεσιν,. «βέ σνγχρόν·; βιά νά τάς χαθυποβάλη καί τή ΰμετέρφ σεβαιμιιέτάτη κα*· . αγιότητι, καί δ'.αφεετισθή καί ή θοσκεσία «Αϊτής κορυφή Λ in τής -nirntn Αναγνώσαώς vqf πασών τών μέχρι τυρήσοιες, θέλε» κατανοήσει καθ’ όλαχληρίαν, κού udtta.ij Αλήθ«(α, a«2 χατά συνέπειαν θέλει σπ«ύσα ,φιλαβέλφας νά Απαντήση *p*c 4**« **ι* r*’>w τής, ήντινα Αναμίνομεν Ανυπιρθέτεες. ΤεΛτα μέν . , χαί aiftpa» «ίς Απάντφσιν μηδέν Μ Ιτφρον ίχαντες -j π«ραίνομενν τ^ν -λόγον, έξ«το$«νοι θεόθεν tA πανs Αγια αύτής έτη Cn π^είοτεη ύγιεινά καί x«v«vβάίμονα. . ' ■ ~ s y Έν- τή Αγίφ μόλει Ιερουσαλήμ, 1867 ίουνίου 15. } .> joOtt στυγερών ad φρικαλέα* τού Αγίου Σιναίου ‘‘nattqtfiptm. At/ttenu uni αότός Αφ’ (χυτού ,αύτοχαττΑφαος. ΊΙεχοίθαμεν λοιπόν, βτχ 0' ού ή σεβασμιεετάτη αύτής παναγιότης Αναγ|8σι πρώτον τά ivtlffnfa'teiia χαί dta χαί τήν έν τφ κορόνα * ζ χ • ' ~ '* ■ ”· SYNODUS HIEROSOLYMITANA RATIONEM IN CAUSA CYRILI.I S1NA1TAE IVDICANDATENENDAM DECERNIT ·< \ ': 1867 iaaii 18. Σήμερον ήμίρφ διυτέρφ τής ίβδομάόος xai \V τού μηνάς ίΰυνίου.τού χιλιοστού οχτακοσιοστού ίςηχοστοϋ έβδόμου σωτηρίου έτους, χιζεύσώ πατριαρχική συνήλθεν ίν τή μ«γΑλή τών iwjpàpx«<“* <^*ούβή ή τού Αγιωτάτου άπ-.στολιχού χαί πατριαρχικού τΑν Ιερο­ σολύμων'θρόνου Αγία χαί ιερά σύνοδος, σννιστα,ιίνη ίχ τών ίν τή Αγίφ πόλει ένδημούντων καν«(Λτάτ«»ν άγιων Αρχιερέων χαί πανοσιεετάτων Αρχιμανδριτών, τών κάτωθι σννυπογραφομίνων, ένεκα τής Από Βύο ίτών περίπου Αναφυείσης χαί μέχρι τού νύν έξακαλουθούσης διαφοράς μεταξύ τού κανιιρωτάτου Αρχιεπι­ σκόπου τού θεοβάδιστου όρους Χινά χαί τής ίιράς Σιναίτική; Αδελφότητος. Ιίροχαθημένης δί τής αύτοΟ ΦτιοτάτηςΜακαριότητας, τού Αγιωτάτου κατριάρχου τΑν Ιεροσολύμων κυρίου κυρίου Κυρίλλου,, έγένετο λόγος ίν έχτάσει ' κ*ρί τών λυπηρών αιτίων τών κροκαλ«σάντων, ώς μή ώφελε. τήν Ανωθι διαληφθιίσα» διαφοράν - χαί Αναγνεεσθένιων συγχρόνως «ίς ίκήχοον πάντων χαί τών ίγγράφων, δα a Απ' άρχής τής «ίρημίνι^ς διαφοράς βιήΰβυναν άχό κοινού χρός τήν αυ­ τού Οοιοτάτην μακαριότητα οί Χιναΐται πατίρας, ί8οξ· τή άγίφ καί Îtpf συνόδφ, πτρί πολν.ού χοιουμίνή τήν ίξομάλυνσιν, συν 8*$> άντιλήπτορι, τής π«ρί ής ό λό­ γος διαφοράς χαί τήν ίκάνοδον τής ήσυχίας χαί τάξιως ίν τή ί«ρά χαί στρασμίφ βασιλική μονή τού Φτοβαδίστου όρους Σινά, βχως χροβή άχό κοινού «ίς μίτραν άντί^ιον καί' συμφώνως τψ άπαραγράχτψ , ίχχλησιαστ.χφ βιχαιώματι τού άγιώτάτου άχοστολιχού χαί πατριαρχικού τών Ίιροσολύμών θρόνου ίκί τού κατά καιρόν άρχιιπισχόχου Σινά γράψή τή αυ­ τού πανιιρότητι τφ νύν άγίιρ Σιναίου χύρ Κυρίλλφ * ίν Κωνσταντινουπόλκ διαμβνοντι, Ινα τάχιστα χατίλφφ ίν τή άγία πόλ«ι χαί παραστχ*ή τή άγίφ συνόδφι, ίκί χαρουσίφ χαί Jÿÿipwv ίγπρίτων τι καί πληρ«ξουσί«ν ίχ τών τής Ύίράς Σινα'.τιχής άδχλφότητος, χαΐ^ ούτως άχό χοιναβ συζητήσωσ: μίν «ά αίτια τής δια­ φοράς, χροσπαΡήοώσι δί συνάμα·1μο£ύμ«ς έν κάαή τή κατά Χριστόν άγάχφ ποιήσαι ίχκ'.δών τήν ίριν χαί συνδιαλλάζαι, σύν ΙΗφ άντιλήπτορι, τούς διαφ«ρομένους ορός δόξαν Χριστού χαί «ύστάθτιαν τού ί«ροΟ κοινοβίου τού θτοβαδίστου όρου; Σινά. Επί τούτψ ίγίνττο ή παρούσα συνοδική κράξις χαί χαττστρώθη. μρδς ίνδ«ιξιν ίν τψδ< τψ !·ρφ χώδηχι τού άγιωτάτου άκοστολικού καί χατριαρχ.χού θρόνου τών *Ι«ροσολύμ«ν. Έν τή άγίφ χόλιι Ι«ρου-:αλήμ, ,αωξζ' ίουνιου ι»'. f ό Ί«ροσαλύ|·«ιν Κύριλλος. ' t ί Πίτρας Μιλίτιο.. • t ό Γάζης Ιίρρχόπιος. + ό Βν,θλιίμ Αγάπιος, t ό Λύδδης λιόφυτος, t 0 Σιβαστιίας Νικηφόρος, f ό Ηαβωρίου Γρηγόριος. t ί Φιλα5«λφιίας Ίωάσαφ. ό άρχιμανδρίτης Νικηφόρο;, ό σχιυοφύλαξ Σιραφιίμ. ο δραγουμάνο; Ά-θιμος. ό άρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, ό άρχιμανδρίτης Διονύσιος. Καί ήμχίς χθίς ίνδημήσα>τ*ς ίν τή άγια πόλιι, άναγνόντχς καί ίπιδοκιμάσαντ«ς, προσ;πογράφ-.μ«ν τήν άνωτίρω κράξιν. ,αώξζ* αΰγούστου χδ' t ο ΙΙτολιμαΐδος Ίωάσαφ t 4 Ναζαρίτ Νήφων. SYNODUS HIEROSOLYMITANA GREGORIO CONSTANTINOPOLITANO ■ 1867 iunii 91. 0 1‘νβστή, παναγιώταττ δέσποτα, ί»πάρχ*ι τή σ«- P ούδινός ίχτοττ έφασάμιθα πόνου καί ζήλον, ΐπως βασμιωτάτη χαί θασφρουρήτφ σου κορυφή ή άχό δύο δυνηθώμαν χοίήσα: ίχκοδών τό ίνσχήψαι χαχόν χαί ήδη ictpixou ίτών άναφυαίοα, Ας μή &φ«λβ, χαί μέχρι έπαναγαγτίν έν μέσψ τών διαφ«ρομίνων τήν χατά σήμιρον ({ακολουθούσα δ«νή καί σπαραξικάρδιος δια­ Χαρατόν Αρμονίαν μαχρόν άν «ίη «ΐπτίν όσους χατφορά μιτκξύ τού ίιρβτάτου άρχι«πισχόχου τού θοο- «βάλομαν καμάτους ώς κρός τόν σντήριον χαί θτοφιλή βαδιστου όρους Σινά κυρ Κυρίλλου καί τής ί·ράς τούτον σκοπόν, Αλλ" ούδέν δυστυχώς ήνύσαμιν διότι Σιναίτιχής άδολφό-.ητος. Ό μισόκαλος où βιέλιπ«ν οί μίν πατέραή πικρά Αιίχοτα διιτραγφδουν παράπονα Ινα χαί έν τοί; έσχάτοις τούτοις χαί χρισιμοοτάτοις κατά τού Αρχιεπισκόπου αύτφν καί μόνον αίτιον τού καιροίς διαταράξη τήν χατά Χριστόν Αρμονίαν έν μόσφ κακού ίθτώρουν καί αορίστων τήν αυτού ίιρότητα, ή τού Αγίου ίκοίνου σκηνώματος καί κτριαγάγς «ίς κίν­ δέ αύτοΟ Ιιρότης έχ τού έναντίου πάσαν έρριπη τήν δυνον προφανή τήν ίχ παλαιτάτων χρόνων διά τ« τήν «ύθύνην έπί τούς πατέρας. Έκ τής σφοδράς τούτης . Ιστορικήν θέσιν χαί τόν έν βασιλίύσι χτίτορα τόσον άντ«γχλήσ·Μς ούκ ήν δυνατόν π*ρ:«λθ«ίν τό κακόν γτραράν χαί ατβασμιαν ίχιίνην μονήν διά τρι τούτο «ίς τέλος καί Αποδαιχθήναι καί τήν άλήθτιαν διό ήμιίς μ«τά τών έν τή άγίφ πόλοι ένδημούντών Upoo- καί ίδοξιν "ήμίν, Ίνα προσπαλέσωμιν ίνταΟθα τούς τάτων Αγίων Αρχιιρέων, τών έν Χριστή» ήμ«μ» λίαν διαφχρομίνους χαί χαταβληθή Από κοινού ή δέουσα Αγαπητών Αδολφών χαί συλλειτουργών, καί λοιαών χροσπΑΗια πρδς «ίρήν«υσιν. Έγραψ* λοιπόν μονοτών άκαρτιζόντων τήν π*ρί ήμάς Αγίαν καί ί«ράν μερώς χαί έπανειλημμίνως ή ήμών μ«τριότης πρός σύνοδον, μιτά θλίψοως μτγάλης ήχούσαμιν έ{ αύτής Αφφότιρα τά μέρη, χαί τό μέτρον τούτο προθύμεες Αφοτηρίας τήν πιρί ής ό λόγος διαφοράν έφ’ φ χαί ήσπάσαντο οί πατίρ«ς, μόνος δέ δ Αγιος Σιναίου; SYNODI TVM HIEROSOLYMITANAE T* SLN ΑΓΠΟ AE. iM6-»te «φήρχρτο ta <χγή· tv τοσούτφ Λ»«χώ πρτ,ήγττυ,Α θρύνου, »ρ^ώμ«ν «<; <ρ*«»λ»)τ.ν ΙνταύΑβ τής «ύ«6_ ή Σινβίου ** ττνβν avriftv^ ta ή kpAxai ΙαρΑ ««i ββσιλιχή βασιλιχή tacivr, tacivr, μονή μονή if Cf »«σ«ν θββά* «ίς «$» τδ τδ χΛ· χΜ· Μτητος νΑ λος τού χρημνοΟ χάί ή Σινοίτιχή Αδαλφότης «ίς τήν «Αν τής ΣίνβΤπχή; άβίλφότητος, ίο·; χαρχοτχδώΐΐν Ισχάτην πάριχλΑοΟσβ- Αμηχανίαν itappA; ϊ{«λιπΑρ«ι ΙνταύΑα χαί συζητηΑώσι μίν Απδ χοινού τά «Ατια • ^οήΗιβν _____xai im- τής διαφοράς, χατιψληδή Μ σνγχρόνβς 4μ-.Λμ«»ς ήμάς Α«ίχοτ», δχ«·ς δράμώμιν «ίς ΐψός («ροδιχαστής \ιφοσχΑ»«α tv χάση τή κατά ΧρισΗν Αγάπη πρδς τηρίιη τής ίήράς αύτών μονής ώς vtat' ούν ούτ»; Αχόν*** 8<«Τ«ρομίν·» / τών ΣιναΤτιχών διαφορών. ~ Έχ! τούτφ λοιχδν, χβναγιώτβτί/Βέσποτβ. βι«υ*ύτώί, συνιιδυίο ή" ήμών futffirfli'ràv μέγαν χίνδυνον «ίς Βν ««ριίστησον τά Σιναίτιχ^ χβΐ συΑισΒ-ανομίνη νομιν σήμαρον συνοδιχΑς τήν παρούσαν χρδς τήν βτι' «αθήχον ΗχΓν ίπ«μρήνώι, Ιγραψ« τή ΙδτοΟ λή-* ύμάτιρον ί«ράν χαί taomoicv παναγιδτητα χαί tv γοντος πρίςτήν ΰμ«τάραν σ«βασμιβτάηην Χοναγιάτητα, πρώτοις ptv ΙξιριυνΑμιν παρκΛουβάστνΗ τ» κατ' «ίδοποορύβα ίιι fcx6x«r προσχχώς γράψαι συνοδιχΑς’ αύτήν ίΗοδαψιλίστα αίσια, «ύαγγιλ^δμινο; συράμα I πρδς τήν αυτού Ιίρδτητα, χροσχβΌύσχ'αύτήν μττα- βτι χχί ή^Ης tvroGta «i Ιχομιν τή τού παναγίου » βήναι χροσβχιχώς ^Ιίαύθα πρδς ίξομάλυνσιν, s*toO χαί ζώοβόχου τάφου χάριτι- Κτχ U τδν σχδχδν τής ___ ____ τή; _μ«;αξΰ ... αυνοντιλβμ^ανομάνου, τής αυτού παρούσης «ρίτητος Αν«πΐ'.ινθύντ»ς πρδς τήν σι^οσμίώτΑτην «ύxal τής Σινβ'.τιχής Αδ«λφ4τητος διαφορΑς- τούτου οδνΓ τής «ορυφήν, Αφούμιν. αυγήν tai xetvoô, βπ·; μ*τ«· Ιν·χ* συν«λ·4ντ«ς χ«τ’ «ύΛς συνοδιχΑς, Uaipquv κίμψν,τβι n«p’ ίβυτή τδν tfitn Σ:ν«ίου xai ίγχ'ΨΊ On' δψιν »4ντ· τ4 in' Αρχής τής ίιχφορβς τχύτ,,ς τήν ίοώχλι-.ττον xai ουχχρδνβς κοοτρίψή jial «ροΒιβ^έξβντχ, ivavvwoiHvwv ουγχρδνβς «ίς Ικήμοον Β ροριχβ» τήν χύτοΟ («ρδτητχ, [va ιτιιί’-ήνιος «ίς τήν Αρχής οχ«ύση ' μ«τ«ataotv x«d β< «»ν'tSv Ιγγρίτων τών ip ·,ρ«·ντ«ον τήν φχ,νήν τής ‘ ΙχχΛηα.σον.χή; - —του "" tv λόγφ îiapopatv τί κΜντίΡΐή μιτά τ^οοοχής δ«ής βήνα: χρόσώχιχώς δσον τάχιστα Ιν#βδ« ·ΐς τήν άγ αν κ1«£ατης 4χρο*α4μ«νο: χχ! τχρήΐώς συ-χ«ψΜμ«νοι, πάλιν ίντδς αύτού τού προδ«χΑΚ Ιουλίου μήνις **" Bixarx χαί συνιτλ ϊχρ:νχμ«ν nivt*·' δοβ δ.ινΤιΡγδ,Αηοχν αποφ«ύχτνς. Τούτο μάν Ini Λοοούτον Ιξαιτούμ«*α nap! tpon·; Τής n«p! ής 1 λίγος διβ<ρορ«ς· χρίτ.ον βέ napi χυρίου τά ·τ»] τής ύμιτίρας σ«ρβσμι·τάτης Μ συγχρόνου ήγηο4μ«>>β, Τνα 4χδ xtxvoO, Ουμρών»; παν«γι4τητος βτι κλ«:στα. ί>γι«ινά χα! πανιυ’.αίμονα. . τή> ίηαρβγρχπτψ ΙχχΛΤ(σ:τστιχφ β(χ«ιώμ«π τού ϋγ:««Κν τή Αγία πολ«; Τιρουσαλήμ, 1867 ίουνίου 41. τίττυ ίηοστολιχ-.Ο \χ^ ηχτ;ιχρχιχοΟ τών 1«ροσο'.ύμι·ν 41 V HYNODV8 H1EROSOEYM1TAXA CYRIL1.O MONTIS MINAI 1867 iunii Ό. τής ί«ρΑς Σινβίτιχή. άδιλφίτητυ;, xai ο5τ»ς άχδ χοιVCO Ιν φό^φ θ*0ύ χαί ίν χάση Τή χατά Χριστδν άβιλφιχή Αγάπη δξιριυνήοβμιν πρώτον τά αίτια τής ϋχαρχοϋσης μ«ταξύ ύμών διαφορά;, χαί «ίτα συνάμα κροοπβθήόώμιν χοιήσαι έχχοδών τήν ipiv τή ^οηθ«(φ , Meti τήν Ιριυν^ν τών taooi'-των τι xxi ι«ρι*- τοΟ ύψ’στου χαί βυνδιαλ/άξβι τήν αυτής ίιρίτητα σχουδ4στο»ν ήμίν βίβΐών τής άδχλριχής της άγάπης. μ«τά τής ί«ρά; ΣιναίΓ.χής άβ«λφότητος πρδς δδξβν σπ«ύδομ«ν «ϊδοποιήοαι χύτή, δτ: ή ήμών υκτριόττ,ς χαί ή χ«ρί ήμΑς 4γί* xai I«pi τύνοδος τοθίχ> ήμίς τοΟ «ίρηνάρχ-.υ θιοΟ xai r)ori>*«iav άμα χαί βύχλβιβν τής ποινής υμών ί«ράς μβτανοίας Ιδού 4 λδγος, ίβοί» Αγίώτίτου ίκοοτολιχοΟ χχ! Γ.ατριαρχιχοΟ ί*·ρόνου τών ό θαοφιλής χα! αβτήριος σχοπός, Ιν Xp-.orf Αγαπητά Ίβροβολύμων. ϋπ’ δψ’.ν Ιχουοχ χρό κολλοΟ τήν μχτχζΰ άδ«λφϊ, δι ίν j^/jupov συνοδιχώς χινοΟνΐ«ς τδν θά­ τής ί«ρ4ττ,τός της xa: τής ΣινβΙτιχής ίδ«λρδτητος λαμον γράφομαν'ΑςΑ τής χαρούσης πρδς τήν αήν ύφιτταμένην λυχη^ίν β αφοράν, -jf' ής xa; χινδυν«ύ«ι άδίλφιχήν («ρίττ,τα. Ait χα! ούδαμίαν Ι/ομ«ν άμνά χτιταοτραφή, δ μή γίνοιτο, τδ Ι«ρδν τοΟ Αιοβαδίττυυ φψολίαν, βτι Ιπ«ιδή ίπισης χα! ή ί«ρίτης της δυσχ«δρ-.υς Σινί χοινδβιον, Ιγνβ προβήνβι ίηδ χοινοΟ ούν ρα;ν«ι χαί aSmîto: έγχαρδί·; διά τήν παρούοβν 8χψ άνττλήπτορ; «ίς μίτρα διχλλχχτιχά xa; βώτήριβ. σπαραξιπάρδιον τών ΪΛναΙν.χών πραγμάτών χατάαταKai δή σήμ«ρον ουνοδ-.χώς συν«λθοντ*ς συνχλ'αλήοαμιν σιν χαί ούχ ήττον ίπικοθι! χάντο»ς «ίρηνβύσβι μβτά it έχτάαι xai συνβτχχψάμί^α ώρίμ«·ς η«ρί τών λυ­ τής !*ράς αυτής ΣινΜτιπής άδ«λφδτν,τος πρδς σ·τηπηρών αίτί««ν, ix«p, ώς μή ώρ«λ«, χροΰχάλ«οχν μ«ρίαν τής ποινής ύμών ίιράς μιτανοιας, ούβ«ρίαν, ταξϋ ύμών τήν π«ρ: ής δ <όγος διαφοράν άναγν««λάγομ^ν, Ιγομ» · άμφιρολίαν. δτ; μ«τά χάσης σπουδής oiHvtwv δέ συγχρόνβς «ίς «ττί,χοον χίνττον χαί τών xai χαράς θάλ«·. σπ«ύο«ι να μιτχ’.ή πρδς ήμάς «ίς τήν άγγράφνν, βοα άχ άρχής τής στατ«βς άμφότ«ρχ τά άγίαν Γ.δλιν ΐνχΧοφ«ύχτο·; ίντδς τού προσιχοΟς Ιου­ διαφ«ρόμ«να μέρη διηυΑΰνατι πρδς ήμΑς, χαί σχουλίου μήνις. Μή άμφψάλλονης βτι ή άδαπφιπή της δαίώς τδν νοΟν χαί in! τά Ιν αύτνίς δ ΧΛαμ^χνόμχνα D Αγάπη προθύμβς ϋπβπούβίΐ «ίς τήν φ«νήν τής ΙχΙχιστήοαντ»;, Ιγνομχν βυνοδιχώς, 1τ« δή ιτ«ρ: ηλ«!χ^ησαστιχής της Αρχής ώς τίχνσν κ«ιθήνΜν, κ«ριττδν στου χοιούμινοι τήν ίξομάλυνοιν τής μ«ταξύ υμών χρίνομιν νά έχτχνθώμχν πχριοοόταρον Μ Avnxuptvou, λυχηράς τούτης διαφοράς, δχβς συμφώννς τφ χχαραούηνος Ιπίσης χαί ή ί«ρότης της συν«μβ·άν·τ«Β olxotav γράχτφ ίχχλησιαστιχφ διχαιώματι τοΟ χα>* ήμά; τήν άπαρ«υτι,τον ΑνΑγχην. Τούτα μάν tai τοβοΟτον άγυατάτου ΑχοστολιχοΟ χαί χατριαρχιχοΟ τών 1«ρομηδέν Μ Ιτ«ρον Ιχοντας. π«ραίνομ*ν τδν λόγον Ιξαιοολύμών θρόνου, γράψ««μ«ν άχδ χοινοΟ πρδς τήν τοΰμ«νοι παρά χορίου τά Ιτη αύτής βτι πλ«ίστα χαί Αδαλφιχήν αύτής ίιρότητα χαί κροσχαλάοώμ«ν χύ-.ήν οοτηρίώβάστβτα. [να τάχιστα χατέλθη ΙνταΟΑα tv τή άγίφ χόλ»:, ivta Έν τή Αγία π4λ«ι Ιερουσαλήμ, 1ββ7 ίουνίου ÜI. χροσχαλ|αομ«ν ώσαύτος ουνοβιχώς χχί τίνος ix. τών Ι«ρώτατ* άρχιικίσχοηι τοΟ (Ηο^βδίστου όρους Σινβ xai ύπέρτ-.μ», ;ιών διδ τοΟ ένταβ^α ήμττήρου έξάρχου χαί ήμών κατά πναΟμα υίοΟ λίαν Αγαπητός δσιιατάτου πρτττοσυγχέλλου χύρ Ζαχαρίου. ΤαΟτα λοιπόν, δσιώτατοι πατέρτς, φέροντας σήμαρον αί; γνώσιν συνοδιχώς τή ύμών δσιβτητι, αύχδμαώα έν πρώτοι; χαί αύλογούμαν πατριχώς πάντα; ί*μΑ; χαί *« σννέχαιαν’ ένταλλβμαδα tv» Αι«κ<ρ>έτ«ς ixττ&σητα μττδ ζήΧου χαέ σπουδή; τδ έξής. ΙΙρΑτον δσοι αδρίσπασδα ΑχΑμ* αί; τδ Ταρδν μοναστήριον χαί βσοι χΑτ» αί; Τζουβανίαν, vi συνέλδήτα χατΑ μέρος αίς σώναξιν καί σνσχαφδήτα ώριμο*; αί; τδ If χα! di τδ Αλλο μίρος χτρί πάντβν δσα ίιίτραξαν έξ δχαρχή; , "ματαξδ 6μΑν χαί *αοΟ ΰμττίρου ΑρχιοπιβκόπΟυ ad σημα^δβητα τΑ πάντα σαφώς χαί χα*πρώς ίν πρδς έν αί; χάρτην βαύταρον vi σημαιώσητα έν χαταχδγφ χαί Απάσοκ τΑς δια^δρήμ; ζημίας, δσα; έπήναγχι τφ ίαρφ υμών χοινοβίφ ή ιΜοΟ ίαρβιης, Αφ' δτο^τΛχέβη αί; γήν (θρόνον χαί- συγχρόνως νΑ χαταστρώιηττ όνομαστϊ χαί δσά lapi χαιμήλ^α χαί χρήματα Αφήρασιν αδτοΟ ίαρότη; έξ Αμφοτέραον τών. ίορών.σχαυοφυλαχ'οον Αφ' ού βέ ταΟτα πάντα Μσήτα έν τάξοι καλή, vi τδ δπογράψητα σύμπαντα; οί έπάνω χαί χάτ» Αδτλφοί Απδ μιχροΟ Ιο»; μαγάλου, χαί συγχρόνο»; νδ παταστί,σητ* έχάνν χα! κάτι» μίαν προαοορινήν χυβέρνησιν έχ τών συνοτωτέρων χα; χρηστοτέρων Αδολφών, έπαιτα νδ ήοδα έτοιμοι, ώστι <β#ί>ς Αμα λάβητα παρ' ήμών τήν πρώτην τηλαγραφιχήν διαταγήν, νδ σπούσητα νδ μοταβήτα πρδ; ήμ<; έντοΛ#·*· τήν δέ Itpiv τούτην πρασβιίάν ,Ήλο'σσιν Απαρτίζαι Αναποφιύκτο·; τδ έξή; πρόσωπα- ό έπάνιο σχιυοφύλαξ χίφ Γρηγδρ ος, < ό τότι διχαίος χύρ Κύριλλος, t δσιώτατος Αρχιμαν­ δρίτη; χύρ Κύριλλος, ό όσιώτατο; έν. μοναχοί; χύρ Ιάκωβο; .χαί ό τής Τζουβανι'ας σχιυοφύλαξ, tî δυνα­ τόν μι-αβα(νοντι; δέ ένταΟίθ* οί Αδαλφοί ούτοι ΐΗλουσιν tÎoiai έφωδιασμένοι παρά πίση; τή; Ανω χαί κάτω ΕιρΑ; συνάξα»; διά πληραξοι/σίου γράμματος, χαί ένταυτφ δίλουσιν c!o>ai λίαν χαλώ; πιρί πάν­ των πιπληροφορημένοι. δπ"»ς φμάσαντι; ai; τήν Αγίαν πόλιν αισίως παραστα,Ίώσιν έν φόβφ ΙΗού χαί έν χαδαρφ τή> συναιδότι χαί μαρτυρήσωσι μιίΚ δρχου πάσαν τήν Αλήθαιαν ένώπ ον ημών χα! ένώπιον τής Αγίας συνόδου’ διότι δίν ιηρδχιιται πλέον, άδιλφοί, π<ρί λόγων χα! φωνασκιών ματχ'ων χα: άνωφίλών, Αλλά π*ρ! έργων Αληθινών χα: πραγματικών πρδ; σ-,ιτηρίαν τοΟ άγίο-ο ύμών ιχηνώματος. Τούτα έντιΐλόμτδα συνοδικό»; διά τή; παρούση; τή ύμών όσιότςτι, χαί οϋτω >*έλνι πράξιι έζ Αποφάσνω;- χαί άμα προσκληΐθήτι, νδ ώσιν έτοιμοι χατδ πάντα οί πιρί ών ιιπομιν Ανωτέρω άδιλφοί ti; τδ νδ μχταβώσιν έντούρα, φέροντι; μιί*·’ ία ,τών και πάντα τδ έγγραφα δσα διατάττομιν νά συντάςι,τι Απδ κοι­ νού* έτ«ρον δέ μή Ιχοντι; πιραίνομιν τδν λόγον, έξ-, αιτούμ*νοι, χαί τ δ λοιπά. Έν Ίιρ-.υσχλήμ, 1867 ίουνίου 29. 43. ACTA PUBLICA A 8ΙΝΑΙΤΙ8 EDITA * 1867 menM ialio. xai μ«τ' αύτής Απ*φήνατο. ώ; χα! τδ Απδ x8' ίουνίου A’·». Ζήμιρον, έρδόμην τοΟ μηνδς ίουλίου έτους σωτη­ τρέχοντος έτους πατριαρχικόν χαί συνοδικόν γρά,-μα D πρδς τήν βασιλικήν ταύτην μονήν έμφαίνιι, προ σκα­ ρίου 1887, ήμέραν παρασχιυήν χαί ώραν δακάτην πρδ μφημβρίας, δ πανοσιολογιώτατος διχαίος τού έν λών d; Ί<ροσόλυμα τδν τέω; Αρχωπίσχ'.πον Σινχ'ου Κουβανή ί·ρο<ν >χα»ιδρύματος τή; «ώτοχρατοριπής Κύριλλον ώά έντ*λλόμ*νος σιγχρόνω; !να μιταβιύσιν έχαί πατέρα;' τινέ; έξαρχικώ; χαί πχρ*υρ<3ώσ;ν ώ; τΜ Αγίου χα! ωΛβαβίστου δρου; Χινά μονής Αρχι­ μανδρίτης κύριος Κύριλλο; συν*χάλ*σ« γέναήν τών πληραξούσιοι τής μονή; έπί τή διχχπαραιώιΜΐ τή; έχπατέρων συνέλχυσιν, ήτι; συνιλ*νθσα συνισχέφώη έπί χραμοΟ; διαφοράς. ' ΤαΟτα ούν ύπ' δψιν λαβοΟσα ή τών πατέρων όλομέλαια συνοσκέψατο τάδιτού έξή; Αντιχάιμένου. Έπιιδή τδ μνησώέν έπίσημον πατριαρχικόν χαί Ή όλομέλκα τών πατέρων τής βασιλική; τοΟ £ινά μονή; πρό τινο; χρόνου ένήγαγαν ένώπιον τού μαχα- συνοδικόν γράμμα ΙΗωραΓται ώ; Αγγιλο; τής Απαλαυριωτάτου πατριάρχου Ί«ροσολύμων κυρίου Κυρίλλου, δορώσιως τής μονήν δέον δέ ή ί<ρΑ σύναξι; χαί ώς δικαστοΟ νομίμου κατά τδ; Αρχαία; διατυπώσω; λοιπή τών πατέρων χοινότης, συμμορφουμένη τοίς έν χαί προνόμια έπί τ-ιγχανουσφν διαφορών Αναμέσσν αύτφ, προβήναι αίς τδ παραιτέρωΈκίίδή χα! έπάναγπις, προχιιμένη: τής διαδικα­ Αρχ κπισχόπου καί τών πατέρων τοΟ δρους Σινώ, τδν τέως Αρχιιπίσχοπον Σιναίου Κύριλλον κατηγορούμινον σία; έξ ή; έξήρτηται ή τής μονή; σωτηρία, πέμψαι έκ! διαφόροις Ανόμοι; πράξισι. Τήν Αγωγήν ούν αίς τήν Αγίαν πόλιν τούς αίτουμένου; πληροξουσίους, ταύτην χαί τΑς διχαίος τών πατέρων αίτιάσαι; λα­ ού^ινας δίον ιίναι τών έν διαχονίαις έπισήμοις διαβών ί»π' δψιν δ μακαριώτατο; πατριάρχην συνακρό- ταλούντων, σωφρόνων, νουν«χών, έχδουλαύσαι; παρατησαν έν τή Αγίφ πόλη πατά τδ «ταγμένα σύνοδον σχόντων, τΑ δέ διατρέξαντα σαφώς ιίδότων καί 6πδ Ml SYNODI TUM UIRROeOLTltRAJlÀB TUM WNÀmCAK 1MA-1MA TO τΑν αϋΦαιραοιΑν τού τέως Αρχιεπισκόπου πολλ* τ* * Τζουβανίαν καί ώσιν ΙτχΚμοι ν* Αναχωρήσωσι. ματ* δαινά παΦόντων, ό δ' ΑριΦμδς τΑν κχμφΦησομένων τΑν έτέρων αληραξουσίων αίς τήν Αγίαν πόλιν. « πληραξουσίων St* τδ σπουδαίόν τού πρΑγματος ούδα- · ΆρΦρον δ·» ' μεής κρέπιι ν* lÿvai κατώτερος τΑν έξ λαμβανομένεεν' '0 δικοέος τού ίιρού μοναστήρίου Φέλαι συγχαλέσω ' έχ τΑΓ Ανω τε iv τφ Ιερφ μονεατηρίφ χαί ένταύθα γονικήν τΑν πατέρων συνέλαυσιν, ήτις έγχρίνασα τ*ς πατέρων κατ' Αναλογίαν'Επειδή μέλος τής έξαρχίας ταύτής πρέπει Αναγ- παρούσας διατόξιις, προσυπογράψω όνου έξαιρίσοως, ■ χαίεες ν* Απστελή χαί ό το^Ιερού μοναστηριού σχευο- τ-.Φαίόα καί '4πδ τ*ς ύκιγραφΑς τήν - μαγΑλην τής φύλαξ Γρηγόριος χαί 6' οικονόμος αύτού, χαί έκειδή μούής σφραγίδα καί καταχωρούσα τδ «ραχπχδν τόδα τού πρώτου μή δυναμένου χπ*-τ* χετταστεττιχ* ν* iv τφ χώδηχι. ' . ΆρΦρον ύ·». έξέρχηται τής μονής, iv τοιαύτη ίμεες περιπτώσω σπουδαιοτάτη τιγώσιν Απατα·. *ί βτατΑξτις καί ή Δύο ήμβρας πρδ τής Ανα/ωρήσαως έκαστος Απερχομένων πληραξουσίων Φέλαι Ακοκατκστήσαι δι’ Απουσία αύτού έπιτρίπεταιν 'Επειδή μετ* τήν Α.αχώρησιν τούτων πρέπει αί ίδίου αύτού πληραξουσίου γγ Αίματος τδν Αντικατα­ j ούτω μίνουσαι χιναί δέσεις iv τή τής μοκήρ- διοι­ στάτην αύτού χαί κοινοποιήσω τήν βούληλ» αύτού κήσει ν* χαταληφ«ώσι προσωρινώς μέχρι, τής έπι- · τούτην τή ί«ρφ συνΑξαι, έγχαιρίζων τφ ΑντιχαταστΑτή στροφή; έκείνων, βιοριζομένων έτέρων, οϋτω δέ ή τδ ίδιαίταρον πληρεξούσιον γρΑμμα. διοίχήσις τών πραγμάτων τής μονής Αχολοοδήση τδν Τδ παρόν έπίσημον πρακτ-.χίν καταστρωμένον έν ταχτικόν αύτής βούν Ανευ ούδεμιάς βλάβηςΒ τφ ίαρφ τής μονής χώδηχι. σασημασμένον δέ τή με­ Επειδή πάσα ζ ηφθησομέχη Απόφασις πρέπει ν* γάλη τής μονής σφραγίδι, ύπσγραφήσαται ύπό τα τής φέρή χαί τήν έγχρισιν τής Ανω ίερίς συνάξιως χαί χΑτω χαί Ανω όλόμαλαίας τών πατέρων. λοιπής τών πατέρων χοινότητο;· Έγένατο, ένεχρίΦη κβΐ ΑπαφασίσΦη έν τφ κατά ΚΑιρσν ΣιναΙτιχφ τής Τζουβανίας χαΦιδρύματι. Δ ιά ταύτα. ή ιερά τών πατέρων σύναξις συν τή ^ Ιουλίου ς’, έτους σωτηρίου ,αωξς'. λοιπή τών ένταύθα πατέρων χοινότητι, ματ* σχέψιν ιαθείαν χαί ώριμον, παμψηφιί Απεφάσισε χαί ΑποΗ έν Τζουβανίφ όλομέλαια τΑν πατέρων. φασιζιι τάδεΔίκαιος Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. Άρθρον Ι»>·. Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. bl σταλησόμεγοι εις τήν Αγίαν πόλιέ Ιξαρχοι πλη­ Ιίρωτοσύγκαλλος ΆνίΗβος οικονόμος ΣιναΛης. Πρωτοσύγχαλλος Κορνήλιος Κοσμίδης Σινόίτης. ρεξούσιο: έσ-.ντα: οί έξής- έπ μέν τής Τζουβανίας οί πανοσ.ώτατοι Αρχιμανδρίτης Κύριλλος'Ροχίδης, πρωτοΙωσήφ π;ωτοσύγχελλος Σιναίτης. ίίρωτοσύγχελλος βαοδόσιχ Σιναότης. βύγχ,ιλλος Κορνήλιος χαί ιερομόναχος Πορφύριος, συμ­ περιλαμβανομένου χαί τού έπ' αύτφ τούτη» έν ίεροΙΙορφύριος ιερομόναχος Σιναίτης καί πληραξοϋσιος σολύμοις διαττλούντος έξαρχιχώ; πρωτοσυγχέλλου Αρχιμανδρίτου Νεοφύτου. Ζαχαρίου, ia δέ τού ιερού μοναστηριού οί όσιώτατω Ιίρωτοσύγπελλος Πολύκαρπος Σιναίτης. σχιυοφύλαξ Γρηγόριος χαί ό οικονόμος αύτού 'Ιάκω­ ΚωνστΑντιος Γεωργίου Ιερομόναχος Σιναίτης. βος μοναχός- οί πληρεξούσιοι ούτοι έφ.διασθήσονται Διονύσιος πνευματικός. τ-.'.ς Αναγκαίοι; έπισήμοις πληρεξούσιοι; γράμμασι, ΠαρΦένιος ιερομόναχο; Σιναίτη;. σεσημτσμένοις τή μεγάλη τής μονής σφραγίδι χαί Φιλόθεος μοναχός Σιναίτης. όπογεγραμμίνοις άνεξα ρέτως ύπδ τών Ανω τα χαί Σκαυοφύλαξ Μακάριος. κάτω πατέρων. Γεράσιμος ίεροδιάχονος Σιναίτης. ΆρΦρον ύ®·. Νικόδημος ίεροδιάχονος Σιναίτης. Αμβρόσιος μοναχός Σιναίτης. Οί πληρεξούσιοι ούτοι Απερχόμενο; διορίσουσιν. Ήοαίας μοναχός. «ίς τάς μενούσας κενάς δέσεις έκαστος ίδιον πλη­ Μακάριος μοναχός Σιναίτης. ρεξούσιον προσωρινόν, δντινα Αν· έγκρίνη. ίνα λαμΔι* τδν Αγράμματον Αγάπιον μοναχόν Αμβρόσιος. βάνη μέρος έν ταίς συνδιασκέψεσι τής ίεράς συνάξειες Γεώργιος δόκιμος Σιναίτης. ή έχτιλή τά χρέη τής διαχονίας, έν ή τυχόν ίτέταχτο Χρήστος δόκιμος Σιναίτης. ό διορισ^αίς πληριξούσ.ος. Δημήτριος δόκιμος. 'ΑρΑρον δ·». (Τ. + Σ.) Άφ' ού ό σχαυοφϋλαξ τού Ανω ίιρού μοναστηριού έπράν.η τά Αναγχαιούντα πρός χρήοιν τής έχπ).ησίας Ημείς, ιερά σύναξι; καί λοιπή χοινότης τών iv σχαΰη ύπ' αύόύνην τού ixat διχαίου χαί γένηται ή προσέ,κουσα καταγραφή τούτων, ή έχει ίαρ* σύναξις τή βασιλική χαί ίερφ τούτη μονή άσχούντων πατέέχ συμφώνου χαί ματ' έχαίνου *έλιι προβή αίς τήν ρων, συνηΟροισμένοι αίς γονικήν συνέλαυσιν, λαβόντας σφρΑγισιν τών σχαυοφυλαχίων, αφραγιζόντων ένί*·«ν 5π' δψιν τά; έν τφ Ανω πραχτιπφ ΦατΑ{<ις τής g μίν τής ΙαρΑς συνίξαως tit τής μιχρΑς τής μονής Ιεράς' συνείξεως χαί λοιπών πατέρων iv Τζουββνίφ, σφραγίδάς, ένόαν δέ τοΟ ίδίου σκαυοφύλαχος δι* τής έγχρίνομεν χαΦ' όλσχληρίαν τά περιεχόμενα, πρός ένιδιαιτέρας αυτού σφραγίδάς. Έννοαίτα: δέ δτι κατ* βειξιν δέ ύπογραφόμεΦα. τιΦεμένης καί τής μεγάλης τδ ,δαύτιρον Αρ^ρον τού βρόντος πρακτικού χαί δ τής μονής σφραγίδας. σκαυοφύλαξ Γρηγόριος καί 6 οικονόμος ΊΑχωβος ΦέΈν τή ίερφ χαί αύτοχραταριπή μανή τού Αγίου λουσιν Ανττπαταστήσιι Αντιπροσώπου; αύτΑν προσω­ καί θεοβαδίστου όρου, Σιν* τζ ιφ’ Ιουλίου ρινούς έν τή tap* συνΑξαι, αίς ήν Απόχιιται διορίσαι τή βουλήσαι καί έγχρίσκι τοΟ τα σχαυοφύλαχος Γρη- Ή iv τφ θεοβάδιστη» tptt Σιν* τής ίερώς μονής όλομέλεια τΑν κεττίρων. γορίου χαί οικονόμου Ιακώβου τδν προσωρινόν τού μοναστηριού οίχονόμον. Άρόρον *·>·. Ό σκαυοφύλαξ Γρηγόριος χαί ό οικονόμος ΊΑχωβος ματ* τήν λήψιν τού παρόντος πρακτικού χαί έγχρισιν αύτού ύπό τής Ανω τΑν πατέρων όλομαλαίας, έκτέλασιν δέ τΑν έν τφ τρίτφ ΑρΦρφ διατΑξβων, *ντέλλονται ίνα Αναυ Αναβολής χρόνου χατίλδωσιν ι αίς ΆνΦέμιος Ϊιχαίο; Σιναίτης. Καλλίνικος πρεετοσύγχελλος Σιναίτης. Γερμανός πρωτοσύγχελλος Σιναίτης. Γρηγόριος σκαυοφύλαξ Σιναίτης. Ιάκωβος οικονόμος Σινεάτης. At* τδν Αγράμματον ΠαρΦένιον μοναχόν Ίάκα^ος. Γεννάδιος Ιερομόναχος Σιναίτης κληρεξοόιχος. ΕδΦύμιος ίερομόναχος ΣιναΤτης σκαυοφύλαξ. ■'ί ■ n STMODI TUM HOBOeOLYMJTAMAl TUM 8DÎAITICAI, IMA-li 7» Ίωαρνίκδ; μοναχός ΣαρραΤος. ' -ν. Δ προνομίων τής μονής χαί Sv^vtoAv τών tiMutfAg** Διά τόν Αγράμματον ΐαοίον μοναχό* .'Ιάκωβος. τής Αδελφότητος, όρίζον Μ τόν χόχλον τής Ανορρίας Ιώβ μοναχός Σιναίτης. ‘ ένδς έχώστσυ, Αρχιεπισκόπου το. sat συνάξεω; χΜ ,-Κωνστάντιος μοναχός Σιναίτης. Αδελφότητος λδιπ% συνελόντι β’ είχΜν, «β* ί « Λ Γαλαχτίων μονίκχόά.Σιναίτης. . ήθελε δοωρηΔή ξυμφίρον πρός στερέωσιν χαί πρ·- ή Διό ιόν Αγράμματον Δανιήλ Γαλαχτίεεν. Χφρίτων μοναχός Σινε^της. ΔιΑ τόν Αγράμμεησν Κύριλλον μοναχόν ό Χάρίτων. "luawixiot μοναχό; Σιναίτη;. .. Δαμιανός "μοναχός Σιναίτης Διό τόν Αγράμματον Καλλίοτρατον μοναχόν ΊΑ- χββος. / · 'Ιερόθεος Σιναίτης, Απόντος, γράφω ό Καλλίνικος. Γεώργιο; Δόκιμο; Σίναϊτη;. · ,< , Aii τόχ Αγράμματον Κων^ταντήν δόχιμον Γ&ργτος Δόκιμος Σιναίτη. -ί ι Σταμάτης δόκιμος Σιναίτης. Διά τόν Αγράμματον Μανόλην δόκιμον Σταμάτης. Σίλβιστρος μοναχός Σιναίτης (βΜσιστί). η σ-t.s.) Γ·>·. (Τ. t Σ.) ΔιΑ τού παρόντος έπισήμου καί ένσφραγίστου πληρεξουσίου γράμματος ή ίερά τών πεπίρων σύναξις τή; το Τζουβανίας χαί τού Ιερού μοναστηριού ούν τή λοιπή τών πατέρων χοινότητι δηλοποιιΓ τάδε’ 'Επειδή χαί μετ' ού πολύ πρόκειται ή έν τή Αγίφ πόλοι διαδικασία μεταξύ τής’ ίεράς αύτοχρατοριχής τούτης μονή; χαί τού τέως Αρχιεπισκόπου Σιναίου Κυρίλλου ένώκιον τού μαχαριοοτάτον πατριάβχου Ιερο­ σολύμων κυρίου Κυρίλλου, Ας νομίμου διχαστού κατά τΑ έχ παλαιτάτων τιταγμίνα, χαί τής κερί τήν αύτοΟ θειοτάτην μακαριότητα Αγίας καί ίερΟς συνόδου, Από τή; διαδικασία; δέ ταύτης κρέμεται ή συν δεφ Αντιλήπτορι Απαλλαγή χαί διάσωσις τής γοραρΑ; ταύτης βασιλική; μονή;, οίνου βέ καί έπάναγχες φυσιχφτφ λόγφ νΑ μεταβώσιν έχοίσο οί προσήκοντες Αντιπρό­ σωποι, διΑ τούτοΉ τών Ανω χαί κάτω πατέρων όλομέλοΟκ διορίζει χαί Αποχαδιστβ τελείου; πληρεξουσίους έξάρχους τής Ιερά; ταύτης μονής έν τή Αγίμ πόλοι τού; χολ διΑ τή; ύπ' Αριθμόν 13 χαί ήμερομηνίαν 7 Ιουλίου όβοόοντο; παμψηφι! έγχριΐΗντας, ήτοι τούς πανοσιωτάτάυ; Αρχιμανδρίτην Κύριλλον τόν 'Ροαίβην, κρωτοσύγχελλον Κορνήλ.'.ν, ίορομόναχον Πορφύριον, συμκεριλαμβανομένου χαί τού* έν Ίερύοολύμοιξ' έπί τφ αύτφ σκοειφ έξαρχιχώς δ ατελούντο; πρωτοσυγπέλλου Ζαχαρίρυ, χαί τού; όσιωτάιους σχουοφύλαχα τού ίοροΟ μονα­ στηριού Γρηγόριον χαί τόν οικονόμου τοΟ αύτοΟ Ιά­ κωβον μοναχόν, οί; δί δοτοί ή τολοία πληροξουστότης, ϊνα παραστάντος ένώπιον τών έν τή Αγίμ πόλοι νο­ μίμων διχαστών κατά τήν διαδικασίαν |ν χαδαρφ συνοιβότι έξιστορήσβτι τΑδιατρέξαντα Ανομέ τον τής Σιναΐτιχή; Αδολφίτητο; καί τού τέως Αρχιοπισκόκον χορίου Κυρίλλου, τάς σπατάλας, τάς χαταχρήσοις, τήν Αδλίαν διοίχησιν τή; μονής κατά τό διάστημα τή; έαυτοο έπισχοποίας, τάς πμρ^ιΑοοι; τών ίορών κανονισμών χαί καταστατικών τή; μονής, τάς βιαιο­ πραγία; καί τΑ δοινά, Ας οί πατέρας όπέστησαν καί Αν Ιναχον ή μονή Αφ'χοτο αί; τό χώλος τοΟ κρημνού, τήν βούλησιν τής όλομαλαίας τών πατέρων, tva Απαλλάχδώσι τοιούτου ποιμένος, έν γόνοι δέ αράξω» πών δ τι Αν δοωρήσωσι σιήμρέρον, Απαγοραυομένου οίουδήποττ συμβιβασμού χαί μή παραβλαπτομένων οόδόλως τών Ανέχαδον προνομίων καί δικαιωμάτων τής μονής. Ταύτοχρόνω; Ιννέλλαται τοίς βηδαίσι πληροήωισίηις έξΑρχοι; καί δίδοται ή χληρτξουσιότης, ίνα μαθό τό πέρα; τής διαδικασίας έναργήσωσι χαί έχδοδή οδτω πατριαρχιχό/ συνοδικόν σιγιλλιώδας γράμμα, έπιχυρωηχόν τών έχ γαραιτάτων χρόνων χαΜορωΗντων ταίωοιν Mc τό μέλλον ιύαγούς τούτου τού Σινά αύνοκρατοριχού σκηνώματος. « Πρός πίστώσιν ούν τούςκν συνετάχδη τό παρόν, έπίσημον μοναστηριακόν πληρεξούσιον έξεφχιχδν γράμ μ«, σεσημασμένου τή μεγάλη τής μονής σφ^άγίδί καί προσηκόντως ύπογεγραμμένον, καί δίδοται τοί; .μνη- ■> σδείσι πληΜξουσίοις-έξάρχοις^ίνα ίσχύη δκου Sot. ’ΕγένετοΧήν V Ιουλίου ,««ÇÇ σωτηρίου Iτης. χαί λοιπή άΛλφότης. Amato; Αρχιμανδρίτης Κύριλλο; Σιναίτη;. Διονύσιος πνευματιχός. ΙΙρωτοσύγχελλο; Άνθιμος οικονόμος Σιναίτης. Ιωσήφ πρωτοσύγχολλο; Σιναίτης. ΔιΑ τόν Αρχιμανδρίτην Ναόρυτον ό πληραξοΰσιος αύτοΟ Πορφύριο; ίο,.ομόναχο; ΣιναΑτης. ΙΙρωτοσύγχολλο; Ιίολύχαρχος Σιναίτης., Κωνστάντιο; Γιοοργίου ίορομόναχο; ΣιναΓτης. Παρδένιο; ίορομόναχο;. Φιλόδαος μοναχός ΣινρΑτης. Σχαΰοφύλαξ Μακάριο.;.'' Γιράσιμο; ίαροδιάχονος Σιναίτης. Νικόδημο; Ιαροίιάχονος Σιναίτη;. 'Αμβρόσιο; μοναχός Σιναίτης. Ήσαίας μοναχός. Μακάριος μοναχός Σιναίτης. Γοώργιος δόκιμο; ΣιναΓτης. ΔιΑ τόν Αγράμματον Αγάπιον μοναχόν ’Αμ­ βρόσιος. . Χρήστρ; δόκιμος Σιναίτη; c Δημήτριος δόκιμος. s Ή έν τφ Σιν| όροι,-τής ίορί; μονή; (ορό τών πατέρων σύναξις χαί λοιπή Αδολφότη;. ΆνίΗμιο; ϊιχαίος Σιναίτης. Καλλίνικο; πρωτοσύγχολλο; Σιναίτης. Γορμανό; πρωτοσύγχολλο;. Γρηγόριο; σίαυοφύλαξ ΣιναΓιη;. Ιάκωβο; οικονόμο; Σιναίτης. · ΠαρίΗνιος μοναχός Σιναίτης. Ευθύμιο; ίορομόναχο; Στναίτης. | Σκουοφύλαξ Γοννάδιο;. ίορομόναχο; Σιναίτης. / πληρεξούσιο;. Ίωαννίχιο; μοναχός Σορραίος Σιναίτης. ΔιΑ τόν. Αγράμματον 'lioatav μοναχόν 'Ιάκωβος. Ιώβ μοναχό; Σιναίτης. Κωνστάντιο; μοναχό; Σιναίτης. Γαλαχτίων μοναχός Σιναίτης. Ίορόδοος μοναχός Σιναήώς, Απόντος, γράφω ό » Καλλίνικος. W * ΔιΑ τόν Αγράμματον Δανιήλ Γαλαχτίων. Χαρίτων μοναχός Σιναίτης. ΔιΑ τόν Αγράμματον Κύριλλον μοναχόν ό Χα­ ρίτων. Ίωαννίχιος μονοη^ός Σιναίτης. Δοηκ|νδς μοναχός Σιναίτης. ΔιΑ τον Α|ροήιματπν Καλλίοτρατον μοναχόν ΊΑΜΐββζ. Γεώργιος δόκιμος Σιναίτης. Διί τόν Αγράμματιον Κωσταντή ' δόκιμον Γεώργιος δόκιμος Σινχίτης. Σταμάτη; δόκιμος Σιναίτης. τόν Αγράμματον Μανόλην δόκιμον ?*·*■ Σίλβεστρος μοναχό; Σιναίτης (βωσσιστί). α· t Σ.) Στα- SYNODI WM HlKROSOLYMITANAt TUM UNATTtCAK, 18M-1868 7S< ; ' 74 GREGORIUS CONSTANTINOPOLITANUS' CYWLLO HIEROSOLYMITANO Λ ' 1867 inUi^H. , ί- Μαχαριώτατ» μΛ Αγιώτατ» κατριάρχα τΑν Ι«ρο- A κ«κλ«ταμένον μ! κρδς τήν αύτοΟ («ρότητα 4ώοτ*νό_ σολύμών χ«Ι φάσης ΙΙαλβιστίνης, ήν Χριστή μ«νον γρΑμμα βάτής, Βσ«ς xal έχληίοφέρηΜν ήμ<{| τψ θοφ λίαν Αγαπητέ χαί κφιχόΒητα 4Β«λφέ βττ ο»ψ4μ«νος έχ! τΑν γραφομέναν afcÿ Ηλ«ι ·'■ «άΐ συλλτ.τουργέ τής ήμΑν μ«τριότητο4 χύρι» 4ν«λ6γ«»ς τηροο«ν*χ·ή. Έν τήΓ«|4χατρίρ τούτη έχαναΚϋριλλι, τήν φίλην ήμίν φύτήςσιβα«ηιί«ν μα­ λ«μβ4νοντ«ς τήν έχφραβιν τΑν χρδς α^τήν 4δ«λφ<·Αν καριότητα ΑΒιλφικώς έν κυρίφ ’αβτααώώζό- «ίλιχρινΑν ήμΑν «ίο>ημ4τ··ν καί τήν ίςααιν τοΟ λβμp4v*iv αυν«χΑς ιχβέσμιβ ΑΒιλφιχΑ αύτής γραμμβπο ■ ΤΑ κρδς ήχΑς- σταλέντα δύο στβάσμια ΑΒ«λφικέΓ έξαγγπλτιχΑ τής πιριαχΟυ'Μστου ήμίν 4γμίέής ύγΑβς αυτής γράμματα, τ4 τ* Αχό ’■«' καί τδ 4x4 χα’ τοΟ αύτής, - έξ«Ατού|Η8α 4νβ»«ν, δκ«»ς «ί«ν τά «φέομια χβριχηύαανκς Ιουνίου μηνάς, μ«τά πόθου έχομιαώ- αύτής έτη 6τι χλιίατα, ύγι«»ν4,Λ^αν«ύ·υμα χ«ί ο·»μ*9α, «αΐ ήοΜντές λί·» έχί τ& Βηλύοκ τής *«ρι- τηρι«4έατ«βά. σΧουίάστου ήμίν ΑγβϊΙής «4τής 4γ»ίβς, «Βομτν τέ έν «ώτοίς. Κατά συνίπτιαν γοΟν μ«ταχαλ»ο4μ*νο< τδν . Τής -φίλης ήμίν. αύτής σ«£ασμίας μβχβριύτήτος 4γα·. χητδς έν Χριβτφ 46*λφίς χαί 4λ«νς χρέΑυμος έν Χρ-.στφ 4γαχητ4ν ήμ&ν 48«λφδν Ηρώτατον 4ρχι«πΐσχοχον ftvaiou xùp Κύριλλον ίΧ*δο<χ«μ«ν αύτφ τά έν τψ τ»λ«υταίφ πρδς ήμΛς γρΑμματι αύτής χ*ρι- _f 4 Κ<ονστ«ν4ινουκ4λ«ο»ς Γρηγοριος,αωξζ* Ιουλίου * 45. NARRATIO FACINORUM A C\RILLO MONTI8 8ΙΝΆΙ ARCHIEPISCOPO PATRATORUM AB ANNO 1859 AD ANNUM 1866 r 1867 ialii 15. X V Α'">. B χανονιομδν,τινα 4x4 συμφώνου ψηφισΗντα, ώοτι τρ Αιούοντι έΒόχαι, δτι 4 χρυσούς «ής μονή* αιών ταΤΑ χρδ τής £«ιροτονί·ς αύτοΟ. -χένς έμ«λλ«ν ΑναλΑμψαο Καί τούτα μέν ήσαν μέΤήν 6«·' ίανουαρ'ου το^4.869«> έτους μ*ταοτ4ντος χρις ού χ«ιροτονη8ή· Αλλέ μόλις 4vi>a|is τές ήνίας «!ς τύς ούρανίους μονές τού Αο-.δίμου πατρ-.έρχου Κο»ν- έν χ«ρσί, χα’. καραυτίχα ήλλαζι xal πολιτιχήν, 4 Βέ βταντίου τοΟ Α', τού χαί ΑρχιιπισχοχιχΑς τΑ τοΟ Σινί Βισποτιπδς αύτοΟ χαραφτήρ xal αί ΑγαΦαί ΒιαΗηις λ Ιήϋνοντος, |μ«ιν« χ«νή ή 4ρχ;«χ σχοκιχή τού Αγίου ούχ έβρΑΒυναν Αναφανήναι. ... Πρώτον ούν βήμα αύτοΟ. ήν, ότι μ«τέ τήν χαί 8«οβαΒ(τ:ου δρους ΣινΑ ΙΒρα. ΙΙρδ τού Αανέτου 4 Αοίδιμος Κ^νοτΑντιος χατέλιχ» ^ητήν Βιαταγήν έν χιιροτονίαν Αφίχβτο έχ βασιλιυούσης, xal παραυτίχα' * τή έξομολογήοιι χρίς τδν μαχαριώτατον πατριάρχην ήρξατο ΑποβΑλλοιν 4π4 τής μονής πατέρας έχ τών έν Ί«ροσολΰμων, ίνα /«ιροτονί,ση μέν. οίονΒήποτ» Ιτ«ρόν £ έχΒουλ<ύσ«σι γ«γηραχότβν δ ιέ τδν ΑπλοΟν λόγον, ότι έχλίξαιτο ή τών πατέρων δλομέλιια, Αλλ'* ούΒέποτχ έχ πρώτης 4φ«τηρίας έλέλησαν τήν γλώσσαν τού xari τδν τέως τούς Αρχκπισχοχιχοΰς οίαχα; Ιθύνοντα διχαίου. Κύριλλον τδν Βυζάντιον. Ό μαχαριώτατος πατριάρχης, Μ«τΑ τούτο Ιχβν έσα«1 έν νφ, δτ·. μόνος, ώς χυρ·.Βς χατέ τάς Αρχαίας έχχλησιαστιχές 8ιατυπώσ«ις μό- Αρχής, δέον χυβίρνίν τΑ τής μονής χαί 8ιαχ«ιρίζ«σθαι • νος χέχτηται τδ τ« τής χ«ιροτονίας τού. χατΑ χοίρους Απδλύτως τά «Ισοδήματα, Βχορών Βέ δτι τδ μόνον Αρχι«π:σχάπβυ Σινί Βιχαίωμα χαί τδ τού Βιχαοτού έμποδών Β:& τους χαταχθονίους αύτοΟ σχοχούς ήν ή 4 έπΐ έμχιπτουσών έρίΒαιν Αναμέσον έχϊίνου χαί τής («ρά σύναξις, ήρξατο ήρέμα Βιασπών xal μηδ«νίζών Σιναΐτικής άλομ«λ«(ας, έπΐ τζ βΑσ«ι ταύτη, Ισώς Βέ τήν Βύνβμιν xai έξουσ’αν αυτής, Ανέχαθαν «ταγμένης χαί τι πλέον «ίΒώς. ούΒαμώς. ήβουλήθη' χ«ι?ο;ονήσαι >6ς Αρχής Βιοιχητιχής, ής άν«υ ούδέν ήν τών δαόντνν τδν τέ&ς Αρχιιπίσχοπον, παλαίσα; χατ' αύτοΟ έπΐ ή τών τήν μονήν Αρορώντών γινέσθβι. ΤΑ Βέ μέσα, δλόχλτ^ον ένιαυτδν χαί μή συγκατατχθίΐς μέχρι τέ­ « πρδ; τούτο έχρήσατο, Αξια μ*λέτη; Βιά τδ έντιχνον λους «ίς τήν χ«ιροτονί«ν Αλλ’ό τί«»£ Σιναίου χολα- χαί καταχθόνιον. χ«υτιχώτατα τδττ πρδς τούς πατέρας |ιής μονής φ«ρόΚατά μιχρδν ήλάττου τά τής συνάξηνς μέλη, μ*νος, χατώρθ«>σ«ν Ινα έπισΰρη δπέρ έαυτοΟ έχασαν πέμπνιν τους Ιχανοιτέρους «ίς τά έξ· μχτόχια* έν μι{ αχ«84ν τήν ΣιναΙτιχήν ΑΒιλφότητα, συν«ργ«ίφ B’ αυτής ήμέρφ διώρισ» Sci πράξ««ν δχτώ Αδ«λφοί>ς «ίς τάς xal χ«ιροτονηθή Αρχιιπίσχοπος παρΑ τοΟ τδτι οίχου- έζντψιχές διακονίας, «ίς τρόπον, ώστι 4x4 δέκα μ«μ«νιχοθ πατριΑρχου Κυρίλλου παρΑ τούς χανόνας χαί λών, ύφ' ών ή σύναξις χχτχ τδ 1869 έτος συνχχροΒιατυπώσιις τής έχχλησίας, Αφ’ ού δμ«ς χρδς τ-,Οτο τ«ίτο, μιτά χαρέλ«υσιν Βιχτίας Βέν αυν«χροτ«^το πλέον μιλάν, 4 «ίς Ανήρ έξόριστος, έδαπάνησ«ν Αν«υ τής Αδίίας xal «ΙΒήοηκ τών πατέ- " ή * έχ *Λ-84ο 1 ή τριών-1Δ “ Jt έξ -1- ών *■ ·>' ftn πολλές χιλιάδας χαισαροβασιλιχών, Βώροδόχών έν Χινφ έτύγχαν«ν ών. Μή «ύχαριστη9»ίς Βέ tiç τήν ένΗν xal ένθ«ν. Τδ Βέ χυρι·»8έστ«ρον αίτιον έής έζασΜνησιν τής 1«ρ4ς ojvAÇ»·; μόνον «al χατανοήέπιτυχίας αύτοΟ παρά τοϊς πατρΑσ ν ήν, δτι μ«τΑ σας, δτι κρέπ«ι έχιιν χ«1 διχαίσν δν έν βούλητβι, βφδιούργου xal Βιπλώματιχβτάτης τέχνης έν*φύτ«Μ«ν Βργανον χαί ν«υρόσπασ:ον «δτού, προβαίνιι χαί «ίς έν τα-’ς ψυχαίς τών Α5φ·ν xal «ύπίστιαν πατέρών, τέ π«ρβιτέρ«». Απδ τού 1889-1861 ήν Βιχαίος έν Τζουβανίφ 4 δτι 4 μαχαριώτατος πατριάρχης Ήροσολϋμών τμέφ« χαταχτητιχούς σχοπούς έπΐ τ-,0 Σινί χαί Βτι προσήχ«ι Αρχιμανδρίτη; Κύριλλος Ροχίδης- δ Ανήρ βύτος έν«χα ήμίν «πασι παλαίσαι δπέρ τής άν«ξ«ρτησίας xal τών τών πολυχρονίβν έχδουλιύσιων, τοΟ φιλήσυχου «ai έπακτιλουμένων προνομιών τής χρ«σβυγ»ν<Λς χαί παν- πρ^ου χαραχτήρος xal τοΟ «ρίς τήν μονήν ένθέρμου ζήλου αύτοΟ, έχαιραν où σμιχρέν τήν έπφροήν nap* σέχτου βασιλιχής -ήμ·ν μονής. τή ΑΒ*λφότηη. ΤοιοΟτον Βιχαίον, τοιαΟτβ τά προσ­ όντα χαί τήν έπφροήν Ιχοντα, Ιπρ«π«ν Αναμφιβάλας (να. Αρη έχ τού μέσου, χαί «ύχολώηρον δυνηθή έπιτυχ«Γν τΑν έακτού σχ·δ··ν. Έν«ργ«ί οδν τήν «ίς ΠρΙν ή χτιρστονη^ή, τοσοΟτον χολαπτυτιχώς έφ- Βλαχίαν Αποστολήν «ύτού xal Αντ’ αύτοΟ τίνβ διοiprto πρδς τους πατέρας, τοσβύτας Βέ ύποσχέατις χαί ρίζ»ι; *Οτ« 4 τί«ς Αρχκπίσχοπος ήν ήγούμ«νος έν ««pl β*λτιώσα»ς τΑν τής μονής έδίδ·», ίιπογράψας χαί Μολδαβίφ, «Ιχ« παρ’ αύτ$ («ροδιάχονόν τινα μιοδκτδν 1 1 76 fcÿNODI «ïWHlXKbeOLYMITANAE TUM ^KATÇÇ^B, ΙΦδβτΙΜβ 76 Τλαρίωνα τούπίχλην. ΤοΟτον ούν, γ«νόμ«νος άρ»-ά καί . τούς πόρου/ τής μονής, μή άΐχούμίνος «ί^ύτά «πίβχοπος χα!.'β«β«ίως- τδν χαραχτφα αύτοΟ «β «ί- μετά τήν χατάσχ«σιν τών έν ταίς Ί4γ*μονίαις χτημάδώς, παραλαμβάνω xop’ αδτφ, πρδχΜρίζω ταχέ«»ς των, ΦαργΜ «ι* «0 δργάνου αύ^Ο ΊληρίωΛξ, «« ’ «ίς γιρωτουύγχιλλον χαί άρ^μανβρίτην χαί διορίζίΐ οΟτώ διά πράξιώς ήΤτφ χώβηκι ύπ· άριδμδν » χαί βιχ«ίάνΐ.έπ1 τέλους, χάίχχρ μή χαέροντα' όύβαμώς ^«ρομηνίαν «δ Απριλίου τοΟ 18Μ, ύπογι^ραμμένής ,Σ-.ναΓτισμού δίχαιώματη καρά τούς τής .μανής' ίιρούς *>όπδ |ριών μόνον Ατόμων, καραχωροίται αδτφ ίσοβίως Ααί γιραροδς κανονισμούς. Ό άύδρωχο,,οδτος φύΛι ^τδ’οίσόβημα τών έν Βασοαραβίφ π-ώχιάτων τής μονή,-, βφβιοΟρϊρς χα! χακοήΦης, χαραχτήρος Αβμβτόλου χμ! άτινα ήσαί χαί ή ΰλ«υταία μύτή; έλκίς- ώ; » βή • δισποτιχού, ‘ούδέν άλλο «ρστέρτ^ίίχ» ή δτι ήν ήρ»υν δέ α! τοσαΟται juri τηλιχαήται απατάλαι χαί - 'τά μάλα .«ύνοούμ·νος, Κύριος οίβ« τά.αίτια,, πιωά τφ σφί'αρισμοί, έτόλμηα* Ηΐνκ βέβηλο* χ«!ρα καί έπί • πρών/ν άγίφ Σιναίου. Q Ίλαρίώμ ούτος έχ συ,/ψώνου · τών ίάρών -ςής μονής χ«ιμηλίων χαΤυηκοών · έπί τοΟ^ μέτά τής αύτοΟ πανωρότητος. χ^τήργησ» πβριτΛώς τήν αύτοΟ δέ διχαίου Ίλαρίωνος έπωλήΑησαν πλ«!στα τής •σύναξιν, μηδ«νισφ«ίσαν .καί·, μή iiti^ôwMtÿ' ή»έχ! Τζουβανίας χαλκώματα, έφαπλώματα, στρώματα χαί ψιλφ |ίό»ον όνόματι, άπιδίωξ» πληβύν πατέρων, χα«ήρ- λοιμέ Αναγκαία ■ καωστράφησαν *αί' έπωλήδησαν γησ*»τήν4^ί<Λν τοό οικονόμου -τής μονής'"Αναλαβών παρ’ αύτοΟ, ίνα δή*«ν τ«8ώσι ν«ώτ«ρα χα! άσφαλέσ- «αί Φ χαΗ,χοντα ταΟτα αύτός, έφέρ«το ύβριστιχώ- τ«ρα, άνου ούβίμίάς τής μονής ώφιλ«ίας, καί τά ” · τατα χαί. τυραννικότατα πρδς τούς .Αθλίους πατέρας, μολύβδινά σχίπάσματα το^/π«ρικαλλο6ς έν Σιν| ναού, ών ή τροφοδοσία ήχ ΑΦλιωτάτη, κατάλληλος μάλλον άτινα κατά τήν «αράδοσιν ήσχν αύτά έχιίνα τά τοΟ διά κτήνη ή Ανθρώπους, άν καί ή σπατάλη · τού Β Αοιδίμου χτότορος τού αύτοκράτορφς μ«γάλοφ Ίουστιμοναστηριαχού πλούτου χαί αί χαταχρήσ*ις ήσαν νιανού, χωρίς νά σιβασθώαι χάν ούτ« τδ Αρχαίον οδτ« ίδιλέα τδν χα!’ χτίτορα. φριχώδιις- συν«λόντι δ’ «ίπ«!ν, τότ« άπασα ή ύλική τδν μέγι ..................................... Ileperfü χρίνομίν νά ένδιατρίψωμ*ν έπί τών παρα­ διαχιίρισις καί έξωτιριχή ή, έσωτ«ρική χυβέρνησις τής μονή; συνιχιντρώθη «Ις χ«!ρας τού Ίλαιίωνος χαί βιάσ«ων τών· κανονισμών χαί- καταστατικών τής μονής, δ:' αύτού «ϊς τάς τού πρώην άγιου Σιναίου. ‘Επί διότι ταΟτα δηλούνται σαφώς έχ τών βηδέντων χαί τ«τρα«τίαν.ολόκληρον έγογγίζομ«ν, βυρίας άναφιφάς . διότι ήδη π«ρί τούτων ρν«ίαν έποιηοάμαθα tv-τή προέπέμψαμιν π^δς τήν αύτού πανι«ρόπρ« έκλιπαρούν- τέρφ ήμών Mimi πρδς τδν μαχαριώτατον πατριάρχην ι τ«ς καί ίχ«τιύοντ«ς, ίνα άπαλλάξη ήμάς .τοιούτου . Ίίροσολύμων. Τοιαύτη χαχιχτιχή Ητ.ς τής μονής Απήτ«: μίριτυράννου χαί κά-ιαχραστού δικαίου- Αλλ’ή αύιοΟ πανιιρότης ούδ«μίαν τήν άχρόασιν έδιδαν «ίς τά δίκαια μναν σύντονον ■ ,4πανγ»ς ούν συν:ισκιπτόμ«θα χατ ίδιαν τών πατέρων παράπονα. Καί ούχ! μόνον ήμ«ίς, Αλλά ίνα «βρωμάν τά χατάλληλα μέσα τής θ«ραπιία;. Tot* χαί τιν»ς τών. προκρίτων όρθοδόξων τής κόλίως ταύ- θύτου Αναίρασμού μίταξύ τόν πατέρων (ιπίρχοντος, ι της, α!τιν«ς έκ τού σύνιγγυς έγίγνωσχον τάς χαχο- χα! δικαίως, διότι ϊβλιπον δτι αί χαταχρήσιις ΰπ«ρ'ηθε'ας^ χα! χαταχρήριις χα! τδν άνυπόφοραν χαί πλ«ονάζουσιν, δ πρώην Αγιος Σιναίου, χαίπ«ρ πρώην βάρβαρον τρόμον τού Ίλαρίωνος πρδς τούς άδιλφούς, μέν Ιχων τδ Φιστίτζιον, «ίτα δέ τά τής Βασσάραβίας μή ύπομένοντις δέ 'ή ί«ρά μονή νά βυάφημήται χαί’ κτήματα, δι«χβιρίζ«το δμως ως άπόλυ,τος κυρίαρχης κακολογήται *έγτχχν ,ένδς Ατόμου, Αγραφον πρδς τδν ; χαί άπαντα τά άλλα «ίσοδήματα τών λοιπών μιτοτέως Σιναίου, συμβουλιύοντ«ς ίνα Απαλλάξη τί/ν μονήν c χίων, άτινα κατά τούς χσνονισμούς χαί τάςέν τφ τοιούτου Ανθρώπου- Αλλά χαί πάλιν->ιώφ«υ« · μάλιστα χώδηχι πράξ«ις έπρ«π« vi έρχωντχι χατ' τύίΗίαν τίς δέ δ Ιλαρίων κατά προτροπήν έκ«ίνου ήνάγχασ» τούς τήν σύναξιν, ώς χα! άπασαι αί λοιπαί ύποθέσιις vi • ΰπδ τρομοκρατίαν διαττλούντας πατέρας, ίνα πέμψακην έν«ργώνται Αμέσως ύπ’ αύτής- Αλλά ταΟτα πάντα Ιχιτχυτιχήν Αναφοράν πρδς τδν τέως άγιον Σιναίου κατήργησϊν, όύδέν διατηρήσας, διίμ«ν« δέ α/ιδδν διέξαιτούμανοι, ίνα διά μράξτως διοριοθή ισόβιος διχαίος ηνιχφς χαίέν Κωνσταντινουπόλιι, Απαθής χαί σαχράν δ Ίλαρίων, πράξις, ήτις ούβέκοτ* λαροΟσα χώραν τού ποιμνίου αύτοΟ, έν«ργών ώς Απόλυτος χυριάρχ,ης, άπ|δ·ι χαί πρδς τά καταστατικά χαί τά iit αιώνων κατασπαταλών, ζών έν τρυφή, έν φ οί πατέρ«ς έλιέθιμα τή£ μονής- άπέτυχι μέντοι πληρέστατα, ώςτών μοχτόνουν χαί ή μονή χατέρρη, τό δέ χιίριστον έθάώριι έν τφ ιίρφ μοναστηρίφ άσκούντων πατέρων παρι- τούς πατέρας ώς κτήνη χαί-«ίλωτας, άποχαλών αυτούς φρονητιχώς Αρνηθέντων. Έν τοσούτψ δ «ύνοούμινος διά τών αίσχροτέρων λέξ«ων χαί διατηρών έπί τής τού Αρχίίκισχόπου βιιτέλαι δ Απόλυτος κυρίαρχος, χιφαλής αυτών τοιοΟτον χαχοη^έστατον διχαίον, χατα____ _ χαί τά χραστήν καί κλέπτην τοιολτων, λέγομιν, σπουδαίων έξ«τέλ«ι χαί χρέη οικονόμου χαί ... γραμματέως πάντα χαηχράτο h' ίδιοτ«λ«1ς σκοπούς- δτι δέ ήσαν\.παραπόνων ύπαρχόντων, χατήλβον έν τφ καιρφ τούτη» χα»' δλα σύμφωνοι άμφότχροι, δ τ« πρώην Σιναίου άπό Βλαχίας καί ’Ρωσσίας τινές τών προκρίτων πά­ κο! ό Ίλαρίων, καί δτι δ πρώτος έχ συμφέροντος τέρων. 'Αμα άφ-.χΗντων τούτων «ίς Τζουβανίαν πατά ύπ«στήριζ« τάς καταχρήσεις τοΟ δίυτέρου, έγένιτο τό έτος 1866, ούχ έβράδυναν οΡ αύτόδι χατέρ«ς έχπρδβηλον καί πασιφανές, δτ» τών πατέρων προτίινάν- φράσαι πιχρά πχράχφνα κατά τής διαγωγής τού άρχτων τδν ■ διορισμόν οικονόμου δ τέως άγιος Σιναίου ιιρέως χαί τοο όργάνου αύτοΟ Ιλαρίωνος. <1 τέως ΑρχίΓκέσκοκος δέν «ίσέτι φθάσέι «ίς Τζουβανίαν. ήρνήώη. ■* χ· «Ιχ«ν ’ " Μόλις χιιροτονηώιίς ό τέως άρχκπίσχοπος καί «ίς Μη’ όλίγον χατήλΗν έχ βασιλ*υούσης- Ιχαντας δ;ιοΤζουβανίαν χκτ«λ&ών, έν«ργ«ί Ινα λάβη <σοβί««ς χαί •υμαβόν Αν«φέρθημ«ν «ύσιβάστως πρδς αύτδν έξαιτούχαρχοΟται τδ έν Μολδφβίφ Φιστίτζιον, φάρον πχρί τάς ρανοι θ«ρ«π«:αν τής οίχτράς χαταστάσωας, «ίς ήν ή 1β χιλιάδας χαισ«φοβασιλιχά έτήσισν «ίσόδημα, τοΟά’ μονή ποριήλΗν δ πρώην δμως άγιος Σιναίου Αγ«ρώδπ«ρ χαί έγένττο, ’Ολίγον τι μ«τά φαΟτα προέβη έξ- χως χαύ δοσποτιχώς άντέχρου* τάς τών πατέρων χροαπατήσας τούς «ύκίστους πατέρας «ίς χαταχρήσ«ις τάοχις, φρόντιζαν νά έμπνιύση φόβον μάλλον πρδς μιίζονας, ών γίγν«ται μν«ία έν τφ ΙΒίφ χαταλόγφ τών κάντας χαί δισταγμόν ή έλαίδας μ«λλούσης β«λτιώ0Μ>ς. Μή έπιτυχών δ* Ινττλώς τού αχιβίου του χαί ύπ’ αύτοΟ σφιτχρισδωσών ποσοτήτων. Άφ* ού βέ διά τοΟ πχιδηνίου αύτοΟ τέκνου τοΟ γιγνώσχων δτι άπανως «Ιμοβα συγχ*χ»ντρωμένοι «ίς Ίλαρίωνος χατήργτ,σ» τήν σύναξιν χαί, έγέν«το Από­ tv σώμα Αδιάσπαττον, διανο«ίτχ. Αποχωρίααι ήμάς λυτος χυριάρχης, τότ» φυσιχφ τφ λόγφ ή βιαχιέρησις έν καιρφ τφ δέοντι. Απ«φάσ·.6«Ίμ«τ' όλίγον δ τίως άπάσης τής μοναστηριακής πορΰυσίας συν«κ«ντρώ·η άρχιιπίσχοπος μ«τά τρι«τή Απουσίαν, ίνα άνέλθη «ίς π«ρί αύτόν- ούδτίς τών πατέρων πλέον έγίνωσχ*, τί τδ Σίναιαν όρος χαί διά τής προσωπικής αύτοΟ έχ«ί γίγνονται τά τόσα χα! τόσα «ίσοδήματα, άτινα αατ- "παρουσίας χατορθώση ένθ«ν μέν τήν ίαοβιότητα τού «βρόχΡιζτν έν Κωνσταντινουπόλκ διατρίβων, τής μονής Ίλαρίωνος «ίς τήν θόσιν τοΟ βικαιάτου έν Τζβυβανίμ μέντοι χαταρροούσης χαί τών πατέρων λιμοχτονούντων. χαί καγιώση χαί στοροώση διά τούτης τά καταχθόνια Αλλά χαίηρ ϊιαχεριζδμτνος άπαντα τά «ίσοδήματα αύτοΟ σχέδια, ένθ«ν δέ δυνηθή διά τού τρόπου τούτου . V ά . η ν a : . ■.. ; 8YNODI TVM HIEROSOLYMITANAE TUM SINAfftCAE, 1886-1888 78 I καί έξααθενίση τού; Αν Τζουβανίφ mtvifaf, παρά-A μα! συσκε κτόμενοι ' τά περί καταργήΜεες \ή; Τζουλαμβάνων τινΑς μετ'αύτού tki τφσκοπφ βπως μετά ,βανίας. Άλλί δύο ήμέρας μετά τήν Αν Τζόυβανίφ <■ .φήν ε&2ίναιον Αφιξιν διατώξη αύτούς διαμένει» έχε!. Αφιξιν τών έξάρχων, ^ν ÿ ήρξέίμεθα\ή^η Ανεργοβθτες Τπό ίοεούτων ιδεών καταχ.θονίω.ν Αμφορού^νος, Αν- Απαντες ^μετάχαρά; τΑ τΑ» ζέταρρθθμισεων, οί. δέ εχώρι,σε είς Σίναιον περ: μήνα , νοέμβριον ^τσύ 18(66 ιόλείστοι τών<4δελφών ήτοιμάζοντο νΑ Ανέλθεέσιν είς "μετΑ ευαρίθμου θεραπείας aai μετΑ τριών τών έν τό μοναστήριον, Αίφνης ό Ίλαρίων έξαπατήσας δολίως Τζορβανίφ λροκρίτων πατέρων. Ού διενοείτο μέντοι - τβν γεραιόν δικαίου έξέρχεται.τή; Τζουβανίας. Τούτο . βτι τΑ πνεύματα τΑν Αν τφ ίερφ μΛαστηρίφ πατέρων λίαν κατετά^αξεν Απαντας τούς πατέρας; διότι Ax' ήσαν Αγαν έξημμένα, » διότι ή δυστυχία χαί Αθλία πείρας μαχράς (γνώριζαν τύ βφδιούργον τού χαραχ- . άατάστασις ήν χολλφ μ Αλλον έπηυξημένη χαΓ έκαι- τήρος αύτού, χαί χύριος οίδε, τί ήβύνατο Λ ένεργήση σθητοτέρα έχε! ή Αν Τζσυβανίφ, χαί'δικαίως· διότι παραμορφών τΑ πράγματα. Ό Ίλαρίων ούτος Αμα ούχ! μόνον Αλιμοχτόνουν, ούχ: μόνον φόρων όφθαλμο- έξελθών χατέφνγτν είς· τύ πατριαρχείοντ ούτινοφ τΛο- · φανΑς τήν μονήν ύση^ίρΑι χαταρρέουσάν, ΑλλΑ χα! * τηρητής τότε βιετέλει ό· Απσδονών ]£ενταπόλεω;, χηΑθεώρουν δτι τύ μέν μετόχιον τής Τζουβανίας Αγένετο ρύξας δτι οί πατέρες τού Σινά Αφυλάκισαν, ήτίμασαν Σίναιον χαί τύ κυριαρχικόν Ανδιαίτημα, ή δέ ίερΑ χαί έρράπισαν τόν'άρχιεπίσχοπον χα! βτι Αξχρνοι βασιλική μονή ώς ματόχιον τής έσχατης τέξιιος, Αφ’ , χατήλΟον. ιϊ; Τζουβανίαν, ίνα χλέψαντι; τΑ σχχυοφυού μάλιστα ούτχ ί<ρ τότχ. Αλ Αΐχϋπτψ δακμένοντ: χάριν τής Ααυτου έν φ έν Τζου,ίκνίφ ύπάρχουσχ διηντχώς ύιτέρ τούς 15 6 δγτίας. λογοθέτη τής μχγάλη; Αχχλησ'ας,^προτρέποιν τοιούτους· δτ? έν τΑν xupiwv αιτίων τής χατα^τρο- αύτδν tv» μοσιτχύση ιταρΑ τφ : άντι,ίασιλι! χα! έμ■ φής, ή βιαίροσι; τής μονής, ύπαρχδντων •δύο^ώτα-»’ ξοδίάη -· ■ μεταρρυθμίσεις. ■■ · ■"Ταυτοχρόνω; ήλθον έχ τΑ; στημάτων, τού τής Τζουβανίας χαί τού τού Μ’τα^ατΑ, Σινβ μυστιχώς έπιστολα1. τού τέως Αρχιεπισκόπου πρό; Λ» χαί δτι Απανττς δέον νΑ συναδροισδώμην Ani τύ αύτύ. τΑ αύτΑ πρόσωπα, Ανθα έλεγε τΑ αύτά, διότι σημειω­ έν τφ μοναστηρίφ, ιςαί οϋτω χατχργουμένης τής Τζου-^ τέου δτι ό καλός ποιμενάρχη; ούτος ούδέποτε Ιστερξε βανίας, λάβη νέαν ζωήν τύ Αγλαόν χα! σιχτύν Axttvo τΑς μεταβολάς. Ό μέγας λογοθέτης φίλο; ών τφ τής ΐρδοδοξίας, σέμνωμα χαί Αγχαλλώιτισμα. Ταύτα πρώην Αγίφ Σιναίου, βοηθούμενο; χαί ύπό τού Ούχί ^χάντα άπανττς ^σίΑανόμτδα, ήμίδά δέ χαί σύμφωνοι χαλλιτέρου Πενταπόλεως; ^ναγνίλ^ει κατεσπευσμένο»; . χαΦ' όλοχληρίαν χατανοούντας, δτι διΑ νΑ σωδή τύ τφ Αντ.βασλεϊ τΑ ήεγόμενα τού τε Αρχιεπισκόπου χα! ί*ρόν ήμών σκήνωμα, Απαιτούνται νέοι κανονισμοί, τού Ίλαρίωνος. Λυνάμει oùv τούτων, προσχαλεί ήμΑς ή έπ.ιτόπιος νέοι' περιορισμοί. Ή γενική δέ ιδέα ώς χρός τΑς χυβέρνι,σις, tva πληροφορηθή τΑ διατρέξαντα. Ταύτα μεταρρυθμίσεις, ήν τοιάδι τις· α’) Κατάργησι; τής Τζουβανίας, συγχέντρωσις έν Αχοϋσασα ύπερεπήνεσε τΑ μέτρα ήμών, συγχρόνως \ τή ίερφ μονή τΑν πατέρων, έξ ών όλίγιστοι μόνον νΑ δμω; είπεν ήμίν, δτι πρύς Αποφυγήν παντός σχανδάμένωσιν έν έχείνη, ώς φραντιστρ! τών τής μονής έπι- λου πρέπει πρώτον νΑ χατέλθη ό Αρχιεπίσκοπος, ήμιίς il vi μή Ανεργήσοεμεν ούδέν μέχρι; ού δ Αντιβασιλεΰς τηδείων. β'1 ΝΑ περιορισθώσιν άί ύπέρογχαι δαπάνα: τού πέμψη Ανθρώπους είς Σίναιον χαί χατα.ιβάσωσι τόν τέως Αρχιεπισκόπου, δς νΑ διαμένη έν μέσφ τού ποι- £ πρώηνi Σιναίου· διωρίσθησαν δέ χαί δύο χαβάσιδες ' έξω τής Τζουβανίας, tva μή έξέλθωσ.ν αύτής ούτε μνίου του πλιίονα χρόνον ή έξω. γ') ΤΑ Αρχαία καταστατικά, κανονισμοί χαι νόμοι πράγματα^ρύτε πατέρες. Ημείς εί; ταύτα πάντα ούτε τής μονής νΑ λάρωσι πλήρη ίσχύν, τής συνάξεως xpa- ήδυνάμεθα ν' Αντισταθώμεν ούτε Αντέστημεν· έπέμταιουμένη;, ό δέ Αρχιεπίσκοπος νΑ ένεργή τή γνώμη ψαμεν δμως παραυτίχα εί; Σίναιον ένα τών έξάρχων, καί άδεία αύτής ώς πρόεδρος χαί ούχί ώ» Απόλυτος τύν Αρχιμανδρίτην Νεόφυτον, δπως παραστήιη τΑ διαI τρέχοντα το!ς πατράσι, μή Αναντιοεθώσ: δΐ είς τούς χυριάρχί,ς. δ') U; προκαταρκτικόν βήμα νΑ παυΦή ό κατα­ Απεσταλμένους τού Αντιβασιλέως ώς πρός τήν κατάβασιν τού Αρχιερίως, Αλλ' έπ μένωσιν είς δ τι άπαξ χραστής δίκαιος Ίλαρίων. ΤΑ μιτΑ τήν Ανάβασρν τού τέως Αρχιεπισκόπου κοινή τ(, γθώμη Απεφασίσαμεν νΑ τιλειοποιήσωμεν, είς Σίναιον, τΑς Ακε! Αποφάσεις καί πράξεις τΑν πα­ Αλθόντο; τού Αρχιερέω; είς Τζουβαν'αν. Ό έξαρχος τέρων, τΑ ΑΦεμιτουργήματα, άτινα Αχεί διεπράξατο χαί ούτο; Αφιχθεί; είς Σίναιον τήν 24 δεχεμβρίου χαί άτινα απέδειξαν ύπύ τίνος ζέβιου χαί Αγάπης πρύς τό καθ' όδόν πληροφορηθείς μετά φρίκης δσα κακουργή­ καλόν τής μονής Ανιπνέετο, καταλείπομεν, χαδότι βε­ ματα χατΑ τών πατέρων μετά τήν Αναχώρησιν τών βαίως οί έν τφ μοναστηρίφ πατέρα; έχΗσουσι ταύτα έξάρχων διεπράξατο ό πρώην Σιναίου χαί άτινα εύπιστότερο» ώ; μάρτυρες αύτόπται τΑν γεγονότων ρίσχονται χατεσορωμένα έν ίδιαιτέρφ τών τής μονής πατέρων έχθέσει, Αν συνεντεόξει μειΑ τού αρχιεπισκό­ έξιστορήσωμεν ούν τΑ έν Τζουβανίφ. "Εν τών μέτρων, Ατινα οί έν τή μονή πατέρες έν που Αξιστόρχσεν αύτφ μετά πόσης χαράς οί έν Τζουt___ w _________ , . καί ό διορισμός παρ’ β«νί? πατέρες παρεδίχθησαν τάς μεταρρυθμίσεις, γενική" συνελεϋσει έφήφισαν, ήν άύτών τριών έξάρχων έχόντων έντολήν ειδικήν νΑ ° κατηγόρησαν αύτόν διΑ τά γενόμενα Αν Σιν| xaxoupκατέλθωσ.ν είς'Τζουβανίαν χαί συνεννοηθώσι μετά τών Ανταύθα πατέρων, tva ούτοι ύπογράψωσι τΑς φηφισθείσας μεταρρυθμίσω;, Ανεργήσωσι τήν παύσιν τού δικαίου Ιλαρίωνος χαί χαταργήσωσι τήν Τζουβανίαν. Κατήλθον λοιπόν οί τρείς ούτοι έξαρχοι χατΑ μήνα δεχέμβριον Αρχόμενον, οΓτινες ήσαν ό Αρχιμαν­ δρίτης Νεόφυτος, ό ιερομόναχος ΙΙορφύριο; χαί μοναχός Φιλόθεος. Οί ένταΟθα πατέρες άνευ δισταγμού xai JLià μεγίστης ψυχιχής θυμηδίας παρεδέχθησαν τΑς Αποφάσεις τών έν τή μονή Αδελφών, έπαόθη δέ χαί ό δίκαιος Ίλαρίων, δστις χαί αύτός ύπίγραψι τΑς viat μετεφρυθμίοεις. Διεερίσθη δέ Αντ' αύτού, τεθέντος ύπύ λογοδοσίαν ένεκα τών καταχρήσεων, προσ­ ωρινός δίκαιος, ό χαί νύν, ώς τοιούτος, Ανείμεες χεά πρύς κοινήν εύχαρίστησιν διατελών σεβάσμιο; γέρων Αρχιμανδρίτης Κύριλλος ό Από Κιέβου. Ούτω 8ιαταχθέντεεν τών πραγμάτων, ήρξάμεθα συνερχόμενοι γήματα, παρέστησε τή» κακήν έντύπωσιν, ή» θέλουσι ' προξενήσει *7ς τΑ πνεύματα τΑ* πατέρωνκαί έζήτησε τήν Αχελευθέρωσιν τών ήλυσσοδεμένων χαί φυλαχισμένων πατέρων.’ΓΛΤότε γενομένης ν*τής Απελευθερώσεως, --------------------” όπρώην Σιναίου Αξαιτησάμενος συγγνώμην χαί λόγων ίτι μετεμέλήθη διά τά πραχθέντα, ήρξατο ένδίδων εί; τΑς αιτήσεις τΑν πατέρων. Ούτοι χαίκερ ύποστάντες μυρία βσα βεινοκαθήματα, χάριν τΑν τής < μονής συμφερόντων Ιβεηεαν τύπον τή ύργή, έιιάλυφκν τΑ πάντα ύπό πέπλον συνδιαλλαγέντες μετΑ τού πρώην Σιναίου, συγχωρηθέντες Απ' Ακχζησίας καί νομίσ^ντες τέλος. βτι είς τύ έξής μετά τΑς πανδήμους ένωπιον θεού ύποσχέσεις αύτού μετανοήσει είλιχρινώς Αλλάσσων δρόμον. Γενομένης ούν γενικής συνελεύσεεες, παρεδέχθη τΑς μεταρρυθμίσεις, Αφ' ού δμεες I* συμ­ φώνου μετά τού Αρχιμανδρίτου Νεοφύτου κάλλιον έτροπεποίησαν αύτάς παταπείσαντις τούς Αν 4 \ . SYNODI Τϋίί HlBROSOLYMÎTÎlfAE TUM 8INAIT1CAE. 1866-1868 80 ' ΐ^ατάνοιαν αύτοΟ έν Τζουβανίρ · καίπορ βέ μηβανδς πατέρας, 4« θήθΓΪ otat θέλουαιν o( iv Τζουβανίφί . Τούτων γχνομένων, b . ΑρχιμανδρίτήςΝ«όφντος, συν- ιρροηγοιωένοο όπάρχοντος Ανάμέσον αύτοΟ χαί τού «ννοημένος ήβη όύτω ιμκ μ«τ’ but*", κατέρχηβι tii , πρώην Σιναίου, μολαταύτα διά διαταγής, τοΟ τ«λ«υ- * Τζουβανίαν κομιστής' τβν τροκοποιηθιισών μ«ιαρ- ταίου τούτου χωλύτται τφ παηρί βιοβοσίην ήιέν τή ■ ρυθμίσ««ν, καταπιίσας τοδς ένταύθα πατέρας βιά τού Τζουβανίρ «έσοδος ΑναγχασΗντι χαθτύδτιν έν intel· αύτούστρατηγήματος, βτι δήθον όύτω θέλουσι καί ol Φμμ έξωΦτχ τοΟ καταστήματος. Άπαντχς οί πρόκριτοι έν ÇivfL Ό τρόπος οδτος έξιχνιάσθι^ μένμ»τ’δλίγον τών πατέρων δέν έλτιψαν (χατκύονττς τδν πρώην Σι- · καί λόγος έζητήθη καρό τού Αρχιμανδρίτου Νοοφότου, ναΐου, Ϊνα συγχωρήση **! οίσέλδφ ό Αδφος Αδολφό;, Αλλ’ οδτος- Απ,κρίθη, βτι ώς ζηλωτής τής, («ρώς μονής καί έάν ή «ταίστης, νά τιμωρηώή ύπό τής συνάξτως· ■ καί διά νά Αποφϋγωμ*ν ήπ«·υκταία μέτρα, ώς τής <γ- «ίς τούτα μέντοι Αποχρ’νττο ότι προτιμά μάλλον νά χωρίου χύβ«ρνήσ«ως έπιμβάαης ύπέρ τού πρώην Σι­ καύση τήν Τζοίφανίβν ή νά «ίσαχβή. Ός «ί μή/jpxii ναίου, ήναγκάσθη νά μ«τηχ«ιρισθή té μέσον τούτο -βέ ή τιμωρία άύτη Κατ' ΑδιλφοΟ Αδφου, χαδ' οδ ούβέν πρδς ταχυτέραν συνδιαλλαγήν, πιστηύων ώς βλοι, βτι ντδ παράπονον «Ιχτν, ή δτι-μόνον «ίο<ρχόμ«νος ήδαλα^' \ b Αρχ·.«ρ«ϋς Ισια: «ίλιχρινέστ«ρος. Μ«!>' βλά ηαύτα στηλιταύστίΑ τάς παρανομίας χαί ήΗλτν «ίσ8χι χαί Ανυπόμονοι vi Γΐβμτν τήν ί«ράν ^ιών μιτάνοιαν βρλ- αύτδς έμποβών «ίς τά καταχθόνια τού πρώην Σιναίου τ.ουμίνην, παριδέχθημ«ν xs! ύπιγράψαμιν χαί ήμ«ίς σχέδια, έν«ρχ«; διά Τού Αγίου Πινταπόλιως χαί τής τοπική; χυβ*ρνήσ«ως κ£ πιιρβται τήν σύλληψιν τού ■ τάς μι'ταρρυθμίστ.ς, καίπ«ρ τροποπόιηθ«ίσας. Διά τού νέου δέ τούτου κανονισμού σύν τοίς άλ­ μνησθέντος πρωτοσυγχέλλου βιοδοσίου. Πληθϋς λοιλη :ς ή μονή παριδέχιτο έν χρέος τής αύτοΟ Κανιιρό- 1Β πδν καβάσιδων έτρ«χ«ν άνω κάτω, ζητοΟσα συλλαβιίν τν,τος Ιχ δέκα ίξ χιλιάδων χαισαροβασιΐιχών, Απέλυα» τδν Αδιλρδν τούτον, δστ.ς έχρύπτττο ένθτν χαχτίόιν, τά χριωστιχά δμόλογα έπ' όνόματι τού χΟινού πρδς μή Ιχων πού "τήν χιφαλήν χλίναι καί. ύποστάς τά Αποφυγήν σκανδάλων, έχαρηγήθηααν αύτφ ίσοβίως πάνδ«ινα. Ούκ ήβυνήθη δμως μ«τά μυρίας χατα-’ χτήματά τινα Ιν Βασσαραβιφ, φέροντα ύπέρ τά δισ- διώξ«ις έκτιλέσαι τδ ποθοϋμινον, μέχρις οδ δ βηθτίς χίλια χαισαροβασιλ:χά έτησίως, Ινα έχ τούτων έξ- πατήρ β«οδόσιος συνοδιυδμινος χαί ύπδ τού χαταοιχονομή τάς έαυτού δαπάνας Αξιοπριπώς,η χωρίς βιωχομένου δικαίου τής ί«ράς μονής Κορνηλίου Απήλθ· ν’ αναμιγνύεται τού λοιπού (ίς τά τής μονής. Δι- χατά διαταγήν τβν πατέρων κομιστής γραμμάτων ωρίσθη δέ χαί χανονιχίς δίκαιος δ Αρχιμανδρίτης ίχιυτικών πρδς τήν αύτού. μακαριότητα τδν πατςιάρχηη/Ιιροσολύμων. « Κύριλλο; b ’Ρδχας. ’Ελθωμ*ν ήβη έπί τήν έξιστδρησιν τραγιχωτέρων Μ«τ 4λίγον χατήλθ* π«ρί μήνα Ιανουάριον τού 1866 «ίς Τζουβανίαν χαί δ πρώην Σιναίου, ύπογράψας συμβάντων. ΕΓπομίν.ήδη δτι ύπδvelat πιριίτριχον τδν νούν τάς τ» ^ρταρρυθμίσιις, τήν τι παύσιν τού Τλαρίωνος • χαί Αναγνωρίσας πάσας τάς λοιπάς τών πατέρων τών πατέρων χατά τής ύπουλου διαγωγής τού τέως Αρχιεπισκόπου, χαί ότι υπόκωφο: ψιθυρισμοί διιδίπράξιις. - . Άπαντ»; ο( πατέρις ένόμιζον ήδη έζησφαλισμένην βοντο, βτι πρόκειται ή πάραδ«ιγματιχή τιμωρία τ:νών τήν ήσυχίαν χαί ιίρήνην αΰν τή τής μονής β*λτιώσ«ι Αδίλφών. Καί αδθις τινές τών πατέρων παρέστησαν χαί χαί έθ«ώρουν, δτι b πρώην Σιναίου έμμινέί πιστός χαί «ίλιχρινής ·ίς τούς βρχους χαί ύποσχέσ«ις αύτοΟ,, έκαμαν αύτδν προστχτιχόν, Αλλ' οδτος έπ«χαλ«Ιτο θ«δν τδ μέν συμφέρον Τής μονής θηριύων, συζών βέ έν χαί Ανθρώπους μάρτυρας τής «ύσυνιιβησίας αύτού. άδ«λφιχή Αγάπη ματά τών Λπτίρων. 'Αμέριμνοι ούν Έπαν«παυόμ«θα τοίνυν πιστιύοντις τά λ«γδμ«να αύ­ δι«τ«λούμ*ν, ούδίμίαν τήν ύπόνοιαν έν νφ έχοντ«ς, τοΟ, έν φ ήν «ίς τάς παραμονές νά έχτιλέση Α:’«οΑφ' οΰ μάλιστα ήχοόομιν τάς χαθημβρινάς βιαβτβαιώ- φόβως τδ Ατιμότιρον έγκλημα, δπ«ρ προητοίμαζιν Απδ στις τού πρώην άγιου Σιναίου, Αλλ' αί διαβίβαιάχχις πολλοΟ διά χαταχθονιότητος, ύπουλδτητος καί Ασυναύται δέν ήσαν ή πλασταί χαί χατ' έπιφάντιαν, έν φ «ιβησίας πρωτοφανών Αληθώς χαί φρ-.χωδών. Έν ή έβδόμη φ«βρουαρίου, ηρώτη τής Αγίας τ«σχρύφα δ Αθιόφοβος ύπ«νήργ«ι άλλα έγκλήμάτα φριχώδη σαραχοστής ήμέρα. Τήν ήμέραν ταύτην, καθ' ήν χαί ώρυττι τδν λάχχον πολλών Αβολφών. Μόλις δέ χατκλθών τις Τζουβανίαν δ τέως Αρχι- έκαστος χριστιανό,-, πόσον μάλλον Αρχι«ρ«ύ,-, προστρέ«π(σκοποςνμ«τά τής αύτοΟ θ«ραπ«(ας χαί τοΟ διακόνου χ«ι «ίς τάς έχχλησίας, Ινα έπιχαλέσηται μ«τά συντου χαλουμίνου Μ(λ·τίου, πολλάχις τής ήμέρας έξ- τιτριμμένης καρδίας τήν «ύλογϊαν τού ύψίστου καί ήρχττο, άδηλον β|«ως ήν ήμίν ποΟ χαί nâfÎ τίσι έξαιτήσηται τήν Αφ.ισιν τών ών Ispaftv Αμαρτημάτων, διημέρ*υ« χαί τί «?ργάζ«ιο. Ί’ποκώφως βμως.βιαδί- 0 άγιος πρώην Σιναίου δμως οδχί μόνον αύδαμώς δ«τό, δτι πτιρβται παρά τή έγχωρίφ χυβαρνήσΜ τήν έθίάθη έν τή έχχλησίφ, Αλλά χαί τδ δή χιιριστον έξορίαν τινών τών προκρίτων πατέρων. *Αν χαί ένομί- έτρ«χ«ν άνω κάτω Απδ πρωίας μέχρι» έσπίρας, !να ζομίν τάς φήμας ταύτας Αβοσπότους, διότι έπιστ*ύομ«ν π*ράνη χαί έκτ«λέοη αυθημ«ρδν φριχώδχς κακούργημα τυφλώς τοίς λόγοις αύτοΟ καί διότι ούδέποτ» βιτνοού- χατά τών Αδϊλφών αύτού. Πιρέ λύχνων ούν Αγάς μ«θα, δτι τοβοΟτον Ασυοτόλως χαταχατήΜι τούς όρκους, τής αδτής ή|ίέρας προσχαλ*! «ίς τδ συνοδικόν τδν τ« έμπαίζων οΟτω θκίΑ τ« καί.άνδρώπινα, μόλον τοΟτο,' δίκαιον Αρχιμανδρίτην'' Κύριλλον Τοκίδην, τδν τότ« δ τότ· δίκαιος Αρχιμανδρίτης Κύριλλος χαί τινάς τών οίκονόμον Πορφύριον καί Ιηρσν συνώνυμον αύτφ, πρδς a πατέρων δέν Ιλτιψαν νά τφ χάμωσι πάρί τούτου τάς δέ καί τδν γηραιόν Αρχιμανδρίτην Κύριλλςν τδν Απδ ' βτούσας παραστάΜίς* Αλλ' ο!τος Απ«χρίνιτο, βτι rfvai Κ ιέ °ου. Προθύμως δπήχουσπν οί βηΦέντις «ί; τήν αισχύνη νά δίδωμαν. Αχρόασιν ώς τά μώρά παιδία tif πρόσχλησιν, χωρίς νά ύποπττύσωσιν, δτι ή πρόσκλησις τοιαύτα ληρήματα, χαί βτι ούβέποτ» Αναβώχίήσαται χύτη ήν δόλια χαί Ιτραχον πρδς τήν καταδίκην αύτοσούτον Αουνοέδητος χαταπατών ταδς όρκους καί 6πο- τβν. /Ν«τά φαιδρού χαί χαροποιού προσώπου ύχσχίσ»ις. Διά τοιούτων. δποΰλων λόγων Ακαχοίμιζχν «βέχθη αύτούς ύποχριτιπώς ό πρώην άγιος Σιναίου, ήμάς· βπως χαί Αν Ιχή, βμως λ«πτή «ς δπδνοια «ώρι* ήρξατο Μ λίγων δη προσοχάλχσον αύτόύς tva «ίδο, έτρ«χ( τδν νοώ» τών παήέρων, τοσούτψ μάλλον, καΜαον ποιήση βτι τήν έπιούσαν Αναχωρ*! οίς Άλ«ξάνδρ«ιαν τότ< έλαβο χώραν χαί τι πίριστατιχδν, δπτρ έχίνηβαν έπί τίνος ήμέρας δι' ύποθέσιις μοναστηριακός, βη έχ νέου τήν κοινήν Αγανάκτησιν, Αλλ’ βπέρ ήναγκάβ- Μρβγγέλλη. βπως γένηται φροντίς καί Αποσταλώαν ♦ημ»ν νά δπομαίνωμάν . πρδς Χαιρδν φςιδόμάνοι Τής «Ας τδ μοναστήριον τροφαί χαί πβν Λ τι Αναγκαίον, βτι προτρέπω καί νουθοτοί πατριχώς, tva βιατηρηθή ποινής ήσυχίας. Κατά μήνα ίάνοοάριον Αφίκίτο έχ Ρόδου χατά ή ήσυχία καί «δταξία άνά ftbôm τών πατέρων pal τήν συνήδϊιαν ματά τήν λήξιν τής διακονίας αύτοΟ δ έκαστος τών έν τοίς βιακονίαις έχπληροί έπιμολώς έ«ί οικονόμος τοβ ΣιναΚαοΟ ματοχίου πρωτοσύγκολλος καέ «ύτάχτως νά Ανπτοθέντα «ώτφ καθήκοντα. Έν «τοδώιος· άναυ ούδαμιΟς δπονοίας Iftcm <ές τήν φ δέ οί χατέρος βι*β«βαίουν αδτφ, δτι πάσαν τυχόν Λ βΐ SYNODI TUS HÎÉKO8OLYMITANAB TUM SWAJTICAM, 1888-1868 89 Ατ«ξί*ν λαμβάνουαιν in εύθύνην εώτών καί ότι ού- ■Α νεχού .πράχτρρος καί τήν συνδρομήν τών όρθοδόξων δαρώφ πρέπει 'νΑ φροντίζη διέί τδ' τοιούτον, μετά παρ- χριστιανών, ό τήενς'άκιος Σινεάου άπέτυχε τών θυ­ Aiu£i* μόλις- δέκά λεπτών αίφνης εισέρχεται Sii Υής μάτων αυτού. Κατήλθεν οδν Από Σουέζ εις Κάιρον ■ πρδς τδ δυτικόν θύρας πληθυς Άλβα ών κνβάσιβων έμπλεως όργής διά τήχ Αποτυχίαν αυτού. Τούτων όπέρ τούς τεσσαράκοντα, συνοδηομίνων καί* ύπό τίνος γενομένων, ούχ έπαύτατο κατνιδυνε^τεύων τούς ύποάστυνο;ιιχού κατασκόπου όνομαζομένου Ηλία, Σύρου λειφθέντας Αθλίους πατέρας, ινα έμπνεύση έτι πλείονα ti τό,γένος, χαί οίηνες περιστοιχίζουσι τούς μνησθέν- φόβον καί τρόμον ■ τεάς ήδη ύπδ Τρομοαρατίαν διατας πατέρας ώς* λύκοι μαινόμΐ'-οι. Tirs iv άκαρεί τελούααις ψυχέ ς αύτών, καί οϋτω δυνηθή βασί'.ιύσεα nai έκείνος, όσης πρδ μιίς'έτ: στιγμής ένουθέ'Κ ' δίκην Απολύτου κυριάρχου αύχϊ πλέον έπί ζώντων, πατρινώς χαί ύκεχρίνετο τδν πνευματικόν παίέρα χαί Αλλ'- έπί νεκρών. Έπειράτο δέ πειθαναγκάσει καί ποιμένα, Απεκδύεται τδ ένδυμα τού Ακάκυ άρ.ίου καί Τούςΐ Αθλίους πατέρας, ίνα έχ νέου ύπογράψωσι καί Αναδέιχθή καί αύθίς δίκαιος δ πολύς Ίλαρίων, τούθ' ώς τίγρις αιμοχαρής τρίζει τούς ίδόντας, έξερέύγεται τάς αισχ στφς ύβρεις χαί Απέιλάς πατά τών πατέιων, δπερόόμως’ μετά περιφρονήσεενς ν^νήθησαν οί πατέρες. διότι έτόλμησαν νά περι-.τείλωσιν έκ συμφώνου χί Περί μήνα δέ Απρίλιον άρχόμεν-.ν παρεσκευάζετο μετά .τών λοιπών Αδελφών τάς κακοηθεία;. τΑ: κατα­ κατελθείν :ίς. βασιλεύ-,υσαν ■ πριν ή καιέήθη όμως, χρήσεις, τάς αυθαιρεσίας καί νά σώσωσ: τήν εΰκλεά έθετα έν νώ συλήσαι τά σκευοφυλάκιον, δπερ ήν τδ ■ βασιλικήν μονήν. Τότε Αφ’ οδ Από τού θυλακίου διηνεκές άντ κείμενον τών Αγαθών αυτού προθέσεων αύτοϋ έκβαλών έδειξε κυ.ερνηΓ.ηον τι διάταγμα,, &■■' καί μεριμνών. χαί ύπεξαιρεσα: πάνθ' δντινα χρηματιοδ διώρίζετο ή έξωσι; καί άπαγώγή τών τριών πα­ βκδν πόρον ή Ακόρεστος πλεονεξία αύτού έφεισθη χαί τέρων, ήτοι τού δικαίου Κυρίλλου, τ-.Ο οικονόμου ràv ô τι πολύτιμον σκεύος ,ύπελείπεττ ιίσίτι. Τούθ ΙΙορφυρίου χαί έτέρου ομωνύμου, διαιάττε: μετά τροτ δπερ καί έπραξεν, ύπεξαιρέσας χρήματά τε καί σκεύη μερού ύφους τό^ς χαβίσιδες και συλλαμβάνουσιν ως πο/ύτιμα, ώς έμραίνεται έχ τού καταλόγου, ένθα κακούργους, φέρουσιν αυτούς είς τά δωμάτια αυτών έκτέθε.νται αί καταχρήσεις καί σφ,τερισμοί, μεθ δ δόντες προθεσμίαν δέκα μόνον λεπ:ώ·, Ινα συνάξωσι à πήρεν ε: ς βασιλεύουσαν. Τοιαύτα τά δ:ατρέξαν:α άπ’ αρχής μέχρι τών πέρυσι τά διεσκορπισμίνα πράγματά των. Εν ώ δέ τοιαύτα όδυνι,ρά περιστατικά έλάμρανον χώραν, ό εϋσπ- αγχνος . συμβάντων, περ-στατικά αληθώς* Ανήκουστα, οδυνηρά, ποιμενάρχης δορυφορούμενος ύπό τινων αισχρών καί φρίκην έμποιούντα καί ήλίοσ φαεινότερου Αποδείξάντα, κακοήθων νευροσπάσιων του ίθεάτο μετ’ άκρας χαράς δτι Ô φρχιεπίσχ^πος ούτ-.ς ούχ είσήλθευ έν τή μάντά σπαραξικάρδια ταύτα, μή αίσχυνόμενΐ»; νά έπιτρέπη δρφ ώς ποιμήν καί πατήρ πνευματικός, Αί λ’ ώς λύκος έίς τού; άθλιους έκείνου; νά προπίνωσιν-εις ύγε'αν αιμοδιψή: καί αίμοχαρής, γενόμενος τδ σκάνδαλον έν αύτοϋ, ψάλλονιες τά έπινίκια έπί τοιαύτη αισχρά νίκη τοίς όρθοδός; :ς, δούς Αφορμήν τοίς Αλλογενέσι όιερικαί έξυβρίζον ες θρασέως καί άπει. ούντες διά βοπά- ύβρίζειν τήν ίεράν ήμών θρησκείαν, ής λειτουργός λων τούς παθόνιας. Άφθονος έπεδαψιλεύθη εις τούς έτέτακτο, ή·. 'μίντοι ήτίμασεν -, ά: έξουθένισεν, ά·. ακορασίδες ό οίνος καί ή βακή, άφθονα καί τά δώρα, δειχθείς παραράτης τό·ν · εαυτού όρκων, πμραδούς ινα ώσ: προθυμότερο: ει, τήν διακονίαν αυτών. Η χερσίν Αλλοτρίαι; Αθφους λειτουργούς τού ϋψίστου πληθύς τών αράσιδων έπέσυρε φυσικιβ τφ ιγφ καί καί κατά κρημνών Αγαγών εύαγίς καί γεραρδν τής έξωθεν .τής Τζουβα.ίας συνά'*ροισιν πολλών χριστια­ L, ορθοδοξίας σκήνωμα κα: ένδιαίτημα. Ή ίχθεσι; νών, υποπτευσάντων άπευκταίόν τι- δίελΰθησαν όμως δ' αδτη πιστή χαί άζηθής γινομένη ένώπιον θεού ύπό τών χωροφυλάκων έπανειλημμινως διά τής βίας. χαί ανθρώπων. Πρδς πίστωσιν δι χαί Αίδιον ένδειξιν άπαντες οί Τέλος μετά παρίλευσιν σχεδόν δύο ωρών, ευκαιρίας τυχούσης, ήνοί/θη ή θύρα καί κακήν κακώς Ισυρρν έν τφ ίερφ τούτψ χαθιδρύματι δ:ατελούντες πατέρες οί καράσιδες τούς πατέρας έκεινο.ς κρατουμένους έν­ καί ώς αύτόπται μάρτυρες τών γεγονότων, ήθροισμένοι θεν καί ένθεν, προηγουμένης καί άκολουθούσης φρου­ εις γενικήν τύναξ ν έπικύρούμεν πάντα ταϋτα ύποράς. Ούτως ήγαγ'-ν αύτούς εις τδ Αστυνομικόν κατά­ γράφοντες. τιθεμένης καί τής μεγάλης τής μονής στημα Καίρου. έ θα διανυκτερεύσαντε: ύπδ φρουράν σφραγίδάς. Έγένετο έν τφ κατά Κάιρον όλναΐτικφ τής Ιζουέπεβιβάσθησαν τήν πρωίαν έπί τού σιδηροδρόμου έν ' θέσει προωρισμένη διά τά μετακομιζόμενα κτήνη, τέ­ βανίας καθιδρύματι. λος, τών αύτών έπαναληφθέντων καί έν Αλέξανδρέ: φ, λ Ιουλίου ,αωξζ'. έξέπλευσαν διά τού Αιγυπτιακού άτμοπλοίου τής περι­ Η ιερά σύναξις χαί ή λοιπή τών έν Τζουβανίφ φέρειας, ένθα έπί δ:καπενθήμερον σκληρότατου πλούν πατέρων αδελφότης. ύπέστησαν τά πάνδεινα, στερούμενοι καί αύτής τής Αναγκαιοιέρας τροφής καί ζ<· τικού άέρος. καθότι ούΔίκαιος Αρχιμανδρίτης Κύριλλο; Σιναίτης. δαμώς έπετρίπετο αύιοίς κατά τάς διαταγάς τού 'Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σινείτης. εύσπλάγχνου ποιμενάρχου ή έπί τού καταστρώματος Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος Σιναίτης. άνάβασις αύιών. ώστε και τδ ν' άναπνεύσωσι καθαρόν Ρ Ιίρωτοούγκελλος Άνθιμος Οικονόμος Σιναίτης. Αέρα ούδαμώς ήδύναντο, ώ; δντες βιασμένοι νά μένωσι Πρωτοσύγκελλος Κορνήλιο; ΧιναίΤης καί πληρεξού­ διηνεκώς εις πληκτικόν μέρος παρά τοίς γαιάνθραξι, σιος Ζαχαρίου πρωτοσνγκέλλου. Ι'έχρις δτου κατά θείαν οικονομίαν διεσώθησαν Από Πρώτο:ύγκελλος Θεοδόσιος ΣιναΐΤης. τών φρικωδών ταλαιπωριών Αποβιβασθένιες εις Πρωτσσύγχελλας Πολύκαρπος Σιναίτης. Σμύρνην, δθεν καί έπέστρεψαν χατά μήνα σεπτέμΠορφύριος Ιερομόναχος Σιναίτης. βριον. Ταύτα πράξας δ τέως Αρχιεπίσκοπος δόλφ καί Φιλόθεος μοναχός Σιναίτης. 1 Απάτη χρησάμενος, ώς τούτο βεβαίως έξιστορηθήσεται Σκευοφύλαξ Μακάριος. έκτενέστερον έν τή τών τής μονής πατέρων έκθέσει, Γεράσιμος ίεροδιάκονος Σιναίτης. καταβιβείζει διά τούς αύτούς σΰοπούς τδν διχΛον Νικόδημος ίεροδιάκονος Σιναίτης. Κορνήλιον καί τδν σκευοφύλακα τ^ς ίεράς μονής ΓρηΑμβρόσιος μοναχός Σιναίτης. γόριον, έχων προητοιμασμένα τά πάντα, (να Αμα έλΜακάριος μοναχός ΣιναΐΤης. θεεσιν οδτοε είς Σουέζ συλλάβη αύτούς, διό δή καί Ήσαία; μοναχός. αότοπροσώπως έπορεΰθη πρδς τά έχει όδηγών δέκα καβάσιδες ώς Αληθής στρατιώτης τού Χριστού. Χάρες (T. t X.) δμως εις τάς μετά ζήλου ένεργείας τόύ) έπεισε "Ελλη- Concn. ooxnAL. tomot XUL Μ STOOD! TDM ΗΠΕΒΟβΟϊ,ΤΜΓΓΑΜΑΒ TÜM βηΤΑΓΗΟΑΕ, lOM-lOM I9DKX EOÎÎUM QUAE IDEM αμμιμΜΒΠΟΡΙΜ BURUPUIT PU ΑΠΚΜ ta. Mfacautai xai ή axpiauaia «0 AroMpeu aaήρΜρχβχ xtpab KaavanmiM toA tab z puataA ηργύρΜΜν, ή plÂpte xaUMpapMtJUxA . 10 000 Έβρον r?«pp4tu>v τής 4» 'Objao* tp—OK ix τττρχχισχιλίχν fenfMan tfrfaftr·, taxp ήτοι ρλ^ρίβ χΧίσχροβββιλχχΑ 1 90S taMtvac xai χολλΑ 4λλβ," Aviva 8<à «ιύμβτος Βύνχνtai pbvov và λοχΜ*. 'Ομόλογον Λημτ,τριΑήώ imp έξνμγύρΑΟ», ptapia.............................................................. t «Μ» ’Ex too τχρχίου too σχχυορυλχλίσυ τής TÇou.................................. 12000 'Ex TOO «ΟτοΟ vxpaleu λίρχς ΑγγλικΑς Οωχιλίχς'ήτΜ ρλχρ(«......................................... 0060 Τή.λ,,Βίντβ 4x4 too αχιυορυλχκίου αχ·ύη xal (op* Αμριχ. Tà Baa t**f< τήν 14 Αχριλίου toi 1000 4ν«χνοpAv A4 JaatXcîotMav, 4( ή βημ«ί«βις TOO χβτβλόγου Β"·». Hoot Ατινχ Ανήκοντχ τή μονή κ«ρέλχβ«ν ■ 4λλο»«ν. TOO 9ΜυθψυλνκίθήΚ ΤΑ Boa u«3 p*tà τήν ΟνβχΑρηαΙν tou 8<à βχ* *λ«ύονοχν χχνϊ Απρίλιον too I860, Ας ή ύξορολβ- Είσόβηιχ χτημΑηνν Ββααχρ^Ιχς tAv itAv 1868 xal 1004 ......................................... 10 000 'Ex τής iv Σμύρνή οΐχίβς. ήν prtà TOO tout ixttpôxou ItetpA 4χ4λήΜ 8(4 «ίχοούρρβγχχ 8S8O, if in ή μονή oùiiv U^tev, ΑλλΑ ptnun χύτύς xrtà τήν μ^τυρίχν toO ibtou lltrpà Ιλχβ«ν Ôtapavtxàc λίρχς 000, ήτοι φλχρ<«........................................................ ·„ 1 »00 Εχρύτηοτ < ίχ τΑν σνχλΙντΜν τρσχιλίχν <ρλ·_ piav TOO 4ρχ.μβν8ρίτου Κυρίλλου'Ρρχίβου Ilpotaecix ivtxOta xxi τ4 vix ataO χρίη «ÎMW Bi' 4v xipuotv tocifMpwi τήν μονήν . . ■ - ■ γησ* tab αχίυορύλχχος Maxaplou xal βημ«£«αις too tta Βιχχόνου τοΟ χρΑην Σινχίου. vOv 84 [φομονύχου MtoLvtitn. Έν τή x xMpxvdpxoc taoapiOn 4γορ4χ·ς xxi ΑχκλητιχΑς· tv τφ τρίτ* βτι 6«βχρο0τ« (* «τΧ^ίόκιης) ,ΈγΑ pàv ({« ta βλχ xal ixavbv iprov 8< ipautbv ν* tftpcôi ήΤβκηχΑς tv Τζουβανίφ, tv^ofvv Αααξ xai TOiiç βχ^ρέτχς pou, οχίς bi Ας xaxipgpoi 4xaiottei và Ιχοτο βοιρχνή* xal 4γχρ4»ιβν.· Tb xapvtoo ivixurol xai οίς tb ρχνβηήρΜν* Μν ifnttxatv Bpatc tbv βρον TOO»*, ta τύλος poti votpaxttov oraMobv vota tablaifo χροΧΜχγχγιιιΑς τΑς βικΜοίς 4χ«ρ4σ<Μ xatà τβν vxippptev TOO IM v4 AviAO, TOO ΜΜΓίΟρχχι TOtaa Μύλον toOto ήρϋς 4γχχίρ<ος «ΜοχοτήΝντχς. το ς έχαίλορον tbv ΑνχγχχΙον Αρτον pi «1ς tb μονβστήριον. ΆντχΑρφΜ λκκβν tab KA*·* 4 «Ρ^ή* *Τ*·; tbv tta xiaavipev Γ«νν$4«ον, βχας λ^Αν ρυβτιχήν Σινβίου Κύριλλος 8ι4 tà ivroOba βχ·* ουνχΜβν μ*τΑ toi àpxKKoabaou awivroufiv, Ιλββι xal τΑς βέχχ ή.848*χχ àtipaav, λβΙΧΑν χλφαιΑν xai ύκηρ» .ΑχΧιτουρΑνβς Μ|Τ<βς, Μτχ ήν x4i χύτός χίς τΑν τΑν. Τ4 ρρβς τήν βΒοιχορίχν ΑνχγχΜχ ippàvnxcv 4 4γχχ<τνΑν tou. Άρβ 8i iptaoav χληβιΑστχρον, χοριιύητος τότχ διχχίος ήν ΤζιυββνΙρ TÜapiwv, έξ- Ιστοιλο «ta ipapbc pi Ko «χτύρβς τΑ λοίήχηχ οδοΰββ; τήν ύχέρογχσν xoàtajts tAv taxé yliiitav TOO Αοιβίμου χχτριΑρχου Κχνστκντίου wo 4x4 Ει· . γροσί·ν· taopoOpcv ipMC 1,00 toà—νή>ή>Βν tà χρή· valxu, xai A Uwe Μ Αριχβτίς τήν taicOoav xi*v para taOtx* Bcéti 8to ήρέρβς ppb τής ΙλοβχχΑς wv τή σννοΑοΙρ τχυ 6χ·Μχθ, Ρ"Α par^V “ρκής —I ivtxota, έβτορήβήσχν τΑ xàvtx xai abtto tbv Apwv, τιμής tab τΑν ΑΙολρΑν ΙξχλΟβντχν χρΟς apXOxàvΛσττ ol potà τοΟ τίβς 4ρχκ«χχ4β·ο Μολ,οΐ Κήτή* τ—ιν abwO. -XXU. h·—■. Mta^taAtab STMOm TUM HUMOBOLYMITAMAB TUM fluATHCAB, IMt-lMI Ορβ MUM χρόνου ¥1ή M » < * J τήν Μ«ήν Aafaopn τής μανής, τήν AAMov ββ ν * αύτής Ml * aaMpwv, in ή ip»piloM« ήτ» «·· πίστη, h φ ti·· «αέ Mm έσπαταλώντο, I* γβν«ι ουλλάγιζιρένη, βτχ ή μονή τρέχοι «U «b ύσχΑνσυς κινδύνους «al ««t * xfvA», f* «ροβ·.ατΜ«ιμένη, Αμα 0 1 * * ΑρχιβΜβββΜς, » * Μ » . ‘1 Μς W» * τσϋτχν àwptataç άκρατηρήτο't “* * ·· Ή ’ ta συμ­ φώνου μ«ταμρνβρ1Μς τινύς Avaputai «ai Ανακύ yamtu, «al βΜΜοβή <Λτ»ς έν «W * « * πρ«ο^Γ·» «ai ένδοξον, τιμηΗν Art βασιλΜς «ai κατρέρχας «al Απύ βλην τήν. βρΟοβοξίαν. Άμα ούν έφβασον é BoMftf Κβρνφ^Μ» * γονναλχναΐς έφίλαυ» τ«6ς κΑΒας του, M wwi^ic Αλλ' έραναν Ακαφβαβς· Μ ν* έ«ιρ )1 * Άλας. ΙβρπαοίαΡη, Bn Amv «βνέλΑφ οές ΤζαυΜνΙαν, · * ΙΒφ * ν «ai «ί Αχοί κανέρας ήνβι σέρφαοναι «ai Μα Μ κλίνη «al αβΜς. ΊέρΑς τφ ΑαηντήβοφΑχ, *τ» (Μφΐύμβν ηροές έήΑρχοχ * τήν ΤζοΜανίαχ, αέηνβς Μλοναι λέφαι Μν aav» Α vtopAv ύβογτγραρφΑνον «αρ * βΑναον ήμΑν, «ai Η {Βοράν Αν («χΑΑαν ή ο χί * Τοώαον «Ανταν γ«νομΑνάν, ίξήλβαν β κρΑχρ Σινβίαα ρέ τήν ΙκραρΑν, βτι Βέν τΜ έπβτρέβη ν * ΑνβλΟή «ίς Μ {«νοΒοχαίον (έπαιβή έβ«·ρήο<φ«ν, βα ή Βιβρονή του «ρίποι ν * * ζή *1Ρ·Κ ** έντβύδα, συν«σχέφ»ημιν «ai μέ Jtoù; ουνοβαύοντας ΒιαρχΑβή. ρέχρις Μ λυβή < » * ata πατέρας βι * τήν β«λτί«·σ·.ν τή^ μονής. έγχρίνκν- γήοαηκν «ίς τήν μήτρόκολίν του, (ας ού ύ«αγρΑψ·μ«ν * τβς. έπ«ι9ή «ai ti «ίσοΒήματα τών ήγιμον.Αν έχόπη- τόν χανονιαμόν μέ προοβήχην τΑν 8ιορ·οί»έντ«τ» έ{Αρ σαν, ν * συσσι·ρ«υβΑμ«ν έπχντις έν τή Upf μονή, «ai χ«ν. Αρχιμανβρίτου Νιορύτου. [«ραρονΑγου ΙΙορρυρίου τδ» παύονσι ti όγπώβη έξοδα τΑν χαταονημέτιον ■a! μοναχού ΦιλοΗου, Λτινις «ύΛι,μιρβν Αναχάρητβν. * Βύο ή τρία τέταρτα τής Αρας Αχούσ«ντ«ς. βτι t * Μπαλατ καί Τζουβανίας, «al πρδ «abtwv ζητήοαμιν Mrt τήν κβύσιν τού Βιχαίου ίλαρίιβνος ώς μέστιγος τών ! πρΑην Σιναίου παρα«ον«1ται -ΉαιρΑν τδν Ααυτόν του ύς ρυλαχιομένον χαί 8·, * * μή ήναι τοιαύτη (βία, ν πατίρον «a! χατβχρβστιΛ. Εχ«ιδή βμ *Κ · ** έπληο(α(«ν ή Αορτή τής ϊχίβς Αίχατττίνης τή 95 vccgipp-ou, τδν Αρήοαριν έλ«ΰβ«ρον ν * Ανίλβη «ίς τ * ν.ύ ξβνοί * * χατέλβη ν Ap|gap«v, liatf foptAswptv κρότηρον, χαί «ίς τδν Βογιίου 6τη<βτια. Αλλ’ ούχλ <ί»ς έζήαι. « ΓΒιον χαφδν Αναώαυβή «ai t πρώην Σινβίου Απδ ιίς Τζοιφανίαν. μίχρις ο6 Βέν έκκηφίψβτιν ν. (ςαρχοι τούς timui, ζητήσας χαί λαβών χβτοιχίαν «ίς τά καί χ-.μίο«·αι Μ «χιόη, βφχία «αΐ λοιπές χαί οΒα» * κρέγματα. χαταργουμένη. τής Τζου{•νοβοχΛον καί οδχί «ίς τήν μητρόπολν του, τδ ôxotov ταχτοχαηβΑαι Ί χαί έσυγχαρήσαμ«ν δι * * μή τδν δυσαρ«στήσ<·μ«ν, ,-.«>! ας, ήτις ήν αίτια τού Βλέβρον, χαί ή μέν μονή ν 4ηχιΒή «al έχήρυξ«ν Sa μόνον όλίγας ήμέρας ** χατήντι,αχν ώς ματέχιον, ή Βέ Τζρψανία τδ Α ηΑΑς σταώ{. Μέχρις βτ-υ Si γβΑσφ ή Αορτή καί έιυς δτου Σίναιον Βρος. Άλλ’ Βπ4 τήν χατάργητιν τής Τζου* έχλίίήτς ή σύναξις χαί τδ τοΟ παρουσιΑσ«>μ«ν τδν έτοιμον «ανονιομόν, Βν «ιχομ«ν βανίας Βέν έννοοΟρβν ή ν * ύπΑργιααι Βύο, χαβ αυντΑξκ, έσύχναζιν «ίς τά Ββμίτιον τού σχιυοφύλα- οπαντρυλΑχιον, Βιέτι παριτιδν ν Βν pÀiote χαφβν έν Σινφ Μ ακυοφυλέχιον «ίναι κος Γρηγσ,ίου, χολαχίϋον’κύτδν ίκβς βυνηφζ «al τόν χχταπιίση χαί τοΟ ΑρπΑση τι. «υρί·< Βέ μίαν μέλλον έξηοραλιαρένον χαί Αχδ χκταχρήααις καί Ακδ μίτραν πολύτιμον, τής όποιας οί ΑΒΑμαπΌτς τού έοέμ- πυρχαίές. Ό πρώην Σιναίου Ββ«ν ηύχαριβτιίτο κ«ρι· βαιαν τούς όφ-βαλμ-.ύς τούτην λοιπόν τήν μίτραν μέκαν τήν έπιατρορήν τΑν έξχρχβν χαί έραίνιτο έζήτησ» ν * λέβη μ»»' ίαυτού «ίς Κβνστα-τινούκολιν τούλέχιοτον ήσυχος, οί Βέ προύχονττς τ<Λ μοναστηριού χαί τήν μιταποιήση χ«τ * τά vlav σχέδιον, "%ιίτι, χαΒιμιρινΑς ήοαν nof α-ύτφ, Ινα |·ή σανοχ·ρήται, * έξέρχηται Βπου «ύηρνστιίτο καί έροΒιαέλ«γ«ν, ώς παλαιόν Βέν έχ«ι τήν εύκρέπτιΑχ του· , Αλ«ύβάρος ν * Βέ καί χαροποιβν έπχιδή βμ«·ς ό σχχνοφύλαξ ύπ«οχτ«ύΡη, Βέν AviBwxtv ζόμανος μί β τι έζήτ«ι· ;δ«ίχνυ * όπδ τδ χαροποιδν τούτο «ίς τήν ζήτησιν τβϋτν,ν. Ένχχα το,του ί πρώην Σι­ κρόΜπον «ίς βλους, Αλλ ναίου Βυσηραστί,βη χατά τοΟ σΜυΟφ ΰλαχος- χαί έψυ- πρόσαπαν ήσαν χχχρυμμένα χαταχβύνια σχέδια καί *η. χρΑνβη πολύ, μό/α τούτα βέν Απιλπίσβη, Αλλ * προσ- φρικαλέα έγκλή'ΐβτα, ·»; Αμέαας καί Απ«Β«ίχ ’Ο πρώην Σιναίου Λ/tv ϋπύ τήν Βκταγήν αύτοΟ έτρ«ς>ν <£ς τδν τότ» Βιχαίον τής μονής «ρντοαύγχιλλον >Κορ^ήλιον, καρα/Ολέαας αύτάν ίχαχς «ροαοαΑήτη «ai έξ Ατομα, Βνομαστί τδν Ανιψιόν tou BoMaiiov, τύν «αταοιίαη τύν σχαυοφύλαχα, βν tawpoi λίαν έηήιονον. Βιέκονόν του Μβλίτον. τδν βαλαμηκόλον Χρηστίλιον Ο Βιχβίος Κορνήλιχ τοΟ ύκααχΜη, ίτι ίΗλιι έν«ρ- ta Βλαχίας, τδν μΑγαρόν του Νικόλαον Κύπριον, Μν •fi/wi 8ι * τήν ζήτησίν του, Αντί βμ«ς ν * έντργήβη «αβέσην Άλήν, χαί ίνα μοναχόν Βόκιμον, ορό τίνος ν-ri τήν έηίΗιμίαν τοΟ «ρΑην Σιναίου, μίλλαν έν- χαβέσην καί αύτόν, Μανι,’ιλην ΚΑαιον^μιτ αύτΑν * ntopBiao τόν σχαυοφύλαχα. μή τυχάν χαί γίνητβι λοιπόν χρύρα καί έν παραβύστφ έχαμ« τ* ΚαταχΑΑνιΑ χαράκτης τοΟ «ρχου του χαί «λινή «ίς τ ς * ζητήοοχς τον σχέδια καί τοίς ίί«·χ« τές Ακαιτσιμένας διαταγής τοΟ «ρ ην * Σινβίου, έαιατρέψβς Βέ τφ ΑοηρίΒη, βτι καί όβηγίας. Τήν ούν 90,' δ<χ«μβρίου δκλίσας κύ­ τους καί Αρκατήν ββκήν κστίσας, 4 Βέ Ιδιος «λαοΑαΙς 6 σχχυοφύ/αξ ««τ' ιύϊένα τρόκον Βέν «λ!ν«ι, τοΟ *' «Ις τδ Βιομέτιόν του, όλίγον τι μ«τ * μιοημβρίαν, ένφ Bmp χαί μίλλσν τβν ΐυαηρίστηα». ΙΙαριλΑούατ,ς τής Αορτής, σ-ΛΓχροτί,βτ,ααν τροίς ή Απαντις οί πατέρας Ανβκαϋοντο, πίμκιι τόν ΒιΑχονόν τέοοαρος ουνΑξιις,' παρόντος «ai τού Αρχιαπιοκβπου, του Μιλέτιον «ίς τδν Βιχαίον Κορνήλιον. Ό ΒιΑχονος τοίνουαάι έίς τήν ^«λτίιοαιν τής μονής· Αλλ * τού παγαίνει καί λόγοι βύτφ, δτι ό Αρχιχκίσχοκος ζητοί * τρ όμιλ.ήση. Ό δίκαιος Κο^νήλιος ούβομίαν υπ­ *ρχι«πιοχόπου χατ" ούΒΑνα τρΑπον μή Μλοντος ««1 *ν * τήν λχιτουργίαν μή ΐΜίΒομΑνον, ήνβγχΑοΑη ή αύναξις χαί ό Βιχβίος οψίαν Ιχιαν, Βιότι «ai τήν πραίαν μ«τ * «ύτψΝ έσπ»υσ« κατ * παβήκον «ίς τήν πρόσ* συγχροτήσς γανιχήν τυνίλβυαιν τΑν r.aTvpwv χαί ήν παρ ν χληαιν Αλλ * * ού Ανέβη «ίς τδ {«νοβοχΜον. τδν έμ Αφ * * «opoumooMotv έγγραφοι al μοταρρυβμίοο ς. Κατ ν * τήν βν» Μν (uupÿplou ουνβχ·έντ·ν Mvtttv τΑν βασαν «ίς έν ΒκμΑτισν. πληοίον τού πρώην Σιναίου, * π«ριμ«ίνη, tva Μν ΑναγγχίnotΑΒαλρΑν xoi eatÂpA * «U γ ν«ήν * ούναξιν. παρόντος λέγοντχς. αύτψ ν * τήν αύτήν στιγμήν «Ισήλβον Ακαντβς οί ώβηγη«αΐ τοΟ βρΑην Σινβίου, ΑναγνώΜη μ«γαλοφ·τ.·ς ό act χροέττιμαΜβΙς χβνονιομός. «αροπΑλιοαν Βέ βλοι αύ- μένοι, ώς Αν««τέρ<·, ήρπασαν τδν Κορνήλιον οί μέν ς * Κ, * χ«ρ οί βέ Από τούς κύβος, ο( βέ Απδ τ* ς τό», ίνα ΒαχΑή χαί ύπογράψΐ- ° Αρχιαβίοκοαος Απδ τ βμ«ς Αντί ν * «λίνή «Ις τ ς * Ιχχαίας τΑν κατέρβν χαί τρίχας τής ««φαλής, οί βέ Απδ Μ γένβια, καί Υφαν­ τές τον χαμαί, ΙΒ«σαν τ ς * ίρβς * χ «ai έθισαν Αλνσον ΑπορλΑ^φ «ίς τδ γονιχβν χαλόν, όργισΦαίς AxAppiÿ * οίς τούς κύβος ύπόρ τ ς * βέϊΰι όκύβας. ·ς τόν Αγώνα τόν «ανονΜμβν λέραν, βτι τούτα «ίνβι αχέψα.ς χαί SouXetâ έ&χή W» μ ei 6χι τϊ»Λς Λλου, Αστ« ούτ« τού δοσίματος ύ Νικόλαος μΑγβρας, βστις έφ«ρ«ν έν * καή καί αύτδς ■ανονιοΜν ήΗλί ν * ύβογρΜϊ ο&η τδν Βιχαίον Ίλβ> τή ζώνη κιοτύλιον, όλίγον Ιλ«ιψ« ν * γ«ίνφ χαί μόνος, βιύτι Μ «ητόλιον Ακνροπρόpiwva ν * «αύτη, λέγ«αν Βτι ,ΑγΑ 0 ζ· * Βιχαίον χαί καί ν * ού βέ έ8«σ«ν ώς «ακοΟργον Μν Βιχαίον * έγ έ^γΑξβ,· καί «Α λοιπέ, χαί Αμέαιας Αβτέτται τηοαν· Αφ Κορνήλιον «al έχλαισαν «ai τήν δύρίκν τού ββμβτίου, τήν ΑΑλίΜν τής αννέξηνς ζηνΑν ν* φλ»φ· βλήν τέν έμκοΒίααμτν {α »αααρα«α>οθντΑς τον «foov, Αστι • ό ΒιΑχονος ΜιλέποΠ^βψύνβή ήρβς Μν οκαυοφύλαχα, Æ. -J it i ar βΤΜΟΙΜ TUM ΗΠΒΟ·ΟΙ.η(ΓΤΑ>Αΐ TUM MMAIflCUL 1·Μ4βΜ ** « ♦, 8« *bv ζήΟβί.ό βοαπότήί· ap»H|MC ’« «ές <«ρχ»ς. όρχψάνόρέτης ** «ληρα· · tail· » * «4 «8·»ς 4» πρόαχλη· * ·* ** «M c* ** * τό ΐΜπρΐξπη· «ό 8βινό, Μ» ill àf» έχΙραίοΜν «ίς tb pap«ip«tm> m· ξινοβαχαέ»·, ρ«ρηΜς ρβαρό·» όαληαέαοα, ζητήαας μόνα * Μνίπαυξιν μ«τό «· όρχ«^Imu Mi «* v aapripavev d Μ τής * a*"M V λέγννν * ai tapoi Μ * τόντ«ς όνβραηι tel aal·· AntwaMaiams Αδηααν «M * ip i ait Mk * ° W·^ kH· * κατάμουτρα mI Bupev τόοβ» m1 4, * A«m 8αα8ή Mti τδ ντήΜς te» έβλόρ»η, φρ « * dp« Mi ήνβγκάσδηΐΜν vi τά» «στίσιοσι μοό * ■·«· βοδτυρον· δσταρον έχραξαν Mi 4 * γραμματέα Τόχφβον, ••oil; χάρις * i γναρίζή r* βιατρέξαίΜ,' αροΜμας «miâôw μΙ τό μέν ivejaipa · * τής «wavmiCNC έήρΜαόρα», τβότ· μόνον 8μ«»ς pwppiÇapev, 8« όμαό βρΜς Μαρχος «ΙβήλΗν ό* τή μον^ «ί ρυλααισμόνβι ΙξήΙΑον τέόν ρυλαχΑν, όμρόταρά Η τό μόρη σνν«χ« *ρήίφΜν, Ιηβμανήααντ· τό χρογπόμ »·. * Ό αϊτός fcrapgcv, Ιρδαοι 81 ένφ «ίσέτι Bet »» * τδν fbftnni τφ» ax uop6«nui * »«i τδ Hope τούτο μαγίοτην ρρίκην τφ έν«αο!ηα«ν, illi 8έν ήβυνήβή νό χϊμή τδ ό«όρ τοΟ όρχι «βχ0Μυ, * ν, * ύα««τ«ύ·ηρ * ill Ι8όχ· •ημιν, όρ' οδ τοιαότη όνομίζομιν δη ή * χαί ή Ηλητις τΑν έν Ιξουβανίρ όδάλρΑν διαγρόψαμαν οδν, Ιξαρχος «Ιον ήμίν, ίτι οί έν Τζουβατνίρ «ατόρ«ς * όνόάρινα ί:«ρον Μνονιαμόν. Τ«ύτον ίΕόντις, 8« ήν τ' ού «ολύ όμόόομιν ·* * τικΑς, δτι b 8ii Τζονέλό/ιστον, μόνον όγχαλίόσας μό τή·< δίξιόν χ«(ρα τά όλΐό ρ ις * όναχιφήαας Νιόφυτος χατά τήν χόγχιλλα Moulai·· * * τήν όριστ»ρόν, ίχραύγβζι βανίαν χαί αδ μ μ«γχλοφΑν«ίτόν Κορνήλιον, νομίζω» αύτόν έλ«ύδ«ρον, αυνέντιύξιν, ήν Ισχ« μ«τό τοΟ 8«ςχότο», ίοχημότιοαν ili’ άφ’ οδ έ|ί«β«ιΑ η * ότι <1ν *ι {«μόνοι, έκα^αδδδη τόν χανον.ομόν τούτον έχ αυμρΑνου, Αστ« όχι μόνον *ς Μρ«8οΗ> *Φ Μ«ν 6 I ήμ4ς ήχότηοχν. illi χαί τούς έν Τζουβα -ίρ. '0 Ν«ό«ίς τού; βίκους· πριν βμ« άν«ψ·.',ς τού έρχι«π·.σχόπου Β«Αι ο; κρατών τδ β«- ρυτος ΰχ«ρΜχιζδ;ι«νος 1χήρ·»ξ«ν, ότι τούτο όγίνιτο γ) * ή ήσ·»χία χαί «ίρί,νη χαί χ«ολν»ή οϋ:«»ς βόλβ«ρ, δπ«ρ o«v i** ini τού μιτάκου τού Ίαχώ,συ, ί»α έχέλ λίγαν αύτφ ίτχλιστί· Ferma U oarognia, eaaaglia. ή τής χ ,β«ρινή<ηως έκέμβαοις, ήν κρούχ41«σ«ν ό χρΑην Τδτ» «ίς τΑν κ«τί·.ω» Αχούσα; τήν ταραχήν καί Σιναίου. "(Μτν όκτρααίοαμιν vi διατηρήα«·μ«ν καί oxôrr,ç, * διτι; Αγνοβιν τ’ Αχολονδ«(, Ανίβη ιίς τδ ξ«νο8οχ«ίον, ili’ ό τόν χανονχαμόν τούτον, Ας χαί 4 2 Νιχόλαος μόγ«ιρος »««·ρβν αύτόν ήβπασαν iv ξύλον ύχέ»χ«τα χαί κζ.«ίστα πρός β» .τί«»<Γ.ν τΑν τής μονής. Άφ’ οδ ό όρχιμανδρίτης Ντόφυτος όνίχΑρηοι 8ci ίχονβρότατον καί όρμφ κατά τοΟ καιρός Εύθυμίου, 1 χαταρόρτι κατ’ αύτού xiej τή βυ *άρ«ι τδ ξύλον, βχ«ρ Τζ-.υβανί «V. ό χρΑην Σινα'ου συνέταξ«ν έγγραφον * έΡγαυσδη «ίς τά; κλάτας τού ΑΦλίου ABtlpcO, βλέφας ανγχ««ρητιχόν έχ μίμους τΑν τρ-.Αν «ρορυλαχ:ομέν«·ν, * χαί tip χ«ίρό «j. Έχτύπησαν inter,; ίλλτώς χαί 8ιό vi τό όντιγρόψαισι, τό ύκογράψτιοι χαί τού τό BAoimiv 'iv ίέ χαί ο: πατέρ<; ούτοι ούδέν ίγζλημα ê 4λλο·νς άδιλφούς, ο?τιν«ς βιό vi δ«ραπ«υδΑσιν ήν«γ«Ιχον, μόίον τούτο, έχιιδή έόιΑρουν «ΐρη·.·ύοχντα τό ώ χάσδησαν vi έκιΦέσ«·σι χαταπλΑσματα χαί βίντού$ ζας· ίδ«οαν τέλο: χ«1 τούς τρ«ί;, δίκαιον, σχέυορύλαχα «ρόγματα, μ«τέ πολλά τού καρίχΑρηοαν τό ζητούγραμματέα. Τούτβν δέ γινομίν·», έξιλΦΑν 6 μινον έχί συμφωνίφ δμο>ς vi οχίσι χαί τά intp αυ­ *’ βισπότης χαί στα»«1ς «ίς τό χόγχίλία, έρΑναζιν Ας τός «ίχ«» έναντίον αύτΑν, έξακατήιας τούς πατέρας· τίγρις αιμοχαρής· ,Κτυπάτ», κτνκότ , * Κόπτας Φ4 ή»έτηο«ν όμως τόν έαυτού λόγον μή έχτ«λέοας τό ρό^α,· χαί λοιπό Αημνα χαί χαχοήΦη λόγια, Ακρ«κή ύπο»χ«·»έντα. Τήν έορτήν τού «γ ου Σττφίνου έφβι’ Αρχιιρέα. ΟΙ Μ δκαδοί του κακούργοι illo: μέν , όασαν χαί οί οτρατι&ται μί τό» δ:«ρμτ,νέα, καί ούτβνς βόπα,α χρατόύντκ, Αλλοι ένοπλοι, χαί 6 χαοΑση; ήτοιμόζ«το νό χατέλόι χαί ό άρ/ι«πίο/οπος. ΙΙρό , . * χαί ;ιξτό Άλής μέ γυμνόν ξίφος, έτρ«χον Αν» χόττ» Ας χύν«ς τής όναχ««ρήαη»ς αύτού όμως έλ«:τού.γτ,ο λύσσΑνας, δα'ροντχς ΆνιλτΑς τούς χροβτνχόντβ;· τέ­ τήν Μαν λιιτουργίαν στός πρό τής ώρ«ίας πό ηϊτ λος Αρ' ού b btiticbva έκραξιν βίας τά®· ΑΦ«μιτουρ- τήν όρχιιρατιχήν στολήν ένδχδυμίνος. ζαβών δέ «ίς γίας ταύτας, συνόταξίν ίουν«·.2ήτ»ς έγγρχρον κατηγο­ χιίρας τής συγχωρέ,σ«·»ς τήν βίβλον χαί it.; έρ' ρητικόν χατέ τΑν ρυλαχιορίνιβν, b 8' Λλήΐ ίοτατο μί δίαν ήμΑν τό πιτραχήλιον, ου·«χώ,.ησ(ν ήμός, λαμτό ξίφος γυμνόν «(; τήν Αύραν' τοΟ 8«ματ<αυ, χαί βόνοιν χαί «αρ' ήμών σνγχώρηοιν. Στραφιίς δέ «ίς *ίς τήν δ ξιάν * έχί τού «ύούτ»ς ό όρχιιχίοχοαος έχραξ» τούς Μτίρας ίνα pni τήν Αγίαν τρόκ«ζα» χαί >ν τύν 4λλο», ύχοχρτΑν αύτοός vi ύκογρύψΜΟί, χαί Αλλα αγγιλίου. ώρχίτόη ύχτΟχχόιίς τήν όγάπην, «ϊρήνην όναγινΑοχνν καρ' ό τι τό έγγραφον 8αί όρβαν , ** ού8«ίς χαί β«λτί·σ·ν τής μονής, τού»' δχιρ χαί έχαροχοίησιν * τέλος καί Μ ixô τόν τρόμον ίχαμν« τήν ίλαχίατφι «αρατήρρχν, ήρός τούς άόρο'-ζς τό μέγιστα. 'Epiaoj μόνον ό κροτστΑ; ΠαρΗκος ίχέκΛηξ· τόν ’Αλή» όμ­ ήήρέρα τής όναχυρήσ»»»; αύτού χατά τήν λήξιν τού ορός αίς τόν 8 *βκότ»,ν, βτι Βόν dvm όρμόζον vi mpt- Β«χ«μβρίόυ. *Ακαντ«ς χαίροντ«ς συν«·ό«ύ ταμιν τδν ρόρητβι ίντός τής μονής μέ τό ξίρος γυμνό · * τότ« ««παχϊόνιον όρχι«πίοχοπον, Ιαπς xapitaoutio x«U / καί ό 8«β«ότής τόν 8ιότ·ξ« vi toctft Mi vi τό^όαρ «ίς τό 8«»μ4τιόν του. '£««ιβή βέ χαί ό 8·Μ0τή«, Ας βαιΑ·ημ«ν * όβ Ιααιτα. «ίχ« γρΑφαι «U ΚΒρβν, τό Μ όιαοτήΑιόν του τόχνον, ό Ιίαρίυν. SpncmûMC taô Τζο,βανίαν όζήόφ» τήν βοήό«ιαν τής τοαιχής χυβαρνήαίβς, ήτις χαί Jtap4«v «ίς Sivmev Μ» «πρατιόκας μέ Ινα βύρμήνέα τής όβτυναμίας, 8ιη«ς έλόόντα; τόν κβρβλόβΑΟί 2ii Κ ρβν, * Ai mM» 8μα όχλήρορορήό^ ταΟτ», ουνέτβξ·» ό ΑανναΒρης tmpov Ιγγραρον κατηγορητικόν, βίοχρόν, Μα —ρίοτα τούς iiuooiaμόνους χατέρας Ας τούς βίοχίρτους wiyf· * καί A' οό 8ή»«ν oi ««πόρος τόν «gpixfljwv vi τούς ίξορίοη. 'Κτο-μόΜς « ταΟτ·, Βραξ * «At» τούς w τέρας, «ίς οδς illa ΑκγίΜβα , * χαί «taac όαέγραρο» 1χατηΜ·«τ«ς. Ή βραβίτης τ· * όξόρχν * IHw ήμ«( ΑρανΑς «ός * μ«γΑη iaapiav, μή γινΑσχοντας τί όναργήΒήαΙςΤζβυ» βανίαν. , β« 8ή * Μ καί έχληοίαοα» at όρρταέτής τού ΧριοτβΟ γτννήοΜς. d ρυλαχιομόνοι όζήτηαβντήνΑΙβιαν vi έξέϊόνοι «4 txmlimm τό xptmutvati χα»ήχοντα ματαλαρβιΜντ·®. Ό «ύαγγαϊβός Ιφβ * Μίμανόρχης V4H οό·αρ·ς«ίςτήν «Ττηβν «4 · * Μαός. · ·— * Μ...·, ..■■■■ - .,Ας.χ· ,' · έόώπ«.>«ν έξαιραττχΑς τόν Κορνήλισν χαί τόν σχχυορδλαχα, δκοοχόμ«νος βτι όναπαύσ»: τούς πατέρας, β«1τιΑσ«ι τήν μονήν χαί πρόξύ όλα τό όγαΜ. "lira ήμ«1ς »δ8έν illo Χ«ρ<ιμένομ«ν, «ί μή χότ« νό «ίδοκοιηόΑμβ» 8ιό τήν «πιτοκοίησιν τΑν «»>ουμέν«»ν. Κατό ριβρουόριον οδν μΜΜντα τού 18Μ έϊρίχόή ένταύόα ό («ροβιΐχονος («ί; τών όαοστϋον αροβότης τού Χριστού) Άνανίας ΖόρΜς, κομιστής τριών γραρμότνν έχ μέρους τού Saaaôtou, λόγών δη « πατέρας έν Τζουβανίφ 8<4γουβη «ίρηνιχώς, ότι ό βααπέτης xpoaxaiat μέ κόό« τρό«ον νό τβύς «ύχαριστήση καί ταχτοποιήση συμρΑν««ς μέ τήν β&ναξιν τό «όντα, δτι dvm όγϊβός. χολές χτλ. Τούτα 8ό χαί ήρ«ίς al Μφοι έπκταδοραν, «ϋβίπβτ» ρανταζόμανοι βτι τήν Μ»αρό 8«υτέράν, τ> Il * έγιναν ή τρο­ μάρά όξ«Ρ< * » * τρι * MalpA έ» Τζουβανίρ καί δτι έ ' Άνανίας όνίβη ένταββα μέ χαταχΗνιο * σκοπόν, ίνα έξορισΡή καί ό βιΜίος τής μονής καί ό «πνυορύ, αξ· . χαέ i8»ù πέός ήααν τό «ρόγρατβ. * ΚαηλΚι ό βοσπότης «ίς Τζβυβανίαν χαί μή ροβηΜς οότ» Μ * «ip» όν·ρΑ«ους, οδς όρροτέρΜίς , ** ένόΜιζ * 8q(«Maac όήΒακς τήν Ιξαρία * πέντ» Α8«λ> Λ, Μ synihm tom bubom&yhitakî· tvm snaitioa·, immms ----------------- a --------- —--------- Λ ' .. -—'—1--------------- UMmw. ΓαλαχΜον μΟΜ^ές . Aii τδν βίρΑμματαν Αφφ ΓώβΛη. ΔιΑ τδν ΑγρΑμμΜον Κύριλλον μβναχδνό Xa^iwv, Δαμιανός μοναχός Swâtàjt Δα τδν ΑγρΑςηιοτον KtûAtotfen»· μοναχόν TA. Xr^At^ M·*·* ΧηΑίτης. ΔιΑ τδν Α|ί Αμματον Μανβλην δόκιμον ΧταμΑτη^ CMS·) CYBILLU8 HIEROSOLYMITANUS GREGORIO CON8TANTINOPOLITANO 1867 i*m 97. Mii>' δσης «λοίοτης χορός έχομιβόμιίΐα τήν Aai ψ’ το5 ' κροοοχΑς λήγοντος Αχοχριτιχήν «ρός ήμΑς έκιστολήν τής bf^ft αφααμιατΑτι,ς καναγώτητος Ααέναντι τής αννοδικής Αχιοτολής, ήν ίντιοΑο κατά τή» 91η τοΟ καρολόόντος Ιουνίου ΑχηυΑύναμον τή biembf αύτής χορυφή. ΔιιξιλΜνττς 81 έδοξΑοαμον όλοψύχως τδν Αγιον βήόν, Ατο Βή καί Αχ τούτης κιριχαρβς ένηχηύίντος a παντυφρόαυνα ούαγγίλιχ τβν βοοοδότιον τ> χαί κχρισχονδΑσταν ήμίν «ίοίων τής Αδιλφαής της ΑγΑαης. Έκαδή δμας χαί δέν ίξι,γύτο ήμίν ααφβς 4 βτοφρούρητος αύιής κορυφή ώς ορός ί,ν αχοχόν, 8i' Βν ΑχουΑύναμονΙόύτή τήν «ορί ής ό λόγος συνοδικήν ήμΑν Αχιατολήν, διό τοδτο έδέησι νέ τηλογραφήοαμον τή αύτής αιβααμικτότη καναγιότητι χατό τήν Μη τοΟ λήγοντος καί ζητήσομον jcop' αύτής κληροφαρίας νταρί Τ'Λ Ανπχιιμένον τούτου, ή 81 »<ΐχ«αία αύτής κορυφή iosouo· νΑ Αχαντήαη . ήμίν τηλογραφιχΑς τΑ δέοντα, φαί τήν ΑχΑντηαιν αύτής ΑλΑβομον χδές «ορί Λρβη τρίτην τής ήμΐρας «ρδ μιοημβρίας. Αν»' βτου χκί ίχόρημον (Ις Αχρον. Μι»' βλα β.ιοις τούτα χκΑήχον ήρΑν έ»οηρήσ«μιν, Ιό Αν τή αημορινή οδκαιρίφ ρή λοίφαμιν τοΟ νΑ βιφβΑοαμιν χαί τήν καροΟανν κρδς τήν αύτής στβααμιατΑτην «αναγιότητα, καί Αφ* ού ΑοοδΑμιν «ύιή καί αδύις καί χολλΑκις τούς έγχαρ- βίνβς ήμΑν Αδολφαιαδ: Αακαομούς καί Αξορουνήααμον μπΑ χίδου τΑ κατ’ «ύτήν «ανουκταία ήμίν δοοβαφίλνζτα αίσα ούν τή διοβηλΐοιι Αμα χαί τ*ν χα»' ήρΑς αίυίαν, xafoxovofcaapn «ύτήν χαί «ύ#ι; ΑΒβλφιχΑς. Γνα Αχψδντος κρστρέφγ; τδν Αγιον Χιναίου νΑ μοτοβή Αννχνρδήος ·ίς τή* Αγίαν χόλιν δχακούην αίς τήν φηνήν τής Αχχλησιαατιχής του Αρχής, Αλλο; •ίλομον κροβή ουνοΒιχΑς Αχί «αρονοίφ χαί τβν κληροξουαίον ΑντικροοΑκαν τής («ρ«ς ΧιναΤτιχής Αίχλφίιτ,τος, Αϊτινό. ρηΑ μίαν ΑβδομΑβα φδΑνουοιν ύς τήν Αγίαν χίλιν, ιί; τδ νΑ κοιήοαιμον χανονιχΑς χρΑξιν χαί ΑκιχυρΑοοιμον τδν έχδρ-.νιαρδν τής αύτοΟ ίορδπςτος, φατις >ρδ «ολλοΟ ήβη, Ας γνηστδν, ΑχηρϋχΑη βαίαιαματιχΑς δκδ τής (χρΑς ΧιναΤτιχής συνΑξοος ΑαΑναντι τΑν τρομτρΑν τή; αύτού ίτρότητο; χαταχρήσαον Αχχτοιυς τής ήγουμ·ν«1ας χαί Αρχιοχισχοκής τοΟ βκοβαδίατου δρους ΣινΑ. ΤαΟτα χαί οήμφον αίς ΑχΑντηοιν, Αν Αντχα χαί κΑλιν καραχαλοΟμιν βορμΛς τήν αο^ααμι^Ατην δμκΑραν καναγιότητα <ίς τδ νΑ ΑκιαίΜύοη τήν αίς τΑ ΙνταΟβα τοδ Αγίου Χιναίου Ακοστολήν- Ατορον β* ρή Αχοντχς, χοραίνορον τδν λόγον, ίζαιτούρονοι καρΑ κυρίου τΑ κανάγια αύτής Ατη Βτι πλιίοτα, καναύβυμα καί xovtuΛαίμονα. Έν τή Αγίφ πόλο. Ίιρουσαλήμ, 1867 ϊοιιλίου 97. 49. CYRILLU8 H1KRO8OLYMITANV8 MONACHIS 81NAJTI8 1867 iolii 97. ΆομΑντος ΑχομιοΑμοΑα χΗς καί τήν Αχό 91 τοΟ λήγοντας «ρός ήμΛς Αχοχριτικήν έχιττολήν τής ύμΑν όοιότητος, κ«ί δαξ*λ»όντ*ς Αχέγννμον a Αν «ύτή· 'χαί ΑνΜν ρΑν ΑντκΑρφαμτν.τή χνρίφ χΑριτας όλοφόχους διΑ τΑ τύαγγίλια τΑν «φσκοιΑΑβτιον ήμίν αίαίαν τής υίΓκής οας ΑγΑαης, IvtHv Μ οδχήβημον Αχδ χαρβίας κΑντα; ύμΑς, βι' δοους ήρίν ΑκφρΑζπχ «δχαριατηρίου; λίγους Αχί τή ΑχκληρΑοκ «ορ' ήμΑν χαβήχοντος, βκαρ καί δίκαιον όβοορήοαρον Αχ' Α^ήΑ καί ' Ακαραίτητσν Ακέναντι ζήιήματος Μάης Ανδια φΑροντος τόν ττ ΑγιΑτατον Ακοστολιαδν καί «ατριαρχιχόν ήμ«ν βρόνον χαί τήν δροτόραν Αμα «*··μίαν αύτοχραττριχήν μονήν. Τανδν ti «Ας ΑχΑντηοιν «αούδοντας 4ντκυαγγτλιζόμι»« Αν κρώτοις τή νΟΜή όμ·ν όοιότητι, βτι mA ήμΜς ΑνταβΑα «I Αχομον τή τοΟ καναγίαυ καί ζαοδόχου τΑφου χΑρηι μηδ Ml· αης τής «ας»· ήμΟς ΙορΟς ΑνΧριβτή ΑΑολφότητος· χαί χατΑ συνόχχιαν ΑνακοινοΟντ·: βμίν τίλος χΑντκν τδ «ροοςχΑς «λόον, σδν β*ή Αντιλήκτηρι, τέρμα τβν δμοτόρην κολυοβύντον βλίψιαν, σχτύδοριν νΑ κροσχκλΑτημαν Αν τή Αγίφ χόλοι τΑ Ιαρδ Αχοΐνα μέλη τής όμοτίρας (αρΑς ουνΑξιας, Αοα καί όχτία ΑνομΑσαμον ιφδ χαφοΟ γρΑφαντος δμΓν οννοβικΑς- Αμα λοικίν λΑβητο τήν καροβοαν, «Αραντα κροκαρασχουαομίνοι βντος οχαόοατβ νΑ μοταβήτο Αν Αραις αίαίαις κρδς ήρΑς αίς τήν Αγίαν κόλιν, Ινβα Αναμόνομον δμίς ροιό ■ύβου καί ΑγΑκης καήμκής Ατχρον βΑ μή Αχοντος, καταστόφομβν δμ«ς αΰις ταΐς Αχδ μόσηΜ φυχής «αηροΜδς ήμ·ν οδχ<ς χαί «ύλογίαις, καί «ορδνονδος .τδν λόγον ΑήαποόμοΑα βΜ»; 4 Μβ χαναγίου καί ςαοδόχου τΑφον χΑρις χαί τδ Ακβρον β«ον Αλοος τοδ Α{ αότο· τριημόρας Α{αναοτΑντος Μη μο»' δρΛν ANtralv BtÀ wev^Aç. 'Kv τή Αγίφ «όλα Ι^ουοαλήμ, 1867 Ιουλίου 97. Μ. CYR1LLV8 HIEROSOLYMITANUS GRSGORIO OONSTANTINOPOLTTANO 1867 οο(μΜ λ Καί χατΑ τήν χαρολβοΟοαν οδαοαρίαν, ήτοι τή χζ* τηο χροοοχΑς λήξαντος, ΑγρΑφαμαν ΑκαφιτιχΑς τή οοβαομιατΑτη αύτής καναγιότητι, Ανβηΐηδντος ααγχρόντος καί βτι ΑλΑβομον έγκαιρης wop' αύτής καί τηλεγραφικήν μρδς ήμβς ΑχΑντηοιν. ΊαμΙή βρας καί À καιρός «ήρΑρχιππ, ή Μ αύτού ίηρότης 4 Αγιος Χιναίου «αί Αν Χρ«τφ ήμβν Αγααητδς ΑΑολφδς οδΙόλας μοριμνή «ορί τής οίς τήν Αγίαν «tto μη·· |ΜΜο*ς του. Ας τφ ΑγρΑφαμον ουνοβικΑς τή χα* το» 0^119 όντας ίουνίο», βαος δηλαδή οκούαη νΑ μοτ^ή ^δς ήμΑί οίς τήν Αγίαν αδλιν καί βΑμτν Ααδ χάνο» αέρας ρηΑ τ*ν κληρβξουβίαν τής ΧιναΤτιχής Αβολφότητος οίς τήν μβτνφ αδτ*ν καί τής («ρβτητβς του ΦηςαταρΑνην γνοκπήν βιαφαρΑν- καί έχοιΑή ή αότο» ίφότης «Mbv βας τοΟβ» Ααήντηοον ήμΤν, ΑλλΑ τηρ« Ακραν «Μοαήν Ας οδΑΑν ήμΔς καί τήν «ορί ήμ«ς μ t mom tum ηπομ»μ.υι(ιταχα· tum μναγποα·, iom-iam μ Αγίβν Mi hp*· <*»···» λ«γφρ4ν< M w*· a«v-A Mav M Mpâroecav, Ας Λ·* MMAMpav, ·4λορβν «ta*càMiAN*«( mt tMtf οήρβρον, tHth» «*· ·“** Mm» «¥» «*■ iwur*», if x«A τήν Müwm «ai «ρββΜίλαΑρβν ΑββΜληρ- βγ*Αοη«, *n mU BBapav |4p«c τή *t"*W ··* ρΑντος τή» abwO hplifwi «ϊς Μ νΑ ο«·6·ή Α»Μς f«y«t«l SIMfatf Mpoft, « Ans ρηνΑς a*r«toiM νΑ ροηφή *U τή» ■χλβΟντις W «M «paaapAvca ζητήρβτος* ΑλλΑ ρή tftef Μλιν ΑννΜρΜνβς, tv·· ήβη ·* «ληρ^βόαι· ΑροοΑννς ονγχρΑΜς, Ιτι Μ τήν ompptav τΜ UpM τ·ν XtMM* Mntpw ptM^paav* Αλλ««ς ήρ<ς 66- taaivau MfiApaws «Αχβρόνβκ Aaferaa τήν ΜχληAopav W«M MvoitaAt p«i* τ*ν oipppiw·» «φ a «ai «ÎAïc AM «έντρβν «ρ^Νβς τήν toaaaoiav ρ*ξουο(«ιν «ίς τΑ νΑ kvAiapnv Ιρήρην iwO; τοΟ Aixalou ήρΑν τήν «MO («ρότηη. ΤβΟτβ «ai «Μις «uvoScaAc γρΑηονης tv τψ Αγχλιίστφ ήρΑς τήν ab* τοΟ lapôrpw, *·*τχ«τ«ύομ*ν «ai «Αλιν Α8«λη<χΑς τήν OpMpav α«ββαρι«·τ6την Μν«γιότητ«, tva μοτβ«Αρφητβι leap* έβυτή «ai έγχ«φίζουβ« «Ατήν «ρβτρόψη «al «Μις κςοηοραΜς τήν !«ρότητΑ tourte τό νΑ κοιήαη ΰ«βχοήν τή taaXpouMrxf τον AfAaai «aatoaaa ρ«τ«φή «pb; ήμ·ί 8oov τΑχιατβ. ΕΙς «*«ν. ■Ατής «ορυψήν «ai Αχρφολογοόρινοι τΑ «at* βΟτήν MvovKMta ήρΤν AaoBafOnva afota, «apaivopav τΑν λόγον όξ«ιτούμ·νοι «apA aupiev τΑ «βνΑγιβ βΟτής (τή 6ττ κλίίστβ, όγκινΑ «al icavtuAaipova. Έν τή Αγίρ «όλιι Ίιρουαβλήρ, 1887 βόγούσκυ S. . 61. SYNODUS HIEROSOLYMITANA CYR1LLO ARCHIEPI9COPO MONTIS SINAI 1887 aagaati S. ρΑτην, τά SA xaaAv «βταηίγνι «ai οί κληρ«ξούσιοι τή; ΣινΜτιχής ΑΜρΑτητος tpAaoav ήίη SvvMAa, ΒιΑ τοΟτο «υν*ΧΜντ«ς βύΑις αννο&χΛς γρΑρορν* «ai σήρορον «ρΑς «Ονήν τήν mpooeav, «ai Αρ* Λ Aaoτής «ρό «ΟλλοΟ μχτβξύ «ότή; «ai τής 1«ρΑς ZivaTti- Μήκν «Λτή τοΟς ΑβολριχοΟς ήρ*ν Ασχβσμού; «ai «ής Α6«λφότητος Οφιατβμίνης <τκ«ρβξιχ«ρ81ου tta- Αι·{«ρ·ννήοΜρ·ν ouvApa τΑ Αβ«λριχΑ «al «ολΑονκτο ρορΑς. Έλέγομιν 88 *ν τή ουνο&χή ήρ«ν bub? ήμ(ν <ύτή; afota, τήν «peoaaXoOptv «ai «4>ις σννοίιYpApfum, Bu ApotAtv ή ί*ρΑτής της Τνβ *6ρ«Αή *ν «•ς tva ο««6βή Αν·» Ανοβολής «ίς τά νΑ prroft «ρίς τβΟΑβ AvaaopajiroK ιάρΐ «Α τέλη τοΟ «ροοιχΑς ήρΑς «{ς τήν Aylav «Αλιν Αλλος Μλορ«ν «ροβή λήξβντος. ΐνγχρίΜς τΑτ» trp^ÿapav αννο&χΑς «ai ουνοβιχΑς ρ«Α τ*ν κληρ«ξουσί»ν τής ΙιρΑς Xivatnΐφίς τήν «ΛτοΟ 5ΐ>«ήκ<»τάτην χβνβττάτητ» «*ρ| τοΟ «ής ΑΒολρΑτητος «Ις τά νΑ &«Αα«·ρ«ν «Ατήν ΑρήρηνabtoO Avttxapivou, ήτις σχιύοβοβ Ακήντηβΐν ήρΐν τοΟτο loro» »ίς γνΑαιν τής ΑΒ«λρι«ής της ΑγΑκης. «ΤΜίρος τΑ Uovea. Τηλ(τρβρήοβντος Μ βύτή «ai ‘BvnMApaAa τοίνυν «Ατή «al «ύ>«ς οννοβιχβς, tva «βτΑ τήν «Β' τοΟ «ροο«χ*ς λήήβντος, «Αλιν ΙλΙφορβν ΑντΟς τοΟ «βρόντος ρηνό; «Ογούατοι» σκ»ώαη Ανυ«ρaap' «ύτής «ai τη.«γρ«φ<χΑς Bpuufev ΑκΑντήην* Μτ«ς νΑ «Αρ«*ή ivtaoAa. Τ«Οτ« ρΑν «βί'οήρ·ρον «apA τής Αφρικής ήμ!ν 5ρ·ς ΙιρότητΟς τι.ς οφν < αυνο&χΑς* «ίηοβν Μ τΑ Ιτη τής ΑΒ*λρι«ής της ίήρΑtii ΑχΑντηοιν 1«ς TOOSa UA^op«v οΟτχ τήλ«γρ«φΪΜΑς τητος ίτι «Xttora «ai mvouppôouva οίτ« Bi- ίκκκολής, Îrwç x/ijpopOpr,AAp«v τί οχοχχύβ Έν τή Αγίη «όλ« Ί«ρονο«λήρ, 1867 «ύγοόστου &, νΑ «ράξή. Έ«*ι8ή Χοϊκόν ί «aipA; «po0a£vti «ίς ΚβτΑ τήν μ’ too ηρσκχρ*ύΑόντος Ιουνίου ίγρΑ-1 fapav αννοβαΑς τή Μο φιχή της Ι«ρότητ;, κροοΜλοονης «6τήν tva σκίύση «ai ρττββή ιφΑς ήρΑς «ίς τήν Αγ(«ν Μλιν, 8ιΑ νΑ ΒΑο«φ*ν ÂM «οινόΟ «Αρβς - Μ. TESTIFICATIO A 8KEUOPHYLACE TZUBANIEN8I DATA. ΈνΑηον τής ΙηρΑς τ·ν «atip·» ουνΑ(>«·ς «λή­ ρους θύτης «ai «ρο*Αρ«νορΑνής όβό TOO Μνοβολογι»τΑτου tiaaiou, ΑρχψβνΑρίτον «upiev Κυρίλλου τοΟ Αχό KM0OU, i nifucpUat τής Τζοιψβνίβς MaaApix «ροσκληΑτΙς Ham* τήν Α{ής papropiav «ai ΙήοραλΑγηοιν, k’ βαον χρηρ«ταΑν «al οχ«Αη «ai Appia A «ρΑην Xivaiov taattpaoav A«A «0 mwuopulaxiou Αν«χ·ρ·ν τάν Αιηρίλιον «Ο 1AM «♦**"<« λ*αν δαογράφ· τήν «αροβάαν μου 9Λ τής αφρ·γ<- σφραγΟος. * Μ ** l“TflΫ Àtaatoc ΑρχιμανΒρίτης Κόριλλος Χιναίτης. 'Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. •oc μου. Έγένηο Av of ami KlApov ZtvaRtaÿ τής TÇ°Q" layiac χαθιβρόματι. 'ΛφχφηΛίΙτ* Νοόφυτος Α^τμΜη;. Πρατοσύγχιλλος Άνθιμος Οικονόμος Σιναίτης. ΙΙρατοσύγχ^λλος βιοβόσιο; Σιναίτης. Πρ«ντοσύγ»«λλος ΙΙολύχαρκο; Σιναίτης. Φιλόθιας μοναχό; Σιναίτης. Σχαυοφύλαξ Μακάριος. *H|Ulf bpA σύναξις βιβαιούμιν «ai έχιχυροΟμιν τήν τ* ύπογραφήν τού σχιυοφύλαπως Μακαρίου χα! τήν ένώπιον αύτής γτνομένην μαρτυρίαν tui έξ- (T.fï·) 53. MONACHI TZUBANIENBES UTRILLO HIEROSOLYMITANO 1867. (T.tï.) Μαχαριώτατ«, θιιότατ» χαί παναγιώτα;» πατρί; άρχα τή; άγιας πόλ««»ς Ί«ρουσαλήμ χαί χάσης ΙΙαλαιστίνης, iv Χριστφ τφ θ«φ προσχυνητέ ήμίν πάτ«ρ χαί δέσποτα, κύρ<«, κύρι« Κύριλλ», τήν χαριτόβρυτον χα! Αγίαν τή; ύμιτίρας θ«ιοτάτης μαχαριότητος £«ξιάν κανιυλαβΑς χατασχαζόμιθα. Ο! Ιπιφίρονττς τδ χαράν ήμΑν πανοσιώτατο:, Αρχι­ μανδρίτης χύρ Κύριλλος, πρβτοσύγχιλλος χύρ Κορνήλιος, ίιρομάναχος xùp Πορφύριος χαί όσιώτχτος χύρ Γρηγόριος σχιυοφύλαξ τοΟ Ιίρού μοναστηρί-.υ, ·ίσ£ν ο! τής μονής Αχοσταλμλνκ Ιξαρχοη Τνα, θιού «ύδοχούντος, ένώπιον τής ύμηέρας »*ιοτάτης χα! προσκυνητής μαχαριότητος xai τής χιρ! aù-.ήν Αγίας χα! ίτρίς συνόδου παρασταθΑσι χα! π>ραι»θή ούτα τδ 4Ά μέσον τής μονής xai τού τίβ>ς Αγίου Σιναίου Κυρίλλου πρδ πολλού ύφιστάμινον ζήτημα. Τούτους ούν έφαΛιασμένους χα! τοίς άναγχαίυις έγγράφοις χαί τοίς διαφόροις πατριαρχικοίς σιγιλλίοις χαί φιρμανίοιξ, δ*όμ<8α χα! ίχοτούομτν τήν ϋμιτέραν πανσέραστον μακαριότητα ίνα βέξηται «ύμινώς καί κατριχΑς, ούτα βέ «ρδς κλέος Αγήρατον αύτής xai δόξαν ifîtcv κιραιαθή ή ύφιοταμένη σκληρό διαφορά χαί διασνθή τδ ούαγέ; τούτο τού ύψίστου σχήναμα, χραταιουμένων έχ! μάλλον τΑν προνομ'αν αύτοΟ. Ταυτοχρόνας »ίβι> ποιοίμιν, δτι ό όσιύτατος έν μονάχο!; χύρ ΙάχΑμος, διορισθ«1ς χα! όύτο; συν το!; βηΟχίσιν, ίνα Απέλθη «ίς τήν Αγίαν πόλιν, έχαλύθη δπδ σπουδαίας Ασθυναίας. Καί τούτα μέν χαραδοχοΟντος ψυχιχφ παλμφ χα! μ*γίστη τή Ανυχομονησίφ τάς ί«ρέ^ αύτής Αποφάσ«ι; ώς χλαινοΟ χατρδς ήμΑν χα! προστάτου- έξαιτούμτνοι βέ τάς παναγίας αύτής «ύχίς χα! «ύλογίας χα! δαόμτνβ! τού ύψίστου, ίνα διατηρή τήν ύμ«τέραν θ*.οτάτην χα! «ύχλιά μακαριότητα ύπιράνα χάσης έπηραίας, 8ιατ*λρθμ<ν τής ύμιτίρας κανστβάστου χα! προσκυνητής μακαριότητας τίχνα έν χυρίφ ύποχλινή χαί «ϋγνώμονα. Έν τφ χατά Κάίρον ΣιναΙπχψ τής Τζουρανίας χαθιδρύματι. Ή 1«ρά τΑν πατέραν σύναξις. ΛιχαίΟ; Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Σιναίτης. 'Αρχιμανδρίτης Ν«άφυτος Σιναίτης. Οικονόμος πρβτοσύγχιλλος Άνθιμος ΣιναΛης. |1ρ«τοσύγχ*λλος Θ«οδίσιος Σιναίτης ΙΙρ«»τοσύγπαλλος Πολύκαρπος Σιναίτης. Φιλόβτος μοναχός Σιναίτης. Σχτυοφΰλαξ Μακάριος. Μ. CYR1LLUE H1ERO8OLYM1TANNU8 GREGORIO CON8TANT1NOPOL1TANO 1867 aacnati 19. Συντπιίφ τΑν τ« ΑδολφιχΑν γραμμάτ««ν, δσα προ* κάσοκ τδν Αγιον Σιναίου «ίς τδ χατ«λθ«ίν χρδς ήμάς βαυβύναμαν τή θ«σπ«σίφ αύτής κορυφή, χα! τής τφ «ίς τήν Αγίαν πάλιν, μηβαμΑς βέ συγχαρήσιι αύτφ Αγ(φ Σιναίου χδρ Κυρίλλφ γτνομένης συνοδικής προσ· παραβάτην γάνέοθαι τής έχχλησικσηχής πειθαρχίας πλήσανς βίς μέν διό γράμματος, Απαξ δέ τηλαγραφι· ή μ«ταίρ«:ν βρ» αιώνιέ A οί πατέρας ήμΑν έθ«ντο. χΑς, 8ιΑ τής ύματέρας παναγιότητος, προσκδοκΔμτν Εί βέ τίνος Ιχονται ΑληΜας τΑ έχ βασιλιυούσης βιΑ τού ττλτυταίου Ατμοπλοίου τήν «ίς Ίόππην Αφιξιν ΑγγιλΟέντα, διαβ<β«ιοΟρ«ν τή ύμ«τέρφ στβασμιβτάτη τής αύτοΟ πανιορότητος ■ Αλλ.Α τής προσδοκίας τούτης παναγιότητι, δτι ταΟτα πατοίσουσΐ τραύμα βαρυαλγές Αποτυχόντις, Ας μή Αφολκν, έλάβομον Απδ β«κμλ«υού- τή ήματέρφ καρδίφ, έκκνδή «ίσι γόνιμα συν«π«ιΑν θλιβιρΑν xal Αηΰχταίνν, olat xai πρδ όχταιτίας σης «Γίησιν Αναγγέλλουσ·» ήμίν, δτι ό βηδΑς Αγιος ^tvaiou ουντάξας έχέβοιπ· τή ύμοτέρφ σκβΛσμκντάτ^ , Ιλαβον χΑραν, Ας μή Ap«À«vr έχ! βλάβη τΑν δικαίαν καναγιότητι ήπόμνημα μαπρόν, βι' ού κηρύττ·» έαυ- τής Αγι«ττάτης έχχλησίας τΑν Ίςροσολύμβν · διδ βιατδν αδτοχέφαλον ΰί Ανοξάρτητσν κκιράται. βπος μοφτυρόμαν* Απδ τούδ« «τΑ πάσης οίαςβήποτ· χράόπιξέλη τής νομίμου τού κατριαρχικηΟ ήμ·ν θρόνου ξιας ή Αποφάσοιος προοβαλλούση; τΑ προνόμια τού βιχαιοβοσίας, ή βέ δματέρα παναγιότης Αποβςξαμένη ποηριαρχιχοΟ ήμΑν θρόνου, «δχόμβθα θπρμΑς χρδς βήβον τδ ύπόμνημα βροέβη συνοδικΑς «ίς συζήτησιν τδν ούριένκιν νυμφίον τής Αγίας έχχλησίας καί ο»τ^α ήμΑν, βονς Αχοτρέψή Απ' αύτής τΑς έχάρσχις αδτοΟ. Τδ Αγγκλμβ τοΟτο ούτ· λυπηρόν ήμίν έπ«φοίτηστ τού πολχμήτορος, τήν δέ θοσηαίαν αύτής κορυφήν χα! Ανέλχιστον, Αστ« χαί β»β«υούμ«νον φαίναται Αλη- παραχαλούντ«ς, Ινα μή Ανάσχηται λυπήσαι ήμάς, θΑς Απίστιυτον, χα! τοσούτφ έπέχον δοΚΜ χάση; π«ριπτυσσόμιθα αύτήν πόθφ Απλέτφ μ! έξαιτοόπιθανότητας, βσφ γκ ήμοΕς καλΑς αυνοίβιηΜν οίος μ«θα Αναθπν τδ πανάγια αύτής έτη έπιμήχιστ», χα! όχόσος ό τήν ΙορΑν ψυχήν τή; δματέρας «evorpt* φγιανΑ xal xav«u8aipov«k τητος πληρΑν Ινθοος ζήλος δαέρ τοΟ τηρΜσθαι Απορά Τής ύματέρβς θαιοτάτης xai σιβασμ«»τάτης παντροπτα τΑ προαβΜα χα! δίκαια τΑν το6 ·*βθ αγιότητος Αγαπητός έν Χριστφ Αβιλφδς xai τοίς έχκλησιΑν πλήν Αλλά προσήχον ήγοόμανυι ΑηλΑακ όρισμοίς προθυμότατος. τήν έξ έποίνυν χροξονηθαΤσαν ήμίν λύπην, «Αμφ** Έν τή Αγίφ πόλιι Ίιρουσαλήμ, 1887 αύγοδΑναχοινοΟντος τούτην τή Αβ«λφ<πή αότής Αγάπη Mt Φ·ρμΑ( χοραχαλοΟμον «Μις, Iva Mùdn *»>·νφγ- στυυ it. r Vt M 8YNODI TUM HKROeOLTMmJA» TUM STNATTICAM, 18M-1M8 M. s . ____ CONCILIUM HIEROSOLYMITANUM PRO CAUSA CYRILLI 8ΙΝΑΓΓΑΚ DEFINIENDA IM7 m·** S1**· 8 «««io primo. . Σήμερον τή 91 |τού μηνδς «ώγούστου τού χιλιοστού . κλτφεξουσίων προφορικήν Ανάπτυξη ένός fauimoo «Αν περιεχομένων, ή θειοτάτη αύτού μεηαριότης Απευθύναοα τδν λόγον πρδςτοδς κληρεξονσίευς, Αώ> ήτησε παρ' αύτΑν, Ινα όμολσγήσωσιν tv βάρει συνειΙβήσοως, Αάν πάντα τά χατΑ τού Αρχιεπισκόπου αύ­ τΑν Αγγράφως το χαί κροφορικώς έκτιθέμενα Αχωντκ Αλήθειας ή ΑΑν μετέχωσιν ύπορψολής τίνος. Τότε άκανεες fi» οί «ίρημένοι πληρεξούωοι βιεμαρτύρονω όχτασιοαίοστού φΑξηκοστού έβδόμου σωτηρίου έτου^ ήμέρφ βενΗρφ τής έβδοράβος, ώρφ πρώτη τής ήμ*Ρ«ί. συνελθούσης έν τή μεγάλη αιθούση τών χοφφχοί·* τού Ίιροσολυμιτιχού θρόνου τής Ανβημούσης άγίας μ) (εράς συνόδου TOO ΑποστολικοΟ χπί πατριαρχικού θρό­ νου τών Ίιροσολύμων ύπδ τήν προεβρείαν TOO μα- τδν θεόν υπέρ τής Αλήθειας τΑν κατηγορουμένων, καριβηάτου χατριάρχου τών Ίιροσολύμων κυρίου χο­ ιδίως δδ ό πρωτοσύγχολλος Κορνήλιος χαί δ σχευο-ρίου Κυρίλλου TOO Β'«, οί πληρεξούσιοι Απεσταλμένοι φύλαξ Γρηγόριος μετΑ δακρύων καί γτερ* τή φωνή τής ί«ράς τΑν ΣιναΙΈών συνάξεως, ήτοι ό όσιώτατος έξώρκισαν τήν hpAv σύνοδον, Ινα πιστεύση, βτι ού Αρχιμανδρίτης Κύριλλος ’Ροχίβης, 6 πρωτρσύγπελλος μόνον ούδεμία ύπΑρχοι Αν τοίς έχτεθείσιν ύπερβολή, Ζαχαρίας, 6 πρωτοσύγχελλο; Κορνήλώς, 6 ιερομόναχος Αλλ' βτι ούτε ή εύφραδεστέρα γλώσσα ούθ' ό δ«ινόΠορφϋριος χαί ί σχευοφύλαξ Γρηγόριος έμφανισόέντες ΐτερος κάλαμος δυνατοί περιγράψαι κατ' Αξίαν τδ μέ­ Απέβϊεκαν τή αύτού θειοτάτη μακαριότητι τά πλη­ γεθος τΑν βανοπαθημάτων, βσα ύπέστησαν ύπδ τού ρεξούσια Ιγγραφχ, δι' Αν ή (ιρά τών Σιναίτβν σύν- πνευματικού αύτΑν καιρός τού Αγίου Σιναίου, (Βίασα αξις έφοβιάσασα άΐιέστειλι τήν αύτών όσιότητα «ίς ή ίερΑ τΑν ΣιναΓτών Αδελφότης - ή δέ περιπαθής αδτη τήν Αγίαν πόλιν πρδς διιξαγωγήν τής μετά τού ήγου- έκφρασις συνεχίνησεν είς δάκρυα κάσαν τήν Ιερόν μένου χαί Αρχιεπισκόπου αύτών προαποφασισθείσης σύνοδον, ήτις Απεφήνατο, βτι τάχιστη τού δεινού θερα­ διαδικασίας ένώπιον τής Αγίας χαί ίεράς συνόδου τού πεία έστίν Απαραιτήτως Αναγκαία, ή βέ περί ταύτης ΑποστολικοΟ χαί πατριαρχικού Κρίνου τΑν Ίεροσολύ- ώριμωτέρα σύσκιψις χαί Απόφασις Αναβάλλεται είς μ««ν, τού νομίμου χαί χανονιχού αύτΑν διχαστού, έπομένην συνεδρίασιν- καί σβτω’ θελύθη ή συνεδσάάις Αναφυή μεταξύ τής ίεράς συνάξκος χαί τού δρίασις. ήγουμενεύοντος Αρχιεπισκόπου αύτών σπουδαία διένε+ δ κάτρκίρχης Ιεροσολύμων Κύριλλος. ή ό Πέτρας Μελέτιος. ξις. ΤΑν πληρεξουσίων τούτων έγγράςων Αναγνωσθέντων «ίς έπήχοον πάντων τΑν συνεδριαζόντων καί t ό Γάζης Προκόπιος, Αν χολή τάξει «δρεθέντων, Ατε φερδντεεν πεντήχοντα ή δ Βηθλεέμ Αγάπιος, μέν περίπου ύπογραράς τΑν τε Αν τή χατΑ τδ θεο­ t δ Λόδδης Νεόφυτος, βάδιστου βρος εύαγεί-μονή καί τΑν Αν τή κατ' Αίγυπ­ t ό Σεβάστειας Νικηφόρος. τον Τζουβανίμ διατριβόντων ΣιναίτΑν πατέρων, σεση­ + ό Φιλεώελφείεκ ΊωάΜφ. μασμένων δέ τή μεγάλη σφραγίβι τής τού θεοβάδιστου δ Αρχιμανδρίτης Νικηφόρο; καί γρεηιματεύς. όρους Σινά μονής, ή Ιερά σύνοδος λαβούσα ύπ' βψιν, c δ τού παναγίου τάφου σπευοφύλ^ Σεραφείμ. βτι έν διαστήματι δύο μηνών, ήτοι Αεεδ τής ιθ'·,, Σου­ t δραγουμεή^ς Άνθιμος. ό ApXMKvtjNRc Σωφρόνιχ. νίου μέχρι τής σί^ιερον, τρ!ς προσκληθείς κατά τούς Ακκλησιαστικοΰς κανόνας . ό Αγιος Σιναίου χύρ Κύ­ ό Αρχιμανδρίτης Διονύσιος. ριλλος δι' ΑπισιολΑν συνοδικών καί τηλεγραφήματος Κειί ήμείς Ανατγνόντες κεά έπιδοχιμάσαντες προσδιαβιβασθέντων πρδς τήν αύτού πανιερότητα διΑ τής υκογράφομεν τήν ανωτέρω πράξιν. αύτοϋ θ«ιοτάτης παναγιότητος τού οικουμενικού πατρι,αωξζ- αύγοόστου κδ*. άρχσυ χατελθεΐν είς τήν Αγίαν ταύτην πόλιν, ού μό­ νον ού χατήλθεν, Αλλ' ούδΑ χΑν Αντεπέστειλε πρδς t δ 11τολ«μαίδος Ίωάσαφ . Απάντησιν. βεον ένόμίσεν (να προβή χανονιχφ βιχαιώf δ Ναζαρέτ Νήφων. ματι είς συζήτι,σιν τής μεταξύ τής αύτού χανιερόf ό βαβωρίου Γρηγόριο;. τητος χαί τής Σ.ναΐτιχής Αδελφότητος ύφεστώσης δια­ φοράς. Καί βή μετά τήν Ανάγωεσιν τΑν τε προσκλη­ θοοείο eocund*τηρίων συνοδικών έπιστολών, τού τηλεγραφήμεττος Σήμερον τή 99 αύγοόστου, ήμέρφ τρίτη τής έβδοχαί τού 74 ΑποστολικοΟ χανόνος τού έπιτρέποντος τή ίερ< συνόδφ άποφαίνεαθαι τΑ δοχούντα κατά έπι- μάδος χαί Αρφ βευτέρφ τής ήμέρας, συνελθοόσης τδ σχόπου, δστις μή ϋπαχούση τρις προσκληθείς, προέβη δεύτερον τής ένδημούση; ίρράς συνόδου, προκαθημένου είς Ανάχρισιν τών χατά τού Αγίου Σιναίου Αγχλήσεων τού μαχαριωτάτου κατριάρχου τών Ιεροσολύμων κυ­ χαί κατηγοριών. Έρωτηθέντες τοίνυν οί πληρεξού- β ρίου κυρίου Κυρίλλου τού S', πρώτον μέν Ανεγνώοσιοι, τίνες αί χατΑ τού Αρχιεπισκόπου αύτών κατη­ θησαν καί Ακεκυρώθησαν τΑ πρακτικά τής χθεσινής γορίαν, παρίστησαν (γγραφον κατηγοίητίριον περιέχον αυνεδριάσεεες, μετά δέ τούτο συσχέψεως ώριμου γενοπάσας τΑς κατΑ τού Αρχιεπισκόπου αύτών έγκλήσεις, μένης, ένεχρίθη (να Απαναληφθή ή περί συμβιβεωμού μετΑ τού ίβίου αύτών έπισχόπου κρότε^ις καί προ­ διηρημίνας είς τέσσαρα κεφάλαια ώς Αξήςα’«·. Σφετερισμοί καταχρηστικοί τής μοναστηρια­ τροπή πρδς τούς πληρεξουσίους ΣιναΤτας* βθεν προσπληθέντων τΑν «ίρημένων πληρεξουσίων, ή θειοτάτη κής περιουσίας. αύτού μακαριότης λαβούσα τδν λόγον μετά πολλή; β'ον. ύιοίκησις αισχρά τής μονής. γ’·'. Άθέτησις παντός χανόνος, νόμου κεά προ-, συγκινήσεως χαί διΑ λόγων κρασφόρων καί καταλλή­ νομίου τού μοναστηριού χαί χαταπάτησις κασών τών λων προέτρεψιν αύτούς (να στέρξωσιν, εί δυνατόν, δοθεισών ύπ' αύτού ύποσχέσεων, έγγράφων τε χαί είς άκόκίίραν συμβιβασμού, χεπαπαύοντες μέν τήν πολυχρόνιον χαί δδιχτηρΑν έριν, έξασφαλίζοντες δέ «ίς προφορικών, δ'···. Κακουργήματα χαί δολιότητες χαθαπτό- τούπιόν τήν ίερών μονήν τού Σινά Από χάσης παρα­ μεναι ούχί μόνον τής ήγουμενιχής αύτού έξουσίας, νόμου χατεπεμβεέαεως καί Απηρείας έχ μέρους τού Αλλά, τδ δή χείριστσν. τής Αρχιερατικής αύτού Αξίας ήγουμένου αύτΑν χαί Αρχιεπισκόπου Αλλ' όμοφώνως καί τιμής, ώς τήν θρησκείαν αύτήν? ής λειτουργός άπαντα; οί πληρεξούσιοι Απεχρίνεκτο, δτι ούβείς συμ­ βιβασμός ύπάρχει κατορθωτός, χαί κάσα ή τΑν ΣιναΙτέταχται, Αμπαίξαντος. τών όύδελφών όλομέλεια, Αθεράπευτα διά συμβιβασμού ΜετΑ τήν «ίς Απήχοον πάντων Ανάγνιοσιν τού κατηγορητηρίου τούτου έγγράφου καί τήν ύπό τών θεωρούσα τά Ανεστώτα αύτών δεινοκαθήμαΰ, ΑνετείQooocu απκΜΜΐ·. τοαυε XUL 1 M 100 8TMODÏ TOK ■mKMKn.TMRAVAI TOM βΝΑΓΠΟΑΙ, 1M8-18N ΒφπνΜοης «ής «Αν «ατηγαριΑν |ξ«τάο»·ς, ta Icte Λς h «A* πληρ·ξοε»σέε»ν oM* ΙγγρΑ- 1 Φ** yfwtei ΜφβΜφβνΒβι μίν «ληρ<οόα«κ τής ΣινΚτπή; ΑΜφότητος 4««χ*συμβιβαβ|ΐ4ν- Μη ta «taÜM» .«ώρε^ετγμέΜων lata»· θησάν Απόντες ta Xivcftai πατϊρος, 6p t έκχλη- σιασιικός αύτΑν Αρχηγός taSta Ιχεε lepta net Bmov, «al «ci l Anç «φοηγτώμάνως δοδείαας οδχΐ Απλώς. AU' Mfnunt, γραπτός «· «ta προφορικός όποβχό·· «Μς, λίαν Ασυνιιδήεως ήδότησι, «ta «êmitMiv A8tατάχτως, Ott οίοσβήχοτε συμβιβασμός Απαλήξω «ίς «αταστροφήν μονής* «ta Αμα τούτα Μιγωνέως διατεινίμενοι, έχέδωκαν τφ μαχμρηΜάτφ πατρεάρχρ 'Ιεροσολύμων OJktff παρά τήν χήός έπιδοδείσαν πολλφ AnmpcpMtipcv έεάσημσν ictae» «Av tac 4*6 ’τής fit τόν όρχιεπιίΜοπιχάν θρόνον άναβάσοως αύτού Αχρι τής σήμερον Ιπραξεν ό Αγιος ^ιναίου, πάντα χορό tab; Apxtaouc «ta γερεφοός θεσμούς τής Ιερός «ύτών μονής cd τός μεταξύ αύτΑν «ta τής αύτού πανιερότητας γενομένας συμφωνίας. 'όκέτευσαν 81 ένθέρμως τήν ίερόν σύνοδον, ίνα σπεύσασα «tat 1 μέν τήν γλαρόν «ta «ύαγή Αχείνην βασιλΛήν μονήν Αχό τού έπικειμένου όλέθρου, Απαλλάξή 81 «ta τήν ΣιναΙτιχήν Αδελφότητα Από τυραννίας χαΛεπωτάτης «ta Αφορήτου. Εύθύς μετά τούτο Πεγνώσθη ή προει­ ρημένη τών πράξεων τού 4ρχ»αα»ό*ου Χιν* Κυρίλ­ λου Ιχθεσις, «ta μετ' αύτήν έγγραφος έξομολόγησις τού 1ν Τζουβανίρ σκευοφύλακες Μακαρίου, «αταλέγουσα τά 1« τού σκευοφυλακίου σιιληθέντα ίερό Αμφια, πολύτιμα σκεύη «ta χρήματα ύπό τού Αγίου Χιναίου. Εφεξής ήρωτήθησαν οί πληρεξούσιοι ύπό τής αύτοΟ θειοτάτης μαχαριότητος, έάν πάσας τάς «ατά τού έπισχόποιι αύτΑν γενομένας αιτιάσεις Βϋνανται Αποδείξει ένπάση περιστάαει * οί 81 Ακήντησαν, ότι ή top à ΧιναΓτιχή. Αδελφότης tatav έτοίμη 4x«y· δήποτε «ta ότεδήποτε πεφασχείν τρανωτάτας κασών τών αιτιάσεων άποβείξες, έτι δέ, ta δέη, «ta πολΛς λαϊκών ού τΑν τυχόντων μαρτυρίας* ίβίω; 81 Βι'βσα ,Ιλαβεν έκ τού σκευοφυλακίου ύπόρχουσι πράξεις κα­ λοστρωμένοι 1ν τφ τής μονής χώδηπι, έξ οδ ή αύτοΟ ρηααν «ή; euvllcu. αγτότηκς τοβ νών càwuptvtac· —ηριήρχνυ πρός τούς ZtvtaMc «ctapta «pohmvt «ήν Ιρώτιμκν. Uv ή νοώ ΧριστνΟ μογάλη Ατχληαία ίχη τ* Imtattpa τοώ 8ι«Αβώΐ ΒιιίρορΑν Αναφυομένην μιταξύ τής Upta «Αν XcvcttAv ouvACmk «ta τού ήγουμένου αύτΑν «ta Αρχαπ^πόπου. Ή έρώτηοις αύτη (Soft τοίς πώσ*. λίαν «αρώβοξος, 8<ότι ρίόνη ή έχχλησία τΑν Ί«ροσολύμκν κέχτηται άπαράγραπτον τό κανονικόν βικοΑνμα τοΟ δικάζκν τός παρομοίας διαφοράς, ώς όπαγομένης τή; Αρχιεπισκοπής Χιν* S-φ χλίματι τοΟ θρόνου τΑν Ίφαοολύμνν. Κ 81 κοτ» Αναφυαίσα διαφορά μιταξύ τΑν XivatτΑν πατίρβν «ta τού ήγουμένου καί Αρχιτπιοχόπου αύτΑν ΜτβρήΑη «ta διιδικάοΑη *αρά τή μιγάλφ τοΟ ΧριστοΟ έχχλησίφ, τοΟτο έγένιτο Ανάγκα/βς, Ας δια- - τρφοντο; τότ* έν Κιονσταντινουπόλα τού μακαρίΑτάτου πατριάρχου τών Ίιροβολύμαν «ta μή δυναμάνου κατά τούς Ικχλησιαοτικούς κανόνας συνοδικΑς δικάζτ.ν έν ξένη παροικίφ. Ταύτοχρόνβς Μ παρήχΑη ta; μέσον χαί ΑναγνΑοΑη άντίγραφον Αποχριτιχής Ιπιστολής τΑν ΧιναΓτΑν πατέρΑν πρός τόν οικουμενι­ κόν πατριάρχην, 8t' ής Αποποιούνται έντόνβς καί ούτοι τήν* Αποστολήν πληρεξούσιε» είς Κκνσταντινούπολιν πρός διεξαγωγήν τής προχειμένης μεςαξύ αύτΑν «ta τού ήγουμένου καί άρχι**:σ*6*ου «^τών διαδι­ κασίας, μόνο* νόμιμον καί κανονικόν αύτΑν διχαιτήν έν παρομοίαις περιπτώσοσιν Αναγνωρίζοντες τόν μαχαρκατατον πατριάρχή* Ίεροσολύμβν. Τούτων γενομέντεν, ένεχρίδη tva Αναβληδή είς έπομένην συνεδρίασιν ή τελειωτική «ta όριστιχή τής ίεράς συνόδου Απόφασις' καί ούτ»> διελύθη ή συνεδρίασις. πανκρότης χατώρθωσεν όμως άχοκόψαι φύλλα τινά. Συνορώσα τοίνυν ή Up* σύνοδος, Οτι πόσα μέν περί συμβιβασμού προσπάθεια Αποβαίνει ματαία, πάτα 81 Ιχιπλέον παράτασις τής ύφισταμένης διαφαα£ Απιίλει ζημίας μείζονας «ta όνεπανορθώτους ta^ti Upàv Ικτίνο καταγώγιον, Ιγνω «ροβήναι «ίς βάσανον μιός ίχάστης τΑν «<φαλαι«8Αν tanAaoiav τοΟ χατί τοΟ 4γί ou Χιναίου κατηγορητηρίου ΙγγρΑφου, Αντιξιτάζομίνης πρός τ» τούς 1««ληα αστικούς κανόνας «ta τούς Ικκαλκι κρατούντας «ta ίιίποντας τήν ί«ρ*ν μονήν too <>(ο^α8!οτοό όρους Σινί όρους «αί Ηθμούς- Kta πρΑτον μίν ΙβαοανίοΑη ή πρΛτη ««φαλαιΜης αίτίαοις, «ta 4ν«γν4ο*ηοαν οί 1{ής «ανόνος* Ό 38, ό 41, ό 79 «ta 73 τΑν Αποστόλ·», ό 13 τής 108όμης οικουμενικής αννόβου «ta ό 10 τής πρηκο* 8»υτίρ«ς. Εφ<ξής Μ*η «ίς Ιξίτασιν τό 8<ύτ«ρσν μέρος τΑν » κατηγοριών, ata ΑντγνΛοΟηοαν ό 37 Αποστολικός κανΐν, 4 4 κανών τής ΙβΒόμης οίκουμτνιχής συνόδου, τ4 πρός τούς Χιναίτας πατέρας σιγιλλιΑδος γράμμα τοΟ οίκουμ«ν κοΟ κάτρκίρχού κυροΟ Γαβριήλ έν 1τ«ι 1705 χαί Ιτιρον ο;γιλλιΑδ<ς γράμμα τοή οίχουμανικοΟ πατριάρχου κυρού Mt8o8lou, 1ν φ έχτίΗνται ta 8ιατάξ*ιί· ««*' ά; όφαίλαι χυβαρνΟσΗα ή τοΟ 8«οβαβίστου όρους Χινί μόνή. ΈτέΑη άκολούθβς <(ς Ιξέτασιν τό τρίτον κατηγορίας μέρος καί ΑνιγνώσΑη άντίγρβφον μίτβξύ τού Αγίου Χιναίου ύποψηφίου ότι βντος τή; Upta βυνάξινς γ«νομέν«ν αυμφοινιΑν έν οκτηρίφ 1859. τής τΑν «ta έτα: 'Εφ«ξής «θέντος-’ιίς Ιξέτασιν «ta τοΟ τπτάρηυ καί ύύυταίου μέρους τΑν κατηγοριών, Αντγνώσώηβαν οί »«νόν«ς ό 38 «ta 37 τΑν Ακοστόλβν «ta ό 9 «ta 18 τής πρΑτοδουτέρας. Ης 81 «Αν owolpwÇôvtw λ» 0ών τ* IvMwpcv 1« ττνος Ιβσταλής τής «ΗοΟ παν- t f t f t t f ό ό δ ό ό ό ό ό ό ό ό ό πατριάρχη 'Ιεροσολύμων Κύριλλο;. Πέτρας Μελέτιος, ΓΑζης Προκόπιο;, Βηθλεέμ ’Αγάπιος, Λύδδης Νεόφυτος, Σεβάστειας Νικηφόρος, Φιλαδέλφειας Ιωάσαφ. άρχιμσνδρίτ’Κ Νικηφόρος καί γραμματεύς. τού πανειγίου τάφου σκευοφύλαξ Σεραφείμ, δραγουμάνος Άνδιηος. Αρχιμε»8ρίτης Σωφρόνιος, ΑρΧΨ«**Ρ^τ,Λ Διονύσιος. Καί ήμείς Αναγνόντες χαί έπιδοκιμάσαντες προσυπογράφσμεν τήν Ανωτέρω κρΛξιν ,αωξζ* αύγούστου «Β*. t δ Πτολεμαίδος Ίωάσαφ. f ό Ναζαρέτ Νήφων. t ό βαβωρίοο Γρηγόριος. βοεοΐο tertia. Χήμρρον τή 38 αύγούστου. ήμέρφ τετάρτη, Αρφ Αβδόμή μετά μεσημβρίαν, συνελδοόσης τό τρίτον τής Upta συνόδου, κροκεΛημένου τού μακαριωτάτου πατριάρχθν τΑν Ιεροσολύμων χορίου κυρίου Κυρίλλου, «ρΑτον μέν Ανεγνώσθησαν «ta έπεχυρώδησαν τ* πρακτικό τής χθεσινής συνεδριάσεως* μετά 81 τούτο συσχέψοως χαί αύθις Αρίμου γενομένης, ένέκρινεν ή έήΤ<α σύνοδος, tva πραβή ta; όρεστιχήν Απόφασιν, «ta Απεφήνατο Ιναχον τόν τέως Αρχιεπίσκοπον Χιν* καί έκήρυξεν αύτόν έκπτωτον τής ήγουμενείας χαί Αρχιεπισκοκής τής ίερΟς μονής τού ' θιοβαδίστου όρους Χιν*, όρίσασα άποεαλείσθαι τού λοιπού πρώην Αρχι­ επίσκοπον Χιναίου* τήν 81 Αχόφααιν τούτην άνακοινωδήναι 8ι' έγχυχλίου πρός πάσας τάς Αδελφός «ύτο«εφάλους όρθοδόξους έχχλησίας. Τής άποφάσεως 81 τούτης τήν σύνταξιν Ανέθετο «ίς τόν γραμματέα τού ' - · λ. * 'éi T 101 « 8TMODI TUM TÜM munrCAB, 18Μ-1Μ8 ’ 10» t 4 ΠταΙεμαθΙπς Ίαέσνρ. WMt «0 πανετγίσυ τάφοι», χαί ούτω διελυθη ή * t 4 ΒηβΜμ ΆγΑβος. wvM^ümmc· t 4 Ν4>έτ Νήφωνί f 4 Ιεροσολύμων Κύριλλος. t 4 Αύδβης Νοόφοτος. f 4 Πέτρας Μελέτιος. t 4 Σφήιίας Νικηφόρος. f 4 rύπόγ(ται ή έπισχοπή τού θαοβαβίστου όρους Σινί, χαί χαταγγείλανης πρός αυ­ τήν ώς πρό; νόμιμον καί κανονικόν αύτών διχαστήν τές Αθεμιτουργίας τού έαυτών ήγουμένου, ζητήσαι Απαλλαγήν Από τής χαταπιεζούσης αύτούς άνυποί^του τυραννίας, χαί έπανόρθωσιν τής έχρύθμου χαταστόσεως, fl* fl T«P«pA αύτών μονή περιέστηχεν έχ τής κακής τού προεστώτος αύτής βιοιχήσαως· Τήν θλιβαρέν ταύτην έριν καί Αρξαμένην πρό ένύς χαί ήμίσιως έτους μετά λύπης Αχούσασα καί αύξανομένην έπειτα μετά καίρια; θλίψεως βλέπουσα ή έχ­ χλησία τών 'Ιεροσολύμων χαί προαισθανομένη τά; λυπηρές συνεχείας, ούχ ήμέλησε μετελθείν έν τή μηΤ· ί IM mrorn TOM mSBOeOLYMITAMA· TOM flOTAffiClB, UN9-1M9 φ Γ·». Kaaoupj^iM «rt Mrtt^toc Mlaaiforva jpcxf βύτή; ®τορτή Ml ■·» tponfo ak|A μέαον txanolltpiavo* «ήν Imw Art xaart, οΑχ Am£, οδχΐ pfoov «fo ήγοομΜιχής «fort tfoaoiaç. ΑλλΑ, «8 ΑλλΑ χολλϊκις έπισαίλΜβ χρ* « «ήν afrcrt topt- •ή «ipMT·*, «* 8px"r«“fo «fort K1* ■** ttasvat, 4μ< τητβ «fo Αγιον ScvatoV' i* «ή paoAtuoApg Mappi- Af «fo foprufav ·δφι 4c βοντβ, art «ρΑς «rtf fo t| ίιρή «rt lioflattor» tfoac Zcv4 μονή tveoxoupfoouc Μνέρβς. OanXiMi βμ«ς iid «ίλους, tu &* tawootAv xai wfopaAav «ομΝομένβν xapatvtrtM Mt voutwrtv o68fo ήΗΜν^ΙρΜ μίΓβχβλέσβσΑβι πχρ" iau«f 8tA rtiolir* έπαηολής «6ν «ο Αρχιιπίσχοπον Zrvai*> χδρ Κύριλλον μΙ χληρβξουβίους ΑνηχροσΑχους τ* top* «Αν XivârtAv Krtiftn σννΑξοβς fo' ΙλχΙδι, 8« oftwç ·6ροΙ foirai μέσον διβλλβγής Ml Mtvovtm «tac 8ιβρ«ρΪμ*νο« Αλλήλοις χοιμήν «i χοιμβινόμτνοι, xpfo flifop pfo «Αν «ιμβλρΑν rtppapôvwv «rt χρ«σ^γ«νοΟς **·!**» toprt oxqvfourtorMl fottSx «rt Αρϊοβδξου χλή^ο, BenmoM·* It tpoftc Ms foM* «Av attufaoM «rt t ·το{ο«μΜιακ Mc w Mc «χταχούς Amatotartc m! «Morte aavtvac «rt «A m«A Βιβρέριυς foox*t trtoHvta χβχριβρχιπΑ «γίλλιχ fotuxi u Ml fo χβιρογρΑρρ «rtfK ««0 ΊμροβολυμιταοΟ Αρδνου 4μρ«έμ«ν», «ήν Αοίχηχν «ής «M ItojrtlaMu «ρους Xtvl μονής ΑρορΑντχ, Ht M Mi «οδς par·?· «rt Apxumnfoou Σινβίου xai «ής loplC «·* XwAfoAv ouvifoac αυνομολοπ8έν««ς *9°“« xai ουμρΜΑς, ή topi σύνοδος fo οιΛβιαΑήοκ «ής Αρμοδιότητας, ήν foalqotMtnf tixartpan χέχτητβι «rt ΑπορβίνπσΑβι tp<ô«taAç fo «ή μρτΜί^ένφ ·0Ρ>* σχίνδβλον 88 φυχαβλβ.1* πβν«6ς «rt χριστοήινύμου στΑοκ, AmAAc xrt Αμορολήκτ»; xai fo pôfo» vM πληρΑμβτος. Ή μέν ούν topi «Αν SifotrAv xa«tp«v σύνβξις B A8exdo«fo.apnrt χρίνβββ, Απιρήνβτο Ας έζής· ’Κχ«8ή à «hoc ΑρχιοκίθΜ«ος Ml ήγούμονΜ X<Αμβ λ<φοΜ> συνο&χήν τή; έχκλησίβς «Αν Ίοροοολύμοιν xptS-ιχλησιν, έχλίξβσβ Αντιπροσώπους βύτής vctov *jp Κύριλλος ρυγοΑ.χΑν άμολογοί οιν^λΑς xai έροδιΑσχσβ M «βχτιχόο πληρβξουσίοο «cl «Av «ήν ύνοχήν «Λ«σΟ Λβΐ rt *νβ«ολ8τη«ον «ίς «Ας Αλλβν Ανβγχβίνν ίγγρΛφη, oxoAoaoa trtototfov x«rt' rttrt JfopofoS «ΙπΑαοις «* top* «Αν SivMXAv βύτούς (Ις «ήν Αγίβν χύλιν ύ 84 Αρχιοκίοχοχος «6- οννΑξηοςΈχηβή «Α «ίς irtv προσ«κτύμ»ν« **1 1«ιαήμ«·ς «Αν χύρ Κύριλλος, xai χορ χροοχΑηΜς «ρίς Αλλο» «λλήλβς ΒιΑ «rt Mverwrtfcôu ούΰνμονιχοβ Χ««ρι- μχρτυρούμονΑ «fo κόχης ρύαι«;. Am 6x6 «ο «Αν «Ιρχσυ, βίς μ4ν 8ι' *χιο«ολής «υνοΜχής, 4χ«ξ 84 8ιΑ ΑχχληοκΟκχΑν χι «ηλογραρήμβ«ος, ofo μόνον ούχ lomuoov, Ας Aperta, Μ*' οής έχί χέΑνβς χνβ^νΑτβι ή «rt 8co^s8(otou xotfofotv (γχ*(ρ«·ς «Ις Ίιροοέλυμ*, Αλλ' οΑ84 4χ«ν- όρους Sivi topA μονή, Ttpaprtvrat Αβυανχήτοκ 8t' «ήθΜ«ς γοΟν ήξ(«Μ*νΜν«ύς βύο μηνΑν «ήν wrttooMV ΑχκτΑηχος Α*8 «rt «ής ήγουμονοίβς χ*1 έχιαχοχής οί μέν σρ««χρ<·ψο! «ής μον«τπ)ρι«χής aôrtv SixxuapaxixAcupAv'trt 'lopMoXipu«txrt Apfoou Agdpatoc. xoptovoiac ύχύ «Αν ΑχοστολιχΑν χβνόνβν λη' xad μβ' σύνοδον. ' Τήί Μντολή «Λνυν τβώνην ΟΜνχήν foXofoO0* *C «Αν άριζύνΤΑν, ,μή 4ξ(!ν«ι «φ έχισχόκφ ή βύ«ή «1x6«, ή top! σύνοδος χχ«·ρρονη«ιχήν «ής γονομίνης oprMpXooAai ή αυγγονύσι χβρίζ«ο8«ι «Α έχχλ.ησιβσ«ιχροοχλήοονς Αχόρριψιν χ«ί μή ΑνοχομΙνρ «ήν Μ χΑ κρΑγμβτβ,* art «οθ φ' τής Ζ" οίχουμονιχής^συνχλλον xppAtaitv Τής ΑξιοΑρηνήτου χχτβατϊοΜος Αν* 68ou «rt βιχχολίύοντος- RK «ις «ύρ«Α«ίτ, fo-jT^ypo___ _____ , «Αν γ«ρ^Αν «ής όρΑοβο^χς αχην«μΑτ<τν, οδ «ής c ««ριζόμονος ή Αλλοις χ«ριζόμ«νος «4 Ιχχλτ,σιχοαχΑ «ύσχχδιίχς xai «ής «δημορίος όροίλοι μητριχΑς χήβοσβχι ή έχχληοί· «Αν Ί«ροσολύμ»ν, βιχχιουμέννι 84 xai 6x6 «rt ’ o8' ΑκοστολιχοΟ χβνόνος 8<κ4ζ«.ν xai , ΑχοραίνοσΑνκ «A Soxrtvta xart Ιχισχδκου xa«pr«ppΗντος xai χροσχληΑ4ν«ος μέν «ρίς, ΑλλΑ μή 6«βχούαχντος, ένχρμίνη 84 tv foipfopp xai 6x6 «ής Αβολρικής ΑξϊΑοηος «rt xavayûô«d«ov οΐχουμονιχοβ κοτριΑρχου, βοής βι* ίχιύταλής χρονο^ορυμΑν* Αχό ι«' Απριλίου <ν«ο«Α«ος έτους Agiot/ΑΙβλριχΑς «ήν χρΑγρβιβ, d μέν «£η έπίβχοπο;, Ηχτβτος γ»<έο>* «Μ έχισχοχ«ίο·3, «ί 84 ήγούμ«νος, έχδι«χ>*ή«Μ «rt μονβο-ηρίου. 4κ 8ιβρβΑζον«*ς χβσιΑς A ού σννί,γβγον■' ff) βί 84 ^ιβιοηρβγίβι xai χχχάαιις χβί βύ·βιρ«αίβι 6x6 «ο «rt χζ" ΑχοοτολιχοΟ χβνόνος «ο» προστΑοοον«ος, κχβ>βιρ«<σ»«ί «Αν iirfaxsutov «6ν πιστούς ή Απίστους «forovra xai BfA xôv «οιού««»ν pototv HAlovra,** foi 84 xai 6x6 *vtvv «Av xa«A χορούς xapi διοιχήαηνς «ής top* «rt XtvA μονής foBrtivwv χβτρ'.ρρχιχΑν σιγιλλίονν- γ') ai 84 Ιβροσυλίβι 6x6 «* «rt Of xai ογ’ Αχοατολιχάν xavôvav χβί τοΟ Γ τής AB' ojv68ou «rt δρίζαντος, ,«ού; μέν fo «ι «Αν έν «φ ΑυσιβονηρΙρ topAV xai Αγίννν oxiuAv ή ΑμριοομΜπον xai ΙχφλβφιστΑτην «βύνην ΒιβρορΑν;* Aifo«rt«e χύντβ fove μή Ανοφύλλβν «6ν xaipfo, .de 18ιον κέρδος ύρχρπ^οντβς κβν«ιλ«Τ xaloipfoti ΑλλΑ >^Μχ6ν«ος «rt Αρχαπισχύχου Σινβίου, χροβή ΑχοβΑλλοΜβΙ, «rt; 84 «4 4ξ«<Ην «rt 8υαιβστηρίου «ίς>«ήν ÜMixaofev «ής μ»«βξί> atert «ai «ής to;* .Αρνριαμένβ .Apapcopt*· σχβύη ή Αμριβ έβντοίς ή4τέρρ πβρέχον__ __________________ __ _ ___ & Σινβι«Αν Α8<λρό«ητος ____ Βιβνδζββος. Κβί 8ή ουν- «βς Αρορίζ«σ»βιι"· 83 ai δέ ΑίΗτήβϊΐς ύποσχίβΜνU»oÔwi~«t μ’ «rt pUÂvroç μην* fo «ή μ«τΑλή μ»»' ήμίου έπί «rt toprt 6x6 «Αν χβ«ριβρχχ'·ν «rt Ί«ροοολυμι«ιχοΟ Αρδνου βίΑούβρ, «« «rt χ*' ΑποσϊολιχοΟ χβνύνος τοΟ όρίζοντος, ,xafo ιφοχβΑήμένου «rt μβχ^ΑαΙΐου ΧβτριΑρχ,ου «Αν βφ<σ»β« «Αν έχιορχίρ Αλ6ν«β έπίσχοβον-, foi δέ χβί Ί«ροσολ6μΜν χυρίου κυρίου Κυρίλλου, AxamipAAp μέν < Αχέ «Αν ApAptw 8, 8, 19, 1&, SI, 3·, 97, 98 xai 99 xpAtov Αχχξ xai 81ς διρπρΑξβσΑβι, it δννβϊύν, συμ- «rt μοτΑξύ ~~ À a»—«Μ ΑAp^t«Kiex6xou χ«ί' «ής ΙορΑς— ονν4ξ«««ς βφβσμόν «iva «Αν 8:apepO|dva»v, ΑλλΑ «Αν χληροξου- γονομίνου αυμφβνηπχρύ, Ας foxxla» νονύμιοτβι γίνοοΗ> χβχΑ χΛ»«ν Α«οητ«ρον*ν rtou Αρχκικαχύχου τής «rt βρους £tvA pe**' 'EmM) «oirtxai Α»«μι«ουργί*ι tppeiwxn προ(Ιφβομοϋ· χροοβοχώνχνν, χροίβη rtxo-οΐς t(i««otv «rt χα«ηγορη«ηρίου ΑγγροΗρο»*, βχορ οί «ίρημίνο» βληροξού- alpomv pton 8i>rrp«ppfofr> xrt 48 6ρΗ»τον xai ή αιος xaptonjoxv, χχριέχον «Ας μ«Α «rt Ηγουμένου prrt «otoAtov aoipfooc «Ιρηνιχή βυμβίωβι; «£ς «6 ίξής χ«1 Αρχιοκοχίχον «ύ«Αν «^ΧιΑοοις 8ιηρηρ4ν«ς οϊς «Ας «ής ΙορΑς ΧινχΓπκής Μολρύτηχο; ύκ«ίρχ« χροΐήλ«ς Α86νβ«ος· έξής «έοοχράς χορχλκΑβοις χοπηρρίβς' ΈιαιΜ| <βρΑ Mtoav foxÀçcrixv «rt Χρ«ιτοθ ή «Αν ■’«. ΧροχχρςαμοΙ *f(po|rtv««v μ«ρΑν, δάση πόρος «ίς «ήν λυχηρΑν μίου, χχί χοχοχΑχηοις χοοΑν «Αν ΙοΙοιοΑν 6κ* οΑοοΟ 6χοαχύΜ«ον fyfpiftt» rt xai χροροριχΑν. 8ρους μονής xai «ής fo «<ρ4«ν *al fofoxt 8 φΑι>ο·ς «Αν fo χύ«ή foixnioupfowv xaripttv, AvaplXXouoa 84 IM sTMoix tüm aaaoeoiTMiTAWAi tvm mmaiticas, ima-imb IM t 4 0*9«; MâhK t 4 Γ<ης Πρ·έφΜ» ■ Ap^uataweav XtvB χόρ Κέριλλαν wet Uaumv τής t t f t t χαφΑλους ΑρΒοΒόήους TOO XpwwB έχχληοίακ aai ηρ4ς βύτόν τόν χαταχριΒέντα. » 4 4 4 4 ΒηΒλαέμ ΑγΑβιβ;. Μαζαρέτ Νήτ-». ΛύΜης Νοέφφτος. It^eürtle; Μιχηφέρις «HW'·» Fnr^K 4 Αρχ-μβνδρίτης Μιχηρέρας aai γραρματαύ. 'Ev τή Αγίφ «όλοι Ίιρουοβλήμ, Λβ^Γ βύγούorou at*. 4 Βραη^υμΑνος ΑνΙΗμος. 4 Αρχιμανδρίτης Σβφρόνιος. 4 Αρχιμανδρίτης λιονύοιο;. f Κύριλλος iXitf ΒοοΟ αβφΑρχης τής Αγίας »«· LITTERAE ENCYCLICKE A 8YNODO AD 8IM0ULAB ΑΙΤΟΚΕΦΑΛΟΓΣ CCCLE81A8 DATAB 18β7 aagaoti 04. (Pett οοβΜΜέαο BMwapaMii /ornate*^ ■ όιβρορόμχνβ μέρη· όλλ' βτχ τέλος «!8ομ«ν, Οτι «ύνβτον αυμβιβάοβι τέ όουμ^φββΜ, τότ» αυνο&κή έχο-’ Kai τηΟτο Αρα τής έαιζΑου xai AtnAou «Ο «π­ αγίου xai ταλαταρχιχοΟ χναόματος χ4ρ<τος τής Αηνο* τόν τέβς έρχβχίαχοχον Σινέ xtip Κύριλλον χ*ς έν τοίς ΑχρΑντοις xai έχηρέτοις τή; έχχληαίας τηρψόλοις ένοιχούσης- ίβοΰ γέρ 4κ4 TOO Mtv τή «Μοχίφ xai τή TOO ΑληδινοΟ BooO xai a·»- voNAv ουνΑξοας, Β*««ρήο·ιμ«ν ουνοβιχβς τήν μέτβήό τήρος ήμβν ΊηοοΟ XpunoO, TOO μέχρι συντ«λ«ίας Μύτης x«ü της atacO ίαρότητος ένναΑρχουοβν Kuh ai»v«v μηΑ τής Αγίας αύτοΟ έχχλησίβς laaoBot έχαγγαιλαμένου, αίρέΜι έχ τοΟ μίοου xai έχχοόβν. κροσχλήοα oxoùoavraç έχέστιιλβν χληροξαχΧοος έντιγίνατβι μέγβ σχίνίαλον, γέννημα «Αντβς xai μηχΑ- χροοβχους διέ γραμμΑααν αύτούς ΑφοΒιΑοαντας · έλλ' ή αότοΟ ίφέτης où p4vw ούχ όχήχοίαχν αίς τήν τρις νημα TOO 4χ· Αρχής τό ένΒρώχινον γένος φόονή__ Βιηνηβς _ _ «Λτό (Ις χαρανόμους χρΑζιις γινομένην αΰτφ συνο&χήν ήμβν χρόαχληοιν, έλλ οχντος χαί Αχο^χολοΟν^ς διαβόλου, 5χ»ρ έχί'δόο'ήίη xipdroô ούβέ^Αχβντήο»ς ήξί-Μν ήμβς. έτη ΤοΟτο Ας: Miâfavarov ττχμήριον ένοχής »««ρήΙτη ή«ίλ«ι, ήχΛτι, Να tva où μόνον έν τβν ίίρβτέρβν ίτροτόρβν aai χαί γβ γο~ ‘ A‘ 'J _ ραρβτέρβν τής Μ«, ήμβν «ρηονχίβς βχηνβμέτβν οαντος aai έχί τοΟ of βανόνος τβν έγίβν έχοστόΑρβην χβΜοτρέψη χαί έξχφανίση. άλλέ χαί αύτήν c λβν too όρ^οντος, τήν σύνοβον έχοφβίνβτΙΜι τέ 8οxai’ τήν Ρ«(αν χαί συμπ«ηρή τής έχχληαβ; ένότηΜ ύβο- xoOvm xarâ Ixiaxôitou έχί ‘ ' nvt χβτηγορηΜντος *' χροσχληΗντος μέν τρις. 4λλέ χχτβρρσνήστντος aai χρλέση χαί 8ιβΜρ4ξη. Γνβχττή χέντιος τνγχένοι τή όμ .... ή έχό τινο; μή ύχχχούοβντος, έχιροιίόμινοι, έχιφβοίοχμτν 0Wέν τφ Ι«ρφ σχηνώματι TOO έγίου χαί όαοϊββίστου οδ χβς, ένα χρο^βμχν έχί τήν βιαΒιχαοΙβν. Kai *ή όρους Σιν< μέτάξί) τή; τβν χατέρβν ουνέξιβς aai τούς χληρχξουοίους ένιιχροοάχοος τής Ιορβς τβν τοΟ τβύτης τέβς ήγουμένου τχ χαί έρχκχισχόίτου χύρ ΣιναΓτβν οννέξοβς έχί ουνόόοο χροοχαλιοέμχνοι a^ Κυρίλλου τοο Βυζαντίου ένβφυ*ίσα ίιέναξις χαί όια- έν φό0ν 4*οΟ aai aa*opf ουντώότι, έΐΜ**ς Τ* έή»< φορέ, ήτις έχ' Αρχής χυρίβς τής «ίς Ην έρχιιχιοχο- χαί Αμορολήχτβς τάς χβτ' βύτοο τχτραχλβς ββτη> -■ ■KVfh'i TOO Σιν< ίήρόνον iba^OMK αήτοΟ έρξαμένη γορία: έξιτέιβντις, aai χβρββέΚην βύτίν où μ4νον ♦ ί «ίς τοιοΟτον βα*μέν έν βιαστήματι έξ έτβν έφίχιτο τβν έρχαίβν 'χαΐ έχαρβγρ«(ΐΓΜν δρβν τχ aai 4οσμέέν ' χαί τοοοΟτον έχορυφββτ,, βατ» ή γοραρέ soi οιββομίβ τής μονής TOO ίιροΟ aai Βτα^ββίοτοο όρους ΣινΟ, έίλλέ έχ«ίνη «Ο Αγίου χαί ΙΗοβαόίατου όρους Σιν< μονή xai χύτβν τβν "ιχρβν τή: έχχληαέας χάνένβν «ύρόνος, χατέοτη, β; μή βφέιλέν, έληινόν Μαμα χαί Ηβτρον 4πχφην4;<<*α όμοφάντος ττ καί όμοψύχβς έχάτβτον (Ιναι aùrtv TOO λοιΧοΟ τή; «Ιρημόνης ήγουμονοίας Μ ΤαΟτα 4ρβντ<ς ήμ^ς οί h τοές χ«ρί τής T«W*i χαί έρχιοκιοχοχής, aai μή χαλοέβίΜι «ίς τό 4{ής JjuU βββιλιχής Μύτης μονής τέ μΑλιΟΜ ένΑβφέραοΒαι ήγούμινον soi âpxtrtioaoaov ΣινΟ, 4>λέ χρβην ήτ0^· Βιχαιοόμ*νοι aai νΟν μέν ταραχές χκ διαχληχτιφ· μχνον aai 4ρχκκίαβο«ον ϊιν<. Μ·τ4 ίέ toOto χρομούς soi βιαιοπραγίας, νΟν δέ 8»σμ4 sal έξορέας οαίναμχν τοές ΣιναέΜίς «ληροξουαίοις, Γνβ ότι Wtχατίρβν JbroùovM;,' ήλγοΟμχν έλη*βς τήν χαρόίχν ® χιοτα 4χ«λ»4ντ»ς ·<ς τήν 1«ρέν αύτβν μονήν έχλό\ · λ, xai έτηχόμοβα ,τέ σχλΑγχνα έχί τοι«ώταις où μόνον Ανπχβνονιχαίς, άλλέ xai έντιχροτιανιχαί; χρέξοσιν έζητήοαμιν βίΗν μέοον χατέλληλον χρός 9υμ||ψβαμ4ν ήνκτιν ένυχορΜτβς έχ τής 4λβμ(λ*.'·ς τής Σιν«έηαής έ^ολρΟτητος >ν 6μορβν«^ χρίνουοιν έίξιον χαταοτήυαι ήγούμχνον «ότβν aai 4ρχι«χίοχοχον, aai ονναμολ·τβν δύο δκμαχομέναν μχρβν" έλλέ Βυντυχβς οδτ» 'γήοβνκς ββτέ τέ «ί*ιαμένα τέ; χρέ; έλλήλους σ·4»· χαραινέοαις οδτ» νουΦασίβι «βτχ ουμβουλβ! έξίσχυοαν, , φβνίβ;, οχχόοβνπς βαρ«ητήο«>οιν βύΛν ένβχιον • ' Iva χαταυνΑοβοι τόν φοβαρόν χαί όλόχληρον τήν αόαγή ήμβν, tva λ«ψς τήν χανονιχήν x«ipCTOV<«V. Tfrt» oi χληροξούσιοι έχι&ίντβς ήμέν έχίοημον τής χαί βααιλιχήν μονήν τοΟ Αγίου xai •χοβαδίστου όρους Σινδ χβΜχλΟοβι ΊχαχηλαΟνΜ οέλον· τοώναντίον ουνίΐξοχις τρόμμα, μαρέατηοβν τόν έοβίτΜτον χύρ Κύ­ μΑλιΟΜ τό χαχδν xpoApauvcv έχί τό χοίρον xai Αμ- ριλλον, μηονοματ·ηαόμ«νον Καλλίστρβττν 'Ροχίόήν, ροραί έχί Αναρορβν φριχτές χαί μυσαρές αριέχον· χαμφηφοΙ έχλ*λ*γμέναν ΰαοφήφιον ■ ήμ«1ς Βέ 4χο4«ξέσαι^χατηγορίβς χατέ τοΟ τέβς έρχιοχιΟΜόχου χύρ μινοι χβί έχι8οχιμέα«ντ»ς βς λίαν έήτυχή τήν γοΚυρίλλου a«d Χρός 8:όρό«οιν τοΟ χαχοΟ χαραχα- ντμένην έχλογήν χρο^ηοόμοβα χβτ' βότέ^ς Ας τήν λοΟοαι έκαοτέλλοντο τφ έχοαττλιχφ χαί κατριαργιχφ χ«ιροτονίαν. ΤαΟτα χοινοχοιοΟντχς χβτέ χρέος τή όμ.... xai ήμβν 4ρόνφ χορέ τβν πατέραν τής TOO ΙχροΟ χαί Ηαββόίοτου φόρους Σινβ συν«ίξ«»·ς. Ημ«ί; μέν τοι τή χ»ρί βότήν έγίρ aai Ιρρφ ονν-.δρ, ορός ήν έχοχαλάν έχρίνιηχν, tva xai xA.lv έχοΜίραόβμαν ουν- νέμομαν Ην έν έγίμ κνούμβΜ έγχόρδιον όβέλριαόν Η δυνατόν, A4 τής έγέχης aai όμονοίας τέ ήμβν έοχααμόν, έοϊαχλαίομβν χαί Αντίγραφα τής τα '” .._ ,.|Jl ΙΙΙΙΙ Bl 197 . V SYNODI TÜM ΒΠβΟβΟΙ,ΤΜΙΤΑΜΑί TOM SINAIYKUkB, 1M-1M γοναμίνης AatpAwg «βί τΑν Αλλ·* t* ΜρΑς ήμΑν A συνόδου χρχκτηιΑν, aai ίξαχταάμχΑα 4ai8ov τΑ MvΑγια αύτής h>| fa «tatra, ύγικνΑ Mi wc*m»· Manne. 'Bv Ίιρουσαλήμ, 1887 αύγούβνου 94. t i πατριΑρχης Ίιροαολύρβν Κίριλλας. t 4 Πίτρβς Matauc. t ί Γ<ης Προκόπιος. t 6 Πτολχμαβος Ίαύαπρ t 6 Βηύλχίίμ ΆγίκΜί. t 4 t9< t 4 f 4 4 W· NofepH Νήμ·ν. A «M . . AA*—--MW^| Σφαπηίας Ναημίρας. e^fov IfertMC- *1μ4μφ* 4 Mwwp4JLe{ 4 ΙρπρίΜμΑνις Άνβτμος. * ^WPF**MRî N*spp4vioç. 4 Αρχιμανδρίτης Αιονύαιος. »7. CYHLLU8 HIBBOSOLYMITANUS CYRILLO QUONDAM ARCH1RPI3COPO MONTIS SINAI Ιιρώτκκ πρΑην Αρχιοπίοχοπ· ΖινΟου χύρ Κ4- διάφορος. ΜιτΑ 84 Αριμον xal Αχα»ή συζήτησιν ptXU, i* Χριστή νή **♦ Αγβχητί Αδχλρί ίξχδόύη συνοδική χατί TOO κατηγορουμένου Αχόφαβις, xal συλλατουργί τής ήμΑν μοηριότητος, τήν ήν prck τΑν σχχπχΑν αύτζ συνοδιχΑν κρβχτιχΑν Αγαπητήν ήμίν αύτής Ιιρότητα ΑβολφιχΑς ίν Β Αχοστέλλοντος iv τή παρόντι. ΧΜνοπΜΟΟμχν αύτή tiç Αρχ-χπίοχοπον·---» Σιναίου χνρίφ κβρικτυσσόμινοι χατΜοαζόμα·* ' “*“τήν ■ — χ-ύπδ » —-τής ΙορΑς Mh ΣιναΤτΑν συνάξοχχς ίχλογήν τού κανοσι·Συνικχίρ τής μή ίχχ^ήαΜ^ αύτής πρδς τΑς τύτου Αρχιμανδρίτου χύρ Κυρίλλου 'Ροχίβου, βστις τροίς παρ' ήμΑν γχνομίνας πρυσχλήοιις τΑς βιΑμχτονομασύοίς ΚαλλΙστραίο,· 'ΡοχΙβη; χχιροτονηόήμψασβχσας αύτή διΑ τής αύτοΟ παναγιότι,τος τοΟ σχτ® παρ' ήμΑν τήν ίπομίνην χυριαχήν. ΤΑ Μ fa) οΙχουμχνιχοΟ πατριΑρχου χορίου xupiou Γρηγορίον, τής ίορότητός της <ί«ν παρ' ύψίστου κλοίστα xai κατ' χροίβημον πανον.χή διχαιΑματι μχτύ τής πχρ< ήμΑς Αγίας χαί ΙχρΑς συνόδου τοβ ΛκοστολιχοΟ xal κχτριΈν γή . Αγίμ χόλοι Ίιρουβαλήμ, ,Μξζ* αύγούΑρχιχοΟ βρόνου τάν Ίχροσολύμ·* Μς βιοΛχασίαν τής μπαξύ αύτής χΛ τής Σιναίτικής Αδολφότητος ίπί στου ·8*. f 4 Ίχροσολύμνν Κύριλλος ίν Χριστή Αβχλφό;. τοσοΟτον ήβη χρόνον όφισταμίνη; σχανβαλχχβοστΑτης 08. SYNODUS HIEROSOLYMITANA AD MONACHOS 8ΙΝΑΓΓΑ8 1847 Μ(Μίί 94. ο8ικΑς xal τό Αχό 91 ν< μίν Ιανουαρίου ίχ τής ίν 'Οσιώτατοι χβτίρχς, χαί τΑ λοι«Α. Mrtà 84 τήν Iptuvav τβν (Αχτβί·* ήμίν aM«rv τή βοοβοΒίατφ δρ« Ορός σννΑξιβς, Αχό 99« 84 τοΟ τής «1<Μής ύμΑν ΑγΑκής σχχλ4ομ*ν 8ιβ>ι>Ατβι κρβς c αύτοΟ μηνάς τοΟ 1847 έτους ίχ τής ίν Τζουβανίμ ΰμΑς τΑ «ύβγγίλκ, βτι τή 0οή4«ϊρ τοΟ ύψίστομ Uafk ΙορΑς «ννΑξακς έγγραφον, βι' ού γτνορίνης αύτ64τ κέρ·; Bixaiov ιφοχΗς τή 94 τοΟ λήγοντος μηνάς ίχλογής, ίντχρίβη Μμψηφ<1 νομίμ·ς τι χαί χάνο•ύγούοχου ή Αχβ χολλοΟ ήβη χρόν-.υ, Α; μή Α?»(- νιχΑς Ας Αρχκιααχοκος xal ήγούμινος τής (ύαγοΟς λ*ν, όφχοτβοβ λνχφΑ xai Αξιοθρήνητος Sta^opA μ«- ^αοιλιχής ύμΑν μονής ό xai Ας Αντιαρόο·«ος ίχ μί­ τ«Ρ» τής ΙφΑς ύμ·ν βννΑξτ·; χ«ί τοΟ χρΑην Αρχτ- μους τής ί«ρ4ς ύμβν Αδιλςότητος ιίς τΑ ΑνταΟβα («ινχβχου xal ήγουμίνοο ύμΛν χύρ KupiÛou, xaM Αχισταλμίνος Αρχιμανδρίτης χύρ Κύριλλος 'Ροχίδης xai ο( ύμίτιροι ivxaOtar χληρ<ξούσιο< <ύηττ<λΙβ«ντο koi ΙχιδοχιμΑοαντας Ας ίχιτυχή τήν Αχλογήν τούτην, ύμίν <ύ»ήμ«ρβν U» ήμίτίρβν έχκβγήν, Αχοβτ*!- aponMpitai Ινα χροοιχΑς αροβΑμαν χαί οί» τήν λχντχς σνχχρ4ν·ς τή &μΑν 4οι4τητι xai τήν ίχ! τής χτιροτονίΧν τής αύτοΟ χανοαιότητος, μιτονομασόησο4«οΜο<·ς τούτης 4χ8ο8Μι·* ΑβΑφβυιν τής 1<ρΑς μίνου ΚαλλιοτρΑτου 'Ροχίδου- Αλλ' ίαςιδή χατά τούς ήμβν ουνββον. Mcrà χόαης (βήνβϊχί·; «ροοηνίχ· ίχχαλαι βαθμούς χαί αιβαστίς βιατίξιις τής αύτο»ημτν ίχ· Αρχής ίμ! Ανττχχιμβνον τοοοΟτον αχ«ν- χρατοριχής ύμΑν μονής ό ίχλ(χ8ηοόμ«νος διΑ τήν ββλΑβονς xal βυσχιροΟς, *»άς ptapfeXStv i ΑτΑζνν Αρχαιηοχοιιήν Αμα xai ήγουμινιίαν Αδιλφδς ΟχοΜφβίβς xal ν«φρούς. Άφ'. ής Α)«τήρί·ς. Αν*ρύη ή βίλλιται, χρίν ή χκροτονηρή, ιϊς συμφ·νί»ς γραπτός, άϊζιφΑ ίχιίνη (ρις, xtpl άύβ«Α Αλλου ίοχ«χτύμ«4β Αατινβς βι' ίγγρόφου όχογιγραμμίνου ύχ' αύτοΟ τοΟ ή μβνον xtpl TOO χΑς 8υνήθ4μ«»« σννίιβλλΑξβι xal ίβίου ύχόαχχται τηρΜν Αχαραααλιύτους χαί Αμχταdi ίν Αγβγ«ν τΑ 8ιβφ«ρ6μ«νχ μίρη, συ Αψ® τχ βύτΑ τρίπτους, 8ιΑ τοΟτο τή χροτόοχι τ&ν ίνταΟβα τής «ΜΗς τή> ουνβίομ^ τής xaxà Χριστήν ΑγΑχης xai D ΙχρΑς ύμβν συνόξχβς πληρχξουοίνν ίξήχδη ίχ τοΟ άμοφροσύνης- Αλλ' iv τοώτοις μ«τΑ 0β«(1βς ·ΑΙφ(·ς χΑβιχος τού ήμχτίρου πατριαρχιχοΟ -θρόνου Αντ(ίβλίχομχν χΑντού μβΤΒίουμίνβς τΑς Ινζήλους ήμβν γςαφον μιΑς τοιαύτης ανμφννίας, τής χαί ίπί τής χροσχβΗΙβς. Ό Αν4ρ·χο. ςύτος ούχ ήβουλήφη ύκοψηριότητος TOO Αοιδίμου Σιναίου Κ·νοταντ{ου τοΟ χάτΑ τδ 1747 οχχτήριον ίτος’ ίχλιγίντος συναφouvüvoi, xal faupAÇu τις ΑληΜς τήν βιχβιοούνην βχίοης, ήν δφχίλχι ύχιγρόψ® χαί ή πανοοιότης του τοΟ *αν·γ4»ου »«Λ, διότι iv «Ις οδχ 4f#X* τβ«χίννκχς, Axranv ή χιίρις τοΟ χβνβγίου πνούμχτος. δ όποψήριος χύρ ΚαλλΙστρατος ’Ροχίδης πρδ τής χκροτονία. αύτοΟ xal et ύμίτιροι ίντοΟβα χληραξούΉ «ύτοΟ («ρότης ούχΐ μόνον ήβίχΜ τήν UpAv ΑμΑν Α8(λφότητΑ, ΑλλΑ xai τΑ χρβς τήν νόμιμον Αχχλη- oiou Τόσον 84 ή συμρβνία αύτη, βοον χαί τδ τής ίχλογής αύτοΟ ίγγραφσν χ*«χ·ρήδήσσνται ίν τή αιβστιχήν (ύτοΟ Αρχήν χβΐιήχο'τβ ή*4τηο( xal ίχepa^aliuotv Αρβ 8ιΑ too 8«υτ4ρου τούτου χβρβχτΛμβτος αχιρΑ βύτΑν ίν τή Αν· βηΗντι πατριαρχιχή ήμΑν χΑδηχι χρδς διηνχχή μνόΐαν· χαί ίν τή ίχιοτροφή xal βλο τά Αλλβ ■ ίνβς Ατόκου βοΗντος, μυρίβ Αλλβ ixexoÀoutat. 'Otav ίιχχίκς xal χχνονιχΑς ouwx- ιίς τΑ αότόΑι τής τι αύτοΟ Ιχρότητος χαί τβν ίνtaOoa ή πχρί ήιΑς Αγίχ χβΐ ΙιρΑ σύν^βος xal τΑς τχύδα ύμρίρκν χληριξουαίον σταλήσιται τή ύμΑν •xarà τής αύτοΟ Ιιρότητος βαρίίας βίτιΑοβς Α«β>Λς δαιότητι αιγΟ.λιον πατριαρχικόν xai συνοδικόν ίμπχρ.ίχον ού μόνον τΑς πχρί 4ν δ λόγος ύκοσχίΑμα χαί ΑχριβΑς ίξιτΑσαοα xai ÿaoavfoaM·, Νροίβη aie τήν Αχό τι τής Αρχιαχισχοχής xal τής ήτ®Μ“· ν<ίας TOO 8xo0a8torou δρους λινά Αχοχήρυξιν τής αδ> * ΟχμΚοΜμ CtoMom· oaao 170» ΑχΜ· Mm aUi τοΟ Ιχρότητος. Μ<τΑ δί ταΟτα λα^όντας δα' βψιν συν- rxAraat SYVOIH TUM mnoeOLTMRAMAB À™ «MAÏWUB, 1M6-1M· 1« Τήρπττρ T«8w Λ» Αναγγόλλονβς tifiiff pnfc t* «H ήμ* W* ·*· «t «·»*· *r«*w*l t*» *·*■ τητι AairrfHnpii αύτή hfaJoiow ata «· μρ—τιπύ M t|t taaHaMf αΑτής γτνομίν·» Αλληταλλήha» tavvolpiAaMOv τής Ιςρώς ή·*» witaAou* Μ·β Μ 4 (ipvtont **k If"**·* «* Xeon* pmtb ta·* τήν «ίρήνήν a·1 Ifta**·* ·* *ή» "Ht χριστών 4γ4θη» ata ΛΪ^ΜΙ ίχαοδώ* ta ααώμ ttaa ήρύς (ύστώδοαν ata αύημαρί<ν tta Upta ta·* aoivoptov ata δόξαν tac Upît Xi»atux|c Mtafi tant' Ttan·! Ή 44 ata παναγίου ata QmMjw tap au χόρις «·* *δ Αχαρο» tatv* Οκάς ata *Ç αύτοΟ τριημόρας όζαναστώΛος ta* τή ta«tpa χατρήρ taxf ata ιύλσγίρ ta») 4iA «αντύς μι>’ ta** Αχόντοον. 14 t 4 f 4 4 t 4 t 4 t 4 t4 f 4 t 4 11· «tatanns TapataU|Mta Κίραλκ ütta* NbUmî ΓΑζής Dpatataec. DtttafMtBtc *1μ4*·φ» Bptaata Ai*»*· Χαζαρύτ W*· Λύδήή; Ntayva·;. ZafwMtat-Ntaqtiptc. «tatai·* ΓΗτ4«<· *ιλαϊολή«1ας *htaaa*. * taw«*Mtac JS“wrta>·· 4 sewytou 4Μβυοφ4λβζ Χβ^βφβί|ΐ. 4 4ραρουμ4»ις ΧνΟτμος. 4 όήρχήΜνήρίτης Χαρρόνιος. « Αρχιμανδρίτης Αιονύοιος. 4β. CYRILLUS HIEROSOLYMITANUS ORKOORIO ί«ς 4aaapta«t«*v ουνοδιχήν τοΟ ήμπέρου Aaoώούσαν ifitefMa ίχδοΜσαν συνοδικήν ήμών Αχόφα· ατολτχοΟ ata κβτρβρχιχοΟ Apévou tav Ί^ροοολύμβ* · am, δ:’ ής b tivç Apjittaoaoaot Xtvtaou ta>p Κύριλλος aapi tat ρ«·ξ& ta» Zivtata» «atap«*v ata τοΟ «ρ-ψ> , έχηρύττιτο 4χ«τ·τος τής τ< Αρχκιτισχοπής ata τής Αρχι*«:σχ4»ου tatav δι«φορ·ς Ακόρβστν aAoa τοΟ ήγτυμ« <«ίας τής βύογοΟς ata βαοιλιχής μονής τοΟ c λοιπού W(pi tat διβρορΑς ν«4τής έχίοήμος ουζήτή°Κ χοριττή, ώς apvovtxtav βΑαοο*’ δαπρημένή, •«ο^βίατου δρούς Σιν*, ata μ»τί δύο ήμέρας, ήιοι Axo^tavK - - ■ " J‘_ τήν χς' τού τρέχοντος, 1δ«ξιμ*4« μιτΑ πόΑου δύο ο4 χρένομιν μίν τοι χΑντρ Ασχοχον, tvx έν τή χβρΑδ«λριχ4 καρά τής ύμ*τέρ«; αφβαμκττΑτής «βνβγιδ- οώβή ήμών ουνοδ χή Αχοντήάκ λ4β«μ(ν 4x' δήχ* τούς ίν τφ δμ*^ΡΤ αννοβιχφ γρώμμχτι χρός tarôτητος προ«ρχ4μ(νβ γρΑμμβτβ, χρονολσγούμινβ 4x4 ιβ' τοΟ «ÙTO0 μήνδς, έξ Λν τΑ τής χχριαχουβάατου λόγησ-.ν τής 4x4 χοινού ίν τχ'ς ΣινχΙττχΜς δ«·ροροίς ήμέν «ύτή; bptaat πληροφορηΗντίς ύπορήσδημτν. ουμχρώξοχς τής μ*γΑλης τού ΧριστοΟ Αχχλιρίχς χροKta Αν μέν ta âvaxotvoOtai ήμίν αννο&χ·ς, βτι τχΐΗντχς λόγους. Κ«44 ίχ τού ύμττίρον owtaxta '. Ανχχρίδη, tva ή διοΑτηοις τής μ(τβξδ tav Sivtatav γρΑμμχτβς ίξηγΑγομ**) *Ί ** «ρβ*4μι· τής tteptac ata τοΟ πρώην Αρχκχισχόπου tatav tiaf-fOi γίνητκ τοΟ Xivfldou δρούς μον1)ς *«1 ή τούΐνν ΑοψΑλαχ, 4x4 aocvoO μ«τά τής μχγΑλης τοΟ ΧριστοΟ Αχχληαχς, β") ta χρσγ«γον<Μ«ι έχχλι,σιβοτιχβΐ χρΑξμς, χχ·' *ς ΐπ»ς οδτκς ΑχοδοΦή χχτΑ χώρχν τό βέχχιον, Ιν δέ SivtaTixta διχφ-pat ίν Κ·νστ«ντινουχ4λ« δοξήχφητή δχυτόρρ διβδηλοΟτχι ήμέν ή δκψφβσις xxptaztaorou αχν xta έξ ών xaoipxtat (;) Αποΐ»ιχνύ«τ«ι, δτι τοι* γρΑμμχτος τοΟ πρώή* 4ρχκχιαχ4κον Sivtaou χύρ <0τ® Sivtattxta fcap-.pta i ifaxdai 4x4 aotvoo μ«τ4 τής μχγώλης τού Χριστού έχχληβίβς, xta γ’) ή aapi Κυρίλλου. Εις ΑχΑντηριν δέ νΟν ήχονης μιτΑ Χ*της τής 4χρχγμοούνης ήμών μέριμνβ, (to ν οί χύριοι λόγοι οί χιρΙ ήμ4ς ί«ρ«ς συνόδου tav Uptatawv μητροχολι- ύχβγοριύσχντις τήν ύμρτίρχν συνοδικήν ίγκρισιν, Τνκ tav xta Αρχκχιοχόχκν, tav έν 4γ{φ χνιΰμχτι 4γβ- ή (χρό μικρού όριστιχύν τέλος λχβούσχ) μττχξύ tav xàtav ήμίν Αδχλρβν xta συλλχιτουρτ*», πχρί μέν Sivtatav xtai ν-O πρώην Αρχι«χισ«6χου χύτών βιχ“ τοδ χιριχλιίστου τούτον γρίμμχτνς ούδέν έτιρον Ιχο- α φορά xta δέχη βΐ(ξ·χδή xta διχιτηΑή ούχ? χχρώ τή; 4>λ4 μ«ν taxtfv, (έμή δτι συνέρρβχτβι ίξ χύτόχρημ· x«tav Αρμοδίου xta “-· χανονιχής *" ίοχλησιαστιχής 1 ’ *■ 4pX% χ*“*' ·* 1Α λίξηον, μηδόλβς έμβριδ»! xta τή χχριστ4σ*ι Ανχλόγή ta σνμπρόξα ata τή; μπγΑλη; τού Χριστού ίχαλησίας. 4χαντήσ« τ( xta διχ«ιολογήσ«ι Ανηχουσών xta χκν* Kai χρό: μίν τ4» πρώτο» λόγον, ,τί προνόμια δη­ τ*λή Ιλλαψιν διχχίου ίμρκινουσών* ίν τούτη» συσ- λονότι τής iapta ata ·*οβαδίστου όρους Σιν« μονής αβρούοντκι xta ίχανχλχμβΑνοντβι ta λίξας προνό­ ata τήν τούτνν Ασφέλιιαν·, Ακαντώμιν βτι ούβ' ήμιΐς Αγνοοόμιν ούβ’ ΑγνοΛν διχαιούμιοχ, 4* ή «ύαγής μιο, χροηγούμινσι τής ίχχλησέχς χρΑξχις xta τΑ λοιχΑ, Avtu τινύς (ίδιχκτίρου τοϋτν»ν χροσ- πότη μονή χίκτηται προνόμιά «να (ίς ta αύτόναμσν διοριΟμοΟ, xta Axi μόνη β«β«ίι»ς τή χ>χοι·ήΜΐ, βτι ata αύτοβιοίχητον αύτή; σνγχτηαλαιούμινα ata 4*4 χΑταγοι λίξΜν xta φ«νών taoi τΑ τό βέχχιον Αχο- Τής χχδόλου ίχχλησία; Αναγναριζόμςνα, Αλλ' ούχ' ήτχκλύχτοντκ xta τούς Ιιρούς τής ίχχλησέβς 4«σμούς τον xta χαοίγναστόν έστ: τή χαδόλού ίχχλησίμ, βτι χαί τά τής ίχχληααστιχής Ιστορίας γτγονότα έρμη- ,ό Σιναίου Αρχιιχσχοχος tax ίστιν αύτοχέφαλος •κύοντα. Τοιαύτης χΑντχς σημασίας xta φύσιώς «ίσι», Αρχιαπίσχοπος, Αλλ' ύποβαβηκώς ta πατριΑρΧβ τώ» ώς ίχ τρύτ»ν taxAon διχαιούμχδα, xta χΑσαι α{ Ίτροσολΰμαν ώς ata οί λοιποί Αρχκπίσχοποι το® διχαιολογίαι ta ίν τή ' ίχιβοΜσή τή ύμττόρρ χαν- αύτοΟ πατριαρχικού φρόνου, (ίχοστή τκτόρτφ *··* ηγιβτητι Αναρορή ίχτι·ίμ(ί«ι. Όρον β'. Apopf τ4 (βρυμίνος t·* όχσχαμέναν ta Ιίροσολύμαν Φρόνηι*. χχρκχόμονον τού ύμηίρου συνοδικού γρΑμματος, ίτρώ ' "Αν βί πφώα έκκλήσιαστιχή όπόΦ(σις προνομιούχο* •ημσν τή ΑληίΗίρ χαιρίας τήν καρδίαν ata ήλγήσαμχν μονή* Αφορώσα Απαιτοί τήν συγκόλισιν taaoupraa* Ill STROM TVM KOBOAOLTMITAMAM TVM HMAffiOAR, 1NS-1M» 11» ouvAtou (W rAptk autaov, μμΙμΝΦ »Μ< οφ Μ κοινού impur <Μ>ς WHfc **· "Ho- κορΑλοος όκκλ^οίας ΑνμριχύήνΜΐ) ή «Αβά ορΑ^ς taalpaiai μιΑς h utt ύοωτ^εχαές τής τα» ΧινΑ ρονής ΙμΜμοι συμμετοχής ή Αν^ίξοεε; w·1»^! *■* ** *» buA^tiat ρόνεος Mi ΑταρΑχεος τύ τής έμιεΜπευβείσης ήρΓν «κόρες μέχρι *&·»« έχηδαλιουχοΟμενAU' tv Αναξ*·* χερεστόΜοεν εύδέχοτε σκυιεέμεύα, νσίχηκον δικαίωμα too έκλέγβν ttv φΜμσνον Αμα Αρχιεκίσχοκον «ύτής, fût ΑκορβνΡ^ ΙαΜοΑκΑς Mpi tiô tat τήν κνούρκτικήν αύτού "tiMiolootev μ! ύκαγορόνου όρχκκισχύκοο, ή pt» Atapovοις Ατού κληρούντες «ΜτΑς Αμα U «al βεαρόστεες, βση δόναμις, t* ύήρλΑ ήμ*ν κκΑήκοντα, ρηδερίαν τύ κερεΐκαν ■ Ανεχόμενοι Αβέτηοιν τΑν- u έχχλησιαστι- ,καοιρανΑς* καί ,ίμολογοιιμόνβς· φόροι tv όαντή τούς χαρακτήρας κλήρους Αναντιρρήτου μΙ Αχλσνήτου μ·. ήμΓν £ιν· μονής οόβαμύς καραβλΑατοντεκ. · Μηεφαίνομσν είς -Λν δεύτερον λόγον, ,τΑς αρσγεγονιιίεις δηλονότι έχχλιριεωτιχΑς «μείξεις, aab' Ας Σιναίτχχαί βιαροραί έν Κωνσταντινουιέόλιι βιοξήχύησαν «βέ ύξ Av mm- δικαιεεμΑτων. Tulun AxAvtuv tatM 0KO- κανΑβοσιν ή Αχώοαιμασίαν μηβόλε«ς στοιχιύσον τοίς u Αι* Αρχής τήν όρβόβ-.ξον ήμΑν έχχλησίκν Μκουσι βοσμοίς Mi τή Ανέξαρτησίμ μ! τοίς διχω'ώμοσι τού ήρετέρου Αχοστολιχού κκ! κοτριαρχικαύ Αρόνου τΑν φανό»; (;) Αχοβεαινύετεκ, 4n touAm XiMtriaal *«► Ιεροσολύμων- Αλλως γύρ «ρόττοντος λογτσβησόρεβα, φορκί δωξακτέΜ. Αχό κανού μετΑ τής ρσγόλης nA «'·», Ας Αναγνεεμίζοντες ίν τή χοβόλου όμκλτ,σίμ Χριστού έκκλησέας·. 'Αλλ* ένταύβα tv «όροοιμίοις καί fupov τέως μή ύκΑρχοντα αύτοχόραλον Αρχιβυνόρεβα daatv, βτι μετΑ κέίσης ΜχοιΑήΜεε; *oum6- urioKomv-. ρ*·*, Ας κεφεμβόσεις Αντικανονικής έχιδοκιμεξοντος Mi Αχοδεχόίεενω καί χμρΑ τόν Αρμό­ ρεβα καταλέξαι τύν λόγον τούτον tv έκείνοις τοές λόγος, οίτινες Μρό «terri Ανεξαφίτως μηδόλως τήν διον καί νόμιμον ύχέρτεττον έχχλησιαστιχύν βαιαστήν, Αλήβειαν οοριστεόοσβαι βευλομένρ οόδεςωΑς bumif σεως χρήζαυσιν. Ii γΑρ όντως 6 τΑν Ιεροσολύμων στον τή όρΧβόξρ όκκλησίμ ύκέρτατον βικαστήν Αναθρόνος κέχτήται κνευματιχήν tai τής Αρχιεκισκοκής . γνοιρίζονύς- for. Ας ΑκυροΟντος «Οντας τούς όκοτού βρους ΣινΑ βΐΜίοβοοίαν, Ας τούτο βεβαιούται h στολικούς καί συνοβιοούς κανόνας τούς τΑς σχίσει; τΑν μολΑν ήής ίιοαιτ,τιχής τής όκχλησίας ίιραρχίας elintn xai bi ouvotcxAv xpooraxAv ού μόνον τής κροσΑορίζσντας- »·% Ας ΑΧτοΟντος κΑνταή τούς τΑν ’Ιεροσολύμων, *«ri τής tv Κοινσταντινονκόλα ____ r__.iΑλλΑ __ ___________ ΑκοστολίΜύς καί συνοδικούς κανόνας τούς τό Ιχχλι?ίχχλιρίας, κάσ« καροκτροοή ίΐκύ τής ?ασώιχής όβού c τον βαρντΑτοις ίκιτιμ ιχς ΟΜγορούοντας· «’·», Ας xai λοξοδρομία αερ! τήν διιξαγωγήν τΑν (κκλήσιαση* χηρύττοντες καραύόσμους καί Αντικανονικές τοσαύτας κΑν τού βρόνου τούτου δικαίων τΑν έχχλ^ιαστιχΑν κροηγουμόνας συνοδικές «φόξεις τής μεγΑλης τού κανόνων où μόνον ioriv Αδικαιολόγητος, Αλλά καί Χριστού έχχλησίας ύκοίΗσω; τΑν ΣινοΓτΑν ΑρερώΑσνγχΑρητος. Πόσοι U καί ήλίχαι Αντικανονικοί σας, Mi τούτος «£ς τήν κανονικήν αύτΑν έχχληΑτοιάαι ta τοιούτου λόγου Οναφυήναι ήβύναντο, «carri σιαστιχήν Αρχήν tai κοινή Αργίας καί Μβαιρέσεως «ou δήλον. ΠοσΑκις οί τΑν Ιεροσολύμων κατριΑρχαι κ«ρ«χε|ΐχοόσας- ς’·», Ας μηδόλως, τέλος, ,Αγαλλιώού συνεκΑβισαν συνδικαστεί tv τή ίχχλησιεκστιχΑ τοΟ pevoc, Ας ci εύρίσκοντες σκύλα κολλί, ini τοίς Αχοοίχουμενιχ-,Ο Αρόνου βικαστήρίρ, μ) δρεες οδβείς στολιχαίς ύχοτυκΑσεσι καί βατόξεσιν*, ΑλλΑ μεταίούδόκοτε ίξ αύτΑν όραντΟσβή, βτι tai τοιαύτης Αρ­ μου ήβύνατο όκοικοβομήοαι βικαιΑματα καρεμ^Αοοως τού αύτού ανούραπος αύγασΗντε; ορός τύ συμφέρον ta τοίς ύκοΧσεσι τού Αρόνου τούτου- οΜ' «εΛ Αρχ> τής τού Χριστού όκχλησίας Ορισαν. Ταύτα κεΑυκορΑλλοντος καί συνιστΑνιες τή ίμιερούς τις τού οικουμενικού Αρόνου είς κρίσιν Ιγκαλούρενος ήβύνατο κανονικΑς Οκαιτήσαι &εξ«η(βήν«ι ÿpiAtt καί συνετή μελέτη τής u ύμετόρας καναγιότήν δίκψ «ύρΛ κοινή συραρΑξκ καί τού Ίεροσολυμι- τητος καί τής κερί ύρΑς ίερΑς συνόδου, Αμα δό καί τικού Αρόνου ta! τή ΧΑγηρ, βτι tv κολλαίς κτιστήσοοι «έδοκοιούντες, βτι χΑός Ιερουργήσαντε; έν τ>ρ ««■>κάρεκΑΑισαν συνδικαστεί κατΑ WO βείνος ή δ<νος σόκτρ να» τής Χναστκσοεες μετΑ τής κερί ήρΑς ΕερΑς Αρχκρόεες καί τΑν ’Ιεροσολύμων κατριΑρχαι. Tiva Û συνόδου «yotpigpurv είς τήν χειροτονίαν τού νέου Αρχιτ* αίτια τΑ τήν Ακύ κοινού Αλλοτε διεξαγωγήν τΑν εχισχέκου Σιναίου κΐφ ΚαλλιστρΑτον, όξαιτούριΑα ΣιναΓτικΑν ύκοΑόοοων ύκαγορεύσαντα, βιελήρβη Αρ* "καρά κυρίου, βαως εΤησαν τΑ έτη αύτής u xai τής χούντας έν τή β' συνεδριάσει τής V κρΑξοως τΑν κερί αύτήν ΙερΟς συνόδου βτι κλείστα, ύγιεινΑ xai ' κατΑ τήν κερελΑούοαν έββομΑδα γσνορόνων Mp'ή,ιΑν κανευφρόουνα. Mpi τής Σιναίτίχής ύκοβόΜεες κρακτικΑν. Συνελόντι Έ, τή Αγίμ χόλοι Ιερουσαλήμ, ,αωζς αύγοώδ' είκείν. ή ΙξωΑεν συμμετοχή tv τοίς έχχλι^σιαστιχαίς etou ύιτοβόσεσι κατριαρχακύ Αρόνόυ ή αύτοκεριίλου ta- \ θ®· NICANOR ALEXANDRINU8 CTRILLO HIEROSOLYMITANO ' 1867 aeptoaibria A Μκχαριώτατε χαί όγιώτατε κατριόρχα τής Αγίεις ' , I , Α ' κόλεεες Ιερουσαλήμ, xai τΑ λοικΑ. ^δ*** μεγατίμου καί κολυεύκτου ήμίν αύτοί, ύγιείας, ήν κύριος δ Αεύς διατηροίη ύχερΑνω κόσι,ς έκηρείας Τό Ακύ κς” Ικχνεύσαντος μηνός Μτριερχιχύν καί συνοδικόν αύτής γρόμμα μετύ τΑν έκισυνημμένεεν χραχτιΜν τής κερί αύτήν Αγίας xai ΙερΑς συνόδου Μμισόμενοι, δυοίν ένεχεν ύΜρήσβήμον καί ΜπηυρρΑν- χρύς σύστασιν καί εύχρόχειαν τής ύκ αύτής εύκλεΑς ίβννομένης έχχλησίε^- τύ βέ βτι τέλος είδομεν χαραιεεΑίν ζήτημα σκουδαίον, βχερ κρύ διετίας σχεδόν κυραΐνον τήν Ιερόν βασιλικήν τού ΧινΑ ρσνήν 1» 8TMOM TUM HOBOeOLTMITAXAl TUM TOTAITICAB, ΙθΜ-iate έχινΜν«ν· Mt* *γαγ<ν σ«μνδν Mi *γλαδν i τής όρθοδοξίας σχήνΑμα χαί σέμναμα ho» τής Μφβνόμον έχτόβου Mi *vttMW*od|c ΐΜ^οογής «· πρΑην ήγόυμένου Mi άμχ«Μΐακό«ον βύτής Κυρίλλα·. >14 Γ ί«ρθν taotvo χαταγΑγι» βαδίαη ορός τ* χρόσ· έχαξώς τής ρήμης τής Αρότητος αύτοΟ χαί «Α χτάταρος μαγάλόυ *ν ρ·ο»λ«Ο·ιν Ιουστινιανού, ορός’ δόήαν τ»0 tv τρισίν ύχοατάοααιν ύμνουράνου θαού, οδ ή χάρις χαί τδ <χ«ρον Ιλοος ο£νς ματά τής αδτοΟ ’Εκ τού σύντγγυς χατιδόντος, μαχαριΑταττ άΜμέ, t* πράγματα mI τήν οίχτράν U διαγογήν to* . Καί τούτα μόν toi τούτου. "Ηδη Μ βα^α-οΟντος χρΑην έέγίου Σιναίου άμα τή θ«ίφ έλέ« άναφάΜι ifiin tai τδν άγιΑτατον άποστολικδ* xal αβτριβρχι- τήν χροτίραν ήμΑν χρό; τήν *1«λρτχήν αύτής άγάπην xfr» θρόνογ χαταμαθόντ«ς, τάς έξορίας δηλαδή τ*ς έπιστολήν συνοβουομένήν χαί ύπό τΑν πραχχκΑν τής !«ροσυ<(α/ τάς φριχΑβιις Μτβχρήοκ;, τ* σκάνδαλα, χατά τού χαθάιραθάντυς Εύγτνίου σν,χροτηθτίσης Ιν t* βάσανα, < tedrtifli* τινβς τΑν πατέρΑν, xal pupia 'ΡαμλΙφ τοπιχής συνόδου’, ούχ άχδ «χοπού ήγούμιθα, Ιτιρα tfMftna, σ«βόμτν« βέ καί tv τοβοΟτον κρ«σ- Ινα χαί αδθις ριλαδίλφνος άπσταθΑμιν πρδς τήν βυγ«ν*ς toO ύψστου σκήνωμα, τήν μόνήν τοθ ζΑντος ♦οσπασταν αύτής κορυφήν Ιζαιτοδρανοι τήν άβαλφ χήν θ«οθ κόλιν έν μέοφ βαθ«ίας nal αύχρηράς έ,-.ήμου, αύτής άντίληψιν μΙ αρααγήν· χαί έπί μέν τΑν προμέσην τήν Mp4 αν έθ.ιβόμιθα καί *<* αύτής τή: τέρνν χαθημάτνν ήμΑν, Ας γνβστΑν ήβη νύτή, ούχ αρΑτης άφττηρίας χλήρ«ς δίκαιον άπ«νέμομ«ν τή έμμένομιν. Τούτο μόνον οήμιρον έχαναλιφψάνομιν, Αναξιοπαθού, η τΑν ΣιναΙΤΑν άδτλφότητι χα: βτι ό άσπ.ΐής ίχιίνος πορθητής τής Άλιξανδρ-.νής έχχαταβικάζομιν τδν παράνομον έχβϊνσν, οίχτιιροντις τάς χλησίας Εύγένιος, πϊς ούβίν λογιζόμινος τούς θαίους I χαί ίιρούς χανόνας, ού παΰιται {ΜβηλΑν έίύίν'.χ καί άντιχανονιχές αϊτού πράξιις καί έντιγ,ριατιανικάς. Txt toioûtav αίσθημάτΑν »al Ιδιάν Ιμκνιόυινοι πιριφρονΑν τ* θτιότιρα· ή 8' έν ραστλιυούση μιγάλη «Λ διιλιίκομιν bvimfiilai τ* τής βασιλικής έχτίνης τού Χρ οτού έχχ>ηο<α «ίσέτι έμμίνι έν ή> <χάραξ«ν ■ μονής χαί τής έν αύτή ένασκουμένης ί«ράς άδ*λςότη- δδφ έπ! χροφανιί χαταπατήσιι. τΑν θ»ί««ν χαί ίορΑν τος δίκαια, κρό πολλοΟ ήβη γράψαντ«ς χαί τήν σύν­ XOVÔVWV, τΑν αύτοχιφάλους χαί' *ν«ξαρτήτους τούς τονον προσοχήν έπιστήσαντ«ς τής ί«ράς αύτής κορυ­ λοιπούς πατριάρχα; άναδιιχνΰνίΑ* ’ χΰριυς δ οΐβτ, φής, ήν συνφβ* ταις έχχλησ.ασΤικαίς διατυπΑσ«αιν πού άπολήξιι τδ χαχόν, *ν μή χαί ή ύμιτέρα σ»έγιγνΑσχυμιν Ας τδν νόμιμον χα! άλη.'ή δικαστήν βασμι«τ*τη μαχαριττης χας t δγιος Άντ.σχαας σπ»ύ- ’ καί Αίχδιχητήν τής θλιβ«ράς έκιίνης διαφοράς, φαν«- σβσιν έντόνους καρφστάααις ίποτπίναι Ιχιί η. Καί ροΟ δντο; δτι, κβικιρ τού σιβχσρίου έχαίνου nab.tyj- βή, μαχαριΑτατα άβχλφέ, έν όνόματ: τΑν θι(Αν χαί ματος άνιξαρτήτου. iUor.ôtou τι καί άδουλΑτσυ *χδ ίορΑν , χχνόνβν, έν όνόμαη τού πντυματιχού δασμού χάσης Οποταγής τυγνάνοντος. ή μέχτοι τού άγιου χαί τού ’ ίπάσας τ*ς τού θαού βρθοδόξους έχχλησίας συν- ■ θιοβαδίστου όρους Σινά άρχκπισκοΓ.ή τφ χλ'μχτι τού βέ•-ντο;, φαίσθητα ήμΑν καί τΑν σμμφορΑν χαί βαινοάγιωιάτου άποστολικοΟ χαί πατριαρχικού τΑν. Ί«ρο- παθημάταιν ήμΑν χινούντνιν μ! τάς σχληροτίρα; σολύμΑν θρόνου ύχόχτιται, άναγιγραμμένη Ας «ίκοστδς καρδίας «ίς οΐχτον χαί δάκρυα, φπίσθητ» τού όρθοβότέταρτος θρόνος τήν έκχίνφ ύχοτ»λούντ»ν. Καί βή ξου ποιμνίου χαί τή; έχχλησίας χαί γράψατ» έντόνΑς ήβη τδ κόρας τής ΙπιβλαβοΟς έχχίνης διαφοράς δρΑν- τή έν τή βασιλάυούση έχχληιίρ, Τνα έπανορθΑση τδ τις, χάρις τή σιβασμιντάτή αύ-.ής μαχαριότητι, τή άδικον, άναχαλουμένου τού χαθαιρ·θέντος Εύγ«νίου· ένέχαθιν χαί έξ άρχής τδ τοιοΟτον δικαίωμα χιχτη- , καί γάρ καί ό άγιος Χίου έξαφράσθη, δτ·. *ν oi δύο μίνη- βιιξί'θόνττς δέ μΙ τά τραχτιχά τής π:ρ: αύτήν ' έτ»ρο: πατρίάρχαι άπαιτήσνσι τήν τού Εύγανου άνάάγίας χαί ί«ράς συνοδο-ν έπ: τοΟ άντιχιιμίνου τούτου χ/ησιν, παραυτίχα πράξιι ή μιγάλη έκκλησία κατά χα: τήν σ«πτήν άκόφασ.ν γνόντις, δι’ ής άπονέμχται τήν ρούλησιν txaivAv άξιούμιν δέ ταυτοχρόνΑς, Ινα μέν πλήρ*ς δίκαιόν τή («ρφ Σιναίτιχή άίκλφότητι, καί ή ύμιτέρα ΟίβασμίΑτάτη μαχαριότης γράφή ήμδν χατακρίνιται 8' ένοχος χαί έκκτ»τυς τής ήγουμινιχής άπαντητικΑς, tv αί πράξιις ήμΑν καί αί άκοφάιΜίς χαϊ άρχιχπισχοπιχής τού Σινβ Ιδρος καθίσταται δ τής έν Ραμλίψ ίιράς τοπικής συνόδου Αοι κανονικοί, ψυγοβιχΑν κρΑην *γιας Σιναίου Κύριλλος ό Βυζάν­ τού άσιβούς Εύγινιου άναγνΑριζομένου Ας άλλοτρΐου χάσης Ιίρατιχής άξ ας. Η ϊδ«λφιχή αύτής έγάχη τιος, χιιροτονηθέντος vlou άγίον Σιναίου τοΟ χΰρ Καλλιστροίτου, ήγαλλιαοάμαθα χαί (ύφράνθημιν Ικί χλ«!ζ«ται διχαίΑς χαί έχχκ.ησία χαί Ιθνος «ύγναμοτοίς γινομάνοις, Ας συνφβουτχ χληρόστατα τοίς θχίοις νούσιν αύτή. Ελκιζομκν ούν δτι, Ας μέχρι τοΑδ* χαί χαί ΙαροΙς τής όρθοδόξου έχχλησ ας Μνόσι. μαχαρί- έλά ηα» χαί «ίργάσθη ύπέρ ήμΑν Χαί τής ίχχλησίας, σαντις <μα μ! <ύγν«ομονήοαντ*ς τήν θισχισιαν αυτής ού διαλ*ίψ«ι «ίααχούσαι τΑν άδιλφιχΑν ήμΑν αίτήχορυρήν, δτι Ας τύχίιής προστάτης διάσοο· γιραςδν σιβν έπ.χέουσα γλυκύ βάλσαμον τοίς ήμιτέραις πληχαί πανάρχαιον τοΟ ύψίστου σχήνβνμα άκδ γιιρΑν γαίς* διδ ούχ*. μόνον ήμαίς, άλλά χαί άπαν τδ Ορθό­ δοξον τής Αίγυπτου πλήςΑμα «ύγνο>μονήσ«ι αύτή. άδίχβν χαί ποντικούς φθοράς χαί άλέύρου. Τ* τοίνυν αυτή τι χαί τή πιρί αύτήν άγίρ χαί Πρίν ή ΜταστρέψΑμαν τδν λόγον, άπονέμομ«ν αυτή ίιρά συνόβηι τΑν ίτρΑτάτνν άρχ ιρέιον χαί ύσιαιτάτβν τάς «ύχαριστήΐΜίς ήμΑν διά τήν φιλόξ«νον ύποδοχήν, άρχιμανβριτΑν διδογμόνα δσια καί βίχαια, !<ρά χαί ήί τυγχάνο.σι παρ' αύτή οί βύο άτυχιίς άρχι«ρ«1ς νόμιμα θιαιρούντος. άναγννφίζομιν ταύτα χαί ήμαίς ’ Λιβύης καί Ηηβαίδος’. Καί ταύτα μιν άπτχβιχόμένοι πληρέστατα, άξιούντας τοΟ λοιπού «{ναι χαί λίγισθαι άνυιτομόνν άδιλφιχήν αύτής' lUv δέ τά σ*οάσμια τδν Ιιρώτατον χΰρ Καλλίστρατον Ιν άγίνι πναύματι αύτης έτη θτόθχν ότι πλιίστα, ύγιιινά καί πανόλβια. άγαπητδν άβ«λφδν μ! συλλχιτουργδν τής ήμΑν μ«Έν 'Ραμλίφ Άλ«ξανδρ«ίας, ιγ- στπτιμβρίου ,ΟΑξζ·. τριότητος, ήγούμ«νον χαί άρχιιπίσχοπον τής βασιλικής Τής ύμιτέρας θτιοτάτης καί στβασμιατάτης ματού Σ·.ν« μονής. Συγχάίροντις βέ τήν τ« ΧινάΙτιχήν άδιλφδ'ητα μΙ χαριότητος έν Χρ-.στφ άγαπητδ; άδι.φδς καί όλοτήν αύτού ίίρότητα άπδ χαρδίας. έπ«υχόμ·θα ύγ:«£αν f ό Άλιξανδρχίας Χ'ιχάνΑρ. κατ' άμφΑ, πολιτιίαν σ«μνήν καί θ«ά;«στον( προκοπήν (L. + 8. > έπί τ* χαλά έργα, σέβας π«ρΙ τούς τής έχχλησίας (ορούς θχσμούς καί κανόνας Ας χαί πιρί τούς τή« μονής, Τνα ο6τα τής «ίρήνης θπ’φ άντιλήψαι έκιλθοό' ί>« kae ιγαοάκ aux koMitar μποο. σης μι τού μισοπάλου έχ χιβΑν γ«·.ομένου, έπαινχθή ■ ΙΑ «KitaM «Uka A Μέν» ijmA> KlxmUiM ΜΠ* μέν παρ' άνθρώποις γιγνόμ«νος άρ«στδς χαί θ*ή', τδ tu» ent l'oKCio. iinuuL rom· XLH. B 116 8TM0DI TUM HIEROSOLYMITANAE TUM βήτΑΠΤΟΑΕ, 1H6-1S68 11« •1. H1EROTHEU8 ANTIOCHENUS CYRILLO HIEROSOLYMITANO 1M7 Mptmbti* 18. Μακαριότατε «o! Αγιάτεττε πατριείρχ· τής Αγίας ι χλημένον πήδασΗι τής εύσυαόοΟς xai ειρηνικής τβν wàuUMtf "ΙφουΜλ^ρ xai χεέσης Dalaunivqc, ίερβν μοναστήρι» συντηρήαεωφ Αίαν ούν παλβς «ai έμφρόώες ιφάξασ· ή όμετέρα ■ iv Χριστφ τφ Aof λίαν Αγάπητέ Αδελφέ «al τΑ λοι«Α "ΐγκ^νς Ιφβασ* κρόςήμΑς τό Από χς' ιΛγαΛνα» Kifixitrftm Αδελφιχόν γρΑ^ιμα τής ύματέρας μεσιβριότητος μετΑ τβν έπισυνημμίένων πραχτιχβν τής ««pi «Mf, Λγίβς «ai ίερΑς- συνόδου, δι' Αν χτ^ύττετεκ ixπτεοτος i τέως Αρχιεπίσχοπος τού ΗοβαΒίστου όρους Siva aavupAtaw; χύρ Κύριλλος. ΜιτΑ προσοχής ΒιελΑόντες τήν έπιστολήν αυτής xai ίκιβταμίνεες έχμεχετήσαντες αύτήν, «al ix τβν προτέρειν δέ ειβότες τούς δικαίους λόγους, 8< οΑς ΙιΟβΑχλει αυτή ή πνευματική διχαιυδοσί· τοΟ πατρι­ αρχικού xai Αχοστολιπού τβν 'Ιεροσολύμων θρόνου ixi τής ίερΑς βασιλικής «al σταυροπηγιακή; μονής «0 Αγίου χαί θεοββΒίστου όρους Σιν*, έφορεύειν τ< τήν Αρμονικήν xai χολήν βιοίκησιν τοΟ (εροΟ «ai ΑρχεκοτΑτου τούτου σχι,νβματος χα! ζήλοΟν τήν «Ιρηνικήν σνμβίωσιν xai’ Αδελφικήν ΑγΑπην τβν έν «ύτψ συν­ ασπισμένων όσίεεν πατέρων χ«τά τήν Αείαν έντολήν τοΟ χορίου ήμβν, τοΟ τήν ειρήνην Ας μίσον ψυχικής σωτηρίας έν τφ κόσμηε κηρώξαντος Μ τβν πνευματοφόρων αύτού Αποστόλων xa μαθητβν, Ανβγιη»· ρίξομε? τΑ βόξαντα τή περί .«ύτήν. Αγίφ καίίερψ ρυνόδφ Ας κανονικά, νόμιμά τ» xai δίκαια. ’ΑλγεινοτΑτη μίν «*i θοοχβτΑχριτος χανταχοΟ ή διχόνοια, «ρό πάντων U iv τοίς όείοις xai Ιεροές σχηνβμεεσιν, iv»· έξαιρέτως 6μvoilai xai γεραίρεταιτό ύπιράγιον όνομα τού πεπρό; τή; εΖρήνης «ai Αγάπης* 8ιό χχΐ ή Αμέ­ λεια χαί όλιγωρήα εϊς τήν τβν οπανδψλεεν χβτΑκαυσιν ΑγΑκ% συγχαλοΜμένη ΙορΑν σύνοδον Απέποψε τήν τβν καχβν παίβιχονοιβν αΙτίβν, κηρύξβσα έκπτωτον τής ήγουμενιχής «ΑτοΟ Μαοοος τόν τέω; Αρχιεπίσκοπον JfivA χύρ Κύριλλον Ας χαχβς «ai όλεΟρίως τΑ τής ήγουμενοέας «ύτοΟ βκνεργούντα, έπί βλάβή τοΟ ΙφΛ έπείνου σχηνβματος, δπερ έσεβάσ*ησαν τοσοΟτοι αέβνες Καί όρμηπνβτεηοι διεεγμοί τβν πβμιλδόντων χρόνων έκ'γέμ τβν.κρκχτιπβν τής «api «ύτήν ίερΑς συνόδου κατπφαίνετεκ ή Ινοχος χρήσις τής όξουσιβς «ότοΟ Ας ήγουμένου «ai iv τλσσβρσι χ*φ«λ«ίο:ς όρΑντ«ι τΑ ««τ' «ύτοΟ μ«ρτυρούρχν« AvnxavovtxA χτχίαμ«τ« ίΑιΑ τοδτο χ«1 Ισχυρούς όχόχτήΐο λόγους ή ύμοτόρβ μ«χ«ριότης «ροβήνβι »ς τήν πχύσιν τής ««νιορότητός του, λί«ν Α$κχ«ίν»ς «ρΑξχ,χ· ή γάρ κ«ρΑτ«σις τοΟ χβχοΟ ήδύνβτο 0λΑφ«χ χ«:ριΑτ«ρον τΑ συμφίροντ· τοΟ iipoO iutvOu μον«στήρίου. 'Εφ' φ συνοκ-.όοχιμχζοντος. τΑ χ«νομιχ»ς κρβχΗντβ ύ«ό τής ύμοτέρβς μχχχριό·Π]τος xai τής «ορί «ύτήν Αγίβς xai ίορΑς συνόδου, 8<όμτ*« ΑορμΑς τοΟ ύψίστου, βχονς «οριϊχή χ«1 πτριρρουρή τήν Αγίβν αύτοΟ έχχλήσίαν Αχό τβν Axoipav «ότή χολομίκν, ουνοργουοβν χ«1 τβν Oto* κροσβόχτβν οόχβν, τής ύμττόρβς Ατιοτάτης μακαριό­ τατος, ής τΑ ΑοοφρΟυρήτα ίτη -*Ι*ν,,Ας ίχιμήχίατα, χαί τριοόλβ .*. . Έν Βήρυτφ, τή ίβ ««τιμαρίου 1887. Τής σχβασμιατΑτας .ήμίν αύτής μαχαριότητχ iv Χριοτφ Αγαπητός Αίιλφός χαί ίλ»ς πρόθυμος t i -Αντιοχιίας Ι«ρόΑ<ος. εύβύνης βαρεία; ύπόδιχον κβθίστηοι τόν Ανωδεν πε­ 69. SYNODI HIEROSOLYMITANAE 8UPPLEX LIBELLUS AD FUAD PASCIAM, RERUM ' EXTERARUM ADMINISTRATOREM MISSUS 1867 tepteiiibri» 97. Ιπραξκν Αδικίας καί ίοπαταλιυσι τήν itpAv τοΟ μο> ναστηρίου περιουσίαν. Καί όπ*ιδή ταΟτα πΑντα ίνώπιον τοΟ κατριίρχου χαί τής συνόδου Απ^χίχβησαν σαφέσ­ τατα χαί ΑληΗβτατα, διΑ τοΟτο έδΐησ< νΑ καυόή ό «ΐρημένος Κύριλλος, χατΑ δέ τήν Ανέχαβσν τΑξιν τοΟ μοναστηρίρυ τοΟ όρους Sivi βιορίσδη δι' Αχλογής καί ιύ/αρίστου Οχλήσιβς δλ·ν τβν χαλσγήρβν χαί χαλόχαί παρημόλησ» τΑ μονα&χΑ αύτοΟ χρόή, «ai βτι, γηρος Καλλίστρατος χαί Αηλέσδή θρησχ«υτιχβς ή Ιπχιδή τό μοναστήριον τού όρους ΧινΑ χατΑ τόν ΑποχατΑσταβις αύτοΟ. Άλλ' ή ύπίσημος ΑναγνΑρισις Αχτιναμέν χαί χατΑ τό ύψηλόν ρβρΑτισν Ανήχοι ιός αύτοΟ Avuuut xai τήν ίχδοσιν ύψηλοΟ jltpaiiou χατΑ τήν ' πν«υματιπήν δικαιοδοσίαν τού «αΙριΑρ'χου τβν τό Ανέχβδτν παρΑδίιγμα, ή 81 Ιχβοσις αύτοΟ ΙξαμτβΊτροσολύμβν, ouvtxxif τβν παρα«Αν«ν τβν (ΐρήμΑνβν ται ix τοΟ ίλέους τής ύματέρας ύψηλής Ααλήσηος'' χαλογήρον σννιχροτήσβμχν σύνοδόν, (ός ήν χαραστΑ- τούτου ίναχα «αΑτχττούομον δπνς ιύδοχήσς χαί διαΑησαν οί «Ις Τοροσύλυμα Απ«στάλμΑνο< πρόκριτοι >τΑ(ή νΑ ΙχΒοδή τό Αρημένον ^(pAnw, «ai οδτν» νΑ καλόγηροι, χαί i^rtapAivwv Ακρφβς τβν «οβ* Ιχαστα ^Μλβή xai ΑπακατασταΑή Ης τήν Ησιν του. παραπόνβν αύτβν χατΑ τού Αρχι»Λσχ6που Κυρίλλου, Τζ·μΑζιλ-Αχ1ρ 11, 1964 - 97 οαπτομ^ρίον 1867. ΑπόδιΙχΦη ότι «ύτός ΑτυρΑννησ» τούς «αλογήρρυ;, (S tunico traudatucj ΚαΜνς κροανιφόρότ,μτν «ις τό όμότιρον ύψος, οί παλόγηροι fato όρους ΣινΑ Ανήγγβλβν ti; τό πατριαρχχίον τβν Ίιροοολύμνν «tpi τού Αρχιαπιοχόπου τού μοναστηριού όρους £ινΑ τού «αιμόνου «ίς τήν ixtxpAτιιαν τής Αντψασιλχίας Αίγυπτου, ότι ό £ή&τ!ς ΑρΧ1«πίσχοπο; ««ρί^η τΑ *ρηόχ>υτι*Α βότοΑ παθήχοντ· 68. FUAD PA8CIA GREGORIO CONSTANTINOPOUTANO 1867 oopteaibrio 97. ΈλήφΑη γρΑμμα1 τού πατριΑρχου Ιεροσολύμων Αναφέρον, βτι τή ίγχρίΜι τοΟ πατριαρχΜου Kevawvτινουπύληες Ανοτέβη β«»ς ό Αη6«ίς «αφιΑρχής Ί«ροσολύμβν ένιργήση τΑς Βοούσας έξηΑσιις «tpi τής διαφορΑς, ήτις Ανιφύη μ«ταξύ τού Σιναίου «αί τβν πατέρων. ΠροσκληβτΙς 81 ό ^ηΑαΙς 6ιβις 1μφ«νισ6ή «ύτοπροσβπβς xai προβή δ πατριΑρχής οϊς ΙξιτΑστις έπί παρουσίρ τβν έναγόντων, Απιποτήβη τήν τοιαύτην πρόσκλησιν, xai 8ιΑ τοΟτο έπαύθη τής δέσοβς του καί Ιξέλίγή Αλλος, οδτινος συνακεστΑλη τό τής ixλογής Ιγγραφον. Τό δέ έτερον μέρος έπέδεεχε δια­ μαρτύρησή λέγον, βτι τό ΧινΑ καί ή Αρχιεπισκοπή ούδεμίαν βχέσιν xtd σύνβααμον έχουσι μετά τού Ιερο­ σολύμων, kal περικλέον Ιχουσιν ίδιΑζουσαν βιοίΑησιν HT SYNODI TUM HSBOSOLYMITANAI TUM 8INA1TICAB, 18M-1M8 11· Md Ανεξαρτησίαν. Έπειδή λοιπόν τής Αληάείας nd A αρχείον, διά μ»μ άξιούμεν ba πληροφορήσητε ήμάς τών κράξεεκν. ώς έχ χμραδειγράτων tai τοιούτων τάς περ! τούτου απόψεις καί γνεέωεις σας. άνηκειμένων, Ιπετεα νά έχη γνώτιν τδ δμέτερσν κεπρι9T ο««α|ψρ(βυ 1867. 64. GREGORII CONSTANTINOPOLITANI RESPONSUM 1867 ootobrio 3 κροαπεφάνδη, net ήδη δίχηλοι di τήν ίιμιτίραν ύψηλότητεη βη βασιζόμενου έκΐ έφίγενεσΤΑρεεν έκχλησιεεσηκών πράξεων άφορεεσών ΣιναΤηχάς διαφορέΐς Τδ κετριερχείον ούδόλως ΑνέΗτο «if τδν πεττρι4ρχην 'Ιεροσολύ|Μεν τήν διαδικατίαν τού Σινεάόυ μετά τής έναγούσης μερίδα;, Αλλά μόνον τήν μεσαλάβησιν πρδς συνδιαλλαγήν Αμφοτέρων τΑν μερών Ας κρδς Λ τήν διαμεψτύρησιν τού Σιναίου, in τδ £ινά καί ή Αρχιεπισκοπή έχει προνόμια, χαά ά δέν δύναται i 'Ιεροσολύμων νά βιχάση, τδ ήμέττρον πατριαρχείου άπάφ αίνεται in xai ή παρούσα διαφορά δέον νά διαιτι,άή όμαύ μετά τΑν άλλων. πατριαρχείων καί ούχί ύπδ μόνου τού Ιεροσολύμων. 8 όκτωβρίου 1867. 66. FUAD PASCIA GREGORIO CON8TANTINOPOLITANO. Έσεεκλείστω; διευδύνετειι κρδς ύμάς συνοδικόν I γράμμα τού κεπριάρχου Ιεροσολύμων περί τής ύποΗβης τού Αρχιεπισκόπου τού δρους Σινί. Κατά μέν τήν έννοιαν τοΟ βηάέντος γράμματος ίννοα,’ται, βτι έπί τή βάσει 6η τδ μοναστήριον τούτο υπάγεται ·£ς τήν βηΙΜσαν πατριαρχείαν προέβη εις τήν παύσιν τού Κυρίλλου, Αφού συνεκρότησε συνέλευσιν έχ τών καλογήρων τού μοναστηριού τούτου xal έδίκασεν αύτδν ένεκα τΑν γινομένων κατ' αύτοΟ Αγωγών. Κατά δέ τά ύμέτερα γραφόμενα, έννοείται βη τδ μοναστήριον τούτο μακράν τςΟ -.4 ήναι προσηρτημένον είζ παάριαρχείον, είναι αυτοδιοίκητον. καί δη τδ πατριαρχείον 'Ιεροσολύμων ούδαμώς δύναται νά έπέμβη, καί 6η τδ δικαίωμμ Snip κέκτηνται οί' έν, αύτφ κα- λόγηροι περί τής έχλογής έν χαιρφ χηρεύσεως δέν δύναται νά χρησιμεύση χαί μέχρι διαδικασίας, xal δη έν τοιαύταις πιριστάσεσι τό ύμέτερον πατριαρχείον έχει δικαίωμα χατά τά προλαβέντα παραδείγματα. Καί έπειδή ύπέρ τού βηΗντος Κυρίλλου έχει ή ύψηλή πύλη συστατικά καρά τού Αντιβασιλέως καλομαρτυρούντα τήν διαγωγήν αύτοΟ, δέν δύναται ή ύψηλή πύλη νά έπικυρώση τΑ είρημένα- διό Αξιούμεν ύμάς βπως κροσκαλίσαντες (καώ' & έγράψατε έσχάτως) τινάς έχ τών Αγωγήν ποιηοάντικν καλογήρων, προ· ,τήτε είς έξετάσεις, χαί συνεννοη&έντες καδ δσον χοίροι δικαιώματα μετά τού 'Ιεροσολύμων πατριάρχου, σπεύσατε είς τδ νά δώστ,τε iv αίσιον πέρας. 66. HIEKOTHE1 ANTIOCHENI RELATIO AD FUAD PASCIAM DATA 1867 octobrix 11. C ,αρχείον νά Αναμίγνυται, τδ έπιχείρημα λέγω τούτο Υψηλότατο αύΜντα. Απδ γραμμάτων τού συναδέλφου μου πατριοίρχου είναι παράλογον καί έναντίον εις τούς έχχλησιασηΊιροσολύμβν έπληροφορήίΐην, βτι τδ πατριαρχιών χοός κανόνας ■ διότι Αν οί πατριάρχοι Αλεξάνδρειάς, Κ«»νσταντ:νουπόλοω; ένανηοΟται τις τάς πράξης τής Αντιόχειας καί 'Ιεροσολύμων, εύριοκόμενοι κατά και­ συνόδου τοΟ πατριαρχοίου τών Ίοροσολύμοον, τάς άφ- ρούς εις Κωνσταντινούπολή καί μή έχοντας ίδίαχ σύν­ ορώσας τήν παϋσιν τού πρώην Αρχιεπισκόπου Σιναίου οδον εΐρχιερέων προοελάμβανον εις τάς έαυτών ύποΚυρίλλου, χαί ζητχΐ νά ΑναμιχΜσιν οίς τήν δπόδοσιν •έσεις τήν Αδελφικήν συνδρομήν τής συνόδου τής ταύτην xai τά άλλα πατριαρχεία. Λέν γνεερίζαι Απδ Κωνστανηνουπδζ εως, δέν άδωκαν όμως εις έκείνην ποιους λόγους χινούμενον τδ πατριαρχείον Κοινσταν- xal δικαίωμα έπεμβάσεως εις τά κατριχρχιίά των, τινονπόλεεες προβάλλει τοιαύτν,ν ζήτησιν χαί Απορώ καώάκ ούτε αυτοί Απέκτησαν δικαίωμα άναμίξεως εις πώς είναι δυνατόν τά άλλα πατριαρχεία νά άναμιχ- τά τού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, διά τό 6η •ώσιν εις ϋχό^εσιν, ήτις Ανήκει έχχλησιαστιχώς εις κολλάπις καρευρεΜντες προσεκλήδησαν νά συνδικώτήν Αποκλεισηχήν δικαιοδοσίαν τοΟ πατριαρχείου σωσιν ύπόθεσιν τής δικαιοδοσίας τού πατριαρχείου τών Ιεροσολύμων, έν' φ τοιαύτη Ανάμιξι, είναι Ασυγ­ έκείνου, χαάώς τούτο έγένετο χαί πρδ όλίγου καιρού χώρητος ύπδ τών νόμων τής δρησχείας μας. Εκείνο διά τήν καίΗχίρεσιν τών Βουλγάρων Αρχιερέων. Έκάσ-.η αύτοκέφαλος έκχλησία, ύψηλότατε αύδέ τδ όποιον ό βοΟλδς της καλώς γνωρίζει είναι, δτι Ρ ό Αρχιεπίσκοπος τού Σινί όρους ΑνίχαίΗν ύπάγεται δέντα, έχει ώρισμένην περιφέρειαν καί έντδς αύτής έχχλησιαστιχώς εις τήν δικαιοδοσίαν τοΟ πατριαρχι­ ένεργεί έλευΜρεος καί Ανεξαρτήτως τά πνευματικά κού όρόνου τών 'Ιεροσολύμων καί δη έχλέγεται μέν αύτής δικαιώματα, πάσα δέ άλλης έκχλησίας έκέμδπδ τής κοινότητας τών ΣιναΙτών κατέρων, χειροτο­ βασις δκάρχει Ασυγχώρητος χατά τούς νόμους τής νείται δέ καί Αποχαώίσταται *ρησχευτιχώς ύπδ τού θρησκείας μας. Τούτων ούτως έχόντων, δ υποφαινόμενος δούλός κατριάρχου 'Ιεροσολύμων, χωρίς κοσώς νά παραβλάπτωνται τά προνόμια τής έσεετεριχής αύτοδιοιχήσιως, της άκοφεάνομαι. %τι i πατριάρχης τών 'Ιεροσολύμων άτινα χέχτηται. τδ μο/αστήριον τού Σιναίου όρους. έπραξεν έντός τών δικαιωμάτων του κρίνεις καί παύ*Ο6«ν χεττά τούς έχχλτ,σιαστιχούς κανόνας ούτε τδ σως τδν- πρώην Αρχιεπίσκοπον Σιναίου Κύριλλον, ό δέ ιεαηριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως ούτε χανέν άλλο πεπριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καί πάς άλλος δέν δικαιούται νά Αναμιχώή αύ&αιρέτως εις τήν έξέτασιν δικαιούται νά ένανηωδή χαί νά ζητή νά. άναμιχάώσι χεά χρίσιν χαί άκοχατάστασιν τού Αρχιεπισκόπου Σι­ τά άλλα πατριαρχεία. 'Ομολσγών δέ τήν Αλήθειαν ναίου, έπειδή τδ δικαίωμα τούτο έχει μόνος I πεττρι- ταύτην ένώπιον τής ύμετέρε^ ύψηλόττ,τος, προσάγω άρχης 'Ιεροσολύμων, εις. Εν ύκάγεται έκχληπιαστιχώς. xii ταπεινάς ύποκλίσεις μου καί διατελώ' μετά σε­ Τδ δέ. έπιχείρημα δπερ ένδέχεταί τις νά προβάλη βασμού τής δμετέρας εύμενεσηέτης ύψηλότητος ταπεινό­ λέγων, δη, έπειδή Ιτυχεν άλλοτε νά όεεαρηάώσιν εις τατος δούλος. τδ πεπρίαρχείόν Κωνσταντινουπόλεεες τοεαύτχι ΣιγαϊΤή 11 όχτωβρίου 1867. Tfxai διάφοροί, δύνατκ xal τώρα τδ αύτδ κατρι- β* ·”■WHHIlOMwiwert. -î ■ SYNODI TUM HUROSOLTinTAMAl TUM eUUmCAM. 18M-18M 119 ι» «7. NICANORIS ALEXANDRINI RELATIO AD EUNDEM DATA 18*7 octobrio Μ. Ύψηλότεηε κύΗντα. δλα τά πρείγματα πρέπει νά βασιλεύφ ή Αλή­ θεια, διότι τδ φώς τούτης, τδ όποίον Ιχαστος btftUti νά Ακόλουθή, δδηγεί τούς άνθρώκους είς τήν ειρήνην καί εύδαιμονίαν. Τδ φώς τής Αληθείας Ακολουθών καί b ύποφαινόμενος πα^ώΐρχης Άλεξανδςεία; δια­ κηρύττω χβΐ άμολογώ πρός τήν δμ«τίρ«ν ύψηλότητα, ότι 6 Αρχι«ίσποπ-.ς τού ScvA όρους ύΐεάγεται έκπληÎii σιαστιχώς είς τήν δικαιοδοσίαν τοΟ πατριάρχου Ίιρσσολύμων χαί παρ' έχείνου χρίνεται. χανονιχώς καί καταδικάζεται. κανείς 81 Αλλος πατριάρχης βάν έχει δικαίωμα vi Αναμιχθή. διότι τοιαότη σύγχυσις χαί έπέμβασι; Απαγορεύεται αύστηρώς ύπό τών νόμων τής θρι,σκεας μας. Είναι Αληθές βτι Ης Αρχαοτέρας έποχίς έτυχι νά θεωρηθιϋσιν αίς τό πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διάφοροί τών ΣιναίΤών χαλογήρων, καθώς χαί ύποθέστ.ς τών Αλλων πατριαρχείων, πλήν τούτο συμβαίνει δσάχις οί λοιποί πατριάρχαι εύρισχονται προσωπιχώς »·ς Κωνσταντινούπολιν, χαί btttiδή τότε δ: ν Ιχουτιν ίδικ'ούς των Αρχιερείς διά νά θερρήσώσι τΑς τοιαύτας υποθέσεις, θεωροί σιν αύτάς iv πνιύματι Αδελφικής Αγάπης μέ τήν σύνοδον τού πατριαρχείου Κωνστα.τινουπόλρως ■ γίνεται 81 τούτο κατ' εϊτησιν χαί πρότασιν τού πατριΑρχου ixiivou, ri; τού όποιου τήν δικαιοδοσίαν Ανήχιι ή ύπόθεσις, διότι τούτο riva: Αρχή θεμελιώδης *ιών Ιχχλησιαστιχών κανόνων. 'Αλλά διότι iv Ανάγχαις τδ,Ιν πατριαρχείον όεροσχαλεί Αδελφικώς τδ Αλ/.ο νά δώση εις αύτδ χείρα βοτ(θτίας, ρί τούτο ούδόλως παραβλάπ­ τονται ούτε σφετιρίζονβα: τα διχαιώματα χαί προνό­ μια τών αύτσκοφάλων έχχλησιών, χαί έκομένως ούτε 8 πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δύναται νΑ έπιμβαίνη αύθπιρέτως εις τάς τών Αλλων πατριαρχείων όβοΗοεες, διότι τάχα. τινές ύποθόσεις αύτών έτυχεν Αλλοτε νΑ Κωνστανηνούπολιν, ούτε οί λοιποί πατριάρχαι δύνετττα·. νΑ έετεμβαίνωσιν είς τά: ύποθέσεις τού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, διότι δήθεν κολλχχις προσχληΗντες κα;εχάθησαν χαί συνεδίχασαν ύκοθίσε-.ς τού αύτού πατριαρχείου, Ας τούτο είχε γίνει παί πρδ όλίγου καιρού διΑ τήν χαθαίρεσ-.ν τών Βουλγάρων Αρχιερέων. Τούτα ένόμισα χρέος μου νΑ πληροφορήσω τή ύμετίρφ ύψηλίτητι εις Αχόδειξιν τού ότι b δούλάς της όχι μόνον δέν δύναμαι νΑ έπίμβω είς τΑ δικαιώματα τού πατριάρχου τών Ιεροσολύμων, ΑλλΑ χαί Αναγνεερ ζω χαί παραδέχομαι τάς συνοδικός χρ'σεις χαί Αποφάσεις αύτού διΑ τήν παύσιν τού πρώην Αρχι­ επισκόπου Σιναίου Κυρίλλου ώς νομίμους καί χανονιχΑ;· τδ 81 πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως δύν i/,ει χανίν δίκαιον ζητούν νΑ άναμιχώή, χαί Ηλε: φαίνε­ ται vi pipD σύγχυσιν είς τήν αύτοχίφαλον έκχλησίαν τών Ιεροσολύμων, χαϋώς έτάραξε διΑ τής ΙπεμρΑσεώς tou χαί τΑ πράγματα τού ίδιχού μου πατρι­ αρχικού θρόνου. Επικαλούμενος 8i τήν εύμενή χεϋ φιλοβίχαιον προστασίαν αύτής χαί Αντ.'ληψιν, ύποδιατε/.ώ μιτΑ βαδυτΑτου σεβασμού. Τής ύμετέρας εύμιναστάτι,ς ύψηλότν,ττς ταπεινό­ τατος δούλος. Τή 14 δν.τωβρίου 186Τ. 68. CYRILLI HIEROSOLYMITANI Xll EUNDEM RELATIO* 1867 octobrix 19. 'Υψηλότατε αύθίντα. C ταξί) αυτών χχ'. τών Σιναϊτών πατέρων ΰιχςορΑ Α.άγχη να μιωρηύή /.αί κριθή ούχί ύπ. μόνου τού πατριάρχου τών 'Ιεροσολύμων, ΑλλΑ διά κοινής συμπρχξεως τών τεσσάρων πατριαρχείων χατά τά προγενέστερα παραδείγματος έπειδή τδ μοναστί^ιον χαί ή Αρχι­ επισκοπή τού Σινά Ιχουσι προνόμια. Τοιαύτην Απάντησιν, ϋψηλότα-.ε αύθίντα, ούδόλως περιίμενον παρά τού πατριαρχείου τή: Κωνσταντινουπάλεω , ούτε ήλπιζον ποτέ νά ίχφρασίίώσι παρ' αύτού λόγοι χαί ίδέαι παραμορφούσαι τήν άν.ήθιιαν χαί Ιναντιούμεναι αίς τάς θεμελιώδεις Α,ιχΑς τού κανονι­ κού τής έχκλησίας δικαίου. Διδ μετά μεγάλης λύπης Αναγκάζομαι νΑ Αποδείξω τδ Αδικον καί σφαλερόν τών ιδεών έχείνων Ινώπιον τής ύμετέρας ύψηλότητος κλήν όφείλω vi κράξω τούτο, έπειδή πρόκειται νά τού πατριαρχείου τών Ιεροσολύμων. Ati προλαβούση; ταπεινή; Αναφοράς Αγνεεστοποίησα ' ύκερασκισθω τΑ δικαιώματα καί προνόμια τού πατρι­ πρός τήν θψηλήν πύλην, δτι συνεπείφ Αγωγών τών αρχικού μου θρόνου, Αιινα ζητεί νΑ προοβάλη τδ καλογήρων τού Σινπίου δρους Ιπαύθη ό Αρχιεπίσπτπος πατριαρχείον τής Κωνσταντινουπόλεως, καθ' ήν Ιδωκα Κύριλλος ώς Ιναχος σοβαρών χαταχρήοαων καί Αντ' Ινώπιον θεού καί τού Ιθνους μου ίνορχον ύπόσχεσιν αύτού διωρίσθη ό ύπδ ίδίεεν χαλογήρεαν Ιχλιχθείς Αναλαμβάνων τής’ έμκιστευθείσης μοι έχκλησίας τήν Καλλίστρατος, χαί καρεχάλεσκ νΑ χορηγηθή είς τού­ προστασίαν χαί διοίκηστν. Τρία τινά, όψηλότατε, περιέχει, ώς πληροφορούμαι, τον ή ύψηλή τής χραταιΑς βασιλείας ίκιχύρωσις. Άλλ' i < ψ καί δ δούλάς της χαί οί βηΗντες ταπεινοί ή δοθείσα Ακάντησις πρός τδν ύμέτερον ύψηλδν τεσχεπαλόγηροι κεριιμένομεν τήν δψηλήν ίπιχύρωσιν, ΙμΑ- ρέν καρά τού πατριαρχείου τής Κωνσφαντινουπόλεεες · θομεν αίφνηΒίεες Απδ γραμμέίτων τής βασιλευούσης, α') δτι τδ «ίρημίνον πατριαρχίαν άνίθηπεν είς έμέ δτι ά σεβασμιώτατος συνάδελφός μου πατριείρχης ούχί νΑ διχάσω τδν Σιναίου μετά τών καλογήρων, Κωνσταντινουπόλεως, ίρωτηθείς Ιγγράφως παρώ τής ΑλλΑ νΑ συμβιβάσω αύτούς- β") δτι τδ αύτδ πατριίηιετέρα; ύψηλότητος, Ακήντησεν δτι δήθσν έχεΤνος αρχείσν έπί προγενεστέρων παραδειγμάτων βασιζάέΜθηκεν είς ipi ούχί νΑ. διχάσω χιά νΑ χατεΛχείαω μενον γνεεμοδοτε:, δτι ή ΣιναίΤιπή διαφορά πρέπει νά τδν πρώην Αρχιεπίσκοπον Κύριλλον, ΑλλΑ μόνον νΑ θεωρηθή Απδ κοινού ύπδ πάντων τών πατριαρχείων συμβιβάσω αύτδν μετΑ τών.καλογήρων, καί δτι Απω xaü γ*) δτι τήν ύπδ τού πρώην Αρχιεπισκόπου Σιναίου δοκιμάζων τήν ύπδ τού Κυρίλλου ΙχιδοΗίσεη» τή γενομένην συγκέντρωσιν είς τδ έαυτού κράσωκον τών ύψηλή πύλη διαμαρτύρησιν Αποφαίνπαι, δτι ή μέ­ τής Ανεξαρτησίας καί αύτονομίας καί αύτοδιωχήσειης Ή ύψνίλή πύλη ύπάρχει Αείποτε πηγή Ανεξάντλη­ τος iXiovCMoi ’δικαιοσύνης, χαί πΑς προστρΑχων είς αύττ,ν ευρίσκει προστασίαν καί παραμυθίαν παί εύλογεί Ακδ ψυχής τδ πανένδοξον όνομα τού κραταιοτΑτου χαί φιλολΑου ήμών Ανακτος σουλτάνου, δν ό Οψιέτος περιφρουροίη λάμποντα Αχ! τού α&τοχρατορικού θρόνου είς γενεάς γενεών ώς Αλλον ήλιον. Είς τήν πηγήν ταύτην προσβραρών πολλάκις δ ύκοφαινόμενο: ίούλός της, εύρσν παρηγορίαν γλυεείαν χαί πάλιν σήμερον προσιρχόμενος διά τής παρούσης τα­ πεινής μου ΑναφορΑς, πεφεπιαλώ θερμώς τήν ύμετέραν υψηλότητα, δπως εύδοχήσφ νΑ μοί παράσχω εύμενή Αχρίασιν ίπί τής Ακολούθου ΙχΗσεεες τών δικαίων iw■ ISI 8TMODI TUM ΗΠΗΜ)βΟΙ·ΤΜΓΓΑΝΑΒ TUM MMAITIOAX, 18M-1M8 » 1« προνομίων, Αττωα Λκ αίώνεη tbmftei pint" τδ ιερόν Λ τέρες τυραννούμενοι έπί δύο περίπου έτη ύπδ τ»Λ τού &ν· μονωστήριον, έπιθοκιμάζει χαί τΑ τ^ς Κων- έπισπέχευ αύτών χαί βλέποντας, δτι «ί Ανήκουστοι σταντινσυχόλεως πατριεφχείσν Ας δικωίαν χαί νόμι- «ότού luna/ffymi έμελλον νώ φέρωσιν Ανεπανόρθωτσν μον. Π«ρί ένδς έκάστου τούτων Avarpunfanov κρίνω καταστροφήν «ίς 0 ροναστήριον χαί «ίς τήν κωνότητ· ’ νΑ διαφεκύιω ρατΑ τής ένδ«χβμένης συντομία; τήν αύτΑν, μή βυνάμίνοι δέ καθ’ έαυτοδς νά συμβιβαύμ«τίραν ύψηλότητα βιΑ τΑν έξής, ct« * έπικαλοΟμαι σ>ώ«, χροβΗραμον τέλος βίς τήν έκκλησίιη τών Ίιροσολύμνν ώς ^ρδς νόμιμον «ύτών διχαστήν, χαί τήνεύμενή αύτής προσοχήν. Τδ πατριαρχνίον τής Κωνσίετντινο.>χόλ«ως λέγει, κιπήγγαιλαν τάς παρανομίας τού ίβίου. έκισχόπου, δτι Ανάθηχεν ύς τδν πατριάρχην τΑν Ιεροσολύμων ζητούντος δικαιοσύνην καί Απαλλαγήν τών δ*ινώι Ή βέ τών Ί«ροσολόμΜν έχκλησία, Αφού Am.-.i ούχί νΑ βιχάση, ΑλλΑ νΑ συμβιβάση τόν Αρχαπίακ·«ον Σιναίου μ«τύ τΑν καλογήιετ». Έγώ δέ τκτκνΑς ράόη «ροηγουμέν«»ς νΑ καταρΑώση συμβιβασμόν τινα διφβαιΑ τήν ύμετέραν ύψηλότητα, δτι ό πατριάρχης τών διαφ«ρομ4ν·ν, βλέπουτα δτι ούδέν διά τών συμ­ τής Κωνσταντινουπόλιω; οότ« συμβιβααμδν ούτε έχ- βιβαστικών μέσον χατώρώου, πρακχέλασέ τέλος «ίς δίκασ.ν τής Σιναίτικής διαρορΑς ήδύνατο διχαιιεματι- δίχην τδν κατηγορούμενον τρις κατά τούς ήμ«τέρ-.υς χώς νΑ Αναθέση «ίς έμέ, έπχιβή άδτη ούσα δλως ξένη έχχλησιαστίχούς κανόνας ■ Αλλ’ ούδ’ Απάντηση»; παρΑ Τής δικαιοδοσίας έκείνου, Ανήκε κανονιχώς εις μόνην τούτου Αξιβ.Ήίσα, προέβη τότ» δικαιαματιχώς «ίς τήν τήν χρίσιν τού «ατριΑρχον τΑν Ιεροσολύμων. Ίνα έξέτασιν τών κατ’ αύτού κατηγοριών, καί «ύρούσα δέ π«ισθή ή ύμετέρα ύψηλότης περί τής Αλήθειας τού αυτόν ένοχον Ασυγγνώστβν Αμαρτημάτων, χαηέπριν» διίσχυρισμού μου, Ανάγκη νΑ γνωρίση δτι κατΑ τήνΒκα. έκήρυξιν έκπτωτον τής ήγουμ«ν«:ας χαί Αρχιέκκλησιαστικήν ήμών ίΗσμοδτσίαν, ήτις έξότου κατ- «πισκοπής τού όρους ΧινΑ. Άν δέ τυχόν ή ιδέα αύτη σαφώς χαί έναργώς έν τή πρδς τήν ηρτ’σάη τηραίται Αχρ·. τούδ« Απαράτρ«πτος παρΑ πά- δέν έκφράζετα: ~ σαις τοίς χριστιανικοί; δρώοδόξοις έχκλησίαις χαί ύμετέραν υψηλότητα άποσταλιίση Αναφτρφ, Ας «ίχάύχδ τής κραταιΑς δέ βασιλ«ίας ΑνέχαΗν Αναγνωρι- ζομιν έχ τού υψηλού τχσχχρέ, έν ψ λίγττηι, δτι έγσ<Η.σα έπικυρούται δι’ ύψηλού βιρατίου κατΑ πάσαν χρίσιι τού πατριέρχου Κωνσταντινϊυπόλ··»; Ανετίθη Αν«γόρ«ι>σιν νέου πατριάρχου, κατά ταύτην λέγ« τήν «ίς τδν Ίιροσολύμων νΑ θεωρήση τήν ΣιναΓτιχήν δια­ ύ*σμοδ«3ίαν πάσα έχκλησία «ύτ-.κέφαλος έχιι δια- φοράν, τούτο προφανΑς προήλθεν έχ παρτννοήσηος χαί -γ«γρ«μμένα δρια, έντδ; τών δποίων διοιχχί έλ«υ>Ηρ«»ς λάθου; τού «ίς τδ άραβιπδν μιταφράσαντος τήν τα­ χαί Αν«ξαρτήτο>ς τάς έαυτή: ΡρησχιυτιχΑς ύ«οΗσ*ις, πεινήν ήμών Αναφοράν, χαί πρός Απόβειξιν δυνατόν καί «Ασα Ανάμιξις ή έπέμβασις έτέρας έχκλησία; νΑ ληφθή ύπ’ δψιν ή συνοδική ήμΑν Απόφασ-.ς, έν ή Απαγορ«ύ«ται αύιτηρώς ύπδ μέν τών έκκλησιαστιχών βητώς λέγεται δτι ,δικαιαηιατιχΑς «ίσαγαγόντε; «ίς δασμών τιμωρουμένη άδυσωπήτως, ύπδ δό τή; πολιτι­ χρίσιν τδν Χιναίου χαί ένοχον «όρόντες χατίδιχάσακή; έξουσίας έπισήμως Αποδοχιμαζομέ <η. Εις δέ τών μ«ν αύτόν*. Έχ τής συντόμου μέν Αλλ’ ισχυρά;, νομίζω, ταύ­ γνοστών καί σ«βαστών τούτων δ«σμών ύπάρχιι χαί τδ νΑ χρίνη χαί κατακρίνη τδν «ίς πατριαρχικόν τινα της Ανασκευής χαί έξελέγξιως τής πρώτης προτάσεως θρόνον ΰκαγόμχνον έπίσχοπον, δταν χατηγορήται ώς τού τής Κωνσταντινουπόλιως πατριαρχείου συνάγεται ______ . μόνο; 6 οίχΛος καί Αρμόδιο; πατριάρχης, έναργώς ώς λογιχώτατον συμπέρασμα τό Ανυπόστατσν πταίστης, ούδ«νδς Αλλου πατριάρχου αύηπαγγέλτως Αναμίγνυα- c χαί παράλογον τής ί«υτέρας αύτού προιάσηες, δτι ή έν«στώσα “ Χιναιτική διαφορΑ πρέπιι νΑ θ«ωρηθή ύπδ μόνου ή έπιμβαίνοντος «ίς τήν δίκην. Επειδή δέ δ Αρχιιπίσχοπος Χιν* Απ’ αίώνοιν ύπό- πάντων όμού τών πατριαρχιίων, διότι δήθιν καί προ. χ«ιται τψ πατριαρχιχψ Ρρόνφ τΑν Ί«ροσολύμ·»ν, ώς γ«νέστ«ραι ΣιναΙτικαί διάφορά! έθτωρήθησαν καί έχρί■ Αποδ«ιχνύ«ται έχ τ« τής έχχλησιαστιχής ήμΑν Ιστορίας θησαν έν τψ πατριαρχιίφ τής Κωνσταντινιυπόλ«ως. χαί έχ τών υψηλών ρασύ ιχών β«ρατίών τών χορηγου- Παράδοξον Αληθώς φαίνεται «ίς πάντα ειδήμονα τών μέναιν «χάστοτ» τοίς πατριάρχαις τών Ί«ροσολύμ<ον, ήμιτέρων έκκλησ.αστικβν πραγμάτων, πώς τδ πατριΙπναι λογιχώς, δτι ό πατριάρχης τής Κβνσταντινου- αρχιίον τής Κωνσταντ-.νουχόλιω; Απ«τόλμησ*ν, έπί πόλιως ούδαμώ; ήδύνατο νΑ έπτμβή οΐχοΐέ«ν «ίς τήν τών έχτάχτων έχίίνων διαφορών βασισθίν, νΑ ύποδιαφα,.Αν τών Χιναότών, έπψάλλβιν ή ΑναΡέτνν «ίς στηρίξη Αντικανονικήν έπέμβασιν «ίς τΑ άλλότρια τδν πατριάρχην τΑν Ίκρισολύμων συμβιβασμόν «ύτών δικαιώματα. Είναι μέν Αληθές, ύψηλότατι, δτι κατΑ ή έχδίχασιν. Καί «έναι μέν Αληδές, δτι ό Κωνσταν- π'ρογιν«στέρους χαιρούς έθ*ωρήθησαν έν τψ πατριαρτινουπόλϊ·; πατριάρχη: μα*ών τδ άναφυέν σχάνδα- χ«ίφ τή; Κωνσταντινουπόλεως ΧιναίΤικαί διαφοραί, λον μιταξύ τού . άρχι«πισχόπου χαί τών Σιναίτών δι’ Ας ύπάρχουσιν έχδιδομένα συνιδιχΑ έγγραφα, πλήν πατέρων έγραψι χαί προέτρ*ψέ μ« «ίς τδ νΑ έπι- τούτο έγίν«το πάντοτε κατ' αίτησιν τών τότ« πατριταχύνοι τήν χατάπαυσιν τού σκανδάλου, ώς μόνος αρχών τών '(«ροσολύμων, οίτιν«ς πηροικούντις έν τή έχων τδ κανονικόν δικαίωμα τής έπ«μβάσ·«ς «ίς τήν βασιλϊυούνη καί μή 0οντις πλησίον ίδίαν σύνοδον διαφοράν ταύτην, ΑλλΑ τούτο 1πραξ«ν έν πνιύματι Αρχιιρέων προσχλάμβανον τήν Αδιλφιχήν Αντίληψιν Αδελφικής Αγάπης ποθούσης τήν ταχυτέραν Αποκατά- ρΤής συνόδου τή; Κ«νσταντινουπόλ«βς. Ή έκ καθήκοντος σίωσιν τής «ίρήνης, Αλλ’ ούχί δυνάμει βικαιώματός ’“ δέ 11 Αντίληψ:;' αύτη, πηγάζουσα "------ «-------<υ--------τίνος. ΈΑν δέ ό Ί«ροσολυμιτικδς θρόνος μήδ«μίαν «ίχς φιλαδιλφίας, ούδέποτέ έδπώβήδη ώς δικαίωμα αύθαικανονικήν δικαιοδοσίαν έπί τού δρους ΧινΑ, διατί ρέτου έπ«μβάσ«ως ·ί; τΑ αράγματα καί τάς ύποθέσιις τάχα νΑ Αναθέση ό Κωνσταντινουπόλεοκ πατριάρχης τού πατριαρχικού θρόνου τών Ίιροσολύμων, ούτ« νύν τήν χαιάπαυσιν τού άναφυέντος σκανδάλου «ίς τδν δύνα-αι νΑ χρησιμίύση ώς παράδειγμα Αναμίξιως' Ίιροσολύμων χαί δέν Ανέλαβ* τδ θιάριστον τούτο καί έστιν Αρα σαθρόν τδ (Ημέλιοχ, έφ’ οδ τδ πατρι­ έργον μόνος αύτδς μετά τής π«ρί αιίτδν Ιερά; συνόδου ; αρχίαν Κωνσταντινουπύλιως ζητ«ί νΑ στήριξή τήν Μή τάχα ίκανώκρον καί έπιτηδ«ιότ«ρον πρός τούτο Αντικανονικήν αύτού Αξίωσιν · ού μόνον βέ τού Ί«ροέχρινι τδν πατριάρχην τών Ιεροσολύμων; Αλλ’ ό σολυμιτικού θρόνου όποθέηις, ΑλλΑ χαί τών Αλλων λόγος «ίναι προφανής, έμ«λλ« δηλονόι: νΑ παρανομή- πατριαρχίίων παλλάχις έτυχι νΑ θιωρηθώσ.ν έν ση, έΑν έτύιμα νΑ Αναλάβη αυτό; τήν διαλλαγήν ή Κωνσταντινουπόλ», ΑλλΑ τούτα έγέν«το πάντοτ* κατ’ τών «ίς ­ τήν έκδίκασιν τών διαφ«ρομένων ώς πάντη ξένην αίτησιν ’ " ιδίων πατριαρχών, . . , ών τήν δικαιο » καί Αλλοτρίαν Τής Αρμοδιότητος αύιού καί δικαιο­ δοσίαν άνήχον, χαί, διότι αύτοί οί κατριίρχβι ΰπήρχον π«φόντ«ς καί συν«θ«ώρουν χαί συν«δίκαζον αύτάς. δοσία;. Ούχί λοιπδν ό πατριάρχης τή; Κωνσταντινουπόλιως Έχ τούτον δμως δέν έξάγίται λογικόν συμπέρασμα, Ανέθηκ*ν έ;ιοί νΑ έν«ργήσω συμβιβασμόν τών διαφ«ρο- δτι δήθεν τό πατριαρχείου τής Κωνστανπνουπόλ«»ς μένων, Αλλ’ ώ; προ«δηλώθη τή ύμίπέρφ ώφν,λώτιητι. έχτήσατο δικαίωμα έπεμβάσίως, χαθώς σύβέ οί Αλ­ διά τής προσ:αλ«ίσης Αναφορώς' μ®»·, οί Χιναίται πα- λοι πατριάρχαι δΰνανται νΑ «Ιπωσιν, in έκτήααντο 133 * ’ SYNODI TUM ΗΠΕΙΜΙβΟΙ,ΥΜΙΤΑΝΑΕ TUM MNAITICÀB, 18M-IM8 δικαίωμα ΑκβμΙξΜΚ Λς τί TCÙ πατριαρχείου τής . ΚωνοταντινουΜόλεως,1 διόη Πολλάχις πφρευρισχόμενω έν Κε»νστ«νηνουι»όλ« tfoetM/hfptn *Α συνδιχάσε»«ιν ύποθόσης ύπβγομένας ale τήν τούτου διχεχοβοσίεη, ώς συνέβη πολλεέχες uri (if τούς έμβύς ηροιιατόχσυς χαί (if έμέ αύτδν ΜΓΟΓτήν to τή βααιλώιβύση &aτρεβήν μου. Συντομίας 8i lift» παραλείπω παρα­ δείγματα τοιούτών χαριστάσωεν, γνωστών βαβαίως τή δμίέέρψ ύψηλότητι έχ τών κατά χαιροδς «I; τήν 1»4 uwnvoiMtiflc; (hoc ΙΒΗλ W Μεθοδίου (16Μ), έτέρα Μ ταο cAtcO (ί·70ή Μ Ίκκαβειι (1677) χ*1 έαί Καλλινίχου (1Μ»). Εν «ίς βησθς λέγχται, «τι ό όρχιεαίσχοπος Σινί οδτ» αατριείρχης Μν οδν «ύτοκρ«τής όρχιεχέσχοΧος, όλλ’ ίχλούς ήγούμενος μιίς μονής τετιμημένος μόνον όρχκρίττχψ β«*μφ *■! Ααοβε^ήκλς τψ τών Τ^.σολύμων χατριόρχη, χαθ* xai el Χοϊκοί ίρχιεχίσχσκοι τού αυτού χατριαρχιχού θρό­ νου, είχοττψ τετάρτφ θρόνφ χαθιδρυμένος τών όωοχειμένων θρόνων τών Ίεροσο ΰμεεν. Έχ τών είρημένων ίρα συνάγιται, δτι ή μέν χοινότης τών Σιν(έτών πατέρων έχει ίπ αίαενων τδ κρονόμιον τού θ.οα»ν έλαυθέρω, χεά ίναξαρτήτως τός έπυτής όχοθόσεις, ούδενδς έχεμβαίνοντο; ή παραβλάπτοντας τδ προνόμιον τούτο· ό ήγούμενος δμώς αύτών, χα>'δ όρχιεπίσχο- υψηλήν ιίύλην σταλέντμν τακρερίων TOO πατριαρχείου τής ΚωνστανεινουπόλΜες' Αλλά «p*f Αχρι^εστέραν πληροφορίαν τής ύμετέρας υψηλότητας, βει ούδείς κατριάρχη; έπεμβαίνει αύθαιρέτως (ίς τλς ύκοθέσεις Αλλου πατριάρχου, χρέος μου έθώερηαα và προσχαλέσω τά; όμολογίας xai τών 4ύο ίλλ«ν συναδέλφων μου πατριαρχών, TOO τε Αλεξανδρείας xai τού Αν­ πος, ούχ έστιν ίνεξάρτι,τος, ί/λ ύπΐχειται χανονιχώς τιόχειας. Ας χα! συναπ-.στέλλω έμχεριχλείστους μετά τψ ύφ’ οδ χεφοτονείται πατριάρχη χα! έξήρτηται ίπδ τής πνευματικής αύτού δικαιοδοσίας· έξ ού εχεται, τής παρούσής ταπεινής μ'-u Αναφ'.ρίς. Όσον 4' Αφορψ τήν Τρίτην κρόταιιν τού πατρι­ μδτι οδτος μόνος έχει τδ διχαίωμα τού χρίναι αύτδν αρχείο·: τής Κωνσταντ.νουπόλειος, δτι κατά τήν έπι- χαί χεπαχρίιαι. δταν κροσέ?ηθή ύπδ τής ΣιναίΤιχής βοθείσαν τή υψηλή «ύλη διαμαρτύρησιν uni τού άδελφότητος. Έχ τών ίχρ; τούδε Ιχτε ’έντων κεισθήτεται κίχ- . πρώην Σιναίου Κυρίλλου b κατά καιρόν Αρχ: επί σκο­ πός τού ,δρους Σινί έχει προνόμια, καθ' A δέν δυνα­ τως ή ύμετέρα τυνιτωτάνη ύψηλότη;, δτι ούτε Ά τό: ό πατριάρχης Ιεροσολύμων ν* διχάση xai νέ ίναθέση 6 χαιωματιχώς ' εις τδν Ιεροσολύμων τήν χαταδιχάση αυτόν, ήδννάμην ί!4 πλεστων Αποδείξεων διεξαγωγήν ΣιναίΤιχής δ αφορίς ήδύνατο τδ κατριάρυ^ιένων έχ τ( τής έχχλησιαστιχής Ιστορίας χαί έξ αρχιίον τής Κωνσταντινουπόλεως, ούτε τί λοιπό αύτών έτι τών χατά καιρούς κράξεεεν χαί σιν.διχών πατριαρχία ίχουαι δικαίωμα αυθαιρέτου έπεμβάαεως γραμμάτων τού πατριαρχείου τής Κωνσταντινουκόλεεες εις τί φράγματα τού πατριαρχικού θρόνου τών Ίερονά άνασκευάσω αυτήν χαί χαταβάξω δλως οαθρΑν αολΰμεη, ώς ούδι ό ΤεροΛλύμων εις άλλου πατρι­ • χαί άνυκόστχστον, iàv τούτο Ϊέν ίπξτει μαχρηγορίεης αρχείο: υποθέσεις, ούτε ό ίρχιεκίσχοπος Σ.νί υπάρ­ όχληρίν κάντως τή ύμετέρφ πολυασχόλφ ύψηλότητι. χει άνεξάρτητος άπδ τής κνευματ χής δικαιοδοσίας Λιά τούτο περιορίζομαι Αχών χαί χατ' Ανάγκην à; τού ήμετέρ'.υ πατριαρχικού θρινου, άλλί μόνον ή όλίγα μέν, (κανί δ^ιως, ν-··ιίζω. vi Αποβείξωσιν Απο- Σιναΐτιχή χο.νότης έχει τδ τής αυτονομίας προνόμιον χαί τής έλευ.'έρας έχ ογής τού ήγουμίνου αύτής χαί ’χρόνους τήν Αλήθειαν τών λόγων μου. Τδ μοναστήριον τ^Ο όρους Σινί, υψηλότατε. 'υπάρ­ ίρχιεπισχόπου, αια! επομένως δτι αί τε άξιώσνχ τού χει χατί τούς έχχλήσιαστικούς ή|ίών νόμους χα>' αύτδ τής Κωνσταντινουπόλεως πατριαρχείου ειτιν"ίβάσφιοι μέν αύτόνομον xai αύτοδιοίκηνον, έχκ όμως ηγούμινον t, χαί ή διαμαρτύΑσις ιού έχπεκτωχότος Αρχιεπισκόπου τετιμημένον τφ ,βαθμφ τού Αρχιεπισκόπου* δστις Σινί χάσης προσοχής άναζια. Ή δί Τεροσολυμ τιχή έχλεγόμεχος μετΑ τινων συνθηκών ύπ". τής τών Σι- . έχχλησ a πρ'.σχληθείσα ύπδ ιών Σιναίτών πατέρων ναίτών καλογέρων όλομελείας, όφιΐλίΐ έξ Απαντος νομιρως λα: διχαιιορατ-.κώς έπελήφθη τής Σινατιχής λαμβΛειν τήν χειροτονίαν χαρά -.00 πατριάρχου Ιερο­ διαφορές χαί χανονιχώτατα χρίνασα χχί χατακρινασα σολύμων. έπνχυρούντδς συγχρόνως χαί τούς μεταξύ τδν πρώην Αρχιεπίσκοπον Κόριλ ον, προέρη εις τήν αυτού χαί τών πατέρων συνομολογουμένους δρους. χειροτονίαν τού έλευύέρφ Ψήφψ τής τών Σινχιτών Επειδή tà έάν κοκ συμβξ μεταξύ τού είρημένου όλομελείας έχ/εχθέντος νέου Αρχιεπισκόπου Σινί έρχιεπισχόκου χαί τών Σιναίτών χαλογήρων βιένεξίς Καλλιστράτου. ’ ? Ταύτα ταπεινώς καί εύσε ιαστως χαθυποάλλω τή τις μή καταΠαοομένη δι' Αμοιβαίας αυνεννοήσεως, ή χο.νότης τών πατέρων δέν δύναμαι νά διχάαη αύτή βαθείφ συνέχει χαί εύυυδιχίφ τής ύμετέρας υψη όχαί χαταδιχίση τδν ήγούμανον ώς δντα ίρχκιτίσχο- τητος, χαθικετεύων αυτήν, tva Αποδιδού-α χατέ χώ­ ηον, διά τούτο έν τοιαύταις Μριστάστσι μόνος- νόμιμος ραν τδ δίκαιον καί προλαμβάνο >σα έπιχειμένην ΐιαδιχαστής τής ΣιναΙτιχής διαφορά; ύχίρχα ό πατρι­ τάραξιν τής είρήντ,ς τών έν τψ #εοστηρίχ·.ΐ|< όθωάρχης τών Ίιροσολύμών, διότι ό ίρχακίσχοκος Σινί μανιχψ χράτει ορθοδόξων έχχλησιών, εύδιχήση Αναυπάγττα: χανονιχώς ύπδ τήν δικαιοδοσίαν τού Ί(ρο- "γνωρίσχι τήν νομ>μ--τητα τής πράξεως τής- Ίεροσολυσου.υμιτιχού ίϊρόνου. Ταύτα δμολογΜ μέν χίσα ή • φίτιχής έκχλησία^. χαί έχδούναι τδ νενουισμένον υψη­ ορθόδοξος έχχυησία, μαρτυρούσι δέ ού μόνον τό u λόν βεράφιον τ^· νέου Αρχιεπισκόπου Σινί Καλλι\ ivi χιίράς μου βασιλικόν β«ράτιον χαί αί χώδηχχς στράτου. Ιίλήρης δ' έλπίβος χρηστή:, δτι αί δίκαια: παρα- 4 τού ημιίίρου πατριαρχείου, ένθα είαί χαταγεγραμμέναι D αί εις αύτδ ύπαγόμενα: μητροκύλεις xai ίρχκχισχο- στάσεις μου καί ή ταπεινή μου ικεσία είοαχ-.υσ'ήπαί, ών χδ' τή τάξ(ι σίσημειωται ό άρχιεπίσχοπ'-ς σονται ύκδ τής ύμετέρας συνετή; χαί φι/οδιχαίου Σινί, άλλά χαί συνοδιχαΐ Λποφάσεις τού πατριαρχείου ύψηλότητος, ύποσημειούμαι διηνεκής εύχέττ,ς πρδς τής Κωνσταντινουπόλεως έχδοθείσαι (ίς κεριάτάσιις θεόν ύχέρ τής μαχβόβιότητος χαί (ύδαιμονίας τού τε έκτάχτουφ μνημονχυθείσε^, χάθ' λς διά τήν έν Κων- κραταιοτάΤτ-υ ήμών καί χαριτ-ψρύτου ίναχτος χαί τής σταντινουπόλει διατριβήν τών πατριαρχών τής 'I(pou- ύμετέρας ένδοξου καί rarvauxJpoOf υψηλότητας. σαλήμ έδιχάσθησαν ΣιναΙτιχαί διαφοραΐ έν τψ οίχοοΈν'Τιροσολύμοι;, 1867 δχτωβρίου 19. r μενιχψ τεατριαρχείφ. Τοιαύται συνοδχα! ίχοφίσεις Ό ταπειν.ς αύτής δού? ος. είσίν at έχδοθείσαι έπί Ίςρεμίου χατρ.άρχου Κων69. SYNODU8 ATHENIENSIS CYRILLO HIEROSOLYMITANO^ 1867 novembri» 9. Τψ μαχαριωτάτφ πατριάρχη τής Αγίας πόλίως έχχλησίας τής Ελλάδος -,δν έν Χρχστφ .'Ιερουσαλήμ χαί πάσης ΙΙαλαιστίνης "χυρίφ ■ .*♦ *·¥ Αδελφικόν Ασπασμόν Απονέμίο ' κυρίψ Κυρίλλφ χαί τή κερί τήν «ύτού μα. ΤΑς Απδ χς' τού καρώθόντος αύγούστου καί Από χαριότητα- άγιωτεέτη συνόδψ ή ίφρί σύνοδος χα’ τού σεπτέμβρίου , ένφστώτος έτους Αγαπητές έπι- 1 ia» ' 8YMODI TUM fflKBOfOLYMTTAllAB TUM ΒΙΧΑΠΙΟΑΚ, 1BM-IMB IN στολΑς τή; 6μ*τέρας μμχαρώτητος ματΑ τών συνοδι- 4 ύπάρ τής (ύσαβαίας παχροιχωρένους, αέος aAvwç χών πρακτικών τής «pi αύτήν ΑγιωιΑτης «vaUov τυγχάνω xai ό παρά τής ύμοτέρβς μακαριότητας προan; διαΜμιοάμανοι, ύκ»ρήσφημ<ν M τή 4«- χωριβΜς ήδη Αρχιαπέσκοπος τοο όρου; Σινί κύριος χή χοινολογίμ Βι'ής ένδ*ίχνυται ή τ« «ίλικρινή; Καλλίστρατρς, ού τάς βουλώς xai διαίφώς καταν Αγάπη xai ή 4όιάσπ»κηος έν Χριάτφ κνίυμαπχή Φόνοι xai ένισχύμ 6 ΰφιστος «ές τήν ΟυνφΜ τοές διέπουσι τδ Σίνωον όρος γτραρβς 'Ηομοέξ “* '«?·· ένότής. Αι«ξ«λ*όνττς 8' έχατέρας τάς έπιστολΑς έπιβτα· νομίοις «ύροιρή διααυ^έρνηιχν τού έμπιστουΗνοος ήδη |Üvmç, Ιγνωμίν έχ μέν τής πρώτη; βσα w ΑνιαρΑ αύτφ κναυματιποΟ ποιμνίου. À Γένωτο! xa Avuxavovtxà ήμίν Βφηγκίται, βτ: δικπράχΑησαν, Ας μή ώφαλι, αβρά τιΟ ήγουμένου xai Αρχιιπισχό· που· τού Φααβαδίστυυ δρους Σινί κυρίου Κυρίλλου τοΟ Βυζαντίου, ΑπωλοΟντα Αρδην «Κατρέψαι τδ ί«ρ4ν έκ«ίνο σκήνωμα, xai δσα ή ύμττέρα μαχαριότης χατ*βΑλ(το σκουδάζουσα συνάψαι τά διαστώτα τφ συνδέσμφ τής Αγάπης xai έκανκγαγίίν τήν ηρήνην έν τή γτραρφ (αρφ μονή τού όρους ^ινά, xai βή xai τήν συνοδική Αποφάσιι έχκτνοιν τοΟ μνημονίυίΗντ-.ς ίιράρχου χα' τήν κοινή ψήφφ τής Σιν«άτικής άδκλφότητος χρός Αντιχατάστμσιν τούτου συνφδά τοίς παύ.αιτάτοις *«αμοίς xai προνομ’οις έκλογήν τοΟ όσωτάτου κυρίου Κυρίλλου Ί’οχίδου ώ; ήγουμίνου xai Αρχκπιαχόιτου τού Φαο^αβίστου όρους Σινί έχ δέ τής δκυτέρας, δτι ή ύματέρα μαχαριότης. χαί>’ δ χέχτηται δικαίωμα, προέβη (ές τήν «ί; άρ/ι«πίτχοπον τοΟ δρους Σινί χαιροτονίαν τοΟ μνημον» ΛΗντος χορίου Κυρίλλου ’Ροχίδου μ*τονομάσασα αύτδν Καλλίστρατον. Εύαρέστως ούν διαΦέμαν-.ι έχί τή Ανακοινώσω τής έν τφ Αρχαπισχοπιχφ <*ρόνψ τού διαληφΦέντος ίτροΟ σκηνώματος έγχαταστάσιως τούτου, χάριτας βτι πλ«ίστα; Αν*πέμψαμ«ν τφ καναγάφψ Φαφ τφ έν τή άπ«ίρφ αύτοΟ ΑγαΦότηπ πρόάγοντ. «ίς τήν υψηλήν τή; ποι­ μαντορία; π«ριωπήν χαί κν«·>ματικήν πηδαλιουχίαν Βνδρας Αρ*τή πολλή, συνέστι μαάκίφ και ζήλψ Αχρφ ΆξιοΑοα 88 ή ύμττέρα αρχπριότης έν τέλτι τής βαυτέρβς αύτής έπιβτολής, h· ή ftp* σύνοδος καρέχς τήν έαυτής πρόστασαν ύπέρ τών xati τδ. Εν/ηνικδν κράτος Σιναίτιχών συμφίρόντων. Ιστω αμν {«ραία, δτι ού διαλιίψ*τ*ι χορηγούσα κατΑ χα.νήχον χβί τ* δίκαιον «ρόΦυμον τήν Αρωγήν αύτής, έκ«ιδάν ή αύ­ τοΟ κανιιρότης 4 άρχππίσχοκος τοΟ δρους Σινί, μ*Φ ού έρχέμαΦα ήδη ti; έπιατολιχήν χοιν,λογίαν. !»«·»ρήση τήν χκρίττασιν δοσμένην τούτης. Ααδμονοι τού ύψίατου. δκα»; έπί μήκιστα ξνητι. καί έξαν.ύμχΛ: τις ΦσοχίίΦτίς τύ/.άς τής ύμοτέρας μαχβριδτητος xai τής π«ρί α'·τήν 4γ·.·τάτη: συνδδδυ, ΐιατολτύμ» . τής ύμ«; ρας μαχαριίττ,τσ; Βγαπητοί έν Χριστφ Βδολ^οί χαί συλλ«;τουργοί, οί βνχχροτοΟντος τήν ίορΒν σύνοδον τής έκκλησίας τής 'Ελλάδος t i ΆΡηνών Ηού^ιλ-.ς χρδοδρσς. + ή ή ή . 4 t 4 i ΊΦΒχης Γβ|ϊριήλ Ηηβών καί Λο.Μίδοίας Δοσ>ιος. Γυναίου Ίνσή-η. Ηέρχς Ζαχαρίας. Έν ΑΦήναις. τή p' νοορψρίου 18β7. ii *»ι (!.. Τ Β > '° 0 τραμματιύ; Βρχ μανδρίτη; Εύ> Λύ.,ξανίρ,ίκουλας. 50 BARTHOÏA»MAEU8 ARCHIEPI8COPU8 CYPRIUS CYRILI.O HIEROSObYMITA5<» 18Η7 novombna 11. « C χαί έξιτΒσασα τάς π*ρί τού ηγουμένου Βρχιιπισκόκου Μ ακαριώτατ·, x a ί τ i ί ο ι π Β. τοΟ έΗοραδίστου δρους Σινί έγγράφους αίτιάσ«ις, «δρ*ν Αμφστέρας τάς έριτέμους έπιστολά; αύτής χομισάμινοι καί «ύαχγολιαΜντος έξ αυτών τά <κρΙ τής έν φό^φ τού Ββιχάστου χριτού Ινοχον τόν π*ρί οδ i έφιτής ήμίν νγιίας αύ-.ής αίσια, έχάρημίν ύπ«ρ- λόγος Βρχκπίσχοιτον, χαί οδτως έχέρυξίν κύτόχ Ιχ· πτωτον τής τίώ; ήγουμ*ν«:«^ χαί Βρχκπισχοπ^ς αύ­ ραλλόντως. ·  ΔιιλΜντας δέ μοτ' έτιιττασ ας χα: τά πρακτικά τοΟ, καΦ' οΰς να! ήμίν έχτίινησι λόγου; έν τή συν­ τής ύπδ τήν «ροτδράαν τής σκαστής βύτής κορυφής οδική αύτής Βποφάσ*ι Καί δτι, μέν ή πρΒξις έγέσυγχροτηφτίσης ί«ράς τοπικής συνόδου, τΒ διαλαμβά- vrto ποτέ τύπον χαί έννοιαν τοί; ύπολ*ιφφ«ί<χν νοντα π«ρί τής, ώς μή ώφ«:.«ν, Βναφυιίσης διαφοράς ήμίν παραδιίγμασιν, Ιστιν 4μολ'.γούμ*νον ' δτι δέ καμιταξύ τών Σι .αϊτών πατέραιν χαί τοο τέβκς ήχου- ο( πατέρ»; τού Φκ.ραδίστου δρους' Σινί, δπως Ιχουβι μένου χα: Βρ/κπισχόπου αυτών κυρίου Κυρίλλου, τδ δικαίωμα τοΟ έκ.<γ«ιν έΛ«υΦέρως τόν Ιχάστοτ* έλυπήΦημιν σφίδρα. Βτ« ΒναμνησΙΗντας παρόμοια ήγούμ*νο< καί Βρχ ιπίσχοπον αυτών, ούτως ίχουσι πιριστατιχά λατίνια χώραν ένΛαφόροι» δ«ινο'ς και­ καί τδ δικαίωμα τοΟ παύ«ιν αύτδν. λόγων ισχυρών ροί; τής irfitti ήμών έχκλη®ας?~έ1τινα κόπους χαί υπαρχόντων, χαί τούτο Βναμφψολον. Ικολιίπκται πράχματα παρέσχον αυτή. Ά.λΒ Ή ποιητέον; Τοι- δέ «ίσέτι <ώς λίγ·ι ή πρδς ήμί. σταλιίσα διαμαρτύ­ αύτη φαίνιτα τών ΒνΦροικίνβν πραχμάτα» ή ποριία, ρ ρησή χαί τδ ύπόμνημαέ τχύ τέώς ΒρχκΓ,ιτχόπ-.υ Κυ­ ρίλλου), ii τδ Βρμόδιον χαήο αρχΜον τού διχάσαι xai ήτις τοσούτσυς χα! τηλιχούτους διωγμούς έπήνιγχι τή έχπ-.ησίφ Βπ’ Βρχής τή; συστίσ»»; αύτής.ρΚχΙ χαταδιχάσα. αύτδν Ιστί τδ ικροσολ-ύμιτιΚδν ή τδ τής Κωνσταντινουπό^ω» · Βλλέ π_ρί τούτου χα! χανόν*ς όοκοΟσι μέν ταΟτα σπέρματα ·!ναι τοΟ τών ζιζανίων σπυρί ως, 8ς ού παύ<τα: έγ«ίρων έχάστοτι διχοστασίας ίιροί χαί έγγραφα έκ σημα δρίζουσι τήν μιταξύ τών δύο πατρ αρχιιων δικαιοδοσίαν Βλλωξ ή κκρί τών κι! Ιριδας καί έν αύτφ τφ έχλαχτφ τοΟ κυρίου Βχρφ. Αλλ' ή Βγία τοΟ Χριστού έχχλησία Βντιστραττνομένη το.ούτων ζητημάτων έπίλυοι; (ένα: Ιργον πασών τών νιχφ, Βτ* έπί πέτρα; έπψχοδομημένη Βραρυίας, ,ή δέ όμοβόξων α'.τοχαφάλων έκχλησ-ών. Ήμκίς δέ μόνον πέτρα έστίν 4 Χριστό;”. Έπ! ταύτης δέ τής Βχρα- έπί τοΟ παρόντος «ύχόμ*Φα Βπό μέσης’χχρδ ας τφ δάντου ράσ*ως έρ*ιδόμ«νοι καί οί. Βχιοι τοΟ Χριστού φιφ τής «ίρέ,νης χαί τής Βγάπης, όπως μέχρι τοΟδ* τάς Φλ:ρ«ράς συν«η*ίας τών έρίδων καί δια­ Βπόστολοι καί μιτ' αύτούς σύμπας τών .Ήοφόρων πατέρων 4 χορός συν«ρχόμ*νοι κατά τάς έκάστ',τ* φωνιών. αΓτινι; έχτδς τοΟ δτι ^λάπτυύσι καιρίως τόν πιριστάΜις συν«ζήτουν χαί δ έλυον τάς συμπιπτούσας rfp 4λομ«λ*ίας σύνδ*σμον, παρέ/Ουσι καί ΒφορμΒς Ιριδας χα: διαφοράς μιταξύ τών πιττών λατρευτών τοί; μέμφ«σ.'*α·. έΦέλο'υσι καί καηηγορκν τής Βνατού κυρίου χαί τών Βντιδοξούντων αύτοίς, κανόνας τολιχής έχκλησίας τδ χριστωνυ,ιβν πλέρωμχ Κβ! τ< !*ρούς χα! ύπομνήματα χατέλιπον ήμίν. Τοίς Ιχ- τχΰτα μέν ήμ*ίς έπ! τοσ.Οτον Βδκλφιχ'ώ.. Η δέ τοΟ ν«σι το'των φαι’νιται στοιχούσα χαί ή ύμττέρα σ*- Φ*ού χάρις <ίη μττέ τής it;, άς χα! σ*£α:τής ήμίν ^ασμιώτάτη μαχαριότης, συνηρότησ· σύνοδον έχ τοΟ αύτής κορυφής. -Τή 11 νο«ρψρίου 1ββ7. ύπ' αυτήν Φνόφρονος κλήρου, προέβη *ίς συζέ,τησιν, 127 8YMOM TUM HntBOeOLYMTTABAS TUM MMATHCAR, 1·ββ-18«β 1« η. PATRIARCHA OOMSTAKTWOPOLITAlWe CON8IL1A A 8YHODO HIKROSOLYMltANO INITA TAMPKM ALIQUAMDO PROBAT IMS iMMurU 11. ΑηαντΑντις riv «api τής ΖινβΤηχής &«φορ<ς ύφήλέν tWMpiv ^ραβγί,ι··· un* Meljpc» tic t* vi ίκβνβλφφΐν βσχ mI χ^ολ*;6ντ»ς έγρ*»·μιν, Βτι ΒήλβΒή ή ύχΒΒχακ «Λτή Htt Ιν· ΒιβχτηΑή ΑχΒ xoivc.0 ύχΒ τΑν twMlpMv χχτριχρχώνν un* tà χρςϋχ*ρχοντ« itapaBdniata, t* μέν ΒιΑ τή *ν«ξ*ρτητον τής μονής, τ4 U Βι* τήν οίχνδήχοτ» Btaiptot» τής ΣινχΙτιχής *8«λ0Π)τΒ;. ΈχβΒή ίμβς i μαχιφιώτχτος χ·τρι*ρχής τβν Ιιρςαολύμβ·» κροβΑς μό­ νος ιίς τήν βίκηγ xai χαΟαιν τοΟ *ρχι«κοχό*ου Κυρίλλου (Ixtf Βέν 3υμρ«·ϋ μ* τ* «ίς ήμΑς γιηΜΤ* «■ρβϊΜγμίπβΧ xpMtX^av ΑχολοΜνς xal τήν in· βήψΛοίβν τοΟ «χτριΑρχου ’Avno/riaç, xi oixouprvt- tbv urtptapxttov, μή 6υνήμ«νον χλέον <*Μννοη*ήναι «ίς τήν *xi χανοΟ ένέργιιχν τής Ας t£pt,tai Bukt^οινς τής ûaoBiOMtc, ΜρχΒέχκχι μέν τήν μονομιρή τβύτην «ρ<ιν χ4ριν τής χ«νής «ίρήνης, ipirwu ti ή «ΒΒύνη «ί; τόν *χρ«φ:4<>*ντβ τνχΒν τΒ Βέχχιον xai ixtpvAAntt «ίς lauti rt lipiv χβΒήχον τής iv tttot xai Bii aavric üxtpaixtoM·; τΑν χρ'-νομίβν τής μονής Χιν*. 11 iatvouapiou 1Μ8. SYNODI BUCARESTIENSES* 1866-1867. Tenere legis datae die 3 decembris 1864. B Dicto autem sy mbolo unusquisque crucem ac evan* quam in t. XL, coi. 661 et aoq. invenies. prima geliarium deosculans eandem iterabat formulam •ytiodu» ecclesiae rumenae autocephalcc coaluit iurainenti. membri· partie a iure designatis. partim a claro Deio *ninister cultuum edictum principis prae­ saeculari electi·, iuxta normam praedictae legi ad­ legit. quod ad calcem huius introductionis apposi­ nexam» coi. 665 et seq. Itaque huic synodo se­ tum eat sub numero 1. Quo facto, primas con­ quente» fuerunt quadraginta duo aasessores: cionem legit, qua gaudium suum manifestet eo Niphon, «metrapolita Vngru-Valachiae et primas quod nunc in unum convenere praesule· rumeni Romania?, — Kallinicu». métropolite Moldaviae, — ad ^conservandam fidem patrum, prouti sancita est > Athnbasiu», episcopus Romanensi», — Kallinicu·, per ieptem concilia oecumenica**. Inde finem sump­ « r episcopus Ramnicensia. —- Dionysius, episcopus Bu- sit prima sessio. zeueneia, - losephu», episcopu· Husensi», — GenDie 3 decembris synodus secundo convenit, sed nailki·, episcopus Argesensis, — Melchisedek. epi­ nil mvqioratu dignum perfecit Die 7 decembris scopu· Danubii inférions. tertiae sessioni iam 30 synodales adfuere Quorum Callistus, episcopus titulari· Stratonicaeae. — 1 numero erat etiam Neophytus Scriban. epirnupus Theodoretua. Hinadorum episcopus titulari·, — loan- titularis Edessensis. strenuus adversator legum da­ niciu», episcopu» titularis Evantia?, — Caeaariue. tarum circa synodum et nominationem episcoporum Ninadorum episcopus' titularis. — Nectarius Her- Nec modo verbo, naai creatus in episcopum Arme/iu. episcopus titularis Soteriopoleo». — losephus genaem. dignitatem recusavit· Nunc in synodo in­ Bobulescu, episcopus titularis Sebaatiae, — Philare- novationem corripuit his exorsus verbis ^Nemini thus Hcriban. episcopus. titularis. —4 Isaiaa Vicol. agnosco ius dandi lege· ecclesiae, nisi soli Deo. episcopus titularis Dioeletiae, — Vladimirus Suhu- nam ecclesia est independens-. Plura addere non pan. episcopus titularis Irenopoleos. — Neophytus potuit, nam minister cultuum declaravit, haec non Hcrihan. episcopus titularis Edessensis. pertinere ad res tractanda», nec synodum convo­ Presbyteri Hpiridonius Eaarcu. — Nicolaus Di- catam fuisse ut iudicaret. utrum instituta esset iure Λ mifnscu, — Sakkelarius loannes Calarasianu, — aut iniuria. Postquam etiam Gennadius episcopus V oeconomus Constantinus Butinreanu. y oeconomus Argensis variis argumentis Neophyto occurrisaet. Constantinus Stiubei. — oeconomus* Constantinus pec alius quisquam eius partes sequeretur, iste 11 iafii interdictu est Itmnaicios episcopus flare, quibu praesidobat episcopus Romanensia, Bvaatete, qsU dimissionem suam a synodo eo earn uterque metropoHta aegrotaret. Praeter ali­ firmavit, quod synodis 1) esset antioanonica, 2) in­ quot, asleasores novae synodi erut iidem ae aaao stituta esset praeter leges eeoleoiae orthodoxae, 1865. Nihil tamen ia prinis tribas eeeeioaibus nse- 8)' oosUeooeret episcopis non eaaoaice nominatis. moratu dignum egerant. In sessione vero IV die Cum adhuc decernendam maneret circa disciplinam 91 iulii finita eat disceptatio iam uno 1865 in­ eedeaiaoticam rite ordinandam, synodus prorogata choata circa magni momenti logia lationem pro : test ad 10 dies Troe exinde sessiones occupatae ordinandis paroeciis. Poeuimis eam sub numero 10. sunt discoptatioeibm circa hau materiem. Propter Simul et gradua m insignia dignitatum ecclesiasti­ motiva superius dicta relate ad regulas rnoauticaa, carum statutae sunt. Numero 11. Visum est deinde etiam regulas disciplinares cleri potius typis man­ patribus, legis lationem circa unifloandum typicon, dabimus in fitrma admodum tenuiter immutata anno decretam iam anno 1866, mancam osee. Sed re 1873, ntpote quae et nostris diebus effectum sor­ maturius perpensa, suffragia bis dantur in idem.. titur.. In sessione XVII die 8 augusti elenchus re­ Hac occasione admirationem movit dictum episcopi dactas est virorum Idoneorum ad examenandos aut Melchisedec, quod ^typicon parvum patriarchae in rames* vertendos libros liturgieoe. Synodus grneci omnem ritum ecclesiasticum subvertit*. In acta claus" substernendo gubernio quaedam de­ Musione VII die 25 iulii lex lata net pro instituenda siderata, quae posuimus sub numero 14 ’. facultate theologica, uti ponitur sub numero 12. Postea suspenditur sacerdos I. Ptuneeeu. qui munus 1 Bes modo measorstse. secaos acu mos exUhesda. deassessoris abdicavit eo quod synodus esset instituta prsmpsimss es eqbeswrWihaa .Momfor. jaraal ^ieial ai Bacontra canones. In eadem sessione quaedam decreta uâsi·, INT*, p MB sa PRINCIPIS DECRETUM DE INEUNDA SYNODO AlkMutmu Ioan I, eu mile lei Dumneseu qi C voinfa national* dome princlpatelor-uniteromdne la tot» de fat* V viitori sanitate. Atlxitnthn Toxine I, Dei gratia et volutate na­ tionis dominator principstuum-uiitarum-rumenarum omnibus praesentibus et futuris salutem. Asupra raportului ministrului nostra secretar de état · la depertamontul justifiai, cultelor qi instruc|iunei publice u· 36192. In puterea art 9, capitol II, din legea pentru Inflinfarea unei autoriUfi centrale pentru afhcerile religiei romdne. Am décrétât qi decretam: > Art. 1. Sinodul general se va convoca In sesiune ordinark pentru siua de une deoembrie viitor anal curent, pe termen de una lue* de silo. Art. 2. Pentru alegorea membrilor ce M a* cotnpune sinodul dup* listels pereoanelor ou dreptul de alegttori, déjà publicate prie monitoral oficial al statului, m vor convoca oolegiurile electorale ta riaa de 16 noembrié c. t Art. 3. Cheetinnile de pare sinodul urmaaaà a m ocupa tn aceaatk sesiune vor fi cele urmttoqre: a) Elaborares uni regalement pentru tuortrile sinoadelor eparhiale (art 93, 96). b) Rotunsirea oparhiilor. c) Regulares preoqilor de mir pe parohii (Iit. b, art. 18, din (ege). d) Faceres unii regulament discipliner pentru chlughri qi cllugiirite de la monfiatirile ce m p*streasâ prin legea de c&lngariri qi secuUriaare. Accepto libello ministri nostri a secretis pro rebus iustitiae. cultuum et instructionis publicae n· 36199. Tenore art. 9, eap. II, legis quo instituebatur auctoritas synodalis centralis pro rebus religionis rameuse. Decrevimus et decernimus: Art 1. Synodus generalis convocabitur ad ses­ sionem ordinariam pro die 1 decembris anni cur­ rentis, ad terminum unius mensis. Art 9. Ad eligendos assessores synodum com­ pensâtes ex iis qui iam in catalogo iure electoris gaudentium enumerantur, atque in diario publico evulgati sunt collegia electorum convocabuntur ad diem 16 novombris ». c. Art 3. Negotia quibus tractandis synodus in hac sessione operam dabit eunt sequentes : a) Conscriptio regularum pro negotiis synodorum dioeoeoankrum (art 23, 95). b) Limites dioecesium. c) Distributio sacerdotum saecularium ratione habita paroeciarum (Iit. b, art. 18, legis). d) Regulae pro disciplina daudae monachis et monialibus in illis claustris, quae post legem spec­ tantem monasteria eorumque saecularisationem ad­ huc supererunt. e) Inquisitio, correctio ac impressio librorum ecclesiasticorum (Iit. d, art. 18, legis). f) Typicon (rituale) uniforme cultos ecclesiastici imponendum utrique principatui, respectu habito ad postulata musioee vocalia. g) Regulae sacrae ferendae pro caeremonia inetalbtteis pontificum eccleeia· ramenas. e) Ceroetarea, amendares qi tipsrirea ckrfilor bisericeqti (lit. d, art. 18. din lege). , f) Unificarea tipicului cultului biserieeee pentru ambele principale qi tn mod oorespnhaitor ou neoMithfile musicei vocale. g) Ragulament biserieeee peatra ceremonials! ItefiteM auriler dsmnhnri ai bteieM remHi ariifahi (Mt. a,.te. 18, te jag»)·........ _ y... , m IM 8YNODI BUCAUBTœraM, 1M5-UMT h) DueisiuM· aaapra au·! utunAr 4· peti(ieai peatro oAlugAriri dapA stiputa(iuaita tagai du oAtagAriri (Et ·, art. 18, dia tag·). h) Diiudmüo dm· Httana quaadam sappHom •oraat qui «taxai bohmm kbm dare eupiaat iuxta statuta tagh speetaatm moaastaria (lit. a, art. 18, tagta). i) Ragalaa daadaa pro eaatita aaiforaû etari ta i) Ragqtaro· fi uaifismiaar·· portai·! clerical ta Boasfiata. k) Determinaro· niribafiuuitar primatalui RomAaiai. l) Uniformiser·· ierurhiai biaarieafti. kl Attributa primatis Rearoata· daBaiaada. 1) Hiérarchie aeataaiaatiea ad a»iformaa> redu­ cenda aormam. Art. 4 at ultima·. Minister aoatar atque a se­ creti· pro rebua iuatitiaa, eulteum at iaatreetionte publicae iuasus aat praeaena adictam sxecutioni mandura. Art. 4 fi «·! din ara·*. Miuistrul nostru sécré­ ter de atat ta d»partam«atul juatifiei, oultefor fi inaCracfiunei publiée este iaaAroiast en exaeatare· ardoaaatei de f«l*. Dut ta Bacarefti, ta 6 nomnbrie 1885. Alexandru Ioan I. Miniatral justi(iei, cultelor fi instructions! publice D. Cariagdi. Ν· 1554. Datum Bucareatïni. die 6 novembris 1865. Alexander loàanea I. Minister iuttitiae, cultuum «t instructionis publie·· D Cariagdi. N* 15.54. a. DECI8IO RE8PECTU EPISCOPI TITULARIS NEOPHYTI SCRIBAN. AvAndu-se in vedere c* pArintele Ncofit Scriban, •rhiereu de Ede·*, fi-a erogat droptul da a «orbi ta numele tuturor RomAallor creftini preo(i. AvAnd In «edere c* pArintele Neofit, fkrA niei o putere, (ArA nici un drept, dedar* de nuta veri ea legiuiri, veri ce lucrari atAt ale puterii civile, eAt «i ale celei mai Inalte puteri ectaaiaatiee. AvAnd tn vedere c* dac* odatA deneag* puteret civile droptul de a numi pe epiacopi, nu-fi mai putea da titlul de epicop al Argefului, la care a fost. xice, chômât tot de puteres civil*. AvAnd tn vedere cA defi nu primefte exittent· sinodului RomAniei, tnsufi «e adroseaa* cu protest e*tre .sinodul RomAniei**. ConsiderAnd c* din celo expuae de pre· sfinfia lor pArinfii mitropolti ·■ (Arii, de pre· sfinfid ·· episcopul de Argef fi de d> ministro ·) cultelor se constat* drepturile ce a avut yi are vari (e «tat. de · forma fi numi un sinod local, apro a regula fi réglementa oare-oaro oestiuni atingAtoare de ad­ ministretis fi de disciplina bisariceascA. ConsiderAnd c* din eontradicfiile In care se aflk pArintele' Neofit fi din modul exprimant sale ta precedent· yedinfA isvorcfte cA taptul s*u este resultatu! unei inteligen(e alAbite fi rAtAcite. ConsiderAndu-se cA tn asemenea caa participare· sfinfiei sale nu mai poate fi tolerata tn sinod. Sinodnl tn fedinta de astAxi 7 decembris 1865 discutAnd asupra «cestui incident, a botArtt tn unanimitate prin vot secret escluderea arbiereului Neofit Scriban din sAnuI sAu. Attento quod pater Neophytus Scriban. episco­ pus Edesaensis, ius «ibi vindicaverit loquendi no­ mine omnium presbyterorum runyenorum Christi aasecjarum. Attento quod pater Neophytus absque ulla facul­ tate nec aliquo innixus iure leges quotquot et gesta tam potestati· civili· quam/altimimae auctoritatis ' ecclesiasticae nullius declaret effectus. Attento quod semel denegato potestati civili iure episcopos nominandi nec ille amplius episco­ pum Argensem sese appellare valeret, quoniam ad hanc dignitatem, ut sit, ab eadem potestate civili C fuit invitatus. Attento quod protestationem suam ad .synodum Rqmaniae** direxerit, quamquam hanc synodum non recipit. Ratione habita Conclusionum, revmorum patrum metropolitarum, revmi patris episcopi Aigenaisoieonon Dni ministri cultuum, ex quibus constat omnem rem publicani iure gavisam esse as modo gaudere instituendi ac nominandi synodum regionalem eo fine, ut rea pertinentes ad procurationem et disci­ plinam ecclesiasticam ad regulam exaequaret.' Ratione habita contradictionum ac verborum patris Neophyti in peracta sessione, ex quibus col­ ligitur, illa scaturire ex ingenio imbecilli ac aine lege vagante. ' Cum rebus ita se habentibus eius societas sy­ nodi nequeat vnplius tolerari. Bynodus in hodierna sessione, die 7 decembris p 1866, circa haec deliberando, unanimiter scrutinio secreto episcopum Neophytum Scriban ex suo gre­ mio excludit. 3. LIMITES PROPOSITAE PRO DIOECESIBUS ROMANIAE. Metropolis Moldavia·............. complectens districtus lafi. Suceava, Botoyani. Neamfu et Dorohoi. Episcopatus Romanensis ... , . Roman, ItacAu. Tecu’ci el Putna , Husensis.............. .’ F*lci, Vaslui, Tutova et Uahul*. . Dahubii inferioris . Ismail·. Bolgrad\ Covurtai et BrAita. Metropolis Bucarestiensis ... . . Ilfov, DAmbovifa. Putna, Vlayca et Teleorman. Episcopatus Argensis.............. r . Argef, Olt et Museel. , Buxeuensis ... Buxeu. lalomit· et RAmnic - S*rat. . Ramnioensis ... r . RAmnic-VAlee·, Gorj. Mebedin(i, Dofj el Romanafi. Districtus stellula * signati siti sunt in Bessarabi*^ quae ea aetate intra fines Romanise continebatur, . nunc autem ad Ruasiam pertinent. ) t a· is& synodi BüOAumnaM, jm-ιββτ LEGIS FORMA PRO EXAMINANDIS AC TYPIS EDENDIS LIBRIS EQCLESIA8TTCIB. Art. 1. 3s va rtadui do titn ateod o oomMnne Art. 1. A synode eantoeea aemiaabaatar viri •ompuU ds bArbafi spocuh, Inssstrafi eu ftitefete periti, oeieutil» tbeetegMa teihati ae Hngaaram gnari teotogice fi ea eunofttefa lissbolor aatioo bieerieeqti aatiqaanu· quibas ab origine aeripti eunt Kbri lit­ la cari sunt origiaaM· eArfiter “· oompua hiblte- tera· eeeleeiaatiea· ooafiantes, puta bobnieaa^ toea bisericei noaatre, preomn: bebrnie*, altet, te- graeiam, latteaaa et selavonioam. ttn* *i eleven*. Art. 9. Membri ea oompua aeeaet* oomieune Art. 9. Qui coetai curatorum adaeribuntar a gubernie salariam accipiunt vor β rotribuifi de garant. Art. 3. Synodus geaeralie quoties congreditur, Art. 3. In fiooara aeaiana sinodui general re decide ce aname etrfi bissricefti eant de trabaiafA statuet circa librae eodeaiaatioo· impressione rei a eq tipAri «au a se traduee dia non. Tot edat* nova translatione tedigontee. Simul elenchum com­ va propune fi o liet* de pereoaaele diu fart, pe mendabit eorum virorum quos idoneos censet ad hoc care le re crede competente de a lus parte Ia opus patrandum. Ex quibus metropolita prima·, aeemenea lucrare. Din uumAral aeetera eo ra aloge mutuo consilio cum gubernio, tot viro· seliget, quot de citre mitropolitul primat In ootafelegero cu gu- requirantur, at opus · synodo statuturi usque ad vem. atAtea perooane, cite ae vor care pentrn proximum perficient congressum. lucrare· de sinod, a ae face tn intervatel dintre sesiunile sinodului general. Art. 4. Hi procuratore· libro· ecclesiasticos in­ Art. 4. Aceast» oomisiunO ae va ocupa eu cercetarea fi coregerea cArfilor bisericefti dupa diroc- quirent ae corrigent ad amussim a syiiodo datam. fiunes dat* de sinod. Art. fi. In edendi· rei interpretandis libri· eeArt. fi. La editarea eau traduceres cArfilor bisericefti, oomisiunee ae ra conforma eu regiklele cleaiaeCtoia procuratores sequentes observabunt re­ gulas: urmAtoare : , a) Eos cum originalibus a synodo mandatis con­ a) Le va alAtura eu originalele lor ce i-Se vor reeomanda de cAtre ainod «au de mitropolitul primat. ferenti b) Va area tn vedere fi alte traducfiuni din b) Rationem habebunt aliarum translationum ex linguis ab ecclesia orthodoxa receptis. limbile biaericii ortodoxe. o) Examinabunt utrum notiones archetypi in c) . Va observa daoA In limbe romAni sont ex­ primate eu exaetitate grsmatical», logic* fi teolo- aermone rameno subtilitate grammatices, logicae ac gic* ideile originalqlui. La cas contrer, va tntre- theologiae redditae «int. 8in aliter, rerba adhibe­ buinfa alte riceri romAne de sceeafi valoare eu ale bunt eiusdem tenoris ac in exemplari principe. originalului. o d) Terminii teologici atabilif i de sinoade pentru d) Termini theologici quos concilia sanxere ad ex primate· dogtnelor trebuie s* fie tradufi eu cea exprimenda dogmata, interpretanda sunt, maxima mai scrupulosa» exaetitate, adoptAnd la dévoie Qum diligentia, et si opus mrt vel termini originales chier terminii originali fi lnveatindu-i In form* ro- adoptentur crumena induti rorma, ne periphrases m*n», âpre a InlAturq perifrasele eele multe. multiplicentur. e) Phrases, in quantum fideNtas indulgebit trans­ e) Fraaelor li-ae vor da turner· limbei romAne, pe eAt va ierta fidelitatea fi exaotitatea tradneerii. lationis, rumenae aocomodet^ur syntexi. f) Ratio habenda eat translationum rumenarum f) 8» se aib* In vedere deooebitele traducfiuni In romAnefte tn deosebite titnpuri fi locurm f! la variis exactarum temporibus ac locis ; quae si diffe­ deosebirile ce a'ar IntAmpina tetra aie et se préféra rant, ea erit praeferenda, qnae magis consonat adeea ce ar fi fi mai potrivit* ou originate! fi mai archetypo pulebriueque in ramenam est versa. bine exprithat» te romAnefte. g) Notiones in idiomate rumeno illa exprimentur g) Iobù, toou-ioo. de eetetiea e* trobui* ek alb* ori m Babb wH, · μ μ tntrebutafeaa* la Htaratara aaai poper eroqtia ortodox mH. ' , Ckrfile, de tea aa atata aaeadtata a aa edit· •nam: a) Ua litarghiar arhiaraaa, aapriaaMar de a •mkantA.arUare a orAnduielilor aa taaafaae aarrirea arhieronecA, atAt la timpal ekvAtqirii litargbiilor eAi fi la hirotomi fi hirotaeii. Da aaaaiaaaa la •Aafiraa biemrieilotf la apllare, la tncoroaaroa domnwlai, ata. b) O revint· la tradaaarea pidafialai, find ek traducere· aotualk aeta depart# de a rkepunde •xactitifu unei biuaa tradnoari. e) Omiliile »f. loan Crieoetom, dia earn avem pink aeam nnmai aifte fragmente tn oartea In­ titulât* «Margariat1* precam fi eel· feaae oArfi pentrn preofie. d) Carte de Te-deamari la deoeobite ocaaiuai, ee μ pot tntAmpina la trobuintele religion»*, atfit private oAt fi publie*. Art. 6. Tiparul ekrfilor bisericeqti de o cam data va fi tot eu litare cbirilioe moderne, aqa dap· cum este tiparul mitropoliei din Bueurefti fi RAmnioVAloea, pe considerante ok majoritatea preofilor fi tn genere tofi dascklii nu ftiu a oiti alt soi de liter*. Art. 7. Toate ekrfile réligioaee fi morale ftiinfifiee relative la religia ortodox* pentru fooalele laice fi clericale, atkt tn limba romknk oAt fi tn limbile. «triine, mai 'nainte de a »e tipkri, »k ·*. oupunk la ceroetarea sinodului eparhial reepeetiv, fi nUmai dup* aprobarea lor s* se tipkreasc* fi sk ee propunk aceete ckrfi prin fcoli. fi aooomadaadi Haga··, qaaai fitter»» edit qaieqaa popnhu ohrietioaus orthodoxae. Libri quo· edoadi argot neoaaritaa: a) Kfaaale peatifioole complect··· fiuam expo­ sitionem eaareinoaiaram ritum pantttealam eemi- taatiu tam im miaea quam im maaibaa impoueadia, otdinibae maioriba· ooafereadia, oeeleaii* eMraadi·, podibae lavandis, priaeipa oorouaado ate. b) Pedalion, eaiae actuali» translatio nallo pacta eat aceurota. e) Homiliae «ancta toaani* Chryeoetomi, ex quibaa nonnisi fragmenta edita «ont in libro oui titnlu» «MargarinC1. Porro eex libri, laudati patria do eacerdotio. . d) Liber gratiarum ad variae oocaaione* occur­ rente» in officio divino tam privatae quam publico·. Art. 6. Typi librorum eocleeiqeticorum interim erunt cyrilliri moderni, prouti habentur in officina metropolitan* Bucareetiensi et episcopali RamnioValcenri, nam maior per» eaoerdotum ac fere omnte lectore· aliud genu» litterarum legere nequeunt. Art. 7. Libri quotquot religionem vel more» eecleeiae orthodoxae attingente* ac in echolie «ive seminariis introducendi, in lingua tam ramena quam extera, antequam typi» edantur, prius)inqui■itioni synodi dioeceeanae rabiici debent, neeaon illa approbante publici fiant iuris ac permittantur in •qholia LEX PRO TYl’ICO U1 [FORMANDO CONDITA Art. 1. Se va numi de oktre «inod o comiriun* C compus* din clerici cunosritori de rAnduielilc bisericefti din Romknia de dincoace fi dincolo de Milcov, care »k «e ocupe eu unificarea tipicului. . avAnd de norm» tn aceast* lucrare atAt' ambele tipice precum fi diferitele obiceiuri locale. Aceastk comiriune va fixa fi numkrul «erbktorilor nelucrktoare. Art. 2. Musica vocalk »k »e adopte»* de o cam datk cel pufin la liturghie, ori unde er fl cu putinfk; iar tn ckt «e atinge de celait «erriciu, «A «e urmeie tot ca pAn'acum. Art. 3. Pentru a «e putea Introduce muaica vo­ cal* In toate biaericile din RomAnie mai cu fnleanire, »e vor forma oamenv apeciali In arta muaicalA, fi apoi «e vor tnfiinfa douk coneervatoare de muaick vocal* biaericeaack, unul In Bucurefti fi Altul tn lafi, tn care propunft musica vocalft bi«ericea>ck.' de unde iefind .tineri cu cunoftinfe •atiefkcktoare. «A «e Impart* prin toate fcoalele pritnare urbane fi rurale. PAn'atunci tn»* se va p*»tra muaica uaitat* pAn'acum, fi tnck »e va deevolta prin .formarea a cAte o fcoal* de pealtichie pe la mitropôlii fi episcopii, Ia care ·* »e tnakrcineie çAte unul din cAntkrefii «*i. Art. 1. A aynodo procuratore· nominabuntur clerici periti caeremoniarum «aerarum vigentium in Romania citra et ultra Milcovum, qui typieon uaiforme reddant, prae oculi» habendo tam utraqu* typica quam et varie» coneuetudine» locale». Hi procuratore» fetta etiam feriata determinabunt. - Art. 2. Cantu» interim introducatur, «altem ad liturgiam, ubicumque id fieri poterit. Quod reli­ quum attinet officium «erretur vetui coMuetudo. Art. 3. Vt cantu» in omnibu» eecleeii» Romania· expeditius invehi valeat, viri arti» murice» praecipue gnari elformentur, poatmodum due* «cholae canto­ rum eccleeiaaticorum fundentur Buoarectini et Ipariie, ubi cantu· liturgicu» edoceatur, ac iuvene» hoc eurriculum absolrente· in acholia urbanis ac ruaticia diipertiantur. Interim «erretur murica Kucu«que uritata, quae tamen excolatur per «chola» pealtorum. instituenda» pene» métropole» et episcopatu», deputato ad docendum uno ex praecentoribus. 6. CAEREMONIALE PRO INVESTITURA AC IN8TALLATIONE PONTIFICUM ECCLESIAE RUMENAE ORTHODOXAE. Aft 1. Inveatiturile fi instalkrile marilor demnitari se vor urma dup* vechiul obicei al fkrii, prevkxut In cronicile Moldovei, tom III. p. 319 fi 320. Art. 2. Dupk ce se face alegerea, domnul trinÿte pc ministrul de culte Ia alesul de mitropolit fi tmpreunk vin la palatal domneao, unde domnul primefte pe alesul de metropolit tn »ala tronului. Art. 1. Investitura ac installatio < pontificum fit iuxta morem antiquum, descriptam in chronico Moldavian, tomo III, p. 319 et 320. Art. 2. Facta electione princeps ministrum cul­ tuum ad electam in métropolitain deputat, atque iste, ministro comitante, ad palatium «ese confert, ubi princeps illum in aula throni excipit. ’ IN STMODI ΒΟΟέΒβηΠϊ·, IMt-lMT . , 140 Art. 1 Prim·* mlafalar aoeaadaato uUttiv e«A Art. A Primi miaistre tmpsaua* su mtaHrwl A Imm aietrep alitate shkmyd* ladait de ealto Itebtwek pa tettrspoht M anatta. Arf. A 'Tune métropolite priaeipem adit ae prtoArt. |. Mitropolitul atuei sssrgs spta do·* fi donural stead la pisiear* aa eapal dssooparit, eepe staas aa aperto sepito metropofitae bueulsm dk mitropofitalai patatipt aAratdada-t atkaa, iar paatorelate porrigit ipsi aaaam deoeealaaa, aa riateetai metrepolita fraatem priacipi*. ■itropobtal atrati pa dsam pa ftaato. Art. A Priaeepe brave· dicit aUoMdoaeat, qaa Art. 6. Doaaal ÿaa aa ais disssuu, la cara altam matropobta* manna ühmtra*. deserto taalta ariaiaaa da aattropoHt Art. 4. Mitropolitel hee de aaaaaaaaa aa dat­ Art. A Matrapolita qaoque mtbom gratia* agit eurs de malgumir· ektre dam, fa eave aa eapriada priaoipi, aimai tot*·* mo* alto maaere atreaae promiteree daspre exacte tapHaira a Ipaltei sale functuram, dogmata dsfsnsurum, praecepte ocelaaia* ■isiuni, austiasrs* fi pirirea dogatolor fi a rkadu- Metre* orthodoxae ramaaae «erraturum. ielilor biserieei noastre ortodoxs roateaa. · Art. 1. Dap* iefirea die sala tronului, mitroArt. 7. Ex aula diseodoa* métropolite io vehiculo polital auindu-sa ta cerate donueaac* pregktitk principia 'coaddet, ae comitantibus miaiatria uni­ pentra aceat ecop, fi tnsofit de tofi miniftrii, Berge versis, Moantibu oampaoia ingreditur cathédrale·, ia sunktal elopotelor la eatodral* mitropolie, uade ibique ab omnibus episcopis sc presbyteris vestibus ae tntkmpink de tofi arhisreii fi preofii tmbrkeafi sacria induti· excipitur, dum a choro Axion cantator. ta vestminte, skatkadn-M axionul. B Art. 8. Métropolite, ut mori», icone· deosculatur Art. 8. Mitropolitol fhea rdadaita adratare pe U icoane, binecuvkntk poporal, ft dupk skvkrfirea et populo benedicit, ac finita caeremonia ooeleoeremoniatalui , biaerieeao, ae iastalsaxk to «trana •iastics thronum accendit. Tunc minister cultuum de mitropolit; miaistral oultelor citefte atunei di­ diploma eiua nominationi· preselegit. ploma aumirii aale. Art. 9. Investitura fi ÎMtalarea episeopilor ae Art. 9. Investitura ac inatallatio episcoporum face totocaiai m fi a autropolifilor, eu deoaebire' similiter obtinet, hoc uno diacrimine quod, cum ionumai ck instalarea episeopilor urm*n giubea de materie aau poetar, ceva mai «trknsk subsuori fi mai largi la poale, firk prohsburi. Antereul fi giubeaua ror fi tmbunghiate la git. A[t. b. Preotul, la «erriciul divin, precum fi la solemnitate, va purta pe cap potcap. D« VBSTIÇI'S GENERATIS. Art. I. Clerue monachalie vestibus induatur co­ loria nigri vel caeaii ; clerus vero saecularis, ultra citato· colores, alio quoque uti potest ex iis quos hucusque sueverat. Art. 9. Clerue saecularis vestem talarem porta­ bit iuxta exemplaria hodierna. Art. <3. Similiter cingulum adhibebit ad instar exempli vigenti·. Art. 4. Mantile erit ex linteo vel panno, aatrictiua sub axilli·, largiu· ad gremium, line scissura. Tam vestis talaris quam mantile collo subligabuntur. ·* , Art. 5. Presbyter sacrum faciens aut feato aasisten· potcapium (pileum cum operculo dilatato) geatabit. Art. A. Preofii, ca ak se dieting* de diaconi, Art. 8. Presbyteri, ut a diaconibus secernantur, rot purta la potcap o panglick, care «a fi ' let* de potcapium vitta duorum centimetrorum, diaconi dou* centimetri, iark diacomi de un centimetre. unius centimetri, circumdent. Art. 7. Forma potcapului va fi cea tntrebuin- D Art. 7. Forma poteppii erit ea quae nunc est |*tk pkn'acum. * in usu. Art. 8. Clerul monabal ra purta coatamul arkArt. 8. Clere· monachal» vestitum habebit de­ tat la art. 3, 3 fi 4, eu aceaeta ca coloarea haine- signatum articulis 9, 3 et 4, color tamen provisus lor ·* fie cea arktat* la art. 1. est in art. 1. Art. 9. Acopkrkmhntul eaputui, pentra cei do Art. 9. Obductio cupitis in monasteriis genera­ prin monkstiri, ra fi tn de eomun un culion de rim erit culion (pileus* rectos) coloris nigri. Mocoloare neagrk; iark, cei de prin politii vor purta nachia vero extra claustrum degentibus permittitur potcap, ca fi clerul laic (mirean) tn·* fkrk panglick. potcapium cleri saecularia sed absque vitta. Capitol II. Caput II. D1STINGEREA tN COCTUM A PROTOIEREILOR, SUBPROTOIRREILOR, ?I A PREOflLOR LAICI CU ΚΑΝ­ Ο URI BISERICEfTI DK CKLALT CUB. DISTINCTIO HABITUS ARCHIPRKSBYTKBORVM, DECA­ NORUM ET 8ACERÔOTUM SAECULARIUM, ' AD DIGNI­ TATES EVECTORUM A VESTITU (XERI COMMUNIA Art. 10. Archipresbyteri loco poteapii, quod Art. 10. Protoiereii, tn local potqnpatai, ps care ’ oeilalfi preop sunt obligufi a-1 purta 1* ssrvieiul reliqui sacerdotes tenentor gestare tempore liturgiae divin fi ait* solemnitkp, vor perte ua mHou da aq solemnitatum, portabunt eulion eoioris violacei. coloare violstk. mi stnodi BDCAuarnoran, ims-im? M? Art. 11. U |ii T« porta o erase fie metal A Art. 11. Cole empaadaat oraeeaa ex oriebaloo gelbee 0« aaaalt la βψ··, fir* pietre impcajur; cam vitro matalUoo is medio, absque gemmis. Ca­ mm va fi attrnat* la (At de an loaf ear* va < tena similitar orit ex oriebaloo. nemoaoa de metal galbeo. Art. IS. Bacalum ferent onatn quisque fim­ Art. IS. Vor parta u boatea ee dot daeari (oanafnri) da fir galbee. briis ex filo Save. Art. IS. Dooaai euHon gustabuat ox aequo oom Art. IA 8abpeotoioroH vor parta eulion oa fi protoieroii, teak de ooloare verde tneHa, uohom archipresbyteris, attamen coloria prasini. Similiter vor porta oa bastea oa dai eiueuri (eanaBtri) tns* baoulum habebunt ornatum duabus fimbriis ox filo tamen albo. de fir alb. Art. 14. Preojii laid oa raaguri biaarieafti co Art. 14. Sacerdotes saeculares ad ' dignitates vor dieting* de o«i fir* ranguri pria bantou, oare evecti a clericis oommunibus oeeoraentar per baca­ va area an canaf de m*tase m va 1 atfiraat do lem, rains fimbria ox serico confecta peadebit filo on *iret asemenea de mltaae; oaaafbl fi firetai vor serico intorto; fimbria neenon filum erunt colo­ fi de ooloare rofie tnchiai. ria rufi. Capitol III. Caput 111. DK8RKPRK OOSTfHVL PRBOflLOB DK REOIMKNTK ηκ HABITU SACERDOTUM LEGIONARIORUM. Art. 15. Sacerdotes legionarii eodem modo Art. 15. Preojii de regiments vor purta contumul B ca fi ceilalfi preofi, distinutndu-se numai prin cu- vestientur ac reliqui clerici. Tantum culion ooe lion care va fi de coloarefcafenie discernet, eo quod erit colori» fusci. I 8. REGULAE PROPOSITAE PRO RATIONE AGENDI SYNODORUM DIOECE8ANARUM IN CAUSIS AD DISCIPLINAM PERTINENTIBUS. Capitol I. Caput I. DE8PRE eOMPKTIRTi. DK 1’DNPETKNTIA Art. 1. Sinodul eparhial (tnlocuind dieesteris) judee* tn mkrginirea sfintelor ' canoane afaceri de disciplina eclesiastio*. Art. 2. El judocA atari afaceri tn prima instant*. Art. 3. ACfiunea se va adresa la episcopul epar­ hial aub jurisdiC(iunea druia plrttul se afl* domi­ ciliât ; eau dae* nn are dcmiciliu cunoscut, la aeel al reqedinfei sale. c Fiind mai multi p*riji din deosebite eparhii, acfiunea se va adresa la episcopul local, care va regula conform canoanelorr Daci actiunea se intentes»* de c&tre vre-un funcfionar eclesiastie, ea se adreseas* la eparhiot. Art. 4. Invoirea tetre aeuaator fi p*rtt precurm* urm*rirea procesului: a) Dae* actiunea privefte imediat numai entre persoan*, fi b) Dae* aefipnea priveçte numai obiectul material. Far* tns* a prejudeca aplicarea Ibgilor civile fi canonice pentru fapt. Art. 1. Synodus dioecesana (supplens pristina dicaateria) indicat intra limites a eanones statutos de causis ad disciplinam ecclesiasticam pertentibue. Art. 2. Has censas in prima indieat instantia. Art. 3. Actio mittitur ad episcopum dioocesanum sub cuius Jurisdictione habitat accusatae: vol st eius domicilium ignoratur, ad episcopum in cuius dioecesi residet. . * Si plure» sunt accusati in variis dioecesibus, tunc actio deferenda est sd episcopum loci, qui rom iuxta canones tractabit. Si actio procedit a quodam officiali ecclesiastioo, illa ad episcopum dioocesanum est dirigenda. Art. 4. Transactio inter actorem ac reum dirimit causam: a) Si actio tantum personam respicit. b) Si actio tantum 'obiectum materiale prosequitur. Haec tamen non eludunt applicationem logum civilium et canonum in casu. Capitol II. Caput II. DKSPRK At-yiUNI ?I crTAJIUXI. DB ACTIONE ET CITATIONIBUS Art. fr? Intentans* o acjinue, sau se ap*r* tnArt- 5. Ille tantum actionem intentat vel osso oontra ei, numai aoela ce se bucur* de liberal oontrw illam dsfendit, qui fruitar libero exercitio exercifiu al drepturilor sale fi are calitAfile cerate D iurium suorum et capax redditur iuris a sanctis de sfintele caneane Intra aceasta (cap. 26, Prav. canonibus (cap. 26, Pravila indireptarea legioi, T*rgovifte 1652. Excludantur per hunc articulum bis. indr. leget). aetores et testes malae vitae). Art. 6. Acfiunea inaintea ainodului «e va face Art. 6. Actio coram synodo introducitur por printro petipune adresatt episoopului eparhiot. petitionem factam episcopo dioecesano. Art. 7. Petifiunea va cuprinde: a) aiua, luna Art. 7. Haec petitio continebit: a) diem, menaeas, fi anni; b) numele, pronumele, profesiunea, domi- annum; b) nomen, cognomen, occupationem, domi­ ciliul sau refedinfa reclamantalui fi a pArftului; fi cilium vel residentiam reclamatis et accusati ; c) bre­ c) espunerea pe scurt a. motivelor pe care eo ba- vem expositionem motivorum quibus innititur actio. seaxa actiunea. Lipsa numelui, a pronumelui, fi nearktarea moDefectus nominis, pronomiaia et motivorum nul­ lam reddit petitionem. tiyelor atrag nulitatea petifiunii. Art. 8, Episcopus dioeceaanu» accepta petitione Art. 8. Episcopul eparhiot primind petipunea . reclamantului fi gtsind-o de ehderea ainodului o eam synodo commendat, si agitur de causa ad eam pertinente. recomand* acestuia. Art 9. Sinodul primind petifiunea constat* prin Art. 9. Synodus petitionem accipiens definit Ineheiere de si, c* instraefiunea este a) sau complet*, utrum causa sit: a) compléta, b) defectiva, o) in­ b) sau eu lacune, c) eau de neôesitate a eo forma. digens reformatione. --14S 144 8YNODI BUCARE8TŒN8B8, 18(5-1867 Art. ft) La canal IntAi episoopal epayhiot ehiamA A Art. 10. In prim» casu episcopus dioeoeaaaaa ’ pe p*A> la ffiftfiqar* pria don* eitafiuni (canon 74 partae ad indicium voeat d^abaa citationibus (ca­ ''apbst. ; canon 98 aiaod. Cartag. fi eap. 9(ζ Prav. non 74 apoat; canon 98 synodi Carthag.; cap. 96, Prav. indr. legiei). ' kirjndr. lagei)· JArt. 11. Citatio continebit horam, diem et annum. Art. 11. Citafiaaea va cuprinde ora, jriua, Inna pi anal: Bimul^enm citatione accuMto ' mittitur etiam ’ ’ ■ Co citafianea m Va .eomaniea pkrttului pi an . exemplar petitionis. J j exemplar de petitione. n . Art. 19) Citatio ad diem mbtum non datur. < Art. 19. Nici o citapane na ae poate face p*r, (ilor In lilp^de Îerbktori. * Art. 13. Citatio vel trdditur personae vel deArt. 13. Citapunile se dau sau personnel aau la , domiciliuL. possoanei. La caaul ditf unnt serveqte /ponitur in eiue domicilio. In hoc ultimo cmu ille, / ' , relafiunea oficia)* a JgmAnktorului constatât* con­ ' qui citationem portavit, in scrigtis eius depositionem form art. .. din eodubde pro^edurA civile. aotificabit, prouti habetur in iure civili‘art. .. Art. 14. Termenul obieinuit al eita(iuai)Or penArt. 14. Terminus citationis pro iia qui domi­ tru cei domiciliât) tn juriedictiiinea epiaooputaLepap- cilium sub jurisdictione episcopi habent, est genera­ hiot va fi de pna luna aile de la data (irimirii rim unius mensis a recepte petitions (cair. 27. synodi Carthag.). citapunii (canon' 97 ainod. din Cartag.). Si necessitas pnret. episcopus dioecesanus pro Io caturile de urgent* episcopul eparhiot va B putea dupa ^circumstAri permite, ca’- citatiunea a* re nata permitterepotest ut citatio etiam ad bre­ vius fiat interv^lum. ae fact tn termen mai acurt. ■ ‘ ' * Capfijfui. 'liRtfRE «IEDINJE ?! BUNUL ORDIN. Caput III. * *■ DE SESSIONIBUS ET bRDINE. Art. 15. Sessiones hsbentur in residentia metroArt. 15. Bedintele ae tin la localul mitropolfei politae yei episcopi. aau al epiacopiei. Art. 16. Disceptationibus synodi praesidet ille Art. IK. DeliberArile sinodului ae prexidA de cAtre unul din membri, numit de cAtre episcopul quem episcopus dioecesanus designavit. eparbiot. Art. 17. Cum tamen episcopus de iure sit prae­ Art 17. Epiacopul eparhiot tnaA ca unul ce eate de dfept prepedintele ainodului, la ori-ce eax ses synodi, ipse praesidere potest quotiescumque ei libebit. va crede neceaar, va putea présida ainodul. Art. 18. Sessiones non sunLpublicae. Art 18. 8edin(ele nu vor fi publice. Art. 19. Sanniones habentur generarim singulis Art. 19. Ele ae t>n regulat tn fie-care xi mu numai dupA trebuin(A cel pu(in de trei ori pe diebus, vel, si sufficiat. Mitem ter in hebdomada: feri» 111, V et Mbbato. siptAmAn*. pi anume: mart), joi pi «Am bat A Art. 20. Horae praescriptae sessionibus sunt a Art. 20. Orele obligatorii pentru pedinfe aunt C 10 ad 2. de la 10 la 9. Art. 21. Ordo in sessionibus a praeside regitur. Art. 21. Bunul ordin tn pedinfe ae Intrepne de prepedinte. Art 22. Quidquid praeses relate ad ordinem Art. 22. Tot ce va ordona prepedintele In priiusserit, statim ac omnino exsequendum est. vinta ordinci va fi executat tndatA pi tntocmai. .Capitol IV. Caput IV.x DE8PRE PREZENTAREA ÇI INSTRWJTUNEA VAUZELOR. DE PRAESENTATIONE ET INSTRUCTIONE CAUSARUM. Art. 23. Caaxele se vor InfApta tnaintea sinodului dupA ordines iatrArii lor. Art. 24. Lipaind partile, cauM rkmfine cea din urmA Ia rAnd tn aces si. lar* dack pkrtile nu se vor arAta de loc, judecata se va suspends (i nu se va redeschide deckt dupa éererea φίη hou a reclamantului. Nu ne va suspende urmAriraa causai, dacA va fi din acele, a cAror actiune, dupA rostirea sfintelor canoane, nu poate rAmAnea nejudecatk, chiar de sr i)i urma Injru accanta cerinfa intentatorului. Lipsind InsA une din pArfi, cauM m va judeoa numai In,presents çelei atArditoare, afar* dac* partes present* nu va vol InaA-fi a o amAna pentm ait* si, mu s rAmAnea ces dis unnA la rAnd. Pot cere amAnarea mu schimbarea rfindului ambele pArfi, dac* InsA sinodul va gksi o* cererea nn e suspect*. Sinodul InsA nu poate permite afar* de termenul legal de eAt o amAnare. Art. 25. Pkrfile vor fi tndatorate a-fi depune Inscrit mijloacele lor de apkrare la biroul directeruhii de cancelarie eparhialk, dAndu-M udaverint* de a lor primire. Art. 96. Executarea gi regularitatea luerkrilor ainodului eate pe aeama fi rüapunderM directonilni cancelariei eparhiale. Art. 23. CauMe praecentantur synodo iuxta or­ dinem receptionis. Art. 24. Partibus absentibus, causa ultima erit Mdem die. Si vero litigantes non comparent, tunc judicium suspenditur, nec reapertur nisi actore id denuo postulante. ** Non tamen suspenditur causa, ei actio iuxta canones nequit manere impunis, etiamsi actor suspenaionem. petat. Si unos tantum ex litigantibus abeat, causa judi­ catur in praesentia alterius, niai hic etiam dilatiogem ad aliam diem petat vel ultimus manere ipsa die velit. Utraque para dilationem vel mutationem ordinis petere potest, excepto cmu quo synodus fraudem suspicetur. / Synodus vero extra casum legalem nonnisi unam dilationem permittere poteat. Art. 95. ' Litigantes obligantur argumenta scripta deponere apud rectorem cancellariae dioecesanae, qui acceptum testabitur. Art. 96. Rea gerendae aanunque ordo respiciunt rectorem praedictum in eiusque periculum recidunt. * 8YNODI .BÜCAMBtnnteES, 18*6-1867 Μ» 14* Art.'. W. Instruction** fiind terminati, sinodnl * Art. »7. Instrectioae eaueae finita, synodus litiva Intreba pe plrtf, dae« mai au alte probe, «i de gnatos ipterrogat, an aba quoque argumenta ba-_ dedfirkad od nau. atuaci p«qefte )· pronuntarea beant; quo negate synodus opinionem dicit »*! opiniuaii sale, eau Indat*, skudupk consultati*. tn~~rtatim vel post deUberationeqs, cuius tempore lititimpol c*rda pkr^le se retrag. gantae discedunt. ., , Daci sinodul va^gksi eu cale (n interesul lumiSynodus opinionem ad crastinum diem -differre nkrii cestiunii, poateeqrtoa penteu a doua si darqa potest si existimat, id prodesse ad causam, magis opiniunii sale. J . \ dilucidandam. v , Canito! >. DE9PRK O^NIVNE. 1 » Art. 28. Sinodul d*iidu-fi opiniunea. o va λι- PB ΟΡΙΝΙΟΝΈ. Art. 28. Synodus opinionem datam ( episcopo 'dioecesano submittit libello. ' 'aArt. 29. Ilie, quem canones competentem red- ■ pnne prin anafor* episcqpului eparhiot. Art: 29.' Acesta tn competinfAsa canonic* o confirm*, daca o va gksi legal* fi canonic*; Ia eas dunt, qni confirmat, ai ipsi legalia ac canonica vide-* contrat o va tnffpoia cu observarea cuvenit»? bitur; «in vero minus eam debita observatione renuit. Art. 30. Nulla opinio exsequi potest quin priua Art. 30. > Nici o opiniune nu va fi exeeutorie, pkn* ce nu va capita confirmarea canonic*. * confirmationem cabonieam non ait assecuta. Art. 31. Sententiis paribus suffragium episcopi Art. 31, In can de paritate 'de voturi, yptul g dioecesani praeponderat. j episeopului eparbiot este preponderinte. Art. 32. Rector cancelloriae curabit, ut opiniones * Art. 32. Directorul cancelariei va ingrtji, ca opiniunile confirmate de episcopul eparhiot s* se confiynatae ab episcopo dioecésano in tabulas transtreac* tntr'un registre social. unde iar*-fi se' yor sumantur ac denuo a «ynudalibu· subscribantur. subscrie de cktre infi-fi ntralbrii. Art. 33. In his tabulisnihil inscribi poterit ad Art. 33. Nimie pe margini, printre linii, prin adkugiri, prin scortari sau cifre nu se poate serie marginem et inter versus ; bec quid adaugeatur veL tn aceast* condi< dematur: numeri etiam prohibentur. Art. 34. In protocollo suae opinionis synodus Art. 34. In preecriptul verbal el sinodului ne va euprinde : a) numgle. pronumele, domiciliul ori reye- notabit: a) nomen, pronomen, domicilium vel resi­ dinfa plijilor. calitatea'tn care precede; bl ob- dentium litigantium, speciem causae; b) obieotum iectul petifiunii fi oonclusiunile plrplor; c) reeu- petitionis et conclusiones partium ; c) summam do­ matul actelor ce pArfile au tnfktifat spre a-fi su- cumentorum quae partes protulere ad sustendandam sfinea fie-care cererea sau propunerile ; d) opiniunea actionem vel defensionem ; d) opinionem synodi ce sinodul dk tn virtutea legilor fi a sfintelor* iuxta leges pt sacros canones. canoane. _/ Art. 35. Postquam opinio synodi confirmationem Art. 35. Numai dup* ce opiniunea sinodului tfi capita confirmare* episeopului eparhiot se d* (, episcopi dioecesani nacta fuerit, eius transsumptum remitti potest partibus acceptum testantibus. tn copie ptrfilor sub luere de adeverint*· Art. 36. Unaquaeque sententia terminum appel­ Art. 36. Fie-care decisiune va arlta fi termenul lationis indicabit. apelului. Art. 37. Terminus eat unius mensis post recep­ Art. 37. Termenul este de una lun* socotit de la data InmAnArii decisiunii episeopului eparhiot. tam sententiam episcopi dioecesani. Art. 38. Bi neutra pars probare potest, seep infra Art. 38. Dec* tnAuntrul termenului nici una din pArqi nu probes·* c* a apelat, decisiunea se aduce hunc terminum appellasse, decisio exsequi poterit statim ternAjo elapso. tntru tmplinire, indatk dup* a lui expirare. Art. 39. Sbgfentia exsequitur per mandatum Art. 39. Aducerea tn tmplinire a decisiunii se rbaliseas* dup* ordinul executoriu al episeopului episcopi ve) metropolitae datum auctoritati com­ sau al mitropolitului cktre autoritatea respective. petenti. Capitol VI. DESPRE PRO HE fjl mArTIRH. Art. 40. Probele idoveiile) se dau Inscris de citre pkrfi fi autorisate despre auténticitate de )ocurile competinte. Art: 41. Ele sunt de dou* categorii: a) basate pe conduit* moral* fi sprijinite cu jurkmAni. fi b) actele autoritAplor administrative eolesiastice. Art. 42. Numai Jn ceatiuni care atrag condem­ nare la degradare din treaptk se cere mkrturiile sprijinite cu jurkmAnt (cap. 22, 23, 24 fi 26 din prav. bis. indr. legei). Art. 43. Martorii pot fi fi mai inulti, minimum Ins* In numkr de doi sen trei. CalitAfile sunt celo prescrive de canonul 79apost. fi cap. 22, 23, 24 fi 26 din prav. bis. indr. legei. Art. 45. Martorii se Intreab* tn deosebi fie-care. L» cas de contraxieere pot fi confruntati. Aii 45. Caput VI. · . DE PROBATIONE ET TESTIMONIO. Art. 40. Probationes dantur scriptae a litigan­ tibus, autbentia rite testata. Art. 41. Duplicis sunt generis: a) Innixae bonis moribus vel iuramento ; b) documenta emanata ab auctoritatibus ecclesiasticis administrativis. Art. 42. Testimonium fultum iuramento requiritur tantum in causis quae aecum ferunt poenam de­ gradationis (cap. 22, 23. 24 et 26, Prav. indir. legiei). Art. 43. Testea plures esse possunt; erunt tamen saltem duo vel tres. Eorum indoles specificantur a canone 73 apoet. et capitibus citatis Prav. Art. 44. Testes singillatim interrogantur. Testimoniis invicem contradicentibus testes com­ poni possunt. Capitol VII. Caput VII. DESPRE CERCETARI LOCALS. DE DBQlTSmON'il LOCALI. Daci ceetiunea redam* desvoltkri lo­ cale, episcopul .eparhiot régulons* efectuarea unor Cosoiu Qaaaaai- tomus XLn. Art. 45. Bi causa disquisitionem localem exigat, episcopus dioeoeeanus hanc exsequi curet per suo- 10 147 SYNODI BUCARNSTŒNSRS,!··»-1867 Memenea- pria eutoritatil· compotiat·, mu chiar A teritote· competente· rai atiaa* anum ax membri· deleiig* pe »un membra .dia aiaod apro aaart tait ajjnodi ad huae Iteam deputet ■atra raaidantiam rato dglagataa non mittitar dupa anum· oerere fi pe apeeale adalaiafi pereoaae. niai parte id pateute aa axpenM aolteate. Art. 44. Ceroataraa local* aa va face th{* ea Art 48. Disquiati· loealia fiat coram partitae partile fi martbrii dapi ce ae vor Incuaoftiint· at taatibaa antea rite citati·. formal. -J Art 47. Reaultatal ceroetarii te aumeaab tntr'ua prooce'verbal dbbaaria da oeroetitori «i apoi at*t de pArfi cdt «i de mariori, e* au foat preeen)i. Art 47. RveaUaa diaquiaitionia breviter atotetar i piotooollo aubacripto ab inquiaitoribua. nqcnon litigantibua et teatibua qui adfuere. Capitol VIII. Caput VIII D8SPBK MCUSATTOML DK MCU8ATI05K. Art. 48. Ori care membra electiv al aiaoduhu Art. 48. Quodvi·^ membram eleetivum aynodi, poate fi recurat precum fi rectoral aeminarului: aimiliter et rector aeminarii, rêcuaari potent: a) ai a) ctnd el aau conaoarta aa eate intererat tn^ro- ipae vel eiua uxor in caura particepa eut; b) ai cea; b) cànd va β rudà de aproape; e) dac*£xiat* & propiaquua eut ; e) ai a 6 menaibua ante recuratioinamicifie tntre judecAtori fi une din parti provocata* " nem inter illum ac unum ex litigantibua inimicitiae cu^fi luni tnaintea recuaafiunii pria agreaiuni, injurii exatent obortae per ictum, iaiuriM' vel minaa ore aau amenin|4ri verbale mu tnacria. vel calamo, prolatae. Art. 49. Èie-care din membrii de mai aua, care . Art. 49. Unuaquiaque ex dictia aynodalibua tene­ va «ti. cA exiat* in pcnoana μ o oaua* de recuea- tur aynodo motiva recuMtionia aeae apertantia de­ (iune, o va declara toau-,ί ainodului, care va decide, clararo, ai illa aibi innoteacant ac poatmodum aydec* trcbuie a* ia parte la judeçati. nodua atatuet an iudex eme poaait in caura. Va lua parte la procea membrul, dacA pArfile ludieabit vero ille in cauaa, quem nihilotninua procerante vor déclara aoeMta. litigante· admittunt. Sinodul va face mentiune deapre aceaata In InCuiua mdntio facienda erit in protooollo aynodi. oheierea prescriptulni a*.u verbal. Art. 50. Cel ce va voi ad recuae. va face proArt. 50. Recuaatio fiet libello aubecripto a pro­ punerea M mai'nainte de Inceperea deabaterilor. ponente et porrecto epiacopo dioeeeaano. y. Art. SI. Recurare· va fi propuat printrun act acria fi aubacria de propun*tor, dat epiacopului eparhiot. Propunerea de reouaafiune va fi baaat* pe probe. Innitatur oportet documentia. Art. 52. Epiacopua dioeceaanua actum reouMArt S3. Epiaoopul eparhiot va comuniea actul c tionia aynodo mittit. de recUMtiune ainodului. RecuMtul va riapunde tnacria la rteuaafiune. Recuratu· in acriptia reapondebit ad recuraaationem. Nu ae va face nici un alt actrde procedor*. ' Alia actio in hoc reapectu non fit. Art. 53. Binodul va delibera aaupra-i ftr» ea Art, 53. Synodua circa reourationem deliberat membrul recurat a* poaU lua parte la acerata quin tamen recuratu· in eonailio adhibeatur. deliberare. Abaenta recuraftlor nu va tmpiedeca ainodul tu Abaentia recuratorum non impedit quominua tractarea cauaei. aynodua caneam pertractet. Art. 54. Membral recurat ae retrage din earner* Art. 54. RecuMtua diacedit e foro tempore In timpul tratirii aaupra proceaului, fi nici participk actionia nec opinionem emittit. la darea opiniunii. Art. 55. In oax oind doi fi trei din membri Art. 55. Si duo vol tree aint recurati, tunc epivor fi recurati, epiaoopul eparhiot va putee numi aoopna dioeceaanua ad exuram iudicandam alica aaoerdotea auae dioeceaeo^ delegare poteet. ad hoc alti membri din preofii eparhiei «ale. Capitol IX. Caput IX. DB8FBK APKL. DK APPELLATION*. Art. 54. Apelul ae face la mitropolitul local fi apoi )· ainodul general. Art 57. N^tatai tn caaurtle care atrag degra­ darea din treapta ee face apel. Art. 58. Nemultumitul on dociaiunoa opiaoopului eparhiot tn aaemenea canae va putea porni apel la mitropolitul locului (o*non 84 apoet; canon 9 ainod. Π ; canon 8 ainod. Ill; canon 9 fi 19 ainod. IV; canon 6 ainod. 1; canon 9, 14, 18 ainod. Antioh. ; canon 6 ainod. Sard.; canon 14, 87, 38, 34,118,134 ainod. Cartag.; canon 74 apoat. fi acholia I la prolog, ainod. I ecumenic). , Art. 59. Partea care a aubacria mu a declarat tnacria mulfumire deapre o deeiaiune, nu mai are dreptul de apel. Art. 60. Aoela, car· va lira a* treao* tenneaul (art. 37) f*r* a apela, va pi«rd· dreptul de apel· Art 54. Appellatio fit ad métropolitain et deinde cd aynodnm generalem. Art 57Ù Non appellatur niai in oauaia quae affe­ rant degradationem. Art. 58. Qui deciaione epiaeopi dioeceoani non Mt oontentna, appellare potent ad metropolitan· provinciae (vide oanonra conciliorum hoc iua oonferentea in textu rameno). Art 59. Qui vero aententiam aubeoripeit, aut in fcriptia aaae contentum declaravit, non habet ampliua facultatem appellandi Art 80. Biaailiter amittit iua appellandi qui ter­ minum (art 37) neglexit Capitol X. formmx 91 menu ’Oapnt X. 1 d« fomu apkujlcl Art. 61. Apelul se vs forma pria petifiuuo adresatl mitropolitului lecului, pe Hugh car· oeroso ne va alitera |i copia do pe decisiunea apelaiA ' Patifiaaoa rs euprinde tn scart mÿloaeele apelalui.' Mitropolitul vq priai fi va face a so tnregistru aeeesth petifiune dündu-M apelantnlui chitanfb. Aceastd chitanf* ra'constata aiua primirii apehrlui. k Art. 62. Mitropolitul observlnd dart caaal apelat eate die eele prevlsuté de canoana, oonvort.pe episcopii eparhiofi, ce cariideliber* fi decide ta causa npelantului. Art. 63. Tot aceast* forta* de apel sepiiefts fi cu clericii din eparbiite mitropdlitane. ~ Art. 64. Dup4 ce so oomunirt tn copie deci•innea conform art. 35, ei tfi formulées* apelul tot citre açelafi mitropolit, conform art. 61, oerAnd convocares episcopilor epa^hiofi. · Xt tmm ΐρρύχΑτιοΝίΑ. Art. 61. Appellatio fit petition· ad motropolitam provincia·, ' apposito trabaaumpto sententiae* quae improbatur: Potitio breviter oxponpt argumeuta appella­ tion». Métropolite hanc appellationem aooipit et iatabiilqt, aooeptamqae attestatur. ’ In accepto njitabitar die· qua deposita eat ap­ pellatio. Art. 62. aMetropolita pria· investigabit utrum canon·· attribuant causae ins appellandi; deinde episcopos 1 convocat atqne enm ipsis diseeptqt St statuit in re' appellate. Art. 63. Eadem forma serjstienin appe^atienibu· clericorum ex paroeciis metropoleos. Art. 64. Misco tranmumpto sententiae, iuxta 8 art. 35, ip*i appellant eundpm metropolitans tenore art. 61, pro convocatione episcoporum dioeoesanorum supplicante·. Art. 65. Terminus convocationis episcoporum dioecesanorum per métropolitain, propter has sansas erit bis in anno, secundum canones Art. 65. Termenele pentru convortrea episcopilor eparhiofi de citre mitropolit, pentru asemenea casuri, vor fi conform sfintelor canoane de doui on pe an. , Art. 66. Deinde metropololita aequiter prasArt. 66. Mitropolitul re conforma apoi cu prescripta in art. 62. ■cripfiunile art. 62. Art. 67. tn appellatione nil exigi potaat quod Art. 67. In apel.nu ae va face nici 0 noua cercetare privitoare la alt* ceatiune, oaro nu ·'· non foerit ism petitum in prima instantia, excepta flcut tn prima instante, afar* numai de cereri de indemnitate. cotnpeneafiuni. ' Art. 68. Probatione· factae in prima instantia Art. 66. Toate procédurale probatorii faoute tn prima instanta se vor répéta tn apel, dart sinodul repetuntur in appellatione, si synodus iudicaverit, illa· mendosas ac imperfectas foiaae. le afla defectuoase sau incomplete. /Synodus alia· quoque instructione· praecipere . Sinodul ordona fi alte instructioni aau admits producer· de probe noua, care vor putea lumina et nova admittere potest argumenta, quo indice· 0 melius illuminentur. pe juderttori. Art. 69. Caeterum synodis dioeceaanis prae­ Art. 69. Toate celelalte regule prescrive pentru scriptae regulae hio quoque sunt observandae. •inoadele eparhiale se vor splica fi la aceasta. Art. 70. Sinodul mitropolitan recunoafte, re­ Art. 70. Synodus metropolitan· confirmat, vel forma tn totul sau tn parte deciaiunile ce s'àu in toto seu in parte infirmat sententiam impugna­ tam appellatione. atacat in apel. Art. 71. Appellatio facta in forma notata et Art. 71. Apelul dat tn fbrmele fi termenele prescris· mai aua suspendi executarea decisiunilor infra terminos dictos impedit quominus.deeislo lata in prima instantia effectum sortiatur. de la prima instanta. Art. 72. Quod attinet notificationem novae sen­ Art. 72. Cu oomunicarea. decisinnii fi a primirii ei de pArfi, precum fi ou apel tn ultima instanta tentiae, eius acceptionem vel recusationem a litigan­ la sinodul general (cap. Ill, art. 19, lit. b, din de­ tibus, denique appellatio ad ultimam instantiam, eretui organic) se urmeasi ca fi la cel de prima quae est synodus generalis (cap. Ill, art. 19, lit b, decreti organici), eodem modo proceditur ac in instanti. appellatione · prima instantia. DECRETUM SYNODO FINEM IMPONENS. Venerabili pirinfi fi onor. domni membri ai D •inodului. Sesiunea sinodului general ai bisericii romine pentru anui 1865, prelungit* extraordinar pini la 5 ianuarie curent, tneheiindu ■ se astiti. En declar aceasti sesiuae tuebis*. Dat in Buourefti, la 4 ianuarie 1866. (Ssara.^ Alexandru Ioan. Ministrul justifiai, eultelor fi instrucfiunii publice D. Csrisgdi. N· 2. Venerabiles patres ac egregii viri membra synodi. Cum sessio synodi generalis eceleeiae rumenaqi pro'anno 1865, prolongata praeter ordinem iuque ad diem 5 ianuarii e. hodie expiret. Ego hanc sessionem clausam declaro. Datum Bucarestini, die 4 ianuarii' 1866. (Sign..·) Alexander Ioann··. Minister institiae, cultuum et instructionis publicae D. Cariagdi. N· 2. 10. LEGIS FORMA PRO CLERO SAECULARI PAROECIAS ADMINISTRANTE. ♦ Art. 1. Omnis paroecia centum famitias com­ Art. 1. Orioe paruhie car· vu nnmira una until familii, va avea un preot; iaril aonlea cari vor no­ plectens parochum habeat: si numerus familiarum ter centum attingit, tuae ibidem sint duo saenrddtoe. mbre pAni la 300 familii vor avea 2 praefi. - ) 10· A 151 8YMODI BDOABamnOB, 1m*-1887 IM Art. 9. ParobiUe cari, 'degi au ror uemhraA AA. 9. Paroeciae 100 quidam fanuHea haud 100 ftmilji, dar se vor obliga e* ver tatroqtaea an oompteotefltea, verumtamea mh obligante· ut parepreot, ea qi eete do 180 fantlHi, ror putea ·*-! aiM. chum sartentaat, sacerdotem obtinere poseoat .V Art 8. Dae* la rre-o parohie urban* tau ruArt. 3, Si rtw te aliqua parteeia urimna vol ' rate λΛτ t ta timpul de faf* maimuit de’dei preofi ruraB pteros’ sint sacerdotes pro treessttis frunilSs, ■ h WO famiHi, qi daci^reofii dé prise· nu ar roi · et d «aoerdote· saperiM ad aliam paroeciam mu- a M strkmutq la ait* perobio, ror putea r*m*aee fari nollent; tune eidem eedeetee etiath in poeterum queunt, rerum ............................................... beneflcfo ordinario a lego servrtori te sots biserie*, ftr* tea* a* ·· peut» servire * oouoesso frni haud poterunt. ■ * bnour* de beaefloial ordtear preterit de lege. . Preofii, Ce au a se sirtmuta, rtmia te apreSacerdote·, qui mntari debent, ad arbitrium fierea episcopate! eperbtot, arlnd te vedoro, capa- manent episcopi dioeoesani, ' ratione habita eorum ingenii et morum» - citât·* qi moralitatea. Art.'4.· Sacerdote· paroeciarum urbanarum sa­ Art. 4. Prpo|ii parohiilor urbane ro.r fl salariafi eu onorarin dote don* pfln* te trei-sute lei pe larium habeMat a ducentis ad> trecento· franco· lun*. / per mensem. Art. S.'.^Preofii parohiilor rurale ror fl sateriati Art. A Sacerdotes Baeerdotee-inserviente· inserviente paroeciis . rurali* eu onorariu delà opt-seci phn* te aaa-sutq loi pe bu» salarium babebunt inter «ctoginta ac centum lun*,folosiodu-se tot do odat* fi de phmflatul dut franco· per mensem, simul cum usufructs agri'a de legi. B tege concerni. Art. A Hm lag· non prohibetur sacerdotibus Art. 6. Prin tegea de fhf* nu sunt oprifi pteofii ’ de a primi ofrande de bun* voie dote enoriaqii for quominug ddns a fldeHbus rolnntarie data accipiant pro exsoto ritu eoclesiasrioo. pentru servioiile bisericeqri. Art. 7. Sacerdotes seminaristae erunt et in Art. 7. Preotii seminarist! vor urtna a fl de drept tev*t*tori pe la qooalelc oomunate, conform posterum de iure magistri scholarum municipalium, tenore art. 945, litti b, ex lege instructioni· publicae. art. 945, lit. b, din logea instruc{iunii public·. Art. 8. Diaoonii tn genere delà orioe parohie . Art. 8. Diaconi generarim cuiuslibet paroeciae vor fl aalaridti onorariu delà 900 p*nk la 800 •alarias» habebunt inter dncentoa et trecento· franco·. \ lei pe lun*. Art. 9. Quaeri· ecclea^a urbana duoa cantore· Art. 9. Fieodre biaeric* urban* va area doi c*nt*reti fi un paraoliaer, cari vor fl salariafi cel et unum tenebit aaeriatanum. quorum «alarium erit: din dreapta en 950 lei pe lun* qi eel din atflnga cantori· a dextri· 960 franci, cantori· a ainiatria eu 150 lei pe lun*, iar* paraeliaerul on 80 foi pe lun*. 150 franci, laeHatani 80 franci singulis mensibus. Art. 10. Ecclesiae ruri bino· habebunt cantore·, Art. 10. Biaertoite din oomunete rurate rot area e*te doi o*nt*reti, cari vor > obligati a tndeplini qui et tenentur alternarim munus aacriatani ad­ alternariv qi sarcina de paraeliser, qi cari vor fl re­ implere, et ainguli· sinnis 500 franco· accipient. munerati o*te on 500 lei' flecare pe an. Art. 11. Bisericile tntrefinute de stat se ex- c Art. 11. Ecclesiae a gubernio sustentatae non oepteas* dote aoeast* lege» r*m*n*nd qi pe viitor cadunt sub bane legem, et etiam in posterum iura a-qi reserve drepturile qi privilegiite tor. ot immunitate· eorum servabunt. s Votat tn qedfaja dote 91 iulie -18e7. Decretum in. sessione 91 iulii 1867. LEDIS FORMA FRO UNIFORMANDA HIERARCHIA ECCLESIASTICA. Art. 1. Gradel· ierarhiei biaericeqti pentru olsrul monacal sunt urm* toarele: singhel, protoetegholsqi arhimandrit; iar* pentru elerul laic sunt protonotar, ■acbelar qi ieonom. Art. 9. Semnele exterioare distinctive ate gradelor biserioeqti sunt : pentru singhel qi protoeotar, ipogonatiul; proto«ingh«la}ni qi saehelaruhsi E-se adangt eruoea la piept. Arhimandritului qi ioonomului, pe Ung* eemaete eetorialte grad·,' li-se adaug* qi bastorul. D Votat tn qedint· date'91 iulie 1887. Art. I. Grades hierarohici eoole«ia»tici pro clero monachal! sunt'*equ«ntee : oonoellarius (σύγχ*λλος), •N^ieonoellarius(icpsmeÙYMlAot) et archimandrite·; pro clero autem saeculari : protoaotarius, saoellariu· •t oeconomus. · Art. 9: Signa externa gradu· eocleuartieo· dinttaguearia sunt: pro ooaoallario et protonotario, hypogouarium; pro archieonoolterio et saoellario. inrapMr crux pectoralia -, prb archimandrite et oeco­ nomo, praeterea et baculus. Decretum in sessione dM?l iulii 1887. 1«. LEGIS FORMA PRO IN8TITUEKDA FACULTATE THEOLOGICA Oapitnlal I. . Capet I. DB8PBB nwrrrUIB·* FACOLTipi TMH4XHC·. .DB liWmTKIDA PAOTLTATB TBB0L0QICA. Art. 1. 80 va tafliuta te Rnmlnis, eel mult te anul viitor, deooamdet* 0 facultate de teotogi·. Arirt. In Romaate tesritaatur, saltern anno proximo venturo, prius une tantum facultas theo­ logiae. Art. 9. Scteattee edocendae ia hac facultate proponuntur in indice pensorum infsriss dascripto, ac scinduntur in exegetieas, historica·, sjsthemari•M^st praettean. Art. 8. FoMhaa theologica iisdem iuribns ac immunitatibus fruetur qua «t reliquae universitati· facultates f Art. 9. Sdinfefo, oo ae vor propane tn aoeeat* facultate, vor > cote prevbsute to programs! eiei •tetaret, qi cari »· impart tn exegerioe, letoriee, •istemarioe qi practice. Art. 3. Facultatee de teotogfo so va bueuta de aoetoaqi Mrepturi qi imsnitaqi ea qi ootetelto faeult*fi univernitar·. flYNODI BüOAMMTKWBk IMf-MW IM f Art. 4 Facultate· de, toplegie Art. tnliaÿU* ta HmL A' 4. Mge Faenlt·· theologica, priât hae ia- tele legii prenante eato primitoare ta viitor d· verioe deevoltaro )i ameliorare, mai ale* edad aeaatoa atitaeaSa dériraitar, (Meoptibilte aat^ia paataraa ...^ ouinalibet inerementi ac ean«ndatioaii,praaoartim vor fl cerate de «inod. •ynodo id pateat·. ' ' ; Capitoiul IL OBGANIZAREA rACCLTlpi teologici. * CapatH 1. '· ; . TEMPERATIO FACULTATIS THEOLOGICAE. λ ' ' Art 5. Pro uneqnaque apeei· Mientiarum iaitio- * Art. S. - Pentrn flecare ipecie de ftilnfl T* * deooamdata cite un profeeor; mai tlrata Into ·· natte erit profeeaer; poetari·· autem tôt profweorW ▼or numi' atlji profeeori clti va deroVtreoaiwfa. «reabuntar.qnot apeaeeit·· pôatalat Art. 6.’ Profeaorii tor fl nutdifi ta putéreahatti Art β. Profeaaor·· nominabuntur virtute.val concur·, aair problnd pria titluri, ci au abeolvit •xaminia çnnpetitorum, vel docurninti probantia oaraari tooiogiou, fi c* au foet cet pu(in trei Agi quod candidatae atudititheologicia incubait atqa· . •altam ipatio triam ancoram "haec aindiaAddàuit. de ail· profeeor de aoecto atadii. Art. 7- Veramtame· profeeeor·· baüu ÇaoaltaArt. 7. Na vor fl admifi ea profeaorila aceaatt facultate dècAt numai oei naaoufi romdai fi de ro- tia oportet eaaa rameaoe, nativitate et orthodoxo· ligiane ortodoxl, preferAfdu-ee percoaaelo clerical·. rcligtoae; clerici praeferantur. Art'S. Examen oompetitoruta detur ceram arArt β. Conounurile pentrn numirea profeaorilor •a tôt fin·· 'in fafa unei ooaaimpni ale·· dintre B bitri· ·χ ayqodo electi· generali atqpe coram alii· membrii «inodului geneapi fi dintre blrbafii oei ▼iri· materi·· periti·. ♦ ' \ ' - / ■ · . ' mai competenti. Art. ». Profeaorii faculUfii teologioe ae vor Art 9. Profemoree facultati· theologicae iiadem bucnra de aceleafi drepturi fi imuniUfi- «· 1’ °*' iuribu» et immunitatibu gaudebant ac profeaeoree delà celelalte facultlfi univeraitaro.. reliquorum nnireraitati· facultatum. Capitoiul III. Caput IU. DISPRE INTERNAT $1 MODUL ADMITERII STUDiyjTLOR tN FACULTATE. ' DE CONVICTU AC RATIONI ADMITTENDI STUDIOSUS^ IN FACULTATEM. Art. 10. titudiom facultati» jheologpae in eoa* Art. 10. Studenfii facultAfii de teologie vor fl interni fi tntrefinuti—de état; vor fl liberi tari fi ■ rictu degebant a gubernio «latentato; rod edam etndenfii externi a urmb- euraurile ftwultlfii teo- •tudioei alibi habitante· curriculo facultati· amiatoro ponunt. logiee. Art. 11. Facultate· de teologie, ImpreunA eu Art. 11. Facultam theologiae et convictu· collo­ Urternatul ilu, «e va afoaa tn loealul veri-nneia cabuntur in aliquo monaaterio abrogato. din monlatiri. Art. 13. Non admittentur inter (tudioeoe the·-* Art. 13. Nu vor fi admifi oa'(ridenti tn facul­ tate· teologicl declt numai cei cari ror juatifiea logiae niai iure··· qni documento rei periculo pub­ prin titluri aan prin concura, cA au abeojrit curoul lico probaro pocauat, aeee curriculum aemiaarii •eminariilor de gradul 3. S-di gradu· abaolrime. Art. 13. Durat· curaurilor facuIUtii teologioe, Art. 13. Tempo· curriculorum facultati· theo­ ▼acanfele, examenele, elegero· decanului, atribu- logicae, Tacationee, examina, electio deeaai, eiuadam tiunile lui, atributtunile profeaorilor, modal oonfaririi attributa profeaaornmqu·, modu conferendi gra­ gradelor de licenfiat «au doctorat, yor 8 ea fi pe dum licentiati ▼·) doctori». haec omnia erunt aiu·la ceielalte facultifi unireraitaro. dem rationi· ac in roliqui· nnireraitati· ffwultatibna. A Capitoiul IV. Caput IV. 0BHUTELK DI STUDtt MATERIAE STUDIORUM. Am L Axxua L a) latorie biMriceaM* on geografla fi «tatiaa) Hiatoria cccleaiaatioa, cum aua geographia tioa ei. et atatiatica. b) Introduoeroa tn eArfile^rechiului teatamant b) Introductio in libro· veteri· teetameati eorumcu explicare· lor. que explanatio. o) Archéologie biblio* fi oea eclaaiaaticA. o) Arihaeologia biblica et ·οο}ο·ί··ϋο·. d) Enoiclopodi· teoiogieA d d) Encyclopedia theologica. e) Limbile: ebraicA, eleafl fi latinA e) Linguae Hebraica, greeea «t latinm f) Exercifii tn oompuneroa fi roetiroa prodicilor. f) Exercitatio in' componenda et dicenda prae­ dicatione. Axtm Π. Anua Π. ·) Introducere· tn ohrfil· noului teatameat ou a) introductio in libro· novi teatamenti eorumexplicare· lor. qoo explanatio. b) Coatinuarea din iatoria biaerieeacofl eu g··-' b) Continuatur hiatoria eooleaiaatioa, eum »ua grade fi atatictioe ei. geographia et ctatutioa. e) Dogmatica on iatoria dogmatolor. β) Dogmatie· et hiatoria dogmatum. d) Omiletiem d) Homiletic·. ·) Limbil·: ebraioi, elenh fi latinL ·) Linguae Hebraica, graoca et latina. Ô Exercitii t» oompuneroa fi roetiroa pradicilor. f) Exercitatio in componenda et dicenda prae­ dicatione. Amn. HL Anaoa ΟΙ. ·) Teologie comparativi. a) Theologia comparativa. b) Teologie morali. b) Theologia morali·. c) Apologetica. o) Apologetica. d) Paetorala. d) Theologia poatoralie. • ■·. ■ 8TNODI BVpARMnnnm, IMt-fMT IM " ' 111 - · 1 ' 1*6 ---------- ----------------------------------------------- :------ -- -------------- Λ-— >) Patrologia. ·. , I) Dreptal eaaoàic. A ” .v ‘*····-- ----------- ·) PatrologfiL ; f) lus ésaonicwm· Istarte^bteerieii romAàe. ' . ■ ‘ g) ffletoria neoiostae ramenbe. ' -> Limbi» ebrait . h) Lingua hebn^ea. £xereitiita oompuneres fi rosbrea prodieilor. , * i) Bxeraitaiiojh componenda «t dibenda prae' . · , '. dicatione. . 4 ■ f ' Votat la seeiunea delà 95 iulie 1867. ' t». Decretum «eaaioae diei 46 iulii 1867. *■ ' ■ ' ' ’ - ■ ■ * r ; · g) h) i) ’ » 1 . * · '■ . PBSPRB .·»■. is. . » ; ·. ■' J LBGI^FORM^PRO AEDUaCANDIB KCCLB8U8 OMHODOJIB .Capitata} I.’ ' (art 17, Ht. a, ex ISge-synodali). ■*.·!. « i r. '8AUZIDIRIJ2J6 BJpMUCI. '· Caput l.'^V DB FUNDANDIS VBL AKDIPICANDI8 B0CLESIIA Art 1. Non lioet eodeaiam fundare niai adsint Art.ta ,Nu m va pAtea fonda vr^-o biserie* deeAt Uteun numhr de 50 jiAn* te 300 familii, ta. ràri 50 ad 300- familibe^ in nrbibue vero 3%t ad odtaônm rurale; iar* ta ooatunaU urbansdela ua 1000 familiae. numAr de 300 pAn* la 1000 familii. A ■ ‘ " Art 9. Cel ce va voi a fanda o biserie* tre-1 * Art. 9. Qui eceleeiam fandare intendit prius epi­ buie mai IntAi ·* asigurese pe arbierenl eparbiot scopum dibeeeeanum certiorem redder)» debet se despre mijloacele sAvArfirii fi tntre{inerii ei, precum habere modia neceskaria pro eiu» aedificatione ac fi a servitarilor trebuitori ai, soootindu-se Intrefi- ooBaerva|feae, neonon pro sustentandis eius mi' neres unei buerici din comuneje rurale delà 900 niatrifAConeervetio eoeleeiae computatur rari a pAn4 la 300 loi pe aa; iar* ta comunole urbane 900 ad 300 francos, in. urbibus vero a 1000 ad delà 1000' pAn* la 1500 loi pe an. tntrefinera 1500 francos singulia anni». Sustentatio servorum servitarilor biberieii va fl conform* ou legea_ rela­ ecclesiae iam provisa est in lege parobetarpm. tif* la parohii. Art. 3. Eeeleaiam aedificaturas sequentes servet Art. 3. La elAdirea unei biserici se vor pAsi · regulas. urm&toarele regule : a) A se Mena biserioa oAt se va'putea mai tn a) Ut eoeleeia, 'in quantum fieri poterit, in me­ dio stet loco. central oomunei. b) Ut lociù pulchre situs et salubria ait. b) Se va alege un loc eu posi|ie frumoas* fi sAnhtos. c) 8e va lissain loc cAt se va putea mai spa­ o) Ut pro ambitu ecclesiae quam maximum retio» 'pentru curtea oisericii, in «are s* se pont* face linquatut spatinm, quo arboree plantentur àc domus plantatione de pomi fi clidire de Cfot pentru ter­ pro ministris ecclesiae, necnon schola aedificari C valeant. ritorii bisnrioefti $i pentru fCoalA·. . ) Art 4. Spire a se p*si ouniformitaté. tn cl*Art. 4. Ut uniformitas quaedam in exstruendi» direa bisericilor, ministrul cultelor va" tngryi a de- servetur ecclesiis, minister cultuum curabit ut in pune la fiecareeparhie cel pufin cAte trei planurt qualibet dioecesi saltem tres delineationes, diversae de deosebite mkrimi fi modeluri, dup* stilul bi- forma ac mole, generis bysantini, exstent, quae aantin, cari vor servi de norma pentru edifiearea deinde ad instar exempli inserviant pro aedifican­ bisericilor, confort^ osebitelor tntinderi ale comune- dis ecclesiis, ratione habita extensionis locorum, prouti dictum est in art. 1 huius legis. lor indicate la art. 1 din legea present*. Art. 5. Non licet synagogam exstruere prope Art. 5. Nu este permis a te taae sinogogi tn apropiere de orioe biserie*, deeAt ta o depkrtare ecclesiam, nisi 300 distet passibus, sicuti eti*m ad­ de 1*6 stAiÿeni domnefti, lege care fi pAn* tn huc - lex viguit in Romania. Computatur autem present s'a pkiit tn RomAnia; bine tnjelegAndu-se distantia a saepibus ecclesiae ad saepes synagogAe. c* aceastt distant* va fi de lAng* ograda bisericii pAn* 1» ograda sinagogii. Art. 6. Ecclesiae sitae iuxta forum vel medio Art. 6. Biaerieile cari sunt deja situate lAng* ■ piefe *sau fi tn mijlocul piefelor, fi cari ar fi fltrk' in foro, nec saepibus circumdatae, aine mora undeIngrAdituri, trebuia f*r* tntArsiere a fi tnoonjurats quaque saepes habeant in circuitu, saltem decem de tngrAdituri eonvenabile, tn deptrtare esi pufin passus distentas ab ecclesia,) propter reverentiam de cinci stAnjeni biserio* afar* tn toste pfirfile, p debitam aedibus qperis. 8i autem, in posterum ec­ pentru respectui datorit unor asemeae* looa»uri clesia conderetur in huiusmoidi situ, tunc saepes divine; iar* aoelea, cari ar fi- a ac ridica tot tn distabunt 30 passibus. asemenea locuri, distenta va fi pAn* te 15 stAnjeni. Art. 7. Non lioet prope ecclesias oollocare cau­ Art. 7. Nu sets permis a se Sfeaa lAng* biaerie*: oAreimi, butn*rü (dogtrii), fartrii, mori sau ponas, officinas doliaria» vel ferraria», ,mo1aa vel alte stabilimenta pneinuitoare de sgemota, neeurt- instituta quae strepitam, immunditiam et scanda­ . tnnii ft scaadafari, deeAt tn distant* da-fiO stAnjeni lum oauaeat, niai saltem 100 passibus ab aulq ec­ clesiae distent delà curtea bisericii afar*. Art. 8. ludaais non lient penos ecclesiam ha­ Art. 8. Locuint» ovreitor pe lAng* bissrioi este oprit*. bitaro. Caput II. Cspitolul Π. DB8PB1 RBSTAUBABI 8AU PUBFAUBRI DB BBBKKX DB RBSTAURANDI3 VBL IMMUTANDIS BCCLB8US. Art. 9. Orioine va voi ο* rectaurese o blsericA, trebuie a se conforma oondi|tani}or prescrire Ia art. 1 din legea present*. u Art. 10. Dao* tn vre-o bissrie* veche s'ar g*si lucrari do art*, procum: portrete vsehi aie domni- Art 9. Quicumque ocoleeiaqi restaurare intendit regulas servet praescriptas i* art. 1 huius legi». Art. 10. 8i in quadam vetustiori ecclesia opera artis inveniuntur, puta imagines veteres principem ......................................................... R" IM IM lorsaa ale etitorilor, picture fi afeu|pturt diatiae·, Aval' hndatoram, ■ pietur·· val aesdptwafe egregiae, procum fi inscripfiuai, aèeaUa nu vor β aflue·,, noeeoa iuMgiptioue·, Me manu ippoaare nbs boet abaque veaia episqapi i fMH<(nroina spiaoopuluisparhioi reapestiv. Aot i ___ ______ ,___ ,___ . _ntiei _____de Mserioi _____ - r ______ .. 11. Exiguas w _______ Aeri possunt do , Art._11. Roparafiuni pot a ae ■ foee pria pernitere· nutat a protoisreelui dup* venia Untmp arobipreabyterT et de oonseusu syndioorum ao magiatratua. tnfelegerea eu opitropii fi primarii oomunali, . Votat Ίη fedinta dola 35 iuHo 1857. ■ • ·. •‘ί ■X ? Decretum ia Mfüune diei, 95 iaKi 1867. ■.■■·· »«· . · ' DESIDERATA 8YN0DK GENERALIS ECCLESIAE RÜgENAE. , ■ q, 1. Pria constitutione ·» hotkreqte a se revedea .1. Nova opnatitption· decernitur Jegeslstaî sub legile ftc'.'te aub regimul trecut. Fimdc*tatre ele ■ priori regimine ····· ’revisendas. ^Quoniam earum eunt fi unele atingdtoare *inrrAIJBKJnVAB,lM»mMM IM -----—--- ----____________ .ma ......... . ,1 .................____ ύ — aeagrnari pm erleatal» riibm B) la I · at ·* pun* a* auaMteeftame a meta- B) I * inter attribute mcenbsorem aynadl pm*· sbial· peuaCur eMaa aetas pabea, et a* tataantantar et N 40 nt 81. st «· modifie* fl N relativi 40 fl *1. • O Dtapociftanita H-lor t*. M fi Its, μ m O) Dtapoaitio·** H 1% H et IM relate ad ne­ refer**· la rihoarea feeler*, leapoativn la a tevfip- gotia stasiastisa, L «. ad instructioaem, eeneorda tar opertet aunt dispeaitionibna artieoli M lepta mfiatuM, aaat a so aduee ta aaaaaaaaft «a eaaaaa naateia dtapqaitiuni ala artidnlai de lape XXXVHI anal I860. < dia aaai ίΜβ. D) tn H IM fi 167 sate a ae tetrefooe dtapoD) H IM et 167 inseratur dispositio, good rifian**, c* non alssul epieoop, respoetirs mitro- novae eleetas epiaeopas sea «etropotita, praevia polit, dap* ‘ tettrirea primit* delà soi, depune In- aqetrq confirmation·, coram aobis iusiuraadum fideli­ •iato* noastri| JurMmÀntàl de Idalitato. tatis emittat. É) Η ·1β> itt ft 169 east a so modifie* ta K) H 116, 169 et 163 eo sense sent immutanda, aoel infelaa, et asesorii sonatolor foolare pi epitro- quod aseeeoores senatuum scholasticorum et ad­ pefti aje respectivelor conaistparo,. ae aleg nutati 1 ministrativorum pro singulis consistoriis eligantur pe dureta unui period de alageri la sinod, respec­ tantum ad tempus poribdi electionum ad synodum tive la congres. sive ad comitia. ■ F) tn H IM fi e·*· · .·· intrefeM dispoF) M 141 et 166 inseratur dispositio, quod si|iunea, et tn privint* convocbrii at&t a oongresulai ante convocationem comitiorum ordinariorum vel ordinar, c*t *i a o*lui pentni alegerea de mitro- eorum, quae metropolitan! eligant, nobis huius rei polit, st ni-se foci* notificar* prealabilft, conform notitia mittatur, tenore art. 9, 9 S, legis anni 1868. artielutai de lege IX din 1868, | S. ». O) S-ul 175, despr* tntrebuinfarea timbii ro­ G) f 176 cires usum linguae rumenae concitatae, este a se aduee tn consonant* ea respective!· nendus est dispositionibus ,9 9; art. 9, legis anni dtapoaitiuni ale fi-lui 9. artiotalui de lege IX din 1868, necaon art. 44 eiusdem legis. 1868, fi ale artielutai de lege XLIV din 1868. Conduisis redigiate ca noest* modifioaftaei fi Conclusiones hisce praeditae modificationibus prin aeeaeta fnitrite de nbi, sunt nrmttoarelc: ideoque a nobis confirmatae sunt aequentae: 8tatat ergaate *1 blccrieU grere-ertentale re·*·* dia Oagarta ft TnuMflvaaia. DISPOZrjTONI GENERALE. I. Biserie* greeo-oriental* romfia* dia Uagarta fi Transilvania, ea bisorio* autonom*, dup* droptal ei canonic, garaatat fi prin artiotal do lege al rX-lea,din anal 1868, — pe ling* anaftearea te IntregMta a -dreptulai de saprum* iaspocftane a maiast*fii sale, tfi régalées*, administrées* fi con­ duc* independent ataoerilo «1* bisortaofti, foolare fi funda(ionale In toatai pirfile fi factorii ei con­ stitutivi, dup* forma represontativ*. Statutnl organic present trateaa* dar* orgaai, saros bisericii greoo-oriental* remise pMtru tntreaga provincie mitropolitan* din Ungaria fi Transilvania. IL Kloaeatul aceetei proviacii "mitrepolitaa· sete : eterulUi pqporul oysdiecios; iar* pbrtito con­ stitutive alq) ei sunt: I. paTohiile, S. protopresbi- teratele, S. ntaaletirile. fi 4. spatalii*. III. Postfianea, ca are te btasrtofi clorai poporul prortecioi mitrepolitaas, H d* draptal a par­ ticipé te porsoau* ses pria repreeeatanfi la teat* acfiunile biserieefti, fcolare fi tadafteaala, fi totodat* ti impune datoris a «sport* tout* grout*|ile, delà cari deptads baniatarea btaertaiL Fieoare parte oonstitativ* a mitrepoliei are dropt a regul*,· administrt fl conduce independent* de ait* perte constitutivi sis-fi égal*, afscarile sale biserioeqti, foolare fi tendafioMle, — fi fiooar* parte constitutivi mai mie* tqi continu* aefianU· sale bieeribefti, foolare fi fuodafional*, te atnosrile pbifii constitutive mai mari, p*a* la mitropoha, prin represeutaafü «*i. IV. Toatevapfiaaile ptrfiÎor" oousMeativa, amte- tite te peseta!* precedente, m tedegüaaee psta p Ceartitatl* srgaslee •eetatae graees-erientalto rniraae la Hugari* et TroMÜml*. DBPÛSrnONKS GENERALES. 1. Ecclesia graoco-orientalis rumens in Hungaria et Transilvania, qua ecclesia sni iuris, tenore eîu* iwis canonici probati ytiam art. 9 legis anni 1868, salvo integro iure supremae inspectionis quod maiestati suae competit, negotia sua ecclesiastica, scholastica et fnndationalia libere moderatur, ad­ ministrat atque regit per suo* factores constitutivo*, iuxta formam regiminis repraeeentativi. • ·■ Ideo base constitutio tractat d* organismo ec­ stasies graeoo-orientalta ramenas ex tota provincia metropolitan* Hengeriae ae Transilvania·. Π. Klomsuta huius provinciae metrepolitanae ■ut clerus atque populus fidolta; partae vero con­ stitutivae sunt: 1. paroecia*, 9. archipreebyteratus, X moaasteria, 4. dic «cesse. t III. Positiaaetu, quam ia ecclesia deru· ac popBus provinciae metropolitan** occupat, eidem iua eoafort, sive pesumaMter «ivo per repraoeoateata*, omaiam actuum eeetaeiaattoorem, achotastioorum et fnadatioaaliam partem capere, vtataeem eidem ofBciam imponit «aera quotquet portandi, a quibas prosperitas «ectasiae pendat Quaeeamqa* pare constitutiva metropoKae ius habet qpderaadi. administrandi ac regendi, in­ dépendantes ab aha parte constitutiva coordinate, sua negotia ecctasiastioa^ scholastica et feadatienalia, et 'qnaeoamqus pars eoastitativa minor ne­ gotia ana ecclesia «tina, scholastica 4t fandatieaali· preooqnitar intra negotia partta oonetitativeo sta­ tarie, neque ad matrepeliam, par suos ftprMNt* taataa. IT. Actim quotqaet partiam oenetilativarum ia «aperi uritem enumeratarum ; erfi mnaf par synodo* l 1 1U CXJBWITÜTIOOBeΑΜΙΟΑ βΟΟΕΒΒΙΑββΒΑΒΟΟ-ΟβΠΠΤΑυΒ BUJOQfAC, IM· aaaii M IM shnaedsta pmihiali, pritafraihitsrala, iparhiata fi > pnraébtaka, arshipraihytsiislu, dioeeeaaam aidata piAA^ eoagreaal m^cmI -hiacrtaem (sknedal ratted par eamMa aatiaaatta aeaieeiaeiiea (synodo· matraF**“X V. Ad «pan adasintatrattasüs atqw r^pauata V. Paatru adaaiaiatrara· fi aaaimn· afeaaritef WMfiMflU fO·!·!1· fi M Wk BfMb rarum easiaaiaaiianram, ishstastimram at taaditii eAte an oaaritat fi eAte a epitrepta la Aoeara pe- aaNaa in qaavit paraaai· taaUtaatur oenattam at rabie fi protepraabikarat, tart la «partita fi mitra- aaratariam, aindBtar aataaa in arahipeaabyturiis; in dioacetibe· tara at aaetrapalta feagetar eeMistsriam. eAM wt φφμΑΜμ* VI. Inrisdietie eodaaiaattaa in nagetiis tarn VI. lartadieftaaea UarioMK* «Mt ta afacarita judiftata, cAt fi ta oak admintatrutive, m va axar- feraatib·· qaam iidmiaietrativis axareetar par eMaia cik pria scaunota pratopopaqti, «a iaataafa I-A, pria archipresbytartalta, at prim· Waatta, par aaaeoaaistosrata diecesaae, taapective arhidisrtasn, m •iatarta dtaaeaanaa val arehidicsemaaa ta aaeaada iaataaf· a *-a, fi pria oonatatarai mitropoiitaa, «a inataati·, par oanaistotiam matrapoHtanam ta tertia iaataatta iaataafa a 3-a. * J*eculiaras dispositioq·· aaaaaa dedniaat quae Disporifiani speciale ror indicé obioctcl·, In privinfa aérant «anal instaa(elcr m schimbk ordinate iaatantiarai· immutant. VU. SpN etaotaireu vra-un«i djaporiffani, oa VII. Ut iaaaa lata a ieriadictione vol auetoriae taoe pria vro-o juriadiefiuna aau autoritato bi- •tato eooloaiaattaa exOeutioni mandentur, nequeunt aerioeaaoA, aa- pot IntrabaintA numai mijloace bi- J9 adhiberi niai media ecelaaiaatica et moralia. •erieafti fi morate. Iu oaaa voro extraordinariae reaitentia·, ad*orIn oaauri extraordiaare de renitenfk tafk, «pre ' •aafin«rea ordinal bane, ne ponte rocuirb fi asistenfa dinem tuonduto, requiri potent etiam euccurvuà potaaMpi civile. ' auctoritatia civilis. ®v Hi. 8as aünsele pkrfi organice ale mitropoliei VIII. Superiua citatae parte· organicae motroaa vor tngrijl de timpuriu de mijloMolo intelectuale poKae matara media intellectualia et materialia fi materiale, cari ne eer apro ajungerea scopurilor procurabunt, quibas flnos eecleaiastici, scholastici biserieefti. footare fi tandafionale ; fi tncAt no li-ar et fondations]·· aaaeqaaatur; sa ratione varo, qua •accede a aooperi cheltuelile rooorate nici tn arma expensa - noeosaaria neque per, collectas intra et eolectelor tacete tn fi alar* de mitropotie, Intra extra metrapoHam tactas tuta reddi possent, sub­ ventio petatur e gubernio. aUta vor reeurge la «tat pentra ajator. IX. Spre sustinere· uniMfii dogmatice fi oaaoIX. Ad unitatom dogmaticam et canonicam nioe tntre cole douk mitropoDi, romlnt fi aArbX, inter ntraaque metropoli··, rnmenam et sarbam, precum fi apra aptrarea intereaelor comma ale servandam, noenon ad causas communes religionis religiunii ortodoxe ritakriteno, ae constatk neceai- orthodoxa· orientalis tuendas, noeeasitas incumbit tatea unui ainod comon, constAMtor din' ambii synodi communis ntriasque motropolitae at episco­ mitropoliei fi din epiacopii sufragani ai ambelor porum sufteganoorum utriusque metropolis·. mitropoDi. * ** < Conatituirea aceetui ainod ae concrede confeleConstitutio huinsmodi synodi concreditur mutuo gerii impramntate on congreaal greco - oriental consensu comitiorum graoco-orientalium nunenorum •Arbeac. et sorborum. X. Reeapitultnd cele expose, statutal organic X. Dicta repetendo, haoe constitutio organica prevent trateask darii deepre urmktoarele: sequentia tractet: 1. deepre parohli; 1. de paroeciis; 9. deepre protopreabiterate ; 9. de archipresbyteratibus ; 3. deepre mknkatiri.; 3. da monasteriis; 4. deepre eparhU, fi 4. de dioecesibus, et 6. deepre mitropotie. 6. de metropolis. Capitola! I. Caput I. PABOHU. PAROKCU. 9 1. Parohia, oa comuak biaerioaaacA, eata tn§ 1. Paroecia, atpoto communitas oràlesiastica, traniraa oreftinilor on mijloaeeta material· fi mo­ •st consortium ehriatianorum modia pocuniarie st rale, spro a susfiaeA nna ana mai malto biaerioi, moralia aabmiatatruntium, ut una vol plura· scellais e. fooalo fi cimitarii, unul sau mei mulfi preofi fi D scholas ot ooomotoria, unas vol plure· sacerdotes, ma­ tnvftfltori, procum fi oetalalt personal trebuincios. gistri ot reliqui inaerviontaa nooassnrii sastineantar. Astfel da parohie se aumcfto matre. Huinsmodi paroecia dicitur mater. β 9 Intrauiroa aecior ereftini. cari au sunt tn S 9. Communit·· ehftatiaaoram, qui parochum, stare a-fi finoA paroh, fooal» fi oelala|t personal scholam M caram ministro· sastiaere nequeant, trabuiaeioe, ae glAtur* la o parohia matra vaoinà, paroecia· ntatri viciniori additar noeri·· Attalia, •ab aune de Alie. avAnd tn ataoeri biaerieofti, >οο- atqae in rebus sectasisstints, scholaattais et taalare fi fundafieeale aaamonoa drepturi fi datorinfe dationalibus itadam iuribas ae oMûta fruitar ac cu oonsotii lor din parohia matre. consorte· in paroecia matre. I 3. Si quaedam Attalis in paroeciam aratrem I 3. DaoS ντο-e AH· ar vreA ·* se taok parahie matre, ase « petifionA la scamni proto- immatari velit, id petat · sedo araWprasbytartah popese, docamontAad, ol' e tn star· a se susfineA simal demonstrando, s··· passa ssipahm aastiaere oa pnrahio matre In tnfetaaul y-hti 1. •x aequo ,ac psuoeeta avatar iuxta dicta in art. I. Asttat do oauuA, dapA ascultaraa parohiei matre, Huinsmodi raum, eadita peroeein matra, sab·· sabftarne oonsiatorulai tjispeativ apra deciaiane starnitar coaaiatorio dieoeeaano ad rsm deAnisadam a—la I 4. Dock vro-an strkin vreA sk se afeao tatr'o I 4. 8i oxtraaoaa ia parastis oonsidet ac intar pnroUe fi sA se task meabrul ai, esta dator a se tina membra adseribi capti, tuna Mna Synodo tagitimA tnaintea siaodutai perahtal, ek «sta de ro- poraebtali probet saae aass tattgtanta giassa arise 11 187 OONdTITUTIO OB6ANICAeOCIU*lAMGMAJKX>-OKUnrrALI**UM>NAM,lMbmaMM IN , ' \ > Hgtawe groeo-orimsta)*, «t μ·μ1 dup* nalM 4a 4 Mfa, atgna mmH Im tecte m m> eiapsi· feebdelegitimate fi <»»— 4a < ctaitaM.·» «b bwrac* madta taeardtoeter μκιΑι; ta·· tariferai parecMn4« 'Incorporare la aeea pnrsMa fl 4a dtepfemte «i ’Kfe·» gandebii, nae eeqnta· et «mm geatabü ata* perefeinla; riar va · tatdeadat* 4atar a pnrih G ·* raiïfui pareebiaai tari. . / ρΜ*Μβ·ί ImbIL · A Afeowita parririri m tetepfc··»: 1. pria staednl paraHak A pita eamttetul parohial, A pria •pfaopia parohtaM. · A Mfgetin paroehiali· raguntar: 1. a sysis pseaehiaK, A a aearifee pamfetaA A a enrateria paraihtaH Aitaril SIMOtXTL PA80BUL. ArtMtal anODOS PAAOCDAIB. I β. In staodal parohial tan pari· tofi para* hicnii mqjereni, Sa riaa stotfetori, aapMafi, cari M tmplinccc «taturiajele parohial·. (Vari suplemaat n«lXIV.) g 7. Agendels sinodului parohial ^eunt; 1. Alegeroa membrilor oomitetutai parohial. 2. AlegerMh parohuiui, eapelanului, diaoenului, •pttropilor pfrohtaU, profcsorüor ri tavtfhtorilor. (Vati suplement n*IV.) 3. Examinaro· ri aprobaroa proioetelor oomitotului parohial dsspro odificarea, repararo· «au tasestrarea bisericii, fooalei, oasei parohial·, aaa altor realitl|i biscriocfti, fcolare ri hndationale. 4. Examinaro· ri aprobaraa mijloacolor proiectate din parte· oomitotalai parohial, pentru tnflinfaraa fondurilcr spre scopuri biserieeeti, footaro fi filantropioc. 5. Examinares ri aprobaraa proiectului oomitetalai parohial pantra dotafinnM parohaloi, oapetannlui, diaeonulhi, profasorilor, tnv*t*torilor fi a celuialalt personal trebuinoioe. 6. Alegeroa membrilor sinodului eparhiai fi ai congratulai national-biwrieeao. 7. Privegherea, oa comitatui fi epitropii parohisli a*-fi tmplineasc* chamaraa dupk preserisele aoettai atatat organic. 8. Subfternerea deoiriunilor proprii prin protopreabiter oonriatoruhti concernent apre afaeere ulterioara. 9 8. In tina prim* · ainodului parohial e · ae fin·* afltata liturgi· eu ehemare? Dahuluj afitat. $ 9. Ziua fiaeni ainodului parohial tmpreun* cu obiectele ce »· vor pertrapth, eat·· a M public* in biaeric* ou opt rile mai'nainte pria parohnl local, fi a m dh de. ftire protopreabiterutui’, oa iart*adn-i tmprejurarile, ·* poet* ht* parte fi al la ainodul parohial. g 10. Praaidantal ordinar al dnodului parohial eate parohnl, iart undo atatiuuea aoeatata «ate v*duvit*, admiaiatratorul parôhiei. Eate dater taa* f β. Bfnode paroehiali iatorsaat imiaaa paroohiani puberea. aai iaris at integri, qui officia paro•hiaKa exsoqaitur. (Of. supptameatam η· XIV.) * a eedfe présidia) protopreabiterutaP dae* aoeeta eeta de <·<*, ta oare cas dÀaaul ooupfe taeul de vicepreaident. Fiiad parofeul, reepaetiv· admintetil torul tmpedeoat, de cumva In parohie tant mai multi pnofi, ataaai eel mai Htrin ta eerriata ocap* soannnl pgaridial, iar* dae* 4· M au acte preot ta tac, protopreabiterul eeta tadrept*tit a taoredinf* preridM ντ·-ηηηί preot 4ta ait* parohie. Prexidental eate rhapuasktor peatm irdlaaa eea bnn*, fi eate dater a propane agid il» âpre partraetare. Na aa peate pertracta atai aa obioet, care d*neal nu l-β pu· ta erdinaa riM. Membrii dhodnlni. taa* an dreptal a taoe propuneri, eprigtaite eel patin de trei dtatre dlngii, fi president·! eate tndatorat a dadge erdtam peatru pertractare· lor tao* ta daeargerea aeetaiaf etaad. g U. Presideatal are draptal « diaolv* ata·*·! parohial ta cas de diaordine, find dater dmpre aoeat cas » report* protopraebiteralai, iar aaeata ooMiatoralui concarnent • IA Sinodul parohial m |tee regaiat «data ta an, ta taaa tai iaauarie; ee peate ])■·* te·* fl β 7. Agenda syaodi paroahiaHa aant: 1. Electio membrorum consilii paroohialia. 2. Electio parochi, vicarii, diaconi, curatorum parochialiam, professorum et magietroram. (Of. supplementum a· IV.) 3. Invsotigatio ac approbatio propositionum con­ silii paroohialia circa oceiesias, schola·, domo· paro­ chial··, vel alia* aedes scelesissticas, schotastioas val fandationales exstruendas, resaretandas val dotanda·. 4. lavestigatio ac approbatio mediorum a ooa•iHo paroehiali propositorum, ut fandus ornaretur ad fin·· ecelesiastioo·, scholasticos et philanthropieos. b. Invaatigatio ac approbatio propoeitorum a consilio paroehiali pro dotation?, parochi, vicarii, diaconi, profetaorum, magistrorum et reliquorum inservientium. 6, Electio membrorum synodi dioecesani at comitiorum nationalium-eccletiaatieonm. 7. Cura, ut oonsilium et curatorium parochial· munus expleant inxta 'praescripta huius couatitationie organicae. 8. Devotatio propriae sententiae per arebiprasbyterum ad consistorium dioecesanum ad res dirimendae. g 8. Prima die synodi parodiialis celebretur" missa ae invocetur Spiritus sanctus. § 9. Dies synodi paroehiali· neenon agenda per­ tractanda in eodeata a parocho octo diebus ante promulgentur, neenon arohipresbytero notificentar, ut ipse quoque, nisi circumstantiae obstent synodo paroehiali interesee possit β 10. Prae··· ordinarius synodi eat (taroebua, vel eectedta viduata administrator paroohialia Verum si atdripresbyter adest, eidem parochus praesidium cedat elbi aede vicepraesidis servata. Parocho, reap, administratore impedito, ri plure· in paroecia •xstaat sacerdote·, senior iC manere synodo prae­ sideat; si vero nuUns adest sacerdos, tuae arehipresbyter praesidium concredat parocho alieno. Praeeidi inenmbit bonum ordinem servaro at agenda disceptationi prapanete. Multa re· tractari poteet aM ipae iHam diei assignaverit Membra ^nof·· synodi ins habeat proponeadi quae sibi visa fheriat, dummodo saltem · tribas eorum hietantur; tunc prae··· ad ea tractanda diem dofgat currente eadem synodo. I 11. Perturbato ordine prneeaa inre ftvutar synodum diseolvsadi paroehialem; tamon rem arehiprasbytero referat, et isto similiter consistorio dieaeeeano. I IA Synodus paraohtafes regutariter ssesol in nmto menae iaauarti congreditur; attamea extra- IN ΟΟΜΠΤΠΓΠΟ OR&AUICAMOCLSBIAJl QRAJDCO-OBIEirrAUB RUMMItA*, 1899maii 96 m •xtraardtear, «ta* nr «art vrrasm abiaat Λλ «■>· * «adiantte gtwgen m·*· ««evMsti paloat, ntgante •Mgaa nagatia ta gnibns diatatm «at g T pâte. ataatfcaM parrahi, vianrii, dtaraai, «urutearan, pro- . •xpam ta ( T, spea «xaanpta: agagam parabaiai, eapetaaatai, dtaravalai, «pitrapüoe, prathrapilan' fi taTlfrlllirib• 19. • 13. Byattaa pnrrahiata a* aligemtam paratassâtes et magistro·, mvMiiw fRi bbeoil Mwtal parehial, m m va ftata p«atra AtaMkWtatakat tawibr fl ΙκφΜΙιτ, w Mt* tobdolB · |ft Μβ*Μ 4b#4« ■ 4· «Mrib M·» pfmMmMbI wm! Protepapal taatate ta ata·* m «mmüM m mmitetal parâtaal ta priviafa to*tatatar taaaadidat, Mti asptrdn* ta treapta praafiai trebna ah ta teologi abaoivsnfi, apfi f*. p«ata· ohamaraa tav9g9tereaecA .fi provAsUfi m ataetatal enatat»ratai drépre oaalitaafiaara lor ta a tmbrtah poetal preofesc: (Vam g!91 fi eaplemeot «ΎΠ.) lari isdivixii, cari eoacarg la vra-aa post ta profasor aaa tavAfAtor, trebaa a* produce, pa ]*agh ataetat d« oapaoitatoa statorit* ta artioatai ta leg· ΧΧΧΥΙΠ din 1858, <1 data, ranmstoral eparhial ataatat da oaaliftratiua·. I 14. Sinodul parohial tfi alaga din adaal aaa, eau dintre oaialal|i membri psrohisli, unul Ma doi aotari pontrn purtares luordrilor eeriptariatio·, eari de oumva aunt atefi dintra mernbrü ainodnlui, a* rot decisiv. g· 16. 8pre educeres unei décision) valide te rare observera· formater preacrtee ta H ·, lp F 13, fi majotitatoa voturilor tnenabriter presenfi. Dact voturile rant égala, diri^nA votai praaidentului. 9 16. Reourse eontra vre-unei dooisiuni a einodului psrohisl μ pot face ta 14 ail· la soeanul protoprosbiteral, *· and· m tnainteasA ooatatoralui epsrhiaL Recursele intrata dupa expirare· alor 14 ail·, au ae iau tn oonsideratiuno. AjbI* MMbeMb fnMppttfeytw eeeeUbà· R»*· attain soiaaitetar «irra eaadidatee, guaa, ai gra* *nm «Mandatai·» ooraaefeatar, theolag^a^n ahaal— vira· apertet, taMtpar at idoaoes mm a* msura· ssagtetri arataa tastim «nie «mites esM naataierii, g·· digai deotaraatar a* mnaas aarardatata. (Of. I 161 at eapplosrantam a· VII.) Qui varo profssMres val «Mtistri dmâgrari oapiuat, praater tsetisaonium ,poetstetum sb art. M B lagb anni 1M8, proferant atiaa ax part· raneiatorii dioaoaaaai libella· idoneitatia. Artita Π. (ΌΜΙΤΚΤϋΙ PAROHIAL. g 17. Comitatui parohial rata corporation·· aleaek din maul einodutai parohial, pentru a rapreranta ta atari oomuna biaorioerata, a adaataiatrà fi a condura ataoarile ai ta privinfa eoonomici a bieericii, a fooalei fi a fandafianilor. (Vaai raplement η* V.) I 18. Mambrii comitetulni prnhial ae nl«g p· 3 uni, ee pat Ira* fl Malaga. . § 19. Comitatui parohial N oompana: ta parohiile pAn4 la 1000 de auleta din 10, pâal la 1600' din 16, pita la 9000 din 90, ptal la 9500 din 96, fi de aeolo tn eue din 60 dr marnbri. Tatkl fi liai, mof·! V ««petal, frafii, eaorul fi ginerale, na pat 9 daataUt mambri ai eomitetalai. Perohul, respective admiaietratorul parohiai mW membqp natural al eomitetalai, iar anta da praarat •ant mai mnlfi parohi, eel mai taaintat ta earvioiu. (Vmi suplemeat ·· ΧΧΠ.) g 90. Comitatal parohial oooetituindu-M, tfi alega president fi noter. Praaidaatal ■· aloge dia maul eomitetalai, notar taal poate I fl alt individ apt, care ta au este mambra al ooaiitetulai, are numai vet iaformativ. g 91. Comitatui pas fadinfa, chad va aéra trabaiafa, tarit regulat on tau tanai lai taüa fi daoamvria a taeArai sa, ce la ainodal parohial, m m lino ta taaa lai tannerie (g 13), eA-fi poath •fterao reportai gaaoral deapra avare· mifchtoare fi namifcAtoare a bieerieii, fcoalai fi foadurilor, preeum fi refioetniul aaaal fi ai proiaet ta budget daspre trebuiat·!· bisericü, foaaM fi «la fantariler pa mal viitor. I 14. 8yaodue parochial» ex a«o grana» vol •x reliquia parochiania uaun va! dara notario· eligat ad eoripta partaiaada, gai ai ex ntombria eynodi aunt, eaftagio daeratorio gaudeat. * 16. Ut auftagiu» vàliduat raddatnr. raquiritur obearvatio praaacriptoram H 6, 10 et 16 at raaior para ooMtiatieatiaan iatar praaaantaa.t Saffragi» aaqualiba· daaidit aratratia praaeidie. g 16. Appallatio advaraue aliquod deerat^aa eynodi para^taHa tacieada eat infra 14 diee eedi aretaprapbytariaK, indaque ootwietorio mittatur dioaMlttO. Appellatione· tactae 14 diabua elapta emplira non raepipinntur· Artttaee Π. OOMUVM PABOCHIALR. I 17. Conailium parochial· aat eaUegium a eynodo peroehiah etoetam, ut commuaitaü· aaaia» eiaetirae pataonam gâtât «iuaqae negotia administrât ae moderatur qnatanna raipioiut eralraiim, ithnlrm et tandatioua·. (Of. eappleearatum η* V.) g 18. Membra oorailii parochial!· ad 6 aligna* tar annoe, aad iterum eligi quaut g 19. Oeaeilium parochial· malaeeiti ta paras «aie 1000 aaimaa non eaparaatm 10 mambrta, 1500 anima· 16, 9000 anima· 90, 9600 aaimaa », ultra 9600 aaimaa nameraatM 90 mambria. Patar at lliaa, avaa at aapaa, fratraa, eraar at gaaer eodem tampers eaaailii mm regneemt· Parochw, rasp, administrator paroeeia· rat ta iara membrum comitii; «U varo plarm axataat parochi, id compatit eaaiori. g 90. ■ Ooaailio.Mngragnto, ipsam aibi prnaaitam at notarium aligit. Praaaidam ax ipao grmnio con­ silii oaM opertet, natari·· varo «Ciam axtraaana «μ patent, qui niai membrum eaaeilH ait, aaftagin Mtar tutam iatarmetivo. g 91. Oafmiliam aadat gaotteamuagn· aaeimitra ineambit, ordinari· vare gnotasai· η* Ι··» marata imlU et daeranbrfa, at synod· paroahiaii habonta maaM nauarii (g 19) rattaaam reddere paasit ba­ son» mobilium et imatebiliam «oalosia·, aeholaa •t tandatioaam, naanon synota oampatam aanaala •ubetaraat aaa «un praovisioao reditaum at eeagationam aaao iasograati pro eeçleaia, echo!· st fandi·. in oHsminTOOMMnniiixXiMAaMApQ^^ ■VflMflMHNBa (I asto wiHtum: 1. A iaveatb avatea mlfeitearo fi netaifoataaro a, btooritai, «mH «i · feuduriloe, fi a e (tant ta evidenti Aeeet tavemtar t» aaf·· ta trei exaaaptare, dtatre «ari anal a pMnaai la epi­ tropis pa rebinla, ai daitas ta eômitet, 1er «il toaitea m (Ct ΜφφΐΜΜ·*Β·Ι ■· XUL) φνμΒΗ eest ee^oe®Ata^* 1. laveatairio iaeeribere boas Bobilta at ias- oeaeptaaa taaata. Bae tavohtarina, tripltai eea> taitar exeaplari qaenm aaam aorvatar a Baraterie fVMMeltf ftitera· · β·ββέϋ·, tertâm Maetoteri· Bittitar. N WMiitowlBL A Oaraa garera bononua qaotqaot aobiHnm 3. 'A tagrijl paatra laijiairn ta tairegtaM a averti mipcdtoare fi aaanifotitoare a bbarieii, feaaM ae taimobilium oeolesiae, aebotae et AmdatioauB. fi a foadurilor. A laeohuaM servare aedaa aeeMaetieea, aoho3- A pistrè la «tare beak odideiita bieorieofti, tasticaa et taadatioaetab » feotare fi ftaMtatyoaale. A Koeiaaia· proridera ieoaibaa, qaata «aeria, ■ 4. A provodad biseriea ea trebuinaooseJe ieoue, vase adacte, earfi fi alte’aparameate paatra libris et veetibas ad cultum dirinum neoeseariie, servicinl duauaMoeec, fi feosla ea Bobilalo fi ape* aéeaoa eebotaa aapolleetilibna et iMtnuaeatia idoaeia. rateie roeoruta. ' b. Coaeanam promulgare ad aaaas paroehi, 5. A pabBoh eonean paatra oeapsrea postulai de paroh, eapetaa, diaeoa, ptofeeor fi tavlfator, ta riearii, diaooai, doeoatio et augiatri, BUtao eoa> area «ratai eotafalegari ce protopreabitorul iocahi, aoesu ea· arohipNebytero loei, reap, rootore «ebolaa. respective ea direeftaMt fColariL »* . . β. À «e eoaaalta' fi a ooBbiah ea protoproobiβ. Cas» arebipreabytero, reap, roetore «cholae tarai, respective ea direofiuoe foolar*, Usât ean- eoBctaaate etaaeham eaadidatoraa poet ooueurauB didafilor, oari aa oeaeara paatra postai do paroh, ad Boaua paroehi, rioarii, diaooai, profeoeorie et oapeMb, diaeoa, profeeer fi tavhfhtor. (Vaai capte» BOgiatri. (Cf. «upploaaeatuB a* VII.) swat a· VII.) 7. A aâh adÿeaaelo trebaiaeioaM paatra ovm- - 7. Paesaiam aaaoeeariaia procuraro ad aaditaala odidoare fi reparare a biaarieii, feoalei, eaaai doaadaB sel roeereiendaB oeeioaiam, «ohotaa, doparohiale fi a altor ediâeii proprii ale fondarüer, BBB paroehtaloB et aitae aodoe ad Ataddo portifi a rolafioah deapre ale siaodatai paretaaL aeatea, aapar qaae Stâa» ayaodo peroebiaH referat. 8. A truth deapre adaroa mtyloMeter, ea se re- 0 8. Tractare de Bodiia qaibaa doteatar parochua, eer la dotafiuaea parohutai, eapetaaatai, diaooaalai, vicarias, diacones, professeras et aiagiatri, et «uper profeeorilor fi tnvtpUorilor, fi a rekfioaè deapre haao rem referre ayaodo paieehiali. aeces àtaodalai perôhiaL 9. Conditiones dednire quibus curatoribus li­ 9. A prodge ooadifiaaile, ea trobae «4 le observe opitropii ta Msritedares reabttfilor btaeri» ceat bona eocleatastioa, scholastica et fendationalia eefti, «eotare fi taadaÿoaata. aloeare. 10. A'pradge BodaUtatee «taedrii baaitor dta10. Battoaeao deterBtaato qua paeonia superans «oetaaiaa, aohotae et hadatioauaa ia fenore ponatur. poaibiB ai bieattaü, fooatai fi ai feadaffaaitar. 11. Aa»o pernota iaveetigare computa curatorii 11. A axaawta ea duital imM rafioetaial epk tropiei, fi a-1 subfterae «iaedatai paroUaL iliaque ayaodo paroohtali «ubetarnere. IA A Otage pe oaatori, eiepotari fi pe al# sor11 Oaataras, aoditaea et reliquos eooleaiao at vitori btaerioofti fi footari. De oaatori aotai aeei tabotao taearrieotae designare. Ia eaaterem depu­ iadirisi pet d atafi, oari produe data paetapceabita» tari naquit niai qui ab arehipresbytareta teatimoniuB À· 'tdeaoitatie profert. IA Iprigitare roUgieei ae BoraMtati paroehia1*. A pcrregbeà aaepnt raHginitttii fi B«aaM anruB, neeaea «utirpaüoai ouporetitioauB et Beanibfii aoBbrita» parohiaH, preeua fi paatra êwldd eâaarea datiaitar eidageoe -fi a daadtaadrii, pata Mae, adhiboade rotandis maraHa et levas poenas oeetaataettaae; ta eoae noce Bitatis requirtanr iatora ears ^atatal piitipiuhilwatai, tar ta aaa de D ventio artaiprmbytari, vol etiam optaeopi, * roBgio ae BanHtae iaotaaretar. thtii ti moraHthtii. IA A .apteb vana fi inieras biaeofaM fi e ea- privttaan ta tieatat btaettaeaaod, feoiorii fi taadt^ tioualA IA A aprigtai pe sopii ritaati tatae Mata tata req fo^t^tioi ^^tia ip^r^t^r^t^le^Fo^t lo^r eif ed^^|i footaro. 17. A tattafb bibitataod parohtalk apro tateentaee eetirii odrtltaf dstaaiteore· 1B. daee protocol daepep tente adMetaie ealtf o ftaed notata ta irdtaea eevtteoioah fi a ta pdetad ta mrbiv. IA Tiharaa poaperea tavaro ia frequentatione •AbIm pMoohtelti Iftsw 17. HbiMboeaa parosbtataa· tandare at daciBu* libri atitao ltgta*~~ wa deoamomta beau erdtaota oBtate Qtaqno ta arahivio 178 ΟΟΝ8ΤΠΤΤΙΟ OBftANICA ECCLESIAE GRAMOO-OKlItNTALie EUMES AE, 1849 aaaaiM 174 uMta xrmopu pammoiU·' ammm m. CCTUTOWUM PAKM8UUL • 94. tylropiiparahiali «ont aeei MM·# ’ · M. Curatore· paroehiata· voeaatar ii qaibn· parehta, ·*»*· E-ae oouorad· avarae pirnhiali, mImAmUm et ΑμΛβΙνββΜβ ·μ· eredaatar. fi I H. KpiMpii ea aleg pria aiaadai pnroUal I 96. Qaratorea eRgaetor a ayaede paceahiali diaM «ni mai aaaritafi Urba# ai paroUai. Aaaqtta ex riria de paraaria eptiaaa meriita. Qui a·· eeun pat 1 radifi taira riaa ptet la al faaetaa grod •aaguiari riut aaqoe ad aaxtaaa grade·, aae aMaea de adage fi al paMtea de aaaarie. aaqae ad quartern. • M. PaaM parehiüe pâak U 1000 de aagate I 96. la paraaetta 1000 aaiaaaa aou anperaataa •a etag dal, pdat la 9000 de «aSeto irai, iar pestant •Rgaatar dap, 9600 aaiatM aoudnm attingeatea parohiita al edter nnmir Mee peato 9600 aadeia, tree, ia paroerite demua hie maiorib*· qaataer earatorea. patra epiMpi. Eligantur ad trieaaiaa^ aed itera· eligi poaaut. Ki aa alag pe Mi aai, tned pot β fi reatafL { 97. Manu earntoram paroohialium eat: I 97. ChoBMrea epitropilor parohiali eete: 1. A oonrilio pareehiali, cum inventario, omnia 1. A priml delà ocmitetul parohial pa Id|g6 inventar teat* avepba mifchtoare fi Mmiqekto^ a -■ bona mobilia et immobilia eceteaiae, acheta· et biaericii, fooalei ft fondurilor, fi a p adniabtri ^'fandorum j aucipore, eaque aecuadnm décréta «ynodi dap* eondaaal ridodului fi al oomitotului parohial. et eoâailii parochialia adminiatrare. 9. A platrd tetr’o tad* de Oar eu Mi chei averea 9. In area ferrate tribu etauaa elavibu opee mifodtoare a biaqricii, fooalei pi a fondurilor, pre­ ecdeeiae, echotee et fondorum urvare, puta pecu­ cum aunt banti pi alte hdrtii de pref pi obligafiu- niam, pretioaa et ayngrapbu public··. Unuaquiaqu nile. DinM eale Vei obéi ale eaaaei parohial·, aa curatorem eiagutam ex tribu urvabit ctavem. Ubi ▼a ptotr* edte une la cite ua epitrep. Unde rant duo tantum exataat ouratoree, tertia otavia tenetur numai doi epitropi, aeolo a Mia eheie ae va ptatri a parocho, ubi vero plure· aut parochi, ille ctavem la paroh, iar unde de prêtant aunt maimulfi pa- accipiet quem codaiHum dedguverit. robi, la eel derignat prin comitet apra eeeee. La deaebiderea ai Inehiderea eaâaei te èere pro­ Ad aperiendam vel claudendam arcam requiritur lent* ■ tre* indirixii, cari au oete trei obéi ale praeuntia triam individuorum otavm urvantium eaaeei, pi aoeptia aunt fa aolid rdapuaaOtori pentr* qui otiata pertentam atatu areae praeetant •tare· eaaeei. 8. .A due un protocol deepre percepte pi erogate. 3. Protooollam gerere de accepti· et erogati·. 4. A due ua jurnai deepre etarea averti parô4. Diarium habere eiroa atatnm facultatum pahiale. Aeeat jurnai eau duce te dont exemplare, roehialiua. Quod diaria· duplici oonfietetur exem­ dinM cari unul ee va apeab in caaek, iar oetatalt plari, quorum alterum upoaatur in arca, alterum r*m*ne 1* epitropi. vero urvetur · euraloribue. 6. ' Anno ad tnem vergente eonailio parochiaH 5. Cu fine» fieékrui an a depone oomitetului ° ' parohial ratiocinio documentât deepre venitele pi. cbeltuelile biaupieêpri, footer* pi fondation·!*, pi »’ ■e eupune numai Ideedt la d. reviriune epeeial» a eaaeei, ce ar ordink-o eomitetul parohial «nbeternere rationarium redituum et expeuotum pro ocoleeta, acheta et fundi», atque eonailio iabeate aine mora inveetigationem areae perpeti. 6. A nu face aici o erogajiuna nepreliminat*, 6. Nil erogare quod antea non fuerit atatutam, fhr* imputeraicirea oomitetului, reepeetive a aino- niai foraaa potentate facta a eonailio vel ayaode dului parohial. peroehiali'. 7. A priveghioè, ea edificiite binerieepti, ale peoa* 7. Invigilare, ut aedu emionfaatioao, uhotaatfoae lei pi ale altor raalittfi, preeem pi eurtea biaericti, et reliquae, neenon aula eoeleaia·, uhotae et preea peoalei pi a eaaei parohial·, aaemeaea pi rimiterul; byterii, denique coemeterium bono atatu permaneant. a* fie te «tare ban*. 8. A pltti regulat eatarele pretpte penM per­ 8. Suo tempore atipeadia definita nolvere mx>-oKiKNTAiJBBUiŒNA>,i»e8mefi88 ir· datfonate; atotopraebiteral trebue efi laauiasita te •Ml te· al pretepreebitoratutei,. eara oate mai tedemtap* eauMMter btearteafti dia piitiprubMirat. (Tte MtteMMt «·ΤΙΠ II XTH.) |S0. Pretepreabiteratal Itf todep&Mqte afiMerite: 1. prie «mmI preteprsobtearal, 3 pria ateaAd protopreabtteral, K pria eaatitotal peetopceabiteral, tf 4. pria epitrepia pt«iiprmbiteraM. scauxul Irtteal L noronemouL * 81. 8eannul protepreabitend «ata mm auteritate ta afeeerite biaerioefti, «ara la eoeetee te general, iar In eate atai-joa Mnmerato la apecial formées* forul da pria» instantfi ta mitrepolte. g 32. Soaunal protopraabiteral oonrtA afar* de protopreabitor aau aapteatal Meatui·, ea pramdent, — dia fuse parohi, ea membri eu rot deciair, apoi din nn defender matrimonial |i un notar an rot oonsultativ. (Vesi sopiement η* Π.) Ceyti doi din arm* pot β yi dintre oapelaai, diaconi san mireni, avAnd noterai a parti protoeolul, a se Ingrijl do lucririle aeriptartetice, »peditfuni fi arhir. g 38. Do oompatta|a Kauului protopraabitaral, ea for de prima inetan|A, ae nn urmAtoarele obtecta: 1. A complanA yi eventual a decide tfiferinjete eaoate latro preoji, oontrovereete eomuneter parohiale ta privinfa exageriirii eompetintei atotere yi privitoare la alta ooatrovana causate de preopme, diferiatele privitoare te «curtare· stolei fi altor veaite legate preo|eyti din. parte· eomnneter parohiale anu · aingnratiailor credinciofi· 2. A comptas* fi avantaal a decide ooatroversate referitoaro la logodnA (tecrodintaro) fi eAsAlorie, in partae lor oaaonioA. 3. A privegheA aaupra dueerii emirate a protoeoatelor matriculate yi alter protoooale parohiale; • pertracti obieete bisericayti |i dteciplinar· preo(efti, pe cari oonatatorul la tacrediateas* soeunulai protopreabiteral, oa forutai de prime inatantA; a examini alegarite da paroh, eapetea, diaooa fi ate alter fefe biearieeyti. 4. A priveghii aaupra pnrtirii fefalor biaaricayti. ΑβΜμ^ΚΜμ» AraUÿNMbjtMNMi I· ·· 1··· a*tM» •dite ssmmunHatibea eoeleetaetiei» al mbiprltayMata. (CK MfHateMte ■· TUI «t XTU.) I M AtaHpseabytaaata· eagatte exsequitur : 1. par «Mai— Mehiprsabyterieta, fi. par synodum •rabiprtebytmtaiM, 8. par eeudOtam arahipraabytartete, at 4. par oerutorfaa· arehipreabyteriale. ArttaiaaL omcrox ακκιρβββrmuu. ' f 81. Ofloium arobipreebytoriate eat ilia aao> toritaa aoeteateattea, quia in robua eeele»ia*ttete goneratim, ae in infertile enumeraadfo «peeiatim forum matropobtanam primaa tostantiae eonatituit. . | 32. Officium arehipreabyteriale constat, praetor archipreabyterum vol eina vice· gerentem qua prae•idem, eax parochi· suffragio decisive gandentibua, innpar dofeueoro matrimonii at notario suftugio oonaultativo. (Ct aupptemoatam η* Π.) Postremi etiam ex vicarii·, diaconi· vel laioi· Oanmi peasant Notarios acta componet, (cripta qnaecuaaqM exarabit, litterae inaeripti· mittet, arohivium curabit § 33. Offioiq archipreabyteriali, qua foro prime· inetaattaa, sequentia competunt negotia. 1. Componor· val etiam dirimere controversi·· inter aacardotoa, reclamatione· communitatum paro­ chialism cootra nimiam taxationem atolarem vel alta· exactione· oleri, quaerelaa clari propter debita atolaria diminuta vel alio· reditu· legale· detrectata·, aive ex parta communitatum sive ab indinduia MoUbua. 8. Componere vel etilm dirimere controversia· relate ad aponaalia vel matrimonium, quatens· ca­ none· sp «étant 3. Invigilaro matriculis et actibus parochialibua accurate oompoueadia, cauaaa acclaaiaaticas et diadplinaraa cleri tractare, qua· ooaaietorium officio archipreabyteriali, ut foro prisses instantiae, com­ mittit; election·· in parochum, vicarium, diaconum •t reliquorum ecclesiae ministrorum examinare. A Invigilare moribus ministrorum eccleeiae. I 34. Ut conclusio valeat requiritur, praeter g 34. Bpre educare· naui oondas valid ae recere, oa atari da president fi noter, ai to de tafi preeaidaan et notarium, praeeentia saltem quatuor membrorum. col pu|in patra’ membri. Suftagiia aaqualibua decidit aenteatia praeaidis. CAnd voturile sunt égalé, dirimi votai prasidontalgi. I 3b. Membra ' officii arcbipreabyterialis aeg 3A Membrii «eaunului protopreabitoral au pot. fi radifi tatre aine pAna.la al 4-tea grad de aAaga queunt oonaaaguinci ease usque ad sextum gradum yi al 4-tea de eueerie, fi nu pot tab parte te per- neo afifines usque ad quartam; rimiKter causas trac­ trsctfiriia, unde eu vro-o parte litigaatA suat ta tera non posaunt ilB iudioaa, qui cum altera parte Htigaate praedicto mode aunt propinqui aoMaf mtaurik radifi. I 84. Soaunul protopreebitaral va JineA regulat1 * · 34. OflMum arebipresbytariate. ia aeasioaera conventet aiaguBa mensibus; at oaau urgento etiam ____ yfedinjele sate din tanta ta tanta; tant ta eaauri ur­ extraordinarie sedeto potaat. gente »e pot tineb fi aedinfo extraordinare. g 37. Âpelapui delà Manni protoproabiteral f 37. Appellati· ab oMcte arehipranbyteriali ad •a pot food te constaterai eparidal ta 14 alte, iar eonsistorfam dioeoeaaanm tat intra 14 die·; quo oete mai tArsis flteute nu m iap te eenaidara^ua·, termine elapeo Salla ampHa· raapieitar appellati·, fi hotkrtrea Maanntal protopreebitaral se pane ta . aé decreta oflcii archipreabyteriali· exeentioni man­ lucrar·, ahrta de causate matrimoniale terminato dantur. Exdpo causas matrimoniale· vinculo dteeu total· desplrfirv a ptartflor, cari trotarieae din sotato, quas ex olfieio aubeteraenda eunt oouaistorio. otaeiu subyternate, oouaiatorutai reepoetiv. 8IH0DUL PBOTOPMramnUL g 38. Binodul < protopraebiteral eete repreuM tanfa preotfndi tf e oemunater parehiate dh prête ta · tertfabtat·, ter eomuMte paretaala ta douta --- --------- , ..................... ................... ?. ArtMm Π. 8YN0DÜ8 ABCBmBBrmiAUta ■ g 88. Synod·· archipreabyteriali· aat repraesen­ tatio cleri m eommanitatem parecbialtam arobk preabytarata·, ita ut olera· tarttam partem, com­ IK (ΧΐΚΒΤΓΓυΤΙΟ ΟΜΑΛΟA BOCLMIAI βΒΑίΟΟ-ΟΜΠΓΤALM MUM1MΑΧ, 18·* aaah 98 1> protopraabiteratal, ear· nutri peate *0000 A Aa «Mata, uumbral bmMm aiaoduhri protepco·· biteral eoaatt din part·· praatimii diu IS, dia partaa aoaaanolor hiaariaatti dia M; lar unda aumbral ■aflatalar aate atai «aie da S0 000, aaaria ra ooamth dia parta· pvoefimii dia 8, iar dia parte· aomaaolor biaarieafti din 1* maaabrt , ( SS. Aoaia ainoodo, aari akg pa protopraabiter, eouatau dia M*br tadoit de membri. (Vae auptomaat a· XI.)’ I 40. Membrii aiaodahu protopreabiteral ae •leg pe 3 aau, fi ae pot raelege. Mambrii eclaataatiei ai ainodului protopreabiteral M aleg pria preofimM trMtaalA, ta tacui dMtteat; iar cAt ■ pentra mambrii mirent, protopreabiterntal m tmpbrfefte ia atAtae cercuri electoral·, cb(i mem­ bri mirent annt e ae alege ta tafeleaul 6-lui 38. Pentru ainodul elegator de protoprabiter, ta Seoere care electoral ae aleg cAte doi membri mirent Alegbtori auat tofi aceia, cari poaed cahttpla preacria· in 5 6. Diaporifiunile neoeaara pentru conducere· fi efeetairaa aotului de elegere ae centred oonaiatoralui eparhtal, pdnb la ait* diapotifiune ce ae ra face din partae ainodului eparhtal. 6 41. Qe membri ei ainodului protopraabiteral pot fl alefi numai aceia, cari poaed calitbfile praacriae tn § 6. 6 43. Cu ooaxiunea oonchembrii ainodului proto­ praabiteral, «are i trebuie ab ae publiée ou 14 aile tnainte, prexidentul aate dator a publiob fl obiaotole, ea ae vor pertracti tn ainod. 6 43. Ca ainodul protopreabiternl a* poatb educo hotbrtre valida, ae reoera, ce afarb de pre­ ndent ab iee patte te aceta oel pufin mqjoritatoa membrilor. (Vexi euptemeut n* XIII.) § 44. Sinodul aooata tfi alege din mu atari de ainul abu pe notar pentru lucrbrite aoriptariatio·, care poate β preot aau laie. 6 43. Sinodul protopreabiteral ae (ine odatb te an, te 1-a mu a 9-a dumineob a Iunii lui faar, fi Ia oonehemarea lui m obaerva cela din § 49: ta oaauri urgente ae poate oonehemb fi extrndrdinar, odnd adeei protopreabiteral mu dont terttalitbfi · membrilor vor aflb do lip·* (inara· extraordinarii a aceluia apre pertractare· vre-unui obiaet taMmnat biaerioeao, footer mu fundafional. Ileapre (inere· unui ainod protopraabiteral extraordinar trabue taftiinfat f> eonriatoral aparbial. 6 46. Protopraabiteral ca president, raapactive •uptental lui, aate ritopunabtor pantra buna ordine a ainodului, procum fi pantra aceea, m accio numai obiaeteta enumerate tn # 60 «* »· trateae, cu frie· lui Dnmneaaa fi modeatie, fi ea ooneluaele ab Se baaate pa inatitujiunila biaericefti, fi pe •rdinafiuila arhiarafti, ale conaiatoralui fi ainodutai eparhial. Cbnd ainodnl protopraabiteral «ar Ibtb te obiacte, cari nu m (in de «fera lui, mu buna ordino a'ar vbUmA, fi ia admonifiunea prexidontatei nu a‘ar raatital ordine· ouviincioaab : atunci prarideutul eate dator a tacheta protooolul, a diaolvb «Modal fi a ratafionh eonaittoralni eparhtal, certtad Invin(inne pentra pafii ulteriori. 6 47. St* ta voie libarb a membrilor a-fi dh vot Mparat, fi a pofti ca acoln ab m patroacb Jte protocol; tee* numai ace) vot Mparat, care tn 94 do ore M dh te acria, μ poate primi fi potroe· ta protocol, 6 48. Prexidantal preSgo ordine· oUectolor oo M vor partraeth; pnaira aeon· orica propunaro din Ooaeo, Onmnan. rana XUL 178 . Ia arebipraabytaradibee S0 000 animarum caper aaübu· membra aynodi atohipreabytariadi· acuat •x pedte atari IS, ox parta aoaamamitatum paro•htaMum 94; ubi varo S0000 aatmaram neu ooaaputaatar, ox parta atari enat 8 membre, 1« ax parta eammuaitalw· f SS. Synodi aeatiaatae pro etaettaua ant prenbyteri alteram taatum aamarnm membratam habebunt. (Cf. aapptaaaaatam a* XI.) I 40., Membra aynadi arohiproobyteriaüi· ad trienuiuml oHgamtar at poaauat iterato eligi. Ctaraa ad aynedaat erahipreebytariatam partiae·· eligitur · aaeordotib·· tructae loco daienaiaeto ; ed elaettonam rara latanvam arohiproabytorataa ia tdt diatrictua dividitur, quot taici eunt abgaadi tenora 6 3«. . Ad aynodum convocatam pro election· arehipreabyteri in quolibet diatrietu eliguntur duo taiei. Eloctoraa aunt qui MtiaCaeiuat oonditionibua praeaeriptia j 6. Diepoaitioue· neceaaawiae pro modo ac effectu actu· electioni· committantur oonaiatorio dioecoaano, qnoaduaqua aynodua diooceaana hac in re atataat. 