^cria D\ ®* Sua Santi-j.^ > <*£**«- c)aAvc^tVSACRORUM CONCI I.IORUM NOVA ET AMPLISSIMA COLLECTlÔ. TOMUS QUADRAGESIMUS QUINTUS SYNODI ORIENTALES. 1860-1884. SACRORUM CONCILIORUM NOVA' ET AMPLISSIMA COLLECT1O ' CUIUS - ΙΟΑΝΝΕβ DOMINICUS MANSI ET POST IPSIUS MORTEM FLORENTINUS ET VENETUS EDÎTORES AB ANNO 1758 AD ANNUM 1798 PRIORES TRIGINTA UNUM TOMOS EDIDERUNT» NUNC AUTEM CONTINUATA ET DEO FAVENTE ABSOL'UTÀ CURANTIBUS IOANNE BAPTISTA MARTIN SACtBDOTt, PHOFCMOU α CATHOLICA csitirsttati lcooittMsi ET ' , R. P. LUDOVICO PETIT E OOJTGRTOATIOME AUGCSTIKIAÎfA AB ΑββΙΊίΡΤΙΟΙΠΓ. u TOMUS QUADRAGESIMUS QUINTUS SYNODI ORIENTALES, 1860-1884. ■ · PARISIIS MDCCCCXI. EXPENSIS HUBERTI WELTER, ' BIBLIOPOLAE. c Vakxo’ ■ A«»o ChKISTI CHBI8Î1 1859 iulii 12. — Supplex libqjlua Bulgarorum loci vulgo dicti Kukuê in Macedonia. 51 1861 1859 novembris 15. — Paulus Brunoni vicarius apostolicus Constantinopolitanus praece' dentem libellum cum praefecto sacrae con gregationis de Propaganda fide com’ municat 2 1861 A ' aprilis 14.— Pii papae IX allocutio in oonseq random loaepho Socolski habita 6 \.aprilis 19. — Pius papa IXvIoaephum ίοv colakHricarii apostolici munere insigWum . ad BuTgaros mittit 93 1861 decembris 30. — Bulgari1 Constantinopoli tani fidem catholicam propalam profiten tur t 53 decembria 18^$o. — Bulgari uniti Pio pa pae IX «. 53 aprilis 3o. — Paulus Brunoni praefecto con* gregationis de Propaganda fide significat adventum losephi Socolaki In urktm re giam 7 1861 iunii 8. s Regium diploma quo Iqsepbus Socolaki praepositus civilis Bulgarorum catholicorum renuntiatur 93 I860 decembris 20 1861 ianuarii 1. — Bulgari uniti fidem catholicam profitentur /53 1861 iunio menae. — losephi Socolaki apostasia. pluribus verbis narratur H-1O 1861 ianuarii 2. — Paulus Brunoni vicarius apoatolicua Constantinopoleos Alexandro Bar nabe congregationis de Propaganda fide praefecto 55 1861 . iulii 3. — Paulus Brunoni nova consilia pro componendis Bulgarorum negotiis Constantinopoli - inita praefecto congregatio nis de Propaganda fide significat 11 1861 augusti 13 25. — Regulae sodalitii ad scholas inter Bulgares fovendas conditi , proponuntur 12 186V Septembris 13. — Bulgari uniti novum prae positum petunt 95 1862 mense ianuario. — Regium diploma Petro Arabadjiaki novo Bulgarorum antistiti a gubernio turcico collatum 95 1862 ianuarii 14. Paulus Brunoni LudovicumPetrum Pététot do rebus Bulgarorum cer tiorem reddit 14 1862 iulii 31. — Paulus Brunoni ad nuntium Vindobdnensem 15 1860 ; i860 f 1*60 1861 1861 I decembris 23 1861 ianuarii 4. — Bulgari uniti Antonio Haasun Armenorum pri mati 55 ianuarii 2. Testis quidam anonymus mo dum· narrat quo Bulgari Constantinopoli tani in gremium ecclesiae catholicae re cepti fuerint 3 ianuarii 1 13. — Synodus graeca Constantinopolitana Bulgaros monet ut ca tholicorum societatem sedulo devitantes fidem orthodoxam firmiter teneant 55 1861 ianuiirii 8 20. — Bulgarorum non unitorum responsum ad praecedens monitum 59 1861 mense innuario. — Bulgari schismatici con cives suos recens conversos maledictis insectantur 61 * 16 1862 novembris ‘25. — Idem 'eidem 1863 februarii 17 martii 1. — Bulgari Sistovienses unionem cum ecclesia catholica po stulant 95 1863 martii 29. — Nonnullae in praecedentem libellum animadversiones « 97 1863 februarii 3. — Petrus Arabadjiaki prae positus civilis Bulgarorum a munere se abdicat ' 99 1863 martii 3. — Consilium Conetantioopolitanua uuioni Bulgarorum fovendae Arabadjiski abdicationem in deliberationem vocat 101 .1863 martii 18. — Bulgari Adrian< '» 113 1 V . *■· ■ novembri· 5 17.— Legati bulgari eum conciyibus aprilis 9 21. — Citimae Bulgarorum non unitorum conditiones ad componendum cum Graecis negotium 175 martii 3 15. — Bulgari antistites regium diploma cum' concivibus suis communi cant 285 1870 martio-aprili.. — Commercium litterarum ^ inter gubernium turcicum et sacram sy nodum habitum super regio illo diplo mate 287 a) 1870 martii 24 aprilis 5. Sacra syno dus ad summum Turearum administratorbm '287 b) 1870 martii 28 aprilis 9. Suqimus Turearum administrator ad patriarcham ■289 e) 1870 aprilis 7 19. Patriarcha ad sum-, mum Turcsirum administratorem 292 Λ 1870 aprilis 2 14. — Litterae synodales ad sin/* gulo· aedis oecumenicae antistites 295 1870 mense maio. — Antistites bulgari litteras synodales modo eghibitaa confutant 297 1870 maii 19'31----- Gennadiua metropolita Belissi reiecta patriarchae iurisdictione ad Bulgarorum partes transit 301 186V iunii 7 >9. — Gregorii patriarchae Constantinopblitani schema propositu» ad absol vendam controversiam 17 7 1867 iunii 9-lû 21-22. — Patriarcharum quon dam Constantinopolitanorum sententiadMe schemate propo^to 179 a) Sententia Anthimi patriarchae IV' 179 b) Sententia Anthimi patriarchae VI 180 / c) Sententia Cyrilli patriarchae VII 183 d) Sententia Sophronii patriarchae 1Π 182 1868 octobri· 3 )5. — ScriptuiiMgubermi turcici quo duo schemata exhibeatur ad eo»poDMdum bulgare*® negotium 183 · decembria 20 1869 ianuarii 1. — Antistites bulgari a quolibet sedis oecumenicae, munere se abdicant 249 mense decembri. — Bulgarorum schismati corum supplex libellus Turearum impera tori oblatu* 177 1866 · 217 decembris 3 15. — Scripturit a patriarcha . administratori turcico datum ' ΖΓ7 episcopali ecclesiae unitae Bulgaroruin 161 1865 XII 7 1 1 .XIII . INDEX CHRONOLOÏÏlèUS'MONUMENTORUM ΤΟΜΓΧΪ.ν* 'AMtO CHBI8TI Αμμο Cbbiiti Η 870 xnr . augusto -septembri.— Scripta ad oblatagi à patriarcha Conetantinopolitano 'abdica* tionem spectantia j x ’ .3augusti io septembri» I. Grp- * 1872 1872 augusti £$ septembria .10 - septembres 17 29. __ Concilium Constantinopolita^um ia ' quo Bulgari dissidentes ab ecclesia ortho doxa ^amnanfur 417 a) M^ssa solemni» pro inchoando con cilio. ’ 417 b) Ordo sacrae caeremoniae adhibendae 419 in inchoando sancto condilio c) Concilii aera et decreta 423 ' d) Conventus postsynodalin et definitionis dogmaticae promulgatio 537 1872 septembri - novembri. — Synodi Hierosoly mi ta nae in causa Cvrilli patriarchae goriu» patriarcha summo Tûrcaruhi administratori significat se velle- a munere recedtye , ‘ 303 b) 1870 -augusti 28 septembria 9. Sacra synodus . ad summum Turearum * ad ministratorem 3<>3 c) 187<» augusti 29 septembri» 1“ Summps Turearum administrator Gregorio patriarchae 303^ .d) 187y septembri» 5 17. Gregorius patri archa summo Turearum administra tori 3<»5 lfi70 septembris 30 octobris 12. — Synodi Constantinupolitanae litterae encyclicae a.d " singulas autocephalas ecclesias 3<>5 ' 1870 novembri - decembri. — Ecclesiarum autocephalarum responsa ad/lictoriis synodales supra exhibitas 317 a) 1870 decembris 12 24. Responsum ecclesiae Alexandrinae 317 b) 1870 novembris 2<» de^emÜris 2. Re sponsum eedesiae Antiochenae Bulgarorum studiosi,et fautoris 545 a) Artio sy nodalia prima 545 b) Actio synodalis altera 547· c) Epistola s\nodalis ad Cy filhitn datk 549 d) Extrema conditio n sy nodo Cy rillo pro posita ‘ 549 e) Svnodus Hiesosolxuitana' quamlibet cum Cyrillo societatem abrumpit 551 1872 319 e) 187o decembris 19 31. Responsum ecclesiae Hierosolymitanae 321 u) 187o novembris 9 21. clesiae Cyprige Responsum ec 323 e) 1871 rnartii 2 14. Responsum ecclesiae Rossiacae * 323 f) 187o novembris 27 decembria 9. Re sponsum ecclesiae Helladicae g) 1870 decembris 14 26. ecclesiae Serbicae ,1872 329 Responsum 331 h) 1871 aprilis 8 20. Responsum alterum ecclesiae Cypriae 333 maii 113. — Sententia, sy nodalia qua An ebimus ·exarchs Bulgarorum depositionis, poen< plectitur 410 1874 octobri-decembri -■ Ecclesiarum autocephalarum responsa ad sibi missam concilii definitionem 551 a) Responsum ecclesiae Antiochenae 551 ’ b) Responsum ecclesiae Helladicae 553 cl Responsum ecclesiae Hungrovlachicae 553 mense septembri. — Hy nudi bulgaricae acta ad hierarchiam suam constituendam 555 a) «Synodi bulguricae epistola ad popu lum 555 b) Synodi bulgaricae epistola ad ecclesia· autocephalas 558 augusto - 1875 septembri. — Synodu» Constantinopolitana ad componenda negotia Rossici in monte Atho monasterii 561 1) 1874 augusti 21 septembri» 2. Antonii Pay charis libellus coram synodi mixtique mnsilii concretum recitatus 563 2) 1874 septembris 1* 30 Protçetatio quinque consilii mixti sodaliunh 571 3) 1874 septembria 26 octobris H. Pro testationis supra exhibitae confutatio ipsius patriarchae cura evulgata 573 4) 1874 septembri» 27 octobris 9. Ad hanc confutationem responsum a quin que consilii sodalibus factum 577 5) 1874 mense septembri. Litterae syno dales quibus probatur electio Macani in praefectum monasterii Sancti Panteleemonis 581 rnartii 1 13. — Synodus Hierosolymitana a qua novae eduntur normae pry adininisriando patriarchatu >'»87 1870 octobris 27 novembris 8. — Ordinatio exarchatus bulgarici administrandi 335 1871 ianuariiB 20. — Synodi bulgaricae litterae ad siftgulas autocephalas ecclesias 359 1872 ianuario - martio. — Conventus synodales Constantinopoli habiti ad componendum negotium 371 1872 ianuarii 15. — Oratio synodalis a patri archa Conetantinopolitano habita 37$ 1872 ianuarii 15. — Depositionis et excommuni cationis sententia in Bnlgaros contumaces lata 377 1872 ianuarii 18. — Epistola synodalis ad clerum et populum bulgaricum 380 1872 februarii 1. — Gubernii turcici responsum super negotio bulgarico / 390 1875 1872 februarii 18. -γ-- Novissimum schema* a Graecis propositum ad dirimendam con troversiam 394 1875 iunii 30 iulii 12. — Synodus Hierosolymi tana ad creandum novum patriarcham 589 aprilis 3. — Regium diploma novo Bulgarorum exarcho datum 397 1877 - 1872 aprilis 5. — Germani Aphtonidis ad syno dum relatio super colloquio a se cum exarcho bulgare habito 40 » 1878 rnartii 14 26. — Ordinatio seu rvgulamentum monasteriorum monti» Atho 591 octobris 4 16. — Synodus Conetantinopolitana ad creandutfTnovum patriarcham 689 1872 aprilis 12. — Exarchi Bulgarorum oratio ad imperatorem turcicum habita 402 1872 aprilis 27. — Epistola synodal» qua exarcho bulgare terminus triginta dierum ad causam dicendam praescribitur 405 ». '1872 1879 ianuarii 12 24. — Conventus national» Constantinopoli a Graecis habitus ad refor manda generalia totius genti» statuta 609 / 1) loachim patriarcha Constantinopolitanus iabet conventum nationalem 611 iterum congregari XV INDEX CHRONOLOGICÜS MONUMENTORU^TOMl XLV xvi X««o Cantari 2) Coeeio a loaehim patriarcha habit· ia aperiendo convsata uationali 811 J) Relatio ab eodsm patriarcha viris de putatis praelecta 613 ιβτβ 2) Acta synodalia qnibne dicta· dioooeeoe in ditionem synodi Helladicae redi guntor 663 3) Synodua Conatantinopolitana aynodo Atheniensi 666 4) Epistola aynodalia ad antistitae dioe cesium recent adiectarum 667 6) Epiatola aynodalia ad moderatore· monasteriorum in dioeceaibua illia com prehensorum 657 6) loachim patriarche Constantinopolitanua metropolitae Thessalonicensi 659 7) loachim patriarcha Conatantinopolitanua metropolitae loanninorum 659 octobria 90 novembie 1. — Synodus Con•taatinopolitana a qua ecelesta aerbica aui iuria esse declaratur 617 1) Milanua Obronovii princeps Serbia· patriarchae Conatantinopolitano 817 2) Michael rnetropolitanua Albae Graecae •eu Belgradenais patriarchae Constan*-^ tinopolitano 618 3) loachim patriarcha Constantinopolitenua principi Serbiae ‘ 619 4) Hynodua Conatantinopolitana metro politan» Belgrailensi 621 5) Hviiodua Conatantinopolitana universae / Berboruni genti . 621 1882 1882 maii 31 iunii 12. — Synodua Conatan tinopolitana a que aedes episcopalia Xtpβί«ν χα: Κοζάνη; in metropolim erigi tur 661 1) Tomus aynodalia quo praedicta aedea in metropolim crinitur 661 2) Epiatola »ynodalia ad métropolitain recens institutum 663 3) Litterae synodales ad universos novae metropolis fideles 663 Ί8Θ2 maii 3n congregationibus generalibus, tutu in sessionibus publicis aynodi provinciae ecclesiasticae graecocatholicae Fogarasienaia et Alba-Iulicnsig in diem 3i> mati 1682 lllasium indictae ac subsequentibus diebus celebratae acta sunt <><>8 Programma seu methodus celebrandi syno dum II provincialem provinciae graecocatholicae Alba-lulienai· convocatam llla«ium pm 18 tu maii 1882 674 Officiales concilii 67 8 Sermo inauguratis concilii provincialia ab excellentissimo ac reverendissimo domino loanne Vancea de Buteas a archiepiacopo et metropolita Alba-lulienai et Fogaraaienai habitus die 18 30 maii 1882 <>8 Decretum de modo virendi tempore synodi provincialia · 690 Decretum de non discedendo <>92 Decretum de non praeiudicando 692 Commissione· synodale· 694 Decretum conclusionis 694 Oratio habita ab exceBeaiisaimo. illustris simo ac reverendissimo domino arehiepiseopo Fogaraaiensi et Alba-lulienai ip fine concilii provincialis 11 696 Epistola, qua oMellontissimne et reveren dissimus arehiepiscopus Alba-Iuliensia et Pogarasienaia acta et decreta synodi pro vincialis II .sacra· congregationi de Pro paganda fide subiioit 700 Titataa /. De professione fidei lUutas II. Oeastitationo· capituli metropoUtani 9 702 710 XVII INDEX CHRONOLOGICUS MONUMENTORUM TOMI XLV xvm AiJO Ciaiari Sacno I. Oepèhdutn fws csrpsrafis. Caput 1. Consistentia capitali metropoli tan! 712 Caput II. Agenda capituli qua corpora tioni* 712 Caput III. Repraesentatio capituli qna corporationis 714 Caput IV. lura capituli metropolitan! aede archiépiscopal! vacante 716 Caput II. Administratio bonorum eccle siasticorum et scholasticorum 778 Caput III. Conservatio bolorum ecclesiasti corum et scholasticorum 778 Decretum de subscribendis synodi decre tis 778 Decretum, quo concilium secundum provinvinciae Alba-Iuliensis et Fogarasiensis recognoscitur 780 Appendix^** ad uda et tarde coenlii prenndae fccimutuet praeeo^atMicae Alba-ltdieueie et 1MO-1873 vergente. Rem Ma narrat tottit qaidam ocularis ia A IMI, qua saetam natalis Doasiai Mlemaitatem •pistols die ê iaanarii IMI data: · ibidem peregerant Neo-catholioie mox opiecopas .L'entrée dee Balgaree dena 1'dgMoa romaine set'datae eat, oporam ia primis navaatiba· Paulo Bru •a fiut noeonapli. C^t acte importent à eu Beu no·!, vicario apoetolico, Antonio Haaeaa, primate dimanche matin avec ans grands totenaité à l'égli·· Armeniorum, et Eageaio Boré, praepoeito Laaaristaram. Ia fuit amborum arohimaadritarum senior, du Saiat-Eeprit. .Dans ma dernière lettre, je vous ai dit et mot loeephaa nempe Sokoleki. cui Romam aderito Pias des motif· qui poassaieat lee Bulgares à hâter tear papa IX propriis manibus «aeram ordinationem séparation de l'église grecque. Void ce qui a dé •oatulit, die 14 aprilia IMI. Audiatur iterum terminé leur soudaine résolution : magni illiua spectaculi testis rem bis verbis re „ Vendredi dernier, Ali-Pacha avait donné ordre ferens in actis litterariis quibus titulus: Im Citiliti aux notable· ' bulgare· établie b Constantinople eetteliee1: d'aller reconnaître an nom de tonte h population .Dope di che (id eet post initem Constentinopoli de la même race l'autorité du patriarche grec. Ceo unionem) una deputatiooe dimandô di venire a notable· ou ichtrbadjit, comme on lee appelle, se Roma per rinnovare le proteste di unione a sua •ont trouvés fort embarrassés. Pour montrer de la beatitudine; e, prosi gli opportuni accordi con Ia déférence envers la. Porte, et en même temp· (jour •agra congregatione di Propaganda fide, fu essa ne pas choquer le aentiment populaire qui e»t hostile formata dull' archimandrite Giuseppe Socolski, de■u patriarche, il· ont dit à leur· compatriotes.- .Nous b signato dal santo padre rieevere Ia oonsagratione iron· chex le patriarche pour ne pas désobéir h la episcopale, dal diacono Raffaele, e dai due laici Porte: mai· nous ne le reconnaîtrons pas. Notre Dragan Zancoff e Goorgio Mirkowitch, accompegnati démarche n aura la valeur que d'une visite de poli dal reverendfssimo signor Eugenio Boré, prefetto tesse.' Ce raisonnement n'a pas été goûté. Le apoetolico dei Lpxsaristi di. Constentinopoli, ii quale peuple qui dan· tou· le· pay· du monde aimé les in tutte 1e~rt1axioni ohe sono pausate fru questi situation· nettes, a eu peur do quelque intrigue; neocattolici e il santo padre e le congregatione il s'est groupé autour des chef· du mouvement et Romane si presto a comptera l uffixio d'interprete. .Arrivdti nella città e tern a. meta dei loro desi a manifesté ses craintes. Ces chef· ont alors tout deri, furono la mattina di lunedi, 8 dei meee di préparé pour consommer l'union. , Dimanche - matin, avant la grand'mesee. deux aprile, presented alla santità sua dall' eminentissime archimandites bulgare·, trois prêtres et une vingtaine e reverendissimo signor cardinale Bsrnsbè, pre d'Mtq/s ou chefs de corporations, munis de deux fetto, · da monsignore Capslti, segreterio della mille signature·, et suivis des principaux membres sacra congregatione di Propagande. Essi prostrade chaque corporation, sont arrivée è l'archevêché ronai dinnanti al santo padre dominati dalla ricorlatin, au nombre d'environ deux cents. Ils ont été danaa ehe i loro maggiori erano venuti ultra volta, reçus par l'archevêque, monseigneur Brunoni, et moeni da uguale scopo, a présenterai a) successore par monaeigneur Haesun, archevêque primat des di Pietro. Onde fu che il diaeone Raffaele, «spoc nendo il concetto che da quelle memoria sorgeva Arméniens catholiques. .Monseigneur Brunoni leur a demandé ce qu'ils spontaneo, a nome dell' archimandrite Giuseppe, voulaient. Un des chefs, nommé Manoli Ivanov, degli altri due deputati, e dei national) che mandaqui avait été choisi pour porter la parole, a répondu vanli, dime in favella bulgare al santo padre : ever qu'ils étaient venus pour demander l'union avec quelli ohe vedéva ai suoi piedi, e gli altri di loro l'église romaine. Sur quoi monseigneur Brunoni a gente, rinnovato il fstto dei figliuol prodigo, poichè répliqué : ,Croyet-vous au dogme de l'église romaine, dissipando i tenori della crédité della fede, dei la seule vraie T — Nous croyons au dogme, mais .quali chi teneva il luogo di Pietro aveali già fatti noua roulons conserver notre liturgie. — Etes-voua partecipi, foaeero iti a dissipari· cadendo nella prêts à signer un tel acte de foil — Noue sommes miseria dello scisma: fare adeseo ritorno, diman prêts, et nous vous prions, monseigneur, do vouloir dando di trovare nella santità aua il padre amoroso bien présenter notre demande an saint père? — che Ii aeooglieaee · Ii restituisse ali' abbondansa Là-dessus, les Bulgare· ont sigùé, leur clergé en tête. della gratia divina. II reverendissimo Boré lease in .Après la signature, Γarchimandrite Maearios 'latino il concetto del Bulgare, è aua beatitudine a prononcé, en langue bulgare, un dieeoun· plein rispose dolci e consolanti parole, pianse teneramente. de chaleur. Citant l'histoire, il a rappelé qu'antre- e diè loro I'aceogliensa di pace. .A oompiere pert i suoi divisamenti, il santo fois les Bulgares étaient catholiques, et qu'ils rem plissaient un devoir nacré en adoptant leur ancienne padre voile egli steeso coaferire la conaagraxione -r_-r— %1 -suddetto ---------------------------2.... rr. Z~· croyance, liais en changeant d'église, a-t-il qjouté, n episcopale archimandrite Giuseppe Bo il ne faut pas oublier que nous reetone lee fidèles oolski, · preeoaittario nel tempo steeso arcivescovo vicario âpoetolieo pei Bulgari. R destiné a oompiere sujets du sultan, et que nous devons aimer un souverain qui nous accorde la liberté de conscience. Γ auguata ceremonia, nella cappella di Bitte IV, il A ces paroles, lee Bulgares ont répondu par le cri de Fie. ..Ensuite on est descendu dan· l'égliee; mon seigneur Hassan, eu habits pontificaux, a fait prêter serment sur l'évangile au nouveau convertis, puis il a,célébré la messe. Après la mes··, les néo catholiques ont baisé la main à monseigneur, et le· prêtres bulgare· ont embrassé avec efliuion les prêtres romain·. Quand la éérémonie religiease a été achevée, les chefs bulgares ont romia h mon seigneur Brunoni l'acte d'nnion pour qu'il le transmit h Rome, puis ils se sont retiré·.· Inito hoc pacto eus sedo Romana union·, Bulgari catholici, empta apnd Galato domo aatb ampla, mm in eedoeiam mutarunt indo n fi innutri! giorno della domeaica, 14 di aprile. Per acerescere poi la eoleanitk dispose ehe, oltre gli eminentissimi • revorendisaimi signori cardinali palatini, foasero invitati ad asaietervi gli emiaentiseimi porporati componenti la sagra congregatione di Propaganda fide; e ehe vi si trovaaeero in abito corale tutti K» alunni del pontificio collegio Urbano di Pro paganda, nonebè quelli del collegio Greco-Ruteno. Inoltre dispose vi aaeittessero pure i monaci Anto niani coi loro alunni, ed i reverendissimi padri procuratori dell· due congregationi Mechiteristiche di Venetia · di Vienna, e gli, altri dei dirersi or dini moaastiei deli’-indite natione Maronita e dei 81 MODI CON8TANTIMOPOLITANAK, 1860-187S Orsei-MeMtiti, come pore il proooratero dell' ordino A perfection; iltornm astern animas, gui in actuali Basiliaao di Potonia. mortali poetate, vel solo originali doeeduat, moi ,GU MUMliMBi porporati · gB «tori iaviteti ia infernam deeeoadora, poenis tamen disparibas •vend· prow it eonvantout* posto sol maguitoo puniendae: presbiterio, alto ora eette a mono matutine it santo >,8anetam apootobeam eadem, et Rpmaanm poapadre entré in cappella, aaotaa il trono, · dope tifioem in naivennm orbem tenore primatui, et •ho abba aaeuati gli abiti poatMcaH, alto sinistra ipsum Rsnuum poatifieem eueeemorem emo beati di aaa santitA ai pose a sedere Γ eminaetisnimo a Petri principia apoatetoram et votum Christi vica reverendissimo signor cardinale Alessandro Barnabh, rius, totinaqua ecclesiae caput, et omnium Christia prefetto della sagrn ooagregaxioùe di Propaganda, norum patrem ac doctorum existera: et ipsi ia e si fecero al trono i monsignori Annibale Oapalti, beato Petro pascendi, regendi, ac gubernandi uni •egretario, a Stefano Bruti, protonotario apostolioo versalem ecclesiam a Domino nostro Issu Christo della stessa sagra eongregaaione. Allora venae plenam potestatqg traditam esse; quemadmodum etiam (ut eade^jFIorentina synodus asserit) in presso ai gradini monsignor Bocolski, vestito degli abiti sacerdotali proprii del eno rite, acoompagnato gestio oecumenicorum conciliorum, et in sacris cadal diacono Raffsele, vestito pure cogü abiti sacri aonibus continetur. nazionali, ed i signori Zanooff e Mirkowitcb. Quivi ,,Suscipimus tandem ac profitemur quae recipit monsignor Bocolski, dope aver con brevi parole et profitetur sancta Romana ecclesia, simulque con•ignificato Γ omaggio che era lieto a nome dei suoi B troria omnia, et schismate, et haereses ab eadem national· di tributere al sommo pontefioe, dimandh ecclesia damnatas, retecte*. et ansthemstisatas, permenso di potere con solennité di fonnole rinno- pariter damnamus, reiicimus, et anathematisamus.' vare Γ atto di unione di quei Bulgari con la chiesa „Haec tenent et credunt Bulgari, qui nuperrime, cattolica apostolica Romana, che erasi gik fatto in adspirante Spiritus sancti gratia, alacres et laeti Costantinopoli a) vicario apostolico patriarcale. E optatissimam sanctinsimamque instaurarunt unionem con ferma' voce, in sua lingua nasionale, lease le cum hac Petri sede, ad quam prvpttr potiorsm parole seguenti, che quindi vennero dal reverendis prmcspoA'totem aeeess* mf somsm conssenr* «dé simo signor Borb lette latinamente in questo tenore: tient t. Haec ego teneo et credo, haec docebo oves „Veiletn equidem, pater beatissime, in hoc auspi a beatitudine tua mihi committendas. Felix heu catissimo iucundissimoque eventu, tua in nos pro nimja! si viribus meis sic enitar, ut felicia coepta merita non obscuris grati animi significationibus iugi sollicitudine beatitudinis tuae felicem progres prosequi. Vereor tamen, ne parum cumulate pro sum exitumque consequantur. Caeterum ti φΜ a magnitudine beneficiorum tuorum gratias egerim. noUt recte epoter, rsetequ* discvruoter, ** quad a Tuum namque est, si cum rmrmu* mortin rosûimw, snserieordte D*i quotidiani* supplicationito* aitm·eum perterima* msuati simus1. ■ Satius existimo, et binnu, iUi*i «rit opsroai elqu* merilorom, cumm m Aoe meo, et Bulgarorum meorum nomine, publicum ac sed* Jioawua sisit ps taste*, *t uoUl mtetorite»."* solemne fidei, quam tenemus, exhibere testimonium. A queste parole sua beatitudine. visibilmente Scias itaque, pater beatissime, nos credere et pro- c eommossa, degnb rispoudere nel modo seguente : fiteri omnia et singula, quae continentur in symbolo ,,Disiecta tandem diuturni discidii caligine, splen fidei, quo sancta Romana utitur ecelesia. Venera didum catholicae unitatis iubar et Bulgarie affulsit ; mur etiam et suscipimus omnes universales synodos, indubiis siquidem documentis compertum nobis est, auctoritate Romani pontificis celebratas et confir non exiguam illorum partem in communionem ramate*, et praesertim Florentinam synodum ; ac pro diisse cum hac Petri sede, que* site* asterne» gra fitemur, quae in ea definita sunt, videlicet: tiam eoaMcule, *i sisti m a«t«roum, tt sim/toat D*i „,Spiritum sanctum ex Patre et Filio aeterna ftfulim ·. Qui*, bonorum omnium largitori debitae liter esae, et essentiam suam, suumque ease sub 'non agat gratias! Qui* divinae miserationi* divi sistens habere ex Patro simul et Filio, et ex utro tia* non miretur? Cuius vel ferreum pectus tante que aeternaliter, tamquam ab uno principio, et ■upernae pietati* magnitudo non emolliat? Sunt unica spiratione procedere: iste prorsus divina opero, atque ideo eximia cum Dictionem illam veritatem declarandi veneratione suscipienda, ac divini* prosequenda gratia, et imminere necessitate, licite et rationa laudibus. Tibi laus, tibi gloria, tibi gratiarum biliter symbolo fuisse appositam: actio. lesu Christe, fons misericordiarum ac totius „,In asymo, sive fermentato pane triticeo .corpus consolationis, qui in generatione nostra pietati· Christi veraciter confici, sacerdotesque in altero tuae miracula demonstrasti. ut enarrent oetnes ipsum Domini corpus Conficere debere iuxta suae mirabilia tua. De sincero unitorum mente dubitare ecclesiae sive occidentalis, sive orientalis consuenos haud sinunt tum allata documente, tum prae tudinem : sertim solemn» illa professio, quam modo et tuo „,Si vere paenitentes in Dei caritate deces et tuorum nomine edidisti. Cou/idtmu* itequ* quod serint, antequam dignis punitentiae fructibus de protrHto Dfi corda itfsrom /domqu* custodiet ‘. Te interim obtestamur vehementer, ut quod divinitus commissis satisfecerint, eorum animas poenis pur gatorii post mortem purgari ; et ut a poenis eiu*incoeptum eet opus, sedulitate tua, adiuvante Spiri modi releventur,- prodesse eis fidelium vivorum suf tus sancti gratia, perficis·, atque ite cooperatorem Dei et dici et esse merearis. Faxit Deu* omni fragia, missarum scilicet sacrificia, oratione*, et eleemosynas, et alia pietati* officia, quae a fidelibus potenti. ut ver* Christi ecclesia , foecunditete. pro aliis fidelibus (eri consueverunt, secundum ec successibus copiosa, ramos *uo* in universam Bul clesiae institute; illoramque animas, qui post bap garian· extendat, ac profluente* largiter, rivo* latius expandat ‘1 — Hac spe freti Bulgares catholicos tismum susceptum nullam omnino peccati maculam incurrerunt, illas etiam, quae post 'contractam pec paterna caritate complectimur, ac tibi tnisque apocati maculam, vel in suis corporibus vel eisdem •tolioam benedictionem peramanter impertimur. “ exutae, sunt purgatae, ia caelum mox recipi, et ' Ir.. Ub III. cap. A intueri clare ipsum Deum trinum et unum, sicuti ' Lee M., «erm. ΙΠ. cap. 8. est, pro meritorum tamen diversitate alium alio • Cypr., epist. 71. ■ ....... e ‘ S. Leo.IL. mm-M. • Le*. XV. ‘ 3. Cypr., Dt eaState ·μΜο*. 8YN0DI OON8TANTINOPOUTAMAE, 1M0-187S 8 „Le parete di MM beatitediao Ammo ripetato in A teogo all· pompoaa prosamis— 4a tango tempo •lavo dal reverendissima BorA. Altera mooaiguar orgaaissat· pel no aooompagaamaato dal mare Booobki a gH altri deputati Bulgari, ia copia dal aUa atiaaa Ma eiA cha aoa rinaei Ion di flu· la recitato diacoroo Balte dpe Haga· balgara a latiaa, matttaa, riueci a maravigli· dope praaaa aal venire •bo aveano gik manita doll· proprie inno, dapo- a visitarari. Bgii ora aaaiao aa d' aa eaperbo «aeero nelte mani di moaeignor Ferrari, proferto dalla rallo, ooe gnadrappn spteadidament· trinata d' oro, ceremonie pontifieie, il quate ebbete toeto «oa- preatatogli da aa signore anaaao impiegato alia segnata a moaaignor aegrotari· di Propaganda, Bublime Porta; lo «agaira d'appreaao 1'archimanaffiuchA di queeto atto dalla aniona di qaai Bel- drita parimente a oavallo; era'flancheggiato da duo gari alia chiam Romana rimanga perpetuo negli ' ale di Bulgari, aeelti d' alto taglio e di bell' aapetto, archivi il documento autentieo. rioamente vestiti, e aventi lunghi baetoni. in mano; „Dopo ciA monsignor Bocolaki e gli altri depu- i auoi preti non ei distaccavano da'euoi fianchi; e tati areerero il trono, e proatraronai a baciare il queat· prooeaaione trionfale, preceduta da dodici piede al tanto padre. Terminato Γ atto, il aanto gendarmi turchi mandativi dal governo. diretta dai padre lasciA il trono, e portatori al faldiatorio, eho due deputati ultimamente decorati da tua santitk, era premo Γ altare, diede principio alia ceremonia lentamente s'incamminava in mono ad un' immensa della conaagraaione. La quale fu tutta condotta follg di popolo enrioso per la gran via di Pera, eul preacritto dal pontificale remano; ma la pro- ricevendo gli onori militari da tutti i oorpi di feaaione di fede fu emeata dall’ eletto recondo la B gnardia chè a' inoontravano. formol· stabilita per gli orientali dalla renta me „Α!Γ aapetto del trionfante vecchio a cavallo, rimoria di Urbano VIII. Oli altri atti procedenti la oordante tutto il precedente, e facendo preaagire meata ai compierono per parte di tua santitk in Γ avvenire, producere mirabili effetti ne' apettatori latino, in rlavo per parte dell' eletto, cbe Ipggeva di differenti claaai e religioni ; a tai vieta a' animava tutta Ia funsione tradotta appoaitamente in. queato a più non porno la stixza del popolo foxiano del auo linguaggio. Mohsignor Bocolaki fatto ritorno quale i più illuminati ■' impallidivano ailenxioai; al tuo altare, vi ebbe deposti gl' indumenti aacer- ai storcevano Io viscere al clero ecumenico. montre dotali. ed amunae quelli veaoovili, propri dei auo che dei nostri il più indifférente della gloria cat ritoi Quindi, dopo Γ esame, ai inoominciù i) aanto tolica, non poteva dissimulare il tuo contento. aagrificio. celebrato da tua santitk in lingua latina, „E monsignor Bocolaki, a auoi Bulgari appena e concelebrato dall' eletto in lingua slave liturgie·. giunto, a me, oui visitA pel primo, e poi in tutto E per conservare, quanto era possibile, il ritp orien le tue visite, ad ogni domanda che gli rien fatta tale, non gli furono imposti i guanti, e gli ai condi Roma, riaponde rompre: Roma A tuita amore! aegnA il perforate e la mitra recondo la forma grec·. .Non essendoci occorao altro di particulare mi „Presero parte alia sacra ceremonia come con- limito per ora a queati pochi ragguagli tugli effetti consagranti i monsignori Stefano Mimir, arciveacovo prodotti in Costantinopoli dall arrive di queeto d' I reno poli, di rito greco, e Ludovico Eugenio monsignor Bocolski. Régnault, veecovo di Chartres, aarietiti eiaacuno da „Con ogni maggior oaaequio ecc/ ecclesiastici della riapettiva naxione. Di tai modo Operi tam feliciter incoepto brevi tristia respon • queat' axione solenne, fatta dal Romano pontefice, dit exitua. Pravis enim artibus tum Graecorum centro deli' unite cattolica, concerte 1' opera di un tum Ruaaorum tum etiam Anglorum factum eat, prelate della chieaa orientate e di uno della occi ut loaepbua Bocolaki, nuntio fidei catholicae dicto, dentale ! quelle sembrava fare atto di riparaaione ad schismaticorum caatra rursus confugeret. Lncdel danno recato dai auoi national· diaaidenti alia tuonum facinua satia luculenter deaeribitur in rela fede dei Bulgari, queato rappreaentare Ia generosa tione quam adhibitis undequaque monumentis sacrae Francia ed il suo clero, che fino dal tempo dell'impera- tongregationi exhibuit consultor anonymua in positore Carlo i| Calvo, principalissima opera data aveano firns quae dicitur mensis februarii anni 18*>A. Eam a consolidare la fede di Qesù Cristo presso 1 Bulgari... utpote nemini fere obviam placuit repetere: „11 aanto padre, perché tutti i componenti là „Non sono occulte, aiebat ille, ali’ eminence vostre deputation· bulgare portaasero seco un ricordo del reverendissime te vive premure, onde la santa sede si A fauato avvenimento che li ebbe oondotti a Roma, adoperata a pro dei Bulgari recentemente convertit! in si A degnato di far dono di sacri oggetti presioai Oriente, e ben rummenteranno come nel 1861 venue a monsignor Bocolaki, al reverendissimo BorA ed chiamato in Roma Γ archimandrite Giuseppe Bocolaki al diacono Ratfaele ; ed brdWorato dette pontificie proposto da monsignor Antonio Haaaun arciveacovo ineegne del auo ordine Piano i signori Dragan Zanprimate armeno di Coatantinopoli e de monsignor coff e Giorgio Mirkowiteh.* Ppolo Brunoni vicario apoatolico patriarcale peri Mira profecto primordia. Univeraam Bulgarorum ' menti di Coatantinopoli per governarc quei Bulgari gentem vestigiis Bocolaki insistentem contempla che erano ritornati al grembo della chiesa cattolica. batur catholicus orbis. Bqmmus pontifex, ut vir Π suddetto archimandrite arrendendoai sensa indugio prudens, patriarchates bulgarici inataurationem, a tale invito giunae in Roma ai primi d' sprite 1861 quae ab eo postulabatur, in illum diem distulit acoompagnato dal signor BorA prefetto dei padri quo quinque vel sex episcopi aliquot catholicorum Lassariati di Coatantinopoli inaieme al diacono millia regenda suaoepisaeat. Novus autiste· Con- bulgare Raffaele Popov ed a' due eonnasionali teici. etantinopolim redux summis honoribus exceptes uno de' quali era il signor Zancoff direttore del gioreat, quos plurimis verbis refert vicarius patrt- nale intitolato La Batparia. Degnavasi la santitA arehalis sequenti epistola ad praefectum congre di nostro signore il 14 dello stesao mere di eongationis Propagandae fidei die SOaprilia 1881 data: aagrare arciveacovo il mensionato archimandrite „11 .giorno Ï7 corrente (id est 97 aprilis) di nominandolo quindi con breve pontificio vicario buon mattino gipnse felicemente in Coatantinopoli apoatolico dei Bulgari uniti alla chieaa Romana. il novello areiveaeovo vicario apoatolico bulgare. „Non tardi il nuovo arciveacovo ad aaereitar te E queste inopinata, perché insolita nnticiparione missione afldatagli, e eon tetter· del IA maggio 1861 dell'arrive dql vaporo non . permise te sfogo alte dava eonteaa· del auo arrivo in Coatantinopoli · di aatusiaatteh· dimostranioni eho dovevano aver luogo quanto aadava egli fanando per il bene spirituale nolle* sbaieo M nnJtednte nNtaanm; ub lanoiA 4·' Bulguri. Mautre rembrava poterai da ciù nutrire » 8YN0D1 00N8TANTUI0P0UTANAE, 186O-I87S ÏO le più bella «pavanas, perveaas alh Propagaada uns A , Persono tornata da Odessa raoooateao ebe il vi luttera di moarigaor Hama ia data del 9« giugae cario apoetoheo Sooolski ers state l'npennoto di re 1M1 ovo aaauasievasi ebe , la daJ aîattiao del sarsi la Bqjnk-dsre onde trustera eon i dissidenti 18 eorreate monaignor Soeohkt ara oscito dalla della ma nasions par saMi e aè: ooRTambaeeiaehiaaa bulgare ail' insaputa di qgpi che ν' erano. doro maso feee la ans parte, obo si suppone di Un solo Γ aveo vadato aadara son ·■ laioo che promises grandi, sa sadava in Russia; ebe trovequella maao di boon ora ara veaato a trovarlo. rabbe messi par ht oostrasioae de' moi «investi, Dopo molto rioerehe ai nappe inline ebe quel)'in ebieso ed altro, che Dio solo eonoeee e quelli che dividuo ara un agente maso che praeolo qaella eraao preeenti. Da persone addette ail' ambaaciata mattina l'avea imbareato nul vapora raaao ebe quel mi venae raoooateto ebe Γ ambasciadore russe, madeeimo giorno partira di qui per Odeesa. Neesen dopo aver fatto evadere monsignor Soeolski, era altro date ai obbe malgrado tante perquisiaioni molto inquieto per alcune eirooetanse di quest' eva fatte via da noi, nia dalla Sublime Porta. Quel che sione e temeva ohe 1' ambasciata franceae lo recla part ai verified ai è che fit manovra russa che agi. masse, come altresl il governo tureo, e cbe allora ma fin ora non ai puô spiegare corne mai monaignor sarebbe obbligato di restituirlo; ma aventi Nabucco Boeolaki vi siaai indotto. mentre fine all' ultimo Bisogna che ai trovino degli eroi simili a Sidrach, giorno moatravaai tanto attaccato alla senta sede e Misach ed Abdenago per non prostrarsi ad adorare Ia statua, i quali eroi non trovandosi, nulla si fece? al aanto padre? „ Altri ragguagli vengono forniti dal dispaccio B „Più recentemente il padre Giovanni Battiste da Falerone prefetto dei Minori riformati di Costanapedito il 12 luglio 1861 al auo governo dull' inter nuntio Austriaoo presso la Porta Ottomane, il tinopoli oomunicava ali' eminentissime signor car dinale prefetto la seguente corrispondensa di Kiev quale dopo aver accennato, il ritorno in Costantinopoli dell’ anaidetto prelate coal ooggiunge : ,Ce ch' era riferita nel Giornols perimenti di CostosfMovieillard peu intelligent maie d'un' extérieur fort poli pubblicato il 28 ottobre 1862: ,Voi avete an vénérable a fait aa visite aux ministres de la Porte nuntiato che il vescovo bulgaro Giuseppe Bocolski et h plusieurs représentants accréditée près du non ere morto e non avea rinegato la sua fede; aultan. Il fut reçu partout avec lea égards dù« à non ed io vi porno conformare questa notixia, ben triste rang. Un des prêtres de aa auite lui conaeilla d'aller per rapporte elle sue prigionie, ma molto consolante ausri chei lo prince Labanoff. N'ayant paa trouvé a riguardo di questo povero prête? ce miniatre il accepta l'invitation que celui-ci lui ,V ha perè chi ritiene al contrario che monaignor adreaaa pour Buyukdéré. Il c'y rendit accompagné Soeolski abbia diagraaiatsmente fatto ritorno allô de ce même prêtre. Aprèa un long entretien il seisms e siaai di boon grado arreso al partito promonta aur le bateau russe en atation devant la postogli dal mipiMro russo di récurai in Odessa. villa du prince Labanoff Bientôt après il était en Ciù rilevasi dal gioraale polaeeo L·· Cuu che nel route pour la mer Noire. Depuis le bateau est re auo numero dsl 23 dieembre 1862 riporta una venu. maia sans lui. corriapondeasa di Costaatisopoli in data dei 12 del „,On parla d'un enlèvement, maia il y a deux C medesimo mese. nella quale verrebbe ementita la jour·, une lettre datée d'Odeaea annonça l'arrivée notitia data'dal padre Giovanni Battista de Fale de l’évêque Joseph venu de Conatantinople aur un rone. .Le Jfendv ("serve» J mraaioasto corrvqponpaquebot ruaae. Le bateau ruaae du miniatre l'avait, dextr), parle dans sa de ses derniers numéros de aelon cette lettre, conduit juaqu k l'entrée de la la persévérance de Soeolaki dans l orthodoxie ca mer Noire, où l'attendait le paquebot qui le porta tholique. Cette fausse nouvelle a été d'abord im h Odessa. Il fut bien reçu et habite chet un Grec primée dans le Jeursof 4» Cssstentmopf». Etant de diatinction. plus proche de la source, je dois démentir encore „,Je n'ai paa encore réuni è lever le voile qui une fois cette nouvelle appuyé sur la lettre de couvre cet épiaode. L'évêque est-il allé de von gré Sokolski lui-même dont j ai parlé, et sur le témoi i Odessa. ou bien y a-t-il été conduit de force? gnage de personnes compétentes. J'hjoute même Les opiniona diffèrent U-denua? que Sokolski aysnt obtenu du synode de Pétera„Questo grave avvenimento, aiocome accenna il bourg la confirmation de sa dignité, a déjà célébré sullodato intemunaio imperiale, venne interpretato plus d une fois la liturgie dans le couvent Pecxerski, in varie guiae accagionandoti dai più ad una frode et qu'il touche (outre son maintien) 60 roubles (240 francs) par mois. Quoiqu'il jouit de sa liberté ordita dalla Runia a danno di monaignor Soeolaki et voit ses compatriotes, il s'ennuye cependant, et che ne rimaae vittima. la Cowrritr f Orintt nel auo foglio numero 66 del 24 agoato 1861 pubblioè il ne serait pas étonnant qu i) revint ici. Je tiqns augli aflari bulgari 1' articolo aeguente: .Noua avons ces détails d'un Bulgare qui l a vu dernièrement. dea nouvellea de monaeigneur Joaif (SoeoliH). S'il est libre, et ne proteste pas, c'est une preuve „.On aait que ce malheureux évêque était h de, plus que son enlèvement involontaire est une Odeaaa. Noua apprenona qu'il a été envoyé è Kiev. historiette sans consistance . . ?· Pendant von séjour à Odeaaa, l'ex-patriarahe Episcopi apostasiam alii imitati sunt, atque in alla visiter le séminaire, où ae trouve un nombre primis Theodorus sacerdos, de quo haec ad prae considérable d'étudiante bulgares. Quelques-uns fectum congregationis de Propaganda fide scribebat d'entre eux l’interrogèrent sur les motifs de sa fuite; Paulus Brunoni, vicarius patriarehalis Constantinoaea yeux ae remplirent de larmes, et après un politenus, in epistola diei 26 iunii 1861 : „11 prete moment de silence, il répondit qu'on l'avait in , Teodoro cbe era stato mandato ad Adrianopoli con dignement trompé; il se plaignit amèrement de se il terso suaaidio di seoeanta lire turche (franchi 1380) voir relégué dans un pays étranger. loin de son per soldare i conti della nuova cbiesa bulgare ivi nouveau troupeau, dont il emportait sans doute les eretta, arrivato a Rodosto, ai è lasciato guadagnare malédictions, et privé de sa dignité. Un des sémi dai nemici della cbiesa unita, e ritorno a Costannaristes lui ayant demandé s'il consentirait h re tinopoli in compagnie d' un membro della loge tourner ù son poste : ZmposaMa, répondit-il. j< n«i rions russa/ deas dss matas de /er; et il recommença k pleurer? Tot tantisque malis opportuna adhibituras re „A conformare aiffatta interpréterions monsigqor media. Paulus Brunoni nova iniit consilia, de qui Brunoai scriveva nella ma del 26 agoeto 1861 : bus ipse in epistola modo memorate scribebat: 11 STMODI OOMWABTOfOPOUTAJiKB, 1M0-187» ,Da tutte quello etoe ai vede, la AMaaa Λ meesignor Qiraspps MteteU a di qwüetoo prate non eompromottarè in mm aleaaa O moviusMte balgaf*. La brate conduite degM eteiexiaqfioi la tanga di ter dtoartara (H uniti, Meebra di avergü meggisr meute fortifieati; varii laW de" pM ietraHi ai eftouo per Moore ordinati peoti onde aeataaara la chioM nsita. Sono state tennte varie Meembtoo generaM ebe haaao avato per rasultete la redasiono di aa statute, di eni le priaeipaH dispooisioni sono: „8arè formate un oonaiglio oompoeto di dodioi membri, otto laici a quattro ecaleetastiei; il preaidente del quale sarto U Mpo della ehiaea bulgare di Costantinopoli. L' autorité suprema délia communità reaiederi in quMto oonaiglio, il quale sceglierà tra i auoi mqmbri un agente pAioipale, un cancelliere, un secretario a un tMoriere; a questo cousiglio ai uniri dne volte la aettimana. Lo sta tuto fu aottoacritto da tutti quelli dell' assembles ; un archimandrite 'che riflutô di aegnarlo, fu licenxiato dalla communitto bulgare, come falao fra talk). “ Atque paucis interiectia diebus, idem antistea, mieaia ad praefectum congregationis de Propaganda fide litteris, haee auper eodem negotio scribebat, aub die 3 iulii: „Dopo Γ infauata defeaione di monaignor Oiuaeppe Sokoiaki e di alcuni auoi preti, i Bulgari uniti Iungi di eeoraggirai, non facevano altro che di venire ad asoediarmi, e prerentarri da monaignor Haaaun pregandolo di unirai a me onde aveeaimo date un provvedimento alla loro chieea. A dire il di trope rigorooo; pare mo di meae, proeMtati da me, ri pratMtarsno di non opporai ia oom alcana etoe crodesstaM d'imperre loro, e mi preeeataroao I' aooiaM pro terna verbale, oottooeritto da tutti i lore eapi. sBMta ora obe voetra emiaeoM reverendissime, si tboeia sapeeo te~oao dispooisioni. So erode dia ordino al baosedoto aluuo di Propaganda signor SaoMmoi di FUippopoH, oho altro volte oi era proUSMOO da monaignor Canova per aegretario di mon aignor Bokolaki, one venge a dirigera quMta ohieea; e μ erode anche, faoda aggiungere a queato un altro proto bulgare nato oattolioo, ottenendo loro dal aanto padre U permeaoo di paasare nel rite bulgare.* Consilio pro publiait Bulgaroram negotiis in stituto alteram mox adiectum Mt. Huie praecipuae finie hit, ut litterarum étudia inter neo-catholicoa foveret novae scholas condendo et iam conditae amplificando. Alterius huiue sodalitii regulae, cum promue ignotae sint, evulgare non aba re erit. Ita porro ve habent: Statuti dt ïauodatiou dti dcolu bulgare. 1* Dane le but de développer l'instruction pu blique le conseil dee Bulgaree unie vient de décider la formation d'une aaeociation dee éoolea bulgaree. 3* Cette aaeociation dee écolee bulgaree unira Mt une inetitution de bienfaisance; on devient membre de cette assocmtion en payant une con tribution annuelle. 3* Lee fonde dont cette aaeociation pourra dis vero, ai primi momenti io era inacoemibile e moatrandomi infleaaibile a tutte le pregbiere che mi poser seront affectée à la construction, k l'entretien facevano tanto i Bnlgari quanto i Latini per riet h l'amélioration dee écolee nationales. movermi da quella tenace mia opposixione, io non 4* Cette institution qui est placée eoue la direc faceva altro che rinfaociare loro tutte le aMicuraxioni tion et la surveillance du coneeil, est deetinée b e lusinghe che eempre a tel oggetto mi avevano ç créer les ressources nécessaires pour développer et dato, e che io. eempre aveva respinto corne insue- répandre l'inetrattdn nationale. b* Le conseil peut employer une partie de ses sistenti e fotili; e li rimproverava che ad onta de' miei sinistri presentiment! provenienti da fondati fonds à l'établissement d'une école spéciale pour dubbt, tante e tante volte da meripetuti e paleeati les arts et métiers. 6° Les règlements spécieux seront publiés par loro, non volevano, prima che It aveeaero veduti le coneeil pbur 1m écolee mentionnée^ eux articles averati come ora lo eono, ceraaredi menare tanto rumore coi loro legged scritti, pubblicati a diffusi 3 et 5. da per tuttol il che in parte moetrava una* certa 7° Le conseil nomme un comité pennenent vanité di distinguerai nolle chieea di Oesù Cristo. chargé de la perception des revenus de Γassocia pNon fldandomi della fede greca, diedi con mon tion et de la comptabilité. Ce comité doit en outre aignor Hassun Γ ultimato ai Bulgari, concepito nolle étudier et soumettre è l'approbation du conseil les projeta du placement des fonds. Il se compose seguenti condicioni, intimando loro che se le avrebbero accettate, gli avroi appoggiati in Roma; altri- des membres ordinaires et des membres extra menti che non intendere in conto alcuno d' occuordinaires du conseil. Leur mandat est annuel: parmi più di loro, ne dare un eoldo delle elemoaine iis sont rééligiblee. dell' Europa riihaste nolle mie mani, per elevare 8* La contribution que les membres de l'asso palliati foxiani, nel seno della santa chieea oat- ciation paieront, Mt disposée par actions en trois P catégories : 1° Dm actions perpétuelles de vingt tolica. „1* condicione. Professione nuda e aperta di livres turquM payables d avance une fois pour tou cattoliei, sensa raggiri, coperture o messi equivoci. jours, ou bien do trois mois en trois mois par p2·. Che uno o due sacerdoti bulgari noti oat- cinq; 9* dee actions annuellM d’une livre turque tolioi, latini ed alnnni di Propaganda, fooeero posti payablM d'avance, ou bien de trois mois en trois alia testa della chieea bulgare, i quali col permeeoo mois; 3* dM actions annuellM de douse piastres, della santa eedo paeeaeoero nel rito bulgare. payablM d’avance. 9° Une corporation peut prendre collectivement p3*. Che 1' istrasione della giuventù bulgare fosse devolute ai miseionarii latini. une dm actions dM deux premières catégories. 10· Toute corporation ou particulier qui prendra „4*. In fine eho oltrt a nié, attondesaimo lo iatrusioni che di voetra eminence reverendissima cj une action de la première catégorie aura une voix avrebbe date, dopo le prove she abbiamo avute dans l’assemblée do l'association. della mala fede di alcuni di loro, quindi foMero Il* L'association tiendra une fois chaque année une assemblée générale pour procéder au change disposti ad emeguire tutti gli ordini che ci earebbero vennti de Rome. ment dM membres du comité; l'association pourra p Dopo che omî ebbero sentito il mio ultimato, être convoquée ea assemblée générale extraordinaire si riunirpno in aaoemblea, diocumero e peaarono toutM 1m fois que le président du conseil l invitera· le condicioni imposte loro, o intMi, eho le trova- d'aoeord avM le comité pour délibérer sur dM reno uu pooo troppo potanti, o che mi aranaano questioM d'utilité commune. IS 8YN0DI ΟΟΝΒΤΑΙΓΠΝΟΡΟΜΤΑΝΑΙ, IMO-lffTl IS* La mbmU «·« A ebaq·· Mtabn an billet »»f»4 pw " tofoMMr, portaat I· oaeiwC 4a «•Mil at iadiquaat la wambm 4aa actioaa aaaawi tea, uvee tea vataaaaaato opéré·. Π hi runlet, b te ta da I’aaada, aa exempteire da eompte read· des travaux at da 1'maptei dea foada de 1'aaaaciatto·. IS* Le mérité nemme un trésorier, avoe deu adjointe, prie panai tea membre·, at qui oar te oaiase de I'asoociatien. ■ 14* Aucun membre ddmiaaionaire ke peat ré clamer ni aa totalité, ni en parti·, la rostitutioa de ce qu'il aurait donné oa payé h l'assoeiation, è quelque titra qae ce «oit. . Il na /peut de même réclamer une récompense quelconque pour le· ser vice· qu'il lui aura rendus. 16* .Tout membre qui pendant une année n'a point payé le montant de se· actions est considéré 14 Haotanae de consiliis Ad praopomto· ίρκβ Bnlgnrontni qnod attinet, quonam videlicet pacte ilbs regendis eenenltum faerit poet loeepbi Etokoteki apoetaaiam, sedteodee est Mnaiao vicariat patri archal!· Oonstaatinopelitaaa·, hte vorbie ad patrem Pététot, a ooogregatio·· Oratorii, praomdaâs eoe- ailii Parieieasto pro unione inter Bulgare· formida, in «piatote di· 14 taaearii 1862 data. ,A dater de te défection de Bokoteki, et on attendant la nomination du nouveau chef, mon seigneur l'archevêque primat arménien catholique reprit en main l'administration dea affaires tem porelles, tandis qu· l'administration spirituali· re stait toujours antre les mains du vicaire apostolique. Pendant cet intervalle, le gouvernement ottoman eut h lutter contre les pressantes insinuations de ceux quj croyaient avoir porté un coup mortel h la réunion bulgare en entraînant h la défection son B premier évêque, et qui ne laissaient pas que de hire jouer tous les ressorts pour empêcher la no mination de celui qui devait être appelé h le rem placer. Nonobstant toutes les intrigues, la Porte persista h donner un remplaçant h Sokolski, en déclarant toutefois qu'elle ne remettrait le bérat ou diplôme impérial qu'b un ecclésiastique choisi parmi ses sujets, et qui fût d une fidélité reconnue. De son côté. le saint siège, pour prévenir le retour d'un bouveau scandale, prit le parti d'éloigner de cette dignité les ecclésiastiques nouvellement con vertis, et de ne faire son choix que parmi les prê tres bulgares nés et élevés dans le sein de l'église catholique. Enfin, pour éviter plus tard toute opposition de la part de la nation bulgare, noua obtînmes d'elle la déclaration formelle qu elle ac ceptait cette dernière condition posée au nom du saint siège. c .La sacrée congrégation de la Propagande fit 1· choix du sujet: elle jeta les yeux sur le révérend père Pierre Arabadjiski. qui exerçait depuis plu sieurs années le ministère dans la Bulgarie, sous les ordres de sa grandeur monseigneur Canova, -évêque de.Philippopoli. Ce digne missionair· réunit comme démiesionaire. r16* La liste des membres de l'association sera dressée et publiée annuellement dans le compterendu des travaux de l'association. 17* Tous ceux qui font une donation quelconque h cette association, ou lui rendent un autre service, auront une mention honorable dans le compte rendu de l’association. Pour des donations impor tantes ou des service· signalés, le conseil témoi gnera sa reconnaissance par une marque de distinc tion spéciale. 16° Tout étranger bulgarophile qui devient membre de 1' association, aura une mention hono rable dans le compte-rendu annuel. Le conseil témoigne toute sa reconnaissance pour les marque· de bienveillance dont Γassociation deviendrait l'ob jet de la part des étrangers bulgarophiles. 19* Les donations volontaires feront partie du capital, h moins que l'emploi n'en soit désigné par le donateur. 20° Le comité aura soin de pourvoir b l'ouver ture d'une école b Constantinople, immédiatement après qu'il aura disposé d'une somme de cent mille piastres. Le choix des professeurs et des villes où seront établies des écoles, appartient au oomité. 21° Les écoles construites aux frais particuliers en effet les qualités requises: et d abord, bulgare des membres de l'association portent leur nom, et de nation, il est par te bien vu du gouvernement ottoman dont il est sujet, et de ses connationaux une inscription analogue sera placée sur la porte dont il parle la langue; ensuite, élevé au collège principale de l'établissement. de la Propagande où il a puisé un sincère attache 22° Tout membre qui voudra soumettre au con seil un projet ou des observations dans l’intérêt ment au catholicisme, il est très agréé par le saint siège. Cédant aux invitations réitérées de Rome, de l'association, devra les adresser par écrit au le père Arabadjiski a consenti de venir b Constan secrétaire du conseil. 23° La première moitié du montant total des tinople, et le gouvernement ottoman a favorable ment accueilli te. présentation qui lui en a été faite. revenus de l'association sera employée h l'établisse La Porte vient de lui remettre par l'entremise dé ment des écoles; la seconde moitié aéra capitalisée, monseigneur llaasun. archevêque primat arménien et l'intérêt en sera employé b l'entretien des écoles. 24° Les principes fondamentaux des présents catholique, le bérat ou diplôme impérial, qui 1 l'établit chef de la nation bulgare unie. statuts sont inviolables. .La pauvre église bulgare s'est bien reesentie de Adopté et signé par le conseil national de la communauté bulgare unie dans la séance du létat de veuvage où l'avait jetée trop tôt. hélas' la défection dé son évêque. Quelques-uns des prêtre· 13 26 août 1861. Pour la mise en exécution de ce· statuts de qui avaient suivi ce prélat dans sa réunion au ca tholicisme. ne tardèrent pas b le suivre dans son l'association des écoles bulgares et jusqu'b l'appa rition de membres suffisants b procéder b l'élection apostasie. Du reste, en se retirant d eux-mêmes, ces malheureux ne firent qu'épargner aux catho du comité permanent, le conseil nommera un comité liques la pénible tbche de les éloigner. Pendant provisoire composé de quatorze membres. la durée de te vacance, il a été impossible de bien Pour copie conforme h l’original. gouverner l'église bulgare dans son administration Crjsto D. Vaclidoff, secrétaire. financière, et de régler convenablement I emploi des Les étrangers bulgarophiles qui désireront être fonds que te générosité de la chrétienté a bien membres de l'association des écoles bulgares, peu vent adresser leur contribution, tous les jours dé voulu accorder, Mais une nouvelle ère commence aujourd'hui ; cette intéressante catholicité, menacée la semaine, excepté le mardi et le dimanche, au secrétaire du conseil, h l'église bulgare unie, Galata, un instant d'être étouffée dans son berceau, ‘va reprendre une'nouvelle vie. Son chef, qui n'est, pas Patrik Sokak, 5. . Cnsto D. Vaclidoff, secrétaire. revêtu du caractère épiscopal, n'a pu prendre que » SYNODI OONSTANTINOPOLITANAN, 18(0-1873 1« le titre d*admin j ------------alia n euore— dei dunque rhente di vostro eocellenxa quanto ebbi gié I onore bien disposées. “ · Ο di parteciparle di viva voce sui proposito, posso Ad evitandos nonnullos abusus qui inter neo phytos iam irrepserant, consilium Constantinopoli- ripetere oggi che tutto tende a vidnpiù confcrrnarmi nell' opinione che il movimento bulgare, benche tanum pro unione fovenda haec iniit consilia in abbia i carotteri esclusivi d'un movimento purasuo congressu die 12 aprilis 1862 habito; mente naxionale, e che l'ignorante profonda in cu> , Nells seduta tenuta li 12 aprile corrente è stata unanimamente riconosciuta la nécessité di Io scisma tiene dappoi secoli inviluppate codeste truncare 1'abuso invaleo nella cancelleria bulgare popolationi. non eaclueo neppur 1 alto clere, ed a unita di dare il tssforv di bulgare cattolico a degli eui si aggiungono i grati pregiuditii radicati da individui che ei dichiarano uniati di bocca soltanto. seco Ii contre Ia chieea Komana. eiano un oata\ e nella sola mira di esimenii dall autorité greca, colo fortissimo all ingresso della renté presso \rimanendo di euore aderenti alio scisma fbtiano queste popolationi, per cui poco o nulla si puè pure, io Nul preposito si è dunque deciso che da ora innanti sperarh dalla présente generatione, ' a niuno dovré rilasciarsi il predetto tssierv, ne dices, tutto tende a conferniarmi che si puii spe alcuno* potré essere passato nel registre naxionale rare del bene per un^avvenire più o meno remoto. bulgare unito, il quale prealabilmente non sia stato Onde perê ottenere I intento, fh d' uopo combat bastantemente, istruitoJ abbia abjurata l errore, pro te™ poco per volta, con somma prudents, e con fessais Ia fede cattdQea.ye sia stato ricevuto nel isforti non discontinuât! gli ostecoli che s in seni) della chieea.Λ — con trano. Interim^ut sponte currentibus cal^^hdderet prae.Grasie'alla générosité dell Europa cattolica. non i'positorumque augeret auctoritatem. ^Nus papa IX. passeré molto che la Bulgaria erré un principio collutis cum vicario'apostolico çqnxiliis, tum Petrum di clere nationale net quindici giovani (quanto Arabadjiski, praepositum civilem, tum Franciscum sarebbe da désiderarsi che se ne potesse accrescere Malcrynski, praepositum ecclesiasticum, per breve il numero) che si préparant) al sacerdotio ne semi apostolicum die 6 maii 1862 datum, titulo archi- D narii in cnstianité. e che saranno un giorno gli mandritae auxit, addito etiam annulum ferendi iure, apostoli della loro natione. Ma disgraxiatamente ut pluribus verbis refertur in epistola sequenti ad.\ qino alia formazione d'un clero naxionale istruito nuntium Vindobenenaem· die 31 iulii missa ; < e disciplinato (a menu che non si chiamino de' mis.Monseigneur Hasfeun, archevêque arménien ca sionarii daHa cristianith. a cui «i faccia prendere tholique'de Constantinople, peu de jofirs après son il rito bulgare), dovremmo servirai de' preti renuti retour de Rome, convoqua dans sas salons une dallo scisma; tutti, senta ecceiione, priai della ne réunion extraordinaire des membres du comité cessaria science e delle doti indiepensabili ai mi bulgare, é laquelle sa grandeur voulut aussi faice nistri dei aantuario. Vero è che ai è formato il intervenir les mepbres du clergé de l'église bulgare progetto d' introdurre de' mieaionarj che paaaerebbero et une députation des principaux de la nation. Lé, al rito bulgare, come pure delle euore per far penetrare I'istruxione nel aene delle famiglie; ma but de cette réunion était.de faire remettre solen nellement é monseigneur Pierre Arebadjiski. chef Γ eeecutiene di questo piano non è senia gravi difficulté civil de la nation bulgare unie, Γanneau et la croix .11 movimento bulgare non segue una marcia accompagnés du bref pontifical qui l'autorise é en faire usage é l'instar des archimandrites dep églises regelare; ora‘progredisce ed ora ei rallenta. In mesxo a queste oscillationi, M duplice sentimento orientales. Le père Jérôme Kaisaevieh. prêtre po lonais de la congrégation des Résurrectioniates, rimane coûtante, sarebbe Γ allontanamento de' Bul-écemment arrivé de Rome, était chargé de remettre 'gari dal clere grèco,. o un attaccamento fortissimo. . 4 3 17 8YÎJOD1 CON8TANTINOPOL1TANAE. 1860-187S 18 alla propria nasionalitA. K. diciamolo, unia terna A seguito rei dire. In quanto · Doroteo, è un uom» rapace ed astuto. GiA ha occupato trè sedi vei^aLili Alrune svttimunv addietro ha scritto per c^mdvgr 1'unione. ma le sue conditioni eram» : che gli si fornirebbe una determinata sumina per pagare i suoi debit i : che gli vvrrebbv assicuratu il suo 'uiantenimento ; * „3° rbe gli verrebhero somniinistrate le somme necessarie per propagare Γ unione; „4* conditione, e la pjù degna di attenrione. che sarebbe il capo di tutti quanti gli uniati present! e futüri in Costantinopoli. e nelle provincie. «.Incorraggiti pertanto dalla presents di Crisante, per non dire istigati da lui. i Bulgari presero mo tive dalla rimorione che volea fare Γ attuale capo d' un suo impiegato per fare un* dimostrasipne. In . «'« .vrn..u«KMiqi„ Tout’s XLV. «.Le secrétaire du comité, après la prière d'usage, donne lecture de la lettre de monsieur Arabadjiski par laquelle il prie nos seigneurs Brunoni et Hassoun de vouloir bien accepter sa dérfirôoR. „Nos seigneurs les archevêques, avant d accepter cette démission, prient monsieur Arabadjiski de raconter au comité les divers incidents do I* dernière manifestation des Bulgares. «.Monsieur Arahadjiski inconte que les Bul gares. ignorant encore qu il était décide à doqner sa dominion. s«* sont réunis tumultueusement le Ul février. Aveiti par un jeune b-’nnne qu ils vou laient le lendemain faire une protestation contre lui. il cruvuit cependant que I* présence de mon seigneur Benjamin.’évêque grec-uni. invité è officier dans l'église bulgare à l'occasion de la fête de saint Charalambos. le* retiendrait un peu. et il n a pas cru devoir s absenter. Le lendemain matin, après la messe, il était avec l'évêque dans sa chambre déjà pleine de monde, lorsque plusieurs personnes se sont présentées portant les agapes et a écriant .Nous allons voir maintenant qui va bénir <-es 1» 8YNODI CONCTANTINOPOLITANAE, IMO-1873 agapes? Le même jeune bo··· qsi avuit averti i étant aboi de la nation >await pour l'aider un évo monaieur Arabadjiski répondit: .L'évfiqee a Matt que d'origina bulgare. «Lu samedi suivant ease Bulgare· se «ont pré ce· objet· b la me···. et ■■ prêtre as peat donner une nouvelle bénédietion b an objet déjà sentés de convenu ehoa monseigneur Haaaonn ; bénit par an évêque? La plupart sont deeeeadu· Zancoff était avee eux. et il· ont commencé par au premier étage en criant beaucoup: Hi ila ont dira qu'il· avaient réuni toute· In corporation·, eu direr· pourparler·, et moneimar D. Zaneo* était qu'une nombreuee assemblée avait eu lieu, et que monaieur MaJcs/nuki était repoussé par le peuple. avee eux. Monsieur Arabadjiski avait été averti qu'on rédigeait une lettre pour exiger an démission : Monseigneur Haaaonn lit tout cou pénible pour •uni, «ou» prétexte d'eceoatpagner monseigneur faire entendre b la députation bulgare que pear le Benjamin, il est allé aussitôt avertir le secrétaire •tonwet le satet siègv d'un côté et le gouvernement ottoman de huître ont tonte· le· raisons de se du comit* et do là nos seigneurs Brunoni et Ha»méfier dn prêtre· bulgare· néo - converti· Vo· •oun de tout ce qui se panait Ce dernier a mandé prêtre·, lui a-t-il dit. vont et viennent, notre sent cher lui monsieur Zancoff et le· principaux chef·, espoir eat dan· le pope Raphael (celui-ci a suivi, A leur retour, informé· par monseigneur Haaauun que monsieur Malcay'nski devait remplacer monsieur n'étant encore que diacre. Hpkolski h Rome : sa Arahadjiaki. ju»«itr^ osait célébrer malgré eux de nouveau que lorsque la nation aura son Chef régulièrement installé. dans l'église bulgare, obligèrent nos seigneurs les .A la suite de cette réponse, notifiée aux signa- archevêques d'en venir k la mesure extrême de taire· par 1 entremise du pope Stancio, les Bulgares fermer tout è la fois l'église et la chancellerie, et de mettre le personnel k la porte, tout en prenant se sont partagés en deux partis. L'un, ayant pour cependant les mesures je prudence pour ne pas chef Zancoff. vient d'adresser une demande è Fund Pacha, grand véxir. pour obtenir que les affaires indisposer ceux des (Bulgares qui sont plutôt les des Bulgares soient gérées provisoirement par h victimes des intrigues dè\Zancoff. chancellerie latine. L'autre parti, ayant pour chef .Cette mesure de rigueur avait été k peine mise k exécution, que le pope Stancio et quelques putres un certain Constantin, dont le fils étudie au collège de la Propagande, consent è accepter monsieur uniates se présentèrent k monseigneur Brunoni. et Malcsynski. Constantin se fait fort d’avoir la signaavouant leurs torts passés, et promettant de connaître pour chef monsieur Malcsynski, ils ' turc de plusieurs de ceux qui ont mis leurs noms demandèrent ce qu'il y avait k faire pour Je di au dtas tde redresse présentée, è Fuafl Pacha, et assure qu'ils l'ont signée par crainte de Zancoff, manche suivant, en lui faisafat observer qu'il ne convenait guère de laisaer le peuple sans messe ou parce que celui-ci leur a fait envisager la si un jour de dimanche. 8a grandeur les reçut avec tuation sous un faux point de vue. .Je me ferai un devoir de Vous communiquer bienveillance et leur répondit que. puisqu'ils dés avouaient le passé et qu'ils .promettaient de faire le résultat de cette affaire qui prend de grandes acte de soumission et de signer une adresse pour proportion·.* SYNODI OONSTANTTNOPOLFTANAE. 1880-1878 Μ ------ _—,——4.--------------Diacidtonun aucter praecipuas habobatar Dra gans· Zaaoov, loeephi Sekotoki Barat· adeunti· olim ia itinéro comae, ac postea ophoesoridia bal· garieae, eai titalas Mftrit, in nrbs CoostaatioopoHtaaa moderator. Boe manare amate· die 118 aprilis 1883, novas arte· moliaadi indo oopit occasionem. Hine duae illae factione· inter Balgaros Constaatinopolitanos, de quibas noanalla etiam habontar in relatione poeitionis sacrae congregationi· de Propa ganda fide menai· februarii 1885, videlicet.' „Dietro siffista determiaasioae i Balgari di Costantinopoli ai divisero ia dae partiti : Γ aao eapttanato dal Zanooff, il qaale avendo fiatto utansa alia Sublime Porta per ebè contre il parera del comitato gli affari bulgari fosaero disbrigati dalla cancellarie dei latini audditti ottomani, vena· questa «oltanto autoriuata a rilaaeiare provisoriamente dei peaaaporti ai viaggiatori bulgari ; Γ nitro partito formato da Coatantino, ehe nel desiderio di far cessare Io atato anormale a eoi nono ridotti i auoi oonnaaionali. supplica affinrhe aia nominate il Malctynski in luogo del' Arabadjiakji diminionario.** Ex epistola quadam Pauli Brunoni ad patrem Fougeray, comitatu· Parisien·!· a secretis, die 6 novembris 1863 data, alia placet cxcribere ad rem •pectentia : „ , .. L'œuvre de l'union va bien dan· (es pro vince·, et elle promet encore davantage peur l'ave nir. La nomination du chef h Constantinople n'a pn encore être fixée. Le gouvernement turc parais•ait au commencement aases bien diaponé b yuseepter monsieur Malcxynski ; seulement, comme il n'ignore pua que celui-ci eat polonsi·. et par conséquent •ujet ruaae par son origine, quoique porteur aujourd'hui d'un passeport pontifical, aon altease Aali Pacha, ministre de· affaires étrangère·, pour ns pas donner lieu h des réclamations de la part de g la légation raise, exigeait de la part du consulat (celui de France), qui avait reçu monsieur - Ifalcxyntki tous sa protection à ton arrivée à Constantinople, une déclaration qui l'autorisât h se déclarer sujet ottoman, condition indispensable pour être nommé au poste de chef d'une nation sujette de la Sublime Porte. Le consul de France et son excellenee l'ambassadeur lui-même n'ont donné qüe des réponses évasives qui équivalent h un véritable re fus. - Il parait dortc certain que monsieur Malctynaki ne pourra pas recevoir la mission importante de chef de la nation bulgare unie; d'autant plus qu'Aali Pacha objecte qjourd'hui et insiste beaucoup sur la contrariété que les Bulgares unis (au moine en partie) externent pour la personne de cet ecclésiastique, En attendant, monsieur Arabadjiski maintient/râtF gatioab de Propaganda fida miaua die 4 oetobris 1863, qaam integram iuvat exhibere: Barineaaa reveroadisaima. ,ln eaeeuioM del venerato ordine éontenuto ael fogiio sal numero 61 in data 17 dotlo aoaduto aettembre proasimo paaaatn ho l'oaore di rimottoro un brave rapporte au Io state dell' union· bulgare, aflnehè la sagra cdngregseoae, cui aeoondo la mente del •ante padre\aarb oommesso rename del divisamrato da me propoato di crearo veeoovo di Adrianopoli popp Raffaele. possa eon piena cognitions di eausa proferire in proposito il suo giudiaio. E per pro cedere eon ordine e chiarossa, divido il mio rap porte in tanti artiooli distinti quante sono le dimande propostemi dall'eminenta vostra reveren dissima. „E primieramente : ,Qual è Io stato attuale dei Bulgari convertit! del vicariate apostolico patriarcale di Constantioopoli ? â. Quali le vicende cui fra i medeaimi ondé fine al preaente soggotta la tante unione?' «In rispoata a queati duc prirai quesiti, per non tedisre l'eminenta vostra reverendissima con dclle ripetisioni inutili, la prego di aommettere ail' esame del sacro consesso la lungs relatione che I' abbate Teste, durante Ia mia assents, ebbo l onore di rimettere alla eminenta vostra sotto data 24 giugno ultimo passato, alla quai relatione poaso aggiungere ohe Io stato attuale delle eoae bulgare continua ad essere presso a poco il medosimo. Si rileva dal precitato rapporte quali sono stati i gravi motivi per cui si è divenuto alia rigoroaa initura di chiudero eontemporaneamente la cancelleris e Ia chiesa. Terminavati Γ indicato rapporte col dire che. comunicate ai Bulgari le Yisolurioni presc dal conti tato ail' unanimité de' voti. meno uno (del signor Faveyrial, missionario lutarista), questi si erano divisi in due partiti. Il partito organisante da Zanooff in oppositione con noi, ed il partito a noi favorevole, formato da un tale Costantino, di cui il figlio studia in Roma nel collegio Urbano di Propaganda. „11 partito Zancoff diresse uns istanta alla Sublime Porta per implorare che, malgrado il rifiuto del oomitato, gli afiTari bulgari fossero provisorismente devoluti alla cancellerin de' latini tudditi ottomani. Il partite di Costantino si occupé di raccogliere delle firme di adesiene alla risolusione press dal nostro comitato di sostituirp il sacerdote doh Fran cesco Cirillo MalcxynSki a monsignor Pietro Arabagiaki che dava la sua dimissione. „Zanooff ottenne da sua altesse Ali Pasciè, mi- jours la démission qu'il a offerte depuis quelques nistro degli Affari esteri, il permeato di potere unimois, et se dispose h partir très prochainement pour p camente rilasoiare de' passavant! ai viaggiatori Philippopoli. Le poste restera vacant pour quelque bulgari, dichiarando perè sua altetss che il contemps encore, et on laissera courir les choses commo oesso permeeso era provisorio, e dovrh cenare tosto elles vont depuis la formetur· de la ebaneellsrie.*1 ohe vnrrh regulato définitivement· 1' affare in conBrevi interiseto tempore, Draganas ZanooC, trovsrs(6 dolia nomina dei capo nasionale- Ottenuta catholica fide omnino relicta, munus accepit apud quest' autorinaxione, di cui attesa la sua poca praefectum ottomaqum urbis Constantinopoleoa, ut importante Ali Pascih neppur pensé di dar parte ex epistola vicarii apoatoHoi ad reverendissimum a monsignors Hassun, Zanooff, apri un officio sotto Emmanuel d'Alton, vicarium generalem Ncaaausen- ii nome di cancelleris, -e spinee 1' ardire sino a sem. die 30 novembris data, colligitur. Paulo post, chiedere da me, ripetnte volte, ohe io daasi 1' ordine Stanoio popa, eiusdem Zanooff socer, qui sacra ohe certi sigilli e i registri rimasti dentro la can hucusque perfecerat ia templo Laaaristarum Qalata celleris chiusa per ordine dei oomitato, vcaiasero rimesai al nuovo officio da lui (ij parere, sono: „1* Di rimuovere ano de'principali oetaooll ai pro- unione?* gnsssi dell' union* col riaooeadere lo sale aa' enori .Diagraaiatamente manca Γ elemento il più nede’ Bulgari, i quail sono nmiliati aaaai dell' mtroma oeatario per otteosre 1' intento a Seconda de' desi diffidere eho la sente sede aateraa pel clero bul dar} della enata sede. Sino e tanto ehe lo popu gare dope la defesioae di ttoltoHti. lationi bulgare earanno governate da un olere ,3* Di troncare ogni motive agB aoiamatici, greci ignorante, venale, demoraKssato, qual'ù 1'attulo e bulgari, di rinfeociare sgli uniti ohe la stasaa clero indigeno, poeohi progressi vedrù lq tanta ehiesa Romana li reputa iadegai di avere an veaoovo unione. AUora ti progrediri, ooll' qjuto di Dio, e te 1'Occidente verri in qjuto, almeao per alouni aasionalb. „3* Di consolidare 1' unione in Adrianopoli come anni, oon de' genhrosi tuatidj, quando, giunti al panto importante, o formante un centre d’onde sacerdotio, ritoraernnno damiasionarii nella patria i giovani bulgari ehe fahno i loro studii in Roma 1’ unione poeta diramarti di più in più. ,4· Di rimunerare 1' attaecamento ohe gli uniati ed altrovo. In quetto fratteppo bisognerh con * ■ di“ Adrianopoli osternano per la tenta sede. tenterai de' preti ehe ei verranno dpllo scitma, pro „,Quali'i pericoli, te ve ne tono, èhe pottebbero curando di metterli sotto la aorvegliauta di misda esea temersi?' tionarii latini, rimasti tali, .se non poaeono paasaro „Astrarione fatta del toggetto propotto, ti pad al. rite bulgare. temere ohe, fotto appena un veaoovo nationale, > „Un messo indispensabilo per conservare Γ unione questo steaso e la natione tutta non soffriranno ohe d di contraite delle chieee oattoliché in quoi Iqoghi rimanga sottopoeto al capo nationale revidente in ove, rimanendo alcune faiuiglie attaccato alio Costentinopoli, segnatamente te questo non è in- scisma, le chieee esistenti rimangono, per ordine tignito del carattere episcopale. È da temerti quindi del goverao, in mano dei acismatici. ehe ben preeto principieranno gl’ intrighi per "Intanto offrendo ali'eminente vostra ·reveren farlo trasforire nolle capitale e diohiararlo capo dissima i sensi dei miô più profonde rispetto,- passo nationale. · · / ali' onore di ruMegnarmi, devptissimo, ubbidien„Venendo poi aile qualité personali dtl popp tisaimo seWitore Raffaele, risponderô ai varj quetiti con tutta tint P. Brunoni, arcivescovo di Taron, vicario eerith. apootolieo di Costentinopoli.*1 -Popp Raffaele deve avere da trentadue a trentetré anni. È stato ordinato prête da me vi sono Rea in praesenti negotio ulterius gestae satis luculenter, etsi brevius, repraesentantur in relatione presso a poeo due anni. Era monaco in ûn mo nastère del Orande Balcano, ed ivi hafatto i studj iam saepius laudata congregationis de Propaganda she soglion fare i monaci bulgari. Dotato perd di* fide mensis februari 1865, hoc pacto: qualche intelligente ha saputo rioavare profitto „Da questi cenni potranno 1' eminente vostro delle conferente avute eon i preti oattolioi, e reverendissime agevolmente rilevaro lo stato in cui segnatamente con don Malcsyneki. Quindi d ehe c trovaai al presents tento nella capitale quanto neile provincit dell' impero ottomane la missione dei ho potuto dire ch' egli d abbaatenta istraito, se si Bulgari, verso cui la Propaganda non ha cessato mette in confronte cogli altri preti suoi bonnationali. Credo pero di dover aggiungere, per giammai di spondere le provvide sue cure, sia in quiete di mia cotciensa, ohe ereandolo veaoovo viando coli per istruire i neoflti dei sacerdoti ed Tbisognerebbe mettergli a fianco un bravo e dotto anche alcuni padri della congregatione della Riaurretione di nostro signore Gesh Cristo e dell' altra consigliere. r.Qual d la sua indole?* . * degli Agostiniani dell' Amuntione fondati dal padre d' Alton vicario generale di Ntmos, sia ricevendo „Lo credo dotato di buone qualité, e la sua co ntenta nella fode, malgrado le defoaioni di oui d in Roma fra gli alUnni dei collegio greco di eant' Atanasio parecchi giovani bulgari, sia procurando stato testimonio, indica nn anima docile e che ubalcuni ' libri liturgici in lingua elava fatti venire bidisce alie ispirasioni della gratia. ^Finalmente .quali sono state le sue relationi e appositemente da Presmislia per uso di quei mis sionary, sia inoorrpggiando con titoli ed onorificense legam i coi noto Zaneoff?* c „Popp Raffaele sino alla partante di Zancoff da coloro ' ohe s' eravano reai benémeriti dell' unione Costentinopoli era in regelare carteggio eon lui'; bulgare, ed. anti trovaai ancora neile mani di mo'ne ai sa ehe questo intrigaate non lasciava le occa- signor Brunoni an calice assai pretioso spedito dal ' sioni per eeteare di attirarlo al suo partito. .Poseo tanto padre in dono ali' aroivescoto Sokolaki, ipa dire che non bo motive alcuno per mottere in che giunse fortunatamente in Costentinopoli quando dubbio Ia ainoeritk dell' attaoeamento suo alia ehieaa quetto prolato era gih partito per Odessa, come fo riferito di aopra. cattolica; .ansi posto addurre due fotti eho militeao in suo favore. Quando Zancoff ed i suoi adetenti, „Ora peri fa di mestieri che 1' eminente vostrq ne' momenti do' disturb·, invitarono popp Raffaele si degnino di' togliere ad ettns lo stato présente a venire in Costentinopoli, esso scrisse a monsignor . in cui trovaai la missione bulgare per qhindi adot- ’ Arabagiski per informerai te dovetoo o ad arren- tere quei prbvvedimenti ohe giudioheranno più prodsrsi ali' invito, ed a^endoae ricovuto una rfopoete ficui al boon andamento ed al progresso della medesima. E qui cade in acconcio di far mentione negativa, nmaae tranquillameato al rao pdsto. dsl rapporte diretto dal console francese di Adria- . Egualmente, quando Zancoff toppo ehe la popu latione di Adrianopoli avec adorito alla nomina di nopoli al suo ministers degli Affari ' esteri e da don Malesynshi, subito spedl al popp Raffoele una queeto rimssao ali' opera pia dellâ Propagaaione dichiaraaione .contraria, gih firmate dagli opponenti della fode, il cui présidente vedendo che questo di Costentinopoli, invitaqdolo e firmer da omo pure rapporte trattàva dello stabilimento di una missione, ed a farla firmare. Popp Raffaele, senta rispon- reoavasi a dovere di oonsegnarlo al nuntio apostolioo di Parigi, ohe spediva il tutto alia Segreteria dero a Zancoff, mandb 1' atto a moamgnor Araba giski per metterlo suile traccie degi’ intrighi oho di Stato, dalla quale per ordine dei tanto padre venae teste partecipsto ulla Propaganda, affinobb ai ordinavano in Cootentinopoli. .L'ultimo queaito h: ,Quali aono i maari d'ado- fosse prepo nella dovuta oonsiderations.* » BYNODI OOMBTARTINOPOLITANAE, 1960-1878 Relationem banc oonaulia gallici spud Adrianopolitanoa, ram gravismma ait et rerum plena, inte gram dabimus *. Andrinople, 14 juin 1863. Monsieur le miniatre. Le mouvement qui c'eut produit dano une partie de la nation bulgare pour la rapprocher de l’égliee Romaine eut une dec premières questions qui ont naturellement appelé mon attention. J'ai cherché h me rendre compte de son esprit et de Ma tendancea en étudiant les causes qui l'ont provoqué; en outre j’ai constaté aa aituation actuelle et enfin lea moyen* qui pourraient aider à ses progrès dans j 30 Ainsi seat trouvé relevé peu è peu l'esprit de la nation bulgare et a eat formé ohea quelques-uns de se* membre* le déair de l'affrunehisaement, II ne faut donc pas ae faire illamon. Ce a'eet nulle ment l'idée de l'union avec Rome qui a provoqué l'agitation religieuse en Bulgarie, mai* bien une aspiration d'indépendance. Auaai eat-ee en cher chant è la réaliser, en dehon de Rome, que le* Bulgare* ont commencé leur mouvement. Dès 1857 l'évêque bulgare Hilarion envoyé du cêté de 8alonique pour contrebalancer l'influence de monsieur Eugène Boré, est revenu ensuite è Constantinople. A-t-il fait le* première* démarche* auprès de la Porte, pour obtenir la reconnaissance d'une hiér archie complètement indépendante du patriarcat’ t'es l'avenir. Lea causes qui. ont donné naissance h ce mou vement paraissent être au nombre de deux princi démarches se sont prolongées inutilement plusieurs pale*: le déair de former une nation aéparée et années, car la Porte a vu immédiatement le danger l'oppression du clergé grec. qui la menaçait. Elle a compris que si elle accordait La première cause est avant tout le fait de* i aux Bulgare* un patriarche séparé et une église laique* le* plu* riche·, le* plu* instruits et le* phi* indépendante, elle constituerait une nationalité influent* de la Bulgarie appelé* Tchorbadji. L'in placée entièrement sous l'influence russe et qui ne struction que quelques-uns d'entre eux ont reçue tarderait pas è lui échapper. Mehmed Kubrisli à l'étranger, leur contact avec le* idée· nouvelle* Pacha, le gouverneur actuel d'Andrinople et grand de nationalité qui circulent dana l'Europe, ont fait vizir è eette époque, s'est donc réfusé de la ma penaer à ees homme* qu'il était tempa pour lea nière la plus absolue è ce que l'on demandait Bulgare* de cesser d'être la chose lige du patriar de lui. C'est alors seulement que l'évêque Hila cat grec de Constantinople et ' que le jour était rion, muhi des autorisations d'nne soixantaine de verni pour eux de reprendre leur autonomie. .Ce ville* et de villaigc* bulgarea. a fait lea premières mot qui au point de vue purement eccléaiaatique démarches pour s'unir avec Rome. n'aurait aucun sens dana noa paya, en a, au con Je n'ai pas h entrer ici dans le* détails dos traire, un très significatif en Orient, où le elergé différente* menée* qui ont eu lieu de la part des eat encore plua l'adminidbateur civil que religieux Chefs laïques de la nation (TchorbtM^i) qui voulaient de aea ouailles. Auaai dana lea circonstance* prérester dans le schisme en se aéparant du patriarcat aentea signifiait-il pour lea chefa do* Bulgares, la de Constantinople. Je tenais seulement è établir faculté de s'administrer eux-mêmes, de juger leur* que la manifestation uniate qui a eu lieu en I860, procès, de percevoir leurs contributions, en un mot ne s'est effectuée qu'aprè* l'échec subi auprès de d'appliquer au profit exclusif dé leur nationalité , la Porte, et lorsque celle-ci eut déclaré qu elle ne la latitude que le gouvernement ottoman laisae aux s'opposerait pas è l'union. différentes communions pour le réglement de leur* Ce déair d'indépendance, principal mobile de* affaire* intérieure*. ( chefs de la nation bulgare, est moins caractérisé Leur sujétion au patriarcat de Constantinople dans le reste de la population qui a principalement où la titulaire du siège eat toujours un grec, dont en vue d'échapper aux exactions du clergé grec. le synode n'est composé que de greca, qui n'envoie IA est la seconde cause que j ai indiquée du mou en Bulgarie que des évêque*, et pour ainsi dire, vement de l'wtiatinu. Le patriarcat de Constan que des prêtres grecs, leur parait de jour en jour tinople et le synode étant exclusivement composés plus lourde. Aussi sous l’influence des idées nou de Grecs, on s explique facilement comment il n'a velles. ces hommea ont-ils commencé è songer, il guère envoyé en Bulgarie que de* archevêque* et y a environ quinze ans, è obtenir un patriarche, des évêque* grecs, et placé presque partout des un synode, de* évêque* et de* prêtre* bulgares, prêtres de cette nationalité. Avec le* habitudes de la présence desquels résulterait une entière corrompues et rapaces du elergé oriental en géné autonomie de la nation ne relevant plus désormais ral, on voit de premier abord quel développement que d'elle-même et du gouvernement ottoman. ces habitudes ont dû pendre encore, lorsque des Lee manœuvre* de la Russie ont puissamment prélats et des prêtres grecs ont eu entre le* main* contribué è faire naître ce courant d'idée*. Sous la gestion des intérêts d une population qui leur l'empire de ses préoccupations panslavistes, la ( était è peu près étrangère. L'énumération de* Russie, qui n'a qu'une confiaAoe médiocre dan* la *bus enfantés par cette situation serait vraiment reconnaissance et dans. je concours futur de* Grec* trop longue, et la mention succinte de quelques-uns d'Orient, a toujours manifesté une grande sollici d'eux suffira pour voua en donner la mesure.. tude pour tout ce qui tient è la race slave. Enron En dehors donc des contributions A payer au ' le* Bulgare* notamment . elle a depuis longtemps gouvernement ottoman, qui comprennent les dîmes multiplié le* moyen* de séduction. Secours d'ar sur tous les produits, l'impôt personnel,.l'impôt pour gent, don* d'ornement* saefeaj aux église·, propa le remplacement de la conscription, le· transports gande au nom du tsar, ont été ses procédés lea pour les troupes, tous impôt* déjà aggravés par les plus usités. De plus, elle a ^ouvert à Odessa de* rapine* des employés turc·, viennent s'Ajouter 1* la école* pour le* jeune* bulgare* et elle a cherché dtme pour l'évêque; 2· le payement de 9 piastre* A établir de* rapport* plu* étroit* et plus fréquent* que chaque eouple doit lui faire; 3* l'impôt du entre cette nation et elle par le* émigration* *ur recrutement que le gouvernement turc n exige de* •on territoire, comme l'a prouvé l'exiatence de individu* qu'à l'ège de 20 an* et que l'évêque per nombreuse* colonie* bulgare* dan* la portion de çoit dès qu'ils ont 12 ans; 4* le payement de la Bessarabie cédée Ion dn traité dq Paris. 5 piastre* lors de la visite des maisons .deux fois par an ; 5* les dispense* ou permimions pour chaque ' Apograph·* 4»od aestas ma sa* CrigtasU ooatan mariage, taxée* suivant la fortune et s'élevant par êigastu e*t dsrissi·*· vir Tiaayn, qai SoAie AériaaopcU osafois è 5000 piastre·; 6* les divorce· provoqué· et salsm gallica· agit · 31 SYNODI OON8TANTINOPOLITANAE, 1830-1873 33 ardent» que 1m russM dans nette campagne contre Γηηίοη, m sont associés aux mêmm démaréhM et aux mêmM.promesses. Toutes cm eansM réuiM expliqaeat, sans le justifier. le temps d'arrêt, et même de recul que racialisms a éprouvé. Cepen dant on ne peut pas dire qu'il soit compromis. Peut-être même pourrait-on ajouter qu'il Mt entré dans une phase plus calme et meilleure, où il sera plupart dM procès entre chrétien·, étant d'après loisible de le, régulariser en utilisant pour l'avenir l'organisation de l'empire remit à la juridiction dM 1m leçons donnéM par le passé. ' évêque· et du patriarche, il y a là une nouvelle Il reste donc h examiner quels seraient, è mon occasion de rapine qui n'Mt paa moins fructueuse sens, 1m moyens 1m plus effiouM è employer pour que 1m autre·. Et ee qui Mt le plu· odieux dan· assurer désormais à l'uniatisme une marche constante et régulière. L'expérience a déjà démontré que si cm pratique·, c'est que leur exécution Mt assurée par le concours dM autorités et des cavas turea, l'on a contre soi l'hostilité déclarée de la Russie qui viennent aider dM prélats chrétiens è rançonner et l'opposition beaucoup moins explicable de l'An leur troupeau et en partager avec eux 1m dépouillM. gleterre, on Mt assuré de ne pas rencontrer, Im mêmes dispositions en Turquie. La Porte pré Ainsi, l'on calcule qu'il reste chaque année au pay san è peine une moitié dM fruits de son travail. : férerait sans doute, qu'aucun changement trop, ra dical ne s'effectuât dans 1m rapporta entre les Dès lors s'explique comment le désir tout hu Bulgares et le patriarcat grec. Maie ne pouvant main d'échapper è un état aussi intolérable a poussé pas méconnaître ce qu'il y a de fondé dans 1m certains habitants dM vîUm et dM campagnes de plaintM dM populations; d'un autre côté, sentant la Bulgarie è accepter lïdée.de l'union avec Rome, comme un moyen de salut matériel, pendant que qu'il s*Mt établi là un courant de séparation dont il faut,, bon gré malgré, tenir compte, elle calcule quelques-uns de leurs chefs, mus par leurs aspira avec raison qu'il vaut mieux le diriger dans un tions d'indépendenee, aboutissaient à la même vois. Mais il était indispensable de bien préciser la na sens qüi ne soit pas nuisible à ses intérêts. Mehmed ture dM mobilM qui ont fait agir 1m uns et' Im Kubrisli Pacha, s'en est expliqué fort nettement autres, avant d'aborder l'expose de la situation avec moi. Je lui témoignais ma .surprise de ce qu'un musulman comme lui s'était niontré favorable actuelle. ' à l'union dM Bulgares avec Rome. — „Croyes-vous L'uniatisme, tel qu'il se présente aujourd'hui, ne réalise pas toutes Im espérMces qu'il avait fait donc, m’a-t-il répondu, que nous ne connaissions pas tout ce qu'a fait la Russie pour pousser les naître. Le peu d'erriemble qui a existé dans la chrétiens è chasser les Turcs de l'Europe? Nous direction supérieure de cette quMtion, le caractère n'accorderons jamais aux Bulgares un patriarcat vénal et déloyal de plusieurs ecclésiastiquM bul gares, ont contribué à le compromettre. Plusieurs séparé qu'ils demandent. Nous aimerions mieux. villages qui s'étaient convertis è l'union n'ont pas θ il Mt vrai, les voir rester sous le patriarcat grec tardé à apostasier. De telle sorte qu'aujourd'hui ou s'adresser è un des patriarcats déjà existants, arménien ou grec-uni, voire même au grand rabbin, l'état réel de l'uniatisme se réduit aux proportions que noue reconnaissons également comme une au mentionnéM dans la note ajoutée (Pièce η· 1). Il résulte de cette pièce qu'il reste encore dau^l'union torité. Mais puisqu'ils tendent è se constituer en les trois faubourgs d'Andrinople et 14 viîlâgM dehors du patriarcat de Constantinople, nous pré donnant ensemble 1117 familles on 5585 âmes avec férons de beaucoup qu'ils passent au pape de qui nous n'avons rien è redouter." 5 églises et 4 prêtres. Ce résultat est peu con Il Mt difficili* d'être plus catégorique, et la sidérable et ne répond pas aux premiers débuts. grando position que Kubrisli Pacha occupe dans Mais peut-être ne faut-il pas adresser aux Bul l'empire ottoman doit faire admettre qu'il a ex gares de reproches trop amers pour le pas en ar primé en cette circonstance la vraie pensée de son rière qu'ils ont fait. Ils se sont vus un peu aban donnés è eux-mêmes et privés de prêtres dès le gouvernement. C'eut déjà un fait acquis, très im commencement de leur conversion. Or pour des portant, que cette demi-bienveillance de la Porte, et en ménageant ses susceptibilités il est possible villages où chaque jour se présentent des naissan d'en tirer un utile parti. Je me permettrai dy ces. dM décès et des mariages, dans un paye où l'on attache tant d'importance à la partie extérieure joindre encor# l'indication de quelques moyens pratiqUM d'exécution que l'étude de cette question de la religion, il n'est pas étonnant que la privation d'égiisM et de sacrements en ait promptement D m'a suggérés. ramené une partie à son premier culte. Le paI' Centraliser la direction du mouvement uniatriarcat de Constantinople, d'ailleurs secondé avec tiste dans une seule main. Malgré les excellentes grande énergie par les agents russM, a travaillé è intentions qui ont animé 1m personnM qu'un pieux provoquer dM apostasÎM. Les uns et les autres sèle a amenées à attirer les Bulgares dans le giron de l'église Romaine, on ne peut s’empêcher de ont semblé vouloir donner quelque satisfaction aux reconnaître qu'il n'y a pas toujours entre ellM deux . espèces d'aspirations signalées plus haut. cette unité de vum indispensable au succès. Il Aux chefs de la population demandant une hiérparaîtrait dope d’une grande utilité qu'un seul et archie ecclésiastique indépendante et nationale, on même ordre' religieux Mt è l'avenir chargé de a fait: des promesses, et le patriarche grec a ré pondu par la création de deux évêques et quelquM •enduire les Bulgares dans la nouvelle voie. Pour prêtres bulgares. A la population elle-même on a opérer une concentration plus complète, il serait à fait espérer du soulagement aux exactions dont désirer que le siège réel del la mission fût dan» prononcés arbitrairement et donnant H·· A un nou veau mariage souvent entre Im même· individu·, moyennant de nouvelle· sommM ne fort·· que le· première·: 7· le prix de l'abaolntM» et de la communion parfois très élevé. Voilà quelque·- une dM moyen· employé· pur 1m évêque» et 1m prêtre· grec» pour extorquer l'argent de U malheureuse population qu'ils pressurent, Mo· qompter que U t elle est victime. La Russie Mt allée plus loin sur le premier point; elle s'est avancée jusqu'à assurer que dans un délai très court un patriarch· bulgare complètement indépendant serait nommé, et avec lui, tout un ensemble hiérarchique. Ce qu'il y a d'étrange, est que les agents anglais, non moins une ville bulgare telle qne Philippopoli ou Andrinople, car pendant longtemps il suffira aux chefs de cette mission d'avoir un délégué direct à Con stantinople, chargé dM rapports d'administration à entretenir avec la Porte. Les Bulgares verraient d'un bon œil qu'on s’occupe d'eux chet eux et qu'ils S3 ■ SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE, 1860-1873 34 peuvent facilement entrer en relation avec le prélat A sera vivement frappé par b vue d'un clergé qui ae réclame d'eux que leur conversion. Du reste, chargé de leur direction. •J· Établir un moins b missions répartie· entre des tomme· conaidérablcs no sont pas néceeaaires: les ville· d'Andrinople, Tirnovo, Monastir, Sofia et dix mille franc· par an pour chacune de· missions ; Chumla, chacune d'elle· ayant deux'prêtre· du rite trente mille franc» pour le collège; «oit en tout 80 000 franc·, suffiraient largement aux premiers oriental, une église et une école. En outre un col lège où ae donnerait une éducation plu· relevée et besoins. Plus tard, et lorsqu'on nommera dans les villages des curés bulgares, on pourra assurer leur dont la plaee semble indiquée à Philippopoli. Ce n'e«t point eu effet par des prédication· bruyante· entretien h l'aide des fonda fournis par les pay que l'on parviendra à apprivoiser l'esprit ignorant sans, mais en usant des plus grandes -précautions et ombrageux des Bulgares. Π est préférable que dans l'établissement de ce· charge*. ces miasions s'établissent modestement dans les 6* Respecter le rite oriental, auquel les Bul centres les plus importants, et amènent peu-è-peu à gares sont habitués. Je sais que c'est un point elles des hommes qui viendront d'autant plus facile déjà acquis, mais on ne peut trop insister sur son ment que l'on paraîtra moins empreaaé d'aller è observation. Le» pratique* extérieures tiennent eux. Le chiffre indiqué sera regardé peut-être encore malheureusement la première place dans comme trop élevé dans l'état actuel de l'uniatisme. la vie religieuse de l'Orient. Respecter «crapu Mais on doit espérer que cet état n eat que tran leusement le carême et.lea différants jeûnes ; baiser sitoire· et d'ailleurs des missions un peu nombreuse· b ^e· images et multiplier à l'infini les signes de croix, passent aux yeux de ces peuples pour plus sont indispensable·, puisqu'une des prineipales cause· de» apostasies a été le manque de prêtres et méritoires, Quel exercice de la craie piété et de la morale ' d églises. Att surplus on peut prendre exemple sur Encore ce· observance·, comme le» la propagande prolratante qui, malgré le petit cérémonies de l'église. n ont-elles de valeur è leurs nombre de ses prosélytes, n'en possède pas moins yeux, que si elles sont accomplies conformément plusieurs missions, car la note ci-jointe (Pièce n" 3) à'leur rite habituel. Aussitôt que quelques familles furent passées À l'union. leur principale préoccumentionne l'emplacement de 13 d'entr'elles, et en core sais-je qu'il en existe d'autres dont je n'ai , pation a été., de savoir s'il serait changé quelque pu mo procurer les noms asset exactement. chose à la langue et aux cérémonies employées 3° Organiser là mission de Bulgarie autant au dans les prières et dans la célébration de la messe. point de vue matériel qu'au point de vue spirituel. Le nom de ιο/AolïfW, qui dans le principe lepr a La position des nationalités chrétiennes en Turquie été imprudemment appliqué, a failli les faire fuir. est asset connue pour qu'il soit inutile d'insister Π a fallu du temps pour leur démontrer que ce sur cette question. La Porte à laissé et laisse à mot n'était pas synonyme de latin et que Rom· ces nationalités une véritable autonomie admini savait respecter le rite des Arméniens, des Chaistrative sous la direction du clergé, pourvu qu'elle· déen·, des Grecs, tout en les admettant sous son lui payent régulièrement les impôts. Le gouverne- obédience. Dès I enfance, on a inspiré aux Bul'pient ottoman abandonne è ces nationalités le soin c gares une telle horreur du nom de latin, qu ils •ont accoutumés è nous regarder è peu près comme de toutes leurs affaires intérieures; et leurs véri des payens, parce que nos pratiques sont moins tables employés civils aussi bien que'leur admini extérieures, et surtout parce que notre baptême strateur, sont -les patriarches, les évêque· ét les prêtres. Ce sont même, ainsi que je l ai dit, le· ne se fait pas par immersion., Ces préjugé· sont abus administratifs de ces pseudo-fonctionnaire· ■tristes à signaler, sans doute, mais souvent il est qui ont indisposé les populations. Elles attachent nécessaire de prendre les hommes comme ils sont, donc une grande importance à ee que feront, les lorsqu'on reut les améliorer. Ce ne sera qu avec missions dans cette circonstance, puisque le gou une certaine tolérance et une grande patience vernement turc n'ayant pas d'employé»' civils- à qu’on parviendra à instruire le» nouveaux convertis. V fournir, l'administration des intérêts des populations et l'on ne peut même espérer d'en faire des chré converties reviendra forcément- à ceux mêmes qui tiens éclairés qu'à la seconde génération. les auront rapprochées de Rome. Par conséquent 6'· Ne pas précipiter le mouvement de l uniou. on commettrait une grave erreur si l'on arrivait Ce dernier point est la conséquence naturelle de. dans ces pays avec nos idées occidentale» sur le celui qui précède. Je l'appuierai encore de deux rôle du clergé au point de vuu civil et si l'on autres considérations, l'ne propagande trop active ne s'efforçait pas d'organiser le temporel «usai et qui attirerait trop l'attention sur elle, provoquerait complètement que le spirituel. En Orient ce ne immédiatement l'opposition ■ de» adversaires de sont pas seulement de» âmes que le clergé doit D l'uniatianie qui ont déjà prouvé la fertilité Me leurs édifier et diriger, ce sont des citoyen· qu'il faut ressources. Enfin, je dirai que ai les conversion» administrer et juger; cette condition indique· la venaient è se multiplier trop rapidement, la mission nature des aptitudes à rechercher dans les mission elle-même se verrait dans un véritable embarras. L'état d abjection dans lequel vit le clergé grecnaires et l'étendue des pouvoirs à leur donner. 4° Munir la mission de fonds suffisants, non bulgare est tel qu'il serait impossible de lui'confier ' pas sans doute pour acheter lea consciences, mais en masse la direction et l'administration de» nou afin que flans les premiers temps de leur création, veaux néophytes. On s'exposerait alors au danger ces miasions se suffisent à elles-mêmes, et que leur de laisser bien des communes sans desservants et Ion retomberait dans les inconvénients où le entretien ne retombe pas à la charge des popu lations. 11 est triste, sans -doute; lorsqu’il s'agit manque de prêtres a contraint les convsttis è re tourner au schisme. I >r, comme il est plus difficile de ramener un peuple à la vraie foi, d'être obligé de s'occuper de questions d argent, mais enfin elles de ramener une seconde fois ceux-ci. que d'opérer une première conversion, on pourrait compromettre sont nécessaires dans les circonstances présente·, puisqu'une des principales causes de ce mouvement l'œuvre par trop de précipitation. Tout concourt donc à démontrer la nécessité d'allier la prudence eet le désir d'échapper aux exactions du clergé. Ce serait donc un mauvais début que de com au sèle, dans la mission de Bulgarie, et ma con mencer auprès de· Bulgares appauvris par leur viction est telle sur ce point, que je me suis per demander des secours. Leur esprit au contraire mis de le mentionner avee une certaine insistance. CokoiL·. oaxaaaL. tomus XLV. s i ' SYHODt CONST AMTIMOPOLIT ANAE. 1860-1873 36 J'aurai· pu encore perler d'an -dernier Doyen * gregaaioni epaendo ora naacenti non potranno aél d'action eicluMvement temporel, et qui donnerait momento' prow edere a tutti' i bisogni della medean puiaaant appai i l'oravre de la miaaion : ee ternit ^■ima missione. pour le· population· bulgare· l'eapoir de trouver .Deve in pari tempo raearsi a notitia dell' uae protection, au moin· offdeaae, contre le· eminenxe voatre che vi sono altreal i padri vexation· et le· avanie· de· autorité· Jerque· etc. Lanaristi che hanno cum dei neoiti dello steeso Mai· l'extrême réaérve qui m· M prescrite rito in Monastic, in . Salorfioco cd in Costantinopar *on excellence monsieur le marqui· de Mouatier. , poli, ove peril quoi padri sembrano contrarians eon ambauadeur de France é Conatantinople. m'impoM ' grave danno dell' unione quanto viene ordinato da le devoir de ne le mentionner que pour mémoire. monsignor Brunoni vicario apostolico patriarcale di Du reete je peux dire que depuis mon arrivée Costantinopoli. In fatti il minsionsrio Malcxynski à mon nouveau poate. j'ai veillé avec lo plu· grand nella *ua ultima del 20 gennaro dell' anno corrente •oin b renter «crupuleusement dan· Ica limite· de dando conto degli affari religiosi de' Bulgari serice cette réserve, et pénétré rè. un principale citfA della Bulgaria, ed inviando conprêta Lauarista ai era *»pp*»st*i a quÿst' ordine, temjioraneamente a Costantinopoli un delegat·» jier dichiarandu che i Bulgari non nu vogliwno, c «i t»ra trathtre gli affari de' Bulgari uniti presso il goaffrettqto d accettarc un prete bulgaro capitato^ verno ottomano Oltre a ciù converrebbe di sta qui da' poco tempo, senra avere una suftilientg bilire'le rcaidenaa dei missionari almeno in oinquè garanzia delle qualité che ni rico telo anxi 1' antipatia onde il clero latino di (\»staotihopoli è gvneralmente animato verto gli scismatici ed in ispecie verso dei Greci, è quindi di parere chc a dare un vero aviluppo all j>pera della santa unione farebbe mestieri che Ia sede npoMolica oltre H vicario patriarcale dei jatini avenae ancora a Coatantinopoli un nuntio o un delegato, il quale dovrebbe aver cura parti culare degli affari religiosi dei Bulgari e de Greci. reenndosi per qualche tempo d ogni anno in AdrianopoJi affin di visitare le missioni bulgare. A rag- giungere efficacementeMo scopo'bramato suggvriace il signor de Briey tuccome mozzi indispensabili di erigere in Coaiantiuop<»li una chiesa pei Bulgari ed un ultra pei Greci. di ottenere dal governo otto mane il ricouoscimento officiale della romuniti greca stansiata in Costantinopoli. di pubhlieare un giornale che difendesse gl interessi di quoi neofiti. ed infine di fundare in Costantinopoli un collegio per 1 insegriamento delle scuole superiori rAggiunge poi che il menr.ionato représen tante della santa sede dovrebbe trattare direttamente coi ministri del goverlfo tureo ed in tal guisa potrebbe assai bene tutelare e proteggere quoi fieofiti dalle mone* ostili dell ambaaciata russa e dei patriarcato scismatico. sodilisfaeendo insieme ai vot{ dei Bulgari p Greci i quali altro m>n bremeno se non di sottrarsi alie vvssazioni dei vcscovi scismatici. e di avere un clero indigeno ed una gerarchia nationale. Anche ii governo di Costantipopoli amerebbe invglio d nprire relationi diretfe col rapprese*Cante pontificio specialmeiite perché in siffata guisa sarebhe libero dwlle esigenre, cui spesso va soggetto nel trattare colle piandi potenze d'Europa. rNon dissimula perù il mvntovato signor de Briey che la nonnna di un nunr.io pontificio residente in Tostantinopoli troverebbe un ostacolo per parte della Francia, nia sostenendo esser ne cessario per gl interessi del cattoliciamu in Oriente di mantenere Γ influenza di questa nazioné. ha motivo de ritenefe che sgrebbe per cessare quaUiasi difficulté se la santa sede prendesse in antecedenza gli opportuni attoordi col governo di^Parigi. special men te nel casiy che invece di un niAzio iuviasse piuttosto ooUy^uu delegato apostolico, sempre perd toile aueoprqMe attributioni. „Non si tralaaoih di comunieare siffato div^ samento tanto al signor abbate Malcsynski che trovaai présentement* in Roma e per eeeere stato, come fu arvertito di aopra. pareechie tempo addetto alia missione bulgara ben eouoece lo stato della mederima, quanto a monsignor Brunoni vicario patriarcale di Conetantinopoli. che ha cura della stesaa missione unitatnente a quelle de* Greci. II primo pertento (Somaurit, numero XII) conviene pienamrntc sulla divitate nomina di un nuntio o delegato apoatolico al quale dovrebbero a suo avviso accordant fecoltà spirituali assai atnpie onde meglio appariera la sua autorité presso gli orien' tali, e dal medesimo dovrebbe dipendere in ogni cusa Ia direiione delle missioni bulgare e greche. . Il seconde poi (Sommorio, nutnero XV) non solo approve questo partito ma aggiunge che la nomina di un rapprvsentante della santa sede nells capi ti tale dell'impero tureo «arh un awenimento, che iiuMpurerd an em di fdieità per la r^li^iottr in Oriente: fffo aard Miniato da tutti i cattolici çon plauti e con riva aUe^reata. Terne per altro delle difficulté, che per nou perdere la sua influenza non lascerebbe certamente di opporre la Francia all attuMzione di questo progetto, aggiungendn perciA che il nunzio o delegato apostolico non dovrebbe eesere inviato a t'ostantinopoli senta I'assenso delle potenze cattoliche perché all occorrenxa avesse in esse un appogio nolle sue trattative col governo turco. 5el case poi nun riusciase di nominare il divisato rappresentante pontificio, proporrebbe il medesimo prelate un altro provvedimento egualmente vantaggioao alia religione cattoliea. cioc di ottener dalla Francia .che «>gni qualvoka la santa sede destina un vescove. un delegato, o altro su periore ecclesiastico per una qualche provincia dell* impero ottomano. venga questo présentât·» in Costantinopoli dall' ambaaciata stesaa franceee. e nelle provincie dai rispettivi consoli. al governo per es sore officialmente*riconosciuto. e quindi ammesso a* trattare immediatamente gli affari religiosi, re stando pero sempre sotto Ia protoriune dellà Fran cia.- la quale noil occorrcnz.a awesse a porgergli il suo valevole appoggio.' qui non saré fuor di proposito l accenarche la Propaganda prima assai che lo suggerisse il signor console francese di Adrianopoli erasi occu patu dell vtcr.ione di una chiesa in .('ostantinopoli ad uso dei Greci, e del riconoscimento officiale della cqmiyrttè-de meileaimi per parte del governo turco. prewso cui interponeva a questo fine i buoni officii di monsignor Hassun. tl quale perb facea conoscere non essore .ancon» giunto il tempA oppor tuno ai) ottenere siffHtlok^rico’noacimento. attes<^ A sperialniento il ristretl·» numero dei neofiti greci. e la mancanz^ che essi hanno di una chiesa dello stesao rito. Fer questa altreal eccitavasi hi xelo di monsignor Brunoni. il quale sebbene vedossv la somma nécessité di un tale provvedimento non riusci fino ad ora di rerarlo in attu per difetto dei tnezzi pecuniarii, giaechè quell» chc gji pervengono dalla cantk dei fedeb d' Europa sono appeha suffi cienti per mantenore nello stato in pui trovasi la piccola comunité greca unita di t'ostantinopoli. ^Tornando ora ai Bulgari fa d u<»po in ultimo luogo richiamar I attenzione dell etninenze vostra reverendissime sulla nécessité di nominare pei mèdesimi un capo nazionale. giaccho dope la partenaa di monsignor Socolski essi hanno sufferto di mal* animo di caser soggetti tanto all* Arabagiski bulgare latino quanto al Malczynaki polaceo ruteno (vedi sopra col. ^18-26) facendo mai aempre \oti di avere a loro capo uno del clero indigeno. Il 3· 39 ___ ' 8YNODI CON8TANTINOPOLITANAK, 1860-18Î3 signor Le Pavec eaponeva (Seaasno, numero HI) A aincello che lo rappresenti nella capitale dell' itnall’ eminentissimo signor cardinale prefetto che a pero ottomane. motive di non eeaèrti nominato pet Bulgari un .Per altro il nominato oacerdote Raffaele Popox veacovo della loro naaione vannera grandement· im- renne ultimamente riconoaciuto dal governo otto pedite le nuove conversioni dei medesitni. e multi man» in qualité di rapo civile de' Bulgari uniti, ed dei già convertit! facciano ritorno allo seisna. Con- il aullodato monaignor Brunoni dovetto interewaru teraporaneamente monsignor Brunoni proponeva di per ottenure queeto riconoaeimento, affine di appaconsacrer vcscovo popp Raffaele |»ei Bulgari uniti gare Γ ovigenic di quegli orientali. Perd non «om d' Adrianopoli. aggiungendo (supra, col. 27 A) le bra con ciô punto diminutu la nécessité di nomi ragiuni rhe sembravantio consigliere la nomina di naro un capo ecclesiastico per la Messa comunitè un vescovo per la natione bulgare, che sono; de' Bulgari, giacchè le ultime informationi fomite r.l. Hi ritnuovere uno de principali ostacoli ai a questa sacra congrcgaaione dal missionario apoprogressi dell' unione coi riaccendere lo telo nel stolico signor Le Pavec (Sommarïo, numero XVI) cupro de' Bulgari i quali sono umiliati assa i dell’ chiaramente dimostrano tome i nemici della sauta estrema diffidenxa che la sauta sede veterna pel unione non consano di riinpmvcrare ai noofiti di clero bulgare dooo la defezione di Bokolski. rito bulgare Ia mancansa assoluta, che cglino hanno. „.2. Di truncare ogni motivo agli scismatici di un vescovo nationale, cercando con tal messo (ireci <* Bulgari di rinfacciarc agli uniti chv la di ricondurli ali obbedienra del patriarca greco«fessa chiesa Romana Ii reputa indegni di avere B «cismatico di Costantinopoli. un véscovo nationale. «,E*po»to in tal guisa quanto concerne Jo stato Di consolidare 1 unione in Adrianopoli della missione bulgare, altro non resta che sottocome punt»» importante e formarne un centro d'onde porre al sapiente giuditio dell' eminento vostre 1' unione possa diramani di più in più. reverendissime i «eguenti dubhj. r,4. Di rimunerare Γ attaccamento che gli uniti rL 8e debba recarsi ud effetto il divisainento di Adrianopoli vstvrnano per la santa sede.* d affidare la missione de' Bulgari ad un solo or rMonsighor Hassun ed il signor Lc Pavec inter dine religioso, e quale nia da preset gliersi. pellati in proponito convengono pienamente sulla ÇaatouM negatir* nécessité di dari» ai Bulgari un veacovu'naxionale (Sommario, numero VH. VIII), soministrahdo in ispecic informationi favorevoli sui candidatfi popp Raffaele. Monsignor Hasaùn ritiene caser più sicuro di affidare per ora armedesimo soltanto la diocesi di Adrianopoli che è il centro principale dei movimento religioso dei Bulgari, montre in appresso ove il suddetto Raffaele rispondesse alla fiducia in lui riposta dalla santa sedo, si potrebbe nciminarlo dapo di tntta la comunitè bulgare. 11 signor Le Pavec ηζ contrario suggeriscc di stabilir fin da ora in Costantinopoli la sede de) nuovo vescovo ordinandogli d* intvndersi nel disbrign degli affari reli giosi o civili con alcuno dei voweovi ivi residenti, ovvero di aver pYesao di sè una persona istruita da cui prender consiglio nel dirigere Ia missione affidatagli. ^Monsignor Brunoni (&famari^pifaiero IX) con formando le buone doti onde 4Vornito popp Raf * 40 0Π· Be credani sufficientemente proweduto alia stessa missione con i religiosi, che >i so^o presentemente. HI. 8e convenga alia santa sede di nominare ,a Costantinopoli un nunr.io pvnfifirp» ovsero un delegato apostolico esprensamentv inearicato d«gli affari di rito bulgaro e greco. „1V. Se debba suppHcarsi il «anto padre porche c ai degni nominare it sacerdote KafTaeh· Popov a capo ecclesiastico de' Bulgari uniti Quaterni* nffirmulipf ,V Re cânvenga insignirlo dei raratterc episco pale. e oonferirgli la dignité aalec (Sommnrio, brajo 1865, p. 39)l. * In pari tempo non pnh dissimulerai la gravité di quelle rifleeuione di Le Pavée, e deî fatti speeiahneeto pié recenti, onde la conforma. rL'ultra' osservaiione in ordine a concedere un vescovo bulgare viens indicata da monaignor Bru noni fSummario, p. 3). il qoale crede easer questo un messo indispenaabile per conservare la novella chiesa bulgara distinta ed indipendente dalla grecocattolica. di cui non eeietono che poebiasimi cle menti. e la cui eeistcnaa non è ancora riconoaciuta. „La quale consideratione sembra meritare qual che peso. Difatti i Bulgari non sono in origine, che una semplice trasformaiionc della chiesa groea; di cui per quanto pué' saperaene roeno la diversité della lingua liturgies (poichè i Bulgari uaano la slave), conservant) i riti c le costumante, come ne ; hanno seguito gli errori. Di più ai conoace corne fine al giorno di oggi siano atati sot to il patriarcato acismatico dei Greci; dsl quale non ai sono sepa rati. che per 1 oppressione, cbe ne aoffrivano e par /er risor^err la loro nationality Onde potrebbe non riuacire di loro soddisfaxione di essor confusi con i Greci. e di avvedersi che in ultimo null' hanno ottenuto aotto questu punto di vista, se non che pausare dalla soggeziono dei Greci scismatici a quelle dei Greci. cattolici. pN'è parrebbe che potesse tutto ciù riuacire utile nolle viate della chiesa cattolica. Poichè conoscendosi la profond^ depravaiione dell* episco pate aciamatico, notoriamente diffathata ’ (tacendo dei cvstumi) per la più sordida e impudente Simo nin. non potrebbero i vescovi che poco fa vi appartenevano. iapirare ancora molts fiducia per Γ andamento disciplinare da indurui nella chiesa . bulgara; ed è pur noto, che la disciplina eccle siastica c la più valida custodia dolls parité del dogma. p()r taie indipendenza che vorrebbesi della chiesa bulgara dalla grecs unit», soffrirebbe grave pregiudizio secundo Γ awiso dello steaao monsignor Bru noni. se Γ hrciveacovo greco di Dréma monaignor Mclezio proseguisae a conferire gli ordini al novello clero di Bulgaria per mancanta di un vescovo ptoprio, e se si permettosse al tnonaco Pandaleimone di seguire il rito greco. 11 viqn impegno che ha questi di associerai ai Greci uniti, non cbe i principali motivi che ve lu spingonn. potranno dul Γ eminence vostre scorgerai nel precitato rapporta di monsignor Brunoni (Sommario, numero II. p. 4) e da una lettera del missionario don Giovanni Maran go (Sommario^ numero III. p. 8). Checchè debba giudicarsi della liberté concessa al Pandaleimone dal rimentavato monsignor Brunoni di sceglierei quel rito che fosse di suo maggior gradimento. la quale in conformité al decreto della Propaganda del novembre 1838 gli sarebbe benzil spettata. nrlT otto prr& unicammtr di mm ronorr^ a tionr alia /rd* cattolica ; egit aneor di recente ha chiaramente manifestato il dttidcrio di dittaccarii dalla ehirta bulgara unita e di dichiararsi prrte del 1 Ρηύ anche vedersi nella rimeuUivsi* pou*>uia il I 19 del rislrrtto, ed i| numero XI de] Sommurio, p. 40. * lu un* memoria del signor Ravelet, secretario del comi tato dell· unione bulgara. présentât* alls Propaganda li 86 decembre 1861. si leggv eu tal proposito .Sous ne ferons pas le tableau des crime· dont elles icioè le ebieae sciMnaticbe orientali) sont couvertes, (’baqua sait que la simonie, le meurtre, la plue honteuse impureté se trouvent 4 tous les de grés des hiérarchies schismatiques son seolemeat comme vices privé·, mais comme institution· publique· et comme moyen de gouvernement ; de· plus hautes dignités ecclésiastique· aux pl®· modeste·, tout s'achète.* » 48 \ 8YN0DI OOMTARTWOPOLITABAK, J840-1878 rite ynn sedlo .1· dipendran sis' reassasgster JfcM· (βροίΜτκ, u»m II, p. 4); · βΐό priampafancat· porchh provodoado di non polar speraro ileu· proeatmegM call· eUaaa balgara, ora gi4 rod· iatallato il sacerdote Popov, si propara a oeroarla Mils chien grecs proaoo I'.areirOMoro di Drama, a perchà non gli aarobba ooaa troppo gradevole di riaaanere aotto la dipaadenaa daU'aawaiaMtrotore apoatolioo dei Bulgari Haiti ('Sserorerea, aamero III, p. 9). Par emere di brevità ai omette di qui riferire la ragioni oapoate da moaaiguor Brunoui (Soasreerse, numéro II, p. 5), la quali dimostrano, che la aaparaaione dal ridetto monaoo dalla ehiooa bulgare per far parte della green, non sarebbe nè prudente, ub giovevole, aasi di evideate nocumento alla prima, al oui oonsolidameato e pro gresse ravvisa appunto lo stgno monsignor Brunon i oesere neoeosario di non confoederis colla se conda, e di darie un vescoro naaionale aeaieurendone coal p^eppiù la indipendeaaa *. „Dopo tutto oiô non resta ehe ponderare i motivi, che poesono addursi per favorire o escludere il progetto di dare ai Bulgari un veocovo del loro 44 peÜ aaî mareo 184L quamdo appunto oomincsava a atabiürM‘ ia auova chie« bulgare-oattabea, oouoedova ai Bulgari oon un suo atto soienae * vaeoovi aasioaeli, «Hole propria, ad nso della lingua slave. La quai com potrebbe eewre an motive di tenta tione, o shnano na messo di sedatione par i Bul gari, i quali si vedeesero riflutato dalla chiesa oattotwa quel Unto ambito distintivo di aamoaalità, cbe gli offrira il petriereeto scismatico di Co«tantiaopoli, onde ritenerli oell' errore. .Resta ora a dir quakbe com dei motivi. che ei oppoegono alla nomina di un vmcovo bulgare. R primieremente 4 d' aversi présente la doloroM esperienta avuta con monsignor Sokolaki; il quale sia pure apostata, o oonfeaeore della fede (poichè finora non 4 riuseito di coaoseere ohiaramente que sto fatto), fà sempre almeno da principio vittima della propria imprevidenta e dabbenaggine. In se conde luogo la renitensa, cho fino ell’ ultime edunanta del febbrajo del eorronte anno si 4 avuta dalla Propagande ad aoeordare questo nuovo ve scovo, la quale ha sempre temuto le funestissime eonseguente, ohe deriverebbero dalla defeùme di un veaoovo bulgare sente paregono maggbri di rito e nasione. e cbe si trovano «prensi net ristretto nella citata Ponenaa del febbrajo 1865, J 37. Se quelle che potrebbero derivare dalla incostansa di non che a quelli, che fovoriscono taie progetto 4 un complice «eerdote A tutto ciô deve oggi neoeosario aggiungere alcuni altri in conaeguensa aggiunge'rsi in terto luogo il timore, che i Bulgari de Ile ««indicate letters giunte poeteriormente, e dope avere ottenuto un vescovo del proprio rito, cbe ai riducono ai seguenti. -Il primo già indicato vogliano dirigere a modo loro e da per so le loro dal signor Le Pavée (Semmario, febbrajo 1866, p. 66) com; timore che potrebbe dirai giustificato dalle force corne un eemplice preeentimento, e che oggi manovre ed attentati dei Bulgari-uniti di Costandisgrssiatamente 4 una realtA, eecondocbè il tnedetinopoli nolle vertente circa il capo civile della na simo miMi'onario ne riferisce (Sommarin, p. 3), eono tione: e aasai peggiore ancora sarebbe la i potesi non dei tutto improbabile, che voglieai dai Bnigeri le persecution· contre i Bulgari cui da inotivo, ο pretesto, o incorraggimento la mancanaa di un veuna propria gererchia cattolica, per poi costituirsi movo di lore rito: onde conoegue, che vacillano i chiesa sciamatica indipendente dal patriaroato ereconvertit·, e ei raffreddano i convertendi. Il se tieo di Costantinopoli ; ul che peri» fortunatamente conde 4 Γ influente, che sembre vada acquistando la Sublime Porta non voile finora consentire. Le monsignor Melesio vmcovo greco-cattolico per le quali cone tutte considerate, 1 eminente vostro nell alta loro sapiente vedranno quel decisione convenue ordinasioni che «da lui sj fanno d* parecohi sacer doti1 bulgari : la quale potrebbe aver maggior con prendere a vantaggio di quelle nascente chiesa. sistente, se si verificasae il paasaggio di PandaleiChe ae opportuno si credesae concedere ai Bulgari un vescovo di loro rito e natione, ne sembru che mone al rito greco, oui probabilmente terrebbero dretro i suoi monaci e monache, ed altri quoi seguaci: si dovrebbe in parf tempo prevvedere ad altre pasMggio che indebolirebhe la chiesa bulgare sensa partieolarità. consolidare l'.esordiente greco - cattolica. Il terso . „Questo novello vescovo sarebbe dioceaano con determinata sede e giurisditione ordinaria, ovvero finalmente è il vivo desiderio Hi avere un vescovo nationale, che hanno i Bulgari. dei quali scriveva m. partibu» e con giurisditione delegata T Nel primo già il audetto signor Revelet in un rapporte preoaso sarebbe necessario 1' erigere una diocesi, desentato alla ' Propagande li 33 ottobre 1861, che flnirne i limiti: e forse non potrebbe omettersi di sono disposti ad ammettere tutto, purchè on ne preordinare in qualche modo 1 eletione dei succes porte aucune atteint» à de» prieiliy»» gu’tll» consori ; se cio4 dovesse conservanti Γ uso che generaleiddne comme le teul fiqne de la nationalité ; e tel’ 4 mente ai pratica dagli orientali, o modellurla suile basi fissate per gli Armeni di Costantinopoli nella certamente 1' aver vescovi national!. La mancanta dei quali a giuditio del sunimentoveto miseionario D intrusions Licet ben nota ali' eminente vos,tre *. ovLe l’avec non solo impediere ulteriori conversion!, vero riservarne alia santaMde la nomina e la ietitutione. Questione delicatissima, la quale· meritema benanche espone a grave pericolo te già esegpite. corne già sfortunatamente avvenne pel «em rebbe profonda discussione: e sulla quale se pur plies allontanamento di monsignor Bokolski. «arebbe oomodo il tacere oggi (pariando «empre „E ciù jembre, meritare motte attentione rifletdella istitusione di un vero vescovato bulgare). tendo, che il patriareato «ciamatico di Costantinopotrebbe peri) in appresso presenters! più ardua e più spinosa appunto per questo silentio. .Sarebbe a vedersi in seconde luogo, ove con ' Non d«ve pero dimenticani Ia grande oscillatione, con cui monsignor vicario apoatolieo patriarcale di Costantinopoli venisse stabilire questo vescovato. Se si erigesae in breve intervallo di temps ha variato pia volte di opiaioae mu questo gravissimo argomrnto, siccome risulta dalle preee1 Li M «ennaro 1HC1 il canto pedre dirigeva a monsignor ilenti sue lature, cbe 1’ eminente vostra bea coaoacoao, e se Brnnoni il breve, cor quale rieeveva i hnlqari nella cbiesa cat ne -ba usa conferma sell' ultimo rapporto citato pia volte di tolica-. e li 14 dei successivo aprile coMeersra ia Roma mon soprs, ed inserito m) Sommerio della presents Poseuse signor Sokolaki. (numero II). 1 Questo atto lb riportalo nei pubblici gtoraali Josonoi * (>C|i *sr la prima volta conoeoa la Propaganda, cbe de Cautmtinefh, 30 marco IMI, e Courrier d’Orimt/M marso meamgnor MeMo abbia gib ordbssto e« ialeUigensa di w- dette ano, treasMom alia Properanda da menaigaor Brnnoni signor Bruonl quindid mmsdoti balgari: steeams «re bo al reo letters dai 9 sprite ssgMata : te quale con i saddetti inserti presents ignou Ia riapsrtare delta eausntymia balgare, che si paaoa all'emtanttotamu Paaeate. pamt’ altime prelate tmrimi «mare avstmMe * sitae « «« ' Bam nblbetasns ta Mme XL, oeL «87. -'-t—M—'m: ■ I L,-I.^l,,iih>?i,li»l l......... ... ......Jl..? ; 8YNODI OONBTANTINOPOLfTANAE, 18*0-1873 ia Oostantiaopoli, si mettevebbe fora· la boa· a dir eosl di qael patriareato balgaro, al qaale quanti novelli oonvertiti nos OMuremMt· aapirano * ; · aoa aarebb· difficile, oh· il aaovo veaoove renia·· piano piano preadeado il titolo di patriarea, che il govsrno ottomane accorda a tatt' i oapi roligioai delle reri· nationi di quell' impero, e quindi 00ΙΓ andar del tempo roleaac anehe, o foase dalla natione astretto ad arrogtreene i diritti. Che te altrove foase sta bilito per eeempio in Adrianopoli, potrebb' eftli pcrmanentemente risiedervi. sicconio dovrebbe fare? Non ri è al présente fra i Bulgari altra persona d'avérai iu vieta per la dignità veaeovile, che il aaeerdoto Raffaele Popov, già costituito capo civile della natione. Ora chi h investito di questo officio -trovaai necessariamente obbligato a passera molto tempo in Cootantinopoli, dovendo casera in contatto con il governo superiore per il regime civile dei nasionali, che a lui è affidato. E' vero che monsignor Brunoni f&mnwrto del febbrajo 1865, p. 30) era dapprima di avviso, cho il Popov come capo civile potesse risiedere in Adrianopoli avendo un rappresentante a Costantinopoli. Ma piaeerh alla natione bulgare, o almeno agi' intrigant!, i quali corne avviene ovunque, ne assumono la rappresentante? Non ei pub dimenticaro che presso gli orientali il laicato ba o vuole avere una grando prépondérante sui clero e sull' episcopate. „Che ae al nuovo veecovo. restando com' h attualmente amministratore dei Bulgari, si dense un titolo ύ partibat infideliam, o avrebbe il titolo di una sede R* ritenuta dai Bulgari prima dello scisma, o di altra qualunque diocesi orientale.' nel primo caso potrebbe 'avvenire, che convdrtendosi in essa una parte del |>opolo volease egli eaercitarvi ordinaria giurisdisione; e ne direniase cosi vero ordinario diocesano, cib che appunto rorrebbe éviterai col 'darglisi il titolo di una chiesa in partibat infidtlium. Che se arouse il titolo di ultra qualunque diocesi, sarebbe force a temersi, che cib non sembraue ai Bulgari coca derisoria, o almeno cho come tale qon venisse loro rappresentata dagli Messi scismatici. Ncmmen pub prendersi in cib eeempio dalla promotione di monsignor Sokolski ; poichb quando fu consecrato non gli vonne dato il titolo di veruna diocesi. Almeno il breve dei 19 aprile 1861 coi quale fu dichiarato vicario apoatolico, ha questa semplice diretione: Venerabili fratri Jotepho Sokoltki arthiepiteopo. „In qualunque caso non sarebbe force inoppor tuno, che Γ eminente vostre decidessero, se questo nuovo vescovo. anoorchb fosse ordinario, debba dipendere dal vicario apostolico di Costantinopoli; »r convenga far mentione d) questa dipendensa nel relativo breve; e se detqrminarvi i limiti di sua giurisditione. rIn quanto al primo monsignor Brunoni (Sommario, febbrajo 1865, p. 30), allorchb proponere che il sacerdote Popov fosse nominato amministra tore. domandava etiandio. che il medesimo doveaae avere una certa subordinationo al vicarip apoatolico latino fino al momento, in rui la tanta tedt orederit opportune «usn'i, febbrajo 1866, p. 31). ricordando che monsignor Bokolski era stato nominato vicario apoatolico .e arciveeeovo per i Bulgari sensa indication· dei territorio, oaaervava che forne non sarebbe prudente di concedere oggi une giurisdisiono spirituale tanto estes·, e proponere che si limitasse al territorio compreso ne) vicariato epostolico di Costantinopoli, ove ai trova il maggior numero dei Bulgari convertit!. Cii> non octante Γ eminente vostre portarono opinione, che il Popov doreuse esaer nominato amministratore di tutta la chiesa bulgare unita; la quale risolutione meritô Γ approvatione del canto padre. Reaterebbe ora a vederei. ce Γ oeservatione di monsignor Brunoni1 venisse nd ncquietare maggior peso, qualora si giudicaese conveniente d' insignire il sacerdote Raffaele del earattere veaeovile. „Γη ultima riflessione sulla consecratione del nuovo veecovo, da ebi riceverà egli il earattere episcopale? Vedranno Γ eminente rostre si atte·· le riflessioni esposte precedentemente sta oppor tuno. che venge consacrato dall' arciveeeovo greeocattolico monsignor Mcletio; ovvero se non foaae più conveniente commetterne la consecratione al vicario apostolico di Costantinopoli assistito da mon signor Mcletio e da ultra veecovo orientale o greco o armeno. In tal modo non ri sarebbe tanta pré pondérants del rito greco, e si rinnoverebbe ia piccolo Γ esempio del canto padre, il quale assistito da un' arcivescovo greco e da un roacoro latino consecrava in Roma monsignor Bokolski ; se pure taie divisamento non fosse per dispiacerp ai Bul gari, i quali. corne tutti gli orientali, credono di vedere ovunque lo spirito di latiniatar», anche nella consecratione, quasichd il veecovo consecrante latino in un col sacre earattere imprimasse anehe il latinisaso. rI)opo cib sono pregate Γ eminente vostre reve rendissime a risolvere i seguenti dubbj: „1. Se convenga consecrare vescovo il sacer dote Raffaele Popov attualmente amministratore della chiesa bulgara unita. Çuotoias affirmatiae „2. Se nominarlo veecovo diocesano, dov' erigerne la diocesi, e come determinaro· i confini. „3. Ovvero promuoverlo ad una chiesa in poriibat ttfidtlitan. „4. 8e nell' una o nell' altra ippwai eonaervarne Ia dipendensa dal vicario apoatolico di Conetantinopoli. ( ,6. A qaal veecovo commetterne Ia consecratione. 47 SYNODI OON8TANTINOPOIJTANAE, 1840-1873 48 „6. Se e quali altri ptowedimenti oonveaga ‘ . l'épiscopat da protopopo Raphael Popov admini strateur do l’église bulgare unie. Lorsque votre prendere in proposito.* lettre noua bat parvenue, noua avions d{jè fiait des In congregatione generali de Propaganda fldo pro nogotiia ritus orientalis habita dio 13 iuaii IBM eminentissimi et reverendissimi domini cardinales Patrusi, Altieri, Di Pietro, Reisaeh, Baraabè, Pane- bianoo, Pitre et De Luca ad proposita dubia re sponderant ut infra: Ad 1. „Affirmative". Ad i et 3. "Negative, et ad meptem". Mens eet, ohe il sacerdote Raffaele Popov continuando ad essere amministratore della chieaa bulgare unita, veuga consecrato veecovo pei Bulgari uniti sensa il titolo di alcuna chieaa in partibus infidelium, eieoome ei fece in ordine a monsignor Giuseppe Sokoiski. Ad 4. "Affirmative". Ad 6. "In peragenda consecratione servetur ritus orientalis: et ad eminentiMÜ|um praefectum ; ut provideat". Ad 6. "Affirmative et ad mentem". Mens eet: 1* D’ impegnare il vicario patriarcale e il pri mate armeno di Coatantinopoli ad opérerai maggiormente dopo la conaeerasione dei sacerdote Popov a promuovere la sauta unione, ed a proteggere i convertit! dalle penecusioni degH scismatici e delle autoriti turche. 2“ - D' inviare il aacerdote Popov, dôpo she sari consecrato, nulla fhccia dei luoghi per provare ai papii ed agli scismatici, che la chieaa bulgare unita estate, e che ha ottenuta la rieognisioqe officiale del sultano ; e d' insistere poscis per la separasione démarches auprès du saint siège pour obtenir le rétabliaeemeat de la hiérarchie ecclésiastique bul gare, et noua avons par conséquent attendu pour voua répondre que le saint siège eût pria une dé termination è ce sqjet. "Voua comprendras aisément que la décision d'une affaire aussi-importante demandait le tempe de la réflexion. Nous sommes heureux d'avoir è voua annoncer aujourd hui que vos vœux sont ac complie, et que le protopope Raphael a été promuh la dignité épiscopale. Il sera consacré à Con stantinople d'après le rite oriental, et pour donner' plus d'éclat è la cérémonie notrè saint père le pape a ordonné que l'un des évêques orientaux résidant è Rome viendrait expressément dans notre ville. I Nous l'attendons très prochainement. "La bonne nouvelle que nous voue annonçons est une nouvelle preuve que l'église catholique apo stolique et romaine vous donne de la sincère af fection qu'elle porte è votre nation ; et nous-mêmes qni avons le bonheur de la représenter k Constan tinople, noua partageons les mêmes sentirpents. Nous avons une pleine confiance que les Bulgares catho liques répondront è ces sentiments par un redouble ment d'affection et de dévouement pour l'église catholique. "Sur ce, nous vous accordons notre, bénédiction et’ prions le bon Dieu de voua accorder tous les biens spirituels et temporels. "A Constantinople le 14 septembre, fête de l'exaltation de la sainte-croix de l'année 1865." civile dei Bulgari uniti dagli scismatici. 3" D' ingiungere al novello vescovo amministratore, che stabilises un -auo rapprCsentante officiale, Ex epistola quadam eiusdem vicarii apostolici ove Ιο ravyisi necessario. 4" Di procurare i messi necessarii per le scuole, . praefecto congregationis de Propaganda fide in chiese, e per gli altri gravi bisogni di quells chiess scriptae ac die 25 Septembris 1865 datae haec selegimus : nascente. "Ho ricevuto il venerato dispaccio che racchiu5° Di ppescrivere, che i monasteri di religjoei deva le bolle di monsi^ior Raffaele Popov, eletto e religiose fondati dal monaoo Pantaleone siano immediatamente subordinati al novello vescovo vescovo della chieaa bulgare unita. Mi sono affrettato di darne avviso privato al novello prelato Popov sotto 1’ alta diresione dei vicario apostolico riserbandomi di fargliene Ia consegna più tardi patriarcale di Costantinopoli. Ita est con qualche solennité. "Richiamando pertento alta mia mente che Ludovicus cardinalis de Alteriis, relator. I' epoca fortunata in cui il cattolicismo ricomparve Ex audientia sanctissimi habita die 13 iunii 1865. in Caloedonia con tutto Io splendore dei suo culto, Sanctissimus dominus noster Pius divina providentia dopo di .esaerne stato tenuto espulso per tanti e papa IX, referente me subscripto secretario sacrae tapti recoli dal fanatisme musulmane, coincideva congregationis de Propaganda .fide pro negotiis coli' epoca non men fortunata del ritorno della ritus orientalis, praedictas eminentissimorum patrum nasione bulgare al seno materno della chieaa resolutiones adprobare dignatus est. romana, dopo di eaaere state pel tratto di più loannea Simeoni. secoli la achieve del patriarcato scismatico di Uti Romae sancitum fuerat, ita contigit. Raphael, ( Coatantinopoli, mi déterminai a fare precedere la Popov sacerdos inde a mense, niartio praepositus civilis Bulgarorum unitorum renuntiatus, a gubernio turcico, sedem suam habuit in civitate Adriatiopoli, dum Constantinopoli reliquit qui personam suam gereret sacerdotem Vaclidov ; atque autumno insequenti ad episcopalem dignitatem evectus eet. Sacram ordinationem Constantinopoli adeptus est mense novembri, sacra peragente episcopo rutheno Sombratovii, qui se illuc contulerat ex unctae sedis prae scripto. Nonnulla documenta ad rem pertinentia iuvat exhibere, servato temporum ordine. Atque primum quidem repraesentetur epistola vi carii apostolici ad Bulgares Adrianopolitanos missa, qua eis significat Rapbaelie Popov promotionem: "Aux bulgares unis de la ville et des villages d'Andrinople salut, en notre seigneur Jésus-Christ. "Noua avons reçu en son temps la lettre collectivo consegna delle bolle di una funxione religiosa secundo il rito bulgare nella nuova chieaa di Calcedonia. Scelsi a tai uopo Γ ultimo giorno delle quarante ore, che principiano in dette chiesa il dl 16 del mere corrente,' festa della virgine e martire senta Eufemia, scelta a patrona di Calcedonia dei primi tempi del cristianeaimo. Intendevo cosi porre il vescovo eletto ed ii gregge affidatogli sotto le protesione di une delle pita illustre sente che riportarono in Oriente, e nella atessa citta di Cal cedonia, la palma del martirio. Area di più fiducia nolle ferventi preghiere di tante anime divote, chp accorrevano a piè del sagramentato Signore, le quali attirerauno sena' altro sjilla nataénte chiera quo voay noua aveu écrite pour demuder l'élévation h gttn di quêta -ceremonia, che riusci di comma le -più abondant! benedixioni celeste, j "Sono certo di fare cosa grata ali' eminence vostra reverendissima eol fade conoecere il detta- 4» Μ SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE, ΙββΟ-1873 In alia epistola eiusdem vicarii ad eundem edifioazione e produce una pia emoaion» degli. praefectum congregationis de Propaganda fide animi. die 29 novembris eiusdem anni data, haec habe «Avea invitato monsignor Raffaele' a cantare nna messa solenne il terso giorno delle quarante bantur: «La consecraaione di monsignor Raffaele Popov ore, ali' altare dedicato a santp Eufemia. Era per la prima volta ohe dette facea uso de' pontificali, ebbe luogo domenica promima passata, 19 novembre, nella chiesa del Crisoatomo. A monsignor Giu benchè il privilegio gliene fotae atato giè concerno da quslche tempo, rquando la tanta aede lo nomi- seppe Sembratovica, arcivescovo di Nazianto, ch' era il consacrante, asaistevano monsignor Melezio, arcinava smministrstore della chieaa bulgare unita. vescovo di Drama e monsignor Benjamine, vescovo Fui prenante io atoaeo alia funaione assistito da alcuni dei mio clero. I religioni dei vari ordini, di Neapolis, di rito greco unito. I ministri erano che ai erano portati in Calcedonia per Γ adoratione bulgari e greci. Asaistevano eon me in abito corale, monsignor Hassun, monsignor Placido Sukisn, mon delle quarante ore, ai trovarono pure preaenti. signor Trioche, monsignor Craanik, abbate mitrato E debbo dire a lode de' Bulgari che tutti rimasero in Albania, monsignor Azarian, segretario di mon edificati délia divozione e dignité con cui fù esesignor Hassun. Asaistevano perimente due di ciaguita la nacra funaione. scuna delle communiti latine ed i sacerdoti gior«Terminata la meata, i aacerdoti e religiosi ai trasferirono ne' miei appartamenti, ove monsignor giani dell' ordine de' servi di Maria, testé fondato. dal sacerdote don Pietro Carisciarian. L' illustris Raffaele ai recti perimente dopo di aver fatto il simo e reverendissimo monsignor Gregorio Yussef, auo ringrasiunento. Dircaei poche parole al novello patriarca de' Melkiti, temendo di essere di scandalo prelate. Dopo d' avergli ricordato Ia consolazione ai Greci coli' assistere a una consagrazione fatta da recata al cuore, d' altronde cotanto amareggiato dei un arcivescovo, ricush d' intervenire alia funaione. aanto padre col ritorno della chieaa bulgare al aeno Non furono baatevoli a dissipare il suo timore ni della chieaa romane ; dopo d' avergli ricordato Γ in signe onore che il aanto padre erasi degnato fare Γ osservasione che il consecrando non ora dei rito melchita, ma bensi dei rit<*bulgaro ; ueppur quelle alia nazione bulgare col consecrare egli ateaso in persona il suo primo vescovo, alia quale funaione che monsignor patriarca nqp si trovava in luogo di sua giurisdizione ; né tampoco Ia riflessione, che esso mohsignor Raffaele avea avuta Ia bella sorte nella circostanza attuale monsignor Sembratovica di assistere; dopo di avergli rammentate le inde dovea considérerai quale delegato, spèciale della fesse premure degli eminentisaimi padri della sacré santa sede. Prese nondimeno perte el banchetto, congregatione di Propaganda pel bene delle na e in' moite circostanae diede e monsignor Sembrascente chiesa bulgare, o aegnatamente dell' eminenta tovicz delle prove dj deferenze e di onore. Assivostra reverendissima secondât» dullo zelantissimo monsignor Simeoni segretario; in fine dopo di avere stevano anche alla funzione sua eccellenaa l'interaoceunato con deliAateita le clrCostaqieVdispiace- punzio d'Austria, con un suo segretario, ed il voli che, inaspettatamente e in modo. tuttavia signor console generale austriaco. L' ambasciatore inesplicato, aveano rapito alia nascentb chieaa il C francese, benchè avease graziosamente accettato Γ invito di monsignor Sembratovica,- non comparse suo pastore, pubblicai che il sento padre, nella sua in chièqa. * , patorna sollicitudine, avea stabilito di non lasciare per un più lungo tempo Ia natione bulgare priva d un pastore dei proprio rito, e che erasi degnato di scegliere per vescovo monsignor Raffaele Popov. «Colei con piacere questa occasione, per rendere pubblica testimqnianza dell» fedeltk, dell' attacoamento filiale, della sincera divotione, di cui mon signor Raffaele avea dato prove costanti e indubbie, e per cui si era meritato quelle raccomandationi che gli procuravano oggi 1' onore del episco pate. Dissi in fine che il san to padre, per dare un contrassegno del auo particolare affetto e spe ciale benevolenta verso la nazione bulgaty, avea ordinato che il vpacovo greco, assistente al trono pontificio e residente abitualmente in Roma, verrebbe in Costantinopoli per dare la consecratione episcopale a monsignor Popov. . . . Monsignor Raf D faele rispose brevemente, ma con cuore commoneo, aile mie parole. Mi pregb di ringraziare il aanto padre del alto onore ch' erasi degnato di fargli, onore di cui si riconosce del tutto indegno. Mi ringratih per le buone raccomandationi. a cui attribuisce 1' onore di cui viene insignito, e mi j>regd di continuargli la mia assistent»; rivolgendbai poi al clero riunito. lo pregb di accordargli il eoccorso delle auo preghiere. V'no dei membri present! rispose con queste concise, ma significative parole : .Monseigneur, à vous nos bras, à vous nos cœurs.1 «Gli consignai le bolle dandpgli I' amplesso fra terno. Monsignor Raffaele abbracciè Γ uno dopo l'altro i membri del clero. Intervennero a tutto i preti e alcuni Bulgari. La ceremonia produme in me e negli astanti una consolante impressione. Posta esaere. questo sentimento il felice preeagio d'ou folio» e consolant» avvsnire . . .· Γ a»ra.«utHu.ramlLV. «Vi tu un numeroso concorso ; i Bulgari uniti di Costantinopoli, e due deputati della cittè di Adrianopoli, non che il padre Kaczanowski, venuto espreasamente, malgrado la sua provetta été e il rigore della stagione, per rappresentare la communità de' padri Resurrezionisti polacchi e dare al novello prelato un contrassegno della loro rispettosa affezione. Fra la folia ai distinguevano. oltre de Greci scismatici e qualche russe, multi di quei Bulgari che tuttora aspettano una gerarchia nazionale inde pendence. «Mi astengo dall'entrare qui in ulteriori’dettagli laaciando a monsignor Sembratovica il raccontare ogni cosa; sono sicuro che la sua relazione sarè di consolaaione al santo padre ed ail' eminenza vostra reverendiaaimsi Esso stesao dirè quali sono le sue speranse per Γ avvenire e in pari tempo esporrè i più urgenti bisogni della chiesa bulgare.' Fra questi tiene il primo luogo la sostituzione di libri liturgici cattolici ai libri atampati o in Russia o in Costantinopoli. ad uso de' scismatici, di cui. corne ho già avuto 1' onore di significarlo ail' emi nenza vostra reverendissima, i nostri Bulgari fanno uso costretti dalla nécessité. Monsignor Sembratovicz insisterè aul biaogno di contraire una chiesa in Costantinopoli ; esporré le forti spese a cui danno motive le attuali circonstanse della chiesa bul gare . . .“ Novus Bulgarorum antistes, Adrianopolim redux, totus incubuit in componendis omne genus negotiis nascentis ecclesiae bulgaricae catholicae : quibus utcunque expeditis, suae provinciae visitationem canonicam suscepit.. Comes in itinere datus est Victorious Galabert, ■ · congregatione Augustinia- 4 SYNODI CONBTANTINOPOLITANAE, 1860-1873 61 69 Atque haec quidem de re catholica apud Bul nornm *b Amnmptione, qui epiaaopo da itinera a peracto praefectam congregationi» de Propaganda gare» feliciter inataurata. De negotii» Bulgare» inter at Graeco» a nobi» diamdente» interpoaitia fide certiorem facienti et men· at ealamp» fait Relationem iatam, qua re» Bulgarorum unitorum ne verbum qujdem hic facere atatuimua, eam ea uti ea aetate »e habebant luculenter deacribuntar, «ati» exponantur in relationibus (έκθέσεσι) infra ad exhibere non patiuntur neque operi» noetri ratio ducendi», quae diverai» temporibua pro re .nata taerunt conacriptae. ' nequ^impoaiti huic volumini fine». 1. SUPPLEX LIBELLUS BULGARORUM LOCI VULGO DICTI KUKUÙ IN MACEDONIA 1869 iulii 19. 'Ημείς οί ένθΑδε ύπσγεγραμμένοι κΑτοιχοι τής' έπαρχίας ΙίολυΑνας μέ .jhipav έγκΑρδιον στενοχώριαν καί μέ βαθείαν καί Ανέκφραστον ψυχικήν 8λίψιν <έναγκα£όμεθα νΑ όμολογήσωμ»ν ένώπιον δλοκλήρο» τού κόσμου δτι ή ήμετέρα όρθόδοξος Ανατολική έκκλησία χατήντησεν σήμερον εις μίαν τοιαύτην Αξιο8-ρήνητον κατάστασιν ήτις δέν δύναται νΑ περιγρΑφθή- μένα, «ίς μάτην έβασανιζόμεθα νΑ διεγείρωμεν τδν έλΑχιστον χριστιανικόν οίκτον καί συναίσθησιν είς τήν καρδίαν τής ΑνωτΑτης έκκλησιαστικής κυριαρχίας. Αύτή ήχου»· τΑ ήμέτερα όδυνηρΑ παρΑπονα μετά μεγίστης Αδιαφορίας χαί ψυχρότητος. Τότε ήμείς διΑ νΑ δυνηθώμεν νΑ διατηρήσωμεν τήν πίστιν ήμών σώαν καί Αβλαβή, Καθώς τήν έδέχθημεν Από τούς Καί τόσον βαθυτέρα είναι ή ήμετέρα θλίψις καί ψυ- Β προπΑτορας ήμών, καί νΑ διαφυλάξωμεν χαί ήμβς αύτοδς Απδ τΑς σκανδαλώδεις καί Ανυποφόρους μικ χική ταραχή, δταν όμολογώμεν τοιαύτην πικρΑν Αλήθειαν, ώστε τδ χακδν ύπερέβη τήν όπομονήν. ρότητας καί παραβιάσεις τοΟ. αίσχροΟ καί διεφθαρ μένου γραικικοΟ Ιερατείου, Απεφαοίσαμεν σταθερώς ΦεΟ! έξ έκείνων έξ ών έπρεπε νΑ έκρεύση ό φωτισ μός καί πάσα χριστιανική Αρετή, δηλαδή έκ τών vi παρατήσωμεν αύτό, καί ‘vi άναγνώρίσωμεν τήν ήμιτέρων κορυφαίων ποιμένων καί έκκλησιαστικών αύτοΟ Αγιότητα τόν πάπαν Πίον Ιννατον χαί τούς Αρχηγών, Αλλως όνομαζόμενοι Αρχιερείς, σφετερισθέν- διαδόχους αύτοΟ «ίς τήν Αποστολικήν χαθέδραχ διά των τήν έκκλησιαοτιχήν έξουσίαν, πρόσωΛα τινά ίερω πνευματικόν ήμών Αρχηγόν χατΑ τόν Ακόλουθον μένα τΑ όπαΐα ούτε πίσιιν ούδέμίαν έχουσιν, ούτε τρόπον α’. Ημείς δεχόμεθα τήν συγκοινωνίαν τής κα-» συνείδησιν, ούτε χαρακτήρα, Ανθρωποι φίλαρχοι, φιλό δπ-.ίαν -ό ΊησοΟς δοξοι, αισχροκερδείς, διά χρήματα καταπατοΟσιν Ανα- θέδρας —,—, ■τοΟ — Αγίου -,.—Πέτρου, ----- ,---- είς, τήν ----------·,—. φανδδν ’ δλους τούς νόμους κα! τΑ έκκλησιαστικΑ . Χριστός έθεμελίωσε τήν έκκλησίαν του, καί έπ! κε μυστήρια, 'Οταν ή πατριαρχική τής Κωνσταντίνου- φαλής τής όποιας " Πίος ό Ιννατος κυβερνά χαί διευ πόλεως σύνοδος σύνίσταται Απδ τοιαΟτα Ατομα,' αύτή θύνει τήν τοΟ Ιησού Χριστού έχκΛησίαν. Ταύτοχρόνως ήμείς τψ δντι πιστεύομεν δτι ό Πίος έννατος είναι Αληθής κληρονόμος τού Αγίου Πέτρου. Πιστεΰομεν δέ τήν όρθόδοξον Ανατολικήν ήμών έχχλησίαν καί θρησκείαν δπως μάς τήν παρέδωκαν ό! Αγιοι πατέρες, καί όποίαν αί Αγιαι χαί οικουμενικά! σύνοδοι έτακτοποίησαν. ούτε' νά μεριμνώσι διά τΑς πνευματικός αύτοΟ Ανάγβ’. Επιθυμούμεν χα! παραχα «.ούμεν τόν Πίον Ινκας, Αλλ' ιδιαιτέρως Αποβλέπουσι διΑ νΑ συνάζουν χρήματα νομίμως καί Ανομίμως, νά'τρυφώσιν ώς νατον νά μή χάμη μεταβολήν τινα εΐ; τδ σύνο’-.ον των σαρδανάπαλοι, κα! νΑ τό Αποστέλλουσιν καί εις τδ έχκλησιαστιχών διατάξεων, είς τήν μετάδοσιν τών Φανάριον είς τούς έαυτών προστάτας. Άπδ αύτούς ό μυστηρίων, είς τήν ένδεμένιαν τών Ιερέων μα;, κα! λαός δχι μόνον δέν Απολαμβάνει οϋδεμίαν πνευματι είς τήν γλώσσαν είς τήν όποίαν γίνονται αί έχχλησιαστιΧα! εύχαί μεταξύ ήμών, ήτις γλώσσα ιίναι ή κήν ώφέλειαν, ΑλλΑ καί μεγάλην βλΑβην υλικήν κα! ήθιχήν, άαί μέγιστον σκάνδαλον Απδ τδν παραλελυ- Αρχαία βουλγαρική, Αλλως δνομαζομένη σλαβουνική. γ'. Ή έχκλήσιαδτιχή διεύθυνσις τής έπαρχίας μήνον κα! έξηχρειωμένον βίον των. Έν ένί λόγφ, οί τοιοΟτοι Αρχιερείς είαίν Sv βάρος καί μία όδυνηρΑ θέλει έμπιστευθή «ίς ίνα Αρχιιρία διά χοινής ήμών πληγή είς τό ποίμνιον τού Χριστού. ‘Ιδιαιτέρως- έχλογής είς τήν όποίαν ή αυτού Αγιότης ό Πίος Ινδμως τά πάνδεινα ύποφέρει Από αυτό τδ Αχρείον καί ναάος παβαχαλιΤται νΑ συννοηθή. δ'. '0 Αρχιερεύς καί τδ ίερατείον οι διοριζόμενοι . διεστραμμένον γρεάκιχόν ίερατεέον ό ήμέτεροξ Jhutxof χαί θεοσεβής λαός τών Βουλγάρων, διότι Ασυνηθήτως παρ’ ήμών νΑ διευθύνωσι ιήν έπαρχίαν καί τΑς ένοχαί Αθεοφόβως χαταχροΟνται τήν ψυχικήν του Αθψό- ρίας θέλουν είσθα: σύν τής αύτοΟ Αγιοτητος τοΟ Πίου έννάτου καί τών διαδόχων αύτοΟ. τητα, Αφώνωσιν καί πρφότητα. _ · »'. ΤΑ σχολεία θέλουσ-.ν είσθαι είς 1 tie τήν διεύθυνσιν διιύί Εις έκ τών πλέον διασήμων διΑ τδνέαυτού Απόλυτόν καί παντελώς δι»στραμμένον βίον, Λα ό μέχρι d καί σκέπην τοΟ Αρχι«ρέως χα! τών ιίρούχόντων. Ή ■ ιίρούχόντω· Ένδικα έτη βουλγαρική γλώσσα μέ τά έδνικΑ γρΑμματα >Ήλει «ίσθαι τούδε ήμέτερος άρχιερεύς Μελέτιος. συμπονούνται Αφ' οδ αύτδς έπισκοπιύει ή κΑλλιον πΑντοτ» γλώσσα κ»φαλαι»δης καί βάσις «ίς τήν σπου είπείν Ακόρεστος λυσσψ είς ·τήν ήμετέραν έπαρχίαν, δήν τής νεολαίας- οΐ διδΑσκαλοι δέλουν έκλέγέβ^αι ώς δέν ύπάρχει παρανομία, τήν όποίαν μυστιχώς ή παρά τού Αρχι»ρέ«ς καί τών έπιτρόπων, οίτινες θέλουν φανερώς δέν έξετελεύει. Καί τίς δύναται νά περι- »!σθΑι έκλελεγμένοι Οπό τοΟ λαοΟ τής ένορίας. ■ Μέ τοιοΟτον τρόπον ήμ»1ς παρακαλοΟμεν τήν αύ γράψη τΑ μιαρΑ αύτοΟ έργα, μέ τά όποια αύτδ; έμόλυνε χαί περιεβρώμ'.σε τήν ΑληθοΟν ήμών πίστιν τοΟ Αγιότητα τόν Πίον Ιννατον νΑ μΑς διχθή «ίς τήν γνωρίζει καλώς δτι καί οί Ιν ταίς έπαρχίαις πεμπδμενοι Αρχιερείς^είναι όμοιότροποι μέ έκείνους οίτινες τούς Αποστέλλουν πωλούντες αυτοί; τΑς έπαρχίας μέ ύπέρογκον τιμήν. Ό σκοπός τοιούτων Αρχιερέων δέν είναι ούτε νΑ διδάσχωσι τδ ποίμνιον τοΟ Χριστού, C χαί τόν ύψηλόν του βαθμόν, ένώπιον όλοχλήρου τοΟ κόσμου; Τίς δύναται νΑ περιγράψη τΑς Απείρους .αύτοΟ αισχρότητας, βιαιοαρπαγίας καί βιαιοπραγίας ; Πόσος οϊχογ«ν»ίας αότδς δέν χατέστρεψ», καί δέν έβλαψε πολυτρόπου; Τρεις φοραίς ήμείς έπαραπονήθημεν είς τήν ίχχλησίαν έναντίον αύτοΟ τού προβατοσχήμου λύκου, Αλλ' αύτή δέν ήθέλησεν ούτε Αχόκρισιν νΑ μάς δώση. Εις μάτην ήμείς παρεστήσαμεν ίλην τήν βλάβην ήτις προέρχεται Απδ τοιοΟτον ποι- • 1* ιιγϊγ" μΑνδραν του καί όπδ τΑς πτέρυγας αύτοΟ. . Τοιαύτη «Ιναι ή συνένώσις ήμών, «ίς τήν όηοίαν έπι$υμοΟμ«ν νΑ ήμ»8α μέ τήν Αγίαν Αποστολικήν καθέδραν διΑ νΑ Ισταται Ακωλύτως καί όλοι οί λοιποί συμπατριώται . καί δμογενεί; ήμών νΑ μ4ς μιμηθώσιν, καί οΟτως νΑ Αποσπασθώμεν Από τό διεφθαρμένον καί έπίβουλον γραικικδν Εερατείον. Είθε ό θεός νΑ δοήασθή μεταξύ ήμών καί μεταξύ τών ' Αλλων. Ομογενών Βουλγάρων! . ΤελευτΟΙον ήμείς παρακαλοΟμεν τήν αύτοΟ Αγιό- ιΤηιΓΤ ai «pMataaa a viaui^ipMMtt·» Oan»t»atin»»«Utaa« Baam adaatm Ala 91 aajtambrta ΜΗ , 53 λ SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE, 1860-1873 ιητα 5*»ς vA χβρβχβλέο^ τήν γχλλιχήν.χυβίρνησιν βιΑ a vA «Μοχήβρ ιίς Αναγχαΐαν xapioraetv vA μάς tmffa) τήν χολήν ί»χχράσχισιν χαρά tÿ ήμττάργ Ayfcxqeÿ «ύτοxptftopt σουλτάν Άχτούλ Μ ·νζίί, χατά «άσης άίίχου χχτχΒραμής χβΐ ^Λιουργίχς ήτις 8ύνατχ^ »Α iyapfrfl ίνχντίσν ήμΑν έχ μίμους τοϋ Ιχιβούλου χαΐ πχνούρ- γον γρ«χ:χοΟ Ispettiou. 54 HaxotAéra» té ίτι Ηλουαιν ttoxxouoM) al taxaivei ήμΑν χίτήαβις, 6χοσήμ<:οΰμχΑα χίσχβάσηβς. 'Εν Κουχούχν, τή 12, ίουλίου 1859. Πιστοί xal Αφοσιιομάνοι βχΟί&ς τοδ χρβτβιοτάτου σουλτάνου Άπτοϋλ ΜννζΙβ έφάνίι μ«ς. a. BULGARI CON8TANT1NOPOLITAN1 FIDEM CATHOLICAM PROPALAM PROFITENTUR· » 1860 decembris 30. In Pera di Cootantinopli. L' anno del Signore Firmati : 1860, 30 decembre, presents 1' illustrissimo mon + Brunoni araivescovo di Taron vicario aposto signor Hassun, primate Armeno cattolico, present! lico di Coatantinopoli. i molti reverendi prefetti apostolici. i reverendi + A. Hassun areivescovo primatiale armeno cat parrochi, e molti del clero si latino come artneno- tolico di CostantinopojZ . Monsignor Andrea Calomati vicario generale, — cattolieo, nella residents di monsignor vicario apostolico, si presentarono i deputati della naaione ApxnMaHApnri, Maxapaa fanaoei», — Apuxanbulgare, per domandare d’ eaaere ammesai nel seno «ρχττ> Ηοοχφη, — Ποιπ, Toflopi», — Ceatuennodella chiesa cattolica apostolica romane. A questi B α·χκοηί> Bncapnom», — fra Giovanni Battista di rappresentanti della naaione bulgara monsignor Falerone prefetto apostolico minore riformato, — Paolo Brunoni arcivescovo di Taron vicario apoatoliio patriarcale di Coatantinopoli indiriaxava le seguenti domande: nCosa domandate? R. Supplkhiamo nella persona di monsignor vicario apostolico il beatis simo papa di Roma acooglierci nel numero de' suoi figli e conserverai tutte le nostre prerogative ed usi esistenti ab antiquo nella nostre chiesa e naaione. — Credete ed ammettete tutto quelle che la santa chiesa' Romana insegna?. R. Crediamo di tutto cuore, ed abbraciamo tutto quelle che la chiesa cattolica insegna. “ Interrogati dello steeso monsignor vicario apostolico, se tutti erano uniformi e d' accordo,, per acclamaxione rispondevano : „8iamo tuttii d' accordo.** — A questa risposta dei depu tati, i capi loro ecclesiastici, nonche molti della c nasione in numero di cento incirca ripetevano:. „Siamo tutti d' accordo, cosl desideriamo, cosl vogliamo.** fra Pietrv d* Settingiano prefetto apostolico cap puccino, — fra Giuseppe Tratini rice-prefetto dei padri minori conventual!, — frater pater Hyacinthus Cam piato ordinis praedicatorum pro-prefectus apo■tolicua vicarius Sancti Petri, — fra Teofilo di Caetignano minore riformato parroeo di Santa Maria di Coatantinopoli, '— fra Carlo Matteo Brignardelli de' predicatori parroeo di San Pietro di Gelata, — fra Antonio Ouglielmi minore oonventuale parroeo di Sant' Antonio di Pera, —, fra Filippo Kunié vicario dei convento di San Giorgio in Galata; — reverends- padre fra Emanuel Martin ex-proeurador général de Terra-Santa, — fra Joannes Gutié de' minori esaervanti, — fra Salvatore, dalli Graniti mieeionario apostolico cappuccino. — fra Arcangelo . da Gnadava misaionario apostolico cappuccino, — Stefano Asarian segretario generale dell' areivescovo armeno cattolico, — Stefano Pehlivanian sacerdote patriarcale, — Giacomo Baroni cancelliere vicariale. 1 3. BULGARI UNITI PIO PAPAE IX 1860 decembris 18 30. de leurs grandeurs monseigneur Brunoni, vicaire apostolique, et monseigneur Hassun, primat arménien. Noua prions votre sainteté de daigner conserver nos fîtes et nos coutumes ecclésiastiques, d'après les décisions des saints conciles œcuméniques, et sur tout celui de Florence . . . Très saint Père. Nous soussignés, clergé et laïques de la nation bulgare, au nom de nos confrères, nous déclarons reconnaître votre sainteté pour chef de toute l'église catholique, successeur de saint Pierre et vicaire de Jésus-Christ, et nous déclarons que nous con fessons toutes les vérités que la sainte église romaine enseigne, conformément A l'acte de pro fession de foi que nous avons présenté, en présence Le 18 30 décembre 1860. (Srquaétmhir tubteripiionitt.) 4. ■ ' - BULGARI UNITI FIDEM CATHOLICAM PROFITENTUR 1860 decembris 20 ianuarii 1. « Aujourd'hui dimanche 90 décembre 1860, nous D soumission, et nous nous adressons è monseigneur soussignés, bulgares, sujets fidèles de notre auguste Hassun, archevêque-primat arménien catholique è souverain sa majesté impériale le sultan, réunis Constantinople pour solliciter son intervention pro visoire auprès du saint-siège pour tout ce qui con en conseil national dans notre église de Constan cerne nos intérêts spirituels, et auprès de la Sublime tinople, sous la présidence de notre clergé national, munis de pleins pouvoirs de la part d'une partie Porte pour l'expédition de nos affaires religieuses de la nation, déclarons de la manière Ja plus "Solen et civiles. En foi de quoi, etc. etc. nelle noua être unie, conformément è notre acte Constantinople, le 90 décembre 1860 1" jan de profession de foi, librement et spontanément, vier 1861. è l'église, catholique apostolique romaine, et avoir fS DE PROPAGANDA FIDE PRAEFECTO· y * ·' 186b Usuarii 2. \ 4 Eminentireim» i reverendiaeitou principe? Facendo seg)Mtt *«^uanto lin" or * ai è dette dçfle * ' / A ecetari&sticM la quale si è fatta con nostra non solo ' ma con grande anche soddisfaiuonc e gioja dell' " accurso popolo. 1 trattqtive dei Bulgari per r». uiprti alla ctiieaa catto-· e rosira eminensa loca, ho il piacere di^|âignifi<üre ' " V · ’. Orq abhianjp près * unn casa perxform»re alla meglio /ina chiosa pci neoconvertiti. e uns casa peî ■ reverendiasima che uiia piionione^dei Bulgari ata^loro -preti; ed ho destinato Alcuni sacerdoti htini^ · __ .nome, _e j. . tnila ρβΓ questi e tutti quelli che vengono' nel biliti in Goatanpinopuli a lore di *tre ** · firme zriceyute dalle proviheie. dopo un' auno e aeqo ueHa^chiesa cattolica.■’ metao, di trattative.^e di gravîVirjie 'uppoajaiuYii Riguard^ a questa conversione, fra -quelli' che auaeftate dalla Rtlaaia e dal patriarcale .grec» ,di Costentinopoli, deciaamente ai sono preaelftati nella nostra residensa in numéro di quattro eccleaiaa/ici. meritamente si affaticarono con inauditi sacrifi/.i d’ ogni genere, il primo luogo è dovuto al signor Boré prefetto apostolico lattarista,’ con i di yar'ÿ deputati delle proeincie, aeguiti da un cen- suoi sacerdoti deUa congregatione di san Vincenso tenajo di uepolo. cercando di fare Γ abjura degli. di Paolo. Monsignor Haasun in questa santa causa errori di roziu. e riconoscere Ia supremasia del B non ha manftto alla sua parte, e la sua positione capo della chiosa. 11 ne sarebbe quintuplicat<» se Ia mia residensa fosse * capace di contcnerli tutti, ed il gran numero non apportatae cojrfusionea Antvcedehtemente avéVo presti tutte queue precHUzioni che un affare di talc entità richiedeva. e per non agire isolatamente e sensa coneiglio. in" nella qualité di auddito ottomag^ lo mette in diretta relasione col ministers tureo du poter fare per Γ avvenire molto di più : non Cessanda i scismatici di muovere cielo e terra contro i nvoronvertiti. Umilio a vostra eminensa reverendissima la sup plica dei Bulgari diretta al santo padre. Poésano questi nostri voti esserv di licti suc cessi, e vedere Ia natione bulgam in massa lenire nel grembo dellq '«anta madre chiesa cattolica. e consolarsi il paterno animo del nostro immortale papa l’io IX tanto anmreggiato dai suoi figli mi* · iurati, e vedere il trionfo della fede essore di eterna confusione de'suoi nvmict. Con ogni maggior ossequio oc< vitava nella detta riunione dei Bulgari monsignor Haasun primate amieno cattolico con i suoi officiali, inoltre tutti i prefetti apostolici e superiori delle corporationi latine e parrochi della capitale, con parte dei mio clero: dinnanxi ai quali tutti ho fntto il processo verbale, dopa il quale gi invitai alla chiesa per l· abjura. Commisi a monsignor Hassun. avendo riguardo ail * alto suo grado, la cerimonia 6. BULGARI UNITI ANTONIO HA88UN ARMENORUM PRIMATI·· I860 decembris 23 1861 ianuarii 4. * - Excellence L'église romaine a eu de tout tempt «une solli citude paternelle pour les chrétiens d’Orient et pour la conservation de leurs cérémonies religieuses, de leurs coutumes et autres institutions adoptées de temps immémorial et conservées jusqu’à nos jours. A cet * effet, nous avons Γassurance qu'en faisant l’union avec la sainte église r0naine. con formément aux décisions du concile œcuménique de Florence, notre liturgie, nos rites, nos cérémonies C et nos coutumes religieuses. instituées par les suints pères et conservées religieusement, ne seront nulle ment modifiées, mais bien au contraire elles seront respectées ai nef que notre hiérarchie nationale et notre' clergé national, qui seuls nous administre ront. Be cette manièr^v^ tous nos compatriotes seront è labri des mauvaises suggestions quon ne cesse de faire en cette occasion Nous demandons votre sainte bénédiction et nous sommes vos enfants spirituels. , Constantinople, le 23 décembre I860. SYNODUS GRAECA CON8TANTINOPOL1TANA BULGAROS MONET UT CATHOLICORUM SOCIETATEM SEDULO DEVITANTES FtDEM OSTHODOXAM FIRMITER TENEANT}·· 1861 ianuarii 1 /13. f Ίωζχχίμ έλέψ 8 *o0 τινουκόληκ νί«ς . J ' άρχκπίσχοπος Κωνσταν- D στιαν&ν βουλγάρων, οΕ όποιοι, παρζαυρΕΗν*νιχ5ς &1χουμ πατριάρχης, τις iicb <ί<Β;γή«ις δολίας χαΐ χαταχΙΚνίους, αχοπόν 4 'Εντιμότατοι χληριχοί τής χα3’ ήμΑς τοΟ ΧριστοΟ μχγΑης ίχχλησίας, χα! χύλα^όστατοι 1<ρ·Ις, χ *1 όσιάτατοι (ιρομόναχοι, οί ψάλλοντ,ς έν ταΐς έχχλησίαις τής Πόλινς, τοΟ Γαλατά χαΐ όλου τοΟ Καταστίνοκ, χαΐ λοιποί άπαξάπαντις (ύλογημίνοι χριστια νοί, χάρις «Ιη (ιμίν χαΐ αίρήνη παρά 3αοΟ. ΊΓστχρον Από τάς τοσαύτας άλλοχότους χαί άπαρζδιιγμαιίστον; σχηνάς, τάς άπό τίνος χαιροΟ Ιν όψχι τοΟ όρ8οδόξου χριστιανιχοΟ χόσμου χαί Ivcbiciov δλ«ν τόν iÎhrôv βιαόραματιξομόνας όπό τίνος μιρίΐος χρι- Ιχοΰσας τήν άπόοπασιν αύτ&ν χυρίως άπό των r.zτρφνχν Eapâv δογμάτων «ύτών, χαί δ *λ«ζσΐΗντ<ς δΓ ίχπίδβν χινΑν κόμπου χαί ίπιδ.ίξ.ων όίΚιχή; δήΗχν φιλοτιμίας, «ίς Ιπ(τ *υξιν προόδων χαί θρησχιυτιχής άν.ξαρτησίας, έξηρζχηλίιΛηοαν μέχρι τοΟ νΟν ,ίς διάφορα άντιΟρησχιυτιχά καί άντιχανονιχά κινήματα, ·!β· τ(λ(υταίον μιτ' έχπλήξ.ως καί λύπης χαιρία; άπαν τδ όρβόδοξον πλήρωμα τδ τραγικόν χαί όλίθριον τέλος τής. έπΐ ψυχική άπωλ,ίφ αύτών ύπό τοΟ άρχ«κάκου σατάν βιαπαιζομένης τούτης σκηνής, χαί άνά- • E tabulatio delocationi· apoatolloM Coaataatinopolitaaaa. ·· Huiu aUoraaqne id goal, doeauutonai tiM.lalion.ai taateta aacte. nua. Eqaiden non ko.1 nuido el livra». m licentiae petitae una manu aanuit. altera abnuit. ··· '/urxiijoiaoriira drdr/or (CoMtaatinopvli, IMI), μ 57-83. Habetur eadem tabula ifallioe reddita apud baronem d'Avril, drier rrierifa d ΓΙρΙίβ. bulgare (Pariaiia, 1885), . 4-8. % ' ■. ] < ' 67 * - , - ' ». ' \ 8YXODI CON8TANTINOPOUTAXAE. 18βΟ-1Η73 λ &8 λογόν τών άκ'αρχής μυριοτρόπων σατανικών μηχανη- Λ τών άγίωχ οικουμενικών συνόδων θεσνσθέντκ χχί ύκρτασσίμινοι εις ίκίσχοχον έτερόδοξον άλλο.σύμ\ ,μάτων* Ούδένα γάρ τών χριστιανών λανθάνουσιν • όσαι καταχρήσεις, καί ίκί άτόπ£υ εί; άτοκον παρ- ?θλον πιστέ*·; όμολογούντα, καρ' 8 άγιοι πατέρες εκτρΜέαί, ού μόνον ή·ώιών, άλλάκαί θρησκευτικών ήμών έαανόνισαν, «ai άνχκηρύττοντχ έαυτόν άνχμάρ- '. τητον είς τά τής πίφτεως πα: χύτών έτ·. τών “ο κνυκαθηκόντων έτολμήθησχν ένταύθά τ» καί έν τισι τών έξω ρουλγαρικών έπαρχιών <μέρεση κατά τάς δ-,έΙ^όρούς μενικών συνόΐων ύχέρφερον. κα: τούτον άνα^νωρίζοντες, ώ; ύπερτάτην καί “ άν άν»αστον χ·φαλήν .τής . φάσεις τ^ινεέν ττίς έσχατοι; τούτα·.; καιρό!; έπί κοινφ t Μ σ^εανδάλφ τών · όρθοδόξωνjyρτιχνών άναφυέντων, χ έκκλησία;, καθίστανται- προφανώςΙ σχισματικοί καί άλλότριοι τής τού Χριστού εκκλησίας, ής κεφαλή, κατά τόν .tfciov άπόστολονί i ^Χριστός ■ χχί έχτός τούτου, μή έννοούνίες ότι τό πι; αί«χ>ή*α.' χύτου; . τός ιερού συνδέονήος αϊτοί»; μετά των άλλων ως προσήλυτους «διά τοσρύτων παραχωρήσεων, άντι- f όρ'οδόξων λαών καί όμοψίφιρν αδελφών χύτών; τήν έπέμράσιν καί ίδιοποί^σιν αύτών ίπί των κοινών χρι κειμένων φο!ς έχεςνων δόγμχσιν. άρχισίΗ’,νχι δέ μόνον στιανικών έχκληοιών*. τήν άποστροφέ,ν πρός τή* έλ- τή- τού δυύαού'έπισκόπου αναγνωρίσει, υπάρχει προ- * > κρίμασιν oL· οίδε κύριος, ρουλγαριχών ιτούτων «νη μάτων φαμεν βή τήν διάηοσΓν καί κατάργησιν καν» ' * ληνιχήν οιάλεχτοη/μέχρι καί τή; ιαςρπολήσεως τών κατ’ αύτήν ιερών (ΐιρλίων, καί ίσα άλλα τό τού ,φαφ > τριχσμου μισέίδελφον πνεύμα ύπηγόρευσι'ν ci; τήν άκριτον όρμήν αύτών, πρό φίντων 8έ, τήν παρά τού; θιίου; xxi ιερούς κανόνας αύτοχειροτόνητον άν^χήρυ- Β ξιν αυτοκέφαλου χμί ανεξαρτήτου πνευματικής αύτών άρχής, προσωποποιηθείσης αύτεπαγγίλτως xai άνευ ούδεμιάς ούδαμόθεν κανονική; ή άλλης νομιμότατος εί; τά άτομα τών γνωστών τού τι έπ.σκόπου Μακαρίου* πό*εως Ιλαρίωνος xai τού πρώην Auppa\!ou Αύξεντίου, ούχ ήττον καταπατησάντων τά; πρός θεόν έν τή χειρότονία αύτών φριχτά; υποσχέσεις τού συμφρονείν χχτά πάντα το!; υπό τών άγιων πατέρεθν—ήμών τεθεϊσιν δροις χχί θίαμοίς τής άγια; τού Χριστού έκκλήσί»;, άλλά xai έιτ: μυκτηρισμφ xai χλευασμφ τών ίερωτέρων αυτής έθίμών. τή ίδίφ μόνον άλχξονία δουλευσά-,των πρός πλάνην xai άπατη·· τών άπλών χχί άριίέων τούτων ιδιωτών χριστιανών, ύπό τών όποιων xai μόνον έγχειρ σθένρς καί άξτωθέντες τήν ταθράν χχί άνεμώλιον, βός δ'ει’πείν,-άαί γελοίαν αξίαν τού ανεξαρτήτου, διατελούσιν άδιορθώτως έμμνοντις το!ς σαθροίς αυτών φρ.,ήμχσι, xai ύποσκελίζόντες εί; τήν κακοφροσύ-ην αυτών χαΐ τούς άπλουστέρους τών ομο* *γενών χύτών. Αλλά τά; <»λιρεράς -ταύτχ; άνοδίας καί τούς ψυ/.ωλέίέρου; κρημνούς, εις τούς όποίους π^ιέπε .ον οί πολλού οίκτου άξιοι τής συμμορίας ταύτης χριστια νοί. διεδέχίΗ, εσχάτως καί ά*.λο ίίλιρερώτερον τόλ μημα, εις ο ώθησαν τινα; αί κακαί καί παράφοροι μέχρι τοΰδε προτροπαί καί είστ,γέ,σεις τών ειρημένων δύω; ώς μή ώφελεν, αρχιερέων, ώστε νά κρημνισίΗύσιν <·ίς τό τής κα/οδοξία; μάρα#ρον, λεληθ-.τως καί άνεπιισ<»ήτ<ι>ς άπαρνησάμενοι τήν πίστιν τών πατέρων αύτών καί αποσχισμένο·; άπό τής ολομέλειας τών ορθοδόξων χριστιανών ■ καθότι, ώς έγνω.ιεν. τινές έξ αύτών. προχωρούντες νλερμότιρον δπου ό πονηρός δαίμων προέβετο άπ' άρχή; ώίνήσαι καί κχταντήσαι αύτούς, έγκατεστάΟησαν εις έτερόδοξόν τινα -χύ* τού Γαλατά, καί πρεσρεϋσαντες τήν ύποταγήν καί τό μνημόσυνον τού δυτικού πνευματικού άρχηγού, έστη σαν έν αύτψ ίερά σύμβολα καί σκεύη, καί έξετέλεσαν, φεύ! θεία, λειτουργίαν, προαξαρχόντων αύτών τριών ιερέων βόυλγάρων, τών _μέν δύω παραφρό,ων καί μωρών, τού δέ, έπί ά,.νησιθρησκείφ καί κλοπαΐ; καί 1 ,λαις κακουργίαις έστιγματισμένου δραπέτου · t φρικτός ούτος έμπαιγμός τής άγιας καί άμωμήταυ ήμών ,πίστεως καί ή άσυνείδητ-.ς ρερήλωσις τών ίερωτέρων δέν περιωρίσθη μέχρι τούτων τών άπονενοημένων κινημάτων, άλλά οί ούτως άναξίως άποσκιρτέ,σαντες, είτε έν πεποιθή-ει αυτών, είτε θέλοντας άπατήσαι καί άλλους τών άπλουστέρων, διατείνονται 6τι αύδεμίαν μετήλθον παράρασιν ή παραλλαγά,ν τού θρησκεύ ματος αύτών, άλλ' ότι άςχκολουθούσιν υπάρχοντες μέλη τής άγια; ήμών όρθοδόξου έκκλησία;, ώς έμμίνοντες δήθεν εις τά αώτά δόγματα καί τάς αύτάς παραδόσεις καί διατυπώσει, αύτή;, μή συνιέντε; οί άθλιοι ότι άντιτασσόμενοι το!ς κανονικοί; αύτών έπισκόποις, οϊτινες. διαχρατούσι πιστώς καί άπορα-' χαράκτως τά πατροπαράδοτα θεία δόγματα, τά υπό φανώ; τρόπος τού κατά μικρό * καί προ ίντο; τού χρόνου είσίξαίΓ *ύτο!ς Χχί τάς μεγάλα; καινοτομίας τών ούσιωδ.'στέρων ιερών ήμών δογμάτων, χαύω; πολλά τοιαΰτα πρόκεινται παραδείγματα. Τ»1τα πάντα μετά 'καίρια; λύπης ρλίπουσχ η αγία τού Χριστού έκκλησία. μολονότι, γινώσκουσα καλώς "7i; άρχάς καί αίτια; τή; τεκταινομένη; άποπλανί,σεως τών ειρημένων ρουλ^ίρων χριστιανών, και δσα άλλ* πρός το!ς έκτεέΗίσι κατά*ριτα μέσα έμεί»οδεύίΗ,σαν πρός τόν σκοπδν τούτον, έν ο!; εΐσι καί αί έν 5*.<ρ τφ μεταξύ χρόνφ χαλκευόμενχι ύποχινή-. “ σε·.; διά παρεξηγήσεως προσωπικών ή καιρικά· · έλλε ■ ψεων. έπί κατηγοριφ κά: δυσφημία τού ιερού ήμών κλήρου, άλλ’ έν πάσι τούτοι; διάφοροι; πνευυατ.καί; χρησαμένη οικονομία·.; έν ανοχή «ai μαν.ροίνυμίφ. καί συγκατα^Γάσιι; μετελ^ούσα έπι τού παναγιωτάτου προκατόχου ήμών καί παραχωρήσει; είρηνοποιά;. διά τά; όποιας καί παράπονα πικρά ύπέφερεν άλλων έπίσης ορθοδόξων τέκνων αυτή;, μόνον ΐνχ προ*.αρη καί μα’αιώση τά ολέθρια τή; πλάνη; χχί απάτης άπ.τελίσματα. περί ή; πολλάχ-ς χαί διά πολλών παραινέσεων παρίστησε κχ έξήγησεν, δτι παρ' αύτή, ώς κοινή άπάντων τών όρΐ»οδόξων μητρί. ούτε Ι’ραικό; ή Βούλγαρος, ούτε Ασιανό; ή Λλρανός, ούτε άλλτ; οίασδήποτε καταγωγή; χριστιανός μ-ιωρεΐται έχων έξαίρεσίν τινα ή διαφορά* καί διάκρισιν, άλλ’ ώ; πάντας γεννήσασα έν ,Χριστφ διά τού εύαγγελίου κχ: τφ γχλχκτι τής εύσερείχ; καί τών πάτρηιων δογμάτων έχυρέψασα καί διά τού ενός θείου βαπτίσματος έν μιά χολυμρήθρα άνχγεννήσασα, πάντας γνωρίζει αδελφού; έν Xpiajj)—έμοψύχους, εν σώμα πνευματικόν άποτελού-τϊςϊ καί πάντας ανεξαιρέτως ώ; τέκνα αύτ^ άγαπητά ομοώ θάλπει εί; τούς κόλπους αύτή; δια τών πνεύμα,τιχιύν ,χμρ των · μολο νότι. φαμέν. παντοιοτράπω; ήγωνίσθη μέχρι τού νύν. !να πληροφορήση αύτού;, ίτι ή έκκλη-ίχ τού θεού ούκ έστιν έκκλησία τών Βουλγάρων, ούτε τών Γραι κών,'’ούτε τών Ασιανών, ούτε τών Άλρανών. ούτε τών 'Αρμενίων < Χαίχορούμι, ούτε τών Άράρων, άλλά καθολική κοινή μήτηρ καί π οστάτις άπάντων τών απανταχού γής ευρισκομένων ορθοδόξων χριστιανών. μολοντούτο έν άκρα αύτή; οδύνη είδε μχταιο-υμίνχς μέχρι τού νύν τάς προσπάθειας αύτή; έναντίον τών δο,ίων εισηγήσεων και τής σατανικής άπάτης, τής όποιας, τέλος πάντων, θύμα έγένετο τό μέρος τούτο τών ολίγων άποσχισθέντων, ώς ειρητζι. χριστιανών. Αλλά τοΐτου; μέν τού; έθελοκάκω; τοιαύτην κορω νίδα θεμένου; τών άπονινοημένως κινημάτων καί τής μχτχίχ; έθνικής αύτών φιλοτιμίας, ή μάλλον είτ-.είν, κακορουλιας, ήτοι τήν άποσχίρτησιν άπό τών πατρήκυν τής εύσερείχ; δρων χχί τήν ,άνιυλαρή χαταφρόνησιν καί τόν έμπχιγμόν τών ίερωτίρων τής άμωμήτου ημών πιστεω; έθίμων, φκτείραμεν καί ήλεήσαμεν ως άξιους θρήνων, δΓ ήν έξουσι τιμωρόν τής κατακρίτου αύτών διαγωγής θείαν έκδικησιν. ήν μή άνχ-,ήψαντες τό θε^ρν έξαιτήσωνται έλεος- ,Ούα! γάρ, φησίν 4 κύριος ήμών. τψ ά-,θρώπφ. δΓ ού* τό σκάνδαλον γίνεται' καλ-.ν ήν, ει μή έγεννν,θη 4 άνθρωπος έκείνο;.' * J 69 SYNODI CON8TANTINOPOUTANAE, 1860-1873 > ' Ηρονοίφ U κίκινημένοι έκκλήσιαστική, δπως προ- Λ τούς όποιους οί >$ot πατέρβς άπόφαίνονται χΜ^Κ·< ' κήώτών αίρτηκών, ώς σχίσαντας τήν έκκλησην τοΟ ΗοΟ καί τήν ένότήτα τών χρΛτιανών διαιρέσαντας, -1 όποιον ‘—*“ άμφτημα ------------rivai ' a“βαρύτ·ρον A ‘ Λ~Λ· τής τό καί ~ αώτής φυλάξωμΜ άπό τής όλΗρίου «Λτών λύμης τούς λοιπούς όρ»ο«όξους Βουλγάρους τ· κοίλους ·&ηβ«ς χριστιανούς, γράφσνας διά τής «αρούοής πατρωφχι- κής ήμών άποδώξ«βς, συμβουλ*ύομ«ν πατρικΑς, καί •ίδωλολατρβίας, κατά τόν flriov ήμών πατέρα Διονύ ‘παραινοΟμτν καί παραγγέλλομχν άπαήάπαντας, δπως σιον τψν όμολσγητήν. Διά τούτοό λγ* κανών τής έν διατηροΟντις έαυτΛς προσ«χτιχούς καί άνωτέρους τής Ααοδικχίφ άγιας σώνόδου λέγίι· »Ού δχΐ αίρέτικοίς - σατανικής ταύφς άπάτης, πρώτον dooxÀriqts τά ή σχισματιχοίς σννιύχχσδαι.* '0 δά ξ»’ Ε«ρδς άποώτα ύμών τών σοφιστικών έχινοιών αόφών χαί δολί·*ν -βταλιιϋΐς κανών λέγκ; ,ΕΙ τις, κληρικός ή λαϊκός, . «ι'σηγήιΜων, δι' ών σπ*ώδουσι πμρασύραι χαί άλλους > «ίόέλϋοι ·ίς συναγωγήν 'Ιουδαίων ή αίρχτικ^ν προ•ϊς τήν ίδιαν άπάτην κατά τήν puêsuôpéyjv άλώπχκα, σχύξασδαι, καί καδαιρϊίσδω καί άφοριξέσ^ω. Τέστχ όόδχμία άμφιβολία δτι, tmf τών χριστιανών «ίσέρχ,ονκαί μηδχμίαν ·ρι;σκ·υτιχήν καί πνιυματική^ κοινω νίαν Ίχ^τ· μ«τ' αύτών, άλλά δ*ωρήτ· αύτούς ώς ται αίς τόν ναόν αύτόν, άντί χάριτος καί ιολογίας, σχισματικούς καί άλλοτρίους τής τών όρδοδόςων έπισΰρουσι κατά τής κπφαλής των τάς· άράς τών («ίι»ν άποστόλών καί ϊών άγιων ήμών πατέρων, καί όλομχλιίας καί λίίποτάκτας καί άντάρτάς τής καδο λικής τού Χριστού ίκκλησίας. ήν άγνιφόνως άπχλάκ- ή πρόστυχή αυτών άποβαίν·ι· αύτοίς (ίς άμαρτίαν καί τισάν, ύπο?αλάντ«ς έαυτούςςτοίς έκκλησιαστ.κοίς <πι- κόλασιν αιώνιον- „'Ο γάρ κ'οινωνών^ φησί, τοίς άκοιτιμίοις, άτινα ύπό τών δτίων κανόνων κατά τι^ν τά . νωνήτοις, έστω καί αυτός άκοινώνητος.1* Άλζά και οί τοιαύτα τολμώντων έπάγονται · συγχρόνως δέ άπαγο- b έξ άπλής π*ρι«ργώα; ·ίσ*ρχόμ«χοι ονχ ήττον άμαρ- Tdvoi^q·. καί αύτοί, ώς γινόμενοι ΙΗαταί τών ιίς -i *«ία καταχβήσχων x«d τών άνιέρων τχλχτών, δι' &v έμπαίζονται, ώςίίς Οέατρον κοσμικόν, άνίπτοις χ·ρσι καί ψυχαίς άμυήτοις καί συν<ιδήσισι πονηραίς τχλ«σιουργούμχνα τά άχραντα καί φριχτά μυστήρια τής ' άγίας καί άμωμήτού ήμών πίστχως. Ταύτα, κατά χρέος ήμών πατρικόν, συμβουλ·ύομ<ν χαί παραγγέλλομτν άπαξάπαντας τούς «ύσ·β*ίς χρΛηιανούς τά ρ·ύρμ*ν ιίάντας τούς όρδοδόξους χριστιανούς καί άρδην άποτρέπομ*ν άπό τού νά ιΐσέρχωνται μέ σκο πόν προσευχής καί έκκλησιασμοΟ κς' τό» ^ηδέντα έτχρόδοξον ναόν έν Γαλατφ, δπου οί προσήλυτοι οδτοι • f καί σχισματικοί συνέρχονται · διότι άς γνωρίσωσι καλώς δτι άμαρτόνουσιν «ίς τόν δοόν, καί έφέλκουσι κρίμα έαυτοίς βαρύτατον, όχι μόνον διότι πιστχΰουσιν δτι ούχ ύπάρχιι διαφορά μιταξύ τών άγιων τού flsoO όρδοδόξων έκκλησιών καί τής συναγωγής τών κακο- , γνήσια ήμών Itvrjpaxixà τέκνα, άπχκδχχόμχνοι τήν φρόνων τούτων σχισματικόν, ήτις ουδχμίαν έχχι κα- άλικρινή χαί έγκάρδιον υμών ύπακοήν χαί προθυμίαν διέρωσιν διά μαρτυρικών λπιψάνων, καί ίιρών ·ύχών πρός τήν φιλόστοργου φωνήν τής πνιυματ-.κής ταότης καί τχλ·τών τής άγιας τού Χριστού έκκληαιας, άλλά μητρός ύμών άγιας έκκλησίας τού Χριστού, ού ή καί διότι, παρά τούς Ιιρούς κανόνας καί τάς άποστο- χάρις καί τό άπιιρον έλχος ιίη μιτά πάντων ύμών. ,αωξα’, ΐανουαρίου α’. λικάς έντολάς, συμπροσ·ύχονται μιτά σχισματικών. 8. BULGARORUM NON UNITORUM RESPONSUM AD PRAECEDENS MoNITUM· . 1861 ianuarii 8 90. Vers le· dernier· jour· de la semaine passée C clésiariique conformément aux canons des saints parut une lettre encyclique adreaaée qux orthodoxe· pères. Cette impreMion douloureuse devient d'autant de Constantinople par sa sainteté le patriarche grec de cette capitale, monaeigneur Joachim. Cette plus grande que' l'audace de m Minteté paraît plus hypocrite. Le patriarche ose s'appeler, lui et les épltre, ostensiblement publiée h l'adreme de ceux de no· malheureux frère· que le· moine· du pape cinq évêquM du synode, igtiu du Ckritt!!! C'est ont trompé·, attaque tou· le· orthodoxe· bulgare· une injure faite h Dieu, si elle n'est pas la con qui ont secoué le joug de· prélat· grec·, ont rompu séquence de la complète ignorance d'un homme toute communion avec eux, et ont élu, d'aprèa leur perverti. conscience, pour chef spirituel le trè· Mint évêque Nous pensons donc que personne ne sera plus Hilarion, qu'ils ont inriallé dan· leurégliae nationale trompé par ce titre illégal de Mint· /glin du Chritt que se «ont arrogé 1m patriarche· de Constantinople. de -Constantinople. Nou· somme· trè· Mtisfaits de oe que M Minteté Ils ne craignent pas Dieu; qjais qu'ils rougissent devant 1m hommes, en se servant de ce titre quand à pu dire contre le mouvement papirie que quel il· parlent de leurs intérêt· et de ceux de leurs que· individu· ont suscité parmi no· Bulgare· . . . Sa sainteté a fait aon devoir. Mai· non· sommes frères 1m archevêquMÎ II· se jouent de nous. C'Mt pourquoi il ne paraîtrait étrange h aucun profondément affligé· de voir que m Minteté s'est mal acquittée de ce devoir. Le patriarche a été D de noua, quand le patriarche de Constantinople, usurpant ce titre de pnntd· igli*· de Chriti, imprudent. C'est lorsque nous espérions que le patriarche s'établit ohefxet maître, que la nation pieuse de* remplirait 1m prescription· de l'évangile et de· Bulgare*. *elon l'Mprit de l'évangile et de* Mint* Mint· canon· de l'église en MtisfaiMnt spontanément canon·, rejette ion autorité illégale et opprewive, aux demandM de· Bulgare·; c’Mt lorsque nous at renvoie et pourohaaee de* province* bulgare* le* tendions qu’il donnerait avec douceur dm conseils évêque* que oe patriarche j délégué, ce* évéquee paternels h son troupeau, en lui enseignent comment vraiment impie·, et *e nomme très tranquillement il devait m conduire pour conserver pure et intacte de* parieur* qui craignent Dieu, et dont elle peut la foi orthodoxe contre 1m machination· dm hétéro attendre tout eeeour* et toute doctrine *piritUel*. Il e*t probable que le patriarche, avec ee* cinq doxes, que nous avons été douloureusement impres sionné· h la lecture d'une encyclique capable d'af géronte* synodaux qui ont vieilli dan* l'iniquité, fliger le occur de tout véritable flls de cette égliM ont pensé que la nation bulgare ignore la doctrine orthodoxe, et réuniæant tout ce qne la moyen âge chrétienne et le* canon* de l'égliee ; o'eri pourquoi, pouvait produire de plu· «coUitique, do plu· in mm aucun remord· de conscience, il veut la pouaeer jurieux, de plu· indécent contre la nation bulgare h l'erreur, en lui diaant: „C'e*t voua. Bulgare·, orthodoxe qui a demandé son indépendance ec- qui ave* tran*gre**é ce* loi*.** — Et pourquoi? Apod d'Avril, op. dt., μ »-1ί. * ' 61 ‘ ’ .■. · . ■ «· ;. ■ .·.-'■ ' : ... ' · » ' - SYNOD! CONSTAM^WOPOLITANAE, 1860-18Ï3 Clast parse que lee Bulgares ont foulé aux. pied· j une autorité hale de Dieu. même, autorité sous ' laquelle le trfne mçuménique a écrasé et écrasera encore davantage leur langue et leur natioqsli,té. Ce trône a renversé le fondement-de la foi par' son oppression, ses abus, ms iniquités! Personne n'ignoré que notre sainte (oi est devenue le jouet et la fable des êvêquqsgrecs, qui ne ■ occupent qu'A percevoir, sans pitiehi merçi. aumoyen des sa p liés (gens de police), de Tergent,' et toujours' langue; n'ont aucune sollicitude pour Γinstruction et Γ amélioration des fidèle·: deviennent maîtres A Γoccasion, persécutent leur» nrofesreura, et, tout en célébrant le terrible sacrifice de la messe, in- 1 jurient A haute voix les prêtres qui les desservent ; vendent le sacerdoce pour de l'argent, suscitent dqs scandale· patmi les citoyens et jouissent des rixes qu'ils ont ntotivées. Les Bulgare· ont foulé aux pieds les saints canon», parce qu'ils ont rejeté ces impies ! Noua nous demandons quelle est cette église du Christ qui ordonne A ses évêque· d'opprimer les pauvres chrétiens, qui ne donne que du scandale, qui est 1 image de l'iniquité. Cette église ne souffre pas que nous lui disions: ,Ou remplisses les com mandements du Christ, seul fondateur de la foi et des préceptes des saints apôtres, ou bien nous le· remplirons, nous, et nous vous chasserons; ou ob server les canons de I église et donnes A la nation ses droits, ou bien nous observerons ces canons et nous revendiquerons ces droits que ces canons mêmes nous accordent. Ou soyer. le modèle parfait i de votre troupeau, et instruiset-le; ?i) suffit que vous laves si longtemps opprimé, que vous l'ayex perverti par vos iniquités. . Sinon, nous vous rejette rons et nous trouverons des. pasteurs selon la foi. * Les Bulgares, après avoir longtemps supplié le trône œcuménique, après avoir invoqué leurs droits, après avoir placé leur confiance ■ dans la perversité de ceux qui occupait le trône,' qui l'entourent, de ceux qui se qgibt enracinés dans la voie de l'iniquité; les Bulgare·, disons-nous, ont repoussé ces indignes pasteur» et se sont conduits ainsi que la foi leur prescrivait. Que votre sainteté ne croie pas que les Bulgares sont des brutes qui ne savent point ce qu'ils font, et qu elle peut par conséquent lee mener comme elle veut et les placer sous son joug, en leur disant qu'ils ont foulé aux pieds les saints canons et en exerçant son autorité inique. Mais nous, nous cesserous de reconnaître l'autorité des évêques grecs qui se jouent de la foi, persécutent notre langue et notre nationalité, ferment les écoles, entravent *■■ ■ · · · / 6f . le progrès d» la lumière." fout cela pour satisfaire Jour fruadt Mt, qui est celle'de ramasser de l or. d'écrnnen le» 'malheureux chrétrbns et de Issnp-l primer; mais noàs lee forcerons bon gré mal gré, s'il pla)t h Dieu.v de reconagttre ce Dieu et de veniri résipiscence. , ont perdue, cjtr leur religion a été vilipendée; mai· > cela se cqfnprend, ces malheureux sont tombés de .mal en pim, Tout autre pourrait leur adresser ces reproches, mais votre sainteté jamais! EH» devrait se frapper la poitrine, se maudire, si elle en avait la conscience!!! Avons-nous «Jst esses les iniquités, liés abominations, les mensonges du elergé grec? Nous en avons pep parlé; mais qui pourrait jamais les dire? Demandons cependant A votre sainteté pourquoi dans ces derniefa jours seulement qffe a élevé la voix contre le» Bulgare», tandis que de puis-neuf mois ils se sont déjA séparés de son trône du gré de.Dieu même! C'est la perversité du cœur qui fait parler votre sainteté; cette per versité travaille A opprimer les Bulgares. I»e patri arche a vu qu'il lie lui reste plus rien, qu'il ne pourra désormais rien, et sa colère tombe sur les Bulgares d'une manière ridicule et indécente; il témoigne de sa sollicitude pour la foi et veut pré munir les chrétiens centre noüs! Compatriotes! gardes-vous du levain des Pha nariote· ; ce levain est pire que celui de» pharisiens. Voye» dans l'évangile ce que c'est que le levais des pharisiens, et vous comprendre· la qualité de ! celui des Phanariote·. Votre justice vaincra le men songe des Phanariote· dan· ce siècle de lumière et pendant la glorieuse époque de l'empire ottoman, temps' du règne de notre très élément aonverain Abd-ul-Medjid, dont Dieu protège A jamais les années! Notre souverain met toute sa sollicitude dans le bien-être et dans le progrès de see stfjêts, ssn· nulle distinction. Telle est la situation. Quoi qu'il en soit, nous aurons une hiérarchie indépendante du patriarche et du pape. Le gouvernement de s» majesté impériale a fait des promesses satiefaisantes ahx Bulgares, dont les réclamations ont été ac cueillies partout avec bienveillance (quant h l'impôt surtout). Prêtes foi h ces assurances, h ces conseils, et ne vous laisses pas ébranler ni sous les efforts du vent qui souffle du pape, ni par celui qui vient du côté du Phanar. Persistes encore un peu, car d'aussi graves affaires ne sont pas expédiées tout > d'un coup. > Fait. A Constantinbple, le 8 janvier 1861. A Γéglise nationale orthodoxe bulgare.- 9. Bl'LOARI SCHISMATICI CONCIVES SUO» RECENS CONVERSOS MALEDICTIS INSECTANTUR· 1861 mense ianuario. Très pieux et orthodoxes Bulgares, nos chers fils en Jéeus-Christ, que la grêce du Saint-Esprit, et l'amour de Dieu le Père, et la paix de NotreSeigneur Jéeus-Christ soient A jamais avec vous tous! , Virtre saintet£-n a aucun droit de hop» sermonner, ni tvty, ni nos malheureux frères qui ont eu la faiblesse de se séparer de nous et d'embrasser la fol catholiquq. I-a 'ïinduife inique de son trône - ' est la Cause de leur désertion. Il» l'ont guiîrev. dans l'espoir de *re trou ver la paix, cette paix qu'ils de l'argent, mangent et boivent qomme des brute·, •e livrent .à des 'action· infinité et abominables, ■ans jamais prêcher *!· parole dé Dieu, car il· en •ont incapable·; sans jamais parler la langue de leur· puaillcs, se moquent des Bulgare· et de leur / a 11 a plu A la divine Providence d'envoyer, dans ces derniers temps, A la fidèle nation bulgare, parmi tant d'autres épreuves, mille tentations dangereuses, éprouvant ainsi la fermeté de leur foi et de leur piété. • Aped d'Avril. op. cil., p. 13-I&.· Invectiva· baiu oratiosi· aactoras illi ipai sut qsos lysodss CoastsatisopoUtsas St catkolwos damnaverat! Horan prior. Hilaries noBschu ex most· Alho ad Mdest (nsre tilslaren) Macariopolitaaam eveetas ftnrat anno 18M, uassersfiosem adeptas is tcnplo patriarchal! die S; 17 octobris tlliu aaai. Alter Aaxmtiu a ssde Ktiuttr ? amotu bbbo 18M, smsa oetobri. i» dioeoesi A'rotrrrvl/oi egerat vie·· Arthemii patriarchs· (titalari·) Alexandria! st vpoMfor Kaatesdilii. Arlheeuo aatesi vita taefo die e/18 aovestbris 18M, ad vedeoo Dyrrsrhimwwn dmigastiu tarai Asuatta die 10. ÏS siaadan aaanai· aovMahria; qpan electione· nib! param gratam aanpar rraaaavaral. Qsapaopter anaeasaor ei data tarât die 11 iaaaarii t S februarii IN·, lossph ainiraSi spwpr Tptarvt-. ■ 63 . .. 1 ' ' ' / . · , ' · - · 8YN0DI CON8TANTINOPOLITANAK, 1860-1813 64 « *“ ' . . . D’un cbté, l'indignité notoire, l’iniquité eafaeiné^A dU' haüt clergé grec, ses abus, au nom de ta foi, ont mortellement frappé le» ocean de» fidèle». D’un . autta, te» blasphèmes scandaleux de» jésuite» contre noire religion orthodoxe, oriental·,, et leur» i'ù- 4··* n’oat pas obtenu jusqu ici leur indépendance . odclésiastique, puisque leur première obligation, , c’eut ceUo de reeônnattra pour chef suprêqtele papp. . D» dépendent, 'en outré.* absolument du patriarch· «Anéno-catholique, la subltine Port· ne reconnsis- •inuition»' trompeuse», tropblent' l’esprit des plu· faibles.et suscitent des soqpçons dangereux. Âu milieu de toutes ces perplexités, vous ares sdat que 1· sceau de celui-ci, ht ce patriarche,up certimyque ta légalité du sceau National.*Quelle sera ■ doùc cette hiérarchie. nationale que vous espères avoir par votre communion avec les jésuites, fait preuve,' Λ-cher» fils - en Jésus-Christ et com pour le changement : · * '.·.« ■ Mt vos oonecienoM 'en aànctionnant vos droits reli• '„ ■» ' gieux. Cm movens sont 1m plus propres i appuyer ■ · ’ ‘ . ‘ i'ia * -iwi, co jMwcr. < · . '■ . · ,10. ... PUS PAPAUX BULGARIS AD FIDEI-ONITATËM REVERSIS VBHEMRNTER ORATULATrR' ' \18fiï ÎMuarii 24. . « " Vtpr&li Jntri PM» Péterâa caritate. qua arehUpùc^ Tare- MX stoerio opostdlieo natnarefcaU ' LaÙnÀwn, * * °· Ρ 1««»·Α·» ~ * tamquam carissimo, nostros et — 'CbnateatmoooUai cathplicae ecclesiae filios ama’hter complectimur, et papa IX. r Ί“· Ρ > *™ sumus ad ea omnia peragenda, quae' , ' . maiori spirituqli. eorum utilitati con'duoeçe possint Venerabilis frater, salutem et apostolichm ·, Atque utinam alios omoM et singulos inclytae bulbonedictionem. garao nationis, et illos ' prpejbertimt qui sacrib fun- , Maxima in Domino laetitia affecti Alimus, ubi, B guntur munCrib'^s, ht maiori etiam ecclMiMtica. dignitate fulgent, cum hac Petri cathedra nobisque iterum coniunctos qhamprimum videre et amplecti possemus ! Hoc quidem assiduis fervidlsque preci bus avlementissimo luminum, et misericordiarum patre exposcere non dMistimus. lam vero iidem \dilecti filii bulgari catholice uniti in commemoratis obsequentissimis suis ad nos litteris exposuerunt, suis in votia esae, ut sacri legitimique eorum ritus, ceremoniae, liturgies et hiererchie serventur. Quo circa ipsis, venerabilis frater, nostro nomine con firmabis, quod eia iam respondit venerabilia frater post varias notitias iamdiu vulgatas de Bulgaroratn ad catholicam fidem et unitatem reditu, vidimus tam salutarem tamque exoptatam renq, Deo bene iuvante, feliciter osse inchoatam. Namque hisce diebus nobis misisti, venerabilis frater, litteras' a plurimis clericis laioisque bulgaris catholice unitis ad nos datas, ex quibus cum summo animi nostri gaudio novimus, ipsos, divina adspirante gratia, e funestissimo schismate emersos ad amantiasimae metris catholicae ecclesiae sinum rediisse. Itaque in eisdem litteris ipsi nobis luculenter declarant. se ea omnia credere et profiteri, quae haec sancta Romana ecclesia omnium ecclesiarum mater et magistra credit ac docet, seque recognoscere om- Antonius grchiepiscopus primas Armeniorum, nos scilicei ea omnia perlibenter, praestituros quae de hisce rebus per nostram encyclicam epistolam die VI ianuarii anno MDCCCXLVIII ad orientales datam clare aperteque diximus et declaravimus *. Nihil vero dubitamus quin iidem Bulgari pergant legitimum suum principem magnum Turearum domi nique observantia prosequi Romanum pontificem veluti adspectabile totius catholicae eoclMiae caput et Christi Domini hic iri terris vicarium, ac beatis simi Petri ppostolorum principis successorem, quem num debita fidelitate prosequi, quemadmodum catho admodum in solemni fidei professione coram te ac venerabili fratre Antonio archiepiscopo primate licos decet. Dum vero haec omnia ipsis dilectio Armeniorum, aliisque praefectis apostolieis, et utriusfiliis bulgaris catholice unitio nunciabis, et bene que catholici cleri viris, die XXX proximi mensis nostram communicabis epistolam, eoa etiam cer decembris emissa palam publieeque declarare glo tiores facies tum de apostolioa benedictione, quam riati sunt. Equidem cum primum in maximis nostris ex intimo corde profectam, et cum omnia verae' angustiis propter acerbissimas, quibus.hoc luctuo felicitatis voto conjunctam ipsis peramanter imper timus. tum de impensissimis precibus, quibus Deum sissimo tpmpore ecclesia Dei' premitur, calami tates, et plurima, quae catholicum gregem undique optimum maximum indesinenter oramus et obsecra circumstant, pericula, commemoratae ad nos per mus, ut ab^adantM divinae suae gratiae divitias super venerunt litterae, maximas in humilitate cordis eos propitius semper effundat. Denique praecipuae nostri Deo totius consolationis egimus gratias, -cui nostrae in |e benevolentiae pignus apostolicam bene placuit hoc laetissimo sane eventu 'non mediocre dictionem tibi ipsi, venerabilis frater, cunetisque nostris angoribus afferre levamen. " Nulla autem clericis laioisque fidelibus tuae curae commendatis interposita mora hanc tibi, venerabilis frater, scri peramanter impertimur. bimus epistolam, qua tibi committimus, ut nostro Datum Romae, apud Sanctum Petrum, sub an nomine eisdem Bulgaris catholice unitis significes, nuto piscatoris, die XXIV ianuarii MDCCCLXl. nos de hoc optatissimo eorum ad catholicam fidem 1 pontificatus nostri anno XV. et unitatem reditu vehementer laetari. Ac nostro ■ Kacydica 1» n^rnua ftrri. etiam nomine ipsos amantissimis verbis certiores 11 V HILARION ET AUXENTIUS, (DISCIDII BÜLOARICI DUCES, A SYNODO CONSTANTINOPOLITANA DEPOSITIONIS POENA PLECTUNTUR· 1841 februarii 24. + 'Icexulp Ιλίφ fieoO άρχιχπίαχοκος Kmvovsvxivouxiitm; viat 'Ptbpqt xul olxoupsvtxbg itetpt4>χη;· ■ t' Oi xxb' ήμίς dytwcdty κβηριβρχιχφ, dxoονολιχφ nul oiawptvtxÿ fipévp brtoxslpsvM Ispércevot pqrpoxoittat xxl bitiptipot- xod beofdiotavoi βρχ:«xioxonoi ta and iaiaaoxot · iv 4y£q> xvsùpartt dyaxqml dfitApol aei αυλλιιτουργηί · aal (Ιντιμάτβτοι aXqpixoi τ1)ς asA' ήμίς τοΟ ΧριοτοΟ prydAqc taaAqσί«ς, xsl ixdotqt έχβρχίαρ- ael Μλββέατβτοι ispeU' • à ixjrhfeMtiHxîr Miller, t. oit., ρ-βί-ββ, Msaosl L Osés an, ν«νρ,«ρχ<*· cvvMurè rev ,Voi'Ay«ouw> (vréasrst (CMstMtinopoU, 1DM), y. 77-M. Hebeter qnoq·· (allies réédita spaé d’AvrU. op. ait-, p. 1S-M. AUesde Mimas banc SMteatiam a syaséa latam die N februarii stylo vetare roeitatem Mass ta (tegulis erbia soelsaii· dsms aies iamqeteü * februarii. Ad cirimmstastiss quad etUast, salie eipoauatsr ta ^aotatioM quaésm B. D. CaUiphrsws. '&ora,drvris« irai àorAM- » SXJJpDÎÎCONeTANTlNin’ÔLITANAE, 1880-1873 - , ee / ι τά δέοντα, καί έσιώτατοι ίρρομόναχοι· οί ψέλΛντϊ; έν ταί; Α μανέ τδ ύπομνησδήναι, χαί τόν-οίχου,lipal; έχχλήσίαιί τής' Πάλωος, αοΟ Γαλατέ χαί το8 έπίσήμω; Ανομολάγήρα; αδδτς*ήν Κατασίένου χαί λοιποί μινιχδν tpetar'tyutaixV aùmiHi __________ χαζ έποινταχΟΟ· ______ . νύλσγημένοι . . αύτού,φ,καί Χριστιανοί, τέχνϊέν χυρίφ μ«Ρ»ώ χαάυποσχι»<ί; έπανορδώσαι -τήν Aντιχα*ονιχήν^ύτοΟ \ .. Τήνος,* μ0. . * πρΟξιν, τητο;,* χάρις ώή ώη χαίΜίρήνή χαί ειρήνη καρέ παρά 8 *<οΟ. ^ρβξίν, ή; οάχ, ούχ. ήδυνήδή. ήδυνήθη. έξαρνος γανέσδαι^ι γινέσάαι,γΑλλ δμω; , « Τού; τίέν ίίρών'σιανόνων χάτδρχουμένου; χαί, νών Αντί’&ύτου αΛδαίέστ«ρον προσα^αχδαίς, tii ’ , έποστολέχών πατριχών ,δρων xaÇtxqpAv ύπαρ&ηα; Ί^βδμΙνο; συμπρ^χτορα aùroQ xal συνφγδν χαί .τδν χαί χαταφρόνητΑώ τ8ν Ί* πρδ; Μη» έίάγγώιών «δ^τών παράβΑτα; Amiii/Ηντα;. χαί »δούπϊ|ίρυέ; τής πρώην Δυρραχίου Αύξέντιον, συμνρονοΟντα αύτψ χαί ’ «ς βλοι; σύμφωνον χαί τά* πάντα δμοΛχαχδβουλον, άρχιερωσύνής άξίωμα Ιρμαιον δαοοψΑ; ύπολαμβά- . τοτ; δέ άμφόαροτ τδν χατά τής έχχλήσιαστιχήζ ·ί,, vovtap/ χαί Τούτφ όργϊίνφ χαχοβούλων Ιργίν χαί ■’ ρήνη; πδλιμον συν·στήσαντο, ηαρασυναγωγά; aufόχοπών χαχρημένου; “χαΤέ τή» έχχ^ήβί». τού ίΗοΟ, «ροτοήντας χαΐ.φατριασμού; χαί βέλη Επάλληλα π«ρι. toutou; άιί^Μτήτσν ύπέχκν βαί τΐΖμδχδηρίδ; *«ί, φρσνήσαω; ίποτοξνϋοντκ χατά -τή; 'έχχλήσί^· τού άνταρδίας τήν^ίχην* χλέπται γιίβ. ώο^ ούτοι χαί ληστάί, ώ< δ Β^ιος ^μών ίν'ιύαγγιλίοι'ς φησί, χαί ' άχαρπα δένδρα, μή "ποιοϋντα χφρπ^ν χαλάν, A χαί ΧριστοΟ, χα! μυρία έν ‘αχδύι χα»ργαζδμ*νοι πρδς τδ σχίσαι χαί μϊλίσαι τήγ πν»ι^ιατιχήν αυτή; ένδτητα* ού μήν δέ ιέλλά άαςταξάμινοι Αναφανδόν χαί έχχόπτιιν τή τοΟ πνεύματος άξίνη χαί «ί; πδρ έμ- Μχτήσανττ; -τδ γνώρξιιν δλω; πατριάρχην χαί πν«υβάλλών έπάναγι^ί. Γνα μή τοί; έργοιβ τοί; άχάβποις ματιχδν igxiffiv, ούβ’ έν νφ έθχντο τά τής νομίμου τού σχότομς παραδυρόμίχοι δσοι τώ'ν μιστών άφϊλέ-ΒΧαί χανονιχή; έχχλήσιαστιχ^ς άδιία; έν* ταί; έχτιστιροι ιί; βάραθρα χαταπίπτωσι ψυχιχής άπωλιίας. λουμέναι; . Αρχκροπραξίαι; αυτών έν τφ -βηθέντι ίΐ'ωούτο; τοίνυν έχ τών έργων Αναφανιί; καί δ πρδ «ύχτηρίφ οίχφ. ίύο χαί ήμίσϊο; ήδη χρδνων έπίσχσπος, ώ; μή ώφ<λ<, ■ ΤαΟτα ή μιτριδτη; ήμών χαί πρδτιρον μετά χαιχιιροτονήθχίς* Μαχαριουπδλιω; Ίλαρίων, ίια μέν έν ρία; λύπη; δκπυνθάνιτο, χαί μιτά τήν θιίή» έλέιι άλαζονιίφ πολλή μαλιτήσα; τδ ,θήσω τδν θρδνον μου ^ίένάβασιν ήμών Μμτδν άγιώτατον πατριαρχικόν χαί ύπιράνω τοϋ ϋψίστου*1,· ώ; δ πρώτο; Χατά τού <Ηο·> οίχουμίνιχίν βρδνον^ν μεγίστή ψυχή; άγαναχτήσιι Αποστάτη; 'Εωσφόρος, έτιχτήνατο ι φριχτά χαί αύτοί; ,χαθορώσα χαί άμηχανίφ συνιχομένη ρ<ινή. δι' ήν τοί; δαίμοσι στασιώδη κινήματα, ' πρδ; τδ· δημιουρ- χρίμασι' 8*00 ,ιύρ< διιγηγιρμένι,ν έν τή ίχχλησίφ γήσαι έν τφ άτδμφ φύτοΟ αύτοχέφαλον χαί άν<ξάρ- πν»υματιχήν ταύτην (Κολλάν,'■ άλλ'.ούν Ανοχή χρησαμένη πρδς τάς πΐρΙσΤΑσέι; χαί τδ πρφον ·τί)ς έχχλητητον έχκλησιαστιχήν Αρχήν, Αρξάμίνο; μέν χαί πρώ τον βήμα ποιήσας Από τής παύσιω; τοΟ μνημονίύτιν τού πατριαρχικού δνόματο; έν φ έτύγχαν· προΐστά( μινος ιύχτηρίφ οίχφ τού Αγίου ΣτιφάνΟυ’ χατά ΒαλατΑν, Ακολούθως δέ φρόνημα διαιρέσ»ως έμπνιύσα; χαί ,διίθισιν *μισάδ<λφδν χαί Αναστατώσα; τινά; τών όρθόήβξω» βουλγάρών χριστιανών έν τι τή βασιλιυούση χαί τού; έν · βουλγαρικοί; τισιν έπαρχίΛι; ^ίλουάτέ- ' σιαστιχής μαχροθυμίας Αφορμήν χχ: καιρόνδιορθώ3ΐ»ς χαί γνωσιμαχίας προτιθιίσα τοίς άχρίτοις τού τοι; χαί χακοβούλοις, ύπομντ,σβχίσι μάλιστα έχ πλα γίου ^χαί δι* έπισήμων έχχλησιαστιχών προσώπων ti,v έπίγνωσιν τής τών ίιρών αύτών χαθηχόντων παραβά<Μωςκ έπωδή τιλιοταίον χατιϊδιν αύτούς ου μόνον Αδιορθώτους χαί τή μοχθηρίφ χαί Ανταρσία έμμένον- ρού;, χαί παρορμήσας ιίς Ανίυλάβιίαν χαί Απ«1θ«ιαν C τας Αματαστριπτί, Αλλά χαί ’χιίρονας (αυτών γ«νοπρδς τήν Αγίαν τοΟ Χριστού έχχλησίαν χαί πρδ; μένους* χατά γάρ τούς άχαλίνους τών ίππων φ<ρότού; νομίμου; Αρχιιραί; αύτών, δι* Ανήκουστων συχο- fUVbi liai άπδ άτδπου «ί; άτοπον έαυτού; έπιρρίπ, φαντιών χατά παντός τού δρθοδδ(ου ήμών ίιραύ τοντ<ς, ένδον μέν δ:' έγγραφων άνοιχτίων χαί αύδαδών κλήρου (χαί γάρ μαθητχύσα; έν τή κατά τήν Άνδρον χαί πολλή; λαυροστομία; χα! λαλοη-ής αυγχαλύπτοντ·» ’ πρδ χρόνων συστηθιίση σχολή τού Αντιθέου Καίβη, τής «αρανδμου αύτών διαγωγή; τδν Ιλιγχον, où διαώς έγνώσθη τή έχχλησίφ έσχίτως, χαί Απομαξάμινο;, λοίπουοιν έπιτ«ίνοντο; τήν χατά τής ίγία; τού Χριστού • ώς έοιχχν, έχ τής έχιίνου σχέσιως καί Αναστροφή; έχχληβία; ψύχρδτητα τ*ν πν«υμα:ιχών αυτή; τέχνων τάς χαχοδοξίας χαί τά Ασιβή χα! Αντιχριστιανιχά βουλγάρων χριστιανών, χα( δολιώτ«ρον παροτρύνοντ»; αύτούς «£ς τήν έποσχ!ρτ>)σιν ίπδ τής ii; αύτήν 4φοαύτού φρονήματα, ού μόνον αύτός διιφθάρη χαί σιώσνος χαί ύκοταγής, ώστ< χαί Αποπλανήααί τινα; ψυχήν χαί διάνοιαν, Αλλά χαί πολλοί; τών ϊύσιβών έγένιτο χαί γίνεται διαφθορΑ; παραίτιο;)· ού μήν τών έπλουστέρων τούτων χριστιανών τής πατρψα; αλλά χαί δσας/λλα, τφ φυσήματι τού αύτοχ<φάλου ttoÿtia; χαί *ί; ούνίτα; χαταντήσαι * ένδον δέ έν έπαρίΗίς χαί ταές έλπίσιν ύποθιρμαινόμινος, χατ- où Μΐχτοί; παίζοντι; τά τής άπολ'ύτου αυτών αΰιχράξατο^ προιξάρχων καί πρόαρχος τοΟ πονηρού δ«ντή|α; έν τψ βηδέντι ιϋχτηρίιρ οίχφ, ώ; έν άσϋλφ αγώνο; χαταστάς, π«ρί τούτων φαμέν, ώς πασιγνώστων πάση; dpptjioxoita; αυτών, χιιροτονία; τι έχτιλούσιν χαί «ναντιρρήτων χαί τήν κοινήν τού δρώοδδξου λαού άγνάιστων δλο»; τή έχχλι^ίφ χάί έμαρτύρων άτόμων, διεγωράντων μομφήν χαί χατάχρισιν, πιριττδν ,Αν αΓη χα! λειτουργία; χαί πίσαν Αλλην άρχι<ροπραξίαν, διηγουμένους μαχρηγοριίν. Καί τοι δέ, ώς Αγνωμες t> Ανιυ μηδ·μιθς ήμιτέρα; πατριαρχική; Αδιίας, τής προσχληΜς συνοδιχώ; ύπό τού πάναγιωτάτου προ- παρά τών («ρών κανόνων ίριζομένης, σφιτ<ριζίμ<νοι χατδχου ήμών, καρουσιαζόντων xal· τών μαχαριω- χαί χαταπατοΟντις έν Αψηφησίφ τ4 τού πατριαρχικού τάτων χαί Αγιωτάτων πατριαρχών, τού τ> Άλιξαν- ήμών δρδνου δικαιώματα, πρδς δέ χαί *ν<υ τής όφιιδρΖας κυρίου Καλλινίκου, τού Άντιοχιία; κυρίου λομένη; κανονική; Kepmfiflttti μιτιρχδμινοι τά; ίαρουργία; αύτών πρδ; γάρ τοί; λοιποί;, διακόνου; Ίιροθέου χαί τού*· Ιεροσολύμων κυρίου Κυρίλλου, χα! rpis lit τ« rrarprarçrta i ral i ïr(»wv Jvppaj/or Jifirrros. «> A« toi «rtyoÂm «eZ'Motàÿ/roi rai roi riyrilrr, /> 4ti toi άρχυχνάρϊΐο· nû toi «»i>«rurei, «ri /)*« roi *rr»(>fivno; **l roi tprtmrtrs. ivres, >Μφαρι«»τ»ί ίνΜΜ,ν lit imài, Irôo· iiy»r r■rot và ptra^rranr lis «i Γρα,κ,κό» xarprapZ·*·». rrn xpevxrivrZrfS «ryraraAÎrra; t«r ipw*·**' t«> Briijifw' ■·«» i ovooàoc apoi^v xtwwl H» »·ϋ<1 'mrrer «i' Μ»λώ» Λτ·>φ«σ»ώ« «oPaipioti r·» *'» roôrwr ««‘tf»'·'. «τ»ως M «jreioôiats ris rV «i ώ,ώππαηιάλτως OoiO/or, ai ά,-«/«·ι»<ζ·η·ς ml τοόιο» rv «ρ,αρχί» roi οώοι·ο« xpân karerarrrvaiirrlras aarpUpzvs IfrtjUoS Λ» aapovtOo ir «i aryàif rail* twHtf, it rlhràr. TiJ» apàfir ris M*« ri; λο·»ος. ’M’a 6 lit rîr fyliir «Αςν ZotâAoa»» ooi iHt· »«·', *»Ao#»«w ris iai ris /Ufii^t inl^eint lit ri MorA>«ÿurir f»r>; yr>-orr-'»«s v«(>a xotfforec. »arà ri; ^AyMS mi ar9»M>aM« rràroi àvà/aas f «9 Si'SODI CON8TANTINQPOMTANAE. 1880-1878 « 1 \ · -* K συναποσχισΜντας' μ«τΑ τών. ούνιτών γτνομένων βούλ-, γΑρών, έπιστραφέντας Ai άΑλιν, μαραδτξΑβτνοι.Αχα-ταρτίοτους Λί χωρίς τής έχττλέσέω^τών ντνομίσμένων ' *ις Απόδτ-.ξιν τής-^ών όθνέίων δοξασιών Αποπτύστω^, tii ιτριίς έχα^ροτόνηααν. ·. λ < . ΤαιΛηνγούν τήνήφαμαρτον xsl πΑσι τοίς riot- βέσιν ίτρωμένοις.χαί λαΓχοίς .σχανδαλωδαστΑτηναύτών διμγωγήν μηχέτ: Αντχόμενοι όρΑν έμφωλτΰρυσαν έν οώτοις τοίς χόλποις, ώς ιίπτίν, τής *Τ-·ί τού Λοστού έιοιλησίας, χαί ψνοσίως xW αύθαβώς Ματορχουμένην πρδ αύτών τών οφθαλμών ήμών, δίδν ψήθημαν xsl όφλημα ίτρδν προνοήσασθαι έντργητιχώττρον τής ΑναγχαιοτΑτης τού χαχού θτραπιίας. - Ένθαν τοι έχί TOO όύσιώδους τούτου Αντικειμένου συνόδου ύχτρττλτστΑτης συγχροτηθτίσης. παρτυρισχομένων αύτοπροσώπώς \ · 7u , ' * στασιώδη αύήόν έπιστρέφ«σθ«ι“.. Κα^ό λ«'(δλ Afcστολιχός χανών Αχοφαίνχτα·. οδτ^ς· , Επίσκοπον μή ' τολμάν έξω τών ,έαυτού' δρμν χωροτονίας ποίαίσθαι _«ίς τΑς μή ^ποχαιμέναφ. αύτφ πόλεις χαί χώρας- it δέ έλτγχδάίιφ τοΟτο πεπδιηχώς 'παρά τήν γών Λτ- . . μήν δέ ΑλλΑ χα! ό , ιε' χανών τής πρώτης χα! βευ- τέρας συνόδου τούτα ύκαγορ*ύ«· ,Τά δρ-.οΗν^τι^ρί ' ' ■' πρςαβυτέρωγ χαί έπισχδπων χα! μητροπολιτών. πολλΚ· μάλλον έπί πατριαρχΑχ έψμόζω ' Aortas: τις προσρύ- ώος ή έπίσχοπος ή μητροπολίτης τολμήση Απόσκια; Μ; πρδς τδν otxatov πατρΰίρχην χοτνωνίας χα! μή αχαφέροι τδ όνομα αύτο4 |ΐατΑ τδχώρ:σμένον χαί* τ<- * τΧγμένον έν -Tj Άαίφ μυατάγωγίφ, τούτον ώριατν ή Μγία αύνόδος _Αίοης ίιραταίας πανττλώς·*Αλλδτρ-.ον τών ττ παναγιωτΑτων Αροχατόχων ήμΑν πατριΟρχών πρώην Κωνστ«ντινουπόλιως, τού χυρίου Γρηγορίου tlvat.** Καί ταΟτα μέν οί [οροί χανδνος δ.ιαγορούονται, x"d τού χορίου Άνθιμου τοΟ Βυζαντίου, χαί ηών μα- S »αί τοι πολλφ τφ μέτρφ βαρυτέρων έλτγχομένων τών χαριωτάτων πατρι αρχών τού Άλαξανβραίας ι&ρίου : έχαίνοις χαττργασύέντωγ χαρανομημάτων ού μόνον ■ Καλλινίκου, τού Άνιιοχτίας χυρίου IipoiHoù χαί τόύ γΑρ τής πρδς τήν δρθδδοξον έχχλη^αν Κοινωνίας Ίτροσολύμων χυρίου Κυρίλλου, χαί πόντων τών έν- Αι^ριοαν έαΰτούς, Αρχι*ρ τήν πντυματιχήν. Αξίαν χαί χΑριν οοξΑμονοι, ουδέ ήρχέοΑησαν τφ μή μνημόν<ΰ<ιν τοΟ πατριαρχιχοΟ όνίμαιος χαί πατριΑρχήν μηδόλως γνωρίζοιν χαί Απτιβοίν χαί χααρίς τής έχχληΟιαατιχής Αδτίας άρχιτρ^πραχταίν, Αλλά.χαί πολέμιοι έχ γοΟ έμφανοϋς χαί αχιαματίαι χαί Αημογέρται'ΧατΑ τή; έχχληαίας τοΟ θοοΟ έφωρΑΑηοαν, χαί αυχοφΑνται χαί. ύίρισταί χαί μηδτμίαν Αχμήν παραλτίψανττς έπιΗοιως-χατέ τής πνιυματιχής ταύτης μητρδ; χαί χατΑ Χαντός'Τοϋ όρ&οδδξου ίτροΟ χλήρου, τού ύπδ τδν χατ’ αύτήν Αγ-.ώτατον οϊχουμονιχδν θρόνον βιατιλοΟντος.ΔιΑ ταΟτα τοίνυν, χοινή έγχρίαιι. χαί όμογνώμφ συναποφάστι /ήμών ττ. χαί πάσης τής ίτρΑς ταύτης κατάδηλος γχνομένη χαί δν τρόπον πιριαίληπται έν τών ΑγιωτΑτων πατριαρχών χαί ίτρωτΑτων μητρο τφ παρόντι συνομολογουμένη ■ Ακολούθως δέ Ανχπτϋχπολιτών χαί θτοφιλτοτΑτών έπισχόπων χορτίας χαί θησαν ταθέντας ύπ’ ίψιν χαί οί ίτροί Αποστολιχοί to Χα! συνοδικοί χανόντς, οι πτρί τών τοιούτων χανονι- C Αγίας συνόδου, δέδοχται διχαία, Ιννομός ττ χαί Απαχφν έγχλημΑτων πραγματτυόμτνοι, χαί παρτξττασΗν-* ραίτητος ή ϋπδ τών έχττθέντων ιτιών χανόνων ύπαγορτυομένη χατ" αύτών έσχΑτη .ποινή τής πανττλούς ττς πρδς τδ έχτίνων πολίττυμα μαί τΑς έν έπιγνώστι χαί τπιμονή τολμηθτισας παραβΑατις, Απέδτιξαν αυτούς ^αθαιρέστως, Ανταξίως τοίς παρανόμοις αύτών Ιργοις ύπτυϋύνους προφανώς. χαί ένοχους χα&αιρίοτως τής χαί πράξτσιν έφαρμοζομένη χαί έπιβαϋ.λομένη · ,ΙΙ<Αρχιτρωσύνης αύτών (Αττ ματαιωίΗίσης χαί τής ττλτυ-. σαν γΑρ παρΑβασ-.ν χαί παραχοήν τήν μισθαποδοσίαν ταίας προστπιγτνομένης Αποπτίρας πτρί τής διορθώ- ένδιχον έχιιν**, Αιαχτλτύτται ό θτίος Απόστολος. Καί δή .γρΑφονττς έν Αγίφ πντύματι μττά ττ τών ιΐρημέσιως αύτών χατΑ τήν διάληψιν τών ίτρών χανδνωννων στβασμιωτΑτων πατριαρχών χαί μττΑ τών πτρί έχτδς γάρ τής πρώτης, ώς διτίληπται, έμφανίστως τοΟ Μαχαριουπόλτως έν τή προσχαλτσαμένη τδττ αυτόν ήμΑς ίτρωτΑτων μητροπολιτών χαί θτοφιλτστάτών έπισχόπων, τών έν Αγίφ πντύματι λίαν Αγαπητών ίτρΑ συνόδφ, χαί μττΑ τήν έφτξής διάψτυσιν τών πρδς αύτήν έπισήμως δοΑτιαών αύτού ύποσχέστων, χαί ,πτριποθήτων ημών Αδτλφών χαί συλλτιτουργών, όριζόμτθα χαί συναποφαινόμτθα, ίνα οί έςονομασθένττς προσχληίΗνττς οήμτρον Αμφόττροι, ού μόνον Απαξ δ ττ Ιέαχαριουπόλ^ως Ίλαρίων χαί ό πρώην Δυρρα χαί Αίς, Αλλά χαί τρίτον διά προσώπων ίτρατιχών, παραγτνίσΑαι χαί Απολογηδήναι ένώπιον τής Αγίας χίου Αύξίντιος, ώς τοιούτοι τήν/φαυλότητα χαί ύπόχρισιν χαί μοχθηρίαν Αναφανένττς, χαί έν παραραβΑστι ταύτης χαί ίτρίς συνόδου, ούχ ήβουλήδησαν έλΑτίν, τών πρδς θτδν έν τή χτιροτονίφ αύτών έπαγγιλιών ούδέ χαττδέξαντο, Αλλ' ήπτίθησαν χαί παρήχουσαν κορωνίδα χαί τούτο τής Αδιορύώτου Ανταρτιχής αύτών ,χαταχρησάμτνοι πολυτρόπως τής Αρχιτρατιχής Αξίας γνώμης έπιΗμτνοι). *0 μέν ούν λα* ίτρδς Αποστολι-1 i χαί χΑριτος χαί Αντί στρασμού χαί κανονική; υπο ταγής Ανταρσίαν ποιήσαγτις χατΑ τής έχχλησίας αύχδς χανών Αποφαίντται- „Β τις πρτσβύττρος χαταφρογήσας τού ίδιου έπισχόπου χωρίς συναγΑγη χαί τού χα! πολέμιοι έπίσημοι χαί Αντίμαχοι αύτής φωραθένττς, Από δέ όδηγών χαί διδασχΑλων ΑγΑπης Αδτλθυσιαστήριον Αλλο πήξη, μηδέν χαττγνωχώς τού έπι σχόπου έν τύστβτίφ χαί δικαιοσύνη, χαθαιρτίσύω ώς φςχής έν Χριστφ χαί σύμπνοιας χα! ένότητος πντυφίλαρχος - τύραννος γΑρ έστιν ■ ωσαύτως χαί οί λοιποί ματιχής, διάίρτσιν χαί ψυχρότητα μισΑδτλφον χαί κληρικοί χαί δσοι Αν αύτφ προσθώνται- οί Αέ λαΓχοί χωρισμόν Απ' Αλλήλων τοίς όρθοδδξοις χριστιανοί; ύποθίμτνοι χαί ύπαγορτύονττς Αθτοφόρως, χλτύην τι , Αφοριζέσθωσαν - ταΟτα δέ μττΑ μίαν χαί δτυτέραν τΑ Μ» ήγησΑμτνοι χαί Αρχιτροπραξίας παρΑ τα'' χαί τρίτην παρΑχλησιν τού έπισχόπου γινέσ!>ω“. ντνομισμένα χανονιχώς έχττλέσανττς, χαί χοινδν σχΑνΌ δέ ^χανών τής έν Άντιοχτίφ αγίας συνόδου φησίν· ,ΕΓ τις ιάισβύττρος ή διάχίνος, χαταφρονήσας τού δαλον τφ χρισττπωνύμφ πληρώματι χαταστΑνττς, χαί έχ πΑντων τούτων έγχληματίαι Αποδιιχθέντις χα! ίδίου έπισποπου, Αφώριστν έαυτδν τής έχχλησίας χαί ΑνΑξιοι τού Αρχιτραττύέιν τφ ύψίστψ θτφ χαταμαρίδίφ συνέ^γαγτ χα! θυσιαστήριον έστηστ, χαί τού έπι σχόπου χροσχαλασαμένου Απιιθτίη χαί μή βούλοιτο τυρηθένττς, χαθηρημένοι ύπΑρχωσι πΑσης Αρχιτρατιαύτφ πχίθτσθαι χαί ύπαχούτιν χαί πρώτον χαί β«ύ- χής έντργτίας χαί τΑξτως, χαί έκπτωτοι τού Αρχιορατιχού χαί ίτρατιχού καταλόγου, χαί γτγυμνωμένοι τιρον χαλοΟντι, τούτον χαθαιρτίσθαι πανταλώς χαί τής θτίας χάριτος, χαί Αλλότριοι τής χορτίας τών μηχέτι θτραποίας τυγχΑντιν, μήδέ βύνασθαι λαμβΑντιν τήν έαυτοΟ Τιμήν - tl δέ παραμένΜ θορυβών χαί Ανχ- ίτρωμένων, χαί Απόβλητοι τών ίτρών πτριβόλων, χαί ώς βάναυσοι χαί ίδιώται γνωριζόμενοι· χαί μηδτίς στατών τήν έχχλησίαν διΑ τής ΙξωΑτν έξουσίας, ώς . δ· . . <*- ' % - ,- λ | I ' SYNODiCONSTANTINOPOLITANA^R, 1860-1873 t 7» 71 ----- Γ-~ -------- -· ----- — γ—Vγτολμήοςρ’σύμφ ορέσαι αύτοίς, ή συλλειτουργήσαι, ή τάς ή s V i πατριάρχης Ίτροσολύμών Κύριλλος συναποφαν ‘ ' άνιέρους αύτών χοίρος άσπάσασθοα, ή ώς Αρχιερείς χαί - ναται. ■ t δ .’Εφέσρυ Παίσιος. ' άπλδ^ ιερωμένους δέξασθαι’ χαί τιμήσει, ή βλεες - ■- ----- ---------------·— · + χδ Ήραχλτίας Πανάροτος.^ t δ Κι^ίχου Ίάχοφος.' ύπεράσπισθήναι χαί βοηθήθαι αότοίς, «ώς χαθηρημένοις άα! πάντη Ανιέροις,' έν βάρει Αργίας Ασυγγνώστου χαί Αλύτου Α<ΙφορΜμοΟ^ τοΟ άπό δτοβ χυρίου Ιέ τ»%τοις χαί οΟς αύτόί ijwpo- ■ —^ιαντοχρ’άτορος. Σύν δέ _ εύχτηρίφ -Λ— τόνησαν έν τφ ^ηθέντε οΐχφ. · Ανευ ---------πατρι f δ Νιχομηδχίας Διονύσιος. t ό 'Χαλληδόνος, Γιράαιμος. J Γοράαιμδς. αρχικής Αδείας χαί έχδόσεεές, Ιερείς ή διακόνους, ώς Αθεμίτου γνωριζομέν)ς χαί σνϊδιαταχρινομένης παρά το!ς .θέ(οις ·πα! ίεροίς χανόσι τής τοιαύτης χειροτονίας .αύτίΛ, έστωσαν χαί αύτοί'χαθηρημένοι πάσης ιερατι κής χαί διακονικής Αξίας, ,χα! Ανίεροι χαί εις τήν τών λαϊκών τάξιν χατενηνεγμόνοι. Οβτω γενέσθώ έξ ό δ^ ό δ δ ό ό δ + δ + δ + δ + δ t δ t δ + δ Η t t t t t + Αποφάσεως. ,αωξα’, χατά μήνα φεβρουάριον, έπινεμήσεοος δ", t δ πατριάρχηςΚωναταντινουπδλεως άποφάίχ^ται. ή δ πρώην ΚοΛιταντινουπόλεως Γ^γόριος συναποφαίνεται. < Β αποωαίνεται. + ό πρώην Κωνσταντινουπόλεως Άνθιμος συν^ποφαίνεται. \Λ πατριάρχης Άλιξανδρείας Καλλίνικος oovjxo- φαίνεται. \ ι Γ Τ δ πατριάρχης ’Αντιόχειας Ιερόθεος συναποφαίς νιται. ' Πόσνας .’Ιγνάτιος. · 'Ρόδου Ιγνάτιος.. » Σ<ρρών Νιχόδημος. Φιλάί»λφ<ίας Μιλέτιος. Μέλινίπου Διονύσιος, Σοφίας Γ«δ«ών. Χίου Γρηγόριος. 'Ελασσώνος Ιγνάτιος. Κ ασσανδρείας Νεόφυτος. Σαμαχο^ίου Ματθαίος. » ΔρυΓνουπόλεως Παντελεήμων. Νυσσάβας Δωρόθεος. Σβορνιχίου Αγαθάγγελος. . Βράτζης Παίσιος1. < Τρίχκης Μελέτιος. 1 Subscriptio Slavonic!* litteris exarata. 12. . PAIH1U8 PHIL1PPOPOLITANU8 EADEM POENA Ml’bCTATUR· 1861 fobruarii 24. t Ίωαχχίμ έλέφ θ«ού άρχιίπίσχοπος Κω$ΐάν- καταχθονίους πράξιις, δι’ 8; ένδίχως ήδη, άποχοπτότινουπόλκο; νέας 'Ρώμης χα! οίχουμινιχδς πατρι- μινος τής τών ί·ρα>μέν«>ν δλαμχζιίας, ώς μέλος άρχης. άχρηστον χα! σχσηπδς άπορρίπττται ■ τή γάρ ώς λοι+ Οί τφ χαθ' ήμάς άγιώτάτφ πατριαρχιχφ, άπο- μώδτι έπιδημίφ' άπό τίνος χαιροΟ χρίμασΐ θιοΟ στολιχφ χαί οίχουμτνιχφ θρόνφ ύποχχίμινοι ίιρώτατοι ένσχηψάση άνταρτιχή φαντασίςι αύτοχχφόλου έν Βουλμητροπαλίται χα! ίιπέρτιμόι ■ χαί. θχοφιλέστατοι άρχι- γαρίμ έχχλησιαστιχής άρχής, ής άντιθέου προθέσιώς πρόαρχος έγένετο i παλαμναΤο; έχείνος Μαχαριουj «πίσχοποί τ» χαί έπίσΧοηοι· έν άγίφ πνςύματι άγαπητοί άδολφοί χαί συλλχιτουργοί ■ χαί έντιμότατοι c πόλιοις Ίλαρίνν, δ πρδ μιχροΟ ένδίχφ χαθαιρέσιι συνοδιχώς χαθυποβληθείς μετά τοΟ δμόφρονος αΰτφ χληριχοί τής χαθ' ήμάς τοΟ ΧριστοΟ μιγάλης έχχλη πρώην Δυρραχίου Αύξεντίου, καταληφθείς χα! ούτος σίας χαί έχάστης έπαρχίας- χα! «ΰλαβέστατοι ί«ρ«!ς· δ Φιλιππουπόλεως Παίσιος, πρώτον μέν έν τή προχαί δσιώτατοι ιερομόναχοι ' οί ψάλλοντες έν ταίς ίεραίς έχχλησίαις τής-Πόλε«ς> το° Γαλατά χαί τοΟ Κατα- γεγονυίφ πανδήμφ xai χοινή παντός τοΟ ί«ρδθ ήμών κλήρου xai τοΟ όρθοδόξου πληρώματος, τοΟ έν πάσαις ρτένου χαί άπανταχοΟ- χαί λοιποί εύλογημένοι χρι ταίς τοΟ οίχουμενιχοΟ θρόνου έπαρχίαις διατελοΟντος, στιανοί, τέχνα έν χυρίιρ Αγαπητά τής ήμών μετριό . χανονιχή έχλογή οίχουμενιχοΟ πατριάρχου, προσκλη τητας, χάρις είη’χαί ειρήνη παρά θεοΟ. * θείς χα! αυτός ίχχλησιαστιχώς δούναι τήν γνώμην 'Ο μή γνούς χαί ποιήσας, όλίγα, δ δέ γνούς χαί αύτοΟ, οΰχ ήθέλησεν, ουδέ ψηφοδέλτιον άπέ στείλε, ποιήσας, πολλά δαρήσεται, δ χύριος ήμών έν εύαγγελίοις φησίν, δ taxi παιδείας έπάγισθαι δεί χατά μάγος έξ απάντων τών μητροπολιτών Αποχλείσα; έαυ τών άμαρτανόντεεν-J χαί. εί μηδέ τούς έν άγνοίφ τδν χα! Αποτειχίσας τής ίαρΛς έχείνης πράξεως. Γράψας δέ τότε τή έχχληαίφ, ίτι δέ χαί ίσον γράμματος πταίοντας άτιμωρήτους άφίησι, πολλφ μάλλον τούς έν έπιγνώσει χαί χαταφρονητιχώς έχ συστήμεηος καρά τινων έκείσε χριστιανών έπιδοθέντος αύτφ συναποστιίλας, où μόνον ώμολόγησε xai διετράνωσε τήν πλημμελοΟντας. Ήν δέ γε χρίμασι θεοΟ, χατά τών παραδοχήν τής χαταχρίτου Αρχής τοΟ αύτοχεφάλου θείων χαί ιερών χανόνων, χαί παρά προσώπων Αρ χιερατικών, τών τήν έχείνων διαίήρησιν χαί φυλακήν flail τής άποσπάαέος έαυτοΟ άπό τής δμοψύχου πνευ ώς ίεράν παρειχαταθήχην δεξομένων, τά τής παρα- ματικής ένότητος πρδς τήν ίγίαν τοΟ ΧριστοΟ έχχληβάσεως έργα τετόλμητμι, έπί σχανδάλφ χαί ίψυχιχή D αίαν, παραστήσας έχ προχαταβρλής, ώς είπείν, ότι ρλάβη τών εύσεβών, τότε βή χαί άνυπέρθετον τοίς ' οό γνωρίσει τόν έχλεχθησόμενον πατριάρχην, άλλά άλαζόσι τούτοις τήν παρ' έχείνεεν τών *εί«*ν χανόνεεν δριζομένην ποινήν έπάγεοθαι δίχαιον άμα χαί άναγ- χα! Ιργφ τοΟτο τούτο Απέδειξεν άπέδειξεν Ακολούθως, άχολούθεες, χαταργήοας χατσργή-ας χαί έξαλείψας τδ πρώτον γνώρισμα "τής πρδς τδν άγιώ- χαίον- χαί γίψ ,άχοστατοΟντες, φησί, τών τοΟ θεοο τατον οικουμενικόν " ' θρόνον ύπσταγής · -·- αύτοΟ, χα! παυσάμενος μνημονεύειν τοΟ λοιποΟ τρΟ πατριαρχικού όνόματος iv ταίς ίεραίς τελεταΐς Απ’ έναντίας τής διαγορεΰσεοες τών ίιρών κανόνων ού μήν δέ Αλλά χαί άπαραχαλύπτως ’έν'τινι _.ι κρδ τριών μηνών Απο. σταλέντι ήμίν γράμμοκι αύτοΟ έχήρυξερ- έαυτδν άλλότριον πάσης ορός τήν Αγίαν τοΟ ΧριστοΟ έχχ^ησίαν σχίσεω; aùv.O, άτε βή παραχολουδήσεεν καί, χαθφ έπί λέξεοος έγΡ«ψ*> συμμορφωθησόμενος τή' θελήσει τής μερίδος τών τήν αδτοχέφ^λον έχχληαιαστικήν Ιν Βουλγαρίφ Αρχήν έπισπευβόντων. TaOta δέ τά Avταρτάά αύτοΟ κινήματα χαί φρονήματα, «i xai ip- διχαιωμάτων έξεεθοΟνται άπδ προσώπου αύτοΟ'. . ’Επειδή τοιγαροΟν χαί ό άπό τριών ήδη χρόνο* μετατεθείς άπό Σμύρνης «ίς τήρ άγιωτάτην μητρόπολιν Φιλιππουπόλεως Ηαίσιος, χαίτοι παιδείμ συγκεχρρτημένος χα! γνώσχις χχΜτημένος τών Ιχρών χανίνν,ν χαί τών ίχχλησιαοτιχών έΒίμών χαί τάξηαν, άστάθμητον μέντοι, ώς <ίπ»!ν, χαί ιδιόρρυθμον ένδέϊξά- μήνος πολίτιυμα, πιφώραται άπό τίνος χαιροΟ άουγγνώοτοις χανονιχαίς παραβάσοοι χαί παροχτροκαΐς έπιρρίψας (αυτόν tva δέ τάλλα παρβμαν, όβόχρη μόνον στηλιτχΟααι χαί άποδχΐξαι τάς τής άνταροίας αότοο χατά τής τοΟ *toù έχχλησίας δολίους χαί i χούντω\ ιίχον πρδς Ανυχίρθετον καί ένδικον αύτοθ i 73 SYNODI COjiSTANTINOPpLlTAN'AË, 1860-1873 χατάχρισιν, Αλλ' δμω; μαχροθυμίφ ίκχλησιαστιχή Λ τάσσεβθαι τφ κατά καιρού;, οίκβυμενικφ πατριάρχη, τρόμον <αύτφ διορθώσιβ»; πρεμνηστεύοντε;, μετεκαλε- ώ; Ανταρσίαν νοσήσα;ύιατά τή; έχχλησία; τού θεού σάμεθα ίι Αχ πατριαρχική; χαί συνοδική; ήμών Απιστό- καί σκάνδαλα καί μισαδΛφειαν χαί ταραχήν ίμποι,-λή; ίλθεϊ» καί δούναι τή ίκκλησί^ι λόγν.τήν τοιαύτη; ήσα; τοί; τήν ευαγγελικήν Αγάπηχ και. όμόνοιαν 4φεί- . è ακαταλλήλου χαί ΑΆιχανονιχή;’ αυτού διαγωγή;. λοντι νουθετείν ίμπιστευθείσιν αύτφ χριστιανοί;, <τι Αλλά χαί τή; ίκχλ^τ.αστιχήί ταύτη; προσχλήσεω; , ii καί τών ίερών κανόνων υπερόπτη; Λ1 χαταφρονηού μόνον .χαΑφρόνησι, μή φανεί; έ; δεύρο, ίύό μηνών τή<; φωραθεί; ίν τ» τρόποι; χαί ίν γραφαί;, χαί . . ήδη διαγενομένων, Αλλ’ ούδβ άποχρίσεω; ζλω; ήξίωσεν ήμΑ; 4 Αλαζφν ούτο; Καί Αγνώμων πρόζ τήν εύερ.γετήσασαν αύτόν.χαξ. τιμήσασαν παρ' αξίαν πνευματικήν πάντων τούτων χαί άλλων αύτού παρεκτροπών έγκληματία; Χαί Ανάξιο; τού Αβχιερβτεύειν τφ ύψίστφ -, θεφ “ “ καταμαρτυρηθεί;, α'!' κειθηρημίνο; 1"*" ** ûiwfpjft -υ—- πάση; Αρχιερατική; ίνεργεία; καί τάξεω;, καί Ικπτωτο; τού Αρχιερατικού καί ιερατικού καταλόγου, χαί γεγυμνω- ταύτην μηΗρα. ■> ' Ένθεν τοι ίν εύθέτφ χαιρφ τή; ίν*Χριστφ συγκροτηθείση; πρό μικρού μεγάλη; καί Αγία; συνόδου, συμπαρουσιαζόντων προσωπικώ; τών τε παναγιωτάτων προκατόχων ήμών πρώην Κωνσταντινου,πόλεω;, χού χ κυρίου Γρηγορίου χαί τού κυρίου Ανθίμου τού Βυζαν ■ μίνιο; θεία; χάριτο;, xsl Αλλότριο; τή{ χορεία; . τών ιερωμένων. καί Απόβλητο; τών ιερών περιβόλων, καί ώ; ιβώτη; καί λαϊκό; γνωριζόμενο;, καί μηδεί; τολμήφη συμφορέσαι αύτφ ή συλλειτουργήσαι, ή τήν. άνίερον αύτού χείρα Ασπάσασθαι, ή ώ; Αρχιερέα χαί άπλώ; ιερωμένον βέξασθαι 8λω; ύπερ------ -- καί —. τιμήσαι, -r.(—, ή ·,----- -----Γ μ ασπισθήναι καί βσηθήσαι αύτφ, ω; καθηρημένφ* καί πάντη Ανιέρφ, ίν βάρει Αργία; Ασύγγνωστου χαί Αλυ του Αφορισμού, τού Από θεού κυρίου παντοκράτορα;. . ΟΟτω γενίσθω έξ άπαφάσεω;. τίου, και τών μάκαριωώίτων πατριάρχων τού Άλεξαν-δρεία; χυρίου Καλλινίκου, τού Αντιόχεια; χυρίου Ιεροθέου χαί τού Ιεροσολύμων κυρίομ Κυρίλλου, καί , τών ίνδημούντων ίερωτάτων μητροπολιτών χαί θεοφιλεστάάων ίπισκόπων, έκτεθείτα ίνώπιον πάντων χαί μετά σχέψεω; άπαθοΰ; χαί δίκαια; συζητηθείσα χαί άκριβώ; ίπεξεργασθείσα ή ώ; διείληπται διαγωγή τού είρημίνου Αρχιερίω; Φίλιππουπόλεω; ΙΙαΓσίου πρό; τά τοί; γνήσιοι; Αρχιίρεύσιν Απαραιτήτω; όφειλδμενα ιερά χαΗριοντεοίξελεγχθ·εΐσα χαί διαβεβαιωθείσα Από τών ίδιων αύτοϋ γραμμάτων, τών τε πρό τή; ήμετίρα; ΙΗίφ ίλίει πατριαρχεία; χαί ίφεξή; σταλίντων τή ίχχλησί^, Ανεφάνη^ πάνταχόΦεν χαί Ανωμολόγηται Αντιχειμίνη τοί; ίεροί; κανόσι χαί τφ βαρυτάτφ ίγχλήματι τή; Ανταρσία; χαραχτηριζομίνη, σκανδαλώδη; τε χαί Αφόρητο; τή ίχχλησιαατική ειρήνη χαί ίδίω; τοί; χριστιανοί; τή; έπαρχία; έκείνη; Φιλιππουπόλίω; ψυχοβλαβή; καί τή; ίν Χριστφ Αδελφικής χαί χρι στιανική;· ίνότητο; αυτών' πολέμιο;, καί διά ταύτα υπεύθυνο; τή παρά τών θείων χαί ιερών κανόνων ίπιβαλλομένη ποινή τή; παντελού; καθαιρίσεω;. C Ιίολλών μίν ούν χαί Αλλων ιερών κανόνων ίναργώ; * περί τών τοιούτων καθοσιώσει»; ίγχλημάτων πραγματευομένων χαί παντελεί χαθαιρίσει τού; τολμητία; ϋποβαλλόντων, Αρχίσει μνησθήναι μόνον τού ιε* τή; αβ' ίν Κωνσταντινουπόλει Αγία; συνόδου ιερού χανόνο; Αποφαινομίνου · „ΕΤ τι; πρεσβύτερο; ή ίπίσκοπο; ή μητροπολίτη; τολμήση Αποστήναι τή; πρό; τόν οίχείον πατριάρχην κοινωνία; χαί μή Αναφίροι τό δνομα αύτού κατά τ4 ώρισμίνον χαί τεταγμίνον ίν τή θείφ μυσταγωγία, τούτον ώρισεν ή Αγία σύνοδο; πάση; ιερατεία; παντελώ; Αλλότριον είναι,** Κοινή ούν όμοψήφφ γνώμη τε χαί ίγπρίσει, συνφδά τή διαχελεύσει τών ιερών χανόνων, γράφοντε; ίν Αγίφ πνεύματι όριζόμεθα καί συναπσφαινόμεθα, tva ό διαληφθεί;, ώ; μή ώφελε, Φίλιππουπόλεω; ΙΙαΙσιο;, ώ; παραβάτη; τών πρό; θεόν ίν τφ καιρφ τή; χειροτονία; αύτού δι' ίγγράφου χαί ίνυπογράφου αυτού όμολογία; ύποσχέσεων τού συμφρονείν κατά πάντα τή D Αγίφ τού Χριστού ίχχλησία, χαί πείθεσθαι χαί ΰπο- ,αωξα’, κατά μήνα |φεβρουάριον, ίπινεμήσεω; δ’. + ό πατριάρχη; Κωνσταντινουπόλειε; άποφαίνεται. + ό πατριάρχη; πρώην Κωνσταντινουπόλεω; Γρηγόριο; συναπόφαίνίται. f ό πατριάρχη; πρώην Κωνσταντινουπόλεω; "Ανθι μο; συναποφαίνεται. + ό πατριάρχη; 'Αλεξάνδρειά; Καλλίνικο; φιναποφαίνεται. ' + 4 πατριάρχη; 'Αντιόχεια; 'Ιερόθεο; συναποφαίνεται. ή 4 πατριάρχη; 'Ιεροσολύμων Κύριλλο; συναποφαίνεται. + 4 Εφέσου II αίσιο;. t ί Ηράκλειά; Ιΐανάρετο;. ή 4 Κυζίχου Ιάκωβο;. ή 4 Νικομήδεια; Διονύσιο;. t 4 Χαλχηδόνο; Γεράσιμο;. t ό Δέρχων Γεράσιμο;. ή δ Πόσνα; ’Ιγνάτιο;. + 4 'Ρόδου 'Ιγνάτιο;. t ό Σερρών Νικόδημο;. t 4 Φιλαδέλφεια; Μελέτιο;. t 4 Μελενίκου Διονύσιο;. + ό Σοφία; Γεδεών. + ό Χίου Γρηγίριο;. t δ Έλασσώνο; Ιγνάτιο;. t δ Κασσαύδριία; Νεόφυτο;. t 4 Σαμακοβίου Ματθαίο;. t 4 Δρυίνουπόλεω; Παντελεήμων. ή ό Νυσσάβα; Δωρόθεο;. t ό Σβορνιχίου 'Αγαθάγγελο;. t 4 Βράτζα; ΙΙαίσιο;. + 4 Τρίχκη; Μελέτιο;. 13. SYNODUS CON8TANTINOPOL1TANA ENARRATIS REBUS A BULOARI8 DISSIDENTIBUS 0E8JIS QUINDECIM PACIS INEUNDAE CAPITA PROPONIT* 1861 februarii 35.. . " f Ιωακείμ ίλίφ θεού Αρχιεπίσκοπο; Κωνσταντινουπόλεω; via; 'Ρώμη; χαί οικουμενικό; πατρι- Αρχύ;· + OÎ τφ καθ' ήμΑ; .Αγιωτάτφ πατριαρχιχφ Αποστολιχφ καί οίχουμενιχφ θρόνφ υποκείμενοι ίερώτατοι μητροπολίται καί ύπίρτιμοι, καί θεοφιλέστατοι Αρχι επίσκοποί τε χαί ίπίσκοποι, ίν Αγίφ πνεύματι Αγα πητοί ήμών Αδελφοί χαί συλλειτουργοί · καί ίντιμότατοι κληρικοί* εύλαβέστατοι ίερεί;, καί δσιώτατοι ίερο- t HoKUM*b MBUWTUD Βθ>Κ·ΘΚ> ΛρΧΜΡΙΤΒι'ΚΟΠΤ, KoHcTaHTHHH-rpaja iioean» Paua ■ BceaeacxaM πατρααρχι,. t H*e Hameuy cerfei-hUineMy nOTpuupmecKouy anocToarKouy a BcwieacKOuy npecTiwiy ποα^. . laaeuxa ceitaeBB-bàiiin uarponoaara a npeHecTHXB, B 7>or· VO-51 7» 8YMODI COffSTANTUfOPOUTANAE, 1M0-UI73 76 μόναχοι- τίμιοι χροΒστώτβς Mi μμάηρηκ· not Afemi & roaNMitana cwimoHHnua. npenoAo&rldinisa ΑχαήάΜνης ιύλσγημένοι χριοαανοί έχάστης έπαρχίας- rataxeaaonnoan. wcr-ana nepnocnamane ■ nepà)M · crans κηοΜ «aapxaf. τ«Α· ao Γ<χ*αο.τ1> ηοβnofiaeau nonni yirkpenix-ra Ra»n>x»Tw fiyAs nam a MBp* on, Bora. Ό β«σκότης ttn Απάντων xai κύριος ήμών Ιησούς Χριστός βΓ «Mtv Αλλο τέλος χατήλΗν έχ τών κόλw τών πατρικών aai tywn Ανθρωπος, «ίμή Γνα σώση τό» ικπτωχύτα Ανθρωπο,? ΔιΑ τούτο έφανέρωor» «ίς αύτόν τήν èpty τΛοϊ» Mi τήν Αληθή λατριίαντού Θ»-Λ, καρέβωχ* τήν ύρδύίοξον κέστ,ν, BaaAnna ncfcra a Γοταοχι. χαιατ· Hcyeb Xpncrocb we aa κηκοα Apyra uiab cna.ie on. orervcKHTe vtapa. a «-Tana Vejiortiirh. hô :iA aà euaca naiinaBan, veaorfcirx. Ha rosa nomma M.v npaBOTo rtataae B uitbhoto cjyan-uae Bo wse, upeASAe npaaocnaanirra irkpa. i-octbbh Mp«rb συν«στήσατο 8:Α τών ίιρών αύτοΟ μαθητών χαί Απο evhuieHHBTe ca yreHnua a anocToaa i-wrraTa en στόλων τήν Αγίαν αύτοΟ έχχλησίαν, δκως, λαμβάνον- uepaoBb aa A». anMaxiine vfcpHUTe neBi-TOMBMo ττς έξ .αύτής cl πιστοί Ary/άως τΑ σωτηριώδη μαθή a:n. ses cnacnTenaare yneHna. aoemuiyniiBan. ματα, έπιτυγχάνωσι τής ψυχικής αυτών σωτηρία;. .xymeBHOTo cs cnaceiiav. Ho cABam, οβληγολΑλλά μόλις τό φώς τού «ύαγγτλίο-υ Απ«φΑνη «ίς τόν canian, crkn, ce hahbh un Mparno-m οκρνκιιο ζοφ«ρόν όρίζοντα τής Αμαρτίας, χαί ιδού ό πολέμιος rpexa. b eTo BparbTb lia Mamero cnaivHne ABaτής σωτηρίας ήμών διάβολος έξ«γ«ίρ<τα: μανιωδώς B ao.Tb BoiiAarHyBace cBnpcno Bepxy πρηΒΟΐ-ΛαΒΠντο, κατά τής όρθοδοξίβς, χιντί και' αύτής διωγμούς χαΑΒΓα Bepxy rosa .nortiHUiBH roneHBH b cbmi. λτπωτΑτους, καί τοιουτοτρόπως ή έκχλησία έμβακτί- oCpaaoM-b norpyacaerca iiepKnar» ht. κρ<>ΒΒΤ<* Ha ζ«ται «ϊς τά αίματα μυριΑβων μαρτύρων. Αλλ' Αχασαι OeaXBcaeBB Myienaun. Ho caHRBTe ujkitbbt. α( κατ' αύτής έφοδοί χαί έπιβουλαί „ Αράχνης ιύχολώHex Hana.ieHBX h b|nusah .110 aceno a <>n> nay.iτιρον διισπάσθησαν, καπνού θέέττον διτλύθηιαν, ahhh eo poaiyfcnHxa, no ck<>|m> 11 m, ,τινι e BOHKAUIHnrtl ιχτηοηηβ Ke έκράτυναν τήν όρθόβοξον έχχλησίαν, τί ττονηραϋαται ; cauo ne pacxoaeftaxa. no liane νκρ-huBxa npaeoΓπτγκίρτι έτέρους διωγμούς έσωτ«ριχούς χαί χινδυνω-’ caaBBaTB riepKona. mo ayKaw-TByen. ? Βοαβνκβ«στέρους τών χρώτω», χαί ίΐού σμήνη αέρατιχών ABen, Apyra ιόηοηηχ. no onacnn on. nejjBBTe. άΑηλοδιαδόχως παρουσιΑζόντΑίγ βίον "Αρ«ιοι, ΑΑολH erit MHoateCTBa οροτηκτ. kuhimho ev n|»e,v λινΑριοι, Σα^έλλιοι, Μμχιδόνίοι, Εύτυχτίς, Αιόσχοροι cTBUHBarb. τ. <>. Αρχίί. Αιιο.τηηβ|<ιιΑ. ΜβχοαοηβΜ, ΕβτηχηΜ ,ξηοοκγριι η nponnn. κοπτο χαί λοιποί, οίτιντς ίιπδ τό πρόσχημα τής όρΙΤής έρμην«ίας τής πίσττως ένσπτίρουοι τ.αντοία χαχοδοξίας llOXb ΒΒΛΤ. ΗΒ ηρΒΒΟΤΟ HCTO.TKVlUlHHe Ha BépBTa ζιζΑνια έν τφ riavôv! χαί ΑχηρΑτη* λαιμώνι τής έχpaaeiuiBaxa βοοκχκββ ti.-iemuia na .UKa.iaBBeTo hi. χλτ,σίας, διαστρέφουσι τήν πΑνσ«κτον τών Αχοστόλων ApuxmB-hTHBan, b HecKm*pnnti ea.n. na ιιορκηπτιι. διδασχαλίαν, Ιν χαί μόνον σύνθημα (χοντ«ς, τήν πανn|vex|»aTBxa BcevecTHXTo xiioCto.'k κα ysenna, · ιτιλή έξΑλ|ΐψιν χαί.Ανατροπήν τής όρθοδοξίας! ΑλλΑC no b cbmo anaMenae BMyme: cB|h>ηβ<η'.ίλββι!το'. ταΟτα τέχνα τής πλάνης χαί τοΟ ψαύδους, ή χαθ-.λιχή Ηο η ΤΒΒ CBHKBTI- aaeaiio ojh-tbiiii. το μ η arti τοΟ Χριστού έχχλησία χατιψαλοΟσα, ούχί κέν Αρμασι TBa va.ia Ha :ui6ay*AeH|HeTo h na .lawaTa κχτο χαί tv !πποις“, Αλλά τή> χραταιφ βραχίονι τού ουρα γη liofrh.ln coôopnaTa XpacTona nepi.oni, .lie νίου αυτής νυμφίου. Ιξέωσ· τών ί*ρών αύτής πιρι- in. KoJtecHHiiaMH B. kohhmb* ho κρ-Βπκοχι uune ρόλων. 'y nem nefa-enaro ex aceunxA, aironn in on. caamennBTe ch orpaacAeHHX. Ho HeupHMapnHxn. na nainero euacenae 'Αλλ' ό Ασπονδος τής σωτηρίας ήμών Ιχθρός, χαίBpai-b. a Ko a τοακοάκ n.vfiKia n|M*n-pn-h iieτοτ^οσαύτας ήττας ίιποστΑς τή Αηττήτφ τοΟ έσταυρωμένρυ δυνΑμ*:, ούχ ένάρχησ«ν βμως, ΑλλΑ μ«τΑ πολ nofrKlBMOKi pacueamaro ca ch.ioki oÀate ne ι-e vMopa, ho no^Bjn. μιιογο b .ipyra m. paana apeuena nanajeaaa a apaat.ie. none uain, jara rOBenae npoTsn iipaaoc.iaaBeTo τό πρόσχημα τής φιλογχνιίβς μ*ταξύ Α«λφών χαί Kato xrbpra nn>m>n na Hi-cor.iaeaeTo. no.n. τέκνων Απάντων έχίσης τής έχχλησίας παφιλημένων, ακνόοροΛΟΗΐ. BB4i>. Me*uy CipaTKH 11 hb.Ih en-iKH βουλγΑρων φαμέν, γραικών χαί Αλλων όρώοδόξων paaao πρν-Λ»6ο:ΐΗΒ Ha uepttBara fx.-napa. .iyλαών (ο!ττν«ς Απ' αΙώνων ΒιΑ δασμών αίματος χαί Maocb. rpeiin h Apyra npaaoc-iBana aapoju πίστχως «ΙσΙ συνημμένοι), χαί έπιζητών έπιμόνως (να 1 (KOHTp ca coeAHHeBK on. rtixa e;rb via Kpone δ'.ασπΑση χαί χαταμαλίση τό σώμα τής μιές τού Χρι a rhpa) a bckb KacTosTeano ja pacirtna a pmApoàa rtutoTO na ejeaTa Xpacmaa nepnoab. It στού έχχλησίας. Καί. ιδού πώς συνέβη ή θλψαρωτΑτη α&τη σχηνέλ ΙΙρ4 «νων Ατών όί έν Κωνσταν- ero aarb craaa ΤιρπΓΚορβΒοτο Toaa noiiopame : τινουπόλίΐ Καρ«χΛημοΟντ»ς δρΗδοξοι βούλγαροι έξη- opeA'b wtaxaaao roAau npaaocxaBBsrfc 6o.irape. τήσαντο δι* έναημρΑς αύτών παρΑ τής κοινής τών KoBTo auirkxTb rx Ilapacpoav uoupocaxa "ipem. δρθοδόξων μητρός μαγΑλης τοΟ Χριστού έχχλησίας, upomenae on, οβαμιτβ Mari-pi. «a npasix-.iaBitaT·' βπως ένιργηθή ή ΙχΒοσις βασιλικής Αδ«£ας πρός Beuaa XpacroBa UepKoat, na Aa aiiAiHcTayaa οικοδομήν ένταύθα ναού, έν φ ΑπαΜπ'αί 1«ρα! Αχο- KBAanaenrtBa «αβο qapcoo Aosannesae aa noλουθίαι νΑ τιλώνται «ίς τήν σλαβωνιχήν γλώσσαν crpoenacTo Tyai, Hb UaparpaAi. ne e.iHa nepKaa. πρός κλιίονα πναυματιχήν χαρχοφοφίαν καί ψυχικήν rb KOHTo ΓήχΚΗτώ caameMa noc.-rh,ioaaHna ,ia αύτών ώφέλ«ιαν. Ή έχχλησία έν τή μητρική αύτής n* coaepmaaaT-b aa i-jiaaaneKatt Ηΐιμκτ. aa no μαρίμνη χαί ■ τήν' αίτησιν αύτών «όμανώς Ακ«δέξατο, ΜΗοόο nyxoano naoAoaocae a .yynieBHa am. χαί δραστήριας ένήργησ· τό Απ' αύτή, ώς μηδ«μίαν noa.ia. ΙήσρκΜτα ax MaTepnoro caoe DoneMenai*. διέχρισιν έήνιχότητος τών έαυτής τέκνων ακουμένη. a upomenneTO am. ftnaronpaaTHo aocupaa 11 Καί πρώτον μέν έζήτησ» τήν Αδ*ιαν τΛί ύψήλής κυβ«ρ· cTjiotxi HiA^McTByaa, kiuikoto a npana,vieiKame. νήκως, καί φχοδομήθη έντός τής πατριαρχικής iiamoTo an «Ano paanavne HapoAHocra aa caoanένορίας κατά τόν Βαλατίν «όχτήριος οίκος (καπΑζ ca mA· apann. H nepao noacica Aosacaeanern έβί). έκ* όνόματι. τού Αγίου πρωτομάρτυρας Στ«φάνου, aa ΒΗ<χ>«κ>το npaaaTejvcrao. a b si. λής χαί Αλλος χατΑ διαφόρους καιρούς έπιΗσκς χαί έπψουλΑς, νέο» χαί αύθις έγ*ίρ*ι πόλίμον χατΑ τής όρθοδοξίας, έπιρρίπτων τήν δφδα τής βιχονοέας ύπό η SYNODI OON8TANTINOPOLITANAK, I860.1813 78 ουνδρφόοαα xd χρφματαΑς· rfta Αχζήτήοβοα Απή-Λ οατροαρακκ-κατη λαυαίη Αοαότνς τήν Ηήλή» Mmv. tve **«γιρ»ή tv τφ otaÿ fifti iapfa vâfa ta* όνόμβτι τής tundit τριάδος, etaivei τήί οίχοδβμής ή»ή έγένττο tvopfc. Ev t* έήθέντι eta etatyiy eta* tant* διοριαίέν τον τΑν taapuuetataav βύτφ πλήριχΑν, ci θίλοντβς ta τΑν aopeaitqpotaaev βουλγΑρη έχχλη<χΑζοντο tv αύτψ. Αλλά πέρυοι, πατά τήν ήμέραν τοΟ σβτηρίου πάσχα, 8tt ό όρθόβοξος xd Μρωύαος τοΟ κυρίου λαός i,v tv TOtc tepet; vaetc συναγμένος, Τήβββ*'*« πανηγύριζαν τήν fa vtxpAv ΑνΑστασιν toû σατήρος, ό tv τφ άρν,μένφ «ùà-TVjptvj»- οίχφ, ά> ρή άφιλτν, ΑρχιιραΓ.χΑ; προΐστάμινος αποστάτης έπίορνος ΝαχαριουπόλΜ»ς Ίλαρίαν inouee τό κανονικόν μνημόσννον τοΟ οιχουμινιχοΟ πατριάρ/Ou! Ή έχχλησία Αμα τφ Αχούσματι τούτη· σύνοδον μχγάλην ad ItpAv σνγχροτήσασα, tv ή παρήσαν ad ot μαχαριώτατοι πατριάρχαι 'Αλ»ξανδρ«ϊας, Αντιοχιίας χαί Ίιροσολύμαν, -μχτχκαλέσατο τόν Ϊιίληφθίντα Ίλαρίανα ad συν«βούλιυστ τά δέοντα petà πολλής πραότητο; χχί txi•ixda;, ύπομνήσασα αύτψ τις φο0*ράς ύποσχέσ«ι;, <σπ«ρ * παιρψ τής χ«ιροτονια; χυτού Ιδχδάχιι, χρατΑν tv xtpoi τό itpiv ιύαγγέλιον, Βέπί τφ πίίθττθαι το(ς Αποστολιχο!; χαί συνοδιχοίς Ιντάλμασι aa! χανόσ: χαί ύκ'.τιίσσχσβα·. χατί πάντα τφ oixcupavtxtjt πατρι άρχη, χαί φυλάττχιν άπαραμχίντα χαί Απαρασάλχυτα τά προνόμια τοΟ πατριαρχιχοΟ θρόνου," άμα St xd ΰποίχίξασα τά ύπδ τών ίχρβιν χανόνβν χατό τβν τά τοιαΟτα τολμώντων έπαγόμχνα ίπιτϊμια' άλλ* αυτός, χαίτοι Ιπιαήρως αΰθις τήν φός τόν οϊχουμχνιχόν θρόνον άνομολογήσας όριιλχτιχήν χΰπχίθτιαν αύτοΟ xd υποταγήν xd χαθ-,ποσχ«θχίς έπανορθΑσαι τήν άντιχανονιχήν αύτοό πρίζιν, χατιρρόνι^σχν δμτνς τ»ν έχχλ>}σιαβτιχών συμβουλΑν xd aopoivfowv χαί άνχκάτασχν άναρανίόν τήν ατ,μβίαν τής άνταρσία»! Où μόνον γΑρ tv τα!ς ίχροπραξίαις αΟτοΟ ούχ έλάμβχναν txteotv πατριαρχικήν, ά>ς νχνόμισται, ivtu τής όπο<ας οΰθ* αυτοί οι παρτπιίημοΟντχς πατριάρχαι βϋνανται χανονιχ&ς νά έχτχλέσ«*σιν άρχκροπραξίαν τινά, Αλλά πρός μχίζονα ίνίαιξιν τής άπχιθτίας αύτοΟ ' .πρός τήν ύπχριάτην έχχληαιαστιχήν άρχήν ixfatt αύτ^ς πανν/γμριχώτχρον, ρνημονχύβιν ίν τοίς 1«ρο(ς ίιπτύχοις, Αντί τοΟ πατριαρχικού όνόματος, ,πάσχς 7 έπισχοπής όρθο0όξ«ν,** όπ*ρ μόνοι; τοϊς πατριάρχαις I ' xd το<ς αύτοχιφάλοις Αρχιχπισχόποις συγχχχώρηται. ΙΙρός tt τοίς Αλλοις αύτοΟ παρανορήρααιν, άαυνχιβήTw; έτόλρηοα xd χτιροτονία; kptov τχλίβαι, όμόζηλος xd όρότροπος tv κΑσιν Αναδχιχθάίς τΑν Αρχα(«»ν καί Suowvùpatv txxivwv τή; ίχχλ^ας Αποατατ&ν. Kai oùêtv θαυμαστόν, Αλλά xd λίαν πιθανόν τό νά χ«κ Àdvg xd ούτος <ίς τά χυριύτχρα τής <ΰο«β*ίας, σαλτύ«ν τό φρόνημα ϋς αυτός τάς ββατ.ς τής χριστιανιχής ήμών πίστΜς' καθότι μαθτ,τχύβας tv τή κατά τήν 'Ανδρον πρό χρόνον συστηθαίβή σχολή τοΟ Αντίθόου Kotjpij, ώς ίγναισθη τή ίπχλησίφ έσχάτβς, xd Απομαξάμίνος, Ας iouuv, fa τής fativou σχέσ»»ς xd Ανατροφής τόίς καποίοξίας καί τά Αντιχριστι^νιχά αύτοΟ φρονήματα, où μόνον αυτός βκφθάρη xd ψυχήν xd διάνοιαν, Αλλά, xd πολλοίς τΑν ιύιηβΑν όγίνττο xd γίντται διαφθορά; xapdTtoc tai πάσ. 8i τούτοι; αύτός τ« xd ό συμφρονήσας αύτψ πρώην Δυρραχίου Αύξέντιος xd Ιτ«ροί τιν«ς, οΰς ήδυνήθη Αξαπατήσαι, où διίλιπον xd tv tpvjupiai xai t φυλλαδίοις, tcÿcàv διανίμομόναις, μυρίας λοιδορίας ίχχίονττς ριτά πλά στης Αναισχυντίας κατά τής μ«γΑλης τοΟ ΧριστοΟ έχχλησίας, ίσος «ύδ* αύτοί οί χ«χηρυγμένοι τής όρθοδοξίας πολέμιοι <ίπ«ίν ή γράψαι ίτόλμηβαν. caypaa χχαΑ ôaaan» <·λβμ% MnaeAaa AOMb nanaira coal aa a Mena <-μτχπ> uvpaouywtaxa ('ττφαηα. xaro caoM aenrr·· μΊη-το caauvaaaK xpxMx no aaeaa upvcatrraa Tpoaiia, aoron· a laxaaaaxa Aa uoerpoanarv. Hb pawHHBan. npiW)·» μοαγΑμβ ,αομκ on. rornaa, κχτυ c» onpcAtuaxa ayacHan· 'BttmvHHeuB. xoA»xa kobto on. Tyaatuarrk faarapa at-aaxa: ho .Tana. Bb γχμβχτι. α<·ηε marBrc-iHea naexa. Koran· npaaoe.taaHaT» a χ:«Γ>|μηβτ» a«>ax<‘ Boaca 6axy co6paxa »b ι·Βμιιι«·ηηηγ<· ιιομκηβ pa.iocTiio nipacwTByxiui·· ··»·■ hut. Meprnaxi. Χ|·β··η·Βο BocKpcceHai*. tn>pH»H< TXy*>mauTT.. n·· :uioni»cTaa·. apxa»]M*McKa. in. ix TvHtfttan. μο.ι»6ηη aom i. <>tcTvnnaKT. « κ.τΗΤΒοη|Ητ·τνπΗβκ·. II.nipuoHT. a>'XBbpAB npaKB.THBMTT. cnQMCHb B.Taw<*HiTbiiiiiHT<' naTpHafa'a AnoKcaKApaitt'KHMTT.. AnTnoxnib'KHHTT. n I(<3>o<*iim<'khhti., U llOH lHa IM'IOHIIHHTb li.TapMOH I. a lipnxK'llto ro coaliTyBa <*b x« κροτνκτι. a fi.Taix>upaxra*>, ΚιίΤο MV HanoHHB «'TpaUlHBT.' ootuuaHXH. KOHTO bo HpoMi'To «a pyκοιιο.τοχ,ΌΗΒοτο ομ λ»Λο Koran· ArpatPT,. m, pyiyfcTv <■■ <·ββιιι<·ηηοτο «'BaHiv-inc ynjieMb: -an <* uoaaHyaa na χη.κ·το.τ<·κατ+ a rofiopwa uoBe.ThHit% h npanana η <» ποκορχίΜ η··ιι|μ·μ1ιηηο Βιτ.,τοΗΓΚοΜν iiBTpuapxy a αχ ·όxpaHasa uiwiM β ηοπ^μ'μΙιηηβ πραΗΛΚΗβτ·· aa iiaTpaapmacKaxTb ιιρη-τοχκ' waho at» uy noKaaa m 3aii|>*‘in»HHjiTa kohto ,-,i oniwA^nean npoTMBb oHHa. κοητο Ai'piiHan. Aa nanpaaarb raKBBa np«Tyu.k-hbh. ho τοίί. χκο u οφβιιηχ.'ΤΗο nam> acnonliAi Α·χτ>κ»ιι<·ΤΒν<·Μοτο iiocayuiaHB» a uoKopoHXv KaMT, BcoariirKHHTb nprraax, a otîtimà a· acnpana ιΐ|Η·τηκοπραΒβΑΗοτο ce Toxa αΊοιο. oTb^tb. Β ΒΟ.ΙΒΒΠ1Β ΗΗΗΟ ΙΗΒΜΜΤΒ ΗΒ Βο.τ6νΗΤΟΒΧΗβΟΤΟ ! lauioTo no cauo be cBxmMHiioAiiHcTnUTa en κθ ia Maui·1 orb Toi aaa iiaTpnapniiH'Ko α<χιβ·νι«ηβο κχκτο i' y μκοηιήηο. Cie rb κ<»'Το. a Tax npaiTBvaimn uaTpaapx'B HoMoacari, npaaean» aa K iA"hiiiTByBaTb irfcKov i HBiueHHoAtiMcTaa··. ao an uo nvrfcMo AOKH-MTOAl-TBO Ha Hvnix'ay t^HWoTO CM KT. Mb HbpxoBHaTa ItbpKOBHa BAMTb. jfllcTBVBauie a no TbpanxTBrHHo κχτο t noMXKyaauie Bb I'MUU'iiHxrk niiMHHBUB bi. mKto oatpaapmevKoTo imv ,βοικοο anacKoneTBo iijMUiocaaBHaxb“ Koern caMo Ha naTpaa|x-an· a na »«·■ βηιήμητι· apxavuarKona ·■ ynpoiTvHo. A ιιρα Apyrarfc ia Γημβκοηβκ Abpaua Λοχόβ-Κτηο à ι'βχιηιιηηκιιμ ah pytainonara. •■αχηοιη'βηβτοαε D eAKHoupaana ιιοκβ.ιββοχ ho B<-krb Ha Aponnnn· ΟΗΒΗ moHMl'HB OTCTVnHBHa Ha UbpKBaTX ’ Il HH e 'IVAIVHO. HO a ΜΗ ΓΟ BkpoaTHO A» » Η Τοβ HHKH'TBBb. h Àa H<* MHi'JiH tipaao ho .HA-jHiBb Aha(»o 'KaJtk Imuioto MOfM'. on. κοΓοτο ce e ««yiiirb lUix-flawacTo a npoTBBo χρΗΐτΗΗΗΓΚβη* ca mbcab, a hi· raxn roM <■·■ paaapaTH a ab aymara a ab MBCb.ii.Ta. ho a Ha MHoiiaHa on, eaaroHiTrnnan* npaiHHH paiiBpaïueHH··. A npa <ήμκοτ>· tobb. toM a t'AHHoMBcJlcHHKbyb My npencjt» AbbUib apxacaBcxoub Jlapuaü ΑβκγβητηΜ a jpyni ηΉκοη xoaro Monta αχ πρΛΛί-τβ h» npceraaaxa a aa rk-rnatia a Bb annataun, aapoMb pMAaaaeMaa, Aa aauaa eraCpoMaa nopyraaaa ra μηογο 6bto aparaanaaxa «p«p> upaaaaa a aaCpaaax aa acevocTMXTe Bceaeacaa coôopa, aao a Moateme, xaaaaxe, Aa npaaece npananom Ayxoxao Haxaaaaar. ho u6axe ynorpMa αολγοTbpuoHxe no oCaxaaTb ca a tiperapne. κατο ra ooaiTyaauic a oxcHAaaaini* uoaaaaaeTo ■ emapaïueuaiTo 8Mt>. H aao no oupeA-taeaaivro hh MaaocTaxi Boxn*xi lia ΗορχοοΗβαπ, Bceaeai-Kx apecro-Tb. ho ocKvj-hBaxMi· uo camneuHara h« AiuiKHOCTb orb Aa noKaayaaxe upoaaBoupaaa.tHaTa tm a ôeiaaKoH» cMtaocTb( χχτο coakTvxaxM«> irbKoa <■« iipHz b xpom* Ap.vra aepaoBHB Aaua Hnapaoaa a Ληκοοητηχ upaaaaβηττ coaiiTH, B njH'ABiiiH+.uiaBaxue 6c3AnaTa. Kaub KOHTo 6vTaTb ce6>' ca h apaBocnaBHaarb ConrapcKB HapoAb. ιιοαή ηχ.αομβ λ»6ο[κ>αηβ. b no mouiacTiuo h«· <■·· uxThiuxa Hatunn· jvmb, aainoTo pyxaTa, kohto eupiiuiHo AtttcTByBaïuc A<> jaN-b, no hbho h no ca.iuo ana Aa αΉΝCTByBa. s npBKTelo HiiKatUHHa. «T> au ata lia BHOcnaBBOTo,' aaiaoTo κατο oTi-Tynaxa Txa orb OTeiecaoTo ce upaaoc.TaBue. <-Tanaxa ΙΙλβ.τχκμιι<·' a «το nam, CTaaa TOBa. Τή ιη' δ<χ«μβρίου, ήμέρςι xuptxxj, δύο ιερομόναχοι, Ha 18 joKCMBpHa aCiil Ht-Aikia. .tauua hh|m>αίς ίιριύς χαΐ δύο διίχονοι, τό γόνος βούλγαροι, ών MOHacii, oahha» nom» a cAiim» ληκοιπ. ροΑουτ «Γς ήν Ιρημαραύνν έν τφ βιαληφδέντι αύχτηρίφ οΓχφ fionnipe, οπ> κοβτο οαηηηττ» nonvBaïuo ai» )»■τοΟ άγιου Στ«φάνου, μ*τλ καί τιναιν όμοίας βουλaeanarb mohoChk joui. ciuiTaro ί'τοφαΗΒ. <-b γάρ·ν χριστιανΑν έχατόν καρίκόυ τόν άριδμόν, τή iriKoa a ApyrH χο cto Ayuiu ποαοΛηο (ionrapa συντυδοχί^ χέντβν τΑν διαληφΗντβν άνταρτΑν τής xpacTKSHH, t-b cnopanywbHHeTo h<*otm1ihho h» όρδοδόξου έχχληύίας, τού τχ Μαχαριουκόλιινς χα! τού peiCHHHT» OTCTynHllHB HH COÔopHaTft UcpKOBb, πβώην Δυρραχίου, δραντές τινα τΑν itpAv ίμφίβν xai T. e. aa MaKapiiynoncKHan. a ι1[μ·ικα«· ,i,upaxHB· σχχυών τής δτιας μυσταγωγίας παί βιβλία τΑν έχχλη- CKHMTb, κατο aexa h+koh ott» cBamenHUTo oa»oÎS^. σιασπχΑν ίχολουδιΑν, ΑχήλΦον κρό; τύν έν Γαλατφ AH H COCVAH fia όοΒΚΌΤΒΒΗΗΟΤΟ (BHlH«'UHi»jilBάρμινο-χαδολιχόν έχίσχοκον, δστις ύχχδέξατσ αδαούς CTBHC a c.TyweÔHH nepaoBHB Kuarn othaoxb πρκ έντός χαραχχλησίου ιύραΒκαΙχοΟ τίνος νούοχομαίου · apucHo-KaTOAKtUKaarb na Γκπβτβ cuHCKon-b. κοχbut Si ουναλΦόντνν xai ίλλκν δντιχΑν Upôav, iv- το ra Bocapna bt> cabk HepKBBua Ha cah» <-b|m>ΒγνΑσ&η Ιχδτσίς τις χχριέχουοα τούς δρους τής άχο- neüCKa 6o.iHHua. Txmo κατο ce coûpaxa h Apyra σχιρτήσΰνς έχ τής έμομήτου ήμΑν «Ισάκις xai τΑς sanaA·· cBanieananx Bcaem ce oaho βιμοηοήπο, κοβτο BMame πρβΑόιΠΒΤβ ni orcTynaeHHeTO Vm ματαξύ αύτΑν καί τοο βομαίου «οντίρηχος συμφωνίας κρΑτον έλληνιστί, διύταρον βουλγαριστί «ai τρίτον on» aenopovaaTa aama aipa, a coraacBHTa kohto BonpaBHxa no Memty en ct» Ρβμγκβητι» ποητβγαλλιστί· μιτέ 3έ τούτο όγένατο έσχνομύς τΑν ησσάρνν έχαίνον Upapivav ματό τΑν δυτιχΑν xai τοΟ φΒΚΈ, nepao Ha enanexn, βτορο aa ôonrapcKii. α τρβτο aa φραΗΐ^'ΒΚΒ, nocjrh ToBa 6a niuio4ρμ«νο*χαΦολιχοΟ έκισχδχου, xai ούτκς όλήξαν ή σχηνή αδτη. ’ Baa«e xixuy oana Ββτχρβ caamenuBua ιό ianaAKBTe a ci» apMeBO-xaTonamKaarb enacKon-b. B τα* ce yKOHTK tom noaopnme. Toaa npoaee aeaaanao xtao aa οτηφη.τβΗηβτο Ή τοιαύτη ούν Δνέλιαστος «ρΑξις τής έχοσχιρτή-1 σκ»ς τΑν αίρημένιαν βόυλγόρ·ν βαΗίας λύχης ένέαλήοα a» ρβαβΗΒΤ» ôoxrape rayCoKa caop&b npaiaHs τήν Αγίαν τοΟ Χριστού όχκλήοίαν, τοσούαμ Si μίλλον, na Carrara Xpacroxa qepAoaa η τφβκοβχ μηογο. χαΜσον φαυδΑς xai Αναισχύντκς οί τολμ,τίαι οδτος Bonaoto satanao a Aeacnutao uponoBtaysarb ue διαχηρύττουσιν, έχί δυσμημίμ κοντός τοΟ αύσφούς ca noaaoMoatnann aa οβακχαττ» 6oarapcKS aaβουλγαριχοΟ λαού, δτι «ίσίν Αντιχρόσβκοι αύτοϋ, ιφός pojrb aa ab npeacTXTfc (saroarorb) προοτητβ ίξαχέτήν τΑν Αχλουστέρκν. *Ο*«ν «ρύς χαταύνΑΚν xopa, TBa kobto aprivuunara (teanecrae aa caxKBim Soarapcn «apox>. Tiiate aa >·το.τβκχβτο TOO àxijpùxTOu τούτου κολέμου, δν ό χοινύς ήμΑν κολαμήτβρ διάβολος ήγτιρα xai ix' Λβχίαιη χατό τής xa nenponoataaaara ran βρααα, kohto oftmnxTb όρΑοδόξου όχχλήσίας, συνοροτήδή σύνοδος μαγάλη nanra 6opaTeab A*aaon noaABxr·» a m> aocataxai ί*ρά, iv ή χροχαφημένής τής ήμΑν ρατρ«ύτί|τος, XBXk προτΒΧ-k npaaocaaaaaTX nepKoaa, co6pa ce χαραβρςυόντκν τΑν χαναγ«»τάτ»»ν μρομβτόχκν ήμΑν^ ΒβΒΒκηητα a caarUüu οοβορχ ηοχτ ApeActaaτοΟ κυρίου Γρηγορίου xai τού xupiou Άνδίρου τοΟ TencTBOTo aa naaura yiripeaxocTb, Karo apaΒυζαντίου, «ai τΑν paxapunAwv καφΟρχΑν, τού cyTCTayaaxa η χμμβτβ apaaue aara 6aana Αλαήονδραίας κυρίου Καλλινίκου, τοΟ Αντύχαίας κυ BcecairrkMmB narpnapca rocuoAnm» Γρητορη a ρίου ΊοροΜου, pal too Ίαροσολύρονν κυρίου Κυρίλλου, rocnoABX-a limn Baaaxxa a 6aaannrUimKTv* xai «Avrorv τΑν όνδηρούνταν iapwatxwv ρ^τροιΰλιτΑν narpnapca ό ΒαταΗ,<ρ·Α ακιι g rocnoABn Kaxai Ηοφιλοστάτοιν ixunômov, τΑν iv Αγίφ κναδματι xbbbbi», AnTBoxalcxaxTb rocaoAnn» HaporeM a HepycaaHMcaarn roenoABn Kapan a canΔγαχήτΑν ήμΑν άδαλρΑν «ai «λλαιτκιργΑν, «ai τΑν oixoupavixAv «avoiawv wvMw «ixoqtat, «atac ήβύνατο, λίγομαν, imvayxatv tip δέουσαν «vauparn* κήν τιμωρίαν, 411' όρος τή συνήΗι αδτής |»«·ββ*υρίρ χρησαμένή, ήνέοχίτο νουΗτοΟσα «al ϋΜχββχορένη τήν ματαμίλιιαν αΰτΑν «al έκιστροφήν. Kai ήμ«ίς βέ, prti τήν iHip έλέοι άνδβασιν Μ τή» ένβτάτην τούτην πατριαρχικήν ιαριακήν, où διιλίκομαν κατά tù iopfcv ήμΑν/καδήκον ΰκοδίίκνύΐνττς τδ άντικανονικδν καί δδνσμΟν τοΟ τολμήματος, συμβουλιύοντές trot πρόσιλΦούσιν ήμίν ix τΑν ίκισήμαν βουλγάρβν χα! δι' αύτΑν καί δι' δλλ«ν έχχλησιαστιχΑν κροτνκ«ν τφ τι Ίλαρίανι καί τφ Αύξαντίμ ti «κότα, xai «ροβχβγγίλλονχ*» τήν ifvaeav, ιτρύς ήν ΑδοΟσιν έαυτοϋς χαί τόν ίρδόδοξον βουλγαρικόν λαόν ίκί προάχήματι φιλογνντίας· χχ! δυττυχΑς έψιύσφησαν οί λόγοι ήμΑν, διότι ή μέχρι τοΟ νΟν υποχιχρυμμέν»; έν«ργοΟσα χ«ίρ, ρανχρώττρον χα! ίσχυρότιρον έννργήσασα, ώδταέ τινα; έν τφ βαράδρφ τής έτίροδοξίας · άποσχιρτήσαντας γίρ ούτοι τής πατρψας ορθοδοξίας, ηδτιμόλησαν πρδς τόν χαπισμόν. Κα! ιδού πΑ; τούτο συνέβη. ·· / 80 ■taaaA *■ 8YNOD1 COXSTANTINOPOIJTANAK. 1860-187S 81 t Ιφών κανόναν te' *Ψ»ν otew, xai τής δικγννγής a nare npeSnBanmn caamenrUtea MrrponoaaTn τβΟ ΜαχαρτουπΑλβώς *· «Ο «ρΑήν Αυρραχίου πρΑς a 6oroaa>6euriihaa ««own no carrtex oyci τούτους Αντιπαροξχτώοθαίβής, Φτ**χ·ή «υνοδιχή Αχώ ateo aam BoeuotaeannTe Spana a cocaywaρασις, tvn ci διβληφθίντχς μέν, Art βή ix κρ-.Ηοηκ Teaa; a xaro <· rypaxa taa apian am npaaaaa a xapaÿdvovxm τούς ««Ιούς »d UpeOç κανόνας ad τΑ oSxoautenaeTo aa Maaapayaoanaarw a aa upaaiτής έχχλησίας καλώς te" αιώνος χιίμχνα Bcmkovwc M Axpaxaicaaan n oteepK a kbto re co xal τήν τών όρθοδόξών ήσυχίαν διαταρΑττοντος, χκθ- paatrkpao ncuara oSaoaManaco am. 6a coSopao αφρθώβι w& o4 χβτΜχον Αρχιιρβτιχού βαθμού xd pimeane, nomoae peMearre on nponaoaraae Απσγυμνβθώσ·. πόσης ίοραηχής Αξίχς, & βή xai Αγ4- oTcryuyaan on 6oaMCTnea*ra a caameaaa ν»το· ορός ΰρίς δέ, ποιμένας τχ xai κομαινομένονς, npaaaaa a on aapaoanare «tea. aoa-ro ca on Αναποινώθώσι τΑ τ« προγίγόνότβ xd τΑ κατά τών ntea AoCpb ocranoaxean, kbto pacaoa«6aaan «ιρημέναν παρΑ τής Ιχρίς nd ρτγ^ήί συνόδου Αχο- μ-h* xpacraanare xnpox»6aeTo, Aa re aoaepγανθέντα, xd βχης AxxvôuvSteiv Optv d πρισήχου- ann on apxnepeAcKnxn, κοΓοτυ,χχχχχ. oaa> σαι έχκλησιαστ.χαί παραινέσεις xai aup^ouÀd πρός a ce orosan on acanoe cBxmeaauMecKo aoστηριγμόν xai πρ-,φυλαχήν παντός τοΟ ορθοδόξου cToBhctbo, κοβτο ■ Skaô. Kate. Ban an* uac-npxTe a nacoMBTe ax ce cooCman a npeacanre πληρώματος. a ceramanre Atea προτχιπ. peMeaaUTe. warn ce on caatueaaaan a aenaaa coGop·». ocvAaxa, B a ax ce ncnpaman xaM-a npxaamxTv uepjtoaaa cob^tu aa yapteneunero a coxpaaeaae aa cbhkoto apxBocaaBae. Kai δή γράφοντχς διά τού παρόντος άδιλφιχού xd Η κχτο nxcyBXMe τρ«κη> aacToamero βρχτοκο χύχχτιχοΟ ήμών γράμματος, Ινττλλύμχθα χαί παραγ- a uonuTBeaao aarne nocxanne. MporhAyaaxe b γάλλομχν τοίς μάν ίχροίς χοιμίαιν, βπη: ήτχ Αοχνοι aaetaaaBaMe aa Ban caameansTe nacTxpe. ab (Te SoApx κ TOVHM Bl> ncnoAHeaeeTO aa nacTapxd άχρψχίς xtj τήν ixtUtmv τών χοιμαντβριχών ύμών χαθηχόντβν π<ζ;ιαίνοντ«ς τύ θιόθχν άμΓ^πιατχυ- cKHTe eama aoothocth aacyniue yarhpeaaoA» μίνον ûptv /ογιχδν ποίμνιον τού Χριστού „μή ΑναγBXM-b on Bora caoseoao crajo Xpacroao a ae χαστιχώς, AiÿstettxAç* «ai „τύποι γινύμτνοι τού ,n noHyaueaae ao n tearonpaxrae' a „o6paaa ποιμνίου**, φυλάττοντχς άπαραποίητον χαί Ανόθτυτον, CaBXDUie .ea (Τχαοτο1* coxpaaame aeaparaopea-b u HecKBepaeHi. SoroAxanaan aaaon aa Gaaroτήν (Ηόσδοτον παραχατββήχήν τής «οΛ^αΐας, προφυλΑττοντχς τά λογιχά ύμών ποίμνια Απύ τών δολα- vecraeTO. vyaaxxue cxoBecaare Barna ctbab on ρών «ίσηγήστβν, τών ίπΐ διαφόροις προσχήμασ·. πχρι- KOBapaxTe caomeaaa aa ohbx, kohto noAÎ paana αγόντην τήν γήν xd τήν θάλααοαν πρός έξαπάτην BBAoee uyTeuieCTBynan no cyxo a no nope aa τών Απύρην xd Απλουστέρον δρθοίίξην, Xai μήδ«μίαν A* npeabcran ΛΑαββτο h no npocTBTe npaaoάπιτράποντχς χαινοτομίαν ή παραλλαγήν τών Ειρών caaBHK ■ an eAHa aosocn, ynpomaoaMre ua παραδόσ««ν χαι τών πατροπαραδότνν ΙΕΗμβν xai BSM-fcHeaae aa CBBineaaaTe njieAaaaa a Ha o-reδιατυπώοιβν τής Ανατολικής Ιχχλησία,-, c xecKMTc oSanaa a ycTaaa aa npaaocaaaaaTa ' ι ... όρθοβόξου ..................................... ώς λόγον Αχοδώσοντχς ορό τού ΑδαχΑστου ρήματος BocTonaa nepaoBb, iv me otabacti· cjiobo npen λΛ .ΧριττοΟ ίν τή δ«υτάρμ αύτοΟ παρουσιμ. Τμίν HtuiMtieMepHoTO cvAume XpacToao bo crpamaoro Ίΐ πΑσι τοίς «ύλογημόνοις xd Αγαπητές *ν Χριστή» ηΆγοβο npamecTBB··. Ban are οκίκβτΑ Saaroτίχνοις προτρ«πόμ*8α xd συμ?ουλ«ϋομ«ν πατριχώς, caoBean bo XpacTa mbax noSyaiAaBaMe a oovbtva μίνητχ ίδραίοι xd σηρχοί xd ΑχρΑδαντοι id TyBaxe oTevecKH, ja cToxTe yrnepauiena a aeτήν πέτραν τής αισταβς, ,Αντχχόμχνα τή; ύγιαινόύσής noxoneSaxB aa Kauean rhpa a BocnpaeMADaw διδασχαλίας, Αποστραφόμανοι τάς ^«ρήλους χχνοφχ»- aApaBOTO noyxeBBe, a HeHaBaAam.e HexecraBBTe νίας**, xd έμφρΑντητ· τΑ ιΐίτα ύμών ορός τΑς ύποσχέ- aoBocTH .3aTncKanni<‘ ymare sama xaM*b o6bσης, στρατολογίας xd σοφιστιχάς ' αύτών έχ.νοίας, maHHMTa paaapaTocaoBMTa a yxaTpaTeannTv, λαγόντην xd χι^υττόντην ήαυδώς, δτι ούδαμίαν μιτα- aa roxBBa venorhia, asaaM-bpeaaa, kohto xoanan βολήν ή Αλλοίηβιν έποιήσαντο »ϊς τΑ (ΗοπαρΑδοτα a jnaenponoofcAyBan. Me aaaoe a:iMteeaae ne δόγματα τής Αμημήτου ήμών «στχβς ΑνχιΜντχς μττΑ ca aanpaanan rx SoronpeAannaTe Aornn aa aenoponaara aama rbpa koto ca coeAaaaxa n. τοΟ πΑπα τής 'ΡΑμής* β;4τι ** Το0το Αληθές, ώς διά κολλών παραδαιγρΑτην βύναται ν' Απο- PaMcaann uana. Bamom ocaewb acto a tobb βαιχδή, ΑλλΑ xd τοιούτον Αν ύποταθή, δτι ούδτμία ae e bcthhho, κοβτο vp«n. uaono npaMbpa δηλονότι μχτοφολή ίχιν»χ»ήα«ται «ίς τΑ τής πίστχβς Moate Aa ca Aonaan·, no a ano. pexeMe, ne aasoe atâbv έν τή έχώακ τχύτίς, μόνη ή Αχοσχίρτησι; Boarem* aauteeane a« me Aa ce upanece aa χ^ίρτιανοΟ τινσΓ Από τής όρθοδόξου Ανατολικής έχ· D uepKOBHS-ri&nm* nocobAonoaan on tobb roejiχλησίας xd Από τής πντυματιχής υποταγής πρός τούς κανονικούς αυτού ποιμένας imi μέγχ xd teνάσιμον ΑμΑμτημπ. ΔιΑ τοΟτο τήν τοιαύ.την έχχλησιασηχήν Ανιβρσίβν πολλοί τών θιίών πατέρβν ΑποχαλοΟσι μαχιίαν πναυματιχήν- xd έχ τής έχχλη' " ‘ ·· · τών «αστικής ίσττρίκς διδασκόμι**, δτι πολλοί σχισματικών τό πΑλαι, «uuto; διατηρούγης πΑντα τΑ δόγματα aal τΑς παραβόβοις,τής καθολικής έχκλησ(ας έπαχρψώς xd άναλλοιώτβς, Αλλ* διότι μόνον έπέστησαν τής πναυματιχής κοινβνίας *ai τής υπο ταγής, ή» ώμοιλον πρός τούς κανονικούς αλτών te· σχόάους, χατάχρίθήσαν teô τής καθολικής έχκλησίκς xal Ανοθοματώθήοαν. ♦«ύγότ» λοιπόν, Αγαπητοί, τούς σοφιστΑς xd τούτους τής Αληθβας, otavaç πρός τώς Αλλης ύποχρινόμανοι ζή*β» Αχραιμνή Mf τής δθν«ής ύμών χόημιρίας, συρρΑπτουσι χβτΑ τής ρφρλς ίχχλησίας συκοφαντίας, ής (ή*** **'0’·' x. XLT. aenae, caùwro oSane OTcrynaenne na βαηηί* xpacTnannin* on npaaocaaaaaTa boctommb uepnona a on αΥ^οβηογο nocaymaane tern npaBanaaTe xy UacTapa e aeanxa a cmprnn rpbx-bj, aa tobb Mnoaaaa on 6oarecTaeanaTe orun Tame χ,,ν) μβρκοΒκο orcryuaeaae aapaaan ro. AJ'· kobbo npeamSoAbMcTBo. Ho a on nepnoeaara acTopna ca aayxaaaMe ae anoaana on pacaoaaannTe y aeTOTo Bptea, ano -a ab (Oxpaaxnaxa caaxrrê aocmb a npeAaana .aa ooSopnara μορaoaa tombo a aeuirtano, no oamoTo orcTyunxa como on Ayxonnoro npno6menne n nocaymanne, noero AoanrencTayaaxa nam apannannTe caou annexons, ocyznxa ce ort coCopura nepaona n ca Typnxa -non anareMa. BAral-re npoiee, BoaaDSaean, on tu nonapna paanpaTBTeaa xa ΒΟΤΗχαταΓ kohto μρη xpyrnre - ca 6eeaaaona naro ce npnTBopxBan Me hmb+x ncxpenna pee- UWIIWB 8YM0DI COJi^AMTlMOPOUTAMAB, 1M0-18T» 84 Àuoùp6e, μέριμναν καί στοργήν έχιδοίχνντχι, χαΐ χέντας τούς Soarape, apana, apueaqa (xaüxypywe) a npoxaK, ΑξΙσυς Αντξαιρέττος κροΑγτι «ΐς βαίμούς έχχλησιαστι- ao caaaare aipyniusa npaaocxaaao ao Xpacrt χβύς Ανου παρττηρήσώς έόνιχότητος, Αώχβτ* έν τφ B noAoCao βατό vaja caoa npena>6e3BBa o6bmmtu νφ τδ Ακοστολιχδν έχοίνο Αχόφ<>(γμα χιριστρέφονσα * aa canas+e sctoto qyxoaBO noneieaae a jiioOobh ,Ούκ Ινι Ιουδαίος ούδέ Ιλλην, βοχ Ινι δούλος ούδέ aoaaayaa a npeaBBoatA» raias-re joctoMhm wa έλτύώτρος, ούχ Ινι Ιρβμν xai ώήλυ- χΑνττς γάρ ύμτίς BepxoBHB cTcnena 6©3τ> λ» bmt. raeqa xapoA<ίς έστέ έν Χριστφ Ιησού.* ΊΊτήρξαν χαΐΗψότορον, BOCTbra, «ito axa aa Bcerxa in> naMBTkTB ca xsl νθν ήβη έν τφ ίτραρχιχφ συλλόγφ ύχέρχουσι anocriNicaoTO oaoaa aspeieBae : ^ΗΆοτβ nneii, bb βούλγαροι, βλΑχοι, Αλβανοί χαΐ Αραβας'τχΑύςΊ τι xai βηατ, aAcra pafi-i>, bb CBoCoxb : abort, Moxecttx πρώην ή έχχληαΐα ΑχοχατέσΤησα βουλγώρους Αρχι- non, jcg amacaa, aca 60 bb vabho orte o Xpacrh αραΤς, μήν Ιέ Αλλέ χαΐ έχ ρουλγΑ.ιαν Ισχτ χατΑ HcyrM Hatrbpaaxa ca a m> eraporo spexe a διαφόρους χαιρού; χατριΑρχας, χαΐ Αχό τοΟ νθν τήν ABem> otne ce aaMaparb »t> cMmeeBOBaxanaxαύτήν ένβαίξοται χρόνοιαν, βωρίζουαα δηλονότι έν ταίς aecaoro ooeitoaoe a Conrapa a anaca, n ajifianua χαΑαρΑς βουλγχριχαΐς έχαρχίαις Αρχιοροίς βουλγαρι a apana : aaepi eme a apeacqe qepKBara nocraaa κής χαταγαγής χαΐ τούς «ίβότας τής έκιχώριον Oaxrapa bjiaaskb, a ae oaxo rosa no n narpaγλώσσαν, ήν ούδέχοτο ΑχοχλοΙοι έχ τών ίτρών ναών apca foarspe bo psaxa spexesa axb. Ho a ori, χαΐ τών σχολαίαν τών ώρημίναν έχαρχιών, Amp oena na tbmi acroro me nexante npoxamaeaae ήαυβώς χιριχροτοΟσιν ■ έπί τούτη «ίσήγαγτν αύτήν χαΐ Karo 4 sacro 6oarapckare έν τφ ίοροσχουβαοτηρίη τής ΧΑλχης Αμα τή συστΑακ eaapxaa BAaAana pojoxt, OoArepa, kobto ab αδτοό, χροτρέασυσώ χάϊ ύχοχραούαα τούς μοώητουο- aaasTB wbcraaan «aaicK, κογοτο ββκογαβ κα μένους ορός έχμΑΒησιν αύτής. C BcaanaaBa aepasarx on, caameBBKTe xpaxosa a yaaaam* aa peaeaare CoArapcxa enapxAa. Kaaro xaraaBO β6αβαοοαοβαμβ> ηορκοΒβατβ spatia. Sa tou 6o BOBeAe caaMacaaari, eanin, Bi XaaaaAoacteoTO fiorocaoecxo ysBname <>me on> worxro ea nocrpoa, mto noCyamasa h aaAonacaea yseaaiiBTe aa A» ro asysan». ΆλλΑ χρδς χοριοσοτέραν βοβαίχοιν ί>ρών, ότι Ho aa no XBoro yvbpeaae name se ere axaaa •ίχικ μέχρι τοΟβ* â«i βξέτρ Ml τοΟ λοιχοΟ χαρΑ AO cera a me Aa npaaxysare a sa eanp-fcAi, ora τής κοινής τών όρώοδόήΜν ρφρδς μβγΑλης τοΟ XpwmO oAmara na apaaocaxMare xarepi, βοαχκβ Xpaέχχλησίας όσα οί ήουβώβόλφοι οότοι ώς νέας τινώς croM qepxoBK comare npaBABiia, kobto aamχρονομίας ύμίν έχαγγέλλοντώι, έχκς Αχοχλανήοιοσιν ήρατΒατα,.τΒΒ, mto abnoa bobb oax-t, oponoxas όμΑς τής «ΜοΙας όβοώ, Ιβοδ ΜταγρΑφομ«ν τούτα oObmaMTB, μ Aa aa orninan, οπ> oTesecMTa σαφέστορον χρδς χληροστέραν όμών γνώοιν | a aenoposBa aama ripa, ero ra nanacMxa ao aaao aa noaaoto same abriaae: "λμώρον α*. Οί έχ τοβ χλήρου βουλγαρικής xora1. ΑοστοΜχχτβ a nenoposaa οττ, CoarapcM γντγής Ixovol aal Αμομχτοι fgpAk, χΑτοχοι δέ xol καχρκ easmexaniui, aoaro agaan, AoCpe mtarapτών χατΑ τούς ΙιροΑς κανόνας Αχαιτουμέναν αροσόν- exam inn a axara ayawurrb npeaxymecna. ταν, ώς xol 'ol οίδώτος Ακριβώς τήν βουλγαρικήν διώ-Οκοκτο or*, casmeaxare npasaaa ce noaeaaaara. λιχτον, μέλλουοιν έχλέγοοβαι μ! lupQwAoi Ari TM rie ea aaOapara a oopeAtauMTa on abbc* τοΟ νθν μητροαολίται aoi Axiouexai έν ταΙςΜβαρώς xarpootoaxTa a enaexona n sacro eoorapenre |^φΟ*ΑλΒ01 Mrf iWMNMMlCv eaapaaa. p^e ’KÀv W χιμϊμμΙ imnpwAXtAc tivoç ■ I. Aao xpaeraaaaTO amrexa aa arbaoa sacro foarapcM ecapxaa nam bakakm g scnpocan, Btdk aiaog caamea* Myara, aolro a* «Ma ayataoro Ιχοντα μέν ri xsri τούς (ορούς κανόνας Amaaripava ao eMmooMBTo apaaaaa aoctokbctbo, a Aa χροσβντα, έγνασμένσν 8έ τή fùqrrij το· Χραποο έκ- • aoMara aa ooiaooro Xpacroea qepaoab a .κλησίμ καί Ιοδοαιμαΐήΐέναν Μ φρονήοα, Ιχανέτητι aoaaraa% a» paaym BOMoaacrao a a» secrμΙ ημιότητι, ή έκκλησία συγααταταώήατοαι xsl riaeen, nepaaara aie npacraae a Oaaroapamo μχνώς Αχοίέήτται τήν υΛχήν ααρώχληοιν τών χριστια aie aocapMxae caaoaaoro npomeoM aa okm νών έχοίναν. { . xpacTMaa. *λρ»ρον f. 1ν τινι χροσφέρή βουλγαριοή μητροI. Ba egga 8aarocxoaea GoarapcM enapxaa αόλα ουστηδήσοται ώτολαγική σχολή gpAf έκβαΛοοσιν mo eo' aoorpoa Qorocaoaan ysaaaam, aa a· cé νών βοιιίορέν— tapawbeai, ή Ιέ gplt ααντήρησιν ysan aoaro awra g» eraaan casamaaaàa· A Αμκμφ4μ| Ββ·4μ^ êjfMdÿoc ηοτροώαοτο awgaaiaai m tom ywunqe m· ri tofe wAvtv* νΦ* Αν νβφ apaaoiM or* anew xpacraan amu aa iwigrii «■» eoarapoaa eaapTaa, a ομ8ομμ M 8YM0DI ΟΟΝΒΤΑΙΓΠΜΟΡΟΕΓΓΑΝΑΚ. IMO-1873 Μ iMUtf Ιηνχίαπ; βοολγήρβν «ri λΜ«ών ApteMbw A «· ■ 6<ΜΓ·ροτ·, «om> «um « «ο xpyra αααρχριστιανών βΑχαρίστβς AaXAvrwv rit ΜνβιοφΑρβσι. U1, Murro ■ opouiT» «ρ«·οοαα·Β xparrao·· TA I' Αν αύτή ΑιΑαχ·ήβήΜν« μαΑήρατα «piriii *«ο uutx a» caoMorawrk &Β«ΓθΛ·ρ·ι>; a ypoftMpvnn Μ προγράμματος τής μβγΑλης έ«- «rw, «orno me ce opexoean. w> tum ymiM χληαίας. Άρθρον β*. 'H Ακοκτβία τής Αβολογιχής αχβλής τούτης *να:ι*ήσβται ** #X>«fri τής μητρα^λώος Αχβίνης «ri ^ίς έκκλησικστίΜίς ΑφΑροις, «ληριχοίς ούσι «ai Αχουσι τΑς «ρδς τοΟτ-. Αναγκαίας έχχλη- σιαστιχΑς γνώσχις. *Αρ*ρον β’. Έν κΑσι τοίς iv τή Βουλγαρίμ σχολκίοΐί κροηγηώήαβται κώντοιν τών Αλλον ή σπουδή «ri διδασκαλία τής βουλγαρικής γλώασης «ri τής φιλολογίας αύτής, Απαγοριυομένών τών συγγραμμά των τών έναντίων τφ [<ρφ ήμών δρθοδδξψ θρησατίφ χαί τή αυτοκρατοριχή χυββρνήσβι. 3Αρί<ρον ς*. ΙΐΑσα ένδβχαμϊνη τών διατάξοων τού me ce oaptaAaan ex npoaocx oa Munn «epooBO. 4. H*A»«paTeacTeoTO «« took forocaoacao ■ yvriiBm· me ce xaJie ο* «ακΑΗκτα B* OHM enapxBB b m ueprooBBTo Bajuparejn, bobto me A« ce «npBBB, i me ai min HyetHBTv sa Taacaia pa&rra UT.pKO«B«vpaayMa. 5. Bt> cBXBBTe OoampcBB yiHAHiua me nep■eMCTayaa eonrapcxBarfc eaari»; ci» BcmuoneitBeTo Ba on«a COMO eaSCOBB·, IÇOBTO ca προΤΒΒΗΒ H* ^mameHHXTa Hama npaeocnasHa rtpa b Ha nap- Tboto npoBaTe-ncTBo. r e. BcXKO, B03MOIKBO, Ha TB· ycTaMeiuu npeτων «αράβασις χαί πΑσα άλιγωρία έπί τής κ^οσφδρου B crymteBae a bcmbo npeapkaae Hajb npaaaTHoTo τών διδασκάλων έχλογής χαθίστησιν άκβυώύνους τδν ΒαβροΗΜΒ aa yiBTeaBTe, npHVKHXBa oCeaBeaBe τι έπόκτην μητροπολίτην «& τούς έφδρους χαί έπι- Ha HaAaBpaTeabTb, κοϋτο me Ba e BHaAHKaTa, a aa HaAaapayeaaTe b bobbomouibbiui aa tu yiaτρδπους τών σχολτίων τούτον. aimi. "Αρθρον Ç*. Είς ή Ϊύο τών μητροπολιτών τής 7. Eabht. bab AaaMBBa uoahub OonrapcKB Βουλγαρίας μέλλουσι παροδρούοιν, ώς πρότβρον, έν τή me upacyn-reyBaTb. κάκτο b ott> uairpeAi». ai» Upf συνίδφ, Ανταλλαττύμήοι έγχαίρως ή χατΑ 8ιι- CBameHHHara c«6op%, kobto me ce uxeuBarB •τίαν διΑ «ανοναής έχλογής τοΟ οίχουμςνικοΟ κατρι- apeuesHo bah αΟΑΒρι αμ γοαβηβ. vpen npaBB3BO BetSpBBBO Ba BcMeBCKUTB ΠβτρΒβρΧΊ*. Αρχου. Άρθρον η*. Έν τή «ατά τήν ΧΑλχην βτολογιχή 8. Βτ. Xbabbackoto eorocaoBCKo yvaaame me σχολή .Αοονται παραδιχτοί, Ας πρδηρον, νίο* βούλ- ce eocnpaeMyaarb, Baxaoro a ott> BanpeAi* co Ϊαροι, Ινα βιδχσχωνται τήν ώβολογίαν «Μ τΑ λοιπΑ BocnpBBMua, OoarapcKB oaomi. aa Aa ca yia-r-b ν αύτή διδασχόμινα μαθήματα, Ας καί ei λοιποί GotOcaoBSero, s Apyrare kobto ce τακτ* npeAaMTb ypona, κάκτο ce BocupBaxyaaxa a npoίμόϊοξοι ήμίν χριστιανοί. XBBTe eABBOBApBB B«m XpaCTUHB. *Αρθρον θ'. Τών έν Βο^λγαρίμ μητροπολιτών xri 9. ripaxoABTe Ha GoJxrapi’KHTe bakahah me έπισχδπων αί πρόσοδοι δρισθήσονται προσηπδντως 8ι’ ce oppeAtaarb npanaaao vpea-b coGctbchb οφκ«ίδιχοΟ έκισήμου χανοωσμοΟ. C naakaa ycrarb. ’Apapov ι’. Άκασαι αί Ιβραί τκληαί θΑλουαι 10. Οβτκητο cum«>Hi ofipaAB B uocmaoτβλβίσθαι χαί Αναγινώσχβσθαι iv τκίς έχχλησίαις bbhu me' ce coMpmaaarb a Teran, rb lybpKBHτών χαθαρώς βουλγαρικών μητροκδλοων «αί έπισχο- TBTe aa «aero GoÂrapcKSTe enapxna aa 6oarapCKB USITE. πών βουλγαριστί. Άρθρον ια*. Έχ τών iv Κωνσταντινοοπάλκ δι«11. Ote norreun» npaaocnuHB Gonrapa, τριβόντων πρόκριτόν δρθοδφβν βσυλγάρων μέλλουσι kobto «aakan be IlaparpaAE me ce Bocnpseπ^κιλαμβάνισθαι «αί Αποχαθίστασθαι ύς τΑς έπι- xyaaTE a nocTBBaxBaTE be BasapareacTBaTa aa τροπΑς τοΟ «οινοΟ χαί τών λοιπών τοΟ γένους πατα- oGmoTO (kuoto) a Ba npoTBBTe BapoAB. :iaBeAeau. στημΑτων. Άρθρον ιβ’. Εντός τοΟ πιριρόλου τής iv Κων12. Be ABopaTE sa UaparpaACMTa Goarapcsa σταντινουαύλαι βουλγαρικής έχχλησίας συστηθήστται ■tepaoBE me ce nocrpoa cabo yxaname aa upaσχολΑον προχατπρτιχών μαθημάτνιν κρδς έχπαίδουσιν ΓοτοακτβάκΒ ypona kobto m· yvarE Tyxamaarè τής ΑνταΟθα βουλγαρικής ναολαίας, (act τήν Αμισον OograpcKB mon», boæ cpAactmbkoto aaAaapaμέν Αφορίαν τών Αν ΚωνσταντινουαΑλα «ρσχριτοτΑρων TeacrBo «a ueparre ote UaparpaAcxaTe Gobδρώοδόξων βουλγέρων, 6πδ τήν Αρψισίν Ai «ai Asos- rapa, a on» paacyauteaaeTO b KaAasparaacTBo τιίαν τής μκγίλης έχχλησίας. aa aeaBKaTB BepKoaa. 13. Oapyaaure nsTpaa^hiecKB nocaasu a Άρθρον ιγ’. ΤΑ <ίς χαΑπρώς βουλγαρι«Ας ixapχίας Αχοστκλλδμτνα έγχύχλια παηριαρχιχΑ γρΑμ^ΐατα D qepKOBHB bbcmb, kobto ce npamarx be tbcto «αί ΑχχλησιαστιχΑ Αγγραφα γραφήσονται «Αντοτι «ri 6oarepcKKT«, enapxaa me ce nacyura bcctab B no GoorapcKa. βουλγαριστί. • 14. BexaKara «epaoBE me npuoam. κοα"Αρθρον ιδ". Ή μ<γ«λη Αχχλησία Μλ« χαταβάλλκι, δσον οίδν τχ αύτή, κΑσαν σπουδήν «ri ίπι- KOTo à e Boenoauio, bcbbo nocuAmeeae b npaμίλκιαν «ρός δικυχάλυνσιν τών «ύλδγον αίτήκον aeaiaane » ysecnesnero «a GaarocaOBBSre npoχαί ταχτοποίησιν τών ύπαγιμένον αότή ΑποΗσοον meaaa, a BapeieHaeTo u noATsaeaBTe à poGora Αχ 'μΑρους τών ΑμοΜξνν ήμίν βοιώγάρον. ote crpaaaTa «a eABBoaripasTe hbme Goaraps. 15. Korwro craoe nyaiAa me npama Beaaxara Άρθρσν ιβ*. Χρβίας τνχούσης, μίλλουσιν Αποirapua npauTBH BpavemauB aa Aa bciibtbte' στέλλβσθαι- ύπέ τής ρσγΑλης έχχλησίας Αρμόδιοι κλη ρικοί «ρός έξέτασιν τής διαγβγής τών μητροπολιτών oGpoaueaaero aa aaaxaiuiTe, a oGmo aa caamea«ri έπισχόπβν, «ri Αν γίνβι τών ΕβρΑον «ri διβαακΑ- BBBBTe b yvareaa, a me ce aaaoani Bcaao (Ta λ«ν, «ri «αταβΑλλβσώαι πώσα φροντίς ύαά τής μ«γΑ- passe ote BoaasaTB «epaoaa «a ncupaMeasero sa sarbcTayeMSTe, aao Ob ce caynuxo, ttpeλης Αχ*λησίας «ρΑς ixaripAwnv τών Αγγκλλρμένπν . crynaeasa a mAocrana. τυχόν «αρβχτροχών χαί ΙλλβίψοΜν. ' Cbb a bbme BQAoGasTe cboGoako utrkpaiome , ToAca «ri τΑ τοιαΟτ» Ααροααταλήπτκς σταΑμί* ζοντος, ΑποστρΑφατχ τΑ ώΜ Αμών.ΑαΑ τΛ» «««·- ote aparsTe yaum aama ote aaoMBcaeBsve a βούλών «ri δολαρών οίσηγήακΜν; ΑτΑμπν, Ατινα διΑ Koaapsa Bayawsaa, sa τμοοτΑβα, κοατο vpfcra ' λΑγ»»ν μαιλιχίών Imriwi» τήν Αών«ήν φιλοτιμίαν χίΛΜίι ayxB raerra sapoABOro u tocto«k>6'~». 8YNODI OOMSTANTIMOPOLiTAXAE, 1880-1873 «vAv (apte τή» ►ζ'»*» έξέλ«Φ» ■*·* *·**·» ♦ησαν xai ήέη χορέ τής έχχληβίας μέηρα έρααχήρια), έναχλέττοντα xotakUfe^ aai aataluMWtatout toO •Λν 4p*o84(wv ίνπζηλίβς, aavxi aHvat οηοοΜζουβν Ινβ βίΒΒΜέοΜΐ X* ρέλη Χ% έχχληοίβς, xai eOm vm^waiv βδτήν Ippatov κρ4χ«ιρον xai έλβτνόν! TatMa x«x* χρ<ο« έχχληοιβτπχής «ρ«νο(βς 6ptv OxonMpavoc, Ας μή δυνέμτνοι mptÜttv^àoi^neMb; *xal ένάλγήτΜς χδ ββρί* tpaOpa tà taamAoOv έλέ- owpov γέγγρβινβν, alpojUv χ*(ρβ( xai &oveia( xai βμμηχβ ηρδς τδν ούρένιον χβτέρβ τοΟ iiioui xai tftv οΙχτιρμΑν, έν xarwSùvy φυχ4 8*4|3voi, «petiiTQ xai auvrrf« ca bmjww (aa aopeaaoro oiMmeaae aa bobto bmxb ce cera ora BMaaaTa nepaOBb cxpora M"kpxn ). Πρητηοραaarb y-recBeaaa a noecunaaa aa caauteaaaare aaapa, BoaCyacAanarb aeaaaacra Many npaaocxaaarTe aa ab ce aaaaauara, crapaarb ce co caxaa cam aa aa paaqknarb q>paoBaare yaa, a TaM ab bh aaupaaarb cjiynakax λοβτ> a ataaocTÿin.! · Can no AoancaocTb aa-nepaoaHo npoManuieaae bsmt. npeAAarenme, aamoTo ae moateMe Aa npeanpaMe neataaocTBo a He6ojteaaeao Taataara pana, κοχτο aaerpomasa raarpeaa (neucn&iRTeima CoakcTb) aa caaaoTO rfcno, bo»ahraae a pyirk a noManuienaa a oaq m» aefiecHowy Orqy mhaoctb a uleApocTb, Momuieca nymèaao ηρηοκορβηο, Aa npocBkTR a apanyun oanx. κοητο, κβκτο n .ta e. ana on cosocxe- κβνι τοίς (ύαιβέοι xai άρ&οΜξοις χριστιβνοίς χβρ(- B ζοιτο φωτισμών γνήοικς xa! tdoapale», ζήλον έχραιφνή χαί άνυπόχριτον, «ίρί,νην, όμόνοιαν xai έγέχην, ήτις έστί πέσης έρπής τδ xtfcUaiov xai τά γνώρισμα χαντδς χριοτιβνοΟ δρθοίδξοσ· /Εν τούτφ γέρ, φησί, γνώσοντβι χέντχς δ\ι έμοί μβθηταί έστί, iàv έγέχην Ιχητχ έν έλλήλοις.* Τοίς δέ πν«υματιχώς προΐσταμένοις έγαπητοίς έν Χριστφ έδίλφοίς χαραχ(λ(υόμ<Οα xai αδάι; βιηκ ήτ» έχρψόίς mpl τήν έχτέλ«σιν τών ί«ρών δμών χα&ήχέντβν, έναχολοΟνπς έ«ίχοτ« «ίς meaiie ana npesrb nyxasu naymenaa ce sa&iyAnxa, B oTcTynaxa orb oretecaare Aprua, a Aa ra BoaapaTU nain> »i ayxoanaTa ca orpaAa. Bc-bwb ace aawb CaaroRecTnaUM-b npaaocnaBRRMi» xpacTRRH-b ja On nojapiun, npocBktneane panyua a OnaroaecTHH peBHocTb nenoaiurkCaMa a neaanewkpaa, Μβρι>, cornacae a λ»6οββ, κοητο e raasqaBara aa Bcaxa AoCpoAkrenb a anaMenne ea Bea kb eARRT· npaBoejiaBaa xpHCTHHHBHb ,o ceMi> 60, rnaromrb, paayMkiorb bcb, hko mob τήν μνήμην δμών τάς φοβ<ράς ύποσχέιχις, έσχ«ρ yaeaana ocre ame aioCoBb aware weaejy co<5ok>“ ένώπιον θ«ο0 xai έν8ρώπων έν χαιρφ τής χηροτονΐας AVXobbo ace nepBocroauiBWb βο3β«>6β«ηβμτ. bo 6μβν δ«δώχατ«, φυλέττονττς άχιραίαν τήν ί<ρέν XpHcrb βρατΗΗΜΐ noee-iHBawe b πηκβ. a» ere παραχατα^ήχην τής χίστιβς, γινόμενοι τόκος χαί TOHRB bo acuoaaeaneTo aa γβηιιμήηητο aaiun όχογραμμδς- έναρέτοο xai «όαγγ«λ:χής χολιτχίας, AomrnocTH, RSTO pasManuuiBaTe aa BcerAa n έφχλχύοντχς διά τής χριστομιμήτοο ύμΑν χατά κέντα iiawara Ba «TpamHBTe o&kuiaiiuH. κοητο npe.Tb συρχίριφορΑς τδν χοινδν έπαινον, νουΗτοΟντχς συν- Bora a npecvb noaoaknn bo Bpewe%> na ρνκο«χώς χατά χρέος έρχιίρατιχδν τέ ίρέόδοξα πν»νματιχέ ποαοκοηβοτο BB ABAOXTe, coxpaasBiuie ukAb ύμΑν τέχνα, έπαγρυπνοΟντις α£ς τήν έχριβή διατή- c CBHiAeRHBHTb aanom Ha akpaTa. ofipain. fiaeaioiue ρησιν τών ItpAv xovévMV χαί έχχλησιαστιχΑν παρα- Ba Αθ6ροΑ4ιτβΛΐιο a esaareACKo RCUTne. BocToprδόσ«»ν χα| τΑν χχ^ηχόντβν τής' χωστής ύπηχοδτητος ayiome apeaa. xpacTonoApaacaremioTo nu bo bch χρδς τήν χύ«ργέτιδα χραταιέν ήμών βαοιλιίαν τήν ο8βοηι«ηβο oCmara noxeam, coBiiTvajuie npaέχιδαψιλχύουσαν <ύμ«νΑς χρδς έχοντας τούς πιστούς crkxcao no apxnepeaeKa AOmcaocTb npaBoc.TaBUKTe αύτής ύχηχόους προστασίαν πατριχήν χαί χύμένααν AyxoBXB naja, a O.viiHe bt> torhotu οοβ.ικ>Λ»ΚΜβ έχαρέμιλλον, xai ΐναδ<ιχνύμ«νοι ές Ati έπαινιτοί χαί aa cBameaaxTe npaaacia a na uepKoBHare npeέξιοσέβαστοι χορέ τ« τψ λογιχ^-ώμΑν ποιμνίψ χα! AaHRR a na Aomcaocrare aa rfcpHoro ποαβηοτβο χανΗ τφ δρΑοδόξιρ πληρώματι, έναρΟμιοι τοίς έλη- «•mi CmroA-frrenHOTo κρ-knKo naine uapereo, xoeTO npoaasaBa OnaronpBBTno xawb cbbkbtw 8ινο(ς xai γνησίας χοιμέα· τής έχχλησίας χαί *ύέρ«στοι τή αύτοχρατοριχή ύφηλή χυβφνήακ, βπ«ος en ekpaa nomaann oTesecKo npeACTaTwicTBo a έν τφ χαιρφ τής τών έργ«ν ένταχοδόστ»ς έξιβθήτχ fioarocepAxe aecpaaaaeMO, a uomaynuieca ;ia χοιμένας τχ χαί χοιμαινέμχνοι τΑν oàpaviwv xai Boeraa .noxBanaa a αοοτοποαοτηη npa chobocboto έτχλχυτήτών έμοψΑν χορέ τοΟ έρχιποίμχνος ήμών Ba nacTso a npa οβηκοτο npaBocmsno BcnoaτοΟ σωτήρος Ιησού Χριστού. Ού ή χφρ<ΐ xai *δ aeaae, a coaacneaana aa βοτβββτο a aeapeHB naCTxpa aa nepraara, a CmroyroARR aa napέχχιρον Ιλχος χ!η μχτέ χέντνχν ύμΑν. CBOTO BBCOKO npaBRTCMtCTBO, bro ab. bo BpeweTo aa AtaoaoaAaaaaeTO ce yAocroare, a nacrapa D a nacyewa, aa setiecaaTe a OeciRoaenaa mbab on nacTBpeaaaaaanna namero a cnacaTem Hcyca Xpacra. Erose 6aaroA*Tb a apeaM^paa· MBXOCTb c-b nante» mosbtbod b enarocJtoaennewb SyA· CO »ciMl MMB. 1881, ÿeBpyapaa Ufi. .a^a^-fa^poooplou x*'. t 4 ΚβνσταχτινσυπόλίΜς iv Xpiotÿ ϋ«λφ4ς xai «ϋχίτη;. t 4 «ρώ>ρ> ΚβνστβντινοοχάλΜΚ Γρη γόριος έκ Χριατφ Αβ«λφϋ;°χα1 «ύχέτης. f b xarepuipx^i RfÀipl Κ·νσί<ντινο<»ηάλ*»ς· Άν >ψος tv Χρισχφ ά8«λ<ρός xai «ύχέτης. t b κβχριΒρχης Άλχξβνβρχίβς ' Κχλλίκχος έν Χροη$ έδ«λφάς χ«1 (ύχέτης. t b ηηχραΐρχης Άντιοχ«(<ς Ι«ρό·»θί έν Xpnnf 48«λνάς aai «ώχέτης. Μχλγδςχαέ **xh*·: : t KoncraaAMynoncan no Xpacrk βρητι· a MOAXTBeHHRlTb. t ΠρβηίΑββΒΒηΐΒ πητρηηρχτ> KoacraaAaayiiôJtCRB ΓρηΓορη bo Xpncrk 6pari a MonaTBeanan. t ΠροΜΑββηηηΐΒ naTpaapxb KoacTaBAaaynoaenn Ahtbmt. bo Xpacrk 6pan> a μοαβτβοηηβπ. t Ilarpaapx'b AjteKcaBApBÜcKx Kaaaaan Xpacrk Span a Monxmeaaarb. f Harpaapn AbtroxbAckb HepoTeM BO Xpacrk 6para ■ MoaMTaeaaarb. t Πβτρηβρχ» KepocaanMcn Kapwrb BO Xpacrk 6p«n ■ Moavraenaarb. - · WW WMM sTMom cornrrAimiropouTAXAK, t « lyfoov Ihtaa; tv Span* Mi «*Χ*τ*· t « Hp«nil»iaç ΠάνάμΗΚ tv <>.«· ΑΗλράς Ml αύχίτης. »*Χ*»ης. · 'f i Νιχβμήδαίας Δι<.νύο·ος tv Χριστφ άβ«λφός Mi «ύχίτης. t 4 Χαλχηβόνος Γηράσ-μος iv Χριστφ άδ*λφβς m ■ ΜΟ- Apart ■ mo- Apart Apart a MoarrBaaaarB. f AepacKX Fepacuat bo Xpacrh Apart a ΜΟΟΚΤΒβΒΒΒΜΙ. t BocaaacKa Hmara bo Xpaerh Apart a Mo.iHTKeHaan>. t PpAocaa Hraara bo Xpaerh Apart a moHMTBetiHHirb. ‘ mî •ύχέτηΐ. + 6 Ιίόσνας Ιγνάτιος ίν Χριστφ άδ«λφδς καί «ύχίτης. + t 'Ρόδου Ιγνάτιος iv Χριστή» . ' t Εψώ-Μ riaaca μ Xpxcrk Apart MiBMumn. + Hpauatcn Ilaaapert ao Xpxcri X MUMTMim. Kiaiwnt Hxotrt bo Xpaerk Apart anwaairv t Η·ΧΟΜ·Α·ΜρΚ· Λ·°··Ο· BO XpBCTfc a MOBSTBeasarb. t Xumaoucu TeparaM-t bo Xpacrh t · KÜÇÎmv *I4m0k tv Xpmÿ Μιλφός καί Ml «ύχίτης. t 6 Δίρχ·ν Γιράσιμο; iv Χριστφ άδκλφός imo-iots άδιλφδς xsl νύχίτης. f ό Σ«ρρών Νικόδημος ίν Χριστφ άδίλφδς καί f CepecKB Haao.ua mi. bo Xpaerh Apart a ΜΟΛΒΤΒβΗΗΗΚΈ,. · f Φμπ»λ«πΦβΒοκβ Menem bo Xpaerh Apart a ΜΟΛΒΤΒΟΗΗΒΚΙ. Ml «ύχίτης. t 6 Μ«λ«νίχου Διονύσιο; iv Χριστή» άδιλφός χαί t MeJieBBiaa A'uohucb bo Xpaerh A|»arb a MOaBTBOUHHKb. «ύχίτης. f δ Σοφίας Γ·δ«ών iv Χριστή» άδβλφδς χαί «ύt ΟοφαΚοκΒ ΓβΑβοΗ·» bo Xpaerh Apart a ΜΟΠΙΙΤΒβΗΗΗΚΤ.. ' t δ Χίου Γρηγόριος iv Χριστή» άβ«λφδς χαί «ύ+ XbHckm rparopa bo Xpaerh Apart h moχίτης. JIHTBeHHHKt.. t δ Έλασσώνος Ιγνάτιος iv Χριστή» άδ*λφό; χαί, t Enaccoacaa Hntara bo Xpaerh Apart a ΜΟΠΒΤΒβΒΒΒΚΒ. «ύχίτης. t KaraHApaücKB Ηοοφβττ» bo Xpaerh Apart· ■f δ Κασσανδρ«ίας Νεόφυτος iv Χριστή» άδ«λφός a MojiaTBeaaarb. Ml «ύχίτης. t CauoKOBcaa March bo Xpaerh Apart a t δ Σαμακοβίου Ματθαίος ίν Χριστή» άδ«λφός uonarBOuuairt. καί «ύχίτης. t 4 Δρυίνο»πόλ«·ς Παντιλιήμων iv Χριστή» άδιλ■ + ApnilaynoacKa naareneaMoat bo Xpaerh Apart a MojiaTBeaaaat. φός χα'ι «ύχίτης. f 4 Σβορνικίου ΆγαΜγγ«λοξ ίν Χριστή» άβκλφό; t CBopiiHiKB Araraareurt bo Xpaerh Apart χαί «ύχίτης. a μολβτβοβηβκέ. f ό Τρίκχης Μιλίτιος iv Χριστή» άδιλφός χαί C f Hamaecaa ^Ι,οροτβΰ bo Xpaerh Apart a «ύχίτης. μοπβτμβββκί·. f 4 Νυσσάβας ΔωρόίΗος iv Χριστφ άδ«λφδς Mi t Bpanaacaa Ilaaea bo Xpacrh Apart a mo«ύχίτης *. πβτβοβηβκτ· t 4 Βράτσης ΙΙαίσιος ίν Χριστφ άδ»λφός χαί + Tpacau Mènera bo Xpaerh Apart a κο‘ύχ*»Ίν t 4 Φιλαδ*λφ«ίας Μιλίτιος iv Χριστή» άδ«λφύς «ύχίτης *. · πατββΗβΒΚ-Β. 1 Doo poitreaae nbecriptioM· aoa graece. aeâ alavoaice exaralae Mint. 14. PATRIARCHA CON8TANTINOPOLITANU8 FIDELIBV8 SICN'IFICAT ΑΚΤ18ΤΙΤΕ8 BUL.OARO8 FUISSE DEPOSITOS, ÇUNCTO8QUE AD CONCORDIAM HORTATUR· 1861 martii 6. f Ί»αχ«!μ 1λίη« >«οΟ άρχικκίσχοχος Κωνσταντινου- τού σωτήρο; ήμΑν άβτλφοί- ,ύμκίς βί άδτλφοί ίστκ πίντκς.” Ταύτην τήν χριστιανικήν άγάχην χαί τήν χ4λ««»; νίας 'Ρύμης χαί οίχουμιντχύς κατριάρχης. f Εντιμότατοι κληρικοί τής χα#' ήμάς τού Χριστού άσχανδάλιστον χαί άμαχον ιτρδς άλλήλους διαγητγήν μτγάλης ίκχλησίας, χαί «ύλαβίστατοι ί«ρ«1ς, χαί δσιιό- |γν<·μ«ν καί ήδη ϋχομνί,σαντις νά ύχαγορ«ύοβ<μ«ν τατοι Ιιρομδναχοι, οΐ ψάλλοντας ίν τοίς ,ίχχλησίαις κρός χάντας ύμΔς τούς «ύσ«β«1ς χριστιανούς, ix κροτής Πόλάοίς, τού Γαλατά καί δλου τού Καταστίνου, D νοίας ίχχλησιαστιχής χ*χινημίνο< · ‘ ίαηβή, μολονότι χαί λοιχοί άχαξάχανκς «ύλογημίνοι χριστιανοί, τίχνα iv χυρίφ ήμβν άγαπητά' χάρις «Γη ύμίν καί. «ίρήνη παρά t«oO. ΚαΙ «ίς κάσαν μίν κοινωνίαν χαί τάζιν άνόρύκΜν ’ τδ ιτρόμναγνοισΗν πατριαρχικόν χαί συνοδικόν ήμβν γράμμα άπίβλβαι μόνον τήν χνουματιχήν καιδιίαν τής Μ8αιρία«»ς τΑν βύ· άνταρτΑν χατά τής ίχχλησάς καί πονηρΑν κατά τής ίνότητος τΑν «ύσαβΑν ύπάρχ«ι άναγχαία ή «ύάρ«στος χαί χολή συμπ«.ιιφορά χαί iv άμοψαίφ άγίπη συζώία, ματαξύ βί τΑν thatβΑν μ! όρίΤοδόξαν χριστιανών χαΜσταται άπαραίτητος χαί 8*«ρ«ίται χρίος Ι«ρόν, ίπιβαλλ4μ«νον παρ' αύτού τού κυρίου ήμΑν, δστις διά τής άγάπης χαραχτήρίζ«ι τούς λατρϋυτάς αύτού. ,Έν. τούτη» γνώσονται κάντ»ς, δη Ιμοί μαώηταί iru, iiv Αγάπην <χητ« iv άλλήλοις.* Τά βί σκάνδαλα καί οί διακληχτισμοί, χαί πάς τρόπος φιλαπ»χΗίας καί άλληλομαχίας χριστιανών ίχίρΑν μΙ λυμίόινκν, ήτοι τού ΜαχαριουχόλΜς Ίλαρίανος mî τού πρώην Δυρραχίου Αύξιντίου, συμφώνας τοίς ίΗίοις χαί ΙιροΙς χανόσιν ixtβληΙΗΐσαν βύοβίς· άλλ- tv« μή ό»ς ίχ τούτου τφοχύψη χβρτξήγησίς τις χαί κιρ«ννδησ.ς Ας πρδς τήν άληΦή Ml χραγματιχήν «άτίαν χαί τούς δικαίους χαί νομί μους λόγους, τούς ύκαγοριύσαντας τήν ixtivotv καί>α'ρτσιν, οίτινίς «ίσιν όμολογουμίνν»ς ή ίξάλιιψις τής διαιρίσινς χαί μισαδ*λφίας, τήν δκοίαν οΐ κακόβουλοι ήγιννίζοντο παντί σΗν«ι άχ" άρχής Μ ίνσχ«ίρ«»σι μ«ταξύ τ&ν όρ^οδόξκν χριστιανόν, ίμκνίοντ«ς καί ίγκίραντις τοίς τΑν όρ*οδόξ«ν βουλγάραν χριστιανόν ύπάρχιι ξίνος καί άλλότριος τοίς «ύσιβίσι χριστιανοί;, οίπνίς «ίσι μίλη ίνός καί τού αύτού σώματος, τής άγιας ήμών ίκχλησίας, χαί Ονομάζονται πάντ«ς παρά ’Kinrivauwtuit ÿ ^ntÀfVMmuiiv ΛΙτίνν. tait, μ 71-·. SYNODI OONRTANTINOPOUTANA·, 1M0-1STS ιΑΙιρίαν Aufaptuv mut μεταξύ ΓρεκχοΟ, ή Βουλγάρου, ήΈχειρώτου, ήΧαρβάιου, ή Χραβος, ή Αλλης όποιασθήκτε φυλής- «α«Α γΑρ τδν θ<ον Απόστολον, ,εύκ ένι ΊουδΜος οδδέ 'Ελλην, οδα ένι δούλος «ΑΙΑ έλεύθερος, εδκ δνι Αρσεν καί θήλυ, *Αντας γΑΡ δμείς Ara Αν Χριστφ 'Ιησού,* δν τρόπον καί ή χανή μήτηρ Αγία τοβ Χριστού έκκληοία Ανεξαιρέτως περιθάλπω έν ίση καί όμοίφ στοργή καί ΑγΑπη καί χροστααίρ χάντας όμάς. ΝΑ έκλειψη λοιπόν, μέχρι καί ιδέας Απλής, πάσα έχήρειαδιά τρόπου ή λίγου ψιλού χρδς άπλουοτέρόις φρύνημα Ιιαιρέι—ς *·δ *» έρθοβόξων Αδελφών ·ΛΛη χρεσβαΛν· kà «®W Awi τής αύτής ·ίώκ κουνημένοι «el ΦΗ θ’* Ίί ·'*' Αδελφικής ώγΑπης καί τήςΑβαανδαλίστου συμπολιτεόσεως «Avtuv έφ·» *·* έρδΉβ*» χριστιανών οέασδήποτε καταγωγής, ώς Απάντων Αδελ φών δντων h Χρύτφ, M τής «Av* ίεράς πολυμβήθρας Αν^εννηΗντων Md μ τδ αύτδ παθορδν γάλα τής ιύσεβέίας Ανατραφέντων Hi wk κόλπους l“< καί της αύτής RxpÂi, της Αγίας τού Χριστού Μ®· έρεθισμδν καί σκάνδαλον προφερομένου ίπίτηβες, ή ίξ ένδς μέρους ή έξ Αλλου ύμών τών έκ διαφόρου κατα* γωγής όμοδόξαν καί όμοφύχαν χριστιανόν, καθότι τοιαΰτη βιαγαγή μιοαδέλφου διαΗοΜΚ καί Αλληλομαχίας ού μνον ήδίκΑς ΑχΑρχο ίχιλήψιμος, ΑλλΑ καί Ανοίκκιος «ίς τδ χολίττυμα τΛ,ν «ύατβΑν χριστια νόν, τούς όποιους πρέπτ: χΑντοτκ καί έν χαντί vi Ιχη αυνδοδόμνους ή οίλιχρινής καί Ανυχόκριτος καί δόξου baAffliet, καί οπεύδοντος ίνα προλάββιμι^ καί κΟο»η Αφορμήν, ήπς ένδέχιτφι νώ φόρη ψυχρότητα xel σχεΜαλον μεταξύ τής έν Κριστφ dfqiixiti καταστάσεως όμών *ai Αντιδιαθόσεις t·* μίν πρδς τούς 8i κεά Αντιζηλίας πρδς. Αλλήλους καί Αλλα δυσάρεστα Αποτελέσματα, γράφοντας ΚΑ της κβρβύστα πατρώφχικής ήμών ΑχοΜξεως, συμβουλεύ ουμεν χατρικώς xei χαραινούμεν καί χαρογγέλλομεν, δχως χαντί τρόχφ άκοφεύγητε έκαστος τδ νά προσ-1 βάλλη καί έπηρεάζη, Αλλης ύχάρχων καταγωγής, Αλ λον τινά Αδελφόν εώτού χριστιανόν, έτέρας χατρίδος ΛβΙ καταγωγής βντα, καί μήτε βιΑ τρόπων καί λόγων έρεθιστιχών ώς έκ τής διβφορΑς τού έθνι^ιού, μήτε διά παρεξηγήσεων οίωνβήχοτε θελήση Ακριτης νά χροξενήση δυσαρέσκειαν. ό είς χβτΑ τού Αλλου, καί Ιριδα; καί παραχικρασμούς, έν φ, χάριτι θείφ, σύμπαντες, όθενθήχοτε καταγόμενοι έκαστος, ύπάρχετι μέλη τής έν Χριστψ όρθοβόξου άλομχλίίας καί συνηναμίνοι τφ συνβέσμφ τής χριστιανικής ένότητος, ήτις ·» Αβολος Αβολφική ΑγΑχη- καί τέλος χΑντων, Ας γνονρίσασιν οί τοιοΟτοι Ακριτόμυθοι καί σκανδαλοχοιοί, βτι καθίστανται καί Αμαρτήματος ψυχικού Ινοχοι· ρησί γΑρ ό κύριος ήμ&ν έν «ύαγγολίοι;- „*Ός Αν (!κη τφ Αβολφφ αότοΟ ^ακΑ, ένοχος έσται τή κρίατο** Ποιήσαττ τοίνυν, καθώς έκκληαιαοτικΔς ύμίν γρΑφονττς συμβουλιόομον καί καραγγέλλομιν- ή δέ τοΟ θ«ςθ χΑρις καί τδ Antipov Ιλιος συν τή παρ' ήμΛν <ύχή odi ιύλογίμ ti>j μίτά πΑντκν ΰμΑν. ,ααξα', μαρτίου δ. 16./ REGIÜM DIPLOMA QUO CAPITA A SYNODO PROPOSITA RATA HABENTUR· ' 1861 mente februario. καταγωγής, Ανδρος άμιμπτοι καί ιύθτίς, φέροντις τά Είναι γνωστόν τοίς xiotv βτι ή μιγαλητέρα Ανακ τορική μου έχιθυμία Μναι ή κατά χΑντα Ανοσι; καί κατΑ τούς έχκλησιαστικούς κανίνας Αχαιτούμανα προ άσφάλτια έκΑστης τΑξιας τ&ν αύτοκρατορικΑν χιστβν σόντα, ώς καί οί ιίίότις Ακρψώς τήν βουλγαρικήν C γλώσσαν. υπηκόων μου. β*. ’Εάν ιίς τινα τών καθαρός βουλγαρικών πόΈχιιδή βσα τδ ύχά τήν πνίυματικήν Αμοιοδοσίαν τίχ ανατολικής έκχλησία; βιατιλοΟν jiou^pi- λιων ήθτλι χηριύσιι μητρόχολίς τις ή έπισκοπή, καί κδν σώμα Avlftpcv έγγρΑφα»; τ* καί χροφορικΑς πρδς οί χριστιανοί χροτιίνωσιν όμοφώνως διά τήν χηριύου- τήν υψηλήν μου κυβέρνησιν χ«ρ< τβν χν*υματικβν αύτοΟ πού?·’ καί κυβίρνητβν, έπισκόπων τ« καί σαν θέσιν κληρικόν τινα, φέροντα τά κατά τούς έκκλησιαστικούς κανόνας ΑπαιτούμΛι προσόντα, Ανδρα μητροπολιτών αύτοΟ, έξαιτούμινον (να «δσιν οότοι έξ δόκιμον καί έγνωσμνον τοίς πατριαρχ«ίοις Ιπί φρο έκαίνων, ιίς'οδς Ιχ«ι τήν έμπιστοσύνην, καί ί»α γνωρί- νήσει καί ίκανδτητι, τήν υίΙΧήν ταύτην τ&ν χριστια ζωσι προσέτι καί τήν-γλώσσαν καί τάς τΑξιις αύτοΟ, νών έκιίνων αίτησιν ιύχαρίστως Αποδέξηαι τό πατριέπιδοκίμασίν αύτά ή βασιλιία μου, Art δή βασιζό- αρχείον. γ’. βέλει σσστηθή θεολογική σχολή έν καταχΛήλφ μινα ιίς τδ δτι ταΟτα θέλουσιν έπιφέρω τήν τιλιίαν μέρει πρδς έκπαίδευσιν Τών βίυλομένων ίερατεύσαι ιύδαιμονίαν τού σώματος τούτου, ώς καί τήν Αν«σιν αύτοΟ καί ήσυχίαν πρδς τά θρησκευτικό αύτοΟ πράγ βουλγάρωκ* ή δ' έτησία αύτής δαπάνη καταβληθήαεται ματα, καί έχειβή ή έπίτευξις τών εύλόγων αιτήσεων ύπό τε τών έν τείς καθαρώς βουλγαρικοί; έπαρχίαις τοΟ ειρημένου σώματος θεωρείται περί χολλαΟ παρά καί Αλλ^οΟ τή; αύτοκρατορικής έπικραιείας ευρισκο τή ρεισιλείφ μου, διά τοΟτο είχεν Ανατεθή ύς τδν μένων χριστιανών. Τά θ' έν αύτή διδαχθησόμενα γενικόν Αρχηγόν τής Ανατολικής θρησκείας — τδν μαθήματα, Ινα μή Αντιβαίνωσιν είς τήν Ανατολικήν πατριάρχην τών 'Ρωμαίων, — ίνα σκεφθή περί τών θρησκείαν, θέλουσι προσί'.ορίζισθαι διά προγράμματος παραχωρήτσεων, τάς όη^άς οί θρησκευτικοί κανόνες ι τού πατριαρχείου. β*. Ή έπαπτεία τής σχολής τούτης Ανατεθήσεται ήθολον έπιτρέψετ, *«* "*μρη αύτάς· δ δέ διαληφθείς πατριάρχης, σνγκαλίσας γενικήν σύνοδον,' συγ- τφ μητροπολίτη τή; έπαρχίας, είς ήν εύρίσκεται, καί κειμένην Απδ τούς έν τή βασιλευουση μου διατελοΟν- έφόροις έκλεγομένοις έκ τών δοκίμων κληρικών. <*, Έν πάσι τοίς βουλγαρικοί; σχολείοις προτιμητας πρώην καί πρσπρώην Κωνσταντινουπόλεως πατριΑρχας, τούς ήβη Αλεξάνδρειάς, Αντιόχειας καί Ιερο θήσεται χάσης Αλλης ή σπουδή τής βουλγαρικής σολύμων, τά μέλη τής ένθήμοόσης συνόδου τών γλώσσης καί τής φιλολογίας αύτής, Απαγορευομένου μητροπολιτών, καί Απδ έπισκόπους, συνεζήτησε τδ παντός τή τι έρθοθόξηι θρησκείφ καί τή αύτοκραάντικείμενον τούτο μετ' αδτών καί τδ Αποτέλεσμα, τοριχή κυβερνήσει μου έναντίιυ συγγράμματος. ς'. Πάσα παράβασις τών έν τοίς Ανωτέρω Αρθροις τών συζητήσου τούτων καθυπέβαλε διά μαζπατώ, έσφρετγισμένου παρΑ πάντων τών έν τή σννόδφ τούτη περί σχολείων διαγραφέντων δρων καί τάξεων καί παρευρεθέντων, έν φ (μαζΑατφ) διαλαμβάνονται τά πάσα Ιλλειψις ώς πρδς τήν έκλσγήν τών διδασκάλων, έτι δέ καί πάσα όλιγωρία τούτων ώς πρδς τήν έκΑκόλουθα Αρθρα* α'. Είς τάς- καθαρώς βουλγαρικά; έχαρχίας μέλ- τέλεσιν τών διδασκαλικών αδτών καθηκόντων, καί λουσι προτψασθεπ καί διορίζεσθαι Απδ τοΟ νθν έν συνόφει Αβιαφερία ή χαράβλεψις ώς πρδς τήν μητροπολίτου καί έπίσκοποι κληρικοί έκ βουλγαρικής έποπτείαν καί Μ«Υ«>τή> ** "Χ1** *·»<«ή«ν 'KnrXf«MWtuM ν έεωΛε·<αενυώ* ώλεών. I. «έκ, μ Λ-0 ; OOm, αμ εΚ, ► ΒΙ-7. iMOraoeatWB Wot · tantôt *εεεε ώώι SYNODI CONBTANTINOPOLITANAK, 1860-187S frtuuHvoo» \ ftnç. «4v “ μηιροκολίτην χαί τούς έφδ- Ç. Κς ή Met τών μητροπολιτών τής Βουλγαρέας Μλουσι ttopsSpota, ώς sai upfapov, tv τή awtOtf ■Λη μητροπολιτών, άνταλλαττόμτνοι έγκαίρηας, ή έννώλάξ κατά Sertir», διά κάνονιχ1|ς ψήφου too κατρι4ρχοο. η'. Έν τή κατά τήν Χάλχην Μολσγιχή σχολή ♦έλουσι λαμβάνβσδαι καί έχ τών βουλγάρων μαώηταί, ώς καί πρδάρον. I δ’. Al πρόσοδοι τών έν Βονλγαρίφ μητροπολιτών χαί έπισκόπων όβισδήσονται δι’ ιίδιχ'-δ έπισήμου κανονισμοί}. / ι'. Έν ταίς έκκλησίαις τών καδαρώς βουλγαρικών μητροπόλαων καί ίχςσκοπών αί δρησκκυτιχαί ττλτταί δέλουσι τιλιίσδαι βοσλγάριστί. ια’. Έχ τών έν Κωνσταντινουπδλιι διατριβόντων προκρίτω-J ήρδοδόζων βουλγάρων δέλουσιν έκλέγ«σδαι χαί διορίζίσδαί τιν»ς ri; τές έπιτροπάς τοΟ πατριαρχιίου χαί τών λοιπών έδνικών καταστημάτων. ιβ'. Πρδς έκπαίδιυσιν τών τέκνων τών έν τή βααιλκυούση μου ιορισκομένων όρδοδόξων βουλγαίρων χαί έκμάδησιν τής ίδιας αύτών γλώσσης συστηδήσνται προκαταρκτικόν σχολώον έντδς τοΟ πχριβόλου τής βουλγαρικής έχχλησίας, ύπό τήν έποπττίαν τοΟ πατρι αρχιίου. ιγ'. Τά πρδς τούς έν τοίς καδαρώς βουλγαρικούς έπαρχίαις κύρισκομένους μητροπολίτης, έπιάκδπους καί χριστιανούς άπο<γτ»λλόμ«να ’ έπίσημα έκκλησιαστίκά έγγραφα,δέλουσι γράφισδαι έλληνιστί καί βουλγαριστί. ιδ”. Τδ πατριαρχίαν δέλιι καταβάλλει πάσαν ένδχχομένην «σπουδήν πρδς διιυχόλυνσιν καί διαίτησιν τών όπαγομένων αύτφ ιύλόγων αίτήσχων καί δποΜαονν τών βουλγάρκαν. ι*'. Χρείας τυχούσης, μέλλουσιν άποστέλλεοδα: ύπδ τοΟ πατριαρχείου Αρμόδια κληρικοί πρδς έξέτασιν τής διαγωγής τών έν Βουλγαρίρ μητροπολιτών καί έπισχόπων, ώς καί παντός έν γένει κληριχοΟ ή διδασκάλου, έτι 8έ καί πρδς έπανόρδωσιν τών Αγγελλομένων παρεκτροπών χαί έλλείψοων αύτών. Έπηδή τά Ανωτέρω έκτιδειμένα δέκα πέντε Αρδρα καδυπεβλήδησετν εις τήν ύψηλήν πύλην μου βιά μαζπατώ, ώς είρηται, ΑναγνωσΗντα δέ χαί μελετηδέντα έν ΐφδς έν έν τφ ύπουργικφ συμβουλιφ τής χραιαιί^Λ βασιλείας μου Ανηγγέλδησαν χαί τή αΰτοκρατορίμ μου, χαί έβιβαιώδη αΟτη δτι αύτά είσιν ίκανψ ώς πρδ; τάς βελτιώσεις, τάς όποιας οί έν βουλγάρίμ χριστιανοί κάτοικοι δικαίως ζητοΟσι, χαί τές ένεστώσας άληδείς αύτών Ανάγκας, χαί δτι ή έντελής αύτών έφαρμογή δύναται νά έπιγέρή χαί ώς πρδς τέ έκχλησιαστιχέ αύτών πράγματα τήν ήσυχίαν καί'Άνεσιν τών έπί εύδύτητι καί εύαρέστψ διαγωγή «φημισμένων αύτοχρατορικών υπηκόων μου βουλγάρων, διά τοΟτο έξέδωχα ύψηλόν βασιλικόν ίραδέν μου, δπως διακοινωδώσιν Αμέσως τά Αρδρα ταΟτα, καί έν ταδτφ σπεΰση έκαστος χαί ένεργήση τδ πρέπον είλιχρινώς καί εύδέως, Απέχων παντός έναντίου χρός αύτόν. Έφ' φ καί έξεδόδη καί τδ παρόν ύψηλόν αύτοκρατοριχόν μου φιρμάνιον έπιχεκοσμημένον χαί μέ ύψηλόν βασι λικόν μου αύτόγραφον. Έγράφη κατά τδ 1977 έτος τής Έγείρας, πτρί τά τέλη τού μηνδς βαμαζάν (κατά μήνα φεβρουάριον, 1861). 16. PIUS PAPA 'IX IOSEPHUM 8OKOL8KI VICARII APO8TOLICI 1 BULGARO8 MITTIT 1861 aprilit 19. MUNERE INSIGNITUM AD C rum. in eam mentem venimu» ut aliquem archiepiecopum vicarii apoatolici munere insignitum ad Bulgares mitteremus. Ad hoc porro gravissimum apoatolicam munus de eorumdem cardinalium consilio te, vone-' rabilis^frater, eligendum existimavimus, qui tqo ac VtturaMi fratri lotepho Sokoitld arehitpitcopa Pius rara IX. Venerabilia frater, benedictionem. ealutem et Illud benedicente Domino catholicae eccleaiae tuorum nomine in templo Constantinopolitano sofauate ac feliciter evenit, ut non exigua Bulgaro- lemnem fidei professionem edideris, pro certo ha rum para cum hac Petri aede, ad quam propter bentes fore ut pro tua pietate, prudentia, gravitate potantiorem principalitatem omnem oportet con et erga apostolicam sedem fide et observantia mu venire eccleaiam, eodem fidei ac oaritatia vinculo neris eiusdem partes in catholicae religionis bonum conaociaretur. Quod ubi nobia innotuit,. bonorum summa cum laude geras. Te igitur, qui ad aposto omnium auctori Deo meritae gratae in humilitate lorum limina accessisti et cui nos ipsi detulimus oordia noatri peraolvimua et appoaitae noatraa in consecrationis munus, archiépiscopal· dignitate auc forma brevio apoatolieaa litterae dedimua venerabili tum in vicarium apostolicum Bulgarorum tenore fratri Paulo Brunoni aanctae aedia vicario pro latinia _ praesentium eligimus, constituimus et renuntiamus in urbe Conatantinopolitane, ac nihil pro paterno cum facultatibus necessariis et opportunis. Manda noatro officio praatermiaimua ut unitorum bono con- mus proinde omnibus ad quos spectat seu spectabit, auleremua, eoramque numerum amplioribua au- D ut te in vicarium apostolicum Bulgarorum iuxta geremua incrementia. Cum omnia proapere eemopraesentes litteras suscipiant et -admittant, tibique rint atque indubiia eonatiterit argumentis de recta in omnibus, quae officium huiusmodi pertinent, fa unitorum Bulgarorum mente haud posea dubitari, veant, pareant ac praesto sint, contrariis etiam noa reboa mature perpensis do consilio venerabilium sppciali atque expressa- mentione dignis non ob fratrum nostrorum sanatae Romanae eccleeiee car stantibus quibuscumqno. dinalium Propagandae fidei praepositorum, auditis Datum Romae apud Sanctum Petram,- sub anetiam tum praefato vicario apostolico latinorum nulo piscatoris, die XIX aprilis MDCCCLXI. ponti in urbe Conetantinopolitana, tum venerabili fratre ficatus nostri anno XV. Antonio Hasaun in diota urbe primate ArmonoΠ. REGIUM DIPLOMA QUO IO8EPHU8 8OKOLSKI PRAEPOSITUS CIVILIS BULGARORUM CATHOLICORUM RENUNTIATUR· 1861 iunii 8. Έπηιδή δ αίδβσιμώϊατος ίχραύς Ί»»σήφ 6m>piofivf Le très révérend prêtre Joseph étant désigné άρχκπίσκοπος, Ινα διέπη τάς έκχλησιαστιχάς ύπο- on qualité de principal évêque-pour dirigor lea * B Susies tissus is Mita· in eyU«na Mnaua, — C. J,«uK<>na. \ Anacraca Topuo, — Par une pétition antérieure, noua, eouaaignée, avon» eu l'honneur de soumettre i voe grandeurs l'approbation du choix que nous avions fait de monsieur Etienne Aterian pour être le chef pro visoire de notre communauté bulgare unie. Vos grandeurs ont jugé convenable de ne pas approuver ce choix et ellee ont bien' voulu nous . promettre de mettre A notre tête ute autre personne, .capable de diriger,Im affairas d^notre communauté. IX- Hounyxoaa. — Τ<·ηκ> B. Boatumn, Kocrajim. Tpyosa, AuMwrpK^uteAona. Λ·MitTpnflnaHorb, - CriMpaHuryT^ Knpy 3.·“·· rpona, Χρηοτο Ksipvu, - Tanpaxa Haanon. Constantinople - Galata, ce 13 septembre 1861 '. * Praepositus Bafaannui naitoras brrvi post designatu est Patres Arabeéjiaki, belxara» aacentu latin· ritu e Philip popoli oriaadna, u taaien conditione st ritum otuntalem qaaatoeiM amplecteretur. Adiator ei datu est Francises» Petrea Maksymki. sacerdos retheau dioeeeui» l'beïmeuia a sentio aputoUcd^Vtndobouui I'MstaatinopoHm tniww*. nt in pruihtioae Cuius narratam eat. I Nous nous soumettons à Jptte décision, à la condition que vos grandeurs fanant en sorte que cette personne, choisie par vos grandeurs, quelle qu elle soit, prenne notre rite oriental et qu'il soit sujet ottoman. 19. •REGIUM DIPLOMA PETRO ARABADJI8K1 NOVO BULGARORUM ANTISTITI A GUBERNIO TURCICO COLLATUM· 1869 ineunto mense ianuario. Par la disparition de Yosif qui, par un béret c Lm registres ayant été consultés, il a été con qu’un béret en date des prethiers jours de impérial, avait été reconnu archevêque pour diriger staté < 1m affairas eecléeiMtiqUM de ceux d'entre Im «ajet» ;silhidjé 1977 avait été donné au-stedit Yosif pour la de mon gouvernement impérial/ bulgares de natio- ireconnaissance de son archevêché, En conséquence, nafité, qui venaient d'embrasser la religion ca- patriarcat balgan d Coaalaatùioplc. Ce patriarcat, où Mt-il? Veut-on dire supprimer: sveair» apottoliyi». — Caafiratmtl ht * rdaauon cautttnn Afu qu· l'union subsistera quand le patriarcat Mra priaeipn ti la «nenière A érigé? L» condition Mt inacceptable. S'unira-t-on tarrangmtat taiaant. Ceci Mmble traiter un peu • C’a· HWlisa istma vfcsrias sgMteUeas trsMMet exaadaaaM· tsm Csrolo T«<*. ipsiu mereurw. ta· iSuMaaeU d'Alsou, Asgasüaianwu sk *rv»a>tii»r iastitatori, qai «MstMtiaopaliai vreerat mens qaadragsaiaMW coarioMv ksMcarns, aaisssdvsnisa·· Uha ah Îpab fectM suât, qaas «vnlgaam n ipe· MUgrapho bamMaeUs S'Ateoa. Conçu- osxaasi- roues XLV. ,Μ» 8YM0DI CONTAMTIllOPOLlfAMAB, ISSO-ISTI M · S. — Un* kifrerrkir aeneaijN et ùMptatrop d· ptiiMM i puisasses. Peut-étM vaadrait- L il mieux mettre: ,A eet effet, *«a* préeMêeup k een Aaata: supprimer h met smfopsmfaM*, ou, tout au luaw et k ··■ approbatio», s'il y a Heu, ramage■Mt suivant. * . I A — An tt uttif, At M at ttt autaatatura, It titra It ftlriinlH iulperr. La tefo Cell* fti Mtt NfKt étt mmC* pÀ/M tt première partie du paragraphe peut paaeer. La se iUi t9Hiîbi L· MM Mtt· pbVMM conde que noue tnmesrivoM eut absolument in eet ambigu: ou vom eroyes votre égUee telle qu'eUe acceptable; quelles que soient lea intentions du act aujourd'hui. et «toro vom êtes hérétiques; où souverain pontife, nous croyons très dangereux von» eroyes votre église telle que l'avaient faite d'engager see promesses, h mois* qu'il ne se soit voe pèree et lee conciles cwumépiqMe, maie telle explicitement exprimé, ee dont nona noue per quelle n'eet plu* dopai* le eehieme, et alore U faat mettons de douter. I 5. — Le poérierefat bulgara . . . mettre: le dire clairemeat. * Voici ce qu'il, aérait eeaeetiel de dira: .^pous .l'archevêque bulgare.** La In du paragraphe peut sant lae erreurs de Pbotin* et de eee aecooeaeura être acceptée ai votre grandeur croit pouvoir ré qui ont détroit Lunité de Γéglise catholique et mêlé pondre de la volonté du saint père. H», 7 et 8. Ces paragraphes veulent un ob pluaieuro erreur* au dogme véritable, noua acoeptone la profession de foi telle qu'elle a été proposée servation générale. Los Bulgares se montrent jaloux aux chrétien* d'Orient par le pape Grégoire XIII.“ i de lee·* privilèges, il faut les leur maintenir, établir Qu* mm roeonaatroeM eauq^jrew eèqf ipmlil ■que leurs rites,' leur symbole, leur langue, leurs tt preteettHT At tetra tgHae Mftn trihoAtxa. Le saints, leur calendrier seront maintenu*, sauf les mot pratartaur dit trop et trop peu, — le «op abus. 8'il « est glissé de* erreur* dan* le* livrée primer. — Même observation faite plus haut pour liturgiques par l'effet du schisme, ai on a introduit le mot EyUae Upin orthodoxe. No pourrait-on pas de faux saints, tout eela doit être corrigé mm mettre. .Qu» noue reconnais*»» pour le père et toucher ni au rite, ni aux prières, ni aux céré monies. Il faudrait ajouter ces mots: .Sauf lee le chef de toute l'église Catholique, et par con séquent do notre église bulgare qui veut rentrer erreurs et abus évidemment introduits par le schisme photien**; et, pour les saints, .sauf les Mints in dans l'unité.** 0 2. — Le second paragraphe est excellent, maie troduits depuis le schisme.** Quant au calendrier, il faut d une part leur sa rédaction manque de clarté. Π faudrait indiquer laisser toute liberté, mais constater que cette déli la fidélité due au sultan .pour lee choses tem porelles**. et la fidélité au souverain pontife .pour bération n'implique pas que, si d eux-mêmes ils les choses spirituelles**. L'oubli de cette distinction, veulent ' revenir au calendrier adopté par les ,vrais qui ne vient évidemment que d'un défaut de ré Mvants, ils ne se croiront pas arrêtés par cette déclaration. daction, peut donner matière à des réclamations; Quant à leur langue et k leurs caractère*, nous en l'établissant, on évite tout embarras. Noua roeoniMMsoM la aaiatr iglite bulgara da C n avons pa* h nous en occuper; ceci no nous reCmataittiaople pour notre trait taire tfirihMr. La garde point. Il faut leur laisser toute liberté è cet paroisse est une mère, l'église cathédrale est une égard, mais nous n'avons pas è non* en mêler. Tellps sont, monseigneur, les observations que mère, l'église métropolitaine, l'église patriarcale le sont aussi ; mais, quand il s'agit de l'union, déclarer nous avons l'honneur de vous soumettre, et qui une église autre que l'église catholique, apostolique paraissent d'aqlant plus importsnter que l'ex périence est là pour prouver combien il faut ee et romaine pour sa mère, c'eut s'exprimer très in tenir sur ses gardes avec des hommes qui cachent correctement. Voici notre projet: .Nous déclarons la sainte église catholique, leur duplicité derrière leur ignorance. Nous sommes avec le plus profond : respect, apostolique et romaine la mère de toutes lee églises; et plus particulièrement notre mère k mm la sainte monseigneur, vos très humbles et dévoués serviteurs. Siguit: Emmanuel d'AIxon. église bulgare, quand elle sera établie à Constanti . Charles Testa, missionaire apostolique. nople, et tant qu elle rested* en union avec l'égliae Constantinople, le 29 mur»'1863. romaine. “ 28. PETRUS ARABADJfSKI, PRAEPOSITUS CIVILIS BULGARORUM. A MUNERE SE ABDICAT· 1863 februarii 3. A tua teetUtuta uttutigatr Petit Hrsusem aréieaseseo D di Toron, sicario apostoUeo di Coatantinopoli. Eooellenaa. Mi permette di eaporre sinooramente in poeebe linee i motivi, che mi rendono, e reederanno Ibetto a sostenere U peso doli’ officio in oui mi trovo. — Non avendo io disgreaiatameate avuto di giovine occasions di imperare la lingua elava, la quels d eltronde (corne tutte le lingue morte) è ben dif ficile,. mi è asset malagevole subire un' estranee mutasioue in queat' età se non troppo avenante, almeno taie, de non permettere un* energia di talento distraite in diversi pensieri e cure. Di pik dopo tanti enni di un rito innato fa si ebè prove una taie ripugnanaa ad applicami ad un rite difficile, e long» in tuttb le eue funxioni, e acrimonie, Obe non mi fido di riuscire, come ainora è aoceddto.. D1 ultra parte il mio naturale è el debole e timido, ebè non puè reprimere un popolo, il quale tutt' altro, che disciplina e veriti, cerca, corne 1' esperienxa T ha moetrato. Si aggiunga la poca armonia, 1'aperto rifiuto, le oalunnie sec., quali moatrano chiaramente, che la mia presenx* è noeevole.non utile Ul'unione; siochè non aerè mei capace, rimarrb sempre in-uno stato forsato, e mai caro e affexionato. — Questi possenti motivi mi obbligaao in eoeeienxa a cedere il poeto a un capace; e dsgno soggstto, e ritirarmi donde sono venuto per non diventar piètre d'inciampo, e per tranquillare 1' snima mia. Dell' eceellenxa vostra reverendissima umillisaimo ossequentiasimo servo D. P. Arabagiski. Oalata-OoetaatiMpoli, 3 febbrqjo 1863. • Sx ipso srigiaali quod ia tabulatio dstagatisais spostoh • CoaslaatiMpsIitaaM aammtar. 8YNODI ΟΟΙψΤΑΝΤΙΝΟΡΟίΛΤΑΝΑΒ, 1Μ0-10Π 10] 100 CON8ILIUM CON8TANTINOPOLITANUM UNIONI BULGABORUM FOVENDAE ARABAGI8KI ABDICATIONEM IN DELIBERATIONEM VOCAT· IMS martii X Z Béance da S mare IMS, oavsrteà dix hontes a Moostûgneur Arabegmki;Baeérité jea'aZxaeuso da matin, sous la présidée·· de monseigneur Bruaoai, vienire apostolique. preuve. je soupçonna moaaiMr Zaaooff, φΰ est toujours avec esx, d'être le ssotsur secret; mai·. 1· répète, j· n'ai aaeuns preuve. Monseigneur Brunoai: Ct pop· 8taneio a-t-il Sont présenta; Monseigneur Hasaoun, nce-préaident. Le très rérérend père d'Alsoa et le .rérérond participé à qaelqs· oho··? Monseigneur Arabagiaki: Pop· Stancio na ao père Galabert. ûté à aaoaa· réunion ; seulement pendant celle d· Messieurs Arabagiaki et Maicxinski. l'astre dimanche ii se tint dans 1'ssealier, et oa la Maesiears Aaarian. Testa, Faveyrial. entend· dire plusisure feia à ceux qai montaient Messieurs Glavany, Hipfingher, Viraldi. oa deoeendaient: .Teuei ferai·; aujourd'hui il faut Absent: Le colonel Yordan. Après la prière d'usage, le secrétaire donne agir; l'autre jour vous ares beaucoup parié sans rien faire; i) ne doit pas eu être ainsi maintenant.·—. lecture d'nne lettre par laquelle monsieur Araba giaki. chef des Bulgares - unis, prie nosseigneurs B En outre il ajoute qu’on les entendait dire : .Noua bien reconnaître le pape pour chef, mais Brunoni et Hasaoun de rouloir bien accepter sa voulons ' à condition qu'aucun catholique né sera parmi nos démission. Monseigneur Hasaoun, arant d'accepter cette prêtres et nos évêques." Monsieur Malcsy'nski confirme les détails donnée démission. prie monsieur Arabagiaki de raconter . par monsieur Arabagiaki. et ajoute que d'après le au comité les divers incidents' de la dernière mani rapport de' leur domestique, monsieur Zancoff était festation des Bulgares. Monsieur Arabagiaki raconte que les Bulgares l'instigateur secret. Sur la demande de monseigneur Brunoni, le se ignorant encore sa démission se sont réunis tumul tueusement l'autre samedi. 21 février. Averti par crétaire donne lecture d'une lettre adressée à son excellence, .et signée Jfanelt Jtçnwfi, dans laquelle un jeun.e homme qu'ils voulaient le lendemain faire monsieur Zancoff est accusé d'être l'auteur dé toutes une protestation contre lui, il croyait cependant que la présence de monseigneur Benjamin, évêque grec, ces-clameurs et récriminations. Monsieur Aaarian, invité h officier à Γoccasion de la fête i’aglüo» secrétaire de monseigneur Hasaoun, a reçu une Ckendamb»*, lea retiendrait un peu. et il n'a paa lettre identique. Monseigneur Brunoni croit donc d'après ces di cru devoir s absenter. Le lendemain matin après vers renseignements, que l'ambition de monsieur la messe il était avec l'évêque dans sa chambre, déjà pleine de monde, lorsque plusieurs se sont Zancoff est la véritable cause de ee mouvement des Nous C Bulgares. IJ veut faire nommer évêque son beau- présentés portant les agapes.et s'écriant, père (pope Stancio) afin de devenir lui-même le chef. allons voir maintenant qui va bénir ces agapes." Le même jeune homme, qui avait averti monsieur Or, monsieur Zancoff a déclaré plusieurs fois qu'il Arabagiaki, répondit: .L'évêque a bénit ceo objets ne croyait à rien ; et le mettredirecteur de l'union à la messe, et un prêtre ne peut donner une nou bulgare, ee serait manquer à nos devoirs et oublier velle bénédiction à un objet déjà bénit par un évê nos obligations. C'est un homme feux qui trompe que." La plupart sont descendus au premier étage tout le monde, particulièrement le bon monsieur en criant beaucoup : là ils ont eu divers pourparlers, Faveyrial; il est la peste de l'union. et monsieur Zancoff était avec eux. Monseigneur Monsieur Faveyrial prie son excellence de croire Arabagiaki avait été averti qu'on rédigeait une que monsieur Zancoff ne l'a pas trompé. Π s'oc cupe depuis longtemps des Bulgares, et il les connaît lettre pour exiger sa démission; aussi, sous pré texte d'accompagner monseigneur Benjamin, il est aussi bien que personne de l'assemblée ; il est loin allé. aussitôt avertir monsieur l'abbé Testa et de là ' de croire monsieur Zancoff une perfection ! mais il nosseigneurs Brunoni et Hassoun de tout ce qui se agirait contre sa conscience, s'il disait qu'il est passait Ce dernier a mandé ches lui monsieur trompé par lui. Monseigneur Brunoni, à l'appui de son assertion, Zancoff et les principaux chefs. A leur retour, in formés par monseigneur Hasaoun que monsieur accuse monsieur Zancoff d'expédier le journal .La Malotfnski devait remplacer monseigneur Aràba- Bulgaria" pour payer ses dettes, et d'avoir prie giski, démissionnaire, ils ont protesté contre cette D irrégulièrement deux mille piastres sur les revenus de la chancellerie. substitution, et déclaré qu'ils n'en voulaient pas. Samedi dernier, 28 février, les Bulgares se sont Monsieur Aaarian dit que monsieur Zancoff s'est toujours déclaré contraire aux Polonais, et il presse encore réunis, et un membre présent à la réunion le peuple à ne pas recevoir un Polonais pour chef. a averti monsieur Arabagiaki de ne pas laisser pa raître à l'office le lendemain les deux prêtres po Il l'a montré ces joura-ci; car après avoir forcé * • - lonais parce qu il pourrait arriver quelque chose de -fâcheux ; et conformément à cet avis, le pope Staneio, prêtre bulgare-uni indigène (beau-père de Zancoff), a pare seul à la messe. Monseigneur Brndoni: Quels sont les auteurs de ces intrigues? Monseigneur Arabagiaki: Deux personnes; un certain Crajo, qui a déjà été qn prison pendant quelques mois, et un certain Minko. ... .Monseigneur Brunoni: N'y a-t-il pas un moteur monsieur Arabagiaki à ee 'retirer, ils sont revenus demander de laisser les choses dans l'état primitif plutôt que de mettre un Polonais ‘à .sa place. . Monsieur Malcsynski observe qu'au seul mobile fait agir les Bulgares ; ee mobile c’est leur intérêt particulier, et la plus grande jalousie règne entre eux. Monsieur Fareyrial cherche à montrer que les accusations'de Manoli sont un acte d'ingratitude envers monsieur Zancoff qui n'a reculé devant au cune démarebt pour' obtenir son élargissement. H secret et caché? demande la vérification du fait suivant qu'il tient • Ex astis esagrsMaam illias ooasilü cal titalu srsl: Ossuit 4r li’iMiHjtn. Belaticasm seripait Victorinas llslatrvt augaatiaiaaaa ab émamptieae. ins βΥΚΟΝ ooiawranropouTAXÀ^ isso-im MM ds meroiour Turf hti-nriaM. Cehri ri · été abordé A ante m avoue twill d'attrodri pour l'éproavsr bier par an Bulgaro qui tai a tarn· eee parûtes: aaaara. H font exhorter la uteioa d'evete patience, „Js sab une ebeso trta euri····; d'aa obit dm,. ttttMÉMt ΜΜΜ^ΜΓ Μ·Ιβ^/··Μ S ·€ Maaeli st Gsikaff vous voos cutouta susassbte' phaa tard, ri le pepe Bapbaal peroévèro, oe pourra pour mettre member Mste«/nski*b ta ptaae Λ» vaeo ta daeaar pear chef.* — Oaa parolee lea oat monsrigueur Arabagiski, at «aaa m prteu d'agfr an pou oataria, et ib eut para accepter cotte pro- ( aa ca sms: at voiri quo Oeiksff me «bargo da pqaitiaa; meta-monsieur Zanooff art revue· déclarer dira b ce doraisr que l'auteur da tentes lea iatri- qmlqum ümtaete après b Fabbd Aanriau que le guss, c'est raaa-ataaa. Je “J eompreuds pirn riaa." peuple a'aewpterait jamab us Patoaam peur chef Moaaaigaaar Haseous bit sbserver qm I’®· d· la uatteu. Oetto dsraièr· démarob· de mou- ■ s'écarte de la question, at daamade b Mutant rieur Zanooff m'a ••atari daaa l'opiteou qu'il était da raconter aa comité ses rapporta area ted Bulgares l'autour d· teat 1· meevemeet· dans oss dsraters Joan. \ 8a grandeur monstegmur Hassons prop··· en „L'astre dtaraaabe, inforari par mqaseignour suite au comité-d'adopter le· mesures auivaatee: Arsbagiski de ta réunion dee Bulgares, jo la prier Monseigneur Arabagiaki doit donner aa démbrioe monsieur Zaneoff at he priadpaax da voter ebsa par écrit; et memieur Mnkqfneki aéra oubotitaé b moi; ils aa aa présentèrent quo la toadaaaaia. Après •a place. Aprta avoir remis aa ddmimioa b monleur avoir demandé lea débite ear Hneideet de la aeigaour Haaaouu, monseigneur Arabagiaki com veille, je lour dia: .Puisque voue ddeiraa ta retraite 1 muniquera aa rieolntioa aaa principaux ehefc, et da momoigneor Arabagiaki, il aé retirera, at il a pub se retirera penoanetiemeat do ta maison em erim· déjà donné aa ddmiaaioa; mais vous dsvea portant-te sees· avee lui. Par ce moyen, ne pouaavoir qu'il est en mémo tempo votre obof «vil; il vaut obtenir aueua passeport, les Bulgares ee trou doit donc donner an démission à ta Porte, et vous veront fort embarrassée, et ib aa dérideront eux devss pourvoir b voq affaires. Pope Stàario est mêom i accepter le'ohof qu’on leur propoop. Dana veuf, at lea canons do l'église orientale,'qui n'ad cotte circonstance il faut agir éaergiquoment et mettent que de rares exceptions, ne permettent pas prudemment ; nos Bulgares comme lu Grecs août de vous le donner pour évêque. — La retraite do habitare à expulser selon lean caprices tes évêques monseigneur Arabagiaki noua oblige à voue choisir et les prêtres grace, nous devons leur montrer qu'il un nouveau obef; le gonvoraoment n’est pas disposé n'en peut être ainsi avec les catholiques. — Mon b accepter aucun jdevos prêtres. La foite do 8o- seigneur Arabegiski avant de se retirer aura soin kobki, et la retMto forcée d'Arabagiaki, lai font de mettre en lieu air les objets de prix et ne craindre de nouveaux embarras si an,des vôtres laissera que le strict nécessaire pour desservir était encore choisi. Voua avos h choisir: Acceptas l'égliae. — Monsieur Malcaynaki ee retirera de aon oété adn de n'être exposé h aucune insulte. — Le Ml HMM IM NMW mMmM ds cm q^errrn.*' Avant do répondre ib oe août père Btefaao Lauryeievics restera avec pope Btancio tournée vere Zanooff qui ne disait rien; et, après pour le service de l'égliae. Monseigneur Arabagiaki observe que eo matin un moment d'hésitation, ib ont déclaré que- leC même.Zanooff est venu, lui djre: „Persuades au peuple n'aooepterait pao monsieur Malenÿnaki. „Qui voudra l’accepter, l'accepte, ajoutai-je; que comité d'appeler le pope Raphael, et tout le monde les autres fusent oo qu’ils voudront ,Cependant sera content; maie déclares que la nation n'ac ils ont paru accepter une combinaison par la ceptera jamais Malesynaki.