6 41. In membrum aynodi arohipreabyterialia non poteat aligi niai qui attributi· praeviaia 6 6 gaudet. 6 49. Praaaca aynodum arehipraabyterialem con­ vocando, Mitem 14 diebua aate terminum, timui •t agenda publici iuria tacere debet in tynodo tractanda. 6 43. Ut decreta aynodi arohipreabytorialit va­ lida tint, oportet ut praeter praeaidem «altem maior para membrorum adait. (Cf. aupptamontam η· ΧΙΠ.) I 44. Synodua haec ex tuo gramio vel aliunde notarium deaignat, qui aaoardoo vel taiena mm poteat ac «cripta exarabit. 6 46 Synodua arehipreabyteriali» aemel in anno congregatur, et quidem dominie· prima vel aaennda februarii, obaervatia in convocation· dicti· | 49. Modo extraordinario et eaau aliquo urgento atiam convocari poteat aynodua, ai archipieabytero val duabua pattibua membrorum viaum fuarit, haiuemodi tynodum extraordinariam aeceaaariam mm ad tractandam ram magni montant! pro aeeteata, •ehote vel fundia. Quod ai acciderit, atiam conaittoriam dioaeeaanum . de hac tynodo extraordinaria oartina red­ dendam eat ' # 46. Arohipraabyter val eint wom garana, qua praeaea, periculum praMtat boni ordini» in tyaodo, neonon ut tantam nagotia «paeiftetiad» | S0 ibidam θ cum modaatia et timore Dei pertractentur, daaiqua u ut concluaionM fulciantur oaaonibu» ecoleaiae et decreti· epiaoopalibua, eonaiatorii ae aynodi dioooeanni. Synodo arehipraabytariali in negotia vagante, qnae aui iuria non annt, vel ordine perturbato nee poet admonitionem praeaidia raatituto, praoam hoe protooollo inaeribet, aynodum diaaolvet ae eonaiatorio dioacaaaao refarot, quae aibi ulteria» agenda •int queerana. 6 47. Liberum eat membri» aufftagia aoparata •mittera ac poatatero, ut actibua inaernntar; attaman hac praerogativa tamtam ilia fruuntar anffrngta, qua· infra 94 koraa acripta porriguntur. ' f 48. Praeeea ordinem agondoram praoSgit; ideo ai quia aaoruam vol collective aliquid proponon- U TW­ IT» OONETITUTIO OBGAKIOAEOCMBIA· «SAlKXMIBinTAUB BVMBWAB, ISM «tel> part·· «Mi· «m mai miter mausbri · · ·· to•tau* prteMmrtntai, ente te nu|iligire ·· temM preflgo «rites* fi tiaspel, efiad mm prepmtwe M* U vislls porteMtare. I 4». Protooohl sinodului piotopsoeblteral, Αή­ ρ* m s'a aatoeticat, tt snbeerie prêriiiantal fi ao- IM 4m habe*, M em praeeido ismmeuteet, qui fyafis ·Λϋ· ΦΜΒρΚφΜ AtèWBiMWt dns pro f «ai tum 4sUberandum erit. I 4». PtuteMUm synodi arehipreebytortalis rite aatbentifleatam a praeside «t notario subscribitar; taml; Mamaaa fi expediendis fi sxtrssels teat Id valet otiaai pro misaivte e* axtrnctibns qribsssuroqno. m subsertu pria dtafii. f SO. Agenda aynodi arehiproebyterialia aunt 9 SO. Afaosrile siaodnlni pcetopresbitsral «aat: coquentia: 1. Negotia oeconomica respicientia eccleaias, 1. Obiectele eoonomieo-bisorieettL footare fi faaeeholw et fnados, in quantum «pectat ad arobldationale, privitoare la protopresbltMnt. presbyteratam. , 9. Electio arohipreebyteri et officii arohipreeby9. Alegerea protopresbiterulai, a membrilor somnul.ui protopresbiteral, a profesorilor fi taA|4tori- toriaha,. professorum et magistrorum pro scholia lor pentru fooalele trætaale, fi presentarea actului regionalibus,' at praesentatio actus electioni· aynodo dioeoeaano. de alegere la oonsistorul eparhial. . 3. tnaintarea trebii footers din protopresbite3. Progressus turum scholasticarum in arehirat, fi presbytoratu. 4. tngrUirea pentru suafinerea vaaei fi auto­ 4. Cura pro auateatanda dignitate et autonomie ecclesiae. nomie· bisericii. g SI. 8i agitur de aynodo electura novum drohi9 61. Pentru finere· «inodului protopresbiteral, In care se va alege nonl protopreebiter, oonaiatoral preabyterum, consistorium dioeceaanum oommiaaaeparhial va denumi un eomisar, pe eare 11 va tm- rium deputabit, qui aynodum convocet ac mode­ retur. puternici âpre oonehemarea fi pnerea sinodului. 69. Die electioni» commissaries dioeoesanus g 69. In siua alegerii comisarul eparhial oelobreas* sftnta liturgie ou chemare* sftatalui Duh, sacrud! facit ac invocato aancto Spiritu concionem dicit electioni adaptatam. fi (ine o cuvântare potrivit* aotalni alegerii. 9 63. Missa peracta aynodua congregatur vel in g S3. , Dup* sfinta liturgie membrii ainodului se adun* «an tn biaerio*, «au tntr'p aal*, fi din eocleaia vel in atrio quodam, atque e auo gremio ainul lor trimit o deputafiune la eomisar âpre a-1 deputarionem mittit quae commiaaarium invitet ad tnvit* la deachiderea ainodului; comisarul venind •ynodum inchoandam; ille tunc, aedo praesidiali ocnp* loeul de president; fine o euvflntare c*trÿ occupata, orationem faeit ac postmodum notario alegfttori fi apoi pred* notarului âpre notice M porrigit mandatam consistoriale praelegepdum. puternieirea consistorial*. r Deinde peracrutatur ius cuiuaque electori· ac Dup* sceea face verificarea alegütorilor fi p*fefte ]a actul alegerii, chemSnd membrii la votare c procedit ad actum electioni·, ad auffragium dandum advocans electorem quemque. pe rind. Scrutinium non datur acclamatione, sed solum Aclarna(iune nu ae primofte, ci numai votare secreto. secret*. Fiecare aleg*tor pred* presidentului oomiaar Quilibet elector oommiaaario suffragium· scriptum votui a*u tn aeria, fi dup* ce « an adun^poturile, porrigit, ac suffrages coadunatis praeses illa nume­ presidental le numhrft, deachide fi le oetefte eu rat. aperit ac alta voce legit. voce tnalt*. Aeei trei indivisi, cari au tntnmit eele mai Tres sacerdotes, qui maximum numerum suffra­ multe votari, ae prosint* eonmatoruiui eparhial, giorum assecuti sunt, «istum se consistorio dioece•pre a denumi pe uhul dintre ei. (Vesi suplement sano, ut unus eorum nominetur in arcbipresbyterum. n“ IX.) (Cf. supplementum η* IX.) Alesu). respective denumitul trebue s* fle b«rEleofua, reap, nominatus debet esse vir idoneus bat apt fi bine meritat pe torenul biaerioeeo fi et bene meritas de ecclesia et schola. (Cf. sup­ footer. (Vesi auplement η· XII.) plementum η* ΧΠ.) 9 64. Nou-alesul, respective denumitul proto­ g 64. Neo-electas, resp. nominatus archipresbypreebiter, tnainte de a-fi tuoepe ftanotiunea, ae pro­ tor, priusquam munus iniat, episcopum dioecesanum mut* la episcopal eparhial apre hirotosie fi tnse- adit, qui ci manus imponat eique syncelliam con­ •trare ou singelie. Despre toate aocstea se tn- ferat. De quibus omnibus certior fit archipresbyfriinfeas* protopraebitcratal pria aa circular arhie- teratus litteris circularibus episcopalibus, ac deinde archipresbyter regimen iachoat, resc, fi noul protopreebiter intrk tn setivitata. 9 66. Electio membrorum officii archipreebyte9 66. Alegerea membrilor acaanului protopreebiteral, a profeaorilor fi a tnv*t*torilor pentru rialia, professorum ac magistrorum pro scholis re­ fcoalele traetaalo (ale protopre»bitaratal«u), se gionalibus (arehiptesbytoratas) fit arohipresbytero praesidente. efeetuefte sub president· protoprtebitontlai. In electione officii observanda sunt' praescripto pa alegerea odor latSiu anmifi Mnt a ae ob•ervh celo preeerise !n 9 63,'iar pentru oeaparea 9 63; pro munere vero professorum et magistrorum, poatariior de profeeori fi 4nv*f*tori, protopreebiterul archipresbyter, consilio arohipresbyteriali consen­ tn tnfelegere cu oomitetal protonresbiteral public* tiente, concursum indicet Termino concursu» elapso, concur·. Dup* expirarea tcnninulni ooncursual archipresbyter, iterum aseentiente consilio, elenchum protopreebiterul, aaemenea tn confdcgere le ·»·* oomune bisericefti, de alt* parte tnat este coordinat* unui protopresbiteral, fi ca stare e supusk numai autoritkfilor eparhiale. 9 68. Mkntatiraa se poate fund* fi InfiinfA nu­ mai cu tnvoiraa fi binecuvAntaraa episeopnlui con­ cernent; iar fundatorul eate dator s* saigure isvoarel· de venite neoesara spre suafinerea mkakatirii. 9 69. Din mknkstiri au se pot face locafuri lumefti. 9 70. Monahii cu celalalt penonal din mkakstira stau sub nemijlocita inspection· a prepoaituhii; 9 66. Monqsterium est cohabitatio religiosorum, qui canonice voto solemn· congregati sunt eo fias nt vitam trahant in omni. castitate, paupertate at oboedientia. 9 67. Monasterium et attributa communitati· ecclesiasticae complectitur, et rursus arahiprasbyteratui set ooordinatum, ideoque tantam auetoritax tibus dioecesanis subeat. 9 68. Monasterium nequit fundari vel institui absqn· licentia et benediction· episcopi diosobssss; fundator vero tenetur raditur in tuto ootlooare, and· monasterium sustentetur. 9 69. Monasteria ia demos mandaaas immutari non licet. 9 70. Moaachi et reliqui habitatore· asonnets riwum immediate anbiaeaat iaapectioni praepositi, 1»· IU (ΧΙΝΒΤΓΤϋΤΊΟ ORGANlOAROOljeUieRABXXORtiNTAIJB RUMINAI, 1888 oM 88 IM - * AfhWpiMOpMBi dUWMML· , g 71. Od ee va al ae ba* moaah, trebao ah aa oapaal oacekrii aaaaaiaa, apoiaMnda-ao dama priaoiaodal mlalotirooo, da a aa priai ta tagma manahaU,. pria prepeaital oakalatirii aa praafatk optooopalai, reapeetivo aohiepiaaapaiei, fi i-oa 41 Maaaavkattraa arWaraaaol • 78. MoaaU, AM pririra la Wrotaaia aaa hirotoaie, tmpréaal aa prepoatfii 1er, aaat dnefti a •e parti) ntrfiae «i eoaptioafiM conform prancvinator eaaoaiea. λ t • 71 Qui in ■■■*»■ nmriM vuk, pete· MbMtg a cy*o4* μμμμΜμ digamo iaveatao ertiato monaoboBo opiaaopo, reop. matiupoMten praaaaatatar par praepooitam, at baaeφΜΐΜ*ί> g 71 Moaaehi, ad ordiaaa val ohirotheaiaao raapeeta aea habito, aimai earn eoram praepoaMo, atraaae aa raUgicee iaxta praaaoripte eaaoaiea aaaa garaat I 78. Negotia awaaatarii earaatar par oynodam monactioaat, ôaiaa ooembra oaat ornée Heroooaaehi g 78. ACaoorila mlaMHi ee tednpUanne pria riaodal aknketireee, la eara tan parte togi inromonahii oa rot dncmir, iar ierodiaaoaii namai oa •ufragio dMaeata, hierodiaeoai veto taatam qaa auditore· et notarii, nufragio iaftnaatido. aaoultltori fi oa notari, oa vot infonaativ. g 74. Ptaoeoo oyaodi moaaatione not \>rnnponig 74. Preridopgal «Modelai mlalatireao eota preponital, caro totdeodatl enta tedatarat a fiaeh tan, qui et ordiaem oarvabit in debbarationibae. ordine* bank ta ooaoultlri. La tatdmpiarea morfii B Praeponito morte abrepto, oyaeduo oibi ex hieropreponitalui, ninodal tgi alege dialre ieromoaahi' monMhio^pcpepbeitam interimalem eligit president interimat. g 76. Noterai oo otage diatre ioroaoaahi, ierog 76. Notariae ex hieromonachin, hierodieoebie diaooni oan-monahi, oare daôo> protoeolul fi oolelalte vol tuonachia eHgitau ipni iaoambit protooollam lucrlri ocripturiotioe. ooacinaaro ot ooripta peragere. g 76. ProtoooHun et mieeivae · prsepoeito »ubg 76. Protocole! '«i opedifianilo oe oabeoria de prepooit, ,i »e oontraaemaeank de gptar. eoribaatar et a notario oqatraoigaantar. g Tf. ' Ooaotaaio inraleMnt aooodeote pluralitate g 77. Conoluéle oe fine prin pluraCtatea voturtlor; oknd voturile tant égalé, votu! preaidentalai •ufltegiorum ; nùffragii» wqnalibaa decidit oeatentia dirimi Vot oeparat nutaai atuad oe -primofta, fi praenidi* Opinio neparata admittitur *c ianeritar oe alituri la acte, daM ·'· dat ta aeria, fi aoeaata aotibna, ai. ooripta porrecta eot infra troc dioe nee trebue tn 3 aile ai onlfaea, dei mai tkrxiu nu oe •eriuo. Termina» autem prorogari potent petenti, primefto. Se ponte tdnl eort fi prelangfro, ee na alloquia patet appellatio ad epiooopum. oe ponte denegh, olei l* din oontrl oe poeto epeli ·· Ia epiacopul. · ■ g 78. Fieeare mkntatire trebue «* albi eoooom, g 78. Quodlibet monutorium oeconomum he­ oare manuduoe partea economicl a mluintirii, po- c beat, qui oeoonomiam nmnanterii moderatur, necuatrivit oonclucelor tinodului fi tnviafiunilor preponi dura decreta eynodi et iuona praepooiti. Oeconom* tului. Economul ente dator a fined ta evideafl otatum materialem monantetii penpicue dencribat. •tarea materiali a minlatirii, fi la finea aaului a atque anno ad finem vergente oynodo rationarium oUbfterne «inodnlui rafioeiniu documentât. documenti» munitum porrigat g 79. Afacerile ainodului minkotireoc oe extind atlt la partea religioaai, binerioeanci fi dinciplinari, elt fi la parte* economicl Acelea ennt urmitoarele: I. Dooemnarea oerviciutai opeeial pentru fieeare ieromonah,-ierodiacon-fi nranah, fi peafrn eoonom. . ‘2. Primirea novifilor ta αΙηΙοβτοΥ 3. Examinarea novqilor tnainte du a ne primi ta tagma monahali. · 4. Repreaentarea fi rugarea cltrk npinoop pentru primirea novifilor tn tagma monahali ' 6. CoMdtarea fi decideeea de a oe hirotoni monahul ^^ierodiaoon fi ierodiaoonul do ieromonatk fi ^Wentarda lor epiaeopului. 6. Manipularea fi finorea tn ovidenfk a averti minlatirefti, fi opre acent ooop taoerea unui taventar doapre toati avnraa miaintirii, rovederea acentei oonnerieri din timp te timp fi adeo! onl pufin odatk pe an. 7. Coneultarea fi hondfidevea pentru orogafi* unile annale ordinare ale mlahatirii, «pro oare ooop ee cere aprobprea epinoppoaeol 8. Conoultarea fi «tavertree erogafiunilor extra- j ordinare. 9. Examinarea rafiociniului eoonomului fi apoi afternerea lui la eonoiotorul dieoeoan eu ea* ftrk . oboervftri. 10. Niouinfa pentru bunlotaree fooatai mkafcotirefti tn privinfa religioaai,' morali fi didaotiel II. Niouinfa pentru Indreptarea religioaitlfii fi a moralitlfii vreunui ieromonah, ierodiaoon «au monah, eau fi .pedépairea lui mai ufoart;-riarl g 79. Negotia eynodi monaotieae complectuntur tam religione, eocleniaatica et diociplinaria, quam oeconomica. Sunt nequentia : 1. Ouique hieromonaehe^"teerodiacono et mona­ cho, necnon oeconomo, aaaignlre officium proprium. 2. Receptio novitiorum in monanterium. 3. Scrutatio novitiorum antequam vota emittant. 4. Epieoopum petere et orare, ut novition iq etatmn monachalem recipi permittat 6. Concalere ac decidere, ut monachu» in hierodiaconum et hinrodiaconu» ia hiero'moi^achum or­ dinetur, iUooque epiaoopo praecentare. . 6. Adminiotratio et pernpicua intabulatio bono­ rum monanterii, quo fine inventarium conficiendum eoi omnium bonorum moaaaterii, Uludque revirtoni ■ubifaiendum nonnunquam, oaltem vero oemel in anno. 7. Oonoulero ac decidere cirea erogatione· an­ nuale· ordinaria· monaoterii, quae indigent appro­ batione epiooopi. 8. Concalere ac decidere circa erogatione· extraordinari··. 9. Rationarium oeconomi examinare et illud oonoiotorfo. dioeoenanb ‘ oabnternere obnervntionibu» apponiti· vel ominnb. 10. Studium pronperitati» ocholae mooantic·· qaoad religionem, moralem et inltructionem. 11. Studere rnligioai vel moralitati alicui·» hieromonachi, hierodiaeoai vel mouaom emendan­ dae, vel etiam eUm leviter punire ; ni gravior poena IM COB8TÏTÜTTOOBflAmCA10aLMttAia»A»X>-OBIlBTAIMBUMMMA«,lM8maii·· IM pMrtm ρΜΜΟφβΒ rittfjiteM* vis* ou*6t*l * M MNNj*tet*lei 4i*MMBg 4M* U daeid· * •antt, tuaa aaaea aobarittitw nariotirii dintnmni, gued r«m diribiit. fiaalmiata. 1*. Anima ivtrain la writha fiagtaaram «iaeIt. Ttataraa taupe· vra-aaai aovi^i auwiv fi padapeieua Jai, mutual fi alMBtaaiaa taft Aa m»M· ga· puniti· vol etiam dianbaio ax miamtarii. stir·.' AatM de tatduiplara un a m oomaatoh ea JiueB ai aeeidarit, Wat rai Mrtieaa Maeda aaat omnia maaartaria praviaeiaa mahnpelitaaae mtefieiiril· Bia proviaaia mitropohtaaA 13. Baotio pruapaaiti iaxta oaaoâaa, praeaidoat· 18. Alagaeoa pevpaaitaiui, eava a· twr-dapl praaeriaraa aaaoaaalar, tab eouBuaaraa apiaeoputui epiaeopo dioaeeeaaa, *x oaafbatribaa proprii aat Bieeaaaa, Biatru ooaftafii afii aau Bta aM mfiafiitira, alieai mtaartarii, val atiam ox digaitatibaa epiaee•an diair· damaitarii apiaoopefti. — Alwul aa pra- paHlraa. — Kleotaa aioüt ea apiaeepo qui, ai raaautaaak «pisoopulai, oara dapa-oa a abet e* ata pererit illam babara iadolaa praapoaito naoaaaeriaa, teata tasufiril· raeeruta pautrn aa ptapaait, tl ta- illam aoafimat algae ordiaat ia beguaraaam reap, tfirafta fU birotaeagta Ba iguraoa raapaetiva Ba archimandrite*. arhimaadrit { 80. Officia pruapoaiti monaatarii aunt ae­ 9 80. Datoriafrie prepotitalui atitafiatirii aaat quantia : ' ' umktoaral·: I. Obligation* ganornlee monaatice» etraaae I. A w fined atrdaa Ba obHgaarautela gauatala ■aonahale, fi p aiial, ea aiei asoaahii ai aa peardk Bobeorvnra ae in ao oaae, ut etiam moaaehi aaadinaiataa ochilor aoale obligam«ate general· asoaa- qaam baa obligatioaea a oouapeetu dimittaat; idaohale; pria amara prapoaitul trabea it Be exempla que prnapoaitum examplnm vivum vita· vara moria Ba viaafa ooraotfi moaahal* ta toata pririnf·)·. ’ naebalia ia quooamqae .raapacta pruaatara oportet i A i biserioo·, va a* tic* a aa aa ratrag· S. 8oae a fréquentation· oeaataati at aoeurata Bala fracaeataraa ragulat* fi acuratt a aerrieialai officii divini non aximara. dumneaeeao.' 3. Invigilaro, nt ofleium divinum aampnr inxta 3. A privegheA, ea aervieiul Jamaaaeeae a* aa lrapliaea*o* totdeauaa dupa tipie, iar* edataraa fi ritupla peragatur at eaataa ae lactio pi· et decenter proferantur. eetirea aa fie evlavfoaat fi «difiettoara. 4. Studere, at oommunitaa tota monaatioa officio 4. A nisul, oa latrag peraonalul mfinkatiraae a* oercataae aervieiul dumneseeec acarat fi regulat, fi divino aoeurata at oonatauter aaaiatat, nac tamp·· pa timpal aervioiului dumnaseeee at nu-1 oaape pa officio divino dicatam alii· nagotiie terat. aaela eu altfel da lucre. ti. Prandqre ae ooena* communiter cum fratri6. A lab parte la prdnp fi cin» eu eaialalfi, ai aumai ta eaaari de tot extraordinare a aa abet· dale aeaaati regal*. 6. A diqpune, oa aab deeursul prtnauhti at so oeteasct vieata «finfilor aau alt prolog, praenm c aeaea o preecrie tipioul. 7. A nu abeent* din m*n*atira ffir* oaait tndestulitoare, niei a Itat, ea frafii ftrt ftirea fi biaeouvâfitarea lui ■ at mearg* under» die aitatatire. 8. A ae perfection* tn ftiinfe fi cunoftiaf· canoniee. dogmatice fi biaerico-htorioa. 9. A niiul. ea fi frafii at ae perfeefioneM tn ftiinfele bisericefti, tn ofintari fi tn cunoftinfs viefii sfinfiior. . 10. A fi oonftienfios tn averea mtntatireaact fi Z a dispune, ea eel mai apt dintre ieromonahi at ae / punt de eoonom. II. A fined adeeeori cu frafii axortafiuni pentru cultura fi diaeiplinarea lor, fi pantru tndreptaraa moravurilor unuja aau altuia dintre frat·, eare cu purtaraa aa a dat ana* la aeeaa. IS. A are* tn auaftneroa diacipHnei tnonahale peHereranft fi prifeghera neadormit*, dart fi rib- D dare fi modestie. 13.' A nixul, oa fcoala mtntatireaaot at fie tn ordine bunt, fi ea eei mai coalificafi dintre trap at ae deeemno de tnvtftteri. À fi 81. Fiiado* fandatorii mtntatirilor dan la - V eerie intenfiunaa lor c*nd fundeax* aeele Mate ® locafuri, impnntnd fi unele tndatoriri oe trebaaee r piaite neatrimutat, pentru aoeea prepoaitul eate dator a dispune, ea eartea ftmdafional* a mtutatirii eel pu|in odatfi tn aq at ae eeteaaet tn ainodul mtntatireee, parte pentru aduceroa aminte de findatori, parte pentru tmplinirea acuratt a tndatoririlor cuprinae tn fandafiunea fundatarului de mtqtatir·. 9 89. Pentru eauaple de logodnt fi matrimo­ niale ale credinciofilor, can neavind biaerica lor proprie, ae fin de biaerica mtntetirii, eoriaiatorul ' «partial deleagi pe cel mai tndemtni ecaun protopreebiteral. ‘ baa, nee niai oaaibua extraordinarii· hae regula ae anbetrahera. β. Ourara, nt tempore prandii vitae aanetoram vel alii libri apirituale· legantur, proati enataram etiam in rituali praaocribitur. 7. Monaeterio non exire aine canae auffioiauti, nec pati, ut fratre· ne inacio abaque eue bene­ dictione · monaatario diecedant. 8. Animum excolere eeientii· eanoniei·, dogma­ tici· ac hiatoria aocleaiae. 9. Curare, ut etiam fratre· excolantur aeiantüa eoeleaiaatici·, cantu sacro et cognitione vitae aaaetorum. 10. Honeate administrare bona monaaterii «t curare, ut maxime idoneua hieromonacborum in oeconomum deputetur. II. Fratrea aaepiua exhortari ad eruditionem.·! diaciplinam, necnon ' eorum more· emendare,. in quibua id desideratur. 19. In sustentanda disciplina monaehaii peraeverantiam ac indeferaam adbibere vigilantiam, non tamen absque patientia et modeatia. 13. Invigilare ut aebola monaatica rite fungatur, atque aptissimi fratrum ad docendum designentur. 9 81. Cum "'fundatore· monasteriorum scripto patefaciant suam intentionem bas. oacras condende aede·, et simul quasdam immutata adimplendae obligationes iniungant, ideo praepositi erit Mponere, ut litterae fundationaleo monasterii saltam semel in anno legantur ia synodo monastic·, quo me­ moriae prodantur fundatores et obligatione· in­ haerente· fundationi aeourata exsequantur. 9 82. Ad causas illorum fidelium, qui ecclesiam monasterii oesanum officium delegabit. sponsalium et matrimoniales deficiente ecclesia propria ad pertinent, consistorium dioearohipreabyterialem vicini·· < 187 (ΏΝΒΤπΌΤΚ) OBfiAMIGA MOCIJMUB QBÀliXX-OMIBirTAU* kUMMMAB, 1888 mati M MB ------- :-------------- ------------------ . —-------------------------:--------- *------ - ------------------------------- *—------------ ;------------------- —---------- -------------------------- ------------------ ------------------------ I M. Criiiaticfii atinqi ta pengrnfld pram A |M. VMdaa pamgta|hi pruoeedauti awaaaaati deat n u ita · toetagen ta trobtie ·ΙηΙ*»ΗΙ· «fl negotii babaad ta robus MMNrl β 84. MAaAotirilo femoofti sad tate'o Mtegorie ft 84. Mtaaitai» mtaiaflum Mm tarte sont m cala bArbAtafti, pete urmareasialetirili fcmaafti, M aiaiibiH·; idea mmetaria analaltam, retimoaahiaok fi iguaMtatele m «m fi aeeuaf ah imare gieeao «t Mfariarteaaa IMm paatfalM· gaudeat ce fi aaAaAatirita bArbAtofti, mnnahii fi fri^iafrM 'ae mommaaria miaaibiium, aoaaata at pre apotiti Capet nr. Capitulai IV. noacam BTAUU. β 86. Bparbia eate latraairaa mai multor pa-.' rohli, protopreebiteuato fi Mlalatiri, ta fruatoa eArora at* apteeopal, care taira tafateaal oaaeaaaier nocurmat «ta dator a leer*, mijlocit fi aoaaljloeit, paatru reHgioeitetoe fi taaitaana prooftasii fi a I 86. Diaacaaia eat eeaaaoiatio ptarium parochiarum, arobipreebytotntoam at aaoaaateriaraai aab regimine opteeopi, qui iuxta caaonea iadafaaaa, Mediato et immediate laborare debat pro rehgiooo at instructione cleri at populi. poporatai. t I 86. Afacanle eparbialeae tedepHneec.* 1. pria ainodul eparhial; 9. pria ooaaiatoral apartaal ft 86. Negotia diooeeeana exaeqnuntar: 1. synodo diaaraaana; 2. consistorio dioecesxno. Artitel L ONODOL KPABBIAL. 1 - Articula» L SYNODUS DIOBCBSANA. 87. Sjrnodua dioeceeana eet repraoeentatio dioe­ ft 87. Sinodul eparhial aabf représentante epar- ■ hioi, fi co obmpnne din deputafii derului fi ai po- cesi*, qu* eOalsocit viris a clero et populo deputetis, poralui eparhial, fi atari de apteeopal, respective et praeter eptecopum, reap, arobiepiscopum dioocearhiepiscopnl diocesan, constA din 60 de membri, saaam, constet 60 membris, quorum 20 sunt sacer­ dintre eari 30 sunt pjreofi, 40 mirent. In diecesa Ca- dotes et 40 laM. In dioeoeei Caransebesiensi ex ransebefului tn numtral color 40 de mirent oonflniul numero 40 laieortui confinium militare eligit 10 de­ militer aloge 10 deputati. (Vasi suplemont η·Π1.) putandos. (Cf. supplementum η* III.) ft 88. Membra synodi dioecosanao eliguntur ad ft 88. Membrii rinodulai Aparbial ae aleg pe triennium, et iterato peasant eligi. 3 ani, fi pot 8 realofi. ft 89. Synodos dioecesana ordinarie semel in ft 88. Sinodul eparhial ee fine regulat odatA te an, la DumineCa Tomei, iar* tn casuri urgente ee anno congregatur, dominica in Albis (s. Thomae); nocoMitato vero urgente etiam extra ordinem con­ poate concham* fi extraordinar. vocari potoat. ft 90. Synodum convocat episcopo*, resp: archift 90. Convocarea sinodului ee face pria eptecopul eparhial, respective arhiepiacopul eparhial, iar episcopus dioecOsanua, ac sede vacante consistorium. tn cas de vacant*, prin oonristoru] reepoetiv. ft 91. Membra synodi dioecesanae «equenti ft 91. Membrii sinodului eparhial ee aleg In modo eliguntor: modal urm*tor: a) Quaelibet dioecesis in 20 circulo» electorates a) Fioeare diooes* ee imparte tn 30 de cercuri dividitur. electorale proportionate. b) In quolibet circulo eliguntur tres deputandi, b) In Becare cere ee aleg 3 depntafi, adecA un preot, fi doi mirent, fi anume preotul prin tofi videlicet unos sacerdos et duo laioi; sacerdos a preofii, iar* mirenii prin tofi membrii einoadelor deqp, laiei vero * membris synodorum parochiaHum eiusdem circuli. parohiale din cereal electoral, «pre care ecop: o) Hinc consistorium dioecesanum pro quolibet c) Consistent! dieoesan dentunefte pentru fiocare cere electoral cite doi oomisari oonsistoriali, circulo electoral! deputat duos oommisaarios, vide­ adect pentru preofi unul din cler, iar* pentru mi­ licet sacerdotem pro clero, et laicum pro laicis. rent unul din mirent. d) Dia determinate sacerdotes congregantur loco d) In siua prefipt* preofii ee adun* la local desemnat, fi sab president!* oomteeeuhn consisto­ designato et praesidente commissario oonsistoriali rial, alegfinda-fi doi b*rba|i do tnoredere fi un' sibi eligunt duos scrutator^ st notarium; deinde notar, numai decAt purced la alegere,. care so sino mota proceditur ad electionem, quae fit vel efoctuefte see pria votare pubBoA, eau la cerare* publice, vel terris parte id postulants suffragiis unci terfialitafi a alogAtorilor, prin votare «octet*. sccrstia. Qui maiorem .partem «uffrsgiorum nactus Aeeta care a tntmnit majoritate* votarilsr, se pro­ '•sst, deputatus proclamatur se providetur litteris dam* de deputat, eo proved* eu oredeafional «ob­ signati* à commissario, scrutatoribus et notario. seris prin oomieag, bArbafii do tncredere fi noter, De acta electionis vero protoeollum exaratur, signa­ iar* despre actui alegerii luAadu-ss protocol fi tam · supradictis, quod substernitur consistorio ■ubocriin du - se prin «uasmintifii, se «ubfteras oon- dioseeeano. tiatorului eparhial spre ftiinfA % e) Quoad electionem laioontm, communitates o) IncAt pentru alegorea doputefüor aairesd, oomunele bteerioofti se adua* ta siaeade p*rohi*le- oeeleeiaatieM congregantor in synodoe perochiales, Asomenoa aiaoado se oonstitaesc astM, oA aleg*- qnae sibi eligunt prassidem, duos sarntatores et torii tfi slog president, doi blrbafi de tacrodoee fi notarius. Dotade ad electionem proeodentoo unum­ na. noter. Pureesdnd i* alegere, decere alegAtor quodque membrum suffragia dat simul duobus virte. votoaaA pentru doi deputet· deodatA. Votareaeete Suflrisgium eat publicum, 90 electoribus voro id public*, iar* 1- cerer** alor 90 do islegAtori peato petentibus fleri potoet etiam schedulis secretis ft fi secret*, prin fodnle. Aclamafiuno nu sato , Aoetematio prohibetor. permteA. f) De acta aleotionia protoeollum exaratar, ia f) Deapre actui alegerii eo ia protoool, ta fare ■a Seria teato voturile, iar* te eas de vetero eemotA, que umete oaftagia riotaatur, vel ri sacret* data bornât, adnoctuntar schedulae cuflhgia continente*. i-oe alAtur* fi fodulelo ce confia votarüe. IN OOUnTVTIOO»QAJrKHMXUNAieaABO(MNtSnAUB*ina>Al,iMB»NN N» g) IFIeiilAB—te votoue· gutetefin g> SuCtagHs data peeteeotan am· eieatestaa MMitatai alagorii, ·· «WwW pria president, » — » ■«» »_l U * -» USsUOfB ·· WWWWW φ OU ^U Ulg^ H perohtal «i al praddeataM «μ al vra-ua·! sHta val atataa amtatata «autanr, drains altari ^^mutatem ^Bl mBWS WMB^^BW WB SM·* Uitat de tetradora, ·ν< M prad» a*ta dtatoo ■■•wBN^tal bbrbafii da tesradero, peatra-ea h tiiapul ata rik-l «itatafo oeoteateriak tradat ' W νμ^μμΙ eMHfatafiAL h) ta tapai dadpt Mi ttaifU Mite# do te­ h) Tempore designate omsee seratateree a ag* tradoro ai riaoodoler alotaeralo ta aa sert olagte nota oleetetaMbns etnsdean eireuH mteri ooatvutànat ter et adua* U. loeai dooeotao* opn aaaat ooop, teeo penodxo, aeenm asportantes peetaoolte eteste* adaofiad ta tiw pratoooaMa electorate rigüoto te relia sigillato modo ptaneosipte rab ht g. Hic, ■odal prescris eab HL g. Aai, oab praaitaf ooariMMMS aaratai eoariotorial, top te oteht farassert oalegiaL aratas formant eoUegfaaa earatatorium ne ribi nota4a eeratiuiu, aiegtada-*i aa aater praire ducoraa rium eligunt ad proteoollmn concinnandum. prvtoeolatel. ta pimp tataror m dorihe pria eoaüearal Omnibua praesentibus eoanriraarins aperit protoconsistorial pratocoatete oologiiter oioetorate fi m oolla elooteralia saque tegit alta voce, date ouStagia eetrae ea root tealt*, aaaterAada-ao vatarite fi ta- innmotantar atque protocol!» insaniatur. soriiada-ra te prêterai. Duo individui, qui uutiorarà partent ouflkagioram Aoei 4oi indivisi, eari au o*p*tat mai «alto votari, naaai daoAt te proctem* do depatafi p se adepti aunt, illico deputati proctamaatur ac Htteris prov*d ou «adenfional. tu cotai cdad doi tap aa publicis muniuatitr. Quod ri-dao eundem nnanoram tntranit eoeteMoa rotari, tetre dAafii decide soartea, suffragiorum haberent, nulla Intercedente mora sorte dirimitur, utar deputatas censeatur. axecutet* namai daedt ta fafa ioouiui. Tam protooollum ooUogii tcratatoram, quam AtÀt protoeolul ootogiulni do taratiaara, oit p erodenfionaMo m rabscriu prin oomiearal consi­ litterae electorum signantur a oommiarario oonsiatoriali et omnibus praooeatibas. storial p prin toji ceialalfi membri. Protoeolul te subfterne prin comitar coosistoProtoooUum a oommiaaàrio snboteraitar con­ ralui, iar eredonfionalele m tamanueaxk tafilor sistorio, litterae voro dantur deputatis electis. deputafi. i) Kleetoros et sligibiles sunt omnes qui satis­ i) Alagktori p elegibili eunt top aoeia, cari faciunt conditipnibsu f 6. posed caKtâfile preoorUb ta * β. k) 'Salva diapoptionb contraria synodi dioeoek) Formarea cerourilor électorale ta proporpuae eAt te poeto aii drespt*. araménea defigeres locu­ sansa, consistorii dioeceeaai est, circulos électorales tui de elegere pantra proof i p de scratinare pantra insta proportione circumscribere, locum designare mireni, fi denumirra comiearilor, procum p iuarea c pro electione sacerdotis et scrutatione laiooram, mksurilor neeeaare · apro elegere — pink la ait» commissaries nominaro et statuere quae ad elec­ disposifiune din partea sinodului eparhiai, este ata* tionem pertinent cerea consistoralui eparhiai. l) Electio deputandorum fit intra β hebdomadaa, l) Alegerile deputafilor te efectuoae ta reetimp de 6 thpthmdni, inainte de Duraineca Tomei, p aa ante dominicam in Albis, et sic ordinanda ao pres* fie ordinate p publicate astfel, ** *B °** pentru mulganda est, ut inter electionem et scratatinaras mireni fntre elegere fi. scratinare, p iarkfi tatre iaioorum, ac viciasim inter hanc scrutationem et aceasta fi deechiderea sinodului, t* tatrovin* un congressum synodi spatium saltem β dierum inter­ cedat. reetimp eel pufin de 8tile. μ f 93. Presidental sinodului eparhiai este epit§ 93. Praeses synodi dioeoesanae est episcopus, copul, respective arhiepiscopul, iar* ta cas de fm- reep. arcbiepiecopus ; qui si impediti fuerint aut sede vacante, eorum vices gerens. piedecare ran vacant*, loefiitorul lai. fi 93. In siua deschiderii sinodului eparhiai se fi 93. Die synodi inchoatae fit sacrum et invo­ fine sfknta liturgie eu chemarea sfltetalni Duh. catur sanctas Spiritus. 9 94. AdunAndu-ee membrii ainodului la locul fi 94. Membris synodi loco designato congre­ destinat, presidents! tnainte de toatb ohiam* la gatis, praeses illico ex ipnioribus aliquot notariée oficiu) notarial provisoris un numkr potrivit dintre provisorie designat ac synodum aperit concione cei mai tineri membri, fi deochido jedinfa prin o 1 * solemni. cuvAntare solemn*. Postea proceditur ad verificationem membrorum; Dupt aoeea se procede la verifioarea membrilor, cari fiind preste jumAtate veriflcafi, tp aleg notari quorum dimidia parte verificata, notarios eligunt ordinarios, quo synodus constituta censetur ordinari, p cu aceaata sinodul este constituit. fi 95. Synodus sic constituta imprimis regulas § 95. Sinodul afa constituit, naints de toafe tp statorefte reguÎamentul pentru afaeerile interne. statuit pro negotiis internis. fi 96. Agenda synodi dioeoseaae sunt spuentia: $ 96. Ageedele sinodului eparhiai suât unaAtoarele: 1. tngrijireb pentru tusfinerea liberttpi religio· 1. Libertatem religionis et autonomiste ecclesias servaro tenore legum. nare p autonomici biaericü, ta tnfelesul legilor. 3. Alegeroa episeopului p presentarea lui la 3. Episcopum eligere et eum synodo episcopali, ainodul episcopate. (Pantra casul alegerii do arhi- praesentare. (Quoad electionem arehiepisoopi vide epitoop, ree ditposipunile pentru alegeroa mitre- dispositiones pro electione metropolitan.) politului.) 3. tsgrijirea p oontrolarea, averti aaifoktoaro p 3. Bona mobilia et immobilia, aedes et fandos nemifcktoare, a realitüfilor p fondurÛor, cari ta tfurdre ac custodire, in, quantum pertinent ad dio·cesim. proprietatea eparhiei. IM OOJWHTÜTK) ΟβΟΑΜΚΙΑΜΧΜΒΗΒβΒΛΒΟΟ-ΟΚΙΒΤΑΙΛΕϋΜΒίΑΒ,ΙΒΜΐΒβΗΑ· IM 4. Dériderai IB prirla|a aeea^nr imM** Ito-A 4 On* tm »** «I tadm iiiwi eaanndnri, Matora ιοορηΜ, paaton aaea «’an totaflri. ta daaaa «i qmra bmitat· toera. 6 ---- -·- a _-— ·—> a ΑΙί|β·β wNM^BI· - ββ·Β·Ιββ·^Λ·Ι ■ ^^ρβΚΜΗ|Η* ». Oanaaltw·· 0 tan· eta·®·» teabatoatAaa mratom ^HEB^^B^mBI nBB^p^^w^B^^BB -^^ΒΒΒ^ΒΒΜβρ to W» ο^μηη&ΜΜ···· AamnXa ·. OtoriBm· eager· ae rtoaa tan, ai pambÈim ·Μ*Ιβ toSMtottofak* ^ra^MB^toV^ 8. fagttyteaa gante· adaran atytaaator apt· toaiatarea oaltarii gi a mi|Hrii ttontorii laeiara, gi A Carew ae aaadto natan, at invantam aahalaatta bane cdeleatur at adnaatar, atque Ua eppa- peatea dalfltararee ptodeettar to patanto/Maaato. eita iaapatantoa teltatnr. A leatata aa atoalaa paaparea iavara. 10. Stipendii» eaaeleta aa praeparata viroe idoaeoa qni aialaelii aa eoboHe ieaarriaat JL^toVmwK^RV w^^^Baa^n^^w ^B to 10. fagrijte·· peatea anMvara· fi paagbM** to barba# ap# apra aarviaU btarioagti fi pariera, pria atipeadii. 11. Eecriarea to aalaata paatea aeapnri Maeri 11. OoBactae «dinar· ia amriamantnm eodeeia·, •ritaa·, toadaraa valpaaperam. •agri, eeolare, ftiadetionale fi ttateapice. 19. Oonariara da aiode qao dtffcnfaeaa remo­ 19. Coaantawo peatea daUMnraraa graatogiior, I ae e’ar aHtà la aaeeataraa amar eaaeaae aaa la rari qnaaat, qaibna axaaatio aanonam at iaati•feetairaa aaer inatitntari MearieegtL tataaee qaepdam eaetoeiaetieae impodiaatar. IS. Battaee wditnnm at impaadiorum oomIS. Stabilire· bagatata annal, axaminarea rata· •tailor aanatata epitropaee, fi ta tea toflgat·· panara, ratienarinm peaataa anratarii examinare, ealarelor die friudarile eparidaie. •alaria ex tadie dteeeeaaato dateriaiaara. 14. Pramitr·· aa bani a vm-anai ep ftüaftoa, 14. Prealea paonaiariam canton· aboni operi era­ printer la ori-ee ram dp ptUafe bieeriecfti pi peeiaw. dito tractanti da dieeipHna aaelaaiaetioa »ri eebolaetiea. 15. Cteewtee oteetoraloa airaaaneribare ae ne15. Faoerea dtaporiJiaaiJor aeaaaara peatea area· daraa Mtciuilor électorale pi efeetairea aetata to oeaearia dieponoee ad eloctioapo pro eyaodo dioeelegere pantra aiaodal eparbial. CMMMU AfomKB. Amaiax. ÀUGMÙÛ procorvun DUCHAM M Biacnon ipbcopidiowckani. lei···! inetitejiaailor bieerioepti, lariado-M de ori-ee c aaadaa* iaetitetioaoa eeelaaiaetMaa, ail iaaovaae tel taoire eaa echimbare; ettraepto, aa alageraa de iaueataaa. Ia eo arit, at electio epiacopi flat infra epiaoop »A m feed ta raattap de S laai, pi face S awaaea, diepoaendo aeoeaaaria ad convocandam diepoxi|innile teabaineioaM paatea eoavooarea eiao- ayaodam diocceaaaam pro election· apieoopi. Eo­ data eparbial apta alagaraa epioeopalai, eetdada-pi dem tempore praaeopta petat a meteopolita qui et iariatiuni dele mitropoiital, eara faod m va tngriji, ipoo curabit at infra S menae· «edi apiaeopali vaaa in Hap de S luni ad m tnteegaaaod Menial aaaH provideqtar, ad banc fleam conaietorio ooopieoopaao vddavit, pi va aprigial pa oonoeraantal op«raaa. eoneiator tn aceaatd a M niaainjd. I M. Alegerea o va aoadaoê eaa tateop olital fl 99. Elwtioai praamdabit vol ipea métropolite vol eine procurator ad boe dopatataa. ■au un mandator al lui, autoriaat ppre acaot loop I 100. In preoaara ailei de alegar· aa ta· P"* . fl 100. Pridie electioni· vigilia aarvatur iuxta vogbare dupd Hpieal RoeaUUer, iar ta tneap riaa rituale Pqataeootae, dia voro inauguratae eynodi de deochidore a einodalui attata liturgie, dupd aacram flt inxta idem ritnale. acelap tipie. fl 101. Finita mieea praeoee eynodam inchoat I 101. Dupd dnital wrviaiata damaeaaioe· pt a eoacioM accomodate riroamatantii· alacHonie. eidontul daeahido ainodul oa o eavdatara oeraapaalAtoare tmprejartrUor aetata de alegebe. Dipt mom oonetituindu-ea riaodal la modal PoatM ayaodo oonatitaia iaxta dicta fl 94 propreecria tn I 94, ee precede la aotal de alegar·. . eoditar ad elecHonam. · fl 109. Bactio eat eocreta, aoheduli·. Unaa. 8 109. Alegaraa m tooe ta eeeret pria pedule. Fièoare alegitor aerie pe o pedal» uumelo aeehta, quieqaa elaetor eabedalao iaaaribit nomen eiap quern pa cata U ouaoagta vrednie do epiaoop, pi dap» cum dig··· oanaet mam apieoopi, at atmal atque avocatur a praaaMa, procedit at wbednlam dimitHt m va ateigd de praaidaat, ae dace pi pane podala tn area daatinatd. Dapd-ee aa volat io# meatbrii in araam. Oaudbae aaftagiia data, praace· at no­ binoduta, preaideatal pi aotarii tofdaM, tari ta- tarii ayaadalaa, qUi aaa oam dnobaa ecrutatoribue prauad eu doi bStbafi do taoroderetodogi to riaod a eynodo eleatfe eonaHtnunt coDogiam eoratatoram, din einal eda, fee orgaaal to MKBaan, aandtd •ameraat aetodata aaa aiagnlatim 'ex era· aapedulele, lutod aaa odta aaa die araa to care e'en moatee at ia atar araam apporitam pone·toe; pat, pi bdgdada-lo ta ali» and, oo ▼· atb gata, pi quad, ri earner·· aobadularam adaaquat aamaram adAnto-eo namdrùl pedalolor oeraapaaaator aa aa- •leatoram, pruaaee in compact· omnium, Mrutamdral elegttorilor, preaideatal to vadatae tatarcr toribaa aariataaHbaa, ccbadala· ft ordinem ex pi a bdrbafilor de taaredara, ridiod pa rdad padaialo •ran axoipit, nominaque iaaaripta alt· voce lagit, dia urnd, Mtepta ta aaaal tatanr aaaitlt atria· to dam aotarii eaflhagia aotaat; paateamo, ecratinio •la, notarii totdaaaaa Internet vatarila, pi to anad ' peracto, eynodo promulgatur eventam electioni» qui Inebeind eeratiaiul, ae pablied atoadata reaahatal et protoooBo inaaritnr. alog«rii pi n potrao· la pntoeol. 1M ,iM»MiiM m De «Ιμ μ «rivuli μ*Κ rare · tetmit ηψ·A rite!·· abeatatk · vetnritor. PiMmH atogeril, rabeeri* de preaidaat, «alari ft bkrbafii 4a temndere, «a treaapeae etaada- tit ^t^liee^t^y^te^^, ^^^ttitr^i It^tr^lt^iét^i^F^t ^i^t^i^t^iie^l fi Mw« la maimtate· «a agro praagrettoera tatkrire a alagetB. Qriab··*·*· mahrmn yartra· raftogiiinm «déc­ pm·, et BMMMMM ΦΙβφώηΜΜ* M WÙMtMi mmm BebeèeeBBtBf F** fMiiBeiOBiM* MNÉfeBMktiBMl bWb» tiaufo 4 IM 8a»iin«aa «ynodi eleeteralto aunt pabkeaa; gravibaa veto. de eeante aynadaa etta· aeerate mpotwt· Béaaionib·· aMreti· popataa ne· aaatetit. 4 104. fli «Mtropobta ipaa aynodo afoeàoaia praMedaaat, taae aodaa Iom MnvMare poteat apa•eopoa i· aynoda» aptaaopntaM, nt aaaMtaa ta·· qairut aatam elaetioaia at «Mieatati ·«·· anbator- . aaat et aatam etaetfoei· et anfltaginm aynodi apiaoopali· ad aMarimam eoaânnatiaMm «ao-alaeti apiàaopi impatrandam. • IM Çedfofeto rinedkhi 4« elegere aaa* P*NImî ImA 4m OMM *wM*fcWN poMB fiaeb fi fawt· «·«·*·., La fadiafe «aerata pebUeel an poata tat par*·. ' 4 lot. MitropoHtal, daak a mu4m la pereoaak rinodnl de «leger·, peat· ronalramb la taeal «lo­ geait pe epfoeepi, ea auerai deodt <4 fiat ataod •piaoopeee paatra pertrnatarra aiaodefo a aetalai 4a afogere, fi «pre a praarath uurieathtii aato atkt •atnl «tagerii, okt fi votai rinodului apfoeopeae, peatra preetaalta tatbrire a nou-«teaalui apiaoop. 8i ver· metropoHta aoa interfait aynada aleolar daek iritropolital a'a hat parte ta riaodul B •teeteral, ataaei primtad aetal alagerii, oravorak toraii, tune aete eleetieuia aaaapto, atae arare ta fork tatâniara ta rey«dtat· aa ataodul epforapeM reaidaatia a«n eenvoeat ayaodnm apiaaopatamifoaiqM |i prodk aeeataia «etale 4· «legere apt· pertractate rtbeterait aeta abattante ad diaq«iritioM< eaM■ieam. •anratok. 4 10b. Nao-epiaoopo a rege ■ eôndrmato, iüe I IM. Dap* urmata preaiaalt* tatkriro a «no­ tai epiaoop, aoeata »e atntefte pria mitropolitel ordinatur a metropoHta inxta Malaria » inatitata^ m dapk rkaduiafo bharioraaek, «· proved· ea gramata providetor libella metropaHtano ; d«i«de maadateriM mitropoHtaak, ri ·· draumefta aa maadatar mitro- metropolitan·· darigaatar, <}«i n^vum apiapapam ta poHtaa, ear· iatroduee pe noal «ptoMp ta eparhia «aam tatrodneat diaaetrim, m liballam mttrepolt. aa, fi Mtafte ta bfonriraeatedralk graarata mitro- tannm ta eeoleaia aatkadrali perlegat ad initia· politaak la taeeputal adatei Utergii, eare e va ftaek ■riaaae, quam ipM novua apiaeopaa eatabrabit eareal epiaoop ea aabtaafk ouviineioatii dia ctoral aka. riatenta aforo nt maria. SpiaoepM eoadrmatfone altiaria»·' obtaata, aaram - ■pteeapal provkaat ra tatkrirea preataaltk, depan· maieatate an* dapoait InramMtam kdalitati·. taaintea maieatkfii «ale jurkmkatal d· kdeUtata. 4 IM. KpiaeepM aeoapto fonda inatrvote apiI IM. Bpiaoopal primind fondai iaahaet al •piaoopiei data epitropU eparhiaH p· Ikngk ua in­ •oopatua nMnaa javMtarinm a earatoribea dio·ventor, eat· dator a-fi pun· an eoeaam din etoral raaania, ooooaomum ax alere naaeolari vel moaaniireaa aaa nranabal, ear· va avek taakrcinerea, a Q«bali inatitaare debet, q«i fonda iMtrneto invigilet privaghak aaapra fondatai inatraet fi a dnra ra(io- M Tattoearieta dneat raditanm et erogattannm etaiu deapre poroepfinnito fi erogafiaaite apfoMpnloi. apiaeopi. Oeeonomua perieolum praaatabit epiaeape de Boonomul va t rkapunakter epiaeopehri paatra toe*·, iark apiaoopal araatalui epitropaac al ooari- tota adminiatratione. epiaoop·· rare ranatai enre•toralui eparhia! pentrn teat· ekte a priait apra torio Mnriatorii dioeeerani eiraa m qnae nanfrnetai Moaperat. foloatra. Quapropter necem· eat, ut ooMnomo tradaatar PMtra aMM eat· da lipak, ea aeoaemntai ak •a predro «verra nomigektoare ri «riyaktoare aeo- boa· mobilia ooeoaomtat et immobilia eum taven* aontiak pa Utagk inventar, pecom a’a prodat aa ri tario, pronti etiam opiaeopo tradita foaro. •piacopatai. Si apiapopaa nolle* oeeoeonam adbibere, taae Daek apiaeopul n'ar vol ak fink eeanom, ataaei mitrOpolita) ar· drapt a-1 eiB la aaeea. Booaomal matropoMta tara gandet anm ad boe oogendL eat· dator a pkatril neftirbitk averaa apieMptai ri Oeeonomi eat. fortauM epiaoopataa inoolum·· earvare, atiam rada vaoaata. pa timpul vaduviei ·Μ···1α! epiaeopaae. 4 107. ladnmrata iaer· epiaoopataa, qnae apiaao4,107. KpiaMpu) primiad odoar·)· biaarioeyti ale apiaoopiei. dale epitropii aparbiali, va taakrriaik pM a enratoribM dineneaenia aeaeperat, arehidiaMM vol oapallaao ano trndet ad euarêdtondum, m quid pe protodttaoonnl aaa aapataaul rita, ea ak poarte grije de aoeata odoara, ea adeek nimia ak n« ra _ amittatur vel obitaMtar. Com porro «piwopM taatrkinoM foa eta fi *k ra auatink ta eurkfi·,·' fi perieolum praeolat baram vaattam, atqM departata itadok pMtra aaaata adoar· tMny eptaeopnl eat· ■apptore debta, idao tavMtariom aerum aempor rkapaaaktor, fi Mb pardate · dator a to aaplinl, aervetar intemeratam, at «m g«M froqnMti mu pMtra aaeea inventerai deepre «Mete adoar· eate vel vetnatatia mum inutitee foetae rant, ta inven­ a μ fined aevktkmal, ri taerarita, eari pria daM tario notantor. tatrebuiafkri, mu prin voehimM tar aaa «trient fi au m mai pot Intrabuinfk, a to taMmak tn aoata* invMtar. g 106. Bpiaeopra reap. arehtopiaMpua aolnm• 4 106. Bpieeopul reapeotive arhtapiaoopal are drept «k taek - taetameet numai deapre jomktate modo dimidia parte aoM fottaaM teatameato diapodip «verra .aa; fork murtad fork tantamrat, toatk aere poteat; ri vero «b tataetate «writer, tone «verra eade eparhieL Pria nrmare footed taeta- •aiverea fortnaa eedit dineeari. Ideo tadamaato mrat, dap* datragoraa datariitor fi a «paaatar do exiateate, detraetia debiti· m axpraria eepalter··, tagrepbetaaa, legate!· tai ra var plktl aumai ptafc legate non aolventar niai raqua ad dimidietatem forteaM reBeta·. la juaktatea avarii «ate. 4 106. Bibitotboea tota epieoopi defoneü eodi* 4 106. Intreagk bibliotaca epiaoopulai repoaat remtae proprietate aparhialk fi ae tatraaefto on dioeeari atqoe adiuagiter biMfotberae dioeoaaea··. bibHotoM aparhialk. Coaeta ernnmat- ram XW. commun, vamul. οοιαβτοβίϋΜ oepaaùjnni. • no. ■tefotmtfv tntag*. I 111. FMfcMI Mtml «1 «amMmOH aW •pteeepal, roipaadivo aridbpteaopul. I 11*. Mombrtt ·»·ίΐΐ«»Κ «Mt faite «*- . t 111. Praaaaa aateraHa oonaiatorii «at opiaao- 4 11*.' Membra tuMteterii aaat parte· aaaaaaora· ordtearfl, parte· boaorarii; saau vocantur μ··*•area oauaiatoriatee* aa gaudeat auftagio docratorio. Innnrn aaariatoriilaa aeqaaunt later aa mm ooaaaaguiMi uaqM ad aextam grad··, val aft··· •aqua ad quarte··. (Of. aappteaaaata· a· X.) f 11*. C nasia hl ml aa (apart* fa teoi aaaate 4 11*. Ceusiatorium la tree aanataa dbtiaete· ••parate,‘fi aaaaM: partitar, aatepa la . . 1. la saqntal striUsa biaarioeac; 1. aaaate· propria acrieeiaatieu··, *. fa aaaatel fcotar; * 3. aaaate· aehotestieu·; a. ta aaaatel apitrqpaac. S. aaaate· curatoriun. 4 114. Fiaoara aoaat tadopMnafte afaeerile pnA4 114. QniMbot eOaataa agenda ipai compoteatia toara da eoMpatin|a ·· Independent, sub titlul indopendaator tractat, aab nomioe .Coaaiatorfi general da «Ooaaiator aparkial· ruspactiva „arhi- dioeoeaaai* raap. .archidioacaaani'. dieeeaaa*. 4 IIS. Saaatal atrdaa biaarisme aa oomputa fl 115. Saaataa propria aoelasiaatioas complec­ din aaaaabri ordinari (tedariaafi) fi dia oeoruri, to# titur oaaaaeoraa ordinarios (aaaroeda tangentes) at di» ctor, pi dia aa defenaer asatrimonial, mm poata honorario·, oaaaaa da olero, iaaapar defensor·· 4 pi ariraaa. . ( matriaonii,qni atiaa latent tm potaat. Saaata· eêbotestion· et aonataa oqratorina quoque Baaatel footer, paeum.fi aaaatel apitrapaac aaumeaea aa compuna dia mambri ordinari (aateriaafi) ooateseunt asaasaoribsuT ordiaariia (mereade tangen­ pi oaorari, la. o tartteHtata dia ater pi dCuitartte- te*) at honorariis, quortun tartte pars erant, clerici, doaa parte· rare teioi.’ . . Htdfi dia partes ·ίτ·β·β»ο*. Defigerâa aanteralai ma«brilor'>e-e*rai aaaat Nnaarus aambrorum cuiusque sanatus dotoraa roaarv* raspaotivalor ainoado oparbteto. atiaater a synodo djoacmana. Un aacrotar aaipriaaA'cara poata fl praat aaa . Soorotarfaa salario daptaa, qui sacerdos Tel laieas •ireaa, tadcpliaapta ataerite notarial·; la fine «a eeaa potoat, aa quae sunt notarii gerit; arobiviata arhirar pi aa awate potflvit da acriitori, tedapliaaac 0 at aliquot scribae aamoro convenienti negotia oanagenda!· de manipntefiaaa ta, toate trai sauatela. eoUariaa peragunt in tribu· senatibus. Consisterai aparbial an pi aa (seal eoassstorial, Consistorium diooeesanum bababit etiam offi-, com doodat* poata fl pi deflnaor matrimonial eialem fiscal··, qui et defensor aiatriaonii ease foteat. 4 11«. Tam aaaaaaoraa.ordinarii quam et hono­ 4 llfl. Atdt aaaporii ordinari, odt pi ooi aaarari rarii aliguntar a synodo dioeoaaana. m alag pria riaoda) aparbial Pantre poetaril· asaaorala ala saaatului stria· Ad munus aasasaoram aanatas proprie eoctebiserieeae, siaodul aparbial pria votera saerota, en staafiei synodus dweneaana, auflhsgiis aacratss majoritate atablutl do votari, alogo numàrol reca­ •oauaquo abaolute parta maiora, eligit numaram nit pi-1 subpferne «pisoopalai, raapaetivo arbiapiaoo- datarminatam aterteerum, quo· apiaeopo reap, arubiapistopo oommeadat pro confirmatione. (Ct supple­ palai, spre lutarire. (VW suptemaat η· VI.) ment·· ·· VI.) Deplinirea posturilor do aaaaori oaasiatoriafi la . Pro munaribs» ssssseorum oonaiatorialium reli­ ooMalta doa* aaaate so efectaapta tot to aM aod, queram duorum sanatuum oodom asodo prooaditur, taab ca aaaa dooaabiro, at bbrbatii, «ari aa tetruait •ad qui maiorom parte· abaolutam suffragiorum •aforitetaa abaolatfl a tetarUor, aa private pi as aaoti aunt, illioo at doflnitivo electi oaaaentar at proete·· numai datet do alapi flaalaaata. proclamantur. Asaaorii aanatetai biaarioaao «· pfeg po viaate, 1 Ammmom* φμμΙμ *4 Titan τϋ~ aaworii cctortelto dote ·η·Μ fate se alag paatru guntar, aaaaaaoraa reliquorum dswnuu aaaatan· durate aa· parted 4· ,*l«Ctei la riaad /4 <*)> fi tantam ad tampua pariete riactiaaia ad'aynodum (4 88) at pMaaa* Iteauta «tegi. pot fl Nakpt ■J nari, part· ouorari; tofi m uummo .a·····! «aa•iatortaH*, |l il ni daetei«i Aaaeorii ooMtetarteH nu’pat < rudifi fate· aha pda* teal «aaatea mA da adage .«i al patentee 4a «Meria. - (VW supleaaMi η· X) 4 117. ’ Aaasorii aoaatetoriali trobae te flo ban· bafi dsplin culifieafi pl busMsaritafi pa teraauli biserioase pi pooter; ter date acai maaibri «1 sanatalui opitMpoaf, cari Manipule··* »vwea, sa mm pi o eaufiuno ooraapaunStoara. • llfl. Bpiacopul, raapoetiv· arbtoptecopal dteNus, μ prWdent ordinar al tatraguM tnWrtfr, poata daunte dintra aMMtti da tag·* pcoafaaate, an teefiitor (vicar) al tea, mm ta ea» d· fpteda mm san abamt* a apiaoopalui, raapoetiv· a atbiapiseopulai, ·*-) raplinoasc* in daaasaa praaidiaM, ter te mi da aoarte, s* ooado·* tespraaa* m ···■fstoral ateeWte biaarteepti te apatete ptato tot p*a* te ategWM noului «pteoop. 4 117. Aaaaaaaru· atMtotarialat oportet mm vira· mavim a iduauM at ban· marito· da «eateate m achète; a maaabria aunatea curatorii, qui fortuna· admiteatntat, attam ceatte oongruaua daaidarutar. 4 118. Kptecopu raap. aroMapiaoopua dioaoe•mua, qua praaaM ordinarius totius oonatetorii, ox •MUMoribu· aaoardotibua vieariu· ' craara potaat, .qui apiaeopo raap. arohiapiacopo iapadito val abaaata, oouaiatorio praWdtat, pad· varo vacante, ■M cum eoariaterio nagotia oMteateatfoa uaivaraa te teoaotai moderator uaqua ad alaorioaom novi •piaoapi. iw oownnmo oboamkia mocuniab μακχμμικγγαμβ bdmvab, îm» Maria* optorapul ffirb de a « dmwmit tecfdtor, A aflaMaûs mbMb| la va «aataiè aal moi bbtrite ssesoe ta aaa 4a aaaaaüaia «pteeeptil poate'*ceaereds daeuraa pteaidtaM ta irasfui fseter fi apitrop ess M «aai aaaaar dta aeaata aaaata, ta aosÀa proot, *a liraaa f 11·. Defoansral «Mirimoatel, preeam fi pormmM 4a maaipute^uM «a dnaamegte pria presidiul ordiaar, iar tepatel fi seera tarai eousiaterial m «lege pria ooaahtor ta eesiuae pteaarb, «a majoritete absoluta de rotari a membriter prraeafi din testa trei seastete. I ISO. Asosorii, defonsoral, fi eeerotaral eonsisiorului depua jurAmAnt de foncfionare ooaftteapeasb, Mat stabili, fi namai tn caauri ds exeeoe grava, oonstatate pe eate· proeraulai diampUnar, se pot suspsndb aaa aœovè. Atealal fi. personalul de msaipulatinne m pot schimbb. AMXMCB. AOBÜDBLB DBOeBBITELOR SENATE OONSISTOBIALR A. Srnetal statas bimrirosc. m 8i episcopum meeitar nes visorium nemtaaverit, scdiasrioram eensisSertalium. Noeearitate argente, spiseepus prossidium mmte* **b*l**ti*i v*l *w*t*fü mmmoH *H*ei b*ne* •sautasse, rive saosrdoti rive laie·, tea trader· pot**t« e 11». Dsfeusor matrimosii et eOtetetes raaeel terte· sominaatar a pra aride ssdfoarie, offirieBs vsra Seoaii» et sssratarius esasisipùtalis stiguastur a consistorio in ssmione plsaaris, maiors parte absotate suftsgioram membrornm praeseatiam as tribus seatetibus. S ISO. tuera ores, defeaeor et seeratarius con­ sistorii iariaraadan daat, eate muera religio·· foncturos. Sont ituunovibilos et tutam propter delicta gravia, foro iudiciali constatote, suspendi vel amoveri possunt. b , Officialia Secali» et eanoellarietee dimitti poeeant. Amna. AOBNDA DIVKBaORUli SKNATVUM CON813TORUUITÎ. A. Stotiu teehiiiuiiau. I 181. Agendele aeeatui aoaat rant: S 131. Agenda haiae senatus aut: I. A dejudecb trebile finAtoare da sacramento I. Indicare in causia sacramenta et rituale eonoernentibua. fi de tipio. 3. Invigilaro moribus ecclesiasticis et honesti» S. A privegbeb ssupro purtbrii bteerioefti fi morale a preo(imii, cblugbrilor fi a poporatai. oleri, moaaeboram et popnB. S. Curare at ecclesiae consecrentur ac' provi­ S. A nisui, cs Meerieile ab ea ffinfeascA fi eS dentur ioonibaa, vaeis sacria, lampadibus et iibrie μ taeeatreee ea ioosnete, vssele, oaadetele fi «Argile > naeeerariis, trsbuiacioasa. 4. A privegbeb, oa protoeoalsle botesafilor, ra4. Invigilare; at matrieutao baptixatorum, matri­ aunafilor, fi ale morplor sb a« poarte -amlsnrnt moniorum. et mortuorum iuxts normas statutas gerantur. aormelor te vigybre. 5. A nival, ea sinoadele parohiale, protopresbi5. Cerare, at synodi parochidee, arehipreobyterale fi mAoAstirefti «4-fi tmplinèascb datorinfele terides et monachdes agenda perficiant serandum • dnpS ocie ordinate tn aoent statut organic. C .ea «au bac constitutione organica iubentar. A A dispone, ea protopresbiterii in tot anui eA β. Disponere, ut archipreebyteri quotennis con­ subftearnb eonsistornlui ooneerierea preofimii fi a sistorio conscriptionem cleri et populi ipsis subieeti substernant. poporatai traetaal. 7. A. privegbeb, ea biserieile ee eo vor edifiob 7. Invigilare, ut ecclesiae in posteram condendae iaxte canones aedifloratur. de nou, sb ee clbdeaseb conform ououelor. 8. A delegi o oomiriane permuentA pentru 8. Commisaionem permanentem deputare, queo examinare· celor ce an a ae tnaintb tn treapta ad sacerdotium ordinando· examinet. (Cf. fi IS.) preoteaecA (Veii | IS.) Cei eo sets a ae examini, va depune o taxA Examinandus taxant 30 fi. deponet, nisi probare de SO i., cara numai tn cas de abritai· deenmen- possit se esse pauperem. tatb μ poate iertb. ' 9. A jadoeb despre exceeds proofimii fi ale 9. Indieare circa excessu cleri et populi quoad poporatai, ee privés· datorintele 1er bisericefti. debita ecclesiastic· 10. A decide ta instanf· a dou oautele epo­ 10. In seranda instantia decidere circa causae tate dele aeaanele protopresbiteral·, fi ode rab- ab offidis archipresbyterialibu appellatas vd ex officio delatas. ( fternate din oScia. II. Dupb moartea epiaeopalai · oeapb eoadaII. Post mortem episcopi dioeessim regero, cerea eparhiei, s taftiinfb pe mitropolitul fi pe n métropolitain et gubernium certiores reddere de guvernul (Arii despre moartea episooputai, a nisui morte episcopi, curare, ut usque ad adventum novi episcopi omnia in dioecesi debita ration· procedant; oa fi pdab te venire· noutai episeop ab meorgb •parbie toate dupb raviintb, ·- stbral e· te derars demum instare, ne tardius quam infr» tres msusM e«l malt de trei taai dete reposer·· spiacoputai • morte episcopi synodu dioeoesons convocetur sb se espr···· sinodui eparhtel, pentru elegere· pro electione episcopi. episeopnlui. · B. Sntlul faltr. B. Smelw sebofasriras. • 139. Ageudsle eosstai seeat rant: S 133. Agenda huius sesataa rant: 1. A luerb peatra bunAstareu fi prosperare· 1.' Operam dure bonae conditioni ae prosporiteti feodeior mari fi miei ooefesioaal·. scholarum ooafessionalium magnarum et parvarum. A A tagrijl despre praeurere· rater msi eorae3. Libras scholasticos maxime idoqeos prerarare, ■ puastteare ebrfi foetere, fi seel·· · te after·· quos eynodo dioeceaasaa command·! approbationis staodului eparbtel spra eprobere. grotte. A A privegbeb aeupru petfoefioafirii fi · purS. Invigilare progressui ac bonis moribus pro- . tbrii morde · profesorilor fi · tavApltoriter. fossorum st magistrorum. 4. A propune sinodulei epaibtel spra remano4. Synodo dioeeesan·· viros sruditos prasrare pe aoei bbrbbfi Uterafi, eari pria' edura· vre- utteados commendaro, qui id meruero opere edito ■nui op te paraoara afar* feeterb an bôsosssritet. •d schola» pertinente. IS Im ΜΜηπτντιοοΒβΛΥκ^·οαίκ^βη^·οοχΜη«ΤΑΐΛΒσια0Αΐ,ΐΜ·Μ«Μ μ» B. A dbpeua aate to Épak, m ttaarfaMa m· fttiomHl, m frMBniMMB ®®Mte hmm mmi 4® alto ««Mui, ak invaf· daatrinn nlfiaaB gm·· orientate, a· eareatane bteariaa grüee-mriantalk 'fi Ut m oustaeoe te peaterite proteri··; prie nom,· ·. A pnna oateheÿ pantrn tofi tinarii de eanfaafanea, grnoe-oriantaM, ate-aa ai te aria· faaate to ait* cenfoatana, fi piatoai)· aa a'ar ivi te priviafa aaaaato a la deUtorA 7. A predge tentteal panten examinare· aaoier iadirixi, oari repite te eenparea vre-naui peat profeaoral «a» tavktktMnae. 8. A tonnai o oomiaiune axaminhtoare to trei membri. 9. A «titrai, aa namai aoei iadlvixi a* aa punk to profeeori te gimnaaiilo oeafeafonala, oari anat bine pregkti|i, qi oari aa topa» examen taaintea oomiaiunii ad boa, en aaooea bon, din atediile oari ei au al le propnn» (glolegiee, mataaaatioe, natarale *i iatorioe, din cunoqtint· Umbilor olaaio· qi ale pa­ trie·, precum qi din literature limbii romtoe). 10. A atkrul, oa de profeaori tn inatitntal elerieal «b ae Meae aatfel de indiviai, oari an topna examen din qtiintete teetegioe, pédagogie·, din dreptul eanenie, din tipio qi otoùrite biaericaqti; ^pRB®®® ^^®®$®®i®Î®®B ■ Λ ——a ——*-- —eA-——te— w· MteVOMW Jla. V^MWV pVW MWnSW Went· graaea · eeiantalia in qnnonmq·· toaaa •abate aNaa aeateaateate Invaariantar, ae impedi- riante arenta hia adveraaatte remeveeo, T. Tatminnm dteenuinare ad illoa oxamiaaadoa, qui manna profeeaoria val aaagiatri «aacipere rapiunt. & Oeauniaafoaem trinm examinatorum ad baa deputare. 8. Curare, at H aotam profoaaoreo la gymanato eanfearioaaüb·· neminantar, qui bane praeparati pariantem aubier· apad aommtaàioaem ad baa, fonate •vente, ex atediia qaaa doetari arant (philologiam. matheaim, acientta* natnrala· at Materiam, bagne· elamiea· et patrie·, Htteraa rame···). 10. Curare, at in inatitato eteriaaii ii totem profeaaorea nominantur, qui perioutam aubtaraut ex •ctentii» tbaologieia, paadngogioia, tari· oanonioi, ritualia et oaataa ecclcaiataici; in inatitato vero paedagioo ne profeaaor creator niai qui periculum ■abierat . ax ariantii· paedagogicia, ex rituali et eantibna eoeleataaticia. 11. Curam ut in leboli· eivilibu» val popularibna magiatri nominentur olariei vel· paedagogi, qui cur­ ram theologicum vel paedagogiram abeolvarunt, atqua ax paedagogia periculum «abierunt bono •xife. 19. Exdminatorum repon·· taxare noti·: .emi­ nenter*, .bene*, .«uffleientar* et .inaufBoienter*. 1 r tarit de profeaori la inatitntal pédagogie aatfel to indiriai, oari aa topa· examen din ftitafal· péda­ gogie·, tipienl qi ototkrila bdaorioeqri. 11. A «tàrul, oa da favMktori te qeoatete capi­ tale qi populare ·* ·· taaiataae aaifel de dteriei •au pedagogi, oari au abaolvat ennui teologie «au pedagogic^ qi din atadiite pédagogie· ■ an dapna examen eu calcul bun. 19. A ctaaiSoh pe otji examinati «trio· qi a la to calculai: „di»tin«“, — ,bine“, — „ra8cient**, — .nelndfatulitor*. 13. Celui examinat, care captu calcul aefede13.. Ut examinato, qui inauffleienter reapondit, •tulitor, a-i di voie «pre ropafirea examenalai, care venia detur ad periculum redeundi. Quod tamen an te mai poate repa · tabulatk la locul pria». 9 Ιϊβ. La repoearea episoopotai,/aspectis* a . 9 136- Episcopo, reap, archispiaoopo in extremi· arhiepiaoopului, flecare sénat oonaiatorial deaeumak oonatitnto, unuaquiaque senatus e suo gretalo duos cite doi membri dia aiaal aka, apre a p*ai ora D esa asseres designabit. qui boree exspirationi· episcopi norfii episcopate·, pi dupk urmarea aceateia apre attendant ae poeto· illico aerini· et cellas aigitoot a sigil* numai deckt dnlapurile fi odkile, fi apre a et quae decentia aepulturae ' aunt-atatuaat. Die indiepun· eel· do lipa* pentra .Ingropkoiunea cuviin- sequenti deputatr. seaatue curatorii, eaeteria quatuar eioaak. In nine urtntfoare delegafii aenatului epi- membris consistorialibus suprsdictis prseeeoCibas, tropeac, tn présenta oelorlalfi patra membri oon- fortunam et chartas defuncti inventario inscribunt, aietoriali, mai sus amintifi, iaventeask arerea fi seponente· quae dioeoOsi ab illi· quae defbaeto hkrtiile repoeatului, aeparkad cele eo eunt proprie­ competunt. tate* Oparhiei de Oele re aunt proprietate· lui. Din aeoatea din una* so vor plkü datoriile fi Ex preterin· dicti· solrustur debita M togata legatele legal* fi ae vor reintregi teat* socle pro- legalis neenou rckciuntur pretio·· et theeanrae ftoaee fi odoare biaerieofti, biblioteca fi fondai ecetoaiaaticua, bibliotheca ct foedo· intracta·, ta instruct, cart pe timpal viefii repoeatului au perit quantum adhue defuncto vireat· deperdita vel aau a'au atrioat. deteriorat· fuerant. I 137. Dupk ategerea nonlei epiaoop, araatul 9 137. Novo epieoopo electo, senatus curatori·· •pitropMO predk aeeluia la iatrurra tai tn aeaunal illi aedem episcopalem occupanti, eum inreatarie, •piaoopeae, pe ikngk inventer, odoarele fi pretio- thesaurum et pretio·· eeelMiae, bibliothecam e* *··!· bia«rio«fti, biblioteca fi oetalalt fond inetraot reliquum fundum inatruetum oecoaomatua tradi* uaufroetui. de economic, apre tatrebuintare. . _ \ -c . . 30* ΟΟΜ8ΤΓΚΓΠΟ ORGANICA ·θά^·ΗΑΒ QBABOOÎ-ORIMTAL® RÜMBRAM, IM* msdi*· SM • ■ D. Am·» ht Γ A A t IM· I IM. Μομμ mm* eemsiaterial tau··*· ebtactal· privitoare ta cbcaaan· μ, M Mm· deta tauita sub praridfal SM MHMt, fi ta.psoaemfa Ml putia · paire aMeeri ai «ai, fri· «tjaritatM Cmmimia, UnMquiaqM MMta· rereirtmelia ta •attrtüp sepsudtate, preeeratibM anltaM quatuor reaqiaaribM a* reniai· parta aaflbfgita··*· votarilor. Ofiad votarita raat ega|s, dtetatil votai preaidMtutai. -, • IM. Daoisianita dpoasbUal* séant· srarista riale, m pan Humai deeAi ta tasrara, star* de raie . apelsbita, eari ta «m de apetafiaae Ma* a -m subfterne otasistorolui nütropolitaa, apra deeidere fiaal*. 9 140. Sedint· planar· a eonaistoratai «psuhial const* din tofi aaeaorii deoaebitelor. renate, tneAt aceis prin absent* mu altt oaua* na auat Impiedeeafi a participé la ea. In tadiafa ptaaar» m sfactuefte atagerea ofieialilor, eari via a m alege pria ooMtetor; ta m aa fac disposifiünita neoesare peotra oondnoerea alegerilor de deputati pratru sieoduï pretopopoec fi eparhial, fi pentru eongresul aational-bieerioeee, fi pertracturae diferaàfelor eaoate din aceleafi, In­ dit aoeetea nu cad ta «fera activit*tii amintitetar corpornfiui representative. 9 141. Causata dogmatice fipur spirituale Μ decid flnslmente prin epieaopnl ” respective arbi- Mbagita aaqaaübaa diriaut saCragtere pracaidi·. I 13*. DariataMa aaaatuum écmaiatastaltaa· IDta· exeMttaai mandantur, except» ilUe · quibaa ap­ pellari peteet; qnod ai aeeidit, eoMistorio «sotropolitaao Mbatreaeatar ad eauMm fiaalitar diri­ mendam. 9 140. Λ plenaria consistorii diornsMai complectitur omne· assessores trium senatuum. niai i|ai« absentia vel alia de eauaa impeditae sit. « Ia .aeaaioae plenaria deaigaatar officiales e eon•iatorio eligibitas; decernuntur quae neeamaria Mat pre otaotieae deputandorum ad synodum erebipresbyteriatau» et dioeeeaaaare, neeaon ad con­ gressum aitionslem et ecclesiasticum; ibidem trac­ tantur' etiam differentiae hic exortae, niai id iam competat praedicti· collegii· repraesentatis». Saaaic ft 141. Causae dogmaticae et more spirituale· deciduafur finaliter ab episcopo resp. arcbiepiseopo dioeeeaaae. episeopul dieeesan. . g. ^rtieuhna. t 14S. AXraaistorium Magrib-Varadini etiam in g. ap»Mi. 9 143. Conaistorul din Oredea-mare fi mai de­ part^ riünAne tu activitate, fi are a m acomod* tntru toute dispoaifiunilor aoeetui statut organic. posterum ratum manet, atque in omnibus «ese huic constitutioni organicae conformabit. ('ap)tolul V. Caput V. MITBOPOUA. «THOPOUA. 9 143. Mitropolia *stb tatrunired mai multor eparhli, prin legitur* canonici, pentru sustinere· unit*|il institufiunilor fi intereselor generale bisericesti, fi formeas* provincia mitropolitan*, eu mitropolitul in frunte. 9 lAA^Afacerile mitrOpoliei se tndeplineec: 1. Prin congres·! national - bisericesc (sinodul metropolitan). 'i. Prin consisterai mitropolitan. 3. /Prin sinodul episoopeee. 9 143. Metropolm est consocietio plurium dioe­ cesium vinculo cammico, ad servandam unitatem institutionum et causarum generalium ecclesiae, hoc modo provinciam metropolitanam efformantium sub regimine metrbpolicae. $ 144. Agenda metropoliae perficiuntur: 1. A congreesu national! et ecclesiastico (syno­ ds· metropolitan·). 3. A consistorio metropolitano 3. A synodo episcopali. f Artical I. eONOMBUL. NAflONAL-BISUUCKh'. Articula· I. CONGBÏ88V8 NATIONALE IT gCCLKUASTICUS. 9 146. Congresul national - bisertaeee eeie re­ présentante' Intregei provincii mitropolitan· a Romlnilor de religiunM greoo - oriaetali din Ungari· ,|i Transilvania, 9 146. Coagreaul luqional-biserioeec écart* din 30 de représentant! din etar fi 60 represeetaap mireni ; pria urmare fieoars dieces* trimitu Ia ooagresul national cite 10 deputati dia etar fi c*te 20 din mireni. Dintre deputatii mireai ai dtaoesri Caransebefulni 10 cad pe oonfiaisl militer. Mitropolitsl fi episcopii wfragam, oa atari, saut membri! congreeului. 9 147. Pnpidentul congreeului Mte mitropolitul, iar* U cas de Imptedeeare a aceatuia, preaidiul oosgresului II conduci epieoopul col mai bltrla ta fianctiune. ' 9 148. Fiecére eparhie M Imparte ta 20 de eereuri électorale, fi fieoare cere electoral atage ua daputat mirean, iar* preotimoa dût doul cercuri . Impregnate Intr'un colegiu, atage un dspatat dia etar, urmlndu-se modalitlfile preaertae peatru stagerea deputatUor sinodutai eparhial (9 *1)· . · ' ft 146. Congreesus national·· et eeclesiasticus art reprseeentatio totisa provinciae metropolitanae Rumfporum religioni· graeco-orientalis ex Hungaria rt Treaailvnaia. < . 9 146. Congreaane- national!· et ecclesiasticus ogastat 30 deputat»^ clericis et 60 laicis; ideo quaevis dio aereis ad cOngreesum nationalem 10 cle­ rico· pt 20 laioos deputat. £x deputati· laicis φοοeeais CuranMbeaienais 10 eruat ex confinio militari. — - ' j Métropolite et episcopi sufftaganei de iure rant mambra eongrearas. $ 147. Prnaaoa congreesu· eet taetro polita; eo impedito praesidebit congressui e'piaoopus prior in manere. · ft 148.« Quaevis dioecesis in 30 circulo· élec­ torales dividitur, in quorum unoquoque eligitur deputandua laicus ; presbyteri vero ex duobus οίτΊ eulia ia unam collegium eoadaaati bligsnt unum deputandum clericum. Hic etiam «erranda sunt Mpradtata pro aligeadis depstaadia ad synodum dtaoedmnam (9 91). ■■ ■* *— * i- -(._»* ■ ... MS (ΜΜΒΤΤΤϋΤΙΟΟΕιβΑίΠΟΑβΟΟΟΙΜΑΧ GBABOO-OBDDflrALeBDinM.AB,M^8malM Μ· Fanwn· eamrilet 4« ahgera, pflafi la Uta BipMiti—» 4te part·· nagrwahri, m eaaii· Chaula· aieetaralaa, uaquedum aaagraaaaa aktar I 14·. Utaaa de vaMdttata alaetiaali, ri qua 9 14». Aaupra vaMMfitS aetatai 4a aWgata, la raidaaiatir abaritai, dMaait aaagrpaaaa. £ aaa 4a reelamafiaM, deri|e eemgreeuL I IM. Depetendi yagraaauali· ad tri i anima I IM. Depetafii iiaynaaH ·· aleg pa aa parted 4a trai aai, aa a ekruia expirare aa pabIM •Bguntar, quo tlapaa, novae alaetiaaae iadiouuter, a tardiaa infra tree BMaaaa . •legari ueuk eel mult la raatop 4a trai taai. 81 tamper· parted! oleetietria^tiiqui· dapatataa Duck la 'daaaraal aaai period 4o elegere vro-mi depute* ar · merit ori or fl raaigaat, art ar * pier- mériter aat maaaa dimittit val Miaia tea nrahi dut dreptal 4a · β ala·, fa local aoalaia aa face amfeerit, taae ad «iaa vie·· aappNadaa nova alaette alegar· aaa* paatra re»tul perioduM oougreauaL It pre tempore periodi •eagteaaaaHa quod aaparaat. f 181. Oaaveeaii· anagriwe» It tenero ρέΐ I IM. Convoearea ooagraaalai aa 151 \dile eongremn ordinarily nempe · oonawtorio metro- . politano et, »i tardine, tribu» menribne pent de­ functum metropolitem. 9 157. In electione metropolitae aequen» ordo ■ervatnr: 1. Pridie electioni·, hora 3 poat meridiem jtembra oongrtaau» conveniunt in eeeleeia cathedraM atque legato· ad oommiMarium a oonmatorio metropolitano deputatam mittunt, qui illuni ad «e·•ionetn praeparatoriam invitent. Qui «i advenerit actum mdrti· archiepiaoopi necnon convocationi· eongrv···· ad eligendum novam metropolitem prae­ legit, praeeenteeqne provocat ut die'ânaequenti hora 9. unuequiaque aecum Mbedulam apportet ge­ mine iltiue tiguatam quem metropolitem eleetuu iri mallet.- * 407 a)MOTITÜTOOBOJün^ incoquenti nova fit electio; ei aafnook, fi deck fi la eoeeata ar Of* voturile tente fragia denuo oint aequalia, dio . tertia ad tertiam taapkifito tn douk pkrfi égale, va ana* a traie ai proceditur electioaeaa ; ai iterum nulla aequaretur a treia alegere, fi daok nioi aoeaata ae ar daoo la differentia, tune tore decidit inter utrooque dimireaultat, va decido aoartea _tntre cei doi, 00 an / diam pariem auffragioruai omnium aequo numero tntrunit tonte voturile tn doak pkrfi aaomenoa. aortiteo. 12. Comiaaral oongreoaui prodam* pe oel oe a * 12. Ooataritaeriaa illum, qui teaiorem partem tntrunit mqjoritatea abeolutk a voturilor, de aloe auffragiorum nactua eat, alactem in archiopiaoopum arbiepiacop fi mitropolit et métropolite» proolaaaat IS. Actui alegerii, aubecria do preaideat fi de IS. Actae electioni·, a praaeide et notario ge­ notarul general al oongreaului, ae trimito din peribo nerali aiguatu», a parte eongreaeua maioetati euaa congteeulni la maieotaua ea apro preagrapoeM ta- tranamittitur pro gralioaieeima confirmatione neotkrire e aleeului arhiepiaeop fi mitropolit. eieoti arehiepieoopi ot metropolitan. I*. Oongreaul afteept* te >re4aatn|l aaairaa Ί*. Oongreena permanontar axepootat teutonpreateaM reeota|iuni de tMkrire. tÎMB ttlÜMÜ·*· ΜΒΑπΒΜμΙμ. Wæ A I ■*'ita. ‘ t m· œirwnTiiooBOAMCAiociiJHiu*GBM»o-oBXÈrrÀU8BuinaiA<,ie««»üse iw ΙΑ Dup· acriro· pmiultri rnaoluftani de ta- A Mrit·, m«1 mitropolU, 4· «ata tiUmt, m tatrotadait te mmomI mitropolitan pria ooagr··-, fer· edad »'ar ateg· mitropolital dtatro praabitari, •tunci riaaal m «apnea axaftiairii «monte· pria riaodul «ptaop···, fi afiAndu-·· vradefe, «a hirotoaoqt·, fi «· introduco ta «aeana] mitropolitaa pria oon»i«torul mitropolitaa.. ta. Dupa tatkriroa praataahâ, mitropolital ori non depune taaiatea maieatA|ii «ale JdrAmAatul d· fidelitate. 1k. Qaaa «i advaMrit, nova· matropoHta, ai •pfeaapaa «at, UH·· a eeaigr···· tattaaaiaatn; ri ▼ara «x proabjrteri· alaota· rit, tau· porieuhm ca•oataam mbit occam «yaodo >piM»pa»a, M ri digaa· lavent·· fuerit, ta «piaeapaa ooMncratar atque a tinaaiatoria aatropaütaaa tathronuatar. I·. Altiaaiata confirmât»·· data, nova· metropolita eoraa maicatata aaa iarioraadaa fidaütaria dicit. ArtMaa IL - Artfcul Π. 1»NS18TORÜL MITBOPOUTAN'. coxaiBToaiUM mxtmipoutaxum. g 168. Coariatoriam taetropolitanum aat «umβ 158. Conaiaterul mitropolitaa eate organul ··prem adminiatrativ fi judecAtore«c pentru tntreaga mum offieium adminiatrativam «t foreaee pro tota provincia metropolitaaa. provinrie mitropolitaa·. g 169. OoMÏatorium metropolitanun coaetat: 9 169. Consiatoral mitropolitan conati: B 1- métropolite ut praeaide; . 1. die mitropolitul, ce president; 2. epiaeopia auftaganeia et 2. din epiaoopii aufragani, fi 3. numero quodam «aaeaeorum honorariorum, a S. din un numAr de aaeaori onorari, alefi prin eongreaul national - biserieeac din «inul bArbafilor congreaau national! et eoelealaatieo inter viroa egre­ diattafi dincler fi mireni. (Veai auplement η* I.) gio· «ive clerico· aivo laioo· electorum. (Cf. «upple- . mentam η* I.) g 164>. CoiMiatorium in trap «enatu· diapeacitur. g 160. Conaiaterul «e Imparte tn trei «enate, <■ adeo*. nempe in: 1. Senatui «trAn· bieericeae; \ 1. Senatum proprie eoeleriaatieum ; 2. SanatuI fcolar, fi 2. Senatum «cholaaticnm, et 3. Seaatum curatoriam. 3. Senatui epitropeec. . g 161. Unuaquiaqne «enatu· agenda ip«i com­ g 161. Fieeare aenat decide toate obieetele tinittoare de activitate» «a independent, «ub titlul petentia iadependantar tractat, «ub titulo generali general de „Con«i«tor mitropolitan*. „Cpn«iatorium motropolitaaum*. Cuilibet aenatui praeaidet matropolita, ip«o vero In fieeare «enat mitropolitul duce preaidiul: iar In cat de impiedecare, cel mai bAtrfin epieoop impedito epiacopua auffiraganeu· maior natu. •ufragan. g 162. Aaaeaaorea cuiusque aenatua eliguntur a g 162. Alegerea aseaorilor pentru fieeare «enat «c efectuefte prin eongreaul nafional-bi«erioe«c dup· c congreaau national· et eceleaiaatieo ■ iuxta modum modalitAplc preaerine In § 116 pentru alegerea aae- praeacriptum g 116 pro electione aaaaaaorum con«orilor delà conai«toare)e eparhiale fi pè timpul ■iatoriia dioeceaania atque ad tempu· ibidem determinatum. normat »co|o. Pro «enatu proprie eceleaiaatieo «ex aaaeaaorar ■ Pentru «enatul atrina bi«erice«e «e aleg fane •Maori, top din cler; iar» pentru «enatul feolar fi eliguntur omneaque de ciero ; pro Mnatu vero «eboepitropeac «Mtncnea cite faae, tn«M o terfialitate laatico et curatorio etiam aeni, «ed tertia para do clero, duae parta· varo laiei. din cler fi dou· tertialiUtfi din mireni. Etiam in hoc con«i«torio servanda «unt impedi­ Piedecile de rudenie fi cuaerie, prevkiute ta menta conaanguineitati· atque affinitati· de qnibaa g 112. «unt a m obcervA fi la aceat conaiator. rormo g 112. g 163. Conrâtorium metropolitanum pro «enatu g 163 Coniiatorul mitropolitan pentru «enatul eceleaiaatieo habebit etiam defenaorem matrimonii. biaericeec va aveà fi un defenaor matrimonial. Secretariat et acribae numero convenienti aganda Un «eeretar fi un peraonal ooreapunaAtor de tnanipula{iune va tmplinl agendela notariale fi «crip- notarii et cancellariae perficient in tribue Mnatibna. turiatice tn toate trei «enatele. Aderit etiam officiali· fi«cali«, qui «imul defen­ In fine va ave· un fiacal, care deodatâ poate aor matrimonii eaao potaat. fi «i defenaor -matrimonial. g 164. Secratariu· et officialia Bacalia a cong 164. Becretarul fi fiacalul «e aleg prin conaiatorul mitropolitan ta fedinj» plenar·, ou majori- ’ aiatorio ' metropoli tano eliguntur in aeaaione ple­ tate absolut· de voturi a membrilor preaenp din naria, maiore parte abaoluta «uffragiorum membro­ toate trei aenatele; iar· defensorul matrimonial, rum praeaentium ex tribut aenatibua ; defenaor voro precum fi peroonalul de manipulat*une *e denu- matrimonii et acribae a metropolita nominantur. mefte prin mitropolitul. g 166. Diapoaitione· memoratae g 120 valeat g 166. Diapomfiunile «tabilite tn g 120 au valoare fi ta privinfa peruonalului aoeetai con­ etiam pro hoc conaiatorio. sister. g 166. Agenda aenatua proprie- eodeaiaatiri g 166. Agendele senatnlui strAna bisericeac «unt : •unt, ut finaliter decidat ta cauaia appeltabilibua et a decide finrintante’ cause)· apelabile fi apelate. appellati·. g Ifi7: Manat aenatua acïiolaatici «at: negotia g 167. Cbemarea «enatnlui feolar eate: condu­ cere· trebilor footer· oomün· ale tatregei provineii •eholaataca communia toti provinciae metropolimitropolitane, precum fi «uafinerea unitMfii pi a tanae moderari, unitatem et uniformitatem taatiuniformitfifii -pentru inatitutele foolaro confeaionate tutionum aeholaatiOaram confeaaionalium ta arehidin mitropoiie, «i ta fine deciderea final· a oaaaelor dioeoeai aervare, eau··· diaoiplinare· profeaaorum dieoipHaaro ale fftrofeeorilor fi tnvktMorilor, apelate ao magiitrorum, a aenatu acholaatioo conaiatorü dioeoaaaai appellata· finaliter dirimar·. delà aeaatal foolar.al oonaiatorului «parhial . U ; Oenvu. Mnomai. tcmo· XUL ·, ' “ - ·' ‘ ’■ ■ ixkWS'/ t ■ . . · . « ' •H OOM8nTUnOOB0AMK}ABOCLBUAB GBÀBOO-OBIK!rrÂUBRUMBHAX,I8Mmaii38 »1» • 168. Cboaaaren a-etatal * « opürep «te? · administré aaoto testai, «ri sent «te usitropoKoi qa * . star Cota pro rteo ** peatra «matai iftartpni op c* htal, «arraao 4e sénat fi peatru aeeet «asty . • 169. μΦβμι ÀMlbtaeil· * Ι β Ml ntajoritate 4e votari, ta souatal ettta bteariewo ta prouenfa «1 pufta de feae aaombri, tar ta oetatalte * doa sonata eel p«t>e e te * de patru membri, ata * de pretadeM. • 170. * Çedtof * ptaaai a eoaetaterahi «faepelitaa * const dia tofi membrii dooeeMtetar eeaate, pa ott aooftta dta shssapi as * alt * uat e su ar fi tmpiedecap a participé la aa. (Veta saptaesmt a· 1) Consistorul ptoaar efectaofte alegerm Hirsts ratal fi a fiscahilsi, fi dtapaae eels de Mpe * ta privinfa oonchsmtrii eoagraadtai aafional hteerieeer, fi a aiogerilor de depatafi pmtra aeotaf. t 170. Bassin pleaaria consistorii motropMtaai eosetat omnibus mombrio trium «esateam, exceptis qui aboMtta ral alia de «ma impediti fuerint (Of. enpptamentam s’I.) Oesrieferia· pksarta» «cretaria· et ottciaiem fiecalem eligit et Moaasaria disponit ad convocan­ dum eoegraaeam satiosalem et oodeaiasticute et ad · ** sleotioa depatandorum ad easdem oongressum. Arttal m. SLXODOL KFI3C0PS8C. mtODUB IPBC0PAU& I W8. Meam «satae earetaeata «t Utas ad· ■htatrare testa qui proprii east «etropoHae. Osas praoeeripta eaat «notai Baraterie diesOTMlt MÎMl MMNMI· *' IMl QsiMbot sanatae doeidfe mitre parte esftagiorum, ta aeaata propria aeetaatactioo pruaiMtibai sahaen eea mesrbria, ta roHquie daoba * ooaatibue «altem quatuor membris praecide excepte. àhmv m 9 171. Binodal epiaeopeee este mm adaaare de episcopi sub présidial mitropoHtalai, undo ee * trateas obiectele bieericofti spirituale, dogmatica fi simboliee. g 178. Mitropolitul e dater a eonchemé ainodul episoopeoo ta tôt anal odat * ; iar epiaoopii east de­ teri a participé la aoesta. g 173. Pentru raUditatea conoluaelor sinodului episcopate m rooera, c * s» fl * convocat pria mitro­ politul, fi a * participe la déusul epiaoopii snfragani. § 174. Agendele sinodului opiteopaae oust: .1. A «upuae oxamenutai canonic pe eel êtes de epiocop prin sinodul eparhiai. 2. A trati once tntrebare dogmatici, sacramen­ tel fi'* * ,ritual fi a o dealngé ta tntelesul oanoanelor positive. 3. A * fine consultéri fi a aduoe hotkriri asupra raligioritkfii fi moralului cleralui fi poporului crodinctos din mitropolie. 4. A ee * consult asupra institutelor de toologie fi pedagogic, .spre tntintarea soopurilor lor fi a ftiintelor ch sunt a se predé ta aoelea. 5. A se consulté asupra cualifloafiunii, ce m care delà cei ce m pregitesc spre treapta proofeaaoé, fi despre aceasta a référé fi congresului na|ional-biserioesc, oa cole de * lips ta linia aceasta * s «e fact eu aprobarea * armonic a ierarhiei fi a poporului cradtaoiba. 6. A privegheé pentru autonomie bisericii fi a o aptré ta contre orioéror taeeretri, ce ver amouinfb paces fi * sfinfeni bisericii. . f 171. Bynodue episcopalis «t collegium epi­ scoporum prseaidosto métropolite, quod do negotiis ecclesiaa tpiritaalibua, dogmaticis et symbolic»· tractat. I 178. -Metropobta synodum episcoporum semel ia aaep dorrCcaredebet, et episcopi virissim tenen­ tur obaequi. % Apumc* rasu Amana rasus. |' 173. Ut conclusiones synodi episcopalis rataant requiritur ut a métropolite sii eonrooata et epiaoopi sutaganei adsint 9 174. Agenda synodi episcoporum sunt. 1. Electam in episcopum a synodo dtaecesana canonice examinare. 3. Qugmlibet quaestionem dogmaticaih, sacramentalem et ritualem pertractare illamque solrere iuxta sensum canonum explioitorum. 3. Consulere m decidere in re ad religionem et bonm morae cleri ac fidelium prOrinciae per­ tinente. 4. Consulere institutionibus theologicis et paedagogieis, ut finis earum promoveatur m scientiae designentur quae docendae erunt. b. Consulere circa conditiones, quibus satisfacere debent candidati ad mnnue sacerdotale, et rem ad congressum nationalom et ooeleeiMticum deferre, quo deeideranda in hoc raepeetu approbante hiérar­ chie et populo fideli exsequantur. fi. Invigilare autonomise ecclesiae eamque contra quaelibet defendere tentamine pacem et sanctitatem ecclesiae minitantia. 0 175. Limba ofiotal * te foete trebile biaari9 175. Lingua publie * ta omnibus negotiis ecoefti, foolara fi fcndafionele, atét ta teutru, edt cleeiastioie, scholasticis at fendationalibus, in relafi ta afar , * pe Ung * * susfinera raepeetiselor dio- Dtiooibiu tam internis quam exteris, salvis dispoposifiuni ale 9-lui 9 din articlul do tego IX dota . titionibus in 9 * articuli legis 9 anni 1668, neenon 1868, MameuM din artictal do loge XLTV din 1868, articuli 44 legia anni 1868, eet lingua ramena este cm romén . * • I 176. Hase conotitatio organic* semel forma­ 9 17Ç. Aceat statut organic dupt pwbliearaa lui liter promulgata ilUoo valet. * formal tatrit nunai doodt ta vigoare. tncradtaténd ministralui nostra efoctaire * acco­ ter deciatani, «te voie noMtr * dsosebitA, o * eu * privtat la afaoerile bisericii graco-orientale, droptal de supram * taapoofinne, eo ni compote, e * se p*>strese ta déplia * , * mtsur asamoMa s* so suafta * ta tntregitatea «a droptal legislafiunii oomuae ta celea ce privesc instracfiunM public . * Datu-s'a ta SchSabrann, ta. doutaoei-fi-opt * lunei lui main, anal nna tniie opt sut * * fas rod fi Βθα<· Franetao Iosif, «.ta. - (L. 8.) B. Icstf Mtvte, «. p. Ministro nostro axocutionem haram dispositio­ num confidante , * spocialitor volumus, ut rotate ad negotia eccl tae ** graeoo-orientalia ins supremae in­ spectionis nobis competens plene servetur, similiter et ta * legislationis communis in rebus instructioni * publicas iptegro «ustinestur. ' - Datum in Sohoenbrann, die vigeaima octava mensis maii, anno millesimo octingentesimo sexaΓ»®0 »»“»· (L.8.) Framneew îosephus, m. p. B. looophm BttvAs, m. p. I 213 ΟΟΜβΤΓΓϋΤΙΟ ORGAMIGA SOCLBBIAB OBAWXKORIXMTALB RUMUAK, IM· mH M 314 DKPOErnUKI (XHKHUMCAK CABI OOWJÏM . FiindoA numirul de membri ordinari, deflpt D. Cum numerus membrorum ordinariorum ia In «tatutul organic, restrdns cum este, adesoa poste constitutione organico praevians adeo exiguus sit. •A tmpiedeoa compléteras aonatelor particulare: ut saepe plenum senatuum impediatur, ideo netMeaipentru essuri do neceoitate «A eo mai aleagi tnoa tate urgente eligantur ex ' tota provincia metro­ etAfi membri suplonfi, pentru flocsre. sonat, IMrA politans, nullo respectu habito ad singulas dio*· reatrflngere la dieeeae, din tntreaga provincia metro­ caseo, tot aaaeeooree supplentes cuilibet senatui, politan*, oari h provocares preaidtalui as complé­ quot provocante praeside consistorium metropolitanum complere valeant. tais eoraiatorul mitropolitan. 3. Epiaoop! suffraganei sunt amessoree saturatae 3. Episcopii enfragaai, ca atari, sunt membri naturali ai oonaietoralni mitropolitan fi participa la consistorii metropolitan: et in partem eaimque se­ oricare seaat numai pe lAng* roatrAngeroa de sub natus veniunt, salva reetricûone provisa puncto 1, punctui 1, care restringere se extinde fi asupra quae restrictio etiam métropolitain praecidam afficit mitropolitului president. 4. Constaterai mitropolitan !fi va rtgul* finorea 4. Consistorium metropolitanum sedat pro nefedinfelor conform neoemtkfii, fi ve publici de tim- sessitate, ac citius dies conventus indicet tam pro pario silelo de Tntrunire etAt pentru plonul sAu, cAt d pleno, quam pro senatibus specialibus. fi pentru senatele speciale. 5. Asseworibna, qui non habitant in residentia 5. Aaesorilor, oari nu eunt din local refedintei mitropolitane, Io compete reboniioarea speoelor de metropolitans, experaa itineris restituentur, insuper ctlAtorie ce vor fl avut, fi o dinrnA .de 4 fl., pe et diurna 4 fl. a senatu curatorio solvenda. e^ri le va limpet! senatui opitropew. 1 Ce»cbail n* prof. 73: Binoadeta U. La β 32. triiHar di» fund lb74 protopreebiterale se autorisons* a siege membrii saplenfi la scaunele protopreebite­ rale, unde va cepe trobutafa, deapre co vor tnq tlinfA eoraiatoareta eparhiale pentru notiflcarc ultorioark. HI. La 8 87. Coactaml coayrwMi dm eaW 1878 a* fret. 105: ■ Congresul enunt* oa normativ: e* usai aoataf iadivid nu ponte fl pe unul acelaf timp membre al *---—..... Milfti ’Tm". "π—.: II. Ad » 32. Dseratwm eoaprsmw ordürarü emri 1874 a* fnto· colli 73: Synodi archipresbyterialea facultate gaudent as•eaaores supplentes officio archipreebyteriali eligendi, ubi opra eat, certiore tamen reddito oonaistorio dioeceeano. V : m. Ad β 87. Ztacreteb roaprssMM eam 1878 a* protoaoUi 10& : ■ Congressus hanc statuit normam: name eodem tempore membrum plurium synodorum dieeeesaea14· ‘ s» (xinnmiooaeAmtuaociumBwuaoo^iuBSTMaKtnairAX.uNmHa· m· ■ai «alter «partial·; grin «mars .devantad «inara al·· pa aaal aoeiaf partii iapalat ti «ai ■alto rinoad·, al «al «ah ta «aüaip 4a > aiti da­ ta voriflcar· ara a daelatd ta aatti ta aaaabtaaraia raapaettra, «a prtaMfta aaal aaa «Mal mandai, «I ranaata la nalahlt Baaraadad asitil da dectaruttan· dta parta· atamtai, atagarea lai dia apsk ·· privsfte 4« aaraüdd. rem «a·· potest; lad· pal pm aada* partid· ad ptan* synodes dapataadaa «toatâa «et, Infra très reWeeltMM Iteeta ομμΙιΜΟβ **φΝΐΜ* 4t* etarare taaatar utrum mandatant adavdt, «tri raaaMiat. Qnod ai neglexerit, ultima eleèrio eeaaetar tavahda. IV. La | 7, p. 9, fl potato tat la afogeri. IV. Ad I 7, p. fl, et geaerati· ad electione·. Csnetasal osayretanl din mud ΜΠ8 a* pref. 119; Coogresul aauntk ea aoraativ genaral iml· toarel·: Oriee eleger· de fauefionar biseriosee, tqotar ■an epitropese, la care aleeol »'· folosit direct 'aaa indirect da mjjloace nemorale âpre atdaoerep «eu conimperee alagkforilor, a a ■· nuliflch din oflciu, respeetive a i-ae denegh aprobarea. Concurenfii culpabili pantra astfol de abusuri, pentru primadatk vor fl exehifi dele candidafiaae la «cel post; iar tn oaaal repejirii abnnlai, tor fl exchifi pentru totdeatma del· candidare la orioe poet eolesisstic. (Veai regulamentul parohial fl 90.) V. La 9 17. Coaetasal eoagracnal dm «md 1878 a* pref. IM; Cohgresnl.... enuntk ea normstiv pentru tntreaga mitropolie: ck tn comunel· nosstre bisericefti tnaefi comitetele parohiale formeaiA scaunele «colare, pe cari le cere legea. r ' Dserstam. esopressus sssi 1872 a· protoestii 119; Congrassus has norma· statait: Quaelibet eleetie in officialem eoelesiastieum, scholasticum vol curatorium, ad qusm impetrandam «laeta· directe vel indirecte medii· immomlibna ad eeduoandoe rei oprrnmpondoe electore· nana est, ex officio nulla declaranda cet, reap, approfl batio eidem denegatur. Qui haiusmodi culpae reus inventus fuèrit. prima rice a candidature excluditur; abusu vero repetito, in perpetuum incapax redditur ad quodeumque munus ecclesiasticum. (Cf. reg. puroeb. I 90.) ■■ ' ' J . V. Ad 9 17. Dçfrutian esnprsssH· «mi 1878 n* yrttecMi 196: Congressus norma tenua pro tota, provincia metropolitan· statuit, in communitatibus nostris •ooleeiastieb ipsum coneilium parochiale esse offi­ cium scholasticum · loge postulatum. VI. La 9 11«. Cractasnl eaogrtmel dm emd 1878 a* prat. 917: Lkafind nealtorat dreptal episcopatui diocesan de a tntkri, aau eveatualmente a au tntkri pe aleqii aceeori consistoriali ai senatului itrini biaericecc de c ambele categorli (ordinari «i onorari), — congresul, 'din incidental casului concret din ehestiune, enunfk : tn general: ei la cas de netntXrire, epiecopul, reapeetive arhiepiaoopul are a face rinodului cuno•cute tn detail motivate aale, deoiaktoare ; iar aflktad •inodul alegktor motivele de netntemeiato.- acela poate aubfterne catua la «inodul epwoopeao âpre decidere. * Casui concret aubversant ce va reguli tn aeneull •ceatui conclus congreaual. VI. Ad 9 116. Heerataaa coepreMes enei 1878 n* yroloenlli 217; 8alvo iure episcopi dioecoaani confirmandi vel etiam renuendi electo· ameuorea conaiatorialoa ad •enatum proprie eedeaiaaticum, aive ordinarii sint sive honorarii, congressus occasione facti nunc per­ tractati generatim decidit, episMmum vel archi•piaoopdm confinqptiopem denegamm motiva eum •d hoc determinantia aynodo minutitim indicare debere : 'quae si minus fundata invenirentur, causa synodo episcoporum ad arbitrium substernenda eat. Casus nunc obortus tenore huius decreti diri­ mendus eat. VII. Ad . 9 93, p. 6. VII. La 9 9®i P- « . Cbnctaasd congraaifel dé» emd 1878 »· prêt. 918; Baeratam eeognutu «· protocol/· 194: 3. Putere· obligatoire a eoncluaelor congroraale 3. Decreta oongreaaua execution! mandanda aunt : •e Inoepe: a) pentru oonriatoral mitropolitan te riua publia) pro oonaiatorio metropolitano a die protnulclrii aoelora tn «edinfa ca plenarii; gationia in aeerione plenaria; b) pentru conaiitoarelo eparhiale tn riua publl·b) pro conaiatoriia dioeeeunii a die promul­ c*rü tn «edinfele plenare ale aoelora, oari rant a gationi· in eorum aearione plenaria habenda, ai •a |ine* cel mult tn termia de 30 de rile delà tardiua, 30 diebua poat acta recepta; primirea aotelor; o) pentra oeilalfi eredinciofi ai biaericii noaatre, o) pro ddolibua eocleriae noatrae, regulae et regutamentole fi conoluaele normative intrt tn νΐοη|ί decreta normative exacutioni mandentur die detn riua indicat* tntr'tnaele, fi lipaind aooaata, la trei •igneta, quae ai derit, tribu· menribu· elapaia poat luni dupâ tncheierea aeaiunji congroraale; iar oon- ultimam aeaaionem congre·»·; quae vero decreta cluaele, cari privera pe particulari, tn riua intimkrii perranaa particulare· «pectant, illa obrarventur lor la minile celor intereee|L 0 rimulae eia in manibu· traduntur. XVI. La 9 28. Conthund oottgrttnal din amd 1895 η· ρτοίΛΐί: XVI. Ad 9 28. Decrvtam cooproura aimt 1895 n* pntoeolli 115 : Comitetul - «colar provOaut tn 9 28 al atatutului Conriliten acholaaticum 9 28 constitution!· or­ organic ae conridera'ca ainod «colar al oomunelor, ganicae praeviaum cenaetur veluti aynodua achocari auafin fcoale, «I. ce ataro ee autoriaeaa* a t laatioa communitatum acbolaa auatentantium ; ideo alege pe invitatori aub preridiul prAtopreabiteru- facultate gaudet magiatroa eligendi praeaidente lui tractual competent. archipreabytero proprio. XVII. La § 29. XVII. Ad 9 29. Condund congramMl dm omd 1897 n· prêt. 74 : Dvervtam coogrrara· omri 1897 protocoUi 74: Adminiatràtorii protopreabiteral ae denumera Admipiatratorea arehiprrabyteratuum nominantur prin conrietoral eparhial, iar proviriunea interimall, a oonaiatorio dioeeeaano; antequam vero conaiato|i anume pin» Ia' proxima tntranire a conaiatorblùi, - rium conveniat, praeaea conaiatorii munua aupplet. o face preridentul oonaiatorului.' LEX ORGANICA ET REGULAE SANCTI SYNODI SANCTAE ECCLESIAE AUTOCEPHALAE ORTHODOXAE RUMENAE 1878 decembria 14. NOTA HISTORICA. Synodo anni 1867 peracta, nullum deteeepe per plure· anno· convenit ooUagium .eeeleaiaatiaum. Tentamina varia in legibua fareadi·, turbulentae plebi· concitatione·, freqnen· gubernii mutatio, aliaque hia aimilia religionem penita· neglectui tradidere. Eo aoeearit quod oonetitatio aynodalia • principe Ouaa data praelati· ramenia ariaimo placeret. Hinc * irataatibua demum tamporibua quietia nova proraua eonfloitar lex organice, qua laiei et deputati · oonailiia eooleriaatiei· ornatae excluduntur atque aynodua mere «piacopi· eo·· loaoit. D oftoarione deauo invectu· eat titulua quem patriarcha Conataatmopolitanua metropolitan Valachi·· aania 135» gt 1401 contulerat, nempe «Hungaro-Valachiae et exarchua montanarum* ac. rbgionum (ulupjvAv). Quae denominatio inde ex­ plicatur, quod i»te métropolite, non aecua ac molda­ ve·, aliquando exaxehnm vel vicarium patriarehalem pro Tranrilvania egit Notandum eet etiam, epi•oopum Danubii inferiori· anno 1872 lamaili ia Bee•arabia reaediaae, tunc adhuc ad Romaaiam perti­ nento. Poatqmm vero hara provinria a congre··· Barolinmiri mm 1878 Ruantao add«ta fuit, roridmatia tranatata oet Oalatio·. .jrl - i u* , 3 LEX ORGANICA ET REGULAS, 1879 decembria U « Ml 9Μ Camh. I, Cabolos I, Prin 'grati* tai Dumaedet fi votat* national*, Dorna al RomAaiel; La to|I de fat* I* viitori, stnbtate·, Dei gratia et votaatate nationis princeps Ro­ manian; Omnibus praesentibus ae fataria aalntem. Asupra. reportata! ministrata! noatru eeeretar do stat ta depertameatul enitetor >i instructinaei publiee sab a* 1^698; Vt^dod Total adnnbrnl depntafilor, dat tn fedinte sa de ta 4 docembrie 1879; V*4*°d *otnl dat de nonet, ta ' fodinta sa de ta 11 doMmbrie anal 1879; Am (anotionat fi sanqionAm. Circa relationem ministri nostri a secretis pro rebus cultuum e* taetraottaaia pnbUeae, a* 19 #93; Am promulgat fi promulg*m oe armés*: ' Attento suffragio oootae legaterum date die 4 decembris 1879; .Atteste suffragio senatorem dato die 11 decem­ bris 1879; Approbarlmns ao approbamus. Promulgavimus ao promulgamus quae sequuntur : LEGE LEX PENTRU ALEGEREA MITROPOLipLOB ?I EPISCOPILOR KPABmop, CUM ?I A CONSTITUIREÏ 8ÂNTULÜÏ 8INOD AL 81NTKÏ BISERld AUTOcT^ALE ORTODOXB ROMANE * PRO ELECTIONE METROPOLITARUM AC EPISCOPORUM DI0ECE3AN0RUM NECNON PRO CONSTITUENDA SANCTA 8YNODO 8ANCTAE ECCLESIAE AUTOCEPHALAE ORTHO­ DOXAS BUMXNAK Capitotal I. Caput' L DE8PRE ALEGEREA MITBOPOLipLOR ?I EPISCOPILOR EPARHIOTI. DR ELECTIONE METROPOLITARUM AC EPISCOPORUM DIOBCEBANOBUM. Art. 1. Colegiul electoral al mitropolijilor fi episcopilor se compune: a) Din ambi! mitropolit! fi din episcopii eparhiofi din Rominia; b) Din tdf! arhierei! titulari, aflat! ‘tn Romtnia, RomAni, saô naturalisai! RomAni; fi Art. 1. Collegium electorum metropolitarum ac episcoporum ooagutatur; a) Ex utroque métropolite atque episcopis dioeeeaania Romanise; b) Ex omnibus episcopia in partibus in Romania degentibus, dummodo sint rumeni vel nativitate vel creatione; *) Ex omnibus legatis ac senatoribus, excepte beterodoxis. c) Din to(I deputatil fi senatorii, afar* de mem­ bri! eterodoxl. Art. 9. Sunt eligibil! Ia demnitatea de mitroArt. 9. Sunt eligibiles ad dignitatem metro­ polit, episcopii eparhioti a! fërel, ér* la oea de politanam episcopi dioeoesani Romanise , ad digni' episcop eparhiot, tofi membri! clbrulul rom*n, cari tatam vero episcopalem membrum quodlibet cieri dupre aAntele canons ale biscricei ortodoxo pot'fl C rumeni, dummodo iuxta sanctos eaaoMo ocolesiae orthodoxae episcopus esse possit. alefl. Mitropolitul primat al RotnAniei, mitropolitul Métropolite primas Romanice, métropolite Mol­ MoldoTel, precum fi episcopi! eparhioti nu se pot davian necnon episcopi dioeoesani nequeunt eligi alege de ctt dintre arbiereil RomAni, fl! de p&rinf! nisi ex episcopis in partibus rumenis, filiis paren­ RomAni, ntacuti tn principatui RomAniel fi nu na­ tum rumenorum, natis in principatu Romanise, non vero ex episcopis rumenis creatione. turalisât!. Vêrsta eligibililor la scaunele de mitropolit fi Aetas eorum qui ad sedes metropolitanam vel episcop eparhiot τη fl d® 40 an! tmplinill. episcopalem eligantur erit 40 annorum exple­ torum. 20 annis poqt promulgatam hanc legem, praeter Dupe trecerea de 90 an! de la promulgares acestel legï, pe Mng* calit&filc de ma! sua, spre a conditiones supradictas, ut quis ad dignitatem putea fl ridicat! la demnitatea- de mitropolit, saù metropolitanam vel episcopalem promoveri poscit, episcop, candidati! vor trebui se posed* titlul de requiretur etiam titulus licentiati vel doctoris in licentiat, saü de-doctor tn teologie, de la o facul­ sancta theologia collatus ab universitate quadam orthodoxa. tate de teologie brtodox*. Art. 3. Alegerea se va face prin mqjoritate* Art. 3. Electio fit suffragiis plurimis electorum provisorum in articulo 1. voturilor alegëtoriior peevèduf! la art. 1. Si nullus candidatorum maiori tatorn absolutam La cas de a nu tntruni un candidat majoritatea D absolut* a voturilor, se va vota de a) doilea fi se suffragiorum obtinet, scrutinium flat deatto dem- J va admite eu majoritatea relativ*, fi la cas de dente maioritate relativa; quod ai suffragia paria evadant, mittatur sors. paritate de voturi se va trage la sorti. Art. 4. Electio metropolitarnm vel episcoporum Art. 4. Alegerea mitropolifilor fi episcopilor se supune prin miniatrul cultelor ta IntArirea dom- substernitur per ministrum cultuum conflrmatioai principis. néac*. ' Dupé IntMrire, el ee instalés*, conform datineData confirmatione fit eorum instaUatlo iuxta mores antiquos. lor tërel. Dignitas est ad vitam. Ei aunt pe vint*. Art. 6. Collegio electorum praesidebit métro­ Art. 5. Colegiul electoral va fl prefedut de mitropolitul primat, tn lipsa sa, de mitropolitul polite 'primas, ipso absente, métropolite Moldavian, Moldova!, iar tn lipsa améndurora, de dtr* cel mai neutro praesente, episcopus dioeceeanus annis ab ordinatione maior. 1 veehiù In ^irotonie din episcopii eparhioti. Art. β. 8edes metropolitanae et episcopales vaArt. 6. Scaunele de mitropolit! fi episoopl, re­ mue vacante, se vor tndeplini prin alegere la cea . cantes providebuntur electione in proxima soamone d'Antéid convocare a oorpurilor legiuitdre, ctmform corporum legiferorum, iuxta hanc legem. eu logea de fat*. ■ · 233 ' ·/ '* » ι.^^.^ι^.·ι!·^»ι·ίΐ·.ΗΙι·Λ\ \ ' . U. IIÜIη »■*■■■ ■-■.*■■■* .■■FWiliWWimi Wflll WWJIII UBIIIIIIIHIIJUJLIIIMI ·» . > >994 . Art. 7. Salarium metropolitaram erit 3083, epi­ scoporum vero 1541 franôorum singulis mensibus. ■/f, Capitolul IL 4 ·—^ LEX ORGANICA ET REGULAE, 1879 deoembrio 14 Art. 7. Onorariile initrOpoHtilorvor fi de .M 3083. pe 'luniL fi ale epiacopilor, de loi 1641 pe lun*. ■ ' * .·■■’■,* . ' „ , Caput'II. * DtaPBB 8ÂNTUL 8DÇ0D. DI SANCTA SYNODO. Art. 8. 84nful sinod al biseribel autocefiüe' or­ todoxe Royitne, fiind membre gl^lfintef biserici ecumenioe (i apoetolioe a rfietritulU, al e*reia cap este Domnul nostru liîus Christoe, plâtrés* fi n p*stra unitatea in pnvinj^ dogmeler fi a caâônelor ecun/epiee eu biserica din Cqpstantinopole, fi ce tôte biaerieile ortodoxe. El va pkatra asemenea unitatea administrativi, discipliner* fi : national* a bisericel ortodoxe In cuprinsul statulul Rom*n. Art. 9. Slntul sinod al bisericel .autocefale or­ todoxe Romlne «c compune; . a) Din aln^ndol mitrupolifil; b) Din fése episcopi 'eparhiofl; fi c) Din t«tl arbiereil titillari aflajj^Ar Komlnia, romlnl saù naturalisât1 romknl. In tôt casùl, sinBdul nu va putea fi compus de mai pufin de 19 membri. Art. 8, Sancta synodus eoclefeae autocephalae orthodoxae rumenae,'cum membrum sit. ecclesiae oecumenicae et apoatolioaq. Orientis, eoius caput est Dominus noster leaus 'Christus, serVat et serva­ bit unitatem dogmatum atque canonum oieoumeni- Art. 10. Slntul sinod este présidât de mitroprimat al Ungro-Vlahiel. in lipsa sa de mitropolitul Moldovel. Iar in lipsa amlndurora, de cel mai vechiü eparhiot in hirotonie. In cas de paritate de voturi, votul prefedintelul va fi preponderant. Art 11. Ministro/ cultelor va aaiata la delibe- Art. 10. Sanctae synodo praesidet métropolite primas Hungaro-Valachiae, eo absente métropolite Moldavian, neutro praesente, episcopus dioecesanus annis ab ordinatione maior. ■ Suffragiis paribus praeponderat vox praesidentia. politul rtrile slntulul sinod, avênd numal vot oonsultativ. Ιλ cas clnd ministrul cultelor ar fi de o ait* religiune de cât cea ortodoxA el va fi tnlocuit eu un altul dintre colegil sel ortodoxl. coruq cum ecclesii Conetarttinopolitana et omnibus ecclesiis orthodoxis. i Eadem etiam unitatem administrativam, discipli­ narem et nationales· ecclesiae orthodbxae servabit intra limites Romanise. ‘ Art. 9. . Sancta synodus ecclesiae autocephalae orthodoxae rumenae oonstat^^ a) Ex utroque metro pol i ta ; b) Ex sex episcopis dijpcesanis ; et , c) Ex omnibus episcopis in partibus iecop fi mktropoiit «1 Moldovei fi 8uo«vel A ArehiepiscopUs at métropolite Moldavia· scBufi exarch alplalurilor, eu refedinfa tn lafi. oeavse et eiafChâ· montenaram, Iasiis restdeps v Rangul de procidere·Intro dtnpil este al primaPrincipatum inter eos obtinet primas Roma­ ■ tglul'komAniel. . nia·. ’ Art. 18. Episcopii eparhiofl tn KbmAnia vor Art. 18. Epiaeopi dioeceeani in Romania in aves tn ierarchia bisericéacA titlurile fi rangurile hiérarchie ecclesiastica titulum et ordinatu aequutem habebunt: ■ / urinatore:'· j / Episcop al RAmnicului fi NouluI SÎverin. cu , Epiacopua Ramnicenaia et Novi Beverini, Raunnici reaideng; resedin(a tn Rorpnic; ( Episcop al Rotnanulul. cu refedinfa tn Roman ; Episcopus Romanensia Romani residens. Episcopus Buxeensis, Huaei, reaidena; Episcop al Bureului. cu re,edin(a tn Buxeti ; , Epiacopua Hussenais, Jlueeiis reaidena; ' ’> Episcop al Hufilur. cu refedinfa. tn, HufI; Epiacopua ArgensiaArgetai rpaidena; ~ Episcop a) Argepului, eu respdin(a in C. de f 1 I * • .Episcop al DunArei de-Jos. cu repedinja tn Epiacopua Danubii inferipris. lamaili residens (nunc Galatiia). Ismail1. De mitropolia 1’ngro-Vlahiei depind Suffraganei aunt metropolitan Hungaro- Valachiae Episcopatus -Ramnieenaia ; ' Epiacopia de Romaic : B " „ „ Buxéù; . n Huaeenaia ; , Argensis ; r a Argei). Huffraganei aunt metropolitan Moldavian q't 8uDo mitropolia Moldovei fi Sucevei deptnd : a.vae : Epiacopatua Romanensia; Episcopia de Roman ; r Hueaeuaia ; a Huçi; „ „ DunArei-de-Jos. . Danubii inferioris. Art. 19. La cas de trebuintX^Jntinderea eparhiilor ae va fixa de cAtre sântul ainod tn tnfelegere eu guvernul. bine -intelegfndu-ae, cu aprobarea eorpurilor legiuitore. Art. 19. Necessitate urgente limites dioecesium sancta synodo figentur gubernio consentiente necnon collegii· legiferis approbantibus. Art. '20. Quilibet métropolite vel epiacopua lit­ Art. '20. Fie care mitropolit. sab episcop, pote publica ecrisôrl pastorale, aaû enciclice. tn eparhia teras pastorales vel encyelicfs in sua dioecesi pu­ Sa, privitdre tnaA numat la rcligiunë pi bundle mo­ blicare potest, dummodo tantnm religionem et und, flirt ail ae atingA nici de cum de legile bonos mores pertractent, nec legea civiles ac poli­ ticas attingant. civile fi politice. Art. 91. Quaelibet dioecesis consistorium perArt. ‘21. Fie care eparhie arc un conaistorift permanent, pentru administrares »i judeearea afa- (, manens habebit ad administranda et iudicanda Saltem tribue cerilor rlemhlf, curat biseriecftl. El trebiie sA fie negotia deri mere ecclesiastica. rompus din eel pu(in trei membri. numi(> de epis- coalescent membris ab episcopo de clero suo no­ minatis. eop dintre preofil eparhicl sale. Art. 9'2. Sententiae consistoriales execution! Art. '29. Deciaiunile conaistoriilor nu vor putea fi eaecutoril. de cAt dupA aprobarea mitropolifilor. mandari nequeunt nisi accedente confirmatione metropolitarum vel episcoporunAdioeeeeanorum. sab epiacopilor epsrhiofl Art '23. A sententiis consiahstjalibua a metroArt. ‘23. Decisiunile consiatoriilor. «probate de cAtre mitropolijl tab episcopi, pot fi apelate la politia vel episcopis approbatis appellari potest sintul ainod. tn casurile anume prevedute de ca- sancta synodus in rebus Keminatim a canonibus ndnele ecumenice, dupA formels fi tn terminul ce oecumenicis citatis. Ipsa sancta synodus regulis ae va hotari de sAntul ainod. printr'un anume peculiaribus formam ac terminum huius sppellationis decernet. regulament. Art '24. Archipresbyter! et decani nominantur Art. 94. Protoiereil fi proestofit an vor numi tn funcfiunile lor fi se vor destitui, numat de catre •c destituuntur tantum a metropolitis et episcopia dioecesanis mitropolipl, sab episcopii eparhioff Art. 25 Quivis métropolite et episcopus vica­ Art. ‘25. Fie care mitropolit fi episcop vs area cite un arhiercU locotenent. Aceftia ae vor siege rium habebit episcopum, qui a rsynodo gubernio aswntiente eliguntur. de cAtrt ainod tn Infelegere cu guvernul. Tituli horum vicariorum (xopcttlmtoicsil erunt: Titlurile aceator arhierel (χορχκίβιιοποι) vor fi: 1) In metropolia Bucarestiensi, Ploiestensis ; in 1 ) La mitropolia din Bucuroftf. Ploef til : la Rômnicu-VAIcet, Craiova: la Buteu, Rfmnicu- dioecesi Ramnicensi, < 'raiovenais ; in Buseenai. Ramnicenaia muriarum; in Argenai, Pitestenais. SArat; la Argef, Piteftii. '2) In metropolia laasensi. Botoaanensia ; in dioe9) I-a mitropolia din lafL Botofanil; la epis­ copia de Roman. Baeab; la epiacopia de Huff. ceai Romantfiiai. Bacovienais: in Hnaaensi, Berladenaia ; in dioeoeei Danubii inferioris, Galatiensis. Bdrladu; la apiaobpia DunAroi-de-Jos. Galati! Synodus mediante ministro cultuum, a patri­ Binodul, prin mijlocirea ministrulul de rulte. va cere de la patriarhul ecumenic bine cuvtntarea aa archa · oecumenico benedictionem hopum episcopo­ rum vicariorum implorabit. pentru aceftl arhierel. Art. 26. Seminari* ab episcopia dioecesanis de­ ' Art. 96. Seminariile vor fi pendinte de kiripendent ad normam legis specialis. arohl, conform unei anume legl special·. Art. 97. Monasteria monacboruax et monialium Art. 97. Chinoviil· de ealugAri fi calugarif· atfiroA numat de puterw Uriarchuiul, tn ceea ce nonnisi auctoritate episcopi pendent in quantam privefte discipline eccnsiasticA fi datoriile lor agitur de disciplina ecclesiastic· et officiis spiri­ tualibus, potestate civili sese nullo modo immiscente. apirituale, flirt nid un amestec al puterel laioe. * Atsun a* Nfsdiat· la Gslsfl Coxcit. Gixrsst·. Tnwmi-XLn. IA 327 . . LEX ORGANICA ST RI Art. 28. Mitropolifii fi episcopii, oaril funci fionéaA àstt-41 tn virtutes de leg! anteriôre, ' μ <-4'>ecunoec prin leges de fafA, fi te menfin In demnitafile lor eu, tête ulrepturile *fi prerogativele acordate, prin ajéstàf luge, raitropolifilor ce sq -vor alege conform presoripfiunilor cale. Art. 29, Orl-oadispusifiiAl contra acoatel legi, aunt «i rëmdp abrogate. ■* AcéstA legs s'a votat de adunarea deputafiloh, In fedjnfa de· la 4.decembre 1872, fi ea adoptat cu majoritate de 84 de voturi contra a 12. Prefedintfe, Dimitrie Ghica. Secretar, 8t. FAlooianu. ULAB, 1872 deeembris 14 * 228 Art 28. Metropolitae et epieeopi hodi». virtute legem pristinarum fungentes· per praecentem legem agnoscuntur atque in eortm dignitate servantur eum omnibus iuribua ae privilegiis hac lege metropolitia et episeopip_sitributis, qui in posterum iuxta ean­ dem eligentur legem. * Art. 29. Contrpriis quibuacumque abrogatis. Haec lex in collegio deputatnnXif in sessione di^ decembria nacta eat. 1872, 84 suffragia contra 12 , Praeses. Demetrius Ghica. Secretarius, *8t. FAlcoianu. ■ AcedstA lege s'a votat de sénat in fedinfa sa de la 11 decembre 1872. fi sa adoptat cu majori­ tate de 40 voturi contra a l, fiind fi o abfinere de la vot. . . « * » ice-prefedinte, Al. Orescu. , Secretar, G. 8t. Moscu. Haec lex in senqtu, in sessione diei 11 decem­ bria J872. 40 suffragia .contra unum (uno non dato) nacta eat. _y ■ Vicepraeses, Al. Orcscu Secretarius, G St. Moscu. OrdonAm ca legea do fa(A sA tie InvestitA cu sigiliul atatului fi publicata prin Monitoriul oficial. iar >iufii;tril noftri secreturi de stat la departamental çultelor fi inatrucfiunei publice, fi cel de justifie, aunt jnsAreinafi eu esecutarea aceetui decret. Iussimus hanc legem investiri sigillo status ac promulgari in ephemeridibus Monitor oficial: mi­ nistri vero nostri secretarii status in rebus cultuum ac instructionis publicae, necnon iustitiae, hoc de­ cretum execution) mandari curabunt. Datant Bucarestini, die^ 14 decembris 1872. Dat In Bucurefti, la 14 decembre 1872 CarolS Carolus. Minister secretarius status in rebus i usti tiae, M. Costache. Ministru secretar de stat la départemental justifie!. M. Coatache. Miniitru secretar de stat la départemental çultelor fi instrucfiunei publice, Chr.Tell. Minister secretarius status in rebus cul­ tuum et instructionis publicae. Chr. Teli. Acésta lege eate publicata in Monitorul oficial n° 280 din 19 decembre 1872. Haec lex promulgata eat in ephemeridibus Mo­ nitor oficial n" 280 din 19 decembris 18Ù2. REGHLAMENTÜL INTERIOR REGILAE INTERIORES AL SÀNTI'LUI SINOD AL SAXTKI BISERICI Al TpCEFALE ORTODOXE ROMANE. SACRAE SYNDPl SANCTAE EivLESIAE AUTol'EPHALAE ORTHODOXAE Rl'MENAE. Capitolul I. 1 DESPRE SESH'NILE SÀNTPLUl 81 NOD. Caput I. PE SK881ON1BI '8 SACRAE SYNODI, Art. 1. Inchoantur sessiones sacrae synodi ec­ Art. 1. Deschiderea sesiunilor sAntuluI sinod al bisericei RumAne se *va face cu o deosebita rAn- clesiae rumenae ritu ecclesiastico peculiari ub ipsa duéla bisericéscA. dupA o program A ce se va ela­ sacra synodo determinando. bora de cAtrA tnsufl sAntul sinod. Art. 2. DupA ortnduéla religiosi domnul ministru Art. 2. Caeremonia sacra peracta minister cul­ al çultelor fi ihstrucfiunei publice citefte decretal tuum et instructionis publicae decretum principis doninesc de convocare a sAntuluI sinod, dupA care de convocanda synodo legit, quo facto npOropolita mitropolitul primat, ocupAnd fotoliu) prefedinfial, primas sedem praesidia occupando sessionem in­ deschide sesiqnea prin un diseurs despre trebuinfele augurat concione de iis tractante, quae ecclesiae biaericel. asupra cArora atrage atenfiunea sAntuluI necessaria eunt atque attentioni synodi commen­ dantur. 'Hflod. Art. 3. Sessio plus minusve protrahitur ad Art. 3. Durata unel aeaiunl va fi mal mare saU mal micA. conform cu lucrArile ce vor fi propuse p amussim rerum disceptationi sacrae synodi propositarum. in sAntul sinod spre Meabat ere. Capitolul Caput II. DESPRE BITROC SI ATRlBl'flVNlLE SALE, $1 DESPRE AKMINIRTRipil’NEA INTKR10RÀ A SÂ-NTTLUÏ SINOD. DE DELECTIS EORUMQVE ATTRIBUTIS, NECNON DE ADMINISTRATIONS INTERIORI SACRAE SYNODI. Art. 4. Atribufiunile prefedintelnl sAntuluI sinod sunt : de a pistra ordines tn fsdinfo, de a priveghia asupra stricte! pAsiri a regulamentalul, a fines rtndul intre membrii ce aA oerut cuvAntul. Prefedintele oste In drept a ridica fedinfa, cAnd vre un orator e ar abate de la obiectale diacnfiunel. Art 5. Prefedintele are dreptul de a interveni tn deibatere âpre a rechiema pre orator la ordine, âpre a menfinea regulamentul, aad spre a lumina desbaterile. Art. β. La tnoeputul fle-oAreia seaiunl, sAntul sinod alege prin vot secret doi secretari. Art. 4. Attributa praesidia sacrae synodi aunt: ordinem in sessionibus servare, invigilare, ut haec regulae stricte serventur, oratores ad loquendum iuxta ordinem admittere. Praeses iure gaudet sessionem dirimendi simul atque orator extra materiam disceptationis vagatur. Art. 5. Praeses iure gaudet colloquium in­ cidendi, ut oratorem ad ordinem revocet, ut regu­ lae serventur vel ut disceptationes magia diluci­ dentur. Art. 6. Prima quaque aesaione sacra synodus suffragiis secretis duos eligit secretaries. Ά ■' ■ " " ■ ■ 1ί ■ ' ”■ ' 99» · ' ;·ριι ».ν Ί »>'■ ■ ' ' " ,uy ’ ί·' WWI W ' Μ ««V· m*1 •Ό·’». ' : . LEÎ ORGANICA ET RBGUKAE, 1879 decembris 14 . ■« Λ^,Ι - *? 93* Art 7. Afpbu{iaaile secretarilor rant : a pri- A · Art. 7. Attributa soeretghoram au! protoeolla veghia fi a redacta, sub diroc(iunea prefodintelul, praeside modérante curare atque describere, prae­ proeeaele verbale, a face aperti nominat dupA or­ sento· iuxta ordinem hist^rebicum nominatim vo­ dine* ierarhcA, A ingcrie pramembril ce a» cerat care, oratores qui loqui cupiant inscribet·, acta « cuvèntul, a da citire actelor député la biuroù, *a deposita' leger», suffragia sacrae synodi notare': uno tnsemna voturile sdntillui ainod ; . tntr un cuvènt, a verbo scripta quotquot concellariae perficere. indeplini tâte lucrArile de eanoelarie. Art. 8. Ut -agenda' canceljariae perficiantur, Art. 8.' Pentru efoctuarea lucritrilot de eancelarie «Antul ainod va denumi un persona) deoapbit, sacra synodus officiales ex clero electos nomina­ * aléa dintre mcmbrii cleralul. Personalul aceata ee bit. Qui erant : ■ va compOne din; a) Rector, qui theologus eaae debet. a) Un director, carele neapArat trebue fÀ fie teolog. bl^Quatuor scriptores. i' ' b) Patrn copiftl. - · t) Duo stenographi. ' . c) Doi «tenografi d) Duo ostiarii, quoa etiam ex servis ministerii d) Doi Ufieri, cari ee vor piitea lua dintre dorocultuum seligere licet. y ban(it miniaterului de cuite. Officiales cancellari** sacrae syiiodi salaria acAmploefil cancelariel aAntului ainod vo^fi retribui(l ou diurne analoge eu aerviciile lor, pe titnpul B cipient eorum muneri competentia pro tempore cAt duréxA aeaiunile aAntului ainod. Diurnele ace- Jurationis sessionum sacrae synodi. Quae salaria atea sAntuI ainod le va fixa prin tn(elegere eu aaora synodus aaaentiente ministro cultifum defiget. domnul miniatru al cultelor. Art. 9. Attributa rectoris erunt : notas sténo­ Art. ». Atrihufiunile directorulul vor fi: reviauirea fi corigerea notelor atenografilor,· a proce- graphions revisere ac emendare, necnon protoeolla aelor verbale, fi a aumarelor ce ee vor trimite et summaria typis mandanda, denique scripta om­ âpre tipArire, precum fi tête lucrArile cancelariel ; nia cancellariae : ipse etiam arch^vium et bibliothe­ de aaemenea pAstrarea fi regularea arhivel fi a cam sacrae synodi servabit ac moderabitur. biblioteceî aAntului ainod. Capitolul III. Caput III. ÜSSPRE SKPIS PK. IW SRSSIONIBCS Art. 10. Sessiones sacrae synodi non eunt pu­ Art. 10. Sedintele aântuluf ainod nu aunt pu­ plice. Sumarele din proeeaele verbale ale çedin- blicae. Summaria vero protoeollorum sessionum (elor sAntuluI ainod ae vor publica tn jurnalul publicabuntur in diario ecclesiastico vel ipso de­ ficiente in Monitore officiali. biaericeac, aaù tn lipaa lui tn Monitorul oficial. Art. 11. Commeatus alicui membro synodi tunc Art. 11. Congediu ae va putea acorda vre-unut membru numai tn eaaul cAnd numeral legiuit al q tantum indulgeri potest, si numeras a lege pro membrilor pentru (inerea fedinfelor ar permite aeasionibua statutus absentiam don impedit. abaentarea. Art. 12. Ordinea dilei ae va fixa de prefedinArt. 12. Agenda diei a praeside sacrae synodi tele aAntului ainod; eu nu ae pote achimba de cAt definiuntur, nec nisi maiore parte suffragiorum sa­ prin votul majoritAfei aAntului ainod, in ceatiune crae synodi immutari possunt, re aliqua prae coterie urgente. de urgen(A. Art. 13. Sessione» synodi hora 11 ante meri­ Art. 13. 8edin,ele sAntuI ainod ae incep , la otele 11 de diminéfA. — La caa de trebuinfA diem initium sumunt. Si tamen necessarium foret, aAntul ainod pdte fixa fi o alt* ori. care tn aae­ sacra synodus aliam quoque horam statuere potest, menea caa va fi comunicatA tuturor membrilor fi dummodo omnibus membris ac ministro cultuum domnulul miniatru de culte. notificetur. Art. 14. SAntuI ainod va finea fedinfele aale Art. 14. Sacra synodus omnibus diebus sedet, in tète dilate afarA de duminici fi aArbAtori, ori dominicis ac festis exceptis, ei praeses synodale* când prefedintele va anun(a cA aunt lucrArl pregA- certiores reddidit negotia adesse praeparata die determinata pertractanda. tite fi tnacriae la ordinea dilei. Art. 15. Sessione aperta, si membra adsint Art. 15. DupA deachiderea fedinfel prin con­ statera* numérului legal ai membrilor preaen(i, ae numero a lege requisito, protocollum sessionis citeace proceaul-verbai al fedinfei precedente. D transactae legitur. Art. 16. Quodvia membrum ay'nodi iure gaudet Art. 16. Fie-care membru eate tn drept at re­ clame contra redac(iunet proceaelor verbale, fi aA dicta protocol!! infitiandi ac eorum emendationem cërA rectificarea; votul aAntului ainod decide. postulandi; decernit suffragium synodi. Art. 17. Protocollo lecto sancta aynodus agen­ Art. 17. Dupa citirea preacriptulul-verbal aAntul ainod procede la lucrare, conform ordinefdilet. dis incumbit iuxta ordinem diei. Art. 18. Nid un membru nu pdte vorbi de cAt Art. 18. Nemo loqui permittitur niai prius a dupa ce a oerat fi obfinut cuvèntul de la prefe- praeside veniam petierit ac obtinuerit. Cuique ta­ dinte. Eate IngAduit fie-cArula membru a achimba men licet ordinem loquendi cnm socio permutare. eu un altul rAndul aeû de cuvëntare. Art. 19. Nid un membru nu pote vorbi mai Art. 19. Nulli concedatur saepius quam bia mult de cAt de doue ori aaupra acelead eestiunl, ciroa eandem rem disserere, nisi tamen synodo ftrA tnvoirea aAntului ainod, conatatatA fi exprimât* aliter visum fuerit; quod ei praecidi innotuerit ab de cAtrA prefedinte. ipso declaratur. Art. 20. Eate tot-dea-una liber fie-care mem­ Art. 20. Cuique licet quovis momento lo­ bra a vorbi pentra pAairea regulamentulnl, pentra qui de obtemperando, reguli*, in re eia* personam ceatiune personal^ »au pentra a da expliçafiunl spectante vel ad ipsius explicanda verba, dummodo tnfeleeulut cuvintelor aale, tnaA tn* aceate casuri in his casibus semel tantum verba faciat. numai odatA ae pëte lua cuvèntul. IA .931 LEX ORGANICA ET REGULAR, 1879 decembris,!4 332 Art 91. Orator verba non > dirigat niai vel ad Art. 91. Membra! * care vorbefta nn ae pita J ι sdresa da okt, sabaktrk prefedinte, «aft oktrk skn- praeaidem, vel ad sanctam synodum. tui. sinod. Art 22. Relaterai aeptionum synodi loqui poe­ Art. 99. Rapfortoril eotniaiuniior sfltatulul ainod, pot vorbi fi ori Mod li be oar Ikmuriri aaupra tant quotiescumque diluoidatio quaestionum petitur. >■ oaatiunilor. , , Art. 33. Non licet quempiam interpellate dum Art. 93. Rimeni nu pits fi tntrqjrupt oknd vorbèfte, de ckt numal de oktre prefedinte, pentru loquitur, nisi soli ■ praefidi monenti ad regulis -ob­ temperandum vel oratorem ad rem revocanti. pksirea regulamentulul fi chemarea la ceatiune. Art. 44. Si quis ia eodem'sermone a praeside Art. 94. Deck bn membra a font recblemat la ocdine_do doue ori de cktfk prefedinte tn acelaf 'bis in ordinem revocatae fuerit et nihiloseciua vjprba diactire, fi el tot continui In sensul akt, ftletad prosequitur, calumnias -proArendo vel alios contu­ imputkri 'dpfklmktôre sqù’ altk personalitate, prfffe- meliis afficiendo, praeses oratorem prohibet quo? dintele oprcfte pre oratiA de a mal vorbi ip aceeafl minue 'in eadem quaestione et sessione amplius loquttur. *ceatiune fi tn aceepfi fedihpt. Reclamationes spectantes ordinem diei, prioriArt. 25. Reclamkrile relative la ordinea dilei, la prioritate fi la apel pentru pksirea regulamen- tatem et observantiam regularum semper praece­ tulut, ao ‘ pururaa prefcrinfk aaupra ceatiune! prin­ dunt quaestiones principales et disceptationem cipale. fi auapendk diacufiunea, fkrk a ae lua cu- I suspendunt* quin taurtn oratori facultas dicendi .auferatur. vêntul oratorulul care vorbefte. Art. 96. Quaestio praealabilis. Id est quaestio Art. 26. Ceatiunea prealabilk, adiek ceatiunea de ae primefte «aû nu prolectul aaü propunerea tn utrum legis latio vel propositio admittatur necne, dincu(june. ceatiunea de amknare aaû amandamen- porro quaestio dilationis vel additamenti suffragio telc. ae pun la vot tnaintoa propunerel principale, subduntur.ante’propositionem principalem; apposita lara aubamandamentele ae pun tnaintea amanda- vero secundi ordinis ante additionem primariam. mentelor. . ‘1 Art. 27. Miniatral cultelor ori ce comunioare Art. 27. ' Minister cultuum quamvis communica­ va- area a face akntului ainod, o va (bee tnaeria. In tionem synodo in scriptis faciet, quae si approbatur, urtna ckreia. de ae va aproba, akntul ainod va siege a synodo curatores eliguntur, ut rem inquirant ac o cotniaiune, care va cerceta fi va reporta ainodulul. synodo referant. Art. 26. Trei membri cerênd tnchiderep disenArt. 28. 8i tres synodales finem disceptationis (iunel, prefedintele consults akntul ainod. deck postulant, praeses synodum consulat, utrum finem imponere velit aut secus. primefte tnohiderea aau nu. CapitoluI IV. Caput IV. DESPRE (OttlSIfXl ?! VOTARE. DE SECTIONIBUS Al’ 81TFRA0I1S. Art. 29. Rentra pregktirea proiectelor co ail a ae pune In diecufiune, akntul ainod vs siege din slnnl seu anume comiaiuni. compose din ckte trei membri. Art. 30. Fie care membra este tn drept a face propuneri privitdre la trebuinfele biserioel, aaupra earora ar aoeoti ck trebue sk atragk luarea aminte a akntului sinod, âpre a se lua o decisione. Asemenea propnneri, spre a putea fl pose tn diecufiune de oktrk biurob, se cere, tsk fie sprijinite cel pufin de doul membri. Art. 31. Petipunile ce se vor adresa akntului sinod, spre a putea fl puse tn diaou|iune, dupk ee ae vor anunfa de biuroil, ee vor trimite mal kntkifl la o comisiune specials, care oereetkadu-le, va supune opiniunea tt, prin report, fi apol akntul ainod va decide. Potifiunile eat alte hflrtil oo ar ouprinde expreeiua! necuviineidse. nu se vor primi de binroul sinodulul. Art. 32. Comisinaile 'fi aleg ekto un. reportor aaupra fie-cArel materil. Raportoral oitafta In fodinfk reportai ait despre lucrares oomiaiuel fi dk Ikmffririle trebuMdre. Art. 83. Comisiunila ai dreptal de a cere pria biuro* de Ia canoelariile eparhiilor fi a miniaterului cultelor, ori-oe infomafimd fi soHnfa relative la lucrkrile lor. Art. 84. Comiaiunile au pot tatkr^ia mal mult de ckt 3 qils a fl depune lucrares pe biuroul skntului sinod. Art. 35. Voturtle skntului sinod sent, safi se­ crete, aaü ps fa|4. Votnl jeetut se face pria bileta sorise safi pria bile, lark votai pe Caf* ao &oe prin scalare fi fédéra. Ary. 36. Prefedintele fi secretarii votksk totdoa-una tn arma oelor-laRï membri. Art 29. Ut legis lationes praeparentur, quae deinceps disceptationi synodi substernantur, synodus e suo gremio sectiones eligit tribue constantes membris. s Art. 30. Quodlibet membrum iure gaudet ea proponendi, quae in utilitatem ecclesiae cedunt ao attentionem synodi mereatur cires rem decer­ nentis. * Ut tamen huiusmodi propositiones a praeside disceptationi synodi committantur, eas saltem a duobus membris sustineri oportet. Art. 31. Petitiones sanctae synodo directae, antequam fle illis tractetur, a praesidio notifleAntur ae sectioni speciali committuntur, quae illas exa­ minet ac postmodern synodo referat rem decer­ nenti 8i quae petitiones vel litterae verba fedeoore continent, illae e praesidio synodi non accipiantur Art. 39. Singulae sectiones relatorem pro qua­ libet dirigeant materia. Qui in sessione relationem de re in eoetione tractata legit et optatis explicat dilnoidatioaibu. Art. 33. Boctione^fure gaudent per praesidium ex cancellariis dioecssaais ao ministerii cultuum queeeumque petendi informationes et notas ad sua negotia pertiaeatea.. ' Art. 34. Sectiones nom aerine quam infra tree dies reUtionos praesidio sanctae synodi porrigent. Art. 35. Sufffagia sanctae synodi orant vel secreta vel manifesta. Suffragia secreta' dantur vel libellis scriptis vel globulis, suffragia vere mani­ festa surgoado et sedendo. Art. M. Praeees ac secretarii semper post reliqua sufftageatar membra. 333 '' r ‘ * . LEX ORGANICA ET REGULAE,' 187» decembris 14 ' Art. 37. Votui ainodolul apre a fl definitiv, m cere a β expresiunea eel pu{in a mgjorithtel ab­ solute, adiok if jumktote plue unul din numéral membrilor preaenjl. can do paritate, votui prefedintelul decido majori ta tea; de aoeea prejedintele votéxk tot-dea-una pe fafi, *i bluroul tnsemnésk cum a'a exprimat aceat tot pentru saü contra, apro à m putea face tu de ddnaul la caoul menf ioput pentru determinarea majoritk|e}. Art. aditionat Ori-cAnd \çincl membri tor soooti cfl eate trebuinfA a ae tntroduce-vre-o modificare tu regjllamentul aAntuluI ainod, vor face o propunere aubscrisk de dènyil. Aoéatk propunere ae va citi tn tref ,edin(e auceeaive. Dupa aeeste trei citiri, deck aAlKul ainod, prin majoritate de doue treimi, va lua propunerea in considerapune, o va trimite la o comiaiune apc-1 . 134 Art. 37. Ut auflyagium synodi ait* peremptorium, illud a majoritate abaoluto.emanaaoe'oportet, id eat a dimidio et unfi ex numero membrorum praesen­ tium Suflfragjia paribus decidit sententia praeaidia; ideo praeeea semper palam suffragatur ae secretarii inscribûnt, utrum pro vel contra dixerit, \ut In caau praedicto maioritaè determinari queat. Art. additionalia. Si quinque synodqlibue visum ftierit, has Amendandas ease régulas, tunc sanatae synodo propositionem A ipsis subscriptam por­ rigent. I " A-, . Haec propositio *in tribue consccutivid legetur eesaionibue. Quibus peractis, si sancta synodus eius rationem suffragio duarum partium ducere intendit, propositio* speciali comnaittitùr'tectioni, qupe,novam conficit legis lationem. \ oiaU, âpre a ae elabora un noù prelect. Istae regulae approbatae sunt unanimiter a Aoeat regalement a'a votat in unanimitate de 1 sancta avnodo in sessione 3 maii 1873. aAntul ainod, tn yedin(a din 3 mai 1873. (L. a. ainod.) Pretedinte ainod: Nifon, mitropolit Ungro-Vlachiei. Secrétar: ^oaif Hu,i. Aoeat regulament eate publicat tn Monitorul oficial, n° 114, din 31 main 1873. Praeses synodi : Nipbon, métropolite Hunger»-Valachiae (L. s. a.) Secretorius : loaephua Husaensie. Typis mahdatum in ephemeridibus publicis Mo­ nitorul oficial. n°114. die‘31 maii 1873. SYNODI ALEXANDRINAE pro. componendis istius sedis negotiis 186.7-1874. Nicanor, patriarcha Alexandrinus, quem mense der Cairiner Wahlversammlung aufgoatellten Beaprili 1868 electum fuisse diximus in tomo XL, ad dingungen fOr bindend anerkannte. Darauf trat hunc annum, brevi tempore multorum in ae con­ c er die Reive nach Aegypten an, vermied ea, den citavit invidiam tum propter provectam aetatem, ocumenischen Patriarehen in Conatontinopel su betum etiam ob dominandi cupiditatem, quam Graeci auchcn. urn seine vSlligo Unabhkngigkeit von demAegyptii, ad lites commovendas nati, aegre tule­ selben su betbktigen. und verletste dasa such die runt. Negotium inde exortum non iniucunde de­ Alexandriner Commission dadurch, daaa er aich suscribit Oscar Schneider in commentatione : IMtrigf erst den Cairinern vorstelltc, denefi er hauptaAchlich nir Knuttniu dtr gritchitck - ortAodoxun Kirch* seine Wahl verdankte. Der beeondera fiber dea Atgyptei»·, quam evulgavit in 2¥ojro»tm dgr Amun- Verluat dee flbliehen „Bakechisch“ von 1000 Pf. St. RrattchuU (Dreadae, 1874), p. 36-37. Eiua rerba ersfirnte jBophronioo' suchte nun wobl die Ertheilnng praefationis loco exhibenda consuimus. Post ex­ dea Firmana dor hohen Pforte su hintertreiben, positam novam in creando patriarcha Alexandrino doeh trat Ruealand mit aeinem Einflueae ffir Nicanor ordinationem, quam undecim capitibus conceptam ein, die Beatfitigung durch den Sultan fifed den noa ipsi compendiarie retulimus ubi de Nicanoris Vicekônig erfolgte, und so aah aich denn auch electione sermo habebatur, hoc pacto prosequitur: Sophronioa genôthigt, naebsugeben; er erklflrte in Darauf schritt man sur Wahl, die mit un- einem Erlaaae vom 15. 37. Jifira, daaa er aowie die geheurer MajoritAt der abgegebenen Stimmen auf 10 Bischôfe der heiligen Synode die Wahi billigten Nicanor fiel, welcher, ana Rnmelien etommend, und dem Gewkhlten ihren Segen ertheilten. Bald nach1 seiner Inthronisirnng eatfremdete frfiher 34 Jahre lang dem orthodoxen Clerus Aegyptena angehSrt und suletat die WOrde eines D aich nun >— •chehen,, wiedergewihlt, sondem die Namen von auf seine durch althcrgebrachten kirchlichen Gc10 neuen. dem Nicanor ergebenen Minnern kamen .· brauch wie dureb den Firman der Pforte verbürgten aus dor Vhie, und der auf den\ ôsterreiebiachen Rechte, beannden botonend. das· ihm allein dae Consulate beschiftigte Grieche Petrovich, welcber Hecht sustehe, aeinen Stellvertreter su wAhlen : Eu­ kaui mit einem Weriralerlass und einem rich eines untadelhaften Iîe voe dea vrmhiedraMi Parteien, wie vos «leu übel behandelt und dann mit mebreren anderen Orthodox en nach dem Poliaeigeftngniaae abgefBhrt; preoMiaehen i nniulsubeamlca verfsaeten und la dea Aetna dss preasai*cken OeneraleoaMlate· su Alexandrin Ma sa· den Patriarchen eelbat atiege man von aeihem Seaael FrZhjakr 1MU niedergelegtea Berichts über Jens Eraigaisae su Boden, aohlug ihn mehrmala liber den Hnken Bind ▼tm «Jr eopirl word·· ud büdn die Bmù der vor* Ann, mit dem er aich zu achdtsen auchte, und trat Uogenden Sckildernag. ~ ' 1 ' w· " , 5 339 ■ V · ’ λ > '■· ; ’ . ' ./γ; · , ' : ■’. , . .. ■ ,. I .. ‘  8ΥΝ0Μ ALEXANDRINAE, 1887-1874 ·'· ' Η .... ιι^ ' , MO •proehen und kdnden demgemlae venichern, daaa. deraelbe hnzweifelhaft durch die Abatumpfung '. Minet Sinne xu einer aegeaareiehen Leitung dee Patriarchate» nicht‘mehr geeignet, daw er dagegen durchaua beffibigt und' damit berechtigt war, eich aeinen SteUvertreter aelbaf xu wfchlen. Um den Streit : betreffa Miner kirehlichen Seite zu'r Entacheidung »u fdhren, Limit darauf Nieabor iri der Stephanakirehe zu Ramie nine 3. Di&peaanzuaammen, von welcher der.Vertretet Ruaalanda, •ynode, welche* von Neuem die Abaetxung und * Herr von Lex, „ale einer entachiedenen Parlai an- Excommunibirung -dea Eugenioa auaaprach, daau gehôcigA auageachloawn wurde, und interpellieten auch in energiacher Weiae die Eintniaohung dee * -dann dark Reeidenteri dee RegenUchaftaooneeila Conatantinopolitatier Patriarchen zurflckwie· ; danti . Sharif-Paadha betreffe deg Vorgefallenen. Auf die auchte -pr dieeer Beatimmung einen ocumeniachen , Veraicherung Sherifs, daaa er (dr die perafinliche Charakter xu rerleihen; indem er» die Gutachten Sicherheit dee Patriarchen einatehe und bereita der beiden bet dem Streite unbetheiligten Patri­ pine Unteraucbung eingeleitet aei, einigten aie' aieh archen Hierotheoa von Antiochion (Beirut) und aodann dahin, daaa jeder von ihnen dem Nicanor Kyrilloa von Jeruaalem einholte. I)a beide Kirchenwim Fall einer Gefahr Ar eeine Pereon den con- B ffinten in ihrem Antwortachreiben (vom 6. Septem•ulariechen Schutz offerire“ und erlieaaen an ibn ber-Und 3. October) deri Beachlflaaen der Ramleer) Synode unbedingt beiatimmten und die Wahl dea dem eyteprechende gleichlautende Noten ’. Da· matte Vorgehen der Schutzmâchte und die Nilo» num Wekil ala geaetzlich anerkannten und officielle Heochrdnkung dee in Auaaicht geaiellten biyigten, ao aah aich auch der Conatantinopolitaner Schutz,* auf die Peraoo Nicanor» tnuaate die Patriarch durch Beachluaa aeiner Synode gexwungen, Regierung zu weiteren Uebergriffen ermuthigen. nachzugeben und Eugenioa zurdckzurufen ; dennoch So wurde denn wohl von ihr, wie veraprochen, kamen die Verhiltniaae nicht in Ordnung, denn einé l'ntemuchung eingeleitet’; dieeelbe blieb aber, - Eugenioa behauptbte, von der kgyptiachen Regierung wie vorauazuachen war, ein Popeenapiel, dea trotx geachntat, noch aeinen Poaten; dieaelbe lieaa aogar dea Proteatea der Patriarchalpartei ohno Erfolg im nun die von Nicanor angelegten Siegel im Patri­ Sande verlief: denn unter den Richtern awaken die- archate xu Cairo erbrechbn und überlieferte ihrem jenigen Bbamten, welcne auf die Anklagebank gè- SchUtzlinge daa Gebtude mil AUem, waa darin hôrten, und daa VerhCr begann und achlosa mit der war, aelbat mit den verwahrten Nachlaaamaaaen, Vorführung der Entlaatungueugen, wihrend die und die Schutxmlchte waren trotz der wiederholten, verletzte Partei ebenaowenig wie die Vertreter der inat&ndigen Bitten Nicanore' nicht turn Einachreiten Schutzmâchte zugezogen worden. So schritt ferner zu bewegen. So blieb die Lage der Dinge bis zum Erilhdie Regierung eigenmkchtig dnd die Privilcgien der chriatlichen Kirche miaaachtend weiter gegen den c jahr 1888. Da endlich inuaate Eugenioa, gedrangt griechiachen Clerua vor. um ihn zùr Anerteennung von Qmatantinopel aua und von der weitaua eberdea Eugenioa zu zwingen; vie verhaftete am wiegenden Majorit&t der ftgyptiechen Orthodoxen 14. Auguat zu Alexandrian durch Cawaaaen den mit Verachtung zuriickgewieaen. auf aeinen RiickArchidiaconen Athanaaioa und den Prieater Jeremiaa, zug denken. Er verlieaa Alexandrion und Aegypten welche laut und entachieden für Nicanor eingetreten am 3. Juni, worauf am 8. deeeelben Monet» Njcanor waren, und warf aie in daa PolixeigcffingniM. Die mit «einer Umgebung unter dem lauten Jubel «einer einfiuaareichen Glieder der Notablenveniammlung Anhhnger in die Kloaterreaidenz zu Alexandrian bewirkteu dazu in Athen die Abberufung dea dem einzog. Dooh man hatte zu frOh triumphirt; denn Nicanoy ' ergebenen gQechiachen Generalconaula die hgyptiache Regierung weigerte eich nun hart­ Zygomala, einea Mannea von ehrenwerthem. aber nick ig_ und, da die Patriarchalpartei hülflo» blieb, achwachem Character, und die Çraetiung deaaelben mit Erfolg, dem achwer beleidigten Patriarchen durch einen Mann, von welchem arç ein kriftigea Genugthuung zu geben und den von ihm ernannten Einachreiten gegen einzelae Glieder der Partei Wekil anzuerkennen ; «elbat ala Niloe im Januar Nicanor» erwarteten, die durch Zygomala» Schwiche •1869 in Aegypten erechien, gab die Regierung und der «trafrechtlichen Verfolgung wegen gemeiner die aie aufhetxende Alexandriner Partei nicht nach, Verbrechen biaher entgangen waren. Infolge jener doeb wurde der neue Wekil im Frühjahre in der Prieaterverfolgungen emeute Nicanor Mine Pro- Kathedrale de· St. Marku· feierlich von aeiner teateJ, welche von Seite der Regierung nie be- p Partei inatallirt. Der .nun amtirende Wekil war ein grower, antwortet warden, machte dieMlbe ffir aile Un­ ordnungen ^d Diebet&hle, die in den Kirchen und hagerer Mann, von zurllckgehalteneni, doch picht Klbatern Qhiroa und Alexandrian· vorkommen ungewandtem Weaen, dem von aeiner Partei auaaerwttrden, verantwortlieh und zog aieh eehlioMlich gdwShnliche Getehranmkeit und gro«»e Energie zumit den ihm treuen Geiatlichen naeh dem andert- geaproohen wurde. Jedenfall» aprach ffir «eine Behalb Stunden batlich von Alexandrian jgelege^en fihigung der Utnawnd, daaa er in der heiklen Orte Ramie zurtek, wo ihm Nazio' eia Hana aur Frage ^er .ruminiachen KlSater** àla UnterUndler Wohnung und Zixinia eine Privatkirche (8t. 8te- an mehrere europÜMbe Hbfe gewndt worden war. phanoa) xur Auadbung deeaOetteadirinatea anr Ver- Den gern im Trilben flwhenden Nbtgblen, wie dem ffigung atellte. Dort habea wir dan graaaan Patri­ um Mtnp Suprématie beaorgten Seumeniachen Patri­ archen often in der Kirche celebriren Mhen and archen mutate ea natürlich hôchat unangenehm Min, mehrmala mit ihm in engerem Privatcirk·! ge- eine m MlbetaUndigePerafinlichkeit auf dem Alexan­ driner Throne zu Mhen. Im Januar 1870 atarb Nicanor au Alexandrien ' Dimelb· enthalt jedoek each 4» Zaaicharaag 4m Sdratam Mr de» Metropolitan voa Tripoli·. und Min Leichnam eollte dem Gebrauch· gemkea ' Der krditic·*· Protart 4m Patriantan 4«r Igyptiaabm erat in der dazigen Kirehe anageateilt, dann aber Kegieraag gegeMber tat eetbaKea In kiaor Bag·*· vam Ï7. Jali, wetobe danalbea «neb die bnankm* dm Mta ama nach Cairo gehracht and dort beigenetat warden. AJ· nun die Ueberfthrang in die Kirehe in MerWekil aüttbeüt.· Z den Hknden dererau entreiueu, welche \,ihnau· Eigen^utx wi« eiben Geiangenen in ihrer Ge wall x hieltet|. und der ' Regierung von Erkenntlichkeii»· ' veraicherungen Clberatrfimende Dankpbrawn Ar ihr rUokeichtàvollea, wpiaea Vorgehen vdtirt worden waren. . Ί. Die von Nicanor au HWe gerufenenzVertreter der 'Schutamkclite trateo bei dem italieniMhen· Generakonoul von l(ariino zu einef Beapreehung ’? 941 . ' ; > \ ' ' 8YN0DI a'LEXANDRINÀE, 1967-1874 349 » .... * ·—.... ■ --.... - ■ ■ - -.- -■' ■ -- ·.--'—> ■ - -.Iràher ProMMioft* ^orgCnommen ' wurde, entatand A dieeer denn weichen und aohlieealiçft naeh Alexan«wiachen denf baiden Parteien Streit, der aua - drien uurfickkehren, da die Alexandriner Partei wilden VerwOnecbongen in Thttlichkèiten überging, auch in den nkobaten Tagen noeh die Kirche be- , ". eu data die Leiche dec achwergeprtften Oreiaea aetat hielt und daiu die griechiache und ruaeieehe affen auf einem Tragaeaael,. umgeben von einèr» Diplomatie aich gegen ihn erklArte. . Urmenden und invwhater Behligerei rich balgenDer4 langen, erbitterten Streitigkeiten mfide, den Menge, durch die von Muhammedanern er- einigten aich dio.beiden Parteien der grieehiachea Génteinde, wie auch die kgyptiache Regierung mit fllllten Stnueen Alexandri en· getragcn wurde. In'awiacheu war die Regierung dea Khedive den Vertreterq Ruaalanda und GriechenlatMa dahin, dumb irgendwelche. peraônlichen Gründe umge- daaa keiner der beiden Thronprltendenten anerkannt, atimrnt. und fOr. Nile* gewonnen worden. machte aondern die Kirche Aegyptena ala im'Nothetande daher ihron Einfluaa für denaelben gehend; die befindlich angeaehen, damit alao die Neubeoetaung Alexandriner Partei dagegen beharrte bei der An- dee erledigten Stuhlea der dirigirenden Synode in erkennung dee Eugenio·. Ala nun im M&n aur Stambnl hberlaaeen werden toile. Niloa wich. durch Patriarohenwahl geachritten wurde, auchten. beide den Tod aeinea einfluaereichen Gônnera Naxio beParteien did groaae Maaae fOr aich ru gewinnen; . raubt, und ging mit dem Banntluche de· dcumenidie’ Abgabwder Stimmen fund unter lebhafterJvr- Mhen Patriarchen belaatet in die Verbannung. «oil regung der Gemejnde atatt und ergab far Niloa aich jedoeh bald durbh Zahlung der üblichen Gelder 3000, fBr, Eugenioa gegen 'JOOO Stimmen. Ala ea B aeine kirehliche Integritit wiedererworben haben. nun bekannt wurde, daaa der neugewiblte Patriarch Auf den Patriarchenatuhl von Alexandrien aber am 19. Mtn von Alexandrien^ach Cairo kommen wurde ven Conatantinopel ein ehrwürdiger, tnildwerde, um aeinen feierliehen Einaug in die Kathe- geainntor Greia Sophronioa erhoben, der in Aegypten drale dee Patriarchate au halten, veraammeltc aich. allgemeino Anerkennung fund und — ao viel mir dureh ein Telegramm dee Conatantinopolitaner Pa- bekannt geworden -p biaher aein Amt xu. Aller. triarohen aum Wideratande* aufgefordert, die.Op- Zufriedenheit' verwaltet hat. So hat denn der lange, heflige Streit daxu gepoeitiopapartei in Cairp, beaetxto die Kirche mit Bewaffneten und achloea die Thflren. Im Laufe filhrt. daaa daa nach Selbatat&ndigkeit ringende dea Nachmittagv erachien Niloa, um durch Beaita- Alexandriner Patriarchal wiederum unter die Obernahme der Kirohe aeine Einaetaung xum Patriarchen herrliohkeit dea Scunienitcben Patriarchen xurOcknum fait accompli xu machen unit dadurch den gefQhrt worden iat. Hactenua ille. Ad ipaa. documenta nunc pro­ Seumeniachen Patriarchen xur Anerkennung xu nôthigen, fend jedoeh die Kàthedrale geschloaeen. grediendum, quae pro more noatro integra, quan­ Er lieae nun woh) xur Unteratataung aeiner An- tum fieri lieuit, dabimua, aervata temporum ratione. ■prüche Poliaeicawaaeen kommen, doch wich die Omnia fere nobia auppeditavit B D. Calliphron in Beaataung der Kirohe auch dieXen nicht und er- ephemeride: Εκκλησιαστικά! ή ίχχληοιααηχάν δχλklkrte von den Wafferi Gebrauch machen xu wollen, τίον, t. Π (Conatantinopoli. 1870), p. 84-141, et wenn Niloa die Thilren aprengen laaae. So muaate t. ΠΓ (ibid ), p. 3-30. 1. SYNODUS CONSTANT1NOPOLITANA EUGENII XEROPOTAMEN1 ELECTIONEM IN SEDIS ALEXANDRINAE VICARIUM CONFIRMAT 1867 menae martio. + Γρν,γόρ:ο; Wq> fraoO άρχιιπίσχοπος Κβινσταν- C xob' ήν χαί ό bt!c; ίπόστολος χαίΚιχογράψας itapτινουπό'aa>{ via; Τώμι,ς xai clxouptytxbf tcaxpc- iioxtv ήμίν tixdva, έηιιίή 6 tepi τινο; ή2ΐ) χρόνου καινή ίχλογή τού αύτό^ι ίιροΟ κλήρου χαί τοΟ λαοΟ 4χη« t Οί τφ άγι·»τοίτψ χατριαρχιχφ χαί Αποάτολ'.χφ χαί ίπί χρησταίς ίλπίαιν ίγχατασταβ-ιίς μαχαρ ώτατος ftpdvq* Άλ·ξανίρ·'«ς ύποχ·(μ·νοι, δ τ· 1·ρδς χλήρος πατριάρχης Άλ<ξανδρ·ίας άγβπι,τό, ίν Χριστφ ήμίν χαί λαός, τέχνα ίν χνρίφ ήμών Αγαπητά- χάρις ·ίη Αδιλφδς χαί συλλειτουργός χύριος κύριος Νιχάναφ, χρίμασιν οίς οίδι χύριος, προβληΚεί. ύπό βαρείας άσβτνιίας, ύμίν χαί χίρήνη παρά 9<ο0. Kafi' δαον όπάρχχι όμολογούμννον, δτι χίς πάντα χαί Αφ' ίχανοϋ ήδη ού μόνον όοματιχβς, Αλλά χαί διαοτά ίν 4ν8ρώποις συστήματα έ,απαιτχίτα·. άρίστη ή νοητιχώ; πάσχβν κατίστη άνίζανος όλος είς τήν ΙνίρταΟτα δι fiùvcuaa χαί διέπουσα άνντάτη άρχή, ούτβ» γειαν τβν πατριαρχικών αύτοΟ χαίιηχόντων χαί τήν βιαχαί πολ φ πλίον ίν τή χαταατάβχι τόν τοΟ 6·ο0 χυβίρ-ησιν τοΟ άγιβτάτου τούτου ΑποστολτχοΟ πατρι­ ίχχλησ·.ών όμολογίίται άναγχαιοτάτη χαί Απαραίτητος αρχικού Φρόνου, ούτινος χαί αί ίχχλησιαστιχαί πνευή ίν πβσι πνιυματχή χατά Ανθρωπον τ«λ·ιότης τβν Βματιχαί ύποίΗοεις, συνεπείφ τής τοιαύτης χαταστάπρ Ισταμίννχν, οίτι ·; Αναδίχτνται τήν ίΗάρβστον σεως τής αύτοΟ μακαριότητας, περιήλόον εις ίσχάτην δι«ξαγωγήν χαί χυ:έρνι,σιν αύτών χαί τήν φροντίδα παραλυσίαν χαί ΑνωμαΗαν, ίξ ού χαί καταχρήσεις τής σο .ηρίας τβν ίμπισ·«υομένων αΰτοίς χριστιανιχβν Αντικανονικά! χαί Αλλαι ψυχοβλαβείς πράξεις ίτολμήψυ, ων. ΤοΟτο συνίστησι χαί ό χύρ-.ος ήμβν ίν ·ύ- Φι,σαν ύπδ ίδιοτελών τ-.vtav ίρμαιον τι^ιμίνων τήν αγγιλίοις, φβς χαί άλας τβν πιστφν όνομάζων τούς διανοητικήν αύτοΟ ΑσίΗνιιαν, οί δί ύπό τόν Αγιώπν· ματιχ ύς πνιμίνας. Καί χαΐίβς διά ηής συν-, τατον αυτόν Φρονον διατελοΟντες χαί ΑληΦεί χριστιαίαχβς χα άγρυπνου ίχανότητος τβν ίγχιχχιρισμίνβν νιχφ ζήλφ ϊμπνεόμινοι χαί τήν ιϋχλειαν τοΟ γεραροΟ τήν Α.ώτατην πν«.μα·ρχήν Αρχήν χαλλιιργούμινρ» τούτου Φρόνου είλιχρινβς ίφιίμενοι ίχ τε τοΟ ί.ροΟ π-.λλαΓ.λασιάζονται αι χριστιανικά! Αριταί ίν τφ κλήρου χαί τβν τά πρβτα αυτόθι φιρόντων χριστια­ χριστ·πα>νΰμ<ρ πληρώμβτι, τοιουτοτρόπως ίχ τής Ατι- νών ΑνενεγΧόντες ίπανε.λημμίννς πρδς τήν καθ' ήμάς λ·ίας χαί τής xapl τά υψηλά αϋτβν καθήκοντα Αν- μεγάλην τοΟ ΧριστοΟ ίχχλησίαν, χαί μετά λύπης χαιιχανότητος όκισάοδρομοοαιν ίλλ«ίψ«ι χβ ραγογίας χαί ρίας ίχτιθίμενοι τήν ΑΦλίαν ταύτην τβν ίχχλησιαστιπροστασίας σαιτηριάδους · /Εάν γάρ (φηβ<) τδ βλας χφν uMjh πραγμάτνν χβτάστασιν χαί πρδς Α»αχαίτισιν τής ίπί τά χείρει φοράς χαί δυνατήν θεραραίφανφή, ίν τίνι 4λισΦήσ·σ9· Τοιαύτης τοίνυν Απαραιτήτου ούόης τής πν·υματι- ■χείαν αύτβν ίγχρίναντες τόν διορισμόν προσαρινοΟ χής συγπροτήΜβς χαί τ·»·ιότητος τβν κορυφαίων χαί κηδεμόνας χαί τοποτηρητοΟ τοΟ πάσχοντος πατριάρχου, άρχι,γβν τών Απανταχού Afiatv τοΟ btoO ίχχληστβν, Ανδρός δγνββμίνου ίπί φρονήσει χαί Αρετή καί ίχανό1« Οοηοα, «ηοομι· rontta XLH ι STNOW ALEXAXDBDUR, WW-IW* M> M· Ac wataa iaMk*ws tri taaAayiAww A frw» —Ifriw «χρίτχι tata t| mw< Bp··^^ Appptapiri* «ftp EAjAvmv, ui «Ara pptapa* ari eric 1ι·1ΐ|»ιχ>««1ς tamyaAt, ppÂparac -M .ρήΑρηο« τή» «ήΐιρίτιχή» ppaatOa mÂmm ari «ροοΜρηή* xüÿip»r,«(v «o atritwrievaaf mai* a v^v etaeft 60*βλβρ4τφ*Β jmvA tixoO τούτου oaApaae* ··$· trita ί patpririt 4p** •agtaaat «ri ril^gwrt|t iaiiütMaê ari jptau·· prtà τής «api ήρ«; tap* Ayta ^nùt», ούχ ftaac vurie «MrCi tax «ri ApaUat AwdUÿahrAc «η·»xpitt' Αχρρχιτήτρ xcarâpivM tap e|t φυχτχή; «·* ptv ari warprit ri* tuMwei» ari taiapatv τηρίβς χβντδς too ritavtaxoo ipHUCau xpirattApoe τ·» toO aa^ptapxoMA «tao Aptao «ρβγμΑτ·» ari «ληρΑρβτος, Αλλ» xri xri ta* i aa»' ήρΑ< *r*- ti|* apapaaatat api &a£ap*ri* ri* ύχβγορί»··» τβτο; «τριβρχοώς oixouptxxis otai •H’·* ”ta’ «Ât* taAipuwtM·» ari «wapetix·» taMraa», νητβ: ip^atov lÿ(v» «ri «ρσ»ύριο»toO συ»τρίχ*» ppave·» 4)ptaM( ari tapriMpavae Mava>ç tap ari βοηίΗΓ» «£; rie ΑνΑγχβς xri ri» Ata» *)fri- a4»Mv ri» Apaptaaa ri* «Wria» tri Pptao, tip riror» taOqoriv xri Mtpcapxtx·» Aptaa», «pAAupo» tarippai» ri» «al*e txtawv ari Mtaeriw» ari •ύτοΓ; χ«ρ4χ·» τή» Avtûr^K» ari taxaupta». ta- ri* iaeripiwaiv t·» iaaç aati tujji» appatpaai»· aSc^AptSo aroq aùvetaf Ayaipta τή» «awij» ritipcv b on ifieb/n Hipa» ari xpavapia»* ari ri^M», ari xri ««ρΛιλησι», 4pcp*vnc ΑξιοχρΛβς «tç τή» M- ouppÀtae tait taprie aavta ari taie aapaiiaw» rit ipPeiiCau Apiac ήρΛ» iaalpele; aaBprtri* aie topâe omoiv ri< «ύοτβΑιίβς ari Αξτοχρηβίβς toO ipaapcoritoi» «ύτοΟ ««τριβρχιχοΟ tptau, ip' 4 P*ri rie aaripiauç tî atari λίγχχΡν aaipvta» taie ta Ari ληφΒτίαχς iiunruttotouf ίξ ritaffae riUÿapepiae Ç4ap; patrie «a»p«Mte véurioiaie ari talc Ari toO ÎMov piou Apipinap xaipapariaue ataO* oi tv«M mI 8taÿ ri ««P* 4P** *6xt ««i «ύλογίρ ah) pari .«rima» pa»iÀ4a»; ixioPivro; ύφηλοΟ Btarrirpatoe rie xpa- Spriv. tarie paodt!«e. *E» pipi paptip .MtCC, ivScxr.Avoc 5*χΑτης. Τούτου χΑριν xari ri» «Mo» Op·» Ap.a»oupi»ou , ήβη apooamxAc *1)c «OTOO ίοιολογιύπρος, Sone ούχ fExovtm ri ri» auvoSca·» (κογρβφ·!.) c i a. GREGORIUS CONSTANTINOPOUTANUB BUGENU ELECTIONEM GRAECIS KAIRI DEGENTIBUS SIGNIFICAT 1SC7 aawtii 1». t 'Evttpiteiot i ta «piripi; xri ai tafpo«M rie i» Krip* ApPoSiCou aotviriToc»' ttam Av «api* ήρΑ» Ar«aqtK X«fpX aftf «pi» «ri Mp^ «apA ta·. awSpopi)» ari iajxaupia», AU* ApatÀa Sri λί­ γους aavovuwOe ari «pie Aaapurt» Mvriç Max»pivou tawtlw, Ym MA· W* «ta»t Αλλρς taprtiac Aatriotwe fca.^aita e «tpi rit *®ορ«λ·Ος fc«- 6pA» xri ή tl|e Άλβξ«»·ρ»ί·ς ixanNrippptaw TFri** tamUiiliv xri Satape» Ms A»A>m %»·» A ri» «Μ>·«8. ari «pMariMoipetM ri» aatv«t aa? ip·» vopoç, ouvtirif rit taüap ri| MÛri «aptaam ari 4vtucevovcxe£| tA «vaupartcaA ovpfipevtB tpik» Bafea χΑρ··^ A» «ri γΑλί] Αχχληα'·, ής AtppAc Α(|φ·«·β ri» M- xptMriipao riqpApanoC, AaNvne οογχρ*\·ς xri ληφιν/ xtaplue *Xtfapî»i| 'oàa ήΜι»·* ale tU«e TpApp* Mxp·* tapttpxixA» ari eeveStai» «p*t φβ»ην® ASiApopoc Ακτής τή! AAWri Mtata- «A»t«e «aie ** ri Aywitit* «H* Ap·»* Sum- σοβς τοΟ γιραροΟ τούτου ΑρΑνου, «piç A» ari A» πολλχίς Αλλοτ» «tprorioam ««ρ<αχβ «ρόΑυρ·» τή» ι ·· -- t,—_a^.— ÀeAvtac xpMtuNeie, Iap«pA»we «“i λβίχβύς, St' οδ ανκατΑρχ» τή» «»βυρ«ττχή* ■άτ*° *>Μ|* Α«οβτολή», iwniupaAMaa» xri Α»βγ»·ρ«·»*1ο«» ari «ο­ λ(Μ*β· : ΐ./ - ■ ■-=■ -müfi'iii-ήΐΊ ο '· * t' ' \ · - 8TN0M AJLEXANMUNAR, 1AW-1WA Μ* M8 iMtm; όμΑςχβΙτήνΜςνόόήήςβντοίς •wwi"· **·«·. «*4 x4>« «-* * «■·*·» *· xM νομίμοκ MtAXmnw tart yawm» t ** *·■ * ’ M M * ληφτν, Mt μή άμμιβ&Ίονς tn Ml ή όμονόρβ *m- ,οχοΚ *. RpSo» ». μύτης famMam τ |* τής · «· * f « KnwwmmmUmk *» XfM» οόχότης. ρόιητος Mt » Φ « * » · * «■ τής «••x· · * ’* ·* "· rmHw mi Mr» Λύηη Ml λ^χρότητβ W» άροόοάΜ. βθηθ vou. φ> x^l κλοίστου mu» Αήιβχρέοος ή Ιχχληοίβ άναμΜά» » « »·»» mi «u * »»♦ * · K* T Mxvom tv κυρίμ ήμΑν ΑγχκητοΙς. t*c NICANOR ALEXANDRINUS NILUM E8PHIGMKNITAM 81BI IM OOADIUTOREM ET SUCCESSOREM DESIGNAT « 1867 iMfi 8. f Νικάνοιρ έλέμ θοοΟ κάχβς xal ««τριάρχης τής μογάλης «όλο·; Αλοξβνίροίβς xal χάσης γής Al- γύιηου. t Εόλχβέστχτοι κληρικοί, τιμιώτβτοι Ixitpoxc * oAv όβθοβόξοιν χοινστήτνν xal λαϊκοί ■ άκβξάχβντχς «Aλογημένοι χρισπ«νοΙ οί 6x6 τόν xa·’ ήμάς ΑγιΛτχιον toOwv tfiw», Mxm iv χυρίφ λίκν ΑγκχητΑ τής ήμΑν μοφότητος' χάρις, Μρήνη xal Ιλοος Μη 6ρΓν Αχασικχρά ** οθ κχντοχράύρος, « Ρ * » * ήρ ®’ ,ύΧ *Ι xal ιύλσγί·. Ή «4α κάντβ νόμον xal χβνόνβ τ * (*P S ήμ·» χίστηος tv τοίς ήμοτήροις έκέμββσις τής ΗΤ&Φ τ°° ΧριστσΟ έχχλησίχς, ή Αντιχβνονιχή ΜσχήΒησις τοΟ if^tfunipltou ΕΑγονίου xal ή Ινβγχος γτνομένη άχ•ρογή 86ο tAv συνοβιχΑν μου àpxupiav ', oi>v Μροις κόλλοίς Αχτόκοις, ήγβγον τόν 4·^ ΛρΑτβτον χ φη, χφ 8’ τύχροαΑχγ τ * * xaiWaç χάλλιι χοχοομημόνον xal έχέγγνβ ίχβνό χβρόχονχβ, βτι νχνρ μόννς xal «όχλο·; τΑ τοΟ AportAxov τούτον θρόνου χυβορνήατι, συνάχτονν τό tuoxAxa, xattwAÇav τά, IxplfuMiv etc ο18« χόριος, γοννηθίντβ «άθη, xal τΑ σχάφος ΑξιοχροΜς μΙ χρός χοινήν ιύχορ'στη^ν ΒιΤΗντον. Άνήρ τοιΛτος, Ιρρρ xal Ujtf νονντχ^ί, Μροτος, χοχχιίτνμένος. χλΑσχνίς tt τΑ; ίχθοολχόσ»ις χχρβσχΑν τφ Aporafty χούτψ θρόνφ W-Μ» όοιβΙμΜν ήρϋν χρόχχτύχνν Τοροθόον το χβΐ ΊβχΑβου xal τήν χοτνήν ύχέληφιν xal σοββαμόν «όσης τής όρθοόοξίβς galpuv, ό όσχολορΑτχχος tv ΑρχιμβνθρΙτβις χύρ Νβλος Έσργμχνίτης, θν xa! ή|Μΐς xupc^χιχφ AxaiApaxt |ξτλ·{4μ«θ« τοχβτηρητήν χβΐ 8 4θοχαν τού Αρατάτου τούτου θρόνίν, Μχοι ότος, * βτ> ή όσιολορϋτης ούτοΟ τψήσβ xal ΒοξΑβΜ τήν το ίχχλησίχν xal τόν χορχούοχον τοΟ xuplou λβόν. ΤβΟτα Αγγόλλοντος ύρίν AxafΑπβοι 8ιΑ τής «apούσης Χ«τρι«ρχιχής ήμΑν Αγχνχλίον, χτχχΐθχμον, 8χι Ιχιβοχιμάσοχο χληρίστχχχ τήν γονομένην χβύχην * Αχλογήνζ χοσούχμ μθλλον, χβθόοον ό ΙχλχχθτΙς τνρ χΑν« Αν οέμννμβ τοΟ χόθ' ήμΑς όρθοβόξιν χλήροσ. Ακοστολιχόν xal χβτριχρχιχόν θρόνον Μς τήν Ιχρυθμοτέρχν τΑν Mttwubnr», χρός 8t ΐιέσχβσβν τό tvτοΑθβ χριστοχΑνυμον τοΟ κυρίου χλήρβμ» xal Ιτάpa(av τήν χνχιηκτιχήν Μρήνην AvA μίσον βύτοΟ. Τά έχτοχα τβΟτβ xal ΐίυνηρΑ συμβοβηχότχ, τά τοσχύτης βλάρης χχροχτιχί, xal ήμ«1,, Ας νόμιμος τοΟ * ήμΑν ούχή xal ούθρόνου τούτου κυρ: Αρχής, βουλόμονοι θ«ρκχαθσ·ι xal , Ό 8t τού θοοΟ χάρις ούν τή χ«ρ τά xaxât χΜμβνβ txav^Aaai, έφιέμονοι 8έ τής «ύτ ' λογίρ Μη 8ιΑ χχντός μοθ * ύμΑν. κλΜβς xal ούστχθΜκς toO ούχλκΟς xal γοραρού AxoστολιχοΟ pal χχτριαρχιχοΟ τούτον θρόνον, μοτΑ σχίψ«ν fiaixta'J xal ούνχονον, άχςφβοΐαβμτν έχλέξκι Ας τοχοχηρητήν xa» βαίβοχον τού ApoPtAtov τούτον θρό­ νον <ν8ρβ Ιιροχροχή, ββρύτητος, οψνύν xal χρηστόν Έν Katpv η’ Ιουνίου ,a-K·. (Τχογ.) f Άλοήβνβροίας ΝιχΑνβρ. σ. ς.) NICANOR ALEXANDRINUS GREGORIUM AGATHOBULUM SUUM APUD ALEXANDRINOS VICARIUM RENUNTIAT 1 1867 hoaii 18. f NcxAvup ίλέμ θοοΟ χΑχος xal χβτρυίρχης τής μορίλης χόλόοκ ’Αίοξβνίροίχς xai Χάσης γής ΑΙ- ήμΑν χοιμνίιυ, χχτχνοοΟντος 8' όχόσης τής βλάβης χρόξονος Ργνοται ή νλοιιβι; χβηρ-ορχικοΟ ήμΑν tv Άλοξχνίςο/μ Ιχιτρόκου, xal Αχό κρΑτης ΑρβτηρΙος χηρύξχντος, xal ήβη Û χν^ύττσντος, 8τι οΐβθήχιτο γύκτον. t Εύλ«β4στ«χοι κληρικοί, τιμΙΑτκτοι χρόχριχοι xal λοιχοί ΑχβξΑχβντος ούλορ,μόνοι χριστιβνοί, οί iv τή θοοοΑστ * ηΑν Άλοξβνβρόνν χόλΟι ένοιχοΟνχός το xal χοροχιθημοΟντχς, xtxva tv xuply λίβν * ΤχητΑ xal κιρισχούδβσχ * τής ήμΑν μοτριόχηνος, χά­ ρις. οΐρήόη xal Ιλοος Μη ύμίν Axa» κοφΑ θοοΟ χοντοΜΑτορος, wap * ήμΑν 8* «Οχή xal cblopou X «Ρό πνος όνοχήφβΜ λύμη TOO μιοοχάλον xai ή άνχιχχνονική xal χβρΑνομος τοΟ Αρχιμβνθρίtou Εύγτνίον «ίοίλβαις tv τφ χ«θ' ήμάς ΑροκΑτφ τούτφ άχοστολιχφ xal χχτριχρχιχφ θρόνη», χρός τοίς Αλλοις βυαθηρχχούΜς Βοτνοίς το xai αχκνβΑλοις, Ιμολλο οτορήοοι xal τήν θοόΑΜοον τΑν Αλοξ«νίρό«·ν χόλιν τοΟ xavovixoO χβτριβρχιχοβ όχιτρόκου χρός βλάβην τΑν tv «ύτφ tvotxoAvwv όρθοίόξχν χρισχιβνΑν xai τΑν όμχιχτονοΑν «ύτΑν vxoHomtv. Kai θή ήμοίς, Ας νόμιμης τοΟ θρόνον τούτον χυριάρχης, Ιψιίμονοι τής ούσνθτίος xal «ύημορίβς χχντός τοΟ λορχοΟ Γρηγόριον τόν Άγχθόβουλον. Τβθτο βιά τής χβρούοης «τριβρχιχής ήμά^ έγχυχλίου βηλοκοιοόνάς, χρσψέχιηΜν ύμΧς Αχβντβς, Iva Ανογνοφίοητο τόν οίρημόνον όαιολορΑτβτον άρχν μβνβρίτην κύριον Γρηγόριον ΊΑς Αντχχρόονχον ήμΑν, χροστρέχοντος χρός βότόν έν Ανάγκη. Ή θέ τοΟ θοοΟ χάρις xai τό Awpov Ιλοος utar τή xap' ήμΑν χβτρφμ οόχή xal οόλογίμ Μη kA χβνιός μ<»' όμΑν. Έν ΚΜρμ, u’ Ιουνίου * VMataol AUoMMia* Uk^M Μ ΜιΧΗοι TMoMb. Mtfo Nia·»ι< Avootb Amoo ρϊΜάροΙ· (Τ- X) ξι« * «Ρ too άρχιμοκβρίτον Εύγονίου Ακυρος, AxapAβοχτος xai Ανίσχυρος ΙχχλησκστχΑς, Ας xapA τήν χυριορχιχήν ήμΑν βοόλησιν^οίοο' άοβντος, xai tvixa τούτθυ ύχό Ιχχλησιβστιχά ixiMpia βατΜλοόντχ, Ιγνοηιον, τό χονόν Ανβχληροθντος, βν.ρίσχι xal άχοχβτβστήαοχ χβτριβρχιχόν ήμΑν Αντιχ^όαοικον έν ΑλοξχνίροΙρ τόν όσιολορΑκτον έν άρχιμβ^8ρίτ«ις f 'ΑλοήβνβρΜβς^ΝιχΑνΜ «·· sTKom •m alkasdbsuw imt-wm ---------------- :---------- ------ — - ~-4----------------- — -------------■ \ ' g, * _____ ■ ---------------- —~ ______ > · ·S EUGENH XfcROPOTAMENI EPSMOLA AD ΑΒθΤΡΤίΟβ ORTHODOXOS t ■ *-.· 1MTWM Πρός Α«·«τας «akg 4» ΑΙτέχτφ4ρ*ο4έ(ανς· k de τήρ. A«44au«v «tag; ftftag; xd ««voie «0··· ta^ 1· ttl MtfMÎM VML 2αβασμοώτα«αι μήηροΜλέώκ, diUftoNnril* (αροές, *U«K ywMMaMl^v «tow ftptpApiv μμμι Αμημ Ivomù* Sfli As~ ^■G·νώ^^ώ ·«·ή4Μν ieacaÀMtWL Wova^aV^· ■ieirtel^ M»’ »Α«®Μμ»ήήΜ4 dç e4v χβτμμβ^ήέΑν Mi «ai 4««ttaMn(f ούλσγημένοι χρασαανοί, τίχνα’έν |aXd«Mv τής 4vaa«tage1uR«tabaMC τΛ «Α« «α«4 χυρίρ Αγαπητέ «ής ■4w0 •taMt’W μακαριότητας ««ptxXaoOe tatad ·ρ*ναα, «Ημανκ μέν Uv lap*· TOO χατρός xd ^Λ· κυρίου Νιχώναρος, χλήραν de τήν Αξιομριιτή «αρΜχήν xd τήν Αχρφή χόρις rfq 4ptv xd ο^ρήοη Mp* β*®. "H M t* 4χ«λήρ«*1> ’♦* dUaO m»vjx4vto»v, μςλαΝλαύτοΟ μαχφότητος οέχή, «όλογία »d αυγχΑρησις. μ«ς xd «paoqxévtdc μαρ4μ«νο« «ρός «4τόν xd τή» Γνπηόν 4γ4·«το φν έξ 4«wfeM* έιιχληαιαστ»-* dkatpcvg droO «ονήραμήν 4χαχ4«χόμ«νο<, χρής >4 U xta mI πολιτικών 4γγρώρ«ο» *d. W<·*», 4« τής αύτοΟ ΚιοτΑτης μα»ήκό«η«κτοθ πηριόρχου κυ-^Ιου χρσττκώνυμαν «λήρ«μ« τή» Aytagv xd αίρήνήν «ύβγγαλιζόμτνοι, xd τώς àvftpMdvaue tatevifag ΝιχΑνορος, χρίμασιν ale «4a xty«>e. παραλ»ούσης dkaO, 4οί| ήρί» tAvoguc» ΙξαιχανΟμοΟντας, «Αντβς «Ις wrakra»», ήπς 44» έπιτρόχη αύτή «λόσυτήν Αναξαφέηκ τ4χν« τοΟ ΙοροΟ τούτου θρόνου xd τέκνα Ax' αύ»αί·ς ώοίκηαιν τοΟ ΑποστολαοΟ toôtou xd Ιήμβν χροαφιλή ΟτβροΟντος, tv« xd μόνον χύρ»ον χατριαρχιχοΟ θρόνου Avau ρλόβης αημαντιχής t·» xd »οογ<λή αχοχόν Ιχοντος, τό νλ ΙΒαιμαν τήν «οπραγμόταν xd σνμφαρόντχιν αύτοΟ, 4S4qaavJba fc- *ήτήν ^ρή»ήν taaxaaaateMv xd βααιλοόουαον τήν ορισώή χηύαμών «ς τής ataoA μακαριότητας xi toxo4μένά««ν xd 4τ<«ημ' Αόττ τότ< Ηλαμαν βυνφόή αηρητής too KaxfteniuM ΆλοξανδρινοΟ θρόνου, xd t»« ixxlgptawfiov τήν όχοστολήν ήμβν, τότα d 4λώς tacoOtae 4«ιρίσ»ηρ<ν ήμΜς, «dam Ατ·«ν«1ς A4 d8oç τής όχχλήαίας xd τών τήν βαλτίΜΐγ τών «ραγ«moOtov féfoi, Mi έγχατέστημτ» ήβη «; τ4 Αυσχαρές μότον έφτομέννν έςχαηοόήασνται, τότα κλή^οις ήίΗζής Ιργον τής ίαρΑς ήμών Αχοστολής. τύχαρΜτήαμΜ «d Mppoue 8υνη»ι,αόμ»0« dxoCvAU AvaXtyôvroe t* καθήκοντα ήμών, σπίύθομαν „Ί8οό 4f4> xd τό κχιβί*, < μοι 48«mv ό Ροός*. πρντίστώς tva έπικαλαοθώμαν τή» έξ Βήους 4ύναμιν, Adhg λοιπόν, τέχνα έν xuplgt έγαπτρό xd «epixôδπβς, ,ρβτίζουσ· Mi όδηγοΟνα ήμ*ς τήί ηραοτέ τής έλψ . »αίας γνώσαώς xd Αληώιέάς, lunearffli ήμώς αροσ- •ητα, 8«Οτα «αρΜΜχί'αατ» ήμώς dÀcxpcvik;* θάς χριστιανοί, ώς χρφστοί πολίται, xd τό Αληθές ' φόρους tva ποβηγατήσαμαν τόν χρισιαχώνυμον TOO συμφέρον τή; έχχληαίας xd τήν «έκλοιαν τοΟ θρόνου κυρίου λαόν d; νομός αύ·«ίας xd αίς ό4ηύς λαίας. τούτον ixtxoPoOvoxe, ήΑνητα Ανώταροι «όσης μιχροΈχομένιος καθήκον ήμών χρίνομαν tva Auftyaxtaaipcv pdaadae xd χαντός χοτκχοΟ «44ους · 8ότ» «ρός «Αυτός ύμΑς, βτι τά» μακαριώτατον xd σα^αστύν Αλλήλανς τόν έγνΑρέιον Αοχααμέν ταο Αλτ,ΑηΟς χρι- r ήμών πατέρα xd πατριΑρχην χύριον Nuutvepa ΜλοατιανοΟ xd τήν φιλικήν χαέρα τοΟ Αγ«*οΟ πολίτου, μαν σέβαβίΗκ, «μ** xd mpcMlxe», Ασκτρ «Us ίχ·; ata»e έξαλάίφοντας Αφ' όμών τ*ς έχ τών χραπροσφιλής χήύαται xd «αριθΑλχοι πατέρα φΐύατβφ· ; ν(«ν διαφατοΑν xd AplSav χροσγινομένας ϋμίν μφ4*· γον· τοΟτο Βέ αυκαΜντας *d «Λχν ύμίν, «ροτρα- ' μοιρίας έσκταριχώς η* >d έξατοριχώς, έχισχύσητα κύμα·· xd παρακαλοΟμαν, tva μηδιίς 4ξ ύμών παύση 4φ' ύμώς τόν βίχαιον έπαινον τών ΑνΦρώχαν xd τήν σα^όμανος xd τφών τήν αύτοΟ μακαριότητα, 4ιόα, 4» xd Μ τήν μνημσναυθτίσαν dd«v Απήλλαχται (ύλογίαν TOO χαναγΑθου 4αοΟ, ού ή χύρ<< *d U Αχαιρον Ιλαας dq ματέ xAvwv ύμών συν τή τύλογίμ τών μαριμνώ* xd ρροντίϊαν, 6y' 4μ* Αρχιμανδρίτης Εύγένιος. xd ή Hφ Ιαρός όρΜόοξος κλήρος, ύΜέαχ- dfootai «τόν τηραιόν ήμέτορον κατριήρχην κύριαν Ηντος ρΐλ·4έλρ«ς xd AvajwpÎMme ώς κηέαμόνα ΝιχΑναρα xd «αριΜλκκν ώς κοινόν ήμών Μτέρα, τής αύτοΟ «οιοτΑτής μακαριότητας TOO χατριΑρχι» τόν 44 tp» τΜοτηρτ,τή» Αέλομαν συντρέχαι χροκυρου ΝιχΑνορος xd τοχ/ιηρητήν TOO ΆλοξχνΑρινοΟ Μμ«ς xd ριλαέόλρ·» λόγφ τα xd (ργφ «ίς τήν •ρόνου τόν κανοσιολοτι**»* *?χιμ«ν4ρ(τή» κύριον ρ4«ν4νσσταν έητυχή Ιιαχιίρισιν τού fapoO χατριαρχιΚήμίνι·», νομίρας to xd κανονικώς ΑιομσΗντα, έκ- αοΟ τούτον ·ρό»οο. κλησιαστιπώ; 44 xd πβλιτιχώς 4>αραριο·έ>το xd Bjôvoro έν ΚαΙρφ τή χ·" TOO μηνός Ιουνίου TOO έν τή4ώώ>*όνσαι τών ααηρίώρχικών ^paypAw» έγ- χύύαστοΟ έκταιιοσιοστοΟ έξηχοστοΟ έΰέμαυ σντηρίαυ χατασταθέντα, έγννμαν χαταστρώναι τήν «ρ·{η> τούτην έν τή Ιαρή τούτη, πατριαρχική κώώχι «ρύβ 4ιη. gA_ »1*^ , ναχή ένέαιξι». Προστί·οται 4έ ότι χύντος Ρόλομαν, ΓΚποντβ d Oaoypapd τοΟ έν Katpp κλήρου.) CLKRV8 SEDIS ALEXANDRINAE UNIUS EUOENII ACTA RATA HABET 18ή7 tadl ». . Ο έν Αίγόκτρ 6ρ·ό4οξυς κλήρος, pad τήν έμ> κατόστοΛν TOO Αγίου τοποτηρητοΟ ο»0 «αφώρχίΜΟ •μόνου τής Αλαξανίραας Αρχιμανέρίτου κυρίου Εόγανίου Kd τήν ύπό τής αύτοβ ««νοώότητος 4x4ο•otoav έγκύκλιον Aia| >au4otpav 4* ταές ώρΜς 4χκληοίαις xd Αρκούντως ήσνχέααααν τούς ρα^ΜμΑηνς μήτι δέν μαριμνήση Μρ «ής «*»· ρ-1·<"Τ·1 «· .. ;.Μ, Λΐ-ν,ΛιΖ.· χαηριΑρχου ήμών κυρίου ΝηΑναρος, ίΒών κατόπιν «ηρύραραμένη» Ιντυχον έγχύκλιον τοΟ κατριΑρχου Από Μ Ίοιηίου ένβστώτος έτους, ήτις Αστόν όνόμκι έγχόκλιος, «ρΑγματι 44 λφιλλος typo»* xd ήαυ4ολογιών έμχλοας, 4χ*4ή d χατριαρχίΜί έγμόκλιοι Μτοόσοονται έν ταές παηριαρχιΜίς γμυροίαις έν γνώση xd TOO κλήροο Mi Αναγινώσκονται οές τώς 4ακληυίας » --- — synodi ATjnAwnaiwHk int-un f i ΚρφλΑχιας. t Boaogpotapv "iuàv^xto^ .. Ό fa AUJavIpafa χλήρος· ΑγγρΑφου· jwpofcta Si fas dvxfapopov to8 xsptvτος κραχηχοΟ χοχνοχβήΑή «{ βύη» ραχαριΑηρι τψ ■ x*yl *oi χατραΐρχι ήρΑν, βκς safari γρΑςανος Ippauv τής mom^wMs; xai TWftaj ta 4 Ιτρδς χλήρος U* ΑνΑχτταχ κ«ραι«ρ«· τήν AvupaMav* τής fa Αίγύχτχρ ίχχλήαίας, Αλλ’ faUw τήν ΑχοκατΑaxawv τής «φ«κ «si «WK «·» χρτσηονΑν, Av τήν χνιυραηχήν ήαυχίαν M nefntfêpUn x«pl χολ- b λοθ sounsi. Έγίνοτο tv Katpy, x| τριχχοστή τοΟ μηνδς Ιου­ νίου τοΟ χιλιοστοΟ tayaxoaiooxoO ίξηχοστοδ tÿltpou . οβτηρίου ίτους. Ό τοχοτηρητήςτσβ ΆλτξανβνινοΟ Αρόνου t *ρχΐ)»χ»βρίτής ΕΜ*««· ) A fapatrg BbotdAtog. . 4 Αρχφανβρίτης N. Mxparrtaijt, Srfÿag ί*ρ«ράναχος. ΣνρρΑντος 1«ρορ4ν«χος. Άφίρχιος ttpopfoagcg. t UpoiK ΓβΑργτος. ZupoAv hptfüvex·;. Γρηγίρτος ΙβροΙιΑχονος. Έν ’ΑλαξανΙριίρ, τή 1 Ιουλίου 1887. '0 τοχοτηρητής toO '^λοξχνίρχνού bptvou Αρ^ρανδρίτης ΕύγΑντος. 8. GREGORIUS C0N8TANTIMOPOUTANU8 8ÜAM KOCLBBUM DB INTEMPESTIVO INTERVENTU APUD CHRISTIANOS KAIRINENBE8 PURGAT 1887 ialH M. t Γρ»π^»«ς Uty »«00. »·« T* lotxA W*·*· ‘Αλλ* fa «| M?«0«Aa«r τής *»+ ΤφίΑτηχ 4 w «ûpcoe EupoAv Dhpo^nÇ t rxfaou χαταστΑα^ τής afaoù μακαριότητας «si τής κύριος Ν. Τηλ«μαχίΙής, 6 χ4ρως A. ΜαραΤτης xai fa«^4Àou yo^ç τΑν xparpduta τοΟ bptaou ataab, λοιχοί uloi έν Χριαχφ τής ήρΑν ρ«ρ<4τή«ς, «ί fac'·*·* M*M« χοινίτητχς fapfaopx taeupyAvui «ή xU«t Kafaou 8κτρφοντ«4, χΑρις Λ| fad* xai «I- ota ίχαύσαντο χατ’ ΙχανΑληψιν ίξαιτοώρχνβ ixxpAρήνη χρ?*-^«Λ, καρ' ήμΑν Μ «Αχή, ώλογί» χαί ννβς tva tanpAfi ή έχχληοία τφ Αρχιμαν«ρίτ| Etfxviy, Ατχ χλφίχφ «δτ|ς δντχ, UMv xai ανα«uTX*W» M^jatv xip svwysnxip χροαταχίαν τοΟ fatxtptetfaM M«x' Αχορίας où μιχρΑς Avtpupcv xt χρδς ήμ«ς ùnb tyUpcpqvtav i τοΟ ivartAxog μηνδς ultxfa TfaW« ♦ρίνου, faNtaxvteaaat xd ίχ τ1|ς ίρ.ήΜας afa^g τής χτρώτητος 4pAv, ta’ A «ροσχλαι4μ«ν<χ «at* χροαγ«νηαάρ«να fugaotatpa dsoxUfapaxa, xai ata». τής ίνοσνΰαης ΑνννμΑλου xaumdaMtg «Av mMfa «4λ(ν, tfaxpxv, ή ίχχλ.,αία «ί tapΑς ή*χλ«ν faMaB ίχχλησιατταιΑν χραγμΑηνν, dxotalra τάς αιτίας aù- «fa τήν taUvoiv aùxsO, tAv ρή «ρΑταν, Ας tx «b* τής «fa τήν u» ήμΑς xoO ΧριοτοΟ μ«γΑλην έχαλη- ααρ«χδν«»ν xal «ta xatA τής Atuxpaptaç M|tar αύ­ αίαν, άς faapÿAoav ίήΑτν tad τής αάτονορίας τοΟ τής ΒιαραρηρήαΜ«ν, ttatpM xapt|a*« χαΑήραντχς χατριαρχιχοβ Βρδνου Αλο^ανίροία;. Μ’ Ιλσν βτι U ItpoO τδ Αχαρνή*ήν« τήν αυνδρορήν αύτής «fa τήν ή «ράς taùta χαί τΑ apt τβ*Μ*ν fa ύρΑν sdageuaav Αβϊλρήν ίχχλψιίαν, AJÜÛtf « τής wvvbpa γρ4ρρατι fattaryn; |ΜΙ· Χ·ρβ·« W»*«4 «·» ρή; τούτης χαρτορτζορίνης «fa pfayv «ήν AaUx*v αρατρΑταιν «ώτΑν fadp «R «λ|Μας ραρτυρούνταν, ίνδς αύτής χληρτχοβ, soi taùepov ta t tatajxfa «Ιχον ρ' βλον τοΟτ» oÔM ΛναοχττΑν fayodpota |ri| χατα· ήβη Αναρτιρτ«»ή sapd .n τής fanxoidev xai τής ty' tatfax τδ tfaxov τΑν xatA «K txxÀ|oiaç τούτβν «- ήράς δήήλής χυ^ρνήοης. Έ» τοώτννν ta«taxvA«wx «*oM»vt ^τκ °*4* <Μνοή*8 <λια( ^Γ» taurtnp Μς stow dfaxoç Mf/χκ soi ή ϋο^Ήή sxpi «Ο Avnτά τοΟ saytapxtxao ataw fataou Ηαριξίχν· *χο- xtqüvow τούτου χά«Α τής ίχχληαίας οΜαοις ‘Etatvo ρον Η tn Sud άγνοοΟντας yatvwta, fa«p It λίαν xtpitppv ||«ξ«ν ήρΐν ta fa ή Ap' ίν*ς ptfatapx* χααίγνΜβταν, tn δξ ίτου spotxufarv rcAAt ρους aixiAota τήν ta* αίτήΜβς τΑν χκνοτήτνν χορηΙρ>β«ς xai fatMptaoMot faaxa τής wrpawxta sal Ιο* γηΜααν aovaivamv τής ίχχληαίας Αναρ«ρ<χΑς τής νοτ,ηχ^ς xoMataMuç OK aùtM ραχαρύτςτος τοΟ τοΟ Χδρ Εδντνίου dxtaioaug. Jfap' fatpoa gatxoiote αατρΜίρχαν xùp Ncxfaopoç, “S»' 4pta ««0 NfsrtC sap' αύτής τήν Αααοτχλήν tapau sptaèmv· AU ρ«γ4λη txxXyaÎa, xatai fa τοαούτρ χαφοΟ tianfa tAv ή τοΟ aptaau Αχύλυαχς ΜοαρήΙή Ας itappoug H«T , ήτ* tab τΑν %.opAv τοΟ καναροτΑτου Bp·* τής Αχχλήοίας, αΑς Μναται »ab»p«farv τής τοιαύτης χχτ*χου ήρΑν χαί ίν &ι τ| vprpfay ρααοαατριαρ- χατηγ«ρία; ή τού tantpeu dxoaxUfa xai xa»w ο* χ«ίρ xal p«tA dp My Uta txavdafapiv ήρΑν «fa ρΑνον Ας xoxanpyx»4, AUA xai Ας Aaligau, ta* τδν oixoupcvtxtv tpfaev, x«y—alnupiwn Αλλχχαλ- faavdag τΑν 1«ρΑν xavfaMv; Καί ταΟτα ptv (xavA λφ«ς fc’ dvaptpAv xai tappAv tafaMwv Apyntpov χρδς χαρΑντοοτν «Αν ααραξήτήοο** xai paxatav «iτΑν χ«νοφι** Άλιξανίραίας « xai Kotpov xal U- ntaïuv xai «ta Αλλον ΑΚχαιολοτήχαν χατΑ τής Xwv abxttav xpwnavAv, [«(mpjvav xai λαΤχΑν, Αβλήοίας χροσχλαύαΜΛ. Καί* fcov Ii dyopf τήν. spoaxXaiopfaatv tavAç, ' tfa pfa Ιυναρένης τ|ς αδτββ Ας ρή AfouU, tavovpfayv τΑν ίχχληοιασηαΑν τοΟ paxapita|xo« Cv«m τ|ς Mtavdap atno Sds«v xd •ρΑνο» χραγρΑτνη χαχΑοταοιν. Ας Αναρίροτι, ή ta* xoO bpivou 1st xf avtupanxf αδτΑν «upptp«w, χλήαία Αλφοαο ptv xayhog txi wmg tv τή pytatagne δρβς stafa tv«pr«fa( αδτ|ς, Μ* ρή τριάή αύτής axpàaétfa χαί «ùg«xm ίγχαρΚβς τήν ααρΑνχι λα^ήν fauyjifaxac fad τΑν τοΟ tpfaou tapxtaav αύτΑν χαί 8·.6ρΑ·α«ν, oùtav U Αλλ· ρϊ- ί f ■ Β BYMODI ÀlMAMMna ΙδΜ-ΙΒΤΑ ΧφίλίΜφ 4U* φφ |MWWB9W*S |φ* j . ΧΑραδοόοης «Μ|μα wtap «* Mÿi t* γΜννής, Μ· «k v** Μ» * αφέΠμβ atoAv M «nib» Μ· MMV ήδη ·"·« «WAR* Ml 4|ελ4γ<·ηΝν χυρΑσαε, vai ή·», Αν ή έχλογή «Μή ήν νόμιμος «A χανονεχή. Tatra ούν έρεννήσχμεν Μή- ol δεέοι xai ίεροίκανόνας χείνται πρό ήμΑν, χβί τούτχυς γνίμονας xal όδηγοός λαβόντος έξαχριΐΑοεεμεν τήν Αλήδειαν, μή έπιλεηδχνόμενοι TOO σεβασμού, βν όφείλομεν Τή Αγίφ χλΙ μεγείλη τού Χριστού baArflh^. Τύ έπ' έμοί, xalmp διανοούμενος, βτι τύ ζήτημα τοΟ-.ο σαφέστχτον xal «ύκρινέστατον τυγχόνει, έν Τχίς &«ΊνδίχτιΑνος ι' (τους σεετηρίου ,αεεζζ', κατΑ μήνα τείξεσι τΑν Αγίβν συνόδεεν Αριστα ύριζόμενον, δμως Ιούλιον. ούχ Ακύ σχοχού ήγφύμαι ύκομνήσαι ύμίν χαί τούς t 4 Τριπόλεεες βιοφΑνης Ακοφαίνεται. λίγους νού Αγιχτείπυ κατριΑρχου Άντιοχεία; χορού t b δίκαιος Tfjç βασιλικής Σιναίτίχής μονής Αρχι­ |βευδώρου τού ΒαλβαμΑνος περί τής ισοτιμίας τΑν μανδρίτης Κύριλλος συναποφαίνομαυ πέντε χατριαρχΑν. ,Τού πάκα, φησί, τής χαλαιΐς t ό μέγας Αρχιμανδρίτης xal «οδηγούμενος τής Τ4μής ή βιχίϊία έχ τΑν έχχλησιΑν έχχοπή τήν κα­ έν Μέμφιδι μονής τού Αγίου Γεεεργίου Μελέτιος συν- νονικήν «ύταξίαν ούχ έλυμήνατο. r.opi τούτο Μ τού αχοφαί νομοί. δχυτέρου (δηλαδή τού *Αλ«ξανδρ«ίβς) 4 α;Ατος (δη­ t 4 Αρχιμανδρίτης Χρύσανδος συναποφοόνομαι. λαδή b Κανσταντινονκύλ(Μς) ού χατχχαίραται, ούδέ t b μύγας οικονόμος Μιχαήλ σνναχτφαίνόμαι. τού τρίτου b δούαρος, Αλλ' άς αίσδήσιις πύντ* μιβς f b μύγας πρ·τοσύγχελλος θεόδσυλος συνακο- χΐφ«'.ής Αριδμυύμκναι, χα! μή μ«ριζ4μ<ναι, χαρΑ rÿ χριστΜΝνίμφ λα$ λογιζδμϊνοι, ισοτιμίαν έν βχασιν ραίνομαι, t b μύγας πρεετοπρεσβύνερος ΊεεΑννης σιιναπο- Ιχουσι, xal χδραι τΑν χατΑ χΑσαν τήν οικουμένην Αγίαν έχχληαιΑν τού δχού δίκαιος χαλούμινοι, δια­ φαίνομαι. φοράν Ανδρακίνην ού κόσχουσι.” Καί χαραχατιώνf b συγκολλάς 'Αγάπιος συνεπεοφεάνομαι. f b οικονόμος Χριστόδουλος συναποφαίνομβ. ,Όσχιρ ή χ«ντΑς τΑν αίσδήσταν στο:χ«1 τή διαχλΑκι f b οικονόμος Χριστόδουλος b Κύχριος' αυναπο- τού Αρχιτέχττνος χαί χλΑστου 9«ού, χΛ ού χαταφαίνομοί. τρύχα τυχόν ή βρασις τής, όσφρήσαος ούδέ ή Αχοή f b κρεετοσύγχελλός τΑν ΣιναΙτΛν Κορνήλιος συν- τής Αφής χαί τής γνύσανς, οδτός ούδέ τι; τΑγ Αγια- ακοφαίνομοί. . τΑταν χατριαρχΑν έχ τΑν Μίαν κανόναν τόκον f ό Πορφύρως Ιερομόναχος ΣιναΤτης σνναχο- χληρασΑμινος πρότφον τού δευτέρου καί τού μ*τ' φαίνομαι. c βύτύν Ας ύχαρφύραν χαταλαζονεύεται ΣυνφβΑ f 4 σαχ«λλΑριος Άναστόσιο; συναχοφαίνομ®. τούτοις καί b 'Εφύσου ΊσαΑχ Ιλ<γ* τή aùroxpiropi t b χαρτοφύλαξ Πέτρος 4 Κύπριος συναχοφβίναμαι. Μιχαήλ τή Παλαιολόγφ, ότι ,4 Κανσταντινουχόλεας f 4 σαολλίαν Πέτρος συναηοφαίνομβι. οδκ έχτείνιι τήν έξουσίαν αύτού 4x1 τΑ πατριαρχεία t 4 Πολύχαρχος Ιερομόναχος συνβκοφβίνομα:. τής Ανατολής ’*·. Καδοχλίζει βέ μου τόν λόγον ή t b ΆβρΑμιός («ρομόναχο; συνβκοφαίνομαι. πρΑξις Άνατολίου χατριΑρχου Κανσταντινουπόλεας, t b ΊααΜίμ Ιερομόναχος συνακοφαίνομαι. δσπς, ύκερορίας ύξόΜος τόν ΦΑτ ον τής έχισχοπής t 4 ΜαχΑριος Ιερομόναχος συνακοφαίνομαι. Τύρου χαί τύν Βηρυτού Βύσέβιον έν αύτή έγκαταστήt ό μύγας ΑρχιβιΑχονοςΆδανΑσιοςσυναχοφαΙνομΜ σας, χατεχρίδη χβί έμέμφδη. ύχό τής έν Χαλχηδόνι f ό Αρχιμανδρίτη; ΆγαΑΑγγελος καί οί έφημέριοι β* Αγίας συνόδου·. ’Αλλ’ έχιλι'ψει με διηγούμενου ΊΑχαβος καί ΆβδαλΑς ΑχεφΑνδησαν διό εατταχίεεν ό χρόνος δσα ποτέ χατΑ καιρούς οί ΑγιΑτατοι xal καί έχιτροπιχΑν. λαμπροί τής έχχλησίας φωστήρες χα! λόγφ καί γραφή ό μέγας ύχομν^ματογρΑφος Άναγνάστης ΓεΑργιος έτρΑνεεσαν τύ έμότιμον καί Ισότιμον Ανε(αιρέτ«ε; τΑν χατριαρχΑν ΑχΑντεεν δογματίζοντας καί τύ αύτοΚύπριος. 4 γραμματεύς μύγας ΑρχιδιΑχονος ΑΜνΑσιος χυβέρνητον τΑν ί*ρόν«εν ιώτΑν έξασφαλίζοντας - διό καί έν τούτοις Αρκούμενος, Αδε καταπαύει τόν λόγονεί Μ τις Αλλος χλείονα έχει είπείν, δεύρο λεγέτεε.* Συνύλευσις βευτύρα τής χβ* Ιουλίου ,εαιξζ*. ΜετΑ τούτα ΑναστΑς b χραιτοκρεσβύτερος ΊεεΑν- ' .____ JBfit* f. f ■ νης έλεξεν- ,Άληδή, ΑδιΑοιιστα χαί Αμιτότρεπτα τΑ Ή έν Αίγύπτφ τοπική σύνοδος συνελδούσα έν τή ύχό τού χροετγορεύσαντος βηδόντα είσίν ΑλλΑ γινΑχατΑ ΡΑμλιον Ιερή ναή τού Αγίου ένδό^ου πρατο- σχετε, πατέρες συνοδικοί, δτε μετΑ τήν πτΑσιν τής μΑρτυρος καί Αρχιδιακόνου ΧτεφΑνου, προκβδημύνης Βυζαντινής αύτοκρατορίας b καταχτητής ΜεεΑμεδ ό β' τής αύΜΟ δειοΤΑτης μαχΑριότητος «0 ’χΑ«α. καί έχορήγηαε νή Κεενστεηττινονχόλεεες τομΑμ προνόμια, χατριΑρχου χυρίου χορίου ΝιπΑνορος, xai συτεδρέ» έέστε 4 εέατριΑρχής έχΜνος δοαρείται 4 Αληδής έδνζόνταν αύτή τΑν έν τή πρΑτη συνελεύσα xai xpAfa Αρχης ΑχΑντεεν «Αν έν τή Ανατολή 4ρδοδ4{εεν Αναφερομένεη σφασμαετΑταν συνοδιχΑν, έηιήσατο χρεστιανΑ*· ΈξετΑσεεμαν ούν, δν τΑ προνόμια έχείνα έναρξιν τής συνεδριΑσοας, μΑ* ήν, μετΑ τήν ΑνΑ- βίβεεσιν όξουσίαν τινό τή Κεενστανηνονπόλεεες όπέρ τούς Αλλεέις πειτριΑρχας.’ Πρός τούτα 4 πανιερΑγνασιν τΑν χροιηγυυμένχν χραχτιχέόν «ρΑτος λαβΑν τόν λόγον 4 ρόγας Αρχιδιάκονος χύρ ΆδανΑσιος, τατος Αγιος ΤρεχόλΜες χύρ βεοφΑνης Amxpivcto,ΤΑ όχό κρφαγορεόσαντος λεχδέντα οΜεμίαν τήν Ιλεξε τοιΑβε τινΑ,Τής Αγίας xai ΙερΑς συνόδου, Μτύρες καί Αδελ­ βΑσεν έχει, χαδότι Αναφέρονόαι μέν Ας Αρύς τήν κοσ­ φοί, έν τή χροηγουμύνη συνελεύσει κοινή καί δμο- μικήν χαί Αστυκήν τού πεκρεόρχόύ έξουιΚαν, ού κατα­ •όμφ τή γνΑμη Αποφανδείσης, δη ό poxapdfamc στρέφει μόντοι τήν τΑν χατριαρχΑν έκχλησιασηχήν ήμΑν δεσπότης χ«Α «ύδέντης σΑας Ιχά τύές φρύνας • ΑεεΑόρεε Λτλεεμβνες fttUrta gifir râr αοερΜερχάν xai ΑβλεφΑς, οόδέν τό Ανικανότητα μμΜ|·* W*C «ήν ήν χβΜχει όήηλήν δόεεν, χημυ&Ιεής ηήρ Jf**" φημίεκ έχεένην οτυγηρΑ», Ανόεεαν α«Α AmxpMawv, • Αρε4»» A»*· f, αεφ. «’· • ΧαΙαήΑ'ΐ'ε» εόνεέεε. «(AM t. ■·ί *· ,ιεαΑί,. ' . ;■< . . ·.—■ . I ·" ί ί* 8YN0DI ALBXAMMJMAJR, IMT-ltfA w tempto xai Ανεξαρτησίαν τήν «Μμένη* tete ta».A λικού aal ~tou tptov ΑντίΜνονική». Aftebv Mi ta·» συνόβών Mi Απ' tata» ta ta» Mi μμΛμ<β τήν έκλογήν ** &!·** ta τοαοΑεεποληΑν χρόνώ». Έεείσηςβέ «ai «t λεεποί ««ta- «Wtata «ήρέττουβε αύτήν λφστριχήν, παράνομον xxi tax« έΗάρχ· *» «<ς tatarf·* tata» »»«** ta*"*ta«jp>· <» ♦ «ta «ta διηνεκή Mtifr», »«i «toi», ta Mi 6 Κώνσταντινουπόλεώς έ» ta ώρεβμένη i*» “i Ασφάλεια» m! Mm τής Αληδυίας ►Me­ tato «te ^«4 TOi Μοίχου f ό βιχαΤος τής βασιλικής Σινβίτιχής μονής 4ρχιta» δύο γλασσών έλληνικής xai Αραβικής σακελλαρίου μανβρέτης Κύριλλος συναποφαίνομαι. '^funeaioi», τού xai διερμηνέιβς συνοδικού. Μετά f ό μέγα; 4ρΧ41*ν*^Τ'Κ κ<ί Μί*ηγούμ«νος τής tij» ΑνΑγνώσιν τούτβν ή ifi* xai ιερά σύνοδος ΑΦρόα έν .Μέμριβι μονής τού άγίου Γ«βργ(ου Μιλίτιος συνέξαναστάσα, ένετκλατο όμοφώνεος ta γραμμ·"·4 TO*" αχοφαίνομαι. ψαι αύτολεξε! τ48*· ,Ή έν Αίγύκτη» τοπική σύνοδος, f ό Αρχιμανδρίτης Χρύσαν.^ος ουναποφαίνομαι. συνφδά τοίς ίΗίοις καί ίεροίς χανόσι χχί ταίς βια+ ό μέγας οίχονόμ°< Μιχαήλ σνναποφαίνομαι. τάξεσι tav Φεοφόραν naxifttv τήςμιάς Αγίας χα-Β t ί μέϊ«ς πρ«»τοσύγχ«λλος θ«όδουλος αυναχοΦολαής xai άποστολικής έχχλησίας. κηρύττει ί·α b ψοχνομαι. Κωνσταντινουπόλεως ούδέν τί ύκερ,ιάλλον διχαιώμα f ό μέγας πρ«ττηρ<σ;ύτιρος Ίιοβίννη; συναπούχέρ τούς Αλλους πατριάρχας κέκτηται, 4λ/. ισότιμος φαίνομαι. το<ς λοιποίς τυγχάνει, ούδβμώς έν το.ς πράγμασιν t ά σύγχ*λλος Άγόπιος συναποφαίνομαι. έχείνων ΑναμιχΦήνα·. ύπερορίώς δυνάμενος.11 Τούτων t ό οικονόμος Χριστόδουλος συναποφαίνομαι. Ακοφασισύέντων ούτως, ό πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης t ί οίχονόμτς Χριστόδουλος I Κύπριος συναποΑναστάς Ιφη · ηΈξ:τ1σ»μ«» ή*η> ««τέρες συνοδικοί, φαίνομού. λν ΑληΦώς ή μεγάλη τού Χριστού έκκλ.,σία τδν Ευ­ f ό ιςρ«*τοσύγΜλλος tav ΣινοβτΑν, Κορνήλιος συνγένιον Αποστειλασα Ανιμίχύη έν το!ς ήμετέροις, χα! έν ύπερορίώς ένιργήσαοα χατεπάτησε τούς Λείους xai ακοφ^*0!^*1· f Πορφύριος («ρομόναχος Σιναίιης συναποφβίνομαι. ιερούς κανόνας μι τό «ύτοχέφβλον κα! Ανεξάρτ/,τον f ό σαχχλλάριος Αναστάσιος συναποφαίνομαι. τού Αλεξανδρινού Φρόνου προσέβαλεν. Έμο! βοκεϊ βτι t ό χαρτοφύλαξ Πέτρος ό Κύπριος συναποφαίνομαι. ού πταίο θύτη, Αλλ' οί εύάριΦμοι^έχεΙνοι κοσμικοί, t t σαχ«λλΙ«ν Πίτ ος συναποφαί.ομαι. ο! τδν Εύγένιον έκλέξαντες μ! τήν Αποστολήν αύτού t Πολύχοφκος (ορομόναχος συναχοφαίνομοα. παρά τής μ*ϊάλης έχκλησίας έξαιτησάμενοι, ήτις χα! t Άβράμιος [«ρομόναχος συναποφαίνομαι. έξαρχον ένταύΦα Απέστειλεν, ίνα βεβαιω&ή *·Η χ*’ f Ί·αχ«1μ ίιρομόναχος συναποφα νομαι. πραγμάτων.» Πρδς τούτα ύ Αγιος Τρικόλεως 4mt Μακάριος ί«ρομόναχτς συναιαοφαίνομαι. χρίνατο- ,Τά Οπό τού «άβεσιμεετάτου πρων-πρεσβυ-c t ό μέγας άρχιδιάχονος Άύανάσιος συναποτϊρου λεχΦέντβ, Μτ’ έμήνγνώμην, έπ-βαρύνουσιν έπ! μάλλον xai χαταδιχάζουσιν 4ντί và άΦφώσωσι ta» φαίνομαι. t b έρχιμανδρίτης ΆγαΜγγιλος χαί οί έφημέριβι μεγάλη» τού Χριστού έχχλησϊαν, χα! πραχύντος' Χ«Ί4χ«βος χα! ΆβδοώλΟς 4π*φ4»''*ηβ«ν διό κιτταχίνν Μτι ή έχλογή τού Εύγ«ν!ου, γ«νομέν>, ύχό «ύαρΙ*μ»ν χα! έπιτροπιχΑν. τινΑν έν ταίς τού β!ου χραγματιίαις έμιτιπλχγμένννν δ μέγας ύπομ.ηματογράφος Αναγνώστης Γκώργιος xai μηδέν τοιούτόν τι διχβι’χμα έχόντβν, MÜta «ai bta τιννν χληριχ&ν οΰβαμέός ta *p*ta 4νηχόντ»ν, Κύπριος. δ γραμματιύς μέγας έρ/.1*1**0*0» Αθανάσιος. έλλ' έμμ!σ·«ν tax ^ηΜντον, τυγχόνοι ούοα xai παρένομος xai Αντικανονική xai àvoai^ όις καρά γνώμην to νομίμου χυριάρΧ®“, τού άληύοΟς κλήρου Συνέλ«υσις τρίτη, τής χε’ (ουλίου ,aa{Ç. χα! τού ποιμνίου τολμη*«Ισα· xai έποιδή ή μεγάλη Π(/α{<< γ. έχχλησίβ έγχρατής tav ίορών κανόναν» ούσα σύνοιβο Η έν Αίγύπτφ τοπική σύνοδος συν«λ·*ούσα έν ta τάς παρανομίας τούτος, έρα πτβίιι, xai έν γνώσ® χα! παρανόμ·»ς ϋπιρόριον έπέμβασιν έποιήσατο· έτι κατά Ράμλιον :«ρφ ναφ τού Αγίου ένδοξου π,οκο44 παρανομώτορον καί άνττκανονικώταρον αροσηνέχάη μάρτυρος κα! Αρχιδιακόνου Χτ«φάνου, πρθΜ»ημένης άποιτχίλασο καί Ιξαρχον, tva 4ή*«ν BitBy χα! έξο- τής αύτού άτιοτάτης μαχαριότ.,τος τού πάΜ χαί τάση τήν τού μαχαρ«·τάτου πατρός ήμών ύγ«ίαν. Τό , πατριάρχου κυρίου κυρίου Νικινορος κα! συνοδριαμέτρον τούτο ή*«λ« xta’ ήμάς νομιμοποίησή, δτχ κα! _ ζόντον αύτή tav σχβαιηιιο,τάτχιν σ,νοδιχών, τού Αγίου ο! τρχίς συνάμα πατρ-.άρχας ό Κ«·νσταντινονκάλ«»ς ° Τριπόλινς χί»ρ έώοφάνους, τού οχβχα,.ιαντάτου έγίου δηλονότι μ! ό Άντιοχ«ίας κα! δ Ί«ροσολύμ«»ν, άπό χοινού προέβαινον ιίς Ιν κοινόν βήμα- καί γάρ ού «■pi ίαρώαας ή διακόνου ,τινός προύχαιτο, άλλά «opi to Μτριάρχου Χλοξανδριίας, καί πατριάρχου ζώ<τος. Κα! τούτο έ^ρά ούδαμώς τήν έκκλησίαν έχιίνην άπαλλάττη τής κατηγορίας, άλλά μάλλον «ύύύν® αύτήν. Έγώ ύπέρ πάντα άλλον καί τιμώ xai γ«ραίρ·> τήν μητέρα ta* έκκλησιών^ 4λλ* ώς «ύσυνιιδητος τού άγι·»τάτου τούτου Φρόνου λειτουργός χηρύττ·, δτι ή με­ γάλη έκκλησία καταδικαστέα έστίν έπ! τού προκειμένου κα! μομφής 4ξία.“ Ταύτα άκούσφσα ή άγία atü ίιρά σύνοδος έν έν! στόμκτι χά μιρ καρδίφ άπεφήνατο, ότι κηρύττει τήν έπέμβ«σιν τής μεγάλης to Xpiato έκχλησίας Ιν τοίς to κύτοκεφάλου xai Ανεξαρτήτου Αγιεατάτου Αποστο- 1 ni* Αγία* άΚάετβΑ·»» it", τής Λ' ς. tfc B’ f. οώχχβΜ nam XUL δικαίου τής βασιλικής τού Χιν* μονής χυρί-.υ Κυρίλλου μ«τά tav σύν αύτφ παιέ,·ν, Κ-.ρνηλίου πρατοσυγκέλλου χαί Ιίορφυρίου (ιρομονάχου, το-j μαγάλου Αρχιμανδρίτου καί καθηγουμένου τής έν Μέμφιδι ιερές μονής τού Αγίου Γ.ια.γίου κυρίου Μελε­ τίου, τού ερχ'μανδρίτου Χρ-υσάνδου, τού μεγάλου oiκονόμου Μιχαήλ, τού μεγάλου κρατοσνγκάλλου θίοδούλου (έφτ,μορίου Μανσούραςή τού μεγάλου πρώτοπρεοβυτέρου Ίώάννου* τού οίκονόμ'-υ Χριστοδού/.ου, τού έτέρου οικονόμου Χριστοδούλου τού Κυπμίου, τού συγκέλλαυ ’Αγαπίου, τού σαχελλαρίου Αναστασίου» to χαρτοψύ-ακος ΙΙέτρου (έφ> μορίου Τάντας), to σακελλίοηος Πέτρου; tav όσιεατάτών Μακαρίου, Ίαακείμ, Αβραάμ (Αφημοβίον Σουσζίου) xai 11ολυκάρκον ta» ίερομονάχών, τού μεγά/ ou Αρχιδιακόνου to κεά γΓ~ΓΓ*’4**ί tat συνόδου κυρίου Αδανασίοο και to μεγάλου ύπομνηματογράφου Γεοργίου Αναγνώστου 1Τ ι •69 8TKODI ΑΰαίΙΠΗΜΜΑΒ, IMT-1W4 τού Κυπρίου,. twy«.«wiwH»ww Μ πιττακίων μ* ‘ τού Αρχιμανδρίτου Άγώθαγγόλου χαί τών fay ηωειάχου Ίαχώ^ου κσ* ΑβΙαλλθ, Ιναρξιν Ικοεήρεηυ τής εενοδριά σοως, *■*' 4« Αναινωοθόνεων «unit νδ εώοθδ; «** apaxrui^v τής κρο-ρραίας «ai όγκριθόντω», λε^ών πρώτος τδν λίγον 4 αίβοσιμώτατος μύγας «fa»»W·· βύτερος Ιωάννης Ιλεξε τάϊε,'Ev ταίς tuai xHotvafa ήμών ουνελεόοοσι, μ·χαριώτατε δέσποτα «ai πατέρες ouvo&xU, ή Ιερφ αύτη σύνοδο; διατράνωσε μέν fa ή αύττΛ θοΜοάτη μακαριάν,,ς σώε^ iy.it rtc φρέ*«« *·* ι*Ρ*Φ((ΐ> έμέμφθς δέ χαί τήν τής μεγάλης τού Χριστού έχχληοίας ίκέμβασιν έν'τοίς τού αύτοχεράλου τούτου «μό­ νου χαί τήν {χλογήν τοΟ Εύγενίου ώς ληστρικήν καί Αντικανονικήν χατεδίχασιν. Αλλά τούτων ούτως έχόντων, γνωστό έπίσης χαί τΑ Αθεμιτουργήμοτα χαί Μσια, <περ i σκανδαλώδης έχείνος χληριχδς Oxi τής •ίς Αίγυπτον έλεύστεες αύώύ χαρά τούς θείου; χαί Ιερού; κανένας διιπράξατο. Ό κληρικός ούτος όχι ! μόνον είσεκήβησεν iv τή μητρί ήμΑν έχκλήσίφ δίκην χαταχτητού. τή κοσμική έξουσίφ χρησάμενος πρός σφιτεριομίν έχκλησιαστιχή; Αξία;, Αλλά Λίπερ Αργίφ έπ'.τιμηθείς, ώς χαρά τήν βούλησιν τού νομίμου κυρι­ άρχου iv άίλοτρίφ θρδνφ είσελάσας, ού παύεται ιεροπραξιών άιττόμενος Αθεμίτως χαί rà θειότερα περίυβρίζων ■ Ιναχον δΐ τού χληριχού τούτου δύο Αρχιερείς τού θρόνου, b Λιβύης Άθανάοιο; χαί Ηηβαίδο; Μελέτιος, Αρχαίοι χαί δόκιμοι τού θρόνου' λειτουργοί, Απήχθησαν ύπερόριοι, τδ χριστεπώνυμο* πλήρωμα διιβπάσθη, ;ιή νοητή τής ίχκληα-ας ναύς μικρού δΑν χατεποντίζιτο. Ίνα δέ μή μακρηγορώ, ό κληρικός ούτος, ό μόνον τό σχήμα ίερέως φόρων καί ψευδή; λειτουργός τού Ον πνεύματι χεά άληθείφ λατρευομένου παναγάθου θεού τής ειρήνης, Αρωγόν i/ων κοσμικήν έξουσίαν χαί δύναυιν ένοπλον, είσήλασε κρό τίνος έν το<ς χατΑ Κάίρον πατριαρχείόις, ύπό έχατοντάβων στρατιωτών δορυφορούμινος, καί pif ίξιπόρθησε τούτα, ώς τις τών φερομένων έχείνων καταχτητών, οί δηώσιων χεϋ έρημώσεων τά πάντα πληρούσι. Κατά τήν έχκόρθησιν τούτην ί λαό; τού κυρίου έδάρη- ί μεαιαριώτατος αϋθέντης χόί δεσπότης ήμών (ο'μοιί) περιύβίρίσθη. έρραπσθη, χαί τδ ιερόν αύτού πρόσωπαν έξουθενώθη χεϋ έξηυτελίσθη· ό κλή­ ρος ίιπίττη τό πάνβεινα χεά ό κυριάρχη; αύτού έξώσθη Απδ τής πατριαρχικής αύτού ίδρος. 'Εμοί, πατέρας, δοκοί δτι διό τών Ανοσιουργιών τούτον ή άγια καί έμωμος ήμών πίστις μεγάλην καί παιρίαν τήν πληγήνέλαβε, παί βτι ό αίτιος τών δεινών τιμε»ρητέος έστί χαί άξιος τών έσχάτων κοινών. Τιμωρήσωμεν ούν τόν Ανόσιον έπαινον, Μθέ οί θείοι κεά ιεροί κανόνας διαχελεύουσι, χαί Ιχανοποιήσωρεν τήν αερϊυβρισθείσαν έχχληιίαν χαί γΑρ τό ΤΜΟΟτο παρά· δείγμα Ιστοί τού λώπού παντί τφ τοιαθτα παιραοομένφ, χαί ό έν τριώδι ύμνούμενος θεό; (τι μάλλον δοξβσθήσαται, έκχοδών ποιουμένεεν τών, χρίμεαχν Λί ôlta κύριο;, ένακηψάντεεν αχανδάλών, xW τήν νοητήν τής έχχλησίας νήα συνταρεπτόντεεν χαί διαοπώιίτών.* Πρός τούτα ή ούτού θκοτώτή' μακαριότης ύ πά­ πας χαί πατριάρχη; κύριος κύριος Νιχόηερ Ιλαξαν· .‘Αληθή πάντα ιίσιν, ό ποιός, Αθεόφοβος χαί Ασυνείδητος τυγχάνει· ώς πατριάρχης τοθ θρόνου τούτου, iiftn τά piata έχείνου μέσο ίξιεσαν ήμίς χεά περίύβρεσαν, όξοοΗνησαν ΰί έμηβένισβν, Αποφαινόμεθα βτι <{ιος κεεθεκρόααώς όατι χαί ΑποβολιμεΤος τεΟ Ιερού κλήρου, ώς μέλος αύτού οισηπός. Κτα 6 μέγας κρεετοβύγκελλος χόρθόοόβουλος προαέθηκε- .Πριν ή πρα0ώμεν, μαχαρτώτοά δέσποτα χαί λοιποί πατέρες xai -AMyoi, έρίοεεμαν εδμρινώς τίνα τΑ έπψαρυνηπέ τού Εόγννίου έγκλήματα, τΑ χαθιοτώντα αύτΑν Αξιόν χαθνΗρόσεώς παν* ναός θείους •ai ιερούς κανόνας. Τό χατ* όμό, θεαερώ θα ήρ(· νΑ ΑρχιχΑ «οί χνφεώθη νεύ Χόγονέοο vitwu *Τ*λή- Ν» μονά- ία», βτι άνευ τής γνώμης νοβ χανοναοβ καί νομίμου κυριάρχου αίαήλαευν iv ξένφ Ιααρχίφ χαί {γόνατο έγπρατής Ιχχληοιασηχής όξοΜάας, xaquxafc ήρχουοι γρηχάμανος· >», 9» κάπηρ άργ<θ *««·*· Μς tat τής αύτού θαοτάτης μακαρίτην-; περιοφρθνηοα τό έπτήιιεν Αήάμανος ίιροαφαξιών Ανοσίώς- χα{ θε», δτ. οχάνίαλα μίγιστα Μ τής όνοοίου εώτοΟ ώαγνγής ααρέσχι τφ χριστχχεενύμφ κληρεύματι, ti καί λόγχη έξεθρόνοε τόν νόμιμον χυριάρχην. έγχαταοταΜς ληστριχώς iv ΑλλοτΓίφ (δογ, ι-δτ» δ' ύποποοών, τό δή ρόγα, εις τής πναυματιχής μοιχείας τό ώρίμτ,μα. Τά τρία τούτα καθιστώσιν αύτδν Αξιόν χεώαιρέοοώς.1* Κατόπιν τυύτβν b άγιος Τριπόλιώ; πύρ Θεοφάνης ώμίληαεν ώδέ π»ς· .Πάντα τά ύπδ τού προαγ-.ρεύσαντος £ηΐ*έντα άμετάτρεπτα ύπάρχουσιν, Αξιόν κοθαιρόοΜίς Αναδκχνύντα τδν Εύγένιον* ΑλλΑ πώς παί τίνι ΐιχαιώματι χαθαιρέοομεν κληρικόν, φ ή Ιερατική Αξία καρ" ήμών ού δέδοται, ή πώς δυνησόμε >α άφελείν δπε.ι où δεδώκαμεν; Τούτο διασαφησάτώ ήμίν τις τών πη'ρνν, ίνα μετά συνειδήσεως έλΙυθέρας προβώμεν είς τήν τιμαρίαν {κείνην, ής Αξιος ô Αναι­ δής έχείνο; κληρικό; τυγχάνει. “ Λαβών τότε τόν λόγο* ό μίγ*; αρχιδιάκονο; κύ­ ριος 'Αθανάσιος ώς μέλος συ οδιχδν Ιλιξε· .Λίχαιον iv piptt έχετε, πανιερώτατε, ώς πρός -τά λεχθίντα, βιδτι ô kùyivio: δέν συγκαταλέγεται τοίς πληριχοίς τού άγιωτάτου τούτου θρόνου, αλλ' -Imp είπατε, ούδαμώς έπί τού προκιιμένου {φαρμόζιται. Γνβοτύν τή Αγίφ καί ίερψ ταύτη συνίδφ, δτι ή αύτού θειοτάττ, μαχεηότης 4 πατήρ χα! δεστότι,ς ήμών κλειστάχις Αν^έχδη πρδς τήν μεγά-.ην τού Χριστού έχ- χλησίαν, Αφ' ής ό Εύγένιο» ούτος έξαρτβται, έςαιτούμενος ίνα τιμαρηθή ό αύθάδης ούτος κληρικός, χαί βτι έχείνΐ; ίπώφιυσε παί πεμεφρόνησι τός ίπαναλημμίν«ς τής αύτού θειοτάτης μαχαριότητος αιτήσεις. Τούτειν ούτ«ς όχόντιεν, Ανιύθυνοί έσμεν, ού δυνάμεθα 8i ίβν τούς θείους καί ιερούς κανόνας -περιίλίρίζισθαι χε^ιηδενίζεσθαι ούβ' έπί μικρόν τού λοιπού, ΑλλΑ τό^ έφ' ήμίν Ανάγκη τιμαρήσαι δεόντοι; χαί τή τού παναγίου πνεύματος σφενδόνη πατάξαι τδν λυμεώνα χαί πόρρν τής σφαίρας τής Αλεξανδρινής έπχλησίας έξώσαι- χα! γΑρ οί Άθανάαιοι χαί ΚύριλλΛ, οί με­ γάλοι {κείνοι χαί διαπρύσια τής εύσεβεια; χήρυχες. οί στύλοι χαί τό έδραίαμα τού Αλεξανδρινού θρόνου, θρηνούσι νύν χα! όδύρονται {πί τή οΐχτρψ αύτού χαταατάσει. Ναί· έχ&χήσβμρν τήν ύβριζομίνην έχχλησίαν χαί προσυνεχθώμεν, ώσπερ χαί ό κύριος Αμ­ πελώνας πρδς τδν βιηνεκώς Αδιχούντα αύτδν καί τόν έαυτού Αγρόν ληστριχώς λυμαινόμενον παρά τούς Ανθρωπίνους νόμους, είς ούδέν λογιζομένους παρ' έχείVMV, οί φρουροί καί έκτελεσταί τούτων έτάχθησάν.* Τούτα Αχούσασα ή Αγία χαί ΙερΑ σύνοδος, μεθερμηνευθίντα, ώς άχός, χαί είς τήν Αραβικήν διά­ λεκτον, έκείσθη χιά συνεφώνησεν · Αλλ' ό μέγας οι­ κονόμος χύρ Μιχαήλ ΑναστΑς Αντείπε, λόγων δτι ό μαχαριώτατος πατήρ ήμών ώφειλε προσχαλέσαι διά πατριαρχικού πιτταχίου τδν Εύγένιον, ίνα Απολογηθήπρός τούτα έλληνιστί δαρμηνευΗντα ύκό τού συν­ οδικού διερμηνέας 'Αναστασίου σαχελλαρίου, ή αύτού θειετάτη μαχαριότης Απήντησεν, δη προσεχάλεαε τδν κατηγορούμενον διΑ πατριαρχικού πιτταχίου, Αν παί ούθμμώς όΗώρ’ει τήν πρόσκλησιν τούτην Ανετγκαίαν, mA Ηωκε τφ ύπομνηματογράφφ Αναγωρύνεκ τδ πιττάκισν, Ιχον έπί λέξεσιν ώς όξής· f Νιχάνωρ έλέφ θεού πάπας καί πατριάρχης τή; μεγάλης πόλεως Αλεξάνδρειάς χαί πάσης γής Αίγύχτου. Πρδς τδν όσιώτατον Αρχιμανδρίτην κύριον Εύ­ γένιον τδν Ζηροαοταμηνόν. Προτιθόμενοι ίνα σήμερον, ώραν 11 πρδ μοσημκς, Μγχροτήοωμεν σύνοδον εοκικήν είς τδν iv w ♦ 8YM0DI ΑΙυΙΧΑΧΟΒΙΗΑΈ, 1MM874 Ml 'Ρ^ελίψ Ιερόν ναόν τού Αγίου ένδόξου πρωτομάρ-* τυρός χαί Αρχιδιακόνου Στεφάνου, ίνα μετά τ-.Ο Αρ­ χαρίου κλήρου έξελέγξεημεν συνοδιχώς τάς παρά τούς θείους καί 1«ροός κανόνας τολμη&τίσας παραβιάσεις ·<ς τόν μ>* ήμάς αϋτοαέμαλον Αποστολιχόν καί πατριαρχικόν θρόνον χαί τό συνεπεφ τούτον κροελθόντα έχχλησιαοιιχό σκάνδαλα, Ατινα ίυσσβδώς Ανακυκώσι τήν Αλεξανδρινήν όρθόδοξον έχχλησίαν καί ψυχορλαβώς διααπώσι τόν περιούσιον τού κυρίου λαόν, γράφομε-' έντελλόμενοέ σοι, ώς Απάντων τών χαχών τούτων ύπαιιίφ, ίνα σπεύση; χαί κατά τήν όρι :θείααν ώραν ταρουσιασθής αύτοπροσώπως εις τδν ει'ρημένον τόπον, δπως χατά τους θείους χαί Ιερούς κανό­ νας Απολογητής περί ών χαταμέμφεταί σου ή έχχληοία* Αλλως έν όποτροπή σου ή σύνοδος έχτελέσει A οί θείοι χαί Ιεροί κανόνες διαχελιΰονται. Έν' Αλεξάνδρειά, ,αωξζ' Ιουλίου χδ'. (Τ. ϊ.ι + ό Αλεξάνδρειάς Νιχάνωρ. f ό οικονόμος Χριστόδουλος ό Κύπριος συνακοφεάνομεκ. f ό σαχελλάριος Αναστάσιος συναπομαίνομαι. + ό χαριοφύλειξ Πέτρος συνακοφεάνομευ. f ό σαχαλλίών Πέτρος συναποφαίνομαι. f ό σύγπελλος Αγάπιος συναπομαένομαι. t ό Ιερομόναχος Αβράμιος συναποφαίνομα^ f ό Ιτρομόναχος Ίεωπεείμ συναποφεάνομαι. t ό Ιερομόναχος Μακάριος σνναποφαίνσμαι. t ό Ιερομόναχος Πολύκαρπος σνναποφαίνομεπ. f ό ρόγας Αρχιδιάκονος Αθανάσιος συναποφεάνομαι. t ό Αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελο; χα: έφημίριοι ’Ιάκωβος χα: Αβδαλλάς Απεφάνθησαν διό πιτταπίεεν χαί έπιτροπιχών. ό μέγας ΰπομνηματσγράφος Γεώργιος A ναγ νώοτης Κύπριος. ί γραμματεύς μέγας Αρχιδιάπονος Αθανάσιος. B Συνέλευσις τετάρτη τής κε' ϊουλίου ,αωξζ'. ΜετΑ τούτα ό μέγας Αρχιδιάκονος χ^ιρ:·.ς Αθα­ νάσιος έπαναλαβών τδν λόγον, είπεν „ Αρκούντως βεβαίως, πατέρες συνοδικοί, έφωτίσθητε έχ τούτων. Ή έν Αίγϋπτιρ τοπιχή σύνοδος, συνελθούσα έν τφ Τί ούν ώς Αιηθείς τού ϋψίστου λειτουργοί διανοείστε ; κατά ’Ράμλιον ίερφ ναφ τού Αγίου ένδόξου πρωτο­ Έν όνόματι τής Αγίας χαί όμοοσίου καί ζωοποιού χαί μάρτυρα; χαί Αρχιδιακόνου Στεφάνου, προχα Η,μένης Αδιαιρέτου τριάδας, Αποφάνθητε αγνφ χαί Αμαλύντφ τής αύτού θειοτάτης 'μακαριότητας τού πάπα καί τφ συνε δότι.“ Τότε Απα.τες οί πατέρες Ανασ τίντες, πατριάρχου κυρίου κυρίου {ίιχάνορος, χαί συνεδριαένί στόματι, φωνή μεγάλη έχραΰγαζον- ,Καθαιρέσι- ζόντων αύτή τών έν τή συνελεύσει γ' χα· πράξει γ' μός έστιν ό Εύγένιος, άνάξιος τής ίερωσύνης, ώς λυ- φερομένων σεβασμιωτάτων συνοδικών, έποιήρατο Ιναρμεών, ώς υβριστής τή; ίγίας ήμών χαί Αμωμήτου ξιν τής συνεδριάσεως, καθ’ ήν Αναστός ό πρωτο­ πίστεως χαί ώς πνευματικός μοιχός/ Καί Απ­ πρεσβύτερος Ιωάννης έθετο ίνώπιον τής συνόδου τΑ έταξαν τφ τής συνόδρυ γραμματεί γράψαι τάδε· έξή;. ίνα αύτη Αποφασίση έπί τούτων„Έν όνόματι τού πατρδς χαί τού υίοή χαί τού Β1ον. Επειδή καί τό πατριαρχικόν τής Αλεξάν­ Αγίου πνεύματος, Αμήν. ' Ή ίν Αϊγύπτμ τοπική σύν­ δρειάς σχάφος κυμαίνεται. Ανάγκην έχον χειρδς σιιοδος ήίέροισμίνη ίν τφ χατΑ. Ήάμλιον ίερφ ναφ τού βαράς, χαί ίπειδή ό μαχαριώτατος ήμών πατήρ καί Αγίου ένδόξου πρωτομάρτυρρς χαί Αρχιδιακόνου Στε­ δεσπότης κοινή χαί * όμοφώνφ γνώμη κλήρου τε χαί φάνου, έρειδομένη έπί τών δείων χαί ιερών χανόνων c λαού έξελέξατο χυριαρχικώς ώς τοποτηρητήν χάί χαί τών διατάξεων τών ίΗοφόρων τής ίχχλησίας πα­ διάδοχον τού Αγιωτάτου τούτου άποστολικού χαί τέρων, Απτφαίνετα: έν άγίφ πνεύματι. Καύαίριι χαί πατριαρχικού θρόνου τόν πανοσιολογιώτατον αρχιμαν­ Απογυμνοί πάσης ίιρατιχής Αξίας τόν τέως Αρχι­ δρίτην κύριον Νείλον τδν Έσφιγμενίτην, Ανδρα Αρετή, μανδρίτην Ευγένιον τδν Ξηροποταμηνόν, Αποχηρύττει παιδείφ τε καί ϊχανότητι χεχοομημένον καί Αγλάισμα χαί πάσης ίερατιχής αξίας καί λειτουργίας Αλλότριαν τής έκκλησίας τυγχάνοντα, διά τούτο προτείνω, ίνα χαδίστησι τούτον, υποβάλλει ΰπδ χαίέαίρεσιν καί καί σήμερον ή Αγία αύτη καί ίερά σύνοδος έπικυρώση Ανάθεμα ούς Αν τών κληρικών μετ' αύτοΟ συμφορέ- τήν. κανονικήν καί νόμιμον έκείνην έκλογήν. σωσι χαί ύπδ άλυτον άφορισμδν ούς Αν τών λαϊκών „2®ν. Κηρυχθήτω ή Αναστήλωσες τών προνομίων μετά τήν παρούσαν χαθα ρεσιν δεχθώσι παρ’ αύτοΟ χαί δκαιωμάτων τού θρόνου χαί χαταδικασθήτω Αντίδωρον ή Αλλο τι.“ πάσα τού λοιπού ξένη έηέμβασις. Ταύτοχρόνως ή σύνοδος παρεχάλεσε τήν αύτοΟ ,θην. Χάριτες καί εύγνωμοσύναι όμολογηθήτωσαν θειοτάτην μακαριότητα, Ινα δσον τάχος κοινοποίηση τφ τρισεβάστφ ή,ιών πατρί καί δεσπότη χυρίφ χυρίφ πρίξιν ταύτην καί άπόφασιν πάσαις τοίς τού θεού ,,ίμχάνορι, δστις, χαίπερ Απειλούμενο, χαί τά πάνδεινα όρθοδόξοις ίχχλησίαις, ίνα μή τυχόν Αποδεχθώσιν ύκοο-τοίς, άλλ’ ούχ ίνέδωκιν δ Αήττητος τή; εύσεβείας έν ταίς. ίεραίς αυτών μάνδραις τόν χαθαιρεθέντα τού­ πρόμαχος, χαί ώς Α.ηθής τού θεανθρώπου στρατιώ­ τον, Από τού νύν εις τών λαίχών τδ πλήθος λογι- της χαί τών ά.τ οστόλων Αξιος διάδοχος irtfn/m σώα ζόμενον. χαί ακέραια τά τής έχκλησία; προνόμια χαί δι­ ΙΙρδς πίστευσιν ούν χαί διηνεκή ένδειξιν, ναι μήν καιώματα. χαί Ασφάλειαν χαί τής άληθείας βεβαίωσιν, χατ- Ο ,4<·ν. Ανατεθήτω ή έκτέλεσις τών συνοδικών Απο­ εστρώθη ή παρούσα πράξις έν τφδε τφ χώδιχι, έν τφ, φάσεων τφ μαχαριιοτάτφ πάκφ χαί πατριάρχη ήμών, ώς είρηται, ναφ χαί τόπμ. παραχαλουμένφ, ίνα ένεργήση τά δέοντα υπέρ τής δσον τάχιστα έξομαλύνσεως τών κωλυμάτων χαί τής Ίνδιχτιώνος ι' τού έτους ,αωξζ', Ιουλίου χε'. •ΐς Αίγυπτον χατελεύσεως τού υποψηφίου τοκοt ό Αλεξάνδρειάς Νιχάνεερ Αποφαίνεται. τηρη·ού.“ f ό Τριπόλεως Θεοφάνης συναχοφαίνεται. Έπί τούτων ούν ί, Αγία καί ίερά σύνοδος συσπεφt ό μέγας Αρχιμανδρίτης χαί καθηγούμενος τής θείσα ένί σιόματι χαί μιφ χαρδίφ Απεφήνατο. έν Μέμφιδι Ιέράς μονής τού Αγίου Γεωργίου Μελέτιος α’. Έπιχυρούται συνοδιχώς ή κανονική χαί νόμι­ συναποφαίνομαι. μος έπλογή τού πανοσιολογιωτάτου άγιου Αρχιμαν­ t ό Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος συναποφαίνομαι. δρίτου χορίου Νείλου τού Έσφεγμενίτου, ώς τοποt ό μέγας οικονόμος Μιχαήλ συναποφαίνομαι. τηρητού καί διαδόχου τού Αγιεετάτου τούτου Αποστοt ό μέγας πρεετοσύγκελλος Θεόδουλος συναπολικού χαί πατριαρχιχοΟ θρόνου, διαμαρτύριται δέ ή φαίνσμαι. Αγία αύτη χαί Ιερά σύνοδος κατά πείσης έτέρας τονt δ μέγας πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης συναποαύτης έκλσγής, ήν Αναφανδόν κηρύττει Αντικανονικήν φαίνομαι. καί παράνομον. f ό οικονόμος Χριστόδουλος συναποφαίνομαι. β*. Ανεκατηλοί τά υπό τών Αγίεεν Απουτόλεεν χαί τών θείεεν χαέ Ιερών συνόδων θεμελιεεθέντα xat 1 ΑΓομη’ ifhrr ιίπεστόλων • π* . ‘ y % snow sixumsasx, utram •ω f flritafn lapapAvagac w«amv«fM|Mi f TaMidp tapapAvàxac oaMMpaAaapaa. xuptaMva* τής Àld«v8pvH|; ixxl^doe nfeviçut, xd ΑναΙΗματίζ» wAMv τοΟ XoMaO ftvjp ΑχδρβοΜν A* «fdvapOL γ*. 'Κχρρύζυ τΑς JMftuf (άγνβμοοδνβς Mi ai faMa-αύτής σφΑαρατο tÿ .pKuifunjnf Mtpi Ml tarMTÇ «ofrf» Nudropc, Su Ατρομήτκς xol xapoapo ήύχ«ς tafctq τΑ χΑνββνο itfÇt aittifl·» Ml «tettf* t ^Αρχιμανδρίτες Ατ«ΜπΛ«« «d ·* hw*** ΤΑχαφος Ml ’AÿBaJÎlAe qw 8tA «ttaslwv xd Aanpamxftv. huv τής Axdqatae. 8*. 'Avadtqai τήν AxdXaaiv τβν AmpAm^v Μ** (Ις τδν μαχαράττατον «Amv xd ΜΧραίρχην i [pappant; μύγας ίρχιβιΑχονος ΆβανΑσιος. iv Μχ« d; τΑ χρέη «Ateo. Τούτον φηφισΗντβν xd Λ» ίργασιβν τ7<ς Αγίας xd ItpA; συνόδου xapaiateoOv, ή afrwO ·οιοτΑτή μακαρίτης M»ufy τήν λήξιν αύτής, φάλτσης «d τή; καταλλήλου δοξολογίας. Έφ φ xd «ρ»ς Μ«ξιν διηνοχή, vd μήν xd *οφίλ«ι«ν xd {Ujidaaiv τής ΑλήΗΙας AWtov ΜΤ- ' Άν«γν4βτής Γβίργιος 4 μύγα; Kixpioç. ήμβν, χαραχαλούρτνον, Γνβ λφ| aA ΑναγχαΟι Mi σύντονα μίτρα, 8xmc xadlPj pix ale Αίγνχτον 4 χιχνή φήέφ έχλιχΗίς τοχοτηρήτής Mi ΙγχαταστΜή B»3«toOptv «6 γνήσιον jXttv τβν ύς τΑς συνοδιχλς χρΑξκς teO χχρύντος Μιας έρχ*ρ<«χομίν·ν f ό 'AXt^tnSfiiat fâa&t. . 'ου μου τήβ Ό ύχοφαινδμινος, xalrot 8tA οστράΑη xd ή Μρούσα κρΑξις Αν τφβ* τήί χώδιχι, Moc λήγοντος (8«μ τήν W τφ, Ας Μρηται, ναφ Ml .τδκφ. ΑΙγύχτμ «νγΊνδιχτι&νος ι troue σατηρίου ,αβξζ”, χχτ* μήνα Βέχορχ: έχροραοΐστνς ΜνΑ' βαχ ή ■ροτήΜαχ τοχιχή σύνοδος ύχδ τή| xpatBpdxv τοΟ , * Ιούλιον. pxxopuruhou χχτρτδρχου χορίου Ν ή>«λ*ν f δ Άλ»ξανδρ«:α; ΝιχΑνβρ AxopdvaToi. AxefMÎMi, Αλλ’ ή8ή Ανχγνβϋς τά f δ Τρ.χδλΜς Θ«οφ4ντ}ς σννακοφαίνιται. . ύβου τβίτής χ«1 γνσύς τδ χχρκχδμτνον ι τή 4λ^t 4 iexdoe τής βαοιλιχής Χιν ής μονής Αρχι­ Μμ «υοφβοντχ τχΟτχ (ό^Αν, χ«τύοτρ«Μ· τή* Mpo9μανδρίτης Κύριλλος συναχοφαίνομα: ,σχν xpeftv de ΙΜους i«pobe xASotae. 8»' ήβ xd t 4 μ4Τ“« Αρχιμανδρίτης «d τής χ4λιν ·ίχβ«ιΑ τήν χβραδοχήν χδτΑν. *Εφ* φ xai de iv Μίμριβι μονής τοΟ Αγίου ΓΜργίόΰ Μάρτιος tv8a(tv. αχοφαίνομαι. Βν Άλ(ξ«νδρ«ίμ ,ηοξζ*, Ιουλίου χ*'.' t δ Αρχιμανδρίτης ΧρύσανΦο; ovvaxo^dvopai. f δ μίγας οίχο νόμος Μιχαήλ euvaxopdvopai. ό Εφομδνχχος ΆββχλλΑ;. ί δ μίγ*; χρατοσύγχβλλος θοόβουλος συναχοpdvopoi. + δ μύγας χρΜτοχρ*α(Μττρο; ΊαΑννη; xnnmroΦ«£νομ», c 'f δ σύγχχλλος Άγύχιος ανν«χοφ«1νομ*ι. + δοίχονόμος ΧριστΜουλος «"«xopdropm. f δ dxovtype Χριστόδουλος 6 Κύπριος συναΜ· pdvopot. ' t δ χρατοσύγχχλλος Mv StvaUAv Κφνήλιος cmvαχοφχίνομαι. ■ t ΙΙορφύριο ; Ι^ομδνβχος Χ<ν«Ττ>)ς fawamfd- Ό &χοφ«νύμ«νος, μή Suvqtde ' 4«χβ τβν de τήν ίν Μδμριβι ίιρβν μονήν τοΟ Αγίου Γϋφγίου UpcτιχΑν χρΜν μου và xopcupdNk de τήν iv Ρχμλίμ Άλχ(*νβρ*ί·ς ανγχμοτηφοίοχν τοχτχήν βύνοβον, ύχύ τήν Kpodtpdcv τοΟ μχχαρ«»τάτου χχτρύς ήμβν κβΐ ΜτριΑρχου χυρίου ΝιΜνορος, χροσήλβον σήμιρο* χαρ' χδτφ χαί «Ιτήσας τά χρβχτιχλ χαί λαββν xd Αναγνούς, χαί ίχαινίσας αύτΑ Ας τή άλ «ta^dp «Μφ«φ συμρΑσχοντα, αυμψΜχβντβ, χαρχβέχβην Μρχοχχαην .η«„~ί»να «,νυΜ^,ψμ. Έφ' φ χ«1 «ίς 8ojv(xXo6»oUv τή* ΑγΑ>* ήρΦν ΑρΗβοξον έχΛ,οίαν Λ»\ Αρχής τής βυστΑσΜς *Μ|ς μ»' δλην τήν «pAoBav τ·* dAwv, ήνΑγχβζον τ*6ς Upoùp Axdvauc Ανδρος. Ινβ οννΑρχνναα Ad τΑ «Μ Mi Αν δμονοίμ dvaaet «Ρ«*Αμ«* τή ΑρίήΗν χαΟμρβΑΑντο xd ^ασ^αλίζΜ τήν afandtuo* dk* Ajte* Αχχλησιβν. Κχ τής 1*ρ«ς ταύτής τ·* Mdptav A»pdΟ(«ς Ιλαβον τβ trope d τήν ΑρΗ8*ή*ν «fow T*pdpouem ' «Μχταί σύνοδβς dnva; Ας·· Ακ aa· dtate τής συγχροτήσΜς xd τβν χχρ»τήρ» ΑχτήΜντβ, tvipaa •atom olxoupavtMi, romxd xd xapmaL Xd dxoupavtxd ρΑ* έχλήβήΜν Axatvax, Aaataae tak τήν ■ ' — ' ■ - ■ · .· apoolpdxv Me δρβοβύξου βαιχλΜς δλαταίτήςοί··'**** (Λ»αΑρ«λ« Ααλησίαχ ouvaxpirou*· το«τad 8t fautvan, A* de «ήΐΜρήΜ* d idmoinx μ**ς Φ *· *Mpjp*v Μ τή* xp«M8pd«v τοΟ «ατριΑρχου ή μήφΟΜλίτου τ* Mi X«apmd iadvoa. . «C A ΑρμΑΜος xanpdpxv ή Mi ρμροΜΜτ* μμΜλβτ ix τΜ 4M τήν ΜμμΙμ(«* ·4τοβ lapaO χλήρου , (AadAaac, «du 10» τής ΑΜβχαφφλαυ). Κβ(Α ρ(ρψχν roAwav xd ήρΜς, ΑΜΜμΑντχς Αχ τής MpanAmae τής τ·* ήυχφφφ·* «ΜνΑΑλβν ΑχτβφΛς. <ας ήμΑς μΑ* Aa»pavfoM« Ad dxou <80Μμ0 Α^γχΑζ» pivaw, σύμχον 8Α τή χριβτΜΦ^υρβν ΑρΑΜτήβ* αλήρβμα ΜΑτοξ*, xd Ανολαγιζύpavo» τήν Αχβχδβχορίνφ, ήρβς ροφιρΑ* ΑΜνφί Ακ*λβγ(«*, ήν ApaOapA* mu AmtaOvd Μρ ad βίου , ' xotpdau, tfwpav μ^μΙΑνκ dvaOav Α« τοΟ mA 'ήρΑς- AXau^dmau tapa· χλήρου, No AoopovMpav. «wvehdke d .8d xd apA&u trip τής Τ«λήνν τής 1Αλ(ή·νΑρ«νής ΑχχλήβΙας. ■ ' ' JÈ. ' / 8TNOW ÀUXANIHUNAJK, 1M7-1W4 SM MA XuvAxorvo U ή ούνοβος αύτηέχ τών ΑχαλοΜοιν A Μς TOMtr ρητής UtHmc «6 μόνον Ανηχανοκχύς Mtv, AM m! M0K xai-ΙαρΑαυλος, Art #4 «Ή βοορΑνους. τοΟ μαγΑλου ΑρχιμβνΑρίτου mI χαώηγον τήν ΤΡ««ήν ΑχατγβρώΜίν ήμών ρορύοας Αχιτρβχήλιον μΑνου «ής Jv ΜΑμιριβι Ιηρώς μονής «0 Αγίου Γοχρ- χαί Μ «ηρβΤΜΟΓΑν τό χαηριαρχαίον ΑχχαρβήΜς, τβν tbawitAifain xxi τιμ'χν κληρικών- TOO TptaMwc γ(«ι Mtïrtioii, τών ΑρχιμανβριτέΟν ΧρνσίένΗυ xat ΆγαΑχγγΑλοιι, t«6 μιγίϊλου oixcivôpciu Μιχαήλ, τού μέν MptopAv τούτον χατόχμινα xai ήμΑραιβη Ας Ανηκανόναών xai χαρΑναμβν, τβν β" Εβγένιαν, Ας μβγύλου χριατοαογχέλλου 8t«l«Üw (Αήημ ορίου Mov«MpacX τού μαγύλνυ κροοιοκρασβυτΑρου ’loodwou, TOO «ιγχόλλου ΆγιπιΑου, t·» οΜνόμιαν Χριστοβοάλου «O Kuapbo aal Χριστοδούλου Αρημορίου χβτριαρχιχοώ, toO ««xUÀipiw "Αναστασίου, τού χιρτορύλαχος Πέτρου tes Kuapta* (Αςημορίου Τέντας), too οοχιλλίοανος Πέτρου (Αρημρρίου έν Kotpp), τών Ιιρομονώχ·ν Άβραμίιχι (έρημορίου XouiÇou), Ίαχώβου, Ma* χμρίοιη ^Mnuip, ΆββαλλΑ, ΠολνκΑρχου. toi o«βασμιβιέτου hxatou τής Av Κ*ή4 βασιλικής ΧιναΤχχής μονής Κυρίλλου, γνχμοβοτούντος μ«τΑ Τών ούν αύτφ βύο χκτέρχν Καρνηλίου κροΚοσυγχέλλου xai Πορρυρίου ΙρραμονΑχοο, too μκγΑλου Αρχι&βχόνον μΙ γρβμματόοος τής hftt τούτης «ινόόου ’Αώαναοίου, Md τού ύχομνηρχκογρΑρου Γααργίου Αναγνώστου r τοΟ Kwcplau- cî ονναλώβντος τήν χβ" TOO Αβαύοντος μηνάς aol έτους ας τύν έν "Ραμλίρ χοραχύλή ναόν _τοθ Αγίου ΑνΜξου χρώτομΑρτυρος καί Αρχιβιβχόνου Χταφύνοα, xai μιτ" AaaMac αύαγγ«λιχής βΜψέήΜνοι καί ούρόντος, βτι Αλαβον 4 χατριΑρχης Κ·νσ«αντινουχόλώος ν.ΰς Μους del ίαρούς κανόνας xai χαραβιίσατο αύτούς, ύκαρόρισν έχέμ>«κχν χοιησΑμ*νος καί ΑχιβαλΑέν τοχοτηρητήν αίς βρόνον Αχβ τών Ακοστολιχών αιώναν τά αύτοχυβόςνητον Αχοντα καρό τήν χβλλέκις κοιχιλοτριίκακ ΑχΒηλχΜσαν γνώμην τού κανο­ νικού κυριάρχου, καί βτι συνακιίρ τούτου ό Αχιβλη- τκοΟτον, olev Ανιατόροο λέγομχν, vopf|ia; xai mvoviχώς συντβιχώς AaASppov, Ληγύμνοκτ τής Ιαρβούνης xai Ας ΑΆξιαν λχτουργόν *1ς τήν τΑξιν τών λκΤχών Αξοαώήσατο, ΑροΟ Αλαβτν ύχ- Αήκν αύτής, (π κοντΑχις ή μχτριέτης ήμΑν Α<μβρτυρή>η <1ζ rtv Kavorav nvoMpiXoAC «opi τής ένβχλήοοβς τούτου, xai Aaav* τήοχκς ούχ (τνχτ. TaOva γνΜΤΜηΜΑιτχς xarA χβύήχον χκτρικάν ΜοχΑμτν τήν «ροοοχήν TOO («ροΟ κλήρου xai TOO «xpvic.li, τΑν μέν tva μή κλβνηΑέντχς ουμρορέοοβν ή ουλλ«τουργήο«Μΐ μ«τ' aùroO, τΑν U tva μή ΑΑ λήΑην ή Αχάτην ΑοχΑΑοιν ΑκΑ τΑν χοιρΑν «OroO Avtitapov. χροόρορΑν, ΑγικορΑν ή τι Αλλο τΑν (Ις τήν ΙορΑβύνην Αν«γομίν«ν xai λοληΗτΜ; γένχντβι XMvaovol Αλλοτρίον χρ'μχτο;, ύχοχύχτοντος Αμ· xai «Ις τΑς ΑρΑς τΑν ΑγΑον Ατοφόρχν χ«τέρ·ν, οΙΑνος mxpAv AvAAopa *■** **ν τοιούτονν ΙχορονβονΙζουΜ xai Αρφομύν Αλυιον-χβΙ βέΑνιον. TaOta tic Kpoψυλβχήν xai AoipMiav τΑν Opttipav ΑοχΑν ή Αέ τοΟ ΑοοΟ χάρις xai τ4 Axtipov xôroo <λ«ος ούν τή xap' ήμΑν χοτρφρ ιύχή xai ιύλογέρ «Γη μ«τΑ χάν­ νον ύμΑν, Αμήν. Έν *Αλι(βν<ρ«Ιμ ,χοξζ*, Î--<ûiou χζ*. Τ ΙΙρΑς Μν «Αχέτης ^ιΑχυρος ΑχΑχη»ν υμΑν, (Τ. S.) f A 'Αλ«ξχνβρ*£«ς ΝιχΑνορ. 11. EVOENIU8 XEROPOTAMKNU8 8YKOD1 SENTENTIAE INTERCEDIT 1Μ7 ixlii SS. ΙΙρΑς τδ έν ΑΙγύχτμ ΑρΑΑβοξον χλήρομχ itpoO κλήρου τ« xai λβοΟ. 1ί«τΑ χολλής τής έχκλήξιος ήμΑν, χιοττύομιν 8έ χβί ούμχβντος TOO νοήμονος χοινοΟ, Ανέγν*«μ«ν έντυχον χβΜροοιν Αχύ τής («ροούτης ήμΑν, ρέρουαβν ύκογρβφήν τΜ «Ις veoaOta Αλλβ Ατοχήμχτβ ΑΟηο•έντος χχηριΑρχρο *Αλ«ξον8ρ*Ιβς κυρίου ΝιχΑνορος, xai AxdtaMa κύτήν ούσ«ν auvMou έν χννέρ xai χΐφββΰατμ ΛκιγχροτηΜοης. Kai Axttva λογικής τι; έχχν xai στοιχ«»βΑς τΑ τής ί«ρ<ς ήμΑν έρΑοίόξου έχχληοίκς γινώσχβν, ΜυμΟ Αληθώς τί χρΑτον νΑ χβρχτηρήοη, τΑ Axupov, τΑ xapΑνομον ή τΑ xapAλαγόν χβί τήν ΑαχημΙβν τΑν τήν οάνοβον τβύτην ουγχροτηχΑντοον x^poAxtov! ΤΑ mA* ήμβς. ίοχνροί xai AxavaxtxaupAvoi έν τφ Α:χκιώμβτι xai ηή βυν«4ή«ι ήμΑν, ήΗλομΧν xapaAAou «A έγγρορον aAtA «Ις τήν κοινήν xatAχμ»ν, Ας «Ιήβ Αξιόν, ΑΑν μή ΙηχβούμοΑχ μή 4 ΑΜοΟς λχύίή οβανος τΑν ΑρηαΰνπχΑν Μκτχρηαμύν έαμ«ν έμκ«Λατ«υμένο<, οχβνβαώιοΑή έξχχχτηΜςνούτου ΙνβΑρΓ xai Ας «Αχνόν τής Αγίβς ήμΑγ ΑρΑοΑόξΑυ xAMWC μ! Ας βκυΑύνοντος τήν AvtaOSa Aa«ληοίχν, αΒήχμ· ήμ·« SoapoOptv ΑκχροΙτηνον, tva Aiapatioaptv τΑ Αν ΑΓγόχτ* xpuntxAvupov χλήραηοβ. Kal apArôv ή aAvotoc κύτη'έστίν Ακυρος, Αιβπ Βέν Αχήρχχν A ουγχροτήοΝν βΑτήν· χβΑ’ βοον, γν«πο0 ήβη γένομένον. Au A χατριΑρχης NoiAvap ΑχχληοΜΜΤίχΑς xai χΑιτιχΑς ΑτΑΑη ΑχΑ χηβαμονίκν, Αέν «tvai aie xatAmwtv νΑ ουγχροτήση xai χολλφ κλέον νΑ ΒκυΟύνη μΐχν ούνοΑαν ScA oxouMov Αχ* χληαιβσπχΑν ζήτημκ Ανου τοΟ χηβαμύνος οΑτοΟ. ΈΑν A Μημφρχης Nnubap AAoApç AautAv Α*Α»ς τχ•Avta (mA χηίομονίχν, Αροιλα AU τής Mac wu xapouoiac «ai «υζητήοοΑς ν' ΑχοΜξη τοΟτ» AvAawv ΑνΑρΑν Awapivttv vA xplvaaxv ή xai AvAmav βύ- ή. / toO too oixouptvixoO xarpidpxou, ΑχΑ τΑν Axotov xai νΑ ζητήση Αξιοχροχώς τήν ΑΑουαβν (χκνοχοίηβιν, έΑν Αχιδοίχνυα «A Avavtiov* τΑ ζήτημβ τοΟτο λΟβτχι μά­ ναν βΑτοχροοΑκας xai 6χι βιΑ ξένης ίιβνοίβς xai Αλλοτρίου χβλΑμου, AvSa ή Αχογρβρή του βύτή λαμβΑνοι ΑιβρΑρους μορμΑς, xai έχορένώς niM (να IxaoTov Ατι, βαχ ΑχβΙΑοντκι ΑχΑ τΑ Ανομα τής pexa- ’ ριάτητός του, lioiv Αλλοαν μηχβνήμβτχ. ΈΑν ΑΗν xai A ΓΑος xai ol xapl αΑτΑν Αχ·β χ«χοΙΑη«ν «<ς τήν AavToO Αβνοητιχήν IxavAngra, Ας xpoxplvMl τήν ΑχλονοτΑτην τβύτην λύσιν, ήπς Αένβτ* νΑ Μοη χέρας «Ις κΑντκ, xai Ας μή χβτβριύγώβν βές τχοβύτας χλχγίβς c. βύξχνούοβς μόνον xai μή xaraxauoAoac τΑ οχΑνβαλα. ΙΙροκβλαΟμαν Αημοαύας τήν βύτοΟ μχΜριύτητβ νΑ χβρ«υιχβο»ή' ΑνΑχιον έχιηροχής τίνος, Αχ νοημόνών xai «ύοονκΑήτοαν ΑνΑρών αυγΜίμένης, νΑ βιάση βύτΑς οβτος λόγον τών βοα Αγρώρηοαν xai έαρΑχΑηοαν ΑχΑ τής ήμέρας τής ήματέρχ; Αμίξαχς· χβί *ν τύ κβτορΑώοη, ύχοαχβμοΑα έχιαήμχς ν' ΑχοσνρΟώμχν ταφ ατχΚου, αΚοΟνκς τβχαινν^ τήν ΑχβιτουμΑνην αυγχώρηβν αύτοΟ, Μα, ουγχκτχτοΗντος ν* ΙλΑπμον AvtaOÂa, κροαηνέχΟημιν Μμβ ΛΑ τήν «Ιρήνην μΙ τήν ΤΜΤβχοέηβν TOO Ορύνον τούτου, xai βχι ΑιΑ τήν βλέφ|ν βύττΟ xai τήν βιχύνοικν τών χρισπκνών. Έχομ λοιχύν ΑριΑήλαος βχ, μέχρις ού βέν ΑχοΑαίξη Αχ ΑΚχοος έτέ*η ΑχΑ χηβαμονίκν, χΑμ βαχχηττχή «μώξις χύτοΟ οίνοι Ακυ­ ρος. ΑχομΑνχς xai ή Αν λβγμ «ύνοβος, ώς xai ai Βνχι «tva ή ούνοΑος χαρΑνομος, βιύτι σννΑα«το έξ ΙαρΑχν, βχχς ΑχΑήρχο» Ιαρέκ, μΙ τΑ βιχαέυμκ τούτο tit oUAva τών (ορών χανύναον, τών τακτών συνύβααν χβί τών Αγίβν χβτΑραον «Apioxoptv νΑ Αχχ«ν οί Ιοραΐς- xai 4 λόγος Αχλούοτβτος- Μ«, Α^Μν βύναται Ορούς νΑ χο^οτονή ItpAx, otoo καί ΙΑν ούvew νΑ χαύαΙρη- βητώς Μ A ιβ* τής Αν Κ^ώαγένρ . , NT miOIM AUDUnNHVO, 1ΝΤ-1·Τό έπίαχοπον, Ιξ δέ (Moaopot) ta fapta Πού lowta taataoyta «Ατής* M·** dç ««λλιτέρβν H«V a·* ήδύνατο vA σπγήοέοδή IT όαοσχύσΜίν aal όφφοιί·ν· Mti έγένότο λιέδρρ, M* ta lytavo I» 'de συντχροτΗτο ή σύνοδος* dvc appâiipoe, διότι A aaoaecxaoAolf ta χροσοχλήΑη νΑ ΑχολβγηΑή, Iv ♦ ol Upol χβνόνος όρίζονσι οσρΑς, Ιτι πρέπβ νΑ προσχλη^ ό χβτηγορούμτνος xal Axdt xal AU xal τρίς, xal iv μή IppatvaeAfr tta ΑχΑζίτ® Ιρήρην- Αφω ρίσδή ο ιρΑς Χρυσόστομος Από ta πχτριΑρχην *Αλ·(avdpdae «Μφιλον xal τήν πορί aôta σύνοδον, ΑλλΑ τήν έχιοβσαν έλοιτούργήοο, χμρίς νΑ χστβόριΑή Ας παρββΑτης, διότι χβτοχριδύς βέν Λχ» χροσχληΑή de Απολογίαν ΑλλΑ xal xadxiv προϋχλήΜς df τήν σύνοδον, όχι τρις xarrA ιούς ίορούς χανόνας, ΑλλΑ xai τοτρέχις, χαί δμ«·; μή χαρουσιασϋοίς βέν χΑσχρί*1)’ διότι Απήτιι 8cxad«; νΑ έξίλδννσι τής συνόδου οί έχΒρο: του, οΓτινος ta ήδύναντο νΑ Ασι χαί διχασιαί του- Αμφότνραι ai ποριστΑσης αύτνα ύπέρχουσι xai <1ς ήμΑς, οίτινις xal δέν προσ<χλήύημ«ν χαί έχύροΑς έν τή ψτυδοσυνόβφ τούτη (Ιχοριν. * Είναι ούχ ήττον χβρΑνομος ή Νιχονοριχή βύτη σύνοδος, διότι έΟττο παραμίμαρφνμένήν τήν κατη­ γορίαν. λέγουςα δτι ό ο:χουμ*νιχός πατριΑρχης μ Ας έπέβαλιν <{ς ta 'Αλεξανδρινόν δρόνον, δχτρ ήχυβίστατσν ήμ(ί; έξιλέγημτν Από τΑν χοινοτήτνν χαί τής έχλογιχής συν(λ(ύΐ·ι·ς, Αναγνορίσδημτ* ύχό τής ■Âwat·» hfin «λήρον, lata AaA ta aer' αδοούς λοιποοΑπτήν τούτον «λήρον powuCta» apuflaoe AatA «Αλπνας ίρριές. aal V tapaxla·* xal Αλλον ύποσχόooaov ττής txap· νΑ χηρυχύΑσιν Ατιμοι, έχυρσϋντος τβς όιισγραφΑς wv, τές innlai οΙχαιοΗλΑς aal Anpilav laopfov πρός ήμΑς, dw σνγχαίρ-.νττς ήρΝ M| τή AfH« ήρ*'·> dw παρακαλούντος όπαςέ™σπούσιομίν τήν μιτέβασίν μ«ς «ς Kabpo* aal τούς Απαλλιίξ»μ«ν Από τΑν Λιβύης aai τΑν Τριχόλη»;, Η*' «Α ήβη παροχΑδισαν (if τήν σύνοδον, aal de καδαίροσιν (ύσυνα^ήτοις aal τιμία; μΑς χβτοδίχαββν8·.ότι Αναφέρει «K παρόντος τΑν ΑρχιμανΒ foûtaau, . .... Iplta ΆγνΟέγγίλον χαί ta έφημέριον ΊΑχο» ον, έν φ Λ Μν *ήσβν — xapAvtK· 1·— "Uvôpaaav τήν σύνοδον τβύττ,ν χορικήν, ήτις δέον νΑ ouvtevanaa Αχό τόν ρητροχολίαν ή τΑν κχτριΑρχήν ριτΑ τΑν IBiatv του χληριχΑν ρόνον <Λ:· τούλΑχιστον όρίζΜ βύτήν ό Ι«ροσολύρον ΔοσίΑτος- xal βρος, έχτΑς «Αν Ανοτέρο ϊχτΑ Αί»λί«·ν itp:«v, οδσ- χχρ 8·.’ 4takta, τή όχο<« έν μιή ήρέρρ Αχέν«ιρ<ν •ντοίς, έξηχέτιρχν βχος τούς χχιΑβνοχχΑη; (Ις τήν xaAalpMiv ήρΑ«> β·δ xai τΑ όφφίχιχ τ«;τχ διχβί«ς SAvavtaa ν' ΑποχβλισΡΑσιν όφφ χι» αίρχτος, έχτός, λέγν, τούτον χχί τριΑν έτέρον, οί λοιποί ήσ«ν ξ νο<· διότι, ΧρΑς Αοού! οϊ ΣινχΓτ® «ϊσί χλήρ-·ς τοΟ Αρόνου 'Αλ((σνδρ<1βς ; έτ<ροι, οΓτιν«ς τήν προτ»ραί«ν σχιβόν ήλΑον vi ζητήσοσι πόρον ζ«ής, xAi μήπ® έχχατα- χυβ(ρνή<Μ«»ς τή; αύτοΟ ύφηλότητος τού Αντιβασιλέας, ένίχρίίΗχΜν υπό τού οίχονμένιχού πατριΑρχΟυ χατ' αίτησιν έπανιιλι.μμένην τΑν χοινοτήτω χαί τού κλή­ ρου, Αφ' ού προηγονμένας βι' dAixoO Αχοστχλρίνου στένης de έχχλι,σ'σν τινΑ; ή Α/λ'-ι, οϊτινις ntpeή αυτού παναγιότης έπληροφορήΑή Xtpi τής χοτ·- φέροντνα μέθυσοι xai d; ούδτμίβν Ανήχοντις ΙχχληστΑσίας τού πχτριΑρχου Ν.χΑνορος- προσχλήδένας σ σ(«ν, doiv Ιδιος χλήρος τού Άλ(ξ«νδρΐνοθ Ρρόνου; 8έ μιτέβημίν έντβΛ»ϊζ ΑχιδέχΑημιν *ξιόπρ«χ·ς, xaî “ χολλοΟ γ< xal 8d. 'EAv λοιπόν τήν πληΙΚιν τβύτην έγχβτπστπΗνκς (ίς τήν Αίσιν ήμΑν, iYrj-viapltajpiv τΑν αυνοίιχΑν τούτβν μίλΰν έξαιρέσοιμ» -, τί ΰπούπΑ σύμχβντος σχ(8Αν τού κλήρου- ούτ’ ίχ«βλή*ημ«ν λ<ίχ<τβι τή έπί τής Άμμου ('Ρέμλι) τβϋη; ΟΌνόίψ; λοιπόν dht βι' Αλλης όδοΟ ήλόομιν, Αλλ' 6χ<χύψαρ«ν ό ιύ;υν<(δτ,τος xai τίμιος Τριχόλήβς, βστις, γνωριζων •Ις έπβνκλημμένβς προτροπές νΑ προσφίρβμιν όλο- δτ: τήν έπιούσβν.τής Αχοχβτβστίσόβς τΑν πρβγμέ*** ^— ’’ϊ χβύτοιμχτΑ; Ασ*τν(Ις ήρΑν βυνέρτις, δχ»»ς oAoatpcv τον, ό1 τοποτηρητής 1‘ Εύγένιος t’J1 ui τόν _i' llJ λ ΑΆέχ τής κβρβλυσίβς xai τής έξβρχ«ιέθΜ»ς xai έπβνβ- χρ-.σιν βιΑ 19 χιλιάδας φλ®ρ(α αύστριακά, τΑ όπ.Ια φέραιμιν ιΐς τήν έξιοχρίχή βύτοΟ Αέσ-.ν ta πρΑ έτΑν έστέρησ· ta δρόνον τούτον, ίταν ώ; ήγούμενος διηϋχλονιζόμτνον τούτον θρόνον. Ιδού τό βορύ xal Ασύγ- Αυν» τό έν Μολδαβίφ 'Αλεξανδρινόν μιτόχιον, β βχίΑς jwotev ήρΑν πτχ,'σμπ, 8ιΑ τδ δποίον TipaapcApeAa- δχι μίαν, έλλέ μυρίας όσος καΑαιρέΜις dvai Ιτο μος ΑλλΑ xài έπΐ τή ύποΗσκ βτι <πφ.ήΑήμ«ν, ήμ<[ς Ιδκ •fi έχβάση χβτΑ τού Ευγενίου. Ίκβ ξίν·*' λ'-ικ-ν νΑ τιμοιρηΟΑμτν·, ΟΙ «ύσυν«ί8ητοι xal τίμιοι χληρι- ""ΑβΙ ύπό χαχής τάατιος χληριχΑν συνίχειτίίή σύνοδος «Οτή. Έπομίν»·; χ«ς τις Ας χατανσήση, πόσον ήσαν χοί τού ποτριέρχοο ΝιχΑνορος dxdaaMV. 4'<ύδ«τ«ι τΑ πβτρισρχιχΑν τούτο έγγραφον, διίο- otax cAawdSipoc xai τίμιοι, πόσον μετ’ Απα,Ήίας χυριζόμίνσν βτι, Αν·γχ4>οι νΑ ρένη i χΑτρύρχης εύαγγελιχής αυνεσχέφδησαν xal πόσον Mf.aat τους <1ς ίδιβτιχήν oîxiav, διότι oABde έξοδ'αξτν βότύν- 1(ροΒς xataae, τού; ΑποΙους 8ιβτ<ίνονται βτι Αλζ.οι . ήρ<1; έπαν<ιλήρμέν«ς xal μττΑ πβρβχλήσΜη διό xeTOtatapav. ' λαχΑν-,ή-----------σύνοδος — έχ προτίρου, 8έν χληριχΑν xad Αρχόντων apoMxaXiaapav τήν paappiA-Άχιιρος —Γ—---------, -ν--· διότι ----------τητΑ του νΑ <λ»η de τΑ χχτριπρχΜβ aat ήρνήΑη-" ύπήρχίν ό συγκροτήσω βύτήν^ Αχυρος, διότι ύπήρξκ προσιχαλέοβμον δέ βύτέν, βχι fva ΑνχγντορΙ'ήί ήΜ«, xaapAvopoe aal Αντικανονική xal Αντικανονικά; έργαδιότι έσμέν Αν«γν«ιρ(φρένοι *ς χηβορίν τής βύτού oltfaa, Mu ioprte ta 8ύναντ«υ νΑ συγχροτι,σασι μβχαριότητος. xai Ας τοποτηρητής τού χβτριβρχιχού Αρύνον τής Άλίξβνδράβς Μ τΑν βύτΑν τύκω, 8ι’ Αν xal ό Ιδιος ΑνβγνοιρΙσδή χικριΑρχης, ΑλλΑ ta •ροσκαλέσηΜν χρΑτσν, βχιος τΑν χοριχοιηΛΑρον xal x>j8«pov«ùoot< ήυχή ad «A ορός Ό «qkpà» τής <ΛΜ μακαριότατος ad tmo· τό συρρόρο* Mi τήν ·8βλ«β» toO θρόνου τοό- «ρητή; t«0 χατριαρχιχο· τής Άλαξανδραίας θρόνου, του συντρέχοντας, Αξι·»θΑρ«» τής «ύλογίκς τοΟ + Αρχιμανδρίτης Εύγένιος. 1». ATHANASIUS ABCH1DIACONU8 ΚϋΟΚΝΠ XBRUPOTAMKNI LIBELLUM CONFUTAT 18W iaU Ji Πρδς τόν iv Α1Τόχτρ όρθόβοξο* τοο r ι-γ. κυρίου λβον. ΑχαγοΙ ΑλλΑ μΑλλον Ανακληροέ βύτόν, χβρέχι»* τΑ Sixdapa χατΑ τούς ί·ροί>; έρμηντυτΑς ιίς τόν χαθαι· •Ολην τήν σοριστίαν τον ροτ*χ«ιρίο»η 4 Αρη νο- ροΑέντα *Α έροσιβΑλλχ .«ίς δικαστήριο* Ιξ έχισκόχβν ρίρ«*ς ad χβνοναΛς συνοδιχΑ; χα»α ρ«»«1ς Εύγένιος, τήν χβΑβ'ροσίν του, 4» χ«ριχτύ<Μΐ, aa»' ήν W*Ap« Ινα έν τ^ λιβέλλιρ τοΟ καρολΑόντος βαρβάτου χβρα- ή&χημένον έαντόν (Ηηδέλιον, ύχ. a τού ιβ' καν. στήσρ έαυτόν ΑΒίχ»ς χα»αιρ*8έντα ad Αλη»ή χιιβορ Καρθαγ.). ' Αλλ' έφαοιβΑλλονται ΑρΑ.^ γτ \d τ·ν ρκβτριρρχΑ* ΑχορΑοοις; Έχιϊέχοντβ έχχλησιν; Ας , νήτην τής 'Αλεξανδρινής έχχλησίας. Πρός ούοτασιν 81 τής τοιαύτης ίδέας iaiMprin oupjiouA«u>t χορί τούτου 4 χαλός Εύγόνιος τοΟ ΊουτηόρραΗν delarv, Ατινα ήρΜς, τΑ τροροία Αχο8ι8όντ·ς vtavoO *oapAv ρβγ’· τοΟ 181ου, Έχχλησιβατιχής Συ*τή ύβριζομένχ) ρητρί έκχληβίμ, έχ»έτομ*ν χαραχατιόν βρογΤ,ς βφλ. γ, χ«ρ. f, ad τής Εχχλι^σιχστιχής Aiaad ittstp βΑβδους ΑνΑ Ιν «ϋ&ραύστι,υς διΟσκάρ** τογής βιβλ. a', τίτλ. δ', ad ^ιφλ. a', τέτλ. S', arp. χ** ■ χρός δέ ad τοΟ ,αοροΟ Λέοντος τόν τίτλον β* τής διΑ τής ΐσχύ-.ς τής Αληθιίας. Kd κρΑτον λέγκ Αχυρο* τήν σύνοδον, Ατ» μή Νοριχής του Έχιτορής, χβί ρβνΑΑνοι έ{ βότΑν, ΑλλΑ xadmv έορτή;, κϊοον iopaXt* οές iauriv oOnt χχτχδντος τοΟ συγχροτήσοντος «ώτήν. Λ«ύτ«ρον, aapAvopov τήν χαδαίρασιν, ώς λαβόν- χιχρβνχς τόν κχτριΑρχή* 'AAo) βλος 6 κλήρος τοο Αρόνου «ίς τή» ούνοβον 6ι6 xd ia’ atatoO AaavtApov χΑρι» τ·» ρή «ΙδίτΑν ύχό Ιξ έχιβκόκνν. Τρίτον, δτι δέν χροστχλήίΗ, έν τή όυνόδφ βλος β τΑ xantripo». ®1ς ΚΑρον ύς μόνο» ΑΜΑοΙρΑη ΙοροΑς βιΑ τάς ΑνΑγχβς τοο ναφοτβρτϊου. 4 ΙορορΑνχχος κλήρος τού θρόνου. Τέταρτον, δτι δέν χροσιχλήθη «ίς Αχολογίαν χαρΑ Ίορορίβς, βατις ad ΑνογνΑριο** ΑχολούΑβς ad ΑχαδιχΑοΙς δχέγρβψ» τΑ apaaxixA τής συνόδου. (Μ λοιτούς κανόνας, βΐς ad τρίς ΑχαιτοΟντας τοΟτο. Πέμχτον, δτι <θ«το ή σύνοδος χαραμεμορφωμέντ,ν aoi τής χάλ««»ς Kaïpcu, χβΐέΰς xd Οί τΑν χλή«οτήν κατηγορίαν, ότι δηλαδή ό Εύγένιος Αηβλήθη χΑρ«»ν, Αχβνας έν τή συνόδρ έχαροατΑτηβχ*. Τβό· f τού ________ ____ r . ad ο14* 4γί*«το ad i* τή χόλιι τβότή· χέντος.οΐ χληριχορό οΐκουρινιχού κατριέρχου, TtAouTdov, δτι οί λαβόντος μέρος «ίς βότήν Αλλοι ad ΑχβΑέοΑηαβν έν τή «υνδδρ, χλήν τβιβν «ύτορέ* ήσ«ν aaxiK ύχολήψο»ς ad ρέΑυοοι, Αλλοι ξένοι, pilot* ad ΑχοστβτΑν, ad τβν τού vaoO τής ΕόβγΑλλοι έξηχβτηρένοι 8.' ίφριχίι·* ad Αλλοι Sivatrau γτλιστρίας id χΑλυμα xvtuparctaiv, in διαταχθέντ»; Πρός τΑ άχοίχ AxavrÂprv έν αννόψοι. χυριμρχιχθς, 4p* τή «00 Εύγτνίου έλιόΜ, vA μή Η σύνοδος «Ινβι Ιγχυρος, διότι ουνοχροτήΑη ί»χό ouraotwviprtsi pre' efrcoo, καρήκουσβν χιχρόναντος τοΟ νομίμου xai χβνονιχοΟ ΜτριΑρχου, τοΟ aatpt- τή* έχχλησίαν· Αλλ«»ς τ* ad βαθιοί 8ντ«ς τής 4atΑρχοο ΝιχΑναρος, 8ν ούδορίβ χρΑξις Αχβι τοΟβι taco- τροχής τή; ivraOAa ΰάηνβιγυντίΜής xotvirpoç, 04» Sdxvuatv Avixavov, ούτ» τοο έν«ργ<ν χβρ,τηρένον, Αχουαιν 4ÀtuO4pav dj^Mbpi*, Οιαος τοΑλΑχιοτον οδη Αχό τόν λαόν ad τόν χλήρον, τούς Αρμοδίους 4«(Μχ·η 4χ τής &βρήφ> 4ν 48·>ϊ·* Apk τή* έχλογβΐς του, όχΑρχοι ρέρψις τις aat' αύτοΟ- τούναν- paxapitap του 4x4 τΐ); ΟλτύαοΜς τοΟ ΚΑγονΙου. τίον Ακαν τό χοίμνιον Αναγνβρίζ® xd σέβοται I8ia- Tout·» οΟτνς ΟχάνΤΜ*, τροίς τοΟ aarovuwO κλήρου ζόνα*ς βύτόν, χλήν ρ4ς έχπροχής, ad aAoai d ταΟ θρόνου 84* «αρήοβν 4* τή αυνόβφ, mMu, Cvom τής οικουμένης ίρΑόβοξοι λχχλράίβι, χλήν ριΑς, Ανα- τής ρβχρβς ΑκοατΑοονς, ΑχΑβί) Α8ό*οτος ή Ιλτυοίς γνόφίζουαιν βότόν Ας έν όνοργοίρ χβψιίρχήν 'Αλ·- τ·*· Αλλ«ς το 84 d ivepiae aô(, «ab' 4ς ήΒόνβτο ---- ------- _____________________________________________ ΚαΑοχλ^κ δέ μου τΑ λαγόρανα χολλΑ τ« ad Αλλα, .. *Α idX*i Axovatdiv τι, Μνβτος ή « Αλλο* οί 84 ad pA4cora d χράς τήν βόιοΟ pwxapénpa ρλό- Ιφοίς Μολίτιος ad Πέτρος ddakipM χροοήλΟον, Ας δολφοι iatoooAd τ·* ApwtAw* MtptapxP* Αντίο- dava τής ixxA»)daç ivripa ad xtarA. Tb Si 8ή -'_____ -------«d* τοο Κύγονίου λογόμονον, ότι ίήθον χρόρ· χρουχιίας ad‘ '· Ίιροοολύμ)**. β·. Hvm νόμιμος ad αανονιχή ή χαδαίροσις τοΟ οχλήθηοβν 4χτΑ τΑλίχνβς ad Se* ippiaitô» έξηκβτήΚύγινίου, διό® έγένατο Axi ToO κατριΑρχου, ewou- bifltt», olvai ψοθρ« aarayiAaoTO*. B^oaov β® 4βχΑδοάοόοης ad τής συνόδου, ήβς, 4χισήμ««ς έγχαθι- ΤΜ{ έπμήθηοχν it' Appeal»* 1ξ χΑφίχοί, AAAA aAppi· δρυμένη, αύτήν έχαίνην έξτκροοΑΜ dp 'Αλεξανδρι­ νήν έχχλησίαν- 4 8* xovitv τής 4v Καρθβγόνή «wvMou, 8* όχααλαΤτβι i Sb^itiot, o6n dp σύνοδο» Ασχημίζ®, ota βότόν λυτροθτβι τής καθαιρόσαας. Πρό toO κανόνος τούτου έξάτόθτινο 6 f τής έν Άν τιοχοέρ bfUt συνόδου, 4ο«ς Θ4λ* τθ» μέν έχίσχοχον Αχό συνόδου χαθ«κρούμ«νον, τό» U apoopfaopov tad wo I8lou 4kcm4mu. Kd Αξιος 4ρΜ*«υτής «0 aaνόνρς τούτου 4 ZaovapK.ABii λέραν ,0i μέν id· exoaot, έχίέγχλήμασι χατηγοροόμϊνοι, wvA8ôv βίαν- . δίχαζούσής ad Αχορβινομένής, οί 84 χροιψύτ«ροι ad StAaovoi ad oi Μθσξής κληρικοί tad too ISiou ΜβιΜ» βιχΑζονται, ad idof fffiQoota δέδα*»· (ϊύνταγ. Up. aa*. 'Ρόλλη ad Ποτλίϊ dp. f, σολ. IM). μ ad χρονομιοΟχοι, pi «urtAc ad aoAuorot; χρός τΑν Apivo* ίχδουλούσοις. Kd τοΟτο 84* ουνήχοροί wood; bxip τής 84ξης toO ΕΑγονέου, διότι οί βαΑρολογρ84*τος, χλήν τοΟ χ«χΑ Πέτρου,' ήοβ* aai dd ρόλή τοΟ χκποβ ad ΑΑ«χοτΑχτου aanpiap^moO χλήρου, τό χ«φ«π»Ιξαντος. <&λλ«ς t* iaqtwtoai*· 4 κύριος Εύγένιος. β® 4 «βρβτήρήσίς του έμχ»ριέχ«ι ad τι γτλοίσν καθότι, idpot τ·ν όρριχί»* 4 κέηριΑρχής, SAvorai. vA AaSifcrg ταΟτα Smog ad Mt» Mi», tit oÔUva tatoxpMÔjMÛàc vA 8ίθη λόγον nod. 8*. VoMotbi 4 Εύγένιοςχηρότ®»*, frit χατ«δικέ4*θη Αχρόσχητος. Ό χατρϊόρχη; 4d συνόδου 8κβ«βα{«Μ*, βτι χροσσχόλασιν iddv ad ή papwpia του «Ινβι W^1 *74. SYNODI ALKXANDRINAE, 1867-1874 IS. 8YNODU8 CON8TANTINOPOLITANA SYNODUM ALEXANDRINAM DAMNAT 1MT Mgwti ΙΑ + Γρηγόριος έλέφ «οού ^χιοπίσχοκος Kooweav· A χώς το xd βιανσητικΑς, κηβαμονίσ» * ** τινουαόλοώς νέας Ήέμης. «al οίχο-υμονικός πατρι* ’ 1 '* Τμπόλαώς έβπν <λ«ς Αναρμόδιός. Δοώταρσν βέ, τού άρΧ’Λ· t Ίορώτατοι μητροπόλίται, β τ» Πηλουσίου χύρ if. Λ* xd χ' κανόνας τής έν Καρβαγένη συνόδου . Άμφϋόχίος χαί ό Κυρήνης χόρ ZaupiSav, οί ύκο- βητΑς βιαγτφσυόντων ύπδ έξτοόλάχιστον έπισχόπων ' κοίμανοι τ^ έγιωτάτφ πατριαρχική ·ρόνφ Άλαξαν- <Λν έββόμφ τφ tfathf Boxdav xd οολΜΜκήν γ<βροίας, έν Αγίφ πναύματι Αγαπητοί A8dpd*d συλ- νσσΑαι τήν καταδίκην τού κρισβυτέρου, ένταύΑα ούβέ λοιτουργοί τής ήμΑν μοτράτητος, xd b λοιπός ούαγής ένα xd μόνον δμΑμον Μσχοασν τής κανονικής ένσρκλήρος τού θρόνου τούτο», χάρις αίη ύμίν χαί ιίρήνη γόος οόμαρούντα, Αςαίρηται, tva «ή,χαΐ προφασίζοιτο ότι έφέρμοαχ τό γράμμα «Ο F xd if χανόνος 'Axi τού άρτίας σταλέντος ορός τήν χ«Α ήμάς τής έν Άντιοχοίφ συνόδου, ούχ Αχοφασχόντων xd ηού Χριστού μαγάλη» έκκλησία» κοινού ένυπογράφου ένΙ χβνονιχΑ έπισχόπφ τό tcxdapa τού xsitapttv ύμΑν γράμματος, οίδομον β«, μοτΑ τήν ηρολαβούσαν obuiev προσρύτορσν- ούχ ήττο» βέ έξολέγχοι τό βοσκανδαλώδη πρϊίξιν τού έκταλισΗντος Αντικανονιχού βιχσμένοντής ηράξοοος xd τό μή προσχληόήναι xsv_________ ... μνημοσύνου *, νέαν ήβη δηλοποιιίτο παροχτροπήν τών Β τολώς «ίς Απόλογίαν τόν χητηγορούμανον έν τή ,ύποουνόόφ χορί τόν μακαριότατο» πατριάρχην Νιχχνορα, κότα- τιΗμένς * “ τούτη, χαόό *ι καί τοΟτο οί Ιοροί χΧXpapivav τής διανοητικής αύτοΟ άσδονοίας xd Από νόνις έφιύχτχς ύιταγορούουαιν, έλλ' έχρίτονς καί έρήΑτόκου «Ις Ατοπον ώόούντων αύτδν έπί καταπατήσοι μτ,ν χαταδιχαοόήνας βπ*ρ xd τοίς χοαμικοίς ίχηγότΑν («ρΑν κανόνων χαί βυσφημίφ τού ίιρού κλήρου. ρουται βικαατηρίοις. Έχ τούτον» xd Αλλοον παραΑύτη βέ ή παροχτροπή ίστίν ή έν 'Ραμλίφ wpui- κληοίκν χάνον·.*Αν λόγον 4χο8«ιχνύ«τμι έναργΑ;', ότι λ«αις παντοβαχΑν ίνρένν, έν οίς xd ξένο: βιαβάται ή κρβξις «ύτη ούδέν κανονικόν χβρος δυνατοί Ιχ«ιν. Τούτα τοίνυν «ς έχ4ντη«ν ορός τΑ ύμέττρα χαί Αντυ ΦέβΟΝς χαί τιν«ς έχ τΑν έχό τού οίχ*(ου αύτΑν έχιαχόχου έχοαχοινιαμένννν ScvaKAv, όφ" Αν γράμματα πορί τής ούσιιαδους έχχληαιβστιχής ταύτης συνοχροτήΑη xd Ανομ4σ*ή χχριχή σύνοόος ύχό τήν ϋποΗοοάις αυμφΑνοις τοί, ίαροίς χβνόαιν Αχοφοίν·· xpodpdov βήΑτν τής αύτοΟ μακαριότητας, xd δτι ται ή χβ»’ ήμΑς τού Χριστού μογάλη έχχλησία, xd σχοπός χαί χρόίόν «ύτής ύπή;ξ«ν ή χα&αίραοις τοΟ έχίσης μ*τέ τή; ύμΑν ίορότητος xd τού λοιπού οδ νομίμοις χαί έχισήμας Βικριομένου τοχοτν,ρητοΟ χαί φρονούντος (ορού χλήρου τού Αγιβτάτου αύτού όρόνου χηδνμόνος όοιολογτβτβίτου έρχιμανβρίτου κυρίου Εύ- Axupov Aoapd xd δλινς Ας μηδέ ύχάρξαβαν τήν γτνίου, χαΜ έγννμτν χαί Αχό τής αυναχοαταλτίσης πρβςιν ταύτην τής χα»αιρέθοο«ς τού Αρχιμανδρίτου ήμίν έντυπου έγχυχλίου {ιακηρΰξΜνς, φιροϋσης τό καί τοπότηρητού όσιοττάτου χί>ρ Εύγονίου, δστις χαί ονομα τής αήτοΟ μαχαριότητος. ΤαΟτα ή Εορότης άποχριματίστοος δύναται, χαύ' ήμές, ένοργοίν τά τού ύμΑν μ«τά τοΟ λοιχοΟ αύτό»ι ίιροΟ χλήρου Αν*φέ- ίορού αύτού έχβγγέλμβτος, χαδΑς xd ό (ορός αύτόδι ροντος πρός ήμύς xd τό Από μίρους ύμΑν χαταχρί- c «λήρος άχαταιτιέτιος ίχ«ι συγχοινβντίν αύτή χαί νοντος τήν πράξιν ταύτην, Ας πολλαχΑς έπιλήψιμον, συλλοιτουργοίν. Έν τοσούτφ cù λαίπομ*» έκβηλΑσαι έποιδή διοπτυνδάνοσδο χαί τής παδ" ήμδς τού Χριστού ύμίν τήν Sixdav »λ(ψιν χαί έγχάρδιον συνοχήν τής μογάλης έχχλησίας τήν πορί τούτου χρί®ν xd γνώ­ έχχλησίας ini τοίς οΟτ· παντόλμοος διαπραττομένοι; μην, προαγόμοδα συνοδική βιασχίψοι πλι^οφορήσοα ύπό τΑν κ«ρί τδ» πάσχοντα πατριάρχην, έχμοτβλλουούμάς διά τής παρούσης έχχλησιαστιχής ήμΑν έπιστο- μένων άσυνοιδήτβς xd Αναυ φόβου Ηού τήν ΑτΗ λής, δτι δν τρόπον ή ύμΑν ίορότης xd ό λοιπός αύ- ναιαν αυτού, οίτινος, πρός τβΐς λοιπαίς «αροχτρσπαΐς, τόδι ούαγής κλήρος, όρδΑς φρονούντος χα. σύμφοονα xd t-.t, ταύτην υπόλογοί οίαι τή χαχόλου όρ*οδό(φ τοίς ίοροίς κανόαι στοιχΟύντος· έύοοιρήσατβ δδοσμον έχχλησίφ τού Χριστού, οΰ ή Χ« ις χαί τό Απορο» xd άντιχανονιχήν τήν πορί ής ό λόγος σύνοδον. Ιλιος «ϊη μο»' ύμΑν. Μτο «d ή έχκλησία τοιαύτην παράτυπο» χα! κανο,αωξζ\ αύγούστου ιδ*. νιχΑς άνυπόστατον λογίζοται xd dtopdvoroi ταύτην. t δ Κωνσταντινουπόλοως έν Χριστφ Αγαπητός Κατά συνέποιαν βέ xd τήν πορί ής δ λόγος πράξιν αύτής, άντικαρβφαλούσο πρός τούς ίορούς κανόνας, άβολφδς xd ούχέτν,ς. t δ Κυζίβου Νικόδημος. ούρίσχβι δντιστρατβυομένην τούτοις xd προφανώς f ό Χαλκηδόνας Γοράσιμος. αύταναίροτον. ΟρΑτον μέν γέρ προσβυτέροις μέν, f ό Δέρχων Νοόφυτος. βσοι xd όκοίοι έν ώσι. τό χαταδιχάσαι πρβσβύτορον f δ Κρήτης Διονύσιος. ή διάκονον ύπ" ούδονός τΑν (ορΑν κανόναν έπιτέf δ Δράμας Άγαβάγγολος. τραπται, ούτβ παράβοιγμα τοιαύτης έξουσιας τΑν D t δ Βιβύνης Παύηος. αροοβυτέρΜν ούρηται άπ' άρχής και οις βούρο έν τή t ό Χίου Γρηγόριος. έχαλησιαστιχή χοπαστάσοι. Έν βέ τή ύχοπΑομένη f δ Βοβονών Νικόδημος. τούτη συνόβφ ούβέ οίς κατ' άχριβορρημοσύνην παρf δ Κο;υτσ*ς Νοόφυτο;, έν Χριστή Αγαπητοί έστη έπίσχοκος' δπου δή ό μέν μαχαριώτατος πάτρίάρχης Άλοξανδροίας κύριος Νιχάν«ρ, πασχών οωματ.- Αδολφοί xd ούχέται. J . U· NICANORK ALEXANDRINI LITTERAE ENCYCLICAL, QLIBUB PATRIARCHAS ANTÏÔCHENUM ET HIEROSOLYMITANUM BIBI FAVERE SIGNIFICAT i 1867 oopMoobrio S5. t Νικάνωρ έλέφ θβού πάπας, xd πατριάρχης τής μογάλης πόληος Αλοξανδροίας xd χάσης γής Αί­ γυπτου. ' ΑΒοέΗ Ml oMn * Nboom »«ocU poo oaiOM Mod■iHoBt, boporatirii Moriwai, ImMo olbolH, poo .«w ooA· Gnooto ooOMbdo pooM BaAwo. ; Oomo. oxinnju. ram XUL t Οί ύπδ τόν xa>' ήμάς Αγιότατο» άποστολιχόν χαί πατριαρχικόν Φρόνον ύποκβίμανοι, β τα Ιορός κλή­ ρος xd λοιποί άπαξάπβντας βύλογημένοι χριστιανοί, τέκνα έν κυρίφ λίαν Αγαπητέ xd πορισπούβαστα τής ήμΑν μβτριότητος, χάρις rfvj ύμίν άπασι πας A Αοού παντοχράνορος, παρ' ήμέΗ 8' ούχή, αύλογία xd σνγχώρησις. Μ are. 8YM0M AUaiKDBWAJt 1MT-1W4 .»· ^Mmaptètra «ta «tÿmptaum «famata mqpc- Λ Ota 4yvwrt« Βή«·υ, Αγαπητέ έν Χριβέή τέ«ν% · i βτι πρδ ·* imUbO συγφοτήσβνηςΑγέάν xai iapfar éfga τής ρ·γ«λθ«βφς 'Αλφνέριίος «ta «4«ής Τής τοκιχήν σύνοδον,· τφίφ wtaffot: a«*v«t0Ήή, βτι έν μέσφ τηλιχοώτιχν μλΐήαον xta 8ι·» -μΑν χληροστέτην έκιδοψιλούποι τήν ύγκίον τή αφφμιοιτΑτν «ύτής μαχοριδτητι «οί βΑλοομον έ«ιχ!« χορβμυέίος ti; ta «tauABuve «ύτής τρούμχτβ, ένώχ<ί«ν οδτήν xota «Avari τούτβν, ής μόνος δυνοτύς, tva xal μέγιΑτον π«ριβληέή τδν έρίομβον ή χολύ«1»λος «ύτής χόρυφή. Κβτέ συνέόνιβν Λ μπββόίνοντ»; Η; τδ «tpi xaBat- ρέαΜος τ&Ο Εδγννίοο xtpAXaiov, cnttûBoptv ίχδηλΑσοι τή έβχλφιχή της ΑγΑκη, βτι έν τοιούτή ««νβοχρύτφ φορή, έν ή,χ«τήντή«ν ή «btafa όρΑδΒοξος έχχλησίο. Αχέλυτος ήν ΑνΑγχη, Γνο ή δμοτέρντ σφαμηντέτη μοχίήιέτης ,λοβίΐν ta χαήίλΧηλο .μέτρο «ρδς Αιτοοδβησιν τοΟ χιριστέντο; χινδΰνου. Aci τ« τοΟτο χβτήχοοί Βντχς πρδ χκροΟ νΑν βύτόέι διαηρ*χένΤΜν xta τήν έξ βήοϋς δύνβμιν ΗρμΑς όσημέραι έπιχολούμτνα, πρδς ' Butattotv τής βδτφΒι xu.iocvoμένης χντυμοτιχή; χφτοΟ, μιγΑλνς έχίρημτν-χβ! Βόζαν Α«δ βΑ»ους χάρδ χς Αν««έμψαμ<ν τή οντήρι ♦ύντος, έγναμιν δσα ta αύτή ΑφηγιΙτβι Ανιαρέ ata Ηή. βτ« τέβς ίπληροφορήδημτν, βτι ή δμιτέρβ Αδιλσπαραξικάρδια δ.ατρέξοντα τή έπτμβέστι τού αύτόσα , , φιχή χορυφή, δ«όΉν «Ανπος έμ«ν<υιΑ<<σα, σννιχΑδιοτρίβοντος Αρχιμανδρίτου χύρ ΕύγπνΙου άηροκβτβ- λ«σ< «ppi έβυτήν ToxtxAg σύνοδον ίγίβν τοΟ ύπ' αύμηνού, Ας τοποτηρητοΟ ΤοΟ ύματέρου πατριαρχικού τήν Οτύφρονο; «λήρου, χα! διχΑαασα χανονιχΑς χαί ΆλιξανβρινοΟ Βρόνου. MoxopiAtett! Μακράν τού 8cxtat>g τδν τί χοίΗστΑτο ούτόδι έχταρΑξβντο Εύ,νά φρονήσαμίν mtt, βτι ή Αγ(« τού Χριστού μ*γέλη γένι-.ν, «ροέβη έν πνίύμβτι άγίφ tiç τήν τούτου χβΑίκχλησίβ, ή κοινή Οίτη συμχΑνττον tav όρθοδόξαν . «Ιροσιν. Τήν συνοδικήν οδν τούτην Απόφβσιν τή; τροφής ata βιδΑιχαλος τής ίίρήνη; xta ΑγΑχης, σνν- ίήΰτέρβς σφσμιβτέτη; μαχοριότητος Αναγννρίζομιν oivtt tag τάς ταβύτας άδτμίφί, Ανηχανονιχές «ρΑ- xta ήμιΐς μιτδ τής «tpi ήμΑς ΑγΙος συνόδου πλήρη, ξίις ata τυρβννιχάς καρφΑοκς τού ΒιαληφΜντος Bcxtaov, έννομον xal κανονικήν, xta χαίοοντις έχλι· Εύγινίου, φρονοθρ«ν,, τά χβδ' ήμ*ί, δτι ta έν τή «αροΟμον ΑιρμΑς τόν έλιήυονα βτόν, tva τοΟ λοιπού έπισυνημμίνφ ta τύπψ φυλλβδίφ κραχτιχέ τής έπι- 8ή πέρας tig tag BAiÿtcg xta ta βΑσ«να τής όμιτέτοκίβς αύτόσι συγχροτηδιίσης σννύδου τ·ν βληριχ·ν ρας έδίύφιχής χορυφή; xta έπαναγΑπ) τήν προτέραν τοΟ tywttaou «ώτής έοοστολιχοΟ ata «οτρορχιχοΟ αύτής φαιΒρότητα, τή δό ΕύγινΙφ χαρίσηται μττα•pivou ûta> τήν npotiptiov τής δμ«τέρ·ς taurttavp μέλχιαν tav ήμαρτημέννν xta ψυχιχήν σβτηρίβν, τή Βέ |ριστΜ«νύμφ αύτόέι όρδοβόξφ πληρΑμα» γαλή­ μβχαριδτητος, χβΗ β4αιν *tatafc| Ιχο*τ« ta imp· ρΐβστον ata «ονφχοιον «ρονόμιον τή; βύτονομί·; τοΟ νην «νίυμοτιχήν χαί όλόέυμον Αμα πρδ; ύμδς, τδν δρηέρου artpit&txoO tpfowt, tapptrat tag taitxg ΑγαΒδν γνήσιον xta Btafat* “ύτή Β«ρηΒέντα «oiptvata lepotg aotaoiv δντο, BoàoOoiv ήμΓν atatag «ορογ- Αρχην του, Αφοσί«·σιν. ΤαΟτα διαχαΑς «ύχόμι&β xta ptaa. Πρδς «οντ«λή Βέ tav σχ«νβΑ»·ν xataaoiwv τούτα ΒορμΑς έτα«ο»οΟμ«ν έν «Αση τή κατέ Χριστόν 9uvtta ·*«*’« ή κροσ«Μ«ιχή mpoutaa, x*W «mU( «ta laavànpi oupwapoTiyUvou, «tnoitaapav, fin ta μέγιστο ouvττλέσα tig Mtaprav τρδ«»·ν συρψψφστιχΑν «ρδς έξΜλοιφιν tav σχον84λ«ν ata AmatMmra τής ΜΜνής τΙρήνης ata ήονχίο;, αυνοργοΟντος τοΟ «ipp4ρχου ήμΑν κυρίαν ΊηαοΟ XpcraO, «ρρ* mi ta έτη βύτής χαρισΜήσον «Κ έκιμήχιστα, Ayucta «ta οιίτηριοδέττοτβ. Έν Βηρστή, «i' ούρ^™1 >«**β>· ■ Τής bpttapag ΙΗιοτέτης pawptappeg έν Xpmf Αγβοητδς *8«λφδς ata δλβς «ρύΑυμος. t δ Άντιοχιίος ΊορέΑοος.* τδν λόγον έήαττούμονοι «τφέ aupiou ta σφσμια «ύ­ τής έτη δτι «λϋστο xta «ovotatapovo. Έν τή έγ<φ «όλχι Ίιρουαολήμ ,αβξζ’, στχαμΜ*«^. . · ' Τής ύμιτίρος σνββσμιβτέτης μοχηριότητος Αγοπητδς έν Χριστή Αδολφδς xta δλβος πρόδομος. J t ό Ίιροσολύμ·γ Κύριλλος.' ■ ΤΑν γοίνυν σννοδιχΑν ήμηέριον χατά τοΟ Εύγοviou ΑποφΑσο^ν κύρος βύδνντιχδν ήδη otaota λίήοΜσΑν xal χαραβοχτΑν olovti δπδ τής όρΒοΒόξου έχχλη' «tag γίνομέν·ν, Ας τΑν δύο ΑγιατΑτννν ποτριορχΑν mtC σίχτοΤς αύτΑν έχφβντορίβις τούτος xupttioAratv, «Ασα έχΐ τούτου γνΑμη «ta Απόφασις τής έν ββσιλουούσή έχχλησίας xta tav τούτην έχ«ροϊηΜηύ*τ«ν ΑχηνΑν ήμΑν «ta τής ΑληΗίας Biitxtav, οίτινίς, K F , t enrom tn m âlbxamdbwàx, iw-wm « Ινα Απέχησι τού όλιτήρος ώς Αλλοtfiv> κ&πχ (τρατχχής Αξίας, τηρώσι f ώς κόρην όφύαλμρύ τις έντολύς τού κυρίου, motel έμμένοντις τή («χλησίφ, ή αύτούς έξύδρ«φ«, χαί τοίς σικταές «ύτής διβτάξισι. «ai ούτης έχησι ζ·ή» βίήνιον xai ΑχβύβΜΜκ icepdk v.5 μισύαποβότου διού τδ M τού tvilou i^offftintanoi λιγόμτνον- ,ΈΑν & λαός μου τάς έντολάς μου φυλάξη, tv βάβδφ νους έχ^ρούς αύ­ τών έπ-.σχέφομαι xai tv μάστιξι τάς Αδιχίας αύτώντέ 8’ έλοός μου ού μή StaoxtSxow Απδ τών Αγαπέέντην pt, M' ού μή βχβηλώση τήν διαθήκην μου.“ Τούς 8’ «ύάρίύμους έπτίνους Από τ» τού ί«ρόύ κλήρου, οϊ έπιλήσρονος ΌΛ ί«ρού αύτών καθήκοντος χαί τΑν βρχην γινόμτνοι Α·«οφόβης xal ίσυνοιβήτβς Απτστάτησαν τού γνησίου χαί xavovmoO αύτών κυριάρχου xai κβτρός, xal τή> («ροσϋλφ ιτορΑτ,τή αυντβχΜντος, κβτέατηοβν άξιοι τών ίσχάτον κοινών, ώς- xai τούς έλιγίατους τού XaiXoO τάγμβτος, ο: άνβτρέχοντος xal άσ«£ώς χφνοτομοΟντος Ιξέχλινβν xai χβτοπίχραναν xai χχτιλύχηααν τήν Ιχκλήαίβν, άκδ χβρϋβς οΐχττίροντος, μττ τύβγγιλιχή; άνο(ιχβχ1ας «al Ανοχής xai «88ις Οστβτον ήβη xai τολουτ«Ιονκ λέγομιν τούτοις μ*·»> Ιν», Βοον τάχοςΤ άχοτβχΗντις τφ σατανά, μοτή συντιτριμμένης χαρβίας «ροαέλβώαι xai ίξομολοχοόμονοι Ιξαιτήοώνται παρΑ ΦοοΟ αυγχώρήαιν τών Αμαρ­ τιών. xai τών «λημμολημάτην αυτών, xai ούτβ ♦ •ούν, βτι τούτον σφόβρα χαρώργισβν, τΑς έντολΑς αύτού χαί τής έχχλησίας Αβσοφντις, xai μή Αφ$; ΟΜβτ ταχέης τδ τρομαρδν έχχίνο λόγιον τά βιΑτού προφήτου Όσηέ- ,Σύ diota· δικαιοσύνην, χάγώ Α«έέσομαί at τού μή itpartôtiv μοι.“ Kai γΑρ ποιας τής συγγνώμης Α«υ τούτην παρά ·οφ d(ut*4ortat4 διδάσχιιν μέν Αλλους ««νάνος «ai τάς τφ ΗοΟ ίντολΑς έχαγγηλάμτνος. αύτΑς Μ τούτος ««ριφρονών xal «Ις ούδέν λογιζόμινος; Kai τούτα μέν Μ τοοούτσν, «οκτιΜτος. βτι βοον τάχος έχλ«ίφ«ι Από τού μέσου «ai διασιαδασδήσκται ό μισόκαλος ώς, πονιορτδς Απδ Αληνος θορινής, δτι τδ δίκαιον βριβμβιύα*ι «ai ό γ«ραρδς τών Αθανασιών xal ΚυρΟλην βρόνος Ανακτήσσοαι τήν προτέραν «ύi τοΟ λάμψιν xai φα δρίτητα. δτ« 8ή xal χοριχαροΐΐ tpoOpov ,Εύλσγητύς τζ σΰ κύριο, tit αιώνα xai ύκορύμνητος, à τών Αοώονών βοηΜς καί προστάτη;, b XWT^C ν·ή{> 8 βιχάιοχρίτης χαί πολυούαπλαγχνος · ούλογητύς ιί καί βοβοξααμένος, βτι Ιπήίλοψας xai ο!8ος χαί χατήρτιοας xai αύώις τήν έχχλήαίαν ταύτην, ήν τφ ίδΐφ Αχράντη» σου αίματι έχτήσβ!“ Ή St τοΟ ΦοοΟ χάρις «ai τύ Antipov αύτοΟ Atiev Ιλοος σύν τή παρ' ήμών πατρψί ιυχή xai ιύλογίφ «ϊη 8<ά παντύς μ·»’ ύμών. Έν 'AAsgavSptiqi 3Μξζ*, Μίπιμβρίου χ»'. ΙΙρδς SoBv ιύχίτης διάπυρος άπάντών υμών. (Τ. Σ.) f 6 Άλιξανδρίίας ΝιχΑνηρ. 15 ALEXANDRINORUM SUPPLEX LIBELLUS PATRIARCHAE CONSTANTINOPOLITANO OBLATUS 1867 mente octobri. C 'Αλλ' Ατυχώς, Αντί νά λάβωσιν ύπ' δψιν τήν δι" έπιΙΙαναγιώτατι δέσποτα Έν φ μ«τέ τήν παραλαβήν χαί δημοσίιυαιν τής σήμην πράξηιν xal έγγράφην χοινοποιηύχίσαν διανοη­ ύμιτέρας προσκυνητής πατρ*ρχιχής xai συνοδικής τικήν χατάστασιν τού μαχαριωτάτου πατριάρχου κυρίου έπιστολής, Απδ 14 αύγούστου ένιστώτο; έτους διά Νιχάναρος, δστις, ύπδ χηδτμονίαν otAti;, ήν Ανίκανος Ιιρών κανόνων χαί λόγην Αχαταμαχήτην Αποφηνα- νΑ συγκρότηση χαί SttuÙ-ύνη σύνοδον πολύν Απαι­ μένης ictpi τού Αχυρου, παρανόμου xai Αντικανονικού τούσαν τδν νούν χαί τήν κτίραν Αντί νΑ παρατηρήτής έν Ραμλίφ ύπδ τού έν κηδιμονίφ διατιλοΟντος σωσιν έν τοί; πραχτιχοίς τής Μρημένης συνόδου, ιίς πατριάρχου Άλιξανδραίας κυρίου Νιχάνορος αυγχρο- A χαί μόνα έβασίσδησαν, βτι αύτδς ούτος ό πατρι­ τηδώσης συνόδου xai ictpi τού Αχυρου τών πράξιων άρχης i&totv έαυτδν «ίς Αμφιβολίαν, παραβ«χ*<ίς νΑ αύτής καί τής xaùaipômn; τού τοποτηρητού Αρχι­ τιδή έν αύτή «ίς συζέ,τησιν ή διανοητική αύτού χατάμανδρίτου Εύγχνίου, ή ήσυχία Αρκούντως έπανήλθχν στασις- Αντί νά μή διαφυγή τήν όξυδέρχχιαν αύτών, ti; τδν τόπον, καί ιύρισχόμίβα πχρί τδ πέρας, θύτης βτι τΑ αύτΑ πρακτικά, Ατινα τήν προττραίμν χηρύσιίπΛν, τής ύποΗβχης, αίφνης έφάνησαν Ατυχώς έν­ σουσι τήν αύτού μακαριότητα xaV δλα έχέφρονα χαί τυποι έπιστολαί τών μαχαριατάτων πατριαρχών Αν- μηδέν ύπάρχον τδ έμφαίνον αύτφ Ανικανότητα δι" ήν τιοχΜβς xai Ίιροσολϋμων, αίτινις Απχναντίας niffùa- χατίχιι ύψι,λήν δέσιν, αίφνης τήν ύσηραίαν όμολοσουσαι νόμιμον χαί δικαίαν τήν πιρ'ι ής ό λόγος σύν­ γούσιν, ότι Χδ πατριαρχικόν σκάφος δ«ίται χηρδς οδον, όλίγου βιίν (ξήπτον έχ νέου τήν πυράν, τής στιβαράς,;, χαί οί Αγιοι συνοδικοί κροβαίνουσιν «ίς έχδιχονοίας Μς τΑ Αρκούντως χατχυνααϋέντα «ντύματα · λογήν ού μόνον τοποτηρητού. Αλλά χαί διαδόχου, βητών ίιρών xavSvttv- Αντί Ιξ δλβν τούτην Αλλ' ιύτυχώς, tfet βΓ 8ν φέρρυσιν αύται τραχύν xai tvavxicv ί μιροληπηχδν χαρμχτήρα, ιίτι διότι οί χριστιανοί νΑ διστάσωσι πρδς στιγμήν καί νΑ„ πράξοΜι τούΙχουν AtiaoTt δ τι έπραξτν ή οδτης Απηνώς καί Αβίχης Αιίποττ τό τδ ομμα όμμα ίστραμμένον έστραμμένον πρδς ΐήν τήν μ«γά- λάχιβτον 7 λην τοΟ Χριστού έχχλησίβν χαί ιίς αυτής τάς άπο- κατηγορουμένη μ«γάλη τού Χριστού έκκλησία, τουφάστις δίδουσι κύρος, βέν 1πήν«γχον τδ ϋπύ τών τέστι νΑ πληροφορηύώσιν έχ τού αύντγγυς δι’ ίδιαν έναντίαν έλπιζάμιναν Αποτέλτσμα, Αλλά χαί οϋτης /αύτών Απιστα)μένων πτρί τής· παταστάστας τών ούχ ήττόν Μσιν tv σχάνδαλον, χαί έπομένύς δύνανται πραγμΑτην καί τής αύτού μακαριότητας- Αντί, τέλος, νΑ ώδήσησι τδν ταλαίπηρον πατριάρχην <ίς σχχνβα- έν τή γνημοδοτήαι αύτών, ν’ Αναβχχυάσησι τΑ χαλήδχστέρας πράξης χαί νΑ έξιγτίρακκ καώ' έαυτοΟ νονιχά, ΙΟτβριχΑ χαί διχαστικέ έπιχτιρήματα, δσα ή ■ μχγάλη Ιού Χριστού Ιχχλησία xai é' τοικτηρητής τέν λαόν. *" Αέν χτόούμιύα τήν έπέμβααιν τών αύτών μακα­ Αρχιμανδρίτης Εύγίνιος Αντίταξαν χατά τοΟ Αχυρου ριοτήτων, διότι ή άλήΑαα καί τδ δίκαιόν ύαιν ύπέρ χαί παρανόμου τής ουνόβου τούτης, χαί «!τ« νά έφνέγ• • ήμών- λυχούμτύα μόνον βτι έπτμβήΧαν πριν ή Κλήσησι νΑ φαπσβώφι «tpi τής ΑληύοΟς χατβστώχης τών έδώ πραγμάτων χαί στηρίξαβι τήν γνώμην αύτών Μς βύτά, χαί τότι ύπέρ τού πραγματικού δικαίου αυνηγυρούντχς νΑ συντχλέοώσι πρδς τήν «ίρηνοποιησιν. •ώ · χνσι τού; χανάχας χαί τούς λάγους. έφ' ών στηρίζουσι τήν (αυτών γνώμην, Αποφαίνονται δυστυχώς Απλώς xai olovti Φοβφάτώς, βτι τά τής συνόδου τούτης Ιχουσι χαλώς xai αυνφΜ τοίς («ρο(ς χανόσι, xal θύτης, Αντί νΑ έξαλχίφησιν, ίπηύξηοαν τήν Αμφιβολίαν κολλών χριστιανών. 1·· »79 SYNODI ALKXàNDBINA·, 1817-1874 Μ«μώιμοιροΟ<π καθ' ήμών, ta Απ*τάνδημ«ν ήρδς 1 τήν μ«γάλην σού Χριστού έχχληοέαν- AU’ έχτδς «4 ♦’ wtvôvo; τής t» Χαλχηβόνι Αγίας συνόδου, καθ' βν al έχχλήσκς ata κατηγορουμένων χαταντώσιν «ίς τδν έν Κωνσταντινουπόλίΐ πατριάρχην, έρχονται ueA WO διίσχυρισμού αύτών t* πρδ τοσούτων χρόνων «ραπτικά παραδαίγματα, όσάχις, fif «ίποίν, i θρό­ νος τής Άναοχ«ίας ποριήλθον rit έλλ·φν ποιμένος ή διαφοράς «1χ«ν ούτος «pic A ποίμνιόν του,δέν Ακπάνθη ota πρδς τδν Άλ«ξβνδρ«ίας, ota πρδς τδν Ί«ροσολύμων, Αλλά πρδς τό οίχουμ«νιχδν πατριαρχοίον ώς «ίς ποινήν μητέρα- το0τ ·*τ4 μαρτυρούσι xai οί τού 'Αλιξανδρινού θρόνου κώδικας ώς ^ρδς τδν 'Aitξανδρινόν θρόνον, etawc παρουσιώίουσι πολλούς πατριάρχας Άλ«ξανδρ«ίας, γινομένους καί σταλίντας έχ μέρους τού οίχουμανικού θρόνου, ούδένα Μ έχ TOO Άντιοχ«ίας καί too 'Ιεροσολύμων. Οώΐ λοιπόν 86ναντχ-, ν' Αρνηθώσι τφ οίχουμ«νιχφ θρόνφ πρ«οβ'> γ·νές διχαίωμα, iKtf al αύτών μαχαριότηης μή ] ίχ-.ν:«ς, ζητούσιν ήδη νά σφααρισθώσι; Αιβσαλπίζουσι Αλλοι, ta al άποφάσ«ις τών. κατριαρχών «ίσιν Ανέκκλητοι· Αλλέ παραλ«(ποντ«ς τδν Ανωτέρω μν»,μόν«υθίντα ί«ρδν χανόνα, παρατηροθμ«ν μόνον ta, ta συν«τάχθησβν οί π*ρί τού Αν«ππλήτου τών πατριαρχών Αποφάσνων νόμοι, i θρόνος τής Άλιξανδρείας, έπ! κβραδ«ίγμ«τι, «Ιχ» πλ«(ους τών 150 έπισκόπων, έκομένως 8έ, ,μέχρις ού διαφορά τις φθάσς. •ίς τδ κύρος τού πατριάρχου, έπρ«π« νΑ διίλθη χαί βασανισθή Απδ τΑς διαφόρους συνόδους- Αλλά νύν, ta ό θρόνος ούτος <χ·ι τριίς μόνον έπισχόπου;, μη8<νδς ίίβους σύνοδον νΑ Απαρτίοωσι μή, δρναμένους, 6τι καί έχ τών τριών τούτων έπισκόπων^ οί ' δόώ ota προσιχλήθησαν ούτ« αέρος έλαβον αί; τήν κ«ρί ής δ λόγος σύνοδον, Αλλ' έχ* τού έναντίου μ·τά σύμπαντος τού έπιλοίπου ίιρού κλήρου καί χατέχριναν τΑς πράξ·ις αύτής, -ώς παρανόμους χαί Ακυρους- νύν, 8τ< ή σύνοδος αύτη συν«χροτήθη ύπδ τυχοδιωκτών χαί «ίς ( ξένος παροικίας άνηχόντων Ιχρέων, δύναται ή μακαριότης του νΑ έπιπ«λ*σθή\ νομίμως τδ Ανέκκλητον τής Αποφάικως αύτού; Ουβαμώς· 'Ανάγκη λοιπόν έκχλήσ«ως,χ«! θύτη έγένατο πρδς τήν έν τή βασιλαυβΰσή μ«γΑλην τού Χριστού έκκλησίαν, ήτις νομί­ μως ήδΰνατο Αποφανθήναι; καί Απ«φάνθη ούχ! Απλώς, ΑλλΑ 8ιΑ λόγων χαί 1«ρών κανόνων,- καί τούτου Ιν«χα ή Απόφασις αύτής έχ«ι Απαν τό κύρος. -Αλλ.A μ«θ' βλα τούτα, έπ«ιδή δ ταπανώς ύπο■φαινόμίνος κλήρος τής έν Αίγύκτφ έπκλησίας τήχτται καό' έχΑστην ύπδ τής λύπης, παρατανομένην βλέπαιν S80 τήν ΙηρυΑμον τής έκχληοέας του κατΑστοΜν έπβιδή ♦λί^αται aatapta ·1ς Ιιανέξι^ καί Ανταγκλήσας τΑ σκαστώ πατριαρχία πρδς γτνιχήν βλΑφην τής δρΑο(οξίας· Ακηδή κυρία τού καχού αΜα έστίν ή βιανοη- . τική χατώστασις τού πατριΑρχου ήμών κυρίου Νιπϊ* ' νορας, ήν Ανδρ<ς έμπαΗές χαί ίβιβτιλαές έχματαλλάάκβί, Ιγκλαστον καί Απρόσιτον τοίς πολλοίς τηρούντ>ς αύτδν καί ώς έχέφρβνα διαχηρόσσοντας- έπ«ιδή Αλλιας νΑ βιασαφηνισΑή δέν ιίναι δυνατόν (ίμή διΑ μιώς Απδ κοινού έρβόνης έξ Αντιπροσώπων δλων τών έκκλησιών, χοΑιχτταύομιν ένΑέρμως τήν ύμιτέραν πανσέ^αστον έ^ιίν καναγιότητα καί τήν κ«ρ1 ύμώς Αγίαν καί itpAv σύνοδον, δπως, συνιννοούμινοι μ«Α τών λοιπών πατριαρχικών βρόνων, συστήσητ· κοινόν συνέδριον, «ίς 8 προσχληΑπίς καί ή αύτού μαχαριότης ό πατριάρχης κύριος ΝικΑνωρ δώση λόγον αύτδς ούτος τών πρΑξιών του, χαί ούτως Απδ κοινού έραυνηώιίσα έξαχδή rit φώς ή Αλήώβα, σωδή δέ χαί ή μαχαριό­ της του τών βασάνων, αίς A ή κακοβουλία χρατ·! αύτόν έΑν 8' ϋς τδ συνέδριον τούτο Αποχοιηόή ή μαχαριότης του νΑ παρουσιασδή, Ασόίν*ιαν ή γήρα; χροφοσισδ«ίς, τότ· Ας συγκρότησή τούτο έν *Αλ·ξανδρ*ίφ έξ Αντιπροσώπων δλων τών πατριαρχιών ού­ τως Αποχόπττται βιζηδδν τδ κακόν, οΟτω βασιλεύ» ή Αλήδρωι *«1 έπέρχπται πλήρης ή ποθητή «ίρήνη. Βέβαιοι 8δ«ν, παναγιώταττ δέσποτα καί Αγία καί UpA σύνοδος, ta ή ταπιινή ήμών αίτησις «ίσαχουσίΗίσα έχπληρωθήσ«τβι χάριν τής γινιχής (ίρήνης χαί τής έν Χρ.στφ Αγάπης, χαθυκοβάλλομιν ύμίν τδν ύποχλινέστατον ήμών σ*βασμδν καί μένομιν. + δ τοποτηρητής τού-θρόνου τής ’Αλ»ξανδρ«ί«ς Αρχιμανδρίτης Εύγένιος. f ό Πηλουσίου Άμφιλόχιος μ·τά τού ύπ’ν *μ» κλήρου. + δ Κυρήνης Σπυρίδων. ' 5 'Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος, Αρχιμανδρίτης Ίλαριων, πνιυματιχδς Γιώργιος, ί·ρ·ύς Χριστόφορος, πρωτοΐ«ρ·ύς Μάρκος, ί«ρ«ύς Εύστάώιος Λήμνιος, ίιρομόναχος Σάββας, («ρομόναχος Σωφρόνιος, Γρηγόριος [«ροδιά­ πονος, Γρηγόριος («ροδιάχονος, Ί«ρ«μίας ί«ροδιΑπονος, δ χαώηγούμχνος τής («ρας μονής τού Αγίου Γιωργίου Αρχιμανδρίτης Μητροφάνης, Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ, Αρχιμανδρίτης Κωνστάντιος, Αρχιμανδρίτης Άγαθάγγιλος, Αρχιμανδρίτης Ν. Μωραίτάχης, παπάς Μιχές, Συμ«ών Ιερομόναχος, Νικόδημος («ρομόναχος, Ιωσήφ [«ρομόναχος, ί·ρ<ύς Βασίλειος, ώιονύσιος ί«ρ«ΰς Κασιμάτης, δ«υττρ«ύων Ίωαννίκιος, Στέφανος [«ροδιάχονος, Γρηγόριος [«ροδιάχονος. 16. SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA KUOBNIUM XEBOPOTAMENUM EX AEGYPTO ABIRE IUBET 1867 Mirabm 9. f Γρηγόριος έλέφ θ«ού Αρχι«πίαχοκος Κωνσταν­ τινουπόλεως νέας 'Ρώμης καί οίχουμ«νιπδς πατρι4ρχης· t Όσιολογιώτατ» ΑρχιμανδρΓτα καί τυποτηρητά κύρ Εύγένι· χαί οί έχ τού «ύαγούς κλήρου τού Αγιω, τάτου πατριαρχικού θρόνου Άλ«ξαν8ρ·ίας, χάρις »Ιη ύμίν μ! «ίβήνη παρΑ θ«ού. Άπδ τού π«μφθέντος πρδς τήν έχχλησίαν κοινού ύμών γράμματος έγνωμ«ν τΑ έν αύτφ έπτιδέμινα πορί τής «ίσέτι έπιχρατούσης χαί έπί τά χ«ίρω χωρούσης Ανωμάλου χαταοτάιχως τών αύτόδι έχχλησιαστιχών πραγμάτων καί Ας. ύποβάλλΜ· σχδφης ΐήέδς >«ρ·π«ί«ν αύτής, έξαιτούμκνοι τήν ήμιτέραν έχχλησιαστιχήν έπίν«υσιν. Ταύτα ύπδ σπουδαίαν δήκν λαβόντος μττά τής π«ρί ήμώς ί«ρώς συνόδου καί έμβριδώς έξιτάσαντ«ς, άκαντώμαν 8ιΑ τής παροόσης έκκλησυητιχής ήμών έπιστυλής, 8ηλοποιούντ«ς ύμίν, ta ή καθ' ήμώς Αγία χΑί μ«γΑλη τού Χριστού έχχληαία, ώς τοές πώαι γνωστόν καί δμολογούμ«νον, ού διέλιπον έχώστσα καρέχουσα τήν κατάλληλον έπιχουρίαν τοίς λοιποίς γορασμίοις πατρωίρχιχοίς θρόνοις, δσάχις ούτοι τήν Αδαλφιχήν αύτής έπ«χαλούντο συναντίληψιν, καί σχουδαίως φροντίζουσα, ίνα ή φιλάδαλφος κύτη συνδρομή, κώδτήκύουσα χάσης Μας έπ«μβάσ·ως rit τΑ 1«ρΑ αύτών προνόμια, συντχλή, χατά τδ έφικτόν, «ίς Αναχούφισιν τών γ«ραρών τούτων θρόνων καί έμπέδωσιν tta Αρχαίων προνομίων καί δικαιωμάτων αύτών, έπί πνσυματιπή καί ήθική ώφ«λ*ίφ τού έν αώτοίς όρθοΑόξου λαού. Έπ τοιαύτης οΰν φιλαβέλφου διαθέσ«ως προαχθ«ίσα, ούχ ήδύνατο πάνωος πμρ>β*ίν τΑς έπανκλήμμένας αίτήσης τών αύτόδι δύο έπιτροπών, δωχτραγψδουσών τήν οίχτράν τών τού πατριαρχικού θρόνου πραγμάτων χατάστασιν, ώς έπ . τή; Ασδ«ν«ίας τής αύτού μαχαριότητος τού πατριάρχου Άλιξανδραίας κυρίου Νιχάνορος, καί δβρμώς έξαιτουμένων τήν έπίσπχυσιν τής θοραπ«ίας 8ιΑ τής Απολύσ«ως χαί Αποστολής τοποτηρητού, δν αύται οίχοθβν έξαλέξαντο, πολλά καί δ«ινΑ προοω*νιζόμ«ν«ι έχ τή; ήμετέρας Ü81 8YNODI AUXAMDROTAS, 1M7-1874 SM τυχδν Αναβολής. *Κφ' 4 «4 καθήκον fapôv ήγψ A Αμοιβαίας Αντιζηλίας καί λαοφθόρους Ιριδας aat σαμίνη ή μογάλη W> Χριστού babple τήν Αποδοχήν όμονοοόβα; κρδς Αλλήλας, χροαχθήοονται Αναμφι«ών Μ iirpapi|irirr Ιλην πβραηινομίνων αίτήαΐων, βόλος aat aôrai iv *ίρήνη aat Αγάκη «ίς τήν Απδ Ακ4λυσ« tfae τδν π«φ’αύτών προσχλίγόντβ ixi ygtfi- αοινού σύμκραξιν aal σννίργτιαν ωρδς τήν τών πρ«γταίς tag ίλκίσι τής «ύκταίας τών αύτόθι ίχχλησιχστιχών, ΑποχαταστάοΜτς. Αλλ’ ίπώθή ή τής όσιολογιότηύίς σου Ας τοποτηρητού Απόλυσις χαίΑχοστολή, κρίμασιν αίς ο!δ« κύριος, οΜίν παρήγαγτν αίσιον Αποτίλισμα πατά τ» τάς ήμ«τίρ«ς «ύχάς κα; προσδο­ κίας aol πατώ τάς τών ίπλτξάντων et ίπαγγιλίας «ίς τήν τών πραγμάτων β«λτίωσιν, τούναντίον 81 πρός ταίς μηδόλως ύφορωμίναις Ικισυμβήναι δ.αφωνίαις τ» aol 8ιαιρ4σ»Οΐ' τΑν «Wh χριστιανών, δώνότιρ·, Ας μή &φ«ιλ«ν, iaieup« σκάνδαλα, σοβαρώς ioaoti* λούντα τήν τού πατριαρχικού θρόνου πατάστασιν, διά τούτα ή καθ' ήμβς τού' Χριστού μχγάλη ίκχλησία, καθήκον αύτής aal Ιργον πνιυματιχής συνόσιω; Αμα λογιζομάνη, Ινα προλάβή τήν ίπί τάχιίρω τών πραγ­ μάτων φοράν χαί Ανασττίλη τάς φυχωλίόρους ίριδας aal τάς βιχνίξοις, αίτινις παρατιι·<όμ«ναι Αδηλον ίστα; πού Απολήξουσιν, Ιγνω Ιχ προνοίας Αξιοχρίου διαριβάααι χρδς ύμάς τήν παρούσαν ήμών πατριαρχικήν χαί συνοδικήν ίχιστολήν. Καί δή γράφοντις προτρ«πόμ«θα ίοχλησιαστιχώς χαί παραινοΟμαν χατριχώς τήν όσιολογιότητά σου, δκως, παραιτούμ«νος τής τού τοποτηρητρύ θίσιως, Αποχωρήσρς αύτόθτν, μηδαμώς Αν«χόμ«νος χαταχρίνισθαι ώς χαραίτιος δήθιν τών σκανδάλων, «ύ «ίδώς δτι, ούτω πράττων, ίφ«λχύσ«ις «ίς σιαυτόν τδν χοινδν Ιπαινον χαί τάς παρά πάντων «ύφημίας, 'παριστών ίργφ τήν μ*τριόφρονα γνώμην χα: τδν χριστιανικόν τρόπον σου, ίξ ών παραδ«ιγματ:ζόμ*ναι χαί αί αύ­ τόθι βιχονοούσαι χοινότητις, χαταστίλλουααι τάς μάτων τού πατριαρχιχού θρόνου «ύχταίαν Αχοκατάστβσιν, χρδς ήν χαί ή χαθ' ήμάς τού Χριστού έχπλησία Αφορώσα, ίνόχριν*, μττά κοινήν χαί ώριμον σχίψιν, xapaiviaai σοι τήν αώτόθχν «δφημον χαραίτησιν χαί Αποχώρησίν σου. Αιδ χαί ούδόλως Αμφιβίλλομχν, βτι θόλ«ς συμμορφωθή προθύμως χρδς τήν ίκκλησιαστικήν ήμών τούτην προτροπήν χαί σω­ τήριον νουθτσίαν. Άλλως ττ διαβιβαιούμιν ύμάς, βτι ούδί τήν Ιλαχίστην χρςσοχήν καρασχιίν ύμίν τούντιοθτν Αντξόμτθα ούδ’ Αναμιχθήναι βλ«ς ταίς αυ­ τόθι ψυχβλέίροις διχονοίαις, ΑλλΑ μαχρθν τούτον μένοντχς, θέλαμιν «όχ«σθ« θτρμώς, ίχιχαλούμτνοι τόν χίρηνοβότην θ«όν, 8χος ίμχνχύοφ ύμίν βνόθχν τήν θιίαν αύτοΟ κρήνην, όμόνοιαν χαί ΑγΑχην χρός τ< τής χοινής ήσυχίας ΙχΑνοβον χαί τοΟ Αναξιοχαθοδντος χατριαρχιχοΟ τής Άλιξανβρχίας θρόνου 8ιΑα»σιν, τή αύτοΟ ιόθοχίφ χαί Αγαθότητι* οβ ή χΑρις χαί τδ Ακιιρον Ιλχος τίη μ*θ' δμών. ,αοξζ1, νο<μβρίου θ'. + ό Κονσταντινουχόλτος iv Χριστφ «ΰχέτης. t δ Κυζίχου Νιχόβημος iv Χριστφ ίύχέτης. t ό Χαλχήβόνος ΓιρΑσιμος iv Χριστώ ιύχέτης. t δ Δλρχών Νιόφυτος iv Χριστφ ιδχίτης. f δ ΔρΑμας Άγαθάγγίλος iv Χριστφ ίύχίτης. t δ Βιδΰνης Παίσιος iv Χριβτφ «ύχίιη;. f δ ΓΑνου χαί Χώρας ΧρύσανθοςΙνΧριστφτύχίτης. + ό Χίου Γρηγόριος δν Χριστφ χύχίτης. t δ Βοδ«*ών Νικόδημος ίν Χριστφ «ύχίτης. t δ ΚορυτσΑς Ν'ίδφυτος iv Χριστφ ιδ^ίτη,-. 17, 8YNODITS ί'ΟΝΒΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙ,ΙΤΑΝλ IDEM SIGNIFICAT ORTHODOXORUM IN AEGYPTO LAICI8 PROCURATORIBUS 1867 novombri» 9. t Γρηγόριος Ιλίφ θχοΟ άρχ:«πίσχοπος Κωνσταν- C όρθοδδξου λαού. Έχ τοιαϋτης ούν φιλαδόλφου βιατινουπόλιως νίας ’Ρώμης χαί οίχουμτνιχδς πατριάρχης. θόσιινς χροαχθτίσα, oùx ήδύνατο πάντως χαριβοΐν t Εντιμότατοι χαί ήμίτχροι χατά πν«ύμα υιοί τάς Ιπανιιλημμένας αίτήσιις τών αύτόθι δύω ίπιΑγαπητοί, δ τ· χΰρ Σ. Κωνσταντινίδης, πρόαβρος τής τροχών, διητραγφβουσών τήν οίχτρόν τών το· κατριiv Ά,λιξανδριίφ ίπιτροκής τής Έλληνοαιγυπτιαχής αρχιχοΟ θρόνου πραγμάτων χατάστασιν, Ας όχ τής κοινότητας, παί δ xùp S. Ηαντιλίδης, Αντιχρίιβρος τής Αοθτνιίας τής αύτοΟ μαχαριότητος τοΟ πατριάρχου iv Καίρφ χοινότητος τών όρθοδόξων, τήν πιριχόθητον Άλ«ξαν8ρ<ίας κυρίου Νιχάνορος, χαί θιρμώς iJaiTOuήμίν ίντιμότητα δμών Ιχ ψυχής ιύχόμινοι, ιόλογοΟ- μίνων τήν ίχισκχυσιν τής θ«ραπ<ίας διά τής Απαλό* σχως χαί Αποστολής τοποτηρητοΟ, δν αδται οίχοθ«ν μιν χατριχώς. Άμφότιρα τά χρδς τήν ίχχλησίαν ίσχΑτως π«μ- Ιξιλέξαντο, πολλά χαί 8tivà χροδιων.ζόμίΜΐ ix τής φθόντα γράμματα υμών «ύμτνώς ίλάβομιν, χαί ιίδο- ήμ*τίμας Αναβολής. 'Εφ' ψ χαί καθήκον ίιρδν ήγημτν, δτι ίν άς δ η όσιαλογιώτατος Αρχιμανδρίτης χαί σάμίνη ή μιγάλη τού Χριστού Ιχχλησία τήν Αποδοχήν τοποτηρητής χδρ Εύγόνιος καί οί ix τοΟ ιύαγοΟς τών ixi τιτραμηνίαν δλην παράτχινομόνων αίτήααων, κλήρου τού Αγιωτάτου χατριαρχιχοΟ θρόνου Άλχξαν- άπίλυσ» τέως τδν παρ' αυτών προιχλιγδντα Αρχι­ δρβίας θγραψαν τή ίχχλησίφ, ixl θίραπιίφ τής ixi- μανδρίτην χΰρ Εύγένισν Ιχί χρησταίς ταίς Ιλχίσι τής χρατοΰσης χαί ixl τά χτίρ· χωρούσης χαταστάσιως ϊύχταίας τών αδτόθι Ιχχλησιαστιχών Αποπαταστάσοως. τών έχχλησιαστιχών αύτόθι πραγμάτων, χαί ή ivn-D, . Άλλ’ Ιπκδή ή τής όβιολογιότητός του Ας τοποτηρημότη; ύμών ίξ όνόματος τών κοινοτήτων, Ας Αντι- τού Απόλυσις χαί'Αποστολή, χρίμασιν οίς οίδ< κύριος, προσ«πιύ«τι, δντις χατά πάντα σύμφωνοι, ίξαιτιίοθ* ούβίν παρήγάγιν αίσιον Αποτέλχσμα χατά τ» τάς ίπίση; τήν ήμηόραν Ηχλησιαστιχήν ίπίνιυσιν. Άπαν- ήματόρας <ύχάς χαί προσδοκίας χαί χατά τάς υμών τώντις τοίνυν διά τής παρούσης ήμπάρας ίπιστολής, ίπαγγ»λίας «ίς τήν τών πραγμάτων βιλτίωσιν, τούνανπληροφοροΟμ«ν χαί τή ΰμβν ίντιμότητι, δν τρόπον τίον 8ό χρός ταίς μηδόλως ύφορωμέναις Απισυμβήναι ίδηλώσαμχν ιδίως χαί πρός τούς διαληφθίντας, βτι ή βιαφώνίαις τ« χαί διαιρόασι τών αύτόθι- χριστιανών, χαθ* ήμάς Αγία χαί μογΑλη τού Χριστού ίχχλησία, δίινύηρα, ώς μή ώφιλιν, ixiptpt σκάνδαλα, σοβαρώς ώς τοίς πώσι ρωστόν χαί δμολογούμτνον, ού 8ιέλιχ»ν Απαπβλούντα τήν τού πατριαρχικού θρόνου κατάίχάστοτι παρόχουαα τήν κατάλληλον Ιπι πουρίαν τοίς στασιν, διά ταύτα ή καθ’ ήμβς τού Χριστού μ*γάλη λοιποίς γιρασμίοις πβτριαρχιχοίς θρόνοις, δσάχις ούτοι Ιχχλησία, καθήκον αύτής χαί Ιργον κνιυματιχής τήν Αδολφιχήν αύτής Ιπιχαλούντο συναντίληψιν, χαί συνίσχως Αμα λογιζομίνη, Ινα χρολάβη τήν W τά σπουήαίως φροντζΟυοα Ινα ή φιλάδιλφος αύτής συν­ χ«1ρω τών πραγμάτων φοράν παί Ανασβίλη ψυχωδρομή, χαθοφχύουσα πάσης ιδίας ίπιμβάσχως <ίς τά λίθρόυς Ιριδας Χαί τάς δανίξκς, α!τιν«ς παρατίινόίιρά αύτών προνόμια, συντιλή, χατά τδ Ιφιχτόν, αίς μιναι Αδηλον Ισται πού Απολήξοσσιν, ίγνω ix προ_____ τ . , , *«<·« Αξιοχρόου διαβιβάσαι πρδς τήν όσιολσγιότητά Αναχούφι*ν τών γιραρών τούτων θρόνων χαί ίμπόδωσιν τών Αρχαίων προνομίων καί δικαιωμάτων αύτών του τάς διούσας. προτροπάς χαί καραινίσκς π«ρί τής ίπί πνιυματιχή χαί ήθιχή ώφ*λ«ίφ τού ίν αύτοίς Απδ τής θάστως τσΟ τοποτηρητοΟ ιύφήμου χαραιτή- ' σε»; xad.ataMov έέποχεερήαΜς, 4* **** «an**» aai A «Mm·· «H* έΚΜμιχΦήναι βλιες Mtc «v t*» Ma» χαταστέλλουσεα TO; bfpfek* M&Ut χ«1λαο- vAtoo tjrôvoiav aai Aptap Apt;** τή; »«φΜρους ip··; xal ifMWooOom Apte Αλλήλας,προ- νής ήουχία; taArota «ai «O AmCmnÂMv^c «*■ ■χΑήσονται Αναμφφόλύς aai ata· h aol ηριαρχιχοΟ ·* Αλεξεενδρβίβ; Μοεαν, τή tahqi ύς 'τήν Απδ χρινοΟ σύμαραξιν σσνέργββν πρδ; τήν τΑν apafptarç τοΟ Μφαρχ»»· *ptao ttattlav AMaatataaotv, ήν tin»··; *ftaat aai ή xa·' ήμ·; μεγΑλη TOO XpioroO ίχχληαέ·. TaOta τοίνυν ΒηλοποιοΟντες xai «ή δμΑν tvepHqu ούΒδλε·; 'Αμψ ιβΑλλομεν, βτι Ηλχτχ συμμορφε^ή «petapm Me τήν έχχλησιβστιχήν· ήμΑν τβότην προτροπήν xai w τήριον vovHota, σνΜελοΟντ»; xai πρόσπαφοΟντ·; tv ataO «ttarfp xai Αγαββτητι· οδ ή χΑρι; xai «8 Απειρσν'Ιλεο.- είη μ·»' ύμΑν. .. >·"Κ> νοεμβρίου F. •ίλιχρινείμ tii τήν χεπΑχεωσιν xai έξέλειψιν TAv 8-»· patviAv xal έριδαν xal τήν tv, δμοφροσύνη xai ΑγΑπς Αδελφική ίπίτευξιν τή; έπανορβίσεα; τΑν πρβγμΑτεεν xai τή; προνέρ·; «datai·; too πατριαρχικοί) αύτοΟ a •ρδνόυ. Άλλα; τε Βι·βεβ«ιοΟμ«ν δμβς, ta ούδΑ τήν έλαχίστην προσοχήν χβρεισχείν ύμίν τούναΟβτν Αν- f t f t b 4 b i t t t t t t δ Αρέμ·; ΆγαβΑγγελο; έν Χριστφ εύχέτης. t ΒεΒύνη; Datas; tv Χριστφ «ύχέτης. δ ΓΑνου xai Χε»ρα; Χρύσανθο; έν Χριστφ «ύχέτης. δ·Χίου Γρτ,γδριος,έν Χριστφ «ύχέτης δ Βο8«νΑν ΝςχδΒημο; tv Χριστφ «ύχέτης 6 ΚορυτΜς Νεδφυτο; tv Χριστφ «ύχέτης. KuvatavuvouxAta·; tv Χριστφ ε&χέτης. ΚυζίχΟΜ ΝιχίΒημο; tv Χριστφ εύχέτη^ Χβλχηδδνο; Γερίέσιμχ tv Χριστφ «ύχέτης· Aip*·** NtApvrô; Iv Χριστφ «ύχέτης. 18. 8YNODU8 ATHENIENSIS NICANORI ALEXANDRINO DE COMPOSITO NEGOTIO GRATULATUR 186t novombria 27. . Τφ μβχαριατέτψ \χα! ΑγιατΑτφ πεπριΑρχη Αλ«- μ«·α τήν. apooBtaupivw αίαίαν λΰοιν χρδς Αρσιν ξσνδρείβς καί πΑσης Χίγύπτου χυρίφ χυρίφ ΝιχΑνορι ή ίιρά σύνοΒρ; .τής έχχληαίας τή; ΚλλΑδος τδν Αδελριχδν Ασπβσμδν âaovtpiu Αι·χομισίμ«νοι tv δέονμ τά; àxà χ·' τοΟ χαριλΟόντυ; μάρκου, ίκδ η' TOO ®ύγθ|4στου< xai tai. τΑν σχ*ν6Αλ«ν, ήης γίγμντν ήδη δ·.Α τή; AkpA TOO taorArou οίχουμ«νιχοΟ χατριΑρχου Αναχλήα*··; Εύγ«νίου τοΟ 2η(Λχοτ^ιηνοΟ, τοΟ χρ«·ταιτίου τΑν χατΑ τήν ΆλιξανΒρινήν (χχλησίαν ΑντιχανονιχΑ; (Ας μή Αρ«:λ«!) ΒιαβραματισΜντων. ΆγαλλιαοΑμ«νοι ούν τψ πνιύματι χαί Βδξαν Αναπίμψαντ»; τφ ϋψίρτφ, τφ δ'.ασχιδασαντ: τδν ixixx;μινον χίνβυνον, Απαντ&μιν ήδη τή ΰμ·τέρφ {ιαχαριδτητι, δτι ούΒΑν 1χομ«ν AvwxatvAat; έχί τΑν ί«ρΑν ■ Γ TOO άχτββρίου ivtoraro; trou; τή;·6ρττ4ρ«ς μαχαριίτήτο; «Cptjvtxi; έχιατολί^, ίχισυνημμίν«·ν τή ίχυτάρφ χαί τΑν συνοίιχβν ιφιχτιχφνρ μχτά χαπφΐύνου ψυχή; ίνίγνβιμχν TO (χτιΗμννα χαί λίαν χ«ριαλγΑ; Βι*Ημ«·α, ouvtiBOu; eta xai ήλίχα b c. χανδννν Ιψ«ΒραζομΑναι; 1ν«ργιί«ις Ανεξαρτήτου χαί μιοόχαλο; xai χολίμιο; τή txxtijoif Ϊιίβολο; Ιμηχα- αύτοχιρΑλοο έχχλησία;, τΑ δδξαντα χατΑ TO έαυτής νιύσατο 8ιαβ«1σαι ,τάν ύμίτψον χ«τρ»αρχιχ6ν Αρόνον, xaîHjxov ουνοδιχΑς Αχορηναμένη; πρδ; ποινήν τοΟ χαταΟλίψαι τψν Ομη^ρ» μ«χαρ<0*ητα χαί έχκκρίσαι έχί τοσοΟτον χβρ«χτραχέντο; χληριχοΟ Ευγενίου τοΟ ΞηροποταμηνοΟ, too συνταρΑξαντο; τήν Αρμονίαν χαί TO χριστώνυμον αύτής χοίμνιον. < ’Ρχν·μ«ν γ«ρ 8»’ αύτΑν ·δσα τ« 6 Εύγένιο; b ειρήνην τής 'Αλεξανδρινή; έχχλησία;. Συγχαίροντας τοίνυν τήν ύμετέρε^ μαχαριδτητα έχί 3ηροχοταμηνΑ; «ίσττηβήσα; Μ τήν ύμ<τίρ«ν χατριαρχιχήν διχαιοβοοί^. xooptxot; Αρχουαι χρηοίμινο;, τή αίβίμ ταύτη λύσει τΑν τοσούτφ χατα^λιψάντω·/ Βκχρίξ'ατο, χαί βαχ ή ύμ«τίρ<. μαχαρώτη; χαρτιρ»· αύτήν ουμβίνΤων χαί αίροντι; χείρας ίχέτιδας χρδς χίΚ ύχέοτη χαί γ«νναί»; AvTOonj, Αχοχρούσασα bç TOv Οψιστον, τδν Αρχηγδν τή; «Ιρή'ης χαί τή; ΑγΑπης, τή auviati αύτής τού; έκ;8ιώχοντας τήν Ανατροπήν συνευχδμεδα μετ' αύτή;, έπιχαλούμενοι τήν Βείαν τΑν χαγαρχαίιβν χρονομίβν xai τή; «ύτονομ-α; τοΟ Αντίληψιν, δπω; χαταχραΰνη TO έξαφδέντα πΑ·η, έπανπγΑγη χαί Χαγιώσς έν τα!; χαρδίάις τών πνευχατριαρχιχοΟ τής ΑλιξανΟρτί·» Ορίνου. Παραχρήμα ούν Αχό τή; λήψο»ς τής Αχέ χ·’ τοΟ ματιχών ιώτής τέχναν τήν τοσοΟτον περισπούβαστσν μαρτίου Ακιαζολή; τής 6fUtipa« paxapAujTofc Αξιού- τή έχχλησιαστιχή «ύταξίρ ειρήνην χε^ΑγΑπην, χαί δή βη; 8ι- αύτής συναντιλα0έο»·ι τήν ί«ρΑν σύνοδον τής "xai ΒιαοχεδΑσρ πμντελΑ; τήν ψυχρότητα, έστω Χαί ίχχλήβία; τής ΈλλΑΒος τΑν Bcxaiwv ττΛ Ομ*τΑρου έλαχίστην (τίποτε δχήρξε τοιαύτηΚίχ μέρους τής έν χατριαρχιχοΟ »ρδνου, ·τ«ρήααντ«ς ύχδ σχουΒαιοτΑτην Άλεξβνβρείρ ίΑχλησία; πρδ; TOv ήαναγιώτατον χαί εχοφιν τα w TO; —ν .ν«. Ανρ.ν^ D ·τιδτατον οίχουμενιχδν χβτριΑρχήν, τδν χα! έχί γήΙχοψιν TO εν tv ταυτη ταύτή εχ«νπμ.ν» txuHptva x«i Μ«χομΑν·ς λαβείν μείζου; διβστίσεις, χεριχλοχάς xai οχΑνΒαλα, ρεης ούΒφ τοσοΟτον Αγωνιζδμενον ύπέρ τή; έν ΧριΛφ ΑνΒτήτος xai’ τή; τής άνεχανίρδατον ζημίαντή χαΒδλου έχχλη- ΑΒιβσχίστον '* * ' J «ύσταδχία; *' α-' * χαΜσίμ Απειλούντο, ΑναλογιοΑμενοι, έσχεύσβμεν Αχοσττί- λου Αγίας δρ·οΒ4$·υ έχχλησία;. ΤιλιυτΑνος Β«όμ«·α έγχαρδί·»; τοΟ-χαναγΑΒου λβί πρδ; τήν χυβέρνησιν τής «ύτοΟ μεγαλειδτητο; TOO βασιλίε»; Αντίγραψον τής ΒιαληφΦτίσης έχιστολή^ •τοΟ, Bxa; tv «Ιρήνή χαί ΑγαλλιΑοο χνιύματο^ίχΐ ’ίέδεν γιν,ίσχοντε;, βτι ή| βαοελιχή χυβέρνηαις, μήχιστα ζψήτ« ta* Αγα·ψ τής Αγία; ήμΑν Ιχχλη^ηκ· έχιλεήίομένή σπόυίαίεες τής προκειμένη; ύποΗστω;, rtvMTol , Τής 6μ«τΑρας μαχαριάτητο; Ιν Χριστψ ΑγαχητοΙ - ένήργει Βραστηρίεες xai μεχΑ περισχέψε·; πρός τε χκτίχαυσιν τΑν γεννηβτιοΑν χεριπλοχΑν xai χρδς ABttpoi xai συλλιιτουργοί οί ουγχροτοΟντχς τήν itpAv ύποστήμξιν τΑν παλαιοτΑτεεν προνομίες τή; Άλεξαν- σύνοδον τής δχχληοίβς ·ίής 'ΕλλΑΒος. t b ΆΟν,νόν βίόφιλος χρό«8ρος. βρινή; έχχλησία;, έχέσχομεν Απαντήσαι ΑμΨΜ; τή ύμετίρφ μαχαριότητι, Αναμένοντας δσημέραι έναγεενίεκ t δ ΙΟΑχη; Γαβριήλ. ν t δ θηβΑν χαί Λχβαδιία; Αοσί·«ο;. τδ αίσιον Αποτέλεσμα τΑν ΑνΒελεχΑν xai ΑχομΑτεεν t 4 ΓυΒτίου Ί«»σήφ. ' προσπαθειών τής βασιλικής πυβερνή··**· Ή δπδ τής φρονήσω 8' έπιτραπεΤοα ήμίν Αναβολή τής Απαντήσέ»ς έπήνεγχεν,· Ας είχΑς, τδ ποβαάμενον Αποτέλεσμα. Έξ έπισήμεεν γΑρ τής βασιλικής κυβ*ρ,νήσεα; έγγρΑφεεγ, τής 22 τοΟ φθίνοντας, εδηγγελισΑ- . t δ Οήρας Ζαχαρίας. ·(·|ν ν χ - b StbttfOi γρβμματτΟς Αρχιμ«νΒρίτής. ' ' ΕΟ·. Άλίξανβρδχουλος. ’βν ’4*ήν·ις, τή χζ" νο«μβρίου ,βΜ^. e i t BYMODl AUXAMMIMA·, IMMSH BUGBMTO8 XMBOPOTAJŒMÜB PATRIARCHA® CONSTANTINOPOLITANO 186T deOMkbri* 1«. Παναγιώτα» iteara. i 4λή*Μν χαί σέβας ΰποαλινδς πρός τήν υμβτίααν ΈχομιοΑμην Mi Mp·» έκισταμέ- καναγτότητπ έπήντριον τάς Ασ*«ν·(ς τούτος ΜριΜ νως iùu τήν Μ V νοβμβρίου πανοέβαστόν μοι m* νρι^χιχήν ael συνοδικήν έπβτολήν, έν f ή όμ«έρα παηρότης, χλονισΜσα, φαίνστ», έξ δσω» οί έναντίοι πανταχόσ* άσυστόλως Ml άκκιδήτως Ααδίβσυσι, «ai πισπύσασα, δτι Αληδβς ή i» ‘Αλ«ξανβρσίφ έχχλησία χινδυννλη χαί σαλιύιτκι, Ιγνω, ώς σωτήριον μέσο» Ml έλανήριον πρδς τήν «ίρήνην, τήν έπουσία» xopαίτησίνμου Απδ τής Homc τού τοκοτηρητού «ai tip iitvxèfafih μου· δαχοίνωσα 8' αύτή» χαΓτοΤς ύπ’ έμέ Αγίας χληριχοΤς, xoi χάΛ»ς Αμυδήτως έξιΑαμβήόημέν τι χαί τήν χαρβίαν δανασίμως έτρώι^ημιν· διόη τί vi δρηνήσωμτ» πρώτον; Τήν νέαν έπαπαλουμένην ταραχήν, έχ ή Mi πάλιν βιφδήσκαι ή τάλπινα αύτη 1 ίχχλησία, ή tip άδικον. Απόρριψιν τής αίτήσ«ως »0 * «ύαγούς κλήρου χαί τΑν κοινοτήτων; Τί ύπ«σχέλισ« τδ δίκαιον καί έν«βρόνΐΜ τήν Απάτην έν τφ. Upÿ πηφβόλφ νήί Αγίας συνόδου; Ποιο Αναλογία, πανοέβασ» δέσποτα, μιταξϋ τβν λτγομένων ύπ' Ανδρών νομίμως τί» λαόν Ανηπροσιιπίυόντων καί τΑν λιγομένων ύπ' Ανδρών ίδιωτΑν, χαί τούτων «ύαρίύμων, ναι μή» μ! ««κηλιδωμένων ; Πότι έκηλήβ«υσ«ν μέχρι τούδιδέίς δσα διοσάλκισαν, οίον φίνους, χαχώσιις χαί τΑ λοιπές 116« έζήτησαν κράγμά τι, διωρ νά έροίδητα: «ς τδ όρβδν χαί τδ ιύαπόΐιιπτον δίκαιον ; Ή πότι ό «λήρος, «I κοινότητάς χαί t δούλάς σας Αψβύσόημι»; Τί άπλούόκρον χαί φυσικώτκρον, ή τί βιχαιόηρον καί Αναγκαιότκρον τή όρισηχή λύσ«ι τού ζητήματος χαί τή έξι, έγξιι παντός β τι έλέχδη , ή Ιπράχβη χαδ’ ύμΑν » καί ήμΑν, τής «ιρ! συνάδρίου ρήσης, «αί τούτος, tvo μή έχω «ύβύνην χαί φρ, «αδΜοφΑλλω «ίλιχρινΑς, δη προβωοι»·; έμέ ή Mpαίτηοις 8*ν μέ βνσομΜΤΟή Ισως μΑλιατα τούναντίον Αλλά σχατιχΑς πράς τήν ταραχήν, ήν αύτη προξ«»ήβ*ι ένταΟδα, χαί τόν έχ νέου σϋλον μρύς τι τδ» λαόν, τό» «λήρον χαί τήν «ιφέρνήβιν, ούβΐν θύτη έή»ι «ραχτιχέν Αποτέλααμα- Μ τίν «18ύτα τΑ πράγματα κΑν Αλλο ίιπύσχτται ή Αγαβύν Αστχ έν τοιαύτη π«ρικτώση ή «ύβύνη πασΑ» τΑ» σνναχκΑν οίκτοι Αμέσως μέν έπ* έμοί, έμμέσως δέ έπί τή ύματέρφ πατρύτητι, ήτις φαίνοται «ροχαλοΜα τούτο. ΌΗν δπως προφυλάξω χαί ύμίς χαί έμέ Από νέας έπιΗσιις «αί νέα : σκάνδαλα, “ύφΗλω tva έρωτήσω προηγουμένως, ώς υίδς «ύπ«ι*ής «ai φιλόστοργος, έννοιίτι δα διΑ τού ηρόπου τούτου έξομ«ν τήν έπιβιωχομένην «ΐρήνην; Τότχ 8ια· τάξ «τέ μοι, Τνα σττγμηβδν δωσω τήν ήν ήβη ήτοίμααα παροίτησ-.ν, Αλλ* ύχό τήν «ύδύνην τής ύμκήρας πα­ τρότητας, Βιύτ. έν τααύτη πιριπτώσιι χατανο«ίτ« τήν σοβαρότητα χαί βυοχίρααν τής Ησιώς μου Απέναντι τΑν έχλογέων μου, τού ΑγαπΑντός μι λαού, τού πολλά Απ' έμού κροβδοαΑντος bpoO «λήρου «al τής προστατχυούσης μ« υψηλής «υβαρνήσοως. Πρδς κάντας τούτους, παναγιώτα», ύφοίλω λόγον τής διαγωγής μου τούτης, χαί μόνον λόγος τις ύκέρτηρος, βτι μοι έπιβάλλ«τ«ι αύτη Από τδν πν«υματιχόν μου Αρχηγόν, δυνατό: νά μέ διχαιώσς Απέναντι αύτΑν * βέν Αγνο^το έπίσης, βτι διά τδν συναισΑανόμινον χαί ζυγοοταβμίζοντα τδ χαβήκόν του ύπάρχουσι στιγμαί, χαά' Ας ούτ« τού κινδύνου νά Αποχωρήση, ούτο τήν Αρ«τήν αίτήοιως ήμΑν; Καί δμως σδτοι μέν έκισΜύδησάν, νά χατορόώση δύναται- έν παρομοίφ δυσχιρα Μσα ήμΑν 8’ ή φωνή’ έγένιτο φωνή βοΑντος έν τή έρήμφ. ι . ιόρισχόμινος καί ούδέν παρά τήν συνοίβησιν χαί τήν Προτώχως οδτω δίκαιος ή Ακόρριψις, παναγιώτα» Αλήδιιαν πράξαι βουλόμινος, προσφιΰγω καί πέλιν δέσποτα, πρόωβισται νά χαΗξή έν τή έχχληάιασηχή ιίς τάς σοφάς καί πολυχ«ίρου; παραινέσας τής Αμο· ίατορίφ ύέσ.ν -σπουδαίαν διά τι τά Απιρ έχιίνη ΰπ- τέρας πατρόιητος, ήστινος τάς πατρικός καί δισπισίας ίσχιτο ΑγαΜ καί διά xi <π«ρ αύτη βέλη συνιίταγάγιι «ύχάς χαί «ύλογίας έπίχαλούμ«»ος «αί τήν Απάντησιν ejractptorta, <» 8ή χαταστρέφουσα έν μιφ στιγμή έχ τής αίτήσιώς μου «ιχηνώς Αναμένων, ύπρφαίνομαι βάμιλίων 6 τι~ μιτά πόνων χαί μόχθων «οί .μιτά βαβυσ«βάστως. τοσαύτης χαρηρίας φχοδομήσαμιν κάν»ς Από κοινού, Έν Καίρψ, τή ιβ* διχιμβρίου ,αωξζ'. χαί πότι τούτα πάντα ; δτι ιύρισχόμιβα ήβη πιρί τήν 'O τοποτηρητής τού βρόνου τής Άλ«ξανβρ«ίας στέγην τού οικοδομήματος. Αρχιμανδρίτης Ευγένιος. 'Αφ* ού δέ χατά χαβήχον Αναπόδραστο» πρδς τήν SYNODUS CON8TANTINOPOLITANA EVOENIO XEROPOTAMENI* 1868 februarii 6. 0 t Γρηγύριος έλίφ %«ού Αρχκπίσχοχο; Κωνσταντινουκόλοω; νέας Ρώμης «αί οί*ουμ«ν·.πδς πατριάρχης. + -ίΟσιολογιώτατχ Αρχιμανδρίτα «ύρ Εύγένιι, τέχνον έν «υρίφ Αγαπητόν τής ήμΑν μιτριότητος, χάρις ιίη τή όσιόλογιότητί σου χαί «ίρήνη παρά 8«ο0. Έν τή «άτά τήν »■' νοιμβρίου τού παρολδόντος έτους έχδοΜσή πατριαρχική χαί συνοδική έπιστολή Αναπτύξαντος τούς λόγους, δι* οδ; Αναγκαία» έδΜρήσαμι» τήν «ύφημον παραίτησίν σου χαί τήν αύτόδν» Αποχώρησίν σου, «αί τά «ίχότα, προνοίφ έχκλησιαστιχή, παραινίσαντις, Ανάλογο» έξιδιχόμιόα χαί τήν Απάντησίν σου. Λαβόντις βέ ταύτην Από τής ιβ’ διχιμβρίου τού παριλί»ό»τος έτους έχδ«δομένην, καί μή τοιαύτην, οίαν ήλκίζομτ», «ύρύνηις, δικαίως έξινίσδημιν έπί τοΤς έν αύτή έκτιδ«μένοις, σαφΑς χατιδδντ*;, •δτι’οδτι τάς· ήμ«τέρ4ς έχχλησιαστιχάς κροτροάάς χαί παραινέσιις έπαξιως έξιτίμησας, ούτι τδ. έν αύταίς προφανίς συμφέρον σου καφνόησας, δπως, παραιτησάμινος χαί έκστάς τής τού τοκοτήρητού δέσιως, Αιωχωρήσης αύτόόιν, δυσαρέστων έτι μάλλον έν τφ > \ μέλλοντι συνιπωών σιαυτδν ΑχπΧλάττων. £π«ί ούν ούχ ώς ήλπιζομι». προσηνέχδης (χαίκαρ ^ολογΑν χαί χηρύττων πανδήμιυς, δη κληρικός τής μ«γάλης τούτης τού- Χριστού έχχλησίας τυγχάνιις Αν), Αλλά βητήν Ανάκλησιν ΑπαιτΑν, τήν αύ:όδ«ν Αποχώρησίν σου Αναβίλλιις ές 8«0ρο, διά τούτα ή τ« μιτριότη; ήμΑν χαί ή πιρί ήμάς ί«ρά σύνοδος έντ«λλόμ«»α χαί διατάτγομιν τήν σήν όσιολσγιότή^α, δπως. άμα τψ λαβοίν τήν παρούσαν ήμώ» πατριαρχικήν *αί συνοδικήν έπι­ στολήν, Απομαχρυνόιίς πάσης δ.αχιιρίσιως τΑν αύτόβι έχχλησιασηχΑν χαί τΑν τού δρόνου κατριαρχιχΑ» πραγμάτων χαί τής τού τοπότηρητού χαί κηδ«μόνος δέσαως, Αναχωρήσης αύτόδ·». Πιπαδότβς τοίνυ». δν. έχτιμήσιις διόντως τήν τι σήν Ηριν χαί τήν τνιυταίαν ναύτην χηδιμονικήν ύπέρ σού τής έκχλησίας διαταγήν, Αναμένομιν ΑνυιΰρΗτως, δπως, έντδς 8«χακινόημιρίας Απδ τής σήμιρον, τηλιγραφιχΑς Αναγγιίλης τή έχχλησίφ τήν τ« παραλαβήν τής παρούσης· χαί τήν πρδς αύτήν Ακριβή συμμόρφωσίν σου. "Αλλως δέ. γίνωσχά δη' ύπιύβυνος έάή τοίς ύπδ »Αν διίων \· . A.'·' ■ V.ÎÎ-. ' 9M . SYNODI ALEXANDRINAE, 1S8T-1W4 9N f 4 ΧαλχηΒόνος Γιράσιμας iv XfM*f «Αχάτης. f 4 AifMH Ν«4φυτ·ς 4v XfMvf «Αχάτης. 14 Mmc Άγαθάγγ^; *» «Αχάτης. IpQojrfms « » φ Βιά λίγους συμφέροντος τή έν ΑΙγύχτφ έχχλήβίφ χαί τή χοινή (ίρή«ή, ΧβραχαλΑ νά μοί «ίχητχ χρδ; τίνα vi. χμραΒάα» δ τι Μρέλββον, Ας χαί μιχρΑς τίνος χ«ρ:ουα<ας τΑν έχ' έμοΟ Axq|iu»oAvwv δρΒοδόξβν χριστιβνΑν. Έχφρ4ζ«·ν B' έχαν«ιλημμέν«·ς ύμίν, χύριοι, τήν (ύγνομΟαύνην μου Β:Α τήν ύχέρ έμοΟ Αγαθήν ύμΑν ιδίαν, «ύχομαι 4x6 χβρΒίας ύμίν χβν έγαΒδν χαί • σιοτήριον 8ο68«ν. Έν Αλιξανδριίφ, τή 98 ίανουαρίου 1808. Αντιχβτέστην «ίς τήν Μοιν μου· ΑλλΑ χβχή μοίρφ ή αύτοΟ μακαρίτης 4 χβφριΑρχής Αντί vi ένταρνιοδή τύν Βιονιαμδν τοΟτον, xa84 ΑχαλλέΕοοοντα βύτύν χ4>' X vov γ«ν4μ«νος Ανθρώπων ίΒιοτ«λ*ν m2 πολλά (σως Ατοκα έχόντεεν νά βυγχρΰι^σιν· έντ«ΟΘ«ν ή κάλη TOO στοεχΜου τής τάξτως κατά TOO τής Αιαξίας. Καί έγνδ μέν ήψάμην προ^ϋμε»; TOO έργου- ορός έπανόρθωσιν τΑν κακώς έχόντων Αλλ' οί Βμμφάι λοξή βλέποντας τ* γεγονότα έα«δ4θησ·Γν «ίς τήν Αντίδρβσιν, Αντίδρβσιν στηριζομένην έν μέρα μέν «ίς φατριαστικά γίγηρακότα πάθη καί «ς μικροφιλοτι­ μίας, -έν. μέρ«ι Βέ «ίς ίδιοτελεί; σκοβούς χβί χοτβχά συμφέροντα- καί μέχρι μέν (τίνος έξήσχησαν αύτήν έσωτεριχΛς, Ανευ δμως itcotùAqpm;, κατόπιν Βέ Ό τέ««ς τοχοτηρητής τοΟ Αλεξανδρινοί) θρόνου έξέτχιναν «Λτήν χαί «ίς «ύρυτερον χόχλον χαί έξωτιρι. , Αρχιμανδρίτης ^ύγένιος. . χΑς, Mu τά Φ*θ8ος ιχαί ή συχοφαντία ήδύναντο νά «Ορεηι αίστιν, χβί τοσοΟτον «Αχ«ρέστιρον, δσ-.ν Ιχονφχς ' Πβραίτηαις. ύαό σκληρόν «άχμβλωσίαν τδν πατριάρχην, Ιγρχφον Κύριοι. . 'Ενιαυτός? ήδη αχιΒδν 6χ4ρχ(ΐ, Αφ' δτου 4 τι xtv ήΜλον Ανευθύνω; toil ti δνομα χβί τδ έξτλέγην ύχδ τΑν έν Αίγύχτψ χρινςτήταν χαί μέρους γόητρον τή; πατριαρχίας, τήν υπογραφήν ' αύτοΟ «ίς τοΟ ίιροΟ χλήρου, Ας χηΒ(μΑν τοΟ χβτριΑρχου Αλ(- 4 τι χαί όκότε ήθελον δανειζόμενοι · οότω 4έ χατώρξανδραίας χυρίου ΝιχΑνορος χβί, τοχοτηρητής TOO χα- θωσαν νά έιασ-όρωσι τδ ένδιαφέρον χολλΑν έχ τΑν τριαρχικοό ΆλεξανδρινοΟ θρόνου. Γινώσκων Bi τά c έξω ίμογτνΑν, χβί τόσον εύχερώς, ίσον τδ ψεΟδος τους Βιασώτίς ή ή Αλήβιεσχίρές τής θέσε··; ταύτης έχ πείρας, μΘ' â χαί ιύρίαχΑ χαντβχοΟ χλιίονας ' * Αλλοτι χρηματίσας έν βύτή, χαί τά έπιχαφλ^οντα Βτ α χαί ή βύταχΑρνησις · ίκομίνως ήρξαντο χαί ούφατριαστικά πάθη, έϊυσχολευόμην νά ένδώσω εις τήν τα νΑ αυμχβΒΑαιν «·ς τΑ χβτΑ φαντχοίαν μαρτύρια έχλογήν χβί τδν διορισμόν τούτον· Αλλ’ Αφ' ού έχ! (TOO χατριΑρχου χαί τέν έχιχ«’μ«νον κίνδυνον τΑν τρεις ήβη μήνας αί έντιμο: χοινότητες έχβντλέμβανον χρονομίνν τοΟ Άλ«ξαν&ρινοΟ θρόνου. Τδ χατ" έμέ δέ, καί toi ύποστΑς τά πάντα μ«τά ορός η έμέ χαί . τήν μεγάλην toO ΧριστυΟ έχχλησίαν τάς αύτάς αίτήααις, χαί χαθίστων ήμάς ύαιυθύνους τής χ«ρτ*ρίας έχχίνης, ήτις χαραχτηρίζ»! τδν Απαξ διά τά έχ τής Αδιαφορίας,ήμών έα·.συμβησόμ«να (ίς «ίλιχρινΑς χαί «ύαυνιιδότος ΑνιΒιχθΙντα τοιαύτην τδ έχ ΑίγΑιπω^χριστεχώνυμ-.ν πλήραηεά, ·μέ τά μ«- Αποστολήν χαί χ«ρί; νά μνηοιχαχήσο ή γογγϋο» λανώτερα (χΛδιχαίως) χρώματα καριστώσαι τήν χατ" ούδτνός, Αφινον «ίς τδν χαιρδν τήν Μκύνασιν οίχτρόν χατάστασιν τή; 'Αλεξανδρινής έχχλησία;· Αφ' •(Αν χνιυμΑτνν χαί τήν χρδ; Αλλή ους συντννδησ;·, ού ή έγχώριο; χυβέρνησις έγκρίνασα τήν έχλογήν τΑν Αντίφιρομίνβν · Αλλ' έν τψ μεταξύ τούτφ, χύριοι, τούτην ί'χροχίλισ» χαί Ϊλαϊεν ύχέρ έμοΟ σουλτανιχδν, ή «ίς τδν θρόνον Αφοσίνσίς μου, ή έξέλεγξι; τΑν φιρμάν.ον, χαί έπί τούτη» χροοηλήθήν &χ· αύτής- χαταχρήοοκν χαί ή προσχίθ»-.» τού νΑ έχαναφέρβ Αφ' Λ ή μιγέλη TOO ΧριστοΟ έχχληβία Ανβγχασθτίσα τήν ήθιχήν Αξίαν «ίς τΑ πατριαρχικά δικαστήρια χα. ίχ τΑν. έκανέιλημμένβν «ίτήοΜν'νά Ιλθή «ίς βοήΗιαν τάς ναριουσίας τΑν inc,,.ιούντ«ν δρθοδόξων, έξώκλικασχούσης Αδίλφής έκχληάίβς, Ιχ«μφ<νέχ{τηΒ«ςϋΚιαρ- οαν φυσικά, Αντί ν' άφ»πλίσ»σι, τού, Αμέσνς ή^έμχόν της, ίνα ίδη έχ τοΟ σϋνεγγυς τήν ίίανοητιχήν τοΟ μέσνς ένεχομίνσνς «ίς τάς καταχρήσεις ταύτας. ώστ« 'ου Νιχάνοοος - •· χβτοιάο χατριϊρχου Νιχίένορος χατάστασιν, χβτάατΜίν, χ«Α χεά τοΟ έξάρ/ου έξέΐρχου 11 χαί «ίς Αντικανονικά χαΚ Ασύγγνωστα μέσα χατΑποφηναμένρυ, δτι ΑληθΑς ούτος πάσχες 4χ«φάσισ« έφνγον. *Εκ«ιΒή 4μ«ς μεταβάς ήλθον «ίς τήν θέσιν ταύτήν έμήν Αποστολήν- Αφ'ού, τέλος κίίντχν, ο( μετά τούτα Βυσχιραίνοντις χατά τής έχλογής μου δώδεμίαν την έπί μόνφ τ$ σκοχφ tva συντελέσε» «ίς τδν θρό­ ύψωσαν δυσαρ«σχ«ίας φβνήν χατά τδ τρίμηνον τοΟτο νον τοοτού, χβί ούχί νά βλάψω βύτόν, ύπέρ ού χαί διάστημα, <χρ(να . Ας κληρικός καθήκον συνειβήσ»·; Αλλοτε x«U ήβη έμόγησα τοσοΟτον, χαί Αφ’ ού βλέπω, 'νά ύχβχούσ» «ίς τήν αίτησιν τιώτην Ας «ίς φ«νήν δτι Tj χ«ΐχ«ί« Αχλός TOO φβτριασμοο χαί τής' ίΒιοχυρίου χα! χλήρης αύτακαρνήσ«Ας καί άφοσιΑσα«·ς τελείας χαλύχτιι τού; όφθαλμούς τΑν ένδιαφερομένενν, ùiâp τής τακτοποιήο»·»; τοΟ κάσχοντος Άλεξανδρ νοΟ Αστε πάσα θυσία, πάσα Αγαθή κρόθεσις χα: πάσα αύτακάρνησις θαωροΟνται ίς τόσα Ασύγγνωστα έγ.θρόνου νά μιταβΑ έντβΟθα. Αφιχόμενος Βέ ύχ«δίχθην ύπό τ« τΑν χοινοτήτετν, χλήμβτα, ούδέν έτερον ύτολίίπεταί μοι ή νά ΒΑσω τοΟ λαοΟ καί τής- σεβαστής κυβερνήσεις τής αύτοΟ χαί τδ τ«λ«οταίον δείγμα τής «ίλιχρινοΟς πρδς τδν . ύψηλότητος τοΟ Αντιβασιλέας καί κυριάρχου τήβ Αί- πατριαρχικόν τοΟτον θρόνον Αφοσιώσεώς μου, νά γύχτου Αριστα,· ,«ΐχ«ρ τις χαί Αλλος, μοί κάρβυτα χαραιτηθΑ τοόιέστι τής θέσεως »0 τοκοτηρητοδ TOO • Bamtiattoab kata· UWtax ota tata x Ab » χονωαθτΑ 1«Π, ■ «έω Kopoab^«taltaata, «Meripta», »**<■ xoa r« tig- 8YMOD1 AMOAMDUVAB, 1867-1874 28» 280 Εδχαριιπ* Από aapdac τδν σεβαστήν aal βύοτγή 'Αλεξανδρινού Ιρένου, βύχέμ«νθ( Να 4 ·υβίβ 1““ ‘ χύτη γονή ώγγΑ* ·ΜΡΚ «^ οέλιχρινοβς «νβεαλ- τών ιεραρχών aal (pptev «λήρον διά τήν ειλικρινή λαγής πάσχας, έφ' ψ «ai παραιτοβμ* δε* τής π«ρ- «υνήρβμήν, ήν παρέοχε μ* «ρός τόν σχοπέν τής βελτιΑάέες τής ταλαεπώρως «««μένης τούτης έχ-* ούσης μββ, t χλησίας. Βδγνειμονώ τά μέγιστα ταές έντίμοις έχλσγτύσί μου χέά Απαντι τφ. ένδΑδε χεριουσίφ τού χνρίου λαφ tii τήν μεγίττην έμχιατοσόνην, ήν έχέδειξέν μοι διέ τής ψήφον «al τού αεβοΜμού «ύτών xai βιέ τΑς ΑγαΜς ίλχίδβς, Ας Ηήχον te' έμοί· τέλος δέ Ηαραιτούμβνος 84 (arate ramtet τδν οίρην·βότήν δοδν, tva τή έοράτφ αύτού δυνοίμοε έμπνούαή πρδς πάντως τούς έν Αίγύπτφ δρώοβόξους χριστιανούς τήν συνδιβλλετγήν χαί τήν ένυπόχριτον Αγάπην, βπως iv «·· ApateM**·* έχιζητήσητε tiv ένβρα iattvev, δότες te βννη·ή *4 ΑνιιψΑαή τή* οδτω δυοΰ* χβς xxtMMMwty έχχλησίαν τοώτην τής Αίγύπτου. Καταπνίξατε, Αδελφοί, τά ψυχοφΜρα πΑ4η aal tUiχρινώς «al φιλαδέλφως μορερνήαατ· «λήρος χαί λαός ύχέρ τής οίαταΜας τής Αγίας τούτης έχχλησιαςΑλλως δαοοδτ βαρέως υπόλογοι ένώπεόν δοού «ai Ανδρώαων. Ηαραετούμρνον έχφράζω aai>' ύπέρτορον χαφφεον τήν teteav μου ούγνωμοαύνην εις τήν ύπέρ έμού ούνοιαν aal προστασίαν τής αύτού ύψηλύτητος τού * άντιβασιλέεος ύϋ κυριάρχου τή; Αίγύπτου aal τής συγχωρώ έξ δλης ψυχής «al «αρΜας xai τούς Αδελ­ φού; χριστιεωούς Απεένους, τούς δπωσδήποτε τοβαύτα χατ' έμοβ δωρεάν είπόντως aal δράβαντα;, δεόμενος ένθέρμως τφ ύψίοτφ ύπέρ Αφέσεως τβν aoporrw ματων «ύτών χαί ώς ό λιύορόΐ.ηΜ.· πρωτομέρτυρος Στέφανος έεεελέγων- , Κύριο, μή οτήοφς aûtot; τήν Αμαρτίεη τούτην.* Έν Καίρφ. τήν 25 νοεμβρίου 1867. Ό τέως τοποτηρητής τού Αλεξανδρινού ύρόνου Αρχιμανδρίτης Ευγένιος. σεβαστής αύτού χυβερνήατως. 22. EUGENIU8 XEROPtlTAMKNUS Ali PKOREGEM AEGYPTI 1868 ianuarii 27 februarii 8. Ί'ψηλότατε. Ή έχαραχτήριστος χαί συστηματική χαχοβουλία, ήν οί κινούμενοι ύπδ τάσεων χαΑαρώς φατριαστικών χα! ύπδ συμφερόντων βλως προσωπικών ούχ έχαύοαντο έξβαχοΟντος χατέ τοΟ έμού διοριομοΟ οϊς τήν θέοιν τοΟ τοχοτηρήτοΟ τής αύτοΟ μχχαριότητος τοΟ πβτριέρχτυ Νιχάνορος· ή έχδροπαδής χαταδίώξις χαί ή μ*ρολΐ]ψία, Αν έγινόμιρ» άντιχ»ίμ«νον άχδ τής ας À ένταΟδα άφίξι»; μου χαί Ατινις έττινον, ίπιος παραλύαοΜίν άπάσας τές έμές προαπαθτίας πρδς διτυΜτησιν τών πραγμάτων τής έν Αίγύπτφ έλλ^νιχής ορθοδόξου έκχλήοΐας, ίύρισχομένης «ίς τήν οίχτροτέρβν άταξίαν αΰτή ή έλλαψις ιύμ»ν<:α; έχ μέρους τή; χαλοχάγαβίας τής ΰμχτίρας ύψήλότν/τος, πϊντ* τβΟτά τά λυπηρέ γογονότα μέ ποιθαναγχάζονσ’. σήμορον, δπβς έπομαχρυνθώ έχδ μιές Ρέοοως, ήν οϋτο ή τιμή μου, οδτο ή Εορατιχή μου άξιοπρέποια βέν έκιτρέπουοιν !να τηρήσω ί>πδ τοοούτον πιχροϋς οιωνούς. Ιϊρόόέρχομαι λοιπόν, υψηλότατο, όπως ύποβάλω ύπδ τούς κόδας τού ύμοτέρου δρόνου τήν έμήν ταποινήν παραίτηοιν, έχφράζων τήν βαδοίαν ούγνωμοαύνην μου διέ τήν ύψηλήν χαλοχάγαΧβν, ήν ή ύμοτέρα ύψη λότης ούχ έπαύσατο δοιχνύουσά μοι, χαί ίχοτούων αύτήν. όπως ούβοχήαφ ϊνα έξαχολουθή παρέχουοά μοι τήν Ιαυτής ίαχυρέν προστασίαν. Τούτο 6' έσοται διέ τδν ύμέτορον ' ταποινότατιν *οράχοντα ή σημαντιχωτέρα τών έμ°Φ*ν πιχρίας χαί τά φάρμαχα.. ίπιρ έποτισόην έπί έν πορίπου έτος ώς έχ τών διωγ­ μών τών μοχθηρών, οδ; «Γόο νέ συγχωρήση ô Φοος! Δέομαι τοΟ παντοδυνάμου ύπέρ τής ούδαιμονίας χαί τής μαχροβιότητος τής ύμοτέρας ύψηλότητο; ώς χαί συμπάσης τής σοπτής αύτής οίκογονοίας. Έχω τήν τιμήν νέ διατολώ τής ύμοτέρας ύψηλότητος ταποινότατος χαί πιστότατος Ηχράπων. Εν Καίρφ, τήν 27 8 φοβρουαρίου 1868. Ό τοποτηρητής τού έλληνιχού πατριαρχοίου Άλοξανδροίας έρχιμανβρίτης Εύγένιχ. 23. HERUM PI BUCAHVM IN ABUYPTO ADM1NISTEK EUGENIO XEROPOTAMKNO 1868 februarii 10. Καύχημα τής χριστιανιχής χοινότητος, χύριο τοποτηρητά τού πατριάρχου τών ·>Γραιχοορδοδόξ<»ν έν Καίρφ. Ή δοδοίσβ παρ' ύμών παραίτησις άπδ τές ύποθέσοις τού πατριαρχοίου έγένοτο. 'δοχτή χορέ τή ύψηλή χυβορνήσοι- ή δέ διοξαγωγή τών βηδοισών ύποθέσοων διοβιβάσδη. ούτως έχόντων τών πραγμάτων, οϊς τδν χύριον Άμφιλόχιον, έρχιορέα Δαμιατίου, τδν ήδη ούριαχομονον έχ μέρους ύμών έν τψ πατριαρχοίφ Κάιρου, χα! οίς τδν Κορήνης Σπυρίδωνα, εύρισχόμονον έπίσης έν Άλοξανδροϊα, μέχρι; ού διορισδή ό άναγχαίος οϊς τδ ν’ άντιπροοωπούή τδν πατριάρχην τοποτηρητής, χαί πρδς τούτο έγράγησαν χ! άναγχαϊβι πρδ; αΰτ'.ύς κοινοποιήσεις, δπω; διεξάγωσι τας ύποθέσοις έχαστος έν τή διχαιοδτσιμ του, χαί ότι τές παρ' -ύμίν βύρισχομένας παραχαταθήχας χαί τέ άφορώντα τδ πατριαρχοίον πράγματα νά παραλάββσι διέ χαταλόγου έσφραγισμένιυ παρ' ύμών. ούτινος άντίγραφον έσγραγισμένόν νέ έπιίοδή πρδ; ύμίς- πρδς 5ν γράφοντις τδ παρόν, σές γνωστοποιούμεν περί τού­ του χαί όπως παραδώσητε τάς παραχαταϋήχα; χαί τά πράγματα χατά τδν προρρηώϊντα τρόπον. 2Μ σαουάλ 1284, τή 10 φεβρουαρίου 1868. (Τ. Σ.Ι Ό ύπ·.υργδ; τών έσωτιριχών Ισμαήλ Ρχγίπ. 24. 4D.EM AMPHILOCHIO EPISCOPII PELUSII ■ 1868 februarii 10. Καύχημα τής χριστιανικής . χοιχότήτος χόριο Άμγιλόχιο, άρχιορού τών Γραιχοορώοδόξων, έν Δαμιατίφ ουρισχόμονο. Σήμορο,ν έν τφ πατριαρχοίφ έχ μέρους τού τοποτηρητού τού πατριάρχου οίδοποαίσαι, δτι δ τοποτηρητής ό διορισμένος διέ τδν πατριάρχην παρητήύη τής ώέοαος τούτης, χαΐ ή παραίτησις αύτού έγένοτο δοχτή . παρέ τή ύψηλή χύβορνήοοι· χαί έποιδή ΟΟΜΜ. MMSUMb nom XUL _ ____ .......................................... . !.. _ , _ ή ύγοία τού πατριάρχου διαιολοί πάσχουσα, χαί ώς όχ τούτου χωλύεται τής διεξαγωγής τών τού χατριαρχοίου ύποδέσεων, χαί έποιδή δέον νά διορισδή τοποτηρητής, όπως άντ.προσωπούσς τούτον οίς τήν διαχοίρισιν τών πορί ,ών δ λόγος ύποΗσοων, μέχρις ού έναλάβή τήν ύγοίαν του. διέ τούτο, έως ού διορισώή ό άναγχαίος τοποτηρητής, δέλοτο διεξάγει υμείς 1 t* 2W 8YM0DI ΑΙΛΧΑΜΜΠΤΑΒ, 1867-1874 Ml τάς άναγχαίβςύποθόοας, τάς έκ τής θέσιώς «ββήτρβφή» ***» I·**' ά«ρέβ«ί«8 *> »««·Μτψ αόιβύ, mH fa Ανάγραφαν toppe* τβΛης ί&ψτνρΑνβς, miy|iiafyort|i β·*« τάς tv τή Hau rou ύκαγβμένας BmHmc, μέχρις Λ διόραθή ό τααοτηρήτ*. Κ«ά. oovtauav apt«u νά παραλάβητι f*4 «apnunaHaac xai τά αράγματα ** άνήχοντα «if TO παψαψχ«ίον, &· «ύρίβχο»™» & χοίρος τού παραέτηθόντος τοποτηρητού, έιαργοονβς fame faafaftota.aATO mH fa fafrm, «ai tfainÇi|MfaS Cu Htaa faaCApt τάς CuaHaate έγκαάρως aai fa «άθήτηο, faacH faapaCf 4 M τήν άντιιιροσωπ«ίαχ TOO καημάρχου CvupuUf τοαοτηρητής. M aaoàà) INK τή 10 ^fftuifhin 1M8. (T. 2.) '0 ύαουργός *v έσώτφχών ’Ισμαήλ ‘Ρβγίκ. 9». 8. CON8TANTINIDE8, SODALITII GRAECO-AEGYPTII PRAE8ES, EUGKNIO XEROPOTAMENO 1868 fabraarii 14. Τφ κανοσιολογιωτάτφ άγίφ άρχΦ**Μτη χυθί* χυρίφ Εύγανίφ τφ Υηροπσταμηνφ, τέως τοποτηρητή too πατριαρχικού· τής ‘Αλ«ξανβρ·ίας θρόνου, «ίς I*4*0». *C *** ή >*«τέρ· οιβασμιότης *ύχ«ται, ή γ«νομένη fa μέρους ύμών θυσία «ai «I ορός τόν ύψιστον δ«ήαας αβς τ» tip» τών χαχώς έχόντων Β «ai παρόξωσιν «ίς μέν τήν ένΑίγύκτφ έκκλησίαν «ai TOv κατρι«ρχιχθν τής Αλιξβνδρ«ί·ς θρόνον τήν πόλαι ποτέ «Οχλχιαν χαί δόξαν, ήν χαχή μοίρφ χρό πολλοΟ facüfaotv, «ίς δέ TO χρισκπώνυμον τής Αίγυπτου πλήρννμα τήν όμόνοιαν χαί έΡγόπν,ν. Καθ' δοον Γ θφορψ τήν χιρΑπαραδόσιινς ών παρ«λέφ«τ« πραγμέτβν τοΟ θρόνου ml έχ τών πιριουβιών χών fa, χοές ήμέραις υμών ίποβιωοόντων όμογχνών' πρότασίν οας, έπαθή τοΟτο ούδάλος έγχιιτα: έντός τής αρμοδιότητας τής έπιτροπής, μή έχιμβαινούοης «ίς TOi ύλιχά συμφέροντα τοΟ θρόνου, δέν δΰναται vi έπιφίρη ούδιμίαν γνώμην. Αέξαοθ*, παραχαλώ, σιβασμιώτατι ίγι» άρχιμανδρΓτα, τήν έχφρασιν τών «ίλιχρινών χαί ίχραιφνών τής έπιτροπής αισθημάτων χα! χορηγήσατι αυτή τάς «ύχάς Χαί ιύλογίας σας. KTOpov. Σ«β«σμιώτατ*. Λαμβάνω τήν τιμήν νά διαχοινώσω, δτι ή έκιτροκή τής κοινότητος ταύτης Ιλ«β« τήν άπό 25 τού λήξαντος μηνάς ίανουαρίου έπιστολήν ύμΑν χαί TO συνοδιύον αύτήν έγγραφον, fart 25 νο«μβριου 1867, τής χαραιτήσιώς σας έχ τής τοκοτηρητίας TOO πατριαρχικού τής Άλχξανβρίας θρόνου, άτινα έγγραφα άνέγνω έν κλήρα αύτής συνχδριάσαι σήμιρον. Έν«τ«ίλατό μοι δέ νά έκφράσω, χαί έκφράζω μίτά συγχινήσ«ως, πρός τήν ϋμιτέραν Μβασμιότητα τήν άκραν αύτής λύπην χαί άθυμίαν, χαί διά τάς μιγίστας δοκιμασίας χαί δυσαρ«σχ*ία;, ίς ύπίστητ» μοθ',δσης οίόν τ« αύτακαρνήσιως χαί ήρμίας ψυχής καθ' ίλον TO ένιαψσιον σχιδόν διάστημα τής έν Αίγύπτφ διατριβής σας, ώς τοχοτηρητής τοΟ πατριαρχ.χςΟ Αλιξανδρινού θρόνου, 8ν έχαξίας χαί φρόνι­ μός έχυβ*ρνήσατ«, μέ δλας τάς δυσχ«ρ«ίας τών π«ριΈν Άλιξανδριϊφ, τήν 14 φιβρουαρίου 1868. στάσ«ων, χαί διότι έν«χ«ν τών κασιγνώστων αιτιών Ό πρόίδρος τής έλληνοαιγυπτιαχής χοινότητος. χαί τών άρχαίων έρριζνψίνων παθών ατ«ροΰμ«θα ,. (ΤΙ Σ.) Σ. Κωνσταντ-.νίδης. τοιούτου σννβτοΟ, έναρέτου χα! έξίου θνδρός' «!θ« δέ *’ 26. COLEEUII URAECOKVM ■ IX KAIRO PROCURATORES GREOORIO PATRIARCH AE Π (N8TANTINOPOLITANO 1868 februarii 26. τοΟ ζητήματος μ«τά τής μιγάλης έχχλησίας έπί τού­ του συναλλαττόμ«νοι, vi ύπομνήσαμαν δι' ολίγων τήν τ« ΰμιτέραν παναγ-.ότητα χαί τήν ίγίαν σύνοδον τά ( '&r rui ir^iuvr tiiv rfttflar. άμ<9. 19.) χαθέχαστα τοΟ έχχλησιαατιχοΟ μας ζητήματος χαί Τψ παναγιβτάτψ χαί θπιοτάτφ oîxouptvixÿ πατρίτ ϋαοδιίξώμιν «ύσιράστης, δτ: μχίζον άτόπημα δέν ήόύάρχη χυρίφ χυρίφ Γρηγαρίη», χαί τ4 λοιπά. Εις νατο νά θιαπραχθή. Κωνσταντινούπολιν. Έν ταίς έπιστολαίς ήμών τής 14 26 χαί 21 3 »ο«μβρίου 1866 χαί 5/17, 8,20 χαί 22,3 ίανουαρίου ΙΙαναγιώτατ· δέσποτα. Έπ;συνημμίν«ς πέμπομ«ν τή ύμ*τέρφ παναγιότητ: 1867 έγράφομαν πρός τήν μ«γάλην έχχλησίαν, συνψδά έγγραφον διαμαρτύρηση τών έν Καίρφ όρθοδόξιαν, πρός τήν έπιθυμίαν χαί θέλησιν τής ήμιτέρας κοινό­ οι' ής ούτοι έχφράζβυσιν ύμίν μ«τά ψυχικής όδύνης β τητάς χαί άπό κοινού μ«τά τής έν Αλιξανβραιφ, faτήν δυσάρ«στον έντύπβσιν, ήν έν«ποίησ«ν αύτοίς ή θέτοντχς αύτή λ«πτομ«ρώς τήν χατάστασιν τής έχ­ διαγωγή τής μίγάλης έχχλησίας ώς πρός TO τής έχ­ χλησίας μας <ν«χα τής άνιχανότητος τού πατριάρχου χλησίας ήμών ζήτημα, χαί άποδίδουσιν ύμίν «ύλόγως Νιχάνορος. Δέν παριλιίψαμιν έν αύταίς νά ποιήσωτήν Ιν«χα τής παραιτήσιώς τοΟ άγιου τοποτηρητού μ«ν γνωστός πάσας τάς άθτμίτους πράξιις, «ίς άς μέλλουσαν χχιροτόραυσιν τών έχχλησιαστιχών τής Αί- έξιτραχηλίσθησαν . ίιρωμένο: τινές; συνασπισθέντ«ς μ«τά λαϊκών, σκοπούς £8ιοχ«λ«1ς έχιδιωχόντων, χαί γύπτου πρ^τΜ™**Αέν δυνάμιθα, παναγιώτατ* δέσποτα, νά μή συμ- νά παραστήσ«*μ«ν TOv κίνδυνον, TOv όποιον διέτριχιν μ«ρισθώμ«ν χαί ήμ«ίς τής διχαίας ταύτης κατακραυ­ ή καθ' ήμάς έχκλησία· πρός δέ έπ«χαλούμ«θα τότ* γής τών όρθοδόξνν, χαί διότι «ίμ«θα τέκνα τής αύ- τάς συμβουλές τής μητρός έχχλησίας πρός θ«ραπ«(αν τής έχχλησίας, χα! πολλφ μάλλον, διότι «ίμ«θα μέλη τού κακού, βπ«ρ όσημέραι έχορυφούτο. Αλλ' έν τή τής έπιτροπής τής χοινότηιος, χαί ώς τοιαΟτα χάλ- έποχή έχχίνή ή μιγάλη τού Χριστού έχκλησία ούδόλιον παντός άλλου γνωρίζομιν τήν κορύΐΝ τοΟ «ρο- λ«ς .ή μικρόν προσ»ίχ«ν «ίς τά καθ' ήμάς, ώς ίχουσα χιιμένου ζητήματος χαί δυνάμιθα έχρψέστ«ρον νά νά ένασχοληθή «ίς τήν 8ι«υθέτησιν τών οϊχχίων αύέχτιμήσωμίν πάσαν ιδέαν, γνώμην, ένέργααν, άπό- τής πραγμάτων. *Οθ«ν τή άνάγχή ύπ«ίχοντ«ς χαί φασιν, πράξιν, σχέσιν έχουσαν οίανδήποτ» πρός αώτό. δυνάμόνοι νά έξασχήσωμιν χ«χτημένσν δικαίωμα Art πρός τό έπισυναπτόμ«νον τών όρθοδόξων ένυπό- προέβημιν «ίς τήν έχλογήν τού τοποτηρητού τού θρό­ νου κυρίου Εόγήίου, ώς ή άπό θ/17 Ιανουάριου 1867 γραφον έγγραφον ένομέβαμιν χαθήκον, καί 5ί»ς διβπ*πιστ«υμένοι τά τής χοινότητος ««< Ας Aw' to* έπιστσλή μας fa faûtou «ηρί τούτου άναφέρ«ι. Γραφ«!ον τής έλληναιγυπτιαχής τών Άλιξανδρέων χοινότητος. “·ί"1". ,.Α ..Ι.,,.ί.·-... . .... ... . . _ - '■‘(ili "< V-‘®SiaPS»^lH«B Ml SYNODI ALEXANDRINAE, 1867-1874 i*4 Άλλ’ ή άμ«τέρ« ποώγιδτης. ή κατ' έπάένην τήν A τοποτηρητού- άλλ" έντί τούτου ήλύτν ύρέτ«ρον τηλ«έπαχήν 4ν*λ8ούαα έπ! τοΟ ohwupmxoû θρόνου, μ«τέ γράφημα, άγγέλλον τήν μή άνάμιξίν σως τού λοιπού, τής έήτ<·( συνόδου, μή θέλουσα νά προσ- «ai κατόπιν έπήλθο συνοδική τής ύμ«τέρας παναγιόχρούσρ 4ς u, πριν ή έπιτρέφη τή έχλαχθέντι τοπο- τητος άπιιλητιχή έπιστολή, βιοτάττουσα τ»Γ· Απδ τού τφητή τήν ένταύθα Ιλιυσίν του, ένόμισιν άναγχαίον θρόνου τούτου έπομάχρυνσιν τού χορίου Εύγίνίου, χαί βι έδίβυ της έξάρχου νά πληροφορηθή τήν άληθή δστις μ«θ δλας τάς καρωστάοαις καί βιαμαρτυρήηις διανοητικήν χατάστασιν τού πατριάρχου Χιχάνορος, ήμών έπέμαινάν «ές τήν «pi παλλοϋ βοθΜσαν παραίΒι’ ού έπιίσθη βτι έν τοίς έγγράφοις τών χώνοτήτβν τησίν του χαί άκ«σύρθη πραγματιχέές πρό τινων έβοδδ«μία δπήρχιν ύπιρβολή. Ούτως άφίχθη ένταύθα δομάδων. ’Ιδού, παναγιώτατι δέσποτα, έν συντόμφ όποια 4 έχλάχΜς τοποτηρητής, Βραδιασμένος μ«θ' δλ«ν τών άπαιτουμένών έγγράφ«·ν, καί άναγνωρισθιίς ύπδ ύπήρξι μέχρι σήμ«ρον ή τού θρόνου ήμών χατάστασις, τής έγχωρίου χυβαρνήσαος, άνέλκβ» τήν δυσχιρή τών ήτις, άντί τής προοδοχωμίνης ^«λτιώσαως διά τής αίτηθάίσης χ«ί βοθβ’σης έπιχουρίας ύμΑν, χατήντησ«ν καθηκόντων του ένέργιιαν. Καί μέχρι μέν τού σημ«ίου τούτου, παναγιώτατκ, άχροσφαλιττέρα %al έπί τά χ«ίρω βαίνουσα ή τό έφίστατκι ή παραλόγω; καί παχοβούλως διαθρυλλη- χρόπρον. Εξάπαντος ή ύμχτέρ· παναγιότης θά αίσθοίβα ύμαπέρα έπέμβασις «ίς τά ξένου θρόνου πράγ­ θανθή τά προσγ«νόμ*νον «ίς τδν θρόνον τούτον Λβίματα, ούσα δέ κυρίως άντίληψις χαί έπιχουρία, βπως χημα, χαί Μ έννοήση, έν τή «ύθυδιχίφ αύτής, δτι τδ έν τοίς ύμστέριμς έπιστολάίς άναφέρ«ται, χαί όπως μέτρον τής άναχλήσ««·ς τού ίγίου τοποτηρητού δέν ήμΜς ματά τών κοινοτήτων έννοούμιν χαί άποδιχό- Β ύπηγόρ«υσ« τδ άληθίς συμφέρον τής καθόλου έχχληΑλλά τδ άτομιχδν συμφέρον προσώπου μεθα. Τούντκύθιν ή μεγάλη τού Χριστού έχκλησία σίας, ............................ ' ·_ ·έποφθα/.«γνώμας χαί άποφάνσι-.ς Απλώς έξέφ«ρ«ν έπί τΑν έν μιώντος τδν πατριαρχικόν τούτον θρόνον χα! τά Αίγΰπτψ κ«πρ«τγμένων, έπιδοχιμάζουσα τδ χανονιχώς πάντα ύποπινούντος πρδς έαιτνχίαν τών φιλοδόξων χαί άχυρα θ««ρούσα τδ άντιχανονιχώς γινόμενα. σκοπών του, χα! μή φ*ιδομένου οίτ« κόπων, ούτε τού Αιότι οί τδν δυστυχή Νιχάνορα πιριστοιχίζοντχς δέν χρυσού, δν έσΰλησεν έξ ορθοδόξου έκκλησίας χα: τού ,έληψαν χαταπατούντ«ς 2 τι ί«ρδν χα! δσιον, άντι- όποιου άνάλογον χρήσιν ποιείται σήμερον πρδς έξ«υJ · πράττοντ*ς δέ χαί άντ«ν«ργο·ύντ*ς πολυιιδώς χαί τιλισμδν χα! έξόντωσιν άλλης. Οίαδήποτ» δμως χα! δν ώσι τδ αίτια τής έν λόγή> πολυτρόπώς, δπιας μηβέποτ» έπέλθη ή ήσυχία χα! τάξις «ίς τά ήμέτ«ρα πράγματα, χα! προβαίνοντις Ανακλήσβως, ή μεγάλη τού Χριστού έχχλησία ονδέν μέχρι χα! αύτού τού ές«υτ«λ:αμού τής άγιας ήμΑν έχ«ι πρδς διχαιολόγησίν της. Νομίζομεν βτι υπέρ έχχλησίας διά τής συγχροτήσεως γιλοίας συνόδου χαί πάσαν άλλην όφ«ίλι·. νά έμμένη «ίς τά άπαξ δοξαντα τής δημοσι»ύσ««»ς γ«λοιωδ«στέρ··< έγγράφων. Ή ύμ«- αύτή χαί νά υποστήριξή ταύτα διά πάσης θυσίας, τέρα παναγιότης ένθυμείτα: βεβαίως τήν διά τού συν- ίταν φέρωσ. τδν τύπον τής νομιμότητος χαί τδ κύρος οδιχού γράμματός της, τής 14 αύγούστου 186«. δηλω- τών ιερών κανόνων, ών μνείαν ποιιίται έν τοι; συνθείσειν άπόφανσιν π»ρ! τού άχυρου τών πρακτικών οδικοίς αύτοί; έγγράφοις. "Απαξ ζητηθ«ίσα χαί δώτής Βυφφήμου έχ«ίνης συνόδου. δ-ξ ής τούς μέν τήν σασα τήν ροή&χιάν της «ίς άδιλφήν έχχλησίαν, έπρ«π« _______ ___ _ __ .... έεχλησίαν βεβήλούντας χατ*χ«ραυνοβόλησε, τάς δέ ν4 χώφίϋση «ίς τους π«ρί αύτήν ύλαχτοΟντας λα1.προσπαίΗία; χαί τδν ζήλον τού τοποτηρητού ένίσχυσ* ç χού; χα: «ις τάς ύπουλους μομφές χαί^ έπιχρισ«:ς : χα! ήμφν αύτών txpàruvt τάς έλπίβας π«ρί τής τα- έτέρων. Άλλω;· τι, παναγιώτατ», άς ί^ν«£το άνχιίχς διορδώ<Μ»ς τών χαχώς χ«ιμίν«ν χαί τής ύπ*ρ- έχαθτν τήν συνδρομήν της, δπ*ρ θά ήτο και δι αυ­ τήν άξ:οπρ«πέστ«ρον χαί διά τδν θρόνον τούτον ίσως ■ ισχύσ««»ς τού ίιχαίου χα: τής άληΙΗίας. Έχοντις, παναγιώτας» δέσποτα, β τ« τοποτηρητής λυσιτ«λέστ«ρον, χαί δέν θά έξήγ«φι τήν διχαίαν άγαχαί at χοινότητ«ς ύπέρ «αυτών τδ δίχαιδν. ούδόλος νάχτησιν τού ορθοδόξου λαού τής Αίγυπτου, ώστ« νά έπτοή8ησαν άπά τάς μ«τά τούτα δημοσκυδαίσα; έπι- προβή ούτος μέχρι διαμαρτυρήσ«ων κατ' αύτής διά στολάς τών πατρίαρχών Ιιροσολύμων χα! Άτιοχιίας, " τάς ένδϊχομένας συν«πιίας μ.άς παράτολμου πράξ«ως. Τιλιυτώντις, παναγιώτατι δέσποτα, σάς ίχιτιύομιν χαθώς χαί έχχίνης τής ΐ«ράς συνόδου τής "Ελλάδος. Είαθχ «ίς ίΗσιν, παναγιώτατ». νά έχτιμήσητι χάλ- χαί ήμ*ΐς μ*τά τού όρ,θοδόξου λαού τής Αίγυπτου, λιον ήμών τδ έμπ·ρι«χόμ«νον τών έπισταλών χαί να όπως σχ«φθ«ίσα ή ύμχτέρα παναγιότης μ*τά τής ,π«ρί δώσητ« αύταίς τδν oixtfov χαραχτηρισμόν. -Είμμύα αύτήν άγιας συνόδου έξ«ύρη διόρθωσιν τού .προσγινορέ^αιοι βτι. μιτά τήν άνάγνβστιν τών έγγράφβν μένου ήμίν χαχού. Λιότι, δπως χαί έν τή έπισυνημέχιίνοιν, ύμχίς, i έπ’ άρ«τή χαί χριστιανιχή άγάπη μένη διαμαρτυρήσ*: άναφέρ«ται. πραγματικήν ίπιμδιοδιών. έλ«·ινολογήσατ« άνδρωπίνους άδυναμίας χαί βασιν «ι’ς τά ήμέτχρα «Ηωρούμιν χαί ήμ«!ς ούχί τήν πάθη χαί οίχτ«ίρατ« τήν ήβτχήν άποτύφλωσιν άνδρών, παρά τού κλήρου χαί τών χοινοτήτων πρόσχλησιν χαί οίτινες ώφνλον νά ώσιν ό τύπο; χα! υπογραμμός «ίς έλιυσιν τού άγιον τοποτηρητού. αλλά τήν δι" άπ*ιτά ί>π" αύτών πντυματιχώς χυρ«ρνώμ«να πλήθη, δφ- λών άνάχλησιν αύτοΟ. Καθότι, άφού άπαξ ο.οσβήβουχούντίς όχι έπ! διχονοίφ xai διαιρέσιι, άλλ" όπως ποτ« :«ρωμένος, οίασδήποτ· έχχλησίας, προσκληθείς D διασχιβάοώσ: τά Οχότη τή: άμαθχίας χα’. τών προ- π*ρ:βληθή νομίμακ τήν έχχλησιαστιχήν χαί διοικητι­ κήν έξουσίαν άλλης άν«ξαρτί,ν.υ χαί άναλάβχ, καθή­ λήψχων. Κα! μ«θ δλα ταύτα. θαρρούντως προέβαινιν δ κοντα χα: ύποχρ«ώσ«ις, χαί συνταύτίση, ούτως «ιπ«ίν. άγιος τοπ-.τηρητής πρδς ταχτοποίησιν τής ανωμάλου τήν ίαυτού ύπαρξιν πρός τήν ύπαρξιν έχ«ίνης, έν παρ' ήμίν χαταστάσ«ως χαί μ«τ" άξι«παίνου αύτα- τίνι διχαιώματ: άλλη τις παρουσιάζεται, διά τής , παρνήσεως έξηχαλούθ·: διευθύνων- τδν «θρόνον, ότ« άπιιλής ίχφοβ;σ«ως έχχλησιαστικών ποινών, νά βίψη άπ«στάλη αύτφ συνοδική έπιστολή, χροτρέπουσα αύ- είς τό χάος χαί -.ήν αταξίαν άν«ξάρτητον μέν,. a/ λά τδν τήν άπό τού θρόνου τούτου παραϊτησιν χα: άπο- χα: δύσμοιρον θρόνον, πρδ πολλού παλαίοντα χατά μάχρυνσίν του, χαί δι" ής' έξέφραζ» συγχρόνως τήν τής βφδιουργίας χαί τών καταχρήσεων ; "Εν τίν: διχαθόλου έγχατάλιιψιν τής έχχλησίας ήμών άπδ χά­ χαιώματι άναχαλ«ί ίιρωμένον, τδν όποιον αύτή οίκ«:φ σης άρωγής χαί άντιλήψ«»ς. Κα! ό μέν άγιος τοπο­ θ«λή<Μΐ χα! μητρική «φονοίφ έχ*φαφέτησ« καί άντηρητής συμφώνως πρδς τάς νουθεσίας τής 'ύμοτέρας έδιιξχν αύτδν άνιξαρτήίου ένιργιίας διά vÿ έγκαταπαναγιότητος έδωχ» τήν παραίτησίν του, ήτις έπί στάοίώς του έπ: άν«ξαρτήτου θρόνου-, Εάν ή μ«τινα χαιρδν δέν έγέν«το διχτή. Αί δέ χοινότηης γάλη τοό Χριστού έχχλησία, χαίτοι γνωρίζουσα τούτα, προβλέπουσαι τδ έχ ταύτης έπ«ν<χθησόμ«νον χαχδν ίνήργησιν δμως ύπδ τάς έμπν«ύσ«ις βφδιούργου φιλο­ άντίστησαν γράψασαι πρδς τήν ύμ«τέρ«ν παναγιότητα δοξίας, καί άν δέν διόρθωση τδ Ατόπημα, «ίς δ ύπτήν άπδ 3 δ«χ«μβρίου 1867 έπιστολήν, δι’ ής χαθ- έπ«σ«ν, άς λάβη καλώς ύπ’ δψιν της, δτι ούδένα θά ιχέηυον ύμάς νά προλάβητι τήν παραϊτησιν τού άγίου ώφ«λήση ή παράδοξος αύτη μιταβαλή τών φρονημα1»· ?$β SYNODI ALEXANDRINAE, 1887-1874 W6 των της xei βτι όύδέποτε TOO λοιπού 6 όρθόδοξοςΔ λαδ; τής Αίγύπτου ΘΑ Ανεχθή νά γένη έρμαιον τής κακοβουλίας τών μέν καί τής παλιμβσυλίας έτέρων. Εν Κεφρ, τή» «β φεβρσυαρίου 1888. Τή; ύμετέρας παναγιότητος πειθήνια τέκνα. Ό Αντιπρόεδρος Θεοφάνης Μοσχούβης. Ό πρόεδρος ’Αναστάσιος Φεετιιίβης. Τά μέλη (γ. χ.) Νιπόλαος Τζηρός, ΔήμήηριΚ Φωτιάδης, Καλύβας, Διε^αντής Παχουνιάχης, Δημήψεχ Φιλίππου, Αθανάσιος Δημήθης, Γεώργιος Στκυρίδης, Λάμπρος Χρήστου, Ίέεάννης Επαινετός, X(bx- jfcoppç. 87. SOPHRONIUS PATRIARCHA ALEXANDRINUS CREATUR IN LOCUM NICANORIS· 1870 manae maio.. t Πάντα πρδς χεποφτιαμόν όφείλει γίνεσθαι, ό λήλου, Αξιου τχ χαί ίχανόύ τά τκ έμφωλκύσκντα Απρστολιχδς Αποφαινόμενο; λόγος, εώτό τούτο Αρα- σκάνδαλα έχποδών ποιήσαι χαί τήν χριστιανικήν ρότως συνίστησι »*i ««pi τούτου έσαεί μεριμνάν κε- χίρήνην xai σύμπνοιαν τέλοον Αποχαταστήσαι έν Αγίρ λ«ύ*: καί ύποτίθετεχ τούς τήν προστασίαν τού όρθο- πνχυματι, τοιούτον ΙξολιξΑμ*θα καί ένχχρίναμαν κοινή βόξου πληρώματος έμκεπιστευμένους, μείλιστα δέ τούς καί όμοψήφφ συνοδική γνώμη τδν παναγιώτατον χαί τών όρθοδόξων έκκλησιών προεστάναι λαχόντας, ο? σκβασμιώτατον πατριάρχην πρώην Κωνσταντινουπό­ δή καί όφείλουσι τής εύσταθείας τών Απανταχού έκ- λεως ποριπόθητον ήμών έν Χριστφ Αδελφόν κύριον κλησιών κηδόμενοι xai προνοούντες μή βιαλείπειν 1 Χωφρίνιον, Ανδρα γεραρδν καί σεβάσμιον χα! πολλών φιλαδέλφη» τή προθυμίφ συντρέχειν τοίς παντοίαις ώς Αληθώς πατριαρχικών Αριτών πεπληρωμένον, ηλι­ αύτών ήθικαίς τε χαί πνευματικαΤς Ανάγκαις χαί κίας τε χαί ήθου; βρίθει χαί πείρας μαχρΑ; δοχιμόπερ:στάσεο:ν. Ένθεν τοι τού άγιωτάτου πατριαρχι­ τητι χα1. τρόπων χρηστότητ. xai Αγαθότητι δυνατόν κού χαί άποστολιχού τής μεγάλης πόλεως 'Αλεξάν­ δοχούντα συνάψαι τΑ διεστώτα χαί τήν Αρχαίαν εύδρειάς θρόνου xai πρότερον xai μετά τήν χηρείαν χλειαν χαί λαμπρότητα τού Αγιωτάτου έχείνου θρόνου αύτού, τήν πρδς κύριον, φαμέν, έκδημίαν τού Αοιδί­ έπανα^αγείν · έφ' ÿ μετΑ τής προόηχούσης Αδελφικής μου πατριάρχου χυροΟ Νιχάνορος, δεινοί; πειρασμοί; εύλαβείας. xai Τ-μής χαί μετά/Τάς ήμετέτας έμμόνους χαί παθήμασι περιπεσόντος, κρίμασι θεού, xai if' συστάσεις χαί Αξιώσεις προσχληθέντα χαί άποδέξάικανού ήδη χρόνου Ιν Ανωμαλίφ πολλή χαί κακώσει μενον τήν συνοδικήν έχλογήν, τήν αύτού σεβασμίαν τών έκκλησιαστιχών αύτού. πραγμάτων διπκειμίνου παναγιότητα Ανεδείξαμεν χα: άνεκηρύξαμεν γνήσιον χαί δίκην νηδ; Ιν χειμών: χαί σάλφ κυμαινομένου, κα( κανονικόν πατριάρχην τού χηρεύοντος άγιωτάτου χαί έπειδή τό έν αυτφ χριστεπώνυμον πλήρβμα τέως πατριαρχικού\ής 'Αλεξάνδρειάς θρόνου, φυλαττομένδυ ύπδ σκανδάλων xai ταραχών χαί άλλων ψυχολέθρων μόνφ τήι προσώπφ αύτού τού λέγεσθαι xai φημίέπηριιών κατατρυχόμενον καί ώς ειπείν συγχυχώμε- ζεσθαι καί ,παναγιώτατος1*, ώς τδν πατριαρχι­ νον χρήζει ποιμαντοριχής προστασία; χα: πνευματι- κόν οικουμενικόν θρόνον προδιϊθύνας, έξκτυύμενοι χής περιθάλψεώ;, έξελέξατο μίν οίκείφ xai έλευθέρφ έγχαρδίως τή αύτού σεβασμίφ παναγιότητ: κά: uψήφφ διάδοχον τού θρόνου τδν έχ τών Ιεραρχών τού χαριότην. ηήν παρά τού ποιμενάρχου κυρίου ή^Μ> καθ' ήμά; άγιωτάτου πατριαρχικού χαί οικουμενικού 4 θείαν ένίσχυσιν .υπέρ .τής θεοφιλούς διεξαγωγής τών ■ τούτου θρόνου ίερώτατον μητροπολίτην Δέρηων, αγα­ τού Ανατεθέντος αύτφ- πατριαρχικού τούτου, θρόνου, πητόν ήμίν έν Χριστφ Αδελφόν χαί συλλειτουργόν πραγμάτων καί τής ψυχικής σωτηρίας τού έν αύτφ ζ κύριον Νεόφυτον, χαί διά κοινών χαί Αλλεπαλλήλων διατελούντος όρθοδόξου λαού. " "Οθεν εις ένδειξιν καί διηνεκή Καί μόνιμον πσρά•ίκετηρίων Αναφορών έτητήσατο παρά .τής καθ' ήμΑ; τοο Χριστού μεγάλη; έχχλησίας τήν κανονικήν άπό- maatv Χατέ4ή?ωτα: έν τψδε τ$> ίερφ κώδιχ: τής καθ’ λυσιν χαί τήν νενομισμένην έγχατάσάασιν τή; αύτού ήμΑς τού Χριστού μεγάλης έκκλησίας καί τδ παρόν V ίερίτητος, Αμα îi ώς Ακρως φιλοστόργφ καί διχαιο- ^ιέτερον πατριαρχικόν κα! συνοδικόν ύπομνηματιστ:τάτη μητρί άνετίθετο χαί όλοψύχως άφωσιούτο Απα- κόν γράμμα. σαν τήν φροντίδα, έχλιΛαρούν, tva έν περιπτώσει άπο,αωο', κατά μήνα μάιον έπινεμήσεως ιγ'. ποιήσεως τής αυτού ίερότητος έχλέξηται χαί συστήση t Γρηγόριος έλέφ θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταν­ ή' μεγάλη τού'Χριστοΰ έχχλησία δν Sv έτερον έγχρίνοι ■ έν φόβφ θεού, Αληθώς χχχτημένον τά τώ πατριαρχική» τινουπόλεως νέας Ί'ώμης καί οικουμενικό; πατρι­ Αξιώματι Αναγκαία προσόντα, — διά ταύτά ή μετριό- άρχης Αποφαίνεται της ήμών μετά τής περί ημάς ιερά; Αδελφότητος xai αγίας συνόδου ύπ' ίψιν Ημονοι τήν οϊχτράν xai έπώδυνον κατάστασιν τήν διά μαχρού ήβη ύφισταμένην χαί δυσχλιίζουσαν τδν πατριαρχικόν έχτίνον θρόνον έπ: σχανδάλφ χαί ψυχική βλάρη τών ύττ' αύτδν δια-1 τχλούντων «ύσχβών χριστιανών xai τήν δυνατήν συν­ δρομήν ,έπί θοραπκίφ τού δοινού δφλημα ίορόν κα! Απαραίτητον λογρσάμφνοι, τά; τι θχρμάς παραχλήσοις. τού ίιρού αυτού κλήρου χαί λαού παριδχΐν ούχ Ιχοντις, ού μήν δ' άλλά μ*τά τήν παντολή Αποποίησιν τού ιίρημένου έν Χριστφ Αδχλφού ίχρωτάτου μητρο­ πολίτου Αέρχων αχχψάμχνοι πορί προσώπου καταλ­ f + f t t + "ψ t t f f t • * ό δ ό ό ό ό ό ό ό ό δ ό Κυζίκου Νικόδημο;. Νικομηδείά; Διονύσιος, Νίκαιας ίωαννίκιος. Χαλχηδόνος Γεράσιμος, Δέρκοιν Νεόφυτος. Τορνόβου Γρηγόριος. Προύσης Νικόδημος, Λεφάσσης Δωρόθεος. Δράμας Αγαθάγγελος, Εωζουαγαθουπόλεως Προκόπιος, Νύσσης Καλλίνικος, Γρεβενών Γεννάδιος. • ; ’ ORDINATIONES NOVAE l*RQ CREANDO PATRIARCHA ALEXANDRINO CONDITAE*· 1874 menae martio. > Άρθρον 1. Έν περιπτώσει χηρείας τού πατριαρχικού θρόνου Αλεξάνδρειάς, δ υπάρχων γενιχδς πατριαρχιχδ; έπίτροπος όφείλει tva ένεργ-ήαη Αμέσως τΑ δέοντα, συγκαλών έν τφ κατ’ Αλεξάνδρειαν συνοδικφ τής κα­ τριαρχιχής μονής τού Αγίου Σάββα συνέλευσιν, τής όποιας αύτδς προεδρεύει, πρδς έκλογήν τοποτηρητού. • ’Αητχιεαιαεευιή Λίςέεια. t XV (18Μ), μ 117-8; ΐκθΐώοε· DeUeaa··. W »’► Λφζ/ifun έγγραφε, ΙΠ, μ 181 -8. Μ'&ώλφ«<α«*α4 ώ«8ε<ΐρε·ώ(.·,**ώ<ώς Z’, t· L *· Κ*·7. .t . , 1 - >- — , . υ..# vL.· ni xeffMffuroi . - . _.ιΓΛ·». j . · àMibk' 297 SYNODI ALEXANDRINAE, 1867-1874 298 "Αρθρσν S. Μέλη τής συνελεύσοως ταύτης είσί· Α "Αρθρον 11. Εκλέγονται δέ ία μέν τής Άλεξαν«’) ο! ένδημούντες Αρχιερείς τοδ θρόνου, Αν δχΑρχνκχ- δρεία; ίξ Αντιπρόσωποι, έχ δέ Καίρου τέσσαρε; χαέ fT) ό μέγας πρωτοσόγκελλος, ό μέγας Αρχιδιάκονος, i εές ·*' έξ έχάστης home τβν έΟλεεν «λ~ν κοινοτήτων. χωνοτότων "Αρθρσν 12. Ή έκλογιχή «ενέλευσις συγκροτείήγσύμενος τής έν Άλεξανβρείφ πεπριαρχιχής μονής τοδ τούς ένδημούντ^ Αρχιερείς τού θρόνου, Αγίου Σ4#· καί δ ήγούμενος τής έν παλήεφ Κεάβφ τεη· «3 πατριαρχικής μονής τοδ Αγίου Γεωργίου· γ’) 6 κρο- Αν ΰπάρχωσΐ' β’) Από τόν μέγαν πρωτοσύγκελλον, τόν εστώςτής έν Άλιξκνβρείφ ίεράςέχχλησίας τοδ Εύαγ- μΧγ^τν Αρχιδιάκονον, τδν ήγούμενον Tfj4 έν 'Αλεξανδρείφ γελισμοδ, δ προεστώς τής έτέρα; έν Άλεξανδρείφ έχ- πατριαρχικής μονής τοδ άγίσυ ΧΑββα, τδν ήγούμενον κλησία; τής Κοιμήσεως τής ύπεραγίας θεοτόκου καί τής iv παλαιφ Καίρφ πατριαρχικής μονής τοδ Αγίου δ χρεεττύων τή τάξω ίερεδς τοδ έν Καίρφ πατριαρχι­ Γεωργίου, τδν κροεστώτα τής έν Άλεξανδρείφ ίερΑ; κού ναού τοδ Αγίου ΝιχολΑου· Î') έχ τβν έπιτροπβν έκκλησίεις τοδ Εύαγγελισμοδ, τδν προεστώτα τή; έτε­ τής μέν έν Άλεξανδρείφ χοινότητος έξ μέλη, τή; δ'έν ρο; έν Άλεξανδρείφ έχχλησίας τής Κοιμήσεως τή; θεοτόκου, τδν πρωτεύοντα τή τάξει Ιερέα τοδ έν Kelpy Καίρφ τέσσαρα. "Αρθρον 3. Ό τοποτηρητής έκλέγεται έχ τβν έν πατριαρχικού ναού τού Αγίου Νικολάου, χα! Από τούς τφ άγιωτάτφ θρόνφ υπαρχόντων Αγίων Αρχιερέων ή λιιπούς ίερεί; τού θρόνου, βσοι προσχληθόνττ; ένέχ τβν Αρχιμανδριτών ή όφφικιάλων Ιερέων, προσώπων δημοδσν γ’) Από τούς κατά τδ 10"'· Αρθρον Αντι­ Ανεπιλήπτου διαγωγής καί χαιρόντων τήν κοινήν ύπό- προσώπου; τών κοινοτήτων xai Από τού; πρωτομαγίστορας τών Αναγνωρισμένων συντεχνιών. ΙΙαρελθούσης ληψιν. "Αρθρον Α Ή έκλογή γίνεται διά μυστικής ψήφο- Β δέ τής Ανωτέρω προθεσμία; χαί μή έμφανισθέντων φορίας, ί 8έ τυχών σχετικής πλειοψηφΐας Αναχηρύσ- τινών τών έκλογέων, Αποκλείονται τύτφ: τοδ δικαιώ­ ματος τή; έχλογής. σεται τοποτηρητής. Άρθρον 5. Έν περιπτώσει ίσοψηφίας. τδ ζήτημα "Αρθρον 13. Ή ήμερα τή; έκλογιχής συνελεύσεως λύεται διά κλήρου. όρίζεται πάντοτε ή λ κυριακή μετά τέσσαρας έβδο­ "Αρθρον 6. Τής έχλογής γινομένης, ώς 4ν« ·ϊρη- μάδας άπδ τής έχδόσεως τών διά τδ έξωτεριχδν γραμ­ ται, Αναγγέλλετε πρός τήν σεβαστήν κυβέρνησιν διά μάτων τοδ τοποτηρητοδ, τόπος δέ t ιερός ναό; τοδ τακριρίου τοδ· προέδρου τής συνελεύσεως, μετ' έπι- Αγίου Χάββα έν Άλεξανδριίφ. συνημμένου Αντιγράφου τοδ πρακτικού τής συνελεύ­ Άρθρον 14. Πάντα τά μέλη τής έχλογιπής συν­ σεως, τδ -Ατομον τοδ τοποτηρητοδ είς Ανσγνώρισιν χαί ελεύσεως έχουσιν άνά μίΐν ψήφον. έπιχύρωσιν. Άρθρον 15* Χυναθρο'.σθάντων απάντων τών προσ"Αρθρον 7. Άναγνωρισθεί; ύπδ τή; χοβερ.ήσεως χληθίντων μελών έντδς ' τοδ ιερού ναού τού άγιου ό τοποτηρητής πέμπε: έν πρώτη εύχαρία έκ! συσιάσει •Χάβρα χα! έξελ^γχίΗντων τών συστατικών, ανοίγον­ γράμματα τής υπογραφή; του πρδς του; τυχδν έκηός ται, χεχλεισμένων τών θυρών, καί Αριθμοδνται τά τοδ θρόνου Πέν (ορισμένη ΰπηρεσίψ αύτού. χαΐ έπ: . δελτία παρά τοδ γραμματίου; χαί τεσσάρων μελών τής Αδείφ πατριαρχική·* ευρισκομένου; Αρχι<ρ τού παρόντος κανονισμού. ΆρΑρον 30. Έν τοιαύτη δέ περιστάσει οίχειοθεiv τ» πατριαρχιχφ χώ&χι' τδ κανονικόν υπόμνημα, ύπογραφόμενον ύπδ τών Αρχιερέων τοΟ θρόνου, Αν λούς παρμιτήσεεες τού πατριάρχου, παρέχεται αύτφ τδ βιχαίώμα τού χροταίναιν τδν χατά τήν ιδίαν αύτού ύπάρχωσιν οί ^Απαιτούμενοι. Άρθρον 24. Άν & έκλεχ^θείς μή i Αρχιερεύς, γνώμην Αξιόν διάδοχον τού θρόνου, i όποιος χαί λαμπροχειρίζεται «ίς Αρχιερατικόν Αξίωμα χατά τάς έπ- βανόμενος ϋπ' δψιν Ασυζήτητοι iv τή συγχροτηθησομένη κλησαστιχάς διατυπώνεις ύπδ τών Αρχιερέων τού έπλογιχή συνελεύσει, τίθεται εις ψηφοφορίαν μττά τών θρίνου, Αν ύπάρχωσιν · iv Αλλβίψι·. δέ τοιούτων, ι παρουσιασθησομένων λοιπών έπλεξιμων. "ΑρΑρον 31. Hi; τυχδν προύπάρχων- κανονισμός προσκαλούνται έχ τόν πλησιόχωρων πατριαρχικών θρόνων οί άπαραιτήτως άπαιτουμενοι χατά τούς ιερούς περί έχλογή; πμτριάρχου μένε: Ακυρος. Άρθρον 32. 'Ο παρών κανονισμός ισχύει, άμα χανόνας. Άρθρο, 25. Άν 8’ ό έχλεχθείς ή ix τών μή έγχριθείς ύπδ τού νΟν πατριάρχου παί άπασών τών ύποχειμένων τφ άγιωτάτφ πατριαρχιχφ τούτφ. θρόνφ, έν Αίγύπτψ Ορθοδόξων κοινοτήτων έπιχυρώΑή χαί διαβιβάζεται αύτφ διά τής έχχλησιαστιχής αύτού Αρχής ύπδ τής σεβαστής χυβερνήσεω; - έξαχολουθτί δέ ισχύων χα! έχ« · χΟρος, μέχρις ού άναθεαερηθή ή συνταχθή ή πράξις τής έχλογής αύτού διά τΑ περαιτέρω. Άρθρον 26. Έν περιπτώσει δέ, χαθ' ήν ό έχ- έτερος, οπότε Ανάγκη ίνα προηγηΑή αίτησις παρά τών λιχθιί» χποποιηθή τήν έχλογήν αύτού, γί-εται νέα όρθοδόξων έν Αιγύπτφ κοινοτήτων δι''Αναφοράς πρδς τδ πατριαρχε!ον χαί ληφθή Αδ«'.α παρά τή; σαβαστής έχλογή χατΑ τούς Ανωτίρω σημειωθίντας τύπους. Άρθρον 27. Τήν έπιούσαν τής Αναγορεύσεως ημέ­ χυβαρνήσαανς· Τίλο; χα! τώ θτφ δόξα χα! χλίος. * ραν, ό πατριάρχης, μετά. προηγουμίνην συνε.νόήσιν, SYNODI S (ONSTÀNT1N0P0UTANA ad probandas regulas pro administrandi* urbis ecclesiis conditas ‘ 1868 februarii 16: , Regula» quae M-quuntur. etxi non M*mel postea C τής παυούσης έπιτροπής ύποβληθέντις έτησιο: τή; fuerint retractatae, ut data opportunitate dioetur. ί«ρ4ς έχκλησίας λογαριασμοί, προβαίνίΐ χατά πρώτον integra» tamen exhibenda» eenruitnu», quud primus τις τδν διορισμόν έξιλΓγχτ.χής έπιτροπής, έχ δύο ή fuerint Graecorum foetus in .publient sacrorum tem- τριών (ΐδημόννν (ΰϋπολήπτών χαί άμιρολήπτων άνplorum rebus in meliu» reficiendis. Prodierunt in 'δρών συγχχιμένης, μέ έντολήν δπιας, λαβοδσα ϋπ' δψιν libello ita inscripto: Γινιχος χανρνισμος τών τδν ισολογισμόν χαί τΑ σχατιπά λογιστιχΑ βιβλία, «ν Κωνσταντινούπολή :»ρων «χχλησιβν. έξιλέγξη αύτούς έντδς μιβς ή τδ πολύ δϋο έβδομάΕν Κωνσταντινουπολκι. Εχ του πατριαρχι- 8ων. χαί ϋποβάλη δι' έχθέσχω; τδ Αποτέλεσμα τής χου τυπογραφίιού. 1868. ϊη-8·, 9 ρ. έξιλέγξα»ς «ίς τέ,ν συνίλησιν, έπ! τ-.ύτψ αύθι; συγχαλουμένην. f Ό πατριάρχης Κωνσταντινουπόλ<ως έπιβαβαιο!. g 4. ',H συνέλαυσις, Αχροασαμένη τήν έχθισιν Γινιχίς χανονισμδ; τών έν Κωνσταντινου- χαί τάς προφορικός Αναπτύξεις καί έξηγήσεις τής τε έξελεγπτιχή; έπιτροπής καί τών μελών τής λογοδότου πόλπ.ίχρών έχχλησιών. έπιτροπής, έάν μέν έγχρινη τούς είρημίνους λογα­ Ιίροοίμιον. ■ , ριασμούς. υπογράφει χαί' διευθύνπ αύτούς δι’ Αναφο­ Ιΐρδς ταχτιχήν χαί έπωφίλή διαχχίρισιν τών έχ- ράς της πρδς έπιχύρωσιν εις τά πατριαρχεία- έάν 8i χλησιαστιχών πραγμάτων έχάστης ένορίας συντίάχΑη εύρη τι έπιλήφιμον έν αύτοίς, λαμβάνει Αμισω; τά χαί έδημοσιαύΑη 6 παρών κανονισμός. συγχ*ίμ»νος έχ 1 ’πρδς διόρθωσιν Απαιτούμεγα μέτρα. τών έπομένων δΰ» χεφαλαίων. Α 5. Έν τή αύτή συύεδριάσει ή συνέλευσι;, Αμα , Κτφάλαιον α. Αποπαρατώσασα τήν Αεώρησιν τών λογαριασμών, μετα­ §1. Ή έν γίνβι διαχιίρισις τών έχχλησιαστιχών βαίνει είς τήν διά μυστικής πλειοφήφίας έχλογήν πραγμάτων έχάστης ένορίας άνατίθαται αίς έπιτροπήν, έχάστου τών μελών τής νέας έπιτροπής, δίδουσα έν συγχέιμένην, Αναλόγν»; τού πληθυσμού τής ένορίας, πόση Αμεροληφέα τήν ψήφον αύτής είς βίους fcc τών καί εύύπολήπτων κατοίκων τής ένορίας έπ τριών ή πέντ» μελών ισοτίμων παί ίσοψήφων πρδς έκαστος έν συνειδήσει κρίνει άξίους χα! ικανούς. Αλλήλα, υπολόγων δέ πρδς τήν ένορίαν. I 6. ΙΙραχττχδν τής έχλαγής έν τφ χώδικι καταβ 2 Τήν πρώτην ή δευτέραν χυριαχήν μετά τήν . α' ιανουαρίου έχάστου έτους ή ■ παύουσα έπιτροπή στρεόννυται καί όπογράφετ», καί Αναφορά ύπδ τών οφείλει ίνα προσχαλέση διά γραμματίων είς συνέλευσιν μελών τής συνελεύσεις δμοίεες δχογεγραμμένη διευ­ έν τφ έπιτροπιχφ τής ίεράς έχκλησίας τούς προκρί­ θύνεται Αμέσως έπειτα εις τά πατριαρχεία πρδς έπιτους παί τούς εόϋπολήπτσυς σταθερούς κατοίκου; τής χύρωσιν παί διορισμόν τών έχλελεγμένων. I 7. Η διάρκεια τής ύέεηρεσίας τής έπιτροπής Ινορίας., • Α 3. Ή συνέλευσις αύτη, Α<ωρουμένη πλήρης Αμα δρίζεΰα είς Ιν έτος δύνεωται δέ ίνα τά μέλη αύτής συνέλθωσι πλείους τού ήμίσαος ΑριΑμσΟ τών κροσ- έαλεχΑώστν αύθις χαί τδ δεύτερον έτος. Αλλά μετά χληΑόντων, ύπδ τήν κροοΑρίετν τού Αρχιορατιχώς ή τήν λήξεν τούτου δέν δύνανταε πλέον νά έκλεχθώοεν ίερατυιέές προ(σταμένου, ώρ«Ο ΑναγνωαΜέκν οί παρά ή ρεατάι παρέλευσιν ένδς Ιτους. .iti.vkii.xàôif-sifck .. Λι■_ ίί .a, .· . Λ ι· ·. u* "·. /ί ι4-4». · ,·^-f.i.'if. ii r * JOI 8YNODUH CON8TANTINOPOIJTANA. 1868 februarii 16 } 8. Ή έπιτροπή, άμα διορισθοίσα β'.' έντάλ- A ματος πατριαρχικού, όφοίλοι έν τή προίτη συνοβριάσοι -αύτή;' νά προβή *ές τήν έχλογήν μοταξύ τών μολών αύτή; ένό; πρβέδρσυ xai ένό; ταμίου καί «ίς τήν έχλογήν προσέτι έχ τών λοιπών ένοριτΑν τών ένοτγκοϋων αύτή βοηθών, olov τού γραμματέων τΑν έπιμολητών (ποήριαρτζίδοον) χάί άλλον, όσου; αί άνάγ- 308 g 18. Έν τέλοι τή; ύπηροσια; τη; έπιτροπή όφοίλχι νά συντάξή διά τού ταμίου χαί γραμματέα; ταχτικόν χα! άχριβή ισολογισμόν τΑν έσόδων χαί έξόδων τή; διαχιιρίσοώ; τη^ συμφΑνω; πρό; τά λο­ γιστικά βιβλία, χαί έχη έτοιμον Ινα ύποβάλη αύτόν οί; τήν συγχρρτηόησομένην έχλογιχήν τή; ένορία; συνέλουσιν. Κιφάλαιον β’. χ® έκάστη; έκκλησία; ,ήθολον άπαιτήσοι. β 9. Έν τή αύτή συνάδριάστι τήν σφραγίδα τή; 'fcjrÀo/if, Kfil μ·ι/τ«μ^, ίορβ; έκκλησία;, συνισταμένην έχ τριών ή κλοιοτέρων g 1. Ό μουχτάρη; τή; ένορία; έχλέγοται όμοίω; τμημάτων, ή έπιτροπή διανέμο: μηαξύ τΑν μολών παρψ συνολούσοο»;, συγχοιμένη; έχ τΑν προκρίτων άύτής. ( χαί τών ούύπολήπτων σταδορΑν χατοίχων τή; ένορία;, g 10. Ή έπιτροπή διουθύνοι χαί διοξάγοι πάσαν χατά τό ο'<»- άρΑρον τού α' χοφαλαίου. Ί'πάγιται τήν οικονομικήν τή; ίορά; έχχλησία; διαχοίρισιν. δμω; τή διχαιοδοσίφ τή; έπιτροπή;, οί; ήν χα: όφοίλοι § 11. Ή αύτή φροντίζοι έγχαίρω; rupi τής οίσπροίξιως άπάντων τΑν οίσοβημάτων τΑν προδο­ ίνα δίδή λόγον τή; διαχοιρίσοω; αύτού έν τίλοι ίχάστου έτου; χαί όσάχι; έν μέαω τού έτου; ή έπιμένων έχ τΑν διαφόρων τή; Itf&i έκκλησία; κτημά­ τροπή /βΗλον άπαιτήσο: τούτο· ή δέ διάρχοια τή; των, Αν ή ένοικίασι; δέν έπιτρέποται τού λοιπού ύπηροσία; αύτού xai ô τρόπο; τή; άντ:χαταστάσοώ; τιμή έπί έγγυήσκι άξιοχρέφ τού ένοιχιαστού. β του όρίζοτα: συμφώνω; τψ 7 άρόρ«ι’ τού a' χοφαλχίου. g 12. 'Οσάκις πρόχοιται rupi άγοράς ή έχποιήg 2. '<> μουχτάρη; δέον ?να I έχ τών ούύποσκω; χτήματος έκχλησι αστικού, άναγχαία; θοωρουλήπτων ένοριτών, χαίρων τήν έμπιστοσύνην αύτών μένης, ή πορί οικοδομή; ή έπισκτυή; ούσιώδου; χαί χαί ύπήχοο; τή; σοβαστή; χυβορνήσιω;. πολυδακάνου. ώς xai rupi νέων δανοίων, διά τά; g 3. Ό μουχτάρη; όφοίλοι :να μή Μτη τήν τοιαύτας χαί άλλα; όμοιας άνάγχα; ή έπιτροπέ, μουχταριχήν σφραγίδα έφ' οίουδέ,ποτο πρδσοβοφόρου όφοίλοι Ινα προσκαλή έγγράφω; τού; προκρίτου; χα! τού; ούύπολήπτου; κάτοικού; τή; ένορία; οι; έκτακ­ ‘έγγράφου όχου τή; οίδήσοω; τή; έπιτροπή;, έχδίδων δέ τά παρά τών ένοριτών ζητούμονα πιστοποιητιχά τον αυνέλουσιν, ·3πως συσχέπτηται χαί συναποφασίζω (ίλμι-χαπέρια) .χαί λοιπά έγγραφα, όφοίλοι :να μηδέν μ»τ αυτών rupi τού προχοιμένου. τήν δέ άπόφασιν παρομβάλλη άδιχαιολόγητον πρό; τήν έχδοσιν τούτων αύτών. παρ' άπάντων ή τών πλιιόνων ύπογβγραμκώλυμα. μένην, ύποβάλη έγγράφω; τή αύτοϋ παναγιότητ: και g 4. Ο μουχτάρη; όφοίζ.οι :να σημοιοί ταχτιχώ; τφ έθνιχψ συμβουλίιρ, ζητούσα τήν πρδς τήν έχτέχαί άμέσω; έν τψ έκί τούτφ παρ' αύτοϋ χρατουμίνφ λοσιν αύτή; άδοιαν. βιβλίη· τό οίδο; τών ύπ' αύτού έχδιδομένων πιστο­ § 18. Ή έπιτροπή όφοίλοι ινα έπιτηρή τήν 'κα­ ποιητικών,’ τό ποσόν τού οίσπραττομένου διχαιώματο;, λήν κατάφτασιν χαί βύμρέποιαν τή;··ορά; έχχλησίφς τό όνομα χαί έπώνυμον τού πωλητού χα! αγοραστού, χαί τών ίορών άμφιων χαί σκουών αύτή;, άπβρ θέλβ: άφοϋ προηγουμένω; πληροφόρησή άχριβώ; πορί τή; παραδίδιι Μ άποδοίξο: τφ χατά χαιρδν άρχιορατιταύτότητο; αύτών, τδν αριθμόν τού πωλουμένου ή κώ; ή ιορατιχώς προϊσταμένω. ή τώ σχουοφύλαχι, ’ άγοραζομένου κτήματος χαί τού βαάουφίου, ώπορ έάν υπάρχω τοιούτος. ανήχοι. § 14. 'Οφοίλοι ινα έπιτηρή χα: έποπτούη τήν g 5. Ό μουχτάρη; όφιίλιι ινα έπ! τή έκδόσο: άκοραίαν διατήρησιν τών τ» χινητών χαί άχινήτων τών διαληφθέντων έγγράφων ύποβάλληται .οι; τήν χτημάτων τή; ίορά; έκκλησία;. παρά τή; έπιτροπή; ώρισμίνην διατίμησιν αύτών χαί § 15. 'Οφοίλοι ιδίως νά έφιστψ τήν προσοχήν οί; μηδέν έξοδον προραίνη άνου προηγουμένη;'έγχρίτης οί; τό νά γίνωντα: τά άναγχαία τή; ίορά; έχσοω; αύτή;· τά δέ άπδ τών έγγράφων τούτων προ- , χλησίας έξοδα μοτ' άκρα; οικονομία; χαί νά οίσορχόμονα δικαιώματα θέλουσ: ποριίρχοσθα: οί; τό ταπράττωνται αί πρόσοδοι αύτή; έγκαίρω; χαί τακτιμοίον τών σχολών τή; ένορία;, άφαιρουμένων προ­ χώς, !να μή-μένωσι χαθυστορούμοναι όνου λόγου χαί ηγουμένω; τών έν γνώσο: τή; έπιτροπή; .γονομόνων άνάγχης- έν γίνοι δέ νά μοριμνψ μ*τά ζήλου πορ: μουχταριχών έξόδων. πάντων. ■ § 16. Εις τήν δικαιοδοσίαν τή; έπιτροπή; άνήχο: Ό παρών κανονισμό; συνοζητήθη χαί ό διορισμό;, ή παΟσι; χαί ό χανονισμδς τή; μισθο­ ένοχρίθη ύπό τών δύο σωμάτων τή; το ίορά; δοσία; τών ψαλτών, χανοναρχών. χανθηλαπτών, ώ; συνόδου χα: τού έθνιχού συμβουλίου έν τή χαί ή έπιτήρησι; τή; ένοργοία; τΑν καθηκόντων αυ­ αυνοδριάσο: τή; 16 φοβρουαρίου 1.868. τών, τηρούμένων ώ; πρδς τού; ψάλτα; τΑν διατάξοων + ο Κωνσταντινουπόλοω; Γρηγόριος. τού πορί τούτων ιδιαιτέρου κφνονισ^ιού τή; μίγάλη; + 6 Κυζίχου Νικόδημος. έκκλησία;. t ό Χαλχηδόνος Γοράσιμο;. g 17. Ή έπιτροπή όφοίλο-.ινα χρατή διά τού t ό Αέρχων Νοόφυτος. ταμίου χαί τού γραμματέως τά έπόμονα βιβλία+ δ Δράμα; Αγαθάγγν.ος. 1. Βιβλίον ταμοίου πρδς ταχτικήν, σημοιωσιν τών t ό Βιδύνης ΙΙαΪσιος. ήμορησίων οίσπράξοων χαί δαπανών, γινομένων πάν-, f i Γόνου χαί Χώρας Χρύσανθος. τοτ» έκί άποδοίξοι, δριζομένης τή; χρονολογία; χαί ή ό Χίου Γρηγόριος. τής αίτί·;. t ό Βοδινών Νικόδημος. 2. Βιβλίον μορίδων πρδς ταχτικήν σημοιωσιν παν­ + ό Κορύτσα; Νοόφυτος. τός λογαριασμού όφοιλοτών καί δανιιστών χαί πάν­ ό μέγας λογοθέτης Στ. Άριστάρχης.. των, δσοι έχουσι. συνοχή δοσοληψίαν μ«6' ούπιρ δίαΣτ. Ίωαννίδης. , χ«ιρίζ«ται αΟτη ταμοίου. Γ. Κροστίδης. , 3. Κτηματολόγιον, έν ψ\Ηλοι «ίσί*α: χαμαγογραμΑθ. Νικολαίδης. μένη ή το κινητή καί άχίνητος ποριουσία τή; ίορά; Ξ. Ζωγράφο;.. έκκλησία;, χαί ! Ν. Ψυχάρης. 4. Τδν χώδιχα, έν φ Ηλοι χαταχωρίζοσΑαι παρά Κύριλλο; Παύλου. τΑν πατριαρχοίων 6 κατ' Ιτο; χλοιόμονο; ισολογισμό;, Γ. Κ. ΙΙαντζοίρης. ύχογραφόμονο; παρά τή; έν τοί; πατριαρχίας έξΓοώργιος 'Εμμανουήλ. ολιγχτιχής έπιτροπή; χαί έπιχυρούμονο; παρά τήξ (Τ. t X·.1 « λ γραμματούς Ί. Δ. Άριστοκλής. «ύτβΟ. παναγιότητα;' τού οίχουμονιχοΟ Κατριάρχου. I IIIJ >1.1 II— 4’. ' '/a .......... y... . '”"' Y*7'^’. ; · ·* a>';'‘ μ ' ' ., 4.' 4 < ■ "* · · ·. - '-- '->;T—-·τ™ ^..- -...... -_ ...... , « . Z _ * ' 5 —7 SYMtJH'S (.ONHTANTIXOl’i'LlTANA. J868 februarii 16 304 * U»" reffiSà» promulga διανεμηθήναι ίν ταέ; ίνορέαις. ΤαΟτα τοίνυν στού μεγάλης ίκχλησίας xai ρύλαβίστατοι ιερείς κοινοπο-.οϋντις πάσιν ύμίν διά τής παρσυσης πατρι­ ' δσιώτατοι. ιερομόναχοι, οί φάλλοντις .iv -ταΐς Ιιραίς αρχική; ήμών ίπαί»ίξι·>ς ibi σύν^χοστέλλοντι; ιίς ίχχληΜέις τή; Ιΐδλεως, τού Γάλατά* χαί τού xob' ■içAt Καταστέν^, XaJ λοιποί Απαξ^παντες εύλογη- •κίστην ίνοριαν Ανά δύω Αντίτυπα .τού νέου τούτου κανονισμού, -Αντιλλόμιθα χαί' προτρεπόμεθα, όπως μίν·.·.' χριστιανοί.Τέκνα iv χυρίφ ήμών Αγαπητά- χΑμιλιτήαφντι; χαλώ; οί ίνορέται ίκάσττς ίνορίας τάς t μις ιιη ύμίν κΐφί ιίβήνη παρά. #εοθ. ’Εσψ γνωστόν iv μύτφ περιεχομένας. διατάξεις χαί \αβ4ντις έντελή πάσιν ύμ!ν, δτι μιτά λςςκης βλέπουσα ή ίχκλησία • ίκάστοτε ,τά ζ διάφορα * ΑτοΜίατα," invar- δυστυχώς γνώσ.ν του τΰπουΛ χάθ ον Απχρα-.τήρως όφιίλιτι τού λοιπού ποιιίοθαι τάς ίχλογά. τών χατά καιρούς ίπιλαμ^ά-κυστ . χώρ«ν είς rava; ίνορία; iv χαρφ τ^ν ίχλτγών τΑν νέων έπιτρόπων τών ιερών iv αύταΐς τρόπων τής ίιράς υμών ίκκλησίας, ώς. χαί τού μουχτάρη τή; ίνορίας υμών, καί συμμορφωθέντε; κατά ίχχλησιών, οίον τά; πρδς Αλλήλυυ; ίριδας, διαμάχα; τε καί διαπληχτισμούς- τών συνινοριτών, τάς πρδς τήν γράμμα πρδς τόν κανονισμόν τοΟΐόν, σπΚ,σητι ίν ίχκ'/.ησίαν άγετγάς τι χαί ίγχλήσιι; χαί άντιγχλήσεις ίχάστη ίνορίφ, όπως ίχλίξητι τού; διά τδ ίνιστώς αύ ών κατ' ίλλήλων. καί πλιίστας άλλα; Λυπηρά; χα! ito; μέλλοντας διαχιι^^ρίάαι τά πράγματα τής ίιράς δυσαρέστου; σχηνάΙς. ίπί μομφή piv τών ίνοριών, ιίς μύμών ίκχλησίας, ίνιργοΟντι; τήν ίχλογήν ταόιην· ίν ίς συμφαίνουσι ταΟτα, έπ' χισθ-ητ^Λί βλιφή τών κοι­ πλήριι ιύταςι’χ χαζ^σ-κχίμ, συνφδά τα.'