** Monseigneur Haaeoun répond qu'Aali Pacha quelle monsieur Mates/nski, étant chef de ta nation, aurait pour l'aider un évêque d'origine bulgare. faisait des difficultés pour accepter monsieur Mal ,,Le samedi suivant, onso Bulgares oe sont pré ea/naki; pour les vaincre, il a dé prendre noua en sentés de nouveau ohes moi, monsieur Zsncoff était responsabilité personnelle la conduite de oe nouveau avec eux, et ib ont eommeeoé par pie dire qu'ils chef; il n par eonaéqneat besoin d'un homme sur avaient réuni toutes tea corporations, qu'une aom- lequel il paisse compter, et te pope Raphael ne Ini breuae assemblée svait eu Heu, et que monsieur présente pas des garanties suffisantes. S'il était choisi, il ee verrait dans la nécessité de dégager sa Matea/neki était repoussé par le peuple. , ,Je vous dirai, pi*J· répondu, que depub lundi responsabilité. dernier j'ai vu Aali Pacha, ministre dos affoires Moaseignour Braaoni déclare que te désir de la étrangères; je lui ai parié de ta démtariou de mon Propagande est que monseigneur Hssaoun soit au seigneur Arabàgbki, et il a tait dec difficultés pour près do la Porta te repréoentaat.dea intérêts des l'accepter, mata enfin il a consenti. Γai parié do Bulgares eoea te rapport civil. son aubotitat; mate Aati Pacha m'a déclaré fa'll nel i. Avant, de prendre la parole, 1e père d'Alsoa eouteit com dssrosr mon «ta/ d» ssér» nnfc'rw, ri demand· à monseigneur Haaeoun a il peut • expri fritte /naemU ca fritte etudrtnf, m'a-t-il dit A oe mer en français. Monseigneur Haaeoun répond moment leo Bulgares ont été troublée, et ib ont affinnatwsmont Ls trta révérend père d'Alsoa racoato que di dit quite foraient une «uppHqne à Aati Pacha. ,,Voua pouves la taire, lean ai-js dit, mais rite manche dsriier monsieur Zàacoff, avant midi, lui ne sera pas acceptée.* J"·* «oMite Ajouté que mou- e présenté tes «bail dea corporation· bulgares. rieur Matesynaki son· ma garantie tait accepté Après tes avoir roeaecrita de leur viritaa il leur a par 1e gouvernement, b la ooaiditioa qu’il eo ferait dit qu'on était disposé h faire pour eux tout ce naturaliser tqjri tfftmau. qu'il serait possible de foire; — qu· te pap· lui ,Πβ ont répondu qa'ile adreeeeraiant une sup avait exprimé te désfr qu'il oonsaorét è cette œuvrs plique à fo Porte. une petite somme qui! destisrit d'abord aux chré ffJe leur ai répété que leur applique ne serait tiens de Syrie; — qa’on France on faisait 'dee sou pas acceptée, et ai qjouté ensuite que putaqu'ib scriptions pour leur venir en aide; —■ que Ton se veulent correspondre directement avec la Porte, je chargerait d'instruire tears enfants, et qu'il venait n'ai plue à me mêler de leurs affaires. — J'ai è OoMtaatinopta exprès pour s'occuper de ta fon •jouté. .Vous a'aves b vous plaindre do personne; dation d'un temthates; — qu'il avait apporté les c'est votre foute h vous. Vos prêtros vont et vien ornemente nartioalierriflour rito, et qu'il en atten nent; notre seul espoir est dans te pop· Raphael, dait uns àutro cab·» avant la fin du mo». Cqe 106 8YMODI OOMBTAMTOfOPOLTTAKAB, 1860-ien mimiiar· Bulgarw Μ Mt répond· qu'il· vouteteat Λ La très révérend' pève d'Ateoa tear · répliqué VT> wvait de moawignew Hmwu qa'AaK Pacha a'aceepterait aucua 4m loan poar chef 4· tear nattea. Aten il· w sont retirée. Le père d'Ateoa déclare n'avoir aucune preuve directe entre jsoneiear Zcaeoff; mat· U eat ooavainw qu’il lee conduisait lui-même, et que tee autre· parlaient tout ton inspiration. D'autant plus que te soir H eat revenu avec deux sutres Bulgare· seulement, et, quoiqu'il ne parlât pua, l'cxamoa attentif de au phyaioaomie à certaine· parole· pro noncée· avec intention oat oonêrraé M· soupçon· da matin. — Le pire d'Ateos déclare n'avoir parlé au··· catégoriquement que conformément aux ordre· de monseigneur Brunoni. Le· deux Bulgare· ei-deaauqanéôneirant d'abord que emyt-eôsf mill· famili·· da l’éparehie de Slivna étaient disposé·· â embrasser l’union, ai on leur donnait pour chef un national. Le pire d'Ateoa leur répondit que lea premier· apétrès de toute· lea nation· avaient été daa étran ger·, et qu aujourd'bui encore des évêque· français administraient divers diocèse· d'Amérique' habité· en grande parti· par de· Anglais; qu'en Angle terre te plupart de· paroi···· ■catholique· sont ad ministrées par daa prêtre· irlandais: pourquoi n’en •erait-il pas ainsi che· les Bulgare· jusqu'à ee qu'ils aient de· prêtre· inatruita et capable· d'administrer? Pourquoi «oraient-ils mieux traité· que te· autre· nation·? Il ajouta: Voua ares été traité· eou· le rapport de l'abjuration avec des ménagement· qu'on n'a jamais eu pour d'autre·; voua von· montre· cependant d'une exigence qui n'exiate nulle part. Au reste dan· ce moment vous n'aves qhe quatre chose· à faire: * C 1* Aller au Phanar. — Non· n'irons jamais au Phénar, répondirent-ils. — Cependant quelquca-un· d'entre voua j sont déjà allé·; et ils ont été forcé· de le reconnaître, en disant toutefois que la nation les désavouait. S* Ou bien aller aux Ruiaei. — Cela n'arrivera 106 ,Ba Fraaw now msttcas dean· 6 qeatone nw. poar foncer notre etergé, ot vow veadriw 4u joar aa teadeataia avoir vota· Udfàrehte. Coat impoesibte. Male noas savons vet»· bat aeeret; root prétemdw 6 no dgitee aatteaale indépeadaate. ot voua no l aaret pan* Lea Bulgaree: .Mail Io pope noas a. promi· an élargi national.* Le tria révérend pire d'Alaoa: .Trie vrai'; et conformément à eee promeeeee, it voue a accordé Sokolski. Par m défection, et lea inconstance· de voe prêtre·, qai vont du «ehisme i l'union et de l'union au echisme, le pape ao trouve dégagé de •et promesse·; et néanmoins encore pour eondaaoendre à vos désir·, il consent i voir daa pré trea latin renoncer h leur rite, et soyes persuadé· q·· ai vou teaes h votre liturgie, il· ne sont pu mois· attachés à la leur..— Le pape a fait pou*, vou une exception en n'exigeant pw votre abjura tion, ot c'eet ainsi que vou témoignu votre re connaissance pour sa bonté h votre égard. . .Quant 6 moi, je vous déclare que je deman derai demain au comité pourquoi vous series traitée autrement que. lu .Grecs, desquels on exige l'ab juration, et autrement qu'aucun peuple de la terre * Lu Bulgares: .Mais alors l'union de Slivna n'aura pas lieu.* Le très révérend père d'Alaon: .Ceci,ne m'ef fraye pu trop; la plu grande partie ne saurait pu ce qu'elle fait; et nou préférons aller plus douce ment. 8i vou m'en croyex, vou vou soumettre· aux désirs de nosseigneurs les évêques, et vou acceptares un «hef étranger pour quelque temps; D'ici là on vou donnera une église, on soutiendnt un journal, et l'on.élèvera vu enfants. — Saches d'ailleurs qu'Aali Pacha l’a ■formellement déclaré : vou n'aures pu encore un national pour chef.* Pendant cette conversation, ajoute le père d'Alson, monsieur Zancoff par sa physionomie et ses regards lui paraissait exciter les autres. Π n’a cependant aucune preuve matérielle de ses instiga tions secrètes. Le père d'Alson approuve les propoaitiou de jamais, dirent-ils. monseigneur Haasoun. Mais puisque vous ne voulea pas de l'union Monsieur Glavany partage le même avis, et de-^~> comme On vous la propose, voua voulea donc avoir mande si l'on ne pourrait pu appeler d'Andrinopte une église nationale. Vous demandes dea prêtre· un prêtre qui vint aider monsieur Malesjnski, et et de· évêque· de votre nation pour vou· déclarer renvoyer pope Stancio dans les provinces. eusuite indépendant·, et constituer ainsi une église Monsieur Teata appuie cette dernière proposi purement. national·. Or c'est ce que nous ne vou tion. Monsieur Malcsy'nski fait observer que te pope Raphael ut le seul prêtre uni d'Andrinopte lons pas. Vous êtes d'ailleurs bien extraordinaires: vous qui sache célébrer en langue slave ; et monseignew vous êtes déjà séparés plusieurs foi· de l'église Haasoun ne croit pas prudent de l’appeler en ce romaine; et une de ces fois, te première, si je ne moment à Constaatinopte. me trompe, vous av··- fait un achiame parce que D Monaoignenr Brunoni. poar prouver qu'on pour le pape a refusé de vous donner pour patriarche rait tirer bon parti du .pope Stando en l'éloignant un étranger, le cardinal Marin, qui est devenu pape du centre du intrigues, cite l'exemple du prêtre . à son tour. Aujourd'hui vou meaaoes de vou Vaclidoff, qui était nawibte è Coutantiaople, et séparer paru qu'op veut vou donner ·■ .étranger. qui rend de vrais urview «n Muédoia·. Π re Au reste, malgré votre menace, il nou restera tou- garde moaaiew Zancoff comme te pierre do scan jour· quelques milliers de Bulgare·-unis, et nou da]· qu'il faudrait retrancher. atteudroM avec oeux-lè d'avoir un clergé aatioual Monseigneur Haasoun obsorv· qu· Zancoff a été instruit et capable, car en ce moment voua n'avw un de· plus ardents promoteurs d· l'union, qu'il faut uur d· ménagements è son égard: il ut pu un seal prêtre instruit Vou ca|pmaiw lu Bulgares, répondirent-ils, il capable, intelligent, et en ce moment il 'ne serait j a d«s l'intérieur des personne· iastraitee. Bh pu facile d· te remplacer. Monsieur Asarian reconnaît que monsieur Zaabien, lew dis-je, voici une proposition que je m’en gage è faire accepter pw noweigueari lu évêquw: ooff wt surtout contraire è Malesjuki; mais si te .Appete· h Coutaatiaopte doue homme· de comité venait h te renvoyer brusquement, il de mmum inéprochabtea et douée d’une véritable piété ; viendrait un grand obstacle et an dangereux ad qu'il· «ubfosut tes examen· voulu, ot s’il· donnent versaire; U vaut mieux chercher à te gagner et du preuve· d'avoir te seteaw convenable, je vou è. l'attacher h 1'uniqa, tout μ m tenant en garde garanti· qu'il· seront ordonné· prêtrw «t évêquu. contre ms intrigues. Mouwignew Arabagiaki s'étaat —- ----------- T—----------- 1 ;■ 107' ■ 1 . ; ■' . ■ ' "—-II··· ■·' V 8YNODI OOM8TARTIHOPOLITAJUE, ΙββΟ-1878 J .. I . 108 retiré, tes Bulgares viendront d'enx-mêa»·· TtdfH-, l One propositions sont adoptées par te comité ; dar awnaiaar Matesÿnski; ear la peupla, j'ea suis monsieur Favsyrtel seal déclare qu'il ne partage convaincu, a'aai pour riaa daaa la mouvement ac- • pas oette maaiére de voir. tael Ila n'iront pas ui Grecs qu'ils détestent, et Monsieur Aaarten demande s'il font ménager qui d'ailleurs aa manqueront paa da aa venger da Zancoff quoiqu’il le regarde comme l'autour des tear première défection. intrigue·. Monseigneur Brunoni dit qu'en attendant Mal·· Le très révérend père d'Alson: „11 sera plu» oa/neki pourrait .partir pour aa miaaioa. prpdeat de le garder, il est nécessaire pour te ré Monseigneur Hsasoun croit plus prudent d’at daction da journal (et je vote pour sa continuation). tendre quelquee jours at voir la touraura des Averti par. oe qui vient de se passer, monsieur Zanaffairée. ooff sera plu· tranquille.; peu importe sa sincérité, Monsieur Matea/naki s entendu tenir par lap il peut noua rendre de grande services, et si noue Bulgare· certains propos contraire· aux dogmes le mécontentons 'trop, il nous suscitera de graves catholique·. L'union eet ehea aux une affaire pa embarras." rement nationale, et la.religion catholique.leur im Monsieur Faveyrial observe que la véritable casas porte peu. de ces mouvement·, c'est l'absence d'une hiérarchie ' Monsieur Tanta rappelle que - le comité avait autrefois demandé qu'on exigeât l'abjuration des nation·!·: il* a lu toutes les -correspondances do l'intérieur, et ellss sont unanimes sur ce point. Eh second lieu, dit- il, le· Bulgares ne veulent nouveaux converti·, et. demande pourquoi eut ordre 1 I n'a paa été exécuté. aucun étranger b leur tête;' ils regardent comme Monsieur Matea/nski répond que plusieqra « oit tel monsieur Arabagiski/ cependant ils s'accoutu paa cru prudent de l'exiger; et le pope Raphael ment peu h peu è lui^Aat en ce moment il serait en particulier a représenté qu'il y aurait de grava· inconvénient· pour Andrinople. Le très révérend pire d'Alson propose les moyens pratique» suivent·: Que monseigneur Arabagiski .porte le sceau h monseigneur Haaaoun, qui en a pria la responsabilité devant la Porto, et qui aura la bonté? de s’occuper des affaire· des Bulgare·. Ceux-ci pour leurs passeports devront s'adreaser à sa gran deur. Elle leur répondra: de réfléchis h votré con duite, et sur ce que je dois faire. Pour uj'occuper de vos affaires, je poserai certaine· condition·. J'en ai pria la responsabilité devant la* Porte, je ne puia en confier la direction qu i «u personne «Ara. Sa grandeur pourrait ensuite proposer monsieur Mal es/nski comme son substitut, et les affaires repren draient insensiblement leur cours. On poserait comme condition l’abjuration du schisme p.hotien. Le pope Raphael serait un évêque bien singulier puisqu'il s'attribue le droit de ne pas se soumettre aux décisions du comité. En attendant, l'autorité de monsieur Malcx/nski se fortifierait insensible ment, et lorsque le· Bulgare· seraient rentrés dans la voie, on le leur dé^aerait pour chef. accepté par le peuple préférablement h un Polonais, plu· étranger,-moins figé, et par conséquent moins apte aux affaire·, moins expérimenté. L'imposer b te nation, c'est te contrarier dans ses goûta, see désite ai. eçs inclination·;* là répulsion pour l’étrangbr est te seule et unique teause du mouvement actuel; Ips autre· cause· sdnt purement acciden telle·, et tes· diverse· intrigue· qui peuvent avoir fait éclater te mouvement Actuel n'auraient certaine ment pas abouti, ai elle· n'avaient pas été conforme· au sentiment national. Monsieur Faveyrial ajoute qu'il sait d'ailleurs par divers rapports, qu'en ce· dernière· circonstances, monsieur Zancoff a soutenu messieurs Arabagiski et Malcsy'nski contre ses comI patriotes. Monsieur Test» demande si l'on doit continuer te journal Le Bulgaria jusqu’au mois d'avril. comme il avait été décidé dans la séance du 12 janvier. 11 faut dans ce cas donner è l'imprimeur Btamat les six cent· piastre» par numéro qui ont été con venue·. Il fait observer que l'on n'a pu obtenir de monsieur ^ancoff les comptes du troisième trimestre. Il y a, dit-il, de graves irrégularités sur ce point. Le très révérend père d'Alson demande à mon Monsieur Asarian est ' pour la continuation du seigneur Hassoun s'il avait bien, compris tout ce journal, è condition que l'on garde le silence sur qu'il avait dit jusqu'ici en français. 8a grandeur les faits actuels, et que les articles soient sur répond qu'il l'avait compris en partie, et fiait les veillé·. observations suivantes: Monsieur Faveyrial observe qu'il est difficile de Monseigneur Haaaoun fait observer qua te Port· garder te fflenee sur des faits que d'autres journaux ne. reconnaît d'autre sceau que celui du chqtqu'aH* ne manqueront pas de reproduire; et il refuse de a accepté ; ce sceau est seul admis dan» tes acte· continuer la surveillance du. journal. public· jusqu'b l'acceptation do te démission du Monseigneur Haaaoun . déclare qu'après te dé titulaire, auquel on dontfe immédiatement un suc- D mission de monseigneur Arabagiski, il ne peut con censeur, dont te qeoan eàt néoaaaaire ’ pour,donner sentir b te publication d'ué journal qui ne serait paa surveillé. une valeur adthentique aux botes publie·. * Le très révérend pèye d'Alson .montre" que le Monsieur Testa, secrétaire, propose au comité les décision· suivant··: journal peut être pour moneieur Zancoff un moyen 1* Monseigneur Arabagiski donner· par écrit sa do se justifier des soupçon» qfai pèsent sur lui; et démission k te Porta, et la remettra h monaeignsur monsieur Fayeyrial, on on acceptant te surveillance, Haaaoun. rend un service è monseigneur Hassoun, est utile 2· Il sa retirera enanite daaa nae. maison- parti è moneieur Zancoff et empêche le journal de suc culière après avoir mie en sûreté tea objets tea plus comber. Monsieur Faveyrial, après quelques hésitations, précieux. 3" Monsieur Malcsy nski se retirera dè son côté, promet de voir Ica divers articles qui paraîtront et il ne restera à- l'hoepice bulgare que monsieur dans le journal. Lauryaievics et le. pope Stancio avec te diacre pour La séance est levée è 1 heure après-midi. les seules fonctions ecclésiastiques., é’ Le pope Bfaneio sera tnnvoyé eoua pan au Macédoine sous la direction do maaatenrt tea La•aristos, et un prêtre sera appelé d'Andrinopte pour lo remplacer. t Paul Brunoni, archevêque, vicaire apostolique fa Constantinople. I II.IIII.IIIIWÜI ·'- ' . SYNODI CON8TANTINOPOLITANAK, 1860-1873 10» 110 ■ 94. BULGARI ADRIANOPOLITANI A VICARIO APO8TOLICO CONSTANTINOPOLFTANO FRANCISCUM MALCZYN8KI IN PRAEPOSITUM POSTULANT* 1863 mardi 18. ,V. Excellence. Noua* soussignés, Bulgares unis d'Andri&ople, Berne bbcobo npbocneuteHCTBO. HuM AononoAnucan· tu c-mauroh· Ourrapn EAepae; Haro ncupeHH ■ ποκορΗΗ AyxoBHH uaAa sa XpncToaaTa aeantca PuMcita trbpuaa, Maiaa ■ BocnHTsutHKtta xpicTiaHCKa, jrbpaaasri» aa name το upaAnOsBO CT>p.me sa npopBMt» moabtbs Ta a &tarocjioBeni<> το bu. kobto ça aa naci> Heno&bABMB opvwia προτΗΒΉ apaaHTB bb. st> sincères et humbles fila spirituels 4e la grande église de notre seigneur Jésus-Christ, l'église ro maine, mère et maîtresse du christianisme, pleins de confiance en la bonté du cœur paternel de votre excellence, après nous être recommandés h see prières, nous la supplions de nous accorder sa bénédiction qui est pour nous une arme invincible contre nos ennemis. On ιτΑκαηκο uptue c.iyntaMe as οτββΑττ, Depuis quelque temps nous entendons dire que paattBHHH cMyreHÎa Ta s neroA'tBaaia bt> πητρη- certaine de nos frères bulgares unis excitent des ‘ aptnia fa hh, orb cTpaua Ha nam· τβ ο-μαηηοηβ troubles et des mécontentements contre notre chef CpaTia (YbBrapH apdTBBi> ηηηβληηιγβτή hb roc-B monseigneur Arabadjiski dont ils réclament le upABH-b Μ. ApaCaAatncaiH κοτοτο mckstt*. as bs- changement, afin de mettre à sa place un ecclé ukuat-b. b as HeroBo wbero Apyro Ayxonho natte siastique choisi parmi nos prêtres bulgares. — on HamBTH 6-bJirapcKn cneuteHaita as ποοτββηττ,; Quant à nous, nous sommes très contents de mon HBe τβτ>ραΆ fiuaroAapMH ocraawe οττ> γοοποαβητ, seigneur Arabadjiski, et nous ne craignons pas de ApaCaAataeKi# a CMbeut, as ca ποιμλιηι on louer celui qui, sous le direction de votre excellence, Hero te Beeua .i«6ph ynpaajutna Hpdurb same a si bien régi notre église pendant l'espace d'une ntHph.tHBtecTBo tfbpKBa Ta aa θαηο irhno ro- année entière. Mais le caractère pacifique de cet Ahiuho paacrottTHUe : ho κροτκίϋ avxt> na.Tona ecclésiastique ne pouvant plus supporter les dissen > ' cnameHHO aaite ksto neuoate aa npun paaaosions de notre communauté, il s’est volontairement raacisTa hs aama Ta oôuiuhj) chmoboaho phututn,' décidé à donner sa démission, comme nous l'avons An eu AaAe ocTBBKaTa on ynpatuieuieTO kskto entendu dire, pour sa tranquillité personnelle et ca HayMaBaue, aa Aa <χ>τβηη citoKoeuv η to# u celle de notre nation. — Maintenant votre excellence Hapinn. Bu H ksto ue HawapaTe no Hacroane trouvant parmi nos prêtres aucun digne d'être tuein Οαβγοτλοβηο n aoctouh-b ott> namsTH cbhmis h notre tête, nous vous supplions de nous meHHUH aa ηβηηπηηκτ» AbpaHyeaMH as Bu hodonner pour chef provisoire, en remplacement de μο,ίημέ : npetiuBaHiero My bt> Haute Ta UbpABa 3a C sévérance dans notre église, comme étant asses praBphMeHeHI» ΗΒΗΒηΗΗΙΠ. ΒΈ M-bcTO rOCHOABHa Apa- tique en notre liturgie et en nos rites sacrés qui fiaAHtacKifi. kbto ohhtcht. eene bt> ιχτ,ρκοΒΗοτο hh s'accomplissent selon l'usage oriental. Nous sommes eorocttyateHie n bt> chhkh τη h h οδρΗΑΒ, kohto assurée que votre excellence, dont la bonté et la ca uo BbeToHHoMy pa'tnHy nctrb.THBBan», yshpeHB prudence sont si connues, s'empressera de rétablir cxH Ha ώηίΗΤΗ MvApn paacatKAeHH» He ne me la tranquillité dans notre communauté et l'ordre OTUaraTe apeuti om Aa TypMTH ο6ιαβηβτη hh bt> dans notre église en remplissant notre vœu, si cuoKoiicTBie, h ιχτ,ρκοΒητβ bt> thiuhhs, ksto elle le juge utile. HcirbaHH th DpesHaneBOTO hb ateaaHie, aKO name npbocBeuteHCTBo HSMhpBTB ro CAarocAOBHo. Convaincus de vos sentiments affectueux pour Octsbumu 6aaroHaA"h>KAHU HS samn ΤΗ ηθαοB-hKoAnfiHBH HyBCTBa, npocaute cb: bb mohhtbu. noua et que nous ne serons pas oubliés dans voe Ha aame bucoko jiphocaeuteHCTBO Ha# noprières, nous sommes de votre excellence les très KopHH caym. humbles serviteurs. Ejepiie, 1863 ΜΒρτη 18·. Andrinople, 1863, 18 mars. (9 nenaTH npaaoaceHB, bt> κοβτο hhcao oahs ott> ποκ^οβηκέ.) (IloAUHCBarb noAnncn:) no rpenecKB — JI,ohho ΙΙ,ηηηοβτ,, — y: HeTity Ηβηοοοβή, — Χρηστό KoH»ny (ct> Μηχηρτ>ττ>) Jlynïpy IHypn, — Temy Γοτηρβ, — Pamno Kypre, — ΤοΑορτ» OreφηΗΟΒΊ», χ- MaTe# Ηββηοβή, — Πθτρτ> Kexaa, — Beanicb, — ToAopa AcrapuH, — Hhb IleTKy, — ,Π,οηκο Hnanyrb, — ,Π,ΗΜΗτρο Ηηκοαοβέ, — Ho .... Basa BpaHoesi, ΓβροΒΒ Α»Μ·* τρΗ6ΒΊ>, — ΙΙβληοβή TycaHO, — XpHCTaH-b FiopyBT,. (ChhkbtIi noAHBCH 19.) . ■. 9b. BULGARI UNITI CON8TANTINOPOLITANI FRANCISCUM MAL0ZYN8KI PRAEPOSITUM SUUM AGNOSCUNT *· I '1863'iunio exeunte. HbB οοβρ,βήβΗΒ (Harape sama 6paTa, mobbmi, D Nous lee , soussignés Bulgares - unis supplions b# CB-hTaa Bubabho, rocnoaune BpyHoan n crbTB humblement le saint évêque Brunoni et le saint Cbbabbo PocnoAnae. Xacyne sapais Αοβροτο évêque Hassoun de prendre A cœur nos intérêts; Hante, usaysaue bb AbcaattaTa. aa hb np-hcTOHTe ' et, en leur baisant la main, nous implorons pour ββκβοτο cto bb npiToaaana b ao oera aapuAH l'avenir Γ assistance qu'ils ont bien voulu noua ac- * Tranatata· a Victorias Oabbert e coagregatioM AnguôtialaMrua sb AsMUnpttoae. ' w Tabula· bans Osfaiaa Testa, vkariatas agMtolid Masteries, éd Aatoaiaa Hessua'primate· Anneaiora· Bisit dis 7 iaüi IM·, asa «a· siMam treasisti·»· a Fnactses Xalssyaàkl adornata. lastraSMatun ipsa· eoassripsit CoastaatiaM Otresv, dax partis· Dtageas Zsagsv oppssitara·. ni SYNODI OON8TANTOÎOPOUTANA1, 1860-1873 Hamero χοβρο, Qaaroxapam sa, ■ naine en*-. meuosanaaono ββκβοτο yAoCpare μ rocnoxne Maaiucu ■ nne cm· aswMn na aanwro ■»noaeBae 'aa A» bb 6*ae uuum 6eek sprhMennn i a> n yaoipana samaTo pator· xorjrfc aa cb yxoApam or* samsara sapOA* ueaoates aaxBOTo aa yaoCpare a am a· no ten aacra aeMouMra Aa ypotpnn aaaoa patera a oaoaa npomeaae mo oa ASM aa aacoaora Hopru a* seroso seasnecTso in llama, age aero aaupanosaaMM· ao μομία aa same cshateaso aa<ιμοτ*ο aa a* bb npanere μολ6βτ4. Hae ΕοβΒφβ Aoao nOAnaoauarb Biartpe aa-1 Toaana: 119 oerdee par la paaad. Ba lai exprimant notre viva raooaaaiaaaaoa pear lea bionfUto paaafa, bomb dé clares» approuver la choix qu’il» foot da prêtre Cyrille MalesynoM poor gérer aoe aflhirao auprùe de la Sublime Porta, ot aoao acceptons ee prêtre peer notre eapdrioar, poor an tempo indéterminé, e'eet-k-dire juequ'k co quo aoao ayoao aa prêtre do notre nation qui andrite la ooafianoe. ' Nou» protestons on mêm» tempo de no pas adhérer à l'adreaee rdoemment préeeatéo à son altesse Anii Pacha, et prion· d'accueillir arec bienveillance la présenta adraaoe. Lee choie soussignés des Bulgares catholique· appartenante aux direr* aenafh. KocTa.iHHT» FpyoBi, — Aurea-a Αβαοβοβτβ, — Χρηστό Ppyera, — Γοορτη Νοτβ, — Ham Hayu-b, — Nootbabb* Hayx-b, — Πβτχρτ. Tpya», — Apco Haaâork, —, Hemo Cnacora, — MnxsJTb Hnxoaa, -- (L. 8.) Eupene Kana Myxuapn: Hemo Cnacon, — (L.8.) Myxrajrn na Buaara: Kocraanjvb rpya>, — (L. 8.) ycratemna: Rmpun: Noctua··"* HayM-b, — (L.8.) YcTaCamM CmsnraKBAnam: Taxa Αβαοηέ, — (L. 8.) ycratesuma xaMmum n Baxuasait·*: Otus· Hayw*, — (L. 3,).ycTa6amM exueni: Noera Tpenor*, — (L. 8.) Bemanrraiin, flpHyTcay»: Hiu Hayub, — Cbmam"* rypxedT» on> Terono cena Eaonue, — Mepuam, Bomobi» on Τοτοηο, — Pane Hanno, — Barn. Hypo, · — Jlyaxo HeTjco (L. 8.), — Can exo Cnutor*, — Teano Oraaoqb, — ^«Minjn Xpucro, — Πβτκο Haaaaor*, — Hetao CtbMbo, — Λ·ΜΟ CtuMbo, — Osav* Pamao, — Hemo Kohmo, Χρηστό Obsbobt», — Bacam Haem». — At*h*ct> Bacaaeeb, — Χρηστό TpaMaorb 6axiyBain>, — Αβμτμ"* ByHsx-b, — Γβορτη Κοτβητ», Ρβτρο Αααοηοβέ οοββκηί», — Haaoaa Ahab, — Hope PypoBb, — Κόστη Οτβββί», — Ηββοαβ Γρηο, — fiaann Αηαοητ, φβφχ'Β, — Haan Αημηοβί», - - ΛβΜΒτρ· Νοτοβί, KopKHaeirb, — Anreae HnxoaoBT, Kcpnaa, — Taysna HayMT», — Ηηκοα» Ann. — Χρηστβ -Hope, -- Ατβββοβ* KapnoBb,— ΠβτροοΊ, Hhbcb, — Ο. AneTacr, Han Boh nata. — Kocra Hemo. IIDEM AB EODEM ALTERUM PRAEPOSITUM POSTULANT 1 1863 aeptembria 31 / octobria 3. Baine bhcoko nphocaemeHCTBO. ' Monaeigneur. Baepa, nerura, βΑ·ο o6mo t-bApaane erase bt> Hier, vendredi, une réunion générale a eu lieu Marnera KaHnenapM. Toaa ci>6paBBe axame aa dan· notre chancellerie. Elle avait pour but de ■rhnb Àa paaacBa οαβ· mboto namna tombb kosto e C délibérer aur un point tria eaeentiel, qui ’ eat de Aa ce saTosapn πρηηρηΜβΗΒΟ βΑ>η% on Hamum charger p*pyiaoirement un de non prêtre· bulgare· frbJirapcKn nonoae nanuouBTeMo σι> rpaatAan- dea affairea exeluaivement civile· de notre commu ckbmh paCoTB na samaTa 06m>aa, ■* CAysann, nauté, dan» le caa où monaieur Arabadjiaki voudra donner aa démiaaion. aAto rocnoAUHT, ApaAaAstncKB noscita Aa en AaAe ocfaBKara. ’------Aprùa plunieur* recherche· et un mûr examen, IIoAup-b MHoro pacnaTBasM ■ cabo ap-hno l'aaaemblée a donc décidé ce qui auit: ncnuraitae, cbCpasnero prhmn arhAyomero : De eupplier, en "premier lieu, votre grandeur, - Πτ,ρηο Aa Moab name bbcobO UphocBemeBcmo, <■ Aa aaATmxrBTe, ano e bismosuio, rocnoAHH* Apa- , d'obliger, ai cela eat poaaible, monaieur Arabadjiaki 6aABtBCKÉ moro ab cxiAysa Aa n 6*ao saxaa- de continuer a être notre chef avec le· même· con Hum> cr> cjkmnrh ycAOBM σι> kouto to npnexun dition· que noua l'aviona reconnu dan· le commence βί, Hanaaoto aa τωηη. ment comme tel. En eeoond lieu, et c'eat dan* le caa où monaieur Βτορο, η το axo rocnoA«BT> ApafiaAntsiicn Arabadjiaki refueera absolument cette charge, nou· cm oTKaate 6ear> Apyro οτί> Taan cuyartSa, usl m voua priona de la part de toua le· Bulgare»-uni· moaumv, oTb crpasaTa aa cbhbbtb ομαμβββ B-burape a» unCepere apnspAMOMo eAnoro on de choi»ir provisoirement un de» quatre prêtre» cjrtAyiomBTM tempe nonose, οβμβτΆ, kobto ca ■uivante, le» aeul» qui «ont resté· fidèle» k l'union (χτβηβλβ ndipH» na σηβΑΒΗβιιηβτο <-bCT> κβτοαβ- avec l'église catholique: tecnaTa uepicna: Messieurs pope Dimo à Enidjé, » TocnoAB nom, ,Π,βμο, nb EnxABte, „ Oranto, m> HapurpaA"*. , Stanteho. Ù Constantinople, » Raphael A Andrinople, „ Ρ»Φ»·λτ>, bt> EAepae, ’ » Vaclidoff h Enidjé. B BattABAora, η Εκβαμο. H noAnp-b kbto a· BMMuirre onorona boivto Et après nous avoir désigné celui que votre gran same bbcoxo sphocnemeacTao ùba· sa no ao- deur jugerale plue capable, nous nous chargerons de cToeirb, bbM ca BaTOBapaua on nama erpasa demander A la Sublime Porto et en obtenir pour lui Aa MCKaMe b a» AodneMn on B. Hopra eÀM une autorisation en vertu de laquelle il puisce entrer oTopnaauM tphai kobto Toi a» jaoate Aa naeae en relation» directe» avec elle pour tout ce qui con sa npaeo cBomenae cr> aea aa nce mo oe cerne le» affaire· civiles de notre communauté. , Kacae' aa rpaatAancunm pa6om aa aamaTù ofiutBBa. Bai ânaiTe no χοβρΑ om HSCTk, moomuVous saves mieux que nous, monseigneur, com npbocBemeacTBo, κοακο τβαέβο babo anne, Αορο bien une telle pereonne, jusqu'à ce que nous aurons ch CAoCueMb ct> βΑΒΒΐ, acTaaem uvuiin, e un véritable ehef, e»t indispensablement nécessaire Bey6xoABMO ayatHo samara odmana aa An Monte ù notre eqmmuMUté pour que celle-ci puisse sub τη a» camecTByna. sister. . 113 SYNODI CONSTANTINOPOUTANAE, 1860-1873 > * CvMobbt*abo. bmM cm· θτι» «'er» yrhpeHM te «une iiacoKonp^ocBem^HCTBo me (ώηίΜΒοΑ· λλ a ΑοΜχβ βλ B&ma homouu> h & an/Usa me y&· BOJiBTBOpa icnuieT© ηλ rancit <π>οα·ηβη· Βιατηρ· ri» Uap *rpMi> kobto ch Kaanarb h» name bbcoko nptacBetueHCTBO ηβΗ ποκορΗΗ c.iyrH. I^aparpaA-b. 114 Or, noue tonmet d’avane· convaincu» que votre grandeur voudra bien venir è notre aide et sine retard satisfera la demande de tout les Bulgares catholique· de Constantinople, qui se disent de votre grandeur, les très humbles et très obéissants serviteurs. Constantinople. 31/3 octobre 1863. 3 οκτοΜΒρκϋ 1863. (L. S.) (’ΤΟΗΗΈ 3, * eHOBb. MuHOJl'b HhAHOBT», — HbaHOBV — (^BMOOITb ΗηΉΟΒΊ». * X B. Manneeb, — Aoftpn Xpnc. ^iihhhom. -- Π. Γβηίο Heincorb. - Tac» Ηβ&βοβί». — ÀKApett TeoprBoci. ΟχρΒΛο. Χρβοτο Hcuioba». IVopra Caaayrb, ITerpy HnfcoJiyBi». ΠβΓΗμτ» ATanacyei», — Bacanb Hhkoavba». — Ι’τηκκγ Ηβκοαοβέ, Ακμακί* omy OaHeci», Kapu J,. KoHAye>. FIcTKy IIbhhvbt». Jlauôo Tiihucobi». — Βρηϋκο X. Παβλοβτ». Ηκοββ ΓθροΒΊ», — Hsairb ^eHKOB-b. Haywb ΤβηΗοβι.. Λ«μο Πβ»βΊ», -- Γτοηηί» Hhkojia (L. 8.), - (L. 8.) Pycn Γτοβηοβή. ΙΙβαητ* ΤοόροΒτ». ^HUHTapn Haaityrb. . Miîhhv Ηαηοβέ, ΒβΛπϋ. ToAOpl» lleHOB’b. - MhNMV BfVJOBb. ΗΒΚΟΛ11 XpMCTOBT», HlSCTOpb BeMKy. ΓυορΓΜ KoCTBAMIÎOB'I», XpHCTOB'b. Ηββηηο Β. ΣχκιΠβΤΒρΊ» * PLURIMI MACEDONIAE INCOLAE CNioNEM CTM ROMANA ECCLESIA AMPLRÇTVNTUR· 1863 exeunte octubri. Ha seteeo resmatmeciMeo ·αη«ι //sa IX ucmescas H M««a NfZ rSMXWNN XpMCMSMM jrctMte.raina < *» rejo ί(βρΚ9ΟΛί) Huh Βηλ rapit .khtv.th «γγι. r«a·» Ub}>khhhu. senem κα Kam mhjhku h ^yxoinui. koto npit.ψΒΑΧΜίι Ha- tioMoiUb 6ληιχ>Λ»ή»τ» |ta CsHTuroJ^yxa. T^pacecTneiiHo h BeeiiapojHo oohkhbamm 'rosa kΗΗΗΤΗ baacti.. KOH TO ΚθΗΟΤΑΗΤΗΗ«>ίΐύ.ΊΓΚΙΙΗΤΤ» rpbUKH apXHOllU * CKOII b Η3ΙΠ>ρΐ11»Β& HttA3> HAllldTH O’b.’irapCKA HCpKOBA. Η KHTO UpJIK *bCHV BUM II HCHKU JVXOBHa Bp'baKa ή c *bapH4HCTiie rb Hero Kamo n cb CHMKOTO UOAHHHeHO HBXiy rpbU,KO AVXOBVHCTBO. llÙBpbmaMH CH, 11«» HpllM^puTh HU HÜ1UHTH npaA4B, *h Βΐ> laKoHiiaTH η κηηοημηργκμτη b.ihi tl na C'hjl&.lHmeTO Htt BbpXOBHHHTb "Tb ailOOTOJIHTB cBMTaro IleTpa. u * Hp-krs Tona ικ>α*ιηηοι<βο no,Tb ΗΛν.τΚΐΗΗΚβΓΊί HA ΓΒΗΤΑΓΟ ΙΙυτρ.Ι ΠοΛΗΟΒΗΒΠΜ» * OÔmCHHeTO Η V-bllpMHHCTneTo CB ΟΊ> A ma tantità papa He IX crro cape di taiti i mrham gli abitanti del villaggio Zercevno. Noi Bulgari, abitanti del villaggio Zercvino. nel distretto di Velisce. secolari ed ecclesiastici, dopo avère invocato la graaia dello Spirit© Santo,, uhanimnmente e solennemente diehiarianno ciù che siegue : noi rigettiamo Γ an|ieanonica ed illégale giurisdisione che si usurpavà I arciveacovo della chieaa di Co atantinopoli supra la nostra chiesa bulgare. Siccome rompiamo qualunque legume spirituale con esso lui e con tutto i! clere greco soggetto al medesimn ; noi aeguendo Γ eaempio de nostri ante nati. ritorniamo sotto la legittima e canonica giurisditione della sede del principe degli apostoli san Pietro e conseguentemente rinnoviamo. la comunione, co) successore di san Pietro e con tutta la chiesa occidentale Romana. (‘ΗΗΚΑΤΒ < RHTa nanajHa pBMCKa irbpKBH. ' CniVLOBaTtXHHO. HM yMOJUIBUMe HeruBO-CBH'rhbNoi preghiamu il aanto padre Pio IX che ei luecTBo nana Πηη IX λ· · hh npueuv rt* oahhriceva ali'unione dell· universale chiesa di Crista Noi Io preghiamo ancora che si degni di approvare ctboto Ha sceoGmaTa ta.ih XparTOBa ’IcpKuBa. Hh ro MOJiHM b <>me ^a 6ληΓοβο.ίη ah abac cbooto e confermare le seguenti proposmoni, le quali esoAOÔpeRBe II ΠΟΤΒΊ>ρΑθΗ11Η HH rnilA<>K>mHTII Hp'hAprimono la nostra fede. i nostri lamenti ed i nostri AOaCCRHH KOMTO KHpH^UBaTb HHIUHTH «bpH, KHdesiderj i più. caldi. mRTB o6pHAH B iiamHTH HceAaiiBH Haii ropkmii : Ie Karo οτ&ΓΜ'ΚΒΗΜβ 3a6jiyacA«HnMTa hu Φο· t * Siecome rigettiauio gli errori del Eosio e de 1 * TUH H HU HeroBHTH HacJrfa;i.HHUH. KOH to ue cauo Huoi successori, i'quali non solamento hanno distrutto paiBUAUXa ^ABHCTBoTO HU ΚΗΤο.ΊΜΗΟΓΚΑΤΗ IWpKBa. Γ unione colls chiesa cattôlioa, ma .ancora mischiaηί> uiue piujuhcaxa MHopo 3aÔAy»AcHHH no hcthht rono degli errori ai dommi sostenuti dai santi padri ( ΚΗΤΗ AûruB ιιοκηηληβ on. cbstuth otrh b orb e sugri concilj ecumenjci. noi vrediaœo tuttô ciô BCejieHCKUTB cbÔopH. hh B *bpyBUMH HaucTKHU che ci' hanne mandato a credere i santi padri' ed cHMKo KoeTo e ποκλ-μηο h ouphAbnenti <>Tb i concrlj ecutnenici, specialmente il concilio di 1H.BTH tu OTU.M h BceaencKn «•’bôopH h hmi-hho D Firense. OTb φ.ΊΟρΟΗΤΜδΓΚΗΗΤΊ» CbGopT». ‘ *2° Ba» cjmuoto BpkUe. hh abpysuMti a it< 3" Nel medesimo,tempo, noi ^crèdiamo e pronoB^AynaMB no pbmckhtb ubpBocBHmcHHQnu CA * fessiumo che i Romani poptqtiei sono i veri suc* t'uni nobis liAnilqQaqnam liceat Âingulo* M k’eiinn libellos evulgare, unniu >peeiminii< aratis ia lucem edi curavimus ; ceterorum vero, quorum tenor fere idem eat. inscriptio uutum et subscriptiones sd fidem faciendam exhibebuntur. De libellis illis haec, habebantur iu epistola-'vicarii apostolici t'«m-«tautiaopoliUai IX. Kororo a nh npanoaidiaave aa' orem tolica della noetra chieea bulgara. a raaaa na cawgata aatoanneeaa trbpaaa a ocofieago' aa Hamate fi-barapcica HT>paaa. 3? Kato on exna t^npna npoxuacaaaMa a* fia.AeMb aa cafircaa^a pafioTB. rbaora n*ii abpna na neroao Muiauecrno cyjrraHan, Hamann roeuoAapb; on Apyra me. aa AyxoBHUTH paCorn. nbiuia ■ 3" T)a una parte diehierandoci audditi fedcli ili tua maectk il ahltano noatro padrone, dall' altra. per gU affari apirituali. concerveremo la «gliale ubbidienta e fodeltà al tant» padre Pin IX ed ai auoi aucceeeori nella aanta code. Macro cbpAeta* vfipnocTb a Hah ycbpAHo nocayuiaHHe KbMb nerono CHarhiimecrBo nan* ΠβηΙ.Χ a run. ηηγοηπτη HacahAXau· Ha cbhtoto ctAanaiiie. 4” On .merb aa cdtnora. hb upunoauanaMH 4° 1) or* innanti noi riconoeciamo Ia n<>Mr* mutata (hmra[x'Ka ι·τ*ληη··η* nepKona ab IXapa- B tanta chieaa bulgara,. unita in Coatantinopoli come rpa.Ti· aa Hama BCTiiHcKa Malina. aanto n, arui- madré e oentrtf. fin a tanto che rimarrà unita al κοτο γη octane r-ia'Aiiiidiia -il noenymna nu na- canto padre ed alla chieea Romana, vera madré e .nata. aa tvnrpi, MiuKAy hhct. n PaMcnata maeetra di tutte le chiece doll univerao. u*bpKHa. ncTHHH* Mahaa a yun-ronaa na γημκβτπ nepnoBii h* Bce-iennata. fi” CuHTaT* :>anaAHa PnMcaa iropaiur. cnopeAh 5* La aanta ohieaa occidentale Roman* aiccome . nanto <■ m. crapo apfiue om·· yaanoHUna Aa uua ha riconoaciuto anticamçnte per la chieaa ■ bulgara una gerarchia indipeijdente da tutte lé altre gerarhi. 6 hjtçpjM-Kata nauta uapnaa ejna epaptua KaMoHitsecKa u uoaanncaMa on ipyratu aapoAB· chie national), il aanto padre Pin 'I " degnerà epapxnu. neroao caaThMiiiocTBo uana Παϋ IX, rioonoacerC la noatra gerarchia indipendente da ηοϋτο u iron* nefitri. npxoneirb naimtHHab. me tutte le pitre gerarchie indipendçnti ίΪΛκΓοπ ίΒο.ΐΗ a* B*b.tofiHOBn U Aa npanoauav ran nauta epapxnM nanonnuepHa a av.iaancHM* on Apyrarn napoAHn opapxitn. ) 6* L' arciveecovo primate diJla noatra chic·* <>” r.taBRHMTi. apxnenncKoirb ma iiautata bulgare tari' il capo di tuttv le Jioctre chiece bul r>H.ira|H'Ku aepnona bt>. ll,aparpa;u> me fiaute gare e di tutto il clero bulgar^ ed e**o ei goverraaaa Ha chikhtu hhiub tnmrapcKU 'lepKoau η Ha cnqnoTo 6iwira|* KO Ayxoaen ηβρκοβιιητΜ upaanaa impero. Porcio, ae il numero de'Bulghri uniti a*ra a ua|x KUTU 3hkohbl 3u tm ttpHuau*. tynv κη,το ■bbaatantà grande, eaao. corne anche i tuoi eucceaqacaoTo na .cw.tHHeHHtu B-b-trapa <-raue αοοτ»- aori. prenderanno il titolo de' patriarch· bulgari. rotrhMo.^ me iiocan, toh n nbroBUtu aanOHHH u cbhobho • ». Hai ttdiAHUUn. tHT.tata thyirapcKH itarpuapxi.. 7° I'AiiBHUHtb 6uira|KKH apxaenacnoni. nanto η ΜΒτροπο.ιητητη. eunettonata a cbikoto Ayxo- bchitbo. noaTo me ynpanAHnatb UwrtpcitiTi euapxaa a euopaa me Gfciath chhkutu pojoub fiimitapa. Tvny tcaro Hamata HaHonaHecna^epap- J <· L aroivcecovu de' Bulgari. émue anche i nietropoliti, i veccovi e tutto il clero, i quali gpverneranno. le dioceai e le parrocchie. aaranno délit natione bulgara. Quando la noatr* gerarchia cari ■ ben organiiuta,'il canto padre ai degnerà d'inten derat coi principali membri dell*' dette gerarchia affine di ctgbilirc il mqdo di eleggere i veccovi aecondo i canoni dell* chieea per evitare dello tur bulente e tftlle aimonie. ; Quanto *lzprecente. il XH* *’H BKloTlHOBH U HapOAH. CBUtHtm Otegb m h*flare il veaCovo che HHirn cbofipaaeirb er* caaTHtu aanoun a cnoco- aanto padre* ai degn fiem. Aa uifiturte chnanbeb agA*b CMymeHHH a taré eletto e p^opoato (o, ae un tal aoggett» ιήμοηβη. Kojthoto aa cera caatuan oreub me taré giu^icato degno di eccere coetituito veacovo. finaronaaoAB Aa Bbcnpaeua aa βπβαβκβ h* bah* D · enapxaa βαηοιό on cBaruoHHUuuta, aoroto »Hte•THTU na catmata tan enapxatt tfpit.iAotaH-rb Ha HeroBoTo BTfinpaHBe, ono ofiaue toh caamenauirb fin My ca au.iiurb AOCToem, A* fiçtAe nnaAnaa. 8° CatKHTB ofipaAH a noctaHOBtteHaà na Ha 8* Il rito, le ooctituxioni delta'chieea bulgara. mata fituirapcna Ίορκοβ*. nanto fioroenyatenueto. la liturgie, le feate e tutte le ucante dollSà noctr* ‘nptK<*cTBata, c-betoan^eto a' HepKuaaaTH ofianaa , chieaa rimarranno immutabili, corne le fttrol throno finora ' praticate. 8e poi ai· trover* qualche errore maniHa Hameto ropH,e a Aojtae Ayttoeeactao, cnofeeto, introdotto dallo aciama fotiano, cbe eia elimi cofibtb n Bipmaaaetti na cantata rattacraa ■ nato o oorretto. * . pa-tACBairaeTo na. tipaiactaeto octaaan ca aeη3μ*Ιιη<*ηη Bb chko otuomeHHe kmcboto c* 6βαβ Ab -vnoTp-hfincHiie ao cera taxa me fiAsatb a uaHanphAb. , H» ono fia ca otapasn rnioynoTphfijieiiHX u.th aafinyacAeaaa aa hbho BMbKHat* Bb Bb-irapBH on φοτββΒΈη cxaaMb me ca aa- npasan A* acueaHan. 9° Meteaaeto Bb caMBonn aa rhpata mb fiaaa cnopexb nairro.çTôu ab vepaoaHHTa aama .. .. ........ ^■ί- '9* Il cimbolo della fode, come tiffti i no'ctid libri liturgiei, riauutaano immutabili, Coei il ca-l" 9 SYNODI CON8TANTIN0POI.1TANAE. η Taxa a aa- A lendario e tuttr le frete Mranno antiea. , ■ κββγβ a ocraaa ca neaaxtneaTb. .xeaAapb-Tb me ce ocraae no rfcrxoxy a cb npaerara on» RbarapcaaTa anpaona rwraa a - npaaAwyaaKaa. 10” ΊβρκοΒΗΒΤΒ κββγβ, kobto exe ynorpMaaatuia a in» ynoTpbfiaaaaxe aa 6orocayiaeuneTO ocraBarb cAmara kmkto en ynoTph6aanarb xaecb aa <άηβηη<*κβ a-la ua < lapoCbarapcan . aaaai». Tbit a in, HamaTB yuuiama fhmrapcaaarb win Kb cb HapojniiTK i-.inna 11 xapunepa me 6*av cbKora γλββηηηττ» η;ιηκι» U 118 1860-1873 OCHOBUTU lo I libri litargici aalta liagoa alava txaia bul gara antica, che abbiamu unto laora pal euito divino, gli eonaerrereaio in avvenin. yoal nelle noitra icuole la lingua bulgara aarb la^nngua foa- 1 damentale nell iniegnamento della giorentd aoatra. Ha yieHB<*To 11a Hamam M.iaaeatb. Diatretto di Veliace. villaggi" di Zvoo iho Kaita Bv.iv 111 Ka cv.io Η,ι,ρκηιΐΗο. 2. reopra.Hwaoai» n caai. xy.zI,Bxo, I. MhKO I1vX.1HB.IHI. H BHVlCbTl» 1 Hb Η rllll, XV TeopKll M 1 BHyKOBeTB xy Hhko.1i a OpAv, 2. Mihm· ο. Man· KhX<»B6 <ΗΗ<,>Β··Τβ η MapTKHT». ΜιρτβΗΐ». 5. Αηιχ-λί, ,Te»1,>B'» ■ VHHOBVTB xy llano ■ xy Macro, ^<>no n ( tohhi». <■ Myrb Apco HeneBb To,ie ■ 6|>βτκτβ xy Pa.io a Awivjn, 8. Toje ,Ί,βπικοβτ», βρ·^ **■· Macro, a cnnoaeTB xy .la.u>. a BHyKoB<»i;ii xy Τνχν.ρ;·» u ,Τ,ηχο. XpacTo ii ('tohhi». — 9. 1 copra TpahKOBi» 6[μιτι» xy Mane b chbobvtk xy Manar a xy Το,χν. 10. Tone IlaHoBb. viiHb xy Teopra. OpaTUTa xy Λ·»» ■ Χρ"«το. u bh.vkobutb Φι-iinb a 12 II/HhKO MuTVBI». ellHb XV .’luHO U BHyKOBVTH XV, < >p.l·». XpBCTO. Φβ.ΙΒΙΓΙ». ΙΙβΓΤΟ. Μ Η He Hukobi» cHHoat-TH Mv HvTpymb ii Tv.bo. BHyKb xy Macro. 13. Ten»» llHKOBb > HHJ. xy 14. Ajm-o ypnapi. ιι' vhhobctk m.v Γοίπο. Opje, 15. Apco ,Ι,βχοββ Oparb xy. Toje. HiiTKOBb η lipa-rb ay Πντρν. 17. Ηβκο.1» H,bpBviiKoBb n OpaTHTa xy ^laxo Κ<η-τη. • Tona ee.lv ,-ι,ικριΚΗΗ» Λ<> 40 κλ,ηιιι οτι. κοητο ’» τη <'.»> xavoo.lxaneKB J Ha amMut caaou^ata^catao ama Um IX actamcaa imaa aa caaamta xpacmtaaa jtcmtexaata r>au raao BjuKhkiot^u. M Imi;m llvaviuiu. 2. TepHB IleTJH». I. TeMtwiKi». 7. TpaKo &IBTV. Tpv^’M. ' ♦'· Hwe Tpycii. 3. Cm.w «Hy-iar-b. 4 Τρικό Tpyva. 5. Tone ,'l.v.le. l<>. 11hko.ii 8. < 'tohhi» 3,ολ<·, 14. Hati.10 Y Moab. 13 Mane CiixoHi». 12. Manacb Bypracb, 11. Bypra Kpbcre. 19 Maae 18. ('tohhi. ,'Ivbko. 17. Cuace ,Ίνβκο. 16. 1’ope ,'Ivbko, 15. BApase .’leBKo. 23 ('TOHHb BpH.122. Mane 3.ihtv.' 21,1,11X0 BnTaHb. 20. Au<- KpixTeB !.. Κρι»<·τνΒΊ». 27. Τρικό li.i26. ('tohhi» Bll'leBl.. 23. Hoeb Bane. 24. IleTpynrb Βρη.ικοΒΐ».’ ΚΟΒΤ», 31 Bhako 30. Aie» MapKoBi». 29..Moxapb MopucBa.in. 28 Criairb Mbtk<·. ΚΟΗΉ, 35. Ah jo ,ζνιι.νη·. ■ 34. Abio.ii» II.iv<·. 33. ^ιχο Αηπμκο, Mrrpe Mopana, 39. 11 aatri. Μα.ινηκο. 38. Ηβηο ,ίΗΧΗτρβκο. 37. Π<-τ[η· KiiTaHb. 43. ('tohhi. BoreBcKK. 42. ï’TOHB-b MhbvhKo. ‘ 41. A.ivkco ^V'Ko, 40 lluo Mi»,! «•hko. pvHe. 48 ('τηηκο 46. Move TpvH»·. 47. Tpai 45. I1ob.1v Bore, 44 52 .'laiapKo Tollam». 49 ('tohhi» Mv|>-ie. 50. Ctkho llviio,> 51. Βν.ικο Kh.iohi.. Tp,'H>». 32 :Mi. ,'l.alClV ItBTaHb. 111. Ha anaaa ctaaaHaircaiau aaaa Haa IX uctamcm Moan aa ca»iv. Γ4. Moxa-ie 1'eKo. 11. Komo 3a$apb, 19. Ilerpy Βοηικο, 17. UeTpyurb TIopae. 18. Μην Γτοίο. Tpyio, 16. 3a$iipb Γορο. 21. Àpco I'tohhi», 22. Haym» ^.aenmi», ^aBMUn», 23. ;|, ^hxko bmko llopne^ ΙΙορην. 24. ,'iame 20. ,Ι,ηχκο HapaBv. ATaiiacKo. 27. Ηηκοηι Ηκοβή. 28. .Taao 1'pako, 25. Ahomv MapKo. 26. JI, Ακηνιν. 9. Hhko.hi Koctv. 8. Cmnn Τρακο. 6. ,Ι,ηβηο Tane. 33. ,'Ιηχκο 30. Teno Kaxiv. 31χ44ηιιο Kaji-u», 32. Kami·· ,Ί,κβηηπ». 29. Mane HopbU. 34. Xan-ia Jlaxo. — 35. Apci/t'aiuo. — 36. ,Ί,ηχο ToAopb. 37. l»omm> J'era.' I'opaBb. 39. Πντρν Ι'τοκιπ», - 40. Bon· TpaKo. 41 Bom ko II one. 42. Hll»· X'o|a·. 3b Mm;·· Tare. 43 ,'I.BMi» To.i.ÿb. — 44. Apco Mbuv. IV: Ha anoen nataantamaao aaaa Haa l.\ anaaocO» uaaa mi ^8«··« xparmmm aruAejai· ■Kaaa Ιίρη.ινικ κκ. I. Hhko (’nace. — · 2. U.ipaee lipaaHb. — 3.‘Korv Ηρκο»ιη. — 4. lloBaii'iv llo.iiiHb. — 5. ΙΙ,Βν 6. TpaKo lleaHb. -— B»‘-1allb, — (’TaxCoana Aureae. lo. Kocre Ηονηφι», —· 14. Hayxe Μιιτρν. 12. Xapniaiib Η,η-ηβοβι» II. Tpa.lv· Uocuipb. 13. lion,· 17. Πντρν 15. Annrv Haaoiii». 21. I 'toic 20 XpitcallTv ('τοιΐΗ-b. 19. Hayu l. ('tohhi.. 18. ÜHKyaa ('τ<»φαΗ6, 24. XpHvaiiTv U.xpiiBv. 25. Βογητβητ. Be-iaub. — 22. ATauacb HvAe»iKo, — 23. IIoAe MnKypa. 28. Tpniv lleaHoBb. 29 ΚιΗ’ΤΒ27. ('ii.ianb ,T,axaceTb. Moxnpb. — 26. ( 'Tveairb Tomvrb. 31. IIauh ΓορρΐΒ-b. — 32. Xpucrv Η,*αο.ικι». — 33. Πντρν 30. lljlllM MoMlipb. ABRI» Moxlipb. 37. Mbtko Anew*. 34. ('Tote Bouiko. 35. Χρηντν HiiKona. 36. TpaKo Hhk.mh ΓορΟΒΤ», 38. BtviKo Hayxi». V, Ha atomo c.«m4m^ch<«> ama Um IX acauumm uaaa aa mu»·· xpacaaiaa» jmmtMotu nau * na> Bomaaa. , Benemica Kaaa. i '1. ,Ικβ·μ» Kpcre, — »2. CaaAo TpaKo, A /bobt. ·?/ 39. 3ap»bi* J'pyvBb. — 40. Κιη-τη,ιβηί. HocbboBh. . — 3. Aneaco Nano, — 4. Mane Tome. 5. Hhko' Ma6. Macro Uauao, — 7. Kocra Aneaea,.. β. Α·Μ0 A®°, — a- Αηλο Haioa-b, — 10. Ile-rpyttn. . ■ · · ■ ■ ■ ■» .. ’ ' ■ · ·.· 5 119 SYNODI CONSTANTINOPOLITANAE. 1860-1873 120 (’οκολτ». 'll. Tamo Coxoni. IS. Kocre Λ··'· · * — ** · Λ·μο Hotko. — 14. Maae Hajoa-b. 15 Mane Tawo, — 16. Maae Uaerxo, — 17. Heeoea Mayer,. — 18. Mane Ηβτκο, — 19. Hee KocTfe,’ — 30. Maxo Aereae. - 21. Mapao flxorb, - - 22. Toprae Ηβτκο,. 23. Xpacro Ηβτποζ — 24. Mayer, Tpaxo, - 26. Maaacaa TpaitO, — 26. Hone Tpaao. ~ 27. Haaoaa Tpaao, — 28. flaaaa Aereae, — 39. Tpaae Aaexca, — 30. Maxo J,»·™'. * 31. Hayhr, Rape. — 32. Merpymr. Borneo. — 33. Borneo Aaeaoo. — 34. Macro Haaorb, — 36. Tpaao Hno. — 3«. Macro Moco. — 37. Macro Borneo, - 38. Mayer, flexo. - 39. Tore He ko. — 40. Aejo fleao. — 41. Opae Herpyurb. — 42. Maeace I’opxe. -- 43. Merpym-b Topee, — 44. Bore Tome. — 46. ('Toae-b Aaae<“. — 46. Tant· Coxoa-b, — 47. MeTpyurb Aareae. — 48. Kocre Taae. 49. M«.Tb, — 66. Croaer. Maaea-b. 66. Oaaam. Hope. — 67. Ceeyna Hocerb. — 68. Cacao Hocarb, — 69. Hoaaer. Mapeaaaaa. - 70. Moat, Taiio. - 71. Tore Haro. 72. Merpymr. Haro. 73. Maure Haro, — 74. Apce Tpaeo. 75. Macro Apre. — 76. Ceeaei. Hobu 77. Tpaao Ae reae. — 78. Maue Hopaae-b. — 79. Ilrrpe Kanecaaaa. — Ho. Ae.ro Herpe, 81. Aere.rv ll νομικός καί είς διδάσκαλος έχ τών διακεκριμένων · αύτού λαϊκόν. . ' ς'. "Εξ τών σημΛιιχωτέρων έμπόρων χαί τρακεζιτών ■ Άρθρον ς'. Οί αρχιερείς τών βουλγαρικών έπαρζ'. Δέκα έχ· τών έγχριτοτέρων συντεχνιών, οίον χιών νά προτείνωνται παρά τής χηρευούσης έπαρχίας γουναράδων, καπνάδων, τσοχατσίδων, Αχατζίδων, Αρτο ποιών! κηπουρών, ζαρζαβατζίδων, καχάλιδων χαί ζα1 Sophronius Amelias BetropoUta patriarrba cnalua taerat χρετζίδων, χειλχέων χαί γαλακτοπβελών ■ die VO aeptembri·. a octobri» Coafer too. XL bain· operia. η·. Έχ τών έν τή Πόλει xai ittfl τήν ΙΙόλιν μετά ebl. tUl C. \ i. ». • CuMilii burns wdale· graeci nuntiati «at metropoli- τού Καταστένου υπαρχουσών ένοριών taai Artae et Larinae, HtepbaaV Karatbeodorea, Paalu Maθ’. ·() α’ τόν έπιτρόπων τής -.a., έν ΦΑναρίφ βουλγαρι ram Constantin» Adoeidra. κής έχχλησίας. \ ’ Fuerant hi : Farthenini episcopal ΠοίΛ-αν^ζ, Gabriel Chrd•tides, Hfeteoe N. Viuoglu, Htoiaaaiu Teoraaeev, Th. Bonnuov. , ■ Caput iitnd vide, «i labet in tomo XL hiiiiw open·. — VtriufneRutti· deputato· (nbernitua tardeam agnovit die roltaB. 13/25 inii. • Gedeon, bp. <àt., μ xa'-ji. Sonali»· adaptation·· ipei adiexuiu ad Olutraadra «eoadaai graviaaimne hniu reiatioaia loeoe. Kxhibita· Atim oonieci·» -db U Mewtt / s «artii 1*4. gao oomaiMo nom virera·, d»»»rror.r>; tvirpo.ii dicta, pttaaa oeuvrait ia «adita patriarataMbm. εΖ81-09βΙ '3VKVXriOdOKllNV18NOO 1QOKX8 ’Λ 8YV0DI ii» con8tantinoPoutanaK, 1M0-1WS IM Σημ Οί te τφ V Αρδρφ *·* «ανσΛσμού μνη-ΙλιΜβς* α*) «ίς te τής Ασίας* D τβν νήσων* γ") τής jwwuÿvvM Xoteoi ίχλογχίς te» «β» ίχαρχιβν tav- Μ«η« 8*) t» Ήβίρου ta βοσσαλίας* ν') τής Βα τοί οί χιντήχοντα Axte ΑντιαρΑ«ΜΜ τβν tafxteW χιβονίας ta f) τής Βουλγαρίας μιτΑ τής Βοσνίας, tva λαμβΑνωντού όπδ τής ίκιτροπήςίγχριδίντοςΜταλόγου, fore- 'Bx τβν τμημίόίσν τούτων προίτιιναν «_■>_.»» w AvA Mv te τβν μητρίΜολιτβν fateowu τμήματος μόνου iv τνίς ιφαχτιχοίς τής V συν<δρ<4σ·ωςι. Άι4ολούδ«ς ή ίπιτροπή ίπχλήφδη τού f Αρδροο, συμφβνωςτοίς χανονισμοίς?· Αλλ* tata) ta τούτο τού Mpi σχηματισμού τής [<ρ«ς συνόδου. 'EvuAtei te σχίδιον ούχ ίγίνιτο κμραδιχτδν ta ίπομένως te> Stfia ίλπίς συννανοήσιως ta τού Αρδρου τούτου te««v αύτβν. ΤΑ μή βουλ- γραικβν δρχιιρίαν. ΤΑ μή βουλγαρικά μίλη μή γαριχλ μέλη tfa, imite; te βουλγαρικά μϊλη χατ* C δυνίμινα νά συναινίσ»σιν ιίς τοιαύτην Απαίτησιν, oùîiva τρ6χον καρνΜχοντο te tttpl τοΟ νχηματιομοΟ ήτ>ς Mvat χαί Αδικος καί ΑντιβαΙνουβα ίνταύτφ τή ίνίχαδνν Ιχιχρατούση συνηδνίφ ta τοέξαι τής ίχχλητής ί<ρβς αυνόόου ipSpev τνθ iv ΙννργνΙμ χανονιομοΟ, χαρουόίαΜν te άχόλουΑον αχί&ον. üpctaivav βχνς σίας, ήγννίσφημνν ίν πολλαΐς σννχδριΑσισι χαί ίιά Ικασαι al ôte tev 6ίχουμ*νιχοΟ Φρόνον χχίμιναι ixap- κολλβν ta μαχρβν λάγων, tva χχίσβμτν te βουλγα χίαι χαταταχΦβριν ιίς if τοκχά τμήματα, βς έχο- ρικά μίλη, βκνς κμραδ«χ·βσιν Αναλλοιώτιης χαί άτροκοκοιήται; tev ύχδ τού κροσορινοϋ συμβουλίου ' TabxlM· tac ivnt ivfcm Vivet tavtxr iaprv·* ix συνταχΗντα ta ήδη ίν ίνχργιίφ ύχΑρχοντα χανοvoiaxdM: TA /r ti Άρμ*ηα rai· itnlytfur·!· ifrfanri νισφδν τοΟ σχηματισμού τής συνόδου, χαδόσον δυνΑμιι tCuMtoatinopoli, Ιβββχ p. β-10. τοΟ κανονισμού τούτου Αχαντις οί ίν τφ οίχουμινιχφ rai fttHfioliatticçttei rei *4)'«<γα< * 1 χατριαρχικψ δρδνμ ύκοχίίμοοι μητροχολίται χίχτην1 fffaàian· 1 ται ήδη te δικαίομα τοΟ βιορίζιαδαι μίλη τής συνό Inrtti · 1 1 δου xàte σαιρΑν χιριοβιχήν, ta ούδιμία πλίον ίμινιν «•JM? 1 XqiiJlfifti jr«< 4Wmm- J'ai IfoyJlfrw»’ l 1 Αφορμή καραηύνβν, ως πρδς τούτο, χίτι xapi ΑρχιΛ Hàavtf 1 ΑΊζ»ηι jiai ΙΙ^ιΜίΐ,ηοτ l ιρίων, ιίτχ παρά τβν χατοίχων τβν ίχαρχιβν· άλλ MfVK * 1 ίπχιβή οί λόγοι ήμβν ta ai προσπΑΜιαι Απίβαιναν T^riattiavvtai rai .VaÀAtiaç 1 1 //pet β>|ί *ctî .Υχα/βς imiora 1 ' μάταιοι, ίπιμτνόντβν τβν βουλγαριχβν μχλών τής 1 .VeÀx K^'i'O,· ίχιτροχής τή Απαιτήσω αίιτβν, ήμϋς όρμβμχνόι ίχ thÂAtfOv 1 1 KtattrTiMot 1 D τής διακαούς ίχιδυμιας τού δκνχολύναι tev συμ Η»β<ϊαλο»·>ήν Καββαν· Efiaçviiriar 1 1 Λρκας βιβασμόν, ιφούτχίναμχν Ας τρόπον λύσχως τού ζητή l Jh(»(M»/aç, Xùjtit'iot itat ματος τδν. μόνον Ισως δυνΑμχνον tva συνφδη χ;4ς te Λήμνον aol ’Ih^hî t l δίκαιον ta τάς δρησχχυτιχάς Αρχές, τήν χατΑταξιν .V7oi' 1 1 Tofin^oi τβν όγδοήχοντα τχσσάρων ίχαρχιβν τού οίχουμινιχού rial Χα&ι αγαϋαι · .taptatftyç xai iza«je*û»Ou 1 +rAi:i.Toihô/ÎWt Iktlliifilti 'fiàAai', A*a»ot- «αξΑαρτη4h»i 2>pp«r .Ιραμα; καί 0iÂ«4fAff/a> .ΗίΤΐ Λή»·»(ς itu) ''Mfi.fw’xrH' Πιιαπάΐν Ma^t»vtiui. Α>νό\ rai XaHhft' 'lrfpia»‘Ot.YOÀA®i 'Aaaon’açKol Mfo»ataayttai 'laravtu'ava aai .Mvpaiiigai· »at 1 1 1 1 1 1 1 1 L 1 1 1 1 1 l I ^aÀtatç Htêwtf iifvatfaç 1 1 1 1 1 1 * άρόνου ·ίς if τμήματα* α") τής 'Ανατολής* (Γ| τών 14(01»V γ·) τής θρφχης* Β") τής ΜαχιδσνΙας· «') τής θίσσαλίας μ<τΑ τής 'Hmipou ta ς”) τής Βουλγαρίας μιτά τής Βοσνίας, if ίχΑστου τβν όποίων ΑνΑ διχτίαν Kaaiafiaç ' Μλουσιν Ιρχισδαι ιίς τήν σύνοδον δύο μητροχολίται · Σοφίας JfcÂF/padatr, Κορνίζας rai ■ ita'tac· 'pueoptac αχΙβι· 1 Mfeyqiçiaç aal *4^z««Âe< l htamlvr, (faeci portotatat 14 i» «ex mcUomc «x 14 dloc(tata Victritarcitar, ex qciba· bixi MnuMnxtxr utiiCitM Jçvtravxâitatç · 1 •d ijxoda· «flentata; voro, e·· ooxtctarext Μίαα^ς 1 dioccMM bvifi^cM mm M Macra, e·· ix tree aeetioM· u 'ϋραιαίαν 1 onto dtatata eMottifa'dlvMi vtatat, ex 4*ita Uai XaftaxaiMav 1 dgOMBtu ixtaitM-. taw VWV VO Commi ix ao wetioa·· 1 dfaxtatal. voire WtafaM ta vvUrtifa vd cyata» XVe«MiWrÇjç . 1 alMata. ■ ■ , m J. 8YNODI COK8TANTINOPOLITANAR, IMO-1873 x«d ή τροποποίησες όμως «ύτη, παίτοι Ασφαλίζουοα j τούς βούλγάρους et?: τής Αείποτε παρουσίας έν 4 συνόδγ (κανού Αριθμού μητροπολιτΑν τών βουλγαρι· χΑν xai αλαβαιΑ* έχαρχιών, δέν ήρεσε δυστυχώς «ί τέ βουλγαρικά Ι»£λΐ) τής έκιτροχής, Ατινα έπομένως Αντέσχον μάλισηη δτι Αδύνατον ήν «ώτοίς, βχε«ς συνευδοκήσωσιν «*; σχέβιον, μή Ασφαλίζον «ώτοίς τήν Αείποτε παρουσίαν ίξ βουλγάρων μητροπολιτών έν τή συνόδφ. IM κληρικούς, έξ οίασδήποτ» φυλής χκί Αν ώσι, δκτίλβη μιταχιιριζομένη έξ ίσου, χροβιβάζουσα ης μητροπόλιις, δ«χομέντ, «ώτοός ώς μέλη τής συνόδου χαϊ ένυήοβσα «ίς τήν πατριαρχικήν χιριωπήν, xai δυνάμ«»α tva χληροφορήσωμ«ν τούς Αδ«λφούς ήμΑν βουλγώρους, δτι έχΐ τΑν ήμ«ρΑ» ήμΑν τρ«1ς βούλγαροι ώρχιαςχίς έντές τεσσαράκοντα περίπου έτΑν Αν«βιβάσέησαν «ίς τόν π«ηριαρχιχόν οίχουμινιχόν Λρόνον. ,Καέώς δυνάμάι τής Ισότητος, ήν ή έχχλησίχ συνέστηση ύπέρ πάντων τΑν τέκνων «ύτής, γΙν«τ® ,Τό βίτημ» τούτο, ύψ θέτατε, τ*1' βουλγαρικών μελών τής έχιτροπής είναι, Ας προλαβόντεος «Ιπομεν, διχτόν xai σ«ββστόν, δτβν ή σύνοδος συγχροτήται κατά τό πλαστόν μέρος, ή έξ όλοχλήρου έξ Αρχιιρέων xai Αδικον xai Αντιβαίνον το'.ς χαθεστώσ. τής θρη Αλβανικής, Αρββιχής, Αρμονικής, ίουδΜχής καί πόσης σκεία, καθότι τό ύπό τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν •toO πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως όρθόΐοξον πλή- άλλης καταγωγής, έπέσης «ίναι δ«χτόν καί δταν συμπέση tva ώσι τέ μέλη τής συνόδου κατά μέγα μέρος ρεεμα δέν σύγκειτβι μόνον έχ βουλγάρων καί γραικών, Αλλ* έχ διαφόρων έθνών xai λαών έπομένως έέν τό ή έξ ολοκλήρου Αρχι«ρ«Ις βουλγαρικής καταγωγής. συγχροτείν τήν σύνοδον χαθορισθή xatà τές Αξιώσεις Οί Αρχιιρϋς δμως ούτοι δέν Αντιιφοσωπτΰουσ.ν έν τή συνόδϊρ τήν' έξ ής κατάγονται φυλήν, Αλλ* ώς τΑν βουλγάρων, ώς δικαίωμα Αποκλειστικόν βουλγαρι κής xai γρεκκικής χειταγωγής μητροπολιτών, ή Βιά- : I τέκνα ισότιμα τής »ρησκ«ίας αύτΑν Αναπροσωκίύουσι τείξιςαϋτη θέλει δώσε: χώραν «ίς πολλά άτοκα, xai τήν έκκλ.ησίαν. Kai ή βίτίασις δτι οί γρβιχικής καταγωγής μητροκολίται έχ προώέσ«ως δι«τήρησαν τό^) πρό πάντων εις τέ Ακόλουθα Βύο· β'Ι Ότι έξ Ανάγ κης δέον tva Αποχωρέ^ τόν (ιρατιχών Βιπαιεεμάτων βουλγαρικόν ΙΑνος έν τή Αγνοί? καί ΑμαΐΗίφ, δύναται πώς όρθόδβξος μή καταγόμενος έχ βουλγάρων xai tva ΑποδωχΑή διά πο^υφύλλου πραγματείας, δτι «ίναι γραικών, διότι έέν ίουδαίό; τις παραδείγματος χάριν δλως άτοπος xai άπερισχέπτως έχφ«ρομένη- ήμ«ίς Ασπασθείς τό όρθόδοξον θρήσκευμα, «σέλθη «ίς τήν δμεες περιορίζομε^· tva είπωμαν ένταΟΑα, δτι Jx τΑν λόγων, δι* ών τΑ βουλγαρικέ μέλη τής έχιτροπής ίερατεϊαν, δέον !να προβιβασθή, δταν έχη τέ προσόντα, xai «ίς τό Αξίωμα τού Αρχιερέεες, καταλάβη καί έδραν έχιιράδησαν tva Αχοδαίξωσι τήν ύχόστβσιν τής αΐτιάσεεος ταύτης, δέν έξάγεται, ή δτι κατά καιρόν εΰρέμητροπολιτιχήν, xai σδτω χτήσιται τό διχαίεεμα τού διοριαθήναι μέλος τής συνόδου, δτβν πραγματοποιηθώ Λησαν έν τή Βουλγαρίφ Αρχιερείς γραικοί, π«ριάεβόντ·ς «ίς έλλείψεις, εις Ας δύνανται tva χιριπέσωσι xai ή Αξίωσις τΑν βουλγαρικών μελών τής έχιτροπής. Αρχιερ«ίς μή γραιχιχής, ίσως δέ χαϊ άρχι«ρ«Ις βουλ β’) Ότι οί μητροχολίται «Ηλουσ.ν έρχισθεκ ώς μέλη * τής συνόδου χβτά διαστήματα λίβν άνισα· διότι al γαρική; καταγωγής· Αλλ* ευτυχώς Ιχομιν σήμερον ύπό τήν αιγίδα τής αύτοΟ αϋταχρατοριχής μεγαλειότητας i>Kb τών βουλγάρων οίχ-.ύμ«νΑι μητροπολιτιχεϋ έχαρτοΟ φιλονόμου ήμΑν άνκκτος κανονισμούς Απαγορβύονχίαι «ϊσίν όλιγαριθμόταραι τών^ύφ’ έτέρων ορθοδόξων τας τόν διορισμόν Αναξίων κληρικών, «ίς Αρχιερατική φυλών οίχουμένων έχαρχιών, xai ώς έχ τούτου θέλ«ι δέσεις, χαϊ δυναμένους, έέν φαίνωνται έλλιπείς, tva συμβαίνει, ώστε έχ μέν τΑν βουλγαρικών xai σλαβι κών έχαρχιών, ό Νυσσάβας χαραδ«ίγματος χάριν θέ ; καταρτισδΑσιν έπΐ τό τελε ότερον. ,Οί γραιχιχής καταγωγής μητροκολίται χατηγολει έρχ«σθαι «ίς τήν σύνοδον ένά πάσαν τρκτίκν ή τετραέτίκν, έχ δέ τΑν μή βουλγαρικών οί Καισαρείας, ροΟνται ώς ή χυριωδεστίρα αιτία τής χαραμαλήΜως τΑν έώνιχΑν ΑναγχΑν του βουλγαρικού λαού. Αί έν παραδείγματι, Κρήτης xai Βελαγράδων, θέλουσιν έρχ«σθαι Ανέ πίσαν δεκαιτίαν ή Βωδ«παετίαν. Έχ έδνιχαΙ αύται Ανάγχαι, αίτιν«ς «ίσίν ή σύστασις σχο τής Ανωτέρω μικρές Αναπτύξεακ χαταφαίνιται, νομί- λείων xai τυπογραφείων, ή Ιχδοσις xai βιάδοσις τών Αναγκαίων ορός έχπαίδευσιν τής νεολαίας βιβλίων, ζομ«ν, Αρχούντεες, ύψηλότατ», όποίας Ατόκους συν ή Ανίδρυσις xai διατήρησις νοσοκομείων καί άλλων εχείας δύνβτχι tva έχη ό τρόχος, δι* ού ΑπβιτοΟσι τοιούτων Αγαθοεργών καταστημάτων, ή ή ΐΗώρησις' τέ βουλγαριχά μέλι, τής έπιτροκής tva σχηματισΑή καί έξομάλυνσις ύποίΗσεων, οίαι είσίν αί συζυγικοί ή itpi σύνοδος. „Τά βουλγαρικά μέλη τής έχιτροχής άς αιτίας διάφορά! καί τέ παραπλήσια, δέν χαό-.στώσ., νομίξήίΗν, ο!τ·.ν«ς χυρίκς ήνβέγχβοβν τδν έντολόα αύτΑν ζομεν. Απαραιτήτως Αναγχαίον τόν σχηματισμόν τής λαόν tva διτγ·ρ*ή (ίς τοιαύτην Αχαίτησιν, κβ'.βέλλον- έν Κωνσταντινουπόλει συνόδου έχ .μητροπολιτών έξ ται· a') δτι οί βουλγαρικής χαταγ«γής κληρικοί, ήμισιία; βουλγάρων χεΰ γραικών. Τέ χαδήχοντκ'τού χαραγκΑνιζόμινοι, δέν χροΑγονται (ίς μητροχολιτιχ&ς χατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως χαί τής περί αϊτόν θέσι.ς- β*> δτι xai αύτοί οί όλίγιστοι βουλγαρικής συνόδου «ίσΐ χαόαρώς πνευματικέ xai έκκλησιαστιπά' καταγωγής μι,τροπολίται πολυτρόχΑς χαριμχοδιζό- τέ δέ κοσμικέ καθήκοντα, άτινα πρό αιώνων Ανετέθησαν χορέ τής σεβαστή; ήβών κυβερνήσεεες εις τόν μινοι ύπό τΑν γραιχΑν ίρχι«ρέων δέν ΑξιοΟνται χοτέ τοό συν»δρι«ίζ*ιν έν τή συνόδφ- xai γ') δτι οί γραι- Ι'Χατριάρχην καί τήν περί αυτόν σύνοδον, τούτα διά χιχής καταγωγής μητροκολίται υπήρξαν ή χυριωδιστέρα αιτία, δι* ήν χαρημχλήΑησαν al έδνικαί αύ τΑν ίνίγχαι, καί τό βουλγαρικόν 1>νος δέν ήδυνήθη μέχρι ,τοθΐ« tva Ανοίξη τούς διανοητικούς αύτοΟ όφ^αλμούς, Αλλ* έμ<·.ν( τό ΑμαΜστιρον Απάντων τΑν χατΑ τήν όδωμανιχήν αύτοχρατορίαν έΑνΑν. „Αί Ανωτέρω χαϊ αί παρόμοιαι ταύταις έγχλέγηις, ίς τέ βουλγαρικέ μέλη έής έχιτροπής προβάλλουσι κατά τΑν γραικών Αρχιερέων, tialv δλως Ανυπόστατοι. Ή^Χαραγκώνισις έν πράτοις τών βουλγαρικής κατα γωγής κληρικών Από τΑν Ανωτέρων Αξιωμάτων τής έχχλησίας δέν έλαβ* xai δέν ήδύνατ» tva λάβη χώραν, διότι ώς ούδιμία έτέρα χριστιανική έχχλησία, ώς χαϊ ή ίσλαμιχή δρησκ«ία, δέν έπιτρέπκ τήν διάατολήν έθνους, δταν ' πρόπηται π«ρί πραγμάτων άναγφένων τή έχχλησίφ, οδτω xai ή ό^δόδοξος μτγάλη έχχλησία ούδέποτο έποίησχ διαστολήν'έδνότητρς, Αλλ* ΑνέχμΗν πάντας τούς έχ τΑν. όχηχόων τοΟ ύψηλοΟ κράτους .. τών σήμερον έν τοίς πατριηρχείοις έν ένεργείφ υπαρ χόντων κανονισμών διεχρίθησαν Από τΑν πνευματι κών καθηκόντων τής συνόδου, xai είσίν άνεττεθτμένα* εις τό χαθ'ύψηλήν αύτοχρατοριχήν «ύμένειαν συσταθέν μικτόν συμβούλων, «ίς τρόπον ώστε .δλαι αί τοιαύται έθνιχαΐ Ανάγχαι, έν μέν Κωνσταντινουπόλει Ανάγονται εις τήν Αρμοδιότητα τού διά τής έχλσγής τών ένοριών συγχροτουμένου συμβουλίου, έν δέ τοίς έπαρχίαις έκπληρούνται ύπό τών προκρίτων έχάστου τόπου xai τού Αρχιε^έρς αύτών. „11ρός τούτοις γινώσηεί καλώς ή ύμετέρα ύψηλότης, δτι, ή πνευματική -Αξία τού χατριάρχου Κων σταντινουπόλεως δέν περιορίζεται μόνον «ίς τους έκ τού οικουμενικού θρόνου έξαρτωμένους Αρχιερείς, Αλλ* •ίναι xai τό άνώτατονχνειχιατιχόν διχαστήριον Απάν των τών όρθοδόξωνόαώνί Καθότι χαί αί λοιποί Ανεξάρτητοι πατριαρχίίαι ft roi έχχλησίαι, όσάχις παρουσιάζονται ζητήμεπα θρησκευτικά, Απ«υθύνονται 127 8YNODI OOMBTANTIKOPOUTANAK, 1860-187J 13β , «al πφρουάΐφ αύτοΟ συνοζητήδη αδδις τδ a«pl σχη πρδς τδν πατριάρχην ΚωνσΜηεηνουηόλιως πβί τήν, περί «H» σύνοδον, «ai πλιίστεκ ΨηλησωΜηκαΙ ματισμού τής ΙηρΑς συνόδου ζήτη α Ή αύτοΟ ύψηλδύποδόσεις τών ήγεμονιών Μολδσβλαχ(«ς «ai Σερβίας της βλδπουαα δη ούδομία συνοννόησις Αστ! δυνατή Μ «al τών Ίονίων νήσων δεωρούντβι «al βιευδετούνται τού ζητήματος τούτου, χΑριν συμβιβασμού προδττινον, h τή συνόδφ τούτη. ’BAv Àooriv, ώς Αήιούσιν Λ όπως «ύραδή τρόπος τις πρδς λύσιν τού ζητήματος βούλγαροι, βοδή ε!ς tip σύνοδον Κωνσταντινουπόλεως τούτου, βασιζόμενος, «Τ δυνατόν, Απί τού πληδυσμοΟ χρώμα Αδνότητος, τδ τοιούτον ού μόνσν βάλει προΜ- τών Απαρχιών. Έ«1 τή ύποβοίξιι ταύΤη τής αυτού λέσει τός Απιχρίσεις μ! τήν μομφήν όλων τών «atA ύψηλότητος ό κύριος Παύλος ΜουσοΟρος Απήντγκαν δη βυνάτδν tva «ύροδή τρόπο; συμβιβασμού ώς πρδς τήν ύφήλιον όρδοδόζεεν, ΑλλΑ μέλλει Αξαβδενήσειν τούτο Απ! τή' βώόκ τού πληδυσμοΟ, ύπό γονικήν κα! tip Αμπιστοσύνην «ai βαρύτητα, ήν Αποβίδουσιν Άποψιν δοηρδυμόνου. Ή αύτοΟ ύψηλότης ΑνΑδττο τήν είς τήν σύνοδον, τούτην. ,Τοιαύτα είσίν,· υψηλότατε, τό αίτια, Αν ivoxa -περ! τούτου βιάσχοψιν τή Απίτροπήι, ήτις Απ! τή ύποβδν ήδυνήδημεν οί ύποφαινόμινοι tva συναινέσωμεν βτίζτι ταύτή τού ύπουργού Απτχώρησον Αναλαβούσα είς τήν περί συνόδου αίτησιν τών βουλγαρικών μελών αδδις τΑς Αργάσίας αύτής ’. ÎA μή βουλγαρικό μέλη τής έπιτροπής, μ! όρισηκώς διεβηλώσαμεν αύτοί,-, παρουσίασαν σχΑδιον βασιζόμανον Απ! τού πληδυσμοΟ ότι, ΑΑν μή δεχόμενο τδ περί κατατάξει βλων τών ύπδ γαναιήν δποψιν, δπώς δηλονότι Απασαι ai Απορχία·. δτωρηδΑΜι διηρημόναι αίς τρδ!ς τάξιις, χα! ή ύπδ τδν οικουμενικόν δρόνον δπαρχιών τις Ιξ τμή μδν' α'τάξις ποριλαμβάντι δσαι Αχουσι πληδυσμδν μή ματα σχέδιον, δι' ού εύρίσπεται i τρόπος Ανευ δια στολής έδνότητος τής Αείποτε παρουσίας έν τή συν ι ύπτρβαίνοντα τάς τριάκοντα χιλιάδας, ή β’ Ακιίνας,.ών ■ όδφ ίχανού Αρφεού μητροπολιτών έκ Βουλγαρίας, ό πληδυσμός δδν ύκτρβαίνιι τάς 50 χιλιάδας, ή δδ. Αμμένωσιν Ινα έκιβάλωσιν ήμίν τήν Αρχήν τή; δια γ’ δχιίνας, Αν ό πληδυσμός δσιίν Ανα» τών πεντήστολής έδνότητος Απ! Αντικειμένων θρησκευτικών χα! ποντα χιλιάδων, μ! Απί τού πληδυσμοΟ, ύπδ τοιαύτην γενικήν Αποφιν δεωρσυμΑνου, όρισδή Αν μδτρον · Αχχλησιαστιχών, οίον είναι χαΐ ό Αν λόγφ σχημα Αλλά τών βουλγαρικών μελφν μή καραδεξαμδνων τούτο, τισμός τής συνόδου, ήμείς δεωρούμεν ίαυτούς συγγνιεστέους μή παραδεχόμενοι τοιαύτην Αρχήν, ήτις τό μή βουλγαρικό μέλη προδτρεφαν αύτά, δπως ληφδή ού μόνον, βασανιζόμενη διό τού κοινού νοός, Απο- αύδις ύμ' όφιν τδ πρώτον σχέδιον, δηλονότι ή ε!ς ϊξ δείχνυται παράλογος, Αλλά καταφαίνεται Ιναντία χα! τοπικό τμήματα ταξιδδτησις τών Απαρχιών πρδς πρδς κολλά ΕερΑ τή; Αχχλησίας ήμών βητά, χα! μά πλείονα δδ διευκόλυνσιν τού ζητήματο; προδτειναν, λιστα πρδς τδ τού άχδστόλου Παύλου λέγοντος· ,Ούχ όπως αί χολυπληδδστεραι βουλγαρικοί Απισχοπα! δνι ΐουδαίος ούβέ Αλλην, ούχ Ινι δούλος ούβέ Αλεύ- όναδειχδώσιν ε!ς μητροπόλει;, χαί όπως αί πολυ δερος,1 χαί; ,πάντες γΑρ ύμιΕς είς· Αστέ |ν Χριστφ πληθέστερου τινών μήτροπόλεων διαιρεδώσιν εί; δύο ή χα! τρείς μητροπόλει; Αναλόγως, χαί τοιαύτα; δι Ιησού.* “ a αιρέσιμους μητροπόλει; Αδεώρουν τήν, Άδριανούπολιν Αιαχοπεισών έπί τινα χρόνον τών έργασιών τή; καί Φιλικπούπολιν Αν 6ρψχη, τδ Κενστεντήλιον Αν έπιτροπής *, Αχολούδω; συνεφωνήδη ποινή παρ' έκα- Μακεδονίφ,* τδ Τούρναβον Αν Βουλγαρίμ χαδ^λευταίον τέρων τών μερών, δπως, Ιως ού Αποφανδή ή ύψηλή τήν Βόσναν. ΚατΑ τδ .σχέδιον τοΟτο. βασιζόμενον πύλη, Ανόλάβωσι τός έργασίας αύτών Α«1 έτέρου άρ- C έπί τοΟ πληδυσμοΟ, χα! Αφ' ένδς μδν μή άπάδον πρδς δρου* διό χαί τή προτάσει τών βουλγαρικών μελών τήν όξίωσιν τής αύτοΟ ύψηλότητος, Αφ' έτ/ρου δδ μ έπελήφδη ή Απίτροπή τού ς' Αρδρου τού περί Αχλογής αρχιερέων. Τδ Αρδρον τούτρ, μετό τάς δέουσας συζη τήσεις, έλύδη δρισδΑν κοινή ώς Αχολούδως' Απιφασίσδη δπως όρισδή κατάλογος, Αν φ δέλουσι^ χαταγράφισδαι οί προτεινόμενοι ώς έκλέξιμοι, φέροντο; τά ΰπδτών κανονισμών. ώριομίνα προσόντα χα! ύφιστάμενοι κατ' αύτούς τάς νινομισμένας έξετάσεις. Έν τφ χαταλόγφ τούτη» δέλουσι χαταγράφεσδαι οί ύπό τι τών Αρχιερέων χα! λανκών προτιινόμινοι χατΑ τύν κανονισμόν ώς Απλέξιμοι, Αν πιρικτώοιι δδ χηραύοιως δπαρχίας τινύς, Ηλουσι προτιμΑσδαι κάντοτι οί Αν τφ Χαταλόγη» ύπό τή; δπαρχίας δχιίνης προταδδν-. τις, ιί δδ μή (ύρηνται τοιούτοι Α» τφ χαταλόγηη τότ« δίλρυσι προχρίντσδαι ο! Αν τφ χαταλόγη» έκ τών γιιτνιαζουσών Απαρχιών προτοΜνης οί (κανώτοροι χα! άρμοδιώτιροι χαί οί μάλλον Ανήμιροι τών ήδών, Αδίμών χαί ίδι·»μάτβ»ν τής γλώσσης τής χηρτυοάσης D δπαρχίας· ό δδ τοιούτος κατάλογος γχνήσιτΜ'βιιιλοΟς, χα) δ μδν ύί Ιστται Ααίποτα παρά τή ίιρφ συνόδφ πρδς χρήσιν αύτής, ό Μ Ιττρος καρά τφ συμβΛλίφ. Ούτνς όρισΗν.χοινή τδ ί* τούτα Αρδρον, ότι δμ»λλιν tva υπογραφή, Αν τών βουλγαρικών μαλών δπήν«γχιν ότι τΑ βουλγαρικό μδλη δδν δύνανται νή ύπογράψβσι τδ πιρί Αχλογής ΑρχύρΑον Αρδρον, ώς ήβη ώρίσδη, ΑΑν μή προηγουμένως λάβωαι γνώσιν τής ύπό τής κυβιρνήστως ΑξδνοχώησομΑνης γνώμης Απ! τού πορί σχηματισμού τής ίιρΑ; συνόδου ζητήματος. Συντπιίφ τής πρδς υπογραφήν τού βηδδντος Αρδρου δπιφυλάξιως τών'βουλγαρικών μιλών διοχόπησαν αύδις αί Αργασίαι τής δπιτροπής. Ηττά παρίλιυσιν δδ ίχανού χρονικού διαστήματος έχάτιρα τά μέλη προακχλήδησαν παρά τής αύτοΟ ύψηλότητος τού ύπουργού τών δξωτκριχών, , -4 ■ Η«μ οοφΜοΜαι litwaHi >ιιώΑΚ ήχοΒώ homo δυνάμενον tva Εχανοκοιήση Αρκούντως τήν ήμιδυμίαν τών Αδελφών βουλγάρων, Ανευ διαστολής Αγνότητας, χατΑ. πόσον περίοδον. Αν τή Εερφ συνόδφ ήδελον αυνεφιάζει τέσσαρες, πέντε ή χα! πλείους Αρχιερείς τών βουλγαρικών μ! σλαβικών Απαρχιών. 'ΑλλΑ τά βουλγαρικά μέλη καί αύδις Απέκρουσαν τδ σχέδιον τούτο, καί διετέλουν ζητούντο, δπως ό πληδυσμδς τών Απαρχιών .Ακριβώς ληφΟή υπ'δψιν, καί άναλόγως τού πληδυσμοΟ έκάστης δπαρχίας ό άρχιερεΰς αύτής είσέρχηται Αν τή Εερψ συνόδφ δόττον ή βράδιον. Ή άζίωσ·.; ούτη τών Αδελφών βουλγάρων ήΙΗλεν Αχτι ιός Αποτέλεσμα, όπως οΕ Αρχιερείς τών βουλγαρικών Απαρχιών, αίτινις σχετικώς πρδς τάς μή βουλγαρικός είσίν έλάττους τδν Αριδμόν, έπειδή αύται ει'σί πολυπληδέστεραι, είσέρχωνται Αν τή Εερφ συνόδφ λίαν συνεχώς, χεά τινες μάλιστα, οίοι είσίν δ Τορνόβου, Φι^ιππουπόλεω; καί Βόσνης, μηδόλως σχεδόν άποβημώσι τής Κωνοταντινουπόλω·;, Ανφ Αφ’ έτέρου ό ■ * CxHuilisB » «arem «laüoi«l>»tore εά ίαεααάαω couoor<ϋεω peopwlta* fail Ικ οοαρεωκ Αίοΐ δ, It Mroorii Itet. Knit leaorii MqaeKtii: «'£χ»<εέ-°ί «ΡΖμρεί; errrxpooœ^evorΜονς κβΐ gftvneviç χοφιαΛυηι; α'νΖ'· εριΓς i/oia.r ί'ξ^αον to Λαηώορ* κανά .νεριοάον U ι^ιών ιν· «ι·;χρ·(ώ«> ιένΨτράν aivadar* /πνιάς ç «rare i^r tlnniùrip. /xa'rotas Ιών α'ρχιερΖνν »Ζς tifv !»(*«> aivataiα'νπβαίι-νι προφανώς »!ς rà αι·χφ7ρανια τών ν,ιά χΐκ<»ν·»ν χριαηανών lUitOit^vfUnov Ζκαρχιών* êtà ravva νόμιζα» (thttv >> ί'Χαιφγός/ xal üxtuov aai (fteeai, λρο; ιι'άρ»ατ«ν λόα<>· νον ρεπηύατρς raieav, νά ύχ'άφιν ό πλ0ι·αμός ιώ»’ 'Ζέαρχιών* ware; Ααν 7χ«ο^ία <<;.* παραώί/αατα; χηριν. ώαώναάέ vate τόν xÀotoawr xpà; JO'ixap/ia;, Ζν τφ αΐηρ roizpïi**· ώοαεέμαη vikiutrifftmui t|v ιερόν aviator ώΜώω μία .ώχώ>κ> βπα( Ai üràat·; raâratv.* SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE. 1860-1873 1» 'Ηράκλειος, 'Εφέσου uü Κυζίκου ήθιλον είσέρχεμθαι κατά χρονικά διαστήματα λίεη» μιαρά. 'Επειδή λοι πόν ούδεμίά συνεννόησις έγένετο έπί τού ζητήματος τούτου μ«τ>ξΰ τών βουλγαρικών χάί μτ, μελών τής έπιτροπής, αύθις βιεκόπησαν al έργασίαι. lini παρέλευσιν Bi χρόνου τινδς foiittpa τά μέρη προσ-' εκλήθησαν πρδς τδν ύπουργόν, ένθα συζητήΜντος τού ζητήματος τούτου iv έχτάσει, καί έχατέρωθεν άνταλ- χήν έπαρχίαν Αρχιερ«ύς, τότε νά προτείνωνται ύπδ τής χηραυούσης έπαρχίας δύο (ερωμένα Ατομα χαί ν’ Αποστέλλωντα: τά όνόματα αύτών τις τήν βασιλεύ ουσαν, καί δστις έξ αύτών έκλεχθή ύπδ τού έθνιχού βουλγαρικού μικτού συμβουλίου, ούτος, συστηθείς πρώτον εις τδν πατριάρχην, έπειτα νά χειροτονήται Αρχιερεύς τής χηρευούσης έπαρχίας κατά τούς Θρη σκευτικούς κανόνας. ,ζ·. Εις δέ τάς έπαρχίας, ιίς τάς όποιας ύπάρχουσιν Αναμίξ Γραικοί καί Βούλγαροι, ό Αρχιερεύς νά έκλέγηται υπό τής έπαρχίας.έξ {κείνου τού έθνους, τδ όποιον είναι πολυπληθίστερον, δηλαδή Αν μέν αί Γραικοί ήναι περισσότεροι, νά ήναι Γραικός, Αν δέ οί Λβγίντων λόγων πολλών, ή αυτού ύψηλότης βλέπουσα τδ Ασυμβίβαστον, έξεφράσατο τελευταίου ότι τδ ζή τημα έμινιν {να ύποβληθή τις τό υπουργικόν συμ βούλιου διά τά περαιτέρω. Λαβόντες ήμεϊς γνώσιν διά τής ανωτέρω έκθέσεως τή; έπιτρ-.πής πάντων τών ini τού ζητήματος τούτου πεπραγμένων χαί τού σημείου έν φ εΰρίσκεται, Ακο λούθως έθεωρήσαμεν'Αναγκαίου, όπως συγκαλέσωμεν χαί τούς ένταύθα Αντιπροσώπου; τών Αδελφών Βουλ γάρων, οίτινις χαί ένεφανίσθησαν άπαξ 1 χατ’ έντολήν τής αύτοΟ ύψηλότητος τού υπουργού. Έν τή συνεντεύξει τούτη ίζήτησαν όπως έκτιθώσιν ήμίν Απασαι αί παρ' αύτών προβαλλόμενοι Αξιώσεις, αΐτινε; προφοριχώς διακοινωθείσα: ήμίν παρ’ αύτών τδ πρώτον, Ακολούθως in! τή αιτήσει ήμών διεχοινώθησαν ήμίν χα! έγγράφως. Λ! αξιώσεις αύται, συγκεφαλαιούμεναι έν όχτώ Αρθροι;, εΐσίν αί άκόλουθο.ι- 130 Βούλγαροι ήναι περισσότερο-., νά ήναι Βούλγαρος. '0 εις τοιαύτην Ανάμικτου ίπαρχίαν διοριζόμενο; Αρχ-. τεριύς όφείλει νά γνωρίζή χαλώ; χαί τάς δύο γλώσ σας, τήν τι γραιχικήν χαί βουλγαρικές. Άπδ τούδε και τις τό εξής νά μή γίνεται ούδέν έμπόδιον εις τούς κατοίκους χωρίου ή πόλεώς τίνος βουλγαρικής νά μεταχειρίζωνται. τήν βουλγαρικήν γλώσσαν εϊς τε τάς έκχλησία; χα! τά σχολεία. „η’. Άφ' ού έγκριθώσι τά Ανω είρημένα Αρθρα, ίπειδή εις τούς Αρχιερείς καί εί; τούς λοιπούς κληρι κούς δέν συγχωρειται νά είσπράττωσι διά τής βία; Απδ τδν βασιλικόν βάγιάν ύπδ τδ όνομα μιρί δια φόρους ήβρους, πρέπει νά όρισθή, κατ' Ιγχρισιν τής σεβαστής κυβερνήσεως, μία έτήσιος έπιχορήγησις, Αναλόγως μέ ϊόν βαθμόν Βιάστου.“ Τδ βουλγαρικόν, έθνος, πιστόν υπήκοον τού ένδόξου οθωμανικού θρόνου, έπειδή χχτά τό Θρήσκευ^εά του Ανήκει εις τήν δικαιοδοσίαν τού οικουμενικού γραιΤά Αρθ^α ταύτα έλάβομεν ύπ' δψιν μετά τής ίεράς κικού πατριαρχείου, παρακαλεί νά έχη τό δικαίωμα συνόδου, Αλλ' έθεωρήσαμεν κοινή ώς Αντικείμενα ού νά μετέχη τής έκλογής τού οικουμενικού πατριάρχου, μόνον πρδς τοίίς έν ένεργείφ κανονισμούς. Αλλά καί άναλόγω; τού πληθυσμού του. „β'. Τά μέλη τής ίεράς συνόδου, ήτις μέχρι τούδε δλως Απ^δοντα πρδς τδ πνεύμα τών προνομίων χαί ώ; Ανατρέποντα αύτούς τούς θεμελίους τής έκκλησίας. συνίστατο μόνον ύπδ γραικών Αρχιερέων, μέ, υπάρχον Τήν κοινήν ταύτην γνώμην ήμών τε χα! τής συνόδου τες ούδενδς βουλγάρου, από τούδε νά ώσιν έξ ήμιΰπεβάλομεν τή αύτού ύψηλότητι τφ έπί τών έξωτερισείας, δηλαδή ίξ βούλγαροι καί έξ γραικοί, οίτινες Απαντες όμού νά φροντίζώσι καί μεριμνώσιν, ύπδ τήν C κών ύπουργφ. Έκτοτε παρελθόντος χρονικού τίνος διαστήματος, αίφνης τηλεγραφούνται ήμίν 'τΑ έν προεδρείαν τού πατριάρχου, περί τής διεξαγωγής τών 'Ρουστσουκίφ κατά τού Αρχιερίως τής έπαρχίας ταύ θρησκευτικών υποθέσεων. < της διαδραμαρ.σθέντα παρά τινων έκ τών Αδελφών /„γ’. Οί βούλγαροι Αρχιερείς, οίτινες θά ώσι μέλη τής συνόδου, νά σχηματίζωσιν έχτδς τούτου, όμού μέ βουλγάρων1- τά τηλεγραφήματα διαδέχονται έπιστολαί βιαζωγραφούσαι οίκτρώς τά κατά τού Αρχιερέως Αλλα ισάριθμα λαϊκά μέλη έκλεγόμενα έκ τών ένδιαπραχθέντα. ΔιασκεψάμενΟι μετά τής' ίεράς συνόδου τιμοτέρων βουλγάρων, έν μικτόν βουλγαρικόν συμέπί τού γεγονότος τούτου, έξηγάγομεν δτι ή τοιαύτη βούβ,ιον νά θεωρή Απάσας τάς μή θρησκευτιχάς υπο έκκρεμής τών πραγμάτων κατάστασις δέν δύναται {να θέσεις τού βουλγαρικού · έθνους. „δ'. Εις τδν ίχανώτερον έκ τών έν τφ βουλγαρική) παραταθή μακρότερον- διό καί ένεκρίθη κοινή, όπως μεταβάντις παρά τφ ύψηλφ ύπουργφ διαχοινώσωμεν μικτφ συμβουλίφ ευρισκομένων Αρχιερέων καί ένα αύτφ τδ δράμα τούτοι κοινοποιήσωμεν δέ αύτφ συνάμα λαϊκόν βοηθόν άύγού, έκλεγόμενον έχ τών έντιμοτέρων βουλγάρων, νά δοθή μία έθνιχή σφραγίς, ώστε νά και τήν γνώμην ήμών καί τής ίεράς συνόδου πρδς συγπρότησιν γενιχωτέρας συνελεύσεως περί τού ζητή έχωσι τδ δικαίωμα ν' Αναγγέλλωσι χα! έκλιπαρώσι ματος τούτου- ή αύτού,.ύιβηλότης παρεδέξατο τήν τήν σεβαστήν κυβίρνησιν διά πάσαν ύπόθεσιν- πρδς δέ τούτοις οί δύο ούται νά διαμένωσιν Αείποτέ παρά γνώμην ταύτην. Διδ χαί συνεκαλέσαμεν υμάς’ έπί τούτφ, όπως λαβόντες γνώσιν Ακριβή τού ζητήματος τή iv Κωνσταντινουπόλει βουλγαρική έκχλησίφ. τούτου, τών φάσεων, Ας δ-.ηλθε, καί τού σημείου, έν φ „ε'. Ό πατριάρχης νά μή ίχη τήν έξουσίαν νά παύη καί ν' Αντικαθιστά τόν πρώτον μητροπολίτην D ήδη εϋρίοκετάι, χαί διασκεψάμενοι ΐδίφ, έξενέγκητε έκα κάί τδν βοηθόν αυτού λαϊκόν ή δέ παύσις χα! Αντι- στος Ακολούθως τήν γνώμην ύμών, καί πριν ή προβώμεν χατάστασις αύτών νά ίκτελήται ύπδ τής σεβαστής είς όριστικήν έπί τούτου διάγνωσιν, ύποβάλωμεν ,τή αύτού ύψηλότητι τό προϊόν τφν διασκέψεων ήμών. χυβερνήσεως, δταν ούτοι Αποδειχθώσιν ένοχοι παρ εκτροπής τών καθηκόντων αύτών ύπδ τού εϊρημένου έθνικού μικτού συμβουλίου. ,ς'. ΙΙροκειμίνου νά διορισθή είς τινα ρουλγαρι- ■ Die IS m ixnuarii IgM Sjaesuu T^r^itroï epioeopu ex eetlibo· epiecopalibiu Rhateakii per vim pale» apud prae fectam mrcicam laftyere fuerat cwtu. » l'oneiliam videlicet novem virorum die SI februarii I 5 martii 18tH delectum ad expediendum illud negotium. 1 Pie V14 * eel 75D); καί θωνήν τιϊί ^λ,Ριίας. ανλ.8, <ν Μωναταν- * 1 ηνονπολκ. Mil. » * ♦<·»$ τρς ϊΐλφ··<ας, «Α*. φορών τών χριστιανών Φιλιππουπόλιως τής 10 ίανουαρίου 18&8, ϊπ*μψ« τςράς τάν μητροπολίτην Χρύσανθον έπιστολήν, διατάττουσαν αύστηρώς Ινα μτίνωσιν άθιώια χαί άντπηρέαστα τά Απ' αιώνας ίτρά χαθτστώτα τίς (τά; αύτόθ. έχχλησιαστιχά; τιλχτάς ·. Έχτοττ ηύξησαν α! χατηγορίάι χατά τού μητροπολίτου Χρυσάνυου. Μιτά ' τάν Κριμαϊκόν πόλτμον χαί τήν τίρήνην τού 1868 έτους, οί αύτο! Ανθρωποι ήρξαντο θρασυτέρων κινημάτων παρτςηγούντχς τάς ύπά τού χάτι χουμαγιούν έχ νέου χαίΗιρωθτίσας Αρχάς-τής Αντξιδρησχτίας·. Β Έφημιρίς τις μάλιστα γαλλική, ό Τύπος τής 'Ανατολής, έχδιδομένη' έν Κωνσταντινουπέλτι χαί πολλάχις έπιτιμηίΗίσα παρά τής στβαστής χυβτρνήστως', άπά' τού αύγόύστου τού έτους 1856 έπττέθη συστηματιχώς χατά τού ήμττέρου κλήρου χαί συνττέλτσκν ούσιωδώς «ίς τήν διίνωσιν τού καπού, Ιχουσα συνιργάτην βουλγαρικήν τινα έφημιρίδα ό Ά γ γ « λ ο ; τής βασιλιυούσης. Μ«τ' ού πολύ συνέστη έν Κωνσταντινσυπόλίΐ ή βουλγαρική Φιλολογική έταιρία, (>χά τήν προστασίαν προύχόντων τινών Βουλγάρων, ένταύθα ιύρισχομένωΖχαί προβαλλομένων τήν δημοσίσυσιν'πιριοδιχού, τήν έχτύπωσιν διδακτικών χαί έχχλησιαστιχών βιβλίων χαί τήν/έχχαθάρισιν ιή; , βουλγαρικής' γλώσσης’ άπά παντός ξινισμοϋ ’. Το:αύτα: συνέστησαν Ακολούθως καί έν Κιζανλιχίφ, έν Σιστοβίφ, έν Έσχί-Ζαγρά, έν Σιλίμνφ, χαί Αλλαχού ^ής Βουλγαρίας ’. Κατά τόν ιούλιον τόύ έτους 1856, έπιδόθη ίχιτηJ ρία πράς τήν αΰτοίΐ μ«γαλ«ιότητα τάν σουλτάναν, έπ' όνόματι τών Βουλγάρων, διαλαμβάνουσα άτι οί Βούλ γαροι ■ χέχτηνται τά αύτά προνόμια, Αιινα χέχτηνται χαί όί Γραικοί χαί οί Αρμένιοι, δτι παραπονούνται διά τήν χαταδίωξιν τή; γλώσσης .αυτών έν αύτοίς αύτών τοί; σχολιίοις ύπό τής γραιχιχής ίςραρχίας, καί δτι ό έθνιχός κλήρος αύτών έχαιρι μέχρι τού 1767 προνόμια καί δικαιώματα,. έπιδαψιλιυθέντα υπό τών σουλτάνων, καί τών όποιων έξαιτούνται τήν άνά. χτησιν·. Συνχρόνως ήχούσθησαν πιχραί αίτιάσ«ι; χατά τού τύτ« μητροπολίτου Τουρνόβου χυρίαυ Ντοφύτου, κατ ηγορουμένου πρός τοίς άλλοι; δτι δέν έπέβαλλ«ν ύποχροωτιχώ; τήν διδασκαλίαν τής βουλγαρικής αίς άπαντα τά αύτόθι σχολϋα ·. Έν τούτοις, έπισυμβα^ών αύτόθι ταραχών τινων ’·, ή ύψηλή χυβέρνησις Ισπχυστν tva δΓ Ιδιαιτέρου άπ«σταλμένου έξαχριβώση χαί τά; χατά τής πανιαρύτητος αύτού αίτιάσ«ις, oFmvî; δμω; έξηλέγΟχθησαν Αβάσιμοι*1^ Είχ« δά έχδώτμι καί ή μχγάλη έχχλήσία έγχύχλιον έπιστολήν1’ πρός έν Τουρνύβφ χριστιανούς, συνιστώσα αύτοίς «ίρήνην, ήσυχίαν χαί τήν πρός τά χαθοστώτα πσιθηβχίαν '·. tov τράποί' καί. ιών.μίμων d<’ ώ»· 1 Μμόχι<ια< ν« aeraXAfâÿ έ ♦·λ.«»π·0!ΐ·λ«ί ι/ς ϋλό^-' 4,μ »7. SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE. m 1860-1873 134 Απεφάνθη δτι δέν ύπήρχον παράπονα πατά τοΟ μητροπολίτου Άλλ’ βμως ή η ύψηλή κυβέρνησις καί ή μεγάλη αύτών Από 2S φεβρούαρίου 1857 μετά δακρύων Αν. έφερον πρδς τήν μεγάλην έχχλησίαν τήν έπαπειλουτ έχκλησία,' διαστέλλουσα τδν βουλγαρικόν λαόν Axi τής εις τά τοιαΟτα Ατοπήματα περιπιπτούσης μερίδος, μίνην ήθικήν κκί πνευματικήν καταστροφήν τής. πα τρίδάς αύτών RKi φρίκην ήμών,“ έλεγον ο( Αναφερόούδδλνς έπαυαν φροντίζονται ύπέρ τής ήθεχής Αναμενοι, „πρό τίνος* καιρού βλέπομέν τίνος θέλοντας Ινα πτύξεεες τών Βουλγάρων. Καί ή μέν έχχλησία, ούείαάξωσι διά τρόπου σκανδαλώδους καί έπικινδύνου δεμίαν ποιουμένη διάχρισιν έθνιχότητος, έξέδ-.δεν έγκαινοτομία,-, διαταράττοντας τά Ιερά καθεστώτα τών χυχλίους, κατά τδ έτος 1856, πρδς δλας τάς ύπδ άγιων έχχλησιών τής μεγαλοπόλεως τούτης καί τών, Βουλγάρων ακουμένος έπαρχίας, 'να πέμψωσι μχθηπεριχώρων, χεερίς νά ισεβασθώσι τήν ίεράν Αρχεαότητα τάς εις τήν έν Χάλκη θεολογιχήν σχολήν, καί παρ' . αύτών, ήτις ίπεκαφέστησεν αύτά Αδιαφιλονείκητα. έλπίδα έλάμβανε πρδς ΑπΑντησιν, δτι of Βούλγαροι Κκί σύτοι, έλθόνης πρδ καιροΟ έχ τών Αστατων στερούνται τοιούτων Ικανών. Ή δέ ύψηλή κυβέρνησις βορείων περιχώρων τής έπαρχίας, έκατοίχησανένταΟθα, παρεδέχετο έν τή ιατρική σχολή αυτής βητώς «ίχ'.σι νέους Βουλγάρους Ινα συζήσωσιν ύπί τά αύτά καθεστώτα. Ά*^ά . . . 'Έν τούτοις έπέστη καί ή συγχρότησις τής ύπδ τού πλανηθένης ύπδ τυχοδιωκτών τινων, καθημερινώς Αριθμού 3 τού χΑτι χουμαγιοΰν Αγγελθείσης συνελεύΑνησυχοΟσιν ημάς . . ., μέχρι φανατισμού έπιμένοντες, σεως πρδς διευθέτησιν τών έκκλησιαστιπών πραγμάτων. ότι . ή πόλις αύτη είναι βουλγαρική χαί μητρόπολις τής δλης Βουλγαρίας . . . πώς είναι δυνατόν ούΐοι νά θέ- Β Κατά τδν Απρίλιον τού έτους 1857 έκοινοποιήθη τδ πουγιουρο^λτί εις xi πατριαρχεία "·. λωσι νά ύποχρεώσωσιν ημάς εις -Αλλαγήν έθνιχότητος έπί · · τοΟτο ' Tin Si μέγισιαι κατεβλήθησαν προσπάθειαι παρά χαί γλώσσης χαί έθίμων, . . . Ημείς αύτοί' συνεισφίρομεν πρδ δέκα έτών εις τήν Ανέγερσιν δύο έκχ/η- τών βουλγαριστών έν τε τή Κωνσταντινουπόλει διά σ-.ών, έν αίς βουλγαριστί έκτελούσι τάς λειτουργίας, τής γαλλικής καί βουλγαρικής δημοσιογραφίας ώς χαί καί σχολεία έχουσιν έφπαιδευόμενοι, ώς αύτοί θέλου- έν Ρωσσίφ διά τών έφημερίδων i Ρώσοος Άγ γελος* χαί ή ‘Ρωσσιχή ’Ομιλία* πρδς παντοίαν σιν- εις αύτά ούδεμίαν έπιφέραμεν Αντίρρησιν." Έν δέ ’τή δευτέρφ Αναφορψ έξέθετον ο: Φιλιππου- συκοφαντίαν τού ίρθοδόξου κλήρου τοΟ πατριαρχικοί) θρόνου, κατηγορουμένου ώς διώκτου τών Βουλγάρων, πολίται, δτι κατά τήν έκλογήν τής Ανέκαθεν παρ’ αύτοίς ύπαρχούσης δωδεκαμελοΟς έπιτροπής, βουλγα- ώς Αποκλειστικού, ώς πλεονέχτου χαί τέλος ώς Ανρ-.σταί τίνος έξέφερον Αξιώσεις, αίτινες Απερρίφθησαν (πιδέχτου διορθώσεως. , Τδ κοινόν σύνθημα ήν άνεξύπό τε τοΟ μητροπολίτου καί τής πολιτικής Αρχής,, άρτητος βουλγαρική Ιεραρχία, καί τοσοΟτος έγίνετο συνιπήγαγον δμωξ έν ταύτψ χαί φυλακίσεις προχαλε- περί τούτου λόγδς, ώστε καί. ήμιεπίσημόν τι δργανον σάσας νέας κατηγορίας κατά τού μητροπολίτου, ,έν τής ύψηλής κυβερνήσει»; έχρινεν άναγκαίον Ινα ψέξη αύστηρώς τήν τοιαύτην τάσιν χαρακτήριζαν αυτήν ώς <ΐ> ούτος,“ ΙλεγΌν οί έν τή Αναφορά ύπργεγράμμένοι, „πατρικώς φέρεται, χατά τά ίερά καθεστώτα, τά τε έναντι αν αίς τδ χΑτι χουμαγιοΰν, ώς δλως Ατοπον καί πολιτικά καί θρησκευτικά ήμών, έν η τή πόλει χαί έπισφαλή διά τε τά γενικά χαί μερικά συμφέροντα έν άπάση τή έπαρχίφ, θεωρών Απαντας ώς έν δλαν τών Ανατολικών λαών *. 'Εάν, προσέθετεν ή έφημερίς, πολιτικώς καί θρησχευτικώς ήνωμέ-.ον, ούβόλως ούδα- C «ίσηκούοντο αί αιτήσεις .τών φιλοδόξων ρουλγΑρων, μού (ίς μέρη δ-.αχρινόμενον, Αλλά μιάς χαί τής αύτής τδ τοιοΟτον δέν ήθελεν είσθα: έπιχύρωσις τών πνευ ματικών προνομίων χαί Αηλ(ΐών τής γραιχιχής έχποίμνης πρόβατα." χλησίας, Αλλά μάλλον ή χατΑργησις αύτών,. τούθ' δπερ Ένεκα τών έχισυμρασών τούτων διενέξεων, προσ(χλήθη (ίς Κωνσταντινούπολή ό μητροπολίτης Φι- ή αύτοΟ μεγαλειότης δ σουλτάνος δέν θέλτι. Ένψ δέ τούτα έδημοσκύοντο χαί ή έθνοσυνίλευσις λιππουπόλ(ως παρά η τής ύψηλής πύλης χαί τού πατριαρχείου, κατ’ άπαίτησιν τών κατηγόρων αύτόύ, είργάζετο, αίφνης άνεφάνηααν σκάνδαλα εις Πολυανήν, καί ή-θψώθη μέν ό κύριος Χρύσανθος ύπδ τού Ανω- έπισκοπήν τής μητροπίλεως Ηεσσαλονίχης, υποκινού τάτου συμβουλίου τής δικαιοσύνης *, Αλλ" ή έχΑλησία, μενα χαί. ταΟτα πρδ πολλού. Εντεύθεν τά δυσάρεστα ϊνα Αρη έχ μέσου πάσαν πρ^φασιν ταραχών, αύτδν έχείνα’, ή διχόνοια Βουλγάρων χαί Γραιχών χριστια μέν μετατίθησιν (ίς. Σμύρνην ή Αντ’αύτοΟ δέ διορίζει νών τής έπισκοπής ταύτη;, ή Αλλαγή δύο έπισχόπών έντδς τριών μηνών, ή Αποβολή τών έλληνιχών έκκλημητροπολίτην Φιλιππουπόλ(ως τδν κύριον Πάίσιον. Έν βέ τή Φιλιχπουπόλε: καί πάλιν έτρράττοντο ' τά πνεύμάτα. Of κάτοικοι αύτής διά δύο Αναφορών a σιαστιχών βιβλίων, ή μετάβασις αυτόθι τού Αρχηγού ΙΙαρομοίας ταραχάς διήγειρεν έγτρός τις ξένος ταραξίας, καί ούτος τδν διδάσκαλον έπαγγελλόμενος έν τών έν Κωνσταντινουπόλει Λαζαριστών, ή σύνταξις Αναφοράς πρδς τδν πάπαν, δι" ής 100 περίπου Ορθό τή έπαρχίφ Σοφίας, διαδιδων διά τής έν Κωνσταντινού δοξοι οίκογένειαι έξητούντο τήν μετ' αύτοΟ Ινωσιν, ή πολή βουλγαρικής έφημερίδος ό -Άγγελος τής βασιλευούσης πλείστας όσος συκοφαντίας κατά Αποστολή τοΟ πρώην Μακαριουπόλεως Τλαρίωνος ώς τού ΑρχΚρέως.\ Ούτως, ή έφημερίς αύτη* Ανέφερε, έξάρχου, !να καθησυχάση τά πράγματα, χαί ό διό διά βητών όνομάτων, δτι 'έξ ’κάτοικοι τής έπαρχίας D ρισμδς τοΟ νΟν έπισκόπου Παλυανής Παρ»«νίου. Σοφίας Αψωρίσθησαν Ανευ λίγου, καί ότι Γνα γένηται ’ συγχώρησις αύτών έδέησεν όπως λάβη ό Αρχι(ρ(ύς παρ’ αύτών σημαντικός ποσότητας- καί όμως εΰθνς μετ' όλίγας ήμέρας οι τε πρόκριτοι Σοφίας καί τά ΐξ ώς Αφορισθέντα Αναφερόμενα πρόσωπα, δι’ έντύπου καί ένυπογράφου έπιστολής αύτών ύπδ ήμερομηνίαν 14 Απριλίου 1857, διέψευθαν καθ' όλοκληρίαν- τους -At ‘ ταραχαί aûtai, τάς όποιας ό βηθείς έξαρχος ■· έχαραχτήρισεν ώς έχούσας μάλλον πολιτικόν ή θρη σκευτικόν χαρακτήρα·, ήνάγκαζον έτι μάλλον τήν έθνοσυνέλευσιν νά έπισπεύση τήν Αποπεράτωσιν τών έργασιών αύτής. 'Ολίγον όμως πρδ τής λήξιως αύτών, ό παρά τή έθνοσυνελεύσει Αντιπρόσωπος ΤουβνίβοιΛ ένεφάνισεν * Αναφοράν όγδοήχοντα περίπου κατοίκων λόγους τής έφημερίδος. * έ¥ωω AOrûnl, 1868 ράκη 72. Ταύτοχρόνως- σχεδόν Αναφοραί έστάλησαν πρός τε . . ■ /V··* ^Orient, 1858 όχιο^ο. 9. -τήν κυβέρνησιν καί τά πατριαρχεία κατά τοΟ μητρο * Kiekinu, Dit Btfonuit χχλ. ail. 449. πολίτου Δρύστρας Διονύσιού, ώς καταχραστοΟ καί • 'bpa πρό πάντων 1858. ,7* roiTorpxja. ■ διώκτου τής βουλγαρικής γλώσσης*. "Εσπευσεν ή με τβί βιΛ 948, Μ9, 959. · 1858 Γ·7ν«//νν(«ί,' ττνν ^βι·έχ«(Ηνι9, υνά. //, 84,40,61. γάλη έκκλησία νά στείλη αύτόθι έξαρχον, έκίσης δέ . · Λωωβί it CotuloMnafit »v Prtttt Λ'ΐίπηΓΓΊΜΙ χαί ή κυβέρνησις Avaxpt-^v, δστις έρευνήσας έπιμελώς ■ ■ • Α-Οτώω, tas] ». rOnatf, «47 ώχμβφίαν N. A·*· rOriaA, έΝ7.ώ·ώ^ρώ* Λ 98. v ’ "ύφα X(-«rr ; 8YN0DI OON8TAXTDÎOPOUTAMAE, ;8604«μΡ 136 ΤουρνοβΙτών, ύ»ώ ήμερομηνίαν 'χ 15 ίανουαρίόυ I860., Λ «ρχΗου μετά π^είονος σφοδρότητος >. „Άποσυρομένου;“ έλεγον' οή^χλφερήεανοι έν αύτή,’ -έπαρχίφ Κα\έν μέν τή ΒελισσοΟ, διδάσχαλός. τις έχ Σαμαχφου ,τού ‘ήμετέρου πλήρεξουσίο3, Χρεωσ«Ομεν .νά παρ- έλθών διήγ|αρε σχίνδαλα κατά πύ Αρχιε^έως ’, έν δέ έξωμεν αύτφ πάσαν πληρεξουσιότητα είς τδ νέ διεχ- τή 2Α{βτρφ · ei><ίρτ»φλοί τινες Βούλγαροι χά-Λχράτουν διχήσή, δπίχάίβκουβεί; τό χανΟνιχώς καραχωρηθέ»^ τό σχολείον χαί . τήν έχχϊήαίαν τών αύτόθι ήμίν διχαίεψα, διότι ήμΛς δέν$υνάμεθα. < Αναγνω- ^Γγαιχο^λίχ^ν*. . ’ ’ ρίσωμεν ώς διχαίαν τήν ήδη- παρά τής συνελεύσεις ι Τδν σχηματισμόν Ανεξαρτήτου έχχλησί; ^αίας, οϊαν of Βούλγαροι'άκό έτους, *' ταύτ.ης χαθ-.ερωθείσαν Αρχήν ώς^έρ0ζ~πήν έχλο^ήν 'χατΑ ■—-1τίνος -----------Ηχο* ---------------------------•‘~1 “565-1767 :ε ■** τών Αρχιερέων, χαί πρδ ράντων τών χφτά τήν Bov«- ύπεστήριζι πρό πάντων τό περιοδικόν Βουλγαρική ίγαρίΑν, καθότι ήμ'είς έχομεν τήν μεγαλητέρ^Αν^γχην φιλολογία*. πικρώς έπ.άίπτο·υσα κατ' έχεινων τμ>ν • τής παρ' ημών αυτών έχλογής τβν Αρχιερέων ημών.* .ςίρθοφρονούντων βουλγάταν ·, οίτινες ύπεστήριζον τό Ατυμμίραστόν τής Ανεξαρτήτου^βουΑγαρικής.εχκλη^ας Τεύτην δέ τήν - Αναφοράν έν ίδύειτέ^η» φυλλαδίή» πρός τι τά καθεστώτα χοϊκούς τά Αρχαία ρεράτια ΑνέπΛξεν ό είρημένος Αντιπρόσωπος,-^έρ^ηνεύων τά ^χα; φιρμάντα τού πατριάρχου. \ ^Ανωτέρω ώς Ακολούθως 1 · » •· Toùtw» δ' ουτω γινομένων, τά πάθη τοτούτον έξήπτοντο, ώΛε έν Ιίρεσλάρα, χατ' Αρχές τού I860, Βούλγαροί τινες παρέδωκαν ε'ς τό πΰρ τό ελληνικόν ρων Αντιπρόσωποι εις ίήν συνέλεασιν. fM χατΑ τό ηϋαγγέλιον εις τήν αΰτόθτ'γιαιχικήφϊθκχλησίαν·. πρόγραμμα τής σειστή; (jL *<Λι έπί μεγίστη τών Βρυλγάρων ζημία χατ- Β ' Αίφνης δέ χα! είς έχπληξιν «ιντός τού ορθοδόξου ηργί,θησαν οί δύο αυτών αΰτοχέφαλοι θρόνοι, ό μέν κόσμου, κατά τήν 3 Απριλίου 1860, ήμέραν τού έν ToupvéjKp, πατριάρχης πάσης Βουλγαρία^Λέ έν πάσχα. ο Τλαρίων λειτουργών έμνημόνευσεν, άντί τΛ πατριαρχικού ονόματος, πάσης έπιτκοπής όρθο,Άχρίδι, αρχιεπίσκοπος πρώτης Τουστινιανής χαί πάσης δώξων. ^Τί, δΛπιούση έχοροστάτησεν Aveu άδειας Βουλγαρίας, καί τούτο μόνον πρός iô-.ov τού γραιχιχού πατριαρχικής. Η μεγάλη έκκλησία, χαταπλαγιίσα χλήρου όφελος. έπΐ τφ άχούσματι τούτω, σύνοδον συνιχχλισι τη γ’. ”<)τι δ ρουλγαριχός χλήρος ήττων λογίζεται 9 άπριλίου I860, ήτις. προσπο·.ηθέντος τότε τού παρά τή σφετερισαμένη τούς θρόνους τούτους μεγάλη Ίλαρίων'ος Ασθένειαν, συνήλθεν1 αύθις τη 13 Απρι έχχλησία, όφείλων είναι ισοράθμιος τφ γραιχιχφ · χαί Αδικείται μέν αύτός μή άξιοϋμενος άρχιερωσύνης, λίου 1860, ότι, παρουσ’.ασθιίς ο Ίλαρίων χαί έρωΑδικούνται δέ αί βουλγαρικά! έκαρχίαι σσερούμεναι τηθείς τήν αιτίαν τού Αντικανονικού» τούτου τολμή ματος, Απέδωκε ταύτην εις τόν λαόν, προσείπών δτι όμοφύλων καί όμογλώσσων Αρχιερέων. δ'. Ότι οί είς ρουλγαρεκάς έπαρχίας Αποστιλλό- ό λαός υπάρχει δυσηριστημένο; έν γένει χατΑ τής s μενοι γραικοί αρχιερείς, παρεχτός τών μυρίων Αλλων έκκλησιαστιχής Αρχής, καί ούχί χα:ά τού ατόμου τού - λα’. ’Οτι ού Κατ’ Αναλογίαν τής τών Γραιχών χαί ' Βουλγίρών άνδροπληθύος προσεχλήθησαν έξ Αμφοτέ- ι ’ κατριάρχου. .Καί τότεμέν νουθετηθείς άπελύθη. Χυγχςόνως δέ τό πατριαρχείο» καθυπέραλε ταύτα πάντα δι' έπισήμου έγγραφου είς τήν υψηλήν πύλην ’ Τοιαύτη έγένετο ή πρώτη κατά τών ιερών κανόε’. ”<>τι πρός ^ιζιχήν χαί κανονικήν διόρθωσιν c νων χα! ψηφισμάτων τών άγιων χαί οίχουμενιχώ» συνόδων Απόπειρα τού Ίλαρίωνος, οστς συμπαραβλων τούτων, προχειμένου λόγου νά εύρεθή I καταλ ληλότερος τρόπος τής τών Αρχιερέων προχειριστείς λαβών συνένοχον καί τόν πρώην Βελισσού Αυξέντιον παί άποχαταστάσεως, πρέπει νά έκανέλθωμεν είς τήν αύτεχειροτονείτο Αρχηγός τής έθνιχής ρουλγαριχής Αρχαίαν έχχλησιαστιχήν τάξιν, χαί νά χανονισθή τό έχχλησίας. Μάτην πραγματεία τις* ύπέδειξεν ευθύς ίχτοτε, νά έχλέγωνται μέν οί μητροπολίται χαί έπίσχοποι ύπό δι' ιστορικών Αναντιρρήτων Αποδείξεων, τήν χανονγτής έπαρχίας αύτών, νά χειροτονώνται δέ οί μέν έπίχήν δικαιοδοσίαν τού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως σκοποι ύπό τών μητροπολιτών, ο! δέ μητροπολίται έπ! πάσης τής Βουλγαρίας. ύπό τού πατριάρχου. Τά έπιχειρήματα ταύτα ουδόλως άφώπλισαν τούς ς’. ’Οτι διά νά γίνη δεχτόν τό κοινόν λεγόμενον χ^έος, πρέπει προηγουμένως νά ϋποβληθή είς εώστη- ένανφυς, οίτινες εϋρισχον προστασίαν, καθά έλεγεν (Αν καί λει^ίρμερή έξέτασιν, χαί Αν μέν Αποδειχθή ό Τύπος, έν Βάρνη, έν Τουρνόβφ*·, έν Αδριανου-' βτι έγένετο έθελοντί ή χατ' ανάγκην, κρός όφελος πόλοι11 καρά τισι ξένοις προξένοις, έν Φιλιππουπόλε: βλου τού όρθοδόξου τών χριστιανών πληράιματρς, νά δέ χαί παρ' αύτφ τφ μητροπολίτη ΙΙαΙσίω. Φθάσαντος τούτου αύτόθι, χατά tov μάρτιον τού ' πληρωθή ùrt' αύτού· εί δέ μή, ν' Αφεθή είς βάρος τών 18&8 έτους1’» πρδς χαθησύχασιν τών συμ^αινουσών βσοι αύθαιρέτεες ένήργησαν αυτό, χατταχρώμενοε τής μεταξύ Βουλγάρων χιά Γ0Κιχών διαφορών, έπροτάθτ, αύτεπαγγέλτου έκ μέρους wv Αντιπροσωπείας χαί t ' ύποτιθεμένσ;ς έμπιστοσύνης τού Αθ^ου λαού, ή είς ίνα είθαχθή ή ρουλγαριχή εις τόν έτερον τών χορών D έχάστης τών δύο έχχλησιών, τής Παναγίας χαί τού τούς διαδόχους αύτών. 'Αγίου Λημητρίου1’. Καί έν μέν τή έχχλησίφ τού Τάς αιτήσεις ταύτας ού προσεβέξατο ή έθνοσυν- δσας προξενούσιν αύταίς καταχρήσεων, έπψάλλόυσιν, ώς έκ συστήματος, τήν έλληνικήν .γλώσσα», είτε είς τάς έχχλησίας, είτε είς τά σχολεία αυτών, άποχλε'οντες τήν μητριχήν των σΧα^ορουλγαριχήν. έλευσις, τό μέν ώς έπί αιτιάσεων Αναπόδεικτων βασιζομένας, τό δέ ώς είσ«γούσ«ς έν τα!ς συζητήσεσ» θέματα ξένα ώς πρδς τήν Αποστολήν καί τήν Αρμο διότητα τής συνελεύσεως *. Έπί τή Αρνήσει τούτη ό Αντιπρόσωπος τών Τουρνοβιτών Αποχώρησε τής συνελεύσεεες, μή ύπογράψας τά έκίσημα Αντίγραφα τών κανονισμών ·. (>ύχ ήτταν όμως ή συνέλευσις έπέρανε τδ Ιργον αύτής, καθυΧοβαλοΟσα κατά τόν φεβρουά^ιον 1860 είς τήν έπιχύρφσιν τής ύψηλής χυβερνήσεως τούς κα νονισμούς, οδς είχε» έντολήν ίνα σνντάξη. * B-13 am. ypaiXfJtà* — G«Ufc« eli*« proAUt mb titulo La BiJfera «· «quoi 2. • Uçounuà otrôAot. 1660 futftiov 29. ' ’ tlfounai οοαΛον. 1660 à^t< 9 tai 13. • .4rroO» oti. 977. • χρί" t ÿ ç trot το VtK έ ς HtKOtOÔOOfO^ Τότε έπετέθησαν οί ρουλγαρισταί κατά τού πατρι- ,· 2 ' 1 '.«arrftffC rdk Aeyor tov irti. α*λ. β ·7. 1 .1<ί}·ος Jtrff'ewH' • ar). 7 73· Xttfcror Kcqxt· «#λ» Η. 7. » 11 Proa tOnat, MAS Zmivu»/·· 27 mû ,960, παρας^ηθέντος τ«ύ πατριάρχου κυρίου Κυ Η«·ν’. . ■ . \ ν' J ρίλλου τού οίχ»υ|ΐ«άιχού θρόνου καί άντιχατοθταΜνΣυγχρόνως Απόστολοι ούνίται διέτρεχον τίς ir.ii^τος δ.Α τού παναγιωέάτου κυρίου 'ίώαχ«ίμ κατί ύκe' τώβριον τού αυγού έτους, ό Φίλιππουπόλη^ΙΙαίσιος χίας φέρονης έγχυχλίους έπιστόλάς τής βουλγαρικής οΰη> ψηφοδέλτιον άπέστιιλ«ν, ώσπ«ρ οί λοι\ρ! dp- - ουνιτική; μητρος έχχλησίας πρδς, τούς έξω Βου/.· *■ ) χ·«ρ«ίς{. ο5γ« λόγον έ&δ« τών πράξ«ων αύτου>έρ *γάρ<ήκ> προσχαλουμένους «ίς τδν οίΛιτ-.σμόν. Ει; τ! τώμανος παρά τής μιγάλης έχχλησίας. dii' τώμενος dii'έπροφασί- έργον τούτο διεχρίθη διιχρίθη μάλισ μάλισταβο ντρδς τοί>ς 148 ουν ■" . τ«ς ζ«το δτι ώφ«ιλ« συμφρονήσαι τφ χ^ίμνίφ αυτού, τας τής Αδριανουπόλ«ως Άδριανουπόχιως «τ άποσταλ«·.; πχι τέλος δέ έπαυσ» χα: τδ κανονικόν'γ.νημόσυνον τού 'βούλγαροςΑ, . τ , "Αμα Αναφ^νέντος xvi δυτικού τούτου χινί,ματχ, ο:χο,υμ«νιχού, πατριάρχου ·. Τήν. αύτήν χα! χέι’ρονα αντικανονικήν διαγωγέ,ν οί ύπογραφόμανοι Αντιπρόσωπο: τού βουλγαρικού γέ· ,αρτυρόμινοι Απεχά^υξαν έξηάολοΰθτι δι,χνϋων χαί ό προϊστάμενος τής έν νους δ-.αυαρτυρόμινοι γττεχήρυξαν τούς έν Γαλατά Κωνσταντινουπόλιι ρσυλγχριχής έχχλησίας, Μακαρίου- Β δυττχίσαντας Βουλγάρους, ώς προδότχς,;, χακοήθ«ις, πόλ«ως Ίλαρίων, άντ-.στρατιυόμτνος τή μεγάλη έχχλη- έπιχινδύνους χτλ. ,Τδ ήμέτερον, έλέγον ούτοι, ρουλσία, ώ»Γ.«ρ ποτέ ό Ναυάτος έν τή παλαιοί Ρώμη, γαριχδν γένρς- έχε: τήν έχχλησίαν του. Τίς έξ ή|^ών δέν έπιθήκί, δπως άνακτήσωμεν τήν Ανίξάρτητ-.» _ πήξχς έτιρον θυσιαστήριον. [«ραρχίαν; αλλ'έκαστος έπ·.«Χ>μ«! μέ δίκαιον τοίχον . I Αί άπό τόοων έτών προσπάθιιαι τής δυτική» προπαγάνδας, αί μηχανορραφία: τού Ίλαρίωνος, προύχάλ«σαν τέλος χαί έν αύτή τή βασιλευοΰση κίνημα τι δυτιχόν, δμοιον τού έν Ιίολυανή άναφανέντος. Τή 18 διχεμβρίου 1860 * δύο ί«ρομόναχοι\χαί τρ«!ς ί«ρ·ίς ρούλγαροι μετά χαί τινων όμοίω; βουλγαρων χριστια νών, έκατδν π«ρϊπου τδν αριθμόν, άπήέλέον πρός τδν έν Γαλανή άρμχνοχαθολιχόν έπίοχαπον, δστις ύπ«δέξατο αυτούς έντδς παρεκκλησίου ευρωπαϊκού τίνος νοσοχομιίου’. Έχιί δέ συνιλθόντων χαί άλλων δυτι ' νά γίνγ τδ τοιοΟτον πρός «ύτυχίαν πάντων ήμών.“* 3"άς χατηγορίας τούτος Αντ«πέστρ«ψαν οί ούνίται ροίλγαρ%, διαχηρύττοντές * δτι _οί έν τή άνωτέρφ -διαμαρτυρήσ«ι συχοφαντούμεν·ι ήσαν χέΗς χα! πρώην συνιργάται χαί συνέταιροι τών Ανιυ ούδ«νδς πληρ«ξουσίου έγγραφου αύτοχλήτοΑέ άντιχροσώπνν τοΟ ρουλγαριχοΟ γένους. Ένφ δέ at δύο αύτα: φατρία·, χατιμέ,νυον άλλήχας. ή ίχχχήσϊα έλάμ^αν· σύντονα-μέτρα κρδς έπανόρ- κών ίιρέων, άνεγνώσθη έχθ«σίς τις, π«ρί«χουσα ,γούς -δρους τής αποσχιρτήσ«ως έχ τής άμωμήτου ήμών πίστιω;, χαί τάς μ«ταξύ αύτών χαί τού βωμαίου ποντίφηχος συμφωνίας, πρώτον έλληνιστί, δεύτερον Ταύτην τήν έχ- C βουλγαριστί, καί .τρίτον γαλλιστί, θεσιν, χατά τήν δημοσι«υθ«’σαν μαρτυρίαν * τών ούνιτών, είχ« συντάξιι αύτδς ό Ίλαρίων χαί έγχειρίσει έπϊ παρουσίφ τού Αύξιντιου (δπως έπιδοθή τφ άρμενοχαθολιχφ έπισχόπφ) τοίς αρχηγοίς τών ούνιτών. Ή πράξις αύτη άπ«στάλη πρδς τδν πάπαν, δστις * μετ' άπειρου άγαλλιάσεως χαί ευχόμενος ίνα άποδοθώσιν αύτφ, δσον τάχιον, δλα τά μέλη τού εύγενούς βουλ γαρικού έθνους, άπήνίησε τή 21 ίανουαρίου 1861 ** , παραδεχόμενος τάς αιτήσεις τών ούνιτών. Ούτοι δέ Αμέσως όνομάσαντις δεχαπένη μιχτάριδες1 ’, χα! σβεσθένη; Απδ τά κατάστιχα τού πατριαρχείου, συν έστησαν ιδιαιτέραν κοινότητα, μεταχιιριξόμενοι σφρα γίδας ιδίας, μίαν μέν διά τδ πνιυματιχόν, έτέραν δέ θτυοιν τών έχπ«σδντο»ν, έχδίδουσα rcapaivcctxà γράμ ματα. έν οίς έιτιγγδρ<ν«ν αίς τούς δρ#οδδξους Βουλ γάρους τδ χροσέρχισθαι «ίς τδν άρμινοχαΒολιχόν ναδν τής έν Γαλατ| ούνίας·· άναφέρουαα δέ τδ λυπηρδν τούτο γ«γονδς τής άχοσχιρτήσίως δμοδόξών ίδιλφών, χατά λογιχήν Ακολουθίαν ίνέΐραμ«ν «ίς τ+,ν ίρ/^(ν τήν προχαλέσασάν αύτήν, χαί δή ένέψιρα τά χατατολμώμινα παρά τών έν Βαλατά κύαρίθμην Αποχαλούντων ίαυτούς έθνιχήν ίρθδδοξον ρουλγαριχήν έχΧ'Τ,σίαν, χα! ένο/οποιούνταιν ίπαν τδ ορθό δοξον {Ιουλγαριχδν πλήρωμα ’. Ή λογιχή αϋτη σχέσις, ήν ή πατρ: αρ/ιχή έγρχύχλιος ύπ«δ«ίχνυε μ«ταξύ τών έν Βαλατ| χβίτών έν Γαλατ| συμβάντων, χαταθρότ,σ» "^ούς πτρί τδν Ίλαρίωνα., Κατά συνέπιιαν έξιδίθη, τή 8 ίανο-υαρίου 1961, Άπάνττ,σις «ίς τήν πατριαρχιχήν έγχϋχλιον έπιστολήν , * φέρουσα υπογραφήν- Έχ τής έθνιχής δρθοδόξου βουλγαρικής έχ χλησίας, συγγράφεσαι πιθανώς ύπδ τού Ίλαρίννος, έν ή ούτος, δστις προλαβόντνς χα! χάρτην «ίχ«ν ίχνογραφέ,σ··. τών έπαρχιών τών ύπαγομένων ύπδ τήν πνευματικήν αύτού άν«ξάρτητον δικαιοδοσίαν ·, δι- διά τδ μέ, πνευματικόν χα! έχοντας Αρχηγόν μέν τδν πριν παρά τψ Ίλαρίωνι συνεργαζόμενον Ιωσήφ Σοχόλσχη Αρχιμανδρίτην, δργανον δέ έπίσημον τήν έν Γαλατά έχδιδομένην βουλγαρικήν έφημερίδα Βουλ * τήν * γαρίαν ’. Μ«τ'όλίγον άπελθών «ίς "Ρώμην ί βη- D «χέ^ρυττιν, δτι „τδ βουλγαρικόν έθνος έξήτησ έχχλησιαστιχήν αύτού έν«ξαρτησίαν *·, δτι Απονης οί θείς Σοχόλσχης, μ«τά τού διιυθυντού τών έν ΚωνΒούλγαροι ήχολούθησαν τδ παράδειγμα τών έν Κωνστα^τινουπόλιι Ααζαριστών, έχ«ιροτονήθη ”ύπδ τού σταντινουπδλιι, χαί έχτινάξαντις τά δνδματα τών γραικών άρχιιρέβν, διαχόψαντές η πάσαν ματ * αύτών * .li’rolh. <νλ. /ό. κοινωνίαν, έπωνδμασαν, κατά τήν θρησκευτικήν αυ *· ΛγϊοΛ. «>êi. It, τών συν«ίδησιν, έχϊιλησταστιχδν άρχηγδν τδν πανκρώ• AitôSi, IS. âra,<►(·« ri.' 13 re.orepror 1460. τατον Ίλαρίωνα, έπίσχοπον παρά τή βουλγαρική έν • "<Αρ« rÿv mSai^taiv αντ«< rr ro/ς Kpexrrrol,- r», υι-κ«ώ»ι- 34 χ<<9 ti* 35 yf^poretHOt' 1481. or*. ί, β. — Sopi» ooL 7ΡΒ. ’ A*it»r àe Mxplo meti Bewdieti. rai mudrraado operam ' oavxxt Luaridae ex provint· GalUeo. • ’lu» ItwfUe Boi *>■««>'« *’·■ Cnmitr fOrinl, 1961 etfo. 9. • Amutèrr 4t la Bene ét· Dmx BteSet, I461.ati.544. — ml Htiattli. dp,». 441. 4961 φ»Α· 4. ■* Lefeadn M: ride «pn ooL(M. 11 Cnrritr dOrient, 1H61 MF»· «· ” XiuMHnre. «i-roPr. V jmairt, «rre$<. * th * art t i , 1961 terrier 7. · > * • Cowrrwr /‘Orient, 1361 ttx^uoi < xot «tyoi^rm 34. O|>a **' fi» ôsnjMftvçter ^μ>ρομ^»33 1360 iv tfjt 431 rçç Hi^ert lAeç. 1 (><»a àpypefNàa Hovkyei>ie iv Cemrrier /'Jtnent, 1361 ZotWor 9. • t. .4rre * • VMe Mipm ool. W< ΑΜ9^, otL 11. ,11 qjwmuillll 4 J SYNODI CONSTANTINOPOLITANAE, 1860-1873 ' 13# '*0 ‘ * I **♦ ΚωνστΑτινβυπόλιι έθνική έκκ*ησίφ\ δη ή* μεγάλη *. Βουλγάρου;, καί έξφ<&ν τήν Ακραν εύγωεμοσύνην ' έκκλησί\ Ανέκαθεν κατ»βίωξ«. τήν γλώσσαν καί τήν ,πμήρ τήν μεγΑλην τού Χριστού έκκλησίαν καί τήν < ,έθνικότητα τών Βουλγάρων, έκλεισε τά σχολοία αύ πρδς τδν φχιερέα αύτών εύχαρί<ψ}σιν. Πάλιν οί κάτοικοι Κεφτεντιλίου, δι' ιδιαιτέρας τών, 'παρομπόδισο τήν άνάπτυξιν τής φιλολογίας αύ τών, βτι ή φυβέρώΐσις ύποσχέδή τήν ίκανοποίτ,σιν μετάγπνεστόρας αύτών Αναφορά; >, καταδίκαζαν τδ έν' ι Κωνσταντινονπόλει ούνιτικδν κίνημα «καί έξητοάντο τών αιτημάτων τών βου^γάρων“’. Τήν παρά το'ς «Βουλγάροις άναφυοίσαν ταύτην τήν Απομάκρυνσιν έκ τής έπαρχίας αύτών. ταραχο ταραχήν καί σύγχυσιν έπωφολοίτο % προττσταντικδς προσηλυτισμός. Ή έν Κωνσταντινουπόλοι Εταιρία τής ούάγγολικής συμμαχίας διακήρυτταν Ικ* σήμως* τή 10 φεβρουαρίου 1861 βτι ,έξίφρασε πρδς * τούς Βουλγάρους τάς. διφκαΐίς συμπαδτίας αυτής διάγ τούς άγώνας, ούς καταβάλλουσι πρδς έπίταυξιν τής ποιών τινων, πολλά—ζιζάνια μεταξύ Γραικών καί Βουλγάρων έμβαλλόνΤων. ■ Οί κάτοικοι ΛοφτζοΟ (έπισκ-.πής Τουρνάάουί’ βΓ Αναφοράς αύτών Απένιιμον πρδς τήν μεγάληΜκκλη-. ,ί,γ ευχαριστίας διά τδν πρδ έννέα έτών πατρικώς ποιμε^νοντα Ατούς .Αρχιερέα. Τέλος οί κάτοικοι "Βιδύνης*, ,φώτισθίντ«ς, έγραφον πψς τήν μεγάλην έκκλησίαν τή 36 φεβρουαρίου 1861, ύπδ τής πααριαρχικής έγκυκλίου, τδν όλεθρόν καί j ταύτας παρηκολουδησαν ή σϋστάσις προττσταντικών τήν Απώλειαν όλιγίστης μερίδος Απονενοημένων τινών όμαφύλων &υλγάβ«(ν Από τίνος ήδη χρόνου μηχανήσχολιίών έν Τυρνόβφ, έν Σοΰμλφ* καί άλλαχοΟ. . . ._ . ... , J [«ρίπου δέ κατά τήν αύτήν έποχήν. καί χιλιάβ«ς Β μένων παντοίοις τφοσχήμαβι καί ΰπούλοις τρόποις Βουλγάρων μ«ίηνάστ«υδαν «ίς ξένην γήν, δ8αν όμως, καινοτομίας «ίσαγαγαίν Γν τή όρδοβόξφ έκκληοίφ, έκκλησιαστικής αύτών χαιραφατήσαως, διαβφαούσα αυτούς, δτι ΗλαΙ παντί σώίναι τοίς ουνβράμαι, δπως άπολαύσωσι ^τδΟ ποδαυμένου**. Τάς . βιαβαβφώσαις μετά* μίτά* τίνος μήνας, έπανέκαμπτον μετανενοημένοι μ*ταν«νοημένθΐ ·. Αί ξίναι όμως αύται ύποκινήσεις οώβόλως έσ«ίλευον τάς πεποιθήσεις τής μεγάλης καί ύγειούς μερίδος τού βουλγαρικού λαού, τήν πρδς τά πατρφα παρά ι ’ τάς Αποστολικάς- διατάξιις,' τούς ίιρούς κανόνας κτλ., κατεκρίναμεν αυτούς δικαίως ... Εντούτοις, έπειβή τά δύσφημα στόματά των ούκ έφείσαντο ούδέ .τής έχκλησιαστικής ύπολήψεως τού Ιερού κλήρου, καί άφοσίωσιν αύτοΟ, ήν καί έν ταίς βειναίς έκείναις τδ τοιούτο φέρουσι πρόχειρον πρόσχημα τών κατα π«ριστάσ«σί δι’ Αναφορών Αδιαλίίπτως βιετράνου πρδς χθονίων αύτών ,ίουλίυμάτων, κρίνομαν καθήκον, όπως άποδώμαν ένώπιον τής έκκλησίας/τάς «ύγνωμοσύνας τήν μεγάλην έκκλησίαν. ‘ Ούτως οί κάτοικοι τής έπαρχίας Ι^οστοντιλίου· ήμών δτι ήξίωσιν ήμάς τοιούτου ίιράρχου . . . Σ«μ·.υάναφιρόμτνοι πρδς τήν μεγάλην έκκλησίαν διΥμαρτύ- νόμ«θα δ' (τι διά τδ συγκαταλέγ«σθαι τή ορθοδόξφ δλομιλαίφ, άδίλφοί ύπάρχονττς άπαντις άνιυ διακρίροντο κατά τών κινησάντων -Αγωγήν κατά τοΟ κυρι σαως φυλής ή έθνους . . . Τούτα άν3ομολογτ0ντ«ς έν άρχου. τφν, κατεμήνυον τδν πρώην Δυρραχίου Αυξέν συνωδήσαι, στηλ.τιύομιν τδ ψίύίος καί τήν Απάτην τιον, ώς πιιρώμενον, διά τών δμοφρόνων αύτφ, Απο πλανήσει αύτούς τής όρθοδόξου πίστιως, άνικήρυττον έκιίνων, οίτινις κηρυττό|1«νοι αύτοχ«ιροτ4νητοι Αντι πρόσωποι δήθτν τών Βουλγάρων, ύπ«ν«ργούσι τ-.ύς τδν ποιμένα αύτών,ώς θάνονικόν καί ώφέλιμον πολκαταχθονίους σκοπούς, προβάλλοντις δικαιώματα ρρδς λαχώς, καί Απεκάλουν τήν μεγάλην έκκλη-.ίαν τρο τήν υψηλήν πύλην καί πρδς τήν έκκλησίαν έχ μέρους φόν. διδάσκαλον, καί έν πίσι προστάτην αύτών. 'Επίσης οί κάτοικοι Νύσσης’ δι’ Αναφοράς αυτών C δήθιν Απάσης τής Βουλγαρίας” κτλ. κτλ. • ------J 'Εκ τούτων βλέπων.ό τότ« παναγιώτατος πατρι τής 30i; ίανουαρίου 1863, έξέφραζο» H]v Αγανάκάρχης κύριος Ίωακαίμ τδ όρθόδοξον γένος τών Βουλ τησιν αύτών, βιΑ τήν -προσέλευσιν τινών τών έν Κωνσταντινσυπόλει Βουλγάρων εις τήν ούνίαν, προσθέ- γάρων ταραττόμ«νον ύπ' «ύαρίθμων τινών, τδ δέ τοντβς· ΒΚηρύττομεν πάντας τούς έπιχειρούντας !να χριαηπώνυμον πλήρωμα μίμψιμοιρούν κατά τής μαχροδιαταράξωσι τήν ειρήνην καί τήν ήσυχίαν τής κοινής θυμίας τής μτγάλης έκκλησίας, σύνοδον συνιστί,σατο ήμών μητρδς έκκλησίας, ώς Αντάρτας καί Αποστάτας μιγάλην τή 34 φιβρουαρίου 1861 ίκ τών παναγιωτής τού ΧριστοΟ μεγάλης έκκίησίας . . . Ούδέ ποσώς τάτων πατριαρχών πρώην Κωνσταντινουπόλεως, τών συμμεριζόμιθα τάς ξ«ν:χάς τίνων καί καινοτρόπους μακαριωτάτων πατριαρχών καί πάντων τών τότ« lU»i, Μ ίδίφ καί έμπαθεί fδιοταλαί^ι κινηθκίσας... παραπιδημούντων Αγίων Αρχιιρέων, ξν οίς παρήσαν καί πιστοποιοΟμεν ότι έμμένοντες εις τά πάτρια καί Βούλγαροι τδ γένος, οίον ό Ρόδου ’Ιγνάτιο;, ό Νυσσάβας Δωρόθιος χαί δ Βράτζης ΙΙαίσιος*. Ή σύνοδος θύτη, λαβούσα ύπ' δψιν άπασαν τήν Αντι κανονικήν τού Μακαριουπόλιως Ίλαρίωνος καί τΛ πρώην Δυρραχίου Αύξπντίου διαγωγήν, καί τρις αύ τούς κατά τούς («ρούς κανόνας προσκαλισαμένη «ίς Απολογί«», έπιιδή Απιιθήσανης ούκ ένιφανίσθησαν, καθ«ϋ*ν αύτούς κανονιχώς τού Αρχωρατικού ΑξιώD ματος, ,ώς πήξαντας νέον θυσιαστήριον” έν αύτφ τφ ήμών“ κτλ. Οί κάτοικοι Βράτζης (έπισκοπής Τουρνόβου)·, k' κέντρφ τού οίκουμ«νιχο0 θρόνου, ώς Απ«ιθτίς, ώς Αναφο;Ας αύτών τής 34μ ίανουαρίου Ιββΐ, έξέφραζον Αποστάτας καί ώς παραβάτας τώνλμανόνων λα*, λ«’, καί οδτοι τή ρκγοίλχ) έκκλησίφ τήν,'αρραν αύτών τών Αποστόλων, :«’ τής πρωτοδευτέρας οικουμενικής εύγνωμοσύνην διά τδν διορισμόν τού νέου αύτών συνόδου, τού ε’ τής έν Άντιοχείφ κτλ., έπιβαλούσα τήν αύτήν διά τούς αύτούς λόγους ποινήν, ήν ύπέβαλε έπισκόπου. τοίς είρημένοις, καί ύς τδν μητροπολίτην ΦιλιππουΌσ ούτως· οί κάτοικοι Βελιγρεπζικίου, βι’ Ανα φοράς αύτών τής Wvt ίανουαρίου 1861, βιεμαρτύροντο πόλεως κύριον ΙΙαίσιον, οίτινες άπαντίς κατεδικάσθης έχ τών κόλπων σαν καί «ίς ύπερορίαν. Ή αύτή σύνοδος καθεΐλ» καί όμσγενείς αύτών τούς ύπδ τών είρημένων χειροτονηθίντας Ιερείς καί τής δρθοδόξου έκκλησίβ^, διακόνους. 1 li'rv·». «rÀ. A. Καί νέον δείγμα διθούσα τής υπέρ τών Βουλγά • Cvorrwr fOrùnl, Mt S. ρων μερίμνης αύτής, διετύπωσε ιε’ Αρθρα, S καί βι' • Ccvritr fOrini, Ml εηέροναρώΐ' M. έντυπου έγκυκλίου αύτής, ύπό ήμερομηνίαν 36 φε• OrarrMr ΑΌτωοέ, Ml in^lv 10 ■ Ml àxftUev ». βρουαρίου 1861, διετύπεεσε πρδς Απαντας τούς Αγίους • Cmwvmt rontai, Ml M, «d «O ήμών . . . στέργομεν, ώς θρησκευτικόν Αρχηγόν, βντινα, ώς ικανόν καί διδοκιμασμένον, ήθελεν Αχοστείλει ήμίν ώς πνευμ αίικδν κυρίαρχον ή μεγάλη έκκλησία... καί ώς Ανέκαθεν ο! πατέρες ήμώ» ήσαν εύχαριστημένοι Από Αδιακόπου ,σειρίς Αγίων Αρχιιρέων, πρδς ήμάς Αποσταλέντων παρά τού οικουμενικού θρόνου, ούτως^έσμέν’ ύπ«ρευχαριστημένοι έκ τού κυριάρχου /a»»v« ΛρβΜΤΥΜΜΧ Uf«c ·ν»·4ον, 1861 • ΠφβχτίκΑ 1881 • Hftuntifè «vrofev, 188i fi. 91. f. fi. 1 ΠτβιπαΛ «**άΑο«, * ΙφαηΐΜί «»ι·ε»Γ, * βνζαντίς. Mi * ΜΙ μαρεών 10. ΜΙ ώωώ* Π. Ά «αΡαωέφεκ. — *ώεεε οοΙ. βό-13. ’ 8TN0D1 CONSTANTINI POLITA ΝΑΕ. 1860-1873 Bl« . % έ^χιαριίς τού ζ,Είναι γνωστόν τοίς πάσιν,“ etc., ut eeepra eoi. 91-4. t ' Ή αύτή (Μγοίλν) σύνοδος έψηφίσατο μητροπολίτην / Φιλιππουπόλιχχς, ώς ικανόν καί'έπιτήδαιωιπρδς κατάxpSoiv τώ» έν Φιλιππουπόλχι ταραχών, τϊν'-βχίνθης. κύριον Πανάριτον, δσττς δμως, καθώς χαί ό μΛά V τών Βουλγάρων καθησύχασαν πολλαχςΛ \τά πνχύματα. ' Δυστυχώς δμως έν τισι μέρχσιν όΐ έναντιοι ύπαρίσχυ- κού θρόνου, χιά άτινα 4«-I ύπέρ ακυρώθησαν δι' ύφηλού αύτοχρατγρικοΟ φαρμανίου κακησυημέναυ μ)' αύνοχρχτορικόν αύτόγραφον βπχος άνκνηθή άπαφαλλάχτωςΊχχι Si τούτο ώς έξή;· ■ 149 · * r ' _ ταύτα διοριάθιίς Πρααλάβας κύριος Άνθιμος, άντζ τού παυθέντος ένχχα τών βουλγαρικών ταραχών Βανιαμίν, διαμένουσιν άχρι τής σήμχρον έν τφ βασιλαυούσή, προβάλλοντχ; τδ έχκραμέ; τού βουλγαρικού ζητήματύς. , . ; Καί πολλά μέν έτολμήθησαν χαί μχτά τάς συνοδυιάς 'ταύτα; άποφάσχις, ούχ ήττον δμω; έφορον αύιαι άγαθδν καρπόν. Αίφνης ό τοσαύτα ύπδ τών δυτικών έπηναθαίς Ιωσήφ Σοκόλσχης, ουνίτης έίρχιχπίσκοπος χάσης Βουλγαρίας καί τριών, κατ' αύτού;, έχατομμυρίων Βουλγάρων, παραλαβών τδ μόλις πρδ δέχα ήμχρών ' χορηγηθέν χύτης βχράιΐ'-ν, άμα δέ χαί τέ πολύτιμα δώρα τού πίπα *, έγί/Αο άφαντο;, τή 18 ίουνίου 1861, άποταίνα; έγγραφον νουθασίαν. τοίς όμοφϋλοι; αυτού. δπως μή προσέχωσι ταίς ύποσχίσχσ·. τών δυτικών, δτι γανόμχνοι ούνίται ττύξοντα» άνχξαρτήτου βουλγαρικής ίχραρχίας. Οί δέ πλχίστοι ούνίται Βούλγαροι, διίδόντας κφ: ούτοι τήν άπάτην, έπανέχαμψαν αίς τήν ορθοδοξίαν, άπ-,λογοϋμχνοι δημοοίφ δτι ^έξηπατήθησαν. άγνοούνττς τήν σημασίαν τής λέξχως ούνία, δτι πριν δοθή τδ βχράτιον έκαστος ένόμιζχν δτι ή ούνία δέν έίναι καθολικισμός. ΙΙού λοι σαν. Ούτως'ό άγιος Σοα^α; Δωρόθιρς, καίτοι βρύλγάρος τδ γένος, άπχπέμά&το άπδ τής έπαρχίας αύτοθ, τή 14 δακχμβρ’ου 186Υ, διότι, Ιλςγον οί κάτοικοι) Σοφίας έν τή ορός τήν^ιοιχητήν αναφορά αύτών, ή μιγάλη έχχλησία άφώρισαν δλον τό βουλγαρικόν έθνος έν τφ προσώπφ τ%0 Ίλαρίωνος καί τδοΑύξχντίου *. Καί έν αϊτή δέ τή Νύσσςμ πχρί τά τέλη τού 1861, συνέβησαν ταραχαί, έξ ύπίκινήσχω; χακοβούλων τινών, καθ' ών δμως1 διαμαρτ^ρόμχνοι _ οί κάτοικοι Νύσσης χα: έχ Αόφτζης àvawpivio πρδ; τήν μιγάλχν έχχλησίάν. \ » Έν τφ/μΛαξύ έπικυρωθέντχ; παρά τής υψηλή; χυβχρνήσαως έτέθησαν έν έναργχίφ καί οί ύπδ τής έθνοσυναλαίσιως συνταχθέντ»; κανονισμοί. y 'Αλλά πριν ή έφαρμοσθώσι μιαθ' ολοκληρίαν οι τι i Κανονισμοί τής έθνοφυνχλχύσχω; χαι τά έν τψ φιρμανίφ τον 1377 οθωμανικού έτους πχριχχόμχνα 15 άρθρα, ή ύψηλή πύλη ήΉλησαν ίνα ύπ-.ρήήθώσιν χις διάσκαψιν προτάσχις τινές, οχτώ τδν άριθμόν, γχνόμχναι έ“' όνόματι τών Βουλγάρων. Ιδού δέ ποία ύπήρξχν ή αίτια τών οχτώ τούτων προτάσχων, χατά τήν ομολογίαν τών Βουλγάρων αύτών. Μ«τά πολυαιδιί; άπ-.πχίρας πχρί άνιξχρτήτου βουλ γαρικής ίχραρχίας, τινές τών προκρίτων βουλγάρων, άκριβέσιιρον χατανοήσανύς τήν στάσιν τού ζητήματος, ήρξαντο νά παραχινώσι-τούς ομοφύλους αύτών, δπως ζητί^ωσι παρά τής κυβχρνήσχως έτχρόν τι ισοδύναμον ■ μέν έν τή πράξιι, μχτρ'ώτχρον δέ χατά θχωρίαν. „Δέν ύπάρχχι άρά γ< έτχρον μίσον, έλχγχν ό κύριος Γαβριήλ Κρέστοβιτζ έν/ τή Βουλγαρική φιλο- πόν, έλαγον ο! αύτοί, (ίναι δσα ό Τσαγχώφ (συντάκ της τής ούνιτιχής έφημχρίδο; Βουλγαρία) χαί οί παρί αύτδν ύπέσχοντο ; . . . Τήν άπάτην έννοήσαντχς λογίφ *, έτχρον μέσον, δι'ού νά βυνηθώμαν V'άποοί Βούλγαροι ήρξαντο ν' άποσύρωνται. Καί πρώτος λαύσωμχν τήν διχαίαν ημών έπιθυμίαν, ήτις έστ! ν άπαλλαγώμαν άπδ τών γραικών άρχιχρέων; Απανό γέρων 'Ιωσήφ ώς άρχηγος, χίτα ο αρχιμανδρίτης Μακάριος χαί οί άλλοι ίχρχίς ... ΙΙροφυλάχθητι, : τώμ«ν, ύπάρχχι! καί τδ μίσον τούτο έστίν χύκολώΒούλγαροι, άπδ τών ίδχών τής έφημαρίδος Βουλ τχρον χαί νόμιμον, χαί σύμφωνον πρδς τού; έχχληγαρία, συντάχται αύτής «ισίν οί ίησουίταΤ’ τού σιαστιχούς κανόνας. τδ Τανζιμάτιον καί τδ Χάττι Χουμαγ]ούν, χαί, έάν θέλης άκόμη, προλαμβάνχι καί Αγίου Β«ν«δίχτου“ χτλ. ·. έχμηδχνίζχι τήν κατηγορίαν, ίτι θέλομχν ν' άποχωΤδ παράδχιγμα τών έν Κωνσταντινουπόλχι ούνιτών βουλγάρων ήχ-.λούθησαν χαί οί έν ταίς έπαρχίαις, ρισθώμχν άπδ τών έν Χρ.στφ άδχλφών ήμών τών έν ο!ς χαί ό τοσαύτα έν Αδρ ανουπόλτι πράγματα Γραικών, ή δέ διαίρχσις πάντοτχ έφάνη δυστυχής, έπιβλαβής χαί άνχχφχλής. Τδ μέσον τούτο χίνα·. τδ παρασχών παπά Ηχόδωρος*. / Μιτ' ού πολύ έπαυσα χαί ή έφ^ρίς Βουλ άχόλουθον · Νά δοθή άναφορά παρ' δλων τών βουλ γαρικών έχαρχιών χίς τήν βασιλικήν χυβέρνησ,ν, δι' γαρία*, καί μολονότι, χατά τήν όμολογίαν αύτών τών καθολικών, ισχυρά! έχκλησιαστιχα'; δυτιχαί έται- ής νά δχικνύχται δτ: άρχαίον έθος δλης τής· ορθο ρχίαι, ota ή τών Σχολών τής Ανατολής χαί ή τής Προπαγάνδας, ούχ όλίγα έξώδχυσανπρδς ύποστήριξιν τού ούνιτιχοΟ κινήματος, συνιστώσα: σχο λά; χίς Κωνσταντινούπολή, Άδριανούπολιν, Καζανλίχιον χαί Αλλαχού*, ή ούνία, χάρις αίς τά συντόνως παρά τής μιγάλης έχκλησίας ληφθίντα μέτρα, έπλήγη καίριους, χαί έπτά μήνας παρήλθον πριν ή ή ύψηλή πύλη Αναγνώριση, κατά τδν δαχέμβρ.ον 1861 Άρα- ) βατζίσκην τινά, ώς διάδοχον τού δραπέτου Σοκόλσκη καί διαχιιριστήν ,τών έκκλησιαστικών καί έθνικών ύποθέσχων τών ούνιτών Βουλγάρων·. Άφ' έτέρου έπιτέθη φραγμός τις καί χίς τάς βίαιος καί άντικανονικάς έπηρχίας τού Ίλαρίωνος. Ή καθα:·* ρχσις καί ή άπομάχρυνσις αύτοΟ άπδ τής πρωταυούσης, έν τχώτφ δέ καί ή έν τοίς προμνφίονχυθοίσι 15 άρθροις διατυπωθιίσα νέα μέριμνα τής έχχλησίας 1 Αωνωητχ, αιΑ. 445. t • Ζωυάχχ ia odiaa χσωίαΐχ viri illi àfcoat ηΜΧ χχριχ, nete ««Me·, ΙαχατύΧοχ aucxporaal. • "θι»« λνωτοΛέν ,r»v θμλωκ σρό; to»· αι-ντβχΓχκ τον ΰέχχέλχν τής βα·»λ»··ον«τ«, »·' «μ. 463 δόξου έχχλησίας ήτο, πατά τούς άποστολιχούς καί συνοδικούς κανόνας καί τάς παραδόσχις, δπως έχάστη έπαρχία διά τών μχρικών αύτής κληρικών χαί τών διακχχριμέ <ων λαϊκών κατοίκων έχλέγη τδν άρχιχρέα αύτής, ό όποίος έπχιτα νά χχιροτονήται, έάν μέν {ναι έπίσχοπος, παρά τού μητροπολίτου, έάν δέ μητρο πολίτης, παρά τού πατριάρχου, χωρίς ν' άναμιγνύχται ό βηθοίς μητροπολίτης ή πατριάρχης Χίς *τήν έκλογήν τών άρχιχρέων.* ΑΟτη δέ ή διά τής Βουλγαρική; φιλολογίας προταθχίσα Ιϋο, πχρί γχνικοΟ τίνος κινήματος χαρά τή κν,Μρνήσχι, αύραν ήχώ χίς τίνος τών βουλγαρικών έχαρχιών, καί έπομένχχς κατά τδ έαρ τοΟ 1861 έτους συνήλθον έν Κωνσταντινουπόλαι διάφοροι Βούλγαρο* ζητούντο;, έχ' όνδματι τού έθνους αύτών, τήν θρησκαυτικήν χώτών άναξχφτησίαν, μαθ’ δ έμχλλον συντάξαι κανονισμόν προσδιορέζρντα τά δικχυώματα έχάστου Ατόμου καί χαηττδς τού έθνους*. Τήν παραακαυήν 9 ίουνίου, οί Αντιπρόσωποι ούτοι άπήλθον έν σώματι πρδς τάς αύτών ύψηλότητας τόν μέγαν βοζύρην καί τόν ύπουργδν τών έξωταρικών άλλ' άμφόταρο^ οί τής Β» ς«ντ/4ος 1 iai Un- iMt. • Courrier fOrioei, 18it ίοινίον 3ί· • àMHtaxre, ο» λ 545. • .Ίντοθι. ’ λοζέ 'Λτζλπ an. ) "Of· Cxarvwr ίΟτΜ, ώνοι «ρίον ίβ. — ΠχδχΧατ οαρχ» «οί Μ, ■· 1* t*6» 1 ΒοιΙγτψι*ΐ oiioloyio. Mil ο«χτ>μβρ7»< ti. ’ HpaurriÀI «itvdac. MU urrovaeta- 17. * βννάμαμυτά φιλνλομώ. IMO iurorofloi-, «À SO. 4 'Α'/κώ»λ»ος tire «vrotpMwxwr lr r£ HovljO^ei <«*<»- κνγίη. IMI «p. 35. 1111«) ·■!. I. I Μριρ,ι I .11. ,.ιχμ>χιυ> J , 143- <’ ■ ■ .· . , SYNODI CONSTANTINOPOLITANAiE,1860-187« . ν ·......... - ........ -......... ... / '' w .. * 104 ·, .· . , - * ' νά «ύχαριστήσωσι τδ βρμλγαρικδν δδωο;, τδ όποιον. (ίναι πιστδγ «ίς τήν·/βασιλ«ίαν, Απαντώ»., μΙγάλας ■ δυσκολίας,· βπως ‘tai τδν έπίώνμητδν Αποχωρισμόν άπδ τού ι^ϊτριαρχιίου, διότι τούτο Αντί-' κιιΥαί «ίς τάς ύπαρχούσας συνόήκας, αί όποιοι |π«κύ• —- άλλο —ρωσαν τά δικαιώματα τού πατριαρχ«ίου. JlAv Ημι1· γ · '^ -, - · '· ■ ' 1»* τών ifffOai&H τής '.'Αλλά καί κατά τήν διάρη· διάρήιιαν έργάσιώντής . ν έπιτροπής, ταραχαί όυνέβησαν ύι διαφόραις έάόρχίας, οίον έν .τή έπαρχίφ-ΦιλιππουπόλΜος, βπου κατά 1(£ς /' έ^ Στ«νημά^ου πρδς τ^ν. μ«γάλην έκκλησίΚν Αναφοροές, βουλγαρισταί τινις* διηρϊόιζον 'Βούλγαρους χαέ ' * * δμως, ,^δ όποιον ζητούσιν ώ Βούλγαρος πρδς έξασφάλισιν τβϊν δικαιωμάτων τού (όνους των κ^τά ι—1 τής γ;-------- ύ καταπιάσιως χαί τών καταχρήσιων τού' γραιχικού Γραικούς, ■ Αρπάζοντ»; τάς τών Γραικών έκκλησίας καί μονός, καταδιώκοντας τήν- έλλήνιαήν ΜαίψντιισΑγηντις βίφ τήν βουλγαρικήν έν Φιλιππρυχόλϊή, ’ ’ κλήρου; ί’έλίΐ τοίς βοδή πληρέστατα, ώστ« νά ίσοβυ- ,δπου ήπιίδουν «ίς τδ πρδς τδν διοικητήν· Φίλιππου-- ναμή τιλςίφ Αποχωρισμφ. Αίαύτών ύψηλότητις προσέτι j πόλιως διΑτηγμα* τής υψηλής κυβ*ρνήσ«ως π«ρ! Απο(κοινοποίησαν αύτοίς έξ όνδματος τής αύτού aÿio-, 'δόσιως «£ς τούς' γραικούς τή; έν ΠιρισΚρψ έκκλησίας τού 'Αγίου ^ημητρίου- έν Βιδύνη, IviVa έζωίΗν έλ&ών , ταραξίας τις μ«τά πολλής τής Αποσκιυής βιβλίων και γραμμάτων κατά τοΟ τού γραικιχού «λήρου, κλήρου, έ,γωνίζιτο ήγωνίζ«το νά έξαπατήσή τούς Απλοϊκούς χριστιανούς, μέχρις ού συλληφίΗΙς ύπδ. τής τοπικής· Αρχής άπ«στόλη αί» Κωνσταντινούπολή *. Ούτω τέλος αιαί πρδ όλίγου έν Έουττοουχίφ όχλος άταχτος έφορμήσα; κατά τής αρχίίου"1. „Τότ«, λ-γουσιν ο! Αντιπρόσωποι1, οΓτιν«ς «ίχον μόνην έντολήν νά ζητήσωσι τήν έκχλησιαστικήνι μητροπόλιως έλ«ηλάτησ«ν αύτήν, itHa< Si «ίς κίνδυάνιξαρτησίαν τής Βουλγαρίας, tva μή ΑπέλΟωμχν’ νον χαί αύτήν τήν ζωήν τού Αρχι*ρέως. Βαρυαλγούσα ή αύτού όιιοτάτη παναγιότς; διά άπρακτοι, έπροτ«ίναμ«ν Αφ' ήμών αύτών τά έξής όκυώ άρίίρα?* Τα<Πα δέ «ίσί τά γνωστά οκτώ άράρα,, τήν όδυνηράν ταύτην κατάστασιν χαί διά τήν στέρησιν άτινα έ( υψηλή πύλη, κατά Ιούνιον τού 1861, δι«βί-■ ποιμαντορικής έπισχέψ«ως τών χριστιανών Φιλιμπουβασιν ήμιιπισήμως * τφ πατριάρχη κ'υρίφ Ίωακκίμ. ' πόλιως, Σοφίας, Πρισλάβας, Β*λισσού καί Σαμακο'H δέ αυτού, παναγιότης όιασκιψαμένη. διικοίνωσ«ν1 βίου, έν ώ α! πλιίσται τών ύπδ τδ όνομα βιυλγαρι«ίς Απάντησιν τφ ύψηλοτάτφ ύπουργφ, δτ. α! πρό-■ χών χαί μικτών φιρομένων έπαρχιών, οίον, τδ Τούρ* τάσιις αύται «ύρέθησαν Ασυμβίβαστοι πρός τ« τούς νόβαν, ή Βράτζα, τδ Κιστιντίλι, ή Νύσσα, ή Δρύστρα, ίαρούς κανόνα; καί τά δικαιώματα τού οίκουμινι-• ή Λίτιτζα, ή Βιδύνη, ή Ιίολυάνη, ή Βάρνα’, ποιμαίκού θρόνου, ' καί ότι οί Βούλγαροι ύπ' άλλην> νονται ύπδ Αρχιιρέων, παρά τής μ«γάλη; .έχχλησίας έποψιν τήν αύτήν χαί έτι «ύρυτέραν Ανιξαρτησίανι Αποστιλλομένων, χαί έπί τούτοις συνδιασχιψαμένη · μιτά τής ί«ρά; συνόδου, σονιννοήόη .μιτά τής αύτού ζητούσιν ·. ύψηλότητος τού ύπουργού τών έξωτιρικών, καί αυνικάΆξιον δέ σημ«ιώσ«ως «ίναι δτι, άμα διατυπωώένλ«σ« τήν παρούσαν γινικήν συνέλ«υσιν δπω; καίΐυποτων τών Αρόρων τούτων, τινές έχ τών, ώς Ανωτέρω «ίπομιν, Αντιπροσώπων, κατιδόντις δτι, »οί έν Κων- βλη#ή τδ Αποτέλισμα τών συνδιασκέψιων αύτής τή σταντινουπόλιι έπιζηγούσιν Αντικανονικά δικαιώματα, < ! αύτού ύψηλότητι. Τοιαύτα «ίσί τά γ«γονότα. Τι δέ αίτιώμινοι δι«έγνωφαν ίνα έπιστρέψωσιν «ίς τάς πατρίδας αύτών καί (ζήτησαν έπί τούτη» συστατικά τή; μιγάλης έκ- τάραττον «ύαριίίμοί τινι; τάς βουλγαρικά; έπαρχίας; Αί αίτιάσκς αύτών, ή μάλλον «ίπιϊν, ai κατηγορίαι κλησίας* [Ιλήν δέ τούτου καί ο1, κάτοικοι έπαρχιών τινων, οίον Ί’ουχτψουκίου, Νυσσάβας καί Τουρνόβου, «ίσί πολλαί καί διάφοροι. ΙΙαραίΗτομιν δέ έξ αύτών κρατιρικής μ«γαλ«ιότητος κα!,*έξ έαυτών, δτι πάν σχήδιον τής i έκκλησιάστικής · καί έδνικής δωικήσιως τών Βουλγάρων οΰχί μόνον ώέλ«ι γίν«ι παραδ«κτδν παρά τής αύτρχρατορικής κυβ«ρνήσ«ως, άλλά καί ίΗλιι ένισχυθή παντ1. σώέν», άρχίί μόνον νά μή έπιτρέπη τδν πν«υματικόν Αποχωρισμόν άπδ τού πατρι- Β / V'-·4 , .W,:· υπουργεί Απιφάνδηδαν δτι ,δσον καί άν έπιώνμώσι A «ύρίσχάται κατακιχώρημένον έν. τή πατριαρχική έκ-. . > ‘'V ή'4'/ ■>" “ - ένταύϋα τάς χυριωτέρας μιτά τών κατά καιρού; γινο Απιβοκίμασαν τάς όκτώ ταύτας προτάαιις, καί δια τηρούν»; τάς μιτά τού πατριαρχ«ίου σχέαιις αύτών μένων Αντ·.ρρήσ««φ{. ήλέγχοντο παρά τών έν Κωνσταντινουπόλιι Αρχηγών Κατηγορία Λ*. ώς Αβέλτιροι καί έπιβλαβιίς*. Ο γραικικό; κλήρο; διιφόάρη Άφ" ού δέ αΰτοκρατοριχή διαταγή ήρξάντο νά«· έφαρμόζωνται οί κανονισμοί τής έΦνοσιΑιλιύσιως καί Εις τήν γινικήν ταύτην κατηγορίαν, ΐνα μή χρονοσυνικροτή&η τδ διαρκές έάνικδν μικτόν συμβούλων, έλήφϋη καί αύάις ύπ' δψιν ή όδυνηρά αύτη κατά- τριβώμιν, Αυαφέροντις δσα συνέλιξαν πλαστοί δσοι, όπομίμνήσκομιν, δτι ό γραικικό; ούτος λιγόμινος στασις τή; ίιραρχίας τής έκκλησίας. Επομένως*, δυνάμιι όψηλού τ«σκ«ρέ τής αύτού κλήρος,· έν σννόλφ λαμβανόμινος, καί μιτά τήν άλωύψηλότητος τών έπί τών έξωηριχών ύπουργού, έξιλέ- σιν ού διέλιπ«ν Αναδηκνύων κατά πάσας τάς έποχάς γησαν παρά τού διαρκούς έύνικού μικτού συμβουλίου, Ανδρος καί έπί σοφίφ «ύδοκιμωτάτους καί έπί λαμσνν«λΦόντ«ς τήν 34 Απριλίου τού 1868, ύπδ τήν πρότητι βίου ' έπιφανοστάτους *, καί Αρκούμιόα «ίς προ«δρ«ίαν τής αύτού παναγιότητος τού πρώην Κων- > μίαν χαί μόνην μαρτυρίαν, τήν τής αύτού ύψηλότητος στανφνουπόλ«ως κυρίου Ίωακιίμ, οί. Χανιαρώτατοι τού Κυπρισλή Μ«χμέτ πασά, δστις μάγος β*ζύρης ΑρχωρΜς Άρτης Σωφρόνιος, Λαρίσσης Στέφανος, καί κατά τό 1860 έτος, π«ρ<«λ»ών, έν έπισήμφ πιριστάοί κύριοι Στέφανος Καραύτοδωρή, ΙΙαύλος Μουσούρος σιι, αύτάς δή τούτος τάς έπαρχίας, έπ'όνίματι τών όποιων προσήχόησαν παράπονα, Αφ' έτέρου δέ ουδό καί Κωνσταντίνος Άδοσίδης, οίτινας μιτά πέντι Βουλ γάρων, τού Μοφιλιστάτου έπισχόπου Πολυανής Παρ- λως τνφλώττων πρδς τάς καίΡκρήακς τινών, οίτινις Φινίου καί τών κυρίων Ααψιλέστα, Γαβρ«ήλ Κρ«στί- παραγνωρίζομαι τήν φύσιν τής δρησχαυτιπής αύτών·' 6ου, Τσωμάκωφ καί Βουρμόφφ, συνοστήσαντο παρά Αποστολής, Ιλ«γ«ν έν τή πρδς τήν αύτού μ«γαλ*ιότή υψηλή πύλη έπιτροπήν έπί τού ζητήματος. Ή τητα τδν σουλτάνον έπισήμφ-έκόόσιι αύτού*' «Απο έπιτροπή αύτη, έπί δωτίαν σχιβόν έργασΑιίσ·, σννιφώ- δίδω δικαιοσύνην «ίς τήν σ«βαομιότητα τών πλιίστων νηφ« μέν έπί τινων ζητημάτων, βιαφωνήσασα δέ «ίς. τδ πιρί -σχηματισμού τής !«ράς συνόδου, ήναγκάσόη ■ Qmv «apra «άίώωα», ·»ν νά διακόψη τάς έργασίας αύτής, ών τδ Αποτέλισμα ’’bpa Kfiutwi «t-rvAvi·, 'Mi ώννώΐ’ 9. * llfetTuti «ιηώΑαι·, M61 ναίμβρίαν Μ * ΠραιττυτΑ «πώ4·Γ. M3 αημ^1·ι· 19. * U^uni*A «νννέω. IMI eniffi··’ «■ ·* lifitiitfUüfT lurtftefpitv. * BrZurtlt. if. itO, tOtt IfvlUi- ». * * Uftunuti: tvrii··.·, Mi lwU»r ». * 'BtOmic iunft*f»*i. '“Vf· Ό irtitlftk ff*i*i**t Χλίθ»«’. efi-S-ü. * Boviytftiti ριάοέαγώ. Mi, if. Μ, atλ. M mü 46X * «ΐτ «1«0«ί·;, «λ. 7, 3, 43 πλ * Boviyifunf fiialart*, IMt, if. Μ, ««Λ. M, i». * IMO 10. * 'Ofe πατριαρχωήν btOteiv. χ Λ . , - * ■n . ' 10 ·■ . 5 • ω < ■ ■ ■ 7» ■ -Λ 8YK.ODI CON^TAKTOIOPOLITANAK. ' ,·■ · - ·. . :................... , 1860-18« " ,«<«,· ,. ’ ’ ·'■’■ ■ ·- ■' Β«λέ»ν, τών iàapwÇévwv τδν άνώτκτον χλή|0»“, Α τής έκαρχίας Τουρνόβου μή ύπρστηριζούση;, ώ; κρέκες ; προστιΗίς δτι εφδί ««όήκκυσιν τών καταχρήσεων τήν κοινήν ύπδΗσιν 'xai άνεχομένης φαναριωτιχήν ■ ,φοάιχώς Ηλει καίΐνποβάλει εις τήν αύτοχρατοριχήν κυριαρχικό. 'Εκ τούτου «ήλον, δτι ai Λρί χρηματικών . AÎW»” ·δτούς 8ή τούτους τούς, κανονισμούς, ούς τό καταχρϊ/Μων κατηγορίαι ήσαν αυτόχρημα πρόφασή κατριαρχεϊον ίχείήβη έν Ενοργείφ. ' Μάλι«αήτακτοκο{η<κςτήςχρημ«τικήςέπιχορηγήσοεις τών Αρχιερέων τόσον εύκρόσδεκτες έφάνη τοές ' I · Κατηγορία Β'. , '' Βοικ-γάρας, ώστε" βλέκομεν αυτούς faisait νά. ; . ,. , , ε. Ο γραικικός κλήρος έστί «ψώνιαιχδς « κι . • πατριάρχης κκί ή σύνοδος 8εωρούσι τας^ έκισκοπάς καί Αρχιεπισκοπές ώς τιμάρια^ * έπ .τών όποιων ^α'μβάνουσιν ίσον Ινεστι πλεύονα χρήματα, δπως πληρώσι τά πιβώ- έφαρμόσωσιν ίνάλογόν τι μέτρον'.είς τούς κεέτά ,τό^^χοντα^χαί τσορμ^ίάς αύτών, ο£αυτοί ζζΤ Λ.... Ζ ___ Τ.χ. _·_ι _·ι—*_ πάλιν π^ριστώστν ώς καταχραστές κεά πλφενέκτας. ,Οί ήμέτεροι τσορμπμτςίδίς (λεγεν ή Βουλγ-ντρκή φ ι λδλογί 1, εισίν'Ακαντες Βούλγαροι, Αλλά πόσος , , καταπιέσεις, πόσος Αδικίας προξενούσιν «ίς τδ έθνος!· διετή; διότι στερούμεθα τάξιώς τίνος . έξασφαλιζοϋt — ,τά '’δίκαια έκαστου καί περιστέλΛύδης τάς καταίέ>·ω>ο«. σας Οϋδείς πώποτε Εφαύτάσάη,' δτι Απαντα τά μέλη- χρήσι>εις.“ "Οθεν κα! προέτεινεν ό συγγραφιύς σχέ. διον κανονισμού περί τούτου1.· Τοιούτον κανονιεμδν ♦ πολυπληθούς κλήρου διά τοσοίτων διελθόντα Περι ___ Αναμάρτητα' Αλλ' Ενταύθα ό τών τσορμπατζίδων είχε θέσει σεβαστή κυβέρνησις ______ ήΐΗλον ___ φκαίνει πετειών λόγος περί γενικής καταχρηστικής Ιξίως χρηματο- Β έν ένεργείφ κατά τδ έτος 1858 έν τή έπαρχία ΤουρioÇia; παρά τδ κανονικόν, παρά τδν νόμον. Νόμοι νόβου’. I τι.α αύτών . * v y ■> δέ πρός προμήθειαν χρηματικών πόρων διά τε τούς Αρχιερείς καί τδν πατρ-.άρχην λογίζονται τά υψηλά Κατηγορία έ»ησάν τε χαί Εγράφησαν χατά τού γραιχιχού κλήρου, ούδόλως όμως προσηνέχθησαν Αποδείξεις τών λεγομένων, έφ" φ χαί Αμέσως μετά ταύτα οί Αντι πρόσωποι τών Βουλγάρων έξέδωχαν έγκύκλιον διά ιδίως συνίστα τότε καί τδ ήμιεπίσημον δργανον τής τών βουλγαρικών Εφημερίδων, προσκαλούσαν όλους άγγλιχής χυβερνήσεως, ώς Αποχρώντος ίκανοποεούν τούς φιλογενείς, tva χοινοποεήσωσι δι’ αύτών δ τι τάς Απαιτήσεις τών Βουλγάρων Τούτο καί ή έθνοαυνέλευσις ήγωνίσθη νά χατωρθώση, χαί τδ Απο- D Εγνώριζον κατά 'τού γραιχιχού, κλήρου, δκως πληροτέλεσμα τών Εργασιών αύτής βλΕπομεν προσηκόντως φορηθή ή υψηλή πύλη, τάς συστηματικός.καταπιέσεις, τάς όποιας δήθεν οί Βούλγαροι ύπέστησάν παρά τών έκτιμώμενον σήμερον παρά τών βουλγαρικών Επαρχιών, ήν ή κύριωτέρα Εντολή τής Εθνοσυνελεύσεως τού 1857, κατά τε τδ Επί τούτφ πουγιουρουλτίόν xai τάς,μετά ταύτα δοθείσας όδηγίας (Αρθρ. Ι»')4. Τούτο όπου δέν εισακούονται εισηγήσεις όλίγων τινών. Ού τως ή βουλγαρική έφημερίς Σύμβουλος Ανήγγειλεν Εσχάτως·, δτι συνήλθον πρός διανομήν τής έπιχορηγήσεως τού μητροπολίτου Τουρνόβου οί άντιπρόσωποι Τουρνόβου, χαδ' ών καί έπιπίπτει σφοδρώς, άτε λέγει Γραικών ·. y Κατηγορία Δ'. Κατήγορήδη τδ πατριμρχείον Κωνσταν τινουπόλεως, ώς άναλαβδν καρά τή κυβερ νήσει ύκδ τήν έπωνυμίαν βούμ (γραιχιχόν) 'liaZpfdu- • Jt roih, βίλ. » «rai ix. • V rg itfxi »*»’ iwoMpir. — VH· town· XL, ooL 518-M. • livrwmf JW t’v IVm·· iTOwMt, 1867 μαίοι 3. xai νχορνφΜτ roi λβφάαι- Xrpatfoprf, ι^ς t6 àrvovapiov 1866. t9 ti'Xn 4v Kckàau, Die ft/èraMm et L 393. • 1864 futfftioi 33. Coarou* aawmâu tooti XLV. Τήν κατηγορίαν ταύτην ώς αυτόχρημα άμάΗιαν έξισύριξβν £ καρά τή έ^νοσυνιλχύσί: άντιπρόαωκος 1 JtorÀyafMjr * φ(λολογίΛ. 1861. «’<»· 4 ati.. * J. xa/ ^ρι . Τέλος δέ χαί έν ταί, ήμίν χαί Ô πάχος Ροεμης, δι ο * τού β' αύτοΟ άρθρου . . Καί* ΐνα γένηται ή τδν οικουμενικόν θρόνον, ούτε έπαρχία τι; Ας πρόΑνεξαρτησία τής βουλγαρικής Ιεραρχίας, Ανάγκη πρώ τερον ύποχειμένη τφ Ίζουρνόβφ. τον ν* χαταργηόώσι τόσα σουλτανιχ* βεράτια χαί β'. Περί τού Αρχιεπισκόπου Αχριδών άπεδείχθη φιρμάνια. δτι ή έχχλησια οόδέποτε* Ανεγνώρισεν αύτδν Ας Κατηγορία C. πατριάρχην, ή συγχατέλεξεν αυτόν 4ν ούδεμιφ περιΚατηγορήθη 6 γραικιχδς «λήρος χαί τδ παπτώσει ματ* τΑν λοιπών άόεξαρτήτων όρθοδόξερν πατριαρχών, καθώς ούτα τδν Τουρνόβου’. Άπονο τριαρχείον, βτι έμποδίζει τήν διάδοσιντών σλαβικών βιβλίων χατ* τήν Βουλγαρίαν*. ν # Lt citrfL «À, 13. — "Opa mi Mxàrrfa·;, «ffÂ. ί. /*'. • 14 λ « ν r 9 ϋ < . «f i. 26. • "t** MiMoàeh «t KmUot. Àeta jttà. Τόμ·ς A\ eii 4M. ÎM4. ««I τ. If. 670 I4(U), ο.τ·ν 4 fterefttiteiei àrruftirrfcrç 6ti tov tltkov 4 À««rt jeiç. «λ. Μ. Î. • 'Ορα àrerr^pw àtjrÀytiôetfrunÿ·’ ΐφίξιν IMS. ’"fX»e MCpj rovre» atnà niatoç év rÿ Hp«y>««Tf xfpl τής jtftvov ittij ς jrrÂ. tSrê «pi. 116, xtÿ. γ. ίέναφεσις. Ή χατηγορία αύτη έξεσφενδονίσθη πρδ πάντων συνεπείφ χατασχέσεώς τίνος, συμβάσης εί; τδ τελω1 ι>>« χατρΜεζ· KVZr**· — Ad· dxgalo »4 roa perti- MatM edMim·· b taw XIIVIU, ooi. W7-V». *'Vjp« xpaxtuni έΡνοΛννλεόαεε,ί. • M(1JawvapAv A * <»A. 49. 9 'ΡΛ*··ς ΙΜβ. Mi it. —· Awm ÏOritM, IM7 μαΐον 9. <»Α. 249 > P* ή; 8YNODI CONSTANTINOPOLITANAE, 18ΒΟ1Η73 . 149 IfX) ναίον Κ«γσηαντινουπόλ«Ας κατά τδ φδινόπΑρόν τώΚά βούλγαρον 6·5δέποτ< ή έχχληάία προηρέάη ν' άκοπατα-" έτους ^8δβ. 1(έγ«ς έγένιτο τό»' λόγος παρί. τούάυ * στήση μητροπολίτην αίς έπαρχί* βουλγαρικέ,ν ·. Άλλά χ , not γ ~* τούτην λ—Γ τήν "ή" κχρ! οίλιχρινΑν Βοολγά^Αν αίτίασιν Αναιραί ή άναφορά, ήν.ώ; πρ^παμτι μέλη τινά ιτής *“ ' * οίς καί ό ' χ-·κ-- χέδνοσυνχλιΰσχΑς, έν άντιπρόσΑχος Τουρνόβου, υπέγραψαν ώς άντιπρόσΑΚοι Βόσνής χϋ ' πόλαι/ύπουργαίον τών έξΑταριχών άπαντήσαι, *βημθ; Βουλγαρίας, έν ή φέρτται ' έπί λέξτμις χαί τάδ« * ριαυ»«((Γ|ΐ κάτέζΛό 1Μ8 έτος V ;ΐ<Λ “*« έξαφράσδη ΒΚα»' ήμάς ό διορισδησόμτνος «ές μίαν έπαρχιαν rtipî τούτου· Λ _ _______ ______ ^οχι<ρ<ύί πρέκχ: πχρτχτός τών. iOAUpixAv, ούτΑς „Συχοφανττύσιν ένώπιον τής άγίΑτάτν^ς δύνόδου πασών τών 'ΡώσσιΔν χαί τής χϊβαρνήστΑς*τβ έάφΛ «Λχίν, κ,οσόντ»ν χ» συστατικών «ύτού (οίον τδ νά. ' νρδ πάντΑν έν'Ρώσσίφ, ώστα έζητή#ίγσαν πληροφαρίαι παρά .τήΑ,έν ΚΑνσχαντινου^όλαι «ύτοχραχοριχής βώ«σιχής πρασβαίας, ήτις έν έπισήμφ πρδς τδ-έν Πατρου- f γραιχιχδν πατριαρχτίον, «τι αύτδ διά της τουράιχής ,'ήναι ένάρχτος καί ίνςκίληπτος, ώστ« καί ν.ίς «ώραJ διοιχήσαα^ς χατέσχα. τά ?<&■■* τά άποσταλέντα -------- vu----- ·»-έχ αύτοίς σέβας έμπνίχιν, παιίιίας χοσμιχής τι χαζή .'1*Ασσίας διά τήν Βουλγαρίαν. Ιδού τί συνίβη· ό πντυματιχής. κάτοχο^ χαί τά τοιούΐα), νά δχη τδ \ά... Ε... Οδηγός της βουλγαρικής συμμορίας,'. . . άνοπτόφτυχτδν μέσον τής άμέσου'ηαί έντχλούς συνοιχι’ώσΜίς χαί αυνοίιάσιώς του μέ τδν'λαόν, δν πρό- . έξέδοτο'κατά τδ παραλδδν έτος σλαβώνιχδν Άπόστολά» χαί. Εύαγγίλιον μανος βέ άπό. μίσους , ύποβάλη τά βηδέντα ' παηριάρχου χαί τής διά τήν Βουλγαρίαν . . . Κινούχατά τού πατριαρχαιοό, άντί vi βιβλία υπδ τήν έπιδαώρησιν τού συνόδου αυτού, άπέρχαται πρδς Β τδν .. . υπουργόν τών έξωταριχών καί in μόνΑς παραχαλιΐ αυτόν, Ινα άναγχάση τδν πατριάρχην, όπως χορηγήση τήν άοαιαν ας έχδοσιν τού Αποστόλου χαί τού Εύαγγαλίου. Ό υπουργός έγγραίφΑς άναφέρδη <ίς » τήν πατριάρχην, άποσιαίλας συγχρόνως χαί τδ χιιρόγραφον. Έκαστος · ξννοα; πόσον ή πράξις.αΟτη χατέβλιψα τήν αυτού παναγιότητα. Άλλ’ tva μή φανή . άντιπράττων τφ ύχουργφ καί »j> βουλγαρισμφ, έπέτραψα τήν έχτύΚΑσιν αϊτών . . . ΣυγχρόνΑς ήλ»ον αίς τδ iv ΚΑνστανΐινουπόλαι ταλΑναίον βιβλία, προσδιαφ ρισμένα διά ήν Βουλγαρίαν. 'Ο A... Ε... μαίάών ■τούτο καί φοβούμινος, μή* σταρηδή τού προσδοχΑμένου ik τής έχδόσαως τΑν βιβλίΑν αύτού κέρδους, άπέρχα. ται πρδς τδν ύπουργδν τών έξωταριχών χαί άναφίροι αύτφ δτι α.’ς τδ έν Γαλατψ ταλΑναίον ήλδον ριρλία Ç σλαβωνιχά, .έμπαριέχοντα ιδέας χατά τού όδΑμανιχού < κράτους, χαί τά οποία, ώς δήλον έχ τής έπιγραφής, έξαδόδησαν χατά διαταγήν της βωσσιχής χυβαρνήσαως C ν χαί τής συνόδου. Καί έν τούτοις ίλην ταύτην τήν κατηγορίαν άποδίδουσιν τις τδ πατριαρχαίονΚωνσταντινουπόλαως χαί συχοφαντούσιν ένώπιον ΤοΟ βΑσσιχοΟ λαού. Ήμαίς παπαίσμαδα, δτι οί 'ΡΑσσοι δέν παρασύρονται ύπό τοιούτων συκοφαντιών χαί πλαχτανών άνδρώπΑν άπονινοημένων.” Έχ τούτΑν · ματαφαίναται πόσον, άνυπόστατοί αίσιν αί παρί τούτων χατηγορίαι. Επίσης άβάσιμοι αίσί χαί αί παρί μή έχτυπώσΜος παρά τής έχχλησίας βιβλίΑν έχχλησιαστιχΑν χαί δ’ δαχτιχών πρδς χρήσιν τού βουλγαρικού λαού’* διότι ούδαίς άγνοαί δτι ή μαγάλη έχχλησία ούδέποτα άνέλαβαν έχ συστήματος τήν έχτύπωσιν où μόνον σλαβικών ριβλίων, άλλ^ ούδέ έλληνιχών.. Κατηγορία Ζ'. H έχχλησία χχιροτονι: γραικούς έπισχόπους', παραγχ»νίζουσα έχ συστήματος τούς ρουλ^άρους·. Ότι ή έκκλησία χιιροτονα! άδιαπρίτΑς οδς άν νο μίση άξιους, τούτο ύπιστέ^κξαν πολλοί διά μακρών*, οίτινις άπηρίβμησαν καί πατβιάρχας καί άρχιιραίς βουλγάρους καί παλαιοιέρου; χαί συγχρόνοχ. Άλλά τήν αίτησιν πιριώρισαν έντδςστανΑτέρΑν όρίων, δ άντιπρόσώπος τών Τουρνοβιτών, έξηγών δν. χαέήγοραίται τδ ηατριαρχαίον ΚΑνσταντινδυπόλίΑς ούχί ώς μή χαιροτονούν ρουλγάρους άρχιαραίς, άλλά διότι αίλιχρινή *"ül»« miroir ίίς τον 'Peia^nv α/γτλον ntfi τύν r^0< À>’ap4X<ûr. ^ακίέβδί, Î858, lit r pe t itoÀt ÿ, otk»3?. • fOrM; 1851 μαίοι 8, * τδν λαδν αύτδν καί μή δχΑρήτα-. ώς ξένος- πρδ;- δέ 1 χαί νά έχπληροί δχόντΑς τά άρχιιρατιχά χαί διδακτικά αύτοΟ χαίΗ,χοντα. Έκαστος ίχών τά τοιαΟτα έσώ- τιριχά τι χαί έξώτιριχά προσόντα, οίουδήποτι γένους χαί άν ή, δύναται βιραίκς νά γίνη άρχιιριύς, χαίΜ^ς <ίς δλας, ούτω χαί «ΐς τάς έπαρχίας ήμών - διότι δλοι οί όρδόδοξρι χριστιανοί υπήκοοι τού κράτους ilvau χαί πρέπαι νά ήναι ίσοι ένώπιον τού νόμου, χαί ούδτίς αύτών δέν πρέπιι νά χαίρη έξαιρττιχά δικαιώ ματα χαί άνύπαρχτα προνόμια.” Τούτα έξέφρασαν έπισήμΑς ο: βηάέντις αντιπρό σωποι έν ,τή έ»νοσυν·λιύσχι, μή λησμονούντις οϋτι τούς νόμους τού κράτους, οδτ» δτι χαί έν αύτή τή 'Ρώοσίφ ό κλήρος έδνώρησι τιμήν αύτοϋ τήν πρόσχλησιν άρχιιρέων όμολογουμένΑς1 γραιχών,' οίοι, ίνα παραλιίψώμχν τά άρχαιότιρα, ό Ευγένιος Βούλγαρις, ... . . άρχιχπίσχοπος Χιρσώνος, ό Νικηφόρος θιοτόχης, άρχιαχίσχοπος Άστραχανίου χαί ΣταυροπόλαΑς, χαί ό έπιζών Άγαίάάγγαλος Τυπάλδος, έπίρχοπος Σαβαστουπόλαως. Κατηγορία Η'. ΚατηγορήίΙη ό γραικιχδς κλήρος, ώ; έργαζίμανος πρδς έξαλληνισμδν τών ΒουλγάρΑν χαί ώς ματαρχόμανος πάν μέσον πρδς έξΑ- ώς χαύσας έχατδν ριβλία Η μαγάλη έκκλησία ούδέποτα άνέλαβαν έπίσημον^ άποστολήν πρδς έν,ιάρρυνσιν χαί άνάπτυξιν της ρουλγαριχής έδνιχότητος, χαδώς οΰτ« της γραιχιχής ή άλρανιχ% έπομένΑς ούδέ δίκαιον vi τη προσάπτηται άμέλαια χαώηχδντΑν; iittf ούδέποτα άνέλαβαν. 'Εάν βμώς ή |ίαγάλη έχχλησα άληδώς άντέπρατταν ·ίς τήν πρόοδον τού βουλγαρικού έδνους, τούτο ήΙΗλαν ιίσδαι άμάρτημα. Εύτυχώς βμχκ έχομαν μαρτυρίας αύτών τών σψόδρα βουλγαριζόνΤων, άρδην άναιρούσας τήν τοιαύτην κατηγορίαν Wil άποβαιπνυούσας τήν μιγάλην χαί έλαυδέραν παρί τά γράμματα πρόοδον τού βουλ γαρικού έδνους. — «Είναι πασίγνώστον, έλαγαν έ( Βουλγαρικά, φιλολογία*, δτι οί Βούλγαροι, έπιύυμούντας τήν μόρφιοσιν τής ναολαίας, συντηρούσι χατά πόλαις χαί χωρία μικρά τα χαί μαγάλα σχολαία, χαί δτι πρδς συντήρησιν αυτών ύπάρχουσιν ώρισμέναι • *.4 ϋ« »■ γ ,ο < ς. <ι/ζ. XJ. roiç r^$ 1859, 9. * zirerrfatÀ. 19 90. 4'. xol 98.— Ρβίβοος όγγ^Αος. 1858, τπ][ο^.^ι^.(Τοιγκίβ) — Le kont dorfi .’irerr,- fret, «fi. 9. — ‘’O|mi r«i -/v /fyfovM — ί/ς τζς diqocvÇ Μ, jnü taeptye, Λόγος <Μλ. iO. itov A* /Vcmc fttoieei, 1861 * Pveeoe «TOrteait, 1856 * * 1861 oi^OioTov, à|>. 19. ίγγίλβς. 1858, , β»λ. 6 imù 7. a .ίΙΙΙΙΙ,,.Ι . ' · '. ■ r".. 1 / . .· V'. ,··.-·. Λ "καί στάώιραί. πρόσοδοι.*·■ Καί πάλιν*· ,Ήκυβέρνη-1 σις ξέν. Αναμιγνύεται ^οσώ; «ίς τά πράγματατής • βουλγαρική; χοινότητος. 'KotA τούτο οί Βούλγαρόι έξασχούσιν έν Τουράίφ διχ'άίωμα, δπιρ «ίς ούίέν έτ*·'■ ρον «petro;, έξασχούσίν ύχήκΛ έδνη. 'ί^ίυώέρω; δυνάμιίέα νά χυβ*ρνήσωμ«ν τΑς έχχλησία;', τά φχο- λ«ίά Καί U Αλλα χο'.νωφιλή καταστήματα, χωρίς νά > ' . ■. 8VJTOD1 CON8TANT1N0POLIT4NAE, 1860-1878 . , IM τού; παρά τού έν Κωνβτάντινουπόλιι νοσοκομιίουπού γένους καταστρωΗντα; καταλόγους, έν μόνφ τή> έτ«ι 1863 πλιίου; τών 'M0 Βουλγάρων «όρον έν πίρίώαλψιν.' /■ Τοιαύτην μχλιστα τδ πατριαρχιίόν Ιδ«ίξ* σιιμ- r χΑΙΗιαν πρδ; τούς Βουλγάρους, Αστικοί έφατήγορήδη ώς βούλγαρίζον, ώςΑπό τίνος καιρού ένδίδον di κάτ &>σωμ€ν λόγον ·ίς· ούδένχ“ ,Κές τή* ήμβτέφαν έποχήν*, Ιλέγ«ν»Αλλη έφημ«ρίς, όπότ» οέ νότιοι Χλίίβοι συνηύΟάνίίησαν πλέην ■ τήν έδνιχότητά αύτών, ή βουλ- λ σας τάς αίτήσιι; τώ*»’ Βουλγάρων *. Δέν «{ναι πολύς καιρός, έγραφ«ν έκισήμως πρδς τήν μιγάλην έχχλςρ βίαν, τή 13. ίάνουαρίου 1863, ή έν Φιλιππουπόλιι γαρ^ιή γλώσσα έν τ< *ταίς έχμλησίαι; ' χαί το<; σχο- γραιχιχή λιγομένη μιρίς προσχλαιομένη κατά τής λ*ίόις χαταστ«νοχωρ«ί τήν έλληνιχήν, xoi διΑ-^τούίδ αύτόδι βουλγαρικής μιρίδος, »δέν dve> πολύς καιρός,, ή Ανάγκη τών σλαβωνιχών έχκλησιαστιχών βιβλίων, τδ λέγομιν μιτέ λύπης καί βυγάινήαχω; βδίΙΤυτάτης, Αφ'δτου ή μεγάλη έκχλησία ούδιμίαν δίδαι άκρόασιν κατέστη έιίαισϋητή." Καί .Αλλαχού* „0ί Βούλγαροι’, δόι«ς μάλλον πιπαιδιυμένοι τών λοιπόν κατοίκων τής πρδς τάς βικαίας χαί πρδς τά καΦεστώτα συμφώνους, Τουρκία; χαί αύτών Ιτι τών Γραικώμ^ Απ«φΑσισαν αίτήσιις τών χατοίχων τής πόλιως ταύτης, ήτις πολυ”έπ: τέλους νά έχτινάξωοπ τήν βαρύν ?ιγδν τών φάνα- ιιβώς έ,διχήδή Ιν«χα τούτου" χτλ. ’ * *Οάον δέ Αφορ4 τήν καταστροφήν τής βουλγαρικής, ριωτών." Καί αύάις ή Βουλγαρική φιλολογία’· „Άπό τιγο; καιρού οί ήμέτιροι Βούλγαροι Ανέλαβον ] φιλολογίας «ύπδ τού Αρχιτρέω; Τουρνόβου Ίλαρίωνος, άληδώς νομίζομιν δτι ούδιμία οοβαρότης ένυπάρχιί ν’ Αποστιίλωσι τά τέκνα αύτών «ί; Εύρώπην πρδ; έχπαίδιυσιν .τούτο έατί χαλάν, χαί ήμιί; χαίρομιν έν τή τοιαότη, χατηγορίφ, χαίτοι έπαναλαμβανομένφ πολλαχού ρέχρι κόρου, διότι χαί έάν τι τοιοότο συν Αλλά χάλλιον ήίΗΛΐ^ «ίναι,. έάν πριν Ακοητιίλωσιν αύτά «ίς χαλώ; συγχ«χροτημένα σχολιία, οία'έχομιν έβη, δπ«ρ ούδίποτ» Απιδιίχδη, παρά παντί ιύ φροέν,Βουλγαρίφ, ινα καταρτίζονται «ί; τ« τήν βουλγαρι νούντ: ένοχο; τό μάλιστα λογισίΗ,αιται όλόχληρο; λαό;; δστις διΑ τοσούιων αιώνων ήμέλησι vi λάβη, κήν φιλολογίαν χαί «ίς τήν πίστιν τών πατέρων αύ τουλάχιστον έν Αντίγραφου τών μόνων Αρχαίων αυτού τών, χαί ουτω ν’ Αποστέλλωσιν αύτοί Πολλοί τοιούτοι βουλγαρόπαιδις έπήλ.Ίον «ίς τήν Αλλοδαπήν Απρο- βιβλίων, διατηρηϋίντων μέχρι τούδι ύπδ γραικών παρασχ«ύαστοι, χαί διΑ τούτο αί γνώσιι; χαί αί ιΛ- Αρχιιρέων,. «ύρισχομένων ύπδ τήν έπισιασίαν αύδι; ποι&ήσ«ι; αύτών,· Αφ’ ού έπιστρέψωσιν «ί; Βουλγαρίαν, γραικού, 8|Rl; χ«ί έχ π«ριστάσ«ω; ήδύνατο ν’ Απο- φαίνονται λίαν συγχιχυμέναι. Επομένως ο! τοιούτοι «ίσίν Ανάξιοι πάση; έργασία^." . "Οτι 8έ «ίς τήν πρόοδον τών έν Βουλγαριφ σχο- λίση αύτά. Κατηγορία H'. (H Γραικοί ούδίποτί λαμβάνουσιν ύπ'όψιν λ«ίων συν«τέλ«σαν χαί συντιλούσιν πάντ«; οί χατά xfev πληθυσμόν τών Βουλγάρων, καί έν ®ύτη τόπου; Αρχι«ρ«Ι;, δήλον μέν χαί έξ Αλλων πολλών, συγκροτήσω τής συνιλεύσιως τοΟ 1857 Αλλά χαί ■ έχ τού παραδιίγματο; τού τ«λ«υτηίως Αποέτους ού κατ’ Αναλογίαν τής τών Γραικών δανόντο; πρώην πατριάρχου Άλιξανδριίας' χαί προ καί τών Βουλγάρων άνδροπληθύος προσέδρου Κ«στιντηλ(ου χυρού Άρτ«μίου τού Κρητός, δστις ι «κλή^ησαν έξ άμφοτέρων άντιπρόσωπο:, ούχ όλίγας χατέλιπι χρηματικές ποσότητας «ί; τό ούδέ κατά τδ πρόγραμμα τής σββαστή^ σχολιία 'Ραδαβιρίου, Ίστιπίου, Κότζανι καί Κρατδβου*. κυ^ϊρνήσβως Εί δέ ποτι τδ πατριαρχ«ίον τδ οίχουμΐνιχδν παρ.’Ιι-αί'ΐυσ,ς. έσχ« ροήίΗιαν «ίς καταστήματα Ιχοντα χαρακτήρα • '<> πληδυσμδς λαυβάν«ται ύπ’ δψιν μόνον δταν τά άπιχλιισιιχώ; γραιχιχόν, τούτο έγέν«το, διότι πχντοτι προχώμινα ζητήματα έξαρτώνται Απ’ αύτού· τοιαύτης τδ πατριαρχ«ίον ού μόνον έπροστάτ«υσ« τά καταστή ματα, Ατινα έπιχαλέσβησαν τήν συνδρομήν αυτού, 8έ φύσιως ουδόλως ύπάρχουβι τά πλιίω τών έν τοίς πατριαρχιίοι; διιχπιραιουμένων, Ατινα άφορώσιν ού Αλλ' έχ π«ρισσ«ύματος ζήλου χαί προύχάλ«σ« πολλάχις τήν σϋστασιν τοιούτων, ώ; έν φιρμμνίφ τού 1377 μόνον Γραικού; χαί Βρυλγάρους, Αλλά πάντα; έν γένιι έτους, έν φ δκτυπώδησαν τό 15 Αρϋβα, έπραξιν ή τού; έν τή> όδωμανιχψ χράτιι όρϋοδόξους χριστιανούς. αύτού παναγιότης δ χόριο; Ίωαχιίμ προτιίνων τήν Διά τούτο χαί ούδιμία μέχρι τούδι Ανιφάνη παρ’ ήμίν σύστασιν ίΗολογιχής σχολής (Αρόρον Υ) έν Βουλγαρίφ, Ανάγκη έπισήμου τ.νδς έδνογραφιχή; στατιστική;, ήτις Αλλως 3ά ήτο Αδύνατος, ^διA τήν έλλιιψιν πάντων χαί πάλιν σχολιίου βουλγαρικού προκαταρκτικού έν τών πρδς τούτο Αναγκαίων^ηοιχιίων ’. Τάς π«ρί τού αύτή τή βασιλιυούτη (Αρ3ρον ιρ') χτλ. ', σχ«τικοϋ πλη3υβμρύ πληροφορίας Αύτών Αρύονται έν γένιι οί τΑς τοιαύτα; πατά Γραικών έχσφινδονίζοντις αίτιάσχις Απδ πραγματιίας, «ίς Ας πολλή προσγλνιται ι τιμή, διότι, έάν σκοπδς ήμών δέν ήτο ν' Αποφόγωμιν . πβν τδ δυνχμινον νά 8ι«ρ*3ίση φιλοτιμίας έύνικιή;, «ύκόλως ήΗλομιν ύποδιίξιι τΑς παχυλά; Αντιφάσιις. καί Απάτας, «ίς Ας πιριπίπτουσιν οί τοιούτοι αύτόκλητοι έθνογράφοίι "Οσον δέ π«ρί τής έν τή έώνοβυν*λ«ύσ«ι Αντιπροσωπιία; τών .Βουλγάρων, παρατηρούμιν, δτι δ τρό πος τού σχηματισμού αύτής «ίχιν όρια»ή δι" «ίδικών ίδηγιών τής βιβαστής κυβιρνήβιως, ήτις χαί έπικυρώσασα Ακαλού*ως τούς ύπδ ταύτης τής έάνοσυνΠρόχιιρος Αλλ' Αρχούσα Απόβιιξις έστω, δτι, χατΑ «λιύσιως συνταχδένπας κανονισμούς Αντγνώρισι τήν νομιμότητα τής συγχροτήσιως αύτής καί έ*«το πέρας αές τδ πιρί τούτου ζήτημα. Κατά τούς λόγους μάλότα Καί ταύτα μέν π«ρί τού λ«γομένου χαταβιωγμδύ τή; γλώσσης τών Βουλγάρων έν τοίς σχολιίοις. ■'Οτι δέ’έπροχιιρίζοντο καί προχτιρίζονται ί«ρ«ίς βούλγαροι χαδ’ δλην τήν Βουλγαρίαν έξ αύτών ιών χωρίων,; ένδα έμιλλον νά έφημ«ρ*ύωσι, καί δτι Απινέμοντο τά· έχχλησιαστιχά δφφίχια «ί; πρόσωπα έπί τούτφ Απδ τών χωμοπόλίων ή χωρίων έχλ«γόρ«να, τούτο έστίν όμολογοΰμινον παρά πάντων *. Ούδέποτ· οί Γραικοί έδιώρησαν τούς Βουλγάρους ώ; κατωτέρου; ή ώ; ύποτχλιίς’, ώς λέγουσι «νές. Έν ταίς έχκλησίαι; αύτών έχχληβιάζοντρ, έν τοίς σχολιίοις αύτών έξ«παιδ«ύοντρ, έν τοίς νοσοχομαίοις αύτών ένοσηλιύοντο ώς Αβ«λφοί έν Χριστώ όμόάμοι. 1 .H'roÎh. ίοΐ'Μοι-, • 'Pwodoç *yyf Ιος, ft58 o»À. 949. • juafoç, 0>i-67t. * IfyaxtuNi 0i'H>6»r, Î8&9 * .iôyoi Στ/φάτον τού Αντιπροσώπου Τουρνόβου καί αύτού τού βουλγαρίζοντος τύπου, ή κυρία έλλιιψις τών παρά τή έόνο- ' 1 Ihyi ter ιρβκοί’ x«V 93. aii, 8. ml rai· tyotoi x«l Te»»· μ(0β»ν jrrA.. Ofâ. 8. ’ *4 π à kt ^0 iç, o» ώς πνευματικός προαστώς ό χατά τήν Άποχάλυψιν έχχλησιαστιχήν τιμήν χαί τάξιν. ’ Αγγαλος11 χαί κατά Παύλον χυβαρνήτης ή ποιμήν ή Εϊδομχν Ανωτέρω όποίά τινα ίφρόνει ή έχχλησία έπισχοπος ή Αρχιαραύς, ώς βητώς αύρηται έν ταίς χαί συν αύτή τό σύνολον τών όρθοδόξων περί τού έπιστολαίς τού Αποστόλου λέγοντος- „Πάς Αρχιαραύς λεγομένου πατριάρχου Τουρνόβου- έστω τούτου πολλφ έξ Ανθρώπων λαμβανόμανος, υπέρ Ανθρώπων καθίστα- ο έπισημόταρον παράδαιγμα τό έξής Μιγαλυνθείση; τής βωσσιχής έπιχραταίας χατά τό ται τά πρός τόν θαόν.“ *’ Αύτήν δέ τήν ύφ' έχάστου έπισχόπου προστατιυομένην έχχλησίαν 11 ώνόμασαν ού τέλος τού 16 ο·· αιώνας αίς Αχανές κράτος, ό τσάρος Ηεόίωρος·, „αί χαί έπιθυμών vi έχή έν Ρωσσίφ It 13, xal Prett^ fOritxd, 1659 πατριαρχίαν, Αμφαταλανταύατο δμως, ίνα μή πρ^οσβάλη 7λγοι α,./οι 6 · τά διχαιώματοΤ τοΟ θρόνου τής Κωνσταντινουπόλιως ’ La irurt élargi grec, arl. 5. — Praaea dOriaat: 1657 . διά τής Ανχξαρτησίας τής βωσσιχής έχχληαίο^ - “ συνgr(il>ovagior· 13 xal iorllov 4. ,χσκοπχίτο δέ μ«τΑ τοΟ τότ» έν 'Ρωσσίφ Απχλθόντος • Briavtlt. 1661 άχμιλι'οι 15. πατριάρχου Άντιαχτίας1, ,πώς Αν ούτος ήδύνατο vi * Bar lyagia (v.Cewrrier d'Ilrieat, t66t ua^iior 9. • "θρ« «ν«Ζ<υβ.ν Μτγγονώς i'. συνχννοηθή μττά τοΟ οίχουμχνιχοΟ, ούτος δέ μ<τά τών • Mommy Pnat ir Prtm fOriexi. 1657 μαίαν 3. ’ Javumad da Corutaatiaaida Ir Prwe dOrierd, 1657 àxgiUov 36, * Μάρκον XVI, 15. * Hpit ΓαΑπιβς HI, 38. ·· Kervaravrlvoi· ΙΙΙχονάμοι·. Hn>f io» r (»<»»' ώ μανί κων )β1μάν. «νλ. 93. 11 XxovoAiV'C U. 1. xal Κΐήμης· <6>a Οίχονάμον, al·- rd*<. ttl. MB. ·· ίήώς 'Kfigalai-t V, 1. *■ Blixr ΙΜχονάμαν, avrâlh, atl. 93. αημαΐαναις γ . 1 Ψαίμος ÇX ** • -I’ Ilîtgov I, 17. ■ Οώτονόμοι·. m ro’ll·. όικ. 39(a). * lla^.ialr καί ιής 6'. ,ί χαί γ ’ ι5ν η rit /■ , a Ulxeyfyar·, avroSt, ar). 363 α^μ. fP«a«c iW G. Hfiihem. iti tU· ’ .4γτοΛ>< ari, JÜÎ Λ 1M SYNODI CONSTANTIN'OFOUTANAB, »880-1871 1» λοιχβν ίαρχρχβν Mi P·»' Λήβ t* ** Ανατολή-ip- A βΜΜ ΜήτχΜ^^^ίακσης, οβτ’ i πφρχίαν Ιχβ χαλιτιύοδόξου γραφικής ίσρ^χίας.* Άχσλοόδβς Μ «0 χήν, ata χυροαρχαί χαί xvpu^i τής ixapxüç Ac ίννάστής χολιτοιό;. Ή ,χχροιχία* μου, ή ,Ακιμ·κή·, Ά ,χοίμνιίν* μο», Αρχαβστν tva χαί σαφβς ίχφρΑ«Μ καί σαμνβς τδ ύφήΜν Α(ί«ρα wO lapa» κοιμίνος, βστις χαριιχΚ Μ τής γής κβιμαίνααν τήν ixxXqoiav τβν κιστΑν, χαί τούτο μόνον σχουδΑζιτν, ίχνος χαί τούτους ματΑ τήν ixi γής χχροικίαν Ανα8αί{ή ,συρκολίτας τβν Αγγίλβν αίς τήν ίκουρίνιον κατριάρχου i*WZeM t* B* ΑγΜΜσφανκς «ατρι'άρχην χάσης Μοσκοβίας' οδν μηηρημβλίτην ΜΒαχος ΊΑβ, χαί ΑνακηρυχΜσης τής Αναξαρτησίας t* ixχληαίας τής 'Ρνσσίας ύκύ συνόδου «ιγχροτηΗίσης tv Κιάνσταντινουχόλαι, Ιταρον Ανοφύη ζήτημα. Ό μα* χαριάκατος Ίββ τρίτος ήξίου μνημσναΑσσΡαι iv τοίς ΙαροΙς βικτύχοις1, Αλλ* ol τίσοαρας χατριάσχχι οόχ Αναβίβασαν, Ιχόμινβι τής iv Itpotf χανόσι δ'αγιγρα^ μίνης τάξιινς τβν τισσϋρβν κατριαρχών. Aii «ai Μ χράςιας γινομίνης Αν Κανσταντινουχόλιι Αρίσβη ή τάξις ττύ χάτριίρχου Ρβσσίας Ας κίμχτου iv τή όρίΐοβόξφ hoûàplç, τβν χρΜβαΐβν τβν χατρι^χιχβν δρόννν Άντιοχιίας χαί ΊιροσολόΐΜίν, χαίτοι Mptχίνβς Ιλαχίστβν, τιμηΜχτβν δμ«*ς, ώς ώΑί, καρά τφ Αχχ>,ηβ:φ Οχίρ τδ χατριαρχιίον τής Ασυγχρί'.βς χολυανβρβχοτίρας χαί χλουσικτίρας ίσχυράς Μο- ι L χατρίδα, δχου τό ΑλήΗς ήμβν ύχΑρχαι χολίταυμα* *. 'Ολίγον πρό τής Α&σαβς Ανατρίχοντας, ιί τις ΑνΑγχη χαί κροσφΑτου καρχδιίγματος ίχ τής ίκχληοιαβτιχής ιστορίας, ιύρίσχομιν τούς μητροκολίτα; τής κολυανιίρΑ- χου χαί πλοντούσης 'Ρβσσίας Μοσχοβίας καραχαΜζομίνους' ίν τή συνόδψ Κβνβταντινουχόλΐιας Ας iaotyffφους χαί όμοτίμους ίν Χριστήι Αδαλφοΰς ματΑ Αρχιιρίβν, <ίς οΟς ή χάλι πότης τβν καιρών μχρδν αίχαν Αφήοιι χαί τούτο χανίστατον χαί μόλις Ακοζβν χοίΒ μνιον. Atari δί τούτο ; Αιότι χαί Αν Ακόμη, Ας τούτο οχοβίχς. < Λί αύταί Αρχαί βιίχουσι καί τά τβν Αχισχοκβν Ανάγκη γανίσ·βι χολλαχού, οί όρΜβοζοι Αρχιαραίς ή τόπων κατά, τήν άποστολιχήν ίχφρασιν’. Αί τά αύρίσχβνιαι ίμκαπισταυμίνοι πολυαιδή χοιμικήν ύπηριπρβτα iv τή ίχχλησίφ φίρο-υσα: Απισχοπιχαί ίβραι σίαν, Αλλ' βμ«ς ούδίκοτα ίχιτρίκουσι τό κοσμικόν τφΟτο μίρος tva ίξασχήση βλαβαράν τινα ίκήραιαν ixi ιίσίν, αί δκδ τβν Αποστόλων αύτβν ίβρυΗίσαι. Ή Αποατολιχή αδτη Ιγχατάσΐασις τής ίκχλησίας ίν "Ρύμη τού ΑρησκαυτιχοΒ χαί ίχχλησιαστικού. Ένούνται ίν ■ Ιστίν ό τίτλος, βι' ci Ηρυται ή π«ρί άποπλιιστικής τ^ κροσΑχφ τού όρ*οδόξοις Ικισχόχου 8ρησχαυτιχαί όπιρο/ής χα! 8υναστιίας Απαίτησις τβν παχιστβν. τα χαί κολιτιχα! λαιτουργίαι, Αλλ' ού συγχίονται. Εξ Καί τούτην μίν ούδίποτι ή όρδόβοξος ίχχλησία αύτβν τβν χρβτναν αίΑνβν «ύρίσχ'.μίν τούς Αρχιιριίς κατ' Ανάγκην χα( βίκος διχάζοντας χαί τοίς Αρχουσ-. καριδίχβη, άντιλίγουσα, δτι iv τή Ανατολή πολλοί Ιν|.σι τοιούτοι φωστήρας τού νοητού στιρανματος, συμκαραχαίαζομίνους χαί προστασίας πολιταιβν Ανα κολλ'αί άχοστολικαί ίχκλησίαι, άς χατίστησαν οί μ^- λαμβάνοντας*, διατηρούντας δμβς Ααίποτα τήν κρδς χάριοι Ιίίτρος χαί Παύλος χαί Βαρνάβας χαί οί λ®'·- Αλλήλους κόαγγαλιχήν ισότητα καί ίκχλησιαστιχήν ' καί Αχόστήλοι, ίν οίς καί Άνδρίας ,4 χρίν χληβήναι σχίσιν, καί ούδόλαας ίκιτρίκοντας tva ή κατ’ Ανάγκην χαλβν·, i πρό.τοΟ Πίηρου Πίτρος, 6 τού Ημιλίου κιρί τά κοσμικά άπασχόλησις «ατισχύση τοΟ κατ' Αιμίλιος, ή τής Αρχή ; Απαρχή* ‘ Εάν οί βρίόνοι ούουσίαν βρησχαντιχού χαραχτήρος τής ίαραρχίας, καθ' τοι, κολλά χαΟόντις 6χίρ τής Ιχκλησίας, Αν»ρωκίνως ήν ,ίιρβς τις Αρχ« χα! ίιρβς Αρχαται**. Ού-.βς οί ΑσμιχρύνΑησαν, Αλλ'.δμως Αχχλησιαστιχβς χα! τιμβν- όρ*όβο(οι ΑρχιαραΙς* συναρμολογούμινοι αίς ίν άλοται προσηκόντως, διού βί ιύβοκούντος, τάχ' αύριον1C μιλίς χαί Αρτιον σβμα, μίαν Ιχον κιφαλήν, τόν Χρι χάλιν Ισινται χαί κλούβιοι Χβί πολυίνβρωκοο ,Ό στόν, διάγουσι κατά τόν νόμον τής ίσότητος τής άληχχυχώμινος ίν χυρίφ χαυχάσβω.* 1 Μή τι Αγίνατο •τνής καί γνήσιας, ,τής ίσότητος τής ίχούσης τό κατ' ( " βιάχρισις ίν τοίς κανσίκταις συνόίοις μιταξύ μκγά- Αξίαν,* Ας ό μίγας atxa Γρηγόριος*. Μόνην τοίνυν άναγνβρίζαι ή ίχκλησία διαφοράν λων χαί μικρών Αρχιιρίων, μιταξύ ιύγινβν χαί μή μίταξύ τβν ίπισκόχβν, τήν κατά τήν χροσι»π»ήν τύγτνβν^μιταξύ πλουσίων χαί πανήτων, μιταξύ μάλ λον ή ήττον φορολογούμενων; Μή τι ή Ιχχλησία ^Αξίαν αύτβν χαί τόν ύχίρ τής Αληύαίας ζήλον, κατά ήμβν Αριβμιί, ώς ή δυτική, τούς όχφβούς αύτής, φβ· ,Οί ίργψ π*ί λόγφ χοχιβντας διχλής τιμής βκως Αχοδαίξη. τήν καίολιχότητα χαί όρΟοφροσύνην Αξιούσδοισαν.* ' Ή ίχλογή τβν ίκισχόχαιν ■ ίχί μίν τβν χρόνον αύτής; Έν τοιαύταις ίβίαις κοσμικού τύφου χαί γηίνης ' Αλαζονιίας ούδίν ίστίνίξιον τής γνησίας όρ&οβόξου τής Αποστολικής Ακλότητος ίγίνιτο ύχό τού λαού Αμα τφ χρασβυταραίφ καί τοίς καρούσιν ίκισχόχοις*. διδασκαλίας. , , Άχολούβαις δμβς 8ίν ίκιτρίκατο αίς τούς όχλους * διά Αύτή Ακόμη ή χρήσις ή μβλλον χατΑχρψης τής , . λίξιως ίχαρχία 4χοδ<ικνύ*ι Αγνοιαν τής ίχκλιμηαστι- τάς. σιάσιις· καί ταραχάς** τάς συμβαινούσας, Αλλ' κής γλάσαης χαί ιδίας, χαί γίναται αίτια μνρίιον Α*ηταί« ή κοινή κάντβν τβν ίχισκόκνιν ψήφος'1. . Ατϊχαν αυλλογιαμβν. /Ατοκος,· λίγ« ίκίαήρ^ς τις Καί συνηβροίζοντο μίν ούιοι κατ' Αρχάς κατά τβν καί!' ήμ*ς Ααολύγον *, ,Ατοκος χαί τής,τβν ίαρβν χαρτόβους** κρδς διάλυσιν τβν ίχάστοτα συμχικτόνκανό.αν Αχρψαίας Αλλοτρία ή χατΑχραοις τοΟ τής τβν ζητημάτβν- τούτον 81 αόξομίνβν όσημίραι, συνj ίκαρχίας ίνύματος.* ΟΜαμοΟ τβν ίαρβν χανάνινν 1 ίστησκν σύνοδοι διαρκάς, λαμβανόμαναι ίχ τού ΑνομϊύΑΐ] Ακαρπα, αίμή κατά σημασίαν χολιτιχήν. συνόλου τβν taev καί όμΑίρΜν ίκισχόκβν ίχάστης Έν χαί μόνον καρΑδιιγμα (χαί τούτο ÿaipaUiiv) tm- Ικχλησίας. Τοιαύτην σύνοδον Ισχι καί ή μαγάλη,αύτη ίχχληβίχατάι καραξήγησιν τύ ίφαξής- ,ΜήΜς ίκίσχοπος Αχδ τής. ίαυτοΟ ίκαρχίας ιίς ίτίραν ίβχρχίαν, iv ή σία, Αληδβς όρδύδοξον, Αληδβς χριστιανικήν, διατηρή- τνγχίνουσιν δντας ίκίσκοκοι, διαβαίνω* (τής iv Σαρ. δική συνόδου χανβν γΊ * ΑλλΑ χαί «Ôta αημαίναι τήν χολιτιχήν ίκαρχίαν, ,ίν ή τυγχίνβι 6 ίχίσχοκος,* τέυτίστιν, ίν ή κιίται ή τοΟ ίκισχόχου καροιχία ή ίχισχοχή. Ή ίκισχοχή χαίται χΑνταας iv ίκαρχίμ* ίχ 81 τούτου χροήλΑα χαί ή χατΑχρηοις τής ίκαρχίας Αντί τής ίχισχοκής. Αλλ' ή χατΑχρηοις όκΑρχα χαί χαρίλογος χαί φαυδής. Οδτα Ιχαρχής ίστιν, Αλλ' 1 .4ιτό#«. «iÀ. • Ι1(χί{ϊ«ς I, 55. • 7«arroi' /, 4/· ' \ ·· H Kak X>f7. * ΟώτοΓ0β«·ι·, «ννόΛ, ««λ. 57 ■ β,ΑΛ». III. Μ * "<Αχ ΜΙΜιάιί, Ada jeriai tidal tVidiHaipnMiai, A 'ftivviat (If. 131). l (Λ'. 4>V. A »i«vc Ίβσνίας (g. «λ λ Λ'ΗΜώΜΐ (g. at). A ΠιΑΑμι (Λ. at) ni. ■ Col. Tkooà. l, ST, Do «ρβοοηΙ· AaoMMiko· I, nd 1,4. C. L, De epiMOfoU ooitartta M, ·#, ml t> AdtaMrihM I, K, ' ‘ Ναχνμλνκ «4 JiavroAe?Ιρ»<·χαμίήι* κήν Ιΐρ«ρχί«ν, ιάμ. X. rp. γ, etL tit. * «vtàOi. «11.1107. * /VejOfloe Ah^wCtvaf. ΙάμΜ Λ', rop. a'. »»i- 1. ’ A' χρΑς IlpëPvav, K', a. * itroorvlurai βαιαγαί. H*, f. Aootoiat «woAoo <μ*. ** ΖαναρΑς. Ιρμσινία if .l*»iuulet «m4or. ·· XivaAec A", «. ■* AmootoAuiAc ano. If, ·' rie A' «ai * hniegrleç ,, ---- - ----- --------- 1ST 8TNODI COMSTàITTWOPOUTASAK, 18*0-1873 IM Τοιαύτη ΑνΑγκη ύπηγόρανακ καί τδν καρό το * goon *i SU·» τών καιρικών παρεπττειών αδτδν H . τούτον τδν γενεχδν χαρακτήρα, έφ' ♦ «Miataeu, προφήτου τών ρααριθανών τοές ΣιναΤταις δαρ^θέντα καί τούς παρΑ τού καλίφοο Όμέρ καί τοθ δοντέροο έχουσαν τήρτ .μέριμναν ootab * τών έκκληοεώ» ’. χβταχτητού τών Αγιο· * τόπον ΧαλαχοΜέν πρ&ς τούς λβ MK WSpeVKjJMni · * Μραχαρηθόντας Έπί τού Τορεμίου WO Γ I71S, βτε ή έν llo- Αοιδίμους παηριΑρχας Ίοροβολέμο τδν ποηριΑρχήν Γονρισίοες λεγομένη Ακαδημία τής Σορβόνης * W4« M4· Αχοναμέδος, καί τέλος τδ * •rtv αύτοκρείτορα Πέτρον τδν μέγαν xei ** «ta * κρδς νθθ.ον ΑπιβώψιλανθΑν ρορΑησν ύπό τού πορθητο τήν ΑγιωτΑτην σύνοδον τής βεεβστκής έχχλησίας ί°Τ· σουλτδν Μαχμέτ τού Β". Ούτος «ύθύς ματδ τήν Αλο ματικΑ nva κεφΑλκα, προβίλλουσα τήν tawtv τής ών μττακαιαοΑμανο; τδν σοφόν Γιννόδιον έντπιαηύθη * ,Πατριδυτικής μετδ τής βεεσσεκής έχχλησίας, ή σύνοδο; αδτψ τήν πατριαρχικήν έξουσίαν έπκπών * (ύτυχίμ καί Ιχι τήν φιλίαν ήμών, έν οίς Ιπφψε τά κεφάλαια ταύτα πρδς τήν μηιίρ« τών έκ- Αρχτσι έπ ^ηώών, τήν έν Κωνστοκτινουπόλει μεγάλην έκκλη- Αν θέλης έχον πΑντα τά σέ προνόμια, έός καί οί κρδ * «Καί ύπατΑ/θηοαν, * λέγκι ό Ιστο σίαν, ήτις Ανακρίνκσα ταύτα, Απέκεμψεν όπίσω μετΑ σού πατριΑρχαι. τής δίκαιος Αντ-.φρήσεως, γράψεκια πρδς τήν έν 'Ρωσ- ρικός,. τψ Γίνναδίφ κΑσαι αί έκκλησίΚι Κα ισταντινοοÇ κ *1 αί λοιπαί τών έκαρχιών. ** 1 Οδτβ συνσίφ Αδελφήν έκκλησίαν, tva κρατή σταθερώς i παρικτντρώθη πληρέστατα «ύθύς μ<τΑ τήν Αλοσιν έν τψ έλαβε δόγματα τής όρθοδοξίας ·. προσώπφ τ*.ύ πατριΑρχον τών Ρομαίαν, ώς έθνάρχου, Εύτυχείς καί μακάριοι Αληθώς οί όρθόδοξοι χρι ή τι θρησχαυτική καί ή μή θρησκευτική δικαιοδοσία στιανοί^ οί τοιαύτης τυγχάνοντας προστηίας, οία ή ιτού οικουμενικού πατριαρ/ΐίου, χΑριν, ϋ; ήν έν τώ τής Αγίας μητρδς τούτης έκκλησίας. Εί δέ ποτέ συνέβη vi χειραφετηθώσι tai τέχνα όθαμανιχψ χρότκ όρθόβοξοι διήλθον μοχλούς αιώνας. τινά αύτής, τούτο έγένε<μσυνεπείφ μεγ^ων πολιτι Τούτον ή προοδιυτιχή πορα’α δέν ήλλ',ίώσι κατ' ούδέν κήν Αλλοιώσιων χαί τή έγχρίσει τής οικουμενικής τήν μνημοντυθιίσαν προνομιούχον θίσιν τού πατριαρ χείου Κονσταντινουπόλιος ’, -ήτι; βασιξομένη έπί τής έχχλήοίας, τις ήν χαί βασιλείς χαί αύτοκράτορε; χαί λαοί μυρίανδρα, χαί χώραι Ακαταμέτρητοι προσίφερον φΰσβοις αύτής τών πραγμΑτον. έχανονίσθη ύπδ τού πάντοτε .τδν ιΧΙ'χδν φόρον τού σεβασμού χαί τής μεγΑλου πορθητού, διιτηρήθη Χαί Ανιπτύχθη ύπδ Αλλον ένδόξον βασιλέαν καί τέλος έπιχ ιρώθη έσχα ευγνωμοσύνης. Κρινέτω τοίνυν έκαστος, έέν αί Αρχαί αύται τής το; Ακόμη έν τψ .9φ Αρθρφ τού χότι χοσμαγιούν φέροντος έπί λέξοος * ,"Απαντα τΑ προνόμια χαί αί όρθοβόξου έχχληοίας δύνανται δικαιολογήσει τάς έπιΑτέλιιαι αί κνιυματ-.καί, αί έκιδαψιλινθτίσαι Ανέχαβιωχομίνας βελτιώσεις δήθεν τής έκχλησιαττ.κή; καεαθτν χαί χατΑ μεταγιντστέρας έποχΑς πρός ΑπΑσας ' στΑσεεας τού βουλγαρικού έθνους. τΑς χριστιανικές κοινότητας ή Αλλα δόγματα μή μουΕίπωμεν βέ τινα χαί περί τής ύπδ τήν πολιτικήν σονλμουνιχΑ Ανιγνορισμένα έν τή έπιχρατιίφ ύπδ τήν αιγίδα τής προστασίας μου, θίλουσιν έπικυροτθή καί έποψιν ώφελείας τής βουλγαρικής έθνικότητος. ** 'Βξ τδ βήλον βτι ή διαφορά τού παρόν Έν τή Τουρχίφ ύπάρχουσι Βούλγαρος ήτοι ίν- διατηρηθή. θρωποι λαμίάνοντε; τούτο τδ δνομα, δπερ ούδείς τος ιψδς τδ παρελθόν έν τούτφ μόνψ έγκειται, βτι οί βιαφιλονεκεί αύτ-.ίς, ένόσφ, ώ; μέχρι σήμερον, τδ ύπδ τδ σκήπτρον τής αύτού μεγαλιιότητος διατελοδν*ί χριστιανοί κατέστησαν μέτοχοι νέβν Αλλον ιύερδνομα τούτο βέν θέλει συνεπιφέρει ούδέν Αποκλειστι- ’ Χ χδν δικαίωμα. Βουλγαρικόν έθνος δμως διαίρούμινον γετημέτών .Αλλης φύσεος. Τούτων οΟτιύς έχόντιβν, οίαδήποτε έθνική Απαίτηνομικός τών λοιπών, έχον ίδιον βίον, ίδια συμφέροντα, σις έντδς τής Αναγνωρισμένης δικαιοδοσίας τών κοινο ίδιον κύκλον ένέργείας, τούτο ούδέποτε Ανεγνωρίσθη. τήτων έστίν ασυμβίβαστος, καθότι ήθελε χορηγήσει τδ 'Αφού δλοι οί πολίται τού οθωμανικού κράτους συναπαρτίζουσι σήμερον ίθνος έν, ή δέ έν γένει διεξα αυτό δικαίωμα καί είς τΑς λοιπές έ.ΐνικότητας καί συνιπιφέρει επομένως τήν βιέλυσ-.ν εί; τΑ έθνικΑ γωγή τών συμφερόντων τού έθνους τούτου τρΟ δθωμανιχού βιενεργείόχι παρΑ τή ύψηλή κυβερνήσει, ούδέν στοιχεία τών θρησκευτικών τούτων κοινοτήτων, ών έτερον σώμα- δικαιούται vi έπικαλήτχι, ώς πρός τδ τήν συντήρησιν περί πολλού ποιείται ή σεβαστή κυβέρνησις. ΤΑ έν τψ όθωμανιχψ χρΑτιι ευρισκόμενα λεί I πολιτικόν, αποκλειστικά έθνικά συμφέροντα. Είναι ψανα έθνιχοτήτον ύπέρχουσιν Αρα ούχί ώς Αρχή Αληθές δτι μεταχειριζίμεθα χαί ήμείς συνεχώς τήό έχφρασιν. Ή λέξις έθνος μεταφράζει έν τή τοιαύτη διέπουσα οίανδήποτε θκσμοθεσίαν, Αλλ' ώς ΑπλοΑν πιριπτώσει τήν λέξιν μιλλέτ, ήτις ένταύθα έχει γεγονός, Απλή τού παρελθόντος συνέπεια, ήτις κατά βητήν διοικητικήν σημασίαν έμφαίνουσα ούχί πολιτι- τΑ καθεστώτα ούτε προστατεύεται ούτε πολεμείται. χώς έθνος τι, έλλί κοινότητα χαραχτηριζομένην διά Ούτως έν τή Γαλλίφ καί έν τή 'Αγγλία ύπΑρχουσιν τού θρησχκύματος, έχουσαν, καθ' β τοιαύτην, χόχλον έθνιχότητες, ΑριθμοΟσαι πολλΑ έχατομμύρια, ιδιαιτέραν έν·ργ·ίας ίδιον χαί έντγναρισμένην ώς αύτοταλές βέ έχουσαι χαί Ιστορίαν καί φιλολογίαν, καί δμε»ς αί έθνιχότητες αύται, όες χαί έν τφ όθωμανιχφ χρΑτει,σώμα παρά τή; υψηλής πύλης. Είναι τφόντι πρό δηλον, ότι ή μ»γέλη διαφορθ τών θρησχτυμότών (ούδεμίαν έχουσιν Ανεγνορισμίνην πολιτικήν ϊιχεποβοσυνιπήντγχα χατ' άνόγχην τήν xari ταύτα βιαίρασιν oiw» ιδίαν, ^ΑλλΑ διέπονται ύιεδ τού κοινού διχεΑου. Έστω τοίνυν παρ' ήμίν έκαστος ίλεύθερος νΑ λέτών υπηκόων καί χατέστηακ * Αδύνατον τήν χαί ώς πρός τούτο όμοιέμορφον τού κρότους διοργόνασιν. Έφ ψ καί Ανέχαθαν σοφώς καί φιλοδίκαια; τΑς τοιαύτας έξοιχονομούαα ΑνΑγχας ή ύψηλή πύλη Αναγνώριστ καί συνέστηΛ κοινότητας, πιρί τΑς όποιας συν•πέντραοα π *ν β τι θρησκευτικόν ή μή, δέν ήτο δυνατόν νά βιαξαχθή ύπδ τής ύψηλής χυβχρνήστας Απ' βύθκίας. γηται βούλγαρος, βωμαέος, βλΑχος, ούτων Αρνήσεων δοχοΟν δύναταί σέρβος, βοσνιΑχός, έρσέχιος, γραικός, Αλβανός, xtd ύ. τε Αλλο.' Έπί τοιχαί καταφάσεων έπΑστου κατά τό ποτέ ίνα θεμελιιεθή έν τή πρΑξει πολιτικόν τι σύστημα; Τίνος έσονται ο! Βούλγαροι; οί χατ«χοΟντες τήν Βουλγαρίαν. ΆλλΑ πού έστςν αδτη'; ΈΑν Αναζητή• KtL XI. » σωμεν αύτήν διΛ τής ιστορικής γεωγραφία;, Avi πά 1 Αθηνών, 'ό,’χχλνσ,βαt<χ», inropin;. τόμος .1'. σαν φΑσιν τής Ιστορίας αύτής θέλομε» εύρεί καί νέα ονΑ. Μ, * 1»· μέχρι τού Πύργου, πρρΐλ«μβπυ»έι>ήέ Λφ» μέρος τής ι ττ Μ τήν χροοδρόίαν Mc μητροπολίτου aai Mc β«ηδ·6 Μμ* , Ιχόν οφραγέδα έδϊαχήν Wav aai έχ«βροχής, τήν άνη Ιλλυρίαν, aol ·χΛ» fa * «lc * δαοδύατις τού σαν τήν Meaaloviav μέχρι «· 1p Μ * mIIM «Ôv9aai< faifa< * * 8μ«», ««λ ΙδΟ-δ• VM« Im. XL, «οΐήβηο. ώ «4 όμ«αφΜ> Ιλ 1Μ, άσνΡμ. t» IhknMn, Μ fairano, — *«■*, «άΙΜ 8YNODI CONSTANTINQPOLITAN A·, 1BB0-18ÎS HI ' Ή αίτηας εΛτη, βοαζομένη tai τής ιδέας, ta Α φελεγενών tw» εύσβρών χατοίχεαν Ιίραολάβα; », έκANtapApac Ας «ρ4ς τήν έΑνιχδτητα ai noiuavêpasxd- όφαρε πολλΑ ήΑιχΑ τε χαί ρυ«χΑ κακά, διηρέΑισεν τηροι AatoaeoAi toMWOvMu ν' AvTtapeoasusùasvxau uni δΑνες κατ' Οντας, Αδβλφδν κατ' Αδελφού, «api Αν οίΜχΑβτχραν έν τ) νυνόδφ, «Μέν χηριέχα IMÇev ηίς ΙΑακ Αχαλεγίαν ai; τόν Οψιστβν έ αίτιος. βοηλγαραΪΑς ή μή ΑακκοκΑς, «al isnpivu; fiwdpsta Αιατχλούμτν «tetpAoxMg τής όμετάρας δτιοτΑτης ν* ονγχηρ *μ <ν ήμΑς αύτοός, δτι τδ «api αχηματΜρο· χαναγτύτητος τέχνη έν xupiy πβδήνια xxi δοώλοι τής αυνΑΝον (ft ** " ® ί* »* ή»® έΑνιχδν ζήτημα ταπεινότατε». μχταξύ ΒουλγΑρβν xol TpotaAv «ai «ριορίζιτ® taΆνΑιρος Μηζαράχη; έρχιμανδρίτης. χλησιαστιχΛς έν τοϋτγ τφ °V ^ * ΑΆρχουσιν Νραγβ Αλέξανδρος Λάσκαρι; Αρχιμανδρίτη;. έχχλησιαστιχέ δικαιώματα, Ατινα δύναται ό χληϊυαμδς Γερμανός ΓρηγορΑς έρ^ιμανδρίτης. νΑ χορηγήοη *ΐ» οίανδήκοτ» έχισχοκήν. ΕύατΑτος Κλεόβουλο; Αρχιμανδρίτης. Γρηγόριο; Γώγος ίεροδιάχονο;. 