ς Ϊιατάςισι νών αύτών σιμφερόντων, συ<5(ε! δί Ανησυχία τών τοΟ κανονισμού, χαί ίν όμονοία χαϊ άχαπη, χα: φιλοπατρ αρχείων.-' ίγνω νΟν κατά πρόνοιαν αυτή; Αςιό- Γ.μούμινοι, ως ιίχός, άναδιίξαι ιίς τήν ίπιστασίχν Xpcwv ϊνα λ Αρη τήν προσήχουοαν φροντίδα εις π^· ταύτην τούς φρονιμωτιρους. ίκανίι'τίρέυς χα'. ιύυποληπτοτίρους τών συνινοριτών υμών, όπως διιςάγωνται τελή άρσιν τών Ατοπημάτων τούτων χαί ει. ίξάλειψιν πάθη; του λοιπού αφορμής" διινίςεων μεταξύ τών ύπ' αυτών ώς 5ιϊ τά συμφέροντα τής τι ίιράς ίχχληίνοριτών ίκάστη; ίνορία; έν χαιρφ τών τοιούτων ίχ- σίας καί τής ίνοριας ύμών ακολούθως δί δηλώσητι ,.ογών. Ί-!φ' ώ καί ίιέθη ύπ' όψιν ήμών ό μέχρι πρδς τί,ν ίχχλησιχν ίγχχίρως τήν ίνοριαχήν ύμών ίκτούδε έν ίνεργεια πιρ! ίχλογής έχχληαιαστικών ίπι- λογήν συμφώνως τή ίννοία τού κανονισμού, ίνα τύχη κα! τής ήμιτίρα; έκχληάιχστική; ίπιχυρώσιως διά τροχών κανονισμό; ίν πλήρει συνεδριάσει τή; τι άγιας . και ιερά; συνόδου χα! τού έντιμου έθνιχού συμβου­ τής συνήθους πατριαρχικής άποδιίξιως. Η δέ τού λίου. ο; χχ! ίπεξεργασθεί; χχ! συζητηθείς δεόντως θαοΟ χάρις χαί τδ άπιιρον ίλιο; ιίη μιτά ράντων ύμών. ν . διωρθώθη χαί ετροποπο-.ήθη ίπ: τό τελειότερου καί ,χωςη. i » SYNOhUS ('( INSTANTI NO Ρ< > LIT AN A super sponsalitiis incuudis 18»‘>8 iulii 12. liregorium patriarcha·» semper operam nuvaaap ut 1 τών μνηστίυομένων - καθότι μ·τχ δυσαρισχιία: ού negotia ad matrimonium pertinentia iuxta aceuratia- μ-.xpl; νλίπιι, δτι ίπί'τού ουσιώδους τούτου άντιχιιaimam aacntrum canonum rationem perpenderentur, μένου συμβαινουσι καθ' ίχάστην πολλά- χχ; άνοίχιιο-. decreta aatia multa testantur quae vel dum -patri­ χαταχρήσιις χαί άταξίαι, έξ ών δ^οχύπτουσι διινέξιις archam secundo egit, edenda curavit : ea pro nostri χαί διαπληκτισμαί, χαί τιλιυταίον. διαλύσιις Αρραβώ­ operis ratione integrh exhibenda sunt.- Tabulam quae νων, ού μόνον όνιιδο; φέροισα: χαί κατηγορίαν, άλλά sequitur primus typis mandavit, aed minus feliciter, χαί ζημίας άμφοτέρων τών μνηστιυομένων μιρών•Manuel Oedeon in suis Κανονικά.’; διατάξισι, t. I αιτία δί τούτων ύπάρχι: τδ απόλυτον κ»ί άχανόν.στον (Constantinopoli. 1888). p. 398-44)1; alteram edi­ τού τι χρόνου τής μνηστιίας χαί τού ποσού τών συνtionem nuper praestitit loannes Stavrides (n.libro: αλλαττομένων Αρραβώνων κα! άλλα-, παροράσιις καθ­ Σύλλογέ, πατριαρχικών κα! συνοβιχώ-φ ίγκυχλίων* ηκόντων ίχ μέρους τών ώ» γονέων καί τών μνηστήρων, -(ibidem. 194Μ)). p. 37-9; qüam sequemur utpote καθά τοιαΟτα δσημέραι προχύπτουσ: δυσάριστα παρα­ accuratiorem. Huic sententiae synodali decretum δείγματα- καθότι πρώτον έν τφ μιταξύ τής μνηστιίας alterum statim subiungendum censuimus, quod idem διαστήματι, δπιρ πολλάκις £αρατ·ίνξτα: χα: ιις χρόpatriarcha eodem anno evulgavit ad prohibenda Ρ νους δλοκλήρους, ύπάρχίι ίλιυθέρα ή ιίσοδος χαί coniugia post admissam fornicationem inita. Illud έξοδος τών νέων μνηστήρων ιίς τάς οικίας τών πινrepetimus ex laudato Manuelis Gedeon libro: Κα­ θιρών καί Ακώλυτος ή συναναστροφή τών μνηστιυθέντων - ίπιιτα, έχτδς τών λόγφ Αρραβώνας Αντχλλατνονικά! διατάξίν». t. 1, p. 44)4-6. τομέί*»ν μνήστρων, δίδονται ιίς τάς ίορτάς καί όωριαί 1. βαρύτιμος ίπαχαλουθούσ: δί χαί έξοδα μάταια χαί ή Γρηγόριος χαίτάλοιπά. \ Ανωφιλή καθ' ίλην τήν διάρχιιαν τής μνηστιίαςt Έχτδς τής άδιαλιιπτου μιρ'μνης, ήν άιι’ποτι συμπισούσης δέ δυσαρισχιιας τ-.νδς μιταξύ αύτών, χαταβάλλιι άξιοχρέ»; ή άγια τού Χριστού ίκχλησία τότι Αναφύονται προφάσιις ίπί διαλύσιι πρδς φιλο­ ύπίρ τών πνχυματικών συμφιρόντων τών Απανταχού κέρδειαν καί Απαιτήσει; διπλάσιων Αρραβώνων καί ιύσιβών πνιυματιχών αύτής τέκνων, χρένουσα χρέος Αγωγα: ζημιών καί έξόδων καί πλΜστα Αλλα Ατοπα χυτής ίνα χήδητα: χαί προνοή χαί ύπίρ τής ήθικής παρέχοντας πηγάζοντα, ώς προέφημιν, ίκ τού Ακανό­ ιύταξΐας αυτών καί τής Αποφυγής ίπιμόμφων πράξιων νιστου καί Αορίστου καί Ατάκτου τρόπου τών μνη­ ' ίν ταί; κοινωνικαΐς αυτών σχίσισι, καθήκον ίθιώρησι στειών. ΤαΟτα τοίνυν γινικώς καταργοΟντες χαί έξαλιίδιαχο-.νώσαι καί τάς ίφχξής προνοητικές αυτής συμ­ βουλές καί διαταγές Αφορώσας τδ Αχαταιτίατον καί φοντις τού λοιπού ίκ πρόνοιας ίκκλησιαστιχής, ίιβΑμιμπτον τών νομίμως συγκροτούμενων μνηατιιών, βιβιβζομεν χαί τή αύτή; ίιρότητι διά τής παρούσης καθ' δσον αύτα- ιίσιν αί πρώΜ^βΑσχις τής έν Αγάπη ίχχλησιαστιχής έγχυκλίου ίχιστολής τά περί τού κα! χριστιανική ιίρήνη καί συζυγική έρμονίμ συζωίας Αντιχιιμένοο τούτου συνοδιχώς έγχριθέντα, έντιλλό- v w I :WWi SYNODUS CONST^JiTINOPOLlTANA, IMS iuhi 'U . Juvoi xal χροιρεπόμενοι αύτή, ίχης, συστήσεκ» τοίς » ’ έκαρχιώτα·! εηίτής χριστιανοί; Si' Αρχιερατικών αύτή; IMVia uni «ίξιν καί lùsyrjiivtet γινέσθω, γραμμάτων, όμεετγορεϋση αύτοί;, δπωςάκό τού νύν xoi «£ς τό- έξής έν έκαστη συγκροτήσει μνηστείας, σίν ό θείος Απόστολος, ύποδεικνύων ιύΐιχΐο ζι: ήτις όφείλει νά γίνητα: έπί παρουσέφ τού ίερατιχώ; «ύσχήμονα τόν βϊον τών χριστιανών καί υποτιθέμενος προϊσταμένου κεβ δύο τΑν πβςχριτωτέρων,τής ένορία;, τά Αμεμπτον καί οιμνοπρεέιές ένπαντί if; κα: πάση ■ έχόντων βεβαίεες* τΑν μνηστεΝαμένων} τήν νόμιμον πράξει τού πολιτεύματος αύτών, Διά τούτο, καθλ»; ήλικίαχ, προσδιορίζηγαι προθεσμία κ μηνών ή τό περί' πάντώ?, ούτω καί περί τού γάμου 3μο: έτέθηοαν πολύ ένδς έτους μέχρι τΑν γάμέβύ, οέτινε» φέον ίνα έκκλησιαστικο' τι κεϋ πολίτικοι καί καίόνες έθεσπίέχτελώνται έξ Απαντοςέν τή λήξΛ τή; προθεσμΓα; σθησαν, καθ’ ού; έκτελιστέον τό μίγμ τούτο μυστίριον. τούτη; καίούχί περεατέοω, τά'δέ λόγφ άρραβώνο; !νΙ ύπάρχη καί λογίζητχι σύμφωνον τή Απ-.στολ.χή διδόμενα Αμοιβαίω; ψιλά σύμφωνα θέλουσ: συνιστα-. έντολή χα: παραδόσε: καί εύσχημον χχ Αμεμπτον "μίν το: Τών χρ-.στιχνών, χχτχσύαι «ί; δακτυλίδια έξ έκατέρων τΑν μιςφν Αξία; χατά πάντα, άναλόγου τής χαταστάσεως τΑν μνηστευρμένων, χαί __ φρονούντες τώ^ίερώο τούτην διατάξεων χχί περιορίαύτά μόνα λογίζωνται Μ καθ' αύτό άρραβώ·, δστις, ζοντες τον σκοπόν τού μυστηρίου περί μόνον τά w έν περιπτώσει διαλύσεω; τυχόν τής μνηστείας, έχει ματικά τέλ>, χαί ωφελήματα, έκτραχηλιζοντχ; . έπιστρέφεσθαι διπλάσιο; παρά τού μετανόούντος μέ­ άΑμιτουργίας ψυχοβΛΟβε;,’ τών μέν νεχνιδων in ρους, λειψωσι δέ δλως διόλου χχ! α: κατά τδ δ άστημα. τττί: συζεΰξεως παραδ'.δουσών τήν τιμήν αύτών. τών τή; βνηστεας κακώς έθιζόμενχι δωρεά: τόσον παρά Β δέ Ανδρών^ άνοήτω; συναρπαζόμενων ύπό νεχ/κή; τού μνηότήρος δσον χαί παρά τή; μνηστή;, καθότι αί* όρμή;, ώστ: ή νόμι ιο; καί υιάρτστο; συζυγία, ήτι; φιλοδωρίαι ούδαμί»; λογίζονται ή; Αρραβών ούτε οφτίλτ. έχιιχ. προηγουμένην τήν σωρρδσύνην χα! τήν έπιστρέφοντα: διπλάσιοι, συμβεΛοϋση; διαλύσεω;. διά τών στνράνων Αμοιβήν τών παρβτνιχών χβττών. χαθώ; έπίσης καί τά. έχ γιλοτϊ)ιίαγ· μχτχίχ; χχί γίνιται χποιέλτσμχ πορνιία; καί <ΐτι; τιμωρία; ζα! χατά τό δοχούν γινόμενα έξοδα χχ! φαγοπότια' είς ριαόυ ζυγού, ,ού χί συνέπτια: Ουδόν Αλλο «;σ:ν >, ούδέν μετρούνται ούτε Απαιτούνται παντελώς, μή όντιδος Αν«ξχλ«:πτον χα: δ:ην<κέ; χχί ριλονιικίχ; γινομένου τού γάμου. Έν τούτοι; οέ χατά τήν ήμέ- άχατιύναστο: χαί συμβίωσι; π-έρη; διινοπαΐ'τιών ζχ: ραν τΑν Αρραβώνων δέον ινα συ'.τάττωνται χαί τά Ανησυχίας, χχίέώς βλέπομίν τά τ-.ιχύτχ παραδτιγμχτα Αμοιβαία προικοσύμφωνχΝΰπογραφόμενα παρ'ίχατέρων καύ'. έχάστην. Λ.£ ταύτχ τοινυν καί ή μοτριότη; τών μερών χαί μαρτυρούμινα ύπδ τών παρευρσχομέ- ήμών, έχ πρόνοιας έχκλησιαστιχή; αξιοχρέου χικινηνων, ήτοι τού ίερατικώ; προϊσταμένου χαί τών προ­ μένοι^πρΐς έξάλιιψιν τή; σκανδαλώδους χχ: πολύ­ κρίτων. 11ρδ πάντων δέ ο! μνηστήρες μηδόλως έχω- βλαστος τχύτης παρτκτροπή; χα: χαταχρήτιως καί σιν έλευθέραν τήν είσοδον χαί έξοδον μηδέ συνανα­ Απαρατρέπτω; έμμένονττ; ταί; δ:αγορ<ύσ«σ·. τών π:ρί στρέφονται χαί συνδιασκεδάζωσ: μιτά τών μνηστών τούτου χιιμένων ιιρών χχ! πατροπαραδότων νόμων αύτών, έχτό; έπισήμων χχί ώρισμένων έπισχέψεων χα! θεσπισμάτων, έντιλ/.δμιθα χα! παραγγέλλομτν χατά τά; έπισήμου; ημέρας, γνωστού όντο; διά τή; έχχλησιαστιχώ; χαί θχσπίζομτν Αμιταθέτω; χα: συνεχούς πείρα;, δτι έχ τή; τοιαύτη; απολύτου τών όριστιχώ; συνοδική συνδιχσκέψοι χα: άποφάσοι. ινα μνηστήρων συναναστροφή; προχύπτουσι πολλά Ατοπα e Από τού νύν χα! «ι; τό έξή; ύπάρχωσι χιχωλυμένα χαί πολλαί Αφορμα! προχαλούσαι έπί τέλους τήν διχ- χα: παντάπχσιν άσ-υγχώρητα τά έχ πορνχίχ; συνοικέ­ σια' διό καί πάσα ν<Ανι; όφοιλχι νουνβχώς προσέχτιν λυσιά τή; μνηστχια;. Ταύτα τοίνυν διαχοινώσασα χαί ή ίέρότη; τη^ τοίς κα! φυλάττοιν ώς κόρην οφθαλμού τήν Αγνότητα χριστιανό:; αύτή; χαί διατυπώόασα έν ταί; τών μνη- καί ύπόληψιν τής σωφροσύνη; αυτής, μηδαμώς προσττιών αύτών συγχροτήσχσι, δκνπργή Απαρχλλάχτως, διδαύσα τήν τιμήν αύτή; έπ' έλπίδι ύπανδραία;, μήτ» δπως έπλχίψωσιν α: μέχρι τοϋδ» συμβαινουσαι χατα- πχρασύρτσθχι πιιθομένη Απατηλαί; χχ! Αφροσιν ύποχρήσοις έπί τών μνηστιιών, ιί; τρόπον ώστ< μ<τά τήν σχέστσιν Αλόγου καδλέσκοτισμένη; «χνικής όρμή; καί διαχοίνωσιν τών έχχλησιαστιχών τούτων συμβουλών Ασυνίσιας. Καλώ; ΐα^μ^νβχσχΑτα» έχάστη, δτι έχ τής χαί προνοητικών διαταγών όψέποτχ Αναφυή βιέντξι; τοιαύτη; Απάτη; κα! παραπχίστω; ούδέν ώφτληέΗ,στχα! διαφορά τών μομνηστχυμένων ■ ό δέ μή φυλάξα; ταύ­ ται, Αλλά τό χοινόμ-δντιδο; κα! τήν Ατιμίαν καί τήν τα; <ιτ< έχ τών γονέων τίτχ έχ τών μνηστήρων μη- χνωφιλή ύχρίστι μοταμέλιιαν ■ ή γάρ έκχλησι'α ούδίδόλω; (ίσαχοΰηται χίς τάς Απαιτήσχι; αύτοΟ, Αλλ' μίαν Αγωγήν κα! αίτησιν κχτηναγκάσμένή; ·στ»φανώΑπορρίπτονται πάσαι α! Απαιτήσοι; αί μή συνάδουοα: σιως παραδέξιτχι τού λοιπού τών οΰτω παρςκτροποπρδς τά Ανωτέρω διατυπωΜντα. Ή δέ τού iHoü μένων ντανίδων. Αλλ" ό μέν Ακόλαστο; Ανήρ ό τολμήσων τοιρύτον Απάτη; Ανοσιούργημα. Αφού έλχγχίέή. χάρις χαί τό Λπιιρον Ιλτο; Έη μ<τ' αύτή;. παιόνυΗ,σττα: δι' αύστηράς σωματική; ποινής, έπ! ιν ,αωξη’ ίουλιου ιβ'. δλω; έτος πιριωρισμένος καί χαταναγκαιτικώ; έργα+ ό Κωνσταντινουπολιω; ίν Χριστό αγαπητό; ζόμχνο;· ή δέ άπατηώτίσα ντάνι; ίγκαταλ«ιφ·Χ,σ«ται Ρ μετά τού κοινού όντίδου; τών οικείων καί συγγενών Αδιλφό;. κα! μετά ζημία; τή; τιμαλφούς τιμή; καί παρθενία; ή δ ΚυζΕχου Νικόδημος. χύτής. Τούτ' αύτό πληροφορούμενοι χαί οί γονείς καί ή ό Χαζκηδένος Γ«ρ άσιμος. κηδεμόνες καταβαλλέτωσχν τήν δέουσαν Αγρυπνου ή ό Δέρχων Νοόφυτος. προσοχήν περί τάς σχέσεις κα! συναναστροφάς τών t ό Κρήτη; Διονύσιος. οικείων θυγατέρων, ού μόνον τάς μετά ξένων 1 καί t δ' Δράμας ΆγαΜγγτλος. Αδιαφόρων Ανθρώπων, Αλλά κα! τάς μετά τών οικείων t ό Γάνου χαί Χώρα; Χρύσαν Ό;. μνηστάρων αύτών, Αποφεύγοντε; φρόνιμε»; τά έκ τής t 0'Βοδινών Νικόδημος. πυκνή; εισόδου καί συν αναστροφής παρεπόμενα Ατοπα ή ό Κορυτσίς Ναόφυτο;. καί τά; λυπηρά; συνέπεια;, κα! καλώς ένώυμούμενο:. δτι, έν έναντέφ περιπτώσει, δύδιμία μεσιτεία καί μιi. σολάβησι; εύρήσει χώραν παρά τή έκκλησία. Έφ' ώ πρδς διηνεκή καί καθημερινήν Ανάμνησιν τή; έκκληή Γρηγόριο; έλέφ #<ού χαί τά λοιπά. t 'Εντιμότατοι κληρικό! τής καώ' ημάς τού Χριστού σ.αστικής ταύτη; ήμών νουθεσίας χχ! έντολής βιαμτγάλης έκχλνίας, χαί «ύλαβέστατοι ίέραΐς, καί όσιώ- τάσσομεν, ίνα ή παρούσα έκκλησιαστιχή Απόδειξι; τατο: [(ρομόνα^χ, οί ψάλλοντος έν ταί; ίιραί; έκκλη- τοιχοκολλητή έν τφ νάρθηκ: παντός ίερηύ ναού τή; σίαις τή; ΙΙάλχως,. τού Γαλατά, χαί τού χαώ’ ήμίς πρωτιυούαης, δπως έκαστο; τών εύσεβών, εισερχόμενο; Καταστένου, κα! λοιπά άπαξάπαντχς τύλσγημένοι καί έξε-,χόμενος, άναγινώσκη αύτήν καί δεόντως concit. auiuAU το·νχ XUI. » 3u7 - 8YNODU8 CNlNSTANTlNOPGLltANA, 1888 iuMi IS 308 ζι έαυτύν xai τού* οίχώους αύτού, auvqrid tot* A ύμίν γ&οοντο; }νηλλ^Ι·*α, !να Mai ή «Μ *αού χίτής ίχχ>.»ΐαίας owT>jpûiï»otv ένταλαί; χαί 1χαΑ·«λίαϊί. ρις χαί « Αχοφον Ιλιος t p*tà xAycwv ύμΛν, ύμήν. < )ϋ:« τοίνυν noifjaax», τίχνα έν χυρίφ ίγχχν^τί χαύώς ,Μ·ξτ/. 8YNODFS CÔNBTANTJJIÔPOLITANA 186» februarii 94. Dorotheas Scholarius, métropolite Denaetriadia. - quilam novem ante aanoa ip synodum vocatas ftierat. iterum in eandem cooptatus éet lino 1869 z per littéral ' synodales die 24 februarii suprediçt^ anni date·, cui nomina apposuerunt antistites isti: Gregorius patriarcha, Nicodemus Cysiei, Genuimus Chalcedonis. Neophytus Dercorum, Dionysius Di- dymorichi, Sophronius Berrhpeae. Agathaagelus Drdmaa, Meletius Philadelphiae. Chrysanthes Gani et Chorae, Nicodemus Vodbnorum, Neophyti»-. Corytsae™ Exstant typis 'impressae ipyius Dorothei cura in libro·. 'Εργα xal Ημέρα: (Athenis. J877). p. 117-8. ' CONCHIUM 8MYRNEN8E episcoporum latin i ritus * 18(19 luaii 11» - iunii 13. MONITUM. f Quod a plurimis abhinc annis in votis omnium erat, quodque ad maiorem Dei gloriam et Asiae minoris atque maris Aegei insularum ecclesiarum incrementum superventurum omnes confidebant, ut concilium episcoporum Jstinh, ritus earum ecclesia­ rum cogeretur, tandem anno 1869, Pii IX sanctis­ sima providehtia et singulari quO amantissimus pater vycclesiaa orientales amore complectitur, ex­ optatissimum opus perfectum, omnes voti compotes gavisi sunt et laetati. Viderunt ineulae, et extrema terror oôrtxpuerant, appropini/uncerunt, ft aeceeeerunt, uuMfuiegue fratri siro dicat: confortare (Is. XLI. 6). Smyrnis enim sancti Polycarpi, beati loannis apostoli discipuli, ecclesia repleta fide et caritate Deo dilectiuima a sancto Ignatio martyre in epistola ad Smyrnaeos salutate, etf cui ab apoetolica aetate Romanam inter et eam eecleeiam fidei et caritati» eoniunctio perpetita fuit, iuyta verba sanctissimi domini nostri Pii IX in epistola missa ad archiepiscopum Smy mensem, qui gratulationes populi sui propter XXV summi pontificatus annum felicissime absolutum ei fecerat, die sancto pente­ costes concilium inchoatum solemniter fuit, ad quod convenerunt illustrissimi et reverendiaaimi domini Vincentius Spaccapietra archiepiscopus Smyrnensis, vicarius apostoiicus Asiae minoris et delegatus apo«tolicur. praeses; Laurentius Bergeretti archiepis­ copus Naxioparienais; Spiridion Maddalena archiepiseopus Corcyrensis et administrator apostoiicus Zacynthi et Cephaleniae ; Ignatius Giustiniani epis­ copus Chieneis; loseph Maria Alberti episcopus 8yrenais, delegatus apostoiicus regni Hellenic·; Fi­ delis Abbati episcopus Sanetorinensis ; loannea Msrangô episcopus Tenensis et Miconensis. administra­ tor Andrçnsis; Nieensps Marinelli episcopus Solensis tn partibu»; lacobus Baroui doctor in sacra theo­ logia. cancellarius archiépiscopal:* Constentinopoli- tanus. ab illustrissimi· et reverendissimo domino Paulo Brunoni. archiepiscopo Taronensi in partibus, vicario et delegato apostolico pro orientalibus Constantinqpollteno, procurator delegatus. Tribus publiais sessionibus concilio absoluto, juxta Sixti V constitutionem et vetustissima docu­ menta quibus apertissimi* constat, ut sanctus Bonifacius I scribebat ad Rufum Thessalonicensem archiepiscopum. .et maximas orientalium ecclesias in magnis negotiis sedem semper consuluisse Roma­ nam ot eius auxilium postulasse*1, acta et decreta emendanda et probanda ad sacram congregationem de Propaganda fide missa fuere. Quid vero magia necessarium vel opportuniusT iit archidioeoeei Smyrnenai. in Asia minori, nec non in dioecesibna regni Hellanici promovendum apprime conferre visnm fuerit, ut reverendiseimi patres domini archiepiscopi atque episcopi in iis regionibus existantes in aynodalem coetum conveniant, quaecumque in Domino decernenda putaverint eidem sacrae con­ gregationi subiicienda transmissuri, sanctissimus * , Acts proiieraat in libello Conrila SUtyiameit erimoformn latmi rite· habiti mme ItDCCCLXIX auctoritate m. dommi uaetri jPu IX aria et dorvdo. NmprK. Ate ofltiiem ttmdimtornm. /87». ta-8*. top Present breve ad lectorem Jfonstees, qaod iategraa preefatioaie gratia repetor· ptesait. · '■ .. - - .... ■ · - ■ ■" ■ Μ» - “ * ' ' ■ ' ' ' ' -.......... ,J . ■ , -Ί^ L . Γ CONCILIUM BMYRJiKMML iae» ■ b*ü ... Ιβ .................... ' . ίβηϋ 1J . sio dominna Metor Piw papa IX. refertote me infra- < nominavit, ac praeeeas in rem decretum loco brevia scrip*» laudati oneri consilii secretario. in gudientia expediri mandavit · * habita dio i» marin 1869. praedictum eoetnm syn‘ Ratum Romae, ex aede dictae «arrae congre­ odatas meae® maio proxime fatam in forma ca­ gationi» de Propaganda fide, die 2 aprili» 18fiy. nonica *belehrandum praecepit sub praesidentia rer Alexander cardinalis Raruabo. praefectu·. verendissimi patris demini Vfaeeutii Bpaccapietra. archiepioeopi Soaymenss» se vicarii apostoliei Asiae loannes Simeoni. secretaria·. minoris, quem propterea delegatum apostolieum ‘ 2. LITTERAE CONVOCATORIAE (ONC1L1I 8MYRNEN8I8 Alfa ARCHIEP1HCOPON ET. EP180OPO8 MI88AE. FiNceutfas Spaecapùttra congregationi* mïsswNû, Dèiytt apcüolica· stdie grafia archiapitcopuê Satyr· nsiwie, vtcprùu apottolicae Aftae atinorù,· praela#* daoMÎiettt et pontificio eolia adMten», tlaiegattu apoetolietta. Cum ex sacrae congregationi*'de Propaganda fide decreto, sub die 2 huius mensis et anni sanc­ tissimi domini nostri Pii papae IX loco brevis - auctoritate firmato, nobis delegato apostolico re­ nuntiato mandatum sit. ' iùxta regulas canonicas mense proximo maio concilium convocare ad reli­ gionis catholicae incrementum in vicariatu apostolico Constantinopolitano, in archidioecesi Smyrnonsi. in Asia minori, necnon in diopetibus regni Hellenic» promovendum, quantum in nobis est munus com­ missum ftnplere in Domino volentes, dietnm conci­ lium in civitate Smyrnensi et ecclesia Sancta** Ma­ riae * nostra pro-cathedrali celebrare decrevimus, illudque ' ad dominicam pentecoste» proxime futu­ rum. hoc est dio 16 maii. indicimus atque convoca- mus. Quaproptet amplitudinem tuam monema·. et quo possumus caritatis affectu hortamur, atque etiam.·, vigore facultatum nobis spécialité^a 4ancta sqde * tributarum praecipimus, ut ad dictum concilium celebrandum die assignata omnino convenias, alioquin poenas a sacris canonibus >?«nst i tutas te in^cursurum scias.» Quod si fortasse aliqua iu-*ts et gravi* secundum cummes nécessita» te impedierit (quam nnhi« «ignificnri et iuxtn canonica» nanetione» probari oportebit), specialem procuratorem ad concilium mittas. (fttcrea ut in tua dioecesi pu­ blicae prece». prout tibi vinum inerit, ad bonum faustumque huius concilii exitum fundantur. <»bni\e in Domino ohsecramu». Datum Bmyntis. die 22 aprilia 1869. t Vincentius Spaccapiétra archiepisropuh ’ Hmyrnenai». delegatu· apoMolicu» t De mandato ilhiatrinsimi et revprcndiwinii archiepiacopi Melegati apostoliei. Andreas Poh carpus Timoni cÀnonicu· «erretariu·. ACTA CONCILII SMYRNENSIS: Duabus congregationibus praeparatorii» die 14 et l' Pro episoqMi Te.nenei reverondinaimu· foannès Ιό maii habitis, adstantibu» patribus moxxettu super Ammiragli camerarius honoris sanctissimi domini rochotmn indutis atque theologis et concilii officia- nostri, archidiaconus capituli et vicarius generalis lilni». votum decisivnni. omnibus patribus consen­ ecclesiae Tenensis. doctor in sacra theologia. Pro episcopo Solensi admodum reverendus Xystus tientibus. et iuxta resolutionem sacrae congrega­ tioni» concilii sub die 24 augusti 1850, illustrissimo Giampaolo domus Sacratissimi Cordi» congtegasionia et reverendissimo episcopo Solensi m partibu* fuit missioni» Smymenaia superior. tributum. Electi in promotores concilii illustrissimus HE88IO PRIMA BOLEMNIS et reverendissimus episcopus Chiensis et reveren­ Die 16 maii. festo sacrae pentecostes, omne» dissimus Ammiragli. vicarius generalis ecclesiae Tenensis; in secretaries reverendissimi Castelli ca­ patres, illustrissimo et reverendissimo episcope nonicus Smyrnensis et Polito canonicus Corcyrensis. Sanc.torinenai excepto, qui naris cursoriae oppor­ In concilium quoque admissus reverendissimus Ba- tunitate privatus nondum advenerat, comitantibus roxxi. procurator illustrissimi et reverendissimi vi­ theologis, omnesque de clero saeculari et regulari carii apostoliei Cons^antiuopolitani. et voto decisive secundum ritus in caeremoniali episcoporum prae­ donatus; idque sua auctoritate sanctissimus dominus scripto» ah ecclesia Sancti Polycarpi in ecclesiam noster firmavit. Inde illustrissimi et reverendissimi Sanctae Mariae proceeaionaliter ae contulerunt. (rbi praesidia lecta et publicata fuere decreta de secreto ad ecclesiam perventum est. omne» iuxta ordinem servando iri conciliaribus actibus et de praejudicio ab eodem caeremoniali statutum sederunt. Illustris­ non inferendo. simus et reverendissimus* praeses missam pontifieaEn autem nomina .reverendissimorum theologo­ liter celebravit. Dum sacrum conficiebatur, pervenit telegruphicum responsum sanctissimi domini nostri rum, qui concilio adfuerunt : Pro archiepiscopo Smymensi praeside admodum ad preces die antecedenti illi per telegraphum quo­ reverendus pater Clemens Adami ordini» praedica­ que transmissas, quo patribus concilii ciusqur laboribu» apostolieam benedictionem impertiri dignatu· torum. lector et praedicator generali·. est. quod summo gaudio omnes affecit. Pro archiepiscopo Naxiopariensi reverendissimus Missa absoluta, prima sessio secundum caere­ Michael Castelli. ecclesiae Smy menais canonicus. monias pontificali· romani habita est. Post ilfastri·Pro archiepisoopo Corcyrensi reverendissimus Ati- siini et reverendissimi archiepieeopi Naxiopariensi» tonius Polito ecclesiae Corcyrensi» canonicus, doctor ad clerum et populum disertum in lingua groeca in philosophia et theologia. sermonem, illustrissimus praeses petiit a patribus, Pro episcopo Chionsi revefendissiinus Toanncs utrum concilium legitime convocatum apertum de­ Datody vicarius generalis ecclesiae Chiensis. clararetur. et omnibus assensum praebentibus, illud Pro episcopo Syrensi reverendissimus Andreas apertum iudicavit. Timoni canonicus ecclesiae Smymensis. doctor in Inde officialibus concilii denuntiatis, decretum sacra theologia. * 1 de praeiudicio non afferendo et caput eoucilii Tri- »· 311 CONDI LI ITM * 1M9 maii 16 ■ iunii 13 313 dentini, quo omnibus coneilji putribus professionem fifek necnon aliorum «anotorun habenda» at rvfidei cflere praescribitur. lecta a secretario fuerunt. tiaeada· eme, w·· ' eia debitum honorem ao < um autcm^illustrissimus praeses in concilio Colo­ venerationem impertiendam. Indulgentiarum etiam niarum yr Indiis occidentalibus, cui eh spostolica potestatem a Christo in ecclesia relictam fuisse, delegatione anno 18M praeeat, iam professionem iUaraurifue usum christiqao populo maxime salu­ fidei ediderat, _ illustrissimus M reverendissimus tarem esse affirmo. Rainefiua, catholicam et apoarchiépiscopal» Naxiopariensi» illam coram altare sthlioam Romanam ecclesiam, omnium eecleaiarum genufiexu» emisit ■ iuxta ftymuiam sacri concilii matrem et magistram agnosco; Romanoque ponti­ Tridentini huius teneris; fici, beati 'Petri·apostolorum principis seccessori ac rEgo N. N. firma fide credo et profiteor omnia leau Christi vicario, veram obedientiam spondeo qc ct singula, quae continentur in symbolo fidei, quo luro. Cetera' item omnia a sacris canonibus et - sancta Romana eecfésia utitur, videlicet : ' oecumenicis concdk, ac praecipue a» sacrosancta „Credo iir unum Deum, patrem omnipotentem, Tridentina synodo xradita. definita et declarata, factorem caeli et terrae, visibilium onithim et in­ : indubitanter recipio' atque profiteor, simulque con­ visibilium. Et id unum dominum desum Christum, traria onjnia atque haereses quascumque ab eccle­ filium Dei unigenitum. Et ex patre natum, anti sia damnatas et reiectas et anathomatixatas, ego omnia saecula. Deum de Deo, lumen de lumine, pariter damno, reiicio et anathematise. ’Hanc vero Deum verum de Deo vero. Genitum, non factum, catholicam fidem, extra qualin nemo salvus esae consubstantialem patri : per quem omnia facta sunt, ; potest, quam in praesenti sponte profiteor et vera­ tfiii propter nos homines, et propter uoatram saiu- citer teneo, eamdem integram et inviolatam, usque tetn descendit de caelis; Et incarnatus est de Spiritu ad extremum vitae spiritum, constantissime (Deo sancto ex Maria virgine : et homo factus est. Cru­ adjuvante) retinere, et confiteri, atque a mei» sub­ cifixu» etiam pro .nobis sub Pontio Pilato, passus ditis, vel illis, quorum cura ad me in munere meo et sepultu» eat. Et resurrexit tertia die secundum spectabit, teneri; doceri et praedicari, quantum in scripturas. Et ascendit in caelum: sedet ad dex­ me erit, curatlirum. Ego'idem N. N. spondeo, vo­ teram patris. Et iterum venturus est cum gloria veo ac juro. Sic me Deus adiÿvet. ct haec sancta iudicare vivos et mortuos: cuius regni non erit fiais. Dei evangelic. “ Et in Spiritum sanctum dominum et vivificantem: Omnes patres subinde ei theologi idem iuxta qui ex Patre. Filioque procedit. Qui cum Patrj et formulam brevem perfecerunt. Deinde, benedictione Filio simul adoratur et conglorificatur: qui locutus solemni ab illustrissimo et reveryndissnno praeside est per prophetas. Et unam sanctam çatholicam data, omne» in aedes archiépiscopale» ao quo vene­ et apostolicant ecclesiam. Confiteor unum baptisma runt pn»ee»eionali ordine »e receperunt. in remissionem peccatorum. Et expecto resurrectio­ nem mortuorum. Et vitam venturi saeculi. Arnen. HE88IO SECVNDA SOLEMNIS ( , Apostolica» et ecclesiastica» traditiones, reliPost octo congregatione» privatas in aedibus quasque eiusdem ecclesiae observationes et con­ archiepiscopalibus rite et recte absoluta», sessio sestitutiones firmissime admitto et amplector Item *' eunda die 39 maii habitu fuit. sacram scripturam iuxta eutn sensum, quem tenuit Privatis congregationibus adfuit illustrissimus et et tenet sancta mater ecclesia, cuius est iudicare reverendissimus Sanetorinensis. Smyrnas post primam de vero sensu et interpretatione sacrarum scriptu­ sessionem appulsus, et omnia Isoteacta probavit. In rarum admitto ; nec efem umquain. nisi iuxta unani­ hisce congregationibus de ii» quae videbuntur ne­ mem consensum patrum, accipiam et interpretabor. cessaria circa fidem et communicationem in divinis Profiteor quoque septem esae vere et proprie sa­ cum acatholicis. de catechiamo parvulorum com­ cramenta novae legis, a lesu Christo domino nostro muni, de sacranientit et de sepultura ecclesiastica Instituta, atque ad salutem humani generis, licet serio et maturo examine a patribus- discussa, et non omnia singulis necessaria, scilicet baptismum, decreta ad rem pertinentia lecta fuerunt. confirmationem, eucharistiam, paeni^entiam, extre­ Ad sessionem solemnetn celebrandam patre» et mam unctionem, ordinem et matrimonium; iliaque theologi et plurimi de clero saeculari et regulari gratiam conferre, et ex hio baptismum, confirma­ ab aedlbiu archiepiscopalibus in ecclesiam Sanctae tionem et ordinem sine sacrilegio reiterari non . Mariae procemionaliter se contulerunt. Missam posse. Receptos quoque et approbatos ecclesiae pontificalech de requie pro defunctis episcopis et catholicae ritus, in supradietorum omnium sacra­ missionqriis dioecesium illustrissimorum et reverenmentorum solemni administrations recipio et ad­ dissimorum patrum illustrissimus Corcyrensis cele­ mitto: omnia et singula, quae de peccato originali bravit, et post missam panno ajgro ante altare et de iustifieatione in sacrosancta Tridentina synodo D extenso absolutionem fecit. ™ definite et declarata fuerunt, amplector et recipio. Inde* omnes patres, ornamentis rubri coloris in­ Profiteor pariter, in missa offerri Deo verum, pro­ duti, praeeo et ritus pontificalis romani pro secunda prium et propitiatorium sacrificium pro vivis et sessione compleverunt Illustrissimus et reverendis­ defunctis! atque in sanctissimo eucharistia* sacra­ simus praeses postea gravem sermonem ad clerum mento esse vere, realiter et substantialiter corpus et populum lingua gallica habuit, quo diversarum et sanguinem, una cum anima et divinitate domini nostrarum* mimfanum illustria facta et apostoiieorum nostri lesu Christi; fierique conversionem totius virorum gesta celebravit substantiae panis in corpus et totius substantiae Illustrissimus et reverendissima» 8anctorinen»is vini in .sanguinem, quam conversionem catholica exinde professionem fidei edidit. Postea bon pauea ecclesia transubstantiationeia appellat. Fateor etiam, decreta lecta et probata. Quo facto, illustrissima» sub altera tantum specie totum atque integrum at reverendissimus praeses ea nisi post sanctae se­ ■ Christum, verumque sacramentum sumi. Constanter dis approbationem vigorem habitura declaravit; et teneo purgatorium esae, aaimesque ibi detentas post preces benedictionem pontificalem impertivit, fidelium suffragiis iuvari. Similiter et sancto» una cum Christo regnaptes, venerandos atque invocan­ 8E881O TERTIA SOLKMNI8. dos esae, eosque orationes Deo pre nobis offerre, atque eorum reliquias esse veneranda». Firmissime .Ad tertjam et postremam publicam ternionem, assero, imagine» Christi ac deiparae semper vir- post· sex privatae congregatione», in quibus de B AÏS •% ‘ < . CONCILIUM SMYRNENSE. 186» msii 18 - indii 13 : · 314 Chorus. — IV. His urbibus, his ' locis, qtufc ac­ mediis ad religionem Mt pietatem fovendam aptio­ A ribus in missionibus, atque caritatem et unionem coluistis, precamur, ut volentes propitii adsitis, res­ inter missionaries utriusque cler^ fovendam, die que nostras bene, iuvetis àd Dei gloriam atque dominion 13-,iunii deventum eat. Omne· ad eccle­ perennedl honorem. ‘ siam Banctae Mariae proceasionali ritu convenerunt, Captore·. — V. Sanctissimo domino nostro l‘yt et mimam pontificalem illustrissimus et reverendis­ papae IX« egregio veteris doctrinae atque' i uris simi» Naxiopariensis celebravit, et ea absoluta, propugnatori, cui', ecclesiae universae plausu, sum­ illustrissimus et reverendissimus arehiepisco^Us mae integritatis et verae sententiae laus acquisita, Coreyrcnsis praeclare ad c(prnm et, populum lingua Petri, patrimonii constaatlssimo vindici, corde et \italien sermonem habuit. Inde preces a pontinhali ’ animo volenti vota et supplicationes. .Chorus — V. T>eus illum custodiat et protegat praescriptae decantatae, decreta alia et omnis « patribus probata foere. " sicnpupillam oculi sui pro bdbohéclesiâp. et videat a Postea illustrissimus et reverendissimus Byrensis. plusquam annos 'Petri. qui promoter concilii fuerat renuntiatus propter i Cantores. — Vd Illustrissimo et reverendissimo illustrissimi et reverendissimi episcopi Chiensia a delegato Upogolico, huius eoncitii Smyrnensis praeconcilio' temporaneam absentiam, acta concilii a sidi, spiritus sanctitatis ad bonum depositum- custo­ patribus omnibus subscribi et concilio finem im- diendum. ponendum postulavit. Ideo omnes super altare Chorus. — VI. Clementissim^ Deu·, ut pastor iuxta ordinem definiente· «ubscApsere. Et «tatim B huius Smyrnensis ecclesiae spiritu, corde et aetate cantata ab illustrissimo praeside ultima oratione, Pqlycarpi sanctissimi praesulis gregem suum regat, in pontificali praescripta, brevi sermone gratias te supplice· rogamus. ; egit patribus, eorumque orationibus se suaque Cantore·. — VII. Reverendissimis archiepiseopis commendavit. His peractis, acclanistiohes sequente· et episcopis atque ecclesiae Constantinopo|itanae magno animo et gaudio, stantibus omnibus, decan- procuratori, sacerdotalium virtutum laude fulgentatac fuere. . libus. xelo animarum succensi·, canonicis omnique clero, saeculari et regulari, anni plurimi et felice·. ACCLAMATIONES. Chorus. — VH. Deu· illos protegat «t operarios Cantore·. — I. lini trinoquo Deo gloria, honor in ecclesia sua inconfusibiles custodial, ut luceant in medio domus Dei ad confirmandos "omnes in ac gratiarum actio in perpetuas aeternitates. Chorus — I. Oloris laudis redonet in omni ore salute. Patri ingenito. Filio unigenito, et ab utroque pro­ Cantores. — VIII. Ecclesiae orientali, ut antiquo cedenti Spiritui sancto. fulgeat splendore et sub uno, pasture unus fiat'grex Cantores, — 11. lesu. Christo omnium servatori, corde docili, grittia. benedictio usque ad abundan­ qui in sangûine' suo nos reconciliavit Patri, gloria tiam et pax ab eo qui est. qui 'erat et qui ven­ et imperium in naecula saeculorum. turus est. Chorus. — II. Deo de Deo. lumini de lumine Cjiorus. — VII|. Domine lesu Christe, cui nomen aeterna laus et gloria sempiterna. Divinitati· suae Oriens ex alto, respice et visita vineam istain. quam hostibus atque blasphemia anathema. plantavit ipsa dextera tua et quam ferus aper ex­ Cantores. — III. Immaculatae deiparae et matri terminavit. ut denuo floreat et det odorem et fruc­ •mactissimae Mariae honor atque meritus cultus. tus optimos, atque pastores omnes plebesque eis Chorus. — III. Tu decus atque Orientis gloria et commissas scribe in manu tua. ut sint sicut septem laetitia, nos serva et nos Filio tuo commenda. Tu 'stellae et septem candelabra, in quorum medio te hanc regionem praesentia et exemplis tuis donatam vidit loannes ad ecclesias Asiae scribens. Amen. amen. ad avitam restitue fidem. Cantores. — IV. Sancto loanni Baptistae, sancto Tum denique hymnus Te Deum cum ofàtione Polycarpo, viro apostolioo. sancto- loanni Chryso- deeanta/ua est : quo completo, data est pax illustris­ •tomo. doetori incomparabili, sanctis Spiridioni, simo et reverendissimo praesidi ab omnibus patri­ Georgio. Isidoro, Irenaeo martyribus Christi fortis­ bus. et impertita ab co solemni benedictione et simis, sanctae Theootistae virgini, dioecesium no­ indulgpntia plenaria ex facultate ei facta a sanc­ strarum patronis caelestibus ac sospitatoribus, gra­ tissimo domino nostro, in aedes archiépiscopales tiarum actiones atque amoris testimonia: omnes redierunt. 4. - . DECRETA PRIMI CONCILII SMYRNEN81S. SECTIO PRIMA. [>E FIDE CATHOLICA. Caput I. Ubi de emeera patrum erga Romanum pontificem subtectione. Cum post tanta praeelaraque sanctissimi domini nostri Pii papae IX pro bono Orientalis ecclesiae ab initio glorioaipsimi pontificatus gesta omnibus nota, illum de ea optime meritum nullus est qui non proclamet, maximas et immortale· ei gratias corde magno et animo volenti patres agere uno ore sui potissimum eese officii sunt arbitrati. Solli­ citudine enim vere paterna, ut illi in hoc primo Orientalium episcoporum ritus latini concilie feliciter coadunari poetent, non solum permisit, sed eos quoque hortari, monere et sua auatoritate adigere' dignatus est. Ideo omnes sanctissimo patri singu­ I> lari» beneficii gratias persolvere, et quod in omnium rotis erat, 'obedientiam sinceram tanquam oves summo patri, a quo Domuum gueui quodam capite, ut ait sanctus Ιλο ad episcopos provinciae Vien­ nensia (Ep 10. al. 88). dona rua manare in eorpeu omne relit, profitendam consuere. Non enim aliunde, testis est Cyprianus, baereeee coortae eunt, aut nato eunt eebiemata, quam inde quod eaeerdoti Dei non obtemperatur (Ep. 55 ad Cornei, pap.). Iden cum venerint in his novissimis temporibus in deceptione illusores, attendent·· spiritibus erroris et doctrinis daemoniorum in hypocrisi loquentiam mendacium, et dicente· bonum malum et malum bonam, licen­ tiam pro Ubertate, animi intemperantiam pro seientiarnm progreesu, conscientiae effraenam libidinem pro vera religione, «aerae et humanae 'auctoritatis insolentisaimum spretam pro optimo civilis socie­ tatis statu, vera falsis confondent··: nihil sanetius i ■ " . - . . J.... . . . «>&· ' ' ‘ examen quod efactum eet o^ad opeatoUmrm.osdem; iuxta sanct^ugustini verba (Op.-imperfi βί luliuq»l». libMI, e. 1<>3). · ' ' , < hnnes patro» pariter improbare et repellere eorum temerarios et., impios ausus, qui, sanctumPetri sedem Romanesque pontifices spolinre conan- B tur sua potestate temporali, -una voce voluerunt, cum-sanctissimo domino nostro in sua allocutione diei *o aprilis' 184» agnoscentes : Singulari proreu» diemae prooidentiae concilio factum tree, ut Romanae pontifex, cui a Chrieto domino Mine eccleeiae regi­ men et cara fuit eoufmieea, eieilem principatum, hac. mne de cauta haberet, ut ad ipeam eeeleeiam -regen­ dam diutqtn unitatem tuendam plena illa potiretur libertate, quae ad eupremi apoetolici minieterii menue abeundum requireretur. Haec vero in omnium con­ gregatorum sinu spes, non aliter quam patrum. /i divulgatos videmus. Inter omnes vero errores' suum exereeat, ideo nunquam catholici permittant, ut matrimonia servorum acatholieorum in domibus hi primunt refutatione digni videntur: 1. Omnes religiones esse indifferentes, ideoque suis celebrentur. 4. Si catholicus ite» faciens casu Incidat in in omnibus salutem obtineri posse, imo ssm hominis honesti mori in ea, qua natus est, religione, ita ut sacerdotem aoatholicum. sanctissimum eucharistiae illud apostoli : Unae Deae, una jUee, uaaan heptisma, sacramentum ,ad infirmos publice deferentem, detanquam irrationale habeatur, et ecclesia catholica claramus licere ilH sanctissimum sacramentum ado­ crudelitatis nota inuratur, eo quod extra saum rare/ Animadvertimus tamen hoc dumtaxat permitti oceaeione, qua eathoUcu» non possit eeitare delasinum salutem doceat nullo modo sperandam. 2. Ultimum et legitimum omnium veritatum ttonem eacrameuti t ae pmpterea pretecepemue ne critérium esae humanam rationem, ita ut quod ab catholiceu ia praefato cata eaeerdotem eaaetieeimam ea comprehendi vel naturalibus argumentis probari ' suefiarMiam dqfereatem prooeftiatmr nec ietprediatur nequit, inter falsas habendum opiniones. Veritatibus eocieeiam oeatheiieormn. fi. Sciant fideles, sibi nunquam licere, suae lar­ supernatarallbus et a Deo revelatis ideo emaine abiectia, id solem oredeadum, quod ipsa ratio evi­ gitione pecuniae, sive operam propriam gratis prae­ stando, sive sortitionibua, vulgo loterie, ad rem dentiae lumine mota probare adstriagitur., 3. Homines ob naturale ius omnes suae exer­ institutis se subscribendo, sive e6a^> ia publiée cendi facultate», omnibus desideriis et appetitis obtectorum expositione, vulga bemar, /aliquid ad bee satisfacere posse: qua doctrine semel affirmata, emendo, m aedificationem ecclesiarum aeetholiearnm universa* susdeque leges evangelii verti necsses est. conterrere. fi. Non sunt tamen inquietandi artifices catho­ 4. Sub praetextu eiviKe progressus s»nmtH nevnmque iustitiam do fetaiiia, de proprietate, de lici, qui eecleeiae haerotioornm aedificant, dummodo religione constabihendam, ita at oaurium bona stat non adsit scandalum, nee fiet ia contemptam reli- ' 817 -, ;>■··-.. .t ■. ,-tj CONCILIUM 8MYKNENSK, 18fi» maii Ifi · iunii 13 . , 31β giopis: eurent autem episcopi ut artifice· per mis- Λ tur, senio est qui' qon videat. Ideo parophi smgusionarioa it confessorio· opportuno instruantur,. lari cum diligenti·' curen^ ut pueri ct *· jiucll·» ·· Γ* quando a > propria praeManda opera in haesetico- omnes ad'confirmationis sacrameqtulii. redipiondum , « rum ecclesiis seu synagogis aedificandi» se abstinete accedant, quo gfatiam^ad flrmitpr credendum picquu debeant. Tenentur scilicet ab opere se abstinere : vivendum accipiant.' 3. .Urgente mortis pericuh», pueri», licet recenter 1. Ubi huiusmodi opus communiter habeatur pro ai^no protostativo falsae religionis ; -ii. Ίί aliquid in natis, praesertim ubi Itqec viget consuetudo. »*cra■ · ipso contineatur, quod per se directe ac unice ex- mentum istud conferri potest' primat\ reprobationefi» catholici Cultus et approba-:, 3. Quod vero spectat ad confirmationem acatl%rtionem damnati cultus haereticorum; 3. si ponstet licorui» ritus orientalis, qpi divino lumine illustrati, artifices catholicos ad opus adigi vel . voeari ab ad catholiçae ecclesisq gretpium revertuntur. »tan-\ haereticis in contemptum catholicae religioni»».Ce­ dum est- decisioni supremae congregation^ Hindi terum quamvis extra hos casui relinquendi siat in Officii editae sub'die 15 ianuarii 1765. quae est bona fide, semper tamen monendi sunt,' ne haere­ sequentis tenoris; ^Sanctissimus dominus Clemens papa. Xill, auditi» votis cmhientissimorum patrum ticorum cultui cooperari intendant. cardinalium inquisitopiin generalium.*consuit non Caput IV · expediA». quoti confirmati a sacerdotibus schismsDe catschismo. ‘ tici» denuo liniantuCpost ruditum ad unitatiur, et Ad obtinendam" uniformitatem in ratione tra- t^»d mentem. Men» est quod in casibas-partteularidendae fidelibus doctrinae Christianae eonsuftum^- busAnquirtndum sit. quonam in loco conversi ad est, ut oatechismua magnus et parvus illustrissimi fidem nierint confirmati: etenim in Bulgaria aut in ae reverendissimi episcopi Syrensis reimprimantur, Cypro insula, aut in Italia et insulis adiacentibtia, et tamquam textus in dioecesibus maris Aegei et ‘aut penes Maronita» Libanense», aut ubicumque in arehidioecesi Smyrnensi pro scholis superioribus haecw-facultas fuit expresse adempta, denuo con­ adhiberi posaint. Hprtandi etiamv»unt parochi, ut . firmari debent .absolute. Si vero confirmati fuerint catec^ismum viearii apostolici Constantinppolitani in Valachia. Moldavia et Asia etc *, et ubicumque Hillereau felicis recordationis, ubi de erroribus haec facultas non fuit expresse"revocata, valide orientalibus fuse ac clare disseritur, et ipsi prae confirmati fuerunt. Quod si dubitari contingat de manibus habeant' et inter fideles suae curae com­ loco, de miido. aut alia rationabili circumstantia, missos diflbndant. Huiusmodi catechismu» ' pro recurrendum in casibus particularibus, et confera­ maiori eius diffusione graece, gallice atque i (slice tur Bened. XIV. De tnf». dioecfâ., lib VII. cap * et seq.* conscriptus et typis impressu» reperitur. 4. Si vero acatholici. de quibun nenno. nd fid<'rn Caput V. revend» «aeramentum hoc iterum petant, et «i ra­ tionabilem ob caueam de illorum coufirmati>« Lh libri» prohibitis. Curent pariter parochi, ut fidele», libro» prohi­ validitate dubitetur, denuo *ub condition·· *λ<ίί· bito» non legant neque retineant. Ut vero contra . christhatc inungi poMunt. perniciosam malorum librorum colluviem remedia quaedam adhibeantur, ideo valde commendandam existimamus singuli» in civitatibus institutionem bibliothecarum, qua» vocant popularium. Eniten­ dum est etiam, ut libelli - pii populi intelligentiae ac gustui accommodati, et praesertim qui sanctae nostrae religionis dogmata atque institutidnes defen­ dant, inter catholicos quamplurimum disseminentur. 8ECTJO SECUNDA. DE SAI RAMENTIS ET SKPCLTCRA BX LEStASTK A. Caput l. De baptismo. 1. I t non paucis, quae evenire possunt, incom* modis occurfatsr, non differri baptismum ultra octo post nativitatem dies, nisi gravis suppetat ratio, patres decrevere; parentes ideo serio a parochia de hac obligatione moneantur. fi. Nullo modo baptismi administratio · caere­ moniis eius separetur, nisi in periculo mortis. Non legitimam, vero huiusmodi separationis causam pe­ trini vel matrinae absentiam patres arbitrati sunt. — Parochorum ideo eet parentes, cqm baptismum casu aeoeesi taris domi datum fuerit, monere, ut quam« primum imintem ad ecclesiam curent deducen­ dum, quo videlicet baptismi oaerjmoniae. ablutione omissa, rite perficiantur. 3. Episcopi quoque raro, et solum grati do causa, domi baptismum rite ministrari permittant. \ Caput II. ZW ooHftnxrfhMw. 1. Quot ac quantis periculis pen orsis hisce temporibus fides' ac mores Christianorum exponan- HI. Dt eucharistia. 1. ('urent episcopi, ut Mmctiin«imum eueliariatiar sacramentum ea qua fieri potest maxima venera* tione ad infirmos a parochis deferatur. Ni autem, attentis locorum circumstantiis, eucharistia ad aegrotantium domos privatim deferri debeat, sacer­ dotes in hisce casibus superpelliceo. stola veloque humerali induantur, ea qua par est gravitate in via procedant ac in omnibus rubricas diligenter observent. fi. Quoniam omnium theologorum doctrina est, eucharistiam per modum viatici ad infirmo» pluries in eadem infirmitate deferri posse, episcopi in­ sinuent parochia, ne recusent id facere, saltem in hebdomada, si infirmi id postulent. ( 3. Item iisdem parochis insinuent, ne .detrectent identidem deferre eucharistiam ad aegrotus, licet non moribundos, qui, perdurante* eodem gravi morbo, eam devotionis causa saepe petant. 8i pa­ rochi falsis sub praetextibus aliter se gesserint, in contumaces poenae iuxta canones ab episcopi» de­ cernantur. 4. Parochia omnibus iu memoriam revocamus,, eos gravem habere obligationem praeparandi pueros ! ac puellas ad primam communionem. Monemus tamen religiosas utriusque sexus communitates, quae edueationis puerorum curam habentes, eo» pro prima etiam communione usu vel privilegio quodam instruere solent, ut nomine ac cognomta» eorum, pro bono ordine servando, ad parochum, ad quem pertinet, in antecessum mittant. 5. Meminerint etiam parochi, personals»· omnino ^gese ipsorum obligationem celebrandi pro popnlo singulis diebus dbminieis et festis, lieet suppressi·. ·. ‘ V CONCILIEM 8MYRNENSE, 1869 maii 16- iunii 13 319 330 ut patet ex decisione saeraé congregationis Cèqcilii A tofum ooanuhiorum funestas consequentias, sivjB quoedira die $0 martii 1867.' ' . 'ad* animam1 propriam et filiorum et pacem domesti­ cam, sive quoad effectus politicos et statum civilem filiorum, praesertim in regno Hellenieo, sive propter facilitatem divortii, quo tam frequenter acatholiei- pe posostststie. hisee maxime temporibus abutuntur, parte catho­ Ii Cum qupremuni sacrae Inquisitionis tribunal lica sempef alligata manente, salubriter et effica' aliquas 'instructiones pub die 90 februarii 1ββ7 ad. citor, reptaesentpre evirabunt. Confessarii quoque omnes episcopos· emiserit, ut sanctae mémorisé non negligent sive parentes sive iuvenes et puellas Benedicti XlVSaeromoutem jbaoMtsatia* constitutio graviter monere, 'ne permittant se. pqofanis amori-^ ' exacte execution! mandetur, ideo patres omnes, ut bus. fascinari, praesertim cum de personis agatur, ' haec sartae tectaeque serventur et caute adimplean­ quaq aliam quam catholicam religionem sequuntur, tur. commendavere. _ ne postea mutpis lenociniis allectae credant valde y. Ut omnis.mali causa vel periculum tollantur, arduum esse a talibus connubiis abstinere. et iit in eo quod .detrahunt nobis, ut · ait apostolus \ 3. At huiusmodi est plurium locorum conditio, Petrus, confundantur, qui calumniantur nostram ut diffirillimum" aii ista matrimonia omnimode im­ bonam in Christo conversationem, curent episcopi, pedire. 'Omnibus enim compertum est. acatludicos ut in ecclesiis exedrae ad confessiones excipiendas numero valde catholicis praevalere, et frequenter · in mahifesto sint et in ipsarum ecclesiarum ambitu, non in absidibus, vulgo tribune,' eaeque 'cratibus B et familiariter uti conversatione mutua, quae non raro ad coniugia ineunda aditum aperit. iuxtn canones constructae informentur. Quod· si 4. Cum autem liaec matrimonia mixtii cele­ ^huinsmodi esset ecclesiarum parochialium angustia brandi necessitas aliqua urgeat, sciant pastores sine rt pnenitentinm multitudo, ut valde incommodum dispensatione pontificia illicita ea semper esse. Ne­ - esset, omnes confesaionales sedes in eis collocare, que dispensatio conceditur nisi hisce conditionibus, duae saltem ibi habeantur. Usus vero sedium con. quibus, cum sint iuris divini, nunquam derogari fessionalium in absidibus seu tribune semper veti· ' ^posse manifestum ost: scilicet quod partis catho­ tus sif tempore pomeridiano et quoties plures quam licae perversionis nullum sit periculum, immo e» duo ibi noti adsint ' confessionem petentes. Ex­ onus suscipiat ut ad orthodoxam amplectendam cipiuntur ab hae regula propter numerum paenipartem haereticam vel schismaticum perducat iis tentiuni vigiliae maiorum solemnitatum. in qpibus rationibus, quas opportuniores et aptiores existimaordinarii permissione poterunt ibi confessiones ex­ • verit, et quod liberi utriusque sexus in catholice cipi. Sciant autism confessarii. si istas nUsi fuerint religione, baptismo suscepto, educationem suscipiant. regulas violare,* se confessionum excipiendarum Eae autem conditiones sincere et sancte a contra­ facultate privari pusae. hentibus spondendae, qui ut sancte quoqqo eas ser­ 3. Ad integritatem ac sanctitatem sacramenti vent munendi sunt. paenitentiae magis atque magis tuendam, confessarii 5. Proclamationes, quae in matrimoniis praeomni caritate se geraht iiî illo administrando. QuamC mittuntur, non fiant in mixtis connubiis. nisi quando obrem caveant confessarii tam cleri saecularis quam necessariae vel opportunae videantur iudicio ordi­ regularis ab iis omnibus quae odiosum redderent, narii pro detegendis impedimentis, et omissa men­ hoc salutare sacramentum. tione religionis.eorum, qui nuptias sint contracturi. 4. Sacerdotes et confeesarii orientalis ritus iri 6. Meminerint etiam episcopi sequi adamussim excipiendis confessionibus sacrameittalibus fidelium instructionem Cleinontinam ad dignoscendum statum latini ritus uti debent forma et lingua proprii adliberum eorum, qqi matrimonium coÿrahcre volunt. prvbati ritus, nisi aliter ab apostolica sede .indultum vel adprobatum fuerit. Caput VI. ' , ' Caput IV- ' Caput V. De eepuUitra eccleeiaeHea. De matrimonio. Sepultura ecclesiastica tunc solum deneganda eat. cum de obligatione certo constat; et episcopi aequantur hac in re regulas practices a probatis auctoribus traditas. 1. Cum caput Taeutti sancti concilii Tridentia· in omnibus nostris dioecesibus et vicariatibus apdstolicis vim habere constet (excepta delegatione apostoKca Graeciae), ideo nulla habeantur omnia 8ECTIO TERTIA. matrimonia quae a fidelibus ritus iatini non contra­ DECLKRl DISCIPLINA. hantur coram parocho ae duobus rei tribus taetibus. Idem autem dicendam non est. si unus ex Cspul· I. D contrahentibus sit ritus orientalis: matrimonia qui­ , De tJmiuitM sacerdotem sztarorwix ύ· dioecetibtu. dem non obtenta dispensatione, tunc unseat illicita, mp entem invalida; decretum aaim Tlemeta' con­ 1. Sacerdotes ‘exteri ne admittantur in dioecilii Tridentini in his regionibus ' personas .ritns cesim, nisi pries litteras dimisaorialee rite confectas proprii epiooopi ordinario loci exhibuerint. orientalis non afficit. 3. Non parva nae parvi momenti mala ex matri­ 9. Si sacerdos discedens a propria dioecesi non moniis mixtis tam ia spiritualibus qsqlh in tempo- sit confessorius, episcopus eius in praefatis litteris ralibus provenire omnes norunt. Nihil mebus ideo, > dimioaorialibua do hoc mentionem faciat. Casu · si huinsmodi matrimonia penitas penitus eliaiinari eliminari poeeeat. possent. autem quod ab audiendis ooafimmouibus ob instant Hinc nihil intentatam paotorea relinquant, ut catho­ gravemque causam suspensas fuerit, de ea episco­ lico· ab iis avertant tum sannoaibaa, tum Μΐώή, < pus per litteras certiorem faciat episcopum alterius tum censuris contra eoe, qui val amoribus vitionis diooeeseoa. ' .cum acatbolieis indulgent et boa permittunt, unde 3. Ubi sacerdotes in aliam dioecesim se con- , oritur saepe huinsmodi matrimonia contrahendi ferant animo ibi manendi et sacrum ministerium , quaedam necessitas, vel occasio violandi leges oe- exercendi, priusquam ipsis aliquod committatur of­ clesiaaticas, quae matrimonia mixta respiciunt, tum ficium, ad ordinarium dioecesis ex qua discesserant denique horum casuum reservations. Neque in­ litterae mittantur oportet, ut de eorum moribus utile eliquando futurjtm spernatis ei horam mix- et anteacta vita notitia seeura habeatur, nec ali- ■ Ml , .... γ—. —·—,i|, y,^,.—„tl, $M CONCILIUM 8MYRNSN8B, 18M mail 14-iJhii 13 quid, nisi post responsionem acceptam, circa eos A stanti recolantur, consulant pastores, ut in singulis definiafUr. ' dioecesibus saltem semeM in mense indicantur col­ lationes theologicae, ubi de iis quaestionibus trac­ . f'· ' . Caput U. tetur, quae ad praxim mdxime pertinent, lilia col­ De utitti» st legatu pii». lationibus parochi, confessorii ac sacerdotes omnes » 1. Curent episoopi, ne presbyteri sibi sbbieeti intervenire obligentur. . numerum,* accipiant miMarum, quibus satisfacere 3^Cum vero sacerdotes ea omnia fugere tenean­ - non possunt tempore debito, ac, sedulo pariter in- tur, quae non solum deturpant, sed etiam dedocent '·. vigilent, ne transactiones'fiant super eleemosynas illos, qui in terris pro Christo legatione funguntur. missarum. Omni .enim religiqne sanctae ecclesiae episcopi prohibeant, ne ilii intersint eboreis ac decreta, qpae ad rem faciunt, serranda sum. saltationibus, neque saecularium conventibus, vulgo 2. Ad legata,pia quod attinet, episcopi certiores earini,- yem ad amovenda Scandala prohibeantur fiant per inspectiones libroruA>f in quibus missae presbyteri omnes, ne publice pbr vias ostendant se celebratae adnotantur, quod illis satisfactum exacte venatum ire. ‘ ftierit. 4. Noverint sacerdotes, qui contra supradict* Caput III. statuta pertinaciter deliquerint, se ad arbitrium ordinarii esse puniendos. Quod etiam intelligendum I De verbi Dei praedicatione. de religiosis cuiuscumque ordinis, ai graviter delinI. Invigilent episcopi, ut sacerdotes, quibus of- B quant ootftra has regulas sub numero 2 et 3 enun­ ficium divini verbi praedicandi committitur, salutem tiatas. quo casu episcopi agent tamquam delegati animarum, non vero 'mundi plausus in scopum sibi ■postnlici ad formam concilii Tridentini, sessione praefigant: ideoque argumenta sermonum sint prac- XXV. cap. 14, De regularilnui, et constitutionis tica, atque ex sacris scriptoribus, canonibus conci­ Suscepti muneris Clementis VIII. liorum ac sanctis patribus praesertim sumantur, ac in genere quidquid profanam eloquentiam redolet, Caput VI. fugiatur prorsus, y Quapropter presbyteri isti ha­ De negotii» eaeeularibtu vetandi». beant prae manibus pios ac probatos concinnatores, 1. Nihij magis a sacris canonibus alienum et quemadmodum sunt, exempli gratia, sanctus Leonar­ dos a Portu Mauritio. sanctus Alphonsus' de Ligo- magis sacerdotii dignitati adversum, quam negotia­ tionem exercere, et saecularia negotia tractare. A rio, Segneri, Bressanvido etc. 2. Ut facilius laudatds finis ol'tineatur, episcopi primis ideo saeculis, sive apostolicis sanctionibus exigant a sacerdotibus, qui sacrorum oratorum mu­ sive conciliorum decretis, ecclesiae ministris inter­ nere fungi desiderant, ut saltem pro primis vicibus dictum omne saeculare negotium constat; indeco­ sermones quos exaraverint sibi examinandos tra­ rum enim omnibus visum eat. quod Deo militantes dant. Quod ei praedicatores isti sint religiosi, epis­ implicent se. ut ait apostolus, negotiis saecularibus. Ideo patres unanimi sensu illa Dei ministris vetande copi hortantur superiores communitatum'religiosa­ rum. ut aliquem patrem experientia doctrinaque aanciverunt. omnium legum ecclesiasticarum hac de praeditum deputent pro süpradicto examine ser­ *' re editarum auctoritatem renovantes. 2. Intolerabilior veru foret abusus, si ministri monum. 3. Ne dent episcopi omnibus indiscriminatim Dei negotiationem exercentes, se implicarent usuris sacerdotibus facultatem controversias de religione, sive manifestis sive palliatis, quae et saecularibus vulgo eonferme. instituendi, sed iis tantum, quos iure divino et naturali prohibitio habentur. Nemo ad hoc munus aptos esso cognoverint. enim non videt, quanta ex hac prava consuetudine scandala in populis oriantur et quali dedecori esset Caput IV. statui religioso et ecclesiasticae dignitati, praesertim hisce in regionibus, ubi una cum acatholicis et in­ „ De eaeri» caeretnonii». fidelibus coutamur oportet. 1. Solliciti sint episcopi, ut tum in missae cele­ 3. Hinc facile deducendum videtur, graviter bratione, tum in omnibus ecclesiae caeremoniis peccare et poenas contra clericos negotiatores latas rubricae rite ac recte serventur. Studeant sero incurrere eos sive saeculares sive regulares cuius­ abusus, qui facile invalescere poterunt propter va­ cumque ordinis, qui speciem quamdam negotiationis rias missionariorum gentes et differentes mores, et aleae sibi peimisaam opinantur emendo ‘et ven­ penitus eradicare. dendo actiones alicuius publicae’ societatis puta 2. Quando alicui sacerdoti in casu necessitatis le contolidi vel m commandit», vel actione det che­ facultas benedicendi ab episcopo conceditur, in praxi min» de fer, iuxta maius vel minus earum pretium. ab eo sedulo mittatur instructio hac super re data o Hoc autem profecto non intelligendum, si saecularis a sacra rituum congregatione die 11 martii 18&8. sacerdotis patrimonium vel annui redditus collo­ cantur apud publicum aerarium ad annuum frac­ Caput V. tum fixum et determinatum recipiendum ; hoc enim De pietate, ttndio et taoriba» clericorum. negotiari non importat. ql. Quoniam cavendum eat sacerdotibus, ne inter tot inquinamenta vitiorum et mundi pericula, a quibus undique circumveniuntur, tepescat ardor apiritna aut sordpscat candor animae : ideo ad pie­ tatem fovendam praecipiendum' iudlnamus, ut in qualibet dioecesi exercitia spiritualia pro sacer­ dotibus, tempore et modo ab ordinario determi­ nando, siagulis annis peragantur, atque ad ea accedere omnes cleriei saeculares etiam, exteri ibi domieilium habentes adstringantur. \ ' 2. Quoniam ea, quae semel in scholis didicerunt sacerdotes, e memoria facile excidunt, uin uso oonCoscn- Hnusaju.. tomos XUL 4. Quod si turpe est ecclesiasticis mereatum et negotiationes exercere, turpissimum esset, si eas nomine aliorum gererent procurationes acceptando et functiones peragendo, quae aliqnam indecoram servitutis speciem praeseferunt. Curent igitur epi­ scopi haec mala omni conatu avertere, ecclesiasticos sui et sui status honoris immemores puniendo etiam suspensionis poena, nisi resipiscant, et in religiosos ipsos agendo tamquam apootolicae sedis delegati ad formam Tridentini. cit. seouone- XXV. cap. 14, De regalaribeu, et constitutionis Sutcepti maneri» Clementis VIII. | St 833 ooMcanm nmunon·, OeputVU i Cam dioarnai» aliqnevei vioariatna vaoere ··»tigerit, quia « defracto praewSa. parue·· eliq·· ad •orra refis·· deputata faarit, doeee aliter a rate nd· provideatur, aervontar prararipte a Baaedieto XIV in oonatitatioae Çrss «* «oMsi diai, 8 aofniti 1Λ6. / HECTIO QUART^. im» -m i« - w u •M ft, ftftiftft 4ftOftrtiftMiftq çt tftMfti vftl M» in nana, prneeortim HMaist «xssitisras ftpWtSftttul ftt ftftftMMBiftBi· pftefthftfift, ftOftfcftMlta· aliqui· entre crdinaria· nd audiendae inveenm oe·(toaienae in praefiatia inatitatia adtignatar, aient pro souialibu· oonstituit ooaeünu» Tridoatiaum, •ra XXV, eap. 10, De nftnuUftf. Quo vere tempore oonfeaaariu extraordinario· officiam suum •xareeat, prohibemus ordinarii» na puerorum eoafratoonea audiant. ' DK Pi’BUCn KORIBtn BKFORMAXDIR ’Caput IV. Caput I. Afemta apiaetpi», pnreeds et eeqfraaara». Dt MMi μ^μμΙβ*· 1. Synpdua dioeceaana itemqne pastorali» dioe. 1. Cam paatoram aaimaéam praecipuum munu» ceaeoe visitatio ad normam «acri concilii Tridentini epiacopia praescribuntur. •it areendi fidalaa «ibi oommiaao· a paatiferia at 3. Cum maxiniopere dolendum ait non pauooe veneno infeetia paacuia, euraque hoe officium Saito catholico» damnati· •ocietntibu» accreti· nomen demaiorem vite habeat quando agitur de paeria ae idi···, parochi et oonfeasarii cive per opportuna· puellia, qui «emel anoribua imbuti difficile oorriinterrogatione· et admonitione· in confessionibu» ' guntur, iuxta illud divini Spiritu· effatum: ddoexcipiendi·, rive pio· libello· contra improbata· IMW MMHKp β·· MMMFÎtp Μ· •ectaa, ac praesertim opus illuatrisimi praelati recedet fi te: hinc omnibua utriuaque aezua fideli­ de Ségur (Lee Fumee mefoeu) pxsim diffundendo. bus abaolute interdicimua, ne ad acholaa «catholica· Chruti fldelibu· patefaciant quot et quam gravia et manonicaa filio· et filis auaa ire permittant mala religipni, rejpubiicae »c «aluti animarum ex Quod ai decretum iatud violare quameumque ob praefati· aoeietatibu» derivent, ac aimul eia in eauaam au»i faerint, episcopi parente» puniant per memoriam revocent omne» iure meritoque excom­ •enanraa locorum ac personarum adiunetia accomo­ municationem aummo pontifici reaervatam ipao facto date· ac puero· ad primam communionem non ad­ incurrere qui audent vel praeaumunt eiuamodi aecta» mittant, usque dum ochola» raperiua improbata· inire vel propagare aut confovere, aut ii» etiam frequentent. intense, prout aapientiaaimi «anxerunt divenia 3. Ut vero parentibus omnia aufebatur prae­ temporibua plurimi aummi pontifice· et paaaim textu» ad acholaa acatholicaa libero· proprio· mit­ noatria inaotidMmu· dominua noater Piu» IX. et tendi. curent epiaoopi, ut scholae catholicae, quae ■pociatim litteria «aerae congregationi· de Propa­ inveniuntur in eorum dioecesibus. rite ordinatae ganda fide 34 «eptembri» 1867, quibu» declaratum •int, nimirum diaeiplina necnon magistrorum pro­ e*t, probante aanctiaaimo domino noatro, orientale· bitate, scientia doeendique peritia ceteri· praeatont, > comprehendi in eonatitutionibu» pontificii· contra ne quod bfrai in «choli· aeatholiei· laudatur, id ' •ocietatoa aecreta» lati». maximo eum dedecore in nostris desideretur. 3. Quoniam vero exitiale· iatae eectae totae in 3. Advertant quoque epiaoopi, ut pro egeni» eo «unt. ut iuvene· «ni· djaboliei· laquei» irretire pueri» et puelli· acholae non nomine tenu·, sed •tudeant. et quoniam ad impio· earum eonatu» ir­ vere gratuitae habeantur, ex qnibua prorsus eli­ rito· reddendo· nullum aliud aptiu» remedium in minare studeant omne· illo· abuaua, qui gravi auat facto reperiatur. quam inatitutio piae sodalitati· . oneri egentibua familii· diaqipuloram, quique eauoa quae vulgo «ocieta· aaneti Vincentii · Paulo nun­ aunt vel eaee pomunt, ut in aliquibus loci» parent·· cupatur. necnon aliarum aimilium aocietatum ab ad gratuita· acholae acatholioa» et etiam maaaoaiepiaoopo probatarum. idcirco parochi et reliqui caa proprio· filio· mittant. •aoerdotea pro viribua enitantur, ut in parveciia. abi fieri potoet, laudatus aodalitinm erigant erecCaput II. tamque- eoafoveaat, atque omnem ponaat operam, De at iuvene· praecipua «upradietae pia· congregationi et Imeretieemm. vel alii· huiuasodi «odalitatibu» »e adacribaat. 1. Caveant paroehj, n· oathoboi herw infidelibu· Animadvertant tamen parochi nullus emolumen­ famulatum praestent, quod pradaater vetitam som- tum ·χ ipoa Mdalitato aaacti Vincentii profiaere per fuit a «ancti» ecclesiae eaaoaibn·. Mt «peruri pou··, niai aedalea regula· lig»ri msMstia, • 3. Suggerant autem parochi nui gregi· fidehbu·, | qui in domibu» haereticorum tanulaatur, ut nisi iua retinaaat libere religionem catholicam exsresadi •t omnia perage·^, quae a annota neateain prao- capiuntur, servitium dimittant, quod tine animae periculo aut oosmiaatiaa laorieoa retinere aoa possunt. Caput ΙΠ. 1. Ad evitanda mala, quaa permagna fiaeilitato oriri poeiunt ex eo qnod invanea in eontabecaib vulgo patMomM vitam degent·· ania nuperioribus vel magiatri· peccata propria ooafiteri obligantur, statuimus atque impetra··, M ia aiaguU· ••pro­ dicti» ooUegti· pernoram dao aaNem ordinarii eoafsasoros toto anni penicule habeantur, qui prae­ dictorum atamnoradi ooafeasioass «tatis teaaporibt· exupiaat. , quem vooaat, jaoi»tati» aaaeti Viaeaatii a Paulo bene cnBaaaf recoque eiu» apirita imbuantur, quod pari­ tor dieaedum de eatoria huiuao· ganeri· coagregatieuibu·. 4. Arrepta eeoaoioae a oonfeaeioaibu» audiendi», •enfeaaarii moeeaat paeuitoatea, ut ab naari» limito· toati tituli «xaadautibna ···· abatioeaat. Optandum raid· ····*, at in itaauam eeaiarientiee eoarentib·· fraqeantor affipd·· hae d· satoria en··· propeea·tar et reeolvaatar ad practice· queadam norma· eonfisearti· towleed··. z fi. Pnroehi praetore· aceureto ddets doceant, quoeem sede ae tempore abatiasiti·· et Munia inxta «enato « metri· aealmia· lego» tint aervande. MoMontar quoquo ab opioeopi· aupariore· eoRegioram pro altoratre aen inatitutoram, «t tam magiatri tam atosal legea ooeioatoe nd iainaia et abatiaentto» «mtontoi, quae vigores hebeat s riagadii CONCILIUM 8MTRNXN8R, HW «*ii H ■ tai 11 «merae atedforum anrricnlo, · coOegii· exenatee A + Iguatins Laarantira Bqrgaratti, arubiapiacepra Naxioparianeit, defitatam rahttripai. tagMI aralaaiatti teram, 4« quibua tuptu, exiitra tian ifMlta vel »™· BegUguat. t Spiridiea Mtddnlran, «rahiipimpui Oereyranβ. Quantam appteptequnate nrotaento, « que ata, adnrinietaatar apatealira» Zacynthi et Cepheia pendet aeternitas, gruvierae «t parieutetaeras epïri- nine, definiena subscripta. taalie bâtai· iaoura·· axperiri «·!·«■■·, «t siquidem + Ignatiua Giustiniaai, apfaaopnt Chierait, dé­ fidei·· nulle uq·» tempera aaeerdotam «para fiaient aubaeripta. ■agi· indigent, quam ohm ia vite· dtaerirntae tant f lotophnt Mari· (Alberti, «piaoopus Hyieram, constituti, eapropter parochi eorumqut eoadiatoras delegatu· apoetolicra ia ragae Graecia·, defini··· omni iaduatria aolertiaque utaatar, ne infirmi, qtü aubaeripai. ia mort» periculo veitaatar, ab*que auaceptis ect Fideli» Abbati, epiacopua Sanetorinenta·, de­ eletaa· sacramenti» decedant Ipta pariter meliori quo poesunt modo fidelw finiens aubaeripai. f loanuea Marangà, epieoopus Tenentaa et Mi•c bum pacnitentee commonefaciant- ut prae oculis temper babeaat in canet» infortunii· vitaeque ne- conenaia, tecnon administrator Andrenaia, definite· ceasitatibu» print ' recurrendum cate Deo omnium tubecripei. f Nicolaus Adelphe· Marinelli, episcopo» So­ bonorum largitori-quem hominibus: ideoque atatim ae aliqui· tx coniunctis vel amici· eorum graviter lentia, definiena aubaeripai. aegrotat, eum ultimis_ eeeleaiae (aeramenti· rite B lacobua Baroni, vicarii apoatolici Cotmtentinomuniri chriatiano telo satagant. Confeasarii vero, politani procurator, definiena aubecripta. adhibiti· ante alii· melioribus medii», denegent Michael canonicus Castelli a aceratis. •üam, ta opus fuerit, abtolutionom iis paenitentiTheodore» Antonipa Polito eanonient a accreti» bus, qur ab eia ad rwn interrogati quempiam ex Omne· patret concilii decreta tt postulata ae•uia graviter aegrotantem domi »e habere répon­ dent, et tamen vel negligunt vel praetextu aliquo cundum ordinem aubacripaiaae auper altara testor. * reculant vocare aacordotem, qui infirmi confessio­ Bmyrnia, die decima tertia iunii, anno Domini nem audiat illique reliqua «aeramenta adminiatret. 1869. t Vincentiua Spaccapietr», archiepiscopus Smyr­ - Andrea» Polycarpüa canonicus Timoni notarius. nenai·, delegatu» apoatolicua, definiens aubaeripai. 5. PATRUM CONCILII LITTERAE AD SANCTISSIMUM DOMINUM NOSTRUM. (I Reg XXV, 27). Nihil profecto tibi ad haec po­ Beatissime pater. Benedictu· Deu», qui inataurat quod abiit (EccL terimus dignum dare (Tob. XII, 3), qui omnium III, 15) ot inataurat ruinosa (Eaecb. kXXVI, 33)f episcoporum minimi et de minimis ecclesiae tri­ quique auacitavit ab oriente iuatum (I». XLI. 2). te < bubus sumus (I Reg. IX. 21). Videas, precamur, scilicet aacerdotem fidelem iuxta cor auum (1 Reg. bona ecclesiae omnibus diebus vitae tuae, et dfas II. 35), qui a prima die uaque nunc .(Phil. I. 5). auper dira Pjtri adiioiat Deus (Ps. LX, 7), et pax Israël (Pa. CXXVII, 6). lam in novissimo huiua quo clave· regni caelorum dedit tibi Deu» (Mattb. > XVI, 19), egreaau» e» in salutem populi noatri' anni mense erit mont domus Domini praeparatae (Hab. III, 13). Quam enim magnificate »unt opera in vertice montium et sublimis inter colle·, Roma tua (Pa. CIU, 24), ut 'erigeret populum tuum de civitas iusti, urbs fidelis (Is. I, 36), et fluent ad terra orientia (Zach. VIII. 7)! Hine factum eat quod eam populi et dicent: Venite, sacendamus ad -de■ ex auctoritate tua. cum OanaM stadie tedttiem» mum Dei lacob, et docebit um de viis wit, quia tae propria futer» velit, sicut aynodu» Ephesi acri- de ipra egredietur lex et verbum Domini de lerabebat ad sanctum Caelestinum anteceasorem tuum, salem. Et omne· populi ambulabunt aausraitque convenire potuimua videre (Act.XV. 6), quomodo in nomine Dei aui, et no· ambulabimus in iternine oporteat um in domo Dei convereari. quae eat ec- Domini Dei noatri in aeternum et ultra (Midi. IV, '· riaaia Dei'vivi (I Tim. IU, 15). Nec eet factum tale 1. 2. 5). Ne declinemus vero a veritate indicii (Prov. opu» in omnibua regni· (III Reg. X, 2t>). Convenientibus ergo nobia in unum (I Cor. XI, XVIII, 5) in iis quae in nostra synodo acte sunt, 20), haec fait omnium grati animi vox : Nunc scimus eina decreta supremo indicio tuo subiioimus vetat vere (Act XII, 11) quia veniet termo, quem Domi­ haec cum iisdem patribus concilii Cbaleodonensia, nus praedixit (III Reg. XUL 32) per prophetas: D» tus sanctitate faerint inchoata, quia patadpitad · propriat .reeurrit pûrttUt». Circumspice ad orientem, et vide facunditatem a JUiu rae«« f»ritur, Deo tibi venientem : eoce enim veniunt filii tui quot BegeetM igittar, »t tui» fitenti» fUna hattoru dimisisti disperso·, veniunt collecti ab oriente in iufiieimu, tt tie*» pea capiti in bate· ndiarimu» «··I verbo taneti gaudente· in honoram Dei (Baruch. •Meatiam, tae »t aencMa· tue filii» puad daert «d\ IV, 37). Propter hoc in doctrinia gloriabitur Do- iaipteta. L minus, in insulis maris nomen Dei Israël (Isa. Nihil vera novi voluimus proferre de thewuris J XXIV, 15). nostri» (Lue. VI. 45), sed id totam ut iremus in Tuum ideo eat. beatiatime pater, quod in synodo praeceptis Domini (Baruch. I. 10). Commixtis tnim Bmytnenai factam eet : manu· tua haec, et tu fecisti gregibus nMtris cum iis (Pa. CV, 35), qui verita­ (Pa. CVIU, 27). Tu quidem, dicimus cum patribus tem fidei nobiacum non aervaut in ,vinculo paeie concilii Chaleadoneneis in epistola aynodica. siart (Eph. IV. 3). et nullo adhuc propter temporum amatoris caput prattrat in bis am tama tasrisiif angustia· 'conventu magno episcoporum cosrocato, •rdMwm tantoslmti'am praeCiram?*· Quapropter no­ imo multiplicati· malis in tenu noetra et pettaaaa men tuum et memoriale tuum in desiderii· animae et universi» gravis malorum tatatao, ite ut tatta nmtrae (It. XXVI, 8). Gaudium at laetitia invenitur videre miseriam (II Mac. VI, 3, 9), facil|im« aseenderaat vepre· et spinae (Ia.V, 6), corrupti moret, ia ra, gratiarum actio et vox laudis (ib. LI. 3). Eis ergo, pater sanctissime, suscipe benedictio- et vinea Domini convena eat ia pravum (1er. II. 21). aem hanc quam aflbnmt filii tui tibi patri éoetra Haec quantam potaimna~ra^u>vita^e («rana, nt prava 21· vn oonctuum amnsa·, ia directa, isp ira ement ia vIm ptonae (Lae: ΙΠ, *X rsfenaaro eeataedtaM (Rem. SH, MX ot Μ «M ei populi mersa pieut Meet sauotaa isniviatar te agnittoneoi leae OMsti (Ool ΙΠ, 10λ *"■ amnem ■ubianrseto· «iaMraadi ia Me virtute·» et ia ptotat· taoraa fraternitatis (Π Pot. I, B, »X Sarge ergo, hasttarime petar, mav* dsisraars; aoaqaa et popofi nostri wiaaaa teeum (I Mr. X, 4) quai glii obeÿeuti·· (I Pet L 14). Kdaciam aatem talem habemaa par Christum ad Deaaa (II Cor. ΠΙ, 4), quod que mandate et praecepta poouoria, non praeteribunt (Pa. CXLVIII, 6), et verba taa saactisaim· non at hominum, sod aient eat ver·' verbum’ Dei, et no· et popnli noetri accipimus mm ums ι<·μι« propontanua, ex aaimi nas*rl ventae levitate, aad — - ->* wWHei| -- a*aM* Ua* rv^^a ir vi a pVOMB WBWI ^MWIH·· ^BML Jkv&p. Vg *1 VJ· Te tege, oaendUf» dotem tibi aaptonttom' (II Pot ΙΠ, 1»χ ixisneatisrvm viem > sebi» dwoeoetre (I Oar. ΧΠ, SIX lanitHati tau iasinaantabes, ut ■anctus Augustiana ad mantum Csilystianm papam sahomm·, tu auctoritate saprema ea daftuias et doctrina ecelamu Africanae, afcuti constat ex epi­ stola trium conciliorum que ibi celebrata fuere ad •anctam Theodorum papam, ut /eid/uid, pnaoseis in metu petili· epevrtw promneü·, non pria· truetanAlMI eeejptaNÎMB 9Üt ftiti Ml mMmNR 0ÎNM9 «•dis entre· ftiintt dedeetéet, ut htrius eecteritet· (I Thea. II, IS). · Bonum autem umulantea in bono (Gal. IV, 18X ut ab omni specieTmali ae abstinete omnes poaaeat (I Thea. V, 93) et amputetur omnia maii occasio eorum qui volunt occasionem (Π Cor. XI, 13), et B sumsrwrt estera· ndniei estai· d· anteii sue /snt* tt <2*φ*γμμ totius mmmIî omnibus facultas ait aine impedimento Dominum obsecrandi (I Cor. VIT, 36), potior· probaadi (Phil. ngieen peritetù ieeorreptat msnaont fidti téereI. 10) et que ait voluntas Dei bona, beneplacens awatu sufeti*. Interea pedibus tuis provoluti, ut nos et popu­ et perfecta (Rom. XII, 3), aliqua ude provideatur bono et paci nostrarum dioecesium tibi aubiicere lo· nostros benedictionibus singulis benedicas ob­ audemus: nec putare velis, obsecramus, si diversa secramus. • 8. APPENDIX AD ACTA ET DECRETA CONCILII 8MYRNEN8I8. \ Iruirertio pre libere etetrieneie tanpsndoremstata, •s ports sseunda, ««tamias tertie, epnit Dl vmTATiOMi saonoBüM uionn AegtU lieeidi, Bene·, typi· nere· engrtgrfeeU de Prepepeede fide, MDCCCLXVI. esame: e eho. quando sono illetterati, sieno pre­ sent! el loro segno di croco due ultri teatimoni. Persuaso it sacro conseaso, che si darh.. . ogni cura per Γ accurato adOmpimento di tutto questo, umeri fruttanto che voglia elle accusare il ricevimento della presents. Roma, 35 decembre 1897.“ 19. Maximae gravitatis est in re matrimoniali | „Decretum emanatum in congregatione generali penes episcoporum, curias ea pars, quae respicit sacrae Romanae et universalis inquisitioni· habita liberum matrimonio tangendorum statam. Quamvis ferta V die. .91 augusti 1670 in palatio apoatolioo igitur sacra congregatio Romanae et universalis in­ montis Quirinalis coram sanctissimo domino nostro quisitionis nunquam suas hac de re normas edere domino Clemente divina providentia papa X ac et episcopis transmittere neglexerit, nihilominus •minentiseimis et reverendiaaimis dominis sanctae cum eaedem foliis, quae audiunt retenti, conaigaa- Romanae ecclesiae cardinalibus in tota republics tae facillime deperditum ire poaatat, ea, quae se­ Christiana contra haereticam pravitatem generalibus quuntur, adiieimua, ut earum conservationi atque inquisitoribus a sancta sede aposteliea specialiter etiam observantia· ooosulamua. Initium ponunt deputetis. encyclioae eiusdem sacri ordinis litterae, ad epis­ ,Cum ali·· per sacram congregationem Segeti copales curias transmissa·, prout sequitur*. OReii, iteratis instruetiouibus ab eadem emanati· „Han dovuto oonoeoere gii emineetisaimi miei de anno. 1658 et 1886 toeorumqus ordinariis trans­ oolleghi generali inquisitori,, obe da qnatohe coria misais, provisam fberit,' ut praescriptis interroga­ ecclesiastica non ai oassrvino )e istruafoni gih dato' toriis taciendis toetihas, qui ad probandum statum da questo supremo sacro tribunal· noU' esam· do* liborum contrahentium matrimonium inducuntur, teatimoni assasti par provare il libaro «toto di co­ omnis prorsus secluderetur aditas iis, qni adhuc loro ehe voglian eoatnrro matrimonio, e ad im­ vivente altes» contage, aut alias impediti ad eepedire on simile abaeo obe va poi · prodam gra- ! , eunda iUioita voto transire satagebant: videns nihilvissime ooMegaeaae, nuito fteie IV >1 novembra •astane snaattssimus dominas noster quomptaros proastaso pometo docretaroao, eho si rinnovoese · bluirai ordinari·· vel eorum vicarios et deputato· tatto io carie veeeovili ganeratmanto ia tremiimltai ad exsiptoedas teottam depesMonee, neoaon paro­ Λ delta iatnuiooi predotte. A toi edMto ai b fbtto che· at natariae te oasibas expressis aat omittere aut nsa observare earumdem iastroetioaam tenoristampare il doereto «manato noDe saere isogra gaxioM geoerata della tari· V Si agœto 1770, oui rvus; et Itoot aNquaado plena observant, aon tamen ■ono anoesso · ns taa parta !· istnuisni'sa men- iatomgnro teats· sapor obis impedimentis diri­ tovato. D'ordiao pestante dello emdnasma lore tre«mitto a.... N.... «sampler! dal datte doeroto, tataree•endo ta vigilants · selo di toi d’teeplears a eodesta caria l'saatto amervenea non aol· dei decreto medeaimo, ma aaoora dette aitre togaMtà generali, oom· sarebbara, cbe 1 taotimooi noU stone essmiaati tnnnrtm,· «ha ai togga ai medmiari il toso * Bx sppanitai «ertl VandUmoi· tevamuttntai pétris mentibus; .Ideo votons seaotita· sua preodictis malta oeMUTore, re atetaro oonsldevata eum emiaoatissimte et revsrendisslasis dominio cardfaattboo goaeralibos toqaisitaribes, praesenti doeroto perpotata fhtaria temporibus dmataro, iterum iataagit omaibus vi­ cariis seu deputatis pra oxaauaaadie teotibus ad probandum statam Uberum sontrabsatinm matri­ monial, assasa porcebis, notariis et qsibnscomqee albs. mspootiv·, nsb -poesi· etiam graviW ttWpWUUR· *rvUn* ΜΚΠΜ CQBgrWgMMNn·} «n oomoiuum IsfrftMriftMl *4 jucranm·, •bMf" ,üt antoim >mm· iiwft· «t tantraetie ad ^Mulmm ^îa IM* MBIM BMIIMi MUNI wMMie, UNNTll, M ad vuIvm brnffiem principis apcsteleram «t «m* mUuHm ftpMttlbMM M fit ΟΜφί FImM 4· urbe m petotio Sancti Officii sfamdem ubto per aliquem «x ourmribes eanotitatito suas pabtioari m eoram exemple ibidem affixa rehaqui; Uluque sic publicata omnes at eiagutos, qaos taMtnnt, pest duos sseases, · die pablimtioais i» urbe feriandae nnmeraadoe, perinde affioqre m arotare m ai iBorum unicuique personaliter notidosta at intimate flûsseaL InsCntctio pro muslins illent» teotinm, f» âafoeaalar pro centrahsndu matrimoniis, tam m «aria UMtfWIlttMÛM ·ί 4MMNI OOV^ÜBOlî* WÜU eieorii, poem je obis curiis cstoronon ordmarioram. „In primis, testis moneatur da gravitate iuramenti in hoc pramertim negotio pertimescendi, in \ quo divina simul et humana maiestm laeditur ob rei, do qua tractatur, importantium et gravitatem; et quod imminet poena triremium et flutigutionu deponenti falsum. Secundoi interrogetur de nomine, cognomine, patria, aetate, exercitio et habitatione. Tertio, an ait oivis, vel externa, et quatenaa ait exterus, a quanto tempora eat in loco, in ^uo testis ipse deponit. Quarto, en ad examen aoceaaprit sponte, vel requisitus. Si dixerit aocessism sponte a nemine requisitum, dimittatur, quia praesumitur mendax. Si vero dixerit aocessism requisitam, interrogetur a quo vel a quibas, ubi, quando, quomodo, coram quibas at quoties fuerit requisitus, et an sciat adesae aliquod impedimentum inter ooatrahero volentes. Quinto, interrogetur, aa sibi pro boo testimonio ferendo fuerit aliquid datam, promineam, remissam "xiel oblatum a oontrahero rolentibm vel ab alio xjpsorutn nomine. Sexto, interrogetur, aa eognoecat ipsos contra­ here volentes, et a quanto tempore, in quo loco, qua occasione, et cuius qualitatis ve) conditionis existant 8i responderit negative, teetia dimittatur ; si vero affirmativa. Septimo, interrogetur, an contrahere volentes sint cives vel extari. 81 responderit emo exteros, supersedeatur in lisse tie contrahendi, donec per litterae ordinarii ipsorum contrahere volentiam dooeatur do eorum libero stata do eo tompore, quo permanserunt in esa civitate vel dioocmi. Ad probandum vero ooramdam contrahere voleptism statum libarum pro reliquo temporia spatio, spnioet usque 4M tempus, que volunt contrahere, admittantur testee idonei, qni legitimo et ocneladmter deponant statam liberum contrahere volen­ tium, et reddant sufficientem rationem cauma eo­ rum scientiae, absque eo quod tanseatar deferre attestationes ordinariorum locorum, in quibus contra­ here voleateo moram traxerant. 8i vero responderit, oontrahero volentes emo rives, octavo, interrogetur sub qua parochia hac­ tenus contrahere voleetw habitaverant vel habitant do promenti. Item, an ipee tectis sciat aliquem ex praedictis oontrahero volentibus quandoque habnime uxorem vel maritam, aat professum friem ia aliqua rotigiono approbata, vel rasespime eliquem ex ordini­ bus sacris, subdiaooaatum sciBoot, diaconatum vel presbyteratum, vol habere abud imp sitimeatum, ex quo noa possit contrahi matrimonium im· mob m-m i» «w Si vero teeth responderit aaa habriem ~Tmsm pamibOa, quod aliquis ex iffis habe aril uxorem vel maritam aat abad impedimentum, m qood ipm « aist o eM· teutftM pf*butw.cMMi*40*tOT tot ImAmîim uxorem vei maritam neque ullum abed impedi­ mentum ote^81 voro Nopoadqrit negativo, doctura, interro­ getur de «ume scientiae, ex qua deiade index col­ ligere poterit, aa testi sit danda ddes. Si rospoadsrit, oontrahera voloutm habaism uxorem vei maritum, sed osas mortuam Undecimo, interrogetur de loco et tempore, quo suat mortui, et quomodo ipse tdstis sciat fuisse contages, et nunc eme mortuos. Jit si rsepondoat, mortuos flume in aliquo hospitali vel vidisse sepe­ liri ia certa ecclesia vel oocarioae militiae aepultos ftiime a militibus, non detur licentia contrahendi, nisi prius recepto testimonio aathebtioo a rectore hospitalis, ia quo praedicti decesserunt. Vel a rec­ tore ecclesiae, ia qua humata ftieruat eorum cada­ vere, vel si dori potmt a duce jlliae cohortis. in qua descriptae erat miles. 8i tamen hujusmodi testimonia haberi non pos­ sunt, sacra congregatio non intendit excludere sliad probationes, quae de iure commuai possunt admitti, dummodo aiat legitimas et ouMeieates. Duodecimo, interrogetur, aa poet mortem dicti ooaiugis defracti, aliquis ex praedictis contrahere volentibus transierit ad secunda vota. 8i reepoadarit negative, deoimotertio, interro­ getur, aa eme possit, quod aliquis ex illis transierit ad secunda vota, abaque eo quod ipso teetia sciat. Si responderit affirmative, snpersedasdur ia li­ centia, donec producantur testee, per quos negativa ooarctetur concludenter. Si vero negative, deeimoquarto, interrogetur de eoam scientiae, qua perpensa index poterit indi­ care an sit concedenda tiomtia, vel no. 8i contrahentes sunt vagi, non procedatur ad licentiam contrahendi, niai doceant per Idem ordi­ nariorum suorum moo liberos, et ia aUia r marvela forma concilii Tridsatini in cap. Jfalti, nem. XXIV. Fidm aliaque documenta, quas producentur da partibus, noa admittantur nisi sint munita sigillo et legriitate episcopi ordinarii, et recognita saltem per tostas, qui habeant notam manum et sigillem, et attente consideretur, quod ddm seu testimonia bono et oomhsdenter ideatifleont personas, do qui­ bas agitur. Pro testibus ia hac materia recipiantur magie consanguinei quam extranei, quia praesumuntur melius informati, et dvee magis quam exteri; nec admittantur herniam vagi et mibtaa, nisi data causa et staturo comitio; et notarim exacto describet personam tectis; quem ri Uognoorit,' utatur etaumula: enhi beas cojnttim; sia miam, examen mmri roeipmt, nisi una cum persone tmtis aBqua aha oomparoat cognita notario, st quae atteoteter do nomino et cognomine ipsius teetia, nsooon de idoneitate eius­ dem ad tmtimouium' ferendum . Et huimmodi examinibus debet intermm ia urito nitra notarium oflcialfa spedalitor deputandae ab eminentissime vicarie, et extra urbem vel vi­ carias episcopi vel eliqua alia p truas insignis et idonea ab episcopo epodaHtar deputanda; ahm puniatur notarius arbitrio sacros congregationis et ordinarim non permittat dori paHleetieaee. Ordinarii praecipiant «maihm et singulis paro­ chis ia proram dissessibm existoatibus, ut pro OOMCUJUM ΜΙ'···—, ΙΜ» ΜblCie*oeoiMboqo a»· ft Oft fttotft Blkoeft ftftft^ ^kftft βββ ftMft fterift ftMMVft 'tNwet Y Dubbto Y. — Bmada ia metes tussi iatvatee r eoe, etee aofi* summi degfi tenti Kberi ai rioovaao le dop—Hoai dei sed nomini, s^^Mwd—i aai aatt— leatiam «M Centmvenientee natem w»·» punice*—.* -iÀnao · nativitate M neotrilosu Cbriati milleeliso sexosatesia— —ptaag—i—o, todfotioM Ofr· pennas ee—ini anohe Ia denaeT tara, die vero SO —eeteo aagbati, peattt—tua m> DabHe VI. — Usa —re rotes saole par awoniro, tem sanstissimi ia Christo pùMe a* demist a—tri obo àa aome a donna ai trovi de—ieiliaia ia nitra domini Cleosentie divine providentia papae X aano passe da quelle d' origine perdas a disci a pi* priera, supredietam d—rotam affixum a* publicatam anni, tattocM partita dalla saa patria o ultra tetté fait ad vains bateHcao principio apoetoloram, can-' e pease gib adulta. Bastard she pravi la liberti sellariae apostoHoae, a* ia aide Campi Florae de di detti dieei e pii aani passati ael passe del saa urbe, ao palatin Sancti Officii oinode— urbis par ultimo domiciiio, o soaveni pare (null' estants aa ■e Petrum Paulum Desiderium eiusdem eanetteeimi si luge tamps d’aseensa dalla sua patria o seo domini nostri papas et sanctissimae inquisitionis j I primo passe) aver anche le fodi di stato libero di -eureorem* questo.o questa per maritarsi’ w Dubbio VII. — Finalmente ael pennltimo g del DM pro——te nsi smss node anol mute* gti ardiaarii della miamoai aoa eaqnaeter tenaatar probaticae· fanera. 2. Item aa contrahar· voteato·, ia eoufinibm eh· paaaaan eomnnienrta ai laro atiationarii, ha aaaeornm dioeeeah habitante· at ob vicinitatem ab citate aaa paehi dnbbi, profmeti dai medeaimi a eotnm reetoribaa cogniti, teneantur oaadem facer· qnmta anarn nnngragntiima. La ragioua'di. tali’ ai deaume dal rigere atomo dalle danaole. probation··, aa veto anMctaat publicatione· ab iptia dabbi , reetoribm faciendae? aha par ordine di Ateaanndro VII furono appoeto R. Etiam ipei taneater fooere probatione·. W relativo artieoio dalle formol·. V perehb b 3. An eaadam tencaatar facere probatione· ii, umbrato opportuno di raceogliere Bella premente guidante aetatem nubilem · propria dioeceai die- B «trutione le muaime p le regole pib comnai, ehe cadente·, ad aliam ee contulerint et te ea poat- deggiono avérai inviata aaU'uao della mantionata facoltà. modam aempar habitaverint? 2. Ognnno an, che par régala generale aeeende R. Non tonantur, qui non faarnnt extr· diocTodiaraa diatipline della chlaea, b laeito ai aaearoaaim tempore habili ad contrahendum. 4. Aa in civitate, in qua mOitoa Hiapaai, Teu­ doti di offrira il eaato aacrigeio un· eola volta il tonici, Alemanni, et aliarum longiaquarnm nationumt giorno. Coai dtepoce Innocenti· III’: .Beapoadaremdcro «oleat, idem eum ip«M «it «errandum, velI mu» qnod excepte die nativitati» dominicae, aiti ■officiat probation·· in ipaa civitate retipate de! «aum mmoMù apedud, anMeit aaeerdotl mmti •orum «tata a teatibu· ipaarum region·· da ne- ia die aaaaa mineam aolnmmôdo celebraro. “ 3. Nel oaao aduaqn· di naomtith ai permette gotio edocti·? . R. Tenentur facere probatioM· iuxta formam ai eaoerdoti d' iterare tat anaaa in aa medeaime inatruetionia, quia iati facili·· committant poty- giorno. Cià per altro deve intendere, come riaalte ' chiaromente dal termini «tecti dell· formol·, del gamiam. b. An facta per parochum monitione ordinario) permaeeo di oetebrare daa mine eoltaato, malgrade eoatmhcro volenti·, fido· itat·· eiuamodi ait ah* la gravita dalle ennae per oetebrnrn· an anmero eodem paroebo vel a contrahere volente reportanda? maggiore. Demandera il prefotto doUa mimione R. Tenetur fidem reportare «t parocho «en- d·' de’ Cappao^ai Cappuocjni di Tuniti, Tuniai, m »e emendo tutti i cnoi anti •ignare i· qui ruit matrimonium contrahere, «ed eat c mbaionarii oarcernti, avrebbe potuto in un medein libertate parochi huiuamodi onua in ae mmunore. •imp giorno, ai a»tem'te« urpcet, celebraro· pit di 6. Au eaedem probatione· aiqt aervqadae' in da*. E 1« congregatione generale di Propaganda . eaau neeemitati· et ab exiateatib·· in periculo dti 7 agoeto 1684 riaolvcva, ,non pome vigore fa­ cultatum celebrare ultra dnaa mia·*·*. Il che ornai morti· «te coatrahere volentibu·? R. Non Mint «errandae in artioulo mortia, intra gfa rupoato nella congregatione genernte teauta quem aciiioet probabiliter non adait tompna Miffi- cerem aMtifota»· ai 17 fobbrnro 1648; potehb ··cien» faciendi diligentfaa, eum hoc etiam, quod «i poeto Γ abuao bh· crati introdotto premo i Mter· infirma· forte convaluerit, debeant fieri diligentiae doti tehiavi in Algeri di celebrare tro m····, .aanetiatimu· .. . iuaait per dictam prnofeotam iuxta inatruetionem, antequam timui conveniant. 7. An requiratur atteatatio proprii ordinarii pro (Algeri··) praecipi nomino «anctitati· mm reoar exter», qni per doeem anno· «t ultra demicilium dotibua ..., quod cum «ed·· apootelic· ia faculacquitieruat in loco, ubi aunt matrimonium eoa- tatibn· miationariorum poteatatem «en lieeetiam traeturi, ai «orum atata· fiber probetur per taete· eoneeaaerit cclebrundi bi» te die, ubi aoceitita· id exegerit, ne dtiuoap· ultra da·· atiaaaa celebrent*. fide digno· tam origiafo quam domicilii? Lo tiemo ti ripeteva negli anni 1818 e 1820 ai R. Requiriter. β. Aa requiratur diota ntteatati· pro illi· ex­ prefotto epoatofioo di Tnniai. 4. La nneeatith adnnquo b Γ nnioo titolo per teri·, qui unieam vel plure· duxerunt, «t · contra ti mortua· faerint in loco, abi iterum matrimoninm cui ti autorimano i aaoerdoti a bfaare te ■····. contrahere deaiderant, aa amplia· poat mortem · D Coavien. pota «aaervere nati trotte ool VerrfoelH * . dicto loco non diaeorearunt? v R. Requiritur pariter. 21. Saepoaumet* ia ancipiti venantur paroohi, •a ipei 'diei vere poaatet parochi preprdi ebenine, qui nuptiae coram eiodem faire velit, onm cetero* quin plaaum non tit, aa in parochia domieilta· 'vere aoqwaivertet ad effectam, nt in oadom matri- montete valide, eontrahere poatiat. Fin··, quibm citetUMcribimar, nen ainunt te haae provinciam no· immittere «t late vagari: itaqne intb nebto iit hnmaaimimum leoteram nwtnm ad aucter··, qni hne de re agMA demittere, inter qnoe aomiaam·· Benedictam XIV, Zntor. «Mi. 33, ubi boo ille «Xplnaet argumenta··, et idonee· ad rem nitet anet·· congregationi· eoneiltt doolaratione·. Digna queo tegatur eat etiam ooMtttatte einadem pootifiete ad arehioptoeepom foeipteee Amote eMtec oh· „ha·· ncoaatitea non eat dteumanda «x porta inopia· aaoerdotati, md «x parta MMatitatia «pH* taeli· populi «t raritate aaeardotam*. Poeto il qnelo principio b agevote ricaVÛre vari· regote Mgative •uiTnao dtila ibooltb, di cui ti tretta. 6. In priai· Inogo b ehiaro eh· ami ti appombbo ohi dieeam poterii biaare ntifo foete aoppre···, ia cui il popote vn cMnto dnll' obbhgo di aaooRnre In mi—, oom· awartivati delta anora congregatione •ti 1887: aBe matare pirpiuia, ex ipei·· formuta· varbfo «ette tier· pottit, non poaao facultate· ed abrogata· faativitata· extendi. Onm enim in a··- Iton pte-ta. ■U. \W>’ ΟΟΜΟΜΧΠΤ ΒΜΤΜΠΜβ, IBM Mi Id-iaaii i» Mraaia Iterate* Arakaratar twtetetera ralara* at 9B lugBo 17W, ehe varaud papula· convenire nos gataat*, 'tutiora vigevs fo Manda U divitate abaco, pereM 11. Mei end saeauMtati pub itérerai la meme molti sacerdoti ei sarvivaao delta health di binare •aoha da ohi mb trovesi astiti datte feoehh dello non per altro fin· oho di *vm limeria* pib abboa* femote che sogiioM eoaoadaasi dalla Propaganda, daati, · qaindi potsni pib so·stemrato saatautare,* eMaaataadoto to rtemc diritto comaaa, sampro parb gli sminentimimi padri ordiaaroM: tibutator mane dipeadaatemeato daB* ordiaarfo, eui s’ appertieno il ratfra ra Ait in Ai giadtoM· sta delta vara aaosbsith, scan aaoora delta jKMibiHtb di appHcara i timed! caaoutoi (| 8). E da Besedstto XIV * shiamaci abtMus Melsralili* Di fetti dope averti iadteati Beaedatto XIV sogquaOo di dan ad ua aaeardate ta feoolth 41 btean gtatig·: ,Qu*a has uaqad diets seat, eaaoaicfo Lsutit. Cmt. dpsteiisam cMstartas·, t· mqmit ft*·; ( U. ................. .... -...... - —-... -........ · BaMd.DV. I sit. Vets tel «art. Batten nssaw.MMhr tissma, t. 9t tn «sas» tatteam t> «gmte IMA V..... ........................... ...... ...... :m concilium SMTunn, ntt mu li ^ipiiii^i^c^t to^rl^q|i, ee^tto aivr^r^iet^i Beædeteo IIV^ Bel eues 41 un sel parroeo eœ faueri M * eodem die 44hbbi estebturs * A IN she fanOmente bo ooeoeguita ehs T analogo artteete défis formule, eeosede faooltetiro, si eeteode sache ad altri cari di noe^paitA noa eoatemplati Bel diritte comune; altriaraati rendotoBbesi inutile, ahneeo pe' hoghi, ove le parroeohie sono oanouicameute tetitaite, disponendo per queute le stmeo dritto eomune. Ciù è conforme e quando il Iodate ponte•ce dice noli' opéra Dt secreseuste mine» eeeri , * jfcie ore dope aver asserito, .eaeum qui revera contingit, eum esse, eue parochus duas habet parochias etc. , * prosiegue ne' segueati termini : .Neque tamen quidquam praejudicatum votumus de aliis casibus, qui accidunt ia missionibus, quibas consultum eat concedendo missionariis facultatem plerae celebrandi missas eodem die; itemque de aliis casibus, in quibus vel ob locorum distantiam vel ob paucitatem sacerdotum aut haereticorum aut infidelium persecutionem, ne fideles missa ca­ roeni, opus est a sacerdotibus duas missas cele­ * brari. E di queste cause appunto ehe hanno luogo nolle missioni, e per le quali si dh ai superiori delle medesime Ia facolth, si perlava nol 1832 dalla Propaganda notio sorivere ad un miseionario di Pilippopoli, il qualo non oetebrava più mesae, quantunque asaistesae pitk popolasioni. Impostogiiai ciob di binare anche per ordine della congregutone generale, gli si soggiupgeva; .fle poi ella domanda perché alla facolth di binar la messa Bella formola doli' induito sieno unite quelle clausole di rigore, ella troverh nella formola steasa Ia risposta. oseervando, che Γ induito non si restringe ai biaogni dei popolo ne' giorni festivi, ma escendo id termini generali comprends ancora gli altri casi in questione, come sarebbe il bisogno di amministrare ii viatico agi' informi in ambedue le parrocchie, ed ia questi altri casi è dove debbono aver luogo le cautele preacritte. * 12. Ora appunto per questi casi mono orvii se soao trovati non di rado imbhrassati i vescovi ed i miseioaarii sell’ uso della facolth, dubitando prineipalmente deBa sufficieua delle cause ehe si riehiodesoero a seconda delle denote eho 1' acoompagaano. D' altro lato tanti sono O sl differenti i caai ehe possoao uweaire su questa materia nolle missioni, da non potersi facilmente prevedere e molto mono ridurre a determinate regole. po­ tando variaro ii giudisio sui modesimi seeondo Io varie cirooetense dei ludghi, dei tempi e delle persone, ehe ia essi coooorrano. Eeoo perché la solusione dei partieolari dubbi che ia proposito ai soao avaasati, si è per lo più rimeesa al aavio dieeensimento dei superiore delfa missione. 13. B dapprima si b più volte ohieete una regola sui numero bastevole dei fedeli, perché si posse iterare Ia messa. Nella ooetituxione NpostoKctsm mfateferfam per Γ Inghilterra ai dico potersi far uno defle facolth, .eum eorum numeros, qui diebus festivis tonentur sacris assistere, talem ex­ hibeat nécessitefqm, ut nisi alicui sacerdoti duas missas eodem die celebrandi potestas concedatur, ecclesiae mandato pfarss non satisfacerent . * Questo eriterio generale porb bob togiio ogai dubbio sal numere ohe sia necessario alfa bfaaaioae. Lo sterne pnb dirui di una risposta negativa dei flanto UflUio "hei 1688 ad alouni miseio^rii Cappuecwi delfa • De va. «ses- L VI, «s*. Vin, a. 1 •Uh.n.osguT.n.a Omnos ernuBnax. vernos XUL ι·>«μη ta m J Craefa. Aveaas. seri dissuadete : .Virus missis narius saoardes sohsa ia face degna dues misses dishes domfatem st feetivio pre qetededai aoa vi- ai SB gee seis dette Mease sane demote; ass ttmra. 8o per altre fl sum ara di venti 6 tossrifiefaate efl' efiêtto, pub ultorioruteate dimaadarui, quale sia il numero minime ehe basti. 14. Ma iatocao a questo dubbio, come a quelH concernenti la distensa, la sacra ooagrogasione ha teneto la massime di fasciari· decidero della pradensa degti ordinarii dello missioni, da cui dipsade la facolth, potando essi soli sulfa foccia dei luoghi dare il giusto peso a tatta Io eireostense concorrenti nolle aingole coatingense. Ed inrero fin dal 1688 il pqpfetto della missione di Tunis) in Barberia chiedeva in generals, ehe si dichiaraase, ι quale dovesee essere il numero dei fedeli privi d' altronde di messa, a riguardo di cui si poteooe binare; e la congregatione generale di Propaganda dei 16 novembre rispondeva: UMtfnatttr canifti et eonariflstfae petris prwçfe< *i. Simiimente il vescovo di Saint-Louis negli Stati üniti d' America nel 1828 dope aver esposto come il proprio, cosl il timore di altri veacovi di gravaret ta ooeciensa per le clausoie delle formole, dimaadava: .Utrum quoties triginta aut quinquaginta fideles periculo ei ponuntur missam de praecepto, non audire, bis 'celebrare valeant * Con Jettera dei 13 merso per ordine di Imone XII, gli ai reacrisoe: .Omnem te anxietatem animi deponere debere, et quia commo­ vearis verborum rigore, se (sanctitatem suam) con­ scientiae ac prudentiae tuae committere, at indices, quibus ia casibus, ratione habita adiuactorum dioe­ cesis tuae, graves adesse causae censendae sint-facul, tatem, de qua sermo est. sacerdotibus impertiendi. Ubi vero hae causas graves secundum eonaeieatiam prudentiamque tuam arbitratus foeris, sanctitas sua posse te absque ulla dubitatione ea facultate uti benigne deeiarnvit. * 16. Una consimile risposta fc anche data nol 1861 al vicario apootolieo di Limburgo. il qualo avea proposto un dubbio sella distensa. .In hae regione (cosl egli) ex antiqua consuetudine binaadi licentia eliquando conceditur ob necessitatem mo­ ralem. licet parochia vicinior non distet ultra spa­ tium mediae leucae; queritur num recte? * I' CONCILIUM ΒΜΥΚΝΧΝβΚ, IM» maiil»-iuaii 18 8M fimu Γ im* alcune moritaao paeaHar rniàm, mm· quatte eh· A ut ■mm diluagani dalla Ngola ordinaria di ehiaatar foce ooaforto 1'«sistes· «I santo sogrificfo. Un' il superiore rteios a giudioar deli· mm·, iadieata ahn prova ti propansi··· ad una ptb mite iatarinsieme ia qualehe guisa la qualité, o il grado dalla pratarioM · eoaaivensa Ib victa delfo cirwstaaM nécessité riebiesta par la binaxions, · talora ta­ per»»» alquanto Γ impressio··, a calmaao la Mvarchia ansietb ebe aveano prodotto a·' veooori a miaaionarii la elauaole, onde è vineolata «alla formole queat» feoolth. Una di tali rispoete fo data net 1848 ad un veseovo degli Stati Uniti d’Amerioa; •e commiaistrb la Bnprasaa sel IMO; iaspwoMbb Mbbeue ai '40 gingno riapeadesM al viciario ap·stolico d' un regno aggiaeente alia Cian, , desi­ derium neophytorum bis ant ter in anno sanctissi­ mam eucharistiam sumere volentium prr s» noa oece urgentissimam causam, in casu de quo agitur*, r Venio ad postulatum tuum (eoa) in una latMpa dei atob per iterar la messa seconde la faoolté, tutta8 maggio) circa modum interpretandi neeaeaiutem via soggiungeva: ,8ed pensati· omnibus locorum quae requiritur ad licitum usum facultatis bia in •t personarum circumstantiis, relinquendum arbitrio die missam. celebrandi .... Noverit ergo amplitudo * reverendi patris domini vicarii apostnlici/ Donde tua, neeeaaitatem huiusmodi. de qua sermo eat, ve­ risulta ohe quelle cause, le quali di per se stesse ram quidem, sed moralem intelligi, non autem ab­ e quindi per molti luoghi non sono gravi, lo possolutam, de qua proinde diiudioare in aingulia sono addivenire in alcuni altri per le circostanse, casibus pendet a prudenti iudicio, inspectis circum- ohe vi si associino. 18. Sono queste le massime. ohe si sono avute 'atantiia. Caveae er^n oportet hac in re ab anxietate B nimia in diiudicando, ne frustra concerna, aut pene in mira riguardo alia facolth di binare. e che varin nullo casu ad actum reducenda facultas prae­ ranno certamente a tranquilliuare gli ordinarii dicta videatur/ Più notevole è la dicbiaraxioae, delle missioni nell'eeercisio della medesima. Sc è che ai purae nel 18'28 ad un prefetto apostolico veru che suol deferirsi in crû al savio discerninolle Antille di America, Diffidando quel prefetto mento degli ordinarii delle missioni, si rende chiaro di poter far uso tranquillamente della faoolté in perh dalle ttose discorse quanto mai debbano essi diacono per le gravi condisioni, cbe la ciroondano, cautelaryi, rimanendo «empre gravata la loro cosavea implorato „smpliorem facultatem a aode apo- cienea sui legittimo esercizio di siffatta straordistolica copiam faciendi presbyteria...., ut diebua naria faculté. Nondimeno le clauaole usate nelle dominici» et festis de praecepto missam bis cele­ formule „non debbonsi interpretare (giova conchiubrare possint, cum id postulet necessitas aut spiri­ dere oon queat' avvertenxa data dalla sacra contualis fidelium utilitas*. Fattane relaaione al papa gregaaione nel 1839 a) vescovo di Nicopoli in Bul­ nell' udienxa dei 13 aprile gli si rispose nel modo garie nell' astrsmo rigore, avendo sempre in vista seguente: „Ta)i» existimatio est virtutis et pruden­ che fla sede apostolica conoedc la dette faculté a tiae tuae, ut sanctissimus dominus noster iusserit, spirituale vantaggio dei fedeli, bramando ohe tutti omnem deponere te debere anxietatem animi, et si abbiano il cotnodo di adempiere il precetto eccle­ existimaveris necessarium esae, vel fidelibus vehe­ siastico*. menter utile, ut sacerdotes bis missam eodem festo t. . 18. Resta ora a dire del rito. ossia dei modo die celebrent, verborum, quibus rescriptum contineri da tenersi nel binare la messa. Su di che non è videtur, rigore commoveri te non debere. Pruden­ necessario oeservare, essersi sempre prescritto ai tiae itaque et conscientiae dominationis tuae com­ missionarii dalla sacra congregaxione e dallo stessb mittit de necessitate ista et causarum gravita* Benedetto XIV, che chi bina non dee prendere le indicare, atque in iis rerum adiunctis facultatem per solite abluxioni dei calice a cagion ilei digiuno, memoratum rescriptum copiam faciendi sacerdotibus, ooaicchb . rsi in prima missa post receptionem cor­ ut missam b» celebrent, te habere, sanctitas sua poris et sanguinis profusionem accemerit. non debet benigne declaravit/ secundam missam in praedictis casibus celebrare* ', 17. La medesima regola di commettere ali’ar­ anche cioè in que' casi, in cui la popolazione altribitrio o alia carith <(e' superiori delle missioni menti rimarrebbe priva della messa in giorno Γ applicatione de' pincipii generali ai casi pratici, festivo. Sebbene poi eon decreto dolia sacra con­ si è osservata anche quando in essi, come eransi gregaxione de'riti ή» AAuritana die 16 settembre eaposti. non si scorgeese quelle, grave urgence di 1816 erasi prescritto, che uno solo fosse il calice cause, considerandole almeno in se stesse e in da adoperarsi da chi celebra due messe, siccome éstratto. quale esiggono le clauaole di quMta fa­ 1' osservanxa di un tale decreto involveva non lievi culté; ii che appunto conforma dorerai dare gran difficulté, quando si dovesse celebrare in due chiese parte nel caleolo delle ragioni. che ne giustificano remote 1' una dall' allra, la encomiata sacra con­ Γ uso. alie condicioni tutte e alio stato de' fedeli. gregaxione nei generali comixi de' 19 settembre 1867 Di cii> fa testimoniansa Ia risposta data da quMta moderando il precedente decret· decise, usum duo­ sacra congregation· nel 1688 al vice-prefetto della rum Mltcum ia oesu posas prrstftti. La qui unita missione di Tripoli. Il quàle incerto per le più intrusion·, che fu compilata p«r ordine della mevolte aeeennate clauaole area richiesto: „A quanto desima sacra ooqgregasione, riguarda il modo di numero di schiavi o liberi posa· celebrare precisa- purificare il calice servito per la prima messa. mente la seconda messa, dandosi talvolta 11 caso Dalia Propaganda, Ii 94 maggio 1870. che nel bagno foori di Tripoli non ai ritrovinopreaenti al sacrificio dieei o' quindioi persone Iiutrueiia o sacra Rituum oeaprspaiiOMe dis li schiavi .... e se in mancaUsa di sacerdoti per tfffbri» 7857 sdita pro socsrdots aporidHeam /ocmIquesti soli posea celebrare lai seconda volta la feste/ tatcm Aaiealo H» mûoam «sdcu» dis cofsdrmdi. Ora malgrado ia sfavorevole decisione emanata in Quando sacerdos eadem die duas miSsas dissitis quell' anno stesso dal Sento Offlsio per un caso si­ in locis celebrare debet in prima dum divinum mile, come si b dette al g 10, il canto concesso di sanguinem sumit °um diligentissime sorbeat Ex­ Propaganda dei 6 ottobre ordinù ; -jMmgwtur cari­ inde super corporale ponat calicem et palla tegat, tati tt coMoisntiM potrix sier-pres/seti. Né è a ac innetis manibus i· medio altaris dicat : (food ors meravigllare, ·» Ia Propaganda eredi potervi far liiogo a più benigna interpretation·, teMtandaei ti schiavi, i quali par fo for· nadiainaa Mritavano ■ itas. «I XtaM Moats asl Uta. prat· Itaristti XIV, Jfa sssr. sMMM asorglsfo LΙΠ, cap. T, t i .... ,. » ‘ .joéfo,-·............3 MI CONCILIUM βΜΥΒΝΕΝΟ, 1MB maii 1« - iuuii 13 343 «■MjNiaMM Me., et sabiade admoto aquae vaeaula ■ .· C. digito· lavet dice··: Carpes twa, et abatwgat. St ctuUhihtiu imiuk XIV Qcsa xx svbumi Hiaea paracti·, ealieem .aaper corporal· maaaatam « MftMft nu. adbue, dedacta palla, eooperiat, eea hmm eat, aeitifi 1. Qaoaiam autem non sine gravissima ponti­ eet primum purifieatorio lintee, deiade pateaa ae palla, et demon velo. Poat haee miaaam proae- ficii animi noatri molesti· tuae acceperamus, ali­ quatur, et complete ultimo eyaagelio. rursus atet quem scilicet ex Indiarum Orientalium apostolieis in medio altaria, et detecto caliee, inapieiat, an li­ vicariis episcopali ’itulo et charactere insignitam,, quid divini aanguinia neene ad imum ae rece­ sed sine coadjutor· cum Altura successione viam perit, quod plerumque continget. Quamvis enim universae carnis ingreasum, ad repositam in caelis sacrae specie· primum sedulo sorptae sint, tamen coronam apostolieis laboribus partam evolaese, ac dum sumuntur, cum particulae,* quae circum sunt, neminem, qui ordinariam pro ddfunçto vicario apoundequaque sursum deserantur, nonnisi deposito stolico jurisdictionem exerceret, repertum aut depu­ calice ad imum redeunt, φ itaque divini san­ tatum fuiaee: eapropter omnibus bt'singulis vicanis guinis gutta quaedam supersit adhuc, pa rursus ac apostolieis huiusmodi injunximus et mandavimus, diligenter sorbeatur, et quidem ex eadem parte ut qui neque episcopum coadiutorem cum futura qua ille primum sumptus est. Quod nullimode successione neque vicarium ex alero sive saeculari omittendum eat, quia sacrificium moraliter durat, sive regulari generalem haberent, statim atque ad et. superextantibus adhuc vini speciebus, ex divino B unumquemque eorum aliarum nostrarum in· simili praecepto compleri debet. forma brevis desuper expeditarum litterarum certa Postmodum sacerdos in ipsum calicem tatftum notitia pervenisset, deputarent vicarium ex clero saltem aquae fundat, quantum prius vini posuerat, sive saeculari sive regulari, habilem tameq atque eamque circumactam ex ceded parte, qua sacrum idoneum, qui eveniente cuiusvis apostoliei vicarii sanguinem biberat, in paratum vas demittat. Ca­ sine coadiutore cum futura successione obitu, tam­ licem subinde ipsunl purificatprio linteo abstergat, quam apostolicae huius sanctae sedis delegatus ac demum cooperiat, uti alias fit. atque ab altari teneretur assumere et obire regimen et gubernium discedat. Depositis vestibus sacris et gratiarum apostoliei yicariatus, usque ad captam eiusdem actione completa, aqua e calice demissa pro rerum apostoliei vicariatus huiusmodi poasessionem a novo adiunctis vel ad diem crastinum servetur (si nempe vicario aposloliccr. quem eadem haec sancta sedes eo rursus sacerdos redeat missam habiturus), et in constituisset, aut nsque ad quamcumque aliam ab secunda purificatione in calicem demittatur, vel ipsa sancta sede ineundam ordinationem. Porro gossipio aut stupa absorpta ' comburatur, vel in- vicario generali huiusmodi per apostolieum quem­ sacrario, si sit, exsiccanda relinquatur, vel demitta­ cumque viearium sihi. ut praemittebatur, depu­ tando, nos, laudatarum nostrarum litterarum tenore; tur in piscinam. Cum auteih calix, quo sacerdos primum eat apostolica auctoritate concessimus et tribuimus usus, purificatus iam ait, si illo ipso pro missa omnes et singulas facultates perpetuis futuris temaltera indigeat, eum secum deferat: secus vero in poribus valituras, quae vicariis capitularibus cuius­ altera missa diverso calice uti poterit. vis cathedralis ecclesiae, sede vacante, inesse et de „Cum superior sacrae Rituum congregationis iure competere dignoscuntur. Praeterea eidem vi­ instructio nonnisi casum respiciat, quo sacerdos cario generali, post tamen apostoliei vicarii obitum, duas missae dissitis in locis eadem die ait cele­ concessimus et impertiti ftiimus usum et exercitium braturus, operae pretium visum est ex commen­ earum facultatum, quibus utebatur et gaudebat, tariis Bsrtholomaei Garanti et Caietani Mariae dum viveret, defunctus apostolicus vicarius episco­ Merati hic ritum adiungere a sacerdote servan­ pus; iis dumtaxat exceptis, quae requirunt ordinem dum, cum utramque missam in eadem ecclesia et characterem episcopalem, vel non sine sacrorum offerre debet.“ oleorum usu exercentur. Quaqdocumque vero ne­ Hoc itaque in casu sacerdos, post haustum in cessitas urgeret, saepedicto vicario generali pote­ prima missa diligenter sanguinem Domini, omissa statem etiam indulsimus et dedimus consecrandi consueta purificatione, patena calicem et palla calices, patenas et altaria portatilia cum sacris patenam tegens ac.super corporale relinquens, di­ oleis omnino ab episcopo benedictis. cet iunctis manibus : Quod ort tmtpoienu Doasme etc. S 2. Porro cum, sicut pariter accepimus, easdem Deinde digitos, quibus sanctissimum sacramentum omnino occasiones eosdemque prorsus casus in isti·, tetigit, in aliquo vase mundo ad hoc in altare in quibus munus vobis demandatum adimplere con­ praeparato abluet, interim dicens : Carptu tvnra tenditis, regionibus accidere, atque insimul reperiri Dosmas etc., abstersisque purifleatorio digitis, cali­ aliquibus in locis nonnullos apostolicos vicarios haud cem velo cooperiet, velatumque ponet super cor­ episcopali titulo et charactere insignitos, sed per porale extensum. Absoluta missa, ei nulla in ec­ apostolicas dumtaxat litteras, sive sub plumbo sive clesia sit sacristie, calicem eodem modo super al­ in simili forma brevis expedita·, pro vicarii apotare relinquet; secus vero in sacristiam deferet, stolici huiusmodi officio defungendo destinato·, ibique super corporale vel pallam in aliquo loco propter quorum obitum eadem quoque momenta decenti et clauso collocabit usque ad secundam urgere possunt: eapropter easdem provisiones et missam ; in qua, cum eodem calice uti debeat, illum facultates, ut supra exprpssas et pro Indii· orien­ runus aecum deferet ad altare ac super corporale talibus initas et concessas, sub iisdem modo et extensum repoae(. Cum autem in secunda missa forma, et non aliter, extendimus ad omnes istarum sacerdos ad offertorium devenerit, ablato velo de regionum apostolicos vicarios, sive titulo et cha­ calice, hunc parumper versu· cornu epistolae collo­ ractere episcopali insignitos sive sacerdotali dum­ cabit, sed non extra corporale, faetaqua hostiae taxat dignitate praeditos; atque hiaee quidem oblatione, cavebit ne purifioatorio extergat ca­ saoerdotibn·, ita ut praemittitur.apostolieis vicarii·, licem. sed eum intra corporale reliaqueito leviter pariter iniuagimua at mandamus, ut unusquisque, elevabit, vinumque et aquam eidem caute imponet, memor resolutionis suae, teneatur deputare prond guttae aliquae ad labia ipsius calicis resiliant, viearium, habilem tamen atque idoneum, qui post quem deinde nullatenus ab intas abstersum more cuiuaque obitum assumere .debeat regimsn vioariasolito offeret. tus apoatoliei. atque ia eiaadem vieariatns muaae· ' CONCILIUM eimunou, 1Μ9 mmi 1« - tatdi U M3 permanere, et cum un eanim tibtinmili fecudtatam, qhibus utebatur, fruebatur et gaudebat de­ functu vicaHu·, adlaboraro debeat, donee et quo­ usque noyu· apdetolieu vieorta· -sb apostolic· hae sancta eede dseigdatu·, ipeins vicariat·· possessio­ nem «t regimen sdierit. • 3. Praeterea eam compertam exploratamque naper fuerit in Hibenua, Albania, Macedonia, Seevia, Bulgaria, insulis itaris Aegei, Psrside, Mee·-' potamia (quemadmodum alibi fortnane* roporiatur), roperiri aliquo· venerabile· fratre· archiepieoopos et episcopos locorum ordinarie· et residontielee, quorum aliquot quidem capitulum caneaicoram ha­ bent, aliquot vero eiuifiodi canonicorum capitulo destituuntur: idcirco, tenore et auctoritate paribaa. statuimus, praescribimus et jnandamu, ut eveniente euiualibqt antistitis huiusmodi obitu, «tetim proce­ datur ad electionem vicarii capitularia, iuxta mo­ rem, usum et ’ consuetudinem hactena· «Areatam : nimirum ubi canonicorum capitulum fberit, vel a canonici· dumtaxat, «i ita in more iam positum •ervntumque fuit, vel a canonici·' -una cum alii· ecclesiasticis viri·, qqoe in casibus huiusmodi tem­ per intcrveniase et «uffragium «uum in ea electione tulisse constat. Quando autem capitulum canoni­ corum non habeatur, ii pArochi, sive «oli «Ive cum alii· ecclesiastici· viri·, iuxta modum itident u»um et eonauetudinem de praeterito servatam. ad vicarii capitulari· electionem habeitüam accedant. Sed in hisce electionibus vicariorum capitularium quorum­ cumque volumus, praecipimus et, mandamus. ut Μ4 i ornatae oervootur asuctitalichm annniHi Tridrottai, praesertim ia rossises vigesima quarta, capite decimo eoxto. f 4. Inaupnr volumu· e* mandam*, ut te iis loci·, ia quibus venerabile· fratraa antistite· ordi­ narii oorumdom loeerum naidnuMnl·· neque eapita' Ium canonicorum aeque parocho· ia mria civitetib·· et dieoeaaib·· habent, cod dumtaxat sacerdote· aliquot «t mimionarii reportantur, per tona· et oppida disperni, ita «t eum quemlibet antistitem •taemodi mori contingat iuaimul eonveaire minime valeant, tunc vicaria· generalis iam a defancto aatietito eonstitatu·, ipao facto intelligatur sit et habeatur vicaria· capitularia, eum cupra expromi· facultatibus ad vicario· capitulare· de iure spectan­ tibus, exerceatque manu· vicarii capitulari· hbtaamodi. donec et quouaque novu· autiste· ab eadem apostolica hac Macta cede designatus illae advenerit ;sc regimen sus^Mrit' Verum probe intelligente·, haud facile in iisdem loci· reperiri ecclesiastieo· viro·, qui «ive doctor©·, sive licentiati in iure ca­ nonico in aliqua studiorum universitate fuerint, quemadmodum pro vicariatia· cuiuslibet sive capi­ tularis «ive generalis munere obeundo requiritur: nos earumdem partium calamitate· .commiserante·, tenore et auctoritate paribusS qdemcumque in vica­ rium eapitalarem, ut praemittitor, in eaaibas sntedictis eligendum, dummodo ad guKhrnium et regimen habilis et idoneo· fuerit, nunc pro tunc talem eme et haberi volumus et declaramus, perinde ac si doc­ tor sive licentiates in iure canonico fuerit. SYNODUS ΓΟΝ8ΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙΛΤΑΝΑ 1869 mense lunio. Serante· Archigene· et uxor eius Helena, e qvitato Epibatarum in dioecesi Selibriensi, cum ia patria scholas iuventuti in litteris informandae nec­ non orphanotrophia pfo utroque sexu condidissent, collate çtiam sati· 'ampla pecuniae quantitate ad impensa per omne futurum tempus suppeditanda, a sacra synodo regula· a »e edita* pro moderandis illis aedificii* sanciri voluerunt.- Quorum votis benigne, ut par erat, annuit synddu·, sigtllatasque litteras ad perpetuam rei memoriam- edi/iussit. Quae quidem ita incipiebant. ΤΑν ηρόςτιοινήν •k ' Aptistav ouvrttvdvrwv. Datae erant anno 1869. mense iunio, indictione XII, hisce obsignatae sub­ scriptionibus: Gregorius patriarcha, Nicodemus Cysici. Neophytus Dereorum, Agathangelu· Dranrae, Dorotheas Demetriadis, Meletius Philadelphiae. Procopius Sosoagathopolia, Nicodemus Vodenoram, Callinicus Nyssae. Exstant typis imprea··» in ephemeride : Έκκλιρ maerori) ΆλήΜιβ, t. VIII (Constariftnopoli, 1888). p. 48-9. ' SYNODUS CON8TANT1NOPOL1TANA 1870 aprili. 9. Cum Stephan·? métropolite Larissensis, fatis quaproptpr Dorotheas, postquam nihil intentatum conceesisaetf sacre synodus, initis pro more suffra- reliquisset, ut commoto· in se animo· componeret gii», in eius locum suffecit Dorothea·· Scholarium, 0 sedis illius possessione pacis csum oeesit die 96 noeiusdem synodi eo tempore soetamao Metropolitum vembris eiuedem anqi. ■Demetriadis. Hsne electionem, qui die 9 aprilis Totam negotium narravit ipee Dorothea· io libro : 1870 habita est aegro tulerunt nonnulli Larissenses; Έργο «ad 'Hplpux (Athenis, 1877), p. 239-396. • . 8YNODU8 CONSTANTINGPOLIT AN A 1871 soptembris b. Gregorius patriarcha, cum in roganda eoctasia innumeris curis diffiouftattbusque oppressu, tanto , oneri sustinendo impar evasisset sedis resignationem gubernio Turoioo ultfo obtulit vel inde 'a 99 maii 1871; qua tandem accepta, summas, iHo antistes, yocati» ad aer tum sacrae synodi tam con­ silii mixti quod dicitur sociis, rssiguatinsia libellum propria manu obsignatam eis tradidit die 10 'iauii, postquam eisdem semel ot iterum signifitemet mum a munere se abdicandi propositam. Poetero dio, sacra synodus, pro moro decem abhinc annis recepto, vicarium sedis eooemenieae renuntiavit Dionysiam, metropolitam éidymotiohi, qui rerum dispensationem curavit aeque ad diem 7 soptembris, quo tandem patriarcha creatu· est Anthimus VI, qui bis iam patriarcham egerat Suifragia in eo ' creando tulerunt métropolite· septemdecimw vide­ licet: Paisius Ephesi, Panaretas Heracleae, Nioodetqas Oysioi, Dieuystas ' Nicomediae, loaaaicin· Njoaeae, Gorasimus Chalcedonis, Neophytus Dor- 84» 8YM0DU8 CONSTAMTINOPOUTAMA, 1871 septembris S M8 oorum, Gregorius Tornavi, Sophroaias Ammu,a Acte sxstaul tu spad B. D. Oniiiphro··: *Βκ· Dioaymua Bospa·, AgalhaagalM Dram··, Dioaytiut aéqmanvad) teMpqmt, 'Παρίοίος B*, t I (Ou-. Didymotichi, BaaiMus Anchiali, Procopius Sosoaga- stentinopoli, 187I), p. 1-80, tam in *Βκ·λη««>τ:κ1 tbopoüs, CaUtaiaM Nyssae, Genaadius Gravenoram, 'AAqfidg, t It (1882), p. 888-90. Timothaus lUhpi. « ' CONCILIUM ALBANUM SECUNDUM provinciale tire nationale 1871 eepteabris 17 - novembris 1. Concilium nationale Albanum secundum edituri, o vennaro crudslmeste maasacrati, o feggironv cerquaedam praenotanda eensuimna, adhibito opere cando ricovero, a Γ ottanaaro nella Corne·, aalla nulli fore obvio, cui titulus: BMostsns con asmmerio Calabria ad in Sicilia, dora trovansi tuttora la ca- / tufis stato defis stitoiom Albanese, a eufie proaaidenae Ionie grecha Albanesi, o ri rifuggitrono nai monti da prenderas s eentappto défis naadaaiaM (Romae, quasi inaccessibili, dora manaado una vite stoataPropaganda, iulio 1888). Haec ita ae'habent: tisaima, sempro in timore per i Turebi, ci aoqp „Nella penisola dei Balcaai trovasi l arciveecovato B mantsnuti nella loro fede coli' aaaistensa dei Fraadi Scutari odn i tre veseovati auffraganei di Alessio, ceacani, o occultarono la loro fede prendendo i Palati e Sappa, e gli areivescovati di Durasse, di nomi dei Turebi, e questi aotfo i cattoiici occulti, Scopis b di Antivari, i quali non hanno aulfra- dei quali vi b un grande numero neil' arcivesoovato ganei. I medosimi abbraociano l alta Albania, la di Scopi·. basas Albania osai·ΓEpiro,*d'un tratto della Mace­ „Cedendo col tempo il furore dei musulmani, ai donia o della Servie. Antivari. Scutari, Durasse, b ricoetituite—lieir Albani· I· chiesa di rito latino, non ohe Aleeaio, Pulatti e Sappa stano nell' alta ma vi sono restati abbandonati aeUo adama i eriAlbania, ossis nell' Albania propriamente dette. stiani di rito greeo. La cbieaa latina conte ora i Seopia b «ituata nella estremitb meridionale della quattro areivaecovati ed i tre veseovati, che dinaari Servis, e nei confini della Bulgaria, e Macedonia. aeno stati aceannati, non cbe cinque prefetture dei Stende la sua spirituale giurisdisione sui oattolici Franoeacani, ciob quelle di Castrati nella diooeai di eaistenti nel distretto di Seopia, in tutta la pro­ Scutari, ‘quelle di Palati cbe oqmprende tutta le vincia (Mlepet) di Kossovo, ed in una parte di omonime diooeai, qbelle delle nervia nell' areiquello di Monastir, che b Macedonia propriamente veeeoveto di Seopia, quelle delle Macedonia nell' detta. Dimuso, che ha la parte principale nell· arcivesoovato di Durasse, e quelle dell' Epiro, le pianure dell' Albania, ·■ estende da Proves· a Ja­ quele he i suoi ospiri in tre delle summansionate nina, capitale dell' Epiro. Antivari, che b stata diooeai Alessio, Durraao e Sappa. Le prima quatdiitaccata .non ha gusri da Scutari, con cui era c tro sono dei Minori riformati, e ia quinta b d«i unita nrpiw prineipnUtor, ora abbraceis tutto il Minori oaaerventi, per i quali fu atabilita circa il territorio del Montenegro, compress il tratto, che 1832, quando cessi di eristere ia provincia minori­ venne distaccato dei impero Tureo coi tratto di ties Albanese. Queete sono le missioni dell'Albani·, Berlin» ed annesso al prineipato Monténégrine. Servie e Macedonia, che generalmente vengono ^Questo eeteaitaimo territorio b nella maggior sotto il noms di missione Albanese, forne per la parte montuoso e sensa strade. E abitato da una identité della lingua della popolaaioao, ehe vi si popolasione che viene raccolata in villaggi. divisa in trove, e che la sacra congregMione he sampro tribi. dedita alia pastoricia od alia coltivasione dei considerate come formanti una provincia eeelecampi tens· commercio non solo coli' estera, ma aiaatica. emandfo tra villaggio · villaggio, tribù · tribù:*e „8e ai considera Io stato temporale di queste percio in stato di vera rossessa, sensa coitura e cbieaa, deve dirai che desaa b povarisrima, e forne sensa leggi di civile société ehe ne addolciseano s primeggia trn le più povere .mimâoai. Nd fa mirapoco- a poco i oostumi. Quiadi hanno origine tutti viglia: poiebb poveri sono i fedali, addetti all· gli sconcerti morali, dei quali dovrb trattarsi. pastorisia ed alia coltivasione dei oampi, ehe pren,A questi popoli venne predicate il vengelo nel dono a polonia dei Turehi, i quali nolle invasione ' tempo degk apostoli. E certo che san Paolo b tutti li oceUparono nsurpendoU allo chiese od ai stato nella'Macedonia · nell Epiro. Si vuole che legitimi proprietati. Si maatieae eoa i cassidi ohe sant'Andrea- ritornqndo‘dalla Sciria passasse per p ricevono i veeoovi ed i Fraaoasdani dell' imperiale Γ Epiro. Si ritiene ancora ohe vi siano stati gli rerie governo Austriaoo, dalla sacra eoagragasioae apostoli degli Slavi i due tanti fratelli Cirillo e o dall' opera pia di Lione. Alcane ehiese parroct Metodio. Piantata cost la chiosa in Albania, vi ohisli possoggono quelle piccolo terrseo olivato fiori nei primi secoli latina e grec·, come pub de- «^vignato, che apeeialmente in questi ultimi tempi durstaoal molti veseovati, ehe vi esistevano, · dei hanno svuto ia legato da benefottori, o sono Mati quateora rimane appena il nome. Ma disgrasiata- acquistati dei psrrocchi « dai vaaoovi. I parrocotog mmNu vya·' infeltro ben prosto io schma greeo · haaso U decima, che loro somminietnao i fedeli tutta invase Ia popolaaioae Albanos· di rito grooo. in formeatone, formaggio, burro sc. E pereib se Quindi ebbe principio la rovtas di quell· povera mieeramente vivono i fedelj, piae· di stanti e gente. I Franeescani vi intrarono poco dope )· prirasioni b 1» vita degli aecleeiaatiei, non esclasa morte dei loro foedator· san Francesco, arvenuta quelle dei veeoovi. Coasiderevole i eriandio la ai 4 di ottobrr 1296. Jiel 1940 fabbrioarono U povertA delle ehiese e oappplle fabbricats in questi . oonvento in Alessio, poi quelli di Antivari, Scalari ultimi tempi, per le qsali convies mandare eoa- ( e Durasse, i quali nel 1897 ai annovaravano coma . tinuamento arrodi o vasi sacri. appartenant! adla custodia di Raguse. Ma esseado „Nb migliore b lo stato morale. Incalcolabile b il pass·* stato invaso dai Turchi a«l 1477, la chicaa il danno, ehe U Tureo impossessaadori di quel passe, ha arrscato alia chias· ed al popolo. ri popolo b vi fo qaaai distrutta: poichb i fedeli, o oostretti dalle barbarie dei Turchi, passarono aH' ialamiamo. rimasto abruttito. Ia cbieaa abattuta. Fidi, piro dsforf MT principem CONCILIUM ALBANUM BMCUNDUM, ΙβΤΙ W - «evtebri· 1 M8 fewrdem praeMerwn/*Λιλ oA tribute, A proporito, fee· aeatira oh· par moiti é gravi motivi i voeeavi non poteraao allora riunirei, la aaora eongrogasiooo invite gii ateeai vMeovi eoa oircolara /orritaduu· «reariw StM^aotem. FMlfrateeiqprwmte doi tj aottombra 18B4 a riferira eeattameate qaali ρθΒΐΛ& JN^^MeiO ·Λΐ^βρ> preacriaieai del ainodo Albaneae eraao oaaerrate, W* /*MM hA· JM^mIM' MWMÎT* jMMÎt Ml MlfOMt* « quali eraao andata ia dieoan, quali eraao le eau·· taiom. Fidi «Mm «Mante·, «eeentetea ■ritetraa M di «iffatta innaeerrantu, e quali 1« prorridenae da lagontm, jwtmmm poaterw, Àrprrtar m> ia met· addotarai per prorredere ai biaogni delle miariom •rraatea, pootom immaniter groMentem fa mm, at • doi fedeli. Le riapoete ehe ai ebbere e che ren­ ht» mortifera longe lotogao dabaeobautee». Hom «Mi uero aottopoete alla ancra eoagregarioae nell' adu«t ingemui. Cori «eriver· moarignor ZaM^jarÜ, uanan goaarale del 17 luglio 1866 moatrarono eempre •rciveacovo di Aativari, a Clamante XI aril· «aa pié la neoaarite di un ainodo prorinciale o natio­ letter·. del 10 luglio 1705 par ieformario della vi- nale; ed aroadoio ia «aera congregatione ordinato, aita, che aveva fatta «alla miaeioni doll* Albuianin ai tonne nel novembre 1871, eaaendoai «operate tutte le difficulté, ohe ne arerano ritardata la eeleobbedienaa «gii ordini da lai arati, a dalla naom rité. ch· ri era di tenera on ainodo provinciale o braaione. In quento ainodo vennero richiamati in nationale, par rimuovere i tanti «ëenoerti, che ai rigore i aapientiaaimi decreti del primo, rinnorati deplorarano nolle mierioni medeaime. E ohe le e conformât! . . . Altri ne furono agginnti per ineue parole non foeaero exaggerate, ohiaro appariaoe B euleara la oanarvanxa dei decreti emanati dal Con­ dalle cote trattate nello eteaeo ainodo, e dalle cilio Vaticano, per eiatemare apecialmente Ia prediapoaixioni, che ri ei praeero. Pe^A ben logri- fettura di Epiro nèll arcidioceai di Durateo e di mevole che non oetanti Je a*pientia«ime ordinaaioni Aleario colla oeerione di alcune ' parrocchie agli del mentorato ainodo, che h il primo ainodo natio­ Oaaerranti, per regolaritaare lo apoglio dei reaoori nale Albane··, quelle miaeioni non hanno panto e dei aaoerdoti, per eni apeaao nateerano queationi progredilo. Gli ateeri diaordini, che ri ae dcplora- oon denno delle ehieae. per promuorere Ia iatiturano prima del ainodo, et ooao mantenati, fatta lione deflo accole elementari nolle aingole parrocchie. qualche piceolieaima ecoeaione, né aq potrebbe «a- e lo «riluppo dei pontificio collegio Albaneae. iatiaegnare la regione. Nel 1744 li riprovava Bene­ taito in Scutari .per tutte le miaeioni Albaneae ed detto XIV nolle eue encieliea Infor omnigenae, e affidato alia beuemerita compagnie di Geaù, e per la aacra congregatione per toglierli ha eempre in- prorredere alla liberté dei matrimoni. Ma diagra«iatito preaao i reocori, «pecialmente nellq riapoate, ' riatamente anche i decreti di qaoato aecondo ainodo che ha date aile loro relationi intorno allô atato aono rimaati una lettera morta, ed in alcune dioceai délié dioeeai. Ma oon auo diapiaeere li ha redato neppare aono atati pubblicati, malgrado le intiatenae aempre dominanti; e renutale mono la aperanta di. dell' eminentiarimo aignor cardinale prefetto,” poterii altrimenti eradicare, endette di poterri riConcilii nationtlis, de quo hic agitur aermo. mediare ordinando, ohe i reocori tenoaeero un altro acta prodierunt in volumine: Concilium AMantan ainodo, e di comune accorde preciaawero le prov- q Mrwtrfum ρηούιαβίο ner nationale, habitum anno ridente, ohe crederano «alutari a quelle diegreaiata HDCCCLXXI, Pio IX pontifiee maximo. Romae, popolatione. Nell'adunania generale del 18 aprile tfpu «. e. d« Propagantia /da. MltCCCLXXVI. 1853, la «aera congregatione ordinare che et teneaae In-8*, 126 p. Actia ipaia, appendicia inatar. a«idai reocori Albaneai il «eoondo ainodo provinciale; iunximua textum primigenium nonnullarum conma «iccome montignor Topié, di buona memoria, atitutionum apoatolican^m ad Epiri eccleaiaa «pec­ allora reacoro di Scutari, al quale ai terme in tentium, de quibua in actia aaepiua mentio occurrit. 1. LITTEAAE INDICTIONIS CONCILII PROVINCIALIS SIVE NATIONALS Carolut Dm ot apootoHoao «edi* gratia orchi- qui inter ove· vinearum cuatodibua concreditae epiocopu* AnMarmuu ot Sceimuii, tetou rtf» paulatim invaluerant, ad normam decretorum oppor­ Soniao primat ae ognoAi dMoeo· «eMrdwMW «r tune ab, apoatolica aede editoru^a dirimere, praeapootolica iebgatiaao praeooo, rootrrntiiotimi* /ratri- 'iudicataaque qUorundum hominum opinione· aanatn btu arehiepiocopio, opiocopio ot uoMerve Alhaniao, doctrinam non auatinentium conficere, «alva in omnibua «aerae congregationi· cardinalium fidei Serviat oe Maemhmiao doro mAOeut m Deorine. propagandae negotii· praepoaitoram approbatione, Opportunum tandem aliquando tempo·, divina cuiin aapientiarimo iudieio huiua aynodi acta emen­ ferente dementia, advenit, quo Albebam aynodum danda at corrigenda, antequam publici iuria fiant, omnium rotin diuqne 'exoptatamkeelebrare nobia toto oordi· obaequio, ut par eet, aubiiciemua Quae datum eut. Ingentia mala, quibo· araeculi· Albana omnia ai pro viriboa ac Spiritu· aancti lumine afflictabatur eocleaia, iamque a pvtriboa aoetria gemitibua implorato, aaaequi atuduerimu·, atque ut deplorata, perdurare et ipai aummo animi moerohu opu· eat praeatiterimua, nedum eiaadem «aerae coneonapirimna. Salutari· aane tot tantiaque moli· gregationi· omniumque bonorum voti· aatia quidem remedia aapientiaaimam Albanum coacilium anno fittfium iri confidimu·, aeΡΜ»»».Π, ia. * bta π 1«. * U.UX.11; ΙΤΪΜ.ΠΙ, It. * W». H. fc •nhtr.llt •B—kX.10. ’ ■· mata H Rpra IV AAm«tam hM.rvtu • Own, Atew», pan I, e. A Mr COMCIUUM ALBANUM 8BCUNDUM, Iff! isptombris If- novembri· 1 M» infantes modo genitos1 ehristiauae doctrinae. laete jh darnqus praaeipimas, ut donsiniri· aliiaqur de prae­ la atom eoeMaa gremio nutriant m ia' via» cepto fieritie diebus, parochus fideles ed oedeaiam mandatorum Domini dirigant eopioahaiaM iade oonvooet atque hortationibne alliciet ad recitationem pacis at uduti· 'fructus tempers sao collecturi. Kx quinque decadum rosarii beatae Mariae virginis, hi· «aim paetorum laboribus, Dee per gratia» ia- totidem nostras roparatioaia mysteria pia medita­ ereaeutan praebente, grana eSorebit eleetom, tione reeolentea, una eum litaniis; piumqse sxerregale «aoerdodam, gene saacta, poputus scqoiri- eitium benedictione absolvat snnetieeeni paerameati : tionia, virtutes annuntiati· sins qui de tanebria no· idque brevi, prout in multis iam peragiter locaa, vocavit in admirabile lumen «nom1. Hoe autem ubique peractam iri oonfidimna. Quibus aboolat». ’ praesertim aero id satagere gestiant quo ecclesiae nullaque interipeta non, opportunitate capte, pagro* civiliaque aoeietati· inimico· homo nil intentatum et puellas rite in ordine· dispertito· doctrinam ehrirelinquit, quo iuvenum mante* et eorda’val ab ipso •tianam edoceat Satagat autem, ut eadem oblata tenella infloist aetate, religiosamque adolescentium occasione, Christianae religionis doctrinam audire ae instrui valeant uou quasi ad audiendum con­ institutionem praepediat. Renovantes igitur tum Tridentinorum tum Alba­ dicti sed sponte vehtti sua astanto·, qui aetate norum patrem decreta, decernimus, ac per viscera provecti, fide tamen adbuc parvuli ac fluctuante», misorioordiM Dei nostri enixe parocho· aliosque necessaria ad salutem, damnando pudore vieti, animarum curatore» hortemur, ut singuli· dominici» verentur addiscere, vel memorise obliterate revoaliisque futi* diebus, solemnioribus exceptis, puero· B caro. — Ceterum quoad huiusmodi hominum genus, puellasqae in suis parochiis, pro suo eorumque ai quos inter suos in tenebris iscentes deprehenderit modulo vemaculoque sermone, fidei rudimenta, pascendis praesertim gregibus addictos, opportune obediantiam Deo et parentibus, ohristianamque . studeat huc illuc cursitans convenire, eosdemqus morum honestatem edoceant*. Inter ehrjstianae privstim ed erubescentiam prohibendam, instruere autem doctrinae tradendae capita principem locum in omni patientia et caritate in deliciis habeat *. Classes pro instituendorum numero et aetate teneant signum sanctae crucis, sanctissimae trini­ tatis et incarnationis mysteria, apostolorum sym­ rerumque tradendarum varietate qui illis praesunt bolum, actus fidei, spei, caritatis et contritionis, Constituant puellas · pueris segregantes; et quan­ oratio dominica, angelica salutatio, decalogi et ec­ tum .fieri poterit, pueris viri, puellis autem insti­ clesiae praecepta, septem sacramenta, atque ea tuendis feminas praeficiantur, illae ia primis piae praesertim qflae ad paenitentiaé et cdcbaristiae sa­ virgines, dc quibus infra habebitur in Domino ratio. Ad noxiam aqtem docendi varietatem vitandam. cramenta rite percipienda necessaria censentur* Parochus quivis, sive saecularis sive regularis, ’ enixe hortamur et commendamus, ut fidei rudimenta cum in civitatibus, tum in ceteri· dioeceseon 'op­ morumque praecepta adolescentium memorias man­ pidis ac villulis, totam doctrinae Christianae traden- danda, ex libello depromantur Deetritta* ckntiietw dae Movinciam sibi ipsi sumat*, quin tamen im- Bellamini, sanctae sedis iudioio st auctoritate con­ pediamr quominus vicaria alterius opera, sub ipsius scripto et commendato *, vel etiam ex alio quolibet vigilantia ac ductu, ad tam grave murtu» utatur*; v quem sacrae congregationis fidei propagandae prae­ irnmo etiam pro gregis utilitate ac necessitate saepe positae sollicitudo duxerit praescribendum *. Omnes autem ebristianae doctrinae adolescenti­ utatur oportet’. Tradatur autem vespertinis horis; vel, ubi id obtineri nequeat, ante vel post missarum bus tradendae praefecti memiaerint, ut et ipsi in solemn··, pro maiori fructu populique commoditate, illis instituendis parvuli fiant, atque in omni pa­ alta voce Christians plebs erudiatur*. Ubicumque tientia et bonitate potius illis blandieates, quam autem parochialia sacra parochus sive per se sive increpantes ant imperantes appareant Cumque pre per alium festis diebus obierit, sive in aedibus Christo legatione fungantur*, ait ipais ineundam, sacris, sive in privata domo, vel etiam sub dio, parvulo· ad ·« venire, ut eos in nomine Chricti ibi quoque, nullo suffragante .praetextu, sedulo cu­ •uacipientes, Christum ipsum suscipiant*. Hacc generatim commendanda ac decernenda ret, ut praefato muneri fiat satis*. Ubi autem, amotis pro viribn· impedimentis, cenauimus. At vero cum pro diversi· locorum nihil obstet, quin post meridiem adolescentibus fidei aliarumque rerum adiunetis, diversa 'expediat ad­ rudimenta morumque praecepta tradantur, ad pie­ hibere media ad plebem fidei morumque rudimenti· tatem iuxta ab institutionem promovendam foven- instituendam, atque informandam, (hinc archiepiscopos et episcopos monentus atque hortamur, ut prae oculis habeant quae encyelicis litteris At» aHmaw' ' I Petr. II, * ■ I Pstr. Π, I». Benedictus XIV omnibus ecclesiarum praesulibus * Cone. TriX, ssss. XXIV, D* reform., c. 4 ; Coee. Albas., 1. e. D scite nraecipiendo suggessit, quo cadum animarum * Cfr.Coac. Ro»«i>. a Benedict. ΧΙΠ celebrat, tit. I, c, 4et δ. curatoribus media et ipsi suggerant atque in dioe* Coae. Trii., L e. cesana praesertim synodo praescribant quae magis * Benedict. XIV, coast. Ae smumm, H 8-14. ’ Saeta eoagregstio de Propsgsada Me ssqae ab aaao opportuna in Domino iudicavsrint. 1748 pro Albaaia approbavit, at .Hospitisnua praevales miaPraecipua vero in praecepti urgentes conventu, skmarioras·,' diobas fhatia. vel ipsi se Muftrreat, vel aliae confessariorum in primis sacronimque oratorum atfttenat aoctoa ad suasa» celsbnukbua et catechesi» tra- munus sit parentes monere, sua interrear catho­ deada» ia proximis villalis, et «alte» semel ia smum ia relicae religionis mysteriis sqsceptam imbuere prolem taotiotibas*. * Sacra «oagragstio de Profsgaada fide die 1 septembri· ve) per so vel per ahum, a quo fideliter aeenrateque 1788 decrevit: .Saribeadam eess epueopo Scodreasi. at eant erudiatur; et hinc eos hortari, ne desidia tabeccea- - sacrae TrUeatiasa eyaodi observastis» (sect XXIV, c. ·), idesqae ohristifidele· ia fidei radiaretis iastrai per paro­ chos latra mfssaram «oleosis.* ---- —ICose. Alb»a., 1. c. — Sacra congregatio de Propaganda fide aaao 1778 pro Triballo is Dalmatis edixerat : ^Ut popata· nugis jnetnatar, praeripiat eptsoopse aoa solu» parochis laxta eoraa olletam aseram aatecbedm diebas foetis expUearv, «< prims ia doctrina ebriati**· eradin, sed etiam aliis presby­ teri· «ai in alùjsa ecdaai* so· pnroeMsli eat pubfies oratorio ’ missa» ceUbrabaht eat estboHcaa fidei stysteria et doctrine· Christianae praecipaa capita misas» aadieallbas explaasai." 1 Cft dt coast, t A * Cfr. dt eoe». BescSicti XIV, 117. * 8scrs «Mgrurstio 4e Propagant· fide fi» fifi iaasarii 1788 napsedit : .Pro «radicato yepelo Ia toetria· Christians tnacsdttaatar ueMsftaopo elata·» tactrie» fgltow taMMti Mtutrifbu) exo»ylsris. qass curst oaudeo psrisqi · parochi· istra rdcbraUoecw ■!·»· dsgsllt Steti» ftetta.* * Il Cor. V. 80. ■ Matth. XIX. U; XVIII. Ii »· t 869 OONOIUÜX ALBAOTM 8BCUSDUM, 1871 mtwM 17 - Mvemtefo 1 te» atque socordia, ad praefata axsroitia filios mi»- J tere negligent, iiutieaimo Dei indicto aeternis ereciatibus rationem negligectiae redditori *. Beta quoque optimam Madam preeetarepareutas, «i eo suoe filio» deducerent ubi publiée traditur Christiana doctrine, quam crebro filii» repetere poaeent'. Qui pueros eat puella» in scholis instituendos suscipiunt, meminerint, teneri ae illis tradere etiam Christianam doctrinam semel saltem in hebdomada ·, de quo parochi inquirant. Satagant locorum ordinarii, ut, si fieri poterit, sodalitium instituant a sancto Pio V praesulibus . omnibus commendatum, eut aummae ait curae opus Christianae tradendae doctrinae*. Parochos item sui gravissimi monemus officii*, non ease sacru coniugii foedere iungendoe, qui ea etiam plane ignorare deprehenduntur Christianae rudimenta doctrinae, quae ecclesiae iudieio ad sa­ lutem necessaria censentur, et ad quorum scientiam 1 provecti ad discretae cognitionis aetatem sub mor­ tali obligantur peccato. Hinc ’pastores animarum plebem sibi commissam hoc etiam excitent incita­ mento, ut fidei rudimenta opportuno tempore ad­ discant, ne1 a matrimonio ineundo tam luctuosae ratione ignorantiae eos ecclesia iure merito reuioretyc 8i quis autem parochus Christianae spon­ sorum doctrinae exquirendae officio deerit, atque sive maris sive feminae eadem ignorantia matrimo­ nio sponte astiterit, poenis prudenti episcopi arbitrio pro merito subiieiatur ·. His gemina a! suis frequentari parochis episcopi. decernant cum illis, qui ad confirmationis sacramen­ tum et ad sacram eucharistianfprima vice postulent admitti7. — Item cum illis, cuiusvis sint aetatis vel ordinis, qui poenitentiae lavacro sordes animae detegere postulant*. — Itemque cum illis qui, Deo vocante, tonsurae initiari vel ordinibus exoptant ( promoveri ·. Haec et alia huiusmodi quae pastorum sollicitudo christiano populo instituendo opportune suggesserit, iugi episcoporum urgente vigilantia et exemplo1*, coilatisque -parochorum aliorumque animarum cura­ torum consiliis, studiis, laboribus, adhiberi, sub divini indignatione iudicii, in Domino praecipientes hortamur. Hia enim fideliter ac sedulo, pro gravis­ simo cuiusque officio, servatis, brevi profecto fiet, ut ab Albano populo tam gravia omnibusque lu­ genda depellatur Christianae ignorantia doctrinae, in eoque floreat iterum scientia Sanctorum, Christia­ narum fecunda virtutum. MO in eocleaia saa coastitait, «toque eoremqae suqeeasoribus mandavit, nt omnes geates primum doo·-’ rent, deinde fidei tingerent sacramento, postea quae sanent observanda praeciperent V Omnibus igitur animarum pastoribus, praesertim episcopia, quorum praecipuum boo munus est*, probe satagendum, ut evangelicae praedicationis opus ad docendi mu­ nus explendum maxima omnium sollicitudine per­ agatur, eorundem pastorum auctoritatis et officii urgente ratione. Praefato aiqtiidem divino prae­ cepto mandatum est omnibus, quibus animarum cura oommiasa eat, oves suas verbi divini prae­ dicatione pascere*. Fides enim ex auditu, auditus autem per verbum Christi* vel ab ipsi» ecclesiae incunabulis praedicatione in omnem terram diffu­ sum. Qua igitur via primum fides penetravit ia mundum, ea ipsa incrementum capiat, et tanquam divinae plantationis oliva, aqua sapientiae irrigata in exuberantium germinum pullulet propagines ’. Omnes igitur arehiepiscopos et episcopos ceterosque animarum curatores obtestamur coram Deo et lesu Cbrioto, qui judicaturus est vivos et mor­ tuos, per adventum ipsius et regnum eius, ut apostolicis obtemperantes monitis, praedicent verbum, instantes in omni patientia et doctrina, ne fideles, sive schismaticorum artibus circumventi, sive ne­ fandi mahometici idoli cultorum violentia devicti, a veritate quidem auditum avertant, ad fabulas autem convertantur*. Parochis autem omnibus aliisque animarum cu­ ratoribus, Tridentinorum Albanorumque patrum, mandatis inhaerentes. ea^ue renovantes, praecipi­ mus, ut solemnioribus et festivis diebus, ex imo corde Spiritus sancti lumine et caritatis. igne in­ vocato, oves aibi demandâtes pro sua earumque capacitate, praeter Christianae rudimenta doctrinae, spiritualibus monitis pascant, vitia declinanda, vir­ tutes amplectendas, aeterno» cruciatus malis, sem­ piterna gaudia bonis praestolanda doceant1 ; gravi­ ter ordinarii arbitratu puniendi, qui ne divinae quidem iustitiae rationi» reddendae metu perterriti, necessarium hoc pastoralia oneris officium damnanda desidia neglexerint. Pro temporum autem, locorum, personarumque adiunctis in divini verbi praedicatione illud prae oculis animarem pastores habeant, ut illos prae­ sertim insectentur errores, illa impetant vitia atque fiagitia, quae in christiano grege cuique commisso magis grassari conspicient; ea tamen prudentia id sibi agendum meminerint, ut ulcus tangentes, non personae sed vitia ipsa exagitari reprehendique Caput V. intelligantur. De rerbi Dti preedieetiooe. > Atque illa in primis mala sata et germina era­ dicare, electa vero semina virtutum serere studeant, Ad perfectionem sanctorum, ad aedificationem corporis Christi ipse Dominus pastores et doctores | quae par hanc synodum in vinea Domini vel evel­ lenda monebimus vel serenda. Ita curem omnem praesertim impendant, ut fideles 'dies festos sancti­ 1 lit. coast. * 7 ; Coae. Albas., 1. c. ficent, quibus parochialem tum mares tum feminae * Cfr. Coae. Romas., tit. I, c, 4. * Ex Leosi» X coast Sspsrass. Cfr. dt Bsamtieti XIV eum pueris puellisque filiis frequentantes ecclesiam, ooast, I 7. verbo Dei pascantur, et ad vitam nutriantur aeter­ * Pins V, const tir Mite, CXXXVU Cfr. Bente XTV, nam; — ut paenitentiae sacramento saepe munden­ eit. const.. i 7. * Ritual Restau., tit De »etr., de iis qui aatrisMaio tur, et sacra reficiantur synaxi; — ut ieiuniorum iuurendi saut ait: .Vtwqae adat retisHata IM, cam as legem adimpleant ab eocleaia sancitam, omni stadio deinde Ilios sees docere debeant* praeiudieatam profligantes opinionem, ubi adhuc Referente autem Baaed. XIV ia op. D» apnad», lib. VIII, extat, de cessatione obligationis ieiunii in m qui o. 14, a. S: .Ia ooagrsgaUeae Saritaooraat IsaoaXII aa.ÎW7 continenter septem servaverit quadragesimas; — ut deontam est aoa esse a paroohio mateimseius ia secissia prodo standam, nisi sates sponsos reperimt in Christiana» rtligioa» rudimentis safleteater instratos ; quod quids· decre­ tam ooainsetam fuit s Clemnte XI ia «ao bullari·, p. SOS.* * Cfr. dt coast. Boned. XIV, « 11. ’ Ibid., » ». * Ibid., I IS. > Ibid., I A " Ibid., ff »-4. * S. Hiero». ia Matth. XXV1H. * · Tix U, 14. ·> Colom. U. 14. MS sic sanctissima Virgo arctissimo et indissolubili vin­ eale eum eo coniuacta, una eum illo et per illum sempiternas contra venenosum serpentem inimicitias exercens, ac de ipeo plenissime triumphans, illius caput immaculato pede contrivit*. — Hinc Mima­ rum pastores luculenta patrum effata Romanaeque ecclesiae, a qua traducem fidei reliquae ecclesiae mutuentur oportet, sensa fidelibus tradentes, 'subli­ mem virginis, do qua natu· est leans, praecellen­ tiam ac dignitatem eorum mentibus vividis rationum tractibus depingent Festi· praesertim deipara· virgini dicatis, exaltent eam in ecclesia plebis, et in cathedra seniorum laudibus extollant’, ipeahi celebrantes veluti omnium divinarum gratiarum aedem, omnibuaque divini apiritue charismatibus exornatam, immo eorundem charismatum prope thesaurum abyasumque inexhaustam; ipsam cui fecit magna qui potens est*, ea caelestium om­ nium donorum vi, ea gratiae plenitudine, eaque emicuisse innocentia demonstrent, qua veluti inef­ fabile Dei miraculum, immo omnium miraculorum' apex ac digna Dei mater extiterit, et ad Deum ipsum pro creatae ratione naturae quam proxime accedens, omnibus qua humanis, qua angelici· praeconiis celsior evaserit*. — Inde prope infini­ tam in Deo eiusdem sanctissimae virginis eruente· potentiam, fidelibus commemorent consilium Dei, qui redempturus humanum genus, pretium univer­ sum contulit in Mariam ; ut proinde si quid spei in nobis est, si quid gratiae, si quid salutis, sb ea noverimus redundare, quae ascendit deliciis, af­ fluens *. — Fideles excitent atque inflamment, ut totis medullis cordium, totis praecordiorum affecti­ bus et votis omnibus Dei matrem venerentur, quia sic est voluntas eius qui totum nos habere voluit per Mariam; ut quaerant gratias, et per Mariam . quaerant, quia quod quaerit invenit, et frustrari non potest*. Hortentur omne· ne unquam oculos ab huius fulgore sideris avertant, nisi velint testa­ tionum procellis ac tempestatibus obrui, dum in huius saeculi fluctuant profluvio Hanc autem virtutum omnium aeternaeque sa­ lutis fructuum fecundam catholicorum devotionem parochos omnes, pro cuiusque modnlo, libenter ali­ turos seu .promoturos confidimus, occasione prae­ sertim mensis maii, quo beatae Mariae virginis ab origine immaculatae cultus fero in omnibus catho­ licae ecclesiae regionibus peculari ratione, brevium ac piarum meditationum, precum virtutumque fre­ quentia, longe depulsa frigescen^hm bietfie, pietati· vero floribus tempore veluti verno suavissime olen­ tibus. maxim0 animarum lucro fovetur. Caput VI. D De feetonun obeerventia. Veteris novique testamenti oraculis et praecep­ tis instituta catholica ecclesia, nihil antiquius habet, quam ut sui per baptismum filii supremo rerum omnium creatori ac. Domino in spiritu et veritate adorando* nedum interne cordi· affectu, sed et externi· religionis* officii· privatum et publicum exhibeant cultum,* ac pontifici magno qui penetravit caelos, leeu filio ' Dei *, ad quem se redituros ex- • Cfr. oosH. dam··*. lasfoMI·· Dm* Pfi papa· IX, | JEf··dm patro. • P·. CVI. 38. • Lac. I, 48. • <*Ττ. dl coeat. ZiuffaMi·. S Ad Ame et t Heu. • 8..Bernards· Ia Natmialm tenter Mansa rirgMte • Iden iHd. ’ Idam bondi. 8 aspar Miaaaa «at. ■ Ioann. IV, 84. · • Hybr. IV, 14 8β8 î COStJIHDM4 ALBANUM 8ECt>DUli. 1871 septosabrip 17 - uovembris 1 pectant» aretfa religioma openboa «miungaew. A commoditati se necoasttati eoiwuleudum pro viribus Hinc omnibo·* qui ehriatUaa profwaiow· signantur, Qsod attiset igitur ad miisqn· audienda· prae­ districte vel ab aevo praecepit, ut dominiets attfoque feetie diebus nim· eudiaat, et a servilibus, ceptu*, episcopo· horiantur, st si plure· babeunt /in nas parochia aaoerdotea, provideant, at iuniorea ut aiunt, operibus oeenéat Illud autem fidele· «eminime «Uvebit, quod pia dinbns fe»ti· ad Ιοοβ m conferant magia disait·, nater ecclesia hoc Mnctifiearit dies, non quidem «iaaae sacrificium eolobruturi. — Ubi ante» enas ut eiue filii vereeutur in ooneeaatiouibus et ebrie­ tantum aacerdoa parochiam pluribus coalescentem tatibus, in cubi|ibua et impudicitiis, in eontentfoue populi* sibi concreditam habeat, vel etsi plure· aiat et aemulatione k« quibus foedissime profanantur, sacerdote·, non tamen pluribus populis saero per­ sed ut io precibus divinieque Uudibue frequentes agendo, et verbo Dei et fidei rudimenti· tradendis sint et assidui; ut ecclesiis intersint verbum Dei •afficiant. tum locorum episcopi, tum ordinarii, qui audituri ; ut abiicientes opera tenebrarum, induan­ misaioaibue praeeunt, meminerint, se non incassum tur anna lucis * ; ut sacramenta ad animae eutauda feisse sive a communi iure, sive specialiter ab apo­ vulnera viredque reficiendas adhibeant ; ut verae stolic· sedo facultate praeditos, qua, causarum ur­ pietatis caritatisque vacent operibus, et sanctos una gento gravitate ac necessitate, ordinariorum pru­ eum Christo regnantes congruis Unquam patronos dentiae et conscientiae dictatnine iudicanda. qua­ libet animi anxietate deposita, nedum poscent, sed officiis et honoribus prpsequantur ·. Verum, proh dolor! viae Sion lugent, eo quod b.et aliquando tenerentur1 providere· ut sacerdotes son sint qui veniant ad solemnitatem *. Siquidem uno eodemque die Sive pro dissitis populis, sive festorum observantiam dierum passim per provin­ pro eadem j>lobe diversis horis geminum offerrent cias negligi, vel etiam iis diebus magis nomen Do- sacrificium *. servatis ceterum de iure servan­ . mini profanari, gemente· et corruptelam repro­ dis*. — Quod si prudenter iudicetur, ob missae bantes conspicimus.' Populus enim qui festos asper­ natur dies vel negligit, pravis imbuitur moribus, et ' < fr. Heard. XIV. Or w, lib. VI. <·. H. ». Ï. in aliquod facile incidit incredulitatis exemplum*. 1 <’fp euud. Breed. XIV. Const. Iteeiorrrsii m^u. diei Neque,, mirum. Ut enim divinae benedictiones iis IK nertil 1740, item hutnodioar·· sacrae congregatione Adei star super «ue» iteratione. dat die . qui festa sanctificant promittuntur*, ita divinae Propagandae pi 94 mail 1870. Isupnsd coi. eoi. 3M-S0.J ultionis maledictiones in sacrilegam reservantur *x Ms doobes apostolicae *cdin noosAeNti» colligitur : festos dies.profanantium impietatem’. Plwri^at abhinc saeculi» panlatim invalescente eccleriantica Animarum itaque clade eommoti, omnes Albanae disciplisa· quae'nune riget, de mi Ma non iteranda ab eodem ecclesiae fideles vehementer monemus in Domino, Mcsrdols uno eodenque die, non poese mimam iterari, niai ut a tanta abhorrentes impietate, festis praesertim eaaaia canonicis niistentibaa, quae eiusmoiU iterationem legidiebus adeant curp fiducia ad Uhronum Xrutiae. ut tismn reddant. Hniumodi autem causas canonicas boc generali principio misericordiam consequantur et gratiam inveniant contineri; «Mi—m iterari poMtf ac debere. *i alia ratione con­ in auxilio opportnno*. Facient1 Domini in confes­ suli non posait popnjo îua et oSciurn habenti audiendi missam sione. oratione ac in psalmis*, hymnis.et canticis c dlebas fMie.' Indicium de earum cannarum euntentia non a« oriatur. nibus. festinemus omnes ingredi in,illam requiem ·*. Haec -quae ei communi, inre derivant, communia quoque in qua\um Quieto gaudent omnes sancti. ease ordinarii* mimionnn» independenter a facultate quam ha­ , Omnes autem animarum pastores monemus at- bent per anerem congregationem tidri propagandae praeque obtestamur in Dotfiino, ut pro eo quo tenentur Quare, ran, ordinarii mieqiwiQni bab(«nt facultatem a officio, omni studio ovium cuique concreditarum •saeta sede delegatam iterandi vel iterari faciendi missam eoi·. opportunitati ac necessitati consulant; quo dies adasioasnia, per huiusmodi facultatem iatelligi noo ipsee festos vere sanctificent, · et abusus, quos inter eas coercitas· id qaod ipsis iure costumai iaat sit ronceesum, Red per eam. id quod iure commuai sit. oamibns ordinarii· ntngssssari compererint. ab eis longe removebat. Atque in primis illud adhuc lugendum nobis oesattm, ad alio· qaoqae casa· protendi. Vade graviasimas claasalas facultati adiecta·. non alia de et quod plurimi ex christifidelibua, maxime inter oaaaa iatelHgead·· esse spppdtaa, quam ni evitarentur facul­ ' monticolas, duplici ad festa servanda praecepto, tatis abans. ■cilicet audiendae mimae, qua incruentum Christi ' Abusas satem dee«se. qoolieo ille qui facsltaten, habet. renovatur sacrificium, et'a servilibus causandi ope­ Arbitrio bonVMri, rebus peumtis, radicet missant iteran neces­ ribus, prava qiisdsp deficiunt, consuetudinaria de­ sariam esae ssu valde utile. EituasodC-neceaoitalem mondbm ex vanis tituli· oriri sidia, nulla quidem gravi suffragante causa, qua pome, . ____ t«altemvfa loci· iu quibus parochiae iÇest ex institis obligatione eximantur, sed levi plerumque vel comluq missa diebus festis defrau­ menticia ratione. Inde autem chriatianae doctrinae detur; ex -- curitat·, ae --------·-----populas oogatar summis incommodis ad ignorantia, inde multitudo magna languentium11 aadiOBdam missam ; M praecipuo solutio privetar 'ad christia- * spiritu, deficiente pietatis, inde fiagitia propter eam asm pistatam faraadum; ae aoeadalu· oriatur, et similia. Ka aoosssita·, quae «x laetitia oriatar, adeo vincere videquae in mundo est concupiscentiae corruptionem tar praUMtioaem iteraadi mimam, ut noa tantum bi> did Quibus in Domino providentes, maiori fidelium •fis ratio·· ouasuli aeqaest popali aewsattati. M «ira sou vi facultati·, de qua citata iasuactio, sed lari· «npmuais.. Prohibitam aihUotainss ease mimos itcratioaesi, u sacerdos ieisaa· ···· eemverit^ ' Nsqus posa· recipt elemtosyasa· pro ais·»· iteratis. »i« id sactoritate ·ρο·ρ>Ιίο· tit iadsltan. Eiasmodi isddHuai ob pscaliiras Mcestitates in loci· tan­ tum misaiounin concedi «olere. * Hsee ister, Can isiaaas msnere debeat «perdo· sd sltenua mieuuu oelebrasdeai. prae oculis habeat oportet /»ttractionem de oitaw garipoatioae datam a sacn Hitasm oongre^stioa· Hdtr. IV. 1C. • Bs XCIV, 8. '· Hebr. IV, s-ll. .. .A ifeu.·'- M4 « Π Pair. I, C f . MS OCWCIUUM AIÎBANTM SECDNDÿM. 1871 aaptaaabri· 17 - Mvmnabris 1 iteraMonam, sive itineria longitudine, siv· iaiuaii A adioaat, et. ubi expediat, facta denegent denae 'ratione, parochi vafatadiai grave imminera detri- oorrigautar. Ad negantem vero eiusdem praecepti partam, ■ mentum, altaria· aacardotia deficiente sdiumento, viscera caritati· induti provideant locorum ordinarii, abstinendi salioat operibus quae servilia appellas- 9 ut parochus altérais vicibus dissitas pascendas adeat tur, canam noetram oosverteatps, eeedem aaimanim ' plebes, sacrum fastis diebus facturus, eisque Dei paatorua in Domino hortamur, ut attoUentas vocem, verbi pabulum praebiturus. Hoc autem casu ia fidele· sibi concreditos privathn at publice moaaaat, altera solum «ocimis rem divinam faciat, populum­ diebu festis csmandnm sibi esae ab siuamodi ope­ que edoeaat; ad aliam dein se conferat ecclesiam, ribus, nisi velint nedum aeternis, sed litam tam-. et a sacrificio celebrando abstinens, Christianae le­ poralibus poenis addiei et malis obrui*? quibus Dominu in virga feroria ni visitat iniquitates nsttpgis instituta dumtaxat populo declaret*. - Neque minus epiaoopi· ac ceteri· animarum nam * non quidem vel ipai· festis diebus quaerespaatoribu· omni «tudio 'et labore satagendum, ut tium faciem Ifai laoob* At vero si ratum adiuncta eo sint addocta, at, peoeaminosa illa ac maxime noxis eliminetur con­ suetudo. qua in civitatibus degentes divitum fami­ nullo ceterum interveniente religionis contemptu, liarum puellae deordinata qusdgpt verecundia, seu aut vera' necessitas postulet * aut pietatis ratio sua­ potius praeiudioata parentum opinione filiarumque deat. ut aliquando huius regulae fiat exceptio, lo­ •ooordia. anno- aetatis duodecimo expleto, assidue corum ordinarii provideant, ut consueta ad •acro•e domi {enent ac veluti delitescunt, inde non dis-B rum canonum tramites misericordia subveniatur*, cessurae nisi cum sponsi domum àd nuptias in- Verum nemo fidelium se hi· eansis urgeri facile eunda·, conferre se debeant. Hinc saepe plurimi indicet, sed eos consulat potius, qui recti ooOqjlii latuatur anni, quin unquam huiusmodi locupletum tradendi facultate praestant ingenii, neque -omnino puellae familiarum ullam ingrediantur ecclesiam. — quisque audeat operari, niai facta «ibi fuerit venia Idem dicendum de ceteris humilioris gradus puellis ab nccleaiae auctoritate. Quam Veniam ab ordi­ sive in civitatibus .sive ruri degentibus, quae dum nario ubi i· sedem habet, in eeteri* autem dioenullo tenentur metu vel verecundia quaelibet pe- ceaeon loci· a proprio cuiusque parocho petendam . tendi loca huc illuc cursitantes, ecclesia tamen, decernimus. — Caveant tamen parochi ne pauperi­ post duodecimum aetatis annum, abstinent quasi bus. vel pro pauperibu· vel etiam pro ecclesiae verecundiae ratione. praedii· colendi· servilem permittant labored!. niai {g Nil igitur intentatum animarum pastores relin­ vere gravi· urgeat nécessita·, uniformi ab omnibus quant, ut prudentibus monitis et salutaribus prae­ parochia agendi ratione servanda. — Item in loci*, ceptis huiusmodi tollendi abusus necessitatem pa­ in quibus catholici Turei· famulari neoeaaitate co­ rentibus puellisque insinuent. Hinc encyclici» sacro­ gantur. parochi eosdem moneant fideles de gravi rum antistitum litteris, iugi verbi Dei praedicatione, qua tenentur obligatione plenatn sibi reservandi in privatis parochorum et confessariorum adhortationi­ famulatus contractu libertatem festo· sanctificandi bus omnique industria iisdem suadendum, se hae dies, ac cetera implendi religionis officia. Si qui sola consuetudinariae ratione corruptelae a missae , ex famulis haec nafici duxerint, ordinario ut provi­ ' audiendae praecepto et ab ecclesia adeunda, reli­ deat deferantur. Maxime delendum est insuper. quod saepe po­ giosae praesertim institutionis hauriendae causa, nullo pacto excusari; eo vel magia quod vetera pulares conventus, qui diebu* festis sanctorum pa­ rapftu honestatisque amittendae proxima pericula rochiarum patronorum fieri solent, eo unice spec­ iamdju ab iis provinciis vel penitus evanuerint. -- tare videntur, ut comessationibus. ebrietatibus aliisEos ' insuper aliorum exemplo catholicorum exci­ ' que indulgeatur flagitiis:'unde non raro fit, ut ne­ tent, qui in pluribus huius etiam Turcicae ditionis dum litibus atque rixis, sed furtis etiam, homicidiis, locis ab exitiali eiusmodi abhorrentes consuetudine, gravibusque aliis huiusmodi facinoribus vehementem morem longe diversum. Dei scilicet ecclesiaeque praebeant occasionem, viamque sternant. Haee vi­ praeceptis consonum, ultro lihenterque sectantur. — derunt hostes, et deriserunt sabbata nostra*. Ne His gliisque medii·, quae pastorali· sollicitudo sug­ igitur solemnioribus potissimum festi· malignari gesserit, divina gratia favente, aliquarum pedeten- pergat inimicus in sancto *. conventus eiusmodi re­ tim comparato divitum et pauperum puellarum probantes et imo détestantes ex corde, sacrorum numero ad domum Domini festis frequentandam die­ antistites hortamur in Domino, ut ii·, quae ipsis bus, cet«rae morosiores earum alliciantuc/exeihplo. magis opportune visa fuerint. remedii· adhibiti·. Obstinatos autem parente· districtae rhtionis su1 , premo' omnium iudici reddendae metu, cum de ■ l'fr Ksdr . lib. 11. c. Mil. is. < manu eorum requiret filiarum animas, si eorumdem ■ Pa LXXXMII. 12' culpa pcrdiÂm iri contingat, opportuna commoni­ • fi XXJ11. ». . * ^ra congregatio de I’ropagfada Ade die 90 inlii IMO plnra quae vicarina apoatnlicns Scopiensi» proposaersi dsbis < expendens atque resolmis ad XIV. is quo de servilibss age batur operibus .inter fests dierum. respondens decrevit .Re­ scribendum indulgenter prout in sots archirii et in veto nos •ultoris." scilicet. .Si gubernium aut domiai particulare» ses beri adigant rbristiddele» ad laborandum domiairis aliisque festis diebus in coatemptnm catholicae religionis, nullo mode eis licitum eat illis-laborare. Si vero huiusmodi contempt·» absit, non esae inquietando» misso* illo» catholici», qui rosdti . ooi>ertuiii -nper corporale relinquat ad tinem u-que iniasae sd laborandum, non sine periculo gravis damni possent aut in aquae vasculo digito» lavet ; expleta missa, sanguinis reli­ gubernio aal domini* non obtemperare, et ab imperati» operi­ quias ad imum calicis delapsas iterum sorbeat ex eadem parte bus abstinere. Iloriandos tamen esse, ut missae saltem Ίο» in calicem tantum aquae fundat, quantum vini posuerat. esm- diebu» intersint' quod ai omnino non possint, diutius saltem, que circumagens demittat per eamdem partem in vasculum, orent, actu» virtutum theologsliupi et contritioni» renovantes, dçin vel cum altera purificatione sorbendam, vel comburendam, alias-pie ta paroelp*' imposita» prece» devote recitantes.' vej «siccacdxm calicem puritk-atorio liste» abstergat. et si • indigeat, aecum deferat pro altera celebranda missa, secus plui, capit, de ferus. ' alio utatur calice. • lerem. thren. I. 7. 1 Beued. XlV «t. coast. Oeriunuri nobu. s Hit Wets. ’ IV LXX1II. S. tione exterreant. Puella·'autem contumaces salu­ taribus christianae caritatis commonitionibus fortiter ac suaviter excitent ad sacras frequentandas abdes festosque celebrandos dies, ut Deo et ecclesiae ob­ temperantes, propriae aeternae consulant saluti. Quo autem* eas ad id magis impellant, attesta­ tiones pro nuptiis celebrandis sc ei» denegaturos ✓ 4 CONCILIUM ALBAMUM 8MCUWDÜM, 1871 aepteasbri· 17 - novombrin 1 367 388 His ita praestituti·, et suoereseente in agro Do­ ad eosdem conventa· penita· · medio taltondos A mini colando vigili pastorum aparu, at iamdia AL ■ curam nmneih impendant. lit antém oeehsiaatioo iadulgeat· ragimin·, im- bani patra·, ita at na· eonfidhaus, fore nt divinus minufo fatorum nanuro. reliqua fideles rite cele­ honor rsfloreat in torri·, at dohnechantinm scelerum brent feats, planeqae aanetiBoMt, spostoHoam ae­ mnltitadia· repress*, furor Domini scrvicibn· noaitris dem aupplioe· pro einsmodi imminstiene fatorum immineo·, par festorum aanotfeoatioaam avertatur, rogatum adire dnximu·. Itaqne sanctissimum do­ totaqua appareat divino euitui addictis eaeli sere­ minum nostrum iSum IX pontifie··* maximam hu­ nitas innovata1. millime deprecamur, ut pro ea qaa omnium eccle­ Caput VII. siarum sollicitudine ardet, univeratw Alban·· eeclesiae, id eet Albaniae, Serriae et Macedoniae Idolea De iurmmtlo Jalto. eximere velit · quorundam observantia faetorum, Cum Dominus in veritate, in indicio, in iustitia ita ut in ii* nedum «ervilibu· vacare operibus va­ leant. sed et audiendae mimae obligatione aolvan- iurandum edixerit’, rerum urgente ràtione memi­ tur. Haee autem «unt foeta quae, gravibus ex eauais, nerint fidele·, in iursmento veritatem in primis •postolira auctoritate «apprimi postulamus, scilicet: ’ praestare debere per assertionis conformitatem cum Merito igitur Foetum «ancti Matthiae apostoli ; — «ancti Marci intentione et cognitione jurantis. evangelistae; — «anctorum Philippi et laoobi apo­ decessores nostri patres Albanae synodi lamenta; stolorum; — feria 3 Pentecostes; — «ancti lacobi r bantur. praeter alia scelera, mendacia quoque et apostoli ; — sanctae Annae ; — sancti Laurentii ; — periuria inundasse, et faciem terrae nostrae calami­ ■ancti liartholomaei apostoli; — sancti Matthaei tatum fluctibus operuisse. Etenim fheili quodam .apostoli; — «anctorum Simonis et ludae aposto­ sacrilego ritu falsa frequentantes juramenta, no­ lorum; — sancti'Andreae apostoli; — «ancti Tho- menque Domini, qui in veritate vivit, fslsitutis testi­ mur apostoli; — sanctorum Innocentium; — sancti monio polluentes, implebuntur iniquitate, ^et non discedet a domo eorum plaga *. Atque utinam Silvestri papae confessori». leiunia vero quae horum festorum vigiliis ser­ nostris saltem temporibus periurii impietas «linque vande forent, ad ferias sextas et sabbata adventus flagitia'ab hae vinea electa, quahi iustitiae plena plantavit dextera Domini ·, exulatum abiiaaent ! At transferri exoramus *. Denique cum in Albania uno praesertim cuius­ contra, proh dolor! quip vetera aruerint, nova quae­ que hebdomadis die, et alicubi etiam duobus, mer­ dam in eadem Domini vinea mala germina suc­ catu· Aeri soleat, evenit aliquando, ut in huiuamodi creverunt dies festum de praecepto itidem ineidat. Cum porro Haec inter, putidus illé omni cura evellendus pro Albani populi mercaiibus ea quidem urgeant error pullulavit, qui pltlyium monticolarum prherationuih ihomenta. quae Benedictus XIV pro nun­ sertim mentes pervasit, scilicet, periuria. illi* patrata dinis iuxta modum permittendis vel tolerandis in rerum adiunctis, quibus aliquis a gravi sive iniusta medium affert1', hinc ne fideles, .praesertim pau­ sive etiam iusta pqens liberari queat, misericordiae peres, mercatu, diei festi ratione, interdicti, grave 0 operibus accensenda esse, quasi nefas non sit cui­ subire damnum cogantur, ab eodem «aeratissimo libet tndulgere facinori ac sceleri, ut inde bona principe flagitamus. ut misericordiae sinum suis oriantur. Verum cum inimici crucis Christi foedam Albanis filiis aperiens, ea facultate munire velit hanc evangelii praeconibus doctrinam impingerent, sacrorum antistite· Albaniae, Servian et Macedoniae, apostolus calumniam eiusmodi a se suisque in Do­ qua festis diebus in mercatuum dies per annum mino fratribus abiecit inquiens: Sicut blasphemamur, incidentibus, valeant suis cuiusque subditis veniam et sicut aiunt quidam nos dicere, faciamus mala, exercendi mercatus largiri, et, quod est consequens, ut yeniant bona. Quorum (calumniatorum) damnatio apothecae aperiendi, sua ad mercatum ferendi, iusta eat*. Quare opportunum Albanae synodi remedium tendendi, emendi, firms tamen duplici manente obligatione audiendi missam, et a servilibus absti­ et nos approbantes atqbe adhibentes ad protervam nendi operibus, que reliquo diei fati tempore ser­ hominum licentiam a falsis iuramentis. maxime in viant Dep\viventi omnium bonorum datori. Con­ iudioiaiibp·, compescendam, pastores, monemus et gruum autem omnino esse perspicimus, ut ab hsfc hortamur, ut nefandi erroris magistros et exerrandi altera spostolicae largitate indulgentiae excipian­ ■ auctores facinoris, comminatione divini judicii et tur. U in dies mercatus inciderint, solemnia festa sacramentalis confessionis privatione deterreant ’. nativitatis domini nostri lesu' Christi, epiphaniae, Quam tamen poenam in mortis periculo nefas esse •ancti Iiisephi catholicae ecclesiae patroni, aaeen- adhibete compertum omnibus est. Quamvis autem inquietandi non sint qui speciem siohis Domini, sanctissimi, corporis Christi, sanc­ torum apostolorum- Petri et Pauli, assumptionis quondam adhibentycanonicae. ut aiunt, purgationis, beatae. Mariae virginis et patroni principalis cuius­ quae longo ab aevo apdd nostrates ubique locorum invaluit, qua propripm1 vel alienam innocentiam que provinciarum dioecesis*. ; ab imputato crimine assertam iurameqti religione confirmant, modo tamen a publica potestate requi­ 1 Sssetss domina· noster Pias PSP· IX epiaeoporum pro­ rantur. et in iuramento de veritate ex. morali sal- ritas »«·«■<, prost ia ostes ksias aynodi. a. I. z * Betyed. XIV. coast. M eo tesipsre, stsrestas · aaadiais distisgueae, (t IS), ac de nundinis aceas, eonteeaaorst. Ale• 1 Coae. Alban.. pars I. <*. 7. lutas lit et Sixtus V aeoeesiUtis ratios· iadslaisee quitan’ lerest IV. i dam populis. nt diebus testis piscarentur IH 96, M, Ü71. sc • Cose. Alkas., pars I. c. 10. addidit if UH); .Fatemur asae. aecesaitatem, qase asse Ale­ • Pa XLVII. 10. xandro ill obiecerst. cmn Uls ia qns ysrsaaaaur eoa esas oos• Rom. 111. H. terendam < ia Albania vero eadem urget ab egestate nécessita·). • t’ose. Altas., I. c. Nostra tames gravia est. si illa ftüt grariastea... De re tan­ dem suitur, .qua sablata, minuervntar popalsrua ooauaoda at­ . ’ t’te, tasses eoae. Rosi. sa. ITUfi a «. p. Benedicto XIII que commercia bamsase vitas tonge opportnaa ( Albaso autem celebratam (tit Ifi, c. i), st qso fieri poterit eosgrueater populo maximum deficeret ad vitam sasteatanda· sdiamsatum). iasinnetar qsitau opaa est, ■· a reis eriadasliter inquisitis, E rostra vetp retineri sUu modo eoa pateat, qaam qso viget" thus iadicisUter sti priscipsles sxaadnsatar, iarasnsatam de * Ctk. verba apostolici rescripti past ooaelssioasm syno- veritate dMads sxigstur. Cte. satem steal Bese·. XIV. Dv synod* Ub. Π, c. 8. daleat, ·. Π. V·; K■’ j-i-rÿ'.lk;;;'?λ1,:-.· M» OOMCniUM ALBAHüM MCUMDVM, 1·71 aaguc- Alban., ibid. * Cfr. Rit. Rotn., Ut Mcrem. Aqpt. S it mom oieM et uüù 1 Rit Ro«·. i. t., j De materia baft. 4 Cft. Memorial* rttwim pro aüfaihu praeaiaatwibae eacru /tmcfcnUiM prrMtomdM m MMwibM eccfcmM yro dUoMw num XIII P. eiitoui, lit VU c. S. | 4. 1 Be»ed. XIV. comL Juter I rebt* i* » pead. coecilii Albaai priai, edit. Robmm IBM. M OOMCIUUM AIAAMUM 8B0ÜSDU·, ΙβΤΙ septa·"*· IT- novmnbrie 1 371 M3 ministrari oporteat, pareehoe veteMtita* ImtaMr A ubi opus ftierit, foetentur ». It ideo pro Me spooac moaomna, at pubBoe tradant omteeeti baptite eoree et fldtiMMroo apud Deum in Mneta antiquirationem, at ita quMe· at popete . aaaa dfaeat. tel* dBMÜNMtu» Atque baeo ipaa ia primis tradenda private etit v , Data natam epportaaitaie aerinarum osmtoras bbotetritibna, quae , * Kphes. V, 7. * Ctr. I'osc. Albas., par· I, c. 3, Based. XIV, oosM. Ititr oMwipm·», IA et coast. çsod prsemriaie eeoeil dlbomsst is nt. append. «taedeas oondlii relstae, et Da epiwd· dtaeoM., HA ΧΠΙ, e. », a. ·-». * loans. ΙΠ, 14. m0mbMb W - MmHi 1 S74 eaeUa vita* haberent1. Kai* vate per tavacru* ngmsrtiUss, flpiritas sancti gratia, nava crantais nova*qaa figmenta* in CMsto efficto* etasqua ■iBtoe*. par oanflrssatieais suti* saera*eeta* ar­ aris ad oartaaea iastruiaur advenas priaripatas ot potestates tenebrare» haram, qaamdis ia hae terrestri tabernaculo peregrina** a Domino*. Veru* on* en ait taunaane natarae fragilitas, at aaapo ia oerteaiae saaefata *iserri*e ruat, et veste nuptiali ia baptismate aooopta a passi*· peccati fora denudet*, bine clemeatisai»·· Deus, apud quam eat misericordia et copiosa redemptio *,. mi­ serrimis naufragantibus patena maas secunda» exhibet tabulam, qua iterum atque item* · nau­ fragio evadant inoolumas, pacaiteatiae «cilicet sacra­ menta*. Misericordiae igitur Domini qui· son sumus consumpti ‘, et secundum divitias gratiae eius, beatam spem ae saluter· Dei semper prae­ stolari velamus. Ut igitur in sanctitate et iustitia coram Domino tantae necessitati» post baptismum lapsis sacramen­ tum per dispensatores mysteriorum Dei sdministreter, arehiepiaoopoe et episcopos nostros hortem* in visceribus Christi, ut in id omnem curam im­ pendant, ne huiusmodi munus non prout rei gravi­ tas exigit peragat*, neve quod a Christo institutum fait in salutem animarum, sacerdotum vitio in la­ queum, quod absit, vertatur et in captionem et in scandalum *. Ideo' quae ab ipso huius sacramenti divino auctare, quae ab eius sponsa ecclesia sucti Spiritus irradiata falgoribus, quae a praedecessori­ bus nostris in Albane synodo congregatis, pro legi­ tima ae recte clavium ministration· instituta, vel ad abusus erroresque eradicando» sancita faerunt, studeant ut sancte fideliterque impleantur. Nunc autem quaedam pro temporum rerumque necessitate atque opportunitate hac etiam in sacra synodo commemorate ac decernere opus eme in Domino censemiM. ' ‘ Et primo quidem, quia in multis offendimus omnes *, meminerint utriusque sexus fideles, ut postquam ad annos diteretae rationi» pervenerint, nedum Mtnel in anno saltem, iuxta sanctae matris ecclesiae praeceptum ’, sed irnmo saepius his sacrameutalibus paenitentiae aquis, in quibus habemus remissionem peccatorum per sanguinem Christi*, conscientism emundent sb operibus mortuis*.- — Non solum sutem ex lumine rationis et fidei, sed ex hoc ipso ecclesiae praecepto patet, quam de-' testandus sit popularis ille qui adhuc in animaram perniciem grassatur error de impeocabititate adole­ scentium, qui nondum decimum quintum vel deci­ mum sextum setatis annum excesserint, ideoque ad paenitentiae sacramentum ad illam usque aeta­ tem non esse adigendos. Neminem quippe latet, pueros citius quam pubescant, diroretae cognitionis uno· attingere et letale patrare poaae peccatum: quod non ex aetate tantam, aed praecipue ex gradu ingenii vel discrete boni malique cognitione indi­ candum. Meminerint ergo parochi, ut puerulos 1 loaoa.’lll. 14. ’ 11 Cor. V, A ■ P». t'XXIX. 7. * larem, three. Ill. » * Pa LXVIII. ». Rosa XI. ». * lac. III. X ’ ta cone. later. IV,.eas. »1, sab taaoomtio III aa. 1Î18 its saadtas·: striaaqse ansa Matta, poussa» sd asso» diaeretioettpervaaerit, ornai» saa aolaa peccata saltan ■emel ta aa»o Maiiter eosttoatar proprio* sacerdoti,·* stillest papae, episcopo, parocho val saesrdoti ah epiaeopo vel papa approbate. <*fr. Booed. XIV. De spnodo, lib. XI, e. 14. a. V-β., * Bptea I. 7. * Behr. IX, 14, • OONOUJUM ALBANUM «QUNPUM, HM aapteuMe W-noramtete 1 8Τδ W tam intra nanum vi praecepti debent; et ia dubio |peeeata stmt superioribus reaetvate”. — lam de diaereto rattaeta neu, oonditione cauto sacra- res* quaedam ex He qua· ra iramentalem impediunt absohitieaem, iamdin diabetica Cavente fraud*, hoc raentali indicio item absolvant ‘. Confessione· audiendi sacraaseatal*· ia mlieiii 1otiam ta proviso!* pooeaatar: quibus prqptorea, pro •t in sedibus ad id oonetitatia, eooleaiastioM aati- Bl ■ * Sacra congregatio Beasti Officii U. 17S6. parochial··' non aut, retineri aoa potest absque praesidio ’ Sacra congregatio fis Propaganda fide die 14 februarii 17B7 apoetolioi infiniti' vel immemorabilis oeaenetudiais, quae hniuead vicariam petriapibalsm CsusteatiaopaUtuum respondit : M- msdi infiniti pramamptioaem Infinat,• Coae. Albas., pars Π, e. 5. > hil de reservatis··. — Idipsus sa. 17» sd vicarium spoetolieum SmyrueMem. >· ICor.V, A * Bened. XIV, De (ynodo, lib. V, c. t, n. 8. >' Beaed. XIV const. Mer omnigena· pro incolis regni * Sacra eongrsgetio Kpiscopora» et Regularium ia cit- mo­ Service et finitimarum regiosum edita, p fil hoc ita induisit: nito diei M novembri· IMS id expresse prohibuit. HQuod si propter locorum et temporum infelicitatem eveaiat. " Cfr. praesertim naperrimsm omwtitutiosrem quas iadpit ut infra duas hebdomadas quae s dominica palmarem ad do­ JfeeMiau eeiie diei 1» ootobris 1M», qas sanctissimas domi­ minicam ia albis intercursat, auUsteaas il fieri postit, tuae as· aoster Hus papa IX ceasuas latae sentesrisa limitavit. at eidem praecepto, vel in qaadragstima, vel hi selemaii· $ LMS ' /f OQVCIUmr ALBANUM 8B0U5DUM, Ιβη leptaM 17 ■ ■ovembris 1 3Μ thteaura inter solemhia primassacrummitelte sens- A rsdeteadam synqxi ’. ~ Ubi autem morti· '•rasionis encessiqditandos^ sive,quoad Asbituas,< hsrn item urgeat, et aegroto sanctissimum · ·■'· ■ at rsvsrea- corpas neque publie^ aequo pceulto vol ob ipeam ut par est, honorem atque humifctatte tiaa obdequia, quibus tantam prceoqui eàôrumeutum locorum distantiam a sacra in qua asservaturJasde . •musa qÿdem debeat, sed maxime sacerdotaa dear■ ad infirmam deferri neque·*, in hoc vel similibus ne­ ■ Uÿid e^zjegrotos vol quocunsq·· deferunt: — ia cessitatis eaaibus missam celebrare vel in domo in­ praesenti vero, rebus, Deo opitulante, laetiorem firmi, vel saltem in viciniori dec··tiquedomo lio·* feeiem indutis. haee ad fideliumIaeram' et rsligio- bit, ne jhfirmus ebsque caelesti huius ferculi renis incrementum praemisete addere ae decernere -fectione' naturae debitam solvat*. —sQuod si, r_______ _________ missa idm celebrate, parochus moneatur de gravi ' opportunam ceneemue. * "*-«, 9 .· >Qmtavte quaedam parochiales ecclesiae a paro- mortis periculo alicuius infirmi, neque aliunde ··-■·* —ma—queat sacrum ei viaticum dqferre, meminerit,, sui ehialibsu aedibus tarn -tenge absint, ut -adhuc -r aime delendum ait, sanctissimum sacramentum ib *M>mniqo muqeris epse, ufi postridie mane aegrotum, illis assidu· -oopaervari -non posse! ia ipsis Îutem rhi vixerit, podem muniat. . peroebortim lembus vel decens locus desit in quo Caput IV. asservetur, vel ubi est, iugibua pateret irreveren­ I)» nArana uncrioar. tiis' tamen quia celo et sollicita pastorum sura, Deo adiuvsntet confidimus fore ut brevi quaelibet Clementtesimus-Redemptor noster, qui pro invincantur obstacula, et sanctissimum .sacramentum B effabili sua iq homines caritate eisdem quovis omnibus in parochiis asservatum iri, hinoyper vis­ tempore voluit salutaribus prospectum esse remediis cera caritatis Christi sacrorum antistites hortamur advenus omnia hostium tela, quemadmodupp maatque obtestamur, ut ad divinum cultum promo- ■tataTin aliis sacramentis praeparavit auxilia, qui­ . vendum. ad populi devotionem, pietajemque exci­ bus integri dum viverent al^omni graviori spiritus tandam erga tentum fidei mysterium aeternaeque servarentur incommqrio, ita extremae unctionis saoradivinae caritatis pignus, ed robur et solatium illo­ mentali elypeo, firnHMinlti veluti praesidio, extrerum qui ex beo vita mox migraturi, salutari via- ..-mum vita· agonem muniri providit*. Quamvis tico refici debent, sanctissimum sacramentum pri­ enim teterrimus ille humani generis hostis, qui mum in parochiis amplis et magis extensis, dein homicida fuit ab initio*, nullum vitae tempus ab in cetisris, quo citius fieri poterit, asservandum et insidite vacuum relinquat, eo tamen acrius ac vehe­ colendnm maxime animarum sollicitudine curent, mentius homines invadit infestamque suam exerit accitis etiam atque collatte. praesertim in-proxima vim, eum e vita migraturi spiritum agunt extremum. cuiusque dioecesana synodo, parochotudi consiliis Ut igitur tanti· munita praesidiis anima Deo ae viribus ad optatum hunc finem omni conatu ac reconciliata inter ingruentium' tentationum tem­ studio attingendum. Nemo autem parochorum alio­ pestate· ad aeternae saluti· portum feliciter (pddurumque quorum intepeat ·· ultra excuset tempo­ eetur*. Albani concilii monita et praescriptiones. rum angustiis: angustia enim constringitur mentis eiue^ «cromentum attingunt·, speciatim qui nulla dilatatur amplitudine caritatis *. Luctuosa c renovante·, aollicite et ad unguem sub divini ob­ porro ab omnibus templis desolatione depulsa, pro­ testatione iudicii a parochia servari decernimus. fecto fiet, ut a pastoribus inflammati fideles hunc Illorum autem parochorum, qui nulla divino thronum gratiae cum fiducia frequentantes, miseri­ iudici reddendae rationis trepidatione commoti, cordiam consequantur et gratiam inveniant in au­ tanti roboris sacramentum fidelibus, qui infirmitate xilio opportuno *. decumbunt, dispensare negligent, desidiam dam­ Ad aegrotos quod attinet, ne ceterum dispositis nantes; praejudicatarum autem opinionum impie­ ' deficiat unquam auxilium de sancto, parochis di­ tatem, quae de hoc sacramento in communem fide­ stricte praecipimus, ut officii sui memores, ad in­ lium perniciem adhuc grassari conspicimus, dé­ firmum gravi morbo laborantem vocati, vel eius testantes, sacrorum antistites in Domino hortamur, notitia per seipsqs anxia diligentia inquisita \ omni ut et populares errores in omni patientia et doc­ sollicitudine "incumbant, ut eum poenitentiae iam trina eliminare satagant, et prudenti eorum arbitrio •aeramento a peccatorum sordibus emundatam sa­ pro culpa· gravitate animadvertant in parochos, lutari viatieo reficiant, ne eorum vitio socordia· qui gravem huiusmodi pastoralis sollicitudinis par•liare culpa quisquam fidelium hoc validissimo ' tem veluti parvi opinantes momenti, sine sacratis­ contra terentis impetto daemonis praesidio desti­ simae unctfenis subsidio ab humanis discedere *tutus ex hac vita decedat — 8i vero in eorum firmos damnanda incuria patiuntur. ecclesiis nondum sanctissima eucharistia asservetur, has nortpas pro casuum varietate sequantur. . Caput V. D Et primo-quidem ex apoetolicae aedis prae­ D« «ucrumsuto matrimo·». scriptis in bonum provinciae nostrae editis, eucha­ Coniugalo foedus a Deo ipso inter mundi ristiae sacramentum ab aliqua ecclesia sumant, si qua ibi proxime extiterit, et ad mflnri^edes, cui primordia ad humanam propagandam sobolem in­ mortis periculum instat, quamprimum deferant; stitutum, · Christo autem Dapino ad sacramenti cum extra summum neceesitatis casum, apud in- dignitatem evectam divinarumque rore gratiarum firmum, in aedibus non sacratis, mtesam celebrare locupletatum, communi ehristians· rei emolumento non licent·. — 8i igitur nec in pro: i ma ecclesia maxime conferre, perspectum omnibus· est Eo eucharistia asservetur, sacerdos divinam aegroto enim sanetificati coniuges ac mysticam Christi cum viaticum delaturus in proximo oratorio missam ecclesia unionem praesciscentes, filios edunt in adcelebret et particulam consecret ad infirmum sacra peatecostrs praeviisqas dktaa tute proprii ooeordotio ma«lia·. a popalio ioûftao Serviae régi···· satistui valeat. Uns Uttsranui tenon oooeMtom «< iadelgsmea· ‘ Com. Alto·., pan U, c. S. * * Hobr IV, Il * Bcavd. XIV asper dt. ««Λ, * tt ■ Sacra coagngatio iis Propageais Ms dis'SO ssptrabrte ItM. ■ Sacra congregatio de Propaganda Ms dis 1* deosmbris ICN. * Coae. Trid., assa XIV, DocTr. it aacramast. arirsm. enet., ia prolsgo. • lassa. VUI. 44. .* Ibid. . ·. ' ■·. · W"’·’ · Λ V.. . ....... : CONCILIEM ALBANUM SECUNDUM, 18^1 soptssabria 17 -uôtambrir 386 mirabile Per lumen et rdgnum, in gopus electum, A quoad matrimonium mancipatas, quas Christus dr- . gentem sanctam, populem acquisitionis indéfinie»' tem in aevum. . Ideo 'sacramentupi *hod magnum eat. in Christo, scillbet et- ib eeeleqia'; ideo viri debent qxores sum diligere, sieut ot .Christus dilexit ecclesiam - et "ieipspm tradidit pro ea'!: ideo ' ,t divina gratia confisis sptagendum christiania oonX^ ■·γ iugibu» est. ut ipsorum in veritate queht appellari - . honorabile conntbium insomnibus et torus immacu- latus’.Tti deoet eivepsanctoruM et domesticos Dei4. ■ Γ- dinsvit ad- libertatem gloriae filjorum Dei *. Et uti filiabus a sponsalibus abstinendum antequam parentum consensum consiliumqua- oxqutaiurint. ita psrentibus opus eat ut Aliarum vota iuxta vias et praecepta Domini dirigant, non turpi» -lucri gratia praeiudicatà sententia praeveniant, vel eisdem abeχιίβ ratfenabili gruvique causa obsistant. Oun/ tamen Aeri possit, ut -parentum aliqui, ■ pp*ocm»rum monitis posthabitis. divinis insuper 'At vero cum nemo sacrum’coniugii foedus; ini- hunymisque ihribua conculcatis, ad Aliarum exlortorus sibi polleri possit, istud huiusmodi futurum, qhendufit in matrimonium* consensum coactioni ma­ quod in ipso ' rfponsalium germine parentum vitio num admovere non vereantur, hinc ceteris plenis­ tabescit, hiuq omnibus-detestandg.se omni cura e’ sime inhaereptes Albanorum patrum decreti* illud , medio tollentia Albanensium praesertim monticola­ iterum de libertate matrimonii speejrfter promutrum eonsifetudo, tot tantorumque malorum f-cqpAa, gsndum censemus, scilicet: ,QuotiiAm omnimiida qua vel avaritia vel indigentia suadente, plerique arbitrii libertate matrimonium initur. toto pectore parentes, accepta pro cuiusque conditione quadam' incumbant paroqbi, ut coittrahentium aaaenAia omni . pecuniae vi. filiae suas nondum rationis compotes, B impulsioni»; coactionis seu directae vel indirectae quin ot adhuc' in cunis vagientes despondent, seu materia careat, neo ' sacro iungant connubii nexu, rectius vendunt. Quae interinr paterno sub tecto quos externae.audaci» violentiae lilatrimonialia iura impuberem ducentes aetatem, vix dum pubertatem violando vitiavit. Temerariis eorum ausis, qui in­ Adeptae, quamvis parentum tantummodo fide, non vitis confoederantur ugoribus. anathematis poena propria, subarratae. matrimonii ineundi obligatione inniggtur. Parochi quoque, invalidae auctores con­ teneri cenqentur. Ceteri autem pene omnes parentes junctionis. ecclesiasticis innodentur censuris filisdfi suas iam rationis compotes, quin de earum Ne autem' matrimonii perpetuum indihaolubilemconsensu, quasi rerum mancipi, sint ulla ratione que nexum vel a primo humani generis parente solliciti, pro libito suo, recepto pretio despondent, divini spiritus instinctu proclamatum *, et a Christo promissione seu venditione saepe barbaris minita Domino confirmatum*, quisquam violare praesüinst. sanctionibus in bona et in eaput. ad sanguinem us­ nemo sive parochus sive sacerdos legitime deputatus que. sive sponsae sive familiae sive quorum intereat. matrimonio ad Tridentini formam assistat, nisi sacro Hinc nil mirum si*, parentes illas, velint nolint, sta­ copulandi foedere litteras Exhibuerint eorundem tuto tempore ad sponsorum domos imperio, et, si statum liberum attestantes et a proprio parocho opus fuerit, vexationibus atque mini» deduci sata­ datas. — Quod si ex una vel pluribus in vices gunt. Hinc fit ut miserae filiae vel fortiter ob­ dioecesibus, in quibus domicilium habebant, ad sistentes domi maneant innuptae, vel propriam non aliam animo ibidem permanendi migraverint, novi audentes in re tanti momenti parentibus voluntatem f domicilii vel quaai-domicilii parochus eos ab iugali patefacere, nuptias plerumque celebrare cogantur sacramento arceat, donec praefatas litteras ab orcum viris, a quibus earum animus refugit; itq ut dinariis locorum, in quibus antea commorabantur, de huiusmodi matrimoniorum valore saepe iure confirmatas attulerint: nisi tamen graves pereonarum, temporum,locorumque rationes suadeant, prae­ merito dubitandum ait. Quamvis itaque compertum omnibus exploratum- fatum ab alio'liberum iugali vinculo statum vel que sit, sponsalia a parentibus pro filiabus inita duorum pluriumve testium fide, sacramenti religione nullam exorere vim ad eas obligandas, quandiu ab firmata, de certa eorundem scientia, non de cre­ eis iusta in aetate constitutis libero non fuerint dulitate, probandum esse, ve), ubi subita rerum confirmata consensu, tamen ut gravissimis quae in­ frequenter urgent, preces ab locorum episcopis de oriuntur malis opportuno Accurramus remedio, apostolicae sedi pro facultatibus porrigendasSpd districte prohibemus, ne parentes filias suas unquam excipiendum a sponsis juramentum qqod suppledespondeant antequam illae perfectum rationis usum torium nuncupant*. Matrimonia vero non in privatis aedibus, sied adeptae ita fuerint, ut et quae agunt et obligatio­ nem qua sese obstringunt probe noscant. Si qui in ecclesia celebrentur, nisi causa vere iusta illud autem neque deterriti malorum spiritualium iuxta exposcat. Meminerint autem animarum pastores Tridenac temporalium. colluvie, quae ex festinatis hisce sponsalibus familiis ac roipublicae obveniunt, neque tinorum * atque Albanorum’ palrum et apostolicae districtae supremo iudici reddendae rationis propter sedis * legem religiose servare, qua decernitur, tum ista quae in causa peccantur timore detenti, ause- u ne matrimonia aliter quam praesente parocho vel rint synodale hoc violare decretum, a parochis praesertim ad episcopum deferantur, ecclesiasticis Λ pro merito puniendi poenis arbitrio. — Omnibus autem animarum curatoribus praecipimus, ut et pri­ varim et publice de hoc parentes graviter moneant, atque eis vi huius decreti iniuhgant ne filias despon­ deant, antequam ipsae liberum omnino consensum praestiterint. Ad eos autem 'suadendos, in eo se­ dulo Thcumbant, ut probe percipiant se teneri qui­ dem obligatione filias suas educandi in disciplina et correptione Domiai *, non vero esse a Deo con­ stitutos suarum dominos filiarum, eorumque arbitrio * • ■ • * Kpbes. V. 8S. Ibid.. «Λ. Hebr. XH1, -X Ephea. II. I». Ephes. VI, a , Conclu OSXKSAU TOMUS XIII. a ’ 1 Kom. VIII. ». ■ < ' I Car. VI. n. Per exactam horam decretorum exacutionem, • nu. v. a. -1 valde nobis in Domino pollicemur, concubinatus • Matth. XV. 1«. fiagitium e.medio nbbis concrediti gregis brevi ac • kA XXXI, IS. ■ Sspiest. IV, X • Coae. Alba·.. 1. e. ' IlTia. ΙΠ. t • I Cor. VI. 15-1». • II Cor. Π. IX. '· I Cor. VI, 1«. » I Tie. VI. S. • ITta-V, 5-7. * · π τη·. rç. s. 1 • • • Trid.. ses· XXIV, e. 8. Ile reform. mstrùn. Matth. XVIII, «-». H Cor. VH, ». Lac. I, 7». ‘ ) »· 391. < l ' CONCILIUM ALBAHUM SECUNDUM, 1871 septembris 17-novembri* 1 389 ^penitus exterminatam iri..— Veram eam explora­ A que in provinciae nostrae dioeoeaibuaA Seodretui tum rit, eoa' qui damnatae libidini· inquinantur in praesertim et' Sappenai, xgluti caelestia taata succoeno, mentis tenebris cordisquarcaecitate laborare ‘, 'crescere, et iam non exiguum sane fractam ferre hinc fieri aliquando poterit, ut ai' aliquibus ex eia, in alendis caelestia doctrinae pabulo poellis laeti esorum quidem anheiantibua inin^eonnubium, cui oonspioimus. lamdiu enim manserat omnium no­ tamen dirimens affinitatis vel copsanguinitatis, eo- strum alta mento repositum, 'qupd modo proferimus -■ tieaiaatici ceterum iuria, impedimentum -obstat, votam, utjpt ipsae, quo pro sexus conditione valent,, .denegetur dispensatio, in incestuoao eoheubinatu, eisque fas est ad apostoli, monitum *, Evodialn et 'spreta etiam ecclesiae auctoritate,, amt permansuri, Syntyehon imitantes, sub paetorum ductu aacronim, , maximo eorum ■ ceterorlimque fidelium ob scanda- familiaritate remota, nobiscum labqrent in evangelio nun- damno. Hia itaque perpetuis, quamvis' inde eam ceteris adiutoribns nostris, ut earum quoque emergat dispensandi causa, unde ria morbi magis nomina aint ia libro vitae*. Hinc parocho* omnes , invalescit imitantestameu salvatorem nostrum hortamur in Domino, ut earum, atque ex eis pro- . 'Deuro, qui dives inmisericordia, propter nimiam rectiorum petate, moram gravitate litterlsqd^ prae­ caritatem suam qua dileXit nos, venit quaerere et stantium «opera utantur ad instituenda* ubique salvum facere quod perierat,, et cum esabmus mor­ tocorpm puellas Christianis moribus atque doctrinis tui peccatis, qonvivificavit nos Christo *, neque hoc una cum litteris atque artibus fqtnineo congruenti­ remedium intentatum relinquendum esae censemus bus sexui. Non tamen sinant huiusmodi munus in peculiaribus.casibus, ut eiuamodi homines, suf- B ab ipsis in qualibet domo exerceri.-sed vel in propria I focata demum libidine per aacrunentalis vinculum vel in aliena ab eisdem parochis designanda, in qua 1 foederis, opportunis salutaribusque auxiliis ad vic­ viris non pateat accessus, cum puellae, ad eam ad­ toriam provehantur, spiritu mbntis suae renoventur, discendi causa convenerint. Curent autem ne eae­ et induant novum hominem qui secundum Deum dem virginea votum nuncupent castitatis, si ex ne- creatus est in iustitia et sanctitate veritatis*. Ubi oessitate quotidie vagare cogantur; ceterae, si veigitur talia rerum ad i uncta conjurent, ut vera urgeat lint, nonnisi iusta ac matura emittant aetate atque in casu necepaitas, qua publici alicuius concubinatus ad breve tempus, dcin, si expediat, in Domino, pestis atque scandalum non alia queat eliminari renovandum*. Saepe eas prudenter moneant atque ratione quam apostolicae remedio dispenaationia, hortentur, ut omni sollicitudine oleum quotidie animaram saluti magis congruum esae ducimus, ut sumant bonorum operum in vasis suis, cum lampas episcopi, qui in. propriis dioecesibus eiusmodi ne­ fidei sine operibus mortua sit*, digne ambulantes cessitatis casus iam adesse ve) oriri adbito posee vocatione qua vocatae sunt, cum omni humilitate existimaverint, preces sacratissimo ecclesiae principi et mansuetudine, supportantes invicem in caritate ’. porrigant pro facultatibus dispensandi, si sanctitas Ne autem sensim deficiant in via, quae ad caelum sua id expedire judicaverit, in primo etiam affini­ ducit, satagant earum rectores, ut ipsae Sacramen­ tatis gradu aliisque impedimentis, ubi sive prae­ torum paenitentiae imprimis et eucharistiae pane* fatas sive alias graves urgere verae necessitatis saepius quam poterunt reficiantur, orationis assi­ causas prudenter in Domino judicaverint ; omnibus ? duitate vel inter agendum ad Deum mente et tamen diligenter perpensis, ne gratia* ecclesiae corde ferantur, eoque tum interius tum exterius honestatis et modestiae habitu assidue inveniantur potius dissipare quam dispensare videantur. ad sponsi-nuptias paratae, ut agnum sequi merean­ Caput VII. tur quocumque ierit*. Huiusmodi agendi ratione virgines Deo servire s Dt rirginibtu. fideliter pergant. Multum autem in Domino, qui Conjugali longe praeatare statum virginitatis vel movet corda hominum, confidimus, fore ut tandem caelibatus, catholica fide suffragante *, compertam media aliquando suppetant, quibus in potioribus est. - Quapropter praeceptum Domini de virginibus haram regionum urbibus monasteria erigi Queant, non habens apostolus, eiusdem servandae consilium ubi, quae nunc privatis earum domibus veluti deli­ tradebat, tanquam misericordiam consecutus a Do­ tescunt, olim sub salutaribus regulis communi reli­ mino, ut esset mysteriorum Dei dispensator fidelis *.·. giosae vitae consuetudine commorentur, disciplinam Ni) itaqne miram si patres ad caelum virginitatem ae institutionem puellis tradepdam plenius edo­ extollant,' et quotquot eam fideliter colunt, nobi­ cendae. Fructus inde uberrimos ac laetissimos liorem Dominici gregis portionem constituere prae­ jure merito praestolari ae in dies plenis colligere dicent. manibus animaram pastoribus dathm profecto foret. Quo tamen Christianae puellae, angelicum huius­ modi statum electurae, prudentem, non fatuarum PARS TERTIA. virgjpnm choris aeoenaeantat*, caveant ne illum D . Caput I. humana aliqua ac inordinata inductae ratione, ea praesertim ut a parentibus inita, ab ae autem re­ Dt tecta sponsalia frustrentur, sed ex divina prorsus .Quam grave, quot euris ac sollicitudinibus ple­ vocatione amplectantur, ne profiwse vitio oleetionia num, quantum conscientiae obnoxium discrimini sit' vagari' incipiant post greges suarum pasaionum*. animaram regimen, episcopale praesertim onus Mia itaque virginibus, qoao in,odorem correntee dignitatisque fastigium sacerdotalis, nemo nostrum unguentorum divini sponsi*, sacro inita foedere ignorat. Hac autem qua vivimus Jgmpestate gra­ aese eidem dicarunt, in Domino gratulamur, easvius etiam ac difficilius evadit sacri regiminis mi­ nisterium ob saevissimum bellum quo Christi eccle- ' Kptas. IV, 18. ' • Cft. iastraetiosM* sacras eoagngatiMd* d· Prspagaada Me Jatam ad seohiep. Qaebeoee. dis IT apriUs 1880. • Lac. XIX, 10; Kpbss U. 4-S. • Kpbcs, IV, ta-94. • Trid., sees. XXIV, Dt serrai*, ssatr., cas. 10. • ICcr.VJI, ta, coU.IV, 9. ' Mstth. XXV. 1 st ssq. t • Csat. I, 8. • tbid.. ». ‘ I Cor. XIV. M. ’ Philipp. IV. i-A * Cfr. Instructions· s saera congregatio» 4s Propaganda ' Ids viceris apostolico Steeusis ragions sétchaea aano 1784 datas*. • lac. Π, ta * Kph.ïV, 1-9. • Apos. XIV, 4. ■ . OONCttJUM ALBANUM 8SCUNDUM. 1871 septembres 17 - H>«aln> 1 Μ8 ; I W4 •iam ita impetant tanebrarom filii, ut nullo fortasse A provincialis doaeiiii décréta, a saeta congregatione tempore acrius quam ànne ' isfereo ta illam odio de "Propaganda fida expensa et recognita «eu ap­ exarsisse rideantur. Mela terri» illa incubant mani­ probata, ad no» pervenerint, omaea archiepiacopi feste tempora a «aneto Spiritu praenuneiata, quibus et episcopi teneantur, convocati» presbyteri» de' pluriAi discessuri essent a fldq, attendente» spiriti- morejac iure oonvoeandia, dioeeeasnam" celebraro ■ bus errori· et doctrini» daemorfioruqj, ia hypocrisi •ynoffum, clero et populo, provinsielium publioatioee loquentes mendacium, et cauteriatam habente· suam statutorum, tutiori» vita· rationem isnnuneiaatea. oonecientiam1 ; jst modo «erpentuni more aperte , ne ignorantiae praetextu· alicui’ praebeat, per male saevientes, modo veluti scorpiones clanculum insi- sanae nequitiam consuetudinis, peccandi licentiam 1 ; \ «·»»«·'> ubique autem infidelitati· virus morumque et ut in synodo pro peculiaribus temporum, locorum •emina pravitati· in die· effundunt. At meminerint ac personarum 'adiqpctis, iis actu provideatur ac •aerarum- antistites, Christum ecclesiae sponsae fiat sati·, quae per huius decreta concilii sancita •uae deditae etiam' potestatem calcandi supra ser­ vel commendata quisque ex eorumdem publicatione \ pentes et scorpione» et super omnem virtutem ini­ probe noverit. mici*. Meminerint quod ubi abundavit delictum, »2. ·' ‘ •uperabundavit (esu Christi gratia *, et abundabit Dr scholis tltmtntaribm eouftihtmdif. in praesens. Ac ideo in tanta rerum atque tetnk porum perturbatione et calamitate, ad montem qui 'Neminem catholicorum latet, Ohriftum ecclesiam Christus est, levante· oculo» ac manu», ea fiducia B suam constituisse columnam et firmamentum veri­ roborentur quod inde veniet aukilium eis*, quo· tatis -, ut infallibili magisterio omnes homines diSpiritu· sanctus posuit episcopo· regeroaecclesiam vinbm in die» edoceat fidem, et ipsos eoramque Dei, quam aoquiairit sanguine suo*. Perpetuum consortia et actione» ad morum honestatem"’ vitae­ autem Dei auxilium omnibus huius provinciae ponti­ que integritatem iuxta sibi revelatae normam doc­ ficibus ecclesiarum non defecturum confidimus, si trinae dirigat et fingat *. Spiritu sancto autem tamen ea omnia pro sui» viribus pergant adamus- edocta, adolebcentem iuxta viam-suam, senio etiam sim servare decreta ac monita, quae decessore· confectum, noh recessurum ab ea*, et quo semel nostn in Albana synodo diligenti iuxta ac sapient^ imbutum, ut in physici» recenti testae contingit, cura episcopalia munia delibantes, eadem nobis et vel fidei servaturum ac sanctitati· odorem, ve) er­ coepiscopis nostris tanquam totidem pretiosa monu- roris vitiorumque foetorem, hinc sollicita veluti menta veluti in tabulis depicta reliquerunt. In mater nd antiquius habuit, quam ut puerorum sapientia itaque et sanctitate pascant, qui in eis Sumque scholas promoveret, ac omni cura e»t, gregem Dei, providentes secundum Deum facti [Ue prosequeretur ad iuvonilem in eis aetatem um rudimentis ac morum simul disciplina forma gregis ex animo'’, divinum pastorem lesum, uti exemplar, in omni agendi ratione consilioque informandam. Princeps igitur esse debet sacrorum capiendo fideliter imitaturi. Sic linter oves sibi antistitum huic Albanae ecclesiae ' regendae prae­ creditas diveraentur, ut nulli» piTOant laboribus, positorum sollicitudo, ut iugibus catholicae iuvenvigiliis et vitae ipsi, si opus ftierit, pro earum con­ tuti» schismaticos inter atque infideles degentis solatione et salute. Bonos in via iustitiae confir­ periculis commoti, pro viribus adnitantur scholas ment, malos arguant, obsecrent, increpent in omni in propria cuiusque dioecesi." ad erudiendam spiritu patientia, bonitate et doctrina*, studentes ut nec intelligent)·· ac pietatis iuventutem, tam pro pueris selus faciat immoderatus accensos, nec pietas red- quam pro puellis aperire, illasque, si fieri posait, dat inordinata remisso··, ne subditorum neglectae religiosi alicuius directioni instituti committentes. emendationis ipsi condigna», Deo vindice, poena» Quod si praesto non sit, sollicita cura festinent, ut persolvant’*. Uno verbo,-satagant, ut quàmdiu in unaquaque, parochia per idoneo» quo» habeant eaedem oves in mortali corpore viventes peregri­ sacerdotes, horumque defeetu per saeculares pro­ nantur s Domino ”, abundent in omne opus bonum batae vitae catholicos viro», puerorum, ac per pias secundum menauram donationis Christi ”, magistra», puellarum scholae ad catholicam mode­ Cum vero spiritualia interdum debeant arma randae normam instituantur, /robe memores quot adhibere ad reealcitrantium correctionem, illud Al­ quantaque iam diu ob ignorantiam rerumque divi­ bani concilii monitam in praxi fideliter teneant, ut narum neglectum mala calamitatesque nostram hanc haec tamquam ultima remedia, in aedificationem grassentur provinciam atque ^perturbent. Nec mirum. Bive enim rerum ignorantia aeter­ non in destructionem, ad medelam non ad necem summa cum animi moderatione et prudenti circum­ narum, sNe institutio atque educatio, quae a veri­ spectione, post praemissa cetera omnia iuris re­ tatibus a Deo · revelatis decedit, earumqne vim saluberrimam vel'respuit omnino vel praepedit, uti, media. adhibeant **., * hodiernae mundanae societati» sanam doctrinam i ·■ non sustinentis* mos est, in erroris et mendacii, D» ryModit dioeeetatiit etMnmdû. in fiagitiorum eoeaum homine·, adolescentium prae­ Illud autem specialiter renovamus ac fideliter sertim mentes eoramqUe cerea in vitium flecti serrari monemus eiusdem synodi decretum, ut trium corda, trahit ac sensim impellit, maxima tum fami­ mensium spatio, postquam praesenti· huius secundi liarum, tum reipublicae clade*. Satagant igitur ut parochi, proprii officii ratione, adolescentium in poholis institutioni quam solerter • 1 Tim. IV. 1-Ï. 1 Ven. B«4a lib. Ill, is Lac, c. 48. invigilent, quo scientia sanctorum in iuvenilibu» ’ Luc. X, 1». laeto mentibus efflorescat ac sancta Christi religio ‘ Rota. V, 80. virginei» fulgeat honoribus. • • ’ • • l*c CXX, I. Act XX, SB. I Petr.V, S-B. 11 Tim. IV, S. Cone. Albaa., pan ΠΙ, e. 1. ■* Cone. TrW., a»··. XXII, Dt nfan*;, c 1. M II Cor. V, A ·■ Eph. IV, 7. '· Coae. Alban., 1. c. ' Coae. Albas., ibM. , * I Tisu ΠΙ. 1». X 1 Ho» IX ia Uttsria Cma saw no diri 14 islii 1HM »4 anhiepueopas· Fribarg«aa»si. * P-ror. ΧΧΠ, A •· Π Tim. IV. A * VIT. eit. litv Pii IX. • -s' ■ * *' · '■ "■ ■ . ' ■ ■ ·’ Λ · ». ·’ ' ζΓ ' -\/· ·. ' ν · * ■' ", .. CONCILIUM ALBAKUM 8ECUBDUM, 1871 Mptcmbtis ir. novembre 1 3Μ ■ ν> * ' ' 4 w m’ intahtatai» aihllqa· inexpertum A«q»taa çsuhdi wrua^Mataeat humorem quitus i&t, Nihil autem i •Ua popahip popahip eT optime nâtictd· dam iasupsr iugi.probaatu experimento, qüogrrq* rchnquant, ut fidelis »1m education·, et earn èam velit relit ma mA-­ douter daater* diindicari dijudicari poaait, quinam quarts aporia robenhdia robcuùdia possit, quinam catholica suae prolis educatione, et terno ecclesiae laete nutriri; salubri.dota et soli­ idonei ap&oresque sitit atqùo*a Dep >tanquam ·'" ·■ 5 · diori reficiendam pabulo. Hinc auctores etiam sint Aaron vocati1.. " . f <·' · ‘ , t *". - pa|ribnqfamilias aliisquq quos interest, ut ia taatae . t. utilitatis opere prp re tam chrtstipas quam publica, « ■ D» ΊφβΙΪ» epùcopopeet. . auxifilf sibi qint valenti ex animo, nofilii huius Cttui· autem radix _om%ium mahUrum sit cupidi­ saeculi prudeotiores Iliis hteis in generatione sub4, ' eo .vel magis sollicita cura proficiant, quo isti letali tas, quam qpidam appetentes errdvernnt etiam a Bde’, idcirco^providentce ne in postdrum renovendesidia tabescunt.' . · : , ’•tur axStaaua sSqUando iu merto episcoporum patrati* ... Mutum»· Omnibus' «uivui autem institutioni luesitustum tradendae' wwwvuumv praefectis »t»utcvsM , ■ ' . * -opem comiter pred.uterque ferent, eiisque animum -8*^ >wl ab ^.^relicts, et ut sue cuique iure - addant, oommemorantab uberem quam a^enttr ’.·“** ocuh. babou­ in aeternitate mercedem, siquidem ii qui ad iusti- dKmligWMque-KrvandM tradimus tiam erudiunt multos, fulgebunt quad mellae in < !0”a“ “ ’>»»‘· 1“« deftreetns reltperpetuaa aeternitate.’, Y \ . ‘ -S'3- De collegit fierit> Aire ea* quae.eidem episcopo fuerint in- , ' tuitu tnieeionie donata in rebba «“el pecuniis, ad < •aeram congregationem Propagandae ^fldei mu ad missionem pleno pertinent iure *. Ea vero quae episcopus ex ordine règulari, cui ante electionem forsitan acceneebatur, praal»ti renia Meum attulerat, eidem ordini reetituampr ut eue*. Quae autem episqopun, e gremio «aèculari· cleri promdtua, vet attulerat propria, vel aere proprio f j f tt non intuitu . „ ,____ * , Vel etUm.quw) , ., ■ miaaionia ned ratione personae elargita, idque ra­ tionum momentis luce clarioribus constet, ad ipsum pertinent episcopum ·, cui proinde fas esto de iis­ dem disponere prout ratio ae spiritus suggesserit. Ubi autem episcopus intestato decesserit, ea quae ex aliqua ipsius declaratione sui propria fuisse constet, legitimis eiusdem adiudicentur here­ dibus. Quod.si nulla huiusmodi habeatur episcopi declaratio sive voce sive scripto, ea quae reliquit C ad missioned pertinere praesumendum est, nisi solidis rationum pkomentis* aliter doceatur. ' Ad molestias porro atque lites, quae inferri possent, praecavendas, episcopos monemus ac vehe- Uuoniam qero messis qnidem multa, operarji autpm pauci. Christo iudfoi districtam de principe pastorali officio rationem epiqcopi reddituri, memi­ nerint, nedum effusis precibùs rogandum sibi esse Domitium messis, ut mittat operarios in meoMm suam*, quin etiam sedula allaborandum’ opere, ut clerus nstmap, doctrina ac protate florescat quotidie magis ad excolendum dominicum agrum. Florescet autem, si ubique locorum sollicita pasto­ rum cura praefatae scholae promoveantur. Ex iis enim, veluti ex doctrinae pietatisque incunabulis, facilius erit eos deligere adolescentes, quo· episcopi ad collegium pontifiepgm Albanetnc mittendos in Domiqo indicaverint, ecclesiasticis olim 'muneribus mancipandos. Ad illud- spitioet collegium., Dei ministrorum perpetuum samlnaritfin *, qnpd sacri· congregationis de Propaganda Ude. caritatis amplitudo Scodrae erigendum curavit, atque , inditae societati lesu, quae praeclara semper in* adoles­ centibus ad pietatem litteresque instituendis laude praestitit *, regendum et gubernandum, sub eiusdem vigili sacras coagregatjonis auctoritate, prudenti ■ Hebr. V. 4 consilio credidit, ita ut triluatri iam fere vita nostris ’ I Tim. VI, 10. sui) oculis florere laetemur. * flem congregatio do Propaganda Ade sano ΠΙΗ generali Dum autem grati animi sensa omnes in hab> qnod edidit dseroto pneserimii : .Spolia rsnu» omniora temsynodo congregati eidem sacras congregationi li­ poid «lationis seqsititarum non srodo a niasioearii·, sed etiam benter pandimus tam pro saluberrima huiusmodi ab epieoopi* rqgulnribna, sero st nmptlbui eiusdem «serae institutione, quam pro ceteris beneficentiae com­ eongrogatiouie in miaeiaae degeatibao. poet eonub obitum ral modis, qua ipsa huic Albanae quoque genti, ceu asemm eoegrsgatioM· spectaro et in utilitatem aumiouia eeee eroganda.* Taan.eslisa XIII. ut eavillationibae viam prae aliis mundi nationibus, divino aeli fervore perpetuo oMerot. See seerse eaagngstisaib decretum alio decreto appro­ libereliterque occurrit, meminerimus omnes, ut eoi-' bavit st coadrwavit die tt deeenhris 17X1. — Anno vero 1773 latis viribus ad divina· gloria· augmsntnm, Albanas aadem «sera congregatio ut etiu clerum «ecalsrom comsplendorem ecclesias, patriaaqu· aahttsaa, tanta· peetandeeut .qnosd «polis·· tsmiepirooporum et riesrioram pietatis opus foveam··, atqns at iucresneatam ta agMtotieosnm quam miasiMariorum, qui sere et sumptibus absatar liaadem mères wagrogatioaia, novo boc deento olim diea capiat, qua nostra refert, ad Trideatina· synodi Dec afiae saper bec ro «tstnte Irmavit ao roboravit, nempe mentem ac monita*, at ad eiusdem sacra· congre­ epotie omnia anfodiita. ta integrem et abeqne aBe sxeeptitme gationis praescripta, studeamaa. Eo vel magia quad aibi suogns assario deberi·. — Çaee oauifa ita explorata spat, in pressens a«qa« vir·· sappstunt, n«q·· oppor­ at mm .oaagregatis nd Soepise nrobiepioeosam anno IM· tunitas paret ad Dsi ministrorum e emineris ta eta- Msibsas, eiusdem roromborit meati tritam illad ere·** pristiptam, «ti aerstam tabeatam: mlorioasrins acqui­ guHs «riganda diosceaibas. Magnum intérim ta sii, missioni acquirit* pastoralis officii manare solatium ae Isvamien sibi 1 bib. SMSM eeagragatienie lia itum did « septembris pollicari debent sacrorum aatietitss ab adolescenti­ 1713, q·· in *p«hn eOssioaarii de robas ed ordlsem fratrem bus, qui in hoc pontificio ooltagio spirit· notaatta· Cmveataaliam potiMatibne rmriptit: .Procurator gmerali· ac pietatis ab jpeunt· coluntur aetata, ta eoque amoeno velati suoerasMatas vireto delitancunt, ne ■ atatnr iure eao,* ■ Rndem sacra oaagsegatlo die 1· novsabsis 177» quam­ vis «dixerit: Jhoa omnia reperis ptaM mostdotoe at moaacbM oopbtao (AegpptiX son viveatM samptibna «sere· congre­ gationis, poet ooram oUtarn qaae a dicta Mesa eoagregatioao taeriat Ipda trammisM vd ex ddetium eleemosynis aeqaidta, ad eandem «seram coagraguUoMm oeuüao spectent*, — bene tamen exooptienem adiedt: .Dummodo tanten aperte ao dare mm ooastarot quod ea omnia aoa fenero oodedae, sod directe vel MMrdotibne vd moaachis fuerint doaata, qao casu ed ooram beredes trusire possint* Id astris darius «em mafiregatio docuit litteris datis ulo 17ta ad vicarium spootalfonm Mdabsr. 1W · - OONOnjU» ALBANUS SECUNDUM, 1871 eeptambris 17 - hovs>bria 1 398 manter ta Domino hdrtamur, ut-eum. ad, nos huius A inde ecu rore caeli oonapera florentes sicut.lilium concilii' decretorum a sqcra congregationede Pro-, in medio angelorum venieat cum -exaltatione por' fiaganda fido’pervenerit approbatio, statim eorum tantes caelestium gratiarum manipulos1. . Perquam. dilecte igiter état fidelibus hostma quisque In charta Jogali, vulgo obsonata, declara" » tionem conficiat Suebus subscriptam testibus, qua curae concreditis tabernacula Domtai, et ia stria*teetetgr fidemque omnibus faciat,' bona quqecum- oiub froquentisstmphonveaire ooncapisMtet ’, tam ut .que. sive'mobilia ai^e immobilia, quae moriena re­ verbs Dei audiant, φιο probent sd quidem Λ· Deo linquet, quamvis ab m proprioque nomipe empte , osm ·, tum ut mysteriorum Dei participes effecti, ' vel aHo quovis contracturaut ratione qualibet ao-. supernae gratiae dirinarumque" benedictionum copia qqiaita fuerint, omnia non ad ee, sed ad missionem,, , ditescant, et ingruentia procul a m precibus Amo­ cuius aere se sumptibus fuerant acquisita, iure op­ liantur calamitatum agmina, quae inde potissimum timo pertinere; ao ae proinde-nonnisi depoaitarium ortum ducunt, quia domus Dei fidelium devotione ■ease ac foro eorum' omnium bonorum. — Si quid et frequentia dboerta est*. autem episcopus excipiendum habeat uti proprium .Sollicito autem animo et operq'decorem ddmua ’ ■ 'sui vel ordinia vel alterius, in eadem adnotet legi- «Dei ' et Jocum habitationis gloriae eips diligant* ■ time declaratione. Qua exarate, ai aliud quidquam eacroruih aptistites ceterique animarum pastores st acquisierit aut aibi obvenerit, vel in eadem vel in sacerdotes, ad quos omnes ecclesiarum cura et \ alia simili declaratione adiiciendum conscribat. custodia maxime .pertinet.■ 'Atque ideo singula Ut autem in re tam gravi plenius suae qui- B Albaqorum patrum decreta ,ad ^ecclesiarum, editum libet episcopus conscientiae consulat, dum bene dignumque venerationis obsequium edita* re^giose valetj seu antequam mortis urgeat periculum,. quo servare studeant, probe memores, ut iidem'patres mena ac vires Reficiunt. maxjme eollicitus ait, ne fatebantur, quamplurimes abpsua qon tam 'saecu­ ecclesiae seu missionis bona quae moriena relin- larium praepotenti impbrio quam nostrae ignaviae quet, quisquam aliena inhians, hereditatis Vel al­ vitio in ecclesiae dedecus irrepsisse, nostro idcirco terius praetextu tituli', sibi audeat nullo suffragante studio, industria' ac labore eliminandos ’. Meminerint parochi, pinguioribus praesertim paiure arrogare. Haqerdotem idcirco probatae virtutis designet, qui m defuncto, statim coram duobus rophiis praepositi, ac serio dSimo perpendant, ea saltem aliis sacerdotibus, omnia et singula quae in quae post honestam sui sustentationem 'ex percep­ episcopaiibM.-invenientur aedibus describat ao solli­ tis suarum proventibus ecclesiarum supersint, ad cite servanda fecipiat, quin hac in re capitularis sacrarum et parochialium aedium conservationem, auctoritati vicarii subjiciaturl. — Nulla autem inter- ad sacram supellectilem aliaque ad divinum ne­ iecta mora idem sacerdos satiram congregationem cessaria. cultum comparanda, ex sacrorum canonum fidei propagandae praepositam certiorem faciat, se praescripto* prae ceteris piis causis ab ipsis esro depositarii munus sibi a defuneto episcopo deman­ religiose impendenda. Solliciti autem sint in quibusvis reficiendis rebud. datum suscepisse, ac omnia ab eodem relicta re­ cepisse fideliter custodienda. Quidquid autem ea- Quo etrim studiosiores fuerint, ut sive nascentibus dem sacra congregatio faciendum iusserit,- udamus- c sive. invalescentibus detrimentis protinus occurrant, eo quidem minus insumendum ipsis erit; ut pristina sim implere.studeat. novitate reluceant etiam quae iam fuerant veter­ Caput II. nosa senectute fuscata*. Vigili etiam cura studeant De eeeleeii» rorumqus cultu et' aedibus parochorum. ut sacra tum templa, tum paramenta, tum lintea, Rerum omnium Domino publicum praebitura quae ad altare spectant, nlUndisaimaservern. Nolint solliciti paM in crastinum ‘* ad excusan­ solemnemque cultum, sacras Christiana pietas ubique terrarum aedes munifice erexit, totidem veluti taber­ das excusationes in. peccatis 11 : eorum enim aetati vel senio vel aliis confectae ' incommodis, quorum nacula Dei cum hominibus, quibus ipse Christus et ' corporaliter praesens fieret, et in earum pluribus causa neo amplius parochi officio, fungi, nec semet habitaret cum eis1 in sanctissimo eucharistiae sacra- ■ sustentare fortasse valerent, mox ad Albanae synodi Λ mento, quo quidem delicias suas cum filiis hominum trimites congruenter providebitur. ' At vero sacrarum satius consulentes aedium in­ perpetuo constitueret*. hferito igitur domos habi­ tationis gloriae Domini Dei nostri sacrosanctas columitati ac decori, eorumque occurrentes paro­ nuncupamus ecclesias, tot ac tantis superni regis chorum incuriae, qui vix ullam ad servandam Dei splendoribus illustratas, caelestiumque luminum irra­ domum eamque ornandam conferunt curam, de­ diatas fulgoribus. In eis enim novi et aeterni testa­ cernimus, ut in iis parochiis, quarum ecclesiis satis menti divjnum offert sacrificium sacerdos et orat de praediis provisum est, unum vel plura, prout pro populo, ut de ipso virentis ligno crueis floreat D virginitas, perseveret confessio, purpurata roboretur . martyrum tolerantia*. In eis populus colloquia miscet cum Deo, qui misericordiae sinum apexjena, dat omnibus affluenter. In eis in Christo credentes, q vitiis saeculi et caligine peccatorum segregati, redduntur gratiae, sanctitati sohiaAtur; et qui ad eas sive peccatorum pondere graves, sive calami­ tatum congerie pene obruti, tristes ibant et flebant, 1 <*fr. litteras encyclics· merse congregationis de Propa­ ganda ddr diei & martii 4786 ad omnàemMopos Albaniae, Service al Macedoniae datae qnibus hisce itenne remediis ca­ retur ae sacra pontiftoeUs ornamenta aliaqne huiutnodl distra­ herentur, vel quolibet praetextu seu titulo occuparentur ae propria iterent, sub anathematis poena a Clemente XII prae­ cadenti anno sancitn. * Apoc. XXI. 3. ■ 1'rov. VIII, 31. * S.·Fulgentius. Sertu. X. ■ Pa. CXXV, T U. • Ps. LXXXI1I, 1. • Ioann. ViU, 47. • Cfr. Angueum I, 3 et seq. • Ps XXV, 8. • Cfr. Cono. Alban., para 111, e, 8. 1 Cono. Albas., L c. • Ita sancitor cop. de hie, de ecdqew aedificanda: ,De Ms, qui parocMales ecetemas habeat, daxinna respondendam, qnod ad reparationem et iasUtutioaem eoctesiarnm oogi debent, eum opus fuerit, de boate quae eut ipsius ooctesiae, si eia supersint, conferre, ut eorum exemplo ceteri invitentur.'' His addit Lambertinius institutione C: .teter ea quaa parocho supersunt haud adsuseendaa esae expensas quae ftuat *pro alendis eoasanguinete, aat pro servanda geaerte soi conditione ea solani autneraada sont, quae ad parochum ipsum sustentandam necessaria ducantur.* • Cassiodoma, lib. Il varier., e. 36 ; cfr. Lambert, cit, insti­ tutione C. a. ili. '· Matth. VI, 34. " Ps. (XL. 4. 399 CONCILIUM ALBANÜM SECUNDUM, 1871 Septembris 17 - novembris l .400 - opus ffierit, salva^paroehis 'cohgrneati sustentatione, A sia extorres, sed ChristTlantuta ministri oeterique * praedia ab episcopo, adhibitis sacerdotum "quos fideles, cum 'sanctissiaio reficiuntur eiusdeid Christi , * .capithlares nuncupant consilii», seligintar, etfrunv- Dotptai corpore. , que fructus ^non .ad parochos, quibus perochialiam Altare: autem, sanctas ecclesiae, .quod Ioannas z' ‘ administratio bonorum demandatur} bed ad ipsas quondain ante thronum euapexip', lesum Christum pertineant'eoqlesiaa, quibus ea omnia fortasse prae­ significat, de quo ait apostolos: Petra autem erat dia, sive pro mirum sive pro parochorum aliorum­ Chriatud*, uti Thomas ^perpqndit *. Maximo ergo que» ministrorum sumptibus necessariis, , fidelium studio colenda 'tum quae In templisj tum quae alibi . pietas absolute reliquit. Pfëttam 'porro quod ex sunt Christianorum altaria'Domino Deo excelso diΛ venditis pbrcipfotur fructibus, / episcbpo tradatur, • esta, super quibus divinum mimCe offertur sacri- ' ^qui' eisdem inetaurandieOoelesiia, vel surae* com­ .fictam, ut ea digno .tainti mysterii-decore fulgeant, parandae aut rtficiendae supellectili,', aliiaque ne­ prout ecclesiae ppiritus suggerit atque praescribit. cessariis sumptibus illud impendet ·. Cum itaque Albana nostra ecclesia in speculum t Pauperibur etiam providentes ecclesiis, quae vix jt exemplum ab' aevo Romanam sibi proposuerit aut ne vix quidem .satia, reddituum habent quibus ecclesiam, reliquarum omniqm matrem et magistram, ' eorum paroebf «sustentari xiueant, episcopos horta- eiusque nedum infallibilem, ut par esf, doctrinam, miir atque obtestamur in I|omino, ut pro pastorali at sacros quoque ritus religiose retineto gloriatur*, ' • quo fervent seio tuorumque proventuum viribus, hinc omni cura servanda romani misaalis rubrica iisdem ecclesiis necessaria comparare ac suppedi- b universaeque occidentalis eccltaiae iluaiac diUiplina, disciplina, qua» tare pergant, mercedem a Domino, consecuturi. cautum, ut eacroaanctum minae sacrificium aut fiteoprio eorum exemplo atque hortationibus ani­ super altare lapideum coneecratum. aut saltem su­ marum pastores fidelibus etiam suadeant, ut sive per· sacratam petram, qua instrui debet altare, sive pietatis sive officii ratione opem et ipsi conferant ligneum illud sit jiye lapideum, celebretur. ad propriae paroapiae ecclesiam servandam incolu­ Hortamur igitur archiepiscopos et episodpos, ut mem eiusque promovendum decorem’. Si enim abusum eliminare satagant adbibendi pro iniosae filii fpiaeque Israël, qui legis deserviebant umbrae, celebrando sacrificio ligneas aras medium sacratum ad /sciendum opus tabernaculi testimonii vestes­ habentes lapidem^eeu potius lapillum, cuius super­ que sanctas et omnem cultum componendum, ficies vix duos, tres .rei quattuor excedit digitos ; promptissima' devotaque mente armillas suas, in­ atque ideo aras lapidans, sanctorum corporum clau­ aures, annuloa et dextralis, vasa aurea, purpuram, dentes reliquias, quamprimum rite consecrent, quae byssum et lapides pretiosos Domino, obtulerunt*, tantae sint magnitudinis, ut hostiam et maiorem multo magis nos, inquit divus Felix Romanus ponti­ calicis partem capiant *, illisque sufficiant quae bre­ fex*, quibus veritas patefacta est, templa Domino viores invenientur. aedificarer-et prout melius possumus, ^rnare debe­ Interim vero haram providentes regionum ne­ cessitatibus, ab apostolica sede humillime postula­ mus omnique prosequi studio. - . Hinc animalia, quae aliquibus in parochiis, qui­ mus, ut quamdiu per hoc decretum novae non conbusdam solemnioribua festis, offerri a fidelibus so­ Csecrentur arae ad romanorum rituum praescriptum, lent; item obieeta ex voto oblata, vel cera elabo­ et pro casibus vere urgentioribus, facultatem velit rata, vel magna pecuniae vis, quae ab iisdem fidelibus largiri, qua sacerdotes sacratis iam extentibus aris parochial· traduntur ecclesiae, non parocho cedant, iusfo quidem brevioribus, lignea tamen mensa pro­ sed ad ipsam, cui offeruntor, ecclesiam omnino per­ ductis, ad sacra peragenda uti valeant. tineant, compensatis parocho sumptibus ad aolemnia Caput IV. initia celebranda. Animalium tamen ususfructus in parochi cedat utilitatem: illa autem vendere, etsi Z>« misso decenter etMtranda. pro ecclesiae bono, parochus non audeat absque Catholicam profitentibus fidem compertum est, ordinarii consensu. nullum aliud adeo sanctam divinumqde opus a ■ Caput ΙΠ. sacerdotibus peragi et a christifidelibus coli, quam illud tremendum mysterium, quo divina hostia in D*. altantia. altari 'pro nostra salute immolatur. Hinc ‘iure me­ Omnia vetera sacrificia illud unum'erucis prae­ rito ecclesia Chris^ sponsa omnem curam tum ab nuntiabant, quo princeps iustitiae Christus Dominiis episcopis tum a sacerdotibus omnibus adhibendam semetipsum tradidit pro nobis hostiam et oblatio­ praecipit, ut sacrosanctum missae sacrificium non nem *. Hoc autem ab ipso profuso sanguino pdr^ in fermento veteri, neque in fermento malitiae et actum, propter nimiam caritatem suam qua dilexit nequitiae, sed in axymis sinceritatis et veritatis* nos*, manere voluit nobis perpetuum, et quotidie D celebretur: omni scilicet religionis cultu ac venera­ in ecclesia sua sacerdotum ministerio instaurari ac tione, interiori cordis munditia et puritate, exteriori renovari incruentum super altari, de quo edere non devotione ac pietate, omnique loci, in quo celebra­ habent potestatem qui tabernaculo deserviunt ’, ne­ tur,-decore ac sanctitate peragatur''. que a sacramento veritatis profani, neque ab eccle1 Αρον. νΠΙ, X ■ Ctak Trid., sees XXL/Ds rbitatia pro eorum cuitisqde gradu ornamenta auditione rerumque .institutione divinarum fraudetur. comparanda sibi 'eoae meminerint cuiuslibet ordinis Meminerint itaque sacerdotes sacro® acturi, non­ .clerici, ut tiobiscqm probe in-,via Domini laboran­ nisi in ecclesiis Deo per consecrationem vèl bene­ te· fructum afferaiit in patientia*. Quapropter, ut. patrum Triddntinorum voces in­ dictionem dicatis, ac in'publicis duntaxat oratoriis, quite prius visitaverit episcopalis auctoritas, non geminemus. sic decet omnino ueriooa in sortem vero in sacellis privatis, nisi apostolica intercesserit Domini vocatos, vitam moresque ' suos omnes com­ facultab’, vel ail-bi. illud licere ex canonum prae- ponere, ut habitu, gestu, incessu, sermone aliisque «cri]tto peragere*. omnibus rebus nil nisi grave, moderatum ac reliEt quamvis huiustnodi lex, quis vnissam alibi quae prohibet ne H ginne plenum praeaeferant : levia etiam delicta, quae celebrm quam in templis aut in ipsis maxima essent, effugiant. ut eorum actiones publicis privatisque oratovns, exceptionem patiatur cunctis afferant venerktionem *.. si misSa, quad omnino celebranda sit, in praefatis nequeat aedibus celebrari*, propriam tamen con­ quae summorum pontificum constitutionibus, sacrorum decretis conciliorum ac praedecessorum nostro­ rum in Albana synodo -praescriptionibus * de iis scientiam peccantes fallunt qui necessitatem prae­ tendunt, jquin videant prius atque perpendant, an Ea igitur omnia quae a clericis , retinenda et frequentanda, vel ab vert* legitima gravtsque urgeat causa, et air pro- ipsis fugienda copiose ac salubriter sancita fnerunt. fanus locus, in quo sacrum peragendum, quidquam quaeque iterum innovamus,-sub poenis etiam discreto praeeeferat indecori *. — Ad abusus autem com­ ordinarii arbitrio imponendis*, servare in Domino pescendos, discreto episcoporum seli fervdre delin­ studeant. Fiant forma gregis ex animo quentium praeter facultates ausus arbitrariis coer- justitiam, pietatem, fidem, caritatem, sectantes patientiam. mansuetudinem. certantes honuin certamen frdei, ut . ceantur poenis. vitam apprehendant aeternam*. Caput V. De coeHieteriie et tepilcrte. , Sobrii «int. pru­ dentes, ornati. * pudici, modesti ·. cnnvVraationem suam inter gentes habentes bonam, quia aie eet Quemadmodum debitus honor et cultus ex­ voluntas Dei, ut bene agentes obmutescere faciant hibendus est ecclesiis, ita et coemeteriis sua quo­ imprudentium hominum ignorantiam ’·. et obstruatur que servanda sanctitas, rependenda religio, curanda os loquentium iniqua11. cubilia. Hinc pi-aeter ea quae in Albana synodo 1 Animarum autem curatores, qui qualibet ratione praescribuntur de coemeteriis et sepulcris \ stu­ episcopali· sollicitudinis dividunt onus, in commissi deant parochi sollicita cura, ut etiemeteria muro ' gregi» custodia solerter excubent laborantes ac vel saltem septo circumducto tutentur, ut quaevis providentes non coacte, sed spontanee secundum ab illis arceantur profana, quaevis submoveantur Deum, neque turpis lucri gratia, sed voluntarie indigna. Sedula in suis ecclesiis residentia ad Macrorum ca­ PARS QUARTA. Caput I. et ignorantium tui\> per ae tum per alios institu­ D« parochi» et reliquo clero. Quotquot in sortem Domini vocati sunt et cleri­ cali ascripti militiae, totidem veluti lucerna» sunt' supra candelabrum positae, nonum et concilii AlhArti praescriptum l* pascant gregem Dei pratwicatione divini verbi, puerorum ut virtutum omnium tione, sacramentorum adminiatratione. pia sacrificii oblatione.* paterna infirmorum et pauperum ‘ura, omnium denique virtutum exemplo ut cum ap­ paruerit princeps pastorum, ab ipso percipiant im­ marcescibilem gloriae ’Oruuam 14 . Quae omnia huc usque commemorata ut per’ Panici. IX. 27. \ * Cfr. Bened. XIV. litt. encyti -Vuÿwo cwm dNtiMf, 9 U, fièere valeant tum parochi, cum reliqui sacerdotes ad primatem. arrhiepi-M·. et epta-. π»ςιιί Pohmise ihtu die et clerici pro cuiusque conditione et officio, memi­ V innii 1751. nerint. ut suimet corda ac meutes quotidiano piae 4 En verba Trideutini, I. e.; .Neve patiantur tordinarii D locorum episcopi) pfivatia io domibus, atque omnino extra meditationis pabulo nutriant, quo quidem in divi, ecclesiam' et ad divinam tantam tallam dedicata oraturis, ab norum intellectu et amore proficient. Episcopos autem obeerramtis in Domino, ut eisdem ordinarii» derignaihla et visitanda, Muietum hoc sacri­ ficium a saecaiaribiia ant reirularibiu quibtirwuHiqn? peragi.** alternis saltem anni·, omnes, qui sacro ministerio * tTr. Bened. XIV, l*e »acr. «ime •acrificio, lib. III. o. ·. n. 7. ’ Mstth. V. Mi. * Bened, XIV. const, luter omnigmn», pro hisce regiom1 <’«oc. TrH., ··**■ XXI! !*t rtfvrt*.. «·. I. btu edito, aperte docet | 89; „Extra suiumam necessitati· • Ιλ« . VIII. Ib. vanum... in aedibus non Moralia missam celebrare non li­ • Cone. Trid. L <·. ceat,- — Cfr. deereto superi»· edita, pars II, c. 8. /A* endta• ifr. t one. Albsa.. praesertim p*r» IV, <*. |. rwfa. ubi etiam in eit. sacra· congregation i* decreto diei j.4 de­ • t one. Trid., 1. e. cembri· 1888 ad missam domi pro sacro viatico celebrandam ’ ’ I Petr. V. ». # conditio extot; „81 locas decens ait,- In factülatibna ΐρώ. • I Tim. VI, IbU qoaa sacra eongregatto .de Propaganda fide, at animarum ne. ccriritatibiw consolat, tnm miaakmariia tum suie concedit • Ihia. III, 8-x »· I Petr. II, U-lfi. alumnis, ad sacrum site extra ecclesiam in altari viatico rive 11 IX LXH, ΙΪ. bis in die peragendum, hia alitauiuo rimilibna clauanlis aee 11 I Petr- V. 8. roaàittonibaa circumscribit. 8i nectnni IBM, ut ·ρΜ««·11· ftaqemtintar «xqmMm ' ■ Wo· I, »-10. ‘ lanm. thi··. TV, A ‘ & Banard, D· tttit tam rismd^ • Cm Tri·, m* XXIV, Dt nferaa, aC • Orno. Trii. Ls \ ’Ofr.BmMrirv, A eM MXVaA Alt ■ Am · aMtratti* *n*|ntar. ' Cm AMmu imb IV, a I. * Bmm iMw bmmmbémb ABhA •Cana.Altam, La 'Tn.n,x 4M . OOMCILIUM ALBABUM 8MCUWDUM, 1«H HftaM· I 4M abnariundar Daaia·*1, a potat fistaam aaaa eeatt* -h paseenMa, mb sibi · Dm BMiwdlta· eves. Omsyfaaaa quo· a4 magus fiisltaivirit*. Hta ata- qM sin* tetHsai vuiati irrauri» sidera, vel nabas riee aq^ttiv quM a assurera veams ctigddtontuaa aaateta a as^aastittanaTuraaram eat akiaabtaa •Msfisraatar *, uaqM uMteatia Immb dataria··, mhap fetate aai tafea avaritia aaaipaaa MquMt »ai«at. qsm substare· imbre·, qma demtutasm agrma feaaarMaae ailitaa· Dee tmpheat a nagutih 'aeaee- daat, aaMtara vufeat — Ferpeata e aaatiu ahristiata iuiribM, at ai pfeoant ari a prmbnvit·. la re fet­ gregis paetarax qwerma mm evaa propriae, has ter tam gravi eaaeaaat praoacripta aervaata ala* quidem, divita paâtecfe exemplo, eo aequa diligunt, riot*. caveant a roaraataris at ab ahis qtabMvfe et aaimam qnoqM «asm, ubi epas fisarit, Kbeetar illiciti· nagatiatiatabM, ne iadaeenua afefiaat ae - peaaat pro ovibus auia, easdem oaaqaam, hipia tarpem. qaaaMam ageatea, merita ab ilia excladaa- praeaertim advetaaatibM, dimiamri'. Qaapropter, Kefe ptartaum gravoeqoe omniM tar beretUtate, quam Domina·· sibi restitutarum eoafidare poterant, ·> atadaant divitaa fieri ia boqÿe ratione· impediant, quominus ia Albana provisos· •paribus, tbaaavriaantea aibi tbeeaaroa ia oeolo*.·— hsie (aluberrinsM «cclosiastici regimini· regulae do Praevariaatarae autem ab episcopis corrigentur, -at parochorum perpetuitate adamamHb haereamus, «ed contumace· meriti· feriantnr poenis. pro diversi· locorum sdianct» veteri traaslatioahm < ParoMialaa libros habeant paroehi 4'iigeotar praxi parochiarum necemitatibus utilisa providen­ compacto·: atque ut aatia distinete auaa quiaque dum eme censeamus*. dolendum tamen eot, ein·ore· agnoscat; praecipimus, ut ungularum censum Bmodi translationes vel annua alicubi vice vel adee diligenter quotannis deacribant, unde turn ipsarum extra modum frequentari, at huius providentiae .numero·, tom cuiusque aexua et aetas legenti^pa- utilitas in magnam parochiarum animarumque dam­ teat; item in aliia codicibus et baptizato· et con­ num ex allatis rationibus misere vertatar. Itaque firmato· et matrimonio eoniuuotos ac defuncto· per·; •aerarum antistites vehementer in Domino horta­ apicue accurateque ex praeacriggp in rituali ro- mur. ut in parochorum translationibus sobrietati mano ratione recenseant. maxime studeant, eos nonnisi gravi admodum urHabeant quoque insculptum parochial· sigillum, gentique ex causa ab una ad aliam translaturi referens cum parochige nomine effigiem titulari· parochialem ecclesiam *. Animae, non corporis se medicos profitantes·, eiusdem parochial·· ecclesiae. Hoc 'autem utantur in actis dumtaxat parocbialibu· ac in litteris ad meminerint cleriei graviter sibi vetitum ease pluri­ bus ecclesiastici iuris sanctionibus medicam aut episcopalem curiam dandi·. Omne· animarum curatores tum saeculare· tum chirurgicam artem profiteri vel exercere*. Cum regulare· curam actu, «ire perpetuam aive tempo­ tamen ab huius provinciae locorum adiunctik nerariam, exercente· tenentur dominicis singulis aliis­ ' du\n necessitas, sed et graves interdum rationes que per annum festis ex praecepto diebus sacrum emergant, quibus oporteat quaedam his artibus facere, fructumque huius medium pro populo cui­ propria a clericis exerceri, eos graviter monemus, que eorum oommisao applicare*. — At vero ad ne huiusmodi artes profiteantur neve earum quaenostro· quod attinet parocho·, neminem eorum la­ q dam exerceant nisi illa· in primis sati· calleant, tet, «anctam apostolicam sedem universae huic Al­ ne gravioribus morbis infensas adhibeant aut acci­ banae provinciae benigne induisisse, ut parochi pite· curationes, et nisi vel necemita· urgeat*, vel nonnisi dominicis diebus et festis tantum primae apostolicae Romanae sedis facultate praediti sint, classis misaam pro ovibua sui· applicare teneantur. nullam exigentes curationum aut-medicaminum Porro cum in praesens festum sanati loaephi, ca­ ratione mercedeib ceterasque conditione· religio·· tholicae ecclesiae pattoqi, a beatiseimo papa nostro •errantes, quibus eiusmodi facultate· merite quidem Pio ad festum primae classis fuerit evectum, hinc •olent a summo pontifice eoarctari*. ne quod ut omne· animarum curatores 'etiam in solemni huius •ancti patriarchae die sacrum pro populo appli­ 1 ladae. IS IS. candum sibi esae meminerint. ' • loses. X, 11-18. Sapientissime quidem consilio Tridentini patre· 1 CVT. TriS., sesa XXIV, D» e, 14. * Hecrs roagregslio dr Propagaad· tds die 10 laaasrti pro tutiori animarum salute episcopis mandare duxerunt, ut distincto populo in certas propriasque 1757 bor NUdit pre seras drcirta·: .fieribatar spiaespis (AÎbaais·) fum» nutari parocho·, ex casés tasse· eaaankta. parochias unicuique suum perpetuum peculiaremque pat· psrssevtiosis IsMeUam, odii vel IsimiciUarsn can peparochum assignarent, qui oves suas valeret oognoe- pelo. vel gravis scesdali, et tsadem tatiaee uaioris atiUtatis eere, et a quo solo licite sacramenta susciperent, parochiaaorsm ; so· tasse· istaits privati cownodi vol taori •ut alio utiliori modo, prout loci qualitas exegisset, ipsoran paroeborem, qaibas episeopi ooamlers poteraat ia providerent''. Eiusmodi provida sanctae matris o··· vacaatiM plagaiori· « cmsarodicris parochi·· · Hoe asc D tem decretam son semel, obortis dablis, sarvasdam rescripsit· eccleaiae disciplina maxime confert, ut dominieo Kt quamvis aliqassdo iadalsenC, «t sUqai «pissepi. pro rorem gregi pascendo non mercenarii, sed pastore· ex- pradeatia, parochorum iraasUUoaes peragerent persanaram eubent boni. Ubi enim alii aliis animarum cura­ intuita, veluti rstieae mériteras· Iliad tamen egit concurrent· toribus subrogantur in die·, non raro accidit, ut maiori dioeoeria bono, et Imo semper snivwabn manente de­ V mercenariorum more, fere nulla neque pro sacris creto diei 10 iaaanrii '™· • Cono. Albas- pars IV, c. 1. curandis rebus, nequi pro Christi pascendis ovibus sollicitudine afficisntar, aed sine affectione sint, sine benignitate, saiMos quidem amantes* atque > Dant. xvm. 10. * Levit. XX. ·. * U Ttm. Π. A * ctr. Qsss. XIU, sscycl tbm pHnrosb Septembris 17M, et Bsnsd. XIV, mast. ApwCsIbne sentiMis diri •6 Mresrii 1741. ■ * MsttAVI. W * etr. Bsnsd. XIV, esnst. Ita· semper «Matas, Η l «t ssq., db 1» angusti 1744. * Csae. TriA, esos. XXIV. Dt rgoeos., a U. ■UTh-Ittil * l'fr. Bromi XIV, Oe synods, lib. XIU. c. 10, a. » et seq.. sd IA ’ Sacra congregatio de Propaganda Mn Ab M novsmbris IMI reacriprit : .Ia essa aeerosMatb sroardst·· atissieanria· son indigere dtspsasathos. at tkft· poasa nodari." ■ In «itat· reeres esngsagstisnb -deesato dbi tt aevsmbris IMI ssqaeatM providas lia diri anas rsseasretar: .Ut «aesrdos mbabnarius ait pavitas b arts nsdirigas ; «t onas gra­ tis exarmat; at absque heisiims st ndasti··· operetar et is bea abi mbsiraarias dagit, sen Mt atiU at «Mrargi bid. val Mt hroretbi sat hsbreti.* Varam pre taaspsram. bearam pmmareniai adianatis. ··· pro dlvarsftnt· eaasaram, divaimr sppsuuatar osnditbam b etasasodi rpseriptis. Cfr. Basii. XIV, Da egnada. I. a, s. 7-g. 4m ΟΟΜΟΟΠΓΜ ALBAMVM SKCjTOÜK, IfiTl aapeambria ir -nmaaabria 1 fceW BMMB UMrIbB tai - 4M pGMBq iMlWB Bui· Meiptetar, ^d ·μ b prisd^· β^ΜΜμΙΙμβ mm> tienum oflteie Mm abripiat. * * dMp ftwHk Φ** taMMtav pfMrfbtM ^*e*^mlalam Animarum peaterea eeterique aaw eedeaiae miaiatri, oHcii aai aaaaaaaa, eiuadem eoalmiaa Dei sollicitam dabant diligeetiam habere*. Habebunt autem, ai praeter aaiîaaa aibi eemmiaaae aeri wire quoquo facaltatèe pervigili camper attentione guber­ nent. froquenterque anhao revolvunt, mnnia eede- «rigo*, eosdem aailioat ad pie· MmHmpeedeudi, tbesaorianaMs Ita aibi theaaarum non deficientem in eaetis, que fur non appropiat quia animae dotrimeatum patiantur*. Quod ai aliquem sacerdotem ecclesiae boneIbetorom.ab mteetatc mori contigorit, aorum aeeundum carnem herede· et propinqui nihil audeant de impensi sumptas ratione in eeeleaiae boni· vindi­ care vol praetendere, eorumqne temerario· auras epiaoopi anathemati· gladio eompeedtint*. Quod autem attinetM reliquo· qni, defuncto clerico, «uperfberunt ccclesiastieoe redditu· *,' iidem herede· meB minerint, «aoerdotee Albanenaes vel ab ipsa ineunt· aetate reeled·· plerumque aumptibn· alito· atque instituto· fttime, quin eorum parente· aut propinqui quidquam fortaroe ad illo· instituendo· impenderint. Quod ai agatur de miamonarw defuncto, «ive aere et aumptibn· (aerae congregationi· aleretur, sive non, quoad bona ab ipao relicta, qnaecumque ea ■int, omnia congruenter décréta ndnmuroim «erren­ tur, qtiah pro boni· et pecunii· decedentium epit­ roporum «uperiua edidimus*. Hi autem, ad quo· pertinet, fideliter insuper implere studeant sacrae congregationi· Propagandae fidei decretum anni 1791 ot ab Innoeentio ΧΠΙ approbatum dq inven­ tario conficiendo sub poenis contra inobediente· in eo lati·*. Caput TH. aise bona in parooborsm alioremqtw ministroram proventu» proficiscentia, patrimonium pauperum et peculium Chriati per aaoro· eaaoaea marito nuncu­ pari’. Hino confirmantea ao iterum promulgaateu zquae petrae noetri in concilio Albano dMeraaro oensueruot, ecilicet de eocleeiamm boeia^ quibus­ libet tub anathematis comminatione non aHensndia, •ed potius omni honeeta ratione augendi·; — de eorundem bonorum, ierium, actionum, censuum, reddituum duobua inventariis conficiendi·, episcopi auctoritate muniti·; — du parocho, qui boni· eccleaiae colendi· vel angendi· atuduit, gratificando; — de miserrime paroqborum impotentium paupertate •ablevanda, atque de. alii· huiusmodi*: haec ieraper ad eliminando· praetexta·, ad abuaus com­ pescendo· aervanda monemus. Ut animum venerandi· addamu» •acerdotibua, qui senectutis aut infirmitati· oauaa in vinee Domini laborare ambitu non valent, eiusdem Albanae aynodi decretum, quod eia proopicit, paululum im­ mutante·' ac pro temporum calamitate amplificanto·, discretionis selo decernimus, ut parochi omne·, qui plnguioribua praeeunt parochiis, «inguli· anni· quin­ quaginta occhaa (ut vocant) tritici ac totidem ar- < ' genteos (piastres dicuat), parochi vero, qui paupere· regunt parochia·, vigintiquiaquo oedhas totidomque argenteo· ; episcopi autem centum oochas ae'oentum argenteo· eiusmodi aaeerdotibup sabmiaistrout Quamvis sacerdote· ecclesia· stipendii· victi­ tante·, redditus omnes, quos ratione officii vol bene­ ficii eisdem tradit ecclesia, sibi legitimo acquirent, exploratissima tamen in sacri· canonibus doctrina est, quam Trideatiai patres gravissimo confirma­ runt ‘, nempe redditus, quos ultra honestam suimet sustentationem' ab oedesia percipiant, non avaritiae' vel comematiouibua et ebrietatibus, quod abait, foveudis vel ooaaaaguiaeu famitiaribwqu· ditandis inaerviaat, «ed immo potias in pia· amaine dabant' Dr fetrünr eriuiottariit. Speculatore· in ecclesia Dei · Spiritu sancto epiaoopi constituti, sedulo excubare debent, ut ecclaaiaatioae leges nedum a saecularibus clericis, sed et ab ipsi· regularibus religiose serventur, praeter cetera quae ia eorundem regimen et disciplinam regularium Tridentina synodus epishop» demanda­ vit*. Tum igitqr ea quae ia praecedenti Albano concilio, tum quaedam alia in praesenti pro novis rerum adiunetia providere, commemorare atque urgere opportunum duximu·. Maximum quidem ùbi in pastorali· officii mini­ sterio solatium et levamen Albanae ecclesiae episoopi iure merito praestolantur a patribus missionariis in* bae Demini vinea laborantibus Hi enim tunt miserim ,ac tenebrarum fluxis eaducisque ' causas erogaro, ut ipd Christo in eoeiaaia at pau­ peribus quodammodo reddant; et ai propiaquis, qui . « vora pauperes sint, tanqaam paupanibua ordinata , caritate sacrarrere retint, id agant ut minus egeant, D , d, qms «Ams «rt Mtis «st, «a «sUom eoa ut (titeaeaat ·. «haastl· fit siss «m Maedi Mtistiesttis· raMita· rit «x ttitaaeaat*. Cum itaque non raro fiat, at aaeardote vig de- fi· nant·· nitantur, lii bine sacerdote· · ut propriae eoaanhatea ooeariaetiea, dem earpore valent, eae proeraatinaat da rebmt ante ia timare Domiai disposera, quippe qmt baae aee putant, fitiua homini· reniet* Ia easMandb Mtam supramm veluatatia tabutia, probe eeaaaatea, ea da • tae IB. a 1, Λ Mmmti, I A •HMaaar. gmtro· |sM ariarisuam pro tsmp··· (seMm· M·· >rTh.iu.A • Cfr. «. ifi, Dr taSsmsnai·,- a 1·, mm. U, q 1; a μμμΑμι ■ Oum. IB··, psm IV, a B • Tri*, mm XXV, Dr rfitom, 11 • Osas Tri*, l x •tea XU, th riaats sms mpantat* — laas.aaaam pseMtgtaaftaa sab psma - fiaadwe. • TM, ama XXV, De RMkX.IA ■arvpe vero eeae cemmeaatrent*. • Can. Altam, fatu IV. «. «. ■RptauVl. IA • BedLXIJV, 1 «tata, ad IA ■ • ' ■ • " I CUr. Π. M. Catam Π! Π. DC··.VI, · et ««q. i retr. m. w. u Tim. IV. v-a, nat·», m, a Creo. Altam M" tV, «. 4 ■· 10«r. IX. «T. ·· Ira IV. 14 ·· Π feta Π. 14 •*ITta.Vt,A * D«i««t· 4M 17 taU Ita * e«cg««im XV, ««aM. Αβ««μ·η4Β^ dccMVlt, e· «mineatis Umi patMe memo «eagragalimi fidei ^Vcpa^nadM graegeriU ,mtraiieme« «earibat ed; praetanaita· «t deaeadun «veage•■rim raeatitaaat «t * * ActtX A * Caau Altae,. L «. * (M. t 10. 411 OOMOTUUM ÀbBAjrUM «KXJED ΟΒ| ami frisMn , 1W1 MptanWi 17 . mmHi 1 mI mBnAbomb ' tabsmtai aUi a kibw^i sos sate bsisiMotl osMMÜMMNl· ofti M» oobb osoooMkt ftiisiiliMilbeo sit s oMBots so4o s4 hoo ^sisvi ' Mai is 4^Ai^SS erdàerii» ««Μ exhibende·,nsBe anMragnnte praetextu*. Meminerint inauper, m' · «Mita· «pfiw«pe μ•ervatta, eioepto sorti· nrttado, in qao Bail· urget , reacrvatio’, abaolvere non pot··, niai neoeaMria ΐ faerint facaltate praediti*. 'SBBVMMS λΛ ^jl^moBfc^^taeijnsndM, oatm mmm <1> jfcsiSO oom· sum ai^sda^n an* •Mo Mofraftdioei· indiei· imoIMImm· anUioinndi *· Bom itajqno •jnaodnn, veto ot eonaeasa antiMitnm qnonun iatarwd oxoapto, ita praoftUo Mar·· oongtogniioni· diritita liboatar morigerari oanMt, (ta­ vern staaioaarioram patrum minorum inclyti ordini· mnetiFraacteei. Meminerint tandem, m in patoehinMbM ordinarie Pmefeotuiuo apoatolieae Cnatratenai parochia· loci «ubioetoe oom*; quin ot in quibusdam etiam oomsittit SoMtnaonMm ot Livarieaaam in archinon parochialibts ab eiuadem poteatnte omnino dioeoeai Antibarenai aitaa et lacui Soodrodai con­ exempto· non oom*. . termina·. — ΡτΜίοφιτηο apoatolieae Epiri concredit Ham et alia plurima cm quidem memintaM B Bbancm» «i ImceionMm Dy mcbienaia arehidioeee·» iuvabit. Ceterum plurimi· rationum documcUtorum- pnroohiaa. — Troacinnonai· parochiae amiguationem, quc momenti· oonfidimua, omne· Chrfoti miniatro· ab eptaoopo 8npponai pluribua abhinc anni·, ex ad divinum populo· evangeliaandi ae paaeendi ma­ praefata· aacraa congregations induito, factam miinu· eieeto·, profecto eorum oMcio non defecturo·, aionarii· patribua minoribua de obaervantia nuncupa­ eeeleaiae Dei praecepta ac monita non alieno im­ ti·, confirmat. — Item Epiroticae praefecturae aapulsu, «ed «na aponte Mirantes. aignat parochiam Baidrenienabtn, atque etiam Fraaciacaiium Moleaiam canet·· Mariae ab Angelo aitam cie Drinum flumen, in dioecesi * Ubera sagragatio Mai prapagiads praepsit· die aalutdtae, Alaximiai, utLdno «altem patre· mimionarii, in 11 mail 1487 daerarit: .Tsaeri nMonariaa Uttana patent··, -aoa Mies obedMjtis eaoras mparlarus «ptoecpo oataadare.* hoapitio reddente· eecleaiae «anctae Mariae con­ 2 Dfe M aprilia >*♦’ asrtnrttaa Kf»a napaMtt: JiMa- tiguo, tum fidelium Baldrenienaia parochiae, tum Aario· ia earas Maltatibea bebas atiam quad ate· Maaatta omnium Supraacntarinotum, ut eoa vocant, pro di­ •ptawpcras val parsboras, ia gaates dtalltaUtas bebant midie vel maiori anni parte, qua ibi morantur, in nlaairôs, paroebiiüa aaeramaata adaataialnn nan paaaaat, aatara veto paet Mtanaaa pnadleti· praatalfe rd pambie **·* ■piritualibM et parochialibuc curam habeant, quam Maltataa, qaod Mm debeat qnampaiaaam ad fern siaafeaas plurimia iam ab anaia exercent. Eoadem autem pervaaariat, adstaiattan pomat. as · dferia praaiatia ad miamonarioa paroehialem ab ordinario loci iuriaparadüa ispediri debaat mb pmada nntstia ia ststitatkni- dictionem accipere debere, eidemque in parochialibaa paaUddfe «air· ispadinats Ja /aartiMibpa aedia apaata- bu« aubiiei compertum exploratumque eat *. Ueaa aübtm.· C Quoniam vero «aera congregatio recemitarum Qas aaan eaamragalie, damnral da 17 statu 1780, s siaaioa»ril aichMtescai· Dynarbiraaia badasaadi poat- amignationem parochiarum ab hac eynodo peragen­ babarvat axMbittani· dMsa, asfes tagsataavit dfe » sail dam, ab eaque poetea confirmandam, indulierit. 1788 is aaaaaaw eptaoopo Pahtaeri algae naaaibs·: JU·· •errata tamen in omnibua conatitutione Bene­ ■foeertoe, mb puma «xpelriaafe a stadane, lanari Utter·· pa- dicti XIV quae incipit Finnandit, hinc miaaionarioa, taataa taaaras erdiaarü·, ta qaaras diaaradbea siaatoas exerceat, csa prisas aecasirtat, aiblbam tax·· deortaa mana qui iiadem praeficientur parochiia. monemu·, ut illam prae oculi· habeant, aiuaque praeaeriptionibua Ciagngatfeei·, M riqaaatafd··"tTMrtU 17M* ac moniti·, omni long· amoto praetextu, in «im­ ' i'oac. Trid., aaaa. XIV, e. 7, Vt assue rrarrmMme. * desma X. moat, dbparna, tas aniaands damvarat: plicitate cordi· adhaereant, promptaque pareant Jiateels Multatas abadmndi ab asaibs naribs aadi apa- ebedieatia*. >u4km raaemlta, nan ids a earibna ab aptaoap· rmaistià pesant atealvsra.* — dad paaaktarta ta re adHt aria ppa aria1 Sasa MUgMgatio de Propagasla Mi M pea patribm nd·· D aiaaas aafldat »4 eMsaaieaadas taatitatioaas auctoriaabirionia PatalaMta. ' tas «Mfaaarita, «ai saaara pambitas fcagi datant; aaa * Sacra ooaftapalie de Prapacanda Ma ppa Sat daaaatos pariae Mnaaatu aandas ib ordtaarita taceras. ia qaibaa id Mio 4047 Mpra ralatas. ana· 1771 maaatprit. ,X« Maniam sauria «ta aaarcaodas. raefeini?* — raapiialll : .Magariva (patrita· adadmartf·) adstaiatinm amaaaab paraabtaMn ab· •4 prisai· partas, adlnaaliv· ad aaeaadas, iuta decretas pm UamUa aedtasriL* - Kt db · aadi 17«· tarn dmavant 4M II lirasbria 14M* JUarionarim ipianpia anbimtae earn in bia pnee ad anras Kads· M a4 dubias. .Aa at gaasode Udes tvicarii perttamt yaaisarsa.* •poalotal aaa sdtaarii taearas) paariat sasl adsiasa ad eaias anisarse axaiamdas ranavm. wl «uram feritaat·· * Kptampdl eabttaiMtar peaaetati eats· Maltais - etf ipauns vi forasdaras, nd siaaas mlabranK Ma ta die «te-, S aamsaaUras adsiatatratisH cabitera* — rwpundit; .Atat paatrna ad Mas dnstaxat tatamas amrotaatar, «Μ tnutiva ta «sadbaa, dnssada gvavia at argaae eaaaa adiit tupeaslioas satriasaMm at abaa «Μ· praptaa apiaaapa- alatis aaaraa eaagngatiaai asnaanimada.* tan atttarmt iariadtetiena·»; ml iM ai daaraloras fpaiaa • Piaeeipaa clt. teaedfettaaa ceasitaifeafe capita, «aaa sera· «sgrapariMia. «adlin· apiaaapta anataattaa asaritar ad praaaeatas res partteeat, haec alat noderaadi ant anppandandt ex gmai arpaaMn· «sim, atalis Aatauras stas ia aaeoriara· garaoaaa neraeataa, riva mar·· eracragatiMi mssaaimada, tesKntaa adstaiatmndi ipai ragaluaa état air· sic«Iarea, aaeri Tridaatiil evadlii •aassaata Mias ··* paradtelta (datmta U damaObal· l«Mk prescript· (·» XXV. «. il, Dt evmta/ lalmi dateat isi am lans^A^s^^C MbMM mm ^sbmn^P Initn fs^ggmm vVMUOlv nMWMMI sediita, ta Ma qns ad dictas amas M swasnuraa adsiaiatntiaass parttasi, Iwfediutiwl. viaitariaad «t sartuetisi adstatatrmlM <*» dsxet· dtai M taH 17M). N ntjadis· am am ragntaaiu qua tai··, bl ptaaibm •pitaapi dlaiMsai (Cenat. «B. H «■·). sobt··· tfNWftn· 'tatoütlftML Cft. BsmA üv, ftnsdss «b «pteaM· ■*·■< Wtaas virile tie afe aas ptMemta arias a ragukribs pandd· aea tamria Hbaatar D» mnadi, Mb. IX, a H, a. 4 at aap. 41S OOMXUUM ALBAMUM 000111X111, MH mHmMb IT -mvmMb 1 4M Μ·μ^μ· -mm mmMWB ptumi mwb - - seaveate», gratis· sgeatos, amate at singula quao Srto^prapaMbdi, til ab and·· ^·τμ!μΓμ(··Ιμ ia eedam synod· tegitim· aaagtegate paa mmtpri· aaatri ratisns aa tampasum eatastequa rata· adiaaatia a aabte' hate, eoastiOata aa demote tbaraat, (MtttVtioOMI WMB φΜΝΡΜΜβΙ MMQVi T*lMt ΛοΚμΜ| *N^WS) wjîmè· ιμΙμμ^ ^4mi tpi» tafeUb» oanatimM danfari aaatri Obristi ia tana OMmA g^Am^mmmM 1 Mau,' vtearii awfiatatte, aa qaa dabaaaa humiMteO·, vesidi, ημοΙμΗΜ tameo, at aMam' pria» idoneam ■v^MVum fai mkmJlamiUM Αμιμ. mAmm saooedotain propostant, queen epicoopos pareeltiM eoagregatiosi oarditeMam nagofis prepfapadas prsMciat, aa portio datniaH gregis proximo vi- Hal piaapaaitera· amandanda at eetrigonda ad danta pactore luparum pataat iaearaibua, at te- lasidom omnipotentis Dai Maiqna propagationem gniaate discrimine spiritnafibos destituât» aa- tote. eardia obeequio snimiqun iagaaaitete. snbxiliis. iieimus. Eosdem autem missionum praefecti» taonamns ia Domino, at maxima careant a frequentibus parochorum ad alia» parochia» translationibus, qua· nonpisi gran argenta causa peragant, ne inde ohnatianae plebi ea ingruant pari ratione detri­ menta, quae in frequenti aaecnlarium parochorum translatione iam gravibus opus fait deflere querella. Quare eosdem missionhm praefecto» hortamur, ut antequam parochum amoveant, negotium cum epi­ scopo conferant, rem in s*difieationcm corpori» Chriati* amice et sine strepitu componente·; idamque vicissim ab episcopi» praestitum iri confidimus, eum aliquem regularem parochum removere cogan­ tur, praefectorum agendi rationi in bonum ecclesiae delaturis. Ege Carols· Pooten, arehiepisoopas Astibaroasis et Scodrensis, regal Servi·· primas, delegatae apostolieas, concilii praes··, daflaiem subscripsi Ego frater Raphael de Ambrosio, arehiepiscopus Dyrrachiensis, definiens subscripsiEgo frater Darius dlucciarelli. arehiepisoopas Beopieotis, definiens sufijpipai. Ego frater Petrus Severint, episcopus Sappen­ sis, definiens subscripsi. Ego Fraaciseue Matatymki, episcopal AlexieaΗ·. definiens subscripsi. Ego frater Albertus Craochi. episcopus Pulatensis, definiens subscripsi. ■ Ego Gaspar Cranich, abbas Sancti Alexandri, •Mentions subscripsi. Ego. frater Bonaventure a Palma, pro-praefect«s apostolicus missionum Macedoniae, meo et patrum missioaariorum nomine asaentior. Ego frater loaanes Petrus a Bergamo, propraefectus apoetolicu missionum Pulatensium, meo et patrum miasionariorum nomine aasentior. Ego frater Bonaventure ab Ossida, pro-prsefectus apostolicus missionum Epiri, meo et patrem missiooariorum nomine aasentior CONCLUSIO. In nomino Domini nostri lesu Christi. A men. — Die 1 nOvembris 1871. Huius provincialis seu nationslis concilii Albani secundi monita ac praescriptiones in hoc solemni omnium sanctorum festo absolventes, et Deo op­ timo maximo, a quo opine donum et lumen, et virgini deiparae huius ecclesiae titulari, sub cuius patrocinio bonoque consilio hos synodales egimus - Angelus Radoia, parochus Scodrensis, a secreti». 4 DECRETUM QUO 8ECUNDÜM CONCILIUM, ALBANUM RECOQNO8CITUR. . Postquam felicissimis sanctae memoriae Clemen-C tis papae XI auspiciis ac divina favent· 'demen­ tia, ad fidei conservationem atque incrementum, ad ecclesiasticam disciplinam ordinandam rostaurandamque, ad insolescente» mores ao pullulante· abusus comprimendos, primum Albanum concilium anno 1703 celebratum fait, ob adversa rorum adiuncte in Albania, Servis et Macedonia nova eynodns eogi amplius minime potuerat Verum, abi primum immutati· illarum regionum conditionibus, •sera haec congregatio animadvertit tempus oppor­ tunum advesisse, quo sacrorum antistite· promo­ vendo suarum •ocieeisrum bono atque aeterna· v excipi datent, ·■■%·»!» rsteu lavari qaibs» ad Isiasctn ovi,am ipsis creditarum saluti procurandae, collatis in unum ooneiliis, iterum intenderent, in geaeralibss ■•i osm adlaplsnd·*· °P·· illis *■■· ssatigerit (I St Potest spisoope» ia nqalsrinm «nnUriii. sive parochiaUbna comitiis diei 17 iulii 1865, approbante summo ponti­ sive ao» pareeMaHtea, «aimstiea» adislnistran aseriunse- fice, decrevit Ut altera provinciali· seu nationalis tass i* «1 synodus *b ipsis eum in finem haberetur. IsmduIa visitati··· tooali sraMersa parsdualism. qsss a regularib·· adadaistraatar. is» est «piMspo ea visitare ·»Μ D dum enim innotuerat, necease omnino eeae non tam esenmaatis admiaistnndis, verte Dei sassatiasdo. parortis- novas leges condere, quam praelaudati primi con­ sorms esdaveribss esefritndis epu» msL — Ite·, pro vteta- cilii praescriptionsa, oblivious aut ignorantia prop· ttoee pereoaaU pancte, as» quids·» qsa» oteervatie··· spee- iam obqoleta», ad vitam revocaro, illarum exeoutaat ipeias regularis instituti. Sed iptet» vitass steresqse tionom urgere, x cleri populique necessitatibus pro sontari, quataaus sd popsli s«diimti«ai»a Metem vsl etess» diversa nostrorum temporum condition· accommo­ ■mxim· peesaet; aa Utalo teqite»· »ahsan» tursm «xaroast ; aa wrvet reeiitentisi iegeci : aa ad sjaedun vooates iverit ; aa daro; varias insuper ooutroversiaa in re morum «teris rite ftugalnr ottdis panchialita· ae oaera isplevartt. exortas dirimsre, novos ingruMtos oxoassus mode­ Atqss ute paroduus regulare» üs tefcnim «supererit, pstast rari. ac sacrarum missionem regimini ad normam •pteMpes oppertaaa deerete nalsw, tesritsaqas paaum ia asm daeretotum a sancte sada opportuna oditorum eoa statuere, caiaulattva'tame· ture «m ptsnal» Hgslari, priva­ sulsre. tivo vero epiUMpi quaad perrntessira· mana (H 7-10). Quamquam praedictorum regionum arehiepiao·Parochis regularibus usu Boat aine praevia epia«s* appre tatione sd cura» vahasnn· sonder·, qusmvis deputatis a ssi» pis et episcopis nil magis cordi eesot quam sacnm soporioribus, aiaumtq»· ed utri·»· ataoriMia·. ■« sute· taa· oeagregstioais et sanctitati· suae mandatis sino ab «ploeopo qusat a mpsrisri regulari, «qe» tarn usa requi­ mora obtemperare, dolandum toman eat non pausas rito alterius esUMUss, ab astesrsa» Christi in corde teneatur, fieri nequeunt secutiones ab infidelium crudelitate et schismatico­ sine mahumetis errorum ■simulatione, sinceritati Chri­ rum odio illatas, assiduam paatorum iatiua regni stianae contraria, quae mendacium in re graviaeima vigilantiam ao sollicitudinem in proprios grege·, continet et virtualem fidei negationem, maxima cum firmamque populorum in fide ao pietate constan­ Dei iniuria proximique scandalo, includit. tiam commendare, immo et admirari debuerimha ; fi 4. Multo vero magi·, cum 4 publica potestate plurea tamen dolendi causas nobia attulerunt, tum interrogantur, illicitum sibi ease sciant, mahumeticae nonnullorum ex illi· infracta et fluctuans, vel etiam sectae ae addicto· profiteri: sed iQud noverint eaee arbitraria, in maximi momenti rebus agendi ratio; tempus, quo eoa oportet, sumentes scutum fidei, tnm invecta inter pleroaque fidele·, ex alienigena­ non solum corde credere sd iustitiam, sed etiam rum consortio, morum ao disciplinae corruptela; ore Christum confiteri ad salutem: alioquin si eum praesertim vero turpia Christianae professionis oc­ coram hbqiinibus negare ausi fuerint, et ipse ne­ cultatio, ad infidelitatem aoeedena, qua plura· in gabit eo· coram patre suo. fetis regionibus uti. temporalium damnorum timore, fi b. Impius pariter et illicitus est illorum Ser­ perhibentur. vis» Christianorum abusu·, qui ex hac vita migra­ fi 1. Debuerant quidem pleraque ex iis, quae turi, cadavera sua Turearum sepulturis mandari, contra fidei et morum puritatem inter ictarum ec­ cum istorum assistentia et mahumeticis adhibitis clesiarum fidele· irrepsisse dicuntur, vel anteverti, ritibus, permittunt aut iubent. Etenim si Christum vel introdueta corrigi atque emendari, per aatia in vita erubescere minime debent, quanto minus nota· pontificii et canonici iuris sanctione· et per cum eiusdem tremendo iudicio sistendi sunt ; ne et apoatolicae aedi» decreta per organum venerabilium ipse eorumdem coram aeterno suo patre erubescat. fratrum nostrorum sanctae Romanae ecclesiae car­ fi 6. Munus itaque episcoporum, parochorum dinalium negotiis Propagandae fidei praepositorum et missionariorum erit, serio Christianos illos, qui saepius emanata; potissimum vero per ea, quae suprsdicta, cum ingenti fidei iniuria, nefarie prae­ statuta fuerant in Albano concilio, quod sub felicia sumunt, docere et admonere; quod frustra sibi d· recordationis praedecessore nostro Clemente XI, ab Christianae legis custodia et selo, deque filiorum iu istiu· regni primats, prb universo ciero et populo eadem educatione blandiantur; quoniam ’sl ia uno Albaniae et Serviae, indictum et celebratum fuit. istorum deficientes, facti sunt omnium rei. Itaque Ideoque praedictas omnes iuris ecclesiastici et sedis ipsis aperte denuntient, quod quisquis metu cuius­ •postolicae leges vobis omnibus in memoriam re­ libet potestatis vel temporalium amittendorum for­ vocante·, •arumque studium et observantiam im­ midine fidem suam prodit, ‘ iram Dei super se pense commendante·, praedictum concilium Alba­ provocat; seque,- nisi resipiscat, ab omni saluti· num vestri· praecipue rebus ac temporis sccomo- •pe extraneum, reddit; quoniam magis timet homi­ datum et opportunam, omnino teneri ac per omnia nem, quam Deum, et momentanea retinera, quam observari praecipimus; volent··, ut omnes istius ••terna acquirere mavult Si qui satam obstinati regni arebiepiscopi, episcopi, parochi et missionarii, in huiusmodi via impiorum pergeru velint, incapaces et reliqui animarum nurqm habente·, aliquod illius erunt sacramentorum in vita, ei, ai impSMiteates exemplar apud se habeant, atque ad illius normam decesserint, suffragiorum post mortem ; sd quae suos et populorum mores exigere studeant et con­ nullus ecclesiae minister U|os admittere praesumat ; formare. alioquin’ s proprio episcopo canonicis poenis, ad fi 8. Attamen, ut graviores abusas ad fidei, praescriptum etiam supradieti Albani concilii, plec­ moram ae ritaum integritatem pertinents·, quae tendus erit. Uoacu. onannAt. tomos IUI . «v 41» OOMCmUM ALBANUM SMCUNDUM, 1W1 ssptembris IT . wnaM 1 4M f 7. Amm4m peritor · tMHMMtob erotieto· A mtnriMto Mdtot* Me Neto rito eMeto vnmi i· iiiM ewtor··, Beptiarai Natet i* T»r- Ohm Isatin dueare; eam matrim sehtm, tara divine, Mna coataberaiw admissa·, oriaates shrietissii suutagibus supentitibus. tatimuMMl·, fur butasreligionis profiteri oasm, M vitea aguat ·* medi moleris betaua minime diseelvatar. Unda, raligioai· exsreitio ramitem; risqus · peetorib·· qui b tali eura alturam duett, mooebatar; ut nisi denuntiandum eat, ae aaJati· satira·· (duriam rat ab ea omnino separetur, a sacramentis arcenda· eet. looeat ia ea fids, quam, siae operibus mirtaam, ia fi 13. Bt quidem de buinsmedi mulieram salute, corde tentam utiliter conservam geme ribi per- nisi pasaitoatiam agant, quid iadicaadam sit, omni­ bus patet De mulieribus autem ebristisais a Tur­ •undent. imi β 8. litaram vero fiBoa, quos paroehi· bapti- eis per vim raptis, iisdemqa· violenter vel in sandos exhibent, abi eorum vitae perieatum im­ pueritia- nuptis, quae sallo snoramsntalis fidei tare minere videatur, eaero lavacro abluere praedicti oouiusctae, in illicito ooaoubfoatu eam infidelibus parochi minime dubitent: admoniti· matribus, «t. perseverant, idem omnino statuimus, quod in prae­ ύ convaluerint, iptoe in Christiana religione educare dicto ooneiljo Albano decretum fuit, ut scilicet illis sedulo curent. De iis vero, qui validam ac viva­ ecclesia· «Mteuaenta denogestilr; nulla ratioqe ha­ cem corpori· eonetitutionem preekeferunt, et nullo bita vel praeteasae illarum in Christiana fide per­ superstitioso fine, sed unico salutis obtinendae voto, severantiae vel vio^ntiae in puerili aetate · Tureis ad baptiimutn a supradictis matribus offeruntur; illatae vel etiam quod unicae' aut potioris et quoniam impossibile est siagu]p»- rerum circum­ iustae uxoris loco a Tureis habeantur; cum ista stantias expendere, quae suadere possunt, vel eos nullum ius tribuant in concubinatu et fornicatione in evsngelicae legi· et fidei cultu perseveraturos, degentibus ad percipienda sacramenta, nullamque vel Christiana educqtione ab huiuamodi matribus sacerdotibus ad eadem indignis ministranda prae­ fraudato·, mahumetani patria impietater^ secuturos beant facultatem. , eoae' perpensi· etiam infantili· aetati· periculi·, ob fi 14. Circo dispensationes matrimoniales, ca­ quae tertiam plerumque hominum partem ante veant episcopi et missionarii Servite, ne facultati­ completum decennium extingui ferant; nihil ex- bus s|bi ab hac sancta sede communicatis inconsulte preaaè lubdndum censemus; eceleaiaeque ministro· vel erga immerentes utantur, nere terminos suae dumtaxat hortemur, ut invocato cum gemitjbu» potestatis transiliant. Nullas itaque dispensationes lumine Spiritu· nancti, iuxta illini ductum et pru­ concedendas esse statuimus illis christiania occultis, dentiae suae dictamini se gerant. Quod «i eoa ad de quibus dictum est, quod mahumeticos simulent baptismum admitti posse crediderint, jis omittant ritus. Etenim isti, cum Christum erubescant, gra­ matribus inculcare districtam obligationem, qua tiarum ecclesiae, quae Christi sponsa est, indignos tenentur, huiuamodi ecclesiae filiis, si ad rationi· se faciunt. < Praeterea nullas dispensationes con­ usum pervenerint, notam facere veritatem Dei, cedant in iis oasibns, quibus matrimonia iuxta eosdemqqe in disciplina et correptione Domini ritum ecclesiae catholica·, ut supra dictum est. et valide et sancte celebrrada non esse praeviderint. educare. fi ». Illud etiam grave ac permolestum auribus Tunc enim non dispetaationes, aed dissipationes nostris accidit, concilii Tridentini decrete de sacra­ •t incontinentiae fomenta essent, a quibus fidelis mento matrimonii ab aliquibus non observari in pradensque minister Christi omnimode abstinere istis regionibus, in quibus debitam eorum publica­ tenetur; tionem iamdiu secutam fuisse, ipsius Albani concilii fi 15. Specialiter autem advertant, eam faculta­ teetimonio comprobatur. Itaque omnes istarum par­ tem, inter ceteras ipsis communicatas, non reperiri. tium fideles supradietis decretis teneri declarantes. dispensandi scilicet super impedimento iustitiae irrita omnino et nulla esse definimus praetensa publicae honestatta proveniente ex matrimonio rato, matrimonia, quae coram solo Turearum indice, quod alias inter Wterutram partem et alterius con­ coddi dicto, vel etiam absque isto, per solos spon­ sanguineum in primo gradu intercesserit; sed ante sos et non ad praedicti Tridentini concilii prae­ consummationem vel morte vel, aliter legitime so­ scriptum contrahuntur. Quique huinsmodi nulla· lutum fuerit. Hoc enim impedimentum fortius est eo, et clandestinas nuptias contraxerint, et poet con­ quod es sponsalibus oritur; idcirco ab huiusmodi tractas convivunt, tamquam in illicito concubinatu dispensatione concedenda abstinere debebunt. versantes (nisi de praeterito paenitentiam' agant fi 16. In celebratione nuptiarum observentur et iusto matrimonio in facie oeclssias iungantur), tempora ab eocleeia catholica praescripta. Quod si a sacramentorum participatione arceri praeripimus. infra votitos dies mahumetaui suas nuptias cele­ fi 10. Matrimonio autem a fidelibus rite con­ brantes, aliquem ex fidelibus officii causa invitatracto, eisdem minime permittimus, ne quidem ob > vertat; quoniam ecclesiae praecepta ad eos, qui causam uxoram n Turearum raptu servandarum, foria suat, minime pertinent; non prohibentur caidem coram oaddi per procurator·· turcico ritu tholici Serviae, Christianam modestiam aecum feren­ renovare ; niti tamen mahumetanus nuptiarum ritus tes, ilis interas··; dummodo fieri possit abeque sit mera civili· et nullam Mahumeti» invocationem creatoris iniuria et offensione fidelium et ecclesiae aut aliud quodeumque saperatitionis genua includat Det et nulla in Turearum nuptiis Mahuutetis in­ Etsi enim non per se ipso·, sed per procurator·· vocatio, nullique superstitiori ritus intercedant qui­ id peragant nunquam tamen illius deHoti insontes bus invitati, ora vel opera iungi debeant et con­ haberi debent quod ipsorum aactoritate vel mdn- sentir·. Quae tamen infidelium consorti» et profana convivia, si, quantum poterunt devitaro curaverint dato committitur. 11. Quoad proclamations· vero a Tridenti·· multa sana animaram pericula praecavebunt fi 17. Quod pertinet »d cognationem spiritua­ concilio, statutas, licet in Servis minime usu firma­ tae asserantur, cum time· in praelaudato concilio lem, sapientissime Tridentini concilii decreta, qua­ Albano parochis etiam Servi·· praeeeribaatur, cumque in contrarium ' consuetudine minime ob­ adempta dispensandi' facultate extra urgentis ne­ stante, in Servie omnino ob«erv»ri mandamus. cessitati» occasionem, nos idem omnino, eum fieri Itaque nec eam, qua· oritur ex sacramentis bap­ tismi et eonfir^-ùcr.ù, «Uc- ^ccionas et potest observari praeripimus. i ." ....i « aficuius fideli» uxor »4 Twrefis ab eodsm concilio praefinita, extendi parmittimu», confugiat et eum aliquo ex u,ti» nefaria· nuptias nullam vero spiritualem ec;nstionem aliunde oriri. 4» CONCILIUM ALBANUM SECUNDUM. 1871 septembris IT - Mvsmbris 1 •t i» specie «x æsieteuti· matrimonio praestita, < etiaus «i eootrahaattata iavitationsm. sicuti noe iutor eoa, · qdtbas capilli pueris pria» tondeatar, exprisss deelaraaua. Urget entai ratio praodieti eoaetiiaris decreti, ns eeitteet propter maltitudiMm prohibitioaua ooetingat saepius, ia oeeibus prohibi­ tis igaoraater contrahi matrimonia, in quibna val eu» peeeato perseveretur, vol quae eu» scandalo dirimi debeant. Quod eum sapienter statutu» fuerit pire· ea spiritualia cognationis genera, quae iam ia ecclesia recepta erant, mnito ausiori ratione obtinere debet in aliis huiusmodi speciebas, quae in ecclesia catholica ignotae, infectum a schismaticis principium habent, quorum eat alligare hominibus onera gra­ via et importabilia, digito nutem suo ea non movere. Itaque et istorum scandalum, ai quod eeeeperint ex huius decreti inter fideles observantia, secure con­ temnendum eat. 9 18. De sacris autem ritibus, in quibus istarum regionum ecclesiae, Romanam hanc, -reliquarum om­ nium matrem et magistram, in speculum aibi et exemplum proponentes, non alio quam Romano misaali, rituali ae eaeremoniali uti perhibentur, hortamur venerabiles fratres archiepiscopos et epis­ copos, ut nihil in huiusmodi tuta ae laudabili consuetudine immutari, et tam in sacrorum cele­ bratione et sacramentorum administrations, quam in benedictionibus et exorcismis, non aliia quibus­ cumque aliunde petitis ritibus, caeremoniis et pre­ cationibus, quocumque praetextu, aditum reserari permittant. 9 19. Videant autem, ne forte inanes aut leve/ timendi causae illae sint, quae passim afferuntur, pro omittendis in baptismatis administrations' cae­ remoniis a rituali Romano praescriptis; quas etiam, cum ex veris gravibusque causis praetermitti con­ tingat, primo quoque tempore suppleri curabunt. Neque enim sine gravi peccato nqgliguntur tam magni ponderis tantleque antiquitatis ritus, atque ad reverentiam sacramento conciliandam maxime necessarii. < § 90. Curandum est etiam, ne extra casura ne­ cessitatis iustique timoris ab infidelibus incusai, communis et naturalis aqua, vel etiam ea. quae pro lustrationibus benedicitur, in baptismi admini­ strations adhibeatur, ac temere omittatur usus aquae ad hunc praecise effectum benedictae iuxta praescriptum ritualis Romani. Vix enim sine ma­ xima incuria vel inani timore (iuxta sensum etiam Albani concilii) evenire potest, ut in ecclesiis parochialibus, ubi illi existunt, baptismales fontes statutis temporibus et ritibus non benedicantur, aut sacroruni oleorum ad hoc sufficiens copia non suppetht. $ 21. Invigilent etiam, pro pastoralis muneris implemento, ne fidelibus quocumque in loco de­ gentibus sacerdotes , catholici deaint, qui ipsis in paschatis solemniis sacrosanctam eucharistiam mini­ strare possint: tum ut Lateranensis concilii pro omnibus utriusque sexus fidelibus decretum ob­ servetur; tum ut in communi totius ecclesiae de resurrectione Domini laetitia, hoc vivifico pabulo, quod symbolum quoque unitatis est, ecclesiae fidei roborentur ac nutriantur. Quod si propter loco­ rum et temporum infelicitatem eveniat, ut infra duas hebdomadas, quae s dominica Palmarum sd dominicam in Albia intercurrunt, nullatenus id fieri possit; tunc, ut eidem praecepto vel in quadrage­ sima vel in solemniis Pentecostes, praeviisque diebus, iuxta proprii sacerdotis consilium, a ponnli- istarum fUrviae regionum satisfieri valeat, narum ntterarura tenore coneemmos indulge- 4» I Λ. Doleater veru nimis accepimus, vel adeo desertas et ruinosas esse istarum regionum oeelto si··, vel adeo ineoleacero iafidshun fisrorsm, ut aaaetiestasa eoeharistia aeque decenter, neque tuto, ut per set, asservari possit; unde eveniet, st pleriqae fideles infirmi absque calatori viatico natares debita» solvant. Pono gravissimo hale malo, quanta» fieri potest, occurri et provideri debet. Quamobrem infirmorum notitia per parochos saxis diligenti· est inquirenda, aoa tantam pro iisdem ' paenitontiae sacramento expurgandis, christisnisqns monitis ae spiritualibus consolationibas iuvaadis ac sublevandis, verum etiam at sanctissimo Christi corpore reficiantur, atque ad extremum agonem sub­ eundum muniantur. Itaque ubi alicui ex fidelibus mortis periculum instare perspicient, praedictum sacramentum eucharistiae quamprimum ipsi mini­ strent; et ai quidem sine periculo possint, ab ecI desis sumptum, si aliqua ibi extiterit, ad infirmi domum deferre debent, cum extra summum neces­ sitatis casum, apud infirmos, in aedibus non sacra­ ris. missam celebrare non liceat. § 23. Dum autem sacerdos tantum sacramentum ad infirmos defert, decreta in Albano concilio pro­ mulgata adamussim observet, quibns praecipitur, pit indutus superpelliceo, stolaque utrique humero cireumsepta, et praecedente uno saltem lumine, hymnos et psalmos submissa voce recitans, io sa­ cra pyxide vel in calice mundo, velamine cooperto, ambabus manibus illud ante pectus tenens, devote deferat. At ubi (sicut ibidem additur) Turearum vis praevalet et iniquitas, sacerdos stolam semper habeat propriis coopertam vestibus; in sacculo seu bursa pyxidem recondat, quam per funiculos collo .appensam in sinu reponat, et nunquam solus pro­ cedat, sed uno saltem fideli, in defectu clerici, c associetur.' ■ S 94. Denique circa sepelienda fidelium cada­ vera, omnes Turearum superstitiones devitentur; a quibur profecto impuram originem trahunt super­ stitiosi quidam ritus, veluti lotiohes, quae incenso thure et certarum precum recitatione, quae a ca­ tholica improbantur ecclesia, peraguntur., Itaque abstinentes, quantum poterunt, ab omni specie mala et infidelium imitatione, discant istarum re­ gionum populi, nihil in huiusmodi ritibus contineri, quofi necessarium sit ad defiinctorum salutem at­ que suffragium. Turearum vero dicteria et cachin­ nos, inanesque schismaticorum sermones pro nihilo habeant. fi 26. In aestimandis autem periculis, quorum interventu in supra enuntiatis rerum generibus ec­ clesiasticae disciplinae rigorem relaxari posse de­ claravimus, universos istarum regionum fideles, praepCipue vero animarum pastores monemus, itidemquo rogamus, ut abiectos animos Christiana virtute eri­ gentes. quid vere timendum ait, quid contemnendum, examinent ; et non in angustia et metu terrenarum potestatum, sed in amplitudine caritatis et ardore dilectionis, quae foras mittit timorem, Dei et eccle­ siae praecepta obaervent et animarum curam admini­ strent. Quod ai solam Turearum insultantium for­ midinem, aut levium incommodorum periculum, ad transgredienda chriatianae professionis instituta, vel ad negligendum animarum sibi creditarum regimen, iustam sibi causam ..esse'indicaverint, vere de ipsis dici poterit, quod ibi trepidaverant timore, ubi non erat timor. Idcirco venerabile· fratres archiepisco­ pos et episeopoa, quos Spiritus sanctus posuit re­ gere ecclesias istas, gravissimarum calamitatum cumulo vexatas, hortamur in Domino et obsecra­ mus, ut taanes huiusmodi timores ex inferiorum ecclesiae ministrorum omninmque fidelium poctori- * 4M ί * ^.CONCILIUM ALBANUM 8BCUNDUM, IW1 septensbris 17 - mmaMs 1 , I M. Agueeeaat porro aiagajarem ia ipeoe Dei ’ aemiaata eat, quaei neutra Barbam,* HMttS NMfeMF arohiepiico'metri mieerioordtaas, qui, dum terribüi, indicio, ia subdit, JJtoeiea urbe ia roiab Ium . alta rogimiba· faMeMum dominationi raMoctie. palem ilflaa -titalam tranetatau· Mm Astitarum; ehriatiaaem religionem penitae eoaoulcari et ex- et aomiaa episooporom •dhag*aeeraa' q . non patietur voe ab infidelibus vexari ae tontari c usurum, ut opportunis documentis instruat confes■upra id quod poteatia, sed faciet etiam ex tenta­ sario·, qui ea vehementer exojitant ; eum aliqui sint tion· proventam et momentanea tribulationum ex huiuamodi poeeeeaoribua. qui nihil penai habeant ■ - vestrarum aeterno gloriag cumulo abunde rependet. alii vero propriae eonacientiae stimulo· cohibere Quod ab ipeo patre misericordiarum et Deo totius cupiant, atque a censuri· absolvi, qua· contra de­ •oneolationis vobis ex animo adprecantoa, aposto- tinento· ecclesiarum bona statutas et lata· eme licam benedictionem vobis omnibus amanter im­ non ignorant Addit praeterea arcbiepiacopu·, hoc idem, quod in praefata visitatione peragenda, in pertimur. t·· A Datum Romae,' apud Sanctam Mariam Maiorem, •ua dibeeeei evenire competit, in alita quoque Al­ euh annulo Piscatoria die 3 februarii 1744. ponti­ baniae dioeeeaibue contingere ; ita ut manibus magno operi admotia, tumultua atque discordias ficatus nostri anno IV. •«•citatum iri Aalde pertimescat» 9 3. Utrqgue capite huiusmodi in congregatione B. de Propaganda fido mature dieeuaee, existimavit Oe boats oopleetaruaa quae semel *. ipsa, debeto arohiepiscopum, acciti· ad ce mitoiooccupata, deinde ta cbrtottaaom 1 aariia, parochia et oonfeeeariia, eiedem iniungete, devoMtua». ' ut paenitentibus demonetrent non pome eos sine propriae eonscientiae damno detinere bona, quae cbm ad ecdeeiae pertinentia, deinde e Turei· oc­ cupata, in eorum manna* devenerunt vive ea a tertam, eoMtrifte. eeeneiene pdAnfatenmi Torch ipaie emerint qfre tamquam derelicta «ibi wrwado ptr· ertUtfitetf» Antidtawui nenrpaywint ; ideoque neoesearium omnino eme. ut aliquem legitimum titulum habeaat, quo ee in eo­ BugumCHm rara XIV. rum bonorum pomaseione confovere possint; totamDilecte Vi, «lutem et apoetolicam bene­ qne difficultatem in novo huiuamodi legitimo titulo adfaiveniaado vernari. Quamobrem ipea congregatio dictionem. Urbem Antibarato, italien JMiieri, ep nomine proposuit, ut poseeseoras arohiepiacopum adire deappellatam, propteroa quod in ore illied regioni·, be*d|i eique distinctam exhibere indicationem ' quae nunc Albania dicitiu, contra Barium Apuliae quantitati» qualitatisque bonorum, quae ex aatieivitatem constituta ait mmdudua, .ut Meti, otho- quo oeeleeiarùm eenau ad eoe ita pervenerunt manicae dominationi» ingum promit nb nano aeilicat 1371. ut testatur reipublicae Venetae venator lacobu· Diedo in nitida, qaam nuper edidit hiaterip eiusdem reipublicae, tom. Π, Hb. 7, p. MI.. Neque Venetia datum «t illi»· poeeeeeioMm recuperare, magno licet virtuti· conata, thm uaM 1648, tam etiam anno 1717, in id' incubuerint, ut idem hieto- Ipsius entem arohiepieoopi aequitati et prudentiae permittendam, ut et eooloeiarum utilitati, quantum fte «et. providere, nt poeseseoribu· novum legitimum titulum procuraro etadeat, eoe admittendo ad novo· contractu·, pata, emphjrtoutioo·, tenuiesimia etiam caaonibea impositi», iuxta facultatea, quae a nobi» praefato arehiepisoopo concedi potentat. Concluait 4M (XMKXUUM AUAIVI 8MUUNDUM, 1871 μ0μΜ Π·μ^Μ 1 4M deniqne, ban MMi dumtaxat wga ifics agiota·, A annas, eMagMM ipaa ratio, ut ana illarum, nes istorum persona· laodaatur, noqee bouta suis uxtavitatt ttA φΗΜβίβΜ pf*ttt**4* Cum twbautw, ut legitur in da arotali: fanaqamua, d» vmo hans i—ii · M, dUaeto fit, iuxta tai ata- Trap·· «t Λ*·; ubi, ai imitatis pnbtiàno annan, * sturii dnbttum, .nobto Migaatw relata Jfaerint, at bee ipuum privilegium ad miraatim atiam et agript* *(^**tVB* QnMBMitM MppttflBtVMf oulnn extenditur, nt optimo ad citatam textum per­ pendunt repetentes Quamquam autem id aaapa aaa nro ad ram aaaawtt iasginicadam ~e« parpen - Mata· aaaaihU tamporia uuaipaarimuo: none tan­ ' aampiua m ipoa non observetur: «Quos oaaooee dam daoravimna, aaataatiaw neatram ban aapar ra, rationabiles uc aanetaa, quaatum ad id, quod pesi qua· aiagni maaaanti effectua parera potaat, in tivi ieris pertinet, aa aboana deleverit, amnia,* vsrbei enat oardiaabe Caietani ia eius Smmm verbo •sriptis radigora. illud tamen non ob­ I 4. ffnae a aemiae ia dabinm ravoantnr, quid­ *e/N danmn, * 4, Dr quid ia ballo insto eapitur, quod ad bantam par- stat, qnomiaaa praedictorum canonum ratio hsueada tinabat, ia viatoria doaamium transire; arabilia scili- ait, quoties de natamrum directione ia foro coaeat ia iltins potaatatem. qui prime aa occupaverit, aeieatiae agatur. \ λ « I fi. De poregvinia, clericis et ecclesiis ad sen­ immobilia ,vara ia dominium suprami principia, qui bolhna intafit, at «bi pro ipsius belli expansis tum laudatae decretalis, loquitur Sylvine, loco citato, aatMbaiat, aNqaaada etiam, at maiore· ad dofon- conclue, 5: ^Spoliare peregrinos et hospiteo/qui sunt sioaem vira· anmat, sc se s faturis eveatibns.taaa- B-ia urbe hostili, non licet, nisi eonetet do ipsorum tar. Sylvine ia U* II“. quaaat. 40, art. I. quacet. 8. culpe, quia -non suat pera reipublicee adversae: ne­ conatae. · at ooadaa. 7. . Covarruvias ia part. II que etiam licet spoliare ecclesias, monasteria vel JMsst RspssLPsassssar motes jUri, | 17 sab num. β. ecclesiasticos, etiamsi ex causa rationabili data sit HimiMter extra ooatroveraiam eat, ia bello iniusto, civitas praedae militum, cum neque ipsi vere sint totam id, quod capitur, restituendum; eue occupa­ para populi hostilis.* fi 7. De extensione autem huiusmodi ieris ad tio huiusmodi misait aliud ait, quam formalie rapina. 'Ita docet eaaetaa Thomas, II* II*·, qaaaat. 66, art. 8, mercatores et agricolas, agit Laymaan ia Comad primam. Kn etna verba: .Cirea quaadam distin­ swnCnrüs ed aemdvm drerutetan, ubi, postquam illud guendum est:" quid'si illi, qai depraüsdanbgr bootee, statuit, quod clerici et peregrini membra non sunt babeant boitant iustum, aa, quae per violentiam ia roipublieae nocentia, idooque ia bellis etiam, quae' belfo acquirant, eorum officiuntur: ot boo non ha* iere inforantur, ane ia persona, nec ia rebus dam­ tat nationem rapinae; unde nee ad restitutionem num pati aliqnod debent, haec addit: «Quaedam tenentur etc. Si vero illi, qui praedam accipiunt, vero personae non annt pars roipublieae noeentis, habeant bellam iniustum, rapinam committant, ot ut mercatores et agricolae; et hia parcendum eat ad restitutionem tenentur.* Illustria eunt exempla propter publicam necessitatem, ne commercii· et veterum Romanorum, qui, cum iniustitiam belli agricultura impeditis, maius incommodum afferatur.* fi 8. Denique, quod, licet canonicae leges ia eaecepti agnoverunt, quidquid abstulerant, prompte restituerunt, ac detrimenta, quaecumque victjs et C praxi negligantur. earum tamen ratio neoaaaario debellatis populis praeliando intulerant, summa fide habenda sit ad animae oonacientiasque tuto diri­ repararunt. Haec in- Livii historiis occurrunt; ae gendas, recte sapieuterque suo more disseris Coduo huiusmodi exempla a. Valerio Maximo referun­ varruvias in 2 part, ffriect. Rs^hL Possessor mains tur, alterum, quod pertinet ad Faliscos a Quinto JÙM, fill, sub num. 8, fi At λη« hyrt. Lutatio domitos, alterum ad Camarinba a Publio fi 9. Quaestionis statu sic constituto, ideoqns Claudio devictos, atque per varias orbis plagae ad intimam illius discussionem descendente·, nedispersos. «Cum Publius Claudius Camerinos ductu eessarium dueimus in haq nostra epistola insurers atque auspiciis suis captos animadvertebat; tamen duo decreta anni 1630 iam typis edita in operibus quia parum liquida fide id gestum ab imperatore Peyrini, tom. Ill, Prwihg. in addit., cap. 4, num. 30 videbattfr. (senatus) maxima cura conquisitas re­ et 31, et auctoribus ceteroquin, qui poatea scripse­ demit, iisque habitandi gratia loqum in Aventino runt, probe cognita, ut ex infra dicendis apparebit, adsignavit. et praedia req^ttuif ite. iustitiaeque licet fortasse accuratam totius rei notitiam non promptissimo tenore effecit, ut exitio suo laetari habuerint. Nam ea omnia tamquam décréta con­ possent, quia sic renati erant* gregationis supremae Inquisitionis, et. quidem a fi b. Hiifo patet cum belluin. quo Tureae Anti* pontifice Urbano VIII approbata et confirmata, edi­ baram occuparunt omni procul dubio fuerit in*, derant. Verututamen constat, dubia, super quibus iustum, quidquid ea occasion· ab ipsis captum et décréta emanarunt, a patre Frnaeisoo Longobardo occupatum fuit, sive mobile sive immobile faerit, D ordinis minimorum Tuneti aaiseionario transmissa id, eos iniuste usurpasse, veramque ra eo rapinam fuisse ad congregationem de Propaganda fide, quae, commisisse; quare omnia inatitiae ratio postularet' cum a «uis theologis diligenter ea examinari fecisset, ut ab ipqis cuncta' restituerentur christifidelibua, consilium coepit eadem ad oongregationem Sancti quos fortunis suis ihiuste spoliarunt vel, illis vita Officii remittere. Haec autom insignium suorum fanetis, eorum haeredibus et saeceasoribns. Sed hoc 'theologorum ope, quorum nomina in ipsius tribu­ non est praesentis quaestionis sublectum ; et si esset, nalis actis recensentur, in novum illa deduxit frastra de eo ageretur, quod jn\ÿerdÎtie et despe­ examen. Quindeeim porro' fasrant dubia a patro retis rebus habendum est Agnationi· cardo verti­ Longobardo transmissa ; atqao ad ea omnia tuiq tur circa bona, quae Tureae mHstiaaia vendiderunt theologi congregationi· de Prepagaiada fido, tam et nunc ab emptdftbus detinentirf; quaariturque, consultores supremae Inquisitionis sua responsa edi­ utrum qui oa emerint quique emptorum haeredes derant. Veram ex iisdem dubii· aliqua relata aut legitimi sunoeaaorea sunt tuta conscientia re­ fuerunt in congregationibus habitis coram pontifice tinere illa possint a· vero eadem legitimis dominis Urbano VIII, ad quae pontificium adhuc extat re­ restituere teneantur; idque eo magis, quod agitur sponsum. Reliqna voro compertum minime est, aa de bonis ad ecclesias ot monasteria pertinentibus, coram pontifice proposita fuerint. Inter haec autem quorum iniuota detentio censurarum poena mnlota- quintum illud et sextum numerantur, quae nimirum tur: quodque, cum ecclesiastici, non secus ac pere­ praeeentom respiciunt controversiam; ita ut error grini, in bellis, minime sint partes roipublieae no*. facti sit id. quod auctores asserunt, responsa scilicet 437 CONCILIUM ALBANUM nODUHM, 1W1 ad quintans ot sextam ditatum'esaenl· peeUMnl confirmata faieee; earn nMl aMweeta stat, qM* responsa theologorum oongregatieato de Propaganda fide at eoasultorem Sancti Oflhti, qeaa taarea aaa robora aaa carent, cam a da Ma *Ma a* aaaaaa tbeologiao iariaquo saaoeici paaMaaMa aaiaaavariat 17-nevretacb 1 4M emoro vfll edam protia, œ setina, et, si peepetim 4temtasBosmparearit,tth»Meipiot prs eodem pretio, MU Wl V··* et jwaiMk ImUnaWUer inviti, pisi id Ma veltant. Atque ita respondi aKquiban ehristiaais baptists, qui ia Africa emerunt viti pretio e Mauris aliqua do spoliis Lusitanarum, quando rex fiebastisuus oeeabait.* Atque haoo sen­ tentia communis diti potest, cui reliqui omnino mdfragaatur: Coaineh, disp. SI, Dt Mie, dub. 7, n. IM; Bogiaaldas, tom. Π, Mb. SI, cap. 8, eoot. 4, num. lit; DmnmtiBao, Mb. A tract. 1, diepat. 10, asm. 4M; Tanner, tom. ΙΠ, disput S, quest, fi, ■sal 7· et 77 ; tragus, Dt rtfiu. tàritütetf rtif., fliMÜe * 10, Proposait igitar pater Fraaaiaeea Lcagnbardua sequentem qaaaatiaaaaa ordine quintem: .Utrum ehriatiaai Hberi, qui Me (W ret Tuaeti) ne­ gotiandi gratia commorentur; at aBi eaptivi, ementes a pvratia infidoBbae bona a fideiibm rapta, at ia hac urbe veasm exposita vol doaa aa retipisetee, ut hie ad proprios seas ataatar, vel ad tome ' chriatianoram lucri gratia transmittant, peasant mortaliter et taaeaatar ad reetitationsim.* g 11. Responsio theologorum de Propaganda tom. ill, part IJUb. S, disput. fi, num. Ifi; Castro fide fuit sequens: .Patroe deputati existimarunt, Palnaa, Ofrr. mtaal., tom. 1, tract fi, diepat. fi, bona christiaaorum a pyratia rapta poeae (doles . panel fi, sum. 87 ; Bonacina, Oftr. ttnL, tom. 3, absque noxa mortali at oaere restitutionis, emptione, do restitutions ia genere, dispnt 3, quest. alt, venditione, ant alio quocumque legitimo titalo aibi panet ait, I 8, num. 33; Diaaa ia Mit eeerW., acciperap ae in pqoprios neas convertere, non ob­ toss. 7, tract. 7, résolut. 33, num. 8, Korun etiam aliquuet praecipuo Molina et Castro Palans addunt, stante, quod siat in bello iaiaato rapta.* ft 13. Sequitur sextae casus a patro Loagobardo id lorota habere ia «seris robus mobilibus, pate propositus: .Utrum aatodicti, praesertim mercatores eelioilMH aliisque sacris aupelleetiUbua. De hia liberi, non solum peccent ratione rei malo acceptae, enim fortius procedere censenda est superius in­ sed iniustae Moeptionia, tamquam rapientium recep­ dicata praOsnmptio; quod scilicet ohristifldelibus, ad tatores, et consequenter teneantur in solidam ad resti­ quos huiasmodi ree ablatae pertinent, molestum tutionem, non solum mercium emptarum, sed omnium non sit, aut saltem osse non debeat, illas in dominio praeterea damnorum christiania iBatorum. Ratio potius aliorum Christianorum, quam Turearum et dubii est, quia, ut quidam asserunt, pyretao inter 8araoeéorum existera. I Ifi. Hugo Grotius in suo Tractata d« faro MU depraedandum aliqua rapiunt spe vendendi dictis captivis vel liberis christiania, quae, hac spe et fecit, lib. fi, cap.,10, ft 9. num. I, hanc statuit sublata, non raperent, ut infidelibns non necessaria, regulam: .Rem alienam bona fide emptam, resti­ neque utilia. Hoc autem non semper accidit in tuendam, neo poeae erogatum protium repbti,* ac rebus magni pretii, et ipsi mercatores liberi prin­ immediate sequentem addit exceptionem: .Cui recipaliter hic morantur, ut emant merces loei; et c galas haec addenda mihi videtur exceptio, niai praeterea eordm incolatus multum videtur conferre quatenus dominus rei suae, possessionem recipere ad miserorum captivorum redemptiones secretius, sine impendio aliquo probabiliter non potuit, ut facilius et viUus faciendas, praeter quotidianas puta, si res apud pyratas faerit ; tunc enim deduci eleemosynas, quibus non solum sublevant necessi­ poterit, quantam dominus impensurus libenter fuerat. tates captivorum, sed etiam suppeditant ex magna Ipsa enim facti possessio praesertim recuperatu difficilis, est aliquod aestimabile; et in hoc dominus parte oratoriis et ministris divini cultus.* ft 13. Theologi de Propaganda fide ita respon­ post rem «missent censetur factu» locupletior. .Et derunt: .A patribus deputatis concordi voto deci­ fa Kb. 3, cap. 10, t β, num. 1, postquam docuerat, sum est, fidelium neminem Tuneti commerentium quod qui detinet rem in bello initato ab alio captam, teneri ad restitutionem bonorum raptorum per eam restituere tenetur: .Qui damnum ipse non dedit, pyratas christiania, neque incurrere noxam peccati sed rem bello iniusto captam ab alio penes ee habet, mortalis, etiamsi pyratas bona Illa subripiant spe tenetur eam reddere: quia cur alter ea carere de­ lucri ex fatura venditione eisdem fidelibus facienda, beat, nullà causa subset naturaliter iueta, non con­ alias non furaturi: licet peccaro possint efi com­ sensus ipsius, non malum meritum, non compen­ placentia super farto rerum per pyratas Christianis satio,* relatamjUulo ante exceptionem resumit, et ita prooequifar/ nam. 8:..Poterit tamen, si quid .sublatarum.* ft 14. A theologis de Propaganda fide ad con­ sultores Sancti Officii translatam fait dubiorum examen; et hi quidem sententiam illorum appro­ baverunt et confirmarunt. Nonnulli tamen addi. deruat, ad hoc ut emptores Christiani ab omni peccati nota immanes essent, necessarium foro, ut animum paratum habentnt ad restitutionem empta­ rum rorum, si unquam verus earum dominus com­ pararet easque redimere vellet, solato pretio, quod emptor Tureis in emptione numeravit. .Aliqui tamen qualificatores dixerunt, requiri animum restitution», accepto pretio dato, si dominus rerum occurrerit,* Neque hoc ad pacandas coMoisatiaa inopportunum aut a ratione alienum est. Molina in opere Dt I twtitfa et iure, tom. I, tract. 3, disput. 118, num. lb, ita scribit: .Ad pacandas tamen conscientias illud est addendum, quando verisimile est illaa,* id est merces, quas chrietiani homines a Tureis aut Baro» cenis emerint, qui eas per vim ooeupovesant, .de­ venturas nunquam esse in potestatem suorum do- sumptas aat operae impendit is, qui rem tenet, deducere tantum, quantum domino valebat adipisci desperatam possessionem, coeundum ea, quae alibi explicata eant., Qaod si rei, possessor culpae exoro eam ooMumpeorit aut eliminaverit, non tenebitdr, nisi ia quantum censeri potest locupletior factus.* lure oiviK cautam est, ut, qui alienum servum, 'ab hostibus prias captam, emerit, iltins dominium ac­ quirat, se tamen tage, ut eum teneatur restituere antiquo domino, eF Ue pretium rependat, quod ' emptor, quamvis mancipii conditionem non ignoraret, pro illine emptione psreohrit, 8i autem hic eum alienum esse nescivit, statuitur, domino comparanti ac pretium offerenti restituendum, dummodo infr^ triennii spatium comparuerit; qao tempore elapso, antiquus dominus iure redimendi cadit: ut colli­ gitur ex loge Jn belle, S guis mrwm f. Jt eefUtit tt fttÜùeMt rtttrtit, alteri ooniungenda legi M kottiitu C. aedem Ht. Haoo omnia com­ probant, iustiun omqino osse id, quod theologi Sancti » «» oownjuM aiaamru βκηιιπχη, ι«η <*> (MM tMpoMN titeetogarum congregation!· 4« Pro-A ^reram «4 prier·· «Mai··· redire, hc aat pebb«ari, aut pra«4ethas todare;* qaro dasteribusargabiiioraMqM reddunt MMitt·· morum, qui doeant, mantiun pNibroff «Mtrtadl, matari priqitagfo m bellia pretium MtttMiin mm iB, qui anm«Nta pe­ guadmu immebilta, quam mobiBa bona. Haec m>m cunia NM ab boatibre «tiam ta MU tataata eaptem peatqaam ta UriHtam mauM dsvsaeraat, beet deinde sibi aequisivit. Quamquam «aie Rag· Gratta·, quod pax MuMatar, mu amphas rMttaraatar; illa rero parttaat ad NatftattaaM* pretil, earn aüis pran- antiquis dominia, paro inita, Biro reddantur: at altagatb auetoribus aoa oouesntiat; cam tiuneu a roeto animadvertunt Motina, taeo eit., | b; Oovardomino tuatam «aptari reficiredum vaHt, quantum rwtftAq ^sfts Sq JbywL ipso ad Ni amimM poasss«iou«m recuperandam 111, aum. 7 ; Diana in Xiii. «wd, tom.VII. tract. 7, aequo animo iapaadiaat; ai bataa aeatimntio «a- reoolut M, nam. 9; Cqatro Palans, tom. I, tract. 6, BM a formai calculator· reete insatur, magnum disput &, puaot 4, num. 94. Quibus aie stantibus, profato «it, niai ad cam pocuniae quantitatem conclusum superius a nobm eat, facile quampiam pertingat, quam emptor pro rei acquisiti··· per­ propngnara pesos, ex rationibus adductis, concedi solvit. quidem ebriatiddeUbna, ut mobilia de Tureis empta, * 16. Qube baeteam exposuimus, ia rebm mo­ bilibus tantummodo Inoum habent; ideoqae tota disputationis ditfieultaa nono eo redacta eat, at vi­ deatur, an haec -eadem, quae de mobilibm dicta ; ■ont, immobilibus etiam rebus aptari possint; quan­ doquidem dubia, quae nunc examinantor, quaeque praesenti disquisitioni occasionem praebuerant, mo­ bilia non respiciunt, aed immobilia. Porro ai aliqua differentia inter mobilia ei immobilia intercederet. et ratio, quae pro illis valida reputatur, pro his aeque afferri non poeaqt; vel ai aliqua adesset legum dispositio, quae rerum immobilium dominia magia faveret, facile quisquam affirmare posset quod, licet ia, qui « Tureis res mobiles in bello captas mercatu faerit, eu tuta conscientia detinere queat, modo animup ipsi sit ad restitutionem paratus, quotiescumque dominus comparuerit et paeoniae impensae solutionem obtulerit, non idem tamen iudieium de emptore immobilium ferre liceret 9 17. Diximus autem, ea, quae superius ex­ posita sunt, locum sibi vindicare in solis mobilibus; decreta enim anno 1630 edita do mobilibus lo­ quuntor; ac de mobilibus item disserunt supra recensiti auetores. Innuimus etiam, dubitari posse, an aliqua differentia iuris interoit inter mobilia, et immobilia bona: atque huius differentiae ratio a nobis nunc exponenda est Fundamentum, quo in­ nititur ea sententia, quod christiSdeles tuta con­ scientia retinere possint bona mobilia, quae a Tureis emerunt a Tureis autem in bello iniusto aliis chri­ stiania hominibus ablata fuerant in praesumpta dominorum voluntate positum est quae scilicet aut consentit aut non dissentit omnino, ut praedicta eorum bona mobilia ab aliis ehristifidslibus acqui­ rantur. Etenim ex mobilibus nullus fructus per­ cipitur; domini autem libentiore animo, ant minore certe molestia ferre debent quod illa in Christia­ norum potestatem deveniant potius quam in do­ minio Turearum remaneant · quibus facilius dis­ perderentur; ut recto ponderat Molina, loco laudato, atque etiam prosequitur Verjuys |n suo Piuterili miuiMmniii, tract 4, art 13, Dt huntieii, } Pnbattit ttùuB ratio**. Quoniam vero haec ratio a praesumpta dominorum voluntate desumpta, ad immobilia, quae ohristifideles emunt extendi nequit, tum quia domini fructus amittunt, tum quia huius­ modi bonorum dispersionis timor non adest; hinc oritor indicata iuris differentia, quae inter mobi­ lium ao immobilium acquisitionem intereedit De­ nique paulo ante significavimus, aliquid forsan reperiri prose legibus praescriptum, quod immobilibus, non item mobilibus foveat.' Sane in lege Si you totis f. i» r* atiliteri sequentia'verba legere est: Si ftud to UJs captum «si, m presda ttt, non pesfr lisrinio redit; quibus verbis mobilia significantur, at animadvertit glossa. At vero ia lego Si tapttoai, eod. tit., leguntor haec alia : „Expnisis hostibus «x agris, quos coeperant, constitit, domini· «orum beet ab hie in bello iaiuato oeeupata fuerint, tota conscientia detineant, dammodo ea restituere do­ mino parati tint, qui pretio oblato redimere illa relit; at id de emptore immobilium non aeque affirmari posse. Id autem nune, auctorum scita atque rationes ad trutinam revocando, demonstran­ dum aggredimur. β 19. Pator Leonardos Lessius obiit, antequam decreta anni 1690 emanarent, scilicet anno 1623. In eius opere .theologico in Sanctum Tbomam ex­ hibentur resolutione· nonnullorum conscientiae ca­ suum; id quorum sexto, verbo sequen­ tem sibi proponit quaestionem, ordine secundam : „An catholici emere possint ab haereticis bona ecclesiastica?" atque ita respondet: „Non licet ca­ tholicis «mere bona ecclesiarum vel monasteriorum •b haereticis oeeupata et confiscata, niai cum animo restituendi ea suo tempore legitimis dominis, eum omnibus emolumentis at fructibus, qui inde obvenbrunt: quia ' bona illa id specie sont aliena, similiter fructus illorum." Ex quibus sequitur, ut in­ ferius ostendemus, emptorem ab ecclesiis et mo­ nasteriis nunquam repetere posse pretium bonorum huiusmodi a se persolutum.. Cum autem obiicien'dum sibi praevideret, quod bona illa, nisi emissent catholici, remansissent penes haereticos, qui per­ ciperent ex eis fructum; respondet id minime ad rem focare, quandoquidem haeretici quoque „ad re­ stitutionem obligarentur". Denique id catholicis con­ silii praebet, ut cum bonorum dominis agentes, cum iis paciscantur ac novos contractus ineant, quorum praesidio bonorum possessionem tuta conscientia retinere valeant. ft 19. Post decreta anni 1630 scripserunt se­ quentes auctores, de illis expressam facientes men­ tionem. Verjuys, loco cit., s Lessii opinione recedit in eo, quod respicit restitutionem fructuum, sed eum eo sentit, quod ed fundi restitutionem pertinet, .etiamsi dominus emptori solutum pretium non re­ pendat. Rationem, autem sic opinandi in pruesupposita bona fide collocat, quae, si vere adsit, possessorem s fructuum quidem, minime vero a fundi restitutione eximere potest. ,Posse catholicos bona Çde possidentes monasteria, domo·, templa, vel similia bona immobilia, illa tantisper sibi pa­ cifice retinere, quamdiu s propriis dominis occupari non possunt; neo interea obligantur ad interesso, aut quidquam solvendum pro fructibus." Arsuekiau· in sua TWsetopie tripartita, torn Π, part. 3, tract, β, quaest. 