'AvaupaXatoOvttc τ' àvattipv βλέαομτν, παναγιώΞενοφών Ζωγράφος. τατχ δέσχοτα, σιβασμία χαί Αξιότιμσς όμήγυρις, δτι Ήλιος Τανταλίδης. έχ τβν όκτώ ιτροτΑσηνν τΛν έχ’ όνόματι tSv Βονλ- Σταυράχης Άριστάρχης. γέρ»ν γινομένων, ·ί μέν τέσσαρ«ς, ήτοι ή xrpl έχ'Αλέξανδρος Καραδεοίωρή; *. λογής τοΟ χατριΑρχοο καί ή χβρ! έχλογής Αρχιχρέχις Έν Κωνσταντινουπόλει, τή 4 Απριλίου 1864. χαί ή χχρί έχιχνρηγήσιιος, παρουσιάζονται ύπό τή; ριχτή; έπιτροχής ιό; λ»λυμέναι - αί δέ τρχίς, ήτοι αί Β 1 Κό.ι/ έ'τ,ιΠΡ/ήΐ ft->» xaro<’«wr Kor/À4 tçt Πρ+oÀftffaf «api συστάστβ·^ βουλγαρικού έδνικού σομβουλίου, ' Ί(<ός rei» .war^pe» rij» m ftytt ftor^ t»i «ie ;·<«, 1961. tf *À. 168, <·ι Αναρέρονται «ί; ιδέας γτνιχή; άρμοδιότητος, xxi τι- Η- ιζ Ner Â; a(»ty i * *Λμ· ÎÎ. »·'(♦· $· λιυταίον, ή xtpi σχηματισμού τής συνόδου άνττχχτ* Sude» Bnltf *ronim conditione· faatori ctlwo evertere έστη βι' Αλλης, ήτις, χα®·' ê μή ποιουμένη λόγον ούτβ coueti rant Gfmcj in altero libello qven ntpote minori * mo xapi Γραικών, οϋττ περί Βουλγάρων, δέν Αποτελεί τού menti neftigendum dnximmu Hebeter tnm in roinnune : T>i »»■ λοιπού ΐέρος τοΟ βουλγαρικού λεγομένου ζητήματος, rp *1«'βΜ»»ϊα .vrp? rer/oi Ajtrpxoi' ζέμ^μαίος. p. 6-10. tum τού ζητήματος τούτου, δπερ, χατα τήν όρ®ήν έχφρασιν ,Λ apnd («edeon. ojCdU, p. 104-11. 30. RAPHAEL POPOV RENUNTIATUR MODERATOR ET ADMINI8TRATOR.8INE CHARACTERE EPISCOPALI, ECCLESIAE UNITAÉ RI LGARORl’M· 1865 martii 16. gari Raphael Popov, cenauerunt aupplicandum aanotiaaimo domino nostro, ut eumdetn aacerdotem renuntiare dignaretur ecclesiasticum praedictae, na Cum gena Bulgarorum catholicam religionem tionis moderatorem sub dependentia laudati vicarii recens amplexa iterum iterumque apoatolicae aedi apostolici patriarcbalia Conatantinopolitani absque enixaa obtulerit preces, ut nascenti eorum ecclesiae charactere episcopali, et pro nunc cum titulo administratoria ecclesiae unitae Bulgarorum. Quam vir propriae narionia ac ritus praeficeretur, hinc eminentissimi U>aO^s sacrae congregationis de Pro quidem eminentissimorum patrum sententiam, in paganda fide negotiis orientalibus praepositae in ■ audientia diei 14 eiusdem mensis februarii ab infrageneralibus comitiis habitis die 13 februarii proxime seripto secretario relatam, sanctitas sua in omnibus confirmavit, et hoc sacrae congregationis decretum elapsi, attentis informatione et voto praesertim re verendi patris domini Pauli Brunoni archiepiscopi expediri iusait. Taronensis et vicarii apostolici patriarcbalis ConDatum Romae, ex aedibus dictae sacrae constantinopolitam. nec non perspectis bonis moribus gregationis, die 16 martii 1865. constantique studio, quod erga catholicam eccle Alexander cardinalis Barnabô. praefectus, siam plures per annos ostendit sacerdos ritus bulloannes Bimeoni, secretaries D^crrtum .«arrnr dr Profwjtmda Jidr pro ittgotiit ritu· orinitali·. 31. BULGARI 1 NITI ADRIANOPOLITAN1 IN EPISCOPUM PETUNT RAPHAELEM POPOV 1866 iulii 16 27. Ha anoso aacoaoa^eocsMeexcmsu >-s-aa Λ-r-pa Uaojta SpMuMfà aaacsaso aynscmaaaa. A aa grandow omtooiftuw ounutigtimr Pini Hnnin svcoire apostoKfUS. Grandeur. f Bamc aneoKOtipeocB-bmeHCTno ! D I Ut» fiaaroaaTbTa Boutua. hh* AoaouoAuncaPar la grâce de Dieu nous soussignée Bulgares luuTB EjapnencKa Btnrapo-Kanwiutia. itapaAnaun catholiques d Andrinopie, jouissent depuis quatre ans XpphAU «eTupn rojuna on GaarojtannaTa, rohto des bienfaits que sa sainteté le. pape Pie IX selon neroao aehcarrelÎmecTBo nana Hua IX 6aaro- notre désir a. bien voulu noua accorder en faisant noan as na aanpaaa. kxto hi pautonoaoma a ordonner et nous envoyer un prêtre de notre nation, acnpara eaani. aapoaeaa nam cnameanarb no qui. pendant l'espace de quatre ans, par sa douceur uameTo amaaaae. κοβτο m> npo.Ttaateaae aa «e- et ses instructions pastorales a rempli nos cours τβρβ coaxa·. caosTa cn κροτοττΗ n nacTap- d'aliments spirituels. Bien contenta do ses in caa aacTaBJteaaa. ae Maaao amt-inn aamara structions, de son enseignement et de ses bons c-apAqa c% ayxoaiia nama. 3aao aonena aaM exemples nous osons aujourd'hui par notre présente Tai>pxb MKoro ora risa aepoan naiTaaaenaa a lettre nous prosterner aux pieds de votre grandeur noyxeaaa a aofipa npaxhpa. cx-heua aaec-i. et vous prier de vouloir bien agréer notre unique uhcToameTo ca aa apanaaeeMe ιιρΑιτ. noirhrh aa et humble demande d'aujourd'hui : ssune BBcoaoopeocaameaeTno itam na Hoanae aa fiaaroaojune aa v»iTe Nome a Taaa Hama eaaei CTaeaaa a noaopaa npoa6a: • B ta^nJari® ungngstimis 4s Prapsganés Ma Conçu, naarnui» voues XLV. 1*3 8TX0DI ΟΟΪΒΤΑΜΤαΟΡΟυΤίβΑΚ, 1880-1873 164 In vérité, Mamin aa clergé grae.sc'eet-44ire ah Boacrnaa, ββ* βμο Marne unuopuB auge A rpkQBoro Ayxomumo, ni xa pbeatra au*» patriarche grec, nona areas ou eiaq am aaparevèat, aamo mm l'amm AÀtt Al* Λ^. rpiim· κητρηκ-κ, n aptaa S m*. ■Wro ■ rofrbaa βμβχμβ, saw smaxme amp ca am effrenehh do hri ainsi gee 4a see mauvais anpaam or* aero a on aaroaaaa an a uymxB pssstoun étrangers à bom. at osteite de aeon aair aa aan eacrnpa, a aa aogap* a* co spw*- b la rnüe égUso de Jésoa-Chriot notre nsère, I'emexaaatrh a apanpaam aaraaaM xpacraaa bramer et reconnaître son chef le Mint père Pie IX, trapses xaiaa a npauoeaamra aa Benn·* rxaaa qui Mt le vrai vicaire 4e Jéens-Chriet, ee gel do caararo orqa aaua Πω IX, bo*to e bctbbbx* pais ee temps, price A Die*, ses» comble de joie. uxtcnm aa Hcyn Xpacra on reran aaoaM-a, aptainaxMe, xana Bory a ao xaeatea-a χβΗ·* abb ce sheens a paxocma! Plût à Dieu que non prière· soient agréées par ' Aaaao Bon iy* samara moaSb a npoxaaatn AHarl aa caanro οτη a* μβογμ πΙτ«. Hi. to·» κητο eropaxMO an* ■ cap. bbto ce Dpnc-beABxnxMe n Ρβμοκβτ» t^apnaa, το sa mara aenpssTean npun on sasacrb, uextoataxa Aa npiuTT, bn. Aa ae hb odeatioBOSBàTb bcbkB Aeha a vacb ι-i· aciaaua aettpsAsasa yκόρη. Toaa tbxho fincao nopyraaae Mme ao corn ace n>pnaMo, aaro aaaaaxxe bt> npAAara ca. Aa ra ocTaaxM-b a Aa ae cnymaMn rayuocTSTa iui aaiAÔTo rh aaro o* aafinyaueaa, ae BaatAara acTauara a aesaam mo roaopan. - Ητ> Toaa tbxho Mcobctbo aaTo craaa n HBCToame aenpuauo. aa* noB-hnc ksto ca oraeooxa a ao npaBBTencTBOTO c-b paaaa ^aopa n-bpxy sa (a uhin. aa* ηοβββηβ n aamo), aanoAsp-b boabmo on ' rlx-b, noaaa a to cbmo Aa an nphanpa a ae aa le bon Diev et qa'il accorde dp longs jours A notre très saint père. Mais ecoomplissant cette œuvre, c'est-à-dire en nous unissant b l'église Romaine, nos ennemis les Grecs, envieux do notre bonheur, ne firent que nous B inquiéter chaque jour et h chaque moment par tontes sortes d'outrages. Jusqu'à présent nous avons supporté cUs outrages, en disant en nous-mêmes qu'il faut les laisser et n'entemire plus leur folie, puisqu'ils sont égarés, ils ne voient pas la vérité et ils ne savent ce qu'ils disent.. -Mais leur fureur étant devenue actuellement insupportable, et surtout depuis qu'ils se sont adressés au gouvernement formulant plusieurs re proches contre Bous (et nous innocents en tout), le gouvernement dirigé par eux commença à nous mépriser et h ne noua écouter en rien ... caynta n aamo! ... ■ Les pauvres payêenta unis endurent les mêmes Toaa scTOTo ae msako npnan a’ Mabbtb neAaaeaa Hmuihb on caosTe cs ynpaaareaa choses de la part de leur sous-gouvérneur ainsi MBAnpa a a nonine on TyaamaoTo trhcnio .que de l'autorité supérieure locale. uaiaacTBo. A toute plainte qu'ils adressent et h toute afThis*. aa bcmko caho ynjiaKaaaae b sa Kaxaa Aa e ao npaBÎ|TVACTuoTo paOora, «aro sty ca i ; faire qu'ils lui soumettent, l'autorité leur répond nplACTanarb .oTroaapa bm* ca ira oabo npsa- d'une manière méprisante, disant: „Alles-vous en d'ici Vous désobéissants, et donnes là ce que l'évê plBBe Taxa: „Hj«rre es on. TyKT· γβαβ βτββτγμβ que vous demande; payes lui, ailes ches lui. c'est lui qui est votre chef; nous ne reconnaissons pas l'évêque catholique que vous nous montres, celui-ci n'Mt pas un évêque, mais il est prêtre. Un évêque doit avoir une maison que nous connais sions aussi. Cependant où est la métropole de votre évêque et où se trouve son konakT 11 y a ApyraTB ΒΛΒΑΒΑΒ, Ty*b uapcKsa MUMam-b, ■ plus : à l'exemple des autres évêques, où est son re udASKa tipanoanaTT. on. IlaparpaAi. a npaveBT. présentant reconnu et envoyé expressément de Constaatinoplp pour assister dans le medsliss impérial?* uaponuo aa tob·???1C'est dans cette position pitoyable que nous nous B-b" Tatcoaa acanix-çno noAomeane exa sb* n> uacToame naeAso a ceaaTa, ητ> TaKosa aa aanaMO trouvons, position qui nous est faite par le manque sama npbocnameBCTBo. a ae ra Apyro, bbto bb* d'un évêque. Masbtb rhxBMb bababbb! 3eueTe npovoe aa noBopnTB sama ao Xpnera Daignes donc, mouMigneur, recevoir la demande •taxa .a cayra a oMpuere BuauaBBe bb upon- : > do voa fils et serviteurs en notre seigneur JésusCara BM-b, b kXto taaropuyMBB a Tepaa stexa- Christ, et comme protecteur raisonnable et télé de τβΛΒ a ηοκροΒΒΤβη aa cbbtoto CMASBexaé, la sainte union, aocorden-leur up évêque qui leur (BenoKopanuB) a Aa*Te rau-b πιο arsa bubabBaTB, tutareTe ca, xa*Ae npu aero, TO* sb e rnana. Home as* Apyn, BaaAaxa BaToaxKb, mo nasBaTe naif, HenonuaaaMe; Toil ne e βλβαβκβ, bo e nom,. Βαβαβκβ Tjrb6na Aa sua Kvnam· b Aa ro naafiue a an*, ht> to* pa* »y e linrponaaaara η γαΊ try e Konaica? Home bo* ity e KaXTO 6aaroK3BoaeTe, mmiui bb οββ6αοτ« bb ca npsABgeB-b aayaaaarb asaAasa n Taxoaa amxocrno aoAoamane, CHaCxeTe hb xoaairb bb, » Ji n npbaoatAB AyxoBBo, xarro a uOASTbmbo npbja npaBBTeacTBOTO ... II. Taxa kst<> cue yrtpeaa aa Bamerro ram uaca nteMBBe. ne seme oa onrswere ora nacroxuisTM hb eABBCTBeus nonopna trpoeCa, bbto bb ■p*KononostKTe aafipaaua ora aapoAa βλααβββ ότι» Pa$sBna, ko*to Aueea oe BSMBpa npdura ABA6TO bb. uoBBsam. ora Baca Bt Uapurpajra, :«a to, cx-bexa as ca aapineirB aa acirAa aaau ne* noKopan sa Xpacrb taxs a cayra. convienne daM cotte position pitoyable, aceordes-le leur, monseigneur, car il leur est indispenMblsment néosssaire pour Iw diriger opiritueUement ainsi que eivilomoat auprès du gouvernement. Ainsi, étant persuadés de votre bienvoiUaaee oevers nous, vous no rofiraeroB pas notre demande présent», en eouMcraat -pour évêque l'élu do la nation monsieur pop RaphaH, qui, appelé par votre . grandeur, m trouve à présent à Constantinople. Noue neons noue nommer pour toujours vos très humblM Us et serviteurs en Jéoaa-ChrieL Andrinople, 16 juillet 1866. Expeae. 15 SMB* 1866. (L.8.) Jlyne Kypros-a, — Paso Kyproara, — Hefino Hxua, Marea (Inas-a, — CtsIko HaaBOBB, — Powe Paxe, — .lyaay Hnasoara, — E tano ToAÔpouu, -r Hbbobb Craaera, — Baourb IU ■· ► SYNODI CON8TANTINOPOLFTANAK, 18éO-187S IM -Μηηηφη, — Xpncro Mnrpe, - Haan Àemno, — Α·5·'> Αηχητρ·, — Hmura Xparroax - Tanan Αο6ρ*ι — Γοορπι Tyanoea. — Haryar» Kocraxanx Hepaao Henry, --- X. Jlyaa. — Moeuexa Hemyenam. ' 3â. I PUTS PAPA IX RAPHAELEM POPOV ADMINISTRATOREM ECCLESIAE BULGARAE UNITAE AD EPISCOPALEM DIGNITATEM EVEHIT· I8U angusti 4. JUie Rtfittti Ptftt pntigUn aAmixittre- . tort sposTsliro ecctainr Myorss mutas, Pit’s pspa IX. Dilecte fili, salutem et apostolicam benedictionem. munia recepto apud eoo ritu peragere valeas, et nova auctu dignitate, non solum nationi tuae, ve rum etiam exteris maiori ais in honore et reveren tia. episcopali quoque charactere decoraveris, omni bus rei momentis cum venerabilibus fratribus nostris sanctae Romangg ecclesiae cardinalibus congrega tionis fidei proflandae pro negotiis ritus orientalis Magnam auimo nostro consolationem affert sin gulare studium, quo Bulgarorum natio erga catho licam fidem exardescit et ad pristinam cum Romana expediendis sedulo perpensis, de eorumdem vene ecclesia unitatem reverti satagit, a qua maiores sui rabilium fratrum consilio, te, dilecte fiti, ad episco misere desciverant. Quod potissimum studium ut, palem dignitatem evehere constituimus. Quae cum quantum eum Domino possumus, foveamus, nihil B ita sint, a quibusvis excommunicationis et interintentatuni relinquimus quod spirituali eiusdem na dicti aliieque eocleeiasticia censuris, sententiis et poenis quovis modo vel quavis de eauea latio, ai tionis consolationi et emolumento esse posait. Eo sane consilio selectos nationis illius oratores hic in quaa forte incurristi, huius 'tantum rei gratia ab solvente* et absolutum fore censentes, te hisce lit alma urbe nostra humanissime suscepimus, et loseteris episcopum de apostolieae nostrae potestatis phum Boltolski presbyterum, quem ecclesiae isti plenitudine eligimus, facimus, renuntiamus, tibique Bulgarorum unitae apostolicum vicarium constitue ramus, mintris ipsis manibus episcopum consecravi omnia et singula iura et facultates tribuimus, quae episcopalis ordinis proprie sunt Porro praecipimus mus. Ubi voro propter improvisam atque diuturnam atque mandamus ut episcopalis consecrationis mu huius antistitis absentiam catholicos bulgares veluti nus, emi tholicae fidei professione iuxta for gregem sine pastore haerere intelleximus, primo eo mqm ab U no VIII praedecessore nostro reeorumdem curam tam civilem quam spiritualem proba tissimis sive eiusdem sive alius nationis sacerdotibus, lendae memta' praefinitam, a tribue episcopis ritus orientalis, ad bulgarum tamen ritum traductis, committendam et communionem habenticensuimus. Deinde compertum, habentes Bulgaria çta'/'sede apostolica, suscipere bus cum hac tenearis, utque ipsis fore gratissimum, si a proprii ritus et. nationis ό administratoris apostolici . ioario apostolico patriarchal! munere obeundo praesule regerentur, te. dilecte fili, in administra _r_______ _________ „__ ____ spondentia firma iugiter matorem apostolicum iis praefecimus, facta tibi prae Conetantinopolitaa terea per apostolieae litteras, quas die XXVIII martii C‘'neat Non obetaitrtras constitutionibus et ordina i huius vertentis anni ad te dedimus, facultate, ut tionibus apoetolieia, cetensque contrariis quibuseumque. pontificalia eisdem modo atque forma quibus orien Datum in Arce Oandulphi, sub annulo Piscatoris, tales arehimandritae uti consueverunt, exercere dio IV augusti MDCCCLXV, pontificatus nostri posses. Nunc autem animo reputantes utilius multo Bulgarorum genti foro, si, quo et saeras Bulgaro anno XX. rum ordinationes nec non reliqua episcopalis ordinis t Nicolaus cardinalis Paraociani Clarelli. , 53 BULGARI ADRIANOPOLITANI PAULb BRUNONI VICARIO APOSTOLICO CON3TANTINOPOLITANO L.t8. L. 8. As aeseee «eroso a^no«VMe«acnM» i-v-ae Assae A se grondeur moBSesynser PetA Bnmem ricmrv fipsoaoan soecsaso^ssjeoroumss as simpsnpirrrus apestelsqus d CMstanlmqpts. ■pem sa llspnqpsds. Bame nneoteo npbocbamencTBo! Monseigneur. Comme nous attendions avec impatience la ré Karo <*i> nenpueuae nanaxiae οττοηορι» na ■amara προηβη, ■ κητο Cbxoxmc st> pas·· pas- D ponse h notre prière et que nous étions dans l'in certitude, noua demandant si nous aurions 1· bon mu toneun», t. e me a· uxaue Huit nu uecTb An ca vyh ■ BsutB nautas caste raaca vpdun, saune heur d'spprendre que notre faible voix était arrivés nacoBo nphooBameucrno xo cmrraro orna, m par votre entremise jusqu'au saint père, quelle n'a ■anaa Mme Tas· name paxoern ββτο nnxaxMe pas été notre joie de voir arriver la lettre de votre nphsn same «χ·ο xa un yahxoMaanare ne hs- grandeur qui nous annonce l'exact accomplissement mero ateaanne ca nemutna ci, naü πνγΑμβ to- de nos désirs. uaoen. Réjouis par cette agréable nouvelle, nous, les 3apaxnaH· nponee ors Tas· paxocraa aosnu* noAUBCauiBTB BTUtrapo-KaTiKtaua ExapuencKaro soussignés bulgares catholiques de Γ eyelet d'Aa«axera, BOMoataxMe xa ranpatra OTT» xa ae ca drinopla. Boas n avous eu rien de pins empressé orronopaim an name sacoao npbocaameacTao, que de répondre è votre grandeur pour lui té cupiarsao a a· npaneceui, exuorxacao ex·· moigner . du fond de nos «buts notre unanime re ■aM roaAiu fiaaroxapaocTb m χ-naoTo aa sa connaissance. mara tepxna. Le renouvellement de notre hiérarchie nationale DwoSaoaxeBneTO aa samara nepaoBBa a napoxaa aepapxaa, a paaoaoaaraaaero aa exaa* et l'ordination d'an évéquo bulgare eèthoiiquo montre • fans gsotytcM de bvpqaU· fUt fr* grans, t. VI Ql n pttamh F «K ttsmmqm t, VU, g, fiH. il 4 SYNODI CON8TANTINOPOUTANAR, 1660-1873 1β7 ■un aapoxen Bimpan Mnuaon, aaao ao>uM abue ne nerono acbcaareaitaBecno bu Hu IX · tan roTon-a ιακηη ab yxoaxeTnopaaa au* aaanrra ayaua. Πρ· ncavmo roua ■■M raro aeeaalMe ο ηη· pbinu xp. ncapnaa, rü cans ■ raw· aeroso acfecaaref niecno, mto mo.ixMk aefiecaaro otub Aa ny* aarnaTM n>Mi> aero τβιυιη Μοηββ, aa aa massa acaaora cbostb hoacnepnaeMa OaaroABTb hbat, HaMbcrruarbim Hcycrb XpacTora, a hsat· ηογοββτη yrgyrnaauir sa MHOraa abra. O6ane, trbTO me ca paABama abue aa aaaaTara xanocTb on» nerono name caxTefiineeno Ha HBCb Buirapere. Home neme upbeTsHew-b on aa ae xpanewb AoOpa HaAduaga ne a ApyraTH hh «ahopoAUH Heme xane nuiro apbue ότι, Aa He 40H- ebiremeut qne aott* saiat pie· la pape Pie IX «at tehjeurn prît à aatisfeire aea besoins Mai·.' de •otrs côté, m sachaat de qnells aMtaièrs sxprisser aatra affectioa et notre attaeheamat aaêera la aaiate, eatheliqae et grande église de Jésas-Chrwt et ea ve·· sa sainteté Pie IX, nous supplions le pèse céleste d'éeouter noo fervente· prière· et de répaadre toujoars ses iBépnisables grâce· aur le re présentant do Jéotm-Christ et aur ses coopérateors en ce munde. Quant au reate de no· frère·, noua ne cesserons paa, tout en nous réjouissant de la faveur accordée par le aaint père, de nourrir le bon espoir qu'il ne ae passera longtemps avant qu'il· ne rentrent en eux-mêmes et ne désirent revenir à leur mère, AaTb bt» rbauanna a noateaaavb au npanpaarb B l’égliae catholique, dont . ila «ont séparés depsis nam, hctbtb ca Mafiaa κητοΑΒΗβοκητη mpnua. asses peu de temp·. on κλητό ca 6bxa OTAbnnna ηοοταββηλ. HaKonetrb. κητο HeanaMue m>in> uotomçtboto Enfin, monseigneur, quoique nous ne connais κβκή me yHaacaaa χοαλτβΒγτβλτλ Ba name uaoOKo sions pas ai la postérité ae montrera aussi sensible npbocaameHCTUo, a rhaa . aamn ycAyra, non hh que nous-même· è votre intervention et aux ser nocpbmaTe AHeeb ct> panaa HyBCTBHTwiHocTb, vice» que votre grandeur nous rend, toutefois non· KBKTo a rh||, to hh ytrbpaBBMn ne rfcan aamn osons .l'assurer que ce· services seront écrits au yi-.Tyra neute 6*.tan> Ha ApyiO MbcTo HauHcaun, premier rang dans les pages de notre histoire na «κ βΉητ, na Had n-bpaarn erpanaua Η· ηο]>οαηβτλ tionale. HI HCTOpUH. H TaKa κβτο me npaexeTe οηκοχοακτοληο En attendant, veuilles recevoir les humbles et MaeToxmtiTK Ha uncTocbpAeiHH OaBroABpeuna, sincères actions de grève que nous vous en rendons KOUTO KBKTo numABTO, te ca ΗβΑοοτύτοηκη ab ici, bien qu'elles n'expriment pas nos sentiments et aapaaMTb tyncTBonaunaTa n npaBaaaHHocTbTa hu notre attachement comme nous les sentons, d'abord κέκέ HeroBo cnrrefimecTO caaTaro orna uanè envers sa sainteté Pie IX et ensuite envers votre lina IX a mm, name bhcoko npbocBHtueu- grandeur. CTBO, 3BTO, ITbTO BH ΜΟΠΗΜΤ, AB HO' HH 3*6paVeuilles aussi ne pas oublier dans vos prière· ββτθ HBKorainb a-b CAyatôaTa bb CoatecTBeHna, B c du saint sacrifice de la mease et ne pas refuser koto au npocnwb bhoctoackoto 6αβγο<·.ίοβοηβο. votre bénédiction apostolique è ceux qui osent se cwheMT· A» ce HBpfiteMT, : vos très humble· serviteurs noKopuu bo Xpacrh cayra a uxab. et fil·. He fi ko II.TBH. — Mstoo Haawb, — l’ait Ky Ηββηή, — Towe Kynto, Κνρτο. - Pamito KypTe, — .lyato Hbbht,. — ΗβΜκο ToAopoar.. - JIuacho ήβ llanom, Bynut. — .’ly.iynb HeroBo saute npbocaamencTBo r-r-na Πββαβ Βρηκοηβ nancKaro HBMbCTHHKa. EApeue, 18 ceuTouBpBH 1866. 34. RAPHAEL POPOV SACRAM EPISCOPATUS ORDINATIONEM 8U8CEPTURUN FIDEM CATHOLICAM PROFITETUR · 1866 novembris 6 18. IffKWocAMao t»poucHot»damt. . Profutio catholice* fidt. Ego Raphael Popov, Bulgarorum unitorum epiAn Pa4>aatn> Ποποβτ. enacaoin, hb c-beAUaenn τη B-burapa, afapaaicb ci, «ahb tbt>pab ufcpa, a 1aoopus, firma fide credo et profiteor omnia et ainacnoB*hABaM*b cbukk th u chan on» tuteHoue TB, Igula, quae continentur in symbolo fidei, quo sancta KOUTO TU HMB n-b 3BMB(f?rb Tb HB srbpa TU Boro Romana ecclesia utitur, videlicet: to yuoTpefinaBB cBHTaTa Pbmckb tgapaaA, bbkto D cjrbABa: Credo - in unum Deum patrem omnipotentem, BhpaaM-b bt> βαηογο Bore, oreub aceAbpata* caeli et terrae, visibilium omnium et in Tcrtb, TBopetrb hb neCoro a hb bomba ta, a aa faetorem I CHÙKH-TU rbma, bob to ca BHASTb a ue ΒΒΑΧΤΒ ; visibilium; et in unum dominum Issam Christum Ilium Dei unigenitum, et ex patre natum ante fi bt> eAuoro rocnoA· lacycb XpacT·, baxboI saecula; Deam de Deo, lumsn de lumine, poaetrb chut, Boatn, ροΑθΗΤ, orb orqa προΑΐ» omnia 1 cataa tb abKone. Bon, on Bora,, cabraaea Deum verum de Deo vero ; genitam non factum. οτ-b cniTABHa, bcthhckx Bom, on, acTBBcau consubstantialem putri, , per quern omnia facta aunt : Borb, ροΑθΒτχ ae Hanpaaeirb, eAaaocAWeai, cm qui propter nos homin·· et propter nostram salutem οτη·, a οτ-b aoro to cbtxm tu trim· oa nsnpa- descendit de caeli·;, *t incarnatus sst de Spiritu Bean ; Kott to aapaAB hbct, s&noBfiun τη, a gupaga saacto ex Maria virgine, et homo' factus est. Cru Hame το cuaceaie, e cabsrurb on aefieca Ta a oa cifixus etiam pro nobis sab Pontio Pilato, passus o BbunoTHjn. m Ayxr, cbbtb a on Abnaua •t- sepultus est. Et resurrexit tertia die beenndum Mapia, a é cranam, hb uenoabra; κοϋτο ca e •cripturns; pt ascendit in caelum, sedet-ad dexte pacnbrb 3· ' nac-b aa apbiu το aa ΠοΒτίβοχϋ ram patri·. Et iterum venturus est cum gloria • Kx ipm satognib· Baehasiis Poscv, stiset· trsasisU··· latiaa Lsetsna msaitam vsk> Um 6M ,rvémises· SO* •m Urtaai.vin ρκ srimtsfibm, ad «d·· fenssai H·· IX psr MtSsvss sspsih· «xhftitas Illam «mitti e aero aatbtits pvaeospsrst, ssd Oiagsril ΧΠ1 prs Gnmto eMtam, v' SYNODI CONBTANTINOPOIJTANAE, 1M0-1873 IS» Î70 Iliun ■ e crpaxarb ■ uorpefimn, ■ A indicare vives et mortaoe, Miao regni aoa ont nccprueaan n> τρττίΜ tu jmi cacjpAxu ub- •aio. Et ia Spirite· saeetam Domina· ot viviCUH το, b e rMJrkaru aa' M0oca- Λ Ha βΛ,ΤΛίιχϋί τί> bAku. Ambht, BApaawb ont»'· upieuaub, a BcnoBhxyBaMb Credo etiam, suscipio atque profiteor ea omnia, TOBa, KoeTo οβητιΒ tu bcchchkh Φ.ιοροκ- quae sacra oecumenica synodus Florentina super tîHckb cbfiopb e ouptuiejmni. a o6aBB.ib othounione occidentalis et orientalis ecclesiae definivit chtwiho aa cbexHHeHiv το Ha .aanaxHa Ta s B et ..declaravit, videlicet. HCTOHHa Ta HbpKBa. enpeHb : ’le cbhth Jlyxb e bAhho orb Orna a Cuna: Quod Spiritus sanctus ex Patre et Filio aeter He koto etMuecTByaa na eARo on. Orna b Cuna. naliter est. et essentiam suam suumque ease sub toM aua cnoeTo Btuu.ecTqa.H caoe το cauioi-tbo sistens habet ex Patre simul et Filio, et ex utroque ovb eABuiBn. π on. χρντίΒ Tb, η ne τοΒ η3απ3η aeternaliter tamquam ab uno principio et unica β+ηηο on eABiiiii η. η on xpyriB ra κβτο on spiratione procedit; cum id quod sancti doctores exuo camo ηβηβαο a npcab caho 6Αμηοτβοηηο et patres dicunt, fx PUn ptr Filium prortdrrt B-banuinanie. He mpaiKVHie το Ha otub tb h yHBSpiritum Mactam, ad hanc intelligentiam tendat, ut Te.TB tu : Casato Jj/xi tuMua eats Osseo epeas Cttaa, per hoc significetur. Filium quoque esse secundum graeoos quidem causam, secundum latinos vero me Kame h oananaBa, He cbiRb tu e b toB kskto orenb Tb npHHBHa. cnop-fixb rp’bUB τη. a ηβηη,το principium subsistentiae Spiritus sancti, sicut et cnop-hAb aaTBHB τη. Ha ιΆΐη,ιχτΒΥΒΑΗΪο το Ha patrem; cumque omnia quae patris sunt, ipse pa οβΊπή 3jxb. 'le cuhko hoc to ο-reub tua. τοϋ ter unigenito filio sue gignendo dederit praeter eoae patrem, hoc ipsum quod Spiritus sanctus procedit ro e Aairb Ha ('una Tb. khto ro poAS.Tb. oceiiirb ex filio, ipse filius a patre aeternaliter habet, a Aa e OTeifb: H He t'HRb Tb .ia Π|χ>η;<βοικαβ cbAtb ,lyxt. e exuo uAiuo. κοο το <'ηηι. ττ» npieua quo aeternaliter etiam genitus est : illamque verbo rum illorum Fi/soyue explicationem, veritatis declaBllHHO OTb th-lta, Hpfclb CBOCTO BtlHHO ptUKAOHÎe. Haii niK'.Tb. avmb tu. u oth Cmhb, uutuTeiiB Bb c randae gratia et imminente tunc necessitate, licite CHMBO.Tb Tb. ;la Aa UlTbAKVBaTI. H ofiaBHTb ac rationabiliter symbolo fuisse appositam. HCTHHHa Ta. npHTy|>eHB <ά iuikohho. psayMHo b 3a exua HWAa T<>ra;iH Hi'naCrbiKHa. Item, in asymo sive fermentato pane triticeo BbpBaMb OU|I' H< * Hb IIUieHBHBiM Tb X.TjlÔb, cbcb KBacb uau 6e.i i. KBacb. riuio το un Incyca corpus Christi veraciter confici ; sacerdotesque in XpHCTa na hctuha ch ocBBiuasa; η h<> . βηιηρη- altero ipsum Domini corpus conficere debere, unum HHU.U th TpbÔBa ab ocuBmaaaTb e *mn το rhao quemque scilicet iuxta suae ecclesiae, sive occiden na rocnoAa u.th ct. οαβηιΗ Tb bah c-b»-b ApyriK talia sive orientalis, consuetudinem. Tb x;lb6 i.. rbofipaaHO cb ofiHHaarb na rfixua Ta ιρ.ρκΗΑ aanaxna u.iu bixtohhb. IloAofino cjauto ne aKo ηοοοβΑκί, yupb si. Item, si vere paenitentes in Dei caritate deces Bouiu, r * aaiCoBb, HancTBHa pacKaaH b. m. npeAb serint. antequam dignis paenitentiae fructibus de Aa yaoBAeTBopu Bora Hjieirb aoctoBhh nnoxoae commissis satisfecerint et omissis, eorum animae Ha ηοκΒΗΗΐ»· ;«a rpbxose τη οτι, paAdmie bah He poenis purgatorii post mortem purgari : et ut a poenis huiusmodi releventur,' prodesse eis fidelium paxhiiie, ueroea τβ Ayuia ch ohhctba ολΑαη vivorum suffragia, missarum scilicet sacrificia, ora CMI.pTa Η|Μ·3Ί> ΗΒΚΒ.ΙΒΗΙΜ TO Ila SaCUMMUMje Utu; He Howe A» B ca o-TfirnaTT. tih HaKasaHui upe-Tb tiones 'et eleemosynae et alia pietatis officia, quae noMOuib τη ua ηιβββ th Bfipnu. cup. : Hpea-b D a fidelibus pro aliis fidelibus fieri consueverunt se cnyrnfin. moabtbh, mhaocthhh b Apyrn AoCpn eundum ecclesiae instituta; iliorumque animas, qui pafioyu, bob το Bfipiiu th a mutt. ofiunaB Aa upapost baptisma susceptum nullam omnino peccati BHTi. aa Apyrn BhpHH ri.o6pa3Ho cb HepKOBHU maculam incurrerunt, illas etiam, quae post con TH npaBua; He xyuin th na onia, kobto uoAKp-b tractam peccati maculam, vel in suis corporibus vel eisdem exutae corporibus, prout ' superius dictum Hp-bmeHie to cs, He ca Haupannjia c-bBchsrb hbKHKBO JieKe OTb rphx'b. OHBCTBHH CH, CH 6hAO B'b est, sunt purgatae, in caelum mox recipi et intueri clare ipsum Deum trinum et unum sicuti est, pro tor niBBOTb 6uao bi. xpyriii Tb. kbkto ca Kaaa meritorum tamen diversitate alium alio perfectius; uo-ropb, npiewarb ch ;iaBHacb Ha Hefio το h bhillorum autem animas, qui in actuali mortali pec AHTb hcho c mifi * n. Borb eAHH b b TpoBneH-b, exam, ofiaue no-e-bBbpmeBHo on. Apyrn th, no cato vel solo originali decedunt, mox in infernum npHHBHa ua paanunie to na τΒχηβτη aoctoBh- descendere, poenis tamen disparibus puniendas. cma; ht> ho" Aym· th Ha ohhh, kob to yMaparb Bi. cABH-b AhMcTBUTOAeHb TMbpTem. rp+ixi., HAH B-b cjuiuM rb irapnopoxeub rpftx b. anaaarb bcohko MBuacb Bb ibMnurb m» qa a* o> HaxaaBarb TAMb, ofiane cb paauoBBAMH Manaaaaia. * Hmc vsx ia utogiupho dssrat, prefect» ex scriptoris sqfAnriq. 171 ’ 179 . SYNODI OONSTANTINOPOUTANAK, 1M0-187S Item, saaetam apMtoliMm aede· ot Roaaanam HoaoAho Hsit-nocrh, ne m anoeroacBi* Tb A npecroab ■ m Paiscai* Tb Hbpoocuameaaan pontificem la universum orbem tenero primatum, npwakAaeaca npaeacrao το Bbpxy caraa tu ot ipsum poatMoem Roataaum saoceseorem mm aceaeim; le Toi e naorkAMurb Tb ua Saaateaaii bmti Petri principis apostolorum ot vorum Christi Tb Ilerpa, aassb aa anoAoaa tb, bctbhbî* ra vioarium, totiusquo ocelesiae Mpat et omnium Chri Xpacrosb HaMhcTHHKb, raaaa Ta aa causa Ta stianorum patrem ae doetorem oxiatere: et.ipsi in beato Petro paaoendi, regendi ae gubernandi unim>pKaa, 6ataa Ta aa cbhkb tb xpscTiaae a rhxbHb yHBTeaa; ne Heuy Pbmcbb m>peocaame·· venplem ecclesiam a domino nostro leau Christo plenam potestatem traditam ease; quemadmodum h«kt>, Bb juue το aa Gaaaeaaii ra ilerpa Ange ca e np-hab Hamitt ra rocnojb lacyci. Xpaeroea etiam in actia oecumenicorutn conciliorum et in eAHa ti uieà casa Aa nace, aapeataa s ynpaaaxaa Bceaeacica Ta HbpKBA, κάκτο tuba ca CbAepwaaa jopn e Bb aKToae Ta aa BceneHCKH th rbfiojjl B Bb CBHTU TH ΚΑΗΟΗΒ. OcB-bHT. Tbia iihma, a ohih, koh to ea cbjej^ maeaTb B-b π peahA-ami* Tb cH^noBb hb akpa τ* HcnoB-hAysailb η npieuattb chhko. hoc to cbhta tb I’HMCKa B adocToncKa ubpKBS. e npeA-iontHaa h :iaiioBhjajia ab ch ekpyBa h Aa ch npieua, B cnopt.vb p-hmeuia ta ha cbhtîU Tb u Bce-iencHn TpHAOBTiHcKH Cbfiopb, capkTb: . Bi.cnpieMawb H opHrpbUiaMb TBbpji· auoCTO.tCKU ΤΗ H tTbpKOBHU ΤΗ ΠρΟΑΑΗΙΗ. H CH'IKH th ApyrH aanASBauig h ynpentjeHiH hb ea>ma Ta TAB HbpKBA. Oca-hub toba BbcupieuaMb cbhto to iiHcaHie, Ouop-kAT» pasyMA n> koHto jaea, h e Anna crhTa τα muSka ιπ,ρκΒΛ. Jia KOHTo npHHHA.ThiKii ja ca-AU :ia uctuhcki* ττ> paayw-b h aa hcthhckoto HCT-bAKyBAHie ha cbhtb th nucania ; a He ma ro panytrheaMb κ ro τκακυβαμτ. ηηκογη ηηακβ, ocshHb cuophjb eAHBojytHHo το cbrnacie ua CBHTB TH OTIIB. HcnoakABawb ome- te cautio h bcthhcko hmb cejeMb taUhctba orb HOsifiTb aasoHb, ocnoaaHHa orb lacyca XpucTa, Hami* Tb rocnoAb, aa enaceme το Ha neooshnecidH Tb pojb. aaKapb H C CBHKB TH AS HO CA ilOTpeffaa 3B ΐΊκΒ eAHHb. Th c*: Kp-bmenie το, MBpouoMaaattie το, πρκnamoHie το, coKaanie το. Macno-ocBameuie το, pyxoiionoaceaie το n 6pan> Tb, bob to c-hito orb rhxb AasaTb 6jiaroAaTbTa, H orb bob to, Bpbmenie to, MaponoMaaaaie το b PyKonoaoateuie to He moran, un ca noHTapuTb, ocarhàb tneb caaroraTcrBo. BbcnpieMAMb orne b otibinaeTA Ïta βατολβHecica Ta tfbpKBa, upieTB Β ποατβτ>ραοηβ Bb TbpmecTBeHHo to KaBbpmaaHie Ha TophnaaaaHH TH TaiiHCTBa. ΠρίβΜΒΜΈ B nperpbmaMb CBKXB th η cdtKo orb trhm* Ta, bob to cjb. onpeAhjreHHB h npornaceHHH n> enari* TpHjeH-rilcKn c-bfiopb, rbpxy HbpBopoAHittTb rphxb a onpaBAABie to. IIcnoB-hAaMb ome, ne Bb cnyatfia Ta «a npaas eAHa utepTBa acTMHHa. cotfcrraeHHa a ytiHaocTBBHTeAHa. aa whbh τη h aa yupktiH tb; ue Bb na* cbhto το tbMhctbo na npKHauieuia^o Thno TO H KpbBb Ta C* HCTBHCKO, AhUcTBKTenHO, B rfauiectBeHHo ha camo cb Ayma th b cb fioacecTBO το na aami* Tb Tocnojb Iscycb XpacTocb; a ne ctaba cabo BaM-hnenie hs cbhboto vbmecTBO hb xpBBH ; a en aaturtearb a oOpuxaMT, aa eAaa acTSKcKa ποκορκοοτκ «a PbmckîM ττ> m>pBocBBiueaHHKb. ηημ·Κοτββκτ, HaSa^vea Xpactb, BaeirhAHBK-b «a βπητλγο Ποτρβ. κηηϊτ, tt> aa anocToaa TB. HcnoBdiAyBaM'b u npieMattb oiue, 6en> ebito CbMirfaHie, a cbmkb tb .ipyru irhma οοτβββββ orb npeAaaie το. onpe.ibneHHB η oCmaeHun αρορτ» CBBTB το KaHOHH b tpe.Tb ΒΟβΑΘΗςΒΒ TB rbôopu, B OCO6eHHO Hperb CBHTÎÜ Tb B CBHUteHHiii Tb TpBAeHTificKB cbOop-b. Bb CAUIO TO BptlMH OTbCAlKAaWb, ΟΤΧΒΤ,ρMut b npoKflbeaw b cbubb tb npoTBBBB niait b cbubb tb epeca. KaKBBTo b An cb>, Bob to c* OTcJtAeHB, oTXBbpaeuB n npoTurbrn orb tfbpKBa Ta. Tab e ehpara ιιοτΒΗοκβ a KaToABUecKa, βέβτ, ori, KOHTo. HBKod ne MOMte Aa ea cnace, koijto aoT, BcnonbABaMb cera ori, cenita τη cb βολλ. b KOHTO aab HaBCTBHa Abpica. HaK-Theawb ea Sanctam catholicam et apostolicam Romanam ecclesiam, omnium ecclesiarum matrem et magistram agnosco ; Romanoque pontifici, beati Petri aposto lorum principis successori ae lesu Christi vicario, reram obedientiam spondeo ac iur<>. Cetera item omnia a sacris canonibus et oecumenicia conciliis, ac praecipue a sacrosancta Tridentina synodo tradita, definita ac declarata, in dubitanter recipio atque profiteor; simulque con traria omnia et schismata atque haereae» quascumque ab ecclesia damnata» et reiectaa et anathematisata» ego pariter damno, reiicio et anathematiso. Hanc veram catholicam fidem, extra quam nemo sslvus esse potest, quem in praesenti sponte pro fiteor et veraciter teneo, eamdem integram et in violatam usque ad extremum vitae spiritum con stantissime, Deo adjuvante, retinere et confiteri, oCpunairb ea a ca eaAbnuta na Mb Aa a Abpaca n atque a mei» subditis, vel illi», quorum cura ad me Aa a BcnonhAnaM b cb Boacib ts uououtb, boctoin mjinere meo spectabit, teneri, doceri et prae «bbo BeCyTBaTo, B Ha. ulwo ao nocirhAHe το BSAiamaHe na acnnoTa mb; b me ca rpuata, κο,τκο dicari, quantum in me erit, curaturum. Ego idem το me ca AbpiKB orb Meite. Aa ca η|κ>αοη1ΐΑ·η, C Raphael Popov, electus Bulgarorum unitorum epiyun B π·ίβ orb OH1H kobto AauBcaTb orb MCHe, scopus, spondeo, voveo ac iuro. Sic me Deus n.m orb ouia, kobto cnop-fini· caaatfia τη mb, me ndiuvet et haec sancta Dei evangclia. ca AaAarb na mob tb rpuacn. A;n. PaÿaB.Tb, Ilonoen., K.vOpaHHiii οπηοκοπτ,1 Ha cbeABHeHB tb CbflrapB. oO-hmaeaMb ca oCpuuaMbca b npuearaMb, TaKO μηΊι γοτποατ. Bon, iioMoaturb, b cie ΡΒβτοο eaaHreaie. Haparpab. (L. tS.) (I,. fS.) aoht, Constantinopoli. die t> 18 novembris anni 18ti5. 6 18 ueeMBpiil toabhc 1865. Pa4>an.Tb llonoab, BafipaBiil euacKonb u ynpaaBTesb bt, trapses,™ Ha c-beAEbjirapn. ' Raphael Popov, electus episcopus et administrator ecclesiasticus Bulgarorum unitorum. Coram me doctore loaepho Sembratowici archiepiscopo Naiianieno ’ Ignatius Kacsanowski, missionarius appostolicus (sic) pro Bulgarie, ex congregatione Resurrec tionis domini nostri lesu Christi. I. C. Faveyrial, testis, prêtre de Ia Mission. 35. REGIUM DIPLOMA RAPHAELI POPOV BULGARORUM CATHOLICORUM ADMINISTRATORI CONCESSUM · 1865 decembris 23. (Tougra) Suita» Abdul Axi» khan, fil» d» tuUan Mahmoud than. Ce noble signe de la puissance souveraine, ce resplendissant signe impérial est émané aux effets sui van ta: L'archevêque-primat catholique de Constanti nople et dépendances ayant exposé par takrir offi ciel que le moine Raphael porteur de ce reserit impérial, pripat intérimaire chargé de l'adminiatraÜQn des affaires spirituelles des Bulgares ca tholiques ottomans, vient, attendu sa capacité dan» D 1 lu satogiapho post verbum ensatoirv haec etiam logehaatur, qnae omaiao abudaat. H rai au·· a» Saxarv ■» uoicoms Hors a via omw EobIA eaasraxl». > * Maaael Gsdsoa, vir ille iater Phaaariota» -doctissimas, huac lOMpbam Ssmbratovié saasrit novum' Bulgarorum oatboli· coram i|lliripa· orsatam taies»! Vide op. ciL, p. o,'. Fasstas idem scriptor, qsem dolso citra ridicula nos potatoes cossistore, pro estUMs tUdsm scribit Hr»lurrs{. in qno barbare ioqsamdi gsamn sooiam babel Athsaarium Pspadopalam kenasa PetropoUlasum, aaa ista ia vere catholicos iavidia pidloairvwfim. * I lehaaato VakUdov archimsadritaa aebsdi^ qaas Philippopoli ia collegio a saucto Aagaatiao auaoapsto boaarvaatw. F·’’" 8YNOD1 CON8TANTINOPOUTANAK, 1860-1873 175 ^>176 la bonne geo&n dee affaire· de cette eommaaaaté, A eat émané portant reevnaaiaaaaoe de Îit moiae d'étre nomatm-sévêquè-primat de la dite com. munauté. J I^ea archive· ayant été eonralté··, attendu que, ••Ion la tonné de· enregiatrementa, mon bérat im.périal a été délivré au dit moine comat· admini strateur, dana la première décade de 1380*. En conséquence et conformément è mon finnan impérial rendu ad hoc, le préaent bérat aouverain I Raphael, auquel il eat remie, de aa qualité d'évèqaeprimat, b l'effet per lui, comme il eat dit plu· boat, d'admiaiatrar laa affirircejapiriteeUea dea Bulfaree catholique· réridaat «a Turquie, at an beuoiu de faire aaprèa de ma Hublime Porté le* démarche· voulue· pour certaine· affaire· néceaaaire· intéreeaoat cette communauté. Écrit dan· la première décade, de cbsbaa 1982 Λ (S3 décembre 1866<. ' 14 «m «1« iuaii >861. 3«. I'LTÎMaE BULGARORUM NOS- UNITORUM CONDITIONES AD COMPONENDUM CUM GRAECIS NEGOTIUM· 1866 aprilia 9,21. Λ’. Ή έχλογή τού πατριάρχου Ηλίί γίνισδαι, οπη; διιγράφη χαί χαδηρίσδη παρά τής γραικσ- συνταχδησομένη» ύπδ ιίδιχής έπιτροπή;, σσγχιιμένης έξ ισχρίβμην μιλών τών δύο έ·*νών. • . - βοολγαριχής έπιτροπή;, τής συστάάης κατά διαταγήν ’Σημιίβαις. Έν τοί» πατρΝφχιϊοις ΐΗλιι ύπάρτή; χυβιρνήσιης χαί έπί τούτη» συνιδριασάση; έν τή χιι δ κατάλογο; τών ύποψηφίών ή δέ έγγραφή αύτών \ ύψηλή πύλη. ' ' Β Ηλ« γίνισδαι κατά πρδτασιν, ούχί τών ώτύμ«ν, άλλά . Β'. Ή («ρά σύνοδο; Μλιι έκλέγισΦαι ιίτ» άκί τών έπαρχιών χαί μιτά προηγουμένην έξέτασιν τής (χανότητος τών ύποψηφίών ύπδ έρμοδίας έπκροπής, άρχιιπισχόπων, «ί; δύο μέν ίσα; στήλα; τιταγμένην, συγχιιμένης έξ ίσαρίδμνν συνοδικών ίρχιιρέώνξΓραι άνηχόντην δέ ti; τά δύο μέρη χβί έρχομένην πιρικών-χαί Βομλγ4ρ·»ν, ή έξ έπιτροπή; συγχροτοι^ένη; οδιχώς έξ έχατέρά; στήλης τριών dvd πά^αν διιτίαν, χατα τδν αύτδν τρόπον. ιίτι άπδ σήμιρον δριζομένην έχ μέροχ τΑν δύο Ό κατάλογο; οδτος, ιις τριίς διαιρούμινο; στή> έϋνών δώδιχα έπαρχιών, ών οί μητροπολίται άποχλιιστιχώ; συναπαρτισουσι τήν ίιράν σύνοδον έπί δέκα λας, ίΗλιι διιχνϋιι του; ικανούς διά τάς γραιχικάς, ήβη έτη. J τάς βουλγαρικά; χαί τά; μιχτάς έπαρχ ας. άναλόγώς . Σημιίησι;. Έχάτιρος τών συνδυασμώνγτούτην, τής γλώσσης αύτών χαί τής έδνιχότητος. J· ϋς ού; χατήντησϊν έν τ«1; σύζητήσισιν ήμών τδ πηόί Δ'. 'Εκλογή χαί προτάσιι τή; έν" Κννσταντινου’ συγκροτήσω»;· τή; ίιρά; συνόδου ζήτημα, φαίνιτατ-ιξ πολιι βούλγαριχήςχοινόνητο; καί συναινέσιι τού παίσου παραδιχτδν ύπό «< τΑν Γραικών Αρχιιρέην χαί1 τριάρχου, ύς' τών συνοδικών βουλγάραν άρχιιρένν τών άντιπροσώπην τών Βουλγάρην μ*τύ τών έξή; δίλιι προήστασδαι τής έν τή πόλιι ταύτη βουλγμριχής παρατηρήσιην · έχχλησ-ας, ίιρουργών έν αύτή ιψ' ίσον έσιται μέλος 1"ν. Έν πιριπτώσιι παραδοχή; τού πρώτου συν τής συνόδου, ■ άδ«ίφ πατριαρχική άπαξ διά παντός δυασμού πρέπιι,, μέχρι; άποχαταστάσιης τή; Αναγ διδομένη· έάν δέ ό αύτδς πρόσκλησή ιίς άλλην καία; τάξιη; χαί μέχρι; άρσιης τή; μιταξύ τών δύο C έπαρχίαν, Ηλιι συμμορφούσθα: πρδς τήν χαί(ιστώσαν έδ-νών ύπαρχούσηέ δυσπιστία;, Ινα ίξ έδρα; συνοδικά; συνήδαιαν. χατέχωσιν Αποχλιιστυιώς έπί τριί; πιριόδους μητροΣημιίώαις. Οί ίιρώς τής έχχλησία; ταύτης, πολίται ύπδ τών Βουλγάρην έχλιγόσινοι. - ' 3·>·. II στήλη τών Βουλγάρην μητροπολιτών σύγ- έπιιδή έχουσιν έπαρχιώτας αύτών πάντα; τους έν ταίς διαφόροις συνοιχίαι; τής πριητιυούση; ιύρισχο\ χιιται έχ’τών έφιξή; μητροπόλιην■ X Τουρνόβου, Φιλιππουπόλκβς, Σοφίας, Βιδύνης, μένους Βουλγάρους, Ακώλυτης δέλουσιν ίιρουργιί πχν> * .Τζιρβινού, Σκοπιών» Μογλινών, .Κμστορίας, Κιστέν- ταχού δπου άν προσχληβώσι. τηλίόυ, ’Νϋσση;, Σαμαχοβίου, Δρύστρας, Πρισλάβας, Βάρύης, Λιβρών, Βιλισσοΰ, Βράτζης, Νυσσάβας, ΛοφτζρΟ (πρδβιβαζομένης μητρόπολιν, «αδώς χαί τή; Βράτζης), ΒόσνΑς, Έρσιχίου, Σβορνιχίου, Πολυανής (προβιβαζομένης ό|Αή)^ ιίς μητρόπολιν), Ρασχοπριορένης. Άδριανουπολίης, ΙΙιλαγηνιία;, Πρισπών, Στρωμνίτζης, Βοδινών χαί Άγχι^^Κ Γ ' 3·>·. Ε! δέ-πηοτιμηδήσιται δ δηΗρο; συνδυασμός, Ιο. Άναγχαί»;>4χαιτ«1τα: ίνα, μιτά τδν συμ βιβασμόν τών δύο ρρών, γένηται άναύιώρησι; τού έν ίσχύί κανονισμού τού πατριαρχιίου πιρί πάντην τών μή πιριιχομένών έν τψ σχιδίφ τούτη», δι' έπιτροπή; άπαρτιζομένης έξ ϊσαριύμών μ*λών έχατέρων τών έΑνών τούτην. Μιτά δέ τήν άναδιώρησιν τούτην, ούδιίς νέο; νό μος ιϊσάγιται χαί ούδιμίχ γίνιται τροποποίησι; τού ληξάσης τή; διχαιτίας, δυνρβΛ fva γίνηται τροπο έν ένιργιίφν νόμου, ιίμή τή κοινή συμπράξιι άμφοτέποίησή τού τοιούτοι συστήματος, ' έάν ή πιίρα δ·ίξή ρην τψν έώνών, μιτά τήν βητήν χαί νόμιμον αίτησιν τήν Ανάγκην. ΙΙαρί δ« τής Ανάγκη; χαί τού τρόπου D ~ έχατόρην. τής μιταφυύμίαι»; Αέλιι Αποφαίν*α6αι «ίδιχή έπι___ , -, -~rr -, S’· ’Οσον άφορψ τά$ άστνιΑς ήμών ύποΑέσιις, . τροπή ,μικτή, συγκιιμένη έξ ίσαρίδμών Γραικών χαί Βο-ύλγι^ην'χατά‘τέιν’^ίρχήν'τής^σοβιχίας μιταξύ τών, έπιφυλαττόμιύά τδ δικαίημα τοΰ’νά συμβιβασδώμιν ■ βαϊσιν -■____έδροίαν ·- ■ - έν<τή · - έχχλη· ' . δύο έ»νιχοτήτην, ώ; τής τίφ ένότητος αυτών.' ; Έ* τή πιριπτώσιι ταύτη μιταξί τούτην τών ίξ έπαρχιών, ών οί μήωοπολίται, έδριύοντις έν τή ίιρψ συνόδφ, Ηλουσιν έχίροσώχιί τδν βουλγαρικόν χλήρον, ■ οϋδέποτι έπ’ ούδιμιψ, προφίσιι δέλουσι διορίζ·σδαι ίλλοι, παρά τφς ίριστοΰς αίς τδ βουλγαρ«χδν έ»νος χαί ύπολαύοντας τής έμπιστοσύνης αύτού. ι Γ. Η έγχατιίστάσις' ύρχιιρέβς δέλι; γίνισΟαι συνιπιίφ έχλογής, γινομίνής έν τή έπαρχίφ, χαδώς τούτο ήδη ώπιφααίσδη ύπδ τής ί«ρ«ς συνδδου· αί δέ έχλογάί αδται Ηλουσι γίνισδαι συμφώνώς χανονισμψ, κατόπιν. Έν Κηνσταντινουπόλιι, τή 9 31 Απριλίου 1866. Οί Αντιπρόσηποι τών Βουλγάρην N. Π. Ταπτσίλιστηφ. Δόχτηρ Στογιαν. Τσομάχηφ. Δ. Κισόγλους. X. Π. Ταπτσίλιστηφ. Στ. Λ. Καμπούρηφ. Ζαχαρίας X. Γιούρηφ. Δ. Δόπροβιτζ. !« v»p< ter j/mifOfini ;iftifU«r·,' F U-*. Ovdeea. ®F eit. F· 111-4. ' 8YNODI CON8TANTINOPOLITANAR 1860-1873 ng J S7. BULGARORUM SCHISMATICORUM SUPPLEX LIBELLIS TURCARUM IMPERATORI OBLATUS· a '1866 η· Η * decembri. ΜεγιΰΙειότατε. U; é θ«δς δέχεται τήν πιφείχλησιν χα! τού τ«πεινοτάτου τών Ανθρώπων, Αξιώσατε ώσαύτωςν’ Αχούσητε τήν φωνήν, τή» παρά τών ύποφαινομένων οίτινες χολεοιεύονται, δτι είσίν οί τα πεινότατοι χα! πιστότατοι ύπήχοοι τής ύμετέρας κυτο- χρατοριχή; μεγεώειότν,τος. Γίο! πατέρων, Απλοϊκών μέν χαί Αμαθών, άλλ' έ^όντων χαρδίαν εύθείαν «ai είλιχρινή, οί Βούλγαροι έμαθαν χαί ένεχάοαξαν έν τή μνήμη αύτών Ανεξαλείχτεος, δτι τδ ιερώτερον τόν καθηκόντων είναι ή εύγνεψοσύνη κρδς τδν εύεργέτην, ή δέ Αμεσος συν έχεια τού καθήκοντος τούτου, ή Αφοσίωσις. ’Αφέτου b παντοδύναμος θεός, ύποβαλών, πρδ πέντε σχεδόν εάώνων, τούς Βουλγάρους ύπδ τδ σχήπτραν τών ’( Ισμανλίβων, έθηκεν αύτούς ύπδ τήν ίσχυράν αιγίδα τών σουλτάντων χαί αύτοκρατόρων, ούτοι είδον χαί έγνώρισαν, δτι αείποτε έπροστατεύοντο ΐσχυρώς ύπδ τόν ήγεμόνων αυτών, έναντίον παντός πολεμίου έσωτεριχδύ ή- έξωτεριχού, χαί ώς πρδς τδ ίδιον αυτών πρόσωπον, χαί ώς πρδς τά χτήματα, τήν έθνιχότητα χαί τήν θ^ήσχείαν. ’Εναντίον λοιπδν τών συμβαινόντων έν πολλοίς Εύρωπαΐχοίς χράτεσιν, ένθα παρ’ Αξίαν χαί μετ’ άδιχία;, έμποιούσης μεγίστην Αγανάχτησιν, χαταάράττεται ή σχληροτέρα χαταδίωξις τών δυνατών χατά τών Αδυνάτων, τών πλουσίών χατά τών πτωχών, τών έπιχρατούντων αίρετιχών χατά τών δεσποζομένων θρη σκειών χτλ., έν τφ όθωμανιχφ χράτεν Αείποτε λαμβάνεται ΰπ' δψιν τδ προστατεύειν τους Αδυνάτους χατά τών δυνατών, τδ Απονέμειν ίσην δικαιοσύνην τοίς τε πλούσιοι; χαί τοίς πτωχοί;, χαί τδ σέβεσθαι έξίσου πάοας τάς έθνιχότητας χαί πάσας τάς θρησκείας. Χάρις είς τήν διαγωγήν τούτην, ήν οί μεγαλόψυ χο: Οθωμανοί αϋτοχράτορες χαί αί γενναία: αύτών κυβερνήσεις διεχάραξαν έαυτοίς, χαί έξ ής ούβέποτε έξετράπησαν — έπειδή οί Ανδρείοι μουσουλμάνοι βασιλεύουσιν, δδηγούμενοι ύπδ τού Αξιώματος τού Χαζρέτι -'Ομέρ, δστις, εισερχόμενος είς τήν πάλιν Ιερουσαλήμ, είπε πρδ; τδν πατριάρχην καί τδν λαδν τδν χριστιανι κόν Τδ αίμα υμών ^ναιάίμα ήμέττρον — έθεώρησαν αίσθημα τών όσμανλίδων, πάντα; αύτών οί ύπήχοοι, ιδίως δέ οί Βούλγαροι, διατήρησαν Αθιχτα μέχρι ττύδε τά τα πρόσωπα χα: τά Αγαθά αύτών, τήν τιμήν χαί έήν θρησκείαν, τήν γλώσσαν χαί τήν έθνιχότητα αύ τών, χαί ήδυνήθησαν νά διατηρήσωσιν αύτά μεθ’ δλας τάς προσπάθειες, Ας χατέραλον οί έν θρησχείφ Αδελ-, φοί αύτών, οί Γραιχοί, διά τής μεσολαβήσετε; τών πατριαρχών χαί έπισχόπων αύτών, δπως έχμηδενίοωσιν αύτά, συγχέαντες, μεταμορφούντε; χαί συγχωνεύον τε; αύτά τή ΐδίφ αύτών έθνιχότητι. Ή προφανής αϋτη Αδικία, ήν μαθ’ υπομονής έκ’ αιώνας ύπέστησαν, έξήγειριν έπί τέλους τούς Βουλγά ρους, οίτινες έπιφυλάσσουσι τδ προσταταυτιχύν πνεύμα, δπερ ή αϋτσχρατοριχή κνβέρνησι; Αναφανδόν έξαδί^ιωσεν υπέρ τών χαταδυναστευομένων, άπηύθυναν κρό τινων έτών τά παράπονα χαί τά; εϋχάς αυτών χατά τούτο, χαί έξχτί,σαντο παρά τής δικαιοσύνης χαί γεν ναιότητας αυτής τήν δριστιχήν αύτών Απελευθέρωσιν Απδ τού καταπιεστικού συστίρΗΕΤος τής γραιχοπατριαρχιχής κυριαρχίας. Λοιπόν, οί μέν, ώς Αντιπρόσωπο: τών ρουλγαριχών κοινοτήτων ’διά τήν έπιδίωξιν χα: ταχτοποίησιν τής ύποθέστως τούτης παρά τή αύτοχρατιφιχή χυβορνήστι, οί δέ, ώς έπίσχοποι, χαί. Αλλοι, τέλος, ώς κάτοικοι έπϊσημοι τών διαφόρων χωρών τής Βουλγαρίας, γνωρίΦ ζοντις χατά ράθος τά αισθήματα τού φιλησύχου χαί έργατιχού τούτου λαού, ήμιίς, ταπαινότατοι υπήκοοι τής αυτοκρατορίας, ένομίσαμον καθήκον ήμών, κατά τήν ιύχαιρίαν τού Αποντνοημίνου καί πλήρους Αγνω μοσύνης κινήματος τών Κρητών, νά διαμαρτυρηθώμον, πάσαις δυνάμοσιν, έκ' δνόματι παντδς τού βουλγαρικού λαού, χατά τού κινήματος τούτου, χαί νά χαταθέσωμον ύπδ τούς πόδας τού αύτοχρατοριχού θρόνου τδν σοβασμδν τής Απεριορίστου αύιτού πίσττως, καί τήν σταθτράν έχφρασιν τής έντολοΰς αυτού Αφοσιώστως. Διότι, διά τής πίσττως ταύτης χαί τής Αφοσιώστως, μτγαλτιόταττ, έννοτί τδ βουλγαρικόν έθνος νά πλή ρωση τή ύμττέρφ μογαλτιότητι χαί τή αύτοχρατοριχή κυβερνήσει τδν φόρον τής ζωηρές αυτού ευγνωμοσύνης διά τά έξοχα, ευεργετήματα, Απερ γενναίω; παρεχωρήθησαν αύτψ, χαί δι’ δσα έλπίζτι νά έπιτύχη. Κωνσταντινοΰπολις, δεχέμβριος 1866. (Sr^tubentur »ub»tription»t·) πάντοτε τούς χριστιανούς αυτών υπηκόους ώς Αδελ φούς έξ αίματος ■ χάρις, λέγομτν, εί; τδ γενναίον ,τούτο 3«. GREGOK1I PATRIARCHAE CONSTANTINOPOLITANI SCHEMA PROPOSITUM All ^BSOLVENDAM C J5TK0VER8IAM ·· .1867 iui iii 7 IM. a’. Αί εν Βουλγαρίφ έπαρχίας συναπαρτίζουσαι ] ► tàv oîxeÎcv Ιξχρχον, συγχροτ&Οβιν ύπό τήν π^ο«5ρ<ίαν atùxoO έπαρχν *χήν σύνίΛον, 4γρύπν«·ς φροντίζ&νσβν ίδιον θέμα τής περιφέρειας τού οικουμενικού θρόνου, περί τής όρθοδόξου πάστεως χα! τής τών έχχλη«·.ών ύπδ τδ δνομα ΙΙέμα βουλγαρικόν, άπολαΰσουσιν ιδιαι έσωτεριχής καί έξωτεριχής ευταξίας, ' συνφδά τοίς τέρων τινών έχχλησιαστι^ώιήίπρονομίων. ρ". Ό έν τφ θέματι τούτφ, κακά τδ συνταγμάτιον, θείοι; >αί ίεροίς θεσμοί; καί χανόσι, χα! χατά τά Ανώτερος τή τάξει μητροπολίτη; έστίν δ κανονικός έξ- πατροπαράδοτα έθη τής καθ' ήμάς όρθοδίξου Ανατο αρχο; όλου τού θέμαεφρ λικής . έχχλησίας, χαί θεωρούσαν κάσας τάς έπχληγ’. Τούς«έν τφ θέματι τδβτφ ύπαρχοντας έπισχό- σιαστικάς χαί λοιπά; ύποθέσεις τών χριστιανών τού θέματος. Αί δέ Αποφάσεις τής συνόδου ταύτης έχουσι ποχ ή έχχλησία προθύμως είς μητροπολίτας, κύρος έπαρχιαχδν χαί έπιτόπιον, σφζομένου τοΟΐ δι-, έάν Απδ κοινού .ζητηθή τούτο. δ’. * 0 τε έξαρχος χαί πάντες οί τού θέματος μη- χαιώματος τή; έχχλήτου πάντοτε τφ οίχουμενιχφ τροπολίτα: μνημονεύουσ: χανονιχώς jnû όνόματος τού Οικουμενικού πατριάρχου. ε’. Άπαντε; οί τού θέματος μητροπολίται, συν-’ ερχόμενοι έκ περιτροπής, ταχτιχώ; ή έχτάχτως, περί πατριάρχη. ς'. Ή σύνοδος τού βουλγαρικού θέματος Οφειχει όρίσαι τά τής ένεργεξας αύτής χαί δι’είδιχού κανονιού, έγχεχριμένου ύπδ τής τού Χριστού μεγάλης έχχλησίας. * Β. D. CAltiphro·. *£>μαμ3«· nxà μ·* iMÀ^tfAtfrcjra. ρ. ï»7-». cMpoMrivM Îulfarkw·, wd tefetid miper hcom L ••RD. Caltiptam* μ 114-6 Coxcn. eaxaaaL. τοεενε XLV. f PlarioM ftr αααοε 1βΜ·« hakiU teeniat ιχ-ιωΐώ U ■ώ. , t. IV (l uartOKliBcpoli. 18701, p. IG-iSB. Ae»e. i** 18 op. et.. 17» 8TN0DI OONSTANTINOPOLITANAE. 1860-1873 ζ". Ή ίπαρχιαχή «Οτη σύνοδος ίγγρόφαι tv Ohf i βιβλίφ, ματ' Ακριβή δοκιμασίαν καί Ιραυνβν, t * tvtματα καί vi προσόντα τβν αίς όρχιαραταίαν έκλαξίμων κληρικών, τβν Από παντδ; τού βουλγαρικού θέματος. *. η ΑΙ όκλογαί τβν μητροπολιτών χαί taumimov too βουλγαρικού θέματος όντργούνται napi τής ίκαρχιαχής συνόδου Μ τβν ίν τφ οίρημένφ ίχαρχιακφ χαταλόγη» τβν ίχλκξίμων, φυλαττομένου τού κανονιχο!) χύρους τφ οίκ'.υμνπχφ «ατριόρχη * αί βί χοιροτονίαι τχλοδνται κατδ χατριαρχιχήν Ιχδοσιν, tta tv . τή ίβρφ τής ίκαρχιαχής συνόδου, αίτχ tv τή χηραυαύση μητροκόλτι ή ίκισχοκή. θ'. Τά Αρχιχρατιχδ διπλώματα (fltpéna) τού βουλγαρι/ού θέματος αϊτών à πατριόρχης «api τής *ύψη 180 Μ««ιΗ ή JoO μητρο«ολίτου Μβια κρδς οίανδήποτχ τής γλώσσης μοταβαλήν · τδ μέρος Ιέ, βπ«ρ βίν βδαροσταίται d; τήν γλφσσαν, ής ή χρήσις Ανέχαθκν ίξ«κουλουθοί έν τή έκπλησίρ tadvy, δύνατβ vi κτίση ttUn ίχαλησίαν * τδ δικαίωμα βγωας ίβκται κΦντοττ tè *. it Τβν έντδ; καί έκτδς τού βουλγαρικού θέμα τος ίορβν ίχκλησιών ό κλήρος Αχαραιτήττας όκόγοται tat τήν Αμοσον ποιμαντιχήν ίκοκταίαν καί κανονικήν ίξόρτησιν TOO κατδ τόκον ίπισκόκου, οδ χαί μνημοvota, παρ’ οδ καί βιορίζοται xd χρίντται καί καύοται, χατδ τούς ίιροϋς κανόνας. Επομένως καί ή έν Παλατφ κοφένη tapi ίχχλησία τούδγίου Σττγανου, ή tai Βουφέρβν συντηρουμίνη, ύκόγτται d; τδς αύτίς κανονικές διατόξκς, χορηγουμένου αύτο!ς, ίδν θέλωσι, TOO δικαιώματος τοΟ ίχ«'-ν ίδιον τιτουλάριον ίπίσχοπον,χατδ τδ χαρόδκιγμα τβν tv τή πατριαρχική ίνορίμ ποιμένων έκισημοτέρων ίχκλησιών. ι«'. Έν τή ίκλογή τ4ύ οίκουμονικού πατριόρχου ]I λής πύλης, κόμποι κρδς τήν έπαρχιακήν σύνοδον, tva δι' αύτής έγχοιρ.σθβσι κρδς τούς χαροτονηθέντας. t’. Ή ίπαρχιαχή σύνοδος ίξαιτοίται «api τού πατριόρχ^υ «Αν, οδ iv χρήζη (dov, Αγιον μύρον καί τά τοιαύτα), χαί δναφίροται κρδς αύτδν πορί κόσης. οί μητροκολίται τού βουλγαρικού θέματος Ακολαύουσιν, ίπαρχιαχής ΰκοθίσαως, έκαιτούσης τήν πατριαρχικήν ώς ίκλογκίς χαί ώς ίκλίξιμοι, τβν αύτβν δικαίων, προστασίαν χαί συνδρομήν, Αλλην τι χαί τήν ««pi τή Αν χαί οί λοιιτοί τοΟ θρόνου μητροκολίται. ις'. "Οσοι τβν μητροπολιτών ή ίπισκόκων τοΟ υψηλή χυβιρνήσοι. ta’. Ή ίπαρχιαχή σύνοδος φροντίζιι βκως συστη- βουλγαρικού θέματος, ίνκχα ιδίων ή ίκαρχιαχβν θβσιν ίν τφ βουλγαριχφ θίματι τδ Αναγκαία ίβρστιχά ύ«οθέστων, έναγχίζονται μκτα^Ιήναι »ίς Κωνστανσχολοία κρδς μόρρωσιν TOO κατωτέρου κλήρου, καθώς τινούπολιν, ίσχύουσι καί έπ' αύτβν αί αύταί χανονιχαί μία θτολογιχή σχολή ίν τή ίβρφ τής συνόδου, κα! διάίτυπώστις, δσαι και πτρί.τής λοιπής Ικραρχίας συντηρουμίνη κοινή βαπόνη Ακαξαπόντων τβν τού τού θρόνου. *. ιζ (Η ίχ τού βουλγαρικού θέματος τυχδν ένθέματος μητροπολιτών καί ίπισχόπων καί TOO Ορθο δημούντκς de Κωνσταντινούπολιν μητροκολίται χορο δόξου βουλγαρικού λαού. Δύναται Μ πίμκιιν καί Αριθμόν τινα ίκροσκουδαστβν βουλγαροπαίβων αίς τήν στατούσαν ίπ' ίκχλησίας, ή καί καρτδριύουαιν ίν τή συνόδφ, ποτό κρόσκλησιν τιμητικήν τού πατριέρχου, χατδ Χάλκην θτολογιχήν σχολήν τής μχγόλης ίκ έπαραλλέχτως, καθώς καί οί λοιποί τυχδν ένδημούνχλησίας. ■ ιβ'. Ή τόξις τβν σταυροπηγίων μοναστηρίων τού τις μητροκολίται τού θρόνου, οί μή δνττς ίντργκίμ μέλη συνοδικό. οίχουμκνιχοΟ θρόνου διαττλίσκι Αναλλοίωτος. ιη'. 'Eiv ύπόρχ·σιν ίν Κωνσταντινουπόλκι νομίιγ'. ‘Eiv tv τισι τβν έν τφ βουλγαριχφ θίματι ίχχλησιβν αί ί«ραί έχολουθίαι ίναγινώσκωνται ίλ- < μως Αναγνωρισμένοι λαίχοί Αντιπρόσωποι τού θέματος τούτου, προσκαλούνται χαί αυτοί κίς ίχκίνας τάς ίν ληνιστί, ίν Μ τισι τβν ίχτός, σλαβιστί, χαί τοΟ λοι πού διατκλέστι τδ αδτδ γινόμκνον, πλήν ίίν, ποινή, τοίς πατριαρχιίοις γκνιχδς συνκλιύστις, ·ίς βσας χα! συμφβνίμ πάντων τβν συνκνοριτβν ή συνβημοτβν, οί Αντιπρόσωποι Αλλων ίπαρχιβν. 39. PATRIARCHARUM QUONDAM CON8TANTINOPOL1TANORUM SENTENTIA. DE SCHEMATE PROPOSITO · 1867 iuaii 9-10 21-99. b. StnUittia ΑιΜΜ feirierehet IV > SnUanda Anfitim patnerctav VI. - 1 ' ** . 5 Τήν ύμκτίραν θκιοτότην, σοφωτότην καί σκβασμιοΙΙαναγιώτατκ, θαιότατα χαί σκβασμιώτατχ οίκουτάτην αύτής παναγιότητα Αδκλριχώς tv κυρίμ κότα- μανιχί πατριΑρχα κύρια κύρια Γρηγόρια, ίν Χριστφ σκαζόμαθα. Διό τού Αγίου Κρήτης καί Αγίου Βοδκνών τφ Θαφ λίαν Αγαπητέ καί Αξιοσέβαστα· Αδαλφί καί ίλέβομαν τδ σαβασμιοπόθητον ήμίν Αδαλφιχδν αδτής, συλλαιτουργέ τής ίμής ματριότητος- τήν ύματέραν καί «ίδομαν γδ ίν αύτφ σημαιούμτνχ- Ανίγνωμαν καί Αξιοσίβαστόν μοι Αδαλφικήν κορυφήν ματδ τού Ανήτδ σχέδιον δίς, καί αΟρομαν αύτδ χατδ κέντα «ύμφω-'ο χοντος οαβασμού Αδίλφιχώς έν Αγίφ πνιύματι χατανον τοίς ίχχλησιβστιχοίς χανόσιν καί τή τδξαι, καί φκδζομαν Τδ όνου ήμαρομηνίας Αξιοσέβαστόν μοι πρδς αύχαρίστησιν τβν Αδαλφβν ήμβν όρθοδό(ων πατριαρχικόν αύτής κιτΑχισν ματδ τού σχαδίου παρί βουλγΑρων - καί dba διδ τβν παναγίων τής όματέρας. τής ύκοθέσαως τού βουλγαρικού ζητήματος ματδ πόσης παναγιότητος αύχβν λόβη καί ή ύπόθαβς «ύτη τέλος τής δαούσηφ,αύλαβαίας ίδαξόμην καρό τβν Αποσταπρδς ήσυχίαν χαί αύτβν τβν Αδαλφβν μα; βουλγό- λίντων Αγίων ϋαλφών ήμών. Άφ' οΰ Αρυσόμανος πρω ρών χαί τήν Αξιοκρέ«αιαν, καί τδ δικαιώματα νδ τίστως τδς θαοπαέ^ς αδτής «δχός, dioy όπομίνως διάσωση, οικονομούσα συμφώνως τοίς πατροκαραδότοις τδ' ιδίως «api ‘ τής *όμττέρβς ' “θκιοτΑτης “ καναγώτητος ' fvtxa τής ματμώρου doth μχνούσης αύτής τούτη; τή; ύποθέσςως σκςφθέντα * Απ»ρ χαθνκοβόλλουοα καί τή ίμή Αδυναμίμ, βιακαλαύαται βΚως μαλατήσα; αύτδ Ακριβώς βαθυνοίμ χαί τήν στατα. ... - διαχοινώσω τή - όμκτέρμ . Τής ύματίρας κανσαβόστου ήμίν παναγιότητος Αγα- έμήν ταπαινήν γνώμην. Άβαλφί ΑζιοσίβαστίΙ ύδν πητδς ίν Χριστφ Αδαλφδς χαί βλως πρόθυμος καί τδ διόταγμα ύπαρταραί τής δυνόμαως μου, πρός f ό πρώην Κωσταντινουκόλαώς Άνθιμος διατήρησιν δμως τής ύπαχοή; έμαλίτησα αύτδ ίσχαμό Βυζόντιός. μέντας, ώς διαχαλαύσθην Αλλά χατΑ τήν ίμήν όσθτνή ,αααξζ', ίουνίου θ'. γαροντικήν γνώμην, θαωρβ αύτδ πολλά προσβλητικόν κανονικοί; βιατόξασι. Καί τούτα μδν ταπαινβς παρί τής ίμής γνώμης * αίαν δί τδ «ανώγια καί σαβόσμια αύτής Ιτη θαόθαν πλαίστα, ύγιαινδ καό σωτηριωδί- . * Uedeoa, op. civ, ρ. ΙΝ-Μ. ? 181 183 SYNODI COXarTANTINOPOLfTANAR 1880-1873 «ίς τή* Αξιοαρέχκιαν τής έχχλησίας, ού μήν δ’ Αλλώ A παναγιέτητος Αγαπητός έν Χριστψ Αίολράς καί δλώς Μλ,στικδνέχ «Ο δλαυ δλαυόρθοδόξου σώματος- «ράθυμος χώ τέλος μτλιστικδν έχ τού όρθοδόξου σώματος· Ην Αντττανβ «ίς τήν Απόηχον» αύτής, ΑλλΑ γνώμην Μδαμι, έπχιβη έπιτάττομαι, δτι τδ σχέδιον αύτδ ώς δν μυστικόν νά παρασιώχηθή, καί νά ληρθή ρροντίς παρά τής έχχλησίας Ινα Ψ·ρ«*ί *» »*τ» & 1“«^ έπιτροπή, έξ ώμψστέρ»* τών θαφαρομέν«.ν μ«ρών, Ινα σκψθή βαθύτχρον κιρί τούτου, ώστ* όκοιαδήποτχ χαί Αν γίνη έμ τούτης τής έπιτρο'πής Ακόφασις, ή Τή 16t ίουνίου 1887. Κανδηλή. - SmtatfM CÿrHH ftlntnin TH. ΙΙαναγιώτατι, θιιότατι χαί σχβασμιώτακι οίκόυ- μινιχέ κατριάρχ'α, έν Χριστψ τψ θ«ψ λίαν ήμίν έκκλησία νΑ ήναι Απηλλαγμένη τής κατηγορίας, διότι ■ Αγαπητέ καί κφπόθητι Αδιλφέ καί συλλιιτουργέ ή μονομχρώς γιγονυία ήβη αύτη Απόρασις, θΑ νΑ αύρα χύριι Γρηγόρι, τή σιβασμίφ αύτής κορυφή τδν έ» μέσης ψυχής έν Χριστψ Αδίλφικόν Ασπασμόν νομίζ· καπήγορίαν καί μώμον di τήν έχχλη σίαν, ώς πρώτη αύτη ύπδ μισαδτλφίας κινουμένη έρ- άπονίμομιν. Τδ βι* τβν έν Χριστφ άδιλφών. τού ριψ* τδν κύβον τού μολισμού. 'EÇ Αλλου δέ βέν πρέ- τ* Κρήτης κυρίου Διονυσίου καί Βοδινών κυρίου Νικοδήμου έκιδοθέν ήμίν σιβαστδν αύτής πατριαρχι κόν κιτίκιον ύπδ ήμιρομηνίαν 7 τού παρόντος μηνάς, Ασμέ-.βς κομισίμτνοι, ίγνώμιν έν συνόλφ τήν (μφρονα βουλήν καί πρόνοιαν, ήν χαταβάλλιι πρδς λύσιν τού χρδ πολλού, ώς μή ώφιιλι, λιγιμίνου ζητήματος, χαί μύρια όσα Αλγη τή .τι έκκλησιφ τού ΧριστοΟ καί τή ' [ιρψ Αϊιλφότητι παρασχόντος, ού μόνον δέ, Αλλά καί τδ έπισυνημμένον σχέδιον τδ πιριγράφον· τους "ίρους, έψ' ρίς πρόκιιται γινέσθαι τήν και' έκκλησιαστικήν οίκονομίαν καί συγκατάβασιν συγχατάβασιν λύσιν τούτην, ταύτην, πιριοικονομίαν ισκιμμένβς διιλθόντις, καί τές προφορικές διασαφέΓ γιγονυίας Αποπιίρας, ήβη νέ χαταστρίψη αύτήν. Ή «ας τβν ιίρημένβν Αδιλφών Αχροασθέντις, Ιγνβμιν, , έκκλησία, ώς κοινή μήτηρ καί Ανιξίκακος νύμφη τού δτι Απαν τδ έν τφ σχιδίφ τούτφ πιριιχόμινον, où μόνον Αρχοΰντβς ίχονοποκί γές Απαιτήσιις τβν ΑδιλΧριστού, ίφιίλιι, Ινα μιταχιιρισθή κίθι λογής ήπιον φών βουλγάρβν, ιί γι ούτοι πρδς χριστιανικόν σκοπόν τρόπον Ινα πιριμαζιύση τψ τέκνα αύτή; ύπδ τές πτέ ρυγας αύτής, ώς ή δρνις ιέ νοσία έαύτής.. Πού JN- Αφορβσ-,ν Αλλά καί.(δπιρ πρώτιστον) τοίς Ιιροίς χαί σβμιν δέ, Αδιλφέ, τήν έρώτησιν τού Αποστόλου Πέτρου πατροπαραβότοις θισμοίς χαί κανόσι καί τοίς Απαραπρδς τδν κύριόν μας- ,Ποσάκις Αμαρτήσιι ιϊς έμέ ό γράπτοις διχαιώμασι τού οίκουμτνικτΟ θρόνου ούχ Αντιλέγιι. Αδιλφός μου, καί Αφήσβ αύτψ; (βς έπτάχις;*1 χαί Έπιιβή τοίνυν ή «όασμια αυτής παναγιά της ιύτήν Απάντησιν τού κυρίου μας· ΒΟύ' λέγβ σοι έως έκτάκις, Αλλ’ έβς έβδομηχοντάκις έπτά!** 'Αόριστος ηριστήθη έχζητήσαί χαί τήν ήμιτέραν. έπί τούτοις. άμνηστιία καί Αφισις! Καί ό Απόστολος Ίάχββος • ταπτινήν γνώμην, Απαντ&ντις, πρβτίστβς μέν διαδιδάσχιι ήμάς, λέγων .'Εάν τις έν ήμίν πλανηθή_Ο πυνθανόμιθα μιτΑ πόθου τέ τής ιΰχταίας ήμίν ΑγαΑπό τής Αλ^θώας, ίαί έπίστρέψϊ τις αύτό'ν, γινβσχέ», θής αύτής ύγιίας, έπομένβς Αποφαινόμιθα, if. έσμέν · αι, ώς έμοί δοχχί, τδ πρδ τοσούιβν αιώναν τήν όρθοδοξίαν δαχθέν έθνος, παρΑ τού έν Αγίοις καιρός ήμών Φατίου πατριάρχου Κώνσταντινουπόλιβς τού ίσαποστόλου, χαί έξ έχιίνης τής έποχής Αχρι τής σήμιρον έν σώμα μιθ' ήμών, Αν«υ τινδς διαχρίσιας Β έν Απάσαις ταίς ίιροτιλιστίαις, έπιγαμβριύστίς τι καί λοιπέ θρησκιυτικά τι καί έθνιχέ όρθόδοξον λογιζόμινον, δέν πρέπιι, λέγβ, μίαν τοιαύτην παλαιτάτην καί όρθήν Αγίαν οικοδομήν.. πρώτη ή έκκλησία,-ήτις . Ανήγιιριν αύτήν απ’ Αρχής, ώς ιίρηται, αύτή ή ιδία Ανιυ πολυιιδοϋς, πολυτρόπου τι καί Άνικτικής προ- δτι δ έπιστρίψας άμαρτβλδν έ* πλάνης δβοΟ αύτοΟ σώοι: ψυχήν έχ θανάτου, χα! καλύψιι πλήθος Αμαρ * τιών. “ Ό δέ θχίος Χρυσόστομος ιίς τήν ια' όμιλίαν όπου χάμνιι ιίς τήν πρδς Έφισίους έπιοτολήν τού Αποστόλου Παύλου, λέγιτ ΒΟύδέν οδτβ παροξύνει τδν θτδν ώς τδ έκκλησίαν διαιριθήναι- χΑν μυρία ' ώμον έργασάμονοι καλά, τβν τδ σώμα αύτοΟ διατιμάντβν ούκ έλάττονα δώσομιν δίκην, ώς τδ πλήρώμα κατατίμνοντις τό έκκλησιαστικόν . . .“ χαί πάλιν ,Άνήρ τις Αγιος έφθέγξατο, δτι ούδέ μαρτυρίου αίμα ταύτην δΰναται έξαλαίφαιν τήν Αμαρτίαν,** χαί πάλιν ,Διέ τούτο χαί ήμαίς τούτα φαμέν, !να ύμίν μή έξή κατ' έκιίνην τήν ήμέραν λέγιιν, ούδαίς ήμίν αίπ*ν, ούδιίς διοστκίλατο, ήγνοήσαμιν, ούδέν ήγούμαθα τδ Αμάρτημα οίναι- διά τούτο λέγβ, χαί διαμαρτύρομαι, δτι τοΟ «i* αίρισιν έμπκσϋν τδ τήν έκκλησίαν σχίσαι ούκ Ιλαττον έστί αβρόν. “ Καί πάλιν - ,Φρίττιις ταΟτα D Ακούβν, Av-tftteÇ έμέ βάπισον,. φρίταις ■ καί τδν δοσπότην σου σπαράττιις, χαί ού ρρίτταις; τά μέλη τέ δοσποτιχΑ διαξαίνοις, καί ού τρέμχις; οίκος έστίν ή έκκλησία πατρικός, έν σώμα καί έν πνοΟμα.** Καί πάλιν, έπί τέλους λίγοι· »Εί μέν ούν πορί ήμών ταΟτα ύποπταύατο, έτοιμοι παραχβρήσαι τής Αρχής βτψ παρ Αν βούλοισθο^μόνον έκκλησία έση> μία.** ’Εγώ μέν, Αξιοοέβμστκ Μ«λρέ! όμολογών τήν Αδυνα μίαν μου, Ινα μή ύποηέσώ βέ (ίς τδ τής παρακοής Αμάρτημα, έκών Αέκ«ν, ταίς ούπροσδέχταις αύτής «ύχαίς θαρρήσας, ΰπίμνησα αύτή τ' Ανώτίρβ, άπ«ρ ή Ασθανής γοροντική μου διάνοια ένιθυμήθη. Ή δέ ύματέρα Αξιοσέβαστός ,μοι πορίνοια, ώς Καρά θοοΟ τιταγμίνη δπβς δώυθύνη τά ,τ* έκκλησιαστιΚΑ χαί έθνιχά πράγματα, ποιησάτβ δπβς παρ' αύτοΟ ρβτισθή. 'Εξαιτούμονος δέ τΑς θοοποιθχίς αύτής (ύχάς οίς βοήθαάν μου, μένβ μέ τδ Ανήχόν Αβολριχδν σέ βας τής ύμοτέρας θχιοτάτης καί Αξιοσιβάστου μα πληρέστατα σύμφβνοι, μηδέν *Χοντις ούτ« Αφαιριίν, οΰττ. προσθτίναι- διδ καί έξαιτούμιθα θτρμβς παρΑ τοΟ Αρχοντας τής «ίρήνης κυρίου ήμών Ιησού Χριστού, δπννς δι' Αποτιλισματιχής έπιτυχίας χαί ένώσκος τών διοστώτβν, «ύδοχήση έπιστέψαι τάς προσπαθτίας αύτής πρδς ήσυχίαν χαί «ύημαρίαν τής έχχλησίας. ΤΑ δέ πανάγια αύτής έτη «Ι«ν θτόθον δτι πλοίστα καί σώτηριώδέστατα. Τής θοιοτάτης χαί στβασμιβτάτης αύτής παναγιότητο; Αγαπητός έν Χριστψ Αδολρδς χαί δλος πρό θυμος f ό πρώην Κώνσταντινουπόλιβς Κύριλλος. .««ξζ'. Ιουνίου ι'.< d. Smiratie SopAromi ραέηατόλα* III. Παναγιώτατ*, θ*ιότατ« χαί σιβασμιώτατχ οίκου-'* μκνιχέ πατριάρχα, έν Χριστψ τψ θνψ λίαν Αγαπητέ χαί ποριπίθητ» Αδαλψέ καί συλλοιτοιργέ τής ήμών μηριότητος, χύρ<« χΰρ<« Γρηγόρα, τήν προσριλαστά- την ήμίν αύτής σαβασμίαν παναγιότητα Αδοληκκάές έν κυρίψ κατασπαζόμχνοι ΰπορήδιστα προσαγορούομτ». Δοξάμχνοι χθές πϊρί λύχνον Αράς τδ Απδ τής ζ* τοΟ ίσταμένου αιβάσμιον ήμίν αύτής άδιλριχδν πιτόάκιον ' αύτδ μ*τΑ προσοχής, καί μιτ’ έπιστασίας έμιλιτήσαμιν τδ π*ρί ού ποκίται μνιίαν σχίδιον χρδς λύσιν τοΟ βουλγαρικού ζητήματος, δπιρ έπαρουσιάσθη ήμίν ύπδ τών έν Χριστψ Αγαπητών Αδχλρών τού τι Αγίου Κρήτης καί τού Αγίου 'Βοδανών. Έπαιδή δέ π$)θΜ£.ούμ«Ϊ« ύπό τής σχβασμζμς ήμίν αρτής παναγιότητος, ·Γνα διακοινώσώμιν αύτή' τήν έπί. τούτου σχέψιν καί γνώμην ήμών, άποχρινόμιθα διά τού πα ρόντος ήμών άδιλρικοΟ, δτι τδ έν λόγψ σχέδιον, κα θόλου τ« καί κατά μέρη θσβρούμονον, ραίναΜί χαί ήμίν ιύστόχώς σκοπούν δπώς καί τΑς αίτήκις τών 11· ■mpm sa SYNODI CON8TANTINOPOUTANAE, 183 Αδώφών βουλγΑρ««ν ίχανοχαήσι aai τώ navovtxAj διηαιώματα τού πατριαρχικού θρόνου Αλώ^ρα τηι ρήση, τφ τής οικονομίας μότρφ έ» τή 8υσχ«ροίφ «ύτη τών πραγμάτων χρώμ*νσν, βσον ottv w navovtoémpov, καί δσον τ« συμριννότιρσν πρδς Αλλα Ιπτακτα obovoμικώ μίτρα, Ατινα πατώ διαφόρους καιρούς ύπηγορβύθησαν τή έχχλησίφ ύπό τής ΑνΑγχης “■ βιέκισήμιαν έχχλησιαστικών τόμων ή πράξίων χαθιορώθήσαν. Έν ττύτοις έπ*ιδή, »ς χάλλιστα γινώσχοι ή σ«βασμία ήμίν αύτής παναγιότης, βίς έ» τφ διαστήματι μιΑς π«ντα«τίας προόβη ή έχχλησία tii έπισήμους Απορώ σ«ις Μ τού πολυθρυλλήτου, ώς μήποτ' 4φ«λ«, ««τ«στίντος βουλγαρικού τοίχου ζητήματος, μΛ πατώ δυστυχίαν ούτ« διώ τής πρώτης, τής γ«»ομένης w τού παναρωτάτου καί σ«βασμιωτΑτου ήμών «ροχατδχου χύρ Ίωαχ(’μ χαί 8t’ αύτοαρατςρικού ριρμανίου χυρωθιίσης, οδτ» δ:ώ τής β«υτέρας, τής πρδ τριών πιρίπου έτών it έπτώ σύν«8ριΑσ«σιν Απαρτισθ«ίσης χαί τή ύψήλή πύλη Ακολούθως 8ιώ τά Μραιτέρω uno- 1 βληθ«ίσης, ούδιτέρωθτν, λέγομχν, έπήλθτ τά ποθούμινυν χαί έλπιζόμκνον Αποτδλβσμα, Αλλ έξ έναντία; τοσούτφ μάλλον Απαιτητιχώτ«ροι Απδβ«κνον ot λ«γόμινο·. τών βουλγάρων Αντιπρόσωπο: βσφ Ιβλιπον τήν έπχλησίαν πλίίονα προσοχήν βιδούσαν «ίς τάς αίτήσ«:ς αύτών, &ώ τούτα πάντα έσόμχθα, νομίζομαν, συγγνωστοί, δτι έπισυνΑκτοντκς ύποβάλλομνν τή ourtost αύτής τήν έξής ταπ«ινήν ήμέΛ γνώμην ίτα 81 αύτη, * 1M αρχικού θρόνου τρίτην τούτην φορών χαί ποριφρονηθή tort τών 8oq|lpm έχιθ«τικέντορον χαρακτήρα Αναλαμβανύντων Αντιπροσώπων τών βουλγώρινν. Έντούθβν πρός Αποφυγήν τούτου χαί πρδς πλβίβνα Ασφάλκιαν τής έχχλησίας, θοωρούμαν Αναγχαίσν χαί ουντχές πρός τήν ρύσιν τών πραγμάτων Ιν έχ τών δύο- ή νώ ζητήση προήγουμδνως ή έχχλησία διώ τής ύψηλή; πύλης ΑπΑντησιν παρά τών βουλγάρων πορί τής γννομένης βτυτέρβς Αχορώμως χρδς λύσιν τού ζητήματος, χαί Αφού μΑθη odi», κατ' Αναφορών πρδς έκαστον Αρθρον, τούς λαγούς δι' οΟς δέν έγϊνττο ύπ' αύτών παραδβχτόν τδ σχέσισν έχχίνο, τότ» νώ σχςφθή πτρί έτέρου σχ«βίου κατώ συνδπβαν τών γινησομένων παρχτηρήσβων, ή ώλλ·ς νώ «ύρ*θή δ τρόπος ώστχ νώ κρο^ώσι πρώ τοι οί βούλγαροι χροτιίνονττς τοιούτο μέτρον, 8 έστι τήν ύπδ τής έχχλησίας ώναγνώρισιν ίβ(ου βουλγαρικού Ηματος, χαί ή έχχλησία νώ φανή τότ» συγχατκβαίνουσχ χαί οίχονομιχώς χαραδτχομένη 8ιώ παραχαρήστώς (8ι«τέρ«ν έχχλησιαστιχών προνομιών, όποιον ποιοίται μντίαν τδ ώποαταλέν ήμίν rtov σχέβιον. Καί ταύτχ μών παρ' ήμίν ώποκριτιχώς. ΕΖιχ 8έ τώ πανάγια αύτής έτη ώτόώτν ότι πλώστα, ύγιίινώ καί σντηριο*Βέστατα. Τής προσφ(λ*στώτης ήμίν αύτή; στβασμίας παναγιότητος Αγαπητός έν Χριστή· ώδιλφδς χαί ίλβς πρόώυμος τδ νΑ καταβληθή ή προσήκουσα φροντίς 8π·ς μή χαί αύθι; έχτςθή έπί ματαίφ ή Αξ:οπρήπ«ια τού κατρι- . ism-1873 f δ πρώην Κώνσταντινουπόλτ», Χιυφρόνιος. Έν ΙΙριγχήπφ, ,α^ξζ", ΐουνίοο δ". 40. SCRIl’Tl’M GUBERNII TURCICI QUO DUO SCHEMATA EXHIBENTUR AD COMPONENDUM BULGAR1CUM NEGOTIUM· 1868 oetobrii 3 18. Τισχιρί; (διάγγιλμα) τού ύπουργτίου τών c ΤιΛΜ (·&**) ment impérial à toutes les classes de ses sujets τΑξιν ύπηχόων τής χραταιΑς βασιλοίας έπιδαψιλτυο- relativement au libre exercice de leurs cultes soient μένων υψηλών συγχαταβώσΜον ώς φρδς τήν έλιυθόραν également maintenues, et que l'état de choses exi έξάσχησιν τών θρησχιυτιχών αύτών χαί έπΜδή ή stant depuis que cette question a été soulevée ne χατάστασις θύτη, τίς ήν ιύρίσκονται τώ πράγματα peut durer plue longtemps; la Sublime Porte, dési Αφ' δτου Ανοφύη τδ ζήτημα τούτο, δέν «Ιναι δυνατόν rant trouver né moyen d'arrangement qui ne'soit νώ έξαχολουθή* διώ τούτα χρδς τδν σκοπόν τού νώ paa^ontrairs aux droits et canons fondamentaux •ύριθή «ίς τρόπος διαιτήσηος, δστις ν* μήν ήθ«λ« do Pgliee, aftn que la discorde actuelle puisse être προσβΑλη τώ δικαιώματα χαί τούς θαμ«λιώδ«ις θρη- remplacée par. lo calme, a pria en considération· σχ«υτιχο{*ς κανόνας, χαί νώ ματαβληθή ούτως ή έχ deux projetq qui après avoir été mûrement exa τού ζητήματος τούτου ύφισταμένη ήδη, ώς «ίρηται, minés dans le conseil dos' ministres sont envoyée ϊιχδνοια «ίς ήσυχίαν, ή ύψηλή πύλη Ιλαβ«ν ύπ' δψιν ci-joint au patriarcat δύο σχέδια, Ατινα καί μ«λ«τηθέντα Ακριβώς καί έμβρίθώς έν τψ ύπουργικφ συμβουλίφ, στέλλονται έσω- χλίίστως «ίς τώ πατριαρχ«ία. p. • Β. D.CaUlptana, tea.dt, μ 7C-»; 0«Asm, ep«it, μ 1M-X Primum preéimst tam ernees Jem'grtliee ia Ubsilo: 'Axinum·; r,e rev Aÿierev «0^« ri *«té «V« *tM*êc AgrAss AxeenUfvra ZyjtjetSfi arÿl rev /ioi hyofiitaî ;yri)>’. Ή βουλγβριχή χνχνμβτιχή αύνοδος αχήμβτιζομένη, Ηλχι χαβτιΧοβΑλχι txêsôiv κανονισμού τή étaient fréquentées en commun par les grecs et les bulgare resteront aux grecs, et les bulgares élèveront d'autres églises. ' 9. Lé, synode spirituel dos bulgares devra soumettre è la Sublime Porte, dès qu’il sera constitué, ύψηλή χύλή,’ ύρίζουσα τΑ χαΑήχοντβ έύυτής τχ xsd 4v γέν«ι τΑν χνχυμβτιχΑν Αρχηγών, τόν τρόπςν τής έχλογής ΑύτΑν xsd τήν πνχυματιχήν S^ôixjotv τής έχχλησίας, driva xql Ήλουσιν έφαρμοσάή, Αφ’ ού ήΗλον ysïvsi χαρβδχχτΑ. . 1 'Q été bu projet de statuta réglant sea attributions et les attributions .dos chefs spirituels bulgares en général, ainsi qbe le mode d’élection spirituelle de l’église bulgare. Ceo statuts seront Appliqués après avoir approuvés. ' Ç 41. ■ legati buloari cum concivibus ·■ suis communicant Schemata a gubernio TUBCICO ELABORATA· 1868 exeunto octobri - novembris 6 17. Πρύς τούς σρμπατριώτας ήμβν βουλγΑρους. . ΠχριχαρΑς Ανβγγέλλομχν αήμχρον χίς τούς συμ-■ χατριώτας χαί ύμογχνχΐς ήμΑν τήν λύσιν, ήν ή αΰτοχββτοριχή χυβέρνηοις μηΑ ώριμον σχέψιν IBesxxv «Ις τάi έχχλησιαστιχύν ζήτημη Συνίβτβτβι 84 ή λόσις αύτηI έχ 8ύο σχχύίβν, Ατινβ σνγχατββατιχΑς χροτχίνχι ύς τύ χατριαρχχίον, 6χ«·ς έχλέξή έν τΑν Βύο, xai 6x8> Αχρας 84 Αβροφροσύνης Αφίη«ν αύτύ έλτύΗρον, Τν· προτχίνη τι, (Γ γχ έχχι, έχτύς τΑν σχιβίνν τούτον, (χανύν 8μ«ς !να χύχαριστήση xsd τούς βουλγΑρους. ,ΆλήΒΑς ή αύτοχρατοριχή χοβέρνησις σέβχτβι μέν χρονύμιβ, χορή^ηίΗντα χατ' Αλλος τινΑς έποχΑς, ούχ ήττον 84 σέβχται xai τύ πνχΟμβ τής σημχρινής έποχής xai τΑς χβν8ήμους ύποσχέσχις, ΒοΒχίβας ένώχιον τής Εύρώχης napi τΑν AfopAvwv τήν έλχυΦτρίαν τής συνχι8ή<ΜΜς· Καί ήμ*(ί δέ, έχτιμώντχς τέν ύψηλύν σκοπόν, ύφ' ού χχιρχτγβγουμένη, συνέταξχ τΑ δύο ταΟτα , σχέδια, sùyvaspéveK χηρύττομχν, 8τι ' έχΑτχρον τόν B. D. eaHiphraa, tea. dt yag. βο-B. Hana tabaUana aheta habetor etiaa apsd (Mean, op dt, p. m-A 1M SYNODI CONSTANTINOPOLrTÂNAE, 1860-187S σχιδίων τούτων «Ιναι παρ«β«πτάν «ίς ήμΑ{· Δέν ήθέ* J λομιν Si Απόρριψη χαί οίανδήκοτ» πρότασιν έχ μέ ρους τηύ πατριαρχίίου, έάν αδτη ύπήρχ« σύμφωνος πρδς xi» σκαπδν τούτον, χαί ικανή, !να ίχανοποιήση τάς νομίμους έπιθυμίας χαΐ τά δικαιώματα τού βουλ γαρικού έθνους, χαΐ νά διατηρήση τήν ένότητα τής όρθοδόξου έχχλήσίας. Quae eequitur epiatola ehcjclica data eat die 5 17 novetnbri·. 190 παιδιίαν, πρδς τήν γιωργίαν, τήν βιομηχανίαν καί «ίς πάσαν οίανδήκοτα έπιχιίρησιν, χα! δ ιέ τής καλής Ανατροφής, τήν όποια» χραωστοΟμαν νά βώσωμίν «ίς τά τέκνα ήμών, όπως ώσ-.ν αύτά διπλασίως «ύγνώμονα καί Αφωσιωμένα. Έπιιβή αύτά πρώτα θέλουσιν Απο λαύσω τούς καρπούς τής έλ«υθ«ρίας τούτης, τήν όποιαν «ύτνχήσαμιν Ινα !ϊωμ*ν έπί τών ήμ«ρών ήμών vi δωρηθή «ίς ήμάς. ΔιΑ τούτα προσχαλούμαν ύμάς Ινα συντάξητ» «ύχαριστήριον Αναφορών (τ«σ«κ;ουρναμέ) πρδς τήν αύτού αύτοκρατοριχήν μ«γαλ«ιότητα τδν «ύσπλαγχνιχώτατον ήμών σουλτάνο» χαί αύθέντην, διά τού όποιου Si έχφράσητι τΑ αισθήματα υμών έπί ti τής Αναγνωριστώ; τής νέας έχχλησίας ήμών>χαί τής έθνιχότητος ήμών. Ή «ύχαριστίριος αΟτη Αναφορά νά γίνη τις -τουρ κικήν γλώσσαν, δ.ότι καί «ύχολώτ«ρ·.ν Si ιϋρηττ Αξιόν τινα χ,ατιπην ϊνα σύνταξη αύτήν, χαί έντιμόττρον «Ενας ίνα διά τής έπισήμου γλώσσης έχφρΑσηττ τά b. Έντιμοι όμογ«ν«!ς. Τήν παριλθούσαν έ^δομάδα έστ«ίλαμ«ν πρδς ύμάς τά σχέδια τής χυ/ϋ«ρνήσ«ω; π«ρί τής λύσ*ως τού έχ' χλησιαστιχού ήμών ζητήματος, έχ τόν όποιων πατιν'-ήσατ», δτι ixttvo, τδ όποιον έπιριμένομιν Απδ τδ βασιλικόν Ιλιος, έδωρήθη αίς ήμάς, δτι ή διάπυρος έπιθυμία ήμών τού νά έχ'ώμ*» δίχαιον Αμέσως, νά δίώμιϋα τού θ«ού αμέσως, vi παρουσιάςώμίθα ένώ- ! αισθήματα ύμών. Έπί -τέλους ένβυμϊζομτν «ίς υμάς μ«τά χαράς, δτι πιον τού ρασιλέως χαί αύ.Ήντου ήμών, δτι ή φλογιρά πρέπτι ϊν μ:| ήμέρφ νά ψάλωμιν δοξολογίαν πρδς τδν έχιίνη έπιθυμία τού vi ήμ«θα έλιύθιροι «ίς τά τής συνιιδήσ«ως, τού νά μή παρ«ισάγηται έν ταίς οίχίαις ϋψιστον, τοιαύτην δέ ήμέρ*ν έξίλίξαμιν τήν έορτήν ήμών, ύπδ τδ πρόσχημα τής θρησκίίας, Αλλο«θνής τόΟ Αγίου Νικολάου, όπως δυνηθώσιν Απανταχού τής Άς κλήρος, δστις ούόέπ-.u έτρ«φ< φιλικά πρδς ήμάς πατρίδας ήμών ϊνα έτοιμασάώσιν «ίς τούτο. αισθήματα- ή έπιθυμία' ήμών αύτη έξ«πληςώθη, δόξα ίχ<τ«ύσωμ«ν θ«ρμώς τδν κύριον χατά τήν ήμέραν τψ θ«φ, πληρέστατχ Έπιιδή, δέ τδ καθήκον τής έχτίνην, όπως «ύλογήση τήν αύτοχέφαλον ήμών έχ«ύγνωμοσύνής «ίνμι έχ τών πρώτιστων τού Ανθρώπου, χλησίαν σττρχάν χαί Ανθίξουσαν, τήν ήμέτέραν νέαν χαθότι τδ τοιούτόν αίσθημα χαραχτηρίζ«ι τήν «ύγέ- ζωήν προοδίυτιχήν «ίς τήν παιδ*ίαν, «ίς τάς έπιχιινιιαν χαί τήν φιλοτιμίαν ένδς έθνους, χαί.διότι,* Αφ’ ρήσιις χαί «ίς π’*ν Αγαθόν, τδν δέ (έασιλέα καί αύθίνέτέρου, πρίς αύτδ μόνον Απο^λίπουσι χα! δι" αύτού την ήμών μαχροημιριύοντα χαί γαλήνιον, χαί τδ» θρόνον αύτού ένδοξον. μόνον ικανοποιούνται οί γ«νναιόψυχ« «ύιργέται, ήμιίς, φίλτατοι όμογινοίς, όφ«^μ«ν, Αφού συνέλθωμ«ν Απδ Έχομτν τήν τιμήν δπως ώμον τής ύμιτέρας έντδν μέγαν ένθουσιάσμδΛαί τήν ΑνιχλΑλητον χαράν, τιμότητο; έν Χριστφ πατέρις χαί «ίλιχριν«!ς φίλοι. ήτις συνιχίνησι τάς χαρδίας ήμών διΑ τής χολής Αγf ό Φιλιππουπόλιως Βανάρττος έν Χριστή» «ύχέτης. γιλίας π«ρί τής Αχχλησιαστιχής ήμών Απ*λ«υθιρώσ«ως ή ό Φιλιππουπόλιως Παίσιος έν Χρισΐφ «ύχέτης. διΑ τού χραταιοτάτου ήμών Αναχτος χαί αύθέντοιι, ή δ Μαχαριουπόλ«ως Ίλαρίων έν Χριστή» «ύχέτης. όφ«ίλομ«ν vi ΰποβάλωμιν ύπδ τδ ,ύποπόδιον τού π«ρι-1 Ν. Δ. Μιντζόγλου. φανούς αύτού θρόνου τήν Αχραν ήμών Αφοσίωσιν χα! Δ. Στ. Τζομακώφ. τήν βαθιίαν ήμών «ύγνωμοσύνην π«ρί τού Ανιχτιμήτου ' X. II. Δαψιλιστώφ. δικαιώματος, τό όποιον ηύδόχησι χαί έδωρήθη ήμιν. Ζαχαρίας X. Γιουρώφ. Είναι Αληθές, βτι τδ χρέος ήμών τούτο πρδς τήν Μιχαηλόρσχης Δ. αύτήν μιγαλιιότητα διά λόγου δέν δύναται vi έκX. 'Ιωάννης X. Β. Ιΐέντζχο^ιτζ. φρασθή. Είναι Αληθές, δτι τούτο χαλλίιπέστιρον, έχ* Γ. Ε. Τζαλόγλου. ' φράζιται διΑ τής διπλασιάσιως τής πίστιως χαί άφΖαχαρίας Στρούμσχης. οσιώσιως ήμών πρδς αύτόν, τήν δέ πίστιν χα! Αφοσίωσιν Δ. Μ. Γιέσογλους. ήμών ταύτην θέλομιν χαταστήσαι έχφαντιχωτέραν διά' 1868, νοιμβρίου 5, Κωνσταντινούπολις. τού πολλαπλασιασμού τής έπιμιλιίας ήμών πρδς τήν 48. SYNODV8 CONSTANTINOl’OLITÀNA IN EXAMEN REVOCAT SCHEMATA A GVBERNIO TURCICO PROPOSITA · 1869 novenibri» 15 97. Oratio Grtforii patriarokao in iaekoaada opaodo habita. "Οφ^λον μέν, σ«βάσμ:οι έν Χριστψ Αβαλφοί χαί D τού πν«ύματος έν τψ συνβέσμφ τής «ίρέ,νης διώκοντας . · υιοί έν πνιύματι π«ρισπούδσστοι, μηδέ «ίναι βλως τά μ«θ' “' όμόνοίας ’ χαϊ' Αγάπης Ανυπόκριτου. Άλλ'’ έπ«ιβή *—·*■ σκάνδαλα καί αί έχ τούτων Ιριδ«ς χαί διχοστασίαι τούτο Ανένδ«χτόν έστι διά τ« τήν Ανθρωπίνην Ασθέν«ιαν χαί .τάς τού κόσμου χαί τού κοσμοκράτορας έν τή έχλιχτή τού Χριστού ποίμνη, «ή όρθοδόξφ ica! παντοδαπΑς έπηριίας τι χαί έπι^οσλΑς,, χρέος χρ*ών Αμωμήτφ ήμών έχχλησίφ, μηδέ' χατίξανίστασθαι ΑλΑπάντων ίιρώτατον έπίχιιται το!ς τήν έπιμέλιιαν τών λήλων τά μέλη Χριστού^ Αδιλφούς χατά 5ίδ«λφών, χα! τέκνα χατά πατέρων, ποιμα^Λένους, λίγομ«ν, χατά ψυχών έμπ«κιστ·υμένοις, μή ,διδούσιν ύπνον τοίς ποιμαινόντων · Αλλ* ώσπ«ρ χαί «κλήθημίν έν μι^ έλ- όφθαλμοίς χαί τοίς ^λιφάροις αύτών νυσταγμόν, πά ■ πίβι τή; χλήσιως ήμών, οΟτως)«ίναι τούς πάντας.I», σαν χαταψάλλίΐν σπουδήν χα! πάντα χιν«ίν λίθον, 1ν λέγοντας χαί τδ αύτδ φρονώντας, καί. τήν ένότητα ώστ« τά σχάνδοώα, όπόσα ποτέ χαί όποια «ί«ν, δτι ■ ■ J * ΛοοβρΙί· davbav ίΐΐώ x-henuitibui, tam ncn lyxodiu txm e»»iUia aniteni quod voeaat primam aa« oeivoiarut qnu KbMuti «d tnliua re vocaret ; deinde per epwtoln· rosata 'eet aenlenti· pntriarcbiran illorum, qui nuper aedem oecviMaioam tqnnorunt.. Alter-conventa· «enenli· in eedibnn «etriucbaliba» habito· e«t die 0 1H novembri·. in qno perlecti· tam patrinrcbMum dictorem reponi· tam relatiqne a trium virorum deputation· elaborata, aaacitum eet tertiem eoaveetam oamqaa •olomeiorem babitam iri die 16/Π eiuden» menai*, in qno, probata prie* ecbematam .confutatione · tribu metropoliti· ooa•cripta, ratam etiam bebentar neponaun nd «uberuium tnrcieu mittendum. Orationem eeteberriman» ia eo conventa babnlt Oregoriu* petriareba, quam primo Iodo ponimw. t HI— .11. 191 Il . iiiiwii III. I»...... m HUI iiinijwiilWRWÎMMW·^^ SYNODI CONSTANTINOPOUTANAK, 1860-1879 θσττον έχ μέσου vfjç έχχλησίας mpcaiptfoHi- χαί τά rffi Αγάπης χαί όμονοίας χαλάν ή έξασθτνήσαν Αναρρώνυσθαι, ή Αχοιχόμινον Αναχαλ*ίσθαι. 1·» ιλιύσιως έχισήμως διιδήλωσι τφ ύψηλφ κυβορνήσιι πρδς ΑπΑντησιν. Καί κΑλιν Μ, ούδέ τών «αραχωρήσαων τούτων φανιισών αύτοίς Απαρχών, ΑλλΑ νέων αύθις βουλγαρικών προτΑσιων τφ 1866 έτιι χατΑ Απρίλιον Αμφαντσθαισών, έκ νέου συνιχΑλισι τήν συνέλιυσιν, ήτις, ώς γνωστόν, έξιλέξατο έξαμίλή έπ-.τροπήν, δπως διασχέψηται έπί τών νέων τούτων προΙΑσιωγ, χαί καρουσιΑση σχέδιόν τι θιμιτής καί δικαίας λύσιως τοΟ λυπηρού τούτου σχανδΑλου. Τοιούτον iv τοίς έσχΑτοις τούτοι; χαιροίς σχΑνδαλον έλιιινόν χαί πολλών δακρύων Αξιόν ιίσέφρησιν, ώς Λπαντις fart, iv τφ πιριφιριίφ τής βιοιχήσιως τού χαθ' ήμός άγιωτάτου πατριαρχικού θρόνου, τό iv τισι τών iv τφ χλίματι τούτφ έΑαρχιών παρά τφ όρθοδόξφ βουλγαρικφ λαφ δθιν ποθτν έμφυσηθέν «ai Έν τούτοις δντων τών πραγμΑτων, τής δέ διαέξιγιρθέν χαί χατΑ τών έχχλησιαστιχών χαθκστώτων προαχθένπνιύμα τής έριδος χαί διχοστασίας, κολλά ληφθιίσης έπιτροπής έγγιζούσης ιίς τδ τέρμα τού μέν τφ καθ’ ήμΑς έχχλφσίφ πράγματα παρασχόν, ού έπιβληθέντος αύτφ έργου, ύπιχχωριί μέν τού οίχουμινιχού θρόνου ό παναγιώτατος προχΑτοχος ήμών χΰρ μικρόν Si χαί τήν ένόχλησιν τφ οοβαατφ χυβιρνήσιι Σωφρόνιος, Αναχαλοϋμιθα δέ, έλέιι τού χριίττονος, τού πολυχρονίου ήμών άναχτος, μ«γίστην Μ χαί ούδ' Αν ιίποι τις ήλίχην βλάβην τοίς Αχιραιοτέραις συν- έπί τήν πιριωχήν τούτην ήμιίς^ ούχ Ανιυ Αθυμίας ιιδήσισ. τού έν τοίς έπαρχίαις έχιίναις χαί Αλλαχού χαί δειλίας τήν πολυτΑραχον Αρχήν Αντί τής φίλης τής πατριαρχιχής- ήμών βιοιχήσιως χριστιπωνύμου καί ΑπρΑγμονος και τφ ήμιτέρφ λοιπόν ήλιχίφ άρμοζούσης ήσυχίας ΑνταλλαξΑμινοι. Άλλ* έπιιδή ούτως βουλγαρικού λαού. "Οθιν μέν ούν τό χαχδν ίξ Αρχής χιχίνηται, χαί i έδοζι τφ τΑ ήμέτιρα πανσόφως οίχονομούντι θιφ, τινα τΑ Αληθή αίτια, χα! τις ό έπιδιωχόμινοςσχοπάς, προθύμως ύποδϋντις χαί διύτιρον τδν ζυγόν τού κυ πολλά ζητήσαντις χαί πολλά σχιψάμινοι, ούχ Ιχόμαν ρίου πρδς τήν μιγίστην τής έχχλησίας διακονίαν, τήν ιίπιίν, Αλλ- ή βτι ΥΚήροια χαί τούτο τού πολυμηχΑνου τών έχχλησιαστιχών χαί έθνικών ήμών πραγμΑγων τής ήμιτέρας σωτηρίας πολιμήτορος, βαινού σπιίριιν έπί τδ χριίττόν τι καί χανονιχώτιρΟν διαρρΰθμισιν Ati τΑ ζιζάνια ιίς τόν Αγρόν τού χυρίου. Ευλογητός χύριον ήμών σκοπόν δλη τφ ψυχφ προτιθίμινοι, πρώ τιστον έαυτοίς έπιβάλομιν μέλημΑ τι χαί σπούδασμα βέ ό '"'■ιίς, βτι ή χαθ' ήμΑς τού Χριστού μιγάλη έχτήν κανονικήν χαί έχατέρωθιν, Ιχ τι δηλονότι τής χλησία, χαθ' ής Αβίχως έξανίστανται, έχι: μιτΑ παρ ρησίας Απολογι’σθαι πρός τι τδν χύριον χαί θιδν χαθ' ή|ιθς έχχλησίας χαί τού βουλγαρικού λαού, ιύχΑριστον λύσιν αύτού δή τούτου τού βουλγαρικού αύτής, χαί πρός σύμπασαν τήν ιχαθολιχήν όρθύδοξον r έχχλησίαν,. χαί £ή χαί πρδς τΑς'έπιρχομένας γιννιΑς, λεγομένου ζητήματος. • Πολλά μέν ούν τΑ χατιπιίγοντα ήμϊς ήν πρδς τήν ώς ούτι αυτή Απ' Αρχής, Αχούσα, παρέσχι τΑς ΑφορμΑς, ούτι τών αίτιάσιων, Ας χατ' αύτής έ.πάγουσιν, έπίσπιυσιν τής τού ζητήματος τούτου λύσιως.' Τδ δέ μέγιστον χαί τφ τού Χριστού έχχλησίφ Ανιαρώτατον, ένοχος ούδ’ δπωστιούν έξιλέγήρται, χαί. τήν ταραχήν δτι τδ τής έχχλησιαστιχής Απιιθιίας χαί Ανταρσίας Αρτι Αναφανιίσαν ού πιριΑβιν, ΑλλΑ χαί έχτοτι έπ! τών παναγιωτάτων προχατόχων ήμών χαί μέχρι τού Καχόν, χαθ* ήμέραν μιταδιδόμινον χαί έφαπλούμίνον, νύν πάσαν έθιτο σπουδήν,' πΑση δυνατή χαί θιμιτφ καί τφ χρόνφ ένιζΑνον χαί παγιούμινον ταίς ψυχαίς, έχρήσατο οίχονομίφ χαί συγχαταβάσιι πρδς τδ δυσω- χαί ταίς νιωτέραις συνιχτριφόμινον ήλιχίαις, κίνδυνον ήπιίλιι λοιπόν τοΟ Αποβήναι πΑνδημον χαί Ανίατον πήσαι, ιί δυνατόν, τους τραχυνομένους χα: θιρατιύσαι νόσημα, δλιθρον έπΑγον ψυχών χαί Ακρωτηριασμόν τΑς ιίτι πνιυματιχΑς ΑνΑγχας ιϊτι έθνιχΑς αύτών φιλοτιμίας. Ούτω, φέρ' ιίπιίν, μιτίθιτο χΑριν αύτών έπώδυνον τού τής έχχλησίας σώματος. Έν τούτοι; ϊντις χαί ούτω διανοούμινοι, χαί τήν Αρχιιριίς, οίς έμέμφοντο ώς βήθιν χαταχρασταίς κα! μιγΑλην, ήν ΑνιλΑβομιν, ιύθύνην πιρ! τής τού λαού σωτηρίας ένώπιον Ιησού Χριστού τού θιού ήμών συναισθανόμινοι, χα! τδν Ανωθιν φωτισμόν μιτΑ δα κρύων έπιχαλούμινοι, χαί τήν προχιιμένην ύπόθισιν έξ Αρχής χαθ^έαυτους σπουδαιότιρον Αναλαβόντις, έφ' δσον αί Αλλαι πολλά! τής πατριαρχιίας έπέτριπον μέριμναι, ούδέν τών πιρ! τούτη; χατΑ καιρούς προχαί ηύλόγησαν. ΆλλΑ χαί έν Φιλιππουπόλιι, ένθα ταθέντων σχιδίων παριίδομιν, πρδς τήν τού ζητήματος τδ τής διχονοίας χαχδν έσφάδαζιν ίταμώτιρον, διίτα- τούτου λύσιν, ίνα δή θΑττον καί βφον τού σποπού ξιν ή μιγάλη τού Χριστού έχχλησία, δπως χΑριν τής έπιτύχοιμιν. Πρώτον μέν ούν, έπιιδή πΑντα τΑ έως τού 1864 ιιρήνης έν δυσί τών ίιρών έχιίσι ναών Αναγινώσχηται ή Ακολουθία σλαβωνιστί, Αχόντων χαί διαμαρτυ- έτους Αναφανέντα χαί Αναχριθέντα (δτι χαί ή προρομένων τών γραικών ένοριτών, τών Ανέχαθπν νομίμων μνησθιίσα έχίσημος έγένιτο τφ ύψηλφ πύλη Απάντη κατόχων αύτών. Τιλιυταίον, έν έτιι 1861 φιβρουαρίου σες) φθΑντις ήδη προανιγνώχιιμιν, προήχθημιν λοιπόν λήγοντος, έπί τού παναγίώχΑτου προχατόχου ήμών. χατΑ χρονικήν τΑξιν ιίς τδ διιξιλθιίν τΑ τής έξαμιχΰρ Ίωαχιίμ, διά συνοδικής έγχυχλίου, έπιχυρωθιίσης λούς έπιτροπή; πραχτιχΑ, λίαν, ώς ήμίν έδοξαν, φίλο-' χαί βιΑ σουλτανιχού φιρμανίου, διιτύπωσιν έν χιντι- πόνως χαί μιτΑ τής διούσης Αχριβιίας τι χαί κανο νικής πολυμαθιίας Αναχρίνοντα χαί δή χαί ΑνασχιυΑχαίδιχα Αρθροις πάσας τΑς Αναγκαίας παραχωρήσιις. Καί Αρχιιριίς δέ έν τοίς βουλγαριχαίς έπαρχίαις, ζοντα τΑς τιλιυταίας βουλγαρικός προτΑσιις' ίδίφ δέ βουλγάρους τήν καταγωγήν,.τούς μέν χατέστησιν ήδη, έπιστήσαμέν τήν προσοχήν ήμών έπί τού πρός λύσιν τούς δέ προύτίθιτο χαταστήσαι έν τοίς χατΑ καιρούς τού βουλγαρικού ζητήματος σχιδίου τής έπιτροπής, χηριυούσαις, τούθ' βπιρ ήν χαί ή χυρία τού βουλγαρι- δπκρ Ιδοζιν ήμίν πολλές χαί Αρίστας έχον τΑς διαχοβ κινήματος πρόφασις. ΆλλΑ, χαί πιρ έξαντλήσασα τΑξιις, ού χΑριν έπαινος χαί ιύγνωμοσύνη αύτφ έπαχιβδν ήδη πΑν τά έπ’ αύτφ, όσον ίχανδν ήν τήν τών' οφιίλιται. Άλλ’ ούδέν ήττον ύπιλΑβομιν, ότι χινδυβουλγάρων έφιλχύσασθαι ιύγνωμοσύνην, ήνυσιν όμως νιύσιι Απορριφθήναι όμοίως ύπδ τών έν Χριδτφ Αδιλφών βουλγΑρων, ώσπιρ ούν χαί αί προήγηθιίσαι ούδέν πρός ΑποχατΑστασιν τής ήσυχίας. ΆλλΑ χαί χαραχωρήσιι;. Αίτιον γΑρ, ή γούν πρόφασις, ύπ ούτως ούχ ΑπινΑρχησιν, Αλλ’ έπιλαβομένη αύθις χαί τών χατΑ τό θέρος τού αύ,τοϋ έτους διά τής ύψηλής αύτών προύβΑλλέτο παράλογός τι. πΑντως χαί Αδικος δυσπιστία πρδς τήν πλιιονοψηφίαν τής ίιρΟς συνόδου πύλης διαβιβασθιισών αύτφ' όχτώ βουλγαρικών προτού καθ' ήμός πατριαρχικού θρόνου - έφ’ φ χχ! ΑπήτΑσιων, συνισχέφατο ώρίμως έπ’ αύτών μιτΑ χαί Αλ λων έλλογίμων όρθοδόξων Ανδρών, ίιρωμένων χαί τουν, Αθέμιτον Βλω; χαί καινοφανή Απαίτησιν, τήν λαϊκών, χαί προέβη χΑριν αύτών ιίς έτέρας παρα- ιίς δύο .διαφόρους έθνιχότητας διχοτομίαν αύτής Ισ χωρήσιις μιίζονας, Ας έγχριθιίσας έπί γινιχής συν- αρίθμους έχοΰσης έξ έχατέρας έθνότητος τούς ίιρΑρχας, διώχταις τών βουλγΑρων- συνήργησι παντΚσθΑνιι χαί παντοίαις προτροπαίς χαί χρηματικοί; ιίσφύραί; ιίς ΑνΑγιρσιν βουλγαρικού ναού έν Κωνσταντινδυ'πόλιι, έν αύτφ τφ συνοιχίφ τού πατριαρχικού τούτου, χαί ιίς τήν αύτού χαθίβρυσιν αύτοί παρόντις χαί οί τέσσαρις τής όρθοδοξίας άγιώτατοι πατριΑρχαι μιτΑ πΑσης τής ένδημούσης ίιρΑς συνόδου τδν θιμέλιον λίθον ήγίασαν , ’ SYNODI CONSTANTIN» POL1TANAE, 1860-18Î3 193 UH παρεδρεύοντας είς τδ αύτδ έν τοίς έθνικαίς εώτών. ύπουργτίου τών έξωττρικών, διαβιβάζον Μι δύο σχέ ίδιότησι m2 Αντιπροσωπεύοντας διάφορα m2 Αντέθπηι δια πρδς έπίλυσιν τού προχκιμένου ζητήματος, δπως τυχόν έθνιχΑ συμφέροντα. Τους τοίνυν οΟτω τά θεία ή θάτκρον τούτων άποδκξώμκθα, ή μέτρον Ιτκρον υποέξανθρωπ’σαι σπουδάζοντας καί τάς κοσμιχάς m2 2Ϊκ2ξωμ<ν δυνάμκνον συμβιβάσαι έχάτιρα τά μέρη. Τά έθνικϊς θεωρίας ύπεράνω θείναι τών έκχλησιαστιχών νέα τούτα σχέδιά, συγκκίμκνα τδ μέν έξ έπτά, τδ δέ καί πνευματικών φιλονεικοΟντας, είκδς ήν μ! τδ έξ έννέα άρθρων, έφάνησαν ήμίν πολύ χκιρονα πάν λυσιτελές^τούτο τής έπιτοοπής σχέδιον, ώς Ανεπαρκές των τών μέχρι τούδι προταθέντων κατά τδ άντικανονιτοίς κοσμικοί; αύτών έπιθυμίας, Απορρίψαι τε αόθις χόν, άτκ άρδην άνατρέποντα τά κατά τήν έκχλησιαστιχαί Αποσχυβαλίσ®. Τούτου δέ γενομένου, πικρά μέν χήν διοέχησιν έγγράφως παραδτδομένα παρά τών άγιων χα! αύθις έγίνετ* Αν τή έχχλησίφ ή Μρά τών τέκνων Αποστόλων μ! τών θκοφόρων πατέρων, χα! διά πάν αύτής νέα νταρίφρόννιαις χαί σχληροχαρδία, φριχτέ βέ των τών αιώνων έν δλη τή έχχλησίφ διαχρατήσαντα. χαί Απαίσια χαί τά μετά τούτο ένδεχόμενα Ατοπήματα. Αλλά χα! έν συνόδφ χοινόττρον συμμκλιτηθέντ’α, τοιαύτα Αληθώς Απτδκίχθησαν, οίά «ίσιν δλως δηλαδή Τούτον τοίνυν ούκ Απειηότώς, Αδελφοί, φοβηθέντες τδν φόβον, χα! μήτε νύχτωρ μήτε μεθ* ήμέραν έναντία τών (ιρών τής έχχλησίας θτσμών καί κανό νων. Ένθιν τοι τούτα μέν Αποχρώντως Αν«σκ«υάσθηΑναπαυθήναι δυνάμενοι, έτέραν έδοχιμάσαμεν τραπέσθαι δδόν, έλπίζοντες Ασφαλέστερον χαί έπιτυχέστερον σαν καθ' έκαστον ίρθρον, αύτοίς δέ, τούτοι; τοις Αποστολιχοίς χα! συνοδικοίς χανόσι χαί τή λοιπή έκχϋ.ηχαταντήσειν είς τδν 'έπιδιωχόμενον σκοπόν. Kid δή Αναμελετήσαντες τδ πνεύμα τών τότε παρ- σιαστιχή παραδόστι έπΓμιλώς παράξττασθέντα · τή δέ Ανασχκυή' έπισυνήπται χα! ή προσήκουσα Αναλυτικέ, ουσιασθεισών βουλγαρικών Απαιτήσεων, χαί περιστείΑπάντησι; πρδς τδ διαβιβάσαν χαί συστήσαν αυτά λαντες αυτό έντδς τών δρων τών πατροπαραδότων έθίμων τή; δρθοδόξου άγιας τοΟ Χριστού έχχλησίας, ύψηλδν υπουργικόν διάγγτλμα. Κα! έπτιδή, τούτων άνασκτυασθέντων, Απαραίτητον κα: Αντεξετάσαντες αύτδ πρό; τε τους θείους χαί Ιερού; θεσμούς μ! κανόνας, καθ' ούς τά τών έχχλη- έδόκκι τδ ύποδκίξαι, κατά τήν υπουργικήν χαθυφήγησιν, Αλλο μέτρον παραδητδν άμφοτέρωθιν, ήμ«!ς έξ σιών Ρυθμίζονται δίκαια, χαί πρός τά Ανέχαθεν ύπδ αύτών ήδη τών πραγμάτων πτπληραφορημένοι, δτι τών ένδόξων σουλτάνων χεχορηγημένα τφ τής Κωνπάντα μονονού τά πρδς κανονικήν έπίλυσιν τής προσταντινουπόλεως θρόνφ προνόμια, χαί έξευρόντες λύσιν τινά συμριράζουσαν, ώς γε ήμίν έδόχει, τά τε έχχλη- χτιμένης έχχλησιαστικής διαφοράς συνττλιστιχά έξαντλήσανττς διά παντοίων θυσιών καί τυγκαταβάσέων σιασττκά χαί τά πολιτικά δικαιώματα τού οίκουμενιΑπ' Αρχής μέχρι; έσχάτων, δμως ρύδέν τιλτσφόρον χού πατριάρχου μετά μέτριας παραμειώσεως, ταυτην έξεθέμεθα έν σχεδιφ, βάσιν μέν έχοντι τήν Αδιάσπα- ήνύσαμκν, τκλτυταίον άναγχαίως προήγμ«ί»α «ίς τδ συμπκράναι, ότι μόνο; γνώμων Ακριβή; τού ζητί^ιατχ στον έχκλησιαστιάήν ένότητα άπασών τών έν Βουλγαρίφ μητροπόλεων μετά τής μεγάλης τούτης τού ύπάρχιι σύνοδος Αγία τής καθόλου έχχλησίας, λύσουσα χαθάπαξ χα! Ασφαλώς τδ προχοίμτνον. Χριστού έχχλησίας κατά τε τούς Ιερούς κανόνας Vol Τούτην ούν τήν ύστάτην κα! άναγκαίαν Οκίψιν, τήν Αρχαίφν τής έκκλησίας διάταξιν, έπιτρέποντι δέ ώς έχ πατριαρχικής άναθέσέώς χαί έντολής τήν Αμε- ήν ή μττριότης ήμών μκτά τής πτρί ήμάς ί«ράς συν όδου έποιησάμιθα, Ιτι δέ καί τήν προρρηθιϊσαν Ανασον θρησκευτικήν έποπτείαν χαί οικονομίαν τών έκσκκυήν καί άπάντησιν «ί; τά παρά τής ύψηλής πύλης 1 ιμληοιαστικών υποθέσεων τής έν τή Βουλγαρίφ έκκληπαραπκμφθέντα ήμίν έγγραφα φέροντι; προθύμως σιαστιχής πέριφρρείας τοίς έκ<ί Αρχιερεύαι, συνιρχομέναι; έν έπαρχιαχή τινι συνόδφ χαί έπιζητούσιν χαθυπιβάλομχν τή χρίσω πολυμ«λ«στίρας συνόδου, συγκροτηθιίσης έκ τ< τών ένδημούντων χα! παρ«πιέκάστοτε τδ χύρος τού οικουμενικού πατριάρχου, χαί συνάμα έξασφαλίζοντι τά πνευματικά χαί κοινωνικά δημούντων άγιων Αρχκρέων χαί' τινων τών τού θρόαυτών συμφέροντα, χαί διά τούτα πεφαδεκτφ αύτοί; * νου όσιολογιωτάτων Αρχιμανδριτών καί ίτροδιδασκάλων. πιθανώς έσομένφ, έάν μή μάτην άρα φιλονεικείν έθέλωσιν. 1 Τδ σχέδιον τούτο, σεβάσμιοι έν Χριστφ Αδελφοί χα! τέκνα έν χυρίφ περιπόθητα, ύποραλόντες τή έμ- ρριθεί σκέψει καί μελέτη τριών παναγιωτάτων χαί σεβασμιωτάτων πατριαρχών χα! 'τής περί ήμάς Ιερά; συνόδου, έχ δέ τής τούτων κοινής έμπειρίας χα! συμ φωνίας έπιρρωσθέντες έν τοίς χρηστά!; ήμών περί επιτυχίας τοιούτου σχεδίου έλπίσιν, έθαρρήσαμεν χαί τοίς δυσ: κορυφαίοι; χαί περινόυστάτοις ύπουργοίς τού κράτους άναχοινώσασθαι ίδιωτιχώτκρον, δπως κάντεύθεν βεβαιωθέντες περί τής δεούσης ύποστηρίξεως αύτοΟ, ύποβάλωμεν αύτδ Ακολούθως τή παραδοχή τών έν τή πρωτευούση έπιλέκτων κληρικών τε χα! λαϊκών έπ! γενικής συνελεύσεως. Έν φ τοίνυν εύέλπιδες χαί έφησυχάζοντες Ανεμένομεν τών αύτών ύψηλοτήτων τήν Ιγκρισιν, έλάβομεν έναγχος άντί τούτου ύψηλδν διάγγιλμα παρά τού Καί ύπ’ αύτής δέ τούτης τής πληριστέρας συνόδου τήν τ« σκέψιν καί τάς Απαντήσω;, συμφώνους τή χαθ(στώση ίιρφ χα! Αρχαιοπαραδότφ έχχλησιαστιχή θι- φ σμοθοσίφ Αναγνωρισθκίσας και όμοφώνως έγκριθάίσας χαί χυρωθοίσας, κοινοποιούμίν χα! προβαλλόμκθ'αύτάς τκλκυταίον- χαί τή ύμχτέρφ Αγάπη έν τή παρούση ταύτη γονική συνολιύσοι, ήν έπ! τούτφ συνοκαλέσαμον σέ^ιορον, ώστ« τή κοινή Απάντων ύμών oiW^tt χαί πληροφορίφ, ώς γνησίων μολών τής έχχλησιας, διαβιβάσαι αύτάς πρδς τήν υψηλήν χυβέρνησιν. Ι'ονέσθφ δέ τή Αγίφ αυτού έχχλησίφ Τλοω; ό τού της. δομήτωρ χαί Αρχηγός, έπιδαψιλ»γόμ«νος ήμ!ν > άνωθιν τήν ένότητα τού πν«ύματδς έν τφ. σ^νδέαμφ τής «ίρήνης, αίρων μέν Μθάπαξ τό προκ«ίμ«νον σχάν,δαλον, έπιβραβχύων δέ τή καθ' ήμάς Αδάλφότητι τήν πρδς ΑλλέβΙους όφιιλομένην Αγάπην χαί όμόνοιαν, χαί καταισχύνων τδν πχιράζοντα ήμάς πολιμέ,τορα ·ϊς δόξαν χα! θρίαμρον τής Αμωμήτου ήμών πίσττως! Smtmiia υάχίΛίο·· patriarehtu If. Ιΐαναγιώταττ, χαί σιβασμιώτατ» οίκουμινιχέ πατριάρχα Κωνσταντινουπόλχως, χύρι· χύρι* Γρηγόριχ, τήν φίλην ήμίν Αύτής παναγιότητα Αδελφικώς έν χυρίφ κατασπαζόμχνοι ύπχρήδιστα προσαγορχύομάν. Μετά πόθου Αδελφικού έλάβομεν τδ Απδ τής β' ώς χα! τδ Από θ' τού τρέχοντος μηνδς σεβάσμια ήμίν Αδελφικά, κα! έχάρημεν έπ! τή δι* αύτών πληροφορίφ τής Αγαθής ύγιείας της. Είδομεν έπομένως χαί έν αύτοίς σημειούμενα περί τών δύό σχεδίων χαί τού ύψηλού τεσκερέ τών Αφορώντων τδ βουλγαρικόν ζή ι’ΜΠ!,. πκνχχΑτ TOMrx TT V τημα, καί έπειδή τότε δέν ήδυνήθημεν, έ^εχα τής φιλασθένου χαταστάσεως ήμών, νά κατέλθωμεν εις τήν γενομένην τήν παρελθούσαν τετάρτην συνέλευσιν, ούδέ νά Απαντήσωμεν έγγράφως πρός τήν ύμετέραν παναγιότητα, έξαιτούμεθα τήν Αδελφικήν αυτή; συγ-· γνώμην ήδη δέ έν τή έλεύσει τού ίερωτάτου μητρο πολίτου Βοδενών Αγαπητού ήμ!ν έν Χριστφ Αδελφού κυρ Νικοδήμου, έπιόταμένως διεξελθόντες τά; τε κα νονικά; Αναλύσεις καί Ανασχοπάς χαί τήν πρδς τδν ύψηλδν τεσχερέν Απάντησιν, ούχ έχομεν έτερον είπείν. 196 196 ÇYKODI ÇOl'ieTANTINÔPOLH'ANAÇ, 1890-1873 Λλάφ προΗσέΐ χαί έπιθυμίφ τής σοβαστής ήμών.χυβαρνήσοως too νΑ δοθή μία όριστιχή χαί Ασφαλή; τύαγγιλίου χαί τής Αμωμήτου ήμών πίσκως, πρδς Si λύσις έίς,’τδ ζήτημα τούτο. Καί τούτα μέν όριστιχώς χα! αίς τά Ανέκαθνν χαρά τής σφαστής πυββρνήσοως ίίς Απάντησιν αύτής. τιμή δτι- έύρομον τάς Αναλύσέΐς τούτος κανονιχιατΑτος χα! συμφώνους ίν κάσιν <ίς τδ πνέύμα τοΟ ίαρού χορηγηθίντα τή έκχλησίφ προνόμια. Έπκδή Μ Χ«π-.ίθαμιν χαί ήμ*ς, δτι ΙξαντλήσΜα ή ίχχλησία πών τδ έπ' αύτή πρδς λϋσιν τού ζητήματος τούτον, ούΜν ίττρον ύπολέίπέται αύτή, (ίμή νΑ έπικαλχαθή τήν συν δρομήν τής καθόλου όρθοδόξου ίχχλήσίας, ήτις μόνη λογίζέται χαί ύπάρχιι δ Αρμόδιος χαί Ασφαλής γνώμων τών ίχχλησχαστικών ζητημάτων, καραδ<χ6|ί<0α χαί έπιδοχιμάζομχν τδ μέτρον, δπβρ προτέίνέται, χαί λ-.γιζόμτθα τούτο συμφέρον τή τι ίχχλησίφ χαί τοίς Αδέλφοί; βουλγάροις, πρδς 6k καί σύμφωνον τή φιλο- Εύγνωμονόύνττς δέ τή σιβασμίφ ήμίν αύτής πανχγιότητι xal δι' Ας ίπιδαφιλέύκ ήμίν ' έύχΑς πρδς Απαλλαγήν ήμών Ακδ τή; κατέχούσης σωματικής Ασθέντίας διατέλούμιν τής φίλης ήμίν σέβασμ'ας αυ τής παναγιότητος, Αγαπητός ίν Χριστφ Αδέλφδς καί δλως πρόθυμος + i πρώην Κωνσταντινουπόλέως Άνθιμος 6 Βυζάντιος. ,αωξη'. τή ι’ νοέμβριου. Senttntie Sopkronü patriarcat III. Παναγ-.ώταττ. θι-,ότατ» χαί οιρασμιώταττ οίκου-Β καί μή δυνάμινοι νΑ ίχπληρώσωμτν τήν σέβασμιαν αύτής Αξίωσιν. ϋποβάλλομιν διά ςτοίλ παρόντος ήμών μένιχί πατριάρχα, ίν Χριστφ τφ διφ λίαν Αγαπητί Αδέλφ-.χσύ τήν ταπέινήν ήμών'γνώμην χαί λέγομέν, χαί πέριπόδητι Αδέλφι χαί συλλέιτουργί τής ήμών μέτριότητος, κύριέ χύριί Γρηγόριέ- τήν φίλην ήμίν σέβασμίαν αύτής παναγιότητα Αδέλφιχώς ίν χυρίφ χα'ιασπΑζόμέθα. Έγχαίρ»; δέξάμένοι τδ Απδ ια’ τού παριλδόντος όχτωβρίου σέβάσμιον αύτής Αδέλφιχδν πιττάχιον jiiW έύρόντχς ίν αΰτφ ίμπιρίχλώστον ίν μέταφράσέί Αντίγραφου τού τέ υψηλού τέσχαρί χαί τών δύο σχέδίών τών Αφορώντων τήν λύσιν τού βουλ γαρικού ζητήματος, Ανίγνωμέν τούτα μέτΑ προσοχής ii ματ' ίπιστασίας. ίμιλιτήσαμέν. 11ρδ δύο δί ήμέ-, ν ίκομισάμέθα καί τό Ατςδ β’ τού τρέχοντος σέβάσμιον αύτήξ ’άδέλφικόν, δΓ οδ προσχαλούμένοι ίν τή γινησομίνη αΰριον συνέλέύσέΐ, ίνα ίηφράσωμέν ίπ: τοίς έίρημίνοις σχέδίοις ταπέινήν ήμών γνώμην. MtjA λύπης Αναγγίλλομέν τή σέβασμίφ αύτή; παναγιότητι. ότι ίν.οχλούμινοι ύπδ σώματιχής Αδιαδέσίας, ήν συνήθι»; ύποφίρομέν χατά τΑς παρούσας έποχάς, δτι ή ίχχλησία όσάχις προίβη έίς ίπισήμους πράξέις Χαί Αποφάσ«ις ίπί τού πολυθρυλλήτου τούτου ζητή ματος, δΐέτήρησ»ν Αλώβητα τά τ« ίχχλησιαστιχΑ προ νόμια χαί τΑ τού πατριαρχικού θρόνου χανον.χά δι καιώματα- χαί ήδη πάλιν ίχουσα ύπ' δφιν τούς Απβστολιχοΰς χα! συνοδικούς χανίνας, δυνατοί νΑ προβή πρδς ίχανοποίησιν τών αίτήστων τών >Αδιλφών βουλγΑροιν δσον οίόν ττ ίπί τί - χανονιχώτςρον χα! συμφννότιρον πρδς τΑ προηγούμίνχ. Καί τούτα μέν παρ' ήμών Αποχριν.χώς. Ε!τν. δέ τά στβάσμια αύΐή; ίτη θιόιΗν δτι πλτίστα. ΰγιτινΑ χαί σωτηριωΐίστατχ. Τής φίλης ήμίν σέβασμία; αύτής παναή-ιότητος Αγα πητός ίν Χριστφ Αδτλφός χαί δλως πρόθυμος ■ t ό πρώην Κιβνσταντινουπόλτως Χοιφρόν.ος/ 'fcv Ιΐριγχήπιρ, ,αβιξη', νοτμβρίου /> d Srattatia Oj/rUli patriarcha? VII. < ΙΙαναγιώτατέ, δέιότατέ καί Οέβάσμιώτατέ οιχου-c ίίένιχέ πατριάρχα ΚωνΛαντινουπόλέ»*, χύρ-.έ χύβιέ Γρηγόριέ, τήν ίν Χριστφ πέρισπούδαστον χαί »έβασμίαν ήμίν αύτής παναγιότητα άδ*λφι\οίς χέίλέσ; χατασπαζόμάνοι ήδιστα προσαγδρέύομαν. Άσμίντος ίχομ-.σάμέθα διΑ τού ίέρβτάτου μητροπολίτου Βοδένών χαί ίν Χριστφ Αγαπητού ήμίν ΑδέλφοΟ χύρ Νικο δήμου τήν Απδ θ’ τρέχοντος μηνδς ήμαρολόγουμένην σιβασμίαν αυτή; ίπιστολήν μέτΑ Χαί τών δύο Αντι γράφων, τής τέ Αν^σχέυής χαί τής Απαντήοαως, τών πολίτέ,μα- πρδς ίπ! τούτο-.ς δέ χαί έν μόνη τή ύπονοία τής ύπέρισχϋσιως αύτών φρ-.κιάσχντις καί Αθ-υμίφ συσχέΗνττς. όλη ψυχή Καί καρδια ήδη χατησπάσθημέν τό χατά πρόνοιαν τής τέ θτοσόφδ» αύτής παναγιότητος χαί τή; κέρί αυτήν Αγίας συνόδου ίργον. δπως τούτα διά τών θέίων χαί ίέρών κανόνων Ανχσκέυασθώσι, χαί πέπαρρησιασμίνως Αναιρέθώσιβ πρδς Απαλλαγήν τή; έχκλησίας έχ τής Απδ τούτον ίπιχιιμένης προφανούς βλάβης. Καθ’ δρον δέ Αφορφ τδ τέλέυταίον τή;. έχχλησία; μίτρον 6ηας συνφδά τή διαχαιί αύτής έύχή ίπιντχθή ■Αφορώντων τδ βουλγαρικόν ζήτημα, Λπαρ χαί κατά τήν Αδολφικήν αύτής. Αξίωσιν ίπισταμίνως δΐέξέλ- λύσις τής διαφοράς, τούτης κανονική χαί όριστιχή και θόνττς μέτΑ πναυματιχής έύαρ<στήσ·«(ς χαταίδομέν αύτφ τφ όρθοδόξφ βουλγαρικφ λαφ συμχέρβυσα · τδν ίπί προασπισμφ τών ΧατροΛαραδότων διαλάμ- ίπέίδή πανωμολόγητον ύπάρχΛ. δτι ίν τοίς «ιβύτοις ποντα ίν τούτοις ζήλον, δι' ού λόγοις χανονικοίς χαί ίχκλησιατπχοίς χαί θρηήμέυτιχοΐς ζητήμασιν ή χατοίς τής έύσέβέίας θτσμοίς Ανασχαυάζοντας, χαί ού Ο Μλου ίχχλησία ίστί τδ ύπέρτατον χαί Αδίχαστον μόνον ίναντία τών προνομίων τού ΑποστολικοΟ χαί χριτήριον, πληρέστατα διχαιοΟμτν χαί ίπιδοκιμάζομέν οίχ-.υμένιχού θρόνου χαί τών ίέρών κανόνων, Αλλά' χαί ήμ<ίς τδ μίτρον τούτο, χαθορώνας πλέον Ιγχάί αύτού τού θ(οπαραδότου θ*οπα?αδότου τής ίνότητος όνότητος τής ίκκληόχχλη- χοίρον χαί Αναγχαίαν τήν βιΑ μόνης τής καθόλου «ai σίας τού Χριστού βόγματρς δόγματος τΑ τά δύο ίκέίνα ίκιίνα σχέδια ίκχλησίας λύσιν τού ίν λόγφ ζητήματος. Καί τούφα, ίξέλίγχοντές- Καί ίπ τής Απλής δθέν Αναγνώσ«ως μέν ΑδαΜριχώς. Eltv δέ τΑ σέβάσμια αύτής ίτη τών σ/ιδίων', χατά γέ τδ ίφ’ ήμίν, προσχηματίσαντις θέόθέν' πλέίστα χαί κατ' Αμφω σωτήρια Τής ύμέτίρας . τήν πιποίθησιν ίσον τούτα τίσίν Αντικανονικά, ' δσον σέβασμιωτάτης παναγιότητος Αγαπητός ίν Χριστφ χατιξάνίστανται τοίς καθιστώσι τής όρθοδόξου μιά; Αδτλφδς χα! δλως πρόθυμος ' t ό πρώην Κωνσταντινουπόλέως ’ Κύριλλος, άγιας τού Χριστού έχκλησίας χαί ταίς.'άρχαί;, ίφ’ ,αωξη', τήν ta' νο«μβρ!ου. , , ών έδράζιται τά κατή Χριστόν τού πτρισυσίου λαού . Smtaatia ΙβαΜαι patriarchal II.* 1 . ' ΙΙαναγιώτατέ, θτιίτατέ χαί σέβασμιώτατέ πατρ·.- τής ,'ρών μέτριότητος, κύριέ χύριέ Γρηγόριέ- τήν σι- άρχα Κωνσταντινουιόόλέώς, ίν Χριστφ τφ θέφ λίαν Αγαπητέ χαί ποριπόθητέ Αδέλφι χαί .συλλέιτουργί βαομιωτάτην χαί πέρισπούδαστον ήμν αύτής καναγιότητα Αδέλφιχώς ίν χυρίφ καταδπαζόμένοι ύχέρήβιστα *· ΤοΜαώ ÔAOC, (Ki MriM ωέΚΜνώΚ -, 1 V Αωωω, ρναέ ννμ μ* ροοέώΜ. .......... ' '''' w WT 8YNODI CONSTANTINOPOLITANAE, 18&>- 18ÎS 198 πρι^αγορβύομίν. MrrA «Mou έλάβομίν τήν Wixsi τ$ πνούματι τών «χορηγημένων προνομιών τή τής ζ' τού πμραλώόντος ίανουαρίου πϊρ! τάς έρχές έχχληόίμ παρέ τής χραταιΑς χα! Αηττήτου βααιλίίβς, . τού ήβη ύπαρμισούντος σεβάσμιον χύτης Αδίλφιχήν έπιστολήν, βι’ ής ίύηροστήώη βπως δηλώση χα! ήμίν τήν νέαν ÿdmv, «ίς ήν παριήλΗν έσχάτως τύ βουλ γαρικέ* λαγόμίνον ζήτημα, ώς ta τών έσχάτως Αποσταλέντων κτφβ τής ύψηλής πύλης tic σχιδίων πρδς λύσιν αυτού, xa! τήν δέουσαν Ανασχτυήν αύτών, ήν χατΑ συνέπτιαν ηροαχΜσα ή έχχλησία έποιήσιπο, Αποδίίξασα τήν Αντικανον.χότητα αύτφν 8Γ έγγρώρων, ών τύ σύνολον συναπέστ(ΐλ( χαί ήμίν έν ΑντιγρΑφη» έντύπφ βπεος δ;ν.βόντ*ς έπισταμένως χα! μίλιτήσανης τδ ιαριιχδμτνον έχρράσωμτν χα! ήμαχ<:μ. Άγιο» ΆνΪρέας, τή ιζ’ φίβρουαρίου ,αωξ»’. Schemata tom m ttipnt çrtet* seermdttm «mowi perpenduntur. Τδ πρώτον Αρΰρον άμψοτέρών τών σχιδίων, απλώς μέν άν&γινωσχόμίνον, ήίΗλ( λογιαΟή ώ; άσαφές, διότι ίνφ ούδέποττ Απηγορ<ύΙΗ( ή ύπαρξις ίιρε'ων βουλγάρων ή «ίδότων τήν βουλγαρικήν γλώσσαν, δέν όρίζίι δμως • Le premier article des deux projet», è première lecture, aurait paru obsCur; car. bien qu i! n'ait jamais été défendu de nommer des prêtres bulgares ou parlant le bulgare, néanmoins cet article ne définit pas où les Bulgares, répandus dans tout l'empire'· demanderont et d'où ila recevront leurs C prêtres; est-ce aux archevêques de chaque province, ou bien autre part ? car dans plusieurs provinces tout-A-fait grecques de la Turquie d Asie et d'Europe et .dans les autres églises indépendantes il y a sans donte un nombre .plus ou moins grand de Bul gares. de même qu'il y a dans les provinces bul gares des habitante d'autres nations; mais, comme cet article ne définit rien, il est très-probable que les Bulgares habitant toutes les parties de l'empire, forts de la lettre de cet article „qu ils ont le droit d élire et de nommer leurs prêtres.', .nommeront le premier venu des prêtres sans paroisse, ou bien ila demanderont et recevront leurs prêtres d »ù bon leur semblera, et alors ces prêtres'seront libres de •e wumeUre ou noi^ aux autorité* locale· cano nique·. T)a4· ce ca·. outre l'anarchie, la confuaion πέΙΗν ,οί Απανταχού τής τουρκικής αύτοχρατορίας 4κσπαρμένοι Βούλγαροι*1 ΙΗλουσ: ζητιί χα; λαμβάν«ι τούς itpt!; αύτών· παρά τών χατά τόπους Αρχιιρέων δηλαδή, ή ΑλλαχόΙΗν· δ:it; (ίς πολλές γραιχιχΑς δλως έπαρχίας ίν τι τή Άσια'κχή χα! Εύρωπαιχή Τουρχίρ χα! έν τα!ς Αλλαις αύτοκίράλοις έχχλησίαις ΰπάρχουσ: β(βα!ως πολλοί ή όλίγοι κάτοικοι Βούλ γαροι, ώς χα! ρ?ς τάς βουλγαρικές έπαρχίας ύπάρχουσι τοιούτδι έξ Α?λων έΐ*νών. Έπχιδή δμως τδ Αρίέρον τούτο Αορίστως χιιται, s!ναι πιϋανώτατον, δτι ο.' 4πουδήπ;τ< τής έπ:χρατι:ας δκαπαρμένοι Βούλ γαροι, 4ν«χ6μ<νοι τ-.ΰ γράμματός τοΟ άρθρου τού του, — δτι ηέχουσι τδ διχαίνμα τού έχλέγχιν χα! διορίζιιν τούς έαυτών ί«ρ»ίς-, — ή έφ' έαυτών Ηλουσι διορίζιι τους τυχδντας άπολχλυμένους !<ρ«Ις, ή Μλουσι ζητιί χα! λαμβάνιι αυτούς δ#τν τυχόν ήΙΗλον έγχρίν,ι, χα! τότ« ρ«βαί»ς ο! τοιούτοι !<ρ*!ς Ηλουσιν «!να: έλιύβιροι νά ύποτάααννται ή δχι (ίς τΑς χατά τόπους χανον.χάς έχχ^ησιαατιχές έρχάς · τότβ δέ, έχτδς et le trouble inévitable· qui en résulteront aana doute dan· toute· le· province·, on manquera auMÎ τβ(ς άναρχίας, τής ίναποφίύχτου συγχύοιβς χα! Ατα ξίας, ήτις Αναμφψόλώ; (ίς τΑς ΑπέβνταχοΟ έπαρχίας D à plusieurs canons sacrés qui ordonnent aùx prê canon· sacré· tre· et aux diacre· de be nwn faire contre la vo- > συμβήαηαι, ά»«τοϋντα·. ουγχρόν«ος χα! παραγίνονται πολλοί ίτροί χανόνας, «; δ:ατάττοντ<ς τοίς πρτσβυτέ- Ion té de l’évêque de leur localité, ('e· canon· ordonnent Λμγ de conserver inviolable· le· droit· ροις χαί διαχόνοις .μηδέν παρά τήν γνώμην τού χατά τόπους έπισχδπου έπιτιλχίν', ο! διαχ<λ(ύοντ«ς .Απια στα μένιιν τά δϊχαια έχΑίπης έπαρχίας**, χα! ο! μή έπιτρέπονττς „μηδ(νί έπισχόπφ ύπ«μορ;<υς χ(ΐροτον(!ν de chaque diocèse et défendent è tout évêque de conférer les ordres ou d’exercer en quoi que ce' •oit son ministère hors de «on diocèse1. χα! βλοις ;«ρατ:χόν τι έπιτχλίίν*' *. Τδ δ<ύ*(ρον Αρβρον τού πρώτου σχιδί'.υ, τά διαγορώύον. δτι t γραιχδς έπίοχοπος θέλτι όπόχχιται τψ ^ουλγΑρφ μητροπολίτη, χα! τάνΑπαλιν, δτι δ ρούλγαρος έπίσχοπος Ηλ« ύπδχαιται τφ γραιχφ μητροπολίτη, 1 .,’Λχ,υχβ.ν·,· μέ ιβίμ«· ιίβ· t»»· terrei <»ν*·,'·Ζ*.*1*Λι·' νία* rèç μη »ai ti A teiro χα<4 rijr r «e*·»*·**!’·' ' itui 4Μΐτ·Γ·β «wt r·· /wnfAt/iw* •«ν' «v<è« é<·α«<»β Λίχηια t; c’exi.' ■"»>>’ xerè rè le*«. -νΐ'ύς rè eixitev rirt»«À,,' rzZa/vtr' ri pour ·· propre arrêté. Si jamais quelqu'un produit un ordre r<< iia/iiftrroi n’so»· rot,- hv «,.,υιο’ιοί.' Χ(>ο·χομι'α«<, contraire À ce· décision·, que cet ordre aoit sans aucun effet ««reel rircr·■> rrra. rrlei» rî .èjvÇ «d ω«οι·Μ»»ι·ϊ selon l’arrêt unanime de oe sacré concile tecuméniqne* U'on.O.èS,,, · (τζί Γ'. \ . D die Π1, canon 8 K I * -L'évêque doit' principalement être élu par tons le· 1 ..’£»ι···χ<>· apour,·»», fuiuarn μί>· i v» serrer r; ν;>·ίς t’ai r<> «èrô ey·«yofo’rerï ·Μμνς»β» jrrejirrwr et qu’il· aient (par écrit) les voix des absent·; mais dans xei r«.»· cr.io«r, . . . térr ts»’ z«ieereri«r serrtoSer. vè Λ chaque diocèse la sanction de ces ffiito appartiendra au métro Xt(in, r<»r )/>:<>μι>·ο»· êr'A><>»« ee»' Ineti/r /.τβρχιβν rÿ politain* (Concile L Canon 4). — «Que nul clerc ou différend .t . »')■ —'.. Et τις χέ<π><»4,' nyoi xlqfiavec un autre clerc ne puisse abandonner son propre évêque .., ritr rvâ)/m »χο<. /ri, ,’;ir«raô^snrrr<» tér oinrler rxiartimai· qu’il lui soumette d’abord l’affiaire, ou du moina que l'aflhire nm. . . . e’ÀÀè »(.<>r>(.<>! rjr l‘ar>»r« > . siwr »» isMsssr. »<ς nr rè ftu^nrrpn ro’(Oï ior Aerrre». tn ΐζς Axut si j'xpe rri'd.Vo. . .. Ei .Ji ni nyHypn ίχβι tèr ifcer Dans le ce· ou un dore sera en difftrend avec son évêque ou un antre, qu’il soit jugé par le synode 4e non diocèse. 8i on i, ral vyè,' irn>o> .rèiroior. repè tj rvrôAy rr(; évêqùa ou un clerc eat en querelle avec le métropolitain du .1.χης<ν>»<». Ei i rt'wfiryirçroôl· xnminfl/inrfTm oèee, ou le siège’de Constantinople* (Coacüe IV. canon V; îèr i';«cri,- Aeooètrως. V rèr rç» /huoArvoroyc Κωνcf. concile II, canon 2; «concile d'Antioche, canon 14 L -wrerroi>r.vôÂ*e*c Operor, xai r'v’ •i'tiê ΑχοζέοΟω' CfÇb χαί ràl Mi<> rèo- «νχώ·· «··»·»>■ 40;-oa f.'tsortr. — .'ΕΛηςί tait-it 4;\r χαί e/rerutrix» / . i7 — «(>« xai rrç, ê'r ■ ι^Λ ’ rο»;ίήίχ<·(«θ»·«*ΐί 4é rj . xai axoarahxf È'Aoif tÿ dyia xai αννόόγ, ^êé^oêtov^ê^rç arrrtt'i. fiHW «i■<·*<» A- rè-dir· Ζ«Λώα»ς Mi χ«φ!« χρσηγο·4>ί·«>ί v* n««*«ai τ* MW ·■ faire eoBBaltr· b» limita*, coatra la droit· epii της, ivavdov τοΟ a 4p*oO λόγίο Mi £qt*v raiaon tt daa o«mmm eeelMaatiqaa· «xprèal. Mon ltf»v xavdw·»1, Mfr* οΟς ούτ« ίητηρξτν o9tt βύνατα: e·· canot»·, il n'a jaman axiati ni na peat axiater vl ύκΑρξη «οτέ έχχληαία χα! ίχχλησιαστιχή δωίχηαις d'igliaa ni d’adminiatradon aceldaiaatiqae aana limita· 4*tu ώριαμέν»·» ifitwv, Μ»ώς οδτ* κολιταή &οίχη<ης ddtermindo·, da mémo qu'il n’y λ jamais m ni ne peat γ«ογρ«φ:χΛς άΜριόριστος ύκήρζί χοτχ, ή ίϋναται νΑ y avoir d’ndminiatratioa civile aana limites géographi ^κΑρξη. Καθώς 8i Maa έχχληαίχ αύτοχέφαλος iv que* Con^me toute égliae indépendante en général . 4r;Âor <*c ο fù? txtorexeç r,\ .κκληαΐης ί&ι ri «{ί»Μ tot ίΐιαχΜΟί - o Ai- ονομαζόμενος .vap«/retç λ«χομΖνβ<ς χα»ο^οΐς à*fc*0ft4*ç, rqr τον rer τις ημάς, èvf τ<ης, ftapà rsi'c AraAwtaonnstf 9τομονς npeodpapôroç Α»·«·Γ*ία(ς. Λώ Npay^tfjrwr rr le mint coacile nrdoaae riç Λ· jrarZrr/»»·. τμς i* ro*fnr dr»» μ^Γροηολ/τας yL» iv rj «cri Znepg/a. ’!?(·<«»* τοίννν y dytet οίιοΑος vsv Àmnoê μηΑΐν roieète fox/anePai nap® ixti tdr roioiror que déaonaal· aol évêque a'oee pareille choee ·©«« peine de Ai<»r«r ipes/h τί^νς η Λαχουους ê/ς Γ0τ·υς spectif ... Toute tranagreadea de eet arrêt .entraînera ta nul Ιτί\·μ >3toxôxtp ϊίοχτιμίνονς, r/ μή <φ« μτΤ* γναίμης τον <μ>Λοι υής ZW«v inioxôxov. El & τολμήοειί τις rotoVro. lité due ordre· confeté· et la censure «ynedate pour celui qui le· aura conféré·· (tVwûte iTAatieche, canon W. cf. coneite II. μχνηον tirai τήν - χτφο»νο1αν, rei arrèr ίχιτιμίας ί'χό fÇi canou H — Le M· canon de· apAtre· contient la même pre arrodo* ΥΓ)^·»·Ν»··'Τ?4*·π<ιχ. xf — xApa/iai. χαίτής Β*.*ΧΛτ“ scription .- .Le· évêque· de toute nation doivent reconnaître Τα αι-γ® ό(4ζ*« χαί ο if π.τοΟΓβζχός xarel»' Ài'jwr’ „ Τούς le premier parmi eux et le considérer comme leur chef, et /τίοχότΛς Îiraerot- *Ρνο>ς »ide»ς χτφαλήν xai μηΜν τι Λ^όττειν xe(urfùr «wr τής ixfivoi γνώμης’ ixtfva d> μό»·® nydrrfοβ ri αϊ τού vsrpour/’rc Avi^aiJiM irai raf» υν'αιτρχ Il faut ici noter .le mot nation (ίϋνος) pris non dans Γac jçq/α/ς." <>vqt· π>,μ»η·«ο4*· ή λ*£«ς ϊ»νός ίχίαμ^ανομίτη ception que lui donnent aujourd'hui les Bulgare·,- c'eet-A-dire or/f <π·^ αήμτρον οί ttor«ya(K»t ί^μηττυοτίιν art^i* x«rr’ de nationalité b de ne·, mais dans l'acception de dioctee liyfifKttav, A-ioofrtK }'· νος rei ÿ' Àçr, «ÀÀ’tfrrÎ της μητ^ο- * ' γ . \ métropolitain on patriarcal ;. aatrement, ee canon serait en ΧΛχίτιαης (η χ«τρ«<τ(>χιχνς^ παροίχιας *«1 ΛίΟ^ήϋίαζ. Kl , jrnJt’oïç τις μόνος ι’χιονο^ος une ville qui contient des chrétien· n'appartenant pas toujours τβ« Λ Htit ÜTaf^a η lo/L ^*p/*/oi«ifc X(M«rrot ς àvti τής μηι^ι·ΐ0Αΐτιαής »Υθ|·χ»ας ιη^Ίι/ίαίοι χβι 4 iv -4rrÀn Ζχ/oirono»·, »«'■ (ταϊτον) τήν <ι·οντί<1« araJ /*· •a capitale qne se rendent, de tous côtés, ceux qni ont d·· μr,11rn»i tôt ÂA* aNoofoÀuror χάνοι®, ίΐγτι ' ..Ό .laptvv .Ce canon ordonne que le· autre· érêqne· d’un diocèse coasijra><ôi ϊοίς zjm'«ir*({ r»jç ι^αμχιας χρν'γοις /λ<οχο.νλ« ς, γούς rmv u^rnoNozn 1 A' λονότι αρ/ι/ρτΓς. atyaÂ^r ήγτία9αι νχό - dèrent comme-leur chef 1e premier évêque de chaque province. e'ret-A-dire l'archevêque de te métropole, et qu'ils ne fassent r«i nz/twr iyfaxoiwv τής αντή^ Ζτα(ΐ/««ς <#*#«*<. *α/χ«»ρ<ς sans son consentement rien qui concerne l'état qte l'êgitee- eu ixiiviuv μηΑ'ιν τοιτίν. 'ό τις χτμνήν τίφίφά την ΙχχληβιαατΙχήν général, comme, par exempte, de· discussions dogmatiques, des xaraiirai/iv. ntov Ζητηαίις Ααχματιχτίς. οικονομίας Χ#4»/ ο<αχménagement· sur des faute· publique·, de» nominations de· pré μαιωι κιχΜίίι. χαταατή«ι»<ς , χαί ίίυα ro<«rra' lats, et chose·'pareilles; pour diocuter toute· ce· questions, il· ai./.rt ηιμι rotr»r ixiivw «ννιόντας οννΑιααχίατΤύΙΗτι. χαί doivent s’unir au métropolitain adn de délibérer avec lui et τί> intui <’(uuror A»çar η>ηη ÎZta»ni.“ résoudre ce qu ite auront approuvé en commun.* 1 .Lee évêque· ne doivent pas empiéter sur te· église·, sise· ‘ ,.7'or. i Tf-e ΑιοίχηΐΜν ίτιαχόιοκς ταις νατ^οιιιΟις ιχhors de leur diqcése, ni confondre te· juridiction· eccléχίηαίαις μή iiitvai. μηΑΐ οιγχίπν τας ίχχΛί,αΙας’ ιίλλά. χατα rui ς χατονας. r<>> hiv *41*ςαν<(ρ>«ας/xAxoxor r« ίν Dstestiqne·; assis, suitaat les canons, l'évêque d'Alexandrie L'j Înip» «moi· ο<χονημιiv . . . χαή τονς τής Μηιαχμτής τα γ^ς ■•administr»»® que te· affaires d'Egypte ; ... ceux de Threw s'administreront que 1m aflhires de Thrace ... Le· évêque·, 0('/χι(ς μιίνον οιχονοιιιι’ν. .'4xz*#tot\' <Μ ί’γιυχοΝοις ί’·ΝΖ(ΐ •ans être appelée, ne doivent pas déposer tes limite· de lean Λιιη-χηαιν ι/ή iii iatvia ίτί χίμιονονία ζ Tttuv αίλαις οΐχονοdiocèse» pour conférer Im ordre· ou pour toute aduunistruUoa μία^ς,ιαχΐηιΐια ·τιχαις' ηι ί.αττΟμίΐΌΐ Λ$· rot .τ(>ο;**/ΐ('α/ζμ>*'θ<' eccléetastîqne. Il est clair que. tout en observant le canes ν*ρ< ι<ύ» «Voixr.jfai»· χαίιόος. trJjjÂor <ός rd xtt9' Ιχάατην précédent, 1m affaire· de chaque diocèse seront rêgiM par ίχ<μ_·χιαν ή τής ι.ταρχιας qt νοΛος Atrux^ait. χατά τα ίν Λότα/α synode du diocèse selon 1er arrêts dn concile de Xicêe* o ou<»(Ν·Η<όα" (τής.Ε . /Λ — ..Τονς χα»'ίχάητην ιχιμιχίαν Ζ.τι» οχηΐ«»ις fiAivai /p») το»· /» çi uiÿrpo.YÔÀtt ipo*«ir«trt /u'ffroxoi- . . . H»;αχό· τους khi· ai’tjjÿ/'xarà r«»r αρχαίοι· χρατόοαντα tw» .τΛΥ*ν«ν ήιαόν χανόια. η rarra μόνα οοα ri îxaoror init1ftÀi.n χα(»ο«χί« χα) ταίς υτ’α^ο,υ χνίμαις- Έχαατον yà(» t'uuxoïor *çor«ii- ιχτιν τής ίαντοί ταροιχίας. Λ»ο<χτΐν τι . . . χαι .τρό· rotor NOifz*οΐιη·τΐα»αι μήτι N(** χτμ»οτονοι·μτνος tαιχη^ντταιτο ’ τοίς Λϊ αχολνταις χ(ιΐμ>τονονμίνονς a^iiifi' ή άγια οίνοΑος «xrpov (χτιν t^r rotaÎY^v χτι^ο^τοίαν, xai μηΛαμον Λήναα^αι ivt^ytlv ίφ'ν^ι ref jff^erorijeartef** (της ........ 4L·..·,...... ......................it......... ς). - elle U, canon ük — .Lm évêque· de chaque diocèse doivent reconnaître te premier évêque de la métropole... te· autre· évêque· ne feront rien an delA de leur ministère sun« «on con sentement, selon l'ancien rnnon de no· pères, ou Im affaire· seules qni incombent A l'endroit de sa résidence et aux pays qui en relèvent; car chaque êvêq·· a te droit d'administrer son diocèse... et d'avoir soin de tout 1e pays qni relève do •a ca(hédnde ... et ne rien faire an delà’ (t'ondte d'Antioche, canon 9). — «Que nul prêtre ni diacre, ni clerc en général ne soit ordonné sans paroisse, mais «pédatessent pour I église d'une ville ou pour un endroit consacré A u martyr ou pour quelque monastère; ceux qui seront ordonné· sans parois» déterminée^ seront camés par ordre de os saint concite et ne pourront nulle part exercer leur ministère, pour le mépris d· celui qui te· aura ordonnés* (Concite IV. canon d> ' 303 BYNODI ΟΟΝΒΤΑΝΤΪΝΟΡΟΕΓΤΑΝΑΚ, ΙΒβΟ-lW» · · 904 A at too*· AgUoo parttaüiôro «t ptoviaoialo ooaxùoa è km AgÜM iaAôpaadoat· oat loan liautat diur μΑζονται ,έχμλησία τής ΚώνστανηνουκέλβΗ^ τής Άλβ- Buô·· 4*o4 allot' eOat αρροϊόοο, pat azamplo »ό<ϋο· ξανδρώας, τής Αντιοχώος, τής Ίθρουσαλήρ» τής Km* ’ do CoaotratiaopJa, d'Aloxaadrio, d’Astweha, d· σαρώας, τής 'Εφέσου, τής Ήρακλχίας, τής Π«ηρουπΑλ«ώς, Jfcvalo·, do Oôoarda, d'KpMra, d HôrraJéo, da τών Αθηνών* »τλ-, alfa· «αί ή «ροτβνβμένη βουλγα Baiat-.Pôtanbowg, d'Atkta·", ate., ataai TAgtira ρική έκκλησία «pim Αναγ*αί«·ςνά *XÏ τθ δραίτης, Mgai· propooôo doit adoomairaaaat avoir ooo Bnri. và λΑβη. «ai τό &v«fio^ έχ τοΟ τόπου χατΑ μίμησιν ■utoo et recevoir ooa moi da ραγό, t l'exompl· τών Αλλον έχκλησιών, καί όύχΐ έκτυΟ έθνους. Διότι dee aatrao ôflâot, et non pao do le nation. En «αί αύτοκέφαλος τυχόν βουλγαρική έκχλησία έΑν ήθ·- effet, one ôgiiee bulgare iadApendaate, ttt-ell· ro λ«ν Αναγορ·υθή, «Αλιν Hei νά έχη τά 8ρ4 της, καθώς mane, devra toafoein avoir oeo limitée, de même έχουσι τά έαυτών όρια «em ii αύτοκέφαλοι έχχλη- que toatee lee Aglieee indôpendantoe aacienneo et σ'αι, Αρχαίοι τ« καί ν«ώτιραι, «ai έκονβμΑζονται ούχί modemeo ont leur» limite· et tirent leur» nom· nen έκ τοΟ έθνους ή τής φυλής, Αλλ’ ia τοΟ τάκου. ΔιΑ pee de la nation on de la race, mafe du pa;·. C'eet ταΟτα ούδώς «ο« χκτριΑρχης, ούδώς μητροπολίτης pour pee reiaon· que jamaia patriarche, jaaaie môtroούδ«ίς έπίσκοπος, t» ούδ«μιφ έπσχή «al πχριστΑσβ politain, jamab évêque dan· aucun oae n'a eu ni Ισχτν ή έχ*ι Αξιώσως δικαιοδοσίας έ«1 τέόν Ιξαα τής aim dee prétention· de juridiction ear lea fidtlee ίίίας αύτοΟ κτριφτριίας «ατοαούντ··* όμοΒόξ«·ν «ai de la m*mo religion et de· la môme nation qui γίνω,.καί «Aea pepud) ή έπαρχιακή, ύποκωμένη dt αύτσχ^ραλον, έχουσι τΑΒρια αύτών, έξ oé «alévo- ' όμο«θνών αύτφ, διότι, ούίαμιΧς έποχή; καί κρριστώ- B habiteraient hem de na eirconecription locale; car σ«α>; ΑνΑγκη Απήτησ«ν ή Απαιτήσω τό τοιοΟτον * έπο- daae aucune cireraatanod, aucune nieeeeité'n'a exigé ai n'exigera cette trantgroMion; par vonaéquent, de μέννς, καθώς i Ιεροσολύμων, S Καισαρείας, ό Εφέ σου ίέν δύνανται νά έχ«σι δικαιοδοσίαν τινέ έκί τών même que le patriarche de Jéruaalem, le métro έν ΚωνσΑντινουπόλω χατοικούνταν Ίιροσολυμιτών, politain de Céiaréo et eelui d Ephèee no peuvent, Κβισαρέων «ai Έφ«σί«ν, tit» ti τής *Ρ<Μοίας μητρο- étendre leur juridiction «ur lee edélee de leur» dioπολίται έπί τών ίνταΟθα βώσσκν, ούτ» οί τής ΈλλΑδος eèeee habitant Conetaatinople, ni ceux de^| Grèce έπί τών ένταόθα τοσούτβν έλλήναν, ΑπαραλλΑχτως ■ur le· groce ai nombreux qui habitent cette ville, ούβώ; π»«υματικύς Αρχηγός βούλγαρος δύναται νά de la mémo manière aucun chef «pirituel dee Bul χιιρότονηθή Απολ«λυμέν«ς πόντων τών άπανταχοΟ gare· ne peut indéflniment étendre «a juridiction βουλγΑρων (Ας συνΑγ«ται έκ τοΟ πρώτου Αρθρου), ■ur ton· lee Bulgare· à quelque endroit qu'il· réri ούτ« έκκλησία βουλγαρική νά όπέρξη Απ*ριόριστος dent (ainri qu'il découle du 1** article); il ne peut non plu· exister d'églira bulgare abaolue et indéter καί Απολ«λύμένη χωρίς ν'Αθντήση πΑντας τούς νό μους τής λογικότητος καί τοΟ κανονιχοΟ δικαίου πΑν- minée, «an· violer le· loi· de la raiaon et du droit των τών αιώνων'. — ’Αντιφατικά Si ({οι τά Αρθρα canon de toua lee aièclea. — Ce· même· article· ταΟτα, διότι, Αφού iv τφ τχτΑρτψ Αρθρφ όρίζ«ται, ■ont contradictoire·; car aprèe qu'il a été poaé dana Οτι οί βούλγαροι μητροπολίται «al έπίσχοποι έκλ*γό- le quatrième article quq le· métropolitain· et le· μινοι ύπό τοΟ βουλγαρικού «ντυματικοΟ Αθροίσματος évêque· bulgare·, élu· par l'aaaemblée ipirituelle θέλουσι διορ·ζ«σθαι Βι' όψηλοΟ βςρατίον, ή. κανονική C de· Bulgare·, aeront nommée par un trèa - haut έπικΰρωσι; ή «ορέ τοΟ ώχουμ«νικοΟ πατριΑρχου έπι- béret, quelle aéra la rignifioation de la auction ζητουμένη ποιαν σημασίαν θέλω έχ«ι ; Πρόδηλόν δτι, canonique donnée par le patriarche œcuménique? Il ή Ηλκ έπικυρώ ό πατριΑρχης Απαρατηρήτ»»; καί eat évident que le patriarche accordera aa unction Αν·ξ«τΑστως π#ντας τού; προτωνομένους αύτφ «αί canonique, aana obaervation, à tout évêque propoaé, καλούς «αί Ακατι^λήλους, ή θίλ«ι.συγκρού«ται πρός bon ou mauvaia, ou bien il «era en conflit avec le trèa-haut gouvernement en ae voyant obligé de re τήν υψηλήν κυβέρνησιν, Αναγκαζόμενος τυχόν ivioTt ΒιΑ λίγους κανονικού; νά μή ΑποΒ«χθ{ έκλολεγμένον fuser quelquefoia peut-être, pour dee raiaon· cano fivà χαί διωρισμένον ήδη διέ ϋψηλοΟ β<ρατ(ου. » nique·. u «auction è μιη évêque élu et déjà nommé par un béret. Τό Βέ μνημον«ύ«ιν τοΟ ««τριαρχικοΟ ίνίματος τίττ Quant h la mention dana le» office· du nom du καί μόνον ΘΑ έ.το σύμφώνον πρύς τά χαθτστώτα τής patriarche, elle aérait d'accord avec le· institution· ίρθοΒόξου έκκλησίας, έέν ί μνημΙν«ύ<»ν έλΑμβανέ καί de l'égliae, ri celui qui frit cette mention était τήν χιιροτονίαν παρά τοΟ ,μνημονιυομένου καί Τήν ucté et dépendait du patriarohe mentionné (voir ■ Αναφοράν αύτόο «ίχ< χρύς αυτόν (Βρα τούς iv τφ lea canon· invoqué· au 2* article). β' Αρθρφ παρατιθέντας κανόνας). Αρθρον ;' τοΟ πρώτου σχιΒίου καί η’ τοΟ Ββυτέρου. ; . α'. Οί βούλγαροι οί μέχρι ΤοΟί· συν««κλησιαζόμ<νοι μ<τΑ τών γραικών, iàv θτλήσώσι vi κτίοώσι νίας ,έκκλησίας, ΙπώΒή θέλουσι κατοικώ «ίς ένα «ai ιόν αύτύν τόπον, «ίς τίνος Αρχιρρένς πν«υμαηκήν ΒικαιοΒοσίαν θέλόυσιν ύπΑγίσθαι ; ΈΑν «ίς ixtivou, ώς τοΟ όποιου τήν δικαιοδοσίαν ύχήγοντο μέχρι τοΟβ« συν«κκληόιαζόμενοι μ«τά τών γραιχών, καλώς· διότι τδ. ΤοιοΟτον «ίναι σύμφονον πρός τ« τούς ίιρούς κανόνας καί τό δόγμα τής ένότητος τής έκκλησίας. ΈΑν Βμώς θέλόυσιν ύκΑγ«σθαι·όπό τήν πνιυματιχήν δικαιοδοσίαν έξΑπαντος τοΟ βουλγΑρου μητροπολίτου ή έπισχόπου, «ότ« π«ριπίπτομ*ν «ίς τό Ατοκον τής συνυπΑρξ««·ς δύο έπισαόκών ώς ένα καί τόν αύτύν' τόπον (παρΑβαλ* τούς κανόνας τούς κατά τοΟ γ’ Αρθρου). β'. ' Πώς ώς τές χαθέΒρας μητροπόλ«ών θέλόυσιν ένοικ«ί έκ*ίνοι, ο!τιν«ς ήθ«λον «6ρ«θή Αρχηγοί έξ οίουδήποτ» Ιθνους, ΑφοΟ, κατΑ τό β' Αρθρον, ό πλη θυσμός τών καΐοίκών τής έπαρχίας προσδιορίζω τήν Artidf 6 du 1er prqpt ·< 8 du î·. 1* 8i le· bulgare· qui juequ'aujourd'hui ont le* même· égliaea que le· grocq veulent a'en construire de nouvelle·, puisqu'il· demeurent au même en droit, è la juridiction «piritualle de quai arehévêque se aoumettrout-üa? S'il· ee eoumettent è la juri diction de celui dont il· dépendaient lorsqu'il· avaient le· même· égli··· que le· grec·, tout e«t bien; car ceci est d'aeeord avec le· canon· sacré· et le dogme de l'unité de l'égliee; maie s'il· se soumettent è la juridiction du métropolitain ou de l'évêque bulgare, nous retombons alors dans le même inconvénient de la coexistence de deux évê ques dans le même 'endroit (voir le» canon· relaté· au 3* article). 3* De qudUe manière dan· le· siège· métropoli tain· pourront demeurer le· chefh actuels, — qu'ils soient grec· ou bulgares, —, ri selon le 3* article c'eet le nombre dos habitante du, diocèse qui détor- SM 8YNODÏ CONST ANTINOPOLITANAE, ieeo-187s KM —--------- i—----------- --- -- ------------------------ ------- - ----- ------- —-- ----------------. itantôvqva τού μητροπολίτου ή Ιπιοχόπκ; Πρόδηλον A mino la nationalité’de métropohtaiu on dsl'évêque? fin καί τδ 4p *pov το0το άντιφάσχβ fth «pèf τό 9Λ· D est clair qno cat article aaaai est aa ooatraτορον, ουγχύοηο; U «al τ«ρ«χής κρόξινον γίν«τ® diction arae la 3· at produira la confesioa et la tetc όμοδόξοις itasotv, Un ni pit μή βούλγαροι Ht· trouble parmi loo nations coreligionnaires, «i laa mqpOvrat eif τούτο, oi βδ βούλγαρβι (ίς tutto. bulgares venient « appuyer sur oolui-ci, laa entree sur celui-lè. Άρδρα β’ nul 8' τού Ssutépou σχοδίοι». Àrtieht 8· tt d· de S * pruÿst. Τά *ν χαρ<(χόρ ον τβν άρδρβν τούτβν civet κολλαχβς Ivavctov (if τούς Κανόνας τής όρδοδόξου ia- La teneur de eee articles est de plusieurs ma nières en contradiction avec les canons de l'église orthodoxe. I* Par oe qu’ils fractionnent et divisent les dio χληαίης. a’. Δ:ότι étttpépouot χατατομήν χαί ttaipcotv τΑν Ικαρχιβν, Snap ούχ Ιξοστιν ‘. Eivat μίν άλή *β«, βτι cèses, ce qui est défendu il est vrai que quelque tx μι«ς έπαρχίας σχηματίζονται Worn vdat txtcxoxai, fois on forme du même diocèse de nouveaux évê σιρζομίνης xdvtcw τής μητροκόλβις, άλλά τούτο γ<νν chés tout en conservant la métropole; mais c'est tat ή λόγηρ ίχτάθ(β>ς τής έπαρχίας έχιίνης, ή λόγ^ toujours è cause de l'étendne de ce diocèse ou du κληδυαμού, ή λόγφ via; itélmcf tv τή έκβρχίρ txafrp, la population, ou de la fondation d'une nouvelle^ xai έν γ<ν<ι κρά< οικοδομήν xai σνοτηρίαν τβν πιατβν, ville dons le diocèse, et en général pour Téditcation κάντοτο St τή γνβμή xai uupurtntaeet τοΟ μητρο- Β et le salut des fldèlos, et toujours avec le consen πολίτου’, ούδέποτ» βμ«ς λόγφ φυλτπχής Stoxptousf, tement du métropolitain’; jamais pour la diversité δπχρ άντψαίνκ tic τδ δόγμα τής ένότητος τής όρδο- de race, ce qui est contraire au dogme de l'unité δόξοιι έχχλησίας, ,δπου oùx tyi Έλλην χαί 'Ιουδαίος, de l'église dans laquelle „il n’y a ni grec, ni juif, Μριτομή xai άχροβυστία, βάρβαρος, Σχύδης, δούλος, ni circoncision ni incirooneis. ni barbare, ni scythe, Ιλχύδορος, άλλά τά πάντα xai έν Mot Χριστός * ni enclave, ni libre, mais Jésus-Cl^at ' y est tout * 1. (Saint Paul, épttre aux Colossiens ΙΠ, 11.) (Κολοσσ. Γ, /. Έπκιδή b βούλγαρος μητροπολίτης τού βιλβ«37 Comme le métropolitain bulgare du vilayet τίου, χβΐ δ βούλγαρος έπίσχοπο; τού σαντζακιού Stv et l'évêque bulgare du sandjak n'auront pas de W.01XT.V Ιχοι βρια τής παριφ«ρ«ίας αύτβν βρισμένα, limites fixes de leur circonscription, parce que dans ivexa τού βτι «ίς κολλάς πύλοις xai χβμοπόλοις τής plusieurs villes et bourgs de la même eirconscrip-, αύτής Ktptpcpciaf cioi βκσπαρμένοι xai βούλγαροι xai tion il y a des bulgares et d’autres habitants, ils . μή βούλγαροι, δέλουσιν Ifti peri τβν γροιχβν άρχ- auront avec les archevêques grecs des circonscrip κρένν κοινός τάς tuptÿcpaiaf xai τά βρια τβν έπαρ- tions et des limites de diocèse communes, et par χιβν, xai χατά συνέκοιάν ποριπίπτομον (if τήν αύτήν conséquent nous retombons dans la même contra άντιχανονιχότητα, τού civet, δηλαδή δύο έπισχόπους diction avee les canons: c'eut-à-dire dans celle έν τή αύτή πόλ» xai έάαρχίφ- (fvat 81' άνάγχαία d'établir deux évêques dans la même ville et le ouvixeta τούτου ού μόνον οί έπίσχοποι νά ήναι même diocèse. C'est tine conséquence nécessaire διηρημένοι λίγ<ρ φυλής xai γλώσσης, άλλ' tv τφ προσ- c de cet état de choses que non seulement les évêques ' ώπψ τούτνν xai τά ποίμνια αύτβν θέλουσιν (total seront divisés par raison de race et de langue, maie διηρημένα ού μόνον -κατά πόλη; xai χ«όρας, άλλά leurs troupeaux seront aussi divisés en leurs per χαί χατά οίχίβς xai συζυγίας, Ivtxa τβν ύπαρχουσβν sonnes dans le même paye et dans la même ville, et quelquefois dans la même maison et la même συγγκνιιών xai έπιγαμιών μιταξϋ τβν δύο έβνβν. famille, è cause des parentés et des allianees qui Ι1αρ«δ<χβτίσης δ' ίπαξ τής άρχής τούτης τού civet ιίς Ιχβστον βιλαέτιον Iva μητροπολίτην βούλγβρον, existent entre les deux nations et les deux peuples. Dès que nous admettrons le principe que dans xai ιίς έκαστον σαντζάχιον Iva έπίσχοπον, πώς Suvdpita ν' άποφύγνομον τούτο xai δι' άλλα Ιδνη, olov chaque vilayet il peut y avoir un métropolitain bul Άλβάνούς, Βλάχους χτλ., πρός κλκίονα έπαύξησιν, gare, et dans chaque sandjak un évêque, comment προϊόντος τού χρόνου, τής κατατομής xai χαταχιρμο- pourrons-nous l'éviter k l’égard des autres nations, τίιιως τής ίνότητος τής έχχληοίας τού Χριστού; des Albanais, des Valaques etc., afin de ne pas aug menter, avec le temps, la division et le fractionne ment de l'unité de l'église? Άρ&ρον c' τού διυτίροκ οχιδιαυ. Article 5 du 8· profit. 'Επίσης τά άρ^ρον τούτο συντιίνι: πρδς Ιπαύξησιν Cet article contribue également è augmenter ta τής κατατομής χαί διαιρέσοβς τβν χριατιανβν βουλ- division et le fractionnement des chrétiens, bulgares γάρβν τι χαί μή βουλγάρβν, xai συγχύσιβς πιρ! τήν D et autres, et le confusion de l'administration ecclé ΙχχΛησιαστιχήν διοίχησιν xai ηήν Ινίργιιαν τβν πνιυ- siastique et de l'exercice des devoirs spirituels. En ματιχών χαδηχόντνν ' πα#ότι qi χριστιανοί βούλγαροι effet, les chrétiens bulgares (et pourquoi les greco 1 rire» rorç ^»(ΐμοις nvotjApo/tttVrtu divaorfiaif 7pa;'p«rijrw> μίαν /ταρ<ί *α^ ίΖς «ho χβτΐκμον, ώς ** rorroi rft’o μ^ί^Λ*<>λ/ιας »»r«i i»· rj «»τί /««ρχΑχ. .Ufuet to/nr Λγΐβ σίτ»Αος. to»’ Ιοι οϊ· * μ·ι&ν τιχοντο·’ τολμάοίοΛ nape fxtauôϊΐί»λ»ις à«e * fa ryi pqr(M>.n<’Âtt»ç oroperrt, anoÀai/rwoar ϊίμής. κβΐ A ryy butiytiev tntïfV fkot»tt ou»>ouM'w»· xetà aMf^nav μηι^ηηόίπ row» * (uxflw * Curate» ’" (r»ic f, T0 Spt.To»' Kft-λαχ^ι; 7»-a 7r tiji «r/jrrftffat rai* κιψουπαίκ rô fàto'v jrt^ee****1 ι(μί) mrtn tfi-vatrêOtv rot- ^o»'«i<* άί* rt/r et r^r e«r toUcxvnev, c/ς rà« XocnAç rèr dtMrpatec. drnre pi* 1 „11 ert nui è sotr· * coiiaii—ino» qee c«rt&i *t évéqtM·. •b dépit de· inatitatioM eeclMMtiq···, oat mpbfé Im p©·roir· dvila peer obte«ir par de· prafinatiqtte· U diHato· d'u teel diocè·· ta deux, de Manière à créer deux nétrepoti * tain· daaa le même dioeè··. Or, le «alat «Meile ordon·· qwe déeoraai· m! éHqae b'om pareille eh··· wti peine de dêgrndatioa ; que le· viUe· qui Mt déjà été honoré··, par dw lettre· royale·, dn nom de Métropole, «'ateat qaeJ^oanear de ce bom. de même que réréqae qui adMinietrera cwte égliee, muu qae poqr eela la· droit· de la véritable métropole «oioat léaéa. * (Concile IV. cbbob 1S; c£ tootdle Π. canon f.1 «Xoa· avon· ooneerré à oh«qwe évéqa· de· limite· qai lai af^utiauHBt a&a qae aille partie de mb diooé·· ne paiaae être détachée pou être érigé· en mt·! érêcbé, il oe a’eet avee W CMMntemoBt da titnlalr·/ data p· cm oé le titalalra vendra érifor aae parti· de m tiaodm en évéobé puticBlièr. b Boarol évêqu m poorra empiéter au le nato v 207 SYNODI CON8TANTINOPOUTANAE, 1860-1873 t (διατί 84 δχι an! et γραικοί, έπιτφαλούμένοι έχ της πρός τούς βοΰλγόρους 8e>xjaojtiv»)c έλχυθτρίας τοΟ χατ’ 208 profitant d· Ια liberti accordés aux bulgares no préféreraient-il· pas k. leer gré ce poateur-ci ό oelui-U?) ayant ano fbio reçu la permiasion de io détacher, chaefin aeloa «on bon plaisir et «on intérêt personnel et «an» crainte, d'une autorité soclésiastique pour passer h une antre du mêæ lieu, ils deviendront ainsi froids et indifférente à leur» de voir· religieux, ils négligeront l'une et l’autre au torité et ne se réfugieront que par hypocrisie tantôt ό l'une, tantôt à l'antre, selon leur intérêt person nel de tous les jour·. Il n'eat paa non plu» im όρέσχιιαν πφοτιμόν τούτον ή έχιίνσν τόν ποηιένα;) λαβόνας <πβξ τήν Ιδααν έχαστος χατά τό δοχοΟν, χαί χατά τό τής Ατομικότητας ν' Αποσχφτψ Αδιώς χαί Αν«νόχ«·ς νέ μβταβαίνη Μ μιός Λς Αλλην έχχλησιαστιχήν Αρχήν παραχαθημένην, «αί 4*6 έχ* χλησίας αίς έχχλησίαν, ψυχρό} χαί Αδιάφοροι γινόμχν» π«ρί τά θρησχ«υτιχό αύτών καθήκοντα, θέλουσιν όλιγαρή χαί τής μιός χαί τής Αλλης, μόνον 84 χαθ'ύπόκρισιν, χαί ορός τό Αλλοτχ Αλλο ύλιχόν συμφέρον αύτών, θέλουσι καταφ«ύγη ότέ μέν «ίς τήν μίαν, ότέ βέ «ίς τήν Αλλην. Έν δέ τή έξΑψαι t®* πιίθών τής possible de voir les pasteurs eux-mêmes commettre des injustices, dan· l'ardeur de· passions, de la rivalité et des querelle·. Ainai noua changerons l'église du Christ en nue tour de Babel, non per la manie du proeélytiame étranger, maie par des diviaiona et dee trouble· inteatiéa de nos coreligion naire·, en aorte qu'elle ne pareiaee paa gouvernée par le Saint-Esprit, mai· par l'esprit des pâmions et des intérêt· humain·. Αντιζηλίας χα! τών όρέΒααν σύδόλας «ίναι Απίθανον χαί αΰτοί οί ποιμένις νά παρανομώσιν. Οδτα λοιπόν χαθιστώμ«ν τήν έχχλησίαν τοΟ Χριστού βαβυλώνχιον πύργον, ούχί πλέον διά τής έτ«ροδόξου χαί έξ»τ«ριχής προσυλητομανίας, Αλλέ βι' éosrttpixAv χαί όμοΜξνν φυλ«τιχών διαιρέσηον χαί συγχύσ*αν, ώστ« ή έχχλησία τού Χριστού vi μή χυβ«ρν6ται ύπό τού Αγίου πνιύματος, Αλλ' ύπό τού πν«ύματος«τών Ανθρωπίνων παθών χαί συμφερόντων. g- Synodi responsum administratori twrrico datum. ΊΓψηλότατ·. Monaicur le miniatre. Ή ύμιτέρα πχρινουστότη ύψηλότης, «ύαρ·στηθ«ίσα νά συνο8«ύσς vi Απ«ρ διαβιβάζει 8ύβ ν«ώτ«ρα πρός έξομΑλυνσιν χαί Αρσιν τής βουλγαρικής διάφορός σχέδια, δι* ίδιου αύτής ύψηλού τισχχρέ, Αποσταλέντος παρά τού σεβαστού αύτοκρατοριπού ύπουργείον τών έξωτ«ριπών, Αποφαντιχώτερον γνωματ«ύει, δτι τά σχέ δια ταύτα „84ν προσβ^λουσι τό δικαιώματα χαί τούς θεμελ ιώδ« ις θρησκευτικούς κανόνας, ούτε όφορώσι τήν θρησκ«ίαν“. Καί πρός μείζονα έπισύστασιν τών σχε δίων... τούτην προστίθησι χαί τάς έπομένας λέξιις ■ ΒΚαθόσον «ίναι Αναγκαία ή διατήρησις τών διχαιω■ μότων, Ασυδοσιών χαί προνομίην τού βωμαίχοΰ πα τριαρχείου, «avi τοσούτον Απαιτείται χαί ή διατήρησις τών «ίς πίάαν τάξιν ύπηχόων τής χραταιώς βασιλείας έπιδαψιλέυομένον ύψήλών συγπαταβίσ«·«ν ώς πρός τήνέλιυθέραν έξΑσχησιν τών θρησχευτιχών αύτών χτλ.* Ιδού λόγοι όντως έμβριθ«ίς χα! ένθαρρυντιχοί, ύπό πατριχής χαί συνετής έμπν«όμ«νοι χυβερνήσεως, φιλοστόργώς χηδομένης χαί προνοούσης π«ρί πάντων Αν«ξαιρέτνς χαί Αδιακρίτως τών ύπηχόων αύτής, ώς τών πψντνν ίσοτίμην τέχνην τής αύτοΟ αύτοχρατρριχής χαί φιλολάου μ«γαλ«ιότητος. Άλλ’ έβιτραπήτη ήμίν, ύψηλότατ», tva pari σχβασμού χαί θάρρους παρατηρήσημ«ν, δτι αί χαθ* έαυτός όρθαί χαί δίχαιιη «ώται banpÎtu τής ύμχτέρας ύψηλότητος δυστυχώς δέν δύ- Votrh excellence a bien voulu accompagner le· deux nouveaux projeta concernant l'aplaniaaement .du différend bulgare d'un trêa-haut teakéré qui noua a été tranamia par le miniatère impérial dee affaire· étrangère·. ' Dan· ce teskéré. votre excel’ lence déclare expressément que „les deux projet· non ■eulement n'attaquent ni le· droit· du patriarcat œcu ménique ni les Canon* fondamentaux de l'égli*e, mais encore qu'il* n'ont aucun rapport avec la religion'. ■ Pour mieux appuyer ces projet·, votre excellence ajoute ce· mot*: „De même qu'il eat nécessaire de maintenir les droit·, immunités et privilèges du gréco-romain, il est également nécessaire de main tenir les hautes concession· accordées à toute· les claaM· des aqjet· de l'empire pour le libre exercice C de leurs culte·.- - λ>ΐό de· paroles' vraiment •age· et encourageante·, prononcées par un gou vernement éclairé et paternel, qui comprend dans sa prévoyante sollicitude tou· les sujets de l'empire •ans distinction ni exception, comme autant de fils égaux et chéris de sa majesté iihpériale le sultan. Vais que votre excellence nous permette de lui faire remarquer avec respect et confiance que ce· théorie·, sage· et justes en elles-même·. ne «ont malheureusement pu applicables du» le cas actuel νανται vi έφαρμοσθώσιν έν τή π«ριστ<ίσ·ι ναύτη τών de· Bulgare·. βουλγέρην. ί En premier lieu, l'auguste gouvernement de m Έν πρώτοις ή σιβαστή αύτοχρατοριχή χυβέρνησις, ώγνοοΟσα πιθανώς δτι κέντα τό έχχλησιαοτιχό ζητή D msjeaté impérial·,' ne Mwhant probablement pas ματα «ίσί θρησχ«υτιχά κατ' ούσίαν, νομίζ«ι δτι ή έχ- ' que toutes le· questiobs eoeléuMtique· sont esaenχλησιαστιχή διάφορό τών βουλγέρην δέν σχ«τίζ«ται tiellement religieuse·, pense que le différant bulgare pavi τής θρησχςίας, χαί όρησχβίαν énoat έξάπαντος n'est pa· en, rapport avec la religion, et il entend, τό δόγμα. 'Αναγχαζόμαθα λοιπόν tva πληροφορήση- ■ans doute, par religion le dogme. Nous somme* ρχν αύτήν άρμοδίης. »■! x*ri χρέκ ί«ρόν, δτι olov- donc forcé· de porter h an consaiesanoe, et. par r δήποτι ζήτημα έχχλησιαστιχόν, άπτόμανον τών ί«ρών compétence et par un ’dévoir mcré, que toute τής |χχλησίας θ·σμών χαί χανόνην, έστίν θρησχ*υ- question ecclésiastique touchant aux institutioM et τιχόν χαί έπομένας, έν δσφ τις όμολογΛ, δτι, ώς mx OMOM sacré·' de l'église e«t également une χριστιανός όρθόδοξος, ύπέρχαι μέλος τής καθ' ήμός question religieuse ; par conséquent, tant qu'on avoue Ανατολικής έχχλησίας, ούτος δέν βύνατ» ν' άθατήση appartenir, comme chrétien orthodoxe, ê notre , άνιγχλήταρς ούδένα τών ίποστολιχών χαί τών συνοδι église, on ne peut sans blême déroger è aucun des κών χανόνην, όλλό δφ«1λ«ι ν', όποδέχηται πόντος ώς canoM apostoliques et synodMX, mais on doit les ^λόγια θ«οθ· διότι χαί Απόστολοι χαί αί όγιαι οίχου- aocepter tous comme poro/rs dintut; car c'est un t μινιχαί σύνοδοι πιστ«ύοντ« έν δλη τή όρθοβόξφ έχ- article de foi dM· toute l'église orthodoxe, que les rot' ttüv xoÀÀeùr βδ**Λ /*··*< Iιμΐ,ν Mat ïniexoxif aVsillf«··«>" ί»«ς 7κ Α'βρΟα^'νς i»). éa ·»■«· «too···, OK è*··· * w ·β«1« fsrti· «WM· «·· l*bseMSr êlavstr sa *véqe· partfculisr · été dama* (Ces sa* ds.CMttsgK orna O 90· SYNODI CONSTANTIN ΟΡΟUTAN AR 1860 1873 910 χλησίφ ·χόπνχυστοξ'. ’Επχιβή λβιπόν τδ έν ίΛτΉ apôtres el les saints conciles œcuméniques sont ζήόρπ βέν δύναται νΑ λ»8ή ** «ρο*ξ*τκΗ inspirés do Die· *. Or, comme cotte question ne χπτ’ Αντιχηραβολήν πρδς τούς Άποστολικούς μΙ τούς peat être résolue sans être examinée oomparatireσυνοδικούς κανόνας, φχινηρδν βτι «ίναι ζήτημα >ρη- saent aux canons apostoliques ot sjnodmix, il est σχχυτιχόν. Καί έπ«ιδή τΑ προβαλλόμενα βύο σχέδια évident que c'eut une queetioa roligieuse. Do même, «Ρ* λύσιν αότρύχίσί προφανώς ένβιντί· πρδς πολ comme les deux projets proposés pour la solution λούς τΑν ίχρΑν κανόνων, Αρα χίσίν δλως Αντιάρη- de cette question sont évidemment opposés A plu sieurs oanone sacrée, il s'ensuit que cos projets sont σχχυτιχΑ. Οδτος καί μόνος ό λίγος 8Α ήτο βχβαίο»ς Ικανός vi δικαιώση ένώπιον τής τχ σχβαστής χυβχρνήσχως χαί τής χαδόλου όρδοδόξου έχχλησίας τδ ΑπαρΑδχχτσν τΑν σχχδίων τούτων* Αλλά χαί Αλλως τδ σϋναλον αύτΑν, καλώς έξχταζόμχνον, Αποδχίχνυται έναντιούμχνον - ού μίναν πρδς 'ιούς κανόνας τής έχχλησίας, Αλλά χαί ας αύτήν ουσίαν χαί δύναμιν τής χριστιαννχής ·ρησχχίας, δπχρ έστίν «ίς τό δόγμα' τής πίστη·ς· Γνωστόν^πΑρχχι, δτι χίς ίρδόδοξος χριστιανός, έν ίσφ όμολογχ! έαυτδν μέλος γνήσιον τής χα·' ήμδς 1 I όρ·σδόξου Ανατολικής έχχλησίας, όφχίλχι πρδς τοίς λοιποίς δόγμασι νΑ όμολογή, δτι πιστχύχι χίς μίαν· χαί μόνην έχχλησίαν (Αρ·ρ. · τού ίχρού συμβόλου τής πίστχως)· ’Εστι δέ χαί λέγχται μία ή έχχλησία, δταν οί όπουδήποτχ γής όρδόδοξοι χριστιανοί πιστχύο·σι τά 'αύτΑ δόγματα τής πίστιως ΑπαραλλΑχτως, έχωσι τΑς αυτΑς τχλχτΑς, χαί διοιχώνται χατά τήν αύτήν έχχλησιαστιχήν βιοίχησιν, τήν διατχτυπ*μέμην πχριληπτιχώς μέν έν ΐΟίς ·χίαις γραφαίς, Ανχπτνγμένως δέ έν τοίς Αποστολιχοίς χαί συνοδιχοίς χανόσι* πΑντα δέ ταΟτα ύπό πνευματικούς Αρχηγούς χατΑ τήν διατύπωσιν τΑν αύτΑν ίχρΑν χανόνων διοριζομίνους · Αμα δέ μχρίς τις χριστιανών έν όποιον βήποτχ τούτων ήδχλχ μχταβΑλη contraires A U religion. Cette raison seule suffirait, sans doute, pour justifier devant l'ougaete gouvernement et l'église orthodoxe universelle le rejet de ceo projeta. Mais en outre, ces projets,'bien examinés dans leur en semble. pmaiosent opposés non-seulement aux ca nons de l'église, mais A l'essence même et A l'esprit du christianisme, e'est-A-dire, nu dogme de la foi. C'est un fait notoire que tout chrétien orthodoxe qui s'avoue membre véritable de notre église ortho doxe, doi), outre les autres dogmes-de l'église, con fesser uœ cralx tglitt (art. IX du saint symbole). L église est mm et reconnue telle, quand les chré tiens orthodoxes, en quelque endroit de 1a terre qu'ils se trouvent, confessent invariablement les mêmes dogmes, observent les mêmes rites et sont gouvernée d'après la mêtqf administration ecclésia stique, sommairement formulée dans l'ecriture sainte et développée dans les «mom des apôtres et des conciles; et tout cela sous la direction de chefs spirituels établis selon ces mêmes, canons sacrés. Dés qu'une partie de chrétiens orthodoxes aura changé quoi que ce soit de ce qbe l'écriture sainte Αλλως ή ώς ή γραφή διδΑσχχι χαί οί ίχροί κανόνες et les canons sacrés ordonnent IA- dessus, cette διαχχλχύονται,' ή μχρίς αύτη διαφωνούσα, Αποτχλχί partie dissidente formera une église autre que Αλλην-παρΑ τήν μίρν όρδόδοξον έχχλησίαν. Έπχιδή l'église orthodoxe mm. Comme les projets en λοιπόν τΑ σχέδια τούτα ύποδχιχνΰουσι χαί συνιστΑσιν question suggèrent et tendent A établir une admiέχχλησιαστιχήν διοίχησιν, χίσΑγουσαν Αρχές έχ δια-1 ! nistration ecclésiastique qui introduit des principes μέτρου ΑντχυαγχχλιχΑς, χαί πολλαχώς παραλλΑσσουσαν diamétralement opposés au saint .évangile et qui τής διά τΑν ίερών κανόνων όριζομένης χαί διαγχγραμdiffèrent en plusieurs points de l'administration μένης, Ιπχται δτι τούτα προτίθχνται νΑ σύστήσωσιν établie\t prescrite per les cénons sacrés, il s'en Αλλοίαν τινΑ παρΑ τήν μίαν έχχλησίαν, Αρα Αντί- suit que ceo projets ont pour but d'établir une χχινται χαί πρός αυτό τδ χύαγγχλιχδν χαί ΦχοπαρΑ- autre église que l'église mm, et comme tels, ils sont opposés au dogme évangélique et divin de la foi. δοτον δόγμα τής πίστχως. , Όσον βέ Αφορφ τήν ίσην ΑνΑγχην, έξ ένδς μέν τής διατηρήσχως τΑν διέαιωμΑτων, Ασυδοσιών χαί προνομίων τού βωμαΐχού πατριαρχχίου, Αφ' έτέρού δέ τής έλχυΗρας έξασχήσχως τΑν δρησχχυτιχΑχ παντός υπηκόου, πχρί μέν τού Αν διατηρώνται τΑ προνόμια χαί δικαιώματα τού πατριαρχχίου μχτί τήν έφαρμογήν Quant A l'égale nécessité de maintenir, d'un côté, les droits, immunités et privilèges du patriarcat œcuménique, .et do l'autre, le libre exercice de la religion de tous les sujets de l'empire, — nous ne voulons pas examiner maintenant si les privilèges et droits du patriarcat ne seront pas lésés par ,,Γοι » τβρ« ιώι Αγιήν n«é eruor··»- srradar 1 .Sous stoss décrété quo les casons publiés jusqn é «X4». tov ><'v /stiSrvra,- χαιό.α; *vmtr ' ptésest par les saints pères de tous les conciles seront es fri,',- f, a'J. vigueur* (concile IV, canon 1). ,,'êdofe rorro rp «;■<>.' rai-rp ei-voAp rr . .Le saint concile a eassi méretneel et ssaemest décrété *ai osordaiorara ίΰοκ μόνο *a< àxi Toi· rvr j/τ,Μονς xsl n que les casons paonnes et sanctionnée poor le salut des éaes per lee sainte et Uenheereu pères nos prédécesseurs notent ««VaÂô, npô, vi /w,-, Pep«.v,· καινοτομάτ. η ι.τ<χνφ<ν*-, ΓΐτνιΦι-νον sarsi sers ràr tètovror κανόνα w,- aero; Λαγαρόν, rqr ίχαψϊαν canon 1). <ύχομ»Γο; . . ." s’, ,f). ,.Ίόϊς την ϊτρατικην ΐαχοΓσο- όζιχν μαρη'(οα τ, καί κατ· .Les signes distinctifs et les devoirs de tout clerc sont formulés dans les prescriptions canoniques que nous acceptons opSwaara ai r<«> κανονικήν Λατάξταίν τιαιν êxorvhwotic avec empressement et plaisir. ... <>r. nous observons ferme ϋς αομόως Ατχόμτνοι . . . α'αηαα,ως toîç ΙΑτίονς κανόνας ment tonte ordonnance des saints casons exposés, soit par les όΌννρν,ςομνΡα καί όλόκχη^ον τήν αντήν Αναταγί^ν καϊ ατάapôtres, ees trompettes de l'iaprit saint, soit par Iss six con λτντον κγατννομνν τήν ττ. έκττ9νντανν νηό τήν σαί~τίγγανν τον αντίματος τανιντόμ^ν κποαιοχων. r«ôr r« i'f άγίοτν. ciles provinciaux convoqués dans ce bst, soit pur nos Mists pères; osr toutes ces autorités, éclairées per le même Ksprit οίκονμτνικήν αννόΑατν καϊ τήμ τοπικής avvab^oio9naüv όί Mint, ont délai ce qui est utile b réalise- (concile VII, canon 1> ίχΑόατι rotavrw»· Λναταγμάτ™ καί τήν ό/ίτνν χατίρατν ςμήν ίξ ϊνός yip αχανιτς καϊ τον αντον χντνματμς ανγαό^τντις ή^ιααν ri ανμ^ίμαότα*' (τής Z't o'). .Nona ordonnons qoe tas casons secUoiasUqnes rends» on ,,ΑΑοαηίςιομτν τοτννν τάξιν νόματν ,'ηίχιο- τονς (κκίηοια· arsirsic naverat, reî-ς rxè rsër iyiorv (ara aivadar im·' sanctionnée phr tas sept suinta conciles tncmnêniques étant rang Ssyrat i fTfiatw^tvvaç ' τήν yàf sgMr a/i'wr avrêésr de loi ; attendu qne sons acceptons tas dogmes de ceo sainte rà Αογματα, xahixOf τάς Seise Ατχόμτ»α καί rave liaeilee è l'égal Am écritures saintes et noea en obsOmsa tas euam emae des loi·* (Heailiroram. lib. V, UtUI. cap.il. «evoratrlt ναμανχφνίάηοΑΗα" frssv^auiX. Tivi-y. a»eaL/j> · · ’ sil SYNODI CONSTANTINOPOUTANAE, 1860-1873 919 τών σχ«8ίων τούτων, ώς Ιχουσ-.ν, ούδέν λέγομ*ν έπί τού παρόντος. Uspi δέ τής όρησχ«υτιχής έλαυδηρίας, μυρίας τφ ίντι χαί τό ήμέτ«ρον καί πάν ίτ*ρον ύπήχοον έθνος τής χραταιβς, μή μουσουλμανιχόν, όμολογοΰσ·. τάς* χάριτας πρδς τόν άχρως ριλόλαον «1 Αν«ξίθρησχον ήμών αύταχράτορα βι' βσας ί«δαψιλ«ύσ·το χαί χαθ' ήμέραν έχιδαψ'λ«ύ·ι κβοι τοίς ύπηχόοι; έλ«νθτρί·*) δυνάρώΐ τών 6xoUn πάς λαός «ai έκαστον άτομον iv τή έλιυθ«ρ!μ τής έαυτού συν«:8ήσ«··ς iv l'application d?· projeta tel* qu'il* «ont; mai* pour le* liberté* religieuse·, notre nation, ainsi que toute autre nation non musulmane, sujette deee puissant empire, est pénétrée de la plu* vive reconnaissance envers notre bien-oimé empereur, pour sa sollicitude pour son peuple et «a tolérance, qui lui fait tou* le* jour* dispenser avec tant de profusion ce* liberté* i tou* se* sujet*. Ce «ont ce* liberté* qui permettent b tous les peuple* et i tou* lee δλη τή έπιχρατ*!^ Ιχκ τήν Uiun νά άσκχσθή 6ai- individu* de l'empire d'embrasser la .religion qu'il* χις χαί όποιανδήποτ· δρησχιίαν ήθ«λ*ν έχλέξη, χαί auraient ehoi*ie ed toute liberté do conscience et vi έξασχή αύτήν έλ*υθέρ·»ς χαί δημοσίως- i?' έτίρου d’en exercer librement et publiquement le culte. όμως ύπΑρχ«ι βέβαιον 8ν. Ιχαστον έθνος χαί έκαστον D'un autre côté cependant. i] est incontestable que άτομον, ένόσφ έμμίντς «ίς τήν δρησχβίαν. ίχτίνην, iv toute nation et tout individu, tant qu'ils restent ή έγίννήθη, ή ήν έπ«ιτα έξιλέξατο, 8έν έχ«ιτό δι dan* la religion où il* sont né* ou qu'il* se sont καίωμα ούδέν· νόμον, ούί*μίαν τ«λ«τήν, ούδιμΊη choisie dan* 1k suite, n'ont aucun droit de changer τάξιν αύτής νά μ«:απόιήση χατά τό δοχούν άλλ' ίξ h leur gré le* lois, les cérémonie* et l'ordre de ά παντός όφαίλαι vi διατηρή άπαραλλάχτως χα! άναλ- cptte religion: ils doivent, au contraire, observer λάκτβις χαί Λναλλοιώτβς τά πάντα, καθώς «ίνα: invariablement tout, tel qu'il, a été décrété lég·ν«νομοθ«τημένα χαί 8·.ατ«ταγμένα, χα! καύώς τηρού- lament,. et comme tous les autres membres de 1* β:ν αύτά τά λοιπά μίλή τής αύτής θρησχχίας, δν même religion l'observent, — de même que tout ■τρόπον έκαστον μέλ-.ς τής πολιτικής έπικρατ«ίας όφ«ί- citoyen doit observer fidèlement, et sans en dévier, λ«ι vi διατηρή άπαρίχγλίτως χαί Αχριβώςτούς νόμους le* lois et le* ordonnance* de l'é{st auquel il χα! τάς 8ιατά;«ις τής πολιτιίας έκ«ίνης, «ίς ήν άνήχαι. appartient. Ce n'est plus de la liberté de con ΌμολογοΟντας λοιπόν ίαυτούς οί βούλγαροι όρθοδόξου; science que de vouloir, comme le* Bulgares, tout χριστιανούς χαί γνήσια μέλη χαί τέκνα τή; όρθοδόξου en s'avouant chrétiens orthodoxes, fils et membres Ανατολική; έχχλησίας, τά νά θέλωσιν |π«ιτα νά μ«ταde l'église orthodoxe orientale, eu changer i leur ράλωσι ' τούς νόμους χαί τάς διατ'άξ«ις αύτής χατά τό gré les loia et ordonnances, et de solliciter l'appui δοχούν, χα! νά ζητώσι παρά τής υψηλής αύτοχρατο- du gouvernement impérial dans une démarché ριχής κυβ«ρνήσ«ως Ινα ύποστηρίξη τήν τοιαύτην αύbisarré aoua prétexte de liberté de culte, — li τόν ιδιοτροπίαν έπί τή προφάτβι 8ή6*ν. έλ«υ6ίρας- berté, dont il* jouissent pleinement avec, toute, έξασχήσ«ως τής ty/tnt'ai αύτών, ίνφ όμολογουμένως les autres nations Coreligionnaires. Ce n'est pas άπολαϋουσι πληρέστατα τής τοιαύτη; ίλ«υθ«οίάς μ«τά là de la liberté de conscience, puisqu'ils ne changent ■τών άλλων όμοθρήσχων αύτοίς έθνώγ, τοΟτο δέν «ίναι pas de religion; — ce'n'est pas là le libre exorπλέον ,έλ«υθ«ρία συν*ιδήσ«ως, διότι δέν μιταβάλλουσι cice du culte, puisqu'ils n'en ont jamais été privés : θρήσχ«υμα· 8iv «ίνα: ίλαυΗρα ίξάσχησις τής θρη- mais c'est un renversement de la religion et une σχιίας αύτών, διότι ούδίποτ» έστ«ρήθησαν ταύτης ■ c violation de la liberté de tant d'autres peuples qui άλλ' «ίναι Ανατροπή τής θρησχ«ίας χαί παραβίασι; s intéressent à cette même religion. Ainsi, si l'auguste τή;ίλ«υθ«ρ(ας τοσούτων άλλων λαών ένδιαφιρομένων gouvernement, n'écoutant que les soi-disant repré «ί; τήν θρησχ«!αν. Ούτω Si ή ηβαστή αύτοχρατοριχή ' sentant* du peuple bulgare, soutient et réalise ces κυβίρνησι;,. έάν μονομ*ρώς άχούσασα ίού; πα.οουσια- projets, il sera entraîné, contrairement à ses bonnes ζομένους ώς Αντιπροσώπους τού βουλγαρικού έθνους, intention* et à ses désirs, à renverser les bases de υποστήριξή χα! πραγματοποιήσω τά σχέδια ταύτα, θέ- 1* religion orthodoxe, et à violer,’ sans le vouloir λςρ παρασυρθή, άπ’ ίναντίας τών Αγαθών αύτής προ- et à son insu, Je libre exercice du culte.de tant θέσ«ων χα! πό^ων, «ίς τό νά Ανατρέψω μέν. τάς βάσ«ις d'autres peuple* orthodoxe* ses sujets, et c'est alors τής όρθοδόξου θρησχ«ία;, παραβιάσω 81 Αχούσα χαί que plusieurs privilèges et droits essentiels de ce λγ.ηθότω; τήν έλιυθέραν ίξάσχησιν τής θρησχιίας patriarcat seront détruits, droit* concernant non plus τοσούτων άλλων όρθοδόξων αύτής ύπηκόων λαών, χαί l'étendue et la restriction, mais l'intégrité elle-même τότ« συγπαταστραψήσονται χαί. ούχ όλίγα ουσιώδη* dè notre · religion traditionnelle. προνόμια χαί δικαιώματα τού ηατριαρχιίου, άφορώντα .ούχί πλέον τήν ίχτασιν ή ίλ'άττωσιν τή; δικαιοδοσίας αύτού; Αλλά τήν Αχαραιότητα αύτής τής πατροπαραδότου ήμών φρησχιίας. "Οτι δέ άληδώς άμφότιρα τά σχέδια ταύτα ίνμνIl auffira. en effet, à votre excellence éclairée , τιούνται πρός τ« τούς ί«ρού; κανόνας χαί τάς ίαράς D dé jeter les yeux sur l'analyse succincte ci-jointe παραδόσιις τής όρδιδόξου πίσκως, χαί πρό; τόν δρώόν pour être convaincue- que le* deux projet* en queλόγον χαί.πρός αύτά τά άνά χϋρας ήμών ύψηλά •tion «ont en opposition aveo- le* traditions et le* σουλτανιχά ρ*ράτια, άρχέσιι τή ύμ»τέρ? πίρινουστάτη canon* sacré* de notre foi orthodoxe, en apportion ύψηλότητι ή ίπισυνημμένη σύντομο; χαί προχκροτάτη avec la raiaon et avec le* haut* bérat* impériaux auieordé* à notre patriarcat. αύτών' άνάλυσις. Aii πήγτα; άρα τούς έν τή έπισυνημμίνη τούτη Pour toute* le* rai*on* exposée* don* l'pnàlyse άναλύσιι έχτιδιμένου; λόγους, λόγου; Ισχυρούς χαί ci-jointe, rai*on* forte* et incontestable·, parce άναντιρρήτους, έχπηγ^οντας έξ αύτής τής δρησχχίας qu'elle* découlent de notre religion même, et ήμών, χαί βίβαιουμϊνους έξ αύτής τής έχχλησιαστιχής qu’elle* «ont confirmée· par l'hiitoire eoelé«ia*tique Ιστορία; πάσης έποχής, λόγους, τούς όποιου; χαί αύroi οί βαύλγοφοι δέν δύνανται ν'άρνηδώσι χαί ά^*τή> σωσιν, έάν Μλωσι νά διαμένωαν δρθόδοξοι, χαί διά τούτο πιδανώ; άποφιύγουσι τήν μ*τά τή; νομίμου - έχχλησιαστιχής αύτών Αρχή; Απα&ή χαί άμ*ρόληπτον συνδιάσχαψιν π*ρ( χαδαρώ; έχχλησιβστιχού Avnxst- de tou* le* tempe, pou* *omme* à’même, moniieur la ministre, de déclarer que le* deux projet* en question sont basé* sur de* principe* don seulement canoniquement répréhensible*, mai* encore attaquant directement le dogme même de l'unité de l'église orthodoxe d'Orient, au grand scandale de tous les μένους *ομ^* *^C Ησιν νά διαχηρύξι^αν, ύψηλότατχ, chrétien·. Les Bslgaree ne peuvent nier toutes ce* δτι τά 'άνά gsipsH δύο σχέδια βασ(ζ«ντ·η έπί Αρχών, raisons; et' c’est là probablement pourquoi U* «e •é μόνον χανονιχώς έπιληψίμών, άλλά χ*ά si; τά rstmgnê à *NMrf mw hM·· partialité, atee -... .... SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE, 1860-1873 913 114 καίρια προσβαλλουσών άύτδ τδ δόγμα τής ένότητος a leur autorité ecclésiastique une question purement religieûse. τής ορθοδόξου άνάτολιχής έχχλησίας, έπ! xoivÿ σκαν δάλη τών άπανταχοΟ χριστιανών. . Έπχλησιαστιχή «ai θρησκευτική διοίχησις έχ! τοιούτων άρχών θ«μ*λιουμένη είναι έπαραξειγμάτιστος si; τά χρονικά oi μόνον τής καθ' ήμΚς όρθοδόξου άνατολιχής, άλλά χα! κάσης άλλης χριστιανικής λεγομένης έχχλησίας, ήτις νόμους έκχλησιαστιχής ίερΟρχίας χεάτημένη, ουδέποτε ούτε παρεδέχθη, oit* δύνατα: νά παραδεχθή 8ι& τά ύπ' αυτήν ύκαγόμενα διά φορα χατά γλώσσαν ή φυλήν γένη xa! ξθνη τοιαΰτην λύσιν όμοιου έχχλ,ησιαστιχδΟ ζητήματος. Εκτός δέ τού θρησκευτικού σκανδάλου, διά τής Vne administration ecclésiastique et religieuse basée sur de pareils principes est «an» exemple non seulement dan* les annales de notre église orthodoxe, mais dans celles de tontes les églises chrétiennes. Aucune église ayant ses lois hiérarchiques n'a accepté ni ne peut accepter pour les na tione et le* peuples de raoe ou de langue différentes soumis è sa juridiction une telle solution dans une question ecclésiastique de cette nature. Out^s le scandale religieux, par eette solution on nobtient pas la paix et la tranquillité générale τααύτης λύσεως ού μόνον δέν έπιτυγχάνεται ή καρά πάντων ποθουμένη γενική χα! ήσυχία ή μχταξύ tant déq^rée parmi des peuples coreligionnaire»; τών δμοδόξων λαών, άλλα πάν τουναντίον. Διό τής bien au contraire, pa/le fractionnement et la division κατατομής χαί διαιρέσεως τών έπαρχιών έκ: βάσει des diocèses d'après le nombre de la population πληθοφυλετιχή, διό τής συγχύσεως χα! άοριστίας τών et la race, par la confiision et la fluctuation des όρίων τής κανονικής δικαιοδοσίας,-χαί διά τής άχωλύ- Β limites de la juridiction canonique et put la liberté του αύθαιρ*σίας τών χριστιανών είς τό έχλέγειν χα,τά τδ Ασκούν ότέ μέν τδν γραικόν, ότέ δέ τδν βούλγαρον dee chrétiens d'élire arbitrairement tantôt un évêque grec, tantôt un bulgare, l'unité eccÜsiaatique est έπίσχοπον, προσβαλλουένης τής ένότητος τής έχχλη attaquée; la compétence administrative de surveiller σίας χα! περιστελλομένης ‘τής διοικητικής αύτής la discipline dps 'fidèles est restreinte, le» convictions άρμοδιέτητος τού έποπτιύειν τά τής πειθαρχίας τών religieuses ébranlées, les rivalités de races et les πιστών, κλονίζονται μ!ν αί θρησκευτικά! πεποιθήσεις passions perpétuées, les divisions et les rixes aug τών χριστιανών, διαιωνίζοντόι δέ αί φυλετικοί άντι- mentées non seulement dans la même province, ζηλίαι χαί τά πάθη, χαί έπαυξάνουσιν ad διαιρέσεις mais encore dans la même viUa, la même paroisse et la même famille, de manière è donner tous les χαί ο! διαπληχτισμαί ού μόνον έν μιψ έπαρχίφ χαί πάλι:, άλλ' άχόμη χα! έν μιψ -χαί τή αύτή συνοιχίφ jours de nouveau! prétextes pour violer et fouler χαί οίχογενείφ, ώστε νά δίδωνται καθ' ήμέραν άχατά- aux pieds lea lois sacrées qui doivent régir les παυστο: άφορμαί πρδς παραβίασιν-χα! χαταπάτησιν relatiops entre le troupes u du é’hriat et ses pasteurs. τών ιερών νόμων τού χατά Χριστόν πολιτεύματος ποι μένων χα! ποιμαινομένων. Δέν άμφιβάλλομεν, υψηλότατε, δτι ή σεβαστή αύτοNou» ne doutent pat, monsieur le ministre, que χρατοριχή χυβέρνησις, έχ πατρικής προνοίας όρμωμένη, le gouvernement impérial, mû par sa .sollicitude τήν συνδιαλλαγήν τών διεστώτων έπιδιώχει · χαί άπο- paternélle, poursuit la réconciliation des parties' φεΰγει μέν, ιός χαί πάντοτε, νά άναμιγνύηται χα! C dissidente», tout en évitant, comme toujours, de γνωμοδοτή έπί θρησκευτικών ζητημάτων, κατά δυστυ s’immiscer et de se prononcer dans des 'questions χίαν βμως τό σχέδια ταύτα, ώς σαφώς άποδείχνυται religieuses; mais malheureusement ces projets, ainsi έχ τής άναλύσεως αύτών, λεληθότως παρορμώσιν αυ que le prouve l'analyse, lui suggèrent insensiblement τήν, Ινα άντί μέν εήσυχίας προξενήση ταραχήν χα! de faire naître le trouble au lieu de 1a tranquillité, οϋγχυσιν, όντί δέ ώφελ»ίας βλάβην. είς τούς υπηκόους et de causer du préjudice è «e» sujets en portant αυτής, έπιφέρη δέ πληγήν χαιρίαν είς τήν θρησκείαν un coup mortel è leur religion, car les projeta en αύτών, καθόσον τό έν λόγφ σχέδια χία! πολλψ άντι- question sont beaucoup plue anticanonique· que χανονιχώτερα τών χατό χφιρούς ώς έχ μέρους τών toutes les propositions faites jusqu'aujourd'hui par ρουλγάρων προταθέντων αιτημάτων., Διό χα! πβποί- les Bulgares. Nous sommes convaincu», monsieur θαμεν, δτι τοιαΰτην. λύσιν έχ διαμέτρου έναντιαν είς le ministre, que le peuple bulgare lui-même, que τήν θρησκείαν τών πατέρων αυτού είναι έδύνατον νό l’église universelle n'a pas un instant regardé comme καραδεχθή έν γνώσει χα! αυτός ό δρθόδοξος βουλ séparé de ce patriarcat, ne saura jamais, en conγαρικός λαός, δν ούδέποτ* έθεωρήσαμεν ούτ» ήμείς, λ naissance dé cause, accepter cette solution qui est ούτε ή καθόλου έχχλησία, χεχωρεσμένον άπδ τού β·»diamétralement opposée è la religion de ses pères. μαΐ'χού πατριαρχείου. Mais si (ce que nous repoussons de tous nos Εάν ίμως (όπερ άκευχίμεθα) ή σεβαστή αύτοχρατοριχή χυβέρνησις παραπεισθείσα τυχόν ύπό τών vaux) l'auguste gouvernement impérial, abusé ώς άντικροσώπων παρουσιαζόμένων βουλγάρων ένδώση χ> peut-être, par ceux qui s» présentent comme les άκολύτως είς τός όπαιτήσενς αύτών, έχούσας ώς έχου- représentants du peuple bulgare, cède absolument à leurs demandes telles qu'elles sont, il est i σιν, έν τοιαύτη περιστάσει πολύς ό φόβος, μή πρδς τή φλογί τής ταραχής χα! διχονοίας, ήτις έξάπαντος craindre qu'avee la flamme. du trouble et de la dis άνάψει μεταξύ τών όμοθρήσχων ύπηχόων αύτής λαών, corde, qui en sera allumée entre les peuples co ^ιασ*ισθώσι τμύτοχρόνως τά θεμέλια θρησκείας, ζωήν religionnaires, ne soient ébranlées les bases d'une μετρούσης, έν γένει μέ», έτών χιλίων χαί-έννεαχοσίων, religion qui date de dix-neufs siècles et qui a ύπδ βέ τδ νιχηφόρον σχήπτρον τής όσμανιχής μεγάλης vécu intacte cinq siècles sous le sceptre victorieux δυναστείας σχεδόν πενταχοσίων έν βλη.