10, quaerit : , An oatholioi possint emere bona aliorum catholicorum, iniusto bello ab haereticis oeeupata1*; ac respoadot, id fieri posa·, I. Si do­ minorum voluntas in eo consentiat ; II. Si pontifex assensum praebeat, ad quod adstrusndum affert eitata decreta anno 1630 edita ; ΙΠ. Si ooavsntioaibus inter catholicos et haereticos principes initis cautum - sit, ut haeretici catholicorum boas retinere possint, ac libero de illis disponere: quae omnia tauii urn iiuj 4SI OOMSUUM ALBABUM SMCUMDUM. ΝΠ o^pteuMe 1» - nmrmnbris 1 4M extra eaeue prassaatia quaeatisui· veeenatur. IM * aat·· religiose» Matter proeel Mia loquitar 4a boni· immebilibe·. later eetmee smim sententiee •aae ration··, ntilitatom perpeaÜt ot nommedem eatbolio·· fid·!, eui magb prods·»» Mterit, quod boaa pea·· ortbeioxM, qunm ia ba»eetàe«raa» maaibus existant; .Et snue plure· eb eoa»a», multa tint, sad empta pretio, vol aba omapmttises earn praelati· habit·.* Veram earn auster nd abam ex conducibili·· videtur, boaa itta tab emptihne ia ante· aSruaavarat, eveqtere, et no· cohaerenter tetieeiaeri: .81 vtoo praelata· qnidqunm ipaie rsdimsutibu· rsstitasrs nollst, aat tranaactionem vol eempesitiaeem nBam toeere, adhuc emptor·· seu rsdimsetes UÜ restituere omnino tenerentur, cum bean Mln reipee sint eocle«iae, ae infortunio ano tribuar·, quod emerint ram alienam, eo modo, quo disearrimua de Mraatibus a fare, quotieaeumque ab ipso repetere pretium minime possint.* ■ maun* catholioorum dsvohri, qui tante potentias possunt negotium Mei protegere ae propagare, quam si oa pen·» hnaretieoe perpetuo remanerent*, quae quidem ratiocinatio iauaebibbo» convenit, son mîma ^^^**^4^. mmageUamai vidaMent* atram emptor mtituera bean toawtar, etinand psnseui nae pretium reddere, m samps si ttoaam «Bern faeeee volt, et huinamodi qnaesttoni affirmative raapondaat/vidatur proto·*· id, quod item mobilibus. Vernal retiqaee illae ab aaetore indicatae, et » nobis paalo aate relata·, aulliae •at levis, admodum robori· «aat. Etsnim dam bon* immobilia ad catholicos olim pertiaaatia, iliiaf 31. Quibas sane diximus auctorem evertere <|U« in bello iaiusto ablata, orthodoxi ab haere­ tici· emunt, praesumpta dominorum voluntas ede··· id, quod antea affirmaverat. Superius namque vo­ non potest, ut supra dictum eat. Decreta vero anno 1 luerat, emptorem a varo domino pretium recupe­ 1630 edita, quae de mobitibua loquuntur, ad im­ rare: nunc autem ipaiua dobuni arbitrio permittens mobilia trabi nequeunt. Deinde conventione· et huiusmodi pretium reddere aat non reddere, vult concordata inter -catholico· principe· laieoe et porro, rem ab emptore, etiam sine pretii recupe­ beterodoxoa inita «aper poaaosaioae 'ae detention· ratio··, restitui. Diximu· etiam, enmdem non co­ bonorum occleaiaaticorum, ab apostolica sede im­ haerentor ratiocinari. Cum enim statuerit, immobilium probantur, ut prolixe probat pator 8ehmalsgrueber, domi nium penes antiquum dominum «em per remanere, Consiliorum, tom. 2. consilio 15, qnaeat. 1, et hae nee unquam ad emptorem transii»··, ex hoo sati* aunt convention··, ad qua· alludit eitataa auctor. aperte .consequitor, non quidem rei pretium sol­ De bac materia loquitur etiam La Croix proabjrter vendum essa. · legitimo domino.' qui eam recupe­ societatis leeu in «ua Tütoftopw stersK. tom. I, rare intendit; sed potius rem ipaam, sine ulla solu­ lib. 3, part. 3, num. 973, ac decreta aani 1630 M tione aut-ptetii restitutione, ab eo recuperandam probe noeee indicet; at Cam nil aliud ipee faciat, esae; alitor enim rem suam emery cogeretur. Quod quam ea referre, quae a aupra laudati» auctoribus ai aliqui» responderet, id ab aequitate et iustitia dicta fuerant, in neutram partem allegari.· utpro- •lienum non esae, quoniam iuxta decreta anni 1630 idem omnino contingit in mobilibus, quae sine ferri potest. ' - § 30. Pater Carolus Francises· a Breno ordinia solutione pretii a domino recuperari non posaunt; Minorum strictiori» observantiae in suo JttKmeli respondetur, dominium mobilium, quamvis reeoluwMrienertortM· Orwntelvnm, tom. Π, lib. 1, cap. 3, q bile, in emptorem transire, qui deinde illa domino qnaeat. 21, hanc proponit quaestionem: -An bona pretium offerenti restituere tonetur; id autem mi­ ecclesiastica ab infidelibus redempta, restitui neces­ nime accidere emptori immobilium, quorum domi­ sario debeant, vel saltem transacto adhiberi;* m nium remanet aemper apud legitimum dominum. respondet, restituenda esae, tum quia chriStisuua, Rerum porro dominium a priore domino ad alterum •ciens bona illa ecclesiae ease, alienam rem mala non transfertur, nisi id aut lex iubeat, aut homini» fide possideret ; tum quia non potuit infideli» reptor voluntas praescribat. Emptores autem tam rerum in emptorem christianum transferre iu» maius illo, mobilium, quam immobilium, pro eo quod ad legem quod ipsethet in bona divendita habebat: ideoque, attinet, aequali prorsus iure censentur. Nulla enim •i venditor, propter rapinae vitium, nullum omnino lego praescriptum est, ut dominium rerum sive ius habuit in rem violenter ablatam, occupatam, et mobilium sive immobilium, a vero domino ad il­ postea divenditam, nil pariter iuria in enmdem rem lum, qui eaa ab invasoribus ac raptoribus mercatus acquisivisae dicenda» eêt, qui eam mercatu»'fait; faerit, transforatur. 8ed differentia, quae inter mor tum denique, quia regula generali» est, quod etiam bilium ad mobilium emptorem intercedit, ab hoille, qui furti ignarus, e fare aliquid emit, in foro . mini» voluntate oritur; quia nimirum domini volun­ conscientiae ad reatitationem tonetur, simul ae ve­ tas, ut aupra dictum est, illi, non autem isti, favere rus legitimusque dominus occurrit. Invehit deiade praesumitur. fi 22. Itaque decreti» anni 1630 nullo modo in eo·, qui cum ab infidelibus aliquid ad ecclesiam pertinens, mercati sint, debiti «ai partes impiaro ae contraire nobis videmur, si aaaeramu», sati» funda­ putant, si parochos, ad quorum «celaris» rea emptae tam s»se opinionem illam, quae immobilium domino pertinent, ad convivia et ooenaa invitent. ' Ron iua .tribuit, ut eiae ulla pretii restitutione recuperare •mittit pater a Brone «nape memorata decreta anno ' valeat bona «ua, eum omnibus fructibus inde per­ 1630 condita commemorare; »ed en pertinere cease* ceptis, ab iBo, qui numerata peeuaia e· ipsa ab tantummodo ad bona mobilis a pùntie capta, eo invasoribus «mit Id anis» exigit aatura belli in­ inde chriatiani» divendita, quorum vera· domina· justi, ia quo huiucmodi bona oeeapata faerant: id •pereri nequit, ut ad eb redimenda comparent expetit eorum auctonun aeutoatia, qui optima ra­ Denique sibi obiicit, quod qui numerata peeuaia tione dboaut, eum, qui furtivam rem se emere du­ ab infidelibus emit eodeaiae boaa, rem eidem ec­ bitat ··< suspicator, non pesee deinde a domino clesia» utilem gesserit; ideoque non solum, nullum repetere pestium, qnod fari anmeravit: ..Emptor exinde damnum pati, verum etiam aliquam, ei fieri atatee fidersi' aibi emit rem, qttam vel sciebat vel potest, utilitatem percipere debeat. Huic autem dabitabat seu suspieabatnr save 'fartivam, non argumento respondet emptores, qui rem ab in- potqat · domino illi·» rei repetere pretium, quod fidelibu» redemerint, id emolumenti ex fptine» anmeravit fari venditori, quohiam' fatis repetitionis capere, ut ab eeoleeie pretium repetent, aut ad nullum habet inatam titulum," vorba suat 8j Ivii in II* UM «ancti Thomae, qnaeat. 62, qaaeeit 6, art. 6, aliquam eum ipaa compositionem devomant; «Emra te» bon» eoclemae ab usurpatoribus infidetiboa, re­ conclu·. 3, p. 361 ultimae editionis Antaerpiae; id stituere quidem taaeatar,-eam «ua boaa iHa nsa exigit opinio communia eorum, qui doceat, etiam 4M OOIKSUÜM ALBARUM VKUmiM, MFI septatebrie W -Mvambris 1 Mu*. qui nem .ferte nUtte, Um fide, vel ab t ip·· fera val au aBo Manatas feit, tM«ri SMdem domino reMen, Me solutam pretium ab eo repotar· at riders oat apud Sanchos ia &MM, fib- 2, cap. 23,' num. 2, at apud Bonaciaam, ton Π, Ai nW»fahear ia pawn, d»sp. 1, qaaeat. 2, punet 1, propoait 1, sum. 4. Id ipsam doducitar rx regala, quam sequuntur maiora tribaaalia, quorum videlicet •Mtoritate deosrnitor, bona immobilia eedaaiaraat •b haereticis oeeupata, statim no ab ipaoram maaibue elapea fuerint ipeo ion redire ad ooeleaias, ad quas pertinebant: uti videre eat in docMonihua Herbipoleasis Monasterii 10 iunii 1707 et-17 eiuedsm menais coram bonae memoriae Coflarellio, oonfinuatis in decis. Ma, num. 1, tom.V, conun bonae memoriae Lancette decano. Ita praescribit funigeratus textes Innocentii III in cap. Saeps, Dt ru•titaMoue apoüeterwa. Cum enim ius civile beaoficium interdicti Utuk si, eive restitutionis, conces­ sisset dumtaxat adqersum ilium, qui per vim aiium de possessione deiqcerat, et contra eius haeredem universalem, ut habent lex 1, 9 elt, et lex 2 ff., ITade ei; minime vero contra illum, in cuius pote­ statem ree farto ablata devenerat, ut putat ex lege 7 β., eod. tit. ; etiamsi ille, dum rem emit, furtivam eam eme non ignorssset ; idque ea ratione, quod interdictum Und« si directe propositam fuerat adversus eum, qui vim intulisset: Uudsta ilhnsn daiaciafi. Magno illo pontifici parum tuta visa est haec * iuris civilia dispositio ; ideoque decrevit, ut remedium possessori Vada m locum etiam haberet adversus illum, qui spolium quidem non commise­ rat, sed rem, quam alienam ac furto sublatam eme non ignorabat, a spoliatore mercatu» (tient: „Non obstante iuris civilis rigore, «ancimus, ut si quia do cetero scienter rem talem acceperit, cum spoliatori quawi succedat in vitium etc., contra possessorem et huiusmodi spoliato per restitutioni» beneficium succurratur.* Atque sequentem Secreti sui attulit rationem: „Ro quod multum intersit, quoad peri­ culum animae, iniuste detinere, aut invadere alie­ num.* Hoc denique postulat canonici iuris adagium, quod eat in canone fiopanam 14, quaest b, ubi, oie legitur: „Rapinam emere non licet, niai ea inten­ tione, ut, cui eat ablata, reddatur.* β 23. Hi autem ea, quae hactenus diota sunt, locum habent in casu eorum, qui fundo» ab iniustis invasoribus occupatos emetunt; et hi quidem illos, nullo recepto pretio, restituere tenentur; quanam excusatione tueri ae poterant alii illi, qui, ut refert arehiepisoopua Antibarensia, agros etfendos ad oeeieeiaa et ' monasteria spectantes ipsi fertim invase­ rant, et per occasionem adiacontias aut vicinitatis usurparunt? Quomodo hi ab obligatione restitu­ tionis, qua manifeste tenentur, oe eximere poterunt? Leges civiles usucapionem longi temporia in rabes furtivis, ob malae fidei vitium, nequaquam admittunt. Cum autem inter . antiquos prudentes orta esset quaestio, an furtum in solia rebus mobilibus, an vero etiam ia rebua immobilibus locum haberet; cumque eorum valuisset Opinio, qui asserebant, fer­ tum de mobilibus tantummodo intelligendum esse; . ulterius deinde progressi, ia eo convenerunt, ut si quis absque vi, licet Mala fide, alicuius rei immobilis possessionem usnrptasst, non ipse quidem posset huiusmodi rem usucapione suam fecere, posset ta­ men aliiu, qui ab ipeo rem illam boaa fide aeoepie•et; ut videro est ia L Artam 37, | 1, ae i» 1. eoq. ff., As MMcsp., atque ia iadkitatioaibus lu'stiaiani, eodem titulo. Bed neque Me substitit im­ moderata laxitas auctorum iurid civilis, qui, ad in­ ducendam usucapionis ius, satio habuerunt, bonam fidem initio adeptae possessionis adfeimo; parum Conon. oamman. tomus XUL 4M eoUfciti, ri amla Hac detade aapervuufaost; ut vi­ dere lieot te leg. 43, · 1 C, B» osptireade rerum dimisi·, et ia leg. mri·., eap. B» ususqp. At sacri oedeaiae caaeeea, mil ahud, quam aequitatem aaimarumque sateless rosptaiautoa, tat tautilea sub­ tilitate· msstolerent, étatisantes, nefiam praeaariptiouem induci, aim boaa fides et iaitium pniisemsui» et taedium et finem oomitetar: ,Questam otime. quod non est ex Ide, peoeatam eoi, synodali indi­ cio definimus. Ut salle valeat absqae bona fide praescriptio tam caaouico. quam civilia: cum geae-' raljter sit omni coustitatioui atque ooaeaotadiai derogandam, quae abeque mortali p serato non potest observari. Unde oportet, ut qui'praescribit, in nulla temporis parte rei habeat conscientiam abeas·,* verba sunt Innocentii III ia cap. alt Dt prsessrijptaMtifeM. Haec autem boo· fides m nemine sane eorum, de quibus nane serato est, admitti potest; cum incredibile «t, in toto assertae nsuoapiouis decurse. nullam si» «appetiisse notitiam, quod bona occupata ad ceelesiap» pertinuerint. β 24. Quod si praedicti pommeras boe saltem contenderent, ee bona huiusmodi rstiaore posse tanquatu a dominia, nimirum ab ecclesiis et moaasteriis, derelicta, quo easu bo·»· fiunt occupantis, iuxta I penult, et ult Awtitatienum de rerum diets··», et l. 1 et seq. fi. Ao dsrsiicto; in magno quidem errore venarentur. Etenim inter bone derelicta numerari non possunt ilia, qdae dominus ob impotentiam non recuperat, ut accidit te casu nostro ; sed illa dumtaxat, quae quis sponte dese­ rit ac derelinquit, propter·· quod eorum peseeesionem detinere nihili pendit: ,Pro derelicto autem habetur quod dominus ea mente abieoeril, ut id in numero rerum suarum esse nolit, ideoque statim dominas eiu» seso desinit* Quocirca derelicta· . nequaquam censentur ree, qua· a domino navis, ut naufragium effugiet, in mare proiieiuntar; et si quis illas Inert causa recuperat,' fertum committit, "Alia sut causa est earum rerum, quM ia tempestate, levandae navis causa, eiiciantar: hae enim domi­ norum permanent ; quia palam est, eas non eo animo eiiei, quod quis eas habere nolit, sed qno magis cum ipsa nari maris periculum effugiat. Qua de causa si quis eas fluctibus expulsa», vel etiam in ipso mari noctua, lucrandi Mimo abstulerit, fertam committit* Haec omnia verba sunt textas civiKs in citatis duobus ultimis paragraph·· tituli Institut.. Dt ranan dMaswMr. • 2S. Bn tibi, dilecti fili, quidquid ia num congerere nobis datum est ut quaestionibus ab archiepisoopo Antibauensi propositis responderemus; quod quidem in summa, sententiae eoagragationia de Propagnda Fide, quam nobis retulisti, eonsentaneum dici potest. Verum non ideo nobis plane υ satis factam esse profitemur. |anuit in suis litteris archiépiscopal id, quod Antibari accidit in aliis quoque Albaniae civitatiba» oontiagare, ubi com­ plures sunt Christiani, qui bona immobilia eccle­ siarum aut empta de Tureis, aut de festo oeeapata possident. Ulterius itaque progreditur prudens ille praesul; cumque magnopere cupiat aliqeam sibi viam patefieri ad psesads» conscientia», illasque a cen»uri«, quibus propter iniustiun eeclssiastieanim possessionum detentionem adstrictae suat, absol­ ves das; nihilominus aequo' vereri ee ostendit ne turbae excitentur, ai hodiernis posnemoribus, ut iustitiae ratio postularet iniangeretar aut feadorus aut fructuum vel alicuius portionis eorum resti­ tutio. ‘Animadvertendum quoque eat, Aatibarum •basque Albania· eivitotae, de quibas nunc agitur, sub temporali OthoesMica ditio·· consistere; undo minimum quod mtaere poesemus, afiqua exoriente 495 COHCIUVM AXBAMUM fflDCOTDUM, 18Π aaptembria 17 - nevombrie 1 ' 4M perturbation·, 14 «rate, ut prodiret drarata·»: «Ν' mu, L 2, p. 84», edit Bom. anni UM; Davauiuhte ■ ill MBA JSMMHkl vMtft HeCWB* tt· sd4 pmm4m c··* •cientia» nihil veterat; ntei etiam deteris» aBqrid ttea mm leàd, p.'fil ; qui emam puriter «Mmatant in ehririfauorum annctaeque noetrae reUgtania per- ta oatebrunda praebiti cardinali» prudentia, qua * niciem contingeret. Hoc illud net, quod saimum ditteittimam negotium, narrata eoetestae dignitate, noatrum commoret atqu» perturbat; neaque eo traaeegit. I 27. P. Schmalsgraeber . ia eoo citato oonadducit, ut, niai nova et rartfora aobia suppedi­ tentur indici·, ex quibu» iatabigamu·, quid ma­ aUfo 15, t2, oaeum. perpendit haeretici principi·, xime in praedicti· ragionibua timeri poaaat, ai bute qai Anguataanm coafeaeionem deaeraus, eatbolieain negotio manna admoveatur, nihil no· atatnara potae amplectitur religionem ; ac quaerit quomodo gerere existiniemù» - de in»tractioôibu» sût facultatib·· »e debeat quoad bona eeoleateattea, quae auctori­ circa haëc Antibaranai archiepiraopo eommunionn- tate paci» Weatfalise ab eccleei· reprobatae poaaidia. Qnod aune tibi aignificara poaaumu», et de det; 'et quidem eiaadem consilii qnateit 2, n. 22, quo tibi mandatait·, ut ipaam congregationem cer­ concludit quod Rrel rastitqere illa tenetur, ve) ad tiorem faeia·, illud eat. noa ita animo erne compa­ ea retinenda apoatolitae «edi» dia'pentationem polli­ rato*. ut auprema, qua fungimur auctoritate, pro citate*. exemplum afferens duci» Neobnrgi Wolgenerali» bonorum eccleaiastioorom administratori» pbangi WiUbehni. m eia» filii- electori» Palatini offic-o, huiuamodi bonorum poaraaaoribna percepto» Willbelmi; et aaaoraua, quod erga converso· ad fructu» condonenfus, eoaque ad retinendam poaee» 1 t fidem Catholicam. Radeo benigna osse solet aede» •ionent tendorum. qUamvi» initiate occupatorum et apoatolica, ut etiam·) iusta ait causa, retentionem ' detentorum, |donbo» reddamna, et ub tacurai· oen- iliorum*, id . eat immobilium eccleaiae bonorum, •uris absolvemu»; qe forte ebriatianae religioni· „ipais dispensative concedat*. , 4 28. Denique praedecessor noster Clemens eversionem intueri in illi» regionibus, in quibu», licet tub Turearum dominatione degentibus, eadem papa XI ad Augustum II. Poloniae regem, in Htadhuo Ileo miserante viget neve epiacoporum teri» dati· die 10 novembri» anni 1712, in t. 2 il­ eiectipnea, aut innocuorum ehrietifldelium persecu­ lici» farurinm editorum, p. 243. ut eum ad promo­ tiones et vexatione» audire cogamar; «obiaque tot vendam* Μ·1 catholicae propagationem in »uia 8amala imputari, propterea qnod auctoritatem illata xoniae dittoniba». excitaret, ita aeripait : RCertam in hi» interponere neglexerim», quam nobi» Deoa reddimu» maieatatem tuam, quod neque a te,' neque „in aedificationem, et non in deatruetionem* largitu» a tui» aucceaaoribu· catholici», aut ab aliquo alio, eat, quaque praedeoeaaorea noatri aimilibu» in otai- qui Banctam ibi religionem noatram amplexura» •it. noa unquam illorum bbaorum, quae per 8axobus uti nen dubitarunt , . z ». § 26. Cum tempore Maria· Angliae reginae, niam antiquitiM ad eccleai·· pertinebant,-reatitu^ bonae memoriae Reginaldo cardinali Polo gravi·- tionem poatutaturi aumu» : quiq immo ad pacanda» ■ima demandata faisaet provincia, Angliam ipaam conacientia» eorum, qui illa occupant, ·ί haerety- ' •ccleeibe Romanae reconciliandi, pontifex laliu» [II eiurata ad.catholioam fidem, redire constituant, no» in brevi expedito die β martii 1554 facultatem ei ϋ ipai» praefata bona omnia in perpetuum qondonaconeeaait, oùm hia, qui eccleaiaaticornm bonorum bimua; idque ea ratione ac forma exequemnr. ut possessionem iniuste occupaverant, quique tA ec­ ne a noatri» * quidem «ucceacoribu» in poatenim clesiae Romanae taaam redirent, concordandi et trap- b quiequam advenu· haec poatulari queat.* Atque •igendi super fructibu» male percepti· et super mo­ hoc promivaum adimplen» Ctemen» Xll in »ua conbilibus consumpti·: „re»tituti» priqa, ai tibi expedire ■titutione, quae incipit Stdtt «foiteliev. n. 67. in videbitur, immobilibus per eo» indebite detenti·*; 1.18 novi BMarii Romae editi, illi» Saxoniae in­ uti videre eat in t 4 Conciliorum, magnaa Britanniae, coli·, qui bona ad eocleai··. autiquitu» pertinentia p. 42. coi. 2. At quia ia rei execution· fortawe com­ poaaideute·, haereaim aat «inramnt aut einraturi pertum eat, ainsmodi facultate» nimia angustas e···, forant, concernit, ut bon·, quae popaidebant, retiin alio brevi expedito die 26 iaaii eiusdem anni, nor·, ac de illi», tamquam de rebus alii», disponere praefato cardinali plenam ac liberam largitu» aat Ubera poarant ;' omneeque praeterea fractu» ex ipsi» poteatatem ,cum quibnaeumque hirnnrr—j^nlnslasti antea pereeptea illi» condonavit. fi 2». Allata haec exempla nostro sane casui eorum tam mobilium, quam immobilimn in prae­ fato regno pdmeraoribua seu detentoribus, pro qui- ■ per omnia nequaquam similia ease oognoMimu»; • bus ipaa -Mronimima regina Maria iateroeaaerit, de ibi eaim agebatur de impedimento reiqovendo ab boni» per eoa indebito detenti·, arbitrio tuo. a«c- illi·, qui «enota· Romana· eccleaiae gremium ingredi toritate noatra tractandi, concordandi, trauaigeudi, cupiebant; hic autem aerino eat de hominibus, qui componendi. et cum eia, ut praefata «ice ullo ( noatrarum partium aunt, quique ebriattana et •orupulo in poatera· nettaere poea^nt, diapenaandi, 1 catholica profeasion» oenaenter. Verumtamen rationis omnia et «inguia alta, quae ta Ue et cire· ea faadamsatam idbm 'omnino in abatte exempli· ac quomodolibet neeemaria et opportuna faertat, eoa- ta aoatra facti apaeta nobia «ara videtur; ut scilicet •ulendi *t faciendi; «alvo tamen ta bi», ta quibaa •uprama apeatolie· auctoritas adhibenda sit ia grapropter rerum magnitudinem et gravitatem haec vibaa, publici· ae urgratibaa oaeibas, quibaa par ordinari·· aaetoritatte uaum aat» provideri nequit. •ancta «ede· merito fibi videretur eOMUtendn, •t praefatae «edic beneplacito et confirmatio··*. Ko· vara, qui recedendi · nebte tentation· »olliBreve hoc editum eat ia citato t 4, p. 10» et 108, eitari poarant, a praoeipltl e···, quantam te» «at, et to Annalibna Raynaldi ad annum Chriati 1554, ramornri, ai non idem «at, ae viam sternere ibta, n. 8. Praedictu· vera cardinalia, ,ne norae to4c qui ad nee accédera cupiunt, noa multam aene ab, turbae concitarentur, ordiaibua poetulantibua et.rrr- •o differre nebte videtur. Haee hababamns tibi gentibua adactu· eat publico inatrumeato, poatiÂri· significanda, tibiqua, dilecte fili, aportolicam be··-' nomine et auctoritate, omne· de efeamodi bouta, dtetioMm impertimur. et pomeaoionibua, quoad poena· et OeMurn· cano' Datam Romae, apud Sanctam Martan Mataram, nie··, in perpetuum aecuro· et abaetat·· deutar·/·*: die 19 martii 1752, pontificatu» noatri anno dudverba »unt Bpoadaai ad eutadem «annm 1554, a. A decimo. EDaque oouaeatiunt Baadarw, A· eAitMtt.Magii· 4*7 OOKCTUVM ALBARUM 8BOUMDUM, 1871 C. Albaniae epteoopta tredttnr m^tlsodaa, qua MtSgMKt, nt a «ηΑοΙΜη Ultaa taciaato «aa eoatsatia bona reprtranntur, «al aliquo modo super UUn tnaltl· tar i et «I neutrum qaaat oMaui. fiuraltaa ait apt aoopla danUaqaaatt fundos truotuaqaa poeeooaoribaa, aoadeaaqae aboolvsadl a osnsurts. VaureUli /’rutri Nieela» Ltreari ereUtfùeof» Rhatlittui axfrfitMiiu Propayrtwiat jUd tenlan·. h0«Mi 17 . mtwM· 1 eeaim, impertimur auctoritatem, quam «t ipee altis, uti monuimus, delegare poterit, erimeadi ab onere fandorum fruetuumqus restititeadorum detentores bonorum eroleaiae, eoedemqM absolvendi a sagauria, quibus innodantur; sive oum Us agatur, qui se pa­ rttos exhibeat 'ad partem bouodum aliquam resti­ tuendam vel ad traaaigoadnm da iia; sive cum aliis, qui universos vel aliquorum saltam fructuum par­ tem efferent; aive demam cum cetaria, quibus pro­ positum eet, nihil plane tri rerum soli vel fraetuum restituere. Suporracgu^mkautem arbitramur mo­ nere, ne nostrp/iisec facUlta» evulgetur; haud enim difficildTcaptu eet, eadem perspecta, fieri ButMcrvs rara XIV. perfacile ttostA. ut niai omnes, ploriqne saltem nihil plane restituendi propositum amplectantur, de absolutione a restituendi onere et eenauria plane certi. K Γ Cum encyciioas litteras, aient not tibi prae­ fi 4. Nostra haec facilitas exinde eat, quod nos, cipimus, et congregationi» dé Propaganda fide sen­ qua pontifex summus, nisi domini, supremi certe tentia fait, cuius te ipsum praesta» emeritum »e- quidem cimus temporalium bonorum ecclesiae dis­ eretarimn, ad Albaniae antistites dederis, nempe pensatores: „Re» ecclesiae sunt papae, ut princi­ ad venerabiles fratre» archiepiscopum Antibari, palia dispensatori», non ut domini et possessori»/ episcopo» Scodrae. Bappae, Linei et 'Pullariarum, inquit sanctus Thomas, II» 11“. quaest. 100, art. 1. ad ut ab iia innotesceres. an preposita ab ecclesiis septimum; ex quo pihtro sequitur, ut non quidem suarum dioecesium vindicatione suorum bonorum, vel ad ditandos consanguineo», vel ex arbitrariis exindeque perceptorum .fructuum, in detentores, causia, fas sit nobis eecleaiaa suis nudare bonis; at qui illa a Tureis occupata emerunt, vel ab empto­ illud quidem, ,ut quoties urgens subsit ratio, qualia ribus iure haereditario^ aliove titulo eunt consecuti, indubie eet, removere praesens publicae calamitatis aut in eoe, qui eadem bona, quasi rea derelictae, discrimen, ostium, quantum in nobia est, apostasiae ipso, ut inquiunt, facto invaserunt; pertimescen­ intercludere et fluctuantibus animis conciliare tran­ dum sit ne,' si id Turei» compertum fiat, graves quillitatem, nobia liceat, quod nuue facimus, impe­ exinde concitentur turbae; 'persecutioni, vel alicui rare, ut probata licet ecclesiarum iura conticescant. gravissimae indictioni reoiudaiur aditus; neve utque illae ipsae, pro publica incolumitate ac reli­ aliquis temporalium rerum cupiditlte obeaeoatus gioni· 'commodo, sacrificium ' quasi faciant suorum a sancta', religione catholica ad mahumetismum bonorum, quàe non possident et quae publici lucdeficiat, ut fundis fructibusque, elusa vindicatione, -tus tempdre iisdem faerunt adempta Quapropter fruatur. , i . cardinalis Caietadus in praeindicatum locum sancti fi 9. Cumque omnes recensiti praesule», explorato Thomae, nutabil. 3, Kaec habet : „Cum potestas pa­ prius suarum dioecesium »tafa, unanimi consensu pae quoad res temporales ecclesiae sit potestas non retulerint, ittgens heu nimie Nbease alterutrius, et domini, sed dispensatoris, consequens est, ut pleni­ nonnunquam utriiuque infortunii periculum, sua­ tudo potestatis papalis cires bona ecclesiae tem­ dentes, ut aliquem periclitantibus rebus adhiberemus poralia non eissi limites potestatis dispensativae etc., modum, in quem nos iam animo paratiores noverant, ae per hoc non potest papa ad libitum donare res quotiescumque illo opus esse videretur; hinc nos ecclesiae, sed potest, tanquam habens apicem dis­ probantes, quod etiam congregationi Propagandae pensativae potestatis, multo plus de iisdem dispen­ fidei,- dum iustae adfuissent causae, probabatur, sare, quam quicunque proximus alicuius ecclesiae quodque. suaserunt locorum ordinarii, hunc prae praelatus etc. Ex eodem quoque fandamento, quod ceteri» modum rebus adhibendum existimamus papa non est dominus, sed dispensator, sequitur, quod fi 3. Erit itaque uniuscuiusque ex praedictis de plenitudine potestati» non posait bons ecclesiae episcopia, aua in dioecesi, vel per se vel per oon- ,dare, cui voluerit, aut consanguinei» etc. 8ed tenetur fessarios et sacerdote» prudente» atque expertes, prudenter dispensare ut recta ratio suadet.*1 Est et boni», ut inquiunt, verbis atque monitis efficiendi, illud nobis perspectissimum, communem esee cano­ ut detentores bonorum mente percipiant sibi in­ nistarum sententiam, Romanum pontificem non distri­ cumbentem rerum fructuumque restituendorum butorem, sed dominum eme rerum ecclesiae. At obligationem ; illacrimabilem, in quem abrepti sunt, } nos huiusmodi disputationem intactam volumus, statum, quippe qui oensuria irretiantur inflictis- per cum in rem praesentem vel id sufficiat, pontificem sacro» canones in invasores detentoresque bonorum supremum haberi dispensatorem. Theologi quippe ecclesiae. Ita vero si quem, divina affulgente gratia, eum canonist!» consentiunt, papam, quamvis etiam facti paeniteat, négligera haud debet episcopus, tantummodo in supremum distributorem agnoscatur, quive ab eo fuerit delegatus, quin illi suadeat, nisi posse utique ad mox expressas facti circumstantia» Universae, rei saltem alicuius restitutionem: vel de ecclesiarum rebus libere decernere. ^Concurrente etiam, ut fandis sibi habitis, obligationem suscipiat iusta causa, conveniunt omnes tam canonists», quam alicuius annuae praestationi» ecelpsine pensitandae; theologi, papam uti supremum ..administratorem bc ai autem fandorum restitutioni moxque indicatae dispensatorem bonorum ecclesiasticorum, posse res aequitati obsistatur, tune ' restitutio omnium vel uni ecclesias auferre et dare alteri,“ sunt haec partis fructuum attentetur. Verum quoties nec de­ concepta verba, quibus utitur celebris Faguanus in sit, qui ex imbecillitate virium, vel ex improba cap. ffrfefam, n. 31, ad 41, et praecipue n. 36, ,ifi voluntate nil horum praestare velit, tunc tantum­ dirid eel menaeAs tie., postquam iam expenderat Venerabilia, frater, salutent benedletionem. et apostolieam modo pernoscens sermonem, habendi nimirum etiam in posterum, quod hactenus habuit, produoendiqss in -fatura' qnoque tempora, quam superioribus ob­ tinuit, universorum fruetuum perceptionem; hisce nostris litteris uaieuiqu» episcopo quoad suam dioe- quaestionem illam, an pontifici sit suprema tantum administratio', vel potius domiaiam adiudicandum, et in canonistarum sententiam inclinaverat. fi‘fi. Quas porro a nobis mox .supra proposita est methodus, ut nimirum bonia rsrhis pertentetur. 489 440 ■a ex poasosaoribna bonorum per· aliqua vol aal- A aüqsds subtHiesibus uix» argmaoutis inter alteram tem fruotanm recuperari pa—>t, aateqaam Atartna et alteram facti spectem diserta··· aBqued adiaeondoaatio atqne eeanrui relaxatio iadalgeatar, vaaira, quod ipm quoque imnriaras in Biteris ad te non solum ratio··, wd «t praadecsseorum noatecrum datis, I 1*. Attam·· eum bm omnia aequa tewa exempli· eomprobatiir. In Meratiori Vatiaoao *t- libr— -rimas. oMMimae atque oauaamus, Iu rem chirio prooM reperimus a Cardo V etore ob­ praOMBtem fadeaosuu plurimi «tenorem spostarise. ;< nuam' plarr> nrolaberaatar, si serius bonorum lata* Paulo HI praedecessori nostro, «t ipsa lagotis, si quo· in Gemauium ablegandos ooasdsset, am­ -fatataumque restitutio «ig^rctur. In dies conspici­ plissimam faceret aaeteritatem traasigeadi «tua iis, mus' velati emolliri rifeorem sacrorum canonum ■ a quibus ierass seolsstarnm bona detinebant»; fioriqM epicheia· locum atque dispessstionibas propterea quod eontat reatitaeadorum orna eeo- qalbosdam ia rebus, ao praesertim in matrimoniaversiones quant maxime et reeoMiHatioMa eue Knus, quoties, qui relaxationem iuris expostulat, Romana eocleaia remoraretur. Eiusdam quoqaa con­ regionem incolat hsweiivu proximam vel mediis silii inreaimus auctor» extititM oardiaates ad Tri- haereticis obversstur, propter timorem, ne caeco dentinum concilium, d«m Bonoaiae haberetpr, legati, Animi itepeta abreptus, a nobis deficiat, et quod in quo mm exhibuerant propensiorM ia ampKssimam inter catholicos sbsque dispensatione inire prohibe­ quamque facultatem absolvendi a restitution* bono­ tur matrimonium, sthdeat contrahendum sese re­ rum ecclesiarum, ea ape ducti, fote at apoetoKoi cipiendo in eum locum ac communionem, ubi nihil * . > OONCUJUM ALBANUM HROUNDUM, W71 aaptmnhria 17 - amnMa 1 ministri huiusmodi induito sapienter ac moderate B do dispensatione sollicitus, genio suo valeat inuterentur. Denique nec latuit nos Pauli III con­ dulgere. Accedit, in nostra hac facti specie, noa non stitutio lata pridie kalends· Mptembtis 1548, in qua sola impelli apostasiae formidine: torquet nos ea hic pontifex ablegans in Germaniam nuntiqs Fsnea- insuper sollicitudo, ne si ecclesiarum petitio, quae Hcm. Veronensem et Ferentinum epieeopoe, iisdem sine turbis proponi haud facite potest. Tureis per­ limitatam induisit facultatem transigendi et pacis­ specta fiat, captent exinde ipai opportunitatem ali­ cendi super fructibus, fundis tamen prius restitutis. cuius excitandae insectationis, quae quousque pro- , Verum cum processu temporis experienti· edocuis­ tendi valesrt, haud facile coniectura assequi possis, set, magni religionis interes··. ut quid amplius in- in maximum ohristifidelium detrimentum, sanctae dulgeretur, dum ingens excrererat numerus eorum, religionis ac tot insontium pauperum perniciem, qui haeresim eiurare detrectabant, quoties omnia qui licet nihil moliti, pro ipsorum libidine divexa­ vel ratam detentorum bonorum partem restituere rentur. fi 7. Huc autem re perducta, videtur nobis, fuissent adacti, nibil morati snnt Romani pontifice·, quin sua auctoritate in Germani· utentes, provida debere quamlibet facile intelligere. quaeeunque * liberalitate omnia donarent iis, qui reduces in nobis praestantur, ea optimo iurc fieri, quamvis sanctae ecclesiae gremium confugiebant. Nm secus nunc non sit nobis negotium cum exteris, qui ad in Anglia transacta res est, eum cardinalis Polus, ' eeoteriam reditum maturant, sed cum iis, 'qui licet regina Maria imperanto, ad instaurandam inibi re­ a nobis stent, non levia tamen exhibent defectionis ligionem adlaboraret. Namque Iuliu· III pontifex ^indicis, nisi assequantur quidquid subeat nostrae primum quidem ipai facultatem delegavit conveni- auctoritati distribuendum. Congruit plane rei nostrae endi ac transigendi eum intruds À ecclesiae bona indultum a pontifice Martino V in synodo Constantiae super fructibus male perceptis, mox vero auctori­ eoncMsum Teutonicae nationi, quod affertur ab tatem transigendi de ipsis quoque fandis, caedem Harduino, tom. VIII Cclteetfems Mncitiorwm, p. 891, verba hic ÏÙ-. ··. -» » ’,rc"hin»u·. -nod integre etiam relinquendo posseseoribus. quoties cap. ·» ’'"'versaia Germaniam haeresim eiurasMnt, uti videre est ex superioribus textus plunmum p,·· nostris litteris, quas hac ipaa de re dedimus ad te simoniaca hies iam plene ubtiuuera' bcrvoror die 19 mensi· martii 1759, num.^-M atqae quippe aderant catholici ecclesiastici, qui illicitis num. 28, plura insuper in iisdsm horum similia aperteqne simoniacis artibus sacros ordines et exempla colligentes. Nec illud quoque ducimus eooleaiaatioa beneficia faeraat consecuti : contagiosus praetereundum, quod poet datas proximas litteras morbus pene ombm innem erat; obstringebantur offendimus in manuseripto patris'Petri Alagona e turpiter conscientiae ; indubius erat in censuras ac societate lesu Vaticanae basilicae paenitentiarH. ia ipsam quoque irregularitatem lapsus; contendere Testatur enim ipse, suborta. Clament· VIII ponti- autem, nt qnicusqne recensita methodo beneficia ■ fice maximo,» quaestione, an liceret catholici· „emare obtinuerat, eadem dimitteret, dimteeaque amplius ab haeretici· Urru et bona, quae faaraat moâa- adipisci non posset, ac insuper fructus omnes eousque steriorwn,* sacram paoaiteatiariam reqcripsisse, pmtMpto· restitueret, nil exinde aliud consecutum .iastam esM causam dispensandi per summum ροή- j ^faiseet, quam ut eo ardentiori igne Germania contifiaom.* Ex quo illa apprime ooagrnit aaimadvewio, fiagraret Quapropter magnas ille pontifex pernimirum, d iusta proposita tum potest Hann pendeas animo, ea iam iatidisM tempora, quibus pontifex id dare catholico, ut eooissinstie· bona saa aaeteritate uteretur, contrariis quibuscumqus emat ab haeratieo, aequo saltem iurepstarit qua­ abrogatis, amphoram ooafaaeeriis potoatatem teque, quoties insta subsit ratio,, faeuWatqm facere dnlsit absolvendi reos a posais, quibus erant ob­ catholico- sibi habendi res sccteaiaram esaonptas ab noxii, idonaoa ses ovena, quae in usus •incerseque vestrae ehristiaaas pietatis exemplum, tuos per huiusmodi ahgarias de “reiosiast.cw •liis’ ad imitandum et omnino custodiendum a convertuntur, in refectionem pi.-: «««m. vel ali» . uobir distincte |it«v. ;;-’>iin. quemadmodum in provestrae maiorem gloriam >-i existimationem, pietatis operibus expenderes, obsequium non magis Deo gratum efficeres, quam si, altari quolibet dis­ maioremque conspuenda;· veternae animarum sa­ cooperto, aliud cooperires,' aut ai Petrum crucifigeres, lutis utilitatem, it* ai negiigi fune contingat in ut Paulum a 'mortis periculo liberares.1* Praeclara maius eitndem vestrae provinciae dedecus aperestant non adeo, vetusta exempla unius et alterius tunique animarum discrimen redundare videtur. -èx ducibus 5’-..burgi, nimirum Wultfangi Willelmi fi 1. No· autem, qui abusum illum in praedicta et.Philippi Willelmi, qui’ nihil penitus ex occupatis epistola nostra tanquam turpem ehristianae pro­ ecclesiarum bouis retinere voluerunt, sed Romano­ fessionis occultationem ad infidelitatem accedentem rum pontificum explorata sententia, praeobtentaque pronuntiavimus, maximo eum pontificii animi nostri approbatione, res rerumque fruvtur in sacram dotem moerore accepimus, quod quamplurimi istius pro­ constituerunt piis quibusdam institutis ac religionis vinciae, posthabita aeternae salutis ratione, eadem operibus, de quibus cum ipsa sancta sede iam turcica sive mabumetana nomina usurpare pergant, ante* convenerant. ■ Superioribus nostris litteris non solam ut · tributis et oneribus illis, quae num. 97 de praedaro hoc facto maminiMusl tutis­ christifidelibus imposita sunt vel imponi saepe con­ sima autem ipsius monumenti suppeditarunt acta tingit, immunes ot liberi sint et habeantur; verum congregationis Romanae universalis Inquisitioni*, etiam ut tam ipsi, quam eorum parente·, a mahu' metans secta apostataaae minime erodantur, neo habitae sexto idui februarii 1667. β 10. Iniqua fert praesentis causae conditio, ut β poenis hac in re inflictis muletentur. Haec enim damna et incommoda, quae Muhametani regionem nmnia, etsi fides Ohriati ia oorde teneatur, 'flari obtinentes inferre possunt, serio expendere de­ tamen nequehnt «ina . Mahumeti· errorum «muta­ beamus; atque praeterea cum agrestibus miserri- tione. sinceritati ehristianae contraria, quae men­ misque hominibus agendum eme consideremus: dacium in re gravissima continet, at virtualem exinde enim nobis est dura illa neceesitaa efficiendi fidat negationem, maximo oum Dei iniaria proxi­ probandique, quod nunc praestamus, ne fiat lapsus mique spsmdalo, includit. Unde opportuna etiam in deteriora. Tu interim, qua praesta* sedulitate, praebetur Turei* ipsis ooeaaio, ehrihtifidelas omnrn ne praetermittas, ad cardinales congregationis de­ tanquam hypocritas at deceptores axiatimaadi, ferre haec omnia, iprisqna annuentibus, iterata· atque adao iura aa marito persequendi. __ ________________________ __ __ f 9. Accadit praeterea ad moaroram dolorOmqua dare eneydioas Bttnras ad Albania· praesules, ad quoi ricti «parioris nostrae nd te d£aa s^ûtolae "°·»"·· ■·<*· ■***»"· ··<«·**■. qnod.nontiulH die 19 martii 1769 exemplum transmisisti, ita dabis et huiusoe ad ta nostr^ qnam, apoatolicam tibi ex “ vobis ¥ob“ ipsis, 'I** venerabile* »·»·τ·Μ1ο· fratres, fratre^ atque atquq ex vobis quoque, fileeti Wti parochi et misaioaaril, ad .tam pru- ’·“ “ detmmfcnbilmim rimnlationem nihil animadvar. tenta·, immo eoaaiventee, atque inanibus ad exonsanDatam Roma·, apud Sanctam Mariam Maiorem, da· exeusationas in peccatis rationum mamentis ad•ab aaualo Pieoatoris dia 94 mali 1764, pontificatu·- ducti, eos ehristifidele· aura· vestra· credito·, qui noatri aaao dadmo quarto. saspediet· turcica mu mahumetaaa noatiaa amumnat, benedictionem impertientes, 'abaolvtem. ♦ OOBdLIUM ALBAJfUM JUBUIUM 44» M, leZ^MptamrbMa 17 - novombrto 1 ------■„ — iiaquevocari ripdont, ad MsBuMta parti rips i txita, ύ» «Bo prorsa» enMotUt aagara «4 public· cum boaorem ahriatifidalium offenato··, admittere mb veraabtnr. 444 ---- V----------- ,----------------- ;--------------- - ----- V M. M· p* I ·μμ*οβμΙ BelpMrtftt iaftotM ' 4Ua prill» «aTIpilMaL 4 S. Hine eu, qaod ao·, qui ox UueU tote ITdO februarii 9. omnium acetesiarem eeliieitadia·, m aapnam aacro1. Vaunt· allo lao aotto gB ooehi della eagre •aaeti apoatolataa proeuratiaM, etetetianea-oamee in yiam aalntia radnoara, aoedomqra pure·, rinoarea, eoogtegMto·· ··· reteriono eeatta e di eomame in «pinte at raritate ambulante· et aboqpfe macula eeoaoane format· de' miaafouari di NieopoH · di Deo exhibare teaamar, poctquam raaarobiiea fratraa Mb, iatorao alia pratica de' karbaai naati Mile noatroa «anctae Romanae aeeleaiaa cardinal·· eoatra doo riapettive diooeai, dope lunge e maturo eaamo babreticam pravitatem gonerUae inquiritor* eapar b medariate ha giudioatb di doverii proibira 00a bad re andivimaa, de eorum oonailio, primam quidem positivo decreto, · d'iagiungere a miaaionart dell' laudatum concilii Alhaai vestrae proviaciao oaaoaem una' o dell' altra diooeai di adoprarai a tatto potore, rénovante·, apoatolÿea auctoritate matra teaore prae­ per I'eaeousioM fodale e ooatante del rieoluto divieto. ». Ma poreioeobb la medesima aagra eongregasentium confirmamus ot districte «errandum maadamus ; nocnon memoratae epistola· abotrae decreta aione ha prudentemente stimato non bastaro una ad reatram quoque provinciam auctoritate et tenore decision· · «vellere nn abuso «1 cornua· e «1 antico, paribu· extendimus et eervanda itidem praeripimus: B apoeialmente dope tanta varietb di opinioni e dopo deinde dtatriete pariter prohibemus, ne quilibet ex •1 lunge. eoMtsrass per parte di aleoni, crede op­ f christifldelibua, quocumque eaeu vel praetextu, aat portuno agginngere una breve iatrusiou·, che vagUa in quibusvis axcogitabilibus rircnmatantiis, eadem di norma ai missionarl delle due respettive dioceai turcica «eu mahumetana nomina, at Mahometan! . per istruire con ooatansa ed uniformité ) fedeli, e per regolarei nel dare le medwime risolusiooi e credantur, assumere audeat. S 4, Porro, venerabile· fratre·, dilecti filii, voa risposte ·' dubbl ne' casi particolari. Nionte certarogamus et in Domino hortemur, ut aerio animo mante pib preme alia sagra oongregasione, ohe di sta­ bilire aeUe,dne diooeai, eho sono vicine e contermine, ministerium veatruri, et districtam supremo paeto­ rum principi leau Christo aeterna iudici rationem un inaegaameuto, un linguaggio, una disciplina uni­ forme, sicchh mu avvenga mai più in appremo, che da oommisa^unieuiquo veataum ovibus a vobia . reddendam oontidcrantea, et ipai curati» per bona quoilo, ohe si detesta come illecito e superutuioM ] opera veatra certam electionem vaatram fhooro, et in una, ai permette oqme lecito ed indifférente * minimo omittatis (quod, tine grwviaaima incuriae n«U' ultra, .nb si vari il giudixio de' pastori ne' luoghi negligentiaoquo veatrac culpa accidere non poteat), diversi, sebbene nelle medasime ciroostanse, nè ai eoadom chriatifidblea provinciae vestrae arguera, ••nta da' fedeli con ammirasione, turbamento e dr obsecrare et increpare, in omni patientia et doc­ ywaadalo per Ia bocca de' auoi pastori «ovebte est et trina, ut conaorvationem auam inter'gente· , habente» tmn. tanto viefeto dall'apoatolo delle genti (Il Cor. I). 3. Secondo la dottrina e linguaggio postante \. bonam, in omnibiis aeipaoa praebeant exemplum C della ehieaa, devono i missionarl moatrare pet| bonorum operum, ut -ii. qui ex adverso aunt, vere•oyerantamente a fedeli tre eoae. I. 1/ intrinaete 1 antur, nihil habente· malum dicere de ipaia, quasi nulvagite de' kurbani conaiderati nel solo esterio/e malefactojribna, qui turpi· lucri caute aliud in ore, aliud in corde gerant Quad ai qui admonitionibus delle eireoatanse superstitiose II. I. inseparabile ventri· et praecepti» nostris çbn -acquieacant, ad , reita de' kurbani conaiderati nel solo interiore della vana oredulith. 111. L'inutilité évidente de' kurapoatolicae disciplina· normam, virga-oethpeoci debsni, aneoréhè spogliati d' ogni auperatixione di , bent, et circa. ippoa Albanenais synodi veatrae, et dictae epietolae nostrae «unctione· et poenae om­ faori. · d' ogni vana persuasione di dentro. 4. K certamente se si riguarda Γ ceteriore d«inino exequendae sunt, quibus in vita «aeramento­ rum, et poat mortem', ai, impaenitontea deeeaaerint, kurbani m tutte ia eireoatanse dei rito, sono coal chiari i carattori di auperstimone, cbe basta solo suffragiorum incapace· tteclarantur. Qua» quidum numerarii partitamente, per concepiroe tutto 1' orpoena· iterum, quatenus bpus sit, innovamus et in­ roro. 1. ' La acelta degli animali mondi. rigettata fligimus. et debitae execution! · vobis mandanda» volumus et iniungimua. Hoc autem nemini Ox vobia, . la eapra ed il porco Ia acelta de' pesci squamosi venerabiles fratres. dilecti filii, durum en·· debet; o d' ultra determinata specie, eadusi gli ultri tutti dull' uso. II. La differens· religiosamente serbata quoniam nisi abundaverit iliatitia veatra pluaquam schismaticorum et haereticorum, quorum tamen nid- de' giorni deatinati per r kurbani diversi, o di carne o di paace. III. 11 rituale di ucciderli, dividerli ez lua mehumetanum nomon assumere praesumit, non.D diatribuirti fra loro a guiaa di vittimd. IV. L' obbligp< intrabit!· in regnum caelorum. di mb riaorbarne. o portanto vta, o rendered erudit fi &. Illos denique, qui ex mahumetaaia Chri­ porsione alcamt, ma mangiarle tutto intieramente, e' stiani* aunt facti, ve! qui istorum aunt filii, «i de sua roderle fino alie oaaa. V. L'inconao fumante, ,Ie in fide constanti· diffidant, vereantarqua ne, si tur­ candale aeoaae, «t raw septa asrta ft-teeUatuMt, che cica deponant nomina, dominantium poeaaa inenraooompagnano la mensa. VI. La distinsione e di nomi, rant, easdomque subire formident, serio admoneatis, e, di riti o di fini determinati per i diversi kurbani. ut omnino legione· illas occulte deserant ot ad terras VII. L' origine antica, Γ uao ooatante, 1' imitaaione • Christianorum accedant atque confbgiaat, in guibua tenace di pratiche, che sono gih nate nello aciam·, et Deu·, qui dat escam omni' carni, at fidelium •ono fin ad ora durevoli nello aciam·, e dallo sciam· caritas minim· ipsi» deerit. maximo si episcoporum •oao portate e ritenuto anche dopo la oonveraione eommendatitiis epistolis muniantur. Interim vobis, nal aeno dolia chieaa. 11 tutto insiame con tutt' i venerabiles fratre·, dilecti filii, apostolicam bene­ rapport! a luogo, tempo, o persone no< è un velo, dictionem, quam a quolibet venerabili fratre anti­ in cui traspare, ma uno apeochio, ia cui si affaccia stite in «ua dioeoeri ehristifidelibus orthodoxis Metro tutta intiara nella propria «ua forma la auperstisione nomine impendi volamus, peramenter elargimur. taato vietata o oondaanata nolle divine acritture. Datum Roasas, aped Sagatam Mariam Matera··, taato avete ia odio od ortura dai aaati padri, taato dte prima augosti 1744, poatrikmtae Matri β^κΧΙΤ. dataatata · hdmiaata eoa p«M aeyariaaime dai oon- A i * o'* ,. «Ο · fiai ι···Ι poefefiô, . nome ditiltamedta op­ pecte «flo ppirito Mh religioae, · dhuMtealmeato contraria al catto divino, e aiooomo can tote' i toologi dimootresan Tommaoo,!!· 11··, quaoet.93, art, 1 : «Superstitio aat Titium .religioni oppositam coeun­ dam exoeoonm. non quia plaa exhibât ia catta· divinum, quam vere religio, sed quia exhibet eeltarn divinum eel cui non-debet, rei eo erodo, quo aoa dabat.* . J / Pto grave ai ronde una tal mensogua o tradimeato nel oaao preeante per tre rifiosai. I. Per­ ché é un roeto di rito giadaic·. II. Perché è una pretiae di eetto 'ithmatina ΠΙ. Perché é m' imitesioae del ooetame dei Turcta. Quanta aoolta di aaimah, questa dortiaaaiooe di giorai. qaeato acarnaameato di victime, qaeeta intiara ooaauBaioM d' immolati, quanta ferma di aagrifixio sonte aenei il giudaiama, o fo in serta maniaca rivivero Γ uno da' aagridat anati sella vocchia loggo, figurativi dull' unico aagritxio dolia nuova, quasi 6. Ni oembri leggiero ua tal peccato. Chi ha a encre la religioae, niante più deae arere ia enare, ohe la bogie ia materia di religioae; chi ai gloria ohe ancora noa (bane compito quel aagrifixio di dei nome criatieno, chi é ooetantemeete attaMote salute, ohe m aapettava e ai adombrava con quoi χ alia professione cattolioa, niante più daté odiare sagrifixt di carne aaa volta celebrati dal popolo cha il carettore di mentitore del nome criatiano a obreo. Or aieeomo qualli erano allora simboli veri, di traditore della profeaaioue eattoliea. Or ogni perché significativi d' un vero aagrifixio da eompirai auperstisitme é nn orrenda bugia in materia di re­ nella pienexaa de* tempi da Criato, coal oggi nell' uao ligione, é un- nero tradimento del nome e del earat- aon Calai, perché falnamento significativi d' ua aagritere di criatiano a di oattolico. Per intender queato B finio come aacor da eompirai, sebbene in realto sia é d* nopo di profondamento riflettere .con aaa gih da gran tempo compito: e aiccome aarebbe per­ Tommaso, II· II··, qaaeat. 93. art. I, cite la Tenth nicioso- il oonfeaear eon parole, che Criato non ha della religioae ai professa. e coll'eateriore aignifioato ancora petito, ooa) è dannoeo il dimostrere eo' segni, delle pacole, e coll' eateriore significato del rito, ea- ehe Criato non ha aneor compito it auo aagrifixio. aendo Γ uno e Γ altro iatituitd ad eaprimere gl in- Qui il falso apparisce .ex parte rei significatae, a * ‘timi aentimenti dell animo nel culto divino. Coal qua discordat significatio cultus*, diee san Tomparifhenti la -verito della religione ai niega o colic maao, loc. cit., «et hoc modo, tempore novae legis, parole' e eon motti, o colle axioni e cofatti: l uno peractis iam Christi mysteriis, perniciosum est uti e Γ altro modo eeaendo un' éloquente linguaggio, caeremoniis veteria legis, quibus Christi mysteria . che attenta 1' intima ritroaia dell' animo. Colle pa- figurabantur futura. Sicut etiam pernnicioaum eeset, role o con motti niegano la religione gl' infedeli si quis verbo confiteretur, Christum esae passurum e gli eretioi ; colle axioni e co fatti in certo modo 9. La ciroostaaaa perimenti di eesere un rite ia niegano i aupentiaroai e corruttori dei culto immemorabile dello seisms, tutt' ora durevole. baaSjvinp; perciocchè aiqcome Ia profemione exteriore terebbe a dichiararlo come un atta proteqtativo elle fede ai tradiace ' coli' 'eateriore eapreaeione disette, abominevole sensa mono ·<« occhi d un dell' errore, coal il culto eateriore della religione ai criatiano, d un oattolico. d'nn fedele. II culto eateriore mentisco coli' eateriore osaervaasa d' un rito auper- é una protesta visibile di religione e di fede ; il prenetisioso. II culto Eateriore è un fatto parlante, nel dere. il ritenere, 1' usure un rito snperstisioao d' una - quale si exprime coli' axione quel, che ai crede nel eomunione sciamatica, che altro aarebbe nel fatto, ohe cuore. ed è un testimonio pubblico agli angioli e il riceveme lu prestito un' àtto protestativo» di agli uomini, nel quale ai .spiega 1' interna diapoai- scisma? E tanto più reo aarebbe. chi di quel me sione dell' animo. He tutto è rerto e legittimo, è deaimo aciama, da cui per Ia divina grasia è oscito, . un 'argumento sensibile della rettitudino e bonto volease ancora riaerbarne. una reliquia ed un avanao. degi' interni aentimenti ; ae vi si meaoola ooaa falsa Parrebbe certamente, che uacito fuori dell' Egitto e o bugiarda, i un' attestato a^tdntico della corru- gustando la manna, ne desiderasse ancora ie eipolle. xione e guastamento degi' intimi aentimenti ia ma­ 10. Finalmeute Γ imitauione sola d' en ooetame teria di religione. Allora in certa guiaa si mentiace rioevuto come parte di religione da' Turcbi, compte coli' axione il nome,i criatiano, si tradiace coli opera Ia graveua di un tal peccato. 8e la superetisione' Ia professione cattoiica, ai niega ool fatto il carattere Mt simulota religio, come la definiace can Tom­ di fedele: e con un roveacio d’iatituxione. il culto maeo, loc. cit. quaeet. 92. art. 2. ad 3 ; 1'imitar'quella .religioso, che dovrebbe per Γ eapreaeione dei vero de'Turehi, in messo a cui si vive, che altro parrebbe, eaaer proficuo, diviene per Ia meacolansa dei falso che un simulare una parte di religione de' Turehi ’ ali' eatremo dannoeo. 11. Né ocoorre ridire. che i knrbani tra fedeli β. Certamentc dice sant'Agostino, lib. Contre si usano coli' intervento dei mieaionario cattolioo, mrndocutm, rapportato da san Tommaao. loc. cit.. che assiste e bepgfiiqe la menas: perciocchè queat' fra tutte le falaito, bugie e finxionl, che poasono isteaao, in vece di aminuire ii resto, l accreace nolle cone utnane adoprarai, la.-più perniciosa è vieppiù, aggiugnendo un altro titolo e ragione. per quelles che ai aggira nelfê eose risguardanti la re­ dichiarare euperstisioeo quell'atto. La falaito delenito ligione : e aiocome la religione criétianatoontiene le eateriore, inaegna san Totnasao. II· II··, qu. 93, art i, -«-veriti e più sublimi e più Importanti e più adora­ si pu<> conaideriare peg due parti : lacrima é en perte bili. cos) la mensogna, che ji meeeola nel suo .culto, ret atgaiften/oe, della quale regionammo di eopra: diviene e più grave e più dannoea e più erribile. Γ ultra è or petrio oolootio ; e queato ha luogo prin- ' 7. Tutto questo ragionamento é ristretto in poche cipalmente nel culto eomune, che si fit dai ministri in parole da san Tommaao, II· II“, quaeet. 93: .Di­ nome di tutte la chioaa; poiehé. aiccome sarebbe cendum. quod aieuf sanctus Augustinus giieit in lib. certamente falsario 'colui, il quale trattasse in nomo fbarirv awmiacsimt, «mendacium maxime perniciosum d' an altro eoae di cui non ha rioevuto oommiaoioae r est, quod fit in hia, quae ad Christianam religionem o mandato, coai incorrerebbe la taocia di (aleario pertinent*. Est autem mendacium, cum aliquid ex­ quel ministro, che per parte della chiesa preeentaaoe terius significatur contrarium veritati. Sicut autem nn culto a Dio contre ii modo stabilito ed uaato nella significatur aliquid verbo, ita etiam significatur ali­ chiesa. Or Ia chieaa non ha giammai approvati i quid facto: et in tali significatione facti consistit kurbani, che sono troppo difformi dalla regela exterior religionis cultus. Et ideo ai per cultam ecclesiastice' dei culto divino; non ha giammai exteriorem aliquid' falsum significetur, erit cultas autorisante i ministri o ad assistorvi o a benedirti. L aaaistenxa dunque, che da nn ministro della Chios* perniciosus * ' · < . 447 · OOMdUUM ALBAMUM 8KJUMDÜM, 1871 eeptembris 17 ■ peveMtete 1 440 b cbe uaa uueva m «Magna, 4 an non quai, oho la cMms ai porgo. Or in oari non trvvaai oartameato la pratiea do* aaddetti karboni; mot· rimatecteue di ariniâtro iaeuo name, ebe te dticM disapprove· datesta: ansi aOa b pib Mate contraria ai manui, eho ei· „AHo modo pateat oontiageru Mpfteate «xtaridri eoauarinfatra, ooaae il digiune, · ari b oppecto B suite ex patte «ateqtte, «t boe pNaripM· ia «dta com­ bogordo · rnbbriaabeuM; il eagriM· inornanto, a muai, qui pot ad^atroa sxhibrita ia penone tarins cui b oppecte la " eangainoca Immolaviona dolio snelssiaa. Bieut «nlm feteerias aaset, qni «Equa pvo- vittimo eanaH; Io orarioai, te Emeatae e te ultro poueret ax parte aliouiu·, qaae non aaoeal ai eom- opero bnnne, a cui a'oppongoao te dteeipaaioao, te aüsse. itavitium falsi tatis incurrit, qui sX pÜrte aeola prodigalité · I' iatomparauM, eho aooompagaaao aise cultam exhibet Deo contra modum divina éaetori- oqiiaariamoate i prodetti kurbeai; como di rimili . tato ab «Mteaiaeoaatitutam et iaaMteateeauauetnas.** prnttebe dice aaa Tommaco, 11· U**, qnaeat. 93, art 9. l/Ti. Paoeaado ornai dalte parte eeteriore de' IA Ma purgati naohe cho foaeoto i detti kurbani ■ tal' atto ri prmh, mm ra naevo tvaitiMaMn, «m » , \ ) S * \ kurbani a «enriderane la parte interior·, ed mm d* ogni vupcratirioao di tuori e d' ogni vano porminandoli como animati dalle spirite di oredalité auaaione di dontro, a eho mai potrobbero oaoore délia geste volgare, eebbose foeeero spogbati di proficui? La anporfioité non ne aarobbe mono évi­ tette 1' oetriaseobo rireoatauM, che nbbaatenaa ii dente, perrioechb, come ragiona van Tommaaô, maeehiano, non poaaouo apporta·, «he ···*· tete il fine dei culto divino b, obo Γ uomo dia gloria a oascrvans· do gentih. 1. Le petenaaioae, obo la Dio, e a lui ai eonaagri intiero, e di meate e di pratica di tali kurbani lia par giovare alla ooa- B oorpo. Quiadi qualunque amoae o pratica, che è Mrvarioa'· dalle famiglis, alia sainte dei beatiami, dirisMta a glorificare Iddio ed a aoggettaro a Dio alla fertilité dello campagne, 9. L' opinieae di la mento eo' penaipri ed affotti, e il oorpo eo' freni attribute· ail* omission· e mannans· di tali kac- moderati delle paveiuni, aeeondo 1' ordinatione e bani I'infeKoith delle case, degli apmeoti, de’ oampi. ooMuetadino deUc chieea. non è né, vuperfluo né 3. L'errore di credere, che siano per suffragar· elle inutile al culto divino. Ma ae vi aia aleuna çoaa, . anime de' trepassati, noglette le mooee rd i sulfrag! cbe, qaanto é du aè. non conduce a glorificare il della chiera. 4. L'attaceo .oatinato di aegaitarli Signore, né a oonaagrargli te mente, né a voggetdopo irigorori divieti, e le minacci· o i timori poati targU 'll -oorpo. doli'nomo neli’eaerciaio pratieo della a chi vorrebbe laSeiarli. b. Finalmeut· gl’ istessi religion·, aaa piuttovto via ftiori del)' iatrusione di principi, obo spingono gli seismetici e t Turebi a Dio, Nori defl' ordinatione della chieea. fuori della preticarli, rimaati ancora in qneati mal oonvartiti oonaeotadine de' fedeli, tatto dare riputarai inutile, fedeli : tutto conduce a diehiarare Γ esercirio do’ superfine, auporetiaiooo. «Finie divini cultua,* dice kurbani superstitioso o riprovato. ancorohè cassen·· van Tommaao, II* II*·, quaest 93, art. 2. «eet.lut homo Deo det gloriam, et ei ae aubiiciat mente et ogni titra cattiva ciroostansa di faori. * 13. Peroioeehé, o da tali knrbani ai aapettano corpore; et ideo quidquid homo faciat, quod pertinet vantaggi temporali, o ae ne pretendono graxiel ad Dei gloriam, et ad hoc. quod mena bominia Deo spirituali. Se vaotaggi temporali, < non potando i aubiiciatur, et etiam corpus per moderatam rekurbani per loro natura produrti, uopo b, ch· ai c fracnationem concupiscentiarum secundum Dei et adbperino, non corne came. ma corne sUgni; ii che ecclesia· ordinationem, et consuetudinem eorum, ai riduce ad un petto tacite coi demon!, seconde quibus homo convivit, non est superfluum id dirino il principio di aaa Tomes··, Π* II**, quaest. 96, cultu. Si autem aliquid rit, quod, quantum e»t de art. 2. „8i naturaliter non videantur poaae taies se, non pertinet ad Dei gloriam, neque ad hoc. effectuq^causare, conaeqnene Mt, qnod nec ad­ quod mens hominis feratur in Deum, aut quod car­ hibeantur ad hos effectua caaaaadoe tanquam eauaae, nis 'concupiscentiae inordinatae refraenentur; aut •ed aolum quasi vigne. Et rie pertineat ad pacte etiam ri sit praeter Dei et eccleaiae institutionem, significationum cum daemonibua inita.* E ecrte- vel contra coaMotadinem communem (quae secun­ mente adoperati corne segni, de chi mai traggono dum Augustinus pro lege habenda eat), tofum la loro origine? non de Dio, de oui non sono nb hoc reputandum Mt auperflbum et superstitiosum, rivelati, nb stabiliti; dunque dalT uteana vanité in- quia in exterioribus solum consistit, et ad interio­ geanata e aodotta dalla malitia do' demon!, cbe rem Dei cultum non pertinet. Unde Auguatipua inducit, quod dicitur, Lucse acorgendo la rea disposition· degli nomini, la in lib. ite ' fomentano, 'e gli allaceieao eon yAsvenimoati sell'· cap. 17': Regnum Dei intra vos eat. contra auperapparenaa favorovoli, per invoigerii ia pib e pib stitioaoa, qui scilicet exterioribus principalem curam C errori, da oui difficilmente poi senne diatrigarri. impendunt.** „ Homine· huiuamodi obeorvationM attendunt, non 16. Mb vate il dire, ohe vi ai meacolino nel esso ut quasdam causes, sed ut signa quaedam futuro- D preeente preghicre e voti. L' iateaaa mescolansa rum eventuum, vol bonorum, vel matorum. Non di oom sage· e profane *b un nnovo argomento, obaervantur autem' vient ai^aa a Deo tradita, ebm per diehiarare inutile, a chi Ia pratica. que) che vi •on vint introducte ex auctoritate divina, eed ategia aarebbe di aagre per te compagnie di quel, che vi ex vanitate humana, coopérante daamonam malitie, ri trova dl vaao, come aeeenna san tbmmaso, qui nituntur aaimoa hominum huiuamodi vanitatibna loc. rit, quamt 96, art 4. - 17. Ban^o Giovanni Criaoetonm neU' Horni). 43, iteplieare. Et idao maaifeetam eat, omtee huiuamodi cbeervationM euperatitioeea mm et illieitaa. Hbo rapportato da can Tommaao, II* II**, quaest. 96, quod a principio in iatia obeervetionibte aliquid veri art 4, fa mensione del costume di ateuni eristiani, . hominea experti aunt, hoe accidit cars. Bed poet* ohe portavano aoepeaa al coite una particella scritta modum eum hominM incipiunt ahum animam huiua­ dei vaagete, · ae riprende e diehiara Γ uso come modi obaervantiia ipplicaro, multa ootmndun hgiue- inutile affstto e superfixo. ,Quidam aliquam par­ M modi obeertationee eveniunt por deceptionem dae­ tem evangolii scriptam circa eolltuh portant. Bed monum : ut in hia obaorvationibua homine· implicati, ■ nonne quotidie evangeKum in eoclesis tegitur, ut curiorioraa fiant, et ve magia inverant multipliribM audiatur ab omnibus? Cui ergo in auribus posita laqteia perniciori aeroria, ut Auguatinua iaquit, Hb. 9 evangriia nihil prosunt, qaomodo possunt eum circa D* deetr. dico mb Tommaao^ loc. «tt>, art. 8. collum suspensa salvarq? Deinde ubi Mt servitus .14. 8o poi vi ettendono graxie epiritaali, eomo avangelii? In figuris litterarum, aa in intellectu il eolitovo do* tiupoMati, nas vi aeno tM mawi, erasuus? 8i in figuris, brae cirpa collum suapoa- i ’' .■ ’■'* '4 '5' r - aMfita.. - 449 OOMCUJUK ALBARUM 8BCUNDUM, 1871 eeptatebria IT.- itTatHi 1 4*0 dia Si ia iateltaota, erga maHna ia aorda poeita ‘ griudo, da eoi poaaiaao' attingere l'acqea rira, aba prenant, qnam rim eriham So qaeate μΒοοο taa ata vita atataa. 90. Maa aaao aaaaK di gracie a di baoodiaioai dioM U (Maootaaw d'una prattoa, eha gam par altro iodavota, oom avrebbe datto de'Matri kur- la prutirite iavaatate a «aprini· dalla vaeitb daOa «pirito waaao, nd i taati riti UtaMM par ua tetapt, boni? \ 18. Dabhnno perrib i miaaiem^l, dope star oom taagtni da* boat «atari, m i miatari · i dimoatrato ai Mali i karbaai malvagi par ta-parta •agtaMtrti JMtuH da Criata, ooatdati alta «bibba eetartora, malvagi par la parta iatariem, a praoiaa noter· maire, ad apptaati a aai aaai tg|i, angrmI' nan a I'altra, iaatili par ogni riguardo, aaaataU ateati aba «aaeadaao alta voiwbto Igor· a oaaa al purgati d' ogai rirenatanaa auptearirioto di foari, a dira di «aate Àgoattaa, .nmmar· paaéiara, rite d’ ogai van· eradalitd di doatra, nppBcMri tutti ad rimpBeiora, virtate pMaaritra*. ■ Iddte padro ooo iatruirii ptaaamnto del «Mai «alabri, oba Iddio a «i adora pib aoa attaeaaaaaato ata oaabro o tguro, ta obiooa loro porgo paa ooaoagaira qnei lai, oba m ia iapirito o varitb, ο 1' opera deUà aatate riia vaao ri aperanp da pratiehe gautitaoob·, o giu- earoa prinriputaMUto il mot*. Com daagoo par ottenere ta benodixiàni ad evitaro ta matadiriori databa. o infotto di aciam*. ' 1·. B primforamnte «i aflhriehino a acolpira ao' loro oaori ta dottrina dull' apoateto dalla geati tanto inculcata a ripatuta ad θ*1.. ad Haabreoe etc., eba U regao di Dio aoa eonaiate ia oibi a bavaade; oba i doai a ta vittim· noa moadauo ta ooouaua; eba ta purifiearioni a ta lavaade, a tutte 1· gia•tiria dalla carae non eonducono 1' uomo a com parfctta; eha U tangua da'vitoür o de'capri non •aatt^ea i meeehiati ; eho i peccati aoa «i tavano col aaagua degli agnalli a dé' tari ; oba l'ombre o la figure foroao par un tempo, « aoa aono pii ora; obo i aanrifiaf aatiehi £ carno aoao «vaniti, •ioMM I' antico aacerdorio a tempio i de gran tempo oaduto; oba Iddio non pii ai adora «opr* quanta o quel monte; che la veriti 4 anooedata alla ombra, e ta realti dalla ooaa alla figure; al ■dague de' vitelli a de' tori 4 auoeeduto il.aaagaa del Redoutera; alla veoebie vittime a aacrifixt imperfetti a vuoti, un aaerifirio nuovo, parfetto e piano d ogni beaediriuoe a «alute ; oba le ooectanae ri mondano e ta maoehie «i tolgono aolamento eon queato nuovo «ange·; oba an ta! aaerifiaio ai 4 com­ pite da Critto nel Calvario «ulla croco, immolando «e «toaao come vittiœa di propfaiaaiona par noi, unie* fonte di tutte ta graaia, oba poaaono caaara oggetto di noatre «perauM ; oba il madeaimo «acrifiaio «i perpetua «u i no«tri altari, quando «i celebra dai Mcerdoti miniatri dal Signore; eba ta me«M 4 una «aquata e oontiaonriona del madeaimo «aorifisio; che ri 4 reajmqnte preaante «Otto i mtatioi •imboli di pana a vino ta madeaim* vittûna, ri «i offre ed immota il medaaimo oorpo ad il mode■imo «angue ; cba Γ uno dall' altro miaticamente aeparaai per ta forna delta parole; che non aolo vi 4 l'iateaM vittima, ma Γ iateaao «acerdote Critto Signore, il quale 4 il principale offerente per ta muni de' «Uoi miniatri ; che in comme Γ offert* 4 1 iateaM e nel Calvario e aell'altare; 4 «olo di­ vena ta maniera di offerire. Bacriffiio vero e propiiidtorio, aebbane incruento, Mlntevota ai vivi, proficuo ai morti, impetrativo d'ogni banadiiiona e graria, d' ogni remiiaione e perdono, d' ogni bene ' «pirituata e temporale, che conduce alia mlute, per tiborarione a preservative da tutti i malt, per total· e .euaCadia da tutti i nemici, centro delta oomuntane de' «anti, vineolo di commercio tra it ciefo · la tom, aeopo di tutta la religione: ehe finalmente 1' oatie, ta vittime placabili, ehe ci rimangono ad offerire au 1' ajtare de' noetri euori ed unirie al «acrifiaie incruento delta chieaa, «ono la mortificatione dette propri· paarioni, la eaatigaatane delta oarne, la eroeifiarione dette noatre concupmoenae, 1'eatirparione de'noetri vial, la dtatrurione del corpo del peccato. In vane ri adoperano kurbani e oonviti, fomento di paarioni ed incite-. mento di viri; 4 tutta proata la ntonaa, a eui aiamo invitari, 4 tutta appareocMato il cibo e la bevadda,a eui aiamo ehiamati, tatta aperta ta «orgeat· di Conçu, «mmaar. roaroa XUL divino «i rieorto a* Üarbaai ad a pratieh·, a oui manca l'iatitaaioM divina, maaaaao ta divin· prgr m····, manca Γ approvaaio·· delta ehieMT · ri abbaadonano a ri trataaeiano i divini miotori a ■agramenti, oh« traggono Γ origine dalla iatituaione divina, traggono ta fona delta divine promote·, hanno ta teatimoaiaiu· delta ehieoa infallibile, e, •econdo ta «pirito delta chieM nMti. prodaeono frutti di vita atarnaT 31. B qui 4 d’uopo iatraire i fedali dallo «pi­ rito dalla ehieea, che appariaea nalta orarioni oomuni, de e«M «tabilito a propoato per nao eomnna da'«uoi figlinoB. L'oroaioae eomnne, diae '«an Cipriano, Du «rit. «eel-, hn nna fona infallibile dalla unenimith da' fratalli nalta proghtara, a ai um una oerta violente a Dio dat congregati in cuo nome a pregare qualche ooaa, o «piritaale,' o temporale, eapediante per la «alute, «econdo Γ capream a for. male promeam di Criato Signore, Matth.' XVtlI, |9 ; , Iterum dico vobia, qpôd ai duo ex vobia coaaanaarint aupar terram, da omni re, qnamcumque > petierint, fiet ilHa a patre meo, qui in oaelia eat: ubi enim «unt 'duo vel trua congregati in nomine meo, ibi aum in medio eorum. “ Or come ai abbandonano o ai laaciano per ogni preteeto ta preghiere oomuni fatte con nnanimit* neita chieM di Dio, ch' 4 1' aaaemblea de' fodeH, a come ai nudro coal poca fiducia neita orarioni e gemiti delta «poM di -Omù Criato, eh' 4 aaaieurata di eaaere eMudita per i auoi figlinoli, e ai ha poi tanta aperanaa neita inventioni umane, nette pratiche capriceioee, e ia riti apertameato auperatirioaiT 39. ' Uniaoano piuttoate ta buone opere per diapoairione ad impetrare tutte ta gracie da Dio, aa■endo queato il carattere de' fe'deli eriatiani ohiamati dall' apoetota „«ect*tore« bonorum operum". Le orationi ed i digiuni, con Cui ri vine· il dé­ monta; ta iimoaine ed afati di oarità, eon eui ri Mtingue il paoeato; ta penitence ed auatorith, cou | eui ti riduce a «chiavitfi ed ail' ubbidienaa dello •pirito la earn·, «οήο i veri meari da riehtamare i béni e rimovere i maii, che tono l'oggetto prdinario de' noatri timori. 93. Biaogna armare i fedeli eon imprimera boue ne»· tar mente, ehe, «e aono aaaaliti da* maii e per Γ amor delta religione e per ta purith del culte, rigettano eoloro, ehe vengono ad offerirgH iatromenti o meui auperatirioai per guarire e Hberarri, •e vqngano per divina diapoeirione a perdere ta vite, muoiono quaai martiri nel loro tatto madeaimo, teatifioando colla loro morte ta religion· para ed immaoolata, ehe eonaervano nel enore, nome più volte inaegna tant’ Agoatino. 34. Debbono parimanti armani a diapraasare i vani timori, ta minaceie, ta baffe, ehe di aari fhranno gl' iafedeb e aciamatici nel vaderli abbandonare ta autiehe aupentirioaê loro pratiehe, debbono inooraggirri ad un tenore uniforme e ceatanto* di vita •A '· ■w,· 4SI OOMOOIUM ALBANUM 8BCUNDUM, MM 17-aovembria ί 4M \ eristiaaa,9* «ai d tifatiagaaM tin tatti «ata·, « minita vel ad conventa· teoam adventa··, ibique ehe w^uapparteageM alto oomarioM drila «bte··, nsant medentur. Quantam vere mu desuat qnl eeaaotar awnrar» •AmM aaurirati · serprari aMh* «ai d«Ba Matra mamara di paaaaro a Ü «perara, «toM miritti a MBA* ■· rimiU gridara: Baaa D popote aavto at ÎhrtalHgaata, mm prersus mode gerara, eum, nemtoe Tartarum adΓ eroAtà doi Sguorq; -aaat ahiraaafrra. Meeè gti ataMa, aHta dtaboa mtame oatnriaque ftuaettonibM antiahi Ibrri, Poatar. IV: .Bettia, qued taaaaatap prenante· aunt: idao «aleataNt eatra congregatio ▼m praecepta atque faatitiaa, atari usaadnvtt miH pariter deriarat haiaaawdi rttp tatam non thm ve­ Dominas Daaa «mm: 4a (ariette m in terra, quam tare ad pargaadam «oram egendi retioeom, quate poasesauri estte; at obetrvahftte aC implaWtia opéra. •d Mteadaadam deoiiiiaai m Site languorem in Haee «et eaim raatra aaptoati· al iateltoet·· ecram ita, q«ee eant ad Doam, vel potine indicio «eae popall·, at aadtattee aalvwsa ptuoeépta haae, A- poate, tant tene ab ete ptueooeoeptam nubm «m eant: En popataa aapieM «ttateÜpM, geo· magaa.* Ihtaa a raligienta rimatandaa, cum tampau «t occasio Devono aaai raltegnrri, a athaaiai pit chegiiahri tatorit fe|id pat 1a rieureaaa d’eaMN aemptu a ratait ed aeooltati da Dio: ,Nee enta· aat alto aatta tara grandia, quae habeat deo· appropinquantes ' ribi, aient Dana noater adest caaeti* obaacrationibaa nostris*: oomo proaiegue Mosè nel luogo citato. I 96. Che ae ta aaera congrégation· ha dMbrito fin ora di venire ad an autentico univmeala divieto de' meatovati kurbaai, eiô b arreanto ta parta per l’esposto rampre tarie a poco uniforme delta eireostanae, aotto eai ai rappreeentava Γ afflare; in parte ancora par ana aavta o prudente économie, ■ imitando lo apirito, ooadotta A tante Agostino, •put. 44, p. 190, che trattandosi di avellere au >œehio costume de' tempi aaoi di far pranri · oonviti nolle ehieee no’ A aolenni, cagione A molti ditordinl, non ' croies dorerai tatto d'an trotte togliere son assoleto e preeiso eomaadamento, ma diaporre prima gh animi U Issciario per via d’esortaaioni e rimostranse, ed anche di restrixioni e’ limitationi, per giangere alla fine a aradtaario 'affatto. 96. Di questi principi fomiti i missionari cereheranno d'istraire i fedeli «tali' apoetoliea code, alla loro cura eommoaai, attnehb sténo ministri ,poPtentea bahortari in doctrina sana, et eos qui contra­ dicunt arguere*. Praeter·· gravi caipa non caret, quod fidam •ocaiti cradeatoa, eam diebut tcctariertioo Munio aut abtetaeatta· consecratis, Tartarum menti· aecambant, votitta ta illi· disbae ab sedseta vwennI tur cibis aat ·· manducare Sagant; simulatio enim haec non afio animo tacta prsesumi potest, quam ut christiaaorum legiba· nequaquam obstricti vide­ antur, sed plane mahumetam inter mahumetehos existimentur. * Nec quidquam eia prodest, quod identidem propomtum iaotant palam proflteadi «mtbolioam reli­ gionem, quoti·· a publica potestate icterrogentur·. id ealhi' fleri ab eis necossario dpbet, sed a»mui opus eet, ut ta privatis actibus ab illis simulationi­ bus abstiapant, per qaas fleri neqait, quin veiM fidei exortes et fslsae sectae addicti exterius s* pareant. Malto minori dubitatione damnanda sacrae con­ gregationi visa est illorum agendi ratio, qui Tur­ earum reroutes offensionem, protana eorum templa ingrediuntur, preoationesqae apud mahntaetanos in more petites peragere fingunt; factum enim ipsum ; nimis apertam praosefert mahumeticae ■ religionis •imutationesn, lioet ab aliis damnatae sectae ob■ervationis «t caeremoniis abstineant. Id ipsum dicendum de praxi illorum censet, .qui •d funera dedocenda mahuaratanam ministrum ad­ F, vocant, ut val ipsi vel defuncti · falsa secta non Decretam eeorM oeagrogatiMia de Propaganda raceetime existimentur. Quare, ti ex defunctorum Ada babttae die 31 taauarU MDOCUCkXV, quo voluntate quomodocumque explicata, aec ante ebi­ reprobanto neaabllae prune· ehriritaMrum.ooMl- tam retractata, id fieri constiterit, sacra congregatio eosdem, deAtnetoe ecclesiasticae sepulturae et suf­ torum mahuuseaaam eeetam ateulaattuan. fragiorum beneficio incapaces esse decernit: si vero 1774 februarii 1». •x solo damnabili superstitem arbitrio supradietus Cum ad auree aacraa congregationi· pervenerit, mahmqetnnaa minister jMtatentiam funeri prae­ in quibusdam Albaniae dioecepibaa aliisqae finiti­ stabit, eo in casa illorum crimine defunctos non mis provinciis Christianos aonnullos adhae existera, tiligtfi ; bens voro superstites ipsos gravissimae qui, non obstante saluberrimo synddi Albanoari· de­ impietati· reos et canonici· poenis obnoxios fora creto, ae repetitis sanctas memoriae Benedtati XIV declarat Hoc enite, ut cetera omnis superius exconstitutionibus, videUeet /uter setnipeMt diei 9 fe­ pOMa in eaantiatis eirounutantijh (et fortasse aliae bruarii 1744 et pr>riariri> diei 1 augusti 1754, etiam praxes, quae ad notitiam sacrae congrega­ Christum erabeeoeutes riuaque praecepta, inMoH- tioni· aondum advenere), mahnmeticae sectae simutatem rimatore aadeat, actaeque peragere a vera· latioaam, ohriatiaaMqae fidei negationem, saltem fidet- sinceritate prorsas alie···; sollimtadtais sum virtaaHter, includit, anmaaamqu· Christo Domino partes 'esse duxit, tacto verbo eam eaacttaaimo do­ talariam et proximo seandalam parit Catorum «mtaeatimfaai patra· archiepieoopo·, mino nostro Ctanraato XIV die · februarii 1774, declarare sequent·· praetatonua christiaaorum pra­ •ptaeepoa «t superiores aatatioaum Albaniae,- Ser­ xes innoxias nec cas·, aeq'atio arade toleranda·. vi··, aliarumqas provinciarum, quae Turearum im­ In primis itaqus · simnlstae infidelitati· nota perio subsunt, ta Domine hortantar, at sato fidei exoaaari non posse declarat subdolam agendi ra­ •noeeari · gregibus pastorali saaa euroe commissis tionem illonun, qai, dum dfobUa solemnioribaa mta- ■npradiota· damnatos abases avertero satagant'; ■ae aaorificio intersunt, adstantium ex earioritato pari solo et caritate naumquemque illorum, qui Turearum praesentiam formidanto·, nanqaam om­ peuaariasa factitare non vorentur, arguentes, incre­ nino caput aperiant, neo signant ■· cruris rigno, pantes, admonentes se ia nullo oaan posse Christum abstineotque a ceteris catholica· retigionSi Mtibna, erabeaoero, talaaiqpu· raligioaam simulare, quin qui ab alita, qui ohristtoM censeatur nomine, palam apem aeternae retributioni·, abiiriaat. ' Factam ta­ •olent exerceri,■ atque ita agente· id ebtinent, Ut mper magni Keaaari aate iliorum oculo· eoastiWÙMUMt&MMI MQMntittwU* KJMflMBtVq taant, qai, eum usai (ititaretur rimator· de sacrificii carnibus tag· vetiti· amati······, ut vitae perieutam 4M CONCILIUM ALBANUM 8MOUNDU1L WH eoptanhris IT-novesnhris 1 4M offhgoret, gieriesiaaisMu· mortem magie.4··· odLA ■■■» wpMfa*M> ■» saps*, IBse partiHmI VÜM* •ftlgftg *ΜΜΜ·4ν· UIMM MBtMtkHB oipatieM ia vite, et, ai hmpaoaitanteB deoeosesint, pruamatiaM: ,ΜΗ haminti tompose sappBeiis W^NfaMÜM Mpvfavft ·ί wribSfiWB btMfeio fMt hi minem eripiar, m4 fastu omeipotMifo Me vi­ ■ΜΦΜΚ ίΜΝφΜΜ vas aee defanetas offhÿm·.* Data· Beaeae, ex aodibas dhetao sacrae ooaQaod ai forte, hao solorti paetorum earn non ob­ giegaBeafo, die 19 februarii 1774. stanto, aBqai adhae sbetissti m oaeleetis vocationis I. M. cardinales Castelli, praefectae. iauMBoree reperiaatar, qai tapâonua visai insistera pergent, detestabiles sünatatioeee ia Mai negetto Loeo f sigilli. Stephaaas Borgia, eoorotariu* adhibentes, iidam aroMppisoopi opiseopi et uriaofo- CONCILIUM PROVINCIALE PRIMUM ALBA-IÜLIEN8E ET F0GARA8IEN8E 187» maü 5-14. Primam hoc concilium provinciale' Ramèneront k eatholieoram provinciae ooeleeiastioae Alba-Iulieesis ot Fogaratiensfe illustraturi, optima· duximas ipsam repraesentare relationem quam eminontisaimia car­ dinalibus >n coetum congregatio exhibuit concilii re­ lator m pewM qui dicitur. Elatat in volumine cui titulus: Sacra cotipropesiotoe da/Vepepande^de per gii affari dei rito orientale. Ponente f tmismtisamw o resersedtasioM eigaor oardiaah Antonio D* lateo. Hitiritt con Summon» e edo tArehioio eopra gU atti t decreti M prtaw concilie della pro­ cincta eedmMstoea preeo-onttoüeo dt Fogarot t Aliai GitUia. FMraio 1874. Nota fArcinie, p. 1-7: domma, su eni era neoeseario ehiarir la mente di quo* veeeovi, matters in armonia i principii della dottrina eattoHea col fatto, o adva Γ intégrité del veto rite orientale, eoeladere gii errori e formaro Γ unione in quelle provincia. Π risultato portanto ddle mensionate relariod offri copiosa materia a discutere alla sacra eongregasione dogli Affari ec­ clesiastici straordinari nolle sessioni appoaitamente tenute sd principio de) 1858. ’.Manoando perd gii elementi nooeecari per deciders moite dette questioni propoete, ci vide la nooeasitd d’ inviare in Tranailvania an delegato apostolico, il qudo oltre d comunicare a qud veeeovi le ictruaioni della sente code su quoi punti Notitie ed oourrMinti fnHotinari. dottrinali, su cui ora stata consultata e non poteva „11 ainodo ehe ora si cottopone ali’esame della: transigere, osservasse saDa foeda dd luogo lo stato sacra eongregasione. è il primo che visai tenuto ç di quelle diooesi e raooogüeoqp tutte quelle notisie. nolle nuova provincia ecclesiastica di Fogaras ed , che si rawisasaero necessario per istringere viem-, Alba-Giulia. Fu nel 1853, ohe il somme pontefice meglio in canta unione eoi Vallachi, e stabilire tn Pio IX per prowoder meglio agK spirituali biooghi lutta quelle provincia una disciplina uniforme, ba­ dei cattolioi Rumeni di rito greeo sparsi nolle cata eul vero dritto oanonioo dolia ohiesa orientale. Tranailvania, nel Banato di Temesvar, e nell’Un- Fu affidata questa geloea missione al nuuio apogheria, determined ad eriggere Γ ansidetta pro­ stolioo di Vienna, monsignor De Luea, oggi uno vincia, elevando alla dignité di metropolitana la do’ porporati della aanta chieaa, oui si aaeodarono chieoa cattedrde di Fogaras, nnitovi il titoio di tre distinti soggstti periti nolle coce orientali. Dope ' ’ Alba-Giulia. Furono amegnate alla nuova sodé aver eoso tennto novo conference coll’ episcopate arcivoeeovile tre ehieee sdfraganse, quelle doé di Rumeno nel cottembre de) ripetuto anno 1858 in Gran -Varadino, gié eretta in Ungheria, e due dtre, Blaoendorf, cede del métropolite, ne fond un ac­ create in td cireootansa, oesia quelle di Lugoe ad curato rapporte, oho form’d oggetto di varie adu­ Banato, e di Ssamoo-Ujvar oeeia Armenopoli in nasse tenete della enoomiata seen eongregadoM dogli Affari eoolesiactid straordinari nd 1859. Non - Tranailvania. ' „Eretta appena questa nuova provincia, ap- pochi punti vi vennero risoluti, e le rieolusioni vonparve chiaramente la nécessité di oonoeoere con nero poi santionate dal canto padre ; ma aleoni altri esattessa lo spiriip dei clero u de) popolo, la loro rimasero in soopeoa. D'onde ri preoo occatione per condixione, i loro usi, tutto insomma ohe petesse rieordare a quel veooovi Γ obbligo di tenere il riferirsi a ridurre o a conservare ia quelle provin- ainodo provinciale a tonore del dritto eanonieo per cia la puressa della fode e la sanüté de'riti e della istabilire conOordemente norme atte ed uniformi, disciplina, ed era oib tanto più necessario, quanto da applicant poi aile siagole diooeai mediante le Γ origine ed il progresso dell’ unione di quoi popoli dispositioni dei sinodi diooeoaai; tanto pié ehe alla chieoa oattoüoa appariva involto tra osenrité dull’ unione in poi non se n’ era potato celebrare e dubbiesse. A qneeto oggetto si volsero le solle- veruno. ’ citudini délia aanta sedo. £ “ dapprimais mono del „Peraltro non si pensé pié al ainodo ftno al nuntio di Vienna fa ohiesto al métropolite ed ai 1885; ed anche allora ettoai fondati dubbi ehe vi veeeovi vaffraganei, ohe riuniti in oonferensa dessero erano sqll' ortôdosaia do) dofonto arciveocovo di ans piena relatione su va0 punti di disciplina, per Fogaras monsignor Sterka Salues, s Ih aovorchia redore ae le consuotudini invalae in quelle diooeai sua affsrioM per le oootumanhe orientali, e le diffossero confortai ’ al dritto orientale e oe nessuna fiooité ohe potevano insurgere intono alla premdensa dello maochie eontratte ne! faneeto adama d fosse del sinodo steeso, la santa cede évité alquanto prima insinuata nel rito o nolle disciplina. Le riapoate di permotterae la oolebrasione. Ma avutesi in seavutene nel 1856 feooro -Vedere .non solo une qual- gnÜo sufficienti aasionrasioni, anche per parte del ehe inesatteSsa di giuditi e discropanM non Hevi dalla disciplina orientale, ma etiandio ans oerta ténacité nd aoatenere quiche panto oonMsso col •■iit govsrno Austria»», nell’ udiansa 9 Iuglio^867 il santé padre degnavasi énnnire alla domanda ia proposito avanxatà dal predotto metropolitano. I 'W «m ooifOL.norme.primum alba-iuurmb it pogarasikmb,hh«*«li4 am ΓΤ vesoovi Inuo fctmoteta to hMm M ptinti da A di awarigMe Fnpp-Buffiagyi, vuésen· diGtuatrattvd ud stood·, eho d db nei tamatorte η·/1; Vartatao, peotete apto· dteüato fee to aaa’de*di 4ΜΝΦΜΜ*» μμβΦβ i • sembrato qwte malto arida alla Propaganda, tflM, gB'lVggIVl Γ eaiuntiasimo prefetto al It data atoaaa asm·' eeaeaeri a to bad etabttto aal 188T, U oearilto «1 ad aaM riapaadara aM’ arrivaamv·.· «Paia sapantes --- —ft--*-**· · IJmmjU Π memoratas baaaa tonatote ferte ntetto .ganmaliba· data Propaganda, corne prima tamae Hberi ivmoovi exhibit··, dated· ia aMaffiaritan emstosdba· ft*· data earn del oeadta anomaalti, applieori a ptodtepena to eoee nooeemrio al Binode, il quale magis ae snagis avateeadaa, ate at aiedato, quemad modem morin eat, aaMaaaaaatar toaetolteaaa rive taahnoata ai adunù nil maggio data eeane aaao de saaraasenti·, ae potissimam do aacnuuauto ma- (IM’S) a dart dal β ai 14 di dette awee. Fra i trimonii, rive de atoriterum eOBbato, rive de erdtoe psdati ch· v’ inteevennero, ebb· a deridorarti Γ snin eoclestastids iadlaiie sequendo, rive de rente in­ oosaiato monsignor Papp-taitagyi, ebo n’era date stitution· iaveatetto tradenda, rive de ordtoe menn- 11 principal promoter· a ebo dove aaebe averri chorum aaneti Barilii reatitueudo, «oqM in stegulte arnai lavorato per prepararoe to materie; giaochè dioeoeaibua suAraganoi· propagando, rive tandem detonato da ana malaria, ri ri feoe rtppreeoatare de alii· praecipei· eeeteriaatioae diaciplinae capi- dal tootogo tan Giovaaai taebb. . OH atti data tibu·. rinodalo aduaanM venaero dril’ ardveaeovo indiris.Ita etiam quoad ueua ae praxes aeservatas non sati d saato padre fin dai 10 agoeto 1878 colla dubito, quin provincial!· lyoodns minime rit actore letter· che trovari appreeo n· 14, e agli 8 febde illia, quae errorem aliquem redolente· feliciter braio dei eorrante «ano pervenaoro in Propaganda. .Delle ooee dette ehiaramente ri aeorgo, quanto abolitae aunt, aed dumtaxat sermonem habitor· de ritibu· ac oonauetadinibua Orientali* eeclestae legi­ rilevansa abbia il présente rinodo, U quale seconde time inducti·, quae scilicet ab apoatoliea aede pro­ le mire della aanto aede dovrebbe praaentare un batae, et cum dirina eoeleaiae constitutione apprime oompleseo di dottriue · di toggi da eerrire non cohaerent, et maiori lanetae unioni· bono ridentur •olo di codice per I· noova provincia di Fogaraa conferre. •d Attm-Gtata, ma exiandio di modallo per gH altri „A4 haec licet inoontroversum sit dogmatica· rinodf'efie avruano a oelebrarri dai Greei-nniti dell' controversies dirimenda· fbre rive per Romaai pon­ impero Anstriaoo. Tale adunaasa ha svuto in mira tifici· decretum, rive per oeoumenid concilii de­ altreti di atriagere sempre più i Rumeni alte ehiesa finitionem, nihilominus provinciali· synodi ratio Romana, e in pari tempo appiaaare te vio al ritonro postulat, ut in eadem oathoticae exponantur veri­ di quoi milioni di Grati ohe ne cono tuttoro sepa­ tate· et ii imprimi» tradantur fidei articuli, qui re­ rati. Boeo quanto Mriveva in proporito monrignor lationem dicunt ad damnato· ■ddsmatiooram errore·, Papp-8ailtegyi nel 1846; „Po«t' reoentiarimam re­ nec non nd ··* doctriaanim novitate·, quae in prae­ volutionem auae maieatatia, qua Rumeni non uniti sentiarum adeo gravi «rimarum discrimine ubique ■ Serborum hiérarchie Carlovicenai leparati pro­ grassantur.* * prium acceperunt metropolitan·, et quidem in ip·» .Se non che essendo maaeato ai rivi in quel c Traarilvaata, abi et métropolite noster graecofirattempo monrignor Storka Sufaca, te dirisata catholica· residet, et quidem lamoaum episcopum . adnnanua non ebbe più teogp. Π «no suoeeaeorq Andream Sehuguna, omni· cordatus sentit sanctam monrignor Vanos», a togHere molti abari rtevonuti unionem contractam contra ae hostium ecclesiae nellp diverse sfere dsll’ ammteistrasiione episcopale nostra· aciem acquiririase,. contra quam pan huius . dril' arahidiooeri, nel 1889 area ideate di tenere i) gentis graeoo-cathoHca, ut aspectam «uum et Stic- ' rinodo diocesaao, il quale da SO anni non vi ri era teritote·· eorum gente sustineat, muniti debet; se­ più tenute; ma te sacra congregatione, cui eruti au· praevalente stadio consectationi· et unioni· rivolto pùr Ottenerne il permenso, dietro il parere naturalis, ri aliter fieri non posaet, etiam per uni. venale schisata sacre unio extinguoretar. . . . Quod mei offieii gea·· expletura^ postquam te hi· cri­ Dwuwatam UW & tici· cirnamstaatii·, dum contra «anctam unionem nova hiferarahta eohimnatioa erecta est, summe neoeaaarium eme reputo, ut «ynodu· provinciali· WMritotiaaM «t partmateti···· te qr»efc previmte*. te Spiritu acneto congregati ad aervandam Mcmun unionem atque ad praevertenda périmai» quae ineant...; protade praecedere debeat synodus pro- toate maena «·μμβ «t teatttatte··· ■mtn· MitboBc·· «rimtelte, atout etiam quae ad sedando· nue per areetam hieratebiam sthinnitinam timfopsre*eomatetoe animas graeeooatbotaorum enatare peasant * Mei suindioato Mmm sthasna dei punti da trotterai aal steodo, all* art fi ri proponeva: .Oonoultotio de medii· magis accom­ modati· ad propaganda·· et oonsoHdaadam utionem •ooMeru at aubitim· · frevteate anteepditaaa oum saMta matre sederis ‘Romae antiquae.* —m____ ' .v*®«do ui fouti priMpah, onde si Ù attinta ■I h materia di quate nota, dopo quanto ri è superior•statotmtM «tori « tategra prertMte Mtrapditaaa. · Jtooete oopoato, non rsohert mmuviglia, so pochi j apM i documenti ohe fi haano nelgrostro arohirie I tatotu alto oeu de* Rumeni Poariamo pert tear Bmmu die M tenti Uto. come ri ù dette, data Boam· «atifana < Ί •' ’ «it -' ’* \ ' '·’ . ooircBu morae. primum aubà-iuuk<8K n foguuumkmbe, itrs mb i-u ' À·! UMS» · vpMfaliMMt* 4sl vinûtato 4ott* ' •ata per mode di aewteani, ta Propaganda aaeada ta vta «tânarta; gtaaabb 1 vaaoovi della ninwa h Propagande1 wD· ob· ·' taMtaeaM ai veacovi haano par la pi* mtwutn a tintement tb dimaaeb· βμμΑμμομ agi «*·«· tutta ta materie dlo- dara Ma aolo I* eaama, ma Mtaadta I‘approvmdoa· ‘ «mm aoBa eMaudonate oonferoatM: tagtaaatoua, a dai tore ataodi provtaaialL Introdettoai poi qnaat' eui quai praiati promiearo à' attonarai, coma riedta mo, b Moaduto talvolte oba aiaai appravato an dai euMitato lebëm» e· b. qualaba ainod·, baaebd i vaaoovi nan m avaaaaro .Ineinub iaottre ai Taceri U «abra congrega- fotta aapreaaa a formal· domanda aaB'mviaraa alia efon·’ di avec ia vhtt, „ila«M par Γ ordina ddta Man eoagregaatoaa gli atti a i doerati. E. bM ai matecta · p«r «M eba ronoerM ta diacipltaa gM·- oomprapda peeeM ta Propaganda eta etata fail· a ral· degli Ottaataü, .il ainodo UbaaeM approvato munira di ana ooaforma 1 roncilii provtaetaU; pade Benadatto XTV·; a puh aggtaagerei il ainodô roaoU ooataaendo nop di rudo i ainodi dalla pro­ Rateao di Zamoaeia, approvato da Benadatto XIII. vincia da eana dipaadMti, diapoeieioni oba at dilunConvarrh pari» aaara oon panimonia di queati gano dalla norma oomuai, le quail non aempro •taodi, aoa aolo da) Maronita ma de! Ruteno. il poaaono uttuarui m' taoghi di miaaiona, ara d'uopo quala ,fo uggia a molti dalla provincia di Fogaraa*. obe vaniaaero corroborati dalla poatiflaia aatorith. .Quanto poi all' attaala ainodo emnbrorebbe Imperoochè mentre da uaa parte 4 note, ahe i'medaataii hanno ta molti punti adottato il giua latino, che i vMoovi daaidarino ohe eeao vanga approvuto. dull'ultra nail’ eraaiona dalla provincia di Fogarae B Monaignor Papp-Seiltagyi provMiva I'eminaatiaaimo avendoai avuto in mira di facùitaro la via alla eon* profetto *. obe gli atti dalla ainodato adunaua .pro veraione da' Vallaohi aciamatici, a oonaiderandoai, approbation· annote· aadi aubatornantur1*. E Γ areiche aiffatte «pennae ai aarobbero roae fruatranea, veaoovo tuniliavaaa i daenti al papa .quatenua Mdam acta, ilia qua in univaraum orbam catholi­ m nall· nuova provincia ai foaae .volute introduira leggi a forme d> diaoiplina e rite latino, fu atabi- cum poliat irrefragabili auctoritate, benigntaaime lito in maaaima, ebe,la forma e Γ amminiatraxiona confirmare atque upoatolioo munita oraculo pro con­ di dotta provincia oorriapondeme al rite a alla gruo uau capiendo, mo tempore damantiaaime re­ diaeiptina dalla ohiaaa Orientale. E ben rioordano mitti curare dignaretur* (Infra n* 14). La aacra in propoaito i padri del ainodo le promaaae loro oongregMioue poi raooomaadava al nuo aateeaaaore faite dalla aanta aede, richiamando le analoghe di tenerae gli atti ,μΛ alttari aaervte, quouaque ab parole dell' iatrunione dalla Propaganda dei. 38 giu- apoatolioa aade aynodalium decretorum.eoq/trmelfo gno 1868 oha laggonai nel fine delta p. 11 (tit. Il, •anoita non fUarit*’. .L approvaaione poi quando ha luogo, ei dh cap S)' del ainodo, e il breve dei 31 giugno 1869, citato dalT arciveeeovo nolle aua letton 10 agoato 1873 talvolfo eon uu decreto dalla aacra oongregazione. ■ (Infra n· 14). E quanto ata devoto Γ episco­ più apeaao ooa una «amplio· lattera; con breve pate di Fogarea all' antichità, lo dimoatra ultra·! Io pontificio ei 4 nivuato approvato fra i «inodi pro•foggio che ai λ fatto, di allagMioni dagti antichi eiwweh', quallo «olo dei Ruteni dijZampacia. Del canoni, in ogni pagina del ainodo.' Cha «e i Ma- c roato non maucaao Mi noatri rogiatri aaampi di 'roniti nel ainodo del Libano, ed anche i Ruteui ta ainodi mammeate lodati dalla aacra oongraguiona, quelle di Zamoaeia abbraooiarono apoataneainente quala fit quallo dell* Oregon del 1848, a quallo di varie diapoaiaioni del dritto canonico occidental· a Olanda del 1866; oome altraal, apecialmaat· da del aadro concilie di Trento, queato non pocrobbero alonni anni a qneata parte, ae na trovano alcnm agevolmente imporai ai Vallachi;. altriaeeati non ai aemplioamante riveduti.* potrebbe dar loro ta riapeata, aha aal 1743 Bene­ Concilii acta et decreta ad examen fuerunt detto XIV dette ai Rd’tani, i quali lameatevaao ta eaauaion· dai monaci dai vaaoovi, che eioè .libantor primum revocata in congregatione generali de .a veatro Zamoaoaaai ooavqptu* è atato rioavuto il Propaganda 8da pro negotii· ritu· orientalia habita concilio Tridentino. Dal roato quentunqua i Ru- in aedibua Vaticani· die, 38 februarii 1874, convenieatibua eminaatianimia patribua Di Pietro, Saomeai non aono aoggatti al ainodo di Zamoaeia, ma aolo i Ruteni .di Polonia, tuttavia aaaondo greet al ooni, Bilio, De Luca, Pitra, Martel, CoMolini. Hi. referente cardinali Pitra, propoaiti· de more dubii·, gli uni aba gli altri, non ba dubbio, cha dal ainodo di Zamooeia poaaa trarai un qualohe luma nail* reepondandum oenaMrunt: .Ditata, et exquiretur votum reverendi patria domini Petri Bemaneako eeame dal ainodo attuale. „Da ultimo giudicharonno Γ aminehaa voatre cum «aper aeta, tum Mpar daoreta, ita taman at •a anche dopé avervi pratieato la opportune oorre- ipM pottaeimw· ad trnttaam revocet quidquid in •ynodo decernitur quoad οβμμ matrimonialea et moni ata eapediente di dare a queato ainodo una formale o aolenne approvaaiona, o eonvoaga ptat- Pqnpad indicia aoelaaiaatio·, neeoon quoad moaaaticum ordinem aanoti BaaiRi Magni.* Quam reaolntoato reatringetai ad un decreto di lode, od each· ad une «emplie· reviaione. Su di oba. 4 note aba tionem, rafaranta Ludovico laaobtai, aaerotario •aorna congregationi· pro negotii» ritiu oriautali·. la aanta memoria di Stato V iatitaendo colla coatituzione Zmmanaa Mterni la ooagragaaion· dal con­ Pina papa IX, in Mdiantia diei 34 februarii, in omnibua approbavit cilio, ordtaava aba i ataodi provinciali ci truamatPatra· SeuuMnko, · oongrogatioM a Raaurtaaaaro a qua! aaaro eonaemo par aaaarae atomtaa.ti ' a rieonoectati. È note, altreri aaaare aovento av- ractioua domiai noatri laau Cbriuti, roaaneionam aggreaaaa iuxta mantem «ibi panditam, dieeertatiunvanuto oba i ataodi madaaimi aiaao atati anaha con­ outam ad aacratartam trunamiait dia 39 taaii Î876, formati ed approval!, oome oaaarva BanadattoXIV* .per apoatolioaa httaraa, it· peteatiba· metropoli­ Haac aiu· mora typta mandata fait, atqua aaninaatans, a quibu aunt celebrate·. “ Ora quel cha tiaaimi· patribua exhibit·; qui atatim maaw ad preaao la aacra oongraganione dal ooaoilio ha luogo opM admoverant ia multi· ooaveatiba· habiti· ia aedibua Vaticani· · fobraario ad talium aaai 1877. PrimM congregationi habita· dia '19 februarii * LaMare a nweatanoe naaai· 41 Vtaane, dai 17 Mhr. IM. ■ LateatL praefati aaai iaterfaaruat enttaentieaimi patro· m>HM di BtaMudarf del 1869; tantepHt ebe i «μ luci*. • D· V·. tenu, ω. ΧΙΠ, aap. a, 1 4. ■ Latt eo maggi· * lau. 19 agaat· 1M7. «69 ooNon»raoTg^. rantini auu-îotjitr bogàbawwm, imm»ii».û ΒβμμΜ, BUio, IM Lee·, Pita,. ΛηκΗ * araJorMa anetaitaieat qaaat MagaM pataa mereaapraefeetaa, BartoMni, Mariai, rohMonta ag··*· ‘ fatam, qafe S· CltatienM ia awrgiritam i cardinali Do Laea. — Ooagrogatiaai altqroe «a Wl UBII 9« februarii habita· intccfemmat Hdamfdaaa tiraimi qui sapas. ■*- Tarife· aougrogutferi 4M quidquam prostantfetar. 8· Oaddeem laguna, Frorita dietaan, proptar eardiaaB Di Pfetre. — Quart·· eeagrogati··! dfe 9 apcOfe habita· intarfearuat amiaaarimtari Di Pfetro, Baeoeai, BiHo, Da Lata Pitro, Fraaehi Ad ahum v«ro dubium, nempe: Λ ùfae il ri· De Pietro, • - praefectu», OragUa, Bartaitai at Martel. — 8axtae congragatioai dfei 1« aprilfe adfeit praatar ami··· yopafiaa^ reaposmumJ fuit: tiaaimoa qui aupra rifata «ardfealfo Nia·. — 8epJMaatar neuaulla exemplaria oam oorroctioritima ooagrogatio habita rot die 14 maii 1877: oui bna et Irahaciloaibas, Quarum insertio praeaeripta >nt«rfeerunt patro·, auprammaorati, «xeepte cardi•st, in appeadiee syéodi, curis et imperob sacrae aali Di Pietro. — Octavae «oagregatieni dira congregationi·, quin tamon ulla Bat mentio oMoina· 98 maii eiuadcm aani iatarfbMunt oardiaalM typographie··, ex que prodeant1* Di Pietro, Bacooni, Bilio, De Lue·, Pitra, Fraaehi Ita eat praefectu·, Bartoliai, Bovard, Martal, Nina. — In Ioanna· Baptista cardinalis Pitre, relator. congregationem nonam habitam di· 1] iaaii con- B venerant emineutiaaimi Bilio, Pita, Fraaehi pra·- ■ feetua, Oraglia, Bartoliai, Howard,'Mortel, Nina. — Sanetiaaitnu dominua noatar Lao divina providentia Congregationi decimae di· 18 iunii habitue inter­ papa ΧΙΠ, referont· subaeripto secretario sacra· fuerant iidem qui aupra, exOepto cardinal! Mertel. — oongregationis de Propaganda dde pro negotii» Is tumeo eum rateria qui aupra adfeit undecima· ritu· orientali·, aupradieta· etninantiaaitnorum petram congregationi diei 9 iulii; die vero 9 iulii con­ resolutione· benigne adprobare dignatus Mt. venerunt Di Pietro, De Lue·, Pitra, Franchi praO: Marianna Rampolla, ■ecretariu·. fectus,^Oreglia, Howard, Mortel, Nina. — In hac congregatione, cum quarotio de approbanda synodo Omissiones oeeurreutes se haudquaquam appro­ mota faianet, emiaontiaaimi responderunt: «Dilutu, bate declararunt, pro aua prudentia, eminentiraimi et interim praeparentur emendation·· propositae patre·. Multa ' liquident in hae byuodo desiderari novi» aaimadveraionibus auctae, et praesertim re­ Intendam est. Ad rem reoenaor ille qui netam erekieii, sponsi· ad quaeaita arehiepinoopo Fogaraeen»i foeta, saapius a nobia laudandam, conscripsit, p. 186-6: ut Omnia examini sacrae congregationi· iterum ,Nel decor·© di qaasta nota non ai è trascuratosubiiciantur.1* — Quam reaolutionem, referent· di rilevare, all' opportunité, le lacune, aha trovansi Mariano Rampolla, aecretario «aerae congregationi· nel ainodo, almeno la pid ovvie, a quelle cbe ci pro negotii· ritu· orientalia, aummua pontifex, in •uggerivano'i'documenti stewi d'archivio. Altre audientia, die 10 iulii 1877 habita, benigne appro­ C ancbra M ne potrebbero notare; coal a mo' d' e«embavit. pio, nulla vi ai dice suil' invooasione dei «anti a Anno inaequent), po«t nova· animadversionM •ul _ ________ _ ed______ ____ eagre, ____ oulto dalle reliquia immagini nulla exhibitas et accepta ab arebiepiaoopo Fogarasienai ,uile pene eecfouiautiehe, e apecialmente^uHe cenresponss ad dubia vana eminentiaaimia patribus aura, «ure, nulla nulla intornoalfe intorno alfe riserva riserva de'casi, de'casi, nulla nulla circa circa oborta in reeenaenda aynodo, huiua aeta iterum ad, le indulgens· ecc. Taluna di quMte matqrie è examen revocata fuerant in tribus congregationibus preterita anche del ainodo di ZamoMÎa ; ma è troppo generolibu· Jiabitia in uedibua Vaticani, diebus meradüno qumto ainodo p« non poterai prendere a 16, 93 at 99 iulii. Primp· congregationi’ inter-' * modello. H concilio Libane·· per contrario tratta fuerant cardinal·· Pitra, rem roferen* pro eminea- di tutti gii aerannuti argomenti. Be poi siffatte tiaaimo De Luca, Bimeoai praefactu·, Çartolini,> omiauoni aembrano acaaabili in quroto, ohe h il Frsnselin, Martel, Nina; alterae vero iidem qni1 primo ainodo provincial^ celebrato dai veaeovi gr. supra et insuper cardinalis Di Pietro ; tertiae autem1 rumeni dopo il loro ritorno ali' unione, ai è voluto interfuerant Di Pietro, Pitra, Simeoni praefectu·1 nondimenq tener·· oonto, perché potrebbero almeno et Franseiia. i da loro aversi ia vista nella oelebruione dellu ae- In hac pMtrema congregation· ad propositum eonda ainodale adnuan^ ehe a auo tempo terranno. dubiuri : St tie capsdtatte di dura ai tmodo msq Bembra porb ρΛ notevol·, fra I· altre, la mannans· /orwtria t teleeet epproramionr, o conesppapfattosto di «n capo De eeeriitririribet tyeedalihu, il quale Iwriterst ad tut drarato « aaae obblighino, · «hi oompot· Γ interepiscoporum oommanloandit: _______ recognitum _____ ftüaaa oonciUum, _ ___ pretarie in ease di dubbio, · quali p«M ·' inoor1* Tantum non tamen a racro eongrôgatioM approbari sir· omnia i·»» tra^rcroori, il derogaro alie dteportdo^ quae ia illo aaMnmtar aiv· omiartoaM oocurreatea. précédant» die foeaero oontrari· al daodo; eib ehe riguarda la promulgation· d rtêil >te ‘ TM. XX • fart. TT, mp.7. wS. F———.—.. _ 461 COMCtU raovnia PRIMÜM ALBA-IUUKMB BT FQGARABIEN8B, 167» maii fi-14 shodo. Ewi paré «a pente, ohe parrebbe, doreuse figuraro aal mpdeeta·, Γ atte cioé, oos'eui i vasoovi U aottopoagouo ail* oaeme delta santa eode, attache m! siaodo Zaawaeaàa a Ubaaasa serve 41 oouctasteae al ridetta tttola a oapo D· pniMOm oeastitatioathM. Hal Bserararie n* FZ (infra, a* 14) figura h luttera osais supplies, can «ai l* araiveeoovo rimettava U rieultato dalla conciliaro adaaaaaa alb sauta céda par ettoiiaraa Γ approvastone; questa supplice paré dovrebbo aaaar firmata non dal acte arcivescovo, au da tutti i padri dal abode, conte ■ai face da qualH di Zamoccia a del monte Li^ano, a quindi atamparai in principio o ad ealo^m del abode medeebto.* Aliam omissionem eamque gravieaimam notan­ dam petat .relator altar in congregatione die 16 inlii 1878 habita, quaestionem nimirum auper alienatione bonorum ocolosiastioorum : ' «Si fi inoltre rilevato come nel ainodo non venge stabilita alcana speciale aanaione suile alienationi dei boni eodotiastici. Nel titolo II, cap. IV, enumeraadoai gH obblighi dei vescovi, ai fia parole ancora del dorera ehe loro incombe: «Bonorum eooteotasttoorum totius dioecesis administration! con­ sulendi, diapoaitioneaque opportunae eamdem con­ cernentes emittendi.1* Perô ai paria nolo di amministratione e non ai eoorge nd ivi nd altrovo atabilita aleone nonna speciale poi casi di alienaaione dei beni apparienenti alie chiese e altre cause pie. «Non si potrebbe oertamente decidere con sioureua se nella chiesa Orientale rotativalmente ali' alienatione dei beni ecclesiastici debbano osaervarti tatte le formalité che ai eaigono nella chieu Latina; perd non pud negarsi neppure ohe siano stati anche in esu emanate più leggi per interdiria ai vescovi; como nel canone apostolico 38; nel concilio ecumenioo VIJ, can. 12; nel concilie ecu-c 4M dei patrtaroati, e ohe te pesa fimee ancora riohiamsta b boDa dmWaae» di Pholo Π ad termbi augurati: «Paasairinaia pgrtiaeatas ad scdestam vel moMarn meem, rive ad alba quraeumqao eSetoeiaa vel bea pb potriarehetiu mei aea veudam, aequo doaabo, neque de novo tafeudabo, vel eliquo modo alienabo, neque a quovis alienari permittant boMMlto Roaiaao pontifice. Kt ri ad aliquam alie­ nationem devenero, poenae b edita super hoc con­ stitutione a felicia rooordatieab Paeto Π contentas eo ipeo bourrera voto.* Nogti statuti dei capitato metrapoHtauo di LoopoH, eep. XVI, n. 24, si sta­ bilisée quanto segue: «Circa administrationem pe­ culii capitali et ecclesiae aroUeathedrelia observanda sunt sequentia: ,a) Peculium capitali et societies arohicathedralia nec alienari, nec onerari, nec immutari potest, nisi servatis canonicuT sanctionibus et solemni con­ ventions inter sanctam sedem et caesareo-regium regimen inita die 18'augusti 1855.” Ora nel con­ cordato Austoiaoo articolo SO si dioe: «Bonorum ocolesiaatiooihm administratio apud eoe erit, ad quos secundum canones i spectat. Attentis ' autem subsidiis, quae augustisdimus imperator ad eccle­ siarum necessitatibus providendum ex publico aerario benigno praestat et praestabit, eadem bona vendi, vel notabili gravari' onere non poterunt, niti tum sancta sedes, tum maiestas sua caésarea. sut ii, quibus hoc munus demandatum duxerint, con­ sensum tribuerint” «Tale dispositione estendepdosi a tutto Γ impero Austriaco, deve oofoprendere anche b provincia ecclesiastica di Fogaras. Infia* Monsignor PappSsillagyi gii veeeovo Bumeno di Grap-Varsdino nel suo AiciUrididsi raris rcrirrie» driuntatir eetko~ Uout, parte I, cap. Π, ss. 70, fra i dritti dei pontefioo Romano «qua universae ecclesiae rectoris”, al num. 11 anno vera: «Ius consensus-ad alienationem bonorum ecclesiasticorum.”. ; menioo VIII, can. 15, oltre più leggi imperiali citate o riportate nolle bolletioni dei canonist! Greet. Nel ainodo di Zampocia, titulo XIII, troviamo genericaHaec aliaque id genus durius arguenda minime mente stabilito: «Bona ecclesiarum quilibet vendere, aut quoquo modo alienare non audeat, vel sum consuerunt eminentistimi patres; moneri tamen man­ possidenda relinquere et dividere haereditario quasi darunt arcKiepiscopum Fogarariensem per episto­ titulo sub poena exoommunioatiehis ipso facto in­ lam, ut de hio tractetur in proxima synodo pro­ currendae et privationis officii vel beneficii. 8i vinciali. quae vero alienata sunt, ut recuperentur ordbarii Dubiis omnibus ex decretis enasoentibus graviter curent, raumque ad hoc consilium ao patrocinium prudonterque, ut Romanos decet, expeditis, acta conferant* Nel siuodo Libanese, parte IV, cap. 1, ipsa typis tandem mandata duplici quidem editione n. 14: «Ecclesiae rectores atque administratores b lucem prodierunt, una Romae hoc paenotato piorum locorum, eoramdem bona mobilia et’ im­ titulo: Conrilbm priuram prerinrials sUta-lulMuee mobilia pretiosa non audeant vendere, donare, st Fqperaawnw fi otitum «mso HDCCCLXXII. permutare, neque emphyteusi, censui, pignori, ca­ Romae, MDCOCLXXXI. ta-8·, XXXII -163 p. , noni, hypothecae, servituti sabiicoro, aut alio quovis altera Blaaii ite inscripta: CsMtisute prooûiorâta modo alienare vel obligare, sub poena excommuni­ priora rie proomoiri fisaeriessti yreee-eatoises rilfiecationis ipso facto -incurrendae et privationis officii D Julia ri Fopareafo twarata ta ouata 1878. — CeacilsMS vel beneficii; ipsosque celebratos contractus irritos tt ftfmuttu àri^sfirotam et nullos declaramus; et quamvis addita sit clau­ caAelita* sula : «Reservato reverendissimi domini patriarchae erase 1878. — Blariss, 1888. In >■ 8·, LXI-300-X p. beneplacito”, adhuc tamen suspendatur contractas, Textam illa tattoum, 'haec rumeno-latbum exhibet. Editionis Blatientis nova dvuttawoif anno 188· donec illud fuerit impetratum.” «Per di ohe riguarda specialmente Γ autorissa- prodiit. Haao repraerantabimue, nonnullis auctam tione della canta sede, sebbene non se ne faocb botrumentio ad erectionem provincias istius oodemorudono negli aatiehi canoni, perd nel giuramento stastioee spectantibus, utpote non raro a patribus di fedsltfi ehe i patriarch! orientali hanno ssmpre Fogsratiensibaa adductis, ao praesertim ornatam prostato dopo illoro ritoroo alla unité eattoHoa si annotationibus 'tum ex Nota erefissw tum ex con­ trova fra gli altri Γ articolo seguente: «Bona et sultorum recensionibus desumptis, ut quae non pomeadonee ad mensam pertinentes non vendam, parum conducent ad illustranda Bumenorum catholi­ non alienabo inconsulta sede apostoliea.” La canta corum negotia. Has tamen, eum quandoque longiores memoria di Pio IX b seguito dalla deliberasioae , stat, non te margine inferiori, sed ad decretorum prosa dall’ eminence vestra nella generate ada- synodalium calcem reticere satius visum est. Ad nansa dei 27 maggio 1867, ordbi di più oho questa eoa referantur numeri crassiores textui inserti atque formols veaiaee estesa a tatti i boni eodemastici uncinis incluti. 463 CONCIL. PROVING. PRIMÜM «LBA-IULIEN8E IQ*. FOGARA8IENSE, 1872 nui 5-14 . ACTA ET DECRETA------ ACTELE SI DECRETÊLE ronciliului provinciei bisericesci greco-catolice de Al b'a-Julia -si Fagarapiu tienutq in atpiln DAmnului 1872, delà-dominée’· saninlui Tom'a pana parti dupa dominec’a a Uon a dupa Pasci, din ό pang in 14 mai, in . biseric a 'metropolitana din* B)asfu.< , , ' 1. ç -■ } Epbtei'a Indictluei «MeiUplai prorlndei blaerirrsel g^eee-e»taUeede Alb>-Julia al 'Fagaraalu. . ■ .464 concilii provinciae ecclesiasticae graeco-catholicae Alba - lèliensis et Fogaraaienais anno Domini 1872, a dqfainica sancti Thomae usque ad feriam tertiam post dominicam. secnndam host Pfcscha. a jusque ad 14 maii, in metropolitan· basilica Blasiensi celebrcti. Epixtelmlgdictieute ceneUii^revineine ecefcainatléae \ graece-calhalieae Alha - Inliensia et Fagararienste. Catra . domni episcopi suffragant, venerabile!· , '-capitule si superiorii tuoiastiriloru. / ~ Ad dominos episcopos a|iffraganeos, venerabilia. capitula et superiores monasteriorum. / Nos Ijoannes Vancea dc ^iuteasi* comes Roma­ Noi comite nlntlmu foapu Vancea/de Bdteas a dlh indurare· lui ^àoranedien si grati s^ santului nus. divina miseratione et sanctae sedis apostolicae scaunu Romanae gratia archiepiscopus et metropolita . u apostolicu archi-episcopulu si metropolitulu metropt greco-cato lieu romand >lu ÿlu Fagarasiului yd -catolicu pi Alba- B Romanorum graeci ritus catholicorum Fogaraaiensis ■Juliei. aaistente la tronulu pontificiu si prelatu do- et Alba - Iuliensis, solio pontificio «allsistcns, sancti­ mésticu alu santiei safe, consilient intitr.u de statu tatis suae ppaelatus domesticus, sacrae caesarae re­ , . alu majestatiei sale sacratissime, .doctoru de sacra giae maiestatimSntimus status consiliarius, aacrae theologias doctor etc. \ teologia s.fc. a. Lectui salutem a Doplno. • Cetitoriloru saluteadela Domnulu. Paginae aacrae acripturae nobia ostendunt, quem­ Sacrele pagine ale saotei scripture ni arete, precuntu'si analele venerande ale legislatiu^i basen- admodum et venerandae legislationis ecclesiae cei catolice ni dovedetcu fora dubietate, và sent'· catholicae annalea sine dubio fidem faciunt, sanc­ baserica docente din tempulu santiioru apostoli tam docentem ecclesiam a tempore sanctorum apo­ pana in dtlele nostre totu de una a convenitu stolorum usque in hodiernum diem suo tempore atatu in adunari basericesci generali spre asie- convenisse tum in congregationibus generalibus diarea unoru trobi spirituali mai momentose, catu ecclesiasticis pro quibusdam maioris momenti ne­ si iu particularie. cd acid· in acestea in contielegere gotiis componendis, tum in particularibus, ut hac «i dupa consultari imprumutate capti basericeloru ratione in concordia et consultationibus mutuis singurpcice se pota determina cele salutarie pentru praesules Singularum ecclesiarutp pro ecclesiis suis -salutaria decernere valeant. basericele loru. Vestigia ^talium particularism congregationum In legislatiUnea basericei nostre inca gaaimu p urqpKla atari adunari basericesci particularie, carile ecclesiasticarum etiam in legislatione ecclesiae furs tienute pre lenga *tota vitregl a tempuriloru, nostrae invenimus, quae, non obstante temporum candu acésta o recered prosperares intereseloru iniuria. cum id prosperitas negotiorum .ecclesiasti­ basericesci, de si nu ni iertatu a negd, cd in tempii corum postulabat, habitae sunt, quamvis negandum mai recenti c'a fostu. raritu cdtu se pote atari non ait, recentioribus temporibus in sinu ecclesiae adunari in sinulu basericei nostre pre lenga tote, nostrae tales congregationes rarius occurrere cele­ cd sacrele canone, carile ordinesa tienerea sinode- bratas, etsi sqcri canones modum habendi synodos loru in restempuri anumite, si in privinti a basericei intervallis statutis ordinent, qui respectu ecclesiae quoque nostrae* adhuc in pleno vigore subsistunt. nostre inca sustdu in deplin'a loru vigore. Aat neque illud negare possumus aut volumus, ' Nu potemu inse, dar' neci voimu a negd nece aceea, cd in tempii mai din urma del* restaurarea temporibus a restauratfqne metropoleos nostrae metropolis· nostre incoce, si anumitu in decursulu posterioribus, et nomiaatim decursu annorum aniloru 1864-1866, s'au facutu neeeari incercari 1864-1866 nonnullas pro habenda synodo provin­ spre a pregati tienerea unui sinodu provinciale ciali factas esse praeparationes ad negotia provin­ spre regulare· trebiloru provinciei nostre basen- ciae nostrae ecclesiasticae compoqenda. et etiam cesci. si s'au foetu si preparitu materialulu recerutu materiam ad hoc requisitam designabam fuisse : spre aceea; dar' tote aceste pregatiri au remasu attamen omnes hae praeparationes usque hodiernum pane aata - di numai in atadiuli| pteliminarieloru. | diem in eorum iHtu praelaminari mansere. Nos igitur vocationis nostrae obligationes'per­ Noi dupa detorinti'a chiamarei nostre nu amu intrelaaatu indata, del· inceputulu archipastorirei pendentes iam inde a primordiis functionis nostrae nostre in fruntea aeestei provincie basericesci a ne archiepiscopalia non intermisimus necessariis occu­ ocupd cu tacrarile neeesarie spre aceea, cd catu pari, ut quoad Seri posset, ocius synodum provin­ mai curundu eq, potemu tiené acelu sinodu provin­ cialem celqbrare valeamus, quae a reactivations cial. carele dele reactivate· metropoliei nostre metropolis nostrae erat ut ita dicam sermo diei asia* dicundu erd devis'a dtlei ; si pentru aceea amu (devisa dtlei); hac causa ducti acceleravimus et si acceleratu finallsarea pregatiriloru. de un'a nu • praeparationes ad flnem perducendas, simul vero amu intardtatu inca su 28 juliu 1871, in script'· non tardavimus adhuc die 28 iulii 1871 scripto nostra emanata sit n· 1784 a pune in prospecta si nostro sub a* 1784 emanato et tempus in prospectu tempulu tienerei açelui-a, despre ce · documenta ponere, quo illa habenda esset, cuius rei testis invederatu script a nostra amehtita indreptata catra evidens est praefatum ndstrum scriptum ad venera­ biles ordinariatus suffraganeos directum. veaeratele ordinariate suffragan·; Venerabiles autem ordinariatus suffraganei huius La acdst'a provocare fratiesca veneratele ordi­ nariate suffragane apretiuindn intentiunea desco- fraternae provocationis intentionem manifestatam perita, si recunoscundu necessitate· tienerei unui magni habentes, et necessitatem celebrandae talia •tare sinodu, au pudu in prospectu oonlucraroa loru synodi recognoaoentea, exposuerunt propositum suum la «cela de dupa detorinti'a apoetoliei ce o porta, huic synodo, iuxta obligationem apoatolatua, qua iüM ■a CONCIL. PROVING. PR1MVM ftLBA-IVIJENSE ET FOGAR^SIENSE. 1872 mai i VI4 4bb- 4^6 humaiin privinti a termînului t^enerei. ce erA com- A obltringun.tu,r, collaborandi, solummodo circa ternii- \ v/binatu pre lun a lui octohrie a anului Xrecutu, au num praefixum, mensis^ octobn» qui; erat elapsi y 'faoutu observari 'acceptabile proieptaudu lun a lui anni, observarunt satius esse, si Mifferatur in mea· , . maiu a anului. 1872. s ar vedé a tin* cea mai pem« maii anni 1872. utpote qui aptior ad acomoc^iUi spre ace^a ΦΡυ· -^· scopum es**e videretur. > 1 Dupa incuvenintiawiBiBcwitoru observari fratiesci ne - aihu invoitu la atnenares tenninului cu ' hui ’ * aroea incunoscientiare. câ la tempulu seu nu vomu défi ed ajutoriuhi lui llompedieu a defige teftninulu tienerei aineaate; precu\u’ ne atnu dechraratu in script a nostra mdreptata inca in 27t>eptenibrie 1871. n 4»27. catra veheratele oç^inanate suffragans Deci d.ir acumu apropiani|u->*e tetn^ülu desig­ talem — Pont captam harum fraternarum observationum notitiam non" abnuimus dilationem termini ea cum , observatione, concessam, quod suo tempore jion simus intermissuri. Deo iuvante. defigere terminum pro habenda synodo dilatum ; uti in scripto nostro $7 sepl^mbris 1871 n° 2^27 ad venerabile* ' ordi- nario suffragane^* directo declaravrtuu*. Nunc itaque cum tempus,iq communi praefixum nata in comunu. si urgentiGt age‘ndel<»ru. ce voru * appropinquet, et nécessitât* agendorum, quaeytoea synvdo pertractanda erunt, nunc magis quam alias se vina la pertractare in acelu «inodu. inca solici- tandu mat. adensu de vatu veri candu rimerva ' celebrationem celebrationejn dilatam dihiTam solhcitrt. sollicitet. mveiiHnu·* invennnu** m in l)oniino diferita; amu gasitu in Dèmnulu a defige tenninultf inchoarei sinodului ^Abvinrialu Airi Ia metmpoTia defigere tâcipus metropolium rn inchoandae Blasiu in synodi heic qo*ne*» dominicam sancti in Blasiu pre dommeç a santului apostolu Tom a. B 1 Thomae apostoli, quae hoc annu iuxta kalendarium thensis inaii incidit : idcirco carea estu-anu .cade pre* a 5 di a lunet m- vestras. ut ad provinrialen^ synodum acccderj* velint. Et si forte aliquod canonicum impedimentum inter veniret, quod accessum dictum impossibilem rvdderet. illud sine mora ad notitiam nostram addu­ catur. ut qua par est ponderetu^. sunteti totu odata rogati cu Illustritates vestrae una simul cum omni honore tota onorea fratie»ea. ·) Decretulu desohiderei sinodului ; λ b) Decretam de fidei profession^ elicienda; à b) Decretulu marturiairei credintiei; ' c) Decretulu traiului aub tempulu sinodului : c) Decretam de modo Vivendi .dqrante synodo; d) Deeretum.de non praeiudicandq : Decretulu de a nu prejudeci; • e) Dectetum de non diacedendo; /e) Decretulu de a au discede'; la car| tête ae va escere. consensulu psrintilorq quibus auper omnibus exquiretur patrum synodi consensus. » ainodului. ‘ .'i 8. l/upa tote aceate métropolitain id cointieie8. Hiaoe omnibus ebsolutia^jnetropolite φβ con­ gere cu parintii ainodului va désigné dlu'a apre a cordia- cum. synodi patribus designabit diem cele, tiené aeaaiunea 1*, carea staverindu-se, ae va püne brandae 1“ sessioni* ; eaque die stabilita, hiiiç con­ gregationi praeliminari finis imponetur. 'capetu eongregatiunei aceetei preliminario. ' .»*·· Λ a ' S 2. « ' - In diua 'c^efipta pro aeaiunea I* ee va tiené cdlAdveniente die pro prima sessione praestituta, . ttklu divinu deuîanéti'a la 8*> ore in baaerica oate- B celebrabitur cultas divinus matutina hora 8’· in drale cu tota aolenitatea, la carea ae va procede cu ecclesia cathedrali cum omni aolemnitate asser­ proceaiune din curtea metropolitan* vandus. ad quem ex aula metropolitana procedetur cum publica procesipne. * Or-is/s procrmmei Ordo proresMOnis- va fi urmatoriulu : erit sequens: a) Va conduce inersulu unu lectoru cu crucea metropolitans. asistendu doi clerici cu luminarie de doue laturi. b) Dupa aceea teologii seminariali doi cu doi. c) Dupa acestia preotii, cari voru fi present!. d) Caror a li voru urmâ canonist!! si teologii sinodului. e) Apoi notarii ai secretarii ainodului. a) Processionem conducet lector crucem metropolitenam deferens, cui a latere assistent duo' clerici luminaris tenentes. b) Postea theologi seminarii bini procedentes. c) Quibus anbsequentur presbyteri praesentes. d) Hos excipient canoliistee et theologi synodi. e) Dein notarii et secretarii synodi. D Promotorii ainodului. f) Promotores synodi. g) Superiorii monaaterieloru chiemati la ainodu. g) Superiores monasteriorum vocati ad synodum. h) Deputatii capituleloru dupa tempulu promoh) Deputati capitulorum praecedentes iuxta temvarei epiacopului lora. C pus promotionis episcoporum suorum. . i) Diaconii imbracati. i) Diaconi sacris induti. k) Capitululu metropolitanu in corpore itnbrak) ' Capitulum metropolitanuni -collegialiter et catu. sacro ornatu indutum. l) Vicariulu capitulariu de GhierCa. l) Vicarius capitularis Ssamosujvariensis. m) Episcopii in mendia si camilafca. m) Episcopi in mandis et camilafca. n) Métropolitain, oarele vasi celebrisantaliturgis. ni Métropolite sanctamv liturgiam celebraturus. N. B. Intrandu episcopii in baserica, corulu va N. B. Dum episcopi ecclesiam subintraverint, intend -Eta preotulu celu mare** seau -Multi ani**. chorus intonabit „Ecce sacerdos magnus** vel -Ad multos annos**. o) Cei intrati toti voru cuprinde locurile loru in o) Intrantes othnes occupabunt loca in presbypresbiteriu. oanonicii in stalele canonical!, ér' cei'a- terio; et quidem canonici in stellis canonicalibus. lalti in scaunele profesorali si clericali. ceteri in scamnis profesaoralibus et clericalibus. p) Cei oe vora celebrd, vora intré in altaria-, er' p) Qui vero celebrare intendunt, intrabunt ad episcopii vora ocupi scaunele episcopesci ; celu delà altare; episcopi, autem occupabunt subsellia epis­ Grade scaunulu celu mare: celu de Lugosiu seau- copalia : Varadinensis subsellium maius, Lugosiensis nulu de langa ioonostesu. subsellium ad dextram penes ioonostesium. r) Métropolitain si-va lui tempulu reoerata spre r) Métropolite sibi tempus ad praeparationem pregatire, dupa aceea se va imbracé pre amvonu. D assumet ; dein in suggestu induetur ornatu sacro. s) Sant a liturgie se va incepe cu: ^Imperate *) Sancta liturgie incipiet cum cantu : „Rex caelestia**. cerescu**, decantata. t) Dupa finitely! santei liturgie toti oei, oe nu t) Terminata sancta liturgis/omnes, qui in sy­ au loeu in sinodu, vora avi de a eei afora din nodo non habent locum, ex ecclesia exire debebunt ; baserica, er' oei cu loeu in sinodu vora enprinde illi autem, qui in synodo Jocum habent, occupabunt locurile sale langa més'a asiediata in presbyteria, loca ad mensam in presbyterio praeparatam, in pre carea va fi crucificsu, santa evangeMa ai qua erant crucifixus et sancte evangelic eum luminarie. luminaribus. Asiedikndu-se toti, métropolitain din scaunulu Cuncti^iam aua loca occupantibus, métropolite preeidialu va tiené cuventarea deaohiderei ainodului. ex aua aede praesidentiali dicet sermonem synodi inauguraient. u) 'Finindu-se cuventarea, promotorii voru core u) Finito sermone promotores instabunt, ut de­ a-se publici decretulu deschiderei ainodului pro­ cretam inchoandae synodi proviqcialis publicetur. vinciate, Ia care métropolitain va demandé s ee Métropolite igitur mandabit, ut illud decretam ceti aoelu decreta de cetra Mcrotariula primaria. legatur per primum secretarium. Dupa finitalu oetirei aecreteriulu primaria va Terminata decreti lectione primus oooretariua - intrebé pre parintii ainodulai: ,De vi place decre- interrogabit synodi patres: „11 tram vobis decretam * 47». OONCIL. PROVING PRIMUM ALBA-IUUEN8E BT FOOARA8IEN8E. 1879 maii S-14 tutu cetitu dedpre d'eschiderea siqodului pro rin- ■ ciali?“ 1» care reapoudiendu-se:. ,piafee“, — acela va reportA deepre acést'a metrtipolitului, carele re enuneiA : „Deeretklu de deschidere a' placutu toturoru parintiloru, deci dar' noi dechierhmu sinodulu provincialu de deschisu,"si cU acest'a a-ei luA ince^utulp seu.“ — v) Totu aaia ee vora poté cetl ai cole alte de­ crete. ei anume: a) Decretulu deepre depunerea marturisirei credintiei. — dupa a caruia entire, toti membrii sinodului provincialu, voru dqpufte marturiairea credintiei cetita de secretpriufaVprimu. N. B Formul a marturieirei credintiei ' poté fl seau cea „Pianh“. dedusa din mandatulu lui Piu IV, eeau cea „Urbaniana**. preecrisa pentru orientali. Finindu-ae aetulu profeaiunei credintiei, .ae voru poté ceti ai cèle alte decrete, ai anunïto: b) Deferetulu deepre modulu traiului aub ainodu. c) Decretulu de a nu prejudecA neinenui aub ainodu. d) Deoretulude a nu diacede delà ainodu. i x) Dupa cetirea acestorig, promotorii einodului voru cere a «e diapune, cA .ae ae deduce protocolu regulatu deepre tote cele intemptate aub aeeiunee présenté Ce va ai diapune metropolitulu demandandu notariloru sinodali. cA se deduce protocolu regulatu deepre tote. y) Dupa acestea ce va deechide uai'a basericei, si metropolitulu va fia bonecuventarea pontificale, dupa carea voru eal toti, din baaereea. ai voru merge ér eu proceaiune pana ta curtea metropolitana. pre cumu au venitu. 474 de inchoanda ïynodo provinciali lectum placeat?* , Atque responso' accepto tptae?t*. super hoc referet ad metropolitan, qui ita enuntiabit , Decretum de — inchoanda synodo placuit ' omnibua synodi patribus ; itaque noa synodum 'provincialem declaramus in­ choatam, eamque suum* sumere initium*. * ··„■.. . v) Pari modo poterunt cetera quoque décréta ' legi, et quidem a) R Decretum de fidei profession*^' elicienda**, post cuius lectionem omnia synodi membra recitabunt formulam professionis fidei per priInum secretarium lectam. N. B. Formula professionis fidei erit sive rPiana*,, edita iurau Pfi IV. sive ^Urbaniana** pro orientali­ bus praescripta. ' . . ‘ * 1‘ost elicitam fidei professionem poterunt* et reliqua decreta legi, nempe, b) 13eeretum de fitodo vivcqdi Jurante synodo, c) Decretum de non praeiudicando ·sub synodo, d) Decretum dé noti disce- . dendo a synodo. · · ^, x) Cunctis hisce lectis, prtimotoree.synodi petent disponi, ut protocolliim' exactum 'concinnetur de omnibus in praesenti sessione peractis. Hoc ipsum metropolita notariis'synodal ibus iniunget faciendum, ut udem scilicet super omnibus protocollum dedu­ cant ordinatum. ■ ' y) ‘ Post haec portae ecclesiae aperientur, et metropolita dabit benedictionem pontificalem; qua obtenta cuqcti discedent ex'ecclesia, reversuri ad aulam metropolitanam modo et ordine quo ad ecclesiam fuerat processum. — , t ‘ » 3. In dlu'a urmatéria va fi congregatiunea generale Die sequenti habebitur congregatio generalis II* · a II* ijy sal'a curtei metropolitane. unde fi tienuta in exedra aulae metropolitana?, ' ubi ianf congresi cea preliminaria I*. <’ gatio I* praeliminaris fuerat 'celebrata. . , In congregatiunea acést'a ee voru constitui sectiuni seau comisiuni speciali mai multe, caror'a li se vont comunicA proiectele de decrete ainodali prelucrate. asupr'a caror'a si-voru dA parerile sale, si pre candu voru fl gat’a, se voru tiené congrega­ tioni generali, spre a asiediA si deduce decretele sinodali. N. B. Secretariulu primariu totu de-un a va incunoscientiA parintiloru sinodului, baremu cu una dt mai in ainte terminulu si dtu a congregatiuniloru generali. In hac congregatione constituentur plurea sec­ tiones sive commissiones speciales, quibus.communicabuntur schemata decretorum synodalium elucu­ brata, super quibus illae suas facient observationes .· quae cum paratae fuerint, celebrabuntur congre­ gationes generales, ad effectum constituendi atque concinnandi decreta synodalia. Fiendu decretele sinodali concertate, staverite si acceptate deepre cativ'a tituli, se va prefige dlua spre sesiunea a II*. cA se^se publice cele staverite. Postquam decreta synodalia discussa, stabilita dtqye acceptata fuerint super nonnullis titulis, praefigetur dies pro sessione II* celebranda, ut in illa iam stabilita décréta publicentur. N. B. Primus secretarius semper praevie notifieabit patribus synodi, ad minimum una die antea. terminum et diem celebrationis congregationum generalium. S 4. Cu acést'a modalité te se va procede totu de-un'a B Hac methodo procedetur semper usque ad finem pana la capetulu sinodului, fiendu seeiunile publice synodi; atqiie sessiones publicae servabuntur modo de a se tiené cu modalitatea indigitata mei susu superius descripto poet cultum divinum in ecclesia tienenda dupa finirea cultului divinn in baserica cathedral· terminatum,' quem semper unus episcopus catedrale, care lu va celebrA totu de-un'a cate unu ex ordine celebrabit. episcopu pre rondu. \ *" In seeiunile publice metropolitulu la rogares In sessionibus publicis metropolita ad instantiam promotoriloru va demandé seoretariului primariu promotorum demandabit primo- secretario synodi, ut alu sinodului, cA se cetéeca publice decretele sta­ decreta iam eonstituta publice perlegat; et post verite, dupa a earoru cetire secretarii voru intrebA eorum lectionem secretarii synodales interrogabunt pre parintii sinodului, „de li placu decretele cetite’· synodi patres, „utrum iisdem decreta lecta plasi ptacuudu la toti, despre aoeea vont referi metro-' ceant**? Quae si illis placuerint, idipsum referent poiituiui, carele va enuneiA : „Multiumita lui Domne- ad métropolitain, qui enuntiabit: „Deo gratias*. dieu* („charu Domnului**). ' N. B. Deepre oongregatiunile generali, precum ai deepre eesiunile publice, notarii sinodului voru avé de a duce protocole formali regulate, cari voru contiené tête cele' pertractate. N. B. Super congregationibus generalibus et sessionibus publicis notarii synodi deducent protooolla formalia ordinata, quae omnia pertractata com­ plectantur. -·· 'T’·"'"·· -·:|··γ-· , 476 f Γ. .... , .... . . .. îiiî.i>w„«<..ui,Îi,,i .CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA4ULIKN8E RT FQGARASIENfcE, 187» maij6-M I 1i|iyWi!i '47»’ . . ? ' —-Z À : Λ* δ· . Sesiunea ultih^B ér «te \<*tienU eu eolenitatea Seesio ultimstfterum celebrabitur cttm solemnioelei ί·, anumitu ’ eultulu divinuse va celebri de tète primae seçsioniv;. nempe cultus divinus per. . \ - eMra métropolitain eu· niodalitatea Üenuta U de? schideres siftodùhi·, anume in capetulu sautai liturgie parintii sinodulji ai vont cuprinde toti locurile ïoru, ai ae verupublitadecretele’ultime eu modalitatea dise in $ 4, — ce fidlndu-se, prodiotorii voru cere, ji nefiendu aile lucruji^ «e «e puna capetu sinodului, la carea cerere metropolitulu ra demand! a m ceti decretulu incheiarei ainodului, dupe's oarai'a ficietuç, per metropolitan· ordine ohurVato in synodi ’ inchoatione.. In Ane «anctae liturgibe.»ynodi nstrlM occupabunt sua locaret publicabuntur* decreta 'ultima, modo IngÎ indicato; quo ..peracto, pro-' motors* ioatabunl, ut quatenus alia obiecta non *lint pertractande, praesenti «ynodo fini» imponatur. s8uper hot métropolite mandabit ligi decretum da terminande'eynodo, post cuius* lectionem seieretariuk • retire secretarial)» sinpduliA sa intrebidelh parintii. «ynodalia sciscitabitur -aS patribus ■ synodi. „utrum , sinodului. „deca li place decretali! «etitudeapre decretum lectum iisdem placeat**? l^ox responsum -resultatu reportaodu ^metropolitalui, aoesft ra ‘retaret’metropolitan, qui exinde enuntiabit: „ Patri- ( . enunciâ: „Parintilqru sinodulqi. li-a placatu? ,ci se bus synodi placuit, ut huic synodo'provinciali finis punemu. capetu sinodului -prorincialu, deci dara noi imponatur; no» igitur huic «ynodo, provinciali cu aceSfa.u^euiu capetu staoduldi previnpialu, ai- praesentibus finem, imponimus?* eamque clausam, hi decliiaifhu de inebeiatu**. * ’> declaramus**. N Gu^ÿ aceate ae vora aubscrie actole ainodului, B Post haec subscribentur, ’decreta synodalia, et aeva tiené cuvsntare .de inoheiaro, .si se va intoni: deinde s£rmo .habebitur Cpro synodi fine. Tum „Marire intru cei dq susu lui Domnedieu** ; — si denique intonabitur „Gloria in excelsis Deo“ ; — atque finihduse si benecuventarea pontificale, vora est benedictione quoque pontificali impertiti, .exibunt afora toti, si vora merge cu procesiune Ia residenti a ex ecclesia omnes, redeuntes cum processione ad metropolitans, de unde vora discede pana la pran- residentium' metrppolitanam. unde deiii discedent diu. dupa càrele fia-care se sa potê ro-intorni la usque ad pra^Hlum, quo terminato cuncti poterunt regredi ad prbpria. , ale sale. Datum Blaaii, 1 maii 1872. , , Datu Blasiu in 1* main 187i. .loanu Vancea, m. p., archiepiscopu si metropolitu de Alb a-Julia. * · . loannes Vancea, ni, p., archiepiscopu» et metropolita Alba- luliensis. ( '* B. : Officiale» tynodi. B. Oficialii ttiiodali. I. fVoesolori. Rexerendisimulu dointy^ Joanu Fekete. canonicu Reverendisimulu domnu Joanu Ssabo, c^ponicu. I. J^ontotare». Reverendissimus dominus loannes Fekete Negrutiu. eanonicds. Reverendissimus dominus loannes Ssabo, canonicus. • t- II. Secretari. ' ·*·, . llustrisimulu «i reverendisimulu domnu ·Michâilu Nagy, canonicu. r Reverendisimulu domnu Michsilu Psvelu. Reverendisimulu domnu Josnu Antonelli. Illustrissimus ac reverendissimus Michael Nagy canonicus. Reverendissimus dominus Michael Pavelu. Reverendissimus dominus loannes Antonelli. IU. potari. Presonoratu domnu Josnu Rusu. ' Preaonoratu domnu Gavriilu Popu. Multuonoratu domnu doctoru Vasiliu lutiu. Multuonorattf* domnu doctoru Joanu Ratiu. Multuonoratu domnu doctoru Victora Mihilyi. II. Secretarii. * III. Notarii. Reverendissimus dominus loannes Rusu. Reverendissimus dominus Gabriel Popu. Admodum reverendus dominus doctor Basilius lutiu. Admodum reverendus dominiis doctor loannes Ratiu. Admodum reverendus dominus doctor Victor Mihalyi IV. Magitter oaeremomarwa. Reverendissimus dominus loannes Pamfiiie, canonicus. V. Theologi tgnodi. V. TeologU emeduM. Reverendisimii domni Joanu Saabd si Elia Vlaaa'a, D Reverendissimi domini loannes Ssabo et Elias Vlass a, canonici. t — canonici. Reverendisimii domni Demetriu Coroianu, Michailu Reverendissimi domini Demetrius Cbroianu, Michael Pavelu· Gregorius Moisilu, Pethis Popu et Pavelu,' Grigoriu Moisilu, Petra Popu si Joamt loannes Antonelli, omnes vicarii foranei. Antonelli, vicarii foranei. Preaonorati domni Joanu Rusu si Gavriilu Popu, Reverendi domini loannes Rusu et Gabriel Popu, protopresbyter!. protopopi. IV. Mapssfntta ceretnomelom. Reverendisimulu domnu Joanu Pamfllis, canonicu. VI. Ceeomita amsduta·. Multuonorati domni doctoru Vaaibu lutiu, doctoru Joanu Ratiu si doctoru Victora Mihilyi. VII. JadU etauatieutdora si «i omntMiom. A-ssudurtr. Reverendisimulu domnu Constantina Papfalvi. Mrasdri». llustrisimulu si reverendisimulu Moldovanu. domnu 8tefaaa VI. Caetomtia» eyaadi. Admodum reverendi demisi doctor BaaiHua lutiu, doctor loannes .Ratiu, doctor Victor Mibdlyi. VII. Zudices «rcwsotiianm rt fcritarum. Proete». Reverendissimus dominus Constantinus Papfalvi. MrmAre. f lUusttiasimus ac rovereadimimus dominus Stephanas v Moldovanu. * .■ 477 * s ' ’''■■•'■’"•Τ' ·,™”'-· ·Τ^·- /--■ . . H I JUU!^ OONCIL, PPOVlNÇ. PRIMUM ALBA-lOuENSE ET FQGARA8IEÎNKR, 1872 mail 5*14 Rcvarendisimulu domnu Vasilîu Nistôru. - Reverendisimfilu domna Stefan· Biltiu. Revernndisimulu domnu Elio Via»·.»: - ’ C. ' ■ A Reverendinslmog domine· Banilin· Nistoru . "ReVernndiaûmun domina» StephaniM^Bil^a. Reverendissima· domina· Elia» VIom · X e .C, ■ Àvcrbintfa inangwala ftsmtda ■ de finira ' eecelenti'a tftwtaurntmlu μ reverenditin^uln domnu Orrhiepèteopa do Alba-Jul!a ti Fayaraeiu la deethidorva ■ mnodùlîei provinciate in 5 nyrtu 187H. ■ lluetrisitni si preavenerati domni confrati episcopi." Preaonorati in (‘hristosu frati. , . Aecael’* ente dtu'a, carea o a /ucWm HohmmUh, »e ne ÔMcnramn «i ne drefaiad** tutr'-atea. (PmKXVII.M). ’. 47» s * Oratio im/wtHi ifnii prooineialit habita ab '«·eelliniiMimo ilbeotritoiuto et rmersmdtsstme domine' aretapt^copo Alte-Jvfatui FtyorMitMi die.» - , 5 màS. »7». . Illustrissimi ac reverendissimi domini confratre· episcopi. ■ % Venerabile· in Chriato fratre·. Λ Hoec eet die». qtpM· feed Dvminn·. emtHmue *' rf luetemue m μ. (Pp v'XVII. s Ί Ce parîntii nostrii au doritu eu doru ferhinte, Quod. patre· nostri ardenti desiderarunt voto, si nu au ajunsu» aceea ni s a datu noae ee o ve- nequê ipnis datum est^ illud nobia hi«c.e diebus' demu in dtlele nostre: se vedemu maririle lui eoncessum fuit: ut videamus mirabjlj· Domini, quae Domnedieu, carile le à facutu cu noi- spre incorp-· B. ad coronandum apua suum operatus eat. — Nobia * narea lucruriloru sale. — Ni s'a datu» câ se ved$mu videre hgne diqfh. concealum eat. quae omni iure dîu'a aceaat'a, {area cu tutu drêptulu ee pote numi die· ntincupan potest. quam Dominus fecit, iit dfu a „carea o facutu Dotnnulu. ae ne bucuramu\ei exultemus et làètemur in ea. qudniam haec electa , se ne deafatamu intr'-ine a-. cà-ci acetst a e aleoa» fuit, ut tertia iit dies regenerationi· vitat* nostrae . · ca ae 6a diu a a trei'a memorabila in renaacerea ecclesiasticae. vietiei nostre-basericeaci. ' * Prima diea epochalia fuit diea 5 aeptembria 17ti0, Cea. de-ântaia dt epocaln a foatu diu a 5 sep tembre 1700, dtu'a acee»Ymareatia, dtu'a sacra a ilea illa glorioaa, diea saluti per Spiritum sanctum mantuirei produsp d» Spiritulu santu. in carea effectae sacra, qua maiores nostri praeeunte archiauteiiotii nostrii in frunte eu preaferifitulu archi- epiacopo et métropolite feliçis*ecord»tioni« Athaepiscopu ai metropoiitu Atanasiu I primindu Santa nasio I unionem cum sancta aede apoatblica Romana unire cu aantalu acauna apostolicu alu Romei, «'au acceptantes in sinum dulcis matri· communis sanctae rentorou in èinulu dulcei msme comune ai aantei ecclesiae catholicae reversi sunt, a qua solummodo basericei catolice, delà carea numai vitregia tem- temporum -iniuria saeculis integris tardius .post piloru i-a foatu instrainatu ou aeclii mai tardtu eorum ad has regione» a laribus familiaribus 1 longe dupa aaiediarea loru in aoeate tienuturi departate dissitas adventum alienati fuere. de vetrele strabune A dou a di epocala in viqti a nostra basericésca Secunda dies epochalia in vita nostra eccle­ a foatu diua 28 IH.oetobrie anului 185b. câ dtu'a siastica fuit dies 28 16 octobria anni'1855,'utpote reactivarei acestei metropolie venerande, carea re- dies restaurationis venerabilis huius metropoli·, activare o puse erasi in drepturile ei antice de quae rehabilitatio eidem pristina iur» iterum resti­ dutonomia deplina eu unic'a dependintia delà santulu tuit, iura inquatn autonomies perfectae, cum unies scaunu apoatolieu. precum dechiara insasi bulla a sancta apostolica aede dependentia^ uti ipaamet canonizatoria emanata la 2H novembris (6*° calenda· bulla canonizationis sexto kalendas decembri» anno decembris) aniilui 185S. in cuvintelé urmatorie: 1853 emissa declarat sequentibus verbis: rVt ipsius „lt ipsius dioecqsis (Fogaranentât) antistes, quae­ dioecesi» (Fogaraeùneie) antiate». quaeque inibi que inibi existunt ecclesiae ... a pristina, cui antea existunt ecclesiae ... a pristina, cui antea «uberant, suberant, metropolitae Strigoniensis ibrisdictione et metropolitan Strigoniensis jurisdictione et quavis quavis alia potestate et praerogativa iurisdictionali alia potestate'et praerogativa iurisdictionali in per­ in perpdtuum pariter exemptae sint et liberatae . . . petuum ‘pariter exemptae sint et liberatae . . . Porro huic novae metropolitanae ecclesiae Fogara- Porro huic novae metropolitanae ecclesiae Fogar^sienai tamquam auffrageneaa eadem apostolica auc­ ■iensi tamquam suffraganeas eadem apostolica auc­ toritate etiam perpetuo addicimus et attribuimus toritate etiam perpetuo addicimus et attribuipius tum ecclesiam episcopalem Magno-Varadinensem in tum ecclesiam episcopalem Magno-Varadinensem in Hungaria, tum novas per nos erectas episcopales Hungaria. tum novas per no» erecta» episcopales item ecclesias Lugosiensem scilicet et * Armeno- item ecclesias Lugosiensem scilicet et Armeqopotipolitanaip .... ut supradictae episcopales ecclesiae tanam .... ut supradictae episcopales ecclesiaemetropolitano antistiti Fogarasiensi iuxta suum ri- metropolitano antistiti Fogarasiensi iuxta suum tum obsequentes subsint in vinculo caritatis *.·* ritum obsequentes subsint in vinculo caritatis-.* Aceste tote din grati a maieotàtii sale •aeratis­ Haec autem omnia. ex gratia majestatis suae sime imperatu si rege apostolicu Franciscu Josifu 1 sacratissimae' imperatoris et regis apostolici Fran­ si din/ingrigirea apostolica a santiei sale snmului cise· losephi I, et ex cura et vigilantia japoetnlica pontifice Piu IX1* s eu si efeptuitu in dtu'a anumita. •umqni poufifici» Pii IX effectum sortita sunt die * Vorbitorinlu alnda la Ugsaala giatsi RtaMns, Ia wtatsa Rom a Dela care 4acaa4ani origiaes M en ssag«le, « «a er»· dintjanateni· Roesai, AstuMin in tot» dilele et verita» csvintele^ssatalal Psalà Rom. I, 8: .Credlnti'a vostra :·· aautia ja tota hunes.- <> gloria asperitoria a gists! Ro­ ma»· ! O deoorp u framsetia data sjagwi popornlai Rostaaa ' Cndiati'a Roman·, care e oatolica, si care nobiliUsa pre popornla Romann consociata oelorlalts gintt Biagun in aotat'a ae mnndrima; pentru actat'a bncarosn dorimn mortsa. Aossto snnta semitarii· aatatatai mien, pre cari nn le am potnta retiens. . *' Pupae Pii IX1 balla JEntamaat Ckritti. 1 Orator «4 iaonaabula genti· Romanae (Romani) ad ur­ bem Romam alludit A qaa originem babealm et -irgiin-* et Me nsw Romaai Ita qnotidi» illad Paali Rom. i? · : .Tidm vsstn aanntiatar ia universo mando* verükatar . Ob gloriam Immortalem gsnti· Komaaae’ Ob deeu et orna­ mentum alNeo populo Rostaao ooOssmnm' Fidm Ramona, quas est ostbolica, qua· oeurir gwtibub populum Roesaasm oouaoeiatum nobilitat In bac unios gloriamur, pro hae libenter mortem appstimus. Rase aaimi mei ssaaa rant, qaae eohiboM ana potui. • PU (X bslla Jbeisewm Chrieti. ' 479 r ÇONCIL. PROVIJiC PRIMUM ALBA-IULlEN8Ji ET FOGARA81EN8E, 1872 maii b-14 fSO deXoared a'au bueuratu ai toti coetanij noatri en ^praefata,- de qup 'laetati sunt una nobiacum et omnes ooetaoei -nostrates. " t •noi de impreuna. ■ ' . . Veram, tertia die·, quae, similiter electa eat. ut ■ Dura diu'a a tpela. barea aaemonea e chiamata . ae fia. opdcala, be e dtq a de adi, çé ’diu’a faeoarei ait.epoehqlis, eat dibs hodierna ceu dice inchoationis ■ ainodului 'provipcialu I"* apre organisarea aeeetei aynodi- provincialia I pro organisations huina metro­ metropedie. loru nu ii a'a conceau,' ci fà reservata polis, haee iisdem conceoaa non fuit; îed nobiafuit noue, cé ne ni' dee ai noae qcaaiune ai terenu de a readrvata, ,ut nebis quoque oocaaio et terrenum-depu­ ni implini ai aci.cu demnitate miaiunea sublima, ce taretur sublimi miaaioni nobis traditae cum digni­ ni ,b\ facutu, de a coreapunde cltiqmarei. noatre tate aatiafaciendi; atque «aerae rurationi nostrae, sacre ’de dupa asceptarea * comqna, ce ne privesoe quae undique respicit, iuxta expectationem com­ din tote partile, si de a meriti de aceaata inatitu- munem corrcapondehdi; item de hac aacra institu­ tjune . aacra.v aingurulu pgladiu a vietiei -noatre tione, quae unicum vitae noatrae spiritualis palla­ dium. eat, bene merendi., ■ ’ spirituali. .. . , ' Cené dara dintre noi'ae pu ae bucure in Dont- . I Quia ergo nnâtrum in Domino non laetabitur? quia \nulu? cene ae nu suite cu anim a, vediendu-ne déjà airimo non exaltabit^ videns mos ad portum coméjiinsi àhinsi la linlanulu dorintieloru comunt·, comune. intrandh intrandb in munium votorum pervenisse., tertiamque epocham-reeppr'a eppi-a a trei trei’» a a renascerei noatre baaericeaci basericeeci?? generationis noatrae eceleaiaaticae'tym ease ingressos? Eu num patninsu de firm’s convictiune. cà eu ' Equidem firmiter convictus sum, quod quo obeàtu e mhi maretiu obiectulu bucuriei noatre, ce e B iectunÿ laetitiae nostrae eat gloriosius, quod est metropoli s baaericei noatre, cu atA;u mai viua va metropolis .ecclesiae noatrae. eo magia nobia'cordi fi sii interesarea nostra de referinticle acelei-a, ce erunt eonditionea atatua eiuadem. quae et themata; ni voru constitui tomele, a caror'a rebolvire ne quorum reaolutio noa exportât, constituent. ascepta de atita tempu! ··.■ Et merito! Quoniam probata rea eatj ihatituSi cu totu dreptulu ! ch-ci comprobatu lucru e, V eh prosperares institutiunilora veru de ce natura tionum, cuiuacumque naturae illae aint, prosperi­ se fia acele, depinde mai multu delà bun'a^loru tatem multo magia a bona eorum regulatione et intoemire s; organisâtes «coposa. de càtu fiels organ isatione dependere, quam a aola ponderitate singur's momentositate a intereselorn, ce auntu im- momentorum, quae eisdem adnexa exiatunt. brstlsiate de acele. \ Deaca -noi iluatrisimi si venerati in Dhristosu 8i ergo nos, illustrissimi et venerabiles in Christo frati ! fiendu insufletiti de atare motivu aacru vomu fratres, Jtali sacro motive animati et selo missione fi conduai de unu seïu demnu de miaiuneu nostra, nostra digno ducti fuerimus, annon sperare poteri­ au nu vomu poté spent ? cà eu binecuventarea mus, ut eum caelesti beneflictione quo melior ■ceresca ae ni^ucceda organisarea càtu mai scoposa organizatio huius ecclesiasticae provinciae succedat? a acestei provincie basericeeci-. au nu vomu poté annon poterimus expectare, ut labor apostolicorum accepta'.’ cà ae prosperedie lucrulu nieuintieloru nostrorum conatuum prosperet, cumjrietate aexinoatre apoatoliee cerundu eu pietate ajutoriulu ne- • lium. necessarium ab eo efflagitando, qui in evan­ cesariu delà acel'a, carele a dieu in sant é sa evan- gelic suo dixit: „Dico vobis, quia si duo cx vobis gelia. „Dicu voue.· decumva doi de intre voi voru consenserint super terram,, de omni re quamcumque conàemtt un'a pre pamentn, li se va dé loru totu petierint, fiet illis a patre meo, qui in caelis est“. lucrulu, ce-lu voru cere delà parintele mieu, carele quoniam rubi sunt duo vel trqs congregati in e in ceriuri14 — ch rUnde voru fi doi aau trei nomine meo. ibi sum in medio eorum ?“ 1 adunati in numele mieu, aco Io sum eu in mediloculu loru“ *. Omnibus igitur, venerabiles in Christo fratres, Deci dara prea-vennrati in Christosu frati ! se tie nisuimu cu tota insufletirea animei a éonsemtt facultatibus adnitamur, ut concordes simus in sacris up a intru tote lucrarde sacre, ce ne ascepta, ae laboribus, qui noa expectant; ut congregati aimus fimu adunati, in numele Domnului. ch aaia fiendu in nOmine Domini, quo sic Domino in medio nostri 'Domnului in midiloculu noatru, se aeceramu fructu existente, fructus 'benedictione refertos post labores dc binccuvenhtre dupa oatenintiele noatre, ae cule- exantlatos' metamus ; ut vera salutis producta colligemu- producte apre mantuire, ce voru ae remiha gamua, quae in futuris quoque generationibus p^rsi la genoratiunile vênitorie. maneant. 8i in convictiynea aceaVeclàtinata, ch noi numai Et in firm· convictione, quod nos 'solum pminiatri „ministrii suntemu lui Isusu Christosu, si dispen- Christi et dispensatores mysteriorum Dei“ ‘‘ simus, satori ai misterieloru lui Domnedieu“ ’, prin cari per quos Dominus labores missionis apostolicae Domnulu deplinesce lucrurile misiunei apoatoliee nobis concreditae perficit, ad eum solum dirigamus incredintiate noue, se ne diregemu intentiunea nostra intentionem, noatram, et ab eo aolo petamua et id, numai apre densulu, si’ singucu delà elu se ceremu ht labores nostros diribere atque fatigiis,. quae indreptariulu lucrarilora, si reaultatulu ostenintie- ponemus, resultatum addere velit. Sed et quid hru, ce-ni le vomu dé. Dara ce ar’ si poté fi mai' posset dignius provinciali abnodo ease’ qUiddhagia fcmnu de unu sinodu provincialu ? ce mai salutaria aalutare tum pro spiritualibus nostris filiis tum pro atétu pentru fiii 'nostri sufleteaci, efitu si pentru nobis, quam ut consultationes nostrae, qui, in nomine noi? de cétu cé consultable noatre, cari voünu a Domiai congregari volumus, ex una parte ad Dei fi adunati in numele Domnului, ae fia tientite de gloriam, ex alia ad animaram curae nostrae archiuna parte aprè marirea lui Dômnedidu, it' de alt’a pastorali. ad quam vocati sumus; commissarum âpre mantuireMufleteloru incredintiate grigei arebi- aalutem directae sint? Annon bini isti respectus paatorirei, la qprea aunjemu chiemati. Sean nu' designabunt universim - themata functionis nostrae aceate doue privintie auntu preste totu temele lu- apostolicae ? Annon iste’ est scopus missionis nostrae ? crarei neutre apoatoliee? aeau nu aceate auntu acopillu miaiunei noatre? f ό 1 8. Math. XVni, IMO. • I Car IV, 1. ’ ■ Matth. XVUI, 1« «t «K • I ConlV, I. 4SI .CONCIE. PROV INC PRIMUM ALBA-IUU1N8E RT FOOÀRARÏENBE. lwa*maii-S^4 Asia e intru adeveru! —- Fi-va dara ai numai A unulu intro noi? carolese bu prieepa, citu de nlare e heeesitatea mXi. virtosu in dllele nostra,' dtleje aceste *pline de violenta' si insielatiune, de urgiaife ei.de depravare, de ura si dejierseeqarb a 4W Profecto!., fjgone vel 'unus invenietur nostrum, qui non perspietat, quAm sit necesMrium nostris praesertipi Umporibus, istis diebus plenis dqlo et fraude, despectu' et depravatione, pleats odio et persecutione Contra ot^ne. quod htafum.' positivum. - totu, f» e dreptu, p.ositivu, feligiosu et moralui cA religiosum ac morale pst. Ut tantam divinam mis­ . facia ou una stare misiune· divina toti acei a. cari sionem prae oculis habentes omnes, qui éleçti et . «untu alesi acumu si pusi a guvernA baserio a nostra, positi sunt gubernare ecclesiam nostram, viribup se cojucre cu poteri unite, sa coluere eu velu unitis adiaborent et Aelo indefesso, · laborent, cum neadormitu, se * coluere 'cu abnegare de .sene la. sui abnegations pro neopo communi. , qui est relitient'a comunt, ce e frospérarea religiunei si a ’.gioms et' moralitatis prosperitas in territorio nustyae ' . moralitatioi 'in tienutulu.’ prbvinciei nostra baseri- provinciae ooclesiuticse. eum defensione i unum . .. .- cesci cu sustienerea drepturiloru acestei metropolie Ιχηίιιη venerandae metropoli/? venerande! Et» quis dubitat, quin finpa convictio de necessir Au nu vConvictiunea vius dospre necesitatea imperativa spre un a stare luerure a produsu st tate ad talia opera compellente produxerit et' even­ eveftementulu epvcale alu dllei.de adi? Seau nu tum epochalem hodiernae diei ? aut non vivax hicce aceetu' semtiu vivace ve-a ostenitu pre ilustritatile sensus defatigavit et. ilhistritates'vestras a cathedris ' voetre delà catedrele apostoliei diecesane pane aici K' 1 apostolatufc dioeceten» ad sedem hanc metroppliti, jla 'soaunulu acestei metropolie! cA conforme fap>ei cam usque, ut conformiter facto sanctorum aposto­ ^'santiloru apostoli adunati la -lerqsalimu - unde lorum Hierosolymis congregatorum, iuxta scripturae' dupa dtsa santei scripture «au convenitu apostolii effatum : «Convenerunt apostoli et senotres videre si betranii. cA se.vedia de cuventulu acest a*'. se. de verbo hoc* fraterne consultationem instituamus consultante fratiesce despre tote acele. ce saru re- de iis omnibus, quae ad plenam et perfectam huius cere spre deplina organisare a provincial noatre nostrae ecclesiasticae provinciae organiastionem re- ; basericesei. si ce ar' poti conduce de dupa cercu- quirerentur. et quae ad munus apostolatus sub stari le. ce le avemu, spre deplinirea apostoliei circumstantiis, in quibus Versamur, quovis rpapeetd ■ . implendum conducerent ’ nostré in tote priyintiAle. ' Hoc igitur eet terrenum, in quo locum telumDeci dara Ici e terenulu. pré carele se ni desfàsiuramu tutu selulu. ce ne insufietiesce. acum e qui nos animat, evolvamus oportet : nunc est tempus, tempulu. cA si noi cA odiniora santij apostoli «se ut ros'quoque, uti quondam apostoli, «magnam facemu cercure mare* se incercamu «carea e voi a conquisitionem faciamus* ', ut investigemus-quae Domnulei buna, bineplacuta si perfecta*"1, ck-ci sit voluntas Dei bona et'beneplacens et perfects’, aceast'a facunda acum, vomu implinf si alt a de- quoniath hoc facientes, et alteri parti muneris nostri torintia sacra, ce anume ni o impUnu sacrale ca­ sacri' satiafacibmua, quam nempe , sacri canones per none deepre tienerea sinodeloru provinciali, qgrile obligationem habendi -synodos provinciales irnporevérsa atAte folôse preste provinciale basericesei („ nuat, quae, tot tantasque utilitates respectivm eccle­ siasticis provinciis solent adferre. respective. Asia· e preaveberati'in ('hristosb frati! acente Ita sane res se habet, venerabiles in Christo folose' multe si mari ale sinodeloru delà inceputulu fratres, hae utilitates multifariae synodorum iam batericei fiendu comprobate in fapta. atAtu ponti­ ab incunabulis ecclesiae habitarum, cum facto ficii roinAni cAtu si alti archierei selosi nu au probatae sint, tam Romani pontifices, quam alii : dubitatu a comenda cu totu adinsulu tienerea praesules aelo ducti, non dubitarunt Opportune im­ sinodeloru ci celu mai salntariu remediu in contra portune 'synodorum mandare celebrationem, tam­ decàdintiei religioso - morale. — Indre sitii nenu- quam gtaxime salutare remedium contra deçadenmerati aaia dtee sumulu pontifice Alesandru VII1* tiam religio»o-moralem. Inter innumeros alios, ita' in constituiiunea ‘20 MriOpdu catra episcopii Italici : loquitur summus pontifex Alexander VII. cenatitu-'. data: «Persuaaisoi«Persuasiuimum vobis esse non dubitamus, nihil tione XX ad Italiae episcopos , , frequenti animarum recognitione, synodorumque mum vobid esse non .dubitamus, nihil frequenti celebratione populorum saluti ac veteri disciplinae animorum recognitione synodorumqiie celebratione, ' . constituendae, nihil catholicorum principum paci a populorum saluti ac veteri disciplinae constituendae, Deo impetrandae accommodatius esse, quo inter- nihil catholicorum principum paci a Deo irnpe»' • misso magna in moribus continuo ad omnenf im­ trandae accommodatius esse, 'quo intermisso magna ' probitatem ac peccandi licentiam facta eat im­ in moribus continuo .ad omnem improbitatem ac peccandi licentiam facta est imputatio* ‘. mutatio* 4. υ Et patres concilii provinciklia Colonienaia anno’ ' * Er' parintii conciliului provincialu delà Colonia tienutu la anulu IMS in tit. D» eynodonm cele­ 1549 habiti, titulo De synodorum esMratione, cap. I. ’ bratione, cap. 1. aria vorbescu : hi synodis redinte- haec dicunt: «In synodis redintegratur unitas, stu­ gratur unitas, studetur corpori in sua integritate detur corpori in sua integritate aourervando, ubi conservando, ubi ea. quae in visitatione non dabatur ea quae in visitatione non dabatur exequi, exa­ exequi, exacutionem studiis communibus asse­ cutionem studiis communibus assequuntur, ubi de quuntur, ubi de capite et' membris, de fide et capite et membris, de fide et pietate, de religione pietate, de religione et cultu divino, de moribus et cultu divino, de moribus et disciplina, de obe"et disciplina, de obedientia, de iudiciis at rebus dientia, de .iudiciis et rebus omnibus ad bene omnibus ad beae ebristianeque vivendum commodis christianeque vivendum commodis vel* necessariis vel necessariis tractatur atque statuitur; ut veris­ tractatur atque statuitur ;. ut verissime in refor­ sima in reformationis formula dieatuA Salus eccle­ mationis formula dicatur: Salus eccleaiae, terror siae, terror hostium eius, et fidei catholicae stabili­ hostium eius, et fidei catholicae stabilimentum suat mentum sunt synodi, quas etiam rectissime corporis synodi, quas etiam rectissime corporis eccleaiae 1 Fapt. Αρρ. XV. a. 1 Fspt. App. XV, a * S. Paata epist. Be*. XU, i • Bullariaa Ko». *- VI, pM Cora. emtmuu«- tomvsXLH. , 1 Au XV. I. * Act XV. 7.-; ? Ro·. ΧΠ. Λ - · * Bailaria», t. VI, p. IM. / >1' τ «η OQKCIL. PBOVDtC. PRIMUM ALBA-IUUMMBE «Τ FOQAMAJUKN8E, 18» mH »-14 llrisiiss MTV— dixerimus K«^Mtto Mtal ayuodi·, non alitor orde esei—iasti··· diflhsit qnans si ear­ pus humanum neryis saivatar * *. (Na araato dacuainte auguste aa aaaaaee aa numai utilitate· sinodsioru. si 4a ·»'· data ai aaatoriala obiaatolara, aa paw ’* · · P«,|>iritum canonum sanctae ecclesias graeco-catholieae anti­ qua· susceptis patulum fiet, conformiter voluntati ■auctitatis suae summi pontifici· Pii IX in brevi apostolico 31 iunil anni 1858 ad episcopos huius ecclesiasticae provinciae emanato declaratae, inter cetera inquientis : .Cum in animo nobis sit. omnibus praesentibus rerum, temporum looorumqne adiunctis sedulo perpensis, opportuna omnia inire eonsilia. quibus spiritualem istius ecclesiasticae provinciae procurationem ad rectam orientalis ecclesiae nor­ mam ac salutaria praescripta magis magisque com­ ponere et ordinare valeamus' . * Instructio autem · sacra congregatione de Pro­ paganda fide.die 38 iunii 1858 dAta. inter cetera haec habet : .Quod libentissimo animo praestitit etiam sanctissimus dominus noster Pius papa IX . . . id unicum requirens, ut errores omnino evellerentur, sed ritust orientalis maneat inviolatus, quemad­ modum et disciplina, quam ante schisma orientales servabant et profitebantur, quaeque venerandis ipsorum antiquis liturgiis ac ritualibus innititur, religiose custodiatur. „Equidem non alio consilio noram ecclesiasticam provinciam ab Alba-lulia dictam praelaudatus ponti­ fex instituit, quippe qui explicite mandavit, ut forma atque administratio ad ritum ac disciplinam orien­ talis ecclesiae exigeretur.· * Et inferius ibidem: .Porro sanctitas sua. nibil est potins, quam ut disciplina orientalis in sua puritate vigeat ac servetur, summopere in primis * desiderans etc. His sublimibus enuntiationibus conformiter sunt deductae elucubrationes ptjadiminares ad scopum huius provincialis synodi paratae, una vero eaedem et praesentium-exigentiarum, postulato sunt adap­ tatae. Quare, venerabiles in Christo fratres, nunc nihil aliud super— videtur memorandum, quam unice id, quod oeteroquin per — fluit, ut nempe unus­ quisque pervulgato —neti Augustini dicto : .In necessariis unitas, in dubiis libertae, in omnibus , * caritas ea utatur libertate, quam firma convictio de veritate producta requirit, et quae solo amore ■incero sufiblta eam ad valorem perducere nititur; verum hoe etiam debita cum discretione. Quoniam sb hac oonditionatur effectus humanorum laborum. qui plus minus iuxta subvenante· vifae publicae circumstantias —lent librari, pro qua et suscipiun­ tur, prfint magnus poatifsx Benedictus XIV sequen­ tibus verbis exprimit: .Mutantur in di— hominum mora·, mutantur rarum circumstantiae, et quod uno temporb utile erat, poeto· inutile et quandoque perniciosum evadit Prudentis autem praelati est in iis, ad quae superioris lege non adigitur, — lo­ ot tempori aceommodare, et quasdam, quas olim ia usu Orant, j^atermittero, sieut ad rectum su— dioecesis regimes magis expedire in Domino * indicaverit ’. z Deo igitur Apem auxiliumque pra—tahte labores ■u—ipiamus n—tros, quos misaio sacra, ad quam vocati sumus, nobis impoait. Arnen. * Ap. HsrOsta. OsOsst ssasiL, t IX. sst Mas. .* Bsaet XIV, Dt tfuti «ses., Bb. L o—. X 4M COMCIL. PROVING PRIMUM ALBA IUUKKBE KT POOUUHKN8B, 1879 au fi-14 ». * 4M ». Dscrstam de i*rAs—d* synode prevmcwrit. In nemine saaetiaMuysa ad individua* Trisitaua. Patria et Filii et Spiritu* anaeti. InMinmele prsasantei ai aedesparlttai Treims, a Tatalui.si a Fiialai, ai a Hpiritahsi seats. Nos loaaaea Vane·· da Bataesa. arebiepiacapua Noi Joaas Vaaesa da Buteas'a archiepiaeopulu ai metropolitnl* de Alba-Jah'* ai Fagarasia etc. ete. at metropohta Alba-Ialiesma et Fogaraaieswsa ete. at». Ad laudem et gloriam maidieaimae Trinitatis, Spre laud a ai marirea pressante! Traîne a uoai Donnedieu ia flentia ai trina ia pandae, Tatala ■nias Dei in vsseati* et trini in personi*. Putria at ai Fiialu si Rpiritulu Santa, — ia onoraa nepatatei Filii et Spiritu* sancti ; — ia honorem immaculatae donnai noetre nascatoria de Donnedieu ai tota dominae noatrae I^eiparae et Virginia Mariae, — deuna vergar* Mari a, — * aantalai Josifn spon- sancti loeephi «ponat puriammae virgini·, — sancti sulu preacuratei vergure, — * santului Joanu |3ote- loannia Baptistae, — eaaetoram apostolorum Petri aatoriulu, — * santtloru apostoli Petru ai Pavclu, et Pauli, et omnium sanctorum Dei, — in decus et ai a toturogi santtloru lui Donnedieu; — intru emolumentum sanctae matri* ecclesiae catholicae, dncurea ai emolumentulu santei maice baaerece et in prosperitatem aacrae unioni* et' communioni* catolice, ai intra prosperari* aantei uniri si comu- eum sancta apostolfra aede; niuni eu saiÿulu scaunu apostolicu: riqnfomu rointiei si oftarei prealuminatilora R Conformi ter voluntati et deaiderio illuitriaaiparenti episcopi conprovinciali ai provinciei nostre moram patrant episcoporum comprovincialium pro­ basericesci· greco-catolice romane de Fagarasiu si vinciae noatrae ecclesiasticae graeco - catholicae Alba-Juli'a, statoritQU si decretAmu, ea sinoduln romanae Foganuieuaia et Alba-Iuliensi*. statuimus provincialu alu acestei provincie basericesci, dupace et decetnimus. ut provincialis huius ecclesiaatioae pre acela cu auctori|*tea nostra metropolitans provinciae synodus, postquam eamdem iam prius 1'am^fostu convocatu mai inante, se-si iae incepu­ auctoritate nostra metropolitan* convocaveramus, hodierno die. scilicet 5 maii 93 aprili* 1879(, in tulu seu m dlu'a de adi. adeca in * 5 main 93 aprilie 1879 '. in dominée'* Tomei si serbatorea dominica sancti Thomae ’ et feato sancti Georgii santului Georgiu martini, precum pre acel a -lu ai martyria sumat initium, prouti eamdem hodierno dechierimu de deachiau si inceputu in acést'a dl. die apertam et inchoatam esse declaramus. Omnipotens Deu* Pater dignetur participe* no* Atotupotintele Donnedieu Tatalu se ne indure a ni impartes! noue intieleptiunea asistrice scau- efficere sapientiae throno eius assistentis; Dena nului seu: Donnedieu Fiiulu se fia in midiloculn ' Filius in medio sit nostri et opera nostra conducat ; nostra ai ae conduca lucrarile nostre ; Donnedieu Deus Spiritu* sanctus illuminet nos lumine gratis» Spiritulu San tu se ne luminè'dia cu lumin'a darului suae sanctae — Amen. seu celu aantu — Atninu R DtcrrMu ietpre pro/irsumea ^crerfinCie·'. In nutnele pressante! ai nedespartltei Treime, a Tatalui si a Fiiului si a Spiritului santu. Q K Dfmtxm dt proffuione jUti. In nomine sanctissimae et individuae Trinitatis, Patris et Filii et Spiritus sancti. No* Ioannas Vancea de Buteaa *. archiepisoopn* Noi Joanu Vancea de Buteaa a archiepiscopulu ai metropolitulu de Alba-Juli'a ai Fagarasiu etc. etc. et metropolita Alba-Iuliensi* et Fogaraaiensis etc. e*e. SanetuaPaulus apostolus no* edoeet aiens: „Corde Santulu apoatolu Pavelu ne invetia: rcA 'eu anim a ae crede âpre dreptate, ai cu gur'a se mar- creditur ad iustitism. ore autem confeasio fit ad tvriaesce spre man taire* ', ér' Domnulu noatru Isusu salutem*’; et Dominus noster le*u* Cbriatus cer­ Chriatoeu ne aaecura dteundu: „Totu col* ce me tiores nos reddit, dicens: „Omnis qui confitebitur va marturiai pre nene in antea omenilora, ai eu -Iu me coram hominibus, confitebor et ego eum coram voiu marturisi pre elu in antea parentelui mieu. patre meo. qui in caeli* est*’. carele eate in ceriuri4.* Opus itaque salutare est fidem, cun^^aigatur. Asia dar' e lucra aalutariu a marturia! credenti a, candu se recere ; dar' si altu eum avendu noi ce* profiteri ; ceteroquin et officium habemus, cum omni mai sacra detorintis de a grigi cu tota solioitu- sollicitudine apostolica inyigilaadi, ut fidSs, quam deaea apostolica, cA aant a credenti*, ee o marturi- sancta ecclesia catholica profitetur, ia tota provincia sesce sant a baaerica catolica, ce fia pastrata ai nostra ecclesiastica integra iaviolataque teneatur conservata intrdga si neachimbata in tota" provinci a D et conservetur : proin est omnino necemnrium, ut nostra baaericdeca;-e neaparatu intru adeveru. cA animarum curltorea, et inter hos respectivi arehipaatorii sufleteeei, ai intje acesti a archipaatorii re- pastore* exempla praebeant, et integritatem suae apeetivi se dée eæmple ai dovedi despre puritate* fidei toties, quotie* hoc exigeyvtnr. ostendant. si intregitate* credential lora, totu deun a candu v se recere acést'a. Conveniens ergo est, ut hisce etiam aolepinibus Deci, iucrulu cuvenintiosu e. cA si in momentele aceate solemne. prealuminatii parentii, si toti momentis patre* et alia membra huius synodi ini­ cei alalti membrii ai aceatui sinodu ine* ee faca tium labqrum suorum sumant professions fidei inceputulu lucrarilore aale cu marturisirea creden­ catholicae, quam credunt et profitsetur, dieoates N. credo* etc. tial catolice, ee credu ai o profeaiddia, dteundu: „Eu N. credu* ed. 1 Numeral* d» asspr’a aret* dl«'a dapa cateadaris Ota(«riaaa, or-1* Mosesoe baaerica latias, sala de dasabt* daps cete Jaliaaa. de care se folsMeee baaerie'a (raca, pressos ori ai e* oetitoris pota observa. V. ■ Astiis dapa paeci. ‘ Bms. X, 10, • Mattk.X. M. * Nssmsu superior, nhibst diem luta tsieaSarisa Ungeriaan, qss avisais «titar Vatia·, iafarisc tultaaaa. qao grasca. «ti «aioaHes (agsati patebit. * Pries past Psssb*. * Bern X, ία * Matth. X. Μ ai· 487 CONCIL. PROVUfC. PROCUM ALBA IVLDWMt BT FOOARABURBB, MH mH 4-14 488 r. I· aamale praaaaatei ri nefapriM Traimay • Tatnhri «i a FHatei ri a BpHtahri tanta Roi Joane Vaaeaa da Batea·'· arebieptoaepulu ri potropobtata de Alba-JaH*· ri Fagataria ata ata. In aoarina eaaatimima· to individua· Trinitati·, Patrie at PUU at Spirit·· «anati. Moe leaaaoe Vaaeaa de Bate··'·, arotoepieoop·· . at m«trop iUte Alba-IuNeetria ot Fogurnriaaai· ata. ate. Paataaqnam noa. uti divinae niant Uttar··, .nihil Dapa-e· noi, promu·· die· aaate teriptam „na potamu fee· aamfc'a 4e soi ta Ma ata, d tota faeara poeaumnt a nobi· quad ax nabia, aad «afll· auficientia noetr· a Ma DomnadMri* ', a naaparata riaatia nootra a Dao aat* *, eat emuimode nooeede lipea. ta au numai tota htorarifo aoatro ·· ta •arium non modo amnia noetre opera ad Dei gloriam indraptote «pre mariraa lui Domnadi·^ ri ta ri dirigera, verum etiam at adiatoriam, bonam et ealuajutoriulu 4e a perfece, ee a bnnu ai nalutariu, ae taro perficiendi poatalatam ait a patre luminum, · fia eeruta delà „parintele luminilora delà ear· viae qqo omna datam optimam et amne donem perfec­ tota daraa eea buna ri tota daralu dépliait··’, tam deooaadlt’: ideino toto noatrarum eynodalium drepty aoe'a sub tota tempulu deprinderitora noatre occupationem tempore ad Deum optimum maximum •inodali *e ne intercom· ou rogationi ferbinti catra orationibue ferveatibu· noe convertente·, ut incre­ preabunulu Domnedieu, ta ee «e indure, ae die mentum laboribaa nootrie tribuere dignetur. incrementu oetenelptoru noatre. B Et ut petitione· noetrM Deo magi· acceptebiloe Hi ta oererih^ noetre ee fia mai placute Domnului. «e ve nieuiti toti, ta tote vlrtutile, oarile rint, conamini, ut omne· virtute·, qua» odorem vi-au reepanditu odore» beneplacuta in calea edifi- beneplacitum hucueque in via aedificationi· morali· «arei morali de pana aonmu. eub tempulu aoeetui emieerunt. tempore huiue eynodi adhuc pleniue elueinodu. ee relutaaca inoa ai mai deplinitu. ta aeii oeecaat, ut ite , vidente· homine· opera veetra bona* „omenii vediendu faptele voatre oele bun·* (carile (quae omni - iure exigunt ab ii·, qui in «ortem ae aetiipta ou totu drbptulu delà «ei ehiamati in Domini voeati eunt), ^glorificent patrem veetrum. qui tartea Dpmnului), „ee preamardeoa pre tatalu voatru in caeli·..«et**. carele eete in oeriuri· *. Itaque agenda noetra extra eynodum eint : oratio, Deci agendele noetre afora de einodu. ee fia: rogatiunea. aeoultarea cultalui divinu. eerbarea ean- auditio cultae divini, tniaaae celebratio et exercitium operum micericordiae. tei liturgie ei deprinderea in faptele indurarei. 0. O. «M diacedmdi. Dterttui* de a m> dieoede. No· loanne· Vaneea de Buteae a. archiepiecopue Noi Joanu Vaneea de Buteae a archiepiacopulu ei métropolitain de Alba-Juli a ei Fagarariu etc. etc. et métropolite Alba-Iulieneie et Fogaraaieneie etc. etc ' Cum omne· comprovinciale· epiecopi iue et‘offiJ Fiendu-ta toti epiacopii eonprovinciali au dreptu. dara ei obligatione de a intreft aoeetui einodu pro­ eium huic eynodo togitime convocatae interveniendi vincial. ce e'a convocatu pre calea ei in form a habeant, omne· illnatriMimoe epieoopoe comprovin­ a’a : deci pre toti prealuminatii epieoopl conprovin- ciale· enixe rogamue et obteatamnr in Domino, ut oiali. adunati la aeeetu ‘einodu, i rogàmu ri ob- ab hac eynodo, neque dum iuxta morem finie non teettomi in Domnulu, ta-neoe unulu ee nu ne dé­ imponatur, nullne diecedat. parte delà aoeetu einodu, pane oe aoelui a-uu ee va pune.capetu dupa form'· ·'·. Daf avendu oauba, fundate «pre departure, oe Caueam autem fandatam dieoedendi. quae a • aru reeuntaoe ri aprobd ri de not, .dupa depar­ nobia reoognoeoeretar et approbaretur, habente·, tarea e'a ee-ri eonetituedie procuratorio letetiu, en­ poet dieoeaaum procuratorem idoneum eonetituant, rôle in numele deneului ri a baaarieei eatodrala ea qui eao et «cctori» oathedtalie nomine acceptet ac priméaca ri ee «ubecrie tote decretele ri eonatita- •abeeribat. omnia decreta eonatitationeeque ^uiue provincial· eynodi. tiunile aceetui einodu provincial·. Una rimul at «lia omnia membra huiue eynodi Tota nna-date dogenimu in Domnulu ri pre eei alalti membrii ai aoeetui einodu pre toti, ta neca monemua in Domino, ut neque ex ii· quiaquam ab dintre aoei, neoe unulu ce au dietada dele aoeetu hac «yaedo diaeedat, uaqae dum eidem iuxta morinodu pana la capetalu oe I e arn puna dupa mo­ w dam praaecriptam fiai· imponeretur ; a»t cautam dula preecriea, fora avendu eaaea foedata epro D fandatam dtoeadendi habente·, priua iudicibn· eynodieoeder·, aoe'a ee ee propane mat aatdiu jnditora daHbue axeaaattonam pro recognition· et appro­ rinodah do eecueatiuni. ri numai dupa incuvaain- bation· proponant, et eolum ite diaoedere poterant. tiarea Motor'· ei aprobaroa ooetra aa va pOté intompU departarea. H. Decretubt de a mt pmpttdaed. H. Noi Joanu Vaneea do Bateneaarobiaptoeopnhi ri métropolitain de Alba-Juli'a ri Fagnrnata ata. ata. De cumu-ve ■aru fi tatemplata, ta unulu aeau altulu enrev'a ee intrefia aoeetui einodu, oarato nu *r evé drepta la acel'a, Mau ri-ara ouprinde nnu locu. ce nu iara compete: determinhmn ai dacbtortanu prin aceete, ta din atere faptb, aeela np-ri i Noe loaanee Vaaoaa de Buteae'a, arehiapiaoopu· et métropolite Alba-InÙaaaia ot Fogaraaiaari· etc. etc. 8i forte qoridarit, quampiam baie eynodo, ad qaam nullum iue habaret, interfui···, aat locum ip-i non competentem ooeupaa··, praeaentibna daterminamua m declaramua, nullum iua ax tali facto naque competentiam tori ipri non debiti acquirere. > □ Cor. m, K * Bp. Jurivl. tt. • Mette V, H. * U Car. ΙΠ, A * «». IneeM I, IT. * Matter, M. 4M OONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULONU CT FOOARA81XN8R. IMS bu b-14 4M caetiga aece une drepta, neee e cmpotanti'» teeutai, lest nmeio riuiim i ia praecedentis statati votera, ee aa i ae ouviao; oi teto roataau ia raters» ata- aihüqac detrahi iari e*iasi. tatai aea de ami ia aata, fera a R detraeu eer'a die droptate cotai rateaaata seau coartata. l. / , I. I. Avoiedtate. I. Ataara. Uustritate» a'a Joaau Oltaaau, epioeopu ah Lugosiului. lUnstrimimua dominua loaanea dtoanu. epiacopua Imgoaieeeia. Ilustrioimulu ai reverendisimuln domnu Btefanu Moldoyana, preposita. * Illuatriaaimua ne revereadiaeimua doaaiaua Btephanua Moldorana, praepositu» Mater». Mrssâra. Reverendiaimulu domnu Joanu Fekete Negrutiu, canonice. ' Revereadisimulù domnu Vaailiu Niatoru, canoaicu. Reverendiaimulu domnu Demetrio Coroianu. Reverendiaimulu domnu Joann Antonelli. Reverendiaimulu domnu Potru Popu. Multuonoratu domnu doetoru Joanu Ratiu. Reverendiaaimua dominua loannes Bekete Negrutiu, canonicus. Reverendissimus dominas Basiliul Niatoru, canonicus. Reverendissimus dominus Demetrius Coeoiaaa. Reverendissimus dominus loannes Antonelli. . Reverendissimus dominus Petras Popu. Admodum reverendus dominus.doctor loannes Ratiu. II. Awwdtate. Reverendisimulu domnu Joanu Anderco, vicariu capitularia. Manter». II. Assess. L Ilustriaimulp ai rererondiaimulu domnu Btefanu Moldoraau, prepoeitu. Reverendiaimulu domnu Constantin napfalvi, caaoniou. Rererendwimulu domne Elia Vlpaa'a, canouicu. Reverendiaimulu domnu Grigoriu Moiailu. Preaonoratu domnu Joanu Rua». Cuvioai'a a'a parinte Veniamins Jacain. ° Multuonoratu domnu doetoru Vaailiu lutiu. III. Avasedteta. Reverendiaimulu domnu Timoteu Cipariu, preposita. Reverendissimus dominus loannes Andereo, vicarius capitularis. Montero. Illustrissimus ae reverendissimus dominus Stophanus Moldovans. Reverendissimus dominus Constantinus Papfalvi Reverandiaaimpa dominas Elias Visas» Reverendissimus dominua Gregorius Moiailu. Reverendus'dominus loannes Rasu. Venerabilia pater Beniaminua lâcain. Admodum reverendus domiaqs doctor Basibus lutiu. III. Awaaa Reverendissimus dominua Timotheus Cipariu, prae­ positus. PŸftMini» suAstitatu. Reverendiaimulu domnu Joanu Ssabd, procuratore episeopalu. Reverendissimus dominua loannes Beabd, procantor episcopalia. MsmArss. Montera. Iluatriaimulu si reverendiaimulu dàmnu Michailu Nag;, canonica. Roveroudieimuta domnu Stefano Biltiu, eaaonieu. Reverendiaimulu domnu Joanu Pamilie, canonieu. Reverendiaimulu domas Michailu Pavete. Preacuvioaia ii parinte Torn'a Joroaimu Albani. Preaonoratu domnu Gavriils Popu. Multuonoratu domnu doetoru'Victors MibAlyi. Illustrissimus ae reverendissimus dominus Miehall Nagy. Reverendissimus dominus Stephanas- Biltiu. Reverenditaimw dominua loannes PamfiHo. Reverendissimas dominus MiehaM Pavete, Venerabilis pater Thomas Hieronymus Albani Reverendus dominae Gabriel Popa. Admodam reverendus dominas doctor Vietor Mihâlyi. L. t- 0 Zterrotabi do teteoserv. Noi Joanu Vaaeea de Buteaa'a arehiepisoopuia ai métropolitain de Alba-Jnb'a ei Faganiaia etc. eta. Dapa-oe ouata pertractate ei aeiediate tote aoele, ce dupa earinti'a oereaetarifora prensati e'en jadacata a fi festa de pertractata ai aaiediata stata deapre «edentia, adta ei despre jararehi a ai restaurarea dtecipHaei b Myri ossei; ai deada-eA ei lips’a iagrigirei spirituale a poporeaitera iMradeatiati acum dapa mai iadelangata abeoatara dota baeerieole catedraU -i rachiama la ate eate pre toti parentii ai aoeetai sinodu: amo gamin ia Domante a pano capota aoeetai ainhdo proviaciate, si cu sedata -Ia doehiarama do iaoboiata. Data Btaoia, ta 14 ‘J maia IMS. Nos loannes Venosa de Butoaa s, arohiopisoopas et mstropolita Alba-Iabeaste et Fogurseieusis ot^.ote. Postquam ea omnia, qaao iukta eireumtaatiarum exigentiam pertractanda ot stabilienda fereat,' indi­ catam fuit, tam de Me ae de hiérarchie, tam do disciplinae ooetaoiaaticao roatauratioM pertractata ot stabilits taeraat; nane eam aoooositas euroo spiritualis ddobum concreditorum post diuturnam absentiam omnes pâtres ad sua u»am<|uomq»o re­ vocet, Isem bate syaodo prdvineiaH fecero invsaimtm ia Domino, qua de caesa eandem praesentibus pro clause doelaramw. Datam Bteaii, 14 i mai· 1M». OOMOTL PBOVDIC. PKDtUM ALBA-IUUMM» WT νοβΑΒΑΒΒΜ·, 1« mM l-M Daatrieiari domui ooafrati eptoeopi. Preaoaorati in CtatoteM fratri. * In a earai'a preraanta Jbme amu teoepata ei continuata Inerarile nostro sub dooareala' acestei siaodu provincialu, apro a aootaia lauda ei mariro sniu si terminatu tote seuls, ee ai t au vsdiata a fi de aaiediatu. - ' nhntrierimi deaotei eoafratres eptoeopi Veaerabileo ia Christe liatrea. ooetteMvtatas labores nostros per decursam huius provincialia synodi, ad eius quoque lendem et glo­ riam et terminavimus omnia illa, quae nobis sta- ' tuenda visa eunt Ce dare pote fi mai caveaiatiosu’ de una data Quid ergo convenientius, una quid magis salu­ si mai salutaria pentra noi toti, de edta a adueo tare pro nobis omnibus esse potest, quam tributum tributate de «magia ei de adoratiuae preabannlui homagii et adorationis ferre Deo optimo oum filiali Domnedieu eu adtnou semttta nostra multiumita gratiarum actione pro adiutorio caelesti, quod nobis filiale pentra qjutortelu ooresoa, oe s's induratu a in decursu huius synodi benigne tribuit? quae, uti m Iu di sub deeursulu scestui sinodu; oarele pro­ speramus et forte non absque fundamento, non cum speramu, si dors nu fora témoin, nu numai B tantum epoohalto eet fatura, quoniam poet restau­ ra fi epocala, pentru-oà aoelu'a e primula sinodu retionem nostrae metropoleos prima eot synodorum provincialu dupa restaurares metropoliei nostre, ci provincialium, veram eadem simul et norma aliarum totu uns data pote sq devina si normstivu deeer- pro futuro celebrandarum devenire poterit, propter vitoriu de cinosura pentra oele venitorie din caus a consensum harmonicum et ordinem perfectum, quo cointielegerei armonioe, si a ordinet perfecte, eu ipsa ab initio ad finem usque decurrit! cares a decursu aoel'a delà inoeputa pana in capota. Filiale devotione, «e o nutrimu in poptarile Filialis devotio, quam in corde alimus, admonet nostre, ne indeamna mai incolo a ni aduce eea mai nos ulterios, U| gratiarum actionem intimam et intima si mai forbinte multiumita preasantei aomnei ferventem tribuamus sanctissimae dominae nostrae nostre naeeatorei de Domnedieu si nepatatei ver- deiparae et immaculatae virgini Mariae, item sancto gurei Mari's, procumu santului ei sponsu Josifa, eius sponso looepho, sancto loanni Baptistae et eantalni Joanu Boteaatoriului ai sàntfloru apoatoli sanctis apostolis Petro ot Paulo, quorum interPetra si'Parélu, cu a caror'a intéressions no amu oessionibus gratia Dei 'optimi sumus facti digni, faeutu demni de darurile preabunului Domnedieu, quam in nos tempore pertractationum nostrarum ce le-a reversatu a supra nostra sub· tempulu per- ndnc iam ad finem perductarum effudit. Qui sancti traetarilora acum finite; cari senti ri aleai ai Dom- et electi Domini pro pietate et devotione,' quam nului pentra pietates ri veneratiunea^ oe li-o nu­ erga ipsos alimus, neque in fatorum desinent cae­ trimu, nu voru inoeti neei in venitoriu ni cero c lentes benedictiones pro nostris laboribus impetrare, bineouventarile oeroeci preste intreprinderile nostre, si iidem, uti convenit et speratur, ad gloriam Dei de cumva aoele, pre eum se euvine, ri se si spe- et salutem aeternant animaram a Domino curae readte, voru fi tientite spre marirea lui Domnedieu noetrae archipaatorali commissarum promovendam ri spre midiloeirss salutei eterne a sufieteloru in- directi faerint credintiate delà Domnulu arohipaatoriei nostre. Durs mai rabveraeadia inoa ri alta datorintia, Verum saltem pro me alia quoque obligatio baremu din partea mes, ed pentra sucureulu cetu intercedit; nt nempe oordialem et fraternam gra­ eaidarosu, si pentru selulu adeverata apostolioe, tiarum actionem exprimam illustritatibus rostris ce l ati manifestatu iliMtritatile rostre sub dseareulu pro vere apostolico selo ot succursu prompto, quem pertractaritora ayute la aoesta ainodu, se-mi esprima per decurram pertractationum hac in synodo habi­ eea mai cordiale multiumita fratiasea, soemene ri taram praestare dignabantur; nec non ceteris in colora alti frati in Christo·· .prosetimati totarora Christo fratribus venerabilibus pro fructuoso et non pentra oolncrarea eea fraotaonn ri netatrerapta, oe interrupto ' labore, quem omnes in promovendo o. au comprobata toti in promoveres teeralai ma­ glorioso opero, de cuius exitu nunc omnes laetarotte, de a centi s resultata ne bwouramu acum mdr, comprobarunt. nôi. toti. Um ’« spero in Domino, quod et desideria Spara in Domnate, oh doririle respootivfiora fit ia Cbrtotoea, oe li m potata 'prayeai dia aa'a ab- & reopootivoram in Christo filiorum, quae ipsis ex seetare a preaaantitilora pariati spirituali.ai lora sub durat a aoeetai siaoda, ea vora prafeeo ia abandaata mangeurs ri te aespusa bteuria prip fruptote spirituali, ee vopa oe prodaca decretele poté pari in viatia. captate dola atari testitatiuni, praeuadu teorfa oar­ ed hwtitatiaaite eahitarie so reumaa Htara moeta in absentia sanctorum patrum spiritualium droureu huias synodi, intervenire poterant, ia oopioseallaetitiam ot instabile gaudium sint Convertenda propter fractas spirituales, quos heluo synodi decreta tem­ pore une, postquam ad vitam applicari poterant, pniuetwrasanl· Profecte sola appHeatio potest-tribuero vitam Misto institutioni ia bonum humanitatis erectae; e* a talibus institutionibus exspectari solitos, eum o oestre theoria fitterfe mertato etiam si aureis eirounscripta elbi roHeta soleat este mortua, et non •Bud faMttfaat, quam reepwaabiMtatto onus sapor •Os, qui id genes aahtares iastitationes sinant osse Ntteras murteae, loco ut itodem vitam darent frac­ tae peedaetaraau Ita etiam décréta Mae syaodi, eo non obstante t 4M OÔjiCIL. PBOVDKJ. PBIMUM ALBA-IULOMte *T ΡΟβΑΜΑΚΟΟΜΒ, im maii »-14 a fl ah· wil» sgM.aM'a, et m dbe «a» obéra ïn aftnwih, «a b allege aaad ataad van pre due» 4M mm qma tiliaguni, qaompta* prayaeaum tribuaM, e·^· Mmm Wh*4g *4 ^**4 ptoAt* seat, para la praxi* earn aaai peaetaniitete e* Me a, epra m ouate tientite, 4m «om Ç pa* ta peucea m tels peneteabtetea ai oMtgl'a, m e pote pratiade ai rapedlM uauteda adevorate b* mAmb Cuaeeenda aa adalu ai faraorae, ee leaaiadnea pre toti, eari a» partMpata ai ooalaeretu la aoaeta dnodu, dara mai virte* aveadu iaaatea oehilorw eaetgi’a capilora baeoriod nostro, eari Metati üastritatUe vootre! nu-mi riaa a aie debit» aed aaa momenta deapre ace'a, ob tote decretale ai otatiitde salutarie, ee ftirb otaverite ia coaraltarile Metre, dope incuvenintiarea, ee voru ee o capote, la temputa «eu voru fl- aidve puae ia viatic ai deduce ia pracoa; ed aria ri pria node inca ee ae iaaiatedie marirea lei Donmediea si ae ee promovedie ai mantuirea eufleteloru incrediatiate coadacerei a spirituali. ■go apprimo eegMOMtm Mbs* ot ardetm atadium, quo ium mfleuraaater, qui beta· eynedi et partidpoo ot odtaboraatM fhcraat, et ou* maximo Mie eeeiM am vwaetar eeeqjia praeedam oode- Aceaeta eu atbta mai tare ae rede a ae reeere pentru acerata provincia baeericenca, ou ’ ebtu et aetate decrete ai etatute auntu oele prime aduae in ainodu provinciale dupa reataurarea aeeatei metropolie, ai aria acele auntu menite ai apre aee'a, ed ae deoerveraca de baxa Ia conoolidarea intregei provincie baaerieesci, ai ia citu ae pote, ae puna fandamentu ai la un'a uniformitate in praena-ai in teoria in tote aferele de activitate relative la viati'a baaericeaaca publica, fera carea uniformitate nbci un'a corporatione nu pote prosperi ob atare. Hoc quidem pro hac eccleaiaatica provincie eo vel magia exigi videtur, quod haec decreta et atatnta prima sint eorum, .quae in synodo provinciali lata aunt poat reataarationem huius metropoleoa, quae proin id quoque pro acopo videatur habere, ut pro basi consolidationi» integrae provinciae eccleaiaaticM intervient, et, in quantum fleri potent, fundamenta conatituant uniformitati» et in praxi et in theoria pri» omni aphaera activitati» ad vitam publicam eoeleaiM relationem habentia, qua uni­ formitate sublata, nulla corporatio qua talia pro­ speraro poterit Huiua autem uniformitati» maximam necessi­ tate·! habet baee metropoli» reviviacena, quae et palladium apiritualia noatrae vitae et autouomiae, quae adhuc nobis remansit unicum acutum esae dignoscitur. Quia ergo nostrum in conscientia ae obligari non aentiat eam austinere ot defendere illa reaolufione, quae filioa dulci matri devotoa deoet? De aaeaat'a uniformitate are cea mai mare lipaa aceeat a metropoli» reintenerita, carea pentru noi e paladiulu vietiei noatrq spirituali, ai ainguriilu acutu alu autonomici, ce inca ni-a mai remaau. Cine dura dintre noi ae nu ae aemtia obligatu in conacienti'a aa, a o auatiend ai aperd eu aee'a reaolutiune. ce o datoreecu flii devotati dulcei ma­ , rne a lora? Pre candu toturoru aceatoru privintieli ae dau conaideratiunile meritate, fla-mi permira de un'a a dd apreriune vius ai aoelei oftari ferbiati, ob preainduratulu Domnedieu m ve conduce ea aratii aei angori la catedrele apoatoliei, ce iluatritatile vostro o portati, ai ae ve tiens in lungime, de dtle, ae vi dbo potero ai ajutoriu, od inca U multe ainode provinciali fleadu de fadia, eu rara aoiMtib, ee o poaiedeti, cu intieleptiunea, ce o uti comprobata, ai cu aelulu apoetoiiou, ce ve deotiuge, ee poteti oolncrd apre iaaltele aoopuri, de oarile fi> cobduau ai aceatu ainodu provinciale, enrôle cu aceete ae dechiara de inchaiatu. Aminu. aiae nostrae, qui sunt illastritatee rostra»,»» ano momento possum dubitare, quod omnia decreta at aalataria statuta, quae in conedtationibne noetria stabilita here, poet eorum approbationem quam loco auo acceptera eunt, eno tempore ia praxina perdocentur, ut ita bin quoque Dei gloria aalueqno animarum curae nostrae spirituali concreditarum Dum itaque omnes hi respectu», prout meren­ tur, in considerationem sumuntur, lioeat mihi et illi desiderio oordialem dare expreeeioaem, qMtenus misericordiarum Dominus cum sanctis suis angelis vos ad cathedra» apostolatua conducet quM illuatritatea vestrae gubernant et longitudinem dierum vobis tribuat viresque suppeditet atque adiutorinm concedat ut adhuc in multis provin­ cialibus synodis praesentes, rara aoieatia, qua* poesidetia, sapientia, quam comprobastis, et solo apostohoo, qai voe distinguit pro sublimi acopo, quo ot haec provincialis synodus ducta fuit quae hisce pro coneluaa declaratur, operari «aleatis! Arnen. Decretale eoaeUlalal prevtaeM Meerieewl greeeeataUM de Alb a Julla ai Fagararia. Deereta ceadHi prertadra mdreiasticae graeeeeatkdicM Alba-Inliead» et Pagandeada. TITULULU PRIMV TITULI» PRIMU8. DBSPKB CBTOWnt. DB FIDA Onpu L Coput I. .Dsapr· ervtiMfe eetolfoe m' smrfc mmru. Dt jUt eaiMiee tt χκη snimia. Deapre credentia, caro cato inooputalu maatnirei Fidem, quo humanae salutis initium eet catho­ omulni, marturiseeoe baaerie e eateÛoà, cumebeste: lica ecclesia profltotur ease virtutem raperaaturalam, una virtute Mpraaatiuala, pria caro tampirati ei qua Dd aspirante ot sdiuvaate gratia, ab m reve­ qjutati da grati a lui Domnedieu tiaemnn do adevs- late vera eme oredimaa, non propter latrinae nem rato edo deeeoporito de eia, m pratiw .adeveralu raca* veritatem naturali rationis lamias p trap a» interna alu luerariloru caprinae ca hamis'a nataialn tes», aod propter aaetoritete* ipsi* Dd raveiaatie, m OOXCEL PBOVnrc. PHIMUM ΑΐΛΑ-lUU»» IT F0GAMAMD8B, im · ■ -"·· ................. - ................. ----- ............. :--------- — ......................... ............................................ -,----------- . . 4M ■■·-··------- . ft murtei» ei-jMt aatftriMftft ftM Diwtiift, qai aaa fc* aae faDera patent1, fiÿkatebte vara mb eftjrft ft •i ear· aiaa M pete Mali, gratta» ιμμμ? Mbti ArataM;* 9Brati ftiftft ft^ftftkftiftjft vj4tvrat M vftAMvrat* tarai AmMmb tara to soBmi A4bb b^bhm4mnmi gmteteru-adMUBduai aattato da auveaduta Qaan»· lai : .Farieiti «ari aa aa vadiuta, «i aa «adiuta· *, • vaataaca to BOdahi araataria: jba «**toü'a · Bi Maqua Maa eat argumeatam nrau mu apparm •ata adavpriraa eater· acerate, davadtna teanritent ttam, merit· eaaetaa Ioann·· ChryUeatem·» qaaarit: eaten nevddiut···. D«ct 4tea ««to davadfraa to· ,Oud aa vulti· videra, at a fid· taaidatia, at ab erarilara eaten aaradtota oa tat· draptata iatmba ae, quad iaati aitia; aiquidam iaataa ex Ida vivatt •aatnln Joaau-gun-da-aun: ,P«atn ea voiti vai a Va· autem ai aa vulti» videra, tioa cati· ampiina la vedd pra aoelea, ok ok oadatidin cradtotto « dto fidei··**. drcptata, dupa aa draptato dto «radiati· va fl via! Ér» vol daaa voiti m la vadati pre aoetea, na •unteti nai Balta oredintioai* *. Mantoitoriulu noatn lauan Chpatoau a venita in lume, cd pre toti omaaii ae-i adnoa la cuno•ointi'a adevarulai, precum ne invetia»antulu apoatolu Paulu: .Domnedieu voieace, ee aa mantaiteca toti omenii, ai aa via» la cunbacinti'a adeverulni* *.] Pentru aeea ·' beoevoitu a diapue, ed adeverurile eredintiei aale ae aa latiaacq prin predioatiunea apoctoliea la tote aanentiile pamentolui, dnpa dta’a profetioa: .In totu pamentulu au eattu veatirea loru ai la marginile lumei cuvintele loru* ·, ddndu man­ datu apriatu apra aeaea in euvintala : .Mergeti in tota luma·, veatiti evangeli'a la tot· faptor'a, celp ee va crade ai ae và botead, topntuiaeva, ’ér* celu ee nu va crede oaendiaava* Aatufaiiu ooncrediendu apoctoliloru adevorurile eele mantuitorie, intr'inaii a' infiintiatu baaaric’a, care» ae lucra»· mantuirea toturora omeniloru din tote tompurile veuitorie, dtcundule : ,8i veti Π mie martorii in Jaruaalimu ai in tota Jude'a ai ia 8amaria'a pana la margiaea pamentolui* *, ai ,Éta eu eu voi aum in toto dilate pàna la Oapetulu vécu lui* *. Aoemta incredintiare ai aoeaat'a promiaiun· de o data ni arata luminatu, cumca adeverurilq depuae in kinulu baaerioei nu poto fl aupuae nice unei ■chimbari, ci cauta ae remana neatramutate in toti •eelii, precum dice aantalu Petru: .Cuventolu Domnului remane in veei* “, ob alto : .Temeiu nimane nu pote pune, a. fora de eelu ce eate puau, oarele eate lauau Chriatoau* Derepto aoea ne ai indémna apoetoluln: .Nevoitive a paai unirea apiritului intru legator’a pacei, unu Domnu, o credintia, uno boteau* Da aeeata adeveru a' foato patrum· baaerie ·, candu in definitiunile ainodeloru dcumehica ·· ad­ operi cu d· adinaulu »■ deehiard neeemtate· unitatei in credintia, ai* a pretfnd·, ei adaverurila eredintiei amdaurata traditiunei la tote bdaarioele in conformitate ·· fla aartoriaite. Si pre langa tota cb maataitorialn lahau Chri•toau ·· a' rogato «peciah» pantru unitate· oekjra ce voru crede in treaaulu, dteandu: .Pariate nante lean· Chriatua aahrator noator in mundum venit ut oenae homine· ad agnitionem veritati· adducat, quemadmodum aanetaa apoatolu· Paulu· noe docet: .Dane umnaa hominea vult aalvoe tan, at ad agni­ tionem veritati» venire* * Idcirao diaponen digna­ ta· eat, at fidei auaa veritate» praedicatione apoatoliea cuncti· terrae gentibua annuntiarentur, aeeundum oraculum propheticum : ,ln omnem torrum exivit eonua eorum: et'in flnaa orbi· terrae verba eorum**, hocce expreaae praecipiam ■equentibua verbi»: .Eunte» in mundum univaraum praediqate evangeliqm omni creaturae. Qui crediderit at bapti•atu· ftarit, aalvua erit: qui vero non crediderit, condemnabitur* ’. Hae via apoatoli» committena veritate· ealvifica» in ipaia aeolariam ftindavit, ad operandam aalutom omnium hominum cunctorum temporum futurorum, dicam eia: ,Et eritia mihi teatea in leruaalem et in omni ludaaa, et Bamaria, et uaque ad ultimum terrae**; et ,eoee ego vobiacum aum otnnibui diebua uaque ad eonaummationAn aaeeuli* *. Icthoe mandatum haecque promiaaio una aimul aperte nobia oatendunt, veritate· in »inu eccleaiae depoaitaa nulli mutationi obnoxia· eaae, verum per omnia aaecula inooncu···· manere, prout dicit aancta» Petrua: ,Verbum autem Domini manet in aeter­ num* *·; .fundamentum enim aliud nemo poteat ponere, praeter id quod .poaitum eat, quod eat Chriatua Jeeui* 1 *. Quapropter apoatolu» admonet quoque noa : .Solliciti aervare unitatem apiritua in vinculo pacia. Unua Dominua, una fidea, unum baptiama*1*. Hac veritate ducebatur eocieaia, dum in deflnitionibua ay nodorum oecumenioarum toti» adnitebator viribua peoeeaitateB unitati· fldei declarare, atque exigere', ut omne· eccleaiae veritate· fldei in aenau traditioni· uniformiter profiterentur. paaeacei pre ei in num·!· ten, pre cara iai data mie, ed m fla un’a pr«cu* « aoi* **. Tota ai dupa mfiieoaiaMlu curanto aiu ‘apeatoWni: .Ch ae cad·, ·· fie ai ereauri iatra voi, ed cei lamuriti ae fia arctati intra voi* **, vadem» oubm Domaediau a’ lateto, ta ia demuaulu tacuriloru ·· ■· franga unitate· intra ceadiatioai pria Miarito araauri ai •ohiam·, apoi in aaealal· ah 11**· dupa adbucimaa necuprÎMaloru tela jadacati ·' «uferita, »· ae com­ plendae· deabinarea cm mura a banerieei greeeati de entra baaerie a eatoliea. tab, quo· dediati mihi : ut aint unum, aiout et noa* *· ; tamen attento traatado apoetoli' effato .Oportet et haera··· e···, ut et qui probati aunt, 'Baaifiteti fiant in vobia““, videmua Daum perBtaia··, ut deaura· «aeeulorum unitae fidelium varii* haaraaibua eehiamatibnaqM diarwperetor, •poculo autem undecimo aacuadna abyteum ineoanprabaacibiliUB iudiciorus (uarum paaaaa eat, •t aagnua «ehiama eodaaia· Grace·· ab aeeleaia eatholiea oonaumaaratuc, · ' * * * * * Caadfian Vattoaaum, ···» ΙΠ, cap. X lote. XX, W. H«te. XL 1. 8. Iam. CtayMataM·, hamU. >1 ia «ap. XI ap. at Mr. ITUn.IL <. p» xvm, «. * JUraXVL 1» «t M, .......... - -................ - ■ » Et qaamvia laaua Chriatua ealvator noeter apecialiter oraverit pro unitate eorum, qui creditori aunt ia illum, dicena : .Pater aaacte, aarva eoa in nomine • Apt. Ap; i, a. • Matth. xxvm, « I Patr-L M’ ■· I Cw. ΠΙ II. >’ Bphte IV, · M “ Ima. XVn, 11. “ 10«. XL tt. ■ ». · M*. -------- 4tT OONCIL. PROVING. PRIMUM ΑΙΛΑ-ΠΠΙΟη IT FOGARAJBDHTfflS, IWi mii 5-14 8prs dilatwaraa aowtei dsshiusri dopterubil*, A η aa Kpsita dte partaa baemtesi oatelte· me! Mite iaeareari, devad* deepee eedst'a tetra aMa «sate eatea patraeate te steodete ate IF» deb Lagdaaatieaata te aaala 1874, tew aeaatea teeeteari aa a4aaaca 4oteaet ms*· baaariaa aeaa maagaiare, ea o asoeptA Ca tete aeaatea baserie'a eatoKea 4a a porisre* ingrigiata de amatairaa safiatotera, ai dap* obiamare* apostolis* ei indemaata a readme pre fiii 4M A4 ban* doplerubilem kMmm toMoadaas, haud defeat* ptarae ex parte sselbetee » rparna XUL 4M COBOL. PBOVDTC. PBIMÜ· ALBA-TOUnU « ΜΟβΑΜΑβΠΛβ·, MW ma* »-14 MO tata vieariu * M Orinhcu, ri eapu » tete beeeric'a, ri perintete ri isvetiaterimta Mann «nariaHata, ri eh doaanM ta peneu'a MriMai Brin i ne a data detaDemnulu aatriaban Orinteon deptina potore 4a a peace indereptfi ri gubernd baaaria a universale; dupa eum m abrita neteto riaaitlara eeumentoe ri ia aentele eaaaaa.“ IfWSMMMMoUI «H MMMMStMffM· COBdtav· Ül MVb MMBÎbw MBÜMlV·41 * Aoeata doereta dogmatise * aabatriaa ri primitu ri de tepreoeetantii praesuti ai bueerieoi Romaneoci ; aaume de Damiaau metropoKtuhi MeldoVlachiei, ri de Conatantinu protepoputa. (1) Hoe deerstam * dogmaticum ab rides synode aaridntibaa qeoqsa rspraeeeotaatibes ecclesiae Ro■ anwww (Romüieao) subscripta· reeeptamqns ; Dreptu uea uaa datorintis aeata, — can o an fiaoare création de a f aupuhe ri aacuM de definitiunile rinodeloru ecumeaàdb — 'ri implinira fitrabunii noatrii, cfindu pie la fines aeculului aia 17-lee atinandu-ee in catava gretole eaferiatie aie bassrioei Rontaneaci din Ardealu, autni deofitu cugetara tu de a dinauta la puneree ia vietia'p unirai he- sericesci faeutg la Florentia. Spre aoesta scopu la 4 septembre KOO adanandu-se la sinodu mare in Alb'a-Julia tota clarulu basericei Romaneeci din Ardealw ai partile adnexe, tait, videHoet a Domtaao Moldovtachtee métropolite, aeeaoa a Constantino protopreobytero. (1) Quapropter, groviaritai ipuneris partes unicuique ehriatiano incumbeatm conciliorum oecumenioorum definitionibus semet submittendi, iisque oÿediendi, obiverunt maiores nostri, eam circa finem sae­ culi XVII, remittentibus aliquantulum acerbis eccle­ siae Romanicae in TranayDanta adversitatibus, illico de resuscitanda unione ecclesiastica Florentiae peracta strenue -cogitaverunt. . Qaem in .finem 4 septembri» 1700 universus clerus ecclesiae Romanicae ex Transylvania parti­ busque adnexis, praeside Athanaaio I metropolita in synodo maiori Alba-lMiae congregatus, unionem cum ecclesia catholica recepit, hanc declarationem emittens: „Considerata tum fluxa humanae vitae instabilitate,; tam etiam animae, cuius in omnibus potior cura habenda, immortalitate,-libere ac .sponte, -impulsu divini numinis cum eootesia Romano-oatholica unionem inivimus, eiuodemque sanctae matris Romaâo-eetholieae ecclesiae commembra nos tenore praesentium declaramus^ omnia admittentes, profiAentea ac credentes, quae illa, admittit, profitetur Fac credit, praecipue vero ilis quatuor puncta, in sub métropolitain Atanariu I primi unirea eu baserie'a catolica, facundu urmatori'a dechtaratiune: „Conriderandu neetatornici'b vietiei omenosci ri nemorirea aufletului (de cure trebue se avemu eea mai mare grigia dintre tote); amu inebriata liberi ri de buna volia din indemnulu lui' Domnedieu unirea cu baseric'a Romaao-eatolioa, ri ne dechiaramu prin aceasta et membrii a santei marne baserice Romano-catolice, primiâdu, mariuriaindu ri crediendu tote cite le primesoe, marturiseece ri crede aceea, mai vertosu aoelca patra puncte in quibus hactenus distantire videbamur". care ne pareamu pana àpum a fl deabinatt,** Accent's crodintia primita de atrabunii noatrii, flanc fidem ab antenatis nostris receptam nostram noi o dechiaramu de a nostra, si voimu nootetiti 0 quoque esse declaramus, et- in eadem firmiter perse­ a petrece in dena'a, ri ou qjutoriulu lui Domnedieu verare volumus, atque Deo auxiliante eo connitene vomu nesul intru aoolo, ci lucrata cota mare mur, ut grande opua sacrae unionis a maioribus a aantei uniri, inceputu de atrabunii noatrii ae ae , nostris coeptum solidetur, effloresctat. et ad omnes consolidate, ae infiordeea ri ae ae continue te tofe flituras generationes perpetuetur. generatiunile venitorie. mg Cepe Π. Caput II. Dvapre rwmeeutatta eoneaphnna W pteupoatei esrywrv Mari*·. Df imetamleia taHttiuiew tirgvut Jlariat Basepca paritoris ri invetiatoria' eredintiei, precum ri judecatorfa eontroveraieloru, in dooursulu tempului aducundn eu sine Kpe'a mai do multe ori decise causa dogmatice, aaunciaadu adsverurile deacoporite. Asia in temperiis mai do taprope ri anume la 8 decembre l8M.se adese de cetra cu­ mula pontifice Pia IX definitiones dogmatica ea privire te nemaoala|'a eonoeptiuno-a proemmtri Ecclesia fidei ouates et magistra necnon contro­ versiarum index temporie decursu imminente neceeritete quaestiones dogmaticae saepius definivit, soutiens veritates revelatae. 8ie nuperrim» tem­ poribus, et quidem 8 deoetebr» 1864, prolata est a suuno pontifice Pio IX definitio dogmatica immaculatam beatissimae virginis Mariae concep­ tionem reepiricM. vergure Mari'a I t ' Idoireo synodus ineonimmar ecclesiae totius fidei Derepta aceee rinoduht ia conformité»· eu per­ conformités profitetur: „Omnes fidelse firmiter cre­ petua eredintia a baearioei univeceali marturiseeoe. ,04 toti ctedintioaii trebsa ne «4da tere, e4 este dere debere e Dtao revelatam et ab omnibus fide­ deis Dbmnedjee desoopurita ri toti esudintiosti libus firmiter oosatanterqne credendam esse doctritrebue -se o créda virtoeu ri neetetita inyqtiatar'a aam, quae tenet, beettoaimem virginem Mariam in care tiens, oà pree^feridt a . rergwra Mari's prin primo instanti suae conceptionis flume singulari deruta ri privilegiulu. speciata ah» atotnpetentelui omnipotentis Dei gratia et privilegio, intuita meriDomnedieu pentru meritato hü lassa OtatotoM torujn Ohrieti Issa salvatoris bumaai generis, ab meataiterinla gennhai omeneece, in primais mo­ omni originalis culpae ' lobe pramervalam imma­ menta alu oeneeptiunei noie, ft soutita de intiaer nem* *. Scilicet omniuta mortalium cote tait prae­ tiunss peeatuhi ariginata" *. Va ae dtoe singera dita gratiae sanctificantis dono, quo omnes Adae intre toti meritorii a tosta provedtata eu danta filii ob praevaricationem protoparentia illorum gratiei Maetificante, de care se nascu despoiati toti spoliati 'gignuntur. Beatiesiina virgo Maria iam fii lui Adamu pentru ptpvaricatiunUa protppurtatetai ia prisca salutis promissions ab ipso Deo protoloru. Preaourat'a vergue Mari a inea la prim'a parentibn» nostris facta, ad inaugurandam inexo­ promirinne de maataire, (bouta proteparintitoru rabilem contra serpentem inimicitiam designata > Csmtitetto spostotas hs^taHia · tessmteta IfiH. mi ooMcn*. novae. primum auu-iuummr «τ voqamamims, im mü »-m ' tn --------- .----------------------- —■--------- I- , . - ■ BMtvii ίφ fteeei ΟμμμΑμ^ι ft 4βΑνβμ£ι pMltfV * ftoepwes ftftùfttfti MftipttMftft ft weft * M *. Dereptu aenau Λ»'ι I» bun'a-veetiro ate b·euri'a adusa 4e uagMvi· DmmmbM ft taiatata: .Buourate eaa' w enol pMaa ia lara Dawmia Mt· aa tiaa. Bteeeuvéatataeeci inti· amteri*'. Da utei aa pata intteiug· ptaa nteeate eaaiud 4a tend·, aa aan beeerica aaaha in tote. partite cuteului divins, aaiaeatata ô prunmnrmee pra dina'a, auaamdu-o ca aaatala Joann Daauaeaaa : .Mai eamta docAta-nngorii, mai miaunata dectta SommIo, mai iiMmt^tiata decita Cheravimii, mai marita decita Straflmii, mai inalta decita eariarile, ai mai aurata decita 'sorete* ·. ■ Pentru aee'a ei baaerica noetra inea.de pre ia seeululu alu 5*“* ae a', indatinatp a aerbd in f> decembre amintirea aeeatui miateriu. aub unmirea: .Concepere» nante! Ane, candu aconeeputa pre preaaant'a Vergura*. * ant*. Qaapeaptar cadam gnadii ismtûtitM ab negate Domi·! aOata antelata* Wt. .Are gratia plhna, Daninas taeam, beeedieta ta in mulieribus' • * Hiae aeleatimima laadum aorta paraptei pomuat, qnibsa eoeteaia neutre ipeam ia omaibm ealtas divini partibae taemaaater gioriâeat, earn eaaeto loanee Damasceno compellando earn: .Angelis aaaeiioram, Tbronia Mirabiliorem, Cherubim!» apecioaiorem,1 Serapbfania - gloriosiorem, caelis excel­ siorem, sole nitidiorem* ·. * Proinde ecclesia quoque noetra iam iiffie a saeculo V * memoriam istius mysterii 9 dgcembrU recolere consueverat sub titulo: .Conceptio sanctae Annae, cum sanctissimam virginem concepit*. Capu ΠΙ. Caput 1Π. Ditprt iwrtwimrfa cndintiti. D* fnfmion* fidti. Marele apostolu alu glntiloru ne invptia ch: .Cu anima se crede spra draptate, ira cu gura se marturiseeoe spre mantaire* *. Éra mantaitoriulu nostra pretinde apriatu marturisirea esteras a credintiei dtcundu : .Tota celu ce me_va marturisi pre mine iriàintea omenildra, marturiai-lu voiu ei oli inaintea Tatalui meu, carele este in ceriuri**: ai aiurea: .C4 ori ciae ee re rastni de minb ai de cuvintele mele, ai Fiulu omeneacu ae va ruatnd de aceata candu ra veni intrii marirea ae ai a Tatalui ai a nanti lora angeri" λ - Magnus gentium noa' edocet apostolus dicens : .Corde creditur ad institiam, ore autem confessio fit ad salutem* ‘. Salvator autem noster externam fidei professionem expresse exigit dicens: .Omnis qni confitebitur me coram hominibus, confitebor et ego eum coram Patre meo, qui in caelis est"*; et alibi: .Nam seataaÜM, eiaadeaa qnoqne thpni qnod contrariae, 80·trarii.* A Grog. Naa. ia encomio ·. Basii. '* Synod. Chalced.. act. II. can. 1 ; Syn. ComtaatinopoUt IV, act. U. eaa. I. ’· I Petr. ΙΠ. 15. Μ· * ■ 603 CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA4ÛLIKN8E IT FOGARA8IKN8K, 1873 atti 6-14 Capu IV’ Dt Lucrulu oehi mai aantn ai mai importanto ale omului «ate religiune·, entra ear· dsnsalui an i aate pegmisu a fi indiferinte, ok precam ochiulu aensualu an pota sU indiferinte facia ea lamia'· fiaient chiara aaia nee· oohiulu rafieteeoa seas ratinnea nu pdte fi indiferinte eanda i.a· prapnne ver-o descoperirè cd delà Domasdis· patedea, pentruok perfection·· densat, · ratisaei, dtk ia unire· ei eu obiedtulu propria oare eat· adaftaraMb Adeverurile oelea descoperite auntu depose in baaeriea eu indatorirea de ale pastrfi ai a le propagi ; dreptu aoe'a baseric'a ed depositarie adeveturiloru revelate, amesuratu ohiamarei «ale, nu pot· fi inI diferinte facia cu alte fnvetiaturi ate-ai opus·, pentrued in eaaulu aceat'a ea pre aine ae ar' negd, ai ar areti, ed adeverulu ai erorea intra o forma le pretiuesce. Acessta ratecire a indiferentismuliii religiosu fù reprobata inca in aimburele ei de iuuai autorulu religiunei Domnulu nostra Isusu Christoau prin cuvintele : ,Celu oe nu eat· cu mine in contr’a mea eate. ai celu ce nu stringe qu mine resipesce** *, * ai éraai : „Celu ce ve «aculta pre voi, pre mine me asculta, ai eelu ce «e . lapada de voi, de mine ae lapada* De unde toti cep oe petreeu din fiepaaare cul­ pabile, ori din ignoranti· vincibile. in araau, schism·, ori necredintia. chiara prin cuvintele mantuitoriului mai auau memorate auntu lipaiti de dg^uln diviqu si de aperanti'a la imnerati'd ceriului. de ora-oe deapre uttii ed ai *cestj> reauna infrieoaiatele euvinte ale profetului: rVai oel^ra ca dteu reului ed 604 Caput IV. rsiiptsns· «ΙφίηΜΜ··*. Haec religionis indifferentismi aberratio tam in eius nuclee ab ipso domino nostro Christo lesu auctore religitmis reprobata fuit hisce verbis: „Qui non est mecum, contra me est, et qui' non colligit mecum, dispergit’* ‘; et iterum: ,<4ui vos audit, me audit, at qui Voa spernit, me «itcrnit**’. Unde quicumque e neglectu culpabili sive ex ignorantia vincibili in haerqsi, schismate aut infideli­ tate versantur, per ipaa aHutoris verba superius commemorata gratia divina et spe regni caelorum destituuntur i de talibus namque reaonant tremenda prophetae verba: „Vae qui dicitis malum bonum, et bonum malum, ponentes tenebra· lucem, «f lu* , jpte bunu. ai bunutui cd eate reu. celoru ee punu ■ cem tenebras, ponentes amaram in dulce, et dulce ■ lumina intunerecu ai intuiiereculu lumina, celoru in amarum. Vae qui sapientes estis in oculis vestris. ce punu amarulu dulce a! dulcele atnara. Vai celoru ' et coram vobismetipsis prudentes” *. intièlepti intra aine ainguri ei inaintea aa aeiuti* ·. TITUtUB II TITULUS II. PB8PBE BASERICA. DE ECCLESIA. Capu I. Dttprt fctma imrckca m laurice. Caput I Di pointait Utrvrelioa itt oeelnia. Mantuitoriulu noatra Isusu Chriatoau a voitu, Christus lesus salvator noster voluit, ut doctrina, ci invetiatur'a pre earea o a', vigilatu eu pretioaulu quam pretioso suo sanguine obSt^iÎÎavït, pro salute seu aange spre mantuirea gehului omenaecu, se se generis humani ad finem usquq^saeculorum perpe-1 perpetues· pana Ia finea veacurilora, si de remana tuetur. *tque in primaeva sua integritate et puri­ intregitatea si curntiani’a ei original·. Dreptu aoe'a tate permaneat. Propterea pro infinita sua sapientia dupa nemarginit'a sa intieleptiune, infientii o aoei·-. constituit societatem visibilem, omnibus dotibus ad tate visibila provediuta cu tote darintisle nooeaaarie praefatum .____ ____ _________ _________ — Haec finem necetaariis ,praeditam. spre «eopulu memoratu. Aoést'a aedetat· este societas «st ecclesia, quae definiri solet: Societas baserioa. amea dup· d«finitiuMa ei este: Sode- hominum unius eiusdemque fidei Christianae pro­ late· ometiMu intruniti prin marturisirea unei si D fossione, «oramdemque sanctorum sacramentorum aceleiaai oreBtie oreatine, ai prin impartaeiraa participatione ooniunctoram, sub gubernid pontificis •oalor^iisantelora sacrament·, sub guvsrnaroa ponti- 'Romani «ancti Petri in primatu suooesoris, legitifioelui Romanu, urmatoriulu aantului Petra in primatu si a legitimilora pastori, cari santa epiaoopii uniti cu densulu, oi urmatorii apostoliloru. De unde urmdsa a) «à Domnulu noatra Isusu Christosu, pentru intrunir··^ tpturoru omeniloru in marturisirea unei si aoelsiasi credintie institui in baserioa svaywtsriul·, .despre oe ne oOnvingu cu­ vintele manttXtoriului : „Mergpti ai invetiati tote g neamurile . . .· se pasdeca tote, otte am. poruacitu tone***. Institutiunea aceast'a benevol mantuitoriulu a o face anume in personele apoatoliloru ai a urmatoriloru loru provediuti cu misinne Apre aœea: r toc. XI. gs f Lee. X, 1«. ) 8aactissimum graViseimumqse bomiais aegotiam religio aat, raapeota eaiaa ipai aoa Boet iadiffseeatem ae gerer·; eam quemadmodum oculus aeawitivua raapectu luminis physici non potest indHferens annare, baud aliter oculua msatis sire ratio acquit •see indiffarena, cum eidem eliqua revelatio tam­ quam a Deo procedens proponitur; etenim per­ fectio ipsius, nempe rationi·, consistit in unione eiuadem cum obiecto proprio, quod verita· eat. Veritate· revelatae in ecclesia deppaitae aunt cum munere easdem conservandi prnpagandique : proinde ecclesia qua depositaria veritatum revelatarum mu­ nere vocationis suae haud potest quoad doctrina· sibi oppositas indifferens esse; nam hoc in casu ipaa semst negarst, osteoderetque veritatem ac ! errorem eiuadem esse pretii. \ morumque paetorum, nempe episcoporum cam eodem unitorum, qui successor·· apostolorum sunt. Hinc sequitur a) dominum nostrum lesutp Chri■tum ad omties homines in unius eiusdemque fidei professione coadunandos, maytsfvrium in eceleaia instituisse ; qua de re nos edocent salvatoris verba. „Euntes ergo docete omnes gentes . . . servare omnia quaecumque mandavi vobis** *. Placuit salvatori .hanc institutionem in ipsis apostolorum eorumque successorum personis ponere missione ad hoc provisis; nam dicente sancto apo- ■ Ia V, SO st «I. * Mato. xxvm. i» st ao. , bO6 OOMCIL Pftovnrd PRIMUM ALBA-IUUKN8E ST FOGARAMEN8E, 1873 maii »14 »M oa-oe praenm dico matula apostolo Paula: «Cum A stolo Paulo. «Quomodo credent ei, quem non sa­ vors orodoaoehsia, de enrôle nu an audita, ai onm vora audi fora do predioatoriu, si cum vora predied de pn eo vora tramite**. b) Pejitruod ee se pota crediatioeii impartesi de Melon nanti saorameate, si cd aceta din oe ia oe se crdeca in ban » crestinatete mantaitoriule eoecredid "baseriooi sale poteras fomistarfofoi, adeca draptulu de a le administré pra'aeoloo, tramitiendu pre apootolii eoi se botese tote poporele ’, se adaoe sacra sacrificia intra amintiraa lui*, se ierte seba se tiens pecatele* si m imparte oelelalte qjetorie sacra neoeearie spre mantirire. Pentru aos a saetula apostolo Paula dice : «Asia se ne socotdooa pre noi omuls, cd pre ministrii luj Christosu, si dispensatori (ispravnid) ai taioelora lui Domnodieu* ·. dieruatT quomodo nuta· audient sino praedicante’ Quomodo vero praedicabunt, nisi mittantur*1. b) Ut autem fideles sanctorum sacramentorum participes effici queant risque de. die in diem ia pietate magis proficiant, salvator contulit ateMao suae potestatem memetoris sive Im oa administrandi mittens apostolos unos omnes gentes baptisera', sacram sacrificium in eius commemoratineem offers *, poooste remittere sTve retinere*, et cetera sacra auxilia ad salutent necessaria dispensare. Qua­ propter sanctus apostolus Paulus ait : «Sic nos oxistemet homo ut ministros Christi et dispensa­ tores mysteriorum Dei* *. c) Qu» societas eoelesiastiea «onsisterv possit, c) Cd se pota sabsistd societates baseriedsoa, si cd se pota fl conduci membrii ei fora impodocare msmbraque eius remoto omni obice ad finem eemla scopulo oomnnu, domnulu Christosu inseotr» ba- B munem dirigi valeant, Christus Dominus ecclesiam eerie’s sa cu potores Juisrum ti, adeca cu dreptaln suam instruxit jioteetste fAfumii, nempe iure per­ legislative doplinu si iadependinie, in enraie se fectae et independentis legislationis, iure, if quo ius quoque indicandi puaiendique continetur. cupriade si dreptulu do s jndoed si pedepal. • Hsac gubernandi potestatem apostolis raapse Acoasta potero de gubernare cumcb in adeveru fh data apostolilora, ne invetiamu nunumai diu fuisse collutam, edocemur ' non solum |>er Domini ouvintele Domnului, prin cari i-a impotente pre verba, quibus illis ligandi sdveadique potestatem aceia a legi si a dealegd*. ci si din indemnarea tribuit *. sed etiam monito apostoli : «Attendite apostolului: «Luati dara aminte de voi si de tote vobis et universo gregi, in quo vos Spiritus sanctus turm'a, intra care Spiritulu nantit ve a' pusu pre posuit episc»|>os, regere ecclesiam Dei'*1. voi episcopi cd se guvernati baserica lui Domoedieu* ’. Quod vero eocleaia bar potestate usa quiquc Cttmed aodst'a potere ae s' si deprinsu in ba­ serica. ae vede din fapt'a santului Petra, oarele s' pe- fuerit, apparet ex fart» sancti Petri Ananiae et depeitu pecatulu lui Anani'a ei a Befirei* precum Saphiras peccatum punientis *, necnon ex factis si din faptele santului Peulu, «oareli amblandu prin sancti Pauli, «qui Syriae efj|ÿliciae partes peram­ partile Siriai si a Ciliciei, invetib pre credintioai ee bulans tradebat' fidelibus custodire dogmata, quae paaeeca mandatais cole asiediate de apostoli si de erant decreta ab apostolis et senioribus**: Corinthi betrani**; in Corintn judeeb si pedepsi pre in- p iudicavit et punivit incestuosum : Ephesi tot» cestuosulu '·; éra in Efesu afurisl pre Hymenen si Hymenaeum et Alexandrum, qui circa fidem nau­ pre Alecandru, cari cadiura delà credintia11 ; si din fragaverunt, satanae tradidit1'; ex aliisque simili­ bus factis patescit. aite aaemenee. Din eelea procedenti resuite apriatu cumcb E praemissis in apricum prodit, dominam nostrum autoriiliç basericei domnulu nostra Ismu Christosu Issum Christum ecclesiae auctorem hanc triplicem aceant'a introite potero a magisterinlui, ministeriu- potestatem, magisterii nempe, ministerii st regiminis, lui si gubernaret o dede inanai inmediatn aingura ipsum immediate solisque apostolis contulisse, quod apostolilora, precum no incredintiamn si din cavin- nobis verba quoque ipsius salvatoris solis dicta tele proprie ale mantuitorinlni rostite nnmai entra apostolis persuadent : «Data est mihi omnis potest se apostoli : «Datumise-a' mie tote poteraa in oeriu si in caelo et in terra, Euntes ergo docete. omnes pre pamentu; dreptu ace a merged si invetiati tote gentes* Et iterum : «Non vos me elegistis, sed poporale* **, si érasi: «Nu voi me ati aleaa pre mine, ego elegi vos, et posui, utentis*’*. Pariter: «Sieet ► ci eu r un alesu pre vot, si v'am pusu, ed se mer­ misit me pater, et ' ego mitto vos* **. geti* *·, asemenes: «Precum me a tramisu pre mine tatalu, si eu tramitu pre voi* **. Itaque tota ecclesia ordinatione divina in clerum Deci tota baseric a credintiosiloru din dispunere divina se impartiesoe in cleru si poporu, in baserica et |H>pulum. in ecclesiam docentem et sudientem p dispescitur. invetiatoria si aseultetoria. . Caput II. Capu Π. Despre jxmlsAcele Romamt. Isusu Christosu intemeiatorinlu basericei vediute inaltianduse la ceriuri, tota potarea vediute o lash Apostolilora si urmatorilora aoeotor'a, reoervandn-ai siçpi «cd capu mai pre susu de tote* ’*, potarea ceb ^evediuta, prin care cu asistintsa ftpiritului santu guberndsa pre aoe'a, si o scutoece de tote ratecirmf pana 1a capetulu seculiloru. * Bool X, 14 et * Natu. XX VIII, 14». • Ιλτ. χχνπ. I* « baa. *X, «. UCWsIV.t. • MaUK XVU1. ’ Act. A». XX. n. · Act. Αμ. V. D» Rome*» fOHtÿier. lusus Christus fundator ecclesiae visibilis in caelum ascendens omnem potestatem visibilem apo­ stolis reliquit eorum^ue successoribus, reservans sibi tamquam «capiti supra omnem ecclesiam* '* pote­ statem illam invisibilem, qua assistente Spiritu sancto eandem gubernat, atque in finem 0que saeculorum ab omni errore immunem praeservat. • ’· “ >· te “ '· Act. Αμ. XVI. 4. I Cvr. V, 8 M »4. ÎThL I. MattK XXVIU. W I«aa. XV, 1H. loaa. XX. Hl. Krhea. I, tt e< Λ JOT COBOL. PBOVnre. PBIKÜM ALBA-IULUKS· «T F0GARÀ8ŒMB, l«n ntil J-14 Μ» ' Varam ad aaitatam, paaaaa at ordteeai ia aeel·Imo peMni paetrarea «attatait poi^i al a eedteei 1 in baeariea, deamata a eaten baaa CWataaa ahm aia eervtadout dominae neetor laaaa Cbriataa · daodintre e«i IS aporteli pre Patra, et-te eenatitei aapa daeim apaetafc ««tegit Petram, at eam t e tinni» t vediota baaerieei, daado-i primaâah ia lata baaa- e* t p * vidMI eOMttaritp eoelbf··· in aeteie ainodelora eeumenioe, precum tatem in aetiboa quoque oynodorum oecumenicarum •i in nantele canone ’, -lu reonnoaeù en aolemniteto quemadmodum etiam in aacria canonibua expreaaam ' •i bararic'a greoâeea in aetele oele mai taq^rtante •ccleaia quoque grace· in praecipui· «aerae unioni» ale «antei uniri faeute in ainodel· ecumeniee delà aetiboa ia «ynodi» oecumenieir Lugdunenti II nec Lugdunu alu II ai del· Florenti'·. non Florentina emiaai» aolemniter agnovit. . Quod a) poteatetem magisterii attinet,' hanc in Ce «e tien· a) de poterea magieteriului, pre •céat'a tote ainodele o venerar· in pontifice!· Ro- pontifice Romano omne· nynodi qua aupremam et manu ci auprema ai decidietoria in trebile oredin- in rebna fidei ac moram deciaivam veneratae «urit. tiei ai a moralei. Dreptu-ace a ai ainodolu Vatieanu Idciroo aynodu» quoque Vatican· 8 decembri» 1869 • Matte. XVI, 19. > Matte. XVI, 19. 1 loan. XXI, 15. 1β at Π. * Luc. XXII. Μ at au. k· BuaeMaa, flixtoria aedaaiaatioa, Hb. HL aap. I, p, 198. * Com. Chat, Hardaia, t Π, ool 506; at Coat. cm. VI. •arm. acri»·. ad iiap. Hartaia, t ΙΠ, ooL Ita ’ Com. Nia. I, oaa. β; Com. Skidic., tea. 8, t. 5; Cona. Coaataatiaop. 1, oaa. 9; Com. Ctaload., oaa. 99; Com. VI. caa. M; Gmk. VIII (CoMteattaop. IV), caa. 21. M· COBOL. PPOVWC. FUMUM ftWUUUUMB MT FOOARARO08B, IM ari »14 I» aanta IMS S dwtakn pee era'·' 4qgîbs * Ok B** mane, eandu vecbeuM din caiedra, Mm· eande implbniadu ai deragutari'a de pnateeta ai iavuttatocie •ha tetnreru iwerttailera dtp* eupreni'a tai auctarit*tO A^MtoÜM OBÈM· kMp*W •Mfati· ri aaerevuri, tienenda de entra tota tamerie'· pria ariatanti'· diviaa pioifcn taalii ia ferMtata Petra, ae tawara de Ma a inftKbaitate, oa mm domnadieMimta .maataitori· Tri m In provediuto beeerie'a m la dadnirea iavetiatarri deep1* oradintin uri war·ran; din ear· sum atari deflaittaui atepontifioelni Boaaaa din ala inaeai •anta inafcriaabili, ri aa dia oonaenaah bnaerieri*. »1· mmUmmU Mlhadin toqqfitar, W eat, emn eemiom ptotariaMi·· pMtaria «t dectaria mnaera feng«M pro β·ρΜ·· an· «poataKo· «Mtaritata 4mMmm de fide vel ■writaaa ab unirem a trieria teaeadaaa dnfladt, per ■aaiateatiaai diviaaai ipri in beato Petro · prMrie•am, M iaMMbütato pafiaea, qaa dMma redoaaptor •oelwiMi MMi i· 4m*Hm 4· M· vtl •tariboa iaatraetam mm volait: idoeque aiuamadi Rotaeni poatMete dofiritioMa ex ····, aea «atom •s ooaaeawu coriariae irreformabilM aaM*. b) Cu privira la poteten ariaiatariahi, precum b) Balate ad poteatatoea aünlatorii, ai iam in ia legM vechia Arban ard archiareuta auprema ri vateri lego Aaron erat auprama· aaoerdea nocnoa ■ai mare preate eultata divine, multa Mi tare ia pontifex ealtai divina praoporitaa, multo, magia in lag·· noun, care intreoe multu pre ora veohia ia tege aova, quae votari longo dignitate ot aaotoripriviati'e demaitetei ri aatoritatei, pontificate Ro- I tata praaatat, pontifex Bomaana iure naitatom ot maau are dreptah (upremu da · pari unitatea ri •Mctitatom culta* divini aervnndi traditioneaqua •aatiani'a oultafai, precum ri a veghiA preate tiene- •poetolioM euatodiandi rapraoao pollot in aniveraa rea traditiuailoru apoatoltee ia tota baaerica. ei eooleaia. ac proinde etiam in oocleaia Metra. Mia ri ia baaeria’a noatra. e) Éra oa privira la poterea gubernarei, pontic) Quod autem poteototom regimini· ' apectat, fioelni Banana, precum au difinitu ai conciliate del· 'Romano pontifici, aient etiam oocamonica concilia Florenti a ri din Vaticano, i ee a' data in perron'· Florentinam et Vaticanum definiverant, in beato tericitului Patra deplina potare de · peace, iudreptd Petro paacendi, regendi guberaaqdique univeraalem ai guberni buarir'· univeraala; care paatrandu in oocteaiam plana poteotae data eet; qni in omnibua tote unitataa totuai ae ingrigeace ei implineace in unitatem aervana, nihilominne partieularinm eocletnodu diverau lipaeie diverae ale baaericiloru parti­ riaram riva Oocidoatalium rivo Orientalium dirent· culari atitu din apueu cAtu ai din reaaritu. Si in neceaaitatibua divoraa quoque ratiane ooneulit ac deoaebi cu privire la provincia greco - catolice de providet Et in apecie, quod provinciam grnocoAlb'a-Julia ei Fagarariu, ameauratu inbtructiunei catholicam Alba-IuHeoaom ad Fognraaiaaaam raapiaacrei.cengregatiuni de Propagande fide din 38 juniu cit, eandem ad nonnam ÏMtractioni· aoerne con­ 1858 (3), pre ace'a o conduce in aenaulii urmatorei gregationi· de Propaganda, fida die 38 iunii 18S8 emanatae (3) conducit in aenau aequantia dectadechiaratiuni : j rationi·: „8anctiaaimua dominua noafer Piua papa IX . . . nSanotiaaimua dominua noator Piua papa IX . . . unitoe favoribua augere non deatitit, id unum re- . unito· favoribua augere non deatitit id unam requirena, ut errorea omnimode evellerentur, aed ritua quirena, ut errore· omnimodi evellerentur, aed ritna orientalia maneret inviolatua. quemadmodum et dia- orientalia maneret inviolatae, quemadmodum et diaciplina, qu*m ante achiama Orientale· aervabant et ciplina, quam ante achiama OrientalM aarvabaat et profitebantur, quaeque venerandi· ipaorum antiqui· profitebantur, quaeque venerandi· ipaoram antiqui» liturgiia ac ritualibua innititur, religioae cuatodiretur. liturgiia ac ritualibua innititur, religioae enatodiretar*. „Equidem non alio conailio novam eccteriaaticam „Equidem non alio conailio novem eoolMiaatioam provinciam ab Alba-Iulia dictam praelaudatua pon­ provinciam ab Alba-Inlia dictam praelandataa pon­ tifex inatitnit, quippe qui explicate mandavit, ut tifex inatitait quippe qni explicate mandavit, ut forma atque adminiatratio ad .ritum et diaciplinam forma atque adminiatratio ad ritum et diaripliaam Orientalia ecclaaiae exigeretur, ut inauper vel tali Orientait ecclaaiae exigeretur, ut inauper vel tab ■ exemplo etiam diaaidentea allecti ac unitati· atudio exemplo etiam diaaidentea allecti ac unitati· atudio, adapirante Deo excitati, faciliua in gremium catho­ adapirante Deo, excitati, facili·· in gremium catho­ licae unitatia ae reciperent.* licae unitati· ae reciperent*. Pentru ace'a cu ainodulu oecumenicu din VatiPropterea praaeunte aynodo oecumeaica Vaticana canu invetitanu ri declaramu : „CA baaeric'a Romana docemua et declaramu· „eeolMiam Bomanam diadupa diapuaetiunea divina tiene principatulu preate D ponente Domino anper omnea- plia· ordinariae potatote cete alalte baaerici de' potero ordinaria, ai ch •tatia obtinere prinrijtatiim, et hanc Romani ponti­ acdat a "potere juriadictiunala 'a pontificatui Bumanu, fici· Juriadictiom· poteatatem, quae vere epiaoopalia care . in adeveru eate epiacopala, eate inmediata : eat, immediatam eaae: erga quam cuinacumque ritita facia cu care· paatorii ai credi otio·», de ori ce ritu et digqjtatia paatorM atque fidele·, tam aeoraum •i demnitate, auntu datori cu aubordinatiune hierar­ ainguli, quam aimul omnea, oMrio hierarchic·· anbchic· ai cu adoverata aacultare, atAtu fia-carele in ordinationia veraeque obedientiae obstringuntur, non deoaebi, cAtu ai cq totii la olalta, nu numai in tre- •olam in reboa, quae ad fidem ot more·, aed etiam bile tienetorie de eredintia ai moravuri, ci ai in' in iia, quae ad. diaciplinam et regimen eocleaiae per acelea, cari ae tienu de diaciplin a ai gubernare· totam orbem diffusae pertinent; ita ut cuatefitito ’ baaericei latita ia iota lumea ; aatufeliu, cAtu padien- cum Romano pontifice tam communioni·, quam eiuaduae eu pontificale Bomanu unitatM atAtu a comu- dem fidei profeaaionia unitote, eocleaia Cbriati ait niunei, cAtu ai a marturiairei unei ai acelelaai cre- unna grex anb nno bummo paatore. Haec eat catho- dintie, baaeric'a m fla una turma aub unu aupremu lioae veritati· doctrina, a qua deviare, aalva fide paatoriu .... Acdat'a eate invetiatur'· adeverului atque aalute, nemo poteet. . . catolicu, delà care nimene nu m pota abate fora de periclulu credintiei ai alu mantuirei. "fet quoniam divino apoatolici primatu· iure Ro„8i deora-ce pontificale Romanu dupa dreptulu divinu alu primatuiui' apoatolicii pAriede baaorioei . manu· pontifex univeraae eoqleaiae praeaet, docemua • 511 > . χ τ , ,· , ϊΐ' , ■ OOMQL. PBOVDTC. PB1MUM ΑΙΛΑ-ΠΗΛΠΜΤΒ BT FOGABABŒMB, ISTt mail 6-14 SIS univerenle, invetiama iaca ri fetehinrema et «ta ecto A «tiem «t inferemai, onm erne Mieem MprMMM juderetorinlu Mpremn «k nr* ditai irilara, ri oh h Metam, «t ^eumita· entai· e4 umm «Mtotote caaeole tienetorie de mtaetalo >Mwiiton m rimtiem· eptatanitam n4 IpriM f*M tatfrira ta­ pote retmrge la judeeta’a détalai ·■ frajudeoafa etariX Seta verrepeitotaan,e«iaaMtoNitata motor acaaaulri apoetota·, a carei antoritato Mto ma mni ne· ata, Matant a necatae fer· retractandum, «ara, nhneae n e pote retracti*, afoe eefo ota/a noque nriqwm 4a riaa berne iudkrin inditi··., fortotu a jadocd aauprajudeoatri arife'. Dte Qaan.a iwto veritati· tremite aberrant, qui ·βτear· omma rntoeMen toti aeria, «ari tifenm,- tameh «Mat, Hem ab taditii· BtaMnonm poatifcum ad •rie iertata a apeta 4ete jtriertata pntaMmtai Bo- laeaaaaaieaM ceMÜtam tàmqu» ad awtoritatom man· |* conciliata aaaaMriea ri la aa’a Mtoritato Bcmano poatifico euperietam appellar·.* Comme•mu inalta ri poatidreto Roam.' fra la aaaia- maaria aatam Bmaani pontifici· pre temper· tir·* pontifical·! Borna··, Μ «ri· la nabi· «xirionti· la «aéra btargia aliiaque pabHri· pred- tempu, ia «aat’a Mtnrgia ri ia ait· rofathuü public·, lants obligati toti epfecopii ai totu clernhy Oapu 1Π. . (4) \ Dttfn mrirepeMi. (b) ta· a Meri· aatMtaa ri univeno elero «ri par­ ficieada. (4) ' ' Caput TU. . Dt antrefelitie. (&) . Altu gradu mediulociu prorinMmnata intre m( Alter permagai momenti inter eccleriM caput pulu baaerieei ri intre epûcopi, crie domaitatoa ■ ri apiaoopM grade* intermedia·, digaite» métro· foliu preacrie: .Bpbeopii toturoru eparehidoni trobue. ne cunotoa pre epiceoputa eela ce eete ia me­ tropoli·, ri ·1η m prirndaca potaroa do grig*· · *°ta provincia: pentru.-ri la metropolia nMueacn dia tote partile toti ëri ôe au trebuintia. Pentru aeo’a politaaa eet, eaiu· origo inde ab apoetolioi· fere tomporitae deducitor. Sic apoatdorum canon M, praeecribit: „Epi*copo· gentium ringularam coire convenit, qui* inter eo· |>riMU« habeatur, quem velat capat exiatiment,' et nihil ampliua jiraeter .eia· comcientiam gerant ... ied nec ille praetor omnium eomeiontiam faciat aliqnid; ric enim unaniadtaa erit, et glorificabitur Deu· per Chrirtum in Spiritu «ancto*. Unde et Antiocheno· canon 8 ric habet: »P«r ringula* regionM epincopo· convenit noeM Metropolitanum epiecopum eollicitudinem ' totiua provinciae gerere: propter quod ad metro­ polim oauiM undique, qni negotia videntur habere, concurrunt. Und· placuit eum et honore praecel­ eu oaorea ae-i intrica, ri nemiou da* priaoeu m fria ori alalti •pinoopi fora de denwila, dupa veehiulu canona riu parintilorn, oarele e ragula, deritn acel· linger·. C lar·, et nihil amplia* praeter eum cetero· qpiicopo· ager·, «eoundum antiquam a patribu· no*tri* regu­ lam conatitatam: niti ea tantum, quae ad «uam dioecerim pertineat, po*aeadone«qu· rabiecta· . . ; metropotitena, a uarria origine m dedao· din tempurile aporiolke. Aria caaonuln >4 ahi apbatoüloru preacrie: ,Ερί*οορϋ fia-oarri ginti eë qavia· m cunoaca pr· oelu natata de intre denaü, ri ata «oeoti pre eln ri oapa ri aeeaiea a feee fora d· «riroa lui . . . dara oeee aed'a fora de MOOtfiTa toturoru •e face ceti*, ri aria va fi o unire ri m v· mari Domnedien prin Cbrintoau in 8pirituln *antn“. ’De unde ri eanonulu 9 alu rinodulùi Antiochena aatu- m a' aoeotitu de cuvenintia, ri du ri cari m eurino dieceaei fia-caruia, ri «ateloru, ce amplin· autem nihil agere tentet praeter antiatitem •untu aub den«*a . . '■ éra mai incolo nemieu μ m Metropolitanum, nec metropolitanua *ine ceterorum apuce a face fora de epiaoopulu metropoliei, nece, gerat conrilio «anerdotum*. elu fora de «ocotinti a celoru alalti.* Pre baaep aoeatora aanteloni canone in intieleeulu bulei. [fontiflcie emanata Mupra reataurarei matro. poliei de Alb'a-Juli'a, on datai· nit· calenda* de­ cembri* 1863, ri deoaebi in mmuIu paaagiului urmatoriu: »In ea Fogararinnri (mu BaUwtnlvenri) me­ tropoli et eccleria conatitata ait cathedra et dignitaa arehiepÎMopali· pro uno ipaim ordinario aqtUtit· Fogararienri ritu· graeri catholici nniti nuncupando, qui aingulia gaudeat privilegii·, praerogativi·, honorib», iuribuaque arriiepiMopia dicti rïta· concerni^ - Virtute horum aaerorum eanonum nec non in •enau bullae pontificiae de reataurationC metropo­ lia· Alba-Iulienri* *exto kalendaa docembp· 1853 emanatae, ot preaMrtim in muco «equenti* paaau·: ,In ea Fogararienri (mu BaUafalvenri) metropoli et eoctoria eonetituta rit oathedra et dignitaa archi•piMopalie pfo uno iprine ordinario utiatite Fogareaienri rit·· graeci-eathohci uniti nuncupando, qui ringuBa gaudeat pririlegiia, praerogativi·, honoribu·, iuribuaque *rehiepi*copi* dicti ritu* concerni», ita ita ut omnia, quae ad rimilM graeri ritaa cathohri ut omnia, quae ad rimile· graeri ritu· catholici uniti arehiepiaoopo* in eorum rivitatibu» et dio·-, uniti ardriepiaeopoe in eorum «ivitatibu* et dioeeecmibu· ad arehiepbooprie mu·· exercende·* de ritaa ad arriiepitoopal· muntt· exercendum da iure, iure, uau, coMaotadine vel qaavi· ali· légion» d aen, ooaaaetadine vel qaavia alia legitima ratione ratione pertinet· eoleat, eadem getere et exercer· pertiner· aotoat, eadem gerere et exercere libere libere ac licite poarit et valeat*, rinodah* dechiara, fie Hrito poarit et valeat*, ijnodu* declarat iura ri drepturile metropolitilorn in bneerie’· loetra ■Mtropoiitaram ia Mrieeid noatra graeoo-catholic· •mb MqnMti·; grMo-eatoHoa enatu urmaiOriele: 1,- Métropolite i·· tabet exigendi, ut omum 1. Métropolitain are-drepta · protiade, ri toti epiacopii din proviad'a m euri ia dieceaole proprie provinciae epieoepi, qui in-MM.dioeoeaib·· imme­ deprindu juriodiotinae inmediat· ii ordinari· (4), diatam ri ordinariam iuiwdictionem exerceat (4), ·· 'lu reeunoeca de oapu ala lota, fiiedu oH datori a petreoe' ou demain in legatura ridtaiwi · paoei ri · harmonici. «pré proaporarea a tdm proviad'a; ' a*emene» eete indreptatfta metropolituh* intro mar■ ginile eanteloru canone a. pprtd, grigia de toto baeericel· dia provinci’a m, ri peatru aoe’a lai i M cuvine antriatato ri onire mai pro eaea de toti epipcopii comprovinciali ri eetu-feHu aro drepta · fi amintitu la «ant e litargia ri la aMb rogatfaai - ■ Caac. mom. LigdiMaN B. ilhu· aihüomiaa· tamqaam capat agnoeennt, .quippe in totio· provincia· proeperitatem. mun eodem ia vinculo canonico- peri· et concordiae veraari obhgentnr: eodem modo metropoMta iure pollet omnium provinriae eederiarpm ed tremite· Mcronua* canonum curam atque «ollidtadiaem garendi, ae propter·· honor ipri atque praecedentia prae omribaa epiacopia comprovinrialib·· detatar, ·· proinde habet ite ri ab epiacopia prout et clero . « Xp. * Niariri I ad MMaatan taparetaran. * ■ MS 1JI"1 COXCSL. PBOVnfC. PUMU1T AUU-IUUD8B BT FOGABASnnm, ΙβΤί maii 5-14 514 puMina de eatra epseeopii preonm 4 deoatraA ia More liturgie alifogue pubUefo praeibua commo . morotur. (?) elata. (?) Ï. Metropolita tea bebet exigendi, gt opiaoopi ' 4. Matropohtsda are dreptu a prutipde, cd apt· eeopil aearioa momentaomi si 44 iutecoeu oomunu nibd magui pmarti boauaogM tacit·» provtameo paatra provincia ae faea feta acirea si contaerarea reopfoiaaa abogea emtu at eooporetioae motropoHtao adgrodiaatar *. (8) motropolitului *. (8) 3. MotropeHtuta c4 cape ata 'proviaciai are dreptu a couebiamd sinodo provinciaH ia teculu, unde deaaafa va aid cu cate *. a preclude la aeelea, S. Métropolite gnu caput proviactae iua bebet oyaodoa prcviaeiatea, ubi ipae oetiua duxortt’, eoavocandi, lied cm pruemdeadi, agoedoram wdiaem dirigeadi, ftbtoraoqao' ilbta Corffpiuadi, qui abaque legitima reaae non ooovoaireut *, optaeopernat eloCtfoaeu, abi aoua tenet, moderandi *, uaa cum epieeopn aefftagaaeio promovendoram «cieatiam et habilitatem examinandi, do ooque «ibi peruuaatenom *;, procurandi nbi vero opiaoopetaum epUatio patro­ natui regio immediate «ubeaaet, auditio epiacopia «aftngnnoi» propoeitionem faciendi, atque inaiatendi, at aedea vCcantoa intra * tempua a «acri» canonibua ■■ si a diroge ordiaea lucrariteru, si fratieeee a oertd pro aeoia, oari) fora causa legitima ar' abeentd *, a conduce alegrirea epiooopitera aade este ia * , us ia oontiolegere ou epiaeopii suftagaai a examipd ei a oe convfoge deepre destoinici'a «i ooieati’a eandi, *tatilora unde conferirea epiaeopiloru ar' «ubst4 imodiatu aub patronatulu regiu a hoe propunerea in oontielegere cu epiaeopii suftugani, ai a «tarai ei «oaanele vacante in reatompulu preeeriau de * · santelora eaa.dictiuBoe ori-earei alto provineie baaerioooei, atarnandu oe aingura «i imodieiu dota «eafuta «canna lique ac immediata sanctae sedi apoetobe·· Romanae apoatolicu alu fymei, dupe edm o'a declaratu ci te mabiectam, quemadmodum in bulla q'uoqae pontificia. * Osa. apeat. M; Caee. Aatiaak, Can. *, : ■ Oiee. AatMu, aaa. 1·; rotative la bria IMS emanata otqua loatMMtianem ptariMtaa NBpWMfeA* restauraro· previaeiei meUopdMve do dJbWnlte ■MtropolitaMb* . eu eurietel·. .Diiumtai VogaM*MMM iaftaqsylvaai·, qaac teas bde a aaa laetitaiiiei metre- ta Traaaylvnnte, q··· ia* Inde a ena taptitetioM poUtieo tari uehioptoeopi gtilgtniiaili ad haae ■etrbpoMtioo iari srchiopipoopi atilgatoaaeia , ad aequo temptare obaexta Mt, ab èedsv taro otenb- haac aaqaa tampata obeèxin Mt, ab aede* tara ioetioao stoodem metropelitoto antistitia, aseodvte .at vbieotiodo steads·· *otropoHtanl aatiatitia, accé­ cpnseasa praomtasn, aaotoritato apoataMaa antariam ' dante .oeaaaaea praamban, aaetaritato apoetoltea et dissolviaai ita, at ipatas dlaaataia aatittoo. giaoai «ritohpae ·* dtaaolvitaaa ita, at ipataa dieocoata aaritu» mtboHei. atoti . . . osanoa derilqu· ntriaaqaa Mate· grnaei ritas catholici nniti..ornate desûqns vxua person·· ouiaaaumqac graidaa, ardieia at van ritriaaqaa sexes paneape entaMnmqao gradaa, ordi- ' ditioaia a priatiaa, tai aataa aabemat ■atrapeHtaa ata gt vaditietaa a pafettae, cai antae tabrent, metroStrigoaieaafo iarisdictioae et qoaria aba pataateta petitoe Strigoaieaaia' iariadictiba·, at qanvia alia poot praerogativa iurisdietioaali fa parpataiua paritor teetata et praerogativa iariatectiienali in perpateam txomptae 'tint et Hb stato». Insuper Magno-Vare- periter exemptae tint ot Kbtaetae. Ineapor Magnodineasem dioeccsim, qaae StrigoaipasM etaadoas Varadinaaee· dloeeatim, qaaeBtrigonieaai· aiaadom •atistitis iuriOdictiota a va ffiadetioae praefata aatiatitia iarwdiotieni a aan fendatioae praeMa rabiccta Mt, ab eadom aabioetioa· et petoatata, B vbieeta Mt, ab eadoai Mbioetioae et petoatata, de metropob'tae ipataa' Hbqtd eoMonsu at resigna­ de edtrepolita·' ipaim libero maaw at'roaigaation·, in perpetaua v ratio·· dishuhlmua et evel- tione, in porpetaa* v ratione diatrahimpa ot avelHmus, nt non modo Magno-Tarediaeaav utistites Haaea, at non «odo Magno-VaradiaoaaM antiatitea gravi ptaa oathotici atoll, aed vero o«av Ulin· granei ritu catbolici nniti, -aed veto oanm illim dioecaaia eoeieaiao . . . 'ab antiqua aroUapiaoopi 8tri- dioeoeaia ooeleaioa ... ab antiqaa anhiepivopà goniena· turiadietione ot vperioritate ta perpetuam Strigoaieatia iariedietione.et mperioritate aitaibtor ia distracta pronaa et'exempta convantar,u perpetuum diatracta promu· et exempta ceneeantar*. Λρβ IV. · ^)»apr· 'episcopii, , - Caput IV. 'Dt tfitttfit. Domnedteeaculu maatuitoriu voinda oh baperie'a \ Diviaua aqhator occleaiam warn uaqno ad οού•e pesdarede pita la eopofala lutato, a provadinta · ■ummatioaem aaeaulorute ’poedarare xolanj, apoatopre apostoli eu potare· de a’-ai oonatitai tio-ti «to­ loa çoteotatc inetruxit «ibi auceaaaoree eovtitaendi wn in optavpi, eari v H aaoqdda ia tote peter·· in epieeopin, qui illi» in /tnraetn poteatatapi ordina­ ordinaria data apoetoiiloru *. Pantra ace’· apoatolii riam apoatoU· wUatam auModerent*. Quamobrem opdinarh in diferito oetati eptvopf concredienduli apoatoli per varia· civitate· epieoopoa ordinaverunt, eertoa grege· ad paaoendum Uba committendo *. •celor’· terme oaaarito apre paatorira*. Drepta aoa'a sptooopata eato vediutoriala tic Hine epiaoopta mt inspector et omnium ebriportatoriate do grigia eu (Ooteee depHna a totaroru stiaaoram in tous dioeeeti oommorantium' plena ervtinilera alatori in Uoeoa'a lei *. potestate invigilator*. Aoooat'a potore epboopdeoa mta intrtota, adoca: Haec potestas episcopalis triplex mt, nempe potero·'magisteriutai, ariaiateriatai ai a gubernaret. potestas magisterii, ministerii ot regiminis. 1. Cu priviro la potaraa atagiatorialai, eptaeopii 1. Quod potestatem magisterii attinet, episcopi an drepta a prodita oavoatida lai Deavedieu, ai ius habent verbum Dei praedicandi, atque efficiendi, face "pria barbati de to aatoriaati v se prodioe ut' il|pd fldelibua curae eorum subiectis per per­ •cela cradintiotilorn vpaai grigoi lot·*, pria armors sona» ab ipeia arimion·'aaetoritateque instructae •anta obligati · μ tagrigi de «raacarta vlid· · prasdipatar*; por oomaqueaa tenentur aanae dori clerului in inatitate oormpnadietorie*, a porto gri- in instituti» idonei· educationi prospicere·, iastitagia de uisatiaqM 'creating a tiaerimto*, a oeaeurt tioni Christianas iavOntatia consulere*, libros de carttle de raprinsa rebgioou’, ti a opri sole peri- rabgionp traotantas. ososutm vbiicere'', fldei m euioee credintiei ai moravarflora baae*. (Id) bonis moribaa noxios prohibere*. (Id) 3. Cu pritiro te petar·· ministertatai episcopii t 3. Balate ad potestatem miniatorii episoopr im •a drepta a administri toto aaatelc aacrameatp, ai a habent eanate nancta sacramenta administrandi, praedispnne ed aeetoa tote ao ae administre·· credta- dpiendiqa·, ut ea omnia. IdsHbus administrentur tiodlora prin preoti, afcra da enatate aaeramenta nia per presbytero·, sxoepto eaaeto aacramsnto ordinis, ordatai, precum dtee aantate Hiereaima: »0· peto D prisât dicit sanctu· Hieronyme·; „Quid potest epi*feoe episcopate, nsi»' potd ti preebitariate slbra eopaa, qaod non . posset et presbyter, Oxoepta ordide dteetotore* ·. (15) Mai ineote epiaeepate are nationet* * (15) Peste epieeepm im habet oxetec droptate coddaiv· de a oonaaad.bassrivt*, alta- sivamoodestas**,aharia,Mtimeaaia,vamqneancr·11 rie, aatimteo si vase basariend “, a adatt aaatate , senaeerandi, aaadta* ebriava eosffitoendi (11), arehiatira (Id), a beaoeavun· arebiamtadsM ai vergar· maadrita» nec eoa virginea savv beaadfoeadi **. •aere ‘ - 9. Cu privire te poter·· gaberaarto apiaoopi| * 9. Quod autem potestatem regimini· apectat, •unta iadreptattti a eoavoci'siaode diassyna **, a episcopi iure poUeart synodos dins sessas i oonvoprwiedd te sctoe* ai · adaee tegi obligatorie pentrn baadi ‘*, Ua praesidendi, etotatatyv totam dioocmim tote dieom'· lora, ai Λ anü msnatg pari de Bpiri- obstringentia condendi, ut qaa a Spirite aaaoto « 1 & Cyrr, spisl. to: .q* spsatalis vtiaris «aMsaStie·^ * Tlsssth. tossaadrin., qmsal.M. ‘ sscMdant*. * Osa. yeai et>, Ooue. VI, ma. t; Cm». VII, «m. ». · TU.I, *; ITta.IV, U. . ·&Hisrssym,sp.sdBrsgrina ;&'!···.Cbfyasat,'hssxXI * Osa. ssest. til. in sp. I ai fla··*.; Osa. spaat. g ‘ Am.A».VI.l;ITta,rV,l»;HTta.n.·,0m.»pmt.··; " C«m. VH, «sa.T., .Ova VI, «sa.lt. >· AwMsmttim (iqjtMilli), * CSV. OMttag, ms. 10. ' ' “ Ove. Ositasg, »··. h , < Osa. spari. M. . ·· Csea Aatimh, sv. M SR· HT OONQIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IUIJMM8E BT FOOARASDPîÀE, 'l«n mail 5-14 tie * positi ptnoter synodu * ·· * q·· tqfo Mate * e guberosue baserie'a W ΊΡ»η>η|ΒΙ *ί, * ■ orcloriam Dei rager aa dropta » emite legate diecipliaerie ebtatm H emittendi1 rogatae' dfodpHrar·», quibus uaiversms ' feta «foeda *, ' de eari «alo dateris a aacaM tata oteras et popatae obediro tometar, ^aaaagae aptaeopaa portigitat, gâtai. tntioMte pro aaitaabae illorum redditurus ergo * optaeepi ros habeut ab aaopta isBttalira ei are aa dee ataa peatra aoalea * *, bfooe legibus diapeaaaadi gaogae, Imo foeta ad pria aman epiraopii aa dreptah ai a dbpins * * del *, et ob­ atari legi. ta * «Mara pre mg * reaaoaatrate la aa * . rabotant sedsm apostoBcam · repraeeeatatio· tata Maaaa apostaUee *, ai eapetaadn dale «cetera^ tenta foqalfeta, generatae etiam, obvstsoate «sees foeultato a raeptode ri oetea goueruli aubyenqiri^>- Wtato utiUtMoquq\ leges srapradendi. «lenta al poporufo .peatrue * epteooputa privogbiaaa ' aeeeeritatea.ri ntiHtate . ** ■ Episcopii aa «ai inoolo droptulu ddtajirivegti * presto integritate· orodfotiei *, areata ourhti'a mor *, ynrilora,' obeorvare· Maonolbr· *, proeum ai preste maaostiriite aBatorie ia tOritoriele Ian ’. Asemonoa sunta indreptatiti episeopii a riait * diaeeaala tare in persona, ori Baade canonic· impedanti, ale riait * pro aeoto pria viaitatori * (17), » ingrigi do ad. ■iaiatraroe avoriloru bosorioeeri din tot * dfoeos'a ai a foe * diaphsotium êorrapuadiatorie eu privire ta Praeterea episcopi iua bebent Bdei integritati ·, . storom puritati, raerorwa casoeum obeervaatias'monasteriisque ta oonga territoriis expetentibus “vigilaudi Pariter tara polleat episcopi saas dtoeeeeee visitandi' ta persona, rive (Ute oaaoafee impeditis per visitatores * (17),· bonorum eoeleoiastiooram totius dfooteote ndmiafetiutMmi oonratendi, dispoei' tionseqne opportunas «eadem eoaooroeateq emit*, omasa «ansas eoelesiastioas civiles, crimi­ 1 Itead| nales et matrimoniales dioecesium ** itforum in foro *, aeeuri a jndoe * tote oaaaéle baaerieeaoi, civili, criminali ai matrimoniali dia dieeeoele Joru ** in ferale iaterau *· ai ester··, procum ri a .pedepsi delietalo fore ea erasure eceteeiastiee. Mai départe episcopii saatu obligati dupe santelo canone 1 * re-' *siediati * pentroe personals in baserie'a seen dieoea a sa, eel oe n * santu inmidifoenln tarmoflorn, sceia na-ri. pete implinl precum so eurine oBeiete pastorali. Dia cor * aenee episcopii, eeri fora de eaten légitima, si'in tapi ri modula preflnitu do saatele eoaono ara abeant * delà baserie'a seau interno ** o) externo * indicandi, bee non delicta censuris eeeleoiaetiois punitedF Obligantur,etiam episcopi iuxta sacros canones ad personalem ta sua oqoleeta vel dioecesi renidentiam, cum manent pasto­ ralia rite · π· •Tti-I, ». * Coast. Aperio Uh. Π, «spe. * Cste Vl, «a·, «-a, * Omu Lsetta, era. Vt. ’ · Cte. spsst. a. A 41; Osas Γν,,οοβ. M; Crac. VII, Λ «te. il, U ; Oras. Cbrtta*.,'era.' Μ, 4L » Mats», xvm, ta; tau», x, m frtfbffitru» sise Mefericrum, eotitedralûiM ' Episcopi iam inde a primordiis eeeleriae in re­ gimine ecclesiarum suarum utebaataa presbyteris et diaeonis ecclesiae cetbedraKs, qui episcopi sanctum rive presbyterium eonstitaebaat, sine crias eoariho sanctas Cyprianus nihil magni momenti adgradfobeêur ”. Antiquae presbyteriorum eatbodralium in- . stitationis vestigia invenimus * ia Actibus aposto­ lorum”, in conciliorum canonibus ”, aec noa ia «actorum pateam epistolia »·. Moderna capitata focum supplent priscorum presbyteriorum, quorum idémbra Cmomei” (rab regula existantes) dice­ bantur. (19) Presbyteriorum rivo capitulorum iura sequen­ rant: 1. Sede episcopali plena, ipsa constituant Mus­ tam episcoporum et insimul ad gubomnadas dioe- * ti <■ ITta.V.1» Craaiv' «aa. »» * ; Orae. Aatissh, ma. * ·· da * apsat. (A , ·· a CyF·. «p. ». -A frimasdlh «riarapatas sta atatrassa, nihil «iae vasti» «saailfo ... (rivate amtmtia getsn . * *· Act. Ap. XX. 17: .Vrasvit Brians asta sariarins *; I Tte. IV. 14. >· Cana. I, «a. l»f 0m& Aatieeb. esa. I; fita- Aacgrnra, * «mu . ■· À Cyyr·· «P· M. Mt'b; A Ignaties martyr, hs «p. a4- . ■spara >! Orae. L as * i* wmuiuiWiii I 619 oomoil. PBOvnra rantuM F ' . · _____ àlbaiuuxmu n fogajuliukmu, partieipd··. la gpbaraar·· dieesselora1 oeremduMta* » mm unele oaaari oenaiMnta lam, ia alteto eoaiamaia eociora *. ’· (20) A Goads samta vaoaate seanael· spimopMOi, capMaia aa droptata de a administri dteMsele ou potere ordinari· dit JariadMaaa UpisoopdsM *, in»· co rsstriettara de a aa tara inieiri ,ri * doa-ri alegs lu opta dtte die siauta tara stearin generate capitalaria ia oeteu spiritaafl, an praeta, rani aa la abila,' apte si. necasnterita, ai aaaaaaia ia oalaa ' temporali Mai iaealà aa vota virita la alegoraa flitoriatai episoopa,-nnde este ia apa. (M) Capitate!· ta odta flwmdaa collegia da mm ata * tatorie aa drepta ai obügatiaM da a admiaistrAt im wm i-u , * MMfarant ia noanulMe ooram, hi ahia vero muomm omAu· w MMiKo fi. Bode episMpalivaeaate, capitula tea habeat dieooMM iarisdiettonle epiaoopelia potaetate ordi­ nata adaiaiatreadi , * oa tumeo lege, nt nihil iaao, * epet M Meerdotem, dummodo ait habilis et idoMM etnod uoratae,>e gremio auo in spiritualibus ia vinarium generalem capitalarem jntra eotb dieu, pro temporaHbue vero oeeoaomum eligant . * Praeteroo in eleetioM flaturi epiaeopi, uhi nous riget, viritim iure aaflriigii gaudent (21) Capitula qua ooBegia peculiaria ias habeat et obHgatkmem, epieoopo MperiaopMeato, fondations· fundatiunil· ai fondurite publie· diecesaae, — aab fhsdosqa· pebljoos dioeeesaacs admiaiatraadi, sta­ •uprainspectinnea spiscopului — a fisc· statute tuta eadem obligantia condendi, et ut ca sueoesobligatoria poatra daaMla, ai od aeele aa aiba pa­ sorss quoque obligare pergant, illa episcopi approtere. ofligatoria pi pentru suoeoMori, a la aster»· batioai * submittendi, in negotiis capitularibus ses­ epiacopului jpre aprobara *, a tient aiedintie ia trabi ] si)»·· habendi, sigillo proprio utendi, -conveniendi capitulari, a m foloaf eu aigilu -propria, a lut parte ad synodo· quidem provinciale· per deputatum . la ainodete provinciali pria une deputata ateou, oelu electum, capitulant vero metropolitanam per duo· metropoütanu pria dot alesi (iaprevaici)’, tra la cel· deputatos olento·’, ad synodo· autem dioeoasaaaa in corpore. (22) * diecesaae ea totii. (22) . Capitulele ed Msatele «pisoêpilora au dreptu a Capitula, m quantam senatus episcoporum efficiunt, i as habent omnibus presbyteris dioeoesani· praeaudi *. premerge totaroru preotiloru. dia dieoaaa *. Membrii capitulari aunta 'obligati a aaiatd h Membra capituli obligantur episcopo in omnibus tote’ ftiaottanUe sacre ephoopeocij a absolvi in tote ' fnncticMlbu· sacris assistere, horas canonicas omni­ dtlele orale canonice (23), a celebri aant *b litargia, bus diebus absolvere (23), sacram litargiam absque ai cote alalte oficie ancre * in ordine la baaeric’a sscra officia in eocleaia cathedrali ordine peragere, *, fideliam oonfeeeatedrala, -a predict ht mandatalu epiaoopufai *, a ad mandatam episcopi'praedicaro aacultd mafturieirile oradintioeüoni ia lipaa, a au siones occurrente noceeaitate excipere, a reaidentia absenta data resiedintia tara Mirée episeopnlui (24),. inscio episcopo non recedere (24), ac omnibus viri­ ai a lourd oui tote poterile la csltiratea acientieloni,. bus conniti, ut scientias excolant, ecclesiae prosperi­ inflorirea baaoricei ci la apqrirea aaatei uniri. (25) tatem promoneant, sacraavc unioni incrementum pro­ curent. (25) -Caput VI. r Oapu VL ^^las|ta)e eto^n^tc· ^ro^aar^tlt aju^toejtMot et Df titerii * · * M^WNw Bpiecqpii pentru multele ai diferitele afaoeri baaerioeeri si din cana e eetenatanei dieoeaeloru sale se indatinésa a-ai lut din numeruta derului oatedralu - unu individu drepta, probata, destins» in , sciential· sacre miri administrae», comitiando aoe- t luia o parte, seau i» tofa jnrisdietiuiiea ordinaria episcopdsca in die neas, sare pentru aoea M numeace vioariu generale episoopeeeu. ■ Keemple dMpre atari vitari aflimu ia baaeric a grecisca tnca in sscululn alu IV · * alu «Mtinatatai. Asia cantata Gregorio Nasiaaasnuta ft vioariata ta­ talui mu epiacopului data Maqtaasu , ** Mutata Basilta fh vioariuta apisooputai Kueebiu dein îfsooaesàreU Capedociei"11, ei cantata Joaas Chrisoatoms ft viearinln episeopnlui Flaviana dia Antiochia. Mai in­ colo ementire dMpre vicarii ·· fime m eagouu 7 sta •inodutai Trulanu, unds m rdguidaa pusetiunsa densilon fheia eu. deruta, ummuMo dia astaie conciliators ai ia snalsie baaarM aoatrs gAbma suscrisu la actals aairai pre Ooasteattau proto- populn « -vioariuta Moldo -Vlaohtai. Forulu vioariutai generata sate ideatwu eu eia epiacopului, si apeletiun· delà aeateati'a m m'pote fees ’ numai la metropolitu Vicarial· generate- . ■ & Cypr» sp.0: »üt sa qess dns Msissia· sakarsssela nttUtas «emnusi· «xpeodi, instar· rimai, et flétans csa·’ * 8. Thaoph. Alsx, asau 7-, Oses IV, «aa. M; A Cyft. •p. OS : .HspsK «satnhi pnsbytsstan... et foresta coosi··, quid dna pennes· sanm rtsirveri Mant acassM· smaian •utasniar*; sp (S ia ori. ri·».: .PrMMs subtasd, satanm vos sat· acamtaa, at awrss as merits dagriaram ssmamui oooriü· psedmasa· f & Igsst. sd Magnmu .üaaatari· ta Dm •mai· basra IsaUssria, aaaHssta ·(*«··· ta ta·· Dsi at pas·· bytaria ta les· esariatsrtl apaatstanm*. * COM, VL cas.*. ftfirMiu qNMqperum «t da. vicarii» capituiarihu. ’ * Episcopi ob multitadihem ac varietatem nego­ tiorum eecMsiastioorum nec non ob vastitatem dioe­ cesium suarum, virum iustum, probatum, in scientiis sacris etqne in adminiatratione versatam e gremio oleri oathadrali * seligere solent, eidem partem aut totam jurisdictionem ordinariam episcopalem in dioecesis· committendo, qui propter·· vioariu· ge­ neralis epiaoopi dicitur. Indicia vicariorum 'generaliuiq in ecclesia graeca iam inde · aeeculo IV aerae ehriatianae oocnrrunt. Ita annotas Gregorius Mastansonus fuit vicarius patria suL epiaoopi nempe Nqmanseni ** ; sanctas BeeiliM Bueabii episcopi Neoceeeareae Cappado­ ci·· ** , saaetas Ioannas Chrysostom»· vero Flaviani episcopi. Astiocheni vicarii. erant Praeterea ds vicarii· eatoone 7 synodi TruUanae mentio fit iHoram respectu cleri conditio praefigitur; pariter in Mtis oooeiliorum soa (· eeeleaiae nostrae •maaHbnt i* quibas unioais Florentinae -actui Oonetanttaum protopopam ao vicarium Meldo-Va- teetea· sabaoriptam depreheadimaa. Vicari) generalis flaram est idontteum. eam floro •piaoopi, et appellatio m eia· sontentia ad solam metropolitans flori potest . ** Vicarias generalis qua ‘ A Çypr., ap. st: .Ante MMtitatiimma aptandi, aihil ia••vsadam pstavimaa *. ■ Came CtadaaA, aaa. St, * Cues. CtaM, esa. M. ’ Osas. Csattag., aaa. I· «t cas. St ; Oaaa. Aatioeh, <»·. SO. * Syaad. Nsa fémur., aaa. U; Coast. ApsA, Uh Π, asp. SA * Crata Apesi., HA H nap. SI. ** “ « u A Grsg. Nas. «si- ad patram., A Gng. Nm. arst, Π ta tant a BmfiiL Oms- vm, satiaM S; Orne aa. 1W4. Ds spprilai. ta A Ml OOMdL. PROVWC. PRIMUM ALBA-tUUKNUt BT fOOARABUMBB, 1878 mû S-14 cd uaute oa tiene locate apieaapntei in abaenti'· * •eeatate, coaohiaau ooaatotoriuta, daw .preeidialu, aaaada liaiWaafla «i ia privinti'a poterni de'jnria- , dMiaaa oeapa local· prim· dupn epteoop·1. Dovnaindu waaaala eptoenpaaeu ia VMaatta'inedta juriadiatiunaa vieariului geMnlu, ai adatimatraran diaeeani trac· la capital·]» baaqrteai eatedrali, precum ·'· atatoritu ami aaaa cap. V MB •piaoopi Tiaaim garant, abaaute apiaaopo.eanafate rium oonaoeat, prêtai dm agit, daeiaioM· aaaatiat, «t quoad po tartetarn iariadietiaiialam poet epiaeo- ' pum prineipm temnrteMt . * 8eda «piaaopuM vacante «mat iuriadietio riearii generalia, mu dioaoaaao· admiaiatratio ad capitulant ecclaai·· catbedralia devolvatur, prout aupru cap. V ooMtitutum eat’. ' Capu VJI. Caput VII. Baapra eMorti /araaai. D» tinriit ftmuu. Sptaoopii petranai da marimea raapuadiatatai, oa acte impreuaata eu inalt a chiamare a paatorirei, da aha part· naanindu a ooraapande aceatei «oli· •pottoiice, aa potura a nu ·· foloai 4« tota aju- Bpiacopi mmor·· graviaaimae ration» ob teblrmam poateratua voeatioum ab ipaia reddatike, toriatiele oe li’ae imbida apre inatetarea al proapararea bteetai apirituale ai ala eredintioailora acc­ ior'·, oari loeuiau ia tianatari mai dapartate date acaunulu lorn *. B Dreptu aeea aa indatinar· a tramite in aoalea tianuturi preoti invetiati, prudenti ai pii,, inveatiti eu juriadietiune mai multu aaau mai pueinu reatrinaa, del· oare ae pota apeli la epieoopulu de­ *. legante Atari qjutatori epiacopeaci aaiediati prin dieceaa au aaiatetu « in rechime aub numirea de cor*, apiecopi ai ae afla ai in baaerie'a noatra in peraonele vicariioru focanei, precum ai ale protopopiloru. Datorintiela vicariioru foranei, precum ai drap * turtle acelora afara de dreptulu onorifleu alu proAdriei facia ou protopopii, ai afar· da ore-care juriadietiune delegate niai eatinaa, convinu eu cale ale protopopfioru. (2d) •tqne haie «poatolieaa miaaioni reaponder· arbo­ rante·, non potarunt non adbibere omnia adteteieula, qua· ad bonate apiritnal· fldelium quoque a apde epiaeopali remotia· degentium promovendum ultro aeee offerebant *. Idoiroo in iMaa region·· preabyteroa doetoa, pru­ dente· at pioa, iuriadietione magi· v·! minna re- . atricta praedito· mittere aolebant, a quibua appel­ latio ad epiaeopum delegantem Aeri poteat *. Talea epiaeoporum adintorea per dioeoeeim oon•titnti iam aatiquitua exiatebant aub nomine ehor- , epiaeoporum *, ae in eceleaia quoque noatra in peraonia vicariorum fbranaorum, nee non protopoparum inveniuntur. Vicariorum foraneorum obligatione· et inra, ex­ cepto iure honorideo proedriae reapaetu protopoparum, et quadam iuriadietione delegate ampliori, quoad cetera con,vaniunt eam illi· protopoparum. (26) Caput VIII. Capu VIII. Dttpn prolopopi û daqpre admurtrirotorM c protopepaari. (pntoprttbyierû) ri de adarimarratiantia» tffitii pr»t«popelit. Dt protopopi * ! Epiacopii apre aai usiori inapoctiunea ai guber­ nare· diocaaeloru, la aubinpartira pre aceatea in cercuri, pundndu in fruqtea acelor a preoti invetiati, pii ai prudenti, cari de oomunu figurdaa in baaerie’· noatra aub n'uma deprotopopi, fleadu ai danaii dupa parera· canoniatiloru ai baaerioei greeo-eatolioe urmatori in ofloinlu oorepiaoopilora oaloru d7inu ai catechiaarea tinerimei dicatio, atque pubis catechetioa institutio ad prae­ scripta dioeomana exigatur*. •e, »e implinAtca -dupa preacriaele dieeesans *. 4 A portA grigia, cd ordiuatiunile omise delà 4. Curam gerere tenentur, ut ordines a sede ■caunulu episcopeeeu se ae publice in baserica, ai epiaeopali emissi in ecclesiis publicentur obaerventurque. . se se urmese. K. K primi si a asterne la ordinariatu eererile 6. Libellos supplices ac querelas presbyterorum. .si plausorile preotiloru, inretiatoriloru si a credintiosiloru, alaturandu la acelea opiniunea loru. tuique adiecta opinione substernere.' fi. A* asistA in persona seau prin delegatu Ia 6z Examini semeatrali in scholis districtualibqs eoamenile semeatrali delà- scolele distriètuali *, a habpndo per se aut per delegatum assistere prosuscrie protocole!» de Clasificatiune si a le asterne tocollis' progressum iuventutis indicantibus subscri­ la ordinariatu, a fi cu atentiuue la mefodulu de bere, eademque ordinariatui submittere, ludimagipropunere alu docentiloru, a indreptd defecte!» ob- c atrorum proponendi methodo attendere, defectu» servate, constringundui in pa^a de lipsa a se intrunf ne fom observatos emendare ; necessitate vero emer­ in conferintie invetiatoreseii spre a se deprinde in gente. eosdem ad conferentia» cogere, ut mutua^ arta pedagogica prin imprumutarea' ideiloru si a ideahim notionumque communicatione in arte pae­ dagogio* sese perficiant. cunoscintieloru. 7. Negotia a^ ordinariatu ipsis demandata per ?.. A pertracti in persona, luerurile incredintiate lonAdela ordiyariatu ori dupa natur'a obiectului si so, aUt pro re nata et instructione accepta, in con­ inviatiunea capetata, ia adqnarea clerului distrio- gregatione cleri districtualis pertractare, et de rei exitu referre; denique tualu. ri a referi desere resultatu; ri in urma H, A faoe «retare la soannulu epiacopeecu dss8. Sedem episcopa|$m de quovis religionem pre ori-ee mideare oonferionala tulburatoria de attinente tumultu, pacem internam ecclesiae oontur-. - paésa interna' a basericei, si a stanti din potori bante, certiorem reddere, et pro viribus ad eflndem I spre domolirea ei. . \ " sedandum adlaborare. II. Dreptarile prosopopiloru siintu urmatoriele. II. Protopoparum iura sunt sequentia: ________ deruis districtualu la adunari. 1. Districtus clerum ad congregationes protoI. A conchiemi ■ protopopesci. a preriedh preriedi in acsle, ac»le, a conduco dea- popules convocandi, eisdem praesidendi/dtscussiones baterile, si a enuneii doctsiunile ia cause tisnatorie dirigendi, deoiaionesque in causis ad sphaeram de sfera loru, a-si alogo notariu distrietnalu, a- eorundem spectantibus latas enuntiandi, districtus detemni din preotii protopopiatalui judocotori 1* D notarium constituendi, e districtus presbyteris iudiforolu protopopeaeu,'*b pr* aoeia a-i propane la om ad forum protoponafo designandi, eoedemque ordinariatu spre interire, a primi eauae b*eerieesei, ordinariatui pro confinsXtione proponendi, causas a le pertracti ri judsei cd in fora delegatu de 1· instantia, dup* disciplina vechia-inca vigenta in praesa basericei nostre grrioo-catoliee*. (39). I A dt cartile d* cununia uade m pena eandu· va subverad lipsa, esaminandu pro qaaatorindi dia cele maj inaemnata inohieturi ale eredintiei, ri din preceptele lui Domnedipu, ai ale basericei, oprindale easatori'a in . casu de sesciintia pana la invstiarea ecelor a, procum ri in casula de ivirea vre unei piedeci de caaatoria, pana la delaturarea aeeleia. ' Π, β sysed. INI. • Vena AatisCk, 10. lue 'habent omnes reditus et emolumenta iumentele-protopopeeei dupa etatutele dieoeeane ei protopopalia iuxta statuta dioeceeana et consuetu­ ameauratu datinei aprobate. (30) dinem approbatam percipiendi. (3·) III. Drepturile onoriflee ale protopopiioru auntu: HI. Iure honorifice protopoparum sunt. Ius Dreptnlu profidriei in einode dieoeeane, titulata do proêdriae in synodis dioecesanis, titulus .Reveren„Preaonoratu Domnu“. dreptulu de a avé sigilu disaimi1*, sigillum officiosum, nec non ius ia cor oficioeu, de a fl de regula organulu mediuloeitoriu reapondentiia subalternorum cum ordinariatu de in 'corespondintiele subalterniloru cu ordinariatulu, regula organum intermedium agendi, atque di­ ei dreptulu de a representA districtulu ceu facie strictum suum coram officiis politicis reepectivis cu deregatoriele politice concernenti. repraesentandi. Quoties officium protopdpale vacare contigerit, Devenindu in vacantia ver-unu bflciu proto-q popeecu episcopulu Vpote se-lu oomplinéeca prin liberum erit episcopo ad illud gerendum sive proto, protopopu eau prin adminiatratori protopopeeei, oari popam sive officii ptotopopalis administratorem in dietrictele loru au tote detorintielè drepturile ei constituere, qui ‘ in districtibus ipsis concreditis prerogativele protopopiloru, ai dovedindu aoeetia omnibus officiis, iuribua ac praerogativis proto­ dexteritate ei seta in portarea oficiului de admini- poparum pollent ; qui vero in munere administratoris etratoriu. ordinariatele dupa unu .reetempu alu ser- subeundo dexteritas ac teli argumenta praeberent, witiiloru loru potu se-i promovdse de protopopi ab ordinariatibua. post aliquod servitii intervallum, actuali. in protopopas actuales promoveri poterunt. 6. A luA parte laainodele dieoMaae ei a con­ sulté dimpreana cu epiacopnlu deopre lucrari baoerfceoci. Capu IX. Dtiprt parochi, administratori seau eqpotam. Çaput IX. cooperatori Da parocAis, porocAsoram adesimairetoriAtu ai ooeparoiorihtu aiaa capaUeaia. Parochu* est presbyter, quem episcopus fidelibus . Parochulu este preotulu acel'a, pre cafele epi­ scopulu 'lu pune preste unu teritoriu anumitu. certi territorii praeficit, ordinariam ei conferens pote, dandui potere ordinaria, de a portA grigia de sufie- statem, animarum fidelium eiusdem territorii curam gerendi. tele credintiosiloru din acel'a. Drepturile si datorintiele parochilqpd^slxitu urOfficia ac iura parochorum quoad ministerium D sunt sequentia: matoriele eu privire ta miniateriu: ' 1. Omnium sanctorum sscrambntorum, excepto 1. Administrares toturoru sacramenteloru. afara quidem pa- ' de Mntulu sacramentu alu chirotoniei, ai anumitu: sacramento ordinis, administratio, parochii Su dreptu ordinario a administri santulu roqhi iure pollent-Ordinario sanctum baptisma ad,botexu. a confort botesatiloru si sacramentulu san- ■ ministrandi, et qua ad qi ab ecclesia deputati tului miru di auctorixati apre aceo de baaereca, a bsptixatos sacro quoque chrismate inungendi, in ascultA marturiairile credintiosiloru aei in santulu sacro poenitentiae tribunali fidelium suorum coatribunalu alu penitentiei, ei a-li edministrA aceatora fossiones excipiendi, iiaque tempore paschali exesehiaivu sacramentulu sqntei eucharistii pro tem- elusive sanctae eucharistae sacramentum conferendi^ pulu pasailom, » oelebrA in tota dominecile si ser- omnibus diebus dominicis et festivis sacram pro batorile sant a liturgis pentru poporenii sei (31). a fidelibus suis liturgiam celebrandi (31). infirmos impartaat cu celes sacre pre oei morbosi, si s-)i sancto viatico providendi, iliisque sacramentum administré ungeres ces depre urma, a binecuvenU extremae unctionis administrandi, fidelium subruta dachisivu caaatoriile credintiosiloru aei, a dA facul­ matrimonia exclusive benedicendi, presbyteris pere­ tate preotiloru straini de a celebri in. baserioa grinis facultatem concedendi, ut in ecclesia pa­ parochiala santa liturgis, ori a face alta hinctiune rochial) sacram liturgiam celebrare sive aliam quam- ' ^aod. 1700. cm. X. • fas. epost. SO, rose. Aativeh.. cm. Si. 587 CONGII*. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIKN8E KT FOGARA8IEN8E, 1879 diaii 5-14 bweriodsea, ineo amintindu pre poatifieele Romanu, pre metropolitu ai pre epiaeopulu diecesei. , t Z.“ Parochii auntu indreptatfti ai iadatorati, a priveghiA presto deoorea cultuhu divinn, u preste frunueti'a ossei Domnului, a fisse tote fiuetiunile Maramentali prescrise ia enehologu ei nereoervate epiaeopaleirva immormentd pre cei ee repausAsa in teritoriulu . paroehioi sale, a veoti eaaatoriite paroehieniioru proprii, a publieA eantii aerbatori le­ gate ai inceputulu postnriloru, precum ai ordinatiunile venite delà loearile mai inalte, a dace protocolele matriculari dupa formulariele preaeriae. ei a di estrase autentice din acelea, precam ai a dace protocole deapre ordinatiunile consistorial! epiaoopesci ai protopopeacL 3. Mai iacolo parochii auntu indatoratj a priveghiA preate moralitatea credintioailoni supusi grigei loru, a delaturi acandalele publice, a di testi­ monii deapre portarea morale a .poporaniioru aei, candu ne va cere, ei a coramisA ateatalele de paupertate date de oficiulu oomunalu, precum ai ateatalele penaionatiloru, ai a dispensé in caauri estrpordinarie. delà lucrurile oprite, dominec'a si in aerbatori dupa amèdiadi. 4. Cu privirs la magisteriu. parochii auntu indreptatiti si indiatorati a predied cuventulu lui Domnedieu, dominec'a ei in aerbatoril, a catechiaA tinerimea adulta, precum ai pruncii delà acola, ameauratu preecriaeloru dieceaane, ai ci directoru ecolariu a inspectionA ei a porté grigia de invetiamentulu elementarhi, a esaminA pre mdaie in ounoecintiele religiose, eu cart trebue ae fle ineestrate, 'a grig! de avertie basericesci, parochiali ei scolari ? ameauratu preeerteeloru dieceaane, ei a cotnpune in modu blandu certele intre parochienii eei. ' ' 5. Paroohii au dreptu a ee bueari de tote venitele ei emolumintele, cart dupa atatutele dieceaane. et dupa datina legate auntu impreunate cu beneficiulu loru, dupa dte a eantulu apostolu: „Au nu sciti, ci cei ee lucrAsa celea eante delà baserica manca, ai cari eierbeecu altartului, cu altariulu ee impartasiescu. Asia ai Domnulu a dispusu, ei eei ce predioa evangeli'a, din evangelia ae ee hrauéeca··. 6. Au dreptulu'a Π sub aoutulu santeloru canone, ei pentru aoea parochii investiti nu ee potu lipsi de ofieiu, decAfa prin procesu formata pentru vina canombp. — In urma . . 7. Parochii au dreptu a se folosi do rigi|fi oficiosu, a lui parte in mode mediulocitu la sinodele dieceaane. precum si la alegerea episcopatui dupa datina basericei nostre, undo e vigente. Aceleasi drepturi si detorintis le au si administratorii parochiali, cu'aingur'a dostingere, eh denrii se potu transfer! din parochiile, muri le administrées, dupa voi'a eeaunului episoopeoeu. Unde reooro lipa's se potu dA paiochiloru intru qjutoriu cooperatori, seau capelani, cari in locuta densiloru implineoeu tote funetiunile, cart paroohii le - incredintiéna loru, remanenda reopundiotatoa pentru grigoa sufleteloru ei buna administrares paroehioi pre langa parochuiu respective. Cu privire la person's sides de cooperatore langa entire parochu ae reesre si consemtiementulu acestucia in cdtu privesee dotarea acelui a din veaitele parochiali. ■ ÜM-'apost. M. * Osa· sfsst-.tO; duae. Xatiset, «an. M; Osas Csrthag·. «da, M. % S98 cumque functionem peragere poarint, qui tamen in precibus Romanum pontifieem, metropolitans atque dip ee esis episcopum commemorare obligati sunt. d. Parochi iu habeat aoa minae ae obligationem cultus divini maieststi ac domus Domini decori intendendi, omnes functiones saoramentalea in eucbolo^io praescriptas nec episcopo reservatas obeundi, in parochiae suae territorio defunctos se­ peliendi, fidelium tuorum matrimonium promul­ gandi, sacra festa de praecepto, ieinuiorum tempora, nee non superiorum mandata publicandi, nomina baptisatorum, copulatorum ae defunctorum in pu­ blicas tabulas iuxta exemplariis praescripta referendi, atque ex iis instrumenta authentica exarandi, item ordines ab episcopo, consistorio ac protopopis ac­ ceptos in protocolla consignandi. 3. Praeterea parochi tenentur fidelium curae eorum concreditorum moralitati invigilare, scandala publica auferre, moralitatem fidelium suorum atte­ stari, paupertatis testimonia a communitatis antistite exarata, atque documenta cum annuis praebendis dimissorum, quoties exposceretur, propria sub­ scriptione firmare, atque casibus extraordinariis ab opere servili diebus dominicis ac festivis vetito a meridie dispensare. 4. .Rplate ad magisterium parochi iub habent ac obligationem diebus dominicis ac festivis verbum Dei praedicandil, pubem atque proles scholam ad normam statutorum dioeeesanorum catechisandi, qua scholae directores vero institutionis elementaria inspectionem et cdram gerendi, obstetricis. circa veritates religionis scientiam, qua imbuta esse debet, explorandi, bonis ecclesiarum, parochiarum et scho­ larum * iuxth statuta rdioecesana intendendi,, atque controversias inter fiaeles suos exortas mansuete componendi. 5. Parochi sure pollent, omnibus reditibus ac emolumentis secundum dioecesana statuta et legi­ timam consuetudinem eorum beneficio connexis firuendi; ait namque sanctus apostolus: „Nescitis quoniam, qui in sacrario operantur, quae dè sacrario sunt, edunt; et qui altari deserviant, cum altari participant? Ita et Dominus ordinavit iis, qui evangelium annuntiant, de evangelio vivere** 6. Parochi sub praesidio sacrorum canonum con­ stituuntur, ideoque parochi investitura provisi officio privari nequeunt, nisi processu formali ob culpam canonicam decurrente. Tandem 7. Gaudent iure sigillum officiosum adhibendi, atque tum ad synodos dioeoesanas tum ad episcopi electionem, ubi haec iuxta ecclesiae nostrae con­ suetudinem viget, mediate concurrendi. . Iisdem officiis ac iuribue pollent administratores quoque parochiarum eo solo excepto, quod hi ad nutum sedis episcopalis parochiis, quas administrant, moveri possint, ■ Necessitate exigente in parochorum sublevamen cooperatores rive eapellani oonatitui possunt, qui vice illorum omnes fttnctionea ipsis a parochia demandatas obeunt, responsabilitate quoad curam hnimarum atque rectam parochiae adminiatrationem parocho incumbente. Respectu personae in coopera­ torem aiieuius parochi electae, huius quoque con­ sensus requiritur, in quantum dotatio cooperatoris e reditibus parochi disponenda esset. I <>>r. IX. 1<, 14 5'29 COHCHX VROVINC. PRIMUM-ALBA-1ULŒN8E ET FOGARA8IXN8E, 1872 maii 5-14 TITULULU III. DHPU 8IXODB. Cap· I. iMiéf M gSISSrV. A 520 TITULUS ΙΠ. DI 8YNODB. Caput I. synadta ae genere. Synodi suat -oongragatioMs praelatorum eoolaSinodele suntu adnnaril· n|i mariloru basericesci tienute «ab presidinlu eapUoru legitimi, spr· siae sub praesidio legitimorum superiortun celebra­ a dafinf ea aoctoritatea de susu data afaoeri si ta·, ad definiendam anatoritata desuper data negotia laeruri basarioaaei tienatorie de binalb baearioei «i ae ree efieleeiaatioa·, ecclesiae bonum ttc animarum fidelium salutem respicientes. de mantairea sufieteloru Credintiosilorn. Synodi sunt aliae oecumenicae, aliae provin­ Sinodele auntu ecuniebioe. provinciali si dioce­ sans. dupa cum adeea suntu eonvoeate de pap a ciale·. Aliae denique dioecesanae. prout nempe a din tota baaerie'a. seau de métropolitain unei pro­ summo pontifice e toto orbe, vel a métropolite vince basericesci. ori dè episcopale cuta/ei dio­ unius provinciae ecclesiasticae, vei ab episcopo cuiusdam dioecesis convocantur. cese. Oeneratim loquendo synodorum utilitas est evi­ Foloaulu sinodeloru preste totu este invederatu, deora-oe suât mediuloeele mai afleacr pentru in- dens, namque ipsae sunt media efficacissime ad columitatea baaerieei. integritates eredintiei 'si a ecclesiae incolumitatem tuendam, ad fidei morumque moravuriloru. pentru delaturarea ereselora ai a des- 1 integritatem servandam, pd baereeea schiamataqUe binarilora, si pentru indreptarea disciplinai baseri- tollenda, atque ad diaciplinam ecclesiasticam restau­ randam. cesei. · Synodi inde ab exordio eqelesiae originem du­ ■ Institutiunea sinodeloru provine delà inceputulu baaerieei crostin*. si acelè au bases loru in cuvin- cunt, atque verbis salvatoris innituntur: -Quia si tele mantuitoriului : -CA de vont fl dei de intru duo ex vobis consenserint super terram, de omni voi intru unu intielesu pre pamentu. de totu lu-: re quamcumque petierint, fiet illis a patre meo, erulu ce vont core, va fl lore dele tatalu men celu qui in caelis est. Ubi enim sunt 'duo vel tres con­ din oeriuri. PentruoA unde suntu doi seau trei gregati in nomine meo. ibi sum in medio eorum** *. adunati in numele men. aoo|o suntu eu in tnediuloculu loru“ *. Quamobrem sancti apostoli, quamvis omnes ac Dreptu ace'a santii apostoli, de si ardu tbti, si unulu fiacarele plinu de Spiritulu aantu*. totum singuli Spiritu sancto repleti essent tamen magnae convins! deepre marele folosu alu sinodeloru. si utilitatis synodorum conscii atque verba salvatoris purcediendu din cuvintelë mantuitoriului mai susu superius allata prae oculis habente·, in maioris citate, pentru afaoeri mai momentose au qonchia- momenti eauaifi congregationes convocabant atque in iisdem in communi deliberabant*. matu adunari, si sa-au consultatu impreuna*. Ad exemplum sanctorum apostolorum neque Dupa eeemplulu santiloru apostoli nece baseric’a nu a'lipsitu mai adeeeori a tiené sinOde. candu afld, c ecclesia omisit saepius synodos celebrare, quoties ci credinti’a si disciplina suntu amenintiate si peri­ fidem 'ac disciplinam periclitari observavisset, imo clitate, ma inca a' si imposa prjn canone celebrares canonibus quoque earundem celebrationem ' iniunxit*. acelor'a ♦. Capu II. Dufr· tmiM* tattmùct. Caput II. De syaiodw sacnecdnMM. Synodus oectunenioa est congregatio episcoporum Sinodulu esumenicu este adunare episoopiloru din tota lumea catolica tienuta sub presidiulu pon- e toto orbe catholico sub praesidio Romani ponti­ tifioelui Romanu epre a defini trebi tienatorie de ficis celebrata, ad definienda negotia bonum eccle­ siae universalis attinentia. binele baaerioei universali. ■ Synodi oecumenicae requisita sunt: Recerintiele ainodului eeumenicu suntu aoestea: 1. Ut a Romano pontifice, aut saltem illius con­ 1. 8e se oonchiame de pontificale Romanu, seau celu pueinu eu involirea lui. pentruoA densulu este sensu convocetur, namque ipse est totius ecclesiae caput ‘. capulu a tota baaerie'a *. 2. Ut omnes episcopi convocentur, qui suffragio 2. Se se invite toti episcopii, cari au votu de­ cisive, pentrucA dupa-ce dreptulu de a defini intre- decisive gaudent; etenim cum ius fidei morumque barile de credintia ai de morale provine din poterea quaestione· dirimendi e pascendi ac gubernandi de a pasce ei a guvemfi, urmésa cA acei a potu . potestate profluat, sequitur illos solum tales quae­ decide atari intrebari cu auctoritate de susu data, stiones auctoritate desuper data definire posse, qui cari suntu pusi prin institutione divine'de pastori .institutione divina pastores ac doetores in eoeleaia poaiti sunt*. si invetiatori in baserioa *. . 3. Ut pontifex Romanus per se aut per vicarios 3. CA se ’ presieda pontificele Romanu in per­ praesideat ’. sona, seau prin vicari delegati*. 4. Ut synodi definitiones a pontifice Romafio 4. Se se aprobese definitiunile aceluia de catra confirmentur *. pontificele Romanu*. • .Rogemus igitur et tais decretis nostram honora indicium, 1 Mstth. XV1U, 1», 20. et dent aoe capiti ia Sosia sdiocimu oaasoMatiam. aie et ' * Act. Ap. n, a ■ummitsa taa filiis, qaod doeet, sdiaiplsel* (ibidem). Syaofi. VU, • Art. Ap. I, 91-99; VI, 9-9; XV. 9-99. * Css. epost. S7. Cose. Nic-. oaa. B; Cose. Astioch., cas. 90; , art. VI, 1.1 ; «Quomodo satam maga· st «quenaUa, «usa aeqw Cose. IV. osa. 19; Cone. VI, eaa. 9; Cone. VII, eaa. β; Cone. rueeperaat, aeque ooacordavuraat rsUqasram praesulse «dsriaram, sed aaathemati hsac traaamissraBtf Vos habuit eaim Csrthsg., osa. 91. ΛΒ.-Τ7. 8S; Coae Lsodic., eaa. 40. adiatorum Ullae temporis Haaaaam pspam, vsl eoe, qui circa • Act. Ap XV, T* ipsum suat sacerdotes, see etiam per vicarios eias, seque psr * Art. Ap. XX. 99; XpAee TV. II. ' Balat. sya«A Chalosd. sd Leos. I Boss. Pont : .Quibas ta eacyplicam epistolam, quemadmodum lex dictat oouciUoram* quidem sicut membris capsi, praeeras is Us, qui tau teusbut ortipsm bsnsveimtiem praetauas*. 94 Donem. easaaau rolffl XLH. Ml OOSCIR PBOVÏMO. HUMUM ΑύΒΑ-ΚΓΙΛΒΓβΒ «Τ ΡΌβΑΒΑΒΓΚΜΒΒ, 1»73 mail 5-14 MS Sinod·!· oenmeak· provodiate-ea roeerintkkl Synodi oeoumenieae roqafeitis Baperins eomme- amïatite sunto infelibite1 in definitiuaik dogauttoa, ■norati· praadftaa ia dafiBitioaibnqdogatotMi· tofial•i pentru aee'a toti eredintiosii trebaa il sunta Ubiks aaat\ ae proiade omnea Sdatoa dogmatica datori. a-k crede ai a martariaP dafaitiuaik dog­ matise al· acetor'a. Mnadta doereta firmiter credere aeprofitori’ tesmatar. ' Caput ΙΠ. Capu III. JPv Sinodulu provinciali! este adunar*· episoppilora . din o provincia bqaericdeoa tiennta sq^ presidiulu metropolitului in afaoeri baserioeoci oomune pro-, vinoiei integri. Baaerica convins· despre fetosalu cela mai· al·· sinodeloru; inca de pre la fin·· secutatoi ata doile, ■« indatind à celebri atari «node precum ne invetiamu din .oanonulu 37' a-In apostoHtoru: „De doue ori pre anu facaae ainodu alu episcopilore, ai oérceûhese intru deasii dogmate bunei ^ίίΐίιι0β1λίΐ· Synod·· provincialia «et congregatio episcoporum unias provinciae «oclesiasttoae atfb metropolitan· , praesidio ia' negotii· sockeiuticis bonum totius provincia· respicientibus habita, > Eeotosia de magna synodorum utilitate penuasp iam ind· a saeculo secuado ad (nem vergent·, baiuamodi synodos celebrare consueverat, prout apostolorum eanone 37* •docemur, qui haec habet; „Bis in anno episcoporum concilia celebrentur, ut inter ae invicem dogmata pietati· explorent, onoràri de Domnedieu, ai ivitole certe baserioesei b «t emergentes ecclesiasticas controversiae abaoldeslégese* ·. (32) vant“ ·. (32) Praecipua synodorum provincialium obiecta, Obiectele principali ak sinodeloru provinciali iuxta ecclesiae nostrae diaciplinam, suat haec: dbpa disciplina baaerioei nostre sunto aceat··: Consecratio provinciae episcoporum* a clero Prin métropolite cu episcopii adunati consecra­ concernentis dioecesis, ubi usus obtinet, trina can­ re» episoopilora provinciali aiesi* de oldrulu respec­ tive, diecese prin trin a candidatione, unde obtiene' didatione electorum, per métropolitain reliquosque psute, aacultarea si indeearea causeloru si contro- episcopos congregatos facta, causarum oontroversiaversiilora 'baserieeori ·. pertractares causeloru tiena- ramqae-eeelesiaktioarum discussio ao definitio '^quaetorie de moravuri si disciplina*, indreptarea de- stionum mores ' ac &sciplinam spectantium venti­ fecteloru. ce »e-aru ivi in Scestes privinti·', afara latio*, defectuum hisdQmtb respectibus emergentium de ace'a de sinodulu provinciate se tieu· luarea mesuriloru necessarie pentru inflorirea si binsle baaerioei*. introduceris uniformitate! in ddminiatratiunea hierarchies *), pamrea nevatemata ai aperarea autonomie· si integritatei provineiei baserioesci’*. correctio’; praeterea ad synodum provincialem spec­ tat consilia bono ac prosperitati ecclesiae accommo­ data capere*, hierarçhicae administrationis unifor­ mitatem Introducere*, autonomiam ac integritatem provinciae inviolatam custodire atque defendere **. Synodorum provincialium convocatio ebt exclusivum metropolitan! iue'1. qui iisdem et praeeat n. Convocare· sinodeloru provinciali este dreptolu eschisivu alu metropoli talpi ", oarete ei presiede Ia acele c Membrii sinodeloru provinciali cu voturi decisive ' Membra synodorum provincialium voce decisive sunto episcopii comprovinciali, si in casu de vacantia praedita sunt episcopi comprovinciales, et sede qùadam episcopali vacante vicarius quqque capitularis, e ver-unui soaunn epiScopescu, si vicariulu capitu­ lario, earor's nu R esto iertatu a absentii fora causa quibuf absque causa' canonica abesse haud licet, canonica, nec· a se départi inainte de inchierea quemadmodum nec synodo nondum terminata dis­ cedere u. Cum autem quidem episcoporum ob cau­ sinoduiui ”. ' $r' ' oandu ver-unu episoopu va ab­ senti din causa canonica reeunoeoanda de sinodu, sam canonicam per synodum cognoscendam abesset, loco sui mittat procuratorem, cui quale suffragium sè fia repreeentatu prin procuratore, oaruia oe voto se -i ee die? va decide sinodulu respectivu dein conferendum sit, synodus de casu in casum decidet: easu in casu ; se ehiama fe sinodete provinciali inca ad synodos provinciales vocantur quoque praepositi capitulorum per se, ecclesiarum vero cathedralium prepositii capitulari ip persona, si capitulele basariceloru oatednli, cari au de a se infhciosiA prin' capitula per repraesentantes e gremio illorum elec­ représentant! aiesi din senulu loru, si annme eapi- tee, et quidam capitulum metropolitahum per duos tululu metropolitans prin doi insi, celes kite pria, •lectos, cetera vero tantam per unum: praeposito tote unulu; iar Hindu impedeoato proponitote, ospi- vero impedito, capitulum loco ipsius eligit adhuc tululu se mai akga unulu **. Mai inoolo oe ehiama unum >*., Insuper vicarii foranei episcoporum, prae­ vicarii foranei episoopesci si prepositii monaatiri- - positi quoque monasteriorum yocsmtar. (33) Prae­ loru. (33) Afora de aeeia se potu ohiamh in gjutoriu terea in patrum synodi adiutorium alii quoque sinoduiui si alti preoti od canonist! si teologi. La presbyteri qua canohistae aut theologi vocari pos­ einodu provincials se ehiama toti aoeia proabitari sunt. Ad synodum vocantur omn«s presbyteri et si diaooni^ a caroru cause ·· sr' Ini la pertractare diaconi, quorum causa· ia synodo pertractarentur, quibusque synodi' sententia audienda esset ‘* sinodala, siaru avd se, audia «sateatia *·. Locum ac tempus celebrationis synodi provinLoculu si tempulu tienmi sinoduiui provinciate, care ar fl de doritu se se tiens tota la trei ani,' eiaKs, quam singulis trienniis celebrari optandum esset, metropolita defigit1*. ‘ lu defige métropolitain **, Obiecta synodo proposita in secreto discutiun­ Pertractarile sinodali decurgu in secretu, decisiunile se aduou eu absoluta mqjoritate de vo- ' tur, -decisiones qbsoluta suffragiorum maioritate 1 BrUt. Csalestisi Boa. Pont. s4 syasd. Kfhssin. • Synto ossa·. H. rsa ), Syaod-VI, cas. 1; SyntoVUI, cas. 1. ■ Uous.1, «ea. 6, Cone. II, esa.·, Cose.Sstioek., esa.*); Csnc. Chslssd^ osa. 1», • Cosa.I, esa.·; Costa Aatissk, osa. 1*. I». .'· · Csita AstiseL, esa. ta • Osa. spsst. (T/Csns VH oaa. A • Osas IV, ssn. 1·. . Cone. Aatiocà., osa. ta Csa. Sfost. M; Cose. Astiota-, osa. β. Cono. IV, osa. U, Π. Cono. Aslsodo, osa. 1»; Cose. Lsodta, osa. 40. Cône. Aatiech., osa 1« et ». Coae. IV, cas. 1»; Coee. VI, osa. 8, Coae. Latoie^ osa'40. Csa». Osrttag, osa M “ Com. AatiMh. osa ta » CeauTV, oaa. U; Ota·. VI, «aa-A * • *· “ < *· “ “ ...... . I U» OOMCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUEN8E R FOGARAfSENfiE, 1β7» mH S-H SM tari1, m rucitosa ia riedtatia pubboa riaodala, ri J . forantur1, ia .narines publies eynedaH reritaater, atque sanctae sedis apeatoHceo approbatione ee-. dapa apeobarea santaM «taana ηροΟΜΗρη se pro­ quota, promulgantur ot provinciam obHgaat. mulga ri .Mata obligatoria paatra provineia. Caput IV. Capu IV. Ampre ameMe dssesemm. Episcopi ab aatiquioririie temporibus prasbytoroe Spiaoopii dia tçmpurile oele mai veehi «e indatiaara a adund adaaeori pre preoti, mai rirtoM praesertim curae animaram addictos saophrn coa­ pre oei pari ia paatorirea safletelora, ed aa ii dè-e. dunare solebant eo, ut ipsis monita salutaria imper­ indropto" vaiutarie, te aaoalte parintieeoè dorintieio tirentur, eorum postulata paterne audirent, errores loru, ae cordga rihintelele. oe ara fi de coréen, ri eakesdaados corrigerait, atque eorum consilio, quae leu cousiliulu loru pe dérida at ae promulge cole ee bono dioecesis necessaria senent, deriderent ac pro­ ara fi apre binelo dieceeei; implinindu aatufeliu mulgarent; munus hac ratione pastoris adimplentes, derogatori a pastoriului, deapre earele, ae dice la de quo apud Eeeçhidem prophetam· dicifur: «Ego. profetulu Esechiclu:· „Eu voiu pasce «file mole ri poscam oves meas, et ego eas accubare faciam . . le voiu odihni pre ele . . . pre cea perduta roiu quod perierat requiram, et quod aUectam orat re­ cantd, ai pre cea ratécita voiu inturnd, ri pre oea ducam, et quod confractum ftierat alligabo, et quod odrobita'.voiu legd, ai pre cea tlaba roiu intari, ri B infirmum ftierat consolidabo, et quod pingue et forte pre oea tare voiu pari ai le voiu peace pro ele ou custodiam, et pascam illas in iudicio* ’. •. judeoata* 'Synodi dioeceoanae ab episcopo, sede autem Sinodele diècesane ae convoca de entra epiaoopu, vacante a vicario capitulari convocantur. éra in caeu de vacantia pris vicariulu capitularia ' Membra synodorum diooceaaaaram sunt omnes Membrii ainodelôru diecesane anntu totu capi­ tulari, toti protopopii. ai administratorii oficiului capitulorum canonici, omnes prdtopopae " ac officii protopopeacu, auperiorii monaetirilora, institutele de protopopalis administratores, item monasteriorum invetiamentu ai deralu raralu prin deputati baae- hegumeni, instituta vero litteraria et clerus Ruralis per deputatos ecclesiasticos. (34)' rieesoi. (34) Agenda in synodis dioecesanis eunt sequentia: Agendele ainodului diecesanu auntu aceate: a) Sede episcopali vacante, tree, personas eccle­ a) À alege trei persone baaeriçeaoi in oaauln de vacantia ver-unui acaunu episoopeceu. unde ob- siasticas,.ubi usus viget, eligere, ex qdtbua ille qui ' tiene uaulu, dintre eari deaignanduae prin oelu oe ture praecentandi gaudet, unam in episcopum de­ preaentoaa un'a, ace!a ae ai propane apre Confirmare, signans, eandem confirmandam proponit, quae deinde ’ ai dupa datin'a antica in ainodulu provinciale ae-ar ad antiquae consuetudinis normam in synqdo pro­ vinciali ooneeonmfia veniret' ai consecto de epiaoopu*. - . b) Synodi provincialis decreta publieare,*eaque b) A publies decreteie ainodului provinciale ai c execution! mandare. 'a le execute. _ c) A ae consulte asuprtt inatitutiunei religiose a . - c) De institutione religiosa juventutis ae populi, tinoritnei si a poporujui, precum ai despre obaer- nec non de. sacrorum canonum et disciplinae in vafea aanteloru canone ai a diacipKnei in clora ai elero et populo observantia consilia inire. . popora. / d) De cultus divini decore promovendo,. atque, d) A oe consulto deapre promovarea deoorei cultului divinu, despre administrares uniforme a de sacrorum sacramentorum uniformi ac sanctitati . aanteloru aaoramente ai ooreopuhdietoria santieniei et 'dignitati eorumdem, convenienti administrations deliberare. si demnitatei loru. o) De statutis disciplinaribus indigentias diooe) A ae consulto deapre aduoerea statutaloru diaciplinarie cu privire ia lipaele diecesane, in oatu ceoanas respicientibus ferendis, in' quantum eadem in legislatione provinciali determinata' haud essent, acele nu ara fi determinato prin legislationes pro­ consultare. vinciale. ' · ’ Synodi dioeceoanae de regula quovis anno .mmol*Sinodele diecesane suntu a ae eenvood de regula in totu anùlu unadata* in tempulu delà sentele intra tempus a sancto paachate usque ad finem octobria convocandae suat, atque omnes vocati pasci pana in ultima octobre, ri' Cei invitati toti suntu obligati a ee infecisti, ri a nu obtento fora adeaao tenentpr, qeque licet Ulia absque causa canonica abesse. (35) causa eaponica. (35) . Pertractarile in sinodele dieeeeau suntu secrete, Discussiones in synodo dioeoosana fiunt in se-> deciriunile oe enuncia de epiaoopu, < suntu obliga­ P creto, decisiones episoopus enuqtiat,. atque omnem torie pentra totu deralu ri poporalu dieoeaanu' (36) clerum ac populum dioeceoanum obligant (36) . TlTULULU ALUPATRULK. - TITULUS IV. DE BENEFICIIS ECCLESIASTICIS. } DESPRE BENEFICIELE BA8EBICEBCL Oapu I. Dttprt Caput 1. ■ · Ùt bftu/fciu tceMetticit (a'ymwru. Unriari m gtntrt. E dreptu ri cuvenmtioea, M oelu oe porta oflciw " baoerioescu, ae piba mediulooele de suatienere delà bateriea, dupa ouvintele mantuitoriului, earele dice: * «Totu lueratoriulu este domnu de plat’e sa* *, ri ira precutn dice santuln apoetolu Paulu: »Deea amu lustum et aequum est eoa, qui munere eccle­ siastico funguntur, ab ' ecclesia .quoque susten­ tationem accipere, prput dicit salvator: «Dignus est operarius mercede sua* *. citi consonat et sanc­ tus apostolus Paulus afens: «Si nos vobis spiri- * Cofa.^1, osa'. 8, Coae. VII, eaa.B; ot sysoti» rnb Atba1 Com. I, oae. O; Coac. Aatioto., osa. 1». aatio aa. 1700, «sa. 1. • Lae. X, 7. ’ * aneto. XXXIV, « at. sag. . * Csac. AatioeK, «an: SS. aa· "f..· ’.I .. «t ■si» > ’> i- fl. ,>14»,' , t us oQKcn». »ovnrc. ηηήηί ALBA-rounra it ràiAMABtan·, un «as-u •emanata Mi veM tab jpHta·*, «M mm Imm A ImHb μοΙμΗμΒ) SMfsui 4M* est rignum queddaat spiriMte nt Mulebil·, unda IMÎM IMVMMMtft ttfltttH MB pMNMV wo sMMsHtidbe spMtMMtun ab «Mb distinguimur, q«i ·· iasignA non-sunt, t«· apti efletaur tai baptismo ad aliorum sacrassoaterum validas» rasosptisnmn, ' ia oondratatio·· ad oonsteatiorm· Mai prafessUusm ai propsgnatiMam; character ordinisdeaiq·· potestatem sacrameata ooafleiendi et adaiatraadi ooaiuctam. habet. Nova· legis aaeramaata aecundam divinam aoram ' iaetitationem ex opera operato,' bac cat vi ^mius viribih» aaaramaati gratiam eonferbat oswibus obi-. mm non ponentibus. Ad validam autem admiai- «tratioaani, praeter eapadtatam suHeeti, requirantur oapacjpxtea eabieotnlai m mai poftoecn matari'a ai apteria et forma praeacriptà, aa légitima» minister form a preseriM ai nuautrn laginita ea iateatianea 1 earn intentione faciendi quod fecit ecdesis; quorum de-a. face, oe face baserie'a. Pintre Meate deçà B ri aliquid desit, non perficitur aacramentum. lipsesoe numai un'a, eacrameatala aa m perfaoe. Psntrù aeei’a sfoodslu soest’s nu pote din deqtnlb a reeomondA, ed preotii m iavqtie pre eredintiorii soi stfitu deapre nataf*· ai efeptele sacraminteloru, eâta ri deapre dispnsetiwrile, oe oe recent «pre a m primi jwole ea fritpte ; totu odata recomaada parochiloru oetirea diligente a preebriaeloru eqchoiogiului, ri senrat'a obaervare a eeremonielora, pentmed m m. pota aeele’ administri eu decorea cuvanita aantianiai lora, ri ed administranda sacramintele, ae nn-ri agoniseasca rie-ri oatnda, se-si educa aminte preotii de parirea cursttsi aufletului, cu ear· trebue se-std cd ministrii ri misteriiloru lui Donnedieu. . . Capu Π. Dttprt aaerosHatu ia specM. . Dteprv Mcrameatiilw ' A^mnAno ··*. Quapropter sancta. synodus baud potest pres­ byteri» satis »uperque commandar·, nt fidale· suoe tam naturam ae effectu» sacramentorum, quam dispo­ sition··, quae ad dignam eorundem «usoeptionem requirantur, edoceant: insuper parochi» diligentem •uohologii praacriptorum lectionem atque sccuratam oaeremesdarum obeervationem inculcet; qt Vero illa decore sanctitati eorum convenienti administrentur, •e ne saeramentoritm administratione condemna­ tionis rei «Serantur, meminerint presbyteri cordis puritatis, qua mysteriorum Çoi dispensatores semper ornati osse debhntv Caput II. * D* servmsuh's »» spec»*· socranisHto Ftindn-cd santal· botes· este oelu de Mntdi· ri' Cum sacramentum baptismi sit primum ac ptaoeelu mai insemdatu sacramenta slu logei none, ri ' eipnUm novae legis’ sacramentum, et quasi ianua, ore-oum uri a, prin oarea ringurp potemu intrd in 4 qua sola in regnum caelorum introire possumus. imperati’a oeriului, dupa cuvintele mantuitoriului: . iuxta salvatoris verba: «Nisi quis renrtu» ftierit ex „De nu se yd nasce oinev'a din apa ri din Spiritulu aqua et Spiritu slnoto, non poteat introire in regnum ' Dei**; synbdus' sequentia statuit: santu nu vi potd se intye intra imperati'a lui , t . Domnedieu* *; pentru ace'a sinodulu. «tatoresoe • urmatoriele: 1. Ut parochi .patres familias moneant, infantes 1. Cd parochii, se dogendsca pre parenti, ed aeeia fora intdrdiare se-si dues naSoutii -ia baaeriea suos sbsqid mora ad ecclesiam baptixandei de­ ferte*. •pre « se botesd*. . 2. In privatis autem domibus baptismus haud 3. In case private botesulu se nu M.eonferdsca, afora de eaaulu neCesitatoi intetltorie*, candu ri - confaratui1, extra urgentis nooesritatatis nasum*, inausi parintele seau ori ri oe omu seau’ muiere ζ qpo ipse pater vel quivis homo ve) mulier, servatio pote conteri botesulu cu obqervsrea eelora prescris·, servandis, baptismum conferre potest Attamen tunc inse qi atunci parochii auntu obirati a suplini dupa quoquo tenentur parochi prece· ac caeremonias in ade s rogstiunile si cêremoniilo indatiuate la boteaa ; ooUatioa· baptismi adhiberi ' solitas deinceps sup4ra candu' nu ae ar’ potd adeveri eu martorii, cd pHM; ea·· aatem, quo testibus fide dignis haud cutare prancu Mte botetata ori nu, trebus boteuata D pernet 'probar^ intentem quamdam eaM baptiiatum vel non, tune rident baptismus.sub conditione est «■terendus*. ' Pariter sub conditions baptisandi •uht, qui ah uaitariia rive aocinianis in nostrae ecse esamenu strinan, aru R indoiala Qudata daspre ebsiaev grsmium ae conternat ,qeetim diligenti . examine pro singulis casibus Institute, de validitate validitate· boteaalui oonferita la densii *. (89) J % baptismi ab illis-oollati pradeatar dabitatar*. (89) . & Materia in. administratio·· baptismi adhibari 3. Materi’· oe Mte a w intrebuintid ia botauu, eat· solita est aqua aaturqlis ’ benedicta *, et solummodo apa natanda ’ santtta^ ri numai ia casa de necari ’ tate, apa nesaatlt·, dra form a boteaului panta euvin- casu naoearitatis etiam non benedicta; forma vero tele," oe ia rostesce miniatrnla eaadn botdsa adOca: baptismi »ûpt verba qaae minister tn baptisando . „Bot4sase sierbulu lui Domnadiau N.' in nuarala Ta- profert, nempe: «Baptisatur servus DeiN.in nomino talui si idu Fiului si alu Spiritului aantu., Ami·.* Patris et Filii et Spiritus sancti. Ante··* sub eonditiune . Aaemenea sunth a m botesd sub eqnditiqne oei veniti delà nnitari seaa sociaiani in sinulu basarioai noatre, ddca in iota eaaulu Mnendu- 1 & BmU,. boss ia a tapC: JMgtUmn qned esnata aaUe frsagi potsat*. • Issa. ΙΠ,ί. * Orie. IV, us 11, H; 1···. litmtMs. «« Sri Oma» . Carthago em. 191. , ' lia,., ’ · Oene. VI, «aa.M. • Ceae.VI csa. M; Om Carthag·, «sa. 7». •Cba.te«AM. ’ ΛΛ. âp m. M.-M; X, 47; BpMs V, M . ’ . , ■ Bmbal··, - ·-· eet autem Ί lora estf parochulu propria' , parochus proj^iiA. _ Subigetuni sacranfenti sacrae eucharistiae sunt Subiectulu sacraihentului saniei qucharistie suntu omenti vii.ai hptegati ajeasi la^priceperd, ca?i . hrfmines vivi.* baptisati. 4>aaericei noatre sacramentulu sub ambele epecii*. Sinodulu improspetandu aCestu preceptu indatoresce prte parochi, ee invetie pre credintiheii eei, ci xi mai adese-ôri ee se aproprié cu cuvenit's devotatiune de mis a Domnului. ai adeca in' tote santii posturi prescris· de baaerica, si de cite ori suntu in periculu de morte ee primAeca aceatu santulu sacramentu ,· Cu pririre la paatrarea santei cumineesturi pregatite in jui n-mare, .dupa prescrierea tipicului. se fie cu tota luarea aminte, se o cerce din candu in candu, reinnoindu-o, candu ar fl de lipaa, du pace va fl consumatu spectile de mai ihainte sub saut'a liturgia, ci,nu cumva se ee corrumpa. (43) Cu pririre la celebrarea, santei liturgii. sino* diilu admoniédia pre preoti, ci ee celebrese sant'a liturgia cu tota gravitates, observandu tote prescrisele santei liturgii*. si in specie parochii in tote dominecile ai serbatorile obligate ee se apropie de altariulu Domnului sacrificandu pentru pbpora. Ce se tiene de datin a coa pis a credintiosilora de a duce la baaerica pane ei vinu, si de s oferi . elemoeina preotiloru pentru eant'a liturgia, ori s face fondation) âpre aceatu scopu. avendu bas a sa in sacra scriptura* si in sanitelg canone **, sinodulu voiesce, ci aee'a se se observene, si preotii, ce primescu aceste oferte pie, se implinAeca cu tota conscientiositatea obligannntea susceputa. eat ecclesia; excipiuntur aegroti, quibus parochi sacrant communionem omni cum pietate domum defeat* tenentur. Quoad tempus communionis, primi christiani quoties sacrae liturgiae intererant, communionem suscipere solebant ·; refrigescente vero Christianorum couimunicaudi pietate, ecclesia haud omisit sub pectat* mortali praecipere, ut quilibet Christianus saltem semel in anno tempore paschali ad commu­ nionem accedat, iuxta ecclesiae nostrae consuetu­ dinem sacram en(um sub utraque specie suscipiendiV*. Synodus hocoe praeceptum renovans parochis iniungit monere fideles suos, ufsaepius quoque debita cum devotione ad mensam Domini accedant, prae­ sertim vero ut hoc sacramentum tempore sanctorum ieiuniorum ab ecclesia statutorum, nc<- non quoties in periculo mortis versantur, suscipiant ·», Capu V. Caput V. Dt mcrametM peemtmtiar. Dttpn tatrmotnMu ptmtintM. In asservanda sacra eucharistia iuxta typici praescriptum in cœna Domini praeparata, parochi omtti diligentia attendant, saepjus eam inspiciendo, et pro opportunitate renovando, consumptis intra missarum solemnia prioribus speciebus. ne forte corrumpantur. (48) ' Quoad sacrae liturgiae celebrationem synodus monet presbyteros sacram liturgiam omni cum gra­ vitate celebrare, cuncta sacrae liturgiae praescripta religiose observantes*: in specie vero parochi omni­ bus diebus dominicis ac festivis ad altare Domini accedant pro populo sacrificium ^ferentes. Quod piam fidelium consuetudinem attinet, pa­ nem ac vinum ad ecclesiam deferendi atque pres­ byteris eleemosynam pro sacra liturgia offerendi, sive hunc in finem fundationes faciendi,* cum illa sacrae scripturae* sacrisque canonibus"' innitatur, synodus deeiderat, ut eadflm consuetudo servetur, atque presbyteri, qui has piae oblationes accipiunt, obligationi aasqpiptae omni cum religione satisfaciant. Sant a penitentia este unu sacramentu alu legei noue instituitu de domnulu nostra Isusu Christosu, in earele prin deslegarea preotului legiuitu se i Arts credintlosului pecatele facute dupa botesu, deca-i pare reu, le marturieesce. voiesee · face destulu pentru ele. a* Sacra paenitenti· est novae legis sacramentum a Christo Domino institutum, quo per legitimi sacerdotis absolutionem virtute clavium factam fideli contrito, confesso, satisfacere volenti, peccata post baptismum commissa remittuntur. 