τή άχεραιότητι de la grande dynastie des Osmanlis. Nous sommes αύτής. Άλλ' άδιστάκτως πεπείσμεθες υψηλότατε, δτι fortement convaincus, monsieur le ministre, qu'un gouvernement aussi paternel et aussi tolérant que ή πατρική χυβέρνησις τής αυτού αύτοχρατοριχής μεγα λειότητας τού ούχ ήτταν φιλολάου ή καί άερξιθρη- celui dé notre sultan y bienaimé Abdul Aus-Chan, σχοτάτου · άναχτος ήμών σουλτόν Άπδούλ Άζΐζ-Χάν, ne voudra jamais adopter une mesure aussi dan ούδέποτε προβήσεται είς μέτρον .τόσον έπιχίνδυνον χαί gereuse et risquée au point de vue religieux et social. iάχροσφαλές -θρησχευτιχώς τ* χα! χανονιχώς. Έμμάνοντ<ς δέ τούτη τή διχαξφ πεποιθήσει χαί. ■ Fort* de cette conviction sur la résolution d'un εύχή περί ούτω νοημονεστάτης χυβ*ρνήσ»ς>' λαμβάνο-· gouvernement aussi éclairé, dons prenons la liberté μεν τδ θάρρος χαί τήν ύψηλήν τιμήν τού ύπομνήσαι de rappeler è votre excellence que, comme les τήν ύμετέραν κερινουστάτην ύψηλότηφα, δτι, έπειδή projets précédente et les deux projet» actuel» ren" τ ·.-.:."'·:: -, 14» ' ~^r’ ,Λ 1 ai5 ' ✓ · ■ . _-•ç ' SVUPoTcOS^TJLNTIKOPOLiTANAE. 1860-1873 • * -■ ■ < ;· aie ...... 1 ' τά τ« πρίλα^όντα χβί τά ήδη Αναλυδένταδύο σχέδια a, fippent, — ainsi qge le prouve l'analyse, — plusieurs άποδιίχνύντα: κολλών Ατόπων πτρκχτικΑ, al φ χτγό- géCtes inconvénient·: comme les raisons données par μχναι αίτίαι χαί Αφορμαί, ύπδ τάς όποίάς οί πα0*γα- le· promoteurs déjà Question dite bulgare ont été démontrée· «an* rondement ou exagérée·, ainsi τούτβνζήίημα, έξηλέγχ'θησαν Αβάσιμοι ή ύπαρβολιχβί, qu'il appert deK pièces? adreaaies en différentes \ ώς μαρτνροόσι τά χατά καιρούς τή: ύήιηλή <4λη έπι^ δοδέντα έγγραφα too καθ' ήμ£ς πατριαρχείου, ϊό μάν époque· è U sublima porte par ce patriarcat: le patriarcatXtlés^isant ardemment corltHbuer, autant " 1 συντ·λέρη_κατά ,π«τρ:»ρχ·!ον χίλιχρινώς èxtffupobv tva ήσυχίαςχάίεύημερίας σύμπαντος δύναμιν τήν ΙΗχαν .χαί ‘,Ιφεσιν τής σκαστής τοΟ ύπηχόον- η qu'n dépenode lui, au" désir et aux'- efforts du gouvernement impérial pour la tranquillité et k bonheurs de tou· ses sujets, a fait è différentes χιήΜρνήσέώΐζαχοίηδ·■ χατά καιρούς, χαιροίι πάντοδαπάςθυσιας σι'ας xai παραχωρησβις, παραχώρήσιις, wapi wfpi <ην <ήν μ«ψτνρ·; μαρτυρ·! *». xai ό t άρτιός Αποστολείς lÿjv ί^ιηλός τέσκερές. Οί τό ΰ^· époques ,deq. sacrifices et des concessions de toute natupe-, dont fait foi le très-haut ώεέέηέ qui nous a -été dernièrement adressé. Le· auteurs et jk» τημα όμως ύπαχ^ήσαντχς xaj ύποΗέλπονκς ούδιμίαν prômoteur·" de cette question, ait contraire, n'ont côîfncx· μιτρι^γητα ένιδ<ίξαντο tupi τά; Αχαιτήσ«ις jamii*'montré qucùne modération ' dan· Iqur· deαύτών, άλλά προχλλέσανης τήν ήίφαξίαν too Varà mandes\mai· après avoir qbtenu l'inapplication du τδ- '1861 Ιτος έλδ·δομένου ύψηλού αύ.τοχρατρριχού très-haut katti-eMrif impérial rendu en 1^61. il· αύτσγράφου, έφάνησαν itinott ΑπαιτητιΚώτ·ρο:.παρά ■e «ont montré· de plu· én plu· exigeant* jusqu è πρίτιριν έως ού παρήχθησαν ·ίς μέσον χα! /ά πα B ce qu'il· ont produit· le· projet· qui nous occupent. Malgré leur ippistance à empirer la situation sur ρόντα σχέδια. %λλά χαί μαθ ίλην τήν έπιμονήν cette pente, le patriarcat ne voulant pas. è cauap άύτίιν έπί τί τδ πατριαρχίαν Ηλον ώς.έχ τής θέσ·ά>ς χαί τής έπαγγ·λίας αύτού νά μέ, φαίνν,ται de aa ρηέλίοη et de sa minion, paraître inférieur au gouvernement impérial tiàns la pacification de χχ’.ώτιρον τής xu^tpv^gMf tupi τήν ίίρηνοποιησιν τών όμοδόξων χριστιανών,^χα! έν ταΰτφ μτ,χέτι άννχίμινον •ea coreligionnaire·; d'un autre côté ne pouvant pas souffrir de voir plu· ' longtemps le peuple νά ρλέπη τδν Αθψον Βουλγαρικόν^λαδν ώατ·λού*ια έν τοσαύτη Ακαταστασία ήθιχή τ< χαί θ^ησκιοτιχή, innocent de· Bulgares dan· le déaordre moral et si; ήν ένέραλον αύτδν οί τά αΐχτρδν τούτο ζήτημα religieux où font plongé le· instigateur· de cette triate question, le patriarcat exprime encore, de 1· ύπικχαύσανττς, έχφ’ράζιι χα! πάλιν διά τού έπισι,μοτέρου τρόπου τήν κλιχρινή αύιού έπιθυμίαν τού νά manière la plu* solennelle. son sincèft désir de Voir Ϊο3ή μία λύσις εις τό ζήτημα τοΟτο, χα; νά παύση une solution définitive mettre fin à cette situation ή άνώμαλος αύτη χατάστασις μ·ταξύ τών.όμοθρήσχων anormale entr^ des nations d'une même religion. έθνών. ΊρΖιιδή δμως, ώς «!ρητα;, ο! μέν Βούλγαροι πάνMai. comme d'un côté, ailiei qu il h été dit. τοτ« φαίνονται άπαιτητιχώτιροι, παρουσιάζοντας σχέδια’ πά.τοτε Αντιχανονιχώτερα τών προτέρων, αί δέ έχ μέρους τού πατριαρχείου χατά καιρούς γινόμενα; δυ νατοί παραχωρήσεις χαί ίέυσίαι έφάνησαν Ανεπαρκείς- C έπε;δή ο: κανόνες οί όρίζοντες τήν δμοιόμορφον διοίχησιν τής άπανταχοΟ ορθοδόξου έχχλησίας, τούς όποιους αί άπαιτέ,σβις τών βουλγάρνν ζητοΟσ·. ν' άνατρέψωσιν, έτέθηααν ύπδ οίχουμινιχών συνίδων, χαί μία τις τοπιχή έχχλησία έν ουδίμι^ πιριστάιΜι δύνατα; νά μιταράλη αυτούς, χωρίς νά χαταχριθή ύπδ τών λοιπών έχχλησιών δτι διασπ^ τήν έχχλησιαατιχήν ένότητα, διά τούτο μόνον μία σύνοδος δλης τής ορθο δόξου έχχλησίας δύναται νά λύση xai Ji βουλγαριχδν τούτο έχχλησιαστιχδν ζήτημα, χαί διά τοΟτο τό πα τριαρχίαν έξαντλήσαν πάν δ. τι ήδύνατο άφ' έαυτού νά πράξη έντδς τών διαγιγραμμένών Απδ τών ί·ρών κανόνων όριων, τούτο τδ μέτρον Ηωριί ·ίς τδ έξής άναγχαίον, διότι μόνον τοΟτο τδ μέτρον δύναται χαί όριστικήν χαί άμ<τάτρ·πτον λύσιν τοΟ ζητήματος νά έπιφέρη, χα! τήν σκαστήν χυρέρνησι,ν ν' άιΓαλλάξη le* Bulgare· ae montrent de plu· en plus exigeant· et qu'il· mettent en avant de· projet· de plus en plus anticanoniques, et que d un autre côté le· sacrifices et lee concessions possibles faites è diffé rentes époques par le patriarcat ont paru insuffi santes; comme les canons qui ordonnent l administration uniforme de toute l'église orthodoxe, canons que les demandes de· Bulgare· veulent renverser, ont été établis par les concile· œcuméniques et qu'il n'est permis è aucune église locale de les changer, «ousliucun prétexte, sous peine de · attirer de U part des autres église· le blême de démembrer l'unité ecclésiastique; -^^pour ces raisons ce n est qu'un concile général de toute l'église orthodoxe qui peut résoudre la question bulgare; et le patri arcat, après avoir épuisé tout ce qui était en son pouvoir selon les canons sacrés, cqnsidère désormais ce seul moyen comme néceaoaire. Cette mesure pourra seule donner une solution définitive et irrévocable. â&Hrer le gouvernement, une fois άπαξ διά παντδς τής άνησυχίας, χαί τήν μ«ταξύ τών pour toutes, de l'inquiétude et faire disparaître όμοθρήσχων άπό τίνος καιρού έπιχρατούσαν δυσάρέ-D las a griefs qui existent, depuis quelqu$3 temps. σχ·ιαν νά έξαλ·ίψη. parmi dea peuple· coreligionnaire·. Έάν δμνς κα! τοΟτο τδ μέτρον δέν φανή άρ<στδν •ίς τούς Βουλγάρους, ή μέν σ«Β·στή χυβέρνησις Ηλ·ι |χ·ι πάσαν δικαιολογίαν ένώπιον παντός τού κόσμου, τό'δέ π^ριαρχτίον χύπρόσδιχτον Απολογίαν καί ένώ πιον. τής σ·Β·στής κυβ«ρνήσ«ως χα! ένώπιον άπάσης τής χριστιανωσύνης κα! ένώπιον TOO θ*οΟ. Ι1«ποίθαμ·ν δέ, δτι ή τοιαύτη σύνοδος έν τή κανονική έξουσίφ, ήν χέχτηται, δύναται χαΐ ταχύτ·ρον χα! ,δριστιχώτιρον νά έπιφέρη τήν λύσιν. Nous somme· persuadé· que le concile, dans •on pouvoir canonique, aura promptement et défi nitivement prononcé la Mixtion. Mai· si, par haaerd, cette dernière mesure même n'agrée pas aux Bulgare·, l'auguate gouvernement impérial ■era justifié devant tout le monde et le patriarcat aura une excuee envers le gouvernement impérial, envers toute la chrétienté et envers Dieu. Ταύτας τάς ταπιινάς ήμών σχέψ«ις χαδυποΒάλλαμιν ύπδ τήν Ιμφροχα καί έμβριθή χρίσιν τής σκα στής αύτοχρατοριχής χυβ·ρνήσ·«·ς, — χαΐ βπ·*ς ό ύψηλδς αότής όρισμός. Telle· rcnt le· Mmbles réflexion· que nous avion· h soumettre au jugement sage et éclairé du gouvernement impérial, — qui en ordonnera dblon «on bon plaisir. ' + δ ΚωνσταντινουπίλΜς Γρηγόριος. f ό Ήραχλαίας ΠανΑρατος. f ό Κυζίχου Νικόδημος. Grégoire de Constantinople. t Panarète d'Héraelée. t Nioodèmo de Cysique; t . . Ÿ ' j μι ni ι iRiii f βΥΝΟΡΙ CONSTANTIN(\K)L1TANAE. 1860-1873 217 ■ή f t t f t f t t 'f δ Νιχομηδοίας Διονύσιος. ά^Χαλχηδόνος Γοράσιμο;. ‘b Δέρκων Ναόφυτος. δ Βορροίας Σωφρόνιος. δ Κρήτης Διονύσιος. δ Δράμας Άγαθάγγαλος. δ Φιλαδαλψίας Μολέτιος. · _ δ Σωζουάγαθονκίλιι»; ΙΙρβΚκιος. ό Βοδονών Νικόδημος. δ Κορυτ^Μαόφυτος. + t Z t t ■v t , 218 Γ>ίαΜ·ίο· de Nicoœédie. Oéraeime de Chaleédoine Néophyte da Derkoe. 1 Sophronioa' de Véria. Dioniaioa-de Crite. Agathangelo* tie Drama. t + Mélétioa da Philadelphia. Prooopejdç Soaagathdpolia t Nicodème de' Bodènea. t Néophyte de.Koritia, 16 novembre 1868. , I ,αωξη'ήτή ις’ νοομ^ρίου 1 Apod Hon 98 novembrPL *\ ’ ·' 43. ’ ■ , * λ EPISTOLA SYNODALIS'AD SINGULOS THRONI QECUMENIC1 ANTISTITIS. / 1868 decembria 2 ** f M διά ταύτα έγγωμον παρούσαν έγκύκλιον έγγωμαν έκδούναι τήν ι έχχλησιασν.χήν ήμών έπ'ιστολήήν, δι' ής πληροφορούντο; Β διαβαβαιούμον καί τή αύτή; ίορότητι τδ άνυπόστατον δ + Έγνώσθη βιβαίω; χαί τή αύτής ίορόπτι, δτι τών.διαβοθένίων ώ; πρδς τήν λύσιν τού -βουλγαρικού ζητήματος, καί δτι ή έχχλησία άπαποιήθη τήν παρα ιδρολαβόντως σταλέντων παρά τής ύψήλή; πύλης αίς δοχήν» τών παρά τή; υψηλή; πύλης σταλέντων δύο τά πατριαρχοία δΰο σχοδίων, άφορώντων μέν τδ βουλ γαρικόν ζήτημα, άνατιθομίνων δέ διά τού aovoÇtOov- σχιδιων, ώ; άντιχοιμένων ,τοί; ίοροίς χανόσιν, ίνα μή τος αύτά υψηλού τισχαρέ <ΐ; τήν έλαυθέραν*4γχριαιν μονομορώς, άλλά τή γνώμή τή;, καθόλου έχκληοία; γένηται ή ,πορί τού -σπουδαίου τούτου έχχλησιαστιχοϋ τής έχκλησίας, τήν παραδοχήν θατέρορ αυτόν, ή τήν έχ μέρους αύτής ύπόδαιξιν έτέρου μέτρου πρδς έκίτβυ- άντιχοιμένου άπδφασι; έν οίχο-υμον.χή συνόδψ. Τού ξιν τής λύστως ι-., ζητήματος, ή έκχληα^α μολοτήοασα του δέ ένοχα ύπάρχοι έν φροντιδι, Γνα, δσον ούπω, χα! κατιδούσα τά σχέδια ταύτα δλώς»έν«Βΐτία τοίς διακδιχώση ορός, πάσας τά; άπανταχού δρθοδόξου; ίοροίς χανόσιν, άλήντησαν άρνητικώς πρδς τήν υψηλήν έχκλησίας τδν σκοπόν αύτής διά συνοδικών γραμ πύλην, συντάξασα άμα άαι έμφ ανίσασα κανονικέ,ν μάτων μοτά τής άποστολή; καί τών λασόντων χώραν διαφόρων Φγγράφων πρδς έκάστην αύτών, έτοίμω; άνασκουήν "αύτών, χαί έπί τούτοι; παραστήσασα, ότι ώς έχ τής έζακολουθούση; έπιμονής αίς τάς άντιχανο- έχουσα παραχαλέσαι αύτάς άδολφιχώς οίς συγκρότησιν νικάς αίτήσαι; τών βουλγάρων, ού δύναται άλλως οιχουμονιχή; συνόδου, τή έπινούσοι τής σιβαστής ήμών γανέσθαι ή λύσις τού έν λόγφ ζητήματος, «ίμή διά χυβορνήσοως. ι Έφ' ψ καί προτροπόμοθα τήν αύτής ιορότητα, δπως μή μόνον αύτή, έχουσα άχρψή γνώσιν, συγχαλέσοω; χαί άποφάοοοις οίκουμονικής συνόδου. Καί μέχρι μέν τούτου προσχώρησαν τά τής ύποθέσαω; έμμένη έδραία οίς τήν άλήθιιαν ταύτην τών πραγδμολογουμένου δτι ή σήσαστή ήμών χυβέρνησις C μάτων, συμφώνω; τφ πνούματι τή» έκκλησία;', άπβχάπέσχατο πάντοτα πάση; έπαμβάσαω; έν τοίς καθαρώ; δοχομένη τό άποτέλοσμα τής μέχρι τούδο ένιργοία; αύτή;, ίλλά χαί τοί; χριστιανοί; έπαρχιώται; αύτής ■ θρησκουτικοίς ήμών πράγμασι, χαθά χαί έπί τού προχοινοποιήσασα ταύτα, διαφώτιση αύτούς, ίνα μή έξχν μένου βητώς έξοφράσθη έν τψ πρδς ήμά; ύψηλψ απατώμονοι άποπλανώνται άπδ άνυπάρκτων θρυλλητοσχιρέ. Αλλ' έπαιδή ούχ οίδαμιν δπω; έχ μέρους μάτων, χαθιστάμινοι άπιρισκέπτω; όργανα τών δι’ τών ένταύθα άντιπροσώάων λίγομένων ή άλλων ρουλίδιου; σχοπού; έπιζητούντων τήν άνωμαλίαν τών γάρων διοφημίσθη χαί έχηρύχθη, δτι βήθαν έλαρβ πέρας ή λύσις τού βουλγαριχού ζητήματος, έπί τή πραγμάτων χαί τήν ταραχήν τών χριστιανών. Ή δέ τού θεού χάρις χαί τδ άποιρον έλοος «Γη μοτ' αύτής. jiias: τών σταλέντων σχιδίων, ή δέ ψιυδής αύτη φήμη t Γρηγόρ-.ο;' έλίω θοοϋ άρχιοπιίτχοπος Κωνσταγτινουπόλοως' νέα; Ρώμη; χαί οίκουμονχχδς πατρι- διαδοθαίσα χαί έν τοίς έξω μέρασιν, ώς έγνωμον, παρ 1868, δοκομ^ρίου ' άθυρο τούς πολλούς ίνα πιστούσωσι τούτο ώ; άληθέ; t δ ΚωΟσταντινουπόλιω; έν Χριστφ γβγονός, χαίτοι, ώς έφημαν, ύπαρχοι κάν τούναντίον ένοχα τών κανονικών λόγων καί άποδοίζοων, δι’ άς άδολφδς. τά βίρημένα σχέδια ού παρβδέχθησαν ύπδ τή; έχχληt & Κυζίκου Νικόδημος. σίας- καί έκβιδή ώς έχ τής διαστροφής τής άληθβίας t i Δίρχων Ναόφυτος. προχύπ τβι συκοφαντία άντιχρυς χατά τής όψηλής ήμών t i Διδυμοταίχου Διονύσιο;. χυ^ορνήσοως, σορασθοίση; άβίποτο τήν διατήρησιν χαί 4 6 Βαρροίας Σωφρόνιος. άχαραιότητα τών θρησκαυτιχών καί έχχλησιαστιχών t b Δράμας Άγαθάγγαλος. ήμών πραγμάτων καί τών παρ' αύτής έπιχοχορηγημέ- D t b Φιλχδιλφοία; Μαλέτιος. νων προνομίων τού καθ' ήμάς πατριαρχικού θρόνου, t b Γάνου χαί ,Χώρας Χρύσανθος. άγαπι,τδς 44. SCRIPTUM PATRIARCHAE ADMINISTRATORI TURCICO DATUM 1868 decembria 3 15. Γψηλότατο. Ολίγος ήμέρας μοτά τήν οίς τά πατριαρχβία άπο-< σχολήν τών τολουταίων δύο σχοδίων πορί τού βουλ γαρικού ζητήματος, έφάνη δημοσιουΗν φυλλάβιον, ούτινος άντίτυπον πβριχλοίομον ένταύθα, ποριέχον έλληνιστί, βουλγαριστί καί τουρκιστί αύτά το τούτα τά σχέδια χαί τδν συνοβούσαντα τούτα ύψηλδν τοσχαρέν, έπί πβσι δέ χβί διαχήρυξιν μόνον {Ιουλγαριστί πρδς τούς άπανταχού Βουλγάρους, ώ; έκ μέρους τών λογομένων βουλγάραη» άντικροσώπων, λέγουσαν, δτι ή σο^αστή χυβέρνησις όριστιχώς διά τών σχοδίων τού των έλυσα τδ παρί οδ ό λόγος ζήτημα, κατά συγκατά- βασιν δέ μόνον άπέσταιλα τούτα αίς τά πατριαρχοία, καί χάριν άβροφροσύνης έπιτρέπβι τού νά προτβίνωσι τούτα τρίτον μέτρον έν π«ριπτώσοι μή παραδοχής τών σχοδίων τούτων. Μοτά δέ τήν οίς τήν ύψηλήν πύλην έκ μέρους τών πατριαρχοίων άποστολήν τής τα άνασχουής τών σχοδίων bioÎ τής άπβντήοωος πρδς τδν ύψηλδν τχσκαρέν, βιαθρυλλήδη καθ’ βλην τήν Κωνσταντινούπολιν, δτι συνβπαίφ λύσβως οί έντοΛθα λογόμανοι τών βουλγάρων άντιπρόβωποι καί St* γραμμάτων καί διά τηλαγραφημάτων «ίδοποίησαν οίς κολλά μέρη τήνΜώττ’ βδτούς λύσιν αδτήν καί προσοχάλουν τούς άρχιαροίς τών βουλγαρικών μορών δαοος, έλδόντο» οί» F"* "TWIJI... ι Ι(ΙΙΙΙ|.,|ΙΙΙ1Ιΐτ·^Ι||ΙΙ ] 219 ' , . . ; ■ ■ ■ .«·’ SYNODI CON8TANTINOPOUTANAK, 1860-1873 220 Κωνσώντινούπολιν, σχηματίοΑσι συνέλαυβιν, ·ίς τήν Λ ρβύντας ίτρόν καί ίναπόφίυχτον, «Λοπο·.οΟ>έ» ηαύτα {ποιαν vi Ϊιαρρυόμίσωσι τά έχπλησιασν.χό αύτΑν κέντα ορός φ»' Οί^αστήρ κυ^έρνηΝ», ΑίΜ^ντας βρέγματά.. Τδ πατριαρχ<ΐον ούδαμίαν σημασίαν ήΗ-f συγχρόνως τήκ μ<γ4λην λύπην ήμΑν δ«Α T^Wpooù· λησ« vi δώση «ίς τούτα κέντα, Ait» ή μέν |ντυπος>τητα καί τόλμην τΑν έν»ρώπων τούτων τΑν λ«γομένων διαχήρυξις .ίντι^α·ν«ι καί «ς τήν Μοιαν x«d «ίς τήν έντιπροσβπων, olnviÇj έκορρίψαντής πίντα φό?ον χαί λίξιν τού ύψηλού τ«σχ«ρέ, οί δέ τού τίτλου έντιπροσ- συστολήν, ρροέγονται τοιαότας διαχοινΑίΜίς έντόπους ώπου έντιποιούμ*νοι, οίουσβήποτ» καί 8ν τούς ύπο- τ« χέί χφ.ρογρΑφους <ν όνόματι τής α*>στής πυ?«ρδ^σή τις, ποτέ δέν ήτο δυνατόν vi κισ<«ύση τόσον νήσιως ν' άκοστέλλωσιν έποστέλλωσιν έξω ·ίς «ίς τις τός ίκβρχ!)^ β·.' Λν8·.* Λν vi; παρίχτραπ/ϊιν, Αστ* αύτοί έφ' έαυτΑν, έναντίον ή ήσυχία τΑν ι^ίλησ-ύχων /ατο!χ«»ν διαταρέττ*ται, χαί τής έννοιας^ής αύτοχρατοριχής χυβ«ρνήσ«ως, vi στιλ- ίρχωράίς, ίνδρωποι δηλαδή χα! χαί έχχλησ-.αστιχώς έχχλησιασττχΔς xsl χαί χωράίς, άνδρωποι , 4 ά ' λιτιχΑς έπίσημοιρ χαρακτήρα φέροντις, παριφρονούνπ«ριφρονοθνλωσι διαχοινώσ«ις «ίς τούς λαούξ* χαί προσχλήσ«ίς7~κόλιτιχΑς έπίσημργμχαρακτήρα πρδς τούς έρχωριίς. ' Αλλέ,-δύστυχΑς, ού πρδ κολλού, ται ύπδ τΑν τυχόντων ίδιωτΑν, έν ψ τό ηάτριαρχ«(σν, γράμματα άρχι«ρέων ΙξωΑτν έλδόντ^ιέ^ραίωσαν «Ατά καί τοι έχχλησιαστιχέ. έρχή άν«γνωρισμί'γη ’έ*ισήμως τ« πάντα χαί πλ«ίο·/α τούτων «ίδοποιούΛ δηλαδή δτι ύπδ τής σψασέής χ·^νήσ«α>ς, ούδέν μέχρι τβύδ« έχ , οί ένταΟΒα λ«γ6μ«νοι άντικρόσωκοι τΑν βοαάγάρι·* διά τ« γραμμάτων χα!_τηλ«γραφημάτων προσχαλούσι'ν, άλ.ηόώς τούς άρχι«ρ«ίς τούτους, δπως μ«ταβάν«ς «ίς , τήν πρωτ«ύουσαν, λάβωσι μέρος ίς τήν έν Όρτάχιοϊ τού Ηοσπόρου συγχροί^σομένην αύτΑν συνέλ«υσ-.ν. Β τδ* τ«λ«υταίων γιγονότων έπί τού ζητήματος τούτου «ίς ούδένα ,τΑν άρ^κρέων έγραψιν, ήβη δέ μιτά τάς διαχοινώσιις αύτΑν ταύιας «ύρέύη «ίς τήν άνάγχην νά χοινοποιήση έν π«ριλήφ«ι πρδς τούς άρχι«ρ«!ς τάς άναγχαίας όδηγίας, δκώς μένω^ν «ίς τάς Μσίις των Καί δι’ άλλων έχ τΑν χατοίχων έ^«ΐ, ούς ^«ταχφ.ρίζονται όργανα (έπ«ιβή πάντ«ς οί κάτοικοι δέν συμ■* μιρίζονται τάς τοιαύτας άναφ«πτικάς τών κα&«στώτων ιδέας τωά) προξ«νοδσι πολλά; ταραχά; χαί μ«ταξύ αύτών τΑν χριστιανών βουλγάρων, χα! δι«γιίροντ«; μι- ! ■ μέχρι τής κανονικής λύσ«ως τού έν λόγψ ζητήματος, Ταύτα Τούτα τοίνυν έχ&άτοντφ; έκ&άτοντρς ri; «ίς γνώφ.ν γνώφ-.ν τή; τής αύτοαΰτοαρατοριχής κυβ«ρνήσ«ως, παραχαλούμ«ν αύτήν δαρμΑς, χαύώ; «ί; ούδένα έπιτρέΜι, άλλά διά νόμων άπαγορούοι ' " χαί’ αύστηρΑς τιμοροί ' τούς Αναφανέντας ‘ *τυχόν ρίΐα; τινάς χατά τΑν άρχιιρέων, πολυ»ιδΑς χαί πολυ- παραιτίους ταραχΑν χα! διχονοιΑν χαί δχλαγνγιΑν τρόπω; προπηλαχίζουσι τούτους, καί άπιιλούσιν έπί μοταξϋ τΑν κιστΑν αύτή; ύπηπόιβν, κολλφ μάλλον vi τέλους ν' άποβάλωσι χα! τή; μήτροπόλ«ως αύτΑν. Τδ ούδοχήσή νά πχρισττίλή τήν τόλμην χαί Βρασύτητα δέ λυπηρότιρον πάντων, δτι μτταξύ τΑν τοιούτων όρ- τΑν όνόρώχοιν τούτβιν, οίτινος διέγοίρονττ; ταραχές γάνων διαδρυλλιίται δτι ύπάρχουσι χα! έχ τΑν βουλ- χαί ύχλαγτχγίας <ίς δλοχλήρου; έπβφχίας, ένοργούσιν γάρων ύπαλλήλων τή; σ«βασιή; χυβ«ρνήα*ως, ώς έν έν τή παραφορά αύτΑν διωγμόν χατά τής 8ρησχοίας Νύσση δ μουαβίνηςέ Τζαγχώφ, χαί έν Βιδύνη ό μου χαί τΑν προνομίων τής πατριαρχικής Φίσοώς μου, δι«ργίην«ύ; Στογγάντζος, άν«ψιό; τού ένταύΑα Ίλα- έμφοτέρων τΑν όποιων ή προστασία χαί ύπιράσπισις έτέΒη 8ιόότν υπό τό χραταιόν σχήπτρον τής μτγοίλης ρίωνος. V Ti τοιαύτα χινήματα τών τ« ένταύΟα λ«γομένων όσμανιχής δυνασττίας όπδ πχνταχοσίων ήδη έτΑν, χαί άντιπροσωπων βουλγάρων χαί τών έχτδ; αύτΑν όργέ- ,vi τοίς διάταξή νά άναμένωσιν-έν ήσυχίρ χαί «ύταξίμ Αναφυέντος τούτου ζητήματος διά τής Νων, όσον χαί ίν ήναι βέβαιον δτι έν«ργοΰνται ένταύδά τήν .·,■ λύσιν ---- —τού— Τ------- . --------„-------τ« χα! «ί; τάς έπαρχίας, τόσον άφ' έτέρου «ίναι βέ- C νομίμου χαί κανονική; όδού, Ιω; οδ ή αύτοχρχτοριχή βαιον δτι γίνονται έν άγνοίφ χα! παρά τήν Ηλησιν κυβέρνησις έπινιύση vi^ δηλώση τάς ύψηλάς αύτής τή; αύτοχρατορικής σ«βαστής χυβ«ρνήσ«ως, ήτις χαί σχέψ«ι; έπί τών σταλέντων αύτή ύπδ τού πατριαρχϊίου έπιδυμιί καί πΟντ! σ8έν«ι έπιδιώχ«ι τήν ήσυχίαν τΑν τ«λ«υταίων έγγράφων καί χατά συνέπ«ιαν νά δώση • ύπηχόων αύτής χα! πάντοτ» δι«χήρυξ« πανδήμως, δτι · τά; άναγχαίας διαταγάς πρδς τούς κατά τόπου; διοιούδόλως έπ«μβα(ν«ι ri; τά 8ρησχ«υτιχά τΑν ύπηχόων χητάς, 4στ« νά μή συμβαίν«»σι τού λοιπού έν ταί; αύτής, ώς χαί ·ίς τδ έν λόγψ ζήτημα, άφοϋ μάλιστα έκαρχίαι; τά τοιαύτα άτοπήματα. διά τού έπισημοτέρου τρόπου έβάβαιώδη, δτι «ίναι Τή 3 δ«χ«μβρίου Ϊ868. λίαν 8ρησχ*υτικόν. ούχ ήττον δμως, χαύήχον έχπλη- > 45. LITTERAE SYNODALES AD SINOV LOS ANTISTITES DATAE 1868 decembri* 7 19. + Ι'ρηγόριος έλέφ HoO »^χι«κίσκοκο; Κωνσταν- τά ίδια Ικίσημβ έγγραφα τή; τ« πύλη; xa! τινουπόλ«ως νέας Ρώμης καί οίχουμίνιχδ; πατριάρχης. τής έχχλησίας, όπως έκαστο; τών συναδέλφων άγιων t Ίφώτατ« μητροπολίτη ... tv άγίφ πνιύματι άρχι«ρέων, χαόώς χα! οί υπδ τήν άρχι«ρατιπήν αύτών αγαπητέ · άβ*λφέ καί ουλλωτουργέ τή; ήμΑν μίτρχά- προστασίαν - 8ιατ«λούντ«; *ύσ«β*ί; χριστιαγοί, χατατητος χύρ . . . χαί τιμιώτατοι κρο«στΑτ«; as! πρόχρι- D νοήσωσι τούς κανονικού; λίγους, 8Γ ού; ή έχχλτρί» τήν παραδοχήν τΑν έν τοίς βηίΗΙσι σχ«τοι τή; έπαρχία; τούτης, τέκνα έν κυρίψ ήμΑν άγα- άπ«ποιή*η '* * πητά, χοίρος *1ή φν Ml ·¥4”) ΜΡ* ·«*· Μόλον βίοις ΑντιχανονιχΑν άπ«υτήσ«ων, χαί μέχρι τίνος σηίτι πρδ δλίγου έχβόντ»; έγχυαλίου; έχαληΜστικάς μαίου βιΑχαιται τό έν λόγψ ζήτημα, διά τούτα ίκοήμΑν έπιστολά; πρδ; πάντα; τούς 4ν Χριστψ άδ«λφούς στέλλομχν χαί τή αύτής («ρότητι έσώχληστα έν τή Αγίους άρχι^Μ; ορό; άναίρ«σιν τΑν ψουβΑς διαδοΗν- καρούση \ έχχλησιαστιχή ήμΑν έγχυκλίψ έκιστολή των «ρυλληρνάτων κιρί XtoMoc βήΗν WO βουλγαριχοΟ ζητήματος, διβιοινώσαμ«ν αύτοί; έν κρλήφα τήν έννοιαν τού τ» πρδ; τήν έχχλησίαν σταλέντος ύφηλού τ«σπ«ρέ, τού αυνοΒτύοανττς τά άφορΑντα τό ζήτημα τούτο δύο σχέδια, χαόνς χαί τής έχ μέρους αύτής άπαντήσ«ως μττΑ τής συν«πιδο·«ίση; χανονιχής άνααχουής τΑν σχ«δίων, χα! δι«φωτ<σαμ«ν αύτού; Απέναντι τΑν γινομένων παρ«ξηγήσοων, Ας έξ έχοίνης τής έπιστολής ήμΑν έγνω χαί ή «Ατής άρχιίρωσύνη, άλλ' έπ«ιδή κρδς «ύρυτέραν γνΑσιν τΑν Απάντων χαί ÿoβαίαν πληροφορίαν έπί τής σπουδαίας έχχλησιαστική; ταύτης ύχοΗατβς, έχρίναμαν καλόν καί άναγχαίον έκδοσήν» ιίς τόκους χαί 8ωη«μη*ήν« χοονΑς αύτά Αντίτυπα τΑν έν λόγψ έπισήμων ίγ-γράφων, ήτοι τού όφηλού τοαχτρλ ματά τΑν δύο σχιβίων χαί τής Απαντήσοως τής έχχλησία; μοτ* τής Αναοχουής έχ*ίνων, καί συνάμα αροτρΜοέμαΑα έκχληααοτιχΑς, βκω; ή τ« άρχωρωσύνη αύτής χαί ύμοίς οί πρόκριτοι χαί λοιποί χριστιανοί τής έπαρχίας τούτης, ρφαούμτνοι έχ τή; μη' έπιστασίας Αναγνώσοως αύτών, δτι ή έκκλησί» χατά τό ίορόν αύτής χαβήχον ούχ Αφαιλον Αλλως κροΜνοχΑήναι, ή βαίνοίν κατά τάς διαχτλτύαχις τΑν ί«ρών κανόνων, ορός Ακαταιτίατον δαξαγωγήν τού ορό πολλού άνησυχούντο; αύτήν ζητήματος τούτου, συμρρονήτα αύτή ΑκαραλλΑχτος χαί διατολούνττς ΑνΑτχροι τΑν έοί Αχοκλανήστι χαί διαστροφή τής 4λη8«ίας «OtiiSMA jÜ^ <4 M '^- *>^ jpji 11 IM ’·· * . X·/ ·'■■■ ■’■■.·«·.■ 'SYNODI ÇONSTANTÏNOPOLITANAE' ΤΒ6Ο-1873 - 221 .... ........... θαδιδομένων φηιών. Ή δέ τού *to0 χάρι; χαί τδ,Α άπίρον Ιλης «δη μχθ' ύμών. • ,αωξη’, δ:χ«μβρίου ζ*. > f δ Κωνσταντινουπόλιω; έν Χριστφ Αγαπητός Αδιλφδ,*. · ■* ' Ι'δ Κυζίχου Νικόδημο;. t ''ό Χαλχηδόνος Γιράσιμος. '; ' .* ‘i;*"·*" * , / + δ Δέρκων Νχόφυτσς. t & Διδυμφτχίχου Διονύσιος. . |’ i Βχρροέας Σωφρόνιος, δ Δραας ΆγαθάγγάλοΔ t $ Φιλαδίλφί'ας 1έ<λίτιο£\ ' t 4 Γόνου .oat Χώρας Χρύσανθος. t δ Βοδινών Νιχδβημος. jfb Κορυτζάς Νιδφυςος. * - · «· ν ,ί ’ 1**£RIARCHA OECUMENICU8 ATÎWINI8TRATORI TURCICO * ’ ' 2» χ....... V-- * ' 1868 dicembris 13 2S. Ί'ψηλδτχτ». Διά τού ΰπδ ήμχρομηνίαν 1 /αμαζάν χα!3 δ«χ«μ- έργαόθώπν έπί τού Α-τικίιμέν-.υ τούτου- διά τήρτχ, ώς μή πιστφύ&ν τήν διαχηρυττομένην λύσιν TOfrntpi βρίου ταχριρί-.υ μου Ισπτυσα !να χαθυποβάλω πρδς γνώσιν αύτή; βαχ έθ:ώρησα άν’αγχαία χατά συνέπ*ιαν τών έγγρίφων χάί προφορικών διαχηρύξίων χ&* 1νΓ ού δ λίγοι ζητήματος παρά τών ούτω ηως διατιινομένων, άϊτΐΤδή στ«ρούμ«νος·τεμαύτης έπισήμου χο-.νοποιή<πω\ χαί έπ«ρ«ιδόμ(νυ; «άμα έπί τής^δέας δτι ' ταύθα λίγομένων Αντιπροσώπων τόν βουλγάρών, 1ια· πάντα τούτα έν«ργοθντα·. έν άγνοίφ τής σφαστής βιδόχτων δτι ή υψηλή χυβίρνησις θτωρ«ί τδ.ρουλγαρι- Β χυ,3<ρνήσβ«·ς> «ύρίσκομαι «ίς τήν Ανάγκην Τνα διαμαρτυρηθώ έπισήμω; ένώπιον τής σεβαστής χυΐίρνήχδν ζήτημα λιλυμένον χατ^ τά δύο’ γνωστά σχέδια. Ήδη δέ έχων Αφ' έ -δς προσφάτους πληροφορίας Ικ σ«ως χατή. τών τσιούτων αυθαιρέτων κινημάτων τών - τινων έπαρχιών, δτι* xai διοιχηταί τινις έπισήμω; ύπογραψάντων τήν π«ρ!_ ή; δ λίγος πρίσχλησ.ν, ώς προφανώς παραβι οζόντων τδ χανονιχά δικαιώματα τής δ:<χο(ν«σαν έπί συμβουλίων, δττ λέλυτα: τδ έν λδγφ . .ζήτημα έπί Τή Matt τόν «ίρημένων σχ«δ(ων, χαί δτι θρησχιία; μουκ χαί προνόμια τού πατριαρχ«ίο^π«ρί ένιργούντα: χίοχγραφα! τών θ«λόντων ή μή έμμίνιιν τή; νομίμου χαί δριστιχή; λύσαως τού ζητήματος, τοί; χαβτστώσ, κάτοχο; δέ· ών Αφ' ίτέρου γραμμάτων χαθώ; χαί χατά τής έν 'Ορτάχιο'. προπαρασχχυχζομέύπογ«γραμμένων παρά ττ τού ένταύθα μητροπολίτου νη; συγχροτηθήναι συνιλ«ύσ«ως. Έφ'φπ«ρ χαί αύθις ΦιλιΧπουπδλτως ΙΙαναρέτου, τών δύο χαθηρημένων θιρμώς έπιχαλούμκι τήν σύντονον χαί ταχιέαν ένέρΚαισίου χαί Ίλαρίωνο;, χα! τών Δ. Στ. Τζομαχώφ, γιιαν τή; σιβαστής χυΟ«ρνήαΜ»ς «ίς τδ νά παρβμποΖχχ ορίου X. Γιούρωφ. Κ. Μιχαηλόφσχη χαί Γ. Σ. Τζα- δίση τήν ti; τήν πρωττύούσαν «Ηοδον τών άν»υ άδιία; πατριαρχική: τυχδν χινη ιόντων χαί πιριμινομένων λόγλου, Βι' ών ο-υτοι χοινοποιούντ»; τήν έν λδγφ λϋσιν . «ίς τά; έπαρχίας, ώς παρά τή; υψηλής χυβ«ρνήσ«ως παρ' αύτών Αρχι«ρέών. γίνομένην, προσκαλούσιν άρχιιρϋ; δπως μιταβώσιν 1868, δαχιμ,Ορίου 13. ένταύθα, χαί, συγχροτήσαντ»; συνέλϊυσιν έν 'Ορτάχιο'., • LITTERAE SYNODALES AD SINGULAS ΑΓΤΟΚΕΦΑΛΟΓΣ ECCLESIAS 1868 decembria 16 28. I. Il eût été désirable, cher et vénéré frère en Jé»u«*Chri«t, que jamai· le troupeau choiai de notre Seigneur n eût è souffrir des acandalea qui font naître dea discuaaiona et de» controvernee ftcheuaea. et qu'il ne noua eût jamaia été donné dq voir lea membres de l'égliae du Christ animés de sentiments hostiles lea une envers les autres, et d'assister ά une lutte de frères contre frères, d'enfants contre leurs propres pères, d'administrés contre - leurs chefs spirituels, d'une nation pieuse enfin contre πάσαν ένδιίχνυσθαι προθυμίαν χαί μέριμναν, ώστ« s une autre non moins fi^re de M piété dont elle „τηρ«!ν άνινδδτως χα! άστιμφώς τήν ένότητα τού fait m nationalité en Jésus-Christ. Ils auraient dû. πνιύματος έν τφ συνδέσμφ τής «ίρήνης, έν σώμα χαί au contraire, montrer tous le même sèle et le même έν κνίύμα, καθώς χαί έχλήθημ<ν έν μιφ έλπίδι τής empressement è garder soigneusement p)'unité de χλήσ«ως ήμών1*, τδ αύτδ φρονούντας χαί λέγοντας έν l'esprit dans le lien de 1a paix, et ne former qu'un άγάπη άνυποκρίτψ. Εις τούτο μέν γάρ δ σωτήρ τού D corps et un esprit, comme, en effet, nous avons été κόσμου ού μίαν τινά φυλήν ή γλώσσαν μίαν έχάλ«σ«ν appelés déno ua même eepoir de vocation*, ot croire έν f Ιπηξιν άγίφ χαί σωστική χαί πανανθρώπφ Κιβω- et professer les mêmes doctrines d'amour sincère. τφ τής- έχχλησίας, ούχ' έν έθνος δτιούν τοές χρόνοι; Ce n'est pas, en effet, une seule race, ee n'est pas καί τοί; καιροί; άλλο«ούμ«νον, άλλά σύμκαν άδιαχρί- un seul idiome, ee n'èst pas une seule nation. — τως τδ άνθρώπινον, χαθάπαρ οίκον ένα χαί μίαν toutes choses susceptibles d être détruites par le πατριόν θαογννή, ώς άν έν τή ένότητι τής άληθ«ίας tempe, — que le Sauveur du monde * appelées ή τού θ«ίου πνιύματος, τού ένοιχούντος έν αύτή, έν* dans le sein de sa sainte et universelle arche ecclé δοξασθή δνότης, ένότης έν τή^ίστχι, ένότης χαί έν siastique, mais le genre humain tout entier. Il n'a τή Αγάπη, ,άγάπη ού ζηλούση, ούχ άσχημονούση, ού point voulu faire d'exception, car il a considéré τά έαυτής ζητούση, ού παροζυνομένη, ού χαιρούσή έπί l univers entier comme une demeure ot une patrie τή άδιχίφ, συγχαιρούση δέ τή άληθίίφ.* Εις τούττ^ divine, dans laquelle devait être glorifléo, dans δέ καί δ παναύφημος τών έθνών άπόστολος, «ύάγγιλιl'anité de la vérité, l'anité du saint Esprit, qui ré ζόμίνος τοί; μακράν καί τοίς έγγϋς «Φήνην «ύαγγο* side dans l'égliae, unité dans la foi, unité'daae λιχήν χαί άφϋλέτιστον, ήρ« θ«οσ6φως άπό καλού χαί l'amour, wnon dans un amour égoïste, ingrat, ja γλαφυρού τή; έχχλήσία; σώμφος πάσαν πόσης γαηράς loux, irascible, et jouissant de la vue de l'injustice, άνομοιομ«ρ«ίας χήρα χαί χηλίδα, tmn ύψωμα χαί maie dans cet amour pur ot mm tache qni oe βάθος, άπαν μεσότοιχον τής χατά κόσμον έθνιχής τ« complaît dans la vérité*. C'eut pour cela que χαί φυλατ.χής χροιάς καί χλίμαχος, !να έν τφ ίουβαίφ l'illustre apôtre dM nations, anponfèat è ceux qui a'. 'hlBti μέν έδ«ι, ώ σι.οασμία χαί, ποθιινή κορυφή, c μηδέποτα μηδέ τήν άρχήν όνομάζ«σθαι τά σκάνδαλα χαί τά; άπ' αύτών Ιριδα; χαί διχοστασίας έν άπάση τή έχλίχτή καί θιοχαταστάτιρ ποίμνη τού κυρίου, μήτ« άλλήλων άντιπανίστασθα·. τά μέλη τού Χριστού, άδιλφούς χατά τών ουγγινών χα! τέκνα χατά ποτέ-ρων- ποιμαινομένους, φαμέν, χατά ποιμαινόντων καί γένος έν δτιούν «ύ^«βές καθ' έτέρου, ούχ ήκιστα χαί τούτου βασ.λιχήν άαί άνιξίτηλον έθνιχότητα έπιγραφομένου τήν «ύσέβίιαν. Άκαξάπαντας δέ προσήχ» τήν ρμ?ΛΐΙ..·>Μ·'.ν·.^ HWy .JW ·1 T •ewweanipawpVIW 8ŸNODI CONBTANTINOPOLItZmaK, 1860-1873 M3 234 ' χαί τφ έλλην., έν ^ή παριτομή χαΦΑπβρ χαί έν .τή à étaient loin et è ceux qui 'ee trouvaient près de άχροβυστίρ, έν τφ σχύΦφ καί βαρβάρφ, έν τφ βούλφ lui le paix évangélique, s'est serti do l'inspiration χαί τφ ΑλνοΜρφ, έν τφ dppsvi xa! έν τφ Φήλ«ι „τά qui lui Venait de Dieu pour sauver le corps liseré πάντα χα! έν χΑσιν ή Χριστός χα! τδ χννΟμα aùfco*. ( do l'église de iouto tsobe et de toute inégalité, de 11 ' * toute distinctio· mondaine dé aotyaolitéo ou' de ■ races; afiu-qM ,1e·· (Juif et le OrobJ le Seytfis et , le barbare, Γesclave «l'homme libre; l’homme et " , \ y ■»· "Λ v la femme, tous portent en.eux le-Christ et son 1 esprit*. ; ·' '* . -* ‘ r ) , •Επιιδή μέν τοι, τούτο μέν διά τήν ΑνΦρβπίίαν ioMvtiav, τδ δέ tôt πλέον δ:à τάς χαντοίας xal ■A: ' . Mâts puisqu'il' estximpossible „d'éviter parfois lé scandale**, selon les propres paroles de notre χαχόμηχάνοΟ{ irtr,psia; χαί έπιβουλάς τού χοσμοχρά- ( Seigneur, à cause de-1* feiblqwe'de l'intelligence .. τορος, δπνοΟ ποιχίλ,α ea! ds! λοιμώδη χαί ψυχ&ύΦρα humaine et des thfluenoes malignes de toute nature auviyttv ζιξβίνια tif τήν Αλβνα τής' ·δσ*β·ίας, xsd qui sèment la sitanie de l’erreur dans le champ μυρίαι; πλάνοι; χαί ύπουλοι; δτλχίσμασιν ύποσχίλί- de la piété, tous ceux qui ont charge d'âme· et ζ«ιν qu qù oioAsiaovwv βιαλ«ίποντος' νους τούς π·ιντη^·νους πβιφ^ένους «υνψ, αύτφ, -· ,Ανέν- qui oqt reçu dq Dieu „le pouvpto de soutenir, les ^siv 7 δ«χτόν iÿi μή έλΦνίν τέ σκΑνδαλιζΐ-χαΦώς προμρηχτν défaillances des faibles*, doivent considérer comme ίl x'jptoi, χύριος, Xpsûv Xptûv ΑπΑντβν ίιρώτατον iKsiys» ixsiyn πΑντας leur devoir le plus sacré celui' de veiller sans reτούς nafi 8so0 π·πιστ·υμέναυς ψυχών. έπιμέλιιαν, B lâche à ce que les pécheur· qui auraient dévié de χαί ,,δυνατού; βοχούντας τών Αδυνάτων £αστάζ·ιν τά la voie droite y soient sûrement ramenés. ~ Ils άσίΗνήματα*, τδ έν φροντίδι χαί μ·ρίμνη γίνβσώαι doivent alusi se préoccuper de la manière d'étendre διηνιχ·!, δπως μέν «ίς τήν lùbtÎav xal βασιλικήν τρί- le champ de· convictions religieuse· de l'humanité, lorsqu'il eat^amoindri, et de le rétablir au plus tût ρον τού; τυχόν χαρατραπέντας άσφαλώςέπαναγάγοων · δπως 5' αύτορρίζους τάς πονηρά; παραφυάδα; πάσας sain et sauf là où par majheur il aurait été dévasté. άν«πιβλαβώ; έχχδψ·ιαν- χα! δτφ ποτέ τρδπφ τό τής έν ΙΗφ (ίρήνης χα! Αγάπης Φτόσπαρτον λήίον, μιι»Φέν μέν, άριστοπόνω; προ·παυξήσ·ιαν, χαταναλωδέν δέ χαί έχλτίπον, ή τάχους, σώον χα! άρτιον άποχαταστήσβιαν. . β'. Μέμνηται δή που, έχ τών δέλτων άναλ·ξαμένη II. Voua saves par le» annale· de I'hiatoire que τή; ιστορίας, χαί ή ύμιτέρα μάλα πιρισποΰδαστο; pendant dix heureux siècle· la race bénie de· ήμίν έν Χριστφ Αγάπη, δτι δέχα που δλβίους αιώνας ■ Slave·, éclairée par la lumière de la foi orthodoxe τά ιύλογημένα χαί πολυσπιρή τών σλάββν φύλα, τφ τής ,δρ&οδόξον πίστχως άπαστράπτοντι φωτί λαμπόμ·να, τφ έχ πατριαρχικής αυτοί; χαί φώτωνύμου λυχνίας- θιοπυρσιύτι»; χαί έπ' Αγαφφ τής έχχλησίας λάμψαντι, ού διαλίλοίπασιν ές δβύρο, Φ·ού χάριτι C que ee foyer patriarcal n'a cessé de lui déverser pour le bien de l'église, n'a jamais, grâce à Dieu, manqué jusqu'à ee jour de noua rendre en théorie et en pratique son tribut de piété. 1 Les Bulgare· aussi y compris, grâce è l'identité dû- langage et τιλισφορούση, δαψιλώς χαί ίπροσχδπτ·; πΑσαν bsw ρητιχήν χα! πραχτιχήν χαρπόδοτοΟντνς <ύσέβ«ιάν. Τού τοι; τοί; φίλοι; τοίνυν έναρίθμιοι dnè τοΟ συγγινούς τής γλύπτης, τφ χρδνφ προίδντι χα! τών χαιρών αυ τοί; ιύροοΰντκν, Αγα8ή τύχη γιγονώς λαδς μυρίανβρος δ ^ουλγαριχύς, - χαί <ίς Φαυμασίαν μέν μβταχλίνας ήμιράτητα χαί «Ηογνβσίαν, &αυμασίως δέ (ίς τήν σώσίχοσμον τής δρΦοδόξου πίστ··)ς συν<γχ<ντρ·.σΦ«ί; χαλλιέλαιον, έχτοτ· τέχνα γνήσια χαί ούτοι χαυχώμινοι χαφύλου μέν τής μιβς χβΦολιχής χαί dxotkoλιχής τού σντήρος έχχλησίας, μ·ριχ«·τέρ·ς δέ (Ivsxd â des circonstances favorables,'et miraculeusement entrée dans l'enceinte de la foi orthodoxe, n'oqt jamais cessé de s'enorgueillir, depuis, d'être les fils légitimes de l'église catholique apostolique d'Orient, et d'appartenir tout particulièrement, pour des raisons de hiérarchie et de prédication, à ce saint siège patriarcal, auquel ils ont de tout temps ex primé, avec un amour tout filial, des sentiments de reconnaissance et de dévouement. γι τής Ειραρχία; χα! ,τοΟ φβτισμοΟ) τής xab' ήμώς Αγία; ταύτης πβητριαρχίχής χαϊ μογώλης, ούχ έπαώσαντο διά παντός σίιν υΙΙΧή τή στοργή τά tcveupsrtcxA τροφνία τή πννυματιχή'μητρί χαί «ύβργέττδι ένττδ·»ρούμ«να, χαί sùÿwpivstç μέν αύτήν, ή Μμι«, γ*ρ·1- ρονης, καρπούς δέ Αγλαούς τής έν Χριστφ προκοπής αυτών, τδ χατΑ βϋναμιν, έποφέροντις. D Άλλ' έπ' έσχΑτνν τοΰτβν τών δύο xdtm Itxemfpl· Mais dans ms vingt dernières années, pendant δ·>ν, έν αί; Αδιαλάπτκς {ΰγχυχέΚαι γή χα! Μλαττα leeqnellee la terre et la mer ont été continuelle ύπδ τών ύκηρβτών τοΟ σκέτους, τών δίκην μονιοΟ ment troublées par lee ministre· de l'enfer, qui h άγριου έμπηδώντοτί ·ί; τδν άμπνλώνα τοΟ χυρίου χαί précipitent comme des bête· sauvages dans la ποσίν αύτδν χαί δδοΟσι xotSNSpopévsn, νΟν έφέ πέρα vigne du Seigneur, tout dsraièromeat, diaons-nous. πάσης προσδοκίας ζήλφ βήΗν έΦνιχέτητος χαί έξήρ* contre tonte attento, oeno to debere d'une aspiration μάτι φρονήματος, έήέλλφ μυρίαι ému taftopMi δύσφη- nationale et d'une oxaltation d'ssprit, don accu μ« χα! Αδυσώπητα έια^ουλαί, λέγψ χαί Ιργφ, ίδίφ sation· moHeiltoato· et dee eofomâioo insidieuse· καί Αναφανδόν έήχτοξχύΦηααν χαί καΟ'ήμέραν έχτο- ont été^èniném sourdement tt ouvertement contre ξιύονται χατέ κώσης τής Ιιραρχίβς ταύτης δή τής, la Mérarehto do cette gruM^i église qui, è l’instar ώς δ χύριος αύτής, τδν Αχανδντδν κηριχκμένης σΰ- do son Soigneur, porto to couronoo' d'épines, sym φανον τών αύτής Αδιαλαίχταν «αΦηρΑοών μνγΑλης έχχλησίας, χάρμα μέν πΑσι τοίς τής πίστοώς έχΦροΙς, δριμΰ βέ Αλγος χαί σχάνβαλον ένδήμιον πώσιτοίςτφ χαδ' ήμΑς Αγίώτάτφ Αχοστολαφ χαϊ ηπρΜρχιχφ fifivtp χροσχαμένοις έρΦοδΑΕκς, έπ! λύρη ήφικίί ούδ' Αν sfxoc «ς ήλίχς, τών Ακονήραν χα! eèèpedorscv ΟΜίΑήΜνν waoÿtsrv rixf uni (apqâv xn^ linu ppp p- bole de soe éternelle paneton. La vuo de cet im meo·· préjudtoo porté aux eoasotouo·· innocent·· •t fragile· 4· tant do ptoux dtootoo· bulgare·, on bottq, è doo intrigue· de tout·· sort··, réjouit ton· too ennemis do la foi et remplit de douteur et f d'emertome te etmr de ton· lee orthodoxes, enfenfe Us· aimée do notre trèe enint eiège opeala t ■ 886' 8YNODI CÔNSTA^NTINOPOLlTANAîi 1860-1873 γουμένων «ήσ*ρρνσ&ν βουλγαρικών Ιπαρχιών, iv έστιν Λ lique et patriarcal. δπουοί φοίς ήθκσιν άνβγωγδτ*ροι χαί τήν θρησχχίαν έπιπόλαιοι, Lxt St πρέπσν χαί τό Situnsv άνά τήν χιρύνην φίροΛές, πβοήλ'ΜανΙμαί μέχρι βί«ς όχλαγω- 286 ' Oins quelques -4 up* de ces didcèses, il seat'même trouvé .dés' gen*. ayant, il est vrai, des morar* vulgairdg et le sentiment, religieux très-émoussd, et ne tenant "aueun compte γιχής,χαί χχιροδίχου, χιίρα Λρόσυλον χαί άσ*βή έπτ-, dès eonvIban^BO et du droit, qpi oui eu recours βαλόντίς χατά τών μτγίστων σ«βασμάτ*ίν τής éçypxrinç χα: χατά τού ί«ροΟ προσώπου τών χανονιχών xai *ême è U force brutale, .en portant un» maip sacrilège et impie sur le* choses lee plu* sespoctÂ·’ ■ ■ γηραιών ποιμένων, Καί άτέχνβς αύτό δή τδ τής χάροι- dd Is religion, et jusque sur la ' personne «aérée deμίας λ«ίαν Μυοών τάς έχχλησίας άοιησάμχνοι έν όνό- vieüx pasteurs caaoaiqsM, «h sa ravageant le* ματι-χα! έπί γαυριάσματι τώχ άπογόνων αύτού ixsivou . églises au nom et'pour la gloire de ee .peuple τού βουλγαρικού λαού, 6v έ μέγας Φώτιος άπ*χάλ<ι. bulgare, dont le grand Photiui appelait le chef, έν τφ άρχονχ, αύτών .τό Καλόν άγαλμα «ώα* πόνων d'alors: .la belle’ statue d» *ê* œuvre*, le fils noble " αύτού, τό *ύγ*ν!ς- χα! γνήσιον γέννημα wv xvsu·' et légitime de see douleurs morale*. “ * ματιχών ώδίνοιν αύτού“. > 'Ul. Nom ^entreprendrons point.de vous ra"Οβτν μέν ούν_ χαί δτου ίνέχα.έξ dpX$C τό χαχόν χιχι'νηται, δσας τι, χρόνισαν, έποιήσατο τάς conter (car ceT* serait aussi long- qu’inopportun) έπ.δόσιις, χαί rijjwv ^iv προφάσιων χαί έγχλημάτών comblent et pourquoi le mal a pris naissance.— άντ*χόμ*νοι οί στασιάσαντ»;, στασιάσαντις, 'όποίας 'όποίσ- τλς. ·η- aittfltii — combien, une foi^mûri, il nom a poVté de coupe, — πριΐιβάλλοντο, πβίοις δέ τρόπο:; τή μνάγχη έπαρή- Β de quels prétexte* et de quel*, méfaits se sont M γουσα ή το(^ Χριστού μιγάλη έχχλησία, χατά τό ένόν servi les récalcitrants, — quelles femsnde* ils ont έπ*μ<λήθ·η τάς πρσφάσίΐ; άρδην τών άταχτημάτων soumises à 4'spçrobation de la grande église, ni ipot:, ταύτα μαχρόν. όν, τάχη Si χαί άχαιρον, xafi’ combien celle-ci. cédant aux besoins de l'époque, έκαστον δι*ξιέναι -.ή ύμιτίρφ iv Κυρίφ βχοσυντηρήτη» - s'est appliquée i distinguer les simples exigences άδίλφότητι, oùSi αύτή τά πλχίο) άγνόούση ix παμ- dee emportements çoupables. Nous- essaierons, πόλλων πολλαχού ίϊρημένων τ* χαί γεγραμμένων, xi seulement de retracer au point de vue historique χιφαλαιωδέσηρα ίστορικώτ*ρον δ:*ξ*λίΚ*!ν π*ιρασό- les principaux épisodes de la question. Vous com pxi+x, έξ ών μάλιστα πρώτον μέν σαφώς δήλωθήσηαι, prendre* ainsi -que la grande église n* point. δτι ή μχγάλη έχχλησία τή fisi? άντιλήψίΐ οϋτ* τών grâce à Died, donné prise par sqp acte* aux accuχίτιαμάτων, ών έγχαλούσιν αύτή, ένοχος ούδ' όπβσ- satione qu'on lui a portées, mais qu a' tout fait, τιούν ήλέγχύη τοίς Ιργοις, oûx* τόν τάραχον, δ&*ν au contraire, pour mettre un terme aux scandales ποΐΗν άρτι φυέντα, παριδΗν ήνέσχιτι - αλλά τήν Kl- qui venaient la troubler. Elle s mis, dès le comσαν έξ άρχής άνιίληφ* μέριμναν, χαί τήν προσήχου- mencement, tom se* soin* è être' condesséndante, v σαν μέτύήλυά* μακροθυμούσα οικονομίαν χαί συγ- autant qu'il le fallait, afin de désarmer le* récalci- χχτάβασιν, ·!πω» τού» τραχυνομένους διυσωπήσιιι, - trente!, et d* sauver les populations pieuses qu'on χα! τού* διαχινής έποβονχολουμένους ούσ*β*(ς λαούς voulait égarer, en satisfaisant tant leurs besoins λυτρώσαιτο, χαί *<ραχ*ύσ*ιιν αύτών Λς ύπ" ένί«ν spirituels que leur amour-propre national. Puis έπ' έσχάτων προβαλλομένας, «Γτ« πνρματιχάς χρή C ce récit démontrera la nécessité dans. laquelle λέγ*ιν άνάγχας, rix' έθνιχάς φιλοτιμία» ■ ιίτα Si τή noui nom trouvons d'en référer è votre sagesse άφηγήσ*ι φαταφανιστέραν τήν άνάγχην χαταστήσομχν, apostolique, afin qu'une grande calamité puMique δι’ ήν τήν' τούτων «ϊδησιν χαί τή ύμιτέρφ άποσττλιχή puisse être combattue par des remèdes violents, συνέσιι dvivrpwiv έδιχαιώσαμιν, ώς iv τών μιιζόéclatants, efficaces. νων δήλά γ* δή χαί δημοσιών άρρωστημάτων έπιφανίστ*ρα χαί δραστιχώτ*ρα Ιπιπλάσσοιτο χαί τά φάρ- μαχα. δ’. Ούχ Ισ»' δπώς λέλη*«ν ούδέ τήν ύμ*τέραν ποιμαντικήν χαί έγρυπνον πρόνοιαν, δτι àtl μέν, μάλιστα δέ έν τοίς χάτω τούτοι; χρόνοις, δτ* τοίς πολλοί; βιχρά τών ουρανίων μέλ*ι, έπτοημένοι; *ις τά γήΙνα, πολυσχημάτιστος έκιβουλή κατά τής fafiev χαί έν αύτή ίσχυρΟς δρώοδοξίας, δχασαμένη δμματι βασχάνφ τό τής δρύοδόξοο έχχλησίας ούράνιον χαί τή του νυμφίου αύτή; χάριτι άχαταγώνιστον ύψος χα! σΗνος, άνδρωπίνα:; δέ ταίς φαντασία:;· διανοη8*!σα πονηρώς, ώς, si άρα τών σαρκών αύτής Χψαιτο (έπ*ί ούχ Ισχυσ* μ*ταχινήσαι τό *νχύμα άπό τής 8«οσχ*πάστου χαί ούρανομήχους πέτρας τής πίστ*ώς), βψστα χαί άπόνβς αύτήν χιιρώστται χαί χα*υποτάξ*ι. ταύτα συμβουλίφ τού χαχομηχάνου όφ«*»ς τυρ*ύσασα χα! μηχανησαμένη, ώρμησ* λοιπόν τάς ίϋνολόγους χαί φυλίτιχάς φιλοτιμίας χαί τά χοσμ:χώς λκσιτιλοΟντα τοί; έχασταχού παμνίοις ύπανάψαι χαί χ«ντήσαι, ixttfisv έκαστον έξέλχουσα καί δ*λ*£ξουσα, δά*ν μάλιστα τρωτόν έώρα χαί (ύάλώτον. .Ούχ Ιχουσα δέ Sêev πιύανώτχρον χα^άψαιτο τού σιβααμίοο χλήρσυ τής άνατολής, τού άηττήτου τούτου ϋπ*ρμάχου τ* χαί διδασκάλου τής πατρφας *ύσ*βτίας, πλέττκ' αύτού παρ' άχροαταΐς έπλοίχοίς ή τά ξ*νότροπα Χαιδ*ΰματα χαί ή*η χα! Μσμια άαυμάζουσι χαί ·ύχ*ρώς δλιγώρούσι τών πατρίων, βιαίας δήάβν καί άδράς χρημα τικά; *ίσΚράξ*ις χαί έχοοσίαν χαταπάτησιν τών έάνι- χών βιχαίνν ταύτης ή έχχίνης τής φυλής (ήτις άν αύτοίς έχασταχού συμφήρη), ,χινβν*«υούστ(ς (φάσχουσι χαί ποτνιώνται) Sub τοιαύτην τυραννίδα Ιι*α·νίσαι IV. Il ne doit point avoir échappé non pim à· votre providence de pasteur que toujours, mais surtout dans ces derniers temps, où le pim grand nombre se préoccupe peu des aspirations célestes pour ne penser le plu souvent qu’aux choees de la terre, dee projets perfides, tramés sur l'instiga tion du serpent infernal contre la force et la gloire toute céleste de l'église orthodoxe, ont été mal heureusement conçu*. Et comme i) a été impoasible - de détacher Γesprit de cette église oc la pierre fondamentale de la foi, on a essayé de Matter l'amour-propre de race ■ et de nationalité de fios ouailles et de mettre en jeu du intérêts privée, . afin de gagner ainsi chacun per son côté faible. Ne pouvant non plu rien reprocher au vénérable clergé d'Orient, —- cet infatigable champion et prédicateur de la religion de nos pères, — on a chenhé à persuader aux ignorants oq h ceux qui n'admirent que les us et coutumes du paye étran gers et méprisent les leurs propres, que oe clergé a soi-disant perçu, au moyen de 1a force, dos som mes considérable*. On lui a reproché en outre de faire volontairement bon marché dee droits de telle race (selon les besoins do la cause), .qui risque dans oe caa, disent-ils, d'éterniser, sous le poids d'une telle tyrannie, κι esclavage religieux et politique, et do paraître ainsi la pire et la pins vile de* nations. “ Les persécuteurs pervers et les calomniateurs systématique* de notre elsegé assayè- ■qpnniiij.ii uni t - ·. 8YNODIOOH8TixTI^OPOLITAJfAR 18eO-lB7S t fiâfi ------ 2_---------- »■----- ------- --- ----- ------ S τή) πνιιψαι^ιήν χαί ,τήγ,^λιτίήήν αύτής touAaÎïô reat do préparer par tous les moyens è-l^ùr portée . ' ώστε x'dvyisv τών έθνών άναφανήναι τύ ησταπφτε^ον le renVqi de uoe ^évêques de-tente terre bulgare. χαί χειριστήν** · -είς δΙ τοσοΟτΟν Αασνοίας ήλασαν ol ,οα persuadant à ^quelque* crédules qu'il ne suffit sep— nasilles,' τού ήμετέροο-κλήρου Απηνείς xsd δόλιοι βιώχται xàl pas qu’un pastejr aache> lai tangué ----- -* >de J-----Γ 7·υ»οφάντ'αι, φστί τήν iftsoiv αύτών, πόση μηχανή h* ’ 'que so ;-----'—**-- doit se hire sur Jet base Inais nomination de l'indentité ■ έκπίσής γήϊ βουλγάρών προχατασχενΑζοντ*;, ΙχεισΑν du <Ι_ nombre,des Τ.2— habitants et ----------,-------- de . races τνα; ώς'Αρα πήήθιι xad φυλή Ακολουθών δφε(Κει- comme ai l’apôtre de Dieu n'était point Appelé è èt l'évaqgile. rnaiy la race et la χαί ή τού ποιμένος ούχ BpeÿXeteoÎa γοΟν, AUA φυ- représenterr la'foi ‘ t * λετιώης, ώσπερφί- ό “τού' θεού Απόστολος- ού ■ τήΛ, nationalité, à l'instar de celui qui tstnte- des affaires πίστλ xd| τδ εύμγγίλιον, Αλλά τύ ψύλον χαί τά έθνος' humaines μ-—-:-— λdan* les assemblées terrestre*. Que pour-, 227 . δκχπροσωπεΐν χεχλήκατο, Bv 8ή xpjxov/é év βνθρ**-.. rait-il arriver de plus absurde èt de plus blasphéma-' 'πΛοι; ^ιύνεδβίοι; περί ήνθρβηί»·^*»·! ποινών πράγ-'1 tolre an jein .de co gouvernement de Dieu qu'on -μάτών βουλευόμ<νος·-.όύ τί dé γίνότώπαρΑλογώτερτν appelle l’église? Mais il était dit, paraît-il. que le χαί βλασφημότερδν έν τή θιοχυβεονήτφ έχχλησί^; mal devait remuer'toute'machine pour assiéger de -ΆλλΑ'Ί4μ έχρήν, ώ$ lotus, πΑσαναναχι^ίήοαι μηχα- . tous côtés l'aeropole de" Eorthddoxie’ jfin d'en* νή» ιού πονηρού, χαί πάντοθεχ' φαλ«τγγηδδν πολιορχήσαι ,τήςή^θίβάξίας \ήν Αχ^όπολιν,, έφ" ψ ή'τά saper les fondements ou d'en endommager les nombreuses et solides fortifications par de fréquentes ;?ϊμέλ·.α αύτή; oAsOaot, ή .ταίς πνχναίς'φυλετικοί; attaques ati nom de ^a diveVsité de rsce. βολίσ: περικείραι γοΟν τά; χάχλει καί δυνάμιι πίστεως B όρθή; χομώσα; πολλά; χαί χραταιΛς αύτής -έπάλξει; χα; περίπυργβϊά·.;. «'. Τοιγαρούν Απδ φαρέτρα; ούτως Απα·.σ'α; Αν» . θρώπων σπερμολόγων βολάν Αδιάλειπτων χαί π.χρών χατά τής δρθοδόξου έχχλησίας βαλλομένων, ούτω πυχνά xafl μικρού δείν θανάσιμα ένέσχηψε τά έν τφ σώματ: τών έν Χριστφ πεφιλημένων χαί τιμίων τέχνων, τών βουλγάρων ή βουλγαροφώνων, τραύματα, ώς. ένίου; τούτων άρχαί; βαβήέοις χαί έπιθυμίαις νιωτερικαίς χαίΗιπα^θέντας προνομία; μέν τινα; χαί -δικαιούχου; προτιμήσεις θηρΑσθαι, οίας χαί δσας ούχ ήν τών έφ' ήμίν ούτε δούνε» ούτ' Αφελείν- έγπλήματα δ' έπάγειν χαί αιτήματα Αλλοτ' άλλα (ο$Βέ γάρ στήναι V. .Lea flèches emprisonnées, que des hommes qui âè plaisent h seriier la discorde hneent con tinuellement contre l'église orthodoxe, ont occasionné, des blessures si fréquentes et presque mortelles sur le corps denos fils où Jésus-Christ, lej Bulgares ou. de ceux qurparlent la langue bulgare, que quel ques-uns d'entre eux, mus par des principes vils et le désir d'innover, ont cherché è Obtenir des pré férences et des- privilèges, qu'il n’était pas plus en notre 'pouvoir d'accorder que de retirer. Ils n’ont épargné les accusations d'aucune.sorte, tout δύναιτ' άν διάθεσις, dsl τού πλείονος δρεγομένη χαί en ne cessant de demander tantôt une chose et tanύπδ Αλλβτρία; Βιανοίας φρενουμένη) ούχ αύτούς έν tôt une autre, sans pouvoir mettre un terme à' des τή αυλή τή; έχχλησίας πρόσωπον πρδς πρόσωπον Migences qui. encouragées par des influences exΓ.αρισταμένους, δπου ή σωτήρια τών ψυχών, Αλλ’ . térieuées, tendent toujours è se multiplier. Ils ήπίσω χρυπτομένου^ φ-.λολάου . μέν χαί περίφρόνο;, c n'ont jamais paru ouvertement dans l'enceinte de χοσμιχήςνδΓ,έξουσίας, έξ· ής ’gjx άήέτειον πβοέλθο: l'église, d'où découle le salut des Ames, mais ils παρά τήν ’ύλιχήν εύημερίαν, μηδένα δέ * μηδαμώ; se cachent derrière un gouvernement sage, il est προσίεσθα: ποιμένα τών παρΑτής τού Χριστού μεγάλη; έχχλησίας στελλομένων χαί αύτή συντεταγμένων έν χυρίφ, xâv ώσι τήν τ* γλώνταν χαί τδ γένο; έχ βουλγάρων βούλγαροι, Αλλ' ιδίαν μέν χαί έθνιχήν vrai, et paternel, mais qui. en sa qualité de simple-pouvoir temporel, ne peut donner que le bien-être provisoire et terrestre. Ils ont résolu de n'accepter aucun évêque relevant de la grand» église et envoyé (φασίν) ίιραρχίαν τ* χαί έχχλησίαν άγωνίζεσθαι χατα* σχ«υάζ«:ν, γεωγραφιχώς τε χάί' ίστοριχώ; Ακιριόριστον χαί ΑπαραδιιγρΑτιστον, ώς τούτην ούσαν ίχανήν χλέο; αυτοί; έθν.χδν'χαί μεγαλείον,βόξης χαί-βυνΑμεω; περιάψαι, τΑΜ' Αλλα πάντα τΑ καρά τής έχχλησία; Αγαθά, τά νεώτερα χαί τά παλαιά, σκύβαλα χαί ώς τδ ούδέν ήγείσθαι. par elle, même lorsque cet évêque serait bulgare, mais ils travaillent (d'après leur propre dire) è former une église et une hiérarchie natiônale et in dépendante, sans limités géographiques et sans exemple dans l'histoire, qui peut seule, croient-ils. leur donner la grandeur nationale après laquelle ils aspirent. Quant aux bienfaits que l'église leur a octroyés „ab antiquo** et ceux qu'elle leur a accordée tout dernièrement encore, tout cela est * considéré par enx pour rien. < b)xoùv μάτην μέν Αρα ή τού Χριστού μεγάλη ' ■ C'eut en vain que' Ia grande église; se conforέχχλησία, σταχούσα τφ εύαγγιλίφ τής Αγάπης, KawiDmant A l'évangile de l'amonr, a qu'recours, autant σθένει χαί παντοίαις προτροπαίς xsd έχτενβί τή παραχλήσει χαί είσφοραίς χρηματιχεές σννήργησε, té γ’4π' αύτήν, είς τό οίχοδομηθήναι υπέρ τών τήδα παρεπι δημούνταν εύσεβών βουλγΑρντν /aul βοιΑγαροφώνεεν ήδη Απύ τού ,αωμη’ έτους ού μόνον Βίον βουλγαρικόν σχολείον, Αλλά χεϋ ιερόν νεών έν Φαναρίφ, Μ τφ τελείσώαι δηλονότι τΑ tspA μυστήρια χαί τάς Αχολουώία; χαί τδ κήρυγμα βουλγαροαλαβκτΗ. Ού μήν δ' Λλλ,ά καί τοίς βούλγάροτς τούτοις έήαττηοαμένοις ίδιον αύτοί; xsü έμόγλεεσσον έκίαηοΜν έηόαιψΜΐ ή έχκλησία τόν Λαοδιχείας Στέφανον, μ«ώ' δν τών Πατόρνιν Πολύκαρπον χεά μετΑ τούτον τδν οδπεε τότε : νβωτερίσαντα Μχχεψιουπόλε·*ς 'Ιλαρίώνα. Τοταύτα δέ χ«Ρ<ζομένη Ανώρώπ«ς Αλλα χεύθουοτν έν τή nap* δίρ, έλελήθ® dp' έαυτήν προμιη^ώνα «tdaetég *ώτή χειρΙ .χεηαη*υΑζανσώ "Οσοι γΑρ ένοσταρνίσαντο τήν^ ίκφυλέττσιν xsd τήν ρυλεταιήν διόφρηήτν τής έαχληa -mi qu'il était en son pouvoir, è des prières, A des conseil*, A de* oeoours d'argent, pour contribuer h la oonstraotien, en 1848, ‘non-seulement d'une école bulgare, mai* aussi d'une église au Phanar. afin que le* pieux Btdgarea réaidaat A Constantinople fussent A mémo d'y prêcher et d'y célébrer les saint* sacrameata, ainai que toutes les cérémonie* du ' rite orthodoxe, en slavon. Kde leur a même concédé, sur la demande qu'Ue ont formulée, d'avoir Un évêque particulier qui «fit leur langue, Btienne, évêque do Laodioée, remplacé plue tard par Polycarpe, évêque do Pataree, auquel a succédé ensuit* celui qui a passé dernièrement dans le camp de l'innovation, alors évêque de Moeariopoti·, Hiiarion. Be faisant de* oonee**ioas aussi large* A de* homme· qui nourrissaient d'autres peocéee don* leur césar, non* ne croyions pas éldvee do œo peopre* ^neiœ le rMspert de l'in» ■ f » . .! VS^yWRIJU HI WW« ’ d .I HUHW,|..W..|||J«,|.1| III .11 IIP !|!l1R|al|ll'r.ii , .* ' -9M! ' .·’ t '..-X .. · ■.· I,,..,·*··· 'F· ' 8YN0IH CON8TANTINOPOLJTANAE. leeoaWS^ 7 230. τοΟ χίσπράτΐοσθαι έράνους ^γύρίου πάντας τούς Α subordination. C wt pourtant ee qui est . arrivé; άπράγμονας βουλγάρδυς, έκίτφ ίδρύσαι δήδ<ν μχγαλο- ‘ car touq ceux qui avaient ua vae‘Ia séparation de ' πρ«4ή ναδν βςηλγαριχδν du τή μέγάλη τοΟ Κωνσταν- l'dglice en jdiffêreatw race· ee saht habilement τίνηυ'πίλέι, aol χρώμασι πίκητικοίς m1 ΩρπβυτιΜΙς χρηστολογίαις έγχοσμΛνας xa) 'ίξμίροντκ-έδ*' Ctpèv servi da prétexte de la construction.udans lagrandc ville do Constantin, d une égUbe bulgareV qu ils ' τοΟτον σηκΛ,' ώς πυρήνα άντίκρόξ xal Apévw ' ^)ς prédisaient- devoir être 'graÀdioee. pour faire payer δσηνού άνατιλΧδύσης βουλγαρικής αύτονορίας tud -aux aimplw et pàiaîhiw Bulgares dwsom^w • αύθυπφξίας,· Itulotn. ίΐι&ς 'άμφΑχρα · nul άργύριον d'argent ocptaidémblw. Ea ) représentant. ' sous les ' συνήγον άπδ πάντων 'έκ' άδήλοις άμυθητον, ίλλην apparenew ler^pku flattqusw et les"couleurs les·' -' iÀi.qi χρήσιν σΤντμύλοίς Ml σφμνιίς τοίς βήμασιν plue poétiques, l'érection da cè monument comme , ϋάτγγυώμινδι, χαί, β σχέτλιον, τδν σπόρον τής άνταρτικής αύτών έθνολογίας πανταχού διέσπιφον, χαΩάπβρ l’aurore,' le foyer, et te trône de iaUtonomip. ly||- . gare, non-eeuledient ils ont amassé *? ν· 931 _ “.· ’ i SYNODI ΟΟΝΒΤΑΝΤΙΝόΡΟΕΓΤΆΝΑΕ. 1860-1873 τοι δείνβσις άύτη ού μβνον τάς’ πολυ*ι8·Ι; χαί πάση; τραγφδίας'χαί θρήνον Ανάπλ**ς κακώσεις τών έλληνοφωνών κληρικών διδασχεί^αν έστιν δπου τβν έπαρχιών έπεσπάσατί τε χαί παρεσχεύασεν, Αλλά χαί ' • !!iy"wy •δ χαί ' πατροπαραδύτος χείμενα,χαί'τδ xpwtMMtov ‘ λοενεδν Αφελδμενοι, χαί βαγδαίώς ήδη χαί Αναφανδόν έπιτιθέμ^νοι χατά τού κλήρου τφύ χορίου, Αλλ*>{ τε χαί δι'έφημερίδών, ών έστιν.β; γε^ουΚιχδς ύπεφΰσα χαί ;συνέταττ· χαί νούς χαί χάλαμοξ, έδείνβσαν τδ nuente» έ.ν. Απαιδεύτφ χοινώνίφ^είς τούσχατον. Ή 84. ' < * • ,· ώσπερόύν είχδ;, τΑς έτεροδόξοχ έχχλησίας χαί 8ρηά- jfilarstion d'impunité pont $etyi qui dan· le «einde ' ,.χείας, Αλλά τδ iv μι J χαί τήαύτή θρησχείφ td χαί la même egÜM voudraient désobéir aux loi· qui έχχλησ?Χ έξρίνα: νηποινεί xopàvofiatv τδν βουλύμφνσν 1* régiqpent, et, dan· un esjfrit d'innovatioh coupable, χα-ώ^Αλλοτρίφ χαί ΑΜσμφ πνεάματι Ανατρέπειν τΑ en‘modifier lea aublimo· Msditions.· G'éet alors' * < ς· πρδς· τούτο); τδν μέν ΐοίλιον τού ,αωνς' Οώτηρίου έτους ίχετηρίάν τή αύτοΟ αύτοχραχοριχή μεγαλειότητι, τφ μεγαθύμφ σουλτάνφ, έπ'Ανδμαπ δήθεν τού βουλ- qu'ils ont jeté le masque et'qu'il· dont servi de touq lea moyens en leur pouvoir, et mêmeide journaux rédigés par de· plume· études.tète· ’ ' ” 1 '' s*' ’’ jéauiiique·, pour .·· ruer ouvertement contre le clergé duHSeigneur; et porter ainsi le mal à son ------comble' au eein d'une, société ignorante. C’est ù cotte> aggravation du ’’ mal que l'on doit attribuer leg tragique· dont les prêtres et lés pro)οφ .vexations, ,ν feaseurs grec· ont été , victime· dan· quelques -diocèses. Au mois de juillet if l'année 1856, une supplique' Tut déposée pux pied· de sa majesté . impériale lé sultan au nom (soi-disant) du peuple bulgare, qui était ôen»^réclamer les mêmes pri- γαριχού λαού προεχάλεσεν, έξαιτοΟμένου ταύτά χαί vilège· et imlnunitéa que ceux dont les sujets grecs παραπλήσια τοί; τών γραικών χαί Αρμενίαν ύπηκύαν Β et arméniens de l'empire sont en possession, priπρονόμια καί δίκαια, oU»v χαί αύτοί. (έφασαν) Ιβ>; vilège· dont d'ailleurs il jouissait. ' selon le· auteurs μεσούσης τής παρφηλυθυίας έκατονταετηρίδο; απο- de la supplique, jusqu'au moment où ils lui ont λελαυΚδτες, τδ πάντ' Αφήρηνται πρδς ΐόΟ γραιχιχού été enlevés par le patriarcat grec. < πατριαρχείου. ΤοΟ 8' έπιόντος έτους ήρος Αρτι' διαγελώντος, intiH, περ τά σουλταν.πδν διάγγελμα L'année suivante, au commencement du prin temps. après la publication du décret impérial de διεπεβοιτήκει πανταχδσε περί τής συγχροτήσε«»ς τή; convocation d'un conseil qui devait, ainsi qu'il avait διά τού τρίτου άρθρου τού μνησθέντος χά’.τι χοομα- été annoncé au 1Π"* article du hatti - houtnayoun γ;ιδν προα^γελθείσης γενάντέρας τών Ανά τά κράτος sus-mentionné, être composé de membre* laïques χριστιανών συνελιύσεως έπί\ διευθετήσει τΑν κοινών dans des proportions plus large· que par le passé, πραγμάτών, τούτον νομίσαντε; ήκειν τδν χαιρδν τού ayant pour mandat de régler le· affaire· publiques, Αποχαταστήσαι χατ' εύχήν τήν' χατ- αύτούς έθνιχήν ce· mêmes individus ont cru. que la temps était venu χάί Ανεξάρτητον ιεραρχίαν, χαί ίν τούτο φέροντ·; τδ d'établir „une hiérarchie nationale et indépendante". σύνθημα έπί τε γλώττης χαί έπί χαλΑμου, πάλιν ούτ* C'est en ayant coutinuellement dans la bouche et 'λοιδορία;, ούτε συκοφαντία;, ούτε Αλλου οήίξλδς au bout de la plume ce mot de ralliement qu'ils Απέσχοντο, ίπδσα Αποδείξειν έμελλε τδν παρΑ τής ont encore une fois accablé alors de sarcasmes et τοΟ ΧριστοΟ μεγάλης έκκλησία; χλήρον Απύ μιχροΟ de calomnie· le clergé de la grande église, n'en έως μ·γΑλου, Απδ έλληνο; 1«·; ρουλγάρου, Απηνή, épargnant aucuq, depuis le plus petit jusqu'au plus δήθ«ν διώκτην δντμ τή; βουλγαρικής έθνδτητος, χαί C grand, depuis le grec jusqu'au bulgare luPmême. Αποχλιιστικδν καί , πληονέχτην χαί, δ μΑλιστα σατανι les accusant tous de vouloir persécuter la nationalité κόν, τήν Αρχήν Αδιόρθώτον. Αί δέ δή ούτν χαλικαί bulgare, et d'être exclusifs, insatiables, et. ce qui ) χαί βαρύταται διάβολο)< χαί δυσφημίαι, ού πολύ est satanique, complètement incorrigibles. Des Αφ<στηχυ(αι τοΟ γελοίου χαί Απίθανου διά τήν ύπ·ρ- accusation· aussi ridicules dans leur exagération βολήν, χαί διά τοΟτο ούκ <ύστοχήσασαι τοΟ σκοπού qu'insoutenables de leur nature, ne pouvaient τών διαδιδόντων, «ίσώθησαν δμώς tif ri ούνιτιχά atteindre le but que poursuivaient ceux qui les τής προπαγΑνδας δίχτυα 8t' Αντχχδίχησιν μάλλον χαί propageaient; aussi n'ont-elle· pénétré que dans χέρδος υλικόν, ή κατ' έπίγνωσιν, όλίγην Αγραν βουλ les filets de la έπισχοπή τοΟ Ηισσαλονίχης, κατόπιν δέ χαί Αλλοθτ, quelque· profit· matériel·, une 'certaine proie de Bulgare·, d'abord A Polyani. évêché relevant de Αλλ' οΰχ ii; τέλος- τδ γΑρ ψ<0δος βραχύβιον. l’archevêché de Salonique, et plus tard dans quel 1 ques autre· partie· de l'empire. Mai· cela non. peur toujour·, car le mensonge a' la vie courte. Ç. Έφ' ίσον μ4ν ούν Αφανέστερων χαί ίδιωτιχώVII. Tant que le· bulgarisant· formulaient leurs demandes et leurs accusations d'une façon moins τιρον έλέγβτδ τ· χαί έγρΑφττο τδ τοιαΟτα παρά τών βουλγαριστών αίτήματΑ τι χαί αίτιΑματα, τέως ίδι·- évidente et plus privée, c'est officieusement aussi τιχώς δμοίως χαί ή καθ' ήμΑ; ΑγιβτΑτη έχχλησία D que ncérp très-sainte église, fidèle A son rôle de διχτέλιι τήν oÎxsiov τΑξιν, τάξιν" φύλαχος Αγρύπνου gardienne vigilante et de mère, n'a cessé de leur χαί μητρδς πολυμερίμνου, ' ούδ'Άπ' έλΑχιστσν χατα- 'donner les conseils Im pins salutaires, tantôt au λείπουσα, dai 8ιΑ τ' έπιστολών έχχλησιαστιχών χαί moyen d'encyclique· eccléaiastique·, tantôt par de· διA ειδικών πραγματειών, χαί, σπανιώτ«ρον, έν δημοσιά lettre· particulière·, et bite rarement dans des γραφιχαΙς μελέται; ν*ουθ«τούσΑ τε χαί παραινούσα, broeburea. Bu essayant ainsi de prévenir l'influence προλαμβΑνουσα χαί αίρουσα, δσον ένήν, τά τής διχο désastreuse du eéandale de la discorde, elle espérait στασίας λαοχτόνα σχΑνβαλα, Αστ' είρηνοποτήσαι χαί, calmer et adoucir des eafbnts acariAtres qui, dans •ί θέμις λέγειν, μειλίξαι χαί έξευμενίοαι «αέδας leur emportantent juvénile ooatrs leur propre mère, στρυφνούς, νεανιχώ-τεραν σφαδάζοντας κατά τή; έαυ- paraissaient ignorer combien il eat admirable de τών μητρδς χαί Αγνοούσι μέν έοιχότας οίον θαυμαστθν vivre dans la concorde et dans l'amour fraternel τυγχάνει τδ έν δμονοίφ χεΑ Αγάπη ζήν τΑ τέκνα sous l’égide vivifiante, de l'affection maternelle et σύμπαντα ύπδ τδ ζωογδνον θάλπος μητρικής στοργής de jouir de l'égalité, — «de cette égalité" que le καί τής ίσδτητος συναπολαύ·)ν, ίσδτητος έχούσης τδ théologien veut baser .sur le mérite éSdividuel1*. — κατ' Αξίαν, κατά τήν^θεολδγον φεενήν, ούκ είδδτας et qui ne savaient ce qu’ils voulaient détacher. δέ τί καί προσαιτούνται Ι8ιδν έχ τής κοινής χληρο- |lour leur profit particulier, de l'héritage de notre ' •ήρμίας τού κυρίου. . η'. Αλλ' ïfia τού ,·Μ·ξ' οατηρίοο έτους Ανατεταλχδτος (τή «' ίανουαρίου), δγδσήκοντα Τυρνφτών Seigneur. VIH Maia,ls lé janvier « l'année I860, quatrevingts habitent· do Tornovo remettaient à la Sublime ·' .' < * ■ •my W 939 ίχιτήρίαν Ιγγραφον 6 8YNODI CONBTAXTINOPOLITANAE, IMO-IOTS 334. tvτή προρμη««ίση συηλιύσιι À Porte, par le eônal d«^virr représeatant qui siégeait Αντιπρόσωπος αύτών έπιδ|8ωπώς τή ύψήλή «όλη, ίκανιλΑμβαχι ni tv «ύτή :έγγρΑφ«·ς χαί πρδς τί|ν dana l'assemblée’ dont noua avons parlé plus haut, une supplique'formulée en six propoaitiona. Dana . συνέλιυσιν, iv, έξ tcpordotot διατύπωσης td u uapi ce document, ib demandaient ^l'alfrMchiaaement" . τήςρίμφοέν'τών rà πρώην ποτ’ «ύτηχιφόλων MjPavv dea archevêché· d'Ochçda et de Τοπονο, .qu'ils γινομένων Αρχιιπισχοπών 'Αχριδών χαί Τυρνόβου prétendaient avoir été aqfrefois indépendant·. — όφιιλομένής ΑποχαταστΑσιως, xai .τδ χρ.ιρστον«Ιν ΑρχιιριΙ; βουλγαρογινι^, ^Αντη χκΑντ&ς Ισοτίμους \»l; ix τών γραικών ^αομένους, Ιηι μήν τήν τής οίχιίας yXwrcn^ràêédjtevtov χρήάιν, χαί rsXtutuicv τήν WO έπιλιγομένου xotvoO χρέους Ακριβή έξέλιγξιν, tva le pouvoir d'ordonner de· évêque· bà|garea, ah- . aolùment égaux aux évêque· grec·,- — l'emploi . illimité da leur propre bogue, et enfin la revision. ’détaillée de ce que Γόη appelait „la dette eommunaFe**, afin de connaître, disait-on, ceus qui aansj - γνώσΐΗντις oi vé παχριίφχΐΐα ‘παρά .λόγον · (έφη) χριώσαΛι; αύτοί dvayxaoêttiv -ποιήσασΦαι τήν ίξόφλήσιν. 'Βπβί "Si ή συνέλιυόις τΑ ΤυρνοβιχΑ ταύτ' raison avaient' endetté le patriarcat pour le· obliger à ce charger aeula de l'acquithameet de ce^p dette. L'aaaemblée,. aoit parce que de· propoaitiona con ‘ αιτήματα, χαί πιρ ivtxd γι τού προτιίναντος Αντι tenaient de· exigence· insoutenables, aoit. parce προσώπου τύπον έπαρχιαχής βουλήσιώς φίριιν δο- qu'elle· lui ont paru étrangère· à son mandat, ne . χούντα, ούτ· συνιζήτησιν, Αλλ' ούτι τήν Αρχήν προ- le· a ni discutée·. ni prises ed considération. .Le ■ σήχατο, τούτο μέν διΑ τό έποιχοδομηδήναι ini αίτιΑ- représentant s'est alors retiré, après avoir protesté . σ«ων xai βιϊσχυρισμών Αναποδιίχτων, τδύτο Si διά B devant I amemblée. imblée. Et peu de tempe temps après, céùx τδ ξένα «Ιναι τής συνιλιυσίώς έν*ιολής· δ μέν Avti- qui pensaient comme lui, ne mettant plu· de borne· . πρόσωπος, διαμαρτυρΑμινος πρδς τδ συνέβριον, Απέστη. à leur fureur, ont résolu de poursuivre le patriarcat 01 et όμοφρονούντις αύτψ, ώσπιρ άπίλπιδις χαί fini- d'une manière plus systématique, et l'audace a été λυτοί γιγονότις, xol έπιβχτιχώτίρον ήδη τής χατά * poussée si loin, qu'il· n'ont pas hésité à profaner τών πατριαρχιίων Ανταρσίαςχαί χαταφορίς ΑψΑμινδι, et à brûler lea sainte évangile· et d'autre· livre· προύβησαν, φιύ, χαί «ίς βιβήλωσιν χαί έμπρησμδν ancré· ainsi que quelque· image· sacrées, «ou* τών παναχρόντων ιύαγγιλίων χαί τών λοιπών έχχλη- 'prétexte qu'on y lisait de· caractère· grec·, et à σιαστιχών ,ιιβλίων χαί Ιιρών τινβν ιίχόνοιν, ώς φόιγ- .envahir et ••coager de» évêché· et de·.archevêchés, ÿcpivwv έλληνιατί, ού- μήν 8' Αλλά χαι ιίς διαρπαγήν cherchant à perdre les prélaê· canonique· qui y δλβιν Ιπισχοκών ,xal μητροπόλιων, ζητούντις τάς habitaient. ψυχίς τών έν-^α/ιαίς ποιμίναιν .τού άπολέααι αύτάς. <>'. Άλλ' ήν 4ρα τούτων τών τού ίχλου άχαλίνών - IX. Ce· écarta impie· d'une multitude «an· frein οχιρτημάτων χα! άα^ημότων Ιλλα τόσφ ραρύτιρα n ont paa tardé à être malheureusement dép^néa χαί χαλιπωτιρα, Λαφ οί πράττοντις έδόχουν ούχ par lea acte· de ceux.qui, en leur qualité d évêqu·άγνώτις ιίναι τών χανδνων, τών δ' Λλλων νουνιχίστι- devaient ignorer lea canon· moin· que personne et ροι χαί τόπον διδασχώλων ιύσιβιίας, ώς ίπίσχοποι, enaeigner aux autre· l’obéiaeance · et la piétg. En ' δπίχοντις. Τή τρίτη γάρ Ισταμένου τού Απριλίου effet, le 3 avril de cette même année 1860, le jour χατά τδ αύτδ οωτήριτν Ιτος, tv ,τή éyfqi xai χλητή c même de la sainte résurrection de notre sauveur, χαί χόαιωαωτηρίιρ ήμέρ^ι τής τού ζωοδότοΖΙχ νιχρών pendant lequel ami· et ennemi· >e donnent, aver une joie indicible, le baiaer fraternel et célèbrent άναστάσιως, tv ή iyjtpol χαί φίλοι, ώς ίν έπινιχίφ χαρ| χαί πανηγύριι πιριπτυαοδμινοι' άλλήλους tv avec un légitime orgueil l'anniversaire de la victoire άδιλφιχψ φιλήματι, Χανηγυρίζαμιν vi χατά τού δια remportée par l'église au nom de Jésus-Christ sur βόλου χαί τής άμαρτίας τρόπαια χαί νιχητήρια τής · l'esprit du mal et «ur le péché, pendant ce jour, έχχλησίας διά ΊηαοΟ Χριστού, tv ταύτη τή λαμπρή disons-noua, d'universelle allégresse, Hilarion, évêque χα: τής χοινής ίγαλλιόαχως ήμίρφ, ό τού κρομνησΜνde l'égliae bulgare sus-mentionnée, sise entre le τος Βαλαταίου βουλγαρικού ναΓσχου (Ιστι δ' ό ΒαλατΟς Pbanar et le quartier de Balata, a eu l'audace άρχιτέρμων τή τού Φαναριού συνοιχίφ, ών όμφοϊν inouïe de ne point mentionner, pendant la messe, μέσος ϊδρυται ό βουλγαρικός ναό;) χωριπίσχοπος le nom de «on patriarche canonique, mai· de .laiwer Ιλαρών, όνιλέψ βιανοίφ χαί παντόλμφ γλώττη όπau contraire tomber de *a bouche sacrilège le· αλιίψας έχ τών ίιρών διπτύχων τδ μνημόσυνον τοΟ mot·: „de tout évêché orthodoxe/ — parole* qu’il οίχιίου xai κανονικού πατριίρχου, ούδέν παδών αύn'eat permis qu’à un évêque indépendant de pro ί τός, οΰδινδς έχιίνον χατιγνωχδτος, έμνημόνιυσ· xai noncer, — comme s'il « était constitué l'archevêque τότι χόν τφ έπιόντι, xaMmp αυτοκέφαλος χαί αύτο- suprême et indépendant. Lelendemain et le· jour· χιιροτόνητός τις ίρχιικίσχοπο; πόντιόν τών όπανταχοΟ •uivanta, il pe plaçait aana scrupule et, sans avoir ,-Λυλγόρων, ,πάσης έπισχοπής όρϋοδόξών* · τή 8' obtenu la permiaaion canonique sur le trêne archiύστιραί^ χαί έφιξής ίδιώς χαί άσυστόλως έχοροστότιι D épiscopal, et ainsi d'une langue schismatique il δίχα τής χανονιχής ίδιίας, xai λόρυγγι σχιοματιχφ eriait le cri de l'insurrection spirituelle et morale. ' ήλάλαζι τδ ίποτρόπαιον τής κνιυματιχής χαί ήώιχής Ayant été ensuite, après une seconde assignation, έπαναστόσιως κήρυγμα. ΤηνιχαΟτα μέν οδν, ώσπιρ forcé de comparaître, le 13 avril, à la barre du . ήν ιΐχός, μιτά διυτέραν πρόσχλησιν έχών άέκων έπί saint synode, il n'a pu autrement couvrir son συνόδου παραστώς (τή ιγ’ Απριλίου), ούχ «ίχιν έλλως forfait qu'en s'appuyant avec ruse aur ce qu'il συσχιόσαι τδ Ιγχλημα, ή τιχνηίντως έπισιίων τφ appelait „la volonté populaire**, et d'un tou mena Ιιρφ τουτφϊ συνιδρίφ τού λαού τδ χέλιυσμα, χαί çant, qui trahiaaait son impénitence, faisant com όπιιλών μέν, ώς όπαρέσχοι 4ρ« τφ βοϋλγαρίκφ λαφ prendre à l'autorité ecoléaiastique qu'elle courait ή έχχλησιαστιχή όβχή, ύποδιιχνΰς δέ οδτω τδ 4μ«- le danger „de se voir renier par le peuple bulgare*. ταμέλητον. Καί ΑληΦώς τή Αντικανονική ίμμένα·ν Dès lors il n'a cessé de persister dan· cette con βουλή, καί έχτοτι συμπαρασύρας τόν τι πρώην Δυρ duite aniicanonique ; il a même entraîné, depuis, ραχίου Αύξέντιον χαί κατόπιν τδνγ Φιλιππουπόλιως avec lui Auxentios. alors ex-évêquè de Dyrrachium, ΙΙαίσιον, <μφω ούδινδς δίυτέρους τήν Αντικανονικήν et plu· tardPaïsios, archevêque de Philippopoli·, Απόνοιαν Αναφανέντας, έδραίον Ικηήιν έν τι Κων- tou· deux ne le cédant è personne pour leur σταντινουπόλ«ι παρά τάς πΰλας τού πατριαρχιχοΟ égarement coupable. C'eut ainsi qu'il a fait établir ναού, καί βραδύτιρον ΙσΦ' όπου τών βουλγαρικών une église bulgare séparée, nouveau Novatien dan· παροικιών, έδραίον χαί Απισχ^σμένον Φυσιαστήβιον, la nouvelle Rome, aux porté· même· da patriarcat, νέος Ναυότος tv τή νέφ Ρώμη Αρχηγόν έαντόν τής et plus tard partout oh il'y a un centre bulgare: M6 8TMODI OOMTAHTOIOPOUTAMA*, 18*0-187» S» τΑν βαΑγΑρον 4*ηχήί έχχλ,οίβκ xai dvopdÇmv^aoi-A o'eat aiaai qa'fl a'eat fait aoaueer at prootamer xqptewv serf pwjaavtudpavoc. ΤΑν Γ dUtav Mo ,eh«f de I'dgNae entiannfo da· Balfarsa*. Ma (tva μή vèv aaqu)Mvte Mpdtnpav) 4 apt vaA aafm deux natrm; (ear seen ae voateea point troubler pa*q»m taAuHKÂnélmac llîtajoç, h τή ♦dUoamu daaa m tamb a oaM qui dart da Msmneil ilaruil), nélat tbac tdc 8ι«ρψός «awfpavoc, titan ta steflèg φήροβώτιον ri; pMttadewav taquet,, té tai τή taiert va* xaipidpxcu (pfldf γ*ρ natté pdtov 4 xav- ηγιΑτχτος xùp Κύριλλος τήν xapataptv 4χο<ήοχτ·), eût» μήν, λόγον 4χ«τούμ·νος frné τή; Ιχχληβίης xapl Av xarrtfrnpatta fûiévet Jetait», ΙχηρχΜτβ U ypifef«v χρήνχΤ τόν xoipéva τή ebuif Χοίμν» tamtai τ« xai συμφρον«1ν· taç Λ 4{ 4λαγ(βς etc 4λογί·ν μιτβχήΒΑν, έξέχοψ» xai «W< τό xavovtxbv τοΟ ηχτριέρχου μνημόουνον, xai etdStov tépù d8taéslxw* χαί ko*' βίμοοταγΑν/ σχηρχγμΑν dxépqvsv 4 8·ίλ·:ι; τήν tauxoO ^ςΧυχλήΑή xai lùavîpoOœv μν,τ; όχολιν. i*. Εν τούτοι; τοίνυν oeÀrjôvtuv τΑν βουλγηριχών πραγμ4τ··ν, xai χολλκχόΟνν μίν γραμμ«τ«·ν IxatautixAv dpixvouplvmv éoqplpnt xai ίνχχλβιομέννν τ4 μυρίβν Κρήνην 4ξ:β έμρύλιβ Bsivd, τά ήόαιά xai τ4 xctvmvtxd, tcé τού; κχρ«:σφρήα·ντ®ς άλίγους Βν,μοχόκου; xai ΧυμιΑνβς, τούς vr^nxsi χιττορχουμόνονς τών Ιγαν μ·χρο*ύμ«ν τρόχχν τής Ιχχληαιηατιχής 4ρχής, τοΟ 84 λοιχοΟ χβντίς χριστχχανύμου ι^ηρώματος, 8οον μή βουλγαριχόν, 4σχ*λλοντοή xai 4γ·ναχτο0ντος ΙπΙ τή τηλιχβύί? όνοχή τής έχχλροί·;, mM qui était aruhevêq·· do Philippopolis event d’avoir été dégradé, PtariM, étant jadis 4 Phi- a avait pas aie· voûta aavoyar, uinai qnll aat d'unage, tea vota à Ooaatautinopte lots de l’éleattoa da patriarch· qui dorait auoeédtf, ae mob de mni de la aitait aaade, 4 aa auiateté io patriarch· CyrUte qui venait d'abdiqamr. D a'a jnmaia ooaMuti 4 m jaatifter de· orront· coapables qu'on lai impatait anvera son dgUae, 4 laquelle il ao eonteatuit d'écrira ,qu'il aaflt au paateur d'être on harmonie avec aoa propre troupeau*. Cast aiaai quo d'erreur en, ertear oe uudheereax a tai par omettre de faire mentio·, dans ba oMoea, du ion de aon pa triarche canoaiqaa, et par rendre un dbcè··, aaaai Mppopglia, I populeux et aaaai toriaaeat qae le aba. la théâtre de troabba ooatinaela et parfoia même aaaghnta. X. Cot état irrdgulior dea affair·· bulgare· a pro voqué l'envoi fréquent eu patriarcat de «applique· •t do protestation· déplorant de· maax inteatina auaai triâtes au point de vue moral qu'au point de vue •oeial, dés aa petit sombre da gêna turbulente qui abuaakAt de U patience et de ta longanimité de l'au torité eocUeiaatique. D'un autre «été, lea population· non bulgare· do l'orthodoxie ae récriaient auaai aana ae··· contre In donoeer dea procédé· de l'église, menaçant de ·· révolter contre son autorité. C'est 4 caaae de cet état de ehôeea qu'epréa mûre ré flexion, ayant meearé ta grandeur de ta responsa bilité qui pesait sur lui, notre prédécesseur, sa sainteté te patriarche Joachim, a convoqué, le 4 février 18*1, un saint synode composé de leurs sainteté· laa ax-patriarches de Constantinople^ de ΰρ· ής όνέστατο; ytvéoflm xivBuvttist βλος ληό; · τβΟτβ ΙμβριόΑς οχ·φ4μ·νος xai τά μέγ·*ος ίνβμπρήοβς τή; aûéüvi}; 6 κβνβγιώιβτο; χροχίτοχο; ήμών χΰρ Ί«χχ«ίμ, σύνοδον έγνβ· σνγχροτήββι lapàv xal μχγΜλην (τή' ί’ pt^pouaqlou ,·«»ξβ' aaatqpiou Ιτους) dad τχ τών χχνχγίΝτίτον χβτριβρχών χρώήν Κβνστβν- * leurs béatitude· les patriarche· des autre· siège· τινουχ4λ«κ, xsl τΑν xax' éxatvo xatpo* ouvsvîrj- qui se trouvaient, on ce tempe-14, dan· la capitale. μούντβν paxxptatvdnav, xai xdvtasv τΑν «sqamiq- et de tona lea métropolitain· réaidant alors 4 Conpeùvtwv μητροχβλιτΑν (in et; xai {toiiyapct τ* γ4νος, •tantiaeple, y compris 1m prélats purement bulgare·, 4 tt 'Ράίου 'Ιγνάτιο;, xai Nvoed^a; Asapééto;, xai 4 comme l'archevêque de Rhode· Ignace, l évéque de Βράτζχ; llatmo;i. Ή 84 .dyla xai prydlq β&τη cûv- Nya«eva Dorothée et l'évéque de Vratxa Paleio·. ι8ος sùla^A; Χαί κροστρώντν·; dvMUtfa|Uvq xfloav Le aaint synode a'éteat oooatitué. aprèe avoir pris τήν άντιχβνονιχήν βιχγνγήν xai jMltcalav το* is en aérieuM eouaidératioa ta conduite entieanonique IfaxapitunélasK ΊΑ·ρί·νοΐ xsl te* npdnp» ΛορρβχΙου d'Hitarion évéque de Maoariopolis ét d'Auxentios Αύξιντίου, xai τά 4v yvAosi xai frqséva»; etMttmi- ex-évêquq de Dyrrachipm ; attendu que ce· prélat· xhF xsl navtdxaoit dyvssmpdxqtov τΑν émoxémav avaient, en oonnaiaaaaee de cause, revêtu un carac tcëissv iv συνοχή xopêta; xariBeOesq xsl μή» xai tère d'insubordination at qu'il· persistaient dan· τάς tvîivésv ouvsxtia; xdoaç dvd μίβ» tal μ«χροΟ cette ré»otatio· coupable et fertile en conséquence» dvalôytaopévq, τρις 84 xatd τούς xavévaç pttaxappa- déaaatreaaea; attendu qn'aprèa « être révolté· euxμίνη npè; dxoloytav, Ας tlBsv χύτόύς imifloOvtac même· contre leur autorité et te· canon· de l'église. xai σχζήροτραχήλοι»;, xatatla pèv toft 4ρχκρχτιχο0 jta&poû 4v éylp xvaépati, Ας aèx ataob; μ4νους τΑν lapAv xataoiAcmv χ<τ»κ«ν·σπρι4τ·ς, xai τΑν dxxlqαικτιχΑν ΑίομΑν xai xovévmv χβτβφρονητνίς, dUd rt ixeiMti xai 81q> τφ ^oulyapixp Αοφ χαχούς χαχίστης dvtapeia; xai βιαψΑορΟ; ιίσηγ^τάς xai χήρ'υχης xsil λβορ*4ρ«ν oxavUXmv σχορβίς γχγονότβς· αυγχβ·<λο«Μ ** î‘* xaptntXqoiouc λίγους xai τίν συνένοχον Dafoiov, xai τούς τρ<1ς ήνάγχΜτο Μ χρόνον 8xspop(Jta *τ» 8ή xai μητ4 τήν xatalpemv τή xaxovpéxq μ4ν ixipéÿcvia; xpcaspéost, τούς 84 συν βύτοίς 4νατ·ρ4ττχιν ix χβντ4ς qpéxeu 4«ιχχιροΟντβς. Ίν· 84 ή σύνοΒος μή μόνον xaiBséouoa ραίνοιτο τούς iv diaCiqi χρβτχγβνιστήβαντος, dXld xai τήν χρός τόν (ϊουλγβριχόν labv 4ν8«<ξ·ιτ' βύΑις éfalprcov χβΙ^ΑιαχνΑς μήτριχήν τής IxxÀqoiaç στοργήν xsl χρόβχβΑχστΜτήν xqfapoviev, tpaiç μ4ν χΜλιν 48Ϊ·ρΗτο μήτροχολίτις, ΆνΑιμον sol navdparcv xai Ιγνάτιον, tiv μίν ait τήν τοβ ΦιλΙχχοο, iaaCvov 84 •ίς τήν npaeld|tav, tèv 84 'lywhtqv aCg »8 Κχστχντήλιον, asti τούς σόντρχι; τής >ο1γβρ··λ·φ<χής ptaνής 4Μ8ος γνβριζομόνους. Συνόρβ 84 ant χρσνΟμίβς ite ont semé, autant qu'ite pouvaient, les germes scandaleux et destructeur· de ta perdition et de l'immbordtaatioa daaa l'dme dos population· bul> gare· ; attendu qu'il» m aoat enduré· dans ta déaoMiqpaaeo; après foe avoir,selon ha prescription· de· caaoaa, invité· trote foi· 4 m jeatifler, te· a dé gradé· de tear dignité d'nrdwvèqu··. Baaaitc le ■niât ayaode a aaë devoir pour te· mémM motifs prcadre dm maaerM anaJaguea 4 l'égard d· leur oomphee PuMm, et tes a mdma exilée tou· le· treia, pour quelqm temp·, m tea voyant point départir ta bar· prejnte imptaa, mate s'apercsrsnt au eoatraW qu'ite maayateut par tom tea moyen· •a bar pouvoir de mamt te déair ta troubte· et l'eaprit d'inonbovdinatioa daaa tea tang· de teats acolyte· Mate te synode, qui, «n débets, de la punition qu'il était en droit d’infliger aux principaux instigateur· ta e· déaardr·, désirait témoigaar d· noavMU ··· nflaetioa tonte pnrtteulièr· mi popu lation· bulgare·, neenrda aux diooènM de Philippo polis, ta PÎantaaa et dn Kwtentfl tes métropolitain· êntHmaa, Panetète at Ignann, ton· trote pâmé dont W \ 8YKODI OOWBTAMTIMOPOLITAKAX, IMO-lttS ad qtlottplac lovv *i rate dvd τήν BmAyuplstvJ καροιχΖαχς οβιχΑς Ιχηρέζκο, tv «avwudlanA μέν dpfipoq tanumsnpévti, τήν U βές th Brqvmstç teghv «taÂv ad AopdXÀev ltd vs έγηνχΜοο (τή as* pefifevefla» tv T* «ta* tat txdsSepfvqt) ad tat αοολταναιοΟ tandapatvc studas^ wotsxupsscmpévq. ut'. A( μέν etv' χρΑξβις «tam Taurqtri τή; fiatdatoo ouvdBou eta dg μαχρΑν doheg Ixqpxopdpqnav· Ivtav μέν γ4ρ φραγμύς tig tastdteiro tdg attieipttsig tftv atp! τύν Ίλαρί·να tatyetag* Ivtav f.oOt·· λ«·φήο* dturydvrto τήν ta τΑν βοιΑγΑροηΐ ούνίαν, Ao·' ot ft κλί(ους τΑν Aadrg xrspvtoMvTtsv, at* τΑν x&lxasv τής ΒρΡοΒοξίας twoeaipv^etvwv, τ«χύ τούς έξαιτατήταντας tatîtatieav. Kd 8ή 4 μέν aaite- χίιροτίνητος ideaoaog Ί·σήφ Σοχύλσχης oùv τ* napi αύτύν «ρκβυτχρίφ τή 0»t«**i8t*4Tg τοΟ pqvè; ί-.υνίου τοΟ αύτού έτους Αφανής έγίγνβτο, aoÎXt τν a ilt t* ttptaapov νονΒοτήοας ad ΙντχιλΑμχνος totg 6μογ«νέοι μχμνήσ·' Aaiorstv tdg 8tav «ctav dva- ' βυνούοαις ΑλΑχχξιν, ΟύΒέν iti μή as·’ ύχισχνουμέναις ύπέρ τού Αγρβύσαι ψυχ4ς tt ad οώματχ Tà 84 έν τή afodq tctpcXqpHvta ewtpippata, έαταμήνου 8iaitAijWtog, p4A:g sOptoxs τύν έχιτροχχύστντα xavtsvixAg nspt τή ύψΆΐ ’"^•ΐ Άρ«φαντζίσχήν r.vd, ούνιτομανή 8(4 tèv popasvOv τή; Αβιχίας, Αλλ' ού χατ" éiclyvssoiv. Άλλ' Ιμαης oi τού ^ουλγαριστιχού φυλντιαμού tappéxapoi ΟιαοΑται asl κρύμαχοι, oOtwg ΙμφανΑς χαί χραταιΑς tvagtBtteHvttg 6x8 τής έχ· χλησίας, έτέραν έτρΑχοντο, xd μΑλα oxoXidv, tt* τυχιατέραν 6’ attetg Ατραχ&ν. Τήν γέρ τΑν 4po* tpéxwv *su8tmox4x«sv xutaupcutv Βολ(«νς ήρμηνχυxiittg w; βλου τού ^ουλγαριχού λαού {Ιαρύν Αφορ(βμ6ν, ο6το> tig έχαρχίας ύχχξίχήαν xd Ι,γρΙίΜη, iff ένιαχδ- Mfl It leagae tea Bdgam. ’Ba *tae teepa le ayaate apportait 4 ήχοέήΜβ ditieoe tat pays Wg«iv« tee privfligea tavraMa aa ^aiaae aiddte. toat U gataatiaaait lexteatiea paaetaoBa pat aae eaeyrli* gaa padde It M Mwier to oetta ettae aaate 1M1 at par aa ttetat taaat ta eoaveraia. XI. Lee actae te oe eyaote axtraertiaoire <>ot parti paar γχροτήοο«·4 particuliers et provinciaux. Cinq mois s'étaiout 4 peine τής «pôppqMaqc μχγΑλης ouvétou, ήΒη 84 χαί τΑν écoulés depuis la réunion du,synode extraordinaire χοινΑν χανονιομΑν χαί τΑν μνηαΗντκν «cvwurfBcx' dont nous avons déj4 parlé, et tandis que 1m régiomests dp*pssv vrvnpsspiw, ,5οάλγ·ροί τινχ τΑν τΑ χρΑτα généraux du patriarcat ot tes qainaa artiolm suapépetv Bonnfomsv 4ν τή σύίρφς ΑνβνχχΗντχς μέν τή mentioanéa étaient déjè revêtes do la Maetioa sou 6*ί)λή χυ^βρνήοβι fo’ (ΜΤήρέας «api τοΟ ixx^qounn- veraine, qnelqnM BulgarM, — de ceux qui m font χού τΑν fMlydpmv g«spυρουμίν<ΟλλΒ paXstxsrtipot; «ni ήκίας τράκας miaea, d'aa eBti, et lea eaaou aaerte ainsi que les χβΒνφιίναι ήρή» «al χηλινοΟν, «pMxaXlam 8»<γ- traditions du patriarcat, de l'autre. Le gouverneγίλμβτι bxouppxÿ (τή «8' ίχριλίου τ&0 ,ααξβ’ Βτους) 1 mat impérial, après avoir attendu an an, ne vou τήν αύστβοιν μικτής ίκιτροχής dub γρβικΛν όμοΟ lant pas avoir racoon à la force pour arrêter l'élan «al βουλγίρβν ivi xévts, ή «al Arriuv χου μίλη de ceux qui s'étalent révoltée contre leur autorité ίυοχιρΑς «al iv dvupmviq συν»ργ«ο«μίνη nefA τή ecclésiastique, mais préférant des procédée plut ύ^νμβνική κύλη (où γίρ iv τοίς «βτραφχτίας, «Ις doux et mine rigoureux, a ordonné, par un arrêté i «a! ίντιβλίψβι τισι τούτον τβν ρυλβτιβτβν Bout ministériel daté du M avril 1869, la formation iitodotov), ίξ άνίγκης κροσήρ«ξί τ» «al ίνχυβγηαβ d'une commission mixte, composée de cinq mem «κτά τής «ΙροτικήΚ ύφΒλου τοΟ κληΒοφυλντιομοα bres Grecs et te cinq Bulgares. Cette commission, Kod τηνιχβΟτη Μ τ* μέλι, τής 4κιτροχής, Bon μή après avoir travaillé deux ans aa milieu de diffi βούλγβρα, ΒποχοροΟνττς τοΟ èxdpxou τούτου συν- cultés de tout genre et de dissections, à la Sublime «Βρίου ύχίββλον τφ ΒφήλοτΒτ^ Βκουργή τήν «ρρΐ ών Porta et non au patriarcat (car jeter seulement les «al ίκοί tipytecvvo, xai 4ν τά βοίώγηριχά μίλη yeux su» oehii-oi parait un péché à quelques-uns κβρ<μβ»βλήχκοβν «ρΒς τήν νόμιμον «ίρήντυάν dvuxsp- te oae Bulgares), a forcément fait naufrage, après βλήτόν xpooxoppdteev ixBeav. Πίλιν ούν χύΒις ή avoir échoué contre Eoppoeition kirMftie des par τοΟ ΧριατοΟ μτρίλη ίχχληοίη, τήν <βτριβρχ«ί«ν Βίβ- tisans de la séparation religieuse des différentes Bsfuptvou τοΟ «avefunSveu «bp Σορρονίου, κρο- races. Les membres non-bulgares dois commission, τροιΤή μίν τής ύψΆήί χυβορνήοαος ούχ dxouoa 'en se séparant d'un conseil qui ne pouvait porter πτιΡομίνη, οΐχτη» Bi μητριχφ xapqBatM teip wci- aucun fruit, ont soumis è son altesse le ministre τον «popfatv, τρ τιμϊρ βίμβττ τοΟ BenvBpteou < leur rapport sur ee qu'ils ont fhit et sur les ob ίξηγτρόαμίντνν, ÿmipulvwv Bi ίχοβουχολουμίνον τι stacles insurmontables que les membres Bulgares ■χμί Βιηρχηζομένον ρρός τοΟ χβρχτνχύντος, «al Bci ont opposés i la solutio· légale de la question. toOtq σχουβή ζτούσή τής ίχιμχλοΟς ίριύνης teüLaÿo- Plue tard, le trône ordûménique étant occupé mr μίνη τβν όχτβ τούτον βούλγορτχβν χροτβαΜνν, «ai sa sainteté lo patriarehe Sophronius, oelui-ei a ao^ ixl χοινοτίρρ B église, ee sentant Béobir par l'affection toute ma οβρίβτρρόν α «al αυστημ«τιχβτ«ρον pepSmMav τϊ ternelle qu'elle rOasent polir les âmes rachetées par ivnxavovixà «ai χλημμολή μ«τΒ τοΟ oappWam «i le divin sang te fHomme-Diou, n’a pas voglu les τδλογΜ ττ xai Bixaia, xai pini te«k owoBpuioaov laisser plus longtemps sans pasteurs et h la merci αννΒιββχίψτις τήν βροαή·βνο«* Βκάντρβτν mmaCa- te premier yuan. A eat effet, elle a convoqué le μένη, otxv ή τής αυντλχύακς χλβονΑτης ixuutioxapov M février 18M une éoeemhlte générale qui devait ύρργχίτο, «apimpfcv βΒτήν «ρΒς τήν ύφηλήν «υ- coaecieaciouseasMt examiner les propositione bul βίρνήοιν, Βι' ής «al «Som al βουλγβριχβΐ ppatimi^ gares. Cette assemblée a Immédiatement nommé une oommimion, oompoeée te. neuf mombree des «ρίς τήν ί«χλήο(«ν Βιτκίμχοντο. plue éclairée, qui avaient pour mandat de distinguer ee qu'il y d'antienaoaiqao te oo qu'il pouvait y avoir te juste dana ooa propositions. A la septièflM *4mmm mni f4poÎM* mbCmhm 4Βφ<νΜομ sablée a été lo patriarcat f 1 ■ ' Bulgam. ιγ'. Kd w rdp oBb* é τοοβΟττς Βγβν τβν taτροηβν τούτην «id τβν uuveèetetwv· tapprrnsTv tè Βρημη τοΟτ' ήμβλλτν, oBB' Byrte' tteae Bè IXq Btrte Βιήνυοτο, «ni, tuai usp oè BtéXscuov tedvBrat τήν &*qpétm «ni χρΒχτορνς τοΟ βουλγηριηταηΟ ρύλβτιομοΟ, τούτνιν, A; datem, τή dhinpntote* upl BuomtaMtetti qoptndtqtt Mtdtbg ni «Cte B «sd mittalt an palriamt (lo M te mois d’avril IBM) Mtpu^x*· (τή «ς’ tepôfeu τοΟ ίτους) Μρης < jMTOpumnte onuqpÇou Μ* - Ml SYNODI ΟΟΝβΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙΛΤΑΝΑΚ, ΙΜΟ-Ιβ» MS —......... -...........-......... ' ■ ............. : .................. ................ i Wk χρβλ^βύσβις, αί* '·** «AqAeguiett-g'·* MT h «éparetim roligieme A·· new ·» teat «At art rvMiAltut Ιργρ β·0*·Αβης, ·*> Art ♦4*·“ anmi rtwhrthaaatrw quo tea préoédMtee, «at elairoxtCm art tbv aÙfotM Àauadw d «c Μ·»*1® ·** limintri aaH Util mt h μΜο,'οοΙοΙ qai Mffawc intjpiptt, 4* *» ·»*4ν *4* * tp^oomgMi neteupAvott, ή tb Bui ad AbmA bmp- oeeanA rang Im intérèm Merda .Aa IA retigiee pour Am» χάννος Βήτα tAv xvoupnvtnAv ad BqpMhrv WÈOttïW MI“4mbO* Caaa ha intétdt» matériel» at «•νμένοις, dM έτ»μ·'»γοόντΜ d χρ»ττ·υργοί tnO privée, aiad qe'M aa* M omvoImm Im printipoux δράματος. Πλήν Αλλ' «ύΒημΑς Bed τήν τήλχχαώτην entente at actewe Aa m érami. Natta tâta «ainto legipopmpMèvqv Αχβνμρκήσηοα ή ΑΡυμήοηΜ ή < égftM; aaaa aa Aéeeerager Mrihaaaat Aa cette inax»' ήμ<ς tedUfda, Aadaate τοίς Ude ρή d ■iatance, aa a'art paa relbaé A Aaaaaiaar aaa aaaχολυχραγμονήσ« ad xapi rtrtAv Βή τβν nptdMAv vaUaa propoeitioM, D'un aaprit tranquille et Mmxai τΑ daim σι»σχέήασθαι· ΑλλΑ τ«τληύτι ad veillant, alla a Mtroprit h técbed'nno mèr» taadra dv«{txdap vq> Αναλαβούσα tdfcv AasteOf ad μΑλχ at affactaeaea, qui »uppotte potiammMt texte aoafφιλοστύργου μητρύς, οΜέν δτι μή xdèqpa ύχορανοό- franoe juaqu'è aa que μη aafbat aoit muté. BUa σης Ιος Αν σ»»*ή αύτή τδ mxvfev, ta χαινής αύΐΗς a Ae aoavean cmvoqué see aa*»rtbléo générale τήν γτπχήν έχάλαι vuviXcuMv, τήν ia λογΑΒβν χλη- oompoaé» d'eeeltaiaatiquaa et dajdqaea Mdrde, φαί ριχ·ν έμοΟ ad λαΤχΑν, ή ta τάν αύτή; <ύΒοχιμούν- a Sa aaa ooemiaaioa de aix meakbrea choiaia panni TOv έμηιρίρ ad σχουβαιέτητι μ»λ·ν έξαμιλή έχι- lea plaa ooanua par lear axpdrieaea et lean laτροχήν έξ·λίξατο, τήν έχμ*λ»τήο·υσαν χαί σταδμη- I mièrea, aAn d'étudier et d'apprécier la valear de στμένην τήν τάν χροτΑσ»«ν τούτον δύναμιν. Ή ούν ae» propeaitioea. La cotuaiaeion, apréc atoir ana έχιτροχή, ού μύνον tÀcapotAMtf Αναλύσασα, Aattdavu, lysé lea demander φαί lai étaient eowmieee, lea a , ώς «ίχδς, χανονιχάς τι ad χανανιχάς ΑχαραΒίχ· déclaréea eanoniqaement et eodalement inaeeeptaτους οδσίύς, Αλλά τδ ΑξιολογΑτ«ρον, ίδιον σχ»Βί·σρα blea, et, ce qd eat plua digne de retearqne, elle aapoxiùast, ζητοΟσα λύσιν Ανμιτήν μέν ούσιοΒάς, a élaboré an projet par lequel elle indiquait une έχιτηΜκν Βί, d δυνατΐν, μήτχ τοίς βουλγΑροι; Αχαρέ- eolation qui, pour être légale, a'en était paa moina oxtiv, μήτ» τοίς Αλλοις έρδοΒύξοις δόξαι ΒιασχΑν τήν de nature b ne paa déplaire aux bulgaree ot b ne paa paraître aux yeux dee autrea orthodoxae vou τού Βιίνου Β|οιχητιχήν ίνίτητα. loir mettre eu pibeoa l'unité adminietrativo du trAne meuménique. * STY. Cette oommièaioB était preoquo au bout tî'. τής ίχιτροπής τβύτης χράς τφ dp· pati, ίσον ούχ ήίν), γ»γθνυίας οδ. έχτΗτρβχτβ Ιργού do éeo travaux, qui l'eut occupée durant b peu χαί φροντίσρατος, Μ Avunnév, ύλι’γου Β«ν, «ύτήν pria un an b caua» do la peruiatenoo opinibtre dan* Ινησχολιρίύτος, μΑλιστα ΒιΑ τδ Βυσχλμχτβς Ιχον ορός Γerreur d'en' dé tea membre» qui a'oat dernière tb Μλ«ν pewniAeebal τ« xal ΑναΑιΑΑσχΜ»αι τΑ ment attribué la qualité de Bulgare, Factual arch ΒρΑΑ βουλγαρογχνίς (Ας γυΟν βύτύς abtbv ίνομΑζκ) evêque do Philippopoli» Panardte, dont lea diapoΙχτον μέλος (ήν Μ ούτος ό φιλίΜοναέλβκς Ilarvd- aitiàae m. août révéléee beaaoonp plue boatilee que ρβτος, κολλφ χιίρνν τοΟ χροχατύχου γννίμχνος τήν oeUee do aon prédéoeoaeur; ot c'eat alor» que aa opodptetvX 6ne>x«p capable de earner la perdition de» Ame» et la doMetat 'iii ιη», σύν tf ψυχιχΑ έλΜρφ xal vbv •trnetion^Mrtirilo du eerpo compact de l'égibo. dxpvrqptaapbv έκΑγον τού évtafai χαί συμχαγοδς Auari «erôe b muoo de toute» om oenaiddntioa· θάματος τής έχηλησίας. Tuta τβίνυν ούχ έν χαρ- et vu la lourde, reaponôabÜM qae nene avoa» aeέργφρ βιανοοϋμανοί ta χαί Α*ΜΜμ«Αζ»ντ»ς, χαί τήν •oméo vie-b-vi» de notre etignew Mewt^CbriM h»iβαρ*ίαν, ήν Ανοιλήφαμχν, aûAwov tvanUov αύτού Ίφ- mime, qu'qprbe avoir invoqué An fond de notre σοΟ ΧριστβΟ τοΟ ΙοοΟ ήρέ»ν Λ noti xdpoBev έν emw la lumière céloeta, non» avean, mtrepri» Ανμούμβναί ta md Mtétag, χαί μέν Ιή xal τέν Ame- d’étudier partionliètoe»eat cette queetioa, aataat •βν ρβνΑ BaatpiWv BmaaXaodpevm ρατιαμΑν, σχου- du moia» que non» le permettaient Im autre» obarBmétipev ΑναΙΙααρή^χι χα*' έαντούς τήν buMootv gM du patriarcat. Kt eâa d'attoiadr* pha» fOcUeΑρμήΑημβν, Im* f Μ» *«έ eAv Αλλον μιριμνΑν ment le but que non» poermivioea, non» n'avoue τής χατριαρχβίας αχολάοΜ, τΑν Ιέ έν τή opéoèav négligé aaou dM projet» qui avaient été mit en uqpqiplwv xuvtelarv έχί λύοβι τής ΒιαρορΑ; αχ»· avant pour la aalutioa de M difitreed. C'eet »epM Kmv οΜηΑς, Ας έχ»ς rixatv, ΒλιγΑρας Ιοχομ*ν, dent mt eeM de cette eemuMon compeeé» de ébna* *ή Η·* émlumepéveu xapcyeve<|wAe. Τού «ix .membre» quo oom avow priacipalemeat porté τον τοίνυν τ'Αλλα tA Apétupu σαμΑς ήΐη χατα- note» atwetion, «or 1» gonvoruamant impérial et μ*μα»ήχέτ»ς, χαί eat χέμρι» τής buèp βουλγέροιν h» événement· ne non» eut point eoebé que 1m έηβχαίας χαί συγηαταβΑο»·ς έλΑααντα, <μ«ς Αν> premier» projet» avaient pen InMWitnl· aux ré«αρχή tek etMMCMB μα! Alémpe AmMatypém, Mleitraét·, Mm qu ib aient été rompit» de Mm· te Cenen. enmmaa. mmm SW. '■MS 8TMOD1 COMSTANTIMOPOUTAnIk. 1M0-I87 J M4 δτι μή τοίς δλοις uùtol; ένοΒΕΙου, a«H ζοβν ήρώ; A veUtanm Μ da oeadMceudaMo aover» tao bulgare. α ύψηλή xufiipvqm; ad τώ ώρόηΜώα, τούτφ μάλλον τφ τή; έξμμαλοβ; έπινροαή; αχρώΜέφατι προσέσχομιν xd evvtueMÔoeqtev τήν fedvmov. Τήν έδίβαοχιν ή μν ού» «ώτού τών διατφμη γ(ναότητα «6* ώονν- τ·λή τινα χα»'4λου τοί; and' ήμώ; ώρόγμβπ τόχα γ»νέσόαι δυνβμένην οοφώ; ένοΜραχότβ^ ad tvoU γτ τούτου έπαινέσαντ»; Mvwc «6 πονηώέν, papoub· Mai· oenum noqp aveu» perné q»· Ιο remarquable travail 4e eotte oomoriMioa, quoique pouvant par na diepoeitieea géaérdea fera fcrt utile h la queetioa, aa aérait eepeadaat paa aaoapM, 4 caaaa de qodquM - aaaa 4a aaa ' partieahritfe, par eaa hnmmm qni oat refaaé toutM Im eeaaeaaioM pt4oédeetM at qui oat toujoum placé Im théoriM da M attela aa-daaaaa dm idém religien»M at di ea qa'il y a de valet at aacré daaa Im avaodea, noua »vom néceaaoiremMt di raivre aaa autre vote. Π a para convenable 4 notre médiocrité ainai qu'au trie aaiat lynode dM métropolitain· qui noua en toura de préparer, aono-mêmw, sa autre projet, dont le diapoaitif n'irait paa au-delà dM aaintea precription· dM canon» «aoréa, mai· qui ferait quelqUM ooMMMoaa «or Im privilêgM adminiatratifa do notre trône patriarcal en laveur de noa bien- Όρον μέ» τ« μη*4 τοΟτ' έν«ύδσχιμήσαι, ώποβληφήναι B' ών μώλλον ύπχιληφότ»;, Ας 4πδ νώνχραλ«ψθυσών «ίχόσαι «φαχαρήο»·»», παρ' όνδρώχαν ώπαν μσνονού τδ έν taSf συνόβοι; ένδν Htov xd fapbv β«βηλώο« καί έξανδραπίσαι γλιχομένον, xd Souple; τού νύν αιών»; ύπ«ρ4ν« Noted τών πν«υματιχΛν xdλ·ον χι,νούντον τι mi φιλον·ιχούντ«»ν, Μρβν έξ ίνόγχη; τραπέσΙΙαι όβάν ψήδήμχν- έδόχβι γώρ τή ήμών μιτρώτητι χα! τή °'r* ί»ρ«·τ4τη συνόδφ τών μητροπολιτών, ήμών αύτών Ιδιον παρααχΜόβαντα; σχέδιον, ήκιστα μέν ύπ»ρβαίν»ιν τολμών tà παναγή Β aimé· fil» en Jdeua-Chriat, Im Bulgare. Ce projet ml ώβαμόντινα τώέ Ιιρών κανόνων Ρριγχβμβτα, 4 été ofBciouvenient communiqué à leur» alterne» μίτρίαν 84 τινα τήν παραμι'ώσιν ένιιαόγον iv ταΐ; le grand viuir et le miniltre de affaire» étrangère» τού δρόνου τούτου πατριαρχικοί; χαί διοιχητιχΜ; dkn» le moi» de juin de l'année pa»»ée. προνιμίαι; ύπέρ τών έγαπητών έν Χριστφ 0ουλγ4ρ«·ν, ι8ι<·>τιχ<·τ<ρον αύτ4 τοίς κορυφαίοι; ώναχιινούοώαι τών υπουργών, χαί τούτ»ν 4ναμέν·ιν τήν ώ; τού; βουλγαριστώ; διοχέαυσιν. ΤοΟώ" 8 8ή_χαέ'' γέγονίν ήβη έν μην! Ιουνίφ τού παριληλυΝτο; ένιαυτού. κ'. Ούτω 84 μιτέ χρηστοτέρνν τών έλχιίαν XV. Tandi» que nou· attendion» avec calme et καί Ιμιριμνβτιρον ήμίν 4κιχδ«χομ4νοι; τήν mp4 τοΟ confiance la notification de l'approbation et de ύπουργιίου ΙγχριαΙν τι ml ώχοστήριξιν χαί τήν ύς l'appui du gouvernement ainai que de l'acceptation pure et aimple par 1m Bulgare» d'un projet tel Ινι μ4λιστ' 4χοφ4οιατον τοιοϋτου οχ«8(ου παρά τών βουλγύροη παραδοχήν, ού πέρα ιΙομ τού φραγμού qu'il noua eût été impoaaible d'en imaginer un τών Ιιρών mvévmv, tfom τή; πιριφ<ρ»ία; ένύ; καί τού 'autre pouvant, dan· la manure de ce qui Mt dé αυτού πατριαρχικού τ» ml χρέτου; ml τοί; σταοιέζουοιν crété par 1m miata canon», Mtiafaire »u»i le» dpéoxov ούχ ήδιιμιν Ιτιρον, ύξέπινα τδν χαρ<ληλυ>ύτα •xigeacM d'homme· qui eont »ou· la juridiction μήνα τούτου βή τού έκί βυαμώ; δρόμφ Ιλαόνοντο; d'un, même patriarcat et d'un même état, une ίτου^ ύκαυργιχόν διέγγκλμα παρέπιμπέ τι καί αννέστα communication miniatérielle Ht venue tout à coup Ιτιρα δύο σχέδια ύς λύοιν τή; διαφορΛ;, έντιλλόμτνον noua aurprendre. L'avant-dernier moi» de l'année ήτοι νοόταν Μτιρον 4οπ4οαοώαι, ή τρόπον Ιτιρον qui va bientêt m perdre dan» le pa»»é, nou» reύποδιιχνύναι, ούχ βστι; γι καί τού; ;ΐουλγαρ·.βτ4ς Mvion» deux autrM projeta de Mlution revêtu· de έλχύοβ, χαί τήν έχχλησιαστιχήν xopdioeiv ούν τή la recommandation du gouvernement. Le miniχατά τδ ιύαγγέλιον ώφυλατίστφ ένύτητι φυλύήϋ τι ■ttre non· recommandait ou d'adopter un de» deux ml ρ«^αιώβ«ι, 4λλ' ύπλώ; τοιούτον, olov παρ' ύπατέ· projeta ou d'indiquer une autre mMure. qui »ût, ρ«·ν Βοχιμααώήναι ml έγχριώήναι, ώιπιρ τή; τή; non paa attirer Im Bulgare en eoamrvant intacte· λύα«·; έρΜνητο; ούχ έπδ τή; τών γραφών ml τών parmi Im adeptM d'une même croyance 1< tradition συνδδών ^παραχαράκτου 4λήΜα^ 4λλ' έχ ·ολήματο; eccléaiaatiqn· et l'unité évangélique, mai» tout aimplemeat oetmlbire également 1m deux parti··; ένώρώπου, Ιλλοτ' έλλου χαί γιηροΟ, χροραμένή^ comuM ai la juatMM de la «elutio» dépendait de Té ούν σχέδια τούτα fepoat ήμίν, ΙΚφ τ» uni έν χαινφ σχοπουμένοι^ πολύ τά χρολιφόντα πώντ' 4πολχλοικέναι τήν έντιχανονιχύτητα, éaqpumlôrr·»; μέν χαί έναχιχηρυγμέν··; (ιαγρ4φοντα χαί παώορέ· ζοντα τήν χατέ φυλώ; aol πλή»η éaÿfi ml >έ^φλ·ν ΑχστβμΙαν dyjrnv τού SwO έχχλφαιών, «Λ; βέ 4vuoapp4tou; βρου; τού tuparmâmv χαέ éstmoMlv ονγχέοντα ού μόνον έν τή πατριαρχιχή «ρτφιρβίφ χαί πώοαι; τών όπανταχοΟ έπιαχοπών χαί μφήρο· κόλι·ν, ού ών συναυλΙζώντΜ βοάλγαρ·^ 4λλ', 1 4νύπ«αην χαί ιηρ»χαβόστατην, xd έν παντί οΐχφ χριστιανική, έν φ ών μέλο; έν ή χλαέ··, ώνήρ ή γννή, ή τών τι; οάκτών xd έιριπόνταν, τώχφ τή γένος Ιλχιιν δσχών έχ βοιιλγέρβν· nd dp*V ώρα xd προώέλυμν' ένατρέχιιν Ιπιιγέμινα πώντα τών τή; έχ χλησία; 8ι4 πώντκν τών ottvwv όαφαλή mi μόνιμον ιύαγγιλιχόν α xd ουνοέιχόν Idxaopov, μώλωπα τών ήόιχδν xd- Ιιοιχητιχόν. Ένδον eet uofi’ έχαοτον ώρώρον έπ^αλώ; βαοανΜώέντΜν, xd tel; («pet; κανόοι xd τή λοιπή έχχλησιαστιχή xd (epf παραώόα· παρβ{ιτοοώένώον xd ώ; dev τ' ώνα· σηβυααΗντών, γνώμφ w xd aptam Μφ xd amvfc la "Volonté 4·· mortel·, ut non de l'inaltérable et impreeeriptibl· vérité qui découle de» livre Mint» et dM oomïIm. Cm projeta. Mou examiné» 4 part et do concert avec notre Mint lynode, noua ont paru dépanner de beaueeup Im précédée!· par leur qmJbô d'aati> oaaoeiquM. Il· proclament oevertamaat lu principe impie et hérétique de le eéperatiue dM aeintM églioM do Dieu ea diMreatm moM d'aprè» la population de ebaqno dioitaa; Un eonCondont Im juridietioa· oaMOtieUM de Je prétrim et do l'épiaoepot, noa nulimint donc la eireeaeeription du Mint ddgo patriarcal et doue ooIIm do torn Im évêché· et erchiviihé» ad m trouveraient dM Balgare, mai», m qui Mt phm eeaadaleax encore, daM tout intérieur chrétien, don» lequel un on plerioun membre de k horiUo, le mari ou ta femme, ou quoique dimeetiqu», croirait appartenir 4 eotto rnoe; ili eaadmt de reaverer le eyatéuw adtaMotrotif et ta doctrine morde de l’égii»·, cette auréole eéeddro que celle-ci doit ή l'évangile et aux cMmÜM memiéaiqUM. Apréa avoir analyaé mtautieoMment tau» tau artictaa do cm deux pro jeta et 1m avoir Mafreatéa avec Im odata canon» et ta trofiitiia aaorée, m ayarade extra·»4ta»ir» H» SYNODI CO N8TANTING POLITANAE, 1660-1873 244 παρά ixrdxwu Uftf συνόδου άκδ τών ένδημοάντνν A <*"P<^ to mdtropoHtaim, dM archimandntM et Upmdnsv μητροπολιτών xol τών ieusrAnev 4ΐ<· 4m docteurs en théologie résidant à CwaùïtiiopU, Im a réfatés et détruite 4a fisod oa comble. Nona médiocrité a déjà traasea» aa goavernomoet impénal ee travail 4o la réfistatiea aiaei qne la réponse k la communication miaietériaUe. Noue y avoeo in νΟσα (Μαροώς καί βήμοσιν Αντνδοιάστοις παρά τήν diqué avae fermeté at résolution. comme l'unique σνγχρέτησιν Αγίας βέχουμβνιπής συνόδου Από <4αης moyeu d'arriver k «no solation eatiefiriaonto (ear τή; χαδόλου βρδοδδξου έχχλησίας, σώματος Αγίου, ■oaa na pouvions plm aa trouser d’autre). la con πάσαν Αξιοπιστίαν φέροντος ψήφου δβοχράντου «ai vocation d'nn coneite meumdnique forai 4e toutM Απιφατρέπτου, «ai ούχ ήττον αίδβσίμου χαί τιμίου Im églisM indépendantre de l'orthodoxie. Ce grand έσεμένευ τοίς άρχουσιν ήμών, ή »ai Μβασμιεετάτου, corps, dont la décision auprdme ne peat qu'être inspirée do Dieu, doit, à nos veux, offrir des «al διαφ«ρούαης προσοχής άξιου, ίάν μή πάσι τοίς izcvops^ouctv έαντούς Αντιπροσώπους τών βουλγάρατν, garanties sérieuses de loyauté h nos gouvernante et ών ήγούνται ci χαβηρημίνοι έπίσχοποι, Αλλά «τέντας \ s'attirer l'attention respectueuse, sinon de tous σύμπαντι τφ ix πατέραν «ύστβούντι βόυλγαριπψ λαψ^οσηχ qui s'intitulent représentante «tes Bulgares, ea χα! τοίς «ύ γρονούσ: πρατοστάταις αύτού. ^hête desquels se trouvent planés 1m évêquM déposés, μανδμτών καί διδαοηάλών συγηροτηδβίφης, ή ματριδτης ήμών έπέβτβλχο ήδη τήν m άναοΜυήν καί τήν npoefptouoste Andvtqmv τφ innufft, ού τρέπον tapov λύσεας (ούδέ γάρ ήν ήμν ifrjfôtv in) συνsas iris· mais certainement du pieux peuple bulgare et de B ses sages primate. ις’. ΤοιβΟτα, σιβασμιώτατοι xai λίαν ήμίν iv XVI. Voilé, très éminent et bien aimé frère Χριστφ π«ριπδΑητοι άϊ«λφο! xa: συλλειτουργοί, τοι* en Jésus-Christ, voilé, en résumé, les principaux abra, ώς iv Μφάλαίψ, χα! παραπλήσια τά χατά τήν épisodes de la trop célèbre révolution tentée dans βιαβόητον μοίρας τινδς βουλγαρογινούς ή βουλγαρο le sein de notre très saint siège par une poignée d'hommes 'dont lee uns appartiennent à la race φώνου (ού γάρ τού βλου ούδέ τοΟ πλιίονος λαοΟ τών βουλγάρβν) έχφυλίτ.στιχήν χαί Ασύμφυλον χαχ«ξίαν bulgare et les autres parlent sa langue, sans que χα! έπανάστασιν iv τφ χ&λπφ τής καώ' ήμάς άγ1** )s majorité du peuble bulgare puisse nullement être accusée d'y avoir pria part. 8i le malaise τάτης έχχλησίας, χαχ«ξίαν, έξ ής (β μή γένοιτο) si ίιαίιίοίτο, χινδυνβύΜιαν μ<τά βραχύ «1 έχχλησίαι qui en est résulté pouvait (ce qu'à Dieu ne plaise) πάσαι τού Χριστού διασπασδήναί τα χαί ύπ' άλλήλ««ν se propager. toutM 1m églioM du Christ courraient σπαραχδήναι τοίς δνυξι τών γινναλογιών χα! μϋδ·ν, le risque d'être déchirées en peu de temps par 1m β ούδιμία Ισχύ» ποιήσαι τών προτού aipéasav μηδ' griffM «tes pMaleytea tt 4t» ttt/lhtt, ee qu’aucune des anciennes héréeiM n'a pu faire et aucune nou ΐσχϋσ«ι«ν «ίς τδν αιώνα, τή παντοδυνάμφ χάριτι τού συναγαγόντος τά έσχορπισμένα χαί μίαν ποίμνην Από velle ne fora jamais, grâce au Tout-Puissant qui a réuni ee qui était séparé, pour ne former qu'un πάνταν τών έώνών τής ύφηλίου συγχροτήσβντος. ΤαΟτα δέ δή-ούτ» τολμηΗντα χαί ΑσιβηΗντα χατά seul troupeau de toutM 1m nations de la terre. τής πνιυματιχής αύτών μητρός τ« χαί τροφού χαί Or, tant d’audace et d'impiété envers leur mère «ύ«ργέτιδος παρά ήγαπν^ιένοιν iv τή πίστχι γέννημά- C spirituelle qui Im a nourris et comblés de bienτβν, τών βουλγάρβν, πρδς ούς «ίχ« λέγ«ιν ή <ίγι·ν- Mts de Ια part de flte bien aimée dans la foi. τάτη τών Φνντιών Ιχχλησία, τήν iv' χυρίφ ούχ άφρό- auxquels la très sainte église dM Photius pourrait ν»ς χαυχ«νμάνη χαύχησιν, τά βήματα τού μακαρίου adresser avec un orgueil légitime cm parolM do ΙΙαύλου- ,Εί άλλοι; ούχ «ίμΐ άπόστολος, άλλά γ« l'apétre Paul: „8i je ne suis pas un apôtre pour ύμίν «ίμι· iv Χριστφ γάρ 'Ιησού διά τού »ύ«γγ«λίου 1m autrM. pour voue du moins je le rais, car c'est moi qui, au nom de l'évangile, vous ai donné la ίγώ ύμάς ίγίννηβα“ (Koptvff. Α', 2—S', Ιδ)· Χί,λος τοσούτης παρά βουλγάρα«ν «ύσχβών, χαρών vie du christianisme* (I épttre aux Corinthiens, IX, μέχρι τού ΙΙΗλαιν έν π*λίχ«ι χαί λαξβυτηρίφ mnif 2—4, 15) ; — tant de fiel de la part dM Bulgares ναοδαι τδ δνιιδος χαί τήν ταπ«ίν·σιν τής έαυτών jusqu'è préMnt pieu, allant jusqu'è vouloir l'op probre et ( humiliation de leur mère spirituelle et χνχυματιχής μητρός, διά δέ τής ταχχιν,λβΜβς αύτής έγιίραι βουλγόροάνιχάν, φαβίν, έχχλησιβστιχίν οικο è tâcher d'arriver è ce but pdr l'institution. Imaée δόμημα έπί σαδρών >«μ«λί«νν χαί άπδ ύλης βαπράς, sur la calomnie, la haine du prochain et l'ingratitude, τής συκοφαντίας, τής* μιοβδάλφίας χαί τής άγνννμο- d'une nouvelle autorité ecclésiastique qualifiée du σϋνης· δρχή τοοαντη «αί οδτώς άμβίλιχτος μιτά τοσ- nom de aaüoaate; — tant de fhreur après toutM Im ooneeMtoM scoordére pur l'église; — une fièvre αύτα xsd τηλιπβύτα παρά τής έαχλτ,οίας μχιλίγματά aussi chaude poussant è former dm propositions , TS χαί Βαπιύματα. Τοιβύτη ώσπνρ ζάλη τις χαί φλαγμονή ή&ιχή, ώ·ο0οα χαί έχτρβχηλίζουσά τίνος et dM dsmandM toujours nouvelles, toujours disβουλγάρους κατά τού πρχτνοΟς véav dsl χα! άλλήλοις D semblablM Im unes au putreo et toujours anti άνομοίαν χαί σχ«τλί«νν χαί άντιχανονιχών «ράτάοΜον canoniques, è chasser dM pasteurs apostoliquM et χαί αίτημάταν χαί βίς άπέλασιν χανσνιχών χαί.άχο- h rester sans défense è la merci de toutre Ire proστολιχών ποιμέναν, ώστ* Αφυλάκτους γινομένους, «ύ«πι- pagsmdM '. tous ces sombres écarte d'un peuple très pieux, disciple ds notre église, dont il a partagé ράτους λοιπόν τοίς άγρνύουσι ψυχάς καταοτήνας Τοιta fUirt tt Itt èumihete'eas, la fortune et lee revers. αύτα, φ«μέν, σχυΡραπά χαί τδ έπίπαν Απαίσια σκιρ τήματα λαού Βύαφστάτου, μαώητού τής έχχλησίας Ire «maronnes et lee douleurs, a profondément en dolori ot meurtri nos entrailles ot notre «eur. ταύτης γάνομένου, καί σνγκοινανήοβντος αύτή τής δδξης χαί τής Ατιμίας, τού πλούτου χα»άπορ χαί τής Nous pensons que plus 1m malheurs publice qui Απορίας, τών στάφάνενν καί τών δδυνών, χατβώχλΰ* frappent une dee églises de Dieu sont grands et πηχ* καί χατέδβχχν ήμών (πώς δοχιΐς ;) σφάβρα σφόδρα difletlM è subir, pins votre Ame remplie de l abour τής καρδίας, χαί τά σπλάγχνα διέπ«φ«ν· οϋμιΦα δ' du Seigneur en sera affligée et quelle Im con δτι καί τής ύμ«τέρας έν Χριστφ πχρισπουδάστου is sidérera comme des malheurs arrivée è elle-même. „8i un membre souffre,* dit l'apôtre, „tous lee memκαί Μβασμίας κορυφής ούχ ήττον Ανιάσβι τάς *·>>_ φιλ«1ς ψυχές, dnàcmç, τά γ» κοινά τών τού δτοΟ fct- hree souffrant qvoc lui ; si un membre eet glorifié, tous ίάηοίών παώήματα, τδαφ δριμύτορα χαί χάλάπώτβρα , Ire membres μ rejouisooat “ (I épttre aux Corinthiens, ένσκήψαντα, δσφ ix τέδν οίκάέαν- .Bys γάρ πάσχβ (φηβίν) tv μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη* êtes δοξάζεται iv μέλος, συγχαΙρβέ πάντα τά μέλη* XII, Μ). C'rst dura cet espoir que nous avons pria dernièrement la détermination, suivant l'anoisnM coutume, de vom communiquer è voua, notre 8YNODI OONSTANTINOPOLITANAE, 1960-1878 M7 (Kaptvê. A', ψ', M.) Aib Η μάλλον χαί τή ύρηέρφ γιραρφ «αί οιβωαμίρ ** *<«<¥ Μ*λ0«|«, «αάώς soi πάσ·. τοίς λοιαοίς προόβρνς τής χαΗλον έχχληαέας. iêet παλαφ «ai θοοφιλοατάτφ «αταχβλοοάηήντος, τά γιγονότα πτριληπτοιΑς, βοον έξήν, «ai «OfÀmmKl; γνωρίσαι, vOv όφέ γοβν, ήβιατα UuuaAeàtftv· in nal αύτήν, êyaêuvhsfoov άποστολιχέΚ «al φιλαΑέλφως, μηδ^ιώς τήν xdfev λιίπιιν, ήν cl χατέρις «αρέδοσαν άλλά πρόθυμον άναφανήνα» «ai συναγω νιστήν χαί συναντιλήπτορα, βπου σύντριμμα λαού «ai ψυχών άπώλιια, νυν! μέν γράμμασιν αύτής ά«οχριτιχοίς παραμυθουμένην ,τί ιίχότα xal συνιπιρρωννύσαν πβρρωθιν βταν δέ, σύν θτφ φωτίζσντ; «al ιύδοχούντ» («ai τής έφ’ ήμάς αύτοχρατορ;χή; έπινιυαίαης άν δηλβνότ: χυβιρνήσιως), συναγιίρηται «al συγχροτήται ή if' ήν έξτχαλοσάμιθα τό ζήτημα <Αγι*ατάτη τής χαθόλου έχχλησίας σύνοδος, τηνιχαύτα «ai αύτήν παρουσιάζουσαν χαί συμπαραστατούσαν. ‘Αγα θοί μέν γάρ βί δύο υπέρ τδν Iva, «ai πολλφ πλέον οί πλιίους, ιίς τδ μιταδιδάξαι «ai συνιτίσαι τδν ήμαρτηχότα χαί άχμήν έξαμαρτάνοντα άδιλφόν, άλλως τι χα! τής χατ' αύτδν έχχλησίας ούχί άπαξ ούτι βίς χαταρρονοΟντα χαί παραχούοντα (Ματθ. ιη’, 16-17). Οίδαμιν Si τής όρθοδόξου κίστιως, τής πιρί τό δόγμα όμοίως χαόάπιρ χα; τής πιρ; τήν πραχτιχήν άκρφιιαν, τών δύο τούτων χαρ;τοβρύτων πηξίων τοΟ παναγίου πνιύματος, ούχ iva r.và μόνον χαθ ixaaxov, άλλα χα! συλλήβδην πάντας τούς άπανταχού έπ.σχόπα >ς χα! ποιμένας παρά χυρίου τιταγμίνους διδασχίλους χαί φύλαχας, xai δσφ πιρ τών άλλων ιύσχβών ύπιρέχουσι, τοσούτο νομοφυλαχιίν όφιίλοντα^ ίδίμ χα; χο;νή ιίς τήν τών έχχλησιών ιύστάθι;αν χαί τήν τών ποιμνίων σωτηρίαν. Τοιγαρούν ύπτίαιν ταίν χιροίν χαί άναπιπταμένή τή χαρδίφ χαί τά παρά τής όμιτέρας γιρασμίας χαί θιοφρουρήτου χορυφής άπιχδιχόμινοι ΐπίχαφα γράμματα, iv έδιλγιχοίς τ-.’ς χιίλιαπ χαί όλοψύχως τδν iv Χρ.στφ τφ θιψ άδιλφ;χδν άσπασμδν αύτήν πάλίν χαί πάλιν χατασπαζόμιθα. Ό δέ τής μ;άς, αγίας, χαθολιχής χα! άποστολιχής έχχλησίας ' δ-.μήτωρ χβ! τιλιιωτής χα! χυβιρνήτης Χριστός b άληθινύς θιδς ήμών, ό 'πρώτος χαί μέγας χαί αιώνιος άρχιιριύς, b σφάγιον ίαυτδύ ίχούσιον υπέρ τής τού χόσμου ζωής χα! σωτηρίας χαλλιιρησάμινος χα! μόνος τού παντός ιίρηνάρχης, αύτδς χβ! τοίς τίχνοις αυτού χαρίζοιτο χαρδι’αν σαρχίνην χα! ώτα ιίς άχοήν πίστιως, τή; iv τή πράξιι χβ! τή θιωρία πατροπαραβότδυ aigri®;, χαί τών τής έχ χλησίας μητρικών νουθιτημάτων, ήτις έστΐ στύλος χα! έδραίωμα τής άληθιίας. Τή δέ έχχλησίμ πέση δοίη πλάτυνσιί «ai στηριγμδν iv τή ένότητι τού «ντύ ματος χαί iv τφ συνδέσμφ τής ιίρήνης, «iç δόξαν πατρός, υιού χαί άγίου «ντύματος, τής μιάς ύπιραρχίου θτότητος χαί ρασιλιίας, παρ' ής χαί τά ύμέτιρα σιβάσμια έτη χρτίττω γίγνοιτο πάσης έπηριίας, ^ίίΐ^δλβια, χα! πανιυφρόασνα, χαί τοίς ΰπ' αύτής ποιμαινομάνοις πάσι σωτήρια. 'Αμήν. ,αωξη', βίχιμρρίου ις’. Τής όμιτέρας λίαν ήμιν πιρισπουδάστου «α! σιβασμίας κορυφής άγβπήτο! iv Χριστφ άδιλφο! χαί S4* viairabli Mro μ Moaa-Cbrioi, ' aiaoi φ·'ύ tOM iao aatrea okofe dot ifliooi ioMpoaàaato· do l ortboioxio, aa rtarad aoMi «aedae» φ«α pooiiblo dio drdaooMata qai m ooat aaeeôdéo dopait I* aalMoaco dp Ia φνοοϋο* jaa^a'à eoo doraieta tooipo, ata qoo ▼•«a aoyiax è ·0ομ do aoirro loi doetrioM «poatolipaM do frataraitd φ«ο tea pèrea aoao oat ontaigadae, oa voai aoatrant prêt à latter à noo «Aida partoat où il y a ddtriaaoBt de populationi et perditioa d'doioe. Maintenant nom ne demaadona qu'une rdponae encourageante et voe oonoeila éclairée; ma» lonque, Dieu aidant, et avec l'autoriaation du gouverne ment impérial dont noua raieront, tera crrvoqué le très aaint concile mcuménique, composé de toutee let églitet indépendantea de l'orthodoxie, au quel oeul appartiendra alors le pouvoir de résoudre la question, noua voua prierons d'y siéger. Un seul, en effet, est moins capable que deux, et bien moins que plusieurs, d'enseigner et do catéchiser un frère asset plongé dans le péché pour désobéir plus d'une fois è aa propre autorité eecléeiaatiqde (Mathieu, XVIII, 16-17). Nous savons en outre que les dogmes ainsi que la discipline de notre religion. — ces dons merveilleux du Saint-Esprit, — n’ont pas été coudés à un seul à part, maie h tous lee évê ques ensemble. Dépositaires placés sur tous les points du globe des volontés du Seigneur, ils ont tous, h un égal degré, le devoir de profiter de la supériorité qui leur a été accordée du ciel sur les autres fidèles pour faire comprendre et respecter lea lois et pour travailler sans relâche, en parti culier aussi bien qu en public, pour la prospérité des églises et le salut de leurs ouailles. En con séquence nous attendons, le œur rempli d'impu tienee et d'espoir, votre réponse, ft nous vous donnons de toute notre âme le baiser fraternel en Jésus-Christ, notre Dieu. Que le fondateur et chef de notre sainte église catholique et apostolique, notre Seigneur JésusChrist. le premier, le grand, l'éternel pontife, celui qui s'est offert en sacrifice pour sauver le monde du péché et le faire vivre de la vie éter nelle. le seul pacifieateur de l'univers, veuille accorder è ses enfanta égarée un emtr dt ehair rt dal ortillei pour mltadrt lei pricvptil dt la foi. de cette foi dont la théorie et l'application sont traditionelles, et leur inspirer la détermination salutaire de ee rendre aux conseils maternels de leur église. ftii nt la colonne it h /ondsment de la eérité. Qu'il veuille aussi permettre è son église toute entière de s’agrandir et de oe consolider dans l'unité de l'esprit et dons le lien de la paix, è la grande gloire du Père, du Fila et du Saint-Esprit, de cette divine Trinité, par la grfioe de laquelle puisse votre précieuse et vénérable existence être inaccessible è toute influenee maligne et s'écouler tranquille, heureuse et salutaire aux êmes confiées è votre garde! Ainsi soit-il! Constantinople, le 16 décembre 1868. Vos affectionnée frères en Jésus-Christ δλως πρόθυμοι t ό Κωνσταντινουπόλιως Γρηγόριος. f b Κυζίχου Νικόδημος. f ό Χαλχηδόνος Γεράσιμος. t b Δέρχων Νιόφντος. .ή b Διδυμοττίχου Διονύσιος. t 0 Βτρρρίας Σωφρόνιος. t ό Δράμας Άγβθάγγίλος. t ί Φιλαδολφάώδ Μιλέτιος. (Signés), t Le patriarche de Constantinople Gré goire. f .Nicodème, archevêque de Cysique. f Gérasime, archevêque de Chalcédoine. f Néophyte, archevêque de Dercoe. f Dionysios, archevêque de Didymotichon. f Sophronius, archevêque de Véria. t Agathaagheloe, archevêque de Drama, t Mélétiue, archevêque do Philadelphie. 8YN0D1 CONSTANT1NOPOIJT ANAE, 1860-1873 Μ» t i t ό t & Γόνου κα! ΧΑρΛί Χρύσανθος. Βοδινών Νικόδημος. Κορυτσά; Νιόφυτος. / A MO + Chrysanthoa. archevêque d» Oanohura. + Nicodême, archevêque d* Bodéna. t Néophyte, archevêque de Corytaa . 48. PATRIARCHA oECl’MENlCl'8 ADMINISTRATORI TI RC1CO 18X8 decembris 90 1889 ianuarii I. Ύψηλότατ*. Πληρ-.φορηθ«!ς. βτι οί ένταύθα λ«γόμ«νο: Αντι πρόσωποι τών ρουλγάρων έξίδωκαν έπιστολάς προσκαλούντ«ς Αρχι«ρ«ίς βουλγαρικών έπαρχιών ίπως έλθωσιν ένταΟθα καί συγκροτήοωσι σύνοδον «ίς 'Ορτάχιοϊ, έθχώρησα καθήκόν μου όπως έγκαίρως διαμαρτιιρηθώ χατά τής τοιαύτης πράξ«ώς αύτών ένώπιον τής σ«βαστής κυβ*ρνήσιως, »«! παρ«χάλ«σα αύτήν θ*ρμώς συγχρόνως δπως λάβη τά Αναγκαία δραστήρια μίτρα «ίς τήν παρ«μπόδισιν τού άτόπου σχ«δίου αύτών τού του, κ«! μή έλθωσ.ν Αρχι«ρ«!ς «ίς Κωνσταντινούπολιν. Έχμ δέ ή ύμιτέρα ύψηλότης Ανά χιίρας τδ Από 13 δ«κ«μβρίου π«ρ! τούτου ταπ«:ν·ίν μου έγγραφον. Ή ύμιτέρα ύψηλότης «ίχ· τήν υψηλήν βύαρέσχ«ιαν δπως μο: διαμηνύση έπισήμως δ-.ά τού καπού κ«χαγ;ά νά μένω λίαν ήσ-υχ-ς, διότι έλήφθησαν άπδ μέρους τής ύψηλής χυρ«ρνήσ«ος τά Αναγκαία μέτρα ■ τοιαύτη ύψηλή Ακμήνυσις βιβαίως «ίχ« τήν ίσχύν «ίς τδ νά χαταπαύση τήν διχαίαν ταραχήν τών πατρ-.αρχίίων · άλλά δυστυχώς, ύψηλοτατ», τό πράγμα δέν Απέβη κατά τΑς προσδοκίας μου- διότι δύο Αρχ:«ρ«:,·. t Σο φίας Δωρόθιος χα! ό ΑοφτζοΟ Ίλαρίων, Απττόλμησαν χαί ήλθον χθίς πρδς έσπέραν διά τοΟ Ατμοπλο'ου τής ΒΑρνης «ίς Κωνσταντινούπολιν. Κατανο·! β«βκίως ή ύματέρα ύψηλότης πόσον τδ χίνημα αύτών τούτο Αντίχ«ιται «ίς τά καθήκοντα τής π«ιθαρχίχς αύτών πρδς τήν πνίυματιχήν Αρχήν των. ‘Επίσης χατανοιϊ ή ύματέρα υψηλή π«ρίνοια, δτι δέν δύναμαι νά φανώ Αδιάφορος, άυλ' έξ έναντίας δφ«1λω νά μ«τέλθω πάντα τά Αρμόδια μέτρα όπως έπανίλθωσιν ούτο: «ίς τά καθήκοντα αύτών- χαί έπ«ιδή «ίμί π«π«ισμίνο; ότι τά έν τφ πατριαρχική β«ρατφ ύπδ τοσούτων ένδοξων σουλτάνων χχχορηγημένα προνόμια, ίν τών όποιων «ίναι τδ Ιρχ«σθα: τούς Αρχιιριίς έν τή πρωκυούση χαί ΑπέρχισΚαι τή άδ«ίφ τού πατριάρχου, «:σ:ν έν πλήρ«ι ένιργιίφ δι' δλους τούς άρχΐ«ρ«!ς, παραχαλώ τήν ύμ«τέραν υψηλότητα νά έχδώση τά; Αναγκαίας διαταγάς χαί ύποχρ«ώση αύτούς Γνχ. διά τού πρώτου Ατμόπλοιου έπανέλθωσιν «ίς τά ίδια. 1868, δ«χ«μρρ ου 90. ’ 49. ANTISTITES ΒΙΊ.ΟΑΗΙ A αρχιχώς τή καθ' Βόσπορον χωρίφ Όρτάχιοϊ, ίπο-υ οί χανονιχώς χαθηρη- κιίμανοι έχχλησιαστιχΑς τ· καί π μένοι τεκταίνονται χαί ίολοπλοχούσι τήν χατά τής ήμάς τού Χριστού μχγάλη έχχλησίφ (ούδιί; γάρ δύτού Χριστού μεγάλη; έχχλησίας έπανάστασιν. ’Οσον ναται λύσαι Αφ" έαυτού τόν 8ν τυγχάνω δ·δ·>κώς παράδοξον τέ τόλμημα τούτο, τοσούτο χεπαλελύπηχεν Βρχον, ούτ· αύτύς έαυτέν Απαλλάξαι τής έχ τούτου έπικωμόνης αύτφ ύποχριώσι·»;, ΑλλΑ πάντώς έστιν ήμάς, ούχ έχοντας έννοήσαι πώς ποτ' Αρχιερείς ευ συνείδητοι χαί εύορκοι, τφ έποστολιχφ χαί πατρι- έπίορχος, παρΑ τόν ίρκον αυτού φανιί; πράττνν), αρχιχφ τούτφ θρόνφ έχχλησιαστιχΑς ύποχείμενοι, όφ·ίλ<τ« χαί έχχλησιαστιχΑς έντέλλ·σθ(, Αμα τφ λαέτολμήσατε Ανευ Αίεία; τού κανονικού υμών πατρι jitiv τήν παρούσαν έκχλησιαστιχήν έπιστολήν, ταχύ άρχου ένδημήσαι ούχ έπ' άγαθήι ούθ’ ύμίν αύτοίς, φρόντίσαι π«ρί τού έπαντλθιίν Απροφασίστως έχιίσι, ούτε τοίς ύμετίροις ποιμνίοις. Εί γΑρ χαί λόγοι C δθ»ν ού καλώς χατήλΗτς, Ινα δή ·ΰρητ· τήν έκκλητυχόν λίαν χατ«π«ίγοντ·ς ήνάγχαζον ύμάς έγκατα- σίαν έπιιιχή χαί συγγνβιμονίστέραν, έφ' οί; δπως ποτέ ραρέως προημαρτήχατ·, μέχρι; ού σύν 8ιφ δοθή ·ϊ; λιπ»ίν τά ποίμνια πρό τού λαβιίν δήθεν τέ^ιαιρόν τού διαμηνύσαι τά αίτια προσηχόντεες πρό; τήΡπνευ- τό βουλγαρικόν τούτο, ζήτημα ή νόμιμος χα! κανονικέ, ματιχήν Αρχήν, όφείλετε δμω;, Αμα ένθάβε περαιω- λύσις πρός ήσυχίαν υμών τ· χα! ήμών, δτι κα! τό θέντες, τήν είς τά πατρ«αρχ·ία τραπέσθα: σπουδή τή έπισταλέν ήμίν γράμμα ύμών φανό|θτται ίσης κανονι πάσή πρές τέ δικαιολογήσα: Απέ ζώτης φ< *νής πχραυ- κή; Αχριβοίας χα! όρθότητος ||<ται. Άλλως γνώττ, τίχα τέ Απρόοπτον χαί χατ·σρ<υσμένον τή; ένδημίας, Αδχλφοί, δτι έσ·σθ< υπόλογοί τι χαί ύπιύθυνοι πάσι Αλλ·» τ« μχμνημένοι, δσων ιίχές τοίς ΑρμΜρτΰσι, χαί τοίς έχ τών'πανόνων «ταγμένοι; έπιτιμίοις. 'Ex δέ τούτων τΑν έχχλησιαστιχών νουθίτημάτων δή τών χανόννν, Ασοι χχίντα: χατΑ χληριχΑν χαί έπισχόπνν Ανταρτών ή λιιποταχτούντνν. Καίτοι γ( όδηγηθήτω χαί ό («ρώτατος μητροπολίτης Φιλιππου*ως πόλ χύρ Πανάρ *τος «Ες τέ ί(ρέν καθήκον τής αϋτΑ τά ιίς τάς ήμηέρας χ(Ιρας π<ρι«λθόντα στα σιαστικά χαί προσκλητήρια γράμματα, A πρές ένίους χανονιχής αύτού έποταγής χαί πτιθαρχίας, έργφ χα! τών άγίνν χα! φιλησΰχβν Αρχκρένν έχαπαλύσατ·, λόγφ «ύγνωμόνως χαί φρονίμως Αναλογιζόμινος τήν αίρουσ: πάσαν προφασιολογίαν χαί προσποίησιν. Παρ' μέχρι τοϋδ» μαχρίφυμον Ανοχήν τής πν·υματιχής αύτού μητρές χαί (ύ·ργέτιδος χαί κυριάρχου έχ οΰδέν δέ θέμινοι χαί τήν τήρησιν τού IspoO Απαραι τήτου χαθήχοντος τής Μίθαρχίας, προσ«τολμήσατ· χλησίας. Καί τούτα μέν Από τής χηδ·μονικής χαί χαί τι πλέον έπί μαίζονι ύβραι χαί χαταφρονήσ» τής φιλαδέλφου προνοίας υπέρ ύμών. Ή ίέ τού θ·ού χάρις χτλ. τ» πν«υματιχής υμών Αρχής χα! τού oixaiou έπισχο,αωξη’, δικίμβρίου κδ'. πιχού έπαγγέλματος · χαί γάρ χαί έγγραφον Απηυθύή ό Κωνσταντινουπόλ·ως όν Χριστφ Αδιλφός. νατ« ήμίν έπί Ατόπφ νομιμοποιήσω τής παρανόμου 51. ECCLESIARUM AUTOCEPHALARUM RESPONSA AD LITTERAS SYNODALES DATA· 1869 ianuario - maio. ·. Rrtpoaixm rceUaioa 4nôi»eA *nae 1869 ianuarii 31 februarii 12. ' ΙΙαναγιώτατ·, θιιότατ· χαί σ<ρασμιώτατι οίχου- τάτην'^ήμίν αύτής παναγιότητα σύν τή π»ρ! αύτήν μχνιχέ πατριάρχα χύρκ *χύρι« Γρηγόρι·, έν Χριστφ τψ λίαν Αγαπητέ χαί χ·ριπόθηττ Αδ<λφέ χαί συλλωτουργέ- τής ήμΑν μ<τριότητος· τήν οιβασμιω- Αγίφ χαί ί·ρφ συνόδφ ΑδιλφιχΑς έν χυρίφ χατασπαζόμινοι ύπ^ήδιστα προσαγορύομτν. Τήν συνοδικήν ύμών πςρισπούδαστον έπιστολήν, • Beapoua λακ, 4iv«o«i· tnaporik·· Aala, A ■«· eoiu*>··τ<«άν Airier, t. V (Om•tantlaofalL. 16ΠΧ > M-WO. tu» »pe.ΠΗίί îa£5 S *<’ ’î-el N« X rv M "· ?-$ Μ 7 ? o. S ■£ ë· ii* 3μ fHbl £ ε· e j ft X *■ U < S ί B 5 aΈ H ' " < a ;“£--η3·ο r-^t-5 " S *-g u/* x -=a a: ί- êilllJlHfirjîtHinh 5 Ϋ » €f £· s g 8. £ t S3; î S -*-*5« S ®·ι "1 a V S V a a- ■ 9 s /«Ί S- 3 r » I' S’x-£s' ‘g c £ a § â a rîg!|s fr ? X -a * .ft «- * c -frf B -8 * r »il Λ * ’■ •ri Si s î £ 1 IMsM'llOx 8 ζ* 2 3 λ "■ -g-w rS. c - X 5-lT~? •H «“ is’utiltïrf? »«·; SJ as* s? ί ! L' °- s-1 3 S- ni mn* IA 1è 8 A x a imâf s,S s.■'3e g 5. s F o « '"μ <^λ·8 ο. ο» i£· ç. g. Γ S ? ·§ priilxH 1 £ FS S'* 3 O g- ■? -8 £ X s S >: Jl Λ * 3 *n ·» * 8 X » 8 g. M' i = s“ xM 4.i J»“ § 5 " 3 U^Wnahxi Vif Πe. έ. » Λ- 5 * *»- »· S ~ ίη 9 Jg ■&. ; δ 3 ? 3 - » >§ 1 £ “><■7 « § * V Μ V'· * sJ-H" n^Sin-J Q fe.X-^1’ ats^-e islîg S ?■ x £ a â * «■ e 3 a 5 5'-’’ ° -§ · $ 3.1 Λ Is 5 ï ? £33 Ç 3 ? ΣJ Λ 5' 7 t f.- s-fr g·Fc »Î δ·.·3·« £ ί g ε » g « ' a 5«.’ *ît aîîi g.4^ 1 ÜHhîrilPTaklîil·^ Z 1UH3-Î ·?“$·§?§·< iïlif-prrj 1 hHUUb’j* xf A f-1.' R s ~ S’-8 s-î WHx^iiaWa· il ? <-1A ! a 2· î * M ï ? 2 "* V §-£ ss li tj H ’ts Mttnnoilfîi i j a a m x - xî mï s 8 ί ς -i a 13 >αι ■ ΑλλΑ τοιαύτη φαινιται κανταχοΰ νιν ιύλογον Γνα θέση τδ πιρ! ού δ λόγος ζήτημα ύπ" όψιι γινιχής συνόδου έξ Απαθών τών όμοβόξνν έχσχιδδν ή τών Ανθρβκινιυν κραγμάτών πσριια· τά δέ Αλγιινδν τών πιιρασμών χχί δοκιμασιών ούδόλώς χλησιών συγχροτηθησομένης, ής ή γνώμη χαί ή Αχό έστϊν ήμίν Αχροσδόχητον χατά τήν τού σκτήρος ήμών φασις έσχται ό χρΑτ.στος γνώμβν χιρ! τής έχιλύσιβς χδιάψαυστον πρόρρησ.ν · „Έν τφ χόσμφ, φησί, θλίψιν τών τοιαύτης φύσιώς ζητημΑτβν ώς έχούσης γινιχώτιρον χύρος. Τήν γνώμην ταύτην χαί ήμ*!ς έχίδοχιίξιτι- άλλά θαρσιίη, έγώ νινίχηκα τδν κόσμον.* "< ΜΗν χχί πιποίόαμιν δτι ή μιγάλη τού Χριστού Β μΑζομαν, χαί τό γ' έψ’ ήμίν ύχαχούσομιν, δταν ή ώρα σήμάνη, Αν έγχριδή χαί ύχδ τής σκαστής χυριρνί,έχχυηοία, ώς μήτηρ φιλόστοργος, ού χαύσιτα: φιρομένη έκιτιχώς χα! μέσα έπιζητούσα χιιστιχά, δι’ ών σιαις χαί δο»ή Αδιια χρδ; τούτο. Εϊ»ι δέ χιριχλέον ή χΑρις του frtoû διαφυλΑττοι τέ,ν τ« ύμιτιραν χανοί μιν τοίς Αρχαίοι; συνοδικοί; τής έχχλησίας θισμοίς αγιότητα χαί τήν ιτιρί αύτήν ΑγιβτΑτην σύνοδον ιις χιστώς έμμένοντι; έν Χριστφ Αδιλφοί βούλγαροι έτι κολλάς έτών ιύδαίμονας χαριόδους χρδ; -δόξαν τι χα! μάλλον ένισχυθώσιν, οί δέ τυχόν Αποπλανηθέντις τής ιύχλιιανΖτής' Αγίας ήμών όρώοδόξου Ανατο-ιχής έχιύσιίας έπανέλθβισιν ιίς τήν χατά φύσιν χοριίαν, ζλησίας χαί οίχοδομήν κοντός τού ορώοδόξου χ ηρώάφ' ής ένικα διαφόρων γιηρών φρονημάτων χαΐ ιΐσηγί,σϊών έξέκλιναν, χα! οδτώς ιύοδώθή τδ έργον διά ματ.;. τή; πρδς Αλλήλους Αγάπης χαί όμονοία;. Εί δέ μή, Έν Λιυχιοσία. τή 7 ιανοοορίου IS6M. σύνοιδι πάντιυς χαί ή ύμιτέρα στβασμιώτάτη ήμίν Τής ύμιτίρας Αιιοτίττ,ς χαί πχνσα.’.αστου μοι παναγιότης, δτι τΑ σκάνδαλά «ίσιν έπήριιαι τού Αρχιπαναγιότητος ό έν Χριστφ ταΐ^νδς άδιλφδς χάχου χαί μισοχάλου τών Ανθρώπων έ/θρού. τού t ό Κύπρου Σβγρόνιος. πολυΐιδώς χαί πολυτρόπως τήν Αγίαν χαί έν.αίαν d. ΙώαροΜΜΜ rceÎMMW Komtrat * 1869 xprilio 19 moii 1. Τψ έν χυρίφ Αγατ.η-.ψ Αδιλφφ χαί συλλ<:τουργφ C «ιμένου τού γράμματος αύτής, ή χγιβτάτη σύνοδος αύτδ τδ συμφέρον τής άγιας τού Χριστού έχχλησίας τψ Γ.αναγιωτάτψ οΐχουμαν.χφ πατριάρχη χυρίφ Ι’ρηύπ' δψιν έχουσα χαί ύπδ τής αμτής έμφορουμένη γορίφ χα! πόση τή παρ! αύτδν ίιρφ συνίδφ i, Αγιβιαγάπης πρδς πάντας τούς όμοδόξους Αδιλφοϋς, ίλλητίτη σύνοδος τής έχχλησίας πάσης Έ*σσίας πιριέπουσα τδν χδιλφιχδν έν Χρισστφ Ασπασμόν ιύχιται νάς τι χαί ρουλγάρους, χαίΡήχον έαυτής ήγιίται Ινα έχφράση ένώπιον τής ύμιτέρας παναγιότητος κα! τών χχίρι-.ν. Χαλιπδν καιρόν διέρχιται νυν έ, μιγάλη έκκλησία μινών τής πιρ! αύτήν συνόδου τήν ιΐλιχρινή αύτής πιρί τούτου γνώμην έν χάση Αδιλφιχή παρρησίφ.. τή; Κιανστα,τινουπόλιως. Αί έν αύτή από τιν«ν ήδη 1. Πρδ παντδς δέον Γνα έν τή λύσιι τού έ/.χ-η· έν; αυτών έχ τού σϋτβ χαλουμίναυ έλληνοβουλγαριχού σιαστιχού έλληνορουλγαριχού ζητήματος χι-.ραγβγώέχχλησιαστιχού ζητήματος πηγάζουσαι χαί τό μέν παΛυναζόμιναι, τδ δέ αύδις χρατυνόμαναι συγχύσιις μιώα ύπδ τής ΑληίΗίας χαί τής διχα -.σύνης. Κατά χμί ταραχαί χχτά τδ φαινόμινον προέβησαν ήδη ιίς δέ τήν Αλήώιιαν χα! τήν δικαιοσύνην t οίκουμινιχδς · πατριάρχης έστϊν ό νόμιμο; ποιμινάρχη; κάντβν τών . τδ έπαχρον. Άγγιλλόμιχάι δέ διά ι-.ολυαρίθμαιν όργάνιαν τού τύπου ώφιιλον ώς ιίχός Ινα ώσι γννσταί έν τή κνιυματιχή αύτού ποίμνη όρδοδόξών ρουλγάχα: τή Αγικτάτη χάση; Έιοσσία; συνόδφ, Αιιποτι pwv, χέχτηται δέ ώς πρδς αύτούς Αδιαφιλονίκητα Ιιραρ/ιχά δικαιώματα. Όίΐιν, έάν οί βούλγαροι Ηίμποιούσαι αύτή ρα»-υτάτην μέν. βλίψιν, ιίλ'.χρινιστά_ λ»σιν δχνς t οίχουμινιχδς πατριάρχης κοιήτη αύτοίς ' την δέ φυμπαίΗιαν πρός τήν πάσχονσαν όμόδοξον έχχλησίαν καί τον ποιμινΑρχήν, ο τοιάσδι ή τοιάσδι παραχώρί,σιι; καί παραιτηώή ώς rr.u Ανώτατον αύτής TV. χρδς αυτούς τινών οίωνδήκοτι ή χαί πΑντών τών Άλλ’ δσφ ισχυρά καί ’ Αν ήσαν τά αισθήματα τή; ό·.Χαι«»μΑτ·ν αύτού, δύνανται ούτοι χαί όφαίλουσι θλίψιβς καί τής συμκαθιίας αύτής, ή Αγιιντάτη σύν μόνην τήν αύτού παναγιότητα παρί τούτου Ινα χ<οδο; μέχρι τούδι ούδαμώς έδικαιοϋτο τδ καθ' αύτήν δοφς άποταθή πρδς τήν ύμιτέραν παναγιότητα δι' «τιύβσιν, ούδόλώς δέ ίΛ τής βίας ινα Ακαιτώσι τούτο Πρδς δέ ό οίχουμανιχδς κατριΑρχης οίφήλοτι λόγου ή γράμματος, φοβουμένη μή τδ παρ αύτού. διχαιούτα; Ινα ποιή τοίς βουλγΑροις παραχιορήσαις, τοιούτον δόξη έπέμβασί; τις ύπ' αύτής-ci; τάς ισώοϊας Αχαγνιχριζιι δίκαιος ή Αναγκαίας' διχαιούφΧι ΛΚτίχά; έπαρχιαχάς ύποί*έσΐ:ς τής ύμιτέρας παναγιόμάλιστα έξ οίχιίας προαιρέσιβς Γνα Αναγνβρίσή χαί Ι^Τος, ηϋχιτο. δέ μόνον τφ χυρίφ Γνα πραΟνη τά τήν πλήρη Αναξαρτησίαν τής βουλγαρικής έχχλησίας, άνΐ'ρώπινχ πάθή τά χυμαίνοντα τήν Αγίαν αύτού έχχλησίαν', συνιτίση τά παρήχοα χα! δυσηριστημίνα τής τέ·ς Απ' αύιού έςαρτιαμένης, ώς Αναγνώρια* ποτά τήν Αχ αύτού Ανιξαρτησίαν τής^ίίασσιχής έχχλησίας, ■ αύτής τέκνα, φβτίση χαί χαθοβηγέ,ση τούς ποιμένας αύτής πρδς παντιλή αύτής ιίρηνοκοίησιν. Ήδη δέ τής ύη δέ τής έλΑηνιχής- Αλλ’ Αναυ τής συγκατα^σΐώς καθ' ήμάς σσνόδου προσχαλουμένης καρά τής ύμιτέ-'' τής αύτού παναγιότν,τος καί χαρά τήν -Ηληοιν αύτής ρας παναγιότητος, έχθιμένης αύτή μιτά τών Αλλών• οί ροόλγαροι ού δικαιούνται Γνα λΑβιασιν ή ΑρπΑσιΗι παρ' αυτής χάν β τι έχιδιώχουσι, πολλφ δέ έλαττον ίιραρχών έν τφ σιβαστφ αύτής γράμματι τάς θλκδικαιούνται ένταλώς μέν Ινα παραιτηώώσι τής έχχληριράς πιριστάσιις τής καθ’ ήμάς μτγάλης έχχλησίας σιαστιχής έξαρτησί·; Αχδ τού Ανώτατου αύτών χαί ?άς πρδς άκοσό^ησιν αύτών κροτάσιις αύτής, κοιμανΑρχου, οίχχιοέι/ώς δέ Αχοσπασή^σιν Αχ αυ• προσχαλουμένης, φαμέν, Γνα Αποφανθή πιρϊ τού άντι• χη tie *naîb‘iirr~ α Godioae exlubil* μ differt (JUM fcobetat apud '’xUiphn na. t- f>t. P- M-V l oxciu βκχκκΜ. Toaoa XLV. 17 as» SYNODI CONSTANTINOPOLÏTANAE, IMO-1878 TOO, Soap tv ήν ήδη σχίσμα οί U βοόλγαροι, net* j «MCV Ας Αρχή πρδς τήν περεκτέρΑ xai όριστιχήν τούς έχχλησιαοτιπούς κανόνας, Αναποφοόανβς "όθοεν- συνδιαλλαγήν μεταξύ τΑν έλλήνεεν χαί βσυλγόριεν, ρούντο Αν σχισματικοί. Άλλ' Αφ' έτέρου Αδύνατον, ματΑ νόεεν Αμαιββίεεν παραχΜρήοοΑν ta τή βέσει πλή xta τήν αύτήν Αλήθειαν ta διχεκοσύνην, tv· «»» ‘ ρους διχαΜαύεής ta χριββεήαεής Αγόκης. A. Τ)·σν Γ Αφαρφ τήν αέχουμτνιχήν σύνοδον, «ίς ής τήν πρίσεν ή «ώτοΟ παναγιότης έποφασξοι tv'AvraSf τέ έχχλησιαστιχέν έλληνοβουλγαριχδν ζήτημα, ή Αγιε»τότη σύνοδος κεφαλείασυσα τΑς «σλυεφίθμους δυσχερείας, είτινες βΰνανται tva ΑααηηθΑσιν έν τή συγχαλέα« xai τή συστόσκ τής τοιαύτη; έξ έπισχόπαν διαφόρεεν χεερών συνόδου, έφοέλοι ίνα μή παρεκχακήση τούς φόβους αύτής μή ή οίχοιιμενιχή κύτη σύνοδος Αντί μέν τής «ίρηνώαοας τής έχκλφοίας ^ένηται Αφορμή σίΜπηθή, δτι ένςοι, tîkv μή πόντος, t»h πόθενν VA» βουλγάρ·ν, ούς διαβηλούσιν ένώπιον τού οδιοιιμενινηΟ πατριΑρχου, «Μ πόθοι εύλογώτβνοι, βόβιμοι, νόμιμοι, μ! δτι, έπομένβς, ή αύτού παναγιότης ιεροσχαλΜτνυ ύκ’ αύτοΟ τοΟ κοιμαντοριχοΰ αύτής καθήκοντος tv· κατά τδ ένόν ίχανοποιήσρ τούς πόθους τούτους tv όνόματι τής χριστιανικής δικαιοσύνης μ! Αγόπης, πρδς ειρήνην ta έπ' Αγέφφ τής «κυματικής αύτής ποίμνης· δσφ A4 μβίζφν, τοσούτφ Ισιοι κοείττνεν ή ίχανοποίησις αύτΑν. ή 9. Κατό τήν γνώμηντής όγιεντότης συνόδου, ού μόνον τό συμφέρον τής όρθοδόξου έχχλησας έν γένος Αλλ4 καί αύτΑν τβν βουλγόρινν τά συμφέρον Απαιτβί, βπεες μή έπιδ'.ώκεεσι τήν τελείαν Αποχώρισιν Από τού οίχουμενικού πατριόρχουκαί τήν κλήρηέκκλησιιιστικήν Ανεξαρτησίαν. 1 Έάν <Α βούλγμροι Απειέ λουν ^ςον κρότος, Ας ΑποτελοΟισιν οί Ρώσσοι καί ol χότοιποι τής Έλλόβος, ή δπαρξις τότε αύτοπεφόλου βουλγεφιχής έχχλησίας ήν iv ta ιύλογος χαί Ακίνδυνος, ίτ» εύχόλεες δυνεηεένης ίν" Απο φυγή π<σαν σύγχρουσιν μετό τΑν λοιπΑν, τών έν έτέροις χρότεσιν δρθοβόξεεν έχχληοιΑν, έχη 84 έν τφ (Βίφ κρότει ύπέρ έαυτής Αείποτε οίονεί έρεισμα παί ύπιρίσπισιν. Άλλά νΰν, βτε ή χρούποτιθεμένη Ανεξάρ τητος βουλγαρική έχχλήσία παί ή έλληνιχή, ήτοι ή τής Κβνσταντινουπόλεενς, ύπόρχουσιν' έν τοίς όρί«ς τού αύτού κράτους, τά 84 μέλη έχατέρ·» έν.πολλαίς χώραι; δλυες συναμεμιγμένα τυγχόνουσιν, ei πρδς Αλλήλας Αμφοτέρεεν τΑν έκχλησιΑν συγχροόαο ς ήσαν 4ν Αναπόφευκτοι, όνδρες δέ κακόβουλοι χαί τής ίρθο8οξίας πολέμιοι 'ήδύναντο σχοπίμβς ίνα διεγείρΑσιν ή ύποθόλκωσι τάς τοιαύτας συγκρούσεις παί έπεεφελΑνται αύτΑν πρός ίδιους σκοπούς, πρδς βλέβην καίί έξουβένωσιν τής όρύοδοξίας, πρδς ένίσχυσιν φού με- c ταξύ έλλήνιεν χαί βουλγΑρονν μίσους, ή 8έ βουλγαρική έχχλήσία, έγπατεΑελειμμένη αίς έαυτήν, ούκ Αν ήβύνχτο Τνα εύρη έν δειναίς περιστΑσεσι παρ' ούβινδς ύποστήριξιν χαί ύπερΑσπισιν. Εί 8έ τούναντίον ήρχούντο οί βούλγαροι έπί Αξιολόγοις μόνον παρά τού οίκουμενιχ-.Ο πατρ-.Αρχού πειραχεερήσεσι, δυναμέναις μέν 8π«ς ίχανοποιήσεεσι τούς δικαίους αύτΑν πόθους, διδούσαι; δέ τή έκχλησίφ αύτΑν δψιν Ανεξαρτησίας τινός, έμενον βέ έν τή ίεραρχιχή ίνΑσει μετέ τής έχχλησίας Κωνσταντινουπόλιεες καί τή Απδ τής αύτού παναγιότητος έξαρτήσει, έν τοιαύτη περιπτΑσαι ή Αμοιβαία έχθρα μεταξύ τΑν έλλήνεενιχαί βουλγέρεεν μιχρδν χατέ μικρόν πατηυνΑζετ’ tv, αί δέ πρδς Αλλήλους συγκρούσεις έγίγνοντ" tv σπανιΑτεραι, καί β«· δίαας χατέπαυον* Αμα 84 ή τε έλληνιχή καί βουλ γαρική έχχλήσία, συνδεδεμέναι τή ένότητι τής κίστεεες καί τής Ανεετέρας (εραρχιχής Αρχής, πέντστ' Αν εύρισχον ΑμοιβεΑχν ύποστήριξιfiv άάϊ ποιναίς . ΒυνΑμεσιν Αντενήργουν χατά τΑν παλεμίεεν τής όρθοδοξέας. 8, Ή όδδς πρδς τήν τοιεώτην συνδιαλλαγήν τΑν βουλγέρεεν μετά τού οικουμενικού «ατριΑρχου, πρός τήν τοιαύτην, φαμέν, Ιεραρχικήν ένεεσβητής βουλ γαρικής μετέ τής μεγάλης έχχλησίας τής Κεενσταντινουπόλεεες, χατά τήν γνεέμην τής ΑγιεετΑτης συνόδου, προύπεδείχθη ήδη Αφ' ένδς μέν έν τή Απδ ίουλίου 1Μ7 έτους παρ' αύτής τής αύτού παναγιότητος, τού νΰν οίχουμ*νιχοθ πατριιΐρχου Γρηγορία,, διαχαραχθέντι αχεδίφ, Αφ* έτέρου 84 έν τφ σχ«8ίφ τψ παρ^υσιασθέντι τή αύτού πανεαρότητι εδς έχ προσ ώπου τΑν μετρίεεν βουλγόριεν καρό τού πρώην Φιλιππουπόλεεες μητροπολίτου Παίσίσυ. Άμφότερα τΑ σχέδια τούτα έν τοίς ούσιώδοσιν δροις έντελΑς ταύτίζονται, διαφέρουσι δέ μόνον περί τινα «αδέκαστα, Ασύμφορα δσπούντα έκεϊτέροις ίδίφ,ταίς μέρεσιν. Αύ- τοί δή ούτοι οί ούσιόεδεις 8ροι, κοινοί τυγχόνοντες έν Αμφοτέροις τοίς σχεδίοις, 8ύνανται tva χρησιμεύ- πρδς μαέζονας Ιτι έν αύτή ταραχές παί βιχονοίας, έντί δέ τής προοδοοΜμένης Αφαλτέας έχανέγχή μόνον βλέβην. Οί βούλγαροι, U» τδ ζήτημα λυ*ή ύπέρ τού πατριϊρχου, παί οδχί δκέρ αύτΑν, ένδέχτται tva μή έποδέζτονται τήν λιέσιν τής οίχουμονικής συνόδου, τότι 8έ ηρία λυπηρότατα γαγονότα έπαχολουδήσουσιν ■ ή μέν σύνοδος διακηρύζιι τούς βουλγέρους σχισματι κούς, ό 8έ οικουμενικός πατριάρχης 8ιέ τήν έπόσχισιν τΑν βούλγέρπν λίαν έπαισθητήν έπΑλτιαν, συν- έμα δέ παί π*σα ή δρδύδοξος έχχλήσία έναγχασθήσατα: ταύτην τήν μτγίστην ΑπΑλκαν ίνα ύι.νστή. Ε: 8έ χαί συμφτονήστοσιν οί βούλγαρσ: ίνα έποδέξπνται τήν λύαιν τής οέκουμτνιχής συνόδου, καί π«ρ μή ικανοποιούσαν αύτούς, ή Αποδοχή αύτη Ισται οίονκ! βοβιασμένη καί ήκιστα φορέγγυος, <τ· χρατύνουσα έν αύτοίς τό πρδς τούς έλληνας μίσος, έν πρΑτη 6' «ύ· χαιρίφ πέλιν έναφανήσοντα: ai πρόττρον χαί μοίζοντς έτι βκνέζτις χαί ταραχα! μτταζύ Αμφοτέριον. Αλλ' ού κολλΑ κρτίττον, τί ή αύτού παναγιότης, μέ, άναμένουσα τήν οικουμενικήν σύνοδον, αύτή προσπαθήσει (διότι τό έν λόγφ ζήτημα μερικό, έστιν αύτής έπαρχιαχή ύπόθεσις) tva Ιλθη εις συμβιβασμόν μετά ιών βουλγέρεεν, δν ή τε αύτού παναγιότης κα! έκείνοι ήδύναντο tva Αποδέξεενται έξ Αγαθής ιουλήσεοις ; Καθ' ήμές i συμβιβασμός ούτος ήν 1ν χα! στερεός xai φερέγγυος χαί έφετδς παίση τή τού Χριστού έχπλησίφ. 'Εχθεμένη τοιουτοτρόπεες, έλευθέρβς χαί εΐλιχρινΑς, τές ιδίας σκέψεις ένώπιον τής ύμετέρας Αξιοσεβέστου χαί λίαν Αγαπητής έν Χριστψ Αδελφότητος ή ΑγαπΑτη σύνοδός πόσης Ρεεσσίας εΰελπίς έστιν, δτι αί σκέψεις αυτοί, εί καί τινες αύτΑν ΐόξειαν ού κόντη συνψδουσαι πρδς τάς τής ύμετέρας παναγιότη τος, τιύξονται τής Αδελφικής αύτής Αγόπης, μεθ' ής έξεφρόσθησετ» παρ' ήμΑν, χαί δτι έν πόση περιπτώσει ή ποιμεΑρχιχή σύνεσις τής ύμετέρας παναγιότητος, ή πείρα καί ή Βιχεκοσύνηύ αίτινες γνεεσεαί είσι παντί τφ χριβτιανιχφ χόσμφ, εύρήσουσιν έπί τέλους τδ δυνατόν τής όρψτιχής λύσεεες τού έν λόγφ σπουδαιοτΑτου καί τοσούτον πολυμόχθου έκχλησιαστικού ζητή ματος πρδς κοινήν Ιχανοχοίησιν, είρέ,νευσιν χαί χορόν D πόσης τής όρθοδόξου έχχλησίας. . Κύριος 84 δ θεός, δ έν ηριόβι δοξαζόμενος, φεετίσειε καί ένισχόσειε τήν ύμετέραν παναγιότητα τή ασθενεί αύτού χόρτα, τηροίη δέ αύτήν χαί ήμός ta κέντα τΑ τέκνα τής όρθοδόξου έχχλησίας έν τφ Αρρήμτφ συνδέσμφ τής κίοιεεες, τής έλκίδος χαί τής χριστιανικής ΑγΑκή^ κόντοτε, «ίς δόξαν τού παναγίου αύτού δνόματος. *Εν Πετρουπόλει, 1* Απριλίου 1ΜΘ έτους. Τής ύμετέρας «ορικοθήτου ήμΓν ta Αξιοτήιου έν Χριστφ παναγιότητος οί ΑγαπΑντες έν Χριστή Αδελφοί t Ίσίβεερος μητροπολίτης Νοβογοροδίας ta Πέτρουπόλεε*;. t 'Αρσένιος μητροπολίτης Κιεβίας χαί Γαλικίας, f Βασίλειος Αρχιεπίσκοπος, μέλος τής όγιατότης συνόδου. f Μακόριος Αρχιεπίσκοπος Λιθουανίας ta Βίλν,ς. • t Νεκτόριος Αρχιεπίσκοπος Χαρχαβίας καί Άχτήράας. SYNODI CONSTANTWOPOUTANAE. ' 1MO187S MS NeppMuaat οοοΜαα ΗαίΜίβα* 1869 aprih· 7 19. Έν ΑΑήναις, τή ζ" Απριλίου IMS. .. . «Ρ·τ. 10061. διαχπ. 909. ούβί Λ χαώολιχής έχχληβίας, έν ή ολκ έστιν ΐ< ίλλην, Αλλ' ήμώς κάντας έν οώμα X Ααβχόσπαστον καί Αδιαχώριοτον, Ιπηοα^ήμΑς, δτι κολλώ χα! όλέΑρια, ώς μή ώραλιν, iv μέορ τών Τψ παναγιώτΑτφ χα! ΑβοτΑτψ Αρχιαπισπόχφ παριλημέναν ήμίν iv Χριστψ Αβαλφών τούτααν ύπ' Κώνσταντινουπόλΐώς χα! οίχουμχνιχψ κατριΑρχη «*> έχΑρών έσκάρησαν ζιζάνια, τοοούτον αύτούς Από τού ρίψ χυρίη» Γρηγορίφ χαί τή πςρ! αύτύν Αγι«ατΑτ| χναύματος τής ΑγΑπης καί τής Αδαλρότητος τής Αγίας βυνόδψ, ή ίαρΑ σύνοδός τής έχχλησίας τής ΈλλΑβος μητρδς ήμών ίκχλησίας Αποχλανήσαντα. Πάνταν ούν τούτών ένοχα χα! ή ύματέρα Αοιοτάτη τδν ίν Χριοτψ τψ Ατψ Αδαλφιχύν Απονέμτι Ασπασμόν. ΤΑ Απδ τής βτχΑτης δαχαρ^ρίου μηνδς χα! έτους χαναγιότης ματΑ τής χ«ρ! αύτήν Αγιβτάτης συνόδου, ΑπολΑόντος γράμματα τής ύματέρας ΑαοτΑτης παν- έμφορουμένη ύχδ τού χαναρχαίου τής μιάς Αγίας αγιότητο; καί τής Ktfl αύτήν ΑγιατΑτης συνόδου χαΑολιχής χα! Αχοστολιχής ίκχλησίας χναύματος, καί ύχτίαις χ·ρσ!ν έχαμίσατο ή σύνοδος τής έχχλησίας έλαυνομένη ύχδ τού συναιοΑήματος τής χαλκιάς πρδς τής Ελλάδος, καί ματ'έπιστασίας διαξαλΑούσα πάντα τους Αδαλφούς τούτους στοργής χα! αύ«γγ«λιχής Αγά πης, πάνυ όρψώς τα καί συνατώς Απαψήνατο, ότι μχτΑ τούτα, λύπην Αρκτον έλυπήΑη έπί τοίς τών iv Χριστψ _______ _____ παρισχουδάσηαν ήμίν τέκναν βουλγάραν Λήιώαασιν,τΑς γανομίνας ήβη φιλαβίλφους παραχαψί^αις, ώς τού ϊ^τίνας β··ά τα τδ Ακολαλυμένον αύτών καί Αόριστον, ζητήματος δντος χκΑαρώς έχχλησικστιχοΰ, έχχλησια- ού μόνον πόση ίχχλησιαστιχή νομοβασίμ Αντίχιιντπι, Β στιχώς δέον έστ! χαί λυΑήναι. Ούβίν Αρα χανον.χώς βύναται ioiHjvai ή. παρπχωρηϋήναι “ τοίς ** όρΑοδοζα; σταρούχται, καταμαρτυρούμενοι τούνταύΑτν, δτι αισίν βουλγάροις, δίχ' Αποφάσεως οικουμενικής συνόδου τής χαχόλου όρΑοδόξου ανατολικής τού Χριστού ίκχλησίας. Απόρροια πλάνης τινδς μάλλον ή Απαύγασμα χρι Κατά χαΑήχον β"· ούν μέγιστον χαί ή τής γεραρΑς στιανικής συναδήσΜΚ ««! Ανάγκης. . 'Ελλάδος όρβόβοξος ίχχληοτα, εΐ ποτέ, βεού εύδοκίφ, Πλήν Αλλ' ούχ ήττον χατίΑλιψαν ήμών τήν χαρ δίαν πα! ή ύπδ τών άβαλφών ήμών τούτνν έχβηλου- συγχροτηδή' αύδ-.ς μετά τοσούτούς αιώνας σύνοδος μένη βιχγχγή πρδς τήν γαραράν ιδίως έκαίνην έχΐ οικουμενική ix τής χαΑόλου όρΑοβόξου Ανατολικής χλησϊαν, Αφ' ής τήν πρώτην αύτών πνευματικήν τρο έχχλησιας, Ασμίνεες Ασπάζεται χα! τήν γνώμην χα! φήν έβήλασαν πα! παρ' ή^ Αμέσως τό τού χυρίου τήν χλήσιν τής ύμετέρας ΑοιοτΑτης παναγιότητος, tva, Ίηορύ σωτήριον αύαγγέλιον έδίξαντο χαί πάντα τΑ χαβόυσιάσασα αύτή χα! άύτη, ουνταλέσή, κατά τδ αύτή ένδν, είς τήν τής πίστε»»ς στερέαεσιν χα! πρδς συμφυή χα! συμκαρομαρτούντα αύτφ πλαοναχτήματα τήν τού όρΑοδόξου πληρώματος Αδελφικήν ένότητα, χαί αύοργττήματα συμπαρέλαβον. Ού μήν ΑλλΑ χα! ή ούχ! μόνον βιέ τάς ίκχλη- χατά τούς Αώους χα! (ορούς κανόνας, ούς μετά πάν των τών πιστόν τού όρΑοδόξου πληρώματος Απαρασασι αστικές αύτών διακονίας, iv α!ς δίκαιον χρήσδαι τή έΑνιχή αύτών γλώσση, ΑλλέΡκκΑόλου έκβηλουμένη λεύτους τηρεί χα! φυλάσσει, ώς τήν βεβαιοτέραν άγ ύχδ-τών έν Χριστψ Αδελφών ήμών τούτων Αχέχδεια κυραν, ήν οί πατέρας ήμών έγχατέλιπον είς σωτηρίείν. Αλλά πα! χάσης πρακτικής σημασίας χα! έφαρμογής ___ _ . , iv ή. ό τού κυρίου ί Κατάχαυομένη βέ τού λόγου ή ΕαρΑ σύνοδος τής πρδς τήν έλληνιπήν γλώσσαν, καί C δίοό ήμών Ιησού Χριστού ύχδ τών αύτού Αποστόλων έχχλησιας τής Ελλάδος, où παύεται νυχτδς χα! ήμέρας δοομένη, tva ό Ααδς τής «ίρήνης δψη aim σύνοσιν χα! γνώσιν αύαγγαλιχήν αίς ταχαΐαν χα! φιλΑδαλφον λύσιν τοΟ ήβη τήν ύρΑόβοήον έχχλησίαν συνταράσσοντος ζητήματος χαί έπιχαλουμένη τδν κύριον τού ουρανού χαί τής γής, δπβς ένισχύη χαί χαρίζηται τή ύματέρρ ΑαιοτΑτή παναγιότητι χα! τή π»ρ! αύτήν ΑγιντΑτη συνόδφ έτη β τι μήχιστα χα! καταΑύμια, χαί βιαταλα! τής ύματέρας ΑαιοτΑτης παναγιότητος χαί τής Χ»ρ! αύτήν ΑγιακΑτης συνόδου iv Χρ.στψ Αδαλφή έγράφη χα! έχηρύχψη σεετήριος λόγος, έν ή ίΜβξβν χα! συνέγραψαν οί σοφώτατοι χαί άγιώτατοι τής ίχχλησίας πατέρας, έν ή, ώς έν άχενώτφ Αησαυρψ, άπεταμιεύΑησαν αί τής χίστεως είς σωτηρίαν Αλή θειας χα! αύτή θύτη, λέγομαν, ή βιάΑασις αύτών χαραπίχραναν ήμών τήν χαρδίαν, πεπεισμένων δντων, δτι ούχ οίδασιν οί iv Χριστψ ήμών ούτοι χορισχούδαστοι Αδαλφο! χα! τίχνα, ο!ον τής ιδίας αύτών Αναπτύξΐώς έλατήριον ΑχοβΑλλουσι,'τήν βασιλίδα ταύτην τών γλωσσών ούτνς έΚτοδιοπομπούμανοι. Σίη χώοι δέ τούτοτς χα! ή τών έν Χριστψ Αδαλ( φών ήμών τούτον Ανταυαγγολιχή τΑσις πρδς ρυλατιχήν διΑχριοιν τού ένδς όρΑοδόξου πληρώματος. Αντίοτραταυομένη α!ς τδ ΑληΑίς χναδμα χαί τδν φιλάνΑρχπον σχοχδν τής μιβς χα! Αγίας τοΟ Χριστού χα! φίλη έγχΑρίιος b ΑΑηνών βαύφιλος. πρόαδρος. b Πατρών χαί 'Ηλαίας Κύριλλος. Ακαρνανίας χα! Αίτταλίας ΓαρΑσιμος. f b ΊΑΑχης Γαρριήλ· Ό γραμματαυς Αρχιμανδρίτης Άβέρχιος Λαμπ!ρης. + t. Rttpetutu» ttckiet Hfntgnrlaehicat 1809 «ortii 19 94. . Παναγιώτατε δέσποτα. ■~'χ Άναγνούς καί βιφλβών μ*»' βσης έπιστασίας χα! Ακριβούς ίνστάσεως τΑ διΑ τής Από «' τού καρικκεύοαντος μηνδς φ^ρουαρίου τρισεβάσττυ pci έπιστολής αδτής διαβιβαοΗντα μος μη* τών ίπισυναπτομένων φυλλαδίων, δηλωτικών τής ύ«δ Ακροστοιχίβα τής παναέπτου μοι πα! Αναντιρρήτως ποινή. ώς *τ»ιλ», φετνή .. διαφημιζόμενε; ί«ρ<ς Απαντήραως.τής^τσύ Χριστού - ήμών μάγΑλης ίκκλησίας «ρδς τ* ««Ρ* τής ‘^ψήλ* Πύλης Αρτίως ύμίν περ! τού βουλγκρεχού ζητήματος «ταλέντα έγγραφα, κβΐ έχιβασιζομένης, ·€ έ^ος *1·«!», * · Dix! τοίς ίεροίς πανότιν χα! αμεταΗτοις ΑχραβεΙντεες Αγίοις συνοδιχο!; βόγμασι, σπεύδε», παναγτώτατέ μοι δέσποτα, ύχτίαις κροορήσασιν Αποβούναι ίλοψύχεκ τφ ίερφ »ρόνφ τής οίχουμανιπής ίχχλησιαστικής Αρ χής τής ύματέρας παναγιότητος τδν έρανον τής ίχ κέντρων ψυχής χαί χκρδίας Ακεράντου εύγνωμοσύνης ήμών, Γρηγορίου, λέγω, τού οικουμενικού χατριΑρχου, τΜ Μ τή Αψηλή τΑ νύν Ιιραρχιχή τε χα! χατριαρχιμή . Ημ> προϊσταμένου, χα! ύπέρ τής τού Χριστού 'μεγάλη; έκχλησίας χα! !«ρ<ς χριστιανικής πίστοω; τρανώς ένδειξαμένου τδν ΑχαταμΑχητον χα! Ανεκλάλητων ΑνέπαΗν ζήλον, κρδς Αχέραντον σεμνό- SYNODI CONSTANTINOPOUTANAE. 1860-187S 963 χρέκεκν Ml otevicv τΑν έπίΑβάαματος τής δμετέρας πχνχγιότητος τοιαύτη μάλιστα πφστάΜΐ παψαΑν, ούχ ήττον U ύπβχλινέστατις βοόλα; Ml πάντη ?«? *· *ρ ύχ τής βρΜοξίας *β γλαΑ χιt 4 Ούγγροβλχχίας 3M μλ* " la μ,ρτίου 186», Βουκουρέστ-βν. βαφνιύσηιν μΙ ηρανοτίώιν ύποστηρίξκιν! ΤαΟτα μέν έπί τοσοΟτόν έγώ Μ μέν· μετά βαβντάτου at * ί· *μΙνμ* StrHeat. 186» mail 10 22 .. ,. ApU δη χαί ήβη Ηλιι έχτιμήααι λίαν σπουβαίβς τήν χατάστάσιν τών πραγμάταν, χαί δίδουσα λύσιν βικαίαν «ί; τό tv λδγφ ζήτημα ·4λιι κάμιι, «τι 4 ?ί<»λγαρικδς λαός νό μϋνή σταδαρός καί Ακράδαντος είς τέ,ν πρβτ. »468. Sitnr.. 633. Παναγιάταη. Αγίαν ήμΑν Αρησχιίαν. Είς τήν σφαστήν έπιστολήν τής όμιτέρας καν * Ημείς έπιδυμοΟμιν δχνας βιαφυλάττηται χα! ή αγιότητας Απδ vcp«rrv^ φιρρουαρίου ένιστΑτος (τους, μίτ i τής δποίας ιύηριστήΑητι νά μοί πέμψητε Αντίτυπά τινα Ισχύς τής δρΟοβόζου έχχλησίας, τοΟ»’ δκιρ γίνιτχη φυλλαδίαν d; τήν έλληνικήν καί γαλλικήν γλΑσσπν, έέν βιατηρήται ή μιταξύ τών όρ»οδδξ·ν λαών Αγάπη διαλαμβανδνιαν τό λαβόντα χάρον έχ μέρους τής ) χαί ή ένότης τΑν δογμάτων. Άλλ" βσον Αφορβ τδ διοικητικόν μέρος τής έχχλησίας, φρονοΟμιν βτι τοΟτο μεγάλης έχχλησίας περί τοΟ ζητήματος τοΟ Αποχω ρισμού τής βουλγαρικής ίιραρχίας, καί ιίς τήν δποίαν δύναται χατό τός Ανάγκας νό ένακτυχόή, καί βύνανέπιδνμιίτι 4κ·*< έκφράσ· τήν γνάμην μου άς ορός ται νό ίπιτρέψειαιν «ις λαόν, δστις έπιόυμιΐ νό έχη όρχιιρτίς, οίτινις ά; τέχνα αύτοΟ τοΟ λαοΟ ήότλόν τδ ζήτημα τοΟτο, Αποκρίνομαι * 'Οτι Ανέφάνη τό ζήτημα τοΟτο, ήχδλουώήσαμιν διαβόσκ ϊσ/υρότιρον τδν φ«τισμδν έν τή ίδίφ αύτοΟ αύτδ μιτό προσοχής μΙ έπιδυμήσκμεν βπ·ς λυδή, γλάσση. Ή δέ ένότης τΑν δογμάτβν Ηλιι ένόνι; * πέντοτ πόντος τούς όρόοδόξους όρχιιρϋς πρδς τήν ούχί πρδς βλάβην, Αλλά πρδς όφελος τής όγιαςήμΑν όρβοδόξου έχχλησίας χαί θρησκείας, καί βπ·; συνιτή μιγόλήν έχκλησίαν, τοΟό’ ίπιρ όίλιι διατηρι! τδν οΐχονμινιχδν πατριάρχην ιίς τδ ύψος τής Ησκις τις χα! δικαία λύσις αύτοΟ τοΟ ζητήματος άφαιρέση Axi τούς έτεροβδξους τήν δύναμιν τοΟ vi σπιίρωσι αύτοΟ, ίνα έπαγρυπνή fy' βλης τής έχχλησίας χατά μέ τός βφβ'.δυμγίας αύτΑν διχόνοιαν μεταξύ τΑν όρϋο- τούς κανένας τών συνόδβν, οίτινις προσδιόρισαν τό βόξαν λαών. Αλλ * «ϊίομιν βτι δέν έχρινογ μέ χντΟμα δρια τής όρχής τοΟ πατριάρχου Κονσταντινοιιπόλιιας. ΛηλοχοιΑν τή ύμιτίρφ καναγιδτητι τήν τχκιινήν άτάραχον τοισΟτον Αντιχιίμενον τοσαύτης σπουδαιδτητος, χαί χατά τδ χρονικόν τούτο διάστημα άνιμί- μου γννμην πιρ! τοΟ ζητήματος, δπιρ ιύηριστέ,όητι διό τής ôvw Ρηόισης έπιστολής ύμών νά μοί προχόησαν «£ς τό W« πράγματα πάδη Ανδράπινα, χαί ζήτημα έκχλησιαστιχδν μιηφέρδη ιίς στάβιον πολι τιίνητι, χαραχαλΑ ταπιινΑς τδν κύριον ήμΑν ΊησοΟν Χριστόν δπιις χαρίση ιίρήνην τή έκκλησία αύτοΟ, ίνα τικόν, δι" δπιρ σφόβρα λυπούμιόα. Τδ συμφέρον τής έχχλησίας χα: τής Αγίας ήμΑν ! οί πιστοί χριστιανοί όναμαρτήτ»; έν τψ αιών: τών βρησκιίας έν γίνει Απαιτεί, Αστι τδ ζήτημα τούτο νά χοσμικΑν ταραχών καί άναρρατμών δύναντα: νό «ύ*σι σωτηρίαν ιίς τδν ίιρόν κόλπον τής ορθοδόξου λυόή δι * Αμοιβαίας Αβιλφικής συνιννοήσιβς χατά τάς ρ« Αρχός τής όρδοδόξου έχχλησίας. Είναι πλέον καιρός έχχλησίας, ήτις όμοίνς χαί όιχαίοις όγχπ? τούς τι δπως τό ζήτημα τοΟτο έπαναφιρΦή ιίς τήν άληδή Βουλγάρους χαί τούς σέρβους, κα3ώς χαί τούς γραιχούς. Συνιστών έμέ τι χαί τδ ποίμνιόν μου ιίς τός άγιας δβόν χαί λάρη λύσιν, Ινα παόσωσιν αί βφδιουργίαι χα’. χατακραΟνόή δ έρι *ισμδς τών πνιυμάτβν έν ιύχός τής ύμιτιρας παναγιότητος, διατιλώ μιτό pa^uτάτου σφασμοΟ χαί άφοσ.«σ·«ς τής όμιτέρας παντφ λαφ. αγιότητος ταπιινός δούλος. Έχομιν έν τή ίατορίφ άχοδιίξιις δτι ή μιγάλη '0 άρχιιπίσχοπος Βιλιγραδίου μητροπολίτης τής έκκλησία προσηνέχΐΗ) πάντο» φρονίμβς χαί συνιτΑς πρδς τούς λαούς, οίτινις έφντίσόησαν παρ' αύτής διό Σιρβίας Μιχαήλ. Τή 10 μαίου 186», έν Βιλιγραδ.φ. τής δρ^οδόξου χριστιανικής κίστίώς, καί έλκίζομιν 32. ANTI8T1TVM BULGARORUM LITTERAE ÀD SINGULAS ΑΠΌΚΕΦΑΛΟΓΣ ECCLESIAS DATAE * 186» februarii 23 martii ». CmNMMM OMNtWM ao® φόρον μέλος τής έπί γής βύτοΟ έχχλησίβ;. Ή έχχλησιαστ.κή χατάστασις τοΟ έθνους ήμών ύνκ διινή χαί αξιοδάκρυτος· τή βέ χαχδν δέν ιίναι πρόσφατον, άλλόχαί έάατονταιτηρίδος άτιρμονέστχρον, έξ ού τδ έθνος πιον τής όμιτέρας Ηοφρουρήτου χαί σιπτοτάτης ήμίν τιρηδονιζόμινον δηλητηριάζεται χα:ρί«ς χατό τά !ιρ«μακαριότητας,' Ας διιπούσης ιύχόρώς χα! 3ιαρέστ»ς τατα αίσόήματα τής χριστιανικής κίστιβς καί τής μίαν τΑν έν τή οικουμένη όιοστήρίχτιιν αότοχαφάλαν έδνιχής σννάδήσΜίς. Τδ βιινδν ιίναι μέγχ- διραπιία δρ3οβόξ»ν τοΟ Χριστού έχχλησιών, ίνα άνάγγα'λαμιν βέ ούβαμοΟί Nail τδ δ«νδν κατέστη τοσούτφ Αφόρη αύτή τήν άλγιινήν χατάστασιν τΑν έχχλησικστιχΑν ταν, Αστι έκ κοδΑν κοαίται, οίμοι ! τήν τι πίστιν χαί πραγμάταν τοΟ όρ»οδόξου βσυλγαριχοΟ έόνους- αύτοΟ τήίν Αγάπην. Τί βέ. χαί προαιπιλαλήσαμιν; ή μέν M«amputant, JHttartt, άγιώτατι ήμίν πάτιρ χαί δέσποτα. f Ούχί μιτό κομπορρημοσύνης, άλλ * έν ιύαγγιλιχή άπλότητι χαί ταιτιινή τή καρδίφ έμφανιζδμαόα ένώ- τοΟ Ιχνους, δπιρ άπδ χιλίών δήπου έτΑν ένσηρνισάμινον μιτ' ένδομύχου άφοσιάσίΑς τήν προσηγορίαν τοΟ (HavftpAxou σιιτήρος Χριστού, κατέστη χαρπο* K UbeU» «ai titalv·: Ή ri ^fivÀyxeixvr fil*» innkneini. /utn r«v ι'χ<«ι·ημιμ/*>«,ν ΐγγ^^τ. 'A· γλώσσα ήμΑν δισμιύιύι, ή δέ διάνοια ίλιγγιφ, προχιιμένου νά έξιλέγξώμιν σύστημα διέπον ένα περι φανή καί περίβλεπτον δρόνον, ΑΧδ τοΟ όποιου έπί τΑν in Butai HMU coatatutie (neiaaka Motor ·*·» R D. (ΜϋρδηΜ,χ UxpoU. 1871), p St .44. rwr ,νοί'Λμαμβν «μ/,»ρΑ·> jtfiç rif àpltel' Αχούση «λόγον ΒεοΟ χα! νουδεσίαν τρνταετηρίδα δλην τή βουλγαρικόν έΒνος κατά τ« τδν κυρίου1* έχ τού στόματος τΑν Αρχιερέαν του έν τή λ ________ ______ ... χαί τΑς βρησχευτικΑ; ________ χρο,.r. ιδία Βιαλέκτφ. Ή μητρική. αύτοΟ γλώσσα χαί ή χριστιανικόν αύτού r βίον όδο-υς ώς έν μαρασμΒ Βιετέλεσεν ίχό ποιμαντορίαν Β έΒνιχή φιλολογία χορό τΑν χνευματιχΑν ποιμένβν -ΙιραρχΑν, Αν & Βεσ’ποτισμός xxi---ή ιδιοτέλεια ούΒέν βριον ιΐχον· ού ένεκα ποιμάίνοντές τε χαί ποιμαινόμονοί έν Αμοιβαίφ πνευματική άπαλλοτριώσει οίκτρί'-ς Αλλήλοις διέχειντο. Επόμενον ipe ήν ού μόνον ή χριστιανική ένα· πτυξις τού ήμετέρου έΒνους νά πνέη τά λοίσΒια, Αλλά καί πολλαχού ούχ εύάριΒμα καλαιγενή .τέχνα τής όρΒοδοξίις ν' ΑποσΑασΒώσι τΑν μητρικών αύτής _ χόλπνν, Αγρα τού παχιομού γανόμανχ. Τέ φυγοχοίτής δρδοΒόξού μΑνδράς Βρέμματα δέν’ μανα ταΟτι έπτβουχέλήσαν ή ίύναμις τής τΑν χροσηλυτιβτΑν χςιΒοΟς, Αλλά τύ έχηνές χα! ιταμόν τΑν οίχαίβν tpev κεριχεφρονήμέναι τοσούτον, Αστε Από τε τΑν ναών τού 'Γψίστου καί Αχδ τΑν έκπαιΒευτηριιεν 2fοβελισδείσαι ή τε αλαββνιχή κα! ή βουλγαρική γλώσσα, Ανςιχατέστηηαν ΒιΑ τής έλληνιχής, χα! πρδ χΑντνν έν τοίς μεσημβριναίς βουλγαριχαίς έχαρχίαις, ένΒα Αν ποτέ τις Ανεφαίνετο βούλγαρος, κληρικός ή λαϊκός, πρΑττεεν ή γρΑφών ή ΒιδΑσκβν τι έναντίον τΑν ύπδ Ασύ Σεήεουηλίου συστήματος χανονιαΜντοιν, όύτςς, συνφβέ τήμελ’αίνη ΑχοφΑνσει τής σκευώρηδείση; ένοχή» παρςδίδετο ε2ς «κρΑν χαί ΑδυΚοίσεβν πολ- ' λόκις χαταδρομΑν δοχι^φύίας. ΟΟτώ Βέ χα! έχκλησίαι m2 σχολεία χαί ιερέ μοναστήρια βαδμηδδν χαί. κατ' όλίγον μεταποιούντο είς γραιΚικές κτήσεις, Αχρις ποιμένβν. Τίν: δέ τρδχφ συνέβη τό τοσούτψ Μταστραχτιχόν ού χαί αύτήν τήν έΒνιχήν Οπαρξιν τοΟ βουλγαρικού Βιέ τό ήμέτιρον βουλγαρικόν έΒνος γαγονίς τής χατ- λαού τδ πατριαρχείον μικρού δεΓν νέ διαγρΑψη τής αργήστικ »«! ύπό ;Ά οικουμενικόν χατριαρχοίον ιστορικής ζκής, βουλγαροφώνους έπισήμεες Αποχαλούν ώς άπλ&ν αύτοΟ έχχρχιΑν ήκοτχγής τΑν χρομνησΒιι-. τούς Βουλγάρους. Τοϋτεεν οδτεες έχόνηεν, τδ βουλγαρικόν έΒνος μή σΑν ήμ«έρ·ν αύτοχαφέλβν έχκλήσιΑν, χαί ôxotxC χρός έχίταυξιν μέσα ματήλΒαν δ χατριέρχης Σαμουήλ Ανεχόμενου ήδη τήν τοιαύτην έΒνιχήν περιφρόνησιν μηά τής ιΰρί αύτόν (αρβς συνόδου, κληροφοραίται MÎ συστηματικήν τής γλώσσης χαταδίεεξιν Από τε σαφέστατα ή ύμ»τέρα σαχτοτέτη ήμίν μμμαριότης έχ τΑν έχχλησιΑν, τών σχολείεεν m2 τΑν λοιπών Ιερών τα τοΟ ύχ' όριΒμόν α' έχισυνημμένου {Βικτέρου φυλλα καΒιδρυμΑτεεν, Οψεεσε τέεες φώνήν κατά τής τοιάύτης δίου, Τά χατά τάς έρχιϊχισκοίτές Αχρίδαν μεροληπτικής Μϊ ίΒιοτελούς .τών Αρχιερέ»ν αύτού χ α ί Π ( χ ί ο υ έχιγραφομένου, χαί έχ τής ϋχ' όριΒμόν β' διαγετγής· μ! Από τριΑχοντΑ που έτών ήρξατο ν' έχισήμου διαμαρτυρήσοας κατά τδ 1778 φαυρουαρίου 96 Ακαιτή παρά τής μεγάλης τού Χριστού έχχλησίας γανομένης πρδς |ίέ; όμοΒόξους έκχλησίας ύπδ τοΟ Αρχιερείς, όμαγενείς Μί είδότας τήν βουλγαρικήν τότ» μητροπολ(*υ Μαυροβούνιού κυρού Σέβ^α .κατά γλώσσα»* . Αλλ' αύτή Αείποτε ύχεχφεύγουοα, Αχήντα τής ίντιχανονιχής χαταργήσαιος τής όβχκχισκοχής Βτΐ ΒήΒεν — Βέν συμφέρει ... πολιτκΑς νό διορίζονται ΙΙακίου χαί τής έχηνοΟς έξορίκς όχτώ συνάμα χ*νο·. βούλγαροι έρχιαρΜς έν τοίς βουλγαρικές έχαρχίαις, — νλ μ! νιχΑν μητροχολιτΑν τού παταργηΒέντυς .τούτου Βρό- έν ψ ’ έριστφ συνέφαρα χολιτικΑς ' ' διορίζονται, · you, τολμησέντααν νά ύψώσρστ φ·νήν χατέ τοΟ σφ·- έγχαδίδρυα γραικούς έν τοίς γραιχιχαίς. Κατανοαί ή ύματέρα Βαόσοφος κορυφή, ποτέ πόσον ή όπόφανσις . ταρισμοΟ τούτου. Αλλά xxi χόλιν,τδ χατριαρχαΙοΟ μή Μβδμανον. κύτη τής μαγέλης έχχλήσίας ένοχοποιαΐ Απέναντι τής έαυτέ μέχρι μΙ σήμαρον ματέ στόμφου κηρύττει, δτι σοβπστής ήμΑν χιίβαρνήσιαος ού μόνον Ατομα, άλλά τδ έχαιβή τΑν δικληφΒαισΑν αύτοχαφόλχν έχχληστΑν ή έΒνος όλόκληρον. __ ______ "ΟΒαν έπί τή τοκύτη κερί τό ΙΒνος ήμΑν Αστορχατόργησις έγένατο τή αέτήοκ κλήρου τ» μ! λα»Ο _ d (δκαρ‘ούκ’ίχατΛ ΑληΜας), τούτώ.ίναΜ έστί Μΐ'γίμ τής μητρδς έχαλησίας Αόυμούντας βιχ«ί·ς, Ατα νόμιμος. 'Εστ·. Αφ' ού τοίνυν τδ έχιχαίρημα τούτο, eel τοι χάραπαποτημένον, έχρησίμαυσαν ώ; νόμιμος αιτία τής ΜταργήσΜς, πρδς τί τό πατριαρχίαν Βέν βχοιζαται έπί τής αύτής Αρχής, Μ τής αύτής νομί μου βέσοΑς καί σήμαρον πρδς ΑναγνΑρισιν τοδ Ανεξαρ τήτου τΑν καταργήΒέντεεν Bpôwv καί χιιραφέτησιν, έν ψ έπί ΒΑμ περίπου έτη Αχκς ό βουλγαρικός λαός .τε καί κλήρος μετ’ Αχαμότου έχιμονής m2 διακαούς έπιΒυμίας Απαιτεί τοΟτο πδρ' αύτοΟ) πΑς. Βέν «ανέρ χεται έν έαυτφ τδ οικουμενικόν πεπριεφχ<ον, ούΒέ συναισΒΑνεται τδ μέγα ΑμΑρτημά, (!ς Β έξάκειλεν ούχ! χΑντεας χνευματιχΑν μελημΑτεεν ένεκα, ΑλλΑ χΑριν ιδιοτέλειας καί φυλετικής διακρίσεις, έφ | ΑδίχΜς αίτιΑται τδ βουλγαρικόν έΒνος, τδ μηδέν τΑν Αλλοτρίεεν Απαιτούν ή τδ Ιδιον έαυτοΟ έΒνιχόν έχχλησιαστιχόν χτήμα, τδ 2>ς τοιούτον ΑναγνοερισΒέν μέν πρδ αιώναν, έπευλογηΒέν δέ 'ύπό πασών τΑν Βή έχ « too σύνεγγυς hmivuc Βιαγνόντες “■ τήν’ κρόΒεστναύτής ·-*·«<■ *λ σώναύνυ* o2 έΛαύδα δμσγεν«ς Βούλγαροι, συμποσούμενυι είς τριάκοντα παππού χιλιΑΒαφ χατοίχεεν μ! χοροί- ' wv, Üntipww τήν έχχλησιαστιχήν αύτής Μκ/η πρδς Ανέγερσήν «M* έαυτών δαπάνη topeç βουλγαρι κής έί>νιχής έχχληαίας «|ώς t» AxpoAoB» έν αύτή τΑν ιερών ΑχολουΒτΑν ύπδ όμογενούς κλήρου τελεσιουργουμέναεν έν τή ΜΟαληπτή αύτο2ς σλαβώνιχή γλώσση. ’Αλλ’ ή μεγάλη, έχχλησία άποχρούουσα Αχάμπτεες τήν σύτώ Buntov, ούχ ήττον δέ χαί Αναγκαίαν τούτην πρότασιν, χατ Αρχές έπέμεινε μέχρι δυσαρεσχείας *κ( Αγαναχτήσεαες · έσχάταες δέ, Αλλεπαλλήλών έχαναληφΒειοΑν παραπλήσιε», διχαίαν τ» m2 εύλόγαεν παρατηρήσεαεν, μόλις Mi μετά βίας ένέΒνχκ- ττΒέντος Βέ τοΟ Βεμελίου λίΒου τού ναού τψ 1848 σ«τηρίφ tat, συνεισήνεχΜ καί αύτή έχ συν οδικής βιαγνώσεοες είς τήν παλυδάπανον οικοδομήν τής 3Λ9 SYNODI CONSTÀirrniOPOLITANAE, 1860-1878 370 κεντριχής έθνικής ήμών τούτης έκκλησίας τδ δλον Λ'Αναχτος έξέφρασαν τάς «αυτών ΑνΑγχας, Ανατιθέμενοι τή αύτοχρατορική ευθυδιπίφ τά πρδς ίκανοποιησιν τών χιά μίγο ποσδν 6,000: ήτοι πέντε χιλιάδων γροσιων. Κατά τήν αύτήν χορικού έκοχήν και διά τΑς αύ- εύλόγων χαί έννόμων αύτών Απαιτήσεεεν, παραγνωριτΑς αίτιας χαί ΑνΑγχας οί έν Φιλιππουπόλει Ομογε ζομένων χαί Αποκτυομένων ύπδ τού οίχουμτν.χΛ νείς δυσανασχετούντες έπί τφ Αποκλεισμφ τής ira- πατριαρχείου. 'Αλλ' οίμοι! Ή μεγάλη έχχλησία έπί τοπίου βουλγαρικής γλώσσης τών κοινών μετά τών χάσκις ήμών ταίς προσπλαύσεσι ταντχις ού μόνον γραικών σχολείων, μόνη; τής έλληνιχής έπιτρεπομένης, άτεγκτος χαί πάντη Ανάλγητο; διετέίμσεν, ΑλλΑ χαί προέτειναν τψ τότε μητροπολίτη αύτών, νύν Si Σμύρ πρδ; σφοδρδτερον καταδιεεγμδν έπαποδύεται, δπως νης χυρίφ Χρυσάνθφ, όπως έν τοίς τής κολεως σχολείοι; έχ πάντδς τρόπου Αποσοβήση τΑ; ήμοτέρα; «Αξιώσοις, κρουμένη χρήσ.ν, ένθα ήν αύτή δυνατόν, χα: Απη «ϊσαχθή it σπουδή καί τής βουλγαρικής γλώσσης· ΑλλΑ μΑτην. Ή κανιιρδτης του ΑπορΑνδη όριστικώς, νών μέτρων, οίον φυλακίσεων, έξοριών χαί τών τού δτι — τοιαύτην καινοτομίαν Αδυνατώ ν' Αποτολμήση τος δμοίων. Ή πλημμελής αύτη πρόθεσι; τού πατριαρχείου έκιτρέπων ας τΑ χοινΑ σχολαία τήν σπουδήν τής βαρβΑρου καί καχοφώνου σλαβοβουλγαρικής γλώσ- Κωνσταντινουπόλεως καθ' όλοκλήρου έθνους, ή σκληρδτη; έκείνη, ής έγενοντο θύματα έχ τών ήμετέρων σης. — Τήν αύτήν Si τού Αποχλοισμού τής σλαβώνιχής γλώσσης έπιμονήν Ιβοιξο χαί 8:A τΑς iv τή ούχ δλίγοι, ένίπλησε χριστιανικού ζήλου τάς καρδιας πόλιι Απδ κοινού μιτέ τών Βουλγάρων Ανπγορδοίσας δμογενών τινων ήμών Αρχιερέων, χαί ένέπνευσεν αύ τοίς θάρρος χαί αύταπάρνησιν, δπως έν περιφρονήσει ί«ρΑς έχχλησίας, Ακοφαινδμονο; δτι — αί το έάχλησίαι χαί τΑ σχολοία δλα τής Φιλιππουπδλοως Ανήχουσι Β χάσης καταδρομής υψώσωσ: φωνήν κατα τής Αδικίας ταύτης. Tè Si πατριαρχείου είς τόν «ύαγγελικδν ζήλον τοίς Γραικοί; —. Καί ούτως οί Βούλγαροι τής πόχαί τήν αύταπάρνησ.ν τΑν ποιμένων τούτων, τών ϋπολ«ως ταύτης, καίτοι πολυπληθέστεροι τών Γραικών, δυσαμίνων πρός τδν ιερόν Αγώνα τής τού δικαίου , Αποχλιισδέντος τών κοινών έχχλησιών το χα! σχοδιεκδικήαεως, άπήντησεν έχ νέου δ:Α τής βίας. Τφ λοίων έκτδς μιΑς έχχλησίας, ήν ούτοι χαΤέχουσι. χαί ής ένοχα ot τ« Γραικοί χαί ό τύπος αύτών τοσούτον δ vet. (Μ δύσμοιροι οδτο: Αρχιερ είς, οί τολμήσαντες ν' μέγαν κρότον χαί πάταγον οίς τδ δημόσιον προύξένη- Αποφανθώσ-.ν ύπέρ τοσούτων έκατομμυρίων λαού, δίκην σαν, ήναγκάσθησαν νλ οίκοδομήσωσιν ίβίοις αυτών ' κακούργων άρπαγέντε; ix τών πόλπων τών εαυτών ποιμνίων, Απεπίμφθησαν εις δεινήν έξορίαν- καί οί Αναλώμασι νέα καί σχολοία χαί έχχλησίας, έν$ οί Γραικοί τή Αχαταμαχήτφ προστασίμ τής μεγάλης έκ- ύπέρμαχοι τής δικαιοσύνης ώς γέρας τών έαυτών κλησίας ’όίχείοποιοΟνται Αδίκως πέντ« έχχλησίας χοι- Αγώνων (αχόν, φεύ! τΑ;· καθαιρέσεις! Τοιαύτη ή νάς χαί Αλλα τόσα σχολεία μέχρι τής σήμερον έπί χατά Ανθρωπον δικαιοσύνη! 'Οποία: Si αί καθαιρέο«:ς αύτα:; τά περί αύτών έγγραφα έπισυνάπτονται μδνφ τφ λόγφ, 5τι έν αύτοί; ήν έν χρήσει ή έλληurt' Αριθμόν γ' πρδς γνώσ:ν χαί τής ύμετέρας θεοσόνιχή γλώσσα κατ' έθος έκπαλαι. Τοιαύτα δέ πλοίσθ' δσα διεπράττοντο χαί διαπράττοντχι ivi πάσας τΑς φου μαχαρώτητος. Εί χα! τδ βίαια τούτα μέτρα τής βουλγαρικά; χαί μιχτάς δπαρχίας Απδ τής χαταργή- έχχλησίας Κωνσταντινουπόλεως χατετάραξαν έτι μάλ λον τδ ήμίτερον όρθόδοξον χριστιανικόν πλήρωμα, Α»ς τών αύτοχεφάλων βουλγαρικών έχχλησιών χαί ούχ ήττον αύτη κατέβαλα πάσαν φροντίδα χα! προσ έντεύθεν ύπδ τών γραικών Αρχιερέων συνεργούσης έπί τούτφ χαί τής μογάλης έχχλησίας, πιστής ούσης δπα- ο πάθτ.αν πρδς έξιύρεσιν καί Αλλων, δι' ών ύπεςέχαιε τήν μεταξύ τών δύω όμοδδξων έθνών Αδιάλλακτον δού τού σεμνού έκοίνου Σαμουηλίου συστήματος. Άπδ τρύδε δέ ήρξατο καί αύτη πικρότερου νά Ιχθραν. Κατά τούτον τδν καιρόν, Ανεξιχνιάστοις τού θεού συναιοθάνηται, δτι οί ήμοροι έχείνοι καί εύπειδείς Βούλγαροι Αοημονούσιν ήδη έπί τή μεροληπτική ταύτη πρίμασιν. ένέσχηψεν έπί τδν «ύσεβή βουλγαρικόν λαόν διαγωγή αύτής Αποστέλλουσα Αρχιερείς συστηματιχώς έτι έπικινδυνωδέστερο; πειρασμός, δπως δοκιμασθή „ώς χρυσός έν χωνευτηρίφ* ή σταθερά αύτού πίστις, πειθήνιους μέν αύτή, ιταμούς δέ καί Αδυσωπήτους πρδς τέ έαύτών βουλγαρικά ποίμνια, έχιβαλλομένους καί δ:ατρανωθή αύτού ή εύσίβεια. Ένθεν μέν ή προσόχΚησις αύτού κατά τε τού πατριάρχου κα! τών . βίφ χαί δυναστοίφ· έξ ού ή δυσαρέσκεια κα! δυσμέ Ανωτέρων αύτού λειτουργών ένεκα τών έκ τής φιλο νεια μεταξύ ποιμένων καί ποιμαινομένων Αναπτυσσό μενη όσημέραι, έκορυφώδη εί; τδ μή περαιτέρω- ή δ' δοξίας καί ιδιοτέλειας παντοειδών καταπιέσεων. Ας εύαγγελιχή Αγάπη καί ειρήνη Απέπτη Ανεπιστρεπτεί έπ! τών βουλγαρικών έπαρχ-.ών μετήρχοντο καταχρη-. στικώς έν τφ δνόματι τή; πίστεως κα! τή δυνάμει Απ' αύτών. Όθεν τφ 1860 οί Αντιπρόσωποι τών Βουλγάρων τών Αντιχανονικώς ' έσφετερισμένων έχκλησ. αστικών δΐ έγγράφου αύτών. έχδέσεως προέτειναν τή έν τοίς ήμών προνομίων ένθεν δέ αί έπίβουλο: πρδ; αύτδν πατριαρχείοις συγκροτηδκίση τότε έθνική συνιλεύσει, εισηγήσεις τού προσηλυτισμού τής δύσεως, προβάλλον ίτι — έπειδή ή μεγάλη έκχλησίά δέν ηύδόκησε νά τας τδ δέλεαρ τής ούνίας ώς τού μόνου ισχυρού μέσου είσαχούση τΑς έπί τοσοΰτων έτών δαρμΑς παρακλήσεις πρδς πραγμάτωσιν τού Ανεξαρτήτου τής βουλγαρικής τών Βουλγάρων πρδς έκλογήν καί διορισμόν Αρχιερέων Ι)!^αρχίας- τούτα δ:αδονήσαντα τάς θρησκευτικά; πε· βουλγαρική^ καταγωγής καί είβδτων τήν γλώσσαν ποιθήάεις όρθοδόξων τινών Βουλγάρων, ένεποίησαν έν ταίς βούλγαριχαίς έπαρχίαις, ήδη δέ καί ή έθνική συνέλευσις ούδ' ύπ' δψ:ν λαμβάνει τδ διΑ τδ ήμέτερον έθνος σπουδαίου τούτο Αντικείμανον, 8ιΑ τούτο πρδς θεραπείαν τών έκ τή,; έχπλησιαστιχής διοικήσεεες πληγών χαί έκρίζωσιυ τών έπί τού έθνους ήμών Αδι κημάτων Ανάχαινιστέας χρίνομεν τΑς ύπδ τού οικου μενικού πεπριαρχείου καταργηθείσας αύιοκεφάλους έκκλησ^ας τής Αχρίδας καί Τουρνόβου. — Πρδς ταύτα τό πϊτρίαρχείον Αντιτάξαν αύτοίς δχι έκκλησωιστικούς κανόναά Αλλά βασιλικά βεράτια, Απέχρουσε τήν πρδ, τασιν ηών Αντιπροσώπων. Εντεύθεν δέ χα! αί έλπί8ες, Ας είσέτι τδ ήμέτερον έθνος έτρεφε περί τής θεραπείας τών κακών καί έπαναγωγή; τής έκκλησιαστικής ειρήνης φρούδα: Απέκτησαν. Τούτου 8’ ένεκα καί Απδ τούδε αί βουλγαρικά έπαρχία: άπειράχις δΐ Αναφορών πρδ; τήν σεβαστήν κυβέρνησιν τής αύτοχρατορική» αυτού μεγαλειότητας τού σεπτού ήμών ταίς ψυχαίς αύτών τηλικαύτην Λπελπησίαν,. ώστε μερίς τις τούτων έκ τών Ασθεχεστέρων τφ πνεύματι Αποπλανηθέντες, εύρέθησαν σεσαγηνευμένοι έντδς τών Απανταχού τής Βουλγαρίας ύπεστρωμμένων παπικών Αμφιβλήστρων, χαί ούτφ λεληθότω; ο! δύστηνο: ώς ,*ί; ΐλύν βυθού ένεπάγησαν“. Άλλ’ Αφού τδ βουλγαριχδν έθνος χαί έν ταίς κρί σιμοι; ταϋταις περιστάσεσιν Απέδαιξιν ένώπιον σύμχαντος τού κόσμου τήν ΑμετΑθετον αύτοΟ Λφοσ’ωσιν «Ρ* τήν δρθόδοξον διδασκαλίαν Αναφανέν τή θείφ Αρωγή χαί τούτων τών πειρασμών Ανώτερου έ«ί τή Ακραδάντφ πεποιθήσει έπιτεύξειες έθνιχή; έχκλησιαστικής αυτονομίας, συνήγορον Αψευδή χεχτημένης αύτήν μάλιστα τών θεσπεσίων κανόνων καί τής έκχλησ:αστικής ιστορίας τήν ιερόν θέμιδα, Απεναντίας ή έκχλησία Κωνσταντινουπόλτως άμεριμνώσα μέν δλως Ktfl τών ένςργαών τού προσηλυτισμού, Αρνου- 371 8Y5ODI CON8TANTIXOPOL1TANAE, 1860-1673 373 μένη δέ χα! πάλιν vi συγχατατεθή εις τήν άναγχαίαν χ οί ρούλγαρα μητροκολίται, ώς όλιγώτερ'.ι, ήθελαν χαταστάσαν παραχώρησ.ν, ήν ai Βούλγαροι δμοθύμεες εύρίσχισθαι καταόεδ-.κασμένο; «ίς παντοτεινήν μειονοέν τή Ιερψ οί όμογενείς έξητούντο, προέκρινε vi πρριφρονήση τούς δικαίους ψηφίαν ‘ - συνόδιρ, ·· ·- άντιπρόσωποι προλαμβάνοντας τάς περαιτέρω συνέπειας άπέσχον κύβους όλοχλήρου έθνους. Πρδς δ' ίκανοχοίησιν δήθεν τών άπαιτήσέων τού τού νά ένδώσωσιν ε!ς τήν προφανή ταύτην έπί τού ήμετέρου έθνους ή μεγάλη έκκλησία άναγκααθείσα έθ-.αυς αύτών καταδίκην. Όθεν μή δυνηθέντες οί έξέδωχε παραχωρήσεις τινάς έν πεντεκαίδςχα άρθροις άντιπρόσωποι νά συμβιβασθώσι μετ' άλλήλων έπ! τού λίαν πεφεισμένας, άσπερ χα! ώνόμασε ,, παραχωρήσεις σπουδαίου τούτου άρθρου, ; έκατέρωθεν άνεφέρθησαν τοίς Βουλγάρ^ις". Λέγουσι δέ κεφαλαιωδώς τά έν πρδς τδν άρμόδιον ύπουργόν, άναθέσαντις κατ' ίδιαν λόγφ άρθρα- *Είς τάς χαθαρώς βουλγαρικά; έπαρχίας έγκρισιν ν' άποφασίση. Τ-.’τε ή αυτού ύψηλότης ό νά διοριζωνται βούλγαροι άρχιερείς, ή είδότε; τή» βουλ- Άλή πασάς προσεκάλισεν αύθις τήν έπιτροπήν εις συνεδρίασιν ύχδ τήν ιδίαν αύτοΟ- προεδρείαν. Μετά γ αρχήν γλώσσαν χαί έν τή περί τδν πατριάρχην συνόϊφ παραχωρείτα: vi παρακάθι,νται ώς συνοδικά πολλάς δέ χα'. έπανειλημμένας συσκέψεις καί συζη αύτοΟ ύψηλότης άπεφάνθη, δτι — το άρθρον μέλη δύω τών μουλγαριχών έχαρχιών μητροπολίται, τήσει; ώς χα! μέχρι τούδε' (ούδέποτε ύπάρξαν!). Και τοι τούτο δίκαιον είναι νά λυθή έπ! τή βάσει τιύ χατ δέ άρνουμένη ή μεγάλη έχχλησία τήν Ιστορικήν ύπαρξιν έθνικότητα πληθυσμού τών κατοίκων τών έπαρχιών, τής ανεξαρτήτου βουλγαρικής Ιεραρχίας, χα»·' ά δή άφ-.ύ ο', γραικοί άντιπρόσωποι έπί τοΟ οχημαν.σμ·.0 διιτεινετο, έφ' ψ ούδέ διάκρισιν ποιείται μεταξύ Γραι- τής συνόδου δέν δέχονται τήν ράσιν τής ισότηττς. — κών καί Βουλγάρων, άλλ' έκ τή; άποφάνσεω; τών έν Β Κα! τήν άπόφασιν ταύτην έκοινοποίησεν εις τδ πατριλόγφ παραχωρήσεων χαγαδείχνυται αύτη καθ' έαυτής αρχείου.. Άλλ’ έν τούτοι; παραιτείται τού θρόνου ό πατριάρχης κύρ Ιωακείμ. άντιπίπτουσα, καί αύτή έαυτήν οιορθοΰσα, άρ δήλως Άναλαβών ίέ τούς οϊακα; τής πατριαρχεία; δ άπδ .-αναγνωρίζει έν τή έχχλησίφ τού Χριστού „άρχήν Άμασειας κύρ Σωφρόνιος, τή άδειφ τής σεβαστή; χυΑί παραχωρήσεις αύτα: ούδόλως ίκανοποιούσαι βερνήσεως ουνεκάλεσε κα! αΰθις έν το!; πατριαρχιί-.ι; ■ τά; .ίμίμους άπαιτήσε-.ς τού έθνους, έπ κυρωθεΐσαι συνέλευσιν έκ τε τού άνωτέροφ κλήρου χα: έξ έπισέρ μέν το: χα! Ξι’ υψηλού όρισμού χα! χοινοποιηθείσαι μων λαϊκών προσώπων πρδς λύσιν τού άνωτέρω περί Ή αυνέλιυσις καθ' άπάσας τάς βουλγαρικά; έπα-.χίας, έλύπησαν σνγκροτήσεως τής συνόδου άρθρου. αύτη, έξαιρουμένων τριών χληριχών χα! ένδς λαϊκού, τά μέγιστα σύμπαν τδ έΐΐνος, τδ νηπίου δίκην μυκτηριΈν δέ τή ζόμενον, διαχλευαζόμινον καί άποσκυβεύ ιζόμενον ύπδ συνέχειτο άποκλειστιχώς έκ Γραικών. τής μητρος αύτοΟ έκκλησίας. Ati καί. έκλεξάμενον πρώτη αύτής συνεδριάσει χατά τήν 22 φεβρουαρίοιχ τού 1864 άντί νά λά, η ύπ' δψιν μόνον τδ έν λόγφ . είκοοιοκτώ άντιπροσώπους έκ διαφόρων βουλγαρικών άρθρον, έθεσεν έπί τού τάχητό; τά όκτώ άρθραέπαρχιών, άπέστειλεν αύτούς ένταύθα περί τδν μάράτινα καί συζητήσασα έπί τέσσαρας δλοκλήρους -μήνας τιον τού 1861 μετά πληρε^ουσιότητος κα! έγγραφου έντολής, δπως διεκόικήσωσιν ένθα δεί, έντδς τού μετά τήν άποπεράτωσιν τών συνεδριάσεων αύτής ιχαί τοι άποδοκιμαζό.των τών τεσσάρων βουλγάρων άντινομίμου καί τού δικαίου, τά σ^ιτερισΜέντα έχχλησ.αστικά έθνικά αυτού δικαιώματα- οίτινες ένταύθα προσώπεάν), έκοινοποίησεν εις τήν^ αιβαστήν κυβέρέλ.-όντες καί διά τών άνά χέίρας αύτών έπισήμων c νησιν τδ τελευταίον συμπέρασμα τών έαυτής έργασιών Sci τών ίξής λόγων δτι — τά προταθέντα ύπό τών Βουλγάρων όκτώ άρθρα μετά λύπης εϋρεν έμπεριέχ-.ντκ φυλετικήν άποκλειστικότητα καί διάκρ-.σιν εθνικοτή των, δπερ άντίκειτα: (ίς τδ πνεύμα τής έκκλησία;· ούχ ήττον δέ χαί ή βάσ:ς τής ίσότητος έφ' ής συνετάγησαν τά όκτώ ταΟτα άρθρα, ώς χαί ό έν τή μικτή έκιτροπή κερί τοΟ πρώτου άρθρου γενόμενος συμβι βασμός, εέσίν έπίση; διά τδν αυτόν λόγον άπαρά8«κτο·. έν τή έκχλησ'φ. — Καί οΰτω τό βουλγαρικόν ζήτημα έμεινε χαί πάλιν έχκρ.-μές. . Μετά δέ τινα καιρόν τινές τών μάλλον εύϋποβαστή ήμών κυβέρνησις λαβοδσα ύπ' δψιν ταύτα, διέταξε τήν σνγκρότησιν μικτής έπιτροπής πρδς έξέτα- λήπτων ένταύθα χρούχόντων γραικών λαβόντες ύπ’ δψιν τήν μεταξύ Βουλγάρων χα! πατριαρχείου άλγεισιν χαί συζήτησιν τών έν αύτοίς αιτημάτων. Ή διεθνής λοιπόν αύτη έπιτροπή έκ Γραικών ίξ χαί ίσων Βουλ νήν διαφοράν, έπεθύμησαν ν' άποπειραθώσι συμβι βασμού τίνος, χαί τούτο τή ίμμέσφ συγχαταθέσε: τού γάρων συγκειμένη, ήρξατο τών έργασιών αύτής τήν πατριάρχου. Εύτυχώς ή άπόπειρα αύτη έσχ«ν αίσίαν 18 ΐουλιου τού 1862. Μεθ' δλας δέ, τάς χροσπαθείας τών βουλγαρικών μελών, τεινούσας είς αδελφικήν τινα έχβασιν χα! συμβιβασμός τις έπ! -.ή βάσει τής ίσόΈναπελείπετο συνεννόησιν, τά γραικικά μέλη παντ! σθένει χροσ- D τήτος έγένιτο δεχτός έχατέρωθεν. δέ μόνον tva οί έπίσημοι γραικοί πρόκριτοι, Ον επάθησπν ν'άπορρίψωσι τάς τούτων προτάσεις- καθότι, τως ζηλωταί τή; ειρήνης χαί τής όμονοίας τής συζητηθέντος τού περί έχλογής πατριάρχου χρώτου άρθρου, οί βούλγαροι άντιπρόσωποι οίκε-.οθελώς χαί έχχλησίας, καταπείσωσι τδ πατριαρχείου <ί; τούτο, έν πλήρει γνώσε: παρεχώρησαν τοίς γραικοί; πλειονο δπως ούτως ή μοταξΰ τών δύο » όμοδόξων έθνών βιένεξις λάβη πέρας. Αλλά xai i συμβιβασμός οϋτος ψηφίαν όλοσχερώς έξασφεύ.ίζουσαν τή-έθνικότητι αύ τών τήν έχλογήν τού άνωτάτου τούτου έχκλησιαστι- έναυάγησιν άκένανν. τού συνήθους nA poMumm. κού προσώπου. Προβάσής βέ τής έπιτροπής είς συζή- Τφ Ζντι. Τδ πατριαρχιίον τήν S3 άπριλίου τού 1866 τησιν χα! τού περί συγκρότήσεως τής Ιεράς συνόδου τή έπι ντύσει τής σεβαστής κυβερνήσεως συγχαλίσαν καί - δευτέρου άρθρου, βι^αμβάνοντος δτι τδ προσωπικόν αύθις πολυάριθμον έχ κληρικών τι χα! λαϊκών γραι τής ίεράς συνόδου θέλει άπαρτίζεσθαι ,έκ γραικών κών γενικήν συνίλευσιν, καθυπέβεώεν ύπ' δψιν αύτής μητροπολιτών έξ χαί έξ βουλγάρων, οι γραικοί άντι- τά τού άνωτέρω συμβιβασμού άρθρα- ήτις έν, τή πρώτη πρόσωποι άντέστησαν, άχάρίπτως έχιμένοντες χατά συνεδριάσει έξελέξατο έχιτροχήν τινα έξελεγκτιχήν τής διαστολής έθνικοτήτων έπί τού σχηματισμού αύ τού βηθέντο; συμβιβασμού καί γνωμοδοτήσουσαν έπ' αύτοΟ. Άλλ' έν τούτψ τφ μεταξύ παραιτοίται καί ί τής, χα! άντι παραδεχόμενοι τήν ένδημίαν τών μητρο πολιτών περιοδικώς πάντων, κατά τι νέον σύνταγμά- πατριάρχης κυρ Σωφρόνιος- διαδέχεται δέ τούτον ό · τιον, όπως διά τού μέσου τούτου ένυπολανθανόντως τδ δεύτερον ήδη πατριαρχεύων Γρηγόριος ό ς'. Ό νέος πατριάρχης Γρηγόριος έκ προοιμίων έδειξε πως έξασφαλίσεεσιν εις τδ διηνεκές υπέρ τών γραικών -τ'ε -νοΊττ'αν, Τούτου ένεκα έπειδή προθυμίαν τινά τού vi θέση τέρμα γατέρα τής όρ&οημέραν τής τούτων χοινοποιήσέως ^ίωρήσαντις, τη τ< έντ^νψ τών έπαρχιωτών ήμών χριστιανών προτροπή δόξου τής καθόλου ορθοδόξου έκχλησίας παρεμφερή και πανομοιίτύπον. ΐνισχυθίντις, άλλως τ« χαί ήμίΐς αύτο· λίαν iùthjΈν τούτοις έξαιτούμενοι τά μέν έτη τής ύμετέρας μως ,πρός τοθ:ο διατιθέμενοι, ήψάμι&χ, τη τού θΐοΟ σεβασμιωτάτης ήμίν κορυφής Ανωθεν πλεϊστα. υγιή χαί χάριτι, τής όδ'.Φ, tv’ όσον ίνιστι τάχιον άφιχθώμ<ν πανέλ^ια, τά; δέ θαοπροσδέκτοι^ εύχΑς καί εύλογίας <:ς βασιλεύουσαν πρδς χοινήν μέν σύσχίψιν έπί τής Αρωγούς χαί σωτηρίους ήμίν τε αύτοΐς χαί τφ ψι>.&χανονιχότητος τών μνησθέντων σχίδίων, διοργάνωσιν χρίστφ βσυλγα^ικφ λκφ, δικτιλούμιν δέ έπί τη τούτων ^άσιι τών ήμιτέρων έχχλησιαστι* χών πραγμάτων. Καί δή, άμα τή ένταΟθα έλ<ύσ«ι Τη; ύμίΐέρκ; θκιοτάτης, άγιωτάτη; κ«ί σοφωτάτη; ήμών, χρεών ίγνωμβν τήν άπό τής υπηρεσίας τοΟ ήμίυ μακαριςτητο; τέκνα έν κυρίφ π»ιθήνι« οίχουμενιχου πατριαρχείου δεδιχαιολογημένην παρα/> t ό Λτφτσού Ίλβρίων. τησιν ήμών τη θιιοτάτη αύτοϋ παναγιίτητι έγγραφον f ό Φιλιππουπόλίω; Πανάφιισς. άπςστειλα^ ηχατεγνωχότων κλήρου τε χαί έθ·νους τήν ο t ό Φιλ1ππουπ<ίλ«ω; ΙΙαίσιος. τού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως άδ;χ(ανα (x«G t ό Βιδϋνης Άνθιμο;, νών άποστ. λα’)· συνάμα δέ προσαρτη^ναι τη άναt ό} Χοφία; Αωρόθεος. γεννωμένη, àtiq» έλέει, άρχαίφ ήμών έί>ν:χη χαί f ό· Μκκαριουπόλίω; Τλαρίων. χανονιχη ί=ραρχίφ, ώς μέλη ταύτης γνήσια χαί κα Τήν 25 φιβρουκρίου 1889. νονικά, άνανεούντες ούτω,' με?ά ένός αΐώνος διά* Έν Κωνσταντινουπόλί:. λειμμα χαί πΐ/.pàv χηρείαν, τήν σειράν τής παλαι- b. Sinyularis Paitii Pkilippopolitcuti eputola. Μχκα^ιώτατί, θειότατ( καί σοφώτατι πάτιρ κσί δέσποτα. + Ό τήν άνά χ<£ρ«ς -τη; ύμιτίρας θιοστίπτου χφί θίοσόφου μσχσριότητος χαθυποβάλλων τσυτηνί τήν έκθχ-ιν μέλο; γνήσιον τυγχάνων χαί διδοκιμασμένον τή; άνατολικής όρθοδόξου τού Χριστού έκ χλησίας, ής τδ γάλα νηπιόθκν έκθηλάσα;, έν αύτή τι άνδρωθίίς, χαί.μικρού 8<Ιν έγγηράσας, άλλ’έπ" έσχάτων ύπδ χειμάρρου Ανθρωπίνων l'OXOlL. ÜMXBAL. ΤΟΜΟ· XLV. παθών καί δανέξιων παράσυρθίίς καί έν κλυδωνιζομένφ τφ π<λάγ·ι καταποντισθιί;, καταφιύγω καί πρδ; τήν σήν μακαριότητα, ένα τή; θί'.στηρικτου τιτραχιύο; τών έν τή άνατολ^ θίοστέπτων πατριαρχών. Καί τούτο ποιώ ήβη (έν σιωπή αύτδς έμαύτδν καταδιχάσας έπί έννέα δλα έτη χάριν (ίρηνιχής έπα··ορθώσ«ως τών χατ' έμαύ κακώς πιπραγμένων), δτι ή αύτού θ«ιττάτη παναγιότης δ οΐκουμίνικδς πάτρ^έρχη; κύριο; Γρηγόριο; ό ç' έν τή πρδς τήν χαθόλ-.υ όρθέδοξον 1β F · •4î5 . V SYNODI CONST ANTÎNOPOLITANAE, 1860-1873 37« έχχλτ,σίαν ίπιστολή χατά τού ^ο-υλγαρικού ζητήματος Λ έκχλησιασΤ’.χήν έποψιν ίκλα,ίών τδ βουλγ^ικδν ζήέφήψατο χαί διατραγψδησα πιχρώ; καί τήν yun ίμοΟ τημα καί τάς άπαιτήσαι; τού μσυλγαρικού ' "" “ Ιδνου;, συγκαφαλαισυμίνα; ai; ,,ίποχρώσας έκκλησιαστιχά; χα8αίρ«σιν ώ; κανονικήν, ίναντίον καί τής Λιναιίήέγγύήσαι; μαλλούση; πναυματιχή; χάί ήδικής προόδου σ««; αυτού (ώς φαίνπαι ίν τοίς πρακτικοί; τής μ«γάλης ίκχλήσίας, καί τών κμ6ς έμέ αύτίιν έκφράσιών έν τή ό;δοδοξίφ ?αλτίωνος καί έ»ν:χβτέρας·, (ίαρύ ίχτου, Λφιαδικαζουσών τήν κα>αίρ«σιν τούτην ώ; ίλω; κλησ. αστικόν φοριίον δαωρήσα;, κα! οίοναί καινοτο μίαν τά τοιαύτα έν τή τού Χριστού έκχλησφ ύποάντ:χανονιχήν, αύ8αίρ«τον καί βτ^ιασμένην. Μακαριότατο καί θκόσοφ» πάταρ! ΖητηίΗ!; «ί; }.φί*, συμβούλιο? έποιήσατ-. ματά καί πολλών άλλων έπισχιπήν, καί ούίέποτι ζήτι,οας, έκληρώίΠ,ν τής ix*iνψ ομοφρονούντων, έν ψ άπιφασίσ^σ, ή προδέγητροπόλτως Σμύινης, τώή χλαινών Βουκόλου καί λυμνος έχρίζωσις, καί δι’ ivi; χαί μόνου κτυπήματο; Ιίολυχάρπου γνήσιο; διάδοχο; ΰπά τής τοΟ ΧριστσΟ ή καταστροφή τών γ,ουΛγαρικών άπαιτήσαων. Μέρη μαγάλης έχχλητίας, άνχγορτυβχίς κανονικά; μητρο Si καντρικά χαί πρόσφορα τού τοιούτου χτυπήμιτ'.; πολίτης Σμύρνης κατά τί 1853 σωτήριον έτ-.ς, ίν αύρίάησαν ή Κωνσταντινούχολι; χαί ή Φιλιππούμην! φήίρουαρίιρ. Πτνταττίαν ίλην έιτοίμανα τά ποίμνιό? μου, άνα/δγω; τή; κλήστως μου, καί οΰδίποττ οΰί« ς έν τφ διαστήμάτι τούτοι κατ’ ίμοΟ ίγόγγυσιν ίτύγχανοκ 5’ άαίπττα χαί τών έπα νων τή; μήτρδ; ίχκληιίσς. Κατά Si τά 1857, ίν μηνί 4χτωί5ρίφ. έκκλησιαστική τή διαγνώσιι καί ανακτορική τή Β . ' πολι;. Καί έν μέν τή Κωνοταντινουπόλαι νά κχτσσιραφώσιν οί χατά τό» πατριάρχην Ιωαχι'μ πρωταί τιο: τών βουλγαρικών άξιιύσα'·>ν χαί σημαιοφόρο αίας. οί έκπλησιαστιχώς προ στάμανοι τής έν ΙΙχλατΙ ' ? Σταφάνου, ί τα Μαχαριουί«ρά; ίκκΜ,σία; τού" Αγιο? π4λ««ν’ίλαριων χαί 4 πρώην Λ ρραχ ου Αυξέντιος- τύμτντ α προηχόην προτιμηίΗίς «ίς τύν Κρίνον τή; Φιλιππουπάλιω;. O-iSi κατ’ έπίνοιαν κάν ίπήλίΗ έν Si τή Φιλιππουπολαι. 4 τή; ίπαρχία; ταύτη; μο: ποτ« δτι μί/.λον μ--ι ήν προτδρτύσιιν ?αού ρουλ- μητροπολίτες ΙΙαΓσιος- χα: άπά τά τρία ταύτα πτώ ματα, άρκατά δαωρη>-ντχ <:; ί>φ4ρ:σ:·< τού δλου γα.ικού ναι προσταττύστιν δίκαια κα. «ϋχά; ττοιέδνους, νά ταφή τά ρουλγαριχά» ζήτημα. χαίου σλα.πχού πν«υματικό>; πχρωραμίναυ· άλλα δίν 11 acp >λ<ίκ(ι»ν tx έζΐ τώ ? 2ύ; Ιλαο» tj· atiÀçwv ίδίστασα. ίπί τή κλήστι, καί ΐΗού δάκτυλον ίξίναρον τδν όδηγούντά μι »■’; έκπλήρωσιν ρουλών τή; ίΗία; μου άρχια.οέωή συμρά.τχ, παριορίζομαι οι; τά ir.' έμί χαί. μονον. (Λ πατριάρχη; Ιωακιίμ, ώ; ίν προανααυτού προνοία; άντξαρτυνήτων. Άναλα.'ων ούν τήν μι μναν τού iuôlkv κληρωίΗντο; μοι ποιμνίου, κατ- χρούσή τή; ίπιδίσαω; χατά vûv ρουλγαριχών άςιώσαων, προσ'αλίσχ; πιρ: ίαυτον πάντα; τού; άπά -τγτ.έμην άντνδότ»; «ί; τήν ήό-ικήν καί τήν κατ'»ύσίρτιαν πνίυματικήν αυτού προαγωγήν, πρά πολλού γδουλγαριχάς ίπαρχία; ύιςά τών ποιμνίων αύτών ίζ.βιωχ.νέντας άρχιαραίς. έδαι πάντω; χαι ί; άνάγχη; ί,δη τού χρόνου δλιγωρηι+τίσαν. Εν τή δλιγωρίφ βί νά προσχα·ίσ^ χαί τόν ίχ τού χαταό ωγμο» ίξαιρούταύτη χαί ό τή; τύσ^ω; προσηλυτισμό;, 4 ίν πλ»ον<;ΐα ψυχών ορθοδόξων μή κοραννύμρνο;, ώφτιλα νά μχνον. μάλλον Si άγαπώμανον χα: οιρχζομινον υπό τού ποιμνίου αυτού. τάν/Φιλιππουπολιω; Πχίσιον. καρπωτή μτγάλα.ττ καί πολλά, χα. έν τοί; προπυάφ-.ύ πρίτχρον ό p/,fr<:yillxfa ο; Siv ίπιισδη νά ίχλχιοι; ούτως tintîv τού ν*ριάμρου αυτού υπήρχα, καί ταλίση χάτά τών χρισφόανών τή; ίπχρχ.ας τον πατριτά; πχραμονά; έχρουα πήνηγύριω; πομπωδαστάτης, αί κάγό> μικρόν τι αϊοίτι xaihjOSov καί προατίμων c αρ/.ικά; νχ··*ή. πρόσγιια κί^δη · τουναντίον συνιίδιος τόν κίνδυνον, έν ·τή άχκλησ^αστιχή ιστορία. ' Και ϋ;ά : ' ^Χαι· ,άνάζωσάμινος τάν Μιρακα τή; πίστιω; κα! τήν χαί συνοδική; έπιστολή; προσ.χλήδη, i νον ούχ: ώ; ύπάό χο; ή χατηγορο μιν πανοπλίαν τού αγίου Χναύματος τώ Βαίω όήματι' άντίστην πρό; τάν άγώναι καί τή 4ρ8οδ4ξ<|> διδασκαλία έπί έχχλήοιαστικφ τινι ίγχλήματ. άλζ-ί λόγω μέν. ά-.οκρούσα; τό; πολέμιον, έσωσα τό ποίμνιίν μου τή ■ ,ν' άπίλίω ίχαίσι διά λόγου; ίχζ/.ησιαστιχούς αναγ μοη^αίφ τού ύψίστου, ,τού τά άσδανή ίνισχύοντος καίου;* · πράγματι οί, ή-.νά συνυπογράψω μιτά τών λοιπών έκό'.ω/ίΗντων ύπό τών ίκφρχ.ωτών μυτών καί τά ίλλαίποντα άναπληρούντθς“. Αλλά πρό; έπιτυχίαν τού σχοπουμένου ώφαιλον νά προσταταύσω · άρχιιρίων τήν ίκχλησιαστικήν καταδίκην τών δύο τήν τάσιν τού λαού αι; τήν πναυμάρκήν αύτού άνά- άλλων αυνάϋλων άρχαρέων. συνάμα ο. χαί τήν χαιαστροφήσ τών ρουλγαρικών άξιώσαων ώ; άντ.δρησπαυπτύξιν καί ήΟιχήν πρόοδον, "ίέφαιλον άρα χαίΗ,κό·.τω; νά προσταταύσω' τά δι’ ού προσγίνονται ταύτα, τ.κών, ή, μή συ-αινίσα; αίς τούτο, νά χαδαιραάώ ώ; ήτοι τά ρργανον τής διάνοιας, τόν προφορικόν λόγον, άπαιδή; χαί παρήχοο;. Τήν S' ίν λόγο» προσκλητή• ' τουτίστι τήν γλώσσαν, τήν μητρικήν τού ποιμνίου pujy ίπ.στολήν συνώδαυσαν ήj αυτού παναγιότη; καί μου γλώσσαν, βΓ-ή; καί μόνη; άλανάάστως καί άκρο- μί. έξωταριχήν διαταγήν, αίν.να; αΐίι μο'ι ένιχαιρίσδησαν Φιλιππου.τόλα»; χαρσί ι πρωτοσκόπτώ; προήγατο αι; τήν ιστορικήν, τήν τα ίβνικήν ίδίαις τού διοιχη τοΟτο ίν τή παρ' ήμίν έχκλησίφι. χαί τήν Ορησχαυτιχήν αυτού ζωήν, αίς τα τά ήδη, τά φα»ί; δλως τό μι ί.Ημα χαί τά; ί»νικάς αυτού παραδόσαις. Ιίροαγωγή* Έπί τή πρσσχλήααι ταύτη καταφατικό; άπήντησα, τοίνυν γλώσσης ίν σχολαιοις καί ή έν τοίς ναοί; τού D ώς έδαι πάς τις χοιήσαι καί τάν χοινάν νούν αισίτι ύψίστου όρδόβοξο; κατηχητική διδασκαλία συν τή έχων. Κα! μόλις αίκοστή ήριδμ/,δη #ιμέρα μπά τή; άναπτΰξα: κα! διασαφηνίσαι τών ίαροταλασταιών, τούτο έπιβόσαως τή; έπιστολής τούτης, δτα αίφνης, άνιλπίστως καί άκροσδοκήτω; έμαδ-ον έξ ίφημαρίδων, δτι ήν τό παριπαδώ; τότα ζητούμανον ύπό τού χριστια νικού όρδοδόξου μουλγαρικοΰ πληρώματος παρά τή; συγκαδηρέδην ματά τών άλλων δύω συναδέλφων μου. προίσταμένης αυτού πναυματική; ■ άρχή;. Ei; τούτο έν Κωνσταντινουπόλαι διατριβόντων. Κατηγορίας πρδς καδαίρασί&μου έφαρα» 4 πανχάγώ ένέδώκα, καί αύτά τούτό μοι ήν τό μόνον μί αγιώτατο; πατριάρχης Ίωακαίμ καί ή παρί έπαινον λημα φαί ή πρώτιστη τών φροντίδων μου, χαδό ποι σύνοδος ψαίς άνυποστάτους καί άναποδαίχτους, ώ; μένα; άλη^βύ; καί πναυματικού πατρός γνησίου- καί διά τού μέσου τούτου άπέπτησαν μέν φρούδα: άκασαι α( χρυσοί ίλπίδα; καί προσπάδαιαι τού προσηλυτισμού, ό δέ τύπο; τής δύσαως, προαξαρχούσης „τής Βαλγιχής άναξαρτησία;**, άπαλπισμένως κατ' έμού καταφαρόμανο;, διακήρυττα τρανώς καί σταντοραίφ· ,Εί μή έφαξής φανήσαται. α'„ . *Οτι ,συμπαρηκολούδφυν τοίς ίχνασι τού Μαχαριουπόλαω; Ίλαρίωνος χαί τού πρώην Δυρ ραχίου Αύξαντίου, προδυμουμίνων τήν άποκατάστασιν ρουλγαριχής ίαραρχίας ίίΗικής καί άναξαρ- έχλαίψη 4 μητροπολίτης Παίσιος άπό τήν Φιλιππούπολιν, ή Ινωσι; κινδυναύαι νά ναυαγήση έν Βρυλ- τήτου*. < β*. ,Καί πρός τόν σκοπόν τούτον δέν έκαμψα ώ; καί οί λόιποί μητροπολίται γνώμην έν ψηφοδαλτιφ r^* " , Τότα δή πού ό ναωστί άναψάς έπί τού οίκουμανι-ι ~ .. ™·—.................... *.. ;t ϊ ΊΑ^,-.ά<ι,·„„η,'„ν;,η, πρρί έχλογή; τού παπριάρ^ου Ίωαχέ^μ καίά τήν ‘»7 378 SYNODI CON8T ANJINΟΡΟLIT ANAE, 1860-1873 γ’.. Τρίτην δί «a! τελευταιαν, δτι «κατά συνέχειαν iv τα!ς ίεραίς μυσταγεεγίαις, ini' ίμού ίχτελονμίναις, ikauoa τή; μνημονεύσεως τού κανονικού όνόμχτος τού πατρ άρχου." Τούτος καί μόνας Αναφέρει ό πατριάρχης Ιωακείμ μετά τής συνόδου του i» τή καθαιρέτεε. ΤΑ» αύτάς ταλτας άναμασσψ mm! ο πατριάρ,-ης Γρηγόρεος μετά τής περί αύτόν συνόδου άσυνεπώς τών μέχρι χθίς καί πρώην Αρχιερατικών τε μ»; πατριβφχιχεύν διαρεβαιώσεών του, τάς οποίας ούτε τότι, σύτεμετά τούτα χα. μίχρι τούδε Ίεβακείμ τε κα! Γρηγόριος, καίτοι πάντα λίθον κινήσαντες, ίδυνήθησαν νά ίιτιοε^αιώσωοιν. όπως ύτως άθωώσωσι μέν (αυτούς, άποχλύν« σ. δ: χαί τήν ύπ' χύτών τή έκκλησία Κωνσταντιν-.υπολεως προστριβιίσαν χηλδα. Κα; ταύτα μίν Ακολούθως νά τόν καθαιρέση κανονικώς- δχιρ' ia' ίμο! ουδόλως, ούί' Απαξ συνέρη* διότι δ(ν υπήρξε πράγματι τοιαΟτο κανονικόν (γκλημα, άλλ' ίφαυρί^η. Κχ: αί τρείς ip·. μακαρεώτατε πάτερ καί παφι- άρχα, κατήγορέ» iv τή χαύαςρέσε- είσίν Ανυπόστατοι, ίφευρημέναι. άναπόόεικ'.οι χα! νά (παλε}θεύσωσιν ούδάποτε δυνάμεναι - διότι δέν ύκήρξαν κρσγμκτ.χώς. Τ6 & τκλβυτσίον, τά χ«1 ούσίΜΜστσίεν, δ\χ·χαίδ<χ* άρχιβ^Μ; συνοδικοί, e. συνυκσγράψβχης τάς xxiHiρέοίχς τόν τριών, μίτά ξήπου δυατψήνας tfc έκόό9t«s των χα^α^έσ««ν <ίς δικπληχτ.σμσυς έλί»όν·ι<^"’ μίτά toi πκτρικ^χ&υ 1«2Χ<ΐμ, συνοδιχώς νΛ. ΐκ.σή-^ μως χβτ βύτσΟ άτκφήνβν'ο repi τ.ύ ^ςυλγαφ:χί.ύ ζητήματος. Τάς .Ik χσ^βψισίΐς τών e Λ’ πρωτχ4ωνιστσυντβν, χ«τά τόν πατριάρχην, ρ&υλγιρων ίρχ^ρίων έχήρΐΐξχν χύτςί ςύτς; "ανδήμως ^βν;:χ*νσνιχάς, κρ> ο: £ηίΐέντες πατριάρχα.. ζσχίδιχσμίνχς, μ<τί δ.λ&υ κλ; άκάτης χλΙ ρί»ς* έχΈγώ δί (ξομολογούμενος ε·.ώπ;·.ν θεού χαί τής χχλχιυ^Ηίσχς* χχί ιδού ή έν λίγφ ntpix^in, τής καθό ου εκκλησίας τή ύτοσχίσε: vi μ( έξελιγξή ί χχτχ τ:0 Γ.χτριχρχου έκ:3ημ&υ οιχ^χρτυρςΛω» τών δίχβιο; κριτής ένώπιον τψν άγ·'«ν αυτού άγγ-λων ci δέ/.χ χχ: δόω συνοδικών Αρχιερέων, τον χα: σ>νψίύδω.ιαι, ιμολογώ V(v άλήΛι.»/. γυμνήν χαί μονήν τήν άλήίΗιαν. liiv ο τ'- ίπραξα χ«ί ίνήργησχ μονο- υπ^γραψανχχ» τάς χαθ-χιρέσ«ς* 0Κχ.ηγτρ<;τχ: υ*ά τής συν&ά&υ à παχριάρχής . . . * μ<ρώς χχί τσ/ίτω; τοϋ γινιχού ζητήμστος, τά ιπράξα έν μόνη τή ir.xpxiqt μ&υ. χχί διά μονούς τούς χρι- ρ', ex: έν' ψ xxxi τήν έννςιχν τοΟ ivà χείρας τ:υ ρ<ρχ::σν, ωφ«:λ<ν <ί>ς πρδίδρος· νά κχρ&υσιάζζ τάς ΐτιχνούς μου· iv £î xi υπ’έμού ηρατχ^.ντχ έν τή ic.x μου έπχρχία φέριχσ: τήν τχύτότητα τών άπχιτή· υκο?:σ«ις «£ς την σχίψ:ν τής συνόδου, ινα Ϊ'.γμΉ3·ων τού σλ&υ Ιχνους, τ&5το xxxxôciavùci *ί <ύ- τώντχ: διά χ&ινής γνώμες, τά πΑντχ προΰσχ»δ;αζ< καί ίξιιίλιι αύ^αφίτως. Έχ πολλών άρκούμείΗ χαί, ο* πό^’ω xxl a έπ:1>υμ·χι ήοχν χχίΚλιχχί χχί εις τά εξής. 1 > Πώς (γίνετο ή καθ-αίρεσις τών ρουλ>ν«*χαΐχ: «ίς όλ-ν χί έ»>νζ-ς· &ϋτ* πχρισύρ^ην, ώς δ.ατιίνετχι 6 πατριάρχες ΊωαχΗμ, ύπδ τών δύω γάρων αρχιερέων ; ΙΙροεσχεδιάσ&η παρ αύτού ή καΐναίρεαις, καί ίν μιψ αινεδριάσιι τών συνοδικών ί’/λων ζυνχδ:λφ«ν χχ^οτ. ουδέ xiv απλήν χλληλοίγί .οντο μίν τά τρίβε, μηνύματα πρός αύτούς χατά **ραπ:χν Ίΐτ’ έχείνων ε·χ^ν ,αέχρι τής χχ^χ:ρέ:<ως. τούς κανόνας τών σ·υνό4ων, ίν ός όμως δύω ωρών, '< » πχτρ:άΖ/η; Ίωαχ ιμ προσεχλήθχ χαΐ διά χατχχωρίς νά δο&ή αύτοίς ό ύπ' αύτών πάλιν τών συν σχέσιως τού γρχφετ.υ μου ν’ Απόδειξή τήν κατηγο οδικών κα-όνων άπαιτούμενις καιρός* καί μόλα ταύτα ρίαν, χα; δέν ήδυνήίίη. Χάριτ: δέ ΙΗια ο>δέ τδ προ σόν τής ανικανότητάς δύναται νά μέ χατατάξη «ές ο! Αρχιερείς ίκείνοι ιςριν ή διαλυί»ή ή συνεδρίασι; διεμήνυσαν ίπισήμεβς διά τής ύψηλής πύλης ότι ,Ητήν Ζ ορείαν τών παρασίτων, ΙΙάν ipa δ ίι έκραξα, τδ έπραξα έλευθερως χαί έξ ύπ&χειμίνου. ούχι δέ C λουσι παρουσιααώή πρός Απολογίαν ό δί πατριάρχης όχι μόνον δέν ύπήκουσεν εις τό ίπιεικές τοΟτο μέτρον „παραχολου«>ών T&U :χνε~ι τοΟ Μαχαρ>ουπόλεως χαΐ πρώην Δυρραχίου-. "Εκραξα τδ κατ’ έμί, δ τ. Απήτει τής σι ιαστής κυρερνήσεεβς, αλλά καί άπάτησε τήν ■ύψηλήν πύλην άπαντί,σας ψευδώς καί αύτογνωμόνως ■ τδ κα^κον παντδς γνησίου ποιμέν&ς· δηλαδή έκροκα! δτι τούτο ίγίνετο ούτως ούδείς τών συνεδ^ιαζόνστάτευσα Ανενδδτως τήν πνευματικήν Ανάπτυξιν καί 'ηβικήν πρόοδον τού ποιμνίου μου, χαί συνηγόρησα τών δύναται ν’ άρνήίΡη.* Οί ταύτα υπογράφοντας συνοδικοί Αρχιερείς είσίν οι ίξής* Ό Εφέσου ΙΙαίβιος, υπέρ τώ> δικαίων αύτού Απαιτήσεων άφό/ως χαί ό Ηράκλειος Πανάρετος, ό Νικομήδειας Διονύσιος, ό ΐ+αρραλέως. Νίκαιας Τωαννίκιος, ' t ΦιλιπΧ-.υπόλεεβς Πανάρετος, ΙΙρδς δέ τήν δευτέραν χαϊηγορίαν Απολογούμενος, λέγω, Δ(ν ίπεμψε τήν ίν ψτ,φοίελτίψ γνώμην μου ô Προικονιβί,σου Γεδεών, ά Ξάνφης Διονύσιος, 4 Κεστενπερί (χλογής νίου πατριάρχου, ώ; (πιγείου. dvfrpw- τηλίου Ιγνάτιος, ό ΙΙεσηρψ ίας Νικηφόρος, δ Δρυϊνον πινου χαί χαινοφβνοΟς (φευρί^ιβτ-ς, ούχί 8i (χχλη- . πόλεως Παντελεήμων, i Χτρωμνίτσης Ιερόθεος, κα! 6 Πρεσλεψας "Ανθιμος. Λοιπόν Αν ή καβαίρεσις τών δύω πρωταγωνιστών, κατά τόν πατριάρχην. Αρχιερέων κρΐνηται ούτως ύπό τών δέκα καί δυω συνοδικών Αρχιερέων, ή ίπ' αύτάς τάς καθαιρέσεις (πακουμ^οΟσα καί ίξ (κείνων τήν ευθύνην έφελκύουσα ποιον έξει τό κύ)>οςη Ο «θιλιππου(μοί (γραγεν ή (χκλησία) ίπί τή δηλοποπ,σει τχύτη, χαί (κί ζητήματος ίπουσιωδούς. ο!ον τό τής άποστο- D πόλεως Παίσιο, ό .υγχαθαιρεϊΗίς μετέητών ανωτέρω λή; ψηφοδελτίου της πρδς τήν Ιχχλησίαν. Άς συμ-. δύω», ώς παραχολουΗρας τοίς ίχνεσιν έάεινων, κατά μορφε·υ#ή μετά τοΟ ποιμνίου της, χαί- άμεριμνεΛο».' ■τόν\πατρ:άρχην, ίν ποίφ μψίρφ ταχύήεεετα: ; Πόσον >άρος ίνοχής φέρει t μηδέποτε καταμηνυθείς ίπί 12ς πρδς δέ τήν τρίτην χατηγορίαν, τήν χαί τελευταίαν, απαντώ. Επειδή τρεις χα! μόνο: μήνες, (νεφι- τινι ίγκλήματι; ο μηδέποτε Ινοχος iv τινι παραπτώλοχώρησαν άπό ιής άναγορεύσεως χαί (πισήμου χοινο- ματι κηρυχθείς, ού μήν άλλ' ούδέποτ. υπό τής ίκ* ποιήσεως τής ίπιχατιστάσευις τού πατριάρχου Ιωα- ( κλησίας νουθετηθείς, ούδ' έπιπληχθείς, Αλλ' ούδ' ίπ ? Απολογία ποτέ παρασταθε ς, ούβέ Απαξ, ο-ύδέ δις, χειμ χαί.τής χαύαιρέσεως. τυνέρη ένεχα σωματικής ούδί τρίς, κατά τούς άποστον,ιζους καί συνοδικού, μου ίσ^ενείας ίν βλφ τό δ αστήματι ιούτφ νά μή νόμους κα! κανόνας, ούτε καταδικασθείς, ού:ε τολειτουργήσω · τήν δ'ί/λειψίν μου ταύιην άνεπ.ήρουν παράπαν δικασθτίς, άλλ' άκρίτως, άναπολογν,τως καί δύω (πίσχοποί μου, ούς πάντοτε είχον παρ' ίμοί. Απαρουσιάστως, δλως, κατ' ΐρί^εην δί μόνον καί βι· ToOrè δί δύναμαι ν’ αποδείξω διά τών χριστιανών κασθείς καί καταδικασθείς ποιαν ίνοχήν. ·ςέρεες ίν ουμπάσης τής Φιλιππουπόλεως χαί διά τοΟ ιερού ποίφ τή τάξε: τών καταδίκων ταχθήσεται ι Η ύμεκλήρου. ΙΙρδς δί 4ν έχίμ^ανε χώραν τοιοοτό τι ,τίρα θτόαοφος κα! θεόστεπτος κορυφή συν τή'μι'ψ, κανονικόν (γχλι.μα καί (γίνετο τούτο γνωστόν τή Αγίφ, καθολική καί άχοστολική έκκλησιφ, ίν όνόματι (χκλησίφ, ίδει αδτη ‘πριν τής κανονικής ποινής νά 'έρωτήαή τόν κατηγορούμενον περ! τού προσαπτομίνου τού θεμελιώσαντος κα! πί,ξαντος αύτήν κα! τού ταύεγκλήματος, νά τόν παραστίρη ένώπιον αύτής καί τόν την συνέχοντος παναγίου καί τελεταρχιχού πνεύματος διχάσασα, Ας άχοφανθή κατά τού ένόχβιη άφοο μά- . νουφετήσή &πα£. βΐς κα! τρίς, καί τούτου (χιμίνοντος σόστιχοΟ χβνονιχού χβίΗστώτ'.ς, Ινδούς εις τήν όμόφβνον «Ιτηοιν τοΟ ποιμνίου μου, προηγηδείβης μεντοι χαί ίν τφ (πουαιΰδει τούτψ παραπτώμα^ τής διαχιλεύσε«ς τής (χχληοί«ς, προερεετη&είαης περί τού πραχΆου. ,Καχώς (πρχξιν ή ύμετάρα ΑϊϊΛρότης 1·· 979 SYNODI OONSTANTINOPOLITANAK, 1860-1873 280 ... Καί πρώτον χαί δεύτερον χαί τρίτον χαλοΟντ: τούτσνχαθεμρείαΐαι (Άνησχ. «*).* Total τ* Ιερά Αποφθέγματα τών θ«ηγόρων μα* θητών χαί facoartfatv wO σίετήρος χαί τών.χνενματεμφόρων πατέρων, Ατινα 6 πατριάρχης Ί«·αχ«:μ δέν ουναβουλαύθη, 4 84 πατριάρχης Γρηγόριος fa τή ιύρ-υτάτη «ώτού συνειδήσ»; Αονγγνώστεες παρατρέχε, τάς ίεράς, φημί, τούτα; διατάξεις χαί τούτων πλείσνα; (ών ή μέν κυρία ούσ'α παρωράθη, rt 64 συμπέρασμα μόνον έφηρμώοθη 4*1 έΕ,θρώπου μηβέποτε χωλάναντο; περί τήν πίστιν, Αλλά διαχρχτοϋντος τά νόμιμα χχ: πάτρια χάλλιον τών παθαιρούντων), Αφού ή ύμιτέρα προσκυνητή μοι μαχαριότη; λάβη ύπ' δψιν, ας χποφανθή iv ijitf mtbfura κατά τοΟ Ινόχου. λίστα fart; τών {τηΗται* λάβη ή δματέρα πανσέβμστος μακαρίτης τούς πβνσέκτωες χαί »·οχηράχτους τούτους λόγους τών καρά πόδβς fatoewXüUW w aai συνοδικών θ«σπισμάτ«»ν, olfatc έχόντ«»ν· ,Έάν άμαρτήσφ Λς Λ 4 Α8«λφ4; σου, tatyt Mt έλεγξαν αύ-rtv μεταξύ σσύ Ml «taO μόνον- Ufa 8* μή Αχούβη, παράλαβ» μ«τά οοβ Ιτι ένα, ή Sum, fra έπ; στόματος 81« μβρτύρο ή xpifa» σηθή «8» βήμα. Έάν 84 καραχούση αύτέέν, «toi «ή Έάν II χαί τή; έχχλησίας nepmo&ay, lote ooc &antf b έθνιχδς χα! 6 τελώνη; (More·, ιη', 16*18). /Αθετήσας tt; νόμον Χωσέω; χωρΐ; οίχτιρμών έπ! δυσίν ή τρισί μάρτυσιν Αποθνήσκει (Έβρ. t', 18). „ Αιρετικόν Ανθρωπον μιτά μίαν χαί 8<υτέραν νου θεσίαν παρ αϊτού (Τίτ. γ', 11). „Ταΰτχ 81 μ«τά μιαν χαί βευτέραν χα! τρίτην napi· χλησιν τού έπισχόπου γενέσθω (Καν. Αποστ. λα'). . . . Έάν δέ καλούμενος μή ύπαχούση, χαλείσθω χαί τδ δεύτερον, Αποστελλομένων έπ’ αύτδν δύω έπισχόπων (Καν. Αποστ. οί'). Τήν 96 φεβρουαρίου 1869, iv Κωνσταντινουπόλει. Τής ύμετέρας θειοτάτης, σοφωτάτη; χαί προσκυ νητής μοι μακαριότητας τέχνον iv Χριστφ πειθήνιου χαί δούλο; + ό. Φιλιππο-υπόλεως ΙΙαίσ:;;. β. Biagalarù Hilarioni» Maeariopolitam epMbla. ’ Μχχαριώτατι, θιιότατι χα! στφώτατ» πάτορ τήν όποιαν καί μόνον έννοούσιν. Άλλ' ή έχχλησία xal iv τή περιπτώσε. ταύτη Ιδειξε τήν συνήθη αύτής χαί δέσποτα! + Έχ τής συναποστιλλομένη; γιν χή; ήμών έπισ-.ο- όλ-.γωρίαν. Όθεν χα-.λ τδ 1857 έχ τών έπισημολή; χατανοήσι: προσηχόντως ή ύμοτέρα όττσοφος τέρων βουλγαρικόν έπαρχιών προσδιωρίσθησαν άντιπρόσωποι, οιτινες bfrtùntma·» Ιν ΑναφορΑ τάς αιτή μαχαριότης τήν όίσιν τοΟ ήμιτιρου βουλγαριχοΟ ζητή ματος- άλλ' έπ:τραπ«ίτβί μοι !να χέγώ διασαφηνίσω σεις τού έθνους Αναγγέλλοντες εις τήν μιγάλην έχχληφράσ».; τινάς τής πρδ; τά; αύτοχοφάλους έχχλησίας σίαν, δτι χαταπολιορκοΟντα: ύπό διαφόρων έταιριών. bf. α! έταιρείαι αύται διαδίδουσι φρονήματα πολέμια έγχυχλίου τής μογάλη; έχχλησίας, δι Αν. αΰτη προτίϊΐέται νά νομιμοιτο-.ήση τήν έκονεχόοΐσαν χατά rt τή 4ρ*ο84ξ<ρ Ιχχλχσία- δτι συνιστήσαντο σγολός. έν α!ς παραλαμβένουσαι τά τέκνα τών άπλουστέρων 1881 σωτήριον Ιτο; χαόαίροσιν έναντι ον έμοϋ ώς ένσποίρουσιν οί; τήν καρδίαν αυτών άλ/οτρια διδάγ ύποχινοΟντο; δήίΗν τδ έχχλησιαστιχόν τούτο ζήτημα. Μαχάριώτατι δέσποτα, γτννηίΗι; χαί άνατραφοίς ματα- δτ: πολλοί τών ίιραποστίλβν έ, χχτχσταόέντ»; ιι; τήν όρόόδοξον 'ίέρησχοίαν, τδν tt μονέρτη δποδϋς έπϊ προσηλυ'τισμφ αίς τ» χοντριχώτορα μέρη τής Βουλβίον έξ άπαλών δνύχων χαί «ίς rt μέγα τής ίορωσύ- C γαρια; χαί έν αύτή τή Κω-.σταντινουπόλ«ι. μ«τά τονη; άξιωμα κατά τάς διατυπώσοι; τή; έχχλησία; σαύτης φανατική; θρησκομανία; àr-οπιιρώνται τήν ίιάδοσιν τών ιδίων αυτών φρονημάτων, ώστι χαί προχίΐρισόοίς χοινή γνώμή τής ίοράς συνάξιω; τοΟ "Ata έξ«λέχ8ην χαί γονιχδς αυτή; έπίτροπο; έν Κων- έφημ«ρ!δας «ίς τήν έγχώριον γλώσσαν έχδίδουσι χα'. σταντινουπίλο: χατά rt 1852 μαίου 1. Μιτ»λ6ών δί αύτών διασαλίϋουσι τά; θρησκευτικά: πιπο-.θήσν.ς δέ ώ; ,πιστδς δοθλο;“ τήν διακονίαν ταύιην έπί τού λαού- Έζήτησαν τοίνυν οι Βούλγαροι ϊνα. τού λοι πολλά έτη, ώ; γίνιται Βήλον έχ τών άνά ^«tpà; μου πού «ί; τά; βουλγαρικά; ίπαρχίας άποστιλλωντα: άρχιιρ«ί; μβριμνώντις π«ρί τών πνευματικών των ένσφραγίστων έγγράφών τή; :<ρά; χο-.νότητο;, τφ 1864 όχτωβρίου πρού/tιρί σθην χαί μίγας άρχιμχνδρίτη; -rot» τέκνων, ο! όποιοι, ώς έκ τής άδρανιιας τών πνευμα ο!χουμ«νιχοΟ θρόνου παρά τού παναγιωτάτου οίχου- τικών αύτών ποιμένων, ήταν β«βυ;Ησμίνοι α·ς τή< άμάθιιαν χαί τήν διισιδα-.μονίαν, χαί τών όποιων μινιχοίίύΛτατριάρ/ου κυρίου Άνθιμου τού άπδ Έφέαοών χαί ππατριαρχικόν δίπλωμα μαρτυρούν τήν πολλοί «ίχον ήδη ύποστή οίχτράν διαδόνησιν χχ: σου ZaViv ,ούσ'βοιαν χαί τδν ύπέρ τή; ορθοδόξου πίστοβς ζήλόν σάλον χα! άμφιρρίπιιαν ώς πρδς τάς θρησκιυτιχάς μου“. Άναχληόοίς δέ ΰπδ τή; χοινή; σιΛάξιω; «ί; πιποι.Ή,σν.ς. Και όμως τά «ι'λιχρινή χα! πλήρη χρι τδ Ίίρος διέμιινα άντιπρίσωπος τή; ί*ρά; μονή; τοΟ στιανικού ζήλου παράπονα τα-ϋτα ού μόνον ύπ' όψω> Χ-.λιανταριου «ΐ; τήν κοινότητα μέχρι τοΟ 1857 · όπότι 8έν έλήφθησαν, άλλά χαί άπ«ρρ φ 'ησαν ώ»ς ψιυδή καί κακόβουλα. Επί τέλους χατά τδ 1859 έτος τή άνίλαβον χα! πάλιν χατά προτροπήν τή; Ιέρά; χοινότητο; τήν έν Κων«ξταντινουπόλ«ι έπ-.τροπήν τοΟ *Ata, συναινίαιι τής σεβαστής αύ'το κρατοριχής χυβερνήσεως ’ ' το! πατρ:χα! δ:»τέλ«σα ' ώς τοιοΟτος μέχρι; Οκτωβρίου 1858, D'npi; έπούλωσιν τών καχώς χί-μένων έν συνεχροτήθ-η γενική συνέλευσ-.ς δτι ή μογάλη έχχλησία «δδοχέισασα προύχκρίσατό αρχείο:; ------ ’-------------------“*----------1 — -1-------- *έχ “ ·κληρικών μ« χωριπίσχοπον τού έν Παλατί^ βουλγαρικού ναού τε χα: λαϊκών. Τότε δή χα! οί Βούλγαροι Αντιπρό σωποι Αναζέέκυροϋμενοι ύπδ θρησκευτικού έθνικού τού Άγιου Στιράνου. Άλλ' όποια ήτο ή χατάσταβις τού λαού τούτου ζήλου προσεκάθησαν τδ έπ' αύτοΕ; νά συντελίσωσιν χατά τήν έποχήν ταύτην; (Η Βούλγαροι, μαχαριώτατ* «ίς τήν β«λτίωσιν τών χαχώς κειμένων έν τε τοίς ρουλγαριχαίς έπαρχίαις χα; iv ta!; λοιπαΓ;- αλλά ‘ δέσποτα, άπδ τή; τ»τίρτης δ«χα«τηρίδο; τού παρόν τος αίώνος πατά διαφόρους χχιρού; «ύσχήμως έξέ- χαί εις τά; τότε προσπάθεια; τών ρουλγάρων άντι■ φραζον τά πααίπονα τών έπαρχιών, χαί παρ*χάλουν προσώπων παρ«ν«βλή8ησαν μύρια προσχόμματα, άπ«ρίώρμώς χαί ίνώτκυτικώς τήν μιγάλην έχχλησίαν, tva ρίφ8ησαν άπασαι αί προτάσ»; αυτών έπ! διαφόροις λαροϋσα πρόνοιαν μητρικήν tttpi τών όρησχίυτιχών κροφάσεσιν. προφάσισιν. *Οθεν ’Ο8*ν οί Αντιπρόσωποι ούτοι τών Β9υλΗΒυλαύτών αναγκών, ίΗραπιύση ταύτας. Καί δμως ή έχ- γάρων ένόμισαν χαϋήχον άύτών νά διαμαρτυρηίέώσιν χλησία 18ιώρ«ι τά τοιαΟτα παράπονα ώς-μηδέν, χαί έναντίον τών χανονισμών.. \Τούι '\ToOt' αύτδ έπ-.αξαν χαί ΰήέβαλλ< τού; παρουσιάζοντας «ύτά «ί; σχληρδγ χαταδιωγμόν. Τούτου Ivtxa οί Βούλγαροι τών διαφόρων έπαρχιών συν«νω»άντ«; ύκδ τή; ταύτότητο; τών παό-ημάτων χαί τών «ύχών «ί; fa, χατέ8«ιί«ν «ίς τήν μα- αί βουλγαρικοί έπαρχίαι, Αμα~λαβούσαι ύπ' όψιν τδν τρόπον τής συντάξεως τών κανονισμών τούτων χα! τήν μή έχπλήρωσιν τών πολυχρονίων αύτών «ύχών. Τοιαύτη χορικού «κρίκου ήτο ή θρησκευτική χατάσται: ««τάστα σι; γάλην έχχλησίαν τήν Ανάγκην τοβ νά μήν άκοστέλλη τή; Βουλγαρίας, καί fa τοιαύτη έποχή, μαχαριώτατι ..... , αόΜές άφχιηριές άδααΐς τ* |Μ|φΐφ «rtrtfa tUmjc, ' ·*««■, άνέλ^σν τήν 8αύ8ννσιν τού μνιρΗντο; ““■κωοΜκιωΜέΒίωιέωΐώαώιιιίΜΗΐάωώαώωέαΐΜfattstaàûifaiàii^....... id) Ml BYKOPI OOSBTAjmNOPOLITASAR, 1880-1873 M3 βουλγαρικού veM. *E τών ήμ«τίρ·ν τουσι τοΟ λοιπού κάσαν κοινωνίαν ματά τού χατρι«ροβάτών· 'Mwrffùvoc tôv Mptma τής «ternie «ai αρχιέον χβ! τών έχασταλμένών παρ' cÿnO Αρχώρέων intükeflin tip πανοπλίαν τού «ντύματος, τδν 8ttov μέχρις οδ &ορ*ο·ώσι τά χαχώς χχίμχνα. *O8tv οί λόγον* «ύηγγτλιζόμή* to έχέστη «ύκβιρέφ t* λβή έν Κανσταντχνουχύλίΐ άντιχρδσΜΧοι μ*τά τών πρου τής 8tiac δικαιοσύνης τούς λίγους, ikp’ έτέβου 8i χοντών αύτών άμέσώς συνίταξαν έπίσημον διαμαρέπισήμους δικμαρτυρήσιις Ιγρβφον πατά τών έπδιδο- τύρησιν χατά τών δι«υέυνόντ»»ν τά έπχλησιαβτιχά, μέννν έν τή πρωτιυούση όργάνών τού παπισμού. Kai χαί έγγράρος άνήγγιιλαν «ί; τήν αύτού χαναγιίτητα {pas toÿ τά όργανα τούτα στιντοροίιος έκήρυττον τδν δτι δ βουλγαρικές κλήρος μ*τά τού λαού διαχύχτουσ·. προσηλυτισμόν, ή μ«γάλη έχχλησία, naltoi 4» γνώσ«ι τοΟ λοιχοΟ πάσαν χοινώνίαν μ«τά τοΟ οίχουμχνιχού ούια τού έπακηλούντος τούς όμογ«ν«ίς κινδύνου, •ρύνου. ούδ«μ!αν Jr»; πρόνοιαν έλάμβανιν. ΊΈ^ίύτδ έτος al κάτοικοι τής Πολυβνήί, έκισχο- Ίδών ούν τήν δυομέν«ιαν τοΟ ίνταΟδα βουλγαρι κού λικύ χαί τδν άχαλίνβτον έριδισμδν τών Ιξώ έπαρχιών ένπντίον τού πατριαρχιίου (σχιυσα χα: πάλιν νά χοινοχοιήσώ χρδς τήν αύτού χαναγιότητχ πολύν καιρόν παράπονοίμ*νοι «ίς τήν μ«γάλην ίχχλη- τδν κίνδυνον, δν συνησώανίμην δτι βιίτρ«χον οί βίαν, έξαιτούμίνο: τ« τήν άντιχατάστασιν αύτοΟ δί I Βούλγαροι, π*ριχυολούμ*νοι πανταχόδτν ύχδ τού' όμοιφνούς Αρχίίρέβς, Αλλά μή «ίσαχσυσ»έντ«ς ήσχά- άμ«ιλίχτου καί άβυαώχήτον παπισμού. Μ«τά τούς σόησαν τήν ουνίαν, χρδς στΐρένσιν τής όποιας «Ιχ« λόγους τούτους ή αύτού ιταναγιότης χαί πάλιν ύπομ«ταβή «ίς τήν έπαρχίαν τούτην χαί αύτύς δ ίν Κων- σχ«δ«ίσα δτι Μλ«ι λάβη πρόνοιαν, ούδέν έχραξ« χρδς σταντινουχόλ*: Αρχηγός τόν Λαζαριστών 6 κύριος χατιΰνασιν τΟΟ σάλου τούτου. Έφδασχ δέ χαί ή άγια χαί κλητή χαί κοσμοΒορέ. Τ4τ« δή ή αύτοΟ καναγιότης ό ούριος Κύριλ λος προσκαλέσας τούς Αντιπροσώπους χαί προύχοντας ατβτήριος ήμέρα τής τού ζώοδότου έχ νίχρών άνατού ήμιτίρου έθνους,'χαί πολλά π«ρί τού Αντι«ιμίνου στάσ««·ς, x«>’ ή* τή κανονική άδ«ίρ τής τού Χριστού τούτον συνομιλήσας χαί ΰχοσχ«8«ίς, δτ. τοΟ λοιπού ή έχχλησίας ίστάμινος πρδ τών πυλών τής αιώνιου έχχλησία «ύχαρίστως 8Α προχ«ιρίση βόυλγάρους Αρχι- τραπέζτ,ς έτέλουν τήν Ηίαν λιιτουργίχν χα! έν φ «ρ«ίς διά τάς βουλγαρικός έπαρχίας, έγκρίσ«ι τής έμιλλον κατά τδ σύνη#«ς νά ψάλώ τήν φήμην τού πατριάρχου, συ^οή δχλου έχέθηκ* σιγήν χαί «ίς έμέ Ε«ράς συνόδου χαί συναινέστι τοΟ Αγίου Η«σσχλονίχης άπέστ«ιλ«ν έμέ έξαρχιχώς μ«τά συνοδικών γραμμάτων χα! «ίς τους Ειροψάλτας* έζήτ«ι δέ νά άντιχαταστήσω έχ«Εσ· πρός τ«λ«ίαν άποσόβησιν τής τϋνίας. Τίνι δέ τήν φήμην τού' οίχουμ«νιχού πατριάρχου βιά τού , χάσης έπισχοπής δρθοδδξών*. Έχών δέ Αχών έντρόπφ έζιχλήρωσα τήν Αποστολήν ταύτην τής έχχλη σίας διαχηρύττουσι μ«γαλοφώνως ai Ανά χιίράς μου έδώχα ιίς τήν χαράφορον έχιμονήν τού λαού* χα! συνοδικά! έχιστολαί, δί ών χρδς τ-,ΐς Αλλοις ώς γέρας . έτίλισα μέν μ«τά μ«γίστης ταραχής τήχ θαίαν («ρουρμοι Αχονέμίΐ τήν ίχίχλτ,σιν ,σωτήρος τών ««πλανη \γίαν άναμιμνησχομχνος τάς Απαίσιους συν«χ«ίας, δέν μένων'*, ώς χαί αύτδς «ία: τι i χαχιχδς τύπος τής 3 ώχνησα δέ νά χο·.νοπο:ί/σω τά ιίχότα ιίς τήν αύτού παναγιότητα’ δστις μηδέν ίΗτιχδν άιταήτήσας φις ταύτα, χρωτ«υθύσης, δστις λάβρος έχέχ«σ« κατ’ έμού ώς Αντι μάχου αύτοΟ. ΈχανιλΟών δέ έχ τής έξαρχίας, έσπιυσα μοΕ συνιβούλ«υσ« νά έπαναφέρο: έχ νέου τδ όνομα δχιβς χοινοχοιήσβ «ίςτήν έχχλησίαν πάντα τά τίχται- «ίς τήν θίίαν ίιρουργίαν · άλλά χα! πάλιν δέν ήβυκής/Β«σσαλονίχης, μή ό·υνάμ«νοι νά ύποφέριοσι τήν συμ\«ριφοράν τού άρχκρέος αύτών Μ«λ«τίου χαί έπί νόμινα χατά τής όρόιδοξίας έν τι τή Η«σσαλονίχη χαί «ίς τά πέριξ, ώς χαί έν τή Km ,σιαντινουπόλ«ι. Μιτ οΰ πολύ άποί>νήσχ«·. ό μητροπολίτης ΙΙρισπών οί δέ χάτοιχοι συνέταξαν έντονον διά πολλών χιλιά δων σφραγίδων αναφοράν πρδς τήν μ«γάλην έχχλησ;αν χαί »«ρμώς παρτχάλουν αύτήν, βπως ένδοϋοα «ίς τάς θρησχιυτικάς Ανάγχας, αύτών, άποστ«ίλη αύτοίς άρχιι pi α έγχρατή τής γλώσσης χαί τών άναγχών αύτών, χα: συνίστησαν αύτήν πρός τούς ,ένταύίΗ Αντιπροσώπους χα: προύχοντας τών Βουλγάρών, τΕτινις άμα λαβόντ«ς έσπ*υσαν δπ.βς ύποστηρίξωσι ταύτην, άναμ:μνήσχοντ«ς «ίς τήν αύτού παναγιότητα τάς προλαμούσχς ύποσχέσ«ις π«ρί Αποστολής βουλγάρών άρχι«ρέων. Τόττ ένώπιον μέν αύτών έπανέλαβ* τήν πρό- >υμον διάίΐρσιν τής έχχλησίας πρδς έχχλήρωσιί τών «ύχών τών έπαρχιωτών- Αμέσως όμως προύχ«:ρίσατο Ανδρα κατά τού όποιου κα! Αλλοτ· ή έχαρχία σύμπασα «!χ« διαμαρτύρησή «ίς τήν έχχλησίαν. Alt οί Αντιπρόσωποι μή δυνάμινοι νά ϋποφέρωσι τήν Απά την ταύτην τής έχχλησίας έπαρουυιάσΛησαν έν σώματι αις τήν αύτού χβναγιότητα, χα! διά μαχρών έξιστορή•σαντις τά δϊΐνοπαίέήματα τών χριστιανών έν ταίς έπαρχίαις, Απίστησαν τήν προσοχήν τής έχχλησίας «ίς τάς Απαίσιους συν«π«ίας τού σάλου τούτου. Κα! όμως «ίς ταύτα πάντα ήχουσαν ώς άπάντησιν δτι ,βταν ο! Βούλγαροι γίνβοιν ούνίται, τότί'νή έχχλησία <>ίλ«ι σχ«φΐ*ή π*ρί τού πραχτίουα. Μ«τά τήν λύπηράν ταύτην Αρνησιν τής έκχλησίας ό έν ταίς έπαρχίαις βουλγαριχδς κλήρος μ«τά τού λαού λαβόντις ύπ" ίψιν χαί τδν λα* άποστολιχδν κα νόνα, δστις βητό>ς λέγ«ι, ,δτι δύναται πρ«σβύχ«ρος ν' Απομάκρυνσή τού Εδίου έχισχόπσν καί παύση τδ νήΐΐην vi «χχληρώσώ τήν διαταγήν ταύτην χωλυόμ»νος ύχδ τού λαού. Κατά δέ τήν 13 Απρ λίου προσχλη<Ηίς έπί παρουσία, τής !*ράς συνόδου, έξιστόρησα «ίλιχρινώς τάς παροτρυνούσας τ-,ύς Απανταχού Βουλ γάρους «ίς. τόσφ σχληράν παράστασιν αιτίας, χα: χατέδ«ιξα δτ: ή έχχλησία δέν πρίπ«:' νά έχ:βάλη τδ βαρύ τούτο φορτίον «ίς έμί, αλλ' άποστέίλασα χαί· Αλλους έχ τών συνοδιχών άρχιιρέων, ας προλάβη τόν έπαπ«:λούντα η^νδυνον. Μ«τά τάς πρός τήν ί«ράν σύνοδον διαχοινώσιις ταύτας «ύρισχόμενος μ«ταξύ σφύρας χα! Αχμωνος, μ«ταξύ λαού δυσμινώς δ:αχ«:μένου ίνταύδά τ« χα! έν ταίς έπαρχίαις κατά τών διικόντων τά έχχλησιαστιχά χαί τής φαινομένης «ύίάύνης τών Ε«ρών χαD νάνων τής π::^αρνίας, χα! έχ τού σύν«γγυς γινώσχων τά όσα αί θρησχ«υτ:χα! έταιρ«ίαι δΐίχίρ'υξαν διά τού έγχωρίου δημοσίου βουλγαρο-παπιχού τύπου π«ρ: τής έξαπλώσ«ως τού προσηλυτισμού, προΰτίμησα νά πρόστατχύσω τά; αίτήσιις τού λαού έχ’ έλχίδι. ότι διατηρών τδν λαόν έν τή όρ^οδοξίφ, »ά δυνη»ώ νά έπαναφέρω χαί τήν πΑίά^υμένην γαλήνην -«ίς τόν ορίζοντα τής έχχλησίας χα! τήν μιταξύ τών δ:χονοούντων όμοδόξων λαών «ίρήνην χαί Αγάπην. Άλλ’ ό χαιρδς παρήρχιτο, ή δέ έχχλησία £ντ! νά Εχανοποιήση τάς νομίμους αίτήσκς τού λαού συγχίντρόνουσα αύτδν π«ρ! έαυτήν, πατριαρχιύοντος τού χυρίου Ιωαχ«ίμ, δ:ήγ«ιρ« τριούτον φριχτόν διωγμόν έν τ« τή πρ<»τιυούση χαί έν ταίς έπαρχίαις χατά τ« τού χλ-ί^ου καί τού λαού, ώστ« χαί άχοντις χατά δ«χίμβρ:ον τινές έξώλοίσΐίησαν «ΐς τδ (ώς μή ώφ«ιλ«ν) όλοίσΑημα τής ούνίας, ήτ.ς πρδ πολλού έτ«χταίν«το πονηρά έναντίον ού μόνον τών Βουλγάρωγ, Αλλά καί σύμ- παντος τού όρ8οδόξου πληρώματος. 988 SYNODI CONSTA NTINOPOUTANA E, 1860-1878 Έν τοϋτοις ή έκκλησία, ούχ οίδα τίχος Hw, ' ούδέ μίαν πρόνοιαν Ιλαβαν Snip τών oSntç Αποβουκολιζομένων όρθοδύξων αύτής τέκνων. 01 βέ νουνεχέσΰροι τών Βουλγάρων τή ήμιτέρφ■ Αρχιερατική προτροπή καί παραανέσαι έκ συμφώνου έδημοσίευσαν έπισήμους δι* τού έγχωρίου τύπ®“ δ^μώΡ~Ρ*ί«««» χαπαδείξαντβς τδν κίνδυνον (ίς δν Μκομν οί ΑχατηΗντας. Άλλ' ή αύτοΟ παναγιότης ί κύριος ΊωαχΜμ Αντίν* λάβη πρόνοιαν, τίνιτρόπφ κροθέλυμνος ν* έκριζαιθή ή ούνία, συντχάλΜε σύνοδον μχγάλην, h ή Απαφάσισε τήν καταστροφήν τών προμάχων τής όρΐ^οδόξου κίιηηος. Κα! έγώ pi» προσαχάθησα κα! hi λόγον κα! h'ίργον καί κηρύττων χαί γρ*ροΗ χα! νουθατών χα! παραινών χα! ίδίφ χαί δημοσίως, όπως iMvafip» τούς πεπλαχημένο-υς είς τδν κόλπον r*)ç ορθοδόξου έκχλησΐας, είς δκαρ ίπίτυχον τή (Ηίφ 9M μήδειας Διονύσιος, ό Ν'οιαίας Ίωαννίχιος, ό Φιλιχπουπόλαως Πανάρατός, ό Οροιχοννήσου Γαδαών, δ Χάνθης Διόνυσός, ό Κηπεντηλίου 'Ιγνάτιος, b Μεσημβρίας Νικηφόρος, δ Δρυίνουπόλεως Πανταλαήμων, δ Χτρουμνίτζης Ιερόθεος χα! δ ΙΙρεσλάβας Άνθιμος. 'Αλλ' δ βουλγαρικός κλήρος χα! λαός iv τα τή Κωνσταντινουχόλαι καί έν ταίς έκαρχίαις χα! ματ* τήν δημοσίευσιν τής Χατ έμοο άδικου καταδίκης παρ* τής αύτοβ παναγιότητος έτέλαι, χαί ίχρι τής σήμαρον ταλαΐ ίλας τάς δρησχαυτικάς ίαρουργίας iv ίνδματί μου. Ή βυσμέναια δέ αΟτη τοΟ βουλγαρικού κλήρου καί λαού έχιβαρύναι μάλλον τήν αύδύνην τού πατρι άρχου Ίωακαίμ κατά τΑν αυτού παπραγμένων καθ ότι σίμπας λαός τα καί κλήρος διιωπυλογαΐ Αρκούν τως τήν Ικφρασιν ταύτην τής δυσμαναίας του έξ αύτών αρωγή. ΙΙρός Αμοιβήν Si ft* τδν ΙνίΗρμον τούτον τούτων τΑν χαδαιρέσιων, iv αίς συμπαριλαμβάναται ζήλόν μου χατεδικάσθην ντΛ τού πατριάρχου Ιωακείμ καί αυτός. „Μηδαίς τολμήσαι, λέγουσιν ιν τίλαι αί ιί; καθαίρεσιν. 1 καδαιρέσαις, συμφορέσαι άύτοίς, ή συλλαιτουργήσαι, "(Ht Si ή έπενιχθείσα παρά τής αύτού παναγιό- ή τάς Ανιέρους αύτών χοίρος άσκάσασδαι, ή ώς τητος τοΟ πατριάρχου Ιωακείμ καταδίκη έναντίον Αρχιαρα’ς, ή Απλώς ίορωμένους δέξασΦαι καί τιμήσαι ίμού δέν έχει τήν Απαιτουμίνην κανονικότητα, κα! ή δλως ύπαρασπισδήναι κα! βοηδήται αύτ-.ύς, ώς δτι έγένετο διά μέαων πχρανόμων χα! αύθαιρέτων, καϋήρημένους καί πάντη Ανιέρους iv βάραι Αργία; καί Ασύγγνωστου καί Αλύτου (φαύ!) Αφορισμού, τού Από δαού κυρίου παπιτοκράτορος.* Άλλ' όμως κλήρος Αμα καί λαός άποΜριζόμΐ'Ός καί Απαλλοτριούμανο; ούχ! ix 'xAv γνησΝΚ αύτών ποιμένων, Αλλ' ix τών iKpinti καί άναπολογήτως χαταϊιχασάντων ποιμένας το όμού καί ποίμνια, προαίλοντο συμμαδέξοιν, σνγάχυρον. „ΙΙώς έγένετο (γράφουσι πρδς τήν ύψηλήν πύλην κοινωνήσαιν, ύπιρασπισάήναι κα! συγχαταδ-.κασδήναι οί δώδεκα συνοδικοί Αρχιερείς), πώς έγένετο ή καθαι- τοίς Αναξιοπαδούσι ποιμέσι μάλλον ή ίμμαίναι iv τή ρεσις τών βουλγάρων Αρχιερέων; — Ιίρούσχεδιάσθη κοινωνΐφ τών δυσμονώς αύιφ διαχαιμίνων, τών διωκ παρ' αύτοΟ ή χαθαίρεσ-.ς, χα! έν μ·.β συνεδριάσει τών τών κλήρου τα καί Ιϋνους, και Απηνώς Αμφοτέρους συνοδικών έγένοντο μέν τ* τρία μηνύματα πρδς αύ- καταδικασάντων. Ιίαραίνων λοιπόν παρακαλώ δαρμώς τήν ύμιτ.'ραν τους κατά τούς κανόνα; τβν. συνόδων, έντός δμως δύο ώρών, χωρίς ν* δοθή δ ύπ' αύτΑν τΑν συνοδι θτΐ'.τάτην μακαριότητα, Ινα αύδοχί^σασα λάβή υπό κών κανόνων άπαιτούμινος καιρός. Καί μ' δλα ταύτα ' σπουδαίαν σχέψ-.ν Αφ' ένός μέν τήν μαγίστην μου ο! αρχιερείς ΙκιΙνοι πριν ή διαλυτή ή συνεδρίασις, Αφοσίωσιν πρός τήν όρΜδοξον δρησκαίαν, άφ' έτίρου όιεμήνυσαν ίπισήμως διά τής ύψηλής πύλης, δτι θέ- Si τήν Ακροσφαλή δέσιν αίς ήν αϋρισκόμην προστα,λουσι παρουσιασθή πρδς Απολογίαν- ό Si πατριάρχης ταύων τήν δρηακαίαν ένός λαού, δστις πάντοτα ίλπίδχι μόνον δέν ύπήκουσεν είς τδ έπιεικές τοΟτο μέτρον σας αίς τήν αύμένοιαν τής iv Κωνσταντινουχόλαι ίκτής σεβαστής κυβερνήσεως, άλλ* καί ήπάτησε τήν κλησίας, έ!ωκ< τρανά δαίγματα μακροτάτης υπομονής υψηλήν πύλην Απαντήσας ψιυδώς χα! αύτογνωμόνως έπί τή προσδοκίφ Set αί αύχα! αύτ-.Ο θέλουσ ποτά δτι ήδη ίπηνέχθή ή προσήκουσα ποινή χατ* τούς ικανοποίησή παρά τού Ανωτάτου θρησκαυτιχοΰ αύτού έχκλησιαστιχούς κανόνας- χαί εύθϋς ματ* τήν άναχώ- Αρχηγού, χα! Αποφανθή ύπίρ τού δικαίου. Έπιχαλούμανος τ*ς Ποπαιθτίς αύχάς καί αύλογίας ρησιν τοΟ άπεο ταλμένου έβίασε τήν σύνοδον ν* προβή εις τήν ύπογραψήν τής καθαιρέσεως. Κα! δτι τούτο μένω ματ* βαώυτάτου σοβασμού τής ύματέρας σαιοτάέγενετο ούτως, ούδείς τών συνχδριαζόντων δύναται της κα! σοφωτάτης μακαριότητας όλοπρόδυμος τών ν' άρνησή.· Οί δέ ύπογράψαντες τήν Αναφοράν ταύ- σαβααμίων έχιταγών ή ό Μακαριουπόλαως Ίλαρίων. την είσιν οί υπογράψαμε; χαί, τήν καθεΑρεσιν- δ Εν Κωνσταντινουχόλαι, 1869 μαρτίρυ 9. Εφέσου ΙΙαίσ ος, ό Ηράκλειος Ιΐανάρετό;, ό Νικο τοΟτο άποδεικνύεται ίχ τής ακολούθου διαμαρτυρή σεις; τών δώδεκα οεβασμιωτάτων συνοδικόν, οίτινε; απεφάνθησαν έναντίον αύτής, καταδείξαντες χαί ιίς τήν υψηλήν πύλην καί είς τδ δημόσιον τόν βία-.ον τρόπον τής συντάξεως αύτής, χα! ακολούθως τδ S3. KEGIl'M DIPLOMA Qt’O EXABCHATU8 Bl'LGARICVS CREATUR· 1870 februarii β7·, martii 11. Ή χυριωτέρα Ανακτορική ήμών ίπιδυμία αίναι 1 > όπως πάντας οί τήν αύτοχρατορικήν ήμών έπικράταιαν οίκούντις πιστό! ύπήκοοι, χαίροντας πάντοτα ΑσφΑλαιαν καί ί/ιυχίαν κατά τα τήν δρησκαίαν καί λοιπά, καί έν άρμονίφ καί Αγάπη πρδς Αλλήλους διαταλούντας (τούβ>’ δπαρ δ τα πατριωτισμός κ^· καδήκον τού Ανθρώπου Απαιτούσι), συμπράττωσιν δσον τδ έπ'αδτοίς αίς τάς ύπέρ αύημαρίας τού κράτους καί τής προόδου τού πολιτισμού δαψιλώς καταβαλλομένας διηνακαΐς βασιλικός ήμών προσπα&αίας. 'Αλλ' έπαιδή έναντίον τής Αγαθής ταύτης έπιθυμίας έγένατο ήμίν παραίτιος θλίψαως ή Από τίνος ήδη ματαξύ τού- βω- μοιχού πατριαρχείου καί τών όρθοδόξων βουλγάρων Αναφυαίσα διαφωνία καί ίρις ώς έχ τής πναυματικής αύτών ύχοταγής, ώς πρδς τ* δρια δηλονότι τού συν δέσμου τών βουλγάρων μητροπολιτών, έπισχόπων καί ίαρέων, ώς χαί τών έκκλησιών αύτών μη* τών πατριαρχιίων, δι* τούτο ματ* κολλάς συζητήσιις κα! σχέψΐΰς, αίτινας έγένοντο έπ! τού Αντικαιμένου τούτου πρδς τήν έπ' άγαθψ ' λύσιν αύτού, Απαφασίσθησαν τέλος τ* Ακόλουθαα’. βίλαι σχηματισθή Ιν Ιδιαίτερον πνευματικόν τμήμα (δαίοέ), παριλαμβάνον πάσας τάς κατωτέρω Αριθμουμένας μητροπόλαις, έπισκοπάς καί Αλλα τινά * FxauMimimUB iltai ixstraoMata· mamma mram paHioaran apod Tana* admiaiatmtor d«v«t*ti· Cam graeeia tan balgarix pria· apod aa walk, tnAMii Aia « Abraarii/martii 1A A BaigoH· ootamiter pariatttm tot domixiea arOodoriae guan vwaat ta Inapte Mgarim Samti Btopkaai, goad PWaaril autat aao teo<* ak ipote aadika. patriartkalitao. Plarimaa max taMt adittem^ «aaa Haem am vaoat. Confer B.D.CMHphram, αρ-Λ, AVI, Malta* amt etiam «am ia UM mriptaa fuoraat a Qiamto diamoMMmaia·) bane amarife* axMbmtw apad OalHpkima, t. tit, p. «-«I. άΐά -----................................................................................................................ . ......... ' ,g SYNODI OONSTANTINOPOLITANAE, 1860-1873 286 986 γέρο νδν τίτλον ,Βουλγαρική έξ-ά τούτη τών Ίοροβολύμων, διατολοί ΰπδ τήν έποκτιίαν ή δέ βιοίχησις τών θρησχουτιχών πνουμοτο- τού παψιίρχου τών * '*Ίοροσολύμοον, ’ ' οΰτω κοά’ -· ή *-έν · * τφ χών ύποθέββων τού τμήματος τούτου θέλοι οίνοι αύτφ μέρ« κατοικία των βουλγάρων ίορέων, ώς καί ή παραχοιμένη βουλγαρική έχκλησία, θέλουοιν ύπύόλοσχορώς άνατοθοιμένη Λζ τήν έξαρχίαν. y. *0 άνώτορος aâtà τόν βωθμδν τΟένέχΤυΟ κοισθαι οίς τήν βουλγαρικήν έξοφχίαν, δ έξονομοΜθοϊς τμήματος τούτου μητροπολιτών θέλοι φόροι τδν τίτλον θέλω έχω τήν ίδοικν τού vi έρχηται, χροίας χαλού,έξ^χος',έχων τήν κανονικήν κροοβροίαν τής mpl αύτδν σης, χαί βιαμένη έν τή βηθοίση χατοικίφ. Τόσον δέ β-,υλγαριχής συνόδου, ήτις (σύνοδος) Ηλοι οίνοι διαρκής. ώς πρδς τήν Ιλουσίν του έντυύθα, έάν ή χρβία τό γ'. Ή έοωτοριχή πνουματιχή διοίχησις τής έξ- χοΰέση, βσον καί ώς πρδς τδ έχτολοίν θρησκουν.κήν τινα τολοτήν, καθ’ β διάστημα ήθολα διατρίβο: έν- ■ αρχίας τούτης Ηλοι όρισθή δι * ένύς ιδιαιτίριυ κανο νισμού, δστις Ηλοι χβθυκοβληθή δκως έκιχυρωθή ταύθα, Μλοι ύπόχοισθαι οίς τούς αύτούς έχχλησιαστ χαί γένητα: χαραδοχτδς ύχδ τής ύψηλής ήμών χυβορ- χούς κανόνας, οίς ούς ύπόκοινται καί οί πατριάρχχ; νήσοως, καί βάτις δέον vi συνψβη κατά «όντα μέ Ίοροσολύμων, Άλοξανδροίας χαί Άντιοχοίας. ι’. Ό πνουματικδς κύκλος τής έξαρχίας ταύτης τούς θομολιώδοις κανόνας χαί τάς θρησχβυτιχάς δια τάξεις τής Ορθοδόξου έχχλησιας- δ δέ κανονισμός ποριλαμβάνοι τάς μητροπόλιις ’Ρουστζουκίου, Σιλ:· στρίας, Χούμλας, Τυρνόβοιη Σοφίας, Βράτζης, Λίφτούτο; Θέλοι γίνοι αι’ς τρόπον ώστε vi έξασφχλίζη αύ τήν χατά το τήν διο'χησιν τών κληρικών αύτής ύχο- ζας, Βιδυνίου, Νύσσης, Νυσσάβας, Κοστοντηλίου, ΧαμοΘέσοων χαί πρό πάντων ώς πρός τήν έχλογήν τβν κοβίου, Βιλισσών, Βάρνης (έχτδς τής πόλοοος τούτης έπισχίπων τής καί τού έξάρχου άπδ οίασδήποτο Β καί τών άπ’ αύτής μέχριή Κωνστάντζας παραλίων τού Εύξοίνου οίχοσι σχοβδν χωρίων, τών όποιων οί άμέσου ή έμμέσου έπομβάσοως τού πατριάρχου. Άμα δέ τή έκλογή τού έξάρχου ή βουλγαρική σύνοδος θέλοι κάτοικοι βέν οίνοι βούλγαροι), τού σαντζακιού Συοίδοποιοΐ τούτο τφ πατριάρχη - ούτος δέ θίλοι δίδοι τδ λήμνου, έκτδς τών χασαχάδων Άγχιάλου χαί Μισημταχύτορον τήν άναγχαιούσχν θρησκουτιχήν έπιχύρωσιν. βριας, τού χαζό Σωζουπόλοως, έχτδς τών παραλίων *. δ Ό Ιξαρχος ούτος. δ-οριζόμονος δι’ υψηλού μου χωρίων, πρδς δδ χαί τής Φιλιππουπόλοως (έξα^ουμένων βορατίόυ, θέλοι οίνα: ύπόχραως vi μνημονούη κατά τής πρωτουούσης χαί τού χαζό Στονημάχης, ώς χα: τόν έχκλησιαατικδν κανόνα τού Ονόματος τού οίχουμονι- τών χωρίω^Κοχλάνης, Βοδινών, Άρναούτχ]οί, Παν μέρη, δκορ θέλοι *«ρχ!· κού πατράρχου. ΙΙρίν δέ έκλογή θρησκουτικώς δ διά αγίας Νόβοσλή, Λάσκο, Άχλανίου, Πασκόβου χαί τήν θέσιν ταύτην κατάλληλος θοωρηθοίς, θόλιι ζητοίται Λαστίντζας, έτι βέ χαί τών μοΑιστηβίων Πατζκόβου, ’Αγίων -“Αναργύρων, 'Αγίας Παρασχουής χαί ’Αγίου ή γνώμη καί παραδοχή τής ύψηλής κυβιρνήσοώς μου, s'. Έπιτρέποται τφ έξάρχφ, δπως δι’ ύποθέσοις Γοωργίου). Ή βέ ίντδς τής Φιλιππουπόλιως συνοι μορών έντδς τής πνουματικής αύτού διοικήσοως οί>- κία τής Παναγίας, iv χαί μέλλη vi συμποριληφθή ριακομένων, διά τάς όποιας οίναι κανονικώς έπι- χαί αΰτη οίς τήν βουλγαρικήν έξαρχίαν, ΐιοι δμ-ί τοτραμμένος vi μοσολαβή, άναφίρηται κατ’ ούθοίαν έχ τών κατοίκων αύτής βέν Θέλουν vi ύπόχοιντα: οΐς οίς τάς έπιτοπίους άρχάς, χροίας δέ καλούσης, καί τήν βουλγαρικήν έξαρχίαν χαί έκχλησ’αν, κίσίν δλως οίς τήν ύψη-ήν ήμών πύλην ιδίως δέ θέλουσιν έκ- έλούθοροι. Τά καθέκαστα δέ τούτου Θέλουσι διαι δίδοσθαι δι’ αΐτήσοώς του τά οίς τούς πορί αύτδν τητή μοταξύ τών πατριαρχοίων καί τής έξαρχίας C κατά τήν Θρησκευτικήν τάξιν. "Eiv δέ έχτδς τών καλογήρους δοθησόμονα φιρμάνια. άνω άριθμηθέντων χαί έξονομάσθέντων μορών, ήίΗς'. Έποιδή οίς ΰποθέοοις τήν ορθόδοξον θρησκοίαν άφορώσας, αίτινος άπαιτούσι σύσκοψιν χαί άμοιβαίαν λον ή τδ ίλον ή τούλάχιστον τά δύο τρίτα τών Ορθο σύμπραξιν, ή σύνοδο; τής βηΐΗισης έξαρχίας θέλοι δόξων κατοίκων άλλων μορών vi ύκόκεινται ώς κρδς τάς πνευματικός υποθέσεις των αίς τήν βουλγαρικήν προστρέχοι οίς τδν γονικόν πατριάρχην καί τήν σύν οδον τών μητροπολιτών, θέλουσι σπούδοι καί ούτοι έξαρχίαν, τούτο δέ έξεταζόμενον ήθελιν άποδειχάή, οίς τδ vi παρέχωσι τήν δέουσαν σύμπραξιν καί νά έπιτρέποται μίν άλλ’ έπειδή, ώς είρηται, τούτο Θέλει γίνεται τή όμοφώνψ γνώμη τού όλου τών κατοίκων, στέλλωσ; τάς αναγκαίας άπαντήσοις. ζ'. Ή σύνοδος τής βουλγαρικής έξαρχίας θέλοι ή τουλάχιστον τών δύο τρίτων αύτών, έάν ήθελέ τις μέ τήν αιτίαν ταύτην προσπαθήσει vi παρομβάλη ζητοί τδ άγιον μύρον παρά τού οίκουμινικού πατρικαθ’ οίονδήποτο τρόπον ΐιχονοίας μοταξύ γών απτοίαρχοίου. η'. Οί τφ οΐχουμονικφ θρόνφ ύποκοίμονοι έχί- κων, ό τοιοΰτος θέλει εύθϋνεται κατά τους κανόνας σκοποι, άρχιιπίσκοποι καί μητροκολίται θέλουσι διέρ- καί τιμωρείσθαι. ια'. Ή τάξις τών ίντδς τών ορίων τής βουλγαρι χοσθαι άχωλϋτως διά τής βουλγαρικής έξαρχίας, ώς καί ο: βούλγαροι έπίσκοποι, άρχιοπίσκοποι καί μητρο- κής έξαρχίας κειμένων καί κατά τούς δρηοκουτικούς κανόνας έκ τών πατριαρχοίων ίςηρτημένων μοναστηπολίται διά τών έπαρχιών τού οίκουμονικού θρόνουρίων θέλοι έξαχολουίΗί ώς καί πρότορον. δύνανται δέ χάριν τών έμπιπτουσών ύποθέσοών των Έποιδή xi άνωτίρω άρθρα έθοωρήθησαν άρκοΟντα νά διαμένωτιν οίς τάς πρωτουούσας τών βιλαοτίων ή οίς μέρη, ον οΐς ούρίσκοται ή έπιτόπιος ϊρχή- όλλί D «ρό» τάς νομίμους όνάγχας άμφοτέρων τών μορών δέν δύναντα: vi συγκροτώσι σύνοδον έξω τού κύκλου τής πνουματικής αύτών δικαιοδοσίας, μήτο vi έπομβαίνώσιν οίς ύποθέσοι; χριστιανών μή έμποριλαμβανομένων έντδς τού κύκλου αύτών, μήτο vi έκτολέσωσι θρησκουτιχήν τινα τολοτήν άνου τής όδοίας τού έπι■ σχόπου τού μέρους, οίς τδ δποίον ούρίσκονται. θ'. Έποιδή, ώσπορ ή έν Φαναρίφ ίορατική χατοιχία τού Αγίου Τάφου ύποκοιμένη τή πατριαρχοίφ καί Ικανά πρδς άποσόβησιν τής προολθούσης διαφω νίας χ»ί ένοκρίθησαν incb τής ύψηλής ήμών κυβορνήσοως, διά τούτο έξοβόθη χαί τό κόράν βασιλικόν μου φφμάνιον, κοινοποιούν ότι έξοβόθη υψηλός αύτοχρατορικδς ΙρΜς μου οίς τό οίνοι τούντβύθον ταύτα έν ίσχύϊ καί ένοργιίφ, καί μή συμβαίνη τι άντιβαίνον αύτοίς. 1986, ζιλχιτζέ 8 (27 februarii 11 mortii 1870). Μ. BULGARI ANTISTITES REGIUM DIPLOMA CUM CONCIVIBUS SUIS COMMUNICANT · 1 1870 mortii 3, 15. ήμίν τέκνα· καί φίλοι όμογονοίς. Πολλά μέν χαί άλλα προσκόμματα καί κωλύματα ήγοίροντο έναντίον τής- ούοδώσοω^ καί έξαπλώσοως μοταξύ τών Βουλγάρων τού χριστιανικού κηρύγματος. καί προκοπής τών χριστιανών οίς τδν κατά Χριστόν βίον καί μόρφο»ιν, άλλά τό πρώτιστον καί κυριώτΑον • Β. D. ΟΜΙφίΗοα. ομοΙΚ, «.VI,>47-0»; OoiMO, ομ rit, ρ,ΜΟ-θ. ' ) ’ 987 8YNODI CON8TANTINOPOLITANAE, 1980-1878 . 988 πάντων ήτο ή μεταξύ αύτών έγχατάστασιςποιμένων Αλλο- Α Αμισσν αύτής προστασίκν χαί' μέριμναν ■ «ίναι μαρτυ γινών, άγνορύντων τήν γλέέσσαν τού χριστ«πωνύμον λαού ρία τού' δτι Ανυψοί χαί ήμΑς τούς Βουλγάρους «ίς χαί διά τούτο Αδυνατούντων vi δδηγήσωσιν ^ηδν τήν βαθμίδα τΑν Αληθινών ύπηχίων αύτής, τδ όποιον (if νομάς σωτηρίους- 8*4 τούτο χαί ή τοίαύτη μτταξύ προτού δέν «έχομαν, Αντιπροαωπ«υόμ«νοι ένώπιον τής αύτών Αμάθκα τών χριστιανικών καθηκόντων χαΡτής σεβαστής χυβορνήσιως ύπό Αλλων αύτής ξένων πρδς tierrAiv.^ διδασκαλίας. 0( όρθόδοξοι βούλγαροι ήμΑς ύπηκόων, Αγνοούντων ήμΑν τδν βίαν χαί τήν πιστοί «ίς τήν κατρφαν αύτΑν θρησκείαν Α«ίποτ« χατάστασιν ήμών. Αλλά τδ αύτοχρατοριχδν φιρμάνιον Απαλλάττιι έπ«θύμησ«ν θ«ρμώς Χαί έζήτησαν μετά παρακλήτων τδ vi έμΜστ«υθΑσιν αί έχχλτ,σίαι αύτΑν «ίς ποι ήμΑς Από τοιαύτης χαταστάσεως. ’Σήμιρον έχομ«ν μένας έξ αύτΑν λαμββηκμένους. Άλλ* ή έχχλήσία τής τδ δικαίωμα τού νά αύτοδιοιχΑμτν τήν έχχλησίαν Κωνσταντινουπόλιως» «ίς ήν, χρίμασιν οίς οίβ« κύριος, ήμΑν* ή βουλγαρική γλώσσα Αχωλύτως θά γίνη ύπίκυψαν αίέχκλησί® τΑν Βουλγάρων χαί αί άρχι«ρα- δργανον τού θοίου λόγου χαί τή; χριστιανικής δι δασκαλίας' ιίς αύτήν Αντμποδίστως θά μανθάνωμιν τιχαί αύτΑν έδραι, άείπστ» Απέρριπτι τάς τόση» δί τΑ πρδς -.δν θ*δν χαί τήν ύπ* αύτού έφ* ήμΑς τιταγκαια; χαί χριστιανική αιτήσεις ήμΑν ώς παρα μένην β«Μ·.λ«ίαν, πρός τήν πλησίον χαί πρδς ήμΑς λόγους χαί Αντ«υαγγ(λιχά;. ■ Ματαίω; έπίδιώχθησαν πάντα τά μέσα, ίνα έν αύτούς χασήχ'.ντα ήμΑν- ούδ«ίς τού λοιπού δύναται όμονοία χαί Αγάπη ίχανοποιηθώσιν αί δίκαια: ήμών νά έμποδιση ήμΑς Απδ τού νά προχόπτωμιν «ίς τδν αίτήσ«ις· ματαίως χατίβλήθησαν πΑσαι αί προσπά- χατά Χριρτδν βίον χαί τδν κοινωνικόν* ούδιίς τού θ«ιαι, ίνα τά αγαθά ήμΑν αιτήματα έχπληρωθώσιν Β λοιπού δύναται vi παρίμποδίση τούς Βουλγάρους, tva ήο^ύχως χα! Ανιυ θορύβου κοσμικού. Ή έχχλήσία, Αποφανθώσιν οΐχοθιν, παρ' ούδινδς μή ύποκινούμ«νοι τήν όποιαν έξ«λιπαρούμ«ν μ»τά σιβασμού υίίκού, Ας χα! τήν ιδίαν αύτών ένδόμυχον θίλησιν έχφράζοντις, τίχνα αύτής έν Χριστφ Αγαπητά, ού μόνον έμ«-.ν«ν δτι θέλουσι νά ώοι συνηνωμένοι μιτά τής βουλγαρι άκαμπτος «ίς τάς* αίτήσ«ις ήμΑν, ού μόνον ir.tîcxi- κή; έχχλησίας, τδ όποιον έστωσχν βί/.αιοι δτι θ4 έπιτύχωσιν, έάν ώσι πολυπληθέστεροι τδν Αριθμόν. Άς σπκύσωμιν λοιπόν νά ώφ«ληθώμ«ν Απδ τών δι καίων, ξοα χορηγ«Ι ήμίν τδ αύτοχρατοριχδν φιςμάνιον- συνάμα δέ Άς σπ«ύσωμ«ν νά δ«ίξωμ«ν και τήν πρδς τδν αύτοχρατοριχδν θρόνον «ύγνωμοσύνην ήμών, διπλάοιάζςντ»; τήν πίσιιν, τήν Αγοσίωσιν χα! τήν γάρων. Ανόθιυτον πρδς αύτδν ύπαχοήν, τά όποία «ίναι τά Άλλά τδ έθνος ήμΑν δέν «Ιναι άπροστάτιυτον · ανώτερος καί τής άδιχούσης έχχλησίας καί ήμών έξοχα χαρακτηριστικά τών Βουλγάρων- διότι ταύτα τών ΑΒικουμένων «!να: δ ήγιμών, δστις „θ«ού διά- θέλουσιν Ανυψώσιι ένώπιον τής αύτοχρατοριχής χυβ«ρχονός έστιν ήμών «ίς τδ Αγαθόν*1, χαί δστις πέμκι- νήσ«ως τήν θέσιν ήμών, τήν όποιαν Αλλοι έχθρ-.ί τού *ται «ίς έχδίχησιν μέν χαχοποιών, έπαινον Βέ Αγαθο βουλγαρικού έθνους προσπαθούσι διά . συκοφαντιών Τήν χαροπο άν ποιών · ούτος «ΐναι ό μ«γαλ«ιότατος ήμών σουλτάνος, χαί ψιυμάτων νά χαταβιβάσωσι. δστις, καταβολών πάσας τΑς δυνατές προοπαθ*ιας χαί αίσίαν ταύτην «ίδησιν τής λύσ«ως τού βουλγαρι-τού vi συμφιλιώσω Αμφότιρα τά διαφιλον«ιχούμ«να1Ç χού ζητήματος ένομίσαμσν Αναγχα^Ι νά Αναγγ«ίμέρη, χα! άπ.οτυχών, έν«υσ« νά Αποχωρίση τιλϊυταίον λωμ«ν, Ινα χαρήτ« έν χυρίφ χά! Αναπέμψητε πρδς έχχλησιαστιχώς τού» Βουλγάρους άπδ τού πατριαρχιίρυ, ■τδν ύψιστον «ύχαριστήριον ύμνον ύπέρ τή; μαχροη|ΐ«ρ«ΰσ«ως τού γαληνότατου ήμών αύτοχράτορος σουλτάνου δπως Αλλοτι τούς συνήνωσ», δηλοποιήσας τήν έπί τούτη» άναγκαίαν αύτού έγχρισιν 8ι* υψηλού χαί Άπτουλ Άζίζ έφέντη μας. ΙΙρδς μ«ίJova δέ πληρο προσχυνητού ήμ!ν φιρμανίου, τδ όποιον χαί έν«χ«ί- φορίαν χαί βίβαίωσιν θά Αποστολή ύμιν -.ό αύτοιτοριχδν φιρμάνιον, Αμα τυπωθέν. ρισιν ήμ!ν τδ παρ«λθδν σάββατον, 98 φ«βρουαρίου· Ούτω λοιπόν μ«τά τοσαϋτα όιινά, μ*τά τοΛύτας Όρτάχιοϊ Κωνσταντινουπόλβω;, 3 μαρτίου 1870. χακοπαθ«ία;, μιτά δ«χα«τ«£ς βαρ*ίς Αγώνας, βλέπομιν f ΙΙρό«δρος ό Λοφτζού Ίλαρίων έν Χριστφ «ϋχέτης. ή δ Φιλιππτυπόλιως Πανάριτος έν Χριστφ «ύχίτης. σήμ«ρον τού; πόθους τών πατέρων ήμών έχπληρουή ό Φιλιππουπόλιως. Παίσιος έν Χριστφ ύμέτερος μένους, τούς κόπους κα! τήν σταθ«ρότητα τού έθνους μασ« ζαί 4στηλίτ«υσ«ν ώς ψ«υδ«!ς χα! προσπίποιημένα; τάς Ανάγχας, τάς όποιας «ίχομ«ν Ας χριστιανοί, άλλά π»ρι«φρόνησ«. χατ«δίκασ«ν, έτιμώρησι χα! έβασάνισ«ν έχ«ίνους, οίτιν*» παρουσιάζοντο ύποβάλλοντχς αύτή τάς «ίρημίνας Ανάγχας τής έχχλησίας τών Βουλ χαί δλων ήμών Ανταμωρομίνους χαί στ«φανουμένους · «ύχέτης.' t 6 Βιδϋνης Άνθιμος έν Χριστφ «ύχέτης. υπό τής «ύθυδιχίας χα! Αμ«ραληψ(ας τής αύτοχρα ή δ Ιέαχαριτυπόλιως Ίλαρίων έν Χριστφ «ύχίτης. τοριχής ήμών χυβ«ρνήα«ως. Ή λύσις τού ζητήματος; Γ. Κ. Τζαλόγλους, X. Ιωάννης, X. Β. Πίντζοιιτζ, τδ όποιον ίπ«απΑτο Από τοσούηων έτών τήν προσοχήν χα! τΑς πρόσπαθίίας ήμών, «ίναι τρανόν δ«ίγμα τής Χατζή Νικόλαος Τζιντζόγλους, Ν. Μιχαηλόρσχης, Π.. Ρ. Σλαίιίχωφ, Δ. Στ. Τζομάχωφ, Χρ· Δαψιλίστας, «ύνοίας χα! τής Αγάπης, ήν τρίφ«ι πρδς.τούς Βουλ Δημ. Γχέσογλους, Νικόλαος Δαψ λίστας, Στιγ. Καμγάρους ή αύτοχρατοριχή χυ,’έρνησις· «ίναι λαμπρόν πούρωφ, Ζαχ. X. Γχ^ουρίγλου, N. X. Στριπάχωφ. σημιίον τού δτι θέλω νά έχη χαί ήμΑς ύπό τήν •'όό. COMMERCIVX LITTERARUM INJER GUBERNIUM TURCICUM ET SACRAM SYNODUM HABITUM SUPER REGIO ILLO DIPLOMATE. *’ · ' r Sacra ty»od»u ad nuHHuu» Turearum administratorem * 1870 martii 94 ’ april» 5. Τψηλότατ». . τδ παλυθρύλλητον πρδ δεκαετία; ήδη ΰφιοτάμενον Διά τών έξοχωτάτων Χρηστάχη έφέντη Ζωγράφου βουλγοψιχόν ζήτημα. χαί Άλ«ξάνδρου Καραθιοδωρή έφέντη Απίστ«ιλ«ν ή Τό παγρ-.αρχ«ίον συμφώνως πρδς τά χαθήχοντα, '·· υβίτέρα ύψηλότης «ίς τά πατριαρχ«{α, Αν«υ τ«σχ«ρί, Απ«ρ όφ«ίλ«ι αί; τά χαθ«στώτα τής θ*όθ«ν έφ’ήμΑς ύψηλδν φιρμάνιον έν μιμβράνη γιγραμμένον, δι" ού ' τχταγμένης χραταιΑς βασιλ«ίας, ούδέ χατά διάνοιαν ' ή αύτοχρατοριχή χυβέρνησις ένόμισι vi δώση πέρας έφρόνησέ ποτ« νά άρνηθή τδ σέβας χαί τήν υποταγήν δριστιχόν διά τοιαύτης έξ όφφιχίου Αποφάσιως «ές . - αύτού «ίς τάς Μιηλάς διατάξ«ις τού τρισίβάστου ήμών •Αφι(Μ|βέΜ·ιθ.«^Β«··ΐ'Μ^*.^θΜ7··. ' )' ............... .. « M9 SYNODI CON8TANTINOPO LITANAE. 1880-1873 »0 σουλτάνου, Αφορώσας πολιτικά πράγματα. Ή M A ζητήματος, &c προέφημανς χαθαρΑς έχχλησιαστιχοΟ, Ανατολική έχχλησία ούβέποτε Sufâowtega·. τήν Αρ xài έπειδή ένεκα τής τοιαύτης έχρύθμου urtu^JWi χήν τούτην πρδς πΛεβν πολιτικήν έξευσίεη. 'Επίσης παραβιάζονται όμολσγουμένεες at τε Upol κανόνες xai «bai έμολσγούμενσν δτι χεά οί Αείμνηστοι οουλτάναι, τΑ προνόμια χαί τΑ χα*«στΑτα τής έχχλησίας, Ας ώς «Λ 4 ήβη ένδοξος διάδοχος «Ατών (ού tb κράτος έπανειλημμένως κροε««δείχθη ορός τήν όμετέραν ib) άήττητονχ ούδέχοτε ήθΑλησαν νά έκώ·^ωσιν είς δψηλότητα, διA τούτα τδ χεπριαρχείον έποναλαμβΑν» πράγματα Αμέσως Αναφερόμινα «ίς τήν Ακοχλειστιχήν καραχαλοΟν τήν όμετέραν δψηλότητα, δπως παραΑρμοδιότητα τής έχχλησίας· βιόττ ai xatA aeipobf δεχθή τήν κροτέραν αύτοΟ αίτησιν xai έπιναύση είς σουλτανιχαΐ κυβερνήσεις διέχρινον οόσιωβΑς τήν πολι τήν συγχρότησιν οΐχουμενιχής συνόδου, ήτις είναι ή τείαν Axb τής έχχλησίεκ, ής τΑ δίκαια χαί τΑ προ μόνη Αρμόδια νΑ έχφέρη τήν μόνιμον, Ασφαλή χαί νόμια βι’ύψηλών «ώτοχρατοριχΑν χατίων πανδήμ«»ς ύποχρεωτιχήν «ίς Αμφότερα τΑ μέρη Απόφασιν αύτής. Α^γνώριαιη xai έξηαφάλισβν, xal ούδενί έπέτρεψάν Συγχρόνως δέ παραχαλιίται ή ύψηλή χυβέρνησις ποτέ τήν καραβίασιν τών καθεστώτων τής έχχλησίας, δπως λάβη τΑ Αναγκαία μέτρα πρδς περιστολήν τΑν ήτις βιατελαί πρδ πέντε ήβη αιώνων ύπδ τήν Αμεσον δσημέραι εώξανομένων Αταξιών έν ταίς έπαρχίαις, αύτοχρατοριχήν προστασίαν τού ύψηλού θρόνου τΑν τΑς όποιας έτι μάλλον χατά τός ήμέρας ταύτας διετάραξαν οί λεγόμενοι ένταύδα Αντιπρόσωποι διά τής σουλτάνων. ΈΑν, ύψηλότατε, τδ έν λόγφ φιρμάνιον ήτο «ώτοχρεποριχή έχιχύροαις μάςπράξεως περί ένδς συμβι βασμού μεταξύ τού οίχουμινιχού πατριαρχείου καί Β τΑν Αντιπροσωπευόντων τδ βουλγαρικόν ζήτημα, tin ή τοιαύτη αύτοχρατορική έπικύρωσις ήθελεν «Ισθαι, ώς χαί πάντοτε, σεβαστή xai παραδεπγή- Αλλ’ ήδη. δυστυχώς ούχ ούτως έχει τδ πράγμα. Διό χαί χατά συνέπειαν τδ πατριαρχείον δέν δυνατοί νΑ παραδεχθή τδ έν λόγφ τελεσίγραφον, προχειμένου λόγου κερί χαθαρώς έχχλησιαστιχού Αντικειμένου, καθόσον μά- λίστα ο! έν τφ φιρμανίφ βροι άντίχεινται προφανώς τοίς ίεροίς πανόσι, τοίς χαθεστώσι χαί τοίς προνομίοις τής έχχλησίας. Έπβδή δέ, ύψηλότατε, οί Αντιπροσωκεύσντες τδ βουλγαρικόν ζήτημα έμμένουσιν ίσχυρογνωμόνως Αντιχρούοντες πάν σχέδιον συμβιβασμού προερχόμενον έχ τοΟ πατριαρχείου, χαί έπειδή ή ύψηλή χυβέρνησις δέν δύναται νΑ έπιφέρή τελεσιδίκως Απόφασιν έπ! έπισυνημμένης ύπδ ήμερομηνίαν 3 μαρτίου τρέχοντος έτους έγχυχλίου αύτΑν, ήν έξέδωχαν Αμα τή παρα λαβή τού έν λόγφ φιρμανίου, χα*’ Αν Αταξιών δια μαρτύρεται τδ χατριαρχείον ένώπιον τής σεβαστής χυβερνήαεως. Έν τρις πατριαρχείοις, τή 34 μαρτίου 1870. ΐ ό Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος. f Ήραχλείας Πανάρετος. t Κυζίχου Νικόδημος. + Νικομήδειας Διονύσιος, f Χαλκηδόνας Γεράσιμο;. . t Δέρπων Νεόφυτος. Τορνόβου Γρηγόριος. » f -Δράμας ΆγαδΑγγελος. t ΔήμητριΑδος Δωρόθεος. ) + Σωζουαγαθουπόλεως' Προκόπιος. ' t ΓρεβενΑν Γεννάδιος. t Νύσσης Καλλίνικος. âçwmu Turearum admMttrater ad patriarcham * 1870 martii 38 ' aprilit 9. Ό ύπό ήμερομηνίαν 3 μουχαρρίμ 87 χαί 33 μαρ-c τδ πρΑγμα τούτο, σχληρυνόμενον Απδ ήμέρας είς ήμέραν, έγνώσθη δτι θέλει γείνει παραίτιον τρΟ νΑ τίου 70, κοινώς παρά τε τής φίλης της χαί τής συν όδου τών μητροπολιτών έπιδοθείς μαζβατάς, ό . δια- ταραχθή ή ήσυχία τού κράτους, χαί Μλει προχαλέσει λαμβάνων παρατηρήσεις τινάς έπ! τούλέσχάτως έχδοτήν Ανάγκην τού νά παραβιάση χαί τιμωρήση πλήθος θέντος ύψηλού φιρμανίου περί τού ζητήματος τής κατοίκων Απ’ έναντίας τΑν βάσεων τής πρδς πάντως βουλγαρικής έχχλησίας, έμελετήθη Αχριβώς έν τφ τους ύπηχόους τής αυτού μεγαλειότητος τού πραταιούψηλφ ύπουργιχφ αυμβουλίφ. Είναι Ανώτερον πάσης τάτου ήμών Αναχτος χα! εύεργέτου δαψιλώς έξίσου χορηγουμένης υψηλής αύόού προστασίας. Διά ταύτα Αμφιβολίας δτι ή ύψηλή χυβέρνησις έχει πραγματιχώς Ανέκαθεν τδ μέτρον (ώς χαί ύμείς σημειούτε) τού νά λοιπόν ή ύψηλή χυβέρνησις, έν τή έπιθυμίφ τού νά μή έπεμβαίνη είς χαθαρώς πνευματικές υποθέσεις, έχτελέση τδ δίχαιον χαί τδ χαθήχόν της, χα! τρύ νά χαί καθώς ουδέποτε παρητήθη τού μέτρου τούτου, Αρη έπ μέσου έν ζήτημα, τό όποιον έγεννήθη μεταξύ δύο έθνών, Αξιων έπίσης Αμφοτέρων τής ύψηλής αύ ούτω χαί τοόντεύθεν δέν θέλει παραλείψει αύτό· τού προστασίας χαί Αντιλήψεως, Απεφάσισεν ένα ώστε ώς πρδς τδ Αντιχείμενον τούτο ούδεμία Ανάγκη μακρολογίας. Όσον δέ Αφορψ τήν Αρχήν χαί τά μέτριον δρον, δστις, ώς καί έχ τών κατωτέρω δια σαφήσεων καταφαίνεται, ήτο γνωστόν χαί πρδ τής χαθέπαστα τής έν τφ ύψηλφ φιρμανίφ Αποφάσεως, Αποφάσεως δτι είναι παραδεχτός ώς πρδς τάς βάσεις τδ ζήτημα τούττ, ώς γνωστόν τή φιλίφ της, είναι ήβη πλέον τών δέκα έτών, Αφότου Ανεφύη · κατά δέ τδ D χαί παρά τής ύμετέρας σεβασμιότητας. ’Οταν τδ ζέμ τημα έφθασεν εις βαθμόν τού νά θεεερηθή χαί πολιδιάστημα τούτο πριν ήδη τδ· πρΑγμα γενιχευθή, πό τιχώς χαί διά πάντα Αλλον λόγον Αναγκαία ή ταχυσον ή ύψηλή χυβέρνησις προσεπάθηαεν ώς πρός τήν τέρα αύτού λύσις, δταν δηλαδή πρδ ένδς σχεδόν εύφημον αύτού λύσιν; καί είς ποιον βαθμόν χατέγινε, έτους διωρίσθη Αν«υ έπισημδτητος μία έπιτροπή έχ διά ν' άποσοβήση τΑς δυσκολίας διά μιχρών τροπο ποιήσεων, τόσον ταύτα, όσον χαί τΑ αίτια τού νΑ μή γνωστών, εύϋπολήπτων χαί Αξιόπιστων προσώπων Αμφοτέρων τών μερών, έπί σχοπφ τού νά έξεύρωσιν φέρωσιν έν Αποτέλεσμα, α! προσπάθειαι αύται, εΐσί τοίς πΑσι γνωστά. Ή παράτασις τού ζητήματος χατΑ ένα τρόπον έξομαλύνσεως, πρώτον πάντων έλαβε ιός τδν τρόπον τούτον έγινιχευσε χαί έτράχυνε τήν ιδέαν τού Αποχωρισμού, ένεκα τής όποιας χαί είς πολλά μέρη τής ’Ρούμελης έγίνετο πραγματιχώς ό χωρισμόςώστε είς πολλά μέρη διά νά κατορθωθή νά Αναγνωρίζωσιν οί βούλγαροι βωμαίους μητροπολίτας καί Ιερείς, έπρεπεν ή χυβέρνησις νά μεταχειρισθή χαταναγχαστιχήν δύναμιν, . ώς τούτο Αποδειχνύεται κα! έπ τών πολλΑν χαί διαφόρων παραπόνων, τά όποια ή ύμετέρα σεβασμιάτης «Ιχε χαθυποβάλει τή ύψηλή πύλη. Όατε ι· CklMpbrn, τ. «Λ, μ Μ-Μ ; (Mata, «μ «Λ. μ«Μ-Μ Ooami» waaan ta«aa àir. .. ï.:../.:: :..:; ;... .I.. . ...... ... βάσεις τών συζητήσεων τάς παρατηρήσεις, Ας ύμείς είχετε χαθυποβάλει τή ύψηλή πύλη- καί Αφού έξήγΚσεν Αχριβώς τδ πράγμα έπί πέντε έξ μήνας, είχον χαθυφοβληθή ύμίν έν είδει μαζβατΑ τά Αποτελέσματα τών συζητήσεών της χα! ό -φόπος τής διαιτήσεεες, τδν όποιον μαζβατΑν ένθυμείται ή ύμετέρα σεβασμιότης δτι, μελετήσααα ώρίμως χαί βαθίως, παρέδέχθη τά πλείστα χαί τάς βάσεις τών έν αύτφ διαλαμβανόμενων Αρθρων, Ανέφερε δέ τήν γνώμην της έγγράφως έπί 1» . . 291 SYNODI CONSTANTINOPOUTANΑΕ. 1860-1873 τινων έξ αύτών ώστ« αί βάσεις χαί τό πλίίστα τΑν, άρθρων τού ύψηλού φιρμανίου, καθ’ Λ έχτίθ«σθ« παράπονα ότι έπ«μβαίνςι «ίς · πνευματικά πράγματα, ουν«τάγησαν συμφωνείς μέ τά παρ’ ύμών κροτβΗντβ σχέδια καί γνώμας, βλίγα βέ μόνον τή άποφάσ«ι τής «ίρημένης έπιτροπής. 'Οσον δέ διό τήν έν τέλη τού δεχάτου άρθρου ιςροστ«θ«1σαν π«ρεκοπήν, αύτη προ ήλθε πρώτον έχ τού 6η, όταν οί κάτοίποι ένδς μέ ρους (τό δλον ή τό δύο τρίτα αύτΑν) θ«λήσωσι νά ύπόκειντβι τή έξαρχίφ, τούτο δέ άποδκχθή, ούκ πρέπει ούτε δόνανται νά έμποδισθώσι- δεύτερον έχ τού δτι δέν ήτο δυνατόν νά Ιλθή «ίς μνήμην, βτι τδ vi δοθή άδεια «ίς χριστιανούς θέλοντας, ή γενικώς, ή τδ πλείστον αύτΑν, vi ύι^όκχινται «ίς μίαν έκκλησίαν έπίσης όρθόδοξον, ,άντιβαίν«ι τή θρησχείφ καί «ίναι' πράγμα πν«υμανιχόν· τρίτον δέ χαί έχ τής έπιθυμίας τού vi μή άπομαχρυνθώμιν τού σχεδίου, δπερ ή ύμετέρα σεβασμιότης καθυπέβαλ«ν ώς πρδς τήν διαίρ«σιν τών έχαρχιών. Επειδή ή ύμετέρα σιβασμιίτης χαραχτηρίζιται έπ! «ύθύτητι χαί φρονήσ«ι βαθείφ, δέν «Ιναι άμφιβ-.λία, δτι άμα σχεφθή καλώς τήν κατάστασιν χαί σπουδαιότητα τού ζητήματος τούτου, τδνβαθμόν, «ίς τδν όποιαν Ιφθκσε, τήν σμιχρότητα τής διάφορός μεταξύ τώνέν τφ ύψηλφ φιρμανίφ βιαλαμβανομένων καί τού παρ’ αύτής έγκριθόντος χαί- έιαχυραιθέντος σχεδίου τής διαιτήσιως, χαί πόσον τέλος ή ύψηλή χυβέρνησις άπδ δέκα ήδη έτών προσεπάθησε πρδς συμβιβασμόν, θέλ«ι όμολογήάα, δτι τό π«ρί έπεμβά3Μ«ς «ίς έκχλησιαστικά πράγματα χαί περί άνάγκης οικουμενικής συνόδου έν τφ σταλέντι έκείνφ μαζβατφ γεγραϊμμένα δέν «ίναι χραγματιχΑς άναγκιάα, χαί ούτε έχουσι τδν τόπον τεεν. Έπειδή, ώς περιττόν νά έπεξηγήσεεμεν τή ύμιτέρφ οεβασμιότητι, τδ πρώτιστον καθήκον έκάστης άρχής χαί κυβερνήσ««»ς «Ναι τδ νό διατηρή τήν ήσυχίαν χαί άσφάλιιαν τΑν έν τή έπικρεπείφ αύτής ύπηκόων, νό προσπαθή δέ νό άχοφύγη πόσον περίπτεεσιν δυγαμένην νό δίαταράξη τό πνεύματα τού κοινού καί άντιβαίνουσαν «ίς τήν άρχήν ταύτην τού καθήκοντος, καί έπ«ιδή πρδς τφ μή έπιμβαίναν «ίς τό^έν ταίς έκκλησίαις αύτΑν γινομένας κλιτός καί τός χαθαρώς πνευματικός ύποθέσιιξ τΑν έν διαφόροις θρησκεύμασι διατελούντων συμπατριωτών μας, τδ διαμένε-.ν καί άπλούν μαχρόθχν θ«ατήν «ίς πράγματα, τό οποία διατρέχουσι μιταξΰ αύτΑν χαί τό όποια «Ιναι βέβαιον δτι θέλουσν έπί τέλους λήξ*ι εις τδ νά ταράξωσι τήν κοινήν ήσυχίαν, τούτο δέν είναι άλλο, είμή δτι παρατρέχει τδ σπουδαίον τούτο καθήκον διά ταύτα πιραίνω τδν λόγον ειδοποιών όριστιχώς, δτι τδ πράγμα τούτο δέν δύναται vi παραδιχθή ή ύψηλή χυβέρνησις, διαβιβάζων συγχρόνως διά τής «ύχαιρίας ταύτής τήν πρδς τδ «ύγενίς αύτής άτομον ϋπόληψιν χαί τδ σέ βας μου. 1287 μουχαρρέμ 6'1870 μαρτίου 28. Άαλής. Patriarcha ad tamatma Tarearw* administratorem* ' , 1870 aprilia 7 1». Γψηλότατε. ούδέ ήδύνατο vi γινώσκη. S’il' «ίναι ξένη καί άλλοτρία Τού ύπδ ήμβρομηνίαν 6 μουχαρρέμ τού 1287 τή δρΛοδδξφ έκκλησία- διότι, έάν ή πολιτική έξουσια (28 μαρτίου·τοθ 1870) ύψηλού τ«σκερέ τής ύμετέρα; διακρίνη έθνικότητας χαί παρέχη μιί ίχάστή προνόύψηλότητος «ύσεβάστω; ληφθέντος ύπ' έμοΟ, αετού- μια καϊ δικαιώματα πολιτικά, τούτο δέν «ίναι έργον δαίως καί έμβριθώς έμελετήθησαν τά έν αύτφ’έμ-Οτή; έκχλησίας χά τδ έρμηνεύση- ή έχχλησία ίμω; μερείας «Ιναι άδόνατον νό γνωρίζη ή κ πολιτική άρχή καί χριστιανοί μή άνήκονκς «ίς τδ σώμα τδ χυβιρνών τήν έχχλησίαν. Καί ιδού πρόχιιρος άπόδ«ιξις. Έν τφ άνό χ«ίρας τής ύμ«τέρ«κ ύ4η)λδτητος τεσκερέ έμπεριέχιται ή φράσις .βουλγαρική έκκλησία'. ΕίμΙ δέ παπαισμένος, δτι ή ύμετέρα ύψηλότης, μετα- ούδέποτε διέκρινεν έΦν.κότητας· διότι χαί ό ίΗμεΛίωτή; αύτής έκάλεσεν ει’ς τήν πίστιν αυτού πάντα τά Κάνη- διδ καί κατά συνέπ«ιαν.τής θεμελιώδους ταότης άρχής ή έκκλησία ούδέποτε διηρέ&η ή διεκρίθ-η εις έχχλησίαν άραβιχήν ή άλβανιχήν ή βουλγαρικήν, άλλ’ «ίς μίαν, άγίαν, καθολικήν καί άποστολικήν. ’Eày δέ υποτελή, δτι ή προσωνυμία -αύτη λαμβάνεται έκ τή; χωρογραφίας, τότε ποίά είσι τά δρια τής βουλ γαρικής χώρας; πο'α δέ σύνοδος συνέστησε τήν .έαν ταύτην έχχλησίαν ; 'ίέστε, έάν ήθ-ελον παραδεχίίή τήν προσωνυμίαν .βουλγαρική έκκλησία", ήδτλον ύποπέσει όμολογουμένως «ίς καινοτομίαν, ής ένεκα δι καίως ήδελα κατακριθή παρά τής καθόλου έκκλησίας. Ηρδς τούτοις, ή ύμετέρα ύψηλότης, λέγουσα δτ·. ή σ«βαστή χυβέρνησις δέν έπεμβαίν«ι εις τά χαθαρώς έκκλησιαστικά, αιτιολογεί τδ μέρος, δπερ Ιλαβιν ivaφορικώς «ίς τήν σύστασιν καί τδν διοργανισμδν τής > λεγομίνης βουλγαρικής έκκλησίας. Άλλ' έπιτρ«ψάτω μοι ή ύμετέρα ύψηλότης άήν παρατήρησιν, δτι τά πρός διόίκησιν τής. έκκλησίας, έπειδή «Ιναι έργα τών όγίεαν άποστίλων καί τών οικουμενικών συνόδων,. οέτινις έθέσπισαν ταύτα, δδηγούμινοί ύπδ τού άγίου πνεύματος, πάντα, λέ^ω, τούτα, ούδ' έλαχίστου μέρους έξαιρουμένου, «ίσίν Ιερά καί άααραβίαοτα, ώς χα! τά δογματικά, ότινα ή ύμετέρα ύψηλότης δνομάζει καθαρώς θρησκευτικά· «ίσί δέ ταΟτα έμπ«πιστ«υμένα μόνοις έκείνοις, οίτινες άποκλοΟσι τδ σώμα τής διοιχούσης έκκλησίας* μικρά δέ τις παράβασις άποπαθιστψ αύτούς ύπευθύνους ένώπιον τού θ«ού κα! Τή£ καθόλου έκκλησίας· κΛαα, λοιπόν άλλη έπέμβασίς έστιν όμολογουμένεος άναρμοδία- ή δέ έκκλησία ούδέποτ» δύναται νά παρ«χ«λΙνη τής άρχής ταύτης. Ένόμισα δέ χρέος μου, δαως δώσω τή ύμεοίρφ ύψηλό- χωρισΗίσα τήρ» φράσιν τ»ώτην, οδδίλως ύπέό«σ«ν τητι τάς έξηγήσ«ις τούτος, ένα μή έξ άγνοιας συγ- π«ριιχόμ«να υπ< έμού τι άμα χαί τής π«ρί έμέ ίιράς συνόδου, δι' ού ή ύμιτέρα ύψηλότης, Ιρχιται «ίς όνάπτυξιν τών λόγων, ών ένικα. ή ,αύτοκρατοριχή χυβέρνησις έβ*ώρησ«ν άναγχαίαν τήν έκδοσιν τού γνωστού ύψηλού φιρμανίου «ίς λύσιν τού πολυδρυλλήτου βουλγαρικού ζητήματος. Καί κατά πρώτον μέν' σπιύδω νά «ϋχαριστήσω τή ύμιτέρφ ύψηλδτητι*, δι" άς μοι παρέχιι διαβ*βαιώσιις π«ρί τού δτι ή ύψηλή χυβέρνησις ούδέποκ άν«μ(χθη «ίς τάς έχχλησιαστιχάς ύποδ·έσ«ις, ούτ« άναμιχθήκτα·. τούντ«ύί>ιν έξ δσων δμως άφηγιίται αιτιολογούσα τήν έχδοσιν τού π«ρί ού ό λόγος ύψηλού φιρμανίου, φαίνεται άναντιρρήτως δτι τούτο έξιδόύη οδχί κατ’ αίτησιν τών πατριαρχιών ώς. άπδ έκκλησ:αστικής άρχής, ώς έγένιτο καί άλλοκ χατά τδ 1861, , ίίλλά κατ' άπόφασιν τής σεβαστής χυβέρνήσιως, λαβούσης τδ ένδόσιμον έκ τίνος σχιδίου, έργου μικτής τίνος έπιτροπής, ώς λέγιι ή ύματέρα ύψηλότης, συγχχιμένης έχ λαϊκών μιλών καί σχήμα- ' > τισέΗίσης μή έπισέ^ιως ύπδ τής ύμ«τέρ*ς ύψηλότητος. 'Αλλ' οίκοίάεν «ίναι φαν«ρόν, δτι ύποΗσως έχχλησιαστιχαί δέν δύνανται νά ώσιν άντικ*ίμ«νον έργασίας άν^ρώπων λαϊκών, λίαν άλλως άξιοτίμων χαί διό τήν άτομιχήν αύτών ύπύληψιν χαί διά τάς άλλος γνώσιις αύτών. Λιότι έν τή έχχλησίφ, ύψηλότατι, ύπάρχουσι τοιαύται λ«πτομέρ«ιαι, ών καί τδ έλάχιστον μέρος παρορώμενον παραβιάζει ούσιωδώς τδ έχχλησιαστικδν δίκαιον τάς δέ τόιαύτας λεπτο- ΦΜ’ΤίέΜΜ·» «A*» »■···* .... - , Γ. --- ----------- ,λ. . „ 993 8Y NODI CON8TANTHÏOPOLITANAE, 1860-1873 994 χέωνται τά Ασύγχυτα κεά παρορώνται πράγματα λίβν à. δταν έπανέλθωσιν είς τήν δδόν τής Αλήθειας τής έκκλησίας, είς ήν λέγουσι μέν δτι άνήκουσι, τής όποίας σπουδαία κεά Απαραβίαστα. Υψηλότατε- είναι Αληθές, δτι τδ λεγόμενον βουλ δμως τά καθεστώτα προφανέστατα καταπατοΟσιν. "ίέστι δέν ήδύνατο νά Αδιαφορήση τό πατριαρχείον χωρίς προηγουμένως νά θεωρηθή δτι παραβαίνει τό ούσιειδέστατον καί τό ίερώτερον τών καθηκόντων του. Ή ύμετέρα ύψηλότης λέγει, δτι ή σεβαστή κυβέρνησις τότε έπελήφθη τού έν λόγψ ζητήματος, δτε ,τό ζήτημα τούτο έφθασεν εί; βαθμόν τού νά θεωρηθή καί πολιτικώς καί διά πάντα Αλλον λόγον Αναγκαία ή ταχυτέρα αύτού λ'ύσς*1. καί κατά συνέπειαν έν«πιστεύθη τήν διεκπεραίωσιν αύτού (έπί τή βάσει δτι παραβιάζουσι καί καταπατοΟσιν ού μόνον τά δί καια καί τούς θεσμούς τής έκκλησίας, «ίς ήν’ ivtf όρων τινών προαποδεδεγμένων, ώς λέγει, ύπ' έμού) «ίς έπιτροπήν τινα, ,έξ Αξιοπίστων προσώπων άμκουσιν, Αλλά καί τού; πολιτικούς νόμους τή; αύτοφοτέρων τών μερών*1. Άλλ', ύψηλότατε, έπιτραπήτω χρατορικής κυβ«ρνήσεως, οίτινες έτέθησαν «ίς προ μοι πρώτον νά δϋσχυρισθώ, δτι τό έν λόγψ ζήτημα φυλακήν τών δικαίων ένός έκαστου. νΕάν λοιπόν κατά καιρούς Αν«φέρθη τό πατριαρχ«!ον πρό; τήν καθ’ δλην αύτού τήν Ικτασιν καί ώ; πρός δλας αύσεβαστήν κυβέρνησιν πιρί τοιούτων πραγμάτων, έπιχα-^/ τοΟ τά; λεπτομέρειας ουδέποτε έπαυσε τοΟ νά f έκ- γαρικόν ζήτη|ια ύφίσταται ήδη πρό δεκαετίας καί δτι κατά συνέπειαν πολλών διαφόρων παρεκτροπών καί παραβιάσεων έχ μέρους βουλγάρων έν τιστν έχαρχίαις χριστιανών, τό πατριαρχείου Ανεφέρθη δικαιωμάτικώς κεϋ κατά καθήάΛ κατ’ έκείνων, οίτινες καί Αρχιερείς περιύβρισαν, καί τάς περιουσίας αύτών διήρπασαν, καί τάς μητροπίλεις κατέσχον, καί σχολεία καί έκ κλησία; ώκειοποιήθηααν, χωρίς νά λάβώσιν ύπ’ δψιν λέσθη τήν δικαιοσύνην τής κυβερνήσεω; κατά βίαιο- Β κλησαστ-.κόν, καί έπομένως πολύ άπέχιι τού νά τ«θή άντιχείμινον αυνδιασκέψεως tirt ής πολιτικής έξουσίας, «Γτε έπιτροπής ίχ λαϊχών συγχειμένης. Ενθυμείται - δέ ή ύμετέρα ύψηλότης δτι, άμα ήχουσα τδν σχημαιισμόν τής τοιαύτης έπιτροπής, Ισπευσα δι πραγιών καί ύπέρ τών δικαίων τής έκκλησίας, ήτις έτέθη ύπό τήν προστασίαν τού Αειμνήστου Μωάμεθ τού B' καί τών ένδόξων αύτού διαδόχων. Ούδέποτε δέ βιενοήθην νά ύποχριώσω τήν σεβαστήν χυβέρνησν νά διατηρήση έν τή όρθοδόξψ έκχλησφ διά τών δπλων τούς μή θέλοντας· διότι, χάρις τψ θεφ, ή όρθόδοξος έκκλησία ουδέποτε έκηλιδώθη διά τΟιούτων πράξιων. Νομίζω δέ, ότι καί ή σεβαστή κυβέρνησις ούδέχοτε ήθ«λ«ν Αρνηθή τήν χρήσιν τής δικαιοσύνης κατά τών παραβιαζόγτων τά δίκαια τού Αλλου δικαιώματι αύτοδικίας.. Ούδέποτε δέ δύναμαι νά .φαντασθώ δτι τό ^βουλγαρικόν ζήτημα σκληρυνόμενον Από ήμέρας εις ήμέραν, ήθελε γίνει παραίτιον τού νά ταραχθή ή ήσυχία τού κράτους*1 · διότι ή σεβαστή κυβέρνησις πολλάκις Απέδειξαν δτι είναι πολύ Ανωτέρα έκείνων, οίτινες έπαπειλούσιν Ανησυχίαν έν τφ κράτει, δπερ έχει τούς καταλλήλους νόμους πρός περιστολήν, τών βιαιοπραγιών. Έάν ο: κατεξανιστά- C μενοι κατά τής πνευματικής αύτών Αρχής έπαοον τού νά λέγωνται δρθόδοξοι καί σιν’στων έτέραν χριστιανικήν κοινότητα, τότε ή σεβαστή κυβέρνησις ήδύνατο νά Αναγνώριση αύτοΰς καί νά θέση ύπδ τήν Αμεσον αύτής προστασίαν καί ταύτην τήν χριστιανικήν κοινό τητα. Ένόσψ όμως οί ένιστάμενοι χριστιανοί βούλγαροι λέγουσιν δτι' εΐσίν ορθόδοξοι, πάσα πράξις μεταξύ τής ίρθοδόξου έκκλησία; χαί αύτών έξ Ανάγ κης πρέπει νά ήναι απόρροια τής Αδιάσειστου ομολο γίας καί διδασκαλίας τής έκκλησίας, είς ήν Ανή- . χοϋσι * τοιαύται δέ προνομίαι ούδέποτε έν ούδεμιψ περιπτώσει δύνανται νά προέλθωσιν Από πολιτικής ΑρΧήίΉ ύμετέρα ύψηλότης γινώσχ«ι, δτι τό πατρι αρχείου πολύ καί σπουδαίως ,-προσεπάθησεν, Από τού πρσχάτόχου μου πατριάρχου κυρ ‘Ιωακείμ καί έφεξής, νά ίκανοποιήση τάς Απαιτήσεις τών ένισταμένων χριστιανών βουλγάρων, καί έξήντλησεν δλα τά μέσα, δσα έπιτρέπει αύτφ ό' κύκλος τής Αρμοδιότητας αύτοΟ. ΊΓπάρχίύσι δέ «ίς τά Αρχεία τής ύψηλή; πύλης πολλά έγγραφα «ίς άπόδιιξιν τής Αλήθειας ταύτης.· Επο μένως τό πατριαρχείου ούδένα έλεγχον συνειδήσιω; συναισθάνεται Απέναντι τοΟ θεοΟ καί τής Ορθοδόξου έκκλησίας, δτι ήρνήθη είς τούς ένισταμένους χριστια νούς βουλγάρους πΑν δ τι ήδύνατο νά έπιχορηγήση αύτοίς έντδς τής κανονικής αύτοΟ Αρμοδιότητας· μάρτυς δέ Αξιόχρεως αύτή ή καθόλου έκκλησία, ήτις έχει ήδη πλήρη γνώσιν δλων τών μέχρι τοΟδε παρα χωρήσεων τοΟ πατριαρχείου. Τότε δέ μόνον διχαιωθήαονται οί βούλγαροι ένώπιον τής καθόλου έχκλησία;, δταν περιχαρακωθώαιν έντδς τών Ιερών κανόνων, καί παύσωσι' τοΟ νά' μνημονεύωσι τψν όνομάτων χαθήρημένων Αρχιερέων καί έπικαλώνται τάς εύλογίας αύτών, ή ^κανονίζωσιν αύτοΰς ώς Αγίους · ήρΟ νά παραδέχωνται μιάς -καί τής αύτής πάλεως ή έπαρχίας δύο όμοδόξους πνευματικούς, Αρχηγούς· και έν γένει έπιτηδες Ανθρώπου τής έμπιστοσύνης μου νά γνωστο ποιήσω τή ύμετέρφ υψηλότητι βητώ;,, δτι ούτε τδν σχηματισμόν τής Ιπιτροπής Αναγνωρίζω, ούτε τδ προϊόν της* έργασία; αύτής δύναμαι νά παραδεχθώ’ βιότι δέν μοι ήτο δύσκολου νά προβλέψω όποια τις έτυμηγορία έπί τού ζητήματος ήδύνατο νά προέλθή Από ίπιτροπής έξ Ανθρώπων, μή δυναμένων γινώσκειν τοιαύτης φύσεως πράγματα. Διά τού ίδιου δέ τότε Απεσταλμένου μου ύπέμνησα πρδς τήν ύμετέραν υψηλό τητα δσα ώμιλήσαμεν χαί έν οίς έμείναμεν σύμφωνοι μετά τής ύμετέρας ύψηλότητος π«ρί τής λύσεως τού βουλγαρικού ζητήματος Ανευ. οικουμενική; συνόδου καθ' εν σχέδιον, ού έλαβ« γνώσιν ή ύμετέρα ύψηλότης κατά τήν πρώτην έξαμηνίαν τή; Αναβάσεώς μου εί; τδν πατριαρχικόν' θρόνον Αλλως μόι ήν Αδύνατον ν' Ανακαλέσω τήν λύσιν τοΟ έν λόγψ ζητήματος, ήν «ίχον έφεσιβάλει είς τήν γνώμην τής καθόλου έκκληαίας. Πόσον δέ τδ προϊόν τής έργασίας τής έπιτροirf}c, ήν Αναφέριι ή ύμιτέρα ύψηλότης, ώς καί τά έν τφ τελευταίφ φιρμάνίψ Αρθρα χαί δλαι αί λοιποί Αξιώσεις χαί αί Απαιτήσει; τών ένισταμένων Βουλ γάρων, πόσον,λίγω, ταύτα πάντα Αντίκ«ινται «ίς τά έκχλησιαστικόν δίκαιον, περιττόν νά έπαναλάβω ένταύθα, καθόσον τοΟτο προεβηλώθη τ{ σεβαστή κυ βερνήσει Sii διαφόρων έκθέσεων τού πατριαρχείου. Καί πρδς τούς δείξαντάς μοι πρδ ένδς έτους σχέδιόν τι περί τοΟ έν λόγψ ζητήματος Χρηστάκην( έφένδην Ζωγράφον χαί Αλέξανδρον έφένδην Καραθεοδωρή είπον πεπαρρησιασμένως, βτι πΑν σχέδιον έξερχόμενον τού κύκλου, της Αρμοδιότητό; ,μου έστι μοι δλως Απαράδεκτου ■ ούδέ έπιτρέπεται μόνψ έμοί ή τροποD ποίησις τών πρδς διοίκησιν τής έκκλησίας ίερών κανόνων. Τούτ' αύτδ είπον χαί πρδς τήν ύμετέραν υψηλότητα, δτε ήλθον παρ'αύτή μετά δύο συνοδικών Αρχιερέων. Ή ύμετέρα. ύψηλότης Απήτησε χαί έλαβε γνώσιν χαί τού κειμένου αύτοΟ τών ίερών κανόνων, δι’ οΰς δέν ήδυνάμην νά παραδεχθώ τό δπερ τότε μοί ένεφανίσθη σχέδιον. Άλλ' ή ύμετέρα ύψηλότης λέγει, δτ*. „αί βάσεις χαί τά πλείστα τοΟ ύψηλού φιρμανίου συνετάχθησαν συμφώνως πρδς τά παρ' έμού προταθέντα σχέδια καί γνώμας, όλίγα δέ μόνον τή Αποφάσει τής «ίρημένης έπιτροπής**. Άλλ’ έάν, ύψηλότατε, τά έμπεριεχόμενα έν τφ φιρμανίφ «ίσί σύμφωνα πρδς τά σχέδια χαί τάς γνώμας μου, τότε διατί τδ έν λόγψ φιρμάνιον νά μή έχδοθή τή γνώσει χαί «ίδήσει μου; Διατί νά μή δοθή είς αύτδ 6 χαραχτήρ έγγράφου τής ύψηλής χυβερνήσεως έπιχυροΟντος χαί έξασφαλιζοντος μίαν Απόφασιν προερχομένην Από μέρους τών πατοιάρχείών μου, ώς Απαιτεί ή τάξί;; 'Εάν ούτως έγίνφκο,. τότε τψόντι 1·^ Γ’τ 296 ’ -. . SYNODI OONStAXTIJiOPOUTANAB, *18β0-18?3 see ούδόλως· έλάμβανι τδ» χαρακτήρα πολιτικού τ«λ«σι- λ στά<χ«·ς xji Ιν«κα τής παραβιάσ«ως τών δικαίων τής γράψου έπί έκκλησιαστιχού ΑντίΜιμένοΜ. Εάν δ’ζ Ιτχρός τις \ύπέδ*ιξ«ν «ίς τήν όμιτϊραν ,ύψηλότητΑ διαφοράς τίνος ώς Αβλαβείς καί-μικρού λόγσυ Αξίμς, β«βαιωθήτω ή ύμίετ^σ ύψηλότης^.δτιώ φαινόμ^αι '1 έκκλήαίας μίους Ηλ«ι έπιταχύν»ι τήν) Αλλώς*«ύκταίαν έμο{ ώραν τού θανάτου· )έλλΑ( θάχέχω πάντοτ» τήν . Αγαλλίασΐή/4ής ψυχής μου, δτι * — e- *δικαιωμάτων --------θήπόν μου χαί1 ύχέρ ~τών τής έχχλησίας χαί τής σωτηρίας τών χριστιανών έκείνων,^οδττνες, ώς μή ώφ«λε, βούλονται ούχί κανόνισα: έαυτοΰς κατά τούς κανόνας τής έκπληίπας, άλλά τήν έκκλησίαν αυτά: ώς μικροί καί όλίγαι διαφοράίίέσ^λίαν σπου- δαίφι\ καί ούσιώδεις tif τδ έπκλησιαστικδν δίκΛον, ’ τάς όποιας/Λδέποτ» «ίχον τήν ^δλμην νά*παρα^«χθώ Αν«υ κατάκρίσ«ως έχ μέρους τής όρθοδόξου καθολι- ήχαθώς αυτοί βούλονται.. Βιβαιωθήτω δέ ή ύμ«τέρα κής Αχχλησίας ώς παραβάτης τόίν ίκχλησιασιιχών ύψηλότης, δτι καί τδ μ«τχβ«ίνειν χριστιανούς ,ηινα; (έμό _ μιάς όρψοδόξου έχκλήδξα; «ίς «τέραν έπίση; « θεσμών καί κανόνων. Λ. Ηά ήμην ηόλύ Ανάξιός τής «ύνοίας, ής Απολαύω ■ καρά τής αύτοχρατοριχής κυβερνήσεως καί τής ύπολήψιως, ήν χαίραη έχ. μέρους τοΟ χριστιανικού μου πληρώματος, ίάν ένεκα μικρού λόγου Αξίας πραγμάτων Απξβευγον τήν δρίστιχήθ λύσιν τού έν λόγφ ζητή ματος.· ίΐύχί, υψηλότατε · βΰτε ίσχυρογνωμοσύνη, ούτε φανατισμός, ούτε Αλλη τις μικροφιλοτιμία μέ παρακινεί «ίς τδ νά μή θεωρήσω τδ ζή^μα λελυμένον ■ καί όποια μέν καθήκοντα ώς ύπήκοος όφειλω πρδς τήν’ αύτοΟ μεγαλειότητα τδν εύεργετικώτατον • ήμών Αναχτα, καί γινώσκω ταύτα καί διατήρησα μετά θφσχ«·υτικής εύλαβείας- οΰχ ήττον βμώς χαί ύπέρ τής δ:ατηρήσεως τών καθηκόντων μου χαί πρδς τά καθεστώτα τής έκκλησίας μου Αφιέρωσα έμαυτδν έξ Απαλών όνύχων, καί έλπίζω είς τδ έλεος τού θεού νά -.αραδώσω Αλώβητον τήν ίεράν παρακαταθήκην, ήν ό θεός ένεπιστεύθη έμο/τψ Αναξίφ. ΑΙν Αρνούμαι όρθόδοξον,' χαί τοΟτο δέν δύναται νά γίνή Ανευ τών κανονικών διατ:πώσ«ων, δπερ έστίν έργον μόνη* τή; έχχλησίας. / Ένόσψ λοιπόν έμμένουσιν ίσχυρογνωμόνως «ίς .καινοτομίας. δίν δύναμαι παρά νάΛπιμένω «ίς τήν συγκάλεσιν οικουμενικής συνόδ^ρ. πρδς ήν χαί έφεσβαλον. ήδη , _ τήν ύπόθτσιν ταύτην ■ διότι χωρίς συνόδον. Β ούτε τδ πατριαρχεϊον, ούτε ή καθόλου έκκλησία Λνατα: ν’ αναγνώριση τά πεπραγμένα. Αιο θτρμώς καί»ι«Λύω τήν αύτοχρατοριχήν χυβέρνησιν, δπω; δτι ή παράτασις τής τοιαύτης καταστάσεως τού έν λόγφ ζητήματός έστι λίαν δυσάρ«στος· Αλλά δέν δύ ναμαι κατ’ ούδίνα τρόπον νά παραδεχθώ λύσιν Αντικειμένην πρδς τά καθεστώτα τής έκκλησία; μου. Ιίρορλέπω, υψηλότατε, δτι ή θλίψις. ήτι; μο: προσγίνετα: ένεκα τής τοιαύτη; τών πραγμάτων χατα- «ύδοκήσασα παραδ«χθή τήν αίτησ-ν μου ταύτην χωρίς νά Αμφιβάλληντδ παράπαν π«ρί τής απολύτου ανάγ κης αύτής· Αλλως τι ή πιρί συγχροτήσ«ως, ύψηλότατ«. οικουμενικής συνόδου αϊτησίς μού έστι καθαρά»; έκκλησιαστική, ουδόλως σχετιζομένη πρδς τά τή; πολιτείας. Αράττομα: δ’ ίν τούτοις τής «ύχαιρίας ταύτης. ίνα έχφράσω τήν πρδς τδ (ςοχον Ατομον τής ύμετίρας εύμινίστάτης μο: ύψηλότητος εξαιρετικήν ύπόληψιν καί αναλλοίωτ-.ν Αφοσίωσίν μου. ατρ: αρχείων, τή < Απριλίου 1Η7Ι'. t ό Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόρ.·.; δκ LITTERAE SYNODALES Al» SI NG I LOS SEIJIS OECI MENK’AE ANTISTITESIH7O «prill» 2 H έλέφ θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταν- e πραγματευόμενον ίν Αρθρο:; ένδεκα περί τού ίν λ.-ν+ Ι'Ρ’Λί-ριρουλγαριχοΟ ζητήματος, οΰτινο; -.ήν ιύχταιχν λύσιν τινουπόλεως νέας "Ρώμης χα: οικουμενικό; πατρι i, ευμενή; αύτοχρατοριχή χυβίρνησις. νομ σαύα έφικάρχης. " τήν διά τών όρων τούτων, φαίνεται π.ροαχθείσα συμ ή Ιερώτατε μητροπδλίτα , . , έν άγίη> πνεύματ: •Αγαπητέ Αδελφέ χαί συλλειτουργέ τής ήμών μετριό- βίβασα: μάλλον καί ειρηνοποιήσα: τά; μεταξύ τών διαφερομένων υπηκόων έριδα; δ:ά τή; ύπερόχου προ τητος'κύρ... χα! τιμιότατοι προεστώτ»; χαί πρό κριτοι τήί'Ίπαρχίας ταύτης. τέχνα έν χυρίφ ήμών νοητικής αύτής μεσολαβήσεις ή νόμιμον χαί κανονι κήν έπενεγχείν πιρί αύτών άπόφασιν. Όοφ γάρ αγαπητά, χάρις «ιη ΰμίν χαί ειρήνη παρά θεού. "Οτι μρδ «νδς έτους έστάλησαν «ίς τά πατριαρχεία υπάρχει αναντίρρητος, ότι αί δά^ακρού, ω; μη παρά τή; υψηλής πύλης δύο σχέδια, Αφορώντα τήν ώφειλε. παρενοχλοϋσα: τάς σε.ιαστας αύτής ακ-.ά; λύσιν τού βουλγαρικού ζητήματος, ή έχχλησία λα- διενέξεις χαί.αί έντιϋίΗν προχύπτουσαι Ανωμαλία βούσα ένδόσιμον άπδ κινημάτων χαί διαθρυλλημΑτων, λυπούσα·, αύτήν όμολογουμένως, προκαλούσι τήν πατρ κήν αύτής μέριμναν ύπέρ τής Αμοιβαίας αγάπη; χα. δι" ών τιν«ς παρέστησαν ώς λυθέν δι’ αύτών τών αρμονίας τώνί ύπδ τήν άμφιλαφή αύτή; σκιάν δ:ασχίδίων τδ έν λόγψ ζήτημα, Απέλυσαν έγχυχλίους τιλούντων λαών, τοσούτόν icrti φανερόν δτι ή περ αυτής έπιστολάς πρδς πάντας τούς έν Χριστψ άδελφού; Αγίους Αρχι«ρ*ίίί πληροφορήσασά τήν έχ μέρους ρ^ά πντυματιχά καί έχκλησιαστικά πράγματα διαίτη■ ■ *’ αύτής Αποποίησιν καί■ άπόθοκιμασίαι τών σχεδίων έχείνων, ώ; Αντιβαινόντων τοίς ιεροί; κανόσι καί τοίς καθεστώσι τής δρθοδόξου ήμών έχχλησίας, χαθά συγχρόνως χαί πρδς τήν ύψηλήν πύλην δαρψβσι κατάλληλον άπάντησιν, συνοδευθείσαν χαί μετά έχ-, θέσεως, είδιχώς διά λόγων πολλών χαί νομίμων χαταδεικνυούση; τδ ίντιχανονιχδν τών σχεδίων χα! χατά συνέπειαν τδ Αδύνατον τής τούτων παραδοχής. Έχτοτε τά τής ύποθέσεως ταύτης διετέλουν έν σιγή χαί έν μετεώρφ κείμενα- ή δέ έκκλησία, έρειδομένη είς τάς βικμίας χαί νομίμους ένστάσεις. Ας διά τής' Απαντήσεως αύτής ύπέραλε τή ύψηλή κυβερνήσει, ήλπιζεν «ύλόγως. τήν έπίνευσίν αύτής πρδς τήν προϋποδειχθείσαν εύφημον χαί κανονικήν διειίτησιν τού δλως έκκλησιαστικού ζητήματος. Άλλά παρ* έλπίδα Απεστάλη ήμίν πρό τινών ήμερών ύψηλδν φιρμάνιον,I'aJlipbro·. t. cit. p M-»; Oedeo», op. du p. 263-β. σιιις υπάρχει χαί θρησκευτιχώς αύτή Αναρμόδιος χα πολιτιχώς Αντιχειμένη πρδς τά Απδ τοσούτων αιώνων παραχωρηθέντα δικαιώματα χαί προνόμια τής έχκλησίας, ών τήν Αχεραίαν διατήρε,σιν διετέλεσεν αείποτε προστατεύουσα χαί ύπ«ρασπιζομένη. Όθεν ή έχκλησία, διασχαψαμένη έπί τών Αρθρων τού υψηλού τού του ορισμού χαί μελ«τήσασα ταύτα καλώς. έπ«·.δή Κατείδιν ούδέν ήττον Ανηβαίνοντα τοίς Ι«ροίς αύτής καθεστώσι χαί ταίς κατριχαίς παραδόσισι χαί πρδς τάς διαχιλ«·ύσ«ις τώΐν θαίων κανόνων Αντί,Ήτα. χα: έπομένως τήν τούτων παραδοχήν, Αν«υ γούν γνώμης χαί Αποφάνσχως οικουμενικής συνόδου, «ύρίσχουσα προφανώς Ασυμβίβαστον πρδς τά ύψηλά αύτής καθή κοντα, πρδς μέν τήν ύψηλήν πύλην έποιήσατο τή ' δέουσαν μ«τά σίβασμοϋ Απάντησιν ένέχριν· δέ Αναγχαίον κοινοποιήσει χαί τοίς κατά τόπου; ΑΪ«λ- T τ 29« 8YSODI CONSTAWTINOPOMTAMAK, 18604873 297 φοίς iefioii dp^iaptOat τ4χ x *pl τής βκουίαίβς xaürijs λ fi Κ<»ν<ττχν·«νουχδλ<·ς· t* ' Χριστφ - ίγαχηΗς χώραν xal κΜΙιν iafliivxa, xai δτι ούδό- 43<1φδς xal «ύχίτης. λ»ς· Ηβρ»ίλ»λυμ4νον τδ βοιΑγβριχδν ζήτημα δι * · t ·4 Κιιζίχου Νιχόδημος <» τοΟ StatacfcvcH ίιψηλοΟ φιρμβν'ου, μή βύνχμέχη - *λ 4δ φδς “χ! «ύχέτης. ., φ' Χριστφ- J^an,(t4; ή δ Χχΐχηδδνος Γεράσιμος ·* άδελφδς καί εύχάτης. ■ ι + δ.Δέρκων Νεόφυτος έν Xp-W * »- waptpoBoOvai τήν napi ΟΛΟ πτπισττυμένην «Μ π^βχστβ^ήχην^rw|4HÎ«v t»! itp&v xatviwv^JQ^xi τοίνυν *ληροφορήθήτ«ί τζ τι ι βύτής ί«ράτητι * χ. τ^ ύμών τιμιότητι ίιά τής π«ρού»ης κβτριβρχιχήί ήμ *> χαί ,συνο&χής έγχυχλίου έηιβχολής, ίνττλλόμΜα ίπ^ * ώ; συαφρονρΟσβ τή έχχλήσίι,^χύτή τ» 5< *τλή^ζοα«χ φί; xal «ΰχίτής. ή é Τορνόββυ. Γρηr6f :χ b άί,^φάς xal Γΐχέτης. ' + « Δρβμχς *ν ίγγ< Αγίί , 48 *λ φδ; xal ίύχίττ,ς. ait «ίς ί'ηοφυγήν π&ης ποψίξηγήσ^βς, xal τοίς χριστιανοί; βύτής ύπχγορίύσϊ τά Μαχτχ, tva ί|ψί· Χριστφ· 3# νωσι τοίς χατροπβρχδότο'.ς xa^trrywt xal τχΐς διχ- \ t 1 Λημητριάδις Δ»ρο^<ο; γορτίκπσ·. τόν θχίβν xal ί«ρφν.άποστολιχών xal auvdîxlyà; xal «φχίτηί t δ Χ»ζο·>βγχ^θ3πδλ«<»ς llp'.x^ * 5· tv -'ί οδΐχών ΙΗσμών xal χανόνων, βίδδτις δτι. δασ·. ίντίς · B είη μεθ υμών. ,αωο’, άπριλίου :<1’ άγιπητδ;· άδϊλψδς xal ιύχίττ,ς. - · .+ i ^ύβοης Κχλλίνιχος h Χ(^'Φ "ί στο;τής έχκλησίας μίνουσι καί τφ κανόνι αύτή| χούσιν, έπ’ αύτούς έστα; ειρήνη καί σωτηρία Χριστού τού θεού, ού ή χάρις κ *: .τδ άπειρον έλεος φίς xal ,ύχέτης. t δ Γρτρ,νών l’ivvïï-.s; έχ Χρ’.στί· χγχ: ANTISTITES HELUARI LITTÉRAS SYNODALES MOD<» EXHIBITAS l’ONFVTANT ’ lS7o menneWL· Εύλαβέστατοι ιερείς, τίμιο: πρόκριτο: καί λοιποί άπαξάπαντες ευλογημένοι χριστιανοί τής καθ' ήμάς όρθοδόξου βουλγαρικής έχκλησίας, τέκνα έν κυρίφ ήμίν λίαν άγαπητά κίί περιπόθητα, χάρις είη ύμίν παρά τού κυρίου παντοκβάτορος, παρ ήμών δέ ευχή, εύλογία καί συγχώρησις. Περιήλθεν εις χείρας ήμών έγκύκλιός τι?7 τού οικουμενικού πατριάρχου, ύπδ ημερομηνίαν ρ’ άπρι λίου ,αωο'. ήτις πρδς το^ς έν ταίς έπαρχίαις άρχιεριίς κα: ορθοδόξους χριστιανούς έπισταλείσα, κα: περί τής λύσεως τού έχκλησιϊστικού ήμών ζητήματος πραγμα ' *» .„ στήριξή τήν άντικανονιχότητα ίήίέ * ν τών <:ρημένων σχεδίων, και έντεύίΗν νά συναγάγη τήν άνάγκην τής συγκαλέσεως οικουμενικής συνόδου. Τφ οντι, όταν τδ πατριαρχείο * παρά πάντας τούς θείους καί ίερούς κανόνας, τήν γνώμη συνόδων τής ε' οικουμενικής καί τής έν Λαμψάκφ συστη^είσαν, χαί έπ * αιώνας ύπάρξασαν άνεξαρίησίαν τών ήμετέρων έκκλησιών, ^νεχάλεσεν άρά γε έπ. τούτφ οικουμενικήν σύνοδον, ή ήρώτησε κά/ τήν χαχόλου έχχλησίαν, κα: έλχρε τή * * γνώμη αύτής, * υπέδειξε άρά γε τήν {θρησκευτικήν ανάγκην κα: ωφέ λειαν τής καταργήσεως ταύτης; Εάν δέ ή χαΙΗλου εχχλη^χ, είτε έν συνόδφ συνειλεγμένη. είτε δ: έπι- τευόμενη. σκοπεύει νά διεγείρη τήν δυσπιστίαν τών ορθοδόξων χριστιανών πρδς τδ κύρος ιού αύτοκραστολών γνωματεύουσα, ούδαμώς ουδέποτε άπεφάνέ^η τοριχού φιρμανίου, διά τού όποιου άνεγνωρίσ^σαν περί τής ανάγκης τής καταργήσεως τών είρημένω * κύθις υπδ τής πολιτικής άρχής τά κανονικώς ανέκαθεν *τταντ:νθυποΑεΛ>ς ύφειτώτχ δίκαια τών χα ** ημάς εκκλησιών, νά ύπτ- έχχλησιών. ή δέ μερική τής Κω μόνη τή αύΐ>χ:ρέτφ αύτής γνώμη καί ρουλήσει κατ»^ραστάση τήν έπ' αύτών παρά τούς κανόνας σφετε γησεν α'ιτάς πρδς ίδιον <αυτής όφελος xxM^4p. η'ν Επί τούτφ δέ έκρινε * τώ τού πατριαρχείου πράξεων άποδειχνύεται. έπ: καί τή άξιοπρεπεία αυτού άρμόζον χα: τή φιλοδοξία λόγω ότ: όήθ·εν οί έν αύταίς όρ» *όδοξοι χριστιανοί αύτοϋ πρέπον, tva πού μέν άλλοιώση τήν άληέΗ, τούτο έξητήσαντο, πώς ήδη καί έν τίνι κανονικώ δ πορείαν τών πραγμάτων, πού δέ κρύψη τήν άλήίΗιαν, ή καί παντελή αυτής άγνοιαν υποκριτή, πού δέ καιώματ: έπιχαΛείτα: οικουμενικήν σύνοδον; ινα δή θεν υπ:ρασπίσητα: χύτην κα:α τών όρθοδόξων τού καταφυγή είς μόνην τήν απλήν όνομχσίαν καί έπ·· των χριστιανών χαί κατ αύτής τής χυρερνήσεως. τών κλησιν τών ιερών κανόνων, τούς όποιο ς τοσάκις ήδη μέν άπαιτούντων έν έν: στόματ: κα; tv μ:^1 ψυχή τήν έξηλέγχθη μεταχειριζόμενον ώς πρόσχημα καί περι άπόδόσιν τής σφετιρισίΗίσης ανεξαρτησίας τών έκκάλυμμα όσιον πράξεων μήτ * έπαινετών μήΐ^όσίων, πολλού γε δεί καί κανονικών, ώς τρανώεατα κατα D κλησιών αύτών, τής δέ, μετά πλείστχς προτροπάς καί νουθεσίας, άναγνωριζούσης έπί τέλους το δίκαιον, φαίνεται, πρδς τοίς άλλοις, χαί έξ αύτής τής καταργήσεως τών δικαίων τών ήμετέρων έν Άχρίδι, ΙΙεκιφ καί αύτοκρατορικφ αύθις φιρμανίφ άπσδιδούσης χύτο τοίς άδιχουμένοις. χαί τοι μετά μειώσεώς τίνος προς κα’ Τυρνό^φ άνεξαρτήτων έκκλησ ών. όφελος τού σφετ/ριστού ; Kti δή, δτε πρδ έτους έστάλησαν ύπδ τής αύτοΙΙρδς ταύτα τδ πατριαρχείον παντελή μέν σ/,πΙ,ν. κρατορικής κυβερνήσεως έίς τδ πατριαρχείο * δύο σχέδια πρδς λύσιν τού βουλγαρικού ζητήματος, είπε μέν δτι, ώς άναπολόγητον, έσίγησε τότε, χατά δέ τής άδικίας χαί παρανομίας δήθεν τών άδικηίΜντων βουλγάρων έξελέγξαν τούτα, άπεδοκίμασεν, ώς άπ^δοντα δή^εν έχραύγασε, μηδέν μέν πρδς ικανοπαησίν αύ-wôv έγ· τοίς Οείοις κανόσι, έπεκαλέσ^η δέ τήν συγκρότησιν * έχυτού προτείνον. οικουμενικής συνόδου, ώς μόνης δυναμένης λύσαι τδ κρίνον, μηδέν δέ έπί τούτφ κα: άφ είρημένον ζήτημα * δέν άγνοείτε δμως, άγαπητά έν μέχρις ού, έννοήσαν τδ παράλογον τής άπαιτήσεως αύτού, έστερξεν εις τήν λύσιν τού έν λόγφ ζητήματος κυρίφ όμογενή τέκνα, δτι τήν πρδς τά δύο σχέδια έπί τή βάσει ένδς σχεδίου, τδ όποιον καθυπέρχ/ <'τή άπάντησιν τού πατριαρχείου ταύτην άνασκευάσαντες, αύτοκρατορική κυβερνήσει, καί καθ' δ παρεδέχετο, άπεδείξαμεν, δυνάμει τών Ιερών κανόνων καί τού * σύστασιν καί όρίΗΟ λόγου, πόσον άτόπως αύτδ συνίκλωδτ τά τέλος πάντων, τήν ύπέρ τών βουλγάρω άσύγκλωστα, καί πού μέν συγχέοντ πού δέ παρα- άναγνώρισιν ήμιανεξαρτήτου έχκλησίας, ύπό τδ όνομα έ ξ αρ χ ί λ ς, έχούσης όρια, αυτφ μόνφ άρέσαντα. Περί μορφούν τούς θείους καί Ιερούς κανόνας, ήΗλησε νά • rolliphroa. t. <*iu. p. 170-7. HaWtar ibidem, p 177-91. hanim litterarum rrxecanica coafttatio. qu>m nr<üiferf oportuit. • 299 8 Y NODI OONSTANTINOPOLITANAE, 1860^1873 300' aiSS καί πών Αλΐων προνομίων, δσ« έδωρήσατι/δ -ούτου Ü μαρτυρεί f; τε έσχάτως «ρδς,τήν Απάντησιν Λ σι( τού πατριάρχου βεζυρική iniaxcM), κεά ή κρδς ταύ ένδοξος καταχτητής Μωάμεθ ό lÿ τφ Γενναϊίφ καί την άπάντησί; τοί πατριάρχου- ήμείς τότε συνηνέ- τοίς διαδόχοις αύτού. ώς Αρχηγφ τού έθνους τών οαμεν είς τήν έπ! τού πατριαρχική σχεδίου δι«- <. Ρωμαίων, ώς αύτολεξε! ϊιαλαμβάνει τδ βεράτιον αύ πραγμάτευσιν τ-.ΰ ζήΥήματος, πεποιΜτες, δτι τδ πατρι- τού · έάν, Απογυμνούμενος Απδ τούτων.^ίαίέυπεβΑλλετο ύπδ τήν έξουσίαν Αλλης Ικχλησίας, δπως χαθυπετάγη ό'Τορνδβου. & ΠείΓου. ο Αχριδών. Ανεξάρτητο: χαί αύτοχέφαλοι οντϊς, τφ πατριάρχη Κωνσταντινουπό λεως, *Ιχέ τινα λβγον νΑ Ακοβυσπετή έναντιον τής τοιαύτης1 Αποφάσεως, καί νΑ έπικχλήτα: τήπήενήμην ένδόξων σοαλτάνων. Αμυνόμενος ύτ.έρ τών ιδίων χα! τού έθνους αυτού δικαίων. ΆλλΑ σήμερον δέν πρό κειται περί τοιούτου τι· δς γεγονότος. ΑκλΑ περί τής /πανορθώσ^ος ένδς Αδίκου σφετερισμού, τδν όποιον αρχείον. παραδεξάμενον Απαξ τά; θεμελιώδεις βάσεις, ip ών έστηρίζοντο ai δίκαιαι ήμών Απαιτήσεις, δέν -tfrù.vf Αργήσει νά παραδεχτή καί τάς έξ αύτβν πηγαζούσας, κανονικός τε χαί λογικός συνέπειας iv τα!; λεπτομερείαις. ' Επί τούτφ Si συνεκροτήθη καρά τής αύτοκρατορικής κυβερνήσεως έπιτροπή μικτή έξ Ανδρών έπι0141ων, γρωικων τ< χαί βουλγάρων, συγκειμένη, ήτις, έπ: έξαμη.ίαν ίλην έργασθείσα, μετά πολλά^/ρεύνας χα! συζητήσεις, συνέταξεν όμοφώνως σχέδιό* τι, τδ όποιον, χαθυπο/.ληθέ* «i; τήν αύτοπρατορικήν κυρέρνησ:'ν, έκοινοποεήθη xapj αύτής έΐς τδ πατριαρχείο*. Τούτο îi.iii φών τροποποιήσεων, Ας έποιήιατο il; τδ σχέ ή αύτοχρατορική χυβέρνησις. χαίπερ διχαιουμένη νά/ έχανορθώ^ζ οίκφθεν ώς δίχα ον, χαί ώς έπίσης προστατεύουσα τά δίχαια απάντων τών υπηκόων αύτής πατά παντός, δσόις i*-έπιβουλεύηται αυτά· έν τού διο* αύτδ, Απέδειξε* Αριδήλως, δτι αί προηγούμενοι Β το:;, εύμενώς φερομένη, ήθίλησε νά λάοη ιήν συγχαταχραυγαί αύτού κατά τών προειρημένων δύο σχε χατάθεσιν τού σςετεριστοϋ, δστι; χαί έχορήγησεν αυτήν έν σχέδιο:; χα! παρατηρήσεσιν. δίων τής αυτής χυρερνήσεως, ώς παρεισαγόντω» τήν Ήδη δέ τδ πατριαρχιών, μνημονεϋον χα! περιιδίαν τής' έθνικότητο», καί διαιρούντων τήν έπκλησία* χροτούν Ανω χα! κάτω προνόμια, χορηγηθέντα αύτφ χα: ,τάς.είκαρχίας κατ' έθν.χότητας, βέν προήρχοντο εξ εκκλησιαστικής φροντιβος τού διατηρήσα: τούς ύπό τού ένδοξου χαταχτητού Μωάμεθ, πιστεύομε*, δ-.ι δέν Αξιοι νΑ στήριξή δι' αυτών τήν ίπί τών κανόνας τή; έκκλησίας, άλλ' έξ Ανθρώπινης φιλο ήμετέρων έκχληυιών διχαιδοσίε^ αύτού· διότι, χαθ" δοξίας τι χαί έπιθυμίας τού διαιώσαο εί; έχυτό, δοον ήν έποχήν δ περιφανής χαταχτητή; είσήλαυνε νικη ένεστ;, πλειότερα κυριαρχίας, κοσμικά τι χαί υλικά, φόρος είς Κωνσταντινοόπολιν χαί ένίδυε τδν Γεννάδιον συμφέροντα χα! ωφελήματα. Διότι χαί έπαρχίας κατέτεμε. καί τήν ιδίαν τής έθνικότητος Αποδιχύμινον, τδν πατριαρχικόν μανδύαν καί έχορήγε: αύτφ τΑ θρυλλούμενα προνόμια, αί ήμέτερα: έκχλησία: ήσαν έξήρε: άπδ τή» βουλγαρικής έξαρχίας πολλά μέρη Από ανεξάρτητοι Από τού. πατριαρχείου καί ύφιστώσαι.' τινών έπαρχιών, ώς tojS γραικών δήθεν χατοιχούμενα, Καθώς δέ τΑ προνόμια ταύτα ούδεμίαν χορηγούσ: ού μήν άλλά Χαί την γνώμην τών κατοίκων ώς τφ πατριάρχη δικαιοδοσίαν έπ! τών χριστιανών τής ίσχύουσαν παρεδέχετο, μή στέργον «ίς τήν προσάρΚύπρου, τών όποιων σώζεται Λρίχστα ή ίχχλησίαστιχή τηοιν όχλων τινών έπαρχιών, ώς τών κατοίκων, χαίαύτονομία, χαίπερ περιχοπιίσης τή; παρά τδν Ένλήτοί .ουλγάρων, έν αρμονία δήθεν μετά τού πατρι σποντον έπαρχία;, ούτω χαί έφ'ήμών τών Βουλγάρων αρχείου διατελούντων χα! μηδόλως αύτού Αποχωούδεμίαν έχουσιν έιόρροήν, ούδέ δικαιούται τδ πατρι ρισθήναι έπιθυμσύντων. αρχείο* νά προκαλή, δτι ή λύσι; τού έκκ! ησιαστικού Δέν αληθεύει λοιπόν δχερ λέγε: ή πατριαρχική εγκύκλιος. δτι όπδ τής έχδόσεω; τών δύο σχεδίων ήμών ζητήματος προσβάλλει τά προνόμια αύτού, Ατινα μένουσιν Αμείωτα καί Αθικτα, ώ» πρότερον. χα! τής δήθεν Ανασκευής τούτων ύπδ τού πατρι Ιΐρδς δέ τούς κανόνας τή; έκκλησίας ήμών τότε αρχείου τί περί τού βουλγαρικού ζητήματος ίπειντο έν μετεώρφ χαί σιγή· Αληθεύει όμως Sr. ή σιγή τών μόνον θά Αντίβαινεν ή δ;ά τού αύτοχρχτοριχοϋ φ·.ρμανίου λύσις τού ήμετέρου ζητήματος, χα! τδ πατρ·.γινομένων έν τφ μεταξύ φαίνεται λίαν συμφέροντα αρχείον ΘΑ έδικαιούτο νά Αποχαλέση αύτήν Αντι τώ πατριαρχείφ· Αλλ’έν τοσούτφ, 6 σχηματισμός τής κανονικήν, iiv αί έκκλησίαι τόιν Βουλγάρων ϋπήγοντο μικτής έπιτροπή», αί έπί ίξ μήνας έργασίαι αύτής, τδ συνταχθέ» σχέδιο*, α! παρά τού πατριαρχείου κανονιχώς ύπδ τήν δικαιοδοσίαν τού πατριαρχείου, τροποποιήσεις αύτού, χαί ή παρά τούτου Αποδοχή έάν ύπήρχον κανόνες, καθορίζοντες τήν διηνεκή τής ιδέα; τή; ίθνιχότηοος, χαί ή κατατομή τών έξάρτησιν αύτών Απδ τού θρόνου Κωνσταντινουπόλεως, έπαρχιών είναι γεγονότα πασ^νωστα χα! αύθεντικά, ή έάν τούλάχιστον ή ιστορία έμαρτύρε: καί κατεκύρου τήν έξάρτησιν ταύτην· αλλά νϋν πάν τουναντίον συμ άτινα, χαί Αρνούμένου τού πατριαρχείου χα! ύποβαίνει* διότι είναι κανονιχώς Αποδεδειγμένο* καί χαιχομένου (έγνοιαν αυτών, μίνουσιν Αναντίρρητα χα! ίστορικώς μεμαρτυρημένον, δτι τί. πατριαρχείο*, έπί πανθομολσγούμενα. μέν τή» Μακεδονία; στερούμενο* in Αρχής πάσης Είναι δέ λίαν παράδοξον. πώς τδ κατριαρχείον, τδ λα,-.δν γνώσιν τού σχεδίου τής μικτής έπιτροπής, κανονικής δικαιοδοσίας, τήν δέ Βουλγαρίαν και πλιίστα τδ έπενεγκύν in αύτού τροποποιήσεις τινός, τών D> τής θρψκηξ μέρη Αναγνώρισα» συνοδικώς Ανιξάρτητα όποιων τδ παράλογον Απεδείξαμεν^ι' έκθέσεως ήμετέ- Απ’ αύτού, ', ούδεμίαν έχει κανονικήν δικαιοδοσίαν έπί τών έν τοίς χώραις ταύταις βουλγαρικών έκκλησ.ώ*. ρας, διαβιβασθείσης αύτφ 8ιΑ τής υψηλής πύλης, Έάν δέ Αχρι πρό μικρού διέταττεν, δπως Αν συνεταράχθη αίφνης, Αμα έπισταλέντος αύτφ τού αύτοπρατορικού φιρμανίου» τού έπιλύσαντος τδ ζήτημα ήρεσκεν αύιφ, τΑ τών έκκλησιών ήμών, έπραττε τούτο, ήμών, Αφ' ού είς τήν λϋσιν ταύτην βάσεις έτέθησαν στηριζόμενον ούχί είς κανόνας τής έκκλησίας, ούχί αύτδ δή τούτο τδ σχέδιο* κα! αί παρατηρήσεις τού είς Αποφάσεις οικουμενικών συνόδων, Αλλ' ini τού πατριάρχου, καθά μαρτυρεί μέν ή αύτού ύψηλότης δ δικαιώματος τού ίσχυροτέρου, δ χορηγεί ή βίαια καταμέγας βεζύρης, δύναται δέ καί έκαστος νά βεβαιωθή, κράτησις τών Αλλοτρίων, καί ή δόλφ καί πλάνη έπιΑμα Αντιπαραβολών τδ αύτδν φιρμεένιον πρδς ,τάς τευχθείσα Απόφασις τής πολιτικής Αρχής, ήτις ήδη, παρατηρήσει; τού πατριαρχείου, κεκαθαρμένας δμως τήν γενομίνην τότε Απάτην κατανοήσασα καί τήν Απδ τών Αντικανονικών σαθροτήτων, Ας ύπέδειξεν δ γενικήν θέλησιν τών ,ΑδικηΗντων βουλγάρων έπί τφ παρ' ήμών γενδμενος καί ορός τήν υψηλήν πύλην έπανακτήσασθαι τδ σφέτερον καθορώσα, καί μηδέν υποβληθείς, παρ’ αύτής δέ τφ πατριαρχείφ κοινο έκ τών κανόνων τής έκκλησίας τδ κωλύον θεωρούσα, φυσικώς έλ'.αε τδ ζήτημα διά τού έν δικαίφ ορίσει ποιηθείς έλεγχος. χορηγηΗντο; βασιλικού φιρμανίου. Άλλ’ είναι Αρά γε Αληθές, δτι τδ αύτοκρατοριχδν 'Εκ τούτων λοιπόν έννοείται, δτι τδ ζήτημα ήμών φιρμάνιον Αντιβαίνει πρδς τούς θείους κανόνας καί τΑ προνόμια τού πατριάρχου; ’Εάν ή λύσις τού ήμετέ- είναι δριστικώξ λελυμένον, ή δέ λύσις αύτού νομιμω- ε ρου ζητήματος άκεστέρει τδν πατριάρχην τών Ασυδο- τάτη καί κανονικωτάτη. Εάν δέ τινες, Απαρεσκόμενοι 3»a SYNWDI CONSTANTINOPOblTANAE. 18Λ0-187» *ίς «ύτήν iti τήν προσγινομένην αύτοίς ζημίαν ϋλι-. xftv ωφ^ΐίΑν χα! ^οσμιχών 4μών, ' χηρύττουτι τδ ζήτημα μττίωρον χα! ίλστον, χαί τδ φιρμάνιον àvr.χΛ νιχόν, ύμείς, έχοντες πρδ όφθαλμών τήν Μλησιν 3ftS κα: πόθεν ό κανών τής έχκλησίας έκείνης, τής σφιτερισαμένης τά δίκαια άλλοτρίων ίκκλησιών, άτ;Λ ' τού μεγαλειοτατου ήμών ίνακτος έκπεφρασμένην πανδήμως διά τοΟί αύτοχρπτορικού φιρμανίου, μή φβοήσθε, φίλτατα Ομογενή τέκνα, ύπό τών τοιούτώκθρυλλημάτων, διαδιίομίνων έπί τούτφ κα: μόνον, ίναψυχραίνωσ: τδν ύμέτερον ζήλον πρδς τά κοινά πράγματα τής έχχλησίας ήμών χαί ποιήσωσιν υμάς λάφυρο# τή; έπιτηδειάτητο; αύτών. k . Έπί δέ πάσ: τούτο:;, κχ’Η,χον ήμών*1ερδν θεωρού άβίαστα Χαί καθαρά σφζεσθαι έδοξε τή άγια καί οικουμενική τρίτη συνόδαμ τής άφαιρεσάσης άπό-τής τών Κυπρίων έκκλησίαξ^ιήν παρά τδν Ελλήσποντον] έπχρχ£αν, ήν χορηγεί ταύτη ή άγχ£,-καί οικουμενική) Ικτη σύνοδος »καν. λθ*)\τή; χαάχλούσης τήν άνεξαρ- τησίαν τής έν Πεκίφ και Άχρίδι έκκλησής, κατακυρωθείσαν κΛι άναγνωρισθείσαν ύπδ τής πέμπτης οικου μενικής συνόδου, τής χατΛργησά^ής ύπίρ «ιυιής τχ δίκαια τής έν Τυρνόβφ έχκλησας, χατακυρωθέντα κα: άναγνωρισθέντα ύπδ τής—έ* Λαμφάχω συνοδου καί τών λοιπών, έχχλησιών/ τδρ κανόνα λοιπόν £υ· μενη Να στεντόρίως διαψε^σωμεν χα: άλλην τινά κα ταχθόνιον δυσφημίαν, ήν έπ" έσχατων διαδούναι έπενάμε: τού 4koioû- έποίησε ταύτα πάντα, ήμείς ούτε χειρησάν τινες, χαί ήν ή πατριαρχική έγκ ύχλτος έν οίδαμεν ούτε άποδεχόμεθα. άλλά στοιχούμιν άδ.ατέλει έπιχυρούσα φαίνετά;. δτι δήθεν οί συνενούμενοι σπίστως τφ κανόνι τής μιάς, αγίας. καθολικής κα: άποστολικής έχχλησίας. κα: έπ' αυτού, ως έπ: àfcpaμετά τής ρουλγαριχής έξαρχιας άποχσνρίζοντχ’Λάπδ δάντου πέτρας, έρηρεισμένο:, μενούμεν. χάριτ: ΗιοΟ, τή; όρθοδόξου έχχλησίας. αίρετικο: τινες χα: κακό δοξο: γινόμενοι. Τήν τοιαΰτην πονηράν δυσφημίαν Β συνηνωμένο: μετ'αύτής, φυλάττοντες ακηλίδωτων κα. διαδίδουσιν, ώς ίπελπιζόμενοι βεβα^ς τού δικτηρήσαι άμόλυντον, ώς τινα παρακαταθήκην ίεράν κα: πολύ τούς ρουλγάρους ύπδ τήν κυριαοχία^τού πατριαρχείου τιμον, τήν πίστιν τών πατέρων ήμών. τήν μόνην α<\ίΗνήν χαί σωτά^ον. την δρίίοδοξον ήμών πίστιν». τήν διά παραστάσεως λόγων δικαίων χία: βάσιμων, χα: όποιαν άγνήν χα: σώαν μέλλομεν νά παρχκαταίΗσω τρεπόμενοι ci; τό ψεύδος χα: τήν συκοφαντίαν, Γνα. διά τού τρόπου τούτο > τούς άπλουστέρους έκφούίζον- μεν εις τάς ψυχάς καί τάς καρδίας τών ήμ ετέρων διαδόχων καί λοιπών έν χυρίφ τέκνων ήμών, είδότες τες ή δελεάζοντες, ir/ύσωσ: νά όιασώσωσ: τφ πα:ρι* δτι. δσοι τφ κανόνι τής ορθοδόξου έκκλησίχς στοιχούαρχειφ λείψανα κάν τινα τών π^οτίρων αύτού λα σ.ν,' έπ' αύτούς Ιστκ: ή εψήνη καί ή ευλογία τού φύρων. Ηεού κα: ή έν Χριστφ σωτηρία, ού ή. χάρις’χαί τδ Άλλ' ημείς, ανακτώμενο: τά ήμέτερα δίχαια. δέν άπειρον Ιλεος. σύν τ£ παρ' ήμ<ϊ»ν ευχή και εύ*ογίφ. χαινοτομούμέν τ: (ν τή έχχλησ a τού Χριστού, δέν είη μετά πάντων ύμών. διοάσχομεν ίλ/α παρ' όσα έδίδαξαν of θε.'ο: χαί οί άγιο: πατέρες, δίν άποκαλούμεν τιύς αμυνόμενους t ο Λοφτσοϋ Ιλαρίβ^. έν Χριστψ εύχετης. ύπίρ τών δικαίων αυτών αιρετικούς, δέν άποχωριζόt ô Φίλιππουπόλεως Πανάρετο;, εν Χριστψ ε>μέθα απδ τής ολομέλειας τής καθόλου ορθοδόξου έχχλησίας, δεν προσί^έτομεν ούδ' άφαιριΟμίν τ: έχ χ«η; t ό Φιλιππουπόλεως ΙΙαΐσιος, έν Χριστώ ευ τών διδαγμάτων τής ορθοδόξου ήμών πίστεως. είς ήν χέτης. από ρρέφου; άνήκοντ:;, ύπηρετήσαμεν πο/λφ πιστότερον χα: μετά μειζονος aύταπαρνήσεώς. ήν ουδέποτε CJ + à Βιδ 'νης Άνθιμος. ε> Χριστώ ευχέτης. έσχον τινές τών έν το:ς έσχά*ο:ς κα ροΐς έπ: ίδιω μόνον συμφέροντ: άναφανέντων θερμών προμάχων τών ιερών κανόνων, οΰτ’ αποδεχόμενα, ούτ' οίδαμεν τίς + ό Μαχχρ.ουπόλίως Ίλαριων, έ> Χριστώ ε>- χέττ4ς· Μ GEXXADHh METIhU'OlJTA BEblSSl REIECTA PATRI ΑϊΒΊΐΑΕ Η KlSDK TB »ΧΕ Al» RVLGARoRl M PARTES TRANSIT* 1Β7Π maii 19 31. θεωρούσα τού λοιπού άναπόσπαστον τής βουλγαρ.κής έξαρχιας, ώς άποχηρύξχσαν πρδ τής ψηφίσεώς μου Ιτι τήν πατριαρχικήν έπ'αύτής δ.καιοδοσιαν ιδ-.'ήν αιτίαν 6 προκάτοχός μου κύριος Άνθιμος τήν πχραίΤφ παναγιωτάτφ κα: σεβασμιωτάτφ οίκουμενικφ τησιν έποιήσατο», άτι δή κα: άλλοτε τελούσαν ύπδ τδν θρόνον τής αύτοκ: φίλου αρχιεπισκοπής Αχριδών πατριάρχη χυρίφ χυρίφ Γρηγορίφ τφ καί τή περί καί πάσης Βουλγαρίας, δέξετα: τήν έπίσημον ταύτην τήν αύτού παναγιότητα ίερά συνόδφ τήν προσήκουσαν άπονέμων προσχύνησιν, έν εύλαβείφ άσπάζομαι τήν 1 παραίτησίν μου ώς εύλογον χα: διχαίακ, όπως άλλοτε έδέξατο τού αρχιεπισκόπου τής έμής πατρίδος 'Αχρι ^εηφόρον «ύτής δεξιάν. Τής θχοσώστου έπαρχίας ΒελισσοΟ άνεγνωρισμίνης δών καί τών ύπ' αυτόν άρχιερέων τάς παραιτήσεις, έπισήμως ύπδ τήν δικαιοδοσίαν τής δρ;>οδόξου βουλ έπί ύποταγή εις τδν πατριαρχικόν θρόνον, τής προ γαρικής έξαρχιας δι' ύψηλοΟ φιρμανίου τής αυτού νομιούχου ταύτης αρχιεπισκοπής. Έξαιτούμενος δέ τάς πατριαρχικάς εύχάς καί μεγαλΣίδτητχ τού κραταιοτάτου ήμών άναχτος σοσχτάν Άβδούλ Άζίζ Χάν, αύΗντου ήμών (ού τά μέν .ευλογία; τής ύμετέρας σεβαστής κορυφής, δπως δ.’ αύτών φανώ ευάρεστος μέν τψ χριστώνύμφ ποιμνίφ τιμαλφή ί:η εΓησαν πλείστα χαί πανόλβια, τδ δέ κράτος εις αιώνας άκμαίον χαί Οριαμβεύον!ι, κατά μου. ευπρόσωπο^ δέ τή θεόθεν έφ’ ήμΑς τεχαγμένη Κ συνέπειαν ό υποφαινόμενος μεταφέρω τήν υποταγήν πολιτική άρχή καί τή άπδ τούδε προ.σταμένη μου θεοστηρίκτφ έχχλησία, ύποφαίνομαι. μου είς τήν υπηρεσίαν τής Ορθοδόξου ταύτης έχκλησίας. Διά τοΟτο προαπευθ·ύνω τήν παροΟσαν έγγρα Τήν 19 μαΓου 1870, έν Βιτωλίοις. φον παραίτησ.'ν μου ά«δ τής έπ’ έμέ έχκλησιασαικής Τής ύμετέρας σεβαστής παναγιόιητος τέκνον έν δικαιοδοσίας τού οικουμενικού πατριαρχικού θρόνου. χυρίφ ταπεινόν χα: δούλος ύπακλινής Δέν άμφιβάλλω δέ δτι ή άγία τού Χριστού με t δ ΒίλισσοΟ Γεννάδιος. γάλη έχχλησία, τήν κληρωθεϊσάν μο: ταύτην έπαρχιαν Παραίτησις μου άπδ τής δικαιοδοσίας τού πατρ:αρ, ικού τής Κωνσταντινουπόλεως θρόνου. (^itiphroD. €. cit.. ρ. lOR-10. • 3<>3 Λ ' - J ' ‘ _ SYNODI CONSTANTINOPOLlTANAE.^1860-1873 à ' .. t 7^· .to... " * 304 ■ SCRIPTA AD OBLATAM -A PATRI ARCHA CON8TANTINOPOLITANO ' ABDICATÎàNEM t SPECTANTIA· , Λ 1870, «agnito -'«epteiibri: GreÿoriiW patriarcha «ammo Turearum admiuietratori eiguifieal . w velle a ' manere recedat- 1870 fagotti 30 «eptembri» 1. 7 Υψηλότατε. a ταύθα χαί έν ταίς έπαρχίαίς αυμβαινόντων, έξ Αν Είςτδ τελευταίου έγγραφον ύπδ ήμερ-ψηνία*1,, ικανά διεκοίνωσα πρδς τήν υψηλήν πύλην. 'Επειδή Απριλίου, Απαντήσας «ίς»Ην ϋπδ ήμ«ρομηνί·ν [joixôv ή αύτοχρατοριχή χββίρνησις δέν μοι παρίσχτ Λ τήν ύψηλήν αύτής «I; τήν » ·_νκ.. συγχατάθεσιν u> λ-.. _> κ. συγχάλεσιν κ .. οίχουμενιχής συνόδου, ήτις είναι i θεμελιώδης λίθος τού διοικητικού τής ίρ&οϋ&ο έχχλησίας συστήματος' χαί έπειδή ή μή έξάσχησι; τού Ιχχλησ αστιχοΟ τού τού βουλγαρικού ζητήματος. Έχτοτ» περιέμενον τήν του δικαιώματος, 2λ«ς Ασχέτου πρδς πολιτικόν τι, μέ ευμενή συγκατάθεσιν αύτής· ΑλλΔ δυστυχώς, ώς καθιστψ βαρέως ΰπ«ύθυνυν iviÿpiov τοΟ θεού χαί έ.χ τής μίχρι τούδ« σιωπής φαίνεται, ή ΰμετέρα ύψη- Β δλης τής όρθοδόξου έχχλήσία;· χαί έκίιδή, ούτως λότης έμμένει τις τήν ιδέαν, ήν έξέφρασεν «ίς τδν ίχδν.των ηών πραγμάτων, Αδυνατώ πρδς τήν έξάσκησιν προρρηθέντα ύψηλδν τ«σκ«ρίν της, τδ νά θεωρή τών ίιρών καθηκόντων τής.θέσεώς μου, διά ταύτα, παρακαλώ τήν ύμττίραν ύψηλότητα, δπως «ύδοκήση «δηλαδή περιττή^ τήν συγκρότησιν οικουμενικής συν όδου. Ή δέ χατΑστασις τού έν λόγφ ζητήματος χαί δ«χθή εύμενώς τήν παραίτησίν μου- τού λοιπού έλαβε χαί λαμβάνει τοσαύτας διαστάσεις μετά τήν δέ βιαμενώ έφησυχάζων- χα! ευχόμενος υπέρ τής ίκδοσιν τρύ γνωστού υψηλού φιρμανίου, ώστε έφέρ» πολυτίμου ζωής τού χρατχιοτίτου ήμών ίνακιος. Τή·30 αύγούστου 1870. τί πΑτριαρχείον «ίς άκραν Αμηχανίαν ώς έκ τών έν- ί, μουχαρρ^μ ύψη^,δν τεφκερέν της. ύπέδειξα χαί αύθις πρδς τήν ύμετέραν υψηλότητα τούς λόγους, οίτινες Αποκαθιστώσιν Απαραίτητον τήν συγχάλεσιν όίκουμινιχή; συνόδου πρδς δριστιχήν χαί κανονικήν λύσιν Sacra eywdut ad mmmee Turearum admimetratorem 1870 auguiti 38 «eptembri· 9. θ«ωρ«ί τούτο δϋγμα μίγίστης «ύ«ργ«σίας τού φιλοΟ ένθερμος «ύχέτης τής ύμ«τέρας εύμενεστάτης λάου ήμώ* άναχτος. Έκ τοιούτων λοιπόν Αρχών δρμωμένη ή σύνοδος, ύψηλότατι, σπιύδιι «ύσ«βάστω; ΰψηλότητο; δ πατριάρχης ήμών έπεμψεν «ίς τήν υψη λήν πύλην τήν παραίτησίν αύτού ήτιολογημένην. Τδ ίνα χαθικιτίύση θ«ρμώς διά τή; ταπ«ινής ταύτης Αναφοράς τήν ϋμιτέραν «ύμινιστάτην υψηλότητα, πράγμα τούτο χατέθλιψι · χαιρίως τάς.καρδίας τών υποφαινομένων, οίτινες άλλως εύρέθησαν εί; τήν C δπως, λαβοϋσα ύπ’ δψιν τού» σπουδαίου; λόγους τή; παραιτήσιως τού πατριάρχου, «ΰδοκήση έν τή συνέσιι άναπδδραστον Ανάγκην τής συγχαταθέσεως χαί ώς > έχ τού καθήκοντος ανιών χα! ώς έχ τής φύσεως αύ καί δικαιοσύνη αύτής «ις τήν δριστιχήν''θιραπιίαν τών τούτων τών αιτιών, αίτινες έπειθανάγκασαν τδν τού κακού, Intp προύχάλισι τήν έν λόγφ παραίτησιν. Διαβ«βαιούμ«ν δέ τήν σ«βαστήν κυβέρνησιν, δτι ή πατριάρχην «ίς τδ μέτρον τή; παραιτήσ«ως· είναι δέ άρσις τών λόγων τής παραιτήσιως τού πατριάρχου έξιι αληθές, δτι δ πατριάρχης μ«τά τής συνόδου αύτού τδν χαραχτήβα πράξιω; νέας μεγίστης «ύεργεσία; πρδς έπραξ«ν δ τι ήν δυνατόν νά πραχθή έπ μέρους αύτών, Τήν έχχλησίαν ήμών έκ μέρους τής αϋτοκρατορικής αύτού Αναφερόμενος πρδς τήν σεβαστήν κυβέρνησιν χαί έπιχαλούμενος «ύσίβάστως χα! ειλιχρινώς τήν θεραπείαν μίγαλειότητος τού τρισεβάστου άναχτος τού ευεργέτου ήμών, τδ δέ όνομα τή; ϋμετέρας εύμενεστάτής ύψηλότού βουλγαρικού ζητήματο;· Αλλά, δυστυχώς, τδ πράγμα ούχ έπετεύχθη* τά δέ έπισυμβαίνοντα κακά τητος θέλει μνημονέύεσθαι έν τή ίστορίφ ήμών μετ’ Αειμνήστου τής χάριτος καί τής ευγνωμοσύνης. ίν τ« τή πρωτ«υοϋση χα! έν ταίς έπαρχίαίς έκαρυφώθησαν «ίς βαθμόν, δστις Αποκαθίστα τδν πατρι Τή 38 αύγοϋστου 1870. άρχην χαί τήν σύνοδον ένόχους Απέναντι τού καθή ή δ Ιίραχλεία; ΙΙανάρετος. κοντος τής Αποστολής αύτών, έάν μή Αφ’ ίνδς κατήγt ό Κυζίκου Νικόδημος, γελλον ταύτα πρδς τήν ύψηλήν κυβέρνησιν, καί έξ ή δ Νικομήδειας Διονύσιος, άλλου έάν μή ύπεδείκνυον τδ μόνον μέσον τή; λύt b Νίκαιας Ίωαννίχιος. σεως χαί θεραπείας αύτών. Δέν ϋπ«λ*ίπ»το λοιπόν t ό Χαλκηδόνος Γεράσιμος, *τψ πατριάρχη «ίμή τδ έσχατον μέτρον τής παραιτή- D ή ό Δέρχων Νεόφυτος, σ·ως, μέτρον λίαν λυπηρόν καί διά τούς ύποφαινοή ό Τορνόβου Γρηγόριος. μένους καί διά τδ έθνος ήμών, Snip μέχρι τίνος σέ f ό Προύσης Νικόδημος, βεται τδν παραιτούμενου πατριάρχην αύτού, ούκ t δ ΛαρΙσσης Δωρόθεος. άγνωστον τή αύτοχρατοριχή κυβερνήσει' ήτις έπιδαψιt 6 tyipd* ’Αγαθάγγελος, λεύουσα τφ πατριάρχη τήν ύψηλήν αύτής εύνοιαν, t ό Χωζουαγαθονπόλεως Προκόπιος, έκραξε τούτο ναι μέν καί διά τάς άλλος Ατομικές t ό Νύσσης Κεϋιλίγικος. / Αρετές αύτού, Αλλά πρδ πάντων διά τδ πρδς αύτδν t ό Γρεβενών Γεννάδιος. δίκαιον σέβας τού ταπιινοΟ έθνους ήμών, δπ«ρ καί . Χψηλδτατε. Saeumu IWearvm admimitratar Gregaria patriarehae 1870 aogxuti 39. «eptembri» 10. Ό έπιδοθείς φιλικός τεσκερές της, δΓ ού αιτιών τινων καί περιστάσεων ένεκα, έξητείτο τήν παραίτησίν τής Απδ τής έξόχου θέσεως τής πατρι αρχεία;, ώς καί ό κατόπιν αύτού παρά τού Αθροίσμα τος τών μητροπολιτών ληφθείς μαζβατάς, έμελετή- θησαν Αχριβώς. 'Επειδή τδ σεβαστόν αύτής άτομον, συνεπιίφ τών Αξιαγάστων καί έξόχων αύτής ' προσόντων, δΓ ών ■ SYNODI ΟήΝΉΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙ.ΙΤΑΝΑΕ, 305 . :MHi ’ ' , T ' ‘ 1 χαρακτηρίζεται. χαίρει r-λήρη σεβασμόν χχ: έμ^στο- Λ 17-μουχαρρίμ 87 σταλιίσξν φιλικήν ' έχτίταμίνήν . σύνην napi it ύψηλή φόρερνήσει, *» ’·<Ρ«« ίχιίνην άπάντησίν <ής, είναι δήλον, ίη τούτο βί,ν ‘ πβοίρχρώ: έξ δλιγωρίας πρδξ τά'παρ' βύτής γραφέντα, . γνωστόν αυτή, ίτ: ή υψηλή κυβέρνησες Siv ένέκρινε \ τήν, άπομάκρυνσίν της ix τής Ιπαξίως αύτή άνατι- άλλ' έξ έναντίάς- άμό σιβασμδν πρός βύτήν xafri θειμένης περιωνύμου ταύτης θέσεως, xa! Sii τούτο Si καί προλββόντως'καί έσχάτως έδηλώθη, ή ύψηλή ή πιρί παραιτήσεως γενομίνη ήβη αίτησές Της λύπης κυβίρνησις Siv δύναται δικαίως vi συναινέση δπως όντως ijivtrb πρόξενος · xa! ούτε καθυπιβλήθη τή δζ ϊν τ-.ιούτο· ζήτημα, τδ όποιον μέ W ράσιις τής θρησχιίας ούδιρίαν Ιχει σχίσιν, συγκαλισθή γενική αύτού μιγαύιιότητ. τδ πιρ! παραδοχής αύ’.ής "Οσον Si ιέφορψ ** Μ ιψ^ύγενιί αύτής τισκερΙ σύνοδοόζ' tfliiΧ^πρδ τοσούτων ήδη αιώνων *χχί έπ! xa! iv τφ μάζπατψ τών μητροπο/.ιτών έφένδιβων no'xù \ιγβλητέρω> i:: άνςχιιμένων ού συνήλθεν.. Αλλ' iv περιπτώσει, *·# - ήν έχ μέρους Χών-βουλγάρων σύμβχίνουσ: καταχρήσεις ίξω τών βάσεων, σπιύδω vi διαριβαιώσω ισχυρός τδ σεβαστόν ΐεύτής · άτςμον δτι, άμα δρισθώσι τά άντιχιίμενα χα: Sr^o.ποιηθώσιν, ή ύψηλή κυρέρνησις ^όδόλως θέλει διστάσι: ’ τΐς τδ vi “ένεργήση δραστηρίως τήν έξάλειψιν χαίδιόρθωσιν αϋτών έφ' ψ xai γέγραπτβί ή' παρών« φιλικός τισκερές. *> \ άναφιρόμίνον βουλγωικδν ζήτημα, μόλον δτι ή ύψηλή κυβέρνησες ίϊωκε^ίχς άναγκαιας διασαφέ,σϊις τόσον πιρί τδΟ τρόπσύ τής άποφάσιως, 6σον xai πιρί τών αιτιών,. αίτινις τήν προύχάλισαν * άλλ/ Ιπιιοή, ,ϋν ήθιλι διήσε:, ι!νχ·. χα *' Ιχάστην έτοιμη, όπως διευχρινήση χα! υποστήριξή ταϋτα διέγγράφων ισχυρόν, ή S' iv έχτάσει έπανάληψις ά5τών ένταΰθα έθήςιρήθη άνωφελής, S:i-τούτο προικριθη τανΟν ώς πρός τ-,Οτο ή συντομία. Β Τδ vi μή γραφή Si άπάντησις μέχρι τούδε εις τήν περί τού άντ:χε:μίνου τούτου υπί ήμερομηνίαν 1287 τζεμαζηλ άχήρ 14 1870 αύγούστου 29. Ο Πρωθυπουργός. d. Grrgoriu» patriarcha rummo Turearum adf^inittratori 1870 aeptembris 5/17. Υψηλότατε. έρχωνται άρχιιριίς Ivlu άδιίας τής νομίμου έχχληριαστικής δρχής πρός διαίρισιν χα! διάσπασιν τών χριστιανών, τιλοϋντις διαφόρους ;>ρησκ£υτ:κάς τιλιτάς ιΐς έπαρχιας μή άνηκούσας αύτοίς. Εναντίον τών θρησκιυτιχών βάσιων και τών κα νονικών καθιττώτων τής έκκλησίας tlvai ,τό vi <)υστηθή άφ" έαυτής έχκλν,σιαστιχή αρχή Sii μόνης Είς άπάντησίν τού χπδ 14 τζτμχζ:ουλ άχήρ ττσχχρί τής ύμττίρβς ύψηλότητος οπτύίω ν' χποντίμω τήν ε!λ:χρινή χχί 0aOi!av τύγνωμοσύνην μου ini το!ς τύμιν. στάτοις χίυίΗ,μχσ: τής nip! τοΟ ίμοΟ τχπιινοϋ ίτόμου ΰψη^ϊΐ χα· ΰαρυτίμ^υ ίγχθή; ύπολήψιο»; χχ! ίμπ:στοσύνης -,ής χύτοχρχτοριχής χυ0<ρνήσιως, 1φ' ή μάλιστα ιύιργιτ:χβ»τάτη χχ! ιύμινιΐ ίιαίιίσι: τοΟ χραταιοΟ ίιρλιτίου η·πο:θτ<>ς χχ! · έγώ άνέλαρον xai 10άστχσχ μέχρι τογίι τδ 0άρος τής πβτριαρχιχής άξίας, ήτις ίχιι πολλής τίςιίποχρ<ώσι:ς χά! δυσκολίας. »ής πολιτικής ‘φιριιας. Αλλά Siv δύναμαι ν' άποχρύψω, υψηλότατι, τήν ίλγεινήν διαφωνίαν, ιΐς ήν πιριήλίίομιν έγώ τ* xai Ιπας ό χλήρός μου πρδς τήν ύμιτέραν υψηλότητα ώς πρδς τδ βουλγαρικόν ζήτημα, δπιρ ή μέν ύμιιέρβ όψηλότης πολιτιχδν ,Ήωρι:, ήμιίς 8i έξ άρχής καί πάντοτι χαΒαρώς έχχλησιαστιχδν 3<ωροΰντι;, άνάλογον άπιχδιχδμιβα χα! τήν παρά τής υψηλής χυβιρνήσιως ίπίσημον προστασίαν xa: ΰποστήριξιν τών δι καιωμάτων τής έκκλησιας μου, ήν ή 9ιία πρόνοια Ιθηάιν ύπδ τήν χρχταιΐν αιγίδα τής όσμανικής έςουσίχς χα! Ινιυ ώρισμένης πιρι- Ιίαραλιίπω τάς διαρπαγάς έχχλησιών χα: σχολιίων, τάς έςώσιις άρχιιρέων ix τών μητροπόλιων χα! έπαρχιων αύτών καί τοσαύτα άλλα, άπιρ χάλλ:στα γινώσχιι ή ύμιτίρα όψηλότης. Κχ: τχϋτα πάντα γίνονται ούχί έξ όμοφωνίας τών έπχρχιών, άλλα δι" όργάνων έντιοθ-ιν άποστιλλομένων ή διοριζομένων χα! έντι&ϋιν λβμβανόντων πάντα τά σχέδια. Ταϋτα χα! άλλα τοιαότχ ιίσιν, ύψήλότατι, τά διορβώσιως χχί έξαύ ι ψιως άξια. Άλλως, ίπιιδή πιρί τής φύσιως ζητήματος ιΐς τήν διοικησιν τών Ιχχλησιών άναφιρομένου ιϊοίν αρμόδιο: ν' χποφανϋώσι μό νοι ο{ πνιυματιχοί άρχηγοί^τής όρϋτδόξου έκκλησίας, καθίσταται άρα άναγκβιοτάτη xai απαραίτητος ή οΐχουμινική σύνοδος, ήτις ήύσιι χανονιχώς καί όριστικώς τδ ζήτημα. Ηέλω πιριμιίνη, ύψήλότατι, Ιτι άπαξ τήν πιρί τούτου έγγραφον άπόφασίν τής ύμιτέρας ύψηλότητος, βασιλιίας. Έπιιδή δμως έ·< τφ ύψηλφ αυτής τισκιρέ παρέχιι τήν ισχυρόν δ.χβιβαίωσιν, δτ:. iiv συμβαίνβσι χαταχρήσιις έξω τών βρησχιυτικών βάσιων, ,Ήλι: διινιργήσιι δρχστηρ'ως τήν έξάλιιψιν xai όιόρ#ωσ:ν τών τοιούτων, τολμώ tva χαθυποβάλω αυτή έν συνέψιι, δσα άλλοτι κατά πλάτος πιρί τούτων έξέίΤηκα. δπως ή έξακολομθήσω πχτριαρχιύων, τή συνδρομή χαί προστασίφ τής άνακτοριχής χυβιρνήσιως, χατά Εναντίον τών ^ρησχίΛϊχών βάσιων xai τών κα νονικών χαΒιστώτων τής ίκκλησίας eivxi τδ vi τδ πνιΟμα τής ορθοδόξου θρησκιίας μου, ή άποέδριύωαι Suo ίχχλησιαστιχα! άρχαΐ όμόδοξοι ιΐς μ'αν D χωρήσω χατ' άνάγχην, λυτρών έμαυτόν πάσης ιύθύνης χα! τήν αυτήν πό/ιν, δπως συμβαίνιι ιΐς Ί)ρτάκ;οΙ. καί χαταχρίοιως έν τφ παρόντι καί έν τφ μέλλοντ:. 'Εναντίον τών ράσιων τής θρησχιίας καί τών χανονιΤή 5 σιπτιμβρίου 1870. · χών χαθιστώτων τής έκκλησίας ιΐνχι τδ νχ πιριή ύ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλιως Γρηγόριος. «Ο. - SYNOD! COXSTANTlNOl’OblTANAK LITTERAE ENCYCLICAIÎ AD 81NGVLA8 ΑΓΤΟΚΕΦΑΛ0ΓΣ ECCLESIAS· 1870 septembrii 30 ■ octobria ,12. a'. 'Ex τών άμφί μισούντα τδν διχέμβριον τοΟ ,αωξη' σωτηρίου Ιτους πρός τ» τάς λοιπάς δμοδόξου; Ικκλησίας, καί πρδς τήν ύμιτέραν έν Χριστφ πιριπόθητον ήμίν καί σιρβσμ χν μακαριότητα σύν τή πιρί αυτήν ίιρ$ συνόδφ χπολυθέντων ήμιτέρων πατρι αρχικών καί συνοδικών έγχυχλίων γραμμάτων, και τών έπισυναφθέντων έγγράφων τών πιρί τού πολυκρότου βουλγαρικού καλουμένου ζητήματος, τού συνταράςαντος τόν άγιώτατον πατριαρχικόν xai οικου μενικόν τούτον θρόνον, Ιγνωσται ήδη αύτή τι xai • Κηιαχοίίμαιον ι ηομκιμα τη·; roi .l\.i· μτγατ,ης Π< TO»»»»;».,- «χ<«ο εκκ^α.α; >,,ς «α*α t« » t η I86S iaslia.Mi.sar ζηιημμτο;. Αν * «, va r α . r <. η. ·. al r.. trsa.{ ς« ροι, «μι». 3). W10. μ /· .0 . üadeoa, «Ρ· rit., ρ. Ϊ7β-ββ. Cowen., ηχχχχχι. τοανβ XLV. Λμος τας IH70 !»„,«, ομ»ο/οξο> t , ,ι ; η, . Aara/.v;« (ifke Β,μ,,η·· ' Î0 s 307 ' 8YNODI CON8TANTINÔPOMTâNA'C 1ββΟ-έβ73 308 πάσι πάντως τοίς τ^ γράμματα, ήμφν έκαίναη, τύπ«; A Χριστφ πεφιλημένών, ti δέ’ πάντα-τφ φίλανθρώι^ρ * έκδεδομένχ, πεφροντισμέν^ Αναλεξαμένοι; πάντ^μο- ' */' κα! παντοδυνάμψ θεφ έπιτρέψαντες,τδ λοιπόν ήβου- ζ* νονού τά χατά τήν ύπόθεσιν ταύτην, χαί τάς ού κα- λόμεθα ήσυχίαν ·γ«ν, ύ Κω; τή τής θεία; χάριτο; λάς Λύτής_ άφορβά;,* χαί δή καί τάς σχετλίίε^ έκβέί- αίγλη ή τό φυλετίζον κόμμα, ταχύ μεταβουλευσάμενον ' σεις, συλλήβδην μέ^'καί έν^κεφφλαίφ όηςέκέπιστολ^, καί. οωφρονήσαν, rAr εύθυτέραν τράποιτο- ή ή πρί- Αρκούντως 'δέ τοίς κρίνειν , αύτά νομίμως* έθΑλοωί:-, Tati " γοΟν ■ χυβέρνησις, ■ 'σεβάσμιοι; προέδροις τών. τού θεού άγιων έκκλησιών, . ών.τή’ί Αδελφικήν καΙ.πεΓ,νυμένην ψήφον ήτησάμεθφ ριλολάως / έποικτείρόυσα ■ τό ή^ιαώςύέχτραχηλισθέν χαί Απολλύμενον βουλγαρα- · ,γίνές κα! βουλγαρόφωνον ύττήκοον, ίάσαιτο τό τραύμα ki τηνςκαύτα· ύπέργ τού συΥαγείραι σςνοδΟν οίκου- φαρμάκφ*8ραστικψ, Ακώλυτον. έώσα κατά τά πάτρια μενικήν, καί έπ’ αύτής χαθάέίαξ -λύειν τά' έκ τών συγάγερθαι τήνάιςό πάση; τής όρθοδόξου έκκλησίας χαινοτομείν προηρημένων εύσεβεΚ βουλγάρων ίν γνώσει mvoipHr' δώμα Αγιον καί θεόκίνητον πιστευόμΛον ή ,έά άγνοια Αμφισβητοΰμένα καί^ζητούμενα. ^Όπότε 'ίχάί,,,ή τοιούτο, πάσαν έπιφερόμενον Αξιοπιστίαν ψή- ) γάρ τά παρ’^κείνων oi πρί ποΤΤών έηιαυτών προ- « φου θεοκράντου,' καί τοίς πιστοί; άπαρατρέπτου καί βαλλόμενα αιτήματα, ταίς τού, Κωνσταντινουπόλεως ^Ανεκκλήτου, οία δή προγεγραφότες τυγχάχόμεν έν διοικητικά!; χαί πατριαρχικά!; προνσμίαίς έμφανώς τή Από τή; έκκαιδεκάτη; δεκεμβρίου ,αωξη' έγχυχλίφ έπηρεάζοντα, σαφώς έναντιούται κα^Λο?; χαθεστώσιν ήμών. Ού’ μήν ήρεσκε ταύτά κα! το!; πρωταγω έχχΑησιαστιχο!; θεσμοί; καί- κανόσιν- ήμών δέ τά νιστεί; νιστα! τού βουλγαρισμού. Εννέα γάρ τόν Αριθμόν πρδς ειρήνην κα! δσαπερ έπ! τδ χριστιανικώτερον βούλγαροι λαϊκοί, ' τρεις συμπαραλαβόντες τ^ν" μέν προβιβάζει φρόνημά πάντα .τέως άκρφ καί πατρική η περιβολήν καί τήν προσωνυμίαν αρχιερέας Χριστού, τή’στοργή χαί συγκαταβάσει φέπαντλησάντω»■ μέχρι’ ίργω δΐ Αρχιερατικού φρονήματος κα! τρόπου πόρρω Αφεστηκότας, άμφω φαμέν τούς προκαθηρημέ’νους καί χαί τού άφείναί τινα Αν ήμίν προσήχε: νομιμως, ο-ύδΐν .όμως άπονάμινοι ή ένδόντις οί τής οικτράς τρίτον τόν i; -· δεύρο μητροπολίτην έπωνυμδύμενον τ^υτησ! διχοστασίας υποβολείς, Αεί δέ νέα; κα! τού Φιλιππουπόλεως Πανάρετον, χα! κά*ξ*έ$έ έν Β'.σπόρψ κανονικού χα: πρέποντος μάλλον Αφεστηχυίας καί · Μεσάχωρον » τδ τρυρχιστ:' Όρτάχιοϊ) τήν έδραν αύτών πήξαντες, xixitOtv τάς δημοχοπιας αυτών έξακοντίάπεσχοινισμένα; προτάσεις προτείνοντες, περιίστάσιν ε!ς ψιλόν άντικρυς βήμα τδ τής ευαγγελικής Αγάπη; ζοντε; πανταχόσε, ού Αν ήγήσων-ια: έπιχειρητέον κα! ένότητος θεοδιδακτον δόγμα' χαί όπου μίαν μέν είναι καί άρδην καθαιρετέον ήτοι βίφ ή δόλφ πάντά φραγμόν έκχλησιαστιχδν ή διοικητικόν, τοίς σφετέροι; τινα τών έπί μέρους έχκλησιών ίσως ένδέχεται, καθ’ έχυτήν βοβλεύομένην, Αστοχήσαί ποτέ τού ορθού καί έπιπροσθούντα βουλε μασι, πρώτον μέν ουδέ τήν τής δικαίου, ού μήν*ομοίως ένδέχεται σφαλήναι καί άμαρ καθόλου έκκλησίας χατά τών εΐρημένων δύο σχεδίων τείν την σύμπασαν οικουμενικήν έχχλησίαν, ήν τ.ιττεύ- θχόπνευστον ψήφον αίβούμενοι, αϋτοίς δέ τούτοι; τοι; ομεν ^ιτόλον κα! έδραίωμά τή; Αλήθειας, δταν σχεδίοις, ώσπερ έρμα ω τινΓ έμπεσόντες, χα: κχθχπερ κοινήν ποιήται βουλή»* έν άγίφ πνεύμα» · πώς ούκ θειον δώρημα συγεγκολπωσάμενο-.. ταύτα μέν έμεγχέχρήν έπ! τοιαύτην καθολικήν χάί θεοσΰ.λίχτον σΰν* ■ λΧνόν,τε καί έμαχάριζον έν τοίς οπαδοί; αύτών ως οδον έκχχλείσθαι τήν ψήφον ώς ύπατο, καί θέοφρχδκανονικά’ καί τοίς ρουλγάροι; εθνοσωτήρια. τήν δέ καθ’ήμάς εκκλησίαν άπηνέσιχ-α δίέσυρον χχί ίσυκομον διχχιωτήριον ; β'. Αί μέν ούν κατά τόπους τού θεού έχχλησίαι, ι φάντρυν. ώς άπδ καχοβσύλου γνώμης κχί διαθέσει·»; πατριαρχικά:* κα: συνοδικά:, πάσαι πρδς τά rtap’^ Αδικούσαν αύτού;, καί κατά πρισποίησιν χηρύττουσαν • ήμών ήδέω; άποκρινάμεναι, βήμασιν άκραιφνεστάτη; Αντικανονικά κα: Αντοτθόδοςχ τά καθ’ αυτά ορθά αγάπη; κα: συμπαθεστάτης φιλαδελφία; παραμυ- κα! κανονικώτατα · τόπο:; δέ έχδεδωκότε; τά σ/έδ:α θ,ύμεναι. ΰπεκούφιζον ήμίν τδν έχ τών βουλγαριστών βουλγαριστ: χαί ελληνιστί χαί τουρκιστί χα:' γαλλιστί μετά άναλόγ-.υ προλόγου χατά χιλιάδα; αντιτύπων, έπανειτηκότα σάλον, τδν τό θεοπαγ·; καί παναρμόνιον τοϋ-κ σκάφος άεικώς χατασυν^ίψειν Απειπαραχρήμα■ διεδίοοσαν κατά τήν Βουλγαρίαν κα: àvx τήν Ηράκην πάσαν κα! τήν Μακεδονίαν.’ λελύσθα: λούντα χατά τών ευαγγελικά»; άβάτων καί Ανήλιων τού έθνολογικού φυλετισμού πετρών. Αί οί πάσαι, κατ’ εύχήν ισχυριζόμενοι τδ ζήτημα, καί γράμμασ: γν-.ϋσαι κα! διασχοπήσασαι τδ ζήτημα τούτο, ο!ον πυκνοί; ιδιωτικοί; τε χα: έγκυχλίοις ιοίον τδ τής ε’ νοεμρρίου ,αωξη' ύπ' χριθ. I ) έν.Όυσιωοώς παραπαρεσ/ημάτιστο διά τών ών·.ήμά; προπέρυσι (τή θαρσύνοντες καί προτρεπόμενοι σόμπαν τδ βουλγαρι η’ Οκτωβρίου ,αωξη') διφπεμφθέ'Λων δυοίν ύπαυργικόν δοξολογία: άναπίέμπειν τ·γ ύψιστω έπινικ.ου; έπ: χών σχεδίων, τοιάνδε τινα γνώμην κεφαλαιωδώς έν τοί; γράμμασιν Απέφχινον. Έδόκει γάρ αΰταίς πάσας τή σφών Απολυτρώσει, καί τήν Α.έλπιστον άπελευθέρωσιν δημοτελώ; πανηγύρισα*, έν τοι; ιεροί; αύτών τά; τού βουλγαριστικού θιάσου αξιώσεις ιπλήν μιάς, τού όμόγλωσσον προσήκειν είναι τόν ποιμένα τή ναοί;, τή έκτη μάλιστα τού δεκεμβρίου μηνός, -.ύ μό νον ίερα!; δεήσεσι χαί λ:τχ!ς, Αλλά δήτα χα: xor.ai; ποίμνη), τή τε έκκλησιαρτιχή ν'.μοθεσίφ έχ τού συστάδην άντιστρατευομένας καί τήν εύαγγελικήν ένότητ'α χαρ.στηρίοι; ΐκετηρΐαι; πρός τε τήν αύτού χύτοχραδιασπώσας, κα: πρακτικής Ιτι έφαρμογή; κάμπα» 1 τορικήν μεγαλειότητα, τδν μεγάθυμον οουλτάνον, κα: πρός τούς έκλαμπρους υπουργού; αυτού, ώς άποδεδωΑμοιρείν χωρίς τφν διηνεκών έρΐδων καί τών σκαν δάλων τή; τού Χριστού έκκλησίας- καί. μήν χαί τήν κότας ούτοι; τδν πατρφον κλήρον, κα! αύτοκέφαλον ήμετέραν γνώμην περί τοΟ έν οίχουμενιχή συνόδφ άνηγορευκότα; τήν έαυτών έκκλησίαν. Ούκ έχτραγφδήσομεν τάς έπί τούτη» πομπεύσεις καί τά σκώμματα λύεσθαι χρήναι τήν έριδα at πάσαι ήσπάζοντο πλήν τής άγιωτάτης συνόδου ‘τής Ρωσσίας, ή καί αύτή καί τάς Ατάσθαλου; έπιδείξεις καί τά σκάνδαλα τών έφαμάρτων τούτων πανηγύρεων, έν αί; παρά τά χατέκρινε μέν τά τε σχέδια καί τούς, άνευ τού συναιΑχραντα και θυηφόρα θυσιαστίρια Αναστηλωθείσαι νέσαι τήν νόμιμον αύτών έκκλησιαστικέ,ν Αρχήν, έκκλησίαν άλλην συνιστάναι έπειγομένους, σχισματικοί»; συνεδοξολογήθησαν μετά τή; δεσποτική; κα! θεο διαρρήδην άποκαλούάα, ού μήν όμοίως ήδέως τήν μητορικής καί τών λοιπών σεβασμίων εικόνων αί περί οικουμενική; συνόδου γνώμην Απεδέχετο, τήν Ανίεροι χαί βέβηλοι τών τριών χαθηρημένων Αρχιερέων, ώ; πρωτομαρτύρων τής βουλγαρικής φυλής- είεν — ώ; έκ τού ύπ’ αύτής έξενεχθησομένου όρου έπί μάλ λον τυχόν σκλήρυνσιν τών Αρχηγών τού βουλγαρισμού τοίς δέ πάσι πφνταχού παρήνουν παντί σθένει χα: ή τάχους έκποδών ποιήσασθαι καί άποσείσααθαι τδν ύφορωμένη, ώς έλεγε. ΤοιεΛτα καί παραπλήσια τών Αλλοεθνή ζυγόν τού γραικικού πατριαρχείουθεοφώτιστων έκκλησιών ήμίν Αντεπεσταλκυιών (Από ίανουαρίου έως Απριλίου ,αωξθ'), ήμείς οότ* άντι- ού μήν δ' Αλλά καί προσχλητηρίοι; έχνόμοι; πάντα; δοξούντες αύταίς περί τών κοινή λυσιτελούντεεν πάση προσεκάλουν τούς ήδη βουλγαρίζειν έπαγγελομένους, ή όπόσους βρυλγαρίσειν ψοντο τών έπί Θράκης χαί τή έκκλησία, ούτε τι νεωτερίσαι προθυμούμενοι τό ·-’ '-------ι-υ τ---? τέκνων στόδοα έν Μακεδονίας μητροπολιτών τού θρόνου, Αποστήνα: μέν . 309 SYNODI CONSTÀNTINOPÔLITANAE. 1Ίβ«Τ-1873. 310 τοίχος άπδ τής έχχλησίας. χαί τούς δρκόυς 'άθ<* X βουλγάρων, ,έκκληοιαστιχής διαφοράς δ:χδ.δομένχ$ τήσχ(\τόυς 'πρδς αύτήν, θάττό^'δέ συμμίξαι τοίς σπερμαλογιας έπισημότερον καί γενιχώτερδν δ|αψε5- \ • . ^ίεσαχώρψ τοΟ Βοσπδρου ςιυναγηχερμίνοις παρασυνάχτα,ις, Τνί Ιν κο νή βουλγαρική συνόδφ καύ δμη* γυρει- τά τής ήλευθιρωμ#η£, έφασαν, ,άζ»τών έκχλη- δοντες, τό τχ4ληθές τών γεγονότων _β<χσαφςϋντες, ήδη λήγοντας τού ,αωξη' σωτηρίου έτους ιτή £' καί’ τή ζ' τού μηνάς δεχ<μβρίουλζ δή® 'έξέδομιν έίχλη- σίας/συντάξαιντο καί κανονίσε αν. καθώς άν. αύτοίς άρ^σχ^.. Τφν δέ μεηκπεμφθέντων .Αρχιερέων τοίς μέν Απειθήσασι κάΓ’ούχ Αποστάσ: δεινός ήπειλείτο διωγ σι αστικά; έγκυκλίους πάσι ταίς ΰκδ τδν θρόνον ίερωτάτοις μητροπολίταις καί. τοίς ύπ' αύτού; ττλούσι θεοφιλέστατοι; έπισκόπ-ις καί λοι*ο£ς χριστιχνοϊς, μός· καί πρδς τφ δίωγμφ έντόνως,άπηγορεύετο πάσι έν »1ς . παρηγγυώμεν, καί προύτρεπομεθά έμμένειν τοίς ύπ:, τούτοις ίιρατεύουσ; τά τε κανονεκδν μν;μό- ><δραίους τή τών πραγμάτων άληθε:?, Απιχδιχι μένους έκπλησια^τήν-τής αγίας οικουμενικής συν λ συνον καί πάσα ύποταγή καί πειθαρχία· <ί δέ τις, μετά J αύτών έπιπολαιότερος κα’ πρδς καινοτομίας εύπεόδου συγκροτησιν, χαί, cîa πρέπει ποιμέεφ τού λαού · «τέστερος, ή τοΟ παραυτιχα κέρδους ήττων, ο?ο: ώφ· χαί δίδασκά'ot;,’ δ:£άσχειν καί ποδηγετείν τούς ε·5Χ^θησαν δ τ> Λοφτζού έπισχοπεύων καί οί μητροπο- σειείς, μήτε πλανάάθαι, μήτε^Απερι^κέπτως γίγνεσθαι / άΚθρώπων δργανβ^ τδ αυτοί; ίδγο^έιμδιωκόντων συμλίταϊ^νιδύνης,· Σοφίας χαί Νυσσάβας, τούτων οι μέν φέρον 1 ( άριθ. 2 χαί 3). Έν τφ αύτφ δέ χρόνω τρ^ίςτής έπί Κωνσταντινούπολή δδού άψάμινοι, καί τφ ύψηλοτάτφ Ηρωθυπουργφ διακοινώσεις ιτατή έν Μεσαχώρψ παρασυναγωγή προσεχίθεντο · χρ·'ρια) δι^ιράσαι τεθαρρήχαμεν τή γ\χτή. ιγ' χαι οί δ, Αμφί τδν Σοφίας χαί τδν ΝυσσΑβας, ο!α γοργό / τεροι καί νεανικότερο: πε^ιοδευταί. Απόστολοι τής Β Γή κ’ τού αίΛού μηνδς καί έτους, ύπομνή:α·. γλιχόμενοι τήν αύιού’περινοιαν, ώς όύδέν Αρα καϊΐ’ εΑυτάς''-^ ανταρσίας είς τάς έπαρχίας Αποσταλέντες παρά τών αί προνομία: χαί τά ρεράτια, οί νομοί χα: ο: κανόνες, ωδε φατριαρχών *, δύω καί πονηράς ίποίουν Αντιχανο*.χότήτας· καί τδν άπλοΰν γάρ χαί Ακαχον λαόν ή λογοχότης χαί τά χατά θεωρίαν δίκαια Ιν απαί Ανεστάτουν ύπερεθίζοντες, τρόποις> μωμητοι; αύτούς δευτοι; κά: ταραχωδεστεροι; Ανθρωποι; ·δίχα τή; |ΐετχντ<ς, καί ιερέας έχειροτόν^υν άπδ τού σίχειου κυβερνητικής περιστολής χαί συνεργεία,, ήν oùciv κόμματος πανταχή^ ένθα τού; όντας έώρων στερρώς μάλλον έπί τής φυσικές χαί τής πολιτικής ζωής χαί ευημερίας, ή χαί έπί τής χαθεστώσης ήθικής \άί Ιγκειμένους καί έφησυ>Αζοντας τοΓ; χαθεστώσ: νόθρησκείας τού υπηκόου έπεχτε.νομένην οΐδαμεν, ύπημοις χα: ήθεσιν, ούτ’ Ανταρηών χα: καθηρτημίνων κόου où χατά φυλάς καί έθνη, άλλα καθ' ώρισμένχ επισκόπων μνη ιονεύειν χνΐςομένους, εή'τι κα: γένοιτο. γ’. Καί ήν ιδείν τήν έκλογάδα τού κυρίου πολ- δήγματα καί θρησκεύματα πολιτε υομένου. ε’. Αί διαχοινώσεις αύτχ: (Αρ-.θ. 4, 5. 6). περί λαχή δεινώ; καί αεικώς φθειρομένην χα: ληιζομένην παρά ληστών, έν όμοιώματ-. ποιμένων περιτρεχόντών τών έν ·Κωνσταντ:νουπολε: χαί κατά τάς έπαρχίας ^ποιμνας Αλλοτρίας· παντοδαπούς τε ψιυδοιερεας· ζευγ- ρουλγαριστικών άταχτημάτων χαι σκανδάλων τδν λόγον ποιούμενα:, χαί τήν προγκούσαν χαί ταχινήν νύντα; καί διαζευγνύντα; τδν πχρατυχόντα. δεσμεύον άρωγήν χαί προστασίαν τής φιλονόμου κυβερνήσεις τας τε καί λύοντας, καθώς άν τύχη, έν δέ λάκκφ βύθύς < / \ καί βορβόρφ (φεθ!» βαπτίζοντας διά τδ φυλάττεσθαι τάς ιερά; κολυρβήθρχς ύπδ τών γνησίων πρεσβυτέρων· Αντί δέ θείου μύρου τφ κοινφ έλαίφ χριοντας, καί C! δλως ιερατικό*; τοίς τρόπο:; καί τοις σχήμασιν άγ,ύρτας λαϊκού; κά: λαοπ'/Ανου;, έλχττονι ή πλείον: άργυρίφ τδν γνήσιον τής εκκλησίας μετερχομένους λει τουργόν κα; διδάσκαλον, διδάσκαλον ού τής Αληθείας, Αλλά τού ψεύδους χαί τή; απφτης. Εικότως- πώς γάρ ούχ έν ανύδροις χαί άβατοι; όδοΐς χ^ί τόποι; πορΓύστντχι ε^πισιοι καί Αμαθείς χριστιανοί, Λιούτοις οδηγοί; Αχολουθούντες, Αμφοτέραι; ταίς ιγνύα:; χωλαίνουσιν, ήΛτούνομα μόνον καί τήν πρόσοψιν φερομένοις τών αληθινών ποιμένων; Δυττήνφ δέ μοιρφ, Ηχον οί καλοί ούτοι ποιμένες καί μύστα: τοΟ βουλναρισμού, είχον συνυποστηρίζον τήν τηλικαυτήν αύτών αδικίαν καί θρασύτητα τδ έκ τών τοπικών Αρχών δλίγωρον καί ακρω; μαλακόν, ές ού δή καί οί τά πρώτα των κατοίκων φέροντες έν δυνάμει καί πλούτφ Αναφανδόν συνετάραττον καί συνεκύχων τάς πόλεις καί τά; ένορία;, τά; έχχλησίας καί τάς σχολάς· τούς δέ το: κανονικούς ποιμένας ούτω συνέπνιγογ παντα-ρ '/όθεν καί χατεπίεζον, ω^ ήτοι μεταπεσεΐν ένιους αύ τών εις τήν ΐλύν τού ρουλγαρισμού έκόντας Αέκοντας, Ϊνα πραγμάτων καί πειρασμών Απαλλάτιοιντο, ή τήν τή; οικεία; μητροπόλεως έδραν ύπ’ ανάγκη; χχταλιπόντχ; κχτχστενοχωρηθήναι, κχί λαθείν που έν τιν: χωριδίφ τή; παροικίας, έως Αν πχρέλθη κα: κύτη ή όργή κυρίου, ή ένσκήψασα δ:ά-τάς Αμαρτίας ήμών Ιστι δέ ούς καί ώς ήμάς |πί τήν βασιλεύουταν κατελθόντας σώζειν τό τε σαρχ?|ν χαί τούς όρκους καί τήν συνείδησ ν καί τήν αεί Φφυλέτιστον όρθοδοξίαν. δ'. ΤοιαΟτα ούν ήμεί; καθ’ ήμέραν ύπενεργούμενα καί πανταχοί διαρεβιημένα βχρυαλγώς τά μέν ένηχούμενοι, έστιν Α δέ καί θεώμενοι, τί Αν ιίχομεν δράν πέρα τού λόγου χαί τού υπερβολή φιλανθρωπεύεσθαι ; Καί δή -όπλου' θεοφιλούς χαί·.λογικού τού λόγου λαβδμενοι, τφς περί τετίλισμέ·ης λύσεως τής τών ; έμμονώτερον έπιχχλούμεναι, ισχυρά: καθ' έαυτάς δια τδ έπ' αύτών τών νόμων τής α κοκρατορίας καί τής έχχλησίας Αχραδάντω; έφηδράσί’αι, γραπτής μέν Απαντήσεω; ούχ έτυχον αλλά κατά την αύτοπρόσωπον τής ήμών μετριδτητος έπισκζψιν τή λα' δεκιμ:ρίου ,αωξη' · άπδ ζώσης φωνής άνεκοινώσαντο ήμίν οί υψηλοί υπουργοί, δτι έντο/άς μεν καί οδηγίας περί τού λελυμένον είναι τελειωτικώς τδ χατά τού; ρουλγάρους ζήτημα, ούδαμώς ρχπέπομφεν ή υψηλή πύλη, ού γάρ έπιμίγνυται ιέ;ρασκονι τοί; τών υπηκόων θρησχεύμασ;· πέπομφε μέντο: τά ούω προειρημένοι σχέδια εις τρε ς μόνα; νομαρχίας, κα: τιμωρήαειν χαθυπισχνοϋντο, εΓ τ;; που τών ^οικητών ή τών παρ' αύτοί; συμβούλων Αλλα παρά τά έντεταλμένα πράττειν φωρφιο· χαί άλλα τοιαϋτά παραμυθητικά βήματα έςεϊπον ήμίν, έν ο!; κάχείνο, δτ: περιτ^ν ηγείται ή αύτού ύψηλοτης τήν τής οικουμενική; συν όδου συγκροτησιν, ε: ο!όν τι γένοιτο αύθις Αναδραμείν, είς δ ήμεί; ,'ροανεχοινωσάμεθα τοίς υπουργοί; (κατά .ι'ούνιον του ,αο>ξζ' έτουςι ίδιον σχέδιον. Κφ; γάρ ήμεν δεδωκοτες τοιοΟτον, οίον ύπηγόρευτεν ή σιδηρά Ανάγκη τού σώσαι τούς ήθικώς κινδυνεύοντας βουλγάρους. Τά μέν ούν παρά τών υπουργών τοιαύτα ώς έν χεφα/αίφ χαί ούτω γενναία καί ένθαρρυντιχά ■ Αλλά γάρ ούτε τά έν ταίς έπαρχίαις έλώφα βαδ.ουργήματα, ούτε τούς βουλγαριστάς Αρχιερείς, Α/λους παρά τούς προενδεδημηχότας, έωρώμεν έπισχομένους τοΟ μή συνάγεσθα: κατά τδ Μεσάχωρον. έως αύτοίς ό ίκανδς συνήΗροιστο όμιλος πρδς συστασίν τε καί διοργάνωσιν τής εαυτών κεντρικής έπιτροπής τής τά κατ' αυτούς εσωτερικά διοικησούσης, ήτις καί σφρα γίδα φέρειν έπισήμως έπετράπη ρραδύτερόν. < fùxoùv σφόδρ' Αθυμούσιν, ούτε έ/ουσιν όπως διαθείημεν τηλικούτο πράγμα, πολλάκις έννοια ήμίν έγένετο ήτοι κλείσαντας τά οϋτω φανερώς καί νηποινεί ληστευόμενα πατριαρχεία παί συνοδιχώς διαμαρτυραμένου; Απροστάτευτα .έγκαταλιπείν τά πο'μνια ήμών καί τάς ’ Vide litterae supra exhibitas col. 217 et 219. Ceterae hic sameris signatae sois locis pariter datae fuerunt. 1 Editio habet ..ηαιιηα^χών' . quod est pronus ab , sonum. ' * 20· -311 Α> j I -» * 814 "προνομίας1 ·. ή. τούς àvriftai Αρχιερείς κανονική χαί A Λοφτζού Ίλαρίωιίος'' (οίς ματ' ού πολύ έπηχολούθησε χαί δ Βιδύνης Άνθιμος, βραδύτερο* δέ χαί δ Βελια' διχαιφ χαθαιρίσει ,χίταμρίναι- ή.μάλλον έλκίδι τού ■ ίνεργήσαι τίποτε Αφ' έαυτών χαί τούς ίξοχεέτάτους άού, Γεννάδιος), χεφαλαιωδώς Αφηγείτο, δτι μεταύπουργούς Αξιόν τών ίστορίχών παραδόσεων τρόούτων -, τιθέασι τούς όρκους αί’τών καί τήν κανονικήν δποαιώνων χαί, τής εύνομίας, τού κράτους, πάλιν 4πο- ■ έαγήν χαί λειτουργίαν ■ Απδ /τού οικουμενικού θρόνου μιίγαι xaj φιλανίρωπεύσασθαι, εΐ πεες οδρανόθάν ίπί τήν Αρχαίαν αύτοχίφάλον βουλγαρικήν έχχλησίαν. ίπανατιίλαι θείίν τι άχος χαί μάλαγμα, t otpu έδέίτο Παράλογον ούν, ώς είκός^ χαί ' παράνομσχ χαί Αντι• χανονιχότητος γέρον ,Λόξαν, ώσπερ ούν έστιχ Αληθώς, ούχ ήχιστα'καί τά 'πολλά ήμών Ασθενήματα.» · i\ Έπείχδ' iv το’ς λειπστακτήσασιν ίεράρχαις τδ έγγραφον χαί όλοχλήρως Αποδοχιμασθέν, ίπεστράφη μάλιστα πάντων πφνουργότατος Αφ' ών είργασται μεθ' ήμέραν μίαν «τοίς πέμψαοιν Αρχιερεύσ: μετά tft προσηχόύσης έχχλησιασμκής Αποχρίσεως (Αριθ. 7, 8). ΑναΚεφηνώς ίστιν ό προμνησθείς Πανάρετος μητροη'. Μετά δή τοιαύτας Αντικανονικά; παραιτήσεις πολίηης Φιλιππουπόλεως, ίσημέραι λάβρος καίταραχώδη^ τή-έχχλησίφ άνιιμετωπιζόμενος, τούτον ίγέωμεν χαί Ασυστάτους Απολογίας, ώσπερ Αίιόλυτο; χατάσυνοδική διαγνώσει μεταπίμψασθαι, έπισήμως Απο- στάντες χύριοι τού δεσμείν χαί τού λύειν'χανόνας χαί παραδόσεις, χαί ώσπερ αύτοχειροτόνητοι έπίσχολογησβμενον χαί σαφώς έρούντα δ τί τα διανοοίτο ποι τής' φπεριχωρήτου βουλγαροφυλετιχή; έχχλησίας. , πράττειν, χαί πώς έθίλοι χρησαίμεθ’ αύτφ τί Απδ % τούδε. Έπί τούτφ τοίνυν διά τού Λιωτάτου αρχι οί άρχιφυλετισταί αύτών, ή τϊ ποίμνια έξήγειρον χατά ■* ■ s _. •’ SiYNobi CONSTANTISOPOLlTANAp, 1860-1873 ' μανδρίτου τής χαθ'ήμάς μιγάλη; έχχλησίας δίς αυ των οέχείων χανονιχών ποιμένων, ή τούς τού χόμ- * τόν μετεπεμψάμεθα · δ ϊέ τήν Απείθειαν εισέτ: συγ- Β ματος αύτών Ανέπλαττον πολυαριθμοτέρους τής άληθαιας· ή, * μίγιστιν, υψηλά προύχάλουν θεσπίσματα, χαλύψαι προθυμοΰμενο;, ύπίσχετο μίν ίλεύσεσθαι, τήν άνομίαν αύτών νομιμοποιήσα: σπουδάζοντες. Ότε ποικίλας δί : προφάσςεί προύβάλλετ-, τής Αναβολής, γούν, ώ;Γ*άνω:έρω ίμνήσθημεν, ίξεγίνετο ήμίν ίνΑσθένειαν /αί κακοκαιρίαν. χαί xi τούτοι; δμοια, τυχεϊν χαί <^><διαλεχθήναι τφ ύψηλοτάτφ πρωθυ μίτά τήν Ανάρρωσιν αύτού (έλεγε) τήν χατάβασιν ύπερτιθέμενος. Τδ Si Λρα πονήρευμα ύπίρ τού πουργέ, τηνιχαύτα μεταξύ τού λόγου ίρομένοι; ήμίν χερδάναι χρόνον, εί πως μεταξύ συν τοίς Αλλοις μύ- εί άχωλύτως ίφείτα: χατά τά πατροπαράδοτα συγ κροτήσει σύνοδον οικουμενικήν περί κανονικού ζητή σται; τού βουλγαριαμού χρηματιζόμενοι.έξεύροιεν μηχάματος, εις δλην άναφερτμένου τήν ίρθόίοςον ίχχληνημά τι προλαμβάνον, ώς αυτοί γε ώοντο, οίανδήποτε σίαν, τούτο μίν ού χατένευσεν ή αυτού ύψηλότης, ώς εκκλησιαστικήν έπιτιμησιν. χίνησιν djgi όχλον τάχα τφ ίερίρ σώματι τών ίπιζ'. Καί δή' τή χγ’ τού μηνδς δεχεμβρίου ,αωξη’ σχόπων ίμποιήσον ίπήρετο δέ, εί ούχ οίόν τε άντί nep: δειλήν όψίαν τέτταρα τών λαϊκών μελών τής ίν Μισαχώρω κεντρικής λεγομένης έπιτροπής. τών βουλ- τής οικουμενικής συνόδου εις τδ σχέδιον ίπαναδραμείν έχείνο, 5 ήμείς ίδια έν έτει ,αωξζ' άνεχοινωσάμεθα γαριστών, ώς ήμάς παραγενόμενοι, φιλοφρονέστερίν τοίς χορυφαίοις τών υπουργών σχίδιον λύσεως ύφισταπως διεβεβαιούντο, ώς διά μαχροΟ πρόθυμουμένους μίνης εις τδ βουλγαρικήν έξαρχιαν έγχαταστήσαι μίπροσε/.θείν χα! προσχυνήσαι υίϊχώς τφ- οϊκείφ πατρι σην Αίμου χαί Ίστρου, ένθα ή χυριώνυμος παρατείάρχη, έκώλυεν αυτούς τδ τών πραγμάτων άνώμαλον. Ημείς δί Ανίλδγως άποχρινάμενοι, χαί ·πίν έργον νεται Βουλγαρία- ίπερ έστϊν, άρχιεπισχοπήν, ήρτημίνην μή χαλώς άρξάμενον, ού δυνατόν εις τέλος λήξαι C μίν άπδ τού Κωνσταντινουπόλεως, ώρισμένας οί πιριλαμβάνουσαν μητροπόλεις καί έπισχοπάς, έσωκαλόν δ·.' ικανών ύποδείςαντες, χαί τών σχεδίων, S τερικώς ύπδ τής έπαρχιαχής συνόδου διοιχουμένην τού ζητήματος λύσιν οιονται. τό αντικανονικόν καί καί ή βούλεται δοχίμφ γλώττη έν ταίς ίεροτιλεστίάι; παράνομον άναδιδάξαντες (ο δή καί αύτοί συνωμολόχρωμένην, ύπδ δέ τού οικουμενικού πατριάρχου έπ'γουν έν μίρει έν γε τφ δευτέρφ σχεδίφι, ώς είδομεν αύτούς ούδαμώς προσέχοντας τδν νούν τοίς τής άγά- οπτευομένην, κυρούντος κα; άσφαλίζοντος τήν έκχληπης χα; δικαιοσύνης ήμετέροις. βήμασί τε χαί νου- σιαατιχήν ένταυτώ χαί τήν πολιτικήν νομιμότητα τού ίξάρχου χαί τών περί αύτον μητροπολιτών χαί όή χα! θετήμασ·.. μετά πολλής μέν τής λύπης, ήρόμεθα δ' δμως αύιούς, τις άρα ειη ô σχ-.πδς τής πρδς ήμάς τήν είωθυιαν έχοντο. έχχλητον περ. τά σπουδαιότατα άρ-.θ. 9). προσελεύσεως. Πίχομεν έγχειριούντες, έφασαν, τή δογματικά τε χαί κανονικά ζητήματα ύυετέρα θειοτάτη παναγιίτητι τήν,τών έναγχος έν- "Ανεχαλείτο δ' ήμάς εις έχείνο τδ σχέδιον ο υπουργός δημησάντων χατά τδ Βοσποριχδν Μεσάχωρον βουλ- ούχ άπλώς, ά>.λ’ ύπδ τόν όρον τού έξείνχί τι χαί μετα,ιαλείν ή τροποποιήσαι ύπίρ τής έξαρχίας. Ημείς γάρων αρχιερέων άπδ τής εις τδν οικουμενικόν πατρι δέ τροποποίησιν ύπολαμράνοντε; τδ παραχωρήσαι αρχικόν θρόνον υποταγής γραπτήν παραίτησιν, καί προσαγγε'. ούντες, ώς τό λοιπόν τή όρθοδόξφ έθνιχή μίαν έτι ή δύω έπο^ίας έχ τών παρακειμένων, βουλγαρική έχχλησίφ ϋποτετάξονται. Ταύτα 8* εΐ- άπεχρινάμεθα. ό>ς ούχ Αδύνατον χαί τούτο γενέσθαι πόντες, ευθέως παραχατέθεντο έμπροσθεν τής^ήμων χάριν τής ειρήέης, ήν γε μόνον συναινέσωσιν οί περί μετριότητες συνεπτυγμένου τδ έγγραφον. Ημείς δ' έχ- ήμάς άρχιερείς καί οί τά πρώτα φέροντε; τού χατά πλαγέντες, ώς είχός, τή ixolj, χαί τδ έγγραφον ούτω D τήν πρωτεύουσαν όμοδόξου κλίνου. θ’. Άναμενόντων τοίνυν ήμών παρά τού ύψηλού προχείσθαι έάσαντες, τήν τε άθυμίαν χαί τδ θαμβός πρωθυπουργού τήν έχ χοινής ομοφωνίας εις τό ήμίτεή|εών ίπί τή τηλιχαύτη τών Αρχιερέων τούτων άπορον σχέδιον έπαναδρομήν, αίφνης διίχται εις .τάς νοίφ αύτοίς ίδηλώσαμεν, χαί μηδαμώς τήν τοιαύτην ήμετέρας άχοάς, ώς άρα ή αύτονρατοριχή χυβέρνησις παραίτησιν τής πρδς τούς ίερδύς άποστολιχούς χαί όνομάσειεν έζαμελή τινα έπιτροπήν άπδ Γραικών και συνοδικούς κανόνας εύθύνης αύτούς άπαλλάττειν δΓ Βουλγάρων' άνά τρεις, τών πάντων λαϊκών, συνικανών ίδιδάξαμεν, άλλ' δτι πάντως ίπίορκοι χαί τάξουσαν σχέδιον έχατέροις Αποδεκτόν. Ήμίν μίν αποστάται τής οικείας νομίμου χαί κανονικής έχχληούν, οίά περ ειχός, ούχ ήρεσχεν ή Αχοή, Αναρμοδίως σιαστιχής άρχής είσί τε χαί λογισθήσονται ένώπιον οίομένοις αύτ-.σχεδιάζειν έξ χιπογυίου περί πόλεωςττή; καθόλου ίχχλησίας, έίμή θάττο-η,ίπανορθώσαιντο τό παράπτωμα- δ δί έχδμισαν έγγραφον, τούτ' έν θεού χαί θεοπαραδότου έχχλησιαστιχής διοιχήσεως δέοντι συσχε^μενοι τή περί ήμάς tepf συνόδφ, Ανδρος λαϊκούς.1 Έπεί δέ, Αγνοούντων ήμών, ή έπιίφημεν δτι γνωριούμεν χαί αύτοίς δ τι Αν δόξη. Ο! μέν ούν άνεχώρ’ουν τή δ’έπιούση έπί συνόδου άναγνωσθέν τδ έγγραφον, ύπογεγραμμένον ύπδ τού Φιλιππουπόλεως Παναρέτου, τού Σοφίας Δωροθέου χα! τοΟ ' Luco tttnafo/ilfti kb edition* exMHta·, e»od Mate·- τροπή χαθειστήχει, ούχ ήν ήμέτερον τδ έπιχρίνειν τάς Αφανώς διενεργο|υμένας πράξεις, Αλλωο-τε χαί ούδενδς οέου τε έσομίνου χαθυποχρεώσαι ήμάς δέξασθαι, et τι ούχ όρθώς έχον φαίνοιτα- τούθ' δπερ Ανηγγείλαμεν καί τφ^ ύψηλοτάτφ ύπουργφ, αύτίχα διαμαρτυράμενοι χατά τής συστάσεως τοιαύτης έπιτροπής. Χρόνου δί τίνος έν μετεώρφ σιγή διαγενο- ■P"! T • SYNODI CONBTANTINOPoÔtaNJÆ, 186<ι-1873· ?13 314 μένου, δύω τών μή Βουλγαρικών μελών τής ίέρυλλη- 4 εισηγήσεις χοή πληροφορίας τών βουλγαριστών (ού (έείσης έπιτροπής, άτάβάντες είς τά πατριαρχεία γ'άρ âv άδιχρίμεν τήν χυβέρνησιν), ώς άρα τδ βω- ■ < · ■ , περί φΜνοντα τδν μάρτιον τού ,αωξ6’ (τους, άνεκοινοδντο. ήμίν δτι άε εέησαν μέλη μικτής τίνος έιτιτρρπής, συστάσης ύεεδ τού μεγάλου ρεζύροί, ύφ' ού καί μαίκδν πατριαρχεέον. περιστάν άπέναντι τετελεσμένου γεγονότος τής. άπ' «ύτού άποστκσίκς. τών βουλγάρωχ, σκέψσσθαι όφείλει τούντεύθεν où τί πράξει, άλλά προεδρεύοιτομ έπί συντάξεί"σχεδίου, βάσίν δήώεν (χον- πώς τάπεπρσγμένχ διευθετήσει έκκληαικστικώτεμον · τος τδ ήμέτερον, κφί τή έκκλήσίφ καταλλάξοντος τούς έν xAkci. δέ ήξίου έ^γράφους πέμπιιν τή αυτού ύψηλόβουλγάρους- καί δτι τοιούτον ήδη συντεταχίτες, χο- τητι τάς. τ» ένστάσεις χαί παρατηρήσεις ήμών έπί τού μισταί ήχοιεν είς τδ ύποβαλείν αύτδ καί τή ήμετέρφ σχεδίου χαί ' τούς κανόνας χυτούς, δσοις περ^άντι-· πίπτειν έδόκε: ήμίν"’8 ΐή χα( γέγονε μετ'ού πολλάς δίασκέψει,. -ώστε περιβληθήναι χαί ηδ κύρος τής έκ· κληαίαφ Ήμίν δέ χατά τδ είχδς άποκρΛαμένοι; μήτ . ήμέρας. Το-.αύτα τοίνυν λέξαντέ; τε χαί άχούσαντες " έπιτροπήν τοιαύτην γιγνώσχειν, ή παραδέξασάφι άν Θ5μαλγή μέν τά πλείω, ού μήν πάντως χαί άποτά γεγενημένα, μήτε περί έκκλησίας νομοσχέδιου γνωστιχά, τφ δέ σωτήρι θέφ τά τής έκκλησίας αύτού πιστεύσαντες, άνεμέ<ομεν μέσον δέους χα: έλπίδος παρά πολιτικής καί λαϊκής έπιτροπής συνηρμολογη' μίνον, έκείνοι άντέφησαν, ούχ ώς έπιτροπή έπίσημος τών παρ' ήμών ένστεέσεωντδ άποτέλεσμα. • β'. Ήμών δέ ήσύχως άναμενόντων, ούχ ομοίως παραγεγονένα-.,^ούτ έπισημον ή δλως νέον κομίζει» σχέδΊον · άλλ' ιδιωτικόν ώς ίδιώται χριστιανοί, μαίάείν ήσύχαζεν ή έν Μεσαχώρψ βουλγα;ιστιχή σπείρα. ποδ-ούντες παρά τού οικείου πατρδς κα! πατριάρχου, , πολλού γε χαί δα!· άλλα Λάση μηχανή πόλεμον εί τί που σφάλλεται κανονικώς κάί διορϋωτέον, ή ί ήγειρον δεινδν άνά πάσαν τήν Ηρίκην χα! τήν Μαχε- k δονίαν τε τών κανονικών ποιμένων *™(·~ χατά' »· τΛ,υ ml χαί ιερέων χα! τών χριστιανών έκείνων, ίσοι, εί χαί βούλγαρο'. ή ρσυλγαρόφωνο:; ούχ ήθελον δμως άποσχισθήναι τής μεγάλη; έζχλησίας χαί ύποκύψαι τφ βουλγαρςκφ έξάρχφ · δ δέ σχέτλιον, χα! γάρ τήν αύτοχρατο^ικήν άλλά πάντη άνεξάρτητον έκκλησίαν συνιστάναι. ’Εν κυβέρνησιν Ιπειθον δικαιούν τήν άπδ τού πατριάρχου άμοσχίρτησιν πάντων τών άέί προθυμησομένων χαταώ: ν τοι ούδέ άνασχομένων ήμών συζητήσαι τό γε το ούτ- σχεδίασμα, άπήεσαν άπρακτοι κα! τδ χομισίΗν ταγήναι ύπδ τήν αιγίδα τού βουλγαρισμού')■ ού δή χα! άντ! Οεσπεοι’ου δρρυ τής έν άγιιρ πνεύσυναχοκομίζοντες. 1-1 έπέτυχον ~ ~'r' τού * ματι θεοφρόνως φθεγξομένη; οικουμενικής συνόδου, ι’. Γπέρμηνον δέ διαλιπόντες, έπανήχον οί αύτοί άποχρήν ήγούμενοι οίονδήποτε καισαρικόν φιρμάνιον, έτερον κομίζοντας νομοσχέδιον, βραχύ τ: παραλλάττον χα! τδ είδος ούχ έτερος, άλλ’ αύτοί τού προτέρου, ώστ; ήττονος άτελείας δόκησιν έχειν βουλγαρισμού ταξίαρχοι έξυπούρπάντως (άριΟ. 1Ο>, χαί έάσαντες παρ' ήμίν έχούσιν άέκουσιν, μάλλον έλπίδα παρέχεται τού τήν ειρήνην άποκατα! στήσειν, χα! τούς έξαμαρτάνοντας διορθώσεσλέαι. Έπ! τοιούτοις ούν δροις δεξάμενοι χαί άνεγνωχότες τδ σχεδίασμα, παρρησία ειπομεν αύτοί; μήτε κανονικώς ' έρρώσώαι, μήτε ταίς άρχαίς συνφδειν τού ήμετέρου, , ώς ίδιωϊΐκδν χα! τούτο, κα! ώς χριστιανοί ίδιώται , ·Τ· Τή ïip έσχάτη τού φεβρουχρίου μηνδ; τού (έφασανή ε: κα! ύπουργικφ τφ κελεύσματι, ήξίουν χα! χαίΗχέτευον άναγνόντας έν έπιστασία, άττ' άν ένεστώτος έτους πάλιν οί αυτοί δύω λαϊκοί, οί προ:ά άομίσαντες έχείνο τδ σχέδιον, κατελθόντε; εύρωμεν τοίς ίεροίς χανόσι προσχρούοντα, ταύτα σα φώς δηλώσαι τή αύτού ύψηλότητι. Ού^ούν προϋργου C πατριαρχεία, ύψηλδν έν μιμιράνη έκόμιζον θέσπισμα (φιρμάν.ον), έν μέν άρθροις ένδεχα τά τής βουλγαρι δόξαν διά τε τήν ύπουργικήν άξίωσιν καί δι' ήν κής έξαρχίας διοργανο&ν χα! διαρρυθμιζον. διαρρήδην προεδεδώχει;ιεν ύπόσχεσιν, δτι εϊη δυνατόν τής άγιωδέ σημαίνον χεκυρώσθαι τ' άρθρα ταύτα χαί αϋτοτάτης παραιτηίέήναι οικουμενικής συνόδου, ειπερ εϊ; τδ καθ' ήμάς άναδράμοιεν σχέδιον, (στιν δπη μετα- γράφω αύτοκρατορικφ προστάγματι (άριθ. 1.2). Τδ θέσπισμα τούτο, ίτε τής ήμών μετριότητες νόσψ πεποιημένον, είσαγαγείν τδ κομισθέν σχέδιον ύπδ τήν τρυχομένης, τοίς περ! ήμά; συνοδικό’; παραχαταθέντες συνοδικήν συνδιάσκεψιν, ϊνα γνοίημεν δσον τε τοί) οί χομιστα! έως ήμε!ς άναρρώσαιμεν. άνεχώρουν. ήμετέρου άφειστήκει χα! εϊ τι χωλαίνον ήν περί τά Μόλις δέ, ή,ιερών είκοσι διελθουσών, γνόντες μέν κανονικά, έχ ουοίν συνεδριάσεων συνεπορισάμεθα περ! ήμείς τά περ! τού έγγράφου τούτου, χα! δτι αύθημόνα τά σπουδαιότερα τάς ιύπ. άριθ. 11) έν τέλει μερδν χαί τοίς βουλγάροις έςεδιόοτο, τήν δέ ουσίαν έπισυνημμένας- εύαριθμοτάτας διορθώσεις καί παρααύτού ένεωραχδτες άλλην ένούσαν ή ήν ημείς πτυχή τηρήσέις. ή μετριδτη; ήμών μετά χαί δύω συν- " -χρησάμενοι τή συγχαταβάσει ύπιδείχνυμεν έν τφ χα!* ια. Με»' οδ:Χών μίλών παρά τήν αύτοΟ υψηλότητα μιταψάντες ήμάς σχεδίω. χαί τδν άγώνα ήμίν ένεστηχότα ού περί □μικρών τινων χαί ούτενοσώρων. αλλά περ; άθετή(τ·£ V ιουνίου ,αωξθ^) κατ' έπίμονον έκλιπάρησιν τόν s * ( βύο πρόμνησι>ίντων £μογ«νών, τά συνοδξχώς ίιδογ· μίνα έπί τοΟ σχεδίου (παρόντων καί αύτών τών τδ σχέδιον κομισάντων λαϊκών) σαφώς ίξηγησάμίθ·α. Ή Βέ αύτοΟ ύψηλότης συντόνως ίπακροασαμίνη τών D ήμετίρων ενστάσεων καί διασαφήσεων, τοΟ μίντοι γράμματος τοΟ σχεδίου τής έπιτροπής ίσχυρώς άντεχομένη, ώς δη^εν άρλαβοΟς τοίς τής όρ^οδόξου πίστεως άρθροις, ούκ ώχνησεν ήμίν ίξειπείν ιύγίνώς μέν, σα φώς δέ καί στρογγύλως, ώς dpa ή/αύτοκρατορική κυβέρνησις, όρώσα ^αυτήν έν τ^ Λν*άγκη τοΰ> άπολύσαι τού; βουλγάρους άσκείν τά της ^ρησκιίάς αύ τών, 3καθώς ίσασι χα! βούλονται, ούχ άζλοις τήν ' ’ τφ - βωμαϊχφ ' - ευθύνην τών συνεπειών καταλογιείται, ή πατριαρχείφ* ούτ’ άκροάσεως αύτδ άξιώσει, έξης ποτέ τυχόν δεινολογησομένφ καί προσκλαυσομίνφ περί ταραχών καί Ακαταστασίας έν βουλγάροις. Πρδς ταύτα δέ τοΟ ύπουργοΟ θαρρούντως ΑντειποΟΟίν ήμίν, υπό λογον χρήναι νομίζειν ού τδν έδράζοντα τάς Αξιώσεις αύτοΟ έπί τών κειμένων νόμων τής έν Χριστφ καί τής κατά κόσμον πολιτείας, άλλά τδν παραβάτην τούτων καί Αθττητήν καί τδν Αναρχίαν διδάσκοντα, ή αύτοΟ περίφρων ύψηλότης ύπεκρούσατο κατά τάς σεως ίερών κανόνων χα! περ! χαταπατήσεως χα! παρα γραφή; τών τού άγιωτάτου πατριαρχικού τούτου θροVQU Αρχαίων TÇpΟνΟμίών, ΧΧέ TCf/ TOÛ σωμΧΤΟς μΛΑΛδτι τάχος τήν ntP· ήμ*·; συ’** κώτιρον διακείμεν? ήγομιν σύνοδον iit: τφ ρουλ·όσασ^αι ο Τ’» χαι Αποκρινούμεθ-α τφ ύψηλοτάτφ πρω^υπουργψ. ιδ’. Τη ούν !ερ4 συνόδψ έκτάκτως έπ! τούτφ συναθροισθείση (τή χα’ μαρτίου ,αωο") μετά ώριμον σύσκεψιν ίπασιν έδόκει άποκρίνασθαι τφ μεγάλφ βεζύρη μεθ δρη; έχχλησιαστιχής παρρησία;,· τοσαύτης χα! κοσμιότητας, ήτις έμπρέπει τοίς υπηχόοις, τά έν τφ ύπ'άριθ. 13 έπισυνημμένφ έγγράφψ. ιε’. Έπε! δέ ή τε χοινοποίησις τού φιρμανίου χαί τδ πλέον αί ' παρά τών ρουλγαριστών έγχΰκλιοι (άριθ. 14) χα! μέν δή καί αί παρά τής έκκλησίας ύπεναντίαι τούτοις άποχρίσεις καί αί έντεύίέεν ποι κίλοι χα! άέτιφατικα! φήμαι "ούτω χατετάραττον τά·; έπαρχίας καί συνέχρουον τούς έν αύταίς π^ιμιγείς κατοίκους, ώστε πανταχό^εν άφιχνείσδτιι παντοίας διαμαρτυρήσεις χαί έπερωτά(σεις πρδς τήν έχχλησίαν, τούτον τδν; έέρούν καί τήν σύγχυσιν διαλευκαίνοντες ήμείς, πάί^ δέ φιλδχριστα ποίμνια στηρίζοντές τε χα! ; 310 SYNODI CONSTANTUiOPOLITAÎA^ 18*0-1873 31« άδελφοποιοΟντε; iv άληδοέφ, tai>i)aiaan>d|v1«MA-1 . τή Ηιψιή αύτοαρατοριχή χυββρνήαοι, καί βιαρρήβην χαμεν έγχό^ιον (τή β* άπριλίου ,■»'), iv t iv«M- Ιβηέήναι ή τοι καταναΟοαι αίς τήν τής οίκουμονιχής συν φάλαεοΟντος τά χρογεγονότα iv συνόφει aai δικαιούν όδου συγχρέτησιν, ή χάννος Μξασώαι τήν 4π6 τής ται όσον ένήν, τήν προνοητικήν καί διδακτικήν πατμιαρχαίας κμραέτησιν τής ήμΑν μετριότητας* χαί TAv κυραρνώντεεν ΑάΦεοιν, ούα άκοαρόπτοντος ti γάρ βλος Ιναντέαν ήγούμβέα τήν χοραιτέρο βιαμονήν oMi ti ύγιαίγρν *«i γνήσιον φρόνημα tjf έκκλησίας, ήμών Ü ΤοΟ όγιοότέτου tpôvou τή τα συνοιβήσοι κρούλέγομεν σαφώς λυώήσεσβαι τό ζήτημα Ορό τής έχχλησίας αύτής, ή τής ένταβδα μόνης ή τής χαδό λου. ήχιοτα Μ διά πολιτιχχΛ φιρμανίου (4ριΦ. 16)· Ή~ti αύτοΟ ύψηλότης ti nap ήμΑν περί. ΤοΟ φερ μανιού χομισάμενος, πενδήμερον έχισχών, πέμπει ήμίν (τή χη' μαρτίου ,αεεο') τή* έπισυνημμένην/άκάντησιν («F·»· ««)· J if'. Ήμίν ti τοιοδτο χομισαμένοις άποχριτήριον γράμμα παρά τού μι γάλου βεζύρου, xal τδ σιγήσ« tin tv έδόχει χαί πίλλή{ ζημίας παραίτιον iv άνώρώποις έξ έπιπολής χαί πόφρεαδαν Ti χαΡήμές πληροφορουμίνοίς, χαί τό άποκρίνααδαι eHu κάνυ βφδιον ούδ’ ήίύ ■ όμοίως γάρ χαλεπόν τήν άκρίβειαν πάσκν : / έξειπείν τών όείνεν .βογμάτών χαί τΑν ιερών κανόναν καί τφ πατριοορχικφ ήμΑν χαΦήχοντι. *Evtav τοι τή χ' αόγοώστου πκώμφαμαν τφ ΗΆΑ πρώί’υπουργφ τό but 4ρι>. 1· ήμέαρον έγγραφον μοτέ Η τίνος ήμέροκ xi oi awotixoi αύτοί ίβιον χιπόμφασι τή οώτοΟ όφηλότην έγγροηρον, δοόμκνοι αυτής ιύβοκήσαι τό λοιπόν βιορρΦώοαοΦπι τήν τηλικαύτην ίχχλησιαστικήν άνταρσίαν, χαί ο&τοος άνολ.-ίν πάσα; τέ; βιχαία; άφορμάς τής τοΟ πατριάρχου παραιτήΜοος (άρ<·>· 19). Τής ti αύτοΟ ύφηλότητο; μοτέ μικρόν πρός άμγότορα τό έγγραφα ούγονώς μέν πάνυ, άλλ' ού κατ’ ούχήν έπσχριναμένη; (έριό. Μ), ήμοί; τδ τοιοΟτον άκσχριτήριον χομισάμονοι, καί κατά *.δ ιίχδ; σδν τή πορί ) ήμΛς συνόβφ σχοψίμονικ, δοίν έγνοομιν γρίψαι χαί πάλιν, πο, τλί/χα λόγοντος πορί τή; ένάγχη; τής συγκροτήσου οίκουμονιχής συνόβου χαί τή; άπδ τοδ tpôvou έναγχαίας χατασγάση; άποχωρήσΐώς ήμών πρδς τδ άπαλλαγήναι 'βαρύτατης ούώύνης. Εποί βέ ' Ιτεροδρήσχφ ύπουργφ, χαί άξειπόντα νσηδήναι, δτι χαί αύτοί οί χαυχώμενοι ποιμένες τοΟ βουλγαρισμοΟ, xaV τή ίρ^ΛοξΙρ Ιγγεγηραχότες, άχμήν βραδείς ίξελέγχονται τή χαρβία τοϋ συνιίναι τά τών xatipuv ή αύτού όψηλδτη; σαφώ; διοβοβαιοΟτο iv τή πρδς αιώνια χαί δεοχάραχτα όρια. Έπεί β’ fyuoi aulvn»; ήμός άποχρίβαι, δτι &ορ*ώστται καί Ιξαλοίφα πέσαν αύτφ ματαγγολόησομένην τών βουλγάριστών έταξίαν itu άποχρίνααίίαι, άπηντήδη τή αύτοΟ ύψηλότητι (τή ζ' άπριλίου jento' διά τοϋ ύπ’ άριδ. 17 έγχ^άφου) χαί κατάχρησιν, τούτου χάριν. Ενα μέ, βοκοίμον ού ούδέν Ιξώ τού νομίμου χα! εύπρεποΟς, ιυς οίίμιδα. τήν οίρήνην καί τήν βιαλλαγήν, αλλά τήν έριν διώιζ'. ΤοιαΟτα ήμών άποχριναμένών, ή μέν ύφηλή ΧΟίν καί τήν διχόνοιαν, ουναπηριόμήσαμον έν τή παρ' x^iρνησις παντελώς σισίγηκεν ή ti .iv Μεσαχώρφ ήμών έκαντήσιι συνοπτιηώς ένια, τέ παιριώτατα, βουλγφριστική φατρία, χάση μηχανή τό ύψηλόν φιρ- τών πολλών σκανδάλην, πορί ών πολλά ι; καί Βιέ μάνιον έφαρμλσνσδαι πειριίμεν-.