1 Cose. I. can. IS. ’ 1 Cor. XI. ». • Cone. VI, oaa. ». * Coae. VI, esa. 8, s4 calce». ----• Act. Ap. Π, 4S-4S. * Coast. Apoet, lib. VÈI. cap. 1* et 14 ; Many·.. Hierard*. eocL. cap. 1 ; Isatin, start., Apotog., 2 : Cyrill. Hieros., Catecb. V ’ < an. spost p ; ('«ne. Antioch., «an. 2. * Ieras. XLVIU. 10: .Maledktua qui facit opna Domini tranduleaUr". ' • Lee. X. T. ! '· ("aa. apoet. 4 ; Oosc-VI, can. » 1 CONÇIL. PROVÎNC PRIMUM ALBA-UU4EM8E ET FOGARA8IEX8E, Md maii A-14 Huius sacramenti quasi msteris sunt actus perni­ Quasi materi i sacramentnlui arestuia o formés* A aétele penitènielui. «deçà contririunea. marturisirue tentis. nempe contritio, confessio et satisfacto/ ai satisfactiunea. I. Coniritiunea dupa cuvintele Domnului nu ve veti pueai, toti asamene vetixoeri* J. L „De* Ari voptritiunea eate dorerea animet si detehxrva ntntru pecatulu oqftiau cu proptwulu de ^.nu/ mai pecatui in venitqriu. Baseric a invetia. cuyca ea prip caritate pote fi cite odata perfecta, ndi qgfludat, cum *spe veniae, etiam ipsa dotium tai cet. et peccatorem ad Dei gratiam m sacra cunsiderarea ' diligentissime adesq ori coniritiunea acést'a pun*ésa dirrc.iritale.· uritiunei pwatulni srnu din fric a gehenei si a pedepseloru, ar numerer si atritiune, " «Nisi peeni Contritio, iuxta JKunini verba tendam egeritis^ omnes similiter peribitis* 1 Eat autem contritio aniuM dolor ac detestatio de peécato commisso cum proposito non peccandi de cetero de« a eschide vointi'a de a pecatui. m speranti a de a caatigÿ iertatiune. si ea este unii darii ;ilui Domnedieu ai dispune pre pe< atosu Ia castigama jçratiei in aacramentulu penitintiei. Dr sine ar in- h vel ex gehennae et |n»rn*rum nictu mento paçnitcntiar impetrandam disponit Mani­ festum porro est veram contritionem «nnvqjirnio çmpostto emendationis vitae consistere uqKposso. siquidem sincera detestatio precati necessario «άηι junctam habet voluntatem non |»eccandi de retero tielege mai départe, ci rontritiunea rea adeverata nu pote crista fora de propusuli^^firmu de a-si indrepta viéti a, pentrucà deteatarea sincera .< pecafului totu de a una rate^impreunata çu vointi'a de a ,nu mai pecatui in venitoriu. 2. Partes a dou'a este marturisirra i pentru-cà Par* altera eat confessio, omne* enim pec­ toti pecatosii auntu 'datori dufm dreptulu divinu a-si marturisi preotului tote pecatele aalej^omise d.ûpa botesu. Acéat a se vede din cuvintcle „Luati catores omnia *ua peccata mortalia post baptismum commissa sacerdoti manifestare iure divino tenen­ tur. neque sine hac voluntate Ileo reconciliari SpirituJu aantu. caror a veti terta pecatele. iertate veru fi. ·ί caror a le veti tiené. tienute voru fi- sanctum, Baserica lui pomnedieu totu dr un a eis. a tirnutu. cà prin euvintele "aci^te s a inatituitu aacramentulu possunt, quod apparet e verbis. .Accipite Spiritum et remiseritis quorum quorum retinueritis peccata remittuntur retenta sunt*7 Hia penitentiei. ai e a demandatu, câ toti cel ce au ca- enim verbis sacramentum paenitentiae institutum, atoue in eo integram peccatorum confeeaionem diutu dupa boteru. in elu ae-si niarturiaésca tote onnribua post baptismum lapai* necrseariam a Do­ ,t'i deora*ce Isusu ('hriatosu a. pusu pre preoti. incatu aceia uuntu vicarii lui. de judecatori. mino ordinatam esse. ecclesia Dei semper intellexit. Cum videlicet ('hristua lesua sacerdotes al aui dupa potestate* ehieiioru se aduca sentintia vicario* instituerit iudices. folo- diversa in paenitentibus dispositionis perfectione peccata puniantur, atque ideo et virtus paenitentiae 3. In urma C* parte integrante a aa< ramentului este satisfactione* impusa do preotu. ‘ Lor. XIII. 5. 1'oxciu iirvnsu 1 loss XX. ». Λ. tows XIJJ. ù •F 547* • . 4 : CONCIL. PROVINp PRIMUM ALBA-IUIJEN8E KT FOOARA8IKN8E, 1|T1 'maii &-14 M8 •ulu pecatosului pofteecü, ei élu se sufere pendu i ’et ipsius peccatoris utilitas exigit, ut ipee patrata, jjUcatele nomine. Prin urnuire preotii in judecata delicta in se castiget Debeat ergo sacerdote· ia penitentiei eu* poterea chieilopu, cari li a au data iudioio paenitentiae virtute clavium, quae non tan­ nunumai ' apre a absolvi, ci ai apre a leg*. debuÿ tum ad solvendum, sed et ad ligandam ooaoesàae ae impune penitentia aalutarie dupa oalitatea'cn- sunt pro OMijnum qualitate et ^enitentium facul­ meloru ai dupa potiitia penitbntiloru. prin cari ai tate salutare* paenitentiae imponere, quibus et pentra pecateie trecute -se ae face deetulu, ai ai^ peccata praeterita Vindicentur, et fatura efficacius cele veniiori^se sepota incungiur* mai bine, si praecaveantur, et poenae temporales a Deo infli­ ae ae ierte pedepaele temporali, ce art fi a ae dictÎV gendae redimantur. ’ de catM Domn'edieu.' àrtd formam paenitentiae attinet, in vccleaia Cu privire la ' form's penitentiei in baeerica nostra.' preotulu ronduitu se indrépta mai antâiu nostra sacerdog approbatus primum obsedrat Deum, entra Domnedieu rogandu-se. ci ae ierte pre peni- ut paenitenti peccata remittat, ac·dein quoque ab­ tente. Ίΐίζ dupa ace'a i dà ai densulu din partea sa· solutionem impertitur hisce verbis: .Dominus Deus deslegarc prin cuvintele: „Domnulu Domnedieu si et salvator noster Iqsus Christus gratia et miseri­ mantui^orinlu nostru lauau Chriatoeu cu darulu ai cordiis philantropiae suae condonet tibi fili N cu indurarile iubirei aale de omeni ae-ti érte tie* omnia peccdta tua: et ego indignus sacerdos pote­ finie N. *tote pecateie taie, ai eu nedemnulu preotu. state mihi collatu remitto tibi et absolvite ab cu poterea carea mis a dat,u ti-ertu. si te déalegu, B omnibus peccatis tuis, in nomine Patris et Filii et de tote 'pecateie tale, in numele Tatalui ai a Fiului· Spiritus sancti. .Arnen*. ai a aantului Hpiritu. Aminu.* Minister sacramenti paenitentiae est sacerdos, Miniatrulu sacramentului aantei penitentie este preotulu. caruia prin sacrainentuln aantei hirotonii cui sacramento sacri ordinis potestas omnia pec­ > se' d* de auau poterea de a desleg* tote pecateie. cata remittendi caelitus confertur, atque per legi­ ai prin auperiorulu legiuitu i ae dà dreptulu de a timum superiorem ius eandem exercendi tribuitur deprinde ace * potere Subtectum huiusce sancti sacramenti sunt omnes Subiectulu acestui aantulu saoeameAtu auntu credintiosii cadiuti mai çu sema in pecate de morte’ fidele* post baptismum in peccata praesertim mor­ dupa aantulu botesu. cari auntu datori a se tnar- talia lapsi ’, qui semel saltem in anno, et quidem tiiriai celu pudmu odata in anu anume la aantulu tempore paschali, confiteri tenentur, quemadmodum pasci, afara de ace'a candu conscii de unu pecatu etiam quoties gravis alicuius peccati conscii sacra­ de morte voieacu se primésca ver unulu din sacra- mentum quoddam vivorum suscepturi sunt, ac quo­ mentele viiloru, eau candu se afla in periculu de ties in mortis periculo versantur, prouti mulieres morte, precum suntu femelle aprope de nascere. (44) ante partum. (44) locus pro confessionibus excipiendis de regula I.oculu destinatu pentru marturiaire este de ré­ gula baeeric a. pentru ace* pan/ebii ee facu atenti est ecclesia. Monentur autem parochi fideles suos a pregati pre credintiosii aei la marturiaire in C ieiunio quadragesimali ad actura confessionis prae­ postulu mare, si a-i aac.ulti in sant'a baeerica, parare. eorumque confessiones audire in ecclesia, luanduse afora morbotii. U cari auntu datori a exceptis aegrotis, quos parochi adeuntes in eorum domibus audire tenentur. merge acaaa si a-i marturial. Fiindu aigilulu aacramentalu absolutu inviola­ Cum sigillum sacramentale absolute inviolabile bile. se facu atenti toti preotii marturieitori, c* sit, attendant omnes confesaarii. ut de cunctis in deapre tote cele aud|te in marturiaire ee observe*® confeaaione auditis profundum servent silentium, cea mai adanca tacere, si se nu deecopere nemicu nihilque eorum revelent, quibuscumque in adiunctis ori in ce impregiurari se ar' *fli, nece atunci candu versarentur, etiam si eorum vita in discrimem ad­ duceretur’. li ar Π amenintiata viéti'a*. Caput VI. Capu VI. Dttpn «h pr* tu-ma , Dt tacramento txtmuu uHctimfù. Extrema unctio est sacramentum novae legis a Ungere* de pre urina seau aantulu maslu esta "unu aacramentu alu legei noue instituito de dom- Christo Domino institutum ac ab apostolo laeobo nulu poatru lauau Chriatoeu si promulgatu prin promulgatum4, quo fideli graviter decumbenti, per aantulu apoatolu Jaoobu4, in oare credintiosului unctionem olei a presbyteris benedicti (45). atque grau morbosu pria· ungere eu oleu binecuventatu D per eorumdem orationem gratia sanctificans auge­ de preoti (45), ai prin rogàtiune i-ae adauge da­ tor. peccatorum reliquia^ absterguntur, nec non si rulu eantltorin, i-se stergu remaattiele pecateloru, animae saluti expedierit, valetudo corporis resti­ castiga insanatosiare trupdec·, dacumv'a aoea i-ar' 8 tuitur. spre mantuirea sufletului Materi* extremae unctionis est oleum olivarum, Materi a santului maslu esta oleute de lemnu binecuventatu de preoti dupa détona baaerieai iuxta ecclesiae Graecae * consuetudinem a presby­ teris benedictum. greeesoi *. Forma vero eet procatio illa, quam sacerdos in­ Forma este rogatione*. ee o dicepreotulu, candu ange pre celu morbosu : .Pariate caste ! doctorale firmum ungendo adhibet: .Pater sancte, animaram eufieteloru ai alu trapuriloru*, etc.*. , et corporum medico*, etc.*. Quod ministrum huinece sacramenti attinet, Cu privire la miniatrulu aceetni aantulu aaeramentu. baasrie'a nostra pre bas'a cuvintolora aan- ecclesia nostra sancti apostoli laoobi verbis innixa tului spostolu Jaoobu are daten’a, cà «cestu aantulu habet in more, ut hocce sacramentum de regula * Caa. «post. W; 8ja»4 Carthsg- esa. «t; K*ckolo M8. * Vid. Kseholo^. de extrema uetioM. M9 OONCIL. PROVÏNC PRIMUM ALBA-IUUEN8E ET EOGARABIEXffK. 1873 «ii &-14 MO •aeramenta M ai· adminirtreM de régala. de mai A multi preoti, ai aanme de «iepte inii, roetindu Se­ care Mintre ei Arm'a preeeriaa, ei ungenda pre jynnrboau in iatieleaula •uchologialui. (44) Aceste siepte ungeri suoceaiv· tant· de mai multi preoti. ira in nectaitate ai de eatra unulu, nu auntu repetlrea aacramantului. ei conduite fiindu •pre unulu ai acel aiai acopu, ae considera mor^iminte <■* partile unui intregu. cari efeptueaeu aaeramentulu «antei ungeri eatreme. Bubiectulu aceatui aantulu aaeramentu eate oniulu bwtcsatu greii morboau marturisitu si cuminecatu; ma «i unii ci aoeia, earii a ar' allA -in agoni a de 'morte, dra vii *, desi lipsiti de semtfri, deca au' petreentu acei'a 'inainte de morbu viétia creatindaea; •éu ai unii ei aoei n, carit in agonia au datu «emne de penitentia. Deci ainodulu indatoreace pre parochi, câ .ae invetie pre poporenii «ei a depune prejudetiulu aceia. c* «i eum dupa primirea aceatui aantulu aacramentu neaperatu li aru urmd mortes, ei din contra de <>ra-ce unulu dintre efeptele aceatui aantulu aaeramentu pote fi inaanatnaiarea trupéaca. déca aaia eate placutu lui Domnedieu. credintioaii •e nu amane primirea aceatui aantulu aaeramentu pana la cele din urma. per plure*, nimirum per septem saoerdotda admini­ stretur, quol(bet eorum formam praeaeriptam pro­ nuntiante, atque inermum ad ; normam enrbologii inungente. (44) * Hae «optem aueceaaive unotidbea a phuibua. ia neeeaaitate vero rti»m *b pno sacerdote pqractae. non sunt aacramqnti iteratio, ed unum eundemque finem ordinatae, moraiiter tamquam unius integri partes «pectantur, qn*e extremae unctionis sacramentum efficiunt. Subtectura iatiu* sacramenti est. homo baptisai us graviter aegrotans, confessus 'ae «anctae communione refectus; imo etiam illi, qui in agone versamur ef vivi 'iunt, licet sensibus destituti, dummodo ante­ quam miirbo uffecU fuerint, chriatiane vixennt : insuper illi quoque, qui nec communionepi sus­ ceperunt, attamen in agone constituti paenitentiae argumenta praebuere. H Hinc parochis synodus iniungit, ut fideles suos doceant, praeiudicium illud, ac st suscepto hocce sacramento mors necessario sequeretur, exuere. E contra quoniam unus ex huius sacramenti effectibus valetudo quoque cprporis. si Deo ita placuerit, esse potest, fideles huius sacramenti susceptionem usqua ad extrema haud differant \ Capu VII. Caput VII. Despre armt/i ehirotoma iratt prrotia. Pe sdmMteftto ordinis. - Ordo est «arnpnentum novae legin a Chnuto Chirotoni'a aeau preoti'a eate unu aaeramentu alu legei noue, inatituitu de domnulu noatru lauau domino in*titutum, quo verbis et «igni* exterio­ Chriatoau^lji care prin euvinte ai aemne dein afara ribus gratia Mtnctifiisn* confertur, ac spirituali* ae conference grati a aanctificanta. ai ae db pote­ potesta* traditur, quae partira ad corpus Chnsti ntate spirituale, care nd reference parte la corpulu rea le in eucharistia, partim ad corpu* etu* my*tirealu alui Chrintoau in eucharistia, parte la corpulu cum, hoc e«t ad fideles in ecclesia refertur. lui celu miaticu. va ae dlca la credintioaii baaericei. Sicut enim Christu* redemptor noster verum et Precum Chriatoaii reacumperatoriulu noatru a inatituitu aacrificiulu adeveratu si propriu alu c«r- proprium sacrificium corpori»* et «anguini· »ui inpului si aangelui seu. aaia a inatituitu ai preoti'a •tituit, ita etiam instituit novae legi· uuerdotiuin, legei noue, ai apoatoliloru ai urmatoriloru loru in atque apostoli* eorumquo in Raccrdotio Rucceeeoribus preotla li * datu potentate de a connecrd ni ofèrl potestatem tradidit eonaecritndi et offerendi corpus et corpulu ni «angele lui. de a ierti ai retiené peca- •anguinem eiu«, nec non et peccaU remittendi et retinendi; ac reliqua «at ramenta administrandi. tele ai de a adminiatr* ai celelalte nacraminte. Cum autem divina res sit tam sancti sacerdotii Deora-ce inné miniateriulu preottei aaia aantu este unu lucru divinu. ci «cel a ae se pots deprinde ministerium, quo digniu· et maiori cum veneratione cu mai mare demnitate ai veneratiune. prin un a exerceri posset, in ecclesia ordinatimuma dispositione dispuaetiune tare acomodata a'au inatituitu mai plures et dhersi instituti sunt ministrorum ordines, multe orduri de miniatri. cari din ofiçiu se aer- qui sacerdotio ex officio deserviunt. vésca preottei. Ordinum gradus sunt: lectoratu· et «ubdiac**· Gradele orduriloru suntu : lectoratulu ai subdiaconatulu. cari contienu in aine oatiariatulu si natus in se continens ostianatum et acoiytbatum, acolitatulu, ce se confereacu «fora de altariu; apoi qui extra altare conferuntur, tum diaconatus. a<* diaconatuhi. si in urina sacerdotiulu in preoti si denique sacerdotium in presbyteria er in episcopis, episcopi, cari dupa dreptulu divinu suntu superior D qui iure divino presbyteris auperiore· sunt. (47) preottloru. (47) Hi gradus licet inter se distincti sint, tamen Gradurile aceste de-si inire sine suntu diverse, totusi nu constitueecu sacraminte diverse, pentni cè diversa sacramenta haud constituunt, namque unum num ai unulu este sacramentulu ordului. inse aaia est ordinis «aeramentum, ita tamen, ut sacramentum in eatu intregu sacramentulu dupa ratiunea lui totum secundum completam sui rationem est in uno. completu eate numai in unulu, adecà in episcopatu. nimirum in episcopatu. Materia sacramenti ordinis in ecclesia nostra Materi a sacramentului preottei in baaeric'a noatra este punerea manileru episeopului, amesuratu sacra secundum doctrinam sanctae «cripturae est manuum scripture, éra form a eate rogatiunea. carea e di­ episcopi impositio: forma veru est oratio, quae pro diversitate- ordinum differt. versa. dupa diveraitatea orduriloru. Minister sancti ordinis est solus episcupu·’ con­ Miniatrulu santei preotte eate aingurti epiacopulu - conaacratu * (vedi mai suau tit. Il, cap. V). secratus* (vide superius dicta titulo II, cap. V). Subiectum est solus mas baptisatus. Debet in­ Subiectulu este ainguru barbatulu botesatu. Afofa de ace'a trebue ae aica sacramentulu con- super sacramento confirmationis, tum clericali ton- ‘ S. Nicsphor.. cap. 8; Pitra. 1.11, p. 3M. ' Cas. apoat. 86 ; Caae. I. ma. 16. I • AU.Ap.Vl, β; XIV. tt, UTim. I, H. M· CONCTL. PROVINC. PRIMUM ALBA-IULŒN8E KT «OGARAJ9IEMSE, 1873 mail 5-14 U3 i -■ — ....... - - ■ .... -... - - ---.............. -■> ------ < · firmatiunei ai tonra^a1 cléricale, ira la primiraa A para *, ac in superiorum’ ordinum suacepfione prius ordnriloru mai iirtnte, ae Ba déjà, initiata mai an-. ordinibus inferioribus initiatus ease. _ tAiu in ofduriie mai inferiore. ’ *' ' Dupa-ce aantulu apqstolu alu gintaloru dogeCum eanotua apoetolu· gentium episcopo» moneat, nesoe pre epiaeopi, çA manile surundu nfmpnui se< at manps ‘nemini cito imponant, neque praeeatis nu le puna, neee se m faca partei pecateloru alienis communicent ’, synodiis ad normam-aacrostrei.ue ’ acestu sinodu pre bas a, aanteloru canone rum canonum enuntiat ■ illos solummodo ordinibus edtee, ci numai aeeia se potu admits la primiraa sacris initiari posse, qui ab ipregularitatibus immunes santeloru orduri, cari suntu scutiti de iragularitati, sunt, et quidem, si -anum* I. Qui: I -“C Cari au: ' a) etatea canonica, (48) '·' a) Mtatem \canonicam attigerunt, 148) b) ae fle insestrati cuWentiele teologicb necesb) neeessarirt tscientiis theologicis imbuti sint *. , sarie*. \ c) ne bigamis successiva vera* sive interpretative c) se nu fle incurcati in bigamie aucoesiva adeimplicantur*. (49) verata*. ori interpretati™ *. (49) d) ee fle liberi de obligatiunea de a di ratiuni d) nu ob bonorum temporalium administrationem publicis ratiociniis obligentur *. (50) pentru administrares bunuriloru lumesci ·.■ (50) e) se nu aiba defects trupesol1. si se nu fie smin- B ■ e) ne corporis insigni defectu ’. neve gravibus titi de minte ori cu site tnorburi grale sufletesci *. menti» aut animi morbis laborent *. f) ne neophyti* aut clinici ** sint,f) se nu fie de cunindu .botesati* (neôflti). ori clinici )*, g) relate sd’ordinem epiacopntiis. ne matrimonio g) ou privire lu ordulu episcopescu. ae nu fle casatoriti, ori muierea se intre in mansstire 1 (51) alligati sint, si secus uxor monasterium ingre­ diatur”. (51) . ' 551 II. Asemenea se mai recere deis cei ce voiescu se primésca ordurile sacre: a) se nu fie incurcati cu crimele apostasiei, heresului11. si n schismei **, b) se nu fle riniivati de ucidere de nitra ”, si bstaci1 ·. c) se nu fie procurvari si incestuosi '*, d) se nu fie impleteciti in fapte rustnose contranatnrali ”. e) se nu fle mutilati cu voie ”, (52) f) se nu sjnnga Ia preotta prin simonia ”. g) se nu fie ordinati a dou a ora ’*, nice botesati C a doua ora”. h) se nu fi deprinsu ordulu sacru, dele care fi suspinsu ”, i) se nu fi faeutu functiunile orduriloru neprimite”, qice se fi primitu orduri sacre in modu nelegiuitu ’*, nice se fi primitu ordurile sure sarindu verunulu din aeels**), k) se nu fie incurcati in dasatorii* nelegiuite ’*). nice se fle usurari”, (53) l) se nu fie naaouti din patu nelegiuitu. (54) II. (Ah illis, qui ordine» sacro» suscipere volunt, requiritur porro : a) ne apostasiae, haeresis *'J et schismatis “ cri­ minibus impliciti sint. b) ne homicidii rei1*, ac percussores” sint. c) ne adulteri atque incestuosi sint ”, d) ne actibus nefandis contra naturam coninquinati sint ’ e) ne voluntarie mutilati sint”, (52) f) ne ad sacerdotium simonia perveniant g) ne reordinatiin. neve rebaptisati sint"1. s h) ne ordinem, a quo suspensi erant, exercue­ rint i) ne ordinum haud susceptorum functiones obierint’‘^neve ordines sacro* modo illegal· "* aut per saltum** susceperint, k) ne matrimoniis illegitimis irretiti sint**, atque ne foeneratores egerint*1, (53) l) ne ex matrimonio illegitimo procreati sint. (54) Quod Merorum ordinum collationem respicit, La conferiraa sureloru orduri sinodulu raoomenda observares interatitiiloru in intieleaulu saa- synodus ■ interstirioràm observationem commendat teloru canone **, ai anum» a oanonutai 10 dola Sar- in sensu sacrorum canonum**, et praesertim ca­ dica. unde se dtee: „8i va fi trdpt’a fiesos-oarui nonis 10 Sardioensis, qui haec habet: „Erit autem ordu nu de pueine tempo, prin carelsr credinti a gradus uniuscuiusque dignitatis non exigui tampons lui, si bnnatatea moravuriloru, gravitates si modo- spatium, per quod fides eius et morum unnitas, gravitas ac diligtatia cognoscantur*1. (55) atia lui vora potd se fle eunosasta**. (55) Clericorum ordinatio selfe episcopali vacante, Ce se tiens de chirotoairaa clsrioiloru in va- D canti a soaunuiui opiaoopeeeu, aeea ara M M fcoe ad expromam ordinariatas concernentis commen­ do cetra opieoopulu conprovineialu reoeraata « Ia dationem, ab episcopo comprovinciali’ ad id requi­ aspres a rsoomendars a ordtaariatalai' raspeetivu. sito- facienda est. < Coas. VU, esa. It • ITimV. ». • Os. IV. β, MalSeh. Π. 7; Coee. C*rtks<.. ma.-BA • Can. apart. 17. • • • ‘ • Caa. apsst IB; Cane. Nu»»»· , aaa. & <’«. VI, aaa. S; Ouu apsst a et M. CuuapastTA CSa-apestT». Osas. I, ma. A ·· Coee. Ntaiasa.. aâa. la. t 11 Csss. VI, aaa. SB. '· Caa. apsst ta; Orne. Aaeyr., ma. 1, A >· Cap. apsst SI, Com. Antiech.. ma. I: Cane. Orihagn aaa. 10.* ■* CM.apsst M; Csea. Aacyr» «M-31; A BsaUiaa,,saa. A '· Caa. apsst V. ** *' '· ‘* " Osas. I. ma. 0; Ibas. Nsaaaaa., aaa. ». Oeae. Aaapr- «*a. IA 17. Can. apaat. aa, aB; Ctac. I. aaa.1. OSa. apast BB, » i Ceas. IV, ma. » Cta. apeetSB. ** Can. apart. 47. ■* Caa. apoat BB, Coae. AaUseX.. aaa. 4; A BaaiMaa, aaa. W (is Bas). » ” Coast Apsst, Hb. ΠΙ, mp. II. “ Com. AattooA. am. IA M Cmbc. fiardfat ml IOl. " Cea. apsst 1»; Coae, ή, ma. M; & BasiUm, ma. 37. *’ Can. apsst 44; Osas-I. ssa.17; Coas. VI. ma. 10; Csac. Lasdk., ma. 5, Caa». Carthago «an. & BaaUfsa, aaa. 14. ■■ CSn. apmt SO. '^^^^^^^WW^SMUMroummipHmsmraMmenuinrammmMmHpUSUIMmmiM··· ............................ r M3 ' . . · ’ *. ' . - -^. · . ; . ‘ ·';■ ·· ,■". " CONCH.. PPOVINC. PXlMUM ALBA-IULIEN8E ET FOGARA8IEN8E, 1872 maii&-!♦ ·, Cap» VIII. Λ Caput VIII f sanritfe μΑΙγμιομϊμ (scale raroforve MM -MMNHMl). dtomnedieu infiintiA Sanatoria dandu protoparintelui n<>atru Adamu ajutoriu aaemaneu hi), ia pereon'a Evei, ai disponandu cd eu acea ae petrdca in legatura nedesparttta, precum ateta cuvintele: «Pentru aeea va lead umulu^pre tatalu aeu ei pre maip'a a'a, ai ae va lipi de muierea a n, ai vora ft amendoj unu trapu - Inse' dupa-ee omulu -ai Jnt»«e faci'a de vatra Domuedieu, unitatea ai tari'a aaaatoriei degeneri in poligamia ai in dcapartiri arbitrarie. -> Ci domnuln nostro lauau Chriatoau. legiuitoriulu celu mare alu iuiqet, readuae easatoria la stares^ Dtt/n ei primitiva, combatandu aretacirile invedhite a la poporetoru, relative la aantitatea ei firmitates legaturei conjugali. Dreptu acea dine eatra farisei. «Au nu ati oetitu, tri oelu ee a facutu pre omu din inceputu, barbatu ai muiere i-a facutu pre ei, ai a dfau : pentru acea*t'a va laaà omulu pre tatalu aeu ai pre mama a'a, ai ee va lipi de mueras a'a, ai voru fi amendoi unu trapu. Dfeptu aeea mai multu nu auntu doi, ci unu trapu, deci ce Domne­ dieu a impraunatu, omulu ae nu deaparta“ ’. Inae pentro-cà ae faea easatoria mai sauta in legea noua ai ae pragatéoca qjutorie spralfepliniraa obligatiunilora ei, mantuitoriulu noatra a'a induratu a redici caaatori'a la demnitatea de aacramentu, aaia cAtu aee'a ae reprasentese uniraa inseparabile aiui Chriatoau cu baaOéio a, ai ee ai inaemne ai pro­ duce aanttrea oontrahentilora. Deunde aantulo apoatolu dice : «Miatariulu aceat'a mare eate. ér' eu dieu de Chriatoau ai de baeerica***. . Dreptu aee'a caaatori'a botesatilora eate in adevera ei proprie unulu dein aacramiatele legei noue, in care barbatului ei muierei, oe ae eaaatoreecu dupa lege, li ae dà grati a aanctitioanta deimpreuna eu ajutorie, <4 ae-ei pote crMoe praacii ia frica Domnului, ai oA ae-ei pota implini eraatiaeece ai celelalte oficie impraunate cu atatulu conjugale Causa eficiente a caeatoriei eate invuirea de preaente, libera ei im promu tata a eonjugiloro ai eaprasa in modu legiuftu. (56) • Caaatori'a craotiniloru rata ei consumais din institutiunea domnului Chriatoau nu ae poto deepartl nice pentru adulteriu, nice pentru alta cauaa. (57) • Fiindu incredintiata baaerioei adminiatrarea eamtelora sacraminte, urméaa, ch dens's are dreptu a statori al oonditiunile, sub eari personale casatorinde auntu éapaci a primi sacramentulu caeatoriei. Mt D* .seereuMirio waatrammaai. I Hua protopartonti nostro Adae in· pereona E»ae adiutorinm simile ei suppeditans, atque ei pptc'clpieqp. ut cqm eadem' in individua societate vitam appt, matrimonium inatituit, prout verba ostendunt : «Qusmobrem relinquet homriMinam rius dignip tatem reduxit. Propterea Pharisaeos alloquena ait ' «Non legistis. quia qui fecit hominem ab initio, mseeulum et feminam fecit eve’ et dixit : Propter hoc dimittet homo patrem et matrem,’ et adhaerebit uxori euat\ et erunt duo in carne una. Itaque iam nun aunt dueled una caro qpod ergo Deu« coniunxit, homo non aeparetV. Ut autem ceniugium in novn lege sanctius re,l^~ deret, atque ad eiua obligation» adimplendae auxilia pararet, Salvator noater matrimonium chrietianoram ad sacramenti dignitatem evehere digqatus eat, ita ut illud tum inseparabilem Christi cum ecclesia unionem repraesentaret, tum contrahentium' sancti­ ficationem significaret atque efficeret. Unde et apostolua^ait «Sacramentum hoç magnum eat, ego autem dico in Christo et in ecclesia** *. Hinc matrimonium baptixatorum eat vere et pro­ prie unum ex novae legis sacramentis, quo vir» et mulieri legitime contrahentibus sanctificans gratia confertur cum auxiliis ad prolem in timore Domini pducandam. atque ad alia officia status roniugnlis virtute ebriatiana adimplenda. Cauaa efficiens matrimonii esi mutuus et volun­ tarius co,niugum /consensus de praesenti legitimo modo expreeaua. (56) Matrimonium ehriatianorum ratum et consummatum ex Chri^ji domini institutione neque tarions adulterii neque ulla ex cauaa dissolvi potest. (57) Cum asnctorom sacramentorum adminiatratio ecdeeiae concredita sit. sequitur eidem competere itu conditiones, sub quibus, nupturientes ad matri­ monii sacramentum suscipiendum idonei efficiuntur, stabiliendi. Eiusmodi conditiones vel ad matnmonii vali­ Atari conditiuni seau se refereecu la validitates caeatoriei, séu numai Ia liceitatea aoelei e. In ca- ditatem. vdi ad eiusdem hceitatam referantur. Casu sulu primu constiriieseu pededle derimatorie de D primo impedimenta matrimonium dirimentia, secundo easatoria, in alu duUe pedecile impedeoatorie vero impedientia constituunt. I. Quamobrem sancta synodus nd nonnam l. Pentru aces aautulu sinodu emesnratu santelora canone si discipline! noetre baaorioeeei dsehiera, sacrorum caneuum et disciplinae nostrae eccle«A pedecile dprimatorie. adeca cari nu laaa se ee in- eiaaticae declarat, in. accleeia aoetra impedimenta chiaie easatoria valida intre crastini, si dece totu- matrimonium dirimentia, quae nempe matrimonia si se ar' fece, pre ace’a o deafemi, suntu urma- valida inter ebriatianoa iuiri hand permittunt, et ai ta­ men inita feerint, eadem retractant, sequentia aaee: toriele: a) lips'a etatsi in oei' ce nu an ajunsu la pu­ a) defeqtua aetatis in illis, qni ad pubertatem nondum pervenerunt; bertate ; b) amentia antecedens rive quivis animi defec tae, b) nebuni'a antecedents, seau ori-ee alta senders eufletdaea, oars feoe pre unulu ori pro altnhi con­ qui alterutrum contrahentium ad coneeneum prouti trahente aeaptu de aTei di inveirea la eaaetoria. requiritur praestandum ineptum redditi precum oe renere; c) error in personam coniugia redundans, e de­ c) graaial'a in person'a ooriului de sanatoria din fectu consensus ; lipa a conaeneului; *· > Oea. Π, M. • tutu, χα, t, s, s. » Brims V, M. * r ' . ’ ; · 558 · . ’ v ·>·'■' < ’ · . · : ■ · ■ ;■ CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-lUtIRNBE ET, FOO ARABI EN8E,' 1872 mail 5-14 dr sila gréa si pre nedreptulu facuta aaupr'»* ■ ' * Λ .'<■ ... V' ^66 d) vis ac metuagravis, initiate at fine <ουη- i * catarei pdreoae, ^u'scbpu da a-i stores conaenaulu sensum' in matrimonium extorquendi, alicui externe la casatoria; (58) J. ' '· ' · illatas; (58) , ' ■ 1 e) rapirea muierea, cd acopu;dk- fi antecedanéa ai nocurabUa;' '·■ V tecedens et incurabilia; g) legature oohjugala, in - tempuld, eatu auatA - β ligathen ' coûiugale, usque dum perddrat^; • aee'a’;. · ■ ·.' ’· ’ h) Totultf solemau depuati prin primfrea ordului h) voturo solemne, professione monastica emiamonaaticu*; ' · ‘ , . -μ ' ■i) disparitatea cjlffirlui' intre botexalu at nebq-' i) cultus · disparités inter baptixatam et non teratd; (59) ■ > z ■ * ·. V baptinatum; (59) k) precarvia cu promiaiunea-caaatoriei strica k) adulterium' cud? promissidne m^irimunii dicasatori'a intre persoriele, ce au preeurvitu; (60) . rimit matrimonium inter personas adulterii reas; (60) - 1 l'eiderea de aociu cu intentiune da-a ae easeConiugieidium cum intentione matrimonium.cum f' . tori cu persona conapiratoria. complice ipeundi. " l) Rudenia'jx) de sange derima casatoria pana B 1) Cognatio a) natandis dirimit matrimonium ■ la gradulu alu aieptelea inclusive. (61) usque ad gradum septimlin inclusive. (61) j) Rudeni'a spirituals din boteau formées piejl) Cognatio spiritualis e baptismo 'proveniens deca derimatoria in lini a drépta, intre botexatoriu. 'impedimentum dirimens constituit in linea rectal A botêxatu, si intre parintii botesatului, intre nanlai inter baptixantem, baptixatum baptixatique parentes, ' ‘ . ai finii botexati (gradulu antaiu), intre nanaai si inter petrinos et filios spirituales (gradus primus) : intre parintii ori fii finiloru, precum si intre copii inter patrinus atque’ parentes aut filios susceptorum, I nanasiloru si intre fini (gradulu alu doilea), intre , nec non inter petrinorum, filii» ac susceptos (gradus pruncii nanasiloru si intre pruncii finiloru (gradulu secundus); inter petrinorum filios, ac susceptorum alu treilpn)(62) filios (gradus tertius)’. (62). γ) Rudeni'a legala seau din adoptiune proveni- · γ) Cognatio legalis, ex adoptione nimirum pro­ teris, derima easateria in linia, drépta pana la gra- veniens, dirimit matrimonium in linea recta usque dulu alu patrutea inclusive, in lirfiu aflnitatei intre ad quartum gradum inclusive: in linea per modum adoptante si muierea adoptatului, si intre adoptatu affinitatis inter .adoptantem et uxorem adoptati et si4 muierea adoptantalui, si in lini a collaterale in <· inter adoptatum et .uxorem adoptantis: in lines gradulu primu. (63) * ; ’ * ■■'·' ■ '··., autpm collaterali usque ad primum. (63), m) Cusori s a) de rdndulu antaiu derima casaiit) Affinitas a) classis primae dirimit matritori'a pana Ia gradulu alu aieptelea inclusive, adpea monium usque ad septimum gradum inclusive, eciintre barbatu si intre consangenii femeiei, si vice- q licet inter virum et consanguineos mulieris et vice versa intre muiere si intre eonaangendi barbatului *. vena inter uxorem et consanguineos viri *. :) Cuacri'a de réndulu alu doilea, unde este in ■’ ji) Affinitas classis secundae, ubi viget, neque ' usu si nu se pfite delaturi, adeci iqfre consangenii auferri potest, scilicet inter consanguineos viri et barbatului si consangenii muierei derima casatoria consanguineos mulieris dirimit matrimonium usque pana Ia gradulu alu aieptele, inse. aatufeliu, catu ad gradum septimum, ita tamen, ut confusione neintrevenindu amesteoarea numiriloru, se iarta ■ nominum haud interveniente tum in septimo tum atatu in gradulu alu^ueptelea citu si in alu aie- in sexto gradu impedimentum dirimèns minime sales*. (64) constituat*. (64) γ) Affinitas ex copula illicita dirimit matrimonium γ) Cuscri'a din oopul'a neiertata strica casatori a pane in gradulu alu patrule inclusive. (65) usque ad quartum gradum inclusive. (65) n) Affinités ex sponsalibus solemnibus, ubi haec n) Afinitatea dein_ sponsalie solemne, unde sar' celebri, derima casatori’a pana la gradulu alu siep- obtinerent, qua impedimentum iustitiae publicae tele inclusive, asemenea si din casatori a valida inse honestatis, dirimit matrimonium usque ad septimum gradum inclusive, quemadmodum et affinitas ex neconsumsta. (66) .matrimonio rato ast nondum constfmmato (66) II. Ecclesia ut ex una parte matrimoniis illegi­ II. Baseric'a ei de una parte ae previna incheiarea t oaaatoriiloru nelegiuite, si se arete cre- timis obviaret, atque ut fidelibus suis foedus condintiosiloru insemnatatM oea mare a legaturei oon- D iugale quanti momenti sit ostenderet, alia vero ex jugali, de alta parte aveudu. in vedere si biaele parte bonum quoque societatis civilis prae oculis societatei civile, pretinde delà credintioaii sei habens': exigit a fidelibus suis etiam aliarum formaliobeervarea inca si a altoru formalitati, cari vins tatum observationem, quae nomine impedimentorum sub numire* di pedeei impedecatorie de eaaatoria, matrimonium impedientium veniunt, namque matri­ pdntru -oi impedoca tacheiarea oaaatoriiloru fora monia illis neglectis impediuntur, contracta tamen observaroa aeelor'a, Iaso totaai deea aoeloS m face valida suat neque dissolvi poesunt. fora obeervarea deaoeioru, casatoriilo remana valide, I si oi atari nu se potu desfbce. Atari formalitati senta: Talia requisita sunt: 1. Ut sponsalia cum alia persona no 1. C4 se nu subsiste sponsalie cu alta per­ sistant.' (67) sona. (67) 2. Ut nupturientes cognitione veritatum reli­ 3. Cé caaatorindii se fio inseetrati çu eanoacinti'a adeveruriloru religiose necessarie atatu pentru gionis tam saluti animae, quam christianae prolium mantuirea sufletului, oAtu ai pentru ereoMrea cre- edudationi necessariarum imbuti sint. stinéaca a prunciloru. 8. Basilius, osu IB; Coee. Astieok., eas. 11. I Cor. vn, U : i Uta, esa. Π. Cono. VI. osa. U; a AsriUw, cas. S, SO. * Coee. VI, osa. M. * 8. BariUm, osa. K 78, ββ, Coae. Nooeaou, osa. 8. ■ S. BaaiUw, eaa. W. · * .-t M7 , OONCIL. PROVINC. PRIMUM ALRA-IULlKN8E ET FOGARA8IEN8K. 1873 maii 6-14 Capu IX. Dttprt etuaioriilt mttUcatr. Caput IX. Dt matrimami» auxtit. Ecilesiii improbat matrimonia mixta ", quae Baseri a reprobdsa casatoriile mesteeate l, adeca caaatoriile ce se facu intrê persone catolh'e si ne- nempe inter catholico* et acatholioos contrahuntur, catolice, si desfatueece pre fii sei delà incheiarea atque gravissimis rationibus ducta. filios suos a aoelor a din cause forte momentose, deora-ce' nu talibus matrimoniis ineundis dehortatur, namque, ee pote «péri fericire intre cei ce diferescu in lu- felicitas nulla dari poteat inter illos, qui in re .crulu celu mai eantu. adeca in religiune1 mi si C sanctissima, qualis e*t religio, apinvicem discrepant ’ partes catolica se espune periculului de a deveni Imo pars catholica semet periculo exponit religionem indiferenta catra religiunea sa, ori chiaru a scadé suam parvi pendendi, aut plane ab eadem deficiendi, delà ace'a, mi nu este aseourata nice cresceres quin- imo nec prolium religiosa educatio domestica in tuto collocata eat. religiosa domestica a prunciloru. Quamobrem parochis iniungitur, matrimonii* Dreptu ace'a parochii se indatordsa a atirui cq totu xelulu spre impiedecarea oaaateriiloru meste­ mixtis impediendis strenuam operam navare, po­ cate, instrumdu pre po|>oru deapre relele urmari a pulum perniciosas eprumo^m sequela· docendo.' aoelor a. éra in casUlu cAndu pre langa tote staruin- Casu vero quo omni conatu adhibito talia matri­ tiele nu li aru succede a impedecA atari caeatorii, monia praecaveri haud possent, s partibus con­ sepretinda delaparttlo contrahenti, pentru oari sepof- trahentibus, pro quibus dispensatio requiritur, con­ teace dispensatiune, promisiunea si implinirea condi- ditionum ab ecclesia praescriptarum, praesertim de tiuniloru pretense de baserica, mai cu sdma deapre universae prolis tam masculinae quam femininae cresceres toturoru copiiloru statu de sexulu barbateecu educatione in religione catholica, promissionem et oatu si femeescu in religiunea catolica. In casu candu adimplementum exigant Cum autem contrahentes partile nu se-aru induplecA a pliuf aoestea conditiuai, hisce conditionibus satisfacere recusarent procedant se urmedie.procédure pretin·· de baserica(72) cum illi* ad normam praescriptorum ecclesiae (72) Quod trinam promulgationem attinet, haec in­ Cu privire la cele trei vestiri, aceete se potu face, numai se se retaoa amintirea confesiunei pir- D stitui poteat, confessione tamen contrahentium si­ lentio praeterita. (73) tiloru contrahente. (73) De tribus promulgationibus peractis exhiberi Carte seau atèstktu inca se pote dA despre implinitele trei vestiri, in care inse nemica ait'a ae potest libellus quoque sive attestatum, in quo nihil nu se amintAaca, numai oh cele trei vestiri s'au aliud commemoretur, nisi quod trina promulgatio implinitu, si oh nu eoiste alta pedeea (nefiindu alfa) facta faerit, ac praeter impedimentum disparitatis fhra numai pedec'qdisparitatei confesiunei (cultului). confessionis, nullum aliud impedimentum canonicum subversetur (si revera tale non subversaretur). TITULULU VI. TITULUS VI. D»PRX CULTULV DIVINr. DK CUtTt: DIVINO. Capu I. Dttfrt nsesorifetse cuUaliü dieum. Caput t. Dt atentiMt emite* dtemi Omulu fiindu creatu si austienutu de Domnedieu, dele densulu primesce tote binefacerile atAtu cele Homo a Deo creatus et conservatus omnia bene­ ficia tam spiritualia quam corporalia ipsi in accepti* 1 «.Tone. LsoAic., oaa. 10. 31 ? Osu. Carthsg., <**■ 31. ■ 8. Ambros., .Quomodo- potest congrum sarita·, abi discrepat Ides?*, Uh. II, cap. 3, do Abraham ' ConeTlV, csa. l<; lartraet. M isaii 1M8 «aera* eoagregstioai*,de Propaganda Me. \ 668 . 3. Ut trina promulgatio tribus saoessbivi· disbud 3. Se se premite'caaatoriei cèle trei.vestiri ià A . trei Domineoi seau serbatopi «Uocessive in baserica doriiaieis aut festivis ut scclesi» paroehiali inter missarum solemnia matrimonio praemittatur (68) - paroshiale sub "sant'a liturgie. (68) ‘ . 4. l’t nuptiae tempore vetito siv<*acrato haud 4. Se nu se face cununi a in tempulu. opritu celebrentur. ' ■ seau sacratu- . · Λ b. Ut 'voto simpliei castitatis obstrihti non sint 5. Se nu fia depusu votulu aimplu alu castitatei. Curent autem diligenter parochi ut nupturiente*. - Se aiba cu diligintia grige- parochii, eA- mirii ae fle provediuti eu' urmatoriele documinte, si anume : sequentibus documenti* instructi sint, nempe a) lit­ a) cartes de boteau precum si atestatu desprosta- teris baptismalibus contrahentium et .attentat» de tulu liberu a partlloru de suntu din eomune diferite, litypro. statu horum. Si e diversi* pahochiia sint, b) contractulu de bun'a invoire a jfarttlôru VOn- b) documento de'contrahentium praestito consensu. * tnhenti unde acéet's se ofteadia, precum si invo­ ubi. illüd posceretur, quemadmodum et de consensu ices parintiloru,. ori a tutoriloru la ace'a caaatoria, parentum vel tutorum, o) extractu > tdutrioulari de c) estraau matricularu deapre mortes conjugelui in contugis morbe io casu viduitatis, aut deliberato, casu de veduvia, ori deliberatuiu forului matri- competentia foriv matrimoniali^ < a*u, qpô nullité· monialu competinte, candu se ar' li dechieratu.nuli- prioris1 matrimonii a(terutritib. partis contrahentis , ' tatea oaaatoriei de mai in’aitite a ver-unei parti, pronuntiata fuerit, d) attestato dé peracto' luctus d) atestatu despre plinirea anului de jale pentru anno viddabusS praescripto (69). sivq documento de veduve (69), «Au documentu de dispensatiune, B dispensatione ab* eodem obtenta, e) dispensatione e) dispensatiune dels impedimentulu canonicu pro­ impedimenti canonici ab auctoritate ecclesiastica, curata delà autoritatea bacericéaca. deca subsista ■i impedimentum canonicunr revere subve'rsetur. in adeveru unu impedimentu canoniou. Curent insuper ut ad evitandas molettias et ob 8e aiba afora de ace'a de grige, T)A apre incungiurarea neplaoeriloru ai apte binele prunciloru, proli* bonum iidem nupturiente* ab impediment!* civilibus quoad (70) civile* matrimonii '-erfectu»>, ■' mirii ae fia lilferi de impedimento (70) civili in cAtu atinge efectele'civili ale casatoriei. aeau celu quantum fieri potest, immune· sint. •in minu* pucinu ae arete documentqlu conoesiunei capetate documentum exhibeant facultatis ab auctoritate delà autoritatea civile. (71) civil' obtenue. (71) ' . bW CONCIL. PROVING PRIMUM ALBA-IU.U ' ' . , . ... ·■ - - . - ■ t trupesci pAiu ai celeapirituali, procumu ne invetia vantulu apootolu laoobu: „Tota dare· cea buna, ai tôtu darulu deplinu'do suaueste scoborirrdu-oe dele parintÿlc liiminiloru" ' Pentru eeeta ai aaqjulu Pau Iu ne ftce etenti; ae' rocunoscemu binefacerile lui pomnedieu,*· candu dtoe. .Ce ai ce. nu ai. oapetatu? bra deca ai ai capetatu, ce ' te flüeoci,· *t» ai eut» nu^ ai fi oapetatu* _ Rscunoacorea aceaat a numai atunei vd reapunde irj citu-va rikarimei indurariloru domnedieeeci, decat. <4bulu intregh eu tote poterile aale va oonlueri âpre a di martre lui· Domnedieu, carele prin gUr'a pnofetblui ni dice: ,Eu auntu Domnulu Domne­ dieu, ieeata -mi ente numele, marireu mea altuia nu·» voiu db“ · Deci de ore-be omulu conati din aufletu rationalu si din trupu impreunate intru un'a minunata legatum harmonica, acel'a datoriu eate a .di mul­ B tiumita luj Domnedieu, ai a marturiai atirnarea aa delà denaùlu, nu numai eu afectulu internu alu animei, ci ai prin aemne din afara, ameauratu na­ turel sale, oare nu e aingura rationale, ·> totu odata ai oenauala. I■ «ΤίΓ JioSis entas Fri* solan Deum nos tpei Das. Cusi «go laâpin* ot Sooat quo­ modo Mlandua ait, soa aolusa aua asile tadigeaUa tait, ood nostra amxiaaa ntiUtata*. * Synod. Carthag., esa. 114; Synod. Leodie., eea. IS, It. * Mare. XVI, IS. ’ Matta, χχνπτ, ta , 664 OONCIL. PROVINC. PRIMI'M'XLBA-IULIENSE ET FOGARA8IEN.8E, 1872 maii 5-14 569 a meriteloru consumale odaia pre cruce, sacrificiulu * perenne sacrificium non modo laudis est et gratiaaceat a perenalu nitrate numai sacrifieiu jie lauda rum actionis, sedetiam propitiatorium pro vivis et 'ai de multiumita, ci si sacrificia propitiatoriu pen- defunctis, quod peccatis., poenja, satisfactionibus et tru cei vii ai pentru cei morti, care dupa traditiunea' «aliis necessitatibus iuxta apostolorum traditionem . «poatqliloru trebuie 4e se oferésca pentfiu pecate, debet offerri. pedepaq, faceri. destulu ei pentru alte lipae. ·_ Modula cutn. trebue-si ae face aeryitiulp liturMqdus «anctam' liturgiam celebrandi in liturgico gieu, ae cuprinde in liturgieriit, dupa care in ba- continetur, ad cuius normam in eoeleaia/noatra > seric a noatra se destingu trei liturgii, anume: tree liturgiae distinguuntur, nempe aancti loannia . Liturgia- aantului-loanu-gura-de-auru, care ae face Chrvsostomi liturgiaX quae per totum annum, ex­ preste totu anulu afora de tempurile, pentru cari cept» diebus, pro qiabua reliquae liturgiae' praes­ suntu preacriso cele alalte liturgii ; liturgi a aantului criptae aunt, peragitur: aancti Baailii magni liturgia, Basiliu, care ae face ,in ajunulu nascerei domnului quae vigiliis nativitatis Domini et epiphaniae ad­ ai alu botesului. deçà nu cade acel a dominées ori hibetur, niai vigiliae in diem Domini aut sabbati aambat'a (càci.atuncr in ajunu ee tiene a aantului inciderint (tunc namque in vigiliis aancti loannia loanu éra indiu'a de eerbatorie se pune a aantului Chrysostomi, die autem feato aancti Baailii màgni Bdsiliu), la prima ianuariu fiin'du aerbatorea santuhri liturgia celebratur): insuper prima ianuarii qua die Vasiliu, incinci domineci ale marelui poetu, in joi'a aancto Basilio sacro, quinque dominicia quadramare, mai in coh> in aambat'a niare. precum si in B geeimae, die «oenae Domini, porro die magno aab| vinerea mare, de nu cumv'a bun'avestire cade in bati, quemadmodum et die magno veneris in paras' dtu'a ape'a, chei atunci ee tiene liturgi a aantului ceve, nisi festum annuntiationis in hunc diem in­ loanu Chriaoetomu. Liturgi a aantului Gregoriu’asia ciderit. illo enim casu liturgia sancti loannia Chrynumita a presanctificateloru, cares se face in tote eoetomi peragitur: demum aancti Gregorii liturgia *. .jniercurile ai rinerile mareliy poetu, precum si praeaanctificatorum diet's, quae sola omnibus mer­ lunes, marti n ai mercurea din aepteman'a cea curii et veneris jliebua quadragesimae, iteth diebus mure'. (74) lunae, martia ac mercurii. in hebdomada maiori adhiberi solet '. (74) De cultulu publicu domnedieescu se tienu si Ad cultum dirinum publicum spectant preces quo­ rogatiunile ai cantérile cari ce indatinéaa a se face que ac hymni, qui vel ante'sanctam liturgiam vel post seau inainte de sant'a liturgia, seau dupa aee'a. eandem fieri solent. Sanctae liturgiae praemittuntur C4 premergutorie santei liturgii suntu: Inseratulu, vesperae, completorium (apodipnon), officium mediae dupacinariulu, miediunopteriulu, manecatulu cu ca- noctis, matutinum cum eiusdem canonibus, laudes nonele lui, laudele ei or'a prima. Éra c4 urmatorie cum hora prima. Quae vero sanctam liturgiam con­ potu fi cele alalte ore canonice, ^i intipuitorele. sequi solent, sunt reliquae horae canonicae et typica. Aceste tote ee cuprindu parte in orologieriu, Haec omnia partim in horologio, psalterio et paaltire ei calavaaiariu, parte in cele alalte chrti catabaseon, partim vero in reliquis libris cboraiibus chorali, cari cu privire la dominecile anului suntu : c , continentur, qui eunt: relate ad dominicas totius Octoichuln, cu privire la laudele santiloru; minolo- anni oetoecAion, relate ad laudes sanctorum mshojionulu, cu privire la pareeime; triodufa, cu privire logion, relate ad tempus quadragesimae fnodtott, la aepteman'a mare: rigiutrnil* ( Strain icu), si cu relate ad hebdomadam maiorem officium hebdo­ privire la tempulu dintre paaci si rosalii, psate- madae passionis, demum relate ad tempus a paschate cottarMu. (75) usque ad pentecosten peetecostorioH. (75) In sfera cultului publicu cadu si feliuritele Ad cultum publicum spectant variae quoque binecuventari si santiri ocaaionali, precum bine- benedictiones et consecrationes occaaionalea, nempe cuv entarea apei la botesulu Domnului ei la eantirea benedictio aquae in epiphania Domini, et quoties caaeloru, procesaiunile la binecuventarea apei in domus lustrantur, processiones ad aquae bene­ eanta eerbatore a botesului, ei la binecuventarea dictionem die epiphaniae, nec non ad benedictionem tiarineloru, processiunile in eantulu ei maréa cam­ segetum, item processiones sancto ac magno die bats demanéti'a, si la aanta inviere a Domnulur, sabbati diluculo, atque die resurrectionis Domini: cari tote parte se cuprindu in eucbologiu, parte in quae omnia partim in euchotogio, partim in reliquis cele alalte cirti mai eusu amintite. Tote actele superius commemoratis libris continentur. Cura aceete ale cultului divinu fiindu aaiediate de auc- omnes hi cultus divini actus ab auctoritate ec­ toritatea basericéaca, sinodulu pretinde dels toti clesiastica ordinati sint, synodus ab omnibus sacer­ preotii, ed aceia, castigandu-si cunoscintiele de lipsa dotibus postulat, ut iidem typici praescriptorum deepre prescrieele tipicului. cu ecumpetate ce le necessariam scientiam sibi comparantes, eadem omni observése, nice ne cutéie a-le atramutfi, ori a-le re(igione sequantur, neque pro beneplacito immutare aut omittere audeant. lasé dupa placu. Sinodulu demanda intregu clerului ei poporului Inauper aynodua universo clero et fideli populo credintioau, ci^ee ee abstiens in cele eante delà iniungit, ut ab omni in aacria cum acatholicia com­ ori ce oomuniune cu acatolicii amesuratu eanteloru munione aeae ad normam aaerorum canonum abatineant. (J6) canone. (76) > Ce se tiene de eantirea aerbatoriloru, DomneQuod- festorum sanctificationem attinet, Deus dieu inea in leges veebia intre cele xece précepte iam in veteri foedere inter decalogi praecepta podemandé poporului: „Aduti a minte de dtu'a aAm- pulo mandavit: ^Memento ut diem eabbati sancti­ tremendam quoque sanctionem apponens: betei. se-o santieeci pre eaw adaugundu si sanc- fices “ tiunea infricosiata : „Paxiti aambat'a, ch eAnta eate ^Custodite sabbatum meum, sanctum est enim vobis: aceaat'a Domnului si voue, celu ce o va spurci pre qui polluerit illud, morte morietur: qui fecerit in aceant'a, cu morte ee va omori, totu celu ea va face eo opus, peribit anima illiSa de medio populi sui·* *. in dens'a lucru, va peri suHetulu aoeluia dintru ) poporulu eeu“ ’. / ·· Tried.: Synod. VI, can. 4S; S. Nioeph., loc. cil., cap. 4. ’ Bxod. XX, 8. CoAOiL uaaaaau rvMos XI.II. • Exod. XXXI, U. M M3 CONCIL. PBOVIMC. PKIMUM ALBA-iUUKNSR KT FDOABASUM·, 1«J mH »14 Drepto eoo'a atoednto basata prâ aantote eaaoae. · Omanuamnara' M4 ^Mln precum 4a ana p«rte ruprebtoa datiate tottta ia naeto tieauturi. de a-ei Aim tara ai wraateri aeproaeriaa 4a beaarice, mb mh jeito 4e dupa pnsei* (17); aaia 4a site parte dajaaesM ia Dom- qeamadmade· aaa as parte ianprebat Moanetedineat, quae to aeaaaAfe loaie toatovit, fifes feetoe ab eeehato head praaeeptoe agendi, preuti east feriae quietoi peat paaeba * (71); ita ex aMa parte •ufa pre toti erediatiorii, ed ia tote deminacil· ai ««rtstcrite legate ee aaealto seat a Htotgia*, preram trabea; ai ci aeei'a ai ae airage la saata omasa fidotaa to Daatoe ibiimai, at emaibaa diebee dominicis ae fimMvia de ptnneepto saerae Mturgia·, baaeriea, preetii ae indatofaaeu a-U eepbeb la iattotegera spiritale ai iaraaaaatotoa partftoru liturgie· ei a altora functinui aaere. (78) siam allieiantop, aucerdotibBs iniungitur, «pirito· ae prouti debeat, intoratat ’, adqne at ii ad eaaetaa eeafe- momentum partiam «aerae Htorgiae «Harusaqussacranim functieeam ad populi captam explanare. (78) Porro synod·· monet fiddea, ut die· dominico· Mai iaoolo «inodulu .admoaitaa pre erediatioai. ·· ee retisna de a profond doniaeeile ei aerbatorile ae fsata de praecepto oparibne eerrilibae ac strepirate legato, cu tucruri servite ei «trepitdde de campu, toeie agriealtorae rei opificii, qpt confluxu ad nun­ ori de maiestria, ori eu atergarea~pre la tlrguri. dinas, «ire alii· inhonesti· oblectamenti· profanare •eau cu alte petreoeri neeavioee*. abetineant Cum aynodua maximo dolore adverteriR quod Obaervandu sinodqlu ou dorera, cd pre alpcurea nu numai nu ae santieacu aerbatorile dupa preecri- nonnulli· in loci· feeta ab ecclesia praescripta noa eele basoricei, ci tocmai in dtlele aoelea multi ere- i •olum non sanctificantur, roruadpluree Christianorum •tini «e dau spre betta. «pre jocuri*. ai desfatdri vel in ili» diebaa ebrietati, ludie* m delectatjpniruslno··, eate «iiitu a dechiard cu aantulu loanu bu« pudendi· indulgent: cum «ancto loanne ChryChrisoatomu. cd'aceast'a nu insemnésa a onorâ •ostomo declarare cogitur, quod hoc non significet •erbatorea lui Domnedieu ci a 'o intini *, pentru festivitatem Dei colere, sed inquinare *. Idcirco acc'a «e «e feréeca eredintiooii, ei nu cumvd caveant fidele·, ne /orte cum ad illo· directa dici poaeent Domini verba: „Odi et proieoi festivitate· potendu-se dice despre ei curintele Domnului: pUrltam, tepedatam aerbatorile vostre. «i nu voiu Vectra·, et non capiam odorem coetuum vestrorum* *, miroai intre adunarile vo«tre“ *. «e traga asupra-si Dei iram-et maledictionem in «e provocent, prout mani a «i blaatemulu lui Domnedieu. dupa cum ipse per prophetam laaiam (LX, 12), minitatur: aiqenintia insusi la profetulu Isaia (XL. 12): rCd „Gen« enim et regnum, quod non «ervierit tibi, poporele «i imperatii. cari nu voru «ierbi tie. voru peribit, et gente· solitudine vastabuntur^ peri, «i gintile cu pustiire «e voru pustii*. Capu III. Dttpn promosorra cuZta/m diatmi domestic· «sau pMtolea domsrtsca. Caput 111. Dr cultu JivÙM douuttico tier pietaU douuttica protuomda. Cultulu divinu pritotu, provenitoriu din semtiulu de pietate elu credintiosiloru.se promove·· in modu deosebitu prin infientiarea oratoriiloru aflatorie in launtrulu ca»eloru private’. In orntoriile aceate, V pre cari le va fl visitatu «i binecuventatu episcopulu, se pote celebri si santa liturgia pentru ca•eni' inse cu aprobarea episeopului. carele nu aaia usioru si nice fora de causa gréa nu dà concesiune deeAtu eu ace'a conditiune, M in aerbatorile cele mari se nu se- foca in densele «ant'a liturgie, ci qbsenii se fle datori a merge la baaeric'a parochiala atatu spre ascultarea cuventolui lui Domnedieu*, citu si spre primirea santoloru aacramente '*. ei spre edifloarea poporeniloru oeloru alalti. (79) Cultus divinur privatus e fidelium pietatis sensu ortus speciali modo erectione oratoriorum, quae in­ tra domo· privatas sunt ’, promovetur. In hi· autem oratoriis, quae episcopus visitaverit qt Irenedixerit. •aera quoque liturgia pro domesticis * celebrari potest approbante eodem episcopo, qui hanc facul­ tatem non ita facite nec sine magna causa nunquam nisi ea sub conditione concedat, ut in praecipuis festis sacra liturgia in iisdem haud peragatur, verum domni addicti tum verbum Dei audiendi* atque sanc­ torum sacramentorum suscipiendorum ” fine, tum ad alio· fidele· aedificando· parocbialem eocleaiam adire teneantur. (79) Dupa-ce numai forte pueini credintioai sunto in stare a internet» astufeliu de oratorii private, pen­ tru sustienerea pietatei creatine preotii se indatorescu a sterni cu totu edinsufa, cd locuinti'· fla. earui frestinu se fla o» si ua’a case de rogatiune, delaturandu din ea ori ce icon· spurcate11, ai sabstituindu ia locute acelor'a iooaa biblice, ori de a * le aantiloru. Pentru ace’· preotii m invetia pre poporenii soi. od aceia toto lucrari!· lora mai i>semnate se 1» inodpa priA ebiamarsa qjutortatei Cum autem fidelium paucissimi privata eiusmodi oratoria erigar· valeant, sacerdote· ad pietatem Christianam .alendam serio satagere studeant, ut obrirtianotum domus sint totidem orationi· doutas, imaginibus obsoyaai·11 ab iiadem remotis, atque biblici· vol aanetoram imaginibus in aarumdem lo­ cum srffeotis. Propteraa aaeerdotos «radiant fidetes, ut iidsau omnss suos maiori· 'momenti actus divino implorato auxilio adgrediaatar, atque ad Dei gloriam dirigant, sancto Panto doeento: ,8ive ergo man­ ducatis, sive bibitia, sive «Had qnid taciti·: omnia in glociam Dei facite*", prouti «t omni diHgeatia aa iadnatria terminent Ttodimeatea tanspua, quoniam dies mali sunt* **. divinu, «i se le indreptesa apra marina Iui Domne­ dieu, dupa dts a aantulu apoatolu Paulu: ,Ori da mancati, ori de beti, ori altu rava de faceti, tote spre marine lui Domnedieu «e te faoati'* ”, procum ai ae te flndeca eu tota diliginti'a ai laborioaitetea „rescuipperandu temputa. ph dilate rela suetu* **. 1 Cone. Laodie., esa. M : S. Ntaph.. eas. 4. * Synod. Oaagr., eaa. S„20; Com. Sardie., oaa. H ; Coae.VI. CM. βθ. * Coae Laodio.. caa. «. ' * Com. Carttag., css.ao. ' * 8. Chryatat, s«rse 8 ds nsaBuet.: .Soa sat tes feativitataa Dol oslar·, «ad iaqaiaar··. * Ante V. »1. ’ Coae. VI, esa. (i. * Csae. VL oaa. »1. M • Caa.saost.se. *· CotaVl. <*·.!·. *■ Cme. VL ota 100. ■•10«. X. M. ’· Bataa v, te. 4*6 COBOL PBOVIKC. PBIMUM ALBA-IUUKTSK IT ΓΟΟΑΜΛβΠΜ», l·?» κι 4-14 Mai iaoolo preotii aa porta grig·, ed parintti d· A AMÜKa imprenaa oa aaaaaii tea· ae die· regatisai)· dememeti'a* ai aer'a inaiate de a marga h ealaata, dupe cum Moo pealmietahi: jMr'a ai demaadti'a ai la ambdlad! apuneveie ai vein vend ai vd aaM ear•uht me·*1, aaeawaea ai do cAte ori -ai raetaatdaa. oa saanearo ai benturu puerile trapeaoi, proaum faoeaa craetiaii aai do aateain, daopra eari 0m Tertaliaaa: ,No· prine diwumbitur quam oratio ad Daaa· jltaeguatatur, editor quantum eenrientos co- 4M Porro aaeerdotoe caram babaaat, ut peirrsfamiÜaa •Ua ou* ditmiafitii ente* *aao‘ ae veepere aatoqua* eubitum peUmiatae effatum: .Veepera et mane, et aaaridi a narrabo et aaaaaciabo : et axaadiot voeu* mtam* ·; pariter quetieeeamque rirea corporis dbi ae petn reficerent, ad exemptum primorum ahrietiannrum, de quibus TertalHaaaa ait : ,Noa pria» diacambatur, quam >oratio ad Doua praegustetur, oditur quartum •sarientes copiant, bibitur quartum pudieva aol utile, ita aaturantur, Ut qui meminerint oriam per piaat, bibitar quantum pndima ait util·, ita aatnnoctnm adorandum aibi Deum eae·. . .. aeque oratio ruatur, at qui meminerint etiam per noctem adoran­ dum aibi Doom eaee, . . . neque oratio convivium convivium dirimit·*·. dirimit* ». · Tandem parochi paUeafamiiiaa pmlea euan ma­ In arma paroehii m indemne pre poporenii Mi a invetiA de tempuriu pre prandi loro rogatiunile ture praeeo ac timorum Domini docere», eaaquo ai fric’a Domnulni», ai a-i tramite regulate la acola. coaetantor ad scholam mittere im|>ellaat. Insuper Aeemenea m paaeaca ed aierbitorii m petreca vid- eurent, ut famuli eorum vitam ducant ehriatiaaam, tia ermtindaoa,' de om-oe: ,Cine nu porta grigia B namque : „8i quia suorum, et maxime domesticorum de ai set, ai mai virtosu de eei de ai casci sale, curam non habet, fidem negavit et eat infideli de­ terior' *. de credintia ae-a' Mpedatu. ai mai reu eate de cAtu oelu nscrcdintiosu' ». Capo IV. Caput IV. Drrprv prootoMtrua «Mlnltri AMmeaaeu. D» amatu aecirttoarico promoeende» lam in veteri foedere hymni ad gloriam Ileo Inoa in toatamentulu vechiu fura intrebuintiate dandam adhibebantur», tanto magia in novo foe­ cantarile apre a di marire lui Domnedieu», cu atdtu mai virtoau in logea noua oantarile ancre dere aacri hymni cultus 'divini peculiarem efficiunt partem. fonndsa parte inaemnata din cultulu divi*. Chriatiani vel ab initio in honorem domini noatri Croatinii inca delà inceputu avean datina de a leau Christi hymnoa canere oonaheveraat ’. Vnde canti imnuri in onorea domnulni noatrn lauau Chri­ sto·· ». De unde ai btMtie'a noatru din veehime a' ecclesia quoque noetra inde ab antiquuaimia temporibua cultui divino plurea hymnos pietatem apiadoptatu la cultulu divina multime de canthri inauflatorie de pietate, cari prin religioeo-poetic'a Iqra raatea oanaecruvit, qui religioso-potties aaa pulchri­ frumoétia inaltia anim'a «redintioeiloru la celo cereaoi. tudine aaimos fidelium ad caelestia elevant. Drepta ace’a baaeric a m a' ingrigita, cd pentru Quamobrem eocleaia gravitatis ac convenientiae gravitate· ai euveninti'a eantariloru aaere, in baeo- c aanronun canticorum gratia providit, nt in eocleaia eolunuaodo peraonia ad M deatinatin peallere liceat », rica numai peraone antimite M pota canti », oi α iia quoque non in continuo, aat hymnoa loctionibna aceatia nu in continua, ei intrerumpendu cantarile cu cetiri' ai rogatiuni*. Mai incolo caatorii dupa ac precibus variaatibua ». Porro oantorea ia aaaaa preacriaulu aanteloru canone cu qiulta luara aminte aacrorum eanonum magna attentione paalmodiaa Deo ae cante, nice ae intrebuintieae atrigbri necuve- offerant, ac inordinatis vooiferationibaa haud utan­ tur, neque naturam ad clamorem urgeaat ”, instru­ nintioae.yniee μ aildaea firea apre rtenice *·, dru menta vero musica nullo modo in acclenia· unam inatrumtmte muaiceeei aioa de cum ·· ·· bage ia adociacaat ". (80) baaericau. (80) Synodus magnum in eocleaia noetra canticorum Oinodulu avendu in vedere bmamnetatea Oea mara a eantariloru in baaeric a noetra reéomenda momentum prae oculis habena, de industria ooaemendat, peculiarem ia instituendo tam der» iuaiori eu totu adinaulu, oi- la inatitutiunea atfitu · clarului tinaru, citu at a docentiloru ai a cantoriloru, quam ludimagiatris ac sartoribus curam baber·, ut eaatue eodeaiastici modo fini corroapoadeati tra­ drtchilinita grigia Μ m pana apre propuaerea ooreepuadietorie a eantariloru baaerioeeei, nice μ m dantur, neque ad ordinM sacros euseipiendoa abaque admita la primirea aantului orda Ara cuoacintia eorumdom cognitione relative sufficienti admittan­ relativo indeatulitoria (81); Ara la oficiile de cantori tur (81), ad officia vero cantorum ac ludimagtstro­ si docenti fbra eunoedatia deplina a eantariloru rum absque cantuum ecclesiasticorum perfecta cogni­ tion· haud snacipiaatar. baaerioeeei Ad studiam autem castrorum cantuum facilia· Ibm spre uaiorarea inratiarei eantariloru aaere reddendum, atqu· ad eorumfi·· uniformitat·* in­ si spre introduceres ei oonaeevaroa nniformitatei troducendam et conservandam synodus dorerait, ut in aoele, Unodulu decide, efi poteada fi μ m com­ pone in note musioali oeln opta versuri eu variatiunile oeto toni cum variantibae suie in quantam fieri potest in notas rsferaatur musicas, in omaia loru, iatruducunde ia tote inatitutelo de invetiahaiusce provinciae litteraria instituta introducendas. maatu diu aoehat'a provincia baseriedeoa. Capu V. Caput V. D» ritu» ac fppaad asrfeiidrtim scwwrie ke*fWCM0*s Baearw'a ingrigita d· regularitatea ai mafeatatea cuhului divinu, introducundo si stabiliadn cermnonii 1 Fs. V, » : _tx-almi Baas suarias vuaaa neam, naae aSstato tfti et vHebs·. • pa LTV, 1«. • AnsUfW, cap. M. » Osas, dsagnaa, «aa. 14. • I Ttm. V, · Ecclesia do cultus divini ordine ac maisetate sollicita caerimonias pietati fidoHum excitandas ao- » fixed. XV st Pmlasi. ’ PUaii, «p. M, *4 Tmiaanm. • Cmh. teeria, «aa. 15; Cane. VII. » Cane, laorie.. caa. 17. '* Caee. Vi. aaa. TA ·· Caee. VI, a ebanrvd aa aa pate fare Ba hie arde ana obearvstar, Bari baud putant abaque «coderas eateaMK diviaa, ti satamarce aaAsritatri esltoi dhrtai ÀBttitrtttto M MOtsritati· bororioeed. Drapta sees sinednlu iaeuleaadaiaea laoriono. Synodus Uagan presbyteria ae eaateribne aa a data etndiaroa dffigoata si obeervaro coacta a in servitio divino oeastitutis adbne semel typid preeerieelarw tipiculai. toiaroH prootilarn ei ean- priMaeriptorua diKgeaa stadium ae exactam obeertorilora pari ia eervitiala diviaa, pestra voaitoriu . vationcm iaeaieaado, pro fetaro décorait, at per decide, ed pria barbati pricepetori so ae composa viros rot peritoe opus systematicum elucubretur, unu ope sistemsticu, ia oarole 4e 00 dedaea ea quo praecise modus peragendarum functionum de­ precisiune modalitatoa inplinirai fanttinailoru aa ducatur, et quidem non colum pontificalium ia numai celera arohierceci cuprinae ia srchieratieonu, arcbierarico contentarum, atque sacerdotalium in ei a eeloru preotieaci cuprinae in liturgieriu ai in liturgioo ac oochologio comprehensarum, verum euchologiu, ci at a servitiulni choralu cuprineu in choralia quoque eervitii in reliquia libris eocloaiastieis complexi. cele alalte càrti basericeecL/'s Hocce opus rituale per proximam synodum Aceatu upu ritaahi eeeaynandu de sinodu pro­ vincial» vcnitoriu ei aprobandu de acaunulu apo- provincialem examinandum et ab apostolica aede atolicu ee ee propuna in mode atAtu theorericu, approbandum in omnibus huiusce provinciae insti<4tu ei practicu ia tote inetitutele theologice ei B tutis theologicis ac paedagogicis modo tam theo­ pedsgogice din aceaat a provincia. (82) Tota odata retic» quam practice tradatur.. (82) Insuper syno­ sinodulu recomanda ordinariateloru, cA restaurando, dus ordlnariatibus commendat, scholis cantoralibua unde neaperatu ear" recere, scdlele can torali pre per nonnulla locorum, ubi necessario requirerentur, abicurea, «i mai virtoeu in monastirfle rurali in die- ae potissimum in ruralibus dioeceeeon monasteriis, restauratis, sedulam curam gerere, ut ad cantorum ccm'Ic loru. ee ee ingrigdsca de ecurat'a si deplin a instruire a candidatiloru de cantori in cunoscintia officia candidati perfecta atque exacta tum cantuum atAtu *a cantnrilora basericesci cAtu ei a ripieului. ecclesiasticorum cum typiçi cognitione imbuantur. Capu VI* I^Desprv mrderea M tdarta cartilom battricud ri 4» rofaiùtm. Baaeric'a fieridu pusa de domnutu nostra lautu Christoau. cA se vighese preste integritates eredintiei. si preste santiani'a cultului. delà inceputu se-a ingrigitu, cA numai cirri aprobate de dens'a se se ■ intrebuintiese la cultuta divinul, ori se sierMsea spre nutrires pietatei private a eredintiosiloru *. Ilreptu ace'a sinodulu nice "decum. nu pote ineu- ( venintiA, cA in basericele aceetei provineie se' se introduce, ori se se intrebuintiese alte «Arti, decAtu cele aprobate de ordinariatele greeo-eatolice. Inse fiendu dejA in mare parte eshaurite edi- · tiunele cartiloru basericesci ritmmli si chorali ealte din tipografTa arehidieeesana, sinodulu dechiara necesitatea de a ae edA succesivs, amesurata Hpsei, ce ae-ar' aretA, tote cartile baaerieeaoi. Aeeaai neceaitate ee reeunoece ei pentru retiparirea versiunei romane aprobate a aantei scripture. Spre a ee potA reepude cu afactu mai indootulitoriu lipeei urgente, sinodulu ae afin indemnata a samite an'a comirinao parmauMta de barbati de specialitate, cares avenda spre dispuere state teetulu originale, eAtu si vereiuailo mai issemna te s-le «antei scripturi, ri a-le cartUMU baaerieooei cuprinae in editienile mai eerdeto, ae prwhsere ua'a j editinae noaa a aeelore carti, MparMa ea Utere latinari in etilalu coreepwndiotoriu statebai do porfoeritte. ia caro a ajunou Hmba romwdooa (83) Cartile pria aeeaat'a oomiriene ee aprobarea acaeuului apostolicu edauda. riaedala dispone a se, primi ri intrebuintiA ia tote bostriosis provinciei accateia. In privinti*a loeului de tiparire ae ae cointielAga ordinariatele reapeetive. Éra cA tipografia archidieoeeaaa ae fis in stare a subminietrA cartile neceaarie, stata dape qasatitatea loru, cAtu ri daps qualitate alAea. sinodulu reeunoece neoeritatea reorgaaissuni tipografiei arebidieceeaoe din temetis procurande-ee pre edm'a aoeleia tAccu veloce (MumU-Preaed), ri litaro de tota apeci'a, procum ri ahp reoeirite spre edaroe netoda ri cdte ee poto do elegante a aoeiera oArti. 1 Ceae. VIJ esa. CA. CapUjt VI. Zlr reclsaseriseis ae precatiomim libri» mHatidi» »t MiMtdM. Cum ecclesia a domino nostra lesu Christo ad fidei integritati ac cultus sanctitati invigilandum constituta sit, inde ab initio in curis habuit, ut ad cultum divinum 1 solummodo libri ah ipsa admissi adhibeantur, atque fidelium pietati privatae alendae inserviant *. Itaque synodus nullo modo probare potest, ut in huius provinciae ecclesias alii quam ab ordinariatibus gradco-catholicis recensiti libri intrqducantur atque in usu sint. ' Quoniam autem librorum ecclesiasticorum ritua­ lium nec non choralium editiones typis archidioeceoania vulgatae, magna ex parte iam distractae sint, synodus necessitatem agnoecit, omnes librae ecclesiasticos, pro indigentia occurrente, successive edendi. Eadem quoque necessitas agnoscitur quoad romaaicam sacrae scripturae versionem approbatam denuo typis cudendam. Ut Vero urgenti necessitati efficacius respondeto valeat, synodus virorum peritorum Inmmiasionem constituera adigitur, quae tum textum originalem, eum praecipuas sacrae scripturae neenon librorum eedoriaatioorum verrioaee iq emendatioribus editioni­ bus contentas prae manibus habeas novam illorum ( librorum editionem, characteribus iatinia, atque stylo perfectionis statui, quem romaaicam idiome attigit, emreapondeati elucubret. (83) fiynodea praecipit libros per hanc commissionem apoMÜM. sede approbaate edendos ab omnibus bataaon proviaeiao eodaatie suscipi adhiberique. Quoad locum, quo libri imprimantur, ordiaariatus eaeserneetes mutua inter on ineant consilia. Quo antom officina quoque archidioeoeeaaa Kbroe nooemarips tam rasps sta quantitatis quam respectu qualftatie selectae suppeditare valeat, synodus typo­ graphies arehidinirsienei fenditus renovandae ne­ cessitatem perspicit, prehun nempe velox, charac­ teres euiuaeemqoe speciei, aoe non alia requisita ad nitidam ae quo oUgaatiorem illorum librorum editionem comparanda. . · Osa. sprat. A. ttiisiihi, «a. A. M» OOMfML PBOVIMC. PRIMUM ALBA-IULIKN8E R FOOARASIBN8I, 1871 M> 1-14 STO b adta fin pseuaovatea pietatei private, matoepaîlteau aa iaaareiadas a ·· iegrigi, ad ta ae·'· tipagruda aa aa «Ma ai ateti 4a ragstiun· aeeaaodate pantin diveraei· atatari a-la «redfntfeaUaru. (M) Quod Meli·· privatam pietatem promovendam· attinet, etüaariatae malripiiItoni carne eemmitti tar, et ia eadem «Maine precationem qawqna libri divorum Mettant eendittoniboa «rummndcti eden­ ter. (Sd) Caps Vil. Capet VU. nrfaariatwhi Quoniam nocti* aetate aped tain atteaiuc anlFiendu-cb » teaaparila naetie aa face inCereari la tota poporete da eev’a cadtaru. da a iafluiatiA tnrne goatee tentamina fiant, multiferi»· preli pre•supra epiniuati publies ia divatae direétinni, pria daetia opinionem publ4bm variae «nb roepeetibac feliuritele prodacto dapreaaa. ai dapa-oe ehiare ai moderandi, et-eam vol apud eoe Romano· epheme­ la Roaaaai aabto ai infloteeoe literature jurualiatica, ridum litterator· vigeat cc fioroat, nae eeclocia baaaric'a noatra inea an pote remand indifférante noatrn quoad hanc generalem nicum indifferentefii facia ea aeeaat’a mialcare genorsla. Draptu ace a ce habere potete. Ut itaque ex una parte qnqecti»num publieo-eeeieniacticaram currentium explana­ cà do an'a parte ae ee ddo ocaaiene la lamurirea intrebariloru publioo-baaerioeaci carente, éru de alto tioni locuc daretur, ex altera vero parte clero ae parte ae ae intinda clerului ai dooentilora modiuiocu ludimagiaarie medium expeditum ceqiet in «cientii· uaioru de a ae perfectioni in «cientia toologica ai B theologici· ae paedagogieic excolendi auppeditaretur, pedagogice, ainoduln afia ce cale a diapune ia- •ynodua nececaarium «ace ducit duae periodica· fientiarea a lore doue foi baaericeoei periodice, ephemeride· ecclaciaaticaa mutuo ordinariatuum oontielegdndu - «e tote ordinariatele deapre aoele, concenau auacitar·, quarum una aingulic hebdomadidintre cari un’a ae fia «eptemanala, in care «e ae. bu· prodeat, qua atatuc actuali· provinciae eceleincunoacintiexe publiculu deapre «tarée actual· a •iacticae sub omnibua reepectibna ad eudetorum provincial baaericeeci in tote privintiele, ai ne ae notitiam perferatur, atque ooewrentec quaectionea deabata in denae intrebarile ocurente. Cea aialta in ipaa diccutiautar ; altera vero virorum doctorum edanda in publication· lunarie in broaiure, ou con- cooperatione in cingulo· metteea faaciculi· edenda, lucrare· usai inaotiri de barbati de «pecialitete, ae dtccertationec théologie·· omni· generi·, potimimum cuprinda diaertatiuni teologice de tote plaa'a, mai autem hiatoriam atque legialationam eccleeiac noctrae virtoau cu referintia la iatori’a ai lagialatiunea ba- graoco-catbolioae recpicient··, praeterea quaestio­ aericei noatre greeo-catoliee. apoi ai daabatarea num quoque paedagogiqsrum disceptatione·, sdceetiuniloru pedagogice cu privire la oerourtarile iuncte noatra attinente·, inauper occurrentium pro­ noatre cuprindiendu totu un'a data incunoacintiarea ductorum litteralium publicationem ac reoenaioaem contineat. ai cenaurarea prodnctelorn litorarie ivinde. Ut harum ephemeridum eccleaiaatioaram exiatenPentru aaeeuraraa eaiatintiei ai infiorirei »ceatoru foi baaericeaci ainodulu diapune, ci aoele ae tia in tuto collocaretur, atque illa· ia diem laetior» éee la lumina la «caunulu metropoHtanu, éra ordi- c capiant incrementa, aynodua praecipit, ut caede* nariatele «e mediulocéaôa pronumerare la aceloa pene· aedem metropolitaaam in lucem prodaaat, foi, p«nkru~hrcliivnlu ai bibliotee'a fia-earei parocbie ' ordinariatua veru efficient, at praedictae epbemaridaa din diecbaele loro undo va fi potintia. numai satu-, pro archivi· m bibliotheca· aingularum parochiarum feliu potondu-ae «perd eairee acelora pre langa unu dioecesium suarum pro poaae procurentur, namque •ic aolummodo «perara licet fore, ut pretio moderato pretiu moderatu. publica luce donentur. Capu VIH. Caput VU1. Daqpre paatari. D* WtaCMS. leiunium eat abetinentia ab omnibua vel ab ahquibua tantum cibi·, diebua aut tomporibu» ab eecleaia atatuti· Fini· praacipuua, ob quem ieiuaia in 'arctem· introducte aunt, erant : .Peccatorum expiatio, volup­ tatem carnalium refraaatio, ohriatiaaorum ad maior·· festivitate· colanda·*, atque ad .aanota* eutharietiae diguam raaeeptioaem praeparatio*, nec noa .voti p adimptemaatuaa*. laiunium iam in veteri foedere vigena1 ipae Portula icdatinata inoa in logea vechia* ni-ln a recomendatu iacuci domnnln neetru baca Chri- dominus noetor leans Chriatua exemplo ae^erbo nuo.nobia coacmaudaTit’. atoou eu t««mplulu ai oa euventula seu*. Ipsi sancti apostoli quoti··.spectate Spiritu· sancti Aaemonea ai «aatele apoctoli au pectita de cÀteori iavocdn «jutorislu cpociala ala Spiritalai canta *, auxilium invocabant *, ieiunaraat, praecepta quoque dandu ai prorepte, prin cari opreacu anete nmnedri*. daatoa. quibna aoauuiio· cibo· tatordicMt *. lathaec a eibia continentia in iataaium atque Aceat’· contenir· delà macoari ae diatinge in abatineutiam distinguitur. cjana d ia poeta. Nomine ieiuaii in eeeteaia noatrn vanit aniea per Sub nema de ajnna in bacerie a eoetru ae iatielege maacarea de bacate de pecte namai un'a diem ciborum ab «celeria admiaqoru* couaoatio. data in dl. Atari dtlo de sjaaa aanta tote dllelo Huisaanodi ieiuaii diea auut omne· dfoa quadrsgepoatahri mare*, sfara d« «embête ei dominari, «i •imae*, axeaptia aabbatia et diebus- damiairia, nea afore de «erbatoreu bMeivectiri. de cumv a nu ar' non fvato annuntiationi·, niai hoe ia foriam aaxtam ' cadi aeo'e pro vincee· patunetera eoae «ambat a vel «abbatum bebdomadae «aaioria, quibna etiam Postulo ceto contonire delà tote mancarile, ori numai delà unde in dllele ai tompurile preacriae de baaerioa. Bcopulu aalntariu, pentru care ae au introduco in baaerioa poatnrile, a' foeta nani ale·» : .Rapiar·· pecateloru, infrSnarea aburdarilorn trupeaei, pregatirea oreatimlora la «erbatorile caleo mari*, precum ci la .primées «antei «^hariati·*, ai ,din votu*. 1 Bx·*. XXIV. u, XXXIV. «a. imun· IX. «, ia • Lot V, M; Xtetk. XVin, «. IV, X • Act.Ap.Xm, s nv. ■. • Art. Ap XV. «tz * Can. apart. St 971 QÛMCIL. P1OVDK1PKMDM ΑΙΛΑ- ■TiiraeuuRan·. i«n Mdi t-14 m —t—·————— ■ara. eari taM «enta dfiu 4e φ·1..— Mai heri· ' <Ββ4^ν Ι^ββιιΟηΦ nmb ^4J®b0^î ' BNÏB^F^H^BÎ MM MP* araa^A m^^A· uB BIRB mi^> d^S^S^NF fie V ,-.~,ÿ prean· «i dta’a MMri «m· (t· M MpMBtan*) ri Imbb âZaMaiMt natta erari» (14 Mptambria·) ot 4eeel· luteete nente teeeete tei^ltetes (SB < ■ ^MÔt^ BoBW ^mAb^ ttlNM 4c (NNWMb 4MB^I ββ BNF* tetetspte te tetel* φμβΒβα MffeeteM tetettteéMte si gHa tabradtartariBirant, valetaftanam üttaarit, 4a a-te preaearetai, mm 4· *? fi bteti, ptoeu· pNBWÎ B ®ΒΛ4β1Β®ΒΒ ^ΒΜβ4^4 ' Bdl la èMMtakfrmU ■■■ £m delà BBBQBNA te fetewtete OMMNted^ nA is tote pMt ItelMB tWBftMitateB itenteteM (4teMMMiflB0> • teriadlei, ia aiptaMra’e om taaünata a prarilara, Mq*· te heteteeftàt pMteoMtes. (Ù) ai ia Mptomaa'a motetera raaaB. (84) Paritor «battoeetiem eequi 'ooaaaereràt oooleeia Arameee »’a iadatteata beaerio'a a ebeerta abetiaantia -ri in poetata aaaaarai Deatratai (data ia aie dtette iriaata ertvitairi Doaüai (a 19 novem15 eoveabre pbaa la 94 decembraX aaai jaeole bri» aagae ad 99 dueeatbri·); — aaaeteraai apoetopoetaln aaatakm bpoetoB Petra ai Praia (din taaaa lorua Petri ae Penh (a (Ma eoeaada poet dominie»· de .dup» doainbc’a totarora (antiloru pêne la omnia· Montera· uaque ad foeta· principals apo­ Sam-Petru) ei ia arma peetata Seata-Mariei (delà riatorum), Me non intimi··· virgini· (a 1 aagaeti 1 auguita pbaa ia 19 «agnata). (84) ; I Mqae ad 19 riataraa mamtoX (M) Tria baM ietaria ia Koaaateriia prisa· obeerAeeatea trei poetari introdara mai antaiu ia maaaatiri*, dia pietate tara adoptate ai de aradin- vari eoUt»*, e pietate a BdeHbm quoque recepta tioei, pêne ee ia araaa pria datiae tadriaagate oe feme, 4mm trade· toagrava eoaaaetadiM ia ooo^onia noetra vi· legio ooneecata enat. foeera loge ia beaerlc'a noatra. u leiaaia raperin·eoaoemotatO oanoe fidotoo ueu raPoatariie mm memorate oblige pro toti eradintioeü, ce aa »wlî raüaaei, ri meta anaatoei*, tioait poUoatoe, bona valetudine gaadontoo *, atque in gravi qrada· noraieitato brad varanto» obligant. (87) nice ea afin in ver o aeoeritate gréa. (87) Pttrptoraa eyaodae obhm eeineeueque gradua Pentra aee'a einodnla admoataa per toti préotii, do ori-oe gradu, m paatOM oa eonooieatioritate tôt» Moerdetoe bortetur, at tam ipei quam eorum domepoetarile’i proMorgaada oe oeoMpla baaa atbta etiri boae exemple prraluoentoe, omnia ieiunia redenrii cita ri oaaeaii tore, ira pro popora oe-la KgioM aarvràt*, — popula· vero doceant, abaque iaretie, ob an. eete iertata a fraago poetala Ara diepoMatioM a competente eoeloeiaetiea auctoritate diepeaaathue dola eatoritatea beoerMeea oo·- ooncoaM, iriwrium frangere band licere. (88) peteata. (88) Prrarartim vero tempora publicationi» ieianioMai aloaa eu oeariaaM pebUearei poetariiora m inealoo poporeaiiora obeorraroa aoelora —iaro- raa, eorum oboervatioaem fideübua inculcent, eo»tiaada-i tota ana data, ob poetula annuti ataari ap. Sta PMta ·> Λ ► Mb ♦ Cm.apraM; IWraa Aria. «n. taii • VM. to· DM, «ara·, ta ritafra gmm-mtaMB· •Mi. p4A " J-11À-À· h,, Λ Lf-viUMte» '. •tottnn, ta ..... -■---■ί·-ΐΓ- - .... .. ...... maman . .... '..... ei m ookOl. pboveso. jk^SlU^k panem alba-iuubksk «t pogabàboeko, immau i-u m SMi^^kB^lk Jkkiq SMS JkS^SkÎi ^^ΜΝΝΒΒΟΦ flt MMlkBtB S^SSSS^® W * ■·· VWBiWIW ■* vWW MWW·· » w· ΜΜ · SÎI^H^SB^k ^k^^^kSSS^^kkk WHisAsS® vW ν·πΜΜ·· W^m· S^MSt^kS^Sik ^kl^k^k IDsi IfeSSlt M "** · BNIwi *■ νΜφΜΒΗ frj Miwit ti*v si i*psMlS stssltai i* sbbxmhssA. sfcbs' ^,4,^,9 ®8^S^ SSH^S*® *" turilora. '* Paatra aoe'a daedala nu peto dla deatah» a Qaamebtem ayuode· head pebrat aaiaaraaai dejeai pre teta der·)· aeqeOri peevinrie, ed re- baiueoe provteriae élira· ont ouperqae a» aara, ougotaada grratataa ealaaltatUora pabbee, aa «ari at reeegiteto publicaram calamitatum ialartaaio, que DmmmAmi pt^ifNNMM poptwsl· is^Urt· sosstai vi- Daaa gent·· bate vK· dedita· paaira ralet, aaa du, aa namri dead! ra a* fordoea da teta foUal· de radblmi, ai dia toi· poterile onto ae hure âpre aeHua ipei ab aaeaii geaerio blaapbemün abborraaat, varam pra eanotto viribao ad tarpio hriua dogitii impiedecarea battrai aeeotai meravu «rite: drepta progrwram,impediendam ratagaat: itaqae popuhua ace'· ae iaretio pra popera atata privata^eetu ai tam privqfe ^uam pabüee deoeaat, baie peccato public·, a, ae laeb de peëatata aoeot'a, ftriaduae da*ranaati<îç^b oauüa geaeri» blaaphaniia caveado. teta feliuhi de injarstari. 8aparatftiaapa «ata aaa vitia, prin care w db ' Saperotitio eat vitiem, quo divinae cultu· ex­ celte dotnnodieaera, oui nu-i ae ravine, ori lui b hibetar ei, eûi non debetur, vel Deo, aat modo Domeediea inné ia mode neeoviaiotioon. -r- Aatu- quo exhiberi non debet. — Sio auperotitio eet in feliu eota «aperutitioeu a oboervb in logea noué lege nova veteria tentamrati caeremoniae adventum domini noatri leeu Chriati rigaideeateo obaervare, oeramoriilo veebialui toatameatu, oari intipuib· veni­ re· domndui nootru lauan Chriatoea, ai prin annare qnao poet eiundem adventum non ampliae teneat, usa dupa venir·· feptioa a acohria nu mai au namque illi» nondum adveni··» oetenderetur. loeu, ch-oi prin aoe a ae ar' aretâ, ed ai cam iaoa nu ar' β venite. Supervtitianea ece'a, prin care oe db culte divinu Superatitio ilia, .que eultuo divinuo creaturae exhibetur, eet: fopterei, orte: a) Vana obrarvantia, qua vana et improportioa) Detin e derierta (vana obrarvanti·) prin carea ae intrebuintieaa mediuloce deeierte ai nepotrivite nata modia adhibentur ad certum Inem obtinendum, veluti ad ranitatem medicaminibus improportionatia •pre a qjuago 1« catare aoopn, precum ar β a-ai recuperandam. caatigi «aaatatea cu medicine nepotrivite. b) Divinatio, nempe occultorum ope daemonia b) Divinatianea, adeca cercarea colora aoounoe cu qjutoriulu diavolului, #pre cum ar β gbeitaril· .. inquiritio, prouti praoragia ex oomniio, ex manu din vieuri, din oemnele manilora, din obntatuiu ei lineia, ex garrita ac volata avium, — vaticinium •buratalu paeoriloru, diu araneetuhi cartilor· de ex charti», et cerae infuaionc, ex catibu» fortaitio. jocu, «i din venerea eu eéra, din intomplari fortuite. C ' ./ e)' Magia, nempe ar» faciendi reo, quae vira» c) Magi a aoeu vrqjitoria, addea maieetri'a .do a homini» ouperant. face lucrari, ce treeu praete poteriio omenoaoi. d) MdeScium, nempe an daemonia ope variia d) Fbrmeoatori e (malefloiulu) adeca maieetri'a de "a «trici deapropelui ia foliurite moduri prin modio proximo nocendi. poterea diavoluM. lotae euperotitibnum opecieo eunt peccata mor­ Acoete epecii do eaperetitiuni enatu peeate do morte, fiendu-oi onoraa, oe oe oeviao hri Demnetalia, namque honoram Deo debitam creetataa diou, o diu faptnrei, aaoeptandu dola dena e aoe'a, exhibent, ab hac oxpeetando id, quod « nolo Dea ce mumai delà Domnodiou ae 'poto aaoeptb, — ri expectari potent, — et quoniam illae expromam vd poatra-cb do rapnau tocmila aepreaa ori tncuta cu taeitam cum daemone pactam oupponuat diavoldu. Idcirco ipae Deu iam in veteri foedera hara Peatrn aoe a ri Domaedieu inea in logea veobia opri aooete faraddagi: ,8o au oe ale intra tino, codera interdixit : ,Nee inveniatur ia ta, qui haatrat oarale oe trdoa pra iulu aou aeau pra *'a ea pria Uium-raum aut tliam, duram per ignem; aut qui foce, vn^ji^u vrnja, ri doMaataada ri fbrmerandu. arioloa aemritetar, et obeervet oomaia atque augdria, 8i Annoeatorii, ri oarelo deeeaata, e cercle cauta aeo rit malodraa, nec incantator, nec qui pythone» pro atele, ri earde iatrdbe mertii. Ob opureatiuo - ooacalat, nee divino», aat quaerat a uoortaia veriocto Domauhd Domnodiedd tau tota cela oe foco tatam. Omnia «aq· haec abominatur Dominae, et aooete, ri pentru epareatterile niante va perdo pre pr^ptar fotimaradi 'eralera delebit ora in in­ ri Domada Domnedieuhi tou delà fada ta**. . troitu tuo**. -« Similiter oecleria quoquo canonibu* rain in ta­ Aaemoooa ri baoerio’a in eaaoaolo ri oapuae la ode mri grolo oeribri pra ori viaovaM ea arameaea lium abominationum rooe gravieoiaM animadvertit *. oparoatinri*. Quoniam «upentitioni» flagitiam varii· rab for- , Fiiadn-ob vitiuln eaporvtitiunei rab Mterito forme pdto ■ latftn ri peintre eradintioeii neoetei pravinoie, mia inter fid»le»1 quoqae haiunee provinciae dila­ ainodala - foee ataati pra parochi, ed caatigeada-ri tatam rara potant, «ynodu» parochia iniungit, ut raaoaciatia dopliaa ri faadata deapre epecüle raper- raperutitionia «pomorum in tarritoriie eorumdem rtitimrai, - oe ra ara ivi in teriteriilo Ion, ri dupa occurrentium plenam ae exactam notitiam nee aoa eo oo vora ooaviage ra totu raeeritateO deepra de exiataatia ae malitine gradu certam pemaeionom rawtinti'a, ri gradnlu maHtiri acelor'a, ra iatielop- ribi procuranto· ia illo· oarai prudentia iavehaatar, tiuno ra le oombata, lumiaandu pré popora deepra populum de earamdem vanitate illuminante·, ridmndoriertatismoa aodor'a ri arataadu-i diopcotiuhi ri qae contemptam ae iniuriam ilH» Deo illatam etrambatatoa, ra ra face pria ole lai Domaedieu. ootoadoateo. ' Uvtt. XÎXV, M. • I Cor. UM • Caa. raoot. M, M; & Bmüiua, ma. «A • Dautra. XVin. 10, 11. * Cara Uatai.. toa. M; Crac. VL caa. »1. A Hmjlim, tn ooicco. novae. narnt alba-iuihm· wr rooARAsnmv,im ««a *-u tn Otfl x Capot X. 1^9 '^Ü9 Mertea, ed mementote cote mri fa pre «hm « vietiri pamenteeri, deride presto sort·· vinitaris a omntei tens tMwfata indata erefa iaspecatiri ebririui, mm trecaadu-te la toaala cnratAecta, unfa art m refer· Unele pedspre tamponM, mm faafata psntra tota fa a aa a «aaaiîan etotne. Pentra aea’a bsreric'· batata pre saar·'scriptura, car· die·: ,Ci sMta ai pia eugeta ette a M rogd pentru Mi morti, ei se re dsslogs fa pseete“, delà incepatu ee-a tedatinate a alargi ia qjutoriuta •nfleteloni calora morti, ea rogatiuni ai eu sacri­ ficii. — ira crediatiosii inca m au neeuitu a usiora aortea acetor'· daadu elemostea, ci fecunde fandatiuni pentru celebrarea santei liturgie. * I Dilclc, ia eari aant'a baaerioa aa-a indatinata a eelebri pentru morti, dupa diMiplin'a baaerioei noatre sunta di ferite’. Cu cari ocuiuni coasangenii repauMtiloru, dupa un a dation laudabile, oe esista in baMrie'a nostra, imparte seraciioru elemosina. Pro langa ace'a baMrie'a face aaumita amintire despre'toti pariotii si fratii nostri repensati in cre­ dintia à in impartastre eu sent'a baaerioa: in sambat'a inaintoa laMtalui de carne, precum ai in sambat a inainte de dominec'a rosaliiloru *. Temporii·, in.cari nu are locu amintirea publica a mortilora, snntu rate doâspreseo· dtie dola nas­ cere· pana Ia boteuuln DomnuluL — Septsman'a rea d· antonio a aantului si marelui poste, santa septemana mare, reptemana rea luminata fa dupa pasci, dominicils dintre santele pasci ai rosalii, ei Mrbatorile oele mari, in eari tempori- nu m face amintiri publiée (colivie), dra a pomeni in taina pre eei morti nu est· oprite nice chiant in dic a de pasci*. f99 Kora, uMmnm aompo vit** terwetri· ····■" tMBg ItetWMB iMMBieil **CtMB 4*βΜΗ, iftu· •iv* **s tegei ***ionuB h**r*4**i *tt*i*a4*> ai»· ad purgatorium pro aoaagDi· poeais temporabbns haaa4b psrdnosnfa, riva ia perpetuum cruciatibus seterei· ΙμΜΙομΑ*.. Quaatobrem' ecrieeia sacres scriptura·, quae di­ cit: ,Baaeta et salabrie eat cogitatio pro defuncti· exorare, nt a peccatis solvaatar* *, innixa, inde ab initio animabas defenotorem precibus ae sacrificiis suoeurrere consuevit, — iasupcr fidelss quoque il­ leram sortem eleemosynis atque fandetioribus pro sancto liturgis celebranda eruetis alleviate studuere. Diea, quibus sancta ecclesia pro defunctis cele­ brare solet, iuxta eedeeiae nostrae diaciplinam sunt variae Quibua'occasionibus deftinctorum consanguinei, iuxta laudabilem iq ecclesia nostra rigentem con­ suetudinem, eleemosynas pauperibus distribuunt. Praeterea socleeia expressam omnium parentum ao fratrum nostrorum in fido ao sanctae ecclesiae ca­ tholicae communione defunctorum commemoratio­ nem facit sabbato ante dominicam carnisprivii (apoqreos),noà non sabbato ante dominicam pentecostes*. Tsmpora, quibus publicam defunctorum com­ memorationem facere haud licet, sunt duodecim diee intra nativitatem domini ao epiphaniam, — prima hebdomada sanctae ac magnae quadragesimae, sancta hebdomade maior, hebdomada paashatis (diaoaeoosimi), — dominicas intra sanctam pascha ao pentecosten, atque festivitates maiores, quibus tem­ poribus publicae defanotoram commemorationes haud aguntur. Defunctos vero in secreto comme­ morare neque ipso die psschatis interdicitur*. Capu XI. Caput XI. Dssprs mormsatarM hoarricdsos/sspoliurq) sidrepro Dr Mfrltm reetnieriiee rt dr eesmstsrie. Fiindu-ob dupe credinti'a crestinteea eei repaasati vora invii cu trapurile 14 diu'· judeoatei, base ric a delà inceputa a onoratu trapurile ociore edor­ miti in impartastre cu dens a, pentru aee'a ou rogatiuni, cantari si cu oeremonii 1« potroM si to-asidsa in loouri aaumite si pria bineeuventare destinato spre aoelu scopo. Inmormsntareu trapurilora trebue d· regula μ m face dupa patrassci si opta de ore, oi μ m incungiure pericuiulu de-a'inmormehtd Quoniam secundum christianoram fidem defuncti die indicii eum corporibus suis resurgent, ecclesia inde ab initio corpora in communione ipsius obdor­ mientium honoravit, ideoqu· precibus, canticis, ac caeremoniis eadem oonoomitatur, atque in locis certis m bcnsdictioae eodeeiastioa sd euqdem finem destinatis deposit. Ad periculum homüita. vivos Mpeliendi praeosvendum, corporem oepnltur» de regtja elapsis a morte quadraginta octo horis omeni rii, si atanei inca numai dupa-oe medicii si auctoritati!· civili, oonringundn-M despre intreveal· res secure e mortei, concéda iamormeatarea. (89) De ors-os iaatormeatare· bessricdeoa este ooatinusreataspaitMfrei baserieei oa msmbrii si, armtae fieri debet, et tunc quoque facultate a medicis et civili auctoritate prius obtenta. (89) ch ace'a'trebue deaegata aoelor'a, eari la mortoe lora crin lipsiti d· eeeast'a impartasir·, seau nies a« μ voit· μ aiba parto la area. Pria urauoe dele iamormentarea bassristaea saute eaetari jidaaii*, paganii, si infaatii nebotesati, seotMi*, MMematicU, eeeomnnieatii notorii, eel μ m ncidn pre rise nsfiindu smintiti de mints, ri eei oe more ia dueta’, eei m nu M an euminoeata oelu purine naa data in ana, si au morita fers hui do intoroere·, eri c« iia usdra mare presto mesdra ri more neiadreptati* ri in geaere peoatosii publici, sari arara thra peaitontia. ■ Π MsebA. XU, 40: .Ssast· 0 aslskris sst ssgttstis pre dqtaetis storm· st s pwostis ssivsatur* (in vrigsta), * Coast. Ipest, 4s mystis» airisririi, ·» II; 1» · Pitra, 11, p. 1®, '· Tpriesa la Ms*· st psatMsMarta * Ni«pbs(.C»sstaaliMpstttsass,ssp.U; Htra,Kl^p.4ta; âasstas atosMs, sap S: ,0s qsndmgiata Manata ρΜΜΟ··de. “*· Ml qsis sass In qaarimgeriM dtfcmrim msrib atafisst Cum sepultura «celwiMtiea communionis eccle-. riae cum sui· membris continuatio ait, sequitur, eam deoegaadam esto iis, qui in morte hae «ommunione oarebMt, neque eiusdem participes mm volebant. — Psr eenseqMM a Mpultura scelesiastica arosntar . iudatoi *, gentiles ac infsates eoa baptisati, haeretici *, oriWsmaliri, excommunicati notorii, suicida· non mente capti, in duelto mertei’, qui sacram oommunioMsk saltam semel te anno haud susceperunt, atque decesserant, quia paeaiteatiae riga· dede­ rint*, — qui foeans immoderatum exigunt atque impsenitentes obeunt*, et gsnsrstim publici peeentoree, qui gin· paenitentia moriuntur. sxtta mbtatus eat tossisie·» stas ftwere asaorisa"; sp. sn. Pitta, x Π, p tn. * Csa.sjost.t4. -* Caa. spsst. 44; Cone. Iastie- esa », M, 44. ’ Ttasotie Alssantr., gemat. 14. * Coae. Gusgr, esa. Ata * & KieSfA, ssp A 4o taasvsiestass ; Pitre. L U, p me »n ooircw. PBovnro. primum alba-iulimkei mt pogarAsumr, im «π fl-u vn Hindu danagaraa tomoHMBtaMi an’a ta cote* ' Cm aaptaara· daMgatio ana graviarimaram rant βμΙ* Ba*sn^^taMtai · fl* fSIOlMq μΒμ«Λβ·Ββ· mfemMkRl Ml M*lt* ÎBlielBftt*** M fttW*MB poanaram eoaforiasticara* ta eyuudna attentos ,reddit partehna, ut te oaareaaeaiis ac sepultura· àmm^m** *m**m*ÜImv M BOiMB*it*tÜQMI teM*f*W*tM*i benriMMi* CMfak Ml pffWHte, cari pria aantote MMH tut· Mpriti da μμλΛ’λ Va»· hear· M onoco, ri. teoaaaWte indoiate, «a nu-ri pragete a (ara iatauaaro date ottaariata *. Inc· ri ea etai Mare precautiuna «aata datori a parsed· parochii te fatemplara, eaada ar fi ta M deaago chiant ai tecta de famormentara te eemeterita paroehita. De ora-oe oemeteriulu pria binocuvantaro badbricdae· ai pria infigere· sautai eruet, cete dedi­ cata lai Donnedieu, parochii ae dssfaàiure totu ^Marata^te* WIW9 lta*s^^m ka*aAaUk an RWMleCW Μ ·ν*ΜΜ MMItaHI —-a ” W·* gandin anal prudeatte pre cedant, atque dubio oe^ currente ad ordtearteta* recurrere haud aegHgaat1. Maiori adhuc etrousmpactione ae prudentia proce­ dere teneatur eaau, quo aKoui val ipoe locus aapultarae in coemeterio parochial· denegandus eaaet. Porro quoniam coemeterium benedictione eccle­ siastica ac sanctae crucia erection· Deo dicatam sit, parochi omnem pastoralem selum ad eiusdem de­ coram promovendum exserant, curando, ut illud con­ venienter septum ac circum circa arboribus orna­ tum sit, atque docendo fidele·, coemeterii nogteo- relata loru pastoral·, peatru iaaintarea fruœsetiei aeelui'a, grigindu «A se fie ingradito dupa cuvonintia, si iufrumaetiata jura improgiuru cu arbori, ai favetinndu pre poporeni, ch neglegere· etmeteriului I tam fidei eorum tepiditatem ac caritati· erga arata reoél'a loru in cretati·, ai lipa'a de iubire parente· ae fratres defectum ostendere, risque illo· entra parintii ai fratii loru, ai astafeliu i face pre opprobrio ac ludibrio esse mundo. (90) daaaii da ocara ai de batyoour'a lumei. (90) Dia aaemenea reverintia catra oemeteriu voru Ex hac erga coemeterium reverentia parochi priveghiA parochii, ed fora' acirea ai invoirea si a invigilabunt, ne quia, abaque scitu ·( eonsepsu ordinariatului, nime ae nu eûtes· a «cote trapu de ordinariatus, corpus datencti, fine illud ad alium tumulum transferendi, exhumera praeanmat omu din mormentu, ed ae-lu dnca ia situ monncnta. TITULULU VII. TITULUS VU. DB8PBB VISITA CURULUI. DB VITA CLBBICOBÜK Capo I. Caput I. Dttpr* Ariorintfa chr*M d· •'prqpost ri · as D* ciarieormn iiilfrah'ans m aneria acMntns pro- pat/aetiond m aaerria srisntis. Din inalt'a misiune a pnotiloru de a conduce rium'· can cuventatoria te paaiunils cela mantuitorie ale adeveruriloru de credintia si de moral·, •rméxa datorintia loru oaa mai santa, da a-ai C oaatigd (denti'· neceasaria, ai a t» perfection^ te aee'a dia dl in di, pentru-ta fiindn densii lumin'· lumei dupa cuventulu Domnulni’, cum vont htminfi, dece ei inatai voru orbeed in latanereculu needen tiei*, si cum voru avi scientia, deoa nu ae vora neauf diu*· aoptea a ·· daprinda d perfectioni in •tadiile perfacete? — Chiara si sacra scriptura ne invotia, eh: «Buaalo preotutai voru padi adenti'a si tege· voru aorad ta gura lui**. Hfadu-cd ofldta paatoralu alu preotutai este ■ combat· arorile, · deslegA indoelite, ai · delatori dafaimarite tacrurilora etaru sente, de sine ·· iatioteg·, eh ta trabue se fle provodiuta ca toto •naete aooeaaari·, cb-d te ta contra scads védi'a ri autoritatea adeveruriloru prop··· do baeerica, ri •atnfelin preotata trago «Mprari podep·’· ameniatiat· de Domata pria gar a profetutei: «Pantraoh ai tepodata scieati'a, si au ta voiu tepedÀ pre tine, ed ae nu preotiaaci mi·’ *. Parfeetiuaaraa elaritiui fa aeiaatfete anere o pretfade faaintar·· raped· a raltarri fa tota taaate aodototoi, de ora-ce te ta contra riagnra atatata preotie··· ar ramant indarapta on nasp—■ acadaro a aatoritatoi ante, o poftoeea mai facete ri impregiurarea nee’·, eh iaimidi eradiatiei pria eultur'a ee· izraHgtoaa, an inodta a favfani baaaric'a oh dan·'· ar fl partinitorae obaeurnntumufai. Deri tarai· mai virtosu in dite!· aoatra aato datori· a cultivA sctratiale cote adeverato, ri prin fatiatept'a loru tetrabrintfara a oonfandd intialap- gradiendi ac asmet perjietads. E sublimi sacerdotum gregem ovium rationa­ Hum ad salutaria veritatum fidei ac morum pascua conducendi miarioae fluit graviaaima sibi scientiam neceaaariam comparandi, atque aamet in eadem magi· magiaqne perficiendi obligatio; atenim cam illi iuxta Domini verba lux mundi tint’, quomodo flluminriraat, ri ipri in ignorantiae teaabria versan­ tor*, et quomodo scientiam poaridobuat. niai fa •tadiia peractis eemet diu noetaqae exercere ac •xoolera satagant? — Ipaa quoque eacra scriptura nos doeet: «Labia sacerdotis custodient scientiam, at logom requirant •x oro oins*4. Quoniam pastorale sacerdotia manna act error·· profligaro, dubia aolvore, nec non raram sacraram faaultntion·· rotunder·, eponto sua sequitur ipsum omnibus n aeaaaarii» armi· instructum ·■·· debar·, ••oua onim veritatum ab «celari· praporitarum dignitas ae auctoritas minuitur, sieqne aorardo· ia ·· concitat poonam · Domino pe» oa prophetae intentatam: «Quia ta amentiam rapuliati, ropeltem te, ut ne sacerdotio fangaria mihi*4. Clarum in sacris actontiis axeoH exigit ooloerimua culturae per omne· gradu· societati· pro­ gressa·. namque seeus mI·· tata· sacerdotalis ■ammo auctoritatis ···· damno ragraderotur; id exigit illa quoquo rinumataatia, quod fidet ndvar•arii irroHgioaa oorumdem eraditis·· entaefam argaora haad derinaat, ac ri ipaa oboouraatimni fautrix (met Hinc tara· nostris potisaimum taba· veras •cienti·· coler· tenetur, earumque pradenti usu mundi aupiaatiam contender·. tiu·· temri. ■ Ttinsth. tteisair., qsasat. M. * Matta. V, U, M. • I Ttaata. IT, t* ‘ Mdta.II, 7. • Osss IV, ·. ' Comb, ammaam reno· XM m 478 OOMOL·. PBOVDfC. PRIMUM ALBA-IUUMn* «T FOQARASIKHWt, 18Tt mü b-U «M Oultivarsa deralni in m4mÜ· · demanda ri mb- A Ohei fat arieurifa emdiriam* oneri gnaqne tel· canoe· ‘, ri o rsssmuda on mb· mH·» ri mmmnb φΑφΒΦ mmIm magne fcrreeo nommmdMt1. •aatria, pariati ai baierieei *. Synodae rntieuiboH allatb dueta, balance aecrae Sinodulu pre bas’· umtivelesu adnM «eripte dels clara iotpHairta eouarientioM a aeaatri doririio •ante, ri 'hi admoaieaa tri ia cultivar·· «deatiefarn > aaera m aiba inaint·· aehiiera anmri marirra iri Domnadiaa, maatuirM raletdera credhrtierilera, ri binele baaericei, dra apre gjungerea aoopuriior·' acestor'· so ae sildaoa a-ri proeard MMaleaala litarari· neoesaarie, ca»tigaadu-ei eela pudnu cdte ana manuals dia fie-care rama alu adentieloru teologice ri indentiandu on potari unite bibUoteei dieceeaae, dirtrictuali ai parochiali. la arma sinodulu aaoepta delà tote ordinsriatele, od la oonferirea boaefleiiloru baaericeari, ri la impartires faliuritelora ajutqgic, apre sternirea nobHei •mulstiuni ia cleru, ae do oa destina· conaideratiune la neaaintiele de ulterior'a perfectione aeientidea, g dovedite de conçurent! in reatempuln aervitiului lore, ai pentra ace'a rom pofti dele protopopi, od in informatiuuile anuali deapre clerula diatrietualu ae reporteae en tota conacientioritatea in aoeat'a privintia. obMgarioato debitum edtaepleaMatam a rierieri ex­ portai, oeoque nwart, ut in aacrio acieatiia oxoolendia eohunmodo Dei gloriam, animarum Melium aalntem na Mdoriae bonum prae ocalie baboaat, atqno aaoeoMria ad boo ineo eoiwequondoa media com­ parare atndeant, es aingulia diaciplinarum theologi­ carum obiectio manualia ribi procurando, atque riribda unitia bibliothecae dioeooaanao, diatriotualM ae paroohialM erigendo. Demum aynodua ab omnibua ordinariatibua expectat, ut in benefioiia eooleoiaaticu oonferendio ao direrrio oubridiia diatribuendia ad nobilem in clero aemulationem excitandam, peculiari attentione nioua ulterioria ooientidoae perfeotionia per parochoo con­ currente! tempore aerritiorum auorum comprobato* prooequantur, — et idcirco a protopopi* exigent, nt in annuis de diotriotua clero informationibue hoc quoque aub reapeetu omni sinceritate referant. Capu Π. Caput II. Dvtpn datorinrfa daruM da a proyraad m morriitaU ai in perfart tatatplaria. Da clarioerum cH^etioa* moririM oc vita «aramplori Fiindu rtatulu praotieacn eeln mai atralucita ri deregatori'a preotiloru ce· mai aléaa, ri de eea mai mare inaemnatate, aoeat'a perfectione si inaltlme a •tatului lore pofteace o eaemplaritate a rietiei, ai o integritate a moravuriloru od aoe'a, ia odtu ae an ae para a deminit ca portarea, cea ee predica Cum atata* sacerdotalis praertantiutmu·, munus­ que saoerAtum egregium maximique momenti sit, haec perBctio atque statu* *ublimita« talem vitae exemplarriatem ac morum integritatem exigit, ut numquam facti· refellere videatur id, quod verbo praedicat'. cu cuveatulu. . Drepta aoe'a ri marele apostolu avendu in ro­ dere ' cuventulu Domnului diaa entra invetiacei : c „Voi aunteti aarea pamentnlui* *, indemne preTitu: » Intra tote daadute pre tine eaempla de fapte bane intra invetiatura, intregime, onore, nertricatiun·, ed eela contraria ee eo ruateeso, ne arenda nimioa a grai de noi bale**. De undo ri aantulu Joauugura-de-aura oa dogeaesce: „Preotulu trebae ae aiba vietia nemaculata, cd ca totii ae prirdooa in denaala cd intra una esemp|u, de-orn-ee Domne­ dieu pentru ace'a ne-a clean pro noi, od m ftmu od aeoee luminare ri invetiatori ai colora alalti, ri od ae petreoemn pre pamentu od neeoe angeri**. Un'a multtme mare de detorintie auntu impreg­ nate cu demnitatoa preotalui, oari aa maaifeetdaa in duple direpdune: ia depriaderea virtutUoru odo­ rtine, ri in incungiuraraa fapteloru celera role ri a ocupatiunilora lumoooi, neeuvenite atatului preotieacu. a) Ce ae tiene de depriaderea virtntiloru, preotii ae premdrga on eaempla bnau oredintioriloro aoi in tote virtutile, ri untune in virtutile teologtoe, morali, ri ale indurarei spirituali ri temporali, dintre tote inse μ μ aildaca a impleni .«· aoompotato tote datorintielc atatului preotteeou ·, od artuMi· vediendu omenii fapteie lore oeio bane ee preamardeoe pre tatala celu cervscu*. b) . Era de alt· parte preotii mata deteri a ee fori ·) de portât·· deragatoriilora drib ·), de a ae face arendatori, procuratori *, oeaa a-ri agoniri rab- prefiàtaii. Propterea sanctu· quoque apoatolu· prae oculis habens verba Domini ad dfacipulo* prolata: rVw eati* sal terrae** *, Titum hortatur: „In omnibus te *r·. praebe exemplum bonorum operum, in doc­ trina, in integritate, in gravitate, ut is qui ex adverso eat, vereatur, nihil habens malum dicere de nobi·1* *. Unde et sanctu* loannea Chrysoatomus monet: .Sacerdos debet vitam habere immacufttam, ut omnee in illum velet in aliquod exemplum intue­ antur ; idcirco enim noa elegit Deus, ut simus quasi luminaria ei magistri ceterorum, ac veluti angeli venamur in terris*. Multitudo ingens officiorum, quae sacerdoti· dignitati oonnexa sunt, in duplicem directionem ae manifestat : nempe in virtutibua » vtevriMv, Bk IV. oap * .Qari •aim otdriaa pnihorlt adrsram mtiM tatitar pugnant d inam nfulmtar MM f QaM d atriagne tiriMi ΜμΜμΙο diririrtarl ari ri M> atria pnatmtri, gri rienu ririMUrt, Mao yadtaa era iugalaalt oagoH agea art an dhbaK * * * * * ■ * Marik. V, 1». Tit. n, t, e. Chry*o«tes*., homU. 10 Ia *p s4 Tianth. Osa. sport; gyncd. VI, eaa. II. Mattk. V, U. CUa. *pert n. OmuVI, eraU rri par ^nn peril kgri uariM· earim garriat darerare·. -Jk. t mi ooMoiL·. paovmc. ρκηπηι albâ-iuubb8K kt vogababbhbb, ιβη mü »-u ms ohtiMti*» dia faturi 4e ruataa ri Mcuvioae*; β) da t nee non a vita rebec abiaoCM ae tadeasutibus mette • tiasri «fam falri ta oaaele Ion para ribial», ori tend·1; β) praeterea intardietam eet saqardotibes 4a a umbM la aeris»γ) 4a a aa iabotfi*, 4a cauponam earvaro in domibaa paraeUalibaa, riva nagutiatoria marri»va *, de a · bataasta ai isbitoriu popiaaa adire*; γ) item ebrietati tadrigare*, turpem 4a eerte*, 4a taeoad'a 4a avail, (i 4a veuaraa ari- quaustam exercere *, pugnae··-ae rixarum oapidoa tatai castiga·, 4a eamataria’, 4a aatasteeorea avari­ eeee*; insuper envsre debeat ab avaritia et tarpibea era baaarfNari ea ata sala proprii*, 4a inatrutaaraa lucri· aectandia', ab aeuria exigeadia', a .boam avivai baMrieaeei*, 4a oavsatia ohixasta1*, ri da eecleataatiei» cum proprii· commiscendi·*, a boaia vanatulu cu-^trepita alu taralora. •celeriastieis abalioModia', a fidriuarionibua praaataadia1*, nee non a atrepitoao foraram venatu. > Ko vel magia abstinere dabant ab omnibaa Cu atata mai vartoau suata datori a se fari ri de tota paoatola, cari pria leg·· firri, ri pria legila peccati», qua» lege naturali, divina ac eooleamatica loi Domnedieu ri ale baaarieai aaata oprita totarorn omnibus obriatiaai» interdicuntur, namque eecleria ereaüniloru, de-ora-ce naaeatnenata strie· baaerieei, vehementer decolatur, dum laieorum moree melior·· deca portarea mireniloru a eu mai pueine acaderi eunt quam sacerdotum. — Atque ut sacerdote· in daoata oea a preotilora. Bi ei ae ae pote preotii perfectione morali statui eorum congruenti semat tient ri inaiatd in perfeetiunea morale cnvenite conterrere ac progredi valeant, eynodue haud poteat statului loru, sinodulu nu pote din deotalu a ra- tibi temperare, quin aaoerdotibut impenee.eommenoomaadd preotilora meditatiunea lucruriloru divine, B det rerum divinarum meditationem, aaoidnam ora­ rogatiune· neinoetata, cetirea eartiioru religiose, tionem, librorum piorum lectionem, atque inculcet pregatire· cuvenita la celebrare» santei liturgii, convenientem ad sacram liturgiam celebrandam ho­ reeitandu orale canonice (91), frecuenthrea evla- rarum canonicarum recitatione praeparationem (91), vioea a «antele sacramento, eonvenirea la exercitii spirituali, ri U adunari distriètuali, in cari imprumutatu ee ae edifice, ci astufeliu ae ae conserves» ai ae créaea in denaii aelulu ri apiritulu adeveratu baaerioeacu. Capu ΠΙ. · devotam sanctorum aacramentorum frequentatio­ nem, — ad exercitia spiritualia nec non congrega­ tione» districturis· oonfiuxum, in quo mutuo aemet aedificent, ricque «elui atque spiritus vere eccle­ siasticus in ipsis vere conterretur augeaturque. I ’ Caput III. Dt fraiftmi cotlibibut. Dttprt prtotü erliÜ. Quoniam apostolus dicit: ,Qui tine uxore eet, De orh-oe apoatolulu dico : „Ch oelu neinsuratu sollicitus eet quae Domini eunt, quomodo placeat grigesce de ale Domnului cum ae placa lui Domne­ dieu* ", de aee'a oei îe ara aemtt in aine aceatu Deo* ", idcirco qui in ae magnum iathoc Deo qua dani mare de a rierbi lui Domnedieu necasatqriti, ooelibe· ao proinde a curia familiae immune· ser­ ei attufeliu liberi de grigile familiari, »»-ri educa viendi donum sentirent, meminerint, ipaum eorumdem maiori» perfectioni» statum, vitam omni tub aminte, cb chiaru statulu loru de mai mare per­ reapectu magi» exemplarem, atque ab omni vel fectione recere in tota privintia una portare mai (92) eeemplaria deportata ai de oea mai mica umbra de minima »u»picioni» umbra remotam exigere tuapitiune (92) Synodo» legislationem eccleaiae nostrae relate Sinodulu reimprospetandu legialatiunea baaerieei ad ooelibe» renovan», cum aynodo prima Nicaena noatra cu pririre ia preotii neinaurati, cu ainodu­ lu I delà Nicd'a opreece preste tota cd: '.Nice per omnia prohibet: .Nec episcopo, nec presbytero, epiecopului, nice preabiterului,. nice diaoonuhii, nice nec diacono, neo alioui omnino, qui in clero eet, licere subintroduotam habere mulierem, niti forte maearu rerunuia din oei din cleru ae-i fie iertata a av£ muiere subintrodusa (»eau tienatoria), afora matrem aut sororem, aut amitam, ve) ea» tantum ■ numai deoatu maica, «ora, «eau maturia, seau personas, quae suspicione» effugiunt*. (93) ainguru atari persone, cari depart» tot» suspitiune·*. (93) Domum synodus presbytero» ooelibe» in Domino In una» sinodulu dogenesee in Domnuln pre hortatur, ut din nootuque Deo prece» fundente» ab preotii oelibi c4 diu'» ri nopte» rogandu-se lui Domnedieu, prin mediulocire» preacuratei vergure illo, beatissimae virgini» Mariae intercessione, in Mari'», ee odra statornici» in darulu contenir·! si dono castitati» ac continentiae perseverantiam pe­ alu inMnarei, — i admoniesa, o4 neincetatu se se tant, — monet quoque, ut aacrae «cripturae et vitae oeupe cu cetirea sacrai scripturi ri a vietiei santi- •anctorum lectioni, nec non stadii» theologici· inloru, ri eu stadii teologie·, urmandu sfatulu santnlu derinenter incumbant, consilium sancti Hieronymi Hieronimu datu lui Nepotiaan: ,Niee csmdu ae cada Nepotiano datam sequente·: .Nunquam de manibus din msnile tale oetirea «aera, invetia ce trabne »· tui» sacra lectio deponatur, disce quod doceas, leopropuni, si cu oetirea neobosita caatiga-ti cnvantalu^ tione aaridua obtine eum, qui secundum doctrinam credintiosn, cd potinte sa fli ri a indemnd intruest, fidelem sermonem, ut posais exhortari in docinvetiatur'· caa sanatos» **, ri pre cei ea grneecu trina sana4·, et eoe, qui contradicunt, arguere*1*; in contra a-i certi* si in wma i indamaa pre ao denique sacerdotes obsecrat, ut moderatione, preoti, e4 au oumpatu, posta ri cu alte fapte de imunio, aliisque poenitentiae operibus aemet advenu» peniteati· se se armes· in coatr'a ispitei sburdari- voluptatum carnalium tentation»· armi» instruent, loru trupeeei, imitanda eaamplnhi aantului spoetolu : •ancti apostoli exemplum imitante·: .Castigo corpus ■ Cea» Carth^. saa. 18; Osas. IV, «a». 8, 1. • Osas. Oarttaf., eaa. 47; Cwa n, «sa. 8. • Oaa. spast 4 48. • Niantes. CsastaatiMpshtaass, «aa. 187, sp. sm. Htra. • Cs». «p·»·. «; & MtafbM. «aa. 1M, st TtaissiM, sp. < ssasaisa sp «<·. Pttsa, t. Π, p 811. • Cana I, «su 17. • Oaa. spast. 44; CaaaVI, «a 10. • άβα. iatiodL·, ea». 94. • Cm·. VH, eas. 18. *· CSa.apwt.90. « ICer. VU, ML ·’ Csnal, eaa. 8; Ceae. VI, caa.&; Coae. VU, esa. 18, 89; A BtaWta eaa. 88, ·< pwbyt. Gn(«r· “ 8, Kisrsaym, tf. «4 Napatita. « TK i, n ■ »»·'* . A., 583 CONCIL. PROVISO. PRIMÜM ALBA-IUUWfM! »T FOOARAflUHn, IWB MflfeU W4 " .... ■ ’ :------- - ------------------ ------ ----------------- r------------------- ' "~~:’·'□-·■■■ ·--------.Muaoeseu trupulu meu, si-lu sapana sarvitatai, A meum, «t i» servitute· * redige, m fart· cam aüto cA ■· cumv's tlfalri predicaada, iasassi M Bu praadicsverim, ipss reproba * * edKcfar *. netrobnicu' ·. Capot IV. Cap· IV. Dupn prsctii tmwoiH fsstetsriti). BAseric’a nostra din temperiis apostoliee a adssisu la sant'a prootia barbati caaatoriti on aaa. vergura’, · ooncediendu-li a petreoe in usulu p ··* toriei «i dopa primirea santelor· erduri * pedepmdu ehferp eu uptime pro eei ce se an * «flf a priai sscrscumipscsturs delà prootulu (asuratu *. Daapre oan disciplina basoriceeoa · marturia einoduln Trulanu. Co tôle scostee canonele impjuiu preotiloru insurati itriou obligatione de a ee abstiond de usahs caaatoriei de oAte ori voru se se apropie de santals altariu spre celebraro· eantei liturgii *. (94). Ers la ouu. cAndu se-ar' arati oa marturii credintiose, ci preotds'a a infrantu credinti'a conjugale, prootulu çonjunge este datoriu nu nujnai sr as ab­ et iené delà impreunarea trupdsca cu dons'·, ci ai a-se deoperti de oonlocuire pentru' tutu do-a un e, si deçà va vietiul impreuna ou dens'a, trebue »f inoetese dels tote fanctiunîle sacra *. (96) » Pentru ace a sinodulu reeomands ordiaariateloru, ci strinsu ae vighése, ci numai de acei clerici se se inaintete la ordurile sacre, cari'uuntn casatoriti cu persone vergure bine educat·,! cu fric a lui Domnedieu si cu nume bunu. (96)^ y Ère pentru incungiurarea atAtu e neintielegeriloru si'nejdaberiloru familiari, cAtu si a peticulului de ihdifferontismu religiosu, ordinariatele numai pre ace| clerici inaurati i voru promqvA la ordurile sacre, cari voru fi avendu muieri greco - catolice, pentru ace'a nu va fi iertatu nice unui clericu a se insuri) instate de a insinuA ordinariatului rospectivu' peroon'a, cu care voiesce a pul la caaatoria. si inainte de a capati binecuventaro arcbierescs. • la urma sinodulu admoniesa pre preotii casa­ toriti, cA 'Satufeliu se-si gubernete sociile, ai tota ea·'· loru. cAtu ace'· ae sierbfaoa de esemplu, si spre edificarea toturoru, orodibtioeiloru/ atAtu' in pietate si in harmonia, cAtu si in ordine buna si in activitate neobosita. Dt fmk/Ιή aàatafaüa. Kocfesia nostra inde ab antiquis temporibas viro· virgini ui * iunatos ad aaaotam presbyteratum ad■üoit, eisdem post sascspt<« quoqae saeroe ordines * •sut ssattimoaii concedendo, nique Bios, qui serram oemmunioaem a presbytero oontagato ‘ reeipero ab­ horrent, severe puniendo; — estas disciplinae sccleaiaaticae testis est synodo· quoque Trùüaae. Nihilominus oanonoe presbyteria conjugatis stric­ tissimam imponunt obligationem see· ab usu matri­ monii abstinendi, quoties ad sanctum altare fine cele­ brandae sacrae liturgiab^cceders intendunt *. (94) Casu vero, quo papadiam fidem ooningalem fre­ gisse testibus Bde dignis comprobaretur, presbyter ooniux non solum a commercio coniugali abstinere tenetur, verum eam in perpetuum dimittere con­ venit. Quod ai cum illa convixer t. ab omnibua sacris functionibus cesset *. (95) Idcirco synodus ordinaristibus stnqte invigilan­ dum 'ininngit, ut illi solummodo clerictkd ordines sacro· provehantur, qui virginibus pie educatis atque bona fama gaudentibus iuncti sunt. (96) Ad dissensiones stque odis praecsvenda in fa­ miliis, nec non periculum indifferentismi ergs reli­ gionem arcendum, ordinariatus illos solummodo clericos conjugato * ed ordines sacros promovebunt, qui mulieres graeco-catholicaa habebunt; propterea nulli clerico matrimonium inire licebit, priusquam ordinariatui concernenti personam, quam ducere intendit, insinuaverit atque ad id praeauleam bene­ dictionem obtinuerit. Demum synodus presbyteros coniugatos hortatur, vitae socias omnemque rem familiarem ita moderari. ut omnibus fidelibus tam in pietate ac cj>nedrdta. quam in bono ordine ac indefe··· industriis^templo 'ac aedificationi sint. , Caput V. Capu V. l>etprt a dmia 'eaaaiarfa a elariei/ant, eari aa prùaita Afawil» sasr·. De ora-ce apostplu cHeediendu vaduvei, carea nu se ar' potd infaifiA, a tree· la a doua oaaatoria, Dt ticaadu mqstüs efrrieorwm m tacrit ordinibat taaaiitatanaa. ■ Cum apostolus viduae continentiam servare baud I valenti ad Abeundas nuptias transire concedens, sub- adaugs: ,CA mai ferieita ar' fi de ar' remand asia * 1, iunxerit; .Beatior autem erit si sic permanse it * ", pentru ace’a in baseric a nostra se-a consideratu a D idcirco in ecclesia nostra secundae, tertiae et ultedou'aui a treia ai eelelalte nuat·, da si intro laiei riores nuptiae licet inter laicos validae, tamen minus ne' oonaiderAu du valide, Inse mai pucinu perfecto, perfectae atque correptione quadam dignae pusi demne de ore-carera oorreptjtia· *. (9Q *. tabaAtur (97) . ~ Baserio s nostra' inse a oondamnatu eu totula easatori'a a dou'a a clerisiloru, oe au primitu or­ durile sacre *, dietaadu fmdepae canonic· eontr'a oeloru cé^ru tenti) astufetiu de oaaatorial* precum recundsoe si enuneia-si insaei instruction·· emanata delà sacra congregatione de Propaganda fide de dato«3fi jupiu 1858. (98). * I Cor. IX. ST. * Osa. Sf0SL 17.18 -, i Tta. ΙΠ, 18. * Cu. spoat A ‘.c···. Osxhsg. ma. tt. ' ■ Coae. Csrthsg. osa U. ’ Cosc. Weoe···., esa. · ; S- Niosphsr- esa. to. sx Tyyico .. · V · W71 -■ At ecclesia nostra clericorum in sacris ordinibos constitutorum secundas nuptias omnino dsm*, navit poenas canonicas in eiusmodi matrimonia attentantes sanciendo1*, prouti agnoscit et enun­ tiat ipsa quoque instructio a sacra congregatione de Propaganda fide die 98 iunii. anni 1858 hac in re emanate. (98) ’ 1 Cor. m. Μ, «t * Coae. Nwxaos.. osa. T; S. Bodies, eaa. 41. 80. ; * Csa. spost. IT, M. “ Com. Aasyr., «sa. 10; Coae. N«oosm, osa. S; Cène. Π, «•a. À DOMCIL. PBOVWC, PRIMUM ALBA-IUUKKU BT FOOARABIKMB·, Ιβη mü S-14 H» Capu VL * IM Capot VI 'dîlitNlMM JNVMâe 41 IMadu-eè iua'aai aatar'a emutai ruaaru, ed dapa oatauAla mai‘iadehaglta, pria rapaesu «j mia diatractiaae ··■·< reoifce potarite atAtu eate trupaad «Ata ai oate apiritaali, «A aatafeU· eu iadoita aeargia aa m apuoe draai 4a laerarite aate: paaiie ace a preotilora iaoa auatu iertate diatractianite reereatorie, ai ooaferma statalui prootteaaa. Cam ipaa indote· bominm poet diatwaioaea la­ bor·· tarn corporis quam aaimi virea quiete æ boaeata Mcroatieuo reparere poetatet, at ate viribaa , additio doaao mma aggrediatur oceupatiooea. prop­ terne aaeordotibae qnoqne nblatifamæta exbOanatia atqao atatai aaoerdotaH eoaveaioatia permittuatar. Diatractiaaite iartata ai 'reoomoudavere oteruM •until: ooBveraatiuaite eu barbati calti, ai eu poporeeii aei, facia eu oari praotata aa aa pdrte eu gravitatea receruta ci ai aau pariata neoompromitiendaai vAdi’a ia aintea aoelora ori atragAndn-ai iavidia. Éra in atingere ea barbati de alta coafesiuni preotii trebue æ arate iabire, ai ae ae porta ea tota modeati’a. ae grigdaoa inæ, et nu cumva prin aeomodare in oeie religioæ ne dovedlaca in- B diferentiaaaa : dropta ace’a ae ae neauidæa cu arguminte fandate a sustienA reapectulu cuve itu adeveruriloru eredintiei precam ai a institutiuniloru baærieeæi. Mai incolo suntu iertate clerului petrecerile oSeate in cane private onerate, preamblarea, culti­ vate· mualoei ai a eantului mai virtoau a celui nacra, cultivsres pomiloru, fioriloru ai gradiailoru. Nu pote inæ auferi ainodulu, cA preotii æ eetésca càrti oprite ai immorali, æ eereeteae erialmele, afara de easulu necesaitatei in caletorii *, precum nice ace'a, oA ae æ imbete. mai in eolo nu pute auferi, «A preotii æ amble la venatulu fiereloru, æ æ jooe in chrti din patima, ai cu ïndemnu de castigu *, ai eu omeni càrtiasj de profeaeiune, aaemenea nu iArta ainodulu frecuentarea teatreloru profane, participare·, la jocnrile, ce ae facu eu ocaaiunea oapetieloru ai a baluriloru precum nice amblarea in tempu ‘de nopte *, cA aatufelia æ pota incungiurA ori-ce prepfisu ainiatru. In arma ainodulu admonitu pre preoti, eA in diatractiunile loru ae-ai aduea aminte de cuvintele •antujui apoatolu Paula, carele dlee: «Cei ce æ foloaescu cu lumen acdat’a (ae fia) cA cum nu æaru foloai, cA trece tipulu lumai aceateia* *, ai érnai : , Blandetiele voatre ae fie aciute totutoru omenilom Domnulu sgrojyf eate"·. Recreation* Kdtao ae clero reoommeadabitea aunt, ooaveraatioaoa eum viria eruditio. Me non cum fideHbae propriia, erga quoa aaoerdoa omni gravitate velat pactor ae gerote debet, — atten­ dendo ne aactoritaa ana inborum oenloaac invidiam incurrat, in coavenaado vero cum aliarum coafeaeionum aaaoelie, aacerdotea dilectionem exercere, omniquo modoatia m gerere debent, — eurent attamen no forte ««commodatione in aacria indifferen­ tiam! argumenta praebeant : idcirco reepeetum fidei veritatibua atque eceleeiae inetitutionibua debitam firmia rationibua tueri atudeant. Porro clerici· permittuntur boneatao reereationee in domibua privati· hraoratia, deambulatio, maaicaa cantuaque potiaaimum eooleaiaetici exercitatio, po­ morum. florum, nec non bortorum cultura. Synodua autem tolerare haud poteat, ut aaoerdotea libro· prohibitae ac immoralea legant, popinae viaitent, excepto «hau neceaaitatia in itinere^, aienti nec ut inebrientur: porro haud poteat totefare, ut aacerdotea ferarum venatui vacent, ebartifoliia eum animi affectione ac lucri cupidine ludant’, vel eum viria atudioaimime chartifoliia ludentibaa; pariter aynodua haud admittit apeetaeula profana adire, aaltationum in conviviia nuptialibua, aire in chorei· participe· fieri *, item nocturno tempore vagari *. ut •ic omnem einiatram •uapicionem effugiant. Poatremo aynodua aacerdotea monet, ut in re­ creationibus verborum «ancti Pauli apoatoli me­ minerint, qui dicit: RQui utuntur hoc mundo tam­ quam non utantur; praeterit enim figura hui·· mundi* *, — et rursum : «Modestia vestra nota ait omnibus hominibus. Dominus prope Mt* *. Capu VII. Caput VII. Dttprt sostiewetufa cterwAa. D* eimeomat MebUu. Sacerdote· donum vocationi· «uae reverentia Preotii auntu detori ou reverintia a priai darulu ehiamarei loru, ai a-.au æ lapedA nice in portala prosequi tenentur, atque ne habitu quidem externo din afara de atarec ai derogatoria preotidaea: statum ac munus sacerdotale spernere, idcirco in sensu dreptu ace'a in ænaul'u aanteloru "canone. Preotii sacrorum canonum aacerdotea veates eoneUetaa ac ■uptu datori a portA veettmente indatinate ai core- p statui suo convenientes deferre, iiaque tam in itineri­ apundietorio atatalui æu, foloaindu-æ de acele atAtu bus, tam aliis negotiis distenti uti teneatur’. in captorii oAtii ai in alte ocnpatiuni’. Unde synodus omnes sacerdotes striete obligat, De unde ainodulu atrinsu oblige pre toti preotii, cA de cAte - otiublebrdaa eant'a liturgia æ fia im-, ut quoties «aeram liturgiam oetebrareat, veete talari bracati in varifaentu talaria. Precum ai candù ae induantur, — prout etiam osdinariatum, ooagreinfpeiaieu umrdiapritu, la adunàri protopopeaci, gationes diatrietuates ot magiatratua eivilee adeunt·· orT la- dêregatoriiH din afara, æ fia imbracati in habitum sacerdotalem statui convenientem deferant. veettminte preotieaoieuvanite atatalai. In alii· negotii· ae ooeupationibus preabyteri * In- alto afaceri ai ocapatiuni, preotii æ pota foloai ai de veettminte preotieaci civili, aaiaderea veatibus sacerdotalibus civilibus qaoqae nigri aive de colore négra aeaa oheeura, oprite fieadu veatl- obacuri coloris indui possunt,, prohibito attamea mentele «carte de dupa mod e mirenilora ai de existent· vestitu breviori more laicorum et aperti coloria oolôre deachiaa. ■ • ' .* Csa. apsst. tt. M; Coee. Last, eqp. M. Csa. sjest. 4». Coee. Lsotia, caa. M : Csec. VL esa. M. Coast. Apoat., Uh. L «·«■ 4 • i . (100) Éra ce se tiene de diaoiplin'a astern·' a ordiilui Quod ordini· «ancti Baaiiii diaciplinam externam santului Baailia, ai de relation·· monastiriloru intro atque monaaterioram inter ae et ad hierarchic·· aine, precum ai façia eu autoritàtile ierarchice, auctoritate· relationem attinet, aynodna exigit, nt ordo monaatieua hiace aub reepectibua ad anaroram •inoduiu pofteace, cd in tote aoeate ordalu mona­ stica ee ee regules· ai eo ae aoomodeae prescrieri- canonum dictamina conatituatur atque accommo­ detur. loru eanteloru canone. Pentru legatur'a organica intro membrii ordului Ad organicum inter ordini· reataurandi membra nexum Armandum, ad apiritum monaaticum fociliua reataurandu, pentru mai uaior'a deaoeptare ai con­ servare a apiritului monastico, ai pentru uniformi­ excitandum aerrandumqne, nec non ad daaeiplinae tate· diaciplinei, ainodulu afla de bine a decide: uniformitatem tuendam, aynodna docerhit: ut od monaatirile reataurando ai inflentiande in tote monaateria restauranda atque in omnibus hui·· dieceaele acestei prorind·, ia tote oole monaatice prorinciae dioecesibus erigenda, ia cuncti· mona­ interne oe fle subordinate onei monaatiri mame, ia stici· internia negotiis mouaaterio matri, cui protohegumeuua air· arebimandrita praeeit, subordineafruntea carei-a oe atde unu protoegumehu aeau tur. (101) archimandrite. (101) Episcopus respectirus aneris ordinibus initiato·, Bpiaoopulu reapectiru pro oei ordinati pote ae-i diapuna pro calca protoegumouydui la alte mona- ■i ecclesiae atque fldelium bonum expoeoarot, «t atiri din dioooa’a a'a aeau la rer-un'· parochia, aeau salvis monaatiem oonatitutionibu, disponere poteat de roro fi cuahfleati ai de profeaori la rer-unu mediante protohegusseeo ad aHa dinacasis ana· inatitutu litoraria, dee· ae-ar' rooere fodat'· pentru monasteria, nee non ad aliquam parochiam, idoneo· binele* baaericei ai ■ credintioeilora, ai dee· prin autem ad cathedras quoque professorales penes quod­ ace'· nu ae. rotam· oonatitutiuU· monaatice. (102) dam litterarum institutum applicare potest (10S) Genuutim loquendo ordo, monastic·· ita iurinPreate totu erdula moaaatiou intra tote aria atk aub juriadietiune· epiaoopului dieoeaaau, cdtu eata dictioei aubiaost episcopi dinarmani, nt omnium mo­ indatoratu a port» grigi'· eurenintioea preate tot» nasteriorum ia territorio ipsius existentinm debitam monaatirile, ce ee all· in teritoriuhi lui, ai · curam habere debeat atque invigilare, ut in illis disciplina monastica ad praescripta sacrorum oaaopriregbid, cd in aoele diacipMn'· monaatica ,M num vigeat *.'(l88> ' .ae abaerreae nmMurotu preecriaelora aaatelora ca­ none *. (108) ■ & Bsstfii sMgnt spars fess IsNm aaisnt asms· (Cetoaim AgrippimM, sa. IS1T). >. SS·-*·. * Coae. IV. eas. t MI COBOL. PMOVIBC. HUMUM AUU^IUUMW· BT ΒΟΟΑ*ΑΚΒα< 1879 ad »14 Fu ■« ^a^F — i* WB^^Ww ^Bw ^^Β^ΒΑΒΜββΜ^ΜΒ A l^· μαμΜμΙμο* M» aa^^^MMMMT" M. 8^^^8 — - _* — _ * _I — * t— — — ——* -——M—1 AAAMl MI AAwAA Ap AA fllTAVAA ApOAAA^OMI ΙΑΑφΑ^ MMMw AASAAAwABIA AfMA^pA AMWOTA^AW An^^teml ΤΜ·Π tiw OA ^A^A bltOMIoMkf 41^A^A AHA^S ^AAÉ^BASA ^AOAAAtj Α^φΑΑ ^AA^^AA^A AAAIAI 4α ΑΟΑΑΑΟΦΑοΙα 4a* ri eoneeerate do mimIH, neele fanpaenaa «a bta- etinate àe eeneoernta eant, na «ua beaia ad ipan aarilo de dental· tiiaaterii aa mai petit 8 latra- tpaalaaMbe· ia alte tant.manda··· oeavarti hand butattate apre alta aoepari mteeaeri*. (184) poaaont*. (184) Deal pH bntn aearton ptteipfl · legHateMi Htaea lagiatatieai· aeetrae «aaaaiaaa priatipUa noetre «aaoniee daedala avdada te retet de e mafciatei eynodaa eearideraaa aa an parta reta­ pait· veeMmea d mnltele aterita, ee d to-a «aati- ttetem ae nraltit merita, qaae monaaterium Baaegatu inea In aaeuta traeeta manaatiraaSaatoi Tratam tefanae Trinitati· Bhdeaae tam aoeealo dapee del· Blati·, de alta parte impragintarna, eb aee'a HH oomparavarat, ex «Itera parte iltam eiream•e eia la ecaaaata metrepeBten, d eh aee'a ia daatiam, qaod boeoe mbneetariam pena· eadem intialeaalu Utereletu Ibadedaaali imperatead dia metropotenam eonetitutam, atque ia tnaea Httera91 aaguata 1788 eete dejd prevodinta ee venituri rem tadadoaaliam imperiaMam de die 91 aagaati oontidarabili: InaHta pria eotea manaattee 8aatd 1798 reqairitb roditibu· aaetam rit: 8aaotbdmae Treimo dia BJariu h deaMitatoa de moaeetir· Triaitatta Bhrieaae awnaateriam ad dlgnitatam m*ma peatra tota preriad'a baaariedaea greet- . moeaatorii matri· pro aaivena provineia oedeaiaatic· oatoiiea a Albei-Julie, aabordiaaada-i na annul graeeo-çatelie· Alba-Ialiauri hhee evohit, ddem tote mhaaatirUe aeta edeteeti ia aetea provUetat, B eaberdiaaado noa miam omnia ia hao proriaei» dintre «ari aaamita mbaaatiree delà Bieaada, aflandn•e ia cale monaatiee aab jariedietiaaee protoegamenului manaatird aaatalui Bioolaa delà Manenda, pria aetea ·β enaneia, a fl de tip·», ed dia par­ te» ordinariatatai de Oheri'a ee «e pana parii neceaarii U locurile aale, cd aee'a ee ·· aoota de eab aee'a juriadietiaa· ri. atdmaro ia aensulu bald canodiaatorie a epieeopatalui de Ghari'a, earea emanata 8 calenda» decembria 1868 ea parala initiale: «Cunctis ait'notam*, iatre altelefan uncia. .Auctoritate noetra apoatolica .. . aeohaiak, moaa•teria, oonrentua, utriuaque aexaa ppreoada . . . •ire aab epiaoopi Mankacrieaai·, aire aab apiacopi Fogararienab fariadietione haetenua faernnt, ab illorum ordinaria potentate pronaa eximimaa et liberamua, «aeque aie exemptae aori epiaoopi Armeaopolitani eiuequ· in perpetuam auooaaeoram •piriturii poteatati attribaimua, ae eabioetna deola- c ramua*. Ci maaaatitri marne din Blariu aabordinkmu ai tôt· manaatirile de ordufa aantului BaaiHu indentiand· in renitoria, ri eari «riata. Drepta «ee· ainodulu eonered· ordiaariatafai metropolitan», od denrafa midiloeinda raaceperea tineriloru de buna aporantia ia ordufa Beriütanu, ri tramitiendui la inatitate mai imite de invetia- monta, ri de adneatiune monaadea, pria aafata ai actiritat·· torn ae reatanreae aee'a manaatiro mama. 'Aete'a realiaaadu-o» din fle-eare diteaaa ae ae te­ aeta ariateatia meaaeteria, quae inter nominate quoad monaateriua Bieeadieaae .ad naqae protobagameai moaaaterii aancti Nieolai Munkaeaienai» iariefiietioai in moaaatid· rabiaetumexiataaa,aynodu» aeeeéaariam eaae enuntiat, et ordiaariataa Anneno- politanaa aped loca competentia ilUaa in dicta iuriadietione ae depaadentia exemptenm exoperari euret,'id aaaaa bullae apiaoopatum Armenopolitanum eonfmanti·, VI kalendaa decembria 1853 emanatae, aaiaa iridum .Cuncti· ait notam*, qua inter alia eaaatiatar: «Auctoritate noatrn «poatoliea..... ee- rnit» la manaatirea mama tfaeri, eari ara art ebia-' mare la »t-tufa monaatiea, eari apoi aaatiaaaada prob'a noritiatului, aaiaderea ae ae trnarita la in­ stitute mai faalte, âpre 'a-ae perfoetiunA in atndiile iloraioe ri toologiee, preeam ri in doprinderua rietiei monaatiee, eari dap» aeea raintorenndn-ae ia dieoeael» lore, ri inaintandaao ta ordarile eaara, a· ee ariddi· in manaatirile mlrtenti ori iafleattaade. efaaiaa, moaaatoria, ooarontna, utriuaque aexua penonaa ... rira aab epiaoopi Munkacaienaia, rira aab apieeopi Fogararienaia iuriadictione haetenua fkerunt, ab illorum ordinaria potentate promu» eximimua et liberamua, «aequo aie exempt·· nori epiaoopi Armenopolitani einaqu· in perpetuum aucoaaeorum apiritualipotaatati attribaimua ae aubiectaa dedaramue*; — eod monaaterio matri Blarienai omnia ordini· aaneti Baaiiii in faturum quoque erigenda monaateria aubordinamua. Itaque aynqdua ordinariatri metropolitano con­ credit, ut bonae apei iurenaa in ordinem Baailitarum aaaumeado, eoaque ad rablimiora litterarum neo non monaatiea· educationis inatituta mittendo, eorum aulo ae activitate monaaterinm principale riva archimonaatariam Blaaienae reatanret. — Hoc peracto, exafagriiadioeoeribna ad monasterium iatboc iuvenaa, qui vocationem ad atatam monasticum haberent, mittantur, qui poatquam novitiatua experimentum •abierint, paritor ad sublimiora institata aemet in atudiia phiioaophieta ae theologici· nec non in vitae moaaati··· exercitio porfleieudi gratia mittantur, — qui deinde in dioeoaoea. su·· reverti ae sacris ordiribaa initiati, ad monaateria exiatentia vel erigenda dieponaatar. Cepa IU Ds^prr qpücetae Boriüillmi le eetadreia prqflMMrafl Ut ΑΙΑΜΑοΜα Raataaraadu-ae asaaaatirea Praaaratti Itate· din Blati·, ai provodieada-ae aoe'· en barbati «Aifleati, *ri in anmeru ed aeel'a, «te pria apttaaroa unor'· -dia monachi, atAta la deragqtorte mhaastiraed, cita ri Ia oatedral» gimnaaiaH, vigor·· •piritalui religio·· ri diadpHn · vietiei moaaatie· nice ana «cadere m nu aafere: flinodabi jadee· · fl ea eale, cd pariatilmu BariHti ·· H ■· eeaareda inatitatianea tiaerimti gianteaK dta Bteria ia edta va fl ea potiatta baramu ia psirta, peMnda aate'a de una parta ianed tecel· faniatianab*), de alt'a ebiaru d proeperarea d taflerirea tavuttamantalti, Menartwiti flaneteima» Trinitati· Blatienti redamate, eqqho idonota ae tot namero viri· sçxoraata, at apiritua rdigied vigor ae vitae monaatieaa diaeipUaa qaonundam moanebornm tam ad ofleia monaatiea qdam ‘ad cathedrae gpmaaoialee appli­ catione najhun detrimeatam patiatar, eynodaa opportaaam caneat favaatati· gpmneaiali· Blatientia iaetitatioaem, ia quantam tei potant, «altem «x parte petribaa Baailitie committendam eoae, — eam id ax aaa parte ipaao fandatioaal·· Httera·’, ex •Ba varo parta inetitatianie qnoqne bonam ao emntameatam expaaewe videatur, namque fcvv—fam- Caput ΙΠ. 0AAÜÎÎBA A^ ‘ A^AWtM OTt £yM8IA*M* ^γααμκαα^ΑαΑμα Jîaaaaaanîa * Oma.IV, aamM; OmaV» «η.4Α ■ Jtate B aagaek Irt·, renet. A ♦ IM COBOL. PBOVWa PRIMUM ALBA-IULŒMBM R ΡΟΟΑΒΑβΟΟΚΚ, l»îl aaü l-lf U4 do era oe numai oaU «a-ere/peU reattsi, pria ato- i undo ratione obtiaari poterit, ut viri iastitatioui MKtatoa mai Moonrato a prefteorüora, perfaetin- addteti stabiBaa num om teagaatar, ae proinde ipea instituti· laotiara sapiat iaeroatoata. aarea poeariiera do tevttinmrato Quoad institatianim vero M roRgate huius proCM privire la iavetiaateetahi Ma alto gimnaoü greeo-aatolie· dia aeM'a provtooia beaoriodaoa, viuetaa eoaloeiustinee gymnasii· gram-cathnlisis, Mih Ma motivtee amiatite doreaee, M ia este speeds· e motirie auperiaa allati· deaiderat, ut ia nie· potiatia «i ta va rte·»·, ai la aeaJa ta aa quantum tori poterit ae ansinrjum dueeretar, ed apMoa pariati, «i ia opeeig/·· «a tiaaa da gimna- •adorn quoque patrue applicantur, atque apstiatim •üla apiaoopaeea dia Baiaaia, stooduta primeso· quod gymnasium epteoopale Beteayaaaeat·· spectat, ea via plaeore anaatori'a deoMaratiaao a ihatri- •ynodao aequatam ilteetriarimi domini moderat totei aoïe «piseopulni greeo-eatoKoe aotoaht delà •piaeopi groeoo-oatboltei Maguo-Varadiaeutea de­ Oiadea mare: ia dieoee'a Oradaaaa a* pote clarationem magno animi gaudio excepit: ,In introdaoe, ia esta episoopuht diaoeael Oradaaa.ee dioeomim quoque Magno-Varadiaeaseat ordo tete dackiara a tredd teta ftmdatiaaaa gimnaainlui da introduci potest, namque dioecesis Magno-Vera­ Baiaaia ^aailitilora, ma ea eoaaeaaale saatalui diate··· epteoopua paratum ·· exhibet totam ■amas apoetolicn ai a-la maiastatei sale, dupa gymnasii Beleuymiesbsia fandation«m Baailiti· tru­ regjdarea dominiului episcopeacu de Beinaiu, a-li dere, imo sancta· bedia apostoiicu ee maiestatis s«u concede un'u parte corespundietoria de pnmeata consensu ilHs dominio «pteoepati Belenyeaieusi roguaratoria ai de padure * ... (105) Î lato, agrorum ac aylvaram partem congruam tri­ buere veUe·........ (104) Caps IV. Caput IV. Dvsprv qpticaroa aosior’a dopa earcMtori si l» alto matitofa da erssesrs. Exoptatisaimo illo «ventu, quo sancti Basilii ordo La iatemplarea ace'a preadorita, candu ordulu •antului Basiliu, in provinei'a aoeaat'a ar' lad unu in hae provincia adeo feUeia caperet incrementa, •boru atata do imbucuretoriu, in enta pro langa ut pone· disciplinae monastice· exactam cbeerveaobserveras eaaota a disciplinai monastics, ai in- ’ tiam atque vitae 'religiosae efflorescentium, in in­ florirea vietiei religiose, ar' produce reaultatel· stitutione gymnaaiaK, ubi adhibiti herint, progressus acceptais pre terenulu invetiamentului gimnasialu, expectatoa produceret: synodo· haud abnuit patri­ unde art fi aplicati, sinodulu nu este in contra a-li bus Resilitis in prospecta sistere fore, ut illorum pane in prospecta pàrintiloru baailiti apHcarea os- preestantissimi in seminariis qua spirituales ae lore mai destinai de-intro denai do apirituali in theologiae professores, in scholis voro normalibus ac praopurandorpm qua doctrinae religionis magistri •eminarii, ori de profusori la teologia, seau do reli­ gione in scolele normali, ai preparandiali, precum applicentur, nec non ut quaedam educationis ju­ si concredere· eventual· a conducerei unôru insti­ ventutis instituta, prouti puerorum seminaria ac tute de crescere a tinerimei, precum are fi aemi- - convictus graeoo-cathoiiei romani huiusce provinciae, nariile de prunci ai oonvictele greoo-catolioe romane eorumdem futurae directioni concredantur. ale aceatei provincie. TITULULU IX. TITULUS IX. DB8PRE IN'STITUTrVNÏA JÜNIMJU. Di rovrrnms ΐΝβητσποχΜ. Capu I. , Caput I. D» cteri maneris sdatootioM oc ëwtiletioN·. Deore-eo guvernarea sufleteloru esto maestri a maieatrieloru, bassric a tota do a un a · fastu eu hiare aminte destinae la aoe'a, cd din tineretie so pregatdaoa individi earor'a ae li ooncrdd· pastorirea •ufieteloru. Pentru aoe'a si infientih institute toologioe pre langa epiacopii si manaatiri, in oari pro langa eunoaoiatiel· neeeaarie gramaticali ei filosofio· ae propnnean oandidatilorn de prootta mai virtosu •cientile aantei scripturi, si a santaloru canone baaericeaoi1, ai din tineretie ae deprindeau aceia ia pietate «i in virtutile rooeruto do atatulu, pentru care se pregatoaa. Acsats institute teologios numite astadi ai seminarii, tendu in interesu|u qel· mei mare pentra binele si venitoriulu aantei baserice, protindu tota •olicitadinea ordinariateloru. Drepta aco'· sinodulu nu pote din 'deetalu a reoouaaadd ordinariatelora, cd aoele din tote poterile si dupa tote mediulooele, oe li stau sub diapuaetiune,' se ae ndsuiasea, nu nnmai · infientid aeminarii teologioe proprii in dieceeele lora; ii aoeie astufeliu a le organite, in cata atata ou privire la dotare· ai la buaa ad­ ministrer·· interna economic· si disciplinaria, oatn •i cu privire la institatiunsa teologiea preadeplinu •e reapuada eerintielora tempului, ai accepterai baaoricei nostro greco-oatolioe. (IM) * Csaa CUrttag^ «sa M; Cam. vu, sa t Ooaau. enamur, rons XUL Cum animaram regimen ars artium sit, eedesia iugi aollieitudino ferebatur, ut · pueris individua efformot, quibus animarum curam demandaret — Idcirco penes episcopia m monaatoria instituto quoque theologica erexit >n quibus prester gram­ maticas ac philosophiae redimenda preabytoratas candidatis praesertim sanctae acriptaras ac aacroram canonum aoientia tradebatur1, — ibique a-tenera aetate, in pietate ac virtutibua statui, ad quem ae parabant convenientibus exercitabantur. . Instituta isthaec thsologice, hodie seminaria quo­ que dicta, cum pro bono ac future sanctae seeleaiao prosperitate maximi momenti sint 'omnem ordina­ riorum sollicitudinem exposcunt — Itaque synodus haud potest sat «uffleieoterque ordinariis commen­ dare, ut illi pro eunctis anis viribua ac oaamibua, quae praesto suat mediis adhibiti· non solum pro­ pria seminaria theologica ia dioecesibus propriis erigere, veram eadem ita qnoque instituere adlaborent at tum quoad dotationem ae bonam iaternam oeconomicam nsc non disciplinarem admiaiatrationem, quam quoad theologicam institutionem, exigentia· aevi atqae eccleaiae noatrae graeco-catholic·· «xpectatioai adamussim respondeant (IM) «μ oomoil. novare, pbimum alba-ivlumi it roGAUuniNU, iers ·α s-h «μ A· ta specie rogi··· tmtartaa·· viris proBi uuH directi·*·· ii^narislsru »· «· eou- J dontibus, as olori taatatto edecatieri addietia, m ' «Ada berbetilera iattelepti, M saperiati·, ai devo­ tati creeoerei tiaerimoi atarieali, ai taefltasrie eu qaaatam Buri potant eariibi· vita· damaadetar. Pro potintia ia barbati eriiW. Im pentra aaaaa4aaaraa directi··· vaco spirituali cUrioerum iaquolibot spirituale a riariritara, ia fio-care ssosiaaria aa aa aanainnria ooastitaatqr spiritariis, vir nempe mna'. eonatita· cite aaa spirttuah, barbata, bland·, pi·, •antae, pina, aflhbiKs, eloquona, «a ta acieatiia maria, •Cabita, rioquauta ai «parti m aie eeuttatto monüitatea oea amaetottota a thfiium naadscantar, atque UH Mbregalia aatotaritinerimei, «i «ab regule aahterto se «a dedfie h diH- baa diÜgsntio· ae reliquarem virtatiuh exercitii· gintia si la dsprinderea celoru «laite virtati. (IM) MMedaat (1OT) Caput III. Capu III. Dttfrt ûutUMi pttepjiet (prtfenutiieK) Dt «μΚΜμ Ammmii·*· Cam populi institatio duplicem habeat finem, Avendu inatruetiunea’ popular· scopa duplu, •does de a oreaoe sooietatei civile eetatieai bani, •ociefati nempe civili bono· cive·, eocleaiae vero éra baaerieei poporeai erodintiosi, baserio'a de a populum fidelem edueaadi, eodeaia omnibu» tem­ pururea fil ingrigita de inaintarea toatructienei poribus institutioni olomentari promovendae adniteelementarie, pentru aoe'a ee-a naauita dupa potari batur, ideoque hanc institatioaem viri· in cogni­ a concrede aoe'a institutione barbatilora cualificati tionum elemaatarium tradendarum methodo venati· in metadata propunerei ounoscintielora «lamentari, atque morum exemplaritate praeluoentibui pro •i tota una data insestrati ou portare morale poeao committere intendebat. Ad eiuamodi indivi­ exemplar·. 8pre snerescerea astorufeliu de individi dua excolenda rab ordinariorum moderamine, insti­ •e infientiara sub conducere· ordinariateloru inati- tuta paedagogio·, praeparandorum ad magisteria quoque diota erecta sunt tute pedagogice numite ii preparandii. Cum autem «tatus civilia prosperitas horum De ora-ee in«e statuta civile inea e oointereaaatu cu prtvire la iafioriroa aeestorn institute, ainodulu institutorum aeque interest, synodus ex parte sua din partea «a adcdpta delà tote ordinariatele, od ab omnibus ordinarii· expectat ut ii eiusmodi in•cole »e ae neauieaoa a infientiA ai a Su»tiené atari ■tituta paedagogio· graeco-catholioa erigere ac con­ servare satagant inititute pedagogice confeaiunali. Ut haec instituta finem suum assequi valeant, C4 aceqte ie pota reapunde deplinu soopului •ynOdua statuit, directionem eiusmodi institutorum loru, ainodulu preacrie, ed directiunea ataroru in­ stitute «e ae concrede barbatiloru boaerioeaei cualr- viris ecclesiasticis in arte paedagogica versatis deficati in scientiele pedagogice, irq oatedrele pro- mandandam, cathedras vero professorales, in quan­ fesorali inoAtu se va poté se se concréda aeladerea tum fieri poterit, pariter personis ecclesiasticis, et quidem lia tantum, qui «tadiortim paedagogicorum peraonelora basericeeci, mse can vora .fi perfacuta cursulu studielora pedagogic·, Ia ore-care instituta cUrsum, apud rablimiusquoddam institutum paedapedagogicu mai ia^tu oatolicu. Cu privire 1« stu- gogioum catholicum peregerint, committendus esse. Quod studia legibus praescripta attinet, eadem diele preacriae prin lege, acele se se propuna dupa manuale aprobate in cointielegere eu ordinariatele iuxta manualia oOllatis mutuis inter 'ordinariatus acestei provincio basericeeci. Ce se tiene de doctrin'a haiuace provinciae ecclesiasticae consiliis approbata religiunei, aoe'a se se propuna dupa manualulu c tradantur. Dvbtrina ,yera religionis iuxta manuale preacriendu pentru gimnasiulu superiora, asemeuee pro gymnasio superiori praescribendo proponatur, item typicon ac cantus eccle*i«sticu· Ad discipli­ si tipiculu si cantaril· baserioesci. Pentru sustienerea discipliné!, a morïbtatei, si pentra deprin- nam bonosque more· sustentandos, atque ad alumnos derea alumniiora in fiinctiuuile can torali in astufeliu horum institutorum in cantorum functionibus quo­ de institute, «e se prelucre statute «probande de que exercendos, statuta ab ordinarii» concernentibus citra respective!· .ordinariata, si acele se se paaésca approbanda condantur, eaque diligenter serventur, cu tot· esaotitatea, numai astufeliu potendu-se aperA namque hac solummodo ratione sperari potest fore, desteritatea recerata Ia sierbirea ftmctiunilora sacre, ut horum institutorum paedagogicorum alumni ad si portare morula exemplare in alumnii institnte- sacras functiones obeundas idonei evadant, atque loru pedagogic·, oari ei fiitori docenti aa se qua futuri ludimagistri populo morum exemplaritate praeluceant. premérga ou esemplu bunu in aintaapoporenilora. Caput IV. Capu IV. Dssprs seolsis aermati cepitoK discisse». Dupa-ee intro oredintiosii baaerioei, «for» de aceia oe-ai alegu cariera cultivarei scientieloru mai inahe, mai este ei alta claasa de poporeni, nu mai purina insemnata de si nu aaiA numeroaa ot eoa de antAiu, anume olam’a msdiolocia · eetatieniloru, cari se cuprinde cu feliaritele maiestrii ai industrii, ia cari tote iuoa so recent preeunoacintie neoesearii mai intinae si mai fundate, de cAtu eum suntu oele pentru poporalu de ronda : baseric'· pre langa toatitutele mai inalta, ai mediuloeti de tevetiamentu, se a neauitu a mai infientiA «i coele elementari principali, numite ri.soole normali, cari suntu oA •i temeiuhi «colelora mai inalta. Dreptu aoe'a ainodulu reoomenda totwora ordi-' nariatelora, cA mai virtosu in opidele si oomunels mai impopulate m se nssuiésca a infientiA «cole bune normali, si a staral Λ de a diaaulu, eA acele reapundisndu cerintieloru inatractiunei adevsrate in tota privinti a ae inflordsoa. Tota da odata rinodulu reounosce lips’a esa mai argesta · inieatierei •colelora primarie pentru fetitie, oehi paeta· to Dt teMi» normaUbtu prittcipalilnu. Cum inter fideles ecclesiae praeter illos, qui stadiorum sublimiorum rationem et suscipiunt et ingrediuntur, alia quoque fidelium classis haud minori· momenti etsi paucioris numeri datur, classis nempe intermedia civium, qui' variis opificiis ac industrii· vacant, pro quibua quoque- praenptionea magia extensas magisqus fundatae quam pro vulgo requirantur: ecclesia praeter litterarum instituta •ublimiora ac modia, aeholaa elementares princir palea, normales quoque dictas, quae fundamenta scholarum superiorum dici peasant, erigere adnitebatar. Idciroo synodus omnibus ordinariis commendat, ut praesertim is oppidi· ac pagis froquentioribus optimas scholas normales erigere studeant, atque aasiduam dent operam, ut illae rectae institutioni· postulatis respondentes, omni ex parte emineant. Insimul synodus urgentisstasam necessitatem agnoscit puellarum quoquo scholas primarias in illis 'saltem regioniboa srigimdi, to quibus acholae normales τ «οι ooKoiL. IT FOGARA8IKN8K, 1878 maii 5-14 proving. primum alba-i tieaatariln ami·, «■<· μ afin «eoi· nomaH. <4 «09 sxistaut, at aie seqaior quoque him debita insti­ tutione haud destituatur. aatotsita al eata alaha hi· μ m beeurs da cuveeit’a' lectitati···. Direetianea staroru oeoto aorwtii aa aa conordda parooaetora haserismei iMeatrato oa neoeaariile eaaoseintie pedagogics. Da iavetiatori ai invetiatoiaaa la aoesta aoola ee aa splice perooae oaalifieate, oari aa absolvite aaiaahi pedagogic· ai au portaro morals exemplaro Btudiele praaeriae oa aa propuna dupa manuals didactic· etaersto da bar­ bati da specialitato ai aprobate pria eontielegerea ordinariatelora. Directio vero eiusmodi scholarum normalium personis ecclesiasticis requisitis cognitionibus paedagogMe instructis demandetur. In magistros ae praeeeptrioea harum scholarum personae idoneae, qoas euroum paedagogieum peragere atque exempla­ res motes praeseferunt, assumantur. Studia vero praescripta iuxta manualia didactics per viros rei peritae elucubrata ab ordinariis consiliis collatio approbata tradantur. Directiunile respective ate aoeetoni aooli aa Torn ingrigf atltu dh cataabiaarea tinerimei cooler·, amesuratu prescriaeloru diecesane, cita ai de autienerea dieciplinei ai a moralitatei seolarilora. Harum scholarum directores tum adolescentibus ad praescripta dioecesana catechisandis, tum dis­ ciplinae ac moralitati eorum fovendae invigilabunt. Caput V. Capu V. Despro seoM* aisasmteri. B Dt tcholi» tUmtaterib**. Cum ecclesia aublimem omnium fidelium suorum Avendu baserica inalt'a miaiune de a lucri mantairea sufletdsc· a totorora oredintiosiloru sci, spiritualem salutem operandi missionem habeat, eius selulu ai activitates ei de a respandi adeverurile scius ae studium veritates revelatas propagandi ad deeooperite, nu M a’ reetrinsu la unele elici ale quasdam societatis humanae classes haud restrictam societatei omenesei, ei a imbratisiato pre tote acele. eet, sed omnes illas amplectitor. Hinc ecclesiae in De unde baMrioei este de a ae multiami générali­ acceptis referendum est populi institutionem uni­ seras instructiunei popularie ; drepta ace’a bMerio'a versalem evasisM, ac proinde ecclesia, vocationis credintioM chiamarei sale nu numai nu pote re- suae memor, non solum iuri institutionem elemonnunciÀ la dreptulu de a conduce invetiamentolu tarem moderandi, eique invigilandi, renuntiare haud elementariu, si a privegià preste densulu, ce-i com­ potest, quod ipsi vel ad lesu. Christi salvatoris pete chiam si dupa esemplulu mantuitoriulUi nostru nostri exemplum competit, qui pueros amplectens Isusu Christosu, carele imbratisindu si binecuven- atque benedicens dixit: „8inite parvulos, et nolite tandu pre prunci a dtsu: '^Lavati pre pranci, si eos prohibere ad me venire, talium est enim regnum nu-i opriti pro ei a venl la mine, cà unor'a ci caelorum*1 ‘, — sed e contra summa eidem incumbit scestor'a este imperati'a oeriului** ’, — ci din contra obligatio, tenellae generationis futuram fidelium are cea mai atrium datorintia a ae ingrigi despre .progeniem constituentis religiosae educationi pro­ cresceres religiosa a generatiunei fragede, care are spiciendi, etenim sic solummodo Domini mandatum : ae' formexe sucrtacenti'a credintiosilora mi. càci C „Euntea docete omnes gentes11, effectui mancipare numai astufeliu pote implini mandatulu Domnului : poteat, — eo magia, qnod merita, quae ecclesia in „Mergeti si invetiati tote porporele”, eu aUtu mai populo instituendo sibi acquisivit, a nemine iure in virtoau, de ora-ce meritele baaericei pro terenulu dubium vocari possint, et vel ipse statue civilis non inetructiunei popularia cu. temeiu de nimene se solum vim salutarem ecclesiae in scholas elemen­ pote trage la indoiala, ei statolu inca nu numai nu tarea competentem nihil metuendam habeat, voMm are nemicu de a-se terne de inHuinti a, ee ee ouvine e contra integer institutionis elementaria fiais tune baaericei preste scolele .elementarie, ci din contre tantum obtineri possit, dum illa populi educationem intregu scopulu instructional elementarie numai religioMm operator, quod absque influxu ecclesiae atunci ee pote qjunge, decumv'a ace'a mediulo- debito neo cogitari quidem poteat. ceeoe educatiunea religiosa a unui poporu, oea ce fora influinti a cuyenita a baaericei' nice ee pote cugetA Idcirco aynodua ordinariis impenae inculcat, omni Drepta ace'a sinodulu recomenda ou de a dinsulu ordinariatelora, o4 ou totu. aelulu ne staruiéscs sqje efficere, ut scholae populares efflorescant, quo la mediulooirea inflorirei soolelora poporali, cA astu­ sic rectae institutionis postulatio quoque pro posse feliu coreepundiendu scale dupa potintia si oerintie- oorreepondentes, illae non solum ecclesiae auctori­ lora inetructiunei adeverate, nu numai se nu pota tati subduci haud possint, quo facto earnmdem fl seose de sub aripile baaericei, si aaid se se peri- D character confesaionalis periclitaretur, varam’ pro­ ditote caracterulu oonfessionalu alu acelor'asi, ci ' gressu, quem illae comprobabunt, debitum ecclesiae prin progressulu ce-lu vora dovedi acele, se storea in institutionem populi iuribus respectum extor­ respectatu, ce M ouvine drepturilora baaericei preste queant. instructiunea populare. Parochi scholarum elementarium directores stric­ Parochii oA directorii. sooielorU elementarie strinsu ae indatorescu a respunde deplinn aoeatei impor­ tissime obligantur huius gravissimi ani muneris tante derogatorii a lora, ingrigindu-ro de oonscien- partes perfecte adimplere, bonorum. scholarium tios a « esset'a administrations a averiloru Molarie, iustae atque exactae administration! providendo, visitandu mai adeee-ori scols aupraveghiandu eum scholam saepius visitando, quomodo ludimagister ei implinesoe docentale ofioiulu mu, ee portare munere suo filngatur, quosque mores praeseferat, morale are, si luandn meaurile neoeaare, pentra-cd invigilando, atque media necessaria adhibendo, ut pruncii se frocuentese aool’a regulato ei m fio pro- pueri diligenter scholam frequentent et libris ab vediuti cu cartlld preisèrita delà ordinariatn. Mai ordinariis praescriptis provisi sint. Porro ipsi — incolo denaii — parochii — prin ouventari baseri- parochi — allocutionibus sacria populum de' in­ oesoi M deeoepte poporulu cu privire la necesi- stitutionis ac educationis scholasticae necessitate ac tatea ei la fbloaulu invetiatarei ai a oreeoerei soo- utilitate illuminent, namque populus hanc neceeoi- 1 Matth. XIX. 14. ■ COMCIL. PBQVHfC. PRIMUM ALBA-IUURISR BX rOGARASIENBB, 1879 maii 5-14 •08 «04 laris,'deore-oe Mpricopdadu daosulu aoeaat'a no-Atatem h cesitata, adose-ori aa nuaMkie iadiferiate ia pri- eeholam vinti'a eeolei, ma de molt* ori ai impadeea infloa- pedit eias erectionam, dein etriethoi··· ia timore tiarea aosleia; se-i arata chiara ai atriaa'a datorin- Domini proieoi esam educandi, ae proinde schplem tia, co are do a-ei ereaaa prancii oei ia frio'a Dem- ia statu floreeti aoaaerraadi obligation··» vei ia nului, ei astufeliu da a oastiaad “ip (tara inflorita saaotaa paaaitaatiao tribunal! edooeant, ae ai epee ecol'a, ai deepre aeeast'a datorintia oe-la ihvoQa ffierit, nogligentiam aine plane reprehendant (110) chiara ai ia tribunalalu saatei poaitintie, ai do va gasi a fl de Upaa oa-i ei autri Mghginti'a. (110) la urma parochuln, ed iavetiatoriulu reiigiunai, ei eatechetu in aoolele slemeatari, este datoria ia intieleeulu statutelora dieoesaae a cateehied propondndu seolariloru doctria'a reiigiunai, oi ietori'a biblica, ia cari studii apoi docentele vfl daprinda pre densii prin repettrea oeloru propuse de parochi, cd astufeliu invetiaoeii ne . le invetie aoolea de roetu. (111) In parocbiile mai mici potendu fi otatiunea de docente'ee se impreune cu oficiutu cantoralu, cd astufeliu docentele avendu mai buna'subsistentia, se pota mai deplinu oorespunde datorintiei sale. Demum parochus vqua doctrinae religionis ma­ gister ao seholab elementaria oateebota, ia tenon statutorum dioacesanoram catoehiaaro tonetur, pueris doctrinam religionis atque Motoriam biblinam tradendo, in quibus obleetis dein ludimagistar iia, quae -a- parocho proposita sunt, repetitis pueros exercitabit, ut oie eadem memoriae mandent. (111) In parochiis minoribus, si fleri posset, ludimagistri munus cantoris officio iungstur, ut hac ratione ludimagtster ampliori salario provisus obli­ gationi suae melius satisfacere queat. Capu VI. Dttprt scolris npeiiliotudi ds domnue’a' «t dttprt . t caitchiten. ' Caput VI. Dt tcholi» dtetinieanuK npetMonalihu, s< ds eaioedMt. Fiendu-cd tinerimea dupa-ce a trscutu preste etate*, in care dupa legi este obligata a frecuentd ecol'a elementa». arq dd uitarei cea mai mare partwu cunoscintieloru caocigate, de camv'a din candu in candu nu i se aru intinde ocasiunea de a-si revocd in memoria celes invetiate in prancia, intieleptioeoe qe a ingrigitu atdtu baaerie'a cAtu ai statulu, cd tinerii de ambe sexele, phna candu nu pasieocu la viéti'a conjugale, ee fla indatorati tjominea'a ei in serbatori a ee infatisid Ia asid numitelo scole de repetire. Sinodulu apretiuindu importanti a acOstei insti­ tutioni noeesarie ei folositorie. obldga pre toti pa­ rochi· ei docentii, ed ia tote dominecile ai eerbatoriie obligate, oe adnae tiaeratulu de ambe oexele Ia prelegerile repetitiouali.. si in priipuqere. aotufeliu se oe acomodexe.^incatajfpriorii ee dmble Ia' seol'a repetitionala dupa caltula diviou de demanéti a, dre fefele inainis de iaoeratu.* tieaendu-li docentele prelegeri din objedtele proserito pentru ocolele elementari. Éra la iaoeratu oe oe afle cu . Cum inventus aetate, qua iuxta leges scholam elementorum adire tenetur, transacta, maiorem no­ tionum acquisitarum partem oblivioni traderet, nisi eidem nonnumquam occatio ea, \juae in pueritia addidicerat, in memoriam revocandi suppeditaretur, sapienter tum ecclesia tum status providerunt, ut iuveneo utriuoque sexus, antbquam conjugale con­ sortium ineant, diebus dominicis ac festivis scholis repetitipnalibus dictio intéresse teneantur. totii la catechisarea tiendnda prin parochu, amesuratu etatuteloru |üeceoane, si numai dupa inceratu oe fla iertatu a-βι petrece inoe fora periclitare· moralitatei. Cu privire ia orasie, parochii vont fi eu destinas, luare aminte, cd tinerii, carit oe pregateocu la feliuritele *maieotrii, ore negotiatorie, cu atdtu mai virtosu oe frecuentese regulato acoete prelegeri repetitionali, cu citu cd aceia dupa preoerwele mai in­ alto nu potu fi inaiutati la grudulu de edlfo, dece delà respectivulu ofleiu parochialu nu vora produce teotimoniu. oh au frecuentatu ecol'a repetitioeala, si prin urmare decs parochii pootri greoo-oat&lici aru neglege aoeaot'a dàtorintia, tineri ara fi alliti a ambld la eiwlele ropetirionali a altora oonfesiuni oa mtre scidere a baoericei nostre. ■* * . TITULU X. . pESPRK jrDKTŒLS BA8IRICK9CI. dieeooune. Poterea data opiocopilora cd urmatori ai santii apostoli nu este numai legislative ei gubernativa ci totu unadata si judecatordoea. Pentra aee'a episoopü suntu ordenarii judooatori a totaroru canot A ab officio parochiali concernente testimonium ex­ hibuerint, eo scholam repstitionalem freqbentasee, ac proinde si parochi nostri graeoo-oatholici hanc obligationem neglexerint, adolescentes maximo eoelesiao nostrae ddtrimentq alienaram oonfessionbni scholas repetitionales adire cogerentur. : TITULUS X. PE IfDICnS ECCLMUSTICIS. Caput I. Capu I. iJttprt Synodus hanc necessariam ac utilem institutionem magimi faciens omnibus parochia ac ludunagistris iniungit, ut cunctis diebus dominicis ac festivis utriusque sexus iuventutem ad praelectiones repetitionales eogant, atque in tradendo'ita se accom­ modent ut adolescentes quidem ante meridiem, cultu divino peracto, puellae vero ante vesperas scholam repstitionalem adeant, 'quibus ludimagtster prae­ lectiones ex obiectis pro scholis elementaribus praescriptis habebit ; ed vesperas autem omnes con­ veniant atque catechesi per parochum ad statutoram'ÿioeeeeanoram praescripta habendae intersint, atque postea solummodo permittatur illis distractio absque omni tamee moram periculo facienda. Quoad oppida vero parochi summam attentionem impendant, ut adolescentes, qui ad varia opificia aut mercaturas ee praeparent, eo magis hiaoe/praelectionibue repetitioaalibas diligenter interring quod illi iuxta superiorum praescripta ad. opifimem aut mercatorum gradum ascendere haud valeant,, nisi '* j)i eonttftoriit Potestas episcopis qua sanctorum apostolorum successoribus oollata non est oohun legislative ae gubarnativa, veram .una ef iudidalis. Ideoquo episcopi sunt ordinarii indices omnium conseram 406 OON6IL PROVING. PRIMTM ALBA-IUUMMRE «Τ ΜΟΑΗΑβΠ0ΒΚ, 1W9 mH *14 4M Im bnMritaMi eiviH, criminali si matrimosuali, J i aealasiaarieanam, rivibaaa aaaap·, uriminaliun at •mtn » eterimlara, alta ri a miranilora dia di·- - malrimhnialium tua elerieoram turn laieorom in »aaala kin4. Kpiaeopt attamaa inrisdiotiouam «aam coeperaaIm· apsaoopii juriadiatianM lor· ia Bara part· ό daprtedn pria eolaeraraa praotüor· ’, oari fanadda tibM pceabytarie’ axaroant, qui aie dicta· senajm siva ea amatoria «Maant. arid nnmitai· «Mata Maa ooaaiatori·. Coaaiotori· praeaat episcopo·, ee v«ro abaanta, Presiadiatale consiatoriulni eat· epiacopulu, dr' ia sbaenti'· acalui'a vicnriniu generale, ori vicarial· vieariua generalia, sade autem vacante vicariat capitularia ia caumln d· vocanti· a acaaaalui capitularia. •piacopeaou. Membra consistorii aaaeaaorea eonaistorialM voMambrii oonaietoriulni m dice aseaori ooaaiatoriali, ai «until toti oanonicii bMaricelora cate- onatar, auntqne omnm acdeaiaram eatbadralium drali, preeumu ai alti preoti denumiti da atari din eaaoaici, prout at alii presbyteri ab episcopia ad id maneri· deputati. partea epiaoopiloru. Consistorium qaodvia praeter praeaidam ac cer­ Fio-cara oonaiatoria ed foru baaericMcu trebue , μ aiba pre lunga preaiedinte, ai pre lunga uau tum aaaaaaorum numerum notarium quoque ac fiscum •numitu numera de aaeaori, unu notarin ai una’ habere débat, qui omMa emitter· tenantes lora­ Aaeu, oari toti auntu detori a jurd, cd vora implent mentum m causas aibi n praeside committenda· eu scumpetate lucrarile, ce li ae-ara comité del diligenter axeumaro· ac relaturo·, vota, qnotieapreaiedinte «pre a le pregati ai referi, cd vora dd cumque poaoarentur, ad imtitiaa lege· dataro·, acta , .voturile dupa tdta dreptatea, de cdte ori ae-ara omnia aibi concredita omni religione eaoervaturoa. pofti, ed voru grig! eu oonacientioaitata tôt· acteie atque aeereta non aolum circa deciaionea conaiatorii, 'coucredipte lora, ai voru pMtrd eacretala nu numai qua· revelandae baad eunt, varam etiam circa opi' deepre deciaiunile consistoriali, ce nu au μ eaa la nionea at suffragia ab unoquoque conaiatorii membro publieitate, ei at deepre opiniunile ai voturile date in causis pertractatis data, prouti et circa incidentia de singuratedi membrii oonaiatoriali in eanaele per­ nec non eventae in coMiatorio occurrente· «erra­ tractate, pre cornu ai deepre incidentiela ei intem- turo·, quibua divulgati· tum honor ac auctoritas plariie din mtdilOculu eoaaiatoriulai, prin a earora conaiatorii, tum singulorum membrorum existimatio divulgare ara auferl «cadere atâtu onorea ei auc­ detrimentum pateretur. toritates consistoriului, cdtu ai reputatiûnea singurateciloru membra Epiacopi eat decernere, nam unum aliudve nego­ De epiecopù ae ttene a judecd, ed dre unulu ori situ acta aru fl de a ae pertraetd in oonaiaturiu, tium in conaiatorio. an via praeaidiali pertractan­ ori numai pre cale presidiala. dum ait. Attamen apiacopua negotia bona aeclMiarnm *. Inae Zu tote aceetea episeopulu are de a per­ traetd cu ecirea cleralni respective a eenatului seau item clericorum auaceptionem, educationem ac ordioonaiatoriului trebile tienetorie de averea baaeri- c natioaam*. at aeelaaiarutn atque acbolaram proven­ cdaca ', mai incolo trebile tienetorie de auacepereo, tu· «poetantia, prouti at causa· iudicialen*. nempe edueatiunea ei de chirotonirea elericiloru ·, afaeerile civile·, criminale· at matrimoniale· clari, respective baaericelora ai a scoleloru pre cumu ai oaueele •apatua riva conaiatorii conailio pertractat ; demum judecatoreaci * civili, criminali ei matrimoniali, ai in iuxta praxim in eocleeia nbatra vigentem, epiacopi arma epiaeopii a' au iàd^tenatii in eoneiatorie a face praecipua quoque beneficia in conaiatorii· conferre conferirea beneficieloru.taai inaemnate dupa praxes consueverant. (112) ' eaiatente ini baeerica nostra. (112) Omnia acta in indicem relata, atque in conaiatorio ' Tote aqtele inregiatrate ai pertractate iu.oonaistoriu, auntu a «e repune in archiva ai a ee paatrd pertractata ad archivum reponenda, atque «umma cu cea mare grigia tub reapundietatea notariului diligentia custodienda sunt |>ericu)o notarii conaiconsistoriale. carele aub pedépa'a pierderei ofi- •torialia. qui «ub poena officii amittendi, extractu· ciului «eu eate opritu a comunicd partilora liti­ protocolarM aive alia acta inscio conaiatorio |>artibua gante eatraee protoco|are, ori alte acte fora acirea litigantibus communicare prohibetur. conaietoriului. r ' a) Consistoriale diaeasonq e>i /nrori in couea 6e•ericesci eïeila. Cause baaeriepaci civile auntu acele. ce priveacu 4 drepturi spirituali de ala credjntioailoru, ai au in vedere ainguru fdloaulu lora pnvatu. Atari cause suhtu atâtu cela curatu spirituali, precumu ce'le tienbtorie de credintih, de santale Mcramente, de cultu,, de santa liturgie, do juriadictiunen ai de disciplin e baaericdaca; cAtu si ce­ les, ce au^trenaa legatura cu oele apiritaali, prectunu beneficiele baaericeaci ftnpreuna cu infientiarea, stramutarea ai conferirea «color s, tote drapturtle parochial!, dreptuln de patronatu, inmormentarea baaericdaca oi impleniraa voturiloru. Judeoatoriu competèntu in drapturele ai cauaele aceetea eate baaeric'a. fiendu-cà aaala auntu de natura apirituale, ai baaeric'a dupa eaemplulu apo- t'oac. I, caa. 6 ; Coae. Aatiod^. episcopo, qui pro foro locali, ai in Domino id expedire iudwavarit, aliud ax vicini· foris suae dioaoaais val etiam consistorium dele­ gare possit. A foris protopopaHb* appellation* ad sedem •piacopalem fiant iuxta iuris axioma: ,A dalegato fit appellabo ad delegantem*’. (116) A foria episcoporum ad forum matropoUtaanm qua tertiae instantiae'foram appellatur*, — · foro vera metrapolitano appellatio directe ad sedem apoatolicam promovetur, qnae in sanau prinoipioram in concilio Sardioansi canon· 5 «dictorum, in pro­ vincia quoque graeco-eatholica Alba-Iuliensi unum •x «piscopis hui* provincia· constituit, qui sanctae sedis apostolica· vica ac nomine rausu appellata· in foro quartae instantiae potestate delegata iudioet. Tertiae instantiae forum pro metropolitan dioe­ cesi erit aliud foram a pontifice delegatum. (114) Santei immaculata vergunt Maria si toturora santilora onorea. Sanctae virgini immaculatae Mariae at omnibu sancti· honor. Decretal· ««taertptiuael actetera ilaedalt Decreti· eabaeriptieuto aeternm «ynadallum. Noi Joanu Vancea de Buteasa, arohiepiscopuln si métropolitain grace - catolira de Alb aJuli'a si Fagarasiu etc. Nos Ioann* Vancea da Buteasa, archi«pisoop* at matropolita graaoo - cstholiras Albaluliensia at Fogarasiensi·, etc. Terminanduse degid pertractarile sinodali provocbmu pre toti parintii acmtni sinodu, cd fiacarole se se' présentes· in persona, si * * apropia la santulu altaria, si aeold unuiu fiacara * subscrie dupa noi decretale aduse in acestu sinodu provin­ cia)· sramu terminatu. . . Pertractationibus synodalibus iam terminatis, «unet hui* synodi patras monemus, ut unusquisque in sua persona comparoat, atque ad sacram altara accedat, quo post nos singulus eoram decreta in hac synodo provinciali nunc, ad finem perducta tata subecribat. Datu Blasiu. 14 9 maiu 1879. Joanu Ÿancea, srdbiepiscopn si metropolitu de Fagarasiu si Alba-Julia intarindu am subscriku. Joanu Olteanu, episcopulu Lugosiului, intarindu am subscriau. Joanu Anderod, vicariu generale cagitulariu alu diecrabi Armenopolitane, intarindu am subscriau. Joanu 8sa%d, canonisa c*toda.alu .Oradei-mari, ed ablegatulu ilratrisimului domnu episcopu dé Oradea-mara, intarindu am qubecriau. ■ ' Coast Apost.. 1Λ Π, cap. 4S st 44. ■ Deent HK 1, Ut », Ds οΛάο ·« potestate iUfcts Me(Sti; flat foental, Bk l Ut XVI, so*. Coxotk enxsaai. rotros XUL 1 Datum Bluii, die 14 2 maii 1872. Ioann* Vancea, archiepiscop* et métropolite Fogaruiensis et Alba-lulieneis definiens subecripsi. Ioann* Olteanu, episcopus Lugosiensis, defi­ nio* subacripai. Ioann* Anderkô, vicarins gensrslis capitularis dioaceaeoa Arrnenopolitanae, definiens sùbscripei. loaùnw Ssabd, canonicus rastas Magno-Varadinensis, uti procurator illustrissimi domini episcopi Magno-Varadinensis, definiens subscripsi. * Sysod. Ctrthsg., csa. M. OOMCSL. PBOVnra. PRIMUM ALBA IULOOrU n ΡΟΟΑΒΑΜΚΜΒΙ, 1β7> mû ».14 fill 41» Timotei» Cipariu, preposita!· eapitalutai mtr*. ‘ l ' ThMthmm CSperta, praepoeitau capitali asetropolitae» ri ! abtegatalu aoaluiasi capital», am sub­ peBtaai et pripurutor eiasdeta capitali, rabocripeL seris». Goariaattaaa Paplrivi, eanonieus lector et depu­ Constantina Papfalvi, taMate· testar* ri depu­ tatae capitularia, anhocripei. tata capitulari», am eabeerien. loaaeoaPokete-Nogrudu, caaouieus oaatoc metroJoanu Feksto-Negrnti», canonic· eaatasu ntotropoHtaane et procurator oapitalaria, aabaeripri. politaa» ri depatata capitularia, am tabseriso. EUaa Vlaaaa, caacaicaa metropolitanae praebenElia Visas·, oaaoaiea metropolitaa»probeedata, dataa, oeu thaoteg*· arehidioooeeenoe eabecripri cd teologu arohidieoesoa· M subseris·. Barillas Nistora, oaaonicM ouater et depatata» BasUin Kistora, canouteu oaatora ri depatatnta eapitali Magae -Varadiaeaaia, subscripsi. capitulata! d» Oradea-mara, aa subeerise. Stephana» Molderaan, praopoeitae capitularia, Stefaaa Moldovaaa, preposita capitularia, pro­ latu pontifici» ri deputatal· ospitululai di» Logaria, praelatae pontificia» eoe non procurator capitali Lagoriensis, eabeoripri. am subserisu. Mihailo Nagy, canonica leetora ri prolata ponti­ ficio, cd deputatulu capitulai»! dia Lugoriu am subserisu. Stefanu Biltiu, «anoniqu scolasticu ri deputata ablegata alu capitalulai greoo-oatohcu ArmeoopoKtanu, am subserisu. Joapu Antonelli, vicario foraneu episeopeecu ala Fagarasiului, cd teologu am subecrisa. Petra Popa, vicaria foraneu in Hatiegu, cd teo­ logu din diecesa Lugosiului am subserisu. Demetriu Coroianu, vicaria foraaeu alu Belagiului, cd teologu din diecee’a, Armenopolitana am 1 Michsdl N«gy, canonicus lector ae praelatae pontificios, ceu deputatae oapitaii Lugoeienaia sabseripri. Stephanas Biltia, canonicus scholasticus ao dej putatae procurator capituli graooo-catholici ArmenopoKtani, subscripsi. ' losanes Antonelli, vicarius focaneus episcopali» Fogarasiensis, ceu theologus subscripsi. Petras Pope, vicarius foraneu» Hatieghiensis, oeu theologus ex dioecesi Lugosiensi subscripsi. Demetrius Coroianu, vicarios foran^ Beiagien- subserisu. •is, ceu theologus, sabseripri. ex dioecesi Armenopolitana, Gregorius Moisilu, vicarius episcopalis foraneos Radnaënsis in dioecesi Armenopolitana, parochus et archidiaconus N aveu densis etc., ceu theologus synodalis subscripsi. Michafil Pavelu, vicarius foraneus Marmarosienais in dioecesi Armenopolitana, c,eu theologus eubecripei. Gabriel Popu, archidiaconus Clusiensis, ceu theologu am subserisu. logus subscripsi. Joanu Bercianu, arehidiaoonu, paroehu groco- c Joannes Bercianu, archidiaconus, parochus graecocatolicu in libera oetate ragesea Aradu, gsesora eatholicu» in libera regia civitate Arad, assessor consistoriale si profesoru, od teologu am subserisu. oonsistorialis et professor, oeu theologus subscripsi. Torna Jeronimu Albani, bdrilita et egumenu Thomas Hieronymus Albani, basilita et egumenus venerabüui» mdodatifi dola Banta Treimc din Blariu venerabilis monasterii Blaaiensis ad Sanctam Trini­ tatem subscripsi. am eubacriou. P. Beniaminos Idcsin, ordinis sancti Baaiiii P. Beniamino Jdcsin, protoegumenu emeritu alu ordulai aantulu Basiliu colu mare,’, consultera magni, emeritos proto-egumenus ordinis, consultor si egumenu la màntatirea delà Bikasdd, am sub­ et monasterii Bikssddiensis egumenus, subscripsi. serisu. . Joannes Isaia» Torday, ceu vicarius monasterii Joanu Isaia Tordai, od vieariu mdnhatirei delà Bikssadieqsi» (Bix«d) subscripsi. Bikasdd am subecriau. * Doctor Victor Mihdlyi, secretario» metropolitanae, Doctora Victora MihAlyi, secretaria metropolitanu, canonist» si notariu sinodalu, am subserisu. canoniste et notarius «ynodalis, subscripsi. Doctor Joannea Ratiu, professor sacrae theo­ 'Doctora Joanu Ratio, profesoru de saata tao>logiae, canonists et notarius synodalis, subscripsi. logia, oanonistu si notariu ainodale, am sabscris». Doctor Basilios Jutiu, parochus Rdviensis (Vadu), Doctora Basiliu Jutiu, paroehu in Vada, aeeaora consistoriale, doctora de eant'a teologia, teologu assessor conaistorialis, doctor sacrae theologiae. dieeesanu ala Oradei-mari, oanonistu ei notariu theologus dioeceaanua . Magno-Varadinensia, canonista et notarius synodalis, subscripsi. ainodale, am subacria». Gregoriu Moisilu, vicaria episcopescu foraneu alu Rodnei in diecesa Armenopolitana, parochn si archidiaconu in Naseudu ete., cd teologu ainodale am subserisu. Mihailu Pavelu, vicaria foraneu alu Marmatiei in diecesa’Armenopolitana, cd teologu am sub­ serisu. Gabriilu Popu, archidiaoonulu Clusiului, cd teo- 5. Eptatol'h prin eu· eactteati’a i’a iiartriri··!· ri nrerenilrimala nrehiepfoeepu de Alba-JulTa ri Fnguada · nbatenuta aaatalai aeaaaa aetate ri decretale riaedalal, llada paatllee Ha H. Episteia gaa exetitentiadmaa iliastrterimu et reverendlarima» arehleptaepa» Alba-IalleMte et Feganirieaate aeta et deenta tyaedl saaetae eedl «ahUeit, Pie U proütee maxime. Dupa-ce provinci'» baaeriodaea greeo-catoliea de Alba-Juli'a si Fagarasiu in Transilvani'a din AuatroVngari'a delà inoeputulu eaistmtiei sale, carea cu fideoa devotione are de a o multinmi ingrigirm apostolice oelei gloriose a santiei vostra, paaa in tempulu présente nu a foeta ordinata ai organisât», cu gjutoriola lui Domnsdien ia aauh aeeet*· dia» Provincia ecclesiastica graeci-ritua catholicorum Fogarasiensis et Albk-Inlienaia in Transylvania Austro-Hungariae, cum a suae éxistentiae exordio, quod apoetoUcae eique gloriosae sollicitudini vestrae sanctitatis filiali cum devotione in accepti» referen­ dam habet, praeeene usque in tempus nondum or­ dinata et organisata taerit, divina fovente bonitate, 4 paaa ia 14 mata a tienuta stood* provincial» boooe anno entrant·, et quidem disbn» a 5 usque * Preafericite parinte. * . ί ίΖ -λ ν.» ; Γι Bqatissime patbr- . . . " > -A , t I. » J.W •11 - COMÇIL. PBOVWC. PKIMUM ALBA-IUUDMS KT POOAKASmBK, 1872 nmd 5-14 «14 —------ ί,------------------ ---------- ---------------- ;------- -■ -------------------------------------------- —·.—.----------------- -— •amveca*· si "aimpaM dapa prssirfaali saMaterad ad 14 measia maii, b) aedum provinmatem iuxta. «ΜΜΜ apra saopâla aceafa, Μ a adara daaratp sacraram oanaaum praaecripta oeavoeatam et eoatea •apriaee i* X tital·, ta eari m aaaaeia paUraa ta- eaatem diotam ia aoopass oetobsavit, atque decreta tregitatei Matai crediati· Mtobra, Μ m niaariium taht X eoasprobeaM MtaKs, quae tum saaetac fidei WUtMBt •Mtoà&MàMftq mot*· aaiaaa · erodintiai martariaita tota 4a a aa'a, atque tauram Idui' tussm rénovant tagiter pro­ m etarga abaaarila m ra parafa, eè a'aa iacuibata, fessam, tnm abraua, qui imprimi videbeatar, pro­ m incatea caratiaai'a atatavarilora,. m raeomenda pulsant, itum esorum paritatem iaeuleaat, tam catta· decoroe cnltalui divins, m praecrie nom'· raataa rarai dtedpHaai baeericeaei, m atabUaeM ordtaaa divini decormn eoaunuudaat, ana diaripiin·· eoclejudetieloru baserioeeci, ai m reguMM modale de ■taaticM rautaaraadac annuam praescribunt, atqua indiciorum accleaiatticoram ordinem stabiliunt, et •ppatetiana, modum regulant appelteadi. Ut autem in tot taattequ· obiectis, maximi cum sint momaati, rite dispoamidis secutu atque facilia· procedere valeamus, maxima qua par eat curavimus sollicitudiao, ut in omnibus decreti· par haaooa sy­ nodum condendi· aumma praa oculis habeatur aactoritaa, idcirco conformiter apottolico veatrua in ooafbrmitato ca dta'a aantiei voatro apoatoliooB sanctitati· effato hnins provinciae eoctosiaetioae prae­ notificate proauliloru prorincisi acaateia baaericead sulibus tenore brevia apoatolici diei 21 innii 1858 in brevM apostolioa din Si jnaia 1818 prin ouvin- •manati notifioato hia verbi· : .Cum in animo nobia tela: ,Cnm ta animo nobis ait, omaibua praesentibus •it, omnibus praesentibus rorum, temporum iocorumqu· adiunot» sodalo perpensis, opportuna omnia raram, temporum locorumgua adiunctis sedulo per­ pensis, opportuna omnia inirb consilia, quibus spiri- iniro consilia, quibus spiritualem istins ecclesiastiCM provinciae procurationem ad rectam orientalis ec­ taalam istius ecclesiasticae provincia· procurationem ad rectam orientali· eoelsaiae normam ac salutaria clesiae normam ac salutaria praescripta magis mspraescripta magia magisqna eomponero et ordinaro gisque componere et ordinare valeamus*, pro Cy­ valeamus*, de oinosura e'en tianuta santela canone nosura procedendi sacri ecclesiae graecae catholicae ale baserioei greoesd, ce au foata in uro inainte canones, qui ante orientale schisma in usu fuarant, de sehism» orientate, dupa impregiuarila lueruri- pro rerum, temporum, loooramqne adinnetis atque loru, tempuriloru. locurilora ai dupa lipmle aoeatei hnina oeoleateaticae provinciae exigentia adhibeban­ provineia basericcsci, ai acdst’a eu atàta mai ver- tur, idquo eo a fortiori, quod et sacra congregatio tosu, oà si sacra congregatione de Propaganda fido de Propaganda fide in ana instructione praesulibus in instruettenea data presulilora aoMtoi, provincia huius provinciae ecclesiasticae die 98 innii anni 1858 data inter alia notifioare dignata ait sequentia : ,Quod baaerieeaci in 28 junta 1858 intro altele ·’· in­ duratu a notifloi ai urmatoriele : .Quod libentiseimo libentisaimo animo praeatitit etiam sanctissimus animo praestitit etiam sanettesimna dominât noeter c dominus noster Pius papa IX id unicum requirens, Pina papa IX id unicum requirens, ut errore· om­ ut errores omnino evellerentur, sed ritus orientalis maneat inviolata·, quemadmodum at disciplina, nino evellerentur, sed ritaa orientalia maneat in­ violata·, quemadmodum et diaoipUna, quam ante quam ante schisma orientales servabant et profite- .schisma' orientale· servabant et profitebantur, quae­ bantar, quaeque venerandis ipaorum antiqutelitargifa ac ritualibus innititur, religiose custodiatur.* que venerandi· ipeonun antiqui· liturgiis ao ritua­ libus innititur, religio·· custodiatur.* .Equidem non alio oonaiiio novam ecclesiasticam .Equidem non alio consilio novam ecclesiasticam, provinciam ab Alba-lulia dictam praelaudatus pon­ provinciam ab Alba-lulia dictam praeteudatus pon­ tifex instituit, quippe qui explicate mandavit, ut tifex instituit, quippe qui explicato mandavit, ut forma atque administratio ad ritum et disciplinam forma atque administratio ad ritum et disciplinam orientalis ecclesia· exigeretur.* orientalia ecclesiae exigeretur.* Si 4ra-ai mai la vale: .Porro sanctitas sua, cui 'Item inferius haec habet: .Porro sanctitas sua,' nihil est potius, quam ut sua in puritate disciplina cui nihil est potiua, quàm ut sua in puritate dis­ orientali· vigeat ac servatur, ■ summopere in primis ciplina orientalis vigeat ao servetur, summopere in desiderans* ete. primis deaideran·* ete. Sinodulu provinciate bssatu pre autoritatile Summis his auctoritatibus innixa nostra synodus •ceste inalto si-a adusu decretale sale, pro cari provincialis adornavit sua decreta, qaae in libello in devotione aoclUso iis homagialibus eum precibus cutesu a le substerne santiei vostro apostolioe in libelulu acclusu cu devotione pre langa omagial'a sustineo apostolieo vestrae sanctitatis obtutui sub­ rogare, cd se ve indurati a le intari cu autoritatea sternere, qCatenus eadem acta lite, qua ra univer­ irrefragabite, ce o sveti irÿ tota lumea catolioa, si sum orbem catholicum pollet, irrefragabili auctori­ astafeliu interite prea gratiosu se dispuncti te tate benignissime confirmaro atque apostolieo 'munita tampulu seu retramiterea ioru spre fbioaire cu- oraculo pro congruo usu capiendo suo tempore de­ mentissime remitti curare dignaretur. venintiosa. Ceterum, penes' Mnotissimoram pedum osculum, Dupa cari pre làng· «arutarea santtteloru pe­ tiere, implorandu binecuventarea apostolioa pentru pro me, meo clero et populo, tota item ecclesiastica provineia apostolicam implorans benedictionem, mine, pentru clernlu si poporulq pnien si pentru tota provinci'a baaericdsca remanu in supunere homagiali in obsequio perenno. omagiala. J Sanctitati· vestrae bumillimuf^bedientissimusque Alu santiei vostre cete mai umilitu si mai Inra «4 ta regular·· uaora obiacte aaia multe, aai· da mari ai aaia momeatose m potomn procéda oa securitate ai en mai mare uaiorinüa, ne sma iagriÿte «Ata m pote mai tare, ci ia tote décrétai· adueunde de siaodulu acdet'a t· m aibia in antea ochüorn aatoritateâ oea taai inalta, din oare eaaaa ascultatoriu fiu si capeltenu filius e.t capellanus loanu Vancea, archiepiscopu «i métropolite de AIba-Jpli'a si Fagarasiu. loannes Vancea, archiepiscopu· et métropolite Alba-Iuliensis et Fogarasiensis. Blaste in TraMilvani'· Austro-Ungariei, 10 au­ gusta 1879. . Btesii in Transylvania Austro-Hungariae, die 10 augusti 1879. S·· 615 OOHCIL. PROVIRO. PRIMUM ALBAJUUnU R ΡΟΟΑΒΑΒΛΚβΧ, 1871maiH-14 * a ReapoMli mmM Ml· pfto Μι IX la aptetei*» •magiala · aaaatartW Mte NaaaaMMaaM ·νΜ· •piaMpa ri aatrapaitta la Att’a-Jatfa g MffMNte, te can a fente eapam .aaataial mm aatete ri ieentale riaetatai pravteetate. Pro mt’a ·ι· 'i Βμρμμ «rilriri lihl Mriri Pit papae IX al nptetei·· 'haaamialaM auaBaatMal aa rm* aaaitafeai aratieplNepI at aataapalttM Atta-tattoa* ata at Pagarariaaria, »{u» Jiata· MilnuemAs MilvunemAa eum animarum termilljbu· quin- adhibere non possit, antequam/renuntiatus, archi7—»2 novem; _ j_ Λ_ decem _ ___ h_: affhi- episcopus fuerit ia noetro consistorio atque apoeto- gentis Jriginti ex _districta fatu» Varmesoensio eum animarum; bwmille lisas de more litteras provisionis huius duper erectae nongentis triginta et una; quadraginta -tres ex· metropolitioae sedis, faerit Ooasecutus; districtu arcbidiaconatus Biatraeasis cum animarum . t 11. Volente·, ut memoratus antistes, ante­ deeem millibus septingenti·' et una. , quam arehiepiscopatus huiusmodi poeseesionem .... _______ „ ___ , ____ munus β 7. Ita constituto Fogarpgienstp ecclesiae terri- adipiscatur, eius veyo suc^bseores antefiuam ntteuam munus torio, praestat nunc ut civitatem Fogarasiensem ■ consecrationis Yetipisnt, fidei proftesionbm ssionbm emittant, ’ •metropolitano"'tumore ac nomine* decoremus. Et iuxta-formam a piae memoriae rbano papa VIII quamvis Fogarssienses antistite· iam inde a suae similiter praedeeeseore noetro orientalibus edisedis institutronVepiscopalem reaidentilm ad civi- taqi, coram sui presbyterii sen^ capituli duobus ■’ tetem Balasfalvenseri 8ommodiua% utiligsque/trans-, praebendatis, e^mque scriptis trqjiitam gropriaque - tulerint,* ibique ^cathedfalem erexerint suumque dictorumque praebendatorum subscriptione muni-, constituerint preabyterium, quemadmodum ia prie- tam ad apostolicum Viennae nuntium, per eum ad sens existant, nihilominus ex primaeva sedis fud- .Urbem de more perferendam transmittant; iubentes( ' datione ab apostolioa sede peracta FogarasienSem praeterea, ut tum dictu· antisteef tum eijis succeeipsam civitatem archiépiscopal· honore ac nomine sores, pallium de corpore beati Petri sumplum in augemus, ite ut illa omnibus et singulis iuribus, B consistorio instantisgp^e postulent. Interim vero honoribus, privilegiis, praerogativis, non tamen one- singulis quadriennii» plenam et absolutam srchiroso titulo acquisitis, in posterum perfruetur, quibus dioecesis relationem eiusque ecclesiae statum ad aliae archiépiscopales eiusdges^fftus ecclesiae uti et congregationem venerabilium frateàm nostrorum frui posse ^ignoscuntur. sanctae Romanae ecclesiae cardinalium propagan9 8 Insuper templum quod BalSsfalvae sanrtis- dae fidei praepositam mittere teneantur, salva etiam simae Trinitati sacrum pro* cathedral) adprobaratn~ ceteroquin eiusdem congregationis auctoritate, ac - iam fuit a felicia recordationis Pio papa VII etiam firmis perpetuo manentibus praedecessorum nostro­ praedecessore nostro per apostolica» sub plumbo rum cbnstitatiosibns et apostolicis ordinationibus, datas litteras kalendi» decembris anno Domini mil­ aliisque in generalibus conciliis super ritibus orien­ lesimo octingentesimo septimo, loco praestituti al­ talibus editis decretis. terius templi sancto Nicolao dicati, destitutam' om­ 9 12. Nunc autem ad dotem quod pertinet archinino volumus- prisco cathedralis titulo, quem in eo episcopalis Fogarasiensis et Albae-Iulienais eccle­ supprimimus et extinguimus. Illud vero ipsum siae, ut illius antistites suam tueri dignitatem templum primaevam convocationem religiose serva­ decenter possint, archiépiscopal) eidem mensae sum­ turum ad ecclesiae archiépiscopal)· seu- metropoli- mam ad»ignamu| quindecim millium florenorum tanae gradum honoremque pari apoetolica auctori­ argenteorum Viennensium ab imperiali gubernio tate perpetuo item attollimqs atque evehimus, sio quotennis solvendam. Quae quidem summa partim ut in ea Fogarasiensi (seu Balasfalvensi) metropoli q compensari debet iisdem boni» ac redditibus, qui et ecclesia constituta sit cathedra et dignitas archi- antehac episcopalis mensae~ Fogarasiensis dotem episcopalis pro uno ipsius ordinario antistite Fo­ constituebant, partim rem ab aerario publico sup­ garasiensi ritus graeci catholici uniti nuncupando, pleri. donec bona atabilia, aicut a laudato Francisco qui singulis gaudeat privilegiis, praerogativis, ho­ losepho imperatore et rege sponsum est. in eum noribus iuribusque archiepiMopis dicti ritus. con­ finem aubrogentur. cessis. ita ut omnia quae ad similes graeci ritus g 13. lamvero ut iuxta excellentiorem Fogaracatholici uniti srchiepiscopos in eorum civitatibus et siensi» eecleaiae gradum ipsius presbyterium seu , dioecesibus ad archiépiscopale munus exercendum capitulum conveniens decusÇac nomen acquirat, de- iure, usu, consuetudine, vel quavis alia legitima •uppreeso planeque extincto prisco cathedralis titulo, ratione pertinere solent, eadem gerere et exercere illud ipsum in preabyterium archiépiscopale seu libere ac licite possit et valeat. metropolitanum perpetuo pariter apostolica auctori­ . 9 9. Porro huie novae metropolitanae ecclesiae tate praefata eo modo instituimus, ut illud una Fogarasiensi tamquam suffraganeaa eadem aposto­ cum auia oneribus et muniis consuetis gaudere ac lica auctoritate etiam perpetuo addicimus et attri- * perfrui valeat et debeat honoribus, privilegiis, in­ buimus tum ecclesiam episcopalem ^tagno-Varâ- signii· eeterisque otdfilbus, quibus aliarum sedium dinensem in Hungaria, tum novas per noe erectae archiepiaeopalium graqci ritus catholici uniti pres­ episcopales item ecclesia», Lugoeieneem scilicet et byteria vel capitula de iure, usu et consuetudine Armenopolitanam, una cam suis omnibus territoriis, p frui posse dignoscuntur, dummodo illa oneroso titulo incolis et accessoriis quibuscumque, ita ut supra- vel singulari concessione non fuerit acquisita. Idem dietae episcopales ecclesiae metropolitano antistiti praeterea presbyterium sive capitulum constare in Fogarasiensi pro tempore existent! iuxta suum ri­ poetarum volumus ex archipreebytero, qui duorum tum obsequento» subsint in vinculo caritatis. millium florunonim summam ab imperiali gubernio 9 10. 'Atque ut memoria non intercidat, quod qudtannis percipiet; ex arehidiacono, qui percipiet postremus Albae - luliensis sive Albae-Carolinensis florenoe mille et octingentos; ex ecdesiarcha. qui métropolite una cum suis dioecesanis a schismate florenoe mille et sexentum habebit; ex scholiarcha, ad veram fidem catholicam se converterit et in cui pendenturlloreni mille et quingenti; ex eartho- « * unitate ac subiectione Romanae apostolicae sedis vitem Deo reddiderit, prout monumenta testantur, hinc peculiariter concedimus atque indulgemus, ut quiconque in posterum fuerint graeci ritus catholici uniti Fugarasienses antistites, nomen quoque et titu­ lum archiepiscnpi Foganuiensis et Alhae-IuUoneis " etiam in omnibus st singulis eorum actis adhibere libere ae licite possint et valeant ; praecipiendo ta­ med ut venerabilis, frater noster Alexander Bterka Suluts hodiernus Fogarssienqis^ episcopus eiusdem philace, cu> solventur floreni tdiUe et quatuoroentum. Insuper quinque alios adesse mandamus praebendatoe metropolitans· ecclesiae servitio addictos, quorum singuli percipient quotannis florenos mille et biscentum. quae quidem summa pendenda erit ab imperiali. gubernio, donec firmae et sta­ bili dotation; memorati presbyterii seu capituli consultum erit per bona stabilia, quae iuxta datas sponsione· quamprimum erunt in eum finem de­ signanda. 1 625 OONCIL. PROVING. ΡΙφψΜ ALBA ST 1872 man 5-14 826 14^ Quamquam vero aedes opiscopalte ia A prehendi, sed semper eti omnino ab iit» excipi, et -civitate Balasfalvensi cum ceteris sais adnexis, ■ aedeoque xupsbyterio vel capitulo addictae, catto aptae ao decenter ornatae pro nova archiépiscopal! dignitate et officio ferantur, imperiale tamen guber­ nium eisdem aedibus pro necessitate ac decore providere pollicitum est impensis suis.' Item-pro . catbedralis eccleaiae conshcvatibne> eiusque sacrarii provisione, nec non pro canMUariae e archiepiseopalis officie? et expensis * congruenqsjuu imma ab eodem quoties iDae emanabunt, toties in pristinam et va-r Udissimum statum restitutas, repositas et plenarie reintegrates, ac de novo etiam sut* quacumque posteriori data -concessas esse et fore: sicqne et non alias per .qnoecumque indicée ordinarios vel delegatos, quavis auctoritate fungentes, etiam cau~ sarum palatii apostoliei auditores ac praefatae sanctae Remanse ecclesiae. cardinales, etiam de latere legatee, rice-legatoe, dictaoque fledis nuntios, ;ative péndenda, · sublata eis et eorten cuilibet quavis aliter iudicandi gubernio erit singulis annis taxa donec'per bona stabilia adsignUndai certi ac stabiles e* interpretandi facultate, iudicari et definiri debere, reditus pro rei necessitate, et gravitate attri- et si secus super his a quoquam, quavis auctoritate, buantur. . 1 ■ ’ scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum I g 15. Volumus autem, quod fructus notae istius et inane decetoiimua.. modo constitutae 'FoyMsiensis et Albae-Iuliensieβ 78. Noh obstantibus nostris et oaoceilariae metropolitanae ecclesiae iuxta reditus illius mensae apostolicae regulis de iure quaesito non tollendo, attributos taxari. in florenis mille et. biscçMum sqt quatenus opus ait, da applicationibus ad partes aureis de camera, atque huiusmodi taxam in libros B committendis, vocatis quorum interest, nec non tam. camerae apostolicae quam collegii cardinalium 'Lateranensia concilii novissime celebrati disrnembrationea perpetuas, nisi in 'casibus a iure permis­ de mote referri, $ 16. Postremo. Iit omnia et singula apostolicis sis, fieri prohibentis, aliisque etiam ,in synodalibus, hisce nostris comprehensa litteris plenum conse­ ,provincialibus, generalibus et universalibus conciliis quantur effectum, dilectum filium Rostrum Xichaelem ' editis vel edendis specialibus Vel generalibus con­ ipsius sanctae Romanae eccleaiae presbyterum, car­ stitutionibus et ordinationibus apostolicis, necnon dinalem 'Viale-Prelh nuncupatum, nostrum et sanctae ecclesiarum, de- quibus facta mentio est, etiam huius sedis apud Viennensem aulam pro-nuntium iuramento, confirmatione apostolica vel quavis fir­ apostolicum, in executorem praesentium litterarum mitate alia roboratis statutis et consuetudinibus, constituimus et deputaXjius, eique ut, pro huiusmodi privilegiis quoque; induitis et litteris apostolicis executionis effectu, quamcumque personam in quibusvis superioribus et personis in genere vel in dignitate ecclesiastica constitutam subdelegare, ac specie, eum quibusvis etiam derogatoriarum dero­ tam ipse quam persona subdeleganda super qua­ gatorii aliisque efficacioribus, efficacissimis ac etiam cumque quaestione, oppositione aut dubio contra insolitis clausulis, irritantibusque et aliis decretis, praemissa 'omnia quovis modo orituris definitive etiam motu, scientia et potestatis plenitudine simi­ etiam interpretari, declarare ac pronuntiare, omni libus, ac etiam consistorialiter, aut alias quomodoremota appellatione, libere ac-7licite possint et libet in contrarium praemissorum forsan concessis. valeant, plenam et liberam earundem praesentium ç approbatis, confirmatis et innqratis : quibus omnibus tenore concedimus facultatem. — . . deroga . et singulis, etiamsi pro illorum sufficienti ­ £ 17. Et insuper easdem praesentes litteras per­ tione de illis eorumque totis tenoribus specialis, petuo Validas et efficaces existera, suosque plenarios specifica, expressa et individua, non autem per et integros effectus sortiri et obtinere, nec non clausulas generales idem importantes, mentio aut omnibus et singulis, ad quos spectant seu specta­ quaevis alia expressio habende aut aliqua alia ex­ bunt, plenissime suffragari, ac nullo unquam tem­ quisita forma ad hoc servanda foret, tenores huiuepora, quovis praetextu et qualibet causa, quantumvis modi, ac si de verbo ad verbum, ni) penitus omisso’ iuridica ac pririlegiata vel speciali nota digna, ao et forma in illis tudita observata, inserti forent, de necessitate iuris vel facti omnino exprimenda, eisdem praeeentibus^pro plene et sufficienter ex­ de subreptionis vel obreptionis aut nullitatis vitio pressis habentes, illis atlka, in suo robore perman­ aut intentionis nostrae seu quovis alio substantiali suris, latissime et amplissime ac specialiter et ex­ et peculiarem mentionem requirente defectu, seu presse ad praemissorum omnium validissimum ex eo quod in praemissis solemnitates et quaevis effectum hac vice dumtaxat, motu pari, dprogamus. alia servanda et adimplenda, servata et adimpleta non ceterisque contrariis quibuscumque. fuerint, aut ex quocunque capite, de iure vel facto fi 19. Volumus autem quod earumdem praesen­ aut statuto vel consuetudine aliqua resultante, notari, tium litterarum transumptis etiam impressis, manu impugnari, retractari, in ius vel controversiam vo­ tamen alicuius notarii publici subscriptis, et sigillo cari, aut ad viam et terminos iuris reduci, vel ad­ P personae in dignitate ecclesiastica constitutae muversus illas restitutionis in integrum, aperitionis u nitis. eadem prorsus fides in iudicio et extra illud oris, aut quodcunque gratiae vel iustitiae remedium adhibeatur, quae ii*dem originalibus litteris ad­ impetrari, seu quomodolibet, motu etiam proprio et hiberetur, si forent exhibitae vel ostensae. ex potestatis plenitudine concesso et impetrat» vël § 20. Nulli ergo omnino hominum liceat has emanato, quempiam uti vel se iuvare in iudicio et paginas nostrae absolutionis, exemptionis, dissolu­ extra illud posse, neque illas sub quibusvis simi­ tionis. disiunctionis, erectionis, constitutionis, sta­ lium vel dissimilium gratiarum revocationibus, sus­ tuti, evectionis, addictionis, attributionis, {ndulti, pensionibus, limitationibus, derogationibus, aliisque pqgecepti. adsignationis, institutionis, mandati, de­ contrariis dispositionibus per quascumque litteras creti. derogationis et voluntatis infringere, vel illis et constitutiones apostolicus aut cancellariae apo­ ausu temerario contraire: si quis autem hoc atten­ stolicae regulas, quibuslibet ex causis et sub qui­ tare praesumpserit, indignationem omnipotentis Dei busvis expressionibus et formis editas, et quando- et beatorum’Petri et Pauli ^apostolorum eius se no­ cumque, etiam in crastinum assumptionis successo­ verit incursurum. rum nostrorum Romanorum pontificum ad summi Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno apostolatus spicem ac alias, etiamsi de iisdem prae­ incarnationis Dominicae millesimo octingentesimo sentibus eorumquo toto tenore specislis mentio fiet, quinquagesimo tertio, sexto -kalendss decembris, in posterum* edendas factas et faciendas com- pontificatus nostri anno octavo. Cokcu. oar sasL. tomus ΧΙ.Π. 40 “ λ. ’ «27 CONCIL. PROVING PRIMUM ALBA-IULIMN8B BT FOOARASIKN8K, 187S . ■ ■ 4 "*· mH 1-14 β» A A districtu . diaoonaliyHatsegeusi paroeciae matrices Pius papa IX, ad preces 'Austriae eiHuuggriae imperatoris, episcopalem eeoleaiam, rahseai ritus erigit in civitate Lugoaiensi ex nonnulli» paroeciis dismembratis a Fogaraaiensi et Magno-VaradiMensi dioecoaibu. Pius sptSMpM ssrres mraorwm D*i ad ptrfttaaat ■ f euB^ais filialibus qeptMginta ot Tnn oaimtifamç viginti septem millibus bieoentuaf quinquaginta tri­ bus; ex Vallasti! ■ deoem ot novem eam aaimaram bismille oetingoatis quadraginta duabus; ox diatrieta arehidiaeoaali Babotaenai soxdeoim com anfmaram millibus septingentis octoginta quatuor; ex districtu 'SMddiaooaali Ksdsirdnsi sexdedm <1 avellimus, eamque ad civitatis episcopalis titulum β Magno -Varadinensi disiunctaa ac— ...Ul.LUVI.W, diamembrata» Icum honoremque attollimua ot evehimus, ibique episoo- suis civitatibus, oppidis, pagis, praediis, allodiis. palem aedem et dignitatem Lugoaiensem simili aliisque omnibus adnexis, novae huic Lugoaiensi auctoritiRe etiam perpetuo erigimus et constituimus dioecesi eadem apoatelioa auctoritate pariter in per­ cum omnibus et^uigulis intibus, privilegiis, prae­ petuum attribuim^ia, addicimus, eiusque pro tempore rogativis, exemptionibus, non tamen oneroso titulo exiatentw epiacopi spirituali iurisdictioni omnino acquisitis, quibus reliquae civitate» sub dominio subiicimus. Insuper ecclesia» omnea, monasteria, laudati Hungarian et Bohemias regia apostolici conventu, incolas et personas quacumque utriuapontificali sede graeci ritus catholici uniti decoratae que saxus ot cuiusvis conditionis, gradua et ordinia, frnuntur, earumque cives utuntur et gaudent. qua ritum graecum catholicum ot unitatem sequun­ § 2. Nunc ad statuendum novae huius Lugo- tur, quaeque in auperiu memoratis paroeciis, aive siensis ecclesiae territorium, praevio libero consensu, matricibus aive filialibus, degunt, a iurisdictione anti­ quem venerabilis etiam frater noster Alexander stitum Fogaraaienaia et Magno-Varadinenais promu Sterka Sulutiu, praesens episcopus Fogarasiensis, de , eximimus, eaaque aie exemptu novo Lugoaiensi epi­ consilio episcopalis sui capituli seu presbyterii, no­ scopo eiusque in perpetuum euoceaa:i>u«a simili apo­ bis per suas litterae praestitit, ab eiusdem dioecesi stolic» auctoritate attribuimus, eoramque spirituali sequentes matrices paroecias earumque flbalea se­ potestati aubiicimua, ac subiectas declaramus. paramus ac dismembramus iuxta catalogum ab eo­ 9 3. Iam vero ecclesiam, quae magnis sumptibus dem Alexandro antistite transmissum, nimirum: ex in civitate Luguienai extracta ut quaeque Spiritui «H COBOL. PROVWC. PRIMUM ALBA-tyUÈHkB BT FOffAMAMBRJB, IMI maii &-14 MO aaaoto ocMotranda, nonnisi aliqua interna utrae- A etiam antistitisiooeeensu libere praestito.-dicta auc­ empto* declaramus, eamqao' tioae adhuc indiget, cui imperiale gubernium sa- toritate apoetoliea pteJbm illice manum imponere spopondit^ in epi­ ecclesiae F Albap-Ialienais, per simi-* scopal* oathedralem ecclesiam sub eodem titulo les mostraa hoc i datas apostnlicas litteras * ritus gpmci catholici uniti perpetuo item apoetoliea ad' archiepiscopalis sedis honorem atque auctorita- . auctoritate instituimus, eadem forma et modo, iisdemque insigniisef privilegiis, quibus ceterae cathédrales ecclesiae eiusdem ritus ab apostolice sedb in Hun- gariae regno alias erectae patiuntur et gaudent, cum episcopali omnimoda iuriodictione in Romenos omnes graeci ritus catholici uniti ulioeque, qui eos­ dem ritus ot unionem sequuntur, sive in preedibta tam evectae, suftaganeam esse atataimua Ot man­ damus cum omnibus honoribus, privilegiis, prae­ rogativis, non tamen oneroep titato acquisitis, quibus aliae similes ritus graeci catholici uniti suffraganeae ' eceleaiae in rdgno Htmgarioo constitutae fruuntur. et gaudeat | 9. Praetere* episcopis Lugosiensibus' dipti< ritus pro tempore existentibus praecipimus, ut ipei ) singulis quadrienniis ad congregationem venerabilitm pariter fratrum nostrorum sanctae Romanae eccle*. . siae cardinalium propagandae ' flSei praepositam 9 .4. Pro dote autem episcopalis mensae LUgo- . suae dioecesis absolutam relationem suaeque eccle­ siensia, ut novus antistes legitimique illius' succes­ siae statum mittere teneantur. 9 10. Item iubemus, ut nom solum primo in­ sores suant tueri dignitatem possint, summam annuam B adsignamus decem millium florenprum monetae ar­ stituendus Lugosiensis antistes, verum etiam alii genteae Viennensis, ex publico gubernii imperialis omnes ed dictum, episcopatum promovendi, ante aerario quotannis solvendam, quemadmodum me- suam institutionem, fidei professionem a felicis mevf - moratus Franciscus losephps imperator et rex pol· moriae Urbano papa VIII praedecessore nostro pro licitui est. Quamprimum tamen bona stabilia ab orientalibus praescriptam, coram personis sui pres­ imperiali eodem gubernio iuxta datam sponsionem byterii in dignitate constitutis emittere, eamque adsignanda erunt, quorum reditus memoratam de­ scriptis * traditam propriaeque manus earumque cem millium florenorum summam exaequent, ab personarum subscriptione et sigillo munitam ad episcopo pro tempore exiatente singulis annis libere nostrum et sanctae huius sedis pro tempore Viennae percipiendam, ut ea ratione firmae ac stabili men­ existentem nuntium apostolieum transmittere om­ nino debeant, quam apostoliCus idem nuntius ad sae episcopalis dotatipni provideatur. § 5. Cum vero nondum extent cathedrali ec­ dictam congregationem ehrutiano nomini propagando clesiae aedes attiguae pro decenti et congrua habi­ praepositam transferri eurabit., 9 11. j Statuimus denique, ut fructus novae istius tatione Lugoeiensis antistitis nec non pro eius pres­ byterio seu capitulo, idcirco imperiale gubernium cathedrans ecclesiae iuxta reditus episcopalis illius huic incommodo occurret impensa sua, prout spon­ mensae 'ut supra adsignatos in florenis quingentis sum ab illo est, douec novis vel erectis vel statutis quadraginta octo aureis de camera taxentur, atque aedibus easdem memoratum gubernium pro rest- c huiusmodi taxa in libris tum camerae nostrae apodentia episcopi et presbyterii libere adsignet, quas stolicae tum collegii cardinalium describatur. 9 19. Postremo autem, volentes ut omnia et nos iam nunc dicto antistiti eiusdemque successori­ bus et presbyterio in perpetuum addicimus et ap­ singula quae apostolieis hisce nostris litteris con­ propriantes. tinentur, plenum consequantur effectum, dilectum § 6. Porro, quo facilius et promptius Lugosien- filium nostrum Michaelem eiusdem sanctae Romanae sis antistes episcopalia munia exequi poscit, in ecclesiae presbyterum cardinalem Viale-Prelà nun­ superius adsignata cathedrali ecclesia perpetuo cupatum apostolieum Viennae pro-nuntium in' exosimiliter instituimus presbyterium seu capitulum, cutorem praesentium litterarum auctoritate apoetoliea quod omnibus iuribus, honoribus, privilegiis, prae­ constituimus et deputamus, eique ut pro huiusmodi rogativis, exemptionibus fruetur, quibus cetera exeeutionis effectu qunmcumque personam in digniepiscopalium sedium graeci ritus catholici uniti tata tamen ecclesiastica constitutam subdelegare, aë presbyteria potiuntur, dummodo oneroso titulo vel tam ipee quam persona ab eo subdeleganda super particulari aliqua concessione non foerint comparata. quacumque quaestione, oppositione et dubio adversus Huiusmodi autem presbyterium constabit ex archi- praemissa exposita et statuta quomodolibet orituris presbytero, cui ab imperiali gubernio annuatim definitive etiam interpretari, declarare et pronun­ pendentur floreni Viennenses mille et octingenti; tiare, omni appellatione remota, libere et licite ex archidiacono, eui solventur quotannis floreni possint, et valeant, facultatem concedimus et immille et sexcentum ; ex ecclesiarcha, qui percipiet D pertimur. § quotannis florenos mille et quatuor centum; ex ° 13. Et insuper easdem praesentes litteras ■choliarcha, qui percipiet singulis annis florenos semper et perpetuo validas et efficaces exisfere mille et tercentos; ex chartophilace, cui quotannis suosque plenarios et integros effectus sortiri et ob­ pendentur floreni mille et biscentum; denique ex tinere, nec non omnibus et singulis ad quos spectent praebendato, quem episcopus presbyterii servitio seu spectabunt, plenissime suffragari, ac nullo un­ peculiariter addicet, quique prqptere* ab imperiali quam tempore, quovis praetextu et qualibet causa, quantumvis iuridica ac privilegiata vel speciali nota gubernio florenos mille quotannis percipiet. / § 7. Insuper pro expensis concellariae episco­ digna ac de necessitate iuris omnino exprimenda, palis, nec non pro servandis aedibus episcopalibus de subreptionis vel obreptionis aut nullitatia vitio et presbyterii, pro sacrario cathedralia ecclesiae, aut intentionis nostrae, seu quovis alio substantiali eiusdemque ecclesiae cultu et fabricae tuitione, et peculiarem mentionem requirente defectu, sive continuo, prout promisit, impensis suis occurret im­ ex eo quod in praemissis solemnitates et quaevis periale gubernium, douec stabilibus bonis adaignatis, alia servanda et adimplenda servata et adimpleta certi ac stabiles reditus pro rej. gravitate et neces­ non fuerint, aut ex quocumque alio capite de iure sitate attribuantur. vel facto aut statuto vel consuetudine aliqua resul­ 9 fl. Iam voro ita per nos erectam et constitu­ tante notari, impugnari, retractari, in ius vel contro­ tam episcopalem Lugoeiensem ecclesiam ab archi- versiam vocari, aut ad viam et terminos iuris reduci, episcopi Strigoniensis metropolitioo iuye, de ipsias vel adversus illas restitutionis in integrum, aperi­ to· ’ civitate Lugosiensi, sive in aliis locis terrisque existantes, quas a dioecesibus Fogaratiensi et MagnoVaradinensi, ut supra, dismembrqvimus novaeque dioecesi Lugosiensi attribuimus. "V ♦ 631 . . 1 - ■ * ■■ i CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUKN8R M FOGARA8IKN8E, 1872 maii 6-14 632 tionis oria Sut 'quodeumque gratiae vel iustitiaetA fi 16. ' Nulli ergo omnino hominum liceat has Jj renrndium Impetrari, seu quomodolibet, motu etiam paginas nostrae seiunotionis, erectionis, eeparatioproprio et ex potestatis plenitudine concesso et nis, dismembrationisi exemptionis, aulpeetionia, inimpettato vel emanato, quempiam uti vel se iuvare stitutionie, assignation!·, appropriationis, déclara­ is iupicib et extra illud* pome, neque illas sub Cianis, praecepti, iomiqpiA statuti, mandati, ooncesquibuam» similidm vel dissimilium, gratiarum re-, sionia, decreti, derogationis et voluntati· infringere vocationibus,* suspensionibus; limitatipnibus, de- ' vel illis ausu temerario oontrairpT Si quia autem s rogationibus aliisque ooqprariis dispositionibus per Ihoc attentare praesumpserit, indignationem omni­ quaecumque litterae t et coestitutiones spostobcaa |potentis'Dei ac beatorum Petri et Pauli apostolo­ aut caneellariàè apostolical regulas quibuslibet ex irum eius se noverit incursurum. Datum - Romae, ' apud Sanctum Petrum, anno causia etaub quibusvis expressionibus et fonnie edita·; et quandooumqud, etiam in crastinum assumptionis iincarnationi· Dominicae' millesimoΛoctingentesimo successorum nostrorum Romanorum pontificum ad iquinquagesimo tertio, sexto kalendas decembris, summi aposfdlatue apicem, et aliad, «etiam, si de . jpontificatus nostri anno octavo. iipdem praesêfitibus eorumque toto tenore specialis mentio flat, in posterum edendas factas et famefidas comprehendi, sed semper et omnino ab illis excipi, -Pius papa IX erigit in Transylvania,' iuxta modum, et quoties illae emanabunt, toties in pristinum et ecclesiam episcopalem graeci ritus cum sede in validissimum statum restitutas, repositas et plenarie B civitate ^rm'enopoli. reintegrates, ac de novo, etiam sub quacumque posteriori data, concessas esse et fore. Sioque et Phu «pûcvpsM screws wroorwm Dei ad perpetitam rei mobtoriana. non alias per quoscumque iudiees ordinarios vel delegatos quavis auctoritate fungentes, etiam cau­ Ad apostolicam sedem nullis nostris pieritis sarum palatii apoatolici auditores ac praefatae evecti, et beati Petri apostolorum principis suc«anctae Romanae ecclesiae cardinales etiam de la­ . cessbree codstitnti, cui · et oves et agnos pascendos tere legatos, vice-legatos dictaeque sedis nuntios, commisit Christus Dominiis,-universi dominici gre­ sublata eis et eorum cuilibet quavis aliter iudicandi gis miram assidue gerimus, >ac quoties opus esse et interpretandi facultate, iudicari ac definiri debere, intelligimue, novos eidem tuendo pastores damus, et si secus super his a quoquam, .quavis auctoritate, ut aucto ilMrurn numero vitare facilius grex idem scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum possit ingruentium- belluarum. incursus. Id nos pro et inane decernimus. apoatolici muneris officio propositum habentes, non § M Non obstantibus nostris et cancellariae potuimus non intendere mentis oculos ad nationem apostolicae regulis de iure quaesito non tollendo. Romenorum Transylvaniam incolentium, qui catho­ ac, quatenus opus sit, de applicationibus ad partes licam profltentes fidem graecos ritus sequuntur; ac committendis, vocatis quorum interest, nec non probe animadvertimus quam multis expositi sint Lateranensis concilii novissime celebrati, dismembra- schismaticorum insidiis, qui abstrahere illos studeant tiones perpetuas, nisi in casibus a iure permissis, ç a communione apoatolicae sedis et a soliditate sub­ fieri prohibentis, aliisque etiam in synodalibus, pro­ movere firmissimae illius petrae, supra quam Christus ' vincialibus, generalibus et universalibus conciliis leans fundavit ecclesiam suam, nullis unquam in­ editis vel edendis specialibus vel generalibus con­ ferorum conatibus diruendam. Quapropter ad fir­ stitutionibus et ordinationibus apostolicis. nec non mandam magis magisque Romenorum cum Romana ecclesiarum, de quibus facta mentio eat, iuramento, ecclesia unionem nihil aptius commodiusque visum confirmatione apostolica vel quavis firmitate alias nobis est, quam ut, praeter novam vigore apostoliroboratis statutis et consuetudinibus, privilegiis quo- oarum similium litterarum modo institutam in baque, induitis et litteris apostolicis quibusvis supe- * natu Temesiensi Lugosiensem graeci ritus eccle­ rioribus et personis in genere vel in specie, cum siam, alteram quoque eiusdem ritus pro Romcnis quibusvis etiam dqrogatorjarum derogatoriis aliisqne erigamus in Transylvania, antistiti committendam, efficaeioribua et efficacissimia ac etiam insolitis clau­ qui tradito sibi gregi advigilet iliumque a periculis sulis irritantibusque et aliis decretis, etiam motu, tueatur, quibus est circumseptus, et ad pascua scientia et potestatis plenitudine similibus ae etiam aeternae vitae feliciter ducat. Hoc ipsum enixo a consistorialiter aut alias quomodolibet in contrarium nobis flqgitavit carissimas in Christo filius noster praemissorum concessis, confirmatis, approbatis et Franciscus Insephus hoc nomine primus Austriae innovatis: quibus omnibus et singulis, etiamsi pro imperator, Bohemiae atque Huhgariae rex apostoliiliorum sufficienti derogatione de illis eorumque cus, qui flagrantibus desideriis omnium Hungarian regni a^^ro avitae pietatis totis tenoribus specialis, specifica, expressa et in-p.„ e— episcoporum ...uinhaerens -„uu„ — -··.-« dividua, non autem per clausulas generales idem υ studiq nihil potius habet, quam ut veram Christi importantes, mentio aut quaevis alia expressio ha­ fidem inter subditas imperio auo gen tea tueatur et benda aut aliqua alia exquisita forma ad hoc' ser­ amplificet. Sedem aero episcopalem statuendam vanda foret, tenores huiusmodi ac si de verbo ad existimavimus Armenopbli vulgo Siamos-Ujvar, quae verbum nil penitus omisso et forma in illis tradita civitas satis ampla et vitae commodis abundans observata inserti forent, eisdem praesentibus pro posita oat in Transylvaniae principatu. plene et sufficienter expressis habentes, illis aHas 9 1. Udque memorati Franeisci losephi impera­ in suo robore permansuris, latissime et amplissime toria et regia apoatolici proses aequo animo exae spqcialiter et expresse ad praemissorum omnium eipiantea, de consilio nonnullorum venerabilium fra­ validissimum effectum hac vice dumtaxat motu pari trum noetrorum sanctae Romanae ecclesiae cardina­ derogamus, ceterisque contrariis quibuscumque. lium, quibus totam hanc rem mature perpendendam fi 16. Volumus etiam quod earumdem 'prae­ demandavimus,' aoceptoque etiam venerabilium quo­ sentium litterarum transumptis etiam' impreesu, que fratrum noetrorum antistitum Fogaraaieuaia et manu tamen alicuius notarii publici subscriptis et Munka&ienaia libero consensu, quorum ex dioecesi­ sigillo personae in dignitate ecclesiastica constitutae bus dismembranda pan est ad novae huius eccle­ munitis, eaden? pronus fide· in indicio et extra siae fundationem, motu proprio, certa scientia ac illud adhibeatur, quae eisdem originalibus litteris matura deliberatione nostra, deque apostolicae auc­ adhiberetur, ai forent exhibitae vel ostensae. toritatis plenitudine, ad maiorem Dei omnipotentia t «88 ■ r CONCIL. PROVINO PRIMUM ALBA-IUUKN8K RTFOGARAMBNSS, 187? maiib-14 gloriam, catholicae 'religionis incrementum et epiri- A tualem Romanorum utilitatem, memoratam civita­ tem Armenopolitanam vnlgd Bsÿsoe-Ujvar a dioeoeei Fogaçwiensi, cui subdita adhuc fttit, seiungimus 'atque avellimus eamque ad civitatis episco­ palis titulum et honorem apostolica auctoritate per­ petuo evehimus, ibique episcopalem aedem et digni-, tatem Armenopolitanam ritus graeci catholici uniti simili auctoritate etiam ■ perpetuo erigimuret oqpstituimus cum omnibus ruribus, privilegiis, qtrae^ ·· rogativis, exemptionibus, quibil* reliquae civitates sub dominatione laudati Hungarian et Bohemiae regis apostolici pontificali sede graeci ritus catho­ lici uniti cohonestatae fruuntur, earumque cives utuntur et gaudent, exceptis tamen privilegii* et praerogativis oneroso titulo comparatis. § 2. Nunc ad territorium designandum novae huius Armenopolitanae episcopalis cedriae, prae-' «34 Csokmanysnai ' viginti septem cum animarim tin. decim m^ibup et vigiàti quinque; ex district^ archidiaoonali Kapolnok -’ Monoatdlienai .quindecim cum Aimarum septem millibus aoxoentis'quinquaginta quinque ; ex districtu arohidiaconali Kacskopnsi triginta tres cum animaram duodecim mi|libus et ·,' quadriginta octo; ex districtu archidiaoonali Koaeptalvensi quindecim cum animaram .quatuor millibus et noningentis;'ex districtu archidiaconali Nagynyire*iensi quindecim cum animaram sex millibus octingentis et septem; ex districtu archidiaconali Nagysomkutiensi viginti sectem cum animarum ... novem millibds sexcentis septuaginta tribus; ex districtu archidiaoonali V. Laposbagjenm ' viginti Ut unam cum animarum octo millibus biscentum tri­ ginta tribu* ;. ex districtu archidiaconali Rettegiensi sexdecim cum anigiarum quinque milibus octin­ o = gentis triginta ndvem; ex districtu archidiaoonali vio libero consensu, quem venerabilis fritter noster b Sssmosujrariensi triginta dpascum animarum qOsRasiliu* PopoVics hodiernus episcopus Munkacsien- tuordecim millibus biscentuih et sexaginta: ex sis, audito suo presbyterio, de illius etiam conailio districtu archidiaconali;Sxurdokiensi quindecim cum nobis per suas litteras exhibuit, ab eadem dioecesi animaram quinque millibus quatuorcentum octinMunkacsiensi sequentes paroecias earumque filiale* ginta et una; ex districtu arcbidiaconatus Vaadepsis labii pure romenici pari apostolica auctoritate per­ quatuordecim cum animaram sex millibus et septua­ petuo quoque eximimus et disiungimu* iuxta cata-. ginta; ex districtu vicariali Rodnaensi triginta n<>logum ab eodem antistite transmissum, nimirum: ex veqn cum animaram triginta quatuor millibus quin­ comitatu Maràmarosiensi et archidiaconatu eiusdem gentis nonaginta octo; ex districtu arcbidiaconatus nominis avellimus districtus Isaensis paroecias Bredensis decem et octo cura aniro/rum sex, milli­ matrice* cum filialibus in totum quindecim cum ani­ bus ' quingentis quadraginta quinque; ex_districtu marum tredecim millibus biscentum quadraginta sex ; arcbidiaconatus Ermellékiensis viginti tres cum ani- , ex districtu Kassoviensi viginti et ultam cum anima­ marum decem millibus tercentum quinquaginta et rum quatuordecim millibus octingentis undecim ; ex una; ex distrietu archidiacpnatus Illésfalvaensis tri­ districtu Ssigethiensi undecim cum animaram novem ginta tres cuta animaram sedecim millibus septin­ millibus biscentum sexaginta novem; ex districtu gentis triginta novem; ex districtu arcbidiaconatus Vissoensi decemcum animarum duodecim millibus Ippensi* decem et octo cum animaram quinqua centum triginta tribue (excepta tamen filiali paroe- millibus sexcentis sexaginta tribue; ex districtu cia Selso-Bisxtra. quam utpote ruthenici labii dioe- c archidiaconatu* Krassnaensi» viginti duas cfim ani­ cesi Munkacsiensi reservamus); insuper ex districtu maram undecim millibus quatuorcentum septuaginta Ugocsiensi et Turcxensi paroecias matrices et filiales septem; ex districtu archidiaconatu* Magyarvalin tutum octo cum animarunt quinque millibus sex- kocnsis decem et septem cum animarum sex milli­ centum octoginta tribus (exceptis tamen filialibus bus centum quinquaginta tribus; ex districtu archi­ Szaras-Patak et Bocsko, quae dioecesi Munkacsiensi' diaconatu* Nagyasegienyi* viginti sex cum animaram unitae remanebunt), ac ex comitatu Ssathmariensi undecim millibus tercentum quinquaginta sex: ex et eiusdem nominis archidiaconatu districtus Ava- districtu arcbidiaconatus Porecsenyensis viginti sep­ siensis paroeciae viginti et Unam cum. animarum tem cum animarum undecim millibus biscentum quatuordecim millibus quatuor centum sexaginta nona^inia duabus; ex distrietu arcbidiaconatus quinque; & districtu Felso - Banysensi quindecim Starvadiensis triginta quatuor cum animarum no­ cum animarum septem millibus tercentum octoginta vem millibus biscentum et una: ex districtu archi­ duabus ; ex districtu Nagy-Banyaensi duodecim cum diaconatu* Besxtercsensi* triginta et octo cum ani­ animarum septem millibus biscentum et duabus; marum' octo millibus noningentis et decem : ex ex districtu Ssathmariensi decem cUm animarum districtu arcbidiaconatus Busaensi* viginti duas cum quinque millibus centum quadraginta octo ; tandem animarum sex millibus octingenti* sexaginta et una: ex districtu Sxinyervaralyaensi viginti et tinam ex districtu arcbidiaconatus Gyulaensi* decem et cum animarum septem millibus septingentis octo­ septem cum animarum septem millibus quingentis ginta duabus. Quas quidem omnes recensitas P et quinquaginta; ex districtu arcbidiaconatus Lossarparoecias matrices cum suis filialibus (non tan diensis decem et novem cum animarum septem men supra exceptis) cumque suis civitatibus.)) millibus biscentum quinquaginta quatuor; denique oppidis, pagis, praediis aliisque cunctis inhae- \.ex districtu archidiaconatu* Sxekienai* viginti qua­ tentibus a dioecesi Munkacsiensi subtractas no­ tuor cum animarum octo millibus quingenti* octo­ vae dioecesi Annenopolitanae eadem apostolica ginta quinque. Ha* omne* superius relata* paroe­ auctoritate in perpetuum attribuimus et coniuugi- cias matrice* et filiale* a dioeoeai Fogarasiensi mus eiusque pro temporb existentis episcopi iuris- auctoritate, nostra apostolica separatas et dismemdictioni omnino subiicimus. — Item praevia libera bratas una cum sujs civitatibus, oppidi·, pagis, resignatione a venerabili fratre nostro Alexandro praediis aliisque cuncti* inhaerentibus novae buic Sterka Sulutiu moderno episcopo Fogarasiensi, de Armenopolitanae dioecesi simili apostolica auctoricomilio etiam et voto presbyterii sui, emissa nobis- _jate perpetuo item unimus et addicimus, eiusque que per suas littera· exhibita, sequente* paroecia* pro tempore existent» episcopi spirituali potestati matrice* et filiale· labii mere romenici a dioecesi in perpetuum demandamus. Item ecclesias, mona­ Fogarasiensi separamus et dismembramus iuxta steria. conventus utriusque sexus, personas cuius­ catalogum ab eodem antistite transmissum, scilicet: vis conditionis, gradus et ordinis graeci ritus ca­ ex districtu archidiaoonatu* Bethleniensi* viginti tholici uniti, aiiasque quae eosdem ritus et unionem duas cum animarum septem millibus quatuor cen­ sequuntur et quae in superius dismembratia et re­ tum vinginti quinque; ex districtu archidiaconali spective unitis paroeciis matricibus et filialibus 635 t CONCIL. rXÇVINC/pïttJiJIM ALBAtlULæW BT F0GARA8ŒKλ, 187». mail 5-14 636 degentes sirs (oub. episcopi Munkaosieneia sive ‘) A stare * possint, . i* superius oonstftata eathedrali sub episcopi Fogaiusfawiq. iuriadictipne. hactenus parochish. ecclesia prealtyteritfm sen Capitulum· in­ fuerunt, ab iUortun ordinaria .potestate proma exi- terim.instituimus, ^qua-in eoelesie exereitinm curae 't miputs .et liberamus, - 'eaaque sio .exemptas novi animarum penes hpdiernum paroeham volam·· re•piscopi Armenopolitani eiusqne tn perpetuum suo- - manere. In quolibet vero vacationis casu curae eidem cessorum spirituali potestati attribuimus ab sublectas, ab epUoopd provideri. Huiusmodi ^ero oathedralia decMtamns. » »’»· raeelMao ^presbyterium vel Capitulum otpnlbni 5 3. Eoelpeiam vero pprochialem ArtuenopoH ■ fruotur iuribus^ gratiis, honoribus, imigniia,’privi-existentetn et beatissimae virgini JÉsriae"dicatam 'logiis)' exproptionibua, quibus cetera episcopalium in episqopalem qathedralent obcleaiaat sub. eo^eas sediqm graeci ritus catholici jufiti presbyteria pol• titulo graeci : ritus catholici uniti (sura animarum lent, non tamen oneroso titulo Vel peculiari conces' permanante) apostolic· ipsa, anctorita|e-perpetuo sione conquisitis, Ae constabit ex arehipresbytero etiam inâfitnimna, eodem m«do et forma iisdemque qni ab imperiali gnbernio quotannis percipiet florenos insigniis .efgpv&egiis,'qnibns ceterae - qaibedralea Viennenses mille ot - octingbaioof ex archidiacoqp ; seelesiae-einsdem ritus ab apostolica sede in Hnnga- qui percipiet quotannis florenqs mille et sexcentos, fico regno alias erectae potiuntur it gaudent, cum ex eccleaiprcha qui percipiet, .quotannis florenos plena episcopii’ iùrisdlctione in Rdmanoe omnes mille et quatuor centum, er scholiareha qui paritor graeci ritus eamohci finiti aliosqne qui eosdem ritus percipiet ainguli· annis florenos mille et tercentum, et unionem sequuntur .tàm'in praedicta civitate box chartophilaoe cui qubtannis. pendentur floreni Annenopoli quam in aliis locis terrisque oommo- aille’ et biscentum, denique ex praebendhto quem rentes, quas a dioecesibus Munkacaiensi et Fogara- episcopus pecujjpriter mancipabit presbyterii servitio ■iensi dismembratas novae huic Armenopolitanae qaique propima ab imperial! gubernio in singulos dioecesi addicimus. Venuntamon, cum huiuamodi annos percipiet florenos mille. Haa omnee et *inparochi alis ecclesia beatissimae virgiqi Mariae di­ gnlas superius memorata» pecuniae summas pegdi cata neque satis décora neque opportuna omnino' qttotannie curabit memoratu» imperator et rex apodignoscatur ad oathedralia sedis officia rite obeunda stoKcus, quousque boni» stabilibus adsigna|is iuxta et ad episcopale, presbyterium inibi statuendum, pfomirim' firmae ac stabili huiuamodi episcopalis hinc imperiale gubernium soiemni modo pollfcitam presbyterii dotation! provisum n>on fqerit. Insuper est publici aerarii expensis novam e fundamentis pro officio et expensis 'episcopalis eancellariae, nec cathedralem ecclesiam extruere prope aedes episcopo non pro aedium episcopalium et presbyteralium ' adsigoandas, quse postmodum sapoto losepbo di- tuitione, pro sacrario eathedralis ecclesiae ac pro cahda erit. Quod quidpm posteaquam pro spectata eiusdem ecclesiae cultu et fabricae conservatione pietate memorati Fraacisci losephi. imperatoris et suis continuo impensis imperiale guberbium pro­ regis apostolici execution! demandatum fixerit, videbit, prout sponsum est, donec stabilibus bonis tunc, suppresso statim et canonice eptincto cathe-, attributis firmi ac stabiles reditus pro rei gravi­ dralis titulo in memorata parochiali éoclexia, étape tate et necessitate designentur. novam erectam ecclesiam titulo eodem eathedralis c β 6. Iam vero ita per nos constitutam novamet privilegio episcopalis sedis ornari-Ut augeri, in hanc Armenopolitanam ecclesiam ab archiepiecopo eamque omnem eathedrali· ecclesiae dignitatem Strigonienai, de ipsius etiam consensu libere prae­ una cum presbyterio transferri volumus ac manda­ stito, dicta auctoritate apostolica prorsus exemptam mus. declaramus, eamque ecclesiae Fogaraaienus et 9 4. Nunc antem ad statuendam mbnsae episco­ Albae-Iuliensis, per similes nostras apostolicas lit­ palis dotem, qua novuA Armenopolitanus antistes, teras ad metropolitieum honorem et auctoritatem legitimique illius successores episcopalem dignitatem evectae, suffraganeam esse mandamus eum omnibps eo quo par est decore tueri valeant, summam ad- honoribus,- privilegiis et praerogativis, non tamen signamus dbtem millium florenorum monetae argen­ oneroso titulo comparatis, quibus aliae similes ritus teae Viennensis, a publico imperialia gubernii aerario graeci catholici uniti suffritganeae ecclesiae in Hunsingulis annis episcopo solvendam iuxta eiusdem garico regno constitutae fruuntur et gaudent. NJ 7. .Praeterea episcopis Armenopolitani· dicti Francisci losephi imperatoris et regis aponsionsm. Quamprimum tamen bona stabilia ab eodem gu- ritus pro tempore existentibus praecipimus, ut ipsi bemio adsignanda erunt, prout etiam sponsum eat, singulis quadrienniis ad congregationem venerabi­ quorum bonorum reditus praefatam summam de­ lium pariter fratrum nostrorum sacrae Romanae cem millium florenorum exaequent ab episcopo pro ecclesiae cardinalium propagandas fidei praepositam tempore existante singulis annis libere percipien­ suae' dioecesis relationem et eccleiiae suae statum dam, qua ratione firmae ac stabili mensae episco- mittere teneantur. t palis dotation! consultum erit. β β. labemus item, ut non solum Armenopoliβ 5. Quoniam vero pro docenti et commoda, tenus antistes primo instituendus, verum etiam alii Armenopolitani antistitis habitatione ao pro eius omnes ad episcopalem haae sedem promovendi. presbyterio nondum constructae sunt aede· prope ante suam institutionem, professionem fidei, p felicis cathedrplem ecclesiam a ftindamentis, uti supra memoriae. Urbano papa VIII praedecessore nostro , dictum est, aedificandam, hinc imperiale gubernium pro orientalibus praescriptam,. coram personis sui iuxta sua promisee huic providebit incommodo im­ presbyterii in dignitate ooastitutis teneantur emit­ pensis suis, donec novae erigantur aede· tum pro tere, eamque scripto traditam propriaeque manus episcopo tum pro presbyterio, sisdsmque libere et earumdem personarum subscriptions ot sigillo adsigqentur cura et sumptibus supradicti gubernii, munitam, ad nostrum et sanctae huius sedis nuntium quas prdinde iam nune Armenopolitano antistiti apostolicum Viennae pro tempore existentem trans­ eiusque successoribus et presbyterio, ratum habent·· mittere omnino debeant, quam apqstolicns idem ipsius FrUneisci losephi imperatoris et regi· pro­ nuntius perferre curabit ad dictam epngregationem missum, apostolica item auctoritate similiter per­ ohristiano nomini propagando praepositam. I 9. Statuimus insuper, ut fructus novae huius petuo adsignamus. Quo vero facilius ao prempffias Armenopolitani antistitae episcopali· munia pM·- Armenopolitanae ecclesiae iuxta superius constitutos reditus in floranis quingentis, quadraginta octo ■ Hase verbs quas in taxtu Cesrsat aMsaOa vHsatsr. aureis de camera taxentur, eiusdemque taxa in . i ν· M7 ■' OONCÎE. PPOVINC. PRIMUMALhA-rULIBNSKIT ffOOAJUMP^BK, IfiT^maiU-llk^ fi libris .oamerea nostrae apoetolieae et ooUegii cardi- A fieri prohibeatis,alii*qu· etiam ia synddalibus pi saliam de more describatur. « vinciahbai^ue genaraUbas et ujivnrsalijd· oonettiis. Î 1Q. Ut vero, omnia et singula,, quae iu apo. stolid» 'praesentibus nostris litteri*- oonstituimli· et editis vel edendis specialibus vel generalibus cod ' «titutionibu· ei ordinationibds apostolicis, nec non mandavimus, plenum consequantur effectum, in exe- ^ecclesiarum, do quibis fa^ta mentio est, iaramanto. .cutorem harum litterarum deputamps dilectum fi- confirmatione apoatoliea,- vel quavis firmitate alia lium noetrum Michaelem praefatae sanctae Romanae - roborati· statqSie »t. consuetudinibus, privilegiis ■ ecclesiae presbyterum caràinalam Viale - Preli prp- quoque, induit» et. litteris ppoaiofima quibusvis - superioribus - et pereonia in genara vei · in specie, eum quibuavia etiam derogatoriarum derogstoqufg aliiaque 'effioaeioribda et eMcsciseimis sc etjam'la•olitis elansulis irritantibuaque et alii· detgutis, etiam. cumque quaeatione aut dubio adverqua praemissa *motu, amantia et potoetatis plenitudine similibus, expolita et oonatituta quomddolibet orituris, defini-*" ac etiam conautorialiter vaut alia· in contrarium ‘ tire etiam interpretari, declarari et pronuntiare, prieqiiaaorum conaeaaia, approbatis» «onflrmatis et, omni remota appellatione, libepe et licite possint innovatia: quibus «mnibus yt singulis. etiamsi pro et valeant, plenam et absolutam tenore praesentium illorum sufficienti^derogstione de illi· eorumque concedimus facultatem. toti· tenoribus speciqlii, specifica, expreesa et in§11 Et inauper easdem praesentes litterae b dividua, ,non* autem per clausulas ' generale· idem aemper et perpetuo valida· et efficace· existere importante·, mentio aut quaeri· alia expressio bh•uoaque plenario· et integro* effectu· sortiri et ob- benda aut aliqua alia exquisita forma ad hoc sertinere, nec non omnibu· et ainguli· ad qttas spec-. vanda foret, tenore· huiusmodi -ac «i de verbo ad tant »eu spectabunt, plenissime suffragari ac nullo verbum nil penitus omisso et forma in illi» tradita unquam tempore, quovi· praetextu et qualibet causa, observata inserti forent, eisdem praesentibus pro quamtumri· iuridioa ao privilegiata vel speciali plene et sufficienter expressis habente», illis alias noja digna ao de neceaaitate iuris omnino expri­ in suo robore permansuri·, latisaffiie et amplissime menda, de subreptioni» vel obreptioni» aut, nulli- ac specialiter et expresse ad praemissorum omnium tatis vitio aut intentioni» nostrae, seu quovi» alio validiaaimum effectum hac vice dumtaxat motu pari sub»tantiali et, peculiarem mentionem requirente derogamus, ceteriaque contrariis quibuscumque^ detectu, sive ex eo quod in praemimii «olemnitate» § 13. Volumus autem quod earumdem prae­ . et quaevi» alia «erranda et adimplenda, aervata et sentium litterarum tranaumptia etiam . impressis, adimpleta non fuerint, aut ex quocumque alio ca­ manu tamen alicuius notarii publici subscripti·, et pite, de iure vel facto aut statuto vel consuetudine sigillo personae in dignitate ecclesiastica constitutae aliqua resultante, notari, impugnari, retractari, in muniti·, eadem prorsus fide· in iudicio et extra ius vel controversiam vocari, aut ad viam et ter­ illud adhibeatur, quae eisdem originahbus litteri· mino· iuri· reduci, vel adversus illa· restitutioni· adhiberetur, si forent exhibitae' et ostensae. in integrum, aperitionis oris aut quodcumque gra§ 14. Nulli ergo hominum liceat has pagina» tiae vel justitiae remedium impetrari, seu quomodo- nostrae sejunctionis, erectionis, exemptionis, dislibet, motu etiam proprio et ex potestatis plenitu- jnembrationis, addictionis, unionis, attributioni·, in­ dine concesso et impetrato vel emanato, quempiam stitutionis, translationis, assignationi·, declarationi·, uti vel se iuvare in iudicio et extra illud posae, impertitionis, praecepi iussi, statuti, mandati, de­ neque illas sub quibusvis similium vel dissimilium putation!·, concessioni», decreti, derogationi· et vo­ gratiarum revocationibus, suspensionibus, limitationi­ luntatis infringere vel ei ausu temerario contraire; bus, derogationibus aliisque contrariis dispositionibus •i qui· autem hoc attentare praesumpserit, indigna­ per quaacumque litteras et constitutiones apostolicae tionem omnipotentis Dei ac beatorum Petri et Pauli —»ut cancellariae apostolicae regulas, quibuslibet ex apostolorum eiuh se noverit incursurum. causis et sub quibusvis expressionibus et formis . Datum Romae, apud Sanctum Petrum, anno, editas, et quandocumque, etiam in crastinum assump- iincarnationis Dominicae MDCCCLHI, sexto kalendss tionis successorum nostrorum Romanorum pontificum ,decembris, pontificatu· nostri anno VIII. ad summi apostolatus apicem, ac alias, etiamsi de iisdem praesentibus eorumque toto tenore specialis mentio fiat, in posterum edendas factas et facien­ Pii papae IX alloeatia de ereeta novo proniteia das comprehendi, sed semper ab illis excipi, et Alba-Mieaei habita in eoneietorio eecreto, die IU dequoties illae emanabunt, toties in pristinum et viri­ eeatbrie 1S53. dissimum statum restitutas, repositas et plenarie réintégrât»·, ac ^e novo etiam «ub quacumqueD Venerabile· fratre*. nunuum apostolicum, eiqup ut ad exacutionis huius­ modi effectum quamlibet personam in ecdlesiastica. dignitate constitutam subdelegare, ac tam ipse quam . persona ab eo opportune àuhdoleggada super qua- posteriori data concessas esse et fore; sicque et non alias, per quoscumque indices ordinarios vel delegatos, quavis auctoritate tangentes, etiam causarum palatii apostoliei auditore·, ac sanctae Ro­ manae ecclesiae cardinales, etiam de latere legato·, vice-legatos diotaeque sedis nuntios, sublata eis et eorum.cuilibet quavis aliter judicandi et interpret tandi Multate, indicare et definiri debere, et si •ecus taper hia a quoqkam, quavis auctoritate, scienter vel ignoranter contigerit attentari, irritum et inane decernimus. § 19. Non obstantibus nostris et cancellariae apostolicae regulis de iure quaesito non'tollendo, ac, quatenus opus sit, de applicationibus ad par­ tes committendis, vocatis quorum interest, nec non ‘ Lateranensis concilii novissinle celebrati dismembra, tiones perpetuas nisi in casibus a iure permisais In apostolicae «edi· fastigio tamquam in arce et propugnaculo catholicae fidei constituti praedeces­ i sores postri Romani pontifice·, pro tradita, sibi di­ vinitus eccleaiae universae gubernandae potestate, ad Orientalem quoque ecclesiam paterna studia converterunt, ac nihil unquam deaiderari a «e paa^i < isunt, quod ad illam vel tuendam vel iuvandam per­ ad id procès exhibuit, —.j tad —„aero reverterentur, eique adhaerere firmiter vellent·, etiam studium, ^>Uia|jpdinqm, operam, omnia deeiusque coniunctionia necessitatem multis graviasi- nique honlUit, que a reUgiosisalmp principe fideimisque · evicimus argumentis, quae luce veritatis - que provehendae studiosissimo potuisseat expectari. nitent, quidquid 'prqfenp ooptra ausi Ateripi oqripto Nec vero ' praetoreuiidus sine laudis praeconio cardina)» quodam suo Schismatici piares episcopi, inveteratum dilectuq filius noster -------J1—u- Tloaanes ------ — SMgotdeaaia . - illud contra apoatolicam sedem acerbitatis virus archiepisoopus, qui ad promovendam haao rem tam' effundentes >. Quod quidem sdiiptnm ad redarguen­ salutarem, * tamque unitati catholicae retinendae dos schismaticorum errores ac pertinaciam cura­ accommodatam ph> viribus incûbuit. Quamobrem bimus refutandum * ; interea tamen pro illorum om­ posteaquam sententiam accepimus quorumdam ex nium salute caelestem patrem luminum orare atque prdine vestro venerabilium fratrum nostrorum, qui­ obsecrare\epn desistemus, nihil scilicet remittentes bus tanti momenti negotium accurate examinandum de christiaria caritate, quae patiens et benigna est, demandAimua, ex eorum oonailio duaa epiacopalea cuius quidem caritatis spiritu perinde ac nos-ex­ aedee graeei ritua catholici ereximus,. Lngoaiensem , citati praedecessores nostri sacros ritus, quos Orien­ scilicet in banatu Temeaienai et Armenopolitanam talis adhiberet ecclesia, quosque orthodoxae fidei B in Transylvania; easque suffraganeas esse iusoimus minime adversari comperissent^on modo non impro- ” Fogarasiensis ecclesiae, quant episcopali cathedra bandas, sed vero etiam observandos ac retinendos iampridem auctam, novissime vero Albae-Iuiiensis censuerunt, utpote ipsa antiquitatis origine com­ etiam titulo per nos decdratam ad metropolitanae mendatos, et a sanctis patribus non mediocriex sedis decus et auctoritatem eveximus. Illi inauper parte profectos: quin immo orientales ritus deserere,, praeter duas modo erectas episcopales sedes Magnonisi impetrata summi pontificis venia, providen- Varadiensem etiam graeci ritus ecclesiam ab arohitissimis latis constitutionibus edixerunt fas eese epiacopo Strigoniensi subtractam- decrevimus suf­ nemini. Noverant siquidem immaculatam Christi fragari: Iam vero hac nova constituta Fogarasiensi sponsam mira quadam'varietate distingui, quae non et Allfa-Iuliensi ecclesiastica provincia, non dubita­ officiat unitati, ecclesiam scilicet, nullis regionum mus, venerabiles fratres, quin Valacorum per terminis definitam omnes complecti populos, natio-' Transylvantam dilutee natio catholicae fidei addicta, nes, gentes, quae fidei unitate et consensione coa­ novo apoatolicae aedis affecta beneficio, arctiori lescant, diversae licet moribus, linguis ' ac ritibus, quodam vinculo copulanda cum ipsa sit, nec non quos tamen omnium mater et magistra Romana pars illa dominici gregis; aucto pastorum numero. probarit ecclesia. Hoc Ipsum praeclare noscens glo­ Usque pro auo munere vigilantibus, et vere ac­ riosae memoriae Gregorius XVI praedecessor noster cedentibus etiam curia nostris, quaa illi nunquam ad gentem Valacorum graeci ritus catholici, qui in desistemus impendere, securior longe ac tutior Transylvania consistunt, pastoralem vigilantiam et c existât a schismaticorum insidiis et fraudibus, qui curae intendens, ut eosdem erigeret ac solaretur nullam praeterire occasionem sinunt avellendi et in catholica fide confirmaret, peculiarem ipsis fideles a sanctae huius sedis communione, eosque ecclesiasticam graeci ritua hierarchiam Jnstituere in'aeternae ruinae barathrum detrudendi. Faxit molitus eat; verum, quod temporum aliisque rerum porro dives in misericordia Dena, ut qui schismati­ difficultatibus prohibitus decessor idem noeter ad corum implicantur erroribus, pcrfqpi gratiae cae­ optatum perducere exitum nequivit, id nos, vene­ lestis lumine in sinum complexumque catholicae rabiles fratres, non . sine praecipuo animi volatio ecclesiae sese recipiant, ut occurrant omnes in . magna ex parte perfecimus. Ac primum quidem Unitatem fidei, omnesque unum corpus simus in gratias persolvimus, ut par eat, misericordiarum Christo, conservantes unitatem in vineulo pacis. patri, cuius caelesti auxilio, opus exequi datum est, Id nos pro ardentissimo quo tenemur desiderio quod in catholicae ; religionis incrementum et animarum salutis impense optamus precamurque spiritualem illius gentis utilitatem eamque maximam Dominum, qui facit mirabilia solus, ut opus quod cessurum speramus. Debitas deinde tribuimus lau- inceptum est sua virtute perficiat. ■ IV. IV. Ad titulum Π, cap. IV. La titulu Π, cap. IV. Litoreis eaerti eongregatium a Indicelia detfre ntrerte eartilom. i j Ilustrisime si rdverendisime dumnule! cm- Intre calamithtile diverse, de cari e apasata baserio a lui Domnedieu de tdte phrtilo in abesto tempuri d· doliu, pre dreptulu e de a ee numeri multtmea cartiloru perverse, cari inundésa mai intregu pamentulu, si prin cari religiunoa divina alui ' Christdsu, ce trebue se fia onorata do \toti, se despretiueeee dewcAtra omoni nemorali si stricati,. moravurile bone, mai cu sima ale junimei incaute ' se corumpu ou totale, ma chiaru si ordines si drep­ turile vietiei sociali ae restorha si se conturba de susu phna diosu. 8i precumu erd datin'a loru vechia, se incéroa a ofeptui aoe'a nu numai prin cArti lucrato cu unu studiu seientiflou profuadu, ci * qusa opere, * Scriptui illud edMlma, adjecta tnaalatioM gaUtea, ipd sobUniatid mlgaada» connut, in Metro bec t. XL, ooL 8Π-41& H ndpea piasetiterat tam Matthaeo· Liberators in Litierae eacrae amyregatimie Indicit tuptr Centura librorum. Illustrissime ac reverendissime domine. Inter multipliées calamitates, quibna ecclesia Dei luctuosis hisce temporibus undique premitur, recen­ senda profecto eet pravorum librorum colluvies universum pene orbem inundans, qua per nefarios ac perditos homines divina Christi religio, quae ab ' omnibus in honore est habenda, despicitur, boni mores incautae praesertim iuventutia peniti» labe­ factantur, et socialis 'quoquo consuetudinis iura et ordo sus deque vertitur, ot omnimode perturbatur. Neque, ut vetus ipsorum mos erat, id praestare , tantum nituntur libris magno apparatu scientiae eia- , boratis, sed et parvis, qui minimi veneunt, libellis, et per publices atque ad hoc confectas ephemerides. Actis Uttsrariis : Lt eieUti asWshss, Steeosda seris, WI, t IX, p. 1«7 ; ta» loaanos Petras Seoehi, Le csriedrs 4lssssw MÜ. Mama, a. IA M» COUCH*. ΡΒΟΥΠΤα PRIMUM ALBA-IUUKTOK «Τ FOeARABHHOK, l«Tfl mob »-14 410 betatMata am, an aa daiparte*1. Da aai a nr- A ter* *. Balade flMtMeot, atanaataa BariHae, annutae ■ata regul a ΙφΧΙΙΙ, ia oare doublera abeoluta cb^ara ei in eauae de adnlteriu: »Nn aate iertata Ex quibua diaeimua iuxta beatum ptrem parte ex evangelio esae viram et mulierem, etai consue­ tudo pr. logea civiles inducta tribuat marito fecultatem dimittendi propter adulterium mulierem, quam huic denegat Ceterum ipse ad nonnam evangelii .utramque, virum scilicet et mulierem, reum adulterii declaret, qui- alterutro vivente, licet dimisso, vel vir alterem duxerit uxorem, vel uxor alteri viro nupserit. Quam germanam eoae eis* mentem ptet tum ex aliis locis*, tum ptieeimum ex regula LXXII1 apparet, in qua absolute pro­ nuntiat etiam in oaau adulterii:- «Quod non licet viro, uxore dimissa, aliam ducere*; neque ,fas eat repudiatam a marito ab alio duci uxorem**; idbarbatalei, dop oe ai-a dimiau aoci'a, ae ide pro que ad normam evangelicae doctrinae, quam ibidem alta*; nioe: wNo ae eurine, ed mnioree repudiata adducit. de barbatu ae fla luata de obtra altulu**; ai acbat a dnp norm'a inretiatarei erangolice, oaree o aduoe tota aoolo. Sancto Baailio eonaonat sanctus Gregorius NaCu santulu Basiliu ae uaeeee aantuln Oroforin Nasianaeaulu, care aaomenee reproba dataa'a intro- xianaenua, qui itidem reprobat oonsaetadinem a dasa do iegila eivile on pririre la repndiarea B»· legibus clvilibna inductam de repudiandis uxoribus ierilora adultero, preodndu din contra muierilora nu adulteris, dum e contra non boet mulieribus repu­ li rate iertata a rapodid pre barbatii adulteri, di­ diare adulteros maritos, dicens. «Circa hanc (quae­ cando: ,Cu pririre la aodot'a (oeetiune) reda pro stionem) pleroaque «alo affeetoe cerno, ac legem multi rau paoionati, er' logea lora aodrdpte ai ne- eorum iniquam, nec aibi ' constantem. Quid enim conatanta. Pentru-oh ce a foeta caua'a de pre cause fuit, eur mulierem coercerent, marito contra * Apab Cotalsr.. adit. Aatwarp, 1.1, p 444. * Kpt. CULXXVU arit. Maar^ 11Π, f. m m- Λ ; - ■ ■' • Cao. XLVUL ‘ Utt-eit., t. Π, A> asrahtaa p. Mb '»■. ' • . ./ · ' ^wr·***^**!^^^ Ml CONCUU provwq pumum ■IDlilBM· BI stola OCXI: jntra adorata, serie, ea multa ptaeera aai fl datu saata tel Ueriaau ah mien, ed m trdea divortium ratam non berate: quod legibus nostris cu vader·· multa din eate puta Ia midBocu,* ri m omnino dispBoet, tam teri Romanorum légua aliter nu sprobe divortiuta, fiinda-eh displace tegilora iudieeat**. Per quae quidam verba expresse beatu· nostre cu totnla: dati tegite Remanilora judeea pater opponit legibàs civilibus, qua· permittunt .altmintraa* 1 Prte ouvtetel· arastea santata pariate divortium, leges Christianas, qua· illud vetant espresu opuns tegUora civils, eari pramita divortiulu, legite crestin·, eui lu oprescu. In fine, saatata joanu Chrisoetomu «firma oonDemum saaetus loannes Chrysostoraas insolubil· „ stant, ck matrimoniale eate indisolubile in ori ee B quocumque in casu coniugium constanter affirmat, casu, pentra-ch densulu desaproba eu totulu legite eum civiles Isges, que divortium sandunt, tamquam civile, eari decrete»· divortinlu, eA pre unate con­ contrarias legi evangelic·· planissime improbat. trarie legei evangelic·. Elu aeri·: „Ce vomu dio· Scribit enim: .Quid «aim dicemus ei, qui de nobis •celui·, cara va judood dpepra noi cAudu ni va rati indicaturus eet, quando legem illatam in medium Isgea amintita dlcundu, am demandata, m na hati legerit die··*: lusri repudiatam uxorem noa ducere, pre muisrea repudiata, apaaandu-vi, ch eomiteti dicens id. adslterium ease. Quomodo igitur ausus adultariu: dsci cornu ai cutesata s· perinaei te una. as’ ad prohibita» nuptias secedere? Quid dicemus, cenatoria oprita? ce vomu dio·, ce voma responde? quid feSpondebimUs ? Numqnam enim illic fas ex­ Pentru-cà aio· una data au sate iertata, m sa iris ternas leges praetexere, sed necisssrium eet tacentes de preteostu tegi strain· aeolo, d este aaerahriu, e* ligatos in gehennae igaem immiti eum adulteri» ci cei ce tac· ai suntu amasteoati in luoru, m fia et ebenum torum iniuria afficientibus. Nam et qui aruncati in foculu gehoari imprauaa en adulterii, dimiserit abeque causa stupri, et yw «tectam stemte si eu ed o· face injuria earatorfoi strain·. Cb-d •tea «faserte, eum eieoto illa punientur' *. Et iterum si eelu os a dimisa mutera· fora causa de eurvia, absolute alibi pronuntiat: ,Nee mihi enim dieaa: •i eelu ce · luata pre cm dimisa traindu inea bar­ ille rirait. Nam eirata adhuc manet eiioientia uxor* ‘. batulo ei, »· fia padspdti imprauaa eu muter·· ditate·**. Bi «tari in altulocus·pronunci·absoluta: „Nioe m nu-mi did; du a dimte'o; peatru-ch dirais'· c reman· inca muiaroa dimitentelei* *. Ex hac constanti atque unanimi maiorum doc­ Din sedsta doetrtaa constante ri unanima a mai mariloru a «mata, ch credintiosii, dupae· mniaraa trina factum eet, ut numqnam' ausi fuerint fideles, s'a dimisa pentru cria· adulteriului, nie· une data dimissa ob' adulterii flagitium uxore, novas celebrare nu au cutesata se inchtete easatorie non·, pre edta nuptiae iHa vivente. Sane ex universa antiquitate tempo a traita aora. Intru adeveru din tota' anti- a· unum quidem proferri exemplum potest de eiuscitatea no m pote produe· nie· macara une soemplu modi celebretis ooniugiis, ecclesiastica praesertim despre inchriarM vsrund oaaatorte d· natar'a aodsta, probante aat suffragante auctoritate. Quae agendi mai eu sdma eu iavoirâa ri apjobarra aaetoritatri ratio eo pluri· facienda est, quod imperiales leges ecleeiastice. Cara procedure eu atdt’a · d· a sa eiasmodi divortia permitterent. Argumento igitur oonsidmd mai multa, fiinda-eè tegite impérial· pse- ineluctabili est aetate illa nondum noxiam ac perraitu atari divortia, aaia dara «ste uns argumenta nieteeaap do dirimendis ooniugiis praxim induci invindWte, eh in. tempulo aoela inea au ineapu·· coepias·, sed adhuc evaagelieae et apostolicae doc­ a se introduce prâx'a panibiia ri etrieatioaa daspre trina· consentientem viguisse disciplinam in ecclesia disolvarea matrimoniului, d ab' a fosta in·· in vi­ graado-oriantali, quae ut ia ceteris, sio etiam in gor· dteciplin'a naaaima a doctrine· «vaagdte· ri hoe srtiealo eam Romana seu occidentali eonvuieapostolic· in bararie’a greoo-oriental·, earosq pta- - bat «edetis. Ahoquia tum frequentas, prout pdhea eumu in altote aria ri te artieatata aeest’a s’a «ait· n faetam «et, «iusmodi eoniugioram diremptiones ; eu bararie'a Romann saan occidentals AHoumn sssidisseat; teter utramqu· serieriam dissensiones atand s'ara fi intemptata adaraeri astafoite d· te ooatrevsrsta· hae de nsnse excitata· fuissent disolvtri matrimonial!, dupa cusu s’a te temptata qaamphuteta·· Veramtamra, quantum ex historiis dupa ae··; s'ara fi aatenta forte malto ndatteloged aat moMUMatte repetere val longissime poesumua, nihil aasqaaas qaaeetioui· par eam astatam inter serice. Totari «dta potemu sd aai dia interii ei utramqu· ssderism hae d· re exortam, aat agita­ moauminte ehiar' si din taespurite eate mai veehi, tam novimus; qaodqae certe mirabile forat, nullum teeairi nu ans agate, ed ia teespate aeeTa μ m huiusmodi quaestionis vestigium memoriae pro* Q aaneutu seau agitatu iatre ambde baratte· ver ditum fuisra. •aa eeetiuae ia obieetata arate'·; dari tetra adorera ar’ n hera de mirera, μ n ia raaraan aid una una despre una ater· oeteioa·. Itaque non ex eaeris litteris aeqa· ex maiorum Asia darn stare praxa strieatioea nu se pote dsdnce aio· din hterele sacro, nice dia traditianea tradition·, prout serioribus temporibus sonnuUi « * OntXXXVU, ri· ·..$ •M ΟΟΝΟΠ*. PROVING PROTOM ΑΙΛΑ-IUURN» «Τ ΡΟΟΑΒΑβΟΟΟΒ, 1«Τ» mH »14 betetaBet*! Bep* mum mi βφΜβΜι mBÎ iu |μΒ· p«rib oui tMtok. PMrtra-eb altefeim «meto BBBBB^ BBB^B VBBÎjMRBeB B «BB ^®βΒβ«Β ***4m ** fNMMl M M tUMNU Ufe· M «M pNVM·*· I· ftnttasiu bobm·» 4e«At« dh^s*Mi ΒββμΊβ'β vmumm B (BBBBBBB B BBBMMÎ MB SUpVÎMB IMMBBb «toMBy MUM lad dimeuafaai άι m i· «· mi mari, ei fa ori m mod· se-ri aaaadrdsoa prax'a a'a pria ore oar· co­ lore da adeveru, peutru «4 aa nu marturistsea, ad •aa abatutu aafa da tara data eafaa tavatiaturei ■ν evangelio· ai apoetoBea. Daai aofat'a pracaa aaaa mai bin· abusa ala baaarioai greoo-orientate aa a da a aa aeote da afar··, deodtudin fegife imparatiloru, pra cari, fa modula oelu mai neiartata fa-a primitu iatn dsciriunite eaaonioe fa XiMwemremriM «an mai hnthiu impiata Fotin, auctorata aaUamai triste, pria oaro baaeric'a greoésoa t'a daapartlta dsehtra aaa Ro- j mana aaaa catolica, cd ai eumu legile profane deepre taeralu aoaafa, reprobate daodtra pariati, ara, •v4 poteroa auatoritatei «eleaaaatio· ai canonise. Aria din tempulu acela a provraitu, ad daten'a •cria porverea a inceputu mai dntdiu a to vert pre fariaiu in baaeric a greco-orientale prin nepaaaraa epiaoopiloru Ara energia ai preaadicti potersi laioe, er' dupa aoe'a pria aprobarea roulai creecdndu, pàna oe reapdndindu-ae in tanga ai in latu a prints radecini stand·, neeaterminabile mai prin nice una potare omendeca. Aodeta procedure, care a'a introdura in tempurile mai tdrdie ai care diferid aria de tare de ace’a, care aved deplina potere in tem­ purile anteriori, ohndu erdu in dore taâtii parfati MMgÜMMti ' IBfMÜ βΒμΑ( «Μ PMBWmB ΒίΒΜΒ·Λ pVBXto Ik VWMmBb ΒφΜΜΒΜΒΙβ ΒφφΜ’ΜΜίΰ Ortm 'MM mImb bM b4 Mm IMMbb mb bb ιβββ^Ιβββ> *Bt pVWOMMM (jMMMB MVtf^MBBy Bill ρβΜφΒΒΒitefar ce agit, «t guojuamada perndm ennm aBgne veri­ tati· colon cadaaaetanat, ne turpiter adeo æ àb evangeHeae et apoetoHoae doctrina· tramita deeeivieae fetenntur. . Noa aliunde igitur haae pnxia ie· verina aburaa «coloria· graeeo-orieatalia areeaeendu· eat, quant ex impentorum legibua, qua· per -anmmum nefea nefariua Photiaa luetuori aebiamati· anetor, graeca ecoleeia a roman· aeu catholica diaeiaaa eat, in auo Xeetecnaeae inter canonical aanctionea adaoiyit, perinde ne ai profanae legee, a patribna bac •uper n reprobatae, vim eocleeiaiticae et canonicae auctoritati· haberent Ex eo enim tempon factum eat, ut furtim primo pervena illa oonauetudo in eceleaiam graeeo-orientalem irrepere coeperit, diaaimulantibu· ignavia epiteopm laioae poteatati nimia addicti·, poatea vero etiam ingraveeeena malum probantibu·, donee long· lateque diffuaum, alta· •gerit radio·· nulla fen humana vi convellenda·. Haec autem adeo divin·· agendi ratio, quae aerioribua temporibua obtinuit, ab ea, quae viguit ante­ riori aetate flonntibuaque eooleaiae aanetiaeimia patribua, luculenter oetendit aliam prores· primitu· doctrinam invalui···, nec niai poet tactuoaum aebiama contrariam gliacen ae praevalere praxim coepi·». turn ai baeerioai, arata pdna la evidentia, cd la inceputu cu totulu alta doctrina ord in valor·, ai ed numai dupe tchitm'a eea triata a . inceputu a ae reslat! ai a precumpanl prex's contraria. , Ce a oe nice chiaru interpretii greet ai dreptuluf oanonicu nu au rateriltu ae neg·, ma din contra marturiaerau pablioe. Va fl deatuta oe amintimu aici unu ringura acriitoriu, ear· la greoo-orientali ae bucura de una auctoritate mare, pre monachal· Blastaru, care tractdndu deapae oauaele, pria cari ae diaolva matrimoniulu, de cari numen multe atdtu din part·· barbatntai, edta ai din part·· muierei, tote le dodue· dola tegite imparatUora, denaulu seri· astfeliu: „Dsspre eolutiunea matrimoniului traotdsa mult· legi in mult· loeuri; dar' mai perfectu novela lui Justiniano, ear· spun· claru cause!·, pentru cari barbatula lean muierea pote repudii pre racial· aeu.... Er' eaaaele rant· enumerate eeprera de imperati religio·!, 'din eana’a egron unice ae pot· disolvj matrimoniulu*. Intn oauaele aceat· numera ai pre aoe'a .deca muiera eate acurata pentru adultérin, ai a foetu eonvinaa β prin legi deepre adulteri·* *. In··, c4 ·· ne fblorimu de osvintal· cete pon­ derose ale Iui Pin VI, se «ei·, eh pria legi!· omeneaoi oâte una data »e ferta pentru fragilitates umana un·!·, ce nu auntu iartat· dupa dreptuta oonaefentfei. Se edo, ch nu au liprita Isgi, cari permitu ataro modu d· neura, oare d· loeu nu a· pote impact eu dreptuta naturels ri divinu, inedtu facultate· data ataroru logi in module aoeat’a mai bine s'ar’ nuad -impunitate deeâfa libertate insta. Si cd s· nu ne dspsrtiunn de matori's din oestiuna, •aemenea ·· acte, eh ri in aeclii 'primi ai baserfeai a fostu permis· dupa fegil· omenasei, ed se s· diwlve matrimopiuta din anumita cause, dhnduae pote chiam ri facultate ambeloru pàrti de a ineheid alfa caætorii. Ce dieu fa·· la aoeate parintii ba■ Matth. Blsatari·, Amtapma ·ρ>»Ιι6ηι—, Utt. z, mp.xm. Qpod neque ipai iuria canonici interprete· graeci inflriari auri aunt, immo vero aperte fateatur. Satia heic rit unum commemoraro pene· graeoo-orientalee non exiguae auetoritatia acriptorom, Blaatarem mo­ nachum, qui de cauam age··, quibua matrimonium aolvitar, ’quaaque .haud pane·· tum ex parte mariti tum ex parte uxoria recenset, eas omnes repetit ab imperatorum legibus. 8ic enim eeribit: „Da matrimonii solutio·· multis in locis multa· leg·· tractant; sed perfectius novella luatinian^ quae diserte causas exponit, ob qaas maritus aut uxor repudium ooniugi mittere potest. . .. Casea· vero nomtaatim enumeratae aunt a religioei» imperntoribns, ob quas solas matrimonium solvere licet*. Intar haa cauaaa autem et illam refert: ,8i adul­ terii mulier aoenaat·, et aecundum lege· adulterii convicta faerit* l. Notum 'vero est, ut gravissimis Pii VI verbis utamur, humanis legibus nohnulla interdum humanae fragilitati concedi, qua· nou licent fare conscientiae. Notum est non defuiase lagea talem usurae modum permittentes, quae eum iure naturali ae divino con­ ciliari proreus non valeant, ut profade facultas hisce legibus data impunitas potius dicenda foret, quam fasta libertas. Ae ne a subtecta materia diteedamua, notum pariter eat primis quoque ecclesiae •aeculis penaimum humanis legibus fsiase, ut oertiq de cauis matrimonia solverentur, forte etiam utrique parti facultate ad ali·· nuptias tranaeundi facta. Quid porro ad haec ecclesiae patres? Chry­ sostom·· in cap. VII epist. ad Rom. : „Noa mihi recites lege· sxterna· atque profanas, quae libellum <, 3-...Vvr,,?A. ‘ ; Λ .. ' «M OOMOTL Piovnrc. nnfUM ΑΙΛΑ-ΠΗΛΗΜ IT ΙΟβΑΜΑβΠΜΜ, MWrantif-U «U seriori I flMrasfiema ia rap. VH epfot. «forai JBe mi mi «foadi ItgOa aatame al pcefora, «•ri demanda ·.«· dd IWa de rapadfara,ria ÎDiMb aad tade et·,' qami ipa· pentd* KtaMqr* Rml: Mttjfld W: ·ΑΒμ and lagaa mmub, «Mae v^i jitdaed Itq^la aaatdds rd ^lup^t arada^h *pa^t «ari la-a prat daasnh*. Saaoattaa h agtat-W: '.Attele «esta lag!!· Imi srstifore, altala alai CMM Mttvte MÎMMVSt11, itou: glt’ft 4mmb4* att*a Peda ata φώίΜΒρ aoatra*; paatra ·«·’· amTa-ri aaatda deetera MI iunpiB MMMMÜ; tMMtai MM· VUMMtg φη4 .marturisaee·, d FaMel'a a pmatatta, peatru-eh adeletoeatala «mt, et dvifibas legibra p emitter» repadifiadu pro barbatalu, aa a drepta adultéra, d lar repadtam, eariben·: .Igitur M FabWe, quia oara aruse comerciu «a ana prostituta, ri servitor· penuaeeret tibi, et patebat e m virn* laete dimis­ ordiaaria, nu a rrnaasa mauritote; daai » aacaaa, sam, aec evaagoU vigorem noverat; in quo nabendi peatra-d a foeta teram ai dapa lagüa civile μ anivene «auctio, vivautibas viri·, foemin» ampu­ permite· repudiata,* serieadn: «Aria data ri Fa- tatur, dum multa diaboli vitet vulnere, unum in­ biol'a, pentra-eh «iri eonviam, d «agotd, d «a cauta vulnus accepit* *. droptulu ri-a diarisu barbatula, ti fiaada-d aa eunoscuse vigor·· evangelinlui, ia «are li-m tale muieriloru tota pretaetalu da a m umrith, pina ofinda 1 traiescu barbatii, preclude ineungiara mette rana de ale diarolului, naeaatu primi o singura rana*1 Cum porro ab apostolica aede adeo pemicioaa Mai depart· «dada prax'a aoaa atâta de etrioatioea ee improbi dia partae eeaaaahti apœtoneu, obiurgaretur praxis,, tunc demam graeeo-orientalfo atunci ia fine mriitorfl basericei foeoo-orieatale, d soclesira scriptores, ut eam quoquomodo eohoneatase o justifice ia ori ee mode, aaTrecena Ia textalu rent, confugerant ad textae Matth. V, S3 et XIX, 9, din Math. V, S3 d XIX, 9, nnds este adauaa cl»u- •bi clausula apponitur exceptionis: .Excepta forsul’a exceptional : .Luanda-·· afora eaaa’a fornioa- nieatibuie oaaea ... Niti ob fornicationem* ; quasi tiunsi... Deoatu pentra foruieatiane* ; d ai ctunu nempe voluerit Christus Salvator noster per eam, adeca Christosu 8*lv»toraln noatra ar* β voit· pria adulterii ftagitio intervenient·, tribuere foealtatem ace'· m dde, ia casu de adattariu, na namai fiscul- non modo dimittendi uxorem fotaioariam, verum tate d·. à dimito maierea, oe a comisu fotaioatiane, etiam et atteram ducendi, ·· dimieee Quae quidem ci ii d· β-si lui alfa, dape ee a dimisu pre ao··. interpretatio quam abaona titiat a Christi mente Citu este de nenimerit· interpretar·· aoe· ti «fita aliena aanaquisqu· facile videt, qui attendat ad de strain· de intentiunsa lui Christosu, soea o vede seopum, quem tibi id tempori· proposuit, nempe urioru fiscins, car· H4 aminto la eeepalu, ce ti Ia abolendi oonoamum a Moyee ob duritiem oordie proposa atunci, va m dica peatra-d m adrga isratHtuae gentis libellam' repudii, ae revocandi libelulu de repudiare, pre «ere l'a eonoeea Mois· eoaiagium ebriatianum ad primaevam eiusdem di­ p ntru duriti'a animai poporalai israalitu, si pentru- vinam institutionem perpetuae indissolubilitati·. d ee restatordeea matrimonial· crmtina dape in- Quem profecto eoepam minimo attigisset, ti divortii stituirea sa divina deja iaeepnta, cl m ta perpetue fodeadi fidelibus suis in «ausa' adulterii tribuisset indisolubilu. Aeeetu scopa intra adorera de loea foealtatem. Unusquisque praeter·· id videt, qui na 1'ar 8 ajunsu, dcea ar’ ί datu eredintiosUoru «ei atteadat ad loca pandlalaMareiX, 11 et Lue. XVI, 18, facultate· de a fob· divortia din punctu de adul­ abi quavis axetu·· «sceptic··, absolute Christa· terio. Aoéet’a o vede Ba-care, diea ia aminte la •dalterii ream pronuntiat, qui, dimima uxore sua, locurile paralele alui Marea X, 11 si Lue'· XVI, 18, •tterum duxerit, «t «em, qua·, dimisso viro, alteri unde eechidiendu-se ori «e «ecepjinne, Chriatoeu aapsorit; qui atteadat ad Paulum apostolum, absolute nuite· adalteru pre-anela. ear· dimL Bom. ΥΠ, 4 »eq., tam I Cor. VU, 10, 11 et 39, tieadu-ai «oci a ■·, ti-va lui pre alt'·, si pre ·«··, Christi «xpoaeatem ds matrimonii Christiani per­ «are dimitiand· pre barbate, ·· va mariti dape pota· iadiosolabilitat· doctrinam: qui demum ad altulu. Cela ce est· ataeta* la Pauls npostotala nairsnae eeeleaiastiea· antiquitatis sensam atteadat, Rom. VII, 4 «eq. apoi I Cor. VII, 10, U ai 39, car» quae ia allegati· Matthaei verbis non aliam datam •spaae iavetiatar'· daepr» indiaolubilitat·· perpetaa • Christo foealtatem agnovit praeter «oniugis ad­ a matrimoaialai «reatiua. In ta· «ehi ee la amtate ulterae dimisaionem quoad' torum habttationomque, la «eMale intregei aatidtati «cleaiastio·, «are iu ooniagii vinculo, qaamdiu illa vixerit, perneverant·. ^Sjnjgt·)· «itat· dia Mateia au reoaaeeea, ·· se Aa _ ’ datu ds «atra Chrietoea alta focaltate, afora do dimiriaaoa soeiei adattere eu priviro la pate ri mdsa: duranda ia·· legatur’· matrimoniului, ' pans va trai aeea. Sic perperam Udem «criptor·· ad canonis IX Asia aoeiari seriitori isderiertu .aa reoarsu la patrociniala caaoaulai ala IX ala saatuhri B«sitt·, •aaeti Baritti patrocinium ·· reoeperaat, qaati nempe cd ri «aasa matula pariate ar' veni ia «oatradietian· •ancta· pater seeam ipea pugasmst, dus, at vidicu siae insuti, edadu, preeama ama vsdtuta, basfaa mus, absolutam oouiugtt ohristiaai ad sansa evanprs preeerierea evangelic· iadbolabilttatea abaoluta gattoam adstraxit iadiesolnbifitatem; atque aboard· a matrimonial·! crestinu, ri «d ara t «ontisu una iuxta civile·.leges admisisset virum qaidem ia casu •beurditate, edadu ia seaenla logiloru dviie a ad­ fornicationis posse uxorem repudiare, son item mis·, oh barbatula intra adevera pete repudii pre vero uxorem’adulteram -maritam; idquo poetqaam soci s ·’· in casa de fomieatiune, ri dia «outra, «d par in utroque eoaiago iuxta evangbtteam et ape•oci'a nu'pote repadU pro barbatula adattara, ri •tolicam doctrinam Ius Cognovisset. •edsta dapa-oe a recunoeesta, cd assbii «o^agi •a drepta agala in sansal· doetriasi «vaageKee ri - apostolis·. ■i * Uti(nn)e4AutmsMMsp.taMaa,dbUltii^im Uti· ■ ?! w oomcu· proviso. primumalba-iuu»» rr joGjuuamns, lyn m» »-u ew Br* ta· praiM*· MM UM (MM*· ht UM MtM* A . Qaed ri ^raatorea ad ana α heram n aariptorta mm In dtah, mm mt* path «M partiniiit tirim, gri ipri· gaadaateM· ferar· ridaatur, remîb 4b 1w*i ·Ι·Μί K μ|ΑΜ·μι c· moImI Mrnta, raraam ram «tatam laudato feriri· raecr^mMIn Indita 41 dll |4b w Pte VI: datiraia petorita· Pie MI rapeetaraa: Jm u M*gTtadtttaBM ΙμμΗμΙ m 4bMbb bb ·β μΜ(* Ab ▼Mftt tetera* μβΒμΑΙβ βμΙβ^ββ teiAtte <μ* ββΙΗ* • pBVBtÜB JWtVBte «IB BBBBteM* ^fBOBSNI SB Tb4B grade, at petot rei ax eatorermeie riraa baptiamum •Mm· ta iratrnv^i'a m privire to itatatatrarra sb tetwteM* eoUftteii Bt ΙννΑΒβΑβββι Bte pesta*» boteratui taatra «rutini, ai ak ferictraa ■■ Mm beataam ad dtem aMrai hdiari; itate atom in hiae· oapitibM riri «radittaee «t MMtftnto eoaaptoai ar­ μ μ protraga pana la ta'a judeeatai >IÜm; tai barbati! aeantia tatàaai pria aradithm ai aanetitato taverint, eeeteaia aftUoari··· riwraedi «natrnveraiaa •a graaita ta paaateta aeaata, totaai baaarie'a a ax traditione diremit. Quidni ergo et pruaaeatem Qaamobrem at ta daciau aeaato· eontrovattie ta poterea traditional •imiliter dirimere potuerit? Paatra-M M au β potata aaÜ data ai acfat’aT praeaenti qaaacito baereamna do aolrrado matri­ Ded ta μ temanemu prejangu tatrebarea preoaata monii vinculo aborattao eanaa, baud ampli·· licet deepre diaolvaraa legaturai matrimoniale din eau·'a viro catholico qaaeatioaem agitera, et velat dubi­ abaentiei, mai maltu aa eate iertatu usai barbata tationi 'adhuc obnoxiam habere, quae Tridenttai. catoHca m vantilaxe eaattaaaa, ri aa o aoeotéaca aperte definitione canone ΥΠ allate pronaa di­ taea ta ri aapma indoielai, pentra-cè pria defini- rempta eat** ’. tiunaa data a eoneiliatai Tridentinu aduu ta B can. VU aato daeiM pentru totudeuna* *. Quae cum ita oint, aura haec congregatio dum Stdnda taerata aatu félin, aefat'a aaera eongrogatiuue preedndn dh land'· maritata archiepiaeo- . debita laude proeequitur iattua metropolitan·· Albaepului aoeatei provinci· metropolitans a Alb'a-Juliei, Inlienaia arehipraeaatem, qui maiori uaque alacri­ «are totadeana a taerata ea mnlta placer·, ta atare tate adlaborandum duxerit, at inveteratu· eiuamodi abuau invaohita, de a dioolvi matrimoniale pentru abuau· diaaociandi propter adulterium Mi perfidam adulteria aean pentru paraître perfida, ee ae eatar- deoertionem contagium penita· convellatur, eumdem ad conatantiam et fortitudinem ta auaoepto propominene ou totuln, pre atunei-ln indemne la coa­ etanti· ri barbati· ta propaauta anooeputa. Ma inea •ito adhortatur. ' Immo vero iatiuomodi metropolitanae eccleaiae auftaganeoe eptacopo· etiam atque ai pre epiaeopii auffragani ai aeeatei baaerica metro­ politan·, de repetite ori i indemne ou deadinaulu etiam «aera haec congregatio enixe exeitat, ut et acéat'a aaera congrégation·, ta ri denrii ee apliee ipai in hoc idem otudtam ae oollieitudinom ouam cu urgentia «eluta ri tanigirea aa pentru propuaulu impenoe confièrent, ut ano animo ooniunctiaque Eo val magia aoeat'a, ta eu nnu raflera ri ou potari unite ae ae riribua optatu· fini· obtineatur. obtiana ooopnln dorita. Cu atfita mai vertoeu, ta quod cum actu· unioni· iotiuamodi dioeeeaeon cum atunci tandn c'a concredtatu eaeentarei fartait· •ccleaia catholica feliciter «xacutioni mandatu· eat, actalu untanai aceatoru dieceee ou baaeric’a cato- atipoaita fcerit expreaaa conditio, quod Uraeei-orienItaa. e'a puau condition·· eapreaa, ta Gmcii orientali c talea pollicerentur non modo profiteri cum apoatoae promita nu numai ta inarturiieiou impreuna eu lica «edo quatuor articulo·, in quibo· ab ea dimiscaunulu apoatolien oei patra articli, ta cari nu ae debant, varum atiam „ea omnia admittere, pro­ uniiu eu aoea, ci ri ta «vont admit·, martariri ai fiteri ac credere, quae laneta mater eecleaia Romana credo acelea oe le admite, martarioeace ai crede edonttit, profitotar ft ertüi." Iam vero nullum aant'a marna baaerica Romana**. Aoum inee nu eete dubium aubeat Romanam occloaiam credere et pro­ fiteri articulum de abeotata, etiam in caau adulterii neci una indotata, ta baaerie'a Romana erede ri marturiaeaoe articlulu deapre abaolnt'· indiaolubiH- ac parfidae deaertionio. contagii chriatiani inaotatate a matrimoniutai creatinu ei ta caaulu adulterta- bilitate. lui ai paraairei perfide. Quocirca huie articulo speciali ratione inaiatenDeci preauHi aeeatei prorincie debue ee ineiate in moda apaciala pre langa articlulu acoete in cea dum ab iotiuamodi provinciae praeauhbu· eat pena· ce privaace pre reniteati, deoamva vont fl atari, obluetantea, ai qui fuerint, quibaa praeaen· inSic enim faeilina oarora li ee pote comunita inatruetiunaa praaenta. •tractio communicari poterit. Cici aaia mai aaioru w vora convinge, ta nu M •ibi perouadebnnt non agi de nova. in iotia dioetractdaa deapre introducere· unei doctrine noue in ceaibua introducenda doctrina, oed unie· de in­ dieoaaele aeeate, ei ataguru deapre eliminer·· total· veterato abuau penitua eliminando, qui alta· radio·· fixerat Immo vero haae ipaa inetructio haud a abuaulai invaehitu, care prinaM· radecini afunde. param proderit oculi· illuminandi· illi aiuadem Ma taatructiu·· ataat'a nu paeinu ve foloal chiara apte lumiaarea otailoru aoriei pbrti din gtatoa genti· parti, quae adhuc luctnooo aehiamati ad­ aoeaai, care apertione inoa aehiamri triate ri per- haeret, quaeque in errore bac ‘ raper r· ingiter peroeverat. ■everdaa contiadu ta Mote cu pririre la lucrata aeeate. Verum antequam huie taatrnetioni inia impo­ Inae taatate de a tormita ataat’a inatraotiunc, ata*t'a aaera congregation· a eagetatu, ta debae natur, eMauit aaera haec congregatio admonendo· latina provinciae *ntiatitea de altero vitando errore m face ateati pre aatiatii aoMtei proriarie la tecungiuraraa altei «rari eu privire la diaolrarea cire· oonnubii diaaotationam, quique aimilitar eoaamatrimoniutai, care aa«men«a nu eo pote impata poni naquit cum aana eecloaiaa cathoEcac dootrtaa. oa doctrina «ob adevotata a baaerieei oatohoe. Intelligitia aermonem ···· de ' oeparatione, quae Intielageti, ta eat» vorb a daapro aepararoa nnui identidem alicubi fit uaim contagia ab altero aba­ conjage deeataa cela alaltn, o· a· intempla nndava que «taa aenaenau ad aliquod profitendum monaatiad··· ori fora eonoMaala aoelaia d· a d*pan· ore- eum inatitutum oub perfiactioria vita· obtenta. Porro oare ptofiarian· moaaatiM aub pratextata Mei riati fidai quidam dogma eat >b oecumraieo concilie mai perlaete. Mai taoolo «ate dogma d· credtatia Tridmttino' definitam, «matrimonium ratam, non definite deoatra oonciHuta •camenicu Tridanttau: •onaummatam, par oolemnam religioni· profaaaionem * Mta Comat, rananaib tomo» xul 4t ' «» ooMciL. novaro, pbdtcm ALBA-iuunai n rooABAsœmK, un mav i-u „Katrimoatata rata. tom μμμημ**, *» Mil·» pria pnfaiu·· raligteM solaum· · aaata dtotea conjngi* >; el Mm amtrimeatata tad*· MaK va * fort· WMMMt· Ml M pete MM MtfoMN, de ■· euin μ ▼·«· intiefog· tata· «ta· ·■ **· NOM CÀ M pMtftM MBÜMBtlfti 4 faMft dispasetiMM MUMaiea, «à Um sed'a Μ se abiig· I· Total· Mstitatei, mm Mm va * arti tea·*·, M se retraga ia ateaastire, ed barbotai· m pate |M> , altavtan aaata··* mo dtetari**; art al asatataMatam ttama notes·, aini late* IpsM pari μμμ d· see«•■d·· amrttaamti· aaavttamrt, at qaidaai taxta m- •aatitatta ohetriagat, Mt ai taataa ftesrit, ta moos atoriaad m reriptat, at viftMi OMMetiOMi ptatiteri piarit. Adaoqa· et haae praxis inter •bane reaeosaada est, qui a tagibaa imperialibus fete rôti'· «Marti··. Asia-dar· »i ptax'· aedrt’a tadaati mmt, atque a saaetis patribus reprobati*. e de a se nnrnete intre abnssae·, cari Ma intro- 8m· aatiqaaa Metor epistola· ad Oelasttiatn sMeto dnsn pria tegile imperiali, ad sm reprobata da aataa Hisroaysso adaeriptaa, quaaqua Mt saaoti Paulini •antii pariati*. latra adarara auctorelu vaehia ale Mt SalpWi Severi am eraditur*, acriter arguit •pistolei eatra Oalaatia, aaariM eaatalai Hieroaimu, •mi matronam, quod abequa mariti consensu con­ si care aa erad·*, ed art· hm a santulni Paulina tinentiam voverit Id ipanm praestitit sanctas Au­ •ean alui Snlpieiu Bevern, imputa aapn matronal gustinos in epistola ad Armaatarium et Psuliaam; aceiota, pentra-te a promisa continentia fora eonnam «um hortatur ad continentiae votum servan­ dum, quo sese obstrinxerat, vetat nihilominus illud sensulu barbatalm. Tota asemeuM a proc··· ai •antalu Augustinu in epistola eatra Armentario ai . servaro, si eius uxor suum non praebeat assensum,. Paulina, pentre-te -In indemne Id observera votai·! •diiciens: »Nam et vovenda talia non eunt a oOneontinentiei, la ear· se obligas·, en tote acesto In iugatia, nisi ex consensu et voluntate communi. opresce del· obeervaros aceluia, ddca soei'a lai Et si praepropero factam fuerit taagi* eet corri­ nu-si dd eonsensuln sen, adaugdndn : aPentrn-te nn genda temeritas, quam persolvenda promissio**. Item sanctus Gregorius magnus, qui apertius adhue trebue se ae fee· astafelin de rotari de eatra oei casetoriti, decata cn eqnsensulu si voi'a coman·. id ipsum scribit ad Theoptistam patriciam: „8i diSi déca s'a facutu pripita, mai bine ee ee cotega cnnt“, inquit, ,ομμ religionis coniugia dissolvi usiuretotoa, decdta so se indeplindeca promiSMUtoa**. debere, seiendum est quia etsi hoc Isa Aumena Asemenea eantulu Gregoriu marete ear· eerie totu concessit divina iex tamen prohibuit . .. Scimus •cea eatra Teoctista patricia, ae dechtara ai mai quia scriptam est: Aterni V, «dit. Masi., mL Opp edit. Mser, t. Π, p. IM. A espte adM. IU0. • cspm tea Ml OOMCIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IULHN8I KT FOGARAKKN8B, IMS maii 5-14 MR eta ten, au prostata tem itewn aeesteil 1 trie, Magda ' fitrveee antes· protecto UH sartiori * ^erantie ptra Ratite gagfafa eefa mai seeura. mam praestiterunt. Tomitiu aaia ipri uno iBo, qne PvetHhdk 4bmU Im* 4s Müts 4ta IbInnm propri * ardentissime Ragrerant, tataadi sathoHri dogmatia singura Rte abate *!· era's, te rare seta isle lirati stadia spates permoti, e vestite gregibus talem pemtru aperarea tegatai eutoBM, aa iuoeputu Rap·. toatasaque abnriMMt eradioare pee viribus coo­ petintia · stsrpi Ria tanaate rostre abaaate te pérant Mallum igitar dubfam non mete gnfa ab. star· nature ai atte te mare. Ma esta Red afea aaa Mtetela, aa nmnai a* aa tai booth rid aaa incepto unguam ria destituras, aed gain usqM etiam at usque aleariori rira ooneria Inssptam per­ sequi, m tandem alignante eoàaummare. Presser tim enm ad id tôt taatiaque modis to m venerabilss SMpiseopos istius provincia * vebpmentor adhortotar sanctissimi domini nostri Pii pspae IX ssânifestiaaima votantes1, cri quantum cordi rit, nt istarum aoderiaram vannataa non modo nulla tur­ patur maori· aat raga, sad nt in dies sffiorsacat magia, magtegna adeo asterno placeat sponso, vm omnes, venerabile· prassalss, plus gnam- ceteri probissime nostis. Nullis ergo parcendum labori- datat date aofat’a iatrepriadsra, ai cd din ooatra Mntiqdu ri ea iaoardara ri mai mare to vd aaaai • o conttari ri ip fine a a daaa intra iadeptetiu. Mai ea shma ohndu ia stAte modnri ri aria de tan to indtaona pre tine ripre vsoerabili coepiaoopi voi's maaUbsta · pariato santata noatra domna pap· Piu IX ** earaia edtu-i mm la anima, ed ftnaseti'a «Metor· baserira an numri se an aa uritieeM prin aid o macula, seau erdtia, ri dia di in dt m iuflorteoa mai multa, ri aaia mai tara m piae· spoesutui eterôn, aedet'a o adti roi toti, venatsbili 1 I bus, nnlii industriae, nuite incommodis, modo ad presuli, mai bina dechta eeiaialti. Su eate da a optati tandem finis adeptionem tea tit pervenire. Non deerant profoeto ab advamriis catholici'no­ m cratU ded nie· una labora, nie· o activitate, nine o greatate numai ae pottai perveni nna data minis pugnae: exoriantur inimici vestri, aut verius ia obtianeraa soopnlui doritu, Ma vora lipai, on inimici Christi, ac difficultatibus undiqueversum adeverata, lupte din partea contrariloru numelui petitis, constantiam ac fortitudinem vestram op­ Ast catolicu: sa vorn rescolh inimieii vostri, wan mai pugnare unanimi conspiratione oonnitoutar. in constantia, fortitudine, at longanimitate certa­ bine inimieii Ini Christdsuf oi eulegundu diflculthti din tote phrtile, on nna oonapiratinna unanima se minis reposita esticorona victoria·, quam in suprema vorn ineered a combate constantia ei barbsti'a illa dia reddet vobis Dominos instas index, cuius vostra. Ci in constantia, taria ri perae voranti'a sponsam vos illi inter aerumnas ot labores imma­ luptei eate pus· coron'· invingerd, cam va dA-o culatam atque ab omni erroris contagion· intactam vote in dtn'a ultima Domnulu dreptulu judecatoriu, inviolatamgne servastis. Beati quidam heic eritis, acaruia sponsa a-ti pastrat'o intre calamithti si ne- si maledixerint vobis homines propter iustitiae ae cadiuri nemacqlata, neviolata si neatins· de peeti- veritatis propugnationem : sed multo tam beatiores, ienti'a erorei. Fericiti veti fl pre pamenta, d6ca cum legitimum certamen, quod in defendenda ve voru batjooori pre voi omenii pentru aperam Christi sponsa sustinuistis, caelestis aeternae gloriae dreptatei si adeierului: dar' cu multa veti fl mai largitor et sponsus immarcescibili donabit corona. fericiti atund, cAndu lupta legitima, carea a-tie sustienutu - o pentru aperarea sponse! Iui Christosu, va remuneri o sponsulu, donatoriulu gloriei ceresci sterne, eu coron a nevestedtta. VI. VI. L· titlulu V, oap. IX. Ad titulum V, cap. IX. Inttruetiunea tacrei oMfregainmi dt Propagmàafid * eitra architpitoofttht d * Fageratia ti tpueopii tti tufragani dt rittilu gneo-unitu, imanata m Itut’a jlmsM 1858. Inttructio tacre· congngationu dt Propaganda fid» ad arehitpitcopum Foganuûnrtm et rpitcopoe tint ouffragmtot procet' ritas uniti, menw iunio 1858 manata. Despre mstrlmealele mixte. Literele despre matrimoniale mixte, cari le-ati De matrimeaUs mixtis. Litterae, quas nuper, venerabiles praesules, ad archiepiscopum Tarsensem, in Austrians ditioribus apostolicum nuntium, super mixtis nuptiis dedistis, sacrae huic congregationi Christiano nomini propa­ gando ex sanctissimi dpmini nostri mandsto tra­ ditae sunt; eidemque rimul iniunctum est, ut rite examinatis maturegue perpensis, quae in prasfatis litteris continentur, opportunae ad< vos responsiones atque instructiones perscriberentur. ecrisu deunadi, venerabili presuli, chtra archiepiscopulu Tarsenu, nuntiu apoatolicu in tienuturile Austriaee, la mandatalu parintelui santulu nostra domnu sau transpose acestei sacre oongregatiuni pentru propagare· numelui crestinu ; impunendui-se tota una data, ci, eseminAndu dupa datona si cumpenindu cu maturitate cele ee se euprindu in iiterele memorate, se vi serie ou de ameruntuin rospunsuri si instructiuni aoomodate. Sacra congregatione este convinea, eh voi vene­ rabili presuli sciti cu certitudine oels o· ara docHaratu ri preeerisu despre materfa eoAst a de chtra santulu pontifice Gregoriu XVI d· pia memoria, •tAtu ia literil· apoetoUoo, cAtu ri ia iaatraotiun·· data in nnmele aceluia in 80 sprite 1841 obtra episcopii Ungarid ri Transii variai; fiinte^oh aoeste .decreta ri mandate pontifitiàH s'au eomuMMtu pria •rehiapisooputa Strigoriaau cu toti epiaeopii ri cu oei da ritriu greoo-oatolicu, cari traiha pre atund in tienuturile aed··, ri au foeto primite din parte· Sacra congregatio persuasum habet minime vm ignorare, venerabiles praesules, quae hac super re a summo pontifice Gregorio XVI felicis recorda­ tionis tum in litteris apostoliois, tum in instructions dus nomine die 80 sprite 1841 ad episcopM Hungariae et Tranrilvanias datis, declarata ot praesoipta sunt; qnaadoguidom per arohiepisoopum StrigorioMem pontificia haec decreta atque man­ data cum omnibus etiam graeci ritus, catholici * episcopis, qui tunc in illis regionibus exietebaat, communicata, atqae ab eximiis illis antistitibus snmma * Lsgi ssae merrntar Utters» qass Pias yaps H super » ssgusti IPto. Apad R. 4e Martii*, Aw tmii/teim ds eehsm sspuuMnto mWt *4 spieeepee istius previstiae de. Aep«>—d» te·* tvl (teas·, UM% ' 7—-— f «es concil. ' , ; „ ....... .................... pRovnrc. pbimvm kuu-rounns η »οοαμαμιμμ, ιβη «ηϋ *-u '■........... .... «m m eM mai profond· ra-i i ouas roverentin parique aaiari (audio Moepta finer·. rsrintia ai ea nomenea bwtaria. Din dnnasstatris Kx hninsmodi praoetaris tum pontificiae vigflnntiq·,. atdta aie aceetoi pradara vigüaatio poMürinla, turn sapientiseima· pMtaeafis eol&eitadinic deme· càtu si ale^rsaintieloptoi ingrigiri pnetorâle ae pote ΟΦφΒΜβί petMty tlOllMI •celer* autisti eaceleati vsdé dia deetoln, care a foeta docteina.oenstaate ai proeedar’a bnserieei wrivenale ai a saatalui aeaaaa - relativa la matrimontaie aedea, cari e'aa intemplata cdndn-va ae ae ôontrnga iatre catoHri ai erotici aeaa schismatici; deei aa e de tipea, ci ae tractàmu, de nou ai ae mai oomprobèmu laornln voan preacunoscutu eu aoeleasi argumente istoriee Mau teoiogira aaau ou aite forte malte, cari ri atdu de indemaaa. foorit anivemafie eoeioriao et sansins sedis doctrina et agendi ratio draa ffles auptiaa, guns MthnliMi inter ot haeretico· eon μΗμμΜομ oetobeari ali­ quando contigerit; aeque proinde open Mt, ut ilejam aut allie quaes plurimis, quae suppaterent, hlstoriei· mu theologicis argumentis root vobis notisrimnm retractura ot magi· comprobare oporteat ■ id pono aepieotiodme a summo illo pontifice Mai incolo dia portée aeelai preainatta pontifie· forte intioleptiesce c'a statarito aoe'a ei invetiatar'a statutam eat, ut duns ooderiae doctrina atque immu­ bssericei ai partile inmutabile ale disciplinei ede- tabilia ecclesiasticae disciplinas capita carte tecta siastioe to fia observate ea mare ingrigire. ai de haberentur, et ue minimum quidem auctoritati illine locu m nu m detrega auctoritate! acele! iegi a ecclesiae logia detraheretur, qua huiusmodi arixta baaerieei, pria care m opraeeu atari matrimonio matrimonia tamquam illicite ot pernicioM prahimixte ci neiertate ai stricatioee; toturi dia caus a B beator; gravissimis tamen difficultatibus, quibus bf» dificultàtiloru grele, de cari ara fl apeaati antistii tristes raram ibaqrumque circumstantias catholici catohci pentru circumstantial· cele triste ale lucrari- antistites promerentur, opportuna tolerantiae re­ loru si locurilora, s'eu intrebuintiatu remédié de media adbibita fuerint. tqjerantia acomodate. ‘ Induisit nimirum sanctissimus pontifex, ut quoA. conoesu adeea preaaantulu pontifice, ci de cite uri matrimoniulu unui barbatu aeatolicu cu una tioMtunque matrimonium acatholici viri cum catho­ muiere catolica. sidin contra, deal Itpsoscu pautiunile lica muliera vel viciaeim, deficientibus licet cautioni­ prescrtM de baaeriea, niee de cutnu nu M pote im­ bus ab ecclesia praescriptis, \ubsque maioris mali peded! lira de pericululu unui reu ei seandalu mai eeendalique periculo in religiohjs perniciem inter­ mare apre daun'a religiunei, ai totu odata m ob­ verti omnino non possit, simuIqueVh ecclesiae utili­ servant. ci pote fl âpre folqsulu baaerieei ai binele tatem et eommqne bonum vergere posse dignosca­ comunu, decantare matrimonia ori citu de opritu tur, ai huiusmodi nuptiae, quantumlibet vetitae et ai neiertatu ae ae celebrexb mar biné in aiutea . illicitae, coram catholico parocho potius quam coram unui parochu catolicu, decita a unui ministra ero­ ministro haeretico, ad quem partes facile confu­ tici/.· la care usioni ar' alergi pirtile, atanci paro-, gerent, celebrentur, tum parochus catholicus aliuave çhulu catolicu seau altu preotu, care ar' functioni sacerdos eius vices fungens, poterit iisdrtn nuptiis in loculu densului, va poté Miste la caMtori'a aoe'a materiali tantam praesentia, jexcluso quovis ecclenumai cu preaenti'a materiale, eeebidiendu - m ori c siastico ritu adeeM, perinde ac si partes unice ce ceremonie eclesiaatica, ci ei cum ar' avé numdi ageret meri tMtis, ut aiunt, puMficafi seu auctorirolulu unui martorq rimplu, precumu ae dice, cuelt- oabilio; ita scilicet ut audito utriusque coniugis Jicata eeau mUoriaoWu,' Mia incitu audiendu con- consensu, deinceps pro suo officio actum valide sensulu fimbilora contrahenti, dupa ace'a conformu gestum in matrimoniorum librum referre queat, oficiului seu m pota inregietrd actulu implinitu va­ lide in matricul'a cununatilora. Dein idem pontifex suo nomine episcopis signi­ • Apoi acelasi pontifice a dembndatu, se se notifice episcopiloru in nudule seu, ch aceia in astu- ficare iusait in hisce rerum circumstadiiis~pati illos feliu de impregiprari potu, permite mdi de parte, ulterius posse, ut a parocho catEbliq^tum consuetae câ se se face din partea parochului catolicu Utfitu proclamations fiant, omni tamen praetermissa men­ proclamhrile. indatinate, intiAlasdndu inse çi oe tione cirea eorum religionem, qui nuptiM sint con­ amintire, ce priveeoe raljgiunea aoelora, cari au tracturi, tum dtiam de peractis hisce proclamationicontrusu matrimoniulu, edta si ace'a, cé M déo bus litterae merae testimoniales concedantur, in litete curatu testimoniale deepen indepliniraa aoe-. quibus (dummodo nullum aliud adsit dirimens im­ storu proclamât^ in cari (numai m nu fia altu im­ pedimentum) unice enuntietur, nil aliud praeter pedimenta diritflhriu) ·· m enuncie numai aoe'a, ecclesiae vetitam, ■ ob mixtam religionem, impedi­ - cà nice unu inqHmniénta au este contre matri- mentum eoneiliando matrimonio obstare ; nullo pror­ moniului inq^eiatu, afora do probibjtiuuM baserteei' sus "Verbo addito unde eonMnsus aut approbationis din causa religiunei mixte, ne mai adaugàndu nici u levis suspicio Sit oritura. unu cuventu, de undo s’ar' naeoe ver npa suspitiune ■cu privire la consensu seau aprobare. Denique quamquam sacrorum praesulum et In fine deei a eeeitatn càta m pote de tara nisuintia sacrilora prespli si a.xMuochilora, cé m' parochoriun studium quam maxime excitaverit, ut indemne ri te faca ateati pre catoifoi, m nu cele- catholico· hortentur et moneant ne eiusmodi matri­ brése astufeliu de matrimonio in aintea unui miaistru aeatolicu; tolfiri deca sè vorqï iacheià in mo­ dula aceia matrimonio mixte eu deeoonridararoa adSonitiunilora ri indemaèrilora, eonriderfindu cfrcumatantiele peculiaro atàtu oele traeate, edto ri s cele proMuti ale locurilora, deopre oari eete vorb'a, a dechiaratu, eé epiteopii ri pafochii M le disim'»léte eu prudentia, ri deei euntu illicite, fotori M le considero de valide. Intielbgeti mai incolo, ilustrisimi prasuli, ca prin remediale unei atare tolerantia si indulgoatie, santalu scaunu neei de cumu nu a raoeea delà iaxe-' monia coram acatbolioo -muustrq celebrarentur; tamen ri, spretis ipsorum monitis et hortamenti·, mixte matrimonia ea ratione inita ftterint, inspecti· tam praeteritis, ■ quam praeaeatibes locorum, de quibus sermo , est, peeutiaribra circumstantiis, ab episcopis et parochis prudenter dissimulanda, et .quamvis illicita, tamen pro validis habenda mm declaravit. t Intelhgitis porro, amplissimi praesules, hufosmodi tolerantiae et indulgentiae remediis sahetam eodem minimo rteessims ab illa ooriesiM doctrina, qua ............................................... ms concn* ΡΒοναα pumuk alba-iuukme kt γοοαβαβιενηε, ten mau e-14 tiatar'a aoe’a a baserieei, pria «ara a judeeatu tata da a aa'a, aS matrimoaiel» mixte da oomnau santu pKae da peribuhs multiple da a paeatal. d oh pria nrmara ehiaru dia aatar'a ti eaalitataa Ion nota UBcita; ti logea aoa'a aainrtaia a baserieei.' pria «ai» ta oprmeu ia gaaan, aiaa n’q sters'o nite a'a sohimbat'o. ms aixta Batrtaoaia multiplici peccandi periculo coaauaiter afbeta, ae proinde aaapte natare et ratione illicita mm semper indicavit, nec legam illam uniearaaloa eccleaiae, qua generatis prohibentur, aut sMtulisse aut immutasM. Abhorret sancta seds*. uti aemper abhorruit, ab . Santeia teaaaa m iadota da matrimeaiele scale, procaaa «'a infiorata tota da a aa'a, ti ea deooe- illi· eonnubiia, aaximeque dolet, qaod UMtria tem­ bire aetata domra, eh ia tempurilo Metre oeura poribus ia plnribus regionibua frequentius occurrant, mai deea ia mai Balte tiaauturi, .si aa m pota um penitus impediri poeaint. Quod ai hac prae­ impiedocb ea totalu; d deea, ea deoaebire dia sertim de eauaa m matrimonia in quibusdam recausa acdat’a aa numai cb aaftn aatrimoniele gionibaa ubi catholici eum haereticis seu schisma­ aoole ia aaala tiaaetari, unde loeaMea mestecati ticis permixti habitant, non solum tolerat, aed eatoHei ea erotici seau'cu acbiuMtod, ei oAte ana* quandoque etiam ob peenliane rerum et personarum . data pre lenga dispensare d pernite din oaus'a circumstantia* dispensando permittit, ut catholicus drcanutantialoru peeularie a la impregiurariloru d aliqnis vir, aut catholica aliqua mulier cum muliere personelora, ed ana barbata oatoliqu seou una aut viro haereei aut schismati addicti* nuptias con­ Baiera eeteliea aa pota oontrage aatrimonie eu trahant. aemper tamen et omnino eautum esae vult, una Baiera, aeaa barbata, cari apartienu eresului ut observatis quibusdam conditionibus et cautelis seau schismei; totaai voieoee ae ae procéda totu ea omnia ab huiuamodi connubi» removeantur, quae de a un a ca tota preeaatiunea, ed observandu-se legi naturali aut divinae adversantur. anele conditioni d cautdlo, ne ae departeae delà astufeliu de caaeturie toto, aeelea, cari auntu con­ trarie lagei naturale tenu divine. Aeemenea deca nu ar' potd ae ae impiedece nice Rursus /iTTtnpediri omnino citra maioris mali decutnu, (ira de' periclutu unui scandalu mai mare, acandalique periculum nequeat, quomini» deficien­ celebrarea. matrimonielora mixte lipsindu conditiu- tibus illis conditionibus matrimonia mixta celebren­ nile aeelea, atnnei nice nu tace in faei’a crimei tur, tunc noqne ad perpetratam a filiis suia crimen patrate dechtra fii sei, nice nu permite, cA con­ tacet, neque illicitum connubii foedus iisdem caere­ tractais nelegalu alu eonabialui ae ae onorese cu moniis eobonMtare permittit, qmbus esa nuptias ceremoniile aeelea, prin cari ae indatindaa a aanti sanctificare nolet, qpae in Donrmo contrahuntur: casetoriele, cari ae contragu in Domnulu; totuai attamen dum illa coniugia deplorat, atque indubiis precAndu deplorata matrimoniele acele, d decbiara verbis et -facti* damnanda esae declarat, ea utitur prin cnvinte ai fapte nedubie, oh auntu de con­ indulgentia, ut ad graviora damna avertenda id demnatu, ae folosehoe de indulgenti a acea. cd. fieri patiatur, quod sine Dei offensa fieri posse pentru incungiurarea dauneloru mai mari, ae se c cognoscit, quodque in ipsius ecclesiae utilitatem permits a 'se face ace'a. oe eugeta, cA se pote face necnon in filiorum suorum salutem cedere posse ftra vateiparea lui Domnedieu, si ce crede, cè pote confidit. ae fla chiam pentru binele baserieei ai aalutea fiiloru sei. DejA din litorile vostro memorate adresate nuIam vero ex memoratis vestris litteris ad prae­ mitului nuntia apoatolicu, eu mare intriatare a fatum apostolicum nuntium datis, non sine magno intieleou sanctitates sa, ch mai eu sAma cele ce animi dolore percepit sanctitas sua. illa praesertim, ' a'au prescrieu de citra preaintieleptulu seu ante- quae a sapientissime antecessore suo Gregorio XVI. cesore Gregoriu XVI de pia memoria, cu privire felicis recordationis circa passivam assistentiam, Ia aaistniti a pasiva, dupa cornu se numesce, atitu quam vocant, praescripta sunt, inter graeci ritus itftre/greoo-catoliei citu si intro omenii schismatici tam catholicos quam schismaticos homines aut seau nice decumu nn m ooncredu eseeutarei. seau minime execution! mandari, aut. ei exequerentur, déca se esecutéia, prin indulgenti a acheta de locu nullomodo hac indulgentia impediri posse, quominus nu se pote impiedech. ch M nu se incheia matri- mixta matrimonia coram sacerdote schismatico monie mixte in ainteapraotului sehiamaticu. Pentru- ineentur. Nam si passiva illa assistentia omnino cA deca aaiatinti'a aoe’a pasiva s'ar' impnne absolutu, urgeretur, atque catholici graeci pro huiuamodi si catolicii %roci s’ar’ privé de bineouventarea preo- nuptiis sacerdotia uniti benedictione privarentur, · tului' unitu pentru stare matrimonia, a-ti serisu. ch fieri certissime scripsistis, ut iidem catholici ab ar' avé urmarea secura, ch scei eatolioi neabdtchndu ineundis matrimoniis mixtis minime desistentes, ad . nice diurne de oontragerea matrimonielorn mixte, sacerdotem schismaticum pro obtinenda bene­ a’ar' indreptA ohtra preotnln sehiamaticu pentru ob- dictione se converterent; sicque tum ipei tum unitieneiea- binecuventarei ; si asia atAtu densii cAtu versa ipsorum proles perversionis periculo commitai intréga famili’a lorn a’ara eepune periculului terentur. Ex orientalia enim ecclesias doctrina perv^nunei; fisndu-oh dupa doctrin'a'baserieei sacerdotalem benedictionem ad matrimonii validi­ oriMble la validitatea matrimoniale! se reoere ne-> tatem necessario requiri; nec ratum et legitimum# «esane WheenventqrM preotieoM; si saatrimoniulu seu sacramentum tam a schismatici* quam a catho­ nu m considéra de ratu si légitima seau Meramentu licis graeci ritu* hominibus censeri eoanubium. nisi atAtu din parte» schismaticilorn ohtu si a greco- adhibitis ecclesiae solemnibus caeremoniis celebra­ catolieiloru, dlca nn sè celobrdsa aplioAndu-se retur, aeque iisdem persuaderi posse asseruistis, ut eerempniele solemne aie baserieei, nice nu m potu matrimonium praesente tantum parocho, illoque convinge — dupa cnmu »£ dise — ch matrimoniulu nihil prorsus sacri agente, conciliatum pro sacra­ eontrasu numai in preoenti’s paroehnlui. ai inca ne- mento et pro indissolubili foedere haberent atque ' implenindu acel'a nice une serritiu divinu, se-lu 'venerarentur. Ut proinde impediatur, quod certe consider» si vOUerdae cd sacramenta si legatura impediri debhra pro summa vestra pietate et reli­ iqdisolubila. CA m ses impiedece deci. ce dupa gione cognoscitis, quominus eiusmodi nuptiae a profund a vostra pietate ai religiositate cunosceti, catholicis in suorum ipsorum et futurae poli* per- M7 COMCOL PBOVBC. PRIMVM ALBA-IUUBW» St VÇGABAOBM·, im ml »-14 e» debe· Μ Μ βΑ Μ ■ * dfife Μ ΜΟ^ηφΒ •tari amtrimoai· ia aintea preotilaau eaMmMtid, À» iplimem, ri a·· uafonm, tail aeria fera remedium, Λβϋ· ■AtvtavMdtt *· parte· eateiiriloni apre peririuta denrilara ai a dea- ot colWfco •aadaatflora aai, a-ti «aptata, ah va fl ranadtata aaria^are, et ΠΙ· anere at eedaaiaatiee ritu eoho•ala mai basa daea aa aataala, ed aa aa aaaahda aeatera· preotutai oatoiie·, ea aatote la maMmeaiete dtoa, ai ae le coboaeataee pria earaaaeai’a aaara ai eetariaatieu. ' Maximi ease monenti eunt, quae · vobis, ravelatra adevara sueta de ferte ean ssemeatu, revereudiriari ptwuli, ealea aa al-a'aa referite dia readieeimi praesutae, in huiusmodi anguatiis de r» partea vostra deapre eaatiaaaa aea ferte pendere·· gravissima rsiate eant; seque parvi ferienda peri­ ia atare strfimtora, alae aa aaata de a ee ea toti cula et dittenltata·, quae ex taetra sententia passi­ purina perieuleie d dificehhtil·, eari dap· pararaa vam, ati aiunt, assisteatiam ia fllis dioeccribaa voatra ar'arart ia dieeeaele aaeiea dia testant!'· — oonasqa arentur. numita — pariva. I Daci debae se reapaademu ia fia-eare. 8i c··· Ad singula proinde rcapoadeadum eat Atque incepemu d· aeolo, d· uada vi ae pare aiai ou aima, ut ab eo inripiatar, ex quo praesertim memorata· ch ae naaou dificulthtile meawrat·, adaoa dsla btae- difficultates oriri videatur, · benediction· scilicet cuventaraa praotihaoa, deapre cara a-tî aflrmatu, •aoerdotali, quam ai ipriaa eeelariae orientait· e» acta necaaaria ia validitate· matrimoniului dupa ] doctrina ad matrimonii validitatem neoeaseriam eaaa * ipri profecto perspicitis bane quaestio­ invetiatura iaeaai a basaricei orientale- lari-ve aaaaruisria, intielegeti secura, ei eeatiuaea aefefe cate striaau nem intime connexam ease eum alia gravissima et impreunata eu alt’a forte poadcrosa ai de nare oeieberTim·, do ministro nempe Sacramenti matri­ celebritate, ve ee dica deapre ministrula «acraman- monii, quae inter catholico· doctors· hinc inde tului matrimoniului, cate ee tractis· iatre invetiatii agitatur. Qua ia re cum nullo adhuc ecrieaiae de­ catoliri din diverse phrti. In care obiectu fiendu- creto quaestio dori·· rit, haec sacra congregatio ch ceatiunea nu s'a decisu isoa prin nice unu de­ nec iadiria parte· aaaumere, nec ipsam qnaeatioaem cretu alu baserioai, nodata sacra congregatione nu définir» modo habet in animo. Interim vero prae­ are in cugetu se iei asupra-ri nice parie· judeoateriti nequit, sqpteutiam, quae ipeoa contrahente· toriului nice ae defindsca oestiunea ins'ari. Intra sacramenti. ministros esae defendit, teste Bene•ce'a inae nu pote preterh parere·, care aaerhea, c» insist contrahentii suntu ministrii sacrameatului,' dupa marturiairoa lui Benedictu XIV in opulu Vttprt SModnfa iitetnutti, 1. VIII, cap. ΧΙΠ, n. 4 et seq., si este mai oomuna si se bashsa pre arguminte forte valide, Ia eari, nu se pote negi, o» s'au adausu unu mare pondu prin procedar'· · inausi tantulo scaunu. Deci desi ambe parerile se c potu aperi libera de chtra barbatii-.teologi, totusi : déca se tractis· despre valorea peculiar· a cutarui matrimoniu, debue se vorbimu si seprocedemu cu precaution· si circumspectione, ch se nu ae pronuncia matrimoniale indata ci si invalida din causia ace'a ch s'a celebratu fhra binecuventarea preotului. Desi baseric'a phna acumu nu a 'pronundatu namioa despre ministrata matrimoniului, ace'a cu tote acestea este forte certu, ch santulu scaunu nice decumu nu socotesoe intra athta binecuventarea preotiesea si alte ceremonie eoleriastice, cari m indatinésa · se indebuintih la incheiarea^aMtorielora, incitu oe judece, ch scelea sontu cu totolu necesaria lataliditatea matrimoniului. Psntru-oh ch se taoemu altele. mai multe, se vede chiaru de abolo, ch laudatulu Oregoriu XVI, calchndu pro urmble unora antee·? sori de ai sei ht literele deau mentionata, cari voue de secura vi suntu forte cunoecuta ri lamiBari,'aocoteece si dechiara de valide matrimomele mixte incheiate numai cu aoistinti’a pariva a paroehului, Ara de nici una ceremonia religio··, fieadu-eh dechiara, oh preotulu, care este de facia numai eu prewari'a ma­ terial·, ascalthnda oonaecaulu ambilora ooajugi, dri)B ace'a ameaurata ofiriului seu pote iaferi in matricul’a cununatilora actalu oh ri implinitu valid·. dicto XIV ia opere De synod· dioeesMM·, lib. VIII, cap. ΧΙΠ, n * 4 et soq., et communiorem esse et validissimi· niti argumentis, quibus ex ipsius sanctae •odia agendi ratione magnum pondus aoceasiaae ne­ gari haud potaat Hinc licet utraque sententia libere defendi queat a viri· theologis, si tamen de valore peculiaris cuiusdam matrimonii agitur, caute et circumspecto loquendum et agendum est, neo statim tamquam invalidum pronuntiandum erit matrimonium ex eo, quod abeque sacerdotis bene­ dictione celebratum sit Quamquam enim ecclesia nihil hactenus de ministro matrimonii pronuntia­ verit, illud nihilominns certissimum est, sanctam aedem sqoerdotalem benedictionem aliosque eocleriaatiooe ritus, qui in conciliandis nuptiis adhiberi •oleat, minime eo loeo habere, ut eo· ad matri­ monii validitatem omnino nece«aario· esse indicet. Quod, ut alia plura omittantur, ex eo manifeste patet, quod laudatus Gregorius XVI nonnullorum anteoesaoram suorum veatigia secutus in saepe me­ morati· scis litteris, quae vobis certe notisaimae suât et familiares, mixta· nuptias cum sola passiva parochi assistenti· abaque ullo sacro celebratas pro validis habeat et declaret, eum parochum, qui ma­ teriali tantum praesentia adest, audito ntriusque coniugia conaensu, deincepa pro suo officio Return tamquam valid· gestum in matrimoniorum librum referre poaee decernat ■ 8i nu dabue aacultata cela, ee ar' dice, oh atari matrimonie suntu ce e drepta valide eh contracta, dar' nu -suntu provedinte ou demnitatea aMrameatului; peatra-ch chadu eate vorb'a despre matrimoniuhi crastiniloro, nu ee pote daetiage qeatreetuhi de sacramenta. ,Peatra-oh precume a dechiarata deunadf preaaaatuhi pontifie· pap a Plu IX de pin memoria1 in apistola chtra regale Bardiniei de date 19 septembre 1869, aate dogma do erediati·, eh IfeO audieadua aaset qui dioeret hulusmodi matrimonia valida quidem ease tamquam contractas, aea autem aacrameatt dignitate buigaita. Nem quando de chriatiaaorum amtrimeaio agitur, ooatraetas a aMrameuto.diatiagui nequit .fildri enim dogma est , * ut nuper dsclaruvtt sanctissimas pontifex Plue papa IX Micis recordationis * in epistola ad Sardiniae regem die 19 septembria 1869 data, ,fidei dogma eat, nuttrirnoaium · domino noatro lean. * Hase verto perpsnm arisets fetet persytenai tat «· COVCSL· PBOVIMC. PBIMUM AUBA-UJUDU MT fOGAftAStem, ------ ,---------------------- .