ι χαί pipaioi ήβη Ktpl μακρών οίς βοΟρο πρδ; αύτήν ένηνέχίίημον, έξαιτούτών τρόπαιών, τϋίένα χρόνον ή τρόπον παραλελοί- μονοι τήν τούηον βιόρόώσιν (έριό. 91) ι»·. ΤοιαΟτα μέν, ώ σοβάσμιο καί ποριποΐΗ,τβ πασιν- άλίέ πλέ,ν τών έπαρχιαχών δορύβών χα! συγχρούσεών λπιτροπήν μέν' ίδνιχήν χαί ουνταχτιχήν iv ήμίν έν Χριστφ άβιλφέ. τοιαΟτα καί παραπλήσια τέ αύτή τή tttf Κ»νσταντίνου πί/ει προσχαλεσάμενοι έπ τή; βουλγαρική; άνταρτια; καί άπονοία; έ ιιινέ συνέστησαν άπό τε λαϊκών χαί κληρικών, ήτις ίδιον ' καί όρήνβιν άξια δράματα' τοιαΟτα βέ, ώ; έπ-.ς οίπιίν, καί τά παρά τής τοΟ ΧριστοΟ μιγάλη, ίχκλχηύταίς συντάξει κανονισμόν τών κατ' αυτούς έδνιχών oaf- ίκχλησιαστιχών πραγμάτών (ήβη βέ χαί συντί- σίας ίχραιφνώ; λογικέ (ώς ήμίν βοαιιι καί κανονικέ παλαίσματα τής άπαραιτήτου άμύνης πρδς ά.θρώταχται)· παρά βέ τήν μίαν νόμιμον χαί κανονική,·., άλλην έντισύνοβον <χ το χαβηρημένών χαί έξ φκο- πσυς, μορροοσιν έχοιν λέγοντας ιύσιβιίας, τήν δέ στατών έπισχόπών συγχροτί,σαντες, γράμματα έξεβί- βύναμιν αύ'.ής ήρνήσίέαι έοικότας <έπό γο τών έργοιν. βοσαν έπχληαιασίώά, ti' ών τέ; έπαρχίας έτάραττον, Έποί δέ πάντα τοίς πάσ·. κατάδηλα γίγονο, τά το παρ' ήμών καί τέ παρά τών τής έπχλησιαστική; ιΰχαί του; άληδεί; ποιμένας έβίεεπον χαί έχέχουν Β βέ'χείρον, δύώ 'άρχιιρείς, τδν Σοφία; χαί τδν Νυσ- νομίας άνατριπέων τούτών pou/γαριστών, διέ ταϋτα, σάβας, tl; έπαρχίας ούχ ένηχούσα; αύτοί; χαί ά/λου; δν τρόπον πάσα; τά; έν τή πίστιι δμοβδξου; καί κληρικούς πανταχίσο έξέπεμπον έπί τφ βιβάξαι (Ιλο- άδαλρές άγιας τοΟ ΧριστοΟ έχχλησίας χαί σύμπαντα; γον) τ'.ίι; λαού; τήν έλή«οιαν, χαί βσας βύναιντο «τους σοβασμίους τής όρβοδιζίας ίιράρχας καί άχρέπλοίου; υπογραφές υπέρ τή; βουλγαρική; έχχλησίας μονας, ούτοι χαί τήν ύμττίραν Ίισπχσίαν κορυφήν παρά χριστιανών έπλοίχών βίλφ υυναγαγβν · τό βέ άξιοίμιν χαί παραχαλ'.ύμιν άβιλφιχώς β«όφρονι χουλή παραβοξότορον ούχ ώχνι,σαν χαί ώ; ήμ<; έξαποστοίλαι χαί γνώμη έβχλήσαι ίλην αύτή; συνιπιστί,σαι τήν διάνοιαν τοίς τι άλλοι; τ·.ί; τφ μιτά χιίρας τ^' τέτταρα(τών τή; έπιτροπή; ταύτης μολών, έξαιτησόμονα τήν πατριαρχικήν ήμών έπιχύροοσιν χαί ού- έκιστολιμαίφ ύπομρήματι έπισυνημμένοι; γράμμασιν, λογίαν έπί τοΟ τμιολοσμένου ήβη aoi φιρμανίφ βασι- ίσα φώρ4 **ί χατχλέγχοι τδ άντιχανονιχδν καί τή; J δρόοβοξίας άνατρκχτιχδν πνχϋμα τοΟ βουλγαρισμοΟ, λιχφ χοχυριομένου ίβροΟ αύτών έργου! ιη'. Τοιγαρούν, έποιβή πορ ήμοί; το χαί ή πορί χαί μάλιστ'αύτών αύτοί; τοίς έν'τφ φιρμανίφι άρ<*ροις, ήμές έγία σύνοβος μέσην συ·«τιτρ«»σχόμοβα τήν χαρ- περί ών ούδέ ήμεί; άπ«χρνψάμ«όα, βπνς γνώμη; βίαν, τέ τ' ένβάβο βρώμονα xatopAvro; χαί τδν άοί έσχήκαμον δηλΑσαί τι ήμίν καί πάλιν άττ' ίν ύμίν βαγβαιίτορον χαί συστηματιχώτορον έν τοίς έπαρχίαις βόξη, σύν όοφ φχατίζοντι, πορί τοΟ παντός πράγματος, ιί έ^α τ' άλη«ή χαί δίκοπα τυγχάνομον βιανοούμινοί έχιτοινόμονον πόλομον πληροφορούμονοι έπδ γραμ τε χα! λέγοντες, καί εί^φ πνεΰματι στοιχοΟμεν τοΟ μωτήν συχνών τών το ίορώτέτών μητροπολιτών, τβν οδλαβοστοίιοον ίορέών χαί λοιπών ούσιβοφρόνών, χα! εύοτγγελίαυ καί τών ποτνσέπτών οίκοιηι ινικών auvσυνοτών λαϊχών, βοινώς Λκαλοφυρομένονν όπόσα χαί όδεον, τών σαλπίγγνν παέ πυξίών τούτι»/ τοΟ παν ύφίστανται βοινέ όκβ τΑν 4νατροπί·ν τών iv τή ixχλησίμ τοΟ ΧριστοΟ [ορών χαί πατροπαραβότοον χαθοστώτνν, ούχ έναοχιτδν ήγησέμχΑα έπί πλέον μένοιν έπί τή; πατριαρχική; καίίέίρας, Üuvoho»; Ιχοντο; αύτή έπαμΟναι 4Βιχουμένη. Διδ 8ή τή έννοαχχιβοχάτή τοΟ αύγαύστου μηνδς τοΟ ένοστΑτο; έτους σύνοδον {χταχτον συγχαλοσαμίνοις έχ τα τών μολών τής ίορ«; συνόδου χαί έξ έλλοον παροκιβτμούνϊών Upa». τϊτοον μη* ροχαλιτών, xoù ■> οινή ουντόνοος σχοψαμένοι; ίδόχοι ,πέΜιν δμοφώνφ γνώμη Ιγγρώφοος ένονοχϋήναι αγίου πνεύματος., Ζ Τδν δέ περί τούτών λόγον σφραγίζοντε; έως τύχνμεν τής ύμετέρας ής άπεχδεχόμε·' άβελφιχή; άποκρίσε·»;, . έκείνο έπιπροσηβέμεόα τδ άχροτελεϋτισν, β τι 'HdataC μέν ΤΑ» Ηίών προφητΑν ό μεγαλοφώνότατή; περί τΑν τοιοϋτβν ίβιοτεύΑν πραχτόρών χαί δημεγερτών, οί διά χρηστολόγου εύλογ ος καί διέ πόσης μεΦοβείας όποσχελίζειν χαί Ιξαπατάν είώόασι χαρδίας άχάχους, μακαρίζει ν τε τούς λαούς καί πλανάν αύτοδς καί τάς τρίβους τών ποδών αύτών 9 « ν·ΜννΐΑ<Ιάώί l f »17 · ' v SYNOD! CON8TANTINOPDLITANAE, 1860-187» sle | Ni έκτμράσσκιν, Ας Av βφσν κατααυμκδαανης αύτών. Λ ξιο< τής “ίωνίοο «ύτού Βόήης Μβ1 ί·0*1·^·» *» Χ^σ«* Ιησού τφ κυρίφ ήρΛη, παρ' ού καί τά e^R» «·« Αδεώς tb λοιπόν χαλαμώνται χα! Αφειδώς τρυγώσχν u«» αύτούς, tv πνεύμαει κροφηττχφ προλέγει, δτι ,αύτύς πολύτιμα έτη τής ύμετέρας t κύριος εις κρίσ.ν ήξει μετά τΑν. προσβυτέρων τού ήμίν «αριβπουΒΑατου μακαριότητος γίγνοιτο «ώτή μέν πάνώψα χαί ύγιονά, * 8 μ U τοές 4ώ’ αύτής ποιμαιλαού xai μετά τΑν Αρχόνιων αύτοΟ· (γ', 19-14). Ό δέ κύριος Ιφησεν- ,Ούαί τφ ΑνΑρώπηρ, βι’ ού τύ νομένοις Αποστολιχώς ·νμήρους καί θεοφιλούς ειρήνης * (Ματύ. ιηζ 6). Άλλ' ήμείς, τής σκάνβαλον ίρχεται Ανύρωκείας φύαοως τδ ούόλισύον xai εύδιόρΑωτον i * x τής 8 *ί«ς εύσπλαγχνίας τά πέλαγος εύ |uU.' κέροχα, φωταγωγά τι χαί σεατήρια. Αμήν, σεπτεμβρίου λ'. Τής ύμετίρας λίαν ήμίν περισπουβάστου χαί Ίβασμίας κορυφής Αμάχητοι έν Χριστφ Αδελφό! χαί Μ6ης, εύχδμιύα τφ κατρ! τΑν φώτων κα! μεγάλφ τοϋ κκντδς είρηνείρχή, τφ διά τού μοογενούς αύτοΟ δλως πρόϋυμοι + 4 Κωνσταντινουπόλεε»ς ϊ'ρηγόριος. υίού χηρϋξαντι μετάνοιαν xai Αφεσιν Αμαρτιών τις t δ Ηράκλειος Πανάρετος. πάντα τά Ιύνη, εύχόμεύα tv αοτανύξει ψυχής μή t 6 Κυζίκου Νικόδημος. ’ βτήσαι τούτοις τοίς πειραζομένο:; καί Ακμήν Κίψάt ί Νικομήδειας Διονύσιος. ζουσι τήν έκκλησίαν Αδιλφοίς βουλγάροις τΑς τη+ ό Νιχαίας Ίωαννίκιος. λιχαύτας Ανομίας, τά; διχοστασίας χαί τά σκάνδαλα ■ + b Χαλχηδόνος Γεράσιμος. Αλλ'.έχιίνος μέν μετάνοιαν εΐλιχρινήχαί ταχινήν χα! t ό Δέρχων ν-6φυτος. τδν 8ε!ον φόιον τές χαρδίας αυτών μεώάσσοντα tv + 4 Τορνόβου Γρήγύριος. Αγάπη χαί ίγιασμφ δωρησάμενος, τότι δέ χαχο- Β ή 4 Λαρίσσης Δωρόθεος. μήχανον χα! σκότιον ΦΦν ζιζανίων σπορέα ύπδ τούς + ό Δράμας Αγαθάγγελος. πόβας ήμών έν τάχε: συντρίψας, σφζοι έχαβαν τήν + b Χωζοαγαθουπόλεως Προκόπιο;. χριστοφόρον έχλογάδα τής εύσεβείας, ποιμαίνοντάς τι t 4 Νύσσης Καλλίνικος. χαί ποιμαιν(μένους, άπό τών έρίδων χα! τών σκαν + 4 Γρεβενών Γεννάδιος. δάλων τού πονηρού' tv δέ τώ μέλλοντι αίώνι χατα- 61. ECCLESIARUM AUTOCEPHALARUM RESPONSA AD LITTERAS SYNODALES SUPRA * EXHIBITAS 1870 novembri - decembri Rrtponmm eteUtiaf Alrimuirixae 1870 decembri· 19 94. Παναγιώτατε. ύιιδτατι χα! σεέασμιώτατε οικου μενικέ παπριάρχα. ίν Χριατφ τφ 8ιφ λίαν Αγαπητέ χα! περιπόθητε Αδελφέ κα! συλλειτουργέ τής ήμών μετριότητος, κύριε Γρηγδριι · τήν φίλην ήμίν αύτής σήίααμιοχάβήτον χαναγιδτητα Αδιλφιχώς έν χυριφ χατασπαζδμτνοι ΰητρήδιστα προσχγ'.ρτύομιν. Μιτά π48ου ΑδτλφιχοΟ χα! πιριχχρτίας έδτξέμτ *α τδ Ιπδ 30 Λιχτηιβριου τού ήδη λήγοντος σβτηρίου έτους χιριοπούδαστον στ^Ασμιον αύτής χατριαρχιχδν χα: Τυνοίιχδν έχιστολιμαιον ΰπύμνημα μττέ τών έμπιριχλτιομένων έπιτήμιβν έντυπων έγγραφων xtp: τού πολυκρίτόυ. ώς μήχοτ’ ώφιιλι, ρουλγαριχοΟ χητέ,ματις τού άπδ διχα<τ·'ας ήδη χαί έπέχτ.να χα! πά σας μέν τών Α/λων Απαστολιχών Κρίνων, ιδία δέ τήν μεγάλην τοΟ ΧριστοΟ έχχλησίαν χαί έν γένιι πέσαν δρΒύδοξον χριστιανικήν χαρδίαν συνταράττοντάς τ» χα! χαταϋλί^οντος. Καί έπ! μέν τοίς ίύυμηδιοτάτοις <ύαγγ»λίοις τής ιύχδαιοτάτης ήμίν Αγαφής αύτής ύγκίας ύπιρβαλλύντως λίαν έχάρημτν δόξαν Αναπέμφαντις τφ παναγάδφ 8<φ. Έπί δέ τοίς ένδια-αμβανομένοις έν τι τφ ύπομνήματι καί τοίς χϊρημένοις έγγράφοις έπιστήσαντις τήν διάνοιαν, χαί μ<τέ τής διούσης βαθυνοίας έμμιλιτήσαντις έπέγνωμέν τι χαί *ν έπληροφορή8ημ προσηχόντως χαί Αξιοχρέως δσαπιρ έπί τοΟ προκιιμένου ζητί^ιατος ή μεγάλη τού Χριστού έκκλησία μιτήλ&α μέσα χαί διιπράξατο, φιλοστόργως πάνυ προνοόύσα χαί χηδομένη, χαί τήν κανονικήν καί έννομον λύσ.ν τόύ ζητήματος ίμιιρομένη. Έπιί δέ έκ φιλαδέλφου διαΜσ«ω; προσκαλοϋμιΑα !να δηλώσωμιν καί ήμαίς τήν ήμιτέραν γνώμην π *ρί τών γιγονότων τούτων καί πράξιων τής τού Χριστού μ *γάλης έχχλησίας, ήμαίς μίν ιί κα! πρότ«ρον κατά Ψήν 8’ ίουνίου τού ,αωξζ * σωτηρίου έτους, τέως ίδιωταύοντκς καί έν τή νήσψ τής Πριγκήπου έφησυχάζοντις, συν«π *ίφ Αδιλφικού αύτή; πιττακίου συνοδευομένου μετά τίνος σχεδίου πρδς λύσιν τοΟ διαληφΗντος βουλγαρικού ζητήματος, έξεδηλώσαμεν οί• UeAeoK. op. eit. μ ΜΠ-Μ. r χιίαν τινέ ταπιινήν γνώμην, προελδούσαν πάντως έχ συντόνου χαί έπσταμίνης αχέψιως, ήντινα xai διιτυπώσαμιν. νομίζομ«ν. ώς έξής ' „Νέ χατα^λή&ή ή προσήκουσα φροντίς, δπως μή χαί αύίΗς έχτεθή έπ! ματαίφ ή Αξιοπρέπεια τοΟ πατριαρχικοί) θρόνου τρίτην ταύτην φοράν χαί πιρ:φρονη·8ή ύπό τών 6σημέρα: έπιίΗτιχώΐιρον χαρακτήρα άναλαμ^ανόντων Αντιπροσώπων τών Βουλγάρων έντιΟθ-ιν πρδς Απο φυγήν τούτου χαί πρδς πλι'ονχ Ασφάλ«:χν τής έχκλήσίας θ-ιωιούμιν Αναγκαίον χαί συνιπές πρδς τήν φύσιν τών πραγμάτων ιν έκ τών δύο, ή ή έκκλησία νά ζήττ,ση προηγουμένως διά τής υψηλής πύλης Απάντησιν παρά τών ρουλγάρων έπί τής γςνομίνης διυτέρας Αποφάσιως πρδς λύσιν τοΟ ζητήματος, καί άφ' ού μά,+η ούτω, κατ' Αναφοράν πρδς έκαστον ΑρΟροό, τους λόγους, δ: ου; δέν έγένιτο ύπ * αύτών παραδίκτόν τδ σχέδιον έχιϊνο, τότι νά σκεφθή πιρί έτέρου σχιδίου κατά συνέπιιαν τών γίνησομένων παρατηρήσιων. ή Αλλως νά ιύρεϋή 4 τρόπος ώστι νά προβώσ. πρώτοι αύτοί οί ρούλγαροι προτ«ίνοντ *ς τοιοΟτον μίτρον, ήγουν τήν ϋπδ τής έχχλησίας Αναγνώρισιν ίδίου βουλγαρικού ίΗματοξ, χα: ή έκκλησία νά φανή τότι συγχαταβαίνουσα κα: οίχονομικώς παραδιχομένη διά παραχωρήαιως ιδιαιτέρων έκκλησιαστικών προνομίων, όποιων ποιιίται μνιίαν τδ Αποσταλέν ήμίν νέον σχέδιον. * 1 Καί ήμαίς μέν τότι τοιαύτα έγνωματιύομιν καί Απιφα:νόμι>α - έπιιδή δ' έχτοτ< μέχρι τή; νύν πολλάς χα! πολυίιδϊίς ϋπέστη μορφάς χαί φάσ·ις καί πολλά καί ποικίλα ένιφιλοχώρησαν τά έν τφ μέσφ Αναφοριχώς τού ζητήματος τούτου, κα! έπιιδή ή μεγάλη τού Χριστού έκκλησία έξητήσατο έπανιιλημμένως καί έπιμόνως Αλλως τ' έν τοίς έσχάτοις ήδη παρά τής υψηλής πύλης τήν σνγκρότησιν οικουμενικής συνόδου, ώς ύπατον βήτα κα! βεοφράδμον δικαιωτήριον καί μόνον δυνάμινον έπενεγκιίν Αξιοπιστίαν ψήφου Αεοχράντου κα! τοίς πιστοί; Απαρ«τρέπτου καί Ανεκκλήτου, μεμαώήκαμεν δέ καί έναγχος, t 8YK0D1 COReTAMTINOPOLtTAKAt, |8β0-1873 319 3» κηβομώκκώς κώνο δβέρ τήςΑκδν ζήτημα, χαί Αφ’ ού πρώτον μέν (Aft Ακριβή γνώοιν πορί το» ζητήματος χυρίος, βούττρσν δέ έξοτώση καί συζητήση τΑς το Απαιτήσης τών βοι»λγώραν παί τΑς δπδ τών πβτριορχοίών γφνομένας παροχαρήσης, έξχνέγχη Ακόφαοιν τβλοσίδιχον, πατώ τούς Καί τούτο μέν παρ' λέγομχν, (πιφολαοοόμιέα ίνα, Mt' Αν βιδψ κύριος, έχχληοιοστιχοδς κανόνας*. συναγνψβμένης τής οίχονμαναής συνόδου, έχφόρνμαν ήμών (ίς ΑπΑντησιν ιίησαν δέ τέ σνβΑσμια αύτής χαί ήμόίς τήν οίχιίαν ταηινήν ήμών γνώμην π(ρί έτη πλςίστα, ύγιανΑ, πβνουφρόσυνα καί σατηρίώκΑντον γτνικώς τών Αφορώντον τδ ζήτημα· χαΜ χαί βέστατα. δτι ή ύψτ,λή πύλη ήσυχίας καί (ύημαρίας τού δκηχόου αύτής κρονοουμένη καί τής Αρσοκς τών βοινών παί τής ώχοστοαίας έφκμένη δπέβ(ϊξ( τήν συγκατΑΙΗσιν αύτή; ύκέρ τής •υγάροτήσιώς τοιαύτης ανόδου· βιΑ τούτο κίντα, ή οοβοσμία ήμίν αύτής παναγιότης, Απαντώσα έαχώτος οίς τδν αλονταίον ύψηλδν βαζυριχδν τισχαρέν ύπό ήμορομηνίαν f νο(μβρίου Λ·®’ Μ λίξοβς λίγοι, δτι „·Λ Ιργον τής (πορί ής δ λόγος) συνόδου πιριορίζτται ... (ίς τδ νΑ συζητήσή ίδ ιίρημίν.ν βουλγαρι- ,ομο', δακιμβρίου ιβ’, έν Καίρφ. Τής φίλης ήμίν αύτής αςβασμίας παναγιότητος Αγαπητός έν Χριστψ Αΐίλφδς καί δλως πρόύυμος t δ Άλ(ξανδρτίας Σοφρόνιος. b. ΚαμοοΜα· kxUm· ΛπίίοτέΜία· 1870 novenbm 90 / deoembne 9. f Λ ΙΙαναγιώτατι, (Ηιόταττ χαί ατβασμιώτατχ οίκου- Β ού μόνον τήν ΙαρΑν αύτής ψυχήν χαταλυπήσαι ίχανΑ, μτνιπέ πατριΑρχα, χύρκ χύρ<( Γρηγόρκ, έν Χριστφ ΑλλΑ χα! ήμΑς αύτους καί σύμπασαν τήν όρύύδοξσν τφ <>(φ λίαν Αγαπητέ χαί πιριπόόητι Αδαλφέ χαί έχχλησίαν. Πώς γΑρ Αν ιίη Ανιπτδν ή »<μιτδν χα! συλλατουργέ τής ήμών μντριότητος- τήν σιβασμίΜ- δυνατόν τδ διά τοιούτων Αντάρτικών κατΑ τής ποινής τΑτην χαί παρισπούδαστον ήμίν αύτής παναγιότητα μητρδς έχχλησίας ένιργιιών (οία: ή Από τής πανονιΑδιλφιχώς έν πυρίφ ποριπτυσσόμτνοι όλοψύχνς έν χής Αρχής παραίτησις χαί λιικοταξία τών Αρχιιρέων Αγίφ φιλήματι χατασπαζιμοδα χαί ύπ(ρήδιστα προσ- Φιλιππουπόλιως Ιΐαναρέτου, Σοφίας ΔωροΗου χα! Λοφτζού Ίλαρίωνος παί ή Απδ γ’ μαρτ-’ou ,αωο' έγαγορ(ΰομ(ν. Τήν Απδ λ’ τού παρίλύόντοί σιπττμβρίου Αδ(λ- χύχλιος αύτών πρδς τδν βουλγαρικόν λαόν, !να όούς φιχήν καί στβασμίαν ήμίν αύτής έπιστολήν πόύφ τούτοις συνυπογρΑψαντας λαϊκούς ώς τοιούτσυς παραΑ|(λφιχφ χομισΑμινο: ματΑ τών έπισυνημμένκν αύτή λιίψωμιν) στηριχθήναι χαί παγιωύήναι έχχλησίαν, έγγρΑφών έν έντύπφ παραρτήματι, χαί μ«Α πλτίστης χαί τούτην (ίναι χαί λέγισύαι όρδόδοξον, παρ' δσης σχίψίώς (ίς τήν Αχριρή αύτών μολέτην έγ- Αρχιιρέων, οίπιρ ούδ' αύτδν τδν ίιρδν δρχον, βν δ<χύψανττς χαί χαλώς τΑ πτρίίχόμίνα έννοήσαντας, δσα δώκασιν ένώπιον ύιού χαί Ανύρώπων, (τήρησαν, μόνη χαί αύύι; ή ύμοτέρα σ(βασμι«τΑτη ήμίν παναγιότης βέ τή φιλΑρχψ τής ψυχής αύτών 1πι3υμίφ έπόμινοι έχ χατιοδύνου ψυχής καί βαύυτάτης ·λίψ(«*ς Αναχοινοί παρανόμως, χαί τρόποις Αιιχίσι τι χαί Αναρμοδίοις ήμίν πτρί τού παλυχρότου βουλγαρικού χαλουμένου τοίς πρδς ίδιαν αύτών φιλοδοξίαν συντοινουσι χρώέχχλησιαστιχοΟ, ζητήματος, έτρώδημ(γ Αληύώς κατά μινοι, τήν τα Απλότητα χαί ιύσίβιιαν τού βουλγαριμέσην χαρδιαν (πζ τοίς Αφηγουμένοις ίν τή σιβασμίφ C χοΟ λαού έχμιταλλιύονται, χαί τής Ανακτορικής <ύαύτής έπιστολή, Αναμττρούντις τδ μίγούος τών ύλί- μινιίας Ασνστύλως χαταχρώνται; Ήμίν γι ούτω δο κοί, ώς ού χανονιχόν, ούδέ γι ύιμιτδν χαί δυνατόν. ψικν, ύφ' ών Απδ τοσούτου ήδη χρόνου χατίχιται έν τφ γήρατι αύτής, καί, δπκρ Αλγιινότατον χα! κολλών . ΕΑν γΑρ ούτοι ηύλαβούντο χαί έσίβοντο τούς ίιροϋς δακρύων Αξιόν, δτι ούχ Αλλόδοξός τις λαδς ό .τήν "τής έχχλήσία; δασμούς χαί κανόνας, έφ' ών όραιδδΙιρΑν αύτής ψυχήν χαταλυπών χαί τήν (χπλησιαστι- μινοι Αρχκρέας (αυτούς Αποκαλούσιν, ούχ Αν παρέχήν ιίρήνην ταρΑττων, ούδ' δλως Ακαιρος χαί Αδαής παιδον τήν ύψηλήν αύτοχρατοριχδν ήμών χυβίρνησ-.ν, μάλλον Μ (αυτούς χαί Αλλήλους, ικανήν χαί ΑποτνγχΑνων τών ίιρών καί υψηλών δογμΑτων χαί κα νόνων, δι" ών παντόφως ν.υβιρνΑται τδ ·οότ(υκτον χρώσαν ύιωρήσαι τήν (χδοσιν ύψηλού φιρμανίου παρΑ τής πολιτικής Αρχής, πρδς προφανή μέν χαταπαί πΑγχοινον σχΑφος τής ίχπλησία; έν τφ πιλΑγαι τών αιώνων Απδ τού πρώτου αυτού ήγέτου χαί ίβύν- πΑτησιν τής (χχλησιαστικής νομοθισίας, Απλήν δέ τορος αύτού τού κυρίου χαί σωτήρος ήμών Ιησού χαί μόνην έπιτυχίαν τών ιδίων πόθων, όλιγωρούντις Χριστού χαί τών διοκνιύστων Αποστόλων καί πατέρων τών ίιρών κανόνων τών έπί προφυλακή τής πατρφας τής έχχλησίας, Αλλ' όρ·όδοξος, οίος ό βουλγαρικός, ιδσιβιίας ποιμένων, ούδέ γ' έστμνύνοντ' Αν ίπί τοιαύχαί (ύσιβής έχ προγόνων καί ζηλωτής ^ρδς τΑ ταις χαινοτομίαις. Τούτων ούτως έχόντων, προσαγόμιόα χαί αύώις πΑτρια χαί ύιοπαρΑδοτα τής ίχκλησίας δόγματΑ τι καί διδΑγμαια. Καί έπ' αύτφ βέ'τούτφ ΑώυμοΟντις (ίς Αδίλφιχήν ΑπΑντησιν π·ρί τού αύτού Αντιχιιμένου, χαί ήμΑς συμμιριζόμιύα πληρέστατα τάς δίκαιος αύ πρώτον μέν συλλυπούμινοι τή Αδαλφιχή αύτής Ιιρφ τής ύλίψιις. Έξ δσων γΑρ δρώμιν έν τή Αδιλφιχή D! κορυφή, έφ* οίς Αδίκως πΑσχιι διινοπαόήμασι, καί αύτής ^βχιστολή χαί τοίς βηύιίσιν έγγρΑφοις, αί κατά χαραχαλούντ·; δπω; μιηριΑζουσα δσον ένιστι τΑς Απρίλιον τού ήδη φΜνοντος έτους χινηδιίσαι ίκδισμοι έγχαρδίους τούτος Αλίψβς αύτής, έλπίζφ χΑντοτι ιίς Απόκιιραι παρΑ τών Αντιπροσώπων τού βουλγαρικού τήν έξ ύψους Αντίληψιν τού κυρίου, ,βς οίβιν (ύσιλαού πρδς φυλιτικδν Απδ τής έχχλησίας χωρισμόν, β*ίς έχ πιιρασμού βύισώαι, Αδίκους βέ (ίς ήμέραν χαί ό έπί προφανιί κπταπατήσιι τών ίιρών. νόμων χρίσιως χολαζαμένους τηρΜν* - (ίτα βέ Αχοφαινόμιύα χα! κανόνων τής έχχλησίας καί π«ριφρβνήσ(ΐ τής καί έν τή παρούαή ήμών Αδαλφιχή Απαντήσω δτι, ιδίας κανονικής κνημπτιχής Αρχής φατριασμδς τών συμφώνως τή Απδ λ' ίανουαρίου ,αωξ·' Απαντήσω έν Μισαχωρίφ (ΌρτΑχ]οΙ) Αντιχανοντκώς ένδημησΑν- ήμών, (μμένομχν Αναγνωρίζσντις χαί έπιδοχιμΑζονης των Αρχιιρέων (Άκοστ. λα'— τής Α’ χαί τούς τΑς συνΛπΑς κρΑξιις τής μιγΑλης τού Χριστού έχτούτοις συστοίχους) καί τή γνωστή έχιίνη δμΑδι τών χλησίας έπί τού κροχιιμένου βουλγαρικού ζητήματος. ύπδ τής έχχλησίας παβήρημένων πρώην Φιλιππου- Ούδέ γέρ βλίπομιν Αλλην τινΑ βτραπτίαν τών δωνών πόλιως Παισίου παί τού Μαχαριονπόλιως Τλαρίωνο; τούτων, ματΑ τοοαύτας μΑλιστα παραχωρήσω; προ αδτούς προστ(*ηχότων, καί έν γωνίφ χφί παραβύστψ νομιών παρΑ τής έχχλησίας, ή τήν συγκΑλισιν οίχουμινιχής συνόδου, ώς μόνης Αρμόδιας έξινιγκιίν Απόένιίότν έπί χοινφ σχανδΑλφ καί Αξιοχαταχρίτη» διιγέρσκ τού ιδσιβούς έχάνου βουλγαρικού λαού έργα- φασιν κανονικήν χαί διχαίαν, έπί τή βΑαω τών ίιρών ζομένων, καί προφανές καρΑδιιγμα Ανταρσίας παί •οσμών τής έχκληοίας, καί ίχανήν >(ραπ(0οαι ΑποΑπιιύτίας έκΑλησιαστιχής όαυτσύς παραχιμένων, ταύτα χρώντος τΑς μιταξύ τού otxoupavnwO Αρόνου παί πΑντα Αληδώς δηξαώρδια μΙ Η*λτή ««** *·'«*, βαυλγΑρω* Αξιώσως. - -B 9 S S 5-Ç# g * "δ ο < 5^8 ri hr £«•1$ ,<5*1 <ÎJ-êt5wa2 -g S HS *>--gξ -& *i X S s * g. - £. c 3 a. S s - 1?·» •e i ** a f 2 C-” ·.-■' f HUI- *<Λ & e* ? 3 S 8B 5' σ * e - 8 Pï iÇ-vlH-HlS l$5· 3M s ~ a S » § -g *3? «? s.i 5 imm φ*«; 3 ’il·*** "» -8* *·><- *hi*r tîllî * £ c. u t ;I1 0Ά *■ i q&, I B S Î * 1*3-8. mIî»! St i-tVil mî« e O w J·■ e is j S'--? a ' Hl® S-I JJ3 3 mW . ! f ?■ £ è l·. Έ *' a §.?A ο o h a 323 334 SYNODI OONSTANTINOPOLITANAK, 1880-1873 τους τούς μηδέν χραίττσν ή ό«ώι·ρον τής ίδιας ίσχυρ*γνωμοσύνης χα! τών έκιχολαίων αύτών δια λογισμών χα! διαβουλίων έχοντας, χαί τδν έχχλησιαστιχδν διάκοσμον τίς χάος χαί αύτόχρη^α έχοφίαν ματαβαλΜν απιρωμένόυς, σωφρονισίήναι βίχαιον χαί τή οίχτρφ «αί διχαίφ στάδμη τής έχχλησιαστιχή; χρέσςως ύπαχδήναι, όπως τδ τής έχχλησία; σώμχ διασωδή. πρδς αύτού; διαγωγής τής μ*γάλης τού Χριστού έχ χλησίας έχφέροντις, έποφαινόμίώα, βτι έχ*ίνους μέν 4>ς πυρωμένους τήν «ίρήνην 'flS έχχλησίαέΜιατωρά- ξαι, χαί μ*>' βλας tèf σνγχατΗΜβης »«l *ψ«Χ“Ρήσβις έν τή ίδισγνωμοσννη αύτών έμμένοντας, Md τήν έχχλησιαστιχήν .όπαμοώκίαν διωπρέψαι προθυμουμένους, niffi» τής «ύαγγςλιχής ίληδχίας χα! τοΟ πνιύματος τής όρδοβόξου έχχλησίας άφιστηχότας ,.ογ:ζόμ«8α. Τήν Μ πρδς αύτού; φωνήν τής μςγέλης τού Χριστού έχχλησίας έν τή xapiTtdoai τούτη, 4τχ σταχοΟσαν τφ Λλν^βί, τφ διχαίφ χαί τφ χανονιχφ, ώς αύτήν τήν φωνήν τών έχχλησιαστιχών χανόνων άναγνωρίζομιν. Ούδί!; τών *ύ φρονούντων, άγαπητέ ήμίν έν Χριστψ άδίλφέ' χα! π«ριπόθητ», ούδ«ί; τών <ύ φρονούντων, πολλψ δέ μάλλον οί ύπδ 3«ο0 τίταγμέν,ι φρουροί χα! οίχονόμοι τής; χαλώ; χανονισότίση; θτσμοϋτσία;, άνάσ/οιντ" 4ν, χάριν δημοχόπων τινών χα! λαοπλάνων άνατραπήναι δ τι χρυροί τή; έχχλη σία; αιών*; έθέσπισαν, χα! πολιδς αύτής βίος δ;ά τισούτων ιθυσιών χαί καμάτων έχύρωστν. Άλλά τού Άλλ' i ποιήσας τά άμφόττρα έν χα! τό μεσότοι χον τού φραγμού διαλύσας δώη χα! αύώ.ς τήν τίρήνην τή έχχλησίφ αύτοΟ, τήν δ' ϋμττίραν παναγιότητα συν τή π»ρί αύτήν ίτρφ συνόδφ πιριφρουριίη χαί διαφυλάττοι χαθυπαρτέραν παντός άνιαροΰ μέχρι γήρως βαδυτάτου- γένοιτο. Έν τή άγίφ πόλε: Ιερουσαλήμ, ,μλ' δεχεμ- βρίου ι8·'. Τής ύμετέρας σεβασμιωτάτης παναγ:ότητο; άγαπητδ; έν Χριστφ Αδελφό; χαί δλως πρόθυμο; f » Ιεροσολύμων Κύριλλος. d. Supottntm rcdeti^e Cypriot 1870 novembri* 9 21. Τί'γτ έφ' ήμίν, έχπληρώσαι χα: τήν ήμττέραν ταπτ:νήν άμοφήνασθαι γνώμην. Άλλ' ότι πρδς τούτο δτι χα! μτλέτης ίχανής χαί έπιστασίας συντόνου, χαί ίφ" έαυτού δήλον γίγνατα: χαί ή σ«βασμι»τίτη ήμίν αύ τής χορυφή έν τή συνοδ-.χή αύτής έπιστολή ύφηγ«Ιται, ήδιστα προσαγορεύομεν. Τήν ίπδ λ' τοΟ παρελθόντος σεπτεμβρίου γτγραμ- ήμιίς δέ ού μόνον τήν δέουσαν τού νού προσοχήν διά τδ πολυάσχολον,ήμών χαί πολύφροντι ούχ ήδυντΙ,δημχν μένην σεραστήν ήμίν Αδελφικήν έγχύκλιον τής ύμε ούδ’ έπί μιχρδν έπιστήσα: τοίς γράμμασιν, άλλ' ούδέ τέρας σεβαφιωτάτης πχναγιίτητος χα! τής κερί αύτήν ιερά; συνόδου μετά τών έπισυνημμένων αύτή έντυπων τούς μ*8* ών συνδιασχ*ψόμ<Φα έν Χριστώ ήμών άίτλέπισήμων έγγράφων, Αναγομένων πάντων τίς τό βουλ φούς άγιους άρχιορ<1ς, ίν ταίς ίαυτών έπαρχίαις διαγαρικόν λεγόμενον ζήτημα, κομισάμενοι τή χη' τού μίνοντας χαί ούχ ολίγον άπό τής ήμιτίρας πόλο»; Υφισταμένους, ήδυνήύημαν ματαπίμψασθαι. Έπ! δέ ήδη λήξαντος όχτωβρίου, Ανέγνωμεν αύτά χαί ού μετρίω; έλυπήθημεν χατιδόνττς έν αύτοίς ένθεν μέν ι τούτοι; συνέβη έναγχος χαί τδν Κυρην<ίας μητροπο τήν τίς δτΟρο παράτασιν τοΟ είρημένου ζητήματος, λίτην πρδς χϋριον έχϊημήσαι, δπ«ρ ού μιτρίω; τήν ήμττέραν λύπην έπηύξηστ, χαί φροντίδα; νέα; τής δπτρ έπ! βτχαττίαν χαί έπέχτινα διατελεί, ώς μή ώφτλι, τήν μεγάλην τού ΧριστοΟ έχχλησίαν τοσοΟτον χηρ<υσάσης έπαρχίας ήμίν έπ«φόρτισ«. Αιά ταύτα τοίνυν, τό γ« νύν, Υδύνατον ίποβαίντ: ήμίν τδ ίποσφοδρώς συνταράττον, ένθεν δέ τήν μεθ’ δλας τάς τΰλόγους τής έχχλησίας παραστυσε.ς Απόφασιν τής χρίνασδαι έπί τού παρόντος, π<ρί ών ίδτλφιχώ, ίξιοί στραστή; χυβερνήσεεες τού δούναι πέρας αύτφ παρ4 χαί ήμάς έν τή σι,ταστή ήμίν συνοδιχή αύτής έγτήν γνώμην δηλονότι τή; έχχλησία , έφ' <ρ χαί υψη χυχλίφ· δ'.όπτ; έξαιτούμινο: τήν ύμ-.τέραν άδτλφιχήν συγγνώμη-, διατ«λούμ<ν μ<τά του προσί,χ-.ντ-.ς σ<λόν έξέδοτο φιρμάνιον. Επι.δή δέ ή σ*βασμ«»τέτη ήμίν αύτής χορυφή βασμού χαί άδτλφιχή; έν Χρ-.στφ άγάπη;. Έν Λτυχωσία, ιή 9 νο«;ιρρ·ου 1870. συνοΦ.χώς έξαιττίται τής χαΟόλου έχχλησία; τήν ψή Τής λίαν πιρισπουδάστου ήμίν ύμιτέ,·.ας σιβασμιοιφον έπί τών τέ«>ς πτπραγμέν«*ν αυτή, τίπτρ δηλονότι όφ πντύματι τού ίτρού τύαγγιλ.'ου χα! τών στπτών τίτη; παναγ:ότητος χαί πανιτρότηιος ίγαπητδ; έν Χριστφ αίδιλφίς χα; άλως πρόθυμο; οίχουμιν.χών συνόδων ταύτα συν^δουσ-.ν, ού λτίψομτν + i Κύπρο» Σωφρόνιο;. - χαί ήμτ'ς συνοδιχώς τήν ύμττέραν ίδτλφιχήν 4ξ(·σιν, ΙΙαναγιώτατε. θειότατε χα! στβασμιώταττ οικου μενικέ πατρ-.ίρχα χύριτ χϋριτ Γρηγόρι* τήν παν σέ,ιαστον ήμίν αύτής ·σιαναγιότητα σύν τή περί αύτήν ίερφ συνόδφ άδτλφιχώς έν Χριστφ χατασπαζόμενοι •· A**po«u«MH teeUùae Rotnacaf 1871 martii a 14. Ιόν άγιώτατον οίχουμτνιχδν πατριάρχην, . έν Χρι- D στφ τφ θ*φ άγαπητδν χαί ίξιοσέβαστον Υδιλφδν χα! συλλ«ιτουργδν τής ήμών μ«τριότητο; χαί πάσαν τήν icpàv κατριαρχιχήν σύνοδον Υδιλφιχώς προσαγορχϋομτν. Άπαντώσα «ί; τήν πρώτην τής ύμκέρας άγιότητος έπιστολήν (Ιπδ 13 νί δ.·χ*μβρ(ου 1888) π*ρ! τού γραιχο-βουλγαριχού έχχλησιαστιχού ζητήματος ή άγι»τατη διοιχούσα σύνοδος πασών τών Ένσιών, χίιραγωγουμένη ύπδ μόνης τής έφέσ*<*ς ύπέρ τού Αγαδού τής αγίας όρθοβόξου έχχλησίας, χα! ύπδ τή; αύτής χρι στιανικής ίγάπη; πρδς πάντα; τούς όμοπίστους άδ«λφούς γραιχούς χα! βουλγάρους, έφρόντιστν tva ύποδ«;ξη τοιούτο μέσον πρδς λύσιν τού >λιβ<ροθ τούτου ζητήματος, δπτρ χατά τήν έχτ«ταμένην αύτού σημα σίαν ένόμιζτν ώς τδ νομιχώτατον, πιστότατου χκ τδ μόνον πάρέχον έλπίδα χα! χαλλίτβρον πρδς τδν σχοκόν. Πρδς μ«γίστην Ρλίφιν, όχ τής τ*λ«ντα(ας έπι- στολής τής ύμ«τέρας άγιότητο; πρδς ήμί; π«ρί του αύτού ζητήματος (τής 30 αιπττμβρίου 1870) χαταδιίχνυτα: δτι ή ήμττέρα Υδ*λφ:χή συμβουλή, προταδτίσα μ*τά τοσαύτης «ύχρινιίας, άγά-της χα: ίφοσιώα»β>;, Υπήρασ* τή μιγάλη πατριαρχιχή έχχλησία. Τ: δέ ήχολούθησαν έχ τούτου; Τούτο- ότι έπ«ίνο, τδ όποιον δέν ή»έλησ*ν έξ άγαδή; αύτής προαιρέσ»<ος tva χορηγήση τοίς βουλγίροις ή έχχλησ.αστιχή άρχή, τούτο 1π«φάσια«ν Ινα χορηγήση αύτοί; ή χιιρίαρχος έπιτόπιος πολιτ.χή 4ρχή βασιζομένη έπί τού άδιαφιλον«ιχήτου αύτής χαδήχοντος τού προνΜίν ύπέρ τής ήσυχίας χα! άσφαλίίας αύτής, χαί μή «ύρίσχουσα μηδέν Ιτιρον μέσον tva δέση τέρμα αίς τάς ταραχές ταύτα; τών πντυμάτων χα! <ίς τάς Υταξίας ταύτα;, αίτιντς ίπό τινων ήδη έτών έπισυμβαίνουσιν »ίς διά φορα μέρη τής αύτοχρατορίας έντχα τής γραιχο-βουλγαριχής διαφωνίας. Πληρέστατα συμφωνούμ*ν μ*τά τής όμπέρας όγιότητος, όταν ύψούτ» τήν Υρχιποι- 3-2Λ 336 SYNODI CON8TANTINOPOI.1TANAE. 18WM8Ï3 μενιχήν φωνήν υμών χατά τού' τρόπου τής ίνεργείας A μενιχής συνόδου, ούίεμία άμφιβολία, δτι ή σύνοδος -ήδύνατο ’ίνα ίνασχοληθή, — πρδς τής πύλης, διανοουμένης Ινα δι* ίνδς ς-.ρμανίου αύτής αύτη ' À- τοίς άλλοι;. εις τε τήν λύσιν ττύ βουλγαρικού ζητήματος χαί «ίς άλλα λύση τό ζήτημα τ.ύτο, δπερ ουδόλως δύ -αιαι νά λυ»ή παρόμοια. Τδ δί τιγχαλείν ιίχουμενιχήν σύνοδον άνευ τής ίγγυτάτης συμμετοχής τής έχχλησιχστιχής ιδίως περί τού βουλγαρικού ζητήματος, ήθε-ε σημαί διαικήτεως χαί ιδίως άνευ τής σ>ναινίσεως τής ύμετίρας άγιότητος, ώς άναγόμενον άμίσως εις τήν ύμε- νει τδ ίνε..γ»ίν άντυ άπο/ρωσών βάσεων χα! ί·ατ· τόραν πατριαρχικήν δικαιοδοσίαν άλλ* άφ* έτίρ-.υ έχ- τούν τήν σημασίαν χαί χυτής ' τής οικουμενικής δηλούμεν σαφέστατα, «ί χαί μετ' έγχαρδί-.υ ΐάλίψεως, συνόδου. Αλλά χαί έάν ήμείς συνεφωνούμεν μετά τής ύμ«δτι δίν δυνάμείάα ίνα συμφωνήσωμεν μετά τής ίδιας, δτ. πρδς λύσιν τού προχειμίνου ζητήματος ύπάρχει τέρας άγιότητος, ίνα άναγνωρίσωμεν τήν συγχάλεσιν οικουμενικής συνόδου π«ρί τής λύσιως τού βουλγαρι άναγχαία ή συγχάλεσις οικουμενικής συνόδου κού ζητήματος άνχγχαιαν χαί πληρέστατα νόμιμον, Α! οίχουμενιχαί σύνοδοι. 4ς ίξ αύτού τού ονόμα τος αυτών δυνάμει'χ νά έ νοήσωμεν, δύνανται νά δίν δυνάμεθα νά σ.ωπήσωμεν δτι τουλάχιστον χατά συγχαλώνται μόνον π«ρί ζητημάτων άφορώντων τήν τδν παρόντα χαρόν ή ουγχαλεσις τής συνόδου ιαύττ,ς φαίνεται ήμ^Κπεριττά,, έτι δί και ούχί ακίνδυνος. οικουμενικήν πι'στιν χαί ίχχύησίαν. Καί άπασαι αί Άπασκι δέ Ι^μεριχαί όρΜδοξοι «χχλησίχι, οί άντιίπτά οίχουμενιχαί σύνοδοι, άς παραδέχονται οί ορθό δοξοι χριστιανό, πρχγματιχώς ίπ* τοιούτου είδους πρόσωποι τών οποίων ώφειλον ϊνα φυνεδριάσωσ.ν «ν αντικειμένων συνιχροτή 'ησαν, καί ιδίως ένεκα αιρέ τή οικ-.υμε ιχή -συνόδφ. ήδη ίξήνεγκον τήν ίδιαν αύσεων ίπαπε iovSfev χύτην τήν χριστιανικήν πιστιν, Β τών γνώμην έπί τ.ύ προίλυσαν αύτδ _£οά.τών απαντητικών αύτών «πιστο χαί ύποσχαπτουσών ή διχστρ: γουοών τά Ρεμελιώδη λών «ίς τήν προτίραν έπιστο/ήν τής ύμιτίρας άγιό δόγματα τής όρΡοδοξίας, χαί τχοαττουσών χατά τδ τητος' χαί τινις μέν ίχ τών έκκλησιών, οίνι ή τών μάλλον ή ήττον άπασαν τήν ίχχλησιαν τού Χριστού' Ιεροσολύμων, Αλεξάνδρειάς, Αντιόχειας χαί ή τού τδ δέ γραικό - βουλγαρικόν ζήτημα δέν άφορ^ί τά Μίλλη-.ιχού ρασιλε.'ου παρρησίφ άπεφιντ'ησαν χατά τών μέλια τής ημττέρας άγιας θρησκείας, οΰδ* έπαπειλιί βουλγάρων, όνομάζουσα: τάς αϊτήσιις αύτών άντιούδέν ίχ τών δογμάτων αύτής. έπειδή οί βούλγαροι χανονιχάς, ίλλαι δέ, οίαι ή σέρβικη χα: ή βωσσιχή, δίν διανοούνται π«ρ: τίνος οίασδήποτε μεταρολής ίν άνεγνώρισαν ότι αί αιτήσεις αύτα: χρήζουσιν ίχανοτή πίστιι χα! τοίς άληΜιαις αύτής. Ούδόλως άφορψ τήν οικουμενικήν έκκληοίαν, τή όποια παντάπασιν ποιήσιως. ΙΙρδς τι λοιπόν τδ -.υγ»αλε.'ν αντιπροσώ πους τών μιρ.χών ορθοδόξων ίχχζησιών εις οιχ-.υάδιάφορον υπάρχει, έάν οί ρούλγαροι μ«ίνωσιν ίν τή τωρινή (εραρχιχή ίςαρτησία, ή έάν έπιτϋχωσι διά τής μενιχήν σύνοδον, δταν αί γνώμαι αυτών γνωσταί ήδη νομίμου όδού μιίζονα ή έλάτττ,να ανεξαρτησίαν, ή - ύπάρχουσιν, φυσικόν δ* ίστίν ίνα άναμίνωμιν. ότι αύτα: δέν Mis >σ:ν άρνηθή τάς γνώμας αύτών χα! καί ίάν νομίμως σχηματίσωσιν αύτοχέφαλ·.ν έκκζηίπ! συνόδου, χρίνοντες ιδίως ίχ τού δρ-.μέος ύψους, σιχστιχήν διοίχησιν άρχ«ί μόνον ϊνα έν τε τή πρώτη, δ:' ού ίξεδηλώίάησάν τιν-ς ίχ τών γνωμών τούτων; ίν τή δευτέρφ χαί ίν τή τρίτη περιπτώσε: ούτοι διαΙΙρδς τι τά συγκαλιίν οίχουμιν.κί,ν σύνοδον. όταν ίζ μιίνωσι πληρέστατα πιστοί « ς τήν ορθοδοξίαν, καί άχωλύτως δύνανται ίνα άπολαμβάνωσ ν δλα τά μέσα τών προτέρων γινώσκωμιν, δτ: τό Τζζητηθησόμίναν πρδς τήν προκοπήν ίν τή πίστει χαί τή εύσεβεί,φ. C ζήτημα δέν δύναται «π' αύ.ής νά ζυ^ή ομαφώνως, αί 8ί γνώμαι ίν αύτή ίξάπαντας διαιρούνται; Το: αύτη Τδ δί ζήτημα τούτο τή άληίέείφ άφορψ κατ' ίξοχήν δέ οικουμενική σύνοδο;, μηδέν τ«λ«:ως λύσασα, δύνατήν ίχχλησιαστιχήν διοίχησιν, χαί άφορά μόνον τήν ται μόνον νά παραστήση θλιριρ'.ν θέαμα προφαν·τοπ χήν έχχλησίαν τής Κωνσταντινουπόλεως ' διά τούτο στάτης διαφωνία;, έάν δέ μή χαί διαιρίσεως, μιταξύ δύναται χα! πρέπει νά λυ»ή μόνον ύπδ τής.τοπικής τών ελληνικών χαί τών σλαβωνικών ίκκ,ησιών, καί αύτής συνόδου συμφώνως τοίς έχχλησιαστιχοίς χανόσιν. Ανεφύη τοιούτόν τι ζήτημα διά τδ πατριαρχείου . νά χρήσιμό τη ώς σκάνοαλον παντός τού χριττιανιχοΟ χόσμου, όρθοδόξου τε χαί μή. Δέν πρίπ«ι έπ:τής Κωνσταντινουπόλεως καί χατά τούς παρελθόντος ήδη χρόνους, όπότε άπεχωριζετο απ' αύτού ή βωσσιχή σης vi λησμονώμεν, ότι ή χυρίρνησις τού σουλτάνου έκκλησία, χαί μετά ταύτα δταν άπήτει τήν έαυτής ίςέφρασιν ήδη τήν θέλησιν αύτής έπί τού γραιχοβουλγαριχού ζητήματος τορώς χαί έχπιρασμένώς βιά άνεξαρτησίαν ή έχχλησία τού βασιλείου τής 'Ελλάδοςτής νομοθετικής πράξίως. Ή σπουδαία αύτη περίάλλ* ούτε ίν τή μιψ ούτε ίν τή άλλη περιπτώσει οί στασις δέν δύναται. ίνα μή προξενή πίισ.ν «ίς τά έν Κωνσταντινουπόλει εύρισκον άναγχαίαν τήν συγχάλισιν οικουμενική; συνόδου, έλυον δέ τδ ζήτημα μέλη τής συνόδου, έάν αδτη συγχροτηθή ίν Κωνσταντινουπόλει, ή ίν άλλη τινί τουρκική πάλι:, χαί διά μόνης τής τοπικής συνόδου· διατί δέ ήδη δίν λύεται άπαρακλάχτως τδ βουλγαρικόν ζήτημα; Τίνος άναποφεύκτως θέλει στιρήστ: τήν οίχούμτνιχήν σύνο δον τής Ανεξαρτησίας ίχιίνης χαί τής πνευματικής ένεχεν τδ οτρέφισί'αι ήδη πρδς οίχουμινιχήν σύνοδον; ίλευθαρίας, αίτιν«ς ού μόνον άνήχουιιν αύμή, άλλά Καί έάν οί τότε άγιώταάοι πατριάρχαι μίτά τών το πικών αύτών συνόδων ίθιώρουν δυνατόν ίνα δο’ισωσι D: χαί άύαγχαίαι ύπάρχου-.ιν.· ίάν δί, ουδόλως λαμβανοκα! πλί^η άν«ξαρτησίαν «ίς τάς έχχλησίας τής Ί’ωσ- μένου ύπ* δψιν τούτου, ή^σύνοδος δυνηθή ϊνα '.ιατησίας χαί τή; Ελλάδος, μή χαθορώντες ίν τούτψ ρήση πληρέστατα τήν άνιξαρτησίαν αύτής, χαί θ«· σπίση άπόφασιν άσύμφωνον πρδς τδ σουλτανιχόν παράβασιν τών ιερών κανόνων καί μή φοβούμενοι φιρμάν-.ν, ίν τοιαύτή π«ριπτώσ«ι ή χυρ-ρνητις τής περί τής εύθύνης άνώπιον άπάσης τής δρθοδόξου έχ πύλης πιθανόν νά μή παραδεχθή τήν άπόφασιν τής χλησίας, δέν ήθελεν είσθαι ίπίσης δυνατώτερον καί άσφα/ίστειον χα: τώρα διά τδ πατ,.ιαρχιίον, δπως συνόδου, χαί νά μή ίπιτρίψη τήν υπό τών ύπηκοων αύτής τ.ραγματοπ·.ίησιν τής άπ.φάσεως ταυτης. Εχανα τοιήση τους β υλγάρους, οίτινες αίτούντα: παρ 'Επανερχόμενη δί μ«τά ταύτα «ίς τάς ίπι"υμίας αύτού ίν συγκρίσει ήίτονα; Ούδείς ό άρνούμενος ότι αί οίχουμενιχαί σύν-.δσι, αίτνες συνεκροτούντο πρδς τού βου·.γαρ πού έθνου,, ώς αύται ύπάρχουσιν ίχπελύσιν σπουδαίων δογματικών ζητημάτων άφ-.ρώντων φρασμίναι ίν τφ σουλτανικφ φιρμανίφ, ούτινος τδ π«ρι«/ίμτνον υπηγόρευαχν, χατά τήν μαρτ,ρια· τής τήν οικουμενικήν έχχλησίαν, ίλυον σύν τοίς άλλοις καί ζητήματα άφορώντα τήν διοίχησιν, τήν ?ατρ«ίαν, ύμετέρας άγιότητος, ούτοι οί άντιπρόσωποι τού βουλγαρισμού, ή άγιωτάττ, βωσσιχή σύνοδος παρατηρεί, ίτι δί χαί τοπιχάς ίχκλη ίας· άλλ* έντ«ύθ«ν αύδό>ως δν. οί βούλγαροι δέν άπεποιήθησαν ϊ·α άκολουθήσωσι Ιπεται, δτι ιδίως περί τών τελευταίων τούτων ζητη μάτων συνεκροτούντο αί οίχουμενιχαί σύνοδο: ■ ούτω •τήν ίν τή προηγουμίνη Απαντητική αύτής ίπ στολή χαί νύν, έάν οίαδήτινα ζητήματα τής χίστιως, ίχοντα πρδς τήν υμετέραν άγιότι,τα έχτιίΗιμένην συμρουλήν σπουδεπότητα διά πάσαν τήν ίρθόδοξον ίχχλησιαν, αυτής' δτι ούτοι δίν άπαιτουμι δι* ίαυτούς πλήρη ύπηγόρευσαν τήν άνάγχην τής συγκροτήσεεες οίκου- ίχχλησιαστιχήν άν«ξαρτησίαν, δίν διανοούνται βλοτε8ί· 327 SYNODI CON8TANTINOPOLITANAK, 1880-1873 388 λώς vi Ακοχε^ισθώσιύ Axi τής «ΜΡ*·ΡΧ<; i Ανωτέρω ύφ' ήμών σημειωθέντων Ιερών κανόνων, ανγκής έκκνησίας, χχί διά τούτων Απσκρούουστν if κατειτίθεντεει δπως μόνον δ μητροπολίτη: τού'έκκληέαυτών τήν Αφορμήν τοΟ vi άποατεύεεντΜ Md vi στεεσπκού αύτών θέματος, δ Ιξαρχος, διορίζηται ή χεπηγορώνται 8» οίονδήποτι σχίσμα- Αχ’ ένεπετίας έχικυρούιεπ ύπδ τού οικουμενικού πατριάρχου, καί έπιώμούσι vi διατηρήσωσι μετά τής «χτριχρχιχήί μνημονεύη τού όνόματος αύτού έν τοίς (ιροτελεστίαις. έκκλησίας τδν σύνδεσμον τής κίστΜες καί τής Ιεραρ Τδ βέ πατριαρχείον έπί τή βάσει αύτών τούτων τών χίας, καί i* Τ^*·1 τδν έκκλησιαστικδν σύνδεσμον κανόνων Απαιτεί δπως καί οί λοιποί πάντες βούλγαροι όμοφώνως τοίς ίεροίς κανόσιν περί τού συνδέσμου μητροπολίτου διαρίζωνται ύπδ τού οικουμενικού πα τής πίστεως οί βούλγαροι διαβεβαιούσιν ίτι ,,είς ύπο- τριάρχου καί μνημονεύωσι τού όνόματος αύτού. Πλήν, Ησεις άφορώσας τήν όρθόβοξον θρησκείαν, καί Απαι τούσα; τήν άμοιβαίαν σύσχεψιν καί σύμπραξιν, ή σύνοδος τής βουλγαρικής έξαρχίας ίφείλει vi προσ τρέχω εις τδν οικουμενικόν πατριάρχην καί τήν σύν οδον, ούτοι δέ*οί τελευταίο: όφείλβυσιν ίνα Ανευ Ανα βολή; παρίχωσι τήν δέουσαν σύμπραξιν, καί στέλλωσι τάς Αναγκαίας Απαντήσεις' (6»ν Αρθρον τού φιρμανίου)· χάριν δέ τής διατηρήσεως τού ίεραρχικού συν δέσμου μετά τή; μεγάλης πατριαρχικές έκκλησίας καί χάριν τής έξαρτήσεω; αύτών Απ' αύτ^,ς, οί βούλ- ] γάρο: συγκατατιθενται, δπως ό πρώτο; μητροπολίτης τού έκκλησιασιικου αύτών θέματος, *“όνομαζόμενος ίξαρχος, διορίζηται ή έπικυρούται συμφώνως τοίς κανόσ: (Δ’ οικουμενικής συνόδου, κανών 28) ύπδ τού οικουμενικού πατριάρχου, καί δπως ό μητροπολίτης ούτος, έπίσης ουμφώνως τοίς χανόσέ (τή; ΙΙενθέχτης, κανών 15) μνημονεύη έν ταίς ιεροί; τελεταίς τού ονόματος τού οικουμενικού πατριάρχου, κνί δπως συμ φώνως τοίς κα-όσι (τής έν Σαρδική, κανών 3’ έν Αντιοχείφ, κανών 13 · II' οικουμενικής συνόδου, κα νών 2) ο ίξαρχος τών βουλγάρων μή όύναια: Αλλως ίνα έπισκίπτηται τήν Κωνσταντινούπολή, διαμένη έν αυτή καί έκτελή Ιεροτελεστίας, είμή τή Αδείφ τού οικουμενικού πατριάρχου, καί ύπόκηται εί; τούς αυ τούς έκκλησιαστικούς κανόνας, εις οΰς υπόκειντα: έν τοιαύταις περιστάσεσι ο', πατριάρχαι τών Ιεροσολύμων, τή; Αλεξάνδρειάς καί τής Αντιόχειας (Αρθρον 3, 1 καί » τού φιρμανίου). Επί τέλους πρδ; διατήρησιν ι έν γίνει τού έκκλησιαστικ-.ύ συνδέσμου μετά τού πα τριαρχείου οί βοϋλγαροι έκδηλούσι τήν συναίνεσ-.ν αύτών. δπως ή σύνοδος τή; βουλγαρικής έξαρχίας έξαιτήτα: παρά τού οικουμενικού πατριάρχου τδ διά τδ θέμα αύτή; Αναγκαιούν άγιον μύρον (Αρθρον 7 τού φιρμανίου), δπως οι τή» οίκουμενικφ θρόνφ υπο κείμενοι έπίσκοποι, Αρχιεπίσκοποι καί μητροποΊται, άκωλύτως διέρχονται διά τή; βουλγαρική; έξαρχίας, όμοιος καί ο: βούλγαρο: ίεράρχα: Ακωλύτως διέρχωντα: διά τών έπαρχιών τού οικουμενικού πατριάρχου, διατηρούμενων τών ύπαρχόντων έπΐ τούτη» κανόνων (Αρθρον 8 τού φιρμανίου)· καί δπως ή τάξις τής διοικήσεως τών έν τή βουλγαρική μέν έξαρχίφ κειμέ νων μοναστηρίων, κατά δέ τούς έκκλησιαστικούς κα νόνας έκ τών πατριαρχείων έξηρτημένων έξακολουθή ώς καί πρότερον (Αρθρον 11 τού φιρμανίου). Ή δι καιοσύνη Απαιτεί έπισυνάψωμεν, δτι ,έν τή έκθέσει ταύτή τών ιδίων αύτών ιύχών ώς πρός τάς σχέ σεις αυτών μετά τού οικουμενικού πατριάρχου οί βούλγαροι προσεπάθησαν δπως πλησιάσωσι πρός τδ γνωστόν σχέδιον τής ύμετίρας άγιότητος, ώφεληθώσιν Απ' αύτού καί όπως δεχθώσι πάσας τάς κυριωτέρας Αξιώσεις αύτού. Τί δέ ύπολείπετΛι ήδη; 'Εκ τών παρατηρήσεων έπί τού πρώτου βουλγαρι κού ή τή; μικτής έπιτροπής σχεδίου, δπερ Απετέλεσε μιτά ταύτα μετά τόνων τροποποιήσεων τδ σουλτανικδν φιρμάνιον, γενομένων έπί τή πρστάσει τού τοσρκικού υπουργείου υπό τής ύμετέρας Αγιότητας μετά τής πατριαρχικής συνόδου καί έπισυ’ναφθεισών τή ύμετέρφ πρός ύμίς έπιστολή ή καταφαίνεται δτι τανΟν, έάν δέν Απατώμεθα, υπολείπονται χυρίεες τέσσαρες διάφοροί μεταξύ τών αιτήσεων τών βουλγάρων καί τών Αξιώσεων τού οικουμενικού πατριαρχείου. ΙΙρώτη διαφορά. Οί βούλγαροι, έπί τή βάσει τφν ' > Sapa, «·>· 8^-18» UNM· «· . αύστηρώς κρίνοντες, έν τφ βουλγαρική έκκλησ.αστικφ Ηματι, ώς καί έν παντί Αλλη», δύναται vi ύπαρξη μόνον ε£ς κανονικός μητροπολίτης τού Ηματος μετά σημασία; καί έξουσίας, οί δέ λοιποί πάντες βούλγαροι μητροπολίται είσ'.ν έπίσκοποι διοικούντες έκαστος μόνον μίαν έπαρχίρν καί φέροντες μόνον τόν τιμητι κόν τίτλον τού μητροπολίτου. Επομένως ό 28 «ν τήί έν Χαλκηδόνι συνόδου κανών καί Αλλοι Ανωτέρω μνημονευθέντες, φαίνεται δτι δέν παραραίνονται, καί ό ίεραρχικδς σύνδεσμος τού βουλγαρικού έκκλησιαστικού ύέματος μετά τής μεγάλη; έκκλησίας διατηρείται, εϊ καί εί; μόνον έν ένεργείρ μητροπολίτης τού θέμα τος τούτου, όνυμαζόμενος έξαρχος, διορίζηται ύπδ τού οικουμενικού πατριάρχου καί μνημονεΰη τού όνόματος αύτού έν ταίς ιεροτελεστία:;. ’ Δευτέρα διαφορά. Οί βούλγαροι, έκφράζοντες τήν έπιθνμίαν δπως τφ έκκλησιαστικφ αύτών θέματι χορηγηθή ανεξάρτητος έτωτερικέ, διοίχησις. ϋπω; τούτο διοικήται δι' ιδία; βουλγαρικής συνόδου τιίιν ιεραρχών ύπδ τήν προεδρείαν τού έξάρχου, καί όπως πρός όχύρωσιν τής Ανεξαρτησίας τή; έσωτερικής αυτού διοικήσεως συνταχθή ΐόιαίτερος κανονισμό; έπί τή βάτει τών ίερών κανόνων καί τών παραδόσεων τής ορθοδόξου έκκλησίας, έπισ ,νάπτουσιν ότι ό κανονισμός ούτι; καθυποβληθ-ήσεται εί; τήν εγκριοιν καί έπικύρωσιν τής ύψηλή; κυβερνήσεως τού σουλτάνου, τό όέ οικουμενικόν πατριαρχ,είον πληρέστατα συγκατα- * τυ’έμενον εις τε τήν ανεξαρτησίαν τής ίσωτερικής διο:χήσ:ως τού βουλγαριχ-.ύ θέματος ένεργουμένης δι' ίδιας αυτού συνόδου, καί εις τήν έπί τώ σκοπιβ τούτφ σύνταξιν ιδιαιτέρου κανονισμού, άπαιτε: όμως, όπως ό κανονισμός ούιος ύποβληθή εις τήν έπιχόρωσιν τού Αξιοσιβάστου πατριάρχου. Αλλά φαίνεται, έάν εις τον; βουλγάριυς χορηγήται ύπδ του πα-ριάρχου τδ δικαίωμα ίνα αύτοδιοιχήτως. τουτέστιν Ανεξ αρτήτως άπδ τού οικουμενικού πατριάρ/ ον, διεξάγωσι τήν έσωτερικήν διοίχησιν τού βουλγαρικού έκκλησιαστικσύ θέματος, τότε συνάμα χορηγέ: τα τή σ»νόδ<;> καί τδ δικαίωμα ίνα αϋτοδιοιχήτω; καί άνεξαρτήτω; Απδ τοϋ πατριάρχου ώφελήται έκ τών ίερών κανόνων, έφαρμόζή τούτους έν τφ θέματι αύτής κατά τήν ίδιαν αύτής κρίσιν χα: συντάττη έπί τή βάσει αύτών. χάριν διοικήσεως τού θέματος, διαφόρους μερικωτέρου; κα νόνας, εί καί έν τέλει, εύχής έργον ήθελεν είσθαι. έάν συναινέσωσιν οί ιούλγαροι, Ινα τδν κοινόν κανο» νισμόν, τδν άφορώντα τήν ϋφ' οίανδήποτε εποψιν έπιθεώρησιν τού τοσούτον σπουδαίου διά τήν ώφέλειαν τής ίδιας αύτών έκκλησίας έργου, ύποβάλωσιν εις τήν πρόηγουμένην έπιθεώρησιν τού οικουμενικού πατριάρχου. Τρίτη διαφορά. Ο! βούλγαροι έπιθυμούσιν, δπως ό έξαρχος αύτών μετά τήν έκλογήν αύτού ύπδ τή; βουλγαρικής συνόδου .έπικυρούται διά διπλώματος τού οικουμενικού πατριάρχου, έπίσης δέ δπως έπ·.κυρούται ' καί διορίζηται δι’ αύτοκρατορικού βερατίου · τί δέ πατριαρχείον προστίθησν, δπως τδ βεράτιον τούτο έκδίδηται ούχί Αλλως, Αλλά συνεπείφ έκθέσεως τού οικουμενικού πατριάρχου, πέμπηται δέ εύθυ; πρός τδν έξαρχον. Άλλ' ή λύφις τού προκειμένου ζητήματος, τδ πολύ πολύ πρέπει νά έξαρτάται πλη ρέστατα Από τής θελήσεως τής' κυβερνήσεως τού σουλτάνου, ήτις δύναται, κατά τέ,ν ι'όίαν αυτής κρ σ.ν, Ινα άποστέλλη τφ έξάρχψ το εαυτής βεράτιον χαέ κατά συνέπειαν έκθέσεως ή Ανευ έκθέσεως τού οΙκουμενικοΟ πατριάρχου. sa» SYNODI CONBTANTINOPOLITANAE, 1860-1873 330 ΤελευτΜον, ή τετάρτη διαφορά συνίσταται εί; τούτο, i χλησία; »αί όνομάζωνται σχισματικοί ώ βουλγαροι, δτι,κατάτδτελευταίονσχέδιοντώνβουλγάρων,ώςΑπο- όπότη ούτα * διαβεβαεούσιν * δτι " δέν έπιθυμούσι -ο.. τδν έντελή χωρισμόν αυτών Απδ τοΟ οικουμενικού πατρι τελέσοντα μέρος τοΟ βουλγαρικού έκχλησιαστιχοΟ θέμα αρχείου, Απεναντίας Bi έπιθυμοΟσιν Ινα διατηρήσω» τα;, σημηοΟνται πρδς τοίς Αλλοες καί το>α0ται έπαρχίαι καί μέρη, αΓτινες, κατά τάς έπί τού ■ σχεδίου τούτου μετ' αύτού τδν σύνδεσμον τής πέστεεες· άή« l*P*ft·** καί iv γένει τον ,έκκλησιαστκδν σύνδεσμον σύμφωνε»; παρατηρήσει; τής πατριαρχικής συνόδου, δέν πρίπει ν' Ακότκλέσωσι μέρα; τού θέματα;, διά δέ τού φιρμανίου τού σουλτάνου ( Αρθρον 10) τινές τών ύπδ τών παρατηρήσεων τής συνόδου μνημονευομένων έπαρχιών καί τόπων * έξηρέθησαν ήδη, δπω; μή Αποτελέσωσι μέρος τού βουλγαρικού έχκλησιασιικού δέματος. 'Εκ τός δέ τούτου, έθεσπσθη δτι έν φιλονειχουμέναι; καί Αμφιβόλοι; πιριστάσεσιν, έάν δηλονότι οίαδήτινα μέρη δέον Ενα Ανήχωσι τφ βουλγαρικφ θέματι, τδ ζήτημα τούτο λυθήσεται χατά τήν έξ δμοφωνίας συναινισιν πάντων ή τουλάχιστον ιών δύο τρίτων τών κατοίκων τού τόπου έχείνου, χαί δτι έν γένει τά καθέκαστα έπί τού Αντικειμένου τράτου άφίενται δπω; διαιτηθώσ: μεταξύ τών πατριαρχείων καί τής έξαρχία;, συμφώνω; Β τα:; έχκλησιαστικαί; διατάξισιν. Έν τούτοι; έχδηλούσα μόνον τήν έαυτής γνώμην παρί τή; δυνατής Αρσεω; τών άριθμηθεσών διαφορών, καί ουδόλως επιθυμούσα Ενα έλθη αί; οίασδήτινα; έριδα; μετά τού άξιοσεβάστου οίχουμανιχού πατριαρ χείου περί τού άντιχε |«*νου τούτου, ή άγιωτάτη σύν οδο; πασών τών Ί’ωσσιών, ευχαριστώ; παραχωρεί δπω; ή γνώμη αύτή; καί αί έχτεθείσαι έξηγήσει; ουζητηθώσιν. Έν πάση δέ περιπτώσαι έκαστο; Αμε ρόληπτο; δέν δύναται Ενα μή συμφωνήση, δτι αί διάφορά- αύται έπί τή; λύσεως τού γραιχο-βουλγαρι κού ζητήματος εϊσίν έπουοιώδει;. καί δτι χάριν αυτών δέν Απαιτείται ή συγχάλεοι; οικουμενικής συνόδου. Έχαττο; Αμερόληπτο; οφείλει νά συνομολογήσω δτι, ένεκα τοιούτων Ασήμαντων διαφορών, Αδικον ή ελεν είσθαι Γνα Απόβάλλωνται. άφορίζωνται Απδ τής έκ- τοίς ίερο’ς πανόσιν. Έγκαρδίω; δεόμεθα τού κυρίου, το» Ακρου Αρχιποιμένο; ήμών, δπω; διβάξη, ΒΒηγ^σ^ xai έν.σχύση αύτδς πνεϋματ. σοφίας κα! συνέσεως, πνεύμαιι συμ βουλής καί ισχύος (ΉσαΓου Β’, 2) τήν ύμετέραν Αγιό τητα κα! Απασαν τήν ίεράν σύνοδον, όπως έπιτυχώ; τελειώσητε τδν μέγαν Αγών» τής είρηνοποιήσε»»; κα! τή; πλήρους άναπαύσεω; τή; ύμετέρας, Απδ τοσούτων ήδη έτών ταραττομένης. πνευματική; ποίμνης, χχΐ· δείξητε τφ χόσμφ νέον υψηλόν παράδειγμα ποιμαντοριχής αύταπαρνήσεως, συγχαταβάσεως χαί Αγάπης, τά πάντα συγχωρούση;, χαί έτοιμη; ούσης πρδς πάσαν θυσία- διά τήν αιώνιον σωτηρίαν τών ψυχών τών Ανθρώπων πρδς δόξαν θεού χαί οικοδομήν τή; έκκλησία; τού Χριστού. Τή; ύμετέρας περιποθήτου ήμίν καί άξιοσεβάστου άγιότητος Αγαιτητοί έν Χριστφ Αδελφοί Ισίδωρο;, μητροπο/ίτης Νοβογοροδι'ου χαί ΙΙετρουπόλεω;. Αρσένιο:, μητροπολίτη; Κιέβου χαί Γαλιχία;. Ιννοχέντιος, μητροπολίτη; Μόσχας χαί Κολόμνης. Βασίλειος, αρχιεπίσκοπο;, μέλος τή; άγια; σύνοδον. Μακάριο;, Αρχιεπίσκοπο:; Λιθουανία; καί Βίλνης. 'Αλέξιος. Αρχιεπίσκοπος Ί’εζάνης καί Ζαίρίσκης. Πρωτοπρεσβύτερο; Βασίλειο; Βοζανώφ. , Πρωτοίερεύ; Ιωάννης Ροζδετσβένσκης. Έν Πετρουπόλε·., τή 2 μαρτίου 1871. Kefponmm reeletiat Hrlladieor 1870 novembri· 27 decembri· 9. C Άριθμ. πρωτ. 2273. . Διεχπ. 1009. Τφ παναγιωτάτφ χχί θειοτάτφ Αρχιεπισκοπή) Κωνσταντινουπόλεως χαί οίχουμενιχφ πατριάρχη χυ ρίφ χυρίφ Γρηγορίφ σύν τή περί αύτδ< Αγιωτάτη συνόδφ, ή ιερά σύνοδος τή; εκκλησία; τής Ελλάδος τδν έν Χριστφ τφ θεφ Αδελφικόν Ασπασμόν ύπερηδί- σπλάγ ινών έπλήγη υπδ τής νέας τχύτης τών βουλγάρων πλάν.,ς, βίξηδδν άνασπώσης καί άνατρεποΰσης τάς διοικητικά; βάσει; τής όρ>οδ·-ξία; χαί τόν χα ρακτήρα τής έκκλησία;, ήτ:ς, έν τφ οικουμενική, κα! παγκοσμίφ αύτή; προορισμφ. αγνοούσα τά; πολιτικά; χαί έθνιχά. τών λαών διαιρέσεις, άνεςκςτήτως χάσης έθνιχής χαί πολιτικής διαχρίτεως, έπί πάντα; έξ Ισου χαί αδιακρίτως έπιδαψιλεύει τά; πνευματικά; αύτής στως Απονέμει. εύεργεσιας χαί χάριτας. όσοι διά μιάς χα! Αδιαιρέτου Τών έχ τή; βουλγαρική; πλάνη; τή όρθοδόξφ έκπΐστεως εί; μίαν καί τί,ν αυτήν συνηνωμένο: πνε >κλησια γεννη^εισών έν ταίς έσχάται; ταύται; ήμέραι; ματινήν κοινωνίαν άποτιλούσ: κα. άπαρτι\ουσι τήν δυσχερείων πλήρη vüv καί λεπτομερή γνώσιν λαμβάνουσα ή ιερά σύνοδο; τή; έκκλησία; τής Ελλάδος μίαν, αγίαν, καθολικήν καί Απτττοίικήν έκκ-.ησιαν. Η έκκλησία τή; Έλλάδο; μιλο; ούσχ, παναγιώέχ τι τ-.ϋ άπδ 30 παριππεύσχντος μηνδς σεπτεμβρίου γράμματος τή; ύμετέρας παναγιότητος καί τών αύτφ τατε, άναπόσπαστον τής καθόλου ορθοδόξου έκχλησίας, τηρούσα Απαρεγκλιτως πάντα; τούς πατρτσυνημμένων, Αναπολεί καί Ακόυσα παρφχημένων χρό νων παραπλήσια σκάνδαλα, Ατινα διά τού αύτού φιλο- D παραδότου; τής ορθοδοξίας θεσμό ;, κα: ούσα προσέτι φύλαξ αύτών Αγρυπνο; κατά παντός τήν φανερά» ή χρίστου μέν καί εύσεβούς, εύαπατήτου ξέ δυσμοίρως τήν λαθ αίαν αύτών Αθέτησιν Αποπειρωμένου, μετά έθνους τών βουλγάρων, τή όρθοδόξφ έκκλησία παρεσυγκινήσεω, ψυχής χαί χαρδία; εύγνώμονος παρα σκεύασεν ό πονηρός, μηδέποτε τών κακών, ώς έόικεν, έστι κόρος, μηδέ τών μηχανημάτων πέρας, Α κολουθεί τδν μέγαν τούτον τής οικουμενικής έκκλησίας αγώνα, καθ' δν ή ύμετέρα παναγιότης Αναδείκκατ' αύτής έξ Αρχής ένεποίησεν.“ νυται γνήσι-.ς διάδοχος άαί πισ δς Ακόλουθος τών Άλλ' έν τή Ακρφ έπί πίσι τούτοι; θλίψε: τής ψυ μεγάλων αυτής προκατέχων, δσο: ποτέ έν παρομοίαις χής αύτής, ή ίερά σύνοδος τή; έκκλησία; τή; Ελλά θλιβεραίς έτυχον πιριστάσεσιν. Αλλά διά συνέσεως δος ού σμιχράν αισθάνεται Αναψυχήν τε καί Ανακούκαί εύσταθειας έσωσαν τδ κλυδωνιζόμενον τής έκ φισιν, ώς έν τή ύμετέρφ παναγιίτητ: καί τή περί αύτήν άγιφ συνόδφ τδν μέγαν έχείνον αυθις Ανευρί- κλησία; σκάφο;, θεοφρόνω; καί στερρώς αύτδ πτ,δασκουσα τή; όρθοδοξίας αθλητήν, „τδν μή διδόντα τοίς όφθαλμοί; αυτού ύπνον, μηδέ τοίς βλεφάροις αύτού νυσταγμόν, έως ού αύτούς αύθις είς τδ τού κυρίου είσήλασε σκήνωμα.* Πληρέστατα, πανάγιώτατε έν Χριστώ Αδελφέ, συναισθανόμεθα χαί συμμετέχομε^ τού άν.γους καί τών καίριων πληγών, δι' ών ή τε ύμετέρα παναγιότης καί Απαν τό εύσερές τών ήρθοδόξων πλήρωμα μέσων τών λιουχήσαντες. Επειδή δέ ή νέα αύτη βουλγαρική πλάνη στρέφετα., ώ; είρηται ήδη, περί ζήτημα σπουδαιότατον, Άφορών τά; βάσει; τού διοικητικού όργανισμού τής ορθοδόξου έχχλησίας, αρχαιοπρεπής τε Αμα καί σα φώς Απεφήνατο δι' υμών ί, τού Χριστού μεγάκη έκ κλησία, δτι ού δύναται τούτο άλλως λυθήναι κα: διακριθήναι ή διά τής κοινή; γνώμη; τή; δλη; όρθο- 331 SYNODI CON8TANTINOPOL1TANAE, 1860-1873 δόξου Εκκλησίας, ή; αί οικουμενικά! αποφάσεις μόνοι, φίρουσι τά Αλάνθαστον χΟρος. Έν πΑσιν if» συνευδοχούντες τοίς τι βιαπραχθείσι καί, λεχθείσ. ύπδ τής ύμετέρας παναγιότητος χαί Ή}» περί ύμΑς Λγίβς συνόδου, χαί πεποιθότες toi τή στερρψ χα! άμεταθέτφ ,γνώμη ύμών, ήν καί ήμείς τού καιρού Επιστάντος έπιχρατυνοΰμεν διά ζώσης φω νής έν τή οικουμενική συνόδψ, καθικετεύομεν έν καρδία τεταπεινωμένή τόν ύπερουράνιον κύριον χαί θεμε λιωτήν τής Αγίας αύτοΟ Εκκλησίας (να-Ίιαρέχή πΑσιν •ίηιίν Απροσμάχητον τήν ίσχύν χα! σύνεσιν πεπνυμένην είς τδ Αντιστήναι ισχυρότερου πάσας ταίς τοΟ πονη ροί, μεθοδίαις, χα! παρακαλούμεν υμάς Αδελφικώς (να 332 δεχθήτε «ύμενΕύς τούς Εγκαρδίους Ασπασμού; τών έν Χριστψ Αγαεεητών αδελφών ύμών χαί συλλειτουργών, τόν συγκροτούνταν τήν ίεράν σύνοδον τής Εχχλησίας τής Ελλάδος. f t f f f ) 4 i 4 ό 4 Αθηνών Θεόκλητος πρόεδρος. Ζακύνθου Νικόλαος, Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεόκλητος. Οίτύλου Ιίροχόχιος. Γυθείου Παρθένιος. ό γραμματεύ; f αρχιμανδρίτης Άβέρκιος Λαμπιρης. Έν Χθήναις, τή χζ’ νοεμβρίου ,αωο-. g £««pOH«am teclrnar Serhicae 1870 decembri» 14 26. Ιίφναγιώτατε. » 3) Ή ύμετέρα παναγιότη: μετά τής περ: αύτήν Τήν σεβαστήν Επιστολήν τής ύμετέρας παναγιότη- Β ΙερΑς συνόδου ύπερησπίσθη άξιοπρεπώς τά δικαιώματα τής έχχλησίας. Έάν αί περιστάσεις ήσαν εύνοϊκώτος ύπδ ήμερομηνίαν 22 ίκτωβρίου τρέχοντος έτους καί ύπ' Αριθμόν δι’ ής εύηρεστήθητε νά μοί πέμψητε τεραι, φρονιύμεν δτι δ καλλίτερος τρόπος τής λύσεως τού ζητήματος ήθελεν είσΐ'α: ή συγκάλεσις τής οικου καί τρία Λντίτυπα βιβλίων, διαλαμβανόντων τήν Εργα σίαν ύμών έπί τού ζητήματος τού Αποχωρισμού τής μενικής συνόδου. Άλλ’ Ας λαβή ύπ’ όψιν ή ύμετέρα παναγιότης έν πρώτοις τούτο, δτι ή πύλη δεν θίλει ρουλγαρικής ιεραρχίας Από τδν οικουμενικόν θρόνον, συγκαταιεθή είς τήν ουγκάλεσιν τής οικουμενικής συν έλαβον είς τάς 12 νοεμβριου τρέχοντος έτους. Ιδών έν αύτή, παναγιώτατε, πΑν δ τι Αφορψ τήν όδου, ήν υποβλέπει ήδη μετά φόβου ύπονοιας καί δυσπιστίας· δθεν Αμφιβάλλομεν πολύ Αν θέλει έχει ύπόθεσιν ταύτην, καί παραβολών τά γεγονότα πρδς τάς Σιακελεύσεις τών κανόνων τή; όρθοδύξου ήμών ή σύνοδος έν Κωνσταντινουπόλει πλήρη ελεύθερα ν χα! ανεξαρτησίαν τών εργατιών αύτής. Έπειτα δέον έχχλησία;, συνδιασχεψάμενος ακολούθως μετά τών Επισκόπων ήμών, 'έχομεν τήν τιμήν, συμφώνως τή ' νά λάβη ύπ’ δψΐν ή ύμετέρα παναγιότης χαϊ τήν . έπιθυμίφ χαί προσκλό,σει τής ύμετέρας παναγιόιητος, δυσχέρειαν, ιίςΛν ήθελε περιέλθει ή έχχλησία ώς έχ τής Αποποιήσεώς τών βουλγάρων του vi λάβωσι μέρος νά έκφράσωμεν τήν ήμετέραν γνώμην ούτως· 1) Άκολουθούντες μετά ένδιαφέροντος πΑν δ τι είς τήν σύνοδο»· έν τοιαύτη περιπτώσει αί Αποφάσεις τής ου-.όδου θέλουσιν έχδοθή ανευ τής συμμετοχής συμβαίνει είς τδν περίβολον τής άγιας έκκλησίας, έλύκα! συνεργίας τών ρουλγάρων τις Σέ τότε θέλι: υπο πήθημεν βαθίως δτι άνεφύη διχόνοια μεταξύ τής μεγάλης έκκλησίας καί τού βουλγαρικού έθνους, ε;τε χρεώσει αυτούς νά ύποτάσσωνται είς τάς αποφάσεις διότι ή μεγάλη έκκλητία δέν ένέκρινιν έγκα ρως τάς C τής συ·οδού; ή δέ σύνοδος ήθελεν αποφασίσει νά νομίμους αϊτέ,σεις τού ορθοδόξου βουλγαρικού έθνους, χορηγηθή ή μή δ παρά τών βουλγάρων αιτούμενο; Αποχωρισμός Από τήν μεγάλην Εκκλησίαν. Εάν ή καί δέν άπισόβησεν οϋτω πάσας τάς θλιβερός χαί ύμετέ||| παναγιότης είναι πεπεισμένη έχ προτέρων ότι δυσαρίατους συνέπεια;, είτε διότι οί προϊστάμενοι τού βουλγαρικού έθνους έύφαλον ώς μεταχειρισθέντες πρδς ή σύνοδος θέλει έγζ.ρίνιι τάς νομίμους χαί Σιχαίας αιτήσεις τών βουλγάρων, θέ/ομιν δώσει ευχαρίστως Επιτυχίαν τού σκοπού των, ήτοι ιδιαιτέρας Εκκλησια τήν γνώμην ήμών ύπέρ τής συνόδου, διότι προσφορώστικής ιεραρχία;, μέσα, Ατινα δέν συγχωρούνται πάν τοτε. 'Αντί δέ νά πληάιάζη ήμέρα τή ήμέρφ τδ έν τερον είναι είς τήν υψηλήν άξιοπριπειαν τής ύμετέρας παναγιοτητος νΑ έχτ,λέση τά άπσφασισθέντχ παρά μέρος πρδ; τδ έτερον, Αηεμακρύνθησαν χαί αχεχωρίΤής συνόδου' έάν δέ πάλιν\ά φαινόμενα ταύτα είναι σθησαν έπ. μάλλον καί μάλλον £κ’ Αλλήλων, κα! τοιαΟτα, δτι ή σύνοδος δέν θέλει έπιτρέψει είς τούς έφθασαν Αμοι, αίως εις τοσαύτην έξαψιν, ώστε ή ύπόθεσις έδεινώθη έτι μάλλον διά τής έκδόσεως φιρμα- βουλγάρους νά Ιχωσιν ιδιαιτέραν ιεραρχίαν, ώς ήτο νίου, — τούθ’ δπ,ρ κατελύπησεν ήμΑς καιρίως — ώς ή πλειονοψηφία έπί τής προηγουμένης ύμών Ερωτήσεως περί τούτου, τότε τδ ζήτημα θέλε: δεινωθή έτι δντος μέσου δλως Αντικανονικού. μάλλον, χαί τό φιρμάνιον θέ/.ει προσκτήσει ίσχύν καί 2) ’Η πολιτική Αρχή ούδίποτε έχει έξουαίαν ν Αξίαν μεγαλειτέραν παρά τοίς βουλγάροις. Έν τοιάποφασίοη αύθαιρέτως ζήτημα Εκκλησιαστικόν. Ή κυβέρνησις ούδαμώς έχει τδ δικαίωμα ν’ άποφασίση αύτη δέ περιπτώσει δέν είμεθα ύπέρ τής συνόδου. 4) Έπιθυμοόμεν. δέ δπως ή ύμετέρα παναγιότης, έκκλησ:αστικόν ζήτημα, δύναται δέ μόνον νά Εγχρίνη χα! νά Επιχυρώση τδ Αποφασισθέν παρά τής Εκκλη D έν τή ύψηλή αυτής συνέσει, έφεύρη τρόπον τινά, δ:' ού νά λυθή τό ζήτημα, Ανευ βλάβης τής όρθοδόξου σίας. Αλλά μονομερώς, Ανευ τής συμμετοχής τής έχχλησίας, συμφώνως πρός τούς θεσμούς χαί κανόνας Εκκλησίας, ουδέποτε δύνα αι ν’ Αποφ«*ση Απ.τόμως. τής έκκλησίας, άμοιβαίφ συνεννοήσει τού οικουμενικού Αιά τούτο ή Απόφασις αύτής δίν έχει ίσχύν καί κύρος θρόνου μετά τού βουλγαρικού έθ ους, δι’ Αντιπροσώ κανονικώς ύποχρεωτικόν τή έκκλησίφ. πων έχ μέσου αύτοΟ, καί ν' Αφαιρεθή μέν κατ αυτόν Οϋτω δέ τδ φιρμάνιον, ώς πρΑξις Αντιβαίνουσα είς τούς κανόνας τής έκκλησίας, είναι Επικίνδυνον τή τόν τρόπον από τοΟ ζητήματος ή πολιτική σημασία, έκκλησίφ · διότι τοιουτοτρόπως έκθέτουσιν αύτήν είς προφυ/.άττητχι δέ ή έχχλησία Από βλάβης Επαισθητής μίαν αύθα ρεσίαν έπ φοβον, καθισ ώσιν Αδύνατον τήν χαί χινιύ-ου μεγίστου. Καλόν είναι νά διαφυλάτδπαρξιν αύτής έν χώρψ ένθα με αβάλλονται αί ιδιαι, τωνται έντελώς οί τύποι, Αλλ’ έτι καλλίτερων είναι νά αί σκέψεις, καί αί πράξεις, ώς βλέπομεν είς τούς έπιτευχ ’ή ό σχοπός, δν προτθεντφι, διά τίνος μέσου τελευτά ους χρόνους, καί Εντεύθεν Αποβαίνει μέν ή. Εντ μ-.υ, διά συνεννοήρεως Αμοιβαίας, όπως διατηρήται έχχλησία όργανο* διαφόρων παλιτ χώ'^ συστημάτων, ή όμονοια χα! άφαιρώνται Απδ τών Εχθρών τής δρθοδοξιας τά μέσα τοΟ διασπείρειν διχόνοιαν μεταξύ ύποσκάπτειαι δέ ή βάσις ιής μονιμότητας, έφ’ ής διέΑδελφών όμοθρήσχων. μεινεν Ακράδαντος έπί τοσούτους αιώνας. ΌθενΑπο· Έχ τών ειρημένων θέλει ίδεί ή ύμετέρα πανκγιόφαινόμιθα όριστικώς καί Ανευ δισταγμού χατά τοιούτου μέσου, δι’ οδ ή πύλη σφετερίζεται τό δικαίωμα της δτι είμεθα βλεες έναντίοι δπως ζήτημα έκχλησιατού Αποφασίζειν ζητήματα έκκλησιαστικά Ανευ τής στικδν Αποφασισθή όνου συμμετοχής χαί συνεργίας τής έχχλησίας· έξ Αλλου Μ μέρους πάήιν είμεθα τής συμμΑΤοχής τής Εκκλησίας. 3SS SYNODI CONSTANTINOPOLFTANAB, 1860-1873 γνώμης δη 84ο» νά ίχανοεεοεηθώσιν οί /ούλγβρκ 4« πρεκοβουλί^ αύτής τής έχκλησίας. Ai’ αύτής 84 τής εύκαιρίεϊς, 4ς μοί έπιτρέψη ή ύμετέρα πανεήμότης ν' Ανανεώσω τήν διαβεβαίωσιν, ήν ή έν Κωνσταντινουπόλει Αντιπροσωπεία κατά τόν μάιον τοΟ 1868 έτους έξέφρασε πρδς ύμάς, δη δη λαδή 4 σέρβικός λαδς έχει τήν σταθερά» έπιθυμίαν νά διατηρή τήν ίνότητα αύτού μετά τής μεγάλης έκ- κλησίας* αλλ' δτι, πρδς έπίτευξιν αύτού τού σκοπού, δέον δπεος ή μεγάλη έχκλησία έχη εις ίλας τάς σερβικάς έπαρχίας τού οθωμανικού κράτους έπισκόπους σερβιχής έθνικότητος, όντας τις θέσ|ν νά διαφυλάττωσι μεταξύ τού σερβιχού λαού τδ σέβας χαί τήν Ομόνοιαν χαί ν' Απομακρύνωσι πάν δ τι πρόξενον δυσπιστίας. Χεβδμεθα τούς έπισχόάους τούς Αφωσιεεμένους τις τήν .εύδαιμονιαν τού ποιμνίου αυτόν, εις δποιανδήποτε ίθνιχότητα Αδελφικήν καί Ομόθρησκον χάν Ανήκωαιν. Έν τούτο:;, ή ύμεΐέρα. παναγιότης θέλει λάβει ύπ’ δψιν τήν αγάπην χαί τήν άφοσ.'ωσιν, ήν έχε: δ σέρβικός λαδς ^ρδς τήν έθνιχήν αυτού γλώσσαν χά: τά ήθη, θέλει δέ έχτιμήσε: περιπλέον χαί τδν παρόντα αιώνα, ού ή τάσι; είναι ή αρχή τής έθνικότητος, μή Αποχλειομένη χαί παρ’ αύτής τής όρθοδόξου έχκλησίας, όπως οί σύνδεσμοι χαί αι σχέ σεις τού πνευματικού ποιμένο; μετά τού ποιμνίου ώσιν ισχυρότεροι, οιά τούτο οί λαοί, οίτινες διατελούσιν ήνωμένοι μετά τού οικουμενικού θρόνου, ίπιθυμούσι διαχαώς χαί περιμένουσ: νά έχωσιν έπισχόπους όμιλοϋντας τήν γλώσσαν των. Καθυποβάλλων εύσεβάστω; τή ύμετέρα παναγιότητι αύτάς τάς ίπιθυμίας, αίτινες είναι έν γίνει δλου 334 τού σερβικού έθνους, Ιν τε τή Βοσνίμ, Ερζεγοβίνη χαί τή Αρχαίφ Χερβίφ, παρακαταθέτω αυτές εις τήν χαρδίαν τού Αρχικοιμένος χαί συσταίνω είς τήν πατριαρχικήν στοργήν χαί μέριμναν τής ύμετέρας παναγιότητος, δκως διαλυθή κάσα διχόνοια μετά τού οικουμενικού θρόνου έν τοίς βηθεέσαις έπαρχίαις, Αναπτυχθή χάλλιον ό λαδς ύς τήν έχπαίβευσιν, χαί Ιχων έν τοίς έπισχόποες αύτού προστάτας έν πνεύματι πίστεως χαί εύσεβείας, γνωρίζη, Αχούη χαί έν,νοή χάλλιον τήν φωνήν τών ποιμένων του, προφολάττηται δέ Απδ παρεκτροπές, εις άς οί Αλλίθρι,σχοι πράκτορες δέν παύουσι νά τδν παρασύρωσιν. 'Ο σέρβικός λαδς έλπίζει δτι ή ύμετέρα παναγιότης θέλε; καταστήσει αύτδν εύτυχή, διά τήν πιστότητα του. είσαχούουσα τών δεήσεων αύτού. ίίαρακαλούμεν δέ ταπεινώς τδν σωτήρα ήμών Ίησούν Χριστόν, δπως χαρίσηται ειρήνην τή άγίφ αύτού έχχλησίφ, διαφυλάττη δλον τδ όρθόδοξον πλήρωμα έν ένότητι χαί Αγάπη, χαί στερεώνη αύτδ έν τή άνηθε! όρθοϊόξω θρησχείφ, έν ή πάντες εύρίσχομεν τήν σωτηρίαν ήμών. Εξαιτούμινος δέ τάς άγιας χαί θεοπιιθείς εύχάς χαί εύλογία; τής ύμετέρας παναγιότητος 8:' έμέ τε χα: τδ ποίμνιό» μου, μετά αισθημάτων βαθυτάτου σεβασμού χαί ειλικρινούς άφοσιώσεως διατελώ πάντοτε τής ύμετέρας παναγιότητος ταπεινότατος δούλος. ‘Ο Αρχιεπίσκοπος Βελιγραδιού χαί μητροπολίτης Σερβίας Μιχαήλ. E. Ν. 1891. 14 δεχεμβρίου 1870. έν Βελιγραδίω. Altrrum rrtponsuiΜ reelffiae Cypria» 1871 ·ριrili» 8 Λ). Έπιστήσαντες τοίνυν τδν νούν ιδίως έπί τών δύο ΙΙαναγιώτατέ, θειότατε χαϊ σεβασμιώτατε οίχουμενιχέ πατριάρχα. κύριε κύριε Γρηγόριε· τήν περισπούδα- τελευταίων σχιδίων τού τής ιψετιρας παναγιότητος στον ήμίν αύτής σεβασμιωτάτην παναγιότητα συν τή C ι^αί ".ού τή; μικτή; καλουμένης έπιτροπής καί δή καί έπί τών διορθώσεων καί παρατηρήσεων, άς ή ύμετέρα περί αυτήν ίερά συνόδφ Αδελφικώς έν Χριστώ χαταπαναγιότης μετά τής περί αύτήν ίεράς συνόδου έπτ,σπαζόμενοι προσαγορεύομεν ύπερήδιστα. νεγκεν, εϋρομεν δτι, εί έγινοντο μικραί τινες τροποΔιά τής άπδ 9 νοεμβρίου τού παρεληλυθότο; έτους λογ αι χαί παραχ ρήσεις ή ύ .οχωρήσεις εκατέρωθεν Αδελφική; ήμών δηλώσαντες άποχριτιχώς τή ύμετέρα άμοιβαίως. δυνατόν τά;-διαφωνούσα; γνώμα; προσπαναγιίτητ: τήν έγκαιρο/ παρα αρήν τού άπδ 30 σεπτεμβρίου τού αύτού έτους σεβαστού ήμίν ύμετέρ,ου εγγίσαι έτι' μάλλον Τις έξομάλυνσιν του πολυχρονίου έπιστολιμαίου υπομνήματος χαί τών συν αύτφ ίπισή- τούτου σκανδαλώδους .ητήμαςο;. κα. έπομινως διά τής Ομοφροσύνη; κα: όμοφωνίας καταντήσαι εις τήν μων έγ ράφων τών άφορώντων τό ρουλγαριχδν χαποθητήν αύτού λύσιν. Εύχόμεθχ ',ύν ινα, καθ' δν ή λούμενον ζήτημα, ίξετιθέμεθα τους λόγους, δι' οΰς ύμιτίρχ σεβασμιωτάτη παναγιότης ίν τψ έαυτής σχεδιφ έχωλυόμςθα έγχαίρως άπαντά,σαι χαί ταπεινήν ήμών άποςήνασθαι γνώμην έγ' φν ή ύμε έρα θειοτάτη ύπίδιιξε τρόπον κατά τι τροπολογουμένω ίτ·. τδ πο παναγιότης ήξίου αδελφικώς χαί ημάς· διό χαί, ώς λύκροτων τούτο ζήτημα λάβη αίτιον πέρας πρδς κοι νήν τή; άγια, ήμών Ανατολική; έχχ/ησίας εύχαρίειχός. ίςητούμεθα τήν άδελφιχήν αύτής συγγνώμην διά τήν βραδύτητα. Ιχαίτοι δέ είσέτι έν.οι τών λόγων στησιν καί ήσυχίαν. Τό καθ ημάς, ύπδ πνεύματο; έχείνων ύφίστανται, ίπειδή όμως τά πράγματα συνδιαλλακτικού ίμπ εόμενοι καί εί; τήν δσον οίόν τε ταχυτίραν τού ζητήματος λύσιν σχτπούντες, τολμώμεν ίπείγουσιν, ούδ' έπιδέχονται περί πί.έον αναβολή , προαγόμεθα νύν εις άπάντησιν, έν ή τήν έπί τού Γ> εύλαβώς διατύπωσα: τάς εξής τροπολογία; άνευ ούδεπροκειμένου ζητήματος γνώμην ήμών ταπεινώς άπομιάς άξ ώσεως ΙΙρώτον όσον'μέν άφορφ τήν τε έκλογήν καί τήν άποχατάστασιν τού ίξάρχου τού βουλ φαινόμεθα. Καί δή άναγνόντες μετά τής δεούσης προσοχής γαρικού θέμα;.; χαί πάντα τά τδν έξαρχον άφορώντα καί έπιστασίας τό τε ύμέτερον έπιστολιμαίον ΰπτμ.ημα κυρούσθωσαν ύπδ τού οικουμενικού πατριάρχου· ώς πρδς δέ τέ,ν έκλογήν χα! άποχατάστασιν τών μητρο χαί τά λοιπά σχετικά αύτφ έγγραφα, χατείδομεν μετά πολιτών κα! τά τούτοι; παραπλήσια, χυρούοίνωσαν λύττη; οία χα! δσα ανιαρά χα! Ιχθεσμα τδ λαλούμενων ύπδ τού ίξάρχου, ώς προέδρου τή, ίπαρχιακής συν βουλγαρικόν ζήτημα πράγματα χαί κόπους παρέσχε τή έκχλησία, καί δσας ή ύμετέρα θειοτάτη παναγιότης όδου. Δεύτερον δσον δ' αφορά τδ τού πατριάρχου κανονικόν· μνημόσυνον, ιτεριορισθήτω εί; μόνον τόν μετά τής περί αύτήν ιερά; συνόδου κατέβαλε προσ πάθειας πρδ; έφιχτήν τού ζητήματος έξομάλυνσιν έξαρχον, οί 8έ λοιποί μητροπολίται μνημονευέτωσαν καί ποθητήν λύσιν συνφδά τοίς ίεροίς τής άγίας τού όνόματος. τού ίξάρχου. χαθάπερ τούτο ηοιουσι καί οί έπίσκοποι σ, ετιχώς πρδς τούς έαυτών μητρο ήμών έκχλησία; θεσμοί; καί κανόσιν, αίτινες άτυχώς ένκυάγησαν ένεκα τών ύπερβολιχών καί έχθέσμων πολιτας. Άποθανόντος δέ τού ίξάρχου. πάντες ο: τών βουλγαριστών άξιώσεων δθεν χαί έοίησεν έκ- μητροπολίται τού βουλγαρικού θέματος μνημονευέτω κληθήναι τό ζήτημα εις τής καθόλου όμοδόξου έχκλη σαν τού ό.όμανος τού οικουμενικού πατριάρχου μέχρι σίας τήν ψήφον, ήτις κύρος γενικόν κεκτημένη. κα! τής ίκλογ^ς καί άποκαταστάαεως άλλου ίξάρχου. Ανέκκλητος τυγχάνει καί πέρας όριαπκδν έπιτίθησιν Τρίτον ώς πρδς τδν προσδιορισμόν τών έπαρχιών τού έπί παντός έκκλησιαστικού ζητήματος. βουλγαρικού θέματος δέον ύποχοερήσα; τούς έν,Χριστψ SYNODI CONSTANTINOPOLITANAE, 1860-1873 336 336 άδιλφούς ήμών ^ουλγά^ους, xafr' Λς ηζιΛ «ύλόγους Λ ή όρ»όδοξος Αγία τού Χριστού Ανατολική έχχλησία, χβί δίκαιος nafVtTfiifttii it μεγάλη τού Χριστού έχχλησια πρδς άρσν χαντδς σκανδάλου χαί «ίρήνην χαί όμόνοιαν τής tflei ήμών έκζλησίας. Koi ήμίν μέν οδτω δοχιί' «ίπ*ρ δέ χα! ή ύμ«τέρα 3«ιοτΑτη παναγιότης μ«τά τής π«ρ! αύτήν ίρράς συνόδου ίκαδέχ«ται ταύτην τήν τκπ«ινήν ήμών γνώμην, άξιωσάτω άνακοινώσασόαι αυτήν βπου δ*ί, χαί Αποπιιραώή^μ έτι Απαξ πρδς τήν τού ζητήματος λύσιν, δκω; χα! ο! νύν πλ«ίονας τού δέοντος άξιώσιις προαίνοντ«ς χαί υποστηρίζοντις. ίδόντις τής ύμε'έράς χαναγιότητος ώρίμως χαί έμβριδώς χαί καάόλου χα! χαΗχαστα τό ζήτημα μ«λ«τήσασχ χαί πρδς τούς ί«ρούς άνομους χα! κανόνας αύτό παρα^αλούοα, ούΐέν άλλο μέσον διορφ πρδς όρδήν, δίκαιον καί κανονικήν τού προχίΐμένου ζητήματος λύριν, Αλλ έγνω ΑμίταΜτως σιήνα: ένώα έστηπι νύν καί ή μ«γάλη τού Χριστού έχχλησία, τήν γνώμην ταύτην έγχρίνομίν καί ήμ«<ς «ύσ«ρΑστως χα! Αποδ«χόμ*·α μ«τά π«ποι»ήσ«ως ώς γνώμην τής χαΜλου έχχλησίας, ήτις έστί στύλος να! έδραίωμα τής ΑληΗίας χατά τδν ίΗίον Απόστολον. Καί ταύτα μέν ήμιίς Αδϊλγιχώς «ίς Απάντησιν ή δέ τού Ατού χάρις, ή πέντοτ» τά Ασ.Ήνή 6ιραπ«ύουσα χαί τά έλλιίποντα Α<απληρούσα, «!1Η άναπληρώσαι πάσας τάς έλλιίψιις ήμών πρδς δόξαν χα! ιύχλιιαν τής Αγίας ήμων έχχλησίας. τήν σνγκατάρασιν νάριν τής κρήνης χαί τής ένότητος τής έχχλησίας, παραιτηίέώσ·. τού χροτμβοέλλν.ν βιάρορα προσχόμμάτα, ύπίρβαί νοντα τούς όρους- τού νομίμου χαί τού δικαίου τής έχχλησίας' (ί δέ τούναντίον, δπιρ μή γέ'.Όιτο, άνίΗστανται αύδτς άνινδότως, ώς μέχρι νύν, οί τίς υπέρ τών Αδελφών έν Χριστφ Βουλ Έν Λίυχωσίφ, τή βν ίπρίλίδυ 1871. . γάρων έπΗσμους χαύ άντιχανο.ιχάς Αξιώσεις προράλΤής ύμ«τέρας σ«>ασμιωτάτης ήμίν πχναγιότη ος. λοντις χαί ί-.χυριζόμαν.ι, δτι τδ ζήτημα έξέ^τηγαι έχ Βι ταπιινο! έν Χριστφ άό·λφοί χαί δλως πρόίΚμοι μόνης τής πολιγιχής έξουσίας, τόττ έξ Ανάγκης ή*χαό Κύπρου Σωφρόνιο;, ϋόλου έχχλησία έν τφ έαυτής διχαίφ δύναται τήν ό Πάφου Νιόφυτο;. όριστιχήν αύτής γνώμην έπτνογχι'ν έπί τού οΰτω ό Κιτιον Κυπροανός. σκανδαλώδους χαί σοβαρού ζητήματος Ε δέ πάλιν , 62. ΟΙΙΙ1ΙΝΛΤΙΟ EXARUHATI S BVLÔARiri .ADMINISTRANDI · 18*<Λ ortubrix 27 noyvnibri· 8 ΙΙρ 0« ι δο πο ί η σ ις. S Είναι ήδη i/âi» γνωστόν δτι, άμα έχδοΗντΚς τού περί συστάσιως τής βουλγαρική; έξαρχιας υψηλού αύτοχρατοριχοΰ φιρμανίου, δπερ πανηγυριχώς έδέξατο πάς βουλγαρικός λαός, κατά τδ περιεχόμενον αυ τού οί έν Κωνσταντινουπόλει βού/.γαρο: συνελΙΗντες έξ«λέξαντο μίαν προσωρινήν μικτήν έπιτροπήν σιγχχιμένην έχ τών έξής Αρχκρατιχών χαί λαϊκών· προ- σλιπων Τών πανι*ρ<»τάτων Λοφτσοδ Ίλαρίωνος προέδρου, Φ:λιηΚουπόλ«<»; Παναρέτου, Φιλιππουπόλιως ΙΙαΙ'σίου, Βιδύνης · ΆνΜμου. Μαχαριουπόλιως Ίλαρίωνος- τών κυρίων Γ. Κρήστοβητζ, Γ. Σ. Τσαλογλου, X. I. X. Β. ,Ε. Πίντσοβητζ, Ν· Δ. Μήντσογλρυ, Δ. Στ. Τσ-.|έαχώφ, Ν. Ταπζηλέστη, Δ. Ζ. Γχίσίογλου, Στ. Α. Καμπουρώφ, Δ. X. Σταμπόλσκη, Βέλιου Μήλτου. . -'ϊ’.ν,ν έπιτροΓ.ήν ταύτην παρέστησαν δι' αναφοράς Τδ σχέδιον αύτδ σύγκ«ιτχι. ώς έκαστο; ,Ηλιι ιδ«ϊ, έξ 134 άρδρων, ών τδ τιριιχτμανον έν«χρίΐνη παρ Απάντων δμοψύχως χα! όμοφώνως. μέ μίαν μόνην παρατήρησιν, ότι έχ τών μελών τής έπιτρ-.πής οι μέν φρονούσιν δτι ιίναι χαλδν »ά προσηνή τό άρί'ρον τού κανονισμού τδ ότι Γό έςαρ/ο; >Ήλ« ορίζ«σδαι πάντοτ» διά πέντ« μόνον έτη“ ■ οί δέ Ιγχρί ουσι τήν τοιαύτην προσΚήχην. Αί αίτιο ι c τών δ’ύο τούτων διαφωνουσών γνωμών έπι ένδς τόσον ουσιώδους άντιχειμένου «ϊσίν έξ άμφοτίρων τών μιρών λίαν μαχραί χαί διιξοδιχαί · διό χα! δέν έχτίίΗνται έντανίέα· έπφυλάττονται δέ vi έκτ«.''ώσιν όπδτχν συνέλβωσιν «ίς συν·λ«υσ ν αντιπρόσωποι, οίτινις χαι θϋουσ ν Αποφασίσιι π«ρί αύτών. ζ Χίσαύτως άφέθ·η «ίς τήν άπόφασιν αυτών χα#τδ ποσίν τών άρχι«ρα.τιχών χορηγήσεων. χαίΕόιι χα. τού το έχ τών σπουβαιοτάτων έστί, χαί διά τούτο, χαίόά φαίνεται, δίν ίσημειώβη έν τφ χανονισμφ χαί ίν τοιοΟτον ποσίν, ούχ! διόφι ή έπιτροπή δ:ν έσυμφώνηπρός τήν ύψη<®ν αύτοχρατοριχήν ζυ^έρνησιν ΐνα σ«ν «ίς τούτο, Αλλά μόνον, ώς είρηται, διά τδ σπου ·ύαρ«στουμένη lfcjj/ώρίσή χαί διορίσή αύτήν βπως βιοική μίν 'προσωρινώς τήι^ουλγαριχήν έξαρχίαν, δαίου τού πράγματος. συνηρίξη δέ χα! σχέδιον τ-.ύ^βαιτουμένου π«ρί τής Έν τούτοις ουδόλως αυτή αμφιβάλλει δτι οί φιλογ«ν*ίς τών έπαρχιών Αντιπρόσωποι, τόσον περί τών διοικήσ«ως αύτής κανονισμού. w Ή ύψηλή αύτοκρατο^χή χυβέρνησις παρ«δέξατο Αντικειμένων τούτων, δσον χαί π«ρί πάντων τών έν ·ύμ«νώς τήν αίτησιν αύτών ταύτην, καί δι" έπισήμου τφ χανονισμφ έμπ«ρι«χομένων, όέλουσι καταβάλει πάσαν τήν φιλογενή αύτών προσπά&χιαν όπως άποαύτής ύψηλοΟ διατάγματος διώρισ» τήν «ίρημένην D φασίσωσιν β τι χαλλίτίρον χαί συμφιρώτιρον διά τδ έπιτρρπτ,ν έπί τφ «ίρημένψ σχοπφ. Συμφώνως ούν πρός τδ ύψηλδν τούτο διάταγμα ή έΦνος, συμφώνως πάντοτ» Κρδς τήν αύτοχρατοριχήν «ίρη,ιένη έπιτροπή, ένασχοληΗίσα μ«τ' Ακραιφνούς «ύβουλι'αν ' χαί τούς έχχλησι-αστιχούς κανόνας. Άναγχαέον δέ βηΦήναι τέλος δτι, χατά τήν γνώ όντως άφοσιώο«ως κα! «ίλίχριν«ίας καάμ*τά ύπ«ρβάλ,λοντος ζήλου βπως προίδη χα! έέασφαλίσηέν τφ |ργφ μην τής έπιτροπής, Ισται λίαν ωφέλιμον νά μ«ταρρυ#μισ#ώσι τά όρια έχάστης έπαρχίας, ώστε έξισωαυτή; τούτφ τδ γτνικδν τού Wvou< συμφέρον, συν αρμολβγούμ«νο^ τφ τι συμφέροντι τής χυ?«ρνήσ«ως βήναι δσον οίόν τε πάσας, Ινα ίσον γένηται χαί τδ χα! τοίς ΙΚίοις χα! («ρο!ς τής έχχλησίας κανόσιν, ποσόν, βνΧαρ ύποχρεωδήσ«ται έκαστος νά πληρώνή διά !σχυσ«ν έν ού πάνυ μαχρφ χρόνφ νά συνθέση, μ»τά τάς Αρχιερατικός χορηγήσεις. Διά δέ. τήν τοιαύτην μαχράς χα! ούσιώβ«ις συζητήσως κα! σιώδιασκέψως, τών έπαρχιών έξέτασιν Απολύτως Ανάγκη «ίναι νά παρασχευασύώσι χα! προσενεχΑώσιν αί δι' έγχυχλίων τδ προχ*ίμ*νον τού κανονισμού σχέδιον, βπ«ρ χα! σπ«ύδ«ι · σήμ«ρον, όπότς δι’ ϊδ«ίας πάλιν τής Αυτό* έπιστολών διαταχύχίσαι στατιστικοί, ήτοι περί τού πληθυσμού τών χριστιανών κατοίκων έχάστης έπαρ χρατοριχής κυβ«ρνήσ«ως προσκαλούνται έπί Ανα8«ωρήσ«ι κα! έγκρίσ» αάτού Αντιπρόσωποι τού Ιφνους έχ χίας, μάλλον β* έπάστου χαζά, πληροφορίαι. Ιχασών τών «ής έξαρχιας έπαρχιών, νά έκδώση κα! προβάλη αύτδ έντύπώς «!ς τήν πρφγγουμένην χρίσιν Έχ Κ-ωνσταγτινουπάλει, τή 23 όχτωβρίου 1870. αύτών. . ■·. > .·, ,· -w'l. ,nn<. tew Ιτρ!. ni-»...>M.>r, h -8·. t'-M μ: toi· rvpeiiit Oedeoa, op. cit, μ 51MB. . . SYNODI CONSTANTINOPOLITANAE. 1860-1873 337 .. , . . , _ . Κανονισμός τής βουλγαριχής έξαρχία.. 1 r. άκεχαγράν, ένα βοηθδκ αυτού. «vu χ;ατ:πην va: ένα ' ‘ . r ‘ . * ύποχ;χτπην. Τούτους έκίέγο.σι μέν διά μυστικής ψηφοφορίας ' Τίτλος A". ή tt ιερά σύνοδος χαί Η έξχρχιαχΑν σμβούλιον, Περί τών προσώπων. διορίζει δέ έγγρόφως ο έξαρχος. Κεφάλαιον α’. ΆρΙ»ρον 13. Έν τή παΗβρφ έκάστης μητροκάλεως lin»· τον Aourvifw»'· χζΐ έπ:σποπής, χα: ύπδ τήν προεδρείαν τού μητροπολίτου ή έκισχόιεου. ή ένδς έπιτρόπ-.υ αυτού, υπάρ Άρθρον 1. Η αύτοδ:-.ίχητος ,.ουλγεφιχή ίρΑόδοξο; έξαρχία, μέλος άγώρ ιστόν τή; μιΐς, άγια;, χα·©· χει δ:4 τΑς πνευματικά; ύποΗσαις έν ιερόν συμβού λιχής χαί άπ’.στολικής έχκληοίας Αποτελούσα. σύγ- λιου, συγχ.ίμενον έχ τού προέδρου αυτού χαί τεσσάρων Ανωτέρων τού τόπου χληρ χών, ύπδ τού χλήρου τής χειται έχ τών έν τώ έπί τή συστάσει αυτή; έχδοίΗντ: όψηλψ αϋτοχρχτοριχώ φιρμανίφ όριζομένων χαί έν έπαρχίας έχλεγομένων, διοριζομένων δέ ύπό τού μη γένι: Αναφερομένων βουλγαρικών τού ό·ωμανιχού τροπολίτου τ, έπισχόπου. Τδ ερδν τούτο συμβούλιον Αποτελεί, ώς πρδ; τά ορατούς έπαρχιών. πνευματικά. τδ δ:οιχητ:χδν χα; διχαστικόν συρρούλιον Άρ·ρον 2. U; μίρη συστατικά τών έπαρχιών τής έπαρχίας. Αί δέ Αποφάσεις αυτού έχκαλ-.ύντχι Βρίζονται οί έν αύταί; εμπεριεχόμενοι χαζάδες χα: ναχιέόε; ολόκληρο:. μετά τών αυτοί; άνηχόντων έφετιχώς, έάν μέν ,ή έπισχοπής, εις τδ ιερόν συμρούλιον τού π; οίσταμένου μητροπολίτου, 4ν δέ ή μητ,.οχωρίων. ΆρΑρον 3. Συμςώνως τφ παρόντι χανον.σμψ Β πόλεω;, τις τήν ίιράν σύ-οδον. Αί δέ δ:ά ι-.αρά .αο:ν τών ιερών κανόνων πρός άχύρωσιν έχχλήσει; γίνονται δ'.οιχείται ιτνευματιχώ; χαμόλου μέν ή 1ξαρχ:α ύπό ίερά; συνόδου· μερικώς δέ τών επαρχιών έχάοτη ύπδ πάντοτε πρός τήν ίεοάν σύνοδον. “Αρΐάρον 13. Έν τή χηΑέίρα έκαστη; μητροπό εως μητροπολίτου ή έπισχόπου. καί έπσχοττή; ύπδ τήν προεδρείαν τού μητροπολίτου ' Μρ&ρον 4. '<> έξαρ/ος φέρε. τόν τίτλον τούτον ή έπισχόπου, ή ένδς έπιτρόπου αυτού, υπάρχει. διά Ανεξαρτήτως τού έπ σχοπιχού αύτοΟ Αξιώματος. Ο τδν ιίτί ον έξάρχου έχων ίστα: λοιπόν έπίσχοπ'.ς τής τά; μέ, πνευματικά; τή; έπαρχίας ύπο»>έσε:;. ίν έπαρχίας. ήν έλχχεν έχων δτε έξαρχος έγένετ·. ■ μενεί έπαρχιακόν λαϊκόν συμβούλιον, συγκείμενον έχ τού δέ πάλιν έπίσχ.πος τή; έπαρχίας ταύτη;, Αν Τ»χδν προέδρου χαί έχ τεσσάρων λα κών μιλών, Ατινα ίχλέγοντα: μέν ύπδ τών λαί ών έχλογέων τής έπίβχίας. παύση τής έξαρχίας. dvcj χαί'αιρίσιως τής άρχιερβδιορίζονται δέ ύπό τής αύτοχρατβρική; κ > ιερνήσεως. σύντ.ς αύτοΟ. "Αρβρ.ν 5. ΊΙ tipi σύν-.δος, ή Ήν άνωτάτην τών χατ αϊτησιν τού έξάρχου γινομένην έπί τή ράσα: τού έν τή έξαρχία ορθοδόξων χριστιανών πνευματικήν έχλιχτηρίου αύτών έγγράφου πρδς αύτδν ύπδ τού Αποτελούσα Αρχήν, ούγχτιται ίχ,τού έξΑρχου. προ μητροπολίτου ή ίπιτχόπου διαριραζομ.νου χαί έν τψ έξαρχιαχψ συμιουλίψ χατά πρ·ί·τον ΐέ(ο»ρουμένου χαί έδρου αύτής. χαί έχ συνέόρων. Άρίίρον 6. Σύντδροι τής συνόδου ιίσί. χανονιχώς έπιχυρωμένο. Τδ έπαρχιαχόν τούτο σ»μ ούλιον μιτά τού προ μέν, πΑντις οί τή; έξαρχίας μη·ρ·.πολ’.τα: καί έπίσχοποι· διά δέ τδ αδύνατον τού τυμπαρήνα: πόντος έδρου αυτού αποτελεί, ως πρδς τάς τών έχν.λησιών, αυτούς μόνιμα»; έν συνόδιρ, τισσαρ*; μόνον παρ άπόν- μοναστικ ών χαί λοιπάς τής έπαρχίας μή πνευματι τ«ν έχΛίγίμενοι χαί τού; πάντα; άντιπροσωπεύοντκς κός υποδέσεις, τδ διοχητιχδν χαί διχαστιχόν συμρούλιον τής έπαρχίας. Αί δ: αποφάσεις αύτού έχκαίϊς πόν· βσα ό ταρών κανονισμός ούχ έπιφυλάττκι λούνται έφετιχώ;, Αν μέν ή έπισχοπής. εις τδ έπαρπίσ: τοίς έπιιχόποι,. Άρθρο·· 7. <Η μητροπολίται, χατ' εύθ-ειαν τής χιαχόν συμβούλιον τού προϊσταμένου μητροπολίτου, Αν δέ ή μητροπόλεως, εις τδ έξαρν αχδν συμβούλιον. ίερίς συνόδου έξαρτώμε·.οι. τελούσ-.ν ύπδ τήν Αμεσον Αί δέ διά παραρασιν τού παρόντος ή Α»λου τής έξαρ χανονιχήν έποπτείαν χαί δ χαιοόοσίαν αύτή , παρ’ής τήν χε ροτονία^ λαυφόνουσιν, ής έν ταίς ίέραις τελε- χίας κανονισμού πρός άχ ρωσιν έχχλήσει; γίνονται πάντοτε πρδς τδ έξα.χιαχδν συμρούλιον. ταίς χανονιχώς μνημονεύουν:, χαί πρδς ήν χατ'εύΆρ#ρον 14. Ο 3*χ·.ί παρουσζχζονχ»·. έκζλτριβστι»>είαν άναφέρονται. Τών δ' έπ:-.κόπων έκαστος, τελών χαί un’J*έσν.ς μιχταί, δηλαδή πνίυμαν.χαΐ αυνδ<δ«μί* ύπδ τδν προϊστάμενον αύτού μητρ πολίτην, χειροτονεί να: ίχ&φίστω; pt à μή πνιυματιχών ή τδ άνάπαλιν, ται παρ' αύτού χα: μνημονεύει τδ όνομα αυτού. αί τοιαΟτα'. ύποί+ίσΐ:; #τ»ροϋντα: συνάμα, πρωτοΆρ·ρον 8. Έν τή χαύέδρφ τής έξαρχίας χαί δ·χως μέν χα* πρωτο^αθμι'ως ύπό τ· τοΟ CcpoO χαί ύπό τήν προεδρε'αν τοϋ_ έξάρχου, ή ένδς επιτρόπου αύτού, ύπάρχει διά .Ας $ή πνευματικά; ύποί'ίσεις toi λαϊχδΰ συμβουλίου τή; έκαρχία;, *ίς ήν άνήχζ/υσιν. έφιτ:χ·ί»ς δέ χαί δίυτιροραΐ*μί»ς, ιί μέν άνήτή; ίξαρ/ίαζ εν άνώτατον λαΙΧδν έξαρχιαπδν συμρούλιον συγκείμενον έχ τού' προέδρου αύτού χαί έχ χουσιν εις ànapyjAv έπ·. :χόπιυ, ύπδ Τών βίρημέ»ατν τεσσάρών λαϊκών μελών. Τά μέλη τού συμβουλίου τούτου έί^ίγ-.ντα; μέν ύπό λαϊκών Αντιπροσώπων τής ο δέ άνήχ-.υσιν εί^έπαρ/ίαν μητροπολίτου, ύπό τε -.ής ίλης έξαρχία;, διο^ά^τα: δέ, κατ’ αίτησιν τού έςάρ- •‘εράς TJV.CÛU χαί τού έξαρ/ιαχ&ύ συμβουλίου· άχυρωτιχώ; δέ ι>ίωροΟνται ύπύ τών τβλχυταίβν τούτων χου, έπ: τή βάσει τού έκλεκτηρίου αύτών έγγράφου γινομένην, ύπδ Ής άύτοκρατορικής κυ,,ερνήσεως. δύ$ σωμάτων. Άρύρον' ». ^^ίερΛ σύνοδος έχε:, έχ κληρικών Κιφά/αι^ν μέν, ένα γραμματέα, ίνα ή δύο γραφείς, χαί ένα ή Il· ··, Τ>,. ίΧΑΟνή. τον Ift.l'gOX . πλειοτέρους κλητήρας, χατά τήν άνάγχην τής υπη 15. Εν Λμ» i παρών Χανςχίίμΐς ρεσίας. ,i έν συν<λ<ύτ«: τών αντιπροσώπων τής έξαρχίας Τούτους Ιχλέγει μέν η σύνοδος δι,ά μυστιχής ψη έγχριΦ’ξ χαί «ί τήν αύτσχρατοριχήν χυρέρνη^ιν πρδς φοφορίας, διορίζει δέ έγγράφιμς ό Ιξαρχος. έπιχύ^ωσιν ύπορλτ,&·ζ, ή ιίς τήν σύνταξιν αύτοΟ ’Αρθρον 10. Τό έξαρχιαχδν λαϊκόν συμβούκιον ένασχολη^ΗΗ* έπιτροπή έξαιτιίται δι’ αναφοράς της Ιχε: ωσαύτβς έχ λαϊκών ένα γραμματέα, ένα-ή δύο τήν ίδ<ιαν τής έχλσγής τ&Ο έξάρχου. γραφείς, ένα ταμίαν ύπδ Αξιόχρεων έγγύησιν, ένα ΆρΟρον 16. Τής άδειας ταύτης λι,φΑείσης έκαστον λογιστί,ν, καί ένα ή πλειοτέρους κλητήρας, κατά τήν μέλος τής βη»είσης έπιτροπής, ώριμε»; καί εύσυνε:δήτ»»ς Ανάγκην τή; ύκηρεσίας. 1 Τούτους έκλέγει μέν τδ οώμβούλιον διά μυστιχής σχεψάμενον, Ηλει σημείωση έν δελτίφ τρία όνόματα έκ τών ύπαρχόντων ρουλγαριχών μητροπολιτών καί έπιψηφοφορίας, διορίζει δέ έγγράφβς δ έξαρχος. σχόπων, Απερ, κατέχοντα τά έπί τούτη» κατωτέρω Απαι’Αρθρον 11. Ή σύνοδος καί τδ έξαρχιαχόν συμ τούμενα προσόντα, κρΚι·. Αξια τού έξαρχιχού τίτλου. βούλιου έχουσ: πρδς τούτοις έχ λαϊκών ένα χαπή■’ ·\■·>’ <:κκ»··γμ Tnvr< XT.V k. / n 339 SYNODI CON8TANTINOPOUTANAB, 1880-1873 Tà δελτίον βέ αύτού έχαστος t* χαρτίφ wp»χλ*ίων καί τή IKf σφραγιβι έιασφρβγίζιαν, Μλ«ε κοφε^εαση «ίς φύλεφν τφ προεβραόονα, δστις ipoltfi κεφασχ«υασάμ«νος χαί σφρεεγίσες Ηλτ. φυλΑττκ **i rt ïtitv αύτού βιλτίον. ’Αρβρον 17. Τά έπαιτούμ«να προσόντα διά τδν έχλεχθησόμενον έξαρχον «Μ α') »i j h γ«ν«τής ύκήχοος τού όβωμεη,ιχού κράτους, β’ί vi ή rt γένος β-,ύλγαρος, γ’) vi i ήλιχίας τούλάχιστον τ«σσαρΑχοντα έτών, ΪΊ vi I χΜτοχος π»Β«ίας χαί Ιδίως τής έχχλησίαστιχής, ι') vi διαάρίνηται έπί ίρΜτητι φρονημάτων νταρί τήν όρθόΒοξον πίστιν χαί Ini Ακριβέ’ τηρήσιι τής έχχλησιαστιχής τάξεως, ς’| vi Βιφχησεν Αμέμπτ«·ς έκαρχίαν τουλάχιστον ir.i -ίντ« έτη, % ζ*> vi έηαινήται έπί συνέσει Ιν λόγοις χαί Ιργσις, ini έμπιιριφ πραγμάτων έχχλησισστιχών τ« χαί κο σμικών, χαί διαγωγή έναρέτφ χαί Ανεπιλό,κτω, η’) vi χαιρη κοινήν έσωτερχήν τ« χα! έξωτιριχέ,ν ύπόληψιν. χαί νά παρέχή έμπιστοσύνην «ίς τ« rt έθνος χαί rt βασίλειον χράτος. Άρθρον 18. Συγχρόνως ή βηθε'σα έπιτροπή θέ λε: συγχαλέσει έγγράφως τή προσεχεί χνριαχή πΑντας τούς διά τήν έγχρισιν τού καν-.νισμού τούτου συν«λθόντας Αντιπροσώπους τών έπαρχιών «ίς έχλογιχήν τού έξάρχου συνέλιυσιν. Άρθρον 19. Έν τή συνελιύσε; ταύτη, Αφού ίπί παρουσίφ χαί συμπράξει τής μικτής έπ: τροπής έςελεγΧ*ή ή ταύτότης τών προσχ«χλημένων Αντιπροσώπων, ώστε μηδένα ξένον παρε-.σελθείν, Αμα εύριθώσι παρόντα τουλάχιστον τά τρία τέταρτα έκ τών πρ:σχικλημένων, ό προεδρείων τήν μικτήν έπ-.τροπήν, δστις έσται καί πρόεδρο; τής συν«λ·ύσ«ως ταύτης, καταλλήλως προλογισάμινος καί τψ χυρίφ .τροσευξάμενας, κηρύττει τήν συνέλευσιν Αρξαμένην. Έν περιπτώσει Ιέ μή παρουσίας τών τριών τε τάρτων έχ τών αντιπροσώπων, Αναβάλλεται μέν ή συνεδρίασ:; «ίς βητήν ώραν τής κοινώς έγκριθησομένη; προσεχεστέρας ημέρας, ειδοποιούνται 8έ π«ρί τούτου οί απουσιάσεκτες αντιπρόσωπο:, χαί τήν ήμέραν έκ«ίνην γίνεται άφ«ύκτως ή συν«Βρίασις, ίσοι καί Αν τών αντιπροσώπων τύχωσι παρ«υρ:Ηντ«ς, χαί Αμέσως έν«ργ«ϊτα: ή έχλογή κατά τά έν τοίς άράροις 23-28, κατωτέρω ώρισμένα. ) Άρθρον 90. Ακολούθως δέ, όσάχις πρόκειται νά έχλ«χθή νέος Ιξαρχος, τά μέλη τής Ιιράς συνόδου, προεδρ«υόμ«να προσωρινώς ύπδ τού πρεσβυτέραν κατά τήν χ«ιροτονίαν μ«ταξύ αύτών, γράφουσιν έγκυχλίους «:ς Απαντας τούς μητοπολίτάς καί έκισχόπους τής έξαρχίας έπιστολήν, έντιλλρμένην Ινα έκαστος. αύτών, ώρίμως χα! «ύσυν«ι6ήτως 8ιασκ«ψάμ«νοι, Ακοστιίλωσι τφ προεδρεύουν-, τής συνόδου, έντδς «ίχοσιμιΑς ήμ«ρών προθεσμίας Από τής παραλαβής τής έγχυχλίου έπιστολής, έν δ*λτίφ ίδίως έσφραγισμένφ χ'-ί έν ίδίφ αύτών έπιστολή περιχεκλεισμένφ, σημείωσιν τριών Αρχιιρατιχών ονομάτων, άπ«ρ κατέχοντχ τά έν τφ Αρθρφ 17 Απαιτούμενα προσόντα χρίνουσιν άξια τής *ξ»ΡΧΐ*ήν Αξίας. ’Ομοια δ«λτία έχλεξίμων Ηλουσιν έτοεμάσιι χα! τά μέλη τής ίερΛς συνόδου χαί παρεΛύσει ένσφράγιστα τφ προεδρεύοντι, δστις μετά τού ίδίου όμοίως ένσφραγϊστου θέλει παραφυλάξει τούτα Ακέραια μέχρι τής συγχροτηθησομένης έχλογιχής συν«λ«ύσ»ως. "Αρθρον 21. Έχτδς τής βηδνίσης έγχυχλίου έπι στολής, ό κρο*δρ«ύων μητροπολίτης ματά τών μ*λών τού έξαρχιακού συμβουλίου γράφουσιν. έτέραν έγκύκλιον έπιστολήν, πρδς πΑντας τοάς συνοδικούς τ« χαί μή συνοδικούς μητροπολίτες καί έκισχόπους Απα θών τών έπαρχιών ή τούς έπιτρόπους αύτών μετά τού , ■,·... ι-Τ. νν-ύ Τ>ιι3ο·>λ?θυ Αποτϊΐνομένην, χαί 340 έντχλλομένην, (v«, μηά τήν έπ' hcA-q^ti Ανάγνωιχν ττ^ς Αχιατολής τούτης, συγκαλέσ«·σιν «ΐς τήν κρωτιύονααν τής έκεφχίας τβύς έχλογεϊς αύτής έντδς 8«χαπέντ» ήμ«ρών iftb τής ««ιραλαβής τής'έκισταλή; «ί; συνέλτυσιν <ηΑ τού Αρχωρέεες τού τόπου ή τού έπιτρόχου αύτοΟ προ«δρευομένην, χαί έν«ργήσωσιν, ίνα διά μυστικής ψηφοφορίας καί Απολύτου πλειονοψηφίας έχλ«χ8ή παρά τής συνελεύσεως ταύτης έχ τών εύύποληκτοτέρων χαί ίχανοτέρων βουλγάρων υπηκόων τού βασιλείου κράτους, tlulu ή Αλλαχού διαμενόντων. «ίς μέν Αντιπρόσωπος βιΑ τήν έπαρχίαν έκάστου έπισκόκΑι, δύο δέ Βιά τήν έπαρχίαν έχάστου μητροπολί του, ώς θέλ«. ένεργηθή ή έελογή χα! δύο Αντιπρο σώπων καρά τών έχλογέων τών έν Κωνσταντινουπόλιι διαμενοντων βουλγάρων όρθοδόξων, οίτινε; έπομένως. έφωΒιασμένοι τφ έκλαχτηρ'φ αυτών έγγράφφ καρά τών έχλογέων υπογεγραμμένη, καί ύκό τ« τού α,.χιερέως ή τού έπιτρόπτυ αύτού καί τών μιλών τού έκαρχιαχού συμβουλίου έπιχαχυρωμένφ χα τή οφραγίΒ: τής έπισχοπής ή μητροπόλιω. σ«τημασμένφ, νά 8ι«υ8υν8ώοιν αμέσως τι; τήν «Βραν τής έξαρχίας, Βκως λάόωσ; μέρος «ίς τήν γινησομένην γ«νιχήν συνέλ«υσιν πρός έκλογήν τού έξάρχου τή α' κυριαχή μ«τά 61 ήμ«ρών προΙΗσμίαν από τής ήμαρομηνίας τής έγ· xuxÀiou έπιστολής. 'Asάρον 33. Κατά τήν τρισθτίσαν Κυριακήν, ημέ ραν τής συν«λ*ύσ«ως, συγκαλούνται μ*τά τήν άτιαν λιιτουργίαν άπαντϊς οί έκλογ«!ς φέροντ«ς τδ έχλτκτήριον αύτών έγγραφον «ϊς τδ έςαρχι'.ον. όπου, έπί παρουσίφ καί συμπράζ«ι τής τ« ί«ράς συνόδου να: τού έξαρχιακού συμβουλίου, άφ ού έξιλ«γχ3ώσ ταχτικά τά έχλ«χτήρια έκαστων έγγραφα, άμα «ύρ«6ώσ: παρόν τα τά τρία τέταρτα τουλάχιστον έκ τών π«ριμ« νομένων άντ.προσώπων, ό προ«δρ:ύων τής συνόδου, καταλλή λως προλογ:σάμ«νος καί μ«-.' αύτής ομοίως τψ χυρίω πρ-.σ«υξάμ«νο.-, χηρύτττι τήν έναρξ-.ν τής συνιλϊύσιως καί προ«Βρ·ύ«·. αύτής. —■ Έν πτρ.Γ.τώσιι δε μή παρου σίας τών τριών τίτάρπον έχ τών πρτσμίνο ιένων άντιπροσώπων, χναράλλ«τα: ή συνεδρ:ασ:ς έπί δεχαπ ντε ήμέρας, χαί ουγ/ρόνως .προσκαλούνται 8:ί τηλεγράφου οί μέ, παρουσ:ασάέντ«ς. ΈχΚνευσάστ,ς δέ τής προ θεσμίας ταύτης, ,γίν«ται έ-αρξις τής συνεδριάσεως. δσοι χαί iv έ; αύτών παρώσ: φέροντος ταχτιχά τά έκλεχτήρια αυτών. ύλρθρον 23. Άρξαμένης τής σννείριάσε ις, ό πρό εδρος παρ-.υσιάζ». «ίς τήν συνέλευσιν έσφραγισμένα, 4»ς Απ’ αρχής ήλθον, τά προειρημένα δελτία. Κατ έπιφόρτισιν δέ τή: συνελιύσεως, δ γραμμφτιύς τής ί«ράς συνόδου, ό γραμμάτ«ύς τού έξαρχιαχού συμρουλίου χαϊ Βύο έχ τών μιλών τής συνελεύσ«ως, έπ: παρουσίφ πάντων, παρατηρήσαντες. κα: άναγνωιίσαντ«ς τδ σώον χαί Ακέραιον τών σφραγίδων αύτών, Αν'-ίγουσ·. τά δελτία κα! καταγράφουαιν ίδια τά έν έχάστφ σεσημειωμένα τρία όνόματα 'Απάντων δέ ούτω χαταγραφέντων, δ αλέγουσ-. τά αύτά έξ αύτών δνόματα χαί θέτουσιν αύτά ιδίως χατά ατό,λα: όσάχις έλαχρν σημ«ιωθέντα έν δελτίψ. Άριθμουμένων δέ έχάστων έπειτα, Αν μέν έχ τιϊιν όνομάτων αύτών εύρεθώσι σ«σημ«ιωμένα έν πάσι τοίς δελτύ.·- P έν τοίς πλιιοτέροις τρία ή κλ«ιότ«ρα δνόματα. ταύτα μόνον- ti δέ όλ;γώτ«ρα τών τριών, τότ«, κατά πρώ τον, ή ί«ρά σύνοδος, ώς Αντιπρόσωπος τού συνόλου τών άρχιιρέων, έχ τών έν τοίς δχλτίοις πλιιοτέρας μέν ψήφους, ού μήν δέ καά Απόλυτον πλειονοψηφίαν λαχόντων όνομάτων έκλέγει όμοίως χατά πλειονοψη φίαν δύο δνόματα, Απ«ρ μ«τά τών έν τοίς δελτΐοις πλιιονοψηφίαν Απόλυτον λαχόντων, Βιαλυομένης πρδ; τό παρόν τής συχλιύσωος, ύποβάλλε: Αμέσως ό προ εδρείων δΓ Ανεφοράς του τή υψηλή αύτοχρατορ-.χή κυβερνήσει πρδς έγχρισιν. Άρθρον 94. Ληφθείσης τής Απαντήσεως τής υψη λής αύτοχρεετορεχής χυβερνήσεως. ό προεδρεύων συγχαλε! Αμέσως πάλιν τήν συνέλιυσιν έπί παρουσίφ τής 341 8Y5ODI CON8TANTISOPOÎITASAE. 1860-1873 τ« ίαράς συνόδου καί τού έξαρχιακού συμβουλίου,' καί τής inmi/ataf Αναγνωσθιίσης, ίχ τβν ίγχρινομένων ονομάτων, Αν ύ« τρία ή δύο, τούτα μόνον κηρύττιι ή («ρά σύνοδος ώς νανονικώς παρά τού συνόλου ή τής πλαιονότητος τών Αρχιαρέων ψηφισθέντα ώς έπίσης Αξια toO έξαρχικαύ θρόνου. Άρθρο» 26. ΤοΟ κανονικού τής έκλογής ταύτης οϋτω κ«ραιωθ«ίσης, ή συνέλιυσις προραίνιι ·ίς τήν ici μυστικής ψηφοφορία; ίχλογήν τού ένός έχ τών καρά τού άρχκρατιχού συλλόγου ψηφισθέντων τριών ονομάτων, καί δστις έξ χυτών Αναφανή λαβών τήν Απόλυτον πί «-.ονοψηφία». ούτος Αμέσως κηρύττεται χαί άναγορ«ύ«ται παρ’ απάντων ώς κανονιχώς καί νομίμως έκλ«λ«γμίνος καρά τχ κλήρου χαί λαού, !να ? άβη τό αξίωμα τοΟ έξάρχου. Άρθρο» 36. Τή; έκλογή; οϋτω π«ραιωθ«ίσν,;, γράφ«ται Αμέσως χαί ϋκογράφχται παρ’ απάντων έν τφ κώδηκ·. -.δ πρακτικόν, Αμέσως 5' έπειτα κατέρχον ται Απανας τί; τδν ναό», καί ψάλλουσι τφ θ«φ «ύχαριστήρια έπί τή γενομένη έκλογή, χα! ούτως Απέρ χονται έκαστος «ίς τά ίδια. Άρθρον 27. Έπί τή ράσα; τού πρακτικού τούτου τά μέλη τής τι ίαρΛς συνόδου πα τού έξαρχιάκού συμ βουλίου γράφουσιν Αναφοράν πρδς τήν ύψηχήν πύλην, παρ' ής. γνωστοτ.οιοΰντας τδ κανονικόν καί νόμιμον τής γενομίν.,ς έκλ-.γής, ίξαιτούνται τήν έπίσημον Αναγνώρισιν τού έκλ«χθέντος έξάρχου. Άρθρον 28. Τού έγγραφου τής άναγνωρίσεως ταύτης έκδοθέντος, προσκαλείται έπισήμως παρά τή; ίιράς συνόδου ό διιρΛθέί; ίξαρχος, καί άφού κατά τήν τάξιν έμφανισθή-πρός τ« τήν αύτού αύτέκρα.οιι- κήν μεγαλειότητα τδν σεβαστόν Ανακτα χαί πρός τούς πρώτου; ύιτουργούς έν τή υψηλή πύλη, τότε έν παρατάξαι έρ,όμενο; αισάγαται «ίς τδ έξαρχιίον καί Ανα λαμβάνει τά καθήκοντα αύτού. φ Κεφάλαιο» γ'. »'ί, ι’νίο;·;,' r»;>' μελών Γ*,." ΐ#ι·«ς σννοάρι. Άρθρον 29. ‘J; Αντ.προσωπ«υτική τού συνόλου τών έπισκόπων ή ί«ρά σύνοδος, τής βουλγαρικής έξαρ χίας «ίναι φύσ«ι παρ’ Απάντων τών έπισκόπων έκ- λικτή. '^p.Vpov 30. Εν Αρχή Ικαστος μητροπολίτης καί έπίσκοπος τής βουλγαρικής έξαρχίας ώς καί έκαστον μέλος τής προσωρινής συνόδου προσκαλαίται δι ίγκυκλίου έπιστολής ταύτης τής συνόδου, tva ίκ τού συνόλου τών ίν τή έξαρχίφ έπαρχίαν έχόντων μητρο πολιτών καί έπισκόπων έκλέξας κατά συν«ίδησιν Ατ.ιυθύνη Αν«υ βραδύτητος πρδς αύτήν δι' ίγγράφου άτ.αντήσϊώς του δ«λτίον παρ' αύτού ίσφραγισμένον, ίν φ ίχ«ι σασήβίίωμένα καί ύπογ«γραμμένα τέσσαρα όνάματα, Απαρ κρίνιι Αξια καί Ικανά ώς μέλη τής ίιράς συνόδου. Άρθρον 31. Τά διλτία τούτα λαμράνων, ώς καί ίδιον αύτοί^Αέίτίον ύπογράφων καί σφραγίζων, παραφυλάττιι ό ίξαρχος Αθικτα. Άμα δέ λαβών πάντα, συγκαλΜ παρ' έαυτφ τήν προσωρινώς συνόδου καί έξαρχιακού συμβουλίου τόπον ίπέχουσαν μικτήν έπιτροπήν, καί ini παρουσίφ τβν μ*λβν αύτής ίνιργαί, κατά τά ίν τφ Αρθρφ 32, τήν διαλογήν τβν ψήφων, καί όσα τβν πάντων σ«σημ*ιωμένων όνομάτων vjptθΰισ.ν έχοντα τάς,ψήφους τβν πλ«ιόνων, τούτα Αναγο ρεύονται μέλη τής συνόδου' έν παριπτώσαι δέ ίσοψηφίας ή γνώμη τού έξάρχου προστιθίμένη άποτ«λ«ί τήν πληονοψηφίαν. Άρθρον 32. Ακολούθως κατά πάν ίτος τής τιτραατούς όριζομένης συνοδικής παριόδου, Αποσυρομένου κατά μέν τήν πρώτην παρίοδον τού νφωτέρου κάντια κατά τήν χωροτσνίάν έκ τβν συνοδικών μελών τής π^κόβου ταύτης, κατά δέ τάς έπομένας τού τέσσαρα δλα έτη ύπηρατήοαντος, ό Ιξσρχοΐ Η** (·Ρ*« συνόδου, δύο μήνας πρό τής λήξεως τού έτους, γράφουσι πάλιν ίγκυκλίως κρδς πάντας τούς μητροπολίτες M2 καί ίπισκόπους, ώς καί πρός αυτό τά μϊλη τής συν όδου, tva Αποστχί/ωσιν ίν δαλτίφ ένυκογράφφ καί έσφραγισμένη» ίν όνομα μητροπολίτου ή ίπισπόποί» πατά τά ίν τφ άρθρφ 90 βρισμένα· ύκσγράφουσι δέ καί σφραγίζουοτ καί τά μέλη τής ίαράς συνόδου όμοιο» όιλτίον. Άρθρον 33. Ούδ«ίς μητροπολίτης ή έπίσχοπος βύναται νά έχλχχθή μέλος τής συνόδου, έάν δέν διψχησεν έπαρχίαν έπί τέφσαρα έτη. Αι’ έλλχιψιν 8' έπί τού παρόντος τοιούτων Αρχιαρέων, οί κατά πρώτον ίκλχχθέντος μέλη τής συνόδου δύναντα: νά έπλιχθβσιν Αμέσως καί διά τήν βχυτέραν συνοδικήν πιροδσν. Άρθρον 34. Τών δελτίων τούτων ληφθέντων καί ένσφραγίστων παραφυλαχθέντων, ί ίξαρχος έν«ργ«ί τήν ΑποσφτάγΛιν καί τήν διαλογήν τβν ψήφων ίπ! παρουσ.ίφ τής τα :«ράς συνόδου καί τού έξαρχιαχού συμβουλίου · δς 8 Αν ίκ τών πάντων σασημαιωμέ-ων εύριθή ίχων τάς πλιιοτίρας ψήφους, ούτος ΑναγοραύI «τα. ώς διαδαξάμανος τδ Αποσύρόμανον μέλος τής ίαράς συνόδου, δπαρ όμως ούκ Αποσύριται είμή Αφού πβοσχαλιύμενον έλθή τδ νέον. Άρθρον 35. Τής κατά τά Αρθρα 31 καί 34 γινομένης τβν ψήφων διαλογής καί τής τών μαιών τής συνόδου Αναγοραύσιως πρακτικόν ουντάττ«ται χαί ίν τφ χώδηκι τβν έκλογών χαταχωρούμ«νον υπογράφεται ύπδ τ« τού έξάρχου καί τβν ως «ιρητα: παρ«υρ«θέντων μιλών. "Επειτα δέ δ:' Αναφορά; τής συνόδου, έπί τή :Ασ«ι τού πρακτικού τούτου γινομένης, γνωστο ποιούνται τά όνόματα τών έκλιλεγμένων πρδς τήν υψηλήν πύλην.-· Άρί ‘ρον 36. Ούδ«ίς καί έπί ούδ«μ:ψ προφάσει λαμβάνει μέρος «ίς τήν ίιράν σύνοδον, έάν μή ή ταχτι κόν μέλος αύτής. Έξαιρ«Ιται ή π«ρίπτωσις καθ' ήν, κωλυαμένου μέ λους τινό;. συνοδική ΑποφΑσ» προσκαλ«Ιται άλλος τις Αρχιιραΰς ιίς προσωρινήν Αντικατάστασιν αύτού. C Άρθρο» 37. Ούβ«ίς τών έκλαχθέντων συνοδικών μιλών δύναται νά άποποιηθή τήν παραδοχήν αύτοθ, έπί ποινή Αργίας. ‘Εξαιρούνται τού ν-ανο’νος τούτου μόνοι οί τό tyteμηκοστόν τής ηλικίας αύτών άγοντ«ς ή βαρέως Ασθ«νοθντ«ς. , Άρθρον 38. Έάν τι.-, έκλιχθε.'ς. μέλος τής συν όδου, διά -.ήν μίαν ή τήν Αλλην τών Ιν τφ προηγουμένφ Αρθρφ έκπιφρασμένων δύο αιτιών διχαι«·ματικβς μηδόλως παραδκχθή, έκλέγιται Αλλος άντ* αύτού κοιτά τά έν τοίς Αρθροις 32 καί 34 βρισμένα. Έάν δέ πχραβαχθή, Ιπαιτα έν τή διαρκχίφ τής ϋπηρ«σίας αύτού, ή «ίς κύριον Αποδημήση, «ίτε λόγφ βαρ«ίας Ασθιν«(ας ή προβ«βηκυ(ας ήλικίας παραιτηθή, τότι ό ίξαρχος. ματά τής ίιράς συνόδου έκλέγουσιν έν μυστική ψηφοφορίφ καί άπολύκρ πλιιονοψηφίφ τόν Αντικ'αταστησόμινον αύτδν μόνον κατά τόν μένοντα χρόνον τής έκιίνου π«ριόδου, καί όμοίως γνωστοποι D είται τό δνομα αύτού πρός τή» ύψηλήν πύλην. "'" Κιφάλαιον δ'. llt(Ù ί’ςΤΑβχίς *a‘ T1t* r«i»· rot ut.Myïorxiot. Άρθρον 39 Έν Αρχή τά μίλη τού έξαρχιακού συμβουλίου έκλέγονται έν μυστική ψηφοφορίφ καί Απολύτφ πλίίονοψηφίφ Οπό τής διά .τή» συζήτησιν καί ίγκρισιν τού παρόντος κανονισμού συγκαλ«σθ«ϊσης γενικής συνελιύσιως. Άρθρον 40. Ακολούθως κατά πάσαν πιρίοδον ένός έτους, Αποσυρομένων τό μέν πρώτον τβν δύο ναωτέρων τήν ήλικίαν, ·ύστ«ρον βί τβν βΰο μαλβν τοΟ ^υμβομλίου, ό ίξαρχος γράφιι πρό βύο μηνών πριν τής λήξεως τής ένιαυσίόύ. πβριόόου έγκύκλιον έπιστολήν πρός Απαντας τούς μητροπολίτες καί έπισκόπους, ώς καί πρός τόν ίν τή ίθίφ έπαρχίφ ίπίτροπσν αύτού, δπως, μετά τήν Ίπ' έκκλησίας Ανάγνωσιν τής ίπιστολής τούτης, συγκαλέσαντ«ς ίν τή έβρφ τής ίπισκοπής SYNODI CONSTANTINOPOLITANAK, 1880-1873 343 344 χαί ύπβ τήν προεόρτιαν αύτού συνέλευβεν τών έχλο- Λ βιεεες, δσεα πεφ’έαυταίς έχουσι κληρικούς καχτημένοος γέων τή; έπαρχίας, έντδς δεκαπέντε ήμαρΑν Μ φής εά κατά τδ·άρθρσν 17 άκαιτούμενα προσόντα (έχτδς παραλαβής τή; έπιστολής, ένεργήσωικν «au tv μυ τού 6ρου τή; πενταετούς διοιπήσεεες έπαρχίας καί τού στική ψηφοφορίφ xai Απολύτφ πλεωνοψηφίφ νά έχ- δρου τής ήλιχ|ας, ήτι; Αρκεί νά μή ί χατωτέρα τών λεχθΑσι παρ' αύτής, έκείθεν ή Αλλοθεν, δύο λαϊκά 30 έτών, βταν '6 έκλέξιμο; πρόκειται νά έχλεχθή έπίπρόσωπα έχ τΑν εύύκοληπτοτέρων χαί έμπειροτέρεεν σχοπος), χαί μάλιστα φέροντας Απολυτήρια Ιερατικής χριστιανών υπηκόων τής κραταιάς βασιλείας, Ας ύπο- ή θεολσγικής τίνος έγνωσμένης σχολής, ιίδοποιώσι ψήφια μέλη τού έξαρχιακού συμβουλίου, τής 81 τοι- κερί τούτου τήν ίεράν σύνοδον, έξαιτούμεναι διά συσταΛύτη{ έχλογής Αναφοράν παρ’ Απάντων «Αν έκϋογέων τηρίου Αναφορά; τήν έν τφ χαταλόγφ τών έχλεξίμων ύιωγιγραμμένην χαί ύπ’ αύτού τού προέδρου έπε- έγγραφήν αύτών. Άρθρον 47. Ιίάσα τοιαύτη τΑν κληρικών ουστακεκυρωμένην, Αφού κρατήσεεσιν έν έπί τούτφ «ρατονμένφ κώδηκι άντίγραφον αύτής, παραπέμψωσιν Αμέ τήριας Αναφορά, tin χατά συνέπειαν τής βηθείτη; σως ένσφραγιστον St' ιδίας των έπιστολής πράς τδν συνοδικής έκιστολή;, είτε Ακολούθως όσάκι; παρουσιασθή ευκαιρία γινιμίνη, θέλει φέρει, δια μέν τάς έξαρχιν. Άρθρον 41. Τη a’ χυριαχή nplv τή; λήξεως τής έπαρχίας, τάς ύιςογραφάς τού τε έπισκόπου ή μητρο ένιανσίου περιόδου, ό έξαρχος συγχαλε! τήν ίεράν πολίτου ή τού έπιτρόπου αύτού παί τΑν μελών τού (ερού χα! του λαίέωύ συμβουλίου τή; έπαρχίας· διά σύν.δον χαί τδ έξαβχιακδν συμβούλων εί; κοινήν συνεδρίάσιν ύπό τήν προεδρείαν αύτού, όπου, άνοιγο- δέ τάς μονά;, τάς ιδίας υπογραφές τού ήγουμένου μένων τών βηθεισών έκλεχτιχών Αναφορών χαί Β καί τών συν αύτφ Αδελφών τής μονής, πρίς δέ χαί έξελεγχθεισών ώ; τακτιχώ; γενομένων, διαλέγονται τήν σφραγίδα τή; έπισποπής έν τή πρώτη, παί τής έχ κασών, χατά τά έν τφ άρθρφ 93 ώρισμένα, τά ίί>ς μονή; έν τή δειτέρφ Μριπτώσει. Άρθρον 48. Ή ιερά σύνοδο; τήν το αύτην Ανα υποψήφια έχλεχθέντα Ονόματα, χαί όσα έξ αύτών ιύρε.'ώσι σεσημειωμένα έν πΑσιν ή τ.αίς πλιιττέραι; φοράν λαβοΟσα, έάν μέν εύρη αύτήν ταχτικήν χαί τά Απαιτούμενα προσόντα τού προτεινομίνου έμπεριέχ.υάναφορα!;, ταύτα τίθενται χατά μέρος, χαί έχ τούτον Αναδειχνύονται ώς μέλη τού έξαρχιακού συμβουλίου σαν, πρ'.σπαλεί παρ’ έαυτή τδν προτεινυμενον, χαί έχ τού σύνεγγυς αύτδν έξετάσασα παί όντως τής συστάτά πλειοτέρων επαρχιών λαχόντα ψήφους. Έάν δέ, σεω; Αξιόν θεωρή-.ασα, έ-.εργεί τήν έν τφ χαταλόγφ τή; διαλογής τών ψήφων ούτβι γενομένης, Αναφανή δτι ούδέν τών έν ταίς άναφορα!; ονομάτων έλαχεν τών έχλεξ μων έγγραφήν τού όνόματος αύτού' εΐ δέ μή, ζητεί πρώτον δι’ έπιστολής τά; Απαιτουμένας πληρο • Απολύτου πλειονοψηφίας, ή έλάχ,ε· τοιαύτης μόνον ίν, φορίας, χαί χατά τήν ληφΙΗ,σομένην άπάντησ.ν ένεργεί. τότυ έχ τών σχετική; μόνον πλειονοψηφίας λαχόντων Άρθρον 49. Τούς έν τφ χάταλόγφ '.ϋτω; έγγραή ιερά σύνοδος χαί τδ έξαρχιαχδν συμβούλων έχλέγουσ-.ν έν μυστιχή ψηφοφορία χαί έν ' άπολύτφ φέντας ή ιερά σύνοδο; παραλαμβάνει ύκδ τήν άμεσον αύτής έπιτήρησιν χαί κηδεμονίαν, καί ύσάχις εύκαιρ α πλειονοψηφίφ τά άπαιτούμενα δύο ή ίν μόνον όνομα, παρή. δωρίζει αύτούς, κατ’ αίτησιν καί πρόιασιν τών χαί ούτω τά Απόλυτον πλειονοψηφίαν ήδη έχοντα δύο ονόματα χηρύττονται ώς ταχτιχώς παρά τού συνόλου χρεία·, τού διορισμού αύτών έχόντων, εί; έχκλησιαστιχάς θέσεις χαί υπηρεσία; συνεινούοας ε:'; τήν άνά. τών έπαρχιών έχλελεγμένα μέλη τού έξαρχιακού συμ βουλίου. Επί τούτοις συντάσσεται πραχτιχδν έν χώ- C πτυξιν χαί τελεωποίησιν -ών ίκχλησ·.αστικών γνώσιων χαί τή; πραχτιχή; πείρα; αύτών, οίον χήρυχα; τού δηχι χαταστρωννόμενον καί όπογραφόμενον παρ' Απάν θείου λόγου έπ'Αμβωνος, διευθυντά; ή δ δασκάλου; των τών έν τή συνεδριάσει ταύιη παρευρεθάντων Ιερατικών ή θεολογιχών σχολείων, διοιχητά; ιερών κληρικών τε χαί λαϊκών. μονών ή έχχλησιών, πρωτοσυγχέλλους. άρ/ιδιχχόν-.υς, Άρθρον 43. Τής έχλογής ούτε» περαιωθείσης, ό έξαρχος υκο ιάλλει δι' έπισήμου Αναφοράς του τά όνό- διακόνους παρ' άρχιερεί ή ίχχ ησία τινί. έπιτρόπου; Αρχιερέων μετά τίτλου χω;.επισκόπου, ή άνευ τού ματα τών ούτως έχλεχθέντων πρδς τήν ύψηλήν πύ τίτλου αύτού, γραμματείς παρά τή ιερψ συνίδω ή λην. έξαιτούμενος τδν διά αύτοκρατοριχού διατάγ Αλλαχού, μέλη ιερών συμβουλίων ή Αλλων ευαγών ματος διορισμόν αύτών. Λαβών 8' Απάντησιν τού διορισμού, κοινοποιεί έγγράφως τούτον πρδς έκαστον κατφστημάτων χτλ. Έάν δέ τις έκ ιού είρημένου τών δΐ'.ρισθέντων μελών, χαί προσχαλε! κύτους Τνα καταλόγου ή έκ τών έπισχόπων ή μητροπολιτών άνευ έπαρχίας άποδειχθή δικα.ίμως, δτι έπί πλασταϊς αιδσον οϋπω έλθόντες Αναλάρωσι τδ καθήκοντα αύτών. Άρθρον 43. Οΐ-είς τών ούτως έχλεχθέντων καί τίαις έρφδιρύργησε πρδς παύσίν τίνος έπισκόπου ή μητροπολίτου καί κατάληψην τή; έπαρχίας αύτού, ό διορισθέντω'ν μελών τού έξαρχιαχού συμβουλίου δύ ναται vi άπ-.ποιηύή τήν παραδοχήν ή Ακολούθως τοιούτος, έκτος τού κατά κανόνα; έπιβληθησ μένου αύτφ έπιτιμίου, θέλε: έκράλλεται καί έχ τού κατα νά παραιτηθή τής ύπηρεσία; ταύτης, είμή 8ti βαρείαν λόγου τών έκλεξίμων. Ασθένειαν, διά γήρας ύπέρ τδ 70 έτη, ή δι' άλλην Άρθρον . 50. Χηρεύσαντο; τού θρόνου μητροαιτίαν κωλύματος, ού ή έξέλεγξις χαί παραδοχή Ανατίθεται συνάμα εις τήν ίεράν σύνοδον καί τδ D πόλεως ή έπισκοπής τίνος, τδ ίερδν καί τδ λα κδν συμβούλων τής έπαρχίας έχείνης είδοπαούσιν Αμέσως έξαρχιαχδν συμβούλων. Άρθρον 44. Έάν τις εύλόγως άποποιηθή τήν διά κοινού αύτών γράμματος τήν ίεράν σύνοδον, χα! υπηρεσίαν ταύτην ή παραιτηθή, ή Ιερά σύνοδος καί έάν ό θρόνος ξ έπισποπιχός, τδν προϊστάμενον μητρο πολίτην, έχξητούντες τδν δσον οδπω διορισμόν τοποτδ έξαρχιακόν συμβούλων προσκαλούσιν Αντ αύτού τόν διορισμόν έκείνου, δστις έν ταί; έκλεχτικαέ; άνα- τηρητού τού χηρεύσαντος 8ρόνου μέχρι τής έχλογής φοραίς έλαχεν Ιχων τάς πλειοτέρας κατόπιν αύτο^ χα! άναγορεύσεως τού διαδόχου. Άρδρον 51. Λ απούσα τήν είδήσιν ταύτην ή ιερά · ψήφους. Κεφάλαιον ε’. lhi>! »»- itat pqfpoflojjTtiiv M«î ^ιύΥΟΝ·». ’Αρθγ>ον 45. Ή έχλογή τόν χατ* ΙιταρχΙας μητροπολιτών καί έπισκόπων θέλει γίνεται άποχλειστιχώς . ή έξ έπισχόπων χαί μητροπολιτών άνευ έπαρχίας, ή έχ καταλόγου προσώπων έκλεξίμων σερζομένων παρά τή ίερφ σονόδφ χαί σχημαφιζομένου ώς έφεξής. Άρθρον 46. Άμα τή συστάσει αύτής ή Ιερά σύν οδος έχδίδει έγχύχλιον έπιστολήν πρδς Απάσας τάς ύκδ τήν δικαιοδοσίαν αύτής έπαρχίας κεά ίώράές μονΑς σύνοδος κατ’εύΜαν, ή έάν ό θρόνος ή έπισχοπιχός, χατά πρότασιν χαί σύστεκτιν τού προϊσταμένου μητρο πολίτου συν τψ ' περί* αύτδν ίερψ συμβσυλίφ, .διορίζει έχ τού είρημένου καταλόγου Αξιόν τινα κληρικόν, ή πλησιόχωρον Αρχιερέα, ώς τοποτηρητήν τού θρόνου τής είρημένης έπαρχίας, έφοδιάζουσα αύτδν έπί τούτη» μέ τδ άπαιτούμενον συ χόν γράμμα χαί μέ διά ταγμα τής ύψηλής πύλης Άρθρον 59. Ό : ψμ« λαβών τδν διορισμόν αύτού, Απέρχεται εις τή\1δβαν τής χηρευούσης έπισχοκής, μετά τφύ έχείσ: Ιερού συμ * 346 SYNODI CON8TANTINOPOLITANAE. 1860-1873 346 βουλίου έγκύκλιον έπιστολήν πρδς πάντας τούς τής χαύτήν, ô μέν πρώτος εές τδ πάρ" έαυάφ ιερόν συμ έπαρχίας έκείνης έπισκόπους, Ιερείς καί ItfoSttntAvouç, βούλιου, δ δέ δεύτερος, εις τήν ίεράν σύνοδον καί ipâtitiv utl Αντίγραφον τού καταλόγου τών έκλεξί- έάν μηδέν τε εόρεθή έπιλήψιμον ώς τήν γενομένην μων, Βν παρά τής ίεράς συνόδου Αμα τφ διορισμφ έκλογήν, έπικυρούται διά πρακτικού έν τφ κώδηκι αύτού λαμβάνει, Ινα Ικαστος αύτών, ώς xai τών με λών τού αύτού συμβουλίου ώρίμεες aal εύσυνειδήτως σκεψάμενος, Αποστείλη έντδς όκτώ ήμερών Από τής παραλαβής τής έγκυχλίου έπιατρλής δ.' ιδίας έπιστολής τού έν δελτίψ έσφραγισμένφ σημείεκην τεσσάρων ίερεεμίνων προσώπων ix τού είρημίνου καταλόγου λαμβανεμένων, ίερέως δηλαδή ή διακόνου, ή έχ τών Ανευ έπισχόπων ή μητροπολιτών, Απιρ, κατέχοντα τά έπί τούτφ Απαιτούμενα χα! έν τφ Αρθρφ 17 οριζό μενα προσόντα, κρίνει άξια τού χηρεύοντο; έπισκο- καταχωρημένου καί παρ' Απάντων ύπογεγραμμένου. Έάν δέ ή έπιλήψιμος, έκτίθενται οί λόγοι τής Ακυρώσεώς αύτής, καί δε'έπιστολή; δεατάττεται είς τόν τόπον νέα έκλογή, ήστινας τδ πρακτικόν όμοίως διαβι βάζεται πρδς τδν προϊστάμενον μητροπολίτην ή τδν πικού θρόνου. „ '0 τοπιτηρητής μετά τού έχείσε "Αρθρον 63. έπαρχιαχού συμβουλίου γράφει καί Αλλην έγκύχλιον ό Ιξαρχος μετά τής ίεράς συνόδου χαί τού έξαρχιαχού συμβουλίου γράφουσι τά δύο έκλελεγμέναόνόματχ είς δύο δλως δμοια τεμάχια χάρτου, χαι ύπδ τήν έπι- έξαρχον, κατά τά έν τφ Αρθρφ 67 ,εερημένα. "Αρθρον 5Ô. Τής έκλογής έπικυρωθείση; ώς ταχ τικής, εί μέν πρόκειται περί έπισχόπου, ό προϊστά μενος μητροπολίτης μετά τού ιερού χαί τού λαϊκού έπαρχιακού συμβουλίου, έά,ν δέ περί μητροπολίτου, έπισταλήν πρδς Απαντας όνομαστί τού; έκλογείς τής τήρησιν πάντων έμβάλλουσιν αύτά όμοιομόρφως τετυέπαρχίας, ίνα έντδς τής αύτής προθεσμίας ■ συνέλ- Β λιγμένα έν κάλπη, ήν Ασφαλώς κλειδώνόντες, παραδίοσυσι πρός ψύλαξιν τήν κλείδα αύτής τις δντινα έκ θωσιν είς τήν πρωτεύουσαν τής έπαρχίας, δπως λάτών μελών τού λαϊκού συμβουλίου έγκριθή. Επο βο>σι μέρος είς .τήν έν τή ■ α’ κυριακή μετά τήν βήθείμένως δέ κατέρχονται άπαντις μετά τής κάλπης τί; σαν προθεσμίαν γενησομένην συνέλευσιν πρδ; έκλογήν τδν ναόν, όπου, δεήσειο; πρδς τδν θεόν προσψόρου τού έπισκόπου ή μητροπολίτου. Αρθρον 54. Κατά τήν όρισθείσαν κυριακήν μετά γενομένης καί τής έπιφοιτήοεως τού παναγίου πνεύ τήν λειτουργίαν προσκαλούνται ύπδ τού τοποτηρητού ματος έπικληθείσης, ί προϊστάμενος μητροπολίτης ή Jπάντες οί συνελθόντες έκλογείς είς τδ έπιοκοπείον. ■ ίξαρχος έκφωνε! γεγονυίφ καί κατανυκτική τή φωνή τά λόγια ταύτα τού Αποστόλου ΙΙέτρου' ,Χ’υ κύριε, ή τήν μητρόπολιν, όπου έπί παρουσίφ καί συμπράξει τού τι ιερού καί τού λαϊκού συμβουλίου, έάν εΰρε- καρόιογνώσάα πάντων, άνάδτιξον έκ τούτων τών δύο θώσι παρόντα τά τρία τέταρτα τούλάχιστον έκ τών ένα δν έξελέξω λαβε'ν τδν κλήρον τής διακονίας ταύτι,ς καί Αποστολής" ■ καί Αμέσως τής κάλπης προσμενομένων έκλογέων, ό τοποτηρητής κηρύττει τήν Ανοιγομίνης, δ πρεσβύτερος τών μελών τού λαϊκού συνεδρίασιν Αρξαμένην εί δέ μή, Αναβάλλει αύτήν συμβουλίου έκβάλλει έξ αύτής τδ έν τών χαρτίων, είς τήν έπιούσαν κυριακήν, καί τότε έρχεται ή συν ξπερ Ανοίγων Αναγινώσκει μεγαλοφώνως καί τοίς εδρίασες μεθ' δσων Αν τύχωσιν έλθόντες έκλογέων. Αρθρον 55. Άρξαμένης τής συνεδριάσεως, μετά λοιποίς έπιδείκνυσΓ τδ δ’έν αύτφ σεσημειωμένον όνομα καταψηφίζεται κά; Αναγορεύεται ώς μέλλων τήν κατάλληλον τφ κυρίφ προσευχήν, ί τοποτηρητής ϊπίσχοπος ή μητροπολίτης τής έπαρχίας, καί άκοκαί πρόεδρος μετά τού ιερού συμβουλίου παρουσιάζουσιν εις τήν συνέλευσιν, ώς Απ' Αρχής έστά/.ησαν, C λούθως πρακτικού πάντων τούτων έν τφ κώδηκι γενοένσφράγιστα τά είρημένα δελτία, καί Αμέσως ένεργου- μένο χαί ύπογεγραμμέντυ, ένεργείται μίν κατά τούς μένων τών έν τφ άρθρφ 23 ώρισμένων, διαλέγονται κανόνας ή χειροτονία αύτοΟ. έάν μή ών ήδη έπίσκο τά έν τοίς δελτίοις σεσι,μειωμένα ονόματα, καί δσα εύρεθώσι πλείονας λαχόντα ψήφους τέσσαρα Αναδεικνύονται καί διακηρύττονται κανονιχώς ψηφισθέντα παρά τού κλήρου ώ; άξια διαδοχής τού χηρεύοντος θρόνου. Έν περιπτώσει δέ ίσοψηφίας, ή ψήφος τού τοποτηρητού προστιθεμένη Αποτελεί τήν πλειονο ψηφίαν. "Αρθρον 56. Τού κανονικού τής έκλογής οαύτης ούτώ πι ραιωθείσης1 οί έκλογείς, προσκλήσει τού τοποτηρητού καί προέδρου, προβαίνουσιν εις τήν διά μυστικής ψηφοφορίας έκλογήν τών δύο έκ τών τεσ σάρων ψηφισθεντων ανορών, καί όσοι έξ αύτών Αναδειχθώσι λαβόντες τήν Απόλυτον πλειονοψηφίαν, ούτοι καί παρ’ δλης τής συνελεύσεως κ,ηρύττονται κανονικώς καί νομίμως έκλεχθέντες παρά'τε τού κλήρου καί ,ς άξιοι τή; λαού ως ,. διαδοχή; τού έπισκοπικού θρόνου· έν περιπτώσει ίσοψηφίας, ή πλειονοψηφία. Αποκτάται διά τής έπιψηφίσεως τού προέδρου πρδς τδ έν ή τδ Αλλο μέρος. Αρθρον 57. Τής έκλογής ούτω περαιωθείσης, συντάττεται πρακτικόν τά γενόμενα Ακριβώς έξιστόρούν καί ύπογράψεται Αμέσως παρ' Απάντων έν τφ έπί τούτφ κώδηκι· συντάττεται δέ έπί τή βάσει αύτού καί άναφορά, ήτις παρ' Απάντων όμοίως ύβογεγραμμένη καί ύπδ τού τοποτηρητού έπιχεκυρωμένη, πέμπεται δι' ιδίας έπιστολής τού τε τοποτηρητού κα| τού ιερού καί τού λαίχού συμβουλίου πρδς τδν προϊστά μενον μητροπολίτην, έάν ό χτρεύων θρόνος ή έπισχοπικός, ή πρδς τδν έξαρχον, έάν ή μητροπόλιτικδς, διά τά περαιτέρω. χ Αρθρον 58. Λαβών τήν Αναφοράν ταύτην ό προϊστάμενος μητροπολίτη; ή Ιξαρχος Αναγινώσκει 1 LoguAoai viietar ,.περ«ι<νάε’νεος“, εεα ωείΐεερτο raê 'jrvi-fffixor poaonAwa Ιωω nprx, ait. Μ. πος χρήζη χειροτινίας, έξαιτείτα: îi Βι Αναφοράς τού προϊσταμένου μητροπολίτου πρδς τδν έξαρχον, διά ταχριρίου δέ τούτου πρός τήν υψηλήν πύήην ή î;i βασιλικού βερατίευ πολιτική άναγνώρισις. "Αρθρον 60. "Αμα οΰτω διορισθέντος τού νέου έπισχόπου ή μητροπολίτου, ό Ιξαρχος μετά τή; συνόδου συνιστώσιν αυτόν διά συνοδικής έπιστολής πρός πάντα τδν κλήρον καί τδν λαόν τής έπαρχ ος αυτού έπ'έκκλησίας άναγνωσθησομένης · Ί, δ έπιστολή αύτη στέλλεται και ευθείαν μέν, έάν ο διορισθτίς ή μητροπο λίτης, διά τού προϊσταμένου δέ μητροπολίτου, εάν ή έπίσκοπος. Καί τότε ούτος μέν Αναλαμράνει τά καθ ήκοντα τής έπισκβπής του, ό δέ εϊβημένος τοποτηρητής παύει τής έπιστασίας αύτού. ’Αρθρον 61. Μετάθεσις έπισκόπου ή μητροπολιD του Αφ' ή; ήδη κατέχει έπαρχίας είς άλλην Βλω; Απαγορεύεται, Αποκατάστασις δέ διαθεσίμου Αρχιερέω; ή άλλου προσώπου «ίς οίανδήποτε έπάρχίαν δέν ,δϋνα- ται νά ένεργηθή είμή συμφώνεες τφ παρόντι χανονιτμφ. Εξαιρούνται οέ νύν άν«υ ώρισμένης έπαρχίας διατελοϋντες συνοδικοί Αρχιερείς, ώνίκαστος άποκατασταθήσεται ιΐς έπαρχίαν προταθείσαν μέν ύπδ τής μικτής έπιτροπή;, έγκριθείσαν δέ ύπδ τής περί έγκρίσεως τού παρόντος κανονισμού συγκροτουμέν.ης γενικής συνελεύσεως. Κεφάλαιον ς’. /θ(»ί ιί, ,'ζχο;ί,· ι<ΰ»· »«< χπι'Λ«ρχ<«>· ύ(>ώ> ,π^,νοι /iw». "Αρθρον 62. Ό μητροπολίτης ή έπίσκοπος ίκάστης έπαρχίας γράφει πρός τούς Ιερείς καί διακόνους ίκά στης έκκλησίας καί πρδς τούς Αδελφούς έχάστου μοναστηριού τής έπαρχίας αύτού, Ινα συνελθόντες «ίς συνεδρίασιν, έκαστος κατά μέρος, έκλέξνσιν όμοφώνως ή κατά πλειονοψηφίαν Απόλυτον τέσσαρας έκ τών · 347 8YNOD1 CONSTANTINΟΡΟLIT Α ΝΑΕ. 1860-1873 Ανωτέρων τή τάξ«ι «αί ίχανωτέρ««ν κληρικών, κατοι-. χουντών iv τή πρί»τ«υοόσητής **8Ρχ1·4 ή Αλλαχού που πλησίον, καί ποιήσαντις πρακτικήν ύ«σγ«γραμμένον xoi τή έκχλησιαστιχή 1) τή μοναστηριακή σφραγΙΙι σ«βημασμένον, ΑχοστιΟωσιν ένσφράγιστον tv ίβίφ πρδς ΑχάνΤησιν έκιστολή πρδς τδν μητροπολίτην ή ούτως ol έν Απολύτφ πλ«ιονοφηφίφ λκβόντχς κλ«ίονας λ*υχάς ψήφους τέασαρος κηρύττονται χαί Αναγορ*Sov iet ώς νομίμω; έχλάχΗνας μέλη τού λαϊκού συμ τδν έπίσκοχον. Άρδρον 63. Ταύτα λαμβάνων παραφυλάττιι ούτος Αφικτα χαί ένσφράγιστα. 'Αμα Μ λαβών πάντα, συγχαλ«ί παρ' έαυτφ, έν Αρχή μίν τ*Γ* έχπλησιαστιχήν έπιτροπήν, Αχολούδως δέ, «ατά πάσαν Ανανέώσιν τών μιλών, xi μέλη τού τ« ί*ρού συνεδρίου χαί τού λαϊκού συμβουλίου, καί έπί παρουσίφ πάντων έν«ργ«ί, «ατά τά άρύρα 23 xal 56', τήν άποσφράγισιν «al Ανάγνωσιν τών τίρημένων πρβκτιχών, χαί διαλ«γ·.μένων τών iv αύιοίς σισημχιωμένων όνομάτων, δσα Αν έξ αύτΑν ρύ;«β&σι λάβόντα ψήφους «ίς τ* πλκότιρα τΑν πρακτι μανον ύπογράφ«ται παρ’ Απάντων σύν αύτφ τφ προέδρφ έχισχόχφ ή μητροπολίτη. Συντφτηται βέ χαί Αναφορά συγχράνως τφ πραχτιχφ, ήτις παρ' Απάντων δμοίως ύπογ«γρ«η»μένη χα! ύπδ τοΟ έπισχόπου ή μη τροπολίτου έπιχυρωμίνη πέμπ«τχι δΓ ίβίας τούτου έπιστολής πρδς τδν ίξαρχον. Άράρον 73. Ό Ιξαρχος άμα λαβών τήν βηβτίσαν Αναφοράν, συγπτλχί τδ έξαρχιαχϊν συμβούλιου, χαί βουλίου. Άρώρσν 72.· Τής έχλσγής ταύτης συντάττ«:αι Αμέσως κρακτιχάν, καί έντψ χώδηχι χαταστρωννύ- Αφού ταύτην μ«τ' αυτού άναγνώση κα: τήν ίχλογήν ταχτικός γχνομένην Αναγνώριση, έξαιτιίται δΓ Ανα φοράς του πρδ; τήν ύψηλήν πύλην τδν διά αύτοχρακών, έχ τούτων τά πρώτα τέσσαρα κηρύττονται Λ; τοριχού διατάγματος διορισμδν τών έχλί/,Ηντων μ«παρά παντδς τού «λήρου ίής ίπαρχία; έχλίχΗντα I λών. Έάν δέ ή έχλόγή Ανϊιφανή μή ταχτιχώ; γ«νομένη, γίναται πραχτιχδν τδ «Ιδος τή» Αταξίας έχτιθΊμιμίλη τού :«ρού συν«δρίου. νον, δπ«ρ έν τφ χώδηχι χατασ:ρωννύμ«νον ύπόγράφέται ΆρΣρον 64. Τής ίχλογής ταϋτη; συντάττίτχι Αμέ παρά τ« τών μαλών τού έξάρχιαχού Συμβουλίου χαί σως πρακτικόν χαί iv τφ χώδηχι χαταστρωννϋμ«νον παρ’ αύτού τού έξάρχου- έπτμένως ό'ίξαρχος ini τή ύπογράφιται itap’ άπάντων σύν αύτφ τφ προ«δρ«ύοντι βΑσ*ι τούτου άχαντών «ΐς τδν έπίσχοπον ή μητρο μητροπολίτη ή έπισχόπφ. πολίτην, προχαλί! νίαν ίχλογήν συμφώνως πρδ; τά Άρδρον 66. Τού πραχτιχού τούτου Ανιίγραφον προήγούμίνα Αρδρα 69-72. · ι Ιμιχυρώμένον στέλλιι b μίν ίπίσκοπο» πρός τδν χρο'Αρώβον 74. ι Λαβών δ ίξαρχος ϊδ .διάταγμα τού ιστάμίνον .μητροπολίτην, δ δέ μητροπολίτης πρδ; τήν ί«ράν σύνοδον ιξρδς έΧιχύρώσιν, ήτι; γίνιταύ Αμέσως,· διορισμού ,τΑν μχλών .τού Ιπαρχιαχού συμβουλίου, έάν ή έχλογή «ύρ«8ή γ«νομένη συμφώνως πρδς τά χοινοποωΐ μέν αύτδ «ίς τδ έξαρχιαχδν συμβούλιων καί έν«ργ«ί τήν iv τφ χώδηχι Αντιγραφήν αύτού, διαβιράάνω διαγιγραμμένα. ,ΆρίΧρον 66. Λ«ψών τήν τής έπικυρώστω; άπάν- ζ«ι δέ αύτδ πρδς τδν τής έπαρχίας έπίσχοπον ή μη τησιν δ έπίσχοπος ή μητροπολίτης, σαγκαλιί πάλιν τροπολίτην, δστις χαταχωρφν δμοίως αύτδ έν τφ τά iv τφ άρ6ρφ 63 «ίρημένα σώματα, χαί άναγνοϋς, χώδηχι, αυγχαλ»! μέν τά διορισΗντα μέλη, άνάγγέλταΰτην μέν χαταχωρ·! «ίς τά άρχιία, γράφιι δέ έγ- λαι δέ τδν διορισμδν αύτών ίγχυκλίως πρδς του; ορ θοδόξους χριστιανούς ««τοίχους τής ίπαρχίας. χυχλίως πρδς άπάσας τάς iv τή,έπαρχία αύτοΟ έχχλη σίας χαί μ-,νάς πρδς δηλοποίησιν τβν έκΛχΗντων Άρδρον 76. Ή διάρχχια τής ύπηρ«σίας τών μιλών μιλών, προσχαλιί δέ χαί ταΟτα Ινα άναλάμωσι τά : τοΰ έπαρχιαχού συμβουλίου δρίζ«ται μέν «ίς δύο ίτη, Αναν«ούται δέ κατ' έτος τδ ήμισυ αύτών, άποσυροίργα τής ΰπηρ«σίας αύτών. Άρβρον 67. Ή διάρΜία τής ύκηρ«σί«ς τΑν μ«λών μένων χατά πρώτον μέν τών δύο τήν ήλιχίαν ν«ωτέτού («ροΟ συνίδρίου όρ:ζ«ται «ίς δύο έτη· Αναν«ούνται ρων, έπομένως δέ τών Αμφδτιρα τά ίτη ύπηρ«τηδέ χατά τά προιιρημένα, Αποσυρομένων «ίς τδ τέλος σάντων. Άρ#ρον 76. Αί διατάξιι; τών άρύρων 43 Χαί 44 τοΟ πρώτου έτους τών ν«ωτέρων τήν χ«ίροτονίαν δύο. "Αρ>ρον 68. ΑΙ Ϊιατάξ«ις τΑν Αρ*ρων 43 χαί 44 έφαρμόζονται χαί έπί τών μιλών τού έπαρχιαχού συμ ΐφαρμδζονται χαί έπί τών μιλών τοΟ ίιροΟ συν«βρίου. βουλίου. . Κιφάλαιον η'. Κιφάλαιον f.' Ih^l· ^xxbjaiaaifKwv χαιϊ: i'xuuio»· f;. II»V‘ r*îv r<*>' /itÂwr r·»· x«r’ ot^'iorÂi'wr. »Λ«νχί«Γ Âaürâr * xnZfii·. "Αρύρον 77. Τή φροντίδι xal ίπισταοίφ τής ί«ρ4ς Άρύρον 69. Ό μητροπολίτης ή έπίσχοπος τής . ούνδδφυ χαί τού έξαρχ αχού συμβουλίου 6έλ«ι συστηίΗ) έπαρχίας γράφ«ι πρδ; πάντας τούς έχλογ«'ς τής έκαβ- έν .τή πρωτχυούσή ίκάατου χαζ« έχχλησιαστιχή έπιχίας έγχύχλιον έπιστολήν, δΓ ής προαχαλίί αύτούς , τροπή, συγχ«ιμένη ix πέντ« μ«λΑν, ών of μέν δύο Τνα, έντδς δχτώ ήμιρών Απδ τής άαραλαβής τή; έπι- Ισονται οί προχριτώηροι καί ίχανώτ«ροι τών ίγχωρίων στολής, συνέλϊωσιν «ίς τήν ίδραν τής μητροπόλ«ως ή. ·ί«ρέων, οί δέ έτ«ρο. δύο ix τών φρονίμοτέρων χαί έπισχοπής πρδς έχλογήν τών μιλών ·τ^> λαϊκού συμ- ίχανωίέρων ίγχωρίων λαίχών, ά δέ πέμπτος χαί πρόβηυλίου γχνησομένην τή α' χυριαχή'μίτά τήν ixxvtu- D «δρος αύτών έσται δ τού Αρχωρέως τής έπαρχία; • σιν τής δχταημέρου. ταύτης προδ«σμίας. Άρώρον 70. Κατά τήν· άρισίΗίσαν πύριαχήν μίτά τήν 6«ίαν λ«ιτουργίαν, οί, βη*έντ«ς έχλογτίς συνέρχον ται «ίς τήν μητρόπολιν ή τδ έπισχοπΛον καί σνγχροτούσι τήν ϊχλ«χτι«ήν αυνέλ«υσιν ύπδ τήν προβδφκίαν τού μητροπολίτου ή έπισχόπου, δστις, έάν μέν παρώσι τούλάχιστον τά τρία τέταρτα τού Αριδμού τών έκλογέων, χηρύττ«ι Αμέσως τήν συν«δρίασιν Αρξαμένην«ί δέ μέΛ Αναβάλλω αύτήν «ίς τήν έπιούσαν χυριαχήν, χαί τδτ« μέώ' Αρμοδίου προλογήματος καί τής δαούσης προσχυχής αύτού, Αρχοται ή συν*8ρίασις, δσοι καί Αν τών έκλογέων κορόνας «ύρ«·ώσιν. Άρώρον 71. Έκαστος τών έκλογέων δύνατ», έάν Ηλη, νά προτ«ίνη ύποψήφιον διά τά έχλαχώηαέμανα μέλη τού συμβουλίου* δσοι .δέ ύποψήφιοι προταΦώσι, σημιιούνται· «αί έπομένως ή συνέλ«υσις προβαίνω «ατά σ«ιράν «ίς τήν έφ" ίνδς έχάστου αύτών μυστικήν διά «άχχων λιυχών καί μ«λάν««ν φηφοφορέαν, χαί έπίτροπος. Άρφρον 78. Ή έχλογή τών μ«λών τής βηίΗίσης έπιτροπής, έχτδς τού προέδρου, άναήίδχται· ύπδ τού τής έπαρχίας άρχιιρέφς Ος τούς προχρίτους κληρικούς τ« χαί λαϊκού; τών κατοίκων τής πρωτ«υούσης τού χαζά, xal γίν«ται έν μυστιχή ψηφοφορίφ «α! Απολύτφ πληονοψηφίφ. Άρύρον 79. Πραχτι«δν τής έχλογής ύπδ πάντων ____ ύπογ«γραμμένον «αί τή έχχλησιαστιχή σφραγίδι στσημασμίνον *διαβιβάζ«ται τφ *έπισχδπφ 4 τής *έπαρχίας, δστις, Αφού μκά τού ί«ρού Καί τού λαί«ού έπαρχια«ού συμβουλίου έ(«λέγξ«ι τδ τακτικόν τής γινομίνης έχλογής, έπιχυροί αύτήν, καί έχδίδαι έγγραφον δι ορισμού τών έ»λ«χΗντων, δπ«ρ σταλέν «ίς τδν τόπον Ανάγινώσκιται έπ' έχχλησίας πρδς γνώσιν Απάντων. Άρύρον 80. Ή βηΟσΕωκ έχάληαιαστχχή έπιτροπή έπέχ«ι τόπον ί«ροΟ mA λαέΜΟ συμβουλίου ώς πρδς τδν χ«ς<ν, καί ΗωριΓ τάς έπιτοπίους έχχλησωκηικάς Μ» SYNODI ΟΟΝ8ΤΑΝΤΙΝΟΡΟΙΛΤΑΝΑΚ. 1860-1873 350 Mi λοιπάς ύποφέαεις, boat κατά τδ Ap8pov 111 βιά Λ τών μελών τής Βμηγύρεω; ταύτης, σημαίνετα: δέ τή τε έχκλησιαστιχή χα! τή μουχταρική ^ρ«γ(βι, χαί τά είρημένα συμβούλια όρίζονται. * τδν. μητροπολίτην ή έπίσκοπον 'Αρ5ρον 81. Ή Ανανέωσις τού ήμίσεος τών μελών άποστέλλιται «< τής είρημένης έπ.τροπής ένεργείται Mt' έτος χατά τά χαί έν Απουσέφ πρδς τδν έπίηροπον αύτού, όμού μέ τά τών δημογεροντιών τών χοινοτήτεεν έχλεκτήρια προηγούμενα 77, 78 μ! 79 ip&pa, άποσυρομένων τά πρδς Ακόδειξιν τού ταχτικού τής γενομένης έχπρώτον τών τήν ήλικίαν νεωτέρων. λογής. Κεφάλεαον 5 *. Άρδρον 88. Λαβών τΑ παρ’ έχάστου χαζΑ έκllfffl tai xvae&oftapai r«a· nat' htwpttr iiri.ayta>r. λεχτέ^ια ταύτα έγγραφα ό Αρχιερείς ή ί Ιιάτρακος Άρ&ρον 82. Κατά πρώτον οί έχλογεές ίχάστης αύτού, Αφού μετά τΑν μελών τού ιερού χαί τού λα!» έπαρχίας έσονται έπί πενταετίαν ci προηγουμένως κού συμβουλίου τή; έπαρχίας παρατηρήση χαί Ανα παρ' έχάστου χαζΑ τής αύτής έπαρχίας δι' έχλογήν γνώριση τδ ταχτιχδν αυτών, Ανεργε! τήν σύνταξιν πρακτικού περί τούτου, χα! τέ μέν έχλαχτήρια έχ *!να τΑν πρδς συζήτησιν χα! έγκρισιν τού παρόντος κανο παρακατατίθεται χα! φυλάττει έν τοίς άρχείοις, γρά νισμού Αντιπροσώπων έχλεγέντες, χαί οσάκις έν τή πενταετίφ τούτη δεήση νΑ συγκροιηθή έκλογιχή συν- φει δέ πρδς έκαστον τών Αναγνωρισδέντων έχλογέων έλευσις έν τή πρωτευούση τής έπαρχίας, αύτ-.Ι 8έ- έπίτημον Απόδειξιν περί τούτου, μεθ' ής ούτος θέλει λουσι προσκαλιίσδαι ώς έκ.ογε'ς είς τήν συνέλευσιν παρουσιάζεσθαι όσάχις έν τή έπομένη πενταετίφ προσκείλείτα: τις έχλογιχήν έν τή πρωτευοϋση τής ταύτ/,ν. έπαρχίας συνίλευσιν. · . Άρβρον 83. 'Ακολούθως κατά πάσαν περίοδον πέντε έτών χαί τρεί; μήνα; π:δ τής έχπνεϋσεως τής Άρδρον 89. 'ΕΑν έν τφ διαστήματ: τής πεντα«τίας έχλογέύς τις άποθάνη ή Αποβημήση, τούτο δηπενταετίας ό έξαρχος μετά τού έξαρχιαχοΟ συμβουλίου γράφόύσιν έγκυχλίως πρδς τδν μητροπολίτην ή έπί- λοποιείται Αμέσως ιί; τδν μητροπολίτην ή έπίσχοπον βχοπον χαί έν Απουσ.φ πρδς τδν έπίτροπον αύτών μετά τής έπαρχίας, δστι; συγκαλών τΑ μέλη τού ίερού χα! τού παρ' αύτοίς ιερού χαί έπαρχιακού συμβουλίου, Ινα τού λαϊκού συμβουλίου Ανεργε! τήν παρ' αύτών έν μυστιχή ψηφοφορίφ χαί Απολύτφ πλειονοψηφίφ έχλογήν ένεργήσωσιν έχ συμφώνου τήν άνανέωσιν τών τής τού ένδς έξ Ακείνων, όσοι χατά τήν προλχβούσαν γενιέπαρχίας έχλογέων χατά τδν έφεξής τρόπον. ’Αρθρον 84. Άμα λαβών τήν βηθείσαν έγχύχλιον χήν τών έχλογέων έχλογήν είχον λΑρη λαυχΑς ψήφον; παρΑ τών διαφόρων κοινοτήτων τού χαζΑ, <ΐς Βν δ έπιστολήν δ μητροπολίτης ή έπίσχοπος, χα! έν Απουσίφ δ ίκίτροπος, αύτού, συγχίλ»! παρ' ίαυτφ τΑ μίλη τού Αντιχαταστα9ησόμανος Ανήπιν. Ό î‘ οϋτως έπ' Αμφοτα ιερού χα! τού έπαρχιακού συμβουλίου χα! Ανεργε! τίρων τών συμβουλίων έχλτχϋτίς έσται Αντί τού Αποίίανόντος ή τού Αποδημήσαντος έχλογιύ; μόνον μέχρι τήν άνάγνωσιν τής είρημένης έπιστολής * -έπειτα δέ τής έχπνιύσιως τής τριχούοης πινταιτ'ας, Ιπίτι παόαι συντάττεται μέν παρ’ Βλων όμού κατάλογος υποψηφίων μέν αύτού ή πρόσκαιρος έντολή, δύναται δέ χαί πά έχλογέων διά τδν καζάν, ού ή πόλις έκείνη είναι πρωτεύουσα, γράφΜα: Ιί έπ: στολή πρδς τήν έχχλη- λιν δ:Α τήν έπομένην π«ντα«τίαν νΑ έχλιχδή αίς τά; χατά τΑ Αρίέρα 86 χαί 87 γ«ν.χός έχλογΑς. σιαστιχήν έπιτροπην τής πρωτευρύσης έχάστου Αλλου χαζά τής έπαρχίας, ίνα χα! αύτη συντάξη δμοιον χατΑλογον διΑ τδν χαζών αυτόν. C Κεφάλαιον ι'. ’ApSpiv 85. Οί κατάλογοι ούτοι ίΗλουσι π«ριHtyl ιζς ί'χΖο;'4» rρον 87. Ληφθεισών τών έκλεκτηρίων τούτων, ο! τούς καταλόγους τών υποψηφίων συνςάξαντες συν‘ΡΧ- νται Αμέσως «ίς συνεδρίασιν έπί παρουσίφ καί τής έχει δημογεροντία;, ήν έπί τούτφ ετροσκαλούοιν, έάν δέ ώσι πλειόϊεραι έν τή πόλει Βημογεροντίαι, έπί παρουσιφ τών χριστιανικών μελών Απασών τών δημογεροντιών ’ αύτώη χαί ίναγινώσχονται έν πρδς έν άπαντα τά είρημένα έχλεκτήρια, σημειουμένου κατά μέρος έχάστου τού έν αύτοίς έχλελεγμένου δνόματος. Άρι^μουμένων B' έπειτα τών κοινοτήτων, παρ' αίς έκαστον αύτών έξελέχθη, κηρύττονται ώς νόμιμοι έχλογιίς δι'δλον τδν καζάν έκείνα τά έξ όνόματα, δσα παρά ταίς χλειοτέραις αύτών Ιλαβον λεύκάς ψήφους. ■ Τής τοιαύτης τών ψήφων διαλογής συντάττεται τότε πρειχτικόν, δπερ ύχογράφεται μέν ' ύπδ πάντων τής έχκλησίας. "Αρθρον 91. Ό έχλ«χ9ηαόμ»νος πρέπ<\ νΑ Ιχη τΑ έπόμενα προσόντα * a') νά ή ύπήχοος όίλωμανός, ρ') νά έχη ήλιχίαν τουλάχιστον 25 ήτών, γ') νά ή τδ γένος βούλγαρος, έάν ή ένορία ή καώαρώς βουλγαρική, νά γινώσκη. δέ Ακριβώς τήν τε βουλγαρικήν καί τήν γραιχικήν γλώσσαν, έάν ή μικτή έκ βουλγάρων καί γραικών, 8') νά έχη κάποιαν παιδείαν χα! γνώσιν Ακριβή τούλάχιστον στοιχειώδη τής όρύοδόξου χριστιανικής ώρησκείας καί τών τελετών αύτής, «') * νά διαχρίνηται έπί δρθότητι φρονημάτων περ! τήν όρΜδοξον πίστιν, ς') νά έχη φρόνησιν καί βίον Ανεπίληπτον, *) Ç νά χεάρη ύπόληψιν καλού καί τίμιου Ανθρώ που παρά τε τοίς. έσω χαί τοίς έξω, MT 8TMODI ΟΟΚβΤΑΚΤΠΚλΡΟυΤΑΜΑΚ, 1880*1878 *) 4ta ή a»* τούς Χβνόνας τής έχχλη^ας ή a τοδς νόμους τοΟ κακή διβγντγή ·** »«*· . οτη «uMataMwd έχέουρβ* tat’ «*τοβ Τ»’αΦ M*«·» μέχρι C τοθδ« (ΙΡιαμίνκ*, κροαδιοριζονται 4ς έραξής· α') δ<4 λιιτουργίαν Αλλη* καρ' Ας δ·pota όριίλουαι *4 έχΑλέοιααιν ώς χατ«ατέρ« δηΗ,otroi, . ΤΡ·1 . jf) δτ’ ίγιαομδ* χατΑ «ρύσχληαιν, ούδέκοτ* δέ κατ' έκιβολήν pvôptvov, χλήν τοΟ 8«pti* έχτιλουμένου ΑγιοαμςΟ χ·* Φώτιον, χ γ') &' έχτέλιαιν Αρραβ·»ος κατά κ:6σχληαι* ύμοίιας γοομένην, ■ δ") βιά βοΟλλαν, ήτα Αβέιβν στ*ρα*ώΡ«τος, , Τούτον δμ·ς τέ ήμιση μόνο* Ανήχουαιν «ίς τδ* Αρχκρέα, τέ β" Αλλα ήμΓση κρατηφήοονται <ΐς τή* κοινότητα, *ίς ή» ό αυζίυγνύμ*νος ΑνήΜΐ,κρδ; ίψιλος τ·» οχαλιί·* αύτής. «3 βιΑ artptattei* xatA κρόμχληαιν γινομένην, « ς’) δι'έκβοαιν ^διαζυγίου. χ ζή διό χηδιίβν ναχρ&ν χατΑ χρόσχλη- αι» γινορένην, χ η') δι' έχβοαιν ApoptarutoO, . V) δι^έχδοσι» ανχχ«ρητικφ>, , ι') 8ι’ έχικύρχχαιν τής όκογραφής οίουβήτινος έγγρΑφου, . Άρ4ρον 131. Όχου ta τή; έπαρχίας αύτού «6-. (Μ*ή ό έφχκριύς, όφ*1λ« *Α λαιτουργήση δοραΑν χατΑI τΑς ήμέρας τής Γιννήσιας, τής Έκφονοίας xal τήςί ΑναστΑσβΜς τοΟ ΧριστοΟ, τής Κυριακής τής όρδοδοξίας, ’ τής μνήμης τ·* Ιαακοστόλ·* Κυρίλλου xal MtHilou, ; καί τή; έγχοδιδρύσ®·; τής βουλγαρικής έξαρχίας ώς έΑνίχήςέορ^ής. · «ρβχφήοοντβι, β τι (ξβρχος «al oi λοχκοί ρηρροκολίτβι axai Ικίσχοχοι τής ΙξβρχΙβς όφβίλουσχ ν’ 4<«ντ·αι τ4 τ< Ατομικά καί olxxaai air·* ifoSa, «pk M vi συνττ,ρΛαι «ai τοΟς τυχδν Ικιτρίκους «ύτβν ipXttpaCc, «ρντοουγκίλλους, αυγχέλλους, ΐιαχόνους, φν *1ς iertat ί«ροχήρυξ, «al Οκηρϊτβς ata·*, Φς «al ti Ιξοδβ τής κατ' όφ»ιλή* γτνηοορένης ή έξ ίβίβς «ρο■φέοκος έκχχΰρχζορένης «ρτοίιίας ata·*. Ti 8i τής χ«τά κρόσχλτρί’ Ατόμου ή χοχ*ότΤ|Τ0ς τίνος τ»”}οομένης κ«ριοί«ίας «Γ»«ι <ίς 04ρος τοΟ κρορχβλοΟ*- τος αύτούςΆρφρον 138. ΙΙρίς Ακόντησι* τ·* xow·» έξόβνν τής 6«ιρ*αίβς τή; τ« ί«ρ«ς αυνόβου κβί τοΟ έξμρχιβχοΟ αυρψουλίου, ίτι 8έ «al «ϊ>» κατ' Ιηβρχία» lap·* xal λ«Γκ·* oupfsoxMÎ·», olo» τής έκ<χαρΐ}τήαΜ*ς «Ο «ξέρχοο καί τ·* ριλ&ν τής ί*ρ4ς ουνόβου, τοΟ μιοΗΟ τ·* γρβμματέ·’ xal lotie·» έχχλι,«βσηχ·» 1>κ«λλήλ·*.> τ8θρβφ<χή; 5λΐ)ς, τ·» ξυλ·», xap^otaw* xal lot»·/ too χοιόΟ δακα»·», «σπρβχΡήαατ® «api τ·* «Ιρημέ*·» χβτοΙχΜν τ·* έχαρχι·» χοοό» ίοον , τφ 4λμ τ·* χαρηγήαΜ·» τ·» ρήτροχολα·* xal έχιD oxitatv έχΑστης ixapxrç, έξ ού Ti pta 8ύο τρίτα xpangta^ovrat έ» τφ *«»φ τβμ«<φ τής έκβρχίας, ti 8έ λοχχύ* τρίτο* 4χοοταλήο«τατ βές τέ γ·’ΐχδ* τής έξαρχιας ταμίίο». Παρά δέ τ·* βουλχόρ»»» χατοι’χ·* τής Κβνστανττ’ουκόλΜΚ ιΙακραχΗιοτταχ 18«κ έκί τοίτψ ίύλοχά» τι ιώοό», βχ«ρ έμρβο>ήοττβι βλο» «Ις Ti xtvtxi» «Ote τής έξαρχίβς ταρΜο*. "Αρ4ρον 137. Ti χρές Ti* «tata moxb* xori ti ττμολόγιο*, 8mp I8ta*e Hiat βυντέξτς Ti έξβρχιβxl* ουμροόλιο*, άσκραχΑήοόμ»*·, 8ιχ«ί*»ματα 8ti ούττβξι» ή βι’ tarÎTpapo» έχίοημσ» βιαφήχης, «pouu>ουμρφνου, AfXp^Ti*00 4 ■<^MÎtnni έ»9ήμβ« kfniftu τ*Η δρ*λδς τίνος, Ιτι δέ χα! δχ' έχορόοης ή Αλλα; «μίξας δαασπκός, Ανήχουοιν άς τδ γτντχδ* pta τής έξαρχίας topatov, U* ή «ρ*ξ<ς έγέ*«το έν τή Ιιρφ ον*ά8μ ή τφ έξβρχκχφ αυρφοόλΐρ- <ίς τδ Mtvbv δέ τής έΜρχίας tapete», Ita έγένατο έν τφ Ιρρφ ή τφ λβίχφ έχβρχιαχφ «ρφουλίφ, «βΐ έξοδβυ- «wow oomnrAirraroFOUTAMAM irn-m sM Άήθρ» in. MnA Μη ΜπβήβλβτβΑς τούτος τΑν xoivAv κπτοοτημΑοΜΪ ΑνΑγχας. AM s* Μίση- A pov τΑν τοωύτβν npdtoto i « Up* otootoc Mi «A ΙιονναΛαος, ή αίρήμίνη πηρίιχαία, Ito μή Mm ·**Λ τ* dfrpin θέλουσιν *X« tu»"· »■>♦% μκΑ πρΑτον ήΜήΑτ* καρΑ μίν τή <ίρχη> to «ονΜή Μ *<ή* βαυλίφ, καρΑ Si τή Xpoarëiptoy μητροπολίτη to 'Αρθρον IM TAv MwMwc totofoAvw» μη τροπολιτών xai fanoxAn·» ai ηορτουοίοη Αραφουρέναν τών Ιπιχηβαίαν <(Mm mA τΑν χροΑ* αύοΑν, Ανή- τοίς Suai αυρψ«·Μ«η τό ταχττχδν xai νίςΗμον αδτής, πούσι, κκτδ μέν τ* δύο τρίτα, < ήρΜας οίς τδ Ας πρδς τδν ίξντχριπδν τύπον τής οσντΑΜς οθτήςγπνιχδν τής ίξαρχία; «ai dt τδ ποτνδν τή« ίκαρχίας xoi ito μίν Αποδαχθή Αταχτος, Αχοροδτα^ καί ίνορτχμτίον· κβτέ Μ τδ λοιπόν τρίτον, «k τούς συγγκνοίς γαδντβτ τΑ τοο 1Μ Αρθρου* ito S' Ακοδαιχθή ταχτι αύτών- ito Si συγγτν<ς μή Ιχιοαιν, dç τΑ σχολΜα κή, ί{ττΑζ<ται χαί ΙαοτόρτχΑί τό ποριτχόμανον αύτής, καί ίνοργοΟνται τΑ ύπδ τοΟ ΙΜ Αρθρου Apiaptoe. τής πατρίδος αύτών. 'Αρθρον 1SS. Ός πρδς τδν ίξπτχριχδν τύπον θτ·’Αρθρον IM. Al χβταλοιήθοίααι Scxlfrcai τΑν μητροπολιτών xai Ικισχόπτον, ito ταχτιχώς έγένοντο, ρίΐτβι νόμιμος χαί ταχτική κΑμ διαθήκη, ήτις, d ίδχύουσι μόνον ini τών κινητών ή Αχινήτών πραγ- ; χα! μηδονδς μΑρτυρος ύπογραηήν ρίροι, ΙγρΑφη δμος μότττν, 6m όμολογουμέντος ή ΑκοΜτιγμέντ»; «Γχον όλύχληρος χαί ύκηρΑρη ίθιοχρΐρτ»; παρΑ τοΟ διαθέ πρίν ή έρχιτραττύονσι xai δσα fai βοτρητηρίου, δια του- Αν Si ίτρΑήή θκ" Αλλη; χπρύς, ρίροι δμος, πρδς θήκη ή κληρονομιάς συγγινούς ή φίλου τών τίνος Β τή βιοχοίρή ύπογραήή τοΟ διαθέτου, καί τήν ίδιδχκΟσττρον Απέκτησα-■ τά 64 λοιπό αύτών χρήματα ή ρον ύκσγρορήν τοσσΑρπν τούλΑχιστον Ιντίμον μορπράγματα, τής διαθήκης Λπυρουμένης, διανέμονται τύρον ή δύο μίν τούλδχιστον μαρτύρον ύπογραφήν> πρδς Βί χαί τήν ίπιχύρπσ-.ν μιίς ΙκκλητΙδστιχής ή λλ·Λ τ6 προηγούμτνον Αρθρο*. 'Αρθρον 180. Πρδς ΑσήΑλοιαν τής Μριουοίας τών Βημοοίο; Αρχής. 'Αρθρον ΙΜ. Πρός συντήρησιν τΑν σχολτίον βίς Αποθνησκόνοών μητροπολιτών xai ίπισπόπών ληφθήτάς διαήύρους πύλαις xai χάρος αύτής, ίπΑστη ixapσονται τά ίκόμτνα μέτραΆμα Αποβιάσαντός τίνος μητροπολίτου ή ίπισχό- χία δύναται, τή προτίστι τοΟ μητροπολίτου ή ίπιβχδπου, τό !«;δν **1 τά λαίχδν συμβούλων τής ίκαρχίας, που μοτί τΑν δύο παρ' αύτή συςψουλίον, καί τή ίγσφραγίσαντα xai ίξασψαλίσαντα τήν παταλπφθτίσαν χρίστι τής το 1·ρ1ς συνόδου καί τού ίξαρχιαχοΟ αύτού πιριουσίην, «iSoxocoOai τό κρΑγμο, Scà κοινής συμβουλίου, νΑ προσθέαη αύλογόν τι ποσδν τίς τήν αύτών ΑνοραρΑς πρδς τήν l*pto σύνοδον, ito i Απο- ΑρχΗρατιχήν αύτής χορήγηστν, διαναμηθησό,-ανον θανών t μητροπολίτης, ή πμ'.ς τόν αροίστέρμνον μη Αναλόγπς πρδς αύτήν βίς Ιχβστον τΑν χριστιανόν πατοίχπν τής πόλκας ή χάρος, ·ίς ήν τδ<σχολ*(ον τροπολίτην, iàv f Ιπίσχοχο^ ΤοΟ Η χατά τό Αρθρον 61 διορισθησομένου τοπο- Ανήχΐί 'Αρθρον 184. Ή UpA σύνοδος καί τύ ίξαρχιαχδν τηρητοΟ δμα ιίς τήν ίπαρχίκν Αήΐχομένου, τί τίρημένα δύο συμβούλια Ακοσηραγίζοντα καταγρίφουσι ' συμβούλων δύνανται Ασούτπς, πρδς-συντήρησιν θτοματ' αότοΟ Ακριβώς τήν «ίρημένην ntpcouoiev xai 4γ- λογιχής χα! Αλλης to Κπνσταντινουπόλαι βουλγαρικής γρΑφβυσιν iv τή ini τνύτφ χώδηχι τδν κατάλογον αύτής C σχολής, νΑ Ινοργήσρ ταχτικήν ίτήσιον «ίσπραξιν «ύjtrti τοο Ακαιτουμένου τής καταγραφής πραχτιχοΟ, λόγου τινδς ποσού καρέ το τΑν αγίαν Αρχ ιρέαν καί Γδν xai πόντος ύίηγρΑήαντβς στέλλουοιν Αντίγραφο* παρά τΑν ivopla; ίχόντπν ίορίπν κα! τΑν μοναστηαύτού facxtxupwpivo* κρός τήν Upto μίν σύνοδον, ρίπν, xai »ί βίοι, τήν προσθήκην ούλόγου τινδς ποσού ito’ ό Ακοθανών ή μητροπολίτης- πρδς τδν χροίστΑ- d; τήν Αρχιορατικήν χορήγησιν ίπΑστη; Ιπκρχίας Αναμονον 84 μητροπολίτην, ito ÿ ίκισκοκος- xai ito λάγπς οίς τοής κατοίκους χριστιανούς διαντμήθησομέν-.υ. όκόρχΐ διαθήκη, στέλλκται xai τούτης Αντίγραφον ΌρτΑκιοί, 27 όκτπβρίου 1870. ixixaxupvipivov. ΤΑ μέλη τού μικτού προσπρινού βουλγαρικού συμ Τής καταγραφής τούτης παρΑ μίν τή ίξίρχψέν συνόδφ χα! συμβουλίφ, καρέ δί/Λήι μητροπολίτη ήν βουλίου δυσό τοίς συμβουλίοις ♦τβρηθχί^ς' χαί, d ταχτιχώς f ό ΛοφτσοΟ Ίλαρίων κρότδρος. f 6 ΦιλιππουπόλαΜς ΠανΑρατος. ίγένττο, ίχιχυραύαίσης, βιατΑττηαι έγγρόφκος ή *«τΑ f 4 φλιήπουκόλοπς Παίσιος. πλτιοβοσίαν κΑληαις αύτής iv τή τόκφ, Ας xai ή τΑν f 4 Βιθύνης Άνθιμος. ύφΐιλομένών τυχόν σύναξις xai ή Αποστολή νέου + i ΚακαριουπόλΜς Ίλαρίπν. πραχτιχοΟ τΑν τκ «ίρημέντον δύο συμβουλίιπ» χαί τού τοποτηρητοΟ, δπορ i^dtu μίν παρΑ τή ίξΑρχφ to Γαβριήλ Κρίσταβητζ, Γ. X. Τζαλόγλου, X. Ί». X. συνόδιρ xai συμβουλίμ, «apA Si τή μητροπολίτη ίν Β. Πέντσοβιτζ, X. Ν. Δ. Μήντσογλου, A £. Τσομακάφ, δυσί τοίς συμβόμλ(ο<ς Αναγν·σΑ4ν κβ< -Ας 'τακαχδν Χρ. ΤαπζηλέσίΑή, Δ. 1. Γχίσογλου, X. Στανπόλσχη, Χτ. Καμποόρπφ, Βένιος Μήλιος. ' ίξβχρι^Μθδν ίοιχυροΟται. 8YNODI BUIOAR1CAK UTTKRAB AD 8INGULA.8 ΑΓΤΟΚΕΦΑΛΟΓΧ EOCL.E8IA8* 1871 Uaaarii 8/SO. ΜαίαρςΑτβτοι κατριέρχαι, Αγιοι xai Upai σύνοδοι. Σύντομον μίν Αλλ* ίκρψή Ιχθσοιν τής ίκπληπαατιχής κατόστΑσο»; τού βούλγπραοή (θήκη, οδ κροΙστίμκθα πνουματιχΑς, Αποσττίΐαμτν ήδη: χατδ ηο- βρουΑριον τού (τους Ιθθθ τή δμηίρή μαχαριότητι, ίιρδν ίχκληρούντας καθήκον πιστΑν κοιμίννν χαί Αδολριχής to Χριστή ΑγΑπης. Τούτην Si, wvmSou- • PnAMoi 10 BkOilo: - ,. μίνην τοίς πρασήχσοσίν Αποθκχτιχοίς ΙγγρΑηοις, Ιξ. «ΒΑχμμον ύσαρον καί τύποις, tva γνΜτύαροι γί νονται, μιταξύ γο τΑν δμοδόξπν, οί λόγοι δνθον μίν τής fad τοσούτον ήδη χρόνον ύηισταμένης δικήορύς μτταζό τού oiMupcvcxoù πατριαρχαίου καί τού βουλγαρριού ίθνους, ίνθον δί τής to τκ£ς Ακροσφαλίσι ταύταις καριστόαοσι διαγτογής ήμΑν. τπιατοίη τη« <«»«ί /Ονίγαρικη; «ννοίοέ «;·ς τα; αι τ··τ«<Λ·Γ( ·κ·Λη«ια; ·Α Μντηκ» ni toigr«ΰμαίτν ίιιι»αήιιτ·; τές τοδ J>ar»f πτγκίητ Αατίηαία; ορό; τέ; λκπέ; XptoA·tov; oMapAtoo; AM MoefaK mA *» *o»«a»tive»aol»·. τάτπς <-Π1τ»·»·<·ν. ΟΝ. Ιο-··. 00 μ . —oitaMb οΑΒμοΑ «M»»« τούς ΑγΑνας oft «cwfAlwo έννέμβς «* ·*«< «·« Mt' οόσίβν.μήτα «rift M fap* «ft tMtagtag δέγμβτ·, Ari τήν lavoMv hfeaiw τής tori τήν έκπλησιβστι- μήτο κρές tag Αλλους tataqraowtag ftripotg, «ήν bwftv itegaft otta «“Xoiias, otg V» ftpAm MoftCApola μέν ata, Mt" Αρχή», «ai ματ* Ms * «MgMraMg 8«- «ροοήΜΜής xAprne, «te ήδτλήσαμαν ^μνς, παίπαρ όικήσοως «Αντη oHcipcwv.-ta τήν « Mt* ΧρισΜν tméftw MOto κατ* ri β«σϋικ*ς m2 «ολιτιχΑς ρόρφπστν ta τήν ήδτκήν ta ·»*»ΜΑ*ή» Av4*w(w χορηγηΟέν ήμΙν δίκαιον, προβήνακ Agitoug oig τέ|ν κατ* μέρος πλήρη «όταΟ έραρμνγήν. Όπ»»ς Ι'*ξ aùta έθνους «*ρφαοΝζον pupmipAita. Έπαδή ft 1» ' δαστήρατι/ώον A ft·· έτ·*» τής Ιτι τής Αρχής τοΟ ζητήματος πόθος ήμΑν διαπμρ* tag σκληρούς Βιο»γμοΙς Ml tÎoariatapoft, Μέστατος ήτο, tva μή τυχόν, τής «pAtari «ροτραχοώoft (ηάσηκν où μόνον el πλφότοροι «Αν βουλγΑρ·»» σης τής βουλής, *p«>ritaMl>«> *» *T«ft» «ίς τι τΑν ifrftifitn, ϋΛΛ «al fapotg. τύλαψόστατοι ματ* προ- παρ* τής κπΜλου έκκληαίπς «ροαβουομέΜν τα μΙ ιφίτοτ» m2 διδασκάλων έν Μ* βουλγαραίαΐς έπαρ- πιοτουομένιον, oOw ta έν τή «putaom τούτη où χίαις, Ml συντλαύσαις yrvtMi foâfat 1 μόνον ήρΑν αότΑν έκρατήσαμαν οαβοαμψ *pft «* χώραν tv τοίς κατριαρχτίοις μΙ έπιτροκαί βιώρορος «Αηριβ, Αλλ* ta ορός τήν γονικήν ta Ονους Ηcl μέν διωρίσθησαν tori Mg κοδοστηουίας πολι«πής ληαιν, 8ft 8* ιίκκίν μΙ κατακραυγήν, Αντέστημαν Αρχής, ai ft συνήλθον έξ οίκαίας αροαιρέαΜς* Ml Ap6>C, Μή!*» τι πρΑξακ συγκβτατοδένττς πρΙν ή σχέδια ft παρουσιΑσδησαν δίόφορα, tv μέν π«ρό too συντΑξανας «αρουσυέοΑμαν τή Μδέλου όρδοβόξη» πατριΑρχόυ, 8' *M>« Mp’ αύτής Mt κυββρνήσοως, έκκλησίμ ta riv γονικόν τής έξαρχίας κανονισμόν, ««•ft λύ«ν τού βουλγαρικού ζητήματος* καλόν ένομί- λ^νμκν 8έ, Λ δυνατόν, έν τή ?·«·& μΙ τοΟ σαμ·ν τόττ tva ta voûta γν«στ* καήσωμ*» βιό παηριΑρχου «ώτοΟ τήν πατρικήν συγκατΑΟοκν μΙ βραχέων τή όμίτέρφ μακαριότητι, δκως έκ τούτων αόλογίανί Διό 8ή, κατ'αύri ri «αρκχόμονον τού αότοΑκέντων γένητα: βήλον, τίνος μέν oi torip ta δικαίου κρατορικοΟ Οοσπίαματος, συνοστήδη, ήιήργ τΑν έν νομίμως m2 ματ* χριστιανικής βντως ύπομονής μοχό- KuvoravnvotnriÀot ôpOotôfaov βουλγΑρνν, ta tetμτνοι έν τψ,πόλπφ τήί 4p*o8eÇ«i< «<«β ft ol ri τροπήτ έκ κέντ» μέν ΑρχιορατικΑν, 8Αμ 8' «ύόπολήπΑδικον, xalavp τοίς πΛ« καταστάν πρόδηλον, έκ* ικν λκΓκΑν βτλΑν, ήύς, temuptaotoe έατσήμας ta ί>κ αύτής τής αύτής κυβορνήσονς, έκκδόδη μέν ματ* Αόριστον καρατΛναι σπουβόζσντος ΜντΙ σθέντι. ΙΙιραίνοντις ft riv λόγον, Ανβκηρύττομ«ν μη* πόσης ΑφοσιΑσΜς «ίς τήν σίνταξιν κανονιοροΟ ένΑ ψυχικής γαλήνης Ml ήρομούντυς ta συντιδότος τή τή βΑσιι χβη ίαρΑν Μνόνκιν τής άρδοδόξου έχκληκαθόλου έκκλησίφ δτι, έζττόσανττς Αχριβέές καί ιύ- σίας, καί οίς τήν ματ* χριστιανικού ζήλου προσωρινήν ρόντας ri πρώτον τΑν παρό τής vuftprtpuei ti&o- διοίκησιν τΑν βουλγαρικών έπαρχιών, μηβονδς τΑν έν θέντων rite σχοδίων μηδαμΑς Απψβον, Μδόλου το ι : αύτή παδοστώτΑν παρηλλαγμένου, κοινή ft γνώμή «al κβτ’ oùoiav, τοίς <ίς τήν ίκχλησιβσταιήν &οί«η* ήβουλήδη, χατ* riv παραλδόντα μΛον μήνα, συνσιν ΑφορΑβιν ίοροίς ΗσμοΙς, τοΟτο xal Aopivotg Ακ- νονοηδήναι πορί τοΟ πρακτέου ta μοτ* τοΟ πατρι(8οξ4μο·α. ΆκοστοΙλαντος 81 καί τήν «αραίτησιν ήμΛν όρχου αύτοΟ διό τκσιόρκ,ν αύτής όπκσταλμένων. δτδίΜίολογημίνην οίς riv πατριάρχην ΑμιΜαοιστον Αλλ' οδτοι μέν έπανέπαμπτον Απρακτοι, τοΟ πατριτήν γνώμην, Ανολίφομον άριστιχβς τήν κννυματικήν Αρχου σαρΑς άπαρνηδέντος Μσαν ματ’ αύτΑν συζήτοΟ όρδοδόξου βουλγαρικού κληρώματος κυβόρνησιν, τησιν. Ή ft βηήβΐ·· έπιτροπή, ούσυνοιβήτκς ta ri ής ri βνίρος καί τ*ς μωρίας δυσκολίας Ανοκούφιζιν καδήκον τοΟτο έξοφλήσασα έν «όαγγτλικψ Μ ****■ ήμίν ή ίνδόμυχος συναίσΦησις, δτι ίρρώτατον 1{(«λη- μάτι, ήσχολΑτο ri λοιπόν Ατ«ρΑχ«ς οίς ri έργον ροΟμον καθήκον κρός το τήν έ«πλησίον αύτήν ftupo- αύτής, ένυπομόνως Ιχουσα, ίνα τοτολασμένον χαδνπολήπτβος κρίνουσαν καί «ρίς λαόν {σηο τβτβλαικβρη- βόλη riv τής έζαρΖ'·^ κανονισμόν κκΐ τή καδόλου μϊνον μΙ ήδικημένον, «£ση> m2 δοδοπιμασμλνον έν έκκλησίμ, οδτβ 81, ta τότο μόνον, τή γ^Αοοι αύτής, πβοβΑμαν καί ήμώς rfg το τήν τού Αξόρχοο έκλογήν τή κίστη τβν «oripriv ηύτοΟ. Ofrcw ft τβν κραγμΑτβν έχάντβν m2 too κατρι- καί οίς τήν vtev Αρχιορέων χοιροτονίαν. Αλλ' ένφ τούτα Βιοννοούμοδα m2 έκρΑττομον, ήδη Αρχου έν Μ μ<τ·ξθ πολλά μϊ>* ήμΑν κ«2 δράσαντος Ml οΐπόντος, ή αύτοκρατοριχή κυβέρνηοις, καλΑς ft où μόνον ό κανονισμός ήμΑν (όρίσκοτο tari τύπον, ίκμολοτήσασα, έφ ' βλην δοκαοτίαν, «Αντα τ* λοχΜντα *λλ* καί Αντιπρόσωποι τού έθνους ήσαν έκανταη m2 πραχΗντα παρΑ το τοΟ «ατριΑρχου βδτοΟ χόθον προσκαπλημένοι διό τήν έπιδτώρησιν αυτού, καί τίνος μικτής έπιτροπής, σννολδοόσης tori τήν αίφνης έμόδομον Ιτι ή αύτοΟ παναγιότης ό πατρι χρτοδροΐαν atocoO τοΟ προοδυκουργοΟ, Αμα δέ m2 άρχης, ματ* τής παρί oùriv (ορός συνόδου, Απόστ«ιλ« πέρας τι βουλομένη ΒοΟναι οίς ri tel τοσοΟτον χρόνον κρό; τές αύτοΜψέλους έκκλησίας έγκύκλικ γρΑμματα Ακβσχολήσαν αύτήν ήμέτορον ζήτημα, έξέβΑΜ, κατά ri ήμέττρον ta πόλιν ΑφορΑντα ζήτημα. Τούτα, τδν παρολΟδντα φαβρουέριον, ύψηλδν αώτοκρατορχόν τύποις έκδτβομένα, Αναγνόντος έσχότως καί ήμώς θέσπισμα, έπιτρέπον τοίς βουλγέροις τήν ποτέ τούς ματέ τής δαούσης προσοχής, αΟρομαν έν αύτιός, Aril έχχλησιαστιχούς δασμούς m2 νόμους διοργΑνβστν αότο- μέν τής τύαγγαλικής χρφότητος, πολλήν μΘ ήμΑν διοικήτου βουλγαρικής έξαρχίας. Τδ θέσπισμα τοΟτο, τραχύτητα λόγου, Αντί ft πναόματος «ίρηνικοΟ, πολ teoppiiov μίν^ Μτέ riv έξατιρικόν τύπον, έκ τής λές καί πικρός αίτιόστις, συντλόντι δ'τίπΑν, αύτήν Μδτστηκυίας πολιτικής Αρχής, ββσιζάμονον 8' toê- ήμΑν τ· αύτΑν καί παντός τού βουλγαρικού έθνους τνριχΑς καί mt ateiav έπ' αδτοΟ τοΟ πατριαρχικού τήν καταδίκην ένώκιον τής καθόλου έκκλησίας, ής, σχοδίου «όρννδέντος έπΐ ri δικαιότορον, έκχδέξατο έν τούτοις, έζαιτοΟνται βήδτν τήν ψήφον m2 τήν ri έθνος ήμΑν>μοτδ τοσαώτης έδόλου χαρΟς μοδ* γνώμην. Άγνοοϋμαν otou πντύματος έσονται αΐ πρδς δσης m2 διπαίας «όγνναμοσύνης ορός τήν όδτν φιλο- τήν έν Κ«νσταντινουπόλαι έκκλησίαν *Μντήσ«ις δίχίας κρίνασαν τά έννομα αιτήματα αδτοΟ ένιατέτην έκΑστης τΑν «ατό μέρος αύτσκοφόλαν δρθοδόξων . πολιτικήν Αρχήν. Ό ένδουσιασμός, #ν ri (ιήτηλόν έκχληοιΑν. Ούχ ήττον δμως Μδήκον ένομίσαμαν, τοΟτο έγγραήιν, λίαν Αλλος το χαρΜταέν m2 α&τψ tva έγκαίρας <«αμ<* ta ήμ«(ς τ* δοκοΟντα ήμΤν Μ ΜτριΑρχη, Ανοποέηίκν ΑνΑ «Aoeg τδς βουλγαρι «Ις τήν Μθολικήν όρδόβοξον έκκληαίαν, Αφ'ής ,οδκές teâpxtag, ήτό τις έκτακτος κίνησις tv τΚς μέ- Βϋς δυνήστται χαρίσβι ήμός, où δλίψις, où σττνο- KipUg M MMft ta Tpftri**« ήμΑν Mw· ήν J ρο«τ teofPMg, ΙμηρΜριι Μ συγχρ*ν·ς 8TX0DL comjorroKffouTAMAB, iwo-ian sm. topOTW**·* iw·**»·*· U» α» ΛνίΗ (Φ»τ. iaeot. ««ne. Ναιολ.)· tta tebto «ai t tav ί«ρ·ν «atavtev Ιρρφαυτής ΒαλβφΑν Tpvkpee, Bn Iftati τή βαβιλ«1 a«pl ivepiAv «αί ΰααβΑλλιι 6ta too βαβιλέβς ΊοοστινιανοΟ Μαηιαρα yavipevev «ίοέτι ψυλέταται (Ν«αρΑ Ίουστ. 193, >«φ. «’)■ διά ταΟτα πίς ΙχλιχΗΙς έ«ίσχοκος, μητρο πολίτης ή «ατριΑρχης, κλντοτ» βαοιλιχή Surtayparn «ίς τήν Μσιν χαί έααρχίαν αΰτοΟ διοριζδμινος έστέλλ«το «αί στέλλ«ται- tta ταΟ-.ο τέλος «Αντ»ν ta τή δδβμανηή αύτοχρατορίρ el htimom, μητρραολΕται «αΐ «ατριΑρχαι, Ας ΙδνΑρχαι καρά τής ύψηλής au^ap- έ««λΐ)σιαατι»Αν ΙιατAoo«ot«i «αί κρονδριο έχχλησ.ασταιΑ A*aip«tot«e, καί έκισχοπήν α£ς ρηηρδ«ολιν τιμβν, «ai Αλλα nta Toeataa tatwAptic προοτΑξα» (Ββλο. έρρην. «αν. 17 τής Α* οΐιβυρ. ουνοδ.) · 2:dt τοΟτο ta itu 1087 iyivato teAyvaœ; βαοιλιχή «ata «apouoiav «ai τής tbet tecyv«pcvoôaqc οονδδου έριιμένον «Ιναι τή βααιλ«( *ρο«.δρ«ίας δρόνον ταΐς έ«*ληαίαις χαρίζιοδαι, «αί τάς ίκι- νήα«»ς Οτωρούμανοι, νκρί πολλβν τδ Ιδνος αύτβν C Αψορβντνν «ΙδοποιοΟνται, έμβτβνται, «ai Ας μέλη αές ta συμβούλια παραχΑδηνται · ύ«δ ταύτην λοιπόν τήν πολιτικήν έποψΐ’ αύτοΟ'τδ βουλγαρικόν ζήτημα δ«»ρούμίνον έστί καί πολιτικόν. ,Συνιπβ; πρδς τούτα ή λύσις τού βουλγαρικού τούτου ζητήματος, ήτοι ή παραχώρηιχς τής αίτήσιβς τβν ΒουλγΑρβν ini τή διαχχίσδαι ύπδ Ιδίας έδνικής έκχλησίας, Ανήκιι μέν Αμφοιέραις τοίς ΑρχαΙς, τή πολιτική δηλονότι καί τή έχχλησιαστιχή, Ανήκιι δέ κιιρί»ς τή πρΑτρ Ας κροοξαρχούση «ίς ta τής βιοιχή<η«ς πράγματα- καί έπί τή γινέσδαι τήν λύσιν έκ ς αιολτέν ΜουαταφΑς* (Κβδ. πατρ. φυλ. 74). ,Καί τούτα μέν ίκανέ πρδς Απόβαξιν τού δικαιώ ματος τής αύτοχρατοριχής χυβ«ρνήσ«·ς Μ τή λύβαί τδ βουλγαρικόν ζήτημα Ας πόλιτικδν.* (Άνασκουή τής ΛπαντήσΜνς τής μ*γΑλης τού Χριστού έκκλησίας *{ς ta καρό τής ύψηλής πύλης Αποσταλίντα σχέδια 1 λόσΜ»ς τού Βουλγαρικού ζητήματος, κλτ 17-99.) Ή f αύτού δβιοτΑτη καναγιότης δ κατριΑρχη; pita τής π«ρΙ αύτδν 1«ρΑς συνόδου, ένή φαίνονται, Ιν γ» τή «ctpiataoei τούτη, Αποκρούοντ«ς ' Ιναλβς πΟσαν χυβ«ρνηηπήν έαέμβασιν, Αφτιλον τοδλΑχισρον μή Αντιφϊσάην πρδς έαυτούς μηδέ μχτροίν τδ αύτδ ύφασμα δυοίν διαφόροιν «ηχέοιν «ata τές ύπαγορ«ύσ«ις τού συμφέροντος. Διότι αύτοί οί ούτ» χοτέοντος καί οβτ» πιχρβς μ«μψιμοιρούντ«ς xata τής κυββρνήσ»»ς texatau^ev ta τέλα πρδς ήμβς έν τή ύποβέσκ τούτη «ρο«ν*χ·τ1σης, αύτοί «loi «ai οί έπί τοσούτσν χρόνον τήν πολιτικήν δύναμιν λικαρβς έκικαλοσόέντκς tva tta τής βίας κυβ«ρνΑ« τός'ψυχός «αί τήν •ρησχαυτιχήν συνώδησιν λαού δλοκλήρου. ΤοΟτο δέ σαφώς ΑποβηχνύΛσιν οδ μόνον ta «οΧλό πρδς τήν «υβέρνΜίν tyypafa ta Ος έχζηβϊται Αλλβ«αλλήλ«ΐς καί έαφέννς ή «υβαρνηταή συνδρορή,σίς χαταναγΜΜηαήν έχτέλισιν τής Ατέγχτου «αφαρχιόής ό«λήοο»ς, ΑλλΑ «ai αύτή ή τιλβυναία αδτού έγτίύαλιος iv 3β7 8YN0IH 0088TAMTOIOPOLITAMAK, 1BA0-1WS Ttwc 4 rie BoBovA «Mktsnw *v *M| τή έ·πλη4φ βφΜ· AaA t·» X»P<ô» «mM< Ανήλιος Ml ΑκΑγβντως o44v Βοέαρέναν ait φνλαωήν, M μόνον 4v λό γον, δ« τό H^· *«<*· ή*» ίβς ή »4 44 <ής ΜόοοοΑσης ή»ιπής καί δ-ρησχοίας τοΟ όπηχόου έπητοινορένην «ISaprv, ai χατΑ φυλό; «4 l*v% ΑλλΑ m»' Urfftna Αρχιορέως; Τίνος 4 έν ταίς αόλαίς τΑν έν Καστορίφ καί Βρηοχούρατα χολπουορένου· (TfctwwJL 6πέμνπ έχαλησιΑν, πρΑτον μέν δόροντι,·, ·1τα Βέ παραΒίδσντος σολ. 9). ΤιχοΟτον 4 φρόνημα, έωσήρως έιιφρμσόέιι, 4« φυλακΑς τούς Μ» βουλγηρίζαντας ή βουλγαροτής έν ΚωνστβνπνουπόλΜ έκκλη4ας «4 τής σχέσοως τής πολιτοίας ορός τήν πνευματικήν Αρχ^ρ ! Εφρί^ηων _ , ,____ f_____ ,τούτην__________ ένέργειαν τής σεβαστής χυβερνήβεως ^ρΒς Αναγνόντες τήν Μριχοκήν πλοονάκις_ Μ ήρωτήόημιν,-4 if· ταΟτα Ιγμαφεν ** 4λ<ι τοΟ 4'"εέ- περιστολήν τής τόλμης χαί τής όρασύτητος . • * Ανος μΙ έν αύτή τή πσριβόλφ τής μογόλης τοΟ τΑν έν ΚΑνστβντινουπόλει Βουλγάρων Αντιπροσώπων ΧριστοΟ έχχλτ,βίας κάλαμο; χριστιανικός xai δρ*ό- (taot. &4μν. «λ. 10, 11), ριιφΜΜροΟντχς « Μ «οξος, 1«χτ4νων μέν τής a«ptσταλτιχής________ 4 «χρως έλίγωρον «4 μολοχών τΑν τοκχΑν «ρχΑν νητιχής έννργτίβς 4ν χάχλον έχί τ» τής ·ρήοχ4βς Β (βΟτ-οΛΜΟΟ); ...ΚβΙ τβΟτα ι4ντ«ΛβχρΒττσντ» 4 μΙ τής ήΟιχής βΛτής, συγχέων ί έχ χροΗαιως Μ μέν, tva μή χαρα^λβφΒή 4 τής «ύαγγτλ-.χής ήγΒχης φύοκ έσύγχυτβ xai »υοι<ων 6λιχ4ς έθνη μ! φυλές χ4 Μτητβς ««οβΟοχτον βόγμα, λέγ.( ή χαψίαρχίχή «2ς 4ν βωμέν, οάχΐ Μων χβ> «Μγγ<λ<χΑν δογμάτων, έγχώχλιος, 4 Μ, tv έλώβητα ΒιβτήρηΒΑοι τέ χατρι4λλ· δλέ»ς χοβριχΑν «ρονορίων xai συμφορέντων, χρές «ρχιχά χρονέμια μΙ StaatApara, λίγ« xai χάλιν διίσωσιν βήΗν τής 4αγγτλχχής ΛληΒτέας! Οί έν . ή «Μ· Πένηκ, έέν ή χυβέρνησις, χαίχνρ Ισην τοίς Mot όνοματι τοΟ τέως 1« Βτοχρβτιχήν «avroxpatoplav έντιρουομένου έχισχέχου τής 'ΡΑμης όρκλοΟντχς οΟχ μτΑ τούς κοιμένους νόμους όφ4λουσα προστασίαν, έγραφαν οΜ' έλίλουν χατ’ Αλλον τρόχον. ΤαΟτα 8έ Ασύμβλητος έν τούτοις χ4 Ανάλγητος έχί τοίς τηλιγρ4φ« χβΐ τύχοις έχΛίίωσι χαί χρές τούς στχτούς κούτοις TOO έόνους ήρΑν παόήμασι, διιτέλκ έχκληχρω»«ρ^χας τής χαΜλου έχχληαέάς έβιστέλλω ή έν ροΟσα πκδηνέως τΑς Μΐριαρχιχός διαταγές, τοΟτο, Κωνστχτπνουχόλαι έχχλησία, πότ»; 4τχ #ή μέλιστα, ποτέ τούς Αρφί 4ν ’Mr'Pl^PZ’i*i οώχ Αν ήν οδδαμΑς ιίς έχπλησιαστιΜ πράγματα έπέμβασις, βτ« σφοδρΑς έχιχίχτω δι' Αλλαχαλήλλων Αβραρτυρή· κυβερνητική ... <χων xa4 τής χρός 4 γτνιχδν συμφέρον καρτρ^ολής Λλ’ «δβγγχλχχή Ρ^βίως χα! χαντές έπαίνου <έξία τής χαλιτιχή; Αρχής Ας ’Ψ*Π**'· |4) »ή» ·ρηοχ4βν Βιβγωγή τής χολιτίχής Αρχής χρές 4 χατριαρχτίον! βύτήν χβ»· έβυτήν ΑφαρΑντα, Αλλέ τήν 1ξωτ«ρ<χήν ΝΟν 8έ b Μτριήρχης, «στις, μχταξύ τΑν χολλΑν αύτοΟ ΑπλΑς έχχλησυχστιχήν Βκέχηων λαοΟ χολυχληΒοΟς, (4χίρ Αν Βλος 4 ΑγΑν) προνομίων, φαίχτ® αυναρι»ύχδ τούς ebttùt ματΑ,τΛν ΑντιχΑλων βύτοΟ χολιτι· ρΑν χΑΜνο, 4 τής Αχοχλτ,στιχής Βηλονέτι χροσταχούς νόμους ταλοΟντος, έννέρως Η Αγωνιζομένου ήχέρ Ο βίας βύτοΟ έχ μέρους τής χυβαρνήσαως, έξβνίσταται τής Αχωλάτου Ιξασχήβαως τΑν ΙαρΑν τής Βρησχχυτιχής ΒωνΑς χατ’αότής, Βιότι χΑτχοντ». ήλιήΒημτν, στέβύτοΟ συντιΒήσωνς Βίχβ^μΑτων, 1 οί νόμοι aàroi νοντας 4σηχούσί»ημ«ν, ΑΒιχοόμχνοι αβρομέν που έν τφ Βιχβιςσύνην τινΑ. xtvd. Άγια *Αγι« χαί ud ίαρέ Upà Βύνανται δύναντοα <1ναι tlveu Αναρωρίζουπ τοίς χΑαιν. '• 4σρφ δικαιοσύνην 'ΑλλΑ τβΟτβ μέν Αχοβοτέον Ισως «ίς τές έν 4 χυριαρχιχέ χρονόρια τοΟ πατριΑρχου, οϋδ'άρνούγραφαίφ τήΐ έν Κωνσταντινουχόλχι έχχληοίβς A4 Ρ«*α 4ς αδ4ν4 δικαίωμα ταΟ^ΧίρασπίζασΒαι ταΟτα ti» προβήχόντων δρων τοΟ πρέποντος xai τής τίνος χρόνου έχιχρατησΑσας, Ας μή ώφαιλχν, Αναχρο- έντδς f νιστιχΑς τινας χαρί τοΟ έν τή έχχλησίφ διοιχητιχοβ νομιμότητας. 'Αλλά σοβαστό οίσίν έχίσης χαί τά ίορέ συστήματος χαί ζωφΑΒκς Βνωρ ας, μήη χΑνυ Β«· τής Βρησχοιιτιχής συνοιδήσοως λαοΟ χολυπληόοΟς φαρούσας τΑν γγωστΑν ΑνΑ Τήν Βύσιν όαό 4 δνομα δικαιώματα, ούδοίς 8è Βύναται δισμιύοιν αώτήν διά όχαρΑλχαιοι. Πόττροι Βέ, οί βούλγαροι ή 4 «ορέ Τής βία; ορός ΒιΑοωΉν χοσμιχΑν προνομίων διαχινόκόταν μάλιστα τά προνόμια ταΟτα, Αντί τήν αύτοΟ χαναγιότητα 4ν χβτρύρχην έχχχαλέσβντο Βυνουόνοων, i χαραχΑν γίνονται «ρόξ·*· x4 σκληροτήτων, συναχέσταρόν τα χαί ΑχοτχλασρβτιχΑταρον τήν τής tififnn, ■ χυβαρνήσαως faApP«nv αές «ρΑγμβτ· λαγόμανβ έχ- όυσιΑζωνται Βέ ιίς βύτά καί τά ίιρώτατα συμφέροντα χλησιαστιχΑ; Τίνος οί Β4 τής συνδρομής τΑν μ4 τής χριστιανωσύνης χαί τής χαόύλου έχχλησίας. τόπους Ότι 6έ χρός λύσιν τοΟ ήματέρου ζητήματος ήβύτόπους χολιτιχΑν χολιτιχΑν ΑρχΑν ΑρχΑν Μ έπ! πολλέ πολλά έτη έτη τοβα&τα; τοσαύτα; ίουλγαριχές έπβρχίας χ<4χσντ»ς βΐφ ένβντίον τής νβτο, μέλλον Βέ έδιχαιοΟτο tva ματΑσχη, ούτως ή γανιχής τΑν τΑν χατοίχων χατοίχων κατακραυγής χβταχρβυγής ;; Τίνος Τίνας 4 4 διό διέ Αλλως, χβΐ ή χαΒωκηχυΙα χολιτιχή Αρχή, τοΟτο Απο γανιχής χής ένόπλου δυνέμαως τήν Κωνσταντινούπολή xalD»««4ai χ4 βύ4ς ό πβτριΑρχης, 4 μέν, διότι πβρουΦιλιππούχολιν χρέ Βαχαατέας συγχατ^Αξαντας, Να «Αζ« 4ς αΒτήν σχΑδια λόσαως, 4 Βέ, διότι ΑναέχφοΒήσωσι 4ν ^ουλγαριχόν λαόν διό τής αίς έξορίβν γνωρίζαι βύτή 4 Βιχαίωμα τής έχιχυρώσαως, τοΟ» Βίαιος Απαγωγής τΑν βοολγέρων Αρχιαρέων, Αν ή βπχρ οόχ.Αν έπρατταν οώΒ' Αφαιλα πρΑξας 4 4ζήΜΒαίραως, ποινή ΜΒαρΑςπναυρβτιχή,όφΑνηΑνωααρ- 4P* ή* παΑΑρΑς ’ Βογραπιών ή «ριμχανκχόν, τής χής «ές τΑ δμματα τοΟ νΜπφχΑρχονς Τίνος 4 Μ «Αιτιχής ήρχής μηδέν έν τοές. τοιαότας ζητήμασιν τής χολιτίχής Αρχής Βανοργήοαντος αάΐ «ίσέτι Βιανορ- έχούσης διχοίωμα ρήτο TOO βυζηταΐν ρήτα τοΟ έπίΑληδτύοι αχέγοΟντις τήν φυλΑχισιν χαί έξορίβν τοσβότων ΑΑφων xupoOv.«triKai ei-ι^ Λμέν δτι ri 4 πατριαρχικόν «*ίαρέων, Αδ^ων ΒιΒβαχΑλων, ΑΒφων προκρίτων, Αν 4 Βιον Ανοπτύχήη χΑπως χαί έξαμράνΒη έχί 4 Βάαιόπλαέστοι ταλαυτΑσιν έν τή ξένη, έγπατβλαίποντβς ττρον· έχοιδή ίμως ή μέν Αρχιχή Ιδέα χορί συστΑβπισΒον βέτΑν έν σταναγροές καί κένΑοι γον4ς, χήρας, βοως βουλγαρικής έξαρχίβς διςκηρήδη έν τή ούσίφ όρφανΑ, ζΑντα χαί λαλοΟντα μαρτύρια «όαγγτλιχή; βύτής, έν Βέ τή» φιρμανίφ, ρηβέν γΑν τής δρΑοδόξου πατριαρχικής κφοβηνοίας;' Τίνος 4 tebt λαγορένους έχχλησίας ΒογμΑτων χροσβΑλλσντι, 4 βούλγαροι όποδιαδόχους τΑν Αποστόλων Αρχιαροίς κρβτοΟντος χαί χρροΟνται, 44 Βέ χ4 πΑντοτι έτοιμοι, tv« συνοννση.ίσΑγσντος ΒιΑ τής λόγχης έν τοίς Ιοροίς ναοές, τ4ς ΒΑσι ριτό τοΟ χβτριΑρχου-.έπΙ TOO κανονιχοΟ μέρους, ή πορβιτέρω Αρα έ(*ΐφ£ή φχοδομημένοις τή ΙβρΑτι καί τή βο«4νή τΑν οβτω κατατυράννουρένων, χόρίν τΑν πμριαρχιχΑτ *4> χβτρι- ρΑτων έξήρτητβι. έχ τΑν Αρχου προνορίων; . Πνος 4 «4 τής ρίας Βραόοντος 0MV μοταξύ τοβ πβηριΑρχρυ χαί • "■'■'άΛ ■NM Μ» , 8ΤΜ0Μ ΟΟηΤΑΚΤΟαΡΟυΤΑΜΑΒ, 1Μ0-18Π <70 Ρ·ί·ς πόθος φιλικής «wfrAwc »«·& «* «λτηίβς 4 δότησιν μιάς έχάατης τΑν έχχληοιΑν τούτΜν, χΑααν idpetav χατ«φάλλου<χ «αρά τή «ύτή «υβάρνήσκ «ροoeétaun tva χορηγήοΐ τή «ατριάρχι τήν Μκβν τοΟ ουγχαλόααι «ίχουμτκκήν σύνοδον «μάς λόαν δήΗν *0 ήματέρου ζητήματος, μάλλον Βί, χρδς xrdxpiwv •ίς τά νόμιμα δίκαια τ«ύ Ηνους ήμΑν, κλήροι; Βέ (xdvov, ούς ή έγχόαλιος άποχαλιΐ τής έαχλησιαοτι«Β«θΐφήσ««ΐς, δτι τό καθήκον ήμών ούτως «àouyu- χής τδνομίβς βουλγβριΟτάς άνατροπτίς, ίδιοτχλιΐς Βήτας ad «ν μέν «ίς τδ άτιλές τής κατριαρχικής συγχαταβάσιως xd τδ ίσχυρόγνωμόν τΑν έξασχούνταν δύνήμίν τινα έν τοίς πατρταρχιίο.ς, ένδον δέ «ίς τήν έχ προδέσιας χάφ«υσιν πρδς τάς έν τή άδιλφιχή Αγάπη δοδαίσας συμβουλής παρ' αύτονόμαν όρδοβόξαν έχχλησιΑν, Αν μία μάλιστα προέβη μέχρι χαί τού δλας άνιξάρτητον βουλγαρικήν έχχλησίαν συστήσηι τφ πατριάρχη. "Αλλως ττ, χαίπχρ χα; έχί άγνοι'φ τής έχχλησιαοτιχής ίστορία; χατηγορηθέντίς, ούδ«μίαν έν τούτοι; οίδαμιν σύνοδον έχ τΑν τή; οικουμένης π«ράτων συνδραμοΟσαν έπί μόνψ τφ σχοπφ tv* άποφδέγδ’ (χίνησαν λίθον, ούχί tv' άλινβητος βιατηρήθή ή τΑν ξηται, έν έγίφ πνιύματι, ιίττ π«ρί προνομίων δλως πατέρβν ήμΑν π:στις, τοαάχις ααρ’ άλλοφύλαν xd έήωτιριχΑν, «ίτ» χαί πιρί τού όργανισμού έχχλησια(ττροΟρήσχων χροαβληΟτίσα χαί ύχοσχαφδτίαα, άλλ' στιχής τίνος άρχής συνφίά πρδς τούς δομαλιώδαις tva χαί αύτδς ό Ιξωττριχδς ήμΑν ta τ$ χόλχψ τής κανόνας τής χαδολιχής τού Χριστού έχχλησία;. Είς όρθοδοξίας βίο; βιαρρυΟμίξητα·. αιωνίως δχως ta βόξ^ τδν βούν τΑν μαχρΑν αιώνων, (Γ Αν αύτη διήλδχν, τφ «ατριάρχο, χαί χατά μέν τδ φαινόμχνον xd λ«-1 > άναφύησαν έχ διαλυμμάτων τοσαύτα xd τηλιχαύτα έν γίμχνον, ουνφδά πρδς τδ ΛβγγΆιβν *al τούς έχχλ,)- τφ χόλπηι αύτής διοικητικά ζητήματα- xd όμως, « αστικούς θταμούς, χατά δέ τήν πραγματικήν, άλή- πρδς έξέτασιν xd έπίλυσιν αύτΑν, ούδέκοτ» (χρίθη taiav, σνμφώνως πρδς τά χοομιχά προνόμια χαί τά àva-fxda ή συγχρότησις οίχουμινιχής άυνόδου. Έάν ύλιχά συμφέροντα τοΟ Κωνσταντινουπόλτως κατρι- δέ μή άπατώμιδα, (ν τΑν χαραχτηριοτιχΑν σημ«ίων . αρχτίου, τοΟ πρδς τδν αύτδν ύλιχόν βλ«ς σχοκδν χαί τΑν τοιούτων χαδολιχΑν τής Απανταχού έχχλησίας τάς αύτοχ«φ4λους βουλγαρικός έχχλησίας «ύάαιρέτβς συντλαύσιων έστιν ή δογματική φύσις τού ζητήματος πρδ ένδς ήβη «Ανος χαταργήοαντος τή συνδρομή αύ δι' Β συνέρχονται πρώτιστα χαί κυρίως, χαίπιρ, άπαξ τής τής πολιτικής άρχής, καθ' ής, ta τούτοις, σφοδρόν συντλδοδσαι, δασμοδττούσι, χατά Βαντιρον λόγον, χαί σήμτρον χηρύται πόλιμον έπιτρτπούσης φιλοβιχα/ως πχρί μή ΒογματιχΑν «μαγμάτων. Παρά δί τούτα, ή τήν σύστασιν βουλγαρικής (ξαρχίας («ί τή βάο«ι όρδόδοξος τού Χριστού έχχλησία, μ*τά τδ χατά τόν τΑν ότσμΑν τής όρΑοδόξου έχχλησίας. Άπτγν«·χότ·ς δέκατον dAva γτνόμτνον μέγα δυτικόν σχίσμα, («κα 8'ta τάλχι τοΟ διά τής βίας χραττίν τό (Ανος ήμΑν μένη, oiovd μ*τ' άλγους, df τά Ας έχ τού διαμχλιdf dAvicv «ντυματιχήν ύποδούλωσιν, ιΙπτυθύνΑησαν σμού έχ«ίνου προχύιβαντα τοσαύτα δλιβ«ρά δρησχιυμέν πρδ ένός ήδη (τους df τάς χατά μέρος αύτο- τικά δράματα, -ύπδ τήγ έκήρκαν ιδίως φιλάρχων χτφάλους έχχλησίας προττίνσντις συγχρότησιν οίχου- καδ-Αν, xd oiovd καραδοκούσα, ta «ροσίυχή xd μτν.χής συνόδου, ini TuneMty βάββίβς τοΟ (δνους* χατανύξίΐ, τήν διά τής Μας συν«ργ«ίας άποκατάστατούτου- taf δέ xd σήμ«ρον ta τή έγχυχλίφ ζητοΟσιν °1* νής χριστιανικής όλιμχλιίας πρδς ξόξαν τού ·ύάορίστος τήν π»^ τής tatoMotta τούτης γν«μθ- «γγτλίου, ούχ ένέχρινο τήν συγχρότησιν οίχρυμινιχής Ατασθάλρυς έκιδάξας ad σχΑνδαλα έφαμάρτων πανηγΰρτων άποχαλοΟντ»; ta &φ** θ*ολογιχφ, xd ««ριστΑνττς ένώπιον τΑν Αρμοδίων Αρχών, ta κντύ-, μάτι «Λαγγίλιχφ, ώσα,τί, βλέποντας τούς [«ρωτάτους ad βιχαιωτάτους τΑν κόδων ήμΑν έχκλουμένου; ta μέρχι, Αφτίλομτν, Αντί τού χαίραν χαί «ύγνωμονΜν, διινΑς έκολοφύρ«σθαι. ΙΙάντως ύπόθ*σις τής χαράς xd «ύγνωμοσύνης ταμτη; ήσαν ούχ. ό πατριάρχης ad d πιριστοιχοΟντ«ς αύτόν συνοδικοί * άλλ' ύς τάς χ«[- t : ρας «ύτΑν ad Ικιιτο χαί έκαίζιτο άτςί κοσούτον χρόνον ή έχχλησιαστιχή τύχη τού (Ονους ήμΑν, 6Μγη δέ μόνον Αγαθή παρ' «ύτΑν βούλησις έξήρχα tva μή μόνον τήν ποθητήν «ίρήνην Αποχαταστήση μ*“ξΐ> τής έν Κωνσταντινουπόλ«ι έχκλησίας xd τού (Ονους ήμΑν, άλλά χαί συνβέιη αύτό πρδς αύτήν τοίς ί«ροίς δτομοίς διχαίας «ύγνωμοσύνης. Αύτοί δμως, οί καθ'έχάστην έκί φυλχτισμφ ψίγονκς τούς βουλγάρους xd ύπέρ τής xd (ν αύτή - τή έξωττριχή τΑν έθνΑν διοικήσω άφυλιτίστου κατ' αύτούς όρδοδοήίας (ν («ιοήμοις ίγγράφοις αυνηγοροΟνττς, (μχιναν μέν id τοααΟτα (τη ίνόνβοτοι ·1ς τάς διχαίας αύτΑν «ροοχλαύανις, πάντα Οο«οη» *—***·- Mam ΧΙ<Τ« 871 STOOD! OONSTANTINOPOUTANA·, ΙΦΦΟ-ΙβΤδ tn ούδέ διΑ ίξ·»«ρα»ήν fc* A Τ#·* Λ"»*"·* tabac hifrt** ** Mata οίτηκν, Αλλ* «ta δέ mUtac Ά NtF· ta^Uml t* «ολιττχής βι'ήσκνφς «ή» ποντα. Mtam, ata * Un» ta «ta^FX·». Ή δρΦόδοξος έκκλησία, tata «ta taMam ta t «tatataC ta ·"*·*» tatac· μβτος τής «ύιάγγαλιχής tata tata Itata ta* Αλλά τοοτβ ta Ιστιν ta P Αντίφωσις taranta*» ροληφίας, παποίΦαμαν tata tatata* ** tar ή τοίς tapi προνομίων μαχομένοκ *A «Art» ta Φομ«τ« mi ν- τή βάσει tav Φαμ«λιωββν νόμων χαί κανόνων τής ôSou xtpl τοΟ βοιιλγαρικοΟ ζητήματος, AÛT Οϋχ ήτρον δρφόδόξου έχχλησίας Αν«γ«ιρομίνην έξαρχίαν ήμΑν. Έν τούτφ τφ. «ντόματι χαί έν ταύτη τή ΑγαΦή αύτη έοτί ΑρησΜυτιχΑς Ίίαν «αρΟΜχινβυνιυμένη, χαί ού μόνον δυσααόβαχτος, Αλλά χαί ύζ ·ΑΛ τδ έλπίδι μένουν ta ΰμ«έρ·ς Αγίας *αί σιπτοτάτης πντΟμα ta δρΦοβέήου ίχχληαίας ααφώς Αντψαίνουαα. ήμίν κορυφής τακτ:vol iv χυρίφ Ιχέται, Άλλως τα, γί ΑρΑ γ« φρονώ ό πατριάρχης χαρί τής ? ή ό ΛοφτσοΟ 'ίλαρίων, πρόαδρος. έχτιλέηως ta Αποφάαοων τής τοοοΟτον παρ' αύτοΟ c f ό Φιλιχπουκόλιως Πανάρατος. έξαιτουμίνης οίχουμτνιχής αυνόδου; ώ ό λόγος, ή f ό Φιλιππουπόλαως, ΠαΤσιος. «ιι»ώ, χαί αύταΐ δή al Αικιλαί μή έξαρχίοουοιν f δ Μαχαριουπόλαως Ίλαρίων. πρδς ta σκοπόν τούτον, ή αύτοΟ ΦαιοτΑτη καναγιότης χαί οί «φί αύτήν συνοδικοί Αρχιιρώς Ιχουοιν ΌρτάχιοΙ, τή β ίανουαρίου 1871. Αρά γι,πατά νοΟν Ινα τές τυχόν Ιναντίας τΑν βουλ84. QONVENTU8 SYNODALES CON8TANTINOPOLI HABITI AD COMPONENDUM NEGOTIUM· 1878 itnnorio - tnaio. Τδ νέον βουλγαρικόν πραξικόπημα. Απορίας ήχουσαν, αύτδν έξαιτούμινον Αδαιαν λαιτουρxftv χριόν «ρομνησΗντων Αρχιαρέων, έν Έκτακτος παρίτηρώτο κίνησις καί προοαχΛασμένη Από τής έοκίρας ta Ηαοφαναίων ιίς ta βουλγαρικόν ναόν τού Αγίου Σταφώνόυ, Αμαξαι .Αλλτπάλληλοι τοιαύτη Αρφ, καί τοιούτψ τρόπφ. Εις μύτην δ πατριΑρχής Ακέταινα τΑς δαούσας νουΦασίας, καί ύπέμνησαν αύτόν, ώς Αρχιρρέα μάλιστα, τούς ίχχλησιαστικοϋς ματαχόμιζον διαφόρους, έν αίς χαί τούς Αποστάτας βρους χαί κανόνας. Ό Απασταλμένος (μαιν·ν άχαμχΑρχωρώς- Φιλιππουπόλαως Ιΐανάροτον καί ΛοφτσοΟ τος. Τότα ίδίησαν έν μέση νυχτί νά προσχληΦή ή Ίλαρίωνα καί ta χαΦηρημίνον Μαχαριουπόλαως σύνοδος, δπαρ καί έγένατο. ΜατΑ τήν 6«6 τήν npotSptlav τοΟ πατριάρχου Ίλαρίωνα. ΙΙλη&ύς δέ Βουλγάρων χαταχάλυπτα τήν D πρδς τδν ναόν Αγουσαν λοώφόρον. Συνήρχοντο δέ συνοδικήν σϋσκ<φι*ι Ανηγγίλβη «ρός ta έν τή μαγάλη «ρωτοσυγκαλλίφ Αναμένοντα βοόλγαρον έιτίσχο- ' πρδς σύσχιψιν έν τοίς βουλγαριχοές χαλλίοις. Αίφνης, «tpi τήν γ' ώρ«ν τής νυχτδς τουρκιστί ', «ον δτι ιίναι Αδύνατον νΑ BAuy ή έκκλησία Αδαιαν, δ ΛοφτσοΟ Ίλαρίων, σννοδανόμανος ύπδ τοΟ καπά Αν δέν προηγη·Ασιν αί κανονικοί διατυφώσαις, αί θαοδώρου καί δύο λαΓκΑν βουλγΑρων (παρακολου- καΦορίζουσαι τΑ ta χα^ηρημένων ή αύτσκαΦαιρΙτων Φούντων μαχρόΦαν καί Αλλων ίκανΑν), ματαβές ixpouat κληρικών. Συγχρόνως τά «ατριαρχώα Ανήγγαιλαν' 8ίΑ τοΟ τήν Φ&ραν τΑν πατριαρχιών, ήτις καέ τώς ήνοίχΦη. Ή αύτοΟ παναγιότης «ίχ» ««ταχλιΦή πρδς ύπνον κα«θυκαχ«γιΑ taStpd τΑ «ηψβίνοντα πρδς ta έπί Αλλ* έδέηστ νά ΑναγγΜλωσι τφ πατριάρχη τήν έν τΑν έξωταριχών ύκοϋργβν, δκως ληφΦΑσι τΑ Ακαιτοώνυχτί αίφνιδίαν Αφιξιν τοΟ ΛοφτσοΟ, ζήτοΟντος Αχρόα- μανα iv τοιαύτη «ίριπτώιχι μέτρα- δ δέ ύκουργύς, σιν. Ή αύτοΟ παναγιότης ύποδαξαμένη αύτόν, ματ* Αμα ταΟτα Αχούσας, Αχέσταιλα ta σφραγιδοφύλαχα αύτοΟ διά νυχτύς tic τΑ .κατριαρχώα, βστις, ματαβΑς καί αίς τήν οικίαν τοΟ κυρίου Χρ. Δαψιλέσέου, ’ H m kor* ooatn poauWoao 7, SO. • Μ* taut» ματΑ τοΟ οδτω διελύθη ή πολύωρος χεΑ έκτακτος αύτη συναύτού λαίχοΟ, έζήτησαν ίνα προσέλθωσι πρδς' τδν «δρίασίς. Ή μιγέλη σύνοδος. πατριΑρχήν- Αλλ’έννο«ίται οίχοδτν δτι δέν ήδύναντο Τή ι«' ίαχουαρίου (σαββΑτφ) συνεκροτήθη έν τοίς vi γτίνωσι καρμδίχτοί, μχτέ τοσαύτας κααιφαν«στΑτας πατριαρχείοις μεχΑλη σννοδ-.ς, ήτις συνήλθαν έπ’ αύτφ παί χρο«σχ«διααμένας ποφανομίας. Τή» ια’ μ«τέβησαν καρέ τφ ύπάφγφ τΑν έξωτιρι- τούτφ καί τήν έπιοθιαν (χυριαχήν), συγχειμένη έκ χΑν οί μητροπολίται Νιχαίας χαί Λιδυμοτκίχου, δπως μελών 29 τδ δλον- ήτοι τ«σσΑρων κεηριαρχΑν, Ανθί . λέβωσι β«βαίως πληροφορίας π«ρ! τής έπιδοθ«ίσης μου τού ς', ζέχοντος χαί τήν γνώμην Ανθίμου τού πατριαρχικής έχΗσιως. * Η·Γ» «atooMiWiaaa β, Βώ * it ω« km ειεέι» «attutriiuM Π, Μ ’ • Son ροωετώώα· 4 Μ. / É : W \ m ου, χοροσεατοάντος τού %ίχσυρεν«αθ χ νσντο ««ί παρανομίας Μ •· ιίτεριάρχωημετΑ'τΑν Αρχιαρέεβν, συνοδικών τε καί μή, κρδ; τό ·*■ ‘έχρήρουαίέ φήν βαρεία» κοινήν χαί ραταδίχην τΑν Ταύτα πάντα ή χεοδ’ ήμάς Αγία- TOO Χριστού έχπερανομηΐΝίντάεν Αρχιερέων. Ό μεγαλοφώνως καΓεύ' ,/ΧρινΑ; τετύτην Απαγγέλλων μητροπολίτης* έν βεΜφ χλησία έν ΑΑυμίμ toi Αγανακτήσει βικεάφ χαδορΑ^, , Απάντων σνγπινήΜη έφόρει ·τή ώμοφόρ,ον καί |δ Αλλ’ έν τή· σννήΗι Ανοχή ·ύτής χαί μμχροδυμίρ ■ έπιτραχήλιον. ’Ακολούβοκ, μετεψΑς >4ει είς τήν έχ- χρωμένη κεκρδν 8(βρ*ώαάος ύεεά γνωσιμαχίας έδίβου χλησίαν TOO ^γίσυ Νικολάου, έν *Γ£ορφαλίη>, Ανέγνω αύτοί; τήνΓ έπίγνε»σιν τής ,τΑν ίερών αύτΑν κΑ*ηιυ χληρώ- χόνήνν xopa^doass; ipioss; ττ χαί lix χλαγίοι» έαίι^ηά*τούτην οί; έπήχοοι \ ματβς. 1 :'. . . . ΑύΑβροί 84 Ανέγττω τούτη* Απδ φού Αμβωνο; & μέγας Αρχιδιάκονος έν τφ χατά\δ ΌρτάχιοΙ ναφ too, Αγίου Φ·***- Άνεγνώσδη 84 π®. έν τφ πάτά τδ Σταυροδρόμια» ναφ τΑν Είσοδίων. Αύτά γούτο έγένετο χαί έν Απασι τοίς ίερρΤ» ναοί; τής πρωευούση; πατά σι-,ράν. / . \ 1 - η Axdoron ΰχομιμνήσχουβα· Αλλ'ούτοι Λ ηρφονηχαί μχχρύύυμον τή; όχυτΑν μητρδς ίρμα(ό9~-οΑν νχαχο-' ' ^ούλ·ν αύτΑν σχβχΑν ύχολαμ^ώνρντά; κρδς τδ μηδχμίαν έχιδαίξασδαι ματαμ4λ«ιαν τήν έχυτΑν μοχίττρίαν 8:Α μαιζόνων ΑΑμ* ΑντιχανονιχΑν έγχλσ,μΑτωγ^έκ«σφραγίΐαντο.-*Τή γΑρ νυχτί τή χρδ τή; έορτής ιών π^νσέχτων Htopxvisfv at, τόν έν ---,---------- — Τ-------τ- χαταβάντχ; —,τ - Βαλατ® -------- Γ Εστάλη 84 έντοκο; χέιί πρδς τού; ύπδ τδν εϋχου- ' ίερδν ναόν τοΟ Αγίου Στεφάνου διεβουλεύσαντο χαταμενικδν θρόνον ύΑαγομένου; μητοοπολίτείς ή χατα- τολμώντες τών Ιερών συλλειτουργήσει χατά τήν έπίδιχκστιχή αύτη συνοδική χαί έχίλησιαστιχή πρΑξις, β σημον έχεξνην ήμέραν χαί ορός τούτο Αχοστείλαντες συνωδευμένη χαί μετ’ έγχυκλίου έπιστολή; δπως χατ®περί ; έσην νύκτα έξ αύτΑν, τδν Λοςτσσύ Ίλαρίωνα, φανεστάτη γίνηται είς'άπκν τδ ορθόδοξον πλήρωμα τήν έχχνησωκηικήν Αβε-.αν έξεριάζοντο- τούτης 64 ή νόμιμο; χαί δίκαια Ακόφασ.ς τής μεγάλη; έχχλη- , μή παραχωρηδείσης (πώς γάρ;, δι^τε 'Λ μέν δύω αία; χατά των όντως έπθέσμω; παρανομησάντων. ·*■ ίξ αύτών Αποστάται ήσσν «ai Aniopxy, i 84 τρίτος χχθηρημίνο;;), ο)το: χλεύην ήγ-.ύβενοι τά ίαμά τήν Hanc' aubiicimua lectori» commodo eonaulturi. Ιερουργίαν συΛλειτουργήσανιι; έτέλεσαν τή 8' αύ έχοquamvis iisdem fere ait concepta verbia ac illa supra μένη χυριαχή χαί χειροτοι'αν ίεροδιαχόνου ό ΛογτσοΟ exhibita anni 1861 Vide eo). 66-7'4. Eat (tenori· 'Ιλαρίων έιίδιήσατο._ sequenti» : k Διά ταύτα ή μετριότη, ήμών τήν περαιτέρω Ανο t Άνθιμος έλέιρ θεο¥ άρχ-.ίκίσχοπος Κωνσταν χήν χαί μαχροδυμίαν τΑν έγχληματιΑν τούτων όλιγβιρίαν λογιζομένι^ Ασύγγνωστων, μηδ' Ανεχομένη τής τινουπόλεως νέας Ρώμης, χα! οικουμενικός πατριχροφαν.ύ; ό^ριω; χαί χαταχατήσι»; τΑν (ιρΑν χανόνων ύχδ β«βήλων χαί ένιέρβν, σύνοδον ÎapAv ύχ«ρτ«· t < It τφχαθήμίς Αγιωτατφ πχτριαρχιχφ Αχοστολικφ λαστΑτην αυναγχίραι· έγνω χαί ταΟτα πάντα τά τού χαί οίάουμενιχφ Ρρόνφ ύποχιίμινοι ίχρώτατοι μητροτων χαρανομήματα τή έμβρι<Ί(ί γνώμη χαί χρίσαι πολίται χαί ύπέρτιμοι, καί ' θεοφιλέστατοι έχίσχοποι, αύτή; χα<*υπ·.