---------- .----------- .....—y—------------------ — . un me »-u ----------- r «το ------------- mMmatahi ■'· radimta i» «matta*· da aaaro-d Chriate ad ancrnmanti diguitatm ancta· am; manta pria domnulu atitta baaa ChriatMu; Λ alqne aa totltiiaa daetriaa aaaramaati ratio non dupa invetiatar'a btacriiai, aatar*a aacramaetatai qualitatem aliquam aaaidaatalm roftet contractai aa adnaga aaatractetai oro aata ealttate aerideatala, taptiaddiia·, aad ad iptiat aMtrimad aataadaa 4mm ttaM 4· ΙμβΜ Mtttfanoaiahü mî*> partiaat, ita at ante aotdagaMa tartar thrittiatoi non ia edta aaiaaaa «tejugate intro nraatiui ria aata tit legitim· niai ia mtrimaie qaad rtt am·· tegitim· da edta ia matrimaalu, aata amam· 'tam^axtra qnad aon habatar niri wmabiaatat * mata, ataa da ear· aa aata da afita aaaaaWaata * Qaara ti qnia mixta eaaaabta earn paathra tantum Deci data va dfoa aiaava, ot matrimontete mixta parochi amtetantia conciliate, 'qaaa mote tad·· pro inabaiate numai pria nittiatfa pariva a paroahaM, validi· habat, «aeramenti latioaa daatitata am propre cari aantate Maunu la oonridata da valid·, •untiav«rit,ooatraetum ia matrimonio chriatianorum •aata Hprite da tatiaaaa taaamatalai, pmapaaa, a aacraamto diri'di pom apponeret, atqaa in boo at eoatraotala ia matrimoaiulu croatiniloru ta pota doctrina· ecdaataa contradicerot. daapartt 4e «aeramenta ri ia aefat'a contradfoa dbetriaai banerieei. Aoumu ot to vaaimu la aoaloa, oe l»-ati re­ Nuno veto at ad aa variam·, quae da orien­ portata deapro invottatur'a baaaricri oriental· oa tali· eodetiaa doctrina circa bénédiction·· »acerpriviro la binaeuveataroa prootiaaoa, m tri· Meara, dotalem retuluti», notum profecto art aamdam accleoi baaario'a aoa'a oi ti caa ooridantala a indabuin- •iam non minua quam occidental·· indo ab origin· tiata caromoaial· taoro ti binacuvantaroa praotiéaca chriatiari nomini» in celebrandi» fidalium nuptiia. ia oatebraraa aaMtorialor· erodintioailoru ot in utpote nova· legi» «aeramento, aacroa rite» Mcar•acrumantalu lagri none, del· origin··, numahri dotamque benediction·· adhibuim, «imulqae omniCroatian, ti ci tote nna date a intardiau fort· atriate bua Mvariaaime interdixi»··, na illic praetanriaaia toturora, m nu cutdro a inchrid lagatara conjugale mu neglecti· eoningrio foedüa conciliare auderent. ea intarlaaaroa aeau neglagaroa acalora. Inra dia Quod autem matrimonia contra hunc communem documintale oclaaiattio· al· Oriental» nu m pote eccleaiae 'uaum inita non aolum pro 'illiciti», »ed demomtri, ci matrimonial· inebriate in contre etiam pro irriti» bibite hierint, ex eecleaiaatici» aoectui ntn oomunu alu baaarieai tan oonaidarata Orienti· documenti· dmonatrari nequit. nu nnnai de illicite ci ti da invalide. Eqridam nullum eognovimua antiqui' eiuadem Intru adeveru nu amu allatu nice una arortiune a ver unui parinte vechiu alu aoelei baMrice, nice eccleaiae patria affatam, nullum conciliorum cano­ unu canonu da alu concilialeru, din caro ro «e ne·, quo illud enprmli ae indubii· verbi· declara­ veda, cb a'ar'fl dechiaratu ace'· cu cuvintele ca­ tum fuiaro appareat. Porro orientalium et Graeco­ preae ai nedubie. Mai départe «uchologiele orien- rum euohologia dum wlemritatea ac ritu· comme­ taliloru ai ale greciloru cdndu amintaacu aolemni- morant, qribua oonnubium celebratur, mutuum tbtile ai oeremoniele, ou cari N célébré·· emtori'a, cetmanaum, quo aponaua at aponu inter »e copuproaupunu oonaenaulu imprumutatu, prin caro n c lanter, «apponunt, atque conjunctionem tamquam lega intro aine aponaulu ai apona’a, ai aanctifiea iam factam aanctiflcant, quin ullo verbo aignificetur, impreunaroa dé ai facuta dajé, tara ed n m de- aacerdotem earo, qui aponaoa in riatriraonium conebiaro prin ver unu cuvante, cd preotulu ente celu iungat, aut «aeramentum ipaum efficiat et conferat. Dein cum aecundae et tertiae nuptiae nec corona­ ce improuna pre aponai in matrimoniu, aoau cb denaulu implineace ai conference aaoramentalu. renter nec benedicerentur, et nihilotninu», qoamvi» Apoi fiendu-cb caMtori'a de a dou a ai · trei'· ora apud orientale· improbarentur, tamquam aacramennice nu N incoronéaa, nice nu ' ae binecuvente, ei tum reciperentur, patet minime apeetatam fui»»e ut eu tote aceatea, deri w deaaproba la orientali, n neceaaariam «ive coronationem aive benedictionem primeacu cd «aeramenta, ae vede, ch de loeu ria •d «aeramentum conatitaendum. foatu oonriderate cd naoaaaria la conatiteirea aacramentulni nice coronare· nioi binecuventarea. Immo ex ipaiua Bajaamonia acholiia ad canone· Ma ebiaru din aeoliele lui Balaamonu la canonele aantului Baaÿliu 37, 38, 40, ro vada, cb din vé•ancti Baailii 37, - 38, 40, patet antiquitua reputa­ tum fui··· nuptiu aolo contrahentium eonronau chime ·'· aoeotita, cumeb. matrimoniale ae potu indeplini numri prin oonaenaulu oontrahentiloru. perfici. Hinc perauaaio illa de apeerdotali» bene­ Prin u^mara perouaaiunaa ace’· dmpro neceaitatea dictioni· neoeaaitate poaterioribua temporibua orta binceuventarai· prootieari m veda, ob a'a ngacutu earo videtur; quod nec difficulter explicari poteat. in tempurila mai tdrdie, oe ac pote eaplicd fhra Conatat enim Leonem philoaophum imperatorem dificultate; pentru-cb m acia, ch imparatriu Leonu ° nono aaeculo lagam tuliaro (inter novella· 89) caiua filoaofriu in aeeulriu ala nourie· a aduau lege· (intro novela 89) · carri titule acte : od autri- » n u teteUtc» da finu /3re ·Α·Ι*β bmaroMMtarv, ai in caro · dq^andatu, cd aoele*-ai m m cu tMtMMntfuiu MMfC» Bar­ bati' invattatti damnatra iam, oh aohimbnadu-·· in tampulu acria atdte oonditiarila pabliM ria impeririri, odta ai cale private, aetrie aoale legitima, dupa oari conforma proacrianhü droptalni civil· dabuiaa n m foaa oaaetoriale, cd n davina juate ri lagtttaM, aaaa au eatte din uaa, aaan oh nn aa mai foate anhelante, ed μ m roounoaoa in' tn caro aaatrimoriu, ah Mated M pote oonaidard da tegitima dupa nen· '· lagiteru. Deri imparatefa · aoeotita, pb oeroaaoaM· «aaro indatenato a m indabrintid deehtea baairtca te oetebraroa eMunia•ten, prortiai documentai· «ata mai «arta, din titule» eat, w mehvtecaia citro «acrem tenadMUe- n«m Jirme Aotoontar, et in qua luaait eadem aaere» ten «dietiam» toatimcM»» eenjinten. Viri autem docti demonatrant, mutati· illo tempore tam publici·, tum privati» imparti oonditionibu·, actu» illo· Uffiitimoa, qnibua ax iuri» dvilia praaacripto nuptia·, ut iuataa lagitimaaque «vaderent, conciliari oporte­ bat, aut in dematadinate abii···, aut ampliu· non ■affari···, ut in ninguli· oonnubii· oognoaoarotur e· •d lagum normam pro legitimi» habari poa»». Hinc rata» aat imparator aaenu enarmonia· ab eecleaia in «olabnmdi· nuptii· adhibari «olite» praabara oertiaaimum doeamantam, quo maritali· ille honor et •ffbqtip atque, kgitimua in unionem ooniugalem con■anau·, qui' ad vera at légitima matrimonia requiri­ tur, eognoari. at probari pocaet. en coxcil. raovcrc. ajlba-iumpw» π γοοαμ^βπρμκ, i«n —h m< m eure m pote easoee· ri preM asmse* maritaln, ri sfectiun·· ri eonsensata légitima la «air·* ooajugal·, eara m rwar· I* matrtasoaiala «devante ri legitim·. In·· «ter· ssnotisss * imperatetei Loona, adasa adaea pria patestate* «Mb, a'· p stata aiw m sehimba tegfla «deriarite·, aiae sa iateadaM impodimaatah dMmatoria da matriasmüu. Tête taftainti'a imMi ssta ds · ■· raferi aaatei te efoetele etviia al· atetriaraniatai. On tete aaaate eai mai multi oriaateB, enri aa adaaatu «a latet· prêtât· atfita eaaoaato trite ri tegflo impesatorilora au infante ia eoteetiaaea, sa aoa'a saaëttaa· Mas Hainan nili mro Laaais imperatorie aaactio, ■*· pote · οΗβ tel·* w MctaiMÜCM mater·, aeqae firtaum snatrimeaii hep édite totem tedneere y était· Tota ipstae rie ad ririten teatammoda nabtaeed aflbotas redsseada esat. Attamen pterimi MÎMetalte, qaitam caaoaea, tam impera­ torum legee ssBsgsrast atqae teterpratati tant, MMltara* mm *ÜMB pooteriMMta «b Ateste Oaaneae publicatam, ia saae lag·, praeumu ri ait'· ami tterila pablioata do- eoDeetfeaea ratatenat Minime natam mirandam chtra Alexiu Coat····. Aria aid daeama an deb·· •at, qnod ipaa eaaette m lu Ul aMraasaatate» etiam matrimoetii nataram detassps faerii applieata; μ ne mirhma, eh iasa saaetiaa·· soaatag··· foete «plicata dupa aoe'a ri te aater'a sanramaa- oui Marinate, qui «odoateàttei taris Materiam apud tale à matrimoniutai. fieadn-eh «da fis-cin·, «arate Gr····· novavit, teteat, imperatoriis eaaotiouibua la a cunoscuta ietori'a dreptalai aeteriaatio· te Greet, I oriental! «adeste, maxim· poriquam diro sohismste chin baeeric'e orientate a’· atribuita sanetianilora ab unitate avuba fait, parem, immo et maior·· quam imperateeei auctoritate «gala md ri mare detrita •acria oaaoaibua attributam hia· auctoritatem. eanteloru canon·, mai eu séma dupa-ee ace'a ·'· Hinc aMtantta, quae matrimonia absque aacerdotia ruptu dola unitate prin schism's ce· inforator·. benediction· inita pro invalid!· habet, in hominum Deci parer··, ear· soooteeoe d· neraüde casetoriele. •nimie oo fariMus praevaluit, quo magia illorum incheiate tara binecuventare· preotului, eu attta intererat, nt nuptiae «o modo celebrarentur, qui a prevalata mai usiota in animele omeailora, eu ad eooseqaandoe civile· earumdem effectus omnino cita areas aoeia iatetasu mai mare, ch cununisle requireretur. •e ee celebréae in star· modo, car· s'ara pretinde la obtienerea efeetsloru civil· a aoelora. De altmintrea oumch in baeeric'a orientale niei in Ceterum posterioribus etiam temporibus in ec­ tempurile posteriore inea n'a fostu pritpita decdtra clesia orientali sententiam, quae sacerdotem huit» toti parères, care afirméaa, ch preotalu este miniatrulu •aeramenti ministrum, atque sacerdotalem bene­ aceetai sacramenta, ri eh binecuventare· preotideca dictionem ad einadem sacramenti validitatem neeete neceaaria te validitate· aeeldia-ai sacramenta, ’ eessariam esse asserit, minime ab otqnibua re­ ae vede din acele·, ee lo diseuth Gabrielu metro- eeptam taieeo, ex ite patet, quae Gabriel métro­ politain Filadelfianu deapre caaatoria, in traetatalu polita Phitedalphienaia ta tractata eeu opusculo, seau «psiorulu, ce l’a serisu deapre sacraminte *. c quod de sacramentis oonacripeit, de matrimonio Acesta scrietorta din seclulu XVII, proefndu ta disaerit *. Qui saeculi XVII scriptor, dum in aliorum tractarea altorn sacraminte vorbeace despre mini- •aeramentorum tractatione de eorum ministro ser­ strnlu aoelor’a, pre atanci trindu disputa despre monem habet, ubi de matrimonio disputat, mi­ matrimoniu, pre miniatru-lu preterén ou totulu. nistram penitas pnieterit. Capite quidem 9 eiusdem In capu 9 din aoetesi tractata despre matrimoniu de matrimonio tructatas enumerans ea, quae ad enumeritadu cele, ce ·· recent la matrimoniulu (riptpov) matrimonium requiruntur, quarto Itÿitim· (ripipov), in loculu alu patrulea dice eh loco epertsre dicit, «t mafrMomuat rit eotttimetam N CHeins, ed matriarom·!· as j!a ùteAetota pria ptr iswritlcs ri prten rita ae ieaedictioaee. Ca­ prsota «i pria ngatùutU* ri teaeeuemtdrite M. pite vero 9, postquam in praecedenti eapite staEr' in capu 9, dupa-ee aaordae in eapulu precedente, teriam huius sacramenti anttaam ssri ri foetaiaae renssamm sass Merta praeatantae doeteraa asseruerat, cà matfrfa aoeatui aacramenta «rie eonaMteta rveiproeu «lu iorbotaltri ri «ht Jrintri conforma inve- /armem eeae dicit eon/saasoMm sert enim ipsorum tiaturei doctoriloru deatinri, dice oh /orm’u eate cerant adadairittaa, hoc «ri: Fts me, eele t*. Ex hac mortaririrca aertelon· dt«ril«m ta «taire osier· doctrina suapte aequi videtur, Gabrielem metro­ preseati, adeca : Fetseci-aM, aetsata te. Din acheta politans Phitedalphienaam minime considerasse sadoctrina ae vede a unite de sine, oh Gabrielu métro­ eardotem tamquam sacramenti ministrum, quippe politain Filadelfanu nieideonto· "nu a considerate qui formam ab ipeis eoniugibus materiae applicanpre preota eh miniatrn ah sucramentalui, f«ade-oh, t darn, sm an ornate agende. aase doceat, quibua densuln tavetta, oh fon·*· debue se «· «plie· ma- ‘ •acraasenti ratio abaolvitar. Benedictio pono sateriei chier* decàtra contrahenti, adeaa debu· ·· ■· oerdotaHs, quam ad legitimum (vdpipov) matrimo­ face tota m·!·*, pria eeri au abaolva eau·*· matri- nium requirit, ax rina santeatta nihil foocret ad moniulûi ; mai incolo biuMuvautar·· preotieaoa, .illud frmnm m validum raddaadum. oarea o reeera ta laatrhuoniuh tegitfaqu (triptpov) dupa parer·· deaaului nu adauge nimtete te fnritataa ri validitatea acétate. F Qua· hactenus per samma eapite de sacramenti Cei··, ce sau adaaau phaa aei ta oapatete ultim· deapre mtaistrulu aaeraatoataluf mntrimoniutai, pre- matrimonii ministro m· eoa da sacerdotali· banecumu ri deapre neoeritate· btaaeuvoataiei praotiaaei, dietioais nbossritata altet· suat, sos idso diota se nu eredeti, vanerabiti ptuauH, eh a·· dise poutru esse credatis, venarabilse praasale·, .quod sacra ae·’·,. ch aeést'a aacra ooagragatta·· ar' fl voit· haec congregatio in hae re vel indicium phafetre, seau se aduca judeoata seau sa reprobe eonriettea·· val istorum fidelium persuasionem reprobare vo­ aceatoru eredtattoei, ta un·'· chrate dont tu «· luerit, qna nuptias religiosi· ritibus sohontotari atat’a ardor· a onori cuauniele pria eacamnaffla taato ardor· desideruat Minime quid···: sad qao1 hyad Sekststnts in tatis «sMatis stsississ ssatas Lrihtri iamtua, fu* Λ F tn OONCIL. PROVING. PROCUM ALBA-IUUBN8K KT FOGARAMKMK, ltd maü 8-14 teligio··. Niti de era»: ei fieoda-eh a-ti famtta amintire dsspre taarulu mm*'· «A ti deepen «Ma*· ssastide faute · dificuithtiloru, «.«sprits, ad eat· detorinti'a. c'a, ■ produce «du pudmt aaeh spre dilapidera· aoeetei eeetiunl fort· mourante··, ad ·· aa ae para, eh · protento aa «oere din prop···, d add ed admit· da buna toi·, ed iae'a beaeric’a orientale Ara dubietate a ooatiderata d pro preota da ministre ai· sneramentahü, d binaceveutarea densulni ed nscesarj· pentru validitate· matrimonialoi. Intru «devant in lacrulu, ea pri­ va··· phrtilo neoesarie ala saorumsntalui d iastitatiun·· divisa · «celui·, doctrina atdtn · baaarioei orientali edta d a oelei occidentale debne m con­ sano odt· se pot· d· tare d m fi· aoea-ti; d tendu - ed ed ■'· eaperiata in baaeric’a orientale d mai en «data d· ehtra aoeatu seaunu apostolicu, ed binecuvontaroa preotiecea d oele, laite ceremoni· «aéra intrebaintiate la celebrare· matrimoniului, nid de eumu au se soootescu nice nu «au socotitu de parte neoeearia a «celui «aeramenta, eate ehiara, ed oele ee «e «fla preacriae, eo privire Ia materi*· ae·'·, ia baaeric'a oriental·, nu an potutu se m tien· de invetiatur'a et dogmatica, ei numai de disciplina, prin urmarh cununiile incheiate intre fideKi de ritalu oriental· nn tenta de a ae socoti nevalabiie ai invalide indata, ce a'· eonstatata, ed socle au foatn celebrate Ara bineeuventarea prqotului. De almïntre· in afacerea matrimonieloru mixte, deapre cari avemn de tractata cu voi acumn, nu importa demie·, precumu preabine intielegeti inrive, care parere si-o imbracidfaa cineva in privinti'a miniatraiului oasatoriei, si a necesitatei binecuventarei. Choi nu ace’· ae circa, ore intru adevera recere-se lineeuventarea preotiesoa ta oontragerea valida a acestoru matrimonia, -ci fundamentals ·la­ crului este in aee’a, ch ore consideranda ace’a eon- n vingere, carea oredintioailoro de ritulu greoeacu li face odio·· asietinti’a pasiva a parochului, trebue a se omite ace'a asiatintia, ai in loculu ei iertata e preotulu a (cohonesta) onorh acele casetorii prin rogatiunile si ceremoniele bssereoeaci. Dejh mai ausu s’a dtou, oh santulu scaunu ohte una data dispensés· del· leg··, care· oprasee matrimoniele mixte si permite, cd promitiendu-ae si obaervandu-ae precautiuails ouvenito, acele casetorie ae se serbéu dupa form’· preacriu de coneiliulu Tridentinn. Asta-feliu de eaaatorie contra·· eu indulgenti’· baserioei suntu intru adevera iertate si se pota «outrage de barbatulu catolieu seau de muierea ostolio· Ara nice unu pecata. Dar' santuln soaunn pentru-eh se nu so stdrga nice odata din sufietulu oatolicilora amintirea oanoneloru, eari urgiaescu aoeste easetorie, si amintirea acelui aelu preacoutante, cn care sant’a mama baserio· s’a indateuata a abate pre fii data oontragerea aoelora euetorie, w a’ara inoheih, spre periru s’a si a fiilora fiitori, afara de precMtinnita ammtite, eari la tota intemptareq trebue premise, se indatenésa a prseorio >noa si alto eonditiuni, adeoa dupre omiterea bineeuventarei parochului la serbarea aoelora easetorie, si dupre inebeiarw cuetorielora «tara de baurioa. Deci deoa santal·· scansu a soootita, ch bineMventarra preotleeca nu este de a u f dh aie· euetorietarn aeeter'a, oari-sa iertate,‘si u fun eu indulging'· basereoei, «uma vs potd permit· semi toléré, ri m H aprobeu pria ceremonie santé acele euetorie, eari aabagaada in shma proeantiunile preeeriw de baserim, sauta cu total· saiertate ri de reprobata? Brima, eh pontificii supremi, chnda s a tractatu deapre eamtoriete oentraghado ea iartaru buaricei. Oomnu annaak voues XUL «74 ntern balsa rti vetati prMdp··· diScultatam e··•M a vobia meatio theta oat, euum a··· duxit, •liqua saltam ad grevistimam bane quasetioeem dllsoidaadam aCsrre, ae illam «oaeaite aileatio praeteritae·, aieqne nitre admittere videatar, ipeam orientalem aocteaiam iadabte at sacerdotem pre aaerumeuti ministro, ei^ipeiaa banodtetionem tamquam pro valor· etatrimonii abeamariam babaiaao. Profeoto in ' ra, qua·· neoeaaerias sacramenti partea divinamqns sinadem iaatitatioeam teepidt, ‘ tern orientalia quam ooridaatali· ecclesia· doctrina ap­ primo eoaapirara cadamque eme debet; cumque exploratum ait in occidental! eeeletia ac praesertim ab hae apoetoHea aede benedictionem sacerdotalem oetoroeque saeroi ritu· ia matrimonii celebratione adhibito·, minime pro neeemaria eiusdem sacra­ menti parte haberi aat habito· fais··, patet ea, quae circa eemdem benedictionem in ecclesia orientali praeeeripta inveniuntur, non ad dogmatieaatipaiutti doctrinam, sed ad disciplinam tantummodo perti,- nere' potui···, proindeque nuptias inter fidele· orien­ talis ritu conciliata·, non atatim pro irritis et in­ validi· «ese habendas, simul ae constiterit eu absque sacerdotis benedictione fuisse Celebratu. Ceterum in mixtorum oonnubiorum negotio, de qno nunc vobiseum agendum est, ni) refert, ut optime ipsi intelligiti·, quamnam circa matrimonii ministram m benedictioni· neceetitatem sententiam quis amplectatur. Non enhn illud quaeritur, utram sacerdotalis benedictio reapse requiratur ad validé contrahendum eiusmodi matrimonia; sed totius rei cardo in eo sitas ut, ut decidatur utram, habita ratione illiu persuasionis, quae graeci ritu fidelibus passivam parochi assiatentiam exosam reddit, haec ipsa asaistentia omitti debeat, atque eius loco liceat sacerdoti eadem eonnubia adhibitis ecclesia­ sticis preoibu et caeremoniis cohonestare. Iam superius diotam est, unctam aedem aliquando in lege matrimonia mixta prohibente dispensare, ·· permittere, ut, praemissis observatiaque debitis cautelis, eadem eonnubia iuxta formam a concilio Tridentino praescriptam celebrarentur. Eiusmodi nuptiae eum ecclesiae venia inita·, licitae profecto sunt, ac oi(ra omne peccatam a catholico viro seu catholica muliere contrahi poesunt. Attamen sancta aedes, ut in animis catholicorum numqnam obiitoretur memoria canonum, qui haec detestantur eonnubia, atque oonatantiaaimi illius studii, quo sancta mater eoclesia filios avertere con­ suevit ab iisdem nuptiis in eorum ftturaeque prolis perniciem contrahendis, praeter memoratas cautiones, quae omnino praemitti debent, ali·· alterius prae­ scribere solet conditiones, de omittenda scilicet in •oram eonanbioram celebratione parochi bene­ dictione, deque ipea celebratione extra ecclesiam peragenda. Quod si proinde eadem sancta sedes ne ia ilhs qaidom matrimoniis sacerdotalem benedictionem ad­ hibendam e··· duxit, quae lirita sunt et cum eccle­ siae venia coetrahontar, qaomodo permittere aut rulerare poterit, ut sacris ritibus cohonestentur ea ooniugia, qnae ob neglectas eaatetas ab eoclesi· praescriptas illicita prorsus sant et reprobanda? Novimus equidem summo· pontifice·, ubi de Uritis et cum venia «celeti·· contrahendis matri- <75 WNCIL. PROVINO. PRIMUM ΑΙΛΑ-ΠΠΛΙίΚβ RT ΪΟβΑΜΑβΠΰΤβΒ, IflTfi arari 5-44 . tolicu delegata pre dreptuln, d eraai edndu m pote mala et Mandela propaleanda tolerari poerit moe toléré, apro ineungiararea relatera d aeradaMora ■ eadem eoalagia bonedipMdi. Aat otri huiuamodi mai mari, daten'a do a binecuvenU aode oaootorie. tolerantia ia UHa matrimonlia aliquando intercedere Ci deri eàto une data poto Întrevenl teleranti'a ia queat, quao .ntpoto cum oodealae venia ineunda acele oa atorfé,cari * ouata iertato bd Moto oontraM lieita annt, illam tamen ad omnia mixta ooanubia . eu indu)ginti'a barariori, dur * a prouuneid, rt aee'a indiaorimiaatim extendendam mm nemo pronuntiare indulgentia cote de a ee eatinde fora alegere ta tote audebit, qui Mimo reputet, quaenam in hac re ait *■» caaetoriele mixte, nu vu eutood nimono m «firme, ooMtaaa epcleaiaa doctrina et agendi ratio. déea va cburiderd, eare e invetiatur'a d tienut'a '■ ' ' eonitante a baaeriod in aetata hiera. Voi, reverendlairai prolati, proa bine aciti, ed B Vm, reverondimin^i pracaulee, minime latet prae * amintitele caaetorle fura oprito de ric *b** mai fata matrimoaia-ideojuaxime ab eocloria prohibita vertora pentru aee'a, pentru-ed prin inohieiareo eoae, quia in itita eontrabendie catholicae ooniux ut acelor'à oonjugele catolieu de cote mai multe ori plurimum periculo committeretur tranagrediendi a'ar' eapnne perielnlui de a calrt preoeptele iegei, . ipriua legio naturalia et divinae praeceptam, qua naturali »1 domnedieeeei, prin cerea m obliga a-ai tenetur auam prolem in religione catholica, extra cretee fi(i in religiunea oatoliea, Ara de caroa nu quam non eat aahia, educare et a oe omnem pere mantaire, ai a abate .del * tine toto ocariunoa de verrioni» ,ooearionem avertere, atque alteriuo oona relàbd ai de a procurd eu tota »elulu mantairea < iugiVtolutem onjni atudio, procuraro. Hinc niai celui alaliu oobjuge. ‘ Deoi dudh uno étaro periolu - oinamodi periculum -opportuoia· iioque offlqqoibua nu ae vd deporta prin precaution) acomodateri eautionibua penitae amoveatur, cathqlicuo in prae­ inca efloaei, catoliculu ar' lucri temeraria prin in- dictio mixtio' ikiatrimooiia îiqëundio temere ageret, chieiarea aatorufeliu de caaetorie, ri proeumn de­ clara anpremulu pontifice Piu VII de fériciti amintire1, „nu nuniai ar' veterni decretale canonico, oi ar' peoatut ei directu * ri forte greu in ôontr’a legei naturali ri domnedieqae *. ‘ atque, ut declarat aummuo pontifex Piua VIII feli­ cia rocordationio * wnon modo canonicae violaret Mnetionee, oed directe etiam gravioaimeque in na­ turalem 'et divinam legem peccaret. lam vero indq vnometipai intelligitia, venerabiloa De aci intielegeti deji inrive, venerabililoru pro­ lati, oi preotulu catolieu nu pote binecuventi caae­ 0 praeaulea, matrimoniia, quae oine graviorimo pec­ * contrahi nequeunt, minime a toriele, cari oatolicii nu le pota inphieii fora pacata cato a catholici forte greu. Pentru-ci ti denaulu ar' fi vinovata dé catholico aaeerdote bene precari porae. Oravimimi crime forte grea in aintea lui Domnedieu ri a ba- riquidem criminia et ipoe coram Deo et eeeleaia aericei, ei unulu eare nu nnmai ar’ aprobi prin roua foret, quippe qui non aolum aliorum peeoatum fapta a a propria peeatulu ri aacrilegiulu ptrainu, et Merilegium ' proprio actu approbaret, illioque ai ar' contacta Ia ale. et inca aeau ar' adminiatta epoperaretar, oed etiam aut Moramentum publice * administraret, ai pro illiuo miniati^ ean­ . aacramentuta oelon^publica nedemni, dica vrai m indigni aibi pentru acele Me miniatru pre aeel'a aeau pria dem habere velia, aut Mori ritu * exhibitione ad aplicarea ritutai aacru ar' ooncurge la aMrileg’a eaerilegam «aeramenti profanationem concurreret, * ut miniotri •profanare a aacramentutai, dica, preeumu invetia ri, tft plurimi tenent, ipri contrahente cei mai multi, inaiai contrabentii ai miniatrii at ribi invicem conferunt aacramentum. confereacu imprumutata aaeramontalu. Quamobrem ubi illicitae nuptiae catholico * inter De aee'a unde nu m pota impiedecd caeetoriele neiertato intro catoKci ai erotici aeau tchiamatici, et haeretico * *eu «chiamatico * impediri minime preaintieleptii' pontifici Romani oautdndu Ia trial a poMMt, Mpientiorimi Romani pontifice * triatem * implicantur, con­ conditione « aoelor'a, cari m incuroa in aetafoliu eorum, qui huiuamodi eqnnubii de caaetorii, ri Ia mai marele bine alu *baaerioei ditionem, atque maiu * bonum eocleaiae reapieiente *, au aoootitu, ob ee poto aufori nnmai eu aaiatoetia _pa *rivam tantummodo parochi aariateutiam, qqam * *, conciliandi Mrvatia oondipaaiva a parochului, earea a'dâ indatonata a o per­ ° in mixti» .matrimonii mite in eontragerea matrimonieloru mixte; eu ob•ervaroa conditiuniloru ri eu diapenaaree lora. Dare binecuventaree preotieeoa ri alto ritari — oero• monte baaerioeoci niai una data nu le au admira in aatafeliu de caaetorii, md ineo au declarata tota de a un’a ai oonatantu, oà trebue a m retient data ori-ce ceremonia aaera. * tiopibua, et eum eorum diapenratioiie permittere oonaaeverunt, tolerari po *M arbitrati Mat Bene­ Nici ae oe dtra, te preeumu baaeric'a a'a iedateMtu a teleta tata um data ariatinti’a paaiva pentru delaturprea relelora ri acandalolorn mei mari, pentru aceaai cauaa pote iartt, ed atanei, tandu aponaii m contrariété la aoéet’a arietantia paaiva, caaotoriei loru de ri illicite M i-ea db binocuventaroa preotieaoa. Pnntra-rt M aeoMi, ei Neque dicatur eocleaiaet, aient ad maiora mala. et Mandela amovenda paarivam aariatentiaa» aliquando tolerare oonauovit, ob bamdem rationem indulgere poro *, ut quando «poaai haae paarivam aaaiatentiam. advorrntotar, eorum nep­ ti» quamvi * iOlciti» Meerdotalm benedictio * dhibeatur. N»m diveroa et non radam eat pae- * Pina VOI ia Uttaria upeaMMa ad antaep. OaMaa. at erimepoa aefngaeMa, Ma M rnattU IMO. dictionem autem «acerdotalem oetaroeque eoeleetao ritu» numquam ia eimmodi auptii * adauoerant, immo expreiria verbi» ab omni racro rita abatinendum mm «emper at ooMtanter doebrarant . . tn COBOL. PBOVDIC. PHIMUM ALBA-IÜUBB8B HT VOOABAflPDffi·, 1WJ »ώ 5-14 «Τβ diversa acte cans'· aetstogUai penive ai a bino- A niveo aeaiateutia· et saoerdotalis bonodietionia euveataroi preotiasd. Paroehua, qui «x saactae aadis tolerantia, et tan­ Parochaln, earele din tolerantia aaatalni aeanan, ai numi pentra ed ae fana deatala logei oonciliuiui tum ut concilii Trideotiai legi mtiafiat, illicita Trideattau, eeto do fiada numai eu pruaeatta ma­ matrimonio tamquam testfe materiali tantam praateriale oh martoni la ua oesetoria illicita, lana ao aeatia adeat, coram m lori «init, quod ipss nequit ne intemple in aintea ·’·, os'a-os densata eu pota impedire, quodque, ai alio modo factum fibirit, tam oliei oouiagia, quam in eoelaeta· damnum impedocd, oe’a eo de a'ar β intemptata dtafriiu, Parocho* nihil dicit, nihil agit, quo tllier' fi apre dean'e atfita a ooqjngehti oatolicu, edta parnicioaam eiuadem contagi* actionem citam ai a baaerieei. Parochuta nu dico namiou, nu aat approbare aut eohone*tare videatur; immo boe nemiou, din oe ee ae pan, oh elu ar’ aprobh ipee quod actui ex natura aua «aero aaristat, quin er' eohoaaath luerarea neiertata ai periculo·· laiasj oonjuge; mh inoa ohtar'pria aoe a, oh aaiato ullo modo aaa exhibeat prece· et caeremonia·, qui­ Ia usu acta die natur a ·'· aaata, tara cd se faca bus eoeleaia aliae matrimonia et approbat et solemrogatiuaile ai eeremoniele anale, pria cari baaeric a niora reddit, manifeste vel tacendo et nihil agendo de alta data le ai aproba oaaetoriile ai le ai face declarat f catholico iniri oonaubium, quod eoeleaia mai solemae^4a modu maaifmtu, seau tacundu ai tamquam illicitam et perniciosum reprobat atque nefeoundu namiou declara, oh din parte· oatoii- damant. E contre sacerdos iisdem illiciti· nuptiia eptai ae oontrage Una oaaatoria, pre care· baaerica b benodioen* non tantam fieri sineret, quod nequit o reprobe ai o condemna cd pre un a periculo·· ai impedire, sod ipee propria aua action· aliorum neiertata. fii din contra, dhoa preotulu ar' bine- peooato cooperaretur, et inauper sacrum at pabliouveatd aoele caaetorii neiertata, nu numai ar' lead oum ministerium, quo fungitur, profanando, illicitae ae ao iatemple oe'a ce nu pote impiedecd, oi dsn- mixta* nuptiaa tam suo, quam eccleaiae nomine *uta cu luerarea ·'· propria ar'cahlucrd la peoa- approbare, eorumque libertatem saluti animarum talu altor'a, ai pro , liage achat'a profanandu et fidei causae pernirioaam sua ipaa opera forera miniatoriulu aacru si pubHcu, in care functio- videretur. ahsa, a’ar' pard, eh aproba oununl'a neiertata athta ia numolo aeu ohtu. ai à baaerieei, ai oh ohtar' prin lucculq non aprigineooe libertate· loru, oe'a periculo·· mantuirei auflet'eloru ai cre- ■ dintiei. Aaia-dara de-ai trebue a neaui ou totu saluta, od ae ae oprhsca eatolicii de a alergh la preotii •chtan^ioi pentru binecuvontarea oasetoriiloru loru mixte,* arid ae ae dè ai pre aine ai fetii mi fiitori Itaque quamquam omni otudio «nitendum oat, nt impediantpr catholici, quominus pro benedicen­ dis mixti· ipsorum nuptiis ad sacerdote* schwmatioos confugiant, deque ae ipso· et futuram sobotam perversionis periculo committant; m tamen rations temper agendum ease dare dignoscitur, quae pror­ sus ab omni peccato aliena eat. Quandoquidem quod ex se malum et peccatum eet, neo ad impe­ dienda maiora mala, neo ad promovenda quaeeumque etiam bona admitti poteat. Interim cum inter fidele·, qui graeco ritui ad- . dicti suat, ex voatra concordi contenti· passiva illa assistentia a Gregorio XVI pro Hungarian regno induite in usum deduci minime posait, unus altsrvs vestrum reverendissimus antistes ratus est, mali· et difficultatibua aaltom ex parte obviam iri, ri illa lox reintegraretur, qua omnia indiacriminatim matri­ monia mixta coram catholico parocho fieri tabe­ bantur, vel nova lege praescriberetur, at eadem matrimonia vel omnia coram tponri, vel omnia coram aponaae parocho celebrarentur. perielului do · relabi; totaai ae vede chiaru, oh trebue ae o face achat'· intr'unu mid modu, ta edta ae fié cu totulu fhra de pecatu. Fiindu-ch oe din nine e reu ai pecatu, nu ■· pote admite nici pentru impiedeoaroa releloru mai mari, nici pentru promovere· ori-ehroru bunuri. Intr ace a fiendn-oh intre credintioeii edicti ritului greoescu, dupa pareres vostra unanima ao·'· •sistentia pariva, oa a iertato Grugoriu alu XVI pentru regnulu Ungariri, au ae pote pone ia uau, unuta aeau altulu dintre voi reverendisimi prelati! a aocotitu a intampinh routa maoaru in parte, deoa • ar’ reintregi aco'· lege, pria care· m demand! oh tote oaaetoriile mixte fhra deoaebire ae eo faca in aintea parochului oatolicu, aaau déoa a’ar’ preaorie nna lega nona, oh acele- oaaotorii aeau « ·· oelebrhae tote ta aintea parochului aponaului, aeau tote in aintea parochului aponaei. Attamen revocata ad pristinum vigorom priore Dara reatabilindu-ae in vigor·· prima legsa ac·’· de mai in sinte, ar' imnh tota aoele dificulthti aeau D illa l^go, eaedem vel etiam maiore· haberentur ai mai mari. Ch-ci, precumu se voda dta oele do υ difficultates. Numquam siquidem, nti ex raperius mai auaa, parochului oatolicu nioi una data nu-i va dicti· petet, lioero poterit catholico parocho, ut in poth fi tartata ae imparia binscuventarea preotiasoa nuptiia, quao «pretia conditionibus illicite contra­ •aaatoriiloru acelor a cari cu oaloarea logei ae oon- huntur, aacerdotalem benedictionem imperitatur, tragu in modu neiertata, ai deoa ar' danogh-o, pro- quam ri negarot, uti oerte negare doberet quo­ cumu de aecuru ar’ trebui ae o denego de chto ori tiescumque cautelae ab oodeaia praescriptae defi­ ar' tipei oMtelelo prescrite da baaarioa, phrtile re- cerent, parte· paariram 'ipaiu· aaaintoatiam recnfasaadu aaiatenti'· lui, aeau nobagandu ta ahma aantes, aut posthabita lege civili ad aacerdotem logea oirila ar' mergo la prootalu achtamatiou, oh aohiamatioam confugerent nupti·· oalebratarae, quae so-ai aerbeae cotfualilo, cari nu aru avd dreptarila iuribus eiviliba· carerent, aat para catholica ad oiriti, aua· parte· oatolioa ar' troc· la «chisaut, ed •e-si eapote dropturile aoele ai ae scape de pedopa'· civila. Tota arid da puoihu folosu ar' arm! peatru baeartaa, ri niri au a'ar mioaiord groothtüe, dhoa pria Ut lego noua aar'dd droptuln de a aeiete aeau ataguru parochului mirrini, aeaa ataguru paroohulai •ohisma traariret, ut illi· iuribus potiatur atque civil·· poeaaa effugiat. Parum itidem utilitatis pro ecclssia sequeretur, nec difficultates mtausrentur, si nova logo aut solius •pond, aut solius spoaa·· parocho assistendi ius tribuarotar. miruari. α· «79 OONCIL. PBOVINC. PBIMÜM ALBA-IUUMMI IT ΤΟΟΑΒΑβΟΝ», l«fl moti 8-14 8« In primis enim aaisredvortendum eat non enoCh-ci in aint· d· tote note do obooHata. te in k Trensilvani'a niai nomon nn onnin aoelesi logi te de« in Transylrani· qoam in Hsngaria civil·· log·· in Ungari'a on privire te eroseered roligio·· a fli- circo religiosam prolis ia mixtis nsptiis procreandas loru din easotoriile mestocato. Ob-ei in üngori’a •ducatiooem otiam mod· obtinoro. In Hangaria ■iqoidem dam sponsle cothoHouo oat, onivsrsa pro­ déoa sponsuln octo eotolieo, toti fiii trebne so so erfisca in religinnea catolic·; or' deca spousal· onto bs in catholic· religione educanda «ot; dum vero acatolieu seen sehismatiea, atnnci fetele trebne oo spoMus aoothohcos sen schismaticus, filiae quidsm se ersoea in religion*· oatolica a maruei; or' fetiorii in matris eathoBeae religione sdueari tabeatur, fiHi se Imo a nrmh oonfemonea telatai. ' In TraasU- •atom patrie confsasioacm sequi permittuntur. B vani'a din contra flti trobao se so erdoeo dopa sox· eontra is Transylvania prate· iuxta spxum in alteoin roligiunoo nnnia sean a altuia dintro parinti. *«triu pareatis religione odueaada eat. Bine in Deci in Trensilvani'a ori s'ar’ dh dreptulu de a Transylvania sive sponsi, siro spons·· parocho Misto parachutai mirelui, ori parachutai mireoei, assistendi ius tribueretur, ia quolibet mixto oonar' ft so μ impiinooea procautinnile proscris· la fla- nubio praescriptae cautelae •xigendae essent; qnao oare oasotoria mixta; cari dooa s'ar'reftnd, ar'tro- si negarentur, negari etiam deberet sacerdotalis In Hungaria autem' licet parochus bui so se refuse si bioeouventaroa preotissca. In benedictio. sponsi in omnibus matrimoniis mixti· inter virum Ungari'a ins· des· parachuta mirotai coin pncinn dih toleranti'· santului scaunu ar' potd aplite cero- catholicum ot mulierem «catholicam contrahendi· moniele sacre te tote cMetoriele mixto intro bar- i saltem ex tolerantia sanctae sedis saeros ritus ad­ batulu catolicu si muierea aoatoliea, totusi ace'a hibere possit, tomen sponsae parocho id non liceret, n'ar' fl iertatu parachutai miresei fhra ci eopresn niai de universa prole in catholicae religionis sancti­ se se fl taatu precautiunile pentru oresoerea in san- tate educanda expresse cautum foret. Ex his iam tieni'a religiunei catolic· a toturoru prnneiloru. Din patet tum in Hnngaria, tum in Transylvania, quo­ acute deji se vede, eh atitu in Ungari'a tetu si modocumque demum parocho ius assistendi mixtis in Transilvani'a, ori cumn s'ar' decido pentru pa- nuptiis decerneretur, ooniugia obvenire posse, qui­ rochu dreptulu de a Miste te casetoriile mixte, to- bus bene procari catholico Mcerdoti nefM est; et tusi potu obveni casetorii, cari este necuvedintiosu proindb difficultates, quae in illicitis iisdem nuptiis se le binecuvente preotolu catolicu ; do aci diflcul- oriri solent, nullo modo removerentur. Deinde cum eadem haq nova lege parocho schismatico vel sponsi thtile, cari s’aU indatonatu a M nasoe te atari case tdrii neiertate, nice de cnmu nu s'ar' delaturi- Apoi, ' vel sponsae idem omnino,ac catholico matrimoniis deora-ee prin atest'a loge noua parachutai schis- assistendi ius tribbendum esset, catholici per ipsam maticu seau ata mirelni seau*&lu mirosei ar'fl so legem ad vetitamin sacris communicationem cum schismatico sacraram ministro adigerentur. Eiusse die ebiar'^cel'Mi dreptn de a Misto la case­ torii' ci si catolicntai, catoUcii prin insMÎ logea modi vero legem ecclesia nec ipsa ferre, nec ut a s'ar' constringe te una comunicatiune in oele sacra civili potestate feratur, petere unquam potest. cu ministrata schismaticu. Inse une Mtufeliu de lege bMeric'a nici insmi nu pote se o aduca, articepe fieri. crescere catolica toturora fiilora. Deçà va promité-o achats, si va fl évidente, eh intru adeveru s'a indreptatu, si ar' fl gat'a, pre cAtu va poté, oe ré­ parais scandaluhi, atunci apoi va poté fi partaaiu sacramenteloru baaericei. , Ex iis, quae hactenus exposita aunt, iam intelliDin cele ebpuse phna aci dejh intielegeti, vene­ rabili presnli, cu eAta prudentia st cu cAta con­ gitis, venerabiles praesules, quanta prudentia, quan­ stantia trebue purcesu, unde-su de a se face caae­ taque constantia agendum sit, ubi mixtse catholicos torie mestecate intra catolici si schismatici. Ch-ci inter et schismaticos conciliandae sunt nuptiae. ■nu e de a se ooasiderh numai disciplin'a basericécca, Non enim solius " ecclesiasticae disciplinae ratio earea a potutu se es schimbe dupa oonditiunea le- habenda est, quae utique pro diversa rerum, loco­ cntriloru, locurilora si a tempuriloru, si -earea cAte rum temporumque conditione variari potuit, atque, uns data trebue si schimbata, unde aaih cere man- aliquando etiam mutari debet,- ubi animaram salus tuirea sufietploru si folosulu mai mare ale .baaericei ; maiorque ipsius ecclesiae utilitas id postulaverit; ei pralAnga aee a trebue avutu in aintea ochilora sed insuper quae ait eiusdem ecclesiae inviolabilia totu de-a un'a, caraa este invetmtur'a nsviolabile doctrina, quaeque nétyralié ac divinae legis prae- a ■ ■ , L «87 , ~~ ' ( * % OONCIL. PBOVUfO. PRIMUM ALBA-IUUKNeE IT FOGARASIKNBI, 187« mH »14 M8 a baaerieei in«mi, ή cari euntn preeeptele lag·· naturali si. domnodioesci; ed an eumu-va proeeadu ne nesuima a depart» reiele si periclele groin ai secure, ' se provoeàmu altele mai grele ai ee ne meateeàmu in peeate invederato. oepta prao ooebs emaiao Habendum ; ne earn mala atque pericula gravia etiam et certa propulaare intendimus, graviore provooemaa manifeetisqM peeoatia implicamur. Acumu oe priveece restulu, pueiae mai ouata de adausu deapre aoeln oapu alu inatruetiaaei data episcopi loru Ungariei, in earn la mandatais pontificelui aupremu JGregoriu XVI a'a declaratu, oà caaetoriele mixte inohieiate in aintea preotului acatolieu, seau Ara obeervarea formai eoneiliului Tridentinu, trebue diaimuiate cu prudentia, ai desisu neiertate, totusi auntu de a ae conaiderà de valide. Apoi in ainte de tote chiar’ nu ae pote trage la indoiala, ci acéeta declaratiune pontificie ce ostinde ai la dieoeoele voetre, deorà-ce e seiutu, cà ace'a edata fiendu pentru toti episcopii Ungariei ai a Transilvaniei ai tremisa toturoru, a foutu primita chiar' de voi ai de anteceaorii vostri. Deci matrimoniele mixte contrase in aintea parochului achiematicu, de ai auntu ilicite ai de condemnatu, voru fl a oe conaiderà de valide, ai ou atàtu mai vértosu, cà-ci din epistolele voetre càtra nuntiulu din Vien'a este évidents, cà nu ee pote àfitmà cu eecuritate. cà decretulu eoneiliului Tridentinu la voi ar' .avé vaiore obligatoria in fia-care parochia. Pentru-cà vi eate près bine cunoeoutu, cà acelu decretu conforma invetiaturei eepuae de Bene' dictu XIV in Si». dieeesena, cartea ΧΠ, oap.V, n. 6, nutnai in acele locuri <*te in vigore, in eari este adeveritu, cà c'a publicatu «eau déjà mài in ainte, aeau cà acumu'eate primi tui in uau, cd decretu alu eo»eilMui> Tiidautinu, cumu-cà caaetoriele in aintea parochului ai aloru dot aeau trei martori ae celebréxa ed at eu indeplinirea decretului eoneiliului Tridentinu. Din care causar deei ae va fi preecriau c aeau de vreunu episcopn aeau de eoneiliulu provincialu aeau de logea civile, ai ae va fl observatu apoi in fia-eare parocbfà aceaai forma, earea fil stabilita de eoneiliulu Tridentinu.' déea nu va fi adeveritu, cà acéeta forma a'a oboervatu cà un'a prescrira ai impura de amentitulu concilia, nu ae va poté nance din neglegeres ei unu impedimenta dirimentu de caaetoria. Pentru-cà nnmai autoritatea auprema séau a eoneiliului ecumeuicu Beau a pontificelui aupremu pote prescris uns noua forma, ai pote aterge poterpa casetorieloru,. cari ae voru centrage inAcontr a acelei forme. Deci veti vedé inst-ve, prepatralueitiloru prelati, oà acele legi civili,/ cari demandera, oà easatoriele mixte ae ce fees' Nunc quod reliquum eat, pauca adiungenda aut de illo instructionis ad Hungariae antistites datae singuru in aintea parochului catolicu, n’au potutu face, cà acele caaetorie contraae in aintea parochului achiamatiou ae ae pota considéré de invalide, deai aru fi lipùtq de reànltatele civili, cari- logea civile nu.ledi de càtu caoetorieloru legitime. Ce a'a dtau mai sues deapre caMtorieljt mixte facute in aintea preotului aohiamatieu, ai deapre vigores decretului eoneiliului Tridentinu, auntu de a ce avé in aintea ochiloru ci atunci, eàndn veti avé ae judecati atàtu in forulu internu càtu ai in oelu eateritu deapre valorea aoeloru caaetorie, eari a'au facutu aeau de schismatici intre aine, aeau in aintea altui preotu ai nu a parochului mirelui veau a miréaei, aeau a vre-unui preotu delegatu pre dreptulu. Cà-ci undo ae va adeveri, oà in loeurilo, unde s'au contrats aatu-feliu de'caaetorie, decretulu' eoneiliului Tridentinu nu a'a publicata nice a'a ob­ aervatu cà adusu de aoratu ooneilîu acumanicu, tote acele caaetorie, deoumva nu va fl alto impedimenta dirimente, ae sors soooti do valide. ■ ■ capite, ia quo rummi pontifie» Gregorii XVI inssn ' declaratum eat, matrimonia mixta eorum ministro aoatholieo, seu non servata ooneilii Tridentini forma celebrata, ab epiacopia et parochia prudenter erae dissimulanda, et, quamvis illicita, pro validis habenda. i Atque in primis in dubium revocari omnino ne­ quit, pontificiam hanc declarationem ad vestras quoque dioeceses extendi, oum illam pro omnibus Hungariae et Transilvaniae epiacopia datam, omni­ bus pariter transmissam atque a vobis, vostrisve antecessoribus acceptam fuisse constet. Matrimonia proinde mixta coram schismatico sacerdote con­ tracta, licet illicita sint atque' damnanda, pro validis tamen habenda erunt, i^que vel magis oum ex litteris, quae a vobis ad Vindobonensem nuntium datae fùerunt, pateat, pro eerto affirmari haud'posse concilii Tridentini decretum apud vos in singulis parochiis vim obligandi obtinuisse, i Minime enim vos latet eiusmodi decretum iuxta doctrinam a . Benedicto' XIV in Sif». diutuau, lib. XII, cap. V, n* fi, prolatam in iliis tantummodo locis in vigore esse, in quibus taasqsMm eoaeil·· Trufantim deershms aut publicatum iampridem fuisse, aut iam usu receptum esae constet, ut matrimonia coram parocho et duobus vel tribus testibus tamyaom in éxecutionem decreti concilii Tridentini celebrarentur. Quare etiamsi eadem forma, quae a concilio Tridentino stabilita est, vel ab aliqUo episcopo, vel a concilio provinciali, vel a lege civili praescripta et inde in parochiis singulis observata fuerit, nisi hanc formam tamquam a praefato concilio praescriptamet iniunctam et observatam fiiisoe constiterit, minime ex neglectu eiusdem formae dirimens matrimonii impedimentum exurgere, poterit. Suprema enim tantummodo vel concilii oeeumenici vel summi pon­ tificia auctoritas novam contrahendi formam prae­ scribere, atque nuptiis contra huiusmodi formem celebrandis firmitatem adimere potest. Hinc vosmetipsi etiam perspicietis, amplissimi praesules, legee illas civiles, quae matrimonia mixta coram solo parocho catholico celebranda esae iusserunt, minime efficere potuisse, ut eiusmodi nuptiae coram schismatico sacerdote.contractae pro invalidis haberi posant, licet civilibus effectibus destitutae essent, quae a lege civili nonnisi legitimis matrimoniis tri­ D buuntur. v Quae nuper de m^xtis nuptiis coram sacerdote sehismatioo celebratis, atque de concilii Tridentini decreti vigore dicta sunt, tunc etiam prae oculis habenda erunt, quando in foro tum intprno, tum externp de vaiore illarum nuptiarum indicandum vobis erit, quae vel a schismaticis inter ae, vel coram alio sacerdote quam sponsi et sponsae pro­ prio parocho ant sacerdote rite deputato celebratae therint Ubi enim constiterit ia illis locis, in qui­ bas eiusmodi oonnubia conciliata eunt, Tridentinum decretum non tamquam a concilio hoc oeoumenico latum, aut publicatum, aut observatum fuisse, matrimonia haec omnia, nisi aliud adfuerit dirimens impedimentum, pro validis habenda erunt. F «M OONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIMN8K KT FOGARABIKN8K, 1872 Maii 5-14 vn. ■ «M VU· La tttlulu VI, cap. Π. Ad tttulu* TL, ca*. Π. ' . Znstnsetiims g dsspre oemaaleettanea «atolMara ee «rattaU «i «a »rti—tin» la laararilg ilviM o4eta peateu asHeaartt orfeatalal la aaala 17». Zhetructia de eemaaanteaUaao la dlvtato eathaUearum eam twaratlela at adüautetMa adHa pre mManariia Ovtaatto anus 17··, Cum aaepe ae diu -varii aub variia utilitatis, neDeork-oe misionarü ai prelatii Orientului iq oa priveece oomuniMtiunee catoUôiloru ia cele divine oeaaitatia, periculorum, vexationum, atque etiam f eu eretieii ai sehiunsticii adeeeori ei indelungatu pecMcutionm.'a fidelibua aubeundae cirenmatantiia au propuau acestei sacre eongregatiuni canari varia casus huic sacrae congregationi propositi ftierint e sub varie impregiurkri de foloeu, de neoeeitate,da miaaionariia ae praelatis Orientis quoad communi­ pericule, asupriri ai inea ai de penecutiuni, carot'a cationem in divinia catholicorum eum haereticia et auntu aupuai credintioaii, ai de ork-ce acéata sacra achiematicia; cumque gh hac aacra congregatione, congregatiune eonatantu ai uniformu a reacriau: ck constanter uuiformiterque rescriptum fuerit: non au td» iartata; ae conoepuae sperarea, ck misionarü Itetra; concepta apes erat, miaaionarioa Orientis Orientului intru adevera voru poté intielege de satia ac facite intellecturos, poaae quidem spendoties ajunau ai usioru, ck in modu tpecalatim ae potu casus aliquos excogitari, in quibus communicationem eseùgetA casuri, in cari ar' fi iertatu a toleri ore- B aliquam in divinia tolerare liceret, sed practice, cir­ oare oomunicatiune in lucrurile divine, dura pracüc» cumspecti* omnibus facti circumstantiis, difficillime conaiderandu tote impregiurarite luerului forte eu caaus inveniri, in quibus ea communicatio .liceat, greu· ae afla casuri, in cari ae fia iertata comuniea- ac moraliter etiam impossibile esse, ut alia prae­ ttenea aee'a, ai moralminte eate ai imposibilu a scribatur regula generalia cuique hominum generi, preecrie alta regula generale acomodata la totu cuique regioni, cuique tempori accommodata, quam feliuln de omeni, la ori-ce tienutu ai ori-ce tempo, .. quae iteratio a miaeionariia Orientis quaesitis data de cAtu aee'a, carea a'a d*tu de aedata aacra con- , est ab hac sacra congregatione in instructione edita gregatiune in inatructiunea edata la anulu 1719, la anno 1719, eo nimirum doctrinae principio nixa, repetttele intrebkri a miaionariloru Orientului pre quod communicatio te divinia cum haereticia et basa acelui principiu alu doctrinei, ck comuniea- achiematicia ut illicita regulariter habenda eaeet in tiunea in cele divino cu eretieii ei schismaticii eate praxi. Vel ob periculum perversionis in fide catho­ de a ae consider* in praxa de neiertata, pentru lica, vel ob periculum participationis in ritd haere­ periclulu de a ae clatinA in credinti'a catolica, ç tico et schismatico, vel denique ob periculum et pentru periclulu de a participi in ritu cu eretieii occasionem scandali; quae quidem circumstantiae, ai achiamaticii, ai in fine pentru periclulu ai oca- quemadmodum regulariter communicationi in divinis aiunea scandalului; eari impregiurkri preeumu in cum haereticis et schismaticis conneetuntur in praxi, praxa in genere auntu impreunate eu cotnunica- ita univeraim vetitae sunt iure naturali ac divino, tiunea in cele divine eu eretieii ai echiamaticii, £.in quo nec ulla potestas eat quae dispenset, neo aaii preste totu auntu oprite prin dreptulu naturalu ulla oonniventia quae excuset; adeo ut nullus re­ ai domnedieescu, delà care,'nu eate nice una potere, lictus locus fuerit nova dubia fingendi ac propo- ' carea ee dispensdxe, nice una coniventia, care ae nfendi : proinde in ea instructione diserte praescrip­ escuse; asik cktu nu ar' fi remaau nice una Anna tum est: "Miaaionarii instruendi erunt, quod omnino de a form* ei a propune noue dubietkti: deci in abstinere debent ab actibus protestativia falsae ace'a instructiune pre largu eate prescrisu: „Mieio- sectae, a communicatione in ritu schismatico et narii voru trebul instruit!, ck trebuo ae ee retiens haeretico, a periculo perversionis, et ab occasione eu totulu delà actele proteatatorie ale aeetei falae, scandali*. delà- eomunieatiunea in ritulu achiamaticu ei ereticu, delà periclulu eorumperei ai a ecandalului*. Addita quidem in praedicta instructione haec Intru adeveru in amentit'a inatructiune auntu adause aceete cuvinte: „ Aceste avendu-le totu de verba sunt: „Hisce semper firmis et salvis et prae a un'a tare ei nevatemate in aintea ochiloru, deca oculis habitis, si ulterius aliquod grave dubium apoi va ocure vre une indoieta gréa, ce céra suatu occurrat, doeteres theologos et miaaionarioa diu delà doctorii de teologia ai delà miaàionarii, cari'au versatos in illis regionibus consulant*. Quae qui­ amblatu tempu indelungatu in aeete tienuturii. dem aliqui contra mentem sacrae huius congrega­ Cari (cuvinte) unii interpretandule in contr'a inten- tionis interpretati ipS sibi arrogarunt casus omnea tiunei sacrei eongregatiuni, ai-au arogatu dreptulu P definiendi, ac scriptis etiam regulas generales tra­ a defini tute eaaurile, mA inca ei a dA in acriau dendi in hac materia adeo implexa periculosas: ex regule generali periculoso in acdet'a materia aaiA quibus et missionariorum discissa studia, distracta de incurcata: din cari ei apliekrile impareehiate ale oonsilia, et opiniones minime cohaerentes quaestio­ missionariloru, eonailiele deabinate ai parerile no- nem, boet toties definitam, magis ac magis impli­ coërente totu mai tare au incurcatu ceetiunee de-ai carunt, non sine detrimento conscientiarum et de ÿtAte-ôri definita, ai nu Cira daun'a oonociintie- scandalo offensioneque bonorum; quare haec sacra loru aeau acandaluln ai vatemarea cetera buni ; de 'congregatio opportunum'duxit praedictam'instruc­ aee’a acéata aacra congregatiune a aflatu de bine tionem iterum inculcare, ac' singulis misaionariis a inculeA de nou ementit a inatructiune ai a preecrie omnino praescribere, ut regulis in ea traditis sese fia-okrui mieaionariu, cA ae ae eonformése cu totulu omnino conforment .et obtemperent. ai ae aaculte de reguleje propuse in ace'a. Cordi sit ergo singulis praelatis, missionariis, Deci fia-ckrui prelatii, miaaionariu ai directoria aufleteacu se-i jaea la anima a invetii pre credin- sive directoribus animarum fideles edocete atque tiosi, ai a-i uidemnk ‘la incungiurarea aceatoru péri­ excitare ad haec evitanda pericula, quae regulariter clité, cari de comunu au locu aeau tote aeau unele aut omnia, aut' aliqua subeunt in communicatione in eomunieatiunea a'a cd» divins qu eretieii ai cu m diriew cum ' haereticis et schismaticis Orientis, achiamaticii orientului, cam ' dojsi conserva inea in qui licet adhuc substantiam ac valorem sacramen­ parta· œa mai mare vubetaati a ai valorea sacra- torum plerumque conservent, non sinunt tamen, ut Oosom. ««mai» roeroa XUL 44 / \ ' P· Ml ' ' * τ CONOTL. PBOVINC. PRIMUM ALBA-IUUINS· «T FOGARA8DW8K, leTflmaiifi-ld mentelora, totasi nu la·*, <4 catoUeii M dd· Man* ••terne de reprobare «l de tepuere, care are fi ·· se die; de unde ee intempla, ed conformare· «sterna is acel'sri cultu, el reveristi'a ohtre paeudomlatatrii liturgiei, na pot· liberd de perietal* aoeadalalui pre nice ana catolien ori edta ar' fi do tar· ia oredintia, al op cfita a'ar' taflord de ritarile «ratio· •i schismatic·, prin oari ·» indeplineeoe «altata lora. Ace'a te confirai· ei'din impregiararea, ed abid MS •a, qua· debent, eatholM improbationi· ·Ι segre­ gationi· rigaa «xterias edaat; «x quo fit, ut «x^prtar ilia oeafiMmatie ta «odem eulta, «t reTereatis ta paeudomtatatroa .liturgie·, catholicum quemque, quamvis'fa fid· firmissimum, et ritaa haeretico· tri sehiamatioo·. quibaa eorum culta· tafidtur, exhor­ rentem, periculo tamen «caudali liberare non poesiL Id «x «o etiam confirmatur magi· quod tix ullas , ••te la heterodoxi rre una ritu, car· te nu se ara- dt ritu· apud hétérodoxe·, qui aliquo error· in culd·· de Tre una erore in materi a eredtatiei: paa- materia fidei non maculetur: nam in eorum eoclotru-ch in baterieele loro seau dedication·· eat· riia. Tel dedicaticr ««t in memoriam tchiamatici ali­ intra amentirea cuthrai schiimatiCu, pre car·-ta cui··, quem ut sanctum venerantur, vel extant vénérés· od pre unn tante, «eau arista icône, seaa imagine·, vel ootuatur reliquiae, vel festa cele­ ae onorésa reliquiele, seen ae tien· serbatorileace- brantur eorum, qui in tchitmate mortui velati sancti lor'a, cari morindu in schisma treou de tduti ia vulgo habentur, - vel denique commemoratio fit vi­ aintea poporului de dioau, aeau in fin· te face ventium patriarcharum et episcoporum schismati­ amintfrea patriarchilora si episcopilora schismatici corum et haereticorum, qui ut fidti eetÀoüeet fn<•i eretici, cgri fiendu in viatia, t· lauda ed fttii- dioeteru commendantur. Qua de re, qui in ea eatori a endi»M oatoliet. Din ear· cauta ori-eari ritu· et orationi· et eultua celebratione conveniunt oatolioi, cari convins la ace'a celebrare do rite ai irr hi· facti circumstantiis catholici quique, ruta rogatiune ai cultu, in anemone* impregiurhri nu perverte· commuricatioais, aut saltem perniciori potu fi eurati de pecatalu comunicatiunei perverse kcandali purgari non ponunt. Nec eoa exeunt atrittentia·' mere materialia praetextu·; facto enim •eau celu puoinu de pecatulu tcandalului perieuloau. ipso excluditur, 'qut> qui fanctionibua hisce haereti­ Nice nu-i escus* pretextulu MWtentiei curatu pa­ rité, ci-ci din inrari faptulu te rede, ed cine ied corum aut sehismaticora^ intersunt, utia cum ipsis parte la aoette functiuni ale ereticiloru seau schis- convenire in unitate orationi·, in unitate cultu·, in maticilora, convins cu denrii in unitate* rpgatinnei, unitate venerationi· et obaequii erga perverso· in unitate* cultului, in unitatea veneratiunei ri a ministro· haereaeo· sehismatisque praeseferant. atcultarei de minittrii cei itricati ai eretului ri schismei. . Aodst'a «e xede ai din ace'a, ch oriental» insisi Pateacit id etiam ex eo, quod orientale· ipsi in tote dtlele vedu cu oehii, audu cu ureohile ri quotidie oculi* vident, auribus audiunt, ore confi­ marturisescu, pd nice unu sectariu intaritu in schisms tentur, nullum nempe tectarum obfirmatqm in schis­ nu ae spropis, nu ied parte ai nu oonvine in bateri­ mate accedere, intéressé, convenire in ecclesiis eele catolicitora, nice cd «e aaeulte mit a, nice od catholicorum rive ut mimam audiat, rive ut sacrase primdsea sacramintele, din caus's, ed ei hulesca p menta suscipiat, e* nimirum de causa, quod fidelium adundrile credintiosilora cd nescari adunhri de inconventu· veluti perversae communionis blasphe­ tranire perversa, si considera acést'a de oomuni- mantes. perniciosum et illicitum putent commer­ catiune periculosa si neiertata ri de unu ritu con­ cium hoc, ritumque damnabilem. Cum vero videant demnabile. Ér candu vedu, ed eatolicii intra in •d eorum ecclesias accedere, eorum ritibus inter­ baserioele loru, partiçipa la riturile lora ai I* sacra- ests, de eorum sacramentis participare catholicos, mintele loru, ore nu va fi de erediuta seau celu an non credendum, aut saltem timendum erit, ne pueinu de temutu, oh prin acéat'a ee vora intari ai ex hoc ipto magis in suis erroribus confirmentur, mai tare in erorile sale, bi se voru oonvinge ri din ae se in recto salutis tramite ambulare sibi etiam espmplulu acest'a, ch ei ambla pre calea oea ade- hoc exemplo persuadeant? Ex quo sequitur diffi­ verata « mantuirei? Din care urmesa, ch forte cu cillime vitari posse periculum scandali perniciosi greu ee pote incungiurd pericluln tcandalului per- schismaticis et haereticis ipsis: ac proinde catholi­ nitiosu chiar' ri schismaticiloru ri ereticiloru: ei *h cum . tutum in conscienti* non esse, ri eum iis in de ace'a oatoliculu nu e aeeuru in eonsrientiâ, ddca divinis in hac facti specie communicet. eomunica eu ei in cele divine intra Mt'a apeeie de lucru. Astufeliu de invetiatur· trebue date eredintioai• Haec aane fidelibus documenta tradenda sunt, loru, de aoe'a sacra oongregatiane impune aeriosu atque. ideo haec sacra congregatio praelati·, mi·toturoru prelatiloru, misrionariloru, ri fia-ohrui P rionariis et singuli· animarum directoribus in Oriente directore sufleteaou in Oriente, ed toti se-o dJoa ■•rio taiungit, ut unanime· hoc ipsum dicant omnes, acéat'a unanimu, ri se fla toti d· unu eugete ai •t in eodem aansu ae sententia maneant, nec con­ d· unu intieleeu, nice ■« ' inveti· eontrariulu nioe trariai» doceant, aut per modum consilii, aut per cu sqatulu nioe prin mpdulu dispenaarri: ei mai modum dispensationis: sed magis hortentur fideles vertoau se indemne pre eredintioai dupa ster·· ta- pro re nate, ut a communicatione ta dwtaw cum orului, ch se se retien· ou totuln a eomaniod ta tehismatiris. et haeretieta promus abstineant, et si eris distas 'eu «chismaticii ri eu ereticli; .... : y 696 CONOIL. PBOVINO. PBIMUM ALBA-IULÏXN8K KT FOGABABIKNllK, 1871 mH 6 14 cele nnte «a eratieii, eari intravia· 1» beeerieele latine, ori cela pucinn da a M aoaadaliaA Ar* rela­ tiva la a- dou'a parte a aaoMaai fat otto schismaticii, can insociescu funeralale catolicilor·, prestos· numai prvssntfe. caret» mafariai» din oaara «rile chtra eat morti, neameeteeandn-ae in rogatinaile ei riturile oatolice, pria cari a date·'· da a inaltid pomp'· mortalni ai de a-i petraea pre morti la momenta, as pate ieltri; dr'in odta ar’aplicd eonotooMo lorn proprio ia acele ftmatinai, aean •'ar' amestecd intr' ale noatra, mi · wrtota, ei mor rate do · to pertrito. 8M in divini· rabaa, aat ad minus eeaadaluaa aoacipiandi. ' Qne veto ad secundam partem eiusdetn dubii, qoa> teaua aohismatici comitantes fiiasra catholicorum aaaram' preinnh'em araterMom exhibeant oaaaa honoris civilia ergn defhnetoa, noa ee immisceat·· precibus ae ritib·· catholicis, quibus mos eat fanera efferre ot defunctos ad aepnlcrum dodaeere, to> loroiri potto; quatenus veto in ilia functio·· pro­ prio» ritut adhibeant, tel noetri» ee immisohant, no· Koon hoc otto ponuttoodetat. . La a don'a anume: „Au iertate a eatolicilora Ad aecundum, nempe.: „ An liceat catholici· graeci de ritulu greceaqu, eari n’a· baserica de aeel'aai ritu· non habentibua catholicam eccleeiam eiusdem ritu, ee comunice in oele divine on greoii schisma­ ritu» communicare in divinie «cum graeci· schiatici ei cu ereticii.* N»-« iortatn: pentra-od in ca- maticis et haeretici·* Non Koon, quia in caeu proeulu proposa potu merge la baserica catoliea a poeitp confugere possunt ad eccleeiam eatholieam latiniloru, ei in lipe’a preotului catolicu de ritulu latinorum, ot in defectu eacerdotie catholici ritu· grecescu, ee primeaca sacramintele delà preotii graeci · sacerdotibus latinia «aeramenta suscipere. latini. La a trei'a anume: ,Au iertatu eate oonfeeariAd tertium, nempe: „An liceat confeaaariis vel ioru, seau preotiloru latini a adminiatrd aacramen- sacerdotibus latinia administrare sacramentum paeni­ tulu penitentiei greciloru catolici, eari eomunioa in tentiae graeci· catholici· communicantibus in divini· cele «ante eu grecii aohismatici*. N» otto iartata eum graeci· aohismatici·*. Non lieoro extra cosunt afara do cani» ooeooUatoi extreme. extremoa neootoitati*. Dar' pentru una mai acerata instructiune a Pro maiori vero instructione eiusdem misaionarii aceluia-ai miasionariu ei a altoru miasionari'a de­ •liortrihque mlasionarioram transcribi mandavit id mandatu ee se transcrie ce'a oe preasantulu a in- quod sanctissimus ad materiam docuit in eius vetiatu in aodsta materia in tractatalu seu de tractata--do—tpnodo dioecetana, lib. F, cap. 5, M: •inodnl» disease··, eortoa V, cap. 6, aooli: „8i on „Et nihilominus ea est miser· nostrorum temporum tote aceatea, ace’a este miser'· «tare a tempului conditio, ut multis in provinciis, in quibua haereeea nostra, in cite in· multe provincie, undé domneecu •ut dominantur, aut grasaantur impune, duram ca­ eresiele, seau gràsésa libere, oatolicii suntu supuai tholici aubeant necessitatem cum haereticis conver­ durci necesithti de a conveni cu ereticii, si de a sandi et familiariter agendi. Verum quamvis iuxta tracti cu ei familiam. Dar' desi dupa diaeiplin'a praeaentem disciplinam inductam a Martino V in presente* introdusa de Martinü V in renumlt'a extra- celebri extravagantium Ad emtaeeda, de qua non­ vaganteloru Ad eritanda, deapre carea cite-va mai, nulla inferius, liceat catholicis eum haerctic^fl modo in diosu, eate iertatu catolieiloru a conveni libéra, non sint expretae et nonrfhatim denuntiati, libere cu ereticii si a comunied en ei in Iqcrurile curatu conversari, et cum iisdem communicare in rebus profane ei civile, numai se nu fia denuneiati es- mere profanis et civilibus; non idcirco tamaA ar­ presu ai cu numele; pentru ace'a totusi oatolicii bitrari debent catholici, fas quoque sibi Caps cum nu trebue se eugete, ci li este iertatu a své co- iisdem haereticis consortium habere etiam in rebus aperciu cu acei cretici ai in lucrârile jaante ai divine. \ sacris |t divinis. Siquidem Paulus V .post maturam Fiindu-ch Paulu alu V dupa una matara discusiune rei discussionem, neutiquam licere definivit cathoin lucra a definite, cè nu este iertatuOatolicilora ’ licis regni Angliae haereticorum templa adire, ritidin regnulu Angliei a merge la baaericele eretici- busqué interesse, quos inibi exercent, uti legere est loru si a fi de facia la ceremoniele, cari se facu in duobus decretis ab eodem pontifice editis, uno •cold, precurau se pote ceti in cele· doue decrete scilicet anni 1606, altero anni 1607, quae referuntur edate dh acdl'aai pontifice, unulu adeca din anulo a cardinali Lauraes j» Seotentiar., part. 3, tarn. 3, 1606, celu-alaltn din anulu 1607, cari ae cite·· de dioput. 11, ortie. 9, g 4, a* 393. Hand eqnidom chtra 'cardinalulu Lauraea m 3 SenUntiar., part. Ü, ignoram··, non deesao theologos ab omni culpa tom. 3, dùput. 1J, ori. 9, g 4, ·. 393. Bcimu oh nu ebaolventes catholicos, qui cum haereticis et schis-' lipsescu teologi, cari abaolva de ori-oe Vina q>re maticia nominatim non' denuntiatis communicant in catolicii, cari comunica in oele divine pu ereticii ai divinia, atque etiam sacramenta ab iisdem recipiunt. •chiamatidii ne denuneiati c· numele, ai primeeca dummodo' bae simul - concurrant rerum circum­ » •i aacramintele delà ei; numai ae concurga aceat· stantiae : primo scilicet, ut ad praedictam communi­ impregiurhri de lucrari: anume mai antdiu cd pre cationem catholicos adigat gravissima et urgen­ cafolici se-i adùca la amintit'· comunicatiune una tissime nausa; secundo, ut haeretiei aut acbismacausa forte momentosa si urgente. A dou'a: od ticl, · qaibua «aeramenta expoacunt, sint valide ereticii aeau schiematicii, dele cari primeecu aacra- ordinati, et aacr· .adminiatrent ritu catholico abaque mlntele, se fla ordinati in foodu valida si ae ad- ulla admixtione, ritus damnati ; tertio, ut communi­ ministrese aantele dupa ritulu catolicu ftra nice catio eum iiadem in divini· non ait externa pro­ una ameateoare a ritului condamnais. A trei'a : testatio falai dogmati·, qualia erat iagreaaaa in pro­ ch oomunicatiunea cu ei in oele divine ee aa fia testantises. ecclesia», eam catholici· Angliae illum una protestare eateraa a dogmei falae, cumu dri inhibuit Paulu· V ; ideo quippe regia edicta omnes intrare·· in baaericele protestàntjlora, oaadn Paul· V •dire iusaeran^ haereticorum templa, nt tali pacto à oprit'o ace'a catolieiloru din Angli'a, fisndu-oè •e cum protestanfiboa sentire fhterentur; quarto ediotele regelui demandaaoru, cd toti ae merge la demum, ut catholicorum cum haereticis oommnnibaaerioele ereticilora, cd prin aoe'a to martorieeeca, oatio in. divini· nulli scandalam ingerat Verum ch ei conaemtiescu eu proteatantii. A patr’a si in in - primis praedicta theologorum sententia *ubs fine: ch comnnicatiano· eatolicilora ip osls «ante '-habet adversarios, neque ab omnibus admittitur co eretloii nemeaui ae nu-i oauadae scanda I· Dar' taaaquam in praxi secura; deinde, ea etiam admiaaa, mai fa aiate da tot· ofMnM aopraaMnitta a toq- «tm emaea .eaomeraSd· oireenietaatiaa simul at \ . λ, , ' MkU.t Wt OONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-WUKNSB ÏT FOGARA8IEN8E, 1873 mail B-14 6M logiloru «i are ooatrarii aci, ai nu ae admit· de toti A ooaiunetim adama debeant, ut catholicorum com heterodox!· la rebna «acri» aocieta· omni vacet «A eeoura in prex·; apoi ei admitiendu-o, dcora-ce tote impregiurarilo enumerate trobue m fla de una data ai imprudna, ed inaodrea catoliciloru ea eterodoxii in luorurilc «ante ae fla Ubera de ori-ce culpa, precum· invetia Silviae m tartprm parte» nancti «tip·, quemadmodam doceat Silvia· ia tertie» partem are*. 1, o» 11; Thomae a lean, froetataa d* lamium pvntmm aahrt* prMMmde, M. 8, pert. », g 4, ear*; eardinahdu de Lugo, De fige, dirpul. 33, ant. 1, η. II; Thom·· a lean in tractatui· Do eoam· lib. 8, pert. 3, g t, ven.: Ci dificultatea mai mare · pre p. 556; eardinalulu Albitiua, De ineonateatie ia fide, cep. 18, a. 30 et aop. ; eardinalulu Gotta in If·" II*· aancti Tho»ae, Sed maior eat diffieultaa, peg. 566; cardinalia Albitiua, De tneaMtimfi· ia fide, oep. 18, tp 30 et eef.; cardinali· Gottua in 7Z·" 2·· nancti Thoatae, fnaeat. 4, dut. 6, g 3, < V, rt fuaeat. 3, Dt infidelUua eempareie ad fidolto, dai. 3, g 3; idcirco fore impoaaibile eat uau venire, ut a flagitio excuaari valeant catholici eoae in reboa aacri* eum haeretici· at •chiamatieia admiaeentea. Quamobrem aacrae urbi» congregatione·, Sancti Officii videlicet et de Pro­ . paganda fide, UKeitem tamper reputarunt rommw tea comparate ad fidalea, dat, 3, g 3. De ace» · mei impoaibilu, ae ocure neceaitatea de · potd eacu»4 del· Aradelege pre catolicii. cari m ameateca in oele «ante cu ereticii ai cu achiamaticii. Din nicnam, do qua eat earino, doctamque concinnarunt care cauaa tacrele congregatiuni din urbe, adeca B inatructionem, nota» in jninoribua tune degentibua a Santului Oficiu, ei cea dc Propaganda fide, tota qualemcumqae noetram operam navantibua, ad da w'· eu eoeotitu de neiertata oomimimw·, de care miaaionarioa, eum opua fuerit, tranamitttendam, ubi e vorb'a. ai au elaboratu erudit'· inatrpetiune, ratipnee expendantur, propter qua» vix unquam Hindu noi atanci intro minori dandu-ni ai noi ai- accidere poteat, ut in praxi ait innoxia catholicorum linti'· ori cumu va fi foatu, cA aee'a ae ac tramita cum haereticia communicatio in divini*. miaaionariloru, cdndu va fi de lipaa, unde m arcta cauaele, pentru cari abii ee pote intemplA veru una data, ci in praxe ae pota fi nevinovata comunieatiunca catoliciloru eu ereticii in oele divine. Pro domino EuXebiô Antonio Calabrino, aancta· Pentru domnulu Euaebiu Antoniu Calabrino, notariu alu «aerei inquiaitiuni Romane ai univeraali Romanae*et univemalia inquiaitionia notario Petru Paulutiu, notariu aubatitatu.*1 ^etrua Panlutina, notariu» aubatitutu*.'* VIII. . vin. !<·' titlulu VI, oapu XI. ' laatnutHmoa aaerai coegregatiuni de Propaganda ιfide dira recerendnlpi partait domnu epiaeopalai Boaenu deepre fingroparea catolieiloru in cemeteriele protettantiloru. Inelractio aacrae congregatioaie de Propaganda fide ad reoerenduat paire» dominât» epiecopatg Roteneem taper eepuUttra catholieoru» in eoemetriie pro- ■ . tettaatiam. \ Reterendulu parinte dbrnnu Carolu Poirier, Cum reverendua pater domino* Carolua Poirier epiecopulu Rosenu, referindu in relatiunea-i deapre epiacopua Roaenaia in relatione *tatu* auae dioe•t»rea dieceaei aale, ch in parochi'· Santei Cruci oe*eo* retuliuet, in paroecia Sanctae Cruci* auae dioedin diecea'a a'a catolicii n'au cemeteriulu loru eeaeoa non extare coemeterium catholiei* proprium, propriu, *i de ace'· corpurile credintioeiloru mortr ac propterea defunctorum fidelium corpora inhumari' ae ingropa in cemeteriulu Luteraniloru ; din care in coemeterio Lutheranorum ; quam ob inauper cauaa totu de a un'a trebue ae dè una inaemnata cauaam qualibet .vice haud levia pecuniae via proauma de bani miniatrului proteatantu; aacra con- teatanti miniatro erogari oporteret ; aacra congre­ gregatiune de Propaganda fide in acript'a-i. .de gatio de Propaganda fide litteria diei 16 aprilia 1863 16 aprile 1863 a data roverendului parinte dom- aequentem hac auper re inatructionem eidem rave-’ nului urmatorea inatructiune in lucrulu aceet’h; rondo patri domino dedit, nimirum: I. Studium adeca : I. Se puna tot· neauinti'· intr'ace'a, ae aiba omne in id conferret, ut catholici proprium coeme­ catolicii unu eemeteriu propriu aeparatu de ahi terium et a coemeterio acatholicorum aeparatum acatoliciloru. II. .Ddca in*« impregiuritrilc nu ar' haberent. II. Quod ai rerum adiuncta id minime concede, ai catolicii ar fi ailiti a ingropi corpurile ainerent, catholicique, adigerentur corpora fideliam credintioailoru repauaati in cemeteriulu proteetanti- p defunctorum in coemeterio proteataniium aepulturac curaret «altem, ut in eodem diatinctua ac loru. ae grigiaca celu pucinu, çi in acel a ac ae dere, ' atatoréaca unu loco deaclinita ei aeparatu pentru aeparatu· conatitueretur loco* pro catholicorum eeinmormentarea catoliciloru. III. In fine ddea nice pultura. III. Demum ai nec impetrari id ponet, ace a nu e'ar' poté dobfindi, precumu nu a'a potata prout etiam quoaduaque id aaaequi datum non caacigi phna aeumu, de etteori ar' immormentii vre fuerit, quotiea catholicum humari contingeret, bene­ unu catolieu, mai antAiu ae ae euretie prin bine- dictione priua luatrari deberet locua, quo aepultaraa traditur. cuventare loculu, in care ae immormentéaa. IX. IX. Ba titlulu VU, oap. IV, V. Inetructianea nacrai, eongregaiitmi de Propaganda fide, tramite arehiepiaeopaliè provinciei baoerietaci de Àlb’a-Jtdfa » Fagaraeiu, emanata la 28 junta in rmuiu 1858. Inatructio trenumiaaa o noera congregatione de Pro­ pagande fide ad orchiepieeopu» provinciae acela- viaetieoe Fogaraoianaia at Albo-Iulienait, at die 28 um# **M 1858 «manata. Daapra ecatenlntPa elerieUeru. De eaaUnaatl· atericarum. Ti eate cunœcuta illuatritatêi tale, cita dé multa a ataruita acaunulu apoetolicu, cA credintioei de Non latet amplitudinem tuam, quantum apoatolioa aedea elaboraverit, ut fidelea qtiuaeumque ritua ... 69» OONCIL. PROVlUC. PRIMUM ALBA-IULIXN8E ori-ce ritu H direiplina, «i meabrü aeehriari corps < mistieu se peroevetdse ncelatiti in nnitat·· spiri­ tului, fined· uniti aci pre pamsntu tab ana cape ameeuratu inatitstiuuei divine; ti od ei aoeia, oari •o-an desbinata de aaitatea oatolioa, abateadaae dola adevera, ae ae interea odata in sinalu baseri­ eei; ai in arma cd pretotindene· an infloreeoa unitatea eredintii ai santitatea diacipHacl. W rOGARÀSUaiBl, 1«78 maii »-U TOO re diacipHna·, velati membra eiusdsm mystici cor­ pori· aeb uno ia terri· capita divina institutio·· •oaiuacta, ia unitate spiritus inviolate perotaroat; atqan a* etiam Uli, qni a veritate doeHnaate·, ab unitate catholic· diseesreraat, tandem aliquandoad qaaleeiae siaum redirent; daaiqae at smite· fidei ac tanotitaa disciplina· ubique terraram fiororet. Etemm cam fidee per inlbllibile eeeleeiae ma­ Deci dupa-ce eradinti'a propane pria magtoteriula infalibile alu baaericei an ee retime pre retinni gisterium propoeita, non humanis rationibus, and. divinia prorsus oraculi· Deiqae revelantia «detorte omenesci, oi pre cuvintelo divine ti pre auctori­ tate· lui Domnedieu, earele o a revelata, trebue tata innitatur, uaiea omnino eademqne apud omnee ce fia un'· ai aceaai la’ toti aoeia, cari doreeon ea oaee debet, qui Christi corp» constituere et i» forméte corpulu lui Christoeu, ai ae video in atau- anioo eins ovÛi vivere exoptant: ecclesiastica vero Inlu aceluia, dr' disciplina bateriodeca, deti dupa disciplina, quamvis pro rerum aô temporum varie­ varieta tba impregiuràrileru ai a tempurilora, tenu tate, vive pro diverea illustrioris alicuius eccleaiae din eaua'a traditiunei ai datenei diverte a verunei traditione m consuetudine, externam veluti variebarerioe mai insemnate, nu respinge varietate· tatem non respuat, tamen neces·· omnino eat, ut eeterna, totusi eate forte necesariu, od aoe'a oe nu B nil oontineat, quod non eiuadem fidei aanctitati ouprinda nemicu, ce nu ar' cérespunde lAsantitatea respondeat, nihil quod morum doctrinae vel eocle•celeiasi credintie, nemicu, oe ar' fl opusu doctrinal «iaatieae honestati advertetur. moravuriloru seau onesthtii baaerioeeci., Quo autem oonailio, qua pastorali sollicitudine Cu cdta iutioleptittne, ai ou cita ingrigire pasto­ rale au fhcut'o acdat'a, mai aleeu eu privire ia id praestiterint, praesertim quoad orientale·, Ro­ orientali, pontificii Romani, carora li eate incredin- mani pontifices, quibus divinitus commissa est cura tiata grigi'a de tote baaericile din parte· lui Domne­ omnium eodeeiaram, historiae ecclesiasticae monu­ dieu, ni arata lamuritu monumintele iatoriei bateri- menta'luculenter ostendunt, et Benedictus XIV cesci, ai Benedictu alu XIV*** neuitatuhi pontifice immortalis memoriae pontifex, in percelebri en­ in enciclfc'· renutnita Allate» aunt1 ni pune in cyclic· Allato» sunt1 ob oculos dvidenter ponit, aintea ochiloru totu, ce a dieu ai a facutu aoau- quae dixerit quaeve constanter egerit apostolic· nulu spostolicu incependu del· Nioolau antdralu sede· ■ Nicolao primo sanctissimo pontifice ad sua •antulu pontifice pdna pre tempulu seu, pentra-cd ' usque tempora, ut orientales -ad unitatem fidei ac se-iintoroa pre orientali la unitate· credintii ai la puri- pristinam disciplinae puritatem redpceret atque in tatea antica a diaciplinei, ai aeU intardsca in Me'·. ·· firmissime solidaret. Qua in re omnis plane cura in eo collât» fuit, · .· In care obiectu ae-a tientitu din tote poterile la ace'», cd stergdnduse crorile, ce le-· semenatu ut detersis erroribus, quoa, durante schismate, inimiinimiculu pre tempulu deabinarei, dar' ritulu orien- c cusi homo clanculo superseminaverat, de cetero ritus tale, incitu nu se opune crediptii catoHoe, si nu e orientalia qua in parfe nec fidei catholicae adversa­ periculoau pentru suflete, seau nu deroga onestdtii tur, nee periculum generat animarum, aut ecclesia­ sticae derogat honestati, inviolatus firmusque ma­ basericesci, μ remana neviolatu si neechimbatu neret1. Quod libentissime prorsus animo, praestitit etiam Ce a ee a facutu cu tota anim a si saatitatea s'a domnulu nostra pontificele Pin alu IX emnla- sanctissimus dominus noster Pius papa IX deces­ toriulu selosu alu predecesorilora sei; pentra-cd serant suorum eximius aemulator; vix enim sancti •bid se sui pre catedr'a santului Petra capule aposto- Petri apostolorum principis cathedram conscendit, liloru, si numai decdtu i-a provocatu pre oriental· orientale· omnes ad peroptatam concordiam amanprin epistolele sale pline dejubire’ ia unire· multa tissimi· plane litteris* excitare, iamque unitos favo­ dorita, fiseunduH· celera uniti mai multe favoruri, ribus' augere non destitit, id unum requirens, ut ne poftindu altu ceva, decdtu atirpirea erorilora, errores omnimodi evellerentur, sed ritus orientalis er' ritulu orientale se remana nevatematu, precumu maneret inviolatus, quemadmodum et disciplina, •i disciplin'a, earea au tienut'd si au avufo orien-· quam ante-schisma 'orientales servabant et profite­ talii mai in- sinte de desbinare, si earea se resima bantur, quaeque venerandis ipsqrum antiquis liturgiis pre liturgiel·' vechie si venerande ale- koeiore si ae ritualibus inniàtur, religiose custodiretur. pre rituale, aoe'a se se pastrdsa cu scumpetat·. Equidem non alio consilio novam ecclesiasticam Cd-ci nu eu alta intentions a instituito ponti- D fioele amintitu provinei'a nona beserioeaca numita · provinciam, ab Alba-Iulia diotam,' praelaudatus de Alba-Juli'a, sarcle eapresn a demandata, ed pontifex instituit, sÿuippe qui explicato mandavit, form'· ai administrare· ae fi· dupa ritulu ai diaoi- nt forma atque administratio ad ritum et discipli­ plin’· baserieei orientali; cd prin eeemplnlu aceet'a ai cei deabinati se se indemne ea qjutorralu lui Domnedieu la unire, si se »· interea in amnia anitatei catoliœ. Dara dupa-ce disciplin'a ' aceatei provincie ae-a parutu cu privire la unele a nu ff destulu de Momodata dupa eeemplulu baserieei grecesci, pentru ace'a santitatea s’a a doritu, cd episcopii provincial amintite impreuna cu tine inti·legdnduae ae referiti deapre tote acestea deduoandule prelucrate on temeiu, pentrn-cd de aci dopa Me'· cumpaninduse lucrurile bino se se pota fire· dibpusetiunile de lipsa la tempulu aeu. nam orientali· eodaMae exigeretur; ut insuper vel tali exemplo etiam diamdentes- allecti m unitati· stadio, aspirante Deo, encitati, faciliu· ia gremium catholica· unitatis re reciperent.. Quoniam vero disciplina istius provinciae non satis apte in ali­ quibus ad exemplum orientalis ecclesiae oompoeita videbatur, ideo sanctitas sua voluit, ut episcopi memoratae provinciae una tecum, collsti» consilii·, relationem de his omnibus, appositis lucubrationibus commentatam; exhibere curarent, ut inde, rebus »edulo perpensis, opportune provideretur. * Uttoris spesteiM· ad «tartsle· · tiarerii 1MB * Breydic. M MH 1TW. ,μ„ιίι1ι„ r! ,iÆ Λ TOI OONCIK PROVING. PRIMUM ALBÀ-IULDOMB R ΡΟΟΑΒΑβΙΕΝΝΕ, Ittt mail 6-14 Oe priminda illaatritate ta cu ua sotiatadino la»- A TM Quod aU aeoopit aapljtado tea laudabili qui­ dem «ollieitndin· prawtitit par litter·· pridie kalaadaa daoembria 1866 date· perque inauper adiuueta folia, abi plera habeatar, quae diacipliaam •pacteat orieatalem et eonaaotadraes morteque iatisM nova· provinciae. Porro aaaotitaa ana, cei aihU eat potiaa, quam at diaeipUa· orientali· ia mm puritate vigeat ac aervetur, aummopera ia primi· daaidernna, at qui, vocaate Deo, aaorit addicantur ministeriis nadum doctrina, veram briam integritate vitae praefulgeant, at verbo et exemplo fidele·, quibo· praesuat, powiat instruere in doctrin» ssna, •t eoa, qui contradicunt, etiam puritati· vita· exMnplo arguero, voluit ut per hanc «aeram con­ gregationem de Propaganda fide qnaedam interim amplitudini tuae ceterisque iatina provinciae epi•eopi· aignifioarentur quohd continentiam clericorum, oeloru lalti episcopi ai aoeatei provinoie ae ti-M 3naeve ad ea referuntur, quae in praediotia folii· eomunioe uHele ou privire la eonteninti'a clerieiloru, B te tranamiaaii continentur titulo IV: Dt metri cari ae réfereseu la aeelea, ce in hhrtlele ■mintite asomo drrieontm, in epiatola vero fi XII. tramiae de tine ee cuprindu titlulu IV: Diipn coeatorfa'chrieÜom, ef in epiatola $ ΧΠ. . Ori cine va eumpanl ou atentiune traditiunea Qui germanam traditionem de coelibatu ao eoa- ’ adeverata cu privire la celibatulu ai oonteninti'a tinentia cleri aedulo expenderit, inveniet profeqto clerului, va afld in adeveru, ch din aeclii primi ai vel a primi· ecclesiae catholicae saeeulia, ai non baaerieei ae-a observatu, ai déea nu prin fege generali et explicita lege, moribua saltem ac con­ generale .ai eaplieita, dar’ celu pucinu prin praxis ai suetudine fuisse firmatam, ut nedum episcopi et datena, cd nu numai episcopii ai preotii, ci ai oleri- presbyteri, eed et clerici in aacria constituti virgini­ cü Miediati in ofieie «acre ae observése nevatemata tatem vel perpetuam continentiam inviolate serva­ virginitate aeau oonteninti'a perpetua. Pentru-Oè rent Badem quippe aacri miniaterii dignUaa, cui aeéat a ae vede a o pretinde demnitatea miniateriu- officia prope divina tribuuntur,, id exigere videbatur, lui aacru, eu care suntu impreunate ofieie domne- ut qui immolare ae etiam producere deberent im­ dieeaci, cd adeca ' aceia, cari au ae sacrifice ai se maculatam' victimam, quae ipaa eat sanotitaa ae produce victima ncmaculata, carea este ina' aai puritas, aut virginitati· candore aut perpetuo'éoasantitatea si puritates, ae stralueésca prili virgini­ tinentia niterent. Amplissima inauper aaortorum tate aéu contenintia perpetua. Afar· de aee'a tra­ patrum traditio vel virgine· vel poat nupti·· perditiunea santeloru parinti ni arata, ch aantii apostoli c petuo continentes demonstrat, apostolo·, unde «t •eau au foutu verguri, seau ch dupa caaateria ipsi non alioa «ibi aueceaaorea adacivere, quant qui •e-au retionutu cu totulu delà aee'a, deunde si virginitatem coluissent aut inviolatam continentiam denaii nu ai-au puau urmatori pre altii, deedtu profiterentur. Hic non immorandum quid aposto­ pre aecia, cari au marturiaitu virginitates ai oon­ lorum exemplo ac institutis edocta egerit ac docuerit teninti'a nevetemata. Aci nu e de lipaa a intinde Romana ecclesia ceterarum mater ae magistra, quippe cuvinte deapre aee'a ee a invetiatu ai a faeutu ' quae nunquam illam aervandae caatitatia obligatio­ baaerie'a Romana, mam'a ai ifiagiatr'a celoru alalte nem intermisit, per totam occidentalem ecclesiam baaerice baaata pre eaetnplulu ai inatitutiunile apo- salubriter propagavit, ae tandem inviolabili lego •toliloru, carea totu deun'a a indetoritu, od se ae •anoivit. Sed et apud orientales coelibatus aut obadrve castitate·, carea a propagat o in tota ba- continentia clericorum, praeterquam quod maximo aeric'a apuiena, ai in urpi· · iptarit'o prin lege. fuit semper in honore, antiquissimo ab usque tem­ Dar’chiaru ai la resariteni pre langa acea, ch celi­ pore, in eeeleaii· praesertim, ubi disciplina episco­ batulu ai conteninti a totu deun'a au fostu in mare porum- sedulitate florebat, religiose servabatur. onore, si ae-a observatu eu acuqipatate din tempu- Epiphaniua siquidem, vir sanctitate ac doctrina in­ rile eelea mai veehie phna aathdi, mai aleau in signia, quique orientalis ecclesiae disciplinam optime baaericele, in cari a iufloritu diaciplin'a prin dili- norat, in expositione catholicae fidei (n° 91) con­ ginti’a episcopiloru. Pentru-oh Ep'ifaniu unn bar- ceptis verbis affirmat ^sacerdotium ex virgianm batu destinsu in privinti'a aantitatei ai a invetia-.& ordine praecipue constare, aut sin minus . . . ex turei, ai earele a cunoscutu forte bine disciplin’a ' his, qui · suis uxoribus continent, aut aecundam baaerieei reaaritene, in eapunere· credintiei eatolice unaa nupti·· in viduitate versantur". Principio (η. 9Ï) dice espresu „saeerdotiulu consta din ordulu^ etenim, prout .loquitur Hieronymus1, Rquia rudi·, verguriloru, adau eelu pucinu,... din aoeia, eari •x gentibus constituebatur eoeleaia", ad sacerdotium •e retienu dola muierile sale, seau dupa oaaatoria aliqui etiam assumebantur, qui iam matrimonio prima petreou in veduvia". Fieodu-ch dupa Hiero- iuncti fuerant, aed vel in viduitate continente· vnl nimu1 „baseric'a la inoeputu · atatu din popore vitam ita degebant quasi uxore· non haberent. Ar· de invetiatura", pentru aee'a ao-au admiau la Unde idem Epipbaniua (haereat 59) diaerte fatetur preotta ai unii, cari Aaeru eaaatoriti, cari aeau quemadmodum „sancta Dei praedicatio in- diaco­ petreoeau in veduvia, aeau duceau nna vihtia od num, presbyterum, episcopum et hypodiaoonum non •i candu nù ar' ayé muieri. Deunde aoelasi Epi- suscipit unius uxoria virum libero· adhuc gignentem, foniu (haereai 69) idarturiseoce reapicatu prin cu- •ed «um, qui ae ab unica continuit aut in viduitate vintele ,baaeric a Ia Domnedieu nu primeaoe dia- vixit, maxime ubi ainoeri .aunt canone· ecclesiaatici". conu, preabiteru, epiacopu ai subdiaoonu pre bar- Neque contraria alicuius eccleaiae particularia conbatulu unei muieri, ce naace inca prunci, ci preI auetudo seu inobservantia quidquam' obstat dum aœl’a, earele. ··-· retienutu si dola un'a, aeau, · •ermo instituitur de disciplina eccleaiae orientalia; - dabila ai implinita prin «piator· dia SO novembre • 1866 ai pria hàrtiele adauae la aee'a, in ear· »· •fia moite, ee ■· tien· do discipli·’· orientale ai de datinel· ai moravurile aeeatei provin«e noue. Mai incolo santitatea t’a earele de nimicu au ne iuteteadna mai melta; «fi de ooneervarea discipline! orientali in curatfa sa, doreeee forte tare, ed aoeia, eorii avenda ohiamare dsla Domnedieu, ae dedica •pre ofieie sacre, se straluoésea nu numai prin invetiatura, eè ai prin intragitatea vietiei, pentru-ch eu cuveatulu ai ou eeemplulu pre credintiosii^ preste èari suntu priai, ao-i pote invetia doctrine oea adeverata, si pre ■ cei, oe eontradtcu, si on •aemplulu puritatei vietiei «e-i oonvingn; pentru •oe’a a diapuau, od prin aoéat'a sacra congregatiune de Propaganda fide deocamdata illustritiÿei .tale ai * Uh. «ira·. IsviaUa. w 1 ' >· · * 703 CONCIk PROVIMC. PRIMUM ALBA-IULIEKSE ET FOOARA8IEN8Ç, 18» m*ü 5-14 704 ' traitu - in · vedùvia, mai alepa made santa sincere A etenim apposita' idem Epiphanias prosequitur: ^At canonele baaerioei*r. Im acést'a nu se pota opune dices mifii : omnino in quibusdam loots liberos addaten a contraria seau neobaervarea yre-ufiqi ba- huc gignere presbyteros, diaconos et hypodiaconos : serice particularie, fibnQu verb’s despre prax’a ba- . at hoc non eat iuxta canonem, s^d iuxta mentam sericei resdritene ; pentru-oh aeelasi Epifaniu adauge hominum*. Quqpropter ambigi nequit, quit? Epi, 4 indatu: „I)ars imi vei dice: aiéve in unele locuri phanii tempore clerici (ab hypodiacono ad epiacopfeOtii, diacopii si subdiaoonii inca generepta copii, pum) coelibatum vel continentiam coleret^. Quod miae acést’a nu e 4°P* carioau, ei dupa utihtea,' aptissime firmari etiam potest testimonio Hieronymi, oipeniloru*. Pentru ace'a nu ae. pote, dafeitâ, c* qui ob diuturnam in Oriente commorationem illius pre tempulu lui E^ifaniu cleridtt. (/eia aubdiaconu* ecclesiae more, «c disciplinam perfectissime novprat. * pina la episcopi») au tienutu celibatulu seau con- Porro sanctus doeto^Vigilantio, clericali continentiae, tenintia. , Cjs se pute intarf-ai qtrin testimoniulu infamissimo, prpetet alia argumenta, factum opponit lui.Hieronimu,'carele petrecéndu mai dhiltu temp^ uqiverssdis eccleeiae: .Quid facient Orienti. ecc(e^ jn reaaritu a. cunoscutu perfectu daten’a siyinrx’ar •iae, quid Aegypti et aedis apoetolicae,· quae aut - baaerioei reearitene. Mq) incolo santulu^doctoru virginea clericos accipiunt aut continente., aut «i · lui Vigilantiu inimicului cétui mai infocatu alu con- uxore, habuerint, mariti eue desistunt?* Haeç tenintiei clericali, pre lenga alte arguminte. opune denique unÿ/ersalis ecclesiae traditio, hi more· portarea bascricei universali: ,Ce ft^cu bttaericele erant, ubi purior disciplina vigebat. resaritplui, ce ale Egiptplui, ai ale acaunului 'apo- B stoliqu, cari seau primescu de clerici verguri. seau contenitori,' seau déc. au avutu muieri, incéta a fl inaurati.“ Asia dara acést'a e traditiunea cei universali, acést a fù prax a undé ae-a pastratu curata disciplina. Putant quidam Graecorum et nimie confidenter l’nii dintre (Ireci eugeta” si .firms cu* mare cutesantia, ci episcopii resaritului de sine,, firs de awerünt, episcogpe in Oriente «ponte tua, non aliqua a fl foatu obligati prin vreuna lege au ibaervatu lege adajrictoe eervasae continentiam, quam dicunt ’ conteninti a, spre carea i-a indetoritu mai antaiu primo in Trullana synodo fuisse sancitam: aat praeter sinodulu delà Trulla. -Inae pre lenga teatimoniele clarissima patrum testimonia re) ipse lustinianus. forte ebiare ale parintiloru. chiaru si inausi Justi- qui longe* ante trullanos canones leges disposuit, nianu cu roultu mai in ainte de cânonele trullane quique profitetur, se esae priorum carionum exe* a dispusu1 dechiarandu. cixelu este eaecutorulu cutorem, non semel inculcat \ ut episcopi vel ex ranoneloru de mai in ainte, ci episcopii ae ae alega ordine eligantur monabhorum, vel ex clero quidem dintre calugari, seau si din cleru inae dintre acoia, sed ii, qui neque filios, neque uxor*» habeant, aut cari nu au nice copii ai nice muieri, au celu pucinu illi saltem non cohaereant. Eadem insuper viget nu traiescu cu acelea. Totu acést a disciplina ae disciplina apud sectas orientales, quae vel ante alla si la sectele resaritene. cari se-au desbinatu de C lustiniani tempora ab unitate defecerant; omnes baserica mai in ainte de tempulu lui Justinianu, quippe in eo conveniunt, ut episcopi eligantur,· eari tote continu in ace'a, ci de epiacopi se se coelibes *. alega celibi’. Longe aliter accidit quoad presby teros aliosque Cu totulu altmintrea se-a intemplatu cu privire la preoti si la cei alalti clerici ; pentru-cà neobaer- clericos; etenim quae erat tempore Epiphanii in­ varca seau daten'a cea taxa, ce a foatu in unele observantia seu laxa alicuius eccleeiae particularis baaerice particularie pre tempulu lui Epifaniu, cu consuetudo, ita tractu temporis radices agere ac tempu a prinau radecini, si se-a propagatu asia, propagari coepit, ut tandem totam pone orientafeep incitu in urma 'se-a .latttu in tôt· baserica resari- ecclesiam pervaserit: et invalescente consuetudine, tena; si intarinduae daten'a ace'·, ce’a ce mai in quod tantum cantoribus lectoribusque permissum amts' fù permiau numai cantorilora si lectoriloru, erat, etiam presbyteris tributum fuit aliisque cleri­ ae-a intinau ai la preoti ai la alti clerici conatituiti cis in sacris constitutis, ut nimirum cum uxoribus, in oficie sacre, ci adeca ee convietiuésca tu muierile, quas ante sacram ordinationem duxerant, consue­ cu cari se-au caaatoritu mai in ainte de ordulu sacra. scerent. . Quinimo eo usque in aliqu^ provincia Ma in cutare provincia resaritene patim'a discipline! dri^tali se protulit laxioris disciplinae aestus, ut mai laxe merse pina acolo, incitu se incumetira nonnulli etiam post sacrorum ordinum susceptionem a se casatorf chiaru si dupa suaceperea orduriloru matrimonium attentare praesumpserint; quod tamen sacre, ccea ce se-a reprobatu si se-a opritu atrinsu utroque iure, ecclesiastico videlicet ac caesareo, et >■ I, —— — >> V. severe . ac sub graii sub cele mit grele pedepM, si prin ambele de- v quidem ante trullanos canones, repturi celu baaericescu anume si celu civile, si inca vissimia poenis improbatam prohihitumque Ibit, ut mai in ainte de canonele trullane; dupa cumu ae vel ipsae lustiniani leges luculenter ostendunt. vede acést'a reapicatu did legijp lui Justinianu. Etenim praefatus imperator graviter conqueritur * Doors-ce imperatulu numitu ce plange tare* in de quibusdam clerici·, ^i dsspiciisites aacrM ranonM contra unora clerici, cari dttfnHumdit centtuU post ordinationem nuptias attentare praesumpserant •aerr se incumeta a se eaaatori dupa birotonia. 8acri siquidem canones severe vetabant sub poena Fiendu-ch canonele sacre opreau aapra sub pedtpsa privationis saeri ministerii, no qui ex presbyteris, de a si pierde oficiulu sacra, ci nice unu preotu, diaconis ae subdiaconis post huiusmodi ordinationem diaconu si subdiaconu se nu se pota oasatori dupa coniugari possent; unde, prosequitur idem lustitiiaoe a primitu ordulu acela; deunde dice aoelasi nus, ^quemadmodum sacris canonibus prohibita sunt, Justinianu .preeumu suntu oprite unele ci aoestea talia, sic et secundum nostras leges rem ipsam prin canonele sacre, asia se opra.ee acést'a ai prin prohiberi*, et canonicas poenas civilibus cumulans, legile nostra*, si adaugindu pedepse civili la oele filios, ex tali nefaria couiuuetitfne susceptos illegi- 1 Lib. I Cod., De epiac. et der., L 44; Nov·!!. ISO, c. 14, ». * Coa». JNaeror. IfteroàotauL loaaab Catpvid, qui «mcepti· verbii id teeutur de ChaMadi iMtoriaafo, de Marpaiti^ Cod,, lib. I. tit. 8, De epiec. et eier, | facrit covmnm^u·. ■> Vo& .... . ■ . ; "T t »,— ;,I1V,,., CONCIL. PROVWC. PRIMUM ALBA-fUUEN8E ET FOGARA8IRN8K, 1872uraii5 14 7M «aaonioe, pre Ίηί» oe m naacu din atari eaaatorü A.Jimos decernit ae ή ex ineastuoso csiaîugio prognatf afuriaite, i deehiara de iliegitipù, ed ai'eandu ee-ar’ eeaent, ,ita ut neque naturals àut nothi seu spurii fi naacutn din casatoria itiMtnoaa, „incdtu ae nu ee intelligantUB. sed jiroroue et undique prohibiti et considere nice cdnaturaliseau spurii, çè en totulu auooeeeionis genitorum indigni*. Hactenus lustiai pretutipdenea de oprtti, *i ne dempi de sucee- nianua. Et quamvia ia iuri.bua ecclesiasticis, ut aiunea- parintiloru*. PAna aci Jiutieianu. 8i> apoi rectipsime loquitur Benedictuk XIV ’. potestati' lai­ eu privire la' derepturile basericesci. dqpà cumu, sse sola relicta sit gloria obsequendi, non auctoritas observa, forte bine Benedictu alu XIV1·· Ç\goterei imperandi, tamen in rewde qua agitur, iqipbrator civile Γ-a'a laedtu gjpria de a obedi, êra nu auy loquitur relative ad sacros canones1 toritatea de a demdh.dk ; totuai cu privire la obiectulu, deapre careie ee tractésa, imperatulq vCr* beace relative la canonele sacre. Nice ae pote aduce in contgay ck conciliai» proNeque obat*t. quod pmrineiale^eonrihupi Ancy­ ■vindale Anciranu prin eknoïnilu X a permiau dia- ranum canone X diaconis. Λ in ordinatione con­ coniloni, cari ae-au marturiaitu la ordinatiune, ck testati fuerint, se non poaM’cnntînere, permisit, ut iu ee potu retiené, ae pota contra^ casatoria si vel post ordines susceptos matrimonium contrahere dupa puaceperea orduriloru ; ck - ci debi. canonulu possent i^-esto epim. quod canonr ille concessionis aceia' a avutu poterea permiaiunéi pentru provinci a vjin habuerit pro Ancyrana provincia, non poterat Ancirana, totuai nu a potutu ae achimbe disciplin a ; cêrte orientalis ecclesiae disciplinam immutare, et baaericei resaritene, si ace'a nice nu o a schimbatu revera non immutavit. |vrout perspicuis vehbia una in adeveru: dupa cutnu marturieescu deapre acést'a testantur Epiphaniu·. Hieronymus aliique patres, et reapicatu Epifaniu, Hieronimu si alti parinti. ore- ipse imperator apertiosim^tuetur ’ Quapropter vel cumu si imperktulu inausi Deunde sinodulu TÉjil- jpsa Trullana synodus canone V! sub depositioisje lanu in canonulu VI decide preste totu sub pedeps'a poena generatim decernit, ut nulli penitus s.ubdepunerei, ck iice unui subdiaconu. diaconu ori diaco'tio vel diacono aut presbytero post ordinatio­ preotu ui-i este iertatu a past Ia casatoria dupa nem nuptias contrahere liceat*; unde etiam Grae­ ordinatiune * ; de aci si canonist!· greceeci inca mar- corum canonietae ultro fatentur canonem concilii turiseacu, ck canonulu ainodului Ancÿranu se-a ab­ Ancyrani a Quimsesto fursae penitus abrogatum* rogatu cu totulu prin celu delà TrullaA Acestea aaia fiendu qri cine-vede, càtu este de Quae cum ita sint, facile quisque videt, quantum departs de dieciplin a adeverata a baaericei reaari­ a germana orientalia ecclesiae disciplina sit alienus tene daten'a ace a, cà aubdiaconii, cari au paattu mos ille, ut hypodiaconi contrahentes post huiuela casatoria dupa-ce au primitu subdiaconatulu, ee modi ordinationem matrimonium, ad superiores or­ ee promovéae la ordurile mai mari, depra-ce aaia dines promoveantur, cum hic vel'ah ipaa Trullana aynod» penitus abhorreat. ceva e in contra chiaru ai a sinodului Trullanur7 Quapropter sanctitas sua. cui summopere est Pentru ace'a santitatea sa, earele ee interesésa forte multu ck moravurile acestei provincie. dela- c cordi, ut mores istius provinciae, quacumque cor­ turanduae ori si ce coruptiune, ae se intocmeeca ruptela detersa, ad normam purioris disciplinae dupa cinoaur'a didciplinei celei curate reaaritene, orientalia componantur, haud potest quin meritis laudandu-ti dupa meritu propuaulu repetitu alu laudibus prosequatur amplitudinis tuae propositum ilustritatei tale, spre a nu mai admite pre nimene iterato ^firmatum, neminem scilicet deinceps ad­ la ordurile sacre, déea nu va fi celibe, seau déca mittendi ad sacros ordines, niai aut penitua coelibem nu se va fl caaatoritu pre lege mai in ainte de aut eum, qui ante hypodiaconatum. iuxta morem primirea subdiaconatului, dupa daten'a reearitena. orientalem, legitimam uxorem duxerit. Hic igitur Aci in propttsulu aceat a ilustritatea ta impreuna amplitudo tua ceterique istius provrhsiae antistites cu cei alalti episcopi , ai acestei provincie se stati in proposito permanentes firmiter state, me,haerete. neclintiti, si delà açela se nu ve abated. Quoad eoe vero clericos, qui^tim post subdiacoCe se tiene de clericii aceia, cari dupa susceperea ordului subdiaconatului se-au casatori tu, si natus ordinem nuptias contraxere, et pro quibus pentru cari te rogi ilustritatea ta, cà de aatadata amplitudo tua enixe supplicat, ut pro hac vice, ex prin dispensatione apostolica, in modu legitimu se apostolica dispensatione, licite promoveri possint ad se pota promovk la gradurile mai inalte : santitatea superiores ordines: sanctitas sua. attentis omnibus, sa luandu in eonaideratiune motivate aduae, si din et éx speciali gratia bénigne dispensavit, ut qua­ gratia speciale se-a induratu a dispensi, ck déca tenus nihil aliud obstet, licite promoveri possint ad nu suntu alte piedece, ee ae pota promoyk la dia­ D diaconatus ac presbyteratus ordines, ac valeant in­ conatu si presbiteratu, si pre lenga ace'a se pota super in coniugio iam contrqcto permanere. Haec vietiuf in caMtori'a, ce au contraa'o. Concesiunea autem apostolicae aedis indulgentia illos tantum acést a a ecaunului apostblicu inné priveace numai respicit clericos, de quibus expresse loquitur me­ pre clericii aceia, despre cari amintesci espresu in morata epistola tua. memorat a ta epistola. Ceterum aanctisaimus dominus noster vehementer Altmintrea santitatea sa cu tota poterea te admonésa in Domnulu pre ilustritatea ta si pre vene­ hortatur in Domino amplitudinem tuam et venera­ rabili· episcopi ai acestei provincie, ai ve indemne, biles episcopos istius provinciae, vobiaque addit ck irapleninduvi oficiulu vostru ee ve nevoiti din animos, ut maiori usque alacritate ministerium tote poterile, ck se infloreaca totu mai multu con- vestrum implentes, sedulo nitamini, ut clericorum teninti a clericiloru, si restituinduse dupa norm e continentia purior floreat, ac ad normam.»genuinae discipline· genuine reaaritene se oe pastréae neve- orientalia disciplinae restituta inviolate persistat. A 1 Instruct. So qwoi· teaspore, die 4 mail 1740. ' Anth. roll IX, tit VI, novell. 133. cap. XIV : Non valente eo. qui ordinat, ia tempore ordinationis permittere diseonnm ant «ubdiaconam post ordinatione· Mxm· accipere etc. * Can. VI cone. Trail. : Quoniam is apostoUcis outonibiu (can. ST i dictum eat. eoram qui non dneta axon in cieram Conçu- OBxxux. Tonus XLn. promoventur, solos lectores et cantores uxorem poaee ducere, et nos hoc servante» deoernimna. ut deiaoepe nulli penitua' hypodiaeono vel diacono vel presbytero post sui ordinationem contrahere liceat. . Si satem fuerit hoc aneas, deponatur etc. • Bsdaamoa, Zouaraa, Ariatenina aliique. Coas Arcud.. tib. 7. c. 37. et Bened. XIV1, instruct. So quuustda iratpore. 4d 707 CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIKN8E KT FOOARA8ŒN8K, 1879 nui 5-14 , , - 70β . ternate, fh' decumva unii dtfph acdst'a (ce M fe­ i Quod ai aliqui deineepa (quod Doue avertat) poet me* Domnedieu) dup·' primireh ordurildru .Mere aaeroe, ut praefertur, firdines matrimonium attentare •r' cutes! ee ae caMtorfisca, pre eceetia decide 'pr/taympsegiat, deeernh Mnctitae edi, nt nd tra­ santltatea sa. ci pre bee'· Muteloru canCne ee ee mite* sacrorum canonum severa puniantur, ut quos pedepsesc· cu tote «prime*, pentru-cd pra aeeia studium serrandae disciplinae ae amor continentiae oe nu-i mislca, selu|u apte · pastrfl disciplina ei non movet, vel poenarum timor compescat. iubirea contenirei, se-i infreneae Mei de pedepaa. Haec eunt qu reverendis­ Aceate-a auntu,. cari santttatea aa a demandatu a ti-le ' notifie! tie ai reveréndisimiNru episcopi ai simi· epiacopia istius provinciae significare mandavit. aceatei provincie. Ce ae tiene de celea laite, ae Quoad reliqua opportune providebitur. Interim haec voru dispiiner la .télCpulu aeu. Intru ace’a,' aoéat'a sacra congregatio "amplitudini tuae cetensque com­ aacra congregatiune ti poftesce in Domnulu "ilustri- provincialibus episcopis ac gregi concreditcAdmnia tatei taie ai deloru h»lti qpiscopi conprovinciali pre­ bona ac fqlijga in Ilomioo sdprecatur. cumu ai turmei, ce vi eete incredintiata, tote celea bune ai fericite. Datum dic 94 martii 1858. " Datu la 94 martiu 1858. / . X. Ad titulum X, cap. Π. Sehema tummaria/ ioitructioni» ift causia ntatrimonialibot tneAoandis, tractandi· ae definiendis*. B sanctorum ©ei £vangeliorum veritatem dicendi, et ai opportunum videbitur propter impedimenti qualitatem, etiam iurabuqt de secreto servando. Cancellarius adnotabit diem', mensem et annum cuiuslibet examinis; ne'e non examinandae personae eiuaque patrie nomen, cognomen, aetatem, conditio­ nem. statum et patriam, ac denique quod revera turamentum praestiterit. Prae ceteris ille prius audiatur, qui matrimonium accusaverit, ut accusationis titulum exponat, illius existentiae ' probationes, circumlttantias et indicia, Matrimonium · Christo domino ad sacramenti dignitatem elatum, postquam initum fuerit, in­ dissolubile esae iure divino, fidei dogma est in ecclesia catholica. Legitima tantummodo potestas ecclesiastica judi­ care potest irritum ' et nullum esae matrimonium, quatenus cum aliquo ex impedimentis dirimeVitibus, vel scilicet iuris naturae, veli divini, vel etiam ecclesiastici./initum fuerit; facta prius accusatione contra matrimonium, de quo-sermo sit. Accusatio fieri debet a personis, quae a iure communi habiles habentur. In quibusdam enim impedimentis ipsi coniugea tantum ad accusandum admittuntur: in aliis eorundem parentes, vel etiam ( quilibet de populo; ac tandem ex officio etiam in­ quisitio fieri potest, et quandoque debet. Accusatio est ius personale, et fieri debet coram legitimo ofdinario ecclesiastico, et scripto Si oretenus facta fuerit, judicialis deinde reddatur iuxta regulas a communi iure traditas. Ab ordinario accepta accuMtione una cum om­ nibus. necessariis adiunctis et indiciis in casu con­ currentibus teatibusque nominatis de re instructis, ipse ordinarius, si ei placuerit, vel suum vicarium generalem, vel alium probum expertum virum e clero, si fas erit, seligendum, scripto delegabit, qui in iudiciali processu conficiendo munere judicis seu moderatoris actorum fungatur. Praeterea alterum quoque virum pariter scripto delegabit, qui cancellarii officia adimpleat, ut nempe interrogationes personis examinandis faciendas, earumqu&'responsiones in acta referat. Demum flium in iere peritum virum pariter1 scripto designabit, qui sit ecclesiasticus, quatenus haberi queat, et praevie, iuramento ad tactum sanctorum Dei evangeliorum ofllqftun suum ob­ eundi, strenue accuMti matrimonii'iura tueatur, omnibusque conficiendis actis continue assistat. Verum quatenus ob peculiares locorum circum­ stantias intéressé singulis acti* nequiverit, absoluto processu, ille tradatur eidem, ut eas exarare queat animadversiones, quas neceoMrias pro tnenda validi­ tate accuMti matrimonii faciendas indicaverit, vel alia, quae suggesserit, acta flant. Personae inductae, quaecumque illae sint, exa­ minentur seorsum, praestito iuramento ad tactum ' Transmissa fait haec instructio ad antistitas orientals· per litteras sacrae congregationis 4e Propaganda fido dio 98 angusti 1M7 data* quae sive de propria scientia didicerit, sive ex aliena relatione, distincte referat, ac denique no­ minet testes de re instructos, qui deinde iuxta methodum iam traditam examini subjiciantur super iis. de quibus instructi dicuntur. Non raro contingit, ut aliqui ex ipsis ad exteras et forsan longinquas regiones se contulerint. Hoc in casu a moderatore actorum accurata fiat omnium factorum ac circumstantiarum expositio, de quibus confirmatio requiritur, coneinnatisque interrogationi­ bus opportunis, ac denique testium expositis nomi­ nibus. ad ordinarium mittatur loci, in quo personae iuridice audiendae commorantur, -qui suae curiae praecipere faveat, ut examinentur iuxta datas inter­ rogationes. Matrimonii accusator sive unus ex coniugibus fuerit, sive non. ambo semper audiri debent, ut unusquisque iura sua tueri valeat, ac rationes, de­ ductiones. ac etiam facta contra ipsum allata rejicere aut explicare queat. Hi urfus coniugum fuerit accusator, moderator processus sedulo invigilet.'utrum ex eorum respon­ sionibus, vel aliis conjecturis aliqua apparent Col­ lusio Hoc in casu singula argumenta contra illo­ rum depositiones ex processu resultantia distincte illis objiciantur, ut facta veritati, quantum fieri potest, respondeant. Interrogationes et investigatione· faciendae haud in singulas piutes in hac ingtructione suppeditari queunt, cum vel maiores vel accuratiores fieri opor­ teat, prout accusationis titulus requirit, aut obvoluta erit allata factorum congeries ; ac propterea sagaci­ tati moderatoris actorum UIm concinnare et augere aut minuere relinquitur. Plura etenim impedimenta, quae contra matrimonii validitatem afferri possunt, facilis promptaeque probationis eunt, utrum in ipso matrimonio interfuerint Revera impedimenta dirimentia voti solemnis in aliqua religione ex approbatis a sancta sede emissi, ordini· maioris suscepti eum onere perpetuae casti­ tatis, eognationit et affitrUati», nec non lipoasinis, seu vinculum praecedentis matrimonii viventibus adhuc coniugibus, omnia haec impedimenta expedite probari possunt, si authentica documenta requiran- ΤΟ» CONCII,. PROVINC. PRIMUM ALBAIULIKN8F. ΚΓ FOGARA8IKN8K, 1878 mail 5-14 710 tar, «t in acta referantur, aire emiaaae eolemni* A competit, ut quisque exposa* utrum' mutua volun­ tate se copulaverint, ac ntatrimonium consummare prefemionia, aire maiori* ordinis suscepti. "Si de carnali cognatione vel affinitate agitur, curaverint aon semel, sed quasdocumque Ipsis li­ eruatur probatio ak arbore genealogica utriuaque buerit. semperque irrito conatu tentaverint; an ex familiae sponsorum ponficienda er matrimoniorum viri debilitate, aut nimia mulieri* aretitudine id regentia, et apparebit manifeste -utrum matrimonium contigerit i an et qu*e remedia adhibuerint, ut im­ ■ / contractum ait intra grades a iure prohibitoa. pedimentum tolleretur; an parentibus aliisque de " Paffiterquc ex regestis baptiaatorum aut- confirma­ falnilia amicis aliisqup eorum statum patefecerint,. torum demonstrabitur. utrum- cognatio spiritualia qui opportune deinde dxamini 'subiifiantur. Inqui­ * inter contrahentes extiterit. ratur quoque, quaenhm sit'fama asserta non Quoad ligaminis impedimentum praeter attesta^ oonsummatione. et an ipsi eoniugea examinatique 5 ‘ ’ , tionem prioris matrimonii in actia allegandam, ad­ teste* fidem mereantur. Quibus rite expletis, duo saltem physici ex cele­ huc inquirehdum supereat, an unus ex ipsis eoniugibua vixerit cum secundum matrimonium initugt brioribus' deputentur, praevii juramento veritatis dicendae, ad inspiciendum corpus viri et praesertim fuit ab alio coniuge. Ceterum grave profecto nemini - ex animarum illius viri|ia. earumque partium structuram, utrhm rectoribus erit, ei .ex huius impedimenti sermone iuxta lego* naturae sint efformata, et an aliquo, et arrepta occasione, vehementer ipsi excitentur, ut quo' morbo laborent ; an a nativitate vel acquisitus, ad praecavenda gravia-incommoda, quae ex hoc B et an curabilia nec ne sit morbus, et sine Vitae impedimento non raro contigisse compertum habe­ periculo. Quidquid in inspectione invenerint, scripto tur, ad matrimonium ineundum neminem, quantum referant, relationem moderatori actorum tradant in ipsis erit, admittant, nisi prius de libertate sui actis alligandam, et quid ipsi sentiant de viri im­ status regularia documenta exhibuerit; quod nempe potentia, an sit ingenita, absoluta vel relatyVa tan­ nunquam a sua pubertate carnali aut spirituali tum. ingenue fateantur. foedere se obstrinxerit, aut saltem de prioris 566 C, ubi de im- q&naliutin' pariter est ec,elenia in eius (id eat : in suis) pèdimento affinitatis, açunt ; ‘et ‘est' huinsmodi : . praeaplibua, natura rei Id exigente^ ut legum trans' .8) Affinitas eg copula illicita dirimit matrimo- gressiones “—1— ------ eas — etiam Oh auctoritas ‘iudicqt, quae ^niurn in gradu primo'relato ad,patrem et’filium ’, condidit**.. Et citatur nomoCanonw tit. IX, cap. U ■ iuxta directorium iliris vero (id est iuxta grvtile} lex Irtt 5.' , . ac nomocanonem usque ad quatite inclusive** V P.rimi|un noto insolentem dictionem: legum trans­ Missa faciam quae'in hoe tntu decretorum re-, gressione» pam auctoritatem iudicare, quae eas Con- -v censendo observatum venirent"; nam iterum nobis . did(t. TVansgrcssioNM ergo legum condit auctoritas? idem, ipse suo loco, recurret, dum jle V hoc titulo Hic est enim ad leges grammaticae huius dic^iotrii ex professo inferius agemus. .Holo autem loci so-B sensus, qui oppido pugnat cum logicae legibus. Ium uni/m -monebo, nimirum patres hiiiUs .concilii Secundum has. namque debuere#-dicere: auotorita- quaestionem hanc iuris de affinitatis gradu diri- tem, quae leges condidit, earum etiam transgresmente solvere aut solvendam iubere (nam ipsi stones iudicare. eam non solvunt) ex* suo directorio legis, sive At vero, et hoc eet alterum noto, ή tali· 'pravila, iuxta atque ex nomocaaons; quo profecto . est patrum sententia, si sufficit, ut quis, quocumque utrumque, et pravila et nomocahonem, tamquam titulo, factu· «it logum'conditor, ut illico etiam fiat iuris qràcula sancire intelliguntur. 'Quantam, ad transgressionum. iudex. haec, inquam, sententia et primum adtinet, id est ad pravila, exirs omne du­ ipaa, quoque deteriorem oâJcolum reportet neeeaae bium mihi positum videtur non modo opportunum, est. Plane, non sufficit quod aliqua auctoritas legem sed omnino necessarium-esse, uti mox probaturus condendam procuret, ut statim ius 'habeat omnes sum. ex toto hoc volumine actorum et decretorum eius transgresuiones iudicare. Hoc epipi pacto concilii vel solaip mentionem horum pravila ex­ immane impietatis, quae nos, verbi gratia, in Bopungendam ertpllendam curare. Quantum vero russiae partibus hodie vexat, exemplum, teterrimis pd secundum, id e^t ad ' nomocanonem, prorsus - legibus ac sacrilegis legum conditoribus ius plenum mihi in eadem causg^pum Illo primo esae videtur, daret transgressores earum iudicandi. Quis hoc un­ et de hoc statim agemus. ' quam'dicere aut etiam cogitare potest? Primum Adducam tamen adhuc aliud aliquod exemplum, igitur pportet auctoritatem probare atque evincere 'ut melius penpiciamus quo demum, modo, patres j^sç'-. legis condendae ius et potestatem habuisse ; tum Fogarasienses citant nomocanonem. In hoc exemplo demum’ >us* babebit transgressores iudicare. Non i ■ nomocanon non se intromittet quidem in textum eat igitur undequaque vera patrum sententia, quae ipsum decreti et tenebit humiliorem ad calcem pa­ iulfet auctoritatem, statim ac leges condiderit, earum ginae locum; sed,maiorem forte usurpabit auctori­ etiam transgressiones iudicare ; quam sententiam suo tatem, nam solus unus erit qui vim omnem decreti loco inferius emendandam repraesentabo. sua potestate firmabit. Interim vero ad locum citatum ex decretis reItaque titulo X, cap. 1, „De consistons dioe- 'vertor, et missis quae modo de eius incallida in­ cesani·**, p. 608 A, § Ad causas, legimus: dole admonui, ' observabo potius atque ' insistam „Ad causa», ecclesiasticas criminales referuntur quam perperam ad nomocanonem appellet. delicta quibus rtligio laedjtijr, prouti apostaIudex ergo causarum ecclesiasticarum est eccle­ sia (ete.) . . . sive carita» *rga prozuMu*, prouti sia, et hoc debet nomocanon probare? Meliori iure homicidium (etc.) . . . sive cerita* erga sripsum . . . possumus nos patres Fogarasienses appellare; par­ prouti peccata carnalia (ete.) . . .** Et statim cita­ cant ecclesiae dignitati, suae propriae etiam auc­ tur HomoeanouM tit. IX, a capite 10 ad 37. Quo toritati parcant, et a^ nomocanonem non appellent. consilio cuive bono? prorsur non apparet Nam Firmius stant illae quam iste. Quinimmo hoc probe in primis haec eat mera a patribus facta criminum, sciant, quod videntur prorsus nescire, locum bunc divisio, plus minusve recte ad libitum inducta et ipsum quem appellant, adeo male firmum ac labenad theoriam spectans; omnia pono quae theoretics t torn esse, ut supra se ipsum cadat, eosque qui aunt nihilque fieri aut facere iubent, in iure prae­ ipsi innitantur, misere obruat. Citabo locum, ut sertim, nulla profecto auctoritate comprobari fir- magis magisque appareat patras Fogaraaienses nullo marique indigent' coque minus hac levi nomocano- prorsae modo potuiaao ac dobuiaae hunc locum ap­ nis auctoritate. Non igitur oportebat ad sumdem pellare, ut deinde poasimna eo meliori inse eonappellare. Deinde voro si locum notaocaaonia, ad 'cludere ad natium appollara nove debere aeve quem fit appellatio, diligentius eonaulamas, non posas. poterimus satis mirari .et< etiam ridere huiusmodi Appellant igitur tituli IX, cap. 1, legem tertians appellationem. Locus enim ille non probat quod et quintam, id eat tertio at quinto loco in hoc caaaseritur. Eat potius eatis longa ot ampla nomo- pite positam. Porro lea tertia haoo habet statim canonis psn, in quo varia clericorum crimina, ab initio: poenis quibus plectuntur appositis, nominantur qui­ .Clerici recte in instrumento fori praescriptioni dem, at nullo discrimine servato, promiscue omnino renuntiant. Generaliter enim cuique Heet contem­ ac perturbate. Cur igitur adducitur hic locus, si nere, quae pro se. induite sunt** (loc. cit). Id set illam divisionem non probat? Cui bono, cum tanta clerici possunt ■ recte foro ecclesiastico renuntiare, et apud magistratum saecularem causam agere. 1 Et hic dtetar: 8, Basil., osa. 87; Director!·» legis (M Hoc statim clarius'’adhuc exprimitur: .In pecu­ est AwvtsZ esp. IMS. 1 Hk aatsai dtatar : DtrSctortua legis fAvwvlu), cap. MB, niarii· causia dumtaxat inter consentiente·, non autem etiam invitos, efficaciter apisoopus iudieat.** -Vei urease, tit XIU, sap I, ia ssMta. 717 r CONCIL. PROVING. PRIMÙM ^LBA-IULIENSK ET FOOARA8IÈN8E, 1879 nfaii S-14 . 718 . Id eat si alterutra pars nolit, episcopus indicaro Ainvaleeeentiaac démûm triumphantis nomocanonia. v'· non potest .. Ata ut huius tetpporis spatio antique loannis scho. -- Çt clarissime inferus: ^Episcoporum iudieiudt laetici iuris collectio, seu'ea qnam sudivijnus coho- ■ ratum sit-inter eoa, qui ipsos elegerint.** Nulli ergo' mms concordia, pauktim obsoleverit et in' dqsuetu- Y dubium. · . dinoui’· abierit, eheu! una^imul cum eoelesiannç .*■ 8e^ omnes Judiciorum formulas legitimorumque concordia, ef utraque locdm misere cesserit schis­ rationem omnem In eccleautaticia causia ostendet mati et nomocanoni. Iam vero vel sqlq. huiupmodi nobia lex quiqto loco posita, atque oppido nobib rerum non fortuita concursio sinistrum aliquid 'de patefaciet quem tandem gradum et locum tenuit in nomocanbne'portendit, atque'omnino vetat quomi­ nus publica auctoritas, quam in his'rerum adiunctis . graeea ecclesia ferum ecclesiasticum. „Qui hdbet litem (sic ait) adversus clericum . . consecutus est, rata finnaque habeatur. Praeterea, quo quaeso auctore et quibus tan­ monachum (etc.) ... eorum episcopum adeat,, ot ille iudicet ... Si quis eorum qui contendunt intra dem auxiliis hunc .auctoritatis tocum-homocanon decem dies contradixerit, eaecularie eoriia» locarem sibi · peperit? Nonne Photio agente? -Nonne eius “ mdgittratue rem examinet, et vel sententiam con-< audacia acrfrihide auxiliante?’ Nonne deinde fama , firmet, vel exequatur . . . Quod si magistratus epi­ sua fascinante ac praestringente oculojh sequacium scopi sententiae contrariam sententiam tulerit, . . . suorum et totiiis tandem Orientis? Haec profecto) 'haec inquam,' appellationi aubiicitur. . . . .Alertent auxilia -quib’us nompcanon in _ ::......... r ,.j aed rSin autem prius apud magistratum intentatum B universaliorem usum publicum,inthomiasus fuit: ht probatum sit, acta episcope ostendantur ... Si haec ipsa satis clamant nosque. opjtido docent, tanexistimaverit episcopus non iuste acta esae quae .tum .abeqde uV>hic usus publicus no.mocanoni veri fdcta sunt, sit is qui accusatus est sub legitima nominis auctoritatem conciliet, ut eam potius iure securitate, proprio gradu non motus, donec impe­ meritôque ipsi ex toto adimat. ratoria 'maieetoe, causa per magistratum et episco­ Demum- et hoc examinandum ac rite sciscendum pum cognita, iuaserit quod sibi videtur** (apud est: potuitne i<»rq ratum, tandem aliquando erupit, crevit, invaluit, roi ihûtqa), et a patribus etiam Fogarasiensibus ad calcem consummatumque eat: inter Photium scilicet et decretorum, quinquies vel sexies, ex boe nomocanone addadtar. Satis est. Inquam, vel huius solius facinori* meminisse, quia Miehaëlem Caerulerium,, a saeculo IX exeunto ad tot atia commemoremur; quod tamea licet tantum ait, aibUo usque saeculi XI finem et initia saeculi XII. Haec minus patres FogaraaieaMs aon impedivit, ae balas coaeüd «et epochs consummati schismatis, haec etiam epochs umbra decre^saa obnubilarent W·? 71» CONCIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IUUENSE ET FOGARABIEN8E, liftXmaü 5-14 rea aat eum . ipais tractanda, sed - tamen non. ideq omittenda. Iam vero haec nobia forte videbitur melior vi» ineunda, uf nihil jin praesentiarum dicaiur de admocanoniq exturbatione, sed Solummodo nomen nomocanonis expungatur et ex decretis ex­ pungendum inhibeatur. Neque hoc .poterunt iure aliquo indignari patres; ' nam loca ubi nomocanon in decretis solus unus citatur, pauca supt admodum (quinque aut sex numero); illa vero lodfi ubi cum , aliis fontibus* etiam nomocaqoa ·iungitur, quaeque multo stint plura, nihil detrimenti capient, si cete­ ris fontibus conservatis,- iste desideretur. Potest ' itaque sine magna, difficultate, et quin patres Fo- garaaienses id aegre ferant, nomen nomocanonis ex decretis omnino expungi. . . Et sio patet responsio ad primam quaestionem, . quam demum his verbis concludjjnu· : Nonene permittendum ut nomocanoni» nomen m B actif et decreti» concilii alicubi appareat. multa ex suis ecclesiasticis, legite· proferebant, ut A ritus usuaqiQ suos tuerentur,1 omnia vero- candide. ' et sine ambage ex nbmooanone, 'quem slavioo 'idioriate aaeeulo XI probabiliter quidem, saeculo vero XV iam terto vulgatum novimus. Ad hunc . appellare, hunc in medium pro 're· nata proferre, . nulla ei^ erat difficultas,' nulla- eUnctatio. Immo vero eodem' propemodum tthnpore fluo antistites Rutheni .unionçm cum Romana ■ eceleaia inibant^ euum hunc etiam -nomocanonem a regia in Polonia potestate confirmandum procurabant. Eoruny me/ tropolita Hippatiua Pocieji iart anno 1605 in publicia regni eomitiia id agebat coram' rege Si^iarnundo III ; aubinde vepo legimus nonyicanonem aub Tege loanne III in comitii·, anno 1676 Ôracp- ’ '■ * 4 720 Γ viae haoiti», revera approbatum fuisse. Nihilominus tamen postquam Rutheni noatri longiori intimiorique^ consuetudine occidentalium uni fuissent, non poterant quin ,ipsi animadverterent nomocanonem _vitiis scatere, et eum eue qqi ecclesiae vere caSecunda quaestio. thcflicae nullo modo- pro podice, iuris ecclesiastici- ' Poeeuntne citari nooellae alialpu lege» imperatoria» inservire posset. Quid igitur consilii iniverint? Nomocanonem uti nomocanonem sensim ac mode­ ac nomocandn» deeumptae, eeluti auctoritatem ha­ bente» tn tura ecdetiaetico f rate utique ' neglexerunt, neque eius auctoritatem appellare ex integro amplius fas sibi duxerunt, Prima quidem fronto posset supervacanea videri datq etiam publica leg^ ne disciplina nomocanonis haec quaestibp liperet enim nobia, immo 61 deceret aut eius canones paenitentialea ex necessitate se­ noa aliajn de patribus habere opinionem, neque quantur ί verum enim veru canones illos canonica·- eoa talea putare qui legea imperatorum, iam a tanto que aententias, quas genuinas, nomocanon continet, tempore, vetustate ipsa corrasas ac collapsas, denuo ' conservarunt et ad usum iuris accommodarunt ; quo instaurare, ipsisque iua suum ecclesiasticum fulcire ^factum est ut bona ac legitima para noinocanonia vellent Ast, uti aiunt ^contra factum non valet steterit, mala autem et spuria cum ipoq nomine . argumentum, et opinio silet ubi loquitur res. Fac­ nomocanonis vapulaverit atque evanuerit. Optima tum igitur in medium producam; nimirum non­ •ano rerum compositio. Et «i tandem rei exitum nulla ad exemplum Joca ex decreti· afferam, ubi exquiraa/vide sis acta synodi Zamoscianae anni a patribus imperatorum leges secure ac fidenter 1720. scilicet CXXV annos post unionem celebratae. citantur. * Satis fuit hoc temporis spatium nomocantSiis vesti­ C Non eat quod longe quaeram hoc genua exem­ ■ giis auferendis, quae frustra in Zamosciana synodo pla; sumam illa quae citiua occurrent. Sic quaesieris. legimua in capite de patriarchis.1, iura eorum - Iam vero patres Fogarasienses in eadem mihi consistere : causa esae (ridentur ac illi patres Zamosciani, si id .In querelis adversus métropolites motis diiudispectem, quod facere debuerint; in dissimili, si ad candis.“ Et statimycitatur nov.· CXXXVII, c. 5; ea me convertam, quae re ipsa praestiterint. Non -additur tamen cone. VI (pseudo-concilium), can. 9. enim CXXV anni sunt, ex quo cum ecclesia Ro­ Iam vefb sine mora sequitur: mana unionis foedus fecerunt, sed omnino CLXXV, „In appellationibus a foria mettopolitarum requippe cum haec eoTum unio anno 1700 celebrata cipiendis/ Et hic sine ullo, vel pseudo-concilii, fuerit. Debebant itaque iam Mti· perspectam ha­ adiuncto, sola citatur nov. CXXIII, cap. 22. buisse omnem hanc causam de nomocanone, et iamPagina 520 B determinantur obligationes canoni­ diu peremptoriam sententiam eost-dixieae oportebat. corum, quoa aiunt (§ Membra capituli), ubi inter ■ Fas erat profecto ut patres Zamoacianoa sequeren­ cetera officia numerantur: tur, ac pie eoa aemularentur in sua synodo eo-modo „IIoraa canonicas omnibus diebus absolvere. comprobanda ac sancienda, quo id illi facer^ tera-' Moram liturgiam attaque sacra officia in ecclesia nint. Haec agere debuerant; non fecerunt tamen. cathedrali ordine peragere.11 Statimque, quam auc­ Quid in cauaa fuerit, non eat animua explorare; toritati· tribuendae potius risus promovendi causa, dolendum est potius, non recriminandum. Ceterum citatur sola una nov.III, cap. 1. — Officii igitur recitandi obligatio apud istos ab imperatore in­ vero et ante omnia providendum eat. Qua in re quis negabit non modicam ineaqe vecta eat? difficultatem, maxime si animum convertamus ad Pagina 632 B recitantur praecipua ipnodorum pra­ ta praeiudicia quibus lieu menti· eecleiipsticorum emeioltum ...................................................... (at ipafdicunt) obieeta, et primo loco poni­ huiu^ gentis viroru·^ praestricta videtur? Satis tur oonoecratio epiaeoporum, „a clero concernentia * profecto cuicumque erit haec ipsa decreta eorum concilii legisse, ut eum taedeat ae pigeat tantae Ulan voeea lam» aotaaa adlnagit, at ad oaloan paginae alucinationis, qua abrepti, optimi hi viri omne· ad (p. 478) ia aota seritat da m ipso: .Orator ad iaoaaabula ' *Korean·· (Bumsm), ad ' nritare i Konaa alludit. Ita et sidera extollunt, suspiciunt, venerantur totqm id natis quod suum est, quod domesticum, quod laribeu MBfaia· et Sdo aurea Boreae! 0 fiartare irereortalaa gen­ ti· Bmmsm (le'■ 791 '-ί'1 « . . ^,11,01111)11.11111« · C0NÎIIL.-PROVING. PRIMUM ÀLBA-IULIFÿi9E ET FOGARA8IEN8E, 1879 maÀ^.14 799 dioaeesis, ubi usus obrinet, trina candidatione- «lacto­ Tertia quaeetio. rem . facta.** Et citantur duae novellae: JCXXIII, A>aMntw i» dacritit kuiut concilii «tori conatitu-. cap. 1, et’CXXXVlI, cap. 2. * iteOMM apotUUicat,' eoHoWr» conciliorum, rptttolaa ca­ pagina 556 A rcfcenseptur impedimenta matrjmononicae patrum, ad fidam aoaMcaaoiua ; φάρρί «tat ' nium dirimentia, inter qùae ponitur : ' . .Adulterium dirimit dhatfimonium inter peiyonaa Aie. citandi modut ridetur maxima illa tata, juem patrat Foyararitntet adoptarunt? adulterii reas.1* De quo impedimento* auo loco^in­ Quaeetio supponit patres huiua concilii omnes ferius disseram, hie βοϊιμη noto atatim çitari lu.tiniani nov. CXXXIV, et deinde aubdi aliud impedi­ fere loces quos cjtant, non ex auia genuinis Ksusisse fotrtibu», aed ex illo, promiscuo receptaculo, qudm mentum: .'Coniûgicidium cum intentione matrimonium nompcanbnem flaaa iam probe novimus. Hanc j^orro cum complice-ineundi. **. Et citatur digestum'. lib. opinionem firmat j accuratius instituta perquisition Etenim locoa citato* in decretis omnes iu'nomo­ XLVIII, 9,. de Parricida. 'Et hic porro cetera, aed haec quae adduxÇeatis canone invenimus ad eum modum, quo in decretis citantur, et, quod caput ^at, sub iisdem nominibus r sunto,'speciminis cauaa. Qua in re prolixiorem me erae non oportet; et titulia. Sic, verbi gratia, concilium illud (ve\ haec enim ipaa quae protuli rei huius exempla, rumne, an fictum? parum refert), quod in Trullo ’ adeo aunt perapicua, ut suapte aponte convincant anno 699 celebratum aut excogitatum fuit, quodinopportunum ease atque omnino praeter rem, B que quimsextum etiarq passim vocan consuevit, quin etiam indecoram et ecclesiae iniuriosum, citare^ hoc semper, vel ferme sempfer, vocatur in his dein decretis vel minimi ecclesiastici concilii leges oretis concilium oecumenicum-VI, perinde atque in imparatorum, atque ita in rebus' sacris ac divinis nomocanone. Sif etiam fictitium conciliabulum quod auctoritatem appellare profanam. Neque hic potest Photius proprio marte cuderat et celebratum fin­ perfugium quaeri, quod illos antiquos forte Byhan- xerat, semel atque iterum, aut etiam tertio, sive in tinoa iuvare poterat, et contendi leges ecclesiasticas basilica sanctorum apostolorum, sive in altera sanc­ firmius stare ai etiam saecularibus legibus roboren­ tae Sophiae, hoc rursum a patribus Constantinotur. Quamnam e.tenim firmitatem, ut alias causas politanum I*" et' II*", eodem nomine, quo et in taceam, dare possunt leges istae/ quae hodie humi nomocanone vocatur. Ex his colligi potest .quam stratae iamdudum in pulverem se resolverunt? iure et merito quaeri debeat, an hic modus citandi laceant loco suo, pudeatque virum ecclesiasticum ex nomocanone mutuatus tolerari tandem possit? eas a somno minus caute excitare, et antiquae Porro quaestio multiplex est, et ad varia puncta servitutis vestigia relegere; quae si, ' de cetero, plura etiam sunt danda responsa. m illis temporibus ahquam excusationem prae . , .... se ferebant, hodie ferre prae se nullam promu. Λ Λ « contMutnmbua apottolici. valent. Rem'plane miram! Quid enim causae patre» Fogarasienses impellere potuit, ut haec byxantinà θ scoria in suo, ceterum satis compto) aedificio tam diligenter oollocare studuerint? Sed iam video et luculenter perspicio. Et haec enim pertinebant ad illos penates laresque domestico», quos a cunabulis praeter modum adamaverant; pertinebant ad illa amas, tanta, quae (uhi occasio'datur) cohibtrt non patiunt. In eorum prarila, in ceteris iuris eorum fasciculis, semper oculos ipsis percellebant inque auribus resonabant : nomocanon, novellae, digestum, una cum conciliis eorumque canonibus ; et sic longo usu et inveterata consuetudine factum est, ut utrum­ que ipsis visum fuerit individuum, et iure ferme eodem veneraadum ac sacrum. Quid mirum igitur ei data semel occasione tanta tua non coMiutrint, et plena manu fuderint nobis illinc concilia et ca­ nones, hinc vero tribunalia et leges? fuderint, in­ quam, alterum nomocanonem, etsi non iam in textu, saltem in notia ad calcem? Quae cum ita se hebeant, parcendum eet opti­ mis viris si quid humani passi sunt, et solummodo cavendum ne quid exinde concilium eorum detri­ menti capiat. Quapropter ad propositam quaestio­ nem dandum est opportunum responsum, quod se­ quens debere esse censeo: Expungendam ettt ex tota carport actorum at daerctorum huriu "“concilii osuwm mei0ion«m noatlisrw», aliarnmgue logum imparatorum, tum yttam commentatorum earum, uti Baltamonit, aUorumgue. arisen·», cmfmrier*. Varum quidem set ioa hic, in revisendo st recensendo, latinitatem non curare; attamen curare debsmss at propositiones quas recensemus aliquid aigniiceat; hoc au­ tem incisu· .a clero concernenti» (i. e. simul misceatis) dioe­ cesi»*, nihil signiScat. Ex necessitate itaque videntur mihi moaendl patrea, dulciter quidem, ut huic malo caducae latini­ tatis ubique medeeatar. Coxcil. »mui- tomos XLII. Quae sit vetusta atque ex parte apostolicos fontes attingens origo, quae deinde auctoritas, qui tandem usus sicut in occidentali, sic etiam multo magis in orientali ecclesia, canonum atque etiam constitutionum apostolicaruin, res in propatulo eet posita, omnibusque nota. Cum autem ex hia vulgo apostolicis fontibus multa in iua ecclesiasticum apud Graecos, quin- etiam et apud nos aliqua ratione manarint, iniustum non erit ut in eodem perma­ neant, et ubi opus fuerit opportune citentur. Id­ circo dum patres Fogarasienses ea citant, iure suo Utuntur, nosque nihil contra dicere possumus. Id autem quod ea ex nomocanone sumant, parum re­ fert; nam cum suo nomine hos fontes citent, ac nomocanonis nomen praetermittatur, iam omni malo satia cautum est ; quod et de ceteris genuinis fonti­ bus eodem modo citatis intelligendum erit. 2. Dt gauuinit eonciliit, eonumgue canonibut. Decem sunt omnino concilia IV et V saecutt, .quae (ut ait eminentissimus Pitra II, 423) in subsequentis (id est VI) saeculi initio Dionysius Exi­ guus, privata quidem, sed Romana cura collegit**, et quorum constat .canones venisse in ius publi­ cum sive orientalis sive occidentalis ecclesiae, cum a Rufino, Dionysio, Isidoro, tam in annalium quam in legum ecclesiasticarum corpore partes habuerunt perpetuas** (loc. eit.). Porro hi .sunt Nicaeni canones, Ancyrani, Neopaesarienses, Gangrenae», Antiocheni, Sardicsnses, Laodiceni, Constantinopolitani, Epbesini et Chaleedonensea, quorum primi et (tres) ultimi maiorum sunt patrum oecumenioorum ; ceteri minorum licet gentium, magna tamen potiuntur auctoritate“ (eod. loco). Hoc est alterum fundamentum iuris ecclesiastici apud Graecps, idque verum "et ex omni parte g»s nuinum. Iam vero si ad illos vulgo dictos apostplicos yéanones et constitutiones appellari sine criX « m oovcu. PBOvnrc. primum alba-iulunbe η fogarajhenbe, ιβη mu β-ΐ4 m ■ia· potant, prafoeto to miari tara peeauat M^topn enbeeqnentia uumi hnM mmh·; auDe modo tamen ab oeeideatalitam .participata debeat «itari itteri M eaaaae·, maiirum eeneiH« rqm. qaee m eam aobie erieatad·· venerentur; Mt, quod iam aaa dubitaro ainit aa Merit eoneiham; aaa^aam etiam, quod capot eat, a poatipreiadaqee baa de re aaDa aat qatentio. l'«a quod poaaot notari, id ooaet,lnt auamat fiee Romano approbatam ee aadivit quod nee pre boa eaiMMa ex eollaationibue probati·, quae iam . «arta teaara iabet «altem neu Mme ooeumeaicnm. iade a primia «aaeatta confecta·, aaa propria nao- Bed dixi aoa Mme forte concilium; et bie ia verum teritnte étant, aequa ipeae ootmnendaat; ai aatata atqae ardeam impiugimua aenigma biatoneum. aellam talea eoUactioeem genain·^ ae legitimam Mullo enim paeto pro explorato habeto debemua, •pud «a habeant, da ea procuranda ooaaili· Oppor­ quod communitor in compendii· hiatoriae eocletuna capiant Bed baoe oboervntio poetea loco aMb «iaatica· alii ex aliia exacribunt, anno acilicet poet veniet, Me veto aat potitu pium deaiderinm, ae Cbriatum 892 (aeu potitu 691 ad fibem vergente), modum iadieat quo Rumani noatri iua anum revera id eet pleno· decem anno· poet concilium oeeumeniexpurgare et «eluti de novo inataurare deberent, eum VI, quod anno 682 abaolutum fuit concilium hoe in Trullo ea, quam ip acti· habemua, forma •t tandem ex integra eauaa Romani fierent Interim omnia quae ex hia genuini· ^dtibua citant ultro eia concedenda eunt 3 Dt tauetarum patrum cauouieu ipMt. revera coactum et celebratum fuiaae; aed potio· vehementer probabile, hnmo certum videtur, aliquid aliud omnino geatum tunc eme. Eminentiaaimua B Pitra in ano nunquam aatia laudando opere tot Duodecim ferme patre· aunt, quorum epictolae, congemit documenta, tot in ipaia acti· Trullanu tonquam Canopicae aententia·, a Graecia in iua detexit ot acu tetigit fraude·, figment·, et graecae eccleaiaaticum receptae noecuntur. ,8ane (ut rur- fidei vel inverecunda· arte·, ut' omni rerum hiatnri•um eminentiaaimi Pitrae verba afferam) privatam carum aequo iudici ipaa «ponte aua occurrat aenpotiua peraonam gerebant quam pontificiam, habe· tentia: aliquem numerum epiacoporum, aolitoa hoeenim verba magiatrorum ad ducipuloe, non domi­ pitea caeaareae aulae, permixti· aliia · aaevitia nantium in aubiectoa decreta; arbitri dirimunt, non Mohamedanorum profugiti·» et aacito aliquo, vel iudicea atatuunt... 8i quae fortaaae in antiqui· etiam ÿluribua iuria certe peritiaaimia. plenam cacanonibua quaeaita non reportantur, ne dubita nonum ayllogen, opportunimimam aane, aed tamen •miaaa hic reatitui, ac fontium inatar habitum novo atque in concilii· nunquam uaitato more, or­ iri . . . l’rimua qui aliqua ex illi· in iua publicum dine, atylo, praeparandam curaaae, vel potiua iam •dduxiaae, noacitur, il loannea acholaiticu· eat . . . a longo tempore et forte non aine numine (impetpNon multè poat. conaenau patrum Trullgni concilii torem dico) praeparatam, acceptaaae; deinde vero ac publica auffragie inter eocleaiae lege· recen- huno enmdetp epiacoporum coetum conventicula •entur .. . Quae quidem exinde in unum' eorpua aliquot, certe non illa aollenfiitate quae dicitur, coaluerunt et cum aanctia veterum conciliorum cano- celebraaae, ut apeciem aliquam aynodi prae ae fer­ nibua nexu cohaeaerunt perpetuo** (op. cit. I, 637). rent; ad ultimum eoa, qui facinori· praecipui aucHia pauci· penpicuiaque verbi· horum patrum, c tore· extiterant, una cum caeaareia acribia, hunc in quoa canonico· appellarim, *plene nobi· exhibita modum confecta acta et canone· aubacriptionum •at eauaa. artefact· mole obruiaae. Haec iam fere eat, et Atque hoc tertium eat fundamentum iuria apud porro erit hiatoriae aententia. Quid quod inter Graeco·, firmum «t omni exceptione maiua, hi acili- •ubacriptoa inveniatur etiam Ilieroaoly morum; patri­ cet ^çtrea, quo· Fogaraaienaea identidem citant, archa, quae tunc aede·, paatoria aui a pluribua'an­ quoique eitare omne iua eat ipai· et plena facultaa. ni· vidua, alio· quinquaginta et ampliua exapectare debebit anno· ut a viduitate aua aolvatur? Quid A Dt cauombu» Trullam». quod idem formo dicendum ait de Alexandrino In deeretia huiuace concilii Fogonaienaia mul- patriarcha? Quid etiam quod octo ad minui non tum et. veluti conatanfer appellatur ad concilium iam epiaoopi, aed aede·, «eu' epiacopalea civitate·. Trullanu^n. Et hoc eet quartam fundamentum, quo ea die e terra pullularint, nunquam antea auditae, folcitur iua eccleaiaaticum apud Graeco·; aed non neque poatbac alicubi gentium inveniendae? Quid iam -ex omnr parte genuinum, aut nihil in ·« per- quod . . . Sed dio· me defeciaaet ai omnia1 comverai referena; verum e contra, multa folaa, et . memorare vellem, quae ibi mira et incredibilia praeeertim aedi· apoatoliee· iuribua ac dignitati reponantur, et quorum potior· aupra laudatua etniadyeraa, ne iam cum Anaataaio dicam ^adulterina, nentiaaimu· auctor, probatwaima eruditione et praepraeaump(uoaa, priaeae traditioni peae omnia valde claro acumine, in tam plena collocavit luce, ut excontraria" in ap continear Hoc igitur fbadamen- n->ndo nomen Trullam concilii nemo aatia caute protum* iuria grqpci in-iam crepidine vacillat. Iam nuntiare poaait. Attamen quidquid rit*de hae hiatoriae aententia. vero creaeit difficult·· ex eo quod hoc concilium non «impliciter IVttHammi, aed; qui in Oriente Mua quam tamen ignorar· noe aoa decebat, certum eat invduit, «oncilium o«etm«MaCMm VJ* ab omnibua, * Varna adhna aharamva taaava ··· pernam. Pna c···•icat etiam ab hia patribua, vocetur- ôb ha· igi­ rta vaaa matta ia Itate· aaai·· mateata Mt, «··· tail Ira tur cau··· et de hoe concilio ek de oaaeaibun •aaqeaa aalahaa affantt, tapmelaaia «atairiatii, m qtatam eiudem, tametai pauca, pro eo nt fort tempo· et par tamatarmi taa·^ at ·· nagl· amiaat m aculae peua* ratio propoaiti noatri, tamen neoeaaari· noannlla atriagat. AUqaM aiuila uanqaam te vara aauatlta italim· ftteaat, at re qattan vam Mqna rtfipa. naqn· paataa vtam dicere’debemua. Diatinguendum eat in primi· iater ooadBnm «a«aam tait. M atiam tea ataveu nan ateaa ate kaaaittm at laaatitam: papam «amate tea· vanta·, at nan lapatm ajpa Trullanum et inter canone·, qui «i·· nomine ia •ad ipee* papam, ··· taman par «teaUnrim, aad ateaura «t uaum eccleaiaaticum introducti foernnt tetaai atvaaaaia, at «aat ntaMatam ancat, aaa te pauaaaati, Si de oonâlio ipao agiter, ■quaeritur in primi· aed de tetan; aaripte* aafaata: laeei aarntiaatmi p«pm an pomit citari uti concilium oeeumeaicum VI, Bamom. Qao4 «atam aamam adtetaattaaa* tap—*, aat quemadmodum · patribua Fpgaraaiearib·· foeth nanti· patate lace naam aabeataptM· : Πρβί··, papa Beam· . a* a «eut, par mfteilii mufoeteei «tente. VlaÔta· aatatatum cernimua? Etiamai enim ita baeo ayaodaa ritei, qnam aptitei wvaata ante cxxxvtn «amm. H «al «ama vocata ait ae vocetur ab orientalibua, iam inde . Ht aal·· laa aaaa. Kan atevet (aarte), aad par aptatetea • patribua oecqmenici concilii VU, et poataa par eaalnaavtt. AMatete·! m OOMOIL. PROVING PRIMUM ALBA-IULUNHE ΚΤ FOGARAMENBK, 1879 «ail 6-14 •IMda «àMB aeoeüium Trail»··» mt» ese· ee·- A ipai·· citandi iea •ilium, VI « num rat cum, neve aUaat pteeans (do bus raUaqnimua. mm 4m μμμμΙΒμ bsbet* MMtefi* tatam. Rotfuit UM statai ab iaitie Bwfi·· pmriifcx Ramaana, «4 quern aeta hah·· pwede ÿa»4i 4e Dt plenam et intactum TM patri­ JVWWM et Omaiao eeatnria 4e beo caaeiho, ··» potum artifex eius, imperata luatiaianas, tatter· cura­ verat; reetitit etiam II»··» VII, Sergii «aoe»mur, eooeilii spectro, dicanda nobia suat, qood nihil· restitit poet eaa Conetaatiaua poatifex, val ia ate- mina· et ipaum feadameatam «at iuris apud Oraedia Ooaataatinopoli et ooram imperatae proetaaa, eoa; non dicam tamen «extern, nam nullum. em. reatitannt oatai ; ita at aaUi ait dubium ooacUium Atque omni dubio procul nullam otiam do ipao varam aa fictam, quod Trallaaaa audit, omni ano- mantiooepi inieeimam, niai patrua FogaraaieM» toritate oaranae at oarer·, at quod hie noatra po- hanc larvam concilii at ipei citaatent, idque non tiasimum refert, nee faiaaa neo Vocari poaaa oon- •«mal tantum aut itatua, «ad quinquies omaiao talum oecumenicum, eoqua minu oecumenioum ve) Mxiee. Do hoc concilio «ive concilii· pahca admodum, ■extern. Ex hi· porro recta «equitur, patra· Fogara- •ut potius solum dioendum aat unum : nimirum In­ •ienaa·, etiamai concedatur ip»i» poaae hoc conci­ com «oli» ea nunquam ac cuipiam vidisM. Et lium appellare, nullo tamen modo Vocaro illud poaaa ■ane .qua· Photios inacripait npimp» xet Ssu-ripav, coneilium VI oecnmameum. B priaiem tt sscuMfam pMudo-synodos, · cerebro suo An vero poaaunt iUud vocare TraUeaumF Na cudiaM tota· ita insimulatus eonvictusqus eet, ut ma nimia raveram praebeam, reapondeo: aimai ac in publico congroasu, ardent· aeneo va» igneo, concernant erit hoe eaae aut vocari concilium, otiam cuncta volumina fuerint, iuseu imperatoria, in ro­ Trullanum illud vocare concederem utique; veritu· gum eoniecta, exusta, abolita*1 *. Et tamen, in­ maxime ne optimorum patrum bilem moveam, ex credibile dictu, haec eadem pMUdo-concilia, iidem•lia vero parte nihil tam ingenti· mali inde pro­ que canon··, qui par saeculum «t amplius neque venturum »u»pican». Si tamen intimum meum Mu­ nominati faere, «t in contemptu tacuerunt, poat·· cum sperirc*eogar, candide fatebor malto mihi »- invalescente schismate ad honores vel summi· tine videri ai eiu» canone· citantur «olo nomine aequales pervenerunt, et ia'communem usum con­ eeaoaaai TWfeworwn. Hoc enim aine ullo dubio versi sunt apud orientale·; cuius rei teat·· adsunt proprium eet eorum et indubitatum nomen. vel hi ipai Fogaraaienaee patre·, tranquilla fronto Atque «io aocedimna ad alteram raeponsionis haec conditorum monstra ia msdittn producent··. noatra· partam. Hucusque sciscitabamur an liceat Qua in re nescio quid amplia· miratu· fueris : citari concilium ipaum Trullanum; nunc examina­ utrum hanc ipsam sine ruga frontem, an potius negligentiam illam, ne dicam socordiam, qua prae­ tum venit, aa potant citari ein· canon·· T Profecto ali· eat concilii et alia canonum Traita- pediti antistit» Rumen·· gentis, per duo iam noram ratio. Ex hia nonnulli ab eccieaia occidentali, prope saecula ex quo schismati nuntium remiseimmo ab ipai» Romanis pontificibus rati sunt habiti, θ runt, nondum tamen graecea, imo Photianas frauLoquor de canone LXXXII qui sacra· imagine· dea, iuste aestimare, et ut fas esset, odio habere respicit, quemque Gregorius II in epiatola ad Ger- didicerant ; quod non indignando, sed oondoleomanum Cohstimtinopolitanum et Adrianna 1 in apo- oendo dioo. , logia synodi VII oecnmenioM ad Carolum magnum Quae eum ita m habeant ratum firmumque eum laude citant. Praeterea decem et septem ex ••M videtur, atque officii loco habendum, in de­ his Traitant· ‘canonibus per auctorem antiquissi­ cretis huius Fogarasionsfe concilii ne nomen quidem mum tripartita· collectionis ad Yvdhem et deinde illius priâtes «t ««render Constantinopolitanae synodi ad Gratianum pervenerant Et ut alia omittamus, commemorandum ease. notum est [omnibus, pontifice· Romano· in reci­ 7. D* offerts /ratitas iuris rectaiastsri apttd piendi· qrientalibu· ad unionem cum saaota matre Grotto*. ecclesia, ubi isti iure sua Trullani» canonibus fir­ mant, non illico ex adversum obsistere ; sed canones Ultimum ex primaevis ac principalibus fontibus illos, dummodo recta ac insta dent, permittere et iuris eocl»iastiei apud Graecos sunt praesulum tolerare. Instar omnium huius rei exemplorum •oram, et maxime Constantinopolitanoram patripotest nobis ssm synodus Maronitarum, in monte •rcharam canonica decreta; nam solum de eooleLibano anno 1736 celebrata, quae saepissime nu­ sissticis fontibus hic loquimur, non do profenia, non mero hoe canone· citat, hac tamen lege constanter de codice, de digesto, de novellis, quibus, ante servata, ut nunquam hoc concilium VI oecumenioum, occupando, iam nuntium remisimu». Hsee prae­ sed semper suo proprio nomine Trullanum appellet v sulum orientalium decreta vsluti alia serios est 8ed de hac synodo montis Libani paulo infra canonicarum Mntentiarum, similis illi prims· quae patrum referebat canonicas s^stolas, quamque ter­ sermo occurrat tio looo1 hic inter fundamenta iuri· poeuimns. Vigiati Censemus itaque nihil obstare, quominus con­ serventur in «decreti· Fogaraeiensis concilii testi­ sunt circiter isti praesules, qui ita inter legiferos monia ex hia Cataonibus desumpta, modo tamen adnnmarati «unt, quorum documenta aocnratitam·, nunquam vorata concilium oeeumenicum VI, sed plenissime sc perpolititams exhibita inveni» spud •d summum mincupeta csnrih'um ItaUemun, quam­ eumdem Mepe laudatum eminentiasimum auctorem, quam mihi quidem probatius esMt ai proprio suo opere eiL, t. II, p. 149 ad 364. Ultimos bo« dixi font» et fundamenta iuris; nudo nomine rartamm TridZeaorua» citaraatun nam quae postea nobia obveniunt,- collection» sunt 6. D» tendito Nicaswc II. potins, non font»; si quid autem-exhibe ax auc­ toritate decarnatur ac statuatur, eum ipsa auctoriHoc eat poat alia quintum fundamentum, mu fons iuria eoeleaiastiei apud Graecos. In nostro tu fundamentum habeat aut ambiguum aut nullum, concilio Fogaraaieasi rsro quidem, citata tamen. •t ea qnae sic constituerit, certe fundamento careaat, Cum porro concilium Nicaenum II revera oecumenicam et auctoritas eius nulli exceptioni ob­ > Kataattai··· Pitra, «a ciL, L II. > XXIU, Mata XVL noxia 'sit, nihil e»t quod notae debeamus, et ta aa*. _ 797 OONCIL. PBOVWC. PRIVUM ALBA-IULIBNBB BT ΡΟΟΑΒΑβΙΒΝΗΕ, 1979 MÛ »14 neeeeoe Mt, aequo pomust legiltaM· «M iuris i feadameatum. Ex illo itaque altteo fonte panes admodum desumunt Fogarastenoee patrue;, quia taamei «ca­ nalia adducunt, idoo chiirvamto ra bin aliqrid contra illos dieero Nequaquam pome, an omnm ala adducta a* goauiaa état, et saflMeuti auctori­ tate fulciantur, at laribus ae legibw Romaaae oorieeiae minime stat contraria. Quibus omnibus perpensis, possumus tandem ad tertiam superius proporitaas quaestionem anmmatim respondere: 799 potas nattante Maronitarum giorta et doeea, betaeuImmi norma inservire in aliis etiam taram theoreticam, didacticam et historicam, multas conciliis orientalium recensendis. Hanc ob rem continet expositiones rerum, gestorumque narraofficii mei esse puto, hic statim ab initio et ih hac tipnes; ia Fogaraoiensi autem haec ultime deside­ generali quaestione de iure, alterum concilium eum. rantur, et totum corpus concilii magis eat dogma­ altero conferre, Libanense scilicet cum hoc Foga­ ticum' et praeceptivum ; unde etiam sine dubio re­ petendum est hoc aliud discrimen, quod Libanense rasiensi. Duae omnino sunt causae quae animum per­ in multo maiorem molem excreverit, eiusque sola movent eius, qui hanc collationem instituerit,, altiuo- decreta, sine aliis adjunctis, vix 346 paginis con­ que in pectus descendunt: altera, eum viderit in tineri valuerint; Fogarasiense autem minori spatio ooneilio Libaaenri saepissime, abundanter, plenis­ contrahatur, eiusque decreta, quae abundantia re­ sime citari fontes Romanos, quod in Fogarasiensi rum illa 'priora quam exaequent, potius superant, videre datum non est; altera, cum perspexerit con­ soKs tamen M paginis omnia contineantur. Pro cilium Libanense adducere quidem foeteo orien-> hac varia expositionis ratione, natura etiam nota­ tales,, sed castigatissime, moderatius omnino pe sa­ ram et locorum, qui citantur valde in utroque tis accurate, qui citandi modus ta Fogaraaieeei, uti differt; in Libaaenei late spatiatur, per totum or­ iam vidimus, magnopere desideratur. Haec poste- bem litterarium et eruditum transcurrens, et libera rior causa magis ad rem nostram focit, quare duo 1 verba de ipea dicemus, illam priorem tamen uno verbo prius expedientes. Nam est re vera quod miremur, et etiam gau­ deamus. Laq|h>rimum sane spectaculum ent con­ cilium conspicere orientale, quod pises manu Tridentinos canones fundit, quod ad concilia Latera­ nensia, Lugdunense, aliaque Romana appellet, quod epistolae Romanorum pontMfoum, uti foatet taris, sine haesitatione citat, quod ta ipsum nostrum ios canonicum, in deeretalos, ta extravagantes excurrit, et ex alia parta etiam rituale Romanum eum reve­ rentia invisit; quid plura? quod sanctam Tbemam suspicit, et eius auctoritate dubias dHarit quae stionee. Hoc profecto tale ae tantam Mt, ut unio­ nis scelestarum forma et imago, ri quando per­ fecta, si quando viva et vera extiterit nat exstare possit, haec est rise dubie. Atque haec erit per­ manu rivo peregrina rive vernacula, sive sacra rive profeaa, prout obvoaeriat, carpens; secus au­ tem in Fogarariensi, quod ta texta suo districtam dogmatis ae iuris tramitem eequmm, etiam ia notis spatiari uoa permittitur, et ia He ea sola citat quae textam probent Quod ri ree Ha eo habeat,'pro­ fecto aequiter potaieee Libanense ooariBam etiam nonraeaaoaem citaro, quia tamen ee ipeo auctori­ tatem ei aliquam attribuisse argui poeeet Neu ferit tamaa. Quante igitur magia Fogaraaioaoo ooarihum, orias in re eadem alta omnino net ratio, cavere debet ae id unquam feriat. ' Traaeoo pd dlioe ferio foeteo a ooneilio Libanenri te notis memoratos. Proxime loco poet nemn caaoeem veniunt lagon imperatoriae. Citatae nuat ad summum oetiea vel derise, quod ia tam magna notaram mrititadtae quamdamtouno evanuerit ; so­ terum aut ta rebus uriatari momoaii, aut ita nt ex . n» oomotl. PBOvnrc. primum alba-ïuukkm it ροοακαεποιμ, i«n «a »-m no ad eioArm sties m qM diximas Mnuta «t hirteriss mit «itantur. AtqM hfo 4mm ehtirra M natt lHn indoles «t hràa mmüH Uhmdi. wà» «m\ Mi tandem qM· omnem tandem kaiamaà notie sinistram aufert signiAeetienmn. Maaa roota aoqae ad quartam frudem taehraitra, is ittea appemter nota, qMe aMteritutoui sitôt ; eitat M iam ventam ad ilia puncta ia quibus aae- leguli, cap. ».** Ubi quidem eeideater patet eeripteritatam concilii Libsuotaie, pro a» Mars ae Rear· toroa oeneilii, tametsi certo praeter intentionem, gaudeo. turn tribnero abeotate baie pedabo locem ot for­ la pria»» igitur quMtnm ai ooucilium TrsUa- mam auctoritatis. Iam vero ai ita rue ae habeat, arceau est om­ ■un, nnqaam illud voeat coacilinm VI oosnmeaicu», eei citât dapüei modo, rame appeilaaio nino ut intud pedalion ta modio constituatur, et illud «no nomine Iriiffanum cenriWum, MepieoüM dicet do ao, quid tandem oit ot eiguiCoot? applicando nomen TruDani ipaia canonibus, dicende Téstis nobia ont eiarissimu» Papp-8sU6gyi in Tnilemu cmesn totis aol 'talis numero. Haae poe­ eupra laudato m Enchiridio tarit, ubi aie ait (p. US); «8ubetitaetunt Oraoci distinctum codicem oeaenuut, nam meam dicere sententiam. Deinde quantum ad concilia» primum et ne­ eui nomes prialine. Sgnifleat gubernaculum navra, candam Constantinopolitanum, ne verbum quidem; eeu ecclesiae. Codex hie textum canonum integrem aed nectaream larvam promeriti» tenebris oecultat. i exhibet eum interpretatione per synodum Conatantinopolitaaam schismaticum1 ad probata; prodiit Quanto magia igitur debet hoc utramque prae­ stare concilium nostrum Pogaresienee. Et aie col­ Lipeiae, 1800, lingua vulgari graeea, et translata· latione instituta cum concilio Libanensi, ad eadem, in linguam remanem seu valaehicam, lucem cpnad quae pTius, pervenimus responsionum capita in spexit Jaaeii in Moldavia, 1844. “ Certissimum igi­ hac gravissima quaestione de fontibus taris eccle­ tur est opus esso schismaticum, certissimum etiam siastici orientalia et de eorum uau in decretis et ex hoc ipso opere, ia linguam ut dicit romauam (lege rwawMm) translato, scriptores concilii Foga­ iurisdictione eoeleeitaticp. rasiensis suas notas excerpsisse Hoc primum eat r>g COLLtmONB PBDALIOX DICTA. testimonium quod nobis corpus, ut ita dicam, et Ex hia quae hucusque protulimus, quaestio iam faciem huius pedalii quantum satis aet refert. soluta videri posset ot, ei velis, etiam soluta est. ^Alterum porro possumus testimonium addere, quod Attamen tota solutio huius quaestionis de locis nobis opportunum verbum dicat de eius interiori inris graeci a patribus FogarasiensibM in testi­ merito ; erit autem emiaentistimi Pitre, qui per monium adductis, illa suppositione rititar, omnea decursum ani operis saepius pedalii meminit, et in loeoe illos desumptos esse ex nomocanone. Iam generali praefatione ad totum suum opus, velati vero praeter nomocanonem non semel a patribus stylum exercens, sio illud graphica periodo depin­ citatur alia ieris ecclesiastici collectio,' vel si non git: «Adde spbalmatibus sphalmata duplo cumualia omnino, attamen alia forma et sub alio nomine Jeta, habebis .. . daorum monachorum Agqpii et Nicodemi syllogon, illud videlicet pedalion, sino prodiens, quae graeea voce pedalion, seu. ut nostri patres scribunt, pidnlion (itqddXiov) dicitur, quod gubernaculum, nostris pene temporibus, per lotoses latine yutarneewtam assis siguiftoat; idcirco beet schismatis undas male superbiens. (Op. cit I, X.) passim sqbsMÿwio modo tantam in decretis huius Et haec de pedabo sufficiant. Hio enim auditis, concilii adxbM psdalioa appelletur, quia tamen ibi aut vehementer fallor, aat reo ia dicata est, ot noapparet, et locum forte non suum occupat, cognos­ mini ax eatholieia. ao minus Itaque concilie ortho cere debemus et de isto, ac videro si eo loci tole­ doxorum patrum, licebit ad hoc pedalion appellato. Id et inatile prorsus et indecorum, ot non aol·· rari possit. luvabit prae oeutia sistere modum quo podniien in ecclesiam sed ta ooo ipooe qui id fecerint tain decretis citetur. Alter est modus qaem dixi iarioram, omnibus sine controversia videbitur. Quare subsidiarium, et qni passim occurrit, verbi gratia: causam eonctadimw hanc rogantes sententiam: «Cone. Carthag., can. 69, 70, ia pidalion'* (p. 61); Ut etiam entais menti· sparis pusd pedetis· 4Mitem: «Cono. VI, can. 100, ta pidalion** (p. 69); tar, sx dreestis puas racmsrma», sspuupntur. item : «Cone. VI, can. 76, in pidalion* (p. 63) ; et lun nunc utile forsitan erit omnes rogationes sic passim. Ubi statim hoc utrumque conspicitur, et esse omnino inutilem hanc meationem pedalii, quas hactenus ferimus uno intuite oeuepicieadss et ipsos eonesripteres decretorum concilii ee pro­ proponere. Proponimus itaque, pntrss et. tadiesn eminentiraimi, atque sententiam vestram submissa dere quod amentiam suam Canonicam hauserint ex regaunus ia primis gausrulom, ut omnis ratio qua hie duobus turbidis et infectm receptaculis, quorum in bis decretis Fogarnsiensibus testimonia ei loca praecipuus ern illq nomoednoa, subsidiarius autem est hoc pedalion. Alter vero medus minus frequens quo pedatis· citator, est abeotatue, cuius exempta haec eme p amust. Col. 649 A asseritur ta textu: «Canonibus vero areantur monachi ( ) aeuthobei a patriot tauaere obeunde.!* (Puto legendum ease: monachi st acatbelioi.) Itaque post voeem mstauato ponitur natavisses qui remittit ed notam, qM· vidaiioet nobis declaret quibus smasustat areaaetur moaachi ab ibo munere. Quid petro habemus ia nota? Hos salum, ahaoluta petitum nomae: «Λdelisn, 464-6“ 8te verbi gratis ool. 666 B statim ab > flk verti gratis, p » tuter: Jit ssiltasUirs aaa probate ml Uta Inatiaîati tapmstsris saastttatie* ata K renam F »1. .HJ. iuratia (méditera·) lai urmisa ahriatiaal haparatorm tamarast* ste, ata evMaatm matoraetivo tenramsasd» tsatimsetara adteritar, sa* Menâtes mais. ox tara ecelostastieo gruaeo titaatar, accurate amendetur, quo omnis suspicio muoveatnr qunbaeuasquo approbationis communis grassi taris, quale nunc est ( partim aequi' ae probati, partira iniqui st schismatici), et qualo etiam a patribus, praster eo­ rum certe Isteatioaeus, sufficienter, imano plue quam par ait cepi eoa, ta notis instauratur ot roproraea tatar; deinde vero simtlitsr rogamus sequentes psrti eularos sententias, ai placuerit, ferendae, ot quidem : 1. Ut nomen nomooMonis nullibi apparsat. 3. Ut omnia meatio novellarum altarumque le­ gum impertitorum sx corpore concilii prorsus amo­ veatur. * Qossnmn eyaitamf Xw dMt. NwaquU mit Hta casei ’■!*W ■ ; - <.· 781 OONCIL. PROVING. PRIMUM ALRA-IUUMNEE MT FOGARASHN8B, 1878 mail 5-14 J. Ui ·>· rimai MIppvtaMMW «oaMdiiwi·, B«foamsri«, Btaatarfo, ·*·. 4. Ut MME MmUH VI SSteMlW (quad mRm guoM* «mMM) Mute, at «ta· foe· abiq·· Mitb^tw ΛίΛμμ μμμ'ΙβΒ· mI talk bmmm» Mt •d eUNjMNfc NMtffo· JVwttMMk MMM tali 5, Ut uses·· prim·· «t aecundaa synodi <*•taatihopoBtaa·· omaiao paroat 8. Ut. aomaa attam quod pedalioa didtur, period· abotaatur. DE COLLECTIONE ICEI8 CUI NOMEN PIUFZXA 788 Ban· ananma haas «·*:,; PmvDa habere d··· par*··; iMmai j^ed*rifr Mraotarium fogfo, Mdns ΜφΜΜ ΑΛ; àltacMi w·» βμμμμβ* •t Μΐφ ΑΜΦβί AliltMMp i^M OÂÎMMtlMB wdM •H fofcrfor. M mm M quod statim addit iliriirimni aaetar (idem illustrtaaimu· Papp-8ail4gyj) aurea aaimamqa· •rigere bm tabat Dfoit aaim: aHnfo tamoa parti se­ cunda· Pravila* (Pravilorum) aubatitueruat Graad dfotiaetnm oodieam oanoaum, cui nom·· padaEmT; hiaqua dfotfo prosequitur acribare d· pedabo aa qua· Nihil haotenua dixi de hoc codice foris, Rumenis •apra retulimus. Parum nos morabitur illa minus proprio, niai quod auo loco examinatum veniet proprfoa verborum circuitus, dum dicit: Auie porti Inter dubin antem proposita, quibus haao nostru Aweilerum eutatihssmnt Graces etc. ; neminem quippe reaponaa satisfacere debent, ponitar nonnisi tertio fugit non rumen· documanta vagari apud Graecos, loco haec quaestio circa Avail·; eo loci igitur quibus Graeci defooepa substituant alia et aua; sed •seat hac de re specialiter disserendum. Verum e contra apud Rumenoa, qua· graeca sunt, locorum argumenti similitudo facile nos convincit multo •t rarum potiri, quibus tandem, ai poasunt, Rumeni aliquando sua substituunt Sed hoc parum nostra satius fore, si statim post ea quae superius dispu­ tavimus, et hana quaestionem, quae eorum.omnium refert Quod nos potius sollicitos habet, est illa assertio: secundam partem Pravilorum, etiamsi veluti appendix intelligitur, aine mora expediamus. Etenim ad haec sua Pravila patres Fogaraaienses nomooanon nuncupetur, .nihil tamen aliud ease nisi saepissime et constanter appellant in notis ad aua rudiori qnidera forma, sed id quod apud Graeco· pedalion audit Et ric ad eam devenire possumus decreta, in quibus passim ea vocant latina Direc­ torial» legit. Si igitur haec quaestio tum de iure conclusionem: haec Prori» in sua potior· parte nihil alfod. ease, nisi adumbratum pedalion. graeco, tum de eius loco in notis suptadictia, omni­ Rem confirmat sua aetas. Haec Pravila namque bus numeris absolvenda sit, ad haec Pravila, sen ad hoc Directorium legis, accedamus neeeeeo eat. publicam lucem aspexerunt Tergoviati, anno 1653. Notitiam de hoc codice iuris praebebit nobis Porro haec arat aetas Pedaliorum conficiendorum. illustrissimus Pepp-SsiUgfi in suo Enchiridio iam Qua in re fovet ma historia iuris apud Moskovitas. supra citato, cuius haec sont verba: Quamdin in Kiovia centrum arat hiararohicum eccle­ „Valaohi, inquit Walter*, qui saeculo XIII pro­ sia· rathenae, nomooanon ille antiquior omne· prium ac indépendant regnum formarunt, anno 1683 parta· iuris explebat; sed poat schisma XV saeculi, post erectum Moakoviaa patriarchatum saeculo XVI, canonum collectionem in lingua vernacula conscrip­ in aumque tranatatis foribus Kiovianrium metrotam, ac in Torgoviste ' typis editam, obtinuerunt Constat haoo collectio duabua partibus. Prima 0 politarum, forma etiam iuris mutata eat, at nomo417 capitula complectens, Manualis Malaxi nomo- canon transmigravit in pedalion. De hoc Moskovicanonem (anno 1561 oonaariptum, at ex ' Photii, tarum padalio ita scribit idem Papp - Ssiligyi : ,Quam procuravit patriarcha Rumorum Nikon, MoaBalsamonfo, Blastarfo et Zonarae operibus excerp­ koviae 1649 at 1650 typi· procusa, et 1653 omni­ tum) ex graeco in vernaculam linguam tranriatum exhibet. Altera para, qua· nomooanon inscribitur, bus eccleaiis traasmima sub titillo Kerasciqfo kmgal canones apoatolorum, conciliorum at sanctorum •eu liber gubernatori· navis, seu ecclesiae. Compo­ ) patrum continet, sx recession· quam Aristaeus in situ· eat hio codex ax antiquioribus collectionibus Synopsi'scholiia adornavit Titulps codici·: Drrve- graeci·, fo speci· (praeeartirnT) adhibitis pluribus maauaeriptis ex olas·· Aristoni et Zonarae (Enchir., tsrium legit, erige Preeile (Enchir., p. 70).“ p. 68).“ Ea igitur iterum aadem res, id eat pedaHaec eat notitia summaria. Haao excipit ube­ lion (Kbrmd enim idem eat riavice, quod latino rior expositio, cui titulus: „Complexe· codicis Pre­ vil·.' Et dividit oodieam fo duas part··. «Pare I. .Uffie, uad· Servule dicit gubernaculum, id est Directorium >fogis.“ ' Habemus itaque hoc fomoaum padalioa, at Remicsqÿ· inige, gubernatoris liber); ZKrsctorvMt legit, ex quo tot et taata fo noti· ad •a iterum annus 1650 circiter,.an iterum Aristenus, concilium nostrum manarunt Docemur hic fo pri­ 'et ri quis alitu eum illo schismaticus iuris consultus. mis Directorium fogfo nos teee eaufoo idem .·· Omnia consonant, at damouatraat nostra pravila in Pravila, aed ···· primam tantum sina partam. •oram potiori parta non eee» aliud, nisi id propeDocemur dainda quid hoc directarium oontiaaat, ( modum quod Moakovitis fuit Kermeiqfo brige, nisi nam sine mora clariaatmaa auctor rofort suauuatim foquam padaUon. Et ha«e aunt omni· qua· nos seirc de pravilia omnia supra nunofota 417 capitula, quibus oeatiaatar oportuit, nisi forte varbum atiam dicam de ipso totum, ita ut adaequatam posrimas habar· cogni­ tionem huius partis Pravila sau Pravilorum. Qsa hoe uomfo· /Vaeshs, · que ri ooopfoMm exordio, finita, auctor ultra prosequitur. Exhibetur suae melina forritaa faouaam. ffomifo vox slavica est, - nobis: «Pars II codiefo Pravila: nomoeaao·.* Da qaaa fo riagulari sonat Awifo, ot rignilcat latins qua Meanda parta pane* tantum varba tradit nebis qnidam rsymta, grnooo varo undfo; unde etiam idem efarisrimu· seriptor: „Complectitur (ait) haoo •odaria ruth«aa et poat oam moakovitioa vocem •ocforiaatieun xavtsv ax grnaco in auam idiom· pan eosriHa ooeumaafoa ot particulari·, item ca­ none· sanctorum patrum, prout oasosa II oouoUii vortautm, dixerunt afovfoo Avril·. Idcirco plural· Trullam «anmaraatar, varnm synoptic· tantum at Avril· (qui mt titulus codici· iuris rumeni) id«m cum seholifo schismatici Aristoni (Enchir., p. 119).* prorsus sanat ot aignificat, quod ot tenente; «t noo Est igitur sui generis nomooanon haae secunda hanc vocom usurpant·· latino modo, noluimus di­ cere était Papp-SrilAgyi: treeOe, frneilee, sad par* Pravilorum. rectius deduximus a supposito latiao sfogulart nomi­ nativo Awriinm haae ploratam fiormam: Avril·, > Waller sastor sst rompmdH taris smMaatM. gnateatee Magna multatis· sUiti, st tests altem aastoste nmtri AvsdlMwas. Et haec minima abqaid fodent; dum •dm iadanaatur oanoa··, simul «tiam admabiMar . - 733 OOMfXL. PROVWC. PRIXUM ALBA-IUUKMBB CT FOOARA8BK8R, 1M1 mil 5-14 7M et exarcba? Btae aBo dabie eoDoetie aliqaa ee« lyitqm eea «Mardi», at A •■tiqtiitM dteshatar, beram oaaoaam: ai aatem ad •ab^aasatieas arat Sed quid maxime rotant aibi reeeatiora aea eetiverti eporMfit, uti labat rai ob- eum nine approbatione? Hie ent nodas difficultatis, Wot*· Mtw*, ri*· ImmHoIWm ·μ^μΜ·κ Mt quem expedire emnino erit eperoe pretium. Quid igitur ex arabe aebiematioua approbet? An noareeanoMm iBfM·, aat oerta pedaHea. lam mm aatis eaperque 4a hi· praviti· aadi· Fforeatiaum eeoeiltam? Bod bee ridiculum cacet, vtym \ at. taadem aeeedere poaaimxu ad eeram neque eoMua grammaticus id neeessario postulat. cawaam dtaeatioadam fereadamqae sententiam. Maa An editionem tactam Tergoviatii berum pravitorem? poteat autem aaaa alia aisi at ax decretis huiaa Hie sensu· prae ceteris sanae et aequus casat, sed ooncilii ntrumqaa nom·· aire JVaatla aire Dirte- logea ei grammaticae repugnant: nam verbum approbet eoastruitur eam «yuadam, tecum oecepenlariuui lifii prorsus deleatur. Rationnai momenta ea aun< quae vix ant etiam tem. Approbat igitur spuedum, at actutum taeeme nullo modo proferri oporteat. Poterunt tamen haeo teeuftl; non simpliciter tamen, sed ia Pravili* fuequa. Atqui huiusmodi approbatio complicata praecipua considerari: 1* Quia ipaa huius collectioni· iuria origo, forma, eat: ex semime refertur ad synodum, ex altero modua, totaque ratio, acbiamatica eat, et achiama- semiese ad B^avila, atque id poat ae trahit, ut et aynodua et *|vita ab exarchs aeque approbentur. ticia horrida causis et nominibus. S* Quia‘eiua corpus, id eat ea quae in ae con­ Haec autem plano non eunt e re nostra, et uti eia tinet, magna ex parte schiam'atiea «unt. B non poasumus. Bed quorsum tandem plura? Aperiamus potius 3* Quia patres huiua aynodi nescio quibus praeiudiciis abrepti, huic auo codici iuria eam auctori­ quid patre· Fogaraaienaee dicere debuissent ut recte tatem tribuere ridentur, quam nere habet, nere dicerent, ot planior fiet causa. Debuerant igitur habere poteat, nere eidem tribuere aequum et to­ dicere: «Idcirco videro eat hanc synodum iri Pralerabile eat, rei ullo modo eaae poteat. Tribueretur vila quoque, sive Directorio legis, tiert hac Tergoautem haec ei certe auctoritas, ai in decretia huiua viatii, anno 1652, .approbante Btephano, metropolita concilii /VooiZo remanerent, uti a patribus aunt et exarcha non mulo Plagenarum totiuaque Vngrovlachiae. rdilnm sit, inter synodo· tomen oecumeniintromissa. 4·,Quia tandem ai aedea apoatolica hanc ayno- cas octavum locum occupantem.** Patet discrimen. dum Fogaraaiensem approbet, niai haec iniuria iuria Hunc enim in modum et metropolita ipae non collectio ex eiua acti· et decreti· longe exaularerit, approbatur, et approbatio eiua, innocue tacta, nulla et ipaa a aancta aede approbata una cum synodo . ex parte cadit in Florentinam synodum, sed vero in Pravilornm editionem; et Pravila ipsa non excenseretur. Haec generica poaaunt dici rationum momenta, :■ tolluntur, sed competenti locantur gradu. Ita tribus quae etiam gêneraient sententiam provocent neceaae vel quatuor verbi· additis, tota ratio sententia· eat, illam dico aententiam qua pronuntietur:' Pro­ reformatur. Et utinam in haec verba auctores con­ cilii consentiant! ni· dclcada nt» «c hia actif ac dtcrtiic. Dubito tamen et sperare non audeo. Emendatio Habeo tamen particularem locum, quem inferiua ' enim quam - proposions, et qua admis··, non solum quidem recenaere debuerim, ubi acilicet in decretia ille eorum metropolita schiamaticu· declararetur, ex ordine occurret; aed cum loeu· iate talia, ait, •ed, quod Ipsis multo intolerabilius foret, ipaa Pra­ qui omnem hane cauaam Prarilorum mirifice illu­ vila schiamaticam originem babuiaae palam pronun­ stret, abstinere me non possum quin hic eum in tiarentur, haec inquam correctio, ni oppido tallor, medium proferam, eaque ex eo emolumenta capiam, vehementiua feriret illum sensum quem nunc tem­ quae ad causam omni ex parte definiendam apprime poris patrioticum vocant, et ' cuius apud hos opti­ faciant. Itaque, eoi. 494 decretorum, patres perquam mos patres non semel iam vidimus vestigia evi­ laudabiliter referunt totum decretum unionis, in dentia. Quidquid sit, tentare tamen licet. Censerem oeeumenico Florentino concilio sancitum. Deinde, itaque alterutrum patribus proponendum: aut ad­ coi. 496 A, non minue laudabiliter commemorant etiam mittatur illa correctio, aut expungatur tota haec Rumenoa ad concilium legatos huic decreto «ub- periodus inde a voce «idcirco**, et causa finita erit. •cripaisse. Hunc porro locum pro re mea exscribo: «Hoc (aiunt) decretum dogmaticum ab eidem synodo Verumenimvero eur ad hune locum recurrerim, assidentibus quoque repraesentantibus ecclesiae Ro­ aperire nunc volo. ' Nimirum videntur mihi hi op­ manorum (Romanicae) subscriptum reoeptumque timi sacrorum antistite· nimia abrepti veneratione fuit, videlicet, a Damiano, Moldovlachiae metro- •c cultu erga haee «ua Pravila ; dixeris vera ingenpolita, necnon a Conatantino protopreabytero ; id­ tique eoa laborare alucinatione, qua ubi in hoc circo * videro eat hanc (id eet Florentinam) synodum : ’codice videre videntur veluti aream sacram, ia qua in Previls fuogue (I), aive Directorio logia, Tergo- eocleqiae eorum particularia ae gentis Rumenae vistii, anno 1653, approbante 8taphano métropolite et •anetiaaima reclusa quieeennt. Nec tavat velum exarcba Plagonaram totiuaque Ungrovlaohiae, inter quod aacroaancta recondebat, scisaam ease in duo, synodos oequmenioas locum octavum occupantem.1* patere ostia et profanata eeae tabernaculi secreta; Circuitu· verborum'nati» eat implicatus sed ordo pauci procerum id sciunt, iique ipei qu^eciunt, no­ grammaticus hune certe postulat aonaum : synodum tant confiteri, ignorare metant; oeteri ia praeoptati· Florentinam occupare in Previl· pnogue octavum opinionibus oonsistuBt et universum poet se vulgue locum, approbante Btophaao metropolita et exarcba. trahunt' Quod dicimus, nimium non videtar eos·; Habemus StejAanuat cum eiua approbatione, habe­ morbus hio eet: delicatiore· curas poatulat et medi­ mus Florentinam synodum, habemus Pravila. Quid cinam quaerit. igitur volunt sibi in primis patres eum isto 8teUt ipsi medeatur, dno videntur praeetanda; * Dixi queo patui, qua· obvia habsL Cttarum «alto plure alteram iam proposuimus, altorum vero nunc pro­ dims· potas» tat nominibus «tariaata·· haras rausa nue tain, ponendum, data renia, eurabimna. sd quam hia appella, mtiamtimiatm Msaps osrtiaslis Pitra, Primum erat eufarre cauaam mali, id est haoo qnl aiaati «atsn latparvia, ate atiam Maias tecnbaaUsaie incu­ ipaa Pravila. Porro licet ox parte, tamea hoc ipsam nabula NHtar expiaret·· em. ■ Qana aaqmmtnr expuncta fuerat ex stiti m· aatbentire. (b Petit.] superitis proponebam··, dem omnem meationem horum Pravilorum ox corpore huiua coaeilii .ax- ?» ooiKSL. nome, primum lUi-rouB» n fogaranxnu, im mi m tm Μ ^MMiH® ■ prapetattote· ut eorum Pravila rovteantar at reHwNNrtMg osBmb Φμμφ Altarum pan·, te quad nate «mm «um eea- ΡΜ|Μ·Μ·ιμ·ι Imum βάι mm IbvImMs 1» MMBiMMb' βΠΜΜΐ CmUImi •Sam imiüw tat paetam, ita «t teatea radi­ ate·· rostaadatar. Da bec igitur remedia voate· im p *to 4ΙμμΛ· Atque stati· ditata quate aaa vidsatar, et qsidea hae «m verba : ua vtautateoeo maaoscritto intitolato: Cedes eaaequi sano 1697 de uaioae oogitabaat, uti Note ara. HMM MMMtalie MCAMiÎM obivii rsfert (supra, oeLZXli), teeelsater edixaraat: iHustrefus ... Questo maaoscritto ei oeaserva nel * (toe. cit). Jlue canonicam, vulgo' Pravila, valuable? idiemate adi­ nostra araMvfo tum, useqttis «is p··· seastes «ntiens .qautrarto re- Bum codicem mu vidi; tome· is sum, qui di­ psrvrsutar, mantat ia vigore sus, et iuxta fflud te ce»· peeafat quail· sit ot quae fa ta contineat; nam iuribus procedatur. * Oogitabaat erge d· refor­ pota omnia hMteams dicta quilibet fatal· hoe dicer» mandi» Praviifo, nulli dabtaa. Our id oomOU ra poterit. Die·· igitar; sed priai ia memoriam recompletum aoa faarit, alia haec eet qaaqstie; sed voeabe 111· clarissimi Pdpp-8taMgyi «aperis» ex stat principiem ab iptae auctoribus uateau· admis­ •te» itechiridio recitata vsrba, qaibae describit sum: Pravila reformaada esse. Qua· rsa tanti eat psdetise. ,Codex hio, , inquit, textam aaaonum in­ momenti, ut eam pressius et plenius eoaeidarara tegrum sxhibet eum falwyiüteti··» per synodum OoustoBtiaepelitaaam schismaticum adprobata; pro­ debemus. Kt suae sequitur tede in primi», «anctam sedem, diit Upsiae, 1800, Uagua vulgari groeo·, «t trarmsi in praesentiarum, factet haae spiaeepi» Rutae·!· lataa te iteguam romaaaa, sea vulaehicam, laesus eirapixit Iassii ia Msldsvta, IBM. * Iam porro e·· base dixerat, clarissimus auctor apposuit ad * L’sttssts stood·, dop» ek» «arh ·«»«· ititasta, psM *-1 — fa qM haec addit: »Cosppnato mtar nmfse » qn«l ctate» (H «■» PiavOnb Nete ealaem paginas ■^» snto. «spis, «·!. 1X1À. dieis butes aditio lingua latina, eam MfoqnutoWeM nr oomcil. PBOvmc. primum alba-iuuembe it fogarashiwe, «7» m& *-i4 m r aaM·*··, par Matarsm batea opart· procarabitar, J 14 aa* par ipaam Papp-8aU4gyL Da ifiter, quad dan «pependi. Cotes darta•tari Papp-SsMgyi, qui te Propàgaatea pnbtete aaaanater, aat sine tebte Mam te qae tea tpaa loqttifair - (aaripait baae antem longe aria·, nampa aaaa IMS); at nUril aat aliud Ma codax, aiai (ran· cam at poetea valaohiaam Ateitaw (quad te oaten local· taaet neaateo parte Pravilornm), ia latinnm ab aaotoro oMvonam; hoc discrifai·· aarvato, quod ite diatam Ibruifoifam fapfiq habao theologiam, praeoaatim reae morulam, batea eaaaistieam; habe· ■inita ex aaara titargia, teaita ex iure eecleaiastioo, neo pandere aaae «t iure profana, fanteo at leges quae ibi vocantur peMialaa (cap. SM ad 811); bebes grados hierarohiooa, hebaa ordinem admiristratioaia, habe· titalos, habe· atylua formalaaqao eaaoallariee; aad qaid non habe·? Babe· cap. SIS, qaod dia· incipiat a aexta hora voaportiaa at computatur ••qua eandem horam faturas disi; cap. SIS, da abi te graeco abundabat schismatice ooaeiHi Conataatinopolitaai interpretate, ptiasiaras neater aatetea eubatitaarit auam texte ae catholicam inter­ pretationem. Deeoribere igitur hone eiiaa codicem poanmua ipsissimis eiua suprs citati· verbi·, matatiatantum mu tan dia: .Codex bio textum canonum integrate exhibet, cum interpretatione catholica par domina» Papp-Saildgyi adornata** ; atque addere, .et tenere potent et debet locum «eeundac partie Praviloram**. Porro ex hoc invento id boni ac laeti •equitur, no· iam haben opu· quod pnastolamur, nempe Pravila reformata; «altem ex magna et etiam ex maiori parte persolutum iam eaae videtur; dixi autem ex maiori parte: aine dubio βηύη haec »eennda para Pravilorum, «in minus in uau quo­ tidiano, tamen rei ipsius et auctoritati· pratio ae pondere praecipua censeri debet Habemus igitur quod main· eat, facilius nunc id quod minus eat procurari .poterit: reformatio nempe priori· parti· Pravilorum. Sed vero oritur altera hie quaeatio: an neces­ sarium erit, aut «altem opportunum, hanc primam partem emendandam curare, cum aacunda, quae potior eat, iam emendata et restaurata cernatur T Etenim dato stiam, quod admisimus, concilium Fogaraaianaa per ae aolum non sufficere, «ed ex parte traditioni· at antiquitati· talia auxilia axpatera quae •i faloimento aiat neoaaaario ; hoc inquam oonoeaao, queritur an haec seeunda para Pravilorum iam amendata, quae nunc omnia continet concilia, omneaqua fonte· eoeleaiaatici iaria, non ait ao ipso hoc naoeeaarium ae «afficiens fandamantum, praeter quod aliud quaerere, at ideo illam primam partem amendare, superfluum ait? Haac eet certe insta quaeatio, ad qnam respondere debemus. Itaque ut rite respondeamus, opportunum nobia videtur distinguer· inter collectionem fontium ieris, et inter manual· iaria, seu codicem qui ad uaum quotidianum daatinatar, qui causas distinguat et iu applicet in siagulfo. Hanc distinctionem omnea et admittunt et faciunt Si quidem igitur aacunda pan Pravilorunw ati iam scimus, set veluti illa prior collectio, prim pan erit hoc manuale. Ex hac sola animadvarriona colligitur in primi· neces tariam ease, «altem opportaaiarimam, huinsmodi manuale, nec facile sine ipeo iua dicere poaso Rumenoa, atiam decreti· huitas eoacilii Fogaraaienria adhibiti·, quippa quae ex natura >ua manuale non •nnt; deinde vero «equitur, aodem pecto quo illiua potiori· parti· naoauaria arat emendatio, eme etiam naoeaaariam, saltem opportaniarimam, et finio· al­ teri·· amandationem. An id faciendum rit, et quo tandem modo, id relinquo sapieatiaeimo vcatro indicio, patre· amiaaatiirimi. Attamen quo meliu· cauaam panpicere valeatis ac indicium elformare, repraeaantabo ip­ sum, qnod vocare possem, corpus delicti, id act primam da qua loquimur partem Pravilorum, quam,' uti superius monui, olariaaimns Papp-Srildgyi in suo Enchiridio par 43 pagina· eopioaa dascriprit. Compendium est hoc quoddam, «ed quarumnam rerum, nae, difficile est dictu. In illi· 417 capita­ ti· quibus constat haec pars Pravilorum, seu hoc Oosotl. axxsasl·. tomus XLH. calendi·, eonia at idibua; cap. S14, de alphabeto graeeo et grammatice, item de typo cyrillioo; cap.315, da milliaribac maritimi·; cap.816, de monti­ bus alti·, at qui sunt illi. Quid igitur non habao in hoc oompandio? ita ut quasi vidarer minime iooari, ri illud tractare dixissem da omnibua rebus > •t de quibusdam alii·. In quibus at curio·· non deficiunt, modo ridiI cula, Modo vix ferenda; verbi gratia, cap. 378: Da strigis, quod non exiatant; cap. 37: De indicii· in corpora homini· mortui, quae' indicant eumdem cum maledictione vel anathemate obiiase; cap. 39: Dissolutio membrorum poet mortem excommunicari rignnm eat aeternae damnationi· eius; cap. 379: Si •liquid immundi ceciderit in va·, et guataverit quia, •aptem diebu· ne communicet; cap. 313: Anti-' ebriatu· dicitur, qui ama MrftcMHti eenta pro merOede coivit eoniugia; cap. 397: Si quia fecerit gene­ rum «uum filium apiritualem, hio separetur a filia •iua et ducatUliam uxorem; cap. 185: Licet marito verberare uxorem, ri dalinquat; cap. 330: Si muliar verberaverit maritum ... poterit meritu· aliam du­ cere uxorem. Curiosa haec equidem, at quanta alia! t, Sed quid de enrioeis ago? Plura haeretica aunt, multa sohiamatica, nonnulla etiam contra more·, manifesta quidem et graviaaima. Haeretica aunt ; cap. 115: Baptivati at ordinati ab haeretici· rebaptiaantar et roordinentur; cap. 319: -Solritur con­ iugium si altera pars statum monachal·» amplec­ tatur, et pars in saeculo remansa fscultatur ad nu­ bendum. Sed haeretica sunt omnia capita de cau­ sia quibus fit divortium, id est solutio matrimonii eum facultate nubendi, inter quaa cauaas iam mirati aumua fatiliaaimam illam si uxor maritum verbera­ verit: at nunc alia· mirari poaaumua: Si mulier pro­ hibente marito ad spectacula accedat (cap. 314); ai maritus advenus maiastatem principia quid molitu· fuerit (cap. 316), st aie cetera; quae omnia illi haeretico fandamanto innituntur, matrimonium solvi noa as··' contra lagam divinam, proindequa tolvi poaae. Nunc variant achiamattoa, at axempla indubia sunt hoc unam vel alterum: cap. 98. A sententia patriareha| nulla datur appellatio; cap 5: Quod patriarcha'ait imago Chriati (in aanaa reatrictivo). Hic vanit totiua ordini· hiérarchie) talis ordinatio, ut 'patriarcha huiusmodi ordinis consideretur tam­ quam supremum caput ex nullo pandans. 8ed aunt etiam capitula contra more·, pronaa incredibilia. Sio capitulum 109: Mulier sine consenau mariti ooatinentiam νον·ηβ et debitum non praeatans, peccato incontinentiae mariti gravatur ; maritus anteui ab« imputatione propter incontinen­ tiam Mnm«MM· m*. Plura alia capitula damoaatrant aeaium moralem non leviter extenuatum, plura etiam apirant quamdam cruditatem et barbariem morum, ut nihil .dicam da causa matrimonii, quaa omnino humi iaden et padibus oontert in hia Pru­ ritis conapicitur. ‘Haec aat brevis summa, patras emiaentisaimi, •stis fideli· «orum quae in hac parte Pmvilorum aut hilaram aut seveiri· et atram notam meren­ tur. Sunt tamen et bonâ, immo sunt et optima, 47 m oomoil. nome. nnrojt alba-iulibnu bt ιόοαβαημνη, un mhi-u 7« versa ρ··ιΐι quae ia Mi qutoquRHs aulte oa»· ‘ didfon niteut teao, ot apmte testantor aa · pria» fonte trsdittoaie, per tat diMriarim raruas, ia hnae tiusdem turbidum arahipeiagum tetaotos pervealsea. Baie eqaWea aeeti addieta aaat etaaia hrm deaamenta, quae aekiia graoca tradit aat eruditio-aat historia ; videra tibi m mirari Hast humaaam maBtiam, quanta aasit atoliaiaa, quot axanelavuttt labores, ut, veritatem corrumperet; veritatem taaraa vol ruderibus stetisse et de ee testari. (He foetam , videmus etiam ia his Pravilis. KxeapH aaaaa, obi agit de titalis patriarcharum, priara Imo rise haesi­ tatione posit Romanum, atque dat eins titalum: "Felicissimus, sanctissimus, ad instar aageloram, in Christo pater patrum et dominator omnium apostolicarum oodeeiarus* (cap. 896). Quid pleniaa et una simul iueundfas? His auditis, iam ipsae ex ore erumpunt voces, et sciscitantur ox adversariis nostris: Quid non creditis ea, quae igpi contestando ] dicitis? Quid non facitis ea, quae sio credidisse debueratis? Ad quae aliud habere non possumus, responsum, nisi illam sancti Pauli, quamvis oppo­ sitam senteatiam: Ubi corde noa creditur ad facti­ tiam, ore- non fit confessio ad salutem. Patres sminentissimi, non vos morabor in hae bona parte Pravilorum fusius coram vobia expli­ canda, nam neoesso non eet ; neque enim haee bona pan reformanda erit, neque ceterum hanc ipsam reformationem proposuissem, ei ulla pan bona ia hie Pravilis desideraretur. Sistam igitur in his quae dixi, st rem concludam generali observatione de hac prima parte Pravilorum. Haec itaque prima pan quae peculiariter voca­ tur Dirsetorfam bpw, et quae proprie est opus il­ lius, de quo supra, Maauelis Malsxi, eet quidem, uti dixi, compendium omnium fere rerum, saltem praecipuarum, quas sacerdotem seire ex necessitate( oportet, ut usum habeat offieii sui; attamen difficile est dictu et etiam captu, quoadusque omnis ordo inde essaieront, qualis ibi sit omnium rerum con­ fusio et continuus horror. Durum itaque erit ali­ quid boni, eoque magis aliquid perfecti ex hac fa­ rina compingere. Nihilo tamen'minus facile mihi penaadeo, dummodo aliqua arte manus operi ad­ moveatur, dummodo etiam speofatenus idem ordo servetur, et ex beeee aut etiam ex sentisse tantum eadem capitula remaneant, veteribus multis reieetis, novis pluribus intromissis, quin tamen generalis forma et antiquus aspectus totius operis nimis im­ mutetur; persuadeo mihi, inquam, ac spero futuram, . ut aliquid satis boni atque integri condatur, atque id operis quod sic conditum fuerit, facile, quin immo iucunde a gente Ramena ot ab antietibu eius sa­ lutetur ae recipiatur. Haec mihi erant dicenda de hae prima parte Pravilorum reformanda. _ Iam nunc totam hanc causam do Pravilis paucis complecti liceat. Profecto causa haec reformationis Pruvilorun duas habet partes, sicut et ipsa Pravila, eosqus necessario distinguere oportet; distincte enim ot separarim potest reformari, sive prima pars huius codicis sine secunda, sive secunda sine prima. ' Atqui seconds iam reformata fatelhgitar, et qui­ dem a tali magistro, qui operi perficiendo par fuisse iure optimo creditor. - Nihil restat, nisi ut revisetur, corrigatur, approbetur. # Manet pars prims Pravilorum. Haas etiam re­ formandam essa eenoebamua et oeaoemes. Conci­ lium Fogaramonso quod manibus vernamus, non videtur sufficMM ease, novo aptum, quod ia locem huius primae partis Pravilorum substituatur; ubi ot boe eonsiderwadum est, aegro laturam osso geaton SÎMMMtfBq totosB fttttttottoSq ni haoo para Pravilsrum ex integro raestedatur. Moque prodoce, aequo ksauta vidtter, Asre experîasoate uaiveroum bas exponere populum, pmaoeHim si hamsaitetsm coqui focilo oit et anSnm aflbrat detrimootum Mou est orge deleuda haoo pan Prevüerum. Bad vere ex altera parte aaDo mode ita ati aune est, remunero potest in posterum. Quamdio res minuo orat perspecta, aut etiam ex toto ignbta, fiufRueorat eam négligera; nunc autem vidimus, cognovimus, eatis euperque scimus quid sit; et quin eam probare possimus, improbare de>bemos. Unde hmuirio sequitur, ai rescindere minus placet, emendandam et reformandam curaro officii loco coeo. Nunc, patres sminentissimi, totam hanc causam de Pravilis videor mihi dixisse; qua diota, liceat nunc mihi sapientissime vestro iudioio eas, quas postulat, rogationes, omnes simul, humillime denuo proponere : 1· Ot ss dserstis bnfas eenrilti Fogaratienti» osoris meetis ris« /Vasatorum, sto* Darsctorri legit, 9* Ot Pntik tomen fa ss ipsis eoeserrenhir, sod sonari attorn rqfbsnmontisr. Hase in ' genere. In particulari vero subiungero auderem, ut codex ille eanonum cura clarissimi PappBaillagyi concinnatu», e suis repagulis ad usum gentis Rumenae ' prodiret, atque ut una cum ipso ot altera para Pravilorum reformanda curaretur. (2) / s professione di fede recondo ia formols di Urbano VIII, da emettersi da tutti quelli ohe intervengouo nei sinodi provinciali, e dagii Mismatici che tornabo ali unione. Benedetto XIV nella costituiione Allatae nmt, β 17 *, sulla professione di fede degli orientali dice : "Duae sunt ^formulae professionis fidei, quarum prima Graecia^praescripta a summo pontifice Gre­ gorio XIII, tomo II reteris iallarii rwaani trigesima tertia recensetur, alteram vero pro orientalibus sta­ tuit Urbanos VIII. Ambae typis congregationis de * Propaganda fide editae fuerunt, prima quidem anno 1632. altera anno 1642. Cum autem deinde anno 1666 patriarcha Antiochenus Syrorum llierapolis commorantium suae -fidei professionem ad urbem tranmiisiaset, eaque data fuisset examinanda patri Laurentio de Lauraea ordinis minorum sancti Francisai conventualium, tunc tenuoris Sanati Officii consultori, et deinde sanctae Romanae ecclesiae cardinali; is die 2β aprilis eiusdem anni suffragium suum scripto exaratum protulit, quod etiam sub' inde Alit a congregatione probatum, illudque his verbis concluditur: Omnes sani admittendos, ssd oiyia^esndum est «s od quos η/eetat, at ia pottenua amat eaitti profeaiaua jUei abae a JeHàt recorlatiaait Vriaaa VIII OrieataUat pnmariptaat, goto ilia continet maritaram baoreoum detestationem et alia pro iit rtgiabbat asosstari·.** Nel 1671 furono nuovamente stampate in Propagande distintamente le due formols, il ehe mostra ehe la sagra eongregasione conoaceva nel 1671 essor fa vigore queuta distinsione, come I* area rioqnosciuta Bene­ detto XIV. Gi' Italo - Greci devono Mare ia formola grogoriana a tenore di quanto prescrive lo steeso Benedetto XIV cella costitusione Btà pattarabt, 1, Λ /da cotAoKoa, e la sagra congregatione I 1 Bollaris «i Prepagaata, t. m, p MT. ni wncil. psovnra. fumum alba-iuubnu bt fogarambme, iera mü s-u Ml* adeaaaea generate Μ 18 eettembra 1SM MI' ‘ •MM degM statuti delte eeltegteta m i Metebiti, nuo quite di Urbano VIII, obe •ertamente ù più tapi·; · te mederima vira pre•critta dal sinodo Rutoao |i Zamoscia (tit 1, Do tu wsupriin»· ·; ludimagtstri deaiqn·, oe ahi qrieotequ ad sBqeee grados ia uaivsrritatibu· pro­ merendi. ia umaibua rororeadisrimi epfoeepi. Prae­ tor·· statuit ut emees utrinsquo sex·· regulare· eamdem pr«fenrieaete mittere debeant ia manibus ordinarii, rei alterius penora· ab ipoo derignand··, iatra tres mera·· a die promulgationis praesentis synodi: ii vero qui deincepe sire in virorum, sire ia mahernai monasteriis professio··· in ordine •missuri eant non expectato trium mensium spatio, JUa ttütüi). E gab notarsi ehe dagli etti di au •ongregarione parmokra dei 18 ntaggio 1633 ri eamdem fidei professiones· statim m in ordinem rsooogUe, ch· ablX^ompilare la formol· urban· ri •ooptabuntar, emittant atque ita serretur in per­ a··· Γ intendimento^Mr ri applicate· anche ai petuum. Quod si per negligratiam id facere omi­ Greet. Perochi trattandoei dal metodo dq tenerai, serint praeterquam quod gravis culpae rei cense­ i padri dissero doversi adottare quello per dsfim- buntur, reverendissimi. episcopi fractas ecclesiarum feonss, «d ua delle regioni ta la seguente: «Quia non faciant suos, sed eos restituere teneantur; reli­ cam maior pan conciliormn, que in hoc profae- giosissimi autem archimandrite· et venerandi preerione recensentur, in Oriente fact· fuerit, et multa byteri e beneficio rei officio deponentur etc." D praesertim a Gnwet· sint recepta, non potest melior i sinodo Libenese dei 1786 approrato da Bene­ methodus excogitari pro eisdem schismaticis, et detto XIV ’ contione più mono lo medesime propraesertim Graecia ad unionem reducendis". La scrisiom, aggiugendovi inoltre, che Ia stessa pro­ formola gregoriana pertento d rimaata ia uso solo fessione di fede torto tenuti ad emettere «novi presso gl' Itelo-Greci, eeseudoei per gli altri orien­ confessarii etiam monialium, nori ooncionatores tali adottata la urbana, e questa oon una ciriolare etiam regulares, denique medicinam et chirurgiam a stamps fu nel 1803 mandata a'tutti i patriarch! exercentes". Ed inoltre prescrire «huiusmodi pro­ e vesoovi di rito orientale sensa aleuna distinsione. fessionum indiculum confici · vicario episcopi rei Ed è a sapera che nolle conferense di Blaaendorf, reverendissimi domini patriarchae, et ab ipso serrari •ese. IX, si convenne, ehe i vesqovi eletti dovessero mandamus, ut constet de emissa semel fidei pro­ seconde la formola urbana emettere Ia professione fessione". ' Dietro queste oeserrarioni, esaminandoei di fede, e promisero i prolati che avrebbero esatto nella copgregasione generale per gli affari dei rito dai canonici la professione di fede seconde la for­ orientale dei 30-81 marso 1868 gli atti delle con­ mola medesima. Da ultimo ben conoscono le emi- ferense tenute in Roma dai vesoovi Armeni Γ uno nense rostre la récente professione di fede redatta innanxi, furono propoati i due seguenti dubbi : in occasione del nuoro seisms armeno ed appro- 1° „8e ordinare ohe nel patriarceto anaeno ri rata dai santo padre. Fu dessa inriata a tutti i omette Ia professione di fede, prescritta da Urdelegati apoatolici di Oriente eon ciroolare dei buo VIII per gli orientali, in tutti i cui contem6 decembre 1872, onde Γ applioaaoero seconde> piati nel sinodo di Zamoscia e dei Libano;" 2* «Se 1 opportunité. La medesima rimottendoai nel resto in maasima eetendere questa disposisione a tutto alia formola di Urbano VIII contiens quanto tro- le altre chieu di rito orientale." E Γ eminerae rari definito non solo dai concilio Fiorentino, ma rostre risolretero: Ad 1“ «Pra episcopis affirmaaltresi dai Vaticano interne ali' infallibility e al pri­ tive: pro ceteris suadendum ut patres in proximo mate dei Romano pontefico, e percih sembra molto concilio patriarchal! professionem fidei extendant opportuna per un sinodo, giacohè come insegna etiam ad cuus de quibus in dubio." Ad 2*** «AffirBenedetto XIV *, «semper in ecclesia haec disciplina matire, sed suis loeo et tempore." ■>— Le quali riguit, ut patres ad sacra comitia coeuntes se ca­ risolusioni furono approrate dal santo padre. Par­ tholicam fidem profiteri et procedentia momhim iando poi in partioolare de' Eumeni, è · notare eho concilia rodperr ac «rinittriv peMiee prolectarent™4'. nella sea. V delle conferense di Bissendorf fa Fin qui della formola di fade prssa in sè stessa. domondnto ai rescori, se i psrrochi prima o dopo Rimane ora a rodere ohi sono quelli ohe deggiono Γ istitusione canonica emetteano la professione di •metterla. Nel sinodo di Zamoscia, tit oit, ri fede, e si vera« a conoocere, che «sella diocesi di dispone^ «ut formulam quae a sancta Romana Fogaras non è stato fin qui in uso, in quslla di •celeria , . . eiusdemque suctu Romuae ecclesiae Lugos gli arcidiaooni · i vice - areidiaeoai · gii nomine a suctae memoriae Urbano VIII graeci altri eletti a maggiori beneficii eoelesiastici faoeoao ritus catholicis praescripta est . . . omnes profiteri la professione di fede, non perù i parroehi ; ail' ieteneantur non solum ii quoe sacrum concilium Triden- oontro nelle diocesi di Gran-Varadino ed Armonotinum id praestare iubet ’, provisi scilicet de bene­ poli, tutti quelli che vengono ordinati sooerdoti ficiis quibuscumque curam animarum habentibus in emettono la profeasione di fede" *. Tutti i prelati promisero di conservaro queste manibus ordinarii, rire ipsius officialis, rerum etiam reliqui omnes, quibus constitutione · unctae me- pratica o d'introdurlo. «Biceome perù ta! promoriae Pii IV idipsum praescriptum eet, ii nimi­ fesaione di fede non i d' ordinario quell· prescritta rum, quos promoveri contigerit ad episcopatum in da pape Urbano, ed il vesoovo di Saamoe-Ujvar manibus . illustrissimi metropolitan!, ante consecra­ dicea ingenuomente di avere compendiat· un· for­ tionem, prout hactenus observatum est4, religiosis­ mola che nontenea i quattro famori punti oon la simi abbates st archimandrites, antequam benedi­ conclusione di credere tattociù che crede la saute cantur iuxta ritum orieatelis scclasiae4, illi etiam, Romans chies·, cosl il vesoovo di Lugos manifeste qui sacris ordinibus initiandi sunt ante ordinum il desiderio, ehe la professione di fede prescritta 1 De spa. dioseea, 1. V, cap. A a. A ■ 8m. XXIV, cap. 1* De nf. * 8t ia bullario. 4 Csa. Qpi spiKspes, tist. 8β; diara. rsm pont., cap. A tit. C; TH*. SMS. XXIV, esp. 1, De ref. ; Ung W. WMC. .A 4 Piss IV, coast C. 1 Caa. Ça·*·····, dise AS. ■ Pars I, cap. 1, f A * Bappotto *sUa Missions apostolica ai Rmoeai dsl 1MA > U, Quaate alla dioecesi di Lugns da usa rslasioae data dai vesoovo sel 1SS8 appmdiaaoo, ehe emettono la professions di fede solo i parroehi minuatlri, alloreM tersaso ail' mises. 47· 74» ’ OONCIL.PROVINC. PRIMUM ALBA-HTUKNBI 4a Urbane VIII a neDa qualo V fo espHeita me·Mom deUa indimolubüith del nretrimoefo atwhe ta aaao di edulterio, voeta»' vohata ta Hagaa remane, aeetaaeM la pctsiiiri emonere anebo i pagreohi * idfoà l. Approvstosi quanto daridaria, moMigMr Moafo. invité il teologu dal SMtropohta a tua la riehiseta tenduioae, la quale pel al satobbe derate oottoperre alToMme della ewta sede;. il ehe per» aoa aappiaara ae ainsi oseguito. Dope cto s ia viate alCreai dogli errori eha serpeggiaao aal rettea Mom dell' Barqpa,-giudiehorMM TaariMMO vostro aell' alts loro sapieres, ee nulla abbia ad aggtangerei ia proposito al siaodo di Fogataa, special mento ctd.puato della poatificia infolHbilitA. Nd vaol omettersichs il eiaodo Ruteoo dope aver par, lato della profereioM di fade aggiungo (p. 44) aaa preeerisioM, od I .at symbolo fidoi, uWcumque imprimetur in poetarum aut recitabitur, tea * pablioa quam privatim, addatur particula ilia FWogw, qaa proeaaaio Spirit» aaaeti a Patre'et Filio doeignatar. Qui aecua Mero par malitia· deprohona» ftierit, ad ordinarium 4aaquam suspectas de schis­ mate deferatur *. Ma noa aappiamo, ae nel simbolo, ooms ai reeÿa dai Rumeni, ■ aiaai inwrite dette partieola. Quanto agli aciamatiei, a eui i! ainodo prescrire la professione di fade, noteremo ebo la eagre eon' gregasion» in . un' istrunqne inviate nel 1789 all' opisoopato melcbita in ooeaaione d'un sinodo natio­ nale, ehe dovea tra loro oonvoearsi, o ebo Mi non tu convoeato, tra gli altri pnnti da décréterai dal , · . tinqdo, qneeto appuato incalci per primo, chr-cioè; ai stabilis» per legge indisponrebile, ehe cbiunquo degli aciamatiei voletee eaeor ammaoeo nulle ehieaa çsttolica, 'dovenue non ' solo eondannare eapreeaa mente i einque. errori do' Greci riprovati nel con­ cilio Fiorentino, isa /aro eitmi m praaawn Μ encore a «M ano escario to frtfmieet intero dette /ede cottoVM la /ena sis prescritta dalla aanto messoris d> IZrtano VIII. 1 K ΚΜΛΛΛΚΒΠΛ MT» mV »-14 744 naaui qnalunqM altae ·μμΜβ dei mMmopMMlei^ tofammede ab arehiepiaoepo gt, quotteo iuxta praeaeripta Mb ratum Mtatgiewum et ritualium ipoo arehiopiaeepw eot eommometaadue. FUq» oemaao- ' moratio hio vorbfo: ,Hanntiemmnm patrem Metrum papam Piam domju» Do» ota. *, et alUa ia leste texte ssesrrsetsm praescriptam collectam * Mon­ signor Papp-SsiDagyi dope aver aigùttoate qbo la oommemoMxioM dai papa ai ta ante «μμμημτοteam mstrapeMoe et rpùosps dinars»al *, avverte ·: wIa euchologiia qaibw utantur oeeteotee nostrae ... mu .legitur mwitam a Benedetto XIV praescrip­ tam in cm eoastitatioBO £a g» pntesôm, varo- similitsr ideo quod haereticae nestorianorum expreaaionm in iisdem minimo oeoumet. * Bella diooeei di Logos questa oommemornsioM vioae regolarmen te pretioata \ X, Del resto non omine di inculcare tele commemorasione il sinodo di Zamoaeia * e II eiaodo Liba­ ; * ne» nd l omiee Benedetto XIV nella oostitosioae Mai poatorwVa per gl Italo-Greci *. Questo Xante, trattendoei di un primo ainodo fatto per Greci di receafp tornati ali' unione e posti in messcl agli Mtematiei: sombre troppo interssMnto, perché abbia a paresrei sotto ailensio : tante pib che la principal mire di tel ainodo è state quells di consolidare la Mata Unione, e 'd' altronde h indubitate ..comme­ morationem Romani pont>4eis in misse, fuaaaque pro eodem in sacrificio preces censeri et osse de­ clarativum quoddam signum, quo idem pontifex tuquam ecclosÙM reput, vicarius Christi et beati Petri successor agnoscitur, ac professio fit animi et voluntatis catholicae unitati firmiter adhaerentis *, f> come ai esprime Benedetto XIV nella aullodata coetitasione Be geo priasse· ·. Gravissimae causae, quae modo expositae eunt, ex ee patent; quibue ut eatis fieret, tum vero ad omnem ambiguitatem tollendam, consultor oeuuit, * (3) «commemorationem Romani pontificis praescriben­ Instrueiio sscree congregationis de Propaganda dam esse; quod hoc modo fieri poterit, ut in iis ide, de qua-.sermo hoc "in looo ooourrit, donabaturlocis in quibm nomen patriarchae ponitur, nomen *. tir» continentiam clericorum. Integra exstat inpapae substituatur Ad quite consulter alter animadvertebat: ' appendice, col. 698-704. D temperamento proposto sombre al certo aasai (4) ' op(x>rtuno; perd pare ancora eho resti tattavia In primigenie decretorum synoda^um forma ne- qualeho lacu»; peitehb » Ia corrosione si restringe \ que Me, neque ■ in alio looo ulla Sebat mentio de o questi soli termini, ae seguirb, ohe nella provincia oomnmmorptione Romani pontifiefo: et ex respon- di Fogarea dovraano fore la oommemoresiono dei tionibns^m CoUationib» BlreenBMoatibre datio papta 1 * I aemplid preti; fi· i proti forestiori che deducitur, in aliqua dioooeti oolKaetieM illi» si reohereano in quelle provincia eeclamMtiea; provinciae morem invaluiaeejjtt eommemomtio pa­ D» * non perd il OMtagpetita, nd i easceet pei quali niante viens stabilito. ■ pae a eolo episcopo fieret, et nullo modo a moot ' Nel obe non stub faori di luogo rilovare encore dotibus, qui tamen patriarchas oommomoratioMm come nel œpo HL, De patriarohis (infra, oui. 745 D), agere inbqbantur. Ad rem Noto orodieii.· D teologo doli' aroivoooovo di Fogaree in m si poM tre i torp diritti anobs la oosamemorasiono . foglio oribito alia delogarioM apostoliea jmM ehe ? da forai dai mMropoNti,' dai veecovi, e da tatto il „in ritu graooo tantam arehiepioooporem et epiaoo- elero: ,Inra hare potriareharem oowtetoboat... ia porum expressa commemoratio fit ia ancra Htqrgia, oommemeretioM patriarchae per métropolites, epiuti apparet etiam ex litargia gredba editionis re­ scopos, âutivereàmqM elorum, oocmîom solem sium manas (del roessaie fotto ia Roma sol 1788) *. Sono precum peragenda. * Potaobbo portante apiegarai il poi notovoli le ris^sto dato dai prolati Rumeni procedure dm padri di Fogsr» dalla disciplina e cou- ’ Nolle oonfsrense di Blaseadorf 1’ aroivoooovo avea dette, che quantunquo aeoondo 1' wo I' ordinario * Bsppsats rit, p. 00. ’ Bates. 8*»v. 1M0. faoeva esplitita mensione del papa, gli alM aaepr* Rsiss. ta trente 1MB. doti nominavaao il nolo rescovo, tattavia voleva * Botes. M spr. ΊΜ8. introduire nolle ana diocesi l ooeervaasa delle dio• TH.!, Dsgdo esta, ►«. oesi suflbaganoe, ovo tutti i sacerdoti Mevano in• Par,!: sap. 1, Os tpsiheis jUsi ate- a. IX • * t,>4-K Bas» XIV Mite Mte Ate ptss, H *1’ ■ Rapprit •»Ut . ' TM OOWŒL. PBOVnre. PRIMUM AUU.-IÜUUBB KT FOGàJUBDQIB·, IM mü »14 mAa φκΙν i n··^ pliai pctti hemM la MWMamihM M ptaprto ▼aaaavay i vawavi rtol ·9λν*ρβΚΐΒ* i eatoapaUii Art |i^artitfaai a ^wairt rtal paotaAaa liaeaaaa» Siaaatrta portante il ainoM * Vngw·· Savate prisaithi per ittiar· daü· feytl Ml giue-caaonioa. delta «htaaa orientale, ta wmawrio— Ml papa sarobboai trovata fond MUa «fera a Mita portata di an aih4o pnruaaente provinciate. Voteado pareü iatrodnrta a aaaaaa di eqnivuei, ooaaa 4 aeéadato pro■enta, potrobb· for·· aaatbrara pi* apportans aaaattara aa tata oggetto aa paragrofo diattato al capo II, dova ai paria Ml peataMa Romane. ■μΙβΛβ* rtrtlft.rtrtM* Cui aaataattaa aaaiaaattaaiaai patra* annuacuat, inaerta paragrapho, qua· aaodo ia taxtu iaveaitur. (») In primigenia huiu· aynodi reoenaioae aequeba. tar eapnt Dr petnerdue, hoe erode : .Inter auctoritatem nproaum pontificis Romani at illam eptoooporum, ad faciliorem aoeleaia· puber* Milonem inde ab antiquissimis, temporibus eocle■taatiea inatitation· iuriadictioni· eccleaiaatioM inter* medu_ grad·· ietrodaeti aaat, quo· inter priaeipem obtinent locum patriarchae, episcopi nempe quo* f ramdam inaignium eecleaiarum, quibua ob reveren­ TM Ilea·, attemoa foi··· admimam teter patriarchal··, et quidam primo p«et Romanam taco, beet poet loagam ecatravareiam cautaetiaeaaqu·. Hmc ab caneam vol Mlandom eat «a textu max rachat· Ulud inoiaata: ,ob rover cattam eripiaia «anuadem apoataUea·*; vel peat hoc tectaam ahud eat addendum, aequem vurhi gratia: .aut «Mm alta· eb weae". Hm alterum praeoptaro·»··, et ton· pleam pbraria haoc oaaet: .Kpinoepi nimirum quarumdam inaignium ecclesiarum, quibua eb reveroutiam origini· earumdem apoetoN···, eet rtien eliet ed eaaam, iuriadierio ia hierorehiam noaniiltarum regionum tributa eat,** Legimna deinde: .Quamvia ia actibua aynodoram oecumaaioarum pluri·· d· patriarch·· mentio occur­ rat, at potiaaimum ia oaao··,36 aynodi VI; tam·· oonatitutio caaoaioa ordini· illorum ia cano·· 31 aynodi VIII oecumaaica·, anno 069 c«lebrute·, 1 , aaneita eat, aguiteque fait a Romano quoque pon­ tifie· in «ynodo Lateruaenai IV, anno 1915 e·!·brata, in canone 5,'ete/ In hunc locum, quo patriarchataun vdnti histo­ ria texitur, plura suat neceaeario animadvertenda; qua in re ut meliori ordine proooMmua, ipaum locum in tria diapertiamua capita, quorum primum constituent ea quae ibi/taitio ponantur, una eum canon· aynodi VI ; altorum erit, quod de «ynodo VIII dicitur; tertium taadam ea, qua· de «ynodo Latera­ nensi ibidem habentur. 1* Dicunt igitur patre·: «Quamvia in actibua synodorum oeeumeniparam pluriea de patriarehia mentio occurrat, et potiaaimum in canone 3^ay- tiam origini· aarumdem apostolic··, iuriadietio in hiararehiam nonnullarum regionum tributa aut. .Quamvia ia actibua synodorum oecumenicaram pluries de patriarohia mentio occurrat, et potiaaimum in canone 36 aynodi VI; tamen oonatitutio nodi VI.. .· -Quid «ibi vult hic eanon, et quo fore hie in oaaonioa ordini· illorum in canon· 31 aynodi VHI oecumenicaa anno 669 celebrata· aaneita eat, agni- medium profertur? Hic canon ito ·· habet: taque fuit a Romano quoque pontifice in «ynodo .Renovante·, quae a aaacti· centum et quinLateranensi IV, anno 1915 celebrata, in canone b; ( , quaginta patribus, qui in hac · Deo conaervaaM quae inaanotae unioni· decreto Florentino renovata •t regia urbe convenerunt, et aexoeutis triginta, qui eat aequentibua verbi·: Ranewmtsa inauper erdùwm Chalcedone convenere, conatituta anet, deeeruimua, traditam m caaemtaa mtqrerum tenemMinm petri- ut thronua Conatantinopolitenua aequalia privilégia oreharnm, ut patnereha CMuteatmepetitanaa aa- cum antiquiori· Romae throno obtineat, et in ooeleamdua tit pert aenrtiwiaaum Roaroaam pontiM·*, •iaaticia negotii· ut ille magnifiât, ut qui ait ··tarttar rrrr futrin aatrm MttoeAsmi· eundus poat illum (Savtapov pav' tastvov tacdpxovta). •t fututas Hwrecelpmitaaw, abit eidsKeat pneiiepiü Poat quem magnae Alexandrinorum civitati· nume­ et ieriitu rerarn. lura haec patriarcharum oonaiste- retur thronus, deinde Antioehfae, et post onm Hierosolymitanae civitati·.* bant in conaooraadi· omnibns 'metropolitia -patri­ Prinyim quod de hoc canone observari debeat, archates in querella advenu metropolitan moti· diiudicandia ’, fin appeltationibu a foria metropoli­ •et oerte eum non esse eanoaem aynodi VI ooenmenicae, sed uti iam probo tene····, esso unum tans recipiendi* ·, in convocation· aynodorum ^patriarchabam et praerogativa eisdem praesidendi, •x canonibus Trullania. Quapropter etiamsi hic ei in fidei morumque integritate cuatodienda, cano- aliquem cederemus locum, atatim tamen eumdem numque qbeervantfa urgenda1 *4, in oeconomum aedi iuberemua usurpatum nomen deponere, auamque metropolitans· praeficiendo, quotiea . metropolitan nativum assumere. At vero de, hoc maxime agitur, hoc neglexiaaent *, in commemoratione patriarchae an etiam vero nomine reatituto, hic, abi in oathoper métropolite·, epiacosum, uaiveraupiqu· clerum , jlica synodo d· origine et loco potriarcharam sta­ tuitur, mentio huius canonis nibitomisas tolerari . occasione aolomniqm precum peragenda·, demum possit? in iuro proddriae in aynodia oecumenieta.“ Profecto, omni dubio procul, canon hic schis­ Ad qlbm locum haec animadvertebat ooneultor : maticus est. Quod ibi dicitur thronum CoaatastiPatriarchae hic iMj definiuntur : .Epiaoopi nempe nopolitanum aucuadum eeee poat Rotaaaem, ratio quarumdam incipiam codeaiarum, quibus ob reve­ •st tantam quaedam incidens; varum ipaum d«eeerentiam originiMharumdem apeatoheas, iariadiotio tum, legem quae in hoc canone fertur, eam os·· in hieparehiam nSinuMrum regionum tributa eat. “ •enteatiam, qua dicitur aine ali· restrictio·· ConIam voro obaervaadum eet aedem Conatantiao- •taatinopolitaaam sedem aequalia eum Romana poUtanam nea gaudere privilegio origini· apoato- obtiaere privilegia, aes mansra et honore· (ttav lernv dgoAatav Kpeoftahav), et te oecleaaastiei· ne­ gotii· aient et illa magnifiari (M tuatvcv pcyadtb1 Coee, «aanm■ I, «aa. ·. oaee. IV, oaa. aa; asrcL VU. vsolhn). Hoc porro alno dubio Schismaticum eat, immo achtanaati· origo et causa. Parum refert quod tap. 1 ; naval. CXXOI, «ap. Λ. • Navat CXXXVII, mp. »; e*. VI, «aa. A iHa aede· aeoundum teaeat locum, dummodo te • Novat CXXIII. tap 9L hoc ano loco, quamvia aecuado, aequalia cum prima 4 Oaao. VH, ma. 4; uavaL CXXXVII, ··*,*. •xeroeat tara, eadem gaudeat magnitadia·. It ‘Ooec.vn.ma.il· * Remuai conaulea duo eruat, primae et aocaadua, 4 Coeo: Cmataattaarditaa·· I at Π. «an. U. g 747 OONCTU FBOVIIC. PKMTJM ΑΙ.ΒΑ.Ππ,Π— BT WABA—»«B, MT» medi h-14 W •Mar tamea «Mari uevo hieiru m«» limita t»“ OemtauMuepèMaarnu attat aaafaat,.«t ptue Ma débat. Omm iglter teteq te m If** μμΜμΙμ» mIé^ a* ipsum «t rilrita eaaoMm ^MaMear sam alque Htam aetiquiareui CaastaattaepoMtauum, quam utrumqae Ua oaaoa TruBaaua appaMot aa Ima aere tatae quae Ma diaputeade eeasperimna, ■aa vitatar μβφ ek Alteri®· ttefi Ioni Imo® ®mmb ofwotosi psteo® approbates, ood raieetos taux Oumes oerte aequo schismatici suât; immo voce, ai quia aataaa palmum Ute «t Imgalari te MMm TtedtewraM ohm Metaris praeripuarit, daa dubte aat Ueaa Tral· MteteoA tetteM, ot hM m itete* teteteMsteM* te rem patriarcharum ab Iprie adductam, diserte amet laans. Qaa ia ro aliquid nebis admirationi aaa tus Ha exprebeaadam. 8i tamea meta ptacet spiritum non potaat Video suimvere patres Fogarusismees sequi tauitatis et indulgsatiae, id saltem oeasaremae aoa «tare ooariltam Nimisam I, omnium oaaa- iateagiadam, at meatio synodi, quam ·*■·* msaioorum capat, at ia que sorte patriarobaBam VI oeeaeraataB, eapaagater; neque hia statimim, sodium prima faste aat taaaaica institutio at oee- aad praeteram neeeseartam ducerem, at concilium firmatio; vidso dadMtar prnaterire aaa oeaeiHaa Nieooaum pattes ia boo decrete de patriarchis dtare CoMtaatieopolitaanm secundum, — video atiaai i I ae praatarmittaat Ibi eaim vera est origo et sanctio ■ilara da magae Chaleodouoari oeariNo, — ia quo aaaoaiea patriarcharum, et rimai ae petras de hae utidquo, licet «lia atque ia Nisaeae ratione, «aaaa osaoaies origine eerti ali^ml· dare votant, quod ia ' iüo capitata sibi propooaaraat, sallo turn patriareharum teaetabatar m ptuepootare definiebatur. Haeo ornais patres ritaut, loquuntur medo casea Nicaoans iguornri aat praotariri poteat voro de Trullaao. Qaid demam orasse arat, at Quo rero modo id erit fisrioodum, tafcriaa proposera cavabimus. ita fheerent T 9· Alteram qood patres proferunt ia hae quam Bi eaim propositam ipata orat genuinam oe eanonieam institutionem patriarehataam ia ooswiHis discutimus. caesa, eet sequens eorum eeutootia: roperire, cuiror illud, quod aeae ipsam offerrebat, a Tamen constitutio canonica ordinis illorum (patri­ Nicaenam concilium patras ignoraro malariae, quod archarum) ia caa. SI synodi VU1 cosumeaicao, esso tamea sileatis praeterire ia patriarcharum causa 849 celebratae, imaaita eet.* Quae verba via aadivimaa, eam statim melina safes set profecto. 8ia sero Nieaaasm citare misse placebat patribus, eo quod aihil ibi de Coasteatiao- intelleximus quad inopportuni concilium Nicaenum politaaa sede haberetur; ei, inquam, ob huine sedis preotenrimam faerit; nam certe non ia synodo VIII amorem aa testum ooaciUe ptaoetuut, quae eias ooeuawaiM coaetitutie bgee apaenioa ordinis patri­ mentionem tarissent, atque ita votaetas soleatos ad archarum sancita .eet, ood omaiao ia Nicaena. Qbod eebrimatiea decreto patrue recanere oegerautar, si etiam ordo iste postea immutatas fuerit, hoe rursum miror, cur mitioribno CoastaatiaopoMtaao θ aihil tamen obstat, quominus oouanum Nicaenum m Cbaloodoueuri peethabitri, hoe prorsos scelestum omnium primum eaadvorit ordinem patriarcharum, torque echiemarieum TraBanum decretam patres ee. proinde et ipsam eorum locum ao munus. sine itimiiii psurtefariatt 8od nunc videamua eanonem 91“ synodi VIII 8ed varo eaosam rideor mihi ridere, et tota, ni oecumeaicea, sen potius (nam eet aliquanto longior), fallor, quaoreeda em ia vitia, quo educaris tbso- hase mus partem quae magis ad nostrum caesam togioa oleri Baamai iaftritar. Aadieruat quidem spectet. .Ait itaque: ,Deâaimua neminem,prorsus alumni in schola canones iBoa, et Cenetnstinopnli- mudi potentium, qaemquamsoorum qui patriarehalitanum et Chaloedoaeamm, reprobatae Medo a Ro­ bus aedibus praesuat, inhonorare aut morare a manis pontificibus; vereatur Roque, statui ee theo proprio throno tenters, sed omni reverentia et . legi facti sunt, ad eoa appellare. At afin n parte honore dignos indictus; praecipue quidem coactissi­ , oaaonea Trullaaoo, hoa etiam enhrimatieee, auaqeam mum papam senioris Romae, deinceps vero Condidicerant in eadem eam illie prioribus eaao repro- eteatinopolooe patriarcham, deinde vero Alexandrine, bationis cease; quin immo temper audiaruat (pui ae Antiochiae,* atque Hierosolymorum.·1 simile etiam apud vicinos Rutheaoa ia Galirta noa Quae ttaum vix legimus, cum etiam ilBoo per­ sibe miracalo oomperimas) daaoaee istos TruUaaoe cipimus noa de oouatiintioae ordinis patriarcharum maximo honoro habendos atque integrae et iaeon- Mc agi, aienti petras Foganmtaaaas minas cogitate asoarnat. cumae esso auctoritatis. Nimiram< in horum aeno num cauaa, aliquid divamm omnino ao vetari Qua ta re tamea non possumus maritam lau­ ooatrerium is Graeca et in Larina eeotaeta facti­ dem aoa tribuere patribus. Evidenter siquidem tatur: apud nos oasoaoe isti in genere, otsi noa apparet,, idqn patres concilio VUI oeoumenieo in­ prorsus spurii, dubii tamea sunt, et noeaisi per stitutionem ordinis patriarcharum attribuisse, quia axoaprioaem, ubi eum probato tare oodeaiae ooa- neque peeado-eeaoai Cbaloodoneaoi, aeqne.Ooavoniant, toleruatur ao parmittuaptt; apad.Graaeoa staatiaopolitaao, ntpote a Beamafe poatiteibu ree contra canosas isti in geuore integerrimi enat, ioeto, oamdem^ktatribeero votaanat Quod igitur at velati totius iuris eoeleriaetiri an et palladium, de TruUano iaeoaaMantius prius edixerant, error et nonnisi per exceptionem, quae quidem aegre ad­ poties oret 'meatio e* edeoatioae exortus; quod mitti videtur, aliquid ta iisdem auppoaitar (aut aoa hie vero de concilio VIII disant, deliberatam con­ supponitur), quod permitti et totarnri aoa pesait silium eet, ex boaa votaatate prosedeas Oertam Hia omaibeo sato occupatio, aaao tandem iatol- eet enim huic oecumenioo concilio legatee Romani ligere possumus, qui factum fuerit, ut patrua Fo- poatiSeio praefuisse, et huc oanoaesn oommuni cum gurssieasaa coaoaem Trullanum ia psUriareharum patribus .eeaeilii scatentia tiusai; ita at ri quam causa primo loco citaverint, Nicoeee caaoee ae- epooham ia historia assignaro votaerimue, qua Re­ giecto. Nicaenum non profaruat, quia Oeaetaatiao- muai poatidoos consenserint patriarchas Coaetaatiaopohtanam sedem non noverat; protaierwat TtuUa- poKtaaoe secandam ia sacro hoc ordine loenm teaero num potius quam Oonstaatinopolitanum et Chat- perne, boo certe octavum oeaumeaieum eoaciliam codoaoMom, quia et aaa eum hio posterioribus aarignarc debuerimus. Potarapt ergo Fogaraaieueeo W 00X00. PROVISO. HUMUM ΑΙΛΑ-ΠΠΑΜΜΕ MT TOG 111 filRW·, IM wii »-U TM patrua ad Mm MMflhm «et» «μμΙμΜ· appaRara, A pAtMMa aliqaid vakaiaaaut! Aa ai paatifax taata· •abiaqua Me··* oMi aapata ΙμΜμ* quad Μ» paapm at aaa as tatoram aaaaiiat! laaptaa* pa·» fsots et eoôtoothHb* mu keisB At eihiki ·Αμβ ita laadabUitov tMMraoti ad ram tainau nau Mb Ma· «art* Inrita· iatud aataaaa, at ipaa particula dataada aat aarta. Mm ΥΙΠ eoMÜÜ mb eat mMMW "‘ΊΗ-Μ paIMI MM MMÜMS M* MMÉMitl st WMÎ trisNlMHHUBy at mb pataat 4M aW aaafnaaiia ilHw ardiaii qui ia Riaaam faarat Maaitaa, iatraet ^ei4e^B 4e^Meeet· Aet mb&a ctvietMii miaao taaMm aaaaade low iatar aatiqaw aovo Caa> ieie egeeMM/et e^tMtMiieiiMtedMHeuM,m** ■tantiaopalitano patriarchs. eocrigaada at dalaada vidaaatar; aat utiqua largiori Caaaaraaaaa itaqaa at haae ooaeilii VIII ataa- •tamar eaeaaamia, at ipaam awda· «agg«r»··· tioaaaa, util·· aaaa at lsadabUa«a, aMo tamen medo qno pattaa aarrigura at tastaai aaaa p «rdtara 'Maadaai aaaa, caiaa for···, aioat promisi···, valaaat ■os propoaaadam oaraUaa*. Si pri·»· twer· placet, raaaaaio ad haae paseta S* Diaaat taadem patrua Fagaraaiaaaa·: ,Agui- radaeitar: tsqua fcit (ooaatitutio caaoaiea ordiais patriarch·I· Dalaada· aaaa mwlioa·· ease·· TroUaai, rum) a Roaaaao qaoque pontifia· ia «yaodo Latara- 'citati sub aomiaa noacilii VI; . aaaai IV, asm 131b oalebaata, ia oanoaa fi, ata' Porro, aioat prior· dedi···, ate dabieaa at hue Lataraneaaa· oaao···, ae· potiae eapitaia·, aaa aoa east iati caaoaaa. Sic aat·· a· habet: 9· Meatio··· aynodi VIII oecummica· et Latereaensi· IV** magi· preaaiasqa· ad reritat·· historic·· eew axigundaa; 3* Particule· .quoque*, quae ibi ia textu in­ ,5. D· digaitate patriarclUruaL venitur, expungendam eeea. .Antiqua patriarchaHu» iadiam privilagia ré­ Si rero altarum, uti aobb quidem placaret, novant··, aacra uaivanali aynodo approbant·, ean- praeferendum vidabitur, tum forma quoad·· at oimaa at po»t Romanam eccleaiam, qua· dbponeate modus proponi debent, qaibae correctio perficiatur. Domino taper omne· alia· ordinaria· poteatetia Pro mea parta, aaqaana mihi aatia aptus rideretur obtinet principatum, otpote mater universorum modua : TVsta*' obtfnBm · Christi fidelium et magistra, Constantiaopolitsna .Quamria in notie ayaodorum oeenmaaieaiWm phiprimum, Alexandrina «ccundum, Antiochena tertium, Hierosolymitana quartum locum obtineant, «errata riea de patriarehie mentio occurrat, et potimiaam cuilibet propria dignitate.* in caaeao β concilii primi Nioaoni, abi primam In hoe decreto Lateranenai· concilii unq·. pre· inatitutio aaaonioa ordiaia illorum aaneita fuit ; ta­ ceteri* maximopere notandum eat, illa nimirum men longa deinde eontrororaia de hoc ipeo eoru» varb· quae initium faciunt: „Antiqua patriarohalium ordine exorta, noua demam buiu· ordinia waetitaaedium pririlegia renorantea.·' Ex ipeia enim recta tio uau invaluit, quae dainde in ayaodo VIII oeea•aqnitar haec maximi in hac eauaa ponderi· oon- manica, anno 869 celebrata, canone fil, propoeita •equentia: Oonatantinopolitanae aedi hoe ftiiaee anti- q et unireraaliteragaita, in Laterenenei IV anno 131b, quum privilegium, primum poet Romanam locum in capitulo fi, renovata et confirmata fuit, ac tandem occupare. Antiquitatem huinu privilegii et conci­ in Mnotae unioni· decreto Florentino denno reno­ lium Lateranenae et Ronmntu pontifex teetaatur vata ect, •equentibu· verbi·: etc.* » ac firmant. Et «ane, de antiquitate trium «altem Textum hoc pacto correctum alter ooMultor non vel quatuor retro aaoculorum nulli potent dubium eaae; id publica monumenta teatautur, aicut illud, probavit, hi· ductu· argumenti·: quod noviaaime legimua, concilii VIII oecumenici P«ri> tembrerebbe che «ia a fare qualcbe ulteaollenne decretum. Concilium namque VIII oecu- . riore correaione. Prima di tutto non «ono d' aceordo menicum celebratum fuit annO Domini 868, eum i canoniati «ul tempo in cui «ia «tata canonicanMate Lateranenae anno 19Ib celebraretur, ita ut’ trium riconoaciuta e aancita Γ iitittuiona dei patriarohl. •aeculorum et quarti dimidii apatium inter utrum­ Devoti, Itetitetietee eeteeieae, lib. 1, tit. III, «eet. S, que interponatur. Ad hoc porro decretum certe fi 33, nota 9, impugna Γ opinione di coloro «ha Is alludunt, et illi apte accommodantur, duo palmaria riferiacono al concilio Niwno I. Indicando ancora huiua Lateranentia capitia verba, tum illud aeti- ohe cih veniva propugnato da qualeuno wn non q«M pritilefia, tum hoc altera· rmoeaetee. retto fine: .ut exinde efficere quia pomit Nieaeno Iam vero ai ita habet rei veritae, iam minua concilio reeentiorem eaae patriarcharum eccleaiae rectum apparebit quod patre· Fogaraeienaea dicunt Romanae in Occidentem univeraum*. , do Lateranenai oonciljo, qaaai 'in ipeo conatitutio p Inoltre non «i «aprebbe «corgere · quel regione ordini· patriarcharum ajmto tantum fherit a' Ro­ poma enervi o quale utilith po··· riaultare cui mano pontifice. Non fuit agnita, aed rmoaata, uti boon governo della chieM Rhmena, da ci6 che nel ipee pontifex proclamat Aliud autem eat egtoeeert, •inodo provincial» vongano definiti · determinati i •eu pro prima vice aliquid ratum habere, aliud tero diritti e i doveri doi patriarchi; e peroih «embre•at rrnerarr, mu id quod iam eemel agnitum et rebbe che il , preaente capo III doveuae eaaere ratum habitam fuerat, denno confirmare. Hoc au­ •oppremo. tem alteram factum eat in concilio Lateranenai. Re mature perpenM. eminentimimi patre· ceatjuare prae primi· reformanda Mt vox haec •uerunt integram caput e«M toUeadem. «pu/· in illa phraai patrum Fogaraatenaium. Sed eat ibidem et alia vox quae placere non poteet, nempe particula illa pwogu·, quando di­ («) cunt: .ignita hit a Romano gaoyw pontifice*. - Cum patre· «ynodi Fogaraiienai· ne verbum qui­ Nonne enim ttatim, tali yuoqw audito, audire tibi etiam videarid aliam quamdam, inaolitam ac fatuam dem fecineat de propria episcoporum potestate ia «ententiami quae veluti inauaerret: Concilie quidem ■ua eniuaque dioeoeai, Neta ertkitU opportuna iamdiu hanc rem «anxerunt, nunc vero, tandem distinguendum putavit inter iuriadietionem media­ aliquando, a Romano gâôqar pontifice 'agnita eét! ti·· et immadiatam, eamque distinction·· hin in­ Ac (i illae «aactionw oonoiliora· aina agnitione ducendam a·· ianait, 'ita ut at epiaeopanam i·- , 7Bi ooncil. raovnra primum alsa-idumr» n fmarasodub, itn ·α »>u m mediata, ot matrepaBtanm medtota peteatae atari»- ‘ date appararaat fa etaa verba: la Oriente i patriarohi beano aatorbito tetti i dritti a privilegii metrope&tiei, atoebh quaetanqee i pralati oriental! cogitet» quari tetti tathoJarai areivedcovi, nandiaMM.eolh aaa oriatono pi * da gran tempo mairnpellteri, a ardvo»eevi di giuriodirioaa, aaeeada aba de'Matvriii Jo attetto il lava atoodo *. Uaa aimito taadaaaa ad tetendero ia let * aatoriti a pregiudirio dai vaeeovi taftagaaei ai 4 Morte aaa di rada nd n»»tropo)iteri Ratari. Tr»viamo fafatd aver oeai pratoeo di peter viritare to di^OeataatiMpolt nel 1861 par dear» to bad dal prime oenritto paariariato aha even a eeiehetmri, ai trattb aaebe to qaeettopa: ,8a debbaae i «tfKmfWMi W 1 MMWW VMM iW^WITW MW W^^MR| a pwo aa eeavaaga tore tore B nMMaria del privmIb 41 ΟμΙββΙΙμφ* Μ ·φΒ· ·μμ* · * ·Λβ4^· •·Η * tara. I vaeoavi aaa avoua potato aaoardani tm tora a ai ama itoMeai al giadirio daito Mata cede; ο β oeaaaitere deputate ad aaaadaar gb atü dalle manrioaato ooafaaaae obe At tt padre Gieate, pri «ordinal .RateaaH, opted te vtote delta ooneaeta dine gib intatea, oaaer ooaveatoate obe ,1 vaaeovi dioceei adfragaeoo, d' tatroaietterri aeD'amaiaMra- ndfregaaeilod i aaeerdeti, dope il nome del papa, atoae. dette Bedaei· , * troatarire m veeeovo da aaa. immediateatoote feooiano manatote del primate, o cede ad aa * dtra, deputaro ai veoeovi aaAagaaai poi dei proprio veeoovo . * Propoeteri perd il dab­ U coadiutore; ea di ehe aoao giuti nd eoooto bio (7·): .Quel provvodiaaato adottaro riguardo eoono varii reolaai alto Propaganda. Rd aaebe fra alia oomnwaorarioee del primate aette diooeei dai i Rumani, poco dope erattavi to provtoeia aooto- arifragaaei, tan. 8 ; * gli eminent! padri nel gone etoetioa, aegnatavari e' oMboraate tegoreaaa ddl’ i rale oom«ooo 14 mane 1863 dootoaro: ,(ad 8) areiveooovo aqlte diooari oaftagaaae. Fa toaeato oommeaaoMtioaom, priaatto eon mm fariandam at quMto argooMnto nett»’ eoafereaae di Blaeeadorf, ad montem *. La monte fa obe nel eomurioaro moo. IX, e vi fu ebbreoctote a eottoecritte to dotqoeeta rteolurioee al primate m no 8 * damero to trina del «nodo di Zamoaoia, aha /eatringp ae' ragiori priaeipaH. Le quali natta tottera 90 agnate giuiti limiti I" autorité metropolitioa. Sembta 1863 throno oori eapreoM: ,Ρτοβο in ooneiderqeiono dunque meritevote di tatta Γ attoasioae queate qaaato ei atttoqp atta qeeetione agitate fra i vaaoovi capitote, onde ein da ora eiono determinati in modo enlla oomawanoraaioae dell' arrivaeeovo primate ■ i rapport! del métropolite oo' auftuganei da »Mte- nelta Htaigia, ri deotao aha non doveeoe qaoeta dor qnahnqne conflitto fra te duo ginriedirionL Confrontando queeto oapitolo ool til V del oinodo Retono (p. 114-116), a ool eap. IV, p. Ill, del bibanoM- (p. 383 a eegg.), · ova * trbttari delta prerogative dm metropolitan!, indicberemo il di pid obe trovari nel ooacilio di Fogana aon oho to diffeeenie tra qaeoto o gli altri dee rinpdi: aggiangeremo poi, ova ae no abbiamo, gli etomonti tratti dai noetri regietri *. Ma aari tatto vaol oeearvarri, che oitre gli. aatiehi daaoai invoca il tinodo to c diapoeiaioni eodtrie iarw >erftri»r groeear. Ora aon ri coaoeee ea eodioe approvato od aateetioo delta ehieea green e diarinto dai eaneai dri eoueili eeameaici anteriori alto actoana. II metropobtaao ha il dritto manm prnw'an'ai Mdaataram caram ... paraadh; il ateodo Bataao agginnge awdtatam ... at aenaa (mftaganeornm) fi gw aaat ia «iaBétMtrnrieM dfaeeaais ipt» mffifti Nell' Marne dette eoaCmoaae teaeto in Roma dri veoeovi armaai ad 1867, te eoagregarione generale dei 31 mena 1868 aaaatoaava ta dichiaraaiohe fattavi nel cap. ΙΠ, art. 16, eho oiod i voeoovi hanno 1' taanadiete giariadtatone ordinaria nolle, riapettive dioôeri. aver ledge, ritovandori, oho oltro il Romano ponteUoe ad il veeeovo locale cjd non trovari neato che poi petriaeebi. 8iooome poi prima pratiMvari nett' attaale provtoeia Cootaatinopolitaaa, perehd aoa fonaava obe nna diooeei, non pad propriamente addarri la ooametadiaa, nd tari maraviglia, ae eabentraado altro veeeovo ri oeeai di nominaro 1' antico ordinario. ** Sa non-obe Benedetto XIV nelta boita At fee del 1 memo 1766 ralta nnova edirione deli’ enoologio ■ dopo aver dette nel $ 30 .0 letari» aaorrrfetida» commemorationem arohiepiaoopi, nti metropolitan·, in canone minime flori... at nel I 33 teaegaa eabar locito ai Oreei di 'far menrione nelta naeeM non pur» dd patriarea, ma eriandio de! metropolitano, purchd eicno eattoliei. Breviue et vérin» idem argumentum retractavit ooaeultor hie verbia: Benedictae XIV in ana bulla £r fue (1 martii 1766, I 90) dooot licere Graecia commemorationem facere non edum patriarchae, verum etiam métro­ polite», dummodo rint catholici, uti etiam obaerva.t Nota arohivii (f 97 ad flnem). Cetorum ii» in partibu» hio eat communi» no». Nec refert quod •ynodu» Ruthenorum Zamoeçiaaa (aient etiam et Ad hunc locem animadveraionM iatae habebat Libaaeasi») nnilam fecerit mentionem do hac com­ eadem Neta arctari»': memoratione métropolite» , nam ex eo quod nihil Si proactive die i voeoovi, non eho il dore dette D dixerit, aoo aequiter non mm ibi hune morem; diooeei vacanti faociano ta oomamotarwaiaa· dd nwtrotaaato veto admn» aeepo aaepia» ideo rem aliquam politano nolle aagra Htnrgia o in dire pabbUeheprod, ritontio praetoriri, quia oommnriMima eat, et aoita e la eteoM preocririoae qaanto d dore ri ripote ad atque um vulgaiiaauna. Quod vero adtfaet ad flne del cap. V (none IV\ Zta ffitetfit, ool. 6180, partieutarom caneam Armoaonm primatia, cuia» ove ri atabiliaoe anoho Tobbligo delta oommeauiracommemoratio vetite fuit te dtooeeaitam euftaganeia itone dolpatriaroa. Lamedaaima ingiuriono ai toggo litterio 90 Mguati 1863, poteet diri hanc deeirionem nd tit. II, cap. X (anno IX), Dt peredi» eoo. 1), faiaaa^pBrtioularem, pro aottaque Atmeuia, gnaeralem oo). 638A. Non occorre notare obe in nn aiaodo graeo vero mm oam qaam Bénédicte» XTV teatetar. eattolieo tenu per le amne tentito riohiamar Γ obH» d» tauri» contuit Ufa, apnuentibu» »tiam emibligo di nominaro nette liturgie il patriaroe, maanentitrimia patribu», poaae concedi ut flat comme­ cando i Greri di un patriaraa oattolico. Quanto poi »' attiono alla oommemoraafone dd moratio métropolite»; idqu» nta Miam ab alii» motropolitqno, nulle in proporito ri tegge ad ateodo epteoopto taatammodo et a doro dtoooeri» eeeeeti», Ruteno o nd LibaaoM. Ma inoltro nette ooafartmae quemadmodum in primigenia hriu» lori roeeariono teaute dri veoeovi ddl * eettata provincia amena declarabatur, »ed etiam ab Priverno clero aliarum dtoocorium et code no» vacanto. (7) ‘ p. ΙΠ, «ap. A a 14 ' ■ la previaiB riairam inentatiielbea • teUeri» 4i Pri|igiate, ΙΠΙ pMfl. tu ooncu* provdkx fbucum alba-iuldbnbb n fogabasdomb, i«n km * Xata' jirrfff-"- (8) ' ' 5-k tm * alaatio ttper imposatetem Aastriae qna apootoKcunt Haagariaa rageai ex ÜM» tribes individui·, D metrepolitaao ha U dritte di erigere, .ut ' «X qneüboi dMrieteh* M deed suffrugiin, esrem regiis eommissariis eeUatia, dgni perumque oomprovtodaKam iuditi· taK munere pareaoeasentur*. L·' «aa a Γ titre aaaa venue mataiMMate. dis­ cus·· dalla segre congregation· degli Affui eeolo■iaatiei strnordiaari aai 4838. OU etemeati ebe ai ai preeero a «deoia, feroao il dritte eaaorieo orien­ O) tale, socoado U qaale 1' eteriene do.' prolati ei dee Ad haaa atetropoHtoe iure apposita animadver­ fare nei tinodi dei veeoovi delle provincia; Γ antica tebatur ia Note aridisÜ.· counuetadiae, ia virth dolia qnalo prima dell'erela qaaeto peragrate «i paria dai dritti dai mstro- rioae di qnoUa nuova provincia appnnto il veooovo poBtaae relativi a) al sinedo provinciale, b) aU' tie- di Fogaras ere eletto dai cime, «interne, she each· rione dai vasiovi, c) alla loro oonaagrariene, d) al gH «CMmatici aveaao quindi ottenete di aogniro trnsferimeate da nnà code eU'dtre; a Snalmente B nella «oelta dei loro veeoovi; flsalsseste ii pririvi ai traita a) dell' elesioae del metropoHtano. Co- logio di preeeetare, che I' imperatore godo ia tersa minciaado dalla Mnaeeaeime a pvûtau· «ee. dai del concordato, o che liberaacente avea.eeoroitato tinodo provinciale, di qaeeta ei torna a pariare nel rignardo al vesopvo di Gren-Varedino a motive, tit ΠΙ, eap. m D· «ynodis presfarieh'hw, ool M2, ohe esisteva qaella chieoa prima ehe ·' isti tuime da ovo ai dise: .Synodorum provincialium convocatio eat provincia di Alba-Gialia. Furono quindi propoeti i «xclntirum metropolitan! ins, qai iisdem at praeeat. * •eguenti dhbbi: (1*) ,8e 1* elatione dell 'arci vescovo Boso ooaoordi rapporte alla convocatione i canoni di Fogaraa od Alba-OioHa «i dobba tere nel «inodo delle coaferense Arme·· del 1861, approvati dalla dei veeoovi deDa provincie: «e « qnal parte .vi oongregarione generale dei 14 ssarso'1863. In eaai poma prendere il clero interiore, avendo present· ai riooaeeoe nel metrepolitaao il dritte di convo­ il ooetamo degli «ciamatici; o come concilierai neU' care i| «Inodo provrneialo (aaa. IV), aadi di oo- uno o neU' altro ease colla nomina o preaentarione «tringer· aaohe oolle censere i «tifragand ad inter- deU' imperatore.* (9*) .Quatentu negative alia venirvi (eaa. V). Inohre fra i pnati di disciplina 1* parte, quala ultra forma oonvenga «tabilire.* della chieoa grecs proposti nel 1856 dai veeoovi (3*) ,8e Γ elesioae dei tre veeoovi di Logos, ArRtuneai, od «seminati dalla aagra congregatione meaopoli, o Grea-Varedino «i debba fare anch’ degli Affari eodesiastiei straordinari ai legge nd | 3 e«aa nel «inodo e coli' intervento dei clero inferiors, il «eguoate : .Metropolitani ia* et officium «ynodoe oomo quells doll’ areiveeoovo, oppure in ultro modo episcoporum provinciae suae ad locum quem ipoe e quale.* Le risolutioni del «agro con» «eso dei velit convocandi ox canonibus (Antioch. 90, Chal- 18 gennaro dette anno 1858 farono oosl eeprease: eed. 18, Trull. 8) constat, adeo ut ri hoc absque s,Ad 1“ Affirmative ad 1“ partem, negative ad 2“, insuperabili necessitate facere negligat, censurae ot in synodo provinciali episcoporum oonBdatar ooclesiaaticas subiaooat (Nie. Π, 6).* La lodata terna imperatori exhibenda. — Ad 2“ Provisum •agre oongrogatione ai dubbio (6*): .Be si posea, in antecedenti. — Ad S*“ Uti ia primo.* fln da ora approvers eib ehe si riferiaee ai tinodi Di queeta materia ooeupoeti nuovamente la «agre provinciali e dioceaaai*, nella generale adunansa congregations degli Afflari eccleeiastici «traordineri 14 gennaro 1868 rispoeo ; .(ed 6) ASrmativ· ad in una delle adunaase generali teaute dopo le con­ termam diaciplinae ooeleeise orientalis quoad con­ ferens· di Blasendorf, in qaella tioh doi 9 mereo vocationem*. B U mato padre approvb questa 1859. Fu dapprima avvertito, che attoaendoti al concordate non ti avea in eiô una vera innovatione,' riaolurioae. L' a|tro ponto oontenuto «otto questo peragrate giaoehh avendo Γ imperatore d' Austria promeseo, riguarda la parte che compete ell' aroiveeeovo adi’ che nella «otite doi veeoovi ti sarebbe giovato dei «tatisns de' prelati suftngaaei. Delia elesioae do' conaiglio degli ordinarii delle provincie eocleeiaveeoovi torna il «inodo a pariare nel cap. VI fatme V), ■tieh·1, ti veniva indirettemente ad oeaervare il Dt prurijdsrtis eoe., ovo dice .eho i eapiteli u» tUeUtn» diritto orientale. Furodo quindi poate in rilievo tpitttfi, M mns tiftt, sirtiim fore nqfrepr» poe- le insormontebUi dlffieolth ohe ·' ineontrerebbero, dsal; nel cap. D£(tame F/Z/J, ovo dice ehe i protopopi qualora ti vole··· seguire in ordine ali' «ledon· hanno il dritte .ad electionem episcopi in aynodi· u de'veeoovi la disciplina orientale. Bi'aggiunoe che ed hanc inem, ubi mos obtinet, colebretia «uffragio oltre il nuovo diritto stabilito dai concordato, vi viritim ooaourreadi*; noi oap.X (IX), Dt parochis, ovo ora anche il fotto ehe il veeoovo di Gran-Varadino si stabilito· ohe essi hanno dritte uti spwsepi sise- •rati sin dril’ origine presenteto al somme ponteie· dai!’ imperatore per privilegio concessogli a titolo Λ····· *41 tit m, di fondation·; · queeta ti ere altred invocata con eap. IV, f Aftmia fo syasdfo dfosessanis a), · nel •ffetto per le titre due nuove sedi di Lugoe ed eap. ni, Dt tyttttHt preoiurioWui, eoL 639, ove Armenopoli, di gniea ehe i primi dne veeoovi ri fra pii iffM doi tinodi antideiti ti novor» in eraa pure presentati alia «aate «ede dall'impera­ primo luogo .consecratio provindas episcoporum tore stoeeo. Fu notato poi quanto ali' elerioas dei . trina metropolita, che in paseeto il veeeovo di Fogarae, candidatione electomm per métropolitain rdiqnoequo ore stato dette dai dero dioeeeano radunato in' episcopos congregato» foeta*. AB’ argumente dell' •inodo, ma ehe qnseta terme di desion· ero «tata ofotioM do' voeoovi 5 aSno quoUo dell'dasieas dd • Π aeUf*ftk XIX ttekittM· efes ut mm** mttripih'fmii· Intono a queat' ultimo panto mon­ MtotsM Ja itHgtetii «pfe1"!*»» te·· Ί»·” frivil«(U spe-' signor Vanesa coti seri vove1: .Novi arehiepisoopi ■Miri a MMoiarimi· satmatonrite· aris a4 ipa·· dsmisti, a di rittovo aaaaa il mAugia dai veaeovi dalla pro­ vincia, OMH preeerivoti nd M'naaoaa apoetolieo a aal 9* Antiocheae, riferiti djïlo itmo «inodo neU'eeordio di qnesto «apitoie. ■ Mm. « nsv. IMS Curat» ««■««! i venus XUL masts «sds ««Mak· lartiteiBiie praesentat ara «itaisit, is pastorem «·■·■· sattatitan oss»«»êvia«Mta· ereriUs «star*. 7U OONCIL. RROVIMG. MUMUM AI>BA-rüURN8< RT F0GARAJ8UQWB, HT * * B-14 ma TH u» aorgentedi gravi taaansMtorti: hitrighi, divi-AmataapaMtiqa: «Oaaeacrstto afoati epicopi ab ip·® •ioai, fqraa Mob· eimoai·. Π perché' cenihiud· doeeiM patriaroha Cat, aat «Im'iaean a tribue ve»i, ehe u erigitor partila am aaaabmto afla Ma- epieeapie ■ te aaolaeta patrierohali; quod ai ate.·. gnstoaa apostoUoa. qnalto eha aratt spantanaamanto Potrtbbe partrMattarei, obeseaoado inagnd Bene a oonoordatoanta abbtaaaiato dni veaeavi, aba atob dette XIV aai brava Ζ· patorem· dai.90 ottobra 1TH, I lb, riaaraato al papa Γ atoaiaa· a amba la dw MÛ * qImÎmm *· βΜϋν peüta a da'euRragaaai a| Oeeervaeee U ooaoordato; tampKaa conforma M vaooavi, „enlvia tames oongfoaahb aaa qsaato verrebbe rleerveta al papa oordetia inltta cum aliqsibàa nntfonibne, ia quibu, 1'iatitastone - eanoatoA di tat# i vaeaavi, «palaaa ntanti· alaottoaibde, oarsm aontaMtto raearvatar MMfai IM I'ingaraaaa M «lara iaforiora «alla aaalto M aaatoa- ftoMMO pofita, a Γ atostoaa ’ riuaeirabbe.taato oaaaaiaa, qsaato quail· di tatti 1 veeeovi aattabai dao * tan» •MUcraiicacMpcragrndem; etai euparioribue eaaeulie para; tncdieadte la rasta eede reetersbba ptoan- •uftagMeorntt oouaeCratio eeeet métropolite· reiermanta libera di comporta a atabffim «oïl’ impars- vata, aea maeue ia an' apponoret temmea pontifex, tore, sa la noarin· di queati vaeeavi oriental! daveeaa praeterquam ai quandoque métropolite iniurta »uf< ferai alia ate··· maafora’ degH altri vaaoovi daU'. fragaaanm eoaeacrara abnuerat. * Al contrario Cloimparo, o para ae dor ate mo procédera altri eon- mante VIII arendo aeoordato al metropolitans Rnoerti prima di venire alla-Mtatoa. B parqto aba al tana di Kiovta ad Alieia itprivilagio di conformare dabbio (4 ): * „β· debba aeeogliani, a sotte qsali B ad ietitairo i voaaovi auftagaaei, gU concerna altreel ooadïriqni u progetto sail' aleaioâa de'veeaari a del qsello di Came la ooneagtasione ; difotti nella boUa Amrt Jeniamm pM^twai > ôrdinb il pontcCce, ebe , * metropolitan», il aagro aoneemo riapoab: Xfllraie Aw aa tramites eanasrdtoi· Qseeta deoiaioae ra veneado a vacaro ua dioecei, „ie qui ad eocleeiam paetorio eolatio dootltatam «au vacantem iuxta approvata dal papa. Poete quaete rieolarioni cambra provveduta alls moram eorum acu modum ilii· permiaeq·» electa· domanda aba faano i padri ,ut ia poeteram ad aea aomiaatua fuerit, ab cpiecop» métropolite electionem Metropolitae tots provincia epoteris Kioviensi et Halieieaai nunc ot pro tempore exiotica Alba-Inlieaob ot Fognrarianete eaneatrarat * ; atente, amatoritita et nomino nanctae ecdie apoafotanto pii, ch· ooma riforivn monsignar aegretario licae aonflrmari rat iaetitai, fifuf smomm coeawredclla eagra congregaaioae dagli ASari eodaeiaetiei titate tavpesdi poaati «t datoat, ac int oie electae eau etraordinari in «n tlispaoeto dei 91 matsô UBb, nôtainaiua al' oontfrmatue aes inatitutue ab eoddta „dietro le intelligente prête poatorionueate al con­ arnhiepweopo metropolitq val de eius licentja ab * nationi· gratidm at cordato par conciliare n«I migiior modo'poeribite alio catholico aatietita oiuedem Γ antico privilegio do' voocovi graeo-naiti coi diritto aommanieaom eedia apoatoHcae bebante, duobna di preoaataajoae ooneeeeo a ana maoetb Γ impera­ vel tribuo alii· apiecopie catholici· ac aimilem commutore . . . veniva ammeaoo, cbo i veeeovi greco-ueiti nionata habeatibua amlatontibua, muau» conaacrwhwitemerfi rtueiprr·, rdampaw etUMn iUi dienel dare a norma dal ooaeordato il loro ooneiglio alla steoaa maeath «aa p>frena· ynifoifrMh 0 tata «μνμμ impmd«rv ··!«·<.“ rnmirM, entftrir * tra lare, « preparra ia poraena , Bibaome perd praeeo i Rumeni la conforma ed * rdaiioe.' ‘ ’ iatitaaio·· canonica da * veeeovi- è rieervata al papa Nulla ei dica dall’tatitaaiaM can mi no dei veeeovi. (et tepn tietm Mt), parrebbe che al papa o al iuo Quantunqne ginota il dritta orientale epatti ali' delegato ne foaae rioervata altrnel la conaagraaione. arerveeoovo di ooaferiro l ittitnaione CMoniea, tat- Oadeebb reatorebbe eolo a vader·, ae convenine. tavia Γ ancomiata eagra eongragasioM degli Affari aha la' eaate eada aeoordatoe al metropolitans doi •ccleoiaetiei etraordiaari credb doverne diluagani Rumani par privilegio .quai che più non gli epette eu quaato punto, aeaandoai riflettato aha A prelate par diritto. Fu un tai dritto maeeo in campo dal di Fogarao non b patriarea, oui di diritto poma paeeato · aroiveeeovo moneignor Btarha Salues nal competere Γ i«tita»ione oaaoaioa; eba trovaadoai 1868. Nominate alia eada di Gran-Varadino, mon­ agit in Traneilvania è oogotto al pM aaehe ooma signor Papp-8aillagyi svaa pensato di recani ia patriarea d' oocideate, cui appartiaM iatitair· 1 no­ Roma par aesarvi ooaeagrato. Reaona ooneapevola velli veeeovi; oho il concéder aid par privilegio il mairopèlitaao, agH m moaea la pià acerba quepotrebbe oeeer coea porieoloaa, mettosdoei al rioebio rele, a la ragioai addotte erano: 1' perché eiffotto di avere qualcha ' aattivo vaeoovo; aba iatse lo divieamanto vanebba ad offeedere la sua proroga­ otaeeo aroiveeeovo mu avea mai promeeae tale pt·- tiva di oostecrare i veeeovi dalla aua provincia; ^enaione, a ehe aeeeadovi di mewa la pmaaataadoM 9* ferabba Mpraano alla suai dignité matropolitioa; dei tre «oggetti ali' imperator·, a la aomiaa di sac 9* inooatrerqbba la riprovteio·· nasionala; 4* cagiodi queeti alia eaate eede, natandmente dovova eeeer· ’ «aiabba parioolo alla aaata sniona, atteao D rieohio men· foanaibile Γ atto dalla OMta aeda iatoma. Md appatrabbeei l'autonomie eooleeiastiea dalla Qnindi al dubbio (4·).- ,8· I'ietitasioM canonic· •onaaersaioa· di un vasaovo Romane fotta in Rome; dal veeeovi el dabba laeaiara all' araiveaaovo, eppiure b* avfabba iatna n temerei di aaeare latiaisMti. rieervarla al eopuuo * ·· ;poata gU amiteuti'padrt' SI eeppa iaoRra abé U gtoraaliemo eeiematieo ai sal euaeitato can····· dal IMS rieolvatter·: «Nags- an impoeeaeeato daH’ aShre, dioaudo eeear ooea tiva ad 1“ partom, afltaaativ· ad t“* . Xsetoaes pariaolërieeima, che nn venoove Ramano ci oonrieerve, coma sbbiamo vaduto, ■ tonne forma mBs eagra··· in Rome, perché potava in tel guiea intro•ucceeaiva adunaaaa del 9 marno 1869. Oindioh·- dnrai l'uao di obiaaara a Rama 'tatti i veoéovi par nusno pert la aadMana voatr· ·· coavanga toooara quindi oaneagrarii. Ors m! fera di tutto dé ralaqeckto punto naJ einodo. ' 4 ' rioaa al papa si ôeearrt: ^inogaa oonfoeeara ohe. Non ha dubbio ebo eaaoado il dritto oriental· dne dalle addotte ragioai non maaoano di fonda­ •patti al métropolite la waaugraafoM da'vaaeavi. nte·to; vale a dira ohe eebbena oon cto non intend· . H eiuodo Libaaeee1 attribuiaoe qaeeto dritto al la enta eada di lattaisaare qudgii orientali, pur patriaroa, il quale preaeo i Maroaiti, coûte awerto. tattavia gli teiematiei, a pontone degli uniti aaaai lo eteeeo einodo f 14, eearaita aaoha la giuriadisioM ignoranti aaeroditarobbera per tel fotto eomigHMta • Par. m, cep IV, t 1T. * Vntilmtn nirta UM»;Mleito4IPiop si proporrcbbe aabordinataaaeato (coatiaaa la relation·) il pro­ jette, che awnsigner Papp-Sayllagyi si ooanaori pare dat proprio arciveaoovo, o col suo coaeanso d' altro vsecovo della provineia di Alba - Oiulia, faoeadogii pert sentire ehe dopo la ocaaagraaio·· sua saatith k» vedrt con piaeere in'Reaa. Ooaverrebb· iaoltra armoaiasare le belie da spedini al aoveUo veeoovo di Oraa-Varadiao eoU'satidstto dritto del mettopetitano di ooasagrario, al qnale •ffctto si proporrobbe di pnaaeiaro sell· medesime boll· she il .«ante padre gli di la faeoltb di farsi consecrare · saersram mtalt eemaHMtaM·· hatata cam epostotae usds, qpreeta tomse it iert ttrttnMt taste prsprtem ritam ft iitdpHtttt. D •ante padre nel)* adiens· S marso 1863 apprort in tatto il voto del prelate relatore. Pei traq/rrunrnto dri stecoei da ana sede all* ultra, stando al siaodo, si esiggerobbe il consenso del metropolitano. Il concilie Libanese* sall'antorith dcgli antichi canoni stabilisée: .Translatione» episcoporum de una oedema in aNam auUatooM fiant, neque si alia ecclesia vacet, aeqaa si proprium habeat episcopate.’nisi ex cande legitimis TM So pertento U awtropotitaao Ratoao, che gode del privilegio di eoafliraMr· od istitaire i vescovi, non ta alo·» diritto sata trsstasioa· do' aodaetai, ia qnale d riscrvata atia «enta aède; a pid forte ragione ne sembra, ehe nias diritto competa ia proposito al ssetropolitano di Fogaraa Mea si vedrcbbc qaiadi, como il siaodo sbbia potate dire, ohe per h trnslaaioa· do'vescovi «ia neoesoario il ano consenso, vincolaado.cosl la liberta della santa sedo. * His jugimentis ptamoti, emiaeattatai patres, , aliis, qaae in primigenia synodi forma legebantur, deUtisralii· insertis, paragraphes· emendarent proat iacet. (10) Ad hase Nsta ercJUvu: Il canone 3, csp/ΓΠ, delle conferens· tenuto dai vescovi Armeai nel 1851 è cosi espresso: .Non possono i sufftagaaei impedire chiunque fosse della 1er diooesi di appellare dal loro tribunal· a quello del metropolitan», perché questo è un tribunal· superiore al loro, ed ha questa autorité di assolvere i oentenriati · i legati dai suffkaganei, o di legare gli aasolati da loro, dopo averne esso formato il giuditio.* Questo canone fa approvato dalla con­ gregatione general· dei 14 marso 1853. Nrta srrtirii : p^ , - ' 7 4el metropolita si annovera quello: per sacros canones probstis, idque auctoritate patri- .Eeetaianua episcopalium vscantium curam gearctae et synodi*. * readl, devolutioaisq·· ius eiroa vicarii cdpitalaris Al dritto eoncesso loro da Clemeete VHI nella exercendi' , ove vedmi inrieme riunito provrista delle chi··· vaeanti i metropolitan! Ruteni il gins Otico ancora in rigore in Oriente, e il gins ban preteso* pih vcdto di unir quells di trasfcrire occidental· sansionato dal concilio di Trento*. Di i vtocovi da una enesa ali' altra. Ksaminata tale oib tratteremo nell' esam· del cap. VI (V), Ds prosprête·· nella eongregasione partieolare 19 aprila del 1738, al dubbio: .An ipsi «rohispiscopo ina com­ cap. VII (VT), Dt ticeriit eafiMerib^». petat transferendi episcopos de una ad aliam tt~ desiam,* si rispoM nspetfos. ® i» ■·· congreganto·· (12) partioolare teauta aventi Benedetto XIV ia ordine .Vota oreAïssi.egli stossi Ruteni si stabili sta .translationm epi­ Questo dritto d’invigilare suile dioeesi de' snfscoporum de uns ad aliam ecclesia· fleri nequoaat fraganei si rioonosce ne'metropoliti anche dal sinodo a metropolita sine licentia Romani ponti*···.* Me Maronite, il quale nel luogo soccitato g 11, n. 4, •ieooms non ostento tale rieohuione non ai eonton·- oosi si aprine: .Tamquam custodes in spécula vaao que' prelati ne'limiti prssoritti, avaaaatosi di positi (i metropolitan!) invigilabant, ne fides ant nuovo il dubbio, μ appertenesss al metropolita di disciplina quidpiam detrimenti in dioecesibus subRussie il dritto di trnaferire i veseovi, corns anche iectorum episcoporum pateretur.* È poi conforme di dare loro i ooadiutori (ehe era Γ altro dritto da al concilio Tridentino* quanto quiri si dispone suDa essi pretoso), e aggiuntosi anche il quesito, se, visita delle diocesi suffragan··. In proposito di oha qualora loro non spetti, si dovesse sd essi conce­ osssrvsvs Benedstto XIV nslla oostitumone httr dere, nel generale consesso dei 33 -agoeto dette p/ursc* relativa ai moéaci Ruteni: .Sacram vsro anno si risblvette :. .Negative, sed scribendum mé­ concilium Tridentinum adsO sollicitant fait, ne Me­ tropolite· iuxta mentem, et mens est non esse tropolitani iurisdictionem sxerosrent ia suffragaaeolocum petitae ooncesuoni ex rationibus indicandis. ,rum dioecesibes, uLpraeter peculiaris «oram dioe­ Sed ulterius translationes et ooadiutori·· non con­ cesis visitationem, boa alitor episcoporum compro­ cedantur ab apostolic· sede, nisi admonito Metro­ vincialium eodesias .cathedra)·· atque dios cesse ab politano et ordination· eidem eommtaa.* II papa ipeis visitari permiserit, quam ubi id a oosctlie ·> .approbavit sententiam sacras congregationis, vide­ provinciali ipeis mandaté· fusrit* licet quod quomodocumque in posterum huiusmodi Del resto il sinodo di Tamoseia sa questo puato translationes aut coadiutorias ab apostqliea sods stabilise· eho il mstropolitano .serare debet, ut ooaeedi contigerit,, tunc confecte processas, iasti- •oram (sufftaganeorum) dsfeetsa, si qui eant ia ad­ tatfo, at consecratio ad metropolitans· pro tem­ ministratio·· dioecesis, ipse suppleat, sm sfocii sui pore privative deferuntor.* La region· principal· paterae moaeut, ae sttem ad illad rscte obeundum addotta della sagra congregamone nella letter·, eon aHqaaade eogat, aat ei ttie» apsstolisaat dqfvrat*. cui conunieh al metropolita questa risolusious, ta, - dltre le -decisioni flatte su cih altre volto, eho tal ' Nsta ertUtU: diritto non gli era stato mai concesso ssprsesamente Noa si deteratjaaae ah i gierai, ah i luogbi ia dalla santa sede, sd altronde sra di tal nato·, chp sui pah asarsi 11 pallio. D siaodo Libapese pariande . .de tali oonoeesions utpote grarissim· et marima exprssssm mentionem fieri omnino oportqret*. • Ssss: xxrv, d, m. • fem.XXIV. D»«Mli»· praidniMmi·, M Me. Ita». — Brtlari· « Prnpagwi», t. ΠΙ. > la. Veaigto·, i metM. mu ata ■ L. ait, p 11K ’ VI kaL daàaanK U6A gi'iarceuialaatt8·... ex chartopHlaoe. Inaupar qflSqua alio· adeaae mandamqa praebandatos («) Bato avehiSM'.' Uniremo a quanto paragrafo quanto ai dica nel cap. VII (VI), Dt riatriit Mfjhdtriitn, | Çemwvü, non «ha la parte relativa del cap. TV (III), Dt matrapeli tit, S), a del tit. Ill, cap. IV, » dgrads in lyadia dtoscesams, a). Bea eonoeeono t'eminenab voetre che aacoado la diseiplin· oriental·, .vacaado la aada di un «uffraganao, il metropolitaao par tt eel ptr tlitttt deve prendere Γ amminiatrasione di quell· chi··· •ino a che noa veaga prowaduta dal nnovo paatore; vacando poi la matropolitana, ne prendo provviaoriamante la qana il saniora o viciniore. Coerente a queste disciplina 4 la diapoaüio·· da) sin6do Ru- matropolitana· eocleaiae aervitio addicto· etc.* Colle medesime parolenslle letter· apoatolicha di araaione della duo aedi di Lugo· eda Annaoopoli farono istituiti i rispattivi eapitoH tranne la diffarenaa dal numaro dalla prebend·. Ov' 4 da oaaarvara φ« atudioaamente fa dette prvatptorinm ara oapi/ulran, omattando U parol* canonici, per non. dare.· cre­ dere di volerai innaatare nel rite greed la Mtitaxiona da'capitali taie quale 4 praaao i latini, a la ateaqag; cental· nail* general· adunans* 83 maggio 1864 ordinb la aagra oongragaaionar cha ai adoperaaae nel breve di approvasioa· dai eapitoli Ruteni' di Imopoli a di Pramialia, Vuol nqtvai perb, cha la parols canonic· trovasi uaata nel suceiiato brava di Pio Y1I. Quanto al eapitolo doll· cattedrale di Graa - Varudiao, ft· la memoria di archivio aiun canno si 4 riavenuto del! atto pontificio, eoa oui venue appcovnto *. Circa poi le ooatitusioni di questi eapitoli, e loro spproVasiens, quelle dal eapitolo di Fogaras potrebbero Jiimi implicitamante approval·, qualora fossero compress nagli ordinameuti treoeiati dell' atto di fondaaiona dal vseooyo di Fogaras monsignor Giovanni Babb de Kapolnalt, ohe l’istitul nel 1 febbrajo 1807,; giaeehh datto atto di fbndasion· fa per intero approvato da Pio VH obi sàmmeasionato brava. E l arciveaeovo appunto serivev·’: .Capi­ tulum hoeea praeter praéeeripta litterarum ftmda- 1 Hslbsdastar team ills srehivtate; asm esfitalsai Vara· dises·· Msoteti· vsrhis saprebstar s .Hs VI ia balls ΛΛ-. ftttmtt dets tis 1« laaii 1777, qua asva sota> cathsMto gnsti rites estbsU Usgas-VsrsdiMuris itsste tab ^* Bsls* · aivwbri IS* * Bsb - to msais UM. «· ' 1 Tit V, Dt siMip.iWssii. Pat vvbani qssMs steHUsos le tlttt» dnsds fsr ssriesrsrs 1 bsal 4s< pntsls 4Mato nsl tit VI, Dt tfitttfit, p. IM, svs sacta ri isstriag··· Is tkoritS U vasssvs smmUrtntM· te sti «bn rigssria la sus gsstiini • gjaApM.' • DtVsgss·· a 41 eesn-Vandt·* 41 sal sria and pariais. gg sgril· 1M8. ; Qussta riaoluaione parb cambra asser rimasta sans' effetto. Π sinodo ha adotteto la disciplina occidental· sui vicario oapitolara. B sta in fetto, ohe coma , i eapitoli Ruteni, malgrado la norma dei gins orientale eonfermate'dai sinodo di Zamoscia, Manno tsatato di aaareitare Ia giurisdisione ordinaria ia sad· vacante daputando un vicario eapitolara, (di ohe luminoaMma riprove ne porge Γarchivio); cosl i odpitoli Romani banno esercitato anche dopo 1* riaoluioaa dai 1858 il dritto di aleggara un amministrutore o vicario oapitolara in seda vacanto. Cosl 4 awpnuto purtroppo Mi eapitoli di' Fogaraa •d'Alba-Giulia, a di Lugos, come risult* anche dalla recenti retasioni dei ritpettivi vesoovi, ehe ia quallo di Graa-Varadinq^ Ciô premesso giova rifsrire quanto si lagge iu prbposito nel rvbjprto Sal 1Μ81 : ,Trovaadoai i veaeovi pienamante oonoordi ed i eapitoH dalle das satidatta oattodraU ' in tranquillo pass taco di quaato diritto non mai viatato dalla •anta sad· Mils istitusione da'eapitoli msdasimi, para prudanto eoasigiio lasciarii continuare in an . puto di disciplina aonoordemanto abbraociato, sansionsto dal! uso, oonfonse alla disciplina oocidantala ad util· a quail· chia··; imperoechb sa il. vaseovo in quail· vaste a difleili dioeati quasi non bast* a governar la propria chiaaa, come potrh prandera snoba a tempo Γ «mmidlstrarion· di un uonalium nullas alias ooastitutionas prepriaa habat.* U eapitolo di Gran-Varadino .qua corporatio aoelesiastica per sa subaistena propria· habat constitu­ tiones, onctoritate protentam diiiteeaainon, ad ρΛces ai^sdem catenas eubatrutas, cwyfiruMtaa** Cosl monsignor Pspp -Ssillagyi*. Quallo flnalmante di Lugo·, saoohdo che riferiva il vesoovo*.·*,Constitu­ tiones singularap, praeter aas opmibus capitalis •oclasiis oathedrslibns sdiactis oommupas, a iura canonico ecclesiae Occidentali·, praeecriptas quibus adamuasim samet conformat, alias aon habat.· « teno di Zamoscia ‘, a la madaaima veraai adottata ia via provviaoria ancha paj Bumani nei oomiri ganarali dalla aagra ooagragaaioae dagli Affari ec­ clesiastici atraordiaari dei Ί4 gaanaio 1858. Parooeh4 avansatoai il dubbio (5·), il quala ara ooal oonoapito: ,8e, a quel eoae eoavangu stabilire iatorao ai trq ponti... 9* ali' amminiatramona dalla dieoeai sia deU' areiveaoovo, si* dai vesoovi ia tempo di seda vacante·, gli aminanti padri rispeeero: t*·... ad 8“ partem pro nunc iuxta syndum »*d 6' Zdmoaoanaam, tit V.* ' / , . . · TM · comm*. ΡΒοτπτο,ΡΚΜϋΐί --------- —Λ-------------------------------------- - Br rooABAona, im ma »-u m p-:------------------------- i-2 ---------------- —--------------------- alba-iuukmu altnü Cbe m h 4m goveraare per arimfa ■·* P·*·A b«»«md, at «x m a proaaalihm LiapaKtaas «t forMte, «b· D capitote seelga dal mo corp· ■»·, Pramidteari rit·· rntbaad «xqairat m ad ha·· aacha, imdi»m4o i bfaagai della diotMi, poma m>* •ram aangragetiansm raterat, q«M ait hae eaper ro golari· ·ρρβ««··ΜΜΜ·.* Fa ,«i»4 feratateto il •ornea Mtaste, ntrwa Map· qaaad prêteratiaaam MgaMte dnbbte (i·): ,8e sia espodieata «he i ea- diooee····, aad· vomm·, OriMtdis aialaaiaa diaei-. ■mM dajto editodraB riaupM ulT uo di oteg- phaam in eyaod· ΧμμμμμΙ eetedmatea, aa pari·· gan, eada vuaata, il vteario capitatero eaeeado il Trideatfaoeam patra· promariptiaaam A» vfaarii dritto caaoaieo della chiem terim*; a la Mgr· aoa- oapitadarie depateti»·· aarvandam existfa»Mt*\ grogaatea· degU Aflhri aeetesiaettei strurdiaari «alla L'aroivaacov· di LMpoh aKmeigaor Semblât··*·· j aeaatoaa β mane 1868 risolvêtts: j^tnaatiaa, «ed aaa interpellato dd anario ravvisé ooavMÜMte, eb· d^ •me Mtarfofwndaat. Qaaata riaerva ai taaaa, ooaw •liotteMa 1' MoaMria dd Tridearia· ; · il aaamo logged aai relative varbal·,' „per motivi prudoasiali apoetolioo ad daroe eoateesa dia aagra eoagrogmderirsati epecidmoate dd daaidario di nos dar aie·· eoggiaagova - ,Le ragioai oade ai motiva tel «aaaa a qad dero di matteni ia timore par la voto, mi amahmao ooavfaoeati, .· mi par· fa gaea propria disciplina*. Da qaaata riaoiaaioaa disosa- rafa, eho poeta la eooeeaatose dcll' impiaato de'oedeva par aa, cbe la aaata aeda aoa dovem· Car· pitoH, 1' ulteriore approves»·· apostolic· ealla miana dichiarasioa· eaplicita par aatoriaaard a pro- •ara dd vicario eapitolar· ai raccomsadi par effica­ •eguire ad eammensionato nso i eapitoli dalla obis» cia di aaa retenions qaaai fagimu eh· ha coa tafa di Fogarah a Gran-Varadino. La diobiaradoaa : ; istitusions, atteso il caratter· tetiso, cbs ha fa foado ateaaa perô fa dal pari eédusa, dmoa per altera, aaohe rapporte a quelli di Lagoa pd Armenopoli, 1a modeeima oee.* Dietro ii suggorimeoto date dall' emineatiasimo prefotto dfa atome nanti», · da sia parohé aon ve' a' era per dion alcan motiva, quMto comunieato as as a moasignor Ssmbratoeics, eta perché ai giudicé megHo di voden, do’ve eem Γ arcivescovo ad traametter· dia Propaganda te propeadevano, dia prima oceaaioae cbe fosse tero costitusioni éapitoteri psr otteaarn· l'approvario··, par présenterai, aie perché eon tale atta patea vi uni un foglio di ragioai ia favore dell'introdaauadUCai aell' animo eoepetto de' Romani il dubbio, aione del nuovo diritto di .aomfaare il vieario eapi­ che la aaata aede intendes» d'introduire nolle loro tolar·. Tdi ragioni eraa trotte ddla aoverehia disciplina una qudehe innôvaaioa·. Oadeché d ampieasa delle diooMi greoo-rutoaa di I^sopoli s dubbio (8*) : „8e convenga cbe la aanta eede fooeia Premidia, o ddle gravi diffioolté ebe nascono dd un* eapüoita dichiaraaione autorisapndo i eapitoli eontatto degli ebrei · degli eciamatici colt atansiati, delle chiite di Fogaru e di Gran*Vandino a pro- non che de' cattolici Polaochi per nalla favorevoli Mgtiiro fa tel no (di nominàre il vieario eapitolare), ai. Ruteni. Il consultore, oai farono date ad eaae quel)· di Lugoe o -di Armenopoli ad introdurlo*. minare te dette oostituioui, giudicb validiadme te il mededtno sacro eoneeaao riapoae : r Quoad !■“ par­ accennate ragioni ; solo a togliere 1' facoaaeaiente, tam iam proviaum ; quoad 3*" non mm interloquen­ ebe ali' officio di vieario eapitolare poteMo assumerai dum saltem pro nunc*. Troviamo poi eho nel 1,863 un eccteoiMtico uxorato, opinava dorerai preacrivero la diooMi d'Armenopoli en governata da un vicario g che il vieario eapitolare fra te altre qualité avooM eapitolare, e il salito padre degnava dtreal aobor- encor quelle di essore celibe. Preso tutto cii> ia dargli le focolté. eolite concéderai agli ordinari matura oonsiderasione, l'eminenM rostre ad ge­ dioceaani di quelle provincie *. nerale oqneeeso dei 3 ottobre 1873, fa oai tolsaro Dee poi evvertirei, che nolle oongregaaione ge­ ad meme te costitasioai dei summMrioaati eapitoli nerale 33 eettelhbYe 1863, trattandoai della nomina Greco-Ruteni, aderirono fa tutto d pararo dd eoadi canonici oonfagati nd capitote di Fogarae, e sultore, condiscendeado pereiô anche aai panto, ebe délia relative domanda avansata dall'ambaacia'dore d occupa; o solo prima di dar laogo alla formate d'Austria, gli eminenti padri avendo appanto fa approvasiône di dette coetitesioni, ordinaroao eb· viate il caao della cede vacante S delle députas»·· si comunicaMero dl' arciveaoovo le ossprvaaiod dd del virario eapitotere, ■ e i gravisaimi inconvenienti consultore, perché a tonore delle medesime veaieobe offrirebbe la collaaione di dette officio ad ua Mro quelle corvette. Bpetta ors die oapteoae ddte canonico ammogHato, atteae fa ooeupadoni di an •minense rostre il decidere, m e corne abbia ad padre di famiglia, le relationi di parentela eec., approvers! quaato dispono il sfaodo aalfa cura · (inconvenienti, che farono une delle ragioni, per reggime delle dioceai vacanti. cui i aagri cenàni esclusero dd veecovado gli ammogliati), ordinarondj che nelfa riapoeta da datai (W) ddl' eminentiMimo oardinde Mgretario di stato, fra Nota areAïvM.' ^1 ç, l'no dsi dritti e doveri de' canonici é I' fater- \ fa dtre oom al doveasa notera, „ehe siooome anche eeoondo fa disciplina orjpatele an sacerdote con- vente ai einqdi si· provfaciali che diocesani; ma iugato non pub eater «lotto a veeoovo, ooel neaeaa ■■ di ciô tarnerb . mslglio pariare noli' osMrvgsioni d canonico ooqiagato potré caser dette, destinate, o tit. Ill, cap. 6, De «paedM.preefacadÜM, e d cap. A delegato a govornare aotto qudanqào nome aoa D* ifiWu dàosesMNÛ. dioceai, dbvendo a nié oeMr dette an oecleeiiatioo fornito di tatte le doti o qadith, che i Mgri na(23) noni*edggono sella persona dd veeoovo*. Note eredwü.Del recto quanto ai Rateai, nella generale adaNceiér· eepUuK oétipentar . . . éeees new amai nansa 33 maggio 1864, la qade si occupé ddl' ap- smwifa't dwéw aéadser·. Se quota parole ·' iate·provaxione déi eapitoli di Loopoli o Premidia, ai <1oao doli' obbligo della recite private del diviM propose il dubbio. (5*) : „8e pd caso di sodé vacante officio, che incombe a tutti gli eccleaiaabci oostitaiti debba dérogerai d decreto del ainodo di Zamoeeia m Merit (di cbe parleremo nel tit. VII. cap. 3), (tit V, D* awtrepdttama/ aoatltnendovi la diapoei- alter· il ainodo nalla dispone aull officiatur· corals: sione dei Tridentino relativa at vicario eapitolare*; ed era fores meglio tacere della recite privata, oade e renne riapoato : ,Pro aune non mm faterloquoa- non credaai che vi sono tenuti i soli b«seleiati, ·■ dum, bt interup scribagur nuntio apoetolioo Vindo- ' seconde ehe pretondono taluni ; ae poi a'intendono délia recita poblica ehe si fa fa core, allora resta ’ Udieaaè: OrfantaU IM», BpB, 6. a vedero, m i singoli fadividai, o arambri dd oapi- . 7«r ooKciL. PBovnra primum alba-iuuhtbr bt tolo atteai (Ii altri atteii, «h· deveae dHatpegMW·, J poaaMo ogni (ion· tatarynairr al oeeo. Au di ab· cada ia aeconeio quanto oaaarveva il MemJtare, «ha ■criaM aaRa ooatitaaioai'da'capitaH Ratarni di LoopoU · PraaiMa La medcataae (oap. ΤΙΠ, 11») limitovaao 1' obbügo di aaaiatete aüa ftndaai ooraH •dament· ai gierni feetivi pai died eaaoeiei, onde compound il capitale greoo di LoopoH, meet*· .diebua ferinlibna peraguntur ordiaaria quotidiaaa offida divina at ftinetioM· aealaaiaatiaaa atatata tempore et ordine a clero eurato*. Ora U aaaaaitore, la eai oeeervaaioai metitarono Γ approvaaioaa dalla generale adaaaaaa doli' ottobre 1*7», rifibttb, ehe .·· par aoddiafare ad altri deveri ad ia va·-· taggio ipirituale dalla diooeai i canonici aoa pootono eaaer aaaidni al eoro ogni giorno aaehe fartai·, almeno par queeto tempo «i «tebilbea od ordini il loîro aerviaio a manatio, tertierie, od almano qnarterie monili reatondo por tutti comune il aerviaio ] noi (iorni feativi*. < (2*) / I canonici, dice il ainodo, cono tenuti a ratUf*· άβ, iiuda apûeepa, eoe rreedm, nb altro atobiliac·* eonaeaao. doDa ôNaaa eeai oattodrali, ehe aoBagiata. fra tu»tavia tel mmim· natata dal aaaaahara, aba aarian ■alla aeatitviaai it’ lapitili Bataai di Preatelta a di Loopoli. Rgli euggeri aba a'.inpoaaaaa Ian l‘obbHge delta aaaaaa quotidiana pro *M^Wer0w'ta pauara, a H cuggeriaMuto th abbraootato daBa oaagragoaiea· generata deU'ettobre 187» aha «aaminb It mittifrMfoTT1. Giova pwb amturt, eh· U ettei· m« ha gal iateae di thro u piano di oeaffituaioal oapitotari, ma ooio d' iadioare i principali dritti a doveri doi aapitaH. Coan poi 1 eanoaid adompiaoo in fatto, o dabbaao adempiare ooooado la Ion ragota all* oMoiatara oorata, «I rieava dalla retadoai di quoi vaacovi .Canonici, eoei Γ aroivaaooro *, aerritium quotidtaaum aaelooiao eathodrali pmaotaat... Mia•am pro beaafaetoribu aaoidna applicant, ot haec omnia in aenau litterarum fandationaliam (di mon•ignor Babb fbndatora dot oapitdo).* D veacovo di Graa-Varediao* al a* 17 del quaationario rfo- aoliti aervitium projetant, verum altornatim per die· dominico· et feetivo· pro populo fideli «aeram litur­ giam*, oommunibua vero diebne «ancta· liturgia» atipendiatae pro fandatoribua allant celebrare.** Nata orehiaii: in propoeito. Nelle coatituaioni dei «apitoli Ruteni ·' imponeva ai canoniei Γ obbligo della reeidenia no'Mguenti termini; .Capitulare· pene· eocleeiam archicathedralem reaidoent; in ca»u autem ai qui­ dam capitularia gravibua ratlonibua ducta» ab eooleaia arebicathedrali abeaee deaideraret,.id nônniai obtento licentia ab archipreeaule, et qno eodemquo anno 'non ultra trea meoaaA bive continuo· aiv· interrupto·, facere poaait Haec licentia arehipraeaulia indicanda eat praqpoaito capitali, nec noa diee diaçeaaua et reditu·. Simultanée plurium capitu­ larium abaentia non poteat habete locum, ne arehi-. cathedrali» eoeleaia, capitulum, et oonatatorium auo debito aervitio deatithantar* *. II oonaultorq dope aver oaaervato eaaerai omeaeo di far mandioa· delle pene -atobilit· dal concilio di Trento contre i béné­ ficiât! noh reaidenti, opinava ae non nooeeaorto, almeno molfo utile, ohe vi ai oomminaaoero tali pané, o inaerendo nolle ooatituaioni le parole dello at ama concilio, o apponendovi ia oteuaola cha .ultra id temporia abaentea incurrent poena· a concilio Tridentino atatutoa, aeae. XXÎV, cap. 19, Da raf.a Π aentimento ^ei oonaultore fh adottato dal aagro m poae: .Membra preabyterii eccleaiae cathedrali· quotidie inaimul omnia ad»i»tunt choro oooleai·· halo·, et officium diviaam, eum oodem teipppre nacra liturgia diebua oommunibua pro benefhotoribue in refrigerium animae cantu celebrato habeatur, non canunt, ,aed varo eabmiaea vooe, quilibet pro ae, peraolvuat.* - Aggiungeva poi in riapbato al n* 93; .Canonici eocleeiae cathedral!· noa modo chori quotidiani intru aaeram liturgiam ... ini|>i abaolvi Dobiotn in hae nota movetor, utrum pntroo lo­ quantur de oommhm recitatione officii, quae oouatitutoa in «acri· omne· obliget, m vero de recita­ tione in choro et clwratim, id eat modo qno in choro recitatur? At enim vero nulli dubium-···· poteat hanc aententiam ita ea»e accipiendam, ut intelligamua patre· «ynodi aoloa canonico·, pt nullo modo cetero» aacerdotea ad hora· canonic·» obligate· re­ nuntia···; quin etiam et boe inauper intelligeudum eat, ipaoa hoa oanonieoa, non cberetei id ··{ eo modo quo in choro officium renitatur, aed quomodocumque offieinm recitare poaae; quod, quidem ex moje, qui apud Rumenoa invaluit, u| plurimum ito fit, ut oo tempore quo aaera liturgia celebratur, canonici in choro adatantea, privatim, ot unqaquiaque pro ■·, officium recitent. voGAKAsmu, ien wh »-u Dalia relaaione dei veeeovo di Lugo· rileviamo ohe .quivia capitularium in eooltei· cathedrali hebdomatim quotidie omnea «acri altaria Amotione· ordi­ narie penolvit et incruentum «aorificium pro benefhctoribua offert, ac dominici» featiaque diebua »uo ordine populum praedicatione verbi Dei instituit* *. Del rente, qualora piace»·» alie emineaae voatre, «i potrebbe profittare di queato oongiuntura per in­ vitare i veaoovi, auireeempio di quanto han praticato quelli Ruteni- di Leopoli · Premialia, · aottoporre le loro ooatituaioni ali' approvaaione delta Propaganda. Intento ai b ereduto non inutile di accennaro qualeuna delle omiaaioni oh’ b aembrato pib rilevante. Se poi ai aon citate le eorreaioni fatte nolle ooatituaion· de'eapitoli Ruteni, dee avvertirai che non ai aa, come aieno «tote accolte da quoi veaoovL* / i ' Nate ereUeü: (») Dei vicari foranej, in quanto ai diatinguono dai protopreabitori o decani rurali, niuna meniione • tacontra aad ainodo di Zamoacia. Beat oorriapondouo alta dignité od officio dei aempl^ei oorepiaoopi, ehe gib tempo eaiatevuno nelta chieaa; od il ainodo Libandae* dopo avar diatiato nella ithi^aa occiden­ tale il vicario generale dal foraneo, quaai tacendo il confronte aoggiunge: «In eoeleaia Orientali epiMopua in urbe habet vicarie·, qui archipreabyter appellatur; in ainguli» vici» ot pagi» choreptacopoa oonatituit* In Tnuuilvanta ai. riguarda il vioarto foranao come un dignitario. Ê un delegato dei vaacovo aopra alquanti diatretti, e percib auperiore agli aroi- (25) Nala ereltiaii: Nulla ai -diapona della meaaa quotidiana poi bene^attori, ta quale peralttq riene preooritto aaeondo Ia diadpiina ocetfentala*, a tutti i cepitoU ■ Cap. XIV, in. -4 'zvLâùùü.'1 -4;'·· ■ Bate, tel 1M». • Bate, tel Ito. • (X ϋ BaaaC XIV, Cum amvrn abtetah | H mq. ' • R«U«. Μ IM·. ■ Ntaaa te' «aaoaki «aanita Γ affici· di varreoo, a wati- • Par.ΙΠ, aqpm. a-·. UnlAdidfôt ,,1?! s’WiàiilÎiÉLi JS’JuIL ' .\Ju-a 78» OOIfCCL. PROVUfC. PRIMUM ALBA-IUUHKB R ΤΟΟΑΒΑΚΕΝΒΚ, 1879 mail 6*14 770 diaooai o arshipreebitori. D'ordinario ve ne ta «m A-visita «μμμ, o a visitaro Mai «testi il Ion» dopar eiasmM dfoeod*. caneto; novera qriadi le doti, di oui daggiono seser fomiti. («) >r~a_----- M * dVRI WMH * OD * Da) pih volte citato rapporte* togiiame le βοguontl aottae intorno ai protopopi pmia arcidiaooei: .Seconde )' antica disciplina Γ arcidiaoono area loogo salle ehieoo metropolitaae, era U primo nell'ordine dei diaconi, veaiva delegato 4al motropolita aâ aimai often, ed avoa la preeedoeaa «ai preobiteri. 1 protopreebiteri di ordinario erano ooano profetti o nporiori del elero rarale. La ehieaa di Fogaraa non aveva ohe protopreebiteri, eho poi vennor ehiamati areidiaooai. Oggi poto gli arcidiaeoni o protopreobiteri, protopopi diffbriaoooo eobaato di nome. Oli areidiaooai sono di Ubera collatione de’ veeeovi, per decreto de’ quali vongoao investiti nell' affleto di arddiaooni. 8ioeome poi nono veramente par­ rochi, tori quando il veeeovo promuove aa semplice sacerdote, db an doppio decreto di parroco e di arcidiacono; ali' ineontro promovendo un parroco ad arcidiaoono, gli dè U decreto ooltanto doli' arci* diaeonato. Non ei poooono ngnagliare ai vieart foranti, ma «ono iaamovibiU ia guise, cbe non poe•ono essor privati, di oHclo eeaaa un legale proocMo.* Nota crtAtrii; L’obbbgo eta qui si munda di applicare la moeoa pro populo, ht saarioaato per gh Orientait nul generale consesso 93 mano 1863 eoa approvariono del papa. Ecoo i dabbl toile risolnrioui: f 8e 1’ obbbgo di appUcaro la morn pre popule cbe seconde il diritto della chieee ocddmtale vieno imposto al parroebi e ad altri ecclesiastici aventi cura d'anime, abbia eguatamte luogo per le stoMO persono di rite orientale. (tastamù qOIrmetae, 9. In quanto alla determinatime dei giorni. so debbano Oeeervarri le leggi e consuetudini ragionovoli, cbe trovinei in vigore in alcana diocesi del B dette rite. 3. In maoeanxa di simili leggi o consuetudini, se taie detenainasione débita farsi a norma ed ia tatta 1'ostensione delle leggi occidentali. 4. 8e per gravi ragioni e dreoetanse poses form lupgo a qualebe ridurione dei giorni ftssati dalle leggi occidentali, ed anche ad une totale dispensa,' coll’ obbligo pert di pregare pel popolo in quelle messe steee·, che dovrebbero applicant per esso. w Ad 1. Affirmative, reformato dubio ut sequi­ Neto erdMi: I protopopi od arcidiaeoni, al diro do' veeeovi tur; „8e Γ obbbgo di applicare Ia meesa pre po­ Rumeni adunati nolle più volto ricordste conference pulo, cbe Mcondo il dritto della cbiesa occidentale riene imposto ai veeeovi ed ei parrochi, abbia egualdi Blaoeadorf, hanno Mei Γ officio, ,9) Eoeleaias et parochiae vinitandi, ad decorem cultus divini omnia mento luogo per lo «tene persone di rito orientale.* aeeeeoaria disponendi, matriculae abaque protoooUa Ad 9. Affirmative. Ad 3. Negative. parochialia inspiciendi, rationna occleeiarwm pro re Ad 4. Provisum in tertio, et ad mentem. — nata revidendi, eonfeotioMm relationum periodico­ rum de tempore praMtandarum iniungendi. 3) Can­ La meate è che ali' opportuuith ri foeda sentire ai eas respective controversas obtutu proventuum bene- C veeeovi della ebieea orientale 1' obbligo, che anebo fleiaiium inter respectives praedecessores et sueoeoin essa incombe ai pastori di anime di applicaro, sores paciflca modaUtato componendi, qua non qualebe volta la messa pro fofado, e per dh cbe snoeedente, debite disquirendi, atque resultatum concerne la déterminerions dei giorni, ei eaponga una cum opinione meritoria iethuo promovendi. loro Ia disciplina doba chieaa occidentale, onde M 4) Defectus in officio pastorali dori eqrnti inter­ abbiano lame per voders flno a quel ponto potrvbta venientes delegata potestate inquirendi, atque d oosa convenire alie loro diocesi, e per propono ia alia poena in eoe animadvertendum noa foret, fra­ ogni caso alia senta sede quoi temperamenti eta terna correctione castigandi, ■ repetitis ia caritas, aat fossent per credere necoaeari. — Da recenti rela­ ri maioris Meent momenti, debite cognoscendi, at­ tioni dei veeeovi risnlte cbe i parrochi adempiono que resultatum una cum meritoria opinione boreum regolarmonte a queet'obbbgo ; me vedran Γ eminemo perferendi**. D sacro consesso degli Affari eccle­ vootre eq eonvenga aggiungere ebe si Mtenda die siastici strnordinari dei 97 febbraro 1869 in quest' foete «oppresse ' giusto 1’ eneiclica Amontariau rtMposto non. rawish oosa alcana contre i sagri ca­ dnfteri», 3 maggio 1868. noni. Fu quindi riooluto intorno e dh in risposta al dubbio 4*: NMl «me for Mactant ardam ran(82) adoarim&am. Jfota artkwii: Dopo citato il 37* dei eoridotti canoni apostoNote ertomi.* j | lici, nulla si dispone sells freqnensa, eoe mi abDel dritto dio ri attribuisoe ai protopopi, di bianO ora a' tenerri i rinodi provinciali, sobbeno giudicare ut m /oro ddspsto prunos «Mtontros ύ cih non ri omette, quando ri paria dei rinodi diocause eccltoiastiche, compress Is matrimoniali, avremo ceeani coi. 534 C. Nelle conformM di Blaoeadorf ri a disoorrere nel tit. X. eap. Ill, Do ûiataitoenMi oooervô che giusta gli enrichi canoni era moMo fre­ quento la celebrarione d> tali adunanse, ma ebo foria. vrauta mono. I'oMervaasa di tab oaaoui, divenne (30) Noto ortomt,più rara. Il vesdovo di Lugos espreooe il desiderio, Awertiremo da ultimo cbe il ainodo di Zamoocia che in eeguito, come oolla chissa latina, il «nodo nel tit. IX, Ds protoprestyterve ries deeoms rureri- provinciale ti celebrasse ogni trienaio, ah risulta . ius, riduce Γ officio dei protopopi a vegliare suU' che si opposassent gli altri veeeovi. Ma non- fti, osoervansa dei decreti sinodab, e ■aulis condotta dei prosa intorno a eiit alesna risolurione dalla sagra dero e dei popolo, ad assistere al veeeovo nella congregatione degli Affari eceleeiastici «traordinari (») ----------- » - ; * Rapporte delle mintoas «postules ti Baisai <■ : 18H, Pto· <6· , * Fag. 4», * ts tiooite aasoVoMte Mtte i aa. 1, S · 0 4m seeerrs qui riMre. Oaneq,. «amuua. rorrcv XÜL nel . 1859; ri disse solo doversi porre ogni studio, affinehh nella provincia di Fogaraa tornino a cele­ brare! a tenore dei dritto canonico i sinodi provin- > eiali. II concibo Libanese adottù la disciplina latina *. 1 Par. IV, tap. VII, a. β. p. MO. * ooncdl novae nom αιλα-πμκμβ «r FOGAMABnireg, im mü »-u 7 Vedranno pertento Γ sniseass rostre, m ri» eap·I dfonto di ha ai 1rs ari ainodo u· diapoaintoM i» Vqnroporito, · «ηώ·· QiuriMÎ preposite· MriMMiterimi pâte·» r»aponderuat faeerendo ia penuWma pan^Mpbo haie· (») fiait trMrii: m Atteri ai veaeovi, ebe ri faaee prîtes·, eem’era a tamerai, di reader·· partecipi., La sanm pol oho i padri diFugaree atabiliaeoMaal preMrisfarI dei veaoori,. oenanorii eoa quanto iaoegaa Bum dette XIV*. Omerviemn iaotao ohe ari einode provinciale di Famoaria ri eottoeariaeero (oltre il msnete apoetolioo, présidente dai riaodo steaeo) il metrnpoHtano, i reeoovi, i proto-archimaadriti, · gh arohiaaaadriti beriHeei Da akiara, gtoveri ooafroataro qaaeto paragrafe colla eotteeerinioni appoeto al ainodo (col. 610-2}, avendo fa vieta U cap. II del L XŒ, Xto pyaade dîne»·sua, epeofalmeate i nu­ meri 5, ·. Dopo tango dibattfaMato m qaaata ptato „tlteaa ta aiMuu di one. norm· récente di einodi provinctah otrndtemente Orientali** *, i reeeevi neUe oonferenae di Bleeendorf faraMlatoM.il Mguante Pro verbi·: .Ac dari quoque saecularis et regu­ progetto da aottoporri alla aenta aad·: »1. Ut con­ laria repraesentant·· vocari pomnut·*, de quibu· in dita provincialia ia baa nova provincia dataoopa hac nota archivai, eminentisaimi patre· dicendum habeantur pro diariplfan Moloaiaatico atabilianda at oenenerunt: .Praepositi quoque monasteriorum vo­ ' conservande. X Ut ad baa synodos voeantur a me­ cantur.1* tropolitano epiaoopi aufftagnnei, aat, aada raaaata, B reapectivi viearii eapiôtlaraa,-itaa> epiaoopi titular·· (M) eqnaeerati ’ ; praepositi capitatorum cathedralium, et praeter hoe unus a quoviaoapituto cathédral» elaotus canonisa·; pro capitato autem metropolitano praeter praepositum, duo canonici ab eodem capi­ tulo electi; insuper vicarii foranei et praepositi monasteriorum; praeposito capituli deSeiente aat impediti, capitatam ta aiaa tocam eUgere poarit Neta tnMtii: Non potondori dagli atti originali degii aatiebi ainodi diooeaani rilevare to praasi saUo person· chiamate a tali aduhanxe, furono diviai i pareri dri veeeovi au rib nOHe conference di Blaaendorf. Con­ veni vano _ tptti nel dovervui’ amsnettere Mn voto deciaivo:'*!· i membri dei capitoto* o piwniterio; alium canonicum. S. Agnoeoont omnee epiaoopi praepoeito· capitatorum, at eanoniooa ab eiadem capituli· ad synodum electee, neo non vicario· forsneosvoto deciaivo da tare non gaudere. ,4. Sup­ plicant autem aune aanotitaii, ut praepoaiti capitu­ lorum 'voca decHva gaudere poaatat 5. Electi vero 9* gli arridfaconi, o protopopi, e i vioe-arcidtaooni; 8* gH arnemori dei conoistorio veeoovile. Nsrrt 1'arriveaoovo ohe ogni diatretto voleva mandare al ainodo tro sacerdoti oon voto deciaivo, ciob 1'arcidiaoono, on altro sacerdote designato dail'areidi·oono mederimo, ed un delegato che votava in nome a capitato oanpnici et vicarii forunei in synodo non­ dei diatretto. Siccomo perb in tel guiaa il ptaodo nisi vocem oonsnltivam habeant, similiter ot prae­ . diooeaaao diveniva aoverehiamente numeroao*, il poaiti monasteriorum/ veaoovo di Graa-Varadino, eui poi aaaooiaronri gli Queato progetto dib taogo al seguente dubbio: 0 ultri auffraganei, opinb che ai ammetteaaero gli arri„1· Sa in quanto ai aynodi provinciali aia aapodianta diaooni · vioe-aroidiaooni, ma che i diatretti grandi approvato il progatto eapoeto nai numeri 2, 3, 4 mandamwo un aol delegato, o nemun altro, e che e 4 del I 78, caMadanda il eete neefalfiao o docûeae un aolo parimenti ne eleggeaeero i diatretti pioooii . alie persone, per to quali auppBeeno ta aaata aede.* riuniti in due o pib. Il metropolitano porb sogIm risposta degii eminenti padri nail· generale giunse di votor imitare il auo Mtooeaaore Innooenao adunanaa degii Affari ooeleaieatici atraordfaari dei Klein, il qoale, al dire dell’ ardveaoovo, coovocava 27 febbrar0*1869 fa to oeguMte: »Ad 1“, Affir­ tutti gli aventi diritto ad intervenire, e dope aver mative, excepto quarto, ffa· «riem capMdantm pnaa- toro cepoato Γ impoeribilith di chiamarli tutti al pQfîttt ffjh fgf ftiti μμμϊΜμμΜο** afaodo, Γ invitava q aoeglierne 12 tra toro, e questi I padri di Fogaraa pertento dioono, eho poaeono •oli fatervenivano al ainodo annuale; quando poi ohiamarai a. far parte dei ataodi provinciali, oltre i •ravi ana region· di convocare il ainodo plenario, •oggetti di aopra nominati, anebo cieri aeawtfairia ehfamava tutti eocondo 1' eapoata teoria. Queato reprasasntanfat, i quali non flguraeo noi aurriforito .progotto non piaoqae, perohb troppo arbitrario, e progetto; nb eaprime il ailodo ohe tutti coloro, porchb non opnveniva che i 12 eletti venimero in­ compreai anche i prepoeti dei capitali, non banno vestiti di una rapprkaeataasa indeterminata. •e non .un voto conaultivo, oooondo ohe dooiae ia U progetto do’ soffraganei aembrb pib contante sagra oongregamoao. Vi ai tnlaariaao i prepoeti o men difficile ad eaegairri; ma faces d'nopo indei monasteri; ma aari potrebbevo fatenderri aotto P dicar· oon precJaion» i diatretti grandi ed i piecoli, il nome di swpprumntanti dri aient rtftUnt, benehb u · quanti di queati ultimi doveano rinnirai per eleg- •iffatta eaprearione non aia conform· al linguaggio •modal·, · aia d' ultra parte auaoattibil· di siuiatre interpretasibni. Del rimaaente interpellata Ia Pro­ paganda oon triogramfaa dri,4 aettembro 1671 da monaignor Pspp-Bailtagyi au qualli, che avamaro ad intervenire ali’ imminente toro ainodo, ai 23 dello steasq meae gli riapondeva: .Obvium eat ac notiaaimum praetor episcopo· et vacantium sedium vicario· capitular··, reliquos omne· afae alto omnino discrimine, decisive arcendo· eme a softugio fe­ rendo, quo neque · iure gaadont, neqno apmdoliea· ••dia auctoritate unquam adaucti annt**; oon che ·' intese d' aeotadere del voto deciaivo qualli, in1 Bapeart· ait. * Ia Austris vi see· «hori samstati sta vsogseo sU·■sti resosvi. ■·. am m·· «seamrati; · ms* aggteamm OMNtFWK· gore oaaonioamante U loco rapproeeatante. Tuttavia la maneaaaa dri ueceaaari elembati, la diversité dell· opinioni aeternate degii ateaai veeeovi, ta ten- * D· spe. disses·., L ΙΠ, isj.ij.il Xs» deva pmC •matlersi cfa fl U· csndli· ptamri* d BaitHsan, rivtaate talis sagra «agragesfa·· aal ΙΜΤ,.μΙ tit. Π, sag, m, s. CO, rim: J*rorisrt«ltrm sston «mOUs dsbset Mssmm rri»“ settee ml···*1 sefaagsasi, riemMin· »Anlslserstores a saaeta •sis oaastitsti, legeNaes ateeefaea» prasseh·· prstteratorss, ma an M hi, «ni sad· vsssato die him regnat; dscraa vi­ carii sjMstoifa, «ü iatm jwoviacise halts· iariarietioean mraeel Hi «ttma st sshi, iiorier fas exeaeeaM, vet·· hataet * Tit. XIX, g. U*. Al M·»· dri aadstto fawds rieeac drill dtofari retoM ssabru eta, sham· hr tstto, svasmre 2 lot· cafiteto. * Bril' anMdtaMri « Iquia tan Sri fas:- vuatm 2 mmv ίί vmMI oh AMtatw· m oonodl. provinc. primum ALBA-iuunn π fogarasrnsk, m un mü »-i< dea*a deD’areivuosovo M quel tempi * dur* a taK À oehma ah Mta·· pewoshtaram «mit· admtatatraarinodi ta* ferma qneri Mpprees*tativ*, l'irrageta tar, iam attenta phtrimiram pareehtaram attention*, JàI ■ _ -Sl . -> x---------- » -M-_I M»^—«Xai 1MB. WOT·»·· ·ΜΠι OTQMUl· 1 QMwwmI bBmwi ομΜμΑομβι vttigifcMnu· 'mmsM· Φ I· pttHNMMrifey * X* jtttwpisMi susiftMtata htesnrissae existant, ia quibas qaa taHtam ooattnaum eat puvuaiiata pwiiulam, aawQiaei aoriram verae imperiale A volera* fer* esegMtequanto prima aaa aaava pih ooaveaieat* cirecieririiai, provincials exMtmavtt antiquam eeaeaetediaom a* fareao i atavi eh* Ma*lira gH eminenti padri pruxim iam dedam iaiatarvepte ia arohidiinisi nelta general* adunanaa dalla tagr* eoagregarioa* (earn aatora* dioiemee eaAageaaaa r*o**tiori* riat degU Aflui oederiaotid straerdiaari dri BT febbrv* originis) ehaarvatam pro fatur* q**qee pro omaiIBM a sopraariedere 4a aaa quahnqao risntasioao baa dtaaeeaibM fora praaaeribaindam, faxta quam aa His consultationibus, quales apud noa aunt ita interveaientibus .ad synodum itinerimaniai texte ?< ,Ί . »»S«> k .«Sri, n> OONOTL·. FROVINC.PRQTOM ΑΙΛΑ-ΠΜΒΝββ IT FOOARARIKN8R, 1873 maiil-14 780 ' soeehio (eoatenaadoao mm plh β 1M»X oollo qaall A route gorerno prtadora an' attitadhe tale da aaaformoeri IMwuMit U territorio Mb dioeeri oerbare vtemmaggiormtato I' optmepato e deco ra­ Annenopolitaaa, «4 la grua parte quelle dalla meau «rite, a da meritaret i giaitFrieMaati della LugorieaM. . ranta aede. Dacebé eoa chirografe dei 6 ottobre Noa tardarono i veeoori della noyella proriaeia 1880 ri Decoquo lerghe promit»! al reaeori grad a porgere Μμμ, perché al prewedeaee al clerc ; trirnaatiri deB’ impero, aaehe telle eoopo di migiioparrocchtale. K veremeate mtorevaao a oompaa- rare lo loro parroeohie, dandori Iero eriandio, eebriona le relaaiani di qnd prolati tulle miaeria del ’ bene per viato ^olitiche, aa contrneegno di partial elerb, taato pü gronde, quaeto che eeeendogii per- deferente aogli oaori oonoMti alio triematioo ard.meeeo di rioerere gii ordiri aegri dope il matri­ reeeoro di Oariovita; e pooo dope, dob eel memo monio, era (ae aoa le é ambo adaeeo, bombé forte del 1861, aa decreto imperiale etabiliva Γ aategno in minori propertied) mm mmî frequente rodera di 16000 florin! in tutaidie del doro proteetante il parrooo oencioeo, padre di più oeodoM famiglia, di Trenailrenia ·. D'nitre lato ai 3 giugno dello darti alla negoriarione, ed eaereitare l'agricolture, itome anno queeto (ignore ambaadadora dietro gii afline di procaodani per re e per la famiglia il ultoriori eodtameati del nuntio apoatolieo notifloavu, neeeaeario aoetoatameato. ehe il tuo goverao dope matura ooatideraaione area lia vodiamo quali ferono gfl obbüghi amunti ia doruto rieonoooere, oho non era giento il momento proporito dall’ imperiale reale gorerno Metriaoo propitio per regulare le parrooehie in Trantilraaia *. noli' eretione délia proriaeia di Alba-Didia, e le B ImperooeM T organiaaaaione defle autorité amminirelative ditpoeixioni e pretiehe della tanta aede. •tratire non era ooR aneor tittemata, la effervoeoraae Nel concordato del 1866 a migliorere la ooadiriono poHtiea continuare tuttora, e non ere per anoo ridei parroebi di rite orientale nell** art. 26 ai ata- eoluta la qneatione ral modo di provvedore in avbip: „Parochi» quae congraam pro temporum et renire al biaogni delle differenti religioni ndio varie loborum ratione luflldeutem non habeant, doe, pàrti deBa monarchia. Seoreo circa un anno e quamprimum fleri poterit, augebitur, et paroohit meato, ai oonobbe ehe i roeoori di Fogarea, Lugoe catholici» ritua orientalia eodem ac latinia modo ed Armonopoli areano preeentato al goverao il loro * conraletar. Fu di meetieri eecitar varie volte il piano pecreochiale, ma inutilmrate. Π gorerno ere gorerno di tua maeath- a tenere quMta aolenne fermo nefl'opporei alia aiitemaaione d> quelle parpromema; e nel 1868 preeao riaolurione della aegra rooebie ria per le eireoatame politiehe, in cui rercongregatione degli Affari eocleaiaatiei atraordinari Mra il prineipnto della Tresrilrania, ria per la inearieavari il nuntio di Vienna ad inaiatere, perché epeta eeeetriva, ehe avrebbe doruto tottenere per fotae una volta prorreduto alie parroeohie' non do­ aderire al deriderio di que! prelati; i quali, al dire tate di Trenrilvaaia, e ai denae altreal il compenio di moniignor nunrio, volcano rnoltiplicarc toverv * ralle decime a norma dell’ art. 38 dello ateaeo con­ 1 chiamente. i! numero delle parrooehie medeaime. cordato *. Boepeao quindi. il dirirato progetto, e volendo non-’ Non- aveaao prodotto per allore aleaa frutto le dimeno tovvenire in qualche modo all' indigente premure o le rimootraaae délia tanta aede, unite q del clero curato de' Rumeni uniti, ran maeatrh im­ a quelle dei- prelati Rumeri, aflegandori dal go- periale e reale àpoetoliea ral principio del 1863 vorno la penuria del pubblico orario, e Mbbeae ai degnavari aoeordargU un ratridio prevettorio di faceaaero varii'progetti, niano ne renne eeegrito . * annui 30000 florini, in modo ehe M ne dovemero Nel .1860 perd il minitiro de) culto per mexaq del ataegnare 18 000 ali' archidioeeri, 8000 alia dioqeri tigaore ambaadadore preato la aaata aede rigni- di 8aamoa-Vjvar per la parte .rituata nella Trenflcava all' emineatiaain>o rignor cardinale eegretario rilvania, e colla itema conditione 4000 a quelle di di ttat'o, ehe a tollerhre diallo tue rittretterao il Lugoe. clero ' rumebo area U goverao iatrapreeo flu dal A queeto ratridio deve poi unirei il legato annuo 1868 gii opportuni etadi per ordinare le parrooehie laaeiato dal defunto Babb vpeoovo di Fogarea in in TrernUvania, ehe quel raato laroro eeigera qual- Ctvore, dei parrochi delle tre anridette dioceri. Dal chq tempo, e Che prima ehe feme oondotto a ter­ mederimb, Fogarea pereepiteo 6200 florini, Stamoemine eoi eonoorio dei voooovi, noa art poeribile Ujvar 8800 e Lugoa 600 a titolo di ratridio dei aotrenire aile neoenriti da eari otpoeto . * L'emi- reepettiro clero curato. nentiaaimo eegretario di ataio, riferendoai ilia preTai tembra eater tuttore la rituarione delle eipta diffloolté del gabiaetto Viraneuae trotta dalla parroeehie dri Rumeni eattoliri. Nella congrega-, necearité di far procedure la nnora cireoecriaione rione generale dei 30 wtiembre deflo etetao anno delle parrooehie alia congrua doterione della mode- 1863, malgredo l'ottenuto prorviaorio aovvenimento time, non manoô di diehiarare con an pte-memoria > Λ loro favore, riaolverati ohe Γ eminentieaimo rignor del 1 febbraro 1861, ehe la tanta aedo era proata enrdinale tegretario diatate aonxlaaeiaaM Γ oppor­ a dare Utrurioni ai riapettiri vteoovi rumeni per la tunité di reoeomandarne ali'imperiale e reale goformatione di an piano parrooehiale, la quale ad verno la dotaaiono etebiit, e nel 1864 Γ eminentia- ' * mederimb tento eati tpettara per nativo'diritto contenante neBa rimo rignor oprdinaio prefetto net conventione del 1866,' per moot poi oomunioato al eerivova 'al nunrio apoetoUoo; ma dai documenti, ehe abbiamo, non riiulta ehe aiari ndottato ricun gorerno, afflnché avrater Inogo le opportune videflnttivo provvedimeato, oho and nel 1866 arviimvA oenderoli intefligeaae. Rioorutoai * dull" ambaaeiadore il pro-memoria il nuntio eeaer venuta mtbo ogni tperama di eluto tenta alcnna oppoeiriona, a mette del nuntio e’in- dal lato del goverao; e ne porge 'una prora poairitarono i vteoovi a rimettoro alia Mate aede u tiva il rinodo nel capo, oho d Occupa. Dalle oooe dette tulle parte preea dal gorerno • piano di‘move ofrooeoririone di parrooehie, momeio ad un tempo aguantire Γ interente defle anime, in queat'effare ri rende ehiaro U motivo delle rie a procurare la maggior poeribile aoonomia. Kreri aerre, che fenno i reaoori quanti) alla reatririone ■ in attentione di dette piano, o intento 1' imperiale delle parroeohie; a'intende altreri perché in Ordine alla lore dotarione diomo di non tu oggimâi pié - * VNtah toi BaMMte «Λ, p Μ6 mtn. • hit· rit, KMntte, N M-U. * tau du,' BiaMto, H r-te, «1. * la omtto' taaariaat Marnai U aMatre étito pma Mae• BMrritodm 11B48. « 781 OONCTL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIEN8E ET FOOAKA80ENSB, IBM mail fi-14 •roegnamento eh· sul coeoorao dei Μ·Η. Ma inoltro U Μμ4ο dope aver dette ehe. attend· .paro­ chiarum r»fishwim m dotations·! . . . · fide­ lium .. cooperation·**, tarota- il modo di eseguir 1’una · 1'altra eoee prnssacsas tenjrmm, «■< synsdis jtm ei hwt JUtlti toed weeerfî assent. Π ehe ci elium a dire dell' ingereaaa dei iaiei nel]’ ammfaiatracione tem­ poral· dell· pamechie, · del lore intervento 78» ehe pel aoeeoree, che per altro si ha la dispostaioa· di foraine «opinsiesimn, delle eoatoibuiom o Ubera- Hté de' Meli. L·' eeernpio ineltro di ana eimile pratioa proem i roiamatiei sia deha Serbia sia della Traaailvapia steaaa, tien· aempre rosace. · fomenta un tel detiderio, e sombra che sia per lore oagioaa di nadüasioM e di aeandalo al peariwo, che osai per rjmaaer Meli ail’ union· tieno privi di que’ privilegi, che gedono largement· gli eteroderoi. nei siaodi. Fia dal 1858 troviamo aver moeeo i veeeovi rumeni qualchs lamento per Γ influença ehe i) po­ polo preteadeva eroreitaro nell'eleaione dei parrochi, ed il preteeto era appunto la poverté dei medeaimi; giaechb contribuendo alia loro dotation·, eredevano i Moli per cib ateeeo di poterii ingerire nella col­ lation· dell· pamechie. In aeguito ai manifestb 1’idea di an tinodo dtoeesano, o piuttoeto provin­ ciale misto, in cui ciob interveniaroro anche i laid nello acopo di provvedere non solo alie temporalité della pamechie, ma hi rogolamrato ed amministra- .Queati sono i veti deDe perso·· laioho pib im­ portanti della Trsatilvnaia, queati i motivi onde i medeeimi tolgono il loto eoategno ed alimente. Era qualche tpmpo che da personaggi motto solanti degH interooai dell’ unione nolle ensidotte contrado me n' era state fotta 1' arvertensa, di oui era state awalorate 1' uffltio · la gravité anche dalla circoatpnaa della opinione volgaricrota, ehe sia Roma e Roma sola, la quale ai mette attraverso il compi- stone di tutti i beni dello chies· di rite rameno di Transilvania. Non maneb fra i vescovi chi si op­ pone··· a aiffatte tendense, e monsignor Erdely gib vescovo di Gran-Vatadino era di sentimento, che ammettendosi il divisatq sinodo si gettorebbe fra f Rumeni un seme di protestanteaimo; e il succes­ sore di lui, monsignor Papp-Stillagyi, ht un tempo dello stereo sentimento. Tai idea pert lungi daU’ eeeere andata in dimenticanu, continué ed essor 1’ oggetto rompre più vagheggiato e riohieato, ed oggi ai ravvisa in corto modo eancionata dal ainodo provinciale. Nel 1865 e nel 1868 ht più partioolarmente richiamsta in proposito Γ attentione della aanta rode da monsignor nunaio di Vienna; ma la boea non hi press in oonsiderasione, almeno per quanto apparisce dai nostri registri. Ora pert, affiuchb 1 eminence vostre tieno in grado di valutare tntta la portata delle soccitate espressioni del sinodo, e decidere se e come abbiano ad amenderai, od anehe se convenga eliminarle intieramente, Γ archivista i in debito di rassegnar loro tutto che fu denunsiato nei predetti anni. Il progetto di un sinodo diocesano, o meglio provinciale miato, vale a dire coli' intervento dei laici, scriveva il nuncio nd 1865 *, .avrebbO subito due profonde modilicacioni, Γ una nel senso politico, Γ altra nel senso religioso. Primteramqpte per ces­ sare, 1' allarme · la oppoaiaione del governo si sarebbe stabilito di ataocare un tai sinodo da.ogni tratto e carattere di congresso nasionale. Parrebbe poi che siano persuasi non appartenere loro alcuna ingerens· nelle deliberaxioni ehe riflettono le regole di fede, di costumi, o di ecclesiastica disciplina, β pert aotto tai rjspetto non fanno veruna preten­ sions. Ma dope tale ridusione non saprebbero ta­ pirs, perché sis loro interdetto di avere una discreta parte d' influens·' in tutta quelle discussioni, che possano istituirsi si· nel sinodo, sia foori del sinodo riguardo al regolamento ed unministrasione .de' beni del]· ohiero. E sombre che tanto più torn· loro malagevole di eoncepire nna esclusion· cost rosoluta dal governo di tali materie, perohi si awiaano ehe i fondi destinati alK intrattenimento' dp' sagri mini­ stri inferiori, e al mantenimento del culto sono stati per lo più somministrati dai Iaiei della Tranailvania,· nelle oiroostanse preadpti, venuta mono ogni speransa di aiute del late del governo, njpn si pub altrimenti provvedere al biadgni economic! grandi, ed . urgenti della chiesa-unita in Transilvania, .Nel considerare un tai affare (eontinuava mon­ signor nunsio) mi parve, che la domanda dell' in­ fluence, che b in questione, potrebbe riguardarsi cpme più temperata di quel che appariroe, più af­ fine alia indulgence ed économie usata dalla chiesa in tali, materie, e per oonaeguensa meritevole di esssre eaaminata, ove fosse oircosoritta entra prectsi limiti, e ove segnàtamente si riusoisse a ropararla dal rapporte del sinodo. Infatti io ho pensato, che non fosaero gran faite offesi i diritti dell'autorité ecclesiastica, e che neasuna cbmpromeasa, ansi una gran fonts ne risulterebbe per Γ ordine e Γ union·, ■ se subordinatamente al supremo indiriuo de'.vescovi fosae fatta ai Iaiei in Transilvania une discreta parte dr asione neli' amministrasione delie fondasioni e de' beni che sono stati largiti dai laici e che dai laici si promette aumentare in servigio del culto, é di altre opere di religione, e ove si stabiliaae, che tai prorogative dovesae csercitarsi upn nel ainodo, ma in una conference, in una senione cen­ trale del governo ecclesiastico della provincia.** hppoggiato su tali riflessi non avea creduto monsignor nüncio opportuno di tacere, e Irociar gli ' autori della petisione nel suppoato · nel risentimonto di una ripulsa; tanto meglio che era state .assicurato .che i capi di tai movimento sieno sihceramente attaccati ali' unione, si raecomandino per le ottime loro intensioni e per la buona fede. Queste qualité (aggiungeva il prolato) hanno fatto luogo alia speransa che messi a eontatto e ia comunicasione colla santa sede potessero rifioripe nei sentiment! di fiducia e di devocione, si potesroro facilmente persuadere a ripudiare tutte le parti | coaggerate e meno compatibili de' loro disegni, · qeaaando di essor· uh pericolo, o almeno una massa d' ingombro ■ per la santa unione, ne divenissero un istrumpnto di propaigasione**. Nella vista pertanto d' incoraggijli ad esporre i loro voti alia santa Beds, s) prevalro il nunsio di monsignor Fogajaay vescovo latinb di Transilvania, il quale prose la parola in nome proprio ; · il risultato si hi 1' indiriuo inviato al rappresentante pontificio dai più notabili di Transilvania, che si dé allegato in fine di quest· nota cotto la letters A. In esso si esprimava tut­ tavia ii desiderio dall' ammiaaione dell' elemento , laico nel ainodo per rogolare il temporale della chiesa. Nel trasmetterlo pert osaervava monsignor Falcinellr: .Dietro alcune mie obiecioni in propoaito mi è stato apertamente dichiarato preferirai in rerité di pronder parte all' oggetto nel sinodo seeondo 1« veoehie pratiohe e discipline, efie si protendono oarorvat· preaso i Valaochi anehe dagli uniti; del * Lett. I fingas. meato di tali .desideri; di ehp no aeguiva, ohe gli animi dei Trsntilvani foasero occupati 0 groeai verso la santa sede. * 77’"’--- z 1. 7rt ~ ■ . .... . ii""y ■ ’ ■ V » j «u™........ inn J . Ill ΙΙΙΙΙί^νίΜΜΜΙΕΙΜΜΙΜΜ · - ■· · .. « ; ·' · · * ■ CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIEN8E ET FOGARABIEN8K, 1873ma|i 5-i*—784 * reatb «aere indifferepte, ehe queeto privilegio,* A legato-E *, ai i dritto del laiei di. . quMta attivith laieale »i orgaaimd · ri epieghi prendor .parte » docUvo in tatti gH affari attinenti ali’ammüÜatrufane doi beni ootottoTïna forma di/congregatione di oqaferenta ·«». ' eppèiale.*1 ' / eleaiaotki, come ancora all’ iatrnrione de||a gioventi. s/Jia ad agira con tutta ponderaxiotie in aflhre Nella Jettera de aettombre 1868, Oooompagnando di - atato, moncoal rilovante, voile- il nuniio procurerai particoia^i aiffhtto documente alla* tegrotoria „ ragguagli copra i punti di dritto o di fatto, che- aignor nuntio omervata in genere quanto eegne: . implicitamente od eop|ieitamente erano atati tbooafi «Non ha dubbio, ch^ queeti articoli oontengono fella mefooria, e avere ptincipphnente il'paroro dei propoeixioqi o preteoaioni non eolatnente eaiooche, prelati della provincial Indirittata loro a* tai effptto ma ancora bppoete e contrarie alla legge della nna citcolaO^, i/'ebbe le riapAete che ai umiliaao ehieea eattolioa,- ma anôorp i biioni aacerdoti ru« ‘all* eminente voetre ootto le letto're B, C, D. Dalle ./merit, montre le accuaano, oo^o condiacendenti di i . riapoate delT-arciveecovo moncignof Storka Suivra . qualchq acuta per la ragione, che i oattolici ru- ' . ό di monaignor pobra veocov^ di I^ugoezappariece, meni eono atati aeerbamectq jnaltratipti dai latini corne qneati prelati ght^icaeaeco dorerai ammettere fanatici, *— ed in Aue *--------ooncludouo 1-------------col 1 J:dire, “ -*■che ------ee ·- le ■, i laicj a prender partd'nel ainodo interne agir affari matrime di quelli aono peeeime -e rigettabfti, i fatti, temporali della ehieea, e au quali ragioni' appog- •a cui accennano,. aono veri e etorici. a Che poi queoti giaaaero il loro aentimento. Avvertiva poi mon- articoli debbano obbligare il Ί nuovo arciveecovo, è eignor nuniio, ché( lo atewo monaignor Papp-8aillagyi B mera follia, e ee realmente oaré preeentato monnella eua riapovta eembrava eeeeni conunocM, a aignor Vancxa, og)h mi ha aaaicunto che non ne moljrado la ^faa aata preoccupoaiOHr a i auoi pre- far* - - alcun * conto, come meritano, e .... finalmente r\ giaditi centre tai tûtodo, faceva trayedere une pro- Rumen! ancotf di altre dioceai, come quelli di penaione a metterei d* ae^oMb ed all* uniaono eoll* Blaaendorf e di Saamoe-Ujvar, dlncordano col dire, opinione degli altri prelati comprovinciali. Laonde che i detti artieoli non debboqo avérai in neaaun conchiudeva monaignor Falcinelii: «Sulla otaerva- conto, che eeei hanno piuttoato un intereme politico rione di Tina tale uniforftiith di eentire coal oeciaa che religioeo, e che debbano riguardarai corne uno «· cool baaata, è probabile che eoteetk aagra con­ afogo fatto da une nationalité oppreeaa, quando ne gregatione ai pronunti nel aeneo del voto de* veaeovi, ha potuto avare il deetro, e non corne une eopread mette da parte il tetaperamento enmmeniionato aione delle loro convintioni. L* oppoaitione dimodi un comitato o congregatione indépendante dal atrata dalle autorité governative contre i detti arainodo, da iatituirai ail’ intento in diacono, aebbene ticoli unita alla fermenta del nuovo arciveecovo, qneata miauca abbia il vantaggio di metterè nel tatti non d* awiao, che aono ξ>ίά che baetanti a caeo di dure a tempo la aoddiafaxioce, che a* im­ aeppellirli in una eterna dimenticanxa.11 Dietro plora, e di troncare ogni occaaione d* intraprendere qubate raaaicuranti informationi la Propaganda ai nei limiti delle* cote riaervate alla chieea, e alla aatenne dal prgpdere qualunque miaura. politica dello atato. Nella ipoteai intanto, ehe ei Eaeluao Γ elemento laicale dai ainodi, e conaideapprbvi in propoeito ü conaiglio de veaeovi, non ç rando l altro temperamento, favonto dal nuntio, e iafaggiré certamente alla aaggeua di voetrn emi- ehe equivarrebbe ad iatituire in Tranailvania dei nenta i) biaogno e la qualité delle oautele da conaigli di fabbrica, a eomigljanta di quelli che adottarei ail* uopo nell* intereeee dei diritti o della eaietono nella chieea latina, onde cioè far entrare dignité dei potere eccleaiaatico, e dell' ordine e i laici nell* amminiatratione dei fondi eccleaiaatici, utilité della chieea. Tralaacio dunque corne aover- giova fate tre oeeervaxioni. 1* Una aimile iatituehia qualunque mia rifleeaione a tal riguardq. Solo rione aarebbe nuova fra gii Orientali, almeno nel mi permetterô di rammentare a voatra eminenta aenao che non riaulio dai noatri regiatri, che la aanta Γ antipatia. anti il wto formale, onde il governo aede abbia mai approvato aimitUconaigli o comitati imperialè dal lato politico ha eempre combattuto laicali nolle chieoe di quel ntp*. 3* Come in Oc­ queeto einodo mieto. Sicchè voatra eminenta vodré cidente, cool in Oriente ei vede, ehe i laici nella tenta dubbio. la conveniente di oonferire in aato- parte, ohe ei era loro data per condiacondenmt decedenta col governo aull* argomento, e di prendero gli ordinari, ηο|Γ amminiatratione delle ehieee, delle gU opportuni accord!, qualora al etimi autorittarne opere pie e degli iatituti di carité^ ban voluto la celebratione. Non mi routa che pregare voatra emanciparet da ogni loro dipendenxa. Dalla rela­ eminenta a volerai compiaeere di darmi.a tempo tione della viaita dell' arciveooovato armeno di Coun qualche eenno aull* indiritto, cheai giudioa dire atantinopoli fatta nm 1848 da monaignor Ferrieri, alla cota, perché io poaea analogameate regolare oggi uno dei porporati di aanta Romana ehieea, il mio linguaggio nulle iatanae che gii provedo riteviamo ehe ad eceeaione della eattedrale e del promime e ardenti dalla parte dogli intoroaaati.** eemiuario, tatte lo chieoe ed *ietituti di beneAcenta Rimaate eent' effatto Io praticho initiate dal erano colé amminietrati da procuratori laici, tenia nuntio apoatolioo, ^omo era da aepettani vivo ei alcana dipendoaxa dall’ ordinario ·. Ed é rimarohemantennero in Tranailvania lo aapirationi medeeime, vole il aegueate fatto eho ai legge in dette rela­ e tre anni^dopo oe n' ebbe una nuova oolenno tione. Eeiateva in Pera una coal dette came de' manifeataxione, all' epooa eioé della morte di mon­ pdheri, la oui amminiatratione per eondiaeendenta aignor Sterka Sulucx. Tennoai in fatti gH 11 agoeto del vicario apoetolioo monaignor Mantaci eraai laaciata 1868 in Blaaendorf un cool dette omette ofaOerofa 1 In gié aaeaa a ataaaga la paru précédante di qaaeta per Γ eloxioae del metropolitano, a oui preoo parte il olero dell' arehidioeeoi di Fogaraa, od aknmi della Mta, qaande fa tnanaaaa ia areMvie la ralaaitea care et Celebrare ad aacrorum tanonnpi normam concilia provincialia et aynodoa aione per I'amminiatraiione dell'oapedale, i quali av«pnp anche cura della chieaa di van Giovanni dioeceeanaa earumque acta vulgare '— Cricqatomo, e della cappella ài San Giacomo eoir~ Vigoçe autem sacrorum canonum, utpote'concilii Invitati dalla viaita gli anxidetti Conslantinopolitani III anni «80 canone 8. contihi amminiatratori a.dire, se, ogni anno rendevano conto ed a chi, dappritqa la, loro ngrosta fit coa/uaa ; recato 'f·' ndi il gibrnale dAntroito ed eeito, la maggioranxa. di eaai dichiarù /i cedere alia violenti, nentia anni 397 canone 26. concilii Baaileensia tec­ tione XV. concilii Tridentini tectione XXIV, cap 2. angeaaa oapedale. Nicaeni II anni 787 cahone 6’, concilii Curtbagi- Dt reformatiohe, arcjiiepiteopi jt epitropi tenentur «'dicendo, che il visitatoad-apoetolico non avea. dritto et obligantw, tam concilia provincialia quam vero· ■ di eaercitare au di eaai veAin aindacato. 'Perimenti synodos dioeceeanaa eonvocare et celebrare. aotto I' egida un diritto, più o meno controvertibile, di patronato. i,laicl ira gli Orientali han Potestas politica nec antea convocationi synodo, rum ae oppqpuit. Altitaimum rescriptum fregium| teqtato vovente d' immischiarai nel(a geatione eco- de 1792 numero aulico 2893 luéulenter Mit : rCle-fc mente^Zadnfissum ut catholici etiam negotia scho­ nomica delle chieee. di sperperqrne i beni. e d'in­ lastica, fundationalia et ecclesiastica ad inatar con­ vadere in più idhniere i dritti degli ordinari. Coal, eenaa declinare dagli Orientali di Europa^troviamo, sistoriorum peliquarum in Transilvania receptarum che nella congregatione particulare 29 maggio 1690, religionum suprema inspectione nostra regia salvistrattandoei della arehidioceti arm'ena di Lqopoli ai B que circa illud maieatatieia iuribua aeoraim per» aegnalavano l* yrovt oppoddoni dei eeeolari a eama tractent.' di pretender· qim patronato eopra tutti li IMfwfici e chieee di gmlla città ; ai riferi che i eeeolari diepongono de' beni ecdeeiaetici fititolo di provisioni,'che in eiA mano unq totale indipendenta daW ordinario, a cui ncmmeao rendono li conti a fenore de’ eagri canoni; e conchiudev aai che indi ne tono derieati molti pregiudici, 1'en> 'te delle chieee coneertite in altri mi, aneo a pro de opuli nihil pn>- a cui ei peneava ovviare. erga et ecclesiam de die in diem maiora capit in­ Abbiamo in archivio le ficiu cum e contra apud incolas sarumdem provin­ regole menxionate nel breve piano Non eine magno *, cui fan eeguito altre più recenti *. Lettera A. D Excellentissime domine. ciarum confessionibus evangelic» Augustanae et Helveticae ac Socinianae addictos institutio tuven- tutis etiam longe maiores progressus facit. _quin immo iuventua confessionis graeci ritus orientalis, haerentes. officii sui esse ducunt eminentiae vestrae quae huc usque graviter oppressa faerat. reete ab anno 18bb tales et tam efficaces progressae facit, ut hoc respectu iuventuti graeco-catholicae iam iam memoriale suum ut sequitur, substernendi. ' Vigore articuli IV. litterae e), conventionis initae inter sanctitatem suam Pium IX summum pon-* catholici cogantur proles auaa in alienae scholas mittere, id quod innumeris exemplis quotidie do­ Debita cum reverentia subscripti viri, ecclesiae graeco - catholicae in Traneilvania existentie ad­ tificem et mniestatem suam caesareo-regiam apostolicam Franciacum Iosephum-1 imperatorem Auatriae, 18 augusti anni IHh.v, archiepiscopis et episcopia palmam praeripiat. Hinc est quod }>areiites graeeo- ceri potest. Ius patronatus gravi in dieordine; para pruna parochiarum proventi|>ua congruis nondum proriaa ius electionis et praesentationis ex parte parochia- • Bollario di Propaganda. !. IV. p. 401 ■ Ibid., t. V, p. 4X. • Ibid., p. 2«7. ‘ Reg. lett. 1RUÏ, p. K34. • Pott^be cinrultarsi il 2" concilio plenario di Baltimore, tit. IV. cap?unie., De rrdeeiie. beniegne eeclesiaetici· tmenJit norum in comparalione pravis antiquae cum arti­ culo XXIV conventionis maxime confuaum: fundi tntandiegne. fundis incumbere oporteret. l'OSCIL. OXXKRAU TOMI'S ΧΙ.Π. 1 praesertim in archidioeceai-quantocius in evidentiam ponendi, regulandi et scopus cuiuscuuique eorum esset examinandus, tum autem dugendis iisdem Sunt autem ibidem: «0 > . ■ ■ , · ■.... ■ • 787 ·” ... 1 ,"1" " 1 ■ 1■ ' : ,.’ 7 'Λ'1 CONCIL PROVING. PRIMUM ALBaIULIENSE ET FOGARA8IEN8E, 1WJ moli 5-14 --------' ----- --------------------------------- .--------------- - --- ----- —----- Ï-' JM -i. j.-- - Fundnsi cleri, item monasterii sive scholarum, A non kolum maM de medio toHantar, voruseqtiam seminarii. typographies,, parochorum deficientium, intemporalis iacena ecclesiae statas erigatur, eoa* viduarum, basilicae cathedralie et&^CongAia seu valescat, splendidiorque fiat? i Debita cum veneratione percipieua, ad praeoitata . sic dictae portiones canonice parochis, ludi magi­ stris et cantoribus competentes, tum etiam bona puncta sequentes fraterna cum sinceritate ac in , plurium ecclesigrum parochialium inde ab antiquo Domino, mei etiam eoasiatorii desuper audita opiin agrio, foenetis. vineis, nemoribuaevylvulis. partirai nione,1-----------— depromere~ propero declarationes. etiam in domibus et molendinis existentia, apud Et quidem quou punctum attinet I*“, num videmaiorem partAn parochiarum nec conscripta neo> licet pccleaia catholica orientalis in genere de Inore etiam apprime administrata esse supponuntur. et iure laicoa ad synodos dioecesanas admiserit, His et aliis malis: damnis st periculis, quibus> eorumque consultativurt^jptum audierit in tempora­ subiecti sunt supradictus clerus et populus, secun­ lium ecclesiae bonorum ambitu? — cum id historiae dum intimam convictionem infrascriptoruni qglum- ecclesiasticae. universalis (quae omnibus ecclesiastimodo per synodos et quiden^dioecesanas desideratai cjs viris nota supponi debdt) sit obiectum, in dismedela adferri posset, ita quidem ut hoc respectuI coptationem adducerp. pro vel contra pugnare, conscientis tutissima sustineri possit, ne ipsa ini superfluum plane esse existimo ; demisse tamen ob­ servato eo, quod mos hic, ut DiMtrtati» dt tynodo mora periculum esse. _ . > dioseesdao, libro ΙΠ. câp. IX, de laicis, quam anno Nihil dubitamus, ststum hunc ecclesiae nostrae iam per alios viros competentes ad notitiam emi-£ 1781 elucubravit loannes Nepomuoenua e libris B. nentiae vestrae perlatum fuiske; liceat tamen et de Kulmer, honoribus eminentissimi ac celsissimi nobis saltem id addere, quantum periculi ex eo quondam principia archiepiscopi Viennensia e comi­ nasci posset.’si mala haec non ex votis communi­ tibus de Migasxi dicata, demonstrat, laicoa nempe bus medio synodorum tollenda aut saltem allevianda ad synodos dioecesapas admittendi etiam in ecclesia Romana non omnino alienus fuisse videatur. — Ad esse iudicarentur. Id qiiod debito eum obsequio referre praesumen­ ea igitur solum me restringam, quae in hac Tran­ tes permanemus. sylvania graeco-catholica archidioecesi ritus orien­ talis evenehint, in quantum nimirum anteactorum Eminentiae vestraejservi devotissimi temporum cga»ae saepe dominantes tenebrae ad­ / irarattM : missurae sunt, pertingenda. U. Baritius — Al/ Bohhsieley — Ladisl Bateany Impartiales antiquitatis scrutatores ut vero si­ j Gab. Mann — Demetrius Wloga. mile admittunt et credunt colonias ex impero Ro­ Deputati Transilvanienses apud senatum imperii mano per Traianum imperatorem in has Dacicas Àltstriaci. provincias anno aalutis 105 transplantatas, semen salvificae Christianae fidei, per principes apostolo­ Viennae Austriae, die 25 martii 18H5. rum praedicatae, aecum Roma adduxisse, pro qua id quoque militat, nam nullas nominari potest hettora B. C apostolus. qui in convertendo ad fidem Christi hoc Gratiosas excellentiae vestrae de 2*aprilis anni nostro populo sudare debuisset Verum pmut parte currentis humero 204 4 ad me datu litteru. queis ab una Romanus hic populus inter omnes alias ex incidenti, quod eidem relatuii|. ait, ^nonnullos harum provinciarum gentes gloriari valet primum viros in Transilvania auctoritate amplissimos et a fuisse, qui evangelii lumen suscepit, ita parte ab xelo augendae et propagandae unctae unionis pro­ alia adeo novereantem. ob continuae barbarorum batos, in ea versari sententia, quod sd laicoa per­ sibi succedentium populorum irruptiones et oppres­ tineat, his in regionibus aliquam partem una cum siones. experiri debuit sortem, ut de ecclesiastica potestate ecclesiutica habere in temporalibus ec­ eiusdem disciplina et constitutione e scriptis monu­ clesiae sationibus moderandis et inspiciendis, eos­ mentis exiguum nimis sciri ac cum securitate af­ dem itaque totis modo viribus Contendere, ut hoc firmari queat; hinc etiam praetensa laicorum ad iure. temporum quidem iniuria fere intermortuo, at synodos dioecesanas admissio et in negotiis eccle­ nunquam prorsus deleto, rursus potiantur, eiusque siae temporalibus discutiendis influxus traditioni exercitium in synodis dioecesanis sive collationibus potius orali quam vero scripto mandatis actis in­ et conferentiis recuperent1*, maximis omnino, pluri- nitatur est necesse, cum d^cetero etiam post in­ buaque ad mentionatam suam sententiam tuendam felix orientale schisma ecclesia Dacico-Romana adductis rationum momentis eadem vestra eminen­ qua patriarchatui Constantinopolitano canonice 'sub­ tia provocare dignatur, ut quantocius fieri posset, tecta, tunc cum initio ad dictum schisma lapsam ut in Domino declararerem, an I* in more et iure fuisse, dubio locus esse nequit. ecclesiae catholicae orientalis reipea contineatur,u Quod autem saeculo 17* ad finem vergente, laicos ad synodos accerairi, eosdem audiri et suf- Theophilus métropolite Alba-Iuliensis primus anno fragiuiw consultativum in ambitu temporalium ec­ 1696 et huiqs in cathedra metropolitans successor clesiae rationum?ferre? An II* invaluerit vel non Athanasius, Spiritus sancti gratia illustrati, de schis­ praxis introducendi laicoa ad synodos pro negotiis mate deserendo et de sacra cum Romana matre tantum temporalibus? Et ai invaluerit, an opportuna ecclesia unione ineunda cogitantes, anno 1699 syno­ sit ecclesiae emolumentis, provehendis? An aequum dum Alba - luliam, ubi eorum metropolitans erat sit et expediat collationes ht conferentias institui, residentia, desuper cum clero et populo consulta­ ut episcopi, clerus et laici praeatantiorea disceptent, turi indicantes, ad eam non solum olerum, verum et mixtim decernant ea, quae ad rationem rerum etiam populum admissum, immo convocatum, et per temporalium ecclesiae pertinent? An III* reipsa suos repraesentantes effectivam partem etiam sus­ bona pro clero sustendando, scholisque instituendis cepisse (ut qui e parte populi 915 nobiles laici. — a laicis collate sint? Et an ita collate sunt, ut in qui populum tunc repraesentabant, — actum initae liberrimam ecclesiae possessionem transierint? vel tunc sanctae unionis etiam subscripserunt et suis ita, ut eorum procuratio rationisque reddendae of­ sigillis munierunt) extra omne dubium est ex Hificium laicorum inspectioni obnoxium sit? An deni­ itoria tecUtuutica Boeumontet (Valachorum) Petri que IV° ex laicorum consilio seu tn synodis seu Maior, Budae in Hungaria anno 1815 edita, p. 88. — collationibus adhibendo prudenter speretur fore, ut Post sanctae unionis susceptionem ac confirmatio- 788 OONCIL·.PROVISO PRIMÜM ALBA-ÏUUEX8E ST FOOAt^ISNSS, 1872 maii »-14 780 partui sede arnhiepiscopali vacant·, mb ductu A solum nulla quéis opprimimw, de medio tollantur, rectam ordini· · societate lean, partiin. vero per verum etiam ecclesiae ae educationis tacens statua . episcopos uaque tempora lossphi II aeternae me­ erigatur ac oosvalsscat. — His et similibus com* moriae Romanorum imperatoria, qui synodorum motus et ' persuasus, audito et consentiente sti>m ^•errationem omnibus in patria existentibus con- meo consistorio, operas pretium esse existimavimus, fesrfbnibus interdixit, synodos * aliquas dioecesanas adhuc superioribus annis facultatem pro intertenenda servatas esse constat ; cum tamen pbiecta in iisdem praevium in finem mixta synodo, ab excelso gu­ pertractata pure ecclesiastico - spiritualia thiasent, bernio décaissé sollicitare, Nee difficile excelsum (pro tunc enim clerus Cuindationalibus donis carebat, tegium guberniym in concedenda tali'facultate ex­ scholasou» habere non poterat), saeculares viros con­ perimur, ei modo ad celebrandam hoc in 'merito vocatos fuisse doceri non potest, ' negari {amen ne­ talem mixtam synodum sancta apostolica. sedes quit per laieos similem praeteritionem semper ad quoque assensum gratiose largiri dignaretur Quare eminentiam vestram humillime srxofo, ut instar notabilia.gravaminie consideratam esse, contra quam reclamare hodiernum usque in diem non ces- . propter emolumentum et prosperitatem ecclesiae nostrae et sanctae unionis, £apostolicam facultatem sarunt, nec etiam cessaturi eunt. Ad II*". Ordinariatus metropblitanut diba cum ratione celebrationis mixtae talis synodi quantocius . suo consistorio, traditioni puncto I allegatae, et re­ a sancta sede apostolica nobis gratiose e subsequenclamationibus, quas viri eminentiores e laicis reli- tibus exoperari dignaretur rationibus. 1* Quod obiectum huius mixtae synodi, unice giohem graeco-catholicam profitentibus semper B omnique occasione, ob eoAim a synodis dioecesanis tantum limitatio .et organisatio disordinati a populo exclusionem manifestarunt, innixi, crtdunt praxim praetensi iuris ipatronatus, et sacerdotes siAi eli­ laieos ad synodos pro rebus ecclesiae temporalibus gendi. et candidatos safpe idiotas pro parochis suis discutiendis et decernendis admissos, quin immo ordinariatui proponendi, quae ipsis communitatibus convocatos extitisse. prout nunc etiam aequum et nociva et regimini dioecesano saepe valde molesta ■ salutare esse censent, ut criticis vel maxime bis et gravi sunt: item negotia oeconomica cleri, ec­ pro sancta nnione hac in patria circumstantiis, sanior clesiarum, templorum et scholarum, nullatenus vero pats, et praecellentio[es viri, a selo erga sanctam ea, quae aut fidem aut disciplinam vel ritualia unionem probati, ad collationes et conferendas in­ spectant, futurum sit 2” Quod posteaquam ecclesiae templa et scholae vitentur. ut eorum interventu discutiantur et per­ tractentur ea. quae ad rationem rerum temporalium nostrae, nullis aliis subsidiis, ut fundis, ded unice ecclesiae pertinent, qualiter nimirum desolatus scho­ tantum materialibus viribus populi nostri possint larum popularium status erigi, subsistentia parocho­ inniti, et tantum a popuio suam debeant expectare rum in toto ferme catholico orbe miserrimorum prosperitatem, probe videmus et longa experientia meliorari, templa divino cultui accommodata, domus­ coprincimur, quod materialem sortem et subsisten­ que parochiales etc. e solidis materialibus exstrui tiam tum parochorum ecclesiarumque et templorum cum scholarum nostrarum meliorare et promovere valerent, consultaturi. Ad III“. Cum maxima magnatum primorum θ apud populum, sine communibus consiliis efficaci­ ae opibus bonisque extensis provisorum de gente que influxu et adminiculo principalium virorum et hac Daco-Romana pars, antequam haec provincia intelligentiae populi nostri, quorum auctoritas apud ad sceptrum augustissimae Austriacae domus esset populum nostrum multum valet, et qui aequo iure deventa, sub acatholicis patriae principibus ad pro- dicere videntur „nihil de me et ad expensas meas testantismum esset lapsa, non solum fidem aviticam, sine me“, unilateralibus ordinariatus ve) etiam dioesed ipsam etiam nationalitatem abnegantes, s coetu cesanae synodi, in qua laici capita populi partem magno nobilium, mediocris et a potiori misera· habere non possent, decretis et dispositionibus conditionis, qui una eunt massa populi gravi domi­ nullatenus poterimus. Etiam ideo 3*, quod talem mixtam synodum nuli iugo subiacentis, in fide maiorum suorum, et nationi, e cuius gremio nati sunt, fideles manserunt, universa populi uniti intelligent!· non tantutn po­ exigi haud poterat, ut ecclesias, parochias, et scho­ stulet. quam adeo intolleranter etiam publicis ephe­ las magnis beneficiis dotarent; eo tamen non ob­ meridibus urgeat, et dilationem et non celebra­ stante tum miser clerus, cum ecclesiae nostrae, tionem talis mixtae synodi his temporibus, quando quarum misera sors inferius uberius describetur, natio et religio quoque nostra in patria lege re­ non exiguam subsistentiae suae partem a populo ceptae sint, et ecclesiarum et scholarum suarum percepit semper, et actu etiam percipit, immo re­ negotia oeconomica permixtas synodos, id est mixtos perti sunt reoentioribus vel maxime temporibus viri ecclesissticos confluxus, organixare nulla lex impeerga Deum et eius sanctam ecclesiam pietate et D diet, et hoc authonomiae suae ius, omnes praeter erga nationem suam amore ducti, qui finali sua graeco - catholicam in Tranailvania confessiones, in dispositione, paucum etiam quod durante eorum prosperitatem eccletiarum, templorum et scholarum vita promereri poterant, pios in fines legarunt et suarum libere et inimpedite exerceant, etiam pu­ consecrarunt, ordinariatui et capitulo metropolitano blicis ephemeridibus nationalibus unice meae tan­ manipulationem concredentes; hi eum scirent cele­ tum indolentiae morositatique et oppositioni potis­ brationem synodorum dioecasanarum, ubi laici etiam simum adseribant et tribuant, quod In publica locum habere, quoad rationes bonorum ecclesiae opinione integyae nationis nostrae non tantum auc­ temporalium posse credebantur, extra usum ve­ toritatem meam metropolitanam, sed etiam prae­ nisse, — caesareo-regii provincialis gubernii super- existentem bonam de sacra unione existimationem inspectionqm postularunt, ut inter alios doctor me­ summe labefactat. 4* Exacerbatio populi nostri repraesentantiumdicinae Ramantsai fecit, qui notabilem reliquit que et intelligentiae eius propter non celebrationem fundationem. Ad IV“. Spes omnino affulget, immo plane talis mixtae synodi capit in dies tanto magis in- ■ excellentiam vestram assecurare ausim fore, ut sy­ crementum, quod probe suis oculis viderint fratres nodis dioecesanis ordinarie ac annue servatis, ac in eorum eiusdjm rxticnalitatis et ritus disunites anno iisdem quoad fandationes. temporalia ecclesiae bona, tentum elapso 1864 in tali mixta synodo tum paro­ cleri curati ac scholarum dutstionem discutienda chiarum et templorum, cum etiam, scholarum suarum et pertractanda, laicis etiam 'aditu concesso, non negotia salutaribus et omni laude dignis statutis in βρ· mb, ♦ 791 t CONCH,. PROVINC. PRIMUM ALBA-.IULIENSE ET FOGARA8JENBE, 1872 maii 6-14 7M optimum 'ordinem redegisse,. et nunc ex âWverso A siastieae praeiudicium, vel fidei catholicae*1 aut cernentes, quod soli graeco-catholici, et quidem non sanctae unionis perieulum videmus, efed hie deli­ pei saecularem, aed potina per ecclesiasticam suam catis noatria temporibus et Ifeeorufi circumstantiis, ./daperioritatem impediantur, ile iq tali mixta synodo, e celebratione taliv mixtae synodi potina propugna­ ( vel' quocunque alio^ nomine insignienda congrega­ culum 'periculi, et cum prosperitate parochiarum, tione, in "communi pro prosperitate et elevanda templorum et ' scholarum, nostrarum ipeiusque misera sorte parochiarum templorumque et schola- sanctae unionis maius incrementum, consolidationem rufii suarum oonqjilere et convenire possint, sed etaugmentum emanaturum speramus. quasi ligati cruciatis super pectora brachiis contueri ■’ Gratiosam et quo ociorem' resolutionem humilnecessitehtur, quomddo negotia parochiarum tem- lime opqrien.do singulari venerationis et obsequii ' plerumque suorum et scholarum in dies ad peiorem cultu emorior. statum ruant et praepediantur, et lodge retro post Firmattu ' β fratres suos disunitos remanere debeant, indignaAlexander Sterka Sulucx. archiepiscbpus et tionerqet iustam vociferatidhem nec in^publuro métropolite Alba-Iuliensis. ampliuie cohibere valent, i \ , Blasii. die 34 aprilis 1865. Excellentissime domine, bonum et prosperitas ecclesiae meae et sanctae unionia cogunt me re­ Ltttfra C. velare, quod talibus non tantum legalibus, sed etiam cum emolumento et prosperitate aanctae unionis b Sumihe momentosum est obiectum, de quo ex­ parochiarumque et scholarum ecclesiae nostrae valde cellentis vestra gratiosis suis litteris datis die 2 aprilis intime cohaerentibus desideriis et postulatis populi currentis numero 1,02 2 a me quaerit, cum illnd repraesentantiumque et intelligentiae eiusdem ulte­ non solum ecclesiam graeco-catholieam in Transyl­ rius quoque his temporibus, et pqst recentiorem vania. verum etiam ceteras dioeceses ad metro­ archiepiscopatus et metropoliae diaunitorum in tota polium Transylvaniae Albo - lulienaem vel FogaraTransylvania et Hungaria erectionem, et tanto pu­ siensem pertinentes respiciet; quaestio enim est de blica solemnitate et iubilo sqsceptionem et utique constitutione regiminis ecclesiae, quae universalia celebrationem,, resistere (demissa opinione mea) esse debet, nec ad unam solum vel duae dioeceses esset non tantum miseram et lugubrem parochia- restricta : et agitur de disciplina generali, quam soli rum. templorum et Scholarum nostrarum sortem in Tranaylvani pro se exceptive condere non possunt, moderno desolato suo statu tenere, vel potius pe­ quin ceterae dioeceses graeco-cfetholicas conturbent ; iorem adhuc in diem reddere, verum etiam ipsam sed agitur etiam de quibusdam concessionibus fa­ agnitam cum Romana ecclesia unionenr periculo ciendis. ne obedientiam sanctae aedi excutiant, ne exponere, adeo ut modernae graves nostrae circum­ item sancti unio irtter praesentis temporis pericula stantiae quotidie nobia dicant: .Videant consules, detrimentum patiatur, atque ut ia talem statum ne quid detrimenti respublica ecclesiae capiat.* constituatur, ut facem toti nationi praeferat, eique Ideoque non possum, has nostras graves et pericu­ Sancta unio acceptabitis reddatur; agitur ad quielosas circumstantias detegendo meam eatenus hu- tandos Transylvanoa. qui inde ab amplexa nancta millimam supplicationem medio excellentiae vestrae unione tunc solum quieti erant, dtim gubernium sanctae sedi apostolicae non subéternere, ut postea- civile absoluta sua potestate episcopis adstitit. quo quam a regio nostro gubernio vel a legibus patriae casu cessante, reclamationes TransyIvanorum maiori nullum interponetur impedimentum, eadem sancta cum furore eruperunt, neque per restitutam favore quoque sedes apostolica dignaretur tali publico et sanctae sedis apostolicae metropoliticam dignitatem, nimis flagranti ecclesiaeque nostrae salutifero postu­ neque per duas legationes cardinalium ecclesiae lato cleri populique, et specialiter repraesentantium Romanae, net etiam peculiaribus donis et bene­ et intelligentiae eiuadem, ut in organisatione oeco­ ficiis sanctissimi patrie summi, pontificis se placari nomica parochiarum templorumque et scholarum permittunt, aed praetensiones suas obtutu discipli­ nostrarum in. Transylvania, (pixtam synodum vel nae ecclesiae orientalis. continuant, periculumque quocunque nomine insigniendam congregationem sanctae unionis praedicant, nisi omnibus postulatis celebrare valeamus, clementer deferre. deferatur. Ne scandalixet sanctam apostolicam sedem no­ Ex iis‘autem, quae e plurium Transylvanorum menclatio „mixta synodus*, in qua laici quoquo enuntiationibus et agitationibus in publicis ephe­ partem sumunt, quandoquidem huius mixtae synodi meridibus vulgantur, quales etiam nuper excellen­ obiectum et materia non fides, non disciplina ritus­ tiae vestrae submisi, patulum est. Transylvanos que ecclesiae, quae tantum ad purarum generalium praetendere, formam regitqjpis monarchicam ad ecvel particularium ecclesiasticarum synodorum com- clesiam orientalem a|ipplicu* non poase ; aed eam petentiam pertinere scimus, et quibus laici nostri® pro ecclesia orientali debere esae constitutionalem, nullomodo aemet ingerere desiderant vel velint, aed et quidem extendiseime democraticam, qualis apud unice materialia et oeconomica organisatio, paro­ proteatanticafe aeatholieas confeaaionea obtinuit ; ideo chiarum, templorum, aubaiatentiae parochorum, tem­ symbolum illorum est: .Credo in unam, sanctam, plorum, scholarum et didascalorum, strictus ad haec synodalem,et apoatolioam ecclesiam*; synodos cle­ pertinentium, fatura sit. ricorum cum laicis reclamant, in omnique adminiExcellentissime domine, rogamus supplices bea­ etra|idft ecclesiastica laicorum interventum et acti­ tissimum nostrum patrem clementer dignaretur, vum votum praetendunt ;'electionem episcoporum maiorem immo plenariam in noe fideles et humil­ in synodis dioeceeanis vel metropoiitana, constante limos suos filios collocare fiduciam ; nam in Domino parifer et repraesentatione clericorum et laicorum. assecurare beatissimum nostrum patrem audemus, fieri debere, quae synodus esset supremum tribunal quod nemo nobis maiori cum selo et nisu fidelius- ecclesiasticum, quod ipsfes causas episcoporum et que rem fidei catholicae et sanctae unionis in po­ metyopblitae tractare atque ad eorum depositionem pulo nostro Romano iuvat curabitque, et in cele­ cognoscere, procedere et validam sententiam pro­ bratione talis mixtae synodi, cuius manifesta vestigia nuntiare valeat. Protopresbyterorum electionem etiam in afitis apostolorum vel tardiorum etiam autem in synodo tractuali sive districtuali atque synodorum invenimus, exemplaque habemus, non parochorum electionem in synodo parochial i per modo nullum iurium ecclesiae et hierarchise eccle- ' vota plebis fieri .debere. \. t .... Γ m CONCIL. PROVING, BRIMUM ALBA-IULIKN8E ET FOGARA8IEN8E, 1872 maii 5-14 > - . ------ - ... ----- . . ■, . . * ..> 7M Inventi nutem eunt tale» quNMue, qui influxum A ealvinigni, id- esi' démocraties constitutio ecclesia^ laicis non mpdo quoadj>xteriorem politiam et ad- et redtrietio potestatis episcoporum per suffragia / \ ministrationem rerum eecleaiaeticarum. verum in» cleri ot seniorum, ita ut episcopus nihil aliud evoqt. ipsam, fidem quoque seu profbaaionem fidei ad- qua)·! synodi vel eonaiatorii praeses, caras officium etnuerunt; et ipee aliquot abhinc annis in ephe­ reset quuoritatem voturam enuntiare, atqbe. non meridibus Trarisylvanis legi proiectum confessionis ipse operarios in vineam Domini mittere, vesyn fidei à laicis solis constructum et publicatum, ia electos a -populo acceptaro et ordinare atque con­ quo ea colum pro dogmatibus fidei tenenda ease firmare ; verbo, 'secundum voluntatem populi et cleri proclamant, quae in septem oecumefiicis iimciliis subiecti regere, quo in systemate episcopi a Spiritu definita aynt . Λ \y . \ sancto positi ad regbndum, ipsi- per subdito» suos . ·■ ' Non mirum ideo,. quod ego inox m cathedram regerentur. meam episcopalem conscendi, publicis meis ency■ ' Hoa mores igitur fiasque consuetudines volunt clicis haec placita proscripsi et damnavi, atque illi Transylvani revocare, quae post assumptam acatbolica esse pronuntiavi ; secundum haec enim sanctam unionem sub "LeopOldo - imperatore, qui non episcopi, sOd plebs reget ecclesiam, et sacer­ Transylvanians profligato principe ■ calviniano Rddotium ad solam sacrorum dispensationem ministe- kdtxy sibi q^biecit. sensim pe> desuetudinem ces­ sarunt. Synodi quidem plores etiam1 in sancta . '■ rialem restringetur. \■ Huqis autem constitutionis ecclesiasticae funda­ unione celebratae sunt; veruip excepta unica synodo. mentum in sacris litteris non inveniunt, quoniam B in qua populus suffragia aua pro,amplectenda sancta sanctus Paulus pro omnibus christianis enuntiat, unione tulit, amplius laici non interfuerunt. Primus episcopos positos esse a Spiritu sancto regere ec­ episcopus, nunc metropolita schismaticus Biaguna, clesiam Dei ; atque Acta apostolorum produnt, ipsa ut suo schismati popularitatem acquireret, ab anno temporalia ecclesiae ad pedes apostolorum congre­ 18M duas tales synodos clericorum et laieorum gata per diaconos sive clerum, administrata fuisse congregavit, quales et graeco - catholici iam vehe­ iuxta dispositionem apostolorum seu episcoporum: mentius urgent, velut antiquarum consuetudinum sed nec in codicibus canoniois ecclesiae orientalia superiub indigitatarum restitutionem, quae nationa­ fundamentum suarum prattensionum invenire pos­ lité ti Romanae multum prodessent, utpote cum tales sunt; codices enim canonici a sacris scripturis noh synodi nationales conventus easentr et qua synodi, deviant, atque ubivis episcoporum regimen atque absque regiminis civilis facultate et interventu ius illorum administrandi non solum spiritualia, sed congregari possent; cuiusmodi tamen synodorum etiam temporalia exhibent, et. si de synodis sermo exempla in tota secus ecclesia orientali raro exiest, de solis episcoporum synodis mentionem fa­ stunt.nec in canonicis sanctionibus ecclesiae orien­ ciunt, et quoad formam regiminis ecclesiae cum talis praesidium habent, particdlariter dumtaxat, si tota ecclesia concordant. ubi existunt, introductae. Sed in consuetudinibus refugium quaerunt contra Interim negari non potest, quod.Graeci schis­ omnem' sacram scripturam et canonum codices, has- matici ad constitutionem ecclesiae acatholicorum que consuetudines ut legem inabrogabftem in ec­ ç propendeant, atque in principatibus Danubianis, clesia urgent, cui nec ipse Romanus pontifex de­ Valachia et Moldavia, unitis, regimen principis Cusa, rogare valeat, quod metropolita modernus coram peculiari condita lege, laicis influxum et activai· ipsa sancta sede apostolica allegavit. cooperationem in administratione rerum ecclesiasti­ Negari quidem non potest, quod imperatores carum asseruit ; unde etiam Romani graeco-catholici. Bysantini etiam ante schisma incompenteuti suo ad hanc uniformitatem contendunt, et inter illoe infiuxu in gubernium ecclesiae potestatem regiminis aliqui etiam pio studio sanctam unionem conservandi episcoporum suppresserint, imprimis autem post et coram natione popularem reddendi, atque ex non schisma Photianum ipsi imperatores ecclesiae reo- ' infundato timore, quod ei clerus laicis sive populo torri fuerunt, quo super codices sic dicti Basiliea- influxum in administratione rerum ecclesiasticarum lium imperatorum Constantinopolitanorum testantur. non cesserit, intelligentia nationalis erga suum cul­ Vbi autem imperium Graecorum in Mahomedano^ tum et ecclesiam indifferens evadet; secus vero si rum venit dominium, patronatus laicalis in ecclesia influxum activum in res ecclesiasticas haberet, Graecorum invaluit utpote cunr ecclesia et ministri ipsam ecclesiam tamquam institutum nationale quo- , religionis a populo sustentarentur, ac proinde etiam que spectare, illud foveret tnereturque, ad ampliorem in Transylvania ante sanctam unionem clerus cum eius dolationem conferret et emolumentis ecclesiae populo unitis consiliis res ecclesiae moderabantur, inserviret. donec sub tyrannicum imperium principum calviQuibus ad intelligendum statum quaestioni· prasnianorum saeculo XVII Transylvania devenisset, D missis, ad quaestionem pristam respondeo, ecclesiam qui principes incolas graecae eccleaiae sui princi­ orientalem catholicam non alia regiminis ecclesiastici patus violenter ad confessionem calvinianam per­ principia habere ipsis canonicis huius ecclesiae trahere conabantur, et reipsa constitutionem ec­ sanctionibus expressa, quam universa ecclesia ca­ clesiae calvinianae introduxerunt, prout princeps- tholica; quod vero schismaticos graeoos adtinet, Transylvaniae calvinus, Georgius RAkotxy» in diplo­ illi extra ecclesiam constituti possunt introducere mate, quo episcopum graecum Transylvaniensem mores, qui eoriim sectae proficui sunt, prout placet : Stephanum Popa Simonium 1643 confirmavit, prae­ ut adeo de eo tantum sermo esse possit, num ha­ scripsit puncto 10 diplomatis ut sequitur: .Quod bita ratione circumstantiarum peculiarium in Tran­ singulis annis universis officio eius vladicali (epi­ sylvania atque speciali periculo, quod sanctae unioni scopali) subexiStentibus pastoribus generalem—in­ partim a nova metropolie et hiérarchie schismati­ dicet synodum, ubi si in negotio religionis quidpiam corum praetextu consociationis et unionis nationalis ardui occurreret, tunc obstrictus sit cum aenioribus imminet, spectata etiam forma regimini» imperii suis reverendissimum etiam dominum episcopum civilia démocraties, quae influxum suum in eccle­ orthodoxum (caivinianum). hungaricum. modernum siam ipsam exerit. ille hic casu» subversetur, de vel futurum, super eo consulere, censuramque et quo Benedictu» XIV pontifex. De »ynodo dioecetana, consensum eiusdem ratum et acceptum habere."1 disserit, libro HI. cap. IX, ubi sub numero VII haec Sub hoc principe calviniafio invaluerunt ergo in leguntur. .Non exinde tamen fas est inferre, inte­ ecclesia Graecorum Transylvaniens! mores dtiam grum amplius non esse episcopis laicos ad synodum .ipmiiieii n iirjs^i 7M CONCIT. PROVTNC^PfclMUM ALBA-IULIEN8E ET FOGARAB|E>’8E. ^872 maii 5-14 796 invitare, non quidem ut intersint tamquam iudices, A synodum ihtrodnxi^, ecclesiae ^t sanctae «nioni pro- « quod nunquam-«lienitv quoniam' etiam nuite tales fieuuà 'sit; qpod nieum respdfisum est’ad quaeqtio* circumstantiae iocurrert possunt, qdae laicorum nem ftsartdm, ^tque haec sunt, .excellentissime domine, quae» praesentiam synodo valde .utileih et frnetuqeMn, reddatft." .Atque,numéro VIII: „Noa veiro cohae­ e* islbidenti gratiosissimae pro.gpcationis sincerissime rentes adrea, quaè ' de synodo provjaqiali diximus, - manifcotanda esse censui,- exspectans, a Sagientia ’haec statuimus: Primum, ius jtommq^e obsistere sanctissimi patria.' ut quoji maxime sanctae unioni laicis, ne synodo se ihteresseHiBbere contendent; pt fidelium graeco-catholiconim. in Transylvania r secundum, non obstante hae iuria severitate^ aliquid saluti profiebum fuerit, benigpa-decernatur. Mul‘nibilominua esse deferendum .conirariae consuetudini, 'tum autem dependet ab ipsis praesulibus, ne* dbnsi alicubi iam. invaluerit; ytertium^jstiam ei eius cessionibus subditi ebrum abutantur, ei iura sua modi consuetudo nondum sit inducta, posse episco­ defendant cpntra omnes aggressores, et si consulta­ pum-ei^Riqua gravi Vrgentiqqe‘Cattytg ad syam tiones intra limites convenientiae et competMhtiae ' synodum laiooa admittere, dummodo suffragium non' restringantur, a quo omnis successus idmodi con­ ferSfit; quartum, inter sufficientes causae illos ad­ sultationum dependet ÿi ^ua sanctitas talem conmittendi, tyn 'posye eam adnumerari, quam sacra edesiofem illis faceret dignata fuerit, fota cum congregatio iam jeiecit, quod scilieet episcopus lai­ regimine ^caesareo de hoc obiecto coiptelligentia, corum consilio indigeat; commode quippe'potest occasionem dabit bonis laicis fidelibus-de ecclesia eos extra synodumconsulefe; quintum demum, c#a-B Dei optime 'merendi, atque sic pofdrunt quietari, vendum esse episcopis ne sine vera et gravi neces­ cum talia jtajyfresaus idem esset tc aynodi achiasitate laicos ad synodum accereaiit; paulatim enim maticorum^dumtaxat nomine mutato ; nomen autem unt, ne Jaici ae mempossent illi consuetudini» obtentu ius interveniendi synodi ex 'eo retinet) lica esse pôsrê putent, sibi deinceps arrogare/ . bra synodi in Interim ad sypientissimum iudiffium sanctae sedi» atqqe .ab huiusmodi) bua nationalibua aliena •d synodos^ sacerdotum apostolicae spectat, a severitate bac relate ad Tran- , et exclusa sint ea, q sylvaniam dispensare, et quod sanctae unioni maxime unice spectare possunt, ad quod cognoaceridum re­ proficuum esset, decernere ; certum enim, est Tran- gimen suae maieatatia imperatoria totiea quotiea sylvanos laicos synodis cum iure suffragii interesse cum aancta aede apoatoliee communicet neceaae eat ■" velle, prout apud schismaticos in Transylvania iam omnia acta aervati congressus nationalia. ■ In reliquo expertia gratiosis favoribua devotus, obtinet, nec sola praesentia passiva contentos fore. t Ad Mcwtdum. Existit in ' ecclesia orientali in plena, mei cum aubmiaaione persevero. «imperio Austriaco -exemplum in hiérarchie Serbo­ Firmat : rum Schismaticorum Carlovicxens'i, quod ea quamvis loaephus Pappaxilhgyi. epiacopua graeci ritua canonicis sanctionibus fideliter adhaereat, atque lai'■ catholicus Magno-Varadiensia. cis ad synodos accessum, non - admittat, pro tem­ Magno-Varadini, 10 aprilia 1865. poralibus tamen negotiis nationalis suae ecClesiae moderandis, prout sunt dotatio cl^fi et scholarum, ç Ltttera D. administratio fundationum et asoecuratio bonorum Ad propositas mihi, ope aestimatisyimarum date ». ecclesiae eorumque argumentum ipsaque electio metropolitae, qui est caput nationis de speciali 3 aprilisapni currentia numero 104 provocatoriarum, 1 privilegio ab imperatore collate, congressus natio­ quaeationea intuitu admisaionea laicorum etiam ad nales celebrant, pro quibus servandis singula vice synodos huiua provinciae ecclesiasticae orientalia facultatem a regimine civili impetrant, cuiusmodi catholicae, in quantum mihi Spiritua sanctus dedit congressui nationali intereunt episcopi ac reprae­ et gravitai negotii poatulat, secundum theoreticam sentantes cleri et populi, ac praesente commissario et practicam obiêcti cognitionem ac officii con­ regio negotia discutiunt ac decidunt; ut autem de- scientiam, audito etiam aacro meo collegio, cum cisa vigorem obtineant, sanctione suae maiestatis promptitudine et debita reverentia respondeo: 1° Ante omnia, non diffiteor in praeattactis imperatoris opus est. Similem conventum nationalem et simul confessionalem in praedictis causis quaestionibus praeveneratae sollicitationis tam sin­ possent etiam Transylvani servare tanto magis, quod gularem tamque gravem, de mixtarum nempe sic tam scholae quam bona ecclesiarum simul inspec­ dictarum synodorum convocandarum necessitate, tioni regiminis civilis subsint nec ulla contributio propositam rem, quae in eeclOsia occidentali hodie ecclesiastica sive cultus populo vel fidelibus absque minus adurgetur, eam pro ecclegia nostra orientali ratificatione regiminis imponi possit, subintellecto graeco-catholica iam iam modo in apricum prolatam, utique eo, quod plenitudo potestatis epiacoporum iuxta spiritum modernae organisationis constitutio­ in administratione bonorum ecclesiae in ipso hocj nalis populorum a civitate adoptatae longe momen­ congressu nationali salva et tuta esae debeat, atque tosiorem semet exhibere, ab cuius- felici resolutione cautum, ne sacrorum canonum praescriptionibus sanctae unionis firmitas futura, immo etiam incre­ praeiudicetur. Quamvis ad tsrtioss in Transylvania menta et victoria gloriosa dependet. Quare et ego praeter bonum Kut, ad cuius 30 000 florenoram prae oculis habito memorabili illo pontificis Stephani' comparationem maximam partem per episcopum effato: „Ne quid innovetur, nisi quod traditum Aron iam catholicum ex proprio procuratam, etiam eet/ in re tanti momenti prius fontes prae mani­ clerus et populus concurrit, reliquae omnes frauda­ bus habitos nec non praxim antiquam ecclesiae tiones per episcopos graeco-catholiooa, capitulum praesertim Daco-Romanae consulere censui, ut ex BaUxsfalvense et cieram in exigue parte adnaqne iis eruam, quae divinus canon, quae universalis ec­ factae sunt ; fore dehinc laici in congressu nationali - clesiae regula et quae instituta maiorum nostrorum congregati, ad salutaria statuta obtutu supplendo­ in hac re disposuerant. rum defectuum cooperabuntur, atque fieri potest, v Ex iisdem probe examinatio, manifestum eet, ut eiusmodi congressus nationalis, ad queim non iam ab incunabulis ecclesiae cathoKcab, ab aposto­ obvii quique sed selecti atque spectatissimi nmionis lorum nempe tempore, primis ecclesiae saeculis, viri per métropolitain invitandi erunt, quod etiam eosdem sacros antistites in pertractandis maioris metropolita schismaticus Siaguna facit, nec ipse momenti negotiis ecclesiasticis synodos celebrasse, adusque strictam repraesentationem popnli in suam ad quas, praeter episcopos et. presbyteros, invita- . y CONCIL. PBQViNCsPRIMUM ALBA-IÙLIKN8R KTFOGARA8IEN8E, 1879 man h-14 798 -··'■ ' . '· ’ * ' . ■·· ;" · ’ r ;.............' * ; · , bantur etiam laici, quàndb id, ecclesiae-vel episcopis A quibus^ praeter suffraganeos ^piacopos participabant. * utile videbatur; certe porto constat, illorum'testi- etiam' etiam ·archidiaooni 'sive "sive protopresbyter·' protopresbyter·' (qui (qui** pro x moniuiq.et indicium maxime in eligendis epiheopis •ucceeaqribus chorepiscoporum habebantur)* cum et clericis ordinandis requisitum fuisse (8. Cypr., duobus e districtualibqs 'parochis et fribus laicis. epist. 4.1), ut qa.rqtione, prout ait sanctus Leo pon- eundem 'districtum fepraeeentantibus? iis'· parochis, tifex, epist. .41, „qui praefecturus est omnibus, ab his a communitatibus electis, cum quibus et in elec­ .1 omnibus eligatur1*.· Immo quidam episcoporum ve­ tione episcoporum suffragium ferebant et in com. neratae antiquitatis, prout sanctus Cyprianus,epist. 5, muni negotia ecclesiastica temporalia fricftbant. confitetur, ,nihil sino consilio cleri et consensu . Nam et metropolitàe et episco^ optime noverunt plebis sua privata -ven tenti» gerebant, sed ut honor in potestate eorum esse partim canonists·' pdrtim . mutuus poscebat, in communi .tractabant/ Jtafiam . presbyteros, immo, etiam in minoribus ordjnibus ex concilio apostolorum, Act. "XIV. descripto patet, * constitutos clerico^ vocari, ut illi scientias, hi ex­ ibidem seniores quoque Iaicos adfuisse.· Pari ratione· perientiam "jp cura animarudi practieam repraesen­ in reliquis quoque eccleaiae conciliis Iaicos ■ praeci-i tent; et -q^od, si iliis utile videatur, etiam Isiciis puos praesentes fuisse novimus. 1 invitare pptsq^ quod in ecclesia quoqhe latina con­ · Seriori* tempore, praesertim in conciliis provin­ cessum habetur (Catrthtonialr tpi^coporwn, lib. I. cialibus, etiam adfuerunt laici fideles, u^ue tan­ cap. 3*1, 47). tum qua passivi spectatores et auditores vel salteAr Desunt quidem prb hac praxi certa vestigii* sine iure suffragii; nam laicis nullam unquam acti- b patet tamen haec ex consuetudine in iynodo Albavam partem in synodis competiisse testimonium fert Iuliensi anni 1700 observata, ubi ex eius actis legi­ ipse Beveregius in prooemio ad codicem canonum tur, quod in eadem synodo, praeter metropolitan· ecclesiae primitivae inquiens: „Et hoc quidem uni­ universos protopresbyferos et clerum, etiam primo­ versalis scilicet ecclesiae consensionem non ex po­ res nationis et e plebe ÿus quam centum millia pulo, sed ex episcopia elericisque petendum esse, actum amplexatae sanciae unionis suo voto con- ' · tmam ttt t plnrinut istis dogtnatibut ·ή guat iptam firmasse. Acta synodi tamen per metropolitan· tan­ dnivtrtaltm teclttiam habemus conientimteni, utpote tum et per archipresbyteroa subscript*,et propriis quae dq. rebus ecclesiasticis dissertura p/eiom raro sigillis roborata habentur. adettt, nunquam' autem sententiam de istis dietrt A tempore amplexatae sanctae unionis usque aut luffrayiutn ftrre ptruutit. Neque enim in om­ hodie, ad synodos dioecesis graeco-cafholicae Trannibus. quae de istius modi rebus celebrata sunt sylvaniae etiam iaicos accersitos fuisse non constat: conciliis, quemquam e populo decretis subscripsisse immo apprime scitur, in synodis annis 1798 et 1739 legimus/ (95 maii) asservatis tantum arefiidiaconos adfuisse. luvàt hic attigisse hoc etiam, quod in schis- Tamen negandum.non est, selections quosdam et matica quoque orientali ecclesia ritus graeci in eruditiores viros extra sessionem ab episcopis con­ synodo, quam aiunt sacram. Constantinopolitana silio adseitos fuisse. adfuisse et adhuc adesse etiam Iaicos. uti magnus In dioecesi autem graeco-orientalium schismati­ r logotetha et sic dicti archontes. Porro vi statuto- θ corum in Transylvania iam a duobus vel maxime de­ rum ecclesiae neo-graecae.schismaticae ex 93 iulii cenniis inchoando introductus est mos, etiam laicoa 1833. art. 70, in synodo permanenti viros Iaicos ad synodos invitare et admittere atque iudieium seu convocantur. quidem, ast ibi quoque denegatur eis suffragium eorum iA ipsas temporales eccleeiae res ius dicere aut suffragium ferre in rebus ecclesia- depromendum audire, et diffitendum haud est ec­ iiticie. clesiam schismaticam ex isto laicorum concursu valde His succinta brevitate de admissione laicorum . mulfum lucratam esse et adhuc lucraturam fore. ad synodos in genere consideratis, etiam de speciali Ilia praemissis. speciatim adhuc nonnulla de eccleeiae orientalis populi Daco-Romani synodos synodis dioecesanis dicenda veniunt. ' celebrandi consuetudine usuque antiquo, hic quae­ Canones orientalis ecclesiae synodos sic dictas dam consignanda esse veniunt. dioeeeeanae seu congregationes cleri dioecesani sub Vestigiis historicis et documentis antiquis, nec praesidio sui episcopi, ad consulendum et statuen­ non traditione a proavis accepta constat, Daco- dum de negotiis ecclesiasticis, ignorant, cum ii Romanos hinc iam ab ipsis ecclesiae primordiis solum de synodis metropolitanis primatialibus vel nomen Christo dedisse (Tertullianus. Contra ludaeot, patriarcbalibus praescribant. Ideo etiam synodi cap. 7; Seneca, lib. 10, epist. 97: lustinus martyr in dioecesanae de canone in ecclesia orientali in usu Dialogo cum Tryphoni, n. 117; Tacitus, Annalium, non sunt. Synodi in Transylvania ante initam unio­ lib. 15, cap. 44. etc.), ex quibus aliiaque pluribus nem asservatae, infuitu characteris illorum magis auctoribus certissime, concludere fas est, lumen P pro provincialibus quam pro dioecesanis haberi evangelii iam saeculo primo et praesertim secundo L possunt. inter antenatoa nostros affulgere coepisse. / Quoad aynodoa ergo dioecesanae ad quas celeHaeculo'autem tertio ad finem vergente et initio brands· graeci - catholici per sanctam unionem ius saeculi quarti iam plures episcopos provinciae Da­ canonicum acquisiverunt, recurrendum eet ad sub­ ciae commemoratos invenimus. Saeculis quarto et sidiarium pro Qraecis iuris fontem, in defectu pro­ quinte iam perfecta provincia ecclesiaatica Dacica prii fonti·, eccleeiae nempe occidentali·, in qua exstitit, de qua synodos celebrasse, praesertim in •ynodi dioeeeeanae admodum frequente· erant et civitate Sardica, sc&nuq; ex istius actis constat, nostris quoque temporibus celebrantur. Ex praeibideji tantum episcopos praesentes fuisse. scripto huiua eccleaiae, ad synodos dioecesanas. ubi Diuturni situs squalor et injuria temporum de­ •olu* episcopus eat index et legislator, ipse suo tersit fata eccleaiae nostrae ab hinc subsequent··; nomine decreta condit et promulgat, et quamvis certe autem constat Daco-Romanos ab immemorial· adstantium consilium exposcat, non tamen cogitur tempore sedem metropolitanam in Transylvania, in illud sequi (Benedictus XIV, Dt tynodo diotettana, civitate Alba-Iuliensi, habuisse, cui suffraganei erant lib. HI, cap. 19, n. 7): convocandus est clerus dioeplures epiqcopi in variis eiusdem provinciae et partium . cesis, et quidem vicarius generalis episcopalis (Beneeidem in ecclesiasticis adnexarum locis residentes, dictus, op. cit., lib. Ill, cap. 3, η. 9) ; vicarii foranei. Manifestum est metropolita· huius sedis saepius quibus adnumerantur etiam archipresbyteri rurales, concilia seu synodos provinciales convocasse, in ut de istorum consilio certior fiat praesul, quae in ^97 . ♦ 799 ij "i"....'Vui t(· ' ' ' | HI , ’ . , . ' ♦ ■ CONCIL. PROVING. PRÎMUM AIÆA-IVLIEN8E ïfr FOGARASIEN8E, 1873 mail 5-14 800 ' .................................... ~ ■- -, -- ----- , < - · . remoti· dioecesi· parti bu· oecurrant ; item canonici - • apèçtîoni esae obnoxia. Ast cum ia arehidioecesi, eccletiae - cathedral!· el cqjlegiatae qui vel per de­ praesertim, ad quasdam fundationes administration! putato·-eel, si episcopus velit, omnes ad synodos ecclesiasticae contredites, iam hycusque existantes, comparers tpneptar. Praetere* pirocKos. quoque quàe partitu p/o e^bcanda iuventnte scholastica in . convocandos ratio auadet et antiquieaimi eodleaiae variis r^mis scientiarum, partita pro- clero iuniori canone· noe'edocent (I^enedtôt*·, op, cit,. lib. V, succrescente destinatae eunt, etiam laici notabilem .η. 1 ft 2); immo ipae ooncifigÿ'Tridentinum (see- partem contulerint;, item, cum ab* anno 1848, lihgrsione.XXIV, cap; 3, De reformation) praescripsit. -,tate et aequalitate legali ad omnea patriae filios Poteatque, immo intéresse‘tenetur reliquus quoque -extensa', ipsa quoque natio Daco-Romana, cuius ' clertis cutatas, ai episdopua iubeat, preeaertim ai potior Ρ*Γ· e'sublato sobbagionatu (feudali servi- A in synodo de iia agatur, quae omnea clerico· C«n- tute)--consistit, in possessione fundorum suorum cernünt. Si epiacopia utile videatur, Jaicoa quoque internorum et externorum perpetuis temporibus asinvitare possunt, dummodo iua non forttfVtur (caere- securata, sub clementi duguatae domus Austriacae moniale episcoporum, lib. I, cap. 31, n. 7, et aacra regimine reviviscere incoepit, ac de suis bonis libe­ ram disponendi facultatem bebent ; — prudenter congregdtio Concilii 22 aprilia 1698). Secundum expoaita haec ad primam quaeationem providendum esse censetur, ut in synodi·, ubi de respondere praesumo, in voce ecclesiae Daeo-Roma­ coelestium acquisitione terrestribus quoque mediis nae contineri, adiunctia temporum et increfKentis consulitur, ipsis etiam laicis sufficiens ocdhsio όχ­ nec non firmitate nanctae unioni· expoacentibua, I ι hibeatur, studio, opere, bonisque suis- ad- bonum laicoa ad synodos accerairi, eosdem audiri ot etiam commune ecclesiasticum promovendum concurrendi. Tandem ad quartam et ultimam quaestionem au^ragium ferre in ambitu temporalium ecè^aiqe aperte et ingenue fateri coactus sum, omnia illa rationum. Ad aecundaiu quaeationem dicere audeo, quod incommoda, quae puncto1^ quarto veneratae solli­ ad huius novae provinciae metropolitanae. gratia citationis recensito sunt, extra'omne dubium certe sacratissimae et apoatolicae maiestatis suae auguati existere. Ita: a) institutio iuventutis in ambitu nbatri imperatoria sanctissimique pontificia papae huiqs provinciae metropolitanae. praesertim in Tran­ Pii IX auae priatinae dignitati restitutae, salutarem sylvania, paucissimis locis exceptis, omnino neglecta iuxta indigentias modernorum institutionum con­ miserrime iacet, cum a parte graeco-orientalium stitutionalium organisationem, non modo opportu­ schismaticorum jeterorumque acatholicorum una­ num et perutile, immo ad praecludendas schismati- nimi virium et opum suffragio in synodis concen­ carum cavillationum vias necessarium ait, tum in. trate ubique palmam p/aeripiat. b) Ius electionis concilio metropolitan tum in aynedia dioeceaania et praesentationis ex parte fidelium in iis parochiis, e quovis districtu, archidiaconali, utrum certum nu­ ubi animarum curatores et servitores ecclesiastici a merum presbyterorum et laicorum, in praeeentibeu fidelibus sustentantur iam a dimidio vel maxime vel maxime renie adnufctie, pro eancta tutione mi­ saeculo in arehidioecesi per praanules magnis dif­ nima /aeoraMibw, admittere, ubi tam in ipsa archi- ficultatibus, immo in aliquibus locis assistentia iurisdioecesi metropolitana quam in ipsis neo-erectis, , dictionum civilium, praesertim ante emancipationem dioecesibus suffraganeis omnia λ fundamentia eri- plebis, suffocatum existit; unde minus mirari subit. gendis veniunt. . /· si inter ius liberae collationis ordinariorum grsecoRelinquitur autem beatissimi et sanctissimi patris catholicorum et inter ius patrondhis fidelium paro-gratioso iudicio an laici in ordinariis sessionibus chianorum, tenore art. XXIV concordati confusiones synodorum adesse possunt, vel ut propter venera­ exorientur. Hinc c) etiam causa illa deplorabilis tionem synodorum ea quae ad rationem rerum ex praemissis in -promptu est, quare pleraeque ex temporalium ^ecclesiae pertinent, non in ipsis ses­ parochiis nondum, sunt eongruis provisae neque sionibus synodalibus, sed extra eas in collationibus fundi in evidenti positi, immo in quibusdam locis seu conferentiis pertractentur, ubi episcopus, clerus neque conscripti, nec bona ecclesiarum determinata •t laici praestantiorea - de iis mixtim inquirant, \>eque a parte parochis et servitoribus ecclesiasticis competenter segregata, eo minus rite administrata disceptent et decernent. Quoad tertiam quaestionem sequentia adnotanda habeantur; quarum rerum exempla existant etiam sunt. Modi bona ecclesiastica in ambitu huius pro­ in partibus Transylvanicis huic dioecesi adnexis. vinciae metropolitanae acquirendi pro clero subIdeo tum ad manutenendam disciplinam eccle­ stentando, ecclesiis providendis, scholisque instituen­ siasticam vario respectu ‘bollapsam, tum sd organidis fuere praecipue quatuor: sationem parochiarum singularum dioecesium huius . a) Donatione ab augustissimis Austrias impera- . provinciae eccleeiasticae e fundamentis iuxta canoftribus, praesertim a Maria Theresia imperatrice, D num praeeeripta restabiliendam, humillime ad sanc­ aut a dominis terrestribus in sequelam rescriptorum tissimum ac beatissimum patrem medio excellentiae imperialium, vel altissimo loco accepta impetratione, vestrae supplico, ut concilium -provinciale, item congruas pro sustentatione cleri graeco-eatholiei in synodos dioecesansa quantocius legitime convocari agris foenitis excindendi disponentium, aut secus disponere' dignetur; in quibus cum- consensu sanc­ ab aliis benefactoribus spontanee facta, b) Designa)· tissimi nostri patris, etiam laici viri, selo religionis, tione' seu segregatione congruae et peculii ecclesiae pietate et scientiis auctoritate praediti, eerto nu­ e terreno communali, uni talia libera exiatebant. mero aoceneantur, qui in rebus, quae procurationem c) Emptione vel pretio fundorum per comraunitateh et adminietrationem bonorum, pias fundationes et ecclesiasticas vel per ditiores eorundem coadunato ; instituta scholastica respiciunt, consilio concur­ item per contributiones spontaneas fidelium. Et rant: hoc enim adiuneta temporia et gravis et denique, praesertim- in Ilungaria, d) dotations ex urgens causa organisationis ecclesiasticae prudentersuadet. fundo religionis et excelsae camerae regiae. Hoc namque remedio in his temporum circum­ Omnia autem haec bona ecclesiastica a piis et egregiis laicis, paucis exceptionibus, communiter ita stantiis apefatur fore, ut praesignatis malis non collate fuere, ut in liberrimam ecclesiae possessio­ tantum salutiferum remedium adferri possit, verum nem transierint, reservato patronatna iure. Quare etiam, quod ipsa natio clenuque eius spiritu sociali ex hoc puncto consederatis his bonis, prono fluere virium unitarum semet confirmantes, temporalem abeo, eadem strictu sensu laicorum qnoqne in- ecclesiae snae statam, modo misere iacentem, faci- \ 801 ÇONCIL, PROVINC. PRIMUM ALBA-IULIEN9E ET FOGARA8IEN8E, 1873 maii 6-14 Ijpri modofeliciqueomjne erigere, splendidiofemqué reddere Mtageqt valemintque. ■ ■ Dum sinceram haec meém enuntiationem aequi Minique contuli Supplicarem, experti·. favoribus et altia .gratiis devotu· peculiari -cum venerationi· cultu perenno. , ; ' • MrmetM; j, Alexander Dobra, episcopus Lugosiensis. Lugosini. die 11 maii 1865. s. r • -4 LatteraE. • Versione letterale1 delle eondixioni proposte dal vicario foraneb (di Fogaras) Antonelli, ed accettate dalla radunanaa de) clero dplla arcidiocesi di AlbaJulia, e di una parte della djocesi di Bxamosuyar. coli' occasione dell' elexione di tre candidati da pro­ poni alla sùa maesté per la presentasione alla »ede arcivescovile vacante di Alba-Julia. I ' Per 1' intelligente di queate eondixioni, gio.va premettere 1' incidenxa au questo affare, corne ai pub leggere nella „GaxetaTranailvanieiu, n“ 61,1068. „Nel d^ 10 di agoato trovaronsi quasi tutti gli elettori quivi (a Blaaiu). Si tenne une conferenxa •otto il preaidio dell' aroiprete Stefano Balintu, eaaendo notarioGiovanni V. Rùdu arciprete di Sibinio, nella quale conferenxa il vicario di Fogaraa Gio­ vanni Antonelli, descrivendo con vivi colori lo stato della noetra chieea. fa aapere aiccome egli in cointelligenxa con più individui del clero radunato, ha formulato un progetto sopra il da farai per sal­ vare la nostra chieea, e che quel progetto si riferisce alla · restauraxibne déll' autonomie e della costituxione ainodale della noetra chiesd, — vorrebbe che questo progetto fosse discusso de verbo ad verbum in questa conferenxa: e quello che si troveré meglio si proponga al sinodo radunato per l’elexione, affinchè il sinodo prends risoluxioni. vale a dire ponga le conditioni di elezione per il futuro metro­ polita di Alba-Julia. Seguono li 10 punti delle conditioni. Queste eondixioni si ricevettero con 'applauso; dipoi leggendosi e discutendosi una ad una furono accettate dalla conferenxa, la quale decise di sottometterle al sinodo subito che fosse costituito. Li 11 di agosto si diede incominciamento al sinodo elettorale, e dopo di esqere stati letti li rescritti governiali per Γ andamento del sinodo elet­ torale, il vicario Antonelli salendo alla tribuns, adduase motivi per le eondixioni di elexione sopra mentovate, e raccomandb al sinodo la loro acoettaxione. Subito dopo il comissario civile del govèrno Alessandro Bohatielu. replicb che questo sinodo è stato convocato puramento per l’elbxione, e per conseguensa non ha potere legislative, non pub formare decisioni e canoni alla norma dei sinodi ordinarii ; del resto lo scritto del Antonelli aasieme con altri atti si sottometteré al governo. — Allora alxandoti Γ arciprete di Bistra Stefano Baliptu, ed enarrando le cose accadute nella conferenxa di ieri, dice: „Noi vogliamo dichiarai^ al nostro veseovo η . le eondixioni, sotto le quali lo scegliamo. Adunque 'propungo, che le eondixioni dichiarste dal signor Antonelli entrino nel processo verbale di questo sinodo elettorale, eome decisione di questo sinqdo, — Quali parole del signor Balintu furono approvate da tutta la radunanaa. “ 1 Fin qui la „Gaxeta Tpnttilvaniei*. ' Questa version· fti esegtiite ds un ottimo sseerdote Rnxaeno allievo di Propaganda. (Letters del nnnsio di Vienna, 16 settembn 1868.) v'oauu. usuxaMÀL. tomis XLH. 803 /Vopette di conditioni niotieate, propotio dal eipnor oioorio Antonelli, ed aceettato dal tinodo. Dopo lo spogliamento, tortura ed ucciaione tirannica del metropolita Sabba Branco-veanuefettuata dai eonsiglieri rapaci del principe Michele Apaffy, la chie·· scismatica. Rumen· délia Transilvania. e delle parti/ad mm ■ incorporate deeadde tknto di più in quanto' ehe quaai tutti i nobili di nakionalitù Rûmena incominciarono a 'calviqiuarsi, • per conseguensa da difensori della chi··· e pasione che furono, si fecero oppressori di esM. —' Dapoichè la Traneilvania è stata occupata dalle armate dell'imperatore dei Romani e re della,Ger- mania Leopoldo I, ii clero ed il popolo, Rumeno temendo il male, dal quale ne anche era ancora ecente, vale a dire di non rimanere excluso all· oc­ casione della stipulasione dei trattato di soggexione B di questa patria: ha cercato tutte le vie, affipehb con questa occasione possa scappare dalla maledixione delle apro bate e delle compilate'1. La prima risposta perb che li* si diede, fù: che i Rutneni colla loro religione si uniscano ad una delle quattro confessioni ’ riconosciute, privilegiate e ricette siccome si appellavano. Al principio adunque non si pretenders, che i Rumeni cambiano la loro fede; si chiedeva soltanto. che, essi colla loto religione si avviliscino alie condixioni di appendici ad una’ di quelle confessioni dominanti. Fino ali' anno 1682-1700 la confessione grecoorientale* si considerb quel appendice della con­ fessione calvinistics. — Fin'allora il romano -cattolicismo, esaendo molto compromesso speciahnente per li gesuiti. fino al quando questi furono tollerati in Traneilvania, il romano - cattolicismo anchè si 0 trovb in uno stato abbastanxa umiliato. — Dal giorno in cui 1’ armata imperiale, naturalmente romano-cattolica, mise piede più fermo in questa patria, nacque la più grande rivalité trs i romanocattoliei da una parte, e tra i riforroati calvinisti dall' altra in riguardo alia religione greco-orientale, lo che si dimostra da più atti e documenti con­ servati fino ai nostri giorni. Al fine dopo molti e grandi combattimenti, il clero Rumeno diede il suo consenso di riunirsi aMa chiesa di Roma, tanto perché speràva una vigoroM tutela dalle brutalité dei nobili, quanto perché previdde la possibilité di accostarsi per questa via alia sua origine italiana, di rientrar in comunicasions coi popoli Romanici, di svolgere Ia propria lingua, e di salvare dall’ intento la propria nationalité. Roma cbiese dal clero e dal popolo Rumeno soltanto Γ accettaxione di quei quattro punti dog­ matici, quali li accettb la stessa chiesa cattolica u nel concilio di Firenxe celebrato negli anni 1438 s 1439. E di seguito li promise ripetutamente guarentigia per Γ intatte conservatione della propria gerarchia, dei rito, Uella disciplina e di'tutte le consuetudini ecclesiastiche, definita e circoseritta nella propria sfera dai canoni e dalla pratica antica. In tutto il decorso delle negotiationi intervenute nei giorni dei metropotiti Teofilo ed Atanasio I, niuna commemoratione si è stata fatta delle deci­ sioni dei concilio di Trento ; emendochb i pontefici Romani in tutti i tempi si tennero strettamente alie basi dell' unione stipulata nel concilio Fioren­ tino. Questo si vede dal breve dal pontefioe ' Leggi dracosisse dells Trsasilvsais costro i Ruiea·. — Nets del usdnttore. ■ Cattolica, calriniasa, Interasa, usttaria. — Nota del Usd. * Sdsastics. — Note del trad. St •M OCHTOL. PBOTOHX MHMVM ALBA-IUUXni «T FOGABAEUOEE, W9mdi6-ld . h* ▼ iadiriomte aiveaeovi Rutaai aaffaaao MU A date H 9 epcile IM· a apodalmoate daBe octobre 4i ®îÎB® φΑίνφφ MA Paré dnppoiahh U «Uro ed 11 popolo rumdoe di TraaaOvaaia a port! aamaoao, il qaalo appartiaao «Mm* (Nm· triet* ΧΟΓ· Μ φηΙ* ΙβμοΙμΙβ ββκΛ» 99 ^B· uFW^WB^^Mp oho la feaafcao goaoKaa non eeeaa di turbargli la pees 0 la trnaquiliité apHtaale, ma per agri aorta ri atteagaao ooMaate a qtari qnattru parti, aa aa· di maori 0 per tatte ie vie o' taeoraa a pravarieara 11 *------ JA* — -A Λ—Λ1Λ----- »-- 9 •alia noatra ehieaa la ietitaaieai amain tfetiabe del WMM· M MTO TM,*■--·-·· «ΜψβΜ mtiea* gli unitari o soeiniaai che ei oonvertono. Fu eulids ceq/srséunt *. Quanto poi *11' eucologio. cui di cid discorso nolle conferente di Blasendorf. Taluno pure ai appoggiano, riflette )' enoomiato pontefice. di que' vesoovi disse, ehe non riteneva gli unitari che te taluni eucologii si stabilisée realmente che per oristiaai, e che non erodendo east b divinité D si ammiabtei ta cresima agli eretici quando tornano di Gesù Cristo, non, poteaao battesaar*. L'aiei- ail'union·;- ma soutiens che neita chiesa orientale veoooro rispose, cbe gli nnitari sono eristiani, ed l'unxioa· generalmente pmeritta per la rieonciliaun altro prelate agglunse avertie veduto taluno siou· dagli eretici, non era sagramentale ; che se batteitare nella forma praseritta dalla ebfaaa. Dopo η·ί datti eucologii *1 preaeriv· tunsione colla forma qualche discussione si convenue, »che per gindicere sagramratate, ,id utique tribuendum est interpola­ se uno sia o no validamente batteasato, biaogna tioni schismaticorum, quibus · Theodoro B*lsamone eaaminare il caao partieolare, tanto pib qbo no' loro persuasum fiait, at ei quis tatiaus ad Graecos com­ rituali rien prescritto qnanto ei riebiede al valor* migraret, hub sacramentum confirmationis denuo del sagramento* '. E taie appunto b h regola che oouforandum esset* ; ehe infin· aaatogameate a cib fu oorretta ta nuovs ediaioM dell' euoologio *. Non 1 .Distinguons i psrrocM ia loolsgt sssolsti s psrlttti, ed ia norslistl e idioti. I priasl ses quelli' ebs benne statists aappiamo in quali termini si ssprima il rituale ruteologi* per qusttre saai as'ssuünarii. i ssesedi'poi stadisao jet f mono su questo ponto, se eioè ta dispouixione rela­ aa Menais la teologi* sserals ia liage» volgsre num·*.* Btp- tiva alia cresima sia partieolare e eondisionata, come porto dells misnoas apost. ai Bumssü. p. M. qualia dei sinodo. o generate ed aasoluta. ’ Verbale dsl rapparie eit., p. IM. • Belas, del les* • Boisa, dsl I8M. • Betas, del IM·. • Rapports oit. Btatrstts, | SU < IbM . I 1. p. Ml * Bsila βν fus priumm, * M. • nu, i «. * aoe concn* PRovnic primum alba-iuuxnu n roeAKAjnmt, ien w« »-i< eu Patata· quanta ueeAmima eiaoAata Aiepotafo·· A ta aaataa taaaagtaai ata la qewedtaeM aai rater·, para aaggatta ta aa’ ataa diffioata, ia qantate amp- 4aüa wniait aai aaaa aatahiaaia aoa ta etate paaa a·' paati erieuteli la taaaM Ai «tata la par aaaa Airalia«aaia riaalata. Mm par· ataagaa attat μμΜμμμΑ» il emppoate Ai gaata praaari ewtewta taMaataaü; gteeeta ai è pdfi vata AuMtata, aa la ttaaMA Aatagate «ta taaaa i prati «riaa tali Ai ataataaara, ai aetaaAa a queeto eaaa, ta ap­ parias· Aai aaatri rogietri, ata ta atata ta gai La naiarraaiaai Ata* aaaatata par gi' tafbrmi amaaata ia propaaito un· AoAaitivu'oA aaptaita Ai aaa Aai paatt ata taMaata Γ attaaaâaa· Aafla riaoiataaa. Propoataai aai 1866 quant· nradeetaen dtagataae apeatoliea aalla ooeftreaaa di Btaaeeoontrovarta al Saato Oftsî·, il tanto pqdra attaata Aorf, in riita dagli ataai eta m ta ei rinveun· eaittara preeeo i Rameai. 8i eonobta iaftttti ehe FWe’Ül ΜβκΙβνά · JftltH Torta in campo nel '1871, bvmAoI· dato ooenaion·. in qaeUn proriata eaittara la eeaaaetadia·, eha nel pn ctao' propoeto dalla buon· «Materia di monaignor giovadl taato ■ il taoordota ooneagr* dee parti di Valerga patriaraa di Geruaulemme. Atm egli oigni- pan·, 1' aaa par la oomunio·· At' prnaenti, Γ altra ficato aaaarri eolh dei Greet convertit!, eta aoguMfio par gl' infermi. Prim di oomnaiearai U aacerdbt· il rito latino tanne batterapr· i loro figli dai nit- prende ool cucchiaio alcana etill· dal vino eoationari latini; talvolta peri) avrenir· ehe nell· aagrato, ad in aagao di eroee le infoade aopra il famiglie, oto la madré è rimaata nello aciam*, aaM b aagro page d«gl' infermi. Nella feria ΙΠ di paaqpa li fa eegretamente ribatteuare dai preti eciamatici, mentre ri ealebra ta maeea, quelle parte di pan· i quali loro oonferiecono ineiem· ta erorima. Di- conaagrato per gl’ intermi ai r>d«oe in partieelle, · mandara quindi, ce la ererima amminietrata in tali poet· an d' ana patena ai diaeeoeaao al Aux» · ei condition· foeae valida, e goetaM arpatae, ce il eonaervMo ia ana eapanla o pitaida. Quando poi fanciullo doveaee o poteaee almeuo eaeere naora- ' ri porta la cotnunione agi* infermi, ri pr«nde una mente ererimato «ta oemÎitaM·. Or* atteea ta nul­ di tali particolo, ai mette aal eaeehiaio colito utarai lité del eacondo batteeimo, ehe ri oonforiece a qùeeti ael far la eomanioa·,· ·' inumidieo· con nn poeo di bambini ,gta validamente batteecati dai mieeiOnarii, vino o di aoqu· e ei di all'informo. Fa notato, il caeo ecmbrô alla Propaganda equivalere ail' am- che il pane conaagrato per gl' infermi, eecondo Π miniitrar la creeima fuori del battleeimo, e quindi loro rituale, dovrabbo eoneervarei per tatto 1' annik impliear la queatione del valor· della ererima oon- t· perb oominta a Aar qnalcho tegno di oorrntionp, ferita dagfi oriental! eeparatamenta dal batteeimo. il aaoerdote dee eoueumarlo e ooMogrnre altro pane. Mon poehi eommi pontefiei taano diaapprorato Quindi rioeome fra i punti preri a dieamiaa dalla commieeione orientale pel concilio ecnmenieo crevi queat «eoi e Benedetto XIV Bella boita Sui ρΛΜοatato aneor quello del minietra etraordinario delta ralta1 Ιο ehiama abaeo, e vuol ehe ai tolga preereeima preeeo gli orientali, e nell' analogo voto ecrivendo. come arean teito altri moi predeoeaaori, eraei trattato diffuearnente il dnbbio in parota1 ; che ta aaata euoariatia per gl' infermi ai rinnovi coel credè opportuno monaignor eegtetario per gli c ogni otto o quindiei giorni’. È eorto perô ch· gii affari dei rito orientale di eottoporr· i queriti di eneomiati aommi poatafiei parlaao degi' italo-grôei monaignor Valerga ell' oracolo pontificio per cono- o di qaalche ultra fraxione di Orientali, ma aoa acere. ee malgrado il euindicato deereto dei 1866, fanno una legge generale *. Aile etoeae praoerinioni evenero nuovamenta a rimetterai ali' eaame dei ai unifohnb il ainodo di Zamoeeia *. Potrebba dirai che ta ragione ta ideatica par Sento Offieio. Il canto padre ordiner*, eta ri aubordineaeero al eupremo tribunate it ana *1 roto tutti, ma ehe ta proibisioa· non ta naivaeaata., aummeniionato. diapeneando del 'aegreto Tconciliar·. D'altro lato il medeaimo pontafiee aggiang·: ,Moa Fu dunque il tutto traemeeeo a monaignor aaeeeeore, aaaarretur idem aacramentum toto anno; ai natem notificendogli, ehe nelta diacuarione fattane d*Ila aaaervatum fuerit, in fine anni euriatur**. laoltr· lodata commieeione la maggioransa de' oonaultori il euindicato uao aembra che abbia une haea ael •vea aderito ali' opinamento dei voto, fevorevola rituale rumrao* ed A immemorabile. Valataed· agli orientali. · ehe colo da· rieueando d' immi- queeti rifleeri i) geaerale eoneeaeo dcgli Affari «cachiarai in riffatta queatione rapporte al pamato. ctaaiaetioi etraordinari dei 97 febbraro 1868 eoa aveano auggerito che ri limitanee pell' avvenir· dal volta interloqairvi, · eolo ordini «ta monaignor concilie eeumenico qaeeta exorbitante faeoltà dei nnnrio di Viaon* alta prima opportuna occarioao aacerdoti orientali, iu guiaa da eecluderne il caao, inrinuaeae délicatement· a quoi veaeovi di reorder· di cui ai tratta. Monaignor aaaeeeore eoa diepaceio dei 16 mano 1879 eomunieeva. eta nelta feria IV, dario : .Utrum mcertet·· graaea-eatlmUri vuMa admiaiMmat 6 dei medi anridetto, gli eminentiaeimi inquietiori D aaoumeatea eealnaatiaai· paru lelteie, val edam UUa, «ai UlegaUtar ad ritem imtan aaat pertmeti, eade eathriid rie avean giudicato riaponder·; ,Iaxta expoeita non Madrmati daaao Malaedi atat, aea ae*; Udam amiaaatiaalmi ae expedire, at, confirmati, de quibua in eaeu. iterum ravarariiadmi doariri ad primam partam darii maadaruat raab epieeopo inungantur, niri ad teneuram et ordinee aoriri ; -N·· expedite at denae Uateatar* ; ed Mcuadam partam promovendi aint. vel ipri vel eorum parentea id darii, aeaepe qaaatum ad illae, qui ad ritem nrtteaaaa per­ traxi tarant, .ravanadm pater doaaiaaa arcteepiaMpad Laapetant, quo in eaeu confirmationia aacramentum e·- palieaeia orator recurrat ia eeaitan p*rtienl*rftaa·. ereto conferatur, et eub conditione** ’. Ora da tatto Badem dia ae Me. oaaeUerimae adpmbavit taotatriaem * Vota D» tainutn taVraiii Aaai io pua «rimiolae, attobra IM·, art. IV. p. OU-11*, Anb. B. 1 Xrt eumaaican «Ubtt* riepoat* aaàaaigBar aaMaaarr neertavari di Ar teaere alia Propaganda Γ emmplare di aa decreto eba ei dto ad vote endette deoemendri· da ana cepia iaaaatt*. oada vaabee rettiAcato. n decrete « U eeguaete: Feri* IV. «e M iaauerii UM: .te congregati*·* generali eaaetne Remana· M aaiveraalb teqeMtioai* terite ak neüneetiaeimia at ravereadiaetede demtale marina Bamaaae eecleein* centra Mentitam pravitatem gauaraUtae teqaiaKaribae ia . OMvante Sanctae Marine rape* Minervam, prvpadte ex parta rarrrandi patria domini artHepimpi I eepellmtii latini ritne •miMatbaimetum petrae* Farta IV, dio «0 «aquati im, da mandate ravwendt patrio domini eiienirii fharti OMI oxaeripri M caataM «t c«m aao originali convenit· taeter. laaanee B. Stertiae, eocrvteriw aactae eoagragatiaeti* oMdalie e tetetario. ■ t VU. η. m. • Irid. η. IV. ■ Rapporte d* Bietratte, *11« •Tit.III.tin. Team ri «ritae in taie. p. M • Irid. * V. •(L' aretveeaeva naUa raterione del IM erpeamdt qnaate praeerdioeva ote nnervevaei note friittrifla Atri Mwyiri. •11 OONCSL. PROVftC. PRIMUM ALBA-IUUBN8B Bt F0GARASIBR8B, 1W1 mU 5-14 419 de use tai· iinaristte al ooto «an dlilwaiite A sampra pi· il pmieelo 4efle eorreoion· daBo apaaii JVMb mwNWI * mgremmrieiL MgaMaeva poi U tiiwti Ü QtaaHI··* W f* OTW· ΜΝΠ BW· MNIB Varediee aaUa relarione Jei ISM, aka > Ma, fNO* MM fl lotlMBtB · fl nMMMtto, fl ψΜΐφ «bi eedeaiao oant mad^^, adeeqae mbiriatii ΑμΙβΛ* mmIm 1* MiiMiM· · I* mmSIbIb *· •str· maeedlai· perienlum laagiari tamper· omorvari aoquiret, quoliboi dio Domini solet raswvari, tat (48) . partiealu semper ropoaWe, queo aaftcieat, gala tamno Mperabundoat pro eaaibaa, ai qal intarvenireet*. (44) AT-a«▼8BV ·8νΙΒΒΜΒο Vet· taaaaiea, seooedoil dritto orientale, aarebbo di SO anni pel auddiaoooato. di S6 pol diaaaaate, di M pel proabitorato, o di W per Γ epiaeepate, o qaaeta appaato · la et· preeeritta dal eaaoae 11 dei nnaeiHo di Neooeearee, · dai eanoai 14 o 15 del Trullaao, allegati dai padri di Fogaro·. Na qaeati oaaoai eono andati in disuso praeeo i Raaaeai, ooaae ne faano teatimonieasa i VMoovi nolle loro reeeoti relaaioai nell atto sterno ohe eoafossano, eho quelle ouindicata · l et· preaeritta dal dritto orientale. Difhtti monsignor PappMllagyi aerivev·’: «Iuxta hodiernam praxim et in hae dioeeeai vigentem, ad aubdiaeonetam requiritur aetas 99 annorum, ad diaconatum 93, ad presby­ teratum 95, et ad episcopatum 30 annorum*; e il voaoovo di Lugos*: „In promovendis ad saeroe or­ dines in hae provincia oedeaiaatioe 94 aetatis suinus requiritur*. Varoiveaoovo*: «In promovendis ad ordines sacro· requiritur aetas 94 annorum, ad epi­ scopatum vero ultra 80“··. Sombra-udunquo ehe i Rumeni eu qneuto punto abbiano di fatto adottato il preeeritto dei oonoilio di Trente. Nel ehe eesi ban seguito Γ oeempio delle altre nasioni orientali; giaoeh· la legge dei Tridentino anebo di dritto · elate adottata dai Ruteni·, dai OreciMelohiti*, e per taoerb dei Maroniti, degli Anneni, dei Siri, dei Caldei, almono quelH del Malabar, ftt ogualmonte applicata agli I talo-Greci *. Sieeomo portanto eembra inverisimile ehe i pqdri di Fogaraa, citando i oanoui del einodo di Neocesares o del Quiniaeeto, abbiano inteeo di riehio- Neto arcAfoii.· I fedali, aaissd Mitra tn mme, at fniim taapara · paaebali, eai^Utri laaaaiar. Kalla ooaferena· di Blaaeadorf avaaa ditto a principio qua' vepeoris «essor tatti i fadeK obbligati par preeetto a hr quattro volte I'anno la eoafomione*; ma «fatte la dovyte oaaervaaioni fares concordi nal dire, ehe it preeetto aa· graai · par tatti i foddi aae volta Γ anno nel eolenne digiqno eha precede la pesqu; negli atari tre digiuni poi della ehioaa orientale etimano eaaer preeetto tab hti omettere la eoafoeaione. Altrottanto dicasi del preeetto di ricevero la aanta euearistia* *. II ainodo di Zamoaoia «contuit monendum esse populum, ut ter aaltem quotanais, prout in orientali eoeleaia statutum eat *, in reourreetione scilicet Do­ mini (quo tempore tub podna exoommunieationb id facere-tenetur), in dormitione Deiparae, et in Chriati nativitate, ad enorarn eonfoaaionem diviniquo eorporis participationem accedat**. D ainodo Libaneee dope aver dette ehe ogni fedele giunto ali’et· della dieereaione · tenuto a oonfessersi almono una volta ali’anno, Ugat gaadrafttiatati ttatpart, e a eomunloatui ulmeae nella pasqua, fahninaado contre i ■traagreeaori, oltro Γ interdetto, ia aeomunioa, soggiunge: «Cetorum haec sancta synodus monendum c eme populum censuit, ut laudabilem totius Orien­ tis ... consuetudinem inviolabiliter servare etudeat, ter scilieet quotenni· ad sacram oonfeesionem et communionem accedendi, primo in paeoha roeurree * 3hw4s 41 Er·arris, Ut. HL IVH; boUa Ari pssisraiM, tionis, secundum in festo eanctyrum apoetolorum I VO, a 7. Par sttrs in na lisps "ria Aril' smiamtMmo proPetri et Pauli, tertio ia natali Christi domini*. aaasio 4i Visam M UM (Psesasa 4sUa ssgra emgngarisM (45) Nota artbirii: È noto eho i proti orientali haano la poteet· delegate di benedire l olio degi'Informi; eu di ohe pud vedeni ' Γ istnuiono di Clemente VHI per gl’ italo-groei, conformata da Benedetto XIV nella boUa fis pattaralit, β IV, η. 1, U ainodo Libaaeeo, past. II, cap. VIII, a. 9, e quello di Zamoocia, tit. ΙΠ, • VI. ' 4oa« 4swi soelsriastid rtraoriteari. Aaatrio-Thmaalvsais, IW7. Soaua., p 5, 71. Voto «it., H 141«· ■ Voto dt., H 17. 21-24. * IUA, H IA 25. • Ikte, « ·#■ Coma, oaxaaau tomcs XUI. •seat' uapadisaaato aivooaa· diriaaeaU. Voto dL, H 20-W. > nu.. H *«-«5 * Ibte. H «8-72. « IM4., I ee. * Pag. 4 a aag. * Vote dt., H 70-72. ’ Pea. dt. Sosam., > 111. * Poe. dt. Bhtratto, | 75 M 818 CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUXN8K IT FOQARA8IKN8B, 1«J mil B-U «Natta misera rail' eeeuspio di qua·*· nut preti- cato dalla Mata memoria di Urbano VIU «ei Ra* teei Noa era stato pubMtoato U dosreto Temdai, nd oeeervato qual deoreto del Tridenttoo aeUa dîn­ erai di Kiovia, «d aari ia tatto q«elb provincia rates·. Atteai pert i maii eft· prqveaivano dai matrimont olandeatiai, il voraovo di Ktovia nel «inodo diooesano del 1613, · poacia 4eal 1696 l| «inodo provinciale Cohrinenoe, stobftiroae eaaer nulli i matrimont indi innanti oontretti mbm la preaensa del parroco e dai teatimoui. Esaminato questoMe- 830 Dope «lé «pette elle eapieara d«U' emiaeeue voetre U deeidero, m oonveaga emmettere le parole dd siaodo Fogarasieaee relative al raaeenes dà «primerai eerems pariesAe d dtseéae Mitons tosritoss, •taato il neaeo, ehe haano «elle opiaioni dei Rameai •ali* esieteasa fra toro dell'impedimento di elaadoetinith, e «alla neoessité pel valore del matrimonio della benedisione del «aeerdote, anche in quanto ministro di questo sagramento. Quo tetius solveretur difficulté!, eminentissimi ereto prima dalla aagra coagregaaione del concilio, patrea, collatis in congregatione diei 93 iulii 1878 e quindi dalla Propaganda, venne deciso ehe non consiliis, archiepiscopum Fogarraiensem hac super aveva ·1<φη valore, atante Γ imoompetensa di un re expostulari mandarunt. Littera* merae congre­ ainodo provinciale per indurre un impedimento diri­ gationi* una eum archiepiacopi responsione placuit' mente. Sicoosq» pert le ragioni, die avenu moeeo repetere, prout iacent in SWmmerio menais decemi vescovi ruteni ad inveire contre i matrimont clan- bria eiuadem anni 1878, p. 3-9: deatini, eran reali e gravi, nd riuaciva sensa difflLsttoro drito sacro eongregatioee diretla a moMMpHor colté e pericolo il pubblieare il decreto Tridentino, B Giovanni Veneta areweeeooo remano di Ftforti t coal fu giudieato eapediente supplicare il sommo ^Iba - Giulia. pontetice, che per breve apoetolico ai degnaaae preRoma, 30 luglio 1878. scrivere per le diooeai rutene una legge eguale a In recensione actuum synodi provincialis Fogaraquelle dei Tridentino, supplendo ooal al difetto della pubblicasione dei TanwZsi. Tanto fu eseguito siensis nova adhüc difficultas hisce-- eminentissimi· con maravigliosa circospesione, essendosi' ordinato patribus oborta eat, pro cuius solutione amplitudinis ehe si spedissero due brevi, .alterum in quo sum­ tuae aententiam expostulare rursus debeo. Scilicet mus pontifex . . . eamdem prorsus concilii Trideh- in tit. V, imp. VIII, ubi sermo eat de matrimonii tini de clandeatinie matrimoniis prohibitionem faciat, sacramento, anima-lvertebant hi eminentissimi pa­ eamque in singulis Ruthenorum unitorum parochii· ire·, rectissime secundum catholicam doctrinam ut decretum pontificium publicari mandet; alterum hradi, matrimonium ipeum chriitianorum a ealratore vero, in quo inserto einsdem concilii de matrimonio nostro od eacramonti dignitatem feiut eleratum; decreto, illud ut ipsius concilii decretum in iisdem quae sane verba hunc praeferunt sensum: ipsum parochiis promulgari praecipiat11 ; e fu lasciato alia illum actum seu contractum, quo vir et mulier socie­ prudensa dei nunsio il dar corso ali' uno o piuttosto tatem coniugalem legitime ineunt, ox Christi salva­ ali' altro breve seconde cbe gli aveeeero consigliato toris. institutione esse novae legis sacramentum. le circostanse ‘. Nel 1867 portante si suggeriva di Quare etiam recte synodus infert: causam efftcienapplicare ai Rumeni Io sterno temperamento. Ora q tem matrimonii emo mutuum eoniugum eoneeneum, nell' adunans· dei 17 gennaio 1858 si confert de praesenti nempe expresaum, seu exterius mani­ dapprima, .che » Buttai attona gih da lon tn ra festatum. Quapropter cum, ut antea dictum est, einodo provinciale daMito Γ impedimento di dande- ipoum matrimonium, non vero aliquid matrimonio dinità, il guale ttotndo di ninn talon, la arata oode supperadditum habeat a Christa dignitatem sacra­ ri prorride noi modo indicato"Questa osserva- menti, profecto siatrimonü ea^amentum est illud sione poteva sembrare ohe favorisée il divisamento ipsum quod efficitur mutuo aponsorum consensu. di stabilire anche pei Rumeni Γ impedimento della Hanc itaque verissimam doctrinam ab apostolica clandestinité(ool.814D-816A). Ma ftiinoltreavver- sede non semel iam declaratam, aynodua, prout tito che ritenendo i Valachi la bonediaione sacerdo­ debuit, secuta eat et proponit; eaque ad hoc tan­ tale neceeearia per là validity del matrimonio, potea dem velut axioma revocatur: inter baptixatos matri­ présumerai, che non avesee luogo fra loro 1' abuso monium valide iniri non pome, quin sit sacramentum. Rectisaime etiam 'aynodua ex eo quod ipsum dei matrimoni clandestini, abuso che mosse i padri Tridentini ad indurre il nuovo impedimento di clan­ matrimonium sit sacramentum, secundam catholicam destinité; ohe eoi dette otio oi danhhe aratree a doctrinam deduxit, ecclesiae, eique roli, .competere nuboi «mbaraari w« matrimeni misti ooMrati olla ius conditiones, sub quibus nupturientes ad matri­ pressare dd parroco «asm«tire, onde oonoomUe monii sacramentum suscipiendum idonei efficiuntur, per goetia parte conformare fidnaiono dd cardi­ stabiliendi11; seu constituendi impedimenta quibus nale Lndnuekim par diehiararH mdidi; che ia non modo illicitum sed etiam omnino nullum et fine non si poteva prevedere, quale impressione prorsus invalidum matrimonium' redditur, quod iis farebbe sull' animo di quells genti, ehe finora hanno conditionibus non observatis, seu cum impedimentis creduto neoeaaaria 1« benedisione dei aaosrdote. illis attentaretur. lamvero hac catholica doctrina praesupposita, 1' atto ideato. Distro tali riflessi neU' analogo dubbio gli eminenti padri riepoaero: lrDUata, d ad quan) synodus tradit, ex alia synodi eiusdem sen­ mentem. La mente b ohe. neU' istruaione da daret al tentia haud leve ortum est dubium circa impedi­ delegato apostolico si dica che egli esamini bene mentum elmutortinitatit, quqnam ratione vigeat vel •ulla faecis de' luoghi, se sarebbe opportuno od non vigeat in provincia eccleaiastica rupiena Fogara­ anche necessario che ia canta sede con appoeito siensi. Dicitur enim eodem in concilii loco paulo breve o decreto stabiliase. presso i Valachi 1' impe­ ante allato: .Caure efficiens matrimonii eet mutuus dimento di clandestinité. In seguito non si trova et voluntarius eoniugum consensos (de praeeenti) com parocho proprio oigne duotue tallam tootihae che più si traitasse della cosà expressu·*1. Quibus verbis videtur praaoentia pa­ * Baasd. XIV, De sysads dioscv·., Ub. ΧΠ, eap &, a. 7-11. rochi ot duorum oaUom tedium poni ut conditio Volo ciL, art. 1, Η B-8. Nsi H 1 sd « di éstto Veto ri sé- noentaria ad ealiditatem matrmonri. ' Eccleaia sane, duooao gravi ragioni per credere ehe ia stgailo dslia dstts poatilris dtsposbdoai siari naissant· Motto fra i Rateai rba- ut notum Mt, in concilio Tridentino (sessione XXIV, Zto rgformotioeo, cap. I, Tametsi) hanc conditionem , psdinsato di «daaésstiaitS. apposuit, sine qua contractu· matrimoniale· irritos * Vsrhals, p. 70. Ml OONCIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IULIKN8E KT FOGARAMEKSE, 1β7ί maii 6-14 M9 •t nuUoa^fere declaravit; ita tam··, ut hoc dure A· Tridsatiai, que impedimenta* etandestinitatie tum pro ilii· tantam parochii· vigor·* habeat, ta eilii < statata*, aliquando Maw pubUcatam ia pakquiba· fherit rite pubifeata*. One· quidem publi- tait I rochiis istta· provinciae «μΙμμΗιμι nulla proma ■matam otandaattatteti· «x eoasaetadiu·, «t rsepl- extant doeuaieeta; quia tame iUnd a·· petainM cieado ad concilium Trideatinnm, «eu, ut diei «olet, pnbüeari «ne temper·, vel iHe circumstanti· sxtra •n sam waaiii oboervari. Si ergo rmpM dans ooUeeat dnbium,.qnod paroehina hate· pro· /in parochii* rumeni· provinciae Fogaraimaai· decre­ vincias oeclesiastieae tempors eaoeüii Trideatiai tum Tridentinum publicatum ait, vel Mitem «x ai·· fanssto schismati fuerint obaoxiae, quaequs aotem\obiervationa m esm concilii publicatio facta prae- modo ab anno 1696 psdsdeatim snseepta sanctae ratm-potest, recte a lynodo provinciali declaratur, fidei unione inceperunt sancta· romano-eatholieae praesentiam proprii parochi et duorum Mitem aoclaaiae adgremiari. tMtium requiri ad validitatem contractu· matri­ Hoc tamen non obataate, matrimonia elandeatina monialia. Si vero decretum iithic publicatam non hie locorum pro illicitis habebantur, adeo ut dici •it, neo «iuidem publicatio queat praesumi facta, possit, quod impedimentum elandestinitatu in pa­ conditio illa praesentiae parochi et tectium ad co­ rochii· huius provinciae eccleaiastica·' semper fuerit lerem ιιμμμτμ dici non posset, cum neque ex conaideratum qua impedimentum «altem impedient naturali, neque ex ecclesiastica alia lege praeccri- matrimonii. batur. Multo 'etiam minu· dici poaaet praesentiam b Quandoquidem et ecclesia graeci ritui catholica parochi necemariam esaf, quasi ipse esset Mora­ omni tempore unanimi voto daaideraverit, ut conmenti matrimonii miniator; quam immo falsam iugia fidelium suorum praeminii solemnitatibus doctrinam ayhodua ipMtnet excludit, cum agnoscat ineantur, atque aaoerdotali benedictione cohone­ et doceat ipsum motrtmonanm cArutionorum Mee stentur. Quod ipeum vero ex communi eccleaiae «ora· lepas soeramentaim, seu contractum ipsum primaevae praxi suum repetit fundamentum, cum matrimonialem esae ad «aeramenti dignitatem ele­ indubie conatet, consuetudinem matrimonia clan­ vatum, et istius contractui caUMm efficientem eme destina pro illiciti· considerandi iuxta disciplinam utique consenaum sponsorum oontrahentiihn, minime eccleaiae ritu· utriuaque iam inde a primi· eiusdem aaeculia faisse in vigore; quod et innumera vero sacerdotum. Quare ai decretum Tridentinum in provincia ■anctorum patrum et aliorum scriptorum ecclesiaFogaraaiensi non viget, matrimonia elandeatina, hoc ■tioorum effata comprobant. Ita Macti Ignatii epieat inita abaque parochi et testium praesentia, erunt •tola ad Polycarpum scripta inter alia etiam haec quidem >ab ecclesia prohibita, ut concilium Triden­ habet: «Decet vero, ut sponsi et aponsae de len­ tinum eo ipso loco gravissimis verbis declaravit; tentia episcopi contagium faciant, quo nuptiae sed tamen postquam inita fuerint, haberi debebunt sint secundum Dominum et non secundum cupidi­ tatem"; ex quo loco eruitur, eoniugia chrietianotamquam vera ac rata matrimonia. Quae cum ita sint, hi eminentiasimi patres postu­ rum aanctii Ignatii aevo coopérante sacerdote fui··· lant, ut amplitudo tua, conaultia etiam aliia pro­ c. celebrata. vinciae episcopis, doeeat utrum et quomodo in Dein Clemen· Alexandrinus eam in rem, lib. III parochiia iatiua provinciae ecclesiasticae vigeat ob- Paedagogi, scribit: «Cui manum imponit presbyter? servantia decreti Tridentini, quo impedimentum cui benedicet? non mulieri, quae eat ornata, aed clandestinitatie sub expreash dumtaxat conditione jalienis capillis, et per ipsos alteri capiti.1 E Ter­ publicationis fuit statutum. 8i vero decretum istud tulliani acripti· autem constat, eoniugia. Christia­ concilii iathic publicatum non taerit, docere velis norum „in facie eccleaiae fuisse inita, oblatione quo sensu in superius relato loco Fogarasiensis sponsorum confirmata, benedictione lacerdotali tam­ synodi dicatur in matrimonio necesMria praesentia quam sigillo munita". Idem in libro II* de Pudi­ citia $ 4, ait: «Ideo pene· noa occultae quoque oonparochi et duorum saltem testium. Responsum ad propositam quaestionem rogo iunctiones. id eat non priua apud ecclesiam profesMe, demum amplitudinem tuam ut qustq primum per iuxta moechiam et fornicationem iudicari pericli­ rem fieri possit dare velis, quo citius etiam syno- tantur.'' Conferatur etiam interrogatio XI Timo­ dalium aetuum recensio ad optatum finem adduci thei Alexandrini. Vide et alio· sanctos patre·: et absolvi tandem queat. Mnctum Basilium, Homil. VII, 6, in hexaemeron, loannes cardinalis Simeoni, praefectus. •anctum Gregorium theologum, epist. 171 et epist. 67 ad Anysium, et Mnctum loannem Chrysostomum, Marianus Rampolia, secretarius. Homil. IX, Mnctum Ambrosium, «piat 19. Ricpoita di motuignar Giovanni Fdncva, Hanc eamdem praxim matrimonia cum «olemarciwscoeo d· Fogarat, alia aateesdmtf littera dtila D nitate publica et Mcerdotali benedictione ineundi lacra congregation?. comprobat et legialatio ecclesiastica nonnulli· eocleBImi in Transylvania Austro-Hungariae, ■iae canonibus; ita inter alio· canone 14 synodi die 7 septembris 1878. Cartaginensis IV, qui hanc in rem «equentia habet : ,8pon«us et aponM, cum benedicendi aunt a McerEminentissime Domine. Benigno postulato litteris officiosis eminentiae dote, a parentibus auis vel a paranymphi· offeran­ vestrae dato 30 iulii 1878, n* 3, ad me gratiose tur.1* Vide et decretum Gratiani, oauMe XXX dimissis oum eo imprimis notificato: ut ad propo­ quaeat. V, c. V ; item can. V, g I et alio·. Sed nec in ecclesia noatra graeco-Catholica de­ sita dubia quoad impedimentum clandeatinitatis serie revisioni· decretorum ooncflü noatri provin­ sunt documenta, quae extra dubium ponant, matri­ cialis orta, auditis provinciae ecclesiasticae episcopis, monia elandeatina et hic locorum constitutionibus adaequata darem responsa, sequentibus sustineo disciplinaribus, sive statuti· dioeceeani· fuisse pro­ hibita; ita statutam dioeoeaanum latum anno 1700 humilHme obsecundare: Qaaaritar I. «Utrum «t , quomodo in parochiis •ub Athanasio I*, poat* amplexam «anctae fidei unio­ istius provinciae ecclesiasticae vigeat observantia nem publicatum, inter alia numero 6' decernit: decreti Tridentini, quo impedimentum clandestini­ „Sacerdote·,' qui coronabunt profugo· per alio· tatie sub expreeM dumtaxat conditione fuit •tu­ pago·, ν·1 alterius sacerdoti· ''parochianum, vel cognato·, priventur Moerdotio." tatam." , r■ RM WNCIL. PROVINC. PRfMUM ALBA-IUUKN8E ET FOOABARRMU, 1T1 mH 5-14 Synod·· it·» hui·· dioMMM· FagaHMMui· Mb laaeoentio CM· Mao 17M cebbrata oaaoM 1· atatait; .Hacc eadem poena (94 *.) sorio iniaagitar, ad laioo· altarin· oar·· comaaieooa aiaa bgitfana enaad at ratioae copulare prawunat. Teme­ rarii aatern falcemqae ia aJteriaaniaaMai immittoni·· •o facto eMcio priventar.* Synodaa aero dioaeaaaaa oalabrata anno 170 Mb apisoopo Petro Paulo Aron, n. 3, haae déclarai : .Quoniam multae querela· «unt, quod quidam ex presbyteris lucri cam tnnagrediantur «anonieum ■ ή I I I ■ B K B K ■ E. n . I E B R B | | B B . B' v [ ■' E ■ I E f I I I · I '"· ! ? . . ' apoaaii qaa oMtriaaonii miatttgb etiam IDaai adbaa tolerari opiaioneaa, quae tenet, qaod aacvMMnti mntqiaMnii ariaiater ait ipda aaoarden aapalaaa; ita aagari aaqait, quod ia eeeleata ritaa gaaeai etiam catholica, ae proia et in Ha partibna, malti mat, qai poeteriqs moawratae opinioni adaaqae adkaeraca auaime dubitaat, qaiqae quilibat pro aaa real oaa> eipiaadi faeultate ad aaa· opinionem firmandam atiam ad ipaum aaori concilii Tridentiai decrrtem, qaa praeaaatia parochi vel altoriua de ipoirn pa­ rochi aoa ordinarii lioeatia et duorum vel triant terminum, et coronare illegaliter p^wMamat ρο­ tearium ad validitatem matrimonii requiri dicitur, rocbiaooa alteriaa; igitur taliter coronali iuxta provocare aolent. aanctoe canone* at constitutionem synodi dioeceNoatro tamen eonellio provinciali, dum auum de aanao tamquam illegitimi, aeparabantar, aacardoa impedimento clandeatinitati· conciperet decretum, rero muletabitur.** minime obveraabatur prae oculi· raperina memorata « Hia itaque declarantur ea. quae intra ambitum opinio do aaeerdota qua matrimonii minfatro. a dioecesi· Fogarasienais graeco-oatholicae olim quoad euiua functione einadem dependeret validité·.; aed impedimentum clandeatinitati· fuerant atabilita, : I vero noa eredidimna credimaaque praaaeatiank pa­ quaeque in iathac dioecesi, quae usque unum 1853, rochi, excepto aaerae benedictioni· arta, dum bqne id eat usque reactivationem metropoliaê antiquae peragit, proraàK_authoriaabilia tecti· ea*e, namque atque erectionem novorum episcopatuum Armeno- pari ration· requiri ac illorum duorum vel trium politani aive Sxamoaqjvarienai· et Lugoaienais, etiam teatium, quorum omnium praesentia eam ouppeditat qd horum maximam partem extendebatur, quemad- pubheitatem et actua hoc ,modo publice contracti modum ei in dioecesi Magno-Varadinenai ritu* •olemniaationem, qua matrimonium taliter initum graeci-catholiei plua minus observabatur. redditur notorium, edoceturaae priore· «ponao· iam Ab anno rem 1855 dum .instructio gro judiciis ea·· matriihonio iunctoa; imque omnia excluditur ecclesiasticis imperii Auitriaci quoad eauaaa matri- oampua ulteriori matrimonia, ita iunctia, durante moniale·1* concinnata et Romae die 4 maii eiuadem utriuaque coniugi· vita, abeque nqpediménto canonico anni per eruditissimos theologos et canoniataa ad- dirimente ad alia coniugia ineundi convolandi. probata instar cynosure· in pertractatione · et deci■ Proinde noq non dicimua praeaentiam parochi aione causarum matrimonialium atricte obaorvanda ad matrimonii validitatem requiri ex eo. quod et praeacriberetur, omnia foA matrimonialia huiua. quaai ille eaaet matrimonii miniater; natq per hoc quoque provinciae eecleaiaaticM impedimentum admitteretur opinio, contractum matrimonialem clmadeatiaitatia qua dirimens matrimonium reputa- poaae concipi etiam aeparatnm a aacramentafitate bant ; — quandoquidem § 38 factae inatruetionia in iia caaibua, in quibu· aacerdo· matrimonio ex decreverit: .Ad matrimonium valide ineundum re- , ; quacumque demum cauaa «ut nequiret aut non quiritor, ut contrahente· coram parocho proprio poaaet benedicere; hac autem ratione una admit­ utriuaque vel uniua partie, aut alio sacerdote de teretur etiam illud, quod contractu· matrimonialia ipsius parochi aeu ordinarii lieentia et duobua vel poaait et in facto a «aeramenti dignitate xeparari -tribu· testibus consensum declare,nt.“ et «eparatu· «ub»i«tere, quod certe doctrinae ecclela hia rerum adiunctia concilium noatrum pro- •iae catholicae minime consonum enset. quod proin vinciaie ex una parte adprime noacena impedimenta nec nostrum concilium provinciale unquam intendit, matrimonii dirimentia atabiliendi poteatatem nec neque intendere potuit. synodos dioeceeanaa habere, eominua vero hoc iua Haec eunt itaque, quae ad gratiosum postula­ ad privatam pertinere .auctoritatem, alia autem ex tum eminentiae veatrae in vicem^roSponei, auditi· parte aerio perpendens innumere illa mala et abu­ provinciae eccleaiaaticae episcopi·, ^eaiderati decla­ su· discrimina, quae ex matrimonii· clandestine randa esae inveni, quaeque dum infallibili aanctae initia in utramque rempubboam solent redundare, •edia apoatolicae iudieio hiace ima in devotione docimatura deliberatione inivit consilium, atque concin­ lique animo Mbaternerem. altis gratiis enixe impen­ navit decretum anum ita, prout illud in decretorum sus profundiaaimo cum venerationis cultu persevero. •uorem. tit. V, cap. VIM, expraeaum legitur, ea unica Eminentiae vestrae humillimas obaequentissiintentione et acopo adumbratum, ut, quMdoquidem musque famulus et io Christo frater. impedimenta tM^nonii atabiliendi iua et poteataloannoa Vanoea, archiepiscopu· et metropolita · torn aolummodoMBicilia generalia vel aaacta aedee. ) - Alba-Iulienais et Fogarasiensis. ’ apoetolica Jfabeant, noatrum quoque decretum illa ipaa auctoritate suprema, «anctae quippe aedi· apoNon obstantibu· gravissimi· hiace rationibus ab •tolicae, roboratum, in futurum pri> hac noetra pro- anfiatit· adducti·, aacra congregatio noluit decre­ . vincia eccleeiaatiea plenum poeait habere valorem. tum memoratum approbare, ac respondendum cen' Quae cum ita vint, nihil deaideriunua ardentiue, ouit: .Dilata, et ad mentem. Mena eat, ehe tratquam ut illud quoque decretum concilii noatri pro·' tandoer di coaa molto grave inuanxi di proporre ii vincialia benigniaaime raiihaberi cdntlnnarique velit, dubbio alia sacra eongregaaione, si scriva una quod, ut fiat, inatantiaaime petimua et exinde flagi- ulteriore letters ali' aroiveaoovo di^Fogaraa affinchè tarnua. f unitamente ai suoi aufiraganei, voglia oonaiderar Ooatrihu· II. . .Si vero decretum iatud poncilli meglio le conaeguense ehe porterebbe seco la ri(Tridentini) jathic publicatum non fuerit, — qUo chieata eeteuaione dell' impedimento dirimente di aenau in auperiua relato loco Fogaraaienaia aynodi clandestinité a quelle provincia ecclesiastica appar­ , dicatur in matrimonio neceaaaria praeaentia parochi tenante al regiro d'Ungheria, in cui 4 vigente I'in­ et iduorum aaltem ieatium.** fausta legge de) matrimonio civile e pel quale JkapondetNr II. Quemadmodum omnibua no­ Benedetto XIV derogô alla nécessité della pré­ tum eat., in aancta eocleaia catholica doctrinam de senta del parroco, onde aaaicurare 1À validité dei •aeramenti matrimonii miniatro nondum exiatere matrimoni misti; e tutto ben ponderato, rimetta le dogmatice definitam, ac proin pene· doctrinam de oaservaxioni e il parere proposito. “ 83δ CONCIL. PROVING PRIMUM ALBA-IULIKN8M ST FOGARARIENBR, ΙβΠ anafi é-14 Haie veto obeoeundarit arehiapiaoopas; sad moto congregatio priotnai «oafirmnvit sonteatiem, at impodimeatam olandestinitatia noa admiait, intégrant tamea rélinqMM prndeati antistitum nuaoaoru· arbitrio pooeanua eommiaatioM dotorrero aaeardotea, ao olaadeetiae ooûtmhsatee coronare prae•sumerent. Hiae factam est quod ia eeeundo eoaci)» proviaoiali Fogaraaiansi aaai 1882, at suo loco dieetar, impedimentam clandeetinitatia iater impe­ dientia demandatam fuerit. 8Μ iagalio frangatur.* Noa valse port aopparv questa lettara, ebé nel IMS nota aaa ooatoatarioae tra moaaigner Papp-Buillagyi ο Γ araiveecevo, qaeoti toraé ad estaraare lo staaee falae dpttriae. ehe area per lo innaazi profeeeato. sitrhi amaaignor aaamo di Vienna fta ooetretto d'inculeargli auovameate i eani prindpii on quota materia. la qaeUa coagiuntara signified U aanaio alla Propaganda orner d'arviso, che dorasse armai durai dalla sauta rode a quoi vesoovi aaa manifesta o positiva dkbiaraaione sali' iaooatraatabile vérité dell' indissolubilité dei matrimonio m capito adbitoni. Le regioni che pereaadevano il aanaio a suggerite siffatto partito, eruo le segues ti. «Del fetto defla contestatione Non aumcaao ia queeto capo eapreaaioni atte a stabilire Γ indissolubilité del matrimonio. Ma pare in discorao la pubbliea eoocteaoa si è scosaa da noa moisi omettore di richiamare alla memoria quella iadolenta, ia cui ora sali' artieolo in contro­ del! eminense rostre essorai conoociuto dalla dele- versia ed é 'stata condotta a riflettervi. a farreae gaaione apostolica di. Blasendorf. che i Rnmeni una domanda formale, a eonoepirne un dubbio. Oli aveeao idoo mdlto ineaatto intorno a cio. confonanimi dunque aoa soao pié in quello stato di bpona dendo il domma colla diseiplina, il matrimonio rato fede e d' inavvertensa, onde gli impegni risoluti e col oonaamato. la separaaione pwoad teram collo deqiaivi . . . delta vérité eedono talora il passo ali' acioglimoato del vincolo. ecc. ; che serpeggiavano uso dei silentio, delle tolletanxa e degli altri espeanche fra i cattolici e nel sono del! episcopato dienti economic» della earité; me al contrario sono stereo perniciosissimi errori soli' indissolubilité del entrati in quello statu, dore quândo si tratta di matrimonio se sopite adaitorn, e che non era raro coae appartenant! anche remotamente e in linea fra loro il caso dei divoraio. Di tali errori ed seeondarisalla fede e ai buoni costumi. eecleSM, abusi, che arcano rinvenuto disgrasiatamente un secundo/ tant' Agostino, nee teerf, tut facit, nec caldo sostenitore nel defonto arcireocovo monsignor opprvéel . . . Questa ragione intrinseca prende forts Sterka Relues, ebbe più rolte ad occuperai e Ia per le ragioni eetrinseche desunto dalla considera­ sagra congregations degli Affari ecclesiastici atra- tione. che da un lato una decisione esplicits e ordinari e la Propaganda sterna. Fu emanata in formale a tel rigusrdo asrebbe senss difficolté acproposito nel 1858 da questa sagra congregatione cettafa e rispettsta in gener^p, e che dall' altra un' istruxione, meata a atampa nel 1869, di cui ai parte non avreblto apparenta di dover rallentare distribuisse ali' eminente rostre un exemplare '. Essa Γ attaccamento degli Uniti, o esaere ai sciâmatici rersa null' indissolubilité del matrimonio in com una pietra d'inciampo per unirai . . . Vostra emiods/trrii to perfides deeertiouss, ed anche nulle seio- nenta oonosce appieno che queato errore della glimento de) matrimonio rato per la professione disaolubilité del matrimonio «z cepit» odaiiirii, fo­ religiosa di uno de' coniugi, per opponi ali' errore mentato dal contatto dell' eresia protestante, si é che pure su ciù era invaleo fra i Valachi. Ma anche come una pianta parassita tenacemente attaccata dopo dato corso a tale istrusione non si acquieti» a tutte le chiese di rito orientale che sono nell' del tutto ri' arcireocovo. Il perché il santo padre impero, in modo che ora in un sito, ora in un avuto discarico delle conferente di Bissendorf, con altro. quando sotto la forma teoretica quando in sua letters dei 25 agoeto 18.69 ammoniva ed istruira una forma pratica. se ne sono vedute sino ai nostri il metropolitano e Γ arcivescovo ne' aeguenti ter­ giorni pullulare delle funeste rinascense. Pare in­ mini: «inter alia ne omittatis fidelibus vestrae vigi­ tento che una dichiarasione definitiva della santa lantiae concreditis assidue et accurate tradere, at­ sede a tale riguardo si raccomandi ancora per Ia que inculcare catholicae ecclesiae de matrimonii ragione di opportunité e di efficacia, che avrebbe sacrsfhento deque indissolubili matrimonii viAculo per riverbero di levare inline da per tutto Γ in^dominam. Neminem enim vestrum latet iuxta Ca­ gombro di questo innesto malefico, ed fsterminare tholicae ecclesiae doctrinam fidelium matrimonium fino le ultime semente. Vostra eminente gié sa. ratum ante consummationem posse dissolvi per so- che si è in caso di ripromettersi una adeaione sin­ lemnem alterutrius coniugis in aliqua probata reli­ cera e sensa riserva da tutte o quasi tutte le parti gione professionem, vel per canonicam dispensa­ attire e influenti delle diocesi, eui una tale deci­ tionem. quae a Romano tantum pontifice concedi sione potrebbe di riflesso interesaare, quali sono le. potest, qéaeque nonnisi ex gravissimis causis raris­ D diocesi rutene di Presmilia. di Leopoli. di Crisio. sime indulgetur. Atqpe etiam optime nostis eam­ di Eperiee. e anche di Munkafs. 1^ oongiuntura di dem ecclesiam iuxta evangelicam et apostolicam queste felici dispositioni serabra indicare la con­ doctrinam luculenter docere, matrimonii vinculum veniente di tempo nel dare un coipo decisive da projeter alterius coniugum adulterium, vel propter con/ranpsre urMndMentsgaiasMtaiH, atomgwere firntoi haèrerim, aut molestam cohahitationem, aut affecta- ^•ttmytuw di questa corruttela della disaolubilité tauApbaentiam a coniuge nunquam pi^se dissolvi, matrimoniale ez capit» aJulttrii." sedPperpetuo firmum et indissolubile permanere ex Fatta di tutto cib verbale relatione nella pieqa ^^ssima inspirati Adae sententia et Christi domini adunante 23 maggio 1864. il tanto padre nell' oracula,* atque apostolicis verbis et ecclesiae tradi­ udienxa 31 dello steaao meae approvando Γ opinatione. quae omnia vos apprime scitis. Quae quidem mento espresso dalla maggioranxa degli eminentisperpetua atque indissolubilis matrimonialis vinculi simi padri. «expediri iussit litteras encjclicas ad firmitas, non ex ecclesiastica disciplina profluens, omnes sacrorum antistites ritus orientalis imperii tanta est in patrimonio consummato tum ex divino Austriaci. in quibus, adversus errorem archiepiscopi tum ex naturali iure, ut nullam ob causam ne ab Fogarasiensis genuinus sensus canonis Tridentini e^ ipso quidem Romano pontifice dissolvi unquam cvangelica atque apostolica doctrina super indissopossit, etiamsi ab alterutro coniugum fides con- lubiliute vjnculi matrimonialis ex capite adulterii declarentur, confirmatis instructionibus iam ab anno Note oroéwM.- (57) * Hsbetnr supra, coi. dvt-eg. ■ 1858 per sacram congregationem de propaganda W . CONÇIL. PROVINC. ΡΕΙΜϋφ ALBA-IUUENSE R FOGARAIUENSE, 1ST* mU 6-14 MB ide missis ad scmdem arehtopiseopmm et spistopm * eouiugicM·· et adulteri aaat emmplfaibw uriaaiai· proviso·· ooetoemetaea· juaa -luoai maaeavm nunquam mitrtmiuium eesMMn aeMtamtar*, iaaapar eta.· IM nostri NgUri men apparia··, φφΑφ sémmi KlséB· ai pereM non avaaaa eCette Γ MeieSea a breve erdi- Entent, E tare aimed· del 1730 seal ri «prime: Mto dal aaat· padre. Veeraane pariante I'aatiaaaM ,β quia muMerem, qua eum nubere vult, pelhrit voetre ad loro aapieate dtoaaaaiaMato dasiderd, aa auto per adulterium, Heeqme inter ntrumqus tater•ieao aaflaiaati ad aaaienrare Q desnnta aaMatyaa •eeearit tuae temporia de ooatrnhomda inter be ma­ ia parole la pacha a aempliel aiptaaaiaai aaata dai trimonio, mt etiam ta vitam detaneti noutagie allpadri di Fogaraa, a piettoeto aa a tai effstto eea- quid altar en ipria machinatus ate. altero aeiente, venga proittare dati' netaalnaa eha aa parge I'attoal AenaMtienta, vel eoaauleut· .. ., aultateaua admitta­ ainodo; ο «ό ο 00H' esprimere aal sine do eteaso pit tur ad eoatraheadum ete.*1 ehiaramente la van dottriaaanU' indiaeohibiUtd dal SMtrimoaio, ovvero ahaaao 00ΙΓ iaaarita ad aaleaaa («) del medeeimo ia dette iatrasteea dal 1868, aha para Nota ardtioii: il aaato padra avea ta Mimo di eoafarneaM oella I Oroci ' nel consputo dei gradi matrimoniali divinata eueiclica, a ehe eaaoadoei aller· diatnbuita, •aeludon 1’8* di eosmaaguinith, ehe oorrteponde al a quanto para, in aaaaoacritto, non « ea, aa a quale 4* del lattai, o ei limitano al 7* grado o eettim* pubblicith abbia nui avuto. pernoaa ehe ooetituieee il 3* in 4* latino, aeguendo B in eib da tempi romotiaaimi la rugola delle leggi romane^ oaaia civili*. ,In eoeloaia Romann,“ dice il ainodo Libaneeo *, .prohibeatur matrimonia ueque /d 4*" gradum inclusive iuxtq computationem ca­ nonicam; ta eoeloaia vero orientali usque ad 7·“ inclusive iuxta computationem civilem. Unde cum (M) person· 8· lattai matrimonium prohibent; permittunt Note arehttii : vero oriental··. “ 'II timore, dicono i padri di Fogaras, par render VeruUtoate Innocenso IV nella costitusione Sub nullo il matrimonio deva eaaer ineuaao fiat eets- catMieoo* ordinb, che i Greci si atteneaaero al whm· in metrimoatam «rtorqusudi. Veramenta preacritto dei caaone 60 dei concilio Lateraneae IV van canoniati non ricbieggono quest· conditione*; vietando loro i matrimoai nel 4* oasia 8· grado. ma il ainodo Libaneoe, approvato dalla vanta node, Cori il pontefloe nel numero 32 : „fc’t quonam apud la richiede apertamente ooo (Oraoooo) eeuotunal eoatrahi utairiutonia tutor poroouao eautmpanM aa texte teram computational* erfeea prodo, pw ooeuudum oomputatiouem at diattae(5») Nota archioii : tietwm preduum, queas aes faeunuo, apud not quar­ Non ν' ha alcana legge eceloaiaatioa e generale, ta» bebatur; ea id praoaumahtr daiuoapo, Jiruttr onde posa· ripeteni Γ impedimento dirimente della c proUbaanu: districte praaeipiaetoi, ut eum ta ultadiaparità di eulto aia per la chiem latina ehe par riaribua prodibat liato aMtrimoeta contrahantur, ta Γ orientale ; onde aaeondo la contone aentenaa date prwedieto quarte contanguinitatit eri a/^nitatit dirai indotto dalla eonaaetudine, · dalla consuetu­ gradu copulari ultariut non praatumant, Uatutum dine lo deeume anche monaignor Fapp-Çsiltagyi nel ta hoc gtnarelii concilii (Latarananaii tub Innocen­ •ae Enchiridion*. Oiudieheranno perciô Γeminenae tia III) obteroantit." Né potrebbe dubitarsi che Ia vostro qual peso abbia a darsi alia preecrtaioUi del eoetiturione lunoeenaiana fosse in Cipro pubblicaia *. nomoeanone ehe qui ai allega. Md oltre che dette ooetiturione non riguarda tutti gli orientali, sta in fatto che dai Greci non Nomoeanonia citatio haee erat: tit. XII. cap. 2, Ai mai rioevuta, come non Al mai ricevuto il ca­ 1. 2, et tit XIII. ta fine. none Lateraneae ·. D'altro lato ta santa aede b atata sempro intente a procurare, che null· a' in­ novas·· circa la legittima diaciplina della chiem (W) Nota erekieH: ) orientale, in guisa ohe, per tacer degli altri, il Nel pii volte oitato Rapporta ai oaoervô, ehe, papientiasimo pontefioe Benedetto XIV inculcAle aebbene Aroudio aàeeriac· computarsi diveraament· tante volte,' che ove le diapoaisioni diaciplinari e dalla chieM orientale I’ impedimento crimtaù da rituali eiano innocenti, convien conserverie e guarquel che ai faceia nella ehiea· latina; tattavia dani bene dei prurito di volerle latinisa·» Nelle conferente del 1868 i veeeovi, tranne „maaM in confronte la teoria orientale colla latina ai trovaao in yperfetta armonta, nel ehe i noetri quelle di Graa-Varadino (ohe quantunqne convescovi fnrono pienamente concordi-·. Quale sia veniaae nella teoria, diaae poraltro soler dare la Γ estenaione del)' impedimento medeaiaio preaao i dispesua Ano ali' 8· grado od ruutrieaq), furono con­ Eumeni, risulta dalla Dinartâtiono canonica del cordi tanto nella maniora di computare, quanto nell' Klein e dall'SicAindtoa di monsignor Papp-^ail- aaaegnare il grado dell'impedimento. Ondechè nella tagyi. Π primo Io spiega nei eegnenti termini: congregation· degli Affari eeolestastici straordinari „Crimen in hoe conaistit, ai nempe mulier rei vir dei 90 febbraro 1868 al dabbio (3·): .8· oonvenga adulterium committet, vel eoniucidium perpetret eaiggere da que'veeeovi eho nel computo de'gradi intentione ut poaait postea nubere illi, quoeuta hoc di eonsangutaith ed affinith v' indudano Γ ottava peccatum commisit Hoe in Man huius mali partte porsona,u si rispoM: Negotio». consciae matrimonium valide inire haud poerant* 1 Voto per la commissione orientals del ooneilio seameaieo. L' altro poi. dopo aver notato „apiritum legum orien­ Decembre 1088, De ùnpediœutio oopoetioeie Ote., H 87, ββ. ■ * Volo per Ia ritamlsainao ole. De tiofedunatu canit· talium eam esae, ut graviorum criminem rei, rient ttaris de., settembra 1888, ff 31-88. ■ Psrt. n, cap XI, n. A ' Voto per la eosndsaioM orientais del esecilio easamaies. * A4 Otboaem card. Tamataaum in regno Cjpri sedis apoDa retortu imreiitntidu Oe. Agooto ΙβΤΟ. I 81. Eminentiaeimi patron cenauerant praefatae in­ structionis anni 1858 insertionem ad eale·· eynodi praescribendam eaae par epistolam ad epiaeopoe tnieaam. * Part Π, bio oho gM rail Utah, de roraetimtaw tarape, aeM 181 ♦ oraeeaa del aiaodo Γ affinité di terne geaere; compute dei gradi di loaotagrtntitl «4 · 4 grado, praeeo i 'K 4, 4,8 grado o poraoaa: eed duo frateU ger­ mani eoa tra loro giaota gH oriental ia ooooado grado, od i *gU di dao ftateU ia quarto oe *; altrettento dicari do^aOMM. L'irapediateMo di­ rimente poi ai eateado oiao al 7· grado ofoettiate («) Note arrtMi.· Cerne aoa raitaraae i veoeovi raaraui nolle con­ feree» di Meotadorf ad ammottoro Γ raiotean di peroona, obe eoatitaioeo il terao ia quarto Vatiae *. queat' impedimento nette ehiraa orientale, malgrado I veoeovi ferono concordi al aolla maniera di ooat> il attende di clouai eateri *, ccd trevaroari irabarataati nel déterminera riao a quel grade abbie putare, e ri nelT aaeegaare il grado dell'impedi­ * lore bneai autori mento ... L'iatradurra per legge l'ottavo grado h protrarri, ôtante oho aleuai de * grado, od altri le raetringoao o il. quarto completo de' latini, non aarebbe force le portaao 8ao al 7 al 4 *, corne nella ebiooa latine. A toglioro una. eoaa opportuna. * Paaaaado poi a pariaro dell' affinité di aeeondo, ]I taie iaoerteeua doeiraro i veoeovi modeaimi di eupe terto genere, abbiamo * che nolle couferonxo di- plicara le raata cede, affiacH ri ferae déganta di chiararono i veoeovi d' intenderla e pratiearia ae- etabilira riae al 4 * grade l'impodiateato tn diooeroo. Nette generale coagrageaioee dogli Affari oodecondo ia deocrivo Klein *, o ebe ,eebbeue tante affinité produeeano un qualcho iaooarade, non- riratiri atraordinari del 80 febbraro 1869, ri dirao dimeno giudioavano di laaeiare quoato ponto coma aoa eraervi diffieolth di aaauira a taie domaada, * etar e ebe al bi-oguo ai ehiederabbo i*diopeaoa' k·. allorehè ai foooe preoeatata. „8iceome port, oori . L' unico daVbio, eho h oottopooto al aegro oon- leggiamo aei verbale di dette congregatione *, non aeaeo, come abbiam voduto, fu coal eoaeepito: „8e ri eonoooo, qnale rie la teoria e la praari raguita convenga eriggera da qua' veoeovi ehe nel computo ia taie oggetto dagli orientali di altri luoghi, e de' gradi di eonaangniaiti ed qQlmtd, v’ includaao oarabbe pereià ia taie oteto di cooo molto pericoΓ 8 * pertona *; 0 ,1 * riapoeta fa: nopoMee. D'onde loao il deâaira como regola di auovo diritto la ne cunooguiva eaaorei ammeaoo dalla oagrp eongra- queëtioae, di cri ri parla, oori ri' rarvirt più eopegatione ohe come Ia Oonoanguinith, eoal Γ affinité dioato di eeooadara i derideri dei dotti veoeovi ool mono di diepenoe. * Propootori quindi il dubbio (S *): «x ceparie lorita praeeo i Rumeni ri limiti al 7 * grado. E ciô -corrioponde al ainodo Libaneae: ,Cum gradua ,8e conveaga eho la oaate code aeeolga la aupptica di quoi veoeovi, diehiaraado che Γ affinité prodotta conaanguinitatia ... ad 7“ peraonam quoad orien­ dalla copule illodta non ri ratoada oltra il 4 * grado tales redacti fuerint,, oonraquena eat, at ad eum * gli enriaentioriini padri rioolvettero:, Affir­ quoque gradum oeu peraonaa affinitatio quoquo <. orientale, gradua extenderentur. * Non vuol pert ometteni, mative, aed per modum diopeaoationio, et non per * Qualo, rie la teoria e la che il roMultora il qualo ocriaee eu qneota materia modum iuria ordinarii. pel concilio oeumenieb * opind che preooo i Graei, praari raguite dagli orientali di altri luoghi, poooono compreri quelli di Europa,T impedimento di affinité oggi vederio 1' eminento vootra nel anoeitato. Vote, di prima clarae non ri oateade oltra il 8 * grado. d'onde riralta ehe prarao gli aatiehi era indeter­ Quanto ali' affinité di oeeoada clan» 1'encomiato minate l'eotenrione di queot' impedimento *, me ehe * grado *. conanltora dimoetrt, quanto difficile aia il deflnirne praeoo i moderni non oi entende oltra il 4 1' eotenrione ·. E maggiora diffieolth a inoontra nel («) determinare l'affinité di tona elaaoo '. Fu poi di Neta erchiOM.' parere lo oteeeo coneultora, ehe eebbene 1’una e Tralaaeiaado di notare ohe dai riuodo ohiamari l'ultra aporie di affinité forae abolita dai concilio Lateranera IV *, tuttavia i Orori, como altro narioai qQbtitao L' impedimento di - onraté pubblioa ’, eho di rito orientale, lo mantennero in raguito ambodue, paraître é realmente una Specio di affinité, trat' teremo ' prima dell' impedimento, in qnaato nuce ricchè aieno tuttora praeeo di loro ia pieao vigore *. Del roeto atatido alie ane . oondurioni deve dirai dagfa' tpetuuii. Le oeeervaaioni ohe qni riamo per * frudo, eeatto U ainodo di Fogaraa nel modo, eoa oui fera, riguardaao Γ eetenaiona di orao al 7 e la limitatione ai ooH oporaali aeferari. eouncia 1' ratenriono dell' affinité di oeeoada clarae ** . I veoeovi oduaeti ia Blaaoadorf ri aeoordarono 1 * noli * ammettere, eho Γ impedimento dirimente ri * In unanto eoao qoaeordi eaebo gU erinaatid. — Nat. dri oetaede eoeoado la dfedpliaa orientale, a taotiinoRapporte dt •iaaaa dei Klein·, fao al 4 * grado, oooia al 8 * la­ * Rapporte cit., I H. * Diaoert. dt, tt 70 e aog, o cerrbprado a quel ebo rite tino. Rlohieeti poi di determinare, quali oieno gli il Pnvila. opoarali privati e quali i colenti, ri divioero in due * .1' affinité Ü mooade graen m t rrrtett» M’offiahé, opinioni. Tra di. Imo riopoeero ora era colenni quelli ai «Unde rite alia 4· persona ; erat dra tetigi aoa gtemao praedem dra ponoae «te tn loro aceo engteor ponte mrab’ Ibid, H 116-1* bere ia C· grado; ae poi ♦ prodocta dabo oraftaeteae do’neua, ·. Ibid, I tn. allora oe*praado arabo U 7· grado. Ve* XM* L u L'at­ ■ Voio. por Ia coamieriooe etc. Dt «mp«dii· mti» ceg» trite di tono gaarae t prodotta, oome diooae, da tro gnaru­ riori o da trt stipiti, o vorm dm quelle | armai dm im- -tienir «pwitaaiw etc, H 664* • Pe<· 61* propriamaato e volgarmoate d eriamaao rapuori." Net. dd •ico. Rapporte. * »61. * Vote Dt iayedcuMrtw randetieoia «te., mttombro 1000, ’ Nolle eoafereue di Btemadorf ri domitare rtttffiouo H 7»-7β. 1’idm di ano di qnai macori, U quria ama negato poter - · ibid., h et, m, ar-M. Macera impedtanalo dirtmate daqU ipoomH, rriri accadet ’Ibid, h «. * Mot«pete, ceatadrado oari l' tapedtarate di affiaM era qerilo * Ibid., h 106-10, di pobMica ornate. * Ibd., H 111-1*. ■ Rapporte rit. Btetrotto, H 674* ** Ibid., « se. ess COMUL. PROVISO. PRIMUM ALBA-1UUKT8K KT FOGARA8IMM8K, 1«1 uï »14 • mH bmadntti del veecevn, 1'ordinarie per* Λ Lagoa, » «ri nderivu il mo toologo, acete··· omot taM ia , I 8S4 . qui notaro aolaaMote, eha aaeba fl abüado di Zomoeria, eoafermato daH aatorith apoatoHca, dice, oome ri b teat* vaduto, oeatiurri tab impedimento d* φΜΜίΚβ MülV*0Îte Ma come il ainodo di Zameeob non determine, qnali aieno gli apoaaali nolaaai · quali i privati, . coal neppure i padri di Fogaraa haano aaaegnato aleun eritorio per' diatiaguare gli uni dagli altri. Eari per» avrubbero dovuto anaegnarb' a tenor· quanto agfl «Catti aacha quriU aha d baa· ia iaeritto, dd alla pcaaeaxa da* teatimeaiL Fa btto oaaerrara aha gli aarittori greet aoa dietingueno fra gli apouaali privati a i tobaai; me iavaao, a aolo dhnero aha ad evitare gl' ineomedi aha potevnno naacera da amuti sponaaU, ereri introdotto da gran tempo il edetame di aoa adehrarii aa aoa Ha* Badiataaeata prima do! nudrimoaio, ia gaiaa che della aucoaaxato rieohuiooa della aagra eoagrogaU eeoerdoto prima benedic· gli apoaaali a qaiadi aiono dagli Affari oeeleriaatiri atraordinari del 18S9 fl matrimonio. Preao ad eaeme quaato panto dalla (ool 833 A). Oaeerveremo adunqua eaaor eerto, che eongregnrione dagli Affari aedariaadei atmordineri i Geeci eomunemente ehiamaao aolenai gli apondai 90 fobbraro 1869, aembrb agli eminentiaaimi •ali eho eelebronri avaati fl aacerdote a con un padri aha .per quanto nulla aia da oaaervarai circa qualeha rito aagro*. Π che ri ammotte aaehe dall· fl aoa prodarai Bella chieaa oriental· impedimento oncomiato monaignor Cardoni nel dette diaegao di pubblioa oaeath dagli aponaali privati, atantecM d'iatruxione’, ovo coal ri Mprimo: «Apud latiaoe non ν' ba ivi legge ecclaaiaatic· ehelo induce*; era occleriaatiea aponaaliai gravibua id exigentibu^cae-. conveniente detain, quati aieno gli aponaali aolenni,B aia, aublata aunt, ot Civifla (antam coniugio prae­ o qaaH i aampliei o privati, a aha a togliere la. divorgeoaa di pareri aa tai propoaito ai adottaaM an modo atabile ed uniforme atto ad indicare eon ehiaraaaa e praeiaione Io earatteriotiebe neoaaoarie per diaeernera le due opecie di aponaali. Ond' 4 eho ia riapoeta al dabbio (6*): ,8e o' quale provvedimento dovrb adottani iutorno agit aponaali da quei veeeovi obiamati Mmpliei o privati; e quale altro per ottonere in tutta qnalla provincia unit» di dieeiplina au queata mataria;* gli eminentiaaimi padri ordinarono che ri foaM trattato della ooea aei eondlio provinciale. Ora i vaaoovi nel ainodo ban protntto la pub* bliea oneatb proveniente dagli aponaali ai 7* grado ; nel pho hanno reoeduto da quanto avavano ammeeao nolle eonforaoae, in eui avoano eonvenafo che ai reatringe al 4· grado orientale, oaaia al 2* latino, mittuntur. At apud orientalee quae antiquitua, eadem quoque hodie dieeiplina aervatur; aponaalia enim aeripto, preeibua in euchologio praeocriptia, oecleaiae benedictione, annuli arrha, oeculoque ad­ hibito, aliiaque eebbraqtur oaorimoniie ; haee vero aolemnitaa «at apud eoe heeeaaaria, nt in eceleria•tico foro ad effectu· qui ex iure poritho dimanant, valida babeantar aponaali·; quae neceaaita· a civili potentate primitu· fortaaM «ancita vim legi· non obtin«i«aet, niai ab eeeleaiaetiea poteatate recepta ac ooninnate faiaaei.* La «agra congregation· di ' Propaganda nel 1837 ammiM 1' analoga diapoaixion· del ainodo groeo-molehita di Ain-Troa del 18S6*. Queato b altreri il «entimento ehe prévale, almeno nella prairi, praaeo i Rnmeai, ricchb da monaignor Papp-8rillagyi n«l «no ΑμΜτμΚμ ri dednineono gli aponaali: «Promiaaio faturi matrimonii Mordoe bono tornati al giue antieo defla chieaa green, c teb' bMedwrieM roborata.1** Non b manoato peri •oeondo il quale queet' impedimento aveo la ateaaa fra loro chi peaaaaM diversement·, come il veaeovo Mtenriono, aia ebe naaooaao dagli aponaali, owero di Lugoa, e il «uo teologo (col. 8S3 A), e prima dai matrimonio rato ", od eetendevaai egualmenta di «Mi il Klein *. che Γ affinité propriamonte dette. Pariando poi Veniamo ali’ impedimento di pnbbliea oneatb in dell' odiorna diaripHno, Mnae dire deflo altro no­ quanto «orge dai «nfrimamb rate · aea Maamaato. tion·, i Ruteni limitano Γ impedimento degii apon- Sebbene i canoniati greri non 1'eatondon oltre il aali al 1* grado aeoondo il giua latino; ,8i quia 4' grado orientale, nondimeno nella provincia di •ponaalia nolomniter contraxit cum eorore uxoria, Fogaraa, come. «ignibearono i veaeovi in. BlaMndorf, aut uxor eum fratro mariti..., nullatenua admitta­ ••into la praiai di eatenderlo aino al. 7* grado o pereona*. Nella «umm entovata congregatione gene­ tur ad contrahendam, etc.’; — i Melehiti 1'eaten dono al 8* gmdo orientale.1* * rale dei 1869 non eredettoro gli ominenti««imi padri Coerantomonto poi afla opinione da loro aoetedi poetare au eiô alcuna innovatione; ma propo«to«i nuta nallo eonferenae, i padri di Fogaran ripotono il dnbbio (7*): «Se eonveaga ammettore (almeno 1'impedimento ddgli aponaali, aolo quando aieno tacitement·) Γ impedimento di pnbbliea oneeth (proaolaoni. Son ri diaapprovb queat' opinione dalla dotto dai matrimonio rato) ««condo Ia praaai rife•agra congregarione -degii Affari eccleeiaatiei »tra- ■■ rite dai veaeovi," riapoaero : rigotar da bec naporie ordinari (aupra, A); · nel Voto «uocitato ai prove, ia cohoIm pntümali. Queati ha eaaoniaaato la praaai medeaima. 'Del reato variano fra loro i che è comuniaeima non «olo fra i Greet ma goneralmento fr. gli orientali, giaoebè dopo earerxi ri- °aerittori rumeni au queato panto. Il Klein re­ forite varie teetimonianae «eoondo le vario nationi atringe 1' impedimento al 4* grado, aecondo il com­ di Levante, ri eonahinde «communiaaime ab orien- puto orientale. Monaignor Papp-8aillagyi nell •|Ktalibun catholici· la praeaenti· retineri, aponaaUa efa'ridiM ai rapporta al dritto latino, laddove nelle abaque ritu' peTacia non inducere 'impedimentum eonferenae tenuto in Propaganda dai veaeovi orien­ publicae hoaeatatia* *. Conaono è anebe ii aenti- tali venuti al concilio eeumenico, diaae eatenderai mento eepreaeo da monaignor. Giuaeppe Cardoni. di queat' impedimento agli ateaai gradi, cui ai eatende 1' affinité ’. Quanto agli altri poi, aembra certo cbe chiara memoria in m dinegno d'iatruaionc, prope­ rato peg Ia aegra congregatione degii Affari eeclo- i Ruteni abbiano abbraociato U giua dell· chieaa aiaatici atreordinari e da queqta traameaao alia poatiâci· da iaviani ali'epiaeopato Raaano; riauM pero κμPropaganda dopo 1’ ereaione defla aagra congrega­ tio·· per gli affari dei rito orientale*. Baateri peaa. «4 4ai deeaawati dei acatro arcUvio apparine. qnali ae * Vate par la camaiadaea ate. D* rabpau imparia· mtw, > 101. (JeaaCc pdaao d’ iatraaia·· d «fuira aa vari capi di dattriM e davaa faramra affatto 4' aaa oaaUtuaiaa· Cosotu enxuAU τοαν· XUI. «·■ *)· * t Ιβ H ». *»■ f te. * Rapporte dt., I ’ Voto dt, 4 11. 00. » m oqnœu PBovnro. nanti· αϊλα-πτιλοπμ ir i-u ιτοηαβαβιμβμ, . ------ -----------------------------—r--- :---------- ----------- ——---- v : »· ' latiaa, wbU«· il ainodo di Zamoariafoeaia man-hpVaMar prnaatito, aai quâtanua lut·· qa^dinomadrione «olo Mla pnbblia· oh<^ dartvnate dagM Meta· daetoraa teanitu: qulba» autemiu earibua •poapali ". Preaao i Malchiti la pubblioa ouaath la iuata· val ialnatrn dt ιπι··ι, «b ipaa potentate quanto proviaaa M matrimonio rata «atendaai >aa tagHativa daaarueadunt aat. Tune autant legiriater d β* grado*. iaiaataM talaiaaaa oanaenaum, et ab aliquo acta „ · aauMM aatarataa quoqua obligationem adimere (**) vetuima «aaaaata act, ai val ia ipaa loge id apor-. tMme dealaret, eam haea lex ait obligationi» na­ turalia corroctoria, vel id ipaa materia legio exigat, videHoot quaada exorirentur mala, ai quod nulli·» aneat ia extariori foro valeria, in interiori graviter obligaret ,Haa itaque Mppodta doctrina, ai do aponaalibua quae in oooleaia orientali celebrantur dieaeratnr, certum quidem ont iuxta Orueoorum legem, ad validitatem aponaalinm requiri,, ut ea iuxta atatu•ponaali namplioi o' privati non eolo aoa prodnoano. tam eaonua formam ineantur; verum nullibi edici­ Γ impedimento dirimente di pabblica oaertd, ma tur e aponaahbua aimplicibua, «au non aervata me­ neppure,!' impedimento impediente, · 1'obbUgaaione ] morata forma celebratio, ne naturalem quidem naeoi naturale di eontrarro il matrimonio. Fa fatto loro obligationem, neque excogitari poteot ex hac oblioaaervare, ma inutilmenta, eho per legge naturale gationa malam exoriri. Hinc eat quod logea orien­ una promeaaa mutua in eo·· grave deve produite talia oocleaiae, quae Od aponaalinm validitatem aauna obbligaaiono ; · ohe pereib gli iponaali, aaoor- ernm requirunt ritum, ita aunt intelligehdae, ut ex chb fatti in forma privata, devono obbUgaro ia rimplibibua aponaaliba» eiumodi ritu daetitutii im­ ooacienaa, a mono ohe non ai dimoatraaa· die in pedimentum dirimena non orietur, manente tamen quelle provincia non «i fo mutua promeaaa di futuro ia foro .conadeatiae obligatione, quae mutuae proiqatrim.onio tp non ,v’ iateryepgano lo. aoleunith pre- jniaaioai naturaliter ineat’ Prapterea lejt ipaa civilia ■eritte*, Per rettificare quindi le loro idee gH emi- apud orientale·, quam auatn fecit orientali·'ecdeaia, nentiarimi padri aolla pii volte mentovata adunahaa nedum a .«ponaalibu» aitrfplicibaa naturalem jion rarviaarono noceMario „eha loro »’ invii an' iatra- excludit obligationem, aed d cOntra eam adatruit, . none diretta » apiagar loro, die anche dagU apon- prout ceteri» ineaf contractibu». Etenim imperator •ali privati, i,quali nal aeneo da loro eaproado han Alexim Comnenna in novella edita anno 1084 locertamonte avuto in qnai laoghi origine dalle laggi queaa da aponoalibua abaque aacro ritu initia, dicit: civili, naeeono' due obbHgaeoni, di cui una i natu­ Avraua fopttiatamat aponaalinm focum non oiftnennt, rale e l'altra accleriaeticu**. La divinata fotruriona •ad femen edat «aqflrmefoe ttipilatioM» kabtaninr, In font· primigenia huiua aynodi natta apaaaaüam meatio intar matrimonii impedimenta iatpediantia facta fatrat; ad quod NM tniiti animadvartebat: Fra gl'impedimenti' impediaati ritralaMia dal ainodo quello degli «ponaati *. Melle coaforeaaa dal 1868 tutti' i veaoovi pprlaado dell'impediment· diri­ mente della pubblioa oaeati ai trovareno eoneordi nel dire, die aoeopdo la diadplina oriental·, gli b quelle appunto rodatta da monaignor Cardoni e ch· teeth abbiam rammentato. La dottrina auenunciata ai aviluppa o ai dimoefoa dall’ illuatre oon•ultore nel modo oeguent·*: „Hic tamen'(ooti egli) eat optime animadvertendum, quod Meet ex aponaaHbua. aimplicibua, aeu initia abaque praeacripto •aero ritu apud orientale· hoc impedimentum non proveniat, quod ad tuendam honoatatem a iure poaitivo foit illwfoffixiun, attamen a varo omnino aberraret, qui e&timarot eadem aimpHeia qpoaaaUa inter peraonaa matrimonio habile· inita ne ullam quidem in conamenti· natiuulem obligationem in­ ducere, neqne lethali» peccati reo· uh, qui initam pactionem adimplaro'detroetant. Varum quidem aat in acclama orientali atatnta lege apoaaatia valida non eaae, niai quadam aaera forma tint celebrata; at ex eo nacaaaario non oonaoquitur oponaalia aliter inita, ita irrita omnino ····, ut nullam pariant naturalem in eonaciantia obligationem. „Quod ut recte intoiliaqtur, dicimua, poaae aiquidem legem humanam^ pradaaribondo axampli- gratia aliquam formam tamquam aaaentialam, natam •liquem ita omnino invalidate, ut ea non «ervata, 'nulla ex rinamodi actu naaaatur obligatio naturatia, imato nec tuta ooiiacieati· ia tali aata parriati queat: tie in paroeetia,,ubi Tridaatiai deitatum Toawtai promulgatum aat, matrimonium omnino nul­ lum, et irritum eat, niai contrahatur coram proprio parocho, et duobua val tribui· taatibua; ratio aatam eet, quia attento naturali iure, naturalia obligatio in commenti·- oritur ex conaanau non paro «t rim1 Volo dt, t ia • Vote dL, t 10. ■ Ali’ iapiiinart» ti iriata oouutio·* ri ri—gta 11 oape «•gMuto. < BnVMt» du, M «·· M. ■ Vertat·, p. at· retro. • Cap. XI, Dt »»»«·Κ«»ι qftetitiu, H IW-IOA- ti ttamdtu· eiitntet etnintitMm eonntthttlitm Mi­ pani. Quibu· verbi· oatendit, obligationem natura­ lem in conaeientia· foro alii· pactionibui commu­ nem,' ademptam non eme iponaalibu·, quae ob non •ervatam a legibua praeacriptam formam invalida in foro exteriori iudioantur. Hinc doetores orien­ tale· «gente· de «ponaalibu» per procuratorem ini­ tia, docent e· inanbationem non earn propter «acri ritu· defectum ■ aed rimplioem conventionem civilam (Klein,- DittcriaH· Mamriea da awtrMnoafo, nu­ mero VIH, poat Harmenopulum ete.) ; ex civili vero conventione natdralia oritur in conaeientia obligatio. Dicendum itaque eat aponaalia rimplieia apud orien­ tale· impedimentum dirimena publicae honeatatia non. gignere, «tpote quae coram eccleaia celebrata non aint. At ri inter peraonaa matrimonio habile· inita fuarint, m vara mutua promiaaio intercaaaerit. •d impleadam datam Idem naturali obligatione •ponti, ut in alii· pactionibus adatringuntur, et ubi •plia ait rooodeudi oau«a, graviter delinquit ii qui raeoditZ * II rilaario portanto oaaervato 'dai padri di Fogrima aui panto ia diacono, potrebbe for credere che panfatane tuttora polà }e «tene mamime er­ ro···, Rgii è percib che non avando avuto, corao 1’iatruato··, ehe pure arari rioouoaainia naoaaaaria, parrabbe ora aapediente, oh· nell· aarie degi' impedimanti impedienti ri aggiusgeaae uua qualehe parola augli aponaali, et eugii effotti ehe na darivaao aecondo il dritto di natura*. Ka rea eo vel magi· difloultatara praaaoferobat quod in oodam capite | 1, littera n) huimmodi apofwalibu· longe gravior effectua adaaribitur, nimi­ rum ut impedimantum dirimana oonatituaat publicae honeatatia uaqne ad' aaptimum gradum inciurive. 1 Vate rit, I «MA •w oovçil. proving. primum luu-injira n voGAjuunran, ιβτ» «m s-u m InbMtibM itaque emiMutissimia patribus, abarohi- A α·) •piscdpo Pogarasteari par litteras dia M deum Veta ereMri·.· bris 1877 date· expostulatae? fttit, quanum de eoam Toglfamo dalla istrutioae sui matrimonio dai in praedate μμμΙομ impedimMtorum impedien­ tium matrimonii, aotenuiam spoasaham nulla fuerit cardinal· Rauaoher dal 18M, approval· da alcani habite ratio. Quaestioni propositae dtetne nrchi- canonist! Bornant, quanto segue * : -Jtenetiun est tiano, potoetati civili praMtare obedteatiaat •pieoopna ite raopundit in «piatote diei SO teunltominu· ipM uoe par apostolate hu auarii 1878: t Eo districti·· ··· obeervet mmm Mt constitutione· civiles, quae ad ordinent moralem conservandum accurate ooacurrant Quamvis igitur potestas civilis, quia validam inter Christianos ma­ trimonium contrahatur, ' sanctionibus suis impedire minim· poetet civi tamen Austriaco haud boet nsgligere praescriptiones, quss lex Austriaca d· civilibus matrimonii effectibus statuit* E pono dopo si soggiqng·*: .Supramomoratas tegis Austriseae praMeriptionM quod attinet, magno agendum studio, ut a matrimonium contracturis exacte obeerventur.* Conformement· a questi principi mon■ignor Papp-Bsillagyi η·11Άβλ«τΜ>·«· * fra gi'im­ pedimenti impedienti enumera aaehe sstites» statas, il che epiega dicendo, che .status civilis, quantum status civilis bonum concernit, ponit impedimenta prohibitive sub incursione poenarum civilium, et privatione effectuum et iurium civilium, qualia ma­ trimonia civiliter non prohibite connexa hebent*. 'Non si è omesso dj consultare in proposito i Ex hae responsione conjicere licet, archiepiscopnm illum quaMtionem sibi propositam non plane recenti sinodi esaminati dalla Propaganda; ma non intellexisM. In congregatione diei *29 iulü 1878, m n' è inoontrato elcuao che nel trattare degli im­ resolutum filit ut. sponsalia primo loco ponerentur pedimenti dei matrimonio avesse ragione degi'im­ inter impedimenta impedientia. pedimenti civili, m pur si eeoettui il concilio pro­ vinciale di Utrecht del 1865, il quale pertendo delle • («8) clandestinith, dope aver dette : .Quemadmodum vero ·· forma servata quae · concilii Tridentini A’ota wvAsesi.* Tre te faoolti dei protopopi. come vennero praescribitur, validus Mt contractas, ite nonnisi in formotete nolle conferense da monsignor Erdely 0 eo omu veram habetur sacramentum, quod inter d' accorde eoi suoi oolleghi, sotto il n. 5 figura te Christianos a valido contractu nunquam separatur,* seguente: .Ab uno banno eocteeiaetico, urgente soggiunge: .Nihilominus ob logum neoeMitatem et necessitate, gravi de causa autem et a duobus ad plura damna vitanda, quas hominum malitia dispensandi, nunquam tamen clericis huius dioecesi· quandoque avenirs possent, caveant parochi .ne sub hac facultate intellectis.* Sulla quai faeolth te eorum matrimonio intersint, qui antea coram civili •agra congregatione degli Affari ecclesiastici etra- magistratu civilis connubii actunt non emiserint4.* Sembra poi cadere in acoonoio quanto leggMi nell' ordinari giudicù non doverti mterloquire. .Quandoquidem sponsalia solsmaia in , synodi nostrae provincialis oecarraat inter impedimenta dirimentia matrimonium, • illi· maior tribuatur effectas, quam «it impedimenti solummodo impedienti·; ex bac oaass sponaaHa solsmnia non sunt numerata inter impedimenta matrimonii impedientia, prout nee reliqua impedi­ menta dirimentia, etsi omnia impediant et sponsalia fieri et Matrimonium contrahi, recensentur inter impedimenta impedientia; 'quia putebatur iuxta regulam iuris 35, quae dicit: „Plus Mmper in m continet, quod sst minue,*, superfluum omnino eeee, ut illa spouealium recensio fiat. .Ceteram autem nihil profecto contraverti, quo­ minus sponsalium solemuium .etiam inter impedi­ menta matrimoni impedientia mentio fiat, cumprimis ratione habita ad em* talis naturae, quali· et propositus mm videtur.* («») Note ertkMi: Ben conosoono Γ eminens· vMtre che 1' impedi­ mento del lotto colle relative pene, stabilito dai gins civile, ed introdotta anche in. alcun· chieM latine, come riferisoe Benedetto XIV ', fis gih abo­ lito da Urbano III in capite A, · dr Innooenso HI in capite 5, Dt nuptiis. QuMt' ultimo ponteflee oosi ti Mprime. .Cum secundum apMtolum mulier, mortuo viro suo, ab eius sit lege soluta, et nubendi cui vult, tantum in Domino, liberam habeat facultatem: non debet legalia infamiae sustinere facturam, quae luet poet viri obitum infra tenpu factus (edlieet unius «ani spatium) nubat, ooncesM sibi tamen ate apostolo utitur feeultato.* Praticate moite fadagfai mna VMtigio si 5 riuvennto di quMt' impedimento fra gli orientali,-· quanto ai Vateehi, monsignor Pspp-8sillagyi ne tace nel più volte al­ legato Xhchsrsdisn; peri» tanto il oodles Pnseila’, quanto 11 Klein * te collocano fra gl’ impedimenti 'impedienti. II Klein dioe: .Lbgm civile·, qnas scelesta etiam approbavit et observari voluit, pro; hibsnt, ne mulier, cuius' maritus mortuus est, intra •anum nuberet* * Dt spMds (ümcsmus. lib. IX cap. IS, η A * Cap. Ml. t * Dissertes·. Ss ssatr. ias. disc. graKM or, ecel, I to. intrusion· data nel 1866 dalla sacre penitentierfa sui matrimonio civile fi 6 : .E per le stesse ragioni. (per evitare vernationi · pene, e pel bene delta prole, che altrimenti dalte teica podeeti non sarebbe rioooosciuta per legittimp, · per allontenare ancora U pericolo di poligamia), e non mai in senso di prester mano ali'«secutione dell'infausta legge (dei matrimonio civile), i parochi non dovraano ammettere indifferentemente alia celebratione dei md^imonio aranti te chieM quei fedsli, che per osMre proibiti dalla legge, non sarebbero poi ammessi ali' atto civile, · quindi non rieonoeciuti per eoniugi. In eiè devono upare di moite cautela · pradensa, sentire il parere dell' ordinario, s quMti non eseer facile nell' annuire ; ma ne' cati più gravi consultare questo sacro tribunal·.* Me qui interesM inoltre eonçseere, quali tieno gl’ impedimenti fin qui sanciti dalla legge civile nell’ impero Austriaco, da cui secohdo U nostro sinodo deggiono andare immuni i fedeli psr poter assere ammsMi anche dalte chieM a contraire le nosM. IZ opera più .reoente, di cui possfamo dis- ’ porre, d il più volte'citato ÆscùeriÀoa, «scito alla ' Ium nel 1862, ed sceone un eetratto : ’ » «· • « to • Sect ΠΙ, mp.fi. UM. • Tit IV, cap. tt, p> 180. M* 83» CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIENSE MT FOGARA8IEN8E, 18T9 aui 5-14 840 Sunt autem eMKtor prohibito «mMmmm A aieterio prohibito· et punito·' raro» (par ventam) ^l) E^tt^Ttm^mtO Ip^rtteOMldtltra, di qualli eiob ehe proprite gradibus restitei ad altam gradum nun­ benchè giunti *11« pabertta, non beano la metanti quam promovendo·, eis nefario manifeste dtaaotato fiiice e inteUettnale richiMta al matrimonio. (Istru- •oniugio.* Nefariae autem nuptiae iuxta codicem aione del eardinale Rauscher, | T9.) legum eriontaMum aunt nupti·· invalidae prout re­ b) MotriaiMMi mtatorenntann sub patria petevtat» fert Blaster», pag. 54: „Ltx inquit, quae nefaria* oonttitutorum sen» 11 oonsen»o dei genitori, tu­ contraxit nuptias, solvere matrimonium potest, ot tori ecc. (Titrai. oit, § 68.) alteri deinceps nubere.* Qui· ergo sx hoe canone . ο) ΜοΙπ'μμμ mtiitum .«etna ii permeaao dai »u- eoncilii Trullani validitatem matrimonii poct ordines periori della militia. initi asserere audeat, cum concilii huiu· patre· d) ZVubstosfMr · cM/rafaiidaaMtrtanem·» porte tale eonnubinm nefarium, adulterium, et qua tale •fatal civili»: 1) ob stefMmii conssn·» cwiii· coloro etiam pro praeterito eolvi iubeant? Quem eanonem ehe mancano de' meexi neeessart al eoetentamento •io interpretantur etiam Graeci non-uniti. Recentis­ della famiglia; 9) eh defectum concetiioait matriJ sime quidem metropolita Valaehiae proscripsit monii jaitnudam- offcialibu» eMihu, quelli cioè librum, cui titulo· : Elementa iurit canonici ab provveduti «zipuo solaria, tai proeineialsta· faaima Andréa Saguna episcopo non-nnito Transilvaniae, urbibu» infra 300 for., et tai oppidi» infra 300 for. 1865 pro «uo clero Cibinii editum, ob hanc imprimis c) Condemnati ad mortem out ad grant» carceret. rationem, quod in eodem libro per episcopum 8af) Adulteri unientia indici» eoneicti prohibentur B guna statuatur: "Matrimonium clericorum post mctos a matrimonio earn complies contrahendo tub poena ■ ordines initum, validum esse,* quae assertio fidei et nulljtati» relaie ad {^eetwi ciril··. Mnsui ecclesiae orientalis canonibusque adversetur. g) Prohibentur matrimonia gnat praeni» ia ee- De qua proscriptione sui libri conqueritur Saguna cletia tribu» dominici» out feAit diebu» promulgata in secunda «ua praefatione ad eundem librum non sunt, «co. pag. XI. Ideo Benedictus XIV constitutione ·η· Decideranno pertento Γ eminence vestre in loro Eo quomeii tempore, g 49, merito observavit; ■apienza, ie il paragrafo 4* del ainodo sugi’ impe­ „Cum apud fidei» etiam ecclesiae' orientalis nulla dimenti civili (cui eorriiponde la seconda parte sint et Irrite matrimonia post ordines sacros cele­ della Jettera e) del paragrafo fi* meriti nna qual- brata, dispenMtio grave illis scandalum ingereret, che limitatione in oio ehe riguardo 1' ob.bligo di et acerbe quererentur maximum infligi vulnus eccleosservar dette leggi, e la loro privativa efficacia, siMtica· disciplinae." Adeoque.mirsndum est,' quod a senso della Mera penitensieria ; nel qual case nonnulli ad doctrinam Romanorum poptificum appel­ rimarrebbeta vedere, come abbianii a Mlvare Γ au­ lent pro demonstrando, eoniugium post ordines ini­ torité della chieM e la Mlute delle anime aenea tum validum esae*. Quam parum'xenim Romani offendere la raacettibiiità dell' imperiale reale go- pontifie» huiu· sententiae sint, testis est ipse supra verno. — Patres addendam cenauerunt § Curent provocat» Benedictus XIV pontifex, qui in con­ insuper. stitutione pattoralu" pro Italo-Graecis decer} (71) Q-nit: "Praeterea si quis suhdiaconus, diaconus, vel Illud etiam fA_hoc oapite animadvertendum, in presbyter, post sacram ordinationem, uxore mor­ impedimentorum matrimonii recenaione nullam pror- tua, aliam duxerit, vel si uxorem non habeat du­ aua auaceptionia Merorum ordinum mentionem fieri. cere praesumpserit, statim ab ordine erit deponen­ Magna et maxima eat quaeatio inter Graecos. non dus, et ab illegitima uxore separandus; matrimonium quia, meo quidem iudieio, difficile eeset eam vol­ ■ enim post recensitos ordines nullum irritumque vere, ■ sed quia hacteno· non fhit ex auctoritate declaramus." "In constitutione autem pro Coptis aoluta ; Mitem disputent auctore·, et rea eaaet nova verum est ab apostolica »de decreturri esse: "Re­ aut nova videretur, ai ex auctoritate pronuntiaretur currant ad apostolicam sedem in casibus particu­ hoc esse impedimentum. Gravissimam hanc quae­ laribus, in quibus, si ob grav» causas super matri­ stionem accurati» .tractare non mearum eunt par­ monio inito post ordin» sacros concedenda dispen­ tium; auctorem tamen afferam qui difficultatem Mtio videbitur, tunc nullum verbum fiat de reno­ apte videtur solvis». Eat autem Papp-Saillagyi vatione eopsensus." Veram quis non videt in hoc in auo Enchiridio «ri·, ubi aio scribit, p. 49», β 101 : ipso decreto, nullitatem matrimonii post ordin» „Num in ecclesia Orientali etiam ordo ait im­ contracti pro omnib» graecis et toto orientali ritu pedimentum dirimens matrimonii, diaputant theo­ comprehendi, in quantum in particularibus casibus logi et oanonistee. Equidem e canone 3 concilii • rationibw gravissimis tentum, ab impedimento Trullani dubium eoae non poteat matrimonium ordini·, quod eat.constitutionis sive legis eccle«iapoat ordine· aacro· «ubdiaconatu·, diaconatu· et jjSticae, in quo proipde suprema in ecclesia potest» presbyteratu· initum, non modo irregularem facere u summu pontifex dispensare eo' magia protest, quod ordinatum, sed ipaum matrimonium irritum eaae et non quidem apud apoetolieem eodem, uti patuit e nullum. Ip*e etenim imperator provocavit patre· supra citata Benedicti XIV constitutione pro Italoeoncilii Trullani ut dedecua a sacerdotib» aver­ Graecis, sed apud Graeco· controveroa ros. esset, tant, qui m nefarii· nuptiia poat ordin» implica­ dispenMtio petenda est. — Porro idem pontifex runt; ad quam provocationem patre· concilii pro prosequitur: ,An matrimonium ia eeclasia orientali praeterito veniam faciunt illi· presbyteri» bigami·, post ordinem Merum contractum pwiade nullum qui uxorati susceperunt ordine·, poat ho· ■ autem •it, ac in ecclroia occidsnteH, aa poti» sit solum­ iterum duxerunt uxorem, aed Ua tantum, qui er­ modo illicitum? Licet tribunalia huiu· almae urbis rorem «nuta ante latum hunc eanonem agnoverant, (Romae) opinioni eorum adhaereant, qui haec pro eo poenitentiam egerunt atque adulterinam et matrimonia nulla existimant, nihilominu sati» Visum alienam congre»ionem abegerunt Quae expremio est, ut adveniente casu concedendi dispenMtionem, ^adulterina congressio* per patre· concilii huius eonditio renovationi· oonse»» non exprimatur."’ adhibita, manifeste nullitatem eonnnbii poat ordin» Ex qua clausula ,8atius visum edt" perinde nihil initi Mtia indicat' Dein addit concilium: ,Eoa au-, pro contraria Mntentia inferri potest, ' cum recte tem, qui poat ordinationem uni matrimonio m appli­ * Sawe·! Hits 4· 8n4 la s» dlamrtatiw· 4e antricarunt (ante concilium hoc) presbytero·, diacono· seoaio, Vtedtee·» 1781 stlts. et hypo diacono· brevi aliquo tempore a «aero mi• Vide Katochker, a. Bead, A*mM, t IM. CONCIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IULIENSE KT FOGARASÎENSE, 187» matt 5-14 841 par dispensationem hanc oxoeptive oonoodibilem,J ■ synodi Neecasoarieaeie, euine tenor est: .Sacerdos’ ipoum impedimentum dirimens (afferatur, at oon- si duxerit uxorem deponatur taatsm, sed non simul validari potest matrimonium sine renovato coaaoaaa, ob hoc honore clericali exuatur," extra rigorem quod etiam aliia ax tituUa evenire aolst, dam matri­ positus. Lex enim posterior derogat priori, atque monium par dispensationem pontificis ia radios posteriori eaaoaicas asactioai adductas concilii Trul­ sanatur; adeoqae has ipaa aummi poatifici· eaun- lam, nec per sabseqaeatem constitutionem Leonis ciatioBe ordinem, atiam pro rita orientali impedi­ sapientis derogari potuit eam imperantes eivilea mentum dirimens esse comprobatur, cum mom iure destituantur canones ecclesiae metendi, neque dispensatione apoatolicaa aedis ab eo optie aon esset lex civilis contra canones valere possit dum de «Unde autem invaluerit ut in quibusdam regioni- - disciplina clericorum agitur. Unde patet canonibus bqj^ ecclesiae * orientalia matrimonia etiam poet conforme esse, quod matrimonia taba ia yaladiia maiores ordines contracta tolerarentur (in aliis enim ac dioecesibus graeoo-catholicorum Hungarise et prout supra de Valachia dictum est. non tolerantur), Galicien, aliiaque non tolerentur, nec talem in­ fontem detegit Babamon, ad eanonem β concilii Trul- disciplinata introduci admittetur, idque conformités laai inquieus: «Vigesimus sextus canon sanctorum convictioni ipsius ecclesiae orientalis; iuxta codi­ (commune directorium legis), apostolorum doeernit, ut soli lectores et cantores cem enim legitima matrimonia contrahant." De aliia autem cle­ (Mose seu capite 134, puncto 5**: haereticis accènricis nihil dicit Et propterea eorum (apostolorum aentnr illi, qui credunt presbyteros et diaconos nempe) doctrinam sancti patres consequenter ex- ] ; posse alteras ducere uxores. (Vid. pag. huius tendentes, hic quidem lectores et cantores uxores operia 83, c. 134.) ,lmmo synodus etiam Ruthenorum Zamoscensis ducere posse decernunt; nullum autem alium praeter bos, sive hypodiaconum, sive diaconum, sive pres­ anno 1720 diserte statuit: „8i quis presbyter colla­ byterum, post ordinationem legitimam uxorem acci­ tes ordines matrimonio iungi, aut prima uxore de­ pere, vel propter canonis transgressionem deponi. functa. secundas incestas nuptias inire praesump­ «Quomodo autem hi detegunt, qui ordinationem serit, per episcopum a communione atque alteri recusant et uxores accipiunt, disces ex septuagesima arceatur, poenisque canonicis afficiatur, ut peregri­ nona imperatoris Leonis sapientis novella, haec nam epuriamque cohiunotionOm abiiciat. Idem et partim expresse dicentis: «Nbri admittentes ergo synodus Maronitarum 1736 decrevit* z hac in re veterem legislatorem (luatinianum), qui Cum, iubentibus eminentissimis patribus, ab vult presbyterum, vel diaconum, vel subdiaconum, post sui ordinationem uxori coniunctum, a tali archiepisoopo Fogarasiensi exquisitum esset eur omnino habitu recedere et ad vitam- laicam con­ . in illo synodi capite de impedimento ordinis sile­ verti, decretum infirmâmes : sancimus autem suffi­ retur, is in memorate sua epistola diei 30 ianuarii cientem eis ease poenam, si solo ordine careant, in 1878 respondit; «Causa, ob quam susceptio sacrorum ordinum quo afite matrimonium dignoscebantur; non autem a clericali habitu et alio in ecclesiis ministerio, non est recensita inter impedimenta matrimonium quod tangere non est illicitum, omnino alieni esse g dirimentia, suum habet fhndamentum ia disciplina condemnentur." — Est autem lex quae ab hac ecclesiae ritus orientalis innixa saocte ecclesiae novella sublate, eat cap. XXX, tit. XL, libr. III canonibus, signanter vero canoni 27 (36) - sanctorum Basilic., quod est XXVII novellae luatinieni XXIII, apostolorum, canoni 1 concilii Neocaeaarionais, qui cuius tenor est: ,8i presbyter, aut diaconus, aut dicit: „Presbyter, ei uxorem acceperit, ab ordine subdiaconus, matrimonnium contraxerit, et poenae deponatut item canoni 6 concilii quinisexti, qui canonum obnsxiua erit, qui non minus quam logea praescribit: «Decernimus, ut deiaeeps nulli penitus valent, et sacerdotium amittit. Quin etiam liberi, hypodiacono, vel diacono, vel presbyteri», post velut ex incestis et nefariis nuptiis procreati, neque peractam sui. ordinationem, tconiugium contrahere spurii sunt, neque per successionem aut donationem liceat. 8i autem fuerit hoc afaus facere, depona­ aut mutuum fictitium, aut aliam,obligationem, quid­ tur." Conferatur et canon 27 sancti Baailii magni, quam a patribus vel ipsi, vel eorum matres acci­ et 148 aancti Nieephori patriarchae Conatantiwspiunt: sed eiusmodi/ree ecclesia ipsorum vindicat·1* politani. lustinianns imperator igitur anilitatem matrimonii «Similia praescribit etiam synodus national!· Stripost ordines recensitos contracti etiam quoad effec­ goniensis anno 1114 celebrata, quae papite LIV tus civiles enuntiat, atque proles ex teli matri­ haec habet: «Si quis de clero.secundam uxorem . . . monio genitas nec pro- naturalibus quidem, quales duxerit, deponatur." Vide Péterffy, Cncüia «cdssunt ex concubinatu genitae, relate ad successionem swe roewae-estitebMe m ngno Hungerier, Viennae in bonis parentum haberi decernit, ab omnique 1742, parte 1, pag. 60. «Hia canonum dispositionibus concordabant et hereditate proscribit. Novella autem Leonis sa­ pientis priorem legem cassantis saltem sacris canoni­ logeo civiles in his partibus anno 1100 latae; ita bus. qui talia matrimonia post ordines indicatos Colomani regia- Hungariae 'decretorum libro I, contracte, incestuosa, adulterina, nefaria, ac proinde capite 67, de bigamis presbyteris dicitur: «Bigami invalida et dissolvenda pronuntiant, derogare neu et viduarum vel repudiatarum 'mariti a ooniugiia potest; neo possunt oonvalidari per legem civilem cessent illicitae, vel a cleri excludantur consortiis." matrimonia per sacros canones constanter prohi­ Et libro Π, eapite 4, praescribitur : «Si qui· biga­ bita *, prout canon sanctorum apostolorum 26, mus presbyter propter uxorem divinum officium Trullanus 3, 6, postquam patres Trullani ca­ reliquerit, omni eoelesisstioa dignitate privetur, et none XXVI aperte enuntiarunt: «Manifestum esse, inter laicoe deputetur." quin matrimonium diseolvi quod nefarium ooningium, quale iuxta eanonem 3 praecipiatur. «Quibus omnibus, aliiaque similibus hoc idem eiusdem concilii supra citatum, est etiam matri­ monium post ordines maiores contractum, dissolvi praescribentibus attentis, atque .perpensis eis ■quo­ debeat, neo vir, id est clericus, cum ea ullo modo que, quae decretorum concilii nostri provinciali· consuetudinem (maritalem) habere possit, ob quam tituli VII, capite 5, notata habentur, abequo dubi­ sacra operatione privatus est." Quibus canon i tatione creditum eet, «usceptionem sacrorum ordi­ num iuxta diaciplinàm canonicam ecclesiae ritus 1 Confer I 80 parti· 1» boisa operis (M est ΜκΜτύϋίΛ orientali· non constituere impedimentum dirimens κ· 848 . CONCZL, PROVING PROTOM AL IÜUEN8E ET FbGARA8IKN8E, 1872 maii 5-14 »44 matrimonii, sed tantam impodteno; recons A «anta eede. Nel 1851 faroao date per ordina del dicendum eat, aeererum ordinum auMaptionem tento padre aegreto iateusioui ei numd di Vienna ei·, qui matrimonium iam in maiocibw o di Menaee, aflnobh inaiaéeaeere daheatamaata ai constituti eoatrahereat, aupariadueera irregulari- veaoovi la aaeeisité di riootrare alla tenta aada par tatom, ae proin aam inter impedimenta ■ matri- ottanera Γ autoriasasiona, la quala aarebbe state monium dirimentia computari non petal···, quaado- lore oono···· sees· rema diffioolté. la tel gui·· quidem in decretis agebatur de disciplina eeeteaiae - ai otteano un qualehe risultato; finch* riguardo alla all'Austria h ooaa peaeé paaaé ia legge, fogge, ritus orientali·/. ' provincie aoggette all* Austria la daooM Γ istraziono dell' emiueatiaaimo Bauaehar forma part· integral· dalla patente imperial· degii & ottobre 185®, · nalla medeaimé ai diohiara eaaer riaarvalo alla aaata sade di diapoeaare nella dis­ raaienai reepobaum eb ee hae super re datam non parité di oomunione >. Paraître .per quanto ai sapaatisfaciaae sacrae congregationi, qeae ideireo eam pia anehe dope pubblioato la dette patente, note­ agetur do aaaerenda vel nuganda saerameatalie ra·! nal 1857 ’, neaauno dai raaoori di rito orientale contractu· validitate, quamquam interim noluerit •sistenti nall' impare Austriaoo ha domandato finora Γ indicata fooolté alla aaata eada*. sacrum ordinem recensere inter impedimenta matri­ monium 'dirimentia, monendo· . tamen iudieavit Ora quantunqne la proibisioae dai matrimonii episcopo· rumenoa da obligatione recurrendi inBmieti derivi dalla autorité del concilie ecumanieo singulis casibus, qui 'forte contigerint, ad supra· di Oaloedonia. a peroié il solo papa posea dispenmum «anctae cedis iudicinm. •arne; tuttavia nella congregasione dogli Affari ecclesiastici atreardineri dei 14 ganneio 1858 era (72) •ubantrato U rifiaaao ohe sttaao Γ uso dei veaoovi Cum patres synodi rie recensendis praecipuis oriantali di dispensant «r as da questo, come dagli altri impadimenti impedienti, Γ enunciate legge po■ cautelis in huiusmodi ooningiia adhibendis, ac prae­ sertim de dispensatione pontificia, abstinuissent, tova aambrere di aver cesssto d' over vigore presso illud opportune animadvertebatur in JVdte arrUtii, di loro. /Ed eaaendo essi (soggiungevesi) in paci­ In congregation· habite die M ialii 1878 raaofatnm fui* ut infre, videlicet: .Par epietalam aignifieetùr reverendo patri domino e^chiaplseopo Fega- videlicet: Nad caso ehd riesoa vano ogni sforso per imp·dire i matrimonii misti, proscrive il ainodo eha i parrochi esiggano Γ adempimanto dalle solite can­ descens.- Mbnsignor Papp-Seillagyi nel 1883 riferiva ’ in proposito, che .si nullae date· sint reversai·· de catholica earum education·, secundum tonorem legis religionsriaa ih comitiis regni anno 1790-1 fico poaaaaao di tale ftaqlté, sarebbe coau pericolosa il volarii oggi abbligare a domandaria sila santa •edo; tanto pié che non ai trutta di materia rela­ tiva alla fode o at eoatumi/ La maggioransa perh dagli arqjnentisaimi psdri opiné, ./ocuüatas «w coseadandaa «t ai etaiitau, eioé che nelle iatrasioni da darsi al delegate si dica che procuri d' indagare deatramaote Ia diapoaisioni, in cui sono i veaoovi di rieavare dalla aanta aede la ridette facolté e le celebratis art. 26, § 15, ... prela» a msstw motrvmonsir, justa», fospadimaeta genapsem jeoeeasjsw ste c regioni suile quali ei ap| Jgia Is loro prutica.** . praetectu potae· tentam aato/asbaapfoa at anaaspsan~ ’bona sta in fotto, catholica prolis universae aduoationa adimpleta monii miati,4. 'Non aappiamo, ooma vaniaae allore aooolta daU'apiaoopato remano tel conoesaione; dee vellet, Isgibns patriae impeditur/ noterai paré eha né quando apirava il quinquennio, ' Bembra poi ch· qui aarabba stato elmauo op­ portuno, di far mansion·' dalla dbpaasa pontificia, né in aoguito aono pié rioorsi quai veaoovi per im­ ' sensé la quale i matrimonii misti sono sampre ille- plorer·· la proroge, e neppure per ottenere la disciti, quantanqua le parti sian pronto ad aeooggot penaa in qualehe oaao partitetare *. Perimenti niun tarai alla oondisioni dovnte. Analogo é il vaguante p oarieo si dapno aaai di tala^diapenaa nelle reiasioni brano dall* iatrusiona del gingno 1858: .Quaa qui- dalla mér la mani, ohe parlano dam catholica· unitatis tonandae neceaaitaa, ubi dei matrimoai misti, quantunque ai domandi nel ftaerit in euactia UdaHum animi· impraeaa attaque queationarie a» (i cattolici per contrarii), tiomtiem j dafixs, baud faoila dainoape inita arent monita at- •5 apeatoisca tti» aqpeaMW, · dalla rispoeta ne riqua adhortatione·, quibus ipaoa avartare dababuht •alti che h ataui luoghi ai eontraggono con uaa . parochi a nuptiarum foedere eum schismaticis in­ eundo, aut si aliqua interdum eam» interveniat, ob ■17». ■ Posasse 4sh> ainodo, basta per ridordare la nécessité della dis­ petite ee» non impetrata eedeeiee diepeaeaiioeie. rei pensa pontificia ai veocovi, cni quelle fta dirette, aeeeeeariie eaatiodibae, ee» eam» aligao praeterforso non basta pei parrochi, che il sinodo vuol qui nusw, si ordina ai vescovi d' ingiungere ai parrochi istruire in ordine ai matrimonimisti, tanto pid che d' astèneni non solo dall' assistera, eed etiam a si richiama in modo, che sembri riferibile solo al praeeutteadie . . . prodaaiatioaibae atgae e dietiecaao di renuensa delle parti a sottometterti elle : eorialibae Ulterio eeaeedoadie; si soggiunge perA, condition· volute dalla chieea. Da ultimo omerve- che qualora non poesano impedini tali matrimonii, remo, che se i prelsti rumeni peneverano nella «tunc sane ad graviore damna et scandala prae­ loto sucoennata opinione, oggi non milita più a cavenda abstinendum erit a catholico ooniuge-cen­ favor loro quel pacifico possepao, ohe poteva sup­ suris in illum nominatim expressis corripiendo, imms poni prima dei 1858. D' altro lato ci consta, che . esro tolerandum ut o porocho catholico turn consuetor fra i Ruteni i vescovi di Leopbli. di Munitato e di predaawtioaeo fa»t, oeuti teaee»' praetemieea enEperiess in questi ultimi anni si sono rivolti alia tiens religioaie Ulonn» fus nuptias eiat eoatreetari; santa sede per esser abilitati a dispensare dall' im­ tum etiam db factis proclamationibus litterae mere pedimento di cui si iratis1. testimoniales concedantur, ip quibus (si nullum sdCiô posto s’ appartiens alia saries»· dell' emi- sit dirimens impedimentum) unice enuntietur, nil nenxe rostre il giudicare. ae non solo a compimento aliud praeter vetitum ecclesiae ob impedimentum dell' istrusioni che si danno ai parrochi, ma esiandio mixtae religionis matrimonio conciliando obstare, per ribadire qet vescovi Ia nécessité della dispensa nullo prorsus addito verbo, ex quo eoaseneua aut pontificia, convenga farne quivi espressa e chiara approbationis vel levis suscipio sit oritura.1* Inoltre in una risposta del Santo Offitio a rari mensione ‘, facendo d' altra parte loro sentire che la santa sede non sarebbe aliena dall' investirli della dubbi proposti dal vicario apostolieo dei Mayssour nell' Indie orientali in seguito dell' instruxione dell' relativa faculté. Nello stesso paragrafo si aggiunge che eum . .. 0 eminentissime Antonelli dei 15 novembre 1858 sui eoatraheatee . . . coaditionibaa oati^facete recanerent, matrimoni misti, si legge : „Iaiproba»dai» atiauae procedant i parochi od normam praeaoriptom» ee- eeee mimionariorum praxim. qua ad detegendam deeine, ove ei richiama 1' istrusione dei 1858. Eceo haereticorum fraudem, qui relicta propria uxore quanto si ricava dalle relationi di quei vescovi eal cum catholica muliere copulari praesumerent, inter S, con cui soglionsi coli celebrare i matrimoni alias investigationes, banns illorum publicantur, II veeeovo di Logos ne dico: „Huiusmodi atdla taaua foeta meatioae retigioaio triomm gai monia . . . semper benedici consueverunt, usus mqrtioe eiat eoatreetan." La sterna Suprema in - vero aseistentiae passivae in noetra ecclesia nondum foria ,IV 11 maggio 1864 decideva per la diocesi induetus est***. Monsignor Papp-Ssillagyi rappre- di Natches, „peeee fieri proclamationes in mixtis sentava, come abbiam veduto (supra,*A), ehe quando nuptiis, quae apostolica dispensatione contrahuntur, le parti si aseoggettano alie eondisioni, i matrimoni eappreeea temsa laeatioae religioaie contrehenriam misti si tolerano, o/gue per paroebam. eolita beae- e nel seguente anno reeeriveva, „poue eateadi ad dictîoae cvhoaeetaatar. E quindi sogginngeva: „ Fa­ dioeceses Anglise responsionem iam datam epi­ cultas talibus matrimoniis assistendi Cum lege eieili, scopo Natchetensi sub feria IV die 11 maii 1864.'* tum induito sanctae sedis apoetolicae per breve Finalmente nella congregatione generale dei maggio suum die 30 aprilis 1841 pro regno Hungdiiab-edi- 1871 eeaminandosi il sinodo di Smirne, il quale tum concessa habetur.** Nel caso oontrhrio, diceva area preocritto*, „ non eeee focieadao |· pubblioaaioni tali matrimonii pence euieteattoai mor« possieem P nei matrimoni misti, ntsi tn srtih«, slt propter eelebrari. L' arciveseovo finalmenta, astration fatta fregaeatiuitaam pbptdatioaeai eae aeceteeriee eideaadall' osservstisa delle eondisioni, significava, che Rsi tur ed-moiorem endeUn» ia detegeadi* trnpediewnrie,-** - partes contrahentes maiori affectu erga religionem Γ eminence vostro avendo in vkta le surriforite istru­ - graeco-catholicam ferantur, et per parochum graeoo- sioni e risposte oontenute nell'analoga Nota d'ar- ■ catholicum copulari desiderant, talia matrimonia in chivio, ordinamno, che quosto passo si modiflcaaee ecclesia graeco - catholica solemnitatibus consuetis nel modo seguente: «Prociamatio neo. qaae in ma­ in euchologio praescriptis benedicuntur: depegata trimonio praemittuntur, non fiaat in mixtis connubiis, ’ enim per · parochum graeco.- catholicum solemni nisi gaaado aeeeeeariae et opportaaae eideaatar in­ benedictione, qui mera passiva parochi graeco- dicto ordinarii pro detegoadie impsdimsnris, et satiseu catholici assistentia se copulatos esse nullatenus mentione religioaie eonaa gei nuptias eiat ooatraetari," 1 Belas, del 1808. v Sect. Π, cap. S, I 108. • Vd. Orient. 18SS, 08, St, 07. • Il tisodo di 8mine rivedsto dalla sagrs coagregaawM nel 1871 coal si eeprime Mila ses. Π. cap. 5. a. 4. .t'a· astern haec matriaosia mitts osMfsadi MoMsitaa aIi»M srgeot, sciaSt posters· sme dipmeetisar ponft/lcM iKrife so ssmper ού·.* - atm, osLMoe. • Belas, del 1888. . ' (74) Quod tertio loco positam pro celebranda liturgie regulam attinet, quaestionem eminentistimis patri-, bus faciebat quod statuitur. misearn praeaancti- 1 Betet, dei IMS. ' * I Qned si Weta. Sapra. coL OM I>. • Cap. V. a. A * 847 CONCIL·. PROVISO. PRIMUM ALBA-IULIEN8E ET FOGARA8IEN8E, 187» mail 5-14 848 Vearado aile dispense, tamaeateremo ehe il ficatorum celebrari omnibus Mercurii et Veaeria A diebus, quadragesimae; item diebus Luae, Martis patriaroa dalla natione Malchita invaao imploré da et Mercurii maioris hebdomadae. Porro cum iu Benedetto XTV, che si petesse logger· nolle ohieee prima ' regula statutam sit quod liturgie sanoti del Libano · doU’Anti-Libatao là mesea intima ο loannis Chrysostomi «per totum aaanm^-Uxceptis prfittu nolle ferio di quaresima, «ad satisfaciendum diebus pro quibus reliquae liturgiaé praoeoriptao pietati suoerdotum et multiplicibus fidelium oblasunt, peragitur* : couraqueus iade rideretur rase, tionibna,* oome risalta dalla ooetitarione 2>mmssquod in quadragesima diebus Luaae et Martis dotem *■ Talo pormoeso pert dall’enoomiato po'nsaneti loannis Ghrysoatomi liturgie etiam peragi tofioe fu concesso agi' Italo-Grod, come pub vederat possit. lamvero secundum eedqsiao orientalis ca­ nel β VI, n. 16, dolia moarionata eOstitariono Ari nones praosMetificatorum misse celebrari debet pastoralis. Abbiamo inoltre nei nostri regiatri due omnibus quadragesimae diebus praeterquam in esempi di partieolari dispense per celebrare la moera sabbatis, dominicis et dio sanctissimae Annuntia­ di ran Giovanni Crisostomo ne' einque giomi d' ogni tionis, si in quadragesimam inciderit. Ad rem Nota eettimana della quaresima. Il primo dell'udienxa 18 gennaio 1818 a favore di monsignor Maslum; il ercJtini: Oltre ii canone 48* o 51* dei concilio di Lao­ seconde dei »4 febbraro del 1830 a favore dei mo­ dice». è celebre il canone 52 dei sinodo Trallano: nad di Santa Maria in Caririia. Monsignor Maslum «In omnibus sanctae quadrageeimao diebus praeter addusse il motive della sua personale devoxione quam sabbato et dominica et sancto Annuntiationis B verso il sentissimo sagramento ; i monaci addusraro die fiat.sacra praesanotificatorum missa.** Nella il difetto del prassnnctÿIbntorMMS. Da ultimo, noterestitutions Biti pertorahi, fi VI, n. 18, Bene­ remo che nell' editto pubblicato per gli orientali detto XIV insegna che nel tempo del digiuno stanxiati in Roma dill' eminentissimo signor cardi­ quaresimale, presso i Croci .«exceptis dominicis, nale Guadagni vicario generale di Benedetto XTV sabbatis et nonnullis solemnioribus festivitatibus, ex evvi il seguente paragrafo : «Benchè sia vittata ad antiquo more, nonnisi missa praesanotificatorum alcune uaxioni orientali dai proprio rito la celebra­ tione deÇa meesa nella quadrageeima, che precede celebratur*. E. Is medesima norma seguono i Molchiti. In la pasqua di reaurretione, sua beatitudine, a sup­ una memoria presentata nel 1818 da moatignor plica de' sacerdoti, per appagare la loro devoxione, Mulum, allora arcivescovo di Mira, e poi patriaroa e perché non reetino ^rivi della comunione eucaridi quells natione, si aaserisoe «che nel tempo qua­ stica per si lungo spaxio di tempo, è benignamente resimale a tenore del· rito greoo, il sabatp si dice condisceaa a permettere la celebratione ne' giorni la liturgie di »an Giovanni Crisostomo, e nel giorno sudetti della quadrageeima'(fln quando dimoreranno della domenica si célébré la messa' di san Basilio in questa titra), ecoettubti li tre ultimi, giovedl; il Orando,t dicendosi negli altri giorni quelle de' venerdl, e rabato santo. “ presentificoti ; ohe i vesoovi greet in dette tempo ο Rogatus a sacra congregatione arcbiepiscopus devono stare Sense celebrare negli altri cinque giorni, perché la messa - presentificata si dice una q Fogaratientia ut explicaret rationes et. causas cur sola volte il giorno a messo giorno dal parroco di synodus regulam a canonibus alienam posuisset, se ogni respettiva chiera, o colla dispense del patri- suosque purgavit hia verbis: «Dum in decretis concilii nostri diceretur saneti arca. i vescovi celebrano la messa di san Giovanni Crisostomo*. E il sinodo Melchlta di Ain-Tres del loannis Chrysoetomi liturgiam passim celebrari per 1835 nel oenone 3 preeerivendo nei detti giorni annum omnibus illis diebus, quibus aliae non cele­ feriali, durante la quaresima, la celebratione della brantur, habebatur prae oculis talis clerus, qui messa de’ prosantificati, proibisce che si dice quelle debite in typico instructus omnino novit, quod di san Giovanni Crisostomo’, eoeettuate le ehiece sanctissimae quadragesimae stabilitis diebus, — si aasai povere de' villaggi, che non poasono conser­ sabbata, dies item dominici et sanctissimae Annun­ missa praeranctificatorum vare il sagramento con deoensa, «alie quali (cos) il tiationis excipiantur, sinodo) permetterh| il rispettivo vescovo poter cele­ debeat celebrari. «Haec -vero missa iuxta libros rituales ecclesiae brare la Xteasa di ran Giovanni.* 8u di che nulle Ju oeeer^ttb dalla aagra congregatione neU'eoame noatrae celebratur quidem per totum quadragesimae tempus, aed tantum diebus Mercurii et Veneris, del sinodo medeaimo. *■ . Né mancano in argomento risolutioni del Santo item diebus Lunae, Martis et Mercurii in sanctiaOffixio e della Propagande. Npll’adunansa parti- siqtae passionis dominicae hebdomada; prouti et colare 31 marso 1729, trattandoti dei Oreci Mel- die lovia post canonem sancti .Andreae vespere chiti, questa sagra congregatione rieolvette : «Ser­ p feriae 4 in hebdomada 5 sanctissimae quadragesimae vatur ritus celebrandi' tempore quadragesimae in celebrari solitum; tum in festo 40 sanctorum mar­ diebus sabbati et dominicae tantum, prout aliae de­ tyrum, niti hoc festum in diem sabbati aut Do­ cretum Alit per sacram congregationem Sapeti Officii mini inciderit. «Quia etsi de praescripto canonis_ 52 concilii sub die 13 aprilis 1695.* Dei Rumeni non ei fornisce Γ. archivio partieolari notisie rail' oggetto. Meli' quinisexti missa praesanotificatorum celebranda esset Enchiridia* di Papp-Saillagyi * .b acritto: «In eccle­ omnibus quadrageeimao sanctae diebus, praeter eos, sia orientali tota quadragesima, praeter sabbatum et qui pxcipiuntar, prout superius fait notatum; at­ dominictm diem, item diem magnum Veneris (de), tamen cum Hhtd praescriptum aerioribus temporibus et foetum 'Annuntiationis beatae Mariae virginis, missa . fusrit temperatum, et quidem constitutione sancti Nicephori patriarchae Constantinopolitani occurrente non celebratur, sed solum praesanotificatorum.* η* IV in capitulis de variis argumentis, — vide ’ Voto e ragioai di qmste pressi Ia minum loannem Baptistam Pitra\n opere: «Iuris sa Voto M .padri Lasart Cella oompegai* 41 Goto: Cea- oeolesMutici Graeooram kieturi» rtiwoiMimsato", gngsrioai jartieolari sati 1764-81, vel 157, p. Ml a sag. tomo Π, pagina 331, ubi haec leguntur: «De litar■ Tai 4Meto fs riaaovato dai ataado (laros»Itatteas dalla 6*» vero praeeanetificatorUB . . . ter fleri in rinStra^«arm (Strasinicu) libet est rituali·, qui con­ tinet cantica, in quibus atroci· Christi domini pas­ sionis speci··, cruentaque mors salvatoris vivis de­ picta eoioribus fideles ad veram paeaitentiam agendam provocant «Hic liber adhibetur in sanctissima passionis do­ minicae hebdomada duratque ustu eius usque diem •abbati magni. «Rditio Blasii procurata anno 1817 in ûno tomo perinde transponitor. .«BmtedMtoriM (Pentocostariu) liber ritualis, in quo miracula et mirabilia opera resurrectionis do­ minicae tempusque quadraginta dierum poet resur­ rectionem cum sanctis apostolis exactum atque Sancti spiritus super apostolos descensio hymnis et canticis celebratur. «Liber hic adhibetur a sanctissimae resurrectionis dominica usque festum pentecosten. «Exstat in formato minore editionis Blasii anne I860 vulgatae, in qua pariter transmittitur Romam.* (75) exempla ex sacris scriptoris allegata, divsrsorumqus textuum biblieoram citata, atque per multa «acre monita morali· fidei·· ad paeaitontiam agendam excitat. Cum hoc io loco mentio fieret plurium ritualium librorum ad quorum praescriptum sacer cultus in tota ista ecclesiastica provincia regeretur, postularunt emineutissimi patre· archiepiscopum Fogarasien­ sem ut de omnibus huiusmodi libris sacrem Con­ gregationem informare, insimul vero singulorum exemplaria typi· edita Romam mittere vallet. Pre­ cibus annuit archiepisoopus ita scribens in laudata epistola diei 30 ianuarii 1878: «Inter libros rituales, qui in praeattactis decretis recensentur, primus occurrit ita dictum: „Horologinm (Orologiulu), qui continet horas ca­ nonicas. item partes cultus, divini spectantes etiam ad officium sacrum, quod quilibet sacerdos omni die debet persolvere; — in ecclesia ritus latini talis liber vocatur: Breviarium. «Editio ultima est, quae Blasii anno 1869 typis vulgata existit, uti videre est ex exemplari, quod (76) cum ceteris disponibilibus Romam expeditur «d In prohibenda communicatione in divinis cum gratiosum postulatum. , JWtsrioa (Psaltirea) est secundus Uber ibi me­ haeretici· et schismaticis, synodus ne verbum qui­ moratus, qui, quod nomen indicat, continet ; psalmos dem fecerat de laleis. Unde ista ArtUrii note, nempe sacrae scripturae in se complectitur in cer­ ubi nonnulla, scito digna significantur : tas sectiones iuxta usum in officio sacro faciendum Opportunément· il sinodo raccomanda al clero di asteneni dalla comunicasibne us disims cogli distributos. «Editio ultima est de anno 1836, Blasii procurata, acattolici. Ricordsranno 1 eminence vostro Γ erronee D dottrine profesaate in argomento dai paasato areiquod ex exemplari misso poterit videri, ..Colabassen (Catavasieriu) nominatur tertius liber yescovo di Fogaras monsignor Starka Salues. Il ritualis, qui hymnos varios et cantica diversa com­ quale era di sentimento, che la proibisione di co­ plectitur in celebrationem solemnitatis maiorum municare m divÛMS no· ha luogo riguardo agli festorum per annum recurrentium concinnata, prae­ ■cismatici, m· unieamente agli eretici; ehe tali non terea alias quoque cantilenas sacras ad cultum divi­ sono gli scismatiei orientali, e cbe percit» nella mannum spectantes, et canonem ad beatissimam imma- cansa di chiese officiate dai eattoliei b leeito fre­ quentare quelle degli eretici. potendo i veri adora­ cdlatam deiparam virginem Mariam adornatum. , «Editio anno 1894, Blasii procurata, perinde tori prestare omaggio a Dio in ogni luogo. Furono tali dottrine sostenute dal prelato 'sache nei giormittitur' in uno exemplari. „ Octoeekitm (Oetoechu) memoratum est liber quar­ nali e conformate col.proprio esempio. "Nella con­ tus ritualis, qui in se continet cantica doctrinalia gregatione generale 19 sprite 1863 ordinavaai, che per singulas hebdomadas iuxta octo tonos eccle­ s' istruissero su questo panto iasiems all" areivescovo siasticos concinnata super sanctissimae incarnationis i suoi suffraganei. a tenore delle risposte del Santo * mysterio, deinde victoria domini nostri lesu Christi Offixio, e segnatamente dell' istruxione» di questa contra inferni potentiam reportata, atque de sanctis­ sagra congregasione del 1799. Fu compilata una sima resurrectione domini salvatoris mundi tractantia. nuova istruxione, cui annettavasi quells surricordata; «Liber hic ritualis «dhibetur per integrum an- ma Γ eminence vostro, cui fu sottoposta nel generale ■ num, excepto sanctissimae quadragesimae tempore; consesso dei 30 settembre detto anno, risposero, ro­ is CoXCLU OCltEUL. TOMW JUL 851 CONCIL. PROVING. PRIÎUM ALBA-IUUEN8E .ET FOGARA8IÉN8E, 18» maii 5-14 889 cudendae» esse festa moMem paodiiom ta disesueimse A impero Awtriaoo a farne una riduaiono. Ma i vesminentiseimorum patrum, «oruesdamquo fedteio ite* eoovi nelle conference di Blaaendorf mostraroeo rum vubiieiendam. Non apparuôê dai nostri registri, y d* ignorare, se i loro antecessori e propriamonta il che più in seguito se ne trottasse; e troviamooolo che il canto padre nell* udiensa 31 maggio 1884, presso le risoluûoni della oongregamono geaoralo 23 dello stesso mone, sspsaUn' fessi/ «pMtoKeee M* tenu ad quittes mctohmu «nùisMtes rites orfentaKs, impsTM Auttriaei aull' indiseolubilità dei matrimonio, volendo ut praesenti copta tppsrhmitatv etsdom stscycltos litteris odfeapoter instructio Cam saepe de communications ta dictais catholicorum ettm havre tide et schismaticis edita anno 1729 pro mimitnariit veeoovo di Fogaras area fatto, uso dell'acoennata faoolti1. L'Armenopolitano opinava aoa asservi mai stata coli ridurione .di foeto, o perb i eattolid • gli acismatiei avere i medesimi giorni festivi. Abbiamo solo aa novero di feste eeibito alia dele­ gatione apostolica dal teolqgo dei metropolitaao di» Fogaras3, in cui dope essem distinti i giorni festivi dai eemifeotivi risalendo alie leggi imperiali, vengoao designati i giorni soliti al présente osservarsi per preoetto eeclmiaacico. Dissero perb que' prolati, 'Orientis1. La detth istnuione del 1729 si trova, che altri giorni ancora ai osservano dai fedeli, non ms in linguq italiens, fra i documenti riferiti nell' per precetto, ma piuttosto per devosiune. I padri di Fogaras pettanto in questo primo sinodo, avrebappendice del sinodo Libanese. Non si scorge poi per quai ragione i padri di ber fatto posa molto vantaggiosa, anohe per elimi­ Fogaras al solo clero, ansi ehi a tutti t fedeli, tn- nare qualunque abuso, se imitando Γ esempio di cubthino di astenersi della eomunioasione ta distass. b altri sinodi, come il Ruteno, il Maronite, il 8iro Quanto si è detto. sembra provare, che b espsdiente del 1866 (non ancora riveduto) ecc., avemero espooto per tutti Γ avere in vista i sani principii su questa il novero delle feste, dggi in vigore in tutta la pro­ materia, attess speoialmente la oonvivensa del cat- vincia, per istabiflre in tel modo colla cantione della tolici cogli acismatiei in Transilvania. V' ha poi ' santa cede, una regola sicura. postante ed uniforme. anche uns partieolare ragione. Il vescovo di Lugos ' Il sinodo di Zamoscia * sembra più felice nell* nel 1863 significare, ehe „in partibus Transylvania, esporre ia parte positiva del precctto dell’ osservanta delle feate. Eccone le^prole : „Ceterum quia feeta antiquo pacatiori tempore, viguit usus ut in ali­ quibus locis, conventione inter graeco-oatholicos et non ideô Instituta eunt, ut jmpnlus liber ab opere schismaticos habita, in ecclesia communi sua, per servili, vel eompotationibus et saltationibus, vel vices hebdomatim, modo graeco - catholicus, alias nundinis et aliis prophanis actionibus vacet, sed schismaticus parochus sanctam liturgiam super altari ut ad ecclesiam, cum divina officia celebrantur, con­ communi, quilibet suum antimensale portable im­ veniat, ae diet illo» pistatis operibus Deo consecret * ; ponendo, libere celebrare possit, fidelibus amborum idcirco omnes hortatur sancta synodus, non solum partium pro lubitu ad sacra audiende confluentibus, ut disims officiis, sacrae concioni eel lectioni, ae minime vero, promiscue sacrii participantibus. Re­ Christianas doctrinae inlerriat, prout debent ; verum centius etiam factae sunt huiusmodi probae (tie), etiam ut ab illicitis, vel ad illicita trahentibus om­ verum ordinariatus schismatici iam abhorrent a tali nino abstineant, et ut observent, quemadmodum ait communi usu, timentes ovium commixtionem**. E c divus Augustinus1 diem sabbati non earnaliter, non I'arcivescovo nel 1869 scrivea: ,,Graeco-catholici deliciit ludaeovum, fui otio afeduatar ad iniquitatem; cum schismaticis vel haereticis in divinis generatim meliut enim tota dis foderent, quam saltarent aut loquendo haud communicant, in eorumque eccleaiia otsam btberswt." . sacra mysteria haud peragunt. Sehitmatiei attamen Proposito dubio, num addendum aliquid esset in pniea eedeeia graeco - eatboliea huius dioeeeeeoe eaera peragunt m euiuedam eoneentionis antiquae, iis quae synodus edixerat super festis diebus mo­ doque eos servandi, eminentissimi patres respon­ donee ipsi tibi eedetiam extruere poterunt." derunt: Aon esse interloquendum. (TJ) Sciscitantibus eminentissimi· patribus quinam (79) huiusmodi abusus speciatim essent in quos synodus Nota archieii: invexerat* srchiepiscopus Fogarasiensis in laudata Lodaqdo il sinodo Γ uso dell' oratorio privato, epistola respondit: suppone nei veseovi la facoltà di permettervi abi, Abusus etiamsi non sint ubique iidem, quos tqalmente la celebraxione dei sagro sagrificio. sancta synodus extirpandos esse decrevit, sunt prae- L' antico uso delle cappelle domestiche avea nella primis sequentes: improperia, exeerationes, turpi­ chiesa degenerato in abuso per la ragione appunto, loquia, mendacia,, assumptio in vanum sanctissimi come- osserva Benedetto XIV*. che, sebbene per nominis, cessatio a laboribus vesperis dierum martis oelebrarvi la· messa si richiedesse la license dei et veneris, dies festus usu introductus feria V inter ° vesoovi, mû pert erano troppo facili ad accordaria. festa sanctissimi paschatis et pentecosten, luctus excessivus defunctorum, dum propinqui usque diem sepulturae aperto capite incedunt, saltus immode­ ratus iuventutis praeprimis in pagis, tum frequen­ tatio cauponarum'** (78) Nota arehivii: Siamo privi di notitie suile feste in uso presso i Vallachi. Vero è che la santa memoria di PioVI nelle lettere apostoliehe Asawto paternos caritatis affectu degli 8 aprile 1775 ed istansa di Maria Te­ resa autoriub i veseovi greci uniti soggetti ali' 1 Delle lettere apMtoliehe di cal qui si ordina la spodiuoae. si è delta eopr* eoUggeD- NM piano d'UtrasioM refatto da monsinor CartoaJ, eom ai * vadato coL 888 D, «i dtoeorrt a «M cap. VU daU» ooM«aieaatam ocgU «ratid · adw—rtni „Haec autem facilitas (soggiunge il pontefice), prop­ ter quam interdum factum est, ut oratoria dome­ stica, licet frustra, prohiberentur, multo magi* in usu fuit in ecclesia orientali, ob id potissimum quod in ecclesiis Graecorum nonnisi unicum altare erat, et postquam una super ipso missa celebrata esqet, alteram per eumdem diem celebrari minime poterat. Balaamon tn couunsatoriu ed cqnonss TruUanos testatur, quod sine ulla alta formula, impertita ab episcopo censebatur sacerdoti licentia celebrandi ‘ Rapporta rit Rietretta, | 117. * Ibid.. Somioario, n. VL ■ Tit. XVïl * Nfc. ί ad contait. Btügaronuu, c. 11. — Nota del eiiiodo. * Knarr. ia Pi. ΧΧΧΠ. — Nota del tinodo. •Brew ai vaocoTi di Poloaia, Magno cum animi nootri, 9 Ciaeao 1H1, H ». 10. * », ....»· .. .■ M 8M CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUJJKN8K ET FOGARA8IEN8K,1879 nuii 5-14 854 sais·*· ia privati* laicorum oratorii*, qnotiea super A snspensionis a divini·, a* qui· sàeerdos divinum hoc mappis ab episeopo consecratis cslsbraret* saorificinm extra «cclwiaa, val oratoria ad divinum La audatta faoolth dai concilio di Trento fti toit* dumtaxat eultum destinat* et eoeeeerata sen beneai veeoovi e ruervata a) papa *; ma qnesta, a quanto dicta péragat «tns hesn/ta tui ordinarii' quam porro ae «ambra, i una di quelle riserve, che noa si sono licentiam non ita facile, nec sine maga* ean*a con­ esteseall'Oriente*. Innanxi tratto, un indixio non cedant* Del resto non sari forne qui fuor di Inogo di oscuro ne somministra il «inodo della naxione greooraelchita del 1849’, il quale pariando della faooltà notare, anche in conforma della suesposta omervao dispensa per dire U mena nolle oa*e private, il xions di Benedetto XIV, ohe la aagra congregatione che confessa eater contre i renom' « la eoneuettedène ha dovuto anehe in tempi * noi vicini interioqnire della chieen eattolica, dice: „E pereib iwi regni più volte sulla soverchia facilité che evvi prosso f Occidente appartiens soltanto al Romano ponte- gli orientali, di celebrare la messa nelle case pri­ fice il dare la dette dispensa per 1* difficoltà di vate; ond'è ohe nel 1849 dirigera in proposito ai patriarch! di levante un' encidica. eccitandoli ad otteneri*.* . Ma ehe in Oriente la concessione dell’ induito, impedir tale abuso. E ricorda il sudetto sinodo di cui ti tratta, non. tie ritervata al papa, ti di- melchita 1 tale encidica, diohiarando non eeeer lecito mostra dai tinodo Libanete, il quale è tanto più di dors la endetta diepenea (di celebrare la messa autorevoie, qupato più ai ta che voile avvicinarai nelle case private), epedaltnente perdet ν' i una lut­ alla disciplina occidentale. Eccone il testo: „Gum tera della eagre congregatione di Propaganda in ab iptit apostolorum temporibus fuisse constet loca data 13 eetteuAre 184?, in ctei eieta di celebrare la ad hoc specialiter deputata, ut sacrosancta ibi my- eania tneeea nolle com private. Dee perd avvertirsi ■teria celebrarentur; hinc tacri canone· prohibue­ che nella predetta circolare, benchè si richiami il runt, ne in privati· aedibus divina liturgie con­ divieto anche pe' sacerdoti di rito orientale di od®ficeretur. Quare disfricte praecipimus sub poena brar 1* messa nelle case private, nulla peri) vi si suspensionis ipso facto incurrendae, ne quis sacer­ dice, da cui risulti negata Γ autorité relativa ai dos divinum hoc .sacrificium extra ecclesiam vel prelati orientali, ed in tal senso Γ in|ese il medeoratorium ad divinum dumtaxat cultum destinatum simo sinodo, come , ricavasi dallo stesgo canone et consecratum teu benedictum peragat, sûre spe­ di sopra cibato, coi. 853 A ’. Finora degli oratorii considerati dai lato dei ciali et expreeea licentia reeerendieeieni demini patri­ archa· et ordinariorum, quae licentia non ita facile dritto de' vescovi; m* ravviseranno forte l eminense nec sine necessitate concedatur, sed iis solum in vostre opportuno, che unmesso pure tale diritto locis, ubi christifidele· sine ecclesia inter haereticos convenga moderante 1' esereiaio, a prévenir· gli aut infideles versantur. Qui vero licentiam huius­ abusi che pur troppo hanno avuto-luqgo in argomodi obtinuerint, curent domi munditiem, et ut ab mento. come si i di sopra osservato. II sinodo di omni alio usu sit libera, habeantque aecum altare Zamoscia limita questo potere nei veeoovi, vietando portatile, quod super docentem ornatamque mensam loro di usante ‘eine magna conea. Inoltre concur­ ponatur, caveant demum ne quidquam eorum desit rendo anche le esuse sufficienti, delle qual| tabe quae ad celebrationem missae requirunturD'onde Γ attual sinodo, resterebbe anehe a dir qualcosa risulta che la faoolU di permettere la oelebraxione della visita da fani dal vescovo dells cappelle pri­ della messa nelle case private presso i Maroniti è in vate, e della proibixioqe di celebrarvi più mease certo modo riservat* al patriarca, senia di cui il nello atesso giorno sensa peculiare permesso. Oiovescovo non pui autoriuarhe, seppure 1* parte ohe veri consultare in proposito il sinodo Libansse ’. ne ha il vescovo, sia qualohe cosa di più dell* re­ Frattanto, per quel che apparisce dai 'documenti missione, e commissione che a Iui ne faccia il pa- d' archirio, pui> dirai, che non vi sono abusi intorno triarca, e la ricognisione ed approvasione dell'ora­ a ciô nella provincia di Fogaràs. Ecco le risposte torio. 11 sinodo maronita di Bekorke dei 1856 date dai vescovi *11' articolo 103 del questionario. stabilisse disgiuntivamente che appartiene al patri- L' articolo' i il seguente: ,An aliqui· irre|iserit arca owero al vescovo dar la licens* di celebrare abusus celebrandi missae sacrificium in privatis 1* messa nelle case private. Questo sinodo perù oratoriis absque necessitate, et non obtenta licenti* non è stato mai rieonoseiuto dalla sagra congre­ a competenti auctoritate ecclesiastica.“ E' arcivescovo nel 1869 riepondeva Negatiee. Monsignor gatione. II sinodo di Zamoscia’ ha quanto segue": „Cum P*pp-8tillagyi vescovo di Gnm-Varadino nel 1863: ab ipsis apostolorum temporibu; ftiisse appareat „Abusus sacram liturgiam in privatis oratoriis abs- . loca specialiter deputata, quo fideles sacra mysteria que necessitate et non obtenta licenti* a competente oelebraturi accederent; hinc sacri canones sapien­ auctoritate ecclesiastica celebrandi, cum in hac dioetissime prohibuerunt, ne in privatis aedibus con­ υ cesi nulla talia oratoria existant, omnino nullus ir­ ficerentur. Quare haec sancta synodus ipsorum repsit.* II vescovo di Logos nello sterno anno: vestigiis inhaerens, districte praecipit sub poena „8ine obtenta ai hae ordinariatu licentia, oratoria privata quisquam erigere, eo minus sacra in iis per * Sets. ÏS de obs. et evit. in oelebr, ai····, Beaed. XIV abusum celebrare' audet* M* dato pure che non breve ciL, * tl. ’ Quanto ali' iadipeudsasa degli orientali dalle oootitusioai ' Lot. eit_ pontificie e conciliari poeteriori alio eeiema 8 noto il criterio * Cone questa circolare, coal sltri simili decreti, eho si formolsto de aaa ooavslta di toologi dei 4 gisgno 1881 nel modo oegaeatej .Snbditi qsstuor patriarchaliaa oodedanus hanno in archivio, non setnbra ehe pregindiehiao al dritto dei Orientis no* ligsatnr novis pontificiis ooMtitntionibna, nisi in veseori orientali. Tal è qsaUo «ari» yei CaMel ssl 1788., tribus casibus: 1· Ia mataris dogmatam fidei; Iri ai papa ex­ L' areivesorvo caldeo di Diarbskir avea significato ehs i Bo­ plicite in asis qoastitutioniba· fisciat asentionea et disposal naci anseui dei Uhsao soievaao celebrare selle case private ds praedictis ; 8" si implicite in eidlsm constitutionibus de eis mata Uoeasa dell>«Miaario, *4 dalla tanta seds. Fs rieordata disponat, ut ia casibus appellationi· ad ihtarum concilium etc.* la proihisioae più volte ripetata ai rc‘—IstiaL g la Vedi Posasse Armeni, maggio 1887. Rlstretto, part Π, cap. Ill, Propagaada nel generale conaseso 1 ottohre dette sano de­ creto : .Kxtendaatar decreta etiam pro Chaidasis et tndaatar I ' 1 Part. I, eap. IU, esa. 7. Questo sinodo non è stato ssa- archiepiaoopo, qsi caret eoraa examtioM·, coapsUeodo etiam, qsstsaas opns sit, «uaihns iuis ressediia* Oitre s do, 8 da miaato dalla saura oougregsrions. rifisttsre che tali decreti soao partioolari. • Part. Π, esp. 18, η. ΙΑ • Ttt. IU, 4 IV, p 87. 8M OOMOIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IUU»»™ BT FOGARA8IEN8E, 1873 smtii »44- 8M mari colk in proposito aloua abuse, giudieheranno A ia qaeato latento, riguardava anche i libri MWtyri. nondimeno Γ eminense voetra, m ia foooltà di «ri Cerne apprmdiamo dalle eonforeuxe di Blaseederf, trattari, debba nel riaodp rirooeeriverri ia modo * ire soeo le version) della aagre scrittnre In lingua da impedire gl’ inconvenienti die ia segrito ae ramena volgare t, sensa tener conto di qualche trndnrione parriele seiguita ralla verrions siere. Una potrebbero derivare. dei graeo riusnpeta in Bukareat nel 1888-, la se­ (86) conda maaaoeritta thtta sali· volgata dei veeeovo Note orMtU: Pietro Pedo Aaron; le tene, Λ' è in uso, fatte suit * Nel fine di qneato paragrafo a* interdie· la maedirion· greoo-latiaa di Watablo dal bariheno 8asica instrumentrie nelle eagre ftmriori. MeUa eomuele Klein, · publicata colle stamps in Bissendorf stitusione Jami * Benedetto XIV1 torire: (Uriverau· nel 179». Questa A Γ edisione, ehe il ainodo ehiama quidem orbia cKriptisnas orgaai aMonuaqae marie * ■ppraenln, approval· pert dri vescovi, so non per ram ûuirammUéram asum adhuc aoa recepit; prae­ deereto, ahnen per use, e clje quei prelati araicuter enim Ruthenos rites graeci. qui in aaia ecrieriis rarono esser fsdelo ed immune da errori sostanaiali. neque organum neque alia musicae instrumenta Quanto poi ai earattari delle aegra scrittsra, eome habent, teste patre Le Bran, t. II, Rapi. ausa, dei libri liturgiei, sono deosi i cirilliani, transe al­ p. 215, nostra pontiicis cappella, ut omnibus aotam eari libri impressi in caratteri latini; e notavari est, cantum musicum, sed gravem, decoram, piumnella stessa eireoetansa, che i parrochi idioti ed i que admittit, nunquam autem organum etc. * Mon­ signor P»pp-8xillagyi’: ,Ea est (dios) proprietas1 cantori (ehe sono seoolari addetti a eastern in chiesa) leggono più facilmente i caratteri cirilliani ecclesiae orientalis, ut cantum Mriramratalras in che i latini *: ecclesia non admittat * (84. Note arthwü: Note erdtioii: (81) Anche il ainodo Libanane esigge negli ordinandi la sciensa del canto ecclesiastico: ,8ciant omnes, qui ad sacros ordines promoveri desiderent, aut ad canendum in choro admitti, etiam quoad cantum se examen coram episodpo subituros *. (82) Nota arehieii: Dietro le notisie avnte dalla delegasione di Blasendorf, per rarvivare nel popolo 1'illanguidito spirito di.devosione.ro per eecitsrlo all * esercirio delle pratiche di pieth ed alia frequens· de' santi aagramenti, stimarono utile gli eminentissimi padri nel generale consesso della sagra congregatione degli Affari ecclesiastici straordinari dei 16 merso 1859 di far tradurre in lingue rumens, per ester posci· stampati nella tipografia de' mecbitaristi ' di Vienna od in altre più acconcia, con caratteri ciril­ liani, onde divulgarli gratuitamente nel popolo, quei libri di pieth e d' istrurione rqligiosa e mgrale che ri eredessero. più adatti; e * forono di pRere, che L' opera rituale, la cui compilerions vien qui ordinqt·, dh luogo e ramptentare, che a seguito delle indagini fatte dalla delegarione apostolica di Bissendorf risnltù sino ell' evidenù le neoessith indispensabile di rivedere tutti i libri liturgiei 'in, tatte eih. doves·· farsi · spese di Propaganda ool uso preooo i Rumeni *. Nh sfaggl questo punio darne Γ incarièo a monsignor nnnsio di Vienna, il rile sagra congregatione degli Affari ecclesiastici quale doveva occuperai della rispettiva .eueeurione straordinari; e fra i progetti fhtti in proposito, nella a dell· scella de' relativi libri. Monsigimr Pappgenerale adunanaa dei 37 febbraro 1869 preferivasi Sailluyi nel 1868 dope aver noverato i libri di questo, che oioè il nunrio apoetolioo istituisse in pietiff in uso nella sua diooeai, cbnchiudeva. che Vienna nna copamisrione di eoeleriratiei, che sti? „omniao utile quin immo necessarium foret partim masse i più adatti, eon iuearico dirivedere sotte hos nova edition· saque correctiori, partim alios la sue presidents i libri medsaimi ; -ehe eeauriti gli ad populi pietatem fovendam edere, quos utique • studii tutto. dovesae parteciparsi ri vescovi, percM praestaret cum approbatione ordinariatuum graecovi faopsso ctaaouno le sue osservarioni, · rioevuta catholiooram, cumprimis vero ' ipsius metropolitan *. questu, la commissione doves·· eoadurre a tontine typis vulgar· il lavoro, in guise da poterri dare sensa terna di (85) errore alie stamps. Mon sappiamo, se · eoae fa­ Nate tnMi: Oltre aleari censi datioi dai vescovi nelle loro ces·· monsignor nunrio; solo notoraato che mon­ signor Venosa * dope ever dette ehe tutti i Uhri rriarioni diocemne, abbiamo in archivio suile astirituali in 'uso colh „suat in linguam romaaam traaa- nenao. · digiuni in uso presso i Rumeni una relalati ax originali graeco secundam exemplaria · esde rioaa «ribita alia delegarione apostolica di Blasenepostoÿoa approbata *, · che ^errores quidvm ia his D dprf dri teologo dri veeeovo di Armenopoli '. Questi libris non occurrunt *, aon disrimulava pert, ehe documenti gioveranno insieme ri sinodo, per cono"Occasiope novae eorafodem editionis optandum •esto m prssra attmue; m» conviens ritreal indagare esset, ut ad normam exemplarium graeooram · quri riq I· disciplina generale degli orientali, e in particolaro de'Greet, perehè apparisea se e come sancta sede approbatorum, novitas recenseantur *. E il veeeovo di Gran-Varadino * pariando dei eni­ se ne sono aBontanati i Rameni. teri. menologii e dei tipiei confessava, ehe „rant Cfominoiando dai giorni di stretto iifimo, enu­ illa eadem, quibus et schismatici solent uti *. mera dapprima il sinodo le puarasima che precede la pasqua, e ohe si appella dagli orientali Ia jhnssfo feerotiete, per distinguer!· dalls altre tre quareaime (88) o giorni di dbtinsnsa, di cui parlsremo in appresso; Note arckmi: Quanto si dirae nel 1859 erile neoessith di una ma non ne indiha ii principio. Essa adunqne ce- ristampa de' libri liturgiei, e sri modo di riusdre I • it febr. 174», | a. * AbtcMridfoa, sset. Π. sep. I, t 57. * Fart. IV, sap. V, s. S. • Bsfpsste st». ». » · Brisa. M to··. b'ii'’ ' raincia dri Innedl di quinquagesima, oioè „· feris Π post dominicam tertiam triodii *, come si esprime il teologo d’ Armenopoli. ' ------------1 Tsats la sagra rarittua, qaaate Is Utsrgta, u bnvierio, e gK sasdqril, tottohfseMoriloroialiarmrwsasssolgsn. · Bs»»srss rit, » W s «A * ^sÿîwts dt JBsmauutA a.VO. . MT COVCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUBNBB mt POGARASIRNSK, »-H eu Noa doterminaao i padri di Fogaraa, come nop- A „oloum aabbati· ot dominici· vinumque hodie toto 1 pm il aiaodo di Zamoecia, la ganaMd do' cibi per- IU· tampoee permittant*; « Leone Allas» aggiuage, ■emi nella quargeima. Stando alia relaxione dei eha b loro panaaaao Mehe I' mo del peace oeil* lipelego d'Armenopoli, preauo j Rnmeni .ioiunio hoe feeta Bell’ aaaaariKrioBa.· Il abode Liban···1, (delta, grande quareaima) abetineati· a earniboa, quaatuaqu· ahbia mitigate riqnanto pei Mamniti taetieiniiu et piecibua praeecribitur*. Mona^gnor 1 antico rigora orientale, nondimene pariando della Papp-Seiltagji nella rotasione dql 1863 attaota qnereoim* dice: .Non tamen ieiuaatur diebus do­ eemphoemente ehe ne' gforai di diginno neaao i minici·, neqne sabbatis, praeter nabbatam sanoRumeai nielunalibua eibia et piecibua*; tnonaignor tum, neque in featia de praecepto, quae ooeumnt Vaneaa, ohe ii digiuno quadrageaimale „potiaaimum in quadrageeim·,* ft· le quali nomina quella delta in abatinentia a carnibua et lacticinii· oonaiatit*. Π •nntimimu annuerint·; „in quibo· tamen (ripiglia) veeeovo di Logo· Coei lo deacrive: „Ieiuniam qua- uaoa carnium, ovorum et lactieiniorum omnino inter­ drageuimao partim integrum in abatinentia a oarni- dicitur.* L· (tem· indulgens· fu nuta nella cobua cuatodiunt, partim primam et ultinutm hebdo­ •titusione Siti pettoreiit* agi'Italo-Greei per cib madam ioiunio atrictiori colunt, et in reliquia inter­ che riguarda i «abati : „Item tolerandum mt, ut ad medii· quinque hebdomadi·, die· lunae, mercurii et ieiunium eodem die «abbati in qnadrageaimri ex­ veneri· (feria· II··, IV·· et VI··) excipiendo aemel in cepto uno aabbato «ancto, ex antiqua traditione, die carnibu· aemet reficiunt, vel maxime artifice· et non teneantur, aed dumtaxat ad abatinentiam.* opifice· in oppidi· et eivitatibua difficiliori et aedon- B Venmmo ora elle «iplùi Eceo Γ elenco che ne tario operi addieti.* porge il teologo d'Armenopoli: „Praeter haec ie- II digiuno quadrageaimale e la etretta aatinenxa iunia iuniu habemun habemua adhuc aio dicta atricta ieiunia in fu gih chiamata dai feroci xvro/eÿia, perché aecondo vigilia nativitatia Chriati, epiphaniae et paaehatia: ta primitive diaciplina emi non dovrebbero cibarei hia diebua niai una refectio ad veepertinum tempua cho di cibi aridi, eacluao anche 1' olio e il vino ; il protracta admittitur cum abatinentia etiam a piaciche.peré aembra che de lungo tempo aia andato bua.“ Il ohe corriaponde a quanto aeriveva monin diauco, almono pe' non elauetrali. È lore vietato aignor Papp-Saillagyi *: .leittnia atricta talia aolum pure Γ uao del peace *, tienne quelle emngue. Di- in vigiliia featorum nativitatia Domini, epiphaniae fatti il Goar nelle note rail' officio de' preeantifieati, et paechbtia nolent oboervari.** Continua it teologo η. 97, dice emer lecito agli orientali naare .aquili·, •ullodato: nTum in freto decollation»· aancti loannia oatreia, cancri·, poljpodibu·, aepiia, et alii· huiua- Baptia^ae in diem 99 auguati, ot exaltationi· nanctae modi exaanguinibu·, qua·· a piacium perfectorum crucia in diem M aeptembria celebratione incidente*, nature alieni·, et cruditate neu vilitate atomaehum abatinemua a carnibua et lactieiniia, in qualeecumque affiigentibua, aicut et piacium ovia exeiocati· et aale diea fente haec inciderent.1* I quali due ultimi di­ . ad aolem conditi·*. Lo «temo appariace dalla bolla giuni, o aatinenxé nono proprii .anche de' Ruteni, Et» petioreli», ove Benedetto XIV . conforma Γ in­ come impariamo dal ainodo di Zamonciu·. Sieguono i digiuni della /«ria yaaria · acria'di duito, col , quale Ctemente XII al monaci baiiliani di rito gréco delta terra di Mexaojuao nella dioceai q ciaacuna •ettimanq fra Γ anno. Che premo gli orien­ di .Palermo concerne, „ut ptacibu· (anguinem haben- tali Γ aatinenia aettimanale aia del meroordl a vetibua libere et licite nonnulli· anni quadrageaimi· nerdl, eaclute il aabato, è com abbaatanaa certa, e veaci pomint. non obatantibua ritu· graeei ordina- baaterh addarre Teaempio del ainodo ruteno, dal z tionibu·.*1 Oiova peri» aapere che nella hteaaa quale fra i giorni affetti dal dlgiuno ai enumera bolla* Benedetto XIV accordé a tutti gl' Italo- .per totum annum feria IV' et VI euimvia hebdo­ Ma é eerto altreal, .ehe Γ aatinensa di Greci il permemo di uaare nei - giorni di digiuno madae* non aolo del vino e dell" olio, ma anche dei peaci quei giorni non h aolo dalla carne, ma baa anche dai tatticinii.' Che anai in un roto dei 1781 sui eNt'Mriwmgw peiwrit. I giorni eceettuati, aeeondo il ainodo, dal digiuno digiuni degli orientali, coli' antori th di Balaamone che ci occupa, ·οηο i labati · le domtmdù, non e di Nicolé patriarea di Coatantinopoli, ai dimoatra che la feata dell' annamaMuionc, a mono ehe non ehe in que' giorni faeevaai uao della aola xerofagia. coïncida col venerdl o aabato della aettimana aanta. Il ehe ai conforma da un' iatrurione, ehe, per de­ Il teologo d'Armenopoli ne eccettua «oltanto ta creto approvato da Clemente XI ai 6 febbraro 1716, feata dell' annunxiaiione e ta domenica delta palme, invii» il -commiaaario dei Sento Offiaio ad Eutimio „quibua piacibüa veaci licitum eet.* Il Goar neli' •rciveacovo greco-melchita di Tiro e Sidone e nolle eucologio greoo avvérte, che nella quareaima i Greet quale ai riprova ii permemo da lui dato di naare nelle ferie IV e VI e in quareaima il peeee contre ( la eonauetudine della chieaa greea ; e da ua decreto ■ Eaeidica dilata· s a tenore dei medeeimi usano l olio e il 'vino, soggiunge: .Nec sinodo Libanese. La stessa consuetudine è invalsa povopayisn (unam comestionem) illis diebus obser­ presso i Sip, come ricavasi dai sinodo di dette vant, ceu abstinentiae tantummodo, non ieiunio dicatis;11 d'onde siegue ehe no'giomi sagri al di­ nasione dei 1866. La quarta eccesione riguarda la prima mttimana giuno dee osservarsi U monofagia. E monsignor dopo patqua. II sinodo Libanese Γ ostende alie set- Papp-Bsillagyi nell' Bndtiridioii, sui modo oon eui g timane compress tra la pasqua di resunesione e la gli orientali digiunano, seri ve; .Diebus abstinentias, . pentecoste; e quest' nso attesta il Thomassin eMersi abstinendum est quidem a eibis carnalibus et vetitis, sed comestio toties quoties admissa eet; ditto* itrict* introdotta ob «rityato in alcuni luoghi. L’ ultime abbraccia la settimana di pentecoste,- itituudibtu «mea p*r di*m pqfatio, ri ^mdtm dritrmiiMo ttmpor*, non ont* horam notam **u ttriiam sulla quale nulla si ha da osservare. poexerictianeax, cum afetinsiitia a tibi* **titi» pnUscribitur; immo in parato*** pa*tha* an» di* magno . ' Both EM perisrafe, I IX, a. IX • Part. I, cap. IV, p. 16. tontri* rqftetio tuqu* oceatum toll* cri dÿforonda ‘.M ■ Il Isolofo di Anaeaopob, Ibvellando dai digiaso qaarsOggi peri, almeno presso alcune nasioni di Le­ sbasle dim -. Jsinaio tatie pnainittltai saa ssptimaae «fc fifct* tyrophagtamn, sss ia tiUa, qua «tat bwddaiia uti Mssat, aa vante, protratto U digiuno naturale fino al messo taaasa ia· ad aaenMn trapsx psrtiMt, asqas tuae salsamitrias Mfitiara· aMMuMa*z .. * fi 141. Ds mafia IstaMufil ia scelesta aricamU. • ♦.■ '■ 861 CONCLU PROVING. PRIMUM ALBÀ-IL’LIENBE ET FOGARA8IEN8E, 1879 maii 5-14 M9 giorno, od apehe fino ali* ora di nona, ossia alla A dura fiao a qnelia festivité. La seconda, che prê­ Pietro e Paolo, prtatre pomeridiane, indi h permenso cibarsi più volt·. cede ia feata da* «anti apostoB „— eipia dai laaadl eh» aiegue la domenica dopo la. pentecoste, .«mia dalla Matissima Trinité (domeaiea che.pressqi Qtooi d aagra a tutti i santi), « dura aino hila vigilia della feata medeaima, e percié ne' diversi anni varia nella darata. Ia terxa, pre­ cedente Γ aaaunaione della beata Vergine, ha prin­ cipio il 1* di agoeto e termina col giorno 14 di queato mese. Della quaresima di Natale dice il teologo più volte mentovato; .Tempore hoc ab­ stinemus a cantibus et lacticiniia :, religion autem etiam a piacibua. quos imitantur et pientiorea fide­ le·." Del digiuno dei aanti Pietro e'Paolo, dopo aver____ dette __ .... che dur»· aino al giorno della feata dei santi apostoli,, .niai die» hic in feriam IV aut VI degii orientali (per tacito consenso de' superiori hebdomadae incideret, quo in caau et ipao feato . ecclesiastici, o per la aua volonté) che nella quare- ieiunatur," soggiunge: .leiunio hoc abatinentia a sima e nelle' vigilie si osservasse il digiuno natu-B carnibus et lacticiniis praecipitur, ut nt multi fideral& da messa notte a messo giorno, e dopo man- lea et ab esu piscium abstineant. religiosis vero ab­ giaasero cibi di magro nel pranso e nella cena, stinendum est.·' Della quaresima finalmente. che sensa che si osservaMe la quantité, e nemmeno se ya innanxi all' assunxione. dopo aver fatto la ateaaa ne facesse scrupulo di cosciensa, e conseguente- riserva pel case, in cut delta festivité cade in mermente la legge .dell' unica comestione grande, e cordl o venerdi, tame snim at ipso dts Jttto imita­ quelle della modica colasione, che consiste in cose tur, acrive: .leiunio hoc nonniai abstinentia a car­ asciuftc non cucinate, aveva perduto nel nostro nibua ot lacticiniis praescribitur. Religiosi interim paeso il suo vigore, relativamente al suo primiero et a piacibtfa ieiunant. quo» sequuntur multi et e stato; pertento osortiamo tutta Ia nostra gregge fidelibus." D'onde si chiarisce che presso i 'Rumeni ' ali’ osservansa dei digiuno naturale sino al messo- nelle dette tre . quaresima h prescritta 1' astinenia giorno, affine che a poco a pooo non s'indebolisca, sol tant o dalle carni e dai lattieini.. Il veacovo di o coi pransure molto tempo prima del.mesxogiorno, Lugos dopo aver eaposto il modo, con cui colh si o mangiare e prender caffé e fumare alia mattina, osserva la quaresima (col. 857 A), soggiunge:..Id ob­ come gli altri giorni dell'anno ; il chu-rende i di- servant et in reliquis ieiuniis nativitatis Domini. giuni della quaresima sensa differens» degii altri, sanctorum apostolorum et beatae Virginis, quando e non si ottiene ii fine della sua istituxione ecc." aliquibus diebus spontanee strictius abstinent" Niuna osservasiono in contrario fis fatta nell' esame La durata di queste tre quaresime corrisponde dei sinodo, istiiuito dalla sagra congregaxione. c a quells, che generalmente trovaai proseritis ab antiquo pei Orecil. e che ai suppone da Bene­ Porro cum sacra congregatio etiam hac super detto XIV nella costituxione Dsmamfotam * pei Mel■ re archiepiscopo scripsisset pro opportuna informa­ chiti. Nello stesso modo sono cireoscritte dai sinodo tione. is respondit: di Zamoaeia. Conata egualmente ' che in queste .Illam ieiunii relaxationem in praxi evenisse quareaime, almeno secondé 1' uso introdotto presso cumprimis duabus de causis; primo quidem ex eo, gli orientali da lungo tempo, non vi è obbligo di ' quod fideles dioeceseon huius provinciae ecclesia­ digiunare*, ma solo quelle dell' astinenia. II sinodo sticae, paucis exceptis, duris agriculturae vario- ruteno avverte unicamente che il digiuno dell' avrumque opificiorum laboribus occupati in vultus vento si «sserva cum abitiorntia a lactiemiit. V' ha memoria in arcbivio d' indulti ,accordati sudore cogantur amarae vitae media sibi procurare; qui proin inter tam graves et corporis vireo ex­ agi' Italu-Greci non che ai Ruteni * aull' osaervansa haurientes occupationes nec penes optimam, si quam ' Xel frammento di Balaaawue riportato dai Cntderio sella haberent, voluntatem'sunt in Statu ieiunia secundum sote al lib. V «HutanMonum dpaatalûwnim, cap. 80, ύ lene : .Isplenum rigorem observandi, nisi virium physicarum ittainai qeatnor festonna, Natalie Issu I 'brivti. sasetonui apustodebilitationi ac proin sanitatis iaeturae exponi velint. krnm. traatftguratioai» et dormitioni» Deiparae, eam inexeaaa.Secunda causa ^relaxationis ieiunii in praxi bile eia» voro disnun quantitatem son eme seqsalesi apud ornas» interventae iacet in circumstantiis locorum, quibus »ed sate septem qnidem dios saisecaiuqw frvtonm omfideles nostri obnoxii tamquam qui passim in locis DM Melae, laid scilicet et monaclu. ooguntar ieinaare iaexcasaD biliter ; quique non its factual, ab orthodoxorum communions per aliarum quoquo confessionum religiosarum et alienabuntur.* . U Goar neiie note aW /rramattifcnquidem acatholicarum asseclas inhabitatis intermixti tonoo, u. <7: .Quamvi» su^m (wrive) in buaoraa apostolo­ degunt, continuis horum cavillationibus' expositi ad rum, » dominica poet pentooMtea Moctorq· omnium celebri­ ieiuniorum vilipensionem et contemptum sollicitantur, tati addicta ad diem Petro ot Paolo consecratum, postaramqns ut adeo de resistentia eorum his tentationibus aliam apostolorum coactorum oolemaitati commnnom. imaaiaai assumptum, observeat, breviedmnm tamen est et pro festivi­ opposita etiam- penes exceptionatam ieiuniorum tatis paschali» varietate incertum, nec tam grave, ut oM observationem comprobata tale quale solatium con­ pisdumqne comestionem eecostferat illicitam- Aliud item a cipere debeamus. 1 angusti ad diem beatae Virginie aaramptymi oelebroadae .Cotptum non deerimus fideles nostros strictioris dicatam, devotionis licet et effectas erga illam demonstrandi gratia «uscipiatnr, non ita -Protrahitur tamen, et ab oria at ■ etiam ieiuniorum qbservationis admonere." R tal «m di scion· il digiuno al mexaodl nella quaresima, · di osoervare la sola astinenaa negli altri tempi dell' anno, fu legi .mpto preseo i Maroniti dal loro ainodo: ,In primo ieiunio quadraÿèaitnali non . solum ieiunaudum est a carnibus, ovis et lacticiniis, sed etiam ab omni cibo potuque abstinendum, saltem a media nocte ad meridiem. In reliquis autem ieiuniis, etsi laudabile esset iuxta antiquam maiorum nostropum consuetudinem, perinde ac in quadragesima, ieinnium servare, usum tamen iam introductum toleramus, abstinendi nimirum dum­ taxat a carnibus, ovis et lacticiniis L* II sinodo melchita dei 1835 nel canone 93 ha i< eauriali, •aceordù al patriarea · per quel luoghi la propoaito alcuna dimanda. faooltù di diapenaarne. _ Una reoente conforma ne Dallp dettagliaie notiaié. ehe qui, ei. aiamo atudiati raccogliety. al rende cbiero, che iOrec^Vel- porge 'Ia conventione atipulata fra ^veaeovi latini e rumeni della Galina, e approvata dal papa nel lacbi ei aono alquanto dilnngati au queato putito di diaciplina dall' antica' «etbiità' del rito orientale. 1863. Imperocchè nel putito D, articolo c, dopo eaaerui atabilito, che d veaeovi-potranfio yoncedere Tai decadeaaa della legge del digiuno fra le nationi - agi' individui delle famiglie di tniato rito varie diadi Levante ai è lamentata più volte, e fin dal «e? ponae aull' aatinenza q digiuni. ai conchiude : ^Prae­ dictae vero diapenaationea,ornC). ni compreude agevolmente, come i digiuni sopra deeeritti poMano obbligare a senso dei sinodo tutti i fedeli. appena giunti ali'uso della regione. poaae in praedicti· tribu· ieiunii· hoc modo; villicet in ieiunio «anctorum apoatolorum / (88) . Aota arehitii: La dispensa dei digiuno si cvncede ra competent? ecclesiastica auctoritate- ; ma non s' indica qual sia a die 15 ad diem 24 iunii inclusive, in ieiunio aa- •umptionia beatae Virginia a prima die ad 6 augusti inclusive. Et in ieiunio nativitatis Domini a die 5 decembris ad 12 inclusive. Dispensatio tamen per patriarcham non detur generaliter, «ed pro unico ieiunio tantum et pro illa vice, iuxta necessitates certi loci, temporis et causae Vero è, che i veaeovi greet 4*11 impero Austrian» godono delle facoltù ordinarie della formula III. che loro si déper organo di Propaganda ad quixqurnniurx, e ove nell' articolo 19 si conferiace loro la faculté sauta sede, che i veaeovi rumeni o per ragione di c pdispenaandi, quando expedire videbitur, supqy eau quest* autorité competente. Fu gié denuntiato alia matrimonio di misto rito. o di domestici addetti al carnium, ororum et lacticinioruin * tempore ieiuhio- servitio di persone di altro rito, dispensano di pro* rum et quadragesimae- ; ma oltre che si tratta di pria autorité, e analogamente ai regolamenti im­ una facolté che proviens da una concessione ponti­ ficia, e non gié dall'autorité nativa dei vescovi. ni è più volte dichiarato che ta) facolté si limita ai casi periali1 La sagra congregatione degli Affari eo clesisstici straordinari nell* adunanxa 9 mano 1859 vide la nécessité di ritnediare a quest* inconvénients ; ma per difetto di positive notitie sulla prassi in particolari, sia d' individui, sia al più di famiglie. t Oggi perô non abbiamo indixi per credere che dilata a dubbio. „8e aia expedients che il sento i vescovi rumeni sogliano oltrepassare in ciù i limiti delle loro facolté: ansi dalle relationi delle diocesi padre autorisai i veeeovi della provincia ecclesiastica risulta che raramente chiedono quoi fedeli d' esser di Fogaraa. a dispensare i loro rispettivi diocesani. ne casi sopra deeeritti, dalla legge dei digiuno, dispensati dalla legge in discorao. e che gli ordi­ ovvero convenga piuttosto lasciarli nella loro con­ suetudine. seconde Ia quale han dispensato di pro^ colari. Eccô come esprimevasi nel 1863 quello di Lugos: "Proles et senes et infitti. item viatores pria autorité/ et milites ab obligatione ieiunii (catechismi invia- vigore presse i Ruteni ed altri Grec i uniti, rispose narii si restringono a dispensare ne' soli casi parti­ Egli è indubitato, che i veaeovi non possano diminuire o dispensare i digiuni e le astinente del agli altri orientali. Meemandatam ove Γ encomiato pontefice dicatMici Ruthenorum et laimi ZWonorttm m Galicia i Leopoli, 1M&), p. 48. Karissimnm hoc opusculum tribus linfrnis exara­ chiarô nulla Ia riduaione fattane dal patriaroa tum est. latina nimirum, ruthena et polonica. melehita coi suo ainodo. La loro potesté si limita • Tit. XVI. p. 148. ai casi o |>enone particolari : che ove si tratti dell' • L. cit.. n. 5. p. 18. intiera dioceai. od anche di ceto o comunité. fa 4 Nella compilaaione di questa formols, fatta per la tier­ d'uopo di un induho della santa aede. Cib appamania. (>landa ecc.. e poi applicata ai Greci dell’impero Auutriaco, d ebbeto iu vista i latini : quindi non vi si fa men­ riect* dalla "stessa coatituxione Iffmandatam in cui tione dei vino, dell' olio e dei pesci, che pure badrebbero «otto il precetto dell' aetinensa e digiuno. ^Questo nlentio potrebbe ' Hspportu cil.,, p. 1vero. gravibu» e cauaia, pro tota aua rita diapenaan cupiunt, ab ordinario auo epiaoopo id supplicant, quod ran· evenire aolet.** Vedranno meeaagli dalla Propagandi* ai 16 aprile detto anno, era cos) concepita; pl* Curanduta eat epitropo, ut voetre ae abbia . a* lasciarai catholici coemeterium habeant a coemeterio acatho- ma innocua «eapreaoionK di' mrfariA licorum distinctum. S* 8i id effici non possit. ex­ periendum est. utrum saltem i^ eodem' cctemeterlo portante Γ etnineme quelle vega eopvpeten/e,^ o ' giovi eaprimere chiaranibote. opale ai· ne rarii ca*iT autorité cut compete diapen- i*re null aatineiua e digiuni. distinctus locus pro tumulation? catholicorum ha­ beri possit. 3* 8i neque id possibile ait. usquedum praedicta fdbultas non obtineatur, singulis vicibus, (Juaeationi propoaitae eminentiasimi. patres re- apvnderunt : A’on ttfe - J p·' <«») cum catholiei cadaver ad sepulcrum deferatur, se­ pulturae locus debet benedici/ *8olo aggiungvremo. 'rapporto alla toleranxa ^detVs. e ad un caso multo ovvio ne* luoghi 6ve i cattolici sono frammisti agli Nota orcèirii.· Il sinodo Libsoene mil tempo vhtv dee scorrvre eretici. quanto si ricava da due rispoate del Santo 30 nkhno 1859 e 25 aftrile I860, pubblicate tra [a morte e la sepoltura. ripete le p'àrole del· dal secundo sinodo plenario degii Stati l‘niti1 : „Ex mente 'sedis apoetnlicae toleratur, ut in sepulcris rituale romanoche rnullum corpus sepelietur, prae* sertim si more repentine fuerit, nisi post debitum B gentilitiis, quae videlicet privata et peculiaria pro temporis intervallum, ut nullus* omnino de morte relinquatur dubitandi locus* l. Ma altrove m»n solo catholicis laicorum familiis aedificantur, cognatorum et affinium -etiam acatholicnrum corpora tumulentur * 1 prescrive „quod antiquissimi est instituti, cadaver non ante sepeliatur, nisi missa ac divinum officium pro defuncto celebratum fuerit*, ma di più fra gli , V (91) Nota archirii: jtrticoli da inveatigarri nella visita vescovile (i quali Nei tre capi, in cui si aggira interno agli ob- trovansi in fine, cioè nell' appendice) vi pone il seguente: „An cadavera defunctorujq^tradantur sepul­ blighi dei clero, i) sinodo una sola volta fa mensione turae ante lapsum temporis viginti àd minus hora­ della recita dei divino offiefà. cioè ne) succitato paragrafo. ove raccomanda unicamente ai sacenfoh rum*. eorum vero qui* repentina morte extincti sunt, ante japsum viginti quatuor horarum.* Lo stesso di apparecchiarsi jilla celebratione dei sagro sagri- prescrivono le çuacttionft indaganda* mi oiritariomhus aggiunte agit atti dei sinodo di Zamoscia. E fa più parola. fuorchè nel tit. II. cap.VI (V). in cui si discorre dei canonici, come vedemmo alla coi. 766-7. siccome trattasi di cosa comune ad ogni rito^note- Sicchè i padri di Fogaras raccomandano la recita retno ancora, cbe tra le dispositioni della visita dei dell’ officio ai canonici ogni giorno, agli altri sacer­ vicario patriarcale di Costantinopoli. approvate Del doti ficio horarum canonicarum roeitationc, nè altrove ne tutte le volte che celebrano la messa : nulla dicendo de' sacerdoti pe giorni in cui non sagri1840 dalla eagra congregatione. vi è la seguente: ^Raccomandiaipo ai parrochi di procurare, che q ficano, nulla dei diaconi. che pro- V ha fra gli orientali non pochi. i quali si av- ibisce di seppellire prima che sieno trascorse 24 ore, visano. che occetto i monaei, gli altri ecclesiastici o almeno 20 ore dopo Ia morte.* norrnieno tenuti alia recita dei divino officio fuori dei roro, se non quando celebrano Ia messa. Tale venga osservata ta legge della chiesa. (90) opinione è antica fra i Valachi. e la ravvisiamo I padri di Fogaras raccomandano „ut (coeme­ anche nel loro codice il Prarila^. Quale sia Γ attual sentimento di quell' episcopalthx^non ci è dato terium) convenienter septum . . . sit*; ma nulla di- rilevarlo. che dalle risposte reae da tre fra que' cono espreasamente sulla separaiione dei cemeterio o sepoltura dei cattolici da quello degii scismatici. veeeovi al solito Nota archioii: Trattandosi di luoghi misti, quai è la Transilvania ed Ungheria, sono facili ad avvenire gli abusi in questa materia, e ne abbiamo positivi argomenti in archivio. Le stesse leggi civili vi aprono Γ adito, frs i Rumeni, giaccbè nella relaxione dei premettiamo che il queaito si riferisce ai soli sacerdoti. Eccone i termini; rAn omnes sacerdotes divinum officium persolvant quotidie et ante missae celebrationem * Ora Γ arcivescovo monsignor Vancsa nel 1869 riapose: „Sacordotct colcbrantoo partem divini officii, 1869 l arciveoeovo significava che riuxta recentiores quae in horologio sive breviario continetur, per­ solvere solent.* E qui è d' uopo osaervare. che patriae leges homines diversae religionis in uno eodemque coemeterio sepeliri possunt*. Γη' altro presso i Rumeni rd' ordinario (fuori delle chiese cattedrali) i sacerdoti non celebrano ehe nelle feste, motivo, per cui in taluni luoghi si traacurano fra i Rumeni le angloghe prescriiioni caironiche. è la o quando vi ha fondaxione, o altra obbligaxione di dover celebrare. Lo stato coniugale di quasi tutti Riporteremo quanto scriveva i parrochi, la loro povertà e la consuetudine ren- anehe povertè dalle chlese. nel 1863 il vescovo di Lugos: „Muro cinctum coe­ meterium graeco-catholicis proprium in tota dioe­ d<>no men frequente la celebraxione de divini misteri* cesi nullibi habetur, nisi in partibus banaticis, in Monsignor Jlobra vescovo di Lugos sembra che quibusdam locis, ubi id cum schismaticis est com­ ammetta l obbligo della recita quotidiana pei sacer­ mune.* Sensa tener dietro aile moite risqluxioni, che abbiamo in archivio, per determinare le mas- doti in genere, poichè ne suppone dispensati i sime tenute costantemente sull* oggetto. e insieme parrochi rurali, eome che d' ordinario sostengono il peso della famiglia, e anno dediti al)è[*faticbe ma­ la toleransa, cui si è dato luogo in vista di parti- nuali. colari circostanse. sembra che basti rammentare Γ istruxione del Santo Offixio feris IV 12 febbraro 1862 pel vescovo di Roseau nelle Antille. Egli avea esposto „in paroeciaaSanctae Crucie proprium catholicorum coemeterium non existere. et catho- 1 Part. 11, cap. X. s. S, p. 68. C iNCIL. GKXXXAU TOMV8 XLll. (cos) r8aeerdotea ad parochias egli nel 1863). omnes uxorati sunt, quia rurales dispositi paucis exceptis fere et maiori parte e laboribus ‘ Tit. VII, rap, Π. n. 38V. • Voto per Is comauMioae orientale dei c<>nnh«» rcumemco. ZV uàhÿotMmr titvycvr. or.rii. dirtM o/ftnt rrcitanih. T>enem.“ Monaignor. doaimo coni nel 1863 medeaimo qugpito: eaprimevaai in riapoata al .Sacerdotes dioeceaani, quem­ admodum inatituuntur, recitatio incerta remanet. Necessitatem huiusmodi solutioniaomnia clamant ut hoc faciant, creduntur^ atque appellant. omnes persolvere divinum officium quotidie, cum­ Unum ne vos fugiat Velim, patres primis vero ante saerae liturgiae celebrationem/ eminentissimi, .eatque gravissimum: omnes ferme saeerldqfeee in orientalibus plagia, maxime graeci Oli argomenti tendenti a provare, che i^hierici ritus, esse in ha>c sententia, tum solum esso a sacer­ dotibus officium recitandum, cum .celebraturi sunt in natrii anche fra gli orientali aiano obbligati alla recita quotidiana dell'officio divino, possonolemi-*. sacram liturgiam. Hoc, de ecclesia ruthena unita nerixe voatr.e vedere raccolti nel citato Voto. I de certi^ affirmare possum, et non est parum. Sed hoc etiam de ipsis tfis nostris Rumenis dici sine Romani pontefici ali' opportunité ai aono pronuntiati chiarambnte in proposito ’. Inoltre fra i ainodi . ambage debet ; satis nuperque id demonstrant testinteasi orijtntali. non pochi se ne incontrano’ che B monia et documenta, quae in Nota archivii ex­ tali sono il Libanese de' hibentur *. Immo Vero magia aliquid dici potest Maroniti., i due armeni. I'uno celebrato in Leopoli . et debet, sacerdotes nempe illius ritus vix aut nel 1689, I' altro in Zommar nel 1851, il melchita nullo etiam modo officium recitare posse; nam eo ammisero questa legge; tenuto in Gerusalemme nel 1849. e il Diamperitano ipso quod uxores et familiae habeant, tot tantisqiie de Hiro - Malabarici dei 1599*. tafque nel corpo dei decreti sinodali, e solo fra le curis domesticis, tot etiam officiis ergo uxorem, erga liberos, erga familiares abripiuntur, ut ab guantionri ia eMitotiomi» indaganda» dai vescovi. altero horum duorum cessare debeant : aut suorum poste dopo i decreti per ordine dei sinodo etesso, et mqxirhe domesticorum /uram habere, aut offi­ vi s' inseriscono quanto al parrooo, le aeguenti : „An cium divinum recitare. quotidie recitet divinum officium, statis horis et in quo loco. — An celebret, recitato matutino cum laudibus1* y tertius II ruteno peril ne episcoporum, Hoc ingenue et simpliciter qui hac de re interrogati fuerant (nimirum episcopus dioecesis Lugos), con­ fitetur. ^Sacerdotes (ait) ad parochias rurales Dopo queste notitie, resta che 1'eminente vostre dispositi (id est maior et maxima pars sacerdotum), giudichino in loro sapiensa. se abbia ad esprimersi nettamento nel sinodo di Fogaras la legge in dis­ quia, paucil exceptis, fere mm uxorati sunt, et maiori parte e laboribus manualibus se et suam familiam substentant, ad quotidianum officium divi­ curso ; e gnat tnon affinnativn, se in vista delle oircostanr.e notate da monaignor Dobra e in conforma num persolvendum nimsu aditrinyi poniint ; sup­ della legge stessa. convenga autorixxare i vescovi ç plet tamen pietaa eorum partem aliquam quotidie a dispensarne ne' casi, in cui 1' osservunxa ne riusex eodem officio, vel nsturime ante sacrae liturgiae cisse soverchiamente gravosa. celebrationem (Nota archivii, coi. 866 D).“ patres responderunt : Eminentisaimi Pro nunc non esse intrrloqmndum. . teneri obligatione divini officii recitandi. Sed haec maxime quaestio eat. an teneantur? Aut potiua, concesso quod teneantur, quaestio est: Quo modo, at praesertim an quotidie teneantur? Et ei quidem haec quaestio est. et quaestio non resoluta, necesae eat ante omnia hanc quaestionem ipsam in se re­ solvere, id est aperte et publice et ex auctoritate declarare, orientales ad recitandum officium vel non vel utique teneri; tum demum poterunt cethr* puncta excuti. quae ad hanc recitationem pertinent. Quandoquidem semel hac de re agere coepimus, opportunum nobis videtur, et quae de D eadem fusius dixit cqnaultor, hic loci proferre. Non me fugit, inquit, et ÿu^ipsa Nota archivii me docet, quaestionem hanc fuisse ventilatam, et quadamtenus praeiudicatam, tempore quod prae­ cessit concilium Vaticanum. Citatur ibi (Nota architii, coi. 855, ad calcem in nota), votum aliquod (Voto per la commissione orientali dei concilie ecumenico. De obligatione ritus divini officii recitandi. clericorum orientalis Decembri 1868), quo haec obligatio asseritur ac probatur. in Cuius­ nam ponderis sint rationum momenta quale, sive in hoc voto, sive aliae, hac in causa proferantur, hoc coram vobis, patres eminentissimi. non ita in­ ferius expendam. ’ Voto rit.. ÿ 35. ■ tbid.. H 35-80. • Ihid.. SS 15-33. Neque hoc est silentio praetereundum, officium iuxta ritum Nota arehirii hac suppositione nititur. Orientales teneri, Haec porro est ipsa rei veritas. Ut ut tamen cum hoc voto res graecum longe prolixius esse quam nostrum latinum, immo vero quasi infinitum, ita ut his sacerdotibus pro ipsa rei natura et in illis rerum adiunctis, sine ullo dolo ac mala voluntate, impossibilis appareat, et etiam sit moraliter. divini officii recitatio. Videor mihi igitur haec duo satis exposuisse, alterum quidem, apud orientales et. quod nostra maxime refert, apud Rumenos, officium t^ivinum a sacerdotibus generarim de facto non recitari, nisi dum liturgiam celebrant; altarum vero, probatum ntumque esse, in illis in quibus longe maxima pars sacerdotum rerum adiunctis versantur, hanc reci­ tationem moraliter eis impossibilem esse. seu. ut 1 Sans* episcopi illi, de hoe'htterrogati. plus minusve aperte, idem tamen declarant ArebiepUcopu Vsncaa (Xota oreAirii. eoLMSC) ooafitetursiaoambagv: .Sacerdoteacelebraatea partem diviai officii. quae ia horologio sin breviario continetur, persolveN soleat.* Non dicit M» otidum, sed partem, non dicit omaso sacerdotes, sed celebrantes, et non dicit qaofidie, etiamsi hoc punctum peculiantor ia interrogatione positum fuerit; ita ut hoc silentium disertis* sit quam faiaset con­ fessio. — Illutrimimns Papp-9uila lex ecclesiastica requirebat ut in qualibet ecclesia naturalem et positivam, Deum publicis precibus (seu quod idem ferme erat, in qualibet parochia) exorandum esse ab hominibus, eoque magis a sacer­ officium celebraretur; ac proinde requirebat ut clerus dotibus et a sacris levitis. illius ecclesiae (nam tunc clerici alicui eeclesiae Concedimus harum precum aliquam publicam semper erant addicti, et nondum apparuerant clerici formam in veteri testamento a synagoga stabilitam et sacerdotes quos dixerim nultiue), ut clerus in­ fuisse, quae nostri officii divini tatis apta erat ad­ quam in hac sua ecclesia officium celebrare solli­ umbratio, et quae a levitis praesertim publice per­ citus esset. Sufficiebat tamen ad legem ecclesiasti­ solvebatur. cam implendam, ut officium revera esset celebratum Concedimus non minus certum ius esse ecclesiae in ecclesia; non requirebatur vero absolute ut omnes precum novae legis genus et modum et tempus, omnino clerici intervenissent, neque si quis non sive pro clericis, sive pro laicis determinandi, proin- interesset, iam ideo peceati esset arguendus. Ne deque simul ac determinaverit, legem esse aeque cer­ obliviscamur officium sicut et missam fuisse desti­ tam huiusmodi officium divinum persolvendum esae. nata etiam fidelibus, proindeque finem et obiectum Concedimus huiusmodi officii divini formam in 0 legis fuisse hanc publicam celebrationem officii; ecclesia iam inde ab antiquissimis temporibus, immo unde consequens est. legem hanc astrinxisse qui­ apostolis ipsis auctoribus, determinatam et usi­ dem clericos, et etiam poenis coegisse ad ecclesiam tatam fuisse. adeundam ut officium persolverent, non tamen Concedimus, immu etiam in hanc rem insistimus, astrinxisse personaliter unumquemque clericum ur officium divinum superioribus saeculis, et satis sero officium pro se etiam et privatim persolveret; ita usque, non solum a clericis, sed ab omnibus chri­ ut si quando ex aliqua rationabili causa, aut etiam stiania celebratum fuisse1, et ita ut semper in com­ sine causa, dumiqpdo non semper et continuo, cleri­ muni, id est publice, non privatim celebraretur. cus officium omisisset in ecclesia, non ideo teneretur Concedimus demum obligationem et certam et illud privatim recitandi (saltem ante XIII saecu­ moraliter gravem christiania per totum id temporia lum), aut alicuius peccati esset reus iudicandus. Hanc rei huius naturam, quae ex superius allato spatium (usque ad XIII ferme saeculum) incubuisse, clericis maxime sed etiam et laicis, huiusmodi offi­ ex ConeMutionibue apaeiolicie loco satis evidenter cium divinum, quantum potuissent, celebrare vel apparet, quamque possemus tot aliis testimoniis, et totidem ferme quot sunt documenta quae de participare. officio divino in primis saeculis loquuntur, ultro de­ 1 Quae res optimam nobis praebebit pro illa aetate regu­ monstrare, ne tamen nimii simus, placet nobis pro­ lam sd radicism capessendam de obligatione divini officii cele­ bare iisdem ex iure canonico documentis, quibus brandi ; dabit namque veram ideam ac notitiam de primaevo P passim probatur obligatio contraria, id est obligatio officio divino. Hanc porro genuinam imaginem rei invenio personalis quotidie officii divini recitondi. et quidem praesertim in iVmstiMtessbtts apoetolicie, et maxime in illa parte, quae in editis per octavum librum sparsa, sacra* ar- sub poena peccati. Nam si haec documenta pro canaeque veterum ehristianorum exhibet disciplinae, quae tamen nobis tandem sunt, cetera non esse non poterant. seorsum ab antiquissimis temporibus; voluti unum in se st distinctum opus habebatur et describebatur, sub titu|p CoasritahotHM» apostoiicaru·» de mystico «uaisterto λατρΗβ;). et quam nunc primum, in hac forma, ad fidem inndmerorum peculiarium huiua operis oodieum. eminentiaaimus Hfra in eno iure Graecorum ecclesiastico publici iuris fecit. ,411ic autem ad rem nostram haec inveniuntur. (Pitra. /as GrueoortMM eedeatoaticwm, t.1. p. 60;) .XVII, 0. Precationes facite mane, et tertia hora, et aexta. et noua, et vespere, atque ad galli cantum. Mane, gra­ tiae agentes etc . .. .XVIII, V. Si propter infideles ad ecclesiam pftdire non licuerit (et hic eminentisaimu* anetor fatetur ae olim captum inisse hoc antiquitatis odore, quem etiam nunc ex boc capi­ tulo. ut ait, haurire invat), in domo aliqua conventum habebis, » episcope, ne infidelis introeat in ecclesiam fidelium eU- ■ .j. .11. Quod ai neque in domo, neque in eedesia congre­ gari poterunt, unusquisque apud te psallat, legat, oret. saltem duo vel tres." .Vbi enim sunt duo vel tres in nomine meo. ibi sum in medio eorum." Haec est, inquam. fidelissima imago officii divini in priore ecclesiae aevo celebrati, cniu* quidem, ut clare apparet, triplex discernitur nota 1° Commune fuisse hoc offidnm et laid* et clerici· 0° Fltiase etiam celebratam in communi seu, nt ita dicam, publics (nam poterat commune esse etariris et laicis. qui» tamen in communi celebraretur), privatim satem pro arbitrio, 8° Obligationem celebrandi officii fuisse moraliter cantum ligantem, in quantum unumquemque Christianorum. et eo magis clericum Deo dicatum ligabat generali* obligatio colendi Dei orationibus, hic quidem in specie ab ecclesia determinatis ; nullo tamen addito speciali praecepto pro clericis, unde pee speciali obligatione pro iisdem inducta, id est obligatione per­ sonaliter et privatim ligante, ob formalem rationem quia clerici essent. 5Λ· « 871 CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IVLIEN8E EÏ FOGARA8IEN8E, 1»1 mali ΤΓ 8Tt Alter igitur Jocus habetur prima parte Decreti, 4 iatelligitur : magis quidem oloriees, quia, cum sine , diet. XCi, eap. II. quod ita se habet: ipsis. qui partes activas expleat, celebrari non possit,. J’resbyter manKmatutinali officio expleto, pen- culpa maior in eos verteretur.: aen tamsa non ligat eum servitutis ausfs canendo primam, tertiam, sex- et laicoa. qui etiam signis, datis od o/ttaium voeantam, nonamque persolvat; ita tamen, ut postea tur; ita ut haec obligatio tamsttt pro utriaqeo .horis competentibus et signis designantibus, iuxta t non eiusdem sit ponderis, tamen dubio prooul.diuspossibilitatem, aut .a be, aut a scholaribus publice dem est naturae in radios sua. Et haec sunt eadem ferme puncta, quae superius compleantur. Deinde, peractis horis, infimis visi­ tatis.’ ai voluerit, ad opus rurale sxstot isiunue, ex loAi de ConsMutiombus apooMiaia desumpto etc. . . . usque ad statutam horam (vqsperas scilicet non improbabiliter intulimus. Ab apostolicia itaque completoriique. de quo statim infra) pro qualitate temporibus ad, XIII qeque saeculum, quo jus canoni­ temporis et opportunitate . . . Ergo his temporibus cum a Gregorio IX. hae forma qua nunc proaffit, referamus , laudes creatpri nostro super iudidbs primum conderetur, nulla ferme in hao causa divini. officii celebrandi facta est immutatio. iustitiae suae.* . . t Hunc textum possumus nunc, post ea omnia Vdhim enim vero et alia puncta, quae dixerim quae diximus, brevi commentario illustrare. negativa, ex eodem textu canonici inria. quem nunc Itaque quando dicitur: fVesbytor matte, mola- ventilamus, aeque probabili iure deduci videntur. tinnii officio expleto, debet hic etiam subintelligi Sunt autem praecipue haeo duo:· B 1' Si quis, ob quamcdfnque rationem, publice offi­ et missa, secus enim nullus esset missae locus. cium non celebraverit, nullo tenebatur praecepto Dicit deinde: pensum sermfittis suos consudo pri­ mam, tertiam, textam, uottamgtM porso/rat. Et hoc privatim illud recitandi aut supplendi, atque hoc optime congruit cum illa publica natura officii, de ne aub minima quidem poena canonica; qua superius loquuti sumus, cuique maxime con2° Ego igitur minus sub poena peccati mortalia. Nulla potest 'esse hac de re dubitatio. Huius­ venit ut canetur. Deinde: ita tomen, scilicet persolvst; modi enim lex stricte est interpretanda, et quod l't poelea, id est. post officium expletum, et diserte npn dicit, non est per interpretationem vel per inductionem addendum. Quid quod in hac etiam si placet, post missam celebratam ; Horit compatentibux, nimirum hora pnma. diei, causa huiusmodi interpretatio esset etiam contra finem ac nataram legis? Nulla igitur aderat obli­ tertia, sexta et nona; Et riguit deaiguantibeu, ut plurimum certe Cam­ gatio officii divini privatim recitandi aut supplendi. Sed ulterius adhuc progredimur atque affirmare panis, quae prae primis signa sunt commoda ad fideles monendos de hora officii; quod iterum com­ non dubitamus, ex hoc lege, si strictius adhuc et munem cum fidelibus officii divini celebrationem strictissime interpretetur, non posse deduci f»ot»ultro probare intelligitur; dsewom obligationem ipsius officii divini publici Iuxta poenbilitatem, in qua invenitur presbyter: celebrandi. Fatemur quidem aliquam esae prae­ Aut a m (presbytero), aat a tcMariiu* publice sumptionem, sed certitudinem omnibua numeris abcompleantur, illae nempe horae primae, tertiae, solutam nancisci non possumus Nullibi etenim hic sextae et nonae; quae tamen venia pro matutinb dicitur pwotidw vel fuotüiianum. At vero hoc pror­ concessa non est, quippe quod praecedere debeat sus requireretur. Nunc igitur venit statim haec altera quaeatio : celebrationem misaae, et sine quo persoluto cele­ brare missam presbyter non potest An nempe ii qui publicutn officium, et quidem Porro haec venia complendi officii divini a quotidie, 'non célébrassent. ai possent. peccato ob­ , scholaribus, si per se sacerdos commode ipse hoc noxii censerentur’ Responso. - Inde ab hoc saeculo XIII medio facere non· possit (dicimus commade; nam de abso­ luta impossibilitate sermo hic eaee non potest potest hoc probabiliter et paene certo affirmari, et quando supponitur presbyter .matutipum officium hoc statim videbimus ex aliis textibus iuris canonici iau absolvere potuisse), haec, inquam. Venia iterum infra adducendis. Nihilo tamen minus 'quod ad atque oppido nos docet finem huius legis atque superiorem periodum temporis adtinet. quae scilicet eius obiectum, esse omnino publicam celebrationem saeculum XIII praeeeasit, alio modo respondere de­ officii. bemus. Nimirum, distinguendum eat. fti presbyter Hanc eamdem significationem prae se ferunt vel clericus obligatus ad officium contumaciter ae evidenter et haec alia verba, quibus hoc capitulum gereret, et per longius continuo tempus, aut saltem iuris explicit: «Ergo, ait bis temporibus (matutino, frequentias, non celebraret, peccaret certo et qui­ prima hora ete.) referamus laudes creatori nostro dem gravisrime; sin autem non ita freqnen^ offisuper iudicia iustitiae suae.1* Certe haec verba ad D eium negligent piaxime vero si diebus dominicis omnes .fideles rsfernatar, maxime cum iam superius et festis studiose celebrant, id est si non esset audierimus et illa signa ad populum contuendam, oontumax, a eulpa peccati liber censeri deberet. st illos scholares, pro opportunitate psallentes, st Antequam hanc doctrinam evidenter probemus, omnes publici officii disertas notas. tum aliis documentis, tum maxime decreto oeeulatfi vero, si ita ree se habet, pronum est nunc menici concilii Lateranensia IV, opus est expendere colligere ex hoc ipso textu iuris canonici, in primis alium textum ex Decudto, qui adducitur ad pro­ haec puncta, quae dixerim positiva: bandam obligationem officii divini quotidie seoitandi. 1° Id quod hap lege praeceptum est est cele­ Sumitur hic textas ex I parte Decreti, dint. XCII.. bratio officii divini publici; cap. IX, quod ita statuit: 2° Posse presbyterum in hac celebratione, sal­ „St quis presbyter, aut diaconus, vel quilibet tem ad aliquem partem officii, ab aliis surrogari; clericus ecclesiae deputatus, ' si intra civitatem fiierit, 3* Hanc celebrationem in communi faciunt pres­ aut in quolibet loco in quo ecclesia eat, et ad quo­ byteri et clerici simul cum fidelibus, nisi quod illi tidianum psallendi tAfieium matutinis vel vespertinis sustineant in ea partes activas, hi autem passivas horis ad ecclesiam non convenerit, deponatur a (sicut in mina); 4 clero, ai tamen castigatus veniam ab episcopo per 4° Obligatio quae oritur ex hac loge, eo ipso satiafactionem noluerit promereri.** quod hqec lex iubeat officium communiter et a Hoc textu omnia confirmantur quae superius clericis et a laicis implendum, utroeque etiam ligare asseruimus. 873 * COKCIL. PàoVINC. PRIMUM ALÈA-IULIENSE ET FOGâRASIENBE, 1873 maii 5-14 Officium certe publieum tantummodo hic inten- A ditur: nam est officium quode 1*) pÿilendum, “ ’ . est ...... j et 9*) psallendum ip eoclesia. Unusquisque clericus ecclesiae deputatus iubotur convenire cum aliis ad ' .ecclesiam ad hoc officium psallendum, ideoque etiamsi non fuerit subdiaoonus: ac proinde non obligatio personalis clericorum, sed celebratio public^officii divini est finie et obiectum legis. Omitto exceptionem (quae tamen fieri posset) clericorum qui ecclesiae non essent deputati, quique eo ipso non\obligarentur ad officium psallendum. Tanto vero magis insisto in hanc partem dqcreti, quae dcricos obligat conveniendi eo soluni in |oeo ubi eccleaia sit ; hoc enim ipsp ubi ecclesia non eet, convenire ad Officium psallendum non'debent, et cum nulla alia lex ad privatim illud recitandum eos obliget, immunes profecto ab eodem manent. Omnia igitur hic habemus quae suprV asserui- 874 eis 480 inter alia) sic foquittir: ,Nec refin ttiau», frequenter ttmen deèssept,'et for- cretam, quôd'aocdrate tqtam cauaam exhibet, qutffi•itan etiam diebua ïeotia. ' . qui ita ae habet (Cone. Later. IV. eap. XVII):'· Hac in >e satis nosdoeebit alius ak decreti- .,'bolentes refecimus, quod non aolum quidam textui, desuipptus ex iHa'priori distinctione, actii^. minores^ clerici, verum etiam» aliqui eccleaiarum ceb XCI. cuiu· hoc Oat cap. I: · ' praqlati, otrcVcommeaaatipnea aupêrflnM et-4dn^. "Eleutherius frater et coepisoopus neater (hoc U^nlationea ilueitaa, ut de alii· taceamus, fere dicitur nomine .Pelagii P*P*i e* revera.inSer frag- medietatem noctis expendunt; et somno reaiduum menta quae poat Pelagi«4r auperauat, 'dat etiam, relinquente», vix ad diurnum concentum avium exahcuiua epiitolae reaiduum, datae ad Eleutherium, 'bitantur, tranaourreudo undique continuata ayncôpa ' ex lie. quae hic · ■ afferuntur; matutinttm*. 8unt et alii qui mimarum celebrant ibi tumen nihil habettfr quare loco Pelagii nota emâjfatoria ponit ad cal­ aolemnia vix quater-in dhno, et,-quod dqteriua eat, eem : alitu Gtlatii, cem Gtltuii, eed aed neque in iig quae Oelnsiua Oelaaiua iptereaae contemnunt ; et ai quando, dum haec celereliquit, reliquii, quae plura ac praeclara aiint, «iint, aliquid ai- brantur, intereunt, chori ailbntium fugientes, intenmile invenire eat; idcirco fontem ex quo hoc caput b dunt exterius (vel externis) collocutionibus laicorum : promanaverit, vel.inviti ultra exquirere prohibemur) dumque auditum ad indebito· aermonea effundunt, . queritur, clerico· auoa aibi centra canone· aupprbire,. aurea intenta· non porriguriCSSfaivina. Haec igitur et id. quod nobia iubentibua, facta in acrinio oau- et similia sub poena suspensionis penitus inhibemus: tione promiait, ut quotidianis diebus vigiliae in eiua diatricte praecipiente· in virtute obedientiae. ut ' celebrarentur ecclesia, illi· conteqmentibua implere* divinum officium, diurnum pariter et nocturnum, non poase; aed magis unumquemque suis, postposito ,quantam tit Dnu dtdaril, studiose celebrent pariter ecclesiae servitio, vacare negotiis. Et ideo experien­ et devote.“, Ο pu· non eet ratiocinari fiisiu·, poasumue ex tia tua eos, quos tibi esae oatenderit contumaoea, debita obiurgatione compesce, et modia omnibus hoc textu etstim concludere. vigiliis vacprd compelle.“ 1° De officio publico hic agitur, in ecclesia et Plura nobia hic textu· patefacit, qui licet, eo in choro Mlebrando ; V Nullo modo' praecipitur, ut quod publice ex ipso quod incerfi sit auctoris,' nullam habeat lega­ lem vim et auctoritatem, antiquum tuqen constituit officio non fuerit celebratum, privatim subinde re­ testem pro cauaa noafra. Plura itaque habemus: citetur; primum quidem, quod semper de officio publico „ 3* Praecipitur quidem ut celebretur officium agatur ; tum vero cautio ilia, . quam . Eleutheriual·.. diurnum pariter et nocturnum, aed nihil in hoc Pelagio sive Oelasio dedit in scrinio asservandam, decreti iubet ut neeeeaario intelligamua quotidie satis indicat celebrationem officii, etiamsi canonibus . etiam esse celebrandum ; ut dicitur cautam, multum tamen in usu ex bona' "4° Immo vero, haec verba: yuantum tit Dnu voluntate episcoporum et clericorum pependisse, dtdarit, omnino probabile praebent fundamentum, proindeque obligationem non fuisse ita districtam quo innixi inferre possumus, intentionem concilii et ineluctabilem, aicuti eam nunc esae scimus, ubi fuisse non praecipere quotidianam celebrationem. Quantum ad tertium punctum, id est nihil in de simili cautione ne sermo quidem ease posset, nisi forte in iis partibus (et hic praephmis orien­ hoc decreto iubere nos ut intelligamus praeceptam tale· plagas intendo), ubi haec obligationis con­ hic eme quotidianam celebrationem, textus ipse scientia non dissimili ac tunc temporis modo vacil­ satis hoc monstrat. 8ed tamen magis hoc nobis lat aut exsulat. Deinde, Éoc etiam neglecto, magis persuasum habebimus, »i attendamus ad ea quae ac maxime notanda eet haec phrasis: „Quoa tibi praecesserunt. Sane patres loquuntur de officio (experientia tua) esse ostenderit confumacM." Con­ publico tunc temporis frequenter de toto praetertumaces porro ii sunt, qui in malefacto persistunt; misao, ob illam multorum continuatam eyncopam; nullo modo ii qui semet iteramve aliquid com­ loquuntur de missarum aolemniia aliquando vix mittunt vef praetermittunt. Contumaces igitur ob- quater in anno celebratis; ab his extremis excessi­ iurgu et compelle! Ubi ad ultimum hoc notatum bus ad quotidianam regularem aedulamque celebra­ venit, quod cum prius dixisset, se cautionem ac­ tionem officii tali· eat distantia, talis est inter cepisse, „ut ÿuoridionM dithu vigiliae in eius cele­ utramque terminum saltus faciendus,. ut si quidem brarentur ecclesia,11 cum ultimo devenerit ad clericos-, illum patres facere voluissent, debuiasent profecto obiurgandoa «t compellendo·, extenuat sententiam, id disertis edicere verbis, et non, sieut fecerant, dicitque : „modi· omnibus vigiliis vacare compelle,· errorem potius augere illis aliis verbis: quantum non dicit vero : qnotidit taoart eomptllt. Hoc certe «is Dtnt dtdtrit. Quae verba iure merito quarto loco notavimus, non est praetereundum : nam optime Heri potest ut juaiidianit ditbtu .vigiliae in ecclesia celebrentur, et tempus est nunc ut dicamus peculiarem haec quin einguli clerici quotidie vigiliis adsint, vel ad­ verba mereri attentionem. Atque idem omnino esse teneantur; uti et hodie a multis capitulis facti­ significabunt, sive ea referamus directe ad verbum tatur. quin eliquando, uti etiam supra meminimus, otMrtni, sive ad adverbia ttudiott et datait. 8i ad officium celebrandum quotidie quidem, sed ex primum, sensus erit: Celebrent officium divinum besse tantum, vel ex triente, aut etiam ex quadrante qqantum eis Deus dederit celebrare, id est quanaolum conveniunt Hunc in modum inter hoa racentiores et illos antiquiores hoc propemodnm ornet * In graaco textu (aam huis coacüfo at Graed aderant) discrimen, alio· eorum "teneri hodie ad rteiitmdtim tegitur: arripi xcrrro*«*’ «ryjrexf tàb· ôpifov, privatim officium quod in ecclesia non rsliiressraf, id sat « indarr currvdte» cantiaMt· endifea aymspa ataMmo. alios vero tunc temporia, nulla expressa et positiva obligatione astrictos fuisaa ad huiusmodi privatam recitationem officii; esto pietatis aut paenitentiae causa, multi horam et etiam frequenter, easdem Fsraitaa fibaast bac iatelligi aimplMter da tempera anMecoM,' vslsti dtaaret: ex uo latera currit teatpu antelucanum, ·χ aHa acrem continuata ayncapa. Tune argamatur da totali at phynca omimiouc matutini oflcii. Quidquid tamen tit, con•aquentia andam erit. COÇCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIENSE ET FOGARA8IEN3E, 1872 maii 5-14 877 878 ’ , t » > a .tum et quando eV quoties poterunt ex eius grjitia; A fixée duo nullo modo oecum consistere posaunt'wt et obligatio 'tum certe indecisa quantum ad tempus eum uxore convivere. etToflicium. nocturnum prie- Sfn vero alterum.' habebimus etiam eum- sertim qt matutinum,Georis competentibus qdbtidie manet. dem sensum, et erit hicoe : Celebrent quantum Deus celebrare. Nam de publico officio solei hic cum dederit etudiaee, id est accurate, sedulo, regulariter, ^sermo agat.- non debemus obliviieV illud non aliis,ac proinde et quotidie (ai Deus dederit),* thm^ètiam nisi competentibus horia, e presbyterii celebrari — ' devote. Et ~ rursum * quoad tempits obligatio posse. erit > solute. iuvabit quod iam ' semel . monuimus, maximam necessitudinem apud Graecos Graecus textus evidentius adhuc hanc significa­ tionem notasse re in Qua non eat determinata ab­ pioraliter determinanda. prae m Ait enim : fert. , άχριβάς’ έπιτχλοΟσι xai αυνοιχώ;, ί ■ & intercedere inter-officii matutini at^jie missae cele­ brationem: ita lit. ai verum sit sacerdotem misndbi celebrarekneve posse, neve debere, nisi absoluto ufc?uda!«»c xal id* est studiose matutino officio, iunctim (contubernaliter). omnia de studio, sedulitate, cura, proindeque cum­ eum neque- officium matutinum cblebrare dpbere, nisi eq consilio et animo ut*oequatur missae cele­ primis de tempore et frequentia; porro de hia om­ bratio; atque hunc-in'modum si officium celebra­ nibus dicjtur: faustum Deu» dedent. Fatendam itaque est concilium Lateranense non verit, etiam missam celebtare\.debere. publici officii divini (nam de privato neque sermo indivisum constituere intelligantur. Hic nihil de devotione, verum etiam ‘ erit (sedulo) et accurate (diligenter) celebrent et con- qqodamjnodo · Immo vero ritus qc caerimoniae utriusque ita sibi respondent. ' solum non praecepisse quotidianam celebrationem B üt vfteti ifnuqi corpus unumque opus sqcrum atque fuit), sed potius eo modo protulisse sententiam, qui . satis indicet praeceptum, tametsi gravissimum, ta­ men quoad tempus inducere obligationem moralem tantum, id est celebrandi quo melius et quo fre­ quentius fieri poterit, non autem necessari^ quoti, die. Atque Tioc modo intentionem suam concilium assecutum esee dicendum est. quae haec videtur fuisse, ut saltent dominicis et festis diebus tum missae solamnioris. turh divini, officii celebratio ς In huius rei exemplum satis erit citasse aliquem canonem ex capitulis sancti Nicephori. patriarchae ConstantinofTolitani. qui aine duhio probatus est fons iuris ecclesiastici- apud Graecos, et quem hic eo fontibus graeci quod solus..fttrme ex adducimus, opportuniua iuris det documenta nobia quae ad hanc rem faciant. Legimus itaque in sancti Nicephori capitulis de variis argumentis, cap.. II (ap. Pitra. lur. reel. trr., cauta ao tutata esset. Hunc in modum concilium Lateranense, hoc suo t. II. p. MO); ,11. Quomodo legitur emngelium matutini officii capite seu canone, optime nos docet non. solum quale fuerit officium et obligatio illud celebrandi, et liturgiae? quae tunc temporie in ecclesia vigebant; sed veluti totam .superiorem traditionem atque ustim eccle­ siasticum in hoc uno decreto suo complectens, do­ diacono, neque ab alio: propterea quod dominus cet nos etiam, usque ad illud tempus semper ita in ecclesia fuisse, neque hanc causam hos 'limites matutino Discendum, solere evangelium in a sacerdote recitari, in liturgia vero a noster lesus Christus exsurgens ee 'primum ostendit mulieribus, postea similiter angeli ; ideoque matutini c evangelium. instar vero uti in forma Christi, sacerdos legit; angelorum idem recitant diaconi in unquam praetergressam esse. Iam vero haec sunt firma decreta, hoc «st soli­ liturgia." Ratio mystica quae adducitur, et cuius summa dum iuris atque historiae fundamentum, hoc inquam est manifestatio facta hominibus resurrectionis Christi, una simul complectitur «^matutinum et concilium Ijateranense, non sicut illa Decreti gratianei nutantia capita. His igitur sistimus, et cau­ sam dictam esae censemus quantum adtinet ad illam temporis periodum, quae saeculum XTlï praecessit, per quod-temporis spatium certe in eadem fuimus liturgiam. neque consistere posset nisi utrumque veluti unum opus indivisum consideraretur, et nisi supponeretur semper missam sequi post divinum nobis obtinuimus, haec eadem valeant etiam pro illis. officium, et quod idem sacerdos qui in matutino evangelium legerat. Christum repraesentans, deinde missam celebraret, daretque locum diaconis, ut causa iuris et facti cum Graecis, — ita ut quae pro Nulla igitur erat tunc obligatio officii divini pri- hoc idem evangelium. angelorum ministerium susti­ vatim quotidie recitandi. Erat quidem obligatio officii divini publice celebrandi, sed haec, monachis exceptis, de quibus nulla est dubitatio, haec, in- nentes, iterum populo nuntiarent. Haec porro intima coniunctio officii matutini cum missae celebratione, et obligatio ex ipso ritu quam.'obligatio non «erat quotidiana; dicique sum- procedens matim potest, quantum clericos adtinet, hanc officii matutino, publice celebrandi obligationem fuisse certam et absolute determinatam pro dominicis et festis die­ nos cogit, sacerdotem apud Graecos non posse quotidie id facere, immo vero non debere id facere. bus. pro ceteris autem, id est communibus diebus, Nam cum alia ex parte lege cautum sit. sacer­ nonnisi insinuatam; proindeque in ao dubiam, et moraliter tantum obligantem, pro possibilitate, op­ portunitate, consuetudine, omnibusque rerum ac temporum adiunetis. Diximus nos illo temporis spatio in eadem fuisse dotem in qua etiam sacerdos missam invenitur, celebrato celebrare, statim inferre missam celebraturum, tribue antea diebus ab uxore abstinere debere, sequeretur utique sacer­ dotem. si quotidie officium et missam celebraret, uxori suae debitum coniugale nunquam reddere posse: quod utique contra omnem esset iustitiam, et nedum vana, sed iniusta prorsus lex esset, quae causa iuris et facti cum Graecis; quo<^ quidem verum est. sed non satis ad omnem veritateih. Quippe sacerdotibus uxores permittit. Ubi rursum opportunam lucem omnino censendum ev ecclesiae graecae presbyteros alius canon eiusdem Nicephori. qui post illum secun­ dum venit quinto loco i Pitra. 1. c., t. II. p. 321): ■ac clericos multo magis quam latinos ab hac obli­ gatione officii quotidie celebrandi liberos extitisse. Hoc autem ex hoc solo intelligitur procedere uno. presbyteros ac clericos illos uxores habuisse atque habere; qui mos iam saeculo VI per totum orien­ tem' ita invaluit, ut ad finèm huius saeculi a pseudo- synodo Trullana. lege lata, sancitus fuerit. > lain vero nobis afferet „V. Scito etiam illud, non oportere a aacerdote aacra fleri ainguli· diebus, aed tantum ipaiua vice recurrente; quia ad tempus uti uxore permittitur, Ita et Dominus per Moysem ait: Dic plebi meae parahw eoa ease poat tree dies, neque accedendum mulieribus?—-Et quando David manducaturus est ' k »7» & 4 ■ . C^NCIL. PROVINf. PRIMUM ALBA-IULIEN8E ET FOGARA8IEN8E, l«72 maii S-14. .880, aanctificatoa panM. ipse et qui cum eo erant iater-A ecclesiae veluti- nbvq crbatio; aurrexerent nempe jogati eunt/ an puri essent- a cqnaortio mulieris, novi ordinM rehgioei, qui, quod nunquam antea et cum rtapondistent: Ita, in .veritate, ipse et viri ίη eccfotia vicum foerst, id effecerunt ut iidem IMent monachi qui et praedicatores, oonfoeaarii, aui comederant.· ·. < * Mhnifestum. itaque eat. specialia, rationum mo­ operariique apoetolioi. Huiuamodi innovatio magnas menta mijitare pro Oyaecit, ut ab obligatione qua -in principio excitavit turbas, atqui humilM sancti tenerentur, tire liturgiam, sive officium quotidie Francisai .et Dominici discipuli ab incepto suo certe celebrare, xliberi atque immunes ab antiquo fuiue prohibiti in perpetuum deturbarentur, nisi eoe sedis ceitiendi tint. . apoetolioae firmaseet et ab adVeraariis tutaeeet, Ubi et hoc etiam notabimus, ut tota haec causa suprema auctoritas. Verum nova invaleeoente huiusofficii divini apud Graecos in plena luce collocetur, modi iuris forma,» nova etiam induci debuit vivendi quod pauca admodum inveniantur documenta quae ratio eorum qui ipsa regerentur; regulares qui nobfo>epraesentent huius rei sinceram apud Graecos eeeent apostoli, non poterant, vivere sieut regulares imaginem. Longe uberior fons eius Mt maxime qni erant monachi ; maxime vero ad. officium tale in hoc qtiem citamus Nicéphore, apud quem plura, quala fuit monasticum, seu, quod idem est, quale' Subinde et satia particularia de officio inveniuntur, tune temporis ab universa ecclesia celebrabatur, Sed quid, quod haec omnis ad monachos tantum et quidem quotidie celebrandum obligari nullo modo -referantur? Ita vero, omnia iforuntur ad monachal, poterant, niai simhl omni labori apoitolico nuntium Habemus apud eminenfisaimtim Pitra CCXXVII ce- B remitterent.. Nam hio i^n de quotidiano officio n«nea huius Nicephori accuratissime recensitos. agebatur;. nova haec enim progenita apostolorum, Inter hos septem vel octo inveniuntur qui de officio genua aliquod monachorum erat : et niai quotidianum psallendo agunt (a M ad 61), Md praeter quam officium persolverent, ad quod monachi omni dubio quod in se ipsis considerati nonnisi ad monachos procul iqge certissima obligabantur, nulli monachi accommodari possult, ipse praeterea locUs quo fuissent, Λ nbmo, sed neque ecclesia, pro regulariponuntur idem indicat; nam ceteri canonM in bua eoa agnoviaaet. Duo igitur aecum componenda quorum medio collocentur, a M usque ad 64, erant: et recitare quotidianum officium, etapoato|ico omnes ad monachos spectant. Nullo itaque modo ministerio Vacare poaae. Hanc porro difficultatem ad officium a clericis celebrandum referri possunt. superarunt sanctissimi illi et peritiaaimi viri, eoaque Nisi quod, ni mea me forte feliat opinio, potiori in hac cauta optinle iuvabat quod ipaa curia forsitan iure dicere possem disertum me in his ca­ Romana, graviaaimia et frequentisaimie negotiia nonibus Nicephori naetum esse argumentum, quo occupata, prolixiori illi pristino officio celebrando iterum ac tertio probetur illa immunitM clericorum imparem ae demum sentiret, et it breviandum of­ ab officio quotidie celebrando, de qua modo locuti ficium iam priua mentem et manum admovisset. sumus. Et Mne, si in hoc iure graeea inveniamus Opus prae aliis feliciter perfecit franchcanae fa­ tandem canones, qui de officio celebrando ex pro­ miliae non ultimum lumen, Haymon dictu» Anglifesso agant, et si isti maxime canonM hoc officium cus, ex iuaau Gregorii IX. Hio antiquum officium quotidie pervolvendum nonnisi monachis imponant, q ad eam ferme reduxit formam quam nunc etiam profecto nihil aliud remanet pronuntiandum, nisi servat; quod opus, a Gregorio IX primum approba­ monachos solos ad hoc officium quotidie cele­ tum, deinde sub nomine Breetoni, quod nomen brandum lege eooleaiMtica teneri. Et haec qui­ huic operi suapto sponte imponebatur, progrediente dem. ni oppido fallimur, rectissima videtur conclusio. tempore, eccleaiae universalis factum est precandi Quapropter isti canones sancti Nicephori Con- forma et oodex; maxime cum, ad sanctae sedij stantinopolitani idem ferme nobis in causa officii decreta pressius redactum, ita a Nicolao III qui divini aplid Graecos praMtiterunt, quod superius ad pontificatum anno 1277 assumptus erat, approba­ concilium Lateranense IV in eadem causa apud tum fuerit, ut etiam ipsi ecclesiae Romanae recitan­ latinos; nimirum omnibds illis temporibus, nulla dum simul imponeretur. Hac approbatione, quod lege, aut clericos, aut etiam sacerdotes otnnM neo-monachoram erat officium, in totius ecclesiae astrictos fuisse ad officium divinum· quotidie cele­ versum eat legem et nonnam; qua in re id etiam brandum, aut privatim recitandum. . x probabiliter factpm omo credendum est, ut simul Ubi tamen rursum et necessario advehimus nos cum officio obligatio etiam illud quotidie recitandi nullo modo, haec asserendo ac probando, destruere sensim pedetemptimque ad universum extenderetur velle obligationem moralem, de qua iam saepius olenun. Et re quidem vera, nonnisi post huiusmodi of­ locuti tumus, et qua tenerentur, tunc etiam tem­ poris, clerici et eo magis sacerdotes omnes, Officium ficii reformationem ac breviationem factum est< “t divinum etiam privatim recitare, ai pubhee'cele­ P sacerdotes ministerio addicti potuerint laboribus brare non potuerint, sive totum, sive ex parte, u apoatolieis aatisfaoere, etiam quotidie officium re­ Sro rerum ac teporam adiunctis, ac possibilitatis citando, quibus prius eum hoc onere vix aut nullo, pportunitatwqM rationibus. Hanc corte obli­ modo faosre poterant satis. Profocto .namque, quis gationem fundabat illa generalis lex: Deum mm credet -sacerdotes saeculares, tot negotiis praeter l colendum et exorandum precibus, maximo vero a curam animaram occupatos, potuisse prius omnia Meris levitis; qui ai publice id fooero non utique apostoliei officii- munera explere et simul offieium possent, privatim saltem deberent, et quidem eadem divinum celebrare, cum posted sacerdotes regulares, forma, ab ecclesia iam determinata; quamvia, nulla et numero piares, et nullis aliis negotiis abrepti, dum lege cogente, ad omnia et'bingula Aon astrin­ cum itio tamen officio divino qualo erat antiquitus, gerentur. Md relinquerentur potius proprio arbitrio nullo \modoi apostolicum ministerium ooniungere et conscientiae iudici. Pott concilium LatsranenM IV taagaua in ecclMia videmus invaluisse transformationem ia officii divini Mlebrandi ratione, que quidam transformatio intimo nexu coniungitur cum muttit aliis rebus quae tune temporia in eccleaia formabantur et refor­ mabantur. Facta enim tunc eat et prodivit e ainn potuerint? Atque hanc ni fallor quisque prudens m cordatus concadet mihi bonam esse rationem saltem moralem, ut aiunt, dum non potest omo districte historica ; rationem, inquam, quae ad ce­ teras superius expMitas, et quae historicae sunt, adiangi debeat, quaeque suadeat, procul haMitatione quacumque, ante reformationem officii saeculo XIII peractam, sacerdotes saeculares nullatenus obliga- r . 881 I ·' CONCJL. PROVISO. PRIMUM. AEBA-U’tlENSE ET FOGARASIFN'NE. 18‘2 maii 5-14 882 tione officium ^divinum quotidie recitandi astricto· A de afficto divino; quae tamen lortgé sunt laxiora fuisse. immo neque istringi potuisse.. ac illa Cplonienaia, et parum aut nihri fere recedunt fperat, iipoetolica a loquendi ratione qua usum eat nuperius citatum concilium oecumenieum lateranenae IV. Hoc testi­ officia cufn quotidiano divino officio componi'tan­ dem posse, sua sjibnte aliud etiam sequebatur, ecclesia perventum sit ad officii divini *quotidie et At vero, ex 'neo-monachorutn alip parte, cum exemplo horum demonstratum ecclesiaque animum ad ,id convertit, ut sacerdotes saeculares ad officium divinum quotidie recitandum paulatim adduceret, quod sub finem eiqsdem XIII •aeculi fierT coepisse* documentis historicis probari potestl. Interim habemus prae oculis totius huius rei.· id est reformationis officii divini, eiu/que cau­ monium debet nqs utique docere quam paulatim in' privatim recitandi obligationem, quae absoluta sit, firmAndam. Notamds deinde palmare te^timoniuni* coqcilii Marciacensis, Inno 1326, ab episcopis,-provinciae Auscitanae (Auch) Webrati, quae videtur quaedam amplificatio esse et maior confirmatio statuti €olo- sarum. satis perspicuam historiam, quae reformatio inter Gregorium IX « et Nicolaum TII tota ferme niensis: reddit enim longe strictiorem obligationem absolvitur, et de natura rei satis superque ipsa nos contrahit ad solos clericos in bacris ordinihus con­ docet, atque sententiam nostram apprime confirmat. Totum temjeris spatium quod ab officio primuln stitutos et quidem eos qui beneficia ecclesiastica officii quotidie recitandi, quam tamen cx alia parte obtinent *. Cum vero alia ex parte pronuntiet eoa sic ex debito (nempe ratione beneficii) ad horas reformato' brtvarioque condito,* ad tempora concilii B canonicas esae obligatos, et sollicitet ut ad ecclesias conveniant id horas dicendas, non immerito con­ Tridentini extenditur, quo demum hoc breviarium cludere possumus hanc obligationem officii persol­ ipsum reformatum ot voluti denuo conditum fuit, nova e«t in historia officii divini epueha: quqe ta­ vendi non fuisse personalem clericis maioribus, id men solam ferme latinam spectat ecclesiam, vix autem, aut nullo etiam modo, orientalem. Possemus eat non ratione ipsius maxime ordinis sacri suscepti- itaque totam ftilentio praeterirp; pauca tamen cx ea et ex debito servitii in ecclesia praestandi Videtur observabimus quae forte inutilia non erunt. Ac primo quidem advertimus concilium oecu- itaque has duas ob causas in hoc capitulo expressas, menicum Viennense, quod iam post illa Colonienria eosdem ligantem, sed ratione potius beneficii Adepti et quia beneficio isti tleritfi defiebant esse provisi, et quia ipsi bénéficiât! in ecclesiis horas dicere statuta, quae in nota citavimus, anno 1311 celebra­ tum est sub Clemente V pontifice, et cuius omnia iubentur, videtur, inquam, iure excludi posse pro decreta in codicem iuria cauonici sub nomine Cle- etiam privatim recitandi. Hoc porro quam infirmetur, corroboratur potius mentinarum inserta sunt, nonnulla etiam edixisse illo tempore absoluta illa obligatio officii divini constitutione concilii Dertusani, anno 1429 ab episco­ 1 Inter haec documenta primum omnium quod clare et pis provinciae Tarraconensi et Caeearaugustanae diserte de quotidiana recitatione officii loquatur,. quodque mihi Dertusae (Tortosa) in Hispania celebrati, cui etiam invenire contigit, eut ita dicta synodusVoloniensit, circa an­ cardinalis legatus sedis apostolicae, Petrus de Fuxo, num 1200* celebrata, quae etiam fertur sub titulo: Statuta praeerat, idem ipse, qui ultimis vestigiis schismatis domini Sifridi, archiepieeopi Colonienei». Itaque «tatim primo C Hispanici post pseudopapam Benedictum XIII statuto, inter cetera haec ordinantur: .Nullus horas canonicas et horas de Domina nostra, ulla unquam die distincte et discrete (Petrum de Luna) rescissis, Hispanos ad obediendicere praetermittat, maxime qui est in sacris ordinibus vel tiam Martini V reduxit. Et numero igitur et iuribeneficiis constitutus.**. Fateor ih hac constitutione iam sup­ bus hoc concilium pleniori gaudere auctoritate poni hunc usum, proindeque eum iam prius ex t i tisse, aed nihil merito dicendum est < Hic profecto mentio tan­ miruiu: quinquaginta enim omnino iam anni a Gregorio IX. dem occurrit de recitatione officii extra ecclesiam amplius adhuc ab origine neomonacborum effinxerunt, suffi» ciens oppido temporis spatium quo res huiusmodi usu sancire­ et chorum ; documentum sane non dubium novum tur. Immo vqro, haec ita nunc a nobis qacta apertior loquendi usum officii breviati ita post duo saecula invaluisse, ratio magis me in mea sententia confirmat. Sane, aperte nunc ut conscientia publica credere iam inceperit, omnes et diserte synodus loquitar, quia nunc evidens ac omnibus clericos maiores, saltem diaconos, etiam privatim. patens est quotidiani officii obligatio; ob hanc itaque eamdem id est extra chorum, ad illud recitandum astrictos causam, quia prius non solum non evidens, sed nulla erat veri nominis obligatio officii quotidie recitandi, idcirco etiam nullum esse ; nihilo tamen minus haec ipsa mentio, et quia per duodecim longa saecula invenimus decretum, nullumque tam sero primum apparet. »et quia veluti rem no­ testimonium quod diserte praecipiat, aut salum aperte atte­ vam iubet non ordinare diaconos nisi habeant brestando confirmet hniusmodi quotidie, eoque mimis privatim etiam, recitandi divini officii obligationem. Quid quoti in hoc ‘ Cone. Marciaceuse, cap. XIX, /M horte dicendi*·· -Staetiam statuto tota loquendi ratio, ai pressius examinetur, ali­ tnimus, quod «miues clerici in aseris ordinibus constituti et quid insinuet, quod nullo modo praetereundum sit. Dicit beneficium ecclesiasticum. maxime cum cara, obtinente», et enim, «maxime qui est in sacris ordinibus constitutus.** Quid ergo? Ii clerici quid in sacris ordinibus constituti non sunt, P oinne< religiosi clerici. a. et obligatione officii recitandi? Ita vero; shiqni particula illa quam frequentius ad eas dicendas ad ecclesias conveniant moxtme, nullum sensum haberet; at enim habet. Sequitur horis et tenir——·* .'.usnetis. Tempore vero interdicti et· * itaque minores clericos minus quidem, maiores vero magis ■ Cone. Dertusanum, const. IV. Quod consri?wti n retrahantur, ad quam se disponere et praeparare debent, iuxta id quod rescriptum est; Ante orafrinem praepfjr-i tuam. n am yuasi ^ri tentât * Concilium Senonense («ea^potius Parisiense) anni 1MR. luter decreta morum. XIX: .Admonemus beuetlciatos et alio· ia sacris ordinibus conetitutos. ^ui /nri/VMr) ad horas canoni­ cas tenentur, ut si oratione· suas Deo acceptas fore cupiunt, non m gutture vel inter dentes, seu deglutiaado aut ·£ηοο- pando dictiones, vel colloquia aat risus jntennisoredo: sed mve soli, sive associati, diurnam noctarnumque officium reverenter verhieque dictjnctis peragant ; ac tali. in loco ubi a devotione non retrahantur.* ordinibus erant initiati) astrictos fuisse obligatione personali sub gravi peccato privatim et quotidie officium recitandi, iam quaeso credibilene ait. h<»c admisso, summum pontificem in pleno concilio oecumenico decernere potuisse, beneficiatum bene­ ficio privari non debere, etiamsi passim per annum pluribus dominicis et |jre omnibus diebus festi· officium non recitaverit, nam ai bis singulis quini­ denis diebus id fecerit, intelligitur o/jfc»MN non omûûae. id est non satis* omisisse, seu quod idem eat, atria recitaqae ne possit puniri T Bed plura.' inquam, et plura alia ex hoc decreto possent dispu­ tando deduci1, quae firmarent sententiam superius * Et hoc verbi gratia quod nihil dicat de clerici* sacri* urdinibn* initiati». Bitat illa alia concilia id diserte monue­ runt, eu., rtc. Venus emm hoc unam ulentio praeterire dou pftMsm. quod in concilio Lateranensi dicitur de penixio rex mentium. V 885 CONCIL. PROVING PRIMUM ALBA-IULIENSE ET FOGARA8IEN8E. 1879 maii 5-14 88« propoaitam, nimirum non obstantibus illis Basile- A tionem protraxissent, ipsius etiam rei huius indoli eesibus eetorisqua doerotis supra recitatis, quae minus videbantur aptata. Ni fallor, docturi··· Gavantua, aut potius Me­ ceterum aequo oecomenica tant. neque sufficienti generali sanctions certo firmata, haae. inquam, obli­ nti. eiusdem non minus eeete doctas annotator, gationem, quae ad quotidianum officium omnes per­ auo quamquam modo, at simile aliquid fatetur sonaliter sub gravi peccato ligaret, noa thiase cer­ Scribit enim : .Certius tamen est et commue apud tam. evidenter definitam et universaliter admissam. omnes doctores, clericos omnee |ira regulares sire etiam saeculares sacris ordinibus'initiatos... stricte Hic sisto: videor enim mihi obtinuisse hanc etiam secundam quam dicebam causam: nempe a prima reformatione officii, breviarioque condito, quod circa tempora magni illius Lateranensis IV concilii, saeculi XIII initio, peractum est, usque ad ipsius breviarii reformationem temporibus concilii Tridentini ac Pii V. toto hoc temporia spatio tam­ etsi certam fuisse sire legem sive consuetudinem, et consuetudinem potius quam legem, officii divini quotidie et privatim etiam recitandi; tamen nulla lege fuit decreta ac sancita, neve conscientia publica aliunde affirmata ac probata, saltem univer­ saliter. obligatio. tenerentur clerici maioribus initiati hoc officium ita quotidie recitandi, ut omis­ sio unius aut alterius perinde diei, eoque minus alicuius eodem die officii partis, grave efficeret pec­ catum. Hoc. inquam, publicis et solemnibus ab ecclesia datis documentis satis demonstratum cen­ seo; abstinui autem a privatis et simpliciter histo­ ricis. quae et magis diserta et numero plura esse poterant: sed praeter quam quod nimis disputa- teneri # (nempe hodie) hae lege reeitudi divinum officium: et solum superset dubium aa obligentur lege humana scripta, an solum consuetudine vim legis habente. Bonartius. eit. 1., sustinet diaconum et hypodiaconum nullo iure scripto, aed solum con­ suetudine vim praecepti hebente teneri ad recitan­ dum horas canonicas, et ideth censet etiam, ali­ quibus contradicentibus, de presbytero nullum ha­ bente beneficium; videlicet etiam illum obligari ad pensum horarum canonicarum persolvendum conb suetudine moribus reeepta et vim legis habente, nullo autem iure scripto ; ftua ημ^μομ mtat, liret in quibuadatn canonibu· obligatio ipaiua, undecum­ que proveniat, supponatur (Gavantus. TAmomt. mc. rit. m hum. Hom., para III, tit. XI. annot. num. IV).“ Habemua hic itaque diaertam sententiam primo, nullam legem scriptam exstare: deinde vero, con­ cilia quae adducuntur talem legem non constituere: denique, et ei hic adducatur consuetudo vim prae­ cepti habena, uti unicus fons iurta, etiam pro pres­ bytero sine beneficio (nam pro bénéficiais legem qua recens bénéficiât·· rioe alla animadversione ant fructuum vidimus constitutam), noa tamen satia ex omnibus iactura officium permittebatur non dicere. Brevissime dicam: hactenus adductis perspicere potuimus,- hanc con­ ille textus .Quicumque habens beneficium ecclesiasticum, cum suetudinem, saltem ad tempora concilium Latera­ earn ve) sin· cura, si post eex mente· quam iUud obtinuerit, nense V proxime subsequentia. quidquid de illis divinum offidnm, legitimo cessante impedimento, nun dixerit, temporibus censeant Garantit· et Merati, qui histo­ beneficiorum suorum fructus ste.". hic, inquam, textus aliquan­ ricam partem huius quaestionis vix ex limine tan­ tum involutus, si ad amussim examinetur, hanc et non aliam potest habere et habet significationem : tefmtas C tum salutarunt ’. hanc consuetudinem, inquam, quae bene^Cciam per ter primos mêmes potcot flfjtcwm non darer» valeat sine ulla exceptione pro simplicibus sine (et tamen probabiliter fructus p«rtepste), poet m antem meners beneficio presbyteria, et sub gravi peccato ligare (ai adsit legitimum impedimentum, etiamsi officium non dicat, eos censendam, nullo tandem modo esae certo de­ fracto· percipere potas!. sed) oi cessante lepitimo tmpedimmrfo «f/tcMim *·· dixerit, b«ne0cfiorwm sworum fnriw ottoo noa monstratam. faciat tie. * Haec significatio sola vera et legitima videtur, quam omnis tandem exThoc textu eruere tegitur; noto tamen eam gram­ matico et 'logic· evincere, m taedium aferum. et etiam alia Ante tempora concilii Tridentini simile aliquid contigit in ecclesia ii· qnae saeculo XIII in canna breviarii contigisse vidimus. Eodem tempore quo commenticia proteatantium reformatio ecclesiae ruinam moliebatur, in ecclesia ipsa aurrexerunt magni et sancti viri, statimque comparcerunt eximii pon­ tifices et communi opera restaurarunt et recrearunt ecclesiam Dei ; ubi simul officium divinum restau­ ratum et veluti denuo creatum eat. Xeqoe nimium edico dum aio officium * eluti denuo creatum eaee. Re enim vera, praeter quam quod obligatio officii recitandi extincta et veluti emortua in conscientiis humi iaceret. nova confusio orta est ex modica aut Sanctas namque pontifes Pius V edidit in hnnc textam tallam quae Incipit : Ar prurâns Lutermiui quaeque banc interpretationem et adadtteru et «mfirmara prorsus est censenda. Postqnam enisi citaverit textam Lateranensem, ait : .Nm, haie rei evidentias atqae expressius providere volentes, stataimns. ut qui omaes horas oanoaicas an» vel pluribus die­ bus iatersuseriat (non eit simpliciter aon dum-mt, ut concilium Lateranense; et ratio evidenter haec est, at novum vertam proprius de choro intelligi possit:, omnes beneficii seu Ma·fidonnn morum fractas etc," Hic determinat quae «it ruta par· qua· amittitur. Deinde dicit. mitem ille qui primi· sex mensibus (itaqse nou Iam post «ex mente·) uffidam non dixerit D (non uit ut eupra tterrmiMcrtt. quia hic non debet iatelUgi de ‘’Quem in modum eMamtani nnmlu... VeaetiM, Lagdaai. Pariaiia, a·»·· ad dandiri· .asero, altüaa ebneeli» eitam iuetrt“, et non monasticam aut Veaetii» IMS, paad» aui» aate ragrohatioMui iaBrtai y Pio V. Qaot alia· editio··· lataamt doetiaaii··»· aMtonaa quasi monasticam, decreverint, ut ibidem pontifex qua» per hoa aoa iatogroe trifiata aaaoe theta» «m» orade·- testatur. Clerici itaqun erant, licet regulare·, non 4ob e»t. Sed μΙμ lata» ,··< raoaaoait, aatia ο·ρ·π·· pro- neo-monachi. sicut fratre· mendicantes; idque non baat a»aa haiaa hreriarii ntaaplo ιιι··«.ί···»· ataaia··. •olam isti primi, sed etiam ad eorum exemplum Qua· (rare argaamtaai ilUaa taoili· eaaiataartaa Mfaaadi ceteri omnes. de obligatio·· oMdi. qaaa loagiori M brariori affioio. pre Porro «odem modo quo neo-monachi olim, id labita, M aoa n lag·, mtiri ridaa, at traetaadi otMaa ipaa*. eiaaqae aaera* tor*·*, .Mat hoe ax caaariaatia, at eat Dominicani ac Fraaciscani. monasticum sui tem­ aoa coaaciaatia ea ofhcio p ladarat. pori· breviarium reformarunt, ita nunc ndo-clerici .ita... ... 88» CONCLU PROVINC. PRIMUM ALBA-ICL1EN8E ET FOGARA8IEN8K, 187» mail 5-14 isti, mb dieam aao-swaaatieaai Ulina temporia, sod poet tet diecrimiaa rerum difforme omnino, aoa oognoaeeadum ampliae, unique ipeiaa diaaimillimam divinum officium reformeadam curaruat Ipea eedeoia hoe a noria aaia filiis operabat reqnirebatqoe. Sufficit legione oenstitutioMm supra citatam Clemaatia VII ia gratiam Theatiaorum datam, et hac de re affatim doceamur. „8tatuta quaeoumque,*' inquit (f 4), . . quae ad huiusmodi vitM propo­ situm conducere, moresque et institutum boneote et devote thrictliltr aieaarfi concernere videbantur, de niuu praeetpae et aliis divinis a/JUss mu bons 880 aequabatur indicem, quae pre rerum adiunctis sen­ tentiam dicebat quid de forma officii ab eeeteeia usurpata uanaqn»qua, aiva iaieea, aire elerieua, aire moaaebua (qnaleo tuae moaaehi eruat), participaro deberet Rxpcmmiuo vere bee etiam affirmare probabilimime pomumna, eamdern foiaae obligationem mimae et officii, aeque alteram ab altera dieiuactam, districtam itaque utriuaque domiaieie et foatia diebua et nonnullie feriis, praeeertim quadragesimae (unde atatioaeo); eoa ita alita diebua. Secunda epochs incipit poet Baailium Magnum, Benedictum et Oragorium Magnum et protrahitur ad canonici», prout vobia melina videbitur celebrandia initia saeculi XIII, vocari autem poteat ««mKk». et recitandia ,.. facere, edere, et pro tempore facta Quae noa, ut ita eam vocemus, permovet ratio, eat, et edita corrigere, reformare, et in parte vel in quod hoc tempore monachi, lege districta (dato totum immutare, ac de novo alia, prout vobia ex­ etiam quod non fuerit aolcmniter lata) ad*officium pedire ridebitur, inatituere et ordinare ... nobia obligarentur. Pro monachia itaque officium ex hoc et succeaaoribue nostris exhibita . . . Apostolicu non erat liberum; pro ceteria vero, aire laicia aire auctoritate approbata et confirmata aint et eaae clericia, liberum remanebat, eo aenau quem modo censeantur. “ expoauimus. Hic autetn addere debemus inauper, Quibus lectis. vix non dixeris hanc congrega­ quod cum magia in dies clerus diatinguereiur in tionem veluti eo conailio prae primia inatitutum eoa qui, haborent beneficia, et inter eoa qui nulla foiaae, ut ordinando divino officio in perpetuum haberent, magia etiam in diea bénéficiât! de com­ concuteret. Ceterum apei in ae repoaitae non de- muni libertate illa officii amittebant, et ad.atrictum fuit benemerita haec' congregatio. Iam enim dixi- iua adducebantur. mua quam eximiam operam parentes eiua poauerint Tertia epochs decurrit ab initiis ΧΙΠ saeculi ad in praeparanda et excolenda prima forma hodierni usque saeculum XVI medium. Haec epocha nun­ noatri breviarii, aicut etiain memorat ipae Piua y cupari potest neo-monasttee, aut etiam /rotrwm in aua iam saepius laudata bulla. Porro et aliae praeJieentntm (sive mendicantium) et btmficiatonun. clericorum regularium familiae non minori xelo ad lamque apparet ratio cur ita vocanda sit. Nam opus commune ae accinxerunt, et aacra aemulatione tempore hoc communia illa libertas officii et gene­ inter omnea certatum eat. quia quem pietate et ob­ ralis tantum obligatio, 'denuo et fortius perstricta servantia in officio divino celebrando vinceret. Priua est, et non solum pro monachis, sed etiam pro illis igitur quam novum breviarium a PioY promulgatum neo-monachia seu fratribus certissime quidem, pro fuit, iam erant qui omnea portae illi aperirent, illud- beneficiaria vero probabilissime, officium iam deque laetia plauaibua salutarent. aummoque atudio in incepa liberum non erat. Liberum tamen remane­ usum converterent. c bat, illa relativa libertate de qua locuti sumus, pro Hic porro maxime notatum venit vix non neces­ presbyteria et clericia in sacria constitutis, atque sarius ia huiuamodi rerum adiunctia eventua, ut eo magia, immo ex hoc tempore veluti omnino clerici I hùjàamodi regulares exemplar facti aint, ad liberum pro laicia. quod reteri clerici aedulo ae conformarent, magi­ Quarta epocha initium sumit vergente saeculo XVI, stratu etiam eccleaiaatico urgente; atque aie facile id est post tempora concilii Tridentini, et ad noetra intelligea, quod ai tempore priore neo-monachi auo usque protenditur. Potest autem vocari epocha om­ exemplo saecularem olerum iam ad meliorem ob­ nium rcdesMie mimstroram ; omnes enim univereim servantiam pertrahere potuerint, quanto magia isti qui ministri ecclesiae eunt, a primo sacro ordine ano nunc facere id ipaum debuerint? Verum non incipiendo, omnes ad officium recitandum districta aola obaervantia officii divini a clericia regularibua lege tenentur. Nemini remansit vel minimum ex cum saecularibus participata eat, hiaque veluti im- illa priore libertate, quae omnis devoluta eet in poaita, aed etiam ipaa obligatio, modusque ac limi­ laicoa. qui quidem eo magis ab obligatione vel tée huius obligationis in clericoa saeculare· sensim moraliter minima officii divini recitandi repelleban­ transierunt, et generali mox consuetudine in dies tur, quo magis ecclesiastici viri ad obligationem certius firmata eunt. Atque id tandem conscientia maximam compellerentur. Factum eet tandem ut publica sancitum eet, ut haec obligatio ih iatia istis, id est clericis, obvenerit absolutu obligatio: quoque, ad inetar regularium, prorsus personalis illis, scilicet laicis, absoluta libertas. Tale est specta­ evaderet, e? unuaquiaqu· clericus saecularia sacris culum quod nobis historia officii divini repraesentat, initiatus, ee ipeo quod clericus esset, etiam officio 11 haec eiua prima exordia, hic ultimus exitus; quo recitando obnoxius censeretur. nunc tandem ante oculos posito, facilius forte quae­ stionem officii divini apud Graecos, et quodnam ait Ex hoc incipit nova omnino et ultima epochs genua obligationis qnam imponat, solvere poterimus. in historia officii divini, quae soli ecclesiae latinae Profecto per primam ac secundam epocham nos peculiari iure propria dici poteat et debet. Dici­ unum idemque cum Oraecis habebamus iter, pari mus hanc esae ultimam epocham; qua occasione pergebamus gradu, ac proinde aienti vita ipaa. ita oblata, videtur nobis operae pretium fore, si bre- etiam communis erat lex ac ratio vivendi. Qnae vissime omnea epochas ante oculos sistamus. Et igitur noetra erat in officio divino, haec etiam eo­ erunt quatuor: rum lex censeri ac dici debebit. Haec lex itaque Prima igitur epocha dici poteat tempus quo offi­ sumenda erit ex secunda epocha sub eiusdem finem. cium divinam commune erat omnibus fidelibus, a tem­ Ex his entem quae exposuimus, iam scimus quae­ poribus apostolicis nempe usque ad initia saeculi V nam tunc erant huins legis ut ita dicam elementa, in Oriente et saeculi VI in Occidente, quo primum quaeque satia erit in memoriam revocasse, ut de­ regulares ordines monastici instituti fuere. Hoc inde sciamus quaenam obligatio officii divini cele­ tempore officium erat ut ita dicam liberum. Fun­ brandi (potius quam recitandi) ex illo tempore rata dabatur quidem lege illa generali, Deum eaae ac fixa Graecis remanserit Illae conditiones autem precibus colendum, sed in particulari conscientiam eunt propemodum sequentes: Ml CONCH*. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUINU/n FOGARAMENRK, 18TS mail 6-14 M3 .-------------- ,------------- .------ —4----- ,---- —■--------------- -— · 1. Officiam divinam pabboun mt, et ia eeclsata celebrandas»; а. Fidete· Mt ia mie··, ita etinai ia effitie earn aieriete participera fababuntur, Beet mu teat «stricte iar·; * ■: S. Mima aaa eeperebetar a* uffieie divine, •empmrqu· muu praecede·· dab «bat aflMaai nootarai· et mtatiam, pest quee asera Manta ipaa ««qasbetar; 4. Dominie!· ae feati· diebus, beat obligatio mimae oetebruudne aat aadieadaa, tie etiam obBgetio officii celebrandi Mt participandi dtetrietioris •rat iuris, aat etiam omaiae ditirieti (pre olsrieis), similiter at nonnulli· diebus ferialibus, maxim rare in quadragesima ; non Ha tamea eeteris dieba·; 5. Hi· tamea dieba·, id aat omniba* dieba· per annum, 'divinum officium oelebrabdat monachi, qui •oli ad id officii lege astringebantur, et hoe ipeo de maiori (ibertate clericorum taetimonitun ferra intelligun tar ; ’ б. Cum tamen clerici longe magi· obligarentur generali lege Deum precibu» colendi quam oeteri fidele·, hinc etiam communibus diebus aliquid ex officio recitare, privatim etiam, eoe tunc quoque debuiese, probabilissima immo certa mihi videtur opinio; sed haec par· (qua· matutina »t veepertina prae ceteri· eligenda esae videretur) eiusque re­ citatio conscientiae indici relicta feim· dioenda eat, quae pronuntiabat aa «fficium integrum necne, aut quid tandem ex eo recitandam easet. Haec positiva rant ex lege officii divini iUiua temporia Negativa autem, quae praesertim «x naNtor ad edictam ebfigatee oeuseri, end tantam ratione oflMi aat beacdcM; verum ctatia •baorvavimus beo iam poti·· nd tertiam pertiaere apecbem. Certa, imm certi·· etiam qaam ia tertia, devici ia soeuade epeeba non prebaatur persomaBter ligati; sed quamde eaaaa agiter da benefide ae brasd datte, tagredimnr dubie procul ep nebam tertiam ; distinctio enim haae inter beeedeiato· et non bomdiciato· circa illa tempora apparate·· intelHgitar, et certam feneam ia eodesia latina amampaimo. Multiplicata enim rant illo tempore ia occident· institutiones •t fondation·· qua· non essent parochiae; atque istae, nempe parochi··, quae qjim erant unica centra, niti forte monasteria excipia·, eodesiastieae vitae, iam, ili» haberent · latere instituta, ubi alia ratione atque in parochiis presbyteri et clerici occupati cernebantur. Multiplicati sunt una simul clerici istiusmodi et presbyteri, novo et hactenu· inviso iure ad olerum paroehialem non pertinente·, •t habent·· beneficia etiam sine animarum cura, immo sino alia quam dixerim gwsst-swre anima­ rum. Hanc quasi-ouram illam intelligo, quae ad servitium ecclesiae utique parochial» et ad veram curari animarum ordinabatur; ticuti erat officium diaconorum, sine quibus ratio servitii ecclesiastici tanc tempori» stare non poterat. Erat hio itaque novus rertirM ordo, in ecclesiam latinem sensim inductus hac tertia de qua loquimur epoch·; qui sane et iustasruas habebat causas, Λ non pauca •eoum effervebat commoda, ct vigori atque ubertati, qua vita scslesiastica tam plene gaudebat, luculen­ tum dicet· testimonium intelligebatar ; sed vero hunc ordinem rerum ecderia graeca secuta non comparution· ad hodiernam nostram legem oriun­ tur, videntur consistere in qp quod ilia lex nullem •st. Qua tandem ex causa? an quia non potis obligationem diserte (tataOret: erat? hoc miaua curamus; sufficit non esse se1. Neque prtssteti officium supplendi; ratam, saltem non eo generali et multiplici modo 2. Neque fu didis roeitaadi ; 0 quo id apud noa factum esse eernimus. 3. Neque tetaprms», nisi forte dominici· et foeti· Haec eat differentia satis gravis quae hoc temdiebus ; pore inter atramqae ecclesiam exorta est, et quae 4. Neque psrseMlÜsr clericos obligatos censeri iBioo ram obligatione officii divini recitandi intime .eo ipso quod essoat clerici maioribas initiati, sed ooniangitar. Latinam ecclesiam mox itaque agitavit tantam ratione officii (id eat Curae vel quasi surae haec quaestio: quo loco isti beuefioiati constituendi animaram) aut beneficii (etiam siescara). •serat, quantum attineret ad obligationem officii De hoc ultimo puncto quod magis ad tertiam divini? Utram in oeara monachorum, sicut neorefertur epoeham statim plura disserar· debebimus, monachi illi, ita ut abeolute ad officium obligaren­ ut videamus in quo res ista Graecos etiam attingat, tur? An vero in numero ceterorum clericorum nam hac in re magnopere dietiaguradum erit Nuao parochialism, qui gaudebant illa relativa libertate tamea qt certa' et probata omnia aha quae hic do qua supra? In documentis quae attulimus, posuimus retinere nos posse, videmur nobis ius ali­ vidimus eoe pollooatoo ftiisse potius inter illos quam quod adeptae case. Dicimus itaque officiam divinam inter istos, ram quodam tamen moderamine ; — sed, dusqae obligationem bis ooadfetioaiba· apud Grae­ quod magnopere notandum est, ipsae parochiae, cos tandem steti···, oesque abii··· a nebis oum' lege uti par erat, inter beneficia tandem computatae officii quam mpdo «xpoeaima·. sunt1, et huic strictiori iuri et obligationi in re Iam vero ex ilio tempora que 'a nobis abisruat, ' Maa primU «sscsU» asUa prspris 4M· teaseda «i nihil permutationis apud Graeco· accidi··· certam p stitis·· ; I vitali taaisCr·· vixisss primam « oHstisnibes sat est · iure meritoque igitur eeadudeudum erit, hanc 4s sue; qesad· vm· ssctssia 4»tetisaai st taa4ss habere •t non aliam esse legem divini officii, quae apud esspit, smaia hase bans ad «smmsmsm mam tiaiiita deeti•os in praesentiarum vigere erasesda et dicenda asSs, se isgs at ftaetm tatsr stngutis etirism dispertirestur, sit. Ubi hoc addere poesumue ex hia, quae initio sb spissspis ssMs sAaiaistrsS» tehma NaUm elsriosram qai4huius disquisitioni· diximus,' solam huiusmodi legem «uam prspsfi sa Utts aM Ia psspeSaam bsbmtst smignatasL Mme st nrMssa ssMpia slMas teadi sUsai derioo sta­ ac talem uram convenire poaee eam conditionibus, gnati habemm pta qatatsm aemulam; sed boe tatam fotae in quibus venatur der·· 'graeras, ia rara anima­ iateUlgimm te grattas sbostes eisrid ia toe» foagias distaata, ram occupatus, Remper enim prae ocuBs habere et ad nta H ssl aea te perpateam ; aea erat igitar veri debemus has dans condition··, quae apud ipsos •aetate benefatam, prastmqimm qesd rariatam, at dirimas, betas ta taveateatar ssssspla. Non pstas qasm sseealn X curas animaram vehementer obvsrtantur: inde, in­ sospit mm «Usai stegeteri dsrioo sx bsate sHotas metesias quam, longitudinem officii, quam ipd Dominican! sertam ratam psrism sssigaan, «aa atemtar vita estate, •t Fraadscaai ferre non poterant; hinc obligationem ed instar imperii milltan, qui eam beas stipendia msraimeat, uxoriam, quam illi ferre non debebant, sicut foti bsaentite deaabaetar. Sed aeqne bee erat veri aemiate beaefietem; eam post mortem fra«aerii ad smtesiam bees reverdebent. • tibeater, eeqae es legs stet de meemeSN psmidsatam. Vera et uMtam bensdristum fosme nsuniri tardhm pedetempttaqve Diximus superius, quarto loco inter punsta tevmta est. negativa, legem offieii rab finem soeemdpe epeehae Ks bm hietari·· eempeste ptees atielmas btaedii», qaeado talem fois··, quae neu- pronuntiaret eietfoee psrs» osetgarart, alte smmtes fetess, st alte· fotam. parasMas, m OONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IUUEN8E ET FOGARA8IENBE, I87S mH S-14 ·Μ roaidootiae redire cogon­ offiaii diviai aabtoctae. £nde quaaatio «ritu, ait A Un ut baaefiaiati ad loot heae diapaaitio qaaa parochia· iatar baaafieia eem- tar, at non amplios axampti a naidaatia, «ad raati potat, «ctaadatar ita ad aceiaaiam atiaai graaaaà. tati bearodeie. atiam offiate ax Integra raatitaaatar. •t ihi clerus paroehiali·, id aat «lara· farm· ··>Hoe itorum non leva aat argumeotem, obfignvaruni, oh aaai ration·· qai· st paroehiali· at tiaaaa reeitaadi officii diviai into «arto tam tem­ haaodeiataa aat, eadam lege ot obligation· abaoluta poria non ftriaaa paeanaalam, aed earn baaalrio eoninnetam. Ex qniboa videapar aobia peace marito officii divini astrictua cenaaatur? Ante ornai· revocemus ia montem lag·· latam eoneladar· aignifiêaÜoMm illi·· «Mamatie: te»tpro benefieiatis. Diximua enim et probavimua pro Xidma prtfitr •fit»», bane ea··, nt beoaficiam •acria miniatri· in genera nullam axitare, in ra tand«m eerto induoarat datermiaatem at diatrietam divini officii, legem «criptam, qua in aantentia ip·· obligationem officii raeitandi; extra beneficium Garantit· affirmat omnte doctorea convenir·; »t autom remanerat eolammodo ill* gonaralia obli­ •olam pro miniatri·, at qua eat, eaae consuetudinem gatio, oommuni lag· Dei prooibu· colendi fondât·, (de euiu· vara epoch· etiam disaeruimua) ; simul cuiua obligationi· in aingulis rerum adiunetia eontamen diaerte affinnavimua pro bénéficiât··, legem aciontiaMinaeuiuaqne index et norma aaaet. oertiaaimam 'constitutam eaae. Haec lex potissimum Qnorsi huiuamodi aignifieatio iam ox Boni­ eat ilia quae fuit lata in concilio oecumenico facio VIII eruitur, aeu ax sexto deeratalium, non Lateranenai V, et quae resumit in ae so aaneit ali·· omne· particulare· lege· ante promulgata· B de obligation· officii recitandi ab otnniba· beneficiatia. Porro haec lex a Lateranenai lata funda­ tur illo axiomate, quod concilium data opera pro­ nuntiat veluti causam recitandi officii: Cbm propter o/firimn, ait. dstar tonqficsum. Hoc axioma rite eat explorandum; antiquum enim eat. neque concilium Lateranenae primum ftfit quod ipeo uaum ait. Habemua veluti radicem eius in aaxto decretalium (tit. III. cap. ult.) ubi Bonifaciua VIII (anno eire. 1303) earpit omMtioaom iasportauitatem eorum, qui a Romano pontifice obtinent licentiam percipiendi fructum beneficiorum, tût in qeAotia aaaant, «>w m vcriaaaorum anerinu altero . . . aut m Romana curia . . . val «tiens ubacumqoa ’, ,«x quo.“ ait. f . minuitur eu!tua divinu·, quem deaideramua augeri, et officium plerumque, propter good betuficitun ntlniiutu»» detur, omit­ titur.* Habemus hic itaque id ipaum canonicum axioma: B*n«/fetton propter offidtu». Habemua tamen et alia multa, quae noa satia accurate docere poaaunt quam •ignificationem huic axiomati tribuere debeamua. Quam maxime igitur notandum aat pontificem, postquam reprehenderat importunitatem potentiam, qui obtenta licentia ubicumque raaidendi, eum' eo ipso officium plerumque omitterent, canaa erant ut minueretur culta· divinu·: ut tandem tali malo mederetur, pontificem, inquam, non praecipere nt beneficiati'iHi, non obstante obtenta exemptione e recidentia, quocumque tamen looo officium non aliquando, non plerumque tanthm, raro molimina, aed semper recitent; non hoc igitur praecipere, •ed potiim, ut ipae dicit, Fomnea huiusmodi et simile· indulgentia· ... penitua ravocamua, et earum conceaaionern nostris volumna exulare temporibu·;* , _ . .. . . . ' ptrqne longam taaapa· parocluM eoa fUaae Maracia. Haitiplicati, hearildia. rt nMivid. ma«i· ia «e. vd aaetia taaia MdeuMtida H parochi·· cx uccMritaU varM· aut ia ton·Ceia. Hoc no· probe tavat in tota hae eaum pereognoeeanda ; n«n .tatim intenigiana car bearfeiati deteaat a paroehiali cirro dutingui, car alia lex offieii divini, aaqna nova, potaiaaet rue et revara foerit pro heardeiatta alia vero, «aqua aatlqaa, pro doro paroehiali; et qaomodo tandem, ati «pre dkiaana, etiam peroehiaa inter bonodeia compatatao «at ; qnoarodo etiam ex hoc nova qaaa«Vo oriatur d« «trictiori obligatione in ro oMeii ipda. cleri parbcUalia * Pretio·· indicia quae nobia demonitrant, qpod hic iam directe non exquirebamus, nempe qnaa ob canna offirinm di­ vinum tone temporis omittebatur · beuedeiatis. Semel «>im atqne exemptionem habebunt, non utique ab ofHcio divino reci­ tando. sed a residentia in loco benedeii, illico etiam ofltcium omittebant Argamentnm certa non leve obligationem reci­ tandi ofteii non titias· tunc personal«m sacri· miniatri. st sob gravi peccato ligantem: quia neque tam facile et generaliter officium omiaissent, aeque pontifex huic vitio en ratione mo­ deretur quam mox awUemus. minua profecto patat ex eoncibo Latorsmenai, ubi eodem aenan repetitur: Osas propter ajJteMtas drtar irar^enfm. Ubi sedulo notatur hanc vocem officii (quando hie dicitur : prtftir tfficitn») nihil aliud significare niai officium divinum,, at non officium latiori aena·, quod aignificarat curam animarum, uti poetea non­ nulli canoniataa explicate coeperunt. Beneficium erat veluti oompenaatio pro labore impenso in cele­ brando officio, aient officium ex alia parte erat aui generi· oompenaatio pro commodi· ax beneficio provenientibua. Hoc ex bia textibua et ax ipaa beneficiorum historia, quam aatia delibavi··· eenaemua, olar· apparat. Habemua itaque ax hia omnibua at novam con­ firmationem eorum quae anperiu· protuleramus, at maxime eam, quam qnaerabsunna legem officii divini pro benafieiatia. Certa non conauetndo, aed lex eat «cripta et diaerte praaeipieaa et axiomati· loco acacaana, at quionmqua tenet beneficium teaaatur ad officium. Verum quidem eat ex concilia Latoraaaaai beneficiatum non tonari ad officium quotidianum, attamen verum etiam eat, quidquid ait da fteqaoatia Officii, beneficiatum teneri ad officium nomina ot ratione beneficii. Apud Otaeeoo certum ac deter­ minatum solum hoc aat nnum, at nocturnum ac matutinum aaeerdotea celebrent ante miaaam; omnia reliqua de officio divino nullo modo aunt deter­ minata, nulla ratio habetur beneficii, et omnia relicta aunt eonaeientiae arbitro. Ex illa igitur lege beneficiatonim quae «cripta et certo promul­ gata eat apud noa, praetor obligationem officii ratione miaaae, quae nohia cum Graecia erat com­ munia, invecta eat obligatio ratione beneficii, quam Graeci non norunt. Redit ergo quaeatio: utrum Graeci nullo modo obligentur, an vero et ipai aliqua ratione hac lege teneantur? x Ratio dubitandi patet Nam ai ex eonauetudine . · "· “*et tudteanda, cum Graeci talem conauetudinom non habuerint, neque quidquam de. tota canaa pronuntiandum aaaet. Bad cum agatur da lega acripta, quaeatio atatim oceurrit, num forte non innotuerit, num quo modo promulgata non fuerit, et cetera hoc genua. Reapondetnua itaque, nullo modo legem de beneficiaria ad Graeoon apectara. Cuiua rei duo dabimus argumenta. Primo quidem, quia nullo modo probare poterimua huiuamodi legem fuisse promulgatam et receptam. Secundo’vero, et hoc proprium huiua rei eat argumentum, quia possumus ac debemus admittere apud Graeco· non existera veri nomini· beneficia, ac proinde neque eaae ibi­ dem materiam huiuamodi legi atibieetam. Profecto vidimus parochia· ex beneficia non conarituere, aemperque id ecclesia fuisse parochi··. BN CONCIL. PROVING. PRIMVM ALBA-IULIXN8B ΓΤ FOGARA8IBN8R, 1873 mail »14 baaaficia varr par 4aae« prim saeaula ignaba tarai·»; per qeed tampsrir spatium paraaMaa taaratai 4a beaia previaaa, tame· banatMa mb «rut VNariarea fiiattoaiiam· at axpB rati aaaa mitto, qua· fcrt· MOMMria· aaMfet «4 saeKarom rai iatalligaetiam: »(Mt mihi raa ipaa at Baa araram fhctum, paraeUaa Mm aata baeaMa; as qeo statim base mihi Hoaat promar· eaMaatosaaa: qaalaa apa4 aaa priatia temporib» Marut pann BN presbyteri vare ture tutum rasitare aaofraam, aMMtiauaa, ban·, vespere· at completorium, oum MSt vImmi MlftbMtSfi·* Hau daciaratiauam Matam a vira maximae aueteriteti·, qua· totam tradition···, kgiaiatioaem, cMm, ime eeasaada eet, maximi atiam ese· fcsroedam, ■>ffi dubium caw potest Bt same aeeeaio illo (initie XVIII saeculi) eecleaiam bene Msae fioreatiasiatam, uumarosisaimam. acintia etiam conspi­ sa ferra vMaatar. Hind etiam auctore· oenus racontions 4a b«as4ette ia orientali ecclesia loquuntur, uti facit verbi gratia Papp-Ssitegyi ia a» Btesdiradie taris sedestas ansatali·. Varamtaaea amt istas esapsr parochis*, quarum aaturu taditas eadem pqnssaait qua* fuit in primaeva ancteate, et veri aoatinte baudda apad orientales desiktemtar. Nas, ditarim, ipsae veram notioua benaddi apad Ulaa daesderari. Quando loquuntur de baastdte, temper iatalligut psroeMss, ae ed parochi» per eme baaaOda «met, et noa per extaestooem taataa st per aocidau Qua per eam et sseuadu substan­ tiam baaeMs aut uüsua omateo soquutar ratioasa, uti «x htetoria probe iataUoiaas. Hseo falsa ds baasMte notio M elteclt, at idea clarissimas Papp-Ssilacjri distinctum in em enchiridio .caput posuerit : ,Dt medis eWtamdi benqires •seises haee natam quaa ipaa dicit braqtris asaises, sant: Roman» posUfex, patriarcha·, astropolites M episcopi. Quia baac dixarit baaaileta unquam? Iam roro haao ea aat Utei ultarior sxteasio UUu· prastudfeatas opinioais parochias ax eess banadeia ease, at probat quomodo apmd nostro· orisutates » dum ros ipsa, ead m quidem rarior at aosuratisr banadsii Milo invenietur. eotufelneriiit poatÿliess Νοομμμ ad unum ferme' reducitur, quod, perspicuitatis et brevitatis gratia, statim proponere operae pretium erit. Est autem in hhc causa voluti principium aut regula generalia, quae hia verbis commode proponi potest: aApnd oriental» aaesrdafM st ptefcaMnges awti an scieris eocuMuti horas enaoMsoes atere ··■· (seu more nationis suae) Jiceat: st prnwffeam «·»«· crMrtnt, q()fcia>m aiatutMiqls recitare merset.** Haec sunt verba Benedicti XIV in eius consti­ tutione St»i pcMtoralis, data ' VII kalend» iunii anno 1743, quaeque spectat ad Graeco· Italiae st insularum educantium. Huiusmodi itaqna verba optimo.. resumunt ao referunt legem officii quae Graaooa tanet; aon suat tamen ea quae hanc le­ gem. primum iubeaat ac vahtti condant. Longe antiquior »t huiucmodi lux ac regula a Romanis talaa omnino aaaa am apu4 Graaeoa, proindaqu parochial aped Graaeoa ■·· aaw vari cuam, et omnium ecclesiarum orientalium oum nominis benefici·; at qaia ullni aped ill» alia· Romana oonaantiantium facile principem, eme» as »t alarm praater huac retari mor· parochial·· historia norunt. Solo numero viueebat ceteros; •at quasi parochialam, idcirco atiam non aa» habebat aaim octo ad deeem milHottas (ut aiunt) apod Oraaooa clerum vero titulo benefioiatnm *. fidelium; quam numerum reliquae omne· simnl Bx quo statim sequitur apud Graecos olorum sumpta· carta noa aequabant. Henc igitur decla­ saecularem non esse obligatum ad officium ration· rationem et rei veritati plane respondero, et maxime beneficii, nisi forte canonicos excipia·, de quibus eme faciendam uti testimonium et documentum, B iterum asserere non debito, Iam vero haec rei seoreum loquendum erit. Interim citabo hic documentum quod ad hanc varitas optime quadrat ad nostram sententiam de rem benefleii et officii apud orientales optime facit. obligatione officii divini apud Graecos, et eet, ut Leo Kisska, metropolitan» Ruthenorum, qui auctor ita dicam, haec ipeimima sententia in praxi et vita. fuit synodi Zamoscianae, anno 1790, atque de ec­ Neque diffitebimur nos ideo maxime adduxisse hoc clesia sua optime meritus est, edidit post quos documentum ex Leone Kissks, ut statim cognosca­ annos a synodo celebrata compendium theologiae tur, antequam quartam epocham cominus aggre­ lingua clarica, ubi titulo de sacramento ordinis, diamur, qqam apprime conelusio nostra theoretics cum. rei veritate in praxi conveniat; praeeertim hseo inveiiiuntur: „An tenentur presbyteri quolibet die recitare quod documentum hoc sit omni exeeptiono maius, sub peeeato mortali nocturnum, matutinum, horas, utpote cui suffragetur non solum ipsius Kisskae respersa, et completorium? — Resolutio: Latini auctoritas, sed etiam nuntii apostolici in Polonia tenentur sub peccato mortali; Graeci vero et Rutheni luculentum testimonium, qui anno 1749 (post syno­ non. Illi enim habent bénéficia pinguia, et isti dum Zamascianam triginta ferme annos) sacrae con­ substentatioaem vitas suae propriis manibus et in­ gregationi de Propaganda fide renuntiabat, plurimos dustria procurare debent.* Omnino ad rem nostram; (debuisset dicaro eûmes) inter Ruthenos hanc sequi •t quamvis probatissimus auctor non tangat veram sententiam et usum. Quae quidem Ruthenorum rationem et historicam et iuridieam totius huius praxis eo magis hic s nobia attendendi est, cum beneficiorum causae, tamen asserit pro sua parte z, ruthena gens huic Rumenorum ecclesiae et genti, perspicuum et palmare factum^ quod stat pro omni utpote at vicina et eiusdem ritus, non ponit non ratione. inservire et pro exemplo et pro norma. Sed citabo eumdem auctorem usque ad finem, Varum enim vero penitius nos et diligenter ex­ etiamsi id quod sequitur, iam non referatur ad beneficiates. Post illam primam rationem cur non plorare oportet rationem et ultimam conditionem, teneantur presbyteri rutheni ad quotidianum of­ qtiam officium divinum apud Graecos expertum eat ficium, det auctor hanc alteram. „Ilii (latini) officium tempore quartae, ■ quam auperiua indicavimus, epo­ habent satie breve: ruthenum vero nocturnum, chs·, id est post tempora coneilii Tridentini et matutinum, horae, veeperae, et completorium longis­ Pii V. Legem de beneficiarie Graecos non attingere, sima sunt. Tenentur tamen monachi quolibet die, iam probe novimus. Sed quid censendum est de novo illo rerum ordine qui ex illo tempore in ecclesia 1 Vsraa quidem est ultimis teaporibas, seque sasgis in praevaluit? -Num haec, sub qua nune nos latini praesentiarum, eruscos unito·, praeaertia eccMasaruthenaa vivimus, certa obligatio officii divini recitandi et et huc, culus hic orna agiau, acdaaiaa unitam rameum, integri et quotidie et privatim etiam, non ait ali­ talem usum in prui aoduuqu loquendi adoptasse, ao si revera quo iure censenda obligare et Graecos? bemteia apud eos exstarent Duo hic sunt omnino exploranda: primo quidem Et n etiam vera, haec quae ause obtinuit, maior eonun cum eoclMia lati» consuetudo U tudea eflbdt, ut «tisa quid constituerint pontifices Romani, deinde vero ma congettursre. ]>erchb i vaacovi nel sinodo urasaero φ tale materia un linguaggi^ coal riaervato. D' altronde Γ eminentis­ sime prefetto riapose a) prelate *, cbe )a sagra con­ gregaaione non altro intendeva, ae non che trattaa•ero i veacovi do tedooieotioo coolibola inttr dtricor graoei ritno, quantum prudenter fieri posait, promerondo. Essi perii hanno taciuto un punto asaai rimarchevole. cioù Is legge che proibisce anche agli 1 Vote per Ia evuunimione orientals del «oecilio ecuneni.-o. surso IH70. H M-tlO. 1 Poaeass degli Affari eedeôaaùci «traordiaari. A ari re» ■ TriuwrlrwtM. Kistretlo. f or .Soamario, a. IX. lett. A. • Questa utrasioae si richiaus dai siaodo i· dae dei cap. V del présente titolot ool S8dD) colla data dei 98<ί*Κ*° ■ ma la copia che se ae ha in arehivio porta la data dei Ud stars* • Lett i agosto les;. • Lett. Χ7 «το·!.· I*<7 bt ordtoi» MCranrrto etc., > 907 COKCIL. PROVOfC. PRIMUM ALRA-IULDDraS KT POOARA8IKN8B, 1879 wail 4-14 90S orientali, il matrimtoio dope is Mgn cadinaaione ; < A uao dei nmtrimnaii quaraata giorni prima, od altretas di βίό torner* BogHo pariare eel eoetaaoato taati dope la celebratione de'diviaimisteri. Lo stems del capo V. dursts peen dope fix appUeato al Oaldei; giaeebb Praefatam iaitreetjonom sacras coagregatioab de Propaganda fide dial 94 mardi 1868, iubeatibaa smiaeatiesimis patribua, inaorta eet in appendice. Habetur copra, col 698 aq. Noto ereAmi.· f (98) avuedo cMeeto'il petriarsa di quelle aatione, so petesse permettore al preti aausoghati di celebrare agni giorno U sagro aegrificio, la ooagregatioae ge­ nerale del 14 maggio 1714 rbpooo: Ssrestor decre­ tae 9 aapwdi J7M. PM emit! perd anno lo preecritioni emanate in cognito per gli Armeni. Ua miseioaario di Giorgis dimeadd nel 1748, ,se i sacerdoti armeai possaao celebrare, quaado non suussi astenuti dalle copula ooaiagals per one aettimqae seconde il rito.* Fu umillpta la domanda a Benedetto XIV nell' udienxa Il concilio Libaaeoe, eull' autorit* degii antichi canoni (fra i quali allega anebo quelle doi ainodo Niceoo I qui riferito) d* norme pib preciae e pib adequate aol divieto fatto agit eocioeiaatici di ooabitare oon donne outrance, dirieto oomaao a tutti 9 maggio 1748 ineiomo ad un analogo reclamo del gli ecclesiastici, aiano eaei ooMbi od ammogliati o Vicario patriarcale di Cootaatinopoli monsignor Bona, vedovi ‘ : „Clericoc eum mulieribus oontabernium o si riferi, che interrogato su di eié monsignor habere, ecolesiaetioae logea omnee exeerantur, et a Sergio arciveooovo armeno di Cesares, avea risposto eonsaqguineis etiam et affinibus carendam aaepe B ebe „1' uso de'sacerdoti ammogliati è di astenerei otto suadent. Nos igitur sacrorum canonum statutio in* giorni prima di celebrare, ed otto giomi dopo d' aver haerentes, praecipimus, ut mulieres quasonmque, celebrato, dormèndo per questi sedici giorni inchiesa*; praeter coniunctaa in primo et secundo consanguini­ che tale uso perd era poco osservato, montre in tatis et affinitatis gradu, non retineant domi, nec Cootaatinopoli taluni sacerdoti celebravano ogni ancillas etiam ac famulas ad domestice servitia re- - giorno sensa astenerei mai dalle loro mogli; che cipero possint ad cohabitandum, etiam praetextu eid tornava di scandalo agli scismatiei. i quali perd aetatis iam maturae, provectae aut senioris, sine accusavano d'indiscipline i catto lici; che peraltro expressa episcopi facultate. Si quam autem aliam i dottori aritfeei, consultati in Costantioopoli. opinavel consanguineam ve) affinem admittere velint, vano doversi restringere ^astinenxa alia «ole notte episcopum pro impetranda licentia adeant, quam precedente; cbe finalmente il padre Monter della nullatenus obtinere debent, ai ea sit mulier, de qna compagnie di Gesù, ch' era stato miasionario nell' minus aequa suboriri possit suspicio. Famula item Armenia1, oontava che i) aacerdote, il quale cele­ morum probitate commendata sit, aetatemque quin­ bra la messa, dorme nella chieaa per lo spaxio di quaginta annorum excedat; nec sine licentia epi­ una settimana. Preso il tutto in considerasione. scopi ad servitium admittatur; qui eamdem licen­ ne nacque il seguente reocritto: „Relata pçr me tiam non denegabit, certior redditus de illius vita, secretarium sanctissimo domino nostro epistola moribus, aetate et qualitate. Quod intelligi volu­ archiepiscopi Carthaginiensis vicarii patriarchalis mus etiam de illa, quae ad servitium admittitur q Conatantinopolitani, sanctitas sua praecepit omnibus consanguineorum, cum quibus convivunt ecclesia­ presbyteria armenia eoniugati· subioctis jurisdiction) stici, sive ii caelibes sint, aive eoniugati, sive vidui: eiusdem vicarii patriarchalis, ut antequam ad «anc­ omnibus enim praecipit canon de non cohabitando tum sacrificium celebrandum secedant, ab uxoribus cum suspectis mulieribus.* per octo dies abstineant.* Ma non fit atteoo quest'ordinè. Nel 1782 parlandosi degii Armeni di Akalxiche, riferivasi, che i (94) Nota archie»: sacerdoti armeni eretiei osservavano Γ astinenxa Strictuaimm* chiamano i padri di Fogaraa Γ ob­ dalle mogli almeno per una settimana. ma non coal ligations, che. seconde i canoni, incombe ai aacer- i sacerdoti cattolici; che il menxionato monsignor dali eoniugati di astenerai dull’ uso dei matrimonio Bona Γ avea prescritta softa proce peccato, ma non prima di celebrare la canta messa, eeqxa peril de­ ai era mai oseervata, anxi neppure pubblicata tale terminante il tempo. Sono varie traloro le pre- sna ordinanya ; che finalmente il nuovo vicario pa­ ■crixioni che ei oonoscono eu questo punto. B triarcale, monsignor Fraçchia, avea creduto^di mo­ dapprima il vescovo armeno dHispahan nel 1704 derare il tempo dell’ astinenxa medesima, restrin-' avea supplicato la sagra congregasione „pro de­ gendo Γ obbligo a tre giorni · sotto pena della claratione temporie quo presbyteri armeni eoniugati privasione dell' aaeoluaione sagmmentale pei contrateneantur ab uxoribus abstinere ente et post esis- ventori, ma che anche queste disposisioni erano bratimen» arisses; cum circa hoc inter Armenos sint P state frustranee. Importanto nel generale consesso praescriptiones exorbitantes et absque obligationis 99 luglio 1783 propostosi i) dubbio (7·): „Se debba tam sacerdotalis quam matrimonialis praevaricatione nuovamente inculcaret ai sacerdoti armeni e greet inobservabiles, praesertim ubi pro ecclesiae admini­ ■ eoniugati V astinenxa dalla moglie prima di dir strations pauci sunt presbyteri*. Rimeesa 1' istaasa meae·,* ai rispoae (ad 7“) : ^Servetur omnino de­ al Sanfjt Offitio, si formé il seguente dubbio. „An cretum vicarii patriarchalis.* Questa risoluxione Armenis coningatis moderandum sit tempus absti­ oomunioavasi a monsignor Fracchia oon letters 10 nentiae ab uxoribus, quadraginta scilicet diarum ante, del successivo agosto: „8appiamo che ella non ha et totidem post missae celebrationem, ab eorum mancato di fare una ordinatione intomo all astiritu praefixum et. determinatum.* La Suprema ai nenaa, cbe i preti eoniugati debbono praticare dalle 9 agosto 1704 decise: „Nihtl esae innovandum et lor mogli prima di celebrare il santo sagrificio, ma episcopus curet pro sui pastoralis officii munere, che poi 'si trascura generalmente di metterla in ut presbyteri eoniugati armeni ritum suum obeer- oeservanu. Vuole dunque Ia tagra congregasione vont Non si sa d' onde si desumesee quelle ch' ella inusta oon tutto il vigore sui mantenimentu notixia, che cioè seconde le prescrisione del rito . di questa religiosissima disciplina, dai cui rilasciaarmeno il sacerdote coniugato debba astenersi dell' mento. non pué venire che scandalo, e disprexao verso i noatri sacerdoti non solo appresso gli scis- 1 Part. ΠΙ, cap. 1, a 11, p. 184. • Atti 1704. p. MU 1 Memoris Asile aiseioti M Levants, t. III, p. 148. W» COBOL. PROVINC. PRIMUM ALBA-IUJ4 JM ΓΓ F0GARA3WÙ, 18T» maUS-14 »10 matiei, ma aveor* presso i «ocolari eattoKei.* 5oa ■ iam a medie ferme aaao cheque bsnefleio et prasi ha iadisio pari la arehivio ehe sWatta riàolaaioM veatibaa iaooawnlti fati sui poenas last, aecae veta reetrittiva delreseritto di Benedetto XIV dai Λ mag- farti «ai aiaeera peaaitadino dnetas meris operari, gie 1748, ii quais nella relaxions «ra stato dimea- et uxori saae perinde fiaeti mi pasaitoatia ductas tieato, rieevmaa la poatiteia sanxioao. iamque smaadataa, peno OMvivere eupiat", gli Nel 17S8 ai trattb ancora della stessa eoaa ia oembrata percte mériterais dalla grasia. Tette tre ordina ai Caldei. Fra gli abusi rigenti nella Meso­ 1« volte il papa oeeordb le feeeltà a»smaris ed potamia erani segnalato dall' areiveseovo ealdee di opportune per Ia dtepeam; e oele net reseritto ap­ Diarbekir aneor queato,· che ciob i sacerdoti eon- porte alla prima delle «urriferite iataass vi si agiugati celebravano qaotidianemente 1« messa «eoatro giaase Ia daneola sdftm «d emrtefem. Fra i Ruteni U pratiea universale di tutte le namoni ancora er·- partante ai pub dire vigehte questa specie d' itregotiche. tra le quali celebra il solo ebdomadario, ed larità. in quelle settimana, ch' è di turno, deve abitere o (»β) . dormire dentro le ehiesa"; giacehi «atteso il poeo Nota oredwM.numero de' aaeerdoti, sicchd ne' giorni festivi e nelle domeniehe qualche parte del popolo restava aenea Della bigamis fra gli orientali, malgrado le riascoltare la messa, il defonto patriarca permise a cerehe fatte in archivio, aiarno in grado di riferire tutti li aaeerdoti di celebrare ogni giorno“ ; ed era soltanto quel poeo ehe ne dice Benedetto XIV nella di «ehtimento 1 areiveaeovo, éhe non potesse «radi- ] costitusione Eo gwamm'i tempore, esibita nel 1848 dai vesoovo Pascendo sotte silensio i Melehiti, aappiamo, ehe di Munkats a favore di un parroco, che «ea de tale errore vige nella ehiesa sciqmatica di Russia ; causa quod legitimae uxori suae post commissum e. cib che pib monte, trovasi aneor fra i Rumeni. per eamdem adulterium, in foro strepitoeo quoque II Praoila, cbe essi venerano quel codice di discicomprobatum, matriaoxialitrt comizarit, in bigamiam interpretativam incidit, et hine irregularitatem - ‘ Votb pet là ceriqdsSieae orieatale dei eoerilib eeuMuiee. contraxit. Qui siquidem (soggiungeva il prelate) Z>e potegesMO ewxvssHW M<«r ûroocoo attoofao onoaialoo, ragioni. quali ooneorrevano per la Mesopotamia, si è inculcata agi' Italo-Greci 1' astinenxa medesima solo in via di consiglio. 1 AffMto IS··. Bellaris di Propscsada. t. I. p. S. ’ » MI, n. M. ■aaggie ISO·, art. IV « V. • ΛΜ.. art. V. ' Const. Ata psstonUis, I VIII. s s. •n concil. FBovnra nntm albaj^uknu n ρμαβαομμ·, wn mu >-i< ·» pliaa. otabilisoe: (hasrtee nsrptiae dtoetomstar ·. ■ * stoai Bern ana qneBa ammeesa daBo staeee taur­ . il reecovo di Lages nel 18M main: .Matrimo­ ini· peete^pe*, e eho ritiine ossor auUo presnegH nium contrahere desidecantae, nsuaise «t tarifas erientaM triti il aaatriasmrio oeatratto dope la eagra nuptias sine impodiaseato ineant; attestera» autant, ordinariae»*. Se adnnqne i padri di Fegaras eoa tor." Monsignor Papp-Saillag^ pel oeriveva: «Se­ randae at tertiae nupttao qafai iauno at qnartaa, «t ut minime oomatadontar, aat Keitae ataaplieitar eaee reputentur, tamen, abi bamaaa uigat fragiBtaa, temiüarumque postulat utilitaa, toleraatar.* 8ebbene portante il sinodo aaa tratti qui *■ fr^fotta della poligamia «aeoeaaiea a il case di nosse po­ rterion alia tone aia taro, giudieheraano 1'earinease vostro, se, specialmento ia vista dello superiori oeservasioni, oonvenga, alia parole .secundae ae ter­ tiae* aggiungere „«t uttoriarot nuptiae*. — Patres dixerunt: Affirmation, ut in ipso textu videre eat. haano velato prannaeiarai ia favere deB'ansidetta dottrina, ooma pare ai promadfaroM ohre al sinodo retono suscitato, il Libaneeo*, e 11 grooo-molehita di Ourarndeusmo del IMS*; par aeoeesario part bea guardarai dall' ammettere nel loro concilio pro­ vinciale ena qnalunquo frase, ehe potasse aocreditare/la contraria improbabile, per non dir falsa opinione. Nos maaoaao poi argomenti per credere, che anche Ia chieaa ramosa aderiaee alia dottrina co­ mane*; ma vi haano pure argomenti, ehe ne tenso dubitare. Recoàtomente monsignor Papp-8sillagyi * dopo aver rieordato le dispoeirioni di Leone ii Sa­ piente, .ut ii qui uxores poat sacros ordines ducerent, (98) B dumtaxat ab iis quae in altari peraguntur, in per­ Λota arekioii: petuum prohibiti eunt, quae extra altare peragun­ Dicendosi proibite ie sterads nqsae, sarebbe tur vero, esmtoris et lectoris officia peragere possint forse mile, ehe il sinodo esprimease, che dope la manentes ia clero, et nmtrimoaio eorum quoad ef­ sagra ordinaxione è affatto proibite di oontrarre il fectu civiles valido recognita,* aggiungeva .ia aliis matrimonio, anehe a quelli ohe si ordinarono celibi. ditionibus ecclesias graecaa, ia specie in Transyl­ Sembra ben notevole il silentio, ehe han tonuto vania et Hungaria (ad eocerione della dioceri di i padri di Fogaras ne'tre capi relativi alla conti­ Gran -Varpdino), apud schismaticos ot «tsem prucoenenta dei chieriei, interno a questa legge, ohe gli eatfiriieea concessionis a Leone Sapiente imperatore orientali han oomune colla chiesa latina. 11 ainodo tectae usum fieri consuetudine invaluime*. Nè di Zamosoia’ dice: „8i quis putem prsshytar poet questo fi solo na errore popolaro. Π pausato arcicollates ordines, ssatriasraio iungi, ant prima uxore vesoovo, anche dopo Ia surrieordata istruxione .del deftincta, secundas incestas nuptias inire, prae­ 1868, riofi nel 1860. prendendo occasione dall' sumpserit, per episcopos a communione atque altari istaua avansata da ua tel prête vedovo della dioarceatur, captivetur, et aliis 'poenis canonicis afficia­ oesi di Otan-Varadino per pausare a seconde noue, tur, ut peregrinam spuriamque ooniunctionem ab- sostenne Ia tui, che, aécondo la dottriaa apoatolica, iiciat ; * ove se si nomina soltanto il sacerdote, almeno regiatrata anche negli antiehi concilii, maasime pro­ vi si cita il canoneS del concilio Trullano il quale com­ vinciali, colui, il qualo aasmogliato prima di ricevere prends .presbyteros, diaconos ot hypodiaconos* * ; c gli ordini eagri non abbia tetto innanti alia chieaa inoltre vi si exprime ehiaramente il divieto di con­ solenne professione di verginitfi o di cutitfi vedotraire dopo gli ordini «agri non solo un seconde, vile, venendogli a morir la moglie dopo la eagra ma anche un primo matrimonio. ordinaxione, pué liberamento passure a seconde E tanto più ehiaramente ne sombra che avreb- nonae, qualora rinunxi al ministère dell altare, o bero dovuto esprimersi i padri di Fogaraa tuli' ar- ne ria dall' autorité ecclesiastica rimosae. Inutile gomento, ehe ci occupa, ove ri oonrideri il conteste. qui ripetere tutto le false appreaiaxioni in fatto di Di fatti tutto il présenté capo potrebbe riamumerri scrittura e di storia ecclesiastica, che allora pro­ in questo concetto: le seconde nosse, eeeendo bia- dusse il prolato in prove del suo assunto'1; ramsimevoli nei laici. taaio mepû lo sono nei preti. menteremo peri», che tenutosi proposito di questo, Dal che potrebbe force inferirsi non solo, che rio- come di altri suoi errori, nella generale adunanxa come le prime noue non ri biaaimano ne' laici, ooal della sagra congregatione per gli affari dei rito .non hanno da biasimarri in quei chierici, ohe avendo orientale dei- 90 aprile 1863, giudicarono 1'eminenxe ricevuto i sagri rdini nel celibate, vogliaao dopo voetre doverui ammonire 1' areiveocovo .iuxta ea Γ ordinaxione oontrarre un primo matrimonio, ma quae continentur in instructione de continentia altreri che, riccome le seconde noue dei laici, bou­ clericorum anno 1868 ab hac sacra congregatione ché non lodevoli, sono perù valide, cool valide rieno de Propaganda fide episcopia provinciae Fogarapure le seconde noue dei saeerdoti, sebbene illi­ sicnais transmissa, cum aliqua tamen additione circa cite. Ora è veto, che .gravis illa controversia ad­ P ea quae ab arohiepiscopo in postremis litteris * prae­ huc vigeat, come osserva Benedetto XIV *, aa ma­ postera interpretatione proferuntur*; ed ordinarono, trimonium in ecclesia orientali poet ordinem sacrum che 1' istruxione .postquam exarata fuerit, sacrae contractum, perinde nullum rit, ae ia ecclesia oc­ congregationis examini snbiiciatur*. Fa redatta la cidentali, an potitu sit solummodo illicitum*, ed novella istruione e sottoposta ali' esaase· dell' emieocettuati gli Italo-Greei *,'.quoad ceteros orientales . nonxe voetre nei generali oomiai dei 30 eettombre graecos nullo adhuc decreto apoetoKeo definita ^ello stesso anno 1863 ; ma piaeque loro risponders, fuerit;* onde la eagra congregarioao degH Affari come gih dioemmo. pariando della oomunioaaiono ta ecclesiastici straordiaari ali' analogo dubbio nel 1868 dieiais, ch' era Γ altro punto trattato nell' istruxione rispondeva ara esas «sisriegwndtsm *. Ma 6, pur vero esaere stata sempre dottrina dalle congrega< Voto «it, I it ' Volo rit. H 1», » ■- Tit m, * vm. * Voto rit. Η ,17-98. * VoolituioM jaas vertente, 1» fiM*° ln°. I H * Nella OMtitariMO Atrifulmlu, IVII, a. 37, si fitehten sallo il aeuiasoafo eoatrallo topo U intbilMato. U Sis coorto ed nbriaeeaato. * Psasaee, ÀMtria sto. p. 188, 18, * Voto dt, part. I, art. Π-IV. ■ Part. Π. «a». XI. a. fi, art Π, p ». * Part. I, oap. VU, «aa. «. ■ Vsto dt, f 38. * Lott » ottobm 18M. ’ Poasaxa, Immm, sprite 1888, BisUrstto, H 93-M. * Si alMs a μι<μ Agite *i U gtaah*to*« 914 guisa 'peri, qael monastnro eke avea ri prosperato. A perdere 1» rendite, loro provenienti del mannstm Nel 1889 erei superstiti Awe monnri, · drintte 1» di Blnsendeef, ,daauo opera Mgretampetn di disto- spese del lore manteniararto, .reliqui preronine gitere tatto I» voeesfoni ebe ei prodnoono per la monasterii (eeponeva i'arciveeoovo) Mb ifcritft»· vita mnaaetiea · ebe «ffrirobbaro an quateho proHone directoris gymnasii, qui eat UMaewaHi eagie, ana qaaiehe prebeMUid di ripriatiaaria *.* capitali metropolita»!, in talaria· pinfemiiium gym- H perebb I* ateiveeoovq iavoob 1'appoggio della narialian; roliquasque gymnasii svpsaaas aeppedi- . Propaganda. Pres» peraMro la debite iaformasioni, tandas adhibtatur.* Bono pariaioati aoH anal eke e riferito 0 tutto nella neoitata adiensa fi gingno trovansi chinai gli altri monastori di barilla·!1; 1888, il anate padre giudiob ehe «1 aftuv della eiechèpoô dirt! estinto quest' istitato sella provincia reetauraaioao -deU* ordino baatliaao, e dei boni apettaati all'ordiae modesimo potrb'trattarsi aasai opecclesiastica di Fogaraa. ' Dalle memorie d' archivio apparite», oka 11 saato portaaamente nel conciho provincials*-, ma voile padre nella ana partieblare tolleckadine pel bene cbo iatanto il nanùo apostolieo ,si aooerti maggiorspirituale de' Rulneni ébbe in mira aaebe 11 rieta- mente colla dovata risarva o circoepesione dalle bilimento de' builiani. L'emineutisrimo Mgvetario diflfeoltA ebe potraano opporui dal capitolo cattedintsto nel 1857 ’ notificava a monsignor annaio di drale di Fogarea all' eoeeiuioae del riprietinamento t Vienna, che sua santith, 'Avendo present! le piagho, dei ridetto ordine, A di oib ebe al riferisce ai auoi ch'eransi manifestate presto i Valaechi, are» av- beni; come pare dorr* esplorare, ae lo determinevisato noli' site sun sapiens», che Γ opera de' baai- b sioni die foseero per prendersi in proposito dai liani. qualora fessera, istruiti nolle sciesse od Oeser* vescovi, e le iagiunsioni. she fosse per faro la santa vanti delle loro regole, toraerebb* sense dubbio sede, saranno appoggiate dall' imperiale reals go­ utilissime, Nelle atMM viate entrerons subito i verno*. Furano partecipati queeti ordini a mon­ 'vercovi*, e la aagra ooagregasioho degli Affari ec­ signor nuasio con letters 30 giuguo 1866 ; ma dalle clesiastici straordinari considerando il vaataggio ehe indagini fatta non apparisoe. se e quali notiaie si poteva ricavarri dall'opéra de’ baailiani ptrfiitnl·· dessero in seguitp alia Propaganda. Osserviamo siowe dri ctero e popote, nel 1858 inisiava pratiebo soltauto, ebe noil' istrusione data snl ainodo nel per realinare il comune desiderio. Nuovamente se 1867, come ^edemmo al 9 *< col. 455 A, s' ingiunse ne trattô nsi 1859 in seguito delle qofifetens» di all'aroiveseovo di trattarvi anebe „do ordine mo­ Bissendorf, e fu deeiêo d'incaricare il nantie di , nachorum eapeti Baailii restituendo, eoque' in singu­ far si, che si oondnoosse in. Rome uno de' monaci li» dioecesibus suffràgapeis propagando*. più distinto d’Austria, o Rumono o conosoitoro (100) della lora, lingua e uni, onde averse i ragguaglt ^fete arvAfoM.necessari par venire a un qualche risultato*. Nul Fra le opere di aanto Basilio, com' è npto. non Ί869 questa aagra congregatione pel generale con­ sesso dai 99 settembr» ordinava, ch» ai raeoqpiaa- ve ne ha una che contenga un aisiema completo di dasse ali'imperiale reale governo ibriffeistiaamento ordinamenti, coetitutivo di una regola monastica dell' encotniato istituto. Falliti tutti queeti tentativi, c prapriamente dette; quelle che ne porte il nome, Γ ultima misura che si adottb a raggiunger Γ in­ è una raccolta di omelie, di eeortasioni, di detti tento, nell' udiensa 30 gingno 1868, h di eocitaro eatratti da varie opere dei sento dottore, e perciô i veseovi a intereosaroene nel concilio provinciale ; ed esso posteriore. II consultore delle commissione orientale pel concilio ecumenico, che «crisse sulla il cjie hanno osai puntualmento eraguiio. Ma a dire delle diffieoltb, che impedirono finora riforma de' religiosi2, dope aver dette, che per gli la sospirata restaursaione dei baailiani in Transii-, .antichi monaci „homiliaë abbatum, exhortationum vania, esse riduoonsi a due, oaaia al difetto 1* d'in­ domesticarum ■ primaeva exempla statutorum loco dividui forniti delle doti ripffieate, 9* di messi per erant*, soggiungeya: „Talium exhortationum quasi I’ onesta loro snssistensa *. La prima ai riduce a indioem exhibent illae questiones quae inter opera iravare il luogo di ferli istruire; su di che nolle sancti Baailii extant. Prima series regulas faae ex­ conferense di Blaoendorf si avaasarono reri pro- positas continet fifi; altera series 133 erotematibus His duabus getti, dei quali non oeeorre qui tenor conto*. La totidemque responsionibus constat tnaggior difficoltb port A stata finora il trovar il ■ partibus componitur regula quae dicitur sancti Ba.modo di pravvedere al lore aoatentamento; maav- •ilii. Eet nostris catechismis simillima, nisi quod vertiva monsignor Fogaraaay, che .negotium dola­ oerto ordine sproto singula tractet, ut occurrunt. tionis . . . post decimarum oomponaationom (per PretioaiMimum esse antiquae pietatis monumentum parte del governo) facilius ex aequo componi poo*, omne» agnoscent; sed minus praeceptiva quam ex­ set**. Intorno poi al monantora di Bissendorf, con-, hortativa ratione utitur. Supponit certam pro sin­ verrebbe rivendicargli i béni, che présentement» si ' gulis officiis consuetudinis legem. Quare sanctus posseggono dal capitolo metropolitan^, i Oui cano­ Benedictus, qui sanctum Basilium ut patrem venera­ nici soetengono il peso dell'istrusione iaveoe dei batur, btevjbus praeceptis singula disposuit, quae monaci. Monsignor Bterha Salues, bonchè fesse, ad poteatatops superioris, ad officia domestica, ad come gli altri suoi ooDeghi, animato dal desiderio chorum, ad vestitam et potam, ad hospitalitatis di ripristinare r’ordine basiliano, area tomato di offici· pertinebant* Del ehe si comprends, come, agire presso il capitolo allo scope «indicato, non serando» ael 1789 riohiamati ali' oseervaasa della credendosi abbastansa forte per superare Γ opposi­ loro rogoia i monaci Greet melchiti delle dae eontion» che da quelle si aepettava. Pooo disposti gregasioni di canto Giovanni in Soairo e dei sen­ eran realmente quei canonici (e force lo sono tut- tissimo Salvatore, esibiararo a Propaganda due re-, tora) a rpstituire ai baailiani le loro rendite.; che gol», differenti tra loro, che ciascuna bongréguûone ansi significava il nunsio nel 1865, the per nop pretender· esrare di canto Basilio *. Laonde Bene­ detto XIV nella oostiturione Atemondotem emanata 1 Reiss. tel INS te'sessori di Lugos e Grsa-Vsrataso. nel 1743 appunto pei Melchiti, nel $ 90 dovè * Lett. SO sprite. proserivere: „Demum quod attinet ad regularem 1 Possum, rimhia sto,, 1857, Ristretts, I 181, tab. 87. ‘ Rapporte dt, I 191, Verbate, p. 800. •IM* * Rapporte dt, H 190-91. 1 Lett dt, 9 asvsaitee 1M5. * Vote mum 188», I 18. * Cong, part, vot 79. - •IT OONdL·. PROVING PRIMUM ALBA-IULIKNBE KT FOGARaBIENBK, 1873 Biii 5-14 -monachorum disciplina··, deoeruim·· at monachi utriuaqae congregationi·, mb iavomlioa· rmpectiv· ■anefisrimi Salvatori· at aaaeti looaaia, observent regulam jamiAaa maati.Barilii, aatradaadaa avene- tabiHbm fratribus noatrii aaactu Roman·· aaolariu oardiaalibu nogotiis propaganda· fidei praopoaiti·.* E da*' aaaar quells ia arabo, pubblraita ia Rosa· aol 1748. La rupota dnnqu·, di cui il aiaodo ordina la coaipUasiona, aawto di gjK a ve aa aoao varia odiribid, groche, latina, italianc *. Ma, come riaulta aaoho dal fia qui dette, la regola di asnto Basilio è iasuffioieate. .Régula »18 ha l esempio dei-moaset baeiliani di rito greoo■elohita, ai qnaH e»0 impoee nella pii volte meatovata oostitasioee Hmtendatom la aaata memoria di Benedetto XIV. DUatti nel | »8 vi si legge: ,Cui quidem regulae (la genuina di suto Baailio) ■i tsm «upradieti monachi, quam mox enutiatae moniale·, aliquae peculiare· eoneütatione· addere · velint, quae nec einsdom regulae observantiae, ne-' que grseeu^rwbna adversentur, eae ad congregotioneipdfePfopagphda fide pris· cognoscendas, et si op^ fuerit, corrigenda·, aobisque auctoritate apoÎttouba confirmanda· exhibere teneantur.* Lo (temo ■ancti Baailii (oontinuava il consultore inllodato) obbligo fu imposto dalla Propaganda ai baeiliani sine adiecti· statutis non enflioit ed vitam monacho­ ruteni della oongregasiono della sentissima Trinith rum bone componendam, in primis hae nostra aetate, di Vilna, oon decreto 8 ottobre 1634, approval» da nbi iam non deserta incoluntur, sed varii· curse Urbano VIII ool breve KWpeni nohu dei 31 agosto pastoralis et ceterorum officiorum necessitatibus ad 1631 *; giaoehi dOpo emersi loro data Ia faoolti di quotidianum cum saocalqribus commercium monachi oompilarsi lo eostitiuioni, ·’ aggiunge emere le mededucti sunt.1* Per la quel coaa anehe i basiliani, B dmimo n Roemno pontifia pre temper· con^rmandes. come gli altri monaei, deggiono formatai un corpo E qui ci resta appunto a dire, che oltre la regola di eostitarioa· che sviluppino Ia regola e t spplichino di santo Basilio, comune a tutti quelli di rito greco, alie condirioni e alio scopo lor proprio. E senti- pare che i monaei rumeni avessero delle costiturono il bisogno di oostituxioni (tardi versmente) i xioni proprie, trovandosene qualcbe eenno nella basiliani ruteni. Rileviamo infatti dal Voto soc­ eorrispondensa epistolare di Propagande; ma meno citato. che „ante hos deeem et quod excurrit sonos di aleune in dettaglio e svariste, non ai conosce pro basiliani· ruthenis binus statutorum apparatus quali fossero nel complemo, non avendole emi esicompositu· est; primo pro provincia Hungarian, bito mai alla sagra congregaaione ; che ansi neppure approbante archiepisoopo Scitowsky (1887), deinde la delegesione apostolica del 1888 poti sui luogo pro-provincia Gglitiae, approbanto' cardinali de capere, se i menaei di Blasendorf avessero costituSchwarsenberg (1858)’*. Non isfuggl ai psdri di -sioni approvate dalla mata sede. Fogaras la necessity di competenti costituzioni pei jQuaestioni praepositae ut fieret satis, eminennuovi monaei ; e peroib dioono che Ia restaurasiono dell’ordine di santo Baailio dovri farsi a norma tissimi patres ab archiepisoopo Fogarasiensi edoceri •enoto* redttiat nostrae cononu·· e (si potrebbe voluerunt, 1* quanam monachi basilian., qui in aggiungere) eoststaatom dei sootms pontqfCcs, isthae provincia ecclesiastica degebant, regula sancti di eui 4 solito tonersi eonto in casi simili ne as- Basilii uterentur; 3* utrum haberent praeteres segnano inoltre alcuni punti, relativi specialmente oonstitutionee peculiares, et quae.iam eae essent; ali’ esterna diaciplina. 3* utrum tandem regulae et constitutiones, quibus Le ideate costituxioni perd nel loro complesse utebantur, ab apostolica sede approbata" fuissent. Ad haec postulata archiepiscopus respondit hoc dovranno sottoporsi ali' esame ed approvaxione della •ante sede, e sari d' uopo ci6 esprimsre nel sinodo? pacto: „Ordinis sancti Bssiui religiosi, qui in hac archiH giudisio ali' eminence vostre. Quantunque, par­ iando rigorosamente e ia generale, non sembri ohe diocesi (quia tantum hic fuerant) perprius florue­ sia necemaria 1' spprovasione pontificia delle oosti- rant, servabant regulas fuuius expositas «ancti 11»tuzioni monastiche, dne coee perd abbiamo a rotare. silii, atque constitutiones monasticas ab eodem 1? Sono stato approvate dalla sauta sdde le costi- sancto patre concinnatas, quae ambae creduntur tuxioni di pareoohi anche fra gli ordini monastici a Sancta sede apostolica aliquando fuisse approbatae. "Recentioribus temporibus vero, signanter . ab di Levante. Tali sono quelle de' monaei antoniani maroniti dei Libano, conformate da Clemente XII anno 1857, passim observantur praescripta decreti col breve Aportotatax o/fesam (1-733), che poi da per visitatorem apostolieum condam (sic ; forse : Gregorio XVI farono proposte eoi breve MoitocAoeminentissimum cardinalem losnnem Scirum iasittato (1848) ai monaei caldei di santo Or- tovssky regni Hungariae primatem anno 1857 publi­ misda. Tali quelle de' monaei cofti di santo Anto­ cati et typis procusi, euius exemplaria abeque dubio nio abbate, munite dell' apostolica sanxione da reperientur etiam in tabulariis sacrae congregationis Clemente ΧΠΙ col breve EectssM* MlAoliose (1761). de Propaganda fide, et forsitan alibi etiam in urbe Tali quelle de' monaei basiliani melcbiti della con- aeterna, orbis Christiani matre atque magistra.* gregaxione di santi Giovanni in Hoairo, approvate da Benedetto XIV cou breve degli 11 giugno 1757*. Instituta indagine in tabulario sacrae congre­ 3· 8e le dette oostitusioni sono state taho)ta eoa- gationis, recentiorea repertae sunt regulae quae, minate ed approvate · richieata dei superiori de' occasione visitationis apostolicae, conditae fltorant rispettivi istituti, tal' altra perô si 8 ingiunto loro aliae a cardinali Scitovsxky pro basiliani· Transildi sottoporle qj/^hidixio della eant» sede. E se n* vaniae, aliae a cardinali Bchwarzenberg pro basi­ lianis Galitiae. Re in congregatione diei 39 iulii 1878 ■ I «ossei bssiuLii di Urotts Ferrata asaao d«U' sdisioas iterum ad examen revocata, resolutum fait ut infra : Isti»· 1748 Roma ia 4ae volanti, che awprssds anehe le altra "Dilata, et ad mentem. Mens est ut per epistolam opere ssMticke del aaalo, (Lett, dei psdre 1'osss a mouigaor exquirantur a reverendo patre domino nuntio spossfntsrio 8» doccsihie 18783 * Del rsgiatri d’archivio epperisee aaiOMieate che poi be- stolico Vindobonensi exactae notitiae et informa­ atliaal rutsni ai sono sppronti aolti puti dello loro coalita- tione· super prementi statu monachorum ordinis sioai, ia dettaglio e per deteratinaU materie. sanpti Baailii Magni tum in Hungaria tum in Oalitia * Peer, della asgrs coBgvegssioàe 8 ottobre ISSU. existentium. Insaper eidem mittantur constitutiones * Habetor halas approbationis sliad exestplam ia brevi JtiaericonKaram pater, dsto die 17 isaaàrii 174», qno Clemeas ΧΠ 'probavit oowtiratioMa congregationis asronilHSe macti Imiae ia Syria. Cf. Ballario di' Propaganda, 1.11. p. MO-M. 1 Bellari» di Propaganda, app. 1. p. 183. ’ Rapporte eit. Rûtrvlto, 4 190. M· 919 CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULUMBE ST FOGARAMEN8E, 187» mati S-U »90 Ia «edam capita praeter·· statu«betar : olim propoaitae ab emiMntiarimis viritatoriba» 8ai- A towski archiepiaoopo Strigonieuri at Sahwarteubetg «Quod novitio· attinet, «oram illi qni studiorum arehiepisoopo Pragmiai, ut dabit· Mcwrateque exa­ theologicorum oaraem paregiaaent, tempora noviminentur in eoagraara monacharum deputatorum, tiata· ad doctrina· retigioaia, nae aon studii oatequi exinde oollatia invioem oeaailii· da uaioae eb*tid cathedra» applicari peasant, «atari vero una ineunda deque totius ordini· inataarntioM pro­ eum Mmiaarii alumnis stadiis thaologiei· incum­ curanda, referant do omnibaa ad apoetoiicam aedem, bant* Porro aaimadvertabaat hi Maiaentisaimi eique «u»» animadrenioae· et oenoluaioa·· anb- patra· tempe» novitiates piis meditationibus addici •t ia religioaaram virtutum axerritiis praecipe· im­ iiciant* pendi operter·, quo novitioram animi ad perfoetura (101) Nota arehieii: * moaaatioa· vita· exemplar informentur, lamvero Fra i monaci in Oriente, com· Mead· fra I intentiori atudio, tam maxime docendi munere, Maroniti, alcuni ve ne sono detti aatooffaii, i quali animi evagationem et relaxationem induci ; propdipendono da un abbate proprio, sansa aver· aleun terea praefatam paragraphum deleri oportere cen­ neaao co' monaci di altri monaateri ; aleuni poi aono sebant uniti in modo da formare una eongregaaione, lotto Ad hanc animadversionem arohiepiscopus re­ la dipendenaa di un abbate general· oaaia protospondit, "nihil omnino obstare, quominus ea, quae archimandrita o protoegumerio, il quale presiede delenda esae censebantur, ob causas allatas effec­ agli abbati ■ inferiori degli altri monaatari. Coal b tive delerentur.* appunto furono organisant! i monaci ratant. E prima la sagra eongregaaione nel mentovato decreto (102) 6 ottobre 1694 approvato da Urbano VIII, eonNota arehioü: eenimtimiimam eenoaii, tri mettacM nriAsns imit· (di Questo ' paragrafo puô oonsiderarsi «otto due Lituania) in congrvprteoasm rediyantae. Rimasti se­ ••petti: 1* della rita attira che si suppone conparati alcuni monaateri dell' iateaeo ordin·, il ainodo venire ai monari; S* della loro dipendcnaa dai vedi Zampacia considerando, come "experientia com­ •oovo nell' eeereiaio della medeaima. pertum sit, et. sacrorum conciliorum statutis com­ II ainodo Fogarasienae intende applicare i monaci probatum, nullum eaae'ad instaurandam vel con- 'alia ‘ cura delle anime, ·» serieaias ae fideliam bonam •errandam regularem observantiam ao diaciplinam eapoaeeret, e aaebe aU'iatruxione, come meglio apiega remedium efficacius, quam, monasteria omnia, quae nel cap. Ill e IV; au di che d pure a vedersi il generalibus capitibus non subsunt, nec suo· habent β Quod notitiae di queato medeaimo capo. Ora, ordinarios visitatores, ia unum corpus aqu congre­ •ebbene i baailiani, come gli altri nionaci, aecondo gationem reducer·*, ordinh ohe i detti nfonaatari m il loro iatituto dovrebbero dedicarsi alia vita con­ congregationem rodingalpr. E aiooome dietro queat' templativa1; ognun aa pert che pel biaogqo dilla ordine eransi i baailiani rateni divisi in due eon- diocesi furono dai vescovi chiamati i monaci in gregaxioni, 1' una di Lituanie (che era 1' antica), auaaidio del clero secolare, e coal dalla solitudine 1' ultra di Russia o ' Polonia, Ia Propaganda voile, c, entrarono nel campo del miniatero ecclesiastico, obe si fondesaero in una sola eongregaaione, com­ prostando Γ opera loro hi tutto obe esiggesse il posta di du« provincie. Questa unione fu eseguita bene dei fedeli. Π bisogno di clero attivo' non at in un capitolo generale dei£1748, e quindi appro­ •ente oggidl fra gli orientali, anche di Europa, val» da Benedetto XIV ooPbrtve Inter ploret, mono che nella chieaa latina. D' onde è awenuto „plurimoa monacho· presbytero· ritu· orientali· cura 11 maggio 1744‘. Niuna oaaervasione portanto ei occorre di fare pastorali in Galitia, Hungaria et Syria occupatos suit analoga disposisione dei ainodo Fogarasiense. eaae1 *. Che ae troviamo easersi talvolta proibito II mentovato ■ consultore dei concilio ecumenioo, ai monaci di assumere Γ officio di oarrochi. questa quantunque ammetta ehe coi proritato breve bene- proibiaione è stata sempre condisionata, cessando dettino "Omnis dubitatio sublata esse videtur, utram nel caso di necearitA Cosl il ainodo Libanese: magis conveniat, ut singula monasteria singuli· ab­ „Nulli monasterio ab episcopo cura animarum com­ batibus obedient, qui nnque provincialem, neque mittatur, aed haec parochia saecularibus in ecclesiis generalem agnoscerent, an ut in provincia· quas­ extra monasteria positis relinquatur. Poterit tamen dam coalescant dispersa coenobia*; tuttavia sog- episcopus, urgente neceeaitaia, ex defectu presbyte­ gtunge’: "Eventus tamen non valde felix illius rorum saecularium committere alicui monacho sacer­ congregationis ad novam deliberationem portam doti parochiam ad tempua vel ad vitam, quemadaperit. Forsitan adbuo licet quaestionem movere, modum etiam monMhoram operam in missionibus num antiqua ratio antonianorum, bnrilianorum et in sua dioecesi adhiberq, vel illis scholam in pagis benedtetinorum, quM singula' monasteria singulis u perpetuo, aut ad certum tempus in urbe commitabbatibua' obedientia singula· fhmilia· quodammodo tere . E _ nella ooetitusiona Btei _ paatorulie, § V, constituebant, meliore· fructus promittat, quam re- n. 10, stabiliae· Benedetto XIV: „Nnnquam mona­ oenaior novorum ordinum dispositio, quad hia ipsis chi· graeci· «eu oalogeri· animaram cura oommftvalde copvenit, ab antiquorum autem'ordinum in- ' dole ideo aliena eat, quia hi omnea vel tarita vel ■ La mata maoris di Ctaasate VQI asilo acopo di ri· expresse etabiUtatii principio sustententur. In ec­ tornare i barilla·! di fipagaa, con bolts Μ M «Mtsabn 1·0β clesia catholica et stabiles monachorum familiae et volts rioMaaarii ted vanar ragaias saaeti BariHi vita· coamobiles suum locum raumqu· officium habent. Quae toaplariva· st maaobaHs laboriaqod'aaaaaa iaatitatasuqaaautem mobilitatis principio sustentantur, damnum tsam bis tosporiba* aostris ocridatia ragisaib·· at scclcslae latiaaa moribea oongndtr, com ri isgga.aai t II. E ariio paterentur si stabilitatis principium ipaia obtrudere­ •tebibre Is bari della loro costitustoai, al cap 7 ri proibiaoe tur et contra.* Non dimoetra pert il consultore, ai aoaari .eleeasosyaa· patera, eoafaaaioM· aaamlariaa aadire, che la causa, per .oui- in seguito non prospert verbtun Dei populo praedicare, collegis ad philosophiam vel 1 iatituto de’ baailiani ruteni, foaae appunto Γ averti theologis· ssa alia· sdsatias addtoosad·· habere, sea reli-, gieaoa ad uaiverritatea stadionus casse aittere, ae istanun riuniti in una sola eongregaaione. raraa stadio daditi laadabrie aaaaui labori· iastitatui de- Boilprio di Propagaada, t ΙΠ, f. 11», | 7. Voto dt., I 11. ■ Voto dt, | n. 1 Part. IV, sap. Π, Dt menaeteriie et momoAw, | 7. Ml OONCIL. PROVISO. PRIMUM ALBA-IULIEN8E KT FOGARA8IEN8E, 1879 uü 5-14 99 99$ ίΛβ WNMflk** 8tft A poi la fhtto ok·’ amhe i basUiaai ruteai aoao stati eampTO a dispoaision· dei veneovi. Π mod· di Temoema nomine mroesfsrfe m periten samrsstar oerre •nhaernm.- · lo attestas· lo st···· Benedetto XtV aol moeitato bro·· fitaper /smihrnn, | 7, dioendo „saepe oontiagsee, nt propter penariam sacerdotum ■•Molariam ritua graeci rutheni necessario cogantur ·Μ delle chiam orientali i monaci rimsaero sempre sotte la pinks giariadision· del veseovo*. Ed eceo 1« prove ehe as fornisoe I'arehivio. Prunierameate Benedetto XIV nella oostitusione Dsarowfartem ei mostra, quali debbono essore i rap­ port!, a forma della diseiplins orientale, fro i monaci grooo-melehiti e i vesoovi. Dopo le parol· surrifsrita, coal prosiegus nel β 90: «Utriusque supradictae congregationi· (de) Sentissimo Salvatore e di «auto Giovanni), sive alterius euiueumque in­ eiuadem nationis episcopi, monsobos praedicti or­ dini· ad gerendam animarum curam evocare ac etiam aliquando nonnullo· ex ii· ad inserviendum stituti monacho· immediate subesae iubemus epi­ ecclesiis oathsdralibus arcessere*. Gib redemmo scopis ordinariis catholicis, et mediate patriarchae (eoi. 913 D), che i baailiaqi rumeni di Blaaendorf pariter catholico. At in dioecesibus. in quibus non costituivano iKcgpitolo eattedrale di Fogaras, e a est catholicus antistes, patriarchae catholico im­ termini della fondaaione stes·· di Carlo VI, emun­ mediate subiaceant* E nella costitusione /utar iero Γ obbligo di dedieani ali' insegnamento. E m piares*, § 19, lo stesso pontefice afferma, che dall' emi molto adoperoronsi fuori dei chiostro, nella accurata ispesione delle leggi della chie·· orientale, cultura intellettuale e morale dei clero e popolo risulta «monasteria et monacho· episcopo subesae rumeno, e per promuovere la sants unione, ciù Iungi b debere“. Nel 1741 U sagra congregasione eaimendo dall' emere itato mei oggetto di rimprovero per i basiliani dei Santissimo. Salvatore dalla giurisdiloro, forma la più bella gloria di quel monaitero sione ahbatiqf» del veacovo, cui per part ico lari ra­ (coi. 914 AB). Del resto ban ■’intende, cbe i monaci gioni erano stati da qualche anno sottoposti, agdevono applicarsi, quando lo richiede Ia illute delle giunde «firma remanente sublectione monachorum anime, al aanto ministère o ali'iitnitione, in modo ordinario dioecesano iuxta utorcut oedccia* orien­ perii che non abbia a scapitarne la religiosa osser- tant". Difatti tal dipendensa è anche in vigore vansa e lo apirito monastico. Il che è pur troppo presso le altre naxioni dei Levante. Degli Armeni awenuto in aleuni ordini, como riflettera il lodato ne sono indisio le questioni decise dalla sagra con­ consultore, il quale perciô raccomandava «ne-plure· gregasione, tra loro e ii patriarea di Cilicia. E scholae vel parochiae a monasterii· suscipiantur, nelie conferense armone tenute in Roma nel 1867 quam bona administratio internorum officiorum ben dimostrarono i vescovi, quale fosse la loro fert1 “ ; ma non perderonu di visra questo criterio opinione in proposito, stabiliendo*: «Conviens, che i vescovi dei sinodo Fogarasiense, almeno in que! Γ ammissione. de'monaci nelie dioeesi si faecis con che concerne le «cuole, come ·ί scorge dall' esordio un regolamento fisso, fcrchh siano perfatiauuni* toggoiti ai ritptUiti ordinarii c nos αΜύηο a swridel cap. III. Considerando questo paragrafo sotto Γ aspptto tare diffieoltà di diriUo immédiatement· assoggettati afla santa sede, attese trasferirsi «sine utriusque abbati· conieniu, et sine le speciali circostanse in cui versavano, e alia quale episcopi vel eius monasterii, unde exivit, vel alterius, fu risposto negativamente. Ed i Maroniti stessi, ■d quod migravit, beneplacito“ ; se poi le costitu- che in moite cose hanno abbraceiato il dritto oc­ xioni disponessero altrimenti, la sagra congregasione cidentale. tuttavia hanno mantenuto il punte dell· ha voluto che ii sterne al prescritto delle medesime ; soggesione de' monaci agli ordinarii diecesani, e ne 2“ circa Ia destinasione de' monaci ali' officio di fa fede il sinodo Libanese *. E sull' oggetto, di cui parrochi. che il Libanese? posta la nécessité, la re­ si tratta, fu confermato quel sinodo anehe da Cle­ mette sens' altro al veicovo, come tqsté fu veduto. mente XIII, allorchè col breve Quataguan»* frs le altre risoluaioni di questa sagra congregasione sui patriarea maronita approvh la sèguente: «Monaste^ (108) Nota archivii: ria et monachi sive eremitae quicunique tam pa­ Non sarà inutile che confermiamo colla notisie . triarchae pro tempore, quam respective locorum d'archivio ia mamima enunciate nel g Gentraiim episcopis subisceant iuxta eorum regulas et synodi sulla «oggesione dei monaci orientali ai veaoovi, a Libanensis decreta. “ Nulla ù · dire de'Siri, tra i différons· de' regolari della chiesa occidentale ; tanto quali propriamente non esiste monachismo. e que', più che rocentemente renne impugnata nel «econdo pochi cosl detti professi, che esistevano nel monadei'Voti annessi alla Ponensa Sait annssstonr 1 dispositioni del concilio ecumenico IV, canone 4 sstenne nel 1338 di prossasian il sac gisdisio sali’ sitanie (che qui ai richiama dai padri di FogUras, e al quale controversia, eseendosi solo per incidente trattata dai consnl. potrebbe aggiungersi il canone 8), e del Cartagi- tari, giaeeM bes altro era il terna di qnella Ponens·. ’ 11 naggio 1744, Bollaho 41 Propaganda, t. III. p. li·. nese IV, canone 81, nell’ antica e recente disciplina 1 Voto cit, H aa. 34. 1 L. cit.. a. 10. * Scmssario. η. Π, p. S3 veg. * Part ΠΙ, cap. Π, art. U. — Sapra, t. XL, coi. 3M B. * Qneeto punto delle eonferense nos fa ren-i-v·1 dalla «sgra oongreguione sel 1888. * Part. IV, cep Π. * 93 sgoeto 1747. IkU. cit.. p. 118. . CONCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULŒN8R RT ΡΟβΑΒΑβΙΚΝβΕ, 1873 maii 8-14 933 u difatti ehe il dette mouatero dipendeva iatie» mente dal veeoovo di Blaeeedorf, il qaale ae ap­ probate le eoetxtueioni, ne diriggeva Γ iaterao tndameàto, ne gaetigava i delinquenti, e alia eaa dipendenaa ed oeeeqaio veqivan ridotti i refrattari, Nd a tutto eid era eetranea la eagra congregatione, la quale nd igporaya la parte che prendeva il ve•cobo nella diretione de' monaci, nd ri œtava, ma anzi nel 1765 in seguito deUe relazioni avute dal reocovo medeeimo eulla rtprietinata regola^e oeeervanza in quel monaatero. gli riapondeva congratulandpai aeco lui dell' eaito delle eue eure, e eoggiungendogli inaieme: .Non dubito te omni studio curaturum, ut regularis observantia tot impensis sollicitudinibus postliminio revocata, integra et in­ violata in dicto monasterio perseveret. * Un eccezione alla regola della dipendenza costituiscono i basiliani ruteni. Essi godono l esen- zione dajl' autorité dell' ordinario *. e il sinodo di is eeeo l'autorité non solo di sovraintondere ne' monadteri alT oerervaasa-de'riti, ma anebo, di aorvegliars l'andamento de monsci, invigilare sui reggims degli abbati, gaatigare i delinquenti, rieeverne gli appelli dalle dispoeisioni de' loro superiori, infliggere le censure ai contumaci, interdire pur aneo i monasteri, e Γ unico limite di queeta giurisdizione riconooeerei nolle coetituaioni monaotiebe, partieolannente in quelle approbate dalla sauta sede; potere percié il vescovo ordinar tutto quel che riguarda la disciplina ed omervanaa delle costituaioni, ma non farne delle nuove e diverse da quelle gié prescritte, cui abbiano i monaci giurato obhedienza. (104) Nota arehivü: Che i monasteri non possano eriggersi senza il consenso del vescovo. è seconde Γ uno e Γ altro diritto, il latino1 e l'orientale.'' ossia Γantico dritto tutta la cbieaa ’. [I rimanente di questo para- Zamoscia applied ad essi la legislatione dei concilio di Tridentino in ciA che e' attiene ai Joro rapport) coi grafo concorda col Libanese *. vescovi 934 Sembra poi certo, che non solo prima, (105) ma anche dopd il sinodo anzidetto, fino al 1743, i metropolitan! esereitassero. almen di f»tto. eu di essi la immediata giuriadizione. Nel 1743 perd jggiudicit ai metropolitan! Ia· sagra congregazione „tantum ius illud quod a constitutionibus apostolicis Nota archiva : Prima di lasciare il titulo nui monaci. noteremo che tace il sinodo delle monachfe. Dalle ultime relationi dei veacovK traanftsae in archivio, risulta et a sancto concilio Tridentino tribuitur ceteris mo­ che niun monaatero del sessn femminile eaiatv dfclé ; tropolitis et ephoopis super monachos exemptos’*; ansi U vescovo di Lugos nella relazione del e solo nei due brevi Inter plures9 e Super familiam9, in cui da Benedetto XIV si fermarqno varii, régula- aggiungeva che fire antiquiora earum veetigia memorantor. Stccome perô di monasteri di monache menti pel reggitne dei monasteri delle d^e provincie ve ne ha anehe in Oriente presso quasi tutte le di Lituanie e di Polonia, fuse in una congregation^, nationi, e ve n * erano, come sembra, fra i Ruteni mantenendosi 1 esenzione, si accord aro no al metro­ a tempo del sinodo di Zamoscia *. polita sugli abbati alcuni speciali diritti. 't nense vostre se conveniasê dire una parola a que vescovi. perché «i adoperaasero peAl’ introduzione vadranno 1 emi- Ora queat’ eccetione non puù nuocere ai monaci rumeni : giacchè a loro non ai ostende il sinodo q o ripristinasione di qualche istituth di tal genere, solleciti fra di Zamoscia, e i brevi pontificii sono tasaativi pei eome Ruteni. · · · Ma il consulture del ooecilio ecumenico. quantun- Γ istituto dei basiliani; tanto più che il sinodo ,,ar- mostranbi loro gentissimam necessitatem agnoscit puellarum quo­ que animetta la dipendenta de’ mqnaci orientali dai que scholas erigendi *, vescovi. oaaerva pero’. cap. 4, $ Idcirco'. „€eterum quidem exemp­ per rawivarv tioni» studium non inde tantummodo ortum est, quod monachi episcoporum jurisdictionem effugere His vellent, sed etiam, vel potissimum ex necessitate censuerunt. argumentis come dichiara nel titolo IX. adducti, episcopos istius eminentisaimi patres provinciae hortandos pljidum coenobiorum variarum dioecesium. }teese per modum insinuationis in epistola ad insti­ E congregatione multorum coenobiorum vel etiam tuenda vel instauranda monasteria sanctimonialium paucorum in variis dioecesibus sitorum necessario tum vitae contemplativae tum vitae activae. mniomù orta eat generalis inspectio et praepositura, quae immediate sanctae sedi apostolicae subiecta esse debebat : u ed | queeta realmente 'una delle potenti regioni, che nella cbiesa latina indpssero l esentione dei regolari dai vescovi. Noteremo periS. che fra i monaci dipendenti dalla giurisdizione dioceeana, (106) Nota archiva : Λ Nella bolla di erçxione della provincia ecclesia­ stica di Fogaras. avvenuta nel Hfâi. il governo Austriaco fra £li altri obblighi centrasse ancor dei quali si è discorso (col. 922), ve ne ha molti, D quelle di stabilire e dotare il seminario delle due nuove dioeesi di Lugos ed Armenopoli, avendohv che non sono autocefali. ma vivono in congregatione. Del resto secondo il gius orientale è molto estesa Γ autorité de’ veeoovi sui monaci, come ci gié quelle di Fogaras, ed educandosi i chierici ru­ mnstra il sinodo Libanese. E la aagra congrega­ tione sil' occasione di certa vertenza fra un vescoVo latino della medesima citté. melchita e i basiliani, in un' istrosiorfe data al de­ legato.apostolico della Siria nel 1784 dice va avere giori per le susaeguenti vicende politiebe, pa»aarow\ vari anni, senxa che Γ impériale reale governo il vescovo vera, potesse soddisfare ail’ impegno assunto. Nel 1858,. malgrado le insistence di monsignor nunzio apostolico presso il gabinethr *Viennese. Io stabilimento ordinaria ed * immediata autorité sui monaci e tutti i loro superiori, anche in ciô che riguarda ΓΐΜίνπισ disciplina, doversi ammettere meni dell· altra di Gran-Varadino nel seminario Attese peré Le ristret- texse del pubblico erario, addivenute anche mag- degli' anzidetti due seminarii era ancora un mero * ’ •tata * 174ft. ' * r Ihtmmixlo ia epngrcgstioDcm redacti habeantur. Tit, VI. l>t fjm.api». p. 130, Tit. XI. Dt mimefterii» moMchorUm. p. 134. vedersi i) breve di Benedetto XIV, 37 novembre desiderio dei vescovi rispettivi. et Nel 1859 a seguito della missione apostolica ai Rumeni. Ia aagra con­ gregatione degli Affari ecclesiastici straordinari1 XXV, De Ll, 1, I. * 30 surso 17M, BoU. at. p. 4M ' h«SHais. Btù dubitare. Il sm«îo 1744. Bollario di-Propaganda, t. Ul, p. . * reformation e 'MB OONOIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIRNBEKT FOGARA8IEN8E, IBM maii é-14 M6 oade prowedare in qoalcha modo ali’ mtrutiona dèl A rario, par maocaaaa di meati pecuniari a di proclere di ambedas Ia ohieae. Lugoeienae · Armeno- feaeori, non die per le dispositioni personali deU politaaa, incaricava il nunsio a proporçe al govaruo arciveeeovo d' allora. U sagra congregatione degli U progetto di eriggere ub seminario pe’Greci-Unici Affari ecclesiastici straordinari ai tense page * di in (taMt-Varadino, o adingraadire quello armveaco- ordinare, che si deaaero analoghi eocitamenti a vile di Blaseordorf, e a foraire i messi occorranti1 ; quel prelate, e che se ne pariasse nel primO sitwdo \ ma nè Γ uuo nè Γ altto venue eaaguite, non oaoendo provinciale1 andaio a geaio nè ai veecovi, nè al governo * . In­ *· (107) J tante Γ ordinario di Armenopoli nel 1859 istituiva Note orcéisii: Nelle conferente di Bissendorf, parlandosi di il suo seminario in un< caaa preaa ad affitte. Poco dopo con partiali aeaegni e composai muovevasi quel seminario. Ia delegatione apostolica conobbe. finalmente il governo a venire in soecorso non solo del veecovo di Armenopoli, onde potesse conduire innansi il novello suo seminario1, ma esiandio di che gli alunni .non si accoatann ai sagramenti di penitensa ed eucariatin. ckc quattro volte I' anno ne solenni digiuni’". Tutti i fedeli. anche i seco- quello di Lugoa, onde fosse in grado φ mautenere lari. si ritengono in Transilvania obbligati a con- un qualche numéro di alunni nei seminari di nitre fesaarsi quattro volte I' anno, come fu indicato nella e questa sagra congregatione di Propa­ coi. 811 A B di questa nota, e il sinodo a coi. 544 B ' ganda. messo da parte ogni altro progetto. prima a tutti raccomsnda di partecipare alia mansa eunel 1863. come poi n uoramen te nei due an ni suc- B caristica tempore MMctorum trismiontm aèecriesse cessivi, voile, che la segreteria di state insistesae statu/orum, il seminario, un gin­ Quanto poi alia diocesi di Gran-Varadino. nasio pei laici fondato parimenti dal vesoovo Aaron, i chierici di rite rumeno continueront» ad istruirsi nel seminario locale latino, ove nel 1865 fra 126 allievi vc n'erano solo una ventina di rito latino/. che aftidollo ai padri basiliani Le datai vi furono divise in ott<>. seconde il regolamente generale Austriaco. 1 professori sono ecclesiastici, e vi af- Nel 1858 notavasi. che in dette seminario, a dif- fluiscono oltrv a ferenza è in tutto soggetto ali ordinario 1 Anche nella diocesi di Gran-Varadino evvi un degli altri dello st esso rito. veriivano i giovani greci istnnti anche nella liturgi» orientale. ed aveano 1' agio di osservaro sostaniiahnente il giovani: questo stabilimento ginnasio rBelenyesini pia liberalitate episcopi quon- proprio rito 9 r ma non si nascondeva che dall'unione dam dioecesani bonne memoriae Bamuelis Vulcanu di alunni rumeni e latini producevasi un qualche disturbo. ^t«sa la variété del rito. della diaciplina e del matrimhnio dei clero orientale. E eu queste cum consensu regio erectum, atque in parte e pu­ ultimo punte monsignor nuntio di Vienna faceva cesani constitutum. ast directioni publicae litterariae genere rilevare, ^tornar sommo pregiudizio alia blico studiorum fundo subsidio provisum publici iuris factum, sub patronatu quidem episcopi dioeper omnia obnoxium, in quo fere exclusive sacer * puritè e santitè de' costumi dal giornaliero contatto di chierici destinati a una vita celibe con altri. a dotes aut saltem clerici huius dineceseos funguntur professionali muneri». Istud gymnasium linguae in * cui è lecito il matrimonio9/ stitutionia mmanieae. adeoque nationale frequentant Un cenno da ultimo sui seminario arcivescovile di Bissendorf. Fu eretto questo stabilimento nel plurimi adolescentes ex omnibus locis et provinciis 1758 da monsignor Pietro Paolo Aaron de Bistra. per Komanos inhabitatis ete/. Cori monsignor Papp-Szillagyi nella relatione del 1863. vescovo di Fogaraa. e poaaiede una rendita annua di dieci mila fibrini. Le regole. che vi si ossee/ vano, sono manoscritte ed approvate dall'ordinario. Vi si ammetteno i giovani dopo compiti gli studii ginnaaiali. essendo destinato il seminario per lo * studio della sola tec^ogia1*. La delogazione apo. p stolica del 1858 vi avea rinvenuto vari difetti sia in rapporte agit studii, rhe alla disciplina u. Ma non potendosi adottare alcuna miaura per miglio- * Rapporta cit,, Verbale. p. 381. 2. 1 Ponensa. SttUa doi&tiintf délit ckie* di Tt-antilvania ere., aprile 1HO8. Rietretta, f 109 »eg. * Poneasa cit.. Riatretta H lOMflfc. Letters dell* slnnno MibAly prefetta degli stndi nel dette seminario. 8 settembre 1885. * PonensaciL. ibid. * Congregatione generale 8o settembre 1863, ad dub. V. * Le notitie sui vari posti che godono le diocesi rumene nel collegio greeo di saat' Atanasio in Roma, in Austria e in Tngheria ai hinno nella Ponenza at. $80. e nel Rapport»* ecc.. liW. li(7. 19», 180. ’ Letters de))'al*Bo Szabos S&.settembre I860. * Rapporte ciL, Ristretto. $ 197. * Ponenta cit.v Ristretto, | 10». *· Relatione dnirardveecoim del 188». \ “ Rapporte cit.. Ristretto. H 189*93. * (109) Ante orcétrô.· Monsignor Papp - Szillagyi nella relatione del 1863 dava !e seguenti notirie sui seminario di Gran-Varadinvr di cui qui si paria: p8etninarium episcopale dic torn domesticum intra aAbttum huius dioeceseos »i»luminodo puemrum existit cum scopo educandi alumnos sive iuvenes pro succrescente clero iuniore clementia augustissimi quondam im­ peratorie et regie apostolici I^eoppldi secundi vir­ tute benignarum litterarum fundationalium die 21 fe­ bruarii 1792. numero 323<). pro 30 alumnis regiae fundationis, praescripto sacrosancti concilii Triden- tini. sessionis XXlll. capite 18. late conformiter erectum. In huc seminario praeter iuvenes regios numero 30. aluntur et educantur et alii iuvenes privatorum hominum et unius alteriuave praesulum quondam di<«ecesanorum liberalitate testamentaria 1 Rapporta cit.. Verbale. p. |31 a tergn. 1 Rapporta ciL. | IM ' 1 Rapporta cit.. Ristretto, | 133. Relu, del 186», nsposta *all ari. 98 dei qneetionario. 837 COXCIL. PROVDfC. PHIMUM ALBA-IUUUffiB BT FOOARA8IKN8K, 1878 Bail 5-14 •dmina* ad 10 soseaptibil··, qyl aetatis Uwm, non tarn·· infra mu decimum, alumni Cwti om­ ne· de praeecripto Httararum fuadatioaaliam aeho1m publie·· in gymnaaio maiore locali oothobeo frequentare, stadiaq·· do eyetemate rigente prae­ scripta eondieoero obligantur, qui iatra octo atadiorum gymaaaialiam anno· taliter atadaatea domi ia ipeo inatitato diadplinae apociaB pro ao per no•pectiroa praaealao praoecriptao atqua annutu altia•imo adprobatae parendam habent sub suprema epiacopi dioeoeaani iaepoctione et immediato rec­ tori·, qui noua e canonici· ecoleaiae cathedralie eet, et duorum atudiorum praefectorum, ex qnibu unaa et vice-reetoris munua gerit, regimine et manuductioue oonatituti. „ Reditu· praementionati aeminarii consistant in pecunia parata e fundo publico religioni· et regulatorum epiacopatuum in annua dotationali auœma, quae pro temporum ratione variare aolet, pro 30 alumni· regiae fundationi· aaaignari «olite; pro uno alumno 100 fi. computati·, pro privatarum fundationum alumni· vero quottae inaertionale· •uppeditantur e legati· piis hunc in finem fructificantibu·; super quibua expensi· univeraim fieri consuetis «olent reddi ordinariae ratione· quotenni· gubernio etiam civili remonatrandae." Quanto poi agli studi, aignificava il prelate, che vi «'inaegneno le Tacoltb preacritte dal governo per aimili iatituti, ma „pecu liari· ratio habetur ritua et cantu· eccle­ siastici orientalis, in quo omni cum studio (i giov»ni) informantur11. ' ' (110) Nota arehioii; Ia delegatione apostolic· nel 1858 riferi. che le scuole infimo erano in Tranailvania poche e mal regelate Brasi poi suggerito, che le scuole de­ mentari venisaero affidate ai «acerdoti. i quali poteasero a tempo ispirare nell' animo dei, fanciulli profondi sentimenti di religione. Ma fu insieme 'osservato che converrebbe andar d accordo coi governo. non potendoai ci δ eaiggere a forma del con­ cordato’; oltre di che bi scarseua del clero, la poverty e rouesxa del medeaimo, non che Γ igno­ rans». in cui almeno allora ai trovava la maggior parte del clero sténo, induam la sagra congrega­ sione degii Affari eccleaiaatièi atraordinari a riapondere ali' analogo iiujbio : Attentif omnilnu eiremnftantiit pro nunc itiiata. (Ill) Nota arckimi: Questo paragrafo ci porge occasione di rammentare, che nel 1859 si denunetava alia aagra congregasione degii Affari ecclesiastici straordinari, avere il popolo ruœéno un sommo bisogno di eeser iitruito nelle cose della fede e nella disciplina dei costunii. e d altronde essendo quel clero per )o più ignorante a modo da non conoscere oome pra* ticare un tale insegnamento· erasi ideàto di pubblicare fra i Rqmeni la relativa coetitusione di Benedetto XIV £tvi wwwimr dei 7 febbraro 1749. Per non urtar nondimeno cbiccbeeaia, il aagro con­ sesso sotto il dl 23 mano dell’ anno sudetto stimô più prudente, che invece di tal pubblicaaione, si dovessero trasfondere colla debita delicateasa le nonne contenute nella prefata coetituiione, sull'insegnamento della ^dottrina cristiana. in qualcuna delle istruaioni da manderai a quei veeeovi dalla Propaganda, affinchè venisaero da eeei comunicate ' Rapporte oit», RUtrotlo, | 144. 1 Rapporte ciL,. app, t, RirtroCto, I ·. •r » ' ■ ■· . / ' MS ed iaculeat· al riapettivo doro. Ora nulla dicto a' iaeoutru nelle ietrqmoni ebe, a noetra aotisia, ai •oao da queata aegra coagregaitoae traameaae a quell· epiaeopato. (112) Neta arvbten.· Dice il aiaodo, ί»Λ prati· .. . areatam i ve­ eeovi aaq/brra i beneficii nel ooneistaro. Quanto alia aollaaien» dei eanonicati dette chieae cattedrali, b noto che a forma dell' artioolo 33 dei concor­ dato i canonici cono nominati dall' imperatore wra patrwiata· a«pr*M· e al veacovo appartiene •olo il preeentare i aoggetti * ; la prima dignité, che nei capitali rumeni b quelle del prepoeto o arciprete, b mervata al papa. Nel capitale metropoli­ tano v' ha aette eanonicati fondati del veaeovo Babb, tre di patronato imperiale. „Canonici funB dationi· Babbianae in sensu litterarum fundationalium per membra capituli huiua fundationi· sub praesidio arobiepiaeopi eliguntur, et ita quidem, ut canonici ainguli suffragium «ingillativum deciaivum, antiste· veru gaudeat ipse duobus voti·; persona maioritate votorum electa proponitur «uae maieatati pro confirmatione, si aermo ait de implendo aliquo •x sex pporibus atallia. namque ai ad stalldm sep­ timum est eligendus canonicus, hic eligitur, denomina­ tur et constituitur per archiepiscqpum et capitulum; quoties vero aliquod «talium ex »ex prioribus in vacantiam devenerit, canonici subséquentes gradatim promoventur, ita ut semper septimum stallum vere vacans consideretur. Canonici aditem fundationis imperialia denominantur per imperatorem ex tribus individuis ab arcbiepiscopo commendatisPavi­ menti fra le parrocchie, ve, ne ha talune di giua patronato. che si conferiscono dai rispettivi patroni a proposta del vescovo. il quale poi di Ia canonica institusione*. II ainodo dunque deve intendersi di que' benefiet che sono di libera coUasione dell' or­ dinario. (113) Nota archivi» : Nel rediggere questo capo i padri Eogarasiensi han certamente avuto in vista la iatrurione dei cardinale Rauscher tui matrimonio, dei 1855. già altre volte memionata in questa nota (coi. 838 A. 844 A); ma ben pochi punti ne hanno adottati. Nè a eu^plire il vuoto che laaciano in questa grave matena, piacque loro di nominare la detta istrutione o le decretali dei Romani pontefici. e segnatamente la* celebre bolla di Benedetto XIV Dei miseratam*) cui quelle si appougia. Il concilio Le­ banese dà anch .eoso puche o succinte norme in proposito, desunte dsl giua*pontificio; ma convien rifiettere che fu tenuto prima che uscisse alla luce la detta bolla. 1 Eccoae i termini : .Art. SS la onutitas metropolitan!* seu srchisptaopaHtas, tuffragsoeisque ecclesiis sanctita* «us primam dignitatem conferet, nisi patronatus laioalis privati sit, quo casu efeunda substituetur. Ad ceteras dignitates et praebendas caaociicalos maiestas ·«* nominare perget, exceptis permanentibus tts, quae liberae collationis ephcopsüia sunt, vei iuri patronatus legitime acquisite subiacent.* 1 .Quod canonicorum electionem attinet, ea non est alia, quam denominationis sive praesentationis ipsius imperantis, qui et tribui aut quatuor individuis ecclesiasticis de communi per dioeceseos antistitem sua forma propositi* ... iuH_patro* natas suptbmi... unum solet eligere, et candidanti episcope fine institutionis ecclesiasticae sive canon che riguarda il ■tody di procedere e giudicare nolle canae matri­ moniali *. Difatti maaoa ad eeai un giue proprio eia antico, da moderno che provveda abbaetanaa alia dignité e al valore del eagramento, ei dritti dpi coniugi. alla oneatà e moralité1; ni eeiete preoao di loro una prêtai abbaetanaa determinata e dcara. D'onde poi cono nati e naacono tutto giorno gravi diaordini*. Neppure potrebbero erai invocare 1' eaenaione dalle coetitueioni pontificie, pert d rimaatd fin qui totpeaa, non nveado oorritpodo que' prelati, per qaanto ti ta, aile cure dalla aagra eongregadoae Quaatunque net I860 non d faceaee eaplieita meatione dei Greet di Kuropa, nd loro ·' inviatee la ciroolare del 1867, non taprebbe pert dubitanti, che anche com non ciano obbligati ad otrarvare la benedettina. Difatti. renendo ai Rnmoni. mancano pur end di un regolamento prtprio, che poara farne le vèci. Il decantato /Veetle, oltre all' ewere inaufficiente a regulare le eauae matrimoniali (e lo moatrano quei fra i veeeovi rumeni. che aaeeriacono di aeguira le norme della chiera latina), è aoapetto. com aeoondo il criterio atabilito nel 1631 (col. 853,- nota 3). Dacchè poeta anche taie eaenxione, rirnan raldo il I perché compilato dagli scismatici, come dicemmo ■uceennato argoraento desunto dalla deficiente, in (col. 710 D - 740 B), anti periculoso sul punto che cui sono gli orientali, di norme proprie au queato ci occupa, ammettendo contre la dottrina cattolica, Oltre di che sono desai soggetti, giuata il che puù per moite caute sciogliorsi il vinculo con­ criterio modeaimo, a quelle coaiituiioni, nelle quali jugale.- e forte appunto, perche si è desso renuto aieno atati implieitameMte comptée! dai summi pon-' per norma, vedemnio (col. 826-6). che non era raro aliaeqo un tempo il divorsio ira i Vallacüi. punto. tefici, corne confessa nel auo EncÀiridûm lo steaao monsignor Papp - Saillagjri, e tale ai è appunto la Ma ee nel I860 e nel 1867 ti pretermitero i benedettina Dei mi»eratio»e*. Ma omesso puro queat'argomeuto^ consta allronde abbastanza. quale «ia in propositu la mente della Greci uniti dell' impero Austriaco, la ragione deve tanta sede. mente il ditcorso ail’ istruzione Rauscheriana. Un' indizio se ne ha dai vedere, che il Sant'' Officio nelle vane occorreme di caute matrimoniali è solito ordinare anche agit orientali Γ ottervanta della medesima costituxione, sando, in vitta delle circostnnxe dispen­ di quelle curie essere ttata. che’per loro eraai in via di prendere un peculiare provvedimento. E qui si volge natural- Principiate appena le trattative del concordato net 1856, monsignor Rauscher vescovo di Sekau. a. quindi cardinale di tanta Romana ehiesa ed arci- vescovo di Vienna, per vari niotivi. tra i quali vetcovili, all* effetto che posta solo ottervarsi in v* era anche quello della somma nécessité che le fiiibftaxtiaHbve ; il che dimostra che la Suprema ri- curie vetcovili dell* impero avesaero una norma tiene ettere pure gli orientali tenuti ad eaeguire ç ticura e conforme nel giudicare le cause matrimole formalité, anche accidentali, in essa prescritte. niali, avea formato una dettagliata iatruzione. che Ma la cota venne espreesamente dichiarata nell' ann<> I860. Infatti. essendosi denuntiati al santo poi trastnise alla tanta sede, onde fosse approvata. La Mgra congregatione degli Affari ecclesiastici padre gli «concert! che avvenivano in Levante per straordinari, cui fu rimesM, dope aveme modificati difetto di norme nell'esame e decisione delle causu due articoli, opino che la «anta sede vi si mante- matrimoniali. sua santrté nell’ udienxa 22 gennaio di quell'anno decise, che anchesai gli orientali si attenessero a quelle sancite dal gius pontificio ; neese eatranea. Recatosi più tardi in Roma il pr«r lato, dietro il perrneseo del santo padre, ne ottenne onde Γ eminentisaimo prefetto agli 11 del succes­ Coal , approvata, venne sivo febbraio scriveva al delegato apoetolico della signor cardinale segretario di stato all eminentis- Siria: rNon v’ha dubbio, che le dispositioni sauzionate dalla santa cede per la retta processura e simo Viale pro-nunzio apoatolico di Vienna con in- definitione delle questioni matrimoniali riguardanti quai norma sicura a giudizio di alcuni teologi e il vincolo, obblighino anche gli orientali.** Canonist: di Roma. Questa Γ approvazione da alcunt teologi e canonist! romani. rimesaa dall· eminentisaimo giunzionc di communicarla ai veacovi come da aè, In vista pert1» delle differente dichiarazione nel 1865 comunicavasi a monsignor assessore del Santo Offizio ·, e onde gli orientali •sistenti fra Im ehiesa latina e la greca in ordine agli impedimenti matrimoniali1, il Mnto padre non fossero istruiti sul modo pratico d.i eondurro^tali voile, che ai vescovi di ritu orientale dell* impero questioni, fu invitata la Suprema a stendere un' analogs istruxione adsttata alie conditioni eccezionali fosse applicata come ai latini, essendosi acritto al dei loro tribunali ecclesiastici. Fu compilata tale istruzione nel 1867 \ e veniva spedita ai delegati che in qualche modo si faccia ad essi (ai vescovi orientali) sentire, che nelle loro adunanse prendano patriarch: di Oriente con circulare cognizione delle accennate istruzioni di monsignor apostolic: e ai ttLa santa sede pro*nunzio: nel senso wticaneeieU permitle, che vi facciano liberamcnte dei 26 agotto, nella quale Γ eminentissimo prefetto Rauscher. siguificava di trasmetter loro 1 istruxione da tervire in appresso nc/ trattw U caaas matrimomuZi, ed supra* le opportune osservazioni in rapporte aile attese lo circostanxe de' luoghi, aggiungeva la se- riferire alia santu sede, onde conoscere se e cqme loro usanze ed alla loro disciplina, per quindi tutto istruzioni medesime sieno ad essi applicabili, guente avvertenza: nVostra signoria pertanto avri le la bonté di togliere ad esame siffatta istruxione. e sens' alterare la loro disciplina, che si vuole con­ servata, anche per non dar ansa agli sciamatici di quaiora occorressero. di euggerire le opportune calunniare la santa sede ed aggiungere nuovi osta- 1 Toto per Is commissione orientale del, concilio ecuiuenicu. itnpffi. He., tit. X.IU, Art.'ll, f 114 seg. 1 Ibid.. Η Π6. 117. • Ibid., f 116. * IbM.. H UM-130 • Reg. Lett Or. 18». p. »7. * Reg. 8. 0. 1867, p. 801, A. — H0etor iUa instroctio Mpra, c»L 707-10. De Conçu» eaxBBSL. tows XLQ. coli alie loro conversioni/ 1 > 1 Instructw ills nova a Sancto Officio ad episcopos nisam orientalism tandem aliquando misas eet anno 1K83 Habetor in CellectAnea. editione 1W7, t. II. p. 17V-8X. 1 L* istruzioae di esi pariiamo. 4 divisa in due titoli ; 11 1· De matrimoNse, il 3· De |»roceM« ssatrtm oiriah'· 981 CONCÏL. PROVING PRIMUM ALBA-IUUMNU KT FÔGARA8IEN8K, 1879 maii 5-14 98» Sta in fatto perit, che fl pro-nusie Midi A Nb suabra che in seguito, alraeno fino al 1868, ai 1' istrugione ai prelati di rite orientai· aalio stesse tOMOM alens conto dell’ istruxione in diaeorso nelP ' la quell’ anno, stando a quanta signi­ modo 'ohe ai latiai. Un tal eqaivoco aoorebbo •nMdioo^u. i vieppiù Γ impegno, gli viviaaùso, d«U* imperiale fied < sel 1869 * monsignor Varies· aueceaaore di monreale govemo d'importe a tatti i vssoovi; «d d isignor Sterka, ai uernbbe adottata eoU la eoutitaperciù che nella patente imperial· dei 4 ottobre (io·· i Ari eaûaawKMnr, a oui ni riporta la istruxion· 1856 sui matrimonio, pubblteata par tatti i veaoori medesima. Nello stesao anno 1869 perb'rispondendo dell' impero, vi uni come parte integrante, a forma al < retetiro articolo 87 dai questionario : ,An et cuius di appendice, 1'istruxione medesima. auctoris corpus aliqnod iuris oanoniei habeatur, vel Non indugiù I' arcireseoro monsignor Sterita opn· alicuius interpretia, quibus utatur episcopo* Sulucx a diebiarare al governo,, essors ineseguibili in matrimonialibus oeterisque causis ecclesiasticis nella ana provincia ecclesiastica aleune diaposfaioni iudicandis et in diaciplina moderanda,"1 diceva contenute pel)· menxionata patente e nail’ anneaaa aemplicemente il metropolitano: 0In causis eccle­ istruxione, »ostenendo ohe erano le medeaime in siastici* iudicandia et in disciplina moderanda prae­ oppositione colla disciplina della chieaa greea cat­ ter praescripta sacrorum canonum .... tum gene­ tolica, e specialmente con quelle dell' arehidiooeai ralium iuris ecclesiastici principiorum, tum statu­ di Fogaras. II gabinetto Viennese ai 17 gennaio torum dioecesanorum, tum denique vigentis consue­ 1857 gli replicava in termini tali da fargli credere, tudinis ratio habetur.* cbe Ia santa sede «nue disimaioss di rite avesao r Non sono stati cosi ostili ali' istruxione Rausche­ appruvata 1 istruxione Rauscheriana, e per meato riana dei suo rappresentante ne avesae a tutti indistintantente inculcata 1' osservanxa Delia qual cosa te Sebbene il. veeeovo di Lugos, monsignor Dobra, nello conference di Bissendorf se ne fosse lagnato. santa sede ebbe a Itmentani per messo dei nunsio stesso. facendogli rilevare, cbe non solo non avea pariando degli sponsali, tuttnvi* nel 1869 in risposta Hpprovata Γ istruxione, m* aveva a lui ingiunto di matrimonialibus iudicandis penes mpdicèm canonum comunicarla ai vescovi greci nel solo scopo, che vi facessero le opportune, osservationi per conoacere, ac forne la medesima applicabile alie loro diocesi licorum Austriaeis sent alterame Ia propria disciplina. ' cynosura observatur; in aliis vero causis ecclesia­ In seguito di aiffatte rimostranxe, 1' imperatore vescovi i di Lugoa e di Gran -Varadino. al detto articolo 87 cosi esprimevasi : „In causis Praeda. instructio pro fori* mstrimnialibns catho­ 18 octobris 1856 numero 185 patentalibus suae maiestatis imperatoriae omissa pro •vea avocata a sè la cosa, ma poco dopo con nota I settembre dello stesso anno 1857 exprimendo sticis .·. . praescripta canonica ecclesiae orientalis prudenti delectu applicantur."* Nell' ultra diocesi di Gran-Varadino era in qualche modo gik intro- alia santa sede i suoi desiderii intorno ad alcune dotta Γ istruxione Rauscheriana nel 1858. come ri- pel bene delle diocesi ferl nelle conferenxe di Blasendorf monsignor Er- provvidenxe valacche, da prendenti accennava alia necessity di mettere in dely ’. E monsignor Papp-Sxillagyi nel 1863. risponvigore Ia istruxione Rauscheriana per tutti i cattodendo alio stesso questionario. dopo aver detto, che lici della monarchia, aembrandogli cib strettamente c per regolare Ia giudicatura delle cause matrimoniali, coonetso coi concordato. come delle altro cause ecclesiastiche. non aveano i Presa ad esaine questa pendenxa dalla sagra Rumeni altre norme che quelle desunto dai fonti congregatione degli Affari, ecclesiastici straordinari che nel 1869 indicava monbignor Vancra. soggiun- nel generale consesso dei 20 febbraio 1859, gli emmefitissimi padri furono d' avviso, che, per rimediare ali' equivoco contmesao dai pro nuntio di Vienna nel rimettere I' istruxione ai prelati rumeni, si dovesse eseguire quelle che non si era fatto, invitarli cioè a proporre suite medesima i loro rilievi in rapporte aile lisante e disciplina propria per dé­ geva: rNeque interpretis alienius opus dictum in scopum adusque adhibebatur praeter ius ecclesiasti­ cum matrimoniale a loanno Kutscher quinque tomis publici iuris factum, quod post instructionem in libérât quindi. se excorne fosse ad etsi applicabile. causis matrimonialibus in imperio Austrine publica­ tam in lucem editum, atque in hac quoque dioecesi respectatum existit.** Dalle quali testimonianxe, seb­ bene apparisce, che è penetrata Γ istruxione Rausche- Non sappiamo se e quali pratiche si «uocedeasero suH' oggetto. Sappiamo perit ehe nel 1860 monsignor Sterka Suluct scriveva ohe ^instructio riana nolle anxidette diocesi, non si raceoglie perii, come vi si sia applicata. Nulla poi risulta dai nostri registri intorno alia diocesi di Armenopoli ■ Rauscheriana solum pro latini ritus, et non etiam pro graeci ritus catholicis confecta sit, aut nobia invitis et nunquam interrogatis confici potuerit*, e o Rxamos-Ujvhr. Da tutto ciô rileveranno Γ eminence vostre, se convenga per ora ammettere que! poco che i padri che „puncta huius instructionis, quae adversa fronte | di Fogaras hanno stabilito in questo capo suile cum doctrina et disciplina ecclesiae orientali* ® cause matrimoniali, eccitandoli perô nuovamente a pugnant .... nunquam sponte acceptaverimus, neo dire, come posa* loro applicanti Γ istruxione Rau- acceptare quidem sine violatione antiquissimae apostolicae doctrinae et disciplinae ecclesiae vere ca­ seheriana, onde fermant per tntte le diocesi di rito tholicae orientalis nobis aliquando integrum emet; giudicatura delle cause medesime; il che tomerà vi autem nobis et ecclesiae nostrae eam imponere, non modo contra altissimam intentionem •aeratis­ loro simae suae oaeaareae regiae et apo*tolicae maieatati* e*set, quae omnibus religionibus aequalia iura materia degli impedimenti matrimoniali. tribuit . . ., sed esset etiam illegitima conculcatio canonicorum iurium et libertatum religionis nostrae, transgressioque paetorum sanctae unioni* ete.**. ' liispaccio dell' aaibudstore Aastrix» in Ross* del C anno 1857 aU'esunentissiiao signor cardinals ssgrstario.di state. 1 Letter· 96 ottobre IMO · wenrigeor Krdely veeeovo di Gr*a-V*r*4iao. — SioeosM fei ai * Η* »rite “““ rtossdtesi dai prelati ramai eoa· «rte U tetta. oai aUadsv* astis yittat rumeno un' egnale e sicura norme da aeguirsi nella più agevole a ' suggerire; dopo la revisione dell' attual ainodo, ove troveranno determinata la •anse*, cbe ciod allorqueado i Kotneni *bbr*ociarono la fede cattolica. ivraant* taede trsnne la professione dei qnsttro ponti dowaatiei opporti *gti errori dette ecirina greoo, net resto li laadd nél libère esercuio della tero disciplina, e siooome ai sono eerviti talvolta di qneeto atto d’unione cone di rende per iacbemirai dall' oeeervaaaa dei decreti pontificii, ai riporta Γ atto mdssisso fra gli allsgati nette la letter* F. — Nos alio loue inatnuaentua pesâtes* supra, col. 817 A. 1 Letter* s iugtis 18W «1 naaaio di Vienne. * Rapporta alto Biatntt», I - approbat; 1 ‘. tatte le Iero consnetudipi, quae imûmh non ad^erta- ' d) Propter magnam locorum distantiam saepe renter, soggiungeva ‘tale esser ^udlla ddi fori photo- etiam quinque diotarum a sede metropolitans; secus popali. '\r' ' quoque protopresbyter· processus matrimonialee in’ Questa "pressi ebbe origine (proseguivs mon- struere consuevisse; non enim- poterant partes litisignor Vancsa) V ancza) dalla daim vestiti vastità dolia della diocesi, oiooeoi, che eue oltre > gentes gante· sine gravissimo et temporis tempons et facultatis' facul l'odierno principale di Transilvania comprendev* dispendio ad boc tribunal archidioecesanuin acΓ varii comitati enche deU Ungheria orientale, ood era cersin : e) Opportunum sg hisce difficillimis tempori- . necestario tenere in vari punti i tribunali, non potendo il popoloyricorrere facilmente alia curia dei bus, quibus sacra qq/oque ecclesiae catholicae iura vescovo „ex defectu mediorui tepe et libertatis b convelluntur, ut quo plura tum eqjblero. tum ex personalis, quae pro more tetuporis valde restringe­ populo omni legitimo conatu iurium ecclesiae usurbatur. Hinc consuetudo praefata ipolevit, et (du plu-­ paeonii resistat ; certum attamen est et clerym uni­ Λ·versum rium saeculorum observantia firmata exstitit ; supL. versum ardentiori telo contra ecclesiae hostes ex­ veniente vero sacra unione, non modo non censebatur surrecturum, si quando ius matrimoniales causas catholicae fidei adversari, vel animarum periculum dbgnoscendi. quod habita ratione fori protopresbygenerare, aut ecclesiasticae honestati derogare, terorum apud nos etiam clero rurali competit, ab quin potius etiam complurium eximiae pietatis, ecclesiastica iurisdictione sacrilego ausu his quoque apostolici zeli et insignis scientiae antecessorum in provinciis, prout intenditur, auferri attentaretur : meorum beatae memoriae Fogarasiensium episco­ et populum fidelem, qui in causis matrimonialibus porum communi'calculo probaretur, viguitque. per ab immemorabili per proprios sacerdotes judicari Transylvaniam. nemine reluctante, usque ad an­ assuerim temerariam illam usurpationem qua per­ num J858". niciosissimam avitae religionis et disciplinae suae Non è facile deserivere Ia funesta impressione, 'laesionem conside^turum. ac proinde abominatu­ ehe al dire di mortsignor Vancsa provb nel 1868 rum esse. non solo il clero, ma anche d popolo, avvetto ab Alie quali ragioni aggiungeva il metropolitano : immemorabili a questi tribunali, quando i medesimi „8cio equidem uniformitatem ecclesiae vehementer venner soppressi. Fu creduto questo atto foriero cordi esse, quam spiritus unionis >t caritatis, quo imminentis ritut et dieciplinae orientalie abrogationie. c ipsa alitur, exposcit; et proinde longe absum ab Rimanendo illeei queati tribunali presso i aciamatici, illorum placitis, qui consuetudines particularium guihut permixti eivimtu, ue corae rischio la sauta ecclesiarum nec summa ecclesiae potestate muta­ unione, easendosi gridato contre Ia aanta aede, gnati biles iactant: scio attamen ecclesiam catholicam hoc haec in animo haberet noetroe ritue legitimamgue in negotio semper talem aequitatem et prudentiam dieviplinam abrogare. Farono deplorate per tal mo- adhibuisse, qua particularium ecclesiarum consuetu­ - tivo talune defetioni, e il male avrebbe pretio più dines nonnisi casu, quo salva necessitate et caritate ample dimensioni, „nisi clerus universuq^ndeaiaenter fieri poterat, ad qommunis iuris dictamina redege­ opportuna qualibet arrepta occaaione ad maiora rit .. . Dum autem, in hac archidioecesi vigentis mala praevenienda avitae quoad praefata fora diaci- quoad fora protopresbyterorum consuetudinis con­ plinae restitutionem praetendisset." servationem efflagito, haud vereor alta fro'nte fateri, La vacant a della sede nel 1868 porte loro il iudicium de eo, utrum iuxta praedicta reapse adest destro di tentare Ia reclamata riprisünasione du necessitas et postulat naritas, hanc consuetudinem questi tribunali. Succeduto io (continuera mon- intactam servari, ad sanctam sedem apoatolieam signor Vancia) nella sede' di Fogarae, compresi unice pertinere." I' illegality di quella congregasione, ma non ppteva L' oggetto delle umili preghiere del prelate era, . tutti abolirne gli atti, „quin illico omnium animos ut . . , perpentie peeuliarittimit . . . archidioeceteoe in me concitassem, quorum fiducia et adhaesione adiunetit, ad imminent maint malum praecavendum, in dioecesi gubernanda omnino indigeo." E appunto la aanta sedo de/hasse concedere, che nell' orchimanco a monsignor .Vancta il coraggio di opporai u diocesi, donee fort m tgnodo provinciali... uniformi sull' argomento dei fori protopresbiterali, o piuttosto iudteigfum ordini definitive prariimhir, Herat coutar sconsigliata gli parve ogni oppositione. n Avitae matrimonialee, imtta ezpoeita, m /oris iudicialibut namque disciplinae hac in re et clerus et populus preebgterorum in /rima inttantia eognotcere et tentenacissime adhaerent; repetita huius instituti ab­ tentiam ferre, in "suofur rigore permaneat eoneuetudo rogations! longe maiori animorum susceptibilitate, hie ab antigua obtinent Ed omervava, che qualora quae infaustis hisce temporibus omnes occupatos Ia canta sede annuisse alla precedente domanda. Ia tenet, profecto perniciosiores aecum afferet sequelas, curia metropolitans avrebbel giudicato in seconde quam fuerint illae primam abrogationem subsecu­ grado di giurisdisione tutte le cause della provincia tae." Coal, il prelate.. di Alba-Oiulia. L' unico suo scampo portante era d' invocare a Nel traamettere alia Propaganda con letters gietso dei nuntio l'indulgente della san& aede. E 1 agoato 1869 i fogli di monsignor Vancsa, mon­ sperava che la sua dimsnda sarebbesi acculta fa- signor nuntio apostolico dichiarava di grave momento le ragioni da esso taddotte, ed invitava percib Ia vorevolmonte, sol che si riflettesse; a) Ipsam sanctam sedem apoatolieam spatio sagra congregasione a prendere un qualche provcentum quinquaginta annorum loftriudicialia proto- vsdimento. £e non che Ia oireostanaa dei concilio presbyterorum per Trantylvaniam ai non explicita Vaticano che en sui punto di aprini, e la susapprobasse, saltem implicita admisisse vel tolerasse; aeguente celebratione dell' attuale ainodo provin- ■ i ■ ,.. ηχ ■ . . . ..... J— - CONCIL. PROVING. PRIMLJÎ ALBA-IVLIEN8E ET FO0ARA8IEN8E. 1872 mgii 5-14 ■' 945 946 ciale, cuinmettevasi lu steaao metropolitan»), fecero J4 nel 1872 Γ artfvescovo ruteno di Leopoli implorava - , , f* f e) che U intenta dei'tnedeaimo rimaneeae senia alcun esito. , ' vicem omnino segregata. itavut in prima instantia tribunal 'rndiciale formaretur el canonicis gremiali* ferens® di Bissendorf (col. 940B)ynè delle risoluaionî preabyteri vel cuiuscumque praelati, et hoc in sua Iphaera iudiciali indepeudens esset omnino ab ‘archi- quali tacque esao pure nella surrifedte memoria Γ arciveecpvor ll'che ne indurrobbe a credere, ehe i padri di Eogaias o avesserô dimendicato'le preoe- denti risoluzioni, lu qu^H non dettero luogo ad ah cun solcnne decreto (ιοί. 941 H) o interpretassero il y in ipaa grchidiôeeeai nithena Lcopolicnsi 4?° Ma veniam· al sinddo. £mo ha’francamente canonixtato i furi ptutopojkali. seua dirai affatto cariqf? delle conclusioni, a ct^usi Kenne nelle con­ del 1859 (col. 941 A), e del 1863 (col 943 A),.delle , rut tribunalia iudicialta mstituantur, et quidem ab in­ bus sub praeaidio vel avchidiaconi capituli vel arrhi- episcopo rutheno, et interposita appellatione *ab ‘tribunali hoc tribunal tltius compositum,ex praelatis capituli et Jpts ejiam ex parochis civitatis I.expo­ liendis sub praesidio' archiepiscupi iudicaret has un'acquiescenda alie causas in secunda instantia, ita ut revera in ipsa àVchidioecesi Leo^oliensi ruthena duae essent in­ arbitrarie deliberationi del coftciliabolo * dei 18|j£ e stantiae a se invicem in iudiciali sphaera indepen- all.istanza del 1869. ovvcro che, sottoponendo * il *.dentes Interpellati suBs coaa monsignor punzio di Vienna, monsignor Fapp-Sxillagyi e monsignor silentio della Propaganda *per della sauta sede, non .abbiaiM> inteao di far altro. Λ non un progvtto o una nuova sinodo all * esatue Nardi consultore di questa sagra congregatione. domanda. B tutti convcnnero, che il proposto divisamt^nto era 1/ csisteuta dei fori, di cui tratta. non aemalieno dalla forma giudiztale clonica, non solo Jirerebbe per aè solà poter eaeeh-tPlmpqccio ali della chiesa latina, ma allreri -dell orientale, che adempimcnto delle altre leggi matrimoniali già in cio «on d'accordo. come fra' i tre in particolar adottate o da adottarai; ed essi potrebbero con modo prese a dimostrare il compianto vescovo di opportune nonne regolarsi in modo da precluder G run-Vasadino. Il nunrio non pertanto opinava ΐ „ loro Ia iia a qualsidyglia abuso. v Le notitie, che forniva monsignor Vancta (coL942 C. 943 C D) sull’ essere una necëArità Γ accettarlo per cireostanze che non è d Uopo qui tornare a memoria, e in impianto ilei mcdesimi. sull' ordinamento lor imposto o da impend a forma della costituzione benedeXtina conferva del suo parere adduceva 1 esempio dell * archidiocesi di Strigonia o Gran, in cui venne isti- e sui valore delle loro sentence, parrebbero alquanto tuito per concessione della tanta sede il tribunale rassicuranti. I stabilimento di motivi poi da esso addotti pel ri- di prima e seconda istanxa. e della dioceai di Bres- tribunali nell' archidiocesi lavia, ove s' istitul anche quelle di tens. Pa mon­ signor Nardi perô osservavasi,. che il caso di 8tri- sitfatti cran sembrate al nuuzio di grave momento. D' altro lato, quantunque i protopopi ossia protopresbiteri o areidiaconi equivalgano ai vicari foranei, e percio possano dirai, come questi, aver succeduto gonia e quel di Breslavia sono eccetioni imposte da circostanze affatto speciali1. Pietro tutto ci Λ propostosi il dubbio: r8e e in qual modo sia da agi i antichi corepiscopi. è certo pero, che la loro accogliersi il divisaniento proposto a questa sagra potestà giudiziaria non potrebbe estendersi anche C congregatione da monsignor Sembratowicz arciaile cause matrimoniali ; sembra difatti che aa esse veacovo grcco ruteno di Leopoli d * istituire nella non si estendease la potestà dei vicari foranei, i sua archidiocesi duc tribunali ecclesiastici di prima quali rab episcopis constituuntur (come osserva e seconda istanza/ la risolutione fu sfavurevole. Benedetto XIV) ut extra civitatem in pagis et op­ giacchè, come scriv^vasi a monsignor Sembratowicz pidis ius dicant in leviorie momenti caueiet et iuriadictionem exerceant ad certos dumtaxat actus con * limitatam 1 ; dunque molto meno potrà competere sentiarum haud ^xpedi^ns videri aliquid innovare quod ad indiciorum ordinem, prouti nunc viget in tal potestà ai protopopi, la cui giurisdizione presso i Rumeni è più ristretta di quella de’ vicari foranei (coi. <68 1». 11 tribunals pertanto dei protopopi. al- lettera 17 novethbcg» 1873. ^universis rerum momentis mature perpensis, decretum fuit in prae­ eadem archidioecesi.' · · Da ultimo, ciè che nell esame dei sinodo merita meno con podestà cost estesa. è una novità anche una particolare attentione, si è. che il sinodo me- nella chiesa orientale, e lo confesaarono i vescovi nelle conferente di Blasendorf e lo affermera il più destmo ha riconosciuto questi tribunali, senta alcuna dotto fra loro, monsignor Papp-Stillagyi. nel 1873: rludex in causis ecclesiasticis (de c< nstitutionum provincia, montre eonfessava l arcivescovo nel 1859. che nelle parti della diocesi di Lugos ed Armeno- distinzione di luoghi. ammettendoli cos) in tutta Ia 1. II. cap. 42 et 43; apostolorum poli. spettanti ali' I’ngheria. eran andati in disuso. can. 38) tum clericorum tum laicorum (Nicaeni I e in quella di Gran-Varadino forte non vi erano ran. 5; Chalcedonensis can. 9; item Pravilae [in P mai stati, e che in tutta la provincia ecclesiastica directorio legi»} cap. I. 32, 68. 103, 317; Nomocanonis di Alba-Giulia nel 1858 eransi aboliti (cnl. 839CD). tit. IX. cap. 6. in achol.) est episcopus.1* Se poi in vitta delle circostanze speciali, in cui Inoitre. sebbene i consultori che scrissero per versa, a) dire di monsignor Vancta. Γ archidiocesi. apostolicarum — Ia sagra congregatione degli Affari ecclesiastici straordinari. inclinasaero ad usare in proposito una toleranza (coi. 939 A B). tuttavia gli eminentiasimi padri. ben chiarito lo stato delle cose. ordinarono nel 1859, che un tale abuso non dovessu aasolutamente rinnovarsi. e nel 1863 essendosi prodotte in sostanza le stesse ragioni che poi reco nel 1869 monsignor Vancza. confermarono la prima risolutione. Abbiamo inoltre una ben reoente decisione, con­ traria diocesi. al do|Q>io foro ecclesiastico in una sterna Rammenteranno le eminente rostre, che e a scanso di mali maggiori. escludendo dai sinodo ogni menzionv di detti tribunali, propendessero n<»ndimeno Γ eminente vostre a permetterli nella medesima soltanto. forte, converrebbr prendere un qual­ che concert· coll· imperial^ reale govern»·, il quale si dichiarè ^contrario ai tribunali in questione (col. 938 0, 941 B): e il permeato potrebbe poi darsi in modo prowisorio e momentaneo, e colla condi­ tione, che almeno di anno in anno Γ arcivetcovo domandasae alla nuntiatura apostolica, di Vienna 1 .approvatione dei suo foro protopapale, indicando i nomi dei giudiei: 1 Benedictne XVI, ZJt cyacxio dioeceeana lib. ΠΙ. cap. 8. nn. 5 ■ 8. 1 Poneaza, Ratott, amo 1878, Sommariu, n. 111. COXCIL. GKMKXAL. TOMUS XLH. quali sono le due cautele che suggeriva monsignor Nardi nell' ipotosi (che peraltru * Vedi Ponctua, AWeai. mano 1873. W Γ 947 ■ f ' ’ • s. CÔNCIL. PROVING. PRIMUM ALBA-IULIENSE FOGARA81ENSE. 1879 maiTS-U non ai avverô) che le eminente vostro aveasero A peratoro d' Austria )>el concordato, ad intuito dei voluto condiscendere ali' analogo deaiderio di mon- ritardo e dolia diffioolth ehe s'inoontrerebbe pur eigndb Serobratowics. b le varie lingue, tedeaca, ungere, russeas eoo., endo Ma. vi aarebbe ancora un' altro mieurj( che par- sogliono compilers· i processi'nolle corie veeoovili rebbe atta a aoddisÿre in parte al desiderio dell' delTtmpero, qualora le cause matrimoniali ed ecoleepiscopate e dei clero rumeno, sehi' andar soggetta diaatiche siXportaaeero in appello a Roma, la santa > a ggavi difficulté: ammettere i fori prolopopali, sedp eondiacese. che le modesime poteeeero termi­ dicbiarandoli perit assolutamente incompetent! a nerai definitivaraente in tutti à gradi di giurisdisione. giudicare le cause pib gravi, e aegnatamente le entro.il territorio della monarohia. Furono quindi *atri*oniali, a poco presso come i tribunali tfeim stabiliti dialia sterna santa sede in ciascitae provincia . . vicari foranei (col. 9450). Le ragioni portate contre per uç. certo spasio di tempo, dh prorogerai in se­ ls, potesté giudisiaria dei protojBpi sembra, ohe ' guitd. i prelati che deblpino giudicare in'terga / tendano, almeno principalmente,. ad escljderne le istansa lo oausg gft conoseiute in prima dalle curie capso sudette, e principalmente per questo riSemo ^.vescovili ed in seconda dsl rispettivo metropol­ is santa sede ne ha decretato Γ abolitione. α tano, e quefti ehe debbono rivedere in seconda e ' terga istansa le cause giudicato in prima dai met Re rursus proposita in congregatione habita die tropplitani. j *29 iulii 1878, responsura fuit: „8tandum in decisis, Ôra peri cid.ehe spetta aile cause giudicato in .et suppresso foro archipresbyterorum io causis b prima istansa dall' arcivescovo di Fogaras, dietro matrimonialibus, tribuatur'tantum episcopis facultas dimanda di monsignor Sterka, con breve dei M no­ delegandi huiusmodi protopopos ad informationem vembre 1857 veniva delegato a gindice di seconda actorum extraiudicialium.*1 iatanaa il vescovo di rito greco di Grun-Vuradino ad decennia* algae interim ad noetra* et eanetat ledi» beneplacita* *. Questa misura urtô le suscet(115) Nota archivii : , tibilité dei mctropolitano. Una delle ragioni dell’ Riguardando i Rumepi il ^tribunals dei proto- urto dev' essere stata, perché con tai atto si discopopi come distinto da quelle del vescovo, e di un noeceva il foro protopopale. ammottendosi nella grado inferiofo. han costumato d' ammettere Γ ap- arcbidiocesi un solo grado di giurisditione, quelle pello dall’uno all'altro (coi. 937D - 938 AB); il che cioè dell' arcivescovo: ma egli disse opporai alia si accenna dal sinodo anehe nel tit. II, cap. VIII, déléguions medesima. perché, emendosl resa abi4 Idcirco, coi. 522 B, per riguardo ai vicarii foranei. tuale, sebbene per un decennio, sembravagli con­ * Monsignor Vespasiani peraltro nel suo voto per traria alia disciplina della chiesa grecs e imlecorosa la sagra congregations degli Affari ecclesiastici al tribunals metropolitico. Tralasciando Ia prima straordinari opiné che avendo gli arcidiaconi la preteaa regione, quanto alla seconda owerveremo delegatione, sebbene stabile, dal vescovo. da essi che anohe Γ areivescovo ruteno di Leo|>oli, nell' anno al vescovo non pué daret appello propriamente aco reo arrivera, non creder conveniente, che una dette, ma piuttosto una revisione nello stesso primo causa glndicata dal metropolim in prima istansa grado di giurisditione (coi. 939 B). andaaae in appello da uno dei suoi veeeovi suffraMonsignor Nardi, di cui il ainodo invoca l'auto­ ganei. Ma rifletteva monsignor Nardi, non farsi rité, cost «crive1: „8i appella dal delegato al dele­ alcun torto alia giurisdirione e dignité metropolitica. gante (De off. et pol. ind. deleg. it» 6* deer. I, quando il vescovo auffraganeo non giudica come lib. I, tit. XIV, cap. 6) . . . Del giudice mandato vescovo. ma come delegato apostolico. si appella aempre all' istansa superiore, non al Nel 1863 peraltro all' occasione dell appello mandante, essendo mandatario e mandante Ia stessa interposto dal sacerdote l’app dalla sentenza della persona giuridica (lib. 1, 3 dig., Q*e a gao appeU. euria di Fogaras, sua' diocesans, si tribunale eccle­ XLIX, b); quindi per esempio dal eitario non st siastico di Gran-Varadino che area giudicato in appella, al teecoro.“ secondo grado di giurisdisione. monsignor Sterka Ma, almeno per quel che apetta ai vicarii fo­ protesté contre la delegatione fudetta, scrivendo ranei, che differiscono dai protopopi, come il più a) nuntio, ohé se egli riconosceva nella santa aede dal meno 'J, insegna apertamente Benedetto XIV il foro immediato di' seconda istanr.a ed ultimo pe> nel luogo succitato η. V, che dalle loro centenae le cause giudicato in prima dai metropolitan!, non ^liberum est ad episcopum appellare. Marte ÿloasant che il dritto di delegare in cauce speciali e di caso * in Cie*. 9, wrb. Foraneo, ubi arehidiaconus et car­ in caso sia i veeeovi, eia altri ecclesiastici «pediti dinalis, d» necripti», et late deducta per Sbrot- dal suo lato alia ulterior discussione ed ultimaiione sium de ti&rit epiteni, db. 1, tna*d. 3“: e nel P 'delle cause giudicato nel foro metropolitico, dichian. VIH écrive : „De, vrçria autem vicariis foraneis rava di non potero essor costretto ad ammettere loquitur Clement V in Cle*. X, de mcriptu, ubi „aliud tale licet a sancta sede apostolica delegatum differentiam ponit inter episcopi principale* offi­ forum pro secunda instantia et revisorio suo foro, ciale*, eiuaque ojficiale* /orsuwnm, qui in certa quod non tantum de specialibus causis et de casu dioecesis parte ad certo» actu» constituitur ; notat- in casum (quam forum ad hoc) in sensu canonum que ibidem glossa, ei Aoe tffldedi /tranet paete 3 et & Surdioenaium delegatum, sed quasi pro con­ appellatione* interponi ad epiecopa*, etai Anastasias tinuo ordinarioque foro secundae instantiae passim Oermopiua. Ani*ad., lib. I, eap. 7. centra communi­ in omnibus causis et casibus ita imponitur, ut ab ter receptam uauque comprobatam gloaaae opinio­ eodem adhuc etiam in tertia instantia ad aliud fo­ nem, oppositum suadere conetur.' ' rum, et in vix quarta instantia admittatur appellatio ad eanctany sedem apostolicam; quod certe hierar(116) chicum ordinem iuraque metropolitanorum et inNota archivii: interruptum ecclesiae canonicum usum conturbat ft a sapere, che, previe le debite intelligense et invertit*1. In seguitodi che nella generale aducoi plenipotenxiario deputato da sua maesti Γ im* Fu posta Ia «laaaola affw interi*. porch* s' iatsadMK ■ Be*. Λ dritto eed., t. ΠΙ (eoa gU Π), I «00, p. m sase^ «testa nas sstssrs prowisoris, sttse» le ulteriori provKdis. Padova 18H vMense sella sutoria U giattsi ecclesiastici, ehe potessen ia • Vedi Sia, tlt Π, eap. Vm, eoi. HB. segaito sdottsnL dk.. »49 950 CONCIL. PROVINC. PRIMUM ALBA-IULÎKNSE ET FOtfARASIENSK,. 187» maii 5-14 nansé dei 20 aprile 1863 le emiaenxe voetre opina* ■é co poscere j ee nulla oetava a ehe si <»tten<*sse Ml isrono, che avesse a cesaare. ia delegatione pontifieia proroga del sudetto breve pontificio del 1859. dal veeooTo greco di Gran-Varadino, e che „in se­ L' arci vesco vo, dopé àvere in questa congiuntura cunda instantia ftuntius apostolicus nomine sanctae* •edis delegabit Mie» quoti*» aliquem episcopum reclamato ritus orientalis*risolusione confermata dal santo che eransi. incoptrati nello seorso decennio, e che * padre e partecipata al nunxia con lettera 22 giugno di nuujro sincontrerebbero, qualora le. causé delle 1863. E sicconre monsignor Sterka avea preteso, che tali dispositioni si riferisaero alie sole cqpse ■ matrimoniali, si dovè dichiarare che dessa era ge­ la ripristiniarione de’ fori protopopali, come abbiam veduto, mostrava gl* inconvenienti, diocesi greco-rumene uoveesero giudicarsi in terta . istansa dalla ruriÿ del -primate d'Vngberia, o de .qualunque altro tribunals di lingua non rumèna:^ E tali inconvenienti erano le forti spese. trattandpsi ' nerale e comprendeva tutte le cause'ecclesiasticae *. Pretenders parimenti monsignor Sterka, come died? sempre a conoscere nel 1864, che, egli non fosse tenuto ad della lingua, essendo gli atti di^rima e seconda eseguireje sentence dei giudici di seconda istbtfxh istansa scritti deputati dalla santa sede, se non venissero spedite con soecrixione e sigillo apostolieo *; ma, com* è delle leggi e costumanxe proprie dei Rumeni; e della procedure solita da loro a tenerei ne* giudixi, naturale, niun conto si tenne di questa sua inaudita lungo intervallo di tempo dal secundo al terxo giu- esiggenaa. Ricaviamo dixio etc.1 poi da una lettera di di poverty difficulté tutti in di viaggi. ignoranda rumeno. ignorante altresl Vna di queste difficolté, quelle della monsignor B lingua, fu recata in jmexxo. anche nolle conference! quando Γ arc^veecovo propose per Papp-Sxillagyi. che, malgrado la risoluxione press di nel, 1863, egli con breve ItUer grave» tfudtiplicevqae foro dei 18 decembre 1866 venira nuovamente delegato giudice apostolieo per giudicate in seconde grado sérabrè di poco peso, essendosi rispbsto. che se Γ eminqntissimo di Btrigonia* fosse delegato dalla di giurtsdixiono le cause giudicate in prima istanxa santa sede, ben volentieri troverebbe persona ver­ sata nella lingua rumens e di specchiata onesté dal metropolitan!', Come .si raccoglie dai nostri Blasendurf, di terza istanxa la curia di Strigonia; ma registri, la Propaganda rimase estranea alia spedi* per traduire fedelmente quelle scritture ’ xione del menxionato breve, e dev* essersene oc* cupata la sagra congregaxione degli Affari eccle* siasiici straordinari, la quale nel seguente anno occupavasi altresl della nomina di un delegato ducendoai peri» la difficolté medesima. ed appellan- dosi all’esperienxa del pasaato'decennio, Ripro- potrebbe credersi. che la curia Strigoniense non avesse del tutto provveduto al bisogno; tanto* più che con- apostolieo per lo cause ecclesiastiche del trihunale arcivescovile di Leopoli di rito greco ruteno *. nella veniva iritieramente con monsignor Vancza il vicario capitola/e di Sxamos-Üjvar. interpellato in proposito quale <>ccasione partecipossi a monsignor segretario della cncomiata sagra congregaxione la risoluxione dal nunxio*. E aggiungeremo che la stessa dif­ ficulté dell ignoranxa della lingua rutena, n<»n che del 1863* del rito e diritto canonico orientale, reeavasi l anno seorso dell’arcivescovo ruteno di Leopoli. monsignor Veniamo ora a pariare dell* appello alia santa sede. Con breve dei 23 decembre 1859 deputossi θ Sembratowicx, ed appoggiavaai dal nunxio apostolieo, per un decennio 1 arcivescovo di Strigonia. primate d Vngheria, per la revisione in tenta istanxa delle per escludere qualunque vescovato latino dell' im­ pero dal giudiesre in secondo grado le cause ru- cause giudicate dall arcivesco.vo per dritto metro* tene politano in seconds. Quantunque quests provyidenxa Γ area recata Γ arcivescovo latino di detta sede per eséer exonerato dall* officio medesimo4. Ond* h che il detto officio si affido al voscovo ruteno di si fosse press a seconda dei desideri esternati da monsignor Vancza nelle conference di Bissendorf, di quell' archidiocesi: come pure nel 1867 ovc egli avea anche riferito essere gié in uso nella wua archidiocesi di appellare alia curia di Strigonia; Munkats *. nondimeno poco dopo ebbe a lagnaftene e più volte xione monsignor Vancza supplicava caldamente la ricorse per ottenere a giudice di terxa istansa un vescovo de) suo rito. I^a santa sede perô non voile santa sede. e su cui monsignôr nunxio. trasmettendolo a Propaganda, disse di non aver nulla ad mai aderire a tale domanda, r8pecialmente perché non si corresse pcricolo di vedere/ conformat^ da sedis defigendum eccellentiwimo episcopo graeco- Ecco pertanto il progetto. per la cui approval opporre: rVt ad tempus beneplacito apostolicae un tribunale superiore le aentenxe proferite in prims catholico Lugosiensi delegetur facultas cognoscendi e seconda istanxa a favore della nullité del vincolo et defihiendi nomine sanctae sedis apostolicae cau­ matrimoniale ex capita odaZ/mï, come falsamente sas viene ritenuto da alcuno dei vescovi di quvlla pro­ lulienais. nec non dioecesium Magno-Varadinensis vincia ecclesiastica.** I*a stessa mira manifesté matrimoniales dioecesis metropolitanae Alba- p et ZamoaJ'jvariensis in' tertia provocatione, quas nel 1869 Γ attuale Imperocchè. essendo sul punto di spi­ in secunda instantia archiepiscopus Alba-luliensis iudicaverit. Causas vero dioecesis Lugosiensis a rare la delegasione del primate d' Vngheria. avea metropolita in secunda instantia iudicatas cognoscat metropolita. incaricato la Propaganda monsignor nunxio apostoliro di Vienna, d' interpellare monsignor Vancza per ' Piments. HuU' aanetnua etc., sprile 18K3. Rietretto. H 10*18. dub. 8 c 3. 1 Letters deireminentinsimo prrfetio s m<>n«igncr nunxio dei sprite IHM. * Vdienxa 1Λ novembre 1864. * Biglietto di monsignor MMtituCo di detta ssgrs congruos* slope dei 22 gesasio 1867 s mousupfor segrrtario dells sagra congregsxiotie per gH Aftsri del rito orientale. * Biglietlo di Bunxignor segretario della sagra congregaxione degli Affari del rito orientale dei 18 febbrato 1867 a mon­ signor noetitnto dells »agm congmgnrioM de^U Affari ecde* idastici etrsordinari. * Lettera dell* aminentiMimo prefetto a monsignor segretario degli Affari ecclesiastici straordinari del 18 febbraio 1867. et decernat in tertia provocatione, facultate a 'sancta sede apostnlica delegata, vel episcopus MagnoVaradinensis vel Zamos-Vjvariensi».* ' Siccome fu accennato (coi. 944 D-945AX tutto quest' affare dei giudixi dovè ri mane re sospeso ; nè appansce dai nostri registri, che siasi rinnovato i) breve dei 1859 per I arcivescovo di Strigonia. o per altro qualunque prelato. sia di rito latino, aia di rito greco-rumeno. 1 Letters 2 lagH<» 1888. * Rapperto cit., p. 48. 1 Lettera di moasigaor suas·· sil' emioeaUMim«< prefetlo 1 sgosto 18M». * Biglietto cit. di mousignor segretario degli Affari eccle­ siastici tlrsordiaari. * Poseas* cit., Soaunsrio. a. I e U. R· « Wi 1 CONCIL, PROVING. PRIMUM ALBA-IILIEN^E ET FOGAÎABIENSE, 1879 maii 5 14 Poste queste notitie, pasaiamo a farne 1'appli-A »59 cazione al/nostro ainodo. Non occorre avvertire, * che converti 'anxi tutto rego lare in queato capo il Respondit ille: · ' FPelegationem ab apostolica sede faciendafn pro __ B...... ............. ..................... censarum matrimonialium cognitione in ultima in- computo d^i vari gradi di giurisdisione. a tenore stantia secundum firmam patrum concilii nostri pr-v- della.risolusione? che crederanno.Γeminensp vostre di prendere Jsui fori protopopali. Inoltre, ricono- viiKialia VOM convictionem, f IVHVllÇUI^ non UU|« posse ^TUBVC melius, UHUHUI', sed OVU per |>Ml·­ ‘pensia pensis iia, quae in superiori puncto l\i (c<4 (c«l »36-7) ________ ____ ____ __ _______ t acendo > padri di Fogaras nella santa sede ii dritto circa circa fineindicta finem dicta sunt, eunt, nec nec scopo scopo conformius conformius disponi, disponi. di eostituire a giudiie ài quarta intensa (ovvero1 ' quam si eadem fieret iuxta modalitatem primo loco terra, ee si «acludessero i detti fori) imiMS ac spiacqpw Anins promneiae (graeco-eatholicae), veAgono a restringere la potesth dei papa, nel aeneo che ne rimane escluso <|élla delegatione qualun^ua prelate latino. Era appunto. questo Γ intenflimento di monsigno/Sterka Sulucx. cui nel 1869 si moatrô pe--" disseqno Γ attuale metropolitano, come (coi. 949 BC). fu memoratam, id est "earn’ concedendo semper uni ex suffraganeis provinciae ecclesiasticae huius Fogara­ siensis. qui et linguam actorum callet tamquam materbam. ct ricinior cum sit, tum temporis tum expensarum vinire (sic/ superfluarum " posset dispendia prap" detto rCum voro in hac provincia ecclesiastica causae Sebbene poi dica il ainodo di am- matrimoniales notabili per annum numero pertrac­ méttere tale dlritto in tentu principiorum in concilii tandae occurrant, oe sancta sedes apostolica pluri­ mis per singultis annos vicibus molestetur, ut pro sena' altro, b singula causa toties quoties separatam impertire Sardieentit can. 5 edictorum, soggiungendo tuttavia. che il prolato e .ciô . costituito, nanctae ledit apottoticai vice ac nomini omnes can­ eat appellatae in foro quartae inttantiae potentate dele­ gata indicat, sembra alieno dai aeneo che monsignor ' Stcrka dava ai canoni Sardioeei (coi. 948 D). Me aarh della sapienxa dell' ominenae vostre il decidere, se e come abbia a correggersi questo capo. cogatur delegationem : longe melius et scopo perinde congruum esse videretur, ut. eadem sancta sedes apostolica illam delegationem deferre dignaretur uni ex *suffraganeis istius provinciae ecclesiasticae Fogarasiensis episcopis ad certuln annorum cyclum, exempli gratia ad quinque annorum tempus extensam ad instar facultatum quinquennalium, quo uno tali Quod spectat delegationem illanr ab apoarolica aede faciendam pro causarum matrimonialium cogni­ tione in ultima instantia, eminentissimis patribus triplex rafio’ inoduave prae oculis observabatur: nimirum vel huiusmodi facultatem delegandi foties quoties uni ex stiffraganeis provinciae Fogarasiensis, vel eam delegandi primati totius Hungarian, vel etiam nuntio apoatolico Vindobonqnsi, qui tamen cyclo elapso‘eadem delegatio posset fieri uni alteri ex suffraganeis hoc eodem ordine in futurum progrediendo." Quaestione iterum ad examen revocata in congregatione diei 2» iitlii 1878. responsum fuit „Ad mentem. Mens eat ut significetur per epistolam reverendo patri domino archicpiacnpo Fogarasiensi quoad modum delegationis ab apostoliba sede fa­ toties quoties commissurus sit cognitionem et indi­ cium huiusmodi matrimonialium causarum uni ex praedictis suffraganeis. Porro mandarunt ut archiepiscopi Fogarasiensis sententia hac super re ex­ ciendae quireretur, quaenam ex tribus praefatis ratio potior esse videretur, et etiam utrum alia via modusque, bonensi quo res apte componi posset, suppeteret. cognitione causarum matrimonialium pro in ultima instantia eam tandem praevaluisse sen­ tentiam. ut delegentur habitualiter facultates ne­ cessariae et opportunae nuntio, apoatolico Vindo­ committendi toties quoties praedictarum causarum cognitionem uni vel alteri ex episcopia suffraganeis provinciae.·1 • SYNODUS CONSTANTIN01OL1TANA a qua prohibentor clericorum peregrinorum ordinationes 1872 februarii 9. Μίμνηται βεβαίως χαί ή αύτή; Αρχιαρωσύνη. ίτ: Legem, qua cautum eat ne clerici ex aliena pro­ vincia oriundi a locorum episcopia ad sacros ordines ή Αγία τού Χριστού Ιχχλησία, βυβμίζουαα χανονιχώ; provehantur, vel apud Graecos, quantum patitur τΑ χατΑ τόν Εαρόν ήμών χλήρον, ’-ύ ϊιέλιπαν ίχάστοτα humani fragilitas, et viguisse et adhuc vigere, do­ αύστηρώς Απαγορβύουσα τοίς χατ’ ^αρχία; Αγιοι; cumento sunt tum sententiae synodales bene mul­ Αρχιιραύσι τό ύπαρορίως χα! άναξαλέγκτως χαιροτονα'ν tae, tum maximae ea quae anno 1879 lata est in Ανδρος if Αλλοδαπή; χατά χαιροΰ; προσαρχομένου; illos Helladis clericos, qui, patria, relicta absque D αύτή, Αγνώτας, ΑδοχΓμου; τι χα! Αμάρτυρους, χα! litteris antistitum locorum dimiseorialibus, apud χανονιχΑ χιαλύματα πολλάχις έχοντας, ίνα δ-.dt τή; episcopos per Turohiam constitutos eo animo aufUr τοιαύτης Αχαγορβύσηαα; ού μόνον προλαμβάνονται τά » giebant, ut ab ipsis sacram ordinationem reciperent. συνήύαας προερχόμενα σκάνδαλα. ΑλλΑ χαί τού γράμ­ Sacra synodus, perversa illa agendi ratione com­ ματα; αύτού tjn ΕαρΑν χανόνααν ή Αχαραιότης ίιαmota, litterae sequentes ad singulos sedis oeeume- τηρήται μβτ* σεβασμού χαί τή; δυνατής Αχριβτίας· nicae antistites misit, quas pro rei gravitate integras δυστυχΑς fiprn; ού χατεβλήδη πρδ; τούτο ή,δέουσα, dabimus, éx opere depromptas B. D. Calliphronia : ώς lotus, προσοχή ύπό Mmv. τής (αραρχίας μαλβν, σύνοδο; τή; Έχχλησιαστιχή Ιπιύαώρησι;, ΙΙαρίοδος B’, t. II (Con- xabà έσχάτως διεβαβαίβσεν ήμίν ή έχχλησία; τή; 'Ελλάδβώ άναχοινώσασα, δτι τινέ;, Απο­ etantinopoli, 1879), p. 48-9: τυγχάνοντας λαββΐν lutas τήν («ρώσύνην, προσφτόt "Ανθιμος έλέφ frsoO Αρχιχπίσχοπο; Κβνσταν- γουσι χρός ''τού; Αγίου; 4ρχι«ρ<; τού χα»' ήμ4; τινουπόλαα»; -νέας 'Ρώμη; χα! οίχουμανιχό; πατρι- ΑγίΜτάτου οΐχουμηνιχού βρύνου, Val hupopEst; τη, Απόλυτη»; η χαί ΑνηξβλΙγχτν·; »τροχ<ιριζόμ«νοι παρ' <*m«· * t Ίαρώτατα μητροπολΤτα ... iv Αγίφ ' πναύματτ αύτΑν, ΙπάναχΑμπτουσιν si; τΑ Ιδια, ού μόνον πράγ­ Αγαπητέ άδαλφέ xal συλλειτουργέ τή; ήμΑν ματριύ- ματα παρέχοντας τοί; σαβασμΕοις τού ΙλληντχοΟ χρά‘τητό; χΰρ . . . χάρις α!η τή αύτή; έίρχτβραασύνή «ai τους ίαράρχαις, ΑλλΑ χαί σχανβαλίζοντας ούτα» τόν IxstM Ufèbv χλήρον, χαί ούτοι α!ς Ιαυτού; δυστυχ<Γ; αίρηνη καρά AtoO. X ' .'. ..ί /; • «■h '4s1 ' 953 954 SYNODUS CONSTANTINOPOMTANA, 1872 «brarii 9 . ----------' 'Επειδή δέ'ό !φδς σύνδεσμος τής A ένότητος χα! Αρμονίας τών άγιων ί<Λ θεού έκχληχαθιστάμανοι. σιών, V» ή χάρις χαί τά άπειρον Ιλχος είη μ<τ· *^ή»· ' πνευματιιβής όμοφροσύνης xai ένότητος μετά φε τής fobtforji όρθοδόξσυ έχχλησίας τής 'ElMBoi. &ς μετά ,άωοβ’, φεβρουάρίο-ύ θ'. - . των λοιπών δμοδδξων τ,'ύ θεού έχχλησιών, έπιβάλλει ήμίν δμολογουμένως τδ’ χαθήχ'.ν τής ipatttç τών τοιούτων άντ-.χανονιχών Ιχρυθμιών, αίτινες προχαλούσι . παρατηρήσεις διχαίας διά τδ σκανδαλώδες τού ηρΛγ· , ■ή. δ Κωνσταντινουπόλεως έύ Χριστφ Αγάπη-·.; Αδελφός. ’· - f δ Ήραχλείχς Πανάρετος "iv Χριστή» Αγαπητός ματος- διά τούτο. γρ'Λφονης διά τής παρούσης έχχλησι αστικής έγχυχλΐύυ έν τύποις έπιστολής, έντίϊλσμεθ* Αδελφός, ή δ Νιχομηίείας Διονύσιός iv Χρστφ ά-ραπητδς , χα! προτρέπομεν τήν Αρχιερωφνην αύτής, δπως\τοϋ Αδελφός. » ή δ Ν'ιχαίας λοιπού, όψέποτε παρουσιασθώσ; χα! κρδς αύτήν έξαιτούμενοι ίιρωθήναι άνθρωποι Άγνώτίς χαί. άμάρτυροή, sta έξ 'Ελλάδος^, ita έξ άλλων όρθοδόξων ϊχχλη-, αιών χαί έπαρχιών τού χαθ’ ήμά; άγιωτάτου. οικου­ μενικού θρόνοι», στερούμενοι τών άναγχαύων συστατι-ν χών χίί άλλων έπισήμων γραμμάτων τού' άρχιερέω; τής ίδιας έχάστου πατρίδος, μή παραδέχηται αύτούς Ίωαννίχιος Αδελφός. f ή Τορνδβου ίν · Χριστώ.· άγαπτ,τές \ ? iv Χριστή» Γρηγόριος Αγαπητός. Αδελφός. _ . f ό ΔιδυμοτείχοιιωΔιονΰσιος έν Χρισίφ ΛγΦτήτδς. Αδελφός. ' , + $■ Δράμα; 'Αγαθάγγελος, 'iv Χρεστφ Αγαπητός Αδελφός. έπ' ούδ»ν! λόγψ, μηδέ προχίιρίζη (ίς τδ τής ιεροσύ­ ____ ... t δ -»μσ« Γαβριήλ'iv Χριστή» Αγαπητός άδιλρίς. νης Αξίωμα, άλλ' Αποστέλλη αύ-.ούς είς________ τά ίδια,, Ινα „ g :αρά τού οικείου dp/ ή ό Άγχύρας Ίωαννίχιος iv Χριστή» άγαπτ,τδς λαμβάνωσι τήν χειροτονίαν πι χιερέως, φτινι Ανήκει χανονιχως τδ δικαίωμα τούτο, Αδελφός. /7 Άγχιάλου Βασίλειος έν Χριστή» άγαπτ,τδς Γινωσχέτω δέ δτι, iv περιπτεεσει, χαθ' ήν μή χατα- βαλούσα τήν δέουσαν προσοχήν, προαχθή τυχόν (ίς ■ ______ _ ___ γ_γ_·_ _____ ‘ ίερών τοιαύτας ύπερορίους χαί; ύπδ τών θείων __ χαί χανόνων Απηγορευμένας χιιροτονίας. ύκοστήσεται τάς ----------------------------------------------------------------------οα—— συνεχείας τής τοιαύτης ύ άντιχανονιχής παραβάσεως, Αγαπητός Αδελφός. f+ 4δ Χύσσης Νύσσης Καλλίνικος τής σχανδαλιζούσης τδν σύνδεσμον τής πνευμαν.χής Αδελφός. Αδελφός, 'f δ Νωζουαγαθόυπόλεω;. Προκόπιος έν SYNODU^IHIEROSOLYMITANA · Χριστό» έν Χριστή» , άγαπτ,τδς » •d creandum novum patriarcham 187ai decembris 16 28. Cyrillua patriarcha IlieruMily mitaopa, cum «ea- χ(ΐμέ*<«ν δελτίων, άριθμηθιισών τών 'ψήφων, ιυμιθη tontiam damnatoriam in .Bulgaria a synodo C6n- δτι ό μέν τοποτηρητής τού θρόνου άρχκπ: σχοπος Γάζης Προκόπιος έξίλέγη διά ψήφων δέχα καί τ*σ- atantinopulitana editam probare renuiaaet, ut fuaiua in ’ alio huius opens tomo dieetur, ubi de famoso 1 illo discidio habebitur sermo, a propria synodo σάρων, ό δέ άρχιμανδρίτης Βενιαμίν διά ψήφων Ιν- Hierosolymitana dignitate sua privatus die 7 19 no* δοχφ, ό άρχκκίσχ-.πος Λύβδης λιόφυτος διά ψήφου μιάς, ό άρχκπίσχοπος Σοβαστιίας Νικηφόρος διά ψήφου vembris 1879. a gubernio turcioo, operam navantibus Graecis Constantinopolitania, pari modo exauctora- μιάς, ό σχίυοφύλαξ τού παναγίου τάφου κύριος Σ(ραφιίμ διά ψήφου μιάς χα! δ άρχιδιάχονος Φώτιος διά tus est die 5 17 decembria eiuadem anni. ψήφου μιίζ. Statim igitur, pro more apud Hierosolymitanos dudum re­ cepto. sedig patriarchalis vicarius (vikil) iure re­ nuntiatus eat metropolita Gasenais Procopius nomine. Idem, paucis intericctis diebus, patriarcha creatus est a synodo celebrata die 16 28 eiusdem mensis decembris. Acta synodalia dabimus, adiecta iuramenti formula, quam novus antistes coram synodo δγδίη συνοδική πράξιι (σολ. 593-594 χαί σιλ. 602-604 τού παρόντος χώδιχος) ίχτιθιιμέν* θτμαλιώδη άρθρα τού (ϊ; τδ κοινόν τού παναγίου τάφου (ίσαχθησο- μένου κανονισμού, ίτινα Ιλλοτ< Ιπιδοχίμασι χαί έπ<χύρ&»σ«ν άπασα ή ί<ρά τών άγιοταφιτών άδίλφό- ΕΓτα,άναστάς δ άρχκπίσχοπος Λύβδης κύριος recitavit. Habentur typis impressa tum in ephe­ meride Constantinopolitana Ν(δλογσς, N° 1195 της. (28 9 ianuarii 1879), tum apud R. D, Calliphrona : Έχχλτ,σιαστιχή έκιθαύρησις, Περίοδο; B’. t. V (Con- μανος χαί stantinopoli, 1874), p. 123-4: Ιίράξις συνοδική πιρί τής έχλογής τού πατριάρχου Ίιροσολύμων κυρίου Προκοπίου. Τούτου γινομένου, δ τήν κλ<ιονοψηφίαν λαχών τι'ποτηρητής τού θρόνου άρχκπιοποπος Γάζης Προκόπιος ^ιύγραψιν ίδίφ χιιρί τά iv τή τ(τάρτη καί Νίόφυτο;, ίπιτραχήλιόν τδν τίμιον τ( χαί ώμοφόριον σταυρόν ίνδυσά- άνά χιΕρας λαβών, ήρώτησ(ν αύτδν ένώπιον τών άγιων (ίχόνων, ιί χαί δνόρχως ύπισχνιίται δτι ττ,ρήσιι μέν άθιχτα χα! άπαρασάλίυτα πάατα, δσα ίδίφ χίιρί ύπέγραψιν, ύπογράι|Χ δέ έφιξής χαί τόν συνταχθησόμίνον χαί ύπδ τής ίαράς τών Άγιοταφιτών άδ(λφότητος ίγχριθησό- μινον κανονισμόν ό δέ έκιβββαίωσι τούτο διά τού Χείρον, ήμέρςι σαββάτφ, ώρςι δίχάτη τής ήμέρας 1 έξής δρχου, δν χαί ίδίφ χιιρί ύπέγραψίν χαί δ«χάτη Ιχτς τού μηνάς διχιμβρίου τού χιλιοστού Όρκος. δχταχοσιοστού έρδομηχοστού δ«υτέρου έτους, συνιλθόντων iv τή» συνοδική» τού îtpoü ήμών μοναστηριού άπάντων τών ένδημούντκν μαλών τής διριχούσης συνόδου μ<τά τών έν τή έχλογή τού νέου πατριάρχου διχαί«*μα ψήφου έχόντκν χαί πραιτοσυγχέλλών τού δαιιοτάτων άρχιμανδριτών παναγίου τάφου, πρώτον ,Έν όνόματι τής ύπ<ραγίας χαί όμοουσίου χαί Αδιαιρέτου τριάδος, διαβίβατώ έπί τή άρχκρωσύνη μου δτι Ισομαι άγρυπνος φύλαξ τών ίιρών δογμάτων χαί παραδόσεων τής άγιας ήμών έχχλησίας χαί τηρέ,σω μέχρι ζιραίας ούς υπέγραψα ένώπιον τής ίχλαξάσης μέν έγένατο σύντομος χα! κατάλληλος τχλιτή, (ίτα δέ ήρξατο ένώπιον πάντων' ή άποσφράγισις τών iv τή μα ί(ρ«; Αδελφότητος θεμελιώδεις νόμους, χαί δν ή κάλπη χχιμένων β(λτίων, σημ«ιούντο; τού άρχιγραμματέως τδ δνομα {νός έχάστου τών ψήφους λαχόντων. προσεχώς συντάξει κανονισμόν κρδς δκυθίτησιν χα! χυβέρνησιν τού πατριαρχικού θρόνου τών Ιεροσολύ­ Μ<τά τήν άποοφράγισιν άπάντων- τών iv τή κάλπη μων χαί τού Εερού ήμών κοινού- ύπέρ τής εύημ(ρίας ψα! προόδου τούτου Αφιερώσω τάς τελευταίας τού βίου μο^ ήμ£ρας.“ ' Μ est hors pomeridisaa sped aoa saltata S, 07. διοικούσα σύνοδος τού χοινού τού παναγίου τάφου y W 'Λ , 9Μ · 8YNODV8. CON8TANTINOPOLITΑΝ A, J873 αααμ debemtri - Ιβί/ήρ·»"' ' SYNODUS C0N8TANTINÔP0LITANA / 95β· > 1 ad -prohibenda matrimonia praeter liberam infigendorum atatum inita r mehae decembri--pl8TO^an^arii 18. ·< • ' ' • Maximae gravitati* eat in re matrjmoniali; ea A λυόμενοι νΑ έλθωσιν αίς κοινωνίαν γάμου, δμως paro, quae jreepibit liberam edhnubio imgendoram ' κροσχαδώύσι δολίως νΑ έξαπατήσω« τίμιας οίχο•tataqi , Quamvu igitur taera •ynodiu CenAtaptino^ γ»ν«ίας χαί προστρίψωσιν «ίς ofrtAj ^x»! αίς τάς politana niknquam «ba* haq, de' re norma* edere et Αθψψς θυγατέρας αύτΑν διηνακή ΑτήΠαν χαί δν«:δος· « epiaoopi* tranamittere .neglexerit, qibilomlpne- opm έπομένως δέ Απαγορ«ύομ*ν αύστηρώς τούς προ«στώeaedem' pâaeim vja)ari oomperi**èt. ea quae eeqnun- ‘ τας καί μουχτάριδις.τΑν ένοριών, Γνα μηδέχοτ* το/.tur adiicienda JKit, ut earaiA obaprvantiM ,ean- μήαωβ; vi δώσωσιν έγγυητιχδν< πρδς jobç παρουσία- ω · ■oleret 'Initio pomtur monitum' quod dicitur (ixd- ζομένδυς αύτοίς Αγνώστους χαί ξένους, Ανμήφέρωσν δ*ιξις) a patriarelm ad «uoaVegiae urbit dioeoeeanOe οί τοιούτοι πιστοποιητικά, έχ $ή(;, πατρίβος αύτΑν -factum, deinde encfitlièae totiu* aaori ordini* litterae Αρμοδίως ' όπο?*γραμμένα' χα! «έπιχαχυρωμένα παρά ad epiaoopale* curia* t«an*mi**ae, prout «equitur, τού κατά τόπον ^Αρχιαρέως,, γινώσχοντας Βτι, άν^μή ’ πρτσέξωσι τού λοιπού «ίς τδ σπουδχ’ον τούτο αντιχιίμανον, χαί Αρχασθίντας «ίς προφορικές ή χα! έγΒ γράφους ηαοτυοίας πατριωτών δήθχν ή άλλων γνω­ ΜΟ.ΜΤί'Μ PATRIARCHAL^. στών Ανθρώπων, χάρΐςομί'-ων πολλάχις ή δωροδοf Άνθιμος έλέφ θ«ού Αρχκπίσχοπος Κωνσταν- χουμένων χαί μή ‘δμολογούντων τήν Αλήθ»ιφν,, χατά τινουπόλ*ως νέας 'Ρώμης χαι οίχουμανιχδς πατρι- συνέο,ίαν δέ τής τοιαϋτης Αμ«λ·ίάς χα! Αδιαφορίας, των ,φωραθΑα* νινυμφαυμένοι ή. ήρραβωνισμένοι έχιί«•ρΧΊί. u ’ t Εντιμότατοι κληρικοί τής καθ' ήμάς .τού Χρι­ νοι, ύπέρ ών έγγύήθησαν, γινωσχίτωσαν οί τοιούτοι στού μαγάλης έχχλησίας, χαί «ΰλαβέστατοι ί»ρ«1ς, χαί προ«στώτ*ς χαί μουχτάριδας, δτι βαρ«ία χα! Αδυσώ­ δαιώτατο: ίιρομόναχοι, οί ψάλλοντας έν ταί; έχχλη- πητος έπίχαιται αύτόίς ή ■ έχχλησιαστιχή τιμωρία! σ'αις τής ΙΙό.λιως, τού Γαλατά χαί τού καθ' ήμάς Ποιήσατ* τ·ί*υν καθώς ύμίν γράφοντας π'αραγγέλλοβϊάταστίνου, τ'χνα έν χυρίφ ήμΑν Αγαπητά- χάρις μ«ν, ίνα χα! ή τού θιοϋ χάρις χα! τδ Απαιρον έλ«ος σύν τή παρ' ήμών «ύχή χα! αύλογίφ «Γη πάσιν ύμ!ν. «Γη ύμίν χαί tlpf/wi παρά θ«ού. Πρλλάκις λαβούσα ùit' δψιν ή Αγία τού Χριστού ,αωοβ’, έν μην! δαχαμβρίφ, ίνδιχτιώνος α'',.’. έχχλησΜ-τάς παρανομίας Χη^ τά Αδικήματα, τά λαβδντα χώραν' έπί τού Αντικαιμένου τΑν 'συνο·.χ*βίων, 3. έγραψαν έχ ^ρονοίας Αξιοχρέόυ χαί συνέστησ*> χατά LITTERAE SYNODALES. /καιρούς πρδς τούς ΑρχιαρατιχΑς ή. ΙιρατιφΑς σιρρίρτ^* t ’Ανθιμος έλέφ> Λού Αρχιαπίσχοπος Κωνστανμένους τών έν βασιλιυούση (ορών έχχλησιών χαί. πρδς ' τούς Αγίους άρχιαραίς τΑν ύπ' αύτήν ΰπαγομένων τινουπόλαως νέας 'Ρώμης χαί οίχουμανηιδς πατριέπαρχιών, Ινα προσέχωσιν «ίς“V τήν Ιχδοσιν*77'_ έγγυητι- c Αρχής. , ί . ' “ ... - ■ ή Ίιρώτατ» μητροπολίτη, έν Αγίιρ πναύματι Αγα­ χώρ ύπέρ τών " ζητούντων Αδαιαν γάμου ξένων, οέτινας, όπως έπιτύχωσ: τού έπιδιωκομένου σκοπού αύτΑν, πητέ Αδαλφέ χα! συλλ«ιτουργέ τής ήμών ματριότητος διαφόρους ματέρχονται Απατηλούς τρόπους, παίθοντας χύρ . . . χάρις «Γη τή αύτής Αρχι,«ρωσύνη καί «ίρήνη τους γονιίς χα! προστάτα; ηών ναανίδ’ων χαί αυτές παρέ θ«ού. Ei καί πολλάχις ή Αγία τού Χριστού έχχλησία, , Αχόμη τάς έχχλησιαστιχάς Αρχάς, δτι αίοίν έλιϋθιροι παντός γαμιχού δασμού ή ΑρραβΑνος, καί Αφ' οδ έλ- λαβούσα ύπ' δψιν τάς παρανομίας χα! τέ άίικήματα, ' θωσιν «ίς γάμου κοινωνίαν, καταμαρτυρούνται δσταρον τέ λαβδντα χώραν χατά καιρούς έπί τού Αντιχαιμένου ώς ήρραβωνισμένοι ή χαί νανυμφαυμένοι, έχοντας γυ­ τών συνοιχ«σίων, τών συγχροτουμένων ματαζύ ήμιδαναίκα χαί τέκνα αίς τήν πατρίδα αύτΑν. Τοιαύται πών χα! Αλλοδαπών, συναστήσατο Ακριβή προσοχήν παρανομίαι πολλάχις έπανιλήφθησαν ύπ' Ασυναιδήτων χαί αύμτηράν έριυναν πρδς τές χατά τόπους έχχλητυχοδιωκτών, οίτινας, όπου Αν Απήλθον, έχματαλλιυ- ' σιαστικάξ· Αρχάς, δμως, μή καταβλη#«ίσης· τής προθέντας τήν αύπίστίαν Απλών χαί Αχάχων οίχογαναιών, σηκούσης Ακριβιίας, ούχ όλίγα συνοικέσια συνακροίιαπραγματαύθησαν τοιούτους γάμους, προαξένησαν τήθησαν Αχρι τούδ* ένταύθά τα χα! πολλαχού τών οίχτρά χαί Ανιπανόρθωτα δυστυχήματα, διά τά όποία έπαρχιών, Αναχαλυφθέντος ύσταρον δτι θχταρρν τών ματαμαλήθησαν ΑνωφαλΑς οί γοναίς χαί προστάται συζιυχθέντων μορών έχωλΰΑο, Ατι μι^ινηστιυμένον τών ναανίδων, οί διά τής ΑπΟρισχαψίας αύτΑν πικρούς ή χαί συναζιυγμένον έν τή πατρίδι αύτού ή χα! Αλ­ χαί διηναχαίς έποναγχόντας πρδς αύτάς τούς χλαυθ- . λαχού, τούτο θέ,'διότι δ χατά τόπον Αρχιαραύς ή δ μούς χα! τούς σταναγμούς. Έπ«ιδή δέ συν«ργοί τών έπίτροπος αύτού ώλιγώρησ«ν Γνα έξασφαλισθή δι'έπιτοιούτωφ δυστυχημάτων καί συνυπ«ύθυνοι χαθίσταν-D σήμου πιστοποιητικού έγγράφου τής έχχλησιαστιχής ται όμολογουμένω; καί οί προ«στώτις καί μουχτάριδας Αρχής Τής πατρίδχ τού συζ«υχθέντος προσώπου, βατΑν ένοριών, διότι, βασιζόμ«νόι «ίς Ασυστάτους χα! αισθϋς ιίς Ασυστάτους καί άβασίμους πληροφορίας. έσφαλμένας πληροφορίας, έκδίδουσι πιστοποιητικά Τάς τοιαύτα; παρανομία;, ώς παραιτίους Αναπανορέγγραφα, χωρίς , νά δι«ν*ργήσωσι προηγουμένως τάς θώτων δυστυχημάτων καί Αδικιών, σπιύβοντ*ς π*ριΑπαιτουμένας ΑχριβΛς έξιτάσ*ις, πόθ«ν κατάγονται στιίλαι χατά τδ δυνατόν έχ πρόνοιας άξ-.οχρέου ήμΑν οί τοιούτοι ξένοι, καί «ίγ« έλ«ύθ«ροί «iotv ή ν«νυμ- έκκλησιαστιχής, πίμπομαν τή Αρχι«ρωσύνη αύτής τήν φ«υμένοι ή καί μ*μνηστ*υμένοι, καί έπωδή ώς έχ τής παρούσαν πατριαρχικήν χαί συνοδικήν έγκύχλιον ήμών τοιαώτης Αδιαφορίας των αί παρανομίαι έπ' έσχάτων έπιστολήν, δι' ής γράφοντας έντχλλόμιθα χαί προτραύπ*ρ*πλιόνασαν. διά τούτο, προνοούντ«ς π«ρί τής δυνα­ πδμαθα αυτή, δκως τού λοιπού, προχαιμένου δοθήναι τής έξαλ«1ψ<ως αύτΑν, προηγουμένως μέν προτρέπομτν δδιικν γάμου πρδς σΰζιυξιν ναάνιδδς τίνος έχ τής έξ άλλης έπαρχίας χαταχαί παραγγέλλαμιν διά τής παρούσης πατριαρχική; έπαρχία^ ... ν της . ματ'άνδρδς . ήμών Αποδ«ίξ*ως τούς γονιίς καί προστάτας *Avg|'γομένου, Απαιτή καί λαμβάνη προηγουμένως πιστονχαν'δων, Γνα μή Αν«ξιτάστω; «ίσάγωσιν «ίς τάς οί·’ ποιητικόν έγγραφον τού άρχι«ρίως τής πατρίβος αύκίας αύτΑν Ανθρώπους Αγνώστου ήθιχής Αγωγής καί καταγωγής, έπί σχοπψ τού νά διαπραγματ»υθώσι συνοιχέοια μιτά τΑν θυγατέρων αύτΑν, διότι οί τοιούτοι, δωφθαρμένοι πολλάχις τυγχάνοντχς, χαί, χαίτοι χω- τού, πρδς ένβ«ιξιν βπ ύπάρχ«ι έλ«ύ»«ρος «ίς γάμού κοινωνίαν έλθών χα! ούτω βίδωσιν αύτψ τήν Αρχωρατίκήν αύτής Αβ«ιαν, ύπ δψιν έχουσα, δτι, Αν έξ δλιγωρίας αύτής ή τού κατά τόπους άρχωρατιχού έπιτρόπου , i «δ7 \ SYNODUS CON8ÎANTINOFOLITANA, 1872 meusÿ. decembri - 1873 iaaûrii 1^ τή» «υμβή τυχόν τοιαύτη τις παρέίνουία, ή ευθύνη A f β Νικομήδειας .Διονύσιος έν Χρ*«τφ άγαπητδς ’ τών Αεδνεπειών. Επιβαρύνει δικαίως αύτήν σχνεπείφ άδ«λφός. , χ< · . _ t δ Nixoioç 'Ιωαννίχιος Αδελφός. \ ' j τών έπτεθέντων, προσχληθτίσα ειαράιΛτινοβ τών άπο- • δημοόντων έπαρχιωτών της, ίνα χορηγήση «ύτψ πιστοποιητιχόν, δπως «ηνάψή γάμον έν άλλη χώρφ χαί έπαρχίφ, όφείλει προηγουμένως έριυνάν Εφ<βθέ *α! f δ Δέρχων Νεόφυτος έν Χριστφ άγαπητδς Αδελφός. t Γρηγόριος 4 Τορνόβου . διά τήν δέουσαν χρήσ.ν. *■ Ταύτα εφδς γνώσιν χα! Αδελφός. δδηγίαν της χαί πρδς παραχώλυσιν ένδεχβμίνων δμοίω», » ήό Ίλονίου παρανομιών, συνεπαγουσών πρδς τή ψυχιχή βλάβη χα! Αδικήματα Ανεπανόρθωτα. Ή δέ τού θεού-χάρις ’ -+ν δ Σωφρόνιος έν Χριστφ άγαχη,τδς , ϊάνθης ’ ή^λλίνιχο» έν άγαπητδς Χριστή >Sf δ Βελεγράδων "Ανθιμος έν Χρστφ άγαπητδς άδείψός. , \ Χριστφ άγχπητ^ , + b XaXtniou Ύιμό&ίος έν Χριστφ άγαπητδς t δ Ήραχλει'ας Ιΐανάρετος έν Χριστφ άγαπητδς ' Αδελφός. άγαπητδς Αδελφός. . ' t ό Ίμβρςυ ΠαΤσιος έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός, 1 t δ Κωνσταντινουπόλεως ·έν άδελφδς. — ■ Χριστφ Αδελφός. f-δ Σάμου. Γαβριήλ ένΧριστφ άγάκητδ; άδελφδς.' ‘ , , , ,αωογ , ίανο^ίου ιη . έν άδιλφός.. ' , _. t δ· Διδυμοτείχου Διονύσιος ,έν ÏF’Tλ άγαπητδς βεβαιοΟσθαι, δτι ούβέν έχει τό χοκύογ πρδς τοΟτο, χαί τότε μόνον δίδωσιν αύτψ τδ αίτούμενον έγγραφον χαί τδ άπειρον έλεος ε!η μετ’ αυτής. Αγαπητός έν' Χριστφ ' Αδελφός. CONVENTUS NATIONAUS CONSTANTINOPOLI A GRAECIS HABITUS pro rebas publicis in melius reficiendis 1872 octobri - 1873 februario. x Conventus istius acta non immerito inter syno- B et per plurimos menaee, singulis cuiusque hebdodalia adnumeraada videntur tum quod sacrorum madae sextis feriis, celebrata sunt, ut postea, data antistite» satis multi in eo partem habuerint, tum opportunitate, indicabitur. Multa 'profecto verbx in maxime quod negotia de quibus deliberatum est eia prolata eunt; fructus vero operis si respreiaa, ad eeclesiam religionem ve referantur. Comitia ini­ pauca sane deprehendes.. Nos ea tantum, quae tium ceperunt die 27’octobris 8 nOvembris 1872, maioris momenti visa sunt, hic exhibenda consuimus. 1. ΑΝΤΗ1ΜΙ PATRIARCHAE ORATIO AD CONVENTUM NAT1ONALEM HABITA’ 1872 octobris 27 novembris 8. Σεβάσμιοι έν Χριστφ άδελφο! χα! τέχνα άγαπητά C χαί ( προτρέψω, χαί περισπούδαστα. . Δύο ήδη παρήλθον έτη, άφ' δτου ό σεβάσμιος ήμών προχάτοχος συνεχάλεσεν εις συνέλευσιν τούς άντιπροσώπους τών ύπδ τδν 1 οικουμενικόν θρόνον όπως, συνελθόντες άπαντες έχ τού πένθους, έπί τή δεινή ήμετέ^ων τινών Αδελφών άπω- λε·'φ, σΧεψώμεθα, δσον xifci χα! όση δύναμις, περί τής σωτηρίας τών λοιπών ήμίν συμπλωτήρων. Καθώς δέ δ κυβερνήτης, ^δστις, μόλις έχ φοβιρού χα! πολυ­ χλύδωνος’ διασωθείς, μέλλει διάσχιση δρθοδόξων χριστιανών έπί τψ σχοπφ τής άναθεωρήσεως τών πρδ δεκατριών έτών θεσπισθέντων έχχλησιαστιχών κανονισμών. Άλλ’ ή μέν συνέλευσις μετά τάραχου τινας συνεδριάσεις, ούχ οίδ’ όπως, διέχοψε τάς έργα- τειον άεριβώς χαί έπισταμένως άπαντα τά μέρη τού σίας αύτής, τήν δέ άνάγκην τής περί ής δ λόγος πλοίου, r μή έν --·τ αύτφ σαπρδν >, τ·. .. ύπολανθάνει —'-■·■ -· —γ-· ή·· ύπδ—■ σαθρόν, οΟτω χαί ή όρθόδ-.ζος τού Χριστού έχχλησία, νά πάλιν τό πέλαγος χα! νά άντιπαλαίση έχ νέου πρδς τήν σφοδρόν άγριων κυμάτων δρμήν, έξετάζει πρό- άναθεωρήσεως άπέφαινον αυτά τά πράγματα όσημέραι μάλλον χατεπείγουσαν. Όθεν χα! άμα άναλαβόντες ή πολλά χα! δεινά έναγχος παθούσα χα! ΰπομείνασα, έν τψ μεταξύ τούτη», χατά θειον έλεο£ τούς οίαχας πριν άποδυθή πρδς νέους Αγώνας πνευματικούς, πριν' τής πνευματικής ταϋτης δλχάδος, ώς πρώτιστης άνάγχης έργον έθεωρήσαμεν τήν έν τφ προρρηθέντι σχοπφ έξακολουθήση τδ άνωθεν αυτή τεταγμένον έργον τής τών ψυχών σωτηρίας, όφείλει πρότερον νά' έξετάση Ακριβώς χαί έπισταμένως τά καθ’ έαυτήν, ε! τι μέν έθνιχής συνελεύσεως, χαί ήθέλομεν έλλείπον Αναπληρούσα έχ τών ένόντων, εΓ τι δέ Ανώπροβή άμέσως, θείμ συνάρσβι, εις τδ έργον, έάν μή τδ πάλαι ήδη, χρίμασιν οίς οίδε χΰριος, μοίράν τινα D μαλον έξομαλύνουσα, εί τι έπισφαλές έπανορθούσα χατάρτισιν τής έχχλησία; πληρώματος έπινεμό- χαί ε! ίι άσθενές καί σαλευόμενον στηρίζουσα χαί μενον μόλυσμα τής' φυλετικής χαχοδοξίας, εις γάγ· γραιναν μεταβληθέν Ανίατον χα! τήν Απώλειαν ίπα- χρατύνόυσα. ’Ιδού, σεβάσμιοι Αδελφοί χαί τέχνα έν χυρίφ άγαπητά χαί περισπούδαστα, τδ έργον χα! δ πειλοΟν χα! τού έπιλοίπου τής έχχλησίας ύγιούς σώ- < ’ βν χ*1 σκοπός τής έθνιχής ταύτης συνελίύοεως, εις τού δρθοδόξου τής ματος, ήνάγχαζεν ήμάς εις τήν έχχοπήν τών χ«θηλ- ,, αύθις συνεχλήθητε χαί συνήλθετε. Τδ έργον τούτο χωμένων χα! σεσηπότων μελών - καθήκον; Αδελφοί άριστα χαί λεπτομερώς διηρμήνευσεν έν τή έναρκτηρίφ καί τέχνα Εχ χυρίφ Αγαπητά! ύπ|ρ πάντα λόγον θλι­ αύτού προσλιύιφ xa! b ήμέτερος σεβάσμιος προκάβερόν χαί θρΛων άξιον χαί δακρύω», άλλ’ ιερόν χαί τοχος. Ούχ ήττον δμως χαλάν χρίνομεν Τνα,χαί ήμείς άναπόφευχτοί, έργον σκληρόν χα! έπώδυνον, Αλλά τδ 8ι’ ώς έλαχίστων λέξεων ύπομνήσωμεν τούτο πρδς μόνον ιαματικόν τής δρθοδόξου όλομελείας χα! σω­ τήν ύμετέραν Αγάπην. τήριον! Καί ιδού σήμερον παρίσταμαι έν τφ μέσφ ύμών σιώπηίών καί πενθούντεεν, βαρυπενθής χαί Έπεχράτησε πρδ πολλού ήδη ή lUa δτι ή πλημ­ μελής κατάστασις τών χα*’ ήμάς έκκλησιαστικών συντετριμμένος ύπδ τού άλγους ό πολύτλας κυβερ­ νήτης τού δεινώς. χλυδωνισθέντος χα! χειμααθέντος πραγμάτων προήλθε χαί προέρχεται ούχ! έχ μακράς σειράς, διαφόρων Αντιξόων καιρικών περιστάσεων, άλλ’ , τούτου σκάφους τής έχχλησίας, χαί έν ψ Απορώ, πώς έκ τής ίλλείψεως θεσπισμάτων τινών χαί διατάξεων αύτδς έμαυτδν νά στηρίξω, δφείλω Ινα στηρίξω υμάς s». D. CalUpkm, 'fwrKysiauturi <»■·>·»»«.«. i- καταλλήλων «ίς Ot^ltioi Β'. τό προάγειν μέν χαί χρατύνειν τό t. V (Coastantinopoli, 1β74Κ μ 40-4. < ·χ <· ’ φ» , 9 ' , ■· ■ CONVECTUS NAÎIÔN. CÔNSTANTINOPÔLI A GRAECIS HABITUS, 1872 eet.-1873 febr. 960 άγαθόν, αίρηιν δέ έκ μέσου καί παρακωλύων φό κα- A κρατιί καί έσται διάκράτούσα ' μέχρι τής συντιλιία; . Σύμφωνα, δέ" πρδ; τήν ιδέαν ταίτην έπικρίθη ■ τού αίώνό; ,ή έκκλησία αύτη, άφοσίωσιν δέ πλήρη κόν. I μέν αύστηρώς τδ έπικρατούν έν τή ^κλησιαστική * διοικήσιι Σύστημα, έθιωρήθη δέ' ώς τών ών ούκ άνιο καί ιίλικρινή καί άμίτοχόν ο'ασδήποτι ξένη; καί έγκοσμίου ιδέα;. <ίς τόν προορισμόν καί τήν άνωθιν- νή μιταβρλή' αύτού, καί δτι.ή ιίσαγωγή νέων ,τινών ' * ’έκκλησίας ' ' ··-»-. κλήσε» τή; τούτης Άπίτω λο'.πδν χitf ήμΑν, άδιλφοί χαί τέκνα, πάσα UMa ά,νίιρος, πάν . κανονισμών, διαρρυθμιζόντων λίπτομιριίας τινά; τή; '■έκκλησιάστιάή; διοικήσαως, έμιλλιν άφιύχτως νά θιραώύση τάς ύπαρχούσα; έλλιίψιι; καί νά έπαναγάγη φρόνημα δθνιίον καί ξένον τής' έκκλησίας, πάς λο­ γισμό;’- έγκόσμιος, πάθα'βουλή.χαί διάνοια άλλοτρία ή έναντία πρός $ τι έδίδαξι μέν I Wo; ήμΑν λυτρω■ τήν έκκληρ'αν ιίς τήν άρχαίαν αύτής ιύκλιιαν καί ... .. καί, έθέσπισαν ....οί _j ■ λαμπρότητα. Ούτως άπιφασίσθη, σονάινέσιι καί τή; * τή; καί..... διδάσκαλος, έκήρυξαν δέ i·- σιως, ήτις καί πράγματι συγχροτηθιίσα πρδ διχατριών θιοκήρυχις μαθηταί χαί απόστολοι — χαί οί ποι“ ’ - αύτού “ ' * μένι; χαί διδάσκαλο: ’ τή; έκκλησίας. Έχί τής δι­ ήδη έτών, έθέσπισι τού; έθνικού; λεγομένους κανο­ δασκαλία; ταύτης τής ιύαγγίλ-.κή; χαί έπί τών θείων νισμούς. Άλλ'.ιί κανονισμοί ούτοι, δσον χαί άν ήσαν ίσως κατά θεωρίαν άξιόλογρι χαί λυσιτιλιί;, έν τή έπί πέτρα; άσαλιύιου, Γσταται οτιρρά καί ακλόνητο; σιβαστή; κυβιρνήσιως, ή σιησιάλέβι; έθνική; συνιλιύ- . χαί ιερών άποστολικών χαί συνοδικών-κανόνων, ώ; ή έχχλησία· χαί ού μόνον δέν Λύναται νά έπινιύση έφαρμ'ογή δρω; δέν άντιπικρίθησαν ιίς όάς προσδο­ κία; ήμών, ώστι. άύτί νά προλάβωσιν ή θιραπιύσωσι w ιίς οίονδήποτι κανονισμόν, καί κατ' έλάχιστον μόνρν τά ιϊτι όντα ιίτι δόξαντα ιίναι κάκά, προικάλισαν άντιξοοΦντα πρός τήν ^ρραγή ταύτην πέτραν τής ίιράς Ιτιρα άπρόοπτα. Τούτο ήνάγκασι τδν παναγιώτατον jj ήμών πίστιω;, άλ ·.ά καί άποκρούιι καί όφΐίλιι άπο- πατριάρχην κύριον Σωφρόνιον tva συστήσή έπιτροπήν,^ κρούιιν πάση δυνάμιι. Μακράν λοιπόν άφ' ήμών «ΰθις τή; σιβαστή; Γ πάχ θέσπισμα καί πάς κανονισμός, άπφδων και πόρρώθιν κυβιρνήσιως, τήν άναθεώρησιν χαί διόρθωσιν τών “■ πρός τού; θεμελιώδεις --1-·'■» ·τούτους τή; 2 έκκλησίας θεσμούς. Οί θείοι καί ιεροί κανόνι; όρίζουσι πιρί κανονισμών. Ή έπιτροπή αύτη, έπί μακρδν χρόνον παντός I τι σπουδαίου καί σωτηριώδου; έν τή έκκληέργασθιίσα, συύιτίλεσι τδ έργον αύτής έπί τού πανσίφ, μηδ' αύτών τών Αναγομένων ιίς ίήν έ/.κληαγιωτάτου κυρίου Γρηγορίομ, δστι; καί καθυπέβαλιν ιίς ήν άέέθηχε, .τή συναινέσιι αυτό ιις τήν Ιγκρισιν γενικής συνιλιύσιως. τίνος Έπιιδή δέ όμως ή γινική αύτη συνίλεύσ-.ς άπιφάνθη δτι, όπως έθνική συνέλιυσις συνίταξι καί έπίψήφισι τού; κανονισμούς, ούτως έθνική πάλιν συνέλιυσις ** πρίπον έστίν tva τροποποιήση αύτούς. ή αύτού παν- αγιότης συνικάλισι τήν παρούσαν έθνιχήν συνίλιι,σιν, ήτις καί ήψατο μέν τού έργου, έφ' φ έκλήθη, αλλά, διαχόψασα έν τφ μεταξύ τάξ συνεδριάσεις, δέν έφιριν σιαστικήν διοίχησιν έξαιρουμένων. Ούδιί; ήρνήθη ποτέ, ούδέ άρνιίται, δτι έν τή τών αιώνων καί καιρών φορφ Αναφύονταν έπουσιώδιι; τινέ; συγκυρία: καί πιριστάσιις, πρό; S; δφείλει νά μιθαρμόζη ή έκκλησιαστ-.κή διοίχησ.ς πρό; εύχερεστέραν καί σκοπιμωτέράν έπίτιυξιν τοΟ έργου τή; έν Χριστφ σωτηρίας. Τότι δέ χαί οί μιρικώτιροι καί εί; τήν έξοικονόμησιν τών καιρικών πιριστάσιων αφορώντας κανονισμοί έπίρχοντζι ιίς έπικουρίαν καί διιυκόλυσιν τού έργου Τούτου τοίνυν τού διαχοπίντος έργου καί τού σκοπού τής έκκλησίας. 'Αλλά τά τοιαύτα ή έξαχολούθησις χαϊ άποπιράτωσι; έσται τδ κύριον ____ άντιχιίμενον. _ θεσπίσματα ού μόνον δέν πρέπει νά άντιμάχωνται τών ύμιτίρων ίργασιών Ούδιίς βεβαίως δύναται νά διαμφισβητήση τδν θ πρό; τού; Ιιρούς και θείου; κανόνας, άλλα καί νά ιίς πέρας αύτό. ύπέρ τής έκκλησίας ένθιρμον ζήλον καί τήν έπ' άγαθφ αύτής θεοφιλή πρόθι,σιν τών δσοι, έχ τών ίδιών τού­ των Ιγόμινοι καί κινούμινοι, διινοήθησαν τήν 'μι- , ταρρύθμισιν τού τέως έπιχρατούντο; έν τή καθ' ήμΐ; έχχλησιαστιχή διοιχήσιι συστήματος, καί τήν κατάρ- τισιν τών ill νικών τούτων συνελεύσεων προχαλέσαντε;, έθέσπισαν τούς πιρί ών ό λόγος έκχλησιαστιχού; κανονισμούς. J_ Έπιτραπήτω ήμίν όμως Γνά συστήσωμιν τις τήν προσοχήν καί μιλέτην τής συνιλιύσεω; ταύτης σκέψιις τινά; και ιδίας, άς άλλως ούδέ δυνάμιθα νά παρασιωπήσωμεν, χωρίς νά παραβώμεν καθήκον Απαραί­ τητον καί ίιρώτατον. ΙΙρό πάντων καί έπί πάσιν όφιίλιι ή συνέλιυσις αύτη νά έπιχαλισθή όλοψύχως καί έ'χ βάθους καρδίας τήν άνωθιν -παρά τού πατρδ; φώτων θιίαν τών άρωγήν καί άντίληφιν, ή; άνιυ „λογι«^όί θνητών πάντεξ διιλοί καί ίπισφαλιίς αί έπίνοωΓ αύτών- ■ μηδέ νομίση τις δτι, έλθών ένταΟθία συνάδωσιπληρέστατα .... πρό; . αύτού;. ·--· <ι·... Τοιούτους ........... κανο­ νισμούς μιτά χαράς άποδέχιται ή έκκλησία ώς προϊόντα γνήσια καί ιύπρνσδικτα χριστιανικής άγά*πης καί ιύσεβείας, πυκνά!; ι-ύλογίαι; χαταστέφουσα τού;. έργάτα; αύτών. Ταύτα κατά καθήκον συνιστώμεν, σεβάσμιοι αδελ­ φοί καί τέκνα έν κύρίφ Αγαπητά καί περισπούδαστα, ιίς τήν ύμιτέραν προσοχήν καί μιλίτην. Δώη δέ •ύμίν κύριος σύνισιν έν πίσιν. Έιίϊ χρησταί; έν Χριστφ τα!; έλπίσι κηρύττομιν τήν έναρξιν τής έθνικής συνιλιύσιως, καταστέφοντες ύμά; διά τών ‘πατρικών ήμών ι-ύχών καί ιύλογιών, καί προαναγγέλλοντας δτι, δσάκι; «ί τι ή έκ τού γήρατος σωματική, ήμών Ασθένιια, ι! τι α: έχ τών άλλων ήμών πολλών χαί ποικίλων χριών φροντίδι; καί άσχολίαι δέν έπιτρέπουσιν ήμίν tva'; παριστάμινοι αυτοπροσώπως προιδριύωμιν τής συνιλιύσιως, θέλει δπως συσκιφθή πιρί βιλτ.ώσιεβς τών πραγμάτων τής Αντιπροσωπεύει ήμ*ς ίτιρον πρόσωπο, έκ τών σιβασμίων Αγαπητών ήμών έν Χριστφ άδιλφών. Όθεν έκκλησίας, δύναται νά έπιτύχη τού σκοπού τούτου, έπαναλαμβάνομιν καί αύθις τά; ταπιινάς'ήμών πατρι­ χωρί; νά έμφορήται Ολόκληρος έχ τού. πνιύματο; τή; κά; ιύχά; καί ιύλογίας, καί παραχαλοϋμιν έκ βάθους έκκλησίας ταύτης, χωρίς νά έχη πίστιν μέν στιρράν καί άκράδαντον ιίς τά; θιία; άληθιίας, δσας παρ' Ψν.ήί «αί καρδία; τόν κύριον ήμών Ιησοΰν Χριστόν αύτού τού θιίου ήμών διδασκάλου καί τών άγιων αύτού άποστόλων παραλαβούσα διιχράτησι καί δια- u καί θιόν, δπως φωτίση πάντα; ήμά; χαί ένισχύση χαί όδηγήση ·ί; πάν έργον · άγαθό'ν καί σωτήριον ' κατά τδ πανάγιον αύτού) Φίλημι Φίλημα- άμήν. I CHRISTΑΚΙ8 Z^GRAPHI ' ANIMADVERSIONES IN REGULAS PRO CREANDO PATRIARCHA CONDITAS* 1872 novembri· 17 29. Ό κύριο; Χρηστάκη; Ζωγράφο; λέγιι ’ /Εχω νά παρατηρήσω τδ πιρί έκλογή; ίξή; έπί τού όλου κιφαλαίου τού πατριάρχου κανονισμού- τό πρώτον άρθρον ιίναι μία προιισαγωγή διά τήν έχλογήν τού πατριάρχου, άλλά δέν έχιι σχέσ-.ν πρό; ταύτην, διότι πιριορίζιται έπί μόνη; τής έκλογή; τού τοποτηοητού- • B.D. CÛUpbnm, t. dv, μ 87-* Oufft «nier «riiaotia··· IUmb qan aaaa 1881 edita habetor tjpü iapnaaa ia bac oeUaclûM ooaln, t XL·, eoi U8-I0. . • f ■ Μ; CONVENTUS NATION. CONSTA.NTINOPOLI A GRAECIS HABITV841872 Mt. 1873 febr 968 Αλλά τό δεύτερον, δπερ Ιχει σχέσιν πρδ; τήν ίκλογήν'Α κανόνισμδν ήΗλησαν νά δώσουν δικαιώματα εις τδ τού πατριάρχου, είναι* στενώς ,συνδεδε^ένον μί τά Ιθνος ώς πρδς τήν ίκλογήν τού πατριάρχου, Αλλ ίπί- . Ακόλουθα ■ μέχρι τού όγδόδυ. Αρθρα Καθόσον 8' σης βίβονται καί δέν δίδονται καί «ίς>ύτδ δικαιώ- Αφορφ Ά λοιπά Αρθρα,' δ σκοπός τών συνταξάντων , ματα ώς καί «ίς τδν κλήρον, συμβαίνει δί έν παρα. . * ’ τάύτα ούθίν δτερον Αφορψ, είμή' νά δώση.τά δικαιώ- τράγ^δον,. τδ νά γίνωνται τρεις ίκλογαί- ό λαός έχει ματα, τά όποια ίχουσιν έκάτερον μίρο< τού κλήρου . καί τού λαού είς τήχ ίκλογήν τού πατριάρχου. Παρα- δλην τήν δμπιστοαύνην χαί τδν Απαιτούμενον σεβασμδν πρός τδν κλήρον, ούχ ήττοά δμως καί τά δικαώ- δείγματος χάριν προσπαθεί νά ίκανοποιήθη τήν όλο- μα& μέλειαν τών Αρχιερέων, δίδων .τά Ανήκοντα βικαιώ- ήνωμένά έπί τής’ έκλογής ' ' ” 'τού πατριάρχου, διότι κλή­ πρέπει ίκατέρων νά. ύπάρχωσι σεβαστά καί ματα είς τδ λαϊκόν ατοίχείον "καί τήν τελείάν ίκτέ- ' ρος καί Λ^ιδς Απαρτίζουν τά δύω στοιχεία, τά‘όποια λεσιν τής ίκλόγής είς τήν ίεράν σύνοδον - δ σκοπός συνέρχονται «ίς τήν. ίκλαγήν πατριάρχου καίΊθνάρ-' οδτος είναι ' 1 δίκαιο^ Αλλ' Ιχει κατ' ίμί ίλλ«ίψ«ις, χφυ Οδτο; ήτο βεβαίως καί ό σκοπός συγχρόνως. διότι τά δικαιώματα, Απερ χορηγεί είς τε τδν κλήρον τών συνταξάντων τους κανονισμούς, άλλ ‘ ~ ' ’ ίνεχα τών χαί τδν λαόν, «ίσί συγκεχυμένα καί ίλλιπή- είς μίν τδν κλήρον δίδει τό δικαίωμα τού νά Ιρχώνται δλοι περιστάσεων δίν ίπετεύχθη ■ δθεν προτείνω, ίάν έγκριθή, *A βιορισθή, ώς πρδς τήν διάχρισιν τώ·< δι­ καιωμάτων έχ^τίιων τών στοιχείων. μ:χτή τετραμελής οί Αρχιερείς είς τήν ίκλογήν τού καήριάρχου, ή διά ίπιτροπή, ήτις νά σκεφθή πώς «!<«. δυνατόν νά ψηφοδελτίων στίίλωσι τήν γνώμην των. Αλλά τδ τά δικαιώματα, Λπιρ Ιχιι έκαστον δικαίωμα τόύτο δέν είναι πλήρες· διότι, ίάν τύχη είς δοθώσι πλίρη _ ίχλίξιμος-νά λάβη μίαν μόνην ψήφον, κατά τήν ίννοιαν Β αύτών, χαί καθυποβάλη είς τήν ίθνοσυνέλευσιν τδ τού πέμπτου Αρθρου, ίστω καί ό ίμανώτερος πάντων, , Αποτέλεσμα τής έργασίας αυτής.** - Αποκλείεται τής ίκλεξιμότητος, διότι κατά τδ Αρθρον τούτο ίκλέξιμοί είσιν οί λαχόντες τριών ψήφων ίκ- Μετά τινα συζήτησιν ή ίθνοσυνέλευσι^, παιαδεξα- τδς τούτου, οί Ιξω Αρχιερείς μόνον προτείνουσιν υπο­ ψηφίους, Αλλά δί/λαμβάνουσι μέρος είς τήν ίκλογήν, μένη παμψηφεί τήν πρότασιν τού κυρίου Χρηστάκη διότι αύτη πράγματι γίνεται παρά τών ίνδημούντων ματισμόν μικτής όκΛμελούς ίπιτροπής. ίντολήν ίχού- Αρχιερέων, ώστε τοιουτοτρόπως δίδεται χαί δέν δίδε­ σης, όπως σύνταξή σχέβιον π«ρ! καταε ληλοτέρου τρό­ που τής ίχλογής τού πατριάρχου, χαί ύποβάλη αύτδ Ζωγράφου, προέβη ίπί τή βάσει τούτης ιίς τδν σχη­ ται δικαίωμα είς τούς ίξω Αρχιερείς. Εις δί τό λαϊ­ κόν στοιχείον ήθέλησεν ό νόμος νά δώση τινά δικαιώ­ ματα, ούχί κατά χάριν, διότι είναι γνωστόν, δτι ό ίν τή προσέχει συνεδριάσει αύτής. Μίλη δί τής έπιτροπής τούτης έξελέξατο ίκ μίν τών άγιων άρχιιρίων σεβασμιότητα τδν πρόεδρον αύτής άγιον πατριάρχης δίν είναι μόνον Αρχηγός ίκκλησιαστικός, τήν ή μάλλον πρόεδρος τής συνόδου, καθόσον Αφορψ τδ ίκκλησιαστικόν μέρος, χα: μηδέν δυνάμε,νο/ πράξαι λέρχων κύριον Νεόφυτον, καί τούς σε.ιασμιωτάτους μητροπολίτας Ίκονίου κύριον Σωφρόνιον, Βελεγράδων άνευ αύτής, Αλλ' είναρ χαί ίθνάρχης- ώς τοιούτος δέ, κύριον Άνθιμον καί Χαλεπίου κύριον Τιμόθεον, ίκ αύτοΟ δί τών λαϊκών τούς κυρίους μίγαν λογοθέτην, Χρη- χέχτηται προνόμια κα! δικαιώματα, χορηγηθέντα αύτψ ΰπδ τής αύτοχρατοριχής κυβερνήσ«ως καί Αφορώντα καί Κων- ,στάχην Ζωγράφον, ϊενοφώντα Ζωγράφον έθνιχά συμφέροντα, καί διά τούτο οί συντάξαντες τδν αταντίνον Καλλιάδην. i OCTO VIRORUM CONSILII RELATIO SUPER EMENDATO CAPITE. DE CREANDO 1872 PATRIARCHA· novembris 2V decembris 1‘4. C αφραγίσι καί Σεράσμιο: χαί φίλοι συνάδελφοι. Αναδεχθέντες οί υποφαινόμενοι τήν συνεδρίασιν τής δεκάτης έββόμης όβεύοντος μηνδς * άνατεθείσαν ήμίν παρά τής ίθνοσυν«λεύσεως ίντολήν τού διατυπώσαι νέον σχίδιον περί ίχλογής πατριάρχου ίπί βάσεων κατά τήν είρημένην συνέβρίασιν παρα- β«χθ«ισών, ήτοι κλήρος χαί λαός, ίν ίσοψηφίφ παριστάμινοι, ίν μιφ καί μόνη συνεδριάσει τής ίκλογικής συνελεύσεως νά ίκλέγωσι δι' Απολύτου πλειονοψηφίας τδν οικουμενικόν πατριάρχην, καθυποβάλλομεν ώς ίξής τό Αποτέλεσμα τών ήμ«τίρων συνδιασκέψεων καί συζητήσ«ων. Άρθρον β’ >. φίροντος ίν τή ίπιγραφή μετά δελτίου. κατά τήν Άφ' ού ένεργηθώσι τά ίν ,τφ προ- ται Αθικτοι συνόδου. Εκτός ΰπδ τάς λέξεις Αί τοιαύται δί ίπιστολα! φυλάττοντοΟ τοποτηρητού καί τούτων, στέλλονται ί,πιστολαί τής ίεράς πρδς τούς κατοίκους άπασών τών μητροπολιτιχών ίπαρχιών τού οικουμενικού λέξωοι, θρόνου, προσκαλούσαι κατά κανονισθησόμενον αύτούςίνα ίκ- τρόπον, Ινα Αντι­ πρόσωπον άφ’έκάστης ίπαρχίας, καί πίμψωσιν αύτδν «ίς τήν ίκλογικήν συνέλευσιν, κατά τόν ταχθίντα καιρόν. Άρθρου γ'. Παρομοίως δι' ίπιστολών τού τοποτηρητού καί τής ί«ρ!ς συνόδου προσκαλούνται καί οί τυχόν ίν βασιλευούση παρεπιδημούντες μητροπολίται, Ινα καί ούτοι παρευρεθώσιν ίν τή ίχλογική συνελεύ- ηγουμίνφ Αρθρφ διατετυπωμένα, ίντδς μιάς έβδομάδος D σ«ι μετά τής ί«ράς συνόδου. πέμπονται, ύπογεγραμμίναι παρά τού τοποτηρητού καί Άρθρον δ’. II;δ πέντε ήμερών τής προθεσμίας τής Εεράς συνόδου, πρδς πάντας τούς τφ οίκουμενικφ τών τεσσαράκοντα μιΑς ήμερών, ό τοποτηρητής μ«τά θρόνφ ύποκειμίνους μητροπολίτας, ίγχύχλιοι ίπιστοτής ίεράς συνόδου ίχδίδαι προσκλητήρια γράμματα λαί, προακαλούσαι αύτούς ίνα,> ίντδς τεσσαράκοντα ? πρδς πάντας τούς ύπδ τού παρόντος κανονισμού καί μιάς ήμιρών Απδ τής ίκδδσεως τών ίπιστολών βιοριζομένους Ινα Απαρτίζωσι τήν ίκλογικήν συνέλευτούτων, ή ίνδημήσωσι προσωπικώς «ίρ βασιλεύουσαν, σιν κληρικούς τ« καί λαϊκούς, ίν οίς σημειοΟται ή ή ίξαποστείλωσι πρδς τδν τοποτηρητήν τήν γνώμην Ρητή αυτών ίν δελτίφ, περί οΰτινος ίκ τού συνόλου τών ίν τφ ίφεξής δευτίρφ παραγράφψ Αναφερομένων ιεραρχών Ικαστχ ίγχρίνει ίν τή οίκ«:φ συνειδήσει ώς Αξιόν τού Αναλαβείν τδν πατριαρχικόν θρόνον. Ή δί συναθροισθέντων Απάντων, χαί ίξελεγχθέντων τών τε συστατικών χαί τής ταύτότητος τών προσώπων, τότε, ήμέρα καί ώρα τής συνεδριάσεως, καθ’ ήν κεκλεισμίνων τών θυρών, Ανοίγονται,χαί Αριθμούνται τά δ«λτία παρά τού γραμματίως τής συνόδου χαί Απάντησις, ή περιίχουσα τδ βελτίον, στίλλεται ίγκεκλεισμίνη ίντδς φακίλλου, ίσφραγισμίνου' πέντε τεσσάρων μελών τής συνελεύσιως, δύω Αρχι«ρατιχών καί δύω λαϊκών, ίνώπιον Απάντων τών μελών. 1 Articulo» I Immutxln» relictu ωΐ; habetur t. XL, col M8D. κοντα καί μιάς ήμιρών προθεσμίας δ τοποτηρητής Άρθρον «’. Έν τφ διαστήματι τής τών τεσσαρά­ * IMd.. μ 88-99. Conn·. uram- room Χ1Π. «1 '··· MS , t f i πρεατευούσης, SteubA» «et* πανονιθβηβέμανον vpî«tv τήν Ικλογήν δύο Μι έχάστην ένορίετν Ανβφρ· σώπεεν, δπως έλθωσιν είς »* tunfianff» *C Wtf&v τουλάχιστον. τής βιέ τή» έχλογιχήν «ινέλείθ «v χφοσδιτρισθείσης ήμέραβ χ^προββσιν, ύπό τή» κροεδρείαν «ώτού, *ΐς έχλσγήν-βώδακα Ατόμεεν λαόχβν, 4τι»« μίλλουαι» ίνα εέέτιπροσωπεύσεοσιν iv τή !, h k i Γ f ί [ J f ! v V I ·. ·. ■ ' ■ ·.· . CONVENTU8 NATION. CONSTASTINOPOU A GRUDOB HABITUS, ïtTSMt-lSnMr. έχθίβω nfvnteftjfi» γράμματα πρδς Mtaui χ·Μ* ‘ επισκόπους τής KvwwvewMibMfc ·*»; έλθεεεεν •if ti πατρωφχβα xai λ«φωσ« pip* ·% *κλ*“ γτχήν συνφευσιν. Άρθρο» s'. Επίσης, *» *♦ 9v*K«φάΐοντα «al Mc 4*F** NpoMp*·* * ταποτηρφτής MO» έγχυχλίους εές ί*Ληφ htfln τής ί f” : “ Mi των Αβαντα τΑν κλήρα» χαί τόν λαέν ταθ αίχουμ*ν.■οβ 8ρέ»ου έρσηχβς Μ Αραταχλήτως χαηριΑρχη». Αρθρον «γ*. Έ»~ ππριπτΑοα too ψηφία; έχί Αμψοτέρτον τβν θνομΑτω», linat τέ ζήτημα Μ τής ψήφου ττθ ταποτηρητοβ. Άρθρο» ιδ*. Αύθη ι«ρέν wvtthwiat Αναφορά χατΑ τήν ήρχαίαν τάήιν xai ύποβάλληβ τή Αψηλή πύλη. ΆφοΟ 8έ Λ πατρ«4ρχης,,'προακληθ«1ς παρά τής χυβορνήηως, παρουοιασθή πρβτον Avohuov τής αύτού ■ύτοχρατοριχής μαγπλοιύτητος xai Αναγνωροθζ, Ακο­ λούθως 8έ μοταφή τίς τήν Αψηλή* πύλην, τύττ έπανέρχηαι «ίς τΑ πατριαρχία μηΑ τής συνήθους παρατάξηας, χαί έχτιλοΟνται τά ιίθισμένα. Προσωπικός σχηματισμό; τή; έχλογιχή; έχλογιχή συνεδριάσει ti» λαόν τής Κεενσταντινοοσυν(λιύσ*ως. πόλεως· 1 'Αρθρον α’. Ή έχλογιχή συνέλιυσις ούγχιιται έχ ’Αρθρον ν· ίίηρυχθεΐσης ÙK>> ** τοποτηρητοΟ τή; ένάρξεω; τής έχλογιπής συνεβριάσεως, μετά τήν χληρινβν xai λαΙΧβν μιλβν. έξακρίβώσιν τής τβν προσώπων ταύτότητός, xai πριν , ’Αρθρον β". Κληρικέ μέν μέλη «ιοί· α') σύμπανττς ή έχτιλεσθφσιν ai τελευταίοι βιατάξες τού S' Αρθρου, Αντξαιρίτως οί μητροπολίται τοΟ οίχουμινιχοΟ θρόνου, προσχαλ-.Οντα: πάντα τά μέλη τής έκλογιχής συνελεύ- β') δώδεκα χωροαπίσκοποι τής Κωνστανπνουπόλιως’Αρθρον γ'.( Λαϊκέ δΐ μέλη «ίσί* α’) ο1. Αντ.πρό­ σεως, δπεες καταθέσωσι παρ’ εώτψ ψηφοβέλτιον έσφραγισμένον, περιέχον τά όνομα ούτινος ίεράρχρμ έγχρίνει σωπα τβν μητροπολιτιχβν Ιπαρχιβν τού οικουμενι­ ίχαστον iv τή οίκείφ συνιιδήτει ώς Αξιόν τού άνα- κού θρόνου, β') βώδ«χα Αντιπρόσωποι τβν ένοριών λαβέίν τδν πατριαρχικόν θρόνον, ti Si ψηφοδέλτια Κωνσταντινουπόλεως, γ') οί Αντιπρόσωποι τβν παρα­ ταΟτα άναμίγνυνται μετά τβν ψηφοδελτίων τβν Απάν­ δουνάβιων ήγιμονιβν, δ') ό ήγιμών τής Σάμου ή ό έπί τούτφ Απεσταλμένος Αντιπρόσωπο; αύτού. των Αρχφρέων. ’Αρθρον η'. Πάντα τ* μέλι) τής έχλογιχής συν­ ΤαΟτα πάντα χαθυποβάλλονη.-. σεβάσμιοι χαί φί­ ελεύσεως Ιχουσιν Ανά μ αν ψήφον ίχαστον. Άρθρ-.ν θ'. Ό λαχών i» τρις ψηφοδελτίοι; ir.iv- λα συνάδελφοι, τή ύμετέρφ Ιπιψηφίτει, ώς δόξαντχ την τβν παρόντων τβ χαί Απόντων ίχλτγέην τή; ήμίν τέ μέλλον έξασφαλίζο'.τα τήν διχαίαν χα! επι­ Απολύτου τιλειονοψηφίας άναχηρύσσ,ται αύθωρείτίατρι- τυχή έχλογήν τού άνωτάτου ημών πνευματικού χα! έθνιχού Αρχοντας, εϋελπιστούμεν ότι εύσονειδότως Αρχής ύπό τού κλήρου xai τού λαού. ’Αρθρον ι’. 'Εάν τέ ψηφοδέλτια μή πχράσχωσι έξετελέσαμεν τήν ύφ' ύμβν ήμίν άνατιθιίσαν έντολήν, τήν ποθουμένην Απόλυτον πλειονοψηφίαν, πρός Ακριβή έφ' φ χαί μετά παρρησίας έπιχαλούμεθα τήν ύμετέδιατήρησιν τής έν τή ίχλογή τοΟ χοινοΟ ήμβν πατρός ραν έπιείχειαν έπί τοίς έλλείψεσι, δι' ών Ακηλίδωτε Απαιτουμίνης ίοοψηφίας κλήρου xai λαού, Αριθμούν- , , τυχόν τήν παρούσαν Ιχθεσιν τό χατεσπευσμένον τού ται οί Αντιπρόσωποι τού ήττον iv τή συν.'δ,-.ιάσει χρόνου. Κοινοποιούμε» δέ συνάμα ύμίν, δτι ό μέγας Αντιπροσωπευομένου στοιχείου, τό δ' ίταρον στοιχείον λογοθέτη; μειοψηφβν θεωριί μέλλον συνάδουσαν τή Ανατίθησιν αυθωρεί διά σχετικής πλαιονοψηφίας τάς Από άλώσεως ίχκλησιαστιχή ήμβν ίστορίφ χα! προ­ έαυτού ψήφους είς ίσον έχτίνοις Αριθμόν Αντιπροσώ­ τιμητέα» συνάμα τήν Αμα τή χηριύτει τ.ύ οίχουμ«νιχοϋ θρόνου Ανευ μεσοπατριαρχείας ίχλογήν τού πων αύτοΟ. ’Αρθρον ια’. Έν ΐσοψηφίφ αυγκροτηθείσης οδτω πατριάρχου, συνερχομίνων έπί ταύτό τβν μελών τής τής συνελέύσεως, τά τ« κληρικό xai τ* λα’.χά μέλη ίερές συνόδου, τβν λοιπών iv Κωνσταντ-.νουπόλει αύτής έγγράφουσιν έν ψηφσδελτίφ τό Ανομα ούτινο; παρ«πιδημούντων μητροπολιτών, τών κληρικών τή; έγχρίνουθιν έχ τβν έν τοίς πρώτοι; ψηφοδελτίοι; μεγάλης ίχχλησίας, τού ήγεμόνος τής Σάμου χα! Αντι­ διαλαμ,υανορένων ίτραρχβν διαλογή; δέ χινομένης, προσώπων τβν έσναφίων χα! τών ένοριών τής Κων­ Αναχηρύσοττα; πατριάρχης ό λαχών τής Αποούτου σταντινουπόλεως. Έν Κωνσταντινουπόλει, τή 30 νο«μιρίου 1872. πλειονοψηφίας τβν ισαρίθμων Αντιπροσώπων κλήρου t ό Δίρχων Νιόφυτος. xai λαοΟ. * ’Αρθρον ι{Γ. ΈΑν xai ή δουτέρα αύτη ψηφοφορία μή Απολήξη «ίς τήν ζητοομένην Απόλυτόν κλαιονο^ΐφίαν, τΑ λα^ίντα μέρος οί; αύτήν μέλη τής συν »λ«ύσ»ως έγγράφουβι» iv ίδιαιτέρφ ψηφοδολτίφ Ιχαστον αύθωροί iv τβν δύω τΑς πλα'ονας ψήφους λαβόντων όνομάτων, χαί ό λαχών τής πλειονοψηφίας Αναχηρύσ- ' οτται ύπό τβν νομίμω^'χα! ένττλβς Αντιβροαβπτυόν- f ό Ίχονίου Σωφρόνιο;. » f ό Βελεγράδων Άνθιμο;. t ό» Χαλεπέσυ Τιμόθεος. ό μέγας λογοθέτη; Σταυράχης Άριστά;χη». Χρηστάχης Ζωγράφος. Εενοφβν Ζενγράφος. ό εισηγητής Κωνσταντίνος Καλλιάδης. RATIO SERVANDA IN ELIDENDIS VIRIS AD EXSEQUKNDA BUBLICA MUNIA DEPUTATIS· 1873 februarii U/M. PAROCHIAE. ‘ Αρθρον 1. Ai iOopiai τβν ύπό τόν οικουμενικόν θρόνον έπαρχιβν, α! τε τβν πόλεων καί al τβν χω­ ρίων, διαιρούνται φις τρε(ς τάξεις· xai ai μέν έχουσαι Ανω τβν 200 ένοριτβν είσί πρώτης τάζεεος ένορίαι, ai δέ Ιχουσαι Από 100—200 έναρίης είσί δεντέρας τάξεως, χαί αί Ιχουσαι κάτω τβν 100 ένοριτβν είσί τρίτης τάξεως. Αρθρον 2. Έκαστη Ινορία θέλει-κρατεί ένοριακόν μητρψον, έν τψ όποίφ θέλουσίν έγγράφεσθεό, βλοι Ανεξαιρέτως οί ένορίται* έν τψ βψλίφ βέ τσύτφ θέ­ λει δηλούσθαι ή χρονολογία τής έγγίραφής έχέϊστου, ή ήλιχέα αύτού, έάν ή νυμφευμένος ή -ού, τό έπάγ* γελμα μύτού, χα! τό χρηματικόν ποσό», δπερ θέλει πληρόνει κατ' Ιτος. Αρθρον 3. Πές όρθόβοξος κατοικώ» ίν τινι έναρίφ, δπεες ή ταχτικός αύτής έναρίτης, πρέπει νέ κατα- * IÜ* Α χί; ένοριακάς δαπάνα;, χαί σκέπτεται tup'; τών ένοριακών Αναγκών χαί π«ρί τού τρόπου τής θεραπεία; αύτών. Εις τό τέλος ί' ίχάστου tau;, 8ί8«ι λόγον τών πράξεών του «ίς τήν βναριακήν συνέλνυσιν χαί καθυποβάλλει τακτικόν λογαριασμόν τών έσόβων χαί έξόδων τής ένορίας. *. Άρθρον 6. Τό ένοριαχόν συμβούλιον σύγκειτω έχ τού προεστώτος τή; ΙερΑς έχχλησίας χαί τεσσάρων ίτίρων μελών iv ταί; ένορίαις τρίτη; τάξεως* έχ τού προιστώτος Χαί έξ έτέρων μιλών έν ταί; ivopiai; διυτίρας τάξεεες, καί ϊ*· τού προεσιώίος χαί όχτ# SM ,· vè St ένφριακόν βυμβούλισν tata ΑπαγορσΑστ* «ίς «ta νΑ όα«μβ|, έχτός Αν «ί πόρ* τής ένορίας ύπ«ρβώσι τΑς Ανάγκας αύτής, χαί ύπΑρχη έποδεβειγμένη Ανάγκη έχτάκτο· τινός δα­ πάνης. "Αρθρσν 11. Ή έΛριαχή ουνέλευσι^ συνόρχιτκι, χατί πρόσκλησιν τού προέδρου τού fvopunM συμ­ βουλίου, ταχτιχώς μέν ΐίς κατ' έτος, τήν τρίτην ήμέραν τών Χριστουγίννεεν χαί τήν*ιρίτην ήμέραν τού Οάσχαέχτίχτως 84, όσάχις ήΑτλι παρουσιασΑή Αναγχη. Καί χατί μέν τήν συνιβρίασιν τών Χριστουγέννων, έχλέγκ τΑ μέλη τοΟ ένοριαχού συμβουλίου, λχμβαν»: γνώσιν τής 8ιαχ«ιρισ<·ς τών ένοριαχών πραγμάτων χατΑ τό κόφολΑόν έτος, χαί έξιλέγχιι τού; λογαριασμούς τού ταμαίου- χατΑ 8έ τήν συνώρίασιν τοΟ Πάσχα, λαμβάν«ι γνώσιν τής >Μη<»ς τού ταμιίου .χα! άπορασιζιι, συμφώνν; μέ τ» άρ»ρα β, 9, 10, τό ποιόν τών βιαφόρβν ένοριαχών αυνιισφορών' χατί τήν συν«8ρΐασιν βέ ταύτην ή ένοριαχή ουνίλιυσις, έάν μίν ή ένορία ή πρώτης τάξιως, Ιχλέγιι τρ«ίς ένοριαχού; Αντιπροσώπους, οίτιν«ς άντιπροσβ>π«ύσουσιν αύτήν έν τή έπαρχιαχή συν- «λ«ύσ«ι · iiv βέ t β«υτέρας τάξ««»ς, έχλέγτι βύο ένορια­ χού; Αντιπροσώπου; · έάν 8i ή τρίτης τάξην;, ίχλίγιι ένα ένοριαχόν Αντιπρόσωπον. Οί Αντιπρόσωποι ούτοι βύνανται νά ληφθώσιν «ίτχ έχ τών ένοριτών τή; αύτής ένορία;, «ΐτ« χα! έξ ένοριτών έτέρας ένορία;· όφαλουσιν βμω; νΑ μή ύπύχ«ινται «ίς ούβένα έχ τών έμποόιστιχών λόγων τών Αναφιρομένων έν τφ ΑρΑρφ IX Ή βιάρχ«ια τών Αντιπροσώπων τούτων έσται Ιτησία, «ίς τό τέλος βέ έχάστου έτους ό Αντιπρόσωπο;, τού όποιου έληξ«ν_ή έντολή, βϋναται νά έχλϊχόή χα! πά­ λιν ώ; τοιούτός. Ούβχς ίμω; βϋναται νί Αντιπροσω- ίτίρων μιλών έν ταί; ένορίαις πρώτης τάξεως. Άρθρον 7. ΤΑ μέλη τού ένοριαχού συμβουλίου όφείλουσι νά ώσιν ένορίται χαί νά μή ύπόχεινται «ίς κανένα έχ τών λόγων. οίτινεςίμποδίζουσιν αύτό νά ώσι μέλη τής ένοριαχή; συνιλ«ύσ«ως, πατά τό ip- jj π«ύση πλιίω τής μιβς ένορ.ας. Άρ^ρού 19. Ή ένοριαχή σύγχειται έξ 1 Αρον 19· έχλέγονται βέ κατ'έτος παρά τής ένοριαχή; “ " Α συνέλ«υσι; 1 συνχλιΰσιως, χαί «ία! ςάντοτ» έχλέξιμα χαί βιί τό βλων iv γένη τών έ·.οριτών. Δέν δύνανται βμε·; νΑ έπόμανον έτος Συνιστίται βέ «ίς τήν ένοριαχήν συν λάβωσι μέρος «ίς τήν ένοριαχήν συνέλίυσιν 1) Οί ένορίται. t,l οποίοι χαβ-υσηρούσι τήν έτη,ίλίυσιν. ίνα έχλέγη ώς μέλη τού ένοριαχού συμβου\ . I λίου τούς έπί ίχανότητι καί τιμιότητι βιαχρινομένους σί«ν αύτών συνδρομήν. 9) Οί έχοντις ηλικίαν χατωτέραν τού 9Π|τους. ένορίτας. 3) Οί ένεκα διανοητικής Ασόενείας ευρισκόμενοι "\p9pov β. Τό ένοριαχόν συμβούλων συνέρχεται τουλάχιστον Απαξ τής έββομάβος,1 έχλέγιι βέ μεταξύ ύπό κηβ«μονί«ν· καί ό) Οί κα·ηγορούμ*νο: ή καταδικασ»έντ«ς έλ έγτών μ*λών. αυτού ένα πρό«βρον, {στις φρσντίζ«ι π«ρί τή; έχτν.έσ«ω; τών άποφάσοών του, καί ένα ταμίαν, κλήματι. ’ΑρΑρον 13. Ό πρόεδρος τού ίνοριαχού συμβουλίου {στις συνάζει έπί Αποδείξει του τί όφειλόμινα «ίς τό ένοριαχόν ταμείον, ίν«ργ«ί τάς Αναγκαίας πληρωμές πρέπει νί «ίβοποιή όλους τούς ένιρίτας μιαν ή δύο κατόπιν έγγράφου ίιαταγής τού προέβρου, χα! συμ- ήμέρας πρό τής συνιλεύσιως βιί νί παρευρεόώσιν «ίς φώνως μέ τάς Αποφάσεις τής ένοριαχής συνιλεύσεεες αύτήν, οί βέ ένορίται όφείλουσ. νί παρευρίσκωνται, καί τού ένοριαχού συμβουλίου, χαί χρατιί τακτικόν καί όσάκις τις έξ αύτών έχλέγετα·. βι’ ένοριαχήν ύπηρεσίαν, όφείλει νί δέχηται αύτήν, Αν βέν ύπάρχωσι λογαριασμόν τών έσόδων χα! έξόβων τής ένορίας. Άρόρον 9. Οί πόρο: τού ένοριαχού ταμείου «ίρίν σπουδαίοι λόγοι, * βποίοι νί τόν έμποδίζωσι, καί νί αί ταχτιχαί χα! έκτακτοι συνβρομαϊ τών ένοριτών χαί D τήν έκπληροί πιστώς καί ιύσυνιιβότως κα»' βλην αύ­ Αλλων προσώπων, καί τί εισοδήματα τού κεφαλαίου τή; τήν διάρκειαν. "Αρθρον 14» Ή ί οριακή συνέλιυσι; προεδρεύεται ή Ζών χτημάτων, τί όποια ήόελεν Αποκτήσει έν τφ παρΑ. τού προιστώτος ίερέεες τής έχκλησίας, Αποφασί­ μΑλοντι ή ένορία. ζει δέ περ: βλων τών «ίς αύτήν χαϊυποβαλλομένων / Αί δαπάναι βέ αύτού εϊσί· ? α’) Συνεισφορά! χρησιμεΰουσαι πρός συμπλήρωσιν, ζητημάτων βι- Αχου ύτου πλειοψηφίας τών έν τή. συνέφ· δσον είναι δυνατόν, τού Απαιτουμενου ποτο-ϋ πρός εβριάση παριυρισκομένων ένοριτών- έν π«ριπτώσ«ι βέ βιατήρησιν τών σχολείων χαί Αλλων φιλανόρωπιχών ίσοψηφίας. Αποφα^ζε: ή ψήφος τού προέδρου. χετταστημάτων τής ένορίας. β") Χυν«ισφοραί τακτιχαί καί έχτΟχτο' ‘£« *»“Ρ· χιαχόν ταμείον ύπέρ τών κεντρικών σχολείων καί φιλανθρωπικών καταστημάτων τής έπαρχίας, «ί; ή* ή ένορία Ανήκει. Άρόρον 10. Εκτός τής τακτικής ένοριαχή; συνεισ­ φοράς «ίς τό έπαρχιαχόν ταμείον, ήτις όρίζ«τατ έν τφ Αρ9ρ«ρ 19, τό ποσόν, δπερ Μλ«ι βίδ«ι ή ένορία ' Γρό<ι>οι Ma jHMtcr pMaai* art tareiea, caia· pretia» Mqaipant Ukellan (tllic·· 0, jp Mat. DIOECESES. ■ Άρθρον 15. 'Εκάστη έπεφχία, συμπερςλαμβανομένης χα; τή; Κωνσταντινουπόλεως, σύγχειτα: έξ όλων τών έν αύτή ένοριών. Διευθύνεται βέ ύφ’ ένός έπαρχιακοΟ συμβουλίου, συγκειμένου έχ τού Αρχιερίω; ή τού Αντιπροσώπου αύτοΟ, χαί Οχτώ μελών, έχλεγομίνων παρά τής έπαρχιακής συν*λ«ύ«ως· Άρθρον 16. Τί biti τής έπαρχιαχής «υνελεύσεως έκλιγόμενα μέλη τού έπαρχιαχοΟ συμβουλίου άνα·1· Ml COM VKNTÜB lUTIOM. IAGBABCB HABITUA, 1971 aat-ΙβΠ^Λτ. ΜΑ VaoOrHp Mt* Α ήμίαυ «ατ'Ιτος. Ot M ICwdlMVM 1 «ατ Ιτος, τήν νιριααήν τήν Αρέα·ς «ta τΑ Χρκταόβόναντβι vi taJUxM* «ai «Αιν aap’ «ώςής *·* 9β γτννα «ai τήν «ιηιααήν τού ΒαρΑ, έχτΑχτβς Μ έχιδν έτος· A^Omni M «A ώ« «Amomi «|t tap· Ataug ήύαλα aapaaauMAt ΑνιΑγαη. Kai έν μέν τ| ytfai έναριβν· «ροοέτι Ai ApaOtaiM «A AoAmiwm αρΑτη αννοβριΑακ έχλέγαι τΑ μέλη μα έπαρχιαβοΟ •Ις «Mta fa t·* ΙμπΙισππβ» λόγων, AtaMt A»a- αυμβααΠαυ, )«μ|Ι.*ια. γτΑαη τής &αχ·ρί·Μ«ς τ*ν ρέρονται «Ù * #*M» U- XvnmAmi · î*t W» iaapximiAv πραγμέτ·» χατά τ* «αριλΜν Ιτος, χαί έπαρχιαχήν συνέλ«υ«ν, tva έκλέγη ώς μέλη MO Maf έξιλέγχ· τούς λαγαρυημούς τού τ«ηΜ<ου· έν Αέ τή χιβχοΟ συμβουλίου φρέοωχα βια«ρινάμ«ν· M τήν συναέρτΑοκ τής «υριβχής τοΟ βαμί, lapfAvw γν*α» ίχανότητά on, τήν τιμιότητά των «al τώς «ρδς τήν τής ΗΜ·ς τοΟ ταμαίου «αί Αποφασίζτι αίμρ6ν·έ έπαρχίαν, τδ ΙΑνος «al τήν έχχλησίαν όχηρ«σίας των. μέ τδ ΑρΑρον 19 χαί 90 τδ ποσδν τ*ν 8ιαρίρ·ν ΆρΑρον 17. TA έχαρχωοών συμβούλια* fporrfÇn έπβρχιβχΑν συν«ισφορ*ν. πιρί τής «ίσπράξωις τβ* έπβρχιαχέδν πόρων, Anîtf ΚατΑ τήν συντδρίασιν δέ τούτην ή έχαρχιαχή τάς τακτικές έπαρχΜΜής 8«ατάν·ς «al oaiatrai «api τβν έπαρχιαχβν Αναγχών «ai τού τρόπου τής βοράπ«ίας αύτών. Είς τδ τέλος β' έχάστου Ατούς βίδ«ι λόγον τΑν πράξ«ών tou «ίς τήν έχαρχιαχήν συνέλ«υσιν xal χαβυποβάλλω ταχτιχδν λογαριασμόν τΑν έσόδων χαί έξόβων τής έπαρχίας. ΆρΑρον 18. Τδ έπαρχιαχδν συμβούλια* προ«δρ«ύ«τα: ύπδ τού Αρχιιρέως ή TOO Αντιπροσώπου «ύτοΟ, έχλέγιι δέ χατ' έτος μιταξύ τών μιλώ* αύτού Ινα Αντιπρόιβρον χαί Ινα ταμία». '0 Χρόίδρος 8ι«υΑύν«ι τάς συζητήακς χαί έργασίας τοΟ συμβουλίου, χαί φροντίζω π«ρί τής έχτιλέσωος τΑ/ Α*οφ«ίσ«ων * αυτού. 'O δέ ταμίας συνάζω έπί Αποβαίξω του τΑ όφωλόμτνα «ίς τΑ έπαρ,μαχδν ταμχίον, χαί έ»«ργ«£ τάς Αναγχαίας πληρωμές χατόπιν έγγράφου διαταγής τού προέδρου, δφ«ίλοντος νΑ έκργή συμφώνως μέ τάς Αποφίσιις τής έπαρχιαχής συν»λ«ύσ«·ς χαί τού συμ­ βουλίου χαί χραιή ταχτιχδν λογαριασμόν τΑν έσόβων χαί έξόδων τούτον. ΤΑν πρόβδρον Απάντα Αναπληροί συνέλιυσις έχλέγ«ι χατ' έτος τδν έπαρχιαχΑν Αντιπρόσοπ'.ν, δστις δύναται νΑ ληρ*ή «ta έχ τ*ν χατοίχχν τής έπαρχίας «ta χαί έχ τβν χατοίχβν oieotfycttt Αλλης ' έπαρχίας, χαί δστις Μλ« Αποτ*λ«ί μέλος τής έν Κ·νσταντινουπόλ«ι έίένιπής συν«λ*ύσ«·»ς· I Ή έχαρχιαχή βέ συνέλιυσις τής Κονσταντινουπύλίβς έχλέγ»1 8ώδ«χα έπαρχιαχούς Αντιπροσώπους. 01 έπαρχιχχσ Αντιπρόσωποι όφιίλουσι νΑ μή ύπύχιινται «ίς ούδένα έχ τβν έμποδιστιχβν λόγ·ν, τών Αναφ«ρομέν·ν έν τψ Apï-ftp 19. Ή διΑρχΡα τών έπαρχιαχών Αντιπροσώπων «ίναι έτησία· έν τφ τέλ*ι 8' έχάστου έτους έχαστος Αντι­ πρόσωπος δύναται ηέ έ«λ«χ»ή χαί πάλιν ώς τοιούτος καρέ τής αύτής ή Αλλης έπαρχίας- ουδ«ίς δέ Αντι­ πρόσωπος δύναται ν' Αντικροσωπιύη πλ«ί· τής μιΑς έπαρχίας. ΆρΑρον 99. Ή έπαρχιαχή συνέλκυσις σύγχίΐτα: έξ βλην τών έν τφ Apiipp 11 Αναφιρομένων ένο- ριαχών Αντιπροσώπων τής έπαρχίας. '0 Αρχι«ρτύς βέ όφαίλίΐ νΑ «ίβοποιή «Ατούς μίαν τούλάχιστον έρδοΑπαξ τής έβδομάδος, χαί Αποφασίζω π»ρί δλων τΑν μάδα πρδ τής ήμέρας τής συναβριάσιως, Ινα παραυριΟί 8έ ένοριαχοί Αντιπρόσωπο: ζητημάτων χατά πλωοψηφίαν έν π«ριπυύσ«ι δέ ίσο- Αβσιν «ίς αύτήν. όφαίλουσι νΑ παρ«υρίσχωντάι · χαί όσάχις τις έξ αύψηφίας, ισχύω ή ψήφος τού προέδρου. Άρ3ρον Ί9. Πάροι τοΟ έπαβχιαχού ταμιίου «ίσί ·, , τών έχλέγ«ναι δι’ έπαρχιαχήν ϋπηρασίαν, όφ«ίλ«ι νά 1) Αί ταχτιχαΐ συνωσφοραΐ τΑν Αναριών, αίτινίζ ' δέχηται αύτήν. Αν 8έν ύπΑρχωσι σπουδαίοι λόγοι, οί Αράζονται αίς .τδ πέμπτο* τΑν ταχτικών συνδρομών όπούχ νΑ τόν έμποδίζωόι, χαί νά τήν έχπληρο* πιστώς χαί «ύσυν«ιβότως χαύ" βλην αύτής τήν τοΟ δλου τΑν tapcxAv έχάστης. 3) ΑΙ έχταχτοι συ*«ισφοραί τΑν ένοριών,αί δρι· διάρχίΐαν. ΆρΦρον 93. Ή έχαρχιαχή συνέλιυσις προιϊρ«ύ«ζίμ«να; παρά τΑν ΙνοριαχΑν συν«λ«ύσ<ων, αυμφώνως ται παρΑ τού Αρχωρέως ή τού Αντιπροσώπου αύτοο. μέ τδ ΑρΑρον 10. 3) Αί συνωσφοραί, αίτινας αύτσπροαιρέτως ήΑ«λον Αποφασίζω δέ π«ρΙ ίλών τών «ίς αύτήν χαίΗιπο-· βαλλομένων ζητημάτων 8ι* Απολύτου πλιιοψηφίας τβν προσφιρΑή αύτψ παρ'οίουδήποτ» προσώπου. 4) ΤΑ «ίσοδήματα έχ τΑν χ«φαλ«ίων παί χτη­ έν τή συν«δριάσ» παραυρισχομένων ένοριαχβν Αντι­ μάτων, τ* όποια ήΗλιν Αποκτήσω Ιν τφ μέλλοντι προσώπων. Έν π«ριπτώσ«ι βέ ίσοψηφίας, ίσχύ«: ή i Αντιπρόιδρος. ΤΑ ίπαρχιαχόν συμβούλιον συνέρχιται τουλάχιστον ή έπαρχία. Ααπάναι δέ τού έπαρχκχοΟ ταμαίου «ίσί· .1) Συνωσφοραί ύπέρ τΑν' χχντριχβν έπαρχιαχβν σχολίων χα! φιλανθρωπικών χατωπημάτων. ψήτχ τού προέδρου. 3) Έφ' δσον «ίναι δυνατόν, συντισφοραί πρδς ΰχοστήριξιν τών έν ταίς Α*ορ«»τέρ«ις ένορύις ύαάρ- ΆρΑρον 94. Αί έύνιχαί ύποΑέσως βλων τών υπδ τδν οίχουμίνιχδν Αρόνον έπαρχιβν, αί συγχ«ντρούμ*να: έν τή πρωτίυοόσρ, βκυΑύνόνται παρ' ένδς έ&νιχοΟ χόντβν σχολιίβν χαί πρδς ^ύστασιν τοιούτβ» βκου α URB8 REGIA συμβουλίου, συγχωμένου έξ όχτώ μ«λβν, έχλαγομένων 4έν ύπΑρχουσι. ’ π«φΑ τής έΑνιχής συωλιύίωως, ata μ«ταξύ τβν μ«/ 3) Συνιισφορα! ταχτιχαί χαί Ιχναχτοι (ίς τΑ χ«ντριχόν έδνιχδν ταμΜον πρδς Atpaxiiav τΑν 8ce- λών αύτής, «ta «ai έχτδς αύτβν, χαί προ«8ρ«υομένη ΐπύ τού πατριάρχου ή τοΟ Αντιπροσώπου αύτού. φόρνν ΙΑνιχΑν ΑναγχΑν. 'ΑρΑρον 90. Αί ταχτιχώ συν«ισφοραί τΑν έπαρχιαχών ταμ«ί«ν «ίς τΑ «<ντρι»Αν MhxxAv ταμίΣσν Apportai «ίς τΑ δέχατον τών «ίσκρΑξηνν αύτΑν έχ τών ταχτιχΑν ένοριαχΑν συνασφορΑν. Τδ ποσάν 8έ, δπ«ρ Αέλα βί8« τΑ έχιφχιαχδν ταμτίον διά τάς Αν· Αναφ«ρομένβς έτέρας συν«ίσφ«ρΑς, >έλ«ι προσδιορίζίσύαι κατ' Ιτος τή προτΑσα τοΟ έπ^χιαχοΟ συμβουλίου παρά τής έχαρχιαχής συν«λ«ύσ«·ς· τδ 8έ έπαρχιαχδν συμβούλιο* όφ«ίλ» νΑ συμ. μορφοΟται μέ τήν ΑπόφαΛν αύτής, τήν δαοίαν Απα­ ξ γορ«ύ«ται αύτή vi ύύρβή, έΧτΑς Αν οί πόροι τής ΆρΑρον 9Α. ΤΑ ύπδ τής έΑνιχής ονν*λ«ύσ«ως έχλιγόμανα μέλη τού έΑναιού συμβουλίου Ανανοούνται χατΑ τδ ήμϊσυ έν τφ τίλω έχΑστου έτους- βύνανται βμως νΑ έ«λ«χΑβσι χαί πάλιν «αρ* αύτής 8ιΑ τδ έπιδν έτος· ύηιέλουαι βέ νΑ ώσι μόνιμοι ή τούλάχΜτον προσωρινοί χάτοιχοι Κωνσταντινουπόλεως «ai νΑ μή ύπώϊωνται «ίς ούδένα έχ τβν έμποδιστι- έπαρχίας ύπ«ρβΑσι τάς ΑνΑγχας αύτής, χαί ύπώρχή χβν λόγων, οίτινας Αναηέροναα «ίς τδ Αρύρον 19. ΣυνισΜται βέ «ίς τήν έΑνιχήν συνέλ*υ«ν, Να έχλέγη ώς μέλη τού έΑναού συμβουλίου πρόσωπα διαχρινόμ«να βιΑ τήν ίχανότητά των, τήν τιμιότητά των, χαί τάς χρδς τδ ΙΑνος «ai τήν έχχλησίαν ύκηρ«- \ Αποδειγμένη ΑνΑγχη έχτΑχτον συνδρομής. Άρύρον 91. Ή έπαρχιαπή συνέλαυ^ς συνόρχ«ται, πατά πρόσχλησι» τού Αρχκρέ·^ τακα«Ας μέν 81ς σίάς των. ΆρΑρον 9β. Τδ έΑνικύν συμβούλιο», συμφώνως μέ τδν διέποντχ τΑς έργαοίως Αύτού «ίδιχδν χάνο- \ ,______ '■<■·’ ■ Μ» 00NVKNTU8 RATION. (JOM8TOTOK>POLX Δ ORARO» HÀRITU8, 1879 est-1879 Me. 978 vispfe, φρνντέζη nqpl βλων i* ytam eAv Αδνω uAv taeHemev Ml Wsi λόχον eAv κρΑξαόν ’’·* •4 τήν Αδνιηήν «wvtaauetv i* tf ttam Isdrmv Ηοος. , RpApev Μ, ΤΙ έδνική mvAsmi; αροοβροΑατ· •qpft w® w* Àvtn^··^ mÂwmc eèfbv ΛΜφΜφί M Mpi Βλι ·» «Ις αάτήν Μδνβωβαλλνμένων Çqeqpdtasv K tam· Άρδρον W· Ή Αδνιοή mnAmec, ivun»» κβόουσα δλας τός M ebv οίχοαμιναιόν *ptaev leap χίως, afrrMtm ta eAv ta ef ApAp? » Αναφν* μένων ΜφχιαωΑν Avctnpoofaspv. Συνίρχπαι ta Mta κρόσκλησιν eefi απριΑρχΟυ 81ς Mt* έτος, τήν npAtqv χιιριαχήν μ«τΑ ta βσοφΑ μένων έχαρχιαοΑν ΑντικροσΦαων. *Rv uspixetam feè (MteMÎflC* ievfai A -àteMc SMAteeu. 'Κκνφηφίσδη ·ΐή |ή|·Ι, έχτός n» τρίτου Αρδρου, έκΐ τοΟ tamtou τ* μέν «tan μέλη 'fit έβιτρβαής, veto xsd τήν κυραπτήν τοΟ Θμ^Α- έχτΑκτως U ta κιρικτΑσκ- χηρ*ύσ«*νς τοΟ οίκουμ*ν.χοθ δρόνον ορός έκλσγήν TOO κατριΑρχου, συμφίνως τφ tai τούτφ ιιδικφ χανονισρφ, mI ύσΑκις ήδ*λ* καρουσιασδή έδνική τις ΑνΑγχη. Καί ta μέν τή χρώτή ταχτική βώτής avvsfipiAoei έχλέγ*ι τδ μίλι) TOO έδνιχοΟ συμβουλίου, λαμβάνιι γνΑσιν τής διαχ*ιρίσ<ως τβν έδνιxôv κράγμ4τ*ν χατά τό Μρ*λδόν Ιτος, μΙ έξιλέγχκ τού; λογαριασμού’; τού iiHtxoO ταμ*ίου* ta Si τή ταχτική σνννδριΑσω τής Κυριακής τοΟ βωμΑ, λαμβίν*ι γνβσιν τής Μσοως τού ταμ*ίου χαί έιτιψηφίζ*: τόν Οκό τοΟ έδνιχοΟ συμβουλίου καδυχοββώλόμβνον αύτή έτήσιον προΟκολογισμόν ΤΑν (δνιχΑν έσύδων. χαί έξόδων. Ό ΜΐριΑρχης Λφΐίλιι vi «!δοχ:ιή τΑ μέλη τής έθνιχής συν*λ*ύσν»ς μίαν τούλΑχιστον έ^δομΑδα ορό τή; ήμέρας τή; σ,ινιδριΑσνως, (να χαρ*υρ*δΑσιν *ίς αύτήν. ΟΙ 81 Ικαρχιακο: Αντικρύσωκοι δφ*£λοοσι νά καρβνρίσχωντβΓ χαί 4σΑχι; τι; έξ αύτΑν έχλέγηαι δι* έδνιχήν ύχηρνιίαν, ίφκίλιι νά δέχηται αύτήν, Αν δέν ύκΑρχωσι σκουδαίοι λόγοι, οί δχοίοι νά τόν έμχοίιξωσι, καί vi τήν έχκληρτί αιστΑς καί (ύσυν<ι· δότως m3* ίλην αύτής τήν Βιέρκκιαν.- te t| ΙΝφΚφΐη·· λΟμβΑνοντα ta* βφιν τήν AiepcpAv τής χρηματικής ΜταστΑσοως τήν ύκΑρχουοοτν μοταήύ τδν mtoîkwv τΑν χόλοων καί τΑν χωρίων, τήν διαφοράν τΑν ΑναγχΑν χαί τΑν βακανΑν έν ορ£ς κύλοαι μΙ το’ς χοιρίοις, Ας μΙ τήν Ata ύχΑρχουοαν κα>ιορ«μένην αυνήδοιαν μιταξύ τΑν κατοίχοον τΑν κύλκβν, TOO.vi αυνοιοφέρννοιν ύκέρ τΑν κοινΑν taorpiAv, καί τήν έλλκιψιν τοιαύτης οννήΜας έν το(ς κλιίστας χ·ρίοις, καί βπ 6 κροαβιοριαρό; ύμοιφύρφου συνδρο­ μής ta Um γροαίοον ήδολιν κίσδαι Ανοκαρκής διΑ τής κϊλοις, κοφοδίχδήβαν τήν έν τή ύκοβαλλομίνφ σχι- Βίτμ σύνταξιν ύ δέ κύριος ΚυνστχντΓνο; Καλλιάδης, φρονΑν δτι ούδομία 6tav vi ύκΑρχη διαστολή ta τή έξασκήσοι τοΟ έχλογιχοΟ δικαιώματος, κροτκίντι βατ»; χέχτηται τοΟτο Μς ύρΑύδοξος, άκοτίυν «ίς τύ iVo-' ριαχόν ταμοίον τήν ta γροσίβν 8έχα έτησίαν αύτοΟ συνδρομήν. Έν Κανσταντιναυπύλτι, τή 14 φτβρουαρίου 1873. t 4 ΣΑμου Γαβριήλ, t 4 ΕΑνδης Καλλίνικος, f 4 Β*λ*γρ4ϊβν Άνδιμος. Κωνσταντίνος Καλλιάδης. . ΕονοφΑν Ζωγράφος. Κωνσταντίνος ΚαρακΑνος, «ίσηγητής. SYNODUS C0N8TANTIN0P0UTANA ad creandam novam patriarcham 1873 aeptembri -aovembri. Anthimu· VI patriarcha Coovtantinopolitana·, quem dio S (non 7,. ut ei mendo typograpluoo scriptum habetor) eeptembrie 1873 dooigMtu· foieoe ■upra, ool. 344, retulimaa, eam noMaUoraai o eacra irnodo antistitum invidiam in oe eoMitaoeot propter imbellem suam agendi rationem in expediendo ne­ gotio bulgarieo. propositum deponendi onus patri­ archate coram conventa. national! significavit in congraeco die 90 septembris * 9 octobria 1873 cele­ brato. Orations· quam oo do re ad deputatos habuit infra primo loco posuimus. Hanc aedis re­ nuntiationem o*s probasse* gubernium turcicum, vfcarius patriarohalm met designatae eat Seraphim Artae métropolite (30 aeptombria , 19 octobria), quem regium diploma in munere confirmavit die 7/19 octobria. Tum sacra synodus, missis pro more abhino decennium recepto ad singulos sedis ooeamenicae episcopos litteris, provinciarum deputatos qui patriarchati» candidatos eligerent urbem regiam adire iumit intra tempus a regulis pro patriarcha creando praefinitum. Ad litterarum istarum prae­ scripta prior ad designandos candidatos congresses in aedibUa patriarchalibua locum habuit die 18 90 no-, vembris , posterior vero die 23 novembris / 5 decem­ bris. Latis eadem die canonicis snftugiis. omnium sacrorum antistitum consensu patriarcha renuntiatus est loaehim II, qui iam ante decem annos summam illam dignitatem ftierat consecutus. ANTHIW PATRIARCHAS AD CONVENTUM NATIONALISM ORATIO,· ; Σιβίσμια ta Χριστή Αδκλφοί μΙ τέκνα κ*ρι-&της ότι τό.τής σαρχός ήμΑν ΑσΗνός Ανακληρώσκι τό κόΑητνκ τοΟ κνβόματος κρόδνμον μΙ ή τοΟ Ιδνονς κοντός, Δύω συνιχληρώδησαν (τη, Αφ' 8του ή όμόδυμος χλήροο τ* Αμα καί λαοΟ, xspl τόν Μτριαρχιχόν τού­ τοΟ Ηνους *ύχή έχΑλ*α*ν ήμας τό τρίτον *ίς τόν τον δρδνον σνγχέντρωσις καί σννοργησία, δης κοτέ Aptasv toOtov τΑν Χρυσοστόμων μ! τΑν Φωτίων. λυτρωδβίη τΑν taixsiptassv fimvAv μΙ τήύ Αρχαίαν Καίχ*ρ δέ ιίδότνς Ασδσνός μέν μΙ xqpmôv τό οαρ- αύτοΟ ΑναλΑβοι <ύχλ«αν, ήντωρ δύσκοτμα rixvu, χίον ήμΑν τουτί, όρΑντνς Û τόν Αγλαόν toOtov όρό- Βέξ ήμΑν γβννηδδνΜ, Αλλ* eta όντα έξ ήμΑν,* κατΑ νον δ*ινΑς χλυδωνιζόμχνον, χρίμααν οδς cita κύριος, τόν Αχδστολσν, Mvri σΝνβι διασΟραι ΑηβφΑδήσαν τό ta Μτριαρχιχέν Αξίωμα ούχί έκίζηλόν τι, ΑλλΑ xsd ύαύ τούς αδδα; AuTvm κοαμικΑν Αρχδντφν, *φρΑ pcpriov δυσβΑστακτον, ύφ' ού τύ βΑρος Ιχλιννη τρνίς τούς Ινρούς χανόννκ τής 'δσίας καί δμωμήτου ήμΑν ήδη γνραροί ήμΑν κροκΑτοχΜ, Αλλ' δμ**ς ύχηχούσαμκν κίστνως· Ένόνν τοι τήν έχλογήν ήμΑν Α«οδ*ξΑμ*νοι *ίς τήν τοΟ Ιδνους ήμΑν χρόσκλησιν, Αμα μέν Ανα- μ! Ιμκλα^ν τήν χμρδίαν *ύγνωμοσύνφς τσίς έκλ*ξαμνησΗντ*ς δτι „φωνή λι»Ο, φωνή ÔTO0', Αμα δ'*ύχό- μίνοις ήμβς Αγίοις Αδβλφοίς tait τοίς έιαδαήκλχνδνΐιχ μ*νοι τήν δαίαν έξ^οφοος έχ«ιν Αρβνγήν, χαίέλπίζον- τότν τφ ύνύματι ήμΑν τιμητικοί; έκιδίτοις, Axap, καί- • Μ4, t. VO, μ 19-Μ- •η m βτχοουβ (xnmtAjrraoroutAXAt im μημΜ-μτμμ σύχις ύχύ νφν SocvAv ΦαοώΜννα,ίΜ τφ ύμαρτολφ «at ύναφίφ «ώνού Ατύλφ, ΑνήλΦομον τύ τρίτον Μ τύν χατριύρχούν τούτον ύρύντν. tvo, Tuait τύν ύρχηγύν «ai Ιφίιΐιοτήν t* ήμηέρας θρησχχίβς, τύν χύριον ήμΑν Τηαοβν XptOVAv, έΚιτφφ» μένος τής χρατκΑς »>ρν^Μς νυχφημαρύν mH wtc *α·ΦΤ··6 h m! Mw«» ptav ζη- τού ΜφΜρχα»· τούτου χρόνου «ri τήν χορήγίμ»* Ρ*«Λ»ν wee «ο Μ*» *?x«p«e<*- Kri­ xovd σύέντι έχαναγαγοίν αύτύ rie τήν μύν|ρ«η*' «ta* voi U τοοαύτβ ήσαγ ri Αχοτύρλητοι βυσχέροιοι, t' ήλχίζομιν «ri τήν έχχλησίαν τού Χριστού ύααλ- Αλλ’ βμας, χύρις rie τήν MHi«v τού μτγύλου iHoû λόξαν τήί «αραστρχυούσης rie βύτήν χοαμιχής έχη- τΑν xpwnavAv, τύ ήμισυ τού έργου ήμΑν έχτηλέούη pdae, 4* «ri «έρρ« τΑν αραγμύταν δνης ύχοτρέφ·*! «ri έβέώη τφ ύχύ τριΑν χοτριβρχΑν έσττρημένφ τοιδση &|0v δύναμις, χροστχαφήσαμη, «ri τηρήοτιν θύτου χατριχρχιχφ τούτφ ύρύνφ τ* ύψηλύν ββρ^τιον, ύλώβηΰι τύ'βίχαι· «ri χρονόμιο τ«0 ΜτριαρχιχοΟ ίσον ύ*«ρύλλ«χτον *Λμ τοί; έίχδ TOO Αοιδίμου Γτντούτου ·ρένου. ϊήρβντος νύχταρ το «ri μ·' ήμέραν, Β ναΦου TOO Σχολαρίου έξοσρ«λίζ'-υσι τά τού βρένου xpot «ri hictfi, ·Λ γηρ«ιύν ari έξησύτνηχύς «ri •ρονβμι·* Έν μέσρ τΑν έχτΑχτνν τοΰηον ένβμολιΑν ari συντντριμμένον ήμΑν σαρχίον «e τύς ύβούς τής |ptγολοχδλιιος τούτη;, χροσηρχέμο·· τοίς έχοττύταις, βυσχιρηΑν, έχιχιιμένης τής άίυσβχήττυ ΑνΑγχης TOO xri χύσαν τακτίνασιν ύκοδύνττς χύριν τής έχχλησίας SimAooi τϊέ τιμολφέστοτο συμφέροντα τής έχχλησίβς χαί τού >>«ο0 ήμΑν, πορηνέσομτν, ιηροοτρέφαμον, ίχ«- ari TOO γένους, Ανέρητος ήμίν σχτβίν έχέβοιντν ή ττύοαμνν, χροοολιχάρήσαμον αύτούς, tv· έχιστρέφ«»σιν Αβρφής τΑν βανονισμΑν έφβρμογή, xri 28(μ βσον kick τΑν ύ|Μφτιών αύτΑν ύλλ' οίμα! βσχλήρυντν ό έύρϊιρφ τήν τής Χορί ήμΑς Αγίας xri ί«ρΛς συνβδου χύριος τήν χαρδίαν αύτΑν,. xri τή ς’ ίανουαρίου τοΟ αυγχρβτηατνι* <Κχρϊ)ζτν 6 ύρύνος συνιργοτΑν β*5οχι1873 ovngplou έτου; έχλήραοαν τό μέτρον τής Ανο­ μ·σμέν«ν, έργβσύέντβν xri έν γνΑστι βντ·ν χασΑν μίας xri τής ύγνΜμο<χ>νης χρός τήν έχύρέφασαν «Α­ tCh χτρς«*τ«ιΑν τοΟ έΚατλοΟντος τήν έχχλησέαν ζητή­ τούς έχχληβίαν, ύσνγγνώστας χοτ’ αύτής ύαοβήσβντος. ματος, xri χαΒφων έύτβρήσομτν έν oûtomI 8ή ΒτιΚ·Φή*ον σχληρύν μέν, ύλλ- ύχχρύβατον έ««βύλ- vri; xapcorotoax μή AvMtfvot τύ ζβτιχώτχτο τχύτα λντο ήμίν τάτ«, ή τΑν ΑοοβΑν ùxdvov τιμβρίβ, Αϊ­ συμφέροντα «ς (ορέρχας, μήχ» βοχιμασΗντας, ύλλύ τινός,' Αγνώστους τέ«»ς Αρχές d; τήν έχχλησίαν τοΟ χοτήσ·9** έχλογήν- d 8έ Αμάρτημα toOto, ούχ! Χριστού χαρτισύγοντος, χατέτχμνον τήν μογύλην βμτος ή χράύτοις ύμαρτοολή. Τής συνέύου ούττ» συγ«ύαγγτλιχήν Αδτλφέτητα, xri χοομιχοίς Αρχαίοι χροα- χροτηΜνης, χΜ*έμ«νο« τοίς χανονιομοίς, ούβέν τι φτύρντος, βοινφς χαρηνύμουν xri τήν συνώδηοιν τού μονομσρέές έχρύζαμον, ύλλύ τύ χύντα ύκχβύλλομν λαού ήμΑν έσχανβύλιζον. Ούχ Αχνήαομτν τούτο έχι- 0 ύχύ τήν ούσχοψιν τΑν ύγίβν ύβολφΑν χαί ύχηχούτιλέσαι, ούβ- ίσχυσαν Αχοτρέφαι ήμύς οΗ' Ανττνέργτιαι ομβν ùd «Ις τύς ίχοφύοτις τής χλκονοφηφίας, xriμυρίαι δσας oM' ri τΑν «ρβτχιΑν ύχοοργΑν «ύμτκίς χ«ρ χαλλύχις τήν έναντέαν (χοντ«ς γνώμην. Kri βμνς τόττ χρύς τούς ΑχοβτΦντβς ίιοΗοτις. ΊαχιιροΙ έν τή χαττχραύγασαν ήμΑν τίνος îxi μονομτρέοιν ένοργτίοις, έντιλήήχι τοΟ μτγιίλου τής 4ρ·οίοξΙ«ς taoO «ri «rixap ούδέν χρύς ύχόίοιξιν τούτου γτγονύς φέροντχ^ άχοτογάνιστοι έν τοίς (tarife τής έχχληβίβς «ri TOO xrixop ύναντιρρήτου ύχύρχοντος βτι έν χύοαις τοίς λοοΟ ήμΑν, τού; μέν έχοστέντ·; 1τιμ·ρήμ«μτν, ouv- ένομγτίΜς ήμΑν έχηρτκΑμιν τήν σύνοδον, χολλύχις ηγέγομν 8έ τήν έγι«ν xri μ*γ«Ελΐ|ν οόνοίον, ήβς, βέ «Μ αολλούς τΑν Αροχρέτνν τού γένους, xri ένα, χοί μ*τέ τάς μΰρί«ς έντιβμΦοκς «ri τήν λκΜΜήίβν Μααμ«ν d; κύαβν "λυσιττλή αίτησιν «ύτΑν, ώς τοΟτο έν£0; χολιοο, τρβνΑς «βτιΜξ··· τέ ένττοβγγτλιχέν μβρτυροί χρύς τοίς ύλλοις ή σύατασις τής έχχαιτής τοΟ έΦνοψκλττισμοΟ 4μχής, έξέ·α» τής έρ»οβοή(·ς ύ·ύτιχής έχιτροχής, «0 feperôacO συλλόγου xri τής τούς τούτη σταχοΟντος xri ουνέτοξ» τύν ΐρον, Βν οίχσνομαής έχττροχή;· ού μήν 8' ύλλύ xri ptovri «opi χαραιτήοΜς ήμΑν ήχοάσΡηοβν, Φ«να1 ού μόνον Μγμο έντχηρύήομτν xri ένοχηρύττομιν. "Ετος «ρύ τκΗρ«*ν ήμ«ρΑν ουντ«ληρ4·η riri 8« τΑν «eppdtcv, ύλλύ xri έχ τΑν έγγύΡτν, ούιΡ τή; ένοχήρύ&κς τοΟ βρΟυ τής έτ1* «ri μήτ&ης οίδαμτν βκΑς χροχλύοΟοαι, xri έχΐ τοοούτον ταχ«ι· οννΜου. Τήν τοΟ λ·οθ μ*γ<οτην «ρές ήμβς rtvoiM νσΟσαι xri έή·υύλίζουσ·ι ήμύς τ· xri τύν χοτριορχιτύττ χβΒορΑνττς, γονοχλιτιϊς ari έν UxpMtv ηύχ·· «ύν τούτον Αρέναν, Φστο Ùuxdvoota βτχ χαΦστΑμον, ρτβτήαχμ«ν τή Ηίρ χρονοίρ, βτι ηΜέκηαι «·ι·ι>ιήΜΐ ώ τοβ αίσχους I Ανισν ύντ Αργυρίου τέν. 1«ρύν τΑν , ήμ«; ίργονον τΑν βοολΑν ούτής xri AmUUCat Φ' Χρυσοστέμνν «ri tatiw βρένον, τύν χΗς <τς χροήμΑν τήν έχχληαίον τοΟ Χρ ιστοΟ xivtaAtaue 4μχής, 0 «οχτφΜυτ· μβγώλης ouvûta, έν ή χρρήσ·ν ot αρτ··έχοχΛλούοης βύτούς τούς ΙτμΠηνς Ητής IÔmc· ι^ύρχΜ τΑν ύχοβοβλχβΑν τής Ανατολής έκχληοιΑν. *Εν U τοΟ XmxoO xpotMpt·· μέλημβ, CQagyaMaai Τήν φήμην ναύτην, ττοίθνον έχιτηβοίας βΜύοΦτίσαν, τ*ς too βρου ow««riae Mp* Ί Μ«*Μ β^λάφ, Αστό έγένονο χισττντή «ri χολλοίς τΑν χροχρίταν έχζητήσοι «·ρ* «ύτής τήν τήρήαιν τΑν Αρ«νορΖ·ν το· too γέννας, ματ’ ύγανακτήοΜτς ύχονριέταμιν ούχί «οτριορχιχοΟ τούτου ·ρ<ίνου «ri τή «έγΛ wAmv χύρτν ήμέϊν αύτΑν, ύλλύ χήριν τοΟ ΙοροΟ τούτου «Αμβ τούς «ιστούς Μ τής βύτογνΑρονος ΦβρΜγής •ρένον* ύλλύ μοτύ ptapùv ύατχσιώτορΒ ΦηΜΒησαν τΑν σχίαμοτιχΑν. Πρές τύ μέγτΗς ari τάς Φκχο- φήρα, Ιτι ύχονοβΑλοΟμιν τήν ΦαχΜττνΦοίσάν ήμΓν priae too Ιργου ίλλιγγιΑντος, λα Λ «Μ«ς τάς pa- Ιτρύν «αραχαταφήχην ari έααοαοΟμον χααηΜπήοαι piac ιςρύς toOto «ri ΙσχορΑς âvtpvpppriar, aaUÂuf χρυφέας τύν ήραν τή; Αγίας xri μογύλης ουνββου, 8ν Ιράμβν «οροιτήοβσ»·», ·! μή, ένύς μέν, ή Ma ήρΑτκ ώς χροοβρούσνντς έχογρύφομον. Πληγένττς βτι, στρβτιΑτοι δνττς τοΟ ΧρκκοΟ, tpiQipr» «ρΑΤΜ «αφέας τήν «αρδίαν έχί τοίς έύιούβραοι voûmç ύαο«Αρέχςιν. τύ τής ούτχχβρνησίος «apAtarp·, Ap’ έτύ- φΜΦκν ήμίν «polodav έν τφ έοχύτηρ τούτμ γήρμ, peu I* ri συρβουλβί ένβρΑν, κολλύ ίχρι τοΜέ ùritp •χορ χ8ύς έπ έησφρύγιζτν ή έν τή ύγίφ ari μογύλμ τ«0 γένους «ri τής έχχλησίβς έργΜ«μέν«»ν, tari·» οναήύέέ «ρβτίφτί· ^Βέ^ύ ύβοώμρρήμβ^^τος ^ιρύς τήν ήμΑς, βτι ή Μρβίτησις ήμΑν έν tom6«M ΦιιχιρέΑ - ουστηρατιχήν τούτην τΑν 8fT*C ήρύ* Ανναν βυσμύ· ’ ύλλ'ύν. «ri Aapooprita ««prorieM XaraMatte ha ria; Av WCCVp tyVttlMV •τνρηΑοίη ari de νέος tafA« taqtafe Φ *► Ιρος, ώς Λτομ·ν, τΑν τής ύχχλήοίάς «ri νο» γένοος A w» BTirODUB OOBBTAXTUOPOUTAKA, l«n οορέοαχΜ-οοναααΜ WA I λ*τήί «·**««>, ένψ έ ρέν ip* τής ·* μάρίβέ B' έπψουλαΙ ένβντίαν πχριστοίχοβσι τήν έχχλησίβν. σνγχβράύμτν /Λν αύταίς Ας χρι«««Μί, Αλλ' όλγοβρον τήν χαρβίαν Ας πβηρΑρχης. *< Αολοβς Ιαροβς «· κυρίου, Ανβλογιζόμανοι <« έαροίς xai σνλλαατέυργοί ήρΑν τοσοβην fifb xa:A τοΒ Βρόχου κατήναγχβν τρπύμα, Βόντας τβ παρόΒ«γμα τής AaoiBoiae aal τή Ύπηχούοαρτν ούν, έργββσς ρέν, Αλλ’ Απαραίτητον έπχληοιασττχή κχιΒαρχίφ Αντιτόξαντος τήν κυ^έρνησιν, «έρανοι έχπληροβν χαΒήχον- Βέλοντι; Βέ Αραι πβσαν χρός ήν πατήγγαιλαν οΒτβ ού μόνον τόν παιριΑρχην μομφήν έχί τή ρή χατΑ τοβ; κανονισμούς συστβσαι w*v, ΑλλΑ xai αύτήν τήν νόμιμον Αντιχροοοτής συνόΒον xai χαταστρίψαι πΑντα βισταγμβν έν τφ *ν τοβ γένους ήμβν, ήτις έχύρβσα τΑς Αποφόσαις πντύματι τού λαού ήρΑν γαννηΒέντα έχ τβν Αμκ· ήμβν. Έν τοιαύτη πραγμόταν χαταττόσιι iv μόνον ύποσίαν έχαίναν ΒιαΒίσηνν, έσχαύοαμαν ρέν Βιχψαβοοι έκισ^ρας πόσος έχαίνβς, ιφοέβηριν Βέ αίς τήν χατΑ λαίπατβι ήμίν, ......................... Ακοχινρήσαι τού Βρόνου. Kai οΙΒαμαν τβ αβατηρβν γρέρμα τΑν κανονισμών σύσταοιν τής μέν βτι, χατΑ τού; κανονισμού;, ώφαίλαμαν ΑποΒαΙναι συνόβΟυ, πρόΒασιν έχοντας όρατόβοτον τηρήσαι έν τφ τήν παραίττ,σιν ήμβν αίς τήν (ιρόν σύνοβον xd τβ ρέλλοντι χατΑ γρόρρα αύτούς, xd τήν Απόφασιν έΒνιχβν ριχτόν συρβούλιον Αλλ’ Αφού ήβη ή ίαρΑ ταύτην ΑναχοινΑσαραν τφ τα έΧναιφ συμβουλίφ χαίρσύνοΒος, χηρόξασα βτι ούχ Ιστιν έν A χαρτίφ, ούΒΑ τή έΒνοονναλτύσιι, Αν έτυχον τής έπιβοχίμασίας. QG- τΑν έλαχίσταν έπιλαρ^όναται ζητημόταν, άς ' τούτο τας ήλπίζοραν Btxda; ίτι τΑ έχχλησιαστιχΑ χα! χαταΒιίχΒη χα! έ*’ έσχόταν, ίτχ καρέ μικρόν παρήέΒνιχΑ ήμβν πρόγματα ήμαλλον ιίσαλΒαΙν αίς όβόν ■ κουον αί; Βιαχβγήν τοβ έη! τβν έξαττριχών ύκουργοβ τόξανς χα! νομιμότητας όχρι τού τέρματος τβν έργα- δύο έχ τβν Αγίβν ήμβν ΑΒιλφβν ίπιμαινόνταν βτι ούχ έβιχαιούμαΒα Αποστιίλαι τούς dvrçBivxa; δύο Αρχιαραίς αίς τήν ύψηλήν πύλην, χαΒύ ούχ iv Αααρτίρ ούστ,ς τής ουνύβον, συναχαλίσα;ιαν ύμΑς Απαντάς, Αγιοι ΑΒαλφο! xd τέκνα έν χυρίφ Αγαπητό, οίπιρ, ύπό τΑς διαφόρους ύμών ιδιότητας, Απσταλαΐτα τήν σιβν τής έΒνοσυναλαύσαας, ήν Από πβλλού Αργούσαν έσπαύσαμαν συγχαλέοαι, έπ! τφ μόνη» οχοοφ χαί πόΒηι τή; τάξαας τούτης xd νομιμότητας. - 'ΑλλΑ παρ' έλπίβα ή Απόρασι; ήμών αύτη, ή έπιΒοκιραοΒαίσα καρό τα τοβ συμβουλίου xd τής έϋνοσυναλαύσαας, 'έχαραχτηρίσϋη αίφνης ώς χαταπότησις τβν κανονισμών, xai Βαινή ένταύΒαν έξηγέρβη χαΒ' ήμβν κατακραυγή έν τφ τύπφ, όχλβγβγιχα! Β* έκιβαίξιι; ήρζαντο γινόμαναι έν τοίς πατριαρχαίοκ, αίτινάς ούχ έφαίοΒησον ούΒέ Ανοντέραν Αντιπροσιακαίαν τής έχχλησίας χχΐ τού γέ­ νους, βπαας ποταββμαν αίς χοίρος ύμών τα xd τού γένους τβν ποπριαρχιχόν τούτον Βρόνον, βνπαρ παρέΒβχαν ήμίν xai βνπαρ προσαπαβήσαμαν τηρήσαι, τό ένόν, Ββον, Ιντιμον, ύγιβ, τβν λόγον τής ΑληΒαίας όρΒσηέμόΟντα xd Αναχηρόαστον πόσης έχΒρβν έπη- τού κατριαρχιχοβ ύνόματος, ούΒ' αύτής τής ίαρότητρς τού πατριαρχικού ναού.** Οαρίλυπος έγένοτο ή ψυχή ήμβν Αχρι Βονότου, Αλλ’ Αφ’ έτέρου μέγα ένχα^ΜΟϋκτο ραία;. Αίμόσσαι ή χαρΒία ήμβν βλαπόντααν βτι Αβύναήμ!ν χαΒήχον, τβ έμμαϊναι Απαραααλούηας xai τηρή- τον ήμίν κατέστησαν τήν σνγχρότησιν συνόΒου, βπαας σαι τήν. έξιοάρέχκαν χαί τά προνόμια τού γαραροβ q έναβέήητβι τούς οίαχας τού Βρόνου ρέχρι τής έχλογής τούτου Βρόνου, προνόμια, ύφ" Αν τήν αιγίδα Bvtfhtam Αχαν τβ ύρύύβοζον γένος έπί τέοοαρας χα! έχέχχινα ήβη αίβνας. 'Evtprvaprv αίς τήν έχ·.τέλ«οιν τοβρ*γέλου τούτου χαβήχοντος, ίπ·; ρή Btà έχυρΑοτβς ΪλτΒρϊου χροηγουμένου ΒιαχυβτυΑή τοβ λοιχοΟ χάοα τού διαδόχου ήμβν, χαί μόλιστα έν ούταασί 8ή ttwtti πτριστΑοοσιν Αλλά τί ήβυνάήαβα έλλο «οιήοαι, Μ· τον ΑΒύνατον ήμίν έποβαίνη τβ B'.otxtfv, όπόταν έχ βΑΒρβν χλονίζηται ό Βρόνος οβτος τών Χρυβοστόμβν χαί Φβτίβν, Αχτι·ούντ»ν αύτφ αύτβν τβν χρβτον ή έξιοιφέχχια χα! ή νόμιμος Ιοχβς τοΟ βρόνου τβν νομοφυλάχβν τής έχχληαίας χα! ΒχρχτοψυλέχΜν τβν Φβτίβ ν έντμοίναρτν, χαίτοι ΗήλητηριΑζοντο αί τ«- προνομίαν αύτοΟ χα! πτριαγόντβν τβν ΒιΙποντα τβν λουταιαι ήρέραι, Ιοβς Bi χαί Αραι τοβ έαχέτου ήρΑν ♦μόνον τούτον αίς τήν αχληρβν Βέαιν τοβ Ανέχχοβαι τούτου γήρατος, δπβρ xai τούτο Ιτι χροαήφβη ήμίν τήν κβρ! ifltn ΑΒολρβν ΑΗτηοιν τβν προνομίαν Ας δντιΒος- Ιντμτίναριν, Βοόμχντι τοβ ύψίστου Βχβς. τούταν, ή παρέχτιν πράγματα τή xpaiaif χυβορνήοκ ; φιίαηται τή έχχληαίρ τήν έαχΑτην τχβτήν Βοχιμαοίαν ΆποΒίΒορχν ούν βμίν, ατίΑαμιο: έν Χριοτφ ΑΒτλφοΙ χαί ποριπέϋήτα τέχνα, τήν !<ρέν παραχαταβήχήν, ήν χα* αυνττίαή τάς χαρΒίας τβν1’ έν Αγνοίρ ταβτα Βιακραττόντβν έν«μ*ίναμ«ν «ύβλχιατοΟντος βτι ταχέος ήμΓν Βαχιαηύβητχ, χαί έχλιπαροβμχν ύμβ;, τή piv αυγχροτήβήστται ή 1<ρΑ ούνοΒος, τβν ρέν Αγίβν πρτσβυτιχή ήρΑν έοβτντίρ ουγγνβμην παρβσχτίν tf έίτλφβν, Αν 6 χρόνος χα! τβ Ιργον ουντπληρβΒη, τι ί)ρ4ρτορ*ν Ας ένβραποι, Αοκχρ χα! ήραίς Αφίομαν . 4π*ρχορέν«ν ΑΒορύβοις (Ις τβς ΐήρχίας αβτβν, τα­ χα! «ύλογούμτν πόντος ύμάς, τήν Βέ παραχαταβήχήν χέος B' έρχομένβν οβς ή έχχληοία χροβχχέΕλχοτν. 'Αλλ* ίναύόγηστ χαί ή τχλοϋταίβ ήρΑν οβτη έλ- τούτην, ήν ρυρίαι ποριαγοιχούοιν έπήρχιαι, τηρήτβι σβαν χαί Ανιπηρέαατον. Ααόρχβα Βέ οου, Βοέ τβν ’Αθέατα Αρ* ήρΑν ή (Βέο τοβ χαχίοβι οίονβή- πατέραν ήρΑν, (loop Βχοχούας ρανής γέροντας, έτοιμαζορένου χροατλΒΛν μοτ' όλίγον ένβπιον τοβ Απροοαπολήπτου οου κριτηρίου, ρή παύση σκέπαν τήν έχαλησίον σου, τήρησαν αύτήν Αχό πόσης έπηραίας, σβσον τύν λαόν σου xd χύλόγησσν τήν χληρονορίαν σου. πίς. ποτά τβν Αγίαν ήμών Αβαλφβν xd συλλαιτουργβν, Αλλέ χαί β*νκίς ΑναγχαζόμαΒα «fwMv Ατι οί <*woχαρήσαντος τής συνόβου Αγιοι Αρχιαρ«( ούχ έγνασαν ύχαχούσάι' ούΒ' ΑχαλΒοίν αίς τάς έκαρχίας αότβν, Αλλά τή έχχλησίρ Αντιτόξαντας τήνπολιταίαν, χβτήγ· ». 8ACRAE 8YNODI AD EPISCOPOS EPISTOLA. ΙΙανιαρΑτοτα xd Βαοπρόβλητα ρητροπολίτα . .·. έν Χριστφ τφ Βαφ λίαν Αγαπητέ xd καριχόβητα ήμίν ΑΒαλρέ χόριο ..., τήν φίλην ήμίν αύτής πβνύρότητα ΑΒαλφίχβς έν χυρίφ χαταοπαζόμανοι, έχβηλοβμαν αύτή ΒιΑ τήσβα τής έγχυχλίου ήματέρας έπισηλής βτι, τοβ πβνβγβατότου xd σαβασμιατότου πατριόρχου κυρίου ΛνΒίμου παραίτησιν οίχαιοΒαλή καΒυποβαλόν- τος Αρτίβς ορός τ» τήν έπί τούτη» έχτίχτβς συγχροτηΒοίσαν γανιχήν συνέλαυσιν xai ηρός τήν σαβάστήν βύτοχρατοριχήν Kvfiifv^atv, ΒιαβψόσΒη αίς τά πατρι­ αρχία βψηλβς τοσχαρός. Αναγγέλλβν μάτΑ πολλής αύμοναίας τήν Αποδοχήν τής παραιτήσαιας τή; αύτού παναγιότητος, xd Αμα έπιτρίποαν, σννφΒΑ τή Ivttif τβν έν ένιργαίφ χαπιονισμβν, τήν έχλογήν τοποτηρη- m m 8TN0DV8 OOmTANTINOFOUTANA, im MftaH-NTMW Xuvoxolp τής τοιαώτής 'MMflalme tMipxe pa θα km*« Iva .- . 1Ας β«Μς i» ρέν Moto* Mp<*X1 P*»®» *» ·*·Ρ« Μ τοΟ σήρορον βιοφψχοΗνκς Wpoo 6ήήλοΟ #ia»- τής έχλογής «δτής, Ανβ» τής «βς ύβογρ^ής τής, τΟγρατος τοχατηρήτής too oixou|MvwÇay· γήν τΑν έχχλήβιβστιχΑν xai ttvtxAv taoHoowv, ρηδορίβν ποιήτ* pvolav ρήτχ τοΟ έν τψ Μτίψ όνδρβτος, ρήτχ Αλλης τχνδς 6xrtioMi, AÙ* έή·β«ν ρβ* ώος οδ ή ipiOopoi ήήφβί τΑν Ιχλαγώον, χοφχγ· γουρένη ώνοοΟον, ΛνβόιΙξή τθν λχλοχτδν τοΟ iopeO. νον χβρΑ τή Μγρήφή σηρβώβή βη ,ποριέχβ τδ ήρΑν κλήρου xai τοΟ ΙρΟοΜξβ» χλφώρβτος, τάν βχλτίον·. *&Μΐβή βέ έχ τής έχρρχίβς τβώτης δέον, Βιβχοορήοοντχ τΟν Ογιώάκον τούτον θρόνον; ’Βχ ----------------------r- , — r—ιροβ r- .ή έν τή . έχλορχή . . χβτΑ τδν χβνοντρρβν, tva — κιφιι τούτου τοίνυν ΐοΟ ύψήλοΟ xod topcO χχΟήχοντος ip- αυνολοΰαοι άντικρύσβχος λαβχός, >ροτρίχορον βύτήν, ρώμονοι, «ί xai οΜβμΑς θρφφΰλομον ββ ούμχβοβ βχ·; «ιγχρόνοος, άίοχοιήββαβ τοίς χροχρίτοις xod ή (οραρχίβ, ή προαχβλουρβνή χοηονιχΑς «ίς τήν χρο- λοιχοίς χριστιβνοί; Ιχχρχιώτβις οώτής, φροντίσω xai χοιρινήν ψηφηφορίβν, ixttpAoa χροσηκύντ·; τήν β Ιχιστβτήβή, tva ή οώτύθον άχοατβλή ή ίντοΟθον δχ· βδτΑν τδ ΑντιπροοΜΧοΟαον τήν έχβροχουββώτήτα τοΟ âvttxsqtivou, <ξ Λ ήρτήτβι ήοΟ-διορισδή ’ χλοιβ τής έχκλήβίχς. xai τοΟ ΙΟνονς ήρΑν xai ή χίβν τούτην λΟΤχδν χρόσ·πον, δχιρ, έρρβνιαΟέν έγίξορβίυνοις χλοίσηον ίσων xai χ«ντοί·ν βυαχοροιΑν χβίρ·ς πρδς ήμΛς ροτΑ συστατικής Ανπφορβς βδτΑν, iv τοίς {χχληατβατιχοίς xai ΙΟνιχοίς ήμΑν χρ4γρβσι, έχι^βΜ^'ής Ml «tapA τής βδτής πβνιχρύτητος, 8ι<σχίψ«τ«ι ΙρβριθΑς xai τήν Μουοχν χβτβββλϋ προσχλήδήσττβι έν τή γπνιχή ουνολρύοκ. ΈχΙ τούπροσοχήν iv τή γνοιροβοτήαοι τοΟ 1χ«ξί·ς βνβχΟή- τ«ς διβ^οββιβΟντος βδτή τήν δψβλπτιχήν χροΨνρΙβν οορίνου οίς τήν ΰψήλήν τβύτην χόριΜχήν, ούχ ήττον ήμβν το φέ τής ΙορΑς συνόδου έν τοίς έπβρχιβ6ρ·ς χβ! ήμ«Ις οπούβορον χβτ* όφοιλήν Οχβρχίτητον χβές βδτής δποΗοοσι μΙ άνέγκβις, έξβιτούροΟβ ΟχχγοροΟοβι xai χροτρέψβι ββολφιχΑς β<Λ τής πβρσύ- •δτή icapA βοοΟ έτη πλοίστα, 6γι«νΑ καί σ·τηριοισης συνο&χής ήρΑν ϊχιστολής, δχ·ς, <γχύψβσβ xa- δέστχτβ. λΑς xai ίπιστκρίνβς Ιχριλοτήοχο· τδν πορί έχλογής ,ββογ', δκτββρίου η*. χχτριβρχου ΙΟνιχδν χβνονιορβν, xai έχ τΑ* τρΛν t δ τοποτηρητής τοΟ olxoupovoioO θρόνου Άρτης χύτοο <ρ*ρ·ν ββήγήθοίΟΒ τίν« olo! τΑ χροσόντχ, τΑ δριζόρ«ν« xai βιβτυχούρονβ ώς πρδς τδ έχχλήαβσπ- Sopâfolp έν Χριστφ Αγαπητδς έδολφός. t δ Κυζίκου Νιχόβηρος έν Χριστφ Αγαπητδς χδν xai κολιτιχδν ρέρος, βι* ών βφοΑοι Αχβρβιτήτ·ς Tva χοτΜχοαρήτχι τδ τήν κβτριβρχιχήν Αξίβν χορι- Αδολφδς. f δ Δέρχοον Νοόφντος έν Χρστφ Αγαπητός Αδολψός. βληδήσύρονον xptaMWv, Α tt xri παραγτόλλομιν ώΜμοΑς «pot» ΑχρφΑς «ri h^epdlwcW Cm «ri ή «ή Ιορότης * «H» * tapribM Itfi «αΦήαβντβ τής καρά Me Mswtw- W· σπ«ν<ς «ri «k ixaprinpa βαΑήμσντα τής «τατής αύοΑν >·ή«ι1ΐήτι< πρύς τήν ΜΗ» Η’ήμΑί ««Τ’ μόνην «patrie» βαοιλβίβν, «ri ipMavM «talc «Μήματα «OcapnaCc «ύγναμοσύνης apri; τάς Matan M βαφιλαυομόνας βασιλικά; Ημβώς «ri x4p«t«i «ri τήν ηρανοηππήν μόριμναν Mp τής κοινής άνόσοας «ri μόνης «ώιή πν *υμβτιχής Ιχαγγπλίβς, βπβς βηλαβή, πσβηγότας iv κάσιν όχουσκ τύς ,«ύβγγ *λι«ώς 6κ»Η- «ύημιρίβς. όφ«ίλιι Αναχόμάκν abv αύτοίς «ύχύς xri trtpui Μρ τοβ μ«γαΗμου xri «ύρργιπχΜτάτου κας xai τούς bpoùf κανόνας, Μγρυχνή μόν άόανας ύκίρ τής ί«ροπρ«ποΟς κώιιώχ πβντύς ta H’ «Λ^ ήρΑν Ανβκτος σουλτύν Αβδούλ Άζίζ Χ ν * ήρΑν «ri τΑν iaXApapatv αύτοΟ ύκουργών. τήν κλήρου xai Wf τής προοηχούαη; MouMomc xri τήί βατ * Χριστόν μορμ *σ«ας τής αύτόύι ipHδόξου νβολαίας, στηρίζη U HuAriawc M t* aaupixAv νουΠσιΑν «ri 8tC τού Λμίμκτου αύτής aapaδήγματος τό λαγιχύν αύτής ποίμνιον iv τφ φόβη» τού •ta xal τή πατρφμ «taaÿrif, απουΜίουΜ μήποτ» λάύασι βιμβοΗντβ iv τή αύτό»ι τΑν «ύσ«βΑν χοιvavip ψυχώλ«·ρβ χαινοφώνου ίτηροβιβασχαλίας μιάσ­ ματα, Ικιλυμκινόμίνα τήν ζαογόνον aüpav τή; τών Αγίαν ήμΑν χατίραν όρύοδοξίας· πρδς Si τούτοι; ύκαγορ«ύουσα Ailaou τοίς «ύλογημίνοις «ύτή; χρι- αύΜντου Μή διβ- itirç 8i όπιστόλλουΜ ήμίν a«pl χάσης xap t· *p χτούσης ùtcoHawç, ιδίας τ» xai Ιχαρχιαχής, χρήζούσης τής όχχλησιαστιχής άνν.λήφΜΚ, «ri όχδηλούΜ τά τής άγα»ής βύτής ύγκίας, ήν καράσχα •Λτΐ ®ι4 βίου Αμιτάπτατον i κύριος, ού ή χάρις «al τύ Αχιιρον όλιος (b) μ»τ’ αύτής. ,ααογ’, διχιμβρίου γ'. Ό Κανσταντινουπόλιας Αδιλρός. ίν Χριστφ Αγαπητός ·. 4. LITTERAE A NOVO PATRIARCHA AD PRAEPOSITOS MONASTERIORUM DATAE· 1873 daoambria 3/15. χλησίαν χα! τύ ύρφόβοξον κλήρομα, ΑχολούίΗος iai8αφιλ«υβμ«Η πΑσιν ΰμίν, ώς ΑααρχΑς τής δχντίρβς τούτης χατριαρχτίας ήμΑν, τύς ίγχαρΜους χατριχΑς ήμΑν ·ύχύς xal «ύλογίας, ίναλλύμτνοι 5χ»ς μνημον«ύη<» τοΟ χβνονιχοΟ ήμΑν βνβματος, ώς ν«νύμισται, ίν χΑοαις τοίς ί«ρα!ς τ«λ«τ«{ς xai Αχαλουβίαις · ίχιγιγνώσαοντκς 8Α τά Ιτρύ τού μοναστικού ίχαγγίλματος χαώήχοντα, ίιάγητ» κρός Αλλήλους ίν όμονοίρ χα! ΑγΑχή Αβτλριχή, τηρούντις ΑκαραβΑτκς τ * ίτρύ βύγμβτα τής Αμαμήτου ήμΑν κίσττβς χαί τύς χαραίύ*ις σ τΑν χανονικΑν ίύίμονν xri τάξ«ο»ν, Ασχχρ xri τΑ γτραρΑ κρονύμια τής σταυρσκηγιαχής ίλτυΡορίας xri χάριτος, Αν κλουτ *! χαί ή itpA «δτη μονή· ούχ ήτταν Si xri ίνασχολούμ«νο( AvtvMwc «ίς τήν μ«λίτην τΑν Criav γραφΑν xai τΑν ΙιρΑν ουγγραμμάτον τΑν Ατοφόραν τής ίχχλησίας xaxipvtv, xri Ιξ αύτΑν Αρυόμχνοι τΑ καύαρΑ xri διαυγή νάματα τής σντηριώβους διδασκαλίας, βυΑμίζήτι τύ «ολίτχυμα ύμΑν «ίς «ύαρίστησιν τού ύφίστου Ατού, φ συνττΑξαοΗ, τού κόσμου τούτου τήν ματαιότητα AaoHpcvot- abv κΟσι 8i τούτοις ύκαγτρ *ύομ«ν τή ύμΑν ύσιίτητι, Ινα διατηρήτ» ΑχρψΑς τύ χαβήχον τής «ίλιχρινούς ύ · * ακοής χρδς τύ βασϋΚιον κράτος, 8·ύμ«νοι τού ύφίστου ύχίρ τού χραταιοτΑτου xri γαληνοτΑτον ήμΑν Αναχ­ τος σουλτύν Αββούλ ΆζΙζ ΧΑν, αύΗντου ήμΑν, xri Mf τΑν κολυχρονίνν xri «ύμανοατΑτοη αύτού ύχουργΑν, τΑν βιην«χΑς μιριμνώνταν ύαίρ τής «ύημαρίβς, xri Ανίοοας τΑν κιστών τού κράτους ύκηκόαν ««κκισμίνοι 3i κ«ρί τής όφ«ιλομίνης «ρονοίας, ήν διατρίφομχν xal ύχίρ τής 1«ρΑς ύμΑν μονής, Αναρίρητ * ♦αρρούντΜς ήμίν «4σαν ίμκίχτουσαν μοναστηριακήν ύμΑν ύαύΗσιν, iv βιββιύτητι τής ίχχλησιαστιχή; ήμΑν' «ροατασίας xri Αντιλήφοας ύχίρ τής αίσίας αύ­ τής διοξαγαγής. Ή δί τού Ηού χάρις ««! τύ tatρον Ιλ«ος «Ιη μο·' ύμΑν. f Όσιώτατοι i τ * ήγούμ«νος xal λοιποί π.ατίρ«ς τού iv τή ίκαρχίμ . . . χ *ιμόνου ίιροΟ ήρ«τίρου aatpeαρχιχού xai σταυροπηγιαχοΟ μοναστηριού . . . τόχνα iv χυρίφ ήμών Αγαπητά- χάρις «ιη ύμίν xai «ίρήνη χαρά iHc.0. Έστα γναστόν xal τή ύμΑν όοιότηττ βτι, τοΟ χβνβγιβτάτου προχατύχου ήμΑν κυρίου Άνβίμου «βραίχήοιν οίχηοΗλή xotrçaapivou, κοινή άμο- ρΑνφ γνΑμή xai κανονική ψήψήρορίρ τοΟ « ί«ροΟ κλήρου «ai τΑν ivxixpoaixwv τού ύρβοβύξου λαού Ιχλχγίντχς. ίχλή·ημτν Ινα καί ϊιύτ»ρον ίναλιφομχν τούς οΐαχας τοΟ καγχοίνου αχΑφους τής βγίας. ήμΑν ίχχληαίβς. Kriaap 8i iv γλυχυΗμίρ τύν ΑκρΑγμονα βίον iai βοχαιτίαν μηιόντχς, ούβί χατΑ νούν ·!χομ<ν iri τάς μτρίμνας ίκανχλβχίν το· κατριαρχιχού Αξιώ­ ματος, Ατι ix «τίρας μαχρΑς ίγνοχύτις βααις χα! οίαις ΑξήχΑνΗιται τα!ς φροντίοιν, ήβη μάλιστα ίττ χα! «(ριοτΑοτις Αντίξοοι xri ζητήματα σοβαρά βαρ«1αν ΙχιβΑλλουαιν ήμίν τήν «ύβύνην, iv oOn» χροΚίχνρημήνή τή ήλικίρ- «μ·; τή τής Αγίας ήμΑν ίχχληαίας ari τοΟ χριστβνύμου κληρώματος ίφβλομίνας ύκιίχοντχς ώς ρονή ΑληΑΑς τού κυρίου *> ήμ® iv αύτακαρνήοβι «ρύς τύν Αγώνα ΑαοβυαΑρι ·α, κάσας ήρΑν τάς ίλκίβας tf «ιρηνϊρχή xri χρονοητή •«Α Αναβύμτνοι. Καί δή τή β' τού Αρξαμένου μηνάς βοχτμβρίου tv αύτο«ρρα4» *ν κχρουβίρ ίνώκιον τοΟ μογαλκιοτάτου ήμΑν Αναχτος ΑξιοοΜντχς τής ύφηλής Αναγν«ρία·Μς xri χλ«ίατ«ν Αλλ·ν ApiapraAv iv3riξοαν xri ίιαβοβαιώσίΜν τής βαοιλιχής τΰμκντίας χαί χρονοίας ύκάρ τής κασχούσης Αγίας ίχκλησίας xri τού Κώνους ήμΑν, CappaXttapov Αν«λάβομ«ν τΑ ύφηλΑ xri σοβμρΑ τής κατριαρχιίας χα^ήχοντα. Ταύτα τοίνυν ίχβηλοΟντκς xri τή ύμΑν όσιύτητι 8ιΑ τής κα· ρεύσης χατριαρχιχής ίγχυχλίου iv τύκοις ήμιτίρας {χιστολής, xri Αφορμήν «ύκαιρον καρτχύμχνοι «ίς Αχόβοσιν ΡτρμΑν Wflttw xri «ύχΑν κρύς τύν βφιστον ύκίρ τής ·ύοδώσ«·»ς τΑν βιαχοΑν «4»βν xri κροΜΜ«ν ήμΑν, τΑν AvCtaptpouoAv τήν Αγίαν ήμΑν ix- ,ααογ', δ«χ«μβρίου γ’. 5. NOT1FICATIO A NOVO PATRIARCHA DIOECESANIS SUIS FACTA·· 1873 boom Aaembri. t Ίαβχιίμ ίλίμ Ηού Αρχι«χίσχοκος Κανσταντινουκύλκ»; νέας ’Ρώμης xri (άχουμινιχύς πατριάρχης. t ’Εντιμότατοι κληρικοί τής χβΦ’ ήμβς μτγίλης τού Χριστού Εκκλησίας, χα! «ύλοφόστατοι ίαραΐς, χαί • ΙΗΑ, μ «7-& ·· Ibri. μ »-*0. Ημ Httono π)(0 «aartar »·*»<«<«. »/*1 AMoabtA. Corao. ««anu, toam XLH. όσιώτατοι («ρομόνβχοι, ol φάλλοναξ iv ταϊς ί«ραΐς Ιχχλησίαις τής Πόλανς, τού Γαλατά xri τοΟ χα»’ ήμΛς Καταστίνου, τάχνα ίν χυρίμ ήμίν Αγαπητά· χάρις «Τη ύμίν xri «Ιρήνη παρά *<ού. Άφάτφ τής B«dtotM foeraxt i» «xfrii· ata rvfiw tapH» Ae Atata -? 8TNODU8 ΟΟΝΒΤΑΝΤΙΝΟΡΟΜΤΑΝΑ, 1« •7» ■λήρον «d τού έρΗΙέήου πληρώματος «ληΜντος aol δούτορον, μοτά δοχαοτή ήρσμα* «ai ώαμάγϊωνβ fh*, μ*(μΜ··μ««Μ MO «nMo|M «ai διέδπτο τοίς άγίοις αύτού μαδητ^ς «ai AmoWlcn οίπών· ,Έν τούτη γνώοονοαι πόντος *·*·> *** άγάπην *Χτί“ ** M rt» άγιώτατσν «αηρω*χιχδν Αποοτολιχδν «ai fl· Ou έμοέ xeuptvurt» δρόνον, ial τούς οίβςβς «0 Mnàtvav λφώ* Z^tyarâc βέ τδν λίγον «ai ύμίν τοίς *po- σχάηοος τής «Λ Χριστού «αχλησίοδ ^amMRvnf, «πύα «al foptlMi τβν έκχλησιών, προηγουμένως μέν πρώτιστον «ai ίσρδν χβδήχον ΙλογΜώμσδβ tva δκο- έντβλλόμσδμ Ν· μνημονβύητβ τού κανονικού ήμΑν μνήσωμχν κ*σιν Optv τοίς έν Χρϊστφ avMpetuutC ♦ όνάματος, ώς wxOptaw·, έν πάσαις τοίς ίοραίς τολοήμών τέχνοις «ύλσγημένοι; χρισπανοίς, ίορωμένοις «ai λαίχοίς, τά ίορά χρέη, δσα ή χριστιανιχή έχαγγολίοή * τβΤς «ai άκολουδίαις, άχολόύδ«κ βέ προτροπόμοδα * °' “ '!«ρατιχά *Ορών 6μθς Ινα, διατηρούντος «χριβώς τ< ■Μήχοντα χαί πολιτ«υόμ«νοι δ«οφιλώς Χαί δ«αρέστως, φυλάττητ» μιτέ τής διτΰση; άχριβ*ία; χαί προσοχή; τάς τάξιις τών («ρών Αχολουδιών χα! πά­ σας τέίς έχχλησιαστιχάς διατυπώσοις, γ:νό;ι«νο: πρώ­ τοι ύμ«Ι; τύπος χαί ύχογραμμδς χα! καλόν παρά-. δ«ιγμα άριτής χαί βίου άνιπτλήπτου πάσι τοίς ύπό τήν πνουματιχήν ύμών έχίσχ«ψιν έμπιπιστιυρένοις «ύτχβέσι χαί όρ&οδόξοις. Καί ύ;ιίν δέ τοίς χα^ηγηταίς χα! διδασχάλοις τών έν τή βασιλιυούση ύπαρχάντών σχολιίνν προτριπύμχδα έχ προνοίας έχχλησιαστιχή; Γνα, έχ-πληροΟντ»; «ύσυνιιδήταις rt καθήκον τού διδασκαλικού ύμών έπαγγέλματος, έκπαιδ«ύητ« τήν έμπι,σ^υδτίσαν ύμίν δρ^όδοξον ν«ολαίαν έν παιδ«ίφ χα! νουίΗσίφ χυρίου χα: πόση χριστιανική χαί δτσμούς καί κανόνας χαί τά πατροκαράδιτα βόγματα ήδτχή άνατροφή, έμπνέοντ«ς «ίς τέίς άπαλάς αύτών τής άμωμήτου χίσττως ήμών, φολάττοντις τάς ν<νο- ψυχά; αίαδήματα «ύλαβίϊας χαί σιβασμοΟ πρ!ς τήν πατρφαν «ΰσίβ«ιαν χαί πάσαν ' άλλην άγαδοιργίαν. μιομίνας νηστίίας, σνντρέχοντχς «ίς τάς έχχλησίας πρδς άχρόασιν τών Ειρών άχολονΟιών xai άπόλαυσιν ΊΧύτα έχ προνοίας ήμών έχχλησιαστιχή; ύπαγοτής δχίας «ύλογίας χαί τών ζωοποιών τοΟ παναγίου (Ιύονης, ύπομιμνήσχομχν ύμίν χαί rt χαίιήχον τής χν«ύματος χαρισμάτων, βυδμίζοντος έχάστοτι τύν βίον πιστής ύπηχοδτητος πρδ; rt βαοίλιιον κράτος, προυμών πρδς rt σομνοπριπές χβ! χόσμιον τού χριφτιανι- τριχόμινοι. tva, χατά λόγον «ύγνωμοσύνης πρδς τάς κού χαρακτήρας χα! έπαγγέλματος, xai β«τά ζήλου άβιαλχίπτος έχιδαψιλιυομένας τφ γένιι ήμών βαοι-, φιλογονούς καί προθυμίας dfuxoivou σνντιλούντές λιχάς «ύ»ργ«σ!ας χαί χάριτας, άναπέμπητ· έχτ«ν«ίς χάση βυνάμιι ύπέρ τής έν παιδ«ίφ χαί νουδ«σφ χυ- «ύχάς χαί δ«ήσ*ις χρδς τδν ύψιστον ύπέρ τής αυτού· ρίου* μορφώσ««ς καί προαγωγής τής δρύοδδξου ντοή^αύτοχρατοριχής μ*γαλ«ιότηττ; τού φιλολάου ήμών οί i«poi χοη»ύνος «ai al παραβόσιις τής Αγίος ήμΑν έχχλησίας ύκαγ·,ρ«ύουσι, πραγματέυόμονοι τή» φυχι«ήν σωτηρίαν τΑν μιστών «ai γνησίων λατρουτών τδϋ χυρίου ήμών, τού δέλοντος πάντας άνδρώκους σωδήναι χαί «ί» έπίγνωσιν άληδτίας έλδοίν. Ένδον τοι χαί προηγουμένως άπονέμονης "πάσιν ύμίν τάς έγχαρβίους πατρικές ήμΑν «ύχάς xai βύλσγίας ώς άπαρχάς τινχς τής βουτέρας τούτης χατριαρχτιας ήμών, xai παρά τού άγαδοδότου δοού έξαιτούμονοι β πάσιν ύμίν τήν θοίαν χάριν xai πάντων τών σωτηριωδών αιτημάτων τήν άπόλαυσιν, έφ*ξής προτρβπόμ*Ι>·α xai παραινούμ*ν πάντας ύμάς, Ινα έχητ« τδν φόβον TOO δοού έν τοίς χαρδίαις ύμών, τηρούντος άπαραβάτως τούς ίορού; τής άγιας ήμών έχχλήσίας λαίας, χα! ύπέρ τής β*λτιώαΜ«ς τών έχπαιδ«υττχών χα! φιλανθρωπικών τού ήρ«τέρου γένους κατάστημά- θ των, παραμυδούνως τούς χάσχοντας, τοίς έν άνάγχαις συντρίχονως, τούς ένδ««!ς έλ«οϋντ«ς, πατά τδ μέτρο» τής δυνάμαως έχάστου, χαί έχ! πάσι τούτοίς, ένστ·ρνιζ4**ν''< ?ήν άλλήλους δμδνοιαν χα! άγάπην, ήτις έστίν δμολογουμένως ή βάσις χα! τδ δ«μέλιον πασών τών άρ«τών, χα! ήν χ«ρ έ »«άν·ρωχος άναχτος σουλτάν Άβδούλ Άζίζ Χάν, αύθίντου ήμών, χαί τών «ύμ«ν»στάτο>ν ήμίν αύτού υπουργών, τών βιην«χώ; μιριμνώντων ύπέρ τής «ύηΜοίας χαί άνέσιως τών πιστών αύτού ήπηχδων. Ή δέ τού !ί«ού χάρις χαί τδ άχιιρον έλιος, ούν τή παρ' ήμών «ύχή χα! «ύλογίφ, «!η μ«τά πάντων ύμών. ,αωογ', έν μην! δχχιμβρίφ, ίνδιχτιώνος β'. LITTERAE PACIFICAE A NOVO PATRIARCHA AD ANTISTITES AUtÔcEPHALOS DATAE ET EORUNDEM RE8PON8A· 1873 dooombri· 3 16. οου, tva ώσιν'έν καδώς xai ήμτίς έν έσμίν.** A'. Ειρηνική έχιστολή πρδς τούς πατριάρχας Άλχξβνδριίας, Άντιοχ«ίας καί Τ«ροσολύμων, πρδς τδν άρχκπίσχοπον Κύπρου χαί πρδς τάς Ι«ράς συνόδους Ελλάδος. Έωσσίας καί Μαχαριώτατ· χαί τά λοιπά. Τδ τής ένάτητος χρήμα Γδιον μέν έστι τής μαχαρίβς xai ύπ«ρουσίου φύσοως τής έν Τριάδι ύποστάκων άσυγχύτως χα! ύπιρφυώς ήνωμένης δούτητος, έξαίρ«τον δέ γνώρισμα τής άγίας τού Χριστού έχχλη­ σίας, ή ιςρδς τδ» βύτόν, ώς tiaif, τύπον χΟιρέ τού έαυτής δομήτορος διαπλασδοίσαο χαί ένα έπιγινώσχουσα κύριον έν τή μιφ πίστοι χαί τφ *** ββπτίσμβτ», μία παρά πάντων έν. τφ τής πίσωως συμβδλφ πκκ«ύ«ται xai δμολογ«1ται. Τδν γούν δοοοώωλον τούτον χαρακτήρα 6 Mo; βύτής άρχΐγγύς κα! τχλχιωτής «ρω- τύναι βουλδμινος, μιχρδν πρδ τού «ωέτηρίου αύτού κάδους συντδνως πρδς τδν ούράνιον πατέρα προσηύχ«το, λέγων ,Πάωρ, τήρησον αδτούς έν τφ ίιίμοτί '0 δέ ούρανοβάμων Απόστολος, τήν έν τή πίστοι xai άγάπη πωυματιχή» τούτην ένωσιν πώσι τοίς «ίς Χριστόν πιστούουσιν έπισυνιστών, ,σπουδάζιτ», φησί, τηριίν τήν ένότητβ τού πνούματος έν τψ συνβέσμφ τής «ίρήνης.“ Τφ κανόνι τούτη» άνόχαδσν στοιχούσαι χα! αί πατά τύπονς άγ··1 τ®0 *·ού έχχλησίαι xai τά τής «Ιρήνης έχάστοτο έχδύμως διώχουσαι, πάσς σπουδή τής. σωστικής τούτης ένότητος άντέχονται, ^^στ» «Ιναι άτσχνώς μέλη ένδς χα! τού αύτού σώματος, οδ μφ«ώή ό Χριστός. ΤοΟτον δή xai ήμάς, μακαριώτατ» καί σσβασμιώτατο παψιάρχα, τδν π»ρί ένότητος τών άγιων έχχλησιών δοόχραντον νόμον ώς ίΗμ«λιώδ«ς δόγμα τής ήμιτόρας πίστοως έπιγινώσκονττς χαί δμολσγούντις, xai rt καλώς xai σκοπίμως χ«χρ«τηχδς άηοσιοδμινοι «δος τού φιλαδέλφως άλλήλαις άναχοινοΟσδαι, διά τών «ίρηνιχών λεγομένων γραμμάτων, τάς κανονικά; έγπαταστάσας τών ίιρών χροέδρ··» τών κατά τόπους «δτΟΜφάλων έχχλησιΑν, χιά τδν άδ«λφιπδν άνηαλλάσσαν Ασπασμόν, τήν παρούσαν ήμών «ίρηνιχήν έπι- . · ΙΗέ^ μ 1ί0·4’· Γς*-*~*" ύώ· ·ώτ»ά* ς«Μ Aoarttt Μ«(ΙΜ άιωο·, «t lactori vol ΧΜ vtoo pnobaoMr Aeolio· ■ijr" trttmnirfl Aoeaaaata, «om Art «οάαα Mae laA aittaator Aaa aottotaa ςοΟίδσέ «ννοχίφαλος awn obtoote o«v«A<«r. Ml 8TMODU8 ΟΟΚΒΤΑΒΤΠΓΟΡΟυΤΑΜΑ, 1W» MptMbri-aovMBWi Μβ στολήν κροθύμως τή όμηίρφ ρεαεφιότητι α πείρουσίφ ή»*» Μβσν τής εώτού αύτοχρατοριχής Ανειγγέλλομεν βτι, τού πανεΓγιεετάτου καί σεβασμιε»- μεγαλειότητος τοΟ χραταιστότυυ ήμΑν Ανεκτός σουλτάν τάτου προκεπόχου ήμΑν κυρίου AvMpmi τού C χάδοδλ ΆζΙζ Χάν τής βασιλικής αύτοΟ Αναγνεερίαεως ααραίτησιν οίχειοθελή πτκηαεμίνου, τή χγ’ τοΟ παρ­ Αξιωθίντες, καί πολλΑν Αλλεεν,ΑριπρεπΑν ίνδείξεων ελθόντος μήνις, ψήφώς χανοντχαΙς χαί όμοφώνφ 1χ- τής ορός ήμΑς καί τδ ήρίττρσν γένος ύψηλής τιμής λογή τε (ερωτάτων μητροπολιτών τού κα»’ ήμΑς καί εύμενείας Αξιεεθέντες, προαγόμεθεη ίθει Αρχαίφ, πεοριαβχιχοΟ θρόνου χαί τΑν έπιλίκτων τού χριστ- λίαν Ασμένως ίξαγγείλαι τούτο τή ύμετίρφ xapipavaλαού, εύμενΑς συναανευαύσης χαί τής χρα- στάτη ύψηλότητι, καί πατρικώς τφ πνεύματι περιταιάς βαο , Ανεχλήθημάν τδ δεύτερον ίπί τδν πτυξείμενοι, τοίς πατριαρχικαίς ήμών καταστίψαι Αγιώτατον Αποττολικάν οικουμενικόν τής Κννσταν* τινουπόλεεες θρόνον, όπόθεν πρδ δεκαετίας θείφ ίλέει Αποχωρήσαντες, ίν τφ Απρέγμονι ίδιωτικφ βίφ μέχρι τούδε ίφηουχάζομεν. ’Οσον μίν ούν ίθλίβημεν τήν ψυχήν ίπί τή πανβήμφ ήμΑν ταύτη προσχλήσει, τήν ήμετίραν Αντιμετρούντες Ασθίνειαν πρδς τύ μίγιθος τού άνατιθεμίνου ήμίν βάρους, εύκΛως 4ν ^κάαειεν ή σεβασμία ήμίν αύτής μακαριό της, γινώσκουσα καλώς, βτι δ πατριαρχικός ούτός 'θρόνος dai μίν παντοίαις χαί ____ _ περιεστοιχίζετο ____ _ „, ... χαλεπαίς βυσχερείαις, ίν δί τοίς ίσχάίας τούτοις" χαιρόίς αφοδροτίροις χειμάζεται dvnπνοίαις, Ας κολλάς πολλαχόθεν τδ πνεύμα τοΟ αίώνος τούτου Αναφυσψ· καί νύν γάρ, είπερ ποτέ, Αργεί μίν τδ ευαγγελίαν ίν πολλοίς, χαταπεφρόνηται δί xavôWv άχρίβεια, χαί τδ τής ίγόπης θεδσβοτον χρήμα κινβυνεύει όλοτελώς ψυγήναι ίν αύτοίς τοίς μαθν,ταίς τής ίγάπης. Πλήν άλλί καί ούτως ύπετάγημεν τφ χυρίφ, ού ίήν θείαν ίπέγνωμεν βουλήν ίν τή κοινή δμοφωνΐμ τού εναγούς χλήρου καί λαού, μήτε θεμιτόν μήτε ίσφαλίς ήγησάμενοι ίπί πολύ πρδς αύτήν άντιτείνειν, καί ίν ταπεινώσει ψυχής ίκετεΰσαμεν τδν καλίσαντα ήμας κύριον μή ίΐσαι τήν ήμών Ανικανό­ τητα πρόσκομμα γενέσθαι είς τδ ίργον ής ίνεπιστεύθημεν υψηλής ταύτης διακονίας, Αλλά βαψιλίστερον ίπιχέαι ήμίν τήν τελεσιουργδν αύτοΟ χάριν, τήν τά έύθενή θεραχιύουσαν καί τά ίλλείποντα ΑναπληροΟσαν, δ πως δυνηθώμεν αισίως καί άνεπαισχύντως πηδαλιουχήσαι διά τΑν καιρικών σκοπέλων τύ βεινώς κλυβωνιζόμινον σκάφος τής καθ’ ήμάς ίκχλησίας. 'Αλλά δή χαί τήν ύμετίραν μακαριότητα άβελφιχώς ίχλιπαροΟμεν συνεφάψασθαι ήμίν τοΟ προκειμίνομ άγώνος θά τε συντόνων πρδς τδν αιώνιον τής ίκχλη­ σίας κυβερνήτην καί άρχιποίμενα λιτών καί δεήσεων χαί διά τής οϊλλης Αδελφικής συναρωγής, τής ίν ίργοις χαί λόγοις χαί γράμμασιν. Έφ' οίς καί τδν ίκ μέσης ψυχής Αδελφικόν Απονέμοντις Ασπασμόν, ίξαιτούμεθα αύτή θεόθεν τήν κατ’ Αμφω ύγιείαν Αμετάπτωτον χαί εύημερίαν Αδιάσειστον χεά εύθηνίαν έργων Αγαθών, πρδς καταρτισμόν τών αύτόθι Αγίων τοΟ θεού ίκκλησιών, σωτηρίαν τε τών ύπδ τήν πνευ­ ματικήν αύτής διοίχησιν εύσεβών καί δρθοδόξων χρι­ στιανών, καί δόξαν τού ίν Τριάδι ύμνουμένου θεοΟ, παρ' ού είεν τά ίτη αύτής ώς πλεϊστα, ύγιεινά καί σωτήρια. δεκεμβρίου γ', ,αωογ'. Τής λίαν ίν Χριστφ περισπουδάστου ήμίν αύτής σεβασμιωτάτης μακαριότητος Αγαπητός ίν Χριστφ Αδελφός καί δλος πρόθυμος, f ό Κωνσταντινουπόλεως Ίωαχείμ. Β'. Πρδς τδν ύψηλότατόν καί γαληνότατον ήγεμόνα τής Σερβίας κύριον Μιλάνον Όβρίνοβιτς καί τά λοιπά. 'Γψηλότατε. Αφάτφ τής θείας προνοίας ίλίει καί δμοφώνφ ψήφφ τού ιερού κλήρου καί τού όρθοδόξορ λαού κληθίντες χαί αδθις παμψηφεί ίπί τδν Αγιώτατον πατρι­ αρχικόν οικουμενικόν θρόνον, μετά τήν ίχούσιον Απ αύτού οίκειοθελή παραί^σιν τού παναγιφτΛου προχατόχου ήμών κυρίου Ανθίμου, καί ίν αύτοπροσώπφ εύλογίαις τήν ήγεμονιχήν αύτής κορυφήν. Έν δί τή εύκευρίφ τούτη πεπεισμένοι δτι ό 6πδ τήν ήγεμονιχήν αύτής αιγίδα, θείφ εύδοκίφ, δεξιώς διαχυβεριώμενος περιούσιος τού κυρίου λαός, ό ;ιετά τής καθ' ήμάς μεγάλης τού Χριστού ίκκλησίας Αρρήκτοις συνδεόμενος πνευματικής ίνότητος βεσμοίς, πλήρους Απολαύων εύνομίας χφί θρησκευγτχής εύημερίας, παρακβλουθών τοίς Γχνεσι τοΟ Αρχοντας αύτοΟ, προκόπτει ίν τή ίξ· ασκήσει τών χριστιανικών Αρετών, ού λείπομεν ίχβ φράσασθαι ίπί τούτοις τήν ψυχικήν ήμΑν Αγαλλίεκην, θερμώς δεόμενοι τού ύψίστου βπως χαρίζηται τή κον­ εκλάμπρφ αύτής ύψηλότητι ύγείαν διηνεκή, μακρότητα , ήμερών, στερίωσιν Ακλόνητον ίπί τού ήγεμον.χοΟ αύτής θρόνου χαί εύβαιμονίαν ΑληκΤον. Έρειδόμενοι βί είς τήν μετά χριστιανικού ζήλου ήγεμονικήν αύτής πρόνοιαν ύπίρ τής εύστε^είας εύσταθείας τΑν έν ίν τή θεοσώστφ αύτής ήγεμονίμ άγιων ίχκλησιβν χαί τής εύκλειας τού ιερού χλήρου, ίπαναλαμβάνομεν διατρανώσει τά. εύγνώμονα αισθήματα χαί τήν πατρικήν Αγάπην, ήν διατρίφομεν πρδς τΑ πανίκλαμπρον αύτής Ατομον, χαί ίξαιτούμεθα αύτή παρά τού άγαθοδότου θεού ίτη πλείστα, υγιεινά, πανεύθυμα χαί πανευδαίμονα. ,αωογ' δεκεμβρίου ιδ*. Τής ύμετίρας ίν Χριστφ λίαν περισπούδαστου ήμίν ύψηλότητος διάπυρος εύχίτης πρδς θεόν καί δλως πρό­ θυμος, ή ό Κωνσταντινουπόλεως Ιωακείμ. C I”. Όμοια χα! ή πρδς τδν ύψηλότατόν χα! γαληνότατον ήγεμόνα τής 'Ρουμανίας κύριον Κάρολον τδν Α'. Δ’. Άπάντησις τοΟ παναγιωτάτου χαί μαχαριωτάτου πατριάρχου Αλεξάνδρειάς. Άριθμ. 476. Παναγιώτατε, θειότατε κα! αεβασμιώτατε οικου­ μενικέ πατριάρχα, ίν Χριστφ τφ θεφ λίαν Αγαπητέ καί περιπόθητε Αδελφέ καί συλλειτουργέ τής ήμών μετριότητας κύριε Ίωαχείμ, τήν φίλην ήμίν αύτής σεβασμιοπόθητον παναγιότητα Αδελφικώς ίν χυρίφ χατασπαζόμενοι ύπερήδιστα προσαγορεύομεν. Ή χαρμόσυνος Αγγελία τής είς τόν οικουμενικόν θρόνον όμοψήφου χλήρου τε χαί λαού τδ δεύτερον ° ήδη περιφανούς ίγκαθιβρΰσεεες τής ύμετίρας σεβασμιω- τάτης παναγιότητος, φθάσασα ταχυπτίρως >αί μίχρις ήμών, πρώτον μίν διά τών δημαχογραφιχών όργάνων, ■είχα δί διά τής Απδ γ' λήξαντος μηνδς δεκεμβρίου σεβάσμιος πατριαρχικής ειρηνικής αύτής ίπιστολής, ίνέπλησεν ήμΑς Αφάτου χαράς καί πνευματικής θυμη' δίας. Αλλά καί ή παρά τού μιγαλείοτάτου καί μεγαθύμου ήμΑν Ανεκτός κα! τΑν ύψηλοτάιων εώτού ύπουργον ίχδηλωθείσα τή ύμετέρφ παναγιότητι εύμίνεια καί Ιξοχος τιμή καί δεξίωσις ού μικρός εύφροσύνης καί Αγαλλιάσεεες πρόξενος ίγίνετο ήμίν. Ούτε ήμείς Αγνοούμεν, παναγιώτατε ίν Χριστφ Αδελφέ, τδ δυσχερές καί πολύμοχθον τής πνευματικής πηδαλιουχίας τού πάγκοινου τούτου τής ίχχληοίας σκάφους, ίν ήμίραις μάλιστα πονηροί;, ίν οίς ή ύμετέρα παναγιότης, τήν φίλην ήσυχίαν Ασπεεζομίνη, διετίλει μα­ κράν τής τύρβης. Αλλά δι' αύτό τούτο ίδείτο ίπαξίου κυβερνήτου καί μεγαλοπράγμονος, δπως σώον κα! ·»· WW M3 Μ» 8YNODG8 CONSTANTINOPOLJTANA. 1873 TOptembri-oorooihri σκάρος lif τδν «ύβιον ΑπαγΑγη Λ έλαγχον δέ καί συντπσμδν τών κλονουμένων «αί Ακέραιον τδ Iίιρδν . - έί «χ τέ πάντα οικονομούσα ' A - —Αστηριχτών, -7-----> λιμένα. Καί δέ «& ή παναύφερς ύχερτάτη τοΟ θ«βθ πρόνοια τήν ύμετέραν χερινουστάτην παναγιότητα- έκάλισι τδ δεύτερον 8ι' όμοφώνου ν λ· \ Έχιστήσαντ·; λοιπόν τδν νούν τοίς βαθυτάταις' '**------- 1— έννοίαι; τή; σκβασμία; ήμίν έκιστολή; αώτή^ έπίγνωμ«ν χαλώ; βσα χαρ «όαγγιλίζαται ήμίν θκόρθογγα Ρήματα ύπέρ τής έν Χριστφ Αγάπη; χαί ένότητος, Φς πρωτίστων γνωρισμάτων τής έν αφτφ ζώσης πίστα·; καί «ής Αναγνϊνήσακ Απάντων ήμών διά τού θ«£ου . γνώμη; καί κλήσεως έν τή περιωπή TOO νοητού στε­ ρεώματος τής έμωμήτου «νύμφης χαί όρθοβόξου τού Χριστού έκκλησίας. Έντηναι τοίνυν, πανσέβαστε πατριάρχα, καί κατευοβού χολυετώς, όρθστομώ\τύν λθγον τής Αλήθειας πρός πάντα ένιχεν Αληθεάκ χαί πρφό- βαπτίσματοφ κακλημένων Γνα πάντα; έν Αμάν έν τφ τητος καί δικαιοσύνη; καί χαντοίας ÔAqt Αρετήφ καί δνόματι αυτού, ταύτέ ρρονσδντ·; και λέγοντ»; χαί βοηθήσει σοι θαυμαστώ; ή δεξιέ τού ύψίστου. Ημείς έργοις χράττοντχς, συμρώνως τφ θαίφ αύτού θκλήδέ, ύπεραγαλλόμενσ καί συγχαίροντας αύτή χαί παντί ματτ, χρδς Αχόλαυσιν καί τής οδρανίου καί Αλήκτβυ τφ δρθτβόξφ πληρφματι έπί τή ένδόξφ αύτή; τούτη μακαριότητας. ΤαΟτα 8' ά?α τέ θ«!α βήματα τής Αναρρήαεη χαί τέ τής ίύχτάιοτάτη; αύτής όγ«έας κοινή; Αγάπηφ άδίλρέ έν Χριστφ Χίριπόθητι^χ^Ι ν συνάμα Αχρψολογούμβνοι, ού διαλαίψομιν ίκκτκύοντ·; ήμχτέρα αύχή χρδς κύριον θκρμοΊάτη, διακαής ποθούν τδν ΰψιστον έγκαρδίως ύπέρ τή; πολυατοΟς χαί- Αχλο- καί ένδιλιχές μέληςα ΰπάρχουσι μέν πανταχοΟ καί νί,του στιρκώσ·»; καί διαμονή; αυτής έπί τής οίκου- πάντοτχ, ιδίως βέ παβέ τφ <ύσαβ·ί λαφ, βν ή θτία μ<ν·.κής ταύτης πιρινπής, πρδ; έγκχλλώπχσμα πάντων συγκατάβαη; ηύδόκηστν ίνα ποιμάνωμχν κατά τήν τών, πιστών τής έχχλησία; τέκνων χα.’’ ρωτηρίαν τών μ Ασθένιιαν ήμών. Γπδ τοιούτων δέ εύχών κα!| πόθων συνεχόμενοι, παπλανημένων. Άποδιχόμχνοι δέ χαί τδ φιλάδίλφον καί tiÀixpivi; τή; παναγίας αύτή; ψυχή; χαί τήν έτ·. δέ χαί χαρΑ; έγχορδ ον 8ιέ (τήν έρχαίαν Αδελφι«ιλφικήν αύτή; συναντίληψ-.ν έν τφ συνδέσμψ τής χήν ήμΑν Αγάπην, προαγόμεθα (σζγχαρήνα: τή ύμε«ύαγγ«λ χής Κρήνης, «ύχόμσθα έπτινώς ίνα* ό έν τέρφ θειοτάτη παναγιότητ; έπί ένδόξφ αύτή; ένανιπδν θρόνον. σπηλαίψ γιννηθήναι καταδκξάμινος θκάνθρωπο; ήμών βάσει έπί τδν έγιώτατον αυτή; αί Λ·», ό οΟτω Ιησούς Χριστός καταξιοί τήν σιβασμίαν αύτή; παν- Απευχόμενοι όλοψύχως, 5πως ό κύριοί αγ-.ότητα πανηγυρίζιιν λαμπρώςΓέια! ΙΗοφιλώ; τέ,θτία πανσόφω; εύβοχήοας, στήριξή αύτήν έν ύγείρ χαί αύτού γινέθλια «ίς πολλών έτών|πκρ:όδους, προσιπι- ίύίξις πρδς-τδ θεαρέστως πο:;1αίνιιν τδν περιούσιον βωρούμινο; αυτή · καί τδ νέον ^τος παναίσιον καί τού χορίου λαόν, πρυτανεύη δέ αυτή έτη πλιίστα, πλήρ<; παντοίών «ύτυχημάτων χα! ένίηξων κατορθω- δπως έπδ τή; ύψηλή; ταύτη; σκοπιές έποπτεϋη άπάμάτων^ Καί ταύτα μέν έδίλφικώ; χαί έγαλλομένφ αα; τέ; ύπ' ουρανόν χατέ τίποχ ορθοδόξου; έχχλη­ τώ πνιύματ: · ιίησαν βέ τέ πανάγια αύτή; έτη δτι σία;, έπιτηρή παντοιοτρόπω; τήν ίνότητα αύτόν, χα! χατέ χρέος ποιμαντορικδν ά.αχαλή τού; τυχόν έκπλιίρτα, ύγκινχ. χαί σωτηριωδέστατα. τρεπομίνους έχ τών λαών εις τήν'όβδν τή; έληθείας, Έν Άλιξανβραίρ, ,αωογ’ τή λ' β«χ<μρρίου. χαί έχτιλή μετέ τή; ίδιαζούση; αυτή βαθυνοία; ti Τής λίαν έν Χριστφ πιρισπουδάστου ήμίν αύτή; υψηλέ τή; πατριαρχεία; καθήκοντα, άτινα υπέρποτε σιβασμ ας παναγιότητος Αγαπητό; έν Χριστφ έδιλχαθτρφ σοβαρέ χαί σπουδαία Ινεκεν τών καιρικών φό; καί δλως πρόθυμο;, ΤαΟτα μέν ούν έχμήπροθύμου διαθέσεω; c πιριστάσεων · άλλέ δειλιίέτωέγχαρδίου μηδέ έθυμιίτω ή t δ Άλίξανδριιχς Σωφρόνιος. ti; δέ τδντών λόγον, Αξιούμεν [tpiάπάντησιν. αυτή; ψυχή,ΙΙεραίνοντες πρδ; τδ μίγιθος τοσούτων κα­ χαί παρακαλρύμεν Αδελφικώς τήν ύμετίραΤ θειοτέτην θηκόντων Αποβλέπουσα. αλλ’ ύπαχούουσα τή καλεσαΕ'. παναγιότητα, ‘βπε»ς έν ταί; θεοπειθέσιν ίεραίς'αύτ^ς μένη αυτήν θείφ φωνή, Ανβριζομένη δ) καί κραταιουτού μακαριωτάτου πατριάρχου πρδ; έντεύξεσιν εύχηται χαί ήμών υπέρ καί μένη κύριον' τήν χαρδίαν, Αγωνιζέσθω, δστ, υπέρ δψναμι;, τής πολλέ ούσαβνίαία καί ίιινά πασχούτή; Άντιοχιχή; πίστεως καί έκκλησίας, τού εύαγγελίου, βτι καί ό κύριο; ήμών βοηθήσει αύτήν Λντες.μένοίστεέν έσχατιαί; ταύτα; ύπδ καί παντοίών Πανάγ.ώτατι, θτιότατι καί σιβαάμιώτατι otxoy- σηςένταί; έχιλθούσας Από έχχλησία: δεκαετία; μινικέ πατριάρχα κΰριι κύριΐ Ίωαχιίμ, έχ Χριστφ /φ ρήσεων Χριστφ έσωτεριχώ; Αδελφοί καίδιά αί τέ; χατέ τόπου; άγια: ύλικές ζημία; άπάση τή Ανατολική έκκλησίφ καίχείρα τήν θκφ λίαν άγαπηίέ χαί πιριπόθητι Αβίλφέ,χαί συλ- _ χαί ή κραταιέ ήμΑν ρασιλεία παρέξουσιν αύτή λιιτουργέ τής ήμών μετριότητας, τήν σιβασμιωτάτην ήμίν αύτής παναγιότητα έδίλφικώ; έν κυρίφ π«ρ<πτυσσόμινοι, δλοψύχω; έν έγίφ φιλήματι κατασπαζόμιθα καί ύπ:ρήβιστ·^οσαγορ«ύομ«ν. . Τέ; χαρμοσύνο^^ιαϊ κοσμοσωτηρίου; Αγονης συνειρωγδν έν καιροί; έρμοβίοις. έορτέ; τής τού^χυρίοί» ήμών ΤησοΟ Χριστού θκίας γ«ννήσ»ως, έλϊφομιν τήν ^πό γ’ φθίνονέος μηνδς καί I έτους πιριπόθητον ήμίν έπιστολήν τής ύμκτέρας θ<:οτάτη; παναγιότητο;, ιύαγγιλίζουσαν β τι' καί πρδ ’ . ταύτης ή ταχύπτίρο; φήμη διισάλπισ<ν, βτι, τού παναγιωτάτου αύτή; προκατόχου κυρίου ‘Ανθίμου τού <7' οίκαιοθκλώ; παραιτήσαμένου} *ή κοινή καί όμόφωνβ; ψήφο; τού ίιρού κλήρου καί τών έπιλέκτων τδύ χριστκπωνύμου κορώματος,-συναπιναυούσης χαί ίή; κραταιέ; βασιλείας, άνεβίβασεν αύτήν τδ δεύτερον έπί τδά άγιώτατον Αποστολικόν οικουμενικόν τής Κων­ σταντινουπόλεως θρόνον. Έχί τφ άκσύσματι τούτφ ή χαρδία ήμών ■ έσχίρτησεν ύχδ, χαράς Αρρήτου, Art δή γνωστών ούσών ήμίν τών ύχδ τής πεωσόφου θείας . προνοίας χεχαρισμένων αύτή ευαγγελικών Αρετών καί τή; βαθυνοίας χα! έμπειρία;, καί έβόξασε τδν Αρχηγόν καί θεμελιωτήν τής ,έγία; ήμών έκκλησίας κύριον ήμών Ίησούν Χριστόν, .τδν ούδίποτε έγκαταλείποντ* αύτήν έπροστάτευτον, ίλλ' Αείποτε έν τή ένεξερευνήτφ αύτού βουλή Ανιστάντα νέον Μωύσήν, Ινά ποβη·' γετή τδν νέον ‘Ισραήλ, έν μέσφ τών καιρικών θυελ­ λών, εί; τρίβους σωτηρίους, πρός χαράν μέν κπί εύφροσύνην τών έν τή' πίστει καλώ; έστηριγμένων, 4 „—. > Μ— ------- w ------------ „ ------- , , έσ -άτως IvoxtV τών ,έν ΡωσΟ'φ ληφθέντων μέτρων ώς πρδ : τέ έν ΒασσΟραβίφ, ύπδ παντοίών δέ Αντιζήλων τή; όρθοβοξίας έζωττρικώς, θρασυνομένων βαθμηδόν έν τούτοι; έπί βλάρη ’ roi; ' τόκοι; * * *' τή; * άγιας ήμΑν ' έχχλησία;. Καί ταύτα μέν παρεκβατικό»; πρός ύ.πόμνησιν; *lcv βέ ri σεβάσμια αύτής (τη βτι πλείστα χαί κατ’ Αμφω σωτηριωβίστατα. Έν Ααμασχφ, τή 30 βεχεμβρίου 1873. Τής ύμετέρας σεβασμιωτάτι,ς καί περιχοθήτου ήμίν παναγιότητο; έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός χαί βλως εερόθυμος, i δ Άνττοχεία; 'Ιερόθεος. S'. τού μακαριωτάτου πατριάρχου Παναγιώτατε, θειότεηε χαί σεβασμιώτατε οικου­ μενικέ πατριάρχα Κωνσταντινουπόλεως, έν Χρισιφ τφ A. MT 8YWODÜ8 ΟΟΜ8ΤΓΑΜΤΠΙΟΡΟΙ4ΤΑΜΑ, 187» «·0μΜΗ·μμ«Μ άρ BunaAoOvti χρατΜαονύρφ πλημ τ1 Εύλογητδς Si J 6 8«δς i«i «Λσιν ta tataÿd·**- ήρΝ άγ·8ο£ς sal ή«*ρ, tai τή ιηρονοίρ Mp «ής *γί«ς «to* ta^ôtafc iv τφ προσώπφ τής ύριτίρας «avaryOtgwc, Μ ita ipoftaou έχλσγής «λήρου w xai λάοβ Μίνα ίριστον τής «νουμααχής δλχΑβος «ηδαλιαίχον. Kai δσσν piv «al afov τδ βέίρος. βπηρ *ν«τέ*η «| fap* H**· 8<^0* «♦ “* *“*** αύτή; MtaTti «·»** naipav «ta έχχληβιβστι»·» «payptawv trt «ατριβρχι xoO ftptaou τής KavoTartxveôaÜwç xaxrgpivyp, 8Ü’ tvtav piv ή διδοχιρβσρένη «ppfveia «al atatai^vqatc τής ύμ*τίρας ««νίίγιδτητος, hta 8i ή p«* ζήλου «ai «ύταάαρνήοβιος «Οιχρνής p«t’ αύτής o6p*M&C 888 βατ*τα «ai lafcXataMa τήν πρδς όλλήλους tyfajv ^Έν τή ΛαψηΛ iatag tattapl* «al «δχή «ρ·*· αγοραδω «piv a«n«(pws ta taotafa·* τήν Itaitav atv τής taxXgafag «al «8 |Μρ«ς ta’ *γβ»φ «MeZw«nta 8’ ίρβυτδν «al τ* «ap* 8αββ «δλ»γημένον peu aaipvwv τβϊς ta^**C «φ·ν «*X*ta» Βια«·λ· ρ«τ* cafau» «al SfoouboaaK, «ής ta^ipta ««Wtar τος tamanta «ούλβς, f 4 *pXM*(oM1MC Β«λιγρα8ίον «al μητροπολίτης Z^i Μ«Χ«ήλ· 10 Ιανουάριου 1874, ta Β«λιγραδΙφ. CK* ni τ·ν δύο ίσχνρβν τοΟ π«πριαρχ«ίου βραχιδνβν, τής ίηρ*ς λέγορον συνόδου «al roO itatxoû ριχτού oupβουλίου, »βοθ owotpopivou, παρέχουσιν ήρΐν w «al Άπάντησις τού ήγιρόνος τής Σορβίας. ' «ttog τή δχχλησίρ Ιλπίδβς φαιδράς πχρΓαοΦητής ta»· τυχίας «β! iatTcktauK τού ύφηλού’ «al MfrUeu προ­ Τή αύτοΟ καναγιότηη τφ πατριάρχη ’laanulp «ΐς ορισμού, if’ φ έχλήφη ta Μίροίς ρίλιστα χριιΧμοις 1 ή ûprtipa δ«ιοτ*τη πάναγιότης- Soap ής ού &«λ*ί- Κ«νναταντινυύ«ολι,ν. Qavaptaara. πορ*ν mî ήρ(1ς πβτ* χαδήχον *δ*λφι«δν. burctamç τδν πανοιχτίρρονα tata, βκ«*ς δωρήται αύτή διηντπή δγιίαν Ml «ύ«ξ(αν βώρατος μ1. «νςύρβτος, φοκίζή Ιιρφ 8i «al δνισχόη ta τφ πολνρόχΦφ αύτής, *γ·νι πρδς έπιτέλ«σι» τού taiou Ηλήρβττς «ιύτοΟ, «αρ* ού ςίησαν «al τά aaÿtapia αύτής ίτη 8η πλ«ίστα, ύγιςιν* xal «αν«υφρόσυνα. Έν Λίυχωσίρ, τή 8S Stxapfriou 1878. Μ«τ ξιδιασμένης «ύχαριστήσ«·ς tacpinipaSa τδ *«δ 15 «αρολδόντος μηνδς «al Itou; (ρίτιρον 6ρ«ν γράρρβ, 8»’ οβ ΛηραοτήΟητι tya taajÿiUgra ήρΐν τήν ipoftay φήρφ τοΟ ττ ίτροΟ «λήρον «αί τοΟ ύρ»οβόξου λαοΟ Ιχλρτή* ta·* Ιτύττρον ta «ατρ»· taxou otaupavntpQ. Τήν «οινήν τβύτην φωνήν τοΟ ÀooO ΙΚβρήααρί* ta tatof«iovalxgrov taSSetftv έρχιστοσύνής Μ τή Bunwaptptag 5ρΑν Ιχανύτητι «ρ5ς 8ιτξ«γτ»γή* «·* ύ«οΗ«·ν τής ρ«τ*λτ,ς τοΟ Χρ«ϊτοΟ έχχλ^οίβς, ρτ*’ ής ta «αλαιοτ*τ»ν χρίνων Τής ύρχτίρας «apioaouStaxou μΙ π»νσ«β*στου ήρΐν παναγιότητος όγαπητδς ta Χριστφ όδαλρδς xal «λβί «ρίίΗιρος, £ ... ν . · δ όρφδβοξος λαός τής ΣτρβΙας ύ«*ρχ« «*«νρατχ«Λ; Η· ΣνγχαΙροντβς ύρΤν 4ξ βλης ««ρδίας 8ι* τήν Sttlxpiotv τούτην, τδχδρ**· tv* 8««ψΐ ta*« é ««νίγ«- Άαάντηαις τού μητροπολίτου Σιρβίας. *ος Οτδς «ολλ* tag tai τής δψηλής τούτης πτρι«·«ής, t δ Κύπρου Χωφρδνιχ. ήτις μ»’ δλοχληρίαν *ντα«ο>φ(ν<τα: τις τ* διαχβχριΤή αύτοΟ παναγιύτητι τφ *ρχ(ηΜ*4«φ Κννσταν- 0 ptaa ύρ·ν «λτοντχτήρτίτα. Επίσης δτδμ(^« «οθ τινθυ«4λ«·ς νδας Ρώμη; «ai οίκονρβνιχφ ««τριβίρχη *γ«·οδδτου taoO, δπβς οί *ναρφήρ»οτοι St* τδ καλδν χυρίιρ Ίωαχτ ρ, ·1ς Κτιναταντινούοολιν. τής όρ»ο8οξΛς *γ*ν«ς ύρβν στ«φδβσι δι’ τύτυχόν tafliirwr, attava; Μ γίντκιν άνταροιβή τβν χριοτιανιΠαναγιώταττ δδσοοτα. χβν ύρΑν ipyiav. Ή καδημορινή φροντίς τής βννασττίας ήρόν ήν «ol forat ή χαλλιδργτ» τής δρΦοδδήον πίσττως, ή τήν Ι*? ίανουαρίον 1874. Συγχαίρω» τοίνυν ύμ!ν ixl τή *νυψώατι «ίς τόν σττρέωσις xjd πρόοδος τβν *γ(ων δχχλησιΑν, ούχ 8ιαπρ«πή χαί γιραρδν SpùvovJ τοΟ πρ«κο*ρόχον ήττον Si xal τοΟ ΙιροΟ χλήρου, ta λχιτύυργβν τοο »τοθ. Κύχαρ»ατοθνττς Si τή &ρ«τίρφ «αναηιδτητι δι* τ*ς 1«ρ*ρχοο «ή; μη^λήϊ ίχχλησίος, χαρροούνως προσογορτύφ τή ύμ«τέρφ παναγιδτητι, ήτις, *πδ *γ*πης «αψιχ*ς αύτής »ύίχ*ς «ai ούλογίας, ta διτβιβ*σατο δι* τήν ώφέλίΐβν τής δρΦοδδξου πίστβως χαί έχχλη- ήρΐν 8ι* τού μνησΜντος ύρφν γρίρματος, «apanuàoOοίας, *νέλ«β« τδ ïaûrapov «ίς χ«£ρ*ς της τδ β«Ερος τής prv Optat δ”*» «U «ta 8«αρδβτους ύρβν 8*ήσ«ς ύπ4ρ τού χαλού «οθ δρΦοδδξον λαοΟ ανντνδνητχ χ*ί τ*ς δι«υθύνστως. ' Καί χα*’ * «ύηρτοτήδη ή ùparipa «βναγιδτης ύ«δρ τής «ροδδου τοΟ £τρβ«χοή λαοΟ, Βν δ πανάγαθος Τνα alag iv τφ α^αορίφ αύτής γρέρρατχ, δτι τύ •«δς ίντπισττύσατο τή ήρ«τ<ρφ Sitv8vvaau ΈπίΜλού«ονηρδν πν«0ρα έπηύξηοτ τ*ς ατχνοχ«ίρ1ας «al Uti· pavtx Si τ*ς «arptxta ύρ«ν ίύλογίας, χαταοπαςύρο·* Ιν υίϊχή τήν v*oa τήν χατ*οτβοιν τής έχχλησί«ς iv τοίς ένβστβσι -, — -„ ώφοσιώστι --------------,- *yβσις τής ύρ«τδρας πανβγώτητος «αί ή *λη*ής *γ*πη πρδς τήν ρητδρα έχχληαίαν έξ«υρή«ι, έλπίζομτν, τρόπον, St* οβ ή έχχλησία ν* «ίρΊ*,ύσϊ> ή διαίρασις ν* χαταπαύβή «αί ή δρ*ν· δοξία ν* ένισχυδή ίπίναντι τβν *λλο·φήσχ·»ν, ιϋινος »* rSaaot μ«τ* οχβααροΟ τήν άγιον SpSôSofov taχληοίαν «aipoÇopivgv piv, *λλ’ *8ι*ο«ιατον 4ν τή *λη*«:ρ. Δ«ηύβρ«ν τοΟ χορίου *ρΧι,'οίΡ<*ο«> «««ήρβς ήρ·* Ίηοού Χριστού, ίνα ivSuvopol τήγ δρχτδραν παναγιδτητβ, βπνις *ναγρ*φή τήν Sauripov αύτής «ατριαρχτίαν «ίς τ* χρονιχ* τής ρήτρδς έχχλησί·^ Βι* τοιούτων Ιργων, Sttva foevrat ώφίλιμβ τή Φγίρ δρδοδδξιρ taώιηοίφ, ουντνοΟαα τ* διήρηρένα,' συνδπτουοβ τ* 8ι- Μ. Μ. ’Οβρίνοβιτς. Έν Κραγουδβτζη, 14 ίανοφαρίου 1874. ροι xarpl xal δοαπδτη «ροσχυνητβς, «ίς Κωνστβντινούπολιν. ΠαναγιΦτοη δέσποτα «ai ai«ovp*vt«i πατρι» *ρχα, iv *γίφ «ν«ύρατι 8«ιδνατ* «al α«βα· apitaart ««trap Τήν *πδ ιγ' τού λήξαντος σββαστήν «ατριαρχιπήν έπιστολήν xopioSptvot, iv ή ή 6paripa παναγιδτης 8TMODÜ8 OON8TAMTIirOPOUTAMA, 1WS aaptoebri-Mvoaitai «9 τήν τητι έκιπ^Μΐ, χαρΑς έχλήσθημβν «ai Αγαλλιάαοως, «ai βοξάζομη μέ» τΑν βήιατον, tta ta τή Απέρ τΑν «ίς «àth ηατηίήντων «povoip αότοΟ Θ»Α τής έχφράζτντκ «p^ Ms τΑς ήμ«τέρ·ς «ροσρήαως. Ήθη U διό ιρόμμιτης Ακακρινόμχνοι «ίς τήν Αβτλφίκήν ΑμΑν έκιστολήν, oaÿtapu κρωθιιράρχα, «poaryAptta tva aad «ώθις, Ασκατάμινοι ΑμΑς, έπαναλάβωμβν τΑς έγχαρβίσυς ήμΑν ιτροσαγορτόσως. Χφόβρα ήγίΰλιασάμεθα, ματαμαθόντις ta τής έκιστυλής τής ύμ«τέρας καναγιότητος, βτι τό ό«ϋτ»ρον έχλή^ητι i«i τϊν «anpcapxiata θρόνον τή όμορίνφ όχλογή τΑν MÿMplaav μήφοκολιτΑν «al «Αν taxcapoaOmav «·ντός τοΟ ûprrfpou ήβη «oqiviou. Έν τούτρ βλόκομτν τήν όΗψχή ftptc tftlvcwcv «Ατής τή; ,χ«φ«λής τής ίχχληοίβς τοΟ «υρίου ήμΑν Ίτ,σοΟ ΧροτοΟ, τήν ζκηρόν «ρός 6μθς paptuptav' τής όγά«η« «ai τοΟ MjtaopoO ««ητός τοΟ ήβη όμκισανθέντος ùptv «ί; «ν»νμ«τιχήν «οβηγέτήαιν χριοτιβνιχοό λ«οθ, τό Αξιόκιβτον όχόγρην «ai τό πρώτιστον τήμήριον τής μ«λλοόβης ΑμΑν «Αβοχιμήαηις όν ηόσχις ,τ·(ς ««μ«νvopuud; ϋμΑν όκιχχιρήσοσ·. «ai κρόσκβθοίβις. ΆληθΑς «ολύμοχθο! «<σιν ad «apoOoau τοΟ οίχου* μχνιχοΟ ««τριβρχαοΟ θρόνου 5υσχέρ«ι*ι, «api 6ν «ad ύμ«4ς. έν 5® ύμχτέρρ «ρϊς ήμΛς έκιστολή pvatay ,«οιatata- aUXà βιό τοΟτο 8ή «ai ύ«έρτ«ρ«ι χ«ί «ολυτιμότιρβι (σοντβΐ αΐ Αχηροσίχι τής &μ«τέρ«ς «ανβρό- τητο; όνώκ ον τ-.S αοτήρος όριΑν Θ«ο0 «ad τής **· θολ χής βύτοδ όχχληβίβςτ έόν έ«:λ·νθ·νόμ«νοι «an>τός έχιγ«ίου σχοχσΟ, Ιχοντχς δέ Αα'.δψιν τήν δόξαν ΙΑ·. τοΟ Θ«ο0 «ai τήν αιώνιον σωτηρία» τοΟ πλησίον, xad Άπάντησις τοΟ ήγ«μόνος Κβρόλου. έμφορούμχνοι Από Αληθινού όποστολιχοΟ ζήλου «ai Αποστολιχής» αδτα«αρνήΜ«»ς, «ai χαραρ«γούμ«νοι Τή «ύτοΟ μβπινφιότηπ τή> οί«ουμ«νιχφ πβτριόρχη ϋκό τΑν όρχΑν τής αύστηρθς χριστιανικής δικαιοσύΊοΜχχίμ, «ίς Κβνιτβντινοόκολιν. 0 νης xad Αγάπης, «ατορθώσήτχ τή Αρωγή τοΟ Αψίστου Πονβτρώιβτ* κότ<ρ. ίνα ϋπχρνιχήσητχ τΑς βυσχιροίας ταϋτας χαί Α«οΚατέχ· τήν «ατρι«ήν όκιστολήν, ίι' ής ή ùprtfpa χαταστήσητ» έν τή ΰμχτέρφ έ«χλησ·.αστιχή πχριφ«ρ«ίφ μχχβριότης «Αηρ«στήθη νό μοί όνβγγχίλή τήν «Ατυχή τήν ϊίρήνην, τήν γαλήνην «ai τήν Αμοιβαία» Αδιλφιτό 8«ύτ«ρον όν«(ρρησιν «Ατής «ίς τόν cixouptvixAv «ήν ΑγΑπην μ«ταξΰ πάντων τΑν χριστιανΑν, τΑν όρθοβόξω; έν βιαφόροις γλώσοαις όμολσγοϋντων τόν θρόνον. Αισθάνομαι βό ta τούτου «Αχαρίστηαιν τοσούτρ ένα χαί μόνον τρισυπόστατο» θοόν. Ταϋτας τΑς «ύχταία; έπιτ«ύξ*ις, ταύτας τΑς υψη­ μθλλον ζωηρό», βα* ή όμόθυμος τοΟ «λήρου «ai τοΟ όρθοβόξου λαοΟ έχλογή βέν ήΐόνβηο νό έμχνχυβθή λός ύπηρχσίας ένώπιον ΧριστοΟ τοΟ θιοΟ «ai τής θμιινον ή τιθχίσα όχι τοό ΜιτριαρχιχοΟ θρόνου ôxat- έχχλησίας αύτοΟ διαχαΑς «ϋχόμχθα ΰμίν, σ«β«ίσμι* νον, δσιις, διό τΑν ίξόχων «ΑτοΟ dptcAv «ai τόν πρωθΐτράρχα, έκί τή Αμιτέρφ Αναρρήσχι i«i τΑν οίφώτνν χάϊ τής βλ·ς όποστολ'.χής Αγβθότητος τής χουμινιχΑν πατριαρχικόν θρόνον. Ί'πέρ ταύτης 8έ χαρδίιχς του, Ι8««χ«ν ήβη τχχμήριβ τής Ιχανότητρς ώς τής ιίρήνης «αΐ τής «ύσταΜας τφν Αγίων τοΟ θχοΟ κρός τήν όξασφόλισιν τοΟ συμφέροντος τής έγίβς έχχλησιών τής Ανατολής Αοίποτ* έδέχτο xax βέαται χαί ού παύσιται δοσμένη ή όμόδοξος αύταΐς xad ή όνχτολιχής έχχλησίβς. , . Τό αισθήματα τής «ύμχν«ίας, τ* 6«β<α ή Αμ*τέρα έπίσης πάσ«υς «ίλιχρινΑς τΑ ΑγαθΑ «οθοΟοα xad μαχαριότης «Α^χστΜτα* συχχρόνΑς νό β«ίξη διό τό έφιαμένη -Ρ«·σσιχή έχχλησία. ΧυνιστΑντχς β’ίαυτούς καί Απαν τό θβόθχν έμ«ρόσνιτόν μου χαί διό τήν «ύημχρίαν τής 'Ρουμανίας, ρ συνχχίνησαν έν υΟχή «Αγνωμοσύνη xad 8έν δύω»- πιστορθέν ήμΤν πν«υματιχόν ποίμνιον ταίς Αμ«τέραις . ό«' . έμ°^> — » νό i «ΑχηθΑ _»·—βιναβΑς, à—-ο.. w £βρβφχι«αές «ΑχαΙς μβτ’ αισθημάτων τ«λ«ιοτάτης έν μ«, Αβον τό *·Μ ,αωοβ* ίανουαρίου ι«'. β«·ς ή Oda χρόνοι· βιβτηρή 6μθς έ«Ι κολλά Ιτη ait τήν 8ι«χυβέρνηβιν τής ^<·ς τοΟ ΧριστοΟ έχχληαίβς, «ai όλιίζβν ότι ή ύμττόρβ ««ναρότη; Οέλ«ι έξβηλοσ- βήσχι έπιβαιψιλμύουσχ έφ' ήμθς τόν θησαυρόν τΑν «ΑλσγιΑν. «Ατής, βιατολΑ, παναγιώτατ» πάτχρ, μ«τΑ τής ζωηροτέρας καί σταθ«ρ«»τέρας «δλαβ«ίας· Έν Βουχουροστίφ, τή ιζ" ίανουαρίου ,βωοβ’.· Τής Αμοτέρας μαχαριότητος λίαν Αφ«νοι«βμένός Κάρολος. ί.ν»άρρα'ίις ir tai yaUuraiJ «υρίφ Αδ«λφιχής Αγάπη; «ai βαθυτίΚου σιβαομοΟ πρός τήν ApircApan παωτγιότητα, 8ιατ«λο0μ«ν ta κλή­ ροι Αφοσι«»σ«χ. Εν Π«τρουκόλκι, θβ, ίανουαρίου 187A t Ισίδωρος μητροκολίτης,Νοβογοροβίας καί Πχτρουκόλοως. f ’Αρσένιος μητροκολίτης Κιέβου «ad Γαλικίας t Βαρ(λ«ιος Αρχιοκίσκοκος, μόλος τής Αγιωτάτης συνόδου. ■ t Μακάριος ΑρχωκίσΚοκος Λιθουανίας xad Βίλνης. IB'. Άκάντησις τής ’Ρωσσιχής συνόβου. Παναγιώτατ* οικουμενικέ πατριάρχα, κ«ριπόθητ« xad Αγαμητέ έν Αγίφ πν«ύμ«τι Αδ«λφέ «ai συλλ«ιτουργέ τής ήμΑν ματριότητος. t Νίχανβρος Αρχιχκίσχοπος Τούλης xad Βαλέβου. Πρωτοκρ«σβύτ«ρος Βασίλιιος Μχοζανιάφ. Πρωτο1«ρ«ϋς 'Ιωάννης 'Ροζθαστβένσκης K Ml 8YHODU8 ομιμαητιμοροιλταΙα, Π". ΆπΑντηοις τής (ιρός συνόδου τής ΈλλΑδος. 1ΑΤΑ aoptoMbti-MV«aM ζκσι pft, ΑςμήΜ Αηβλτν. έττήπαρόνπμΑλίΜ ΆριΑμ-ΜΜ. ώχΜί. Τφ καν«γι«τΑτφ ΑρχίΜΜχΔπφ Κβνστανονου· «όλκος νόας 'ΡΑμης Mi οέχονμτνιχφ καιριΑρχΐ «y fhf ΊβαΜμ ή ίίρΑ σύνοδος τής έχχληοίβς τ* ΊΟ^ λόβος ft χυρίφ χαίββν. ρροντΟος μτγόλβ w»«re^>ei «Αντβς Μί “ί Mm «mMW, mi Αγώνας rtx «i «MHte, *»' οίς Mi Λ» «Afoofc rti Aapov ΑναηλοΟνης «it τήν μνήμην ti fort rtA fr*R|rtM τοΟ Mm μββηηΑ λ«γόμ«ν« npl τής τβν Χμυρv«tav έχχληβί·;· olid «ou τό Ιργα aal τήν βλίφιν «et τήν πτ·χ»ίβν (πλούσιος *i *0 x«l' «ή» βλασφημίαν t·» λογόντβν Ιου­ δαίους «ίναι έαντοός, x«l οδχ «<«Cv, ΑλλΑ συναγαγή τοΟ «ατανβ Μηδέν φοβοΟ * Καλόν A; ΑληΑβς xal βοορϋΑς rt ΜηρατήΜ καρό ταές Αγίαις τοδ AooO έχχλησίακ πανΑρχβΜν ΙΑος τοΟ Αναχοινββσβαι Αλλήλαις μ! συνοπίστασβαι τάς Αμοιβαίας χροίας, ouvtxtxouprt» τ* καί βιμπαρβμοβοίοβαι ft ταίς βυσχιραίαις xal τοίς πηρασμόΐς . τοΟ αίβνος τούτου, χαί συνήβοσβαι καί συγουφραίν«σ»αι έπί τή προκοπή ** *ή «ί®*·» «*1 rta^oip, δπου ft «δτβι «ύβγγ«λιχ·ς ftaftüXoov κοινή fîf ή χν«υμ«τιχή «typooftq, if’ ή μί« ft τις τ·ν xati μόλλιις «4αχ*ιν ... ίξ«τ« Αλίψιν ήμ«ρ·ν τόκους μιριχΜχόρΜ* όρΑοβόζβν τοΟ βοοΟ όκχληαιΑν β βί««· γίνου «ιστός όχριΑβνότου,χβ^ΒΑόγόλλοιτο' Ας κοινόν όμοίιις rt Αλγος, βκορ ft τοι- «« σοι τδν στέφανον"τής ζ·ής, toOta, φαμέν, ' ■ύτη τις Mti Hlav αυγχΑρηοιν Αλγοίη Χρός βοχι- ΑναπολοΟνκς καί Μς όρμδζβντα τή ¥Ov Mtootaat xal «βτοί π«ραμασ;«ν πόντινς τής ιύστβ*ί«ς «ότής χ«1 τής χίσττως. τής όμκόρας Α«ληοίας Φύτται βό, οί« «ίχός, rt αυμχ«Μς τοΟτο χώ ριλΑλ* μυΑούμτόα xal bjfàç παραβαρρύνομνν fifnv ti δ»ινό ' λ>}λον ίξ «ύτής τής τής Αρχής χ«1 τοΟ όργ«· νιαμοΟ τή; όγί«ς τοΟ .ό»ρθ ίχχληοίος, ής τό αΑμ« ' ix τβν όχ«οτ«χο0 βΐήχλνμίνκν popuutrtpwi όρβοβόξνν έχχλήσιβν συνιστόμινον, χιφόλήν νοητήν Ιχ«ι atav rtv κύριον ήμβν ΊησοΟν Χριστόν. Διό χ«1 ό ·*” "νότιος όχόοτολος, τοΟτο 8ηλΑο«ι βόλον, ι!τ« χόοχτι Ιν μέλος, συμκόσχιι «όντβ τό μέλη, ripqxtv, τίτ« ίοξϊζ*τ«ι Ιν μέλος, συγχαίρει rfivta τό μέλη. Κατά ταθτ« τοίνυν κρόβηλον βτι τό μέν άχο^ονοΟσόβι χαί όίκφοριίν ττρός τό όμοψβία καόήματα, πολλφ βή μόλλον τό χαίρτιν έχ! τούτοις μισαβέλφαις, όλλότριον χόμχαν τνγχόν«ι 2ν τβν ft τή ένότητι τής ύγιοΟς «ίστ«Μς Burtrtofomov χα! βι·· χρβτούντβν όπρίζ βα« ή· όρβόβοξος τοΟ βτοΟ όχο- γ«νν«ί·»ς. Πισττύομτν γόρ AxpoMvta; βτι ταΟτα πόντα έχποβών κοιήσ*τ«ι ή fort τής δμ«τόρας παν«γιότητος Λυνομένη 'έχχλησία διό τής 0ο«β<ίας «4τής καί τής πίστοας χαί βιό τής δπομονής χαί τής χαρτορί·;, ή» έμχνέιι «δτή ή Αγ«Αή συνιίδησις, βτι χβτ οδβέν, Axtryi, παροξέχλίΜ τβν Αν AvaAov έδιδΑχΑη χαί mfiîefi·. Καί ού μόνον τοΟτο, Αλλό καί «ίς (ύ*λκ«ν όρβήστται λαμπροτέραν χαί ιΐς δόξαν μοίζβ τή «ύβοχίφ τοΟ β«ο0 καί τή συνοργτίφ τοΟ παναγίου πνούματος. Τί γόρ Αλλο ή τοΟ χριστια­ νισμού ιστορία βιδΑσχΛ ήμβς ούκρινέστχρον ή ôta ή έχχλησία. Ασφαλώς τδν βησαυρδν τηρούσα τής πίστιως, κατ' ούδέν νβατχρίσαοα, έλαμπρύνοτο iv ταΐ; βοχιμ«αί«ις, ft τοίς χινβύνοις όνέΜλλτ χαί έν τοίς στολιχή έχχλησία χισττύτι χαί χαραβίβοισι· rt βέ ΑΑγμββιν έσττφανοΟτο; προνοίίν όμοίοκ όλλήλινν χ«! rt τό συρψβίνοντα Αίρονττς τοίνυν ft συντριβή ουντρψή χαρβίας χαί x«i χαταΑίροντχς παταήγιίσβαι xoevi γνώρισμα βιαχριτιχώτατον τής γνηαίας νύξ«ι χΜρας ίχέτιβας χρός ουρανόν, «ύχόμιβα ύπέρ ιύαγγολιχής διδασκαλίας καί τής όχοστολιχή; «ίσΜς. τής «ίρήνης χαί «ύσταβτίας τβν Αγί·ν τοΟ βτοΟ έχΤηρηβήτο» όρα τδ όιίχοτι ft τή έχχληοίη τηρηβέν χλησιβν, ύχέρ τής ένΑβης χόντκν διό τοΟ ΔληβοΟς τοΟ παναγίου χν«ύμ«τος βφόσμιον τοΟτο Ηος, χαί χρατννβήη· μόλιστα ft φβτιαμοΟ xal τής * χΑριτος , xal focip τής ένισχκύας ύμβν ft τοίς Αταρέστοις τής τοίς νΟν χαιροίς, χαό* οΟς ή συναρμογή ματαξύ τβν δρόο8όξ«ν τοΟ βτοΟ έχχληοιβν σφιγχτοτέρου δ«1τ«ι πατριαρχίας έργοις. 'Επί πόσι βέ βιαβ<βαιούμ<νοι συνδέσμου χαί ή Αμοιβαία παραμυδία xal βοήβτια βτι ή έχχλησία τής ΈλλΑδος Ισται έσαχί σύναθλος •τή μτγΑλρ τοΟ ΧριστοΟ έχχλησίφ έν τή ί«ρφ τής χαβίστατβι μέλλον χαττπιίγουσα. π«1 πίστΜας όγβνι χαί Αβαλφή Τοϋτβν οΟτ«ς έχόντ»ν, βηβίνς χανύ, χβναγυότχτ» δέσποτα, xofonotfu βίας χντυματιχής όυμηβίας ft Χριστή Αγαπητή χαί ft παντί Ιργηι όταρέστφ προΑυμοτότη, διαάλοΟμιν έπιχαλοϋμτνοι τός ιύλογίας έντηορήβη ή σύνοδος τής έχκλησίας τής 'Ρλλόδος, μ«βοΟ«α έχ τής ώματόρος τίρηνικής έχιστολής τήν τής δμ·τόρ«ς ««νβγιότητος ύχέρ ήμΑν τ» χαί παντδς όνύψοΜίν ύμβν rt 8*tapov ήβη Ας χατριόρχου χ«1 ft γένκ τοΟ χβό’ ήμβς βρΑοδόξου πληρώματος. 'Κξ ΔΑηνβν, έν βτκ σιντηρίφ ,αβοδ’, τή 1β τοΟ χοιμινόρχου έπί rtv ίορδν τβν Χρυσοστόμβν καί Φοκίβν Αρόνον τή χβνονιχή ψήφη τβν iopottftwv Οί τήν Upft τής έχκλησίας τής ΈλλΑδος ηυγμητροχολιτβν καί τή όμοφΑν^ έχλογή τβν έχιλέχτινν !Α«μ«ν,D χροτοΟντ«ς οΰνοβσν. τοΟ «ύσιβοΟς λαοΟ. Kai τοΟτο λίαν, f ό ΛαυκΑβος‘Γρηγόριος. έλλόγβς· καθότι ή δίδσχιμβσμένη σύντσις, Mtaipô χαί πολυχρόνιος χ«£ρ«, ήν έιοορίσαοβο Μ τσΚότοος t β ΦΑιώτιβος Καλλίνικος. ί ό Χαλκίδος Καλλίνικος. ένιαυτοϋς, τό κοινό' τής όχχληαέας «β xal χαλβς + ό Ύδρας καί SortoAv Νοόφυτος. χρόττοντχς, xal πρδ xfttwv ή χχνΑομολογουμένη (ύοέβ*ια xal δ ί«ρδς όμβν fortp τής έχχληοίας ζήλος. (L. t a) τ«0τα πόντο, Ας Ιφβημιν «Ιχόντις, ένέπλησαν ήμβς Ό γρ«μμβτ«ΰς Νικηφόρος Καλσγφές Αρχιμανδρίτης. SYNODUS C0N8TANTIN0PCLITANA «qua probantur normae coaaiUi iaventati iaatitaendae praepositi 1878 maii SO ianü 1. Qtw «A graviMmoB invoatatfo tartfoeaMaa Manu «pootaat aogotia, aat· ko· aaaoa ataaaqa· gatabxt xpad Graaoo· par TaNhiaat ooaaMatM «•alrol· quod dieitar aortoaiaatioM oeaailtaa .(xav- τριχή Αίχλησιβστιχή έχιτροχή), As» «χ ordixotioaxa raMoaÜM praaaoiîpti· proriaoia base oaMilfo atata barat AtmaAata. χρινόμενοι. Άρθρον 7. Ή έπιτρόπή έχει ιδίαν σφραγίδα,^- .. ρουσαν έν μέσφ τό σήματα τοή οικουμενικού παήρι- ' Ή πατριαρχική κεντρική έκκεοδευτιχή έπιτροπή, έχκληρώσ·»· τήνάνατεθείσαν αύτή έντολήν τής συν- είρχου, πέριξ δέ τΑς λέξεις πατριαρχική κεν­ τάξ·ως ειδικού αύιής κανονισμού, ύποβάλλει αύτδν τ) τρική έχκαιβευτιχή έπιτροπή ένΚωνστανδμετέρφ θοεοτΑτη πικαγιότητι πρδς έκιψήφισιν. Έεα- τινουπόλει. Άρθρον 8. Συνεδριάζει Απαξ τής έβδομΑδος ιαχτικαλείτευ U βαθυσεβάστως τάς θεοπειθείς αύτής εύχάς. χΑς, έν ήμέρφ. χα! Αρφ .^ητή,’ συνέρχεται δέ χαί Έν τοίς ' πατριαρχείοιςί τφ κα’ μεφτίου ,αεεογ'. έκτΰχτως, χρείας τυχούσης,' προσχαλούμένη ύπδ τοΟ (Τκογραφαί) t ô Λέρχων Νεόφυτος, — b μέγαλης πρωτοσδγ- προέδρου. . Άρθρον. 9. Αί συζητήσεις τής έπιτροπής λύονται χελλος Αεερόθεος Εύελπίδης, — Φιλόθεος Βρύιννιος διό πλειονοψηφίας· όσείχις βέ οί μειοψηφούντες 4παι· Αρχιμανδρίτης. Άντώνΐ'.ς<Γυχάρης, — Κωνσταντίνος Καλλιάβης, — τήσωσι, σημειοΟται ή γνέεμη αύτΑν έν τοίς πρακηχοΐς. Άρθρον 10. Ή έπιτροπή διατηρεί ίδιον έπί μισθψ ' Ξενοφών Ζωγράφος. γραμματέα έκλεγόμενον fat. αύτής, δστις συντάσσει, Αναγινώσχει καί φυλαίττιι τΑ πρακτικά τΑν συνεδριά­ Αριθμός πρωτοκόλλου 9993. σεων, βις xai πΛν έγγραφον σχετικόν πρός τΑς έργαt ’Ανθιμος έλέφ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταν­ xoi οΐχουμενικδς* πατρι- σίας αύτής. Άρθρον. 11. ΤΑ πρακτιχΑ τΑν συνεδριάσεων, ώς dpX’ii· t Ίερώτατε μητροχολίτβ Δέρκων, ύπέρπμε καί χεά πάν έγγραφον, ύπδ τής έπιτροπής έχδιδόμενον, υπο­ έξεφχε Βοσπόρου βρφχιχού xod Κυεωέων, πρόεδρε τής γράφεται ύπό χε τού προέδρου χαί τΑν λοιπΑν. μελΑν. Άρθρον 19. Περί παντός δ τι Αφορψ τΑς έργασίας πατριαρχικής κεντρικής έκπαιδευτιχής έπιτροπής, έν άγίφ πνεύματι λίαν Αγαπητέ χαί περιπόθητε Αδελφέ , αύτής ή έπιτροπή Αναφέρεται πρός τήν αύτού θειοχαί συλλειτουργέ τής ήμΑν μετριότητος, κύρ Νεόφυτε’ ' τΑτην παναγιότητα, παρ' ής χα! λαμβάνει διά πατρι­ αρχικού πιτταχίου τΑς σχετιχΑς Απαντήσεις. χάρι; εΓη τή αύτής ίερότητι χα! ειρήνη παρά θεού. Άρθρον 13. Αί Αποφάσεις τής έπιτροπής διαβιβά­ Ό υποβληθείς ήμίν πρός έγκρισιν xai έπιχύρεεσιν κανονισμός τής ής προεδρεύει έπιτροπής, τεθείς ύπό ζονται πρός τήν αύτού θειοτάτην παναγιότητα πρός τήν έπεξεργασίαν χα! συζήτησιν τβν δύο περί ήμίς έπιχύρωσιν χαί έχτέλεσιν. Άρθρον 14. Ούδενί τΑν μελΑν, ήκιστα βέ τή σελμάτων, τής τε Ιερός συνόδου xai τού έντίμου διαρ­ κούς έθνικρύ μικτού συμβουλίου, μετά τάς γενομένας γραμματεί τής έπιτροπής, συγχωρείται τό δημοσιεύειν τροποποιήσεις xai προσθήκες περιβληθείς τήν ήμετέ- τΑ έν τεάς συνεδριάσεων είσέτι ύπό συζήτησιν εύριραν έχχλησιαστικήν έπιχυρεεσιν, έπιστρέφεται πρός τήν σχόμενα. Άρέζρον 18. Ή έπιτροπή δέχεται προσφοράς ή φίλην ήμίν αύτής Ιερότητα πρός ένέργειαν τΑν περαι­ τέρω. Ή δέ τού θεού χάρις xai τδ Απειρον έλεος κληροδοτήματα παντός φιλογενούς χαί φιλομούσου Ανβρός πρός ύποστήριξιν ή xai Ανέγερσιν σχολείων, ύη μετ' αύτής. xai έν γίνει πρός πΑν δ τι Αφορψ τήν έντολήν αύτής · ,ααογ' μαίου χδ'. ύποχρεούται δέ νΑ δημοσιεύη πάόαν είσπραξιν χα! f ό Κωνσταντινουπόλεως έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός. δαπάνην αύτής. ΤΑ χρήματα τούτα θέλουσιν έναποf Ό πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Άνθιμος ταμιεύεσθαι έν τψ έθνιχψ ταμείφ, διαχωριζόμενα έπιβεβαιοί. πάντοτε ύπδ τής έπιτροπής. Αριθμός πρωτοκόλλου 1704. Άρθρον 16. Ή πατριαρχική κεντρική έχπεκδευτιχή ’ έπιτροπή είναι ή Ανωτάτη Αρχή, ή ίντιχροσωκεύουσα ‘Αριθμός διεκπεραιώσεεες -1962. . . τινουπόλεως νέας 'Ρώμης Άρθρον 1. Τής Αγίας τού Χριστού μεγάλης έχ­ χλησίας Ανέκαθεν μεριμνώσης έχ καθήκοντος περί τής δρθής καί ύγιαινούσης Αγωγής xai Γχπαιδεύσεως τΑν πνευματιχΑν αύτής τέχνων χαί διεξαγοΰσης έν γένει τΑ τΑν σχολείων, ή αύτού θειοτάτη παναγιότης, συνδιασχεψ^ιένη μετά τε τής Ιερός συοόδου" καί τού διαρ­ κούς έθνεκού μικτού συμβουλίου, συνεστήσατο έπιτροπήν ειδικήν, φέρουφαν τδ δνομα πατριαρχική κεντρική έχπαιδευτιχή έπιτροπή έν Κε*νσταντινουπόλευ Άρθρον 3. Ή έπιτροπή αύτη σύγκειται έχ μελΑν έξ, τριών βέν χληριχΑν, τριών δέ λαΤχΑν, έχλεγομένεεν ύπδ τής Ιερός συνόδου χα! τού διαρκούς έθνιχού μικ­ τού συμβουλίου έν ποινή συνεδριάσει, προεδρευομένφ 1 Β. Ι>. Compta··, **Brlo«HwrutT όωθεώσεαις. lltfl. •Αρς tr, t. VI (CtartiatiBtptii, WM), μ 147 » Oooraia. eamaii. tomo» XLH ■ τήν αύτού θειοτάτην πετνεημότητα τδν οικουμενικόν πατριάρχην εις πάντα τά ΑφορΑντα τήν παιδείαν, πρδς ήν έχουσι τήν Αναφοράν πάσαι αί έν τή περι­ φερείς τού οικουμενικού θρόνου ύρθόδοξοι σχολαί, έφορίαι xai ai περί σχολών Αδελφότητες. Άρθρον 17. ΙΙρώτιστον καί χυριώτατον μέλημα έχει'ή έπιτροπή τήν παντελή Αχαγόρευσιν Από τΑν σχολείων Αρμένων τε καί θηλέων παντός βιβλίου xai πόσης διδασκαλίας Αντιθέτου είτε πρδς τήν ύρθόδοξσν πίστιν xai τά χρηστά ήθη, είτε πρδς τά χειθήχοντα τής πρός τήν αύτοαρατςριχήν χυβέρνησιν όπηχοότητυς. Τδ έργον τούτο ή έπιτροπή όφείλει έχτελείν μετά πόσης Αγρυπνου μερίμνης, χα! διά προσωπικής δέ έπισχέψεε·ς δτε χεά δπου νομίζει ΑναγχεΑον. Άρθρον 18. Ούδέν βιβλίον διδακτικόν είσΑγετεκ πρός ΧΡήσι* τΑν σχολείων, μή φέρον τήν σφραγίδα χεά έγκρισιν τής έπιτροπής. •M 8YKODÜ8 OONBTAinTSOPOUTAMA, ΙΠ·ώ10.Μ1 «Ν *Αρβρον 99. TA μέλη τής πατριαρχικής χοντρικής Άρδρον 19. Ή έπιτροπή ίχ« οροσέτι t» «μμΔ-Δ τήν τολαοτέραν χαί λυσιτ«λ«στέραν έν «ή κρακ«χφ βίφ χροαγινγήν τή; γονικής'τΑν έρ·ο*<*νέχχ«έοδ· δ«·ρβ>ντοι Μ τέσσαρα έτη, έρβξή^δέ βιΑ δόο έτη, Αντιχαδτσταμένου «μ* έτος τοΟ ήμίσοος φροοΜαιχοΑ. ' σιπς. Ιΐρδς τούτρ » Απαξ τοδΧάχισπίν τού ένιαυνού συγχαλούσα τοδς δοχιματόμβυς έπέ Μίδαίφ χαί πτέρφ χαδηγητός χαί διδασκάλους, ουσχέπτόται ματ* «ΑτΑν * «opi καταλλήλου όμοιαμόρφου. καί «έμαδόδου Μία-· σχαλίας, π«ρί τού έναρμονίου αννδέαμου τΑν χατΑ μέρη σχολΑν Αμφοτίραν τΑν φύλ«·ν χαί αορί τής 'XpApôv 90. Ή έπιτροπή έτησίβς όφοίλ*, {να Μ«| ΙχΗβιν λοπτομιρή ΑπαβΑν τΑν χατΑ τήν Α.ΑρχβΜίν «·. έτους πράξαπν αύτής koi τΑν χρηματικών «foπράξοαν καί δαπανΑν έν κοινήουνοδριάσπ τής το ϋφΑς συνόδου καί τού έδνιχού μικτού συμβουλίου, προοβρ«υαύσης τής αύτού ίΗιοτάτης παναγιότητος' ή ήδτχής χαί διανοητικής έν'γένπ προόδου τΑν έν αύτοίς μαδήτουομέηαν. *Αρ8ρον 80. Οδδδλας έπιτρέκικι έν τή προτού- βέ έχΑοσις «Λτη βήμοσκύοται «ίς φυλλάδια. ^δρδρον ’Ml»’ 81, 81. Ό παρΑν παρών χανονιβμδς κανονισμός δύναται νΑ τροποποίησή ββνΑ κ^ντ* έτη, «ta τή προτάσκ τής ούση ή σδστασις. έρδοδέξαν χανΑν ή ίδυστιχφν σχο- έπιτροπής, «ta χαί τή πριοτοβουλίφ τής αύτού δτιο- ' λ»ί««ν, ata Αρρέναν «ta δήλίαν, ούδέ τροποχοίησις τΑν ύπαρχδντΑν, πριν γένηται τούτο γναστδν τή έπιτροπή χαί χαταί«ιχ*Ασι πρδς αδτήν «f αέροι καί τδ ίάτης παναγιότητος ηβΐ «Αν χ«ρί αυτήν μνησδένκσν δύο σομΑταν, τής τ* («ρέΐ; συνδδ-.u χαί τού διαρκούς έΑνιάοΟ μικτού συμβουλίου. ■ πρόγραμμα-αύτΑν. Έν δέ,ταίς έκαρχίαις έπιτρέικται Ό παρών κανονισμός, χανονιαμός, ΙγχριΜς έγχριΜς ύπό τ« τής ί«ρύς ί«ρΑς μέν, Αλλ* ίχί τή βΛ/U «Αν τής έπιτροπής κρογραμ- μ συνόδου καί τού διαρκούς έδνιχού μικτού συμβουλίου, μάττννΆμα δέ τήσυστάσ»: αύτΑν, ήτχ σύστασιςχαί οί προιβρ«υομέν«»ν,δχδτήςαύτούδτιοτΑτης παναγιότητος, πόροι αύτΑν δηλοχοιούνται’διΑ τού χατΑ τόπον Αρχι«ρέπς έν τοίς σννβδριΑσισι τής 11 χαί 18 μαίου έπτχυρπβη. - καί τής αύτού δχιοτΑτης παναγιότητος τή έχιτροκή. *Αρ»ρον 91. Ή έπτηροπή. χαΑήχον έχ« χρδςτούτοις τύ, Ασχολ«ΙαΑαι «ίς έξέτμφν τής « (κανότητο; χαί τή; ήβτκής τΑν έπαγγκλλομένπν τδ διδασχαλιχδν έργον. *Ο8«ν ούδ«1ς διορίζβται διδάσκαλος^ πριν ή έγκριδή ύπ* αδτής. Οί δέ έν τοίς έχαρχίαις διοριζόμ«νοι διδάσκαλοι όφ«!λουσι βιαβιβΑΐ«ιν τή έπιτροπή διά τ-.ύ χατΑ τόπον Αρχι«ρέ«·ς πρδς τήν αύτού Α«ιοτάτην παναγιότητα Αντίγραφον τΑν ΑποδαιχτιχΑν τής σπουδής, τυχδν δέ χαί τής διδασκαλίας αύτΑν. *ΑρΑρον 38. Οδδ«1ς τΑν χαδηγητΑν χμ! διίασχά- ,απογ' μαίου π’. ( . t ρ Νίκαιας Ίνραννιχιος. t δ Δέρχπν Νιόφυτος. t ό Τρρνόβου'Γρηγόριρς. Διονύσιος. t é ■Άδρ·.ανιρ«0λ*«ς Διδυμοτιίχτυ ϊβφρίνια^. t t + f + t λπν παύ«ιαι αύδαιρέτπς δπδ η^ν χατΑ μέρή έφαριΑν Aveu τής «ίδήσ«Ας καί συναίνέαΝς τής χοντρικής έπι- ό ό ό ό 6 ό ό "Αρτης Σ«ραφ«ίμ. Μιώύμνης Παίσιο;. Σάμσυ Γαβριήλ. Βάρνης Ίι»ακ*;;ι. Β*λ«γράδ«ν ΆνΑιμος. Χαλίίπίου ΤιμόίΗος. Σ. Μαυρογένης. Α. Ψυχάρης. Δ. Γινίδουνιας. Ζ. Δ. Χατζόπουλος. Ίβάννης Άναστασιάδης. Κ. Καραδ«οδ«·ρής. τροπής ένταύδα. Έν πιριπτόσχι δέ διαφπνίας μ«ταξί> Αρχι«ρέ«*ς χαί Αφορίας, ή 4πό#«σις Αναφέρ«ται τή κ«ντριχή έπιτροπή δ·.Α τή; αύτού δοιοτάτη; παναγιότητος. c *Αρδρον 98. Πάντις ο! έν τή π«ριφ*ρ«ίφ τού οδχοι^ , μανικού îtpôvou έλληνοδιδάσχαλοι χαί Αλληλοδιδάχται, ώς χαί οί άνπτέρβς σχολΑς διάιΗνοντας, *ίτι κοινός Ό γραμματιύς τού έδνιχού μικτού συμβουλίου «ta ίδιπτιχάς, όφαίλουσιν έτησίπς έχτιδίνα: έγγράφπς Δ. Ξανδόκουλος. τή έπιτροπή, διό «Αν έφοριΑν καί τΑν άγίπν Αρχι«ρέπν, τΑ χατΑ τήηίνχολήν αύτΑν, οίον, τδν ΑριΑμδν Aomîv·, rvpMÀM αά «ixpxta ««Am otetnumau αχΑτΑν «ίσιλΜντπν χαί Αχκλδόντπν μαδητΑν, τήν πν«υΜή δτσοΐ port IrMMOuMOe /wnmt, edittta itpunti ματιχήν παί ήδιχήν έν γέν« κατόστασιν, τΑς Ανάγχας ’ τυχδν τής σχολής, χαί «ί τι ή δνπρία χαί ή xttpa τΑν χρΟγμάταν χατέδ«ιξ«ν αύτοί; συντ«λ«στιχδν έν τφ τής έχπαιδ*ύσα«ς χαδόλου χιφαλαίφ. ’Αρδρον 94. ΤΑς έχΗσπς τούτος δφ«ΐλ« ή έπι­ τροπή έπισταμένπς διέρχισΑαι χαί λαμβάν«ιν ύπ' δψιν «ίς τΑς μ«τΑ τΑν χαδηγητΑν καί διδαοχάλπν συν- • tpùtola: f Άνδιμος έλέψ δοού Δρχακίσχοπος Κννσταν«νουπόλκις νέας Ρώμης οίχουμονιχδς πατρι- #χης· t Ίορώτατο μητροχολΧτβ χαί τδ λοιπά. Ή έν παιΜφ χαί νουδοσίφ χυρίου Ανατροφή τή; δρδοβόξου διααχόψ«ις αύτής, π«ρί Αν «ίρήται έν «φ 19 ΑρδρΑ· νοολαίας τδ χυριώτατον διοτέλοοομ ύπάρχον τΑν μολη- ' *Αρ»ρον 96. Ή έφορία έχιέστη; σχολής πρδ μιΑς μΑταν τής μητρδς μογάλης τού Χριστού έχχλήσίας, κρονοούσης έχ καθήκοντος, βπ«*ς τΑ τίχνα τΑν «ύσ«τροπ^τήν ήμέραν τής'ένάρξο^ς τΑν ένιαιισ(«η* αδτής βΑν αδτής UΑν έχ βροφιχής ήλιχίας μονθάνπσι έξοτΑοαον, έν «ά; παρσυρίσχταβ ή έπιτροπή, «Γα"τΑ ί«ρΑ γράμματα, τΑ βυνίμινα σόφισα: αύτοπροοώππς «ta «ta δι' βι' Αχ«στολμένπν. Αχοσταλμένοον. αύτοπροοώχπς "Αρ^ρον 96. Έχάστη ένορίη, β«τΑ τήν έχλογήν τΑν έφόρπν τής οίχ*ίας σχολής, δφάίλα tva διαβιβάζη δι" ΑναφορΑς τΑ όνόματα αύτΑν μρδς 1κηώρ·«ν τή αύτού 9«ιοτάτη παναγιότητ·· ή δέ αύτού όοιοτάτη παναγιότης γν«*στοχοι«ί ταύτα τή έπιτροπή, ήτις μιριμνψ, όπος ούδ«μία «Αν έν τή φρπτιϊΜάσή σχο­ λών μένη Αναυ έφορίας. . . ’Αρίίρον 97. Ή έπιτροπή |άρ«μ<>ψ καί π*ρί τΑν μαδητιυομένπν τυχδν όρί>οδόξ·ν aailtav έν σχολαίοις Αλλογ«νΑν χαί έτιροδόξπν, χαί έΑν πληροφορηδή, δτι ούτοι διδάσκονται παρΑ τΑ πάτρια, Αναγγόλλκ-τούτα τή αύτού διιοτάτη παναγιότήη. 'Αρδρσν 98. . ΤΑ έν τφ 98φ, 9βφ «αί 97φ Αρδρφ διαίαμβσνόμινα καΑήχσντα τής έπιτροπής έν «Ας έχαρχίαις άν«πίδ«ντβι τοίς Αγίοις Αρχΰρούαι χιά'ταές WMA fàSBUf λφφίΜφ ' ·<ς σπτηρίαν βιΑ κίστιπς τής έν Χριστή 'Ιησού, τήν τχ δύραδον έγχύχλιον παίβαυσιν πιριβαλλύμσνα, οΜν τινα φύλλα, σκέπην τ« τφ χατά τδν |*Αγ«ν σύρανοφάντορα. Ati τούτο καί ήμβς, Αμα τή ix τρίτου Αναβάστι bd τδν Αγαδτατσν οίχσυμ«νιχδν όρόνσν, δι’ έγχυχλίον* έχ«στήσαμ*ν τήν σύν­ τονον προσοχήν χαί φροντίδα τής ύμ«τέρος πορισχονIbmi ίφότητος «ίς τήν μέριμναν χαί έχχλήροισιν . τού ίιρπτάτου τούτου «Αν χροΑν. . Τής i» χαΡήχοντος μιρίμνης τούτης μή άφιστάμονοί,· Αλλ' Δανές καί σύντονον τδ δρίμα ta* αύτής ήχοηκ, καί έφιέμσνα Ινα 6 χόχλος «ύρύτχρος αύτής διαγραφή, χαί τολοσφορ«·τέρα ή παίβουσις τοίς ήμστέ- ροις τέχνοις γένηται, Μ Ü Ομοιόμορφον τών σχολΑν bnnbv βέΐδμίζιμέντι*, σχ«φάμ«νο< μοτΑτής κ«ρί ήμής r ■ SYNODUS ΟΟΝΗΤΑΝΤΙΝΟΡΟΕΓΓΑΝΛ, 18TS MÏ •W 1 ·Μ βουλίου, tpntpav tva τύ τμήμα τής παιβοίας, βχ^Α τέος άναταθαμένον ήν Αχό τήν txoxroiev τής ήμέτέρβς χοντρικής έχχλησιβσηχής έχτψοχής, Αφχλάνας Αχ’ αύτής, φέρονης χαραδΑμιν tCaptaJlaC μιχτή έχιτροχή, ta ηριΑν βληριχΑν xai τριΑύ λΜΧΑν ιόχχιβούτττν ΑνβρΑν συγχαμένη, ήπς, τούτο μόνον (χουσα f Άνθιμος έλέφ ΘοοΟ Αρχιιχίαχοκος Κωνσταννόας ΎΑμης aai οίχουράνιχός χαηρι- κύριον μίλημα xai .τήν φρσντίβα αύτής tf' έρθοδόξαν οχολΑν τΑν τού καθ' ήμβς θρόνου έχαρχιΑν έχακτοίνουοα, καί μιτά τΑν οιαρχΑν aai σχόλαρχΑν συντννοουμένη, ^υθμίζη τά τΑν οχολΑν, ύς Ανάτάτη έχί τής χαιβοίβς Αρχή ύχύ χληριχοί τής sa»* ήμάς TOO Χρίστο· μ«γάλης ίκχληοίας, * ρίσαμτν τοιαύτην έχιτροχήν, ύχό τήν έχιτνυμίαν νοολαίας τύ κυριΑτατον βιιτέλαστ» ύκάρχον τΑν μι­ κατριαρχιχή χιντριχή έχκαιβιυτική έχι- λημάτων τής μητρός μτγάλης τού Χριστού έχχλησίας, τροχή έν Κανοταντινουχόλιι, τόν ίιρΑτβτον χρονοούσης ta καθήκοντος, fan it τέκνα τΑν «ύβάβΑν αύτής υίΑν έκ Ρραφιχής ήλιχίας μανθάνωσι μητροχολίτην Atpxwv, έξαρχον βρφχιχαύ Βοσχόρου χαί Κυανίάν, έν Χριστή rÿ ·<$> λίαν Αγαπητόν >τά lap A γράμματα, τύ δυνάμινα σοφίσαι (Ις σωτηρίαν διά χίστιω; τής έν Χριστφ Αβολφόν καί ουλλατουργόν τής ήμΑν ματριότητος χύρ 'Ιησού, τήν τ< θύραθαν έγχύχλιον παίβιυσιν KtpiΝιόφυτον, τούς ίσιολογιβτάτους τόν rt ήμέτιρον μέγαν κρβτοούγχιλλςν χύρ Ααρόθαον Εύ*λχίδην καί βαλλόμινα, οίόν τινα φύλλα, σκέχην Tt τψ τύν σχολάρχην τής καθ' ήμάς μιγάλης τού γένους καρπφ xal όψιν ούχ Αωρον χαριχόμινα, σχολής Αρχιμανδρίτην χύρ Φιλόθισν Βρυέννιον, καί κατά ,τύν μέγαν ούρανοφάντορα. λιά τοΟτο χαί ήμτίς, Αμα τξ, έχ τρίτον Ανίφάσβ: έκί τύν άγιώτατον οίκουτούς ιύγαναοτάτους χαί k έλλογψχτίτου; κυρίους Άνμανιχέν έχαστήσαμιν τήν σύν,---------- θρόνον, -r------, δι' έγχυχλίων -, , , τονον προσοχήν χαί φροντίδα τΑν tt ίτρΑτάτων μ,ητροχαλιτΑν, τΑν θτοφιλιστάτων έπισκόπβν χαί τΑν <*---------- ‘------- 1έφοριΑν έντιμοτάτΗν ------- *■“ ιίς ·>' ·* τήν “ “ μέριμναν *“· χαί έχχλήρα»σύνταΐρ τού κανονισμού, δστις, συζητηθτίς χαί έγ- οιν τοΟ ίτρατάτου τούτου τΑν XptAfe. Τής έχ χαθήχριθ«; ύχό τΑν δύο ακράτων καί ύφ' ύμΑν έπι- χοντος μαρίμνης ταύτης μή ΑφιστΑμινοι, Αλλ’ Αττνέ; χυρωθτίς, κατέστη νόμο; διίπων τά τΑν έν τή xtpi- χαί σύντονον τύ δμμα kt αύτής ίχοντις, χαί έφιέptfMÎp τού καθ' ήμάς οίχουμινιχού θρόνου οχολΑν. μανοι tva i χύχλο; ιύρύαρος αύτής διαγραφή, xal Ακοστέλλονττς τοίνυν τόν κανονισμόν τούτον χαί τιλιοφοροκέρα ή xelBtuot; τοίς ήμττύροις τέχνοις τή αύτής ίιρότητι, χαί άναγγέλλονας τύν διορισμόν γίνητάι, έχί τύ όμοιόμορφον τΑν οχολΑν ΑχαοΑν τΑν Ανωτέρω Ας πατριαρχικής χοντρικής έχπαιδτυτι- £υθμΐζομέν«ν, οχιψέμινοι μ*τά τής xtpl ήμάς ί«ρ«ς χής Αχιτροχής χροτριπόμάα χαί χαραγγέλλομαν αύτή c ούνοδου χαί τού διαρχούς έΑνιχού μιχτοΟ συμβουλίου, . τΑνιον Ψυχάρην, Κωνσταντίνον Καλλιάβην χαί Stvo- t φΑντα Ζωγράφον, τέκνα έν Ιιυρίφ ήμίν Αγαπητά· οίτινις χαί κτι&ηνίως δοξάμονοτ τήν ΑναηθαίΟαν αύτοίς έντολήν καί συντλθόνας έιτιβΑλλον»'ιίς τήν Ινα χαταοτήοή τούτο γναστόν χαί ταΐς έν τή χάροι- ' Ιγνωμαν ’ *Ινα “ ** τύ “ τμήμα ' τής ” χαιβαίας, Μβπιρ τέως "*■ Ανατΐθαιμένον ήν ύχό τήν έκοχηίαν τής ήματέρας xtvχίφ αύτής σχολαΐς, δχας αύτα: διά τής ύμττέρας ίιρότητος ίχαοι τήν Αναφοράν αύτΑν χρύς τήν ÿl)HC· τρικής έκχλησιαστιχής έχιτροχής, ήφτλόντις Αχ’ αύ­ σαν έχιτροχήν, ^υθμίζουοαι τήν διδασχαλίαν χρύς τΑ τής, φέροντις χαραβΑμαν έξαμιλιί μιχτή έχιτροχή, χρογρΑμματα χαί όδήγίας, Αστινας μέλλαι έχβιδόναι έχ τριΑν χληριχΑν χαί τριΑν λαΙχΑν ιύχαώαύτΑν ή όήΑοΙοα έχιτροχή, χροτριχομένη Αμα Ινα βι’ αύτής ΑνβρΑν συγχιιμένη, ήπς, τούτο μόνον έχουσβ κύριον οί δαυθυνταί αύτΑν Ακοσταίλασιν ήβη τΑ χρογρΑμ- μέλημα, χαί τήν φροντίδα αύτής έφ’ βλων τΑν όρθο- . ματβ τΑν Αν διιυθόνουαι οχολΑν τψ TO έλλογιμ·»- βύξαν οχολΑν τΑν τού καθ’ ήμάς οίχουμανιχού θρό­ τΑτψ γυμνασιάρχη, χατΑ κνιύμα υίφ ήμίν ΑγβχητΑ νου έχαρχιΑν έχιχταίνουσα, χαί ματά τΑν γυμνασιΧύρ . . . βιαβιβάζουσα τήν ήμπέραν χαραχέλτυαιν, αρχΑν χαί σχολαρχΑν αυντννοουμένη, βυθμίζα τά τΑν δκως χρύς τφ χρογράμμαπ διατνχΑοη έν ίβίφ σχ<- οχολΑν, Ας ΑνατΑτη έχί τής χαιδιίας Αρχή, ύχύ τήν διάσμαπ όχοίον χρόγραμμα ή ιδία xtlpa Αχέβχιξαν ήμοτέραν χατριαρχιχήν έχοχηίαν χαί χροοταοίαν διατνίοΟυα. Καί Μ) tv auvtBpuloti τΑν δύο ο«νμ4αύτφ χρήσιμον διά to τΑ γυμνάσια χαί τΑ έλληνιχΑ σχολϋα, βχ«»ς ή ίηθΛσα έχιτροχή, Ιχουβα ύχ’ ύψιν ταν, ύφ’ ήμΑν χροιδραυομένή, ‘ΊξιλιξΑμΗα χαί βιχαί τήν γνΑμην τής αύτοΟ έλλογιμύτητος, κρο^ή οίς apioaptv τοιαύτην έχιτροχήν ύχύ τήν έχννυμίβν κατριαρχιχή χιντριχή έχχαιβιντιχή έχιτήν σύνταξιν τοΟ όμοιομόρφου κρογράμματυς. ΤαΟτα βιαβιβάζοντις, χιριττύν ήγούμιθα ύχομνή- τροχή έν ΚανοταντινουΧύλιι, τρΑς μέν τΑν ,. χληριχΑν, ίοαρίθμους --------------δέ έχ τΑν------------λαΤΧΑν, σαι τή αύτής ίιρότητι τύ χαθήχον δκ»ς έχιτηρή . τύκαιδτύταν ------------------ — -«·-------- , — ΑχρψΑς τήν χιστήν βιατήρηβν ΤοΟ Tt χανονισμοΟ χαί οίτινις xtd χ·ιΑηνί·ς δίξάμανοι τήν^ AvarHrioav ίΛτΑν έν αύτφ ύντιταλμέναν, χ«κ μάλιστα Ας χρός τήν τοές έντολήν ‘ χαί συνιλθόντές " έιηβάλλοντο ■—·■«■« -»- ->■ ti; τήν· σύσταοιν βιδασχάλαν, έχόντνν μέν τάς Αχαιτουμένας σύνταξιν τού χανονιαμοΟ, όσης, συζητηθαίς χαί έγχριΑναλόγους γνΑοκς, Αντχιλήχτβν βέ τΑ ήθη χαί τήν θιίς <ηΛ τΑν δύο σωμάτων χβ! ύφ’ ήμΑν έκιάυρωκολιτοίαίΤύχά κάοαν έχοψιν, φροντίζουσα Αμα Τνα θτίς, κατέστη νόμος διέχων τ* τΑν έν τή χαριφαραίφ ύχιχχβίη/χαΐ Αναρρικίζη τόν χόθον τού λογιχού 'αυ­ τού καθ’ ήμάς οίχουμινιχού θρόνου οχολΑν. Άποτής χοιω/ίου, δχνς Αχοστέλλχσι τΑ τίχνα αύτΑν ιίς στέλλοντας τοίνυν τύν κανονισμόν τούτον διά τής τΑ; σχολάς, μηβαμΑς Αναχόχτσντχς τάς σπουδές αύ­ ήμττέρας μκγάλης πρωτοσυγκαλλία; καί τή ίφορίφ τΑν έν τφ βιαότήματι τού σχολικού έτους, Αλλά τΑν οχολΑν τής ένορίας ύμΑν, χροτρ<χό|ΐκθα χαί βιηναχΑς έξαχολουθούντχς τήν' Αποστολήν αύτΑν, δχ<ρ χαραγγέλλομιν αύτή, ’ Ινα, συμμορφουμένη κρός τύν αισίους θέλιι Απχνέγχιι · τούς καρπούς τή ταχτιχΑς κανονισμόν τούτον, έχη τού λοιπού τήν Αναφοράν φατΑση νιολαίφ, βηρ χαί Αχό χιψβίας έχζητούμτν αύτής κρδς τήν έχιτροχήν ταύτην, έβρούονσαν έν τοίς . κατριαρχτίοις, ^Αθμίζουσα τήν βιβασχαλίαν χρύς τά Axtipov έλοος tb) μίτά τής αύτής ίτρότήτος. προγράμματα χαί όβηγίάς, Αστινας μέλλιι έχδιδόναι ή Ρηθκίσα έπιτροπή. ,·Μθγ", αύγρύδτου Ç. t ό ΚΜ^πανπνουχόλοΜς tv Χριατφ Αγχχητύ; Αδολφύς. ΤαΟτα διαβιβάζοντας, χιριττόν ' ήγυύμιθα ύχομνήσαι αύτή to xal ύμίν κ«σι τύ χΑθήχον βχως έχιτηρήπ ΑχριβΑς τήν πιστήν διατήρηιχνν τΑν έν τ$ χανονιαμή έντχλλομένων, φροντίζοντας έ|μα M» 8YNODUB OOireTANTOTOPOUTAKA, 187S ma» 90/ieaü 1 1000 Yva md ineffutB^irct τδν πΑθον τΑν τέκ- ά ώχαλογιώτατος σχολήρχης θ·7*λης τού γένους νων ύμών, Αποστέλλοντις αύτΑ τπχτιχΑς εές τΑς σχο- σχολής Αρχιμανδρίτης *^θ*« Φιλόθεος Βρυέννιος, καέ λάς, χαί μηδαμώς Ανακέπτονης τάςσπουβάς αδιΑν οέ εθγσνέστατοι *αί έλλογιμώτατοι κύριοι Άντώνεος έν τψ itaorl/pm τού σχολικού δέους, tva ael ή δε- <Τι>χήρης, Κεενσταντίνος Καλλυέδης xaa ΙενοφΑν Ζω­ γράφος. Πέμκοντες «αέ ύμΑν έντηεότητι δύο Μ· τυπα «0 ΜνοτΜμού, καθ' βν θέλετε ρυθμίσει τάς ■ρδς τήν είρημένην έπιτροπήν σχέσεις ύμΑν, περιττόν κρένομσν ίνα ύηΜξωμεν τά καθήκοντα ύμών, καΗ δωιτυίεηύμενα iv τε τή πατριαρχική Αποδείξει xai iv δασκαλ·α τελισφόρος τή καθ' ήμάς νοολαίφ γίνηται καί τούς προσδοπωμένοδς καρπούς Αποφέρη, δπβρ Μ naptlai έχζητούμεν παρά «ύ πατρδς τΑν φώτων- οδ ή χΑρις «ai τδ Απβιρον έλεος, ούν τή παρ’ ήμών εύχή xai εύλογίφ, είη μετά πάντων ύμΑν. ,αωογ*, έν μην! αύγούστω, ίνδιχτιώνος α'κ. τφ κηνονισμή- προτρεπόμεθα όμως ύμβς, δχ»»?, μετά τήν παραλαβήν τής παρούση; ήμών άπιδείξεως, φροντίσητε νά Αποστείίλητχ ήμίν, όσον τάχος, Αντιγραφήν Poitrwta» Avie rpûtel·» sspoaM «soaihaa · ωαρπο pniotfneiUo aiUe^un f«U: τΑν προγραμμάτων τΑν μαθημάτων, κατάλογον τού Τιμιώτατοι έφοροι τών σχολείων τής ένορίεκ... Αριθμού τΑν διδασκάλων μετά τΑν ονομάτων αύτΑν Ά.πδ τής Αναγνωσθείσης έπ' έκχλησίας πατριαρχική; xai τού Αριθμού τΑν μαθητών τΑχ ύμετέρων σχολών, Αποδείξεω; έπληροφορήθητε κάντε; τήν σύστάσιν tva παθυκοβληθΑσι τούτα τή είρημένη πατριαρχική πατριαρχική; κεντρικής έχπαιδευτιχής έπιτροπή;, κεντρική έχπαιδευτική έπιτροπή. 'Γγιαίνοιτε Si iv κυρίφ. έδρευούσης iv τοίς πατριαρχείοις, ής πρόεδρο; μέν διωοίσθηό τανιερώτατο; Αγιος Αέρχων κύριο; Nsd- β 1873, αύγοΰστου 16. Ό μέγας πρωτοσύγκελλος. φυτ-.;, μέλη δέ αύτής δ μέγας πρεβτοσϋγχελλο;, δ SYNODUS CONSTANTINOPOLITANA k qua normae condqntur ad spolia episcoporum donatorum distribuenda > 1873 decembris 18'30.. .. Saepiua iam in synodo actum Àiorat de spoliis episcoporum viUa functorum accurate custodiendis et distribuendis. ^Quapropter, Collatia cum consilio national· sententiis in communi congressu die 18 30 decembris habito, sacra synodus, probante β(δ«ί τές Αναγχαία; δδηγίας, δρίζουσα συνάμα τδ κα­ ούν, βπιρ θέλκ. βώστι αύτφ έχ τής π<ρ·.ουσίας ό>ς άμοψήν τΑν χδπων του. "Αρθρον 7. Έχάοτη άπογραφή άρχι«ρατ·.χή» περι­ ουσίας άνάγχη νέ γίνητα: έγχαίρως χαί νά { ι^χριβής, συμρώνως τοίς κερί τούτου βηταί; διατάξεσι τών έν ένεργείμ χανονισμΑν. "Αρίίρσν 8. Έν περιπτώσει άποβιώσεως Αρχιερέων τινδς εΰρισχομίνου έν ΚΑύσταντινουπίλει, ειδοποιείται Αμέσως ή έίιτροπή, είτε παρά τού προέδρου αύτής patriarcha, sequentem edidit ordinationem, quam pro rei gravitate integram damus, ex B. D. Calliphrone depromptam, Έχχλησιαστιχή έπιθεώρησις, Περίοδος γ', t. I (Constantinopoli, 1876), p. 97-101. Κανονισμός τής έπί)τΑν Αρχιερατικών περιουσιών ϊτιΤτροπής. Άρδρον 1. Ή έπί τΑν Αρχιερατικών περιουσιών έπιτροπή, σχοκδν έχουσα τήν Ιπιτήρησιν χαί διαίτησιν τών περιουσιών τών Αποβιούντων Αγίων Αρχιερέων, έχλέγεται δπδ τών δύο σωμάτων, τής τε ίεράς συνόδου χα! τού διαρκούς έύνιχού μικτού συμβουλίου, προεδρευούσης τής αύτοΟ θειοτάτης παναγιότητος τού οίκουμενιχού πατριάρχου- σύγχειται δέ ix τριΑν μελών, δύο Αρχιερέων έχ τών συνοδικών καί ένδς μέλους λαϊ­ κού τού διαρκούς ίθνιχού μικτού συμβουλίου. Άρθρον 3. Ή διάρκεια τής έπιτροπής όρίζεται είς iv έτος, έν τή λήξει τού όποιου άφεό,ει ένα δίδη Ακριβή λόγον τών πράξεων αύτής. Άρθρον 3. Ή έπιτροπή έχει Ας γραμματέα αύτής τδν λογιστήν ή ταμίαν τού έθνιπού ταμείου, ίνα πρα­ νή’τά άναγπαιούντα αύτή βιβλία καί έγγραφα. c είτε παρά τής αύτού θειοτάτης παναγιότητος, ήτις, παραλαμβάνουσα τδν γραμματέα αύτής, μεταβαίνει εις τήν οίχίαν τού άποβιλσαντος χαί ένεργεί άχριβή χαί λεπτομερή άπογραφήν τής περιουσίας αύτού, ήν χαί σφραγίζει, προσχαλουμένου χαί σφραγίζοντας συνάμα χαί τοΟ βευτερεύοντ.ς ίεροδιαχίνου τής αύτού &ντάτη; παναγιότητος, *Αρδρον 9. Άμα ή περιουσία τού άκοβιώσαντος μεταχομισίέή εΐ; τά πατριαρχεία, ή έπιτροπή συνέρχε­ ται χαί βρίζει τήν ήμέραν τής δημοπρασίας αύτής, ήτις δέν βύναται νά ή άπωτέρα τού ένδς μηνδς άπδ τής Μι»nημΓιιριιΐ; τής περιουσία; είς τά πατριαρχεία. Έν έναντίφ περιπτώσει, δρίζει τήν ήμέραν ή (ερά σύνοδος μετά τού διαρκούς Ιθνιχού μικτού συμβουλίου ύπδ τήν προεδρέίαν τής αύτού θειοτάτης παναγιότητος. Άρθρον 10. Πάσα δημοπρασία γίνεται έν τή αιθούση τού κοινού τΑν πατριαρχείων κατά’ τά πρδ πέντε ήμέρων %ιά τής Άρδρον 4. Ή έπιτροπή συνέρχεται xad συνέδριά- είθισμένα, ------- ,------ , προσχαλουμένων ,Π------------- ,-------------------------------------r-r _ ------------ ,. ζει κατά πρόσχλησιν τού προέδρου αύτής, όσΑχις ® μεγάλης πρωτοσυγκελλίας τών έν τή πρωτευούση διαούτος νομίση τούτο Αναγκαίου έχτάχτως- ταχτιχώς δέ Απαξ τού μηνδς πατά τδ πρΑτον πενταήμερον, δτε δύναται tVa συνέλθη καί Ανευ τής προσχλήσεως τού προέδρου- συνεδρωίζε: δέ έν τή αιθούση τού κοινού τών πατριαρχείων. Άρθρον 6. .Απόλυτος Ανάγκη συνεδριάσβως πεφουσιάζεται Αμέσως μετά τήν Αποβίωσιν Αρχιερέως τινός, όπότε ή έπιτροπή συνέρχεται αύτοδιχαίως τήν πέμπτην ήμέραν, Αφ’ ής γίνη γνωστή ή.άίΜβίωσις, χαί Ανευ προσχλήσεως τού προέδρου αύτής. Άρθρον 6. Αμέσως μετά τήν Αποβίωσιν Αρχι­ . ερέας τινός, ή έπιτροπή, είτε συγχαλουμένη παρά τού προέδρου αύτής εέτε ,χαί αύτοδιχαίως συνερχομένη, προσέρχεται πρδς τήν ; αύτού θειοτάτην «ενεημότητα φόρων κληρικών χαί άλλων Αρμοδίων ΑγοραστΑν. _ ' ■ Άρθρον 11. Έν ----— έκάστη » -δημοπρασίμ ·- όφείλει Ινα παρίσταται ή έπιτροπή μετά τού γραμματέως, κρα­ τούντας Ακριβή χβτάλογσν τΑν δημοπρατουμένων πραγμάτων. Άρθρον 19. '0 πλειοδοτών xai λαμβάνων έχ τής δημοπρασίας οίονβήκστε πράγμα όφείλει ίνα προχαταβάλη δέχα τοίς έχατδν έπί τής Αξίας αύτοΟ, πλήρωσή δέ έντδς Atom ένδς ήμερβν χαί τδ ύπδλοιπον· «Ις οΜένα δέ έπιτρέπεται Ινα έχιστρέψή τδ ΑγορασΗν Kp#^ML Άρθρον 13. 'Αμέσως δ γραμματ»ύς ùytUet tva έχδΑσή άναλοτιχδς WWWtV έχάστου s««» vy AVWtVtWHIh ’* πλχιοδοτήσαντος IWIMWW »qwsv ivy άποwevw~ δείξεις, Ας θέλω ύπογράφει ό ταμίας πρδς είσπραξιν ώς κρδς τδν βιοριαμδν τού χαταλλήλου νά στολή τΑν χρημάταν. προσώπου πρδς μταΐφορΑν τής παριευσέας τού ΑπαΊβρθρον 14. ΟύδοΙς έχω δικαίωμα, έν ούδεμιβ ίΰϋιβΒΛί. 1 La. tàifiiâitLa 1001 8YNODUB COSSTANTINOPOLITANA, βιώσαντος,Ινα παταχρατή τδ τίμημα τοΟ ά|οραβθέν-έ τος πράγματος Άρθρον 13. Έκαστος Ιχων λαμβάν«ιν παρά too άπφιώσαντο; άρχι«ρέε»ς, είτε Ας δανειστής είτ« Ac κληρονόμος, όφείλει ν* άναφέρηται Ιγγράφώς «ί; τήν Ιπιτροχήν Μ τή; «ύτοΟ θ«ιοτάτης παναγ-.ότητος- ή δέ έπιτροχή, έάν εύρη tixaim τήν άπαίτησιν, άποφΜ<ζ« καί ώιδίδ«ι τήν ταχτικήν τής πληρωμής άπίδ«ιξιν. 'Αρθρον 16. ΙΙρδ πάσης ΐιανομής άφαιροΟνται έχ πάσης άρχιερατπχής περιουσίας, 1) τά έξοδα τή; κηδείας-^φεϋ τόν μνημοσύνων τοΟ άπσβιώσαντις · 2) τά, έξοδα τής άχογραφής καί τοΟ άποστελλομένοο έξάρχου πρδς μεταχόμισιν τή; ««ριουβϊας «ίς Κωνστεηίτινούπολιν, χαί iv γέν«ι πάντα τά άναγκαία έξοδα δημο­ πρασίας, ήτοι ίν τοίς έχατδν τοΟ δημοσίου κήρυκος χαί δύο τοίς έκατδν τού γραμματέας xat τά λοιπά, χαί 3) τά ηρδ; τό έθνικδν ταμιίον όφε:λόμ«να, άπερ θεωρούνται προνομιούχα συμφώνως ταις έκκλησιαστι- ] καις διατεΐξεσιν. Σημείωσες. Τα έξοδα τοΟ μνημοσύνου θέλει προσδιορίζει ή έπιτροχή άναλόγως τής π«ριούσίας τοΟ άποβιώσαντος. Άρθρον 17. Ή έπι-φοπή, άφ-.Ο ποιήσηται τάς iv τφ 16™ άρθρφ άναφερομένας δετπάνας, χρατε! τδ ύπόλοιπον τής περιουσίας ixi τρεις μήνας, ή χαταθέτ«ι αυτά πρδς δφϊλος τής περιουσίας, όπου άν έγκρίνη, ειδοποιούσα ρυνάμα διά τριών εφημερίδων τής πρωτευούσης (βυών έλληνίχών χαί μιάς γαλλιχής), tva παρουσιασθώσιν U ϊχοντες διχαίωμα έπΐ τής περιουσίας τού άποβιώσαντος, ήτοι οΓμέν δανείστβί Ιντδς τριών μηχών, οί δέ κληρονόμοι, «ίδοποιούμενοι Ιπίσης καί διά τού άρχιερέως τή; πατρίδος τού άποβιώσαντος, Ιντδς ϊξ μηνών, άναγγέλλουσα διό τής αύτής «ίδο- 1873 decembri» 18 30 , ξ003 χοιήσΜς βτι άποκλ«ίανται παντδς δικαιώματος- οί μή έναφιρθέντες έγκαίρ·; πρδς τήν έπιτροπήν διά τής αύτοΟ θειοτάτης πανβγιότητος χατά τδ διάστημα τών τριών μηνών Αά τούς θανκατάς χαί Ιξ μηνών διά τούς κληρονόμου; θχδ τής πρώτης αύτής «ίδοκοιήσεεβς· Άρθρον ΙΑ ' Μ«τά τήν παρέλευσιν τού iv τφ 17ρ άρθρφ χρονικού διαστήματος, ή Ιχιτροχή συν­ έρχεται καί λαμβάνω ύπ' Ιψιν τάς άχεκτήσεις τών βαδιστών, xal iv γέν«ι δ τι άφορφ τήν περιουσίαν τού άποβιώσαντος- έάν δέ τά όφειλόμενα ώσιν άνώτερα τής π«ρ<ιυσίας, ή διανομή γίνεται κατ’ άναλσγίαν. Άρθρον 19. Εάν μ«τά τήν άφαίρεσιν τών χρεών μείνη υπόλοιπον, ή Ικιτροπή διανέμει αύτδ συμρώνεες τοίς διατάξεσι τού έν ένεργιίφ χανον.σμοΟ τών παάριαρχιίων, Ιφαρμόζουσα έν τφ μέλλοντι άχριβώς τά άρθρα 11 καί 12. Άρθρον 20. Μετά τήν έκκαθάρισιν έχάστης περι­ ουσίας, ή Ιχιτροχή καταστρώνει ταχτιχδν ισολογισμόν, δν πέμπει, συναδευμένον μετ' έχθέσεεες, πρδς τήν αύ­ τοΟ θιιοτάιην παναγιότητα, όπω; χυραθή ύπδ τών δύο σωμάτων. Άρθρον 21. Άντίγραφον τού ισολογισμού, δεόντως έπικεχυρωμίνον, άποστέλλεται τή Ιπαρχίφ τού άπο-βιώσαντος διά τή; -αύτοΟ θειοηάτης παναγιότητος. Συνάμα δέ άφίεται δμοιον χαί τοί; κληρονόμοι; τή αιτήσει αύτών. Ό παρών κανονισμός, συζητηθείς ύπδ τών δύο σωμάτων έν τή συνεδριάσει αύτών τής 18«> δεκεμβρίου 1873, έν*κρίθη. Έν τοίς πατριαρχείο:;, τή 18 -δεχεμβρίου 1873. ΤοΟ διαρκούς. ΙθνικοΟ μικτού συμβουλίου t ό πρόιδρος Άρτης Σεραφείμ. ό ,α' γραμματεύς Α. Ξανθόχουλος. SYNODUS C0NSTANT1N0IOLITANA » qua novae conduntur normae consilii negotiis ad religionem spectantibus praepositi j 1874 mense ianuario. άρχι«πισχόπου Κωνσταντινουπόλεως, axoxst τά άφορώντα α1) είς τήν ποινήν λατρ«(αν χαί έχχλησιαστιχήν εύταξίαν, β') τδν («ρδν χλήρον, χαί γ') τά Ικχλησιαστιχά xsd θρησκευτικά βιβλία. Άρθρον 2. Άνωτάτη τής ίχιτροπής άρχή όσον ό κατά χεύρδν οικουμενικός πατριάρχης, μεθ'ού φυν«ννοΟται ή Ιχιτροχή διά τοΟ Ιαυτής προέδρου iv πά­ σχας τβίς Ιργεηίαις αύτής. πιτταχίών ix τών μάλλον έπί, παιδείφ, φρονήσει χαί πείρφ διαχρινομίνων κληρικών πέημδς ιερατικού βαθμού, Άρθρον 4. '0 άριθμός τών τακτικών μελών, έξ ών σταθερά «ίσιν, ώς έχ τής θέσεω; αύτών^ δ μέγ«*ς πρωτοσύγπελλο; χαί ό μέγας άρχιδιάχονος, δρίζεται εις δεχατρ'α, συμπεριλαμβανομένων τού προέδρου Καί τού γραμματέως. Άρθρον 5. Ή’ ίπιτροπή Ιχει ιδίαν σφραγίδα, φέρουσαν έν τφ μέσφ μέϊ τά σήματα τοΟ οικουμενικού πατριάρχου, πίριξ δέ τά; λέξεις- Οικουμενικόν πατριαρχείον. Κεντρική έχχλ,ησιαστιχή έπιτροπή. Άρθρον 6. ΙΙροέδρο; διορίζεται ύπδ τού πατρι­ άρχου είς τών λογιωτέρων συνοδικών άρχιερέων. Άρθρον 7. . Χρέη τού προέδρου «ίσίν είσάγειν τήν συζητητέαν ύπόθασιν, τηρεί ν «ήν τάξιν έν τή συσχέφει καί συζητήσει, γνωμοδοτείν μετά τήν άκρόασιν πάντων τών μελών, συγχαλΛ» έχτάπτους συνεδριά­ σει; χαί ύπογράφειν μετά τοΟ γραμματέως χάν έγγρα­ φον τής έπιτροπής. ΤοΟτον δέ χωλυόμενον ή άπόντα άναπληροί ό μέγας «ρωτοσύγχ«λλος. Άρθρον 8. Τά ταχτικά μέλη τής έπιτροπής όφ«ί-. λουσι 'συνέρχ«σθαι «ίς τάς συνεδριάσεις κατά τήν ώρισμένην ήμέραν χαί ώραν άνελλιπώς, χαί συνδιασχέπτεσθαι περί ών διαλαμβάνει ό καρών κανο­ νισμός καί κ»ρί δσων άν πρΟφοριχώς ή Ιγγράφ«»ς διακοινώση ό πατριάρχης. Άρθρον 9. Ή Ιχιτροχή συνέρχεται «ίς συν«δρίασιν ,τακτωιώ; μέν άχαξ τής ίρδομάδος, έχτάχτως δέ βσάχις χαρουσιάζτται άνέήριη. Άρθρον 8. Τά μέλη τής έπιτροχής dot ταχτικά καί έκτακτα, καί διορίζονται ύπδ τοΟ πατριάρχου διά Άρθρον 10. 'Απαρτία θοιερείτεα, έάν παρώσι τά ήμίση ιών μ*λών, πλιόνάζοντος ένός. In alio huius operi» -tomo dedimus, regula· a C Gregorio patriarcha probatas, quibus regeretur con«ilium recens institutum pro expediendis quibusdam negotiis ad clerum praecipue pertinentibus. Vide tom. XL,-col. 231-40. Porro consilium illud, labentibus anni», et titulo alio et aliis muneribus auctum est. Rem lectoribus gratam noe facturos speramqs, si novissimam ordinationem anno 1874 oonditam repraesentaverimus, eo vel magis quod nonnulla de clero orthodoxo exhibeat scitu omnino' digna. Textum accepimus ex B. D. Calliphrone, t. cit., p. 115-25: t ό πατριάρχη; έπιβεβαιοί. Κωνσταντινουπόλεως Τωαχ«ίμ Κανονισμός τής χλντριχής έχπαιδευτιχής έπιτροπής. Κεφάλαιον Α'. Γενιχαί διατάξεις. Άρθρον 1. Ή χεντριχή Ιχκλησιαστιχή έπιτροχή, dKcppiouaa έχ τής τοΟ πατριάρχου Ιξουσίας ώς 8YNODÜ8 COJiSTANTINOPOIJTA.NA. 1874 ■·» ioaoario 1003 Άρθρον 11. Έκτακτα μέλη τής έπέηροπής είσιν 1004 Κεφείλαιον Β'. 'ο! κληριχο! χάθηγηταί τής θεολογίες τής έν Χάλκη θεολσγιχής Είδιχαί διατάξεις. σχολής.. Έ» τών άλλων Λ («ραμένων έχλέγονται οί λογ(ώτεροι χαί σπουδαιότεροι ’Αρθρο» 19. Καθήκοντα τών έχτέχτων μελών Τμήμα tfa, σ') τδ παρουσιάζει» έν τή έπιτροπή προσκαλού­ μενα ύπδ TOO itptilptv/ β*) τδ âve9tuf£v τά ύπδ τής έπιτροπής άποστελλόμενα αύτοίς βιβλία xal έπισφρέφειν αύτά μιτά τών ιδίων έαυτών παρατηρήσεων, γ") ίιαητΛν tfypitftti έρωτώμενα κερί οίουβήποτε άλλου σπουδαίου άνππειμένου, χαί ί") προτείνει» τή έπιτροπή πάν δ τι νομίζωιι χρήσιμο» χαί συμβάλ- λον «ίς τήν έπίτευξιν .τού ύπ' αύτής έπιδιωχτμάνου σκοπού. Άρθρον 13. βανόμενος έχ '0 γραμματεύς τής έκιτρ-.πής. λάμ- τών μελών αύτή; κατ έχλογήν διά πλειοψηφίας. συντάττει, άναγινώσχιι καί φυλάττει τά πρακτικά τών συνεδριάσεων, καί xpsttf τήν σφραγίδα α’. 7S rît Μ«»έ» λαε«<ώ» «ai Άρθρον'93. ιίιηίίΛς. Ή κεντρική έχχλησιασττχή έπιτροπή, διά τών έχάστοτε διοριζομίνων μελών αύτής, β.’) έποτίτεύει τά τής χοινής λατρείας, φροντίζουσα δπως αί τεταγμέναι ίεραί τών προσ«υχών χαί τών μυστιρίων καί λοιπών έκκλησία. τιχών τελετών άχάλουθίαι έχ- τελώνται μετά τής προσηχούσης προσοχής χαί τάξεως χατά τδν έχχΰησιαστικδ» τύπον, f) 4ξ«τ4ζ«ι χαί έπιτηρΗ τήν 1«ράν ιίχονογραφίαν, ώστ» σψζ«σδαι, χατά τδ δυνατόν, τους τύπους τής σιμνοπρ*π«ίας. δι’ 4ν τδ σέβας χαί ή χατένυξις τώγ έχχλησιαζομένων ιύσιβών διατηρίΐται χαί τρέφ»τπι, δίχα βλάβης τής φιλοχαλίας τής έπιτροπής χαί τούς καταλόγους τών ύπδ τής έπι- : χαί τής ίστοριχής*«ίχριβ«ίχς, χαί γ") μ«ριμν4 π»ρί τής καθαριότητας τών ί«ρών ναών χαί λοιπών δημοσίων τροπής έξεταζ'.μένων χχί ίγχρινομίνβν ιερέων χαί «ύχτηρ'ων οίκων, καί τών έν αύτοίς λειτουργών χαί διακόνων χαί πάντων τών έγχρίσει τής έπιτροπής έχτυσουμένων "τ^λίβιν, συνυπογράφω» μετά Τ'.δ προ­ ύπηριτών καί ικρί τής καλής χχ χστάσιως τών ί«ρών άντιμινσίων, άμφιων, σχ(υών χα! βιβλίων. Ιδίφ δέ έδρου Χάν έγγραφον τής έπιτροπής. Άρθρον 14. Έν περιπτάσει άπο/ωρήσεως ταχτι­ κών μελών χαί έν άνάγχη προσλήψιεες έχτάχτων, ή έπιτριπή, υποδεικνύει τφ πατριάρχη τούς καταλληλό­ έφιστ^ τήν προσοχήν αύτής βπως τί έν τοίς ίςροίς ναοίς ί«ρά άντιμίνοια ώσι χαθι«ρω|ιένα χατά τήν τού 1«ρού «ύλσγίου τυπιχήν) διάταξιν ή έγχαριασμένα, καί φέρωσι τήν παρ; τούτου έπιχύρωσιν δ-.Λής ύπο- τερους, οίτινε; ΐιορίζονιαι χατά τ& 3 άρθρον. ■ .Άρθρον 15. Ούδεμία άναφορά γίνεται δεχτή έν γραφής τού πμτριάρχου ή -.ής ίπιθέκως τής σφραγίδος τής έπιτροπής.' Άρθρο» 94. τή έπιτροπή, ·μή διελθούσα διά,τού πρωτοχόλλου χαί' Αίς τού ένιαυτού, «ί δυνατόν, προ­ άνατεθεμένη αύτή ύπό του παιριάρΙχου. Άρθρο» 1β. Τήν ήμιρησιαν διάταξιν τών .ταχτι­ κών συνεδριάσεων τής έπι-ροπής άπ-.τιλούσ. τά έξήςα'ι ή άνάγνωσ.ς 'χαί έπιχΰρωσς τών πραχτιχών τής σκαλούμενοι διά τής μεγάλης πρωτοσυγν.ελύίας πιριοδιχώς οί Ιερείς, διάκονοι χαί οί ψάλται έχάστης έχ- προηγουμένως συνεδριασεως, β') ή άναχοίνωσις πάσης πατριαρχιχής διαταγής, προφοριχής^ή γραπτής, γ-) ή πρεπούς στάσεως χαί συμπεριφοράς έν τή> ίερφ ναφ, περί τής σο,ίαράς καί χατανυχιΑκής άναγνώσεω; καί συζήτησις πάσης άνχχοινώσεως τής μεγάλης πρωτο- ψαλμφδίας χατά πάσαν ίεοάν τελετήν, περί τή; κατ' συγχελλίας περί ιερέων χαί τής μεγάλης άρχιβιαχονίας , περί διακόνων. 8') ή~εΘάγνωσις χαί έξίτασις τών ύπδ TOO πατριάρχου παραπεμπρμέγων άνάφορών, «’) ή έννοιαν καί έν φόβφ Θεού έχφωνήσεως χαί άντιφω- έξέτασ.ς τών Si' οίανδήποτε υπόθεσιν Λελόντων έμφανισθήναι τή έπιτροπή, ς') αί έχθέσιις τών ιδιαιτέρων τος δπως χλησίας είς τήν ■ έπιτροπή», λαυβάνουσι τάς προσή­ κουσας διδασκαλίας χαί παραγγελίας περί τής ευ­ νήσεως τών συναπτών, τών εύχών χαί ύμνων τής Θείας λειτουργίας, χα! περί παντδς έτέρου, συντιλούντηρήται ή έπιτροπών περί τών άνατιθεμένων αύταίς έχάστοτε είδιχών έργων, ζ') α! έγγραφοι ή προφοριχαί προ­ τάσεις τών τής έπιτροπής μεν ών, ταχτικών ή έμ- Τμήμα β'. τοί· Άρθρο» 95. τάχηιν. [Αρθρον 17. Α! άποφάσει; τής έπιτροπή; όρί- ζονται διά πλειοψηφίας· έπί δέ ίσο*}ιηφίας νικ| ή. άναγχαία ,πρδς διέγερσιν τού αισθήματος τής εύλατείας αρμονία. διά τών Ή κεντρική έκχλησιαστ χή έπιτροπή έχάστοτε προσδιοριζομένων μελών αύτής όφείλει μεριμνάν περί τής ιεροπρεπούς πολιτείας τού ψήφος τού- προέδρου. Έπί δέ προτάσεων χαί ζητη­ μάτων, ύπδ- τού πατριάρχου βιαβιβαζομένων τή έπι­ τροπή, ίν Γ.εριπτώσέι διαφωνίας, ύχοβάυλονται οί λό­ (ερού κλήρου τών έχχλησιών Κωνσταντινουπόλεως, τούς δέ τυχδν πάρεχτρεπομένους προσκαλούσα νου­ γοι τών διαφωνούντων τή χρίσει χαί άποφάσει τού κανόνων διατάξεις, έν περιπτώσει W ύποτροπής, τιμω­ ρεί πρδς παραδειγματισμόν χαί σιόρθωοιν, έπιβάλλουσα αύτοίς διάφορα πνευματικά έπιτίμια χαί ύλι- πατριάρχου. Άρθρο» 18. Ιίάσα τής επιτροπής έγγραφος πρό- θετεί προσηπόντως καί ύπομιμνό^χει τάς τών ιερών χαί άπάφασις, συντασσομένη πρότερον, άναγινώσχεται χάς κοινός. Άρι'ρον 96. έν τή έπιτροπή- έπιδοχιμαζομένη δέ, σφραγίζεται τή σφραγίδι αύτής χαί υπογράφεται ύπδ τού προέδρου άναφυομένα; διαφορές. Άρθρον 97. Φροντίζει πρδς άνεύρεσιν τών σ;- χαί, τού γραμματέως- λαμβάνει δέ κύρος καί ίσχύν, βασμιωτέρων καί χαταλληλοτέρων έχ τών πρεσβυτών ή (ερομονάχων, χαί συνιστψ αύτούς τφ κατριάρχζ »πί τχσις ή γνωμοδότησις έπ! πα-ριαρχιχής έρωτήσεως ή ■ άφού έγχριθή ύπδ τού πατριάρχου.' ,’Λρθρον 19, Λt ύπδ τού πατριάρχου έγχρινόμεναι προτάσεις ή γνωμοδοτήσεις -τής έπιτροπής χαταστρών- ' νυνται έν ίδίφ χώδιχι.· Άρθρο» 90, Τά πραχτιχά τώ» συνεδριάσεων τής έπιτροπής μετά τή» άνάγνωσιν χαταστρώννυνται έν τψ έπ! τ-.ύτφ χώδιχι παρόντων μελών. Άρθρον 91/ χαί υπογράφονται ύπδ τών Αρχου. Άρθρον 99. Ούδέν έγγραφον τής έπιτροπής Γενική ίχθισις τών έργασιών τής ' έπιτροπής υποβάλλεται έτησίω; ύπδ τού προέδρου τφ πατριάρχη κατά τήν πρώτη» χυριαχήν τού μηνός •σεπτεμβρίου. · τφ καθίστασθαι πνευματωιούς. Άρθρον 28. Ούδείς 'τών διακόνων, έφημερίών, προεστώτων χαί πνευματικών σταθερώς διορίζεται, παύεται ή μετατίθεται- ύπδ τής μεγάλης πρωτοσυγ- . πέλλίας καί μεγάλης άρχιδιαχονιας, άνευ τής είδήσεω; τής κεντρικής έχχλησιασν.χής έπιτροπής. Άρθρον 29. δημοσιεύεται διά τού τύπου άνευ άδειας τού πατρι- Θεωρεί τάς μεταξύ τών κληρικών βαλλομένους, ε! - Δοκιμάζει τούς είς χειροτονίαν ηροέχουσι τά άπαιτούμενα προσόντα, χατά τδ έπισυνημμένον πρόγραμμα. 'Άβθρον 30. Ούδείς τών έξωθεν έρχομένεάν Ιερέων μΙ φαχόνων άποχαθίσταται είς θέσιν, πριν ή, παρα- κεμφθείς ύπδ τής άρμοδίου άρχής είς τήν έπιτροπή», έξετασθή καί εύριθή έχων πάντα τά άπαιτούμενα προσόντεύ -..................................................................... ............ '........ ,.'........................... 8YNODU8 CONSTANTINOPOUTANA, 18Τ4 1005 τελισφ-'ρως χα! ίσον οΓόν λόγον τού ΟςοΟ 'ApSpov 43. Ti ύπδ φιλησπβών Ιέχδοτών ή συγ­ γραφέων στιλλόμινα τφ καιριαρχ*^ ορός διανομήν βιβλία παραλαμβάνουσα, διανέμει χατά τήν βούλητ.ν τών έχδοτών, ώσαύτως «ai τΑ ύπ' αύτοΟ τοΟ κ«τρρ<· αρχείου έπί τφ διανεμη*ήναι δωρεάν ίχδιδόμενα. ’ApSpov 44. Έχ τΑν ««τ' Ιγχρισιν τής έπιτροπής έχδιδομένων βιβλίων λαμβάνει ivi iv Αντίτυπον St' δλα ,αύΕή; τΑ ταχτπά μέλη xai - Avi iv Αντίτυπου διά τΑς βιβλιοφήχας τής ίν Χάλκη ιδεολογικής xai τής μεγάλης τοΟ γένους σχολής. το Κοφάλαιον Γ Έν παιρφ δέ τΑν αγίων νηστειών προσ­ Πορί ταμοιου τής έπιτροπής. διορίζω ix τΑν ivôvttdv τούς κηρύξοντας τδν Saiov 'λόγον iv τοίς μή έ/ούσαις τςιούτους προϊσταμένου; έπχλησίαις. ' *Αρ8ρον 34. 1|M πιστών προφυλακής Ακδ *ήί ♦» »δΉ|» Ακριβή έκ:έλ«σιν τών καθηκόντων αύτών. Άρϋρον S3. Μιριμνφ, Ινφ οί Ιχοντις δίπλωμα βιολογικής σχολής προϊστάμενοι τών έκχλησιών καί οί δυνάμενοι έκ τών Αλλων διδάσχωσιν in* έκιιληαίας συχνότιρον. iMMria ρ*ν« βιβλία, καί έν οίς Αν τι ιύρη ΑνηβαΤνον τ| ιύσχβαίφ, φροντίζω Ιι’^μοδίων.μέίσων χορί τής τών ’ApSpov SI. Πάντις ot iv t«t{ ίιραΐς ίκχλησίβις τής πρωτχυούση; διωρισμένα ίφ«ίς xa' διάκονοι δφιίλουσι φίριιν Αποβιιχτιχόν τής κχνιριχής έχχλη«xmxf,; - έπιτροπής. δηλούν δτι «έχτηντβι τΑ ύπό τοΟ κανονισμού Αχβιτούμινβ προσόντα. ’Aptyo» SS. Ιίάντις οί πν·υματι«οί τής πρωταυούσης όφι[λουσ·.ν, ivi πάσαν έξαμην'αν, iv ήμέραις ταχιαίς προσκαλούμενοι «api τής μιγάλης «ρω»· συγκιλλίας, έμφανίζισώαι tl; τήν έκιτροπήν «ai λβμβάνιιν καρ' αύτής tig προσήκουσας ίαήγίκς πρδς τδν mum ΆρΑρον 46. - ΤΑ διάφορα.τής έπιτροπής διχαιώ- ματα ιίσπράττονται Απ' ούίΗίας Qri τού 4Α»·.χού τ«μοι’ου, δπορ χρχτο! ΐδιαιτίραν μορίδα έσδδνν xai -1 Έποπτιύει τήν πολιτιίαν xai δια­ έξ Αλλην αύτοχιφάλων έκχλησιών παρεπιδημούντων έξόδνν τής έπιτροπής. Άρθρον 46. 'H έπιτροπή διΑ πΑν έξοταζέμονον έν Κωνστβντινουπόλει :ιρωμένων χχ! μοναχών, γωγήν τών έφ' ο'.φδήποτι λδγφ έχ τών έπαρχιών ή xai βιρλίον χα ούγγραμμβ λαμβάνοι χρηματικήν ώφέ/.οιαν περί τών μή προσηκόντως τφ ίερφ σχήματι διχγόντων δοχαπέν.ί γρίσια ίφ' έχάστου τυπογραφικοί φύλλου Αναφέριι τφ πατριάρχη διά τΑ περαιτέρω. ΆρΗρον 35. Άνακρίν:·. καί κατηχιί έχ τών βι ιλίων τής έχχλησιαστιχής ΑχολουίΗας. χαί οίχοσιπέντι έχ τών λοιπών οίηνδήποτο βρησχουτιχών συγγραμμάτων ή μοταφράσοοον. Έν πάσι, δ! άνατν- έξ τούς έιεροδόξων xai αλλοθρήσκων προσιρχομένους. πώσοι τών ύπδ τής έπιτροπή; έγχιχριμένων βιβλίων χαί Τμήμα γ1. 7n Άρθρον 36. Ή χοντρική έΚχλησιαστιχή συγγραμμάτων, τδ ήμισυ, τού Ανωτέρω δ.χαιώ- ματος, τ.»ι!σα έπί τής μοτωπίδος αυτών τήν έαυτής «»β9έ»(*ή ί'β»ν r«vr VxAiMuixwv ôrxJLipHcerurwr χαί 9(>vtfrft-rijr«âr σφραγίδα. Άρβρον 47. έπι- -ήά δικαιώματα τής έπιτροπής προ­ τής, έξιτάξιι χαί AvaiHuipti τΑ πρδς έκτύπωσιν ίορΑ καταβάλλονται έπί Αποδοίξο; τού ταμοιου Αμα τή παρουσ.άσοι τοΟ ύποβα .λομένου αυτή πρδς έξέτασιν τής έκπνησίας βιβλία χαί λοιπΑ θρησκευτικά συγ­ γράμματα. δσα παραπέμπονται αυτή πρδς έξέτασιν βιβλίου ή συγγράμματος. *Apilp-.v 48. Έν ποριπτώσοι Αποδοκιμασίας τοΟ κα; Αποφαίνιτζι περί τούτην. "Αρ>ρον 37. ΤΑς έπί τού χρινομένου συγγράμ-, πρδς έξέτασιν τού παραπομπομένου τή έπιτροπή συγ­ γράμματος, έπιστρέφιται τφ προπληρώταντι τδ ήμισυ τροπή. διά τών έχάστοτε προσδιοριζόμενων μιλών αύ­ τής ματός παρατηρήσει; ύποβάλλουσι τΑ διοριζόμενα μέλη ■ τή έπ;τροπή, ήτις, Αναχρίνουσα τβϋτας χαί έπιδοκι- προκαταβολής μιτά τών πρόσηκουσών παρατη­ ρήσουν. Άρθρον μάζουσα, χορηγεί έγγραφον Ιγχριοιν, ύπογεγραμμένην 49. τών Αποδοκιμαζομένων Έπί χαί ύπό πάντην τών μολών χαί σοσήμασμένην τή σφραγίδ: τής έπιτροπής χαί φέρσυσαν τήν τού πατριάρχου άναπαρ-.υσιαζ'.μένων τή έπιτροπή συγγραμμάτων, έπι- έπιβοβτιίιυσιν.. "Ανδρον 38. ΤΑ πρδς ΑναΑτώρησιν παρουσιαζτμονα τή έπιτροπή χοιρδ,ραφά οίσι δικτΑ μόνον, καταβολής. "Αρδρον 50. έάν ώσι καϋαρώς χαί «ύαναγνήστως γογραμμ£)>α, χαί μόνον ματ A τήν έν τφ 46 ΑρΑρφ δριζομένηύ*χρΐρ«τιχήν προκαταβολήν. ' γραφιίου αύτής ’ άπαιτουμένην δαπάνην, ώς «ai τΑ Ιξοβα τών μιλών, τά Αναγκαία πρός έκπλήρώσιν τών Ανατιδιμένων αύτρίς καθηκόντων. Ti| U πιρϊσσιυμα "Apftp'.v 39. ψηφίζοται ή τα πολιτικέ καίή.στώτα, ιιτι προσφέριται όλιγώρω; και ψυχρώς πρδς Αντιχοίμονα σπουδαία χαί ίορά, οίτο Ό μέγας Εάν δέ πρωτότυπα». Άρίέρον 41. μή έγκριθή, έπιστρέφιται αυτό τό - της Καλλίνικος Εϋτυχίδν,ς. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης Άναστασιάδης. Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Γρηγοριάδης. ’ Αρχιμανδρίτης Εύγένιος Χρυσοχέρης. (L t 8 β Κωνσταντίνος ίιροδιάχονος Βαλιάδης. Ίιροδιάχονος £>ιλί<Ήος Κωνσταντινίδη;. όιορμώσας αύτά. παρουσίαση έχ διυτέρο : τδ σύγγραμμα. σιν. 4 πρωτοσϋγγιλλος Δημήτριος Εύιλπίδης. < ’Αρχιμανδρίτης ΦιλόΙΗος Βρυέννιος. * Ό άρχιγραμματνυς τής ίιρίς συνόδου άρχ μανδρι- D τιιαΰτα πλημμί'ήματά «ισιν έπουσιώδη, χ«3ώς χαί τΑ λιχτιχά, χαταδοιχνύονιαι πρδς τδν συγγραφέα, Γνα. πής τις όλος τές σιλίδας. δίδοτα: αΰτψ πρδ; δημουσί»υ- Αποδιίξ* . ή ^Βάρνη; Ίωακι μ. έμφα νιι πχ]μ»λήν άμά’ιιαν, άποδοχιμάζιται · ti ti τΑ Άρ*ρ-.ν 40. "Οσάκις έγχριίΑή ή δημοσίουσ-.ς συγ­ γράμματος τίνος, Αντίγραφου αύτού. γινόμινον δαπάνη τού ένδιαφιρομένου, φέρον τήν σφραγίδα τής έπ τρο- Ό ταμίας χορηγιί. έπί τού πατριάρχου. Ii jüv τό γινιχόν πνούμα τ·.Ο συγγράμματος Αντιστρατιύιται ούσιωδώς πρδς τήν θρησχοίαν ή τήν ή6ΐκήν τής' χρο- χρηματικόν διατίβησιν ή έπιτροπή,, δπως Αν έγχρινη, τή Αδιίφ ΤΑ έν αϋτοίς Ηαρατηρητέα Αμαρτή­ Κα ποσδν ληφθέν τού προέδρου τής έπιτροπής, τήν διΑ τδ ύλικδν TOO ματα κυρίως «ίσί τΑ πρδς τήν φρη-ηιοίαν, τήν ήδικήν καί τήν κυρΑβνησιν προσκρούοντα, κατΑ δέϋτορον λί- > γον χαΐ γονιχώτορον αί λιχτικαί έλλοίψιις. τδ Έν τή έχδό’σίΐ τού νέου τούτου πιρΐ τή-ς ««ντριχής έχχλησιαστιχής έπιτροπής κα­ νονισμού Αντηλλ’άγησαν τά παρά πόδας έχκλησ αστικά Ιγγραφβ. Εάν τδ έχδομέν βιβλίον δέν ιίναι ούσ.ωδώς σύμφωνον- πρδς τδ ύπδ τής έπιτροπής έγ- χριίΗν πρωτότυπον, χαταγγιλλιτα τό το.ούτον πρδς τόν πατριάρχην διά τά πιραιιέρ». "Apfrpov 42 Έφιστβ τήν έαυτής προσοχήν ti; τά Ανιυ άδιίας έκκϋίησ.αστικής έχδιδομένα ή έκδιδό- Λ". Άρ:ί*μδς πρωτοκόλλου 1ί2(Ι. , ' H κιντρική έκκλησιαστική έπιτροπή. σννηιδά τή χορηγη#ιίση «ΰτή ύπδ τού πανχγιωτάτού προκβτόχου αύτής διά τού ύπδ ήμιρομηνίαν ιζ" σιπτ*μβρίου TOû 1007 . 9YSODÜ8 OOH8TANTDÎOPOUTAXA, 1874 mm ioaoorio χαρ«λΜντος έτους «ατμΜρχαηΟ xtnaxfat, έπιβοηρή σασα, τροκοκαήοβοβ χαί ptActtona τύν lout* *·νανισμόν, ίπης hftvt συμμ«»νότ»ρσν πρύς tta ύπ' αύτής ΙιαβίΜήκνον axoxta, t* βσον iwett βήλονύτι Λιφψίβτίρβν έχπλήρ«»«ν ·Λη tofctaptov αύτή axouBaitev χαβηχόντην, ύποβΑλλα coOtov έπχσυνημμένον ta τή παρούσα, xataxrtaôouaa τήν ύρ«τέρ«ν >«ιστ4την παναγιότητα, δπ«*ς, δι«ξ«λύοθσα αύτόν, κιρφΑλη, rf γ« έγχρίναι, 8tA τής πατριαρχιχ* «ta* ίχιχυρώστιος πρός MfrftUN τΑν χαραιτέρ·' Ιγ φ χαί 8ιατ«λ«Ι έξαιτουμένη τΑ; παναγίας αύτής «ύχύς xal «ύλσγίας. Α’. xattixwv μ»τΑ τοΟ χΑήρου χαί τΑν έπιτρύπβν συν* •ρχόρινοι έχλέγτχχττν έχ τΑν ένορττΑν αύτΑν, ή έξ έίλΑης ένορίας ta έΑΑαίφκ, τύν χαταΑΑήλύαρον xai προ^Αλλουσι h’ Αναρορβς τφ πατριΑρχη, έξαιτούμινοι τήν αύτού χκροτονίαν. Εί Βέ ή χ<ντ»β«1σ« βέσις πληραβήστται &Α ματαΗααας* τούτο έν«ργτίτ«ι αύτοβούλβς ύπύ τής έχιτροχ* ΒτΑ τής μ«γΑλης πρβτοσυγχαλλίας ή έρχιβιαχονίας, βιοριζύμένου κατ' έχλογήν τού ίχανακέρου έχ τΑν βιαθασίμαν ίτρέβν ή '0 πρ&δρος t Βέρνης Ί«·«χ*Ψ· Β*. f Ίιρώτατι μητροχολίτα θ«σσαλονίχης >, ύπέρτιμ» χαί έξαρχι πέοη; βττταλίας, πρόέβρ« τής χτντριχή; έχχλησιαστιχής έπιτροκής, έν Αγίφ χνχύματι λίαν Αγαπητέ xal ««ρίπόθητι Αβσλφέ χαί σιιλλιιτουργέ τής ήμών μττριόττ,τος, xiip Ίηαχαίμ- χέρις ·Ιι( τή φίλη ήμίν αύτής ί«ρότηττ χαί «ίρήνη χαρά taoO. Τύν ύποβληθέντα ήμίν υπό τής ή^πέρας χιντριχής έχχλησιαστιχής έπιίροπής μ<τΑ τήν γ*νομένην ΑναβτΑρησιν χανονισμόν τών έργασιών αύτ^ διβξ«λθόντ»ς, χαί έγχρίνανης τΑς Ιπτντχύτίσϊς αύτφ τροχοποιήσ·ις xai β<λτι<*σ«ις, πιρι«$4λομ«ν βιΑ τή; ήματέρας πατριαρχι- ...___ «’) Άναυ Αρισμένης έκκλησίας xal Αντυ έγγρΑφου αίτήσκας ένορίας, ούβιίς γίνκαι παραβσπτός πρύς χπροτννίαν. Καί à μέν ή xavntatoa Ματς πληρηΑήστται βιΑ ναοχιφοτονήάυ, οί tfxpcctopoi τΑν 'Ο γραμματιύς ί«ρο8ιέχονος Φιλόθτως Κωνσταντινίβης. 'Αριθμός πρωτοχάλλου 1991. ...... Έπισυνέπτιται βέ τύ έφ«ξής πρόγραμμα. Έν τοίς πατριαρχ«!οις, τή γ' ίανουαρίου ,αωοδ’. (L. t a) 100· .. .. . » I &OXÎWV. ρ·) '0 χροβαλλύμ*νος' *ΐς ίτ^βσύνην Εέον 1) tva έχή τΑ ύχύ τών ίτρΑν χανύνών ύριζόμιία προσόντα ήλιχίας, σνματιχής Αχτραιότητος, Avtxtλήπτοιι διαγωγής xai 9ρησ»υτ·.χών χαί έμχλησιαστ·.- χΑν γνύσ««·ν· 9) tva παροοσιΑζη πιστοχοίητιχύν τής χολής αύτού βιαγώγής παρά τΑν ^χατοίχβν τής ένορίας αύτού' . . β) tv« ρέρρ ίμοίας Απολυτήριον ίιρατιχής έλληνιχ* σχολής· έν έλλιίψ» Βέ ^οιούτου, ύπορΑλληαι ιίς ίσοβυνύμους έξστίστις, μαίζονος προσοχής έφιττνμένης «ίς τΑ («ρΑ μαθήματα. χής έπιχυρώσ··;. Έπιστρέφοντος βέ τούτον τή jcapiγ’) Αύστηρύκρον έξτ^Αζονται, χαί ί&ίαας ·ίς τήν ποθήτφ ήμίν αύτής («ρότητι χρός ένέργτιαν τών ίτράν κλατουργιχήν, οί ιίς τύ τού χρ«σρυτέρου Αξίωμα πιραιτέρν, βιαβιβόζομιν Αμα αύτή μέν τΑς ΑίτλριχΑς χροαχθήναι έφτίμινοι. ήμών «ύχαριστίας, τοίς βέ σνγχροτούστ τήν έν λόγφ έπιτροκήν πιριποθήτοις ήμίν έν Χριστφ υίοίς σύν Β*. τοίς χατριχαίς ήμΑν «ύλογίαις χαί τήν χατριαρχιχήν 8*) ΟΙ χρισρύαρο: οί Βιορισβησόμανοι πνιυματιήμΑν «ύαρίσχιιαν έχί τφ *«epiA«t ζήλφ, μ«θ’ ού ; χοί 8έον tva ώσι χαθιστηχυίας ήλιχίας χαί σ«προΑγονται ιίς τήν έχτέλ*σιν τΑν Ανατ»ύ«ιμένων αύ­ τοίς χαθηχόντων. Ή βέ τοΟ *«ο0 χΑρτς χαί τύ Απ«ι- ^Ασμιος έγνβσμένης χαί μιμαρτυρημένης άρττή; χαί χ«ίρ^. >ρον έλ«ος «Γη ματ’ αύτής. ,αωοδ' φ«3ροι»αρίοο χ*’. t ό Κωνσταντινοι»πόλ*·ς ta Χριστφ Αγαπητές Αδτλφός. «') Πλήν τών xpo«xw9«'.aAv γνώσαιρν, 4φ»ίλουσ:ν Ιχ«ν γνέέαν χαί τού έξομολογηταρίου ». . I ’ Ν· qxi· forWtalntor MtaopoUtaaaa Hwlgaiinaq·· ia k«e AoeoaMaio^ioacapari «xi i» pntl·· utixa Vuîm dioeUtar. ««teata· loachta DtaotriaAoi a Vatoaaai ad TheaMÜoalceaMm aceMaa Man UaaaUta» Aa »/91 iaaaarii Mal iatiaa 1874. Ida· poataa, dte aiainua 4,18 aaptankria 1878, patrianha o«ca»üeaa naaatiatas aat ; uaqa aaiaaa· aaaa 1884 itanua aaaanpeit «Han naia aaai 1801, MetaaaafM aMt. 1 ‘£{aaalay«va'e* ■·* ®Per* aiaanalia ad naon caahaaaalaraa· aatfa malt* apad eraaaoa neeatiana habeatur; prae «*a>A daetriaa «t taaa praaatat ooepeadima a Nioodeau anaaeha hafierita oüa eoaaeriptam, etai aoualla ia ea depnkaadMtar ,aaa a aaaa ttealocia proraoa akbomaat Aaao 17W prtyan typü «vulgata·, araltaa delude editioaea habuit, qaaa aaaaieMre aba vwat. t)AL VATICANO, •Μ*-- H WELTER, Editeur, i, ruè Bernard-Paüwy, PARIS REVUE DBS QUESTIONS HISTORIQUES LIVRES DE THÉOLOGIE ET D’HI8T0IRE ECCLÉSIASTIQUE ■ aanataraUa; La imana 4»Dtaa; UnnOtkH»; La U, 4» ”- ; La fia 4a Dta; I* ittateUaa; La 4tai aal « «mm >ar LOaati wL te-ic La Mte 1444-1444 (il taX Bte , IW-llU. Àaakata ittaritau PahMa awW.Wtaa te M-IaMMinat. I : JWatena. Π te HL Aâaa iaiSir, 4 vataan la-»·, 1844-1KC. (UO ta), aat....................................... 144 ta 4m Qaaln (44) mi MabnaM (hanta (144 ta), ate CAVAGNI8 (MfT. Nix). Matta, 4a tat aataral al (aatoai): Dt J.-À.OmmI H o«na(« tria tmaarteat par Itatote· la Uttlaatin ttaMaaaa. PICOT (M.4.-P.). Minate»· altataaaa pateaat to XV oaaai4inUraaat μ|···Μ·._ -,----te i'aatra aatm aafpteteaateine. 7 voL la-C ItM-UM. (M ta), aat.................................................... 1» ta Crtttaaa raU-C Bam Nat 7· «ht llMterè 4a la ütteratan aateaia Sanate itterraaat ralMaa. Oavrajc tnto Ma ooarote GÀDTIXB (LteX La ahmlate Trateitaa Mite, aaramtea tteaa tata alabaMte· 4m nattera |«i a'nteta ■a 4aaa te· Mitea liarMitn ü ’ 4a 844 mam ma « (tecta taa-te (ravana oaaa te teste. (K ta), aat lavalatteaa Bmiratlaa· aa MteaMMte·· •aiato MaobtiMa. (10 ta), aat............................. 14 ta SertptarM aritate Maeti laaallatl «ai (1780-1440) tarait 11 ta LIVRES ma w LOUIS VIVES .ma. H. WELTER Fabri. ChcIm· ofw. 4 vol. ia-4 . Oama. 40 vol. ■Il ta IM ta • fin. Laaratx (8. J.), ThMtefte maraUa. 4M ta FHaa (D.I C J. Dosmato tkMtegte·. ■1 ta IM ta tarte fflrtmte, na rite* laaelora*. CaOlter (B. P.). Hlatotea réMrote 4m 14 ta 114 ta Ttemaa 4, 4**1··. itamna tkwtegte·. » ta n»MMta (L·.). BsmBmIUJ. Opeeta Mtate-4 Fatraia«ia aramL· latte tanta· alita, >ta M» ta, >ta m « te an aaauaUia4a la Fatrata«te (raiaa· (teste (rate testai aatgtaaK a(lteua fartto 4a la Mtajiata·, ta ■*· ®*. Ml .· » - 'W*'*' «P a Datante tbaatociae.