οαλ«ίν. Έν»«ν τοι βυμπαραχχδημένων έν Αγίηι πνεύματι Αγαπητοί ήμών Αδελφοί χάί -nAλιιτουργοί, χχί έντιμότατοι κληρικοί τής χαδ'ήμά; τού ήμίν τού τ« παναγιωτίτου πατριάρχου πρώην Κωνί Χριστού μεγάλης έχχλησία; χαί «ύλα|1έστατοι ιερείς e σταντινουκόλιβς κυρίου Γρηγορίου, τή γνώμη χαί τΑν παναγιωτάτβν προχατόχων ήμΑν κατριαρχΑν χαί όαιώτατοι ιερομόναχος, οί ψΑλλοντι; έν τοίς έχχλησίαι;'τής ΙΙόλεως, τού Γαλατά καί τού χαέλ' ήμάς κυρίου Ανθίμου τού Βυζαντίου χαί κυρίου Κυρίλλου *mi· χαί τΑν Ια,-.ωτάτων μητροχολιτΑν τΑν τχ συνοβιχΑν Καταστένου χαί λοιποί άπαξάπαντες εύλογημέ^οι χα! τών έν τή βασιλιυούση χαρ«κιδημούντ·ν, σχέψι; χριστιανοί, τέχνα έν χ>ρίφ ήμβν Αγαπητά- χάρις είη προύτίθη χαί συζήτησι; άκριτή; έν έλαυΜρμ έχαξορ- · ύμίν άπασ; χαί ειρήνη παρά (Πού. Τού; τών ιερών γασίμ χαί άπαθ«! έχάοτου γνώμη; έχρράστι. Kai 8ή κανόνων χατορχουμένους καί τών ΑποστολιχΑν χα! πατριζών όρων καί Φτσμών ύχερόπτα; χα! χατα- nap! μέν τών δύω χροαιρημένων τού Ta Φιλιχχουχόλ(«>; Ιΐαναρέτου χαί τού AojJfloO Ίλαρίτβνβς, φρςνητΑ; τών τε πρδ; δεδν έπαγγελιών χυτών παρα α') έπβιδή ούτοι έτόλμησαν Αααα^ναι τού ίδιου κχτριπάτα; άϊίοδειχδίντας καί τδ ύωφφυδς τής άρχιερωΑρχου χαί χωρίς συΐτ&χ&ήναι παρά τδν (ορόν ia' τής σύνη; Αξίωμα ίρμαιον δυσσερώ; ύπτλαμ^άνοντας χα! «ρωτοδτυτέρας χανόνα τί» λίγοντα' ,Εί π; ηροσβύ· τούιηι όργάνφ χαχοβούλων έργων χα! σκοπών χεχρημένου; χατά -.ής έχχλησίας τού Χριστού, τούτους Απα τιρο; ή έπίσχοπος ή μητροπολίτη; τολμήσαι Αχοβτήναι ραίτητον ύπέχειν τής μοχθ-ηρίας χαί Ανταρσίας τήν τής πρδ; τδν oixaiov πατριάρχην κοινωνίας χαί μή Αναρέρη τδ όνομα αύτού χατΑ τδ ώρισμένον xad δίκην πονηρά γΑρ δένδρα σαπροΰ; παράγοντα καρπούς έχκόπτιιν τή τού πνεύματος Αξίνη χαί είς πύρ έμ- ττταγμινον-· έν τή Ααίρ μυσταγωγίρ, ΑλλΑ πρδ έμραν»(ας αύτού συνοδική; καί ττλαίας καταχρίσιως σχίσμα ράλλε.ν (πάναγκε;, ίνα μή τοίς Ιργοις τού σκότους χοιήστι, τούτον Αρισχν ή Αγία σύνοδος χάση; ίαρατοίς πονηροί; παρασυρόμενοι δσοι τών πιστών Αφελέστε ροι εις (ίάραθρον έμπίπτωσι ψυχική; Απεελείας. Τοι- D τίίας Γ.ανττλΑς Αλλότριον. «ivtti, at μόνον έλιγχδχίη τούτο παρανομήστε.* ρ*) Έχτιβή Αχοστάντ»; τ«Α ούτοι τοίνυν έχ τΑν έργων Αναφφέντε; χαί οί,. ώς μή Λφειλεν,. Αρχιερείς τού ύψίστου λαχόντες, ήτοι ό . otxaiou πατριάρχου ταραχά; καί συνωμοσία; καί φα Φιλιππουπόλεω; Πανάρετο; χα! ό ΛοφτσοΟ Ίλαρ’ων, τρίας τφ λαφ ήγχιραν παρά τδν ιδ* κανόνα τής πλήρει; έωσφ--ριχής κακίας χα! ύπερηφανείας, ούχ δ* οίκουμτνικής συνόδου καί ιί' τή; a* οικουμενική; συνόδου διαγορκύοντας · ,Τδ τής συνωμοσία; καί φα έπαύσαντο Από τίνος ταράττοντες τήν τού Χριστού έχχλησίαν- συνταχΗντες γΑρ τφ προχαδηρημένφ τρία; έγκλημα καί χαρά τΑν έξω νόμων χάντη χαΜαχαριουπ^λεως Ίλαρίωνι καί τήν τής Ανταρσία; πώλυΐαι, πολλφ δή μΑλλον έν τή τού *«ού έχχλησίμ σημαίαν 'ύψού Αράμεντι, χρΑτα ;ιέν δή παραιτήσασι τούτο γίνεσθχι Απαγορ«ύτιν χροσήΜΐ* aÎTivt; τοίνυν δήΑεν τή; έαυτών κανονική; έξαρτήσαω; χεκ όποταγής κληρικοί ή μονάζονττ; aüpa#aiav ή συνομνϋμανοι ή πρδς τόν Αγιώτατον πατριαρχικόν χα! οικουμενικόν φατριάζοντας ή «ατασκτυδς ropaôovta; έχισχόποις ή ♦μόνον άπέστειλαν τούς δρχους, ού; έν τή έεηκΑν συγάληριχοίς, έχχιχτέτοοσοη πάντη Toi olxtiou |έβ*μοΟ.* χειροτονίφ πρδ τού Ιερού ρήματοε καί τού Αυσιαστηρίου γ*) Έκαιβή χαίτοι χαραβάται τΑν ΙερΑν κανόνων κβί άποστάται καί έχίοραοι, καί ai; αΜέν λογισάμενω τό τού Χριστού εύαγγέλιαν μετά χείρεκ φέροντας έδε- δώχεισαν Αναχεώούμενοι χαί χαταπατούντες· είτε δέ έχκλησιβστιχΑ; ήμΑν χρστροχΑ; χαί νουδιαίας οίονε' έλεύδεροι χαί αυτεξούσιοι δμόσε χοερήσκντα; καί τά ιοβόλα αύτΑν βέλη έν τοίς μητρικοί; στέρνοις di τδ μή ηυλλειτουργήσαι, ούτοι ού μόνον καρήχου- τής Αγίας έχχλησίας εξακοντίζοντας τά λογικά πρό μένσυ σνναλειτοίίργησαν έναντίον TOO ια* άχοστολιχού χανόνο; διαγορεύοντος · ,Εί τι; χαδήρημένηρ, κληρικό; βατα τής ποίμνη; τού xufdou ήμΑν Αφειδώς έλυμαί- σαν χαί αύδαβΑς χροέβησάν, Αλλά καί μετΑ χαΑηρη- | ■ a vn J BTMom μχ»ταμτϊμοι«ιλταια», 10-im ’'i *4 ί * Mt ................................................... Καί F)" Ιπώίή, δχτδξ τούτων, ό Λορτσού Ιλαρίων ' συνοδικής κέΜως μΙ Μ<Ημκ \μ<ιά δύο ήμέρας Χάϊτομργήσας αύόις soi «UjMJP·* φ*Ρ*ί λώτ^γήσας χαί ά»«ρως « xal τονίαν διακόνου κροέβη, παρά τδν λα' άκοστοΧΜόν οήλογήσας λαδν «ύσέβή παρά τάς σαφοίς κανόνα .τδν λέγοντα- .Επίσκοπον μή τολμάν ίξω «Αν τών ίιρΑν κανόνων, ή«φ «Α πή* Αδώατολικοά^·· έαυτοδ δώων χωροτονίαν ποκίσΦαι «Ις τάς μή ύπο- γοριύοντος· ,ΕΓ τιξ έπίβκοπος ή μρασρδτχρρς η «■* Μίμένας αύτφ-πόλως καί χώρας- »ί β'έλπγχδώη χάνος χαΦαιραΜς δικαίως έπί δγ|λήμα^ powpolt. τούτο πιπψηπάς καρά τήν Φβν κατεχόντων ,τάς κό- τολμήτικν ΦψασΦαι τής «Λ έγχκριΛνι'σης άύτφ λ«ις . λιις έχιίνας έχείνας ή ή τλς τδς χώραφγνώμην, χώρεφγνώμην, χαΦαιρτίσΦω χαΦαιρείσΦω καί καί λειτουργίας, ούτος παντάπασιν έκποπτέσΦω τής έκαυτός χαί ούς έχειροτόνησεν,· χα! τδν ιγ' τής έιΓΆν- χλησίας', <ΧΧΤ Ιού λζ· τής ένΈαρύαγένη λέγοντος· τιοχείμλέγσντα,,Μηδίνα έκίσποΚον τολμάί άφ'{τά .Έρσσι'συμπάση τή συνόδψ Ινα ό διά fePvpiov αύτού ρας έπαρχίας εις έτέραν μεταβαίνων χαί χειροτονρίν άπδ κοωωνίας γινόμενος είτε έπίοκοπυς είτε οίοάδή- . ένΖέχχληόίμ τινάς εις προαγωγήν λειτουργίας, μηδέ ιποτε κληρικός/έάν έν τφ χάιρφ τή^Αιοινωνίας αύτού d συνιπάγοιτο έαυτφ έτέρους, εί μή παρακληδείς προτού άχουσδήνχι εις κοινωνίαν τολμήσω αύτδς κα*' έκυτο'ύ. τής καταδίκης Ψ^»» *ξ«ν’ι*βχένάι . άψίχοιτβ διά γραμμάτων τού τ» μητροπολίτου χαί τΑν σύν «δτφ έπισχόπων, Αν ιίς τήν χωράν παρέρχοιτο· χριΡή.' Έτι δέ χαί τού κς’ τής έχτης οικουμενικής εύλ-,γείν δέ έτερον τδν τά ■ ■ εί^βέ μηδενός χαλούντος, άπέλδοι άτάχτως έπί /ειρο- συνόδου λέγοντοςΦεσίμ τινών χαί καταστάσει τών άέχχλησιαστιχών οικεία τημελείν όγείλοντα τραύματα αναχόΡουΡον ■ πραγμάτων μή προσηχόντων αϋτήη άχυρα μέν. τά Β «δλογία^γάρ άγιασμού μ^ιτάδοσίς. έσνν 4 δέ τούτον μή- έχων, πώς ίτίρφ μεταδώσει ;“ Τπάρχγχ τούντεΟΦενε άφορισμένος καί. άποχιχομμένος τής όλομελείας τού όρφοδόξαυ πληρώματος, ώς μέχος σισηπδς έλεγχΙΗίς χα! χατηραμένος καί άσυγχώρητος χαί πάσαις ταίς ύπδ τής άγιας συνόδου.' πατριχαίς χαί συνοδιχαίς άραίς ύπιύύυνος. <Ητω Διά ταύτα τοίνυν ή μιτριότης ήμών, χοινή έγχρίσιι ΰπ'αύτοΟ πιπραγμένα τυγχάνίιν, χαί αυτόν δέ ύπέχ«ιν τής 'άιαξ ας 4αύτο0 χαί τής παραλόγου έπιχιιρήσιως -τήν προσήχουσαν δίχην, χαίέηρημένον έντεΰίΗν ήδη • γενέοφω έξ άποψάσεως. Έν Ιται σωτηρίφ ,αωοβ' χατά μήνα Ιανουάριον χαί όμογνώμονι συναποφάσιι' ήμών τι χαί τής ί<ρίς ταύτης τών άγωτάτων πατριαρχών χαί. Ιιρωτάτων μητροπολιτών χαί βτοφιλιστάτων έπισχόπωχ χορχίχς χαί άγία< συνόδου, άπιφήνατο διχαίαν έννομόν τι χαί άπαραίτητον τήν ύπδ τών έχτιδάντων ιερών χανόνων ύπαγοριυομένην χατ' αύτών έσχάτην ποινήν τής παντιλούς χαμαιρέσιως, άνταξιως τών παρανόμων αύτών . / έργων χαί πράξιών έραρμοζομένην χαί έπιρχλλομένην. κ Α||άσαν γ»^' παρά^αοιν χαί παρανοήν τήν μισδα- έπινεμέ,σεώς it'. 4 f ό πατριάρχης Κωνσταντινουπόλιως'Ανόιμος, Ιχων χαί τήν-γνώμην τού πα/α;ιωτάτ-,υ πατριάρχου -ρ"",ν Κωνσταντινουπόλεως, κυρίου ΆνίΗμου τού Βυζάντιου, άποφαίνεται. f I πατριάρχης πρώην Κωνσταντινουπόλεως I ρηγόριος, Ιχων χαί τήν γνώμην τού παναγιώταν,υ πατρι άρχου πρώην ^τωνναντινουπόχιως χυριου Κυρ αχού, ποδοσίαν Ινδιχον έχιιν“, ό Βιίος άπόοτολος διααυναπομ αίνιται. χ<λ<ύ«τα:. Κώέ δή γράγοντις έν άγίω πνιύματι μ«·.ά t τ< τών ιίρημένων σιβασμιωτάτων πατριαρχών χαί t μιτά τών πιρί ημάς ίιρωτάτων μητροπολιτών χαί Γ t ό δίοφιλιστάτων έπισχόπων τών έν Χριστφ τφ '♦«ή» I λίαν άγαπητών χαί πιριπο^ήτων ήμ'.ν άδαλρών χα! • + t> αυλλαιτουργών όριζόμιδα χα! συ-αποφα·.νόμιδ« συνi ψδά τοίς ίαροίς χανόσιν, ίνα οί έξονοματΙΗντις δύω I t Φιλιππουπόλιως ίΐανάριτος χα! ΛορτσοΟ Ίλαρίων ώς ό τοιούτοι τήν «ρασύτητα χαί άπόνοιαν έλιγχδέντις χα! ό έν παραρά«ι τών πρδς ίΗόν έν τή χ«ιροτον(α αύτών έπαγγίΛϊών χΛαχ^ησάμτνοι τής άρχκρατικής άξιος t ό χα! χάρ-.τος χαί ίντί σχράσμού χαί χανονιχής ύποt ταγή;, ανταρσίαν νοσήαχντις χατά τής έχχλήσίας αύt ό τού χαί πολέμιοι έχ τού συστάβην χαί ίντίμαχο: t αύτής ρωραδέντις, άντί βέ όβηγιών άγάπης άδίλρι+ χής έν Χριστφ χα! σύμπνοιας χαί ένότητος πνιυματιfl χής 'διαίρισιν χαί ψυχρότητα μισάδ<λρον χαί χωρισμόν άπ άλλήλων τοίς όρίΐ ο^ξοις χρητ:βν$ί; ûwtÜMiMVQt, t 4 + + 6 χλ«λην « τούς ίιροδς τής έχχλησίβς ^τσμούς ήγην σάμχνοι χαί άρχιιροπραξίας καρά τά ν«ιομισμένα -έάτιλέσαντις, ού μήν Βέ άλλά χαί χαΒήρημένφ άρχιιραί D χοινωνήσαντις χαί .συλλίΐτουργήσαντις χαί ποινδν σχάνδαλον τφ χριστωνύμψ κληράματι χαταστάντων χαί ά ·άξιοι τού άρχιιρατ«ύ«ν τφ ύψίστψ Ηφ χαταμαρτυρηΗντις, χα»η·.ημέν^^:άρχωσι πόσης άρχιιρατιχής έν<ργ<ίας χαί τάξίως, αυτοί « χαί οί παρ αύτών χιιροτονηΜντκ, χαί δχκτωτοι τού άρχιιρατιχοΟ χαί έαρατιχοΟ χαταλόγου sal γ<γυμν<φέν«ι τής χ αΙΚιρωαόσης αύτούς Wai τοΟ παναγίου κνίυματος βωραάς — τι χαί χάριτος χαί άλλότριώ τής χοραίας τών ίιρωμένων χαί άπόβλητοι τΑν ίιρών τοΟ ρήματος πιριίιόλων χαί ώς ιδιώται γνωριζόμενοι· χαίμηδαΐςτολμήση αυμρορέοαι αύτοίς' ή συλλαιτουργήσαι ή τάς άνιέρους αύτών χΐίρας άσπά-.ασάαι ή ώς άρχκρΑς χαί άπΧΑ; Τιμω μένους δέξασφαι χαί ν.μήβαι, ώς χαΦηρημένους Χαί πάντη άνιέρους έν ράριι όργιας άσνγγνώστου κα! άλ.ύτου άψορισμού τού άπδ Βαού χυρέου παντοχράτορος. Ό βέ κροχαΦρριμιένος ποτέ ΜαχαριουπόλΜΚ Ίλαρΐων 6 χατατολμήσας χαταρρονήοαι τής ΒιχαΙως έπι- Καισχρείις Ευστάθιος. Εφέσου ίΐαίσιο,·. Ηράκλειά; ΙΙανάρετος. Νικομήδειας Διονύσιος. Νικαίας Ίωαννίκ-.ος. Χαλκηδόνος Γεράσιμος. Δέρχών Sl-.ρυ'.ος. Τορνό,'.ου Γρηγόριος. Διδυμοτείχου Διονύσιος. Δράμας Αγαθάγγελος. ! Ά γαύρος Ίωαννίχιος. Αγχιάλου Βασίλειος. Χοιζουβγαδουπόλιως Ηρ-,χόπιος. Χισσν'ου Άμβρόσ.ος. Ίμρρου Παίσιος. Νύσσης Καλλίνικος Χαλεπίου Τιμόίάεως. Βρίτίας ΙΙσίσιο;. ΈΦεωρήδη δέ άνάγκη δπως, χα! ρουλγαριστ! μεταρρασΦείσα, ληφ «·ή ή δέ-.υσα πρόνοια, δπως χυχλοφ xal tii Τάς βουλγαρικός έπαρχίας μετ' άκκης σπουδαίας χατριαρχιχήςχαί συ-Λδικής έγχυκίίου πρδς τδν όρφόβ.ξον βουλγαρικόν κλήρόν t« χαί λαόν ιύπδ ήμερομηνίαν ιη' ίανουαρίου), πρδς δ.αρώτισιν αύτού. Hortatori· δ·«β opitaol· ita m habebat t Άνδιμος ίλέρ Φεσ$ άρχιεπίσχοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας 'Ρώμης καί olx-,υμενιχδς πατρι*PW· f Έν άκδ τά πρώτα πνευματικά χρέη τής ποι νής τΑν ifMiitn μητρδς έχκλησίας, τδ όποιον αίς π·σαν σπουδαίαν περίσταβιν ένήργησε μέ πολλήν έπιμέλιιαν, είναι καί τδ νά συμβουλεύη, νά όδηγή χα! νά φωτίζη τά πνχοματιχά αύτής τίχνα, δσάκις χινδυνεύουσι νά πλανηδΑσιν άπδ τδν δρόμον τής I...... ψυχικής των σωτηρίας, χα! νά προσχρούσωστν «<ς τήν . ' όρΑόβοξον έχχλησίαν α*Λ —.Λ τού V.. Χριστού. ί^>Λ·’·' λ ». i ’ .... ..... . ... , .-------------------- ,, ΤΓΑ Ίρ-’ν ι 'Γ * 1 - * Λ. >.■■'■ » ■; i Φ ι ΓΤ/υτ ' -έ^ΙΙ·^* ·ιι*ι^. . ** ei Iv ««Αραοπέ ομ» ΧαλοΑντας, «Μ« αρμέρχίιαώ ,Μ« A ' f A ‘HpMAa Mptrèf, toXpMHt.Arnjtit af.^oMtoMC «Μα^νοξχέν ww «A·*»-* «Mfe .«ic 1M _«t . σου καλόν τήν'πρόοδόν, ΑλλΑ τήν Μτασηραφήν . f Α Ταρνέβο» ------- ------- - --- ----- ■ τών δίατ<Μν τής ApaMBn ήρών έιαιληιΑας, χα·*» Αδολφδς αχέ τδ Απέδιιξαν ΛίφΑί «ή ^^πραηγοδμονα AvraunavixA * ♦ ·, ΑιηνΑακς, έν Χριστή Αγαπητής ' χρήματα , αδτΑν, Μί φρδ xivwv ή τώΛΜίαήρΑ&ς Αδβλφδς xai «ήχέτης., # ' , Τπν. Ό μαγώλη ta» Xpwaft έχαληοΛ, ή ΙΜα ΧΜέ ■ Ι.δ Δμέμας Αγα*όγγ«λος, έν Χβίστφ Αγαπητός, ώ· δέν ήρνήδη νΑΐλΑβη'δπβήιν βλα; τΑς αέτήΜς,,βααι , ΑΙΑφδς χοέ Αποβλέπουν «ίς τδ καλόν σου χαί τήν πνουματιχήν f A Αγ» , έν Χριστή Αγαπητές . ι σου πρόΛν, «tvai xai σήμ«ρνν m xAvtoW έηίμη Αδολφδς xai «I ‘ . : ivi Αχούσρ χΑν Ιΐβΐ Αρορβ τήν >οραπ«ίπν τών κνο»· · ,f δ A έυ'Βασίλβιος, Ατ«Α8<4ς , ματιχών Αναγχών σου, συμφώνο^ μ^«Λς ί«ροδς χα- Αδολφός χαί «δχέτης. / ’· · νάνος τής Αγίας ήμών έηχληαέαμ. « ...... t. δ. — Χ«·ζου«ΓγφδβυπδλθΜς Προκόπιο;, έν Χριστή» Τίχνα έν χυρίηι ήμών «ύσοβέσταταΐ ΈνΑχμήδηπ Αγαπητές Αδολφδς xai οδχέτης. ^βτΓή. δρδφβοξία «Ιται ή «ίσης νών οατέρων «ας, τήν •t δ Ίμβρου ΠαίΟιος, έν Χριστή Αγαπητές ΑΑολόποιαν ή έχχλησία *σΑς έδίδΑξι βοώ ι*ν,μ|φέλ»ν ήδς^αΐ άχέ«Κ. * αύτής .ίοροΙιέασκΑλων^ Αγίών Κυρίλλου χαί ΜοδοΑίου* Λ t 4 Νάοσης Καλλίνικος, Αν Χριατφ Αγαπητός Αβολ" ' * ή Αίστ-ς, %ήν δποίάν πόντος ^ρώοστοΟμ«ν vi φυλάτ* φδς xai «δχότηίς. fi Χισανίου Αμβρόσιος, έν Χριστή Αγαπητός τπμον Αμίαντον xai ΑπαραοΑλουτον, χαδώς τήν πηρο* B λόβομον. Μή χιστ«ύ«τ«. έχοίνους, οί όποίοι, χάρου* Αδολφδς xai «δχέτης. . f δ Χαλοπίου Τιμό&ιος, έν Χριστφ .Αγαπητό; σιοζδμονοι μέ τδ δποχριηχδν ύφος δτι έργάζονται > βιΑ τδ καλόν σας, ζητοδσι τήν χαταχΑνησιν τών βια- Αδολφδς χαί οδχέτης. τΑξ«πν τής έκκλησίας ήμών. Μή βίδοη χαμμίαν . Έστάλησκν δέ «al πρδς tic αδτοχοφάλους àp*o-. Αχρδασιν «ίς αδτοδς* διότι, χαδώς ήπάτησαν τήν μο* γΑλητ τού Χριστού έπχλησίαν, ήτις τούς Ανέδ«ιξ« Ϊίξους έκκλησίας τής Αλοξανόροίας, Άντιοχιίας, Ίοροποιμέναςφλαού, τοιουτοτρόπως έξαπχνώσι χαί σάς* σολύμων xai Κύπρου, καί τις («ρΑς "συνόδους τής ? χαδώς έπρόδώκαν τούς όρκους α«ν χαί τΑς δρησχ«υ- *Ρώο«ίας xai 'Ελλάδος πατριαρχιχαΓ'έπιστολαί, πιριτιχΑς παροδόσκις, ούτπ προβίδουσι χαί αΧς,'χαί σ<ς έχ'ουσαι καί τήν iv λίγφ έκχλησιασπκήν χαί συνοδι κήν πρβξιν. ·■ \ Αποπλανώσιν. 'ΈνΑυμήώητο τούς λόγου; τού μακαρίου Αποστόλου ΟΙ μητροπολίται Βιδϋνης, Χοφία;, ΝυσΙΙαύλου, λέγοντος* „Καί iiv ήςκαΤς ή Αγγ«λος έξ οδσάβα; χαί Βιλισαού. ρανού «ύαγγολίζηται ύμίν παρ' δ παρολάβιτο, Ανάώιμα ΟΙ βούλγαροι μητροπολ'.ται Βιδύνης Άν»ιμο;. -οΙστ·.“ (Γαλ. α’,. 8.) Μή πλησιΑσητι πλέον τούς Ανθρώπους τούτους, φίας Δώρόδτος, Ν’υσσάβας Παρδένιος, χαί Βολισαού ' μή συγχοινώτήσητί^μοτ' αύτών, διότι Αμαρτάνκο οίς Γιννάδιος, προσοχλήόησχν biti Τής μιγάλη; ίχχληοίας δι'έπιστολών, δκως, έντδς 40 ήμορών, γνωσιμα«ιου Αμαρτήματος αύτών. Απομαχρύνδητ* Απ' αδτούς C χήοαντος, έκανέλ·««σιν ιΐς τού; κόλπους τής μητρός χαί βιατηρήσατο τΑς βιατάξοις τής Αγίας ήμών έχ- αύτώνέχχλησίας· Αλλως, ώίλουσιν Αποκοπή χαί αύχλησίας, ένίιη*ρύμ*νοι δτι, έέν Siv φυλΑξητ* μέχρι τοί διέ χαδαιρέσοως ix τής όλομολιίας τή; ίιραρχίχς. χοραίας τήν πατροπχράβοτον δρησχοίαν σας, Ηλιτ* Ή χρδς τδν μέγαν βοζίρην αναφορά τών δώσοι λόγον Ινάχιογ τού κυρίου ήμών ΊησοΟ Χριστού, βουλγ όρων. s τού οίπόντος δά στόματος τού Αποστόλου Παύλου' Miri τήν χαδαίρισιν καί τδν ίφορισμόν τών „ Αδολφοί, στήκβτχ, tui κρατϋτχ τάς παραβόσης, ίς έδιδάχδητι, «Ιτ« διά λόγου, ίτο δι' έπιστολής ήμών.* παρανομησΑντων βουλγάρων Αρχιιρέων, Ιπιδόθη Αναφορέ τών ένταΟδα λιγρμένων Αντιπροσώπων τού βουλ(βοσσαλον. β’, 15.) Ή έχχλησία έχτολτί τδ χαδήκόν της, διικνύουσα γαριχφ λαού πρδς τδν μέ^αν βιζύρην, ύπδ ήμιροιΐς χάντας ύμ<;, ίιροιμίνους το χαί λαϊκούς, τδν μηνίαν ιδ’ ίανουέρίου, ύβριστιχωτάτη xati τής 4ρ8οκρημνόν χαί τδν δλοόρον, «ίς τόν όποιον Ηλουν vi δδξου έκκλησίας έν γίνοι, xai ίδίφ χατά τού οίκουσάς φέρουν ivttpexot, μηδέν (έχοντ«ς lopivVoi δσιον, μονιχού πατριαρχιίου. Τοιούτο έγγραφον δϋνανται vi χαί οί όποιοι »έ προσπαΜρουν fâehtt «ai χάλιν συντάξωσι μόνον έχίίροί τής όρδοδοξία; χαί έχ συστή vi oirf Απατήσουν μέ ήχνδοΤς φήμας χαί ύχοσχέσοις ματος διώκτα: τής Αληδτίας. Παραχχλιί δέ τδν Ηδν τών φώτων καί τής «Ιρήνης Ή έξορίά τών*παρανομησάντων Αρχιερέων. vi συνοτίση χαί φώτιση τάς ψυχές «Αντων ήμών διό vi παύση τδ μάστίζον τήν έκχλησίαν σχΑνδαλον, Τήν χα' (χαρασχαυήν) ό α'χουμινιχδς πατριάρχη;, πρδς δρ αμβον τής έρδοδοξίας xai δόξαν τού iyiou D συνωδιυμίνος χαί ύπδ τών στβασμιωτάΤων συνοδικών χαί1 .Δράμας, τού χαπουχ«χαγ;ό δνδματος τόΟ xupleu ήμών ΊησοΟ Χριστοή^ο^ ή χά- Νιχαίας, Αιδυμοτοίχου * * -—'— — ~^·λ χαί τής λοιπής ΑχολουΜας, μοτέβη οίς ουνέντουξιν ρις xai τδ ixttpxri Ιλιος ιίη μττέ mhwv 6pAv, τοΟ μογάλου βοζύρου χαί toO έπί τΑν έξνηριχών - ,αώοβ', lovouApipu ιη'· ύπουργοΟ Χ«ρβέρ πααΑ, ,ΑφορΑοαν τδ γνο«βτδν τών t b KAWMtvTtvouxUiAC έν Χριατφ άγαχητδς παρανομηοάντττν βουλγίροον Αρχιορέών πραξικόπημά, ι Καί προηγουμένως μέν Ιοχο αυνέντουξιν μοτά τού έδτλφδς χαί οδχέτφς. vt δ Κβιααροίας Βύατώδιος, έν Χρ»τφ Αγαπητές βιγάλου βίέζύροι^ i» *♦ μαγίρΐρ αδτοΟ, βχου ή αύτού * * * A ΑΙολφδς χαί τδχέτης. f έ 'Εφέοου Hofaoc, έν ΧρΜ«* Αγαπητές 4Μφδς χαί «δχέτκ. f 4 ΉραχλΜας Πανάροος, έν Χρι«τφ Αγαπητές Αδολφδς χαί «δχέτης. t δ Νιχομηδοίας Αιονύοιος, Αν ΧρΜ** Αγαπητές Αδολφδς χαί «δχέτης. t δ Νιχαίας Τναννίχιος, έν Χριατφ Αγαπητής 4δ«λ> f δ ΧαλχηΗνος Γ«ρΑοΐΜώ iv Xpmÿ Αγαπητές Αδολφδς χαί «δχέτης. δψηλδτης ΙξέφραΜοΑρός τήν αύτού παναγιότητα τήν Axi τώς γινάμένοις έχ μήρ«Κ ΤΑν .χαΑηρημένων Αρχιαρέαιν χπτέ τήν Αορτήν .τΑν ,6«οφα*οί·>ν λγπην tou, διαβοβαιώαας «ινέήΜΐ δη ή χυβέρνηβις Ιλα^β τήν δόουααν πρόνοιαν πορί τής Αναποφούχτου τών παραβατών «μαρίας* οδχ ήττον δέ «Ιπον δτι, ποποιδώς «ές τδ διαλλακτικόν πνούμα, δπορ μέχρι τούδο έν tf βουλγαρική ζητήματι έπέδοιξον ή μηάλη έχχληοία, χαί οίς τδν ζήλον τών διοπόνΤών αύτήν, ιύιλπίζοται δτι Ηλ« ΜτϊφληΑή αδΑις ή βέουαα πρόνοια πρδς τήν δριατιχήν λύοιν τοΟ έν λόγφ ζητήματος. ÿ ·■- fc . ’ .. 1. .· ■ · ' .'· r· Ί 387 . . ■ ■'....... mÔM 002iWAStnrOPpUTASÀB, lMQ l«à ?·. ' *Χ4·------ Λ /--γ--- Μς πληροφορίας' «pi âfc ίκχληρΛροώς τών αύτών. ’ . ’ Τδ βέ ίρΗδοξον ιίλ^μα if, ÙMtfÛyo» ·» ή . «flttO πα^γιότης-μιτΑτήςΙ^ς σΛόδούΑχλΑνηων, ίσχσν «πύφώοιν W* μή' παρόχχλίνώαί τών ίνρώ» *-» *·χα1 κανβναά», ού»’.«ν « η γίνοςτο, «ρο^μ*νος καί Howv μΛ δόξχ<ς παί τιμής- καί αύτής Λής ζ·ής X -«kapaMUwto» τήρησιν τών ίρρ*ν àa&av, 4« τούί’ αύτδ έξέφρασύν Λοναιλημμίν»; «ai ηρύς Αν ύπαοταλμένον ύμογαύή καί 4μάβοξονιύφ<Μ«ουργήν, ββέί’ Βια>ιΜη~rt»- W<Î» *ύλ’ΙΎ· ·ïuv^· < ή ‘ «ùttft π«νχγι4τη;'4πήτήσΓ»δπ<»; τού λιχασύ ίγγρί· • ύκδ ίοΟ ύπρι^γού βμαοινούται ιίς τ4 ματριαρχΛα οίαδήπρτι πιςΛ*τοΟ Αντιπβιμίνου τοϋτοι/ίιαταγή, μαί ούχί *4 διαώύρών immlpivMv/ ‘ . ■ *· > 1 . ' ■ . Λ»/ ·,|. < ·/, ■ ΛοφταΜήβαης, ίηφράοα; ιύχοριστί^ Ορδ; τή» -τώ^ι^ν-Μ Λί *« τής όξορίας άνοχλήσιι αύτοβ τι ■ «* *» «· συναδέλφων «taoû, Mo^ôtom .^ τή; W* Wtj^nv .^1 tfc «χαώς ί*τ4ί τού φιρμανίου. •ΜαχνώοΗντος,β» τΛ παρ! ΑμW ύποιηςγτχού διαγγέλματος, ίπηκολούδησαν ζήϊώχρ«ΜΤ«ί ύκέρ ρύ οοολτΛοο. Κατδπιν ί Γαρριήλ Μ<*« «Mp· fc»*1» W. 'ίκοτυχούσβν ματλ. .. τοή πατριίρίοο διαπρ«γματ.ύσ«ών. Ζ J■> -Wl* Μ·-Κυριακήν (λ*) Ιχοροατάτηοτν ίν τρύ *rsu Μ * Φιλιπχουπόλα»; ΠανίρΛος, καΡ’ήν ήμίραν ,ίβλίαώησαν καί δύο ίν ρύτφ γ^ΜΧ, «αρδντος καί τού πρώην Μαχαριουπόλαβς. · ’»· ' I’ Τδ’πιρί τής οικίας άpiopqtjKÿ'v γράμμα > “ 4 l· τοΰ.πρίγκιπο; Χτιψάνού Βογορίδου. . λούνηον π-,λλίχι; δι'ίπα^ημμίνών «αίίπι^λι τρόπΛ τινύ ίπαιτήοιβν. χαΐ μολλαβήαιβν. <·. , '* Λίαν σκόπιμος. καί πρόσφορος ή κατέ -----, ... ί^καρήδη ... , Όι ξέ ίδαχφοί βούλ'γαύοι, -Ηλοντις, φαίναται, τύ τήν έπ-.χήν ναύτη» δημοσίαυΟι; τού άφιαρωτιχοΟ γρίμμχρι τούβι έχχλησιαστιχόν ^ούλγαριχύν ζήτημα νά β ματος τού μαχαρέτο^πρίγχιπος Χτιγίνου Βογορίδου^ . χαταστίγη^ι χαί διπλώματΜν,-ματέβησα» έπί τούτη» ίχ τή; ίναγνώσα»» τού όποιου.καταφανή γίνονται χα! «ίς τδν μόλις έντα&δα ώριχόμιΑν Ιχταπτον. οί δροι, έφ'-οί; ίδρύ»η ό έν Κωνσταντινουπόλτι ?ουνίπισταλμίνον τής Αύστρο-Ούγγαρία; χόμητα Λου- γαριχδς ' 1 ναός. *'“1Κατά «ίσον δί δκή^θηοαν ■ ούτοι ύκδ-.ών βουλγάρών, μάρτυρι; διαπρύσιοί ιίσι ti μίχρ: δόλη. Πολλοί δέ χαί ίλλοι «ptofkuxal φαίνονται λα^όντι; μέρχ ιίς τήν πολύχρονο» ναύτη» ύπόίΐισιν. 1Ο0δ< ένιργούμινα ύπ’αύτών χατά τή; μητρδ; ίχΌ κόμη; Λ’-υβόλφ, xari ν4 ΪιαίΐρυλληίΗντα, βιιβι- χλησια;»· ' • βαίωσιν in Ηέν τή, πρώτη μιτύ τού σουλτάνου συνΉ χατά τήν '1' ίανουαρίου μιγάλη συνιντιύξιι ίΗλιι όμιλήσι: χαί* πιρί τή; ύποΗσοιος τού τη; “■ Κατά νιντίρα; όμως πληροφορία;, βιαφοιτισύιί; Τήν λ' ι'ανουαρι'ου.(χυριαχήνί συνιχροτήίΐη ίν το!; ούτο; πιρί ' W0 χαραχτήρο; τού, β-.υλγαριχού διαβή ματος, άπέσχιτο πάσης οίασβήποτι άναμίξι»;, λίαν πατρ’.αρχιίοίς ή προαγγιλδιίοα μιγάλη συνίλιυσι;, «ί; ήν προοιχλήδησαν οί πρώην Κων-ταντιν.υπό/ΐω; φρόνιμα»; ,χα: συνιτώς. πατριάρχαι, Οί ίνί ημούντι; χαί πχριπιΪημοϋνιι; Διάφορη ίπιισόδια. , άρχιιρι!;, μητροπολ'ιται χαί ίπίσκοπο-, -.ί ίιροδιδάσχαΔιιδόδησαν ίν τούτοι; δίφοροι ιίδήσιι;, «τι ύ λοι χαί άρχιμΚνδρίται, -.ί λογάδ<; τού ίίΐνοι;. ω; πργσχλημίγα; βιζύρη;. ά*ί,ντησιν, ·ϊ; τού; ίπιβόντα^ τήν ύπίρ χα! ίρχηγοί τ:ν«; ‘τών συντιχν.ών. < ' -----ί,σαν .πιρί * τή; άναχλήσιβς,τώ» ίξορισίΐένΐων άρχιιρέώ» άναφοράν δίντι; «ι,ά πχτρια,οχιχών , πιτταχιων ββύλγάρους, «τι ίντδς ·1Ο. ήμιρών τά πάντα,.-tetpata- Qjoù;’ 100. Ρήσοντχι — ία οί βουλγαροι «ιιίήρυξαν δτι βίν άνμ- ' · Η σ,νιδρίχσι; ήρξατο'ίπδ τή; έχτη; ώρ>; τονργνωρίζουοι τους Αντιπροσώπους, τού; μιτά τού πατρι- χ στίί.χ τών πρώην πατρ'ισρχών ηχρι ,ρέήη ή αύ άρχου διαπραγματτσΗντα; τήν λύσιν τού ζητήματος — τοΟ παναγιότης δ χύριο; Γρηγόριος, διχα-,χτώ άρχιιρti;. ■ δτι δ μίγα; βιζύρη; άνήγγιιϊιν «ί; τους βουλ^άρου; συνοδιχοί τι χχί μή, τού μητροπολίτου Ιίρικλι-.χ; οί Αρχιμανίρίτα·. χα: ί'ροδιίάσχα,.ο; δτι ή ίχλογή τοΟ έξάρχο-j ίνιργηιΉ,σιται προσιχώ; — * Απ'.υσιάσαντος, J ..... - »-■—· ι ι...».»υ δτι τήν χι' ίανουαρίου άπιστάλη διάταγμα τής ύψηλή; Βρυίννιος, Γλυχά;, Γιρμανδ; χα; Ί. Άναοτασιάοη;. πύλη; πρδς τδ ίν Μτσαχώρφ προσωρινόν βουλγαρι χαθώ; χχί οί δύο άνηπρόσωποι τ-.ΰ άγιου όρου; Γιννάδίο; χαί Αρσένιος. κόν συμβούλιο», δι έπίτηδτ; υπαλλήλου’ τής ύψηλή; Μιτά τήν άνάγνωσ-.ν. τών πρακτικών τή; πρτηγ-.υπύλη;, πιριέχογ τά ίξής· ■ 1.“'Οπως τδ βηΗν συμβούλιο» έπανχλάβη τάς μίνη; συνιδριάσιως. ίν πρώτο:; i κύριο; Λλίςανδρ-.; ΚαρκίΗοδωρή; ίπήνιγχί τινα; διορΐΐώσιι; τών λόγων ίργαση; αύτοΟ, ώ; χαί πρότιρον (διαχοπιίσας μιτά αύτού, τών ίν τοίς πρακτικοίς σημιιωθίντων. τήν ίξορίαν τών άρχιιρίβν). Κατόπιν ή αύτού παναγιότης ό οΐχουμινιχό; πατρι 2. Ότι ή ίφαρμογή τοΟ αύτοχρατοριχοΟ φιρμανίου άρχη; κύριο; Άνθιμο; Ανίγνω τήν ίναρχτήριαν προσ ύπάρ/τι άναπόφινχτος. » β. ’(hi ol ύπφληί^ντι; τή αύτοχρατοριχή χυβιρ- λαλιάν, ίν ή ίξέ&ηχι τήν χατάστασιν, «ίς ήν πιριήλδι νήσιι κανονισμοί * ίντδ; «λίγου έπικυρωδήσοντα: — τδ ζήτημα ά^δ τών βιοφανιίων μέχρι τή; ώρα;. ■ δτι ο! ίξορισίΜντις Αρχιιριίς ίπανακέίμψουοιν ϋς τήν ΊΪίφ δέ Ανέφήρι τά παρί συνδιαλέξιων αϊτού jirti πρωτιύουοαν — δτι μόνον 10 »Μ»χίαι 8<«ν«μη»ή- D τού πρωθυπουργού χαί τών χχτόπιν άπτοταλμίνων τή; υψηλή; πώιης, too τι ύφοπουργού ΙΙυριου Άλισονται μιταξύ Γραικών χαί Βουλγάρων Μαρώνιια, ’ . Άδριανούπολις, Βωδινά, Ζτρώμνιηα, Πιλαγώνηα, ξάνδρου Καραδιοβώρή χαί τού όϋωμανού διιρμηνί.ος, Δράμα, Πρέσπαμ Πολυάνα, Λίβρα καί Sippai λ- χαί τού μιγάλου λογοθέτου χα! τού τών πατριαρχιών δη ίχ διαφόρων μιρών όσήέλησαν ιύχαρισηήριοι πρδς χαπουκίχαγίΑ. Μιτά τήν προσλαλιάν τού πατριάρχου, Ιλαβι τδν τούς ιξορισάίντα; άρχιιριί; Αναφοραί. > ΙΛχβ" ό κύριο; Άλίξανίρος Καραώιοδωρής, «στις Ή ίπάνοδος τών όζορίστων. ήΗλησι »* βιορδώση ίχφράσιι; τινΑ; τή; too πατριΤήνχζ* ίανουαρίου (πέμπτη») πραγμαηχώς όπανήλ- Αρχου πρβολαλιΑς, Αφορώσα; ίβίφ αύΑ»; χαΜτι ένό•ον όχ Νιχομηδιία; οί τρ<ίς Ifôptatfi βούλγφρω μισιν in όγένιή» σύγχυσι; τών βσα ιίχιν «tout τφ Apxupit; διΑ τού αύτοχρατοριποΟ Ατμοπλοίου 'Ιζιδδίν, πατριάρχη ίδιωηκώς τρόπον «να, ώς Ατομον, κα: τών διαταγή τής αύτοχρατοριχή; χυβιρνήοαως. ΙΙρδς ύπο- βσα «ίχιν ΑναγγιΟαι δ«αήμ^ ώς Απισταλμίνο; ti); I ' βοχήν δ' αύτών, Αποβαινόντων Αχ τού Ατμαπλοίου. ύψηλή; «ύλης. Mui τόν κύριον Αλέξανδρον, χαί 4 μίγα; λογοΑπιστΑλη «ίς ύπάλληλος τής αύτοχρατοριχής χυβιρ♦έτης ίπήν,ιγχί τι»*; παρατηρήσιις ίπί τή; πατρι νήσιως «αί Αμαξαι-χυβιρνηηκαΙ. αρχικής προαλαλιΑς, ώ; πρδς τά Αφορώντα έπίση; Τήν ' χη’ (παρασχιυήν) συνιχροτήώη γινιχή βουλ γαρική συνίλιυσις ίν Μισαχώρφ, προιδριυομένη ύπδ Ημ NgvlM Μψη Mimu eaLMO-OO. αύτδν Ulf. * Hon χοιίί» utoaorMioM 11, ΐκ , i \ .ζ · • ν , 9 ’ eYNomcourrîiTrâovoLrrAMAÊ, »> Άκαλού*ώ> ή αύτοΟ ««νβγιόίης ό πατριάρχης κύ- ά Μύτη* δέν πεφεδέξαντο είμή- 3-3 μόνον βέλη · πάντες ριος Γρτ^ιόριος' συώοι^ηκήν έιηΐήσατο ,έκθεσιν τού ,δέ οί λοιποί, καί; ίδίφ οί κύριοι Κ. Κ'οήώκάδήίΤκαί ^ βουλγαρικόν ζητήματος άπ’άρχής^ καί ίδίφ άμό τής Γ· Καζανόβας, ΰάεθτήριξαν ξτι\ συνέλευσις δφενει πβτριαρχείας αύτρύ μέχρι τέλους, λμΛάλήξας ως, τ4 νά διατύπωση άνευ άναβολής τινσς τ^ν έαυτής γύώ, . συμπέρασμα δτι τό έν λψγη» ζήτημα δέν είναι δυνατόν ή*η*· Λιρτυπωδάϊσα ή ή^γνώμη’ τού κυρίου Καλλιάάλλως νά λυθή-είμή δ< οΧίουμενιόιής σΛόδόυ. δου,- έγένετο δΛάπολύτι» πλειάόηφίας ««ραδμκτή. ^ ' Υπομνήσεις Μ τίθης λί»ν κατεΰιληλώς έποιήαατβ . ’Εστι δέ ή έξής,' ‘‘ · I έν τισΐ τών ούσιώβεστέρών'μερών τής πατριαρχική; ,Τό οίϊουμενήκόνπατριαρχείρν, πρός είρηνοηοίησιν “v- ταύτης άγορεύσεως 4' μητροπολίτης Δέρκων. μερίδες τινός τού ύπ αύτό όρίΗίψξόυ πληρώματος, Μετά τα&τα δ κύριος Αλέξανδρος διά· μακρών είναι ορό’Αίμον νά έπωνάλάβη καί πάλιν, ορό; ;-υ*ν Α έξέθηκε τήν άιομικήν αϋηρύ γνώμην περί τού ζητή* ’μχτος,*υπεραπολόγούμενος έν 'μέρει καί ύπέρ τών w-ω*’αυτού «ΛαωνΛ διαιθρυλκηθέντωνή >, . Jkm. ω Αΐι.-^κ J* ώς Ζν- δήθεν XtJUuWlH. ίσχάτω; κατ συμ- τού βουλγαρικού ζητήματος,/συνφδά τοίς Εεροίς κανόσι, τάς άναγκαίας διαπραγματεύσεις, δ^ν ό βόυλ-· VM'wK*· λαό; άποκηρύξη γαρικός dltfiltîïÛuEr καί TLOl ίποδοκιμάση ÀK&&SK! UÀCT. όημοσίφ,^CT UQOtOU''v- «It* άμέσως,. «ft* διά. γόμφων*-άντιπρφώπων, τά φρονούνάος τοίς βόυλγάροις κατά τής έκκλησίας καί τού έθνους. Ήν δέ ή άτομική αύτού γνάμη έν,ρυν- άνοαι-.υμνήματα τών τριών . μότοϋ άρχι«ρέ«ν, καίόψ<ι ή έξής· δτι δυνατή τις λύοις τού ζητήματος . όμολογηση δτίάταγνώρίζιι έμ^ράκτως τδ μύρο; τών μόνον δυνατόν νά έπ·.τ*υχ3ιή ,διά τήϊ συν<ννοήσ*«φς ί«ρώά κανό.ών, τώνήδιεπόντων τήνορθόδοξον* ένα- . τής πολιτείας μ»ιά τής έκκλησίας, καί δτι αυτί μόνη τολικήν έκκλησίαν* Τούτου δέ μή .γι-ομένου, έάν ν ή πολιττία, οΰτ* μονή ή έκκλησία δύνατας Ινα έπ· Β ή ήι^η «Γ-ψένή ιι; τήν λύσιν’αυτού, τοτι το πατρι-· «νέγκη όριστικήν καί άποτ*λ*;ματικήν λύσιν. Έξβτάαρχ«ϊον, έχκαλιΐ τό ,ήτ»,μα ένώπιον οικουμενικής ζων δέ τήν απ’άρχής πορίίάν τού ζητήματος, «αρ- συνψδου.“ * «τήρησιν δτι (ίς δύο μονον πιριστάσιις- ιύρέθή ήώ : Μ προσθήκη δέ, ήν έπηνιγκεν 4-κύριος Αρ.στοκλής έκκλησία ηνωμένη μιτά τής πολιττίας, α*) έπί τού■ Α(ίς Καλκιαδαυ γνώμην π*ρ: -·ν τήν ‘, τού κυρίου —Γ ------— --- , —< ‘ — r σύστάσεως ,------ r κυρίου Ίωακ(ίμ, δτε έξεδίθη τό γνωστόν έλείνο φιρ- )ιιάς έζ^τροπής, άπό τοϋδε ονορα,αμένηςίςοα! ίνοβαζομένηςίςοχτ έργα,οέργαζε- μάνιον διά κοινής συνεννοήσεως, καί ήτις ôiv διτζρκεσεν είμή μόνον 15-30 ήμέρας' κα. β’ι έπ έσχάτων,, έπί τού κυρίου Ανθίμου, ήτις υπήρξεν έτι όλιγοχρονίωτέρφ. Μετά τήν μακράν ταύτην άγέρευσιν τού κυρίου1 Καβαθεοδωρή, ώβίλησεν ό μητροπολίτης Καισαρείας,, 'είπών ότι έξ άρχή; ίθίώρησ* τό ζήτημα καθαρώς; λύσις αυτού δέν δύναται έκκλητιαστικόν, καί δ οικουμενικής συνόδου. γενέσθαι άλλως, εΐ μή Ακολούθως έλαβε τόν λόγον ό μητροπολίτης Αερ-• . μένης πρός κάνονικήν λύσιν.τού ζητήματος, έγένετο δεχτή υπό τής αύιοϋ παναγιοτητοςΐ τού πχτράρχου χαί πρώτος αυτός έξ αρχής ϋπέδ«ιξ«ν. ... . ,. . j’ ■ .. . , Κατόπιν ωμικήτεν ο κύρ ος Αημήτριος Αριστάρχης, , άναγνοΰς ■ ίδιφ έγγραφον προσλαλιάν, ίν ή έξέίήηκ* , . , 11 ατρι αρχ:κόν τακρίριον καί υπουργική , r . -, χυρίου Ανθίμου, καί τών πλιέστων μιλών τής συνελιύσεως .καί τή έπιδοκιμασίφ πάντων. ένεκρίθησαν ώς μέλη τής περί ή; ό λόγο; ίπιτρεπή; καί ώρίσθησαν οί έξ^ς· ό μητροπολίτη; Δέρκων κύριος Νεόφυτος, ό μητροπολίτες Διδυμοτείχου κύριος Διονύσιος, δ άρχιμανδρίτη; χαί σχελάρχη; τής μεγάλη; τοΟ γένους σχολής κύριος Φιλόθεος Βρυέννιο;, ο άρχιμανδρίτης καί καθηγητή; τής έν Χάλκη θεολογικής σχολήν κύριος Νικηφόρος Γλυχάς, καί δ άρχιμανδρίτη; κύριος κων, σαφώς κα! .(ύκρινώς άναπτύξα; «οΰς λόγους, δι Γερμανό; Άφθρνίδης, καί οΰτω διελύ,’η ή ουνεδρίασις. . οΰς ή έκκλησία άνέθηκε τήν λύσιν τού,ζητήματος εές; ίκουμενική; συνόδου, ήν c περί τήν ιβ’ ώραν τουρκιστί *, δύοντε; τού ήλιου. τήν κρίσιν καί άπόφασιν περιπαθώς καί μετά πολλού τού χριστιανικού ζήλου καί αισθήματος τάς άνιικανονικάς χαί dotptio πράξιις τών παρανομούντων ρουλγάρων, τήν. δι* αύτών προσγινομένην <ί; τήν ορθοδοξίαν καί έΐς τόν χριστιανισ μόν έν γέν«; üjipiv, ^καί τήν έςουδέ-ωσιν παντός μέν τού όρθοδόξου πληρώματος^ ίδ;α δέ τού ήμ«τέρου έθνους. Μ«τ αυτόν i κύριο; Κ. Καλλιάδης, έπίσης διά (ιαχράς καί (ύγλώττου άγορ<ύσ<ως, ύπέδιιξ«ν έπί τέ λους δτι, (ίς ήν πιριήλθ* τό ζήτημα θίσιν, ή έκκλη σία ό;(ίλ«ι νά π ηροφορηθή έν πρώτοις πιρ! τής ίρθοδοξίας τού βουλγαρικού λαού, καί νά έΛθ.η «ίς διαπραγματ(ύσ(ΐς μιτ αυτού πιρί τής τού ζητήματος λύσιως, μόνον, όταν ούτοι χαταδιίξωσιν ότι έμμένουσιν Τήν α’ φεβρουαρίου έστάλη «ίς τήν υψηλήν πόλην πατρ αρχικόν τακρίριον, περιλαμβάνον τό έν τή διατυπω'είση γνώμη άποτέλεσμα τής ηρώτης γενικής συνελεύσεως. Αύθ» μερόν δέ, πρός έσπέραν, ώς άπάντησι; »τς τό πατριαρχικόν τακρίριον, άπεστάλ.η ιίς τά πατριαρχεία βεζυρ-.κόν διάγγελμα (τεσκερέ;) έχον ώς έπεται · „Έλήφθη τό φιλικόν ύμών τακρίριον. τό ύπό ση μερινήν Ημερομηνίαν βιαβιβασθέν, δ: ού μο! κοινο ποιείται η περίληψι; τί·ν συνδιασκέψεων καί άποφάσεων τής ύπό τήν ύβετέραν προεδρεϊαν χθές συνελθούσης γενικής συνελεύσεως. ΆπασΈι αί μέχρι τής σήμ»ρον σκέψ«ις καί προσπάθειαι τή/ ύψηλής κυβερ- νήσιως έτίινον «ίς τόν άγαθόν σκοπόν τού μή άποD χωρισμού τών Βουλγάρων από τών ’Ρωμαίων επειδή έν τή ίρθοδοξία. Τήν γνώμην τού κυρίου Καλλιάδου, έν μιρ*ι δμως^ ώς τό τακρίριον τής ύμετέρας ^φιλίας κατά δηλοί, αύτό τό πατριαρχείου έπιθυμεί τόν άποχωριστροποποίησα;, έςήν(γχιν έπί τέλους ί κύριο; Άριστοκλής, καί ή συνέλ«υσις'~έφάνη δτι ψπιδέξατο έν γέν«ι μόν τών Βουλγάρων άπό τών ’Ρωμαίων, ή υψηλή κυβίρνησι^, έπαφίνουσα εις αύτό τήν έκ τούτου προταύτην. ) κύψουααχ ευθύνην, προέβη (ίς τήν ίκτέλεοιν τής περί Έν τψ> μ<ταξΰ δέ· έλαβαν τόν λόγον καί οί κύριοι τής λΰσεω; τού ζητήματος τούτου άποφάσει»; τής Κωνστ. Καραθιοδωρής ιατρό;, Κ. Καραθιοδωρής, ύψηλής χυβερνήσεως, έφφ κα! έγράφη 4 παρών φιλι Κ. Άνθόπουλο;, καί άλλοι τινές τών λαϊκών, ώς καί τών κληρικών, έν οίς και 6 έπίσκοπος Βράτσης, κός τεσκερέ;. Τή 3 ζιλχιτζέ 1388 1.1 φεβρουαρίου 1873). - τού οποίου αί διαβ*βαιώσ*ις καί οί λόγοι κ«ρι τής Μάχμουτ Νεδίμ.4 παντιλούς άγνοιας, ίν ή ιύρίσκ*ται έν γέν«ι ό έν τ*άς Ή μεγάλη .έκκλησία, κατανοήσασα δτι τό πατρι έπαρχίάις βουλγαρικός λαός, μαγίστην έναποίησαν έντύπωσιν «ίς δλ^ έν γέν«ι τό μέλη τής μνγάλης τ«ύ- αρχικόν τακρίριον παρηρμηνεύθη, καί δτι λυπηρά τις έγένετο παρεννόησις, ήτις βεβεάως καί πρού'κάλεσε ,. της συνέλ*ύσ*α>ς. Μιτά ταύτα ό κύριος Αλέξανδρος Καραθτοίωρής τοιαύτην τού πρωθυπουργού άπάντησιν, οίονεί- δια προέτ«ιντν .δτι καλόν νομίζιι, πριν ή ληφθή τ«λ«υτ«ία τελούντο; ύπό τήν έπιρροήν δυσαρέστων αισθημάτων, τις άπάφασις, νά άναβληθή μέχρι τής πρ«η*χοθς έκρινε σκόπιμον, μετά έμβριθή συνοδικήν συνδιάσκεψιν, . κυριακής, ή τουλάχιστον μέχρι τής «τάρτης, 4στ« νά σκ«φθή ώριμώττρον 'ή συνέλκυσις. Αλλά τήν γνώμην 1 Hom fomerMioa* S, Ιβ. « / 1 enrODI COWBTASTWpKHJTAKAi,. tSW-lKiL·- ' - SM . . ■ - ’■-·’· ....... ' j ‘ . άτομα είναί κατά μέγα μέρος ίκ τών, άλλοτε καί νύν χαύνεως κ-αρίο-ΔΊ Γκέρωφ. ’Έστάλησαν 84 κεε! ύκουρiv ένεργείφ--ύπαλίήλων τής κάβερνήσεως,. καί ούχ! , γικαί ϊιαταγαί πρός τούς Λιοικητάς, δπως προσ;νέγκ^σι τάς πρός τόν ν-ο τού Λ^Αονου έξάρχου 8αθιιόν βαθμόν ΑπαιΤουύέναο άπαιτουμάχβς Ασήμαντα πρόσνκά κλπ. - * χωσ· Τήν ΐια’'φ«βρουαρ:ου ό πατριάρχης έσχε καΐπρο- Τήν δέ κε φε^οοεερίου ίτη&γράφησεν έκ’Βιδύνης σωπιχήν συνέντχυξινμετάτού πρωθυπουργού, Αφορώσαν τό προ κείμενον ζήτημα, συνωδε^μένος κάϊ ύπό ' ό. Βδύνης Άνθιμος πρός τόν iv Κωναταντ-.νούπόλει βούλγαρον Αντιπρόσωπον Παρβανώφ τό έξή; τηλε τών,μητροπολιτών Νίκαιας, ^ιδυβοτείχου, Λράμας καί τού καπουκεχίά. Ή ίυ<δ:»ίλεξις παρετάθη in! Ικανήν- γράφημα:-, ,Βιδύνγ,, 2S φενρουαρ-'ου (8 μαρτίουί 1872. ...ώραν. Ιίαρευρέθη δέ κατά τήν συνόιάλεζιν ταύτ,ην ,,Ανέγνων χθές> τό περί τής έμής έκλογής ύμέτερον καί ό Χρηστάκης έφένδης Ζωγράφος. . ( • Ό πατριάρχης έδωκε τίς άπαιτο-υμίνας έξηγήσεις, ,Τηλεγράφημα. Αί εφημερίδες λ.έγοψφιν St-, ή έπιώηπή inι.-άλλέ: τφ έξάρχφ ίπω; ίξαιτήσηται συγγνώμην , Ας προύκάλεσαν αί τελευταία: παρατηρήσεις τού πρω παρά τού πατριαρχείου, ίπιλαμβανόμενος διαπραγμα τεύσεων ίναντίον τού αύφοκρατορ-.κού φιρμανίου. Έπ: τοιούτοις έροις άδυνατώ νά παραδεχθώ τήν θέσιν θυπουργού, έν'τή πρός τή πατριαρχικόν ταχρίριον Απαντήσει, περί τής -συγχαλίσεως τών γενικών συν ελεύσεων, Ακολούθως Ji πρτέβησαν εις τήν περί τής τού ίξάρχου. Ανακοινώσατε τούτο τή έπιτροπή. λύσεω; τού ζητήματος συζήτησιν. ό Βιϊύνης "Ανθιμι Ό πρωθυπουργός ίξέφρασε βητώς δτ: ή, αύτοκράτορ.χή κνβίρνησις ί<ει τήν εύχαρί-ητησιν νά ίδη : iu ; ώη ν Φιλ δσον τάχος περατούμινον τό τοσοϋτον Απασχολούν Β ■ςήν'τε κυβίρνησιν καί τήν ίχκλησίαν πολύκροτον -ΙΙάσχων inc τινο; ήδη καιρού ό καθηρημένο; τούτο ζήτημα, συμφωνίες πρό: τούς Ιχχλησιαστιχούς πρώην Φίλιππουπόλεω; Καίσιο;, άπερίωσε τήν χ» φεδρους, χα! νά ί.τίλθη ή μεταξύ τών δύο όρθοδόξων βρ-.υχρίου (παρασκευήνι. Τήν δέ χς' (σαββάτφι μιτά λαών σύμπνοια χλπ. ΙΙροσέτι 1 πρωθυπουργός διεβεβαίωσεν δτι ή αύτοχρχτοριχή κυβίρνηθ.ς napi/ε: αεί μισηγ.ρρίαν μετεκομίσθη ix Μεσαχώρου ιίς τήν τού Φαναριού Αποβά-*ραν. καί έχείθεν εις τόν ν-ΰγχ?:· ποτε πάσαν .υνδρομήν κα: προστασίαν ε:ς τούς χόν ναόν τ-.ϋ αγίου Στεφάνου, ένθα έψά<η ή άκοθρησκευτικούς αρχηγούς τών διαφόρων κο-.νοτήτων. , πτλλφ δή μάλλον Απιφήνατο ότι θίλι: παράσχει αύ λόγου. < Ιύδιίς τών ‘χαθηρημένω.ν,ρουλγάρων άρ/ιερίων τήν iv τή περιστάσει τάϋτη. Ιλαβε -μέρο;, προηγουμένων τού νεκρικού φερέτρου '() πατριάρχης, τθς παρατηρήσεις τκότας τού πρω ιερέων μόνον *χα: ξιαχόνων, κα: πα.αχολουθούντων* θυπουργού Αποδεξάμενος. εύχαριστησεν αύτόν δι'ήν επιδεικνύει μέριμναν υπέρ *τών χριστιανών υπηκόων ■ν τού σουλτάνου, ύπέσχετο δέ Αμα δτι θέλει διασκεφθή μετά τών συνοδικών άρχιερίων περ: τής δυνατής λϋσεως τού ζητήματος, ίνευ τή: παραβιάσεως τών ιερών κανόνων κα: τών προνομιών τού. οικουμενικού θρόνου κτλ. : 'Ιΐρισθη δέ πρός τούτο δεκαπενθήμερος προθεσμία. ■Καθ' δλον δ: τό διάστημα τούτο ό πατριάρχες μετά τών συνοδικών διετέλει μυσκεπτόμενος χαί ίργαζόμενος πρός εύρεσιν συνδιαλλακτικής τίνος καί Απο τελεσματικής. λύσεω;, συνφδά τοίς ιεροί; κανόσι καί ■ θε-μοίς τής ορθοδόξου ήμών πίστεως, όπως, ύποβληθιίσα είς τήν αύτοκρατ-.ριχήν κυρέρνησιν, λάβη τήν δέουσαν έπιχύρωσιν, χα: ουτω παύση υφιστάμενον, εί δυνατόν, τό άκα-.θωδέσ.τατον τούτο ζήτημα. Διάφορο: δέ και Αλλεπάλληλο: έγίνοντο συνεν τεύξεις έν τοίς πατριαρχείο:; έξόχων ομογενών μετά τομ πατριάρχου έπί τούτφ. Δευτέρα έκλογή έξάρχου. Διαφωνία: μεγάλαι Ανεφάνησαν ώς ετρό; τήν έκλογήν τού έξάρχου μεταξύ τών Αντιπροσώπων τών Βουλγάρων. '11 τών Απολυτοφρόνων μερις, ύποστηρίζουσα τόν Αοφτσού, διενοείτο όπως διακόψη τού λοιπού πάσαν μετά τής μεγάλης έκκλησίας διαπραγμάτευσιν ή τών μετριοπαθεστέρων μερίς τούναντί'.ν ένησχολείτο είς τό νά πει’ση τόν τέως Λοφτσού δπως παραιτηθή. Μετά πολλά» διενέξεις, ύπερισχυσςίση» δπως δήποτε ταύτης, ό τέως Λοφτσού Τλαρίων ήναγκάτθη νά ύπογράψη τήν. παραίτησιν αύτού, καί ούτω νέα έγένετο έκεογή, Αναγορευθέντο; έξάρχου τού-μητροπολίτου Βιδύνης κυρίου Ανθίμου, πρός δν κα! Ανηγγέλθη ύπό τού προέδρου τού βουλγαρικού συμβουλίου τηλεγραφλώς ή πράξις, κα! δτι Αναμένεται είς Κων- σταντινούπολιν. Ή S' ύπό τής ύψηλής π^λης Αναγνώρίσις Τ'Ο Αξάρχου έικχυρώ<Ητ4 δι αύτοχρατοριχοΟ ίραδέ. ' Έξελέγη δέ ύπό τού βουλγαρικού συμβουλίου τριμελής μικτή έπιτροπή, δπως μεταβή μέχρι Ρουστσουχίου πρός ύποδοχήν τού έξάρχου, ήτις κα! Αναχώ ρησαν έκ Κωνσταντινουπόλεως τήν β’ μαρτίου, συγκειμένη έκ τού Αρχιμανδρίτου Βίκτορσς τού Χιλιν- δαρινού, Γεωργάχη έφένδη, μέλους τού προσωρινού συμβουλίου, κα! τού Αντιπροσώπου τής Άδριανου- c πολλών ix τι τών προύχόντω< τού βουλγαρικού ·θνους κα: ix τού λαού. Ό νεκρός ίτάφη Ιντός το·^ πι,ιρόλου τού βουλγαρικού ναού,, παρά τόν τάφον τού Αυξεντίου, τήν ίπιούσαν, χυριακήν, μετά τήν λειτουρ γίαν. ΙΙρό; διατήρηση- τής τάξεω; προηγείτο τής νεκρικής πομπής τψ σαββάτω απόσπασμα αστυνομι κόν μετά τών Αξκοματιχών αύτού. Τήν χη’ fipptuzfi&j (δευτέραν) συνήλθον iv τοίς πάτριαρχει'ο», ύπό τήν προεδρίαν τού πατριάρχου. τά τι ένδημούντα συνοδικά μέλη καί τ» παρεπιδημούντα Αρχιερατικά εις έκτακτον συνεδρίασιν. Έν τή συν εδριάσει ταύτη έλήφθτ, όπ ίψιν τό ύπό τής ίεράς συνόδου πα:ασκευασθέν αχέδιον, τό ά φορών τήν VÔ-. μίμον καί δικαίαν λύσιν τού βουλγαρικού ζητήματος. Συζητηθέν Si iv τρισ: κατά συνέχειαν συνεδριάσεσι (δευτέρα. τρίτη χα: τετάρτηι χα! έξ όλοκλήρου έπίξοχιμασθέν. έστάλη ιίς τόν πρωθυπουργόν. Τό iv λόγφ σχέδιον, ix 12 συγκείμενον άρθρων, καί ούδεμίαν, ώς οίόν τε. ποιούμενον φυλετικήν, διάκρισ ν, ήν τό μόνον κα: τελευταίον, ίτ.γ ή ίκχλησία ήδύνατο νά παραχωρήση είς τού; Βουλγάρους, Αφού προηγουμένως, έπανελθόντε; εις τούς κόλπους τής έκκλησίας, Αποχηρύξωσιν ούτο: τά παρανόμως γε- νόμενα. Schema illud noviaaimum. de quo hic eermo occurrit, ita ee habebat: ΙΙαναγιώτατε δέσποτα. Επόμενο: τή σεβαστή διαταγή τής ύμετέρας θειοτάτης παναγιότητος καί τής περί αύτήν ίερά; συν όδου, πρός έχπόνησιν σχεδίου λύσεω; τού βουλγαρικού ζητήματος, συμφώνως πρό; τούς ιερούς κανόνας, συνελθόντες καί λαβόντες ϋπ' δψιν πάντα τά μέχρι τούδα μελετηθέντα κα! σχέδιασθέντα ύπό τής έκκλησίας, βάσιν έθέμεθα τοιούτ-.υ σχεδίου τήν σύστασιν έξ αρχίας διά τή; παραχωρήσεως έκκλησιαστικών τινων προνομίων. 'Από τής βάσεως ταύτης όρμώμενοι συνΑταξάμεθα τό έπισυνημμένον σχέδιον, δ:' ού. παραχωρούνται τή έξαρχίφ ταύτη πάντα τά προνόμια τά τεϊνοντα είς ϊξασφάλισιν τής έσωτερικήξ Ικκλησιαστικής αύτής αύτοδιοικήσεως, διατηρουμένη; τής κανόνι- ? 8TXOM ooavrAjrniKi ΐΟΜΠΙΛΜΛ, m ΙφφίλβΒΝφ WB tifcMyMMMB ' *% δξμρχικής «ρεφιριέας, φμσναδμα» te tk Γ)ΜΜ·ή τής Ιπαϊχίπς Αρ4μ*< Μ *» Xte*·» AoeptevÇo aot ΑοήμΑντ** τ| taontp *·*" «•An τδ πρδς τή* Αβαρχέβ» ♦ΑιαπιπτΑΙιπς ete «ρον πρ*χπρΑ hpofaf «*δς τΑ χΗρία Βατέ» χαέ Κρέτζρα, Ανήχοντα τή *|iraip* faite» λαμβΑκιτ» Ας σδν«ρ*ν | ara**< ΙρΚμα Μχρτ τής Ιπββλής αδτ*· ούττδν Ίήβραν, xfatte» « Ίφρας μέχρτ τής χψμν 2*ή*δ* ** t* « δέ έξαρχος έχιι τήν δικαιοδοσίαν. , Τ ■ '*-» Σχηματισμός τή; συνόδου, ή^Αχλογή τοΟ ΑδΙιαν, χέρι* ύποΜστων τής έξαρχιχής πιριτιριίας ■μητροπολίτου Τορνόβου, τοΟ χμί έξΑρχου, χαί τώ. μιταβαίνων πρδς χαιρδν «ίς Κωνσταντινούπολιν, νΑ λοιπών μητροπολιτών χαί έπισχόπων, χα: έν γίνει ή διαμένη έν τή βηδαίσ,} χατοιχίφ. Τάσον δέ «κ πρδς •οωτερική πνευματική βιοίχησι; τή; έξαρχίας όρισΙΕή- τήν έλ«υσιν χαί διαμονήν αύτΛ «ίς Κωνσταντινού «νται Ιι ιδιαιτέρου κανονισμού, συνταχ·ησομ|ν«υ πολή, δβον κα! ώς πρδς τδ έχτιλ«!ν μρησχίυτιχήν συμςώνω» πρός τά, κανονικές διατάξίι; χα! τές παρα τινα τ«λ«τήν. ύπίχΓ.ται ιίς τους αύτού; έχκλησιχστι δόσεις χα! δ.ατυπώσι·.; τής ορθοδόξου Ανατολική» < Î χοΰς κανόνας, «ίς ού» ύπόκ«ιντχ·. Απανττς ο: μητροπολίται χα: Αρχιεπίσκοπο: χα! αυτοί οι πχτριιρχα:. έχχλησίας. * ή δ Λέρχων Ναδφυτος. β'. Ή χειροτονία τοΟ μητροπολ’του Τορνόβου, τού + ô Διδυμοτείχου Δ ονύσ.ο; χα! έξάρχου, χα! τών λοιπών μητροπολιτών τελ«1ται Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Βρ >ίν ■ -.ο; μειέ προηγουμένων κανονικήν Ιχδοσιν τού κατριΑρχιμανδρίτης Νικηφόρος ΓλυκΑς. . αρχου, ού χα! τού δνίματος μνημονεύουσιν. Έν πιρι’Αρχιμανδρίτης Ι'ερμαν'ς Λφί»ον:Ϊης. πτώσει δέ ένλογής μητροπολίν.υ Τορνόβου, τοΟ χα! έξΑρχου, έχ μιταβέσεως, ή σύνοδος είδοπό.ερ τούτο 'Αφιξι»τούέξΑρχου«ίςΧισ:4,ΐιον. τφ. πατριάρχη πρδς κανονικήν έπικύρωσιν. Τήν ι’ μαρτίου Αφίκετο εις Ι,στδριον ô:i τού «'. Τδ βερέτιον τής πολιτικής Αναγνωρίοαως τοϋ . μητροπολίτοσ^Τορνόβου, τού χα! έξάρχου, ζητείται Ατμό πλοίου τής Δουν'α.-ιχής έταιρίας Σοφία, τα/Μντος ύπδ τήν διέβ«σ:ν αύτοΟ παρΑ τής αύτοκρατοριχης r διά τού οίχφηιτνιχοό πατριέρχου., χυβερνήσεως, 4 έξαρχος. '<) βουλγαρικός λαί,ς συνς’. Εττιτρέπεται τφ έξΑρχφ δπως δι- ύποΑέσεις έρριυσιν εις συνΑντησιν αύτοΟ Έν τφ ναφ έψΑλη μορών έντδς τής έξαρχικής περιφέρειας κειμένων Αναδέησις υπέρ τοΟ σουλτάνου. Ακολούθως Απηγγέλφέρηται χατ’ «ύθείαν «:’» τήν ύψηλήν πύλην, ιδίως ti έχδίδονται δι αίτήσοώς του τΑ βερΑτια τφν. μτ,τρο- δησαν τρεις λόγοι, τήν τοϋ βουλγαρικού δήίΗν λαοΟ έχγρέζοντες εύχαρ στησιν. πολ'.τών χα! έπισκόπων τής έξμρχίαφ. β'. 'O μητροπολίτης Τορνόβου φέρ«: τδν τίτλον j κα! τήν άξια» έξΑρχου Αίμου, οί δέ μητροπολίται τβν ζ·. Εις ύποΑέοοις ύκρβλητέας «ίς. εύρυτέραν έκ) Άφιξις τοΟ έξΑρχου «ίς ί’ουστσούχ ^ον. κλησ αστικήν Ούσχεψιν καί «ίς ζητήματα ·ρη·σχουτικά 1 Τή. .β’ Aφόκτο «ίς ’Γουστσούχιον δ Ιςαρ/ο; μιτά τηρη|ται, χατά τούς Ιιρούς κανόνας, ή Αναφορά πρδς πομπής. ΧιλίΜας ΒουλγΑρων κροσέδραμσν «ίς προυτδν οΐχαυμαντχδν κατριΑρχην. η. Ο έξαρχος ζητεί τδ Αγιον μύρον παρά τού κΑντησιν αύτοΟ. Αύ*ημ«ρδν έλιιτούργησε μετΑ παρατΑξιως οίκουμανιχού πατριαρχτίου-, Utpi ματαβΑιάαως wa‘. διαμονής τβν ίαραρχβν Άφιξις τοΟ έξΑρχου *ίς Κωνστα.τινούΑαύ έπαρχίας »ις έκαρχήρν ίβχύουσιν α( κανονικοί πολιν. διατΑξαις χα! βιατυκΐκάτις τής έχχλησίας. Τήν ιζ' μαρτίου Αφίχετο «ές Κωνσταντινούπολιν ι". Έ έξαρχία Αίμου Ακαρτίζτται έχ τβν μήτροκύλαων χα! έπισχοπβν Τορνδβου, ‘Σοφίας, ΒιΑύνης, ό τβν ΒουλγΑρ«·ν φμχος, Τέσσαρα μικρέ Ατμό Κααττντηλίου, ΠροβλΑβας, Χαμάκοβίου, Νύσσης, 'Νυσ- πλοια, πλήρη ΒβυλγΑρων χα! χαχοσμημένα διά ση μαιών, Ακήλδον Απδ yp«ak «ίς πρβόπέντησ ν αύτοΟ σΑβας, Αρύατρας, ΒΑρνης, Μτσημβρίας, ΑγχιΑλου, ΒρΑτζης, ΛοφτσοΟ, Τζιρ^νοΟ* πρδς δδ τούτοις τΑ μέχρι Καβαχίων, δδεν, έν μέσφ ζητωκραυγών ^α! πολλοΟ ΑλαλδγμβΟ, τδ τε κομίζσν τδν Ιξαρχον Ατμό παράκόίμονα τή έξαρχίφ Ί*έρή *» ’·* λικπουπολαως χαί Αδριανουκύλαως προααφτβνται «ίς πλοιο* χαί τΑ λοιπέ χατηνδβνΦησαν «ίς ΜίσΑχωρον, έχιίνας έκ τβν iv»»i μνηοΗιβΑν έβαρχιέδν τής ένδα 4 έξαρχος Ιτυχ«ν ύποδοχής πανηγυρικής ύπδ τής έχε! βούλγ«ίρα«ής παρασυναγωγής. έξαρχίας, πρδς Ας μΑλλον γαιτνιΑζουβιν, ΑΜΤιψομένης Πολλοί τβν Βουλγέρων, κλείσαντες τΑ κατα τής π»ρ! τούτου σχέψαως τή Ρυνδδφ τής έξαρχίας. στήματα καί έργαβτήρια αύτβν, έσκευσαν βχως X» ΙΑ γιπγραφιπδν βρι°* HÎWÎ·* Μ MT μηνώντας ^αωααΦώ* BYMODI POUTOAK, 1M0-IW8 MB «ήν M>** «· Αχλοαχούι Οαναγ^ς, ΝαβοΜΑλοα, ΛΑακαβα, >χλώς, B4mw0o ••yWj· n «!ς τήν Αψηλήν ’^v μιτάβααις τού *COx»«· χαί ΒλαΜτοας, mA τών μανοατηρώη ΠαΟοήβοα, Άγώον Άναργύραν, Αγίας ΠφραΜίιιφς aai Αγίου Γοαφγί*»). (X ιίς τώς ών·>« Ιααρχίας t omiMwt Αχήκοοί Τήν γ* Απριλίου δύο ύκάλληλω «Be ” 'Iwiwt μοτόβη··* «αρδ «♦ *WfXV' ·** &·*·&*" ·*■ μου βούλγαροι Κλοοαιν Αναγνα·ρ2ζ·ι ώς <αρχι< αδ «Av in ΑναμΑν««· tv τή Αψηλή πΑλη, tat Mh «i βφΑτιον wi Αξιώματος αύτού. θύτος λοιπόν, opoηγονμόνου mo κατωτέρου βουλγαρικού κλήρου, uri Αχαλουδούντω» τών Αρχι«ρ4ων καί κραχρίτων βουλγάρων, μ*τέβη ύς τήν Αχφάύραν τού Μοβκχώροιυ, Αν»« δνόμ«»σν αύτδν τδ |κί τούτφ Ακάτια. Ό Β>ΡΧ* Αχέβη M wtpctwaou «burnou, ή 8' ΑχολουΜα αύτού txl τρ-.χώκων καί διχώκων «Ας ααρ^αιχτΗοας ίιαιΜίας «ών «Ας ΑναγτμΑνας «ίς τήν ίήαρχίαν Μν HMu« aop^otvm «Α Λλογα κλαύθματα oAtott, ΑλλΑ AUoumv taowtet αύτφ κατΑ «Ας διατφις τής ώρηαχαίας τβν. Ό 84 Ιξαρχος Ηλα ουμμορφούοΗι κρδς τδν χανακαμδν τδν Αφορώντα τήν αντιφατικήν τής ίξαρχίας διοίχηαιν δι' ΑχΑοας τΑς ύκοΗο«ις Αών αίς τΑ μίρη ixofva Ανοιχούνταν ΒουλγΑραν τώς Αναγομίνας «ίς τήν Αξαρχίαν. 'Ext! IHv διηυ1*·ϋνύησΛ «ίς Χιρκ«τζή -Ίσκιλ«σί, ivO« ΑνΑμιναν κυβίρνηιικδ όχήμχτχ xai κλήύος κολύ Βουλ αών «Αν βηΗντα Av8«|nv Ακ»τοιν4μ«ν« οώτφ διδ Ούδ«!ς δύναται ν' Αφαιρύση ivtu υψηλή; διαταγής τΑς ύκδ τήν κατοχήν αύτών ΑνίχαΗν «ύριαχομύνας γάρων. '0 (ξαρχος xxt. ή ΑχολόυίΗα, 1κιβάντ«ς τών όχη- I αίς τΑ μόρη txitva έχχλησίας χαί μονώ; μήτι Ηλουσι χιέζισΦαι καί ύχοβΑλλισδαι χύται ιίς τήν φορολογίαν μάτω», διηυύύνΙΗ,σαν ιίς ίήν ύψηλήν πύλη», Ανώα 4 τχφτίσι χαίδί. Ούδίΐς Si δέλιι έμχοβίηι τήν δυνΑμιι Αξαρχος Αγόνιτο άμίοω; δ«χτδς ύπά τού μ«γάλου β«ύήήλής μου Α4«ίας ίπισχϊυήν αύτών χατΑ τδ ΑρχχΙόν ζύρου, δστις, Αγχ»ιρίζων τφ έ?άρχφ τά αύτοχρατοριτβν σχίδιον. χδν βιράτιοφαΒΗ ««ρίπου T4 ΑξήςΕίς τύδένα Ηλιι δίδοσδαι διοίχησις Ιχαρχίάς „Τύ st» Ιύνος ot Αξχλίξατο Ιξαρχον. Ό σουλ τάνος oc! 4μκιστ«ύ«τάι itpà» παρχχαταύήχην. 'Εάν Avtu Ινσφραγίστου ΑναφορΑς τού έξΑρχου χαί τής συνόδου. Όταν βούλγχρός τις διλήης συμφώννς μΑ γι^ύσχης vi Αχτιμήσης »«ί διατηρήσης αύτήν, βύνασαι νά πράξη; πολλά ύκδρ τ»>ς «ύημιρίας TOO Ιώνους σου.* τδ δόγματα τής Αρησαιίας νδ συνώψφ ή βιαλύση Ο Αξαρχος άπήντησ» πρδς τα-λτα βουλγαριστί, Αχ- γάμον, ούδιίς δύναται νδ παρέμιη χαί Αναμιχδή Ακ φράζων τή» «ύγνωμοσύνην χαί τήν πίστιν TOO Ιύνους τές τού ΙξΑρχου χ«! τών Αχιτρόχ«·ν αύτού. Οί μητροκολίται, ίχίσαοχοι, («ραΐς ή Αχίτροχοι, τών Βουλγάρων πρδς τάν αύιοχρατοριχάν θρόνον. Μιτδ ταύτα I Αξαρχος Απισχίψατώ τους ύπουργούς οίτινις ή*«λον τιλέσιι γάμον δν«υ τής δδ«ί«κ τού τής υψηλής πύλης, χβ! άν«χώρησ«ν ΑπιΗΗν «ίς Μ«σά· ίξδρχου καί ίναντίον τών δογμάτων, δόλουσι τιμ·pdaiHu (χάρις ούδχίς νδ δύναται νδ Ικίμβή) διά κροχώρον διδ τής αύτής κχρατάξιω,-. Μ«τδ St τή» «ϊς τήν Αξαρχιχήν οικίαν μιτάβασιν, φοριχών έκιτιμήσιων σύμφωνα μέ τδ Αρησχιυτιχδ Αν«γνώσ»η τδ αύτοχρατοριχδν βκράτιον Ιν μόσψ Χ«ιρ·- νόμιμα, Αλλ' «ίς τρόχον ώστι ή τιμωρία νδ μή ύκαρβώίνη τδ δρια τών διατάξιων τού αύτοκρατοριχοΟ . κροτήσιων, πολλών παρισταμίνων. ' κοινιχοΟ νόμου μου. Εις τδς διινέξιις τάς Αναφυομένας μχταξύ βουλRegium illati diploma, eum maximi «it mo menti, hic inaerero aequum duximua. Erat tenori· - γάρων διδ σύναψιν ή διάλυσιν γάμου χαί Αλλος κνιυ•equentia : . ματιχδς ύχοΗσιις Αναμιγνύονται ό Ιξαρχος χαί οί Kati τήν διάληψιν τοΟ αύτοχρατοριχού pou φιρ- δι"αύιοχρατοριχοθ βιρατίου βιοριζόμινοι μητροκολίται χαί ίχίσχοχοι Ανιργούντις τδ χρτίώδη πρδς βιαλλαμανίου τ-.Ο Αχνούίντος Η ζιλχιτζΐ 1386 κατόπιν τών γήν τών διιιτώτων ή έξίτασιν τού αράγματος. ΚατΑ δικαίων «ξαχρι :ώακ»ν τών γινομένων παρά τών δύο μιρών προς λύσιν τή; μ«ταξύ τών πιστώνμου ύπηκόων Γραικών χαί Βουλγάρων ύφισταμένης διαφοράς, »!χ«ν Ακδφασισίνή ή σύστασις βουλγαρικής Αξαρχίας χαί ή •Αχλογή έξάρχου ix τού Αύνους τών Βουλγάρων. Καί 8ή, τυν«π«:φ τού αύτοχρατοριχού μου ΙΗσπίσματος, αυνιλ&ίντ»; οί Αρχηγοί too βουλγαρ»ίού 16ν«υς «δ- δί τδ δρησχιυτιχδ νόμιμα έπιβάλλουσιν όρχοδοσίαν tv τή ίχχλησίφ χαί δι' Αφορίσμού τιμωρούσι χωρίς »δ . δύναται νδ τούς ένοχλήση χαί έκέμβη χαρδ τύ ώ«4- Ή βουλγαρική Ιξαρχία συσταίΗίσα txt τή β4α«ι τοΟ φιρμανίου χαί έχί τφ δρφ τού νά τηρηΦή όλοαχ«ρ'ώς tv ισχύ! τύ Sàunov αύτού dphpov, Αχαρτίζϊται ix τών μητροχόλ«α·ν "Ρουατοουχίρυ, Χιλιατρίας, Χούμλας, Τουρνόβου, Σοφίας, Δυρραχίου, ΛοφτσοΟ, Βιδύνης, Χύοστ,ς, ΧΑρχμιΐ, Κ«στ«ντηλ!ου, Σαμαχοβίου, ΒχλιοαοΟ (ίχτδς τών μιτκξύ ΒΑρνης χαί Κ«»ν«πΑντσα; <ίς τά κχρίλια τής μαύρης »αλΑσαης «uipivav χαί 4ν οί χΑτυιχοι Btv tlvoi βούλγαροι, rixim xapÎxou χ«ρί«ν, χαί τών κ6λα»ν ΒΑργης, ΆγχιΑλου χαί Mt· «ημβρίας), Σηλύμνου, ZwÇouxâMtç (Ιχτύς τών καραλί«ν χ«φ<«*λ ώιλιχχουχύλοβς (Αχτύς τής χόληκ χαί Αχτός ΧττνημΑχου, Κουχλινών, Βοδινών, 'ΑρναούτχιΟΤ, αίς άλλα μέρη. . Ούδιίς τών ισχυρών δύναται μυτιλδτ!» βίαν λόγων ,τήν δ«!να γυναίχα σόζίυξον τφ δ τό μή λαμβάνιιν σύζυγον, χαρδ τδ νανομιομένα, Avtu χρατοριχός μου ίραδίς χαί ΑροΟ 4τ«λ4α*ηααν τά τολΑστως γάμου, δίν ύΑλιι βίδοσύαι Αδοια αίς τδ toi«ίχότα ουνφδύ τφ φιρμανίφ μου τφ έχδοΗντι τή «Οτα χαί βόλουσι τιμωρ«1σ#αι οί χαραβάται κατά 96 ζιλχιτζέ 1388, 484»η ·ίς χιίρας τοΟ »ίρημένου τύ Ίτδν διαληφΗντα τρόπον. Οί Ηλονττς οδτω νδ συνάψωσι γάμον παράνομον χορόν βιρίττον χιχοομημόνοχ μ<τ' αύτογρίφου μου δίν δύνανται νδ πράξωσι τούτο ούτ« μηαβαίνοντος χαί χιριίχον τούς ίξής ίρους- Έχχιδή Αντφαίνιι «ίς τδ τής Φρησκιίας τδ νδ «ίσόρχωνται οί παραβάται τών δογμάτων «ίς τούς ναούς, δταν τοιούτός τις Αχαβιώσή, at κολιτιχαί. δι χαστικοί καί Αστυνομικοί Αρχαί δδν δύνανται νΑ Αζαναγκάσωσι τούς ίιρ«ς «ίς «ήν Αχφορδν τού νχχρού. Όταν μητροκολίται. ίχίσχοχοι, ί«ρ«ίς καί λοιποί βούλγαροι χαταλίκωσι μ«τδ δυνατόν διδ διαΑήχης «ίς «Ας Αχχλησίας, «ίς τούς πτωχούς καί «ίς τδν Καρχον κληροδοτήματα, ή διαδήχη Aortal σ«βαστή χαί Αγ κυρας, καί τοιιώται ϋκυΑόσόις δύνανται νδ δι«ξοχΑώσι Ζ » K .fc~ '·* 'I μή«έρα Ιάολή·!*, fApAüPj , BfA Μ·.· φροήρατ· t A KwmapwÎmAilMd ΛνΑτμος, iv Xpmfi άίΗτήσας τούς Ιρααυς, «Μ Mm·» Mem Μ Αμα* βήματος xd το· θυσιαστήριον, ΙχήρυήΙν Βουτάν Aepoχαλύχτως άαοατάτήν xd >Μρΐή* «Μ τής «ovovt· χής έχχλήαιαστιχής α*Μ #Χ*« W*MK«· Μ ξένος έχαρχίας, χαί Μ to· mpoWypem ad ·«· Οήράγ* ρατος αύτοΟ Βι«γ«ίρων «ίς ΑτηίάτΜίβν τύνύρΦΜοξον λαάν χατά τή; ΒχχλήαίΟς, ήλΜν «ίς τήν βοκλρΒοοααν άν«υ άΒ*ίας Βχχλήβτάήαής, τά χροσ«ν«χΜν αύτή Μ τΑνφηύξοτο ’ Χ«ρί αάτάνάσυναΒήπ»; ύμορρένων 1 ■ ο, Ακώνάοων. xd ad 4ν«ρΑ». βλάσμήμον άξίωμα ^άρχουτΑν βουλγάρων, γΑν χαί «ράττων άντιρίτωχος χρΒς τήν Βχχλήβίον, ΒτΒλρήα«ν ίσχάτως tva àiwuWvj αύτή άχ*ιλή«χΑς, χαί ίξυβριστχχάς ίχιστολάς, κροαβάλλων χαί χηρώττων άχυρον xd χρράνορον τήν χρο*χ*ν«χ»«ίααν χν«νρατιχήν κοινήν κατά τΑν τριΑγ χρορνήοΗντων τέως h Xpmf Αγααήτάς Μαλράς ad «άχέτής. f 4 μράήν ΚωναταντινβυωΙλιως Άνθιμος, |ν Χρι«τ* άγαχήτάς Μαλήάς ad (Βχέτής. t ί Kowopdot Εύστάάιος, Ιν Χριστή ΑγαοήτΟς άΒ*λρύς xd «όχέ«|ς. mH I I Ύρέα·υ ΠαίΟιος, Ιν Χριστή άγαχφές ά4«λφάς tù^inic· ^d^*1*’4****’ ’4Τ·’°ίτ4· . ί /7’’. , . .. _ , , t ο Νιχομή8*ίας Διονύσιος, ίν Χριστή άγακητος Μ«λρΒς xd «ύχέτής. ι t 4 Νιχαίβς Ίωαννίχιος, έν Χριστή» άγαχήτύς άίιλφές xd «ύχέτής. t ό ΧαλχήΜνος Γ«ράοιμος, έν Χριστφ άγαχητύς ΑΒ«λρύς xd «ύχέτής. ! f 4 ΤορνέβΜ Γρήγίριος, έν Χριστφ άγαχήτύς ίίιλ- Ή |«τριέτή; ήμΑν, μ«τά τΑν ττοναγιωτατων τρα ρύς χα! «ύχέτής. χανάδων ήμΑν «ατριαρχΑν «ptiogv Κωνστοντινουt 6 Ν·οχαα«ρ«(ας Ί«ρ4·«ος, έν Χριστφ άγακητάς «Βλ«ως, τοΟ τ« χυρίου Γρηγορίαυ ■ xd too χυρίου ά8*λρδς χαί «ύχέτής. Ανθίμου, αύν τή χιρί ήμάς χορ«ίρ τΑν («ρωτάτων t 4 Δράμας ΆγαΑίγγ«*ος, έν Χριστφ άγακητέ; ρήτράκολιτΑν, ένίιχιοάντων τ» χαί χαροχιΒ,μούντων. ά4*λφύς xd «ύχέτής. τΑν Ονοριλιατάτων έχιαχέκων, χαί τΑν 4«ωτάτων f 4 Άγχόρας Ίωαννίχιος, έν Χριστφ άγσχητί; άρχίμανΒριτΑν, αυν«λΗντ«ς έν t«pf xd ραγάλή ουν- ά8«λφ4ς xal «ύχέτής. ΒΒρ, xd λαβόννας 0«' Βφιν μ*τά χατωΒύνου ψυχής t ό Σάμου Γαβριήλ, έν Χριστφ άγακητά; ΙΒιλφύς χαί οίχτψμαΟ τοοαΟτα νχάνΒαλα xd τοααΟτας άνδ- xd «ύχέτη;. * μίβς, έν*ργουμένας Ιν τή οώρατι τής έχχλήοίας, xd c t 4 Άγχιάλου Βασίλειος, έν Χριστφ άγακητί.; Ιχοντ«ς &κ* Βήχν τοοούτους ' ίιρούς xaviva; τΑν Ηο- άί«λφ4ς xa! «ύχέτής. χηρύχων άχοατύλων xd «Αν οιχουμινιχΑν xd τοχιf 4 £ωζουαγαθουχ4λια»ς ίίροχίχιος, έν Χριστφ χΑν ατχτΑν ουνΟΒοτν, βαρύτατα έχάγοντας .τ* έαιτίρια άγαχήτάς άΒ«λρύ; xa! «ύχέτής. χατά τΑν τήλητοδηρ* άνορήμάτων, χαί μή Βυνάμ«νοι f 4 Ίμβρου Παίσιος, έν Χριστφ άγακήτύς έΒ«λρύς νά Βυοωχήαωμι* «d χατα·ιγάοωρ«ν τούς ϊιχαίους xd «ύχέτής. γαγγυαμοίις xd τάς Βιην«χ«ΐς, χροροριχάς to xd Ιγt 4 Νύσσής Καλλίνικος, έν Χριστφ άγβχητύ; άδ«λγράφους, καραατάοκς xd ίχ«χ«ς τοΟ ΙρήοΜξΟυ φύς xd «ύχέτής. κλήρΑματο; 6αέρ «Ο μή βραΒΟναι τήν χραοήχρυσαν άαιΒτίαν, τής Αχαιός ένοχοι Ιγέναντο οί μήήραλαίαι Ό έχχλήσιβστιχ4ς τής έξαρχίχς τόρο; οδτοι xd άντοιόνργτί, ΙμΑς τή ουνήΟτι έχωιχ«ίρ xd Κα·ά ItfigJMhi, i Ιίκρχος τΑν βουλγάρων ώρισ« ραχροΡυμίρ ΐφΑράνο», xd ·αρροθωτ«ς'«ίς τά Μ«ρον <λοος τοΟ χυρίου, τοΟ μή Μλοντος τάν Βάνάτον τοο ρίρον έχί τΑν χν«υμ«τιχΑν αύτοΟ {ικήκάων, ίκως άμκρτωλοΟ, Ας τά lamptyd xd ζάήν αάτέν, Ιλχφ*- Ιαορχέσή «ίς τάς Βααάνας τή; (ΒρύσΜ»ς xal Βιατηρήττς 81 «Ιαέτι xd «4χέμ«νοι τήν Ιχιατρορήν xd τήν σ«ως τής Ιξαρχίας αύτοΟ. Ή ένιαυσία αράσοΒος too ΒιϊρΟωοιν too βαρέος άμαρτάνοντος xd «ώτοχαταχρί- . μύρου τούτοι» lx TO τής χρωηυούσής χαί τΑν ρουλτου Άνήίμου τοο ΒιΜνής, ένοχρίν«μ«ν Γνα μαχρ^ γαριχΑν ΙααρχιΑν Ιστοί 600 000 γρ-.σίων, μήτωμ«ν Id τριάχοντα άλας ήμέρας, xd άναρ«ίνωμ*ν Ή Ιορτή τΑν άγιων Μ«·οΒίου χαί τή» d»toB»mv «Αν* xd Μ>οΜρήν «ίς τούς χάλ- d) Κυρίλλου. χωχ τής μρτράς oOTOO Ιχχλραίας/Αοα Ιν «ριχτΑα»:, Κα»ά αροανήγγέλΦή, τέλος «άντων, τήν ia' ραίου χοά* ήν ήΒ«λ» paivd AMpMaroc, d ΙχοΟν άχ«νχάμ«Αα, νά λάβρ άχαραιτήτως xd άναχάλογήνως άχρο- (χέμκτήνχ έορτήν τΑν άγιων Κυρίλλου χαί M«»oBlou, — ... έχχλιρκααακήν .,......., _____ _ . *««ίρου αυρροόοαντος βουλγαρικοΟ αλήΦους «ίς τάν 0·.ατον τήν χαταΒίαήν. Τήν συνοΑχήν τοδτήν άοέμαοιν ρέροντκ «ίς β*ώγαριχίν ναάν «0 άγιου Xropâvou, 4 Β«8ύνής ΆνγνΑ«ν σόμοαντος aÿaavroi το· φΚΜ(·ΰ χλρρΑ^τος Ή* χρές Οιμος ουνκτ.ύργτ,α. imi p«d «Av «Αν Mo **W'» χαΑΐρ-,μέ«»ν γνΑοιν έρΟαΜξνυ χλήρΑρα™; μένων _ μ ,α Δ_ — - - -«ANpAv α . oOtAv ω-ω.. -«nadAB^mwv, ---ah - f ---· mdAmv * ΠΙΑ WMlÎlft «W ■ χαφήούχα*» «Av αρο- AάρχκρΑον, χρΑήν ΑοφταοΟ xd Φιλ1χχουχ4λ«ως «AU χαί τρ«αύμ«Φ· xd wp«nttBap«v ΜαλήΜοαναΑς» Na «Μ άρωρισμένου αρΑήν Μαχαριοοκύλ.ως, Iv χαμχή txaoroç ûpAv, άναγνοΟς prt' έαιοτασίας χαί Ιννρήοας χαί χαρβτάξιι, συλλ«ιπ>«ργούντων χαί Βύο άρχιμαντά, Ας Μτέρω, »ν τή άγίρ od «Ατι «υνάΒρ ΒρτΑν, τού Βίχτορος χαί «d τριΑν <«ρο. άχομαωοΦίντα, Boot μέν ΙξααατήΦΪντ*; άΜΑλανήΦή- Βιαχάνων. «ίς νάς «Ας ένόμους άνόρους 48o<>< ΒΒούς τής ίφνοφυλ«τιχής |ήνομυλ«τιχής «MÿfΑωβ·Τ»ν. ίχλ«χτθν τΑν βουλγάρων, άχοβαίνοντχ «ίς τήν σαν ρίς στάτής έτιροΒΛαοχβλίας, σκχύνωσι ν* BupMoBAm, άχοβάφρμν «Μ ναοο Ιχ τ» τριχΑχου άχατίου, 1? γινΑσκονττς χαλΑς, Βω οδτ» ή TOO XpurroO feOqoia ού έκέβη Ιχ τού ΜασαχΑρου, άχολουΦούντων χαί τΑν xoMOBfs ota οί «ϋνι« νέφος χαί «àvtvot αύτής λο*’*» χλήρ»»·» » χ“*·¥- «» ΒιχΑχων χαί σιωχήοουοιν «I Η λοιχοί χάντος «ύσ«β<ς, ΑρΜήΜ μονοαάχων άχατίων, χροΟχήντησαν ΙνΦουσιωΒΑς μ«τά pavot χ«ί χΝβΜΜλοΟνης τοΟς χλανήΦάντας αύτΑν * κορχΑΒους χαί Αοκροιής χαρατάξωος οί « βούλγαροι άΜαλρβάς Να Ιακηρέψωιχν «ίς τάς «ΒΒφς χαί «Ιρή· *Μ •jpeVwv Μφβ*β*·^ρφ· fc -g—■ — **1 WVW μ|* ^^ομΛμμ ΑαΜΒΜβώκ·^. WWW* ^■HV^W WNMfWI WW^W^WWfe vol «δ* 4pm*·* "rf «M»*H ** «**<·· χη*«« ώαβρηγνύντις · Ββέ AawtatMvwti **at, ,*«· wtt Ηού >miMf l“' aptv μ«4 14 γβι*4κ «φ *·» ·»«Μ»Λ»ν. Tf a* δηλονότι «rt χβραλΒΆντος Ααν·ο«ρΑαυ τοΟ Αννσνώτος Ιτους, Ιγρ·φ« aa! tonOai «4τδν «Ας τΑ κ«Β|aovta τής Ισοβίου χαί χονονιχής κρός έαυτήν ύκοταγφ, xpoHopiav σχέφοονς aat Αχαντήσηνς χαριχομένητοσσαραχσνδήμιραν- Αλλόχα! ταύτης χαραλόούσης χα! ΑντιχαρολΒούσης, δ βηΒοίς ούχ ήτγ-ν Αμμίναν τή tfuroO χλΑνη χαί χαχοφροσύνη, μηδ' έχ τοΟ καραΒοίγματος τής την.χαύτα έαονοχδοίσης τοίς συναχοστατήσοσιν Ανόμοις ΑρχιορίΟσιν ΑνΒίχου χανονιχής χαδαΐρέσιινς, χα! τής Αχδ τού ύγιαίνοντο; έχχλησίαστιχ'.Ο σώματος έχχοπής αύτΛν έχΒιΒασχόμονος, τδ Αργόν τής Αποστασία; συνίστα χαί ύφηγτ'.το τοίς Ακλουστέροις τών χριστιανών δτι δί, ψήιριρ χα! δοχιμασίρ τών έν Μισαχώριρ χαΐίηρημίνων χα! Ανιίρων Αρχιορΰνν χα! Αλλου Aj«βρισμένου. Ιξαρχος Αναγοριυδ«{ς, τήν έχλογήν Απιδέξατο, τάς ηιλαρχιχάς αύτού κροΜσης χαταχορ«ννύμ«νος, τηνιχαύτα πρδς τήν χαθ·' ήμΑς πατριαρχικήν χαΜδραν βίχα γνώμης χα! Αδιίας ήμών καρ»γέν«το, χαί’τοίς παρανόμοις έχλογ«Οσι συν(χοινώντι, χαί τΑ τής Ανόμου Αχλογής αύτού χαταχδόνια σχιδιάσματα (πώς Αρα νομιμοχοιήσο: πάση μηχανή συν*βσυλ«ύ«το ■ τής δέ xafr’ ήμΑς έχχλησίας, Αφ’ ής προ«λ«ιποτΑχτησ», τήν Αναγνώρισιν αυτού, ώς ΑξΑρχου τών βουλγάρνν, Αγγράφιβς τι χαί δ:' Απισταλμένων, σπουδή τή πόση έπιδτυχ», πλιίστα όσα, θάμιτά τι χαί ΑώΑμιτα, μιπρχόμινος τιχνάσματα χα: μηχα νήματα. jH ούν Αχχλησια, χα: μιτά τΑ άπι,ρ -Ίμημένα παρανοΜματα, ούχ ήττον τή τινήύιι Απιτιχιία χα: Ανοχή χρησαμένη, χα! Αν μαχροδβμίγ τήν μιτάνοιαυ αύτού χα! γνιυσιμαχίαν πραγματιυομένη, ούχ ίπω, C ύπΑμνησ» τΑ ιίς Βιδύνην προγιγραμμίνα, άλλά χαί Ιι Αχ! τούτιρ Απ»σταλμένου όγγιχιάλου χληριχοΰ τρις προέτρ«ψ«ν αύτδν Ιπαν«λΒ«ίν ιίς τά τής χανον.χής ^φδς αύτήν υποταγής χα&ήχοντα’ Αλλ' οΐν.;, άντ: τής ^παιτηύιίση; Αγγράφου πρδς τήν συνοδικήν ίκιιν.,ν Απιστο/ήν τής χρ' ΐανουαρίτυ απαντήσιως, Αχχλησιασΐ'.χών χα! ΑΒνιχών διχαιβηιΑταιν Ανάχττ,σιν όντιροπολών, Απιμόνβς δέ χα! Απιιλητιχώτφον τί,ν συγχώρησιν τών χαύηρι,μένοιν χα: τήν μιι αύτών ττ.ΐ, μάλλον »ίς τήν ΛυχώλαΒρον ΑποπλΑνησιν, ού μήν ί«ρουργ!αν Αδι-.αν Αώριτών έγγράφως τι χα. Î. Ant?' Αλλά χα! διά γραμμΑτων συντννοουμίΌς χα: σηισταλμένων, χα! Αν αύδαιρισία χαί ϊταμότητ: έχριάζων, γατριάζον μ«τά τής έν Μτσαχώρφ Ανόμου χαρασυνόις ιίχός δέ, Απαγορίυόμινος, ιίς τοσούτον έωσγοριχής αγΑ.ής, τδ σημιίον τής ύψβΜβς τής Ανταρτιχής ση μαίας a«xuvWv»to. Κα! «ρΛτα μέν δή χαυσΑμανος ΑπΑρσηος χαί Αλαζονιίας προέρη, ώστι τή χγ' του χαρίλΒόντος Απριλίου χοροστατέ,σας έν τφ χατA ΙΙχτοΟ χανονιχοΟ μνημοσύνου τοΟ χατριαρχιχοΟ ίνόματος, χα! ένταύΑα χα, αγτνόμτνος Αν«υ Αδτίας έχχλησιαστι- λατίν ναφ τού Αγίου Στιφάνου, Απιχή,.υξί τήν χατά τών Αποστατών χα! έπιόρχω>_ άρχιιρίων Αχχλησιχστ:χής, ύχί,γαγ» χα! χα»υχέτασσ»ν έαυτδν τή βηΗίση χήν xaBaiptoiv, Αναγνωρισύιίσαν χαί παρά τών λοι ?υσ·νύμγ Αρχή' έχαν«λ4ών Βέ ·!ς τΑ ίδια, <ί χαί πών αύτοχιφάλων έχχλησιών. Αξουσίαν χα! Ϊύναμιν ούδέν έχισήμβς Αδήλου τή έχχλησίη χ«ρί τΛν Αχοστατ χών αύτοΟ φρ·ΛημΑτβ»ν, ίμιας, χίσαν ματ’ αύτής Ο οίχουμινιχής συνόδου σφίτιρι-άμινος, χα: ύπέρτι. ος αύτών ΑναδιιχΒιίς- πρότριτα Βέ, ήτοι τή :α' τού σχέσιν χαί auvAfiiav διαχόφας, χατχχίτιι Ασυντιδήττος τούς ίρχου;, οδς χατά rtv έαυτοΟ χτιροτονίαν έν<στώτος μαίου, έπί τή Αορτή τών μαχαρίων :ιροέίτδώχτι χ«ρ! τής Ισοβίου xptj αύτήν ύχοταγής αύ διδασχάλων Κυρίλλου χα! ΜίΒ-.δίου, (ιρουργίαν τιλέτοΟ· «Ιτα Βέ, βτι, Αρχομίνου τοΟ μηνδς σιχττμβρίου· σας, συμπαρέλαμιν Ανοσ-'ω; συλλιιτουργοΰς τούς Αξονομασφίντας χαίΐήρημένους χαί Ανιέρους Αρχιιρι:;, μηδ τοΟ χαροληλυΟότος ,av AvopigiAwv, μήτε: γ( «axi ««Iztw», μιγ&ην «ai ί«ράν σύνοίοτ αυνβγτίρα: ΙγνΜμτν, «al taaao^ ap«t?v aai ïrltapo, *β- λαΟντς τούτον κα^αιρείσθω «αντιλώς, καί μηκάτι Ηρωκείίς τνγχάνων, μηθέ δύνασίΗκι λαμβάνειν τήν έκυτοΟ τιμήν' εί Ιέ παραμένφ θορυβώ* καί Ανωστβτών τήν έ«<λησ(«ν διά τής έξωθεν έξουβίβς, ώς στασιώδη βύτδν Αποστρέφεσθαι,· καί τοΟ ιε' τής πρωτο&ευτέρας, λέγοντος · „Et τις π^εσβύτερος, ή Μ· σκοπος, ή μητροπολίτης τολμήση Αποστήν® τής πρθς τόν οίκιίον πατριάρχην κοινωνίας, καί μή Αναφέρω τδ όνομα αύτοΟ κατά τό ώρισμένον καί τεταγμένον έν τή θείφ μυσταγωγίφ, Αλλά κρδ έμφανιίας συνοδικής xaùxa Xftvxa ti τςύτβν |ή«^«ν«μήματ« τή έμβρ-.ΙΗ! καί τελείας αύτ&Ο κατακρίσεως σχίσμα ποιήση, τφ* τον ώρισεν ή Αγία σύνοδος πάση; ίερατιίας παντελώς Αλλότριο* είναι, εί μόνον έλεγχθείη τούτο παρανομήσαι/ 8’. ’Επειδή, υπό φιλαρχικ’.Ο πνεύματος έμφυσούμχνος, δ:' Αντικανονικών καί δλως Αναρμοδίων μέ τοΟ π«ν«γ»ητΑτου Γ,χ·κ·.ί(ρχου «ρώην Κωνστχντινουσω/ παράνομον έσφ.τερίσατο Αξίωμα, παρά τό* :α' «ίλι»; χυρίου Άν«·'|ΐου\τοΟ Βυζαντίου, χ«: συν,ΐριβτής έν Αντιόχεια καί τόν λ' άποστολικόν κανόνα. ζίντβν τών ·τ.:β>τ«τ«ν μητροπολιτών, τών τ« ουνοίιχί>ν χ«: τών έν τή βχοιλτυούαη πχρ,πιδημούντων, χχί B τ6ν ΐιχγορ,ύοντχ-• „ΕΓ τι; έπισκοπος, κοσμικοί; Αρ· χουσι χρησάμενος, ίγκραιής έχκλησίας γίνοιτο, καθτών #ίογιλ«στχτ«ι>ν ίπισχίπιον χχΐ 1σ®τ4των άρχιμχνδρ.τών, Ιχτιί,ίτα ίνώπιον πίνηβν χχ: μιτχ σχέα ρείσθω καί ΑφοριζέσΦω. καί of κο.νωνούντε; κύτη» πάντε;.* ψχ«ς άπαΐ’οΟς χχί ίιχαίας συζητηίΐιίοα χαί Λχρφώς Ιπ,ξ,ργχσίΗίσα ή, ώ; Ϊι«:λητττχι, ^.χγιυγή τ-,0 «ϊρηΛ.Α ταύτα τοένυν ή μετριότης ημ4»ν. κοινή έγκρίσε: μένου £ρχι«ρέο>; Βιδύνης Άνεμου πρδς τά τή χχνο- καί όμογνώμονι συναπ,ο^άσει ήμών τε καί τής ίερίς ταύιης τών Αγιωτάτων πατριαρχών καί (ερωτάτων νιχή χύτοΟ IrXt άπαραιτήτω: ό^τιλάμ-νχ ίιρά χύτοΟ χχίήχοντα, 1ξιλτγχβ·«ίοχ χχ: διχρί^αιω^τίοχ άπδ τών μητροπολιτών και θεοφιλέστατα»* έπισκόπων χορείας καί Αγία; συνόδου, έγνω δικαίαν, ('«νομόν τε καί ίδιων χϋτοΟ γραμμάτων, άσύγγνωττον χχτχπροδιδδναπαραίτητον τήν ύπό τών έκτεθέντων ίερώ/ κανόνων των τύφον χχί ίλχζοντίχν χαί ύ,ϊρ ν Χα! ίταμδτητα, υπαγορευόμενη* κατ' αυτού :ε τού Αποστάτου και άνιφάνη τταντα/άίΗν χαί, άνωμολόγηται άντιχτιμίνη σχ;σματ:κού Βιδυνης Ανθίμου καί τών όμαιοκακοτοίς !«ρτ.ί; κανδβ·., χα! τφ jlapuToiτνρ Ιγχλήμχτ: τής φρόνων καί σχισματικών προκαθηρημένων Αρχιερέων ίνταρσίας χαραχτηρ-.ζ-.μέ η, σκανδαλώδης τ« χα! Φιλιππουπόλεως Παναρέτου και Λοφτσού Ίλαρίωνος άφδρητος τή ίχχλησιαστιχή «ιρήνη, ιδίως τοίς χριττιακαι τού Αφωρισμένου Μακαριουπόλεως Γαρίωνος, και νοίς τής Ιπαρχίας χύτου, χαί γίνιχώτ,ρον ιταντί τψ τών κοινωνούντων καί συμφρονούνιων αύν.ί; κληρι βουλγαριχώ λαφ„ ψυχώλείρο; χχί ψυχοβλαβής χαί κών τε και λαϊκών έσχατη* ποινήν. τήν έκάστφ Α*τής ίν Χριστώ άδτλφιχής χχί χριστ ανιχής ίνότητος ήκουσαν, έπαξίω; τών παρανόμων αύτών έργων καί αύτών πολίμιος, να: διά ταϋτα ύπτύ·*υνος ταίς παρά τών ίΗιων χαί ιιρών χχνίνων έπ:βαλλομίνα:ς ποιναίς. C πράξεων έφαρμοζομένην καί έπιβαλλομένην · Γπ1σαν γάρ παράρασιν καί παρακοήν την υισθαποδοιίαν Καί δή· α’. Έπ,ιδή ό διαληφ ’ιίς H δύνης ’Ατιμος καττ όλμησ, χαταφρονήσαι τού ίδ:·.υ πάτριά,-.χου χαί, ένδικον ίχειν* ό θτίος Απόστολος διακελεύεται. Και δη γράψοντες έν άγίφ πνεύματι, Οριζόμενα καί συνχωρίς συναχ >τίς, {θυσιαστήριον Ιιτηςτ, παρά τδν λα' αποφαινόμεθα, συνφδΑ τοίς ιεροί; κανόσιν, Τνα πρώάιτοστολιχδν κανόνα, τόν λέγοντχ- „Εί τις πρ«σβίτ«ρος, τον i ρηθείς Βιδινης Άνθιμος. ώ; τοιούτος τήν χχταφρονήσας τοΟ ίδιου ίπισχόπου. χωρίς συνχγάγη χα i+υσ αστήριον έτερον πήξη, μηδέν χατεγνωχόις τού θρισύτητα καί Απόνοιαν καί Αλαζονείαν καί Αθεοφοβίαν έξεεγ/θείς. καί έν πιραβάσε: τών.πρδς ί+εδν. έτι-.σχόπου έν ιύστρτ φ χα: δικαιοσύνη, *α«αιρ<ίσ1*ω εν τή χειροτονία αυτού έπαγγελιών καταχρησάμενος ώς φίλαρχος · τύραννο; γάρ έστιν.“ Έτ: δέ χαί παρά πολυτροπως τής αρχιερατικής Αξία; καί χάριτος, καί τδν ι*' τής δ’ χα! λδ’ τής ς' οίχουμανιχής συνόδου, Αντ: σερασμ:ύ καί κανονικής υποταγής, Ανταρσίαν λίγ.ντας ,,Τό τής συνωμοσίας ή φατρίας Ιγχλημα νοσήσας κατά τής εκκλησίας αύτού, καί άποσ/μσα; κα! παρά τών έξω νόμων πχντη χτχώλυτχι, πολλφ εαυτόν τής κανον κής ένό.ητο; τής έχκλησίας, και δή μάλλον έν τή τ-,ύ Ο«οϋ έχχληαίφι τούτο γίνοΉι πολέμιος έκ τού συσ^δ.,ν καί Αντίμαχος αυτής φωρα· άπχγορεύτιν προσήχοι. Et τινες τοίνυν χληριχοΐ ή θ·ε'ς. αντί δέ οδηγιών άγάττης αδελφικής έν Χριστώ μονάζοντις «ûptiHîtv, ή συνομνύμινοι, ή φατριάζοντες, καί σύμπνοια; καί ένότητος πνευματικής, διαίρεσιν κα: ή χχτασχευάς τυιεύοντες ίπισκόποις ή συγχληριχοίς, ψυχρότητα μισαδιλφον και χωρισμόν Απ Αλλή*.ων, έχπιπτέτωσαν πάντη τού οικείου βαθμού.“ β’. Επειδή, καί το: πχρχράτης τών ιερών κανόνων χχί άποστάτης χλεφην τε τούς ιερούς τής εκκλησίας θτσμούς ήγησάχαί έπίορχος, εις ούδέν λογισάμινος τάς έχχλησιαστι-D μένος, χχί χα.ίηρτ,μένοις τε χαί άφωρισμένοις άρχιερεύσ-, χάς ήμών προτροπάς χχί αύστηράς άπαγορεύσεις τού χοινωνήσα; καί συλλειτουργήσα;. καί σκάνταλον κοι νά* τφ χρ:στωνύμφ πληρώμ«τι κστϊστά;, *βί ανάξιο» μΐ, λειτουργήσαι, ολτος ού μόνον παρήχουσε κα: χίτού Αρχιεράτευε:* τψ ύψίστφ ^εφ καϊαμβψτυρηθιίς. θ-αδώ, προέβη, αλλά χαί μετά άνιέρων, olov χαΤηρη καί>η^ημένο; ύπάρχει πάση; Αρχιερατική; έ*εργεί»ς μένων χαί άφωρισμένων, συνελειτούργησεν έναντίον καί τκξιω; αυτός τε καί οί συν αύτφ λειτουργήσαντε; τού ια’ άποστολιχού κανόνο;, διχγορεύοντος· nEi τις (ερεί; Βίκτωρ καί Γρηγόριο;, καί ίερ·.0:άκο*ς: Γερά χαίέηρι,μένφ, κληρικός ών, κληρικφ συνεύξηται, καθ» γνάμΐ xal χρί<η< αύτήΐ «atax-.paÀtlv. ΈνΦ«ν τοι, 3υμΚ«ρα*«^ημΙν«ν ήμ'ν τοΟ ««vaytarâxo'j xpoxaxiχο: ήμ6ν «up-ου Γρτ,γ/pEou, Ιχουσ: τήν γνώμην «al αιρείσίέω χαί αύτός.“ γ". Επειδή, χαταφρονήσας τού ίδίου πατριάρχου, άφώρισιν έαυτδν τής έχκλησίας, χαί πλέον ή τρις προσκληθείς παρ’ ήμών, ού μόνον ήπ*ίθησεν, άλλά παραμείνας έ3ορύβει χαί άνεστάτου τήν έχχλησίαν, χαί τής τού οικείου πατριάρχου κοινωνίας άποστάς, ούχ έμνημόνευσε τού όνόματος αύτού κατά τδ διατετχγμένον, καί σχίσμα έποίησεν έναντίον τού ε' τής έν Άντιοχεί, συνόδου κανίνος, λέγοντος- „Ε" τις πρεσβύτερος ή διάκονος, καταφρονήσας τού ίδίου έπι- σχόπου, άφώρισεν έαυτδν τής έχκλησίας, καί têif Φίνήγαγε, καί θυσιαστήριον -δστησε, καί τού έπισχό- που προσχαλεσαμένου, άπειθοίη χα: μή βούλοιτο αύτφ σιμος, Ραφαήλ κα: Ίλαρίων, καί ε: τ:νες άλλοι συνεκο:*ώνή5α*, καί γεγυμνωμέ*ο; τή; καθίερωσάσης άύτάν θείας τού παναγίου πνεύματος δωρεάς τε καί. χάριτος, καί άλλότριος τής χορείας των (ερωμένων, καί Απόβλητο; τώ* ίερών τοΟ βήματος περιβόλων, καί ώς ιδιώτης γνωριζόμενο;, καί μηδεί; τολμήση συμφορίσαι αύτφ, ή συλλειτουργήσαι, ή τά; Ανιέρου; αύτοΟ χείρας Ασπάσασθα:, ή ώς Αρχιερέα καί Απλώς (ερωμένον δέξαοθαι καί τιμήσαι, ώς καθηρημένον κα: - nkyrç Ανίερο*, έν βάρει ΑργίΑς Ασύγγνωστου καί άλυτου ΑφορισμοΟ κράτορος. ίου Από θεού κυρίου παντσ- STMODI COmTÀVnXOPOUTAXA*. 1M0.im t Άνεμος «λίφ »ΜΟ άρχκήίοκ^ Itavowv SUntftn Βέ, οί χροχαΑήρημένοι αητέ Φίλιπποι»· A χόλαώς ΙΙανάρττος aol Αοφτοοβ Ίλαρέ«ον, οίκατ·- uvous£U«k νέας 'Νμής χ«ί οίχουμ«ν«χδς αατριταλμήοα^κς καύρρονήααι τής Φχαίως έχιβλήΜμής t Ί«ρώτατ« μητροχολίτα ... tv <γίφ π*ύματι αύτοίς κανονικής κ*»αιρέσ«ως, καί Βίχα σννοβιχής χρέοηως καί it^iaat ίταμώς «·< άίαομόβως λ*ι- άγακήτί «taXfi Ίΰί συλλατουργί τής ήμΑν μαψιίτουργήσαντ«ς ael Μ&ϋ τι χαί έναυλογήπας «ύλο- τχτος ^ ... χάμ<ς «Β| τή αύτής dpxuptwôv, χαί *β*λ' γήσαντας τδν χριστεπώνυμο» λαόν τοΟ κυρίου, κηρό «ίρήνφ χαρά «ναό. Π·ριχλ«ίομ«ν όν «I τί; σαφώς 8ιατέξ«ις τΑν UpAv κανόνων, ήτοι teO μτχή ήμΑν Αντί τύχην xaSeipitaaC, ΑιβοΗίσης, αυν. χη’ άχοατολιχοβ, 8«βγορ«ύοότος· ,ΕΙ τις ίπίσχοπος, ϊχχίρ'^άποφάαοας τής σνγχροτηΗίσης τή ιγ’ ύχορή κροσβύτ«ρος, ή διάκονος, aataÿ«*«l* διχαίως W μ«σοΟντος («ρΑς χαί μιγάλης ουνόβου, κατά τοβ, ώς ιγπλήμ»»σ: φανιροίς, τολμήαβκν άψασΗι rtjc *oU μή ώφχλ*, τένς μητροπολίτου Βιϊώνης ΆνΑίμου χα: έγχΛρισμιίσης atef Uif.Mfjiat, οότος πβντάπαών τΑν Λν αύτφ xpox«tAjpi)piv«r» <ρχι«ρέ«νν, τΑν Αχοέχχοκτέα·*» τής έκκλησίβς·· aol τοΟ λζ* τής ί» Καρ- ττλούντναν τήν παράνομον b Μοσαχώρφ καρασυναγαΡαγίίνη, λέγοντος· ,Τίρ«σ«ν οόν άάση συνόδφ, tva ό γήν, 8:* τ* τολμηΗντβ 6χ- αύτών Ααυντιβήτνς πραξικοπήματα καί έν.ρήματα, άκρψολογούμ*ν« έν διά -βμΑυμίαν βύτοβ άχδ βοινωνίας γ«νάμ*νος, «ta χράξα τής χα»αρέσ««^. Κρ φ χαί προίπίσχοπος, «ta ι,Ιοσβήποτ* χληριχάς, Un h τψ καιρφ τή τραχόμιΑα τήν Αρχι«ρ«σύνην αύτής, βχας τδ ίν λόγψ τής" κοινωνίας αύτού, πρδ τοβ έΒΰυβΒήνιπ, «ίς κοινω νίαν τολμήση, αύτδς χαό' ίαυτοβ τής καταδίκης τήν Ιγγραφον, ΧαβοΟβα 6χ' δψιν, μέρη «ί; γνώσιν τών ψήφο»' ίξ«νηνοχίναι *ρι&χ“· tu Μ χαί τοΟ χζ··τής Β «ύλογημέν«·ν χριστιανών τής έπαρχίας της 8ι 1 τής ς" οίχουμ«νιχής' συνδβου, τοΟ λέγοντος· , .. · «ύλογ«1ν έχ* έκκλησιών Αναγνώβ^ς αύτοΟ, 4μα 8έ χα! ψηρί ξη αύτοΰς «ίς τήν άχρψή βιατήρησιν τών 8ρησχ«ξτιχών ?’ έτιρον τά» τά οίχιία τημ«λ«ίν δφ«ίλοντα τραύματα χρ«ών, χατά τδ Απαραίτητον αύτής xaiHjxov. \H 8i άναχδλουύον· «ύλογία γάρ άγιασμοΟ μιτάζριίς ίστιν · à 8ί τοΟγον μή Ιχ««» πώς t«tpj μιταβώσκ;· ύκάρ- τοΟ StoO χάρις χαί τδ άχ«ιρον Ιλιδς «ίη μ«τ «ρτής. χουσι. τούντβΟΒιν άφωρισμένο: καί άποκεχομμένοι ,α«»οβ' ραίου ιζ*. \ τής όλσμαλιίας τοΟ 4ρ#οΒ4ξου πληρώματος, ώ; μέλη . ή δ Κβνσταντινι,υκόλ»»; έν Χρ^στψ αγαπητός σισηπδτα ίλιγχύέντις, χ«Ι κώτηραμίνοι καί άβυγά8«λρδς. ' χώρητοι. χαί πάσαις ταίς πατριχαίς χαί ΟυνοδικαΙς ή ό Ηραχλιίας Ηανάρ«τος έν Χριστφαγαπν,τδς άραί; ύπιύ-Ίυνοι έδιλφίς. Σύν τούιοις δέ χαί ί ποτέ ΜακΜίουπδλιως Ιλα+ *4 Χιχθμη6«ίας Διονύσιο; έν Χριστή, άγαι-.ητδς ρίων, έπιιδή, χαίτοι τή έσχατη πιζ/ή τοβ άφορισμοΟ άδιλφός. χαί τής dut ττφ ύγιοβς τής έχχλησίας σώματος παντ«+ b Χιχαίας Ιωαννίχι^ς έν Χριστφ άγαπητδς λ-.χ έχνοπής καύυποβλη#«ίς, πάσαν ίωσίμοριχήν Αραάδίλρός. σύτητα ίρτι ριλάσας, τδλμη xai «ύΑαδίί»-άνηκούστφ f b Τορνδρου Ι'ρηγόριος έ» Χριστφ αγαπητό; προήχί*η δοσσιρώς τών Ιιρών άψαούαι/'έ άνί«ρος, άό«λφός. χαί συλλ«ιτουργήσαι ιφιίσαι ήμών, χύριι!) μ«τά τών f ό Διδυμοταίχου Διονύσιο; έν Χριστή, αγαπητός προιιρημίνων, έπιτιινομίνης τής προ«πιβλη*«ίσης αύτφ άίύφός. ποινής τοΟ άφορισμι.0, χατά τί» ιγ' άποστολικδν κα t 4 -Δράμας Αγα*άγγ«λος έν Χρ-.στφ αγαπητός νόνα, τδν διακιλιύοντα· „«: 8έ άφωρισμένος ιίη, έπιά£«Λφός. τιινέσύώ αύτφ ό άφορισμός”, 1»οχος ίστω τοΟ χυμός t 4 Αγκυρας Ί»αννίχ;χ έν · Χριστφ αγαπητός τής γ«έ’<νης χαί τφ αΐωνίφ άναύίματι υπόδικος. ί >5tw άδιλρός. γινέσδω ίξ άποφάσιως. t ό Σάμου Γαρριήλ έν Χριστφ αγαπητός άίίλρος. + b ΣκζουαγαΑουπολίΜ; Ιίροχόπιο; έν Χριστφ Έν ίτιι σωτηρίφ ,αωορ', χατά μή»α μά'.ον, ίπι- νιμήσιως ι«’. t ό πατριάρχης Κωνσ* ιντινουπόλιρι; Άνάιμος. έχων καί τί,» γνώμην τρΟ παναγιωτάτόυ πατριάρχου πρώην Κωνσταντίνο ,πόλιως κυρίου Άνθιμου τοΟ Βυ» ζαντίου, άποφαίν«ται. t ί πρώη» Κ«»στα»τ·.νουπάλ»«*ς Γρηγάριος αυ»- άποφ'αίν««ι. + ο 'Κρ«Λ Παίβιος. t ό Ηραχλιίας ΙΜ||«τος. .+ b Νιχομηί«ί«ς Δ^^σιος. * ' , f + t ή + t + ό Νιχαίας Καλλίνικος. 4 Χαλχη&ένος Γιράσιμος 6 ΑίρκΜ» Ναόφυΐος. ό Τορνάβου Γρηγάριος. b · Αι8υμοτ«ίχου Διονύσιος, t Δράμας Αγα»άγγ«λος b Άχκύρας Ί«»αννίκιος. f f f + b 6 b δ ■ ' ' Άγχιάλου Βαοίλ«ιο;. Σάμου Γαβριήλ, f SttZwaraUxmilMfÇ Προκόπιος. <μ^ρου Παλαιός, t 4 Νύσσης Καλλίνικος, t b Σ^ορνιχίου Διονύσιος, t 'b Βράτοης ίΐαίοιος. Αγαπητός άίαλφός λ t 4 Ίμβρου ΙΙαίσιος έν Χριστφ άγαπν,σίςαίιλρος. t 4 Νύσσης Καλλίνικος έν Χριστ^άγαπητδς άδαλφός. .Χέα Ορυλλήματα. Μιταξϋ πολλών άλλων 8:«8ρυλλήίίη οτι ο ίξαρχος Ηλ«: Aâfrti τ4» Τίτλον Ιίατριάρχου τών Βουλ γάρων βτι ό x«pl τής βουλγαρικής έχχλησίας άργανιπδς κανονισμός, χαΑυχο^λήΑιί, «ίς τήν ίγκρισι» τοΟ σουλτάνου, άποστέλλιται κροσιχώς πρός τδν ίξαρχον Ζ βτι ή έν.ΌΒήσσψ μουλγαριχή άχιχχία ένέ.ρινιν ινα D άχοστ«ίλη τφ ίξάρχφ άρχι«ραπχήν στολήν πολύτιμον · δτι «ίς ίμκορος Βούλγαρος ίν Βασσαρα^ίφ άπ«φάσ;σ«ν tva άποσπίΛη αύτφ μαγαλτκρακή άμαξαν τί»ριππον βτ« 4 Ιξαρχος ά«μφ»ισ«ν tva άχοστίίλη ίγκύχλιον πρός τούς ίν-Βουλγαρίμ 1«ρ<ς, 8>’ ή« καταγγέλλ.ι τήν ,πλάνην τού οίχουμανιχοΟ πατριαρχείου, 6π«ρ, παρά τούς κανόνας, χροέβη «ίς τήν xa^aipwtv τού άνωτάτου πνιυματικοΟ ΑρχηγοΟ καί τών λοιπών ποιμένων τής βουλγαρικής έχκλτμτίας, συνιστών αύτοίς δπως βίωνται τοβ ΒαοΟ Ινα ίξαγάγς .τής 8*ινής ιιλάνης τδ . γραιχιχδν πατριαρχάον* χτλ. ’Οντως μωραίν«ι-κύριος ί» βούλεται άπολίσαι. Έπι8«ίξ«ις βουλγαρικοί. • Ή άπάφασις α&τη τής μιγάλης συνδβου ίπωνοκοιή*η (ιζ·) χάί’«ίς τάς λοιχΛς «ύτοπ«φάλΌυς ίχχλη- β'ας, χα*ώς χαί «ίς τούς ύπδ τδν οέχουμαντχάν Ρρόνον Β*ατ«λοθντας μητροπολίτες καί tmaxôxeuc. ίχτσυνημμίνη παί βιά τής χαρά γτίβαξ ίγχυπλίου· . ΙΙολλαχοΟ τής Βουλγαρίας έωρτάσΟη ίπιδ.ιχν.χιήί ή ίορτή τών άγιων lf«*o8lcv καί Κυρίλλου-ίν Βουκουρ«στί^ Bi ίγένττο λκιτουργία έπί τούτη» ίν τφ βουλγαριχφ ιωψ«χπλησίφ, λαιτουργοΟντος τού Βια- 8YK0DI ΟΟΜβΤΑΒΤΠέΟΡΟΕΓΤΑΜΑΚ, IMO-1873 Ράφτου πρώην ϋιογωνιανής ΠαΜφέηυ. ΤΓποφρώφη ® * ■ μΙ twfev ύπσητγής «ρδς τδν έξαρΧ» * χαί συγχαρητήριον πρώην Π« *γων«ανής. 4» ♦ «ρώτος 4«w4n 4 Τήν Μ χγ'\τρίτην) βιζέπί τούτφ άκεβ#λμένων μεταιομίοΦήοαν-ντΑ έν τφ σφραγιοΑέντι tfiteiftti, κατά ξι«ψΤή^-Λής αύττύ Απιοτάτης καναγιότητος, Ιεηρατίφ έΜίγραμματπίας βφλία κλπ. τού έαιποταχτήσαντος ΑοοτΜου «ίς (JpxÀuol, δπου *«κ δώμ *ν«ν ούτος, έν τή οίχίφ\νδς τών κροαρίτων τής έχαρχίας Έξιλέγη δέ κβΐ τριμαλής έπι- τροπή, δκως "κομίση τδ έγχραφβ * τούτο «ίς ΚιανσταντινοΛτολιν, καέ έγχ«.ρίση τφ έξόρχφ. Χαμαχοβίου. J ΑΙΑέα’ι καρανομίαι. Τήν τής Αναλήψ«ως (μ-) à έξαρχος τών Βουλγάρω^ κροέβη «ίς χ«ιροτονίαν τού 4χ τών πατρι Ό πρώην Λοφτσού. Τήν Κυριακήν τού Τυφλού, tai έορτήν τών Αγίων Κωνσταντίνου καί Ελένης, έχαροστάτησαν έν τφ ναφ τού Αγίου Χταφάνου ό προκα»ηρημένοέ καί Αφωρισμένος πρώην Λοφτσού Ίλαρίων. Ό βουλγαρικός κλήρος. '( ) έξαρχος τών Βουλγάρων έππμψο * «ίς τάς βουλ γαρικές έχαρχίας έγχύκλιον, βι' ής προσκ«λ«ί χίς Κωνσταντινούπολιν πόντος τούς παιδοίας ματόχ-.-υς βουλγάρους κληρικούς, δπως ίχ τούτων έκλ *χ»ώσιν οί αρχείων λειέτοταχτήσκντος Αρχιγραμματέως τής ίοράς συνόδου ΑοσιΗου, έν τφ βουλγαριαφ ναφ τού Αγίου Στεφάνου, προχειρίβας αύτδν μητροπολίτην Χαμαχφίου, συλλειτουργούντων αύτφ τών πα *ηρημένων Αμα καί Αφωρισμένων πρώτ,ν Φιλιππουπό/«ω;, Λ'.φτσού χαί δέαχαριουχόλεως. Αώών.μίρόν έψηφίσ^η χ«έ μητροπολίτης Topôjioj ό Μ«χ«^:ουπάλ»»ς. I ΟΟηος οδν, ώς μλέκι. μ *τά λύπης τδ άρώόδοξον έχίσκοκοι τής βουλγαρικής έκκλησίας. *,πλέ^ώμ ό χχδηρτ,μίνος Ιξπρχος, μττέ τής ίν.έρου Χυν«π«ίφ τής προσκλήσιως ταύτης χαί ό τέως λίγομένης συνόδου, προ^«:ν«ι έσυστόλως νχχππτών Αρχιγραμματπύς της ί·ρ«ς συνόδου χαί Αρχιμανδρίτης "ίν ί«ρδν χαί δσ:ον χαί παίζνν έν οΰ παιχτοές. κύριος ΔοσίΗος, β-.ύλγαρος τώ γέν«η προίτιμησ» νά *η προσέλ «ίς τήν βουλγαρικήν έξαρχίαν. Αναχωρήσας Νέα τών ί«ρών ρ«μήλ«σ:ς. τή ιη' μαίόυ U τών Λτω φιλ'οατόργως γαλουχηβάνΤήν χυρ:αμήν>ών πατέρων (χη’ μαίου· ό υπό μέν χων, έχδρεψάντων χαί «ίς τά άνωτίρα τού πατρι τής έχχληαίας έναέΗματισδχίς, ύπδ Ü τής μουλγαριαρχικού πβριβόλου. προαγαγόντων αύιδν Αξιώματα χής έξαρχ ας ηροαχδτίς «ίς τδν δρόνον τής μητροπατριαρχ«ίων. πδλιως Τορν.ρου Ιλαρίνν. συνανοσιβυργούντων αύτφ Είναι Αίη *ές δτι Αχό τίνος ήδη καιρού «ύρίσχττο τού τέ»ς Φιλιππουκόλοβς ΙΙαναρέτου χαί τοΟ αύτο«ίς ταραχήν καί Ανησυχίαν χνιύματος ούτος, μή δυνάχαδαιςέτου, Σαμ απονιού. έχ«ιροτόνηΜ μητροπολίτην μχνος, ώς Αλλοτε. Γνα έργασ *ή, Αμφιταλαντευόμενος Νόασης τδν χαθηρημένο,ν ίρχ;μανδρ?ώ(ν Βιχτορα τδν μεταξύ τού καώτ,χοντος αυτού, ώς κληρικού τού οϊ- κουμενιχοϋ πατριαρχείσυ^χα! τής φχινομένης έν τή Χιλανδαρινόν. μελχτωμένη βουλγαρική αυνόδφ προαγωγής αύτοΟ, χ«τά τάς διαβιβαζομινας αύτφ ΰπδ τής βουλγαρικής aKiifi Αλλεπαλλήλους διαβεραιλ>σ«ις χαί ύπουχέσεις, à; χαί τελευταίον, ώς μή ώφ«λ«ν. ήσπάσατο. Τοιαύτη ύπήρξίν ή inô τής ς' ίανουαρίου μέχρι λήγοντος μηνδς μαίου τού έτ-.υς 18 *2 ποριία τοΟ Ρουλγαρ-.χού λ«γομένου ζητήματος 6& CONCH.Il Μ CONSTANTINOPOI.ITANI Μ IN Qlo Bl l.GAltl DISSIDENTES AB ECCLESIA OKTHODOXA DAMNAN’TVR· 187 2 auguvti 25 * aepteaibri· !<· - «rptembri» 1> 28. Milita toleoutit pro inrhoaodo eonrilio. Κατά τα προηγγιλμένα. σήμιρον τρίτην έγέν«το έν τφ πατρναρχιχφ ναφ ή μ«γάλή πατριαρχιχή χαί έρχιιφατ-.χή Αΐιτουργία, ήτις προηγέ,Αν, τής ένάρξ«β>ς τών έργίέσιών τής ίγίας χαί μιγίλης συνόδου. Άπδ πρωίας ήδη χαί πρδ τής ένάρξ««ς τής έχολουΐΗας * πλήδο όρέΗιδίξών συνέρριυσιν «ίς τδν πατριαρχικόν ναόν όπως παραστή έν τή ί*ροπρ«π«στ<ίτη ταυτη ττλιτή. ραδμηβέν δέ τδ πλήδος τούτο κατέστη συμπαγέστ«ρον χαί έπλέρωσιν ού μόνον τδν ναόν, αλλά καί δλ-.ς ό παρ έας χαί αί πέριξ όδοί τών πατρι- πατριαρχικού αυτού θρόνου, έπέναντι δ αύτού έστησαν '.ί πατριϊρχαι Αλ«ξανδρ«ίας χαί Αντιοχ«ίας χαί r«p‘ αύτφ δ«ξιόθτν i έρχκπισχοπος Κύπρου. Ή ί«ρά μυσταγωγία ήρξατο τήν 13 ώραν 1 τουρ κιστί έχριρώς, ταύτης δέ προηγέ(»η ή μ«γαλοπρ<πής τ«λ«τή τής π«ρ·ρο *ής τών έρχι«ρ«τικών Αμφίων τών πατριάρχων. Έν τφ χέντρηι τοΟ ναού Τστατο όχρίρας μέτριος if' ού ήααν έστημένοι τέσσαρ«ς δρόνοι, πρδ τών οποίων χαταράντ«ς έχ ιών στασιδίων αυτών έστησαν οί («ρουργοΟνης πατριέρχαι, έχ«ί Μ ήρξαντο αρχιίων χ«τ«πλη|<μΐφθύντο ΰτιδ τής συρροής τών όρδο- D ένδύισδαι ματά τών συνέ,δων προσφωνήσεων τάς δόξων, οίτινβς παρέστησαν μ«τ' ίχρας χατανύξιως χαί πατριαρχικός αύιών στολές, διαχονούμανοι ύπό ικανών ίιρέων ξα! δώδακα ίίροδιαχό.ων. λλής τάξωχς καί χριστιανικής δντως πρφότητος χαί Καί ή μέν π«ρψολή τού οίπουμανςχού πατριάρχου υχίας έκ^Έ-έπιιιήμψ τιλιτουργίφ τών πατριαρχών τής όρδοδ^α·. συνέχιιττ έχ λουχαπρασίνου χροσούφάντου μανδύου Η Ακολουδία ήρςατο Απδ τής 10 πρωινής 1 'ώρας μα *' ôji'.iou ωμοφορίου χαί έπιτραχηλίου. Η στολή τού πατριάρχσυ 'Αλ«ξανδριίας συνίστατο έχ χρυσού «ϋτουρχκη^χμττέ μίαν δέ ιυραν ή αύτού παναγιίτης 4 τχουμΠτχδς «ατριΑρχής τυνοδιυόμ«νος καί ύπδ τών χου μανδύου καί ώμος ορίου καί διπλού π«ριτρ«χηλίου. ΙΙολυταλή β' ωσαύτως έναδύώη στώήν καί ό μαχαριωτάτων πατριαρχών Αλ«ξχνδρ«ίας καί "Αντιρπατριάρχης Αντι-.χαίας. Ή Ιέ «Ο >ρ^απισχόπου χ«ίας και τού Αρχιιπισκόπου Κύπρου χατήλΦον «Ις Κύπρου στολή συνέχαιτο έχ χρυσολαϋκου πορφυρού τδν ναόν. 'O μΑκαριώτατος πατριΑρχης Ίοροσολύμων μιτνβύρυ χαί λαυκού έπιτραχηλίου. ΙΙΑντκς 8' έφιρον δέν ήδυνήδη νΑ παραστή έν τή 1«ρφ τούτη λαιτουργιίφ. πολυταλαίς χαί λαμπρός λιΦσκολλήτους μίτρας, {έαρύΚα! δ μέν σίχουμανΚδς πατριάρχης έστη έπί τού « ' IJ eat bon MtiaaeriAieoa «. ώ>. ' Krilkat bon earopoea «, Μ. * Actie ίραμ,.φαΜ Coaeteatl^ipali cote «·»» l"7X pnAtmot wa οντι; τον να. . τά μι άποσ-όλων χα! χριτοΰ τή; οίχ-,υμί ν> ;.■* συμπύννου χιλήνον; άνέρησ-ν ι:, τ' σ·> ·,ό:χόν ότιω; II φήμη τού πατριάρχου ίιροσολύμων Γ/t: ω; ιςή; άνακαυίάώσ: χα άμα τή έϋιύσι: τιί.ν χνχμι,ομέ.ιαν ,Κυρίλλου -ού μαχχριωτάτου, ύ«:οτάτου τ» χα: άγ.ωτάτου πατριάρχου :ής άγιας πόλσω; Τρουσχλήμ μόλων άρξ',ιντα: τών έργασυϊιν τη; συνοο.υ. ΙΙιρ: τήν τ.ίτην χαί ήμίσιιαν ώραν τ-,υρχι-τ άγίχιτο ο χαί παση; Παλαιστίνης. Συρίας. Άραρία;. πέραν τού πατριάρχη; πρώην Κωνστα τινουπ λιω; Ανίνιμο; ί Ίορδάνου. Κανά τή; Γαλιλάία; χα. Αγια; Χιών/ Βυζάντιο; καί μ«τά τήν τι-.άρτην ο πατρ;α;χη; ίιρ.Ή φήμη τού ΆντιοχτίαςΛ· r Ιιροθέου τού μαχαριωτάτου, θιιστάτου τ< χα: ■ σολΰμών. οϋ; άμφοτίρου; ό υαδ; υΤ.ιοίςαττ μ,-ά συγχινήσιω; χαί σίρασμ.ύ άσπαζομινο; τά; χιίρας άγιωτίτου πατριάρχου Τής μιγάλης >Ήο>πολ«ω; Άναύιών, μιτίρησαν 81 παρά :ο!ς ά'λο; ιιράρχα ; τιοχτιας, Συρίας, Άραβας, Ί;ΐηρίας, Κ:λ:χίας τ« χα: άπιχ^βχόμανο: τήν ώραν τή; 'ίνάρςεω;. Ιίτσοποταμίας χα: πάσης ανατολής, πατρύς πατέρων. μίηΐ'.ο: μητροάολ! τα: χαί έπισχοπο: παρ.'στα-.to έχχλησιαζόμινοι έν τώ έπιφυλαττομένω αύτοί; έντδς τού ί«ρού βήματος ίδ'ιρ χώρφ ΙΙρδ τή; ivrfvwMta; τής παριχοπή; τού αποστόλο-υ χαί τού ίιρού εύαγγιλίου οί λ-ιιτο-υργούντι; πάτριέρχα: χατά σιιράν έφώνησα- άπδ Τή; ώραία; πύλη; τά „Κ'ύρι< χύριι έπίάλιψον έξ ολρανού* χτλ.. πρώτος ό οίχουμίνιχό;. <2 τα 4 Άλ(ξαν8ρ(ίας. τρί το; ο Αντιοχιίας χχ! τάλιυταίο; ό άρχιιπίσ,οπο; ° Onio tacra» eoorroiomat adHHemhu in inchoaniio eanrto eoneilio. Ο μέγας άρχ : δ : άχ ο ν ος· Εΰλόγησ-.νιδέσκοτα. ρ θέλημά σου. ώς έν ο'·ρανψ χα! έπ: τή; γ.,;, Ι'.ν (I πατριάρχη;' Εύλογη:;; 4 θαλς ήμών πάντοτα άρτον ήμών τδν έπιούσιον δδς ήμΐν σήμορον χα: άγι; νΟν χαί Ati χα: ‘‘i toi»; αιώνα; τών αιώνων. Αμήν. ■ ημίν τά όγ«ιληματα ήμών, ώς χαί ήμίίί άριιμιν το ; ίφάιλέταις ήμών χα! μή ιισινίγχη, ήμΐ; ιί; πιιΌ δ«υτ·ρ«ύων τών διακόνων-Άγιο; 4 θ«4ς, ρασμόν, άλλά (ίύσα: ημά; άπδ τού πονηρού. άγιος όσχυρός, άγιος αθάνατο;, έλέησον ήμί; (έχ γ'). Ό πατριάρχης- "Or: σού ίστ:ν ή ρασ.-ιια, χαί Αόξα πατρί. χαί υίφ, χαί άγίιρ πνίϋματι, χαί ν-ΰν ή δΰναμις, χαί ή δόξα, τού πατρίς, χα; τού υιού, χαί ά«ϊ, χαί «ί; τού; αιώνα; τών αιώνων. Αμήν. Παναγία τριάς,’ έλϊησον ήμάς. Κύρι«, (λάσθητι χαί τού άγ ου πνάύματο;, νύν, χαί ill. χαί <ί; τού; ταί; άμαρτίαις ήμών. Δέσποτα, συγχώρησην τά; άνομία; ήμ!ν. "Αγιί, έπίσχιψαι χαί Γασαι τά; άσέΗνι-ας ήμών, Ivtxtv τού ονόματος σου. Κύριι έλέησον, χύρκ έλέησον, χύριι έλέησον. Δόξα πατρί, χαί υιψ, χαί άγίψ πνίύματι. χα! νύν, χαί it(, χαί (ίς τούς αιώνας τών αιώνων. 'Αμήν. ΙΙάτιρ ήμών ί έν τοίς ούρανοίς, άγιασδήτω τδ όνομά σου- έλθέτω ή ^ασιλαία σου- γινηθήτω τό αιώνας τών αιώνων. Αμήν. Οί δύο χοροί τή; συνόδου Ινα,λάξ έψαλαν τά έξή; τροκ άρ :α Ήχος πλ. ο'.. Εύλογητδς χ: ήμίν τό μέγα έλιας. Λοξά ήχος πλ δ' Ι πιρδίδοξασμένος «!, Χριστέ ο (Ηδς ήμών. ο φω στήρας έπί γής τούς πατέρας ημών «Ήμιλιώσας, και δι αυτών πρδς την άληύινήν πίστιν πάνΐας ήμάς 08ηγήσας, πολυιύοπλαγχνι δόξα σοι. Κα! νϋν ήχος πλ. ρ’. Ηασιλιύ ούράν.ι. παράκλητι, τό πνιύμα τής άληΡβίας, δ πανταχού παρών καί τά πάντα πληρών, δ .♦ησαυρδς τών άγαβνον καί ζωής χορηγος, έλίΗ κα! σκήνωσ.ν έν ήμιν, καί καιύάρισον ι^ιάς άπό πάσης κηλιδος καί σώσον άγα»Η τάς ψυχάς ήμών. Είτα ό τριτιύων τών διακόνων ΙΙρ-,κιίμινον- ήχος δ'. τή δόξη. ή *ΐχον> το“ τ^'* κόσμον ιίναι, παρά σοί. 'Εφανέρωτά σου τό όνομα τοίς άν^ρώποις, ούς βέδω’κάς μΐι ix τού κόσμου- σο! ήσαν, χαί έμόΐ αύτούς δέδωχας, χαί τδν λόγον σου τιτηρν,κασι. Νύν έγνωκαν, δν. πάντα δσα δέδωχάς μοι, παρά σού έστιν 8τ: τά δέδωχάς μοι, δέδωκα αύτοίς' καί ,αύτοί. έλατου, χα! έγνωσαν άληδώς βτι παρά σού C έξήλίάον κα! έπΐστιυσαν δγι σύ μ< άπέστιιλας. Έγώ πιρί αύτών (ρωτώ- ού πιρ! τού κόσμου έρωτώ, άλλά . πιρί ών δέδωχάς μοι, δτι σοί ιΐσι. Κα! τά έμά πάντα σά έστι, χαί τά οά έμά- χα! διδόξασμαι έν αύτοίς. Κα ούχ έτι ιίμ! έν τφ χόσμφ, χαί ούτοι έν τφ χόσμφ» ιΐσί, κα! έγώ πρός σέ έρχομαι. ΙΙάτιρ Ιγιι, τήρησον αυτούς έν τφ όνόμανί σου ούς δέδωχάς μοι, Γνα ώσιν έν, καθώς ήμιις. ’Οτι ήμην μιτ,’ αύτών έν τφ χόσμφ, έγώ έτήρουν αύτούς έν τώ όνόματι σου· οΰς δ;δωχάς μοι (φύλαξα, καί ούδιίς έξ αύτών άπώλιτο, ιίμέ, ό υιός τής άπωλιιας, ίνα ή γραφή πλήρωί*ή. Χύν δέ πρδς σέ έρχομαι, κα! τούτα λαλώ έν τφ κισμφ, ίνα ίχωσι τήν χαράν τήν έμήν πιπληρω- μένην έν αύτοίς. ΕΙτχ ψχλέ··τος τού τροπαρίου. Ηχδς δ'. Είδομιν τδ φώς τδ αληθινόν, ίλά^ομιν πνιύμα Ευλογητός «!, κύς-.ι ό ύιός τών πατέρων ημών , j έπουράνιον, ιϋρομιν πίστιν άληθή. άδιαίριτον τριάδα ~(h: δίκαιος ι! έπ! πάσιν, οίς έποίησας ήμίν. προσκυνούντις- αύτη γάρ ήμάς έσωστν—Ο μέγας άρχιδιάχοντς- Έλέησον ήμάς, 6 _Ήρ-ς«ων τών αποστόλων τό άνάγνωσμα. θιός, κατά τδ μέγα σου έλεος, δεόμιθά σου, έπάκουΕν ταίς ή»ιέ;.αις ίχιίναις, έχρινιν ό Ιΐαύ/.ος παρασον χαί έλέησ.ν. πλιύσχι τήν Έφισον, όπως μή γένηται αύτφ χρονο "Ετι διόμεθα ύπίρ τών ι-ύσερών χαί ορθοδόξων τρι,ιήσαι έν τή Ασίφ- έσπιυδι γαρ, d δυνατόν ήν χριστιανών. αύτφ, τήν ήμέραν τής πιντηχοστής γινέσθαι ιις 'Ιερο Έτι διόμιθα υπέρ τού άρχιεπισκόκο-ο ήμών Άν σόλυμα. Απδ δέ τή. Μιλήτου πιμψας «ίς "Εφισον, μιτικηλέσατο τούς πρισρυτέρους τής έχχλησίας. Ίές θιμου καί πάοης τής έν Χριστφ άδιλφότητος. Έτι διόμιθα υπέρ τού διαφάλαχθήνμι τύν ίιρόν δέ παριγένοντο πρδς αυτόν, ιίπιν αύτοίς- Ιίροσίχιτι ναόν καί τήν πόλιν ταύτην, κα! πάσαν πόλιν κεά έαυτοίς. καί παντί τφ ποιμνίφ. έν φ ύμάς τδ πνιύμα χώραν άπδ όργής, λοιμού, λιμού, ' σεισμού, καταπον άδ άγιον έθιτο έπισκοπους, ποιμαίνιιν τήν έκκλησίαν τισμού, πυρός, μαχαίρας, έπιβρομής άλλοφύλων, καί τού θιού, ήν πιριιποιήσάτο διά τού ίδίσυ. αίματος. έμφυλίου πολέμου- ύπέρ τού ίλιων, ιύμενή, xai ιύΈγώ γάρ οίδα τούτο, βτι ιίσιλιύσονται μιτά τήν άφιξίν μου λύκοι φθαρείς ιίς ύμάς, μή φιιδόμινοι τοΟ διάλλαχτον γινέσόα; τόν άγαθόν καί φιλάνθρωπον θεόν ήμών, τού άποστρέφαι πάσαν όμγήν, παί νόσον, ποιμνίου. Καί έξ ύμών αύτών άνβστήσονται άνδρις λαλόΟνας δτιστραμμένα, τού άΗοσπάν τούς μαώηιάς ηήν καθ’ ήμών κινςυμένην, καί βύσασθαι ήμάς la τής έπικιιμένης δικαίας -αύτεύ άηιλής, χαί έλεήσαι όπίοω αύτών. Λιδ γρηγοριίτι, μνημονιύονκς» 3τι τριιτίαν νύχτα χαί ήμέραν ούχ έπαυσάμην μττά $α* >*■ tt* «η _ - ■ -............ mom ooMVAnorotounraha*. uetun - — -------—- ..C..·.-,-^— ' . ah — p«c 4p MpM «ri Mr * MA * * «Apt «b ι ri® ririAririHr·^ Ht A|t«e α*μ(ι· *vm^ «ri βΜβιρήμ·· ®^ρήρί·ς rih Ariav «ri Φ·βφήροΒ» . «arriva» ^ire Ml «Araw Μ Αγίβν ίλτήΜΐ «ri · * IM · * ♦ * Mfr * •Ami Mt *« *T«M «ri fdUMpme «ri ΛβήM» Me. Al'aMb Μ Αγίβ» «Μ ήμβν, «âpu ‘ΙήβΛ HIM IM·' M M Xp«rti i «rie, UAp·» ή|Μ φν, Μ M ipnp * Uigw jpit. kmm γΑ * Mi v ήμβν,ή ttsii Mw» M M *A m* «K γής «ri τβν b ttMg, ·® * t Mombm, ti·; # *», mI «ob; ηίβν·; M riArari Αμή»· [F. èapcw ··««« rù Ayrii Hp c ** Ό μίγ·; Αμχι·»4»·»Μ· ΛΛ& Mtpi, Mi υ(φ, «ri Αγίφ «vaîputt, «ri vOv, ari Ari, «ri riç tobe «Mac «β» riAvmv. Αμήν KApto, ilfcjeov· «M, ÜÂm*‘ «βί * *· »pe«M»e<· b·■ jMpbai ré» ·»·►. ôç ériaerarèr Apdtv »è Met M·»· aâr rie ineett/n tôv elme i* r«; dnrieeHa; rit A;» *·· Ήχος ri. Μήβον Ιήμορον χαμοί «aripon, Mvtûpqpa, euvadpotoAbStator· dyu, (ΑλΑγήβ· *. Ό «·τριίρχή;· '0 b tOat «upivmv γλβοββν «t; AA Xpioriv, ri * τόμον μ «ροοΑγονοι τής ipbooùpavébv xaraMfa; ri ««νΑγ-.ον « >« * iri wbj Wfou «taMK * Map X«M®« b tri; ttplat; oou S(ou; aûrri paierie «ri Ακοατάλρυς, Xptori; 6 I χοραί, ρυλΑτηι; μίχρι τίλους- SOtv «ri ppot·» χορο«bA M; ήμβ *> frie «pa^atat tqe ΜΜχ^ντη» «tâoiài ouvoMAvtoc, ri)v «ήν ΜΑηοτν γορβίρομον, β *οηο<νη; ήμβν *wri«au ari d«t«ap»ivoo Mariri, βοΑντο; Μοβ·; * Xripou Κ«νούφημ«, ή τήν ΟρΜ * toO Αγίου bW(ou «ροφήτου «ροβρίρου «ri βμττπστοΟ Αοξον ari MtpoaapASotov χίστιν, Ατρντσν φυλίζβα» ■ 'Imdvvoo, τβχ Αγί·ν AvUfwv «ai «βχιυφήμβ, Α«ο- χβίροις, ή «ροαβούουοβ ixâp τβν φυ/βν ή,ιβν. στάλβν, τοΟ Αγίου Ινίόξου μογβλομΑρβφο; Γοοιργίου ΌμΜν «ria »t Arirria *. Aotoo J« M«al tt froMi opaM te»» d CoMriaaAaoplr·, d«» féylùe petriemle d» Ilpa«ti«A τή; Αγίβ; «al μογάλή; ουνάίου τή; Ιν Κ·ν«τβντινου«4λοι ίν τφ «βτβιβρχ:χφ ν«φ τοΟ Αγίου ΑήΗήου μογβλομΑρτυ * ρο; Γοβργίου τοΟ Τροοβίορ&ρου πορ! τοΟ ίχχΛί,βιβατιχοΟ ^ουλγβριχοΟ ζτ,τήμβτβ; αυγ'βροτί,ΑοΙβη; ίν ϊτοι σβτ,ρίμ ,«·»?' fendant Ia» mei» daotl et de nplnhrr χ«τΑ μήν· «βγουοτον aa; «οχτίμβριον. de tan de yrde» IK7^. Πρβξις A' Ηου, ari το· paaapitMi Mt; υ Μ topo·· * ΧΑμβν KupAM, ari to· |mmm*« * bl'f—1" *' Khtpw Impedet, «ri Μ μμμφμΑμ· |ΗφΜΜλι> τβν, wh *BpM« ΑγηΑβγγΜ·, wt H^Müriug Hat-1 *BV^VCVV> J W— »W I 1 aa njet de la ,,Qmtm rtUyinae btdgere", 8o»»ion !. Έν ίνόμβτι toO μτγΑλ^υ AtoO xri αβτήρο; ήρβνε ΙηβοΟ ΧριβτοΟ, ίν tw ««τηρίμ ,οβοβ', Μιχτιβνχ ιο', μηνά; «ΟγοΑβτου »>', μνήμξ τοΟ Αγίου ivU{ou «ρο,ήτου ΒροΙρΜυ ari ΒβητχστοΟ laodwou, «rvoitoli βί,; a«ri κρΑηλήΤ-ν «Λ ΧβνβγωττΑτου riaoupivraoO ««τριΑρχου ΆνΑίρου ίν * νΚτχνου«Μ, οτ b τφ aavriaxp ν«φ τΛ Αγίου bUtou μογβλομΑρτυρο; Γιβργίου τοΟ Τροββιορίρβυ, χή; Αγύ; Μ Ρ<γ4λή; ουνΑΜ, «ovriett toO awvrrrwtdnw οΜφβνιΜ Μτριίρχου Άνβίμο», τβν «a««yw«A«M οΜφβκa«v χ»τρ««ρχ·ν χρβήν KwvavavttvovadXaMC Γρήγ· * ρίου, Àvripav ari 'ΜΜμ, ri· wroftardn· ari |Muyuri;N M ari MtpripX *· Ht ΜΤΜ» Η * Xmk 'AMMpriae SaoypeMt «ri M poMpeoHa * «οπρΗρχου H; por AHe Maoril » -* «®eiae ’hp·- M - — Λ--- . fi»rin» Martyr iui»t Georyn l» Victorina, * · 4MMpVwq(^V Auyuriou, w· ’laèviou XegpüriM, ««· Apripas *p»> •AM·, * · |hw MoAniw, tri Xdp·· Γοφ^ήί, w· XtoÇawiraMiriMÿ Hp«n *ri«i>, τοβ Ίμ|Μ «ri ΒοίΰγρΑΙβ * IvXpou,' t/Λ NMqc KaMMwa, τοΟ Χβορϋΰίου Aievuaiou ari «tri ArttÎÇyKlpririw- «ri ce· *·Μφΐλο ΑΜ ίΐΜκΑββΐή «ri ΒρΑτζή; Hririou, «ri SMru^ri HaBoCeu, «·» Wriixetivrilmrt SbrcMi, «ri 'Avannntatud) *; KupCUau, «ri Ilag»· pOriu Auvurim, «ri XppwiMriXma; Ftwarieu, «m ΑργυρβυβΑΜ; lèmri» «ri cri Ariliari·; Qapfrtv(ou' «ri τβν tUa^MUhev «paopuripe *, «ri μβγΑλου «ρ^τοουγχίλλου τή; μβγΑλής ΜλήΜ; AupoMu, «ri prpüou ApgipavApfau Ηί ΙΜ^φί • TnMtMm tnUteraa lpt1·· paManhaM eon oAMm Au oom d< * lheu tout-puivonnt. notre Stuveur JhiM-Chritt. en l'aa de grâce 1872. le XV"' de l'indictioa. te îf du moi· d'auût. jour rie 1« mé■HHre du glorieux prophète vaint Jcan-Baptiate le Prèeurvaur, «a aaiatetd le patriarche rrcuménique a couverai h Cnaatantitiople. dana I égliae vénérée du glorieux martyr aaint Oeorgea le Victorieux, le triât et graad ayuode, cura porté de au aainteté le patriarch· œaariuique Anthimoa, de leur, aainteté· Auibü··· et Joachim, ancien· patriarche· de <’on■Ouatiaopl·; de m Minuté et béatitude le pape et putriareh· de la grande eiri d'Alexandrie. So^^hruuioe « de ta béntitade le patriarche de la ville Aa Diea Antioche, Hidrothéo·: de an béatitude le patriarehe de Jénanalem Cyrille· ; de aa béatitude * FaruhoedM Au Chypre, Bophrooio·: de leur· émi■•M·· rie métropolitain· d’Kphèae, Agathanghélo· : d'BdneUa, Puniririo; de Nioomédie. Vionyaioa ; id· MaAa, Jeaarieie·: do Chaloédoine, Odraaimo·: Aa Ducri, Kdaphytea; da Touraovo, Ordgoriee; de DUjraMtMaa, Dioeyrioe; d'leonium, Sophronio·: d'Aaoyra, Chryaaathea; d'Kaoa, Mélétio·; de Samoa. Gahtiai: da Seaoaagathopolia, Proeopio·: d'lmbroa. PaMae; AaVAIdgtada, Aathimoe; de Nyau. Callirieo·: de Searriaite, Dioayrioa, at do Lititxa, IgnaUm; da laata giMdam tea évèquen de Vrataa. PaMoe; de Bdrnatia, PaH ; * da MAlitopolia, EugM ; d'AuariariopriH·, QyriHaa ; da Pamphiloa, Dio•yriea; da Ctaariaprita, Gennadio·. d'Argyropolia. Athaaarioa, et. de Laodieéa, Partbénioa; dee trèa pieax priera·: da grand protoeynoelle (vicaire) de la grand· AgMaa, Dorothéoa; du grand archiman- 8YM0DI OOirarrABTWOPÙUTANA*, IM0-J8T1 4M έκκλησή Βενοδίκτου, τοΟ Αρχιμανδρίτου ari σχο-, λΑρχου τής ** X«&M θεολσγικής σχολής Γρηγορίου, τοΟ Αρχιμανδρίτου βχολφρχου «0 Γένους σχολής Φιλσθέοο, τβν Αρχιμανδριτών καί α«*ηγήτβν τής θεολογίας Νικηφόρου, Ίωάννου καί Ίλαρίων^, τοΟ ΑρχιγΗφμα^Κ *ή> κεντρικής έχχλησιαστιχής έπττροπής Αρχιμανδρίτου ΓερμανοΟ, τού Αρχιμανδρίτου aai Απιτρόπου τού Αγίου ώρβυς Γενναβίου-Λαυριώτου, τού Αρχιμανδρίτου llcpfqptau too 'Εαριγμενίτου, τοΟ προ ϊσταμένου τής iv Βλάγκ? έκχλησίας τβν Αγίεεν θεοβώρων Αρχιμανδρίτου Εύγενίου, τοΟ πρβδηαμένου τής έν Γαλατή έχχλησίας τοΟ Αγίου 'Issdwou df^ifuniflτου Κυρίλλου, τοΟ προϊσταμένου τής iv Χαλχηβόνι έχχλησίας τής Αγίας Ι'.ύρημίας Αρχιμανδρίτου Αμβρο σίου, τοΟ χρωτοσυγχέλλου Καλλινίκου, τού συγχέλλου τής μεγάλης έχχλησίας ΜητροφΑνους· xai τβν εύλαβεστείτεεν διακόνων, τού μεγάλου Αρχιδιακόνου τής. με γάλη; {χχλησίας Κωνσταντίνου, τβν καθηγητών τής θεολογίας Γρηγορίου καί Κωνσταντίνου, τοΟ Ιεροδιβα- ; σχάλου Κωνσταντίνου καί τού. όσιωτάτου μοναχού κα! έπιτρόπου τοΟ Αγίου δρους 'Αρσενίου Ίβηρίτου. 4M la gtaada όβοΐα patrâMala, PhUoiMea; Aea arebt■MaArite*; profoaaaaVà Aa' tMologie, NioAphoro·. Joaa at Hilarioa; Aa pramiar »ae0taira da lx ooa■iaak>B AaatfaJa aocMoiaatiqoe, l’arabiaaadiite Gar■aaoa; de i'arobiaiaadrito, raprdaeaiaat ordinaire de Ia BMMitagaa aacrda (emat Atboe), Gaaaadiaa. da «MatUre de Lavra; de 1'arehiaaadrite Por phyrion du aoeaatArO' d'EapUgotAuoa ; da card de i dgUne de VUofa deo oaiata TModotoe, Taiehiaiaedrite KagAae; du curd de l'dgliee de eaiat Jeaa de Galata, l'archimandrite Cyrilioo; da eard de l'dgltoe de aainte Euphdmi· de Chalcddoine, I'archiOtaadrite Ambroeioa; du protoayooelle CaUiaieon; de nyaoeUe de In graado dgliae Mdtropbaâho ; et den pieax diacrae: le grand archidiacre de U grande ôgline Coaetantia; dee profeeeeun de théo logie Grdgorioo et Conotaatin ; da docteur en théo logie Chnotantin et du révérend père Arnénioe, re présentant ordinaire de la montagne nacrée du raopa>tère d lbèrea ' ' D'abord on préluda, devant le naint évangile, Προχειμένου έν τψ μέση* τού ιερού εύαγγελίου, par la cérémonie de l'ouverture, comme il nuit έψάλη πρβτον ίερά τελετή τής ένάρξενες ώς Ακολού θως - Εύλογήσαντο; τοΟ οικουμενικού πατριάρχου, φέ 8a nainteté. le patriarche revêtü de’ la chape, de ροντας μανδύαν, έπιτραχήλι-.ν, ώμοφόριον καί τήν l'étole, du pallium et tenant la oroeee h la main, ποιμαντικήν αύτοΟ ράβδον, Απηγγέλθη t τρισάγιος prononça la bénédiction, puin on récita l'hymne ύμνος έψάλησαν τΑ τροπάρια- ,Εύλογητός d Χριστά triaagion et on chanta lue moteta: Εύλογητδς ni δ θεός ήμών . . /Οτε χαταβάς τΑς γλώσσας συν- Χριστέ δ θεδς ήμών ... (Τ» μ Wm, JioM-Chrwi, noire Dit».'. J. Lortftu in Stignntr denerndü tf coaί/Μ . ..“ .Πάντα χορηγεί τδ πνεύμα τδ Αγιον ..." „Μνήμη δικαίου μ«τ' έγχβ*μίων .. .· ■ .'U' τβν αιχμα /radit let fouyttna ... L'&prit Mini prodiyiM teai . .. λώτων έλευθερωτής . . ." .Λίαν ιϋφρανας τούς όρθο- Le' mémoire d*ua /nate ont rappelée awe dec ioaδόξους . . .“■ Λόξα- ,'Γπερδεδοξασμένος d Χριστά δ ouyee . . . Comme Khératear de* ρήκηχΛη ... 7\t ae /ori r^'oui 1er ortAedooee . . . Gloria . . . Soit θεδς ήμών . . Καί νθν· „ Βασιλεύ ουράνιε"; καί plon/é, Jénuo-Chrini, noire Stiyntwr ... St aaΑνεγνώσθησαν δ Απόστολος έχ τβν πράξεων (χεφ. 16)· /Εν ταίς ήμέραις άχκίναις ixpivtv ό Παύλος JowvCAui . . . £o> don rima . . . Eruuite on Int don Acten don apAtree (ch. XX, 16): Car Bad coati παραπλεΟσαι -τήν Έφεσον ..." χαί τδ εύαγγίλιςν κα τά Ίωάννου (χιφ. ς', 5)· ,Τφ *«Ί>Φ έχείνφ έπάρας C réeoht de pâmer £pAAm amie y déicryaer ... et de δ 'Ιησούς τους δφθαλμούς αύτοΟ . . χα! ψαλίντος l'évangile nelon saint Jean (ch. VI, &) : Jdnu denc ayant leoé U» yma ... et l'on chanta : Nod» aooat τοθ· ,Είδομιν τδ φβς τδ Αληθινόν . . .* Απηγγέλθη eu la tirait lutfùirt. . . Enfin le diacre récita la ύπδ τοΟ διακόνου ή αίτησις· /Ελέησον ήμάς ό θεδς ..." prière : Sn'ynmr, oyer püii dt noua ... Et ensuite μεθ' ήν έγένετο ή άκόλυσις. fût prononcée la formule Anale de la cérémonie. Puis tous les membres du eynpde prirent leurs Είτε χαταλαρόντες πάντες τάς οικείας θέσεις υπ places respectives et apposèrent par ordre leurs έγραψαν πατά τάξιν τΑ έαυτών ονόματα iv τφ βιβλίψ signatures dans le livre de présence, h l'exception τής παρουσίας, πλήν τού πατριάρχου Ιεροσολύμων, du patriarche de 'Jérusalem, qui Alt empêché par χωλυθέντος ix στιγμιαίας συγκινήσεως, έφ'φ καί κατ' une émotion momentanée ; c'est pourquoi il Ait α'τησιν. αύτοΟ Αφέθη χβρος χενδς iv τή σειρφ τών laissé, sur sa demande, un espace vide dans l'ordre ονομάτων. Κατάλαβαν δέ τΑς ώριομίνας θέσεις χα! des signatures. En même tempe les secrétaires οί διορισθέντες γραμματείς, ο! ευλαβέστατοι δ τε Αρχι nommés, les très pieux Callinicos, archimandrite, μανδρίτης χαί άρχίγραμματεύς τής ένδημούσης ουν premier secrétaire du synode permanent, et les ίτου Καλλίνικος χαί οί ίεροδιάχονοι Φιλόθεος χαί diacres Philothéos et Athanasioa, occupèrent leurs 'Αθανάσιος. places respectives. Alors, au milieu de tous les assistants debout Πάντων δέ έν χαταννξει ίσταμένων δ παναγιώτατος οικουμενικός πατριάρχης Άνθιμος, προεζάρχων D et contrita, sa sainteté lé patriarche œcuménique Anthimos. président du saint et grand synode, ré τής αγίας χαί μεγάλης συνόδου, Απήγγειλε τδ ίερδν cita le symbole nacré de 1* foi. Ensuite tous les τής πίστεως σύμβολον, μεθ δ, χαθασθέντων πάντων, pères du synode n'étant assis, sa sainteté préluda προελογίσατο διά τή; ίξής προολαλιΑς· aux travaux par l'allocution suivante : Ιΐαναγιώτατοι, μακαριότατο: χαί λοιποί έν Χριστφ Αδελφοί χαί τέκνα. Οί μέν πνευματέμροροι τοΟ κύριον Απόστολοι τή θείφ αύτοΟ ίντολή έπόμενοι, ίνα .πορευΗντες είς τδν κόσμον άπαντα μαθητεϋσεεσι πάντα «τΑ Ιθνη, βαπτίζοντες αύτούς ε^ τδ δνομα τοΟ πατρδς χαί τοϋ υίοΟ χαί τοΟ Αγίου πνεύματος11, χαί διδάσκοντες ,τηρείν πάντα δσα ένετείλατο αύτοίς“, συνέστησαν τάς ύπ' ουρανόν έχχλησίας, χατοχυρώσαντες αύτάς τοίς θείοις δόγμασι καί τα^ς ίεραίς αύτβν διατάξεσι καί έντειλάμενοι τοίς διαδόχοις τήν Ακριβή αύτβν τήρησιν .προσέχετε, έλεγαν, έαυτοίς χαί παντί τφ ποιμνίψ, έν φ ύμίς τδ πνεύμα τδ Αγιον ΙΙΗτο έπισχόπους ποι- Très saints et bienheureux patriarches et mes autres frères et mes Ab en Jésus-Christ. · Les saints apôtres du Baigneur remplis de l Eaprit saint, se conformant h son commandement divin oh il lenr dit: .Allés donc, et instrubes toutes les nations, les baptisant au nom du Père et du Fih et du saint Esprit," et enseignant „è garder tout oe que qu'il leur a commandé", ont établi iee églises de la terre, qu'ils ont fortidées par les pré ceptes divins et par leurs décrets sacrée, recom mandant à leurs successeurs dé les observer reli gieusement: „Prenes donc garde," disaient-ils, ,h vous-mêmes et A tont le troupeau, sur lequel le ■ *. · ~~- an ' mow ooM»ÀjrroiorouTÀirAi, «*o-^r» pofraiv **Τ* έχχληοίβν teO.BwO, ήν «ρίΜΜήσατ· β»AA «alat Byrrt tom · ^lè^t^Hi· ^Ιτι^Ι^Ι^βα^ι, > mb βιαέέ^ί^ι TOO Mm> «^MO(· (W# »'.*>· « * «Η» «·** l igiiM i» piaa, ηαΐΙ « ααηαέΜ Αα «Μ prop»· aaag* 'βιΑβοχΜ «terifi τηρ<Λ«·ς W» MR7T τήν χΑτριαρχιχήν Αφήγησιν, Ιχουσαν ini λέξιως ούτβσίν ' Le trèq pieux archimandrite Nicéphoros. pro fesseur de théologie, donna alors lecture de l exposé patriarcal, dont voici le texte: ήμτΐ; αύτοί μέχρι tri φίβρουαρίου μηνδ; έχ! τής μυλαχής ήμών ΙστΑμινοι έκρΑξβμτν, ,δπας έχποδών γένηται ή Ανταρσία αδτη, χα! ai Αχοχλανβντ<ς Αχοστραφώσιν Αχέ τής σχο.λιΑς αύτών όβοΟ, xai όδ·ύσ<·σι TOO λοικοΟ τΑς τρφους ftflου τΑς ιύί>«ίας, χΑντα ταβτα καλώς οίδατι · ί τι βέ κατόπιν γέγσν», τοΟτο γναρίσα ύμίν ή ώς έξ ήμών ΑναγναίσΒησομένη Λφή- Le but et lèe motifs qui ont provoqué, avec la Ο μέν σχοχδς έν γίν«ι χαί τά αέτια, δι’ à ,συγχροτ«1ται σήμιρον χΑριτί.ή Αγχα αδτη χα! μ«γΑλη D-grice de Dieu, la réunion de ce saint et grand σύνοδος, ο’ύδένα xAvwç riv ftapAvtwv λανΒΑνονσν synode, ne sont un secret pour personne: la terrible διότι ή φοβ«ρΑ έχχλησιαστική Αποστασία, ·ίς ήν Αχδ révolte ^ellgieitM è laquelle a donné lieu, depuis βο&χαιτίας rtpoifhfc ώς μή ώφ«λ«, τό κολύχροτον douse an», la trop fameuse question bulgare, c'estβουλγαριχό» ζήτημα, τοστίστιν αί Αντιχανονιχαί Αξιώ à-dire les prétention» contraire» aux canons élevées σεις τΑν παρουσιααθέντΜν ώ; Αντιπροσώπων τΑν βουλ- par ceux qui se disent le» représentant» de» Bul γΑρ·ν, ή ηανορώ Ανταρσία χαί αί χα>>’ έχΑστην gares; la désobéissance ouverte, le» scandale» et σχανβαλωίΑς έχαναλαμβανόμ«ναι ΑΗμιτουργίαι χαί 1m infractions aux canon» répété» tou» le» jours*, χαρανομίαι riv iv τισι βουλγαριχαίς έάαρχίαι; Αρχι- dan» certaine· province· bulgare» par leur» évêque», •ρένν, μΑλιστα Ϊέ ή ia' έσχΑττον παρΑ χΑντα Bttov •t surtout, tout récemment, l'institution téméraire et ♦«αμάν χα! χανόνα χαρΑτσλμος χ«ΑΐαύΒα(ρηος χαΒ- arbitraire, contre toute règle et tout droit divin, ίδρυαις Ιδίας έξ Ανταρτών Αρχιερέων έχχλτ,σιαστιχής d'une autorité eoeiéüastique distincte, composée de Αρχής, χα! ή συμμετοχή iv γνώσ«ι ή iv Αγνοίμ πολ prélats rebelle·, «t la participation,' en connaissance λών έχ tri βουλγαριχοΟ λαοΟ «ίς τΑς τοιαύτας παρα de cauM ou non, de plusieurs Bulgare· laïques è 1 νομίας' ταΟτα xai τΑ τοιαΟτα ΒκβοήΒησαν ήβη mv- ces iniquité·, sont autant de faits notoire·, connus ταχοΟ, χαΐ ύχΑρχουσι τοίς πΑσν» Ιέραιρένοις τ» χαί de tout le monde, de· cléricaux et de· laïque·. Mais ΛΟίπ-,τς γνωστΑ χα! ρατΑβηλα. 'ΑλλΑ ορός πλήρη tri pour donner un· idée exacte des fait· ét pour πράγματος χατανόηοιν, μ! δπ«»ς χαταβ*ιχ»Ασιν Μ«ν prouver, d'un côté, 1m efforts conciliants et la con μίν «I διβλλαχτιχαΐ βιαΗσ«ις χαί ή χβνσντχή ποραία duite canonique de te grande église dans te question, 09 8YNODI OOMTATHMOTOUTAîtAl, IWhlfTS τής Μγάλης ***λη<*·ς W wû ζητήματος, WpteHv Sft ή άπόνάα καί ή πβιβμονή τών προ^ξαρχόντων τού βουλγαρικού κινήματος, ιφοββέλλομχν σύντομον, άλλά πιστήν καί άκρφή άφήγησιν τών τιλουτβίβίν γβγσνδτων, ώς Ιστορικήν συνέχιιαν τών κφΐ τής 6ποΗσΜ·ς τούτης άνακοινωώνιοών έκΗσβων καί υπομνημάτων της μτγάλης έχκλησίας πρδς ττύς μακαρ.ωτάτους πατρι άρχης καί τάς λί-ιπάς αύτ&κ·φάλους έκχλησίας. *1να δέ κατά λόγον ή άφήγησις γένηται, υπο μιμνήσκαμε τά καγά τήν τιλιυταίαν ntpiofijv τής αατρ:αρχ·ίας τού παναγιωτάτου προκατόχου ήμών Γρηγορίου γεγονότα. *<>τ· ή μ«γ4λη έκκλησία έν πν«ύμάτι πραότητας χαί μ»τά μητρική; στοργής ήγωνίζιτο πιίσχι τούς π^οιξάρχοντας τού κινήματος <ΐς παρα δοχήν τών υπ’ αύτής γινομένων παραχωρήσεων διά τοΟ γνωστού τιλ<υταίου αύτής σχιδίου, έ(<δόΦη αίφνης αύτοχρατορικόν φιρμάνιον, ίπ<ρ. ώς άναρμοδιως έχφέρον τού προχοψίνου ζητήματος λύσιν έναντίιν τών κανόνων καί τών διτάξιων τής δρ^οδόξου έχκλησίας, μιτέ:ριψιν όλοσχιρώς την πορείαν τού ζητήματος καί χατέστησ· δμσχιρίστίραν τήν êtqiv τής έχκλησίας άπίναντι τής έκχλησιαίτιχής ταύτης ανταρσίας, άπο- βάσης'ώς έκ τούτου ίταμωτέρας χαί ί^ρασυτέρας. ?Καί ή μέν έκχλησία χαθ^ρώσα τδν έπικιίμινον κίνδυνον έπί τοσούτου ορθοδόξου λαού, ίνιχα τής τοιαύτης τών πραγμάτων τροπής, ixpivcv άναγκαίαν τήν συγκάλίσιν οίκουμι^χής συνόδου πρδς όριστικήν λύσιν τού ζητή ματος. , * Αλλ' ή μέν α,ύτοχρατορική κυ^έρνησις διά λόγους άγνωστο <ς τή έκχλησίφ, ού συνίχώρηο* τήν συγχρότησιν οίχουμινιχής συνόδου- οί δέ προιξάρχο>τ»ς tô>v ρουλγάρων παντοίους αγώνας καταραλόντι; προς μα ταίωσήν τού σωτηρίου τούτου μέτρου, έξήνιγχον καί βλάσφημον κατηγορίαν μίροληψιας χατά τού Ανώτατου χαί άλα^^ου τούτου κριτηρίου τής καθολικής iplfoδόξου τοΟ Λΐριστού έχκλησίας. ’Γούτων ούτως έχόντών, έπ·:δή ή μέν συγκρότησις οίχουμίνιχής συνόδου ίματαιώ^η. έπιοιίιτο δέ κα&·* άφέραν ή έφαρμογή τ.Ο αύτοκρατορικοΟ φιρμανίου, ό παναγιώτατος ήμών προκχτο/ος παρχτηΟιίς άπίχώρησ: τού θρόνου, έκλήθ·ημ:> δέ ήμ<Γς κα#·* δν χρόνον οί ρ'.ύλγαρο·. αντιπρόσωποι ύπέρα\λον ήδη <:ς τήν υψηλήν πύλην τούς ύπ αύτών όνομασέΗντας έδνικ·ούς έ /.χλησιαστικούς κανονισμούς καί έσκέπτοντο π ρ: έκλογής έςάρ/ου Λναλαρόντχς συν τήν ci'/κησιν των κχϋ ήμές έκκλησιαστικών πραγμάτων, καίτσι, κατά-τάς έπισήμους έχφράσιις τών πρσίξα-χόντων. ci ^ούλγαρσι άπδ πσλλςύ. ήδη. έ*<ώρσυν λιλυμέν'.ν τδ ζήτημα καί ουδόλως συγκατένβύον Τνα πρςσέλ>ωσί προσκαλούμενοι,, λέγοντ<ς· ρ’Ίίτι 4· καιρός, κα»** ον ήν δυνατόν, Τνα τοιαυται αυνίννοήσιις έπέλθωσι. παρήλθα, καί ίπφμένως τδ σκέπτεσθαι π·ρί αμέσου συνβννοήσιως, τούτο Ιστιν άπδ σκοπού'* (Κώδηξ πραχτ. τού 1868, σ·λ. 185)· καίτοι ιύρομ'-ν τήν διάσιαιιν. μβτά τήν έκδοσιν μά λιστα τού αύτοκρατορ.κου φιρμανίου. τοσούτψ προΧ4χω?ηκυ£αν, άλλ όμως xatMJxov ήμών ποιμιναρχιχδν ήγη-άμβ^χ, Τνα ’παντί σ^ένιι καί διά πάσης νομίμου θυσίας έπςδιώζωμιν τδ έργον τής-συνδιαλλαγής έντδς τών ιρίων τών ίιρών χα.-όνων, καί ^ράξωμιν έκ π<ριουσίας πάν δ τι ή χριστιανική Ανοχή καί άγάπηύπαγορίύίΐ, καί τδ μετρικόν τής έχκλησίας καθήκον έπιράλλει, δπω^τυγκρατήσωμ<ν τδν δρ^όδοξον τούτον λαδν έν. τοίς δρόις τής πατρψας αυτού ιύσ·β·ίας. Τοσρύτφ δέ μΑκΑον έχρίναμχν άναγκαίον, Τνα βαδίσωμ·ν τήν διαλΧαχτικήν ταύτην όδόν. καάόσον Αμα μέν ώφ·ίλομ<ν έξαλίίψαι χίσαν υπόνοιαν, δτι ή μ<γάλη έχχλησία ούχ έχρ^^σατο καί τζ έσχάτη έπκιχχία πρδς «ρηνιχήν τού ζητήματος λύσιν, 4μα δέ Ικ Πνων προηγουμένων συνδιαλέξιων μβτά τών προκρίτων βουλγάρων ιίλικρινώς· έπιστ·ύομ<ν, δτι διά τής τού ÎtaolJ 4M 4« lantre, lavMglMMat et lopuUtraU 4a· «Mb du moevsment bulgare,. sou Îtreai précéder notre expoeé d’un récit snocinet, mai· fidèle «t exact, des derniers événemeuta. Cat expoeé formera la Mita historique 4e· rapporta et 4a· mémoire· adressés par la grande église à leur· béatitudes les patri arches et aux autres églises indépendante^.' Pour que notre récit suive fidèlement la marche des faits, nôut rappelous le· événements survenu·, pendant la. dernière période du pontificat de sa sainteté Grégorios, notre prédécesseur. Au moment où la grande église s’efforçait, dans ut» esprit de mansuétude et d’amour materne), d'amener les chef* du mouvement bulgare à accepter les concessions consenties par elle dans son dernier projet, qui vou* est bien connu, fut rendu, contre toute attente, un firman impérial, qui. donnant è la présente question une solution contraire aux canons et aui institutions de l'église orthodoxe, changea com plètement la marche de la question et rendit très pénible la position de Γ église dorant cette révolte religieuse, devenue plus hardie et plus téméraire. Léglir>e voyant alors le danger qui menaçait uue si nombreuse population orthodoxe, par suite de la tournure que prenaient les événements, jugea nécensaire la reunion d un concile Œcuménique, pour donner une solution définitive à cette question. Le gouvernement, pour des raison· restées in connue* à l'église, ne voulut point permettre la ré,union d un concile œcuménique. De leur côté les chefs des Bulgares firent les derniers effort· pour faire échouer evtte mesure salutaire, et allèrent même jusqu'au blasphème, aevusaut de partialité ce tribunal *uprênie et infaillible de l église catho lique orthodoxe de notre Seigneur Jésus-Christ. Dans cet état de choses, comme la réunion d un concile œcuménique avait , échoué et que chaque jour <>n rappelait comme une menace lexécutio·' du tirman impérial, sa sainteté notre prédécesseur donna sa démission et quitta le siège patriarcal. Ost alors que nous fûmes appelés è succéder à sa sainteté au moment où les représentante des Bulgares avaient déjà soumis à la Sublime Porte les statuts nationaux ft fcc/étia8ti, ft par coniéçatat il était üjirTr_" dt chrrrhrr à s'mttndrf (Livre· de· procèa-verbaux. 1868, p. 185); bien que, disonsnous, nous eussions trouvé le différend, .surtout après la publication du firman impérial, tellement avancé, noua avons cru d’autant plus nécessaire de suivre cette voie de conciliation, que nous devions effacer tout soupçon, que la grande église n'èùt pas employé la dernière clémence, pour arriver à une solution pacifique de la question; d autapt plus que certaines entrevues, que nous avions eues précé demment avec les notables bulgares, nous faisaient 431 8TMODI OOMTANTIHOPOLITAKAE, 1Μ0-1«Τ> «W έμ»λλον o< a«p«mpMtvuc έώαν«κάμφ«ν «k A liarlnuxt αοράτοτ ηαα, αν«ο U· «αοοατ· de Dies, τήν κανονικήν 6Un· Ml διά τοΟτο έπανβλάβσμαν tft Mo brofch égoHea -oetoMt reaUôo* dam h vote διακσκηίσης βιακραγματχύστις to τή (Moti toO npo- otaoaiqKO. O*oet ootte oopéiMM q«i mm a toit αφημένου ντλχυταίου σχτβίου, συνννν«|Ηντβς xpétapov ropnadr·, aprte mm έάτα ooMortéo avoe te gouκα! μττά τής στβαστής αύτσκρατιφικής κυβ»ρνήσ»ως. voraooooat iapdrtel, teo adgeoiaifoM tetetrompaoo, oar la baM du doratet projot ei-deoMa maationné. Ιίφιττύν καί άσκοκσν τό καταλέξ® ένταΟθα κά σας τάς.λτπτομτρτίας τών ttanpejtuntioiuv έκ»ίνων· τοσοΟτο μόνον λέγομαν, ht καί ώς πρδς τούς προταβέντας βρσυς, καί ώς πρδς τήν έκτασιν τών παραχωρήστων, ή έκκληάία έξήνιλησ» Μν μέσον συγκαταβάσης χα! οικονομίας, ούδέ παρέλτιψέ τι δυνάμτνον συνττλέσαι πρός Ικανοποίησιν κάσης νομίμου αίτήσαως τών βουλγάρων άντικροσώπων, προκτιμένου παρί ίξηρτημένης έάχλησιαστικής έξαρχίας- έν φ ft ήμτίς ούδτνώς xir.ou φβιδόμτνοι ένησχολούμτθα άνινδότως Π tarait inutile ot oioeux de rappete' ddtaiia do OM ndgeciatteno; qu'il mm ouffioo de dire que, mm te rapport deo ooaditteM propooôeo et de l'étendue deo oonoeoeion», l'ègliee a épuieé tout moyen de clémonoe et d'accommodement; qu'elle nia rien omit de ce qui pouvait oatiofaire toute juate réclamation deo repréoentanta bulgarea au. lujet de de la formation d'un exerçât ecoléoiMtique dépen dant. Tendit que, pendant l'eapace de troia moi», noua trarailliona tan» relâche et tans noua épargner έπί τρτίς όλους μήνας μττ' ιίλικριντίας χαί αύταπαρ- aucune fatigue, avec aincérité et abnégation, h l'ouvre de la conciliation, de l'apaiaement et de la νήστως ίίς τά έργον τής συνδιαλλαγής χαί τοΟ συμ B aolution canonique d^ te queetion, l'acte hardi du βιβασμού χαί τής κανονικής λϋστως τού ζητήματος, έπήλθτν αίφνης πρώς μτγάλην τής έχκλησίας θλίψιν 6 janvier eat venu tout-h-coup, dan» un temp» où τώ κατά τήν ς' ίανουαρίου γνωστών τόλμημα, δπτρ noua eapériona arriver h une entente définitive, γτνόμτνον έν καιρέ, καθ' 8ν προσιδοχάτο δριστική τις prouver le» véritable» deaaein» do» fauteur» de te queation bulgare et détruire tout etpoir de conci συνίννόησις, κατέΐιιξ» μέν τάς άληθτίς. προθέστις τών liation et d'apaiaement. προτξαρχόντων τοΟ βουλγαρικού κινήματος, ΙμχταιΊοστ δί χαί χατέστριψ* τίάσαν έλπίδα συνδιαλλαγής χαί ιίρηνοποιήστως. , Apte» cet acte hardi et téméraire, par lequel Μ<:1 τοιαϋτην θρα,στίαν χαί ποράτολμον χαταil» ont foulé aux pied» le» canon» aacré», la grande πάτησιν τόν ίτρών -κανόνων, ή μτγάλη έκχλησία Κρ:νουσα βτι έπέκτττο αυτή μτγίστη τΰθάνη ένώπιον τής . église jugeant qu'elle aaaumerait une grande responκαθόλου έκκ'ησίας, έάν ένί|ΐ·ν·ν έν τή δδψ τής dvo- •abilité devant l égliee univenelle, ai elle persistait /ής χαί έτκιικιίας, δ^έχσψτ μέν πίταν διαπραγμάτιυ- dons te voie de te tolérance et de 1a clémence, inter σιν μ*ι αύτών, άπηύθυντ δέ τή η' ίανουαρίου άρώς rompit toute négociation avec eux et adressa à 1a την ύψηλήν πύλην έγγραφον, χαταγγέλλουσα τήν Sublime Porte, le 8 janvier, un rapport, où elle dénonçait cet acte comme contraire aux lois de πράξιν ταΰτην. άντιβαίνουσαν <ίς τά καδτστώτα τής έχκλησίας, έφιστώσα τήν προσοχήν1 τής χυβτρνή- l'église, , appelait l'attention du gouvernement sur cet état de choie» et demandait de droit la puniστως έπί τής τοιαϋτης τών πραγμάτων χαταστάστως, κα! έςαιτουμένη δικαιωματικάς τήν πολιτικήν ποινήν C tion par le bras séculier de» coupable» et te dis τών ένόχων, χαί τήν διάλυσιν τής έν ΌρτάχιοΙ παρα solution du conciliabule (παρασυναγωγή) d'Ortakeui. συναγωγής. Μττά βέ ταύτα τή ιτ' ίανουαρίου σύνοδον Enauite noua avons réuni au patriarcat, le 16 jan μτγάλην έν τοίς πατριαρχτίοις συγχροτήσανττς, υπχβά- vier, un grand synode qui a dégradé le» ci-devant archévêque» de Philippopoli, Panaréto», de bophtaa, λομτν χαύαιρίσιι μέν τούς τέως άρχιτρτίς, ΦιλιππουHilarton, et a excommunié lévéque déjà-dégradé πάλτως ΙΙανάςιτον χαί ΛοφτζοΟ Ίλαρίωνα, άφορισμφ de Maeariopoli», Htlarion, qui ont tou» ose, contre δέ τών προχαβηρημένον Μαχαριουπάλτως Ίλαρίωνα, toute loi, célébrer l'office divin. En même temps τούς τολμήσαντας άθέσμως ίχρςμρχήσα: τά Wa χαί ίτρά. Ταϋτοχρδνως δέ έξιδώχαμχν έγχύχλια γράμματα nous avons adressé des lettre» encyclique» au pieux peuple bulgare, pour le préserver de 1 abîme de la πρώ, τών ιύσιρή βουλγαρικών λαόν, Τνα προφυλάξωμτν rébellion, où le poussaient ce» mauvais pasteurs et αυτών άπώ τής άβύσσου τής αποστασίας, τίς ήν οιθουν αύτών οί κακοί έχαίνοι ποιμέντς χα! οί λτγάμτνοι άντι- ses^trétehdus représentants. Tou» ces actes furent, πρώσωποι αυτού' χαί τάς πράξτις ταύτας ίκοινοκοιήααμτν χατ' έθος έχχλησιαοτ κών καί πρώς τάς λοιπάς άδτλφάς έχκλησίας. ΙΙροστκαλέσαμτν δέ χαί τούς έν άποττχσία άπώ τής έκχλησ’ας διαττλοΟντας τέσσαρας άρχιτρτίς, Σοφίας, Βιδύνης, Νυσσάβας χαί Βιλισσού, Τνα γνωσιμαχήσανττ; έπ.ανέλθωσιν τίς τήν κανονικήν selon l’usage ecclésiastique, communiquée aux autres églises nos sœurs. Noua avons en même temp» in vité les quatre archévêque» rebelle», ceux de Sophia, de Vidin, de Nyssava et de V elino, d'abjurer leurs erreurs et de retourner à la discipline canonique. D πκθαρχίαν. Quelques jours après, nous nous sommes rendus Μττ ολίγος ήμιρας μττέβημτν προσχληθένττς καρά τφ ΰψηλοτάτφ πρωθυπουργέ, δστις έκφράσας τήν λύ h l’invitation de son altesse te grand viair, qui nous a exprimé sa douleur pour les actes illégaux des πην αύτού έπί ταίς παρανόμοις πράξτσι τών βουλγάprélats bulgares,, et nous a premia leur punition ρων άρ/ιτρέων, ύπίσχττο ijfit τήν πολιτ.χήν αύτών par le bras séculier; promote qui fut accomplie le τιμωρίαν, ήν χαί διέταξαν αΰθημτρέν, έξορίσας αυτούς τίς Νικομήδτιαν. Συγχρόνως δμως έδήλωστν ήμίν jour même 'par l'exil de» coupables h Nicomédie. En même temp» son altesse nous a clairement fait σαφώς, Βτι άφτυχτος έπίκτιται ή έφαρμογή τού αΛοsavoir, que le firman impérial serait inévitablement χρατοριχού φιρμανίου, άν μή έπέλθη προστχής συμ βιβασμός μττά τών βουλγάρων, καί «ροέτρτφτν ήμάς mis en vigueur, si nous ne parvenions pas i nous entendre prochainement avec les Bulgares, et nous ϊνα έπαναλάβωμτν τάς διαχοπτίσας διαπραγματτύστις. Απηρίθημτν τή αύτού ΰψηλώτητι δτι, καίτοι διαχαώς a engagés à reprendre les négociations interrompues. A ces paroles de son altesse houe aron» répondu ποθοΟνττς τών συμβιβασμόν, οάκ ήβυνάμτθα δμως, έν τοιαύτή καταστάστι τών πραγμάτων πτριτλθόντων, έπα- que, malgré notre ardent désir d'arriver à une en tente, il nous était impossible, dans l'état où les ναλαβτίν τάς διαπραγματτύστις · άλλ ή αύτοώ ύψηλώτης έπέμτιντ, καί πάλιν έπτιτα διτμήνυτ τούτο έκαντιλημ- choses en étaient arrivées, de reprendre les négo ciation». Mais son altesse persista, et depuis elle μένω; ήμίν ήβτίς όμως μή δυνάμτνοι πράξαί τι άφ' ήμών αύτών, άντβάλομτν πασαν ένέργτιαν μέχρι τής nous a plusieurs fois transmis le même désir; de λ" ίανουαρίου, δτι συντκμλέσαμτν γονικήν συνέλτυσιν. nôtre côté, comme nous ne pouvions rien entre- 4M 8YN0D1 00K8TAST1N0P0LITANAE. 1860-1873 4M A prendre de nou·-même·, nou· avun· remi· toute démarche junqu'au 30 janvier, jour où nou· avona convoqué une aucmblée générale. Άπά τής γινομένη; τή» ήμέρπν έ*<(νη»_σπου5«ί«ς Ce jour, aprèa une aérieuxe et mûre réflexion^ ani έμ^μιθτΟς σκέψιως ένίχρέθη, t»« ή έχχληοί· il a été décidé que l'égliae reprendrait lea négo έπαχπλάβη τάς 5'.απμ«γμκτ*ύσ«ις, Sta? i ·ύα*ρής ciation·. lorsque le pieux peuple bulgare aurait, βσυλγ«ριχό{ λβός Sid τής νσμίμου όβοΰ άποχηρύξη par la voie légale, renié lea actea impies dee pré τά άκοβιουμγήμχτχ τών άποβχιρτηοάνιων βουλγάρων lata rebelle· et aurait de fait reconnu l'autorité dee άρχι,ρέων, χα! άνκγνωρση έμπράχτως τί χΟρος τών canona sacrée. Dana le ca· contraire, elle devrait attendre la décision de I égliae universelle. En ίβρών κανόνων άλλως δέ άναμιίνη τήν ψήφον τής même temps nous avons procédé è la nomination· κχθόλσυ έχχλησίας. Ταύτοχρίνως 51 έςιλ,ξάμίθα d'une commission de einq membres, chargée de π,νταμ,λή έπιτρσχήν, ϊνα έργασθξ έχ: τοδ ζητήματος s’occuper de la question^ aussitôt que la clause ciάμα πραγματοπο:ουμέχου τού άνωτέρω δρου. deaaus serait accomplie 'Αλλ' έν τφ μιτηξύ τούτη» οί τμαΐς χαθηρημένοι Dans cet intervalle le· trois prélst· dégradés άρχιερ,ίς έπανήρχοντο άπδ τής τ,τραημέρου μόλις revenaient de leur éloignement de quatre jours environ et-tout le conciliabule dtlrtukeui recom ύπκρορίας αύτών, όλόχληρος 51 ή έν Ορτέχςο: παρα mençait, ouvertement et comme s'il y eût été suiv συναγωγή ήρξατο πάλιν διαπράττουσα άναφανόόν κα! έπ’ άδιίας τάς αύτάς αντικανονικές πράξ,ις, ίς ή έχ- Β risé. ies mêmes actes illégaux que 1 église avait χλησία προκατ,δίχασι χανονιχώς. Λ:«μαρτ·υρήθημ,ν condamnée, conformément aux catum* «aoré* Nou* χα! πάλιν πρδς τήν πολιτικήν άρχήν κατά τι τής avon* aîor* de nouveau protesté devant Γ autorité Mt'culière contre le tappel de* an-hevêque* dégradé» καθόλου τών χαθηρημένων κα! χατέ τής ίξαχολουet contre lu continuation do* acte* illégaux, mais θήσκως τών παρανομιών άλλ ού μόνον ούχ ιισηχούnon seulement notre protestation veeta sans effet, σθημ<ν, άλλέ χα! άπάντησις τοϋ πρωθυπουργού mai* encore une réponse de *<»n altesse le grand αύθημιρδν χομιοθχίβα άπ,δίδου μέν ήμίν ΐιαθέσ,ι; vitir. truDAmise le jour même, noua attribuait de» έχ διαμέτρου άν.ιχίιμένας, έπέρριπη 51 παραδόξως dinpoaitionn diurnétralennuit opposée* aux nôtre* et ίπί τής έχχλησία; τήν ιύθύνην τοϋ χωρισμού τών βουλγάρων, Εν ήμ,ίς δήθχν έπ,δ:ώκομ·ν χα! άνήγrejetait, contre tout·» attente, aur l égliee la respon sabilité de U séparation des Bulgare»; séparation γιιλεν ήμίν 5τι άπιφάσιστν έφαρμόσχ'. τδ αύτοκρατοριχδν φιρμάνιον ô δή χαί Ιπραξ· διανάςις τους προ- que nous poursuivions, x était-il «lit. En même temps son altesse nous annonçait qu elle avait ré χξά;.χοντας τών βουλγάρων, ϊνα έχλέξωσι τδν έαυτών solu de' mettre à exécution le finnan impérial, ce έξαρχον.· qu elle fit en effet, en ordonnant aux chefs bulgares de procéder è l’élection de leur exarque. Le IK février, après la réunion de la seconde Τή ις’ φιβρ-.υαρίου, μ«τά τ+;ν γ,νομέντ,ν <ν«χα τής assemblée générale au patriarcat, réunion provoίχλογής τοϋ Ιξάρχου διυτέραν γινιχήν έν τοίς πατριαρχ,ίοι; συνέλευσιν. έϊηλοποιήσχμκν έγγράφως τή ι < quée pat 1 élection de l’exarque, nous avons notifié à la Sublime Porte qui» I église ne reconnaissait paa υψηλή πύλη , δτι ή έχχλησία οϋτι έχλογήν έςάρχου l'élection d un exarque, et que. considérant tout άναγνωριζί;, χαί πάσαν άλλην τοιαότην πράξιν άντιautre acte d<» cette nature comme illégal, «He ap χανονιχήν χα! παράνομον θιωρούσα, έντργήσιι τά ίιπδ pliquerait. h‘s peines édictées par les cannas sacrés, τώνίίρών κανόνων έπιβαλλόμινα έπιτίμια, έπιρρίπτουσα jnut en rejetant la responsabilité sur oeux qui les τήν ιύθύνην χις τούς χάταπατοϋντας αύτοΰς. foulent aux pieds. Quelques jours après, son altesse le grand vizir Μιτά τινχς ημέρας η αύτού ύψηλό:η; έδήλωσεν nous exprima le désir de» nous voir rédiger et lui ημίν τήν έτ.ι^υμίαν xoj έπεξεργάσασί^κ καί κοινοcommuniquer un projet définitif pour la solution πο^ήσαι αύτή όριστ:κ<ν τ: σχέδιον Χύσεως, ύπισχνούde rette question, nous promettant de retarder la μίνι,ς fva άναράλη τήν ίκδ'-σιν. τού {ίερατίου τού promulgation du berat de l exarque qft sa recon έξάρχου κα: τήν άναγχ·’·ρ:σ:ν αυτού, έπιράλη δέ τδ naissance par le gouvernement, et «le soumettre <»e σχέδιον τούτο τοίς '^ουλγα^οι;, έάν προηγουμένως projet aux Bulgares, dans lo cas où son altesse έγχρι!^. l’approuverait elle-même En conséquence de cette coiumuuicatiuu. avant Συσκεψάμενο: λοιπόν μετά τής π·ρ: ήμάς déljbéré avec notre saint svnodc. nous avons déridé συνόδου, άπεφσσίσάμεν ^καίτοι τούτο άντέκειτο προ δήλωςείς τήν ρητήν ίπόφασιν τής γενικής συνεχεύ- (bien «pie cela fût évidemment opposé à la résoluαεως, ή Βέ δπισθο-χώρησι; τόν βουλγάρων ουδόλως I tien expresse de l assemblée, et que le» Bulgares nour parussent très peu disposés à céder) de don έ^αίνετο ήμίν πιϋα/ήι- άλλ δμως, δπως παράαχωμεν ner encore ce’ signe plus manifeste que tous les και τούτο τδ παντίς άλλου τρα ώτερον δείγμα τών autres des dispositions conciliantes de l'église, et συνδιαλλακτικών τή, έχκλησίας διαθέσεων, άπεφασίοαμεν ά,α-Ηίναι είς τήν ύφισταμένην πενταμνή έπτ· -.ροπήν τήν σύνταξιν σχεδίου πρδς ηύσταβιν έξαρχίας αυτοδιοικήτου έκ τών περί τδν Αίμον έπαρχιών, φυλαττομένης τής κανονικής αύτής ίζαρτήσεως απδ τής έκκλησίας τής Κωνσταντινουπόλεως. Άλλα καί ή τελευταία αύτη απόπειρα' έματαιώΐ^η ατυχώς καΰώς και αί πραλα^ούσαι, διότι τδ ύστατον τούτο σχέδιον ούδ’ άπαντησεως ήξιώ^η παρά τής ύψηλής πύλης, άλλ’άντΙ ταύτης 4ξεδδί>η τδ περί τοΟ έξάρχου διάταγμα, ό δέ έκλεχ^είς Ιξαρχος, Βιδύνης Άνθιμος, άμα φί>άσας είς Κωνσταντινούπολιν άνεγνωρίσί^η ύπδ τής σεράστης κυβερνήσεως, έκδούσης μετ’ ού πολύ καί τδ έπί τούτφ αύτοκρατορικδν ^εράτιον καί ούτως. ώς μή ώφελε, προσέλαβε .’ COMV1U 0ΚΧΧΑΑ1» TOMUÎ XLV. nous avons chargé la commission de cinq membres, déjà constituée, d'élaborer un projet pour la for mation d un exarcat s administrant par lui-même et formé des provinces de IHémus. .fcmt en con servant i obédience canoni«|ue envers l'église de Constantinople Malheureusement cette dernièn* tentative échoua comme lea précédentes, car ce dernier projet ite reçut aucune réponse de |a Sublime Boite, qui. pour toute réponse, promulga l'ordonnance con cernant l'exarque Celui-ci, aussitôt arrivé à Con stantinople, fut reconnu par le gouvernement im périal qui publia bientôt le bérat imperia!^ relatif. Ainsi le conciliabule d'Ortakeui. resté jusqu alors sans chef, en eut un. W SYNODI OOWTAlfTUIOPpLnANAB, 1M0-IWS 43Λ χαψαλήν ή τί·; άχέφαλος τ·ν παρανομούν»» ααρα- * trjtrpexij. · . Xt t' iuftXlw t M χαάήρημάια·» άρχιαρύν» fct,tytÎ; χαί ί‘4 σο·»λτανιχ-.0 Jhpettou AveyvttptoMc Ι’ι χ·.; τ>*ν {kuXpdpmv, ήτήσατο Sut τινβν άπασταλμάννζ !να *μψανισ.»ή πρδ; ήμάς· ήμαΐς-βά ουσχαφHrti; O'j'sJixiis, .άπιρΛήβαμ«ν otaÿ β:’ Ιπίπ^ας άχιτταλμλνού χληριχοΟ, δτι ή Ικπλήόία γιν·σχουβ« αύτδν ύ; μητροπολίτΐ}» ΒιΜν^ς, ού δύναται ΙνβοΟνα: τή aM/ni αύτοΟ, ίάν μή σα(ίμ'.ρψ·1*ή ταίς xavevtxoii δ.α-ιάξιτ. τή; έχχλήσϊας, «Κ προχνήγγ|ααμ«ν αύτ». * L· 4 avril,'laxarqa· da· Bulgare*. 41α per da* prdUto dégradé···! raanunu per bératiepérial. nom deeqadalt, per dm intermédiaire*, à paraître devant nom. A cotte demande, aprèa en avoir délibéré aine notre taint synode, nou· «vont répondu 'par en membre de clergé envoyé M cet effet, que l'église, le cecbwMiatant seulement comme métro politain .de Vidin. ne pouvait satisfaire à a* demaade. é moine qu'il ne se conformât aux décrets Επανέλα,ι* χ»! αδ.Ης τή» αίτήσιν, άλλά χα! πάλι» άπτ,ντήιαμιν, ότι 4;(ίλ»; άκοχριάήνχι έγγρά;'"; *^ί τήν πρύσταλισαν χύτφ ουνοδιχήν έπιστολήν ιίς Βι· canonique· de l'église, ainsi que nous k· lui avions précédemment annoncé Plus tard il nous Adressa la même demande, mats noun lui répondîmes de nouveau qu il devait d abord répondre, par écrit, à ίύν·,ν. la lettre synodique que nous luj a\ion» adressée À Vidih Le I?» avril, par de· lettres »ucw»»kvs. où il Τή t' £πρ:/:λυ î:i δ^ίπχ/ΐιλημμένΜν έπισΑολώ*. έν ad; ύπίγρ4ν,Τ0 „ό Βιϊύνη; Άν^.μ^ xa! έξ- B signait Je métropolitain de Vidin. Anthim·»». exarapy©; Ni»> B.GvÀydpmv**. δι' c xal έπ«στρ«γησϊν îii que de» Bulgares*, eexque nous les fit renvoi»»r par le même messager, il nous demands I atit>>n*ation τού xvr.tr/j, ήτήσβα πχρ’ ήμών Μπιν !va Βρυρ•firf xxtà ■:£; £γΐχ; ήμέρ^ί ή day a. Ημίί δέ canonique d officier pendant les saint* jour» de piques. Après en avoir délibéré aver notie saint συνοδ χώ; διισχιψϊμβν&ι, dnr.ycptùcaptv χ»τφ itdtoav synode, noua lui défendîmes tout everj-trv de son ίι^Γ.ρχξ’ΐν* it i' Ιλλω;, ύπίμνήσχμίν, χβ^υπ&ρληministère, en lui rappelant que. en cas de désobéi» .ΙΗ,σπχι 'ιίς τ£; έχχλησ:β*τιχ4; iwivd;. Kai τ4τ· μέν •ancr. il encourrait le» peines vcclésiastiquo Dan» άπέσχκ© π ίση; it^apagiat. τή δ« x’ Απριλίου' δ·/ relie occasion il s abstint de tout acte *Avet dotal <-.έρι; έπιστ^λής, ?<;ούση; τήν aùti4v υπογραφήν, mai» le 2<> avril, il nou» annonça brusquement, par χα: Ζ·Λ τ©0το '‘.μοίω; έπιττριφπΐης, ίνήγγίιλιν ήμίν une lettre portant la même signature. ^*ttre que έπ^τδμώς, îr. fhtaptf ««ράνομε τήν xati τών tttj •ύνδν i>x’tpiζ,‘δτ»; γ, έχχληαίβ. χβί π*ρ tHwf.vii» xapavép'X Χ«1 άξιο- < voqué un si node extraordinaire. Χ·ιιη»........ I- leur» saintetés* le· «'atriarehe· et ώ·Μ mêlât· pn -rnt* a ncivîu; :i; πράξη; τού τέ»ο; Η δυνν^ς Ανθίμου.'έλπίConstantinople.* «»Ù il fut. déride qur. Ιομί en mu ζουαχ 4μώ; χχ: <ûxofUvrtjrttv τχύτς·>Ϊ:ίρΙΗι>οιν, pax>&sidérant h·· acte· d A^tbo i·»·. ei <}’.'t": ό. ιγ·· it'jp'jTj iî^xi μέχρι μηνάς. χχΑό«ν μχλιτχχ ήγγέ**Τ< politam de \ idm. connue illégaux « t puni-^ahle*. ήΪ»4 ήμ ν χχ: η ίλιυοι; τώ^ μχχχριωχάτων I églt!»e. dan» I espérance t | dann le de*ii de le u h πχχρ·.*ρχ*ών. Ilpi; χχ^τ,σύχχ'ΐ^ £1 ϊών συν<3ή^<**>ν se repentir? prolong* j.mî sa he./anmuîe en.-.-ir un τ6 . iiA-.ïiç'i'j λχοΟ. έξκβώχχμιν έγχυχλν, .·; έπ·ι:ολ£; mois; et ecla d autant plu» qu ..n>r»-'U* ann >i>ç.iH xxTi τήν χύτήν l/vcixv U prochaine arrive*· <|«* leur· beatitild* * le* autre» : b^ï· '■ . >■ xxûx» μέν ή έχχλήαίχ qixxfoOupi&a® χχ: i t ζεμένη ivtxp'.vtv o I- ixQvtv .οημέν^ς άνθρωπος τή .χ’ τ:.ύ* μα!ι *, ir; Βιδύνης ΤΑν.Ημ&ν xgl xcù; S’jkXtixoupYÏj'jevta; itpC-v xsî δι®· χόνο'.>ς χβ^αιρέστι υπ.ράλτμιν, τούς Βέ δύο προχχίίχρημένςυ; i'X’.tpt!; ά^αρισμφ, καί άνχίΜμαη τδν π; οχγ«·ρ'.7μένί^ L αρίωνχ. Τήν δέ συνοδικήν ταύτην -πρ1ξ·.ν χαί άπόφχΓ.ν άνίχτινώ^^ν ώ;χύτω; τχ!ς λονπβίς xùxçxtqôlo·.; έχχλησΐχ·.;. ; , patriarche». Alor» pour tr>inquilli«er b·» coum·ΐνι>*·ι·*/ du peuple orthodox** flou· avons publie des lettre· enevclique» dans le même sens Telle fut la résolutiim prise par I egb»e dan» ** longanimité et sa tolérance; mai· < <1 Inoiinie license a vu 1 audace Jofficicr. le II mai. jour de la me tuoihe de nop< saint» père* Cyrille et Méthodiu». dans ΓνχΙι»ν de Saint-Etivftnir^dv Balata. a--)-ie de» deux itrehêvêquvs dégradât et de I archevêque eipominur^é qu i) déclara relevé» de la p« mv cnn*. nique qui leur avait été infligée par le saint -ynodv C'est pourquoi noua avons.de nouveau omvo.pie un grand synode où noue avons dégradé Anthnno». ci-devant archevêque de Vidin. ainsi que le» piètre» ot le· diacre· qui l'assistaient ; nous avons excom munié le· deux archevêque· déjù dégradé· « t nou» avons prononcé l'anathème contre }l:lar&i déjà excommunié. Cet acte et cette décision furent aimai communiqués aux autre· églises indépen dantes. - Λ Telle e»t. en* peu de mots. u;*ns la «question T©iχύτη έστίν iv συντόμψ ή σ«φά τών τίλ»υτ«’«ν . dont il · agit, la suite des derniers événements γτγονίτων έν τφ προπ*ίμένψ ξητήμβτι, έξ ών γίνβτβι δήλον. δ#ή |iiv ίχχλησίχ ίξήντλτ,σ, πάντα τά μίτρα, il» prouvent que l'église a épuisé tou» les moyen» ίσα ήδύ.ατο «μίμο»; itiffljaai πρδς 1«ρ:στολή·< τΛν qu» le» loi» lui permettaient <1 employer pour re ptnncr les désordre· et mettre fin aux actVe dlé άταξοί'ν καί παύσ:. rùv παρανομημάτ,,ν, '.l Μ κροs- et que, de leur côté, les fauteur· · de la αξάρχοντις τού ^ουλγαρ χού κινήματος, ,ίς ούδίν λογι- gaux _ . σάμανο: ούτα τήν μετρικήν τής άκπλήοίας άνβχήν κ<1 ' question bulgare Dépriaant la tolérance et la Ion μααροψυμίαν, οδτ« τάς χατά τούς ΜοΟς πάΐ ί«ρούς ganimiU maternelle» de l'églwe et le» peine» ·ίσβις βύτοίς Χ'.ινάς πρδς omfpovtepè* A leer *»·< «té infligée· par elk attirant ta» canum λύτών xai ôiépèsseiv, έξηκσλούίτ.σαν ίξηαλου- divina et sacrés, afin de les amener à résipiscence. ,. frétai &απράττοντ«ς βναφετνδδν καί ένυποστάλ«ες παν ont eunitntté et continuent encore à commetire τοίας παρανομίας Έσχάτνς U κρότησαν κα: είς ouvertement et aan* aucune retenue toute· sortea de délit» Dernièrement ilaaont jnéme allé» juaqu à . χειροτονίας άρχιερένν cù μς>ον έν χηρτυσλσα-ς έπαρ-χίαις, οίον iv τχ τού ϊαμκχορύυ, i/Ài xai iv ίλλαις sacrer de* évéquea. non «eulement pour de» luègea vacant», comme |m»ut celui de Samacna.-mai* auxai ών ώ xavovtx-J ποιμέες δ:ατελο&σ.ν έν ένβργεφ. jHiur dautre· aiêρησκ;ία καθαρίζεται, ή eiercent encore leur ministère. •candide parmi le peuple orthodoxe «·»( à non «νέτης τής έκκλησίας. διασπάτε:. πολύ πλήθος τοΟ comble; notre xainte religion e»t insultée: ! unité «ύσε^ούς ρουλγαρκςΟ λαού ir.ït; «:ς μίαν i' iav R rt de la discorde au milieu de peuples qui >>nt la meme c*»»)ahrv; de peuple» qüe I»· · hrf H .le χ*3ολ χήν χα; άποστολ-.χήν εκκλησία ·. fondateur de notre foi. .lêpu* Christ lut même, λ convoque» à I unité ci a reuiH» par U Gu en lui et.· l'amour du prochain en i.nr sainte valise catho lique et apostolique Ceci étant établi, il e»t facile, me» venerable· Τούτων λοιπόν ούτω, έχοντω». ςύχ-.λόν ήράσμιοι iv λριστψ άδε/^οί χα: τ·χνα αγαπητά^ καταfrère» et mw cher» fils en Jé»us-Chri»t. de o»m· prendre quel e»t noir·· dei.ur *»t imposé par le» canon· iv. ταπεινώσει ψυζής τήν ivwfrcv οείχν άντίληψιν, sacre», afin d éloigner le scAndaie. d apaiser les προρώμε* ' εις τό ·»γΛ τών ιερών κανόνων έπ.ραλλόconsciences troublées des fidèle» et de préserver le μινον ήμίν καθήκον. όπως άρωμεν ix μέσου ti σκάνpeuple orthodoxe de cette erreur nouvelle et de la δα« ον. καίίησυ^άσωμεν :ας ό.χιαρα/^χισας τών πιστών désobéissance è la sainte église. συνειδήσε ; χα: προφυλάξωμεν τδ ôpfr-όδοξον πλήρωμα άπδ τής· ν.ωτερικής πλάνης χα: τής πρδς τήν αγίαν ί εκκλησίαν άπε:*.::ας. Comme les çhvf* du mouvement bulgare ont Επειδή δέ ο: προεςάρχοντες τού ρουλγαριπού χ.νή pris pour point de départ de' leur rébellion et de ματος Ιλαρόν <ος αφετηρίαν τής ανταρσίας χαί τής leur apostasie de leur mère 1 église le principe du άπ·ό τής μη·ρδς έχχλησίας άπ.στααίας αύτών τήν que rest sur ce principe quils ont αρχήν τού φυλετ:ομού. . α: επ’ αύτής έατήρ:ξαν àvixaappuié dès le commencement toutes leurs préten frtv πάσας α »τών τάς άξ:ώσε:ς. χα: δ:ά τής ip/.ής tions; que c est par ce principe qui)· ont entraîné ταύτης πχρέσυραν χα; εξηπάτησαν πολύ πλήθος τού et trompé un grand nombre de pieux Bulgares, εύσ·ροΰς τουλ,αρ χού / αου χα; «ίς τοααύτας παρα νομίας προήχ^-ηοαν δ;α τούτο λχρόντις ύπ δψ:ν τ^ et qu ils en sont venus à commettre tant de délits, αγίαν γραφήν, τήν :«ράν *.χράδοσ:ν, ττ.ν ίστος αν^ια: examinons I écriture sainte, la traditiwi «acrAe. l'histoire et les canon» de 1 église, et. apn^ mûre τοί^ς χανξν-ας τής έχχίησίχς, χαί ίπ:σταμένως συνδ:»βχεψχμενο:, άποφαν^ώμεν iv άγίψ πνεύματ: r.tp: 1» délibération. prononv,n* ,UÀU* enTEaprit-Baint sur ce principe; «Raminon· · il est admissible dans I église ί'· <’:· π«ρ»:«χτή ί* Π χ^.·.οτ:«, χή· «χχλησία. χα?ά ούτο·: δι:σ/υρίζοντα:. ή το>ναν· . chrétienne, selon ce qu il» pretemlent. ou si. au contraire, tl doit être repousse τίοννάπα:άδ«χτος. Μετχ την άνάγνω3;ν. τής πατριαρχικής χφηγήσεως 3 παναγ: · τατ&ς πατριάρχης Γρηγόρι^ς ιίπεν /Ηχτύσαμεν <ήν άφήγησιν τής αύτςΟ παναγιότηχος τςϋ ο:χςυμ«ν:κ:,ΰ πατριάρχου, έξ ή; χαταδείχνυτα: δ τελ:χδς σχςπδς τής' παροΰιης ίγίας χαί με γάλης συνόδου χαί κα» βρίζεται τέ ζήτημα, έφ’ ού οφείλομε* έπζστήσπι τήν προσοχήν. Διά τα τα κρίνω «πάναγχες. :να δ:ορ:σϊ*1 έπ:τρί.πή έχ τών έν ήμίν Αρχιερέων χι'ι διδασκάλων δ πως. έπισταμένως μ«λετήσασα τδ ζήτημα, παρουσίαση άχριμή «tpi «ùtgÛ ixfroiV έπί τ^ ράσει τής ευαγγελικής διδασκαλίας καί TfiW Ιερών *κανδνων, κα', ύπο,ΐάλη τ^ άγίφ καί μεγάλη ταύ·ης συνδδφ τήν διαγνώμην αύτής «ίς καΰήν συζήτησή. Ι1ρβτεξ*« δέ ώς καταλλήλους τούς ’ . , -F l ΛρΓ«·» la lecture du rapport patriarcal, aa sainteté le patriarche Grégorios a dit rNous av< ns oui le rapport de sa sainteté le patriarche u^uniénique. qui démontre le but de la réunion de re grand et saint synode et qui déter mine la question sur laquelle nous devons porter toute notre attention *C eet pourquoi je crois nécc·saire de nommer une eommiMion composée de pré lats et de docteur· du synode et chargée d étudier mûrement la question et de nous présenter un rapport exact appuyé sur la doctrine évangélique et b*· ca non· sacré·, et accompagné de son avis qui sera soumis à la délibération de ce grand et saint synode. Je proprose comme propre· è remplir cette tpisaitMi »· 4M» 8TN0DI OONBTANTINOPOUTANAK, 1M0-187S 4« δβι«τάτους, tiv μέγ<ν >«ρ·τοσύγχ*λλ·ν ÀaapM··· KA- A Im vdadraMea pteM, DarotM·· KvatpMUa, graml «λπίδην, τδν χαέΗργητήν Md Αρχιμανδρίτην ΝιπήρΙρ·» protosyaeelle, 1'uoMmondrito Niedphoroa (Hye·*, Γλυχάν xal τδν σχολίρχην τής μίγάλης «Μ γέ»·βς proêaaww de théologie. l'orebimadrit· PbUetWo· σχολής Αρχιμανδρίτην ΦιλδΗον Βρυέννιον, Μ γ« τυχδν Bryaaaio·, ditectear de la grand· deal· patriarcale, daaa le oaa ot il plairait as **iat «ysode de Ιο* ίγκρίνιι αύτ^ύς Md ή ί«ρά σύνοδος.* •gréer.* 8a aoiateté le patriarche Joachim · dit: - Ό κοναγιώτιηος πατριάρχης 'lesaxtfp ■ ,'Αποβέχδμίνος τήν ηρ4τ**ν τοΟ Μν«γι*τάτον πατριέρχου Γρηγορίου «api tiapupoO έπιτροπής, itet* δοχιμάζ» tà ό»' αύτοΟ «ροταΗντα όνόματα. ΈκιιΚή δέ ή αύτοΟ παναγιδτης ύΜ ρέν, βτι ή xpoxaqüvq έπιτροπή πρέπιι tvs άπορτίζηται sal έξ Αρχίάρέκν, οόδένα ίμως αύτών έξννήΰκΜ, προττίνν· ώς τοιούτους τούς σι(1αομ:»τάτους μητροκολί'Μς Χαλπηβδνος, Δέρχ«ν, Διδυμοτιίχου sa! Νύσσης, έάν παραβέχφή αύτσύς χα! ή άγια σύνοδος- νομίζ» δέ Μώδν !να χα! οί μαχρ·.ώ:ατο·. άβιλροί πραβάλνσιν έπίσης οδς 4ν τυχδν έχ τών οΐχ«ί»ν γ-.νώσχβσ-.ν (κανού;, Tvs συμ- μττάσχωσι τή» έπιτρσπής.* ^J'approuve la proposition do aa sainteté le patriarche Grégorio* pour I· nomination d'une com■iaaion, ainsi que les noms proposés par elle. Mais comme sa sainteté a dit que cette commission doit être composée nuasi de prélats et quelle n en a proposé aucun, je propose pour faire partie de cette commission leurs éminences les métropolitains de t'halcédoine. de Dervi. de Oidymotichon et de Nyssa, a il plait au aaint synode de les aghéer Je crois aussi bon que leurs béatitudes nos frères proposent ceux parmi le clergé de leurs sièges it qu elles croiraient propres h prendre part aux travaux de cette commission * 8* aninteté et béatitude Ιο ( a|>i· et patriarche (I παναγιώτατχ xai μαχαριώτατος ηίπας χαί d'Alexandrie a dit netpidpM; 'A/»ξ ανδρείας, Approuvant moi même 1^ proposition corn er „Κάγώ παρβδβχδμανος th προταΜν μέτρον ν.ϋ nant la nomination d'une commission, je propose διορισμού. έπιτροπής, «ροτιίνω άπδ μέρους μου τδν de ma part le pieux diacre Constantin Valiadè^" λογ.ώτατον («ροδιάχονον Κωνσταντίνον Βαλιάδην.* Sa béatitude le patriarche de Jérusalem a dit Ό μαχαριώτατος πατριάρχης Ίιμοσ-.λύμων . .J'accepte aussi la nomination de cette com .Δέχομαι μίν ώσαύτβς τήν σύστασιν τοιαύτης mission, mais, pour ma part, je n ai personne à έπιτροπής, άλλ' ούδένα έχω, ϊνα πριττίνω άπδ μέρους proposer comme propre à en faire partie ·“ μου ίρμόδιον.* Sa sainteté le patriarche Joachim a répondu Ο παναγιώτατος πατριάρχης luxxtip .An contraire vous aver quelqu'un de parfaite ^Τουναντίον μάλιστα έχιτέ χάλλιστα συγχτχροτηment compétent c'est le savant docteur. I archiman μένον τοιοϋτον τδν ΰμέτβρον Αρχιμανδρίτην Ηίν-.αμίν. drite de Votre église. Benjami^i * ίώολόγον κ*1 πολυμαθή.* 4 Sa sainteté le patriarche lîrécorio» et beaucoup Ό παναγιώτάτχ πατριάρχης Γρηγδριος xxi άλλοι d autres père» ont approuvé cette proposition et »e πολλοί (τ.Γυρήμησαν, έχφρασίτίντις παντ»; νύμινώς sont exprimés on faveqr du dit anhimandrite. et πιρί τού μύησΗντος Αρχιμανδρίτου. Το? μαχαριωτάτου πατριάρχου Ιιροοολύμιον' μηδ’ν άντίιπδντος. c comme sa béatitude le ;*atriarehe de .l. rusalem n'opposa rien à eette proposition. I archimandrite τυμπιριιλήφϋη χαί δ άρχιμανδρίτης Ηινιαμίν έν τή Benjamin fut nommé membre .le la commission έπι τροπή. Su siinteté !<· patriarche Joachim proposa, upre» <1 παναγιώτατος πατριάρχη; Ίωαχτίμ -ρούτίΐνί. antre préalablement concerté av,< sa beatitude τή προηγεσμένη συγχαταΜνιι xxi έχ μίρους του le patriarche d Antioche qni venait de quitter b μχχχριωτίτου πατριάρχου Άντιοχείχς, άρτι άποχωρήσαντος έν«χα παροδικής άδιαΙΗσ ας, τδν παρά τφ .svnode h eause d une indisposition subite, pour faire πατριάρχη Ά*«ξανδρ«ίας πρωτοσ .γχιχλςν Καχλίνιχον partie d^ la commission. Calltnico.» l’hotiadè». proto sv neellc de »a béatitude le patriarche d Mexa'idne Φωτ.άδ ι,ν. Sa béatitude I archevêque de t'hrpre a dit <· μαχαριώτατος άρχιαπίσχοπ-.ς Κύπρου .femme je n ai pa» mdi même une personne ,Κάγίιι σιτρούμινος οίχέίου καταλλήλου προσώπου, plu» compétente è proposer j'nccepte aussi et je ίσμ«νος παραδέχομα-Τ^αΐ f χαί ώς έξ έμοΟ npojupkv μϊνος ό ήδη δνομισΛίς πρωτοσύγχίλλος Καλλίνικος * propose de ma part le pieux protosvn< elle t'allinu o» <|(i' ’ f 6 «4κβ« κχί χχτριάρχ^ς 'AXifcvtpaisi S«*TpàvOt f 4 κχτριάμχη; Άντιβχ«·ς ΙψόΗος. f 4 Kfatpou 4ρχι«·(α*ο*β; Σορρόνιο^. f 6 Έφέχου ΆγαΜγγχλο;. f 6 Ήρχχλ.ίχ; 11*ν4ρ*τχς. > t ό Νιχομήδ*ίχ; Διονύσιχ;. f 4 Νιχχίχ; 'luxvvixio;. t 4 Χ«λχή84νος Γιρίσιμυ» I 4 Αέρχττν Νχό^υτος. f b Τορντμ^Λίρηγύ^ιος. t t Διίυρβτχίχου Διονύσιος t Grigorrà·, —ό— pAtriaxehe 4· Co—Btiaaph. ’ 4 t Joachim, aneien patriarobede Cowatantiaopl·. t Sophroni©·. patriarche at papa d'Alexandrie. Hiérothêo·, patriarche d'Àatioeha. Sophrouioa, archevêque de Chypre. Agathanghélo· d'Kphèee Paaaréioa d'Héraclée. Dionytioe de Nicomédie. loannicioe de Nicée. Gdraaimoe de Chaloédoine. Néophyte· de Derci, Grégodoe de Tournovo f Dionysio· de Didy motichon t f f f f t t f t f Bophronîo· d'leoaiun. + 4 Ίχοχίου Σβγρδνισ; f Chnaantho· d‘Anr), Λιτίτζής Ιγνάτιο;. t Païaio» de Vratra γ ·. Βρχτζ’,ς ΙΙχίσιτ; ' t Eugénie» de Mélîtopoln* 4 ό Μτλιτ^υ-.δλκο; Ευγένιο; t Cy rilloH d AnaataMopoli» γ 4 Αναστασιουπ'.λτηι; Κύριλλος. t Ihonveio» de Pamphilo· f ο ΙΙιμγιύου Διονύσιο; t Gvnnadiu» de Chariopoli» f ό Χχρΐ'.υη4λ·ο>; Γτννίίιο; t Athanaain» d Argyrupoli» γ 4 Άργυ; συκ4λ«ω; Α1»χνχσισ>. t Parthenio» de Laodieée j ό Λχοίιχτίχ; Ι1χρί*έν ος. ΐ Dorothée» Etelpidè». grand protoay noeUe, vo γ ·. μέγχ; πρβτοσύγχίλλο; Δ«ρ4)Ηο; Εύϋ,λπίδή; lant, en même temp* po ir »a grandeur Palaio· bfurt χχ: τήν γνώμην τού ίΧττςι/.ιστχτσυ έπισχίπου éxêquv de Sevaatia ■ Στσχτττια; ΙΙχΐχιου. Benédirto». archimandrite b μέγχ; χρχιμχνδρίτη; Βτνέΐιχτο; Grégorien Photino», directeur de 1 école de théo 4 χχςλάρχγς τή; έν Χχλχη >*«-.λαγ:χή; σχολή; < logie de Halki άτχιμχνδριτη; Γρν,γόριο; Φωτχινός. PhilotbéoN Bryenuio» directeur de la grande 4 σχσλχρχη; τή; μεγάλη; τού γίνου; σχολή; άρχιécole patriarcale μχνό^ίτη* Φ;λ<Οιςς Βρυίνν:ος. . N’tcéplioro»· (Uyraa. archimandrite € ά άρχ μανζρ-λη; Υ.χηψίρο; Γλυχίς •L'an Ana»ta»ix,; Άμρρόσιο; Χρηστίδης. t'alhnieoa Photiadèa. protoayncelle. ο πρ«τοσύγχ«'>λο; Καλλίνικο; Φτβτιάδης. Metrophanè». grand ay ncelle ο μέγχ; σύγχτλλο; Μητρογάνης. Constantin, grand archidiacre ο μίγχ; Λρχ.ιδ χχονο; Κωνσταντίνο; 4 ίτροδιάχονος Γρν,γοριο; Ζιγαρηνός. Gregorioi» Zigabéno». diacre 4 ιιροδιχχονο; Κωνσταντίνο; Βαφιιδη; p Constantin Vaphiadè». dia< rc ο i'tpoîixxovo; Κωνσταντίνο; Βαλιάδης Constantin Valiadè». diacre 4 μοναχό; Αρσένιο; Μηρίττ,ς. Araénio» d'Ibères, moine. 4 άρχιγραμματτύ; τή; :«ρΧ; συνόδου άρχιμανδρ: Callinico» Euty chidè». archimandrite, premier secrétaire du saint synode permanent. Καλλίνικο; έοι χ δη; t ll^iU R Session U. 1^ £UxxTi «πτιμρρίου τού ^χιλιοστού ôxtxxW'-s^O tjSÎGpîjxc.'TtoO διυτέρου σωτηρίου Ιτους, tvîtxTiiïivx λ, ήμίρ? τρ::η, προχιιμχνου iv τφ μίσψ τοΟ ίιροΟ ίύαγγελίου. πρ'^:στχμένου τοΟ πχναγιωτάτου οιχ^υμβνίχου ^χτρι^ρ/ου Άνεμου, χχΐ ιιαρουσιχζόν· των τών ηχνχγιωτίέπον πατρ.χρχών πρώην Κωνσταν· #wc .πέλβως Γρηγορίου χχί Ίωχχιιμ, του χχν«γ*.β>τ4τ&ν xai paxxpiwrdrou πάπα gxî πατρι^χου Αλίξχνίρίίχς Χωφρονίου, τού μχχχρ:ωτάτου πατριάρχου Αντ·.ο/ίίας ‘kpobiou χαί του μχχαριωτάτου άρχ<ίπισχόπ'υ Κύπρου Σωφρονίου, - τών πανκρωτάτων μητροπολιτών, τών ίΗοφιλ<στάτων έπισχόπων, τών Le' douze du moi» de septembre de 1 an de grâce mil huit cent soixante-dour.r. le premier de l indiction, le jour du mardi, devant le saint évangile», te aont réunis noya la présidence de sa sainteté le patriarche œcuménique Anthimo». leur· sainteté» le· ancien· patriarches de Constantinople Grégorioa et Joachim; sa sainteté et béatitude le pape et patriarche d Alexandrie Sophronioa ; aa béatitude le patriarche d Antioche. Hiérothéoa: sa béatitude l'archevêque de Chy pre. Sophronios; leur· éminence· le·-métro politain». leur· grandeur· le· évêque·, le· très pieux prêtre» et archimandrite» et le·* autre· ;4^λ^ύΔώίΐόΐί.ιίΓιΐιί·.ΐΛ- vLlarj, ί^ΐλΔ..·ίΐιΐΔι^.ι^·'ίίΑι 1»ί5ί&.ι:^ιι^a 443 ·ΠΟΜ OOBWAJnfwOfOUTAMA·, ΙΜΟ-ΜΠ . 444 ι μδτ*ι ootapoMat Ιο mA·* «t graaA oyoaAe. AprA· λοιπών τών Απαμηζύνέων τήν èfiwf «*l ικγάλήν ta taMeoata à'aoag·, et tan^M (oao le· ρδοβο σύνοδον, έφ4λη Ι*Η* «tat (t·»' V ·<«·» uüia/H*- 4· «ywA· MTMt pri« Mm ftaoM τααροοβν·· «t vit* aol χαταγραφέντων έν τφ τής ππρσαβίας (kfftfy, •igaériaa· ta livre 4a prAaaaoa, U hit oeataiaai|«4 aa'aatet «yaoAa qao «a aalatotA Fanai·· patriέδηλώθη δτι 4χ^βκν 6 «WQiAwifrt πρώην Κωνστ·ντινηυπύλΜ·ς "Ανθτμος, 4 μαχζιριώ- ar«M 4a Ceaataatteapla Aathfanoa, ·· HaMtaAa te τατυς ΜφΦρχης Ί«ροσολ6μων Κύριλλος mI t >eo- patriarch· 4· JtaMteai CyriHoo, «t m gran4«ar φίλέστατος έάίσχσπος Ζαββσηίας Iktaop, fmvnt ΓένέήΜ 4a Mvaatta PMtoa Atateat abeante et έγγράρως Β«χ«οΧογήφιητ·ς τήν έιαηών Απουσίαν · •valeat tone jaetiM par 4orit tear abeence; qae παρ«γένιτο Μ " Αντί too κανι«ρωτάτου μητροπολίτου aaa Amieeeee Prueopioe, otetrapalitaia de 8oaoaΧ*»ζουαγ·Ι*ουπόλ···ς Dpoxeofou, κβραιτηΗντος τοΟ gathopolia, dtaio rôoemaeent 4· aaa eiège, était θρόνου αύτ-,Ο, ό Αρτι Αντιχαιαστήσας αύτβν oavupé- remplacé par eon eaooeeeMr, «on éminence Théo τατος £·»ζσυαγαθσυπόλ«ω( βιόφιλος, «ai κροσχτέθη phile·, métropolitain 4· Boeoagathopoli·, et qu'un χατΑ π^όσχλησν πατριαρχικήν νίον μέλος 4 «ύλ«- nouveau membre, l'archimandrite Parthénioe, eu- \ I / // βέστατος ήγούμηος, τού ένταΟθπ σιναίττχοΟ μττσχίου Αρχιμανδρίτης ΠίψιΗκιος. périeor de la eueeuraale du monaetéro du mont Binai à Constantinople, prenait aéaMo «ar rinvitation de en eainteté te patriarche oteuménique. Γούτων δηλωί’ίντων, ό παναγιώτατος καί μαχαρώA pré* eea communication·, ea uinteté et béatiτατος πάπας xai πατριάρχης Άύ«ξανδρ«ίας Σωφρό ) tude le pape et patriarche d'Alexarfdrie a dit : t νιος «!π« * ,Καλόν έστιν Τνα κροστιθή xai Ιτ«ρχ γραμματχύς ύπό τής Αγίας συνόδου έχλ«λίγμένο;." ΙΙΑντων βέ Απιδιξαμένων τήν πρότασιν, έξίλέγη ό «ύλαβέστατος Αρχιμανδρίτης Γιρμανδς Αφθονίδης. Αποηοιηθίντος ί’ αύτοΟ λόγφ Ασθτνιίας, έξ«λέγη δ 1«ροβ·.δάσχαλος Κωνσταντίνος Βαλιάβης. Kai ούτος ύπί,κοισί μέν ηρούύμως, έξέφρασ«ν δμως (ύοφάστως όνϊοιααμόν μή τυχόν τά ΑναιιΗμινα αύτφ νέα καθή κοντα παραχωλύωσι τήν ίνέργιιαν αύτοΟ ώς μέλους „11 eerai^ bon d'ajouter .au bureau encore un •ecrétaire élu par le aoint avoede." Cette proposition arant été approuvée par tou· le» membre·, on choiiit le trte pieux archimandrite Germano· Aphtoaidé· 'Celui-ei « étant excuaé pour motif de «enté, on rhoiait mour le remplacer le docteur Constantin Vàliadéa. qk accepta volontierx, mai· exprima ro»pectueu»ement l appréhenaion que ce· nouvelle· fonction» no l'empéehaMent d'etercer ■e» devoir» de membre du «aint -synode. τής Αγίας συνόδου. Ό πανι«ρώτατος μητροπολίτης Νιχαίας ΊωαννίNon éminence le métropolitain de Nicéc loanniχιο; προττίνιι ώς γραμματέα τόν «ύλαρέστατον β«υ- cio» proposa alors pour secrétaire le pieux disert· en τ«ρρύοντα τών διακόνων τής μτγά.ης έκχλησίας Γιρά- second de la grande église, (lérasimoa, qui fut iiumî σίμον, Αποδέχ«τα: δέ αυτόν 4 μαχηριώτατος πατρι agréé par sa béatitude le patriarche d Antioche lérothéos et quelques métropolitains. Mais comme άρχης Λντιοχ«:ας Ί«ρό·’ιο; χα: τιν«ς τών μητρο la plupart des pères persistaient dans I élection πολιτών. Άλλά τών πλίϊόνων Ιττμανόντων «ίς τήν προτίραν έκλογήν χαί Βιτρ^^αιοΰντων, βτ: τΑ τοΟ C précédente et assuraient que les fonctions de secré » γραμματέως καθήκοντα ουδόλως πιριορίζουσι τά δι taire ne limitaient nullement les droits comme mem bre du saint synode, le pieux docteur Constantin καιώματα αύτοΟ ώ: μέλους τής ΙιρΑς συνόδου, ό Valiudés «e rendit A ces observations et prit place «ύλα Αστατος ίζροδιδάικα.ος Κωνσταντίνο; Βαλάβης au bureau du aaint synode. ένδοΰς χαχέλαρι θςσιν ίν τφ τής Αγίας συνόδου γραγτίφ. ΕΙτα ό ιύλα(όέστατος Αρχιμανδρίτης καί γραμμα;«ΰς Καλλίνικος ΑναστΑς άνίγνω τΑ πρακτικέ τής πρώτης συνιδρ.Ασιως. Γούτων δίγκριΚέντων, 4 παναγιώτατος πατριάρχης Γρηγόριος «!π« · ,ΙΙοιαν έσ/«ν έχβχσιν τ4 διάβημα τή; χθές έν τή οικία τού πανι«ρ<βτάτου μητροπολίτου Ήρακλ«ίας έχλ«γ« σης τρ:μ«/θθς xpropiia», ήι'ις έμ«',λ«ν ίπισκέψασθαι τόν Απουσιάσαντα έχ τής ίδ αιτέρας έκιίνης συνι-τιύξ-ως μαχαριώτατον πατριάρχην Κύριλλον;" Ο παναγιώτατος οίχουμινικύς πατριάρχης "Ανθι * l'uis le pieux archimandrite Callinico*, un des secrétaire» du synode, ae leva et donna lecture du procès-verbal de la .séance précédente qui fut ap prouvé. Ensuite sa sainteté le patriarche Grégorio* .prit la parole et dit : „Quel fut le résultat do la démarche faite par la délégation de trois membre» élus hier chez son éminence le métropolitain d'Hérarlée. pour se rendre auprès de ea béatitude le patriarche t'y rillo» qui ne s'était pas rendu A cotte entrevue particulière'" Sa sainteté le patriarche «eeuménique Antbirno* li répondit: μος άπ«χρίθη' "lut délégation a accompli sa mission et nous a „'Εξ«πλήρωσ« τήν Ανατ«θ«(σαν αύτή έντολήν, χομίσασα χαί έγγραφον τοΟ μαχαςιωτάτου πατριάρχου rapporté de la part de sa béatitude, en réponse à la lettre d invitation patriarcale, une lettre dont '{«ροσολύμων άπάντησιν πρδς τέ σταλέν αύτφ πατριαρχ κδν προσκλητήριων πιττάχιον, αύτίχα Αναγνωσύη- lecture va être faite sur-le-champ." σομένην." Ό παναγιώτατος πατριάρχης Ιωαχ«(μ· ,’Αξιώ, δπως πρδ τής Αναγνώσ«ως τή; π«ρί ής 4 λόγος Απαντήσ«ως Ανακοι·ώση ή πρ«ιφ«ία..τό Αποτέλισμα τής Αποστολής αύτής " ΙΙρώτος ό κανώρώτατος μητροπολίτης Νιχαίας Ιωαννίκιος «!π« τάδ«· „'Κπισχ«ψΑμ«νοι χ·Ής τδ έσπέρας τδν μαχαριώ' τατον πατριάρχην Ί«ροσού ύμων, «ύρομβν παραχαίύημένους αύτφ. χαί τούς μαχαριωτάτους τδν πατριάρχην Άντιοχαίας χαί τόν Αρχι«πίσζοπον Κύπρου. Καί ήμ«;ς μέν Αν«χοινώσαμ«ν αύτφ, βτι σχοπδς .τής έπισχέφ«ως ήμών ίστιν όπως, κατ'έντολήν τών έν Ιβιαιτέρρ ·υν- «ντ«ύξ«ι συν«λθόντων έν τή οίκΐφ τοΟ πανιαρωτάτου Ha sainteté le patriarche Joachim .Je demande que la délégation nous communi que le résultat de sa mission avant la lecture de la lettre en question." t Son éminence le métropolitain de Nicée loanni eios dit: „Noua étant rendu· hier soir cher sa béatitude te patriarche de Jérusalem, nous le trouvâmes avec aa béatitude 1e patriarche d'Antioche et l'archevêque do Chypre. Nous lui dîmes qiie le but de notre visite était, ainsi que nous en avions reçu mission .de leurs sainteté· et de tears éminences les patri arches et tes métropolitain· réunis en une entrevue 8YN0DI CONBTANTINOPOLITANAK. IMO-1873 44S 4M μητροπολίτου *Ηρεεάλ«έας πατρ«αρχών *■* μητροπολι τών, Αναγγείλ,^μεν αύτφ τήν teempstasotv v-0 έργου τής ini mnrtdÇet τής έχΗσεως βιορισΙΗίαη; έπτροπής, καί μΑΗιμεν τήν αιτίαν τής ix τής ιδιαιτέρες σννεντεύξεως Απουσίας αδτοΟ. Η βώτοΟ μβκαριότης Απεχρίνατο' Ένεκα τής μεταβεέΝώς μου *«ρΑ τή αύτού ϋψηλότητι τφ μεγΑλφ Ρ«ζύρη oùx ήδυνήώην παρ*υρ*4ήναι έν τή οίχίφ; τού xavtapasultou μητρο πολίτου 'Ηραχλείας. Διαταχ**ίς 84 δπαις, βαον τάχος Απελδών ιΐς Ιεροσόλυμα, έτ«μΑα» τά πρδς δκβδοχήν τού titiat προσεχώς Απελευσομένου μεγάλου 8ουχ6ς τής Τωσοίας Νικολάου, ού δυνήσομαι towf καρουσιάσαι oùî4 αύριον έν τή δευτέρφ τής Αγίας συνόδου συνεδριάβεε.11 Δεύταρος ΑναστΑς ό μέγας πρωτοσύγκελλος Δ<ορό♦εος προσέΗτο· particulière aim aon émiaaoea, la métropolitain é’Héraclé·, do lui annoncer que U commission, ehargéo de rédiger le rapport, venait de terminer raa travail, et de nous informer de la rame qui avait obligé «a béatitude de a'abranter de oetto entrevue particulière. Sa béatitude noua répondit: „l('étant rendu cbes ran alterae le grand vixir je n'ai pas pu me rendre chea aoa émineuee le métro politain d'Héraelée; comme j'ai reçu l'ordre de me rendre le plue tôt poraible à Jérusalem. pour me préparer à recevoir ran alterae imperiale le grand dur de Ruraie Nicola*, qui doit s'y rendre pro chainement. je ne pourrai peut-être paa prendre part non plua demain à la seconde séance du saint sy node .Puis le grand protosyncelle se leva et dit : "Μεταβάσα χΜς πιρί τήν όγδόην xai ήμίσειαν „La délégation s’étant rendue hier ver» huit heures et demie chea sa béatitude le patriarche de Jérusalem, le trouva harassé de fatigue et par conséquent dans l'impossibilité d'avoir un long entretien avec' elle. Nous lui annonçâmes que la commission avait achevé son travail et nous le priâmes de venir prendre séance demain au saint synode, mais sa béatitude nous parut hésiter.En dernier lieu l'archimandrite Nicéphoroa (livras prit la parole et dj|s ■ . "U ne me rente phis rien h ajouter, si Ce n est que leurs béatitudes,. que nous avons trouvé^ chea ώραν ή πρεσβεία παρά τφ μαχαριωτάτφ πατριάρχη Ιεροσολύμων. ε&ρεν αύτόν καταρεβλημένον έχ τού κόπου, xa! μή δυνάμενον έπομένως έλίΗίν «ίς μακράν πρός ήμίς συνδιάλεξιν · Αναγγειλάντων 84 ήμών δτι ή έπιτροπή έχει ήδη έτοίμην τήν Ιχ^εσιν χα! έχλιπαρησΑντων όπως. παρουσιάση αύριον έν τή Αγίφ συνόόμ, Ιφάνη ο!ον Αμφιταλαντ.υόμενος.Τρίτο; t Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος ΓλυχΑς ΑναστΑς είπε τάδε „Έμοί οϊδέν Αλλο ύπ-.λιίπεται προσΗίναι, ή δτι χαί αύτο! ο! παραχα&ήμεντι μαχαριώτατο:, (ιλέποντες τδν μαχαριώτατον πατριάρχην Ιεροσολύμων άποχλίνοντα μάλλον πρδς Αποποίησιν θετικής τίνος ΰπο- έχουσαν ούτωσί- le patriarche de Jérusalem, voyant que ce dernier cherchait à éviter de prendre tout engagement exprès du prendre séance le lendemain au saint synode, le prièrent instamment de l'y rendre; pour toute réponse sa .béatitude se leva et prit prés de lui une lettre cachetée, portant l'adresse de sa sainteté, et nous la remit en noua témoignant de son désir d'assister h la séance aujourd'hui, mais toujours avec quelque hésitation. Tel fut le résul tat de notre mission.‘ ■ Puis le très pieux docteur Constantin, secrétaire du synode, donna lecture de la lettre en question de sa béatitude le patriarche, de Jérusalem, conçue en ces termes: Άριθ. πρωτοκόλλου 4977. N·· du protocolle 4977. σχίσεως ότι προσελεύσεται ·!ς τήν Αγίαν χαί μεγαλην σύνοδον, προέτρεψαν αύτδν λιπαρώς έλθείν ■ Αλλ' ή αύτού μαχαριότης Αντί πάσης Αλλης Απαντήσεως. Ιγιρθείς Ιλαρέ παρακειμένην ένσφράγιστον έπιστολήν, έπιγιγραμμένην τή αύτού θειοτάτη παναγιότητι, χαί έπ.δούς ήμίν αύτήν έδειξε μέν προθυμίαν δπως παρου σίαση σήμερον, Α'λΑ μετά τίνος πάντοτε δισταγμού. Τοιαύτη ύπήρξεν ή έχψασις τής Αποστολής ήμών.Είτα ό «ύλαρίστατος ιεροδιδάσκαλος χαί γραμματιύς Κωνσταντίνος λαβών Ανίγνω τήν π«ρ! ής όλόγος έπιστολήν τού μαχαριωτάτου πατριάρχου Ιεροσολύμων, Τήν ύμετέραν θειοτάτ.γν χαί πανσέ ιαστυν παναγιότητα αδελφικώς 4 .χυρίφ περί πτ υσσόμενοι, ύπερήδ.στα προσαγοριύομεν. "Nous embrasssons fraternellement en JésusChrist votre sainteté très vénéjée. que noue saluons avec joie. Τό Αδιλφιχόν αύτής πιττάχιον, δι ού χαλαί ήμΑς «ίς τήν κύριον συγχροτουμένην Αγίαν σύνοδον, μιτ αγάπης έγχαρδίου λαρόντις, Απαντώμιν -.ή ύμ«τέρ? πανσιβάστψ παναγιίτητι, δτι τδ μέν ίδιον ήμών φρό νημα π«ρ! τού ιουλγαριχού ζητήματος έξ«φράσαμ*ν προφορικής ίν πολλαις μιτ αύτής 8ιαλέξ»σιν. Έπιιδή δέ τδ μέν πρΑγμα π«ρ:ίχι: σπουδαιότητα πλάστην, ημείς δέ έπ:ιγομι9α χα»' υψηλήν έπιταγήν να αναχωρήοωμεν ΑνυπερΜτως είς 'Ιεροσόλυμα, ύέλομεν συγχα έσει Αμα τή έχει Αφίξει ήμών τήν ίεράν τών Ιερο σολύμων σύνοδον, χαί συσχεψάμενοι μ«τ’ αύτής Μλομεν έςχγγεί^’ι χατά τάχος τή ύματέρφ πανσιράστφ ,Noua avons reçu avec une affection, cordiale la mission fraternelle de votre sainteté par laquelle elle nous invite À prendre part au saint synode convoqué pour domain, et nous nous empressons de répondre h votre sainteté très vénérée que noua avons souvent dan» plusieurs entrevues avec elle exprimé notre opinion personnelle sur la question bulgare. Comme c est une question d une grande importance et que nous avons hAte de paitir sans délai pour Jérusalem d'après un ordre supérieur, nous convoquerons, aussitôt notre arrivée, le saint synode de Jérusalem, et après en avoir délibéré’ avec lui, nous nous empresserons de transmettre il votre très vénérée sainteté la décision de notre saint synode, et cela pour ne pas nous exposer à formuler une autre opinion que celle du saint’synode. "De votre sainteté très vénérée le frère en JésusChrist très-affectionné et très obéissant. παναγιότητι τήν διαγνώμην τής πιρί ήμΑς Αγίας σΛόδου, χα! τούτο ίνα μή λάί’ωμεν. τυχδν έναντία τή συνοδική γνώμη Αποφαινόμενοι. Τή; ύμετέρας πανσεράττου ήμιν παναγιότητος έν Χριστφ αδελφό; Αγαπητός χαί τοίς όρισμοίς ετοιμότατος ι.Ί πογεγραμ. I J t ί Ιεροσολύμων Κύριλλος. Τφ παναγιωτάτφ θ·«ιοτάτφ χχ Αρχι- <πισχ6πψ Κ»νστ»ντινουπάλ·ως xau ·οΐχουμ£Ήχφ ιτατρι- âpM χυρίφ χυρίφ ΆνίΗμφ ty c' έν Χμιστφ τω λίβν ίγ*πητφ xel πιρισπουδάστφ 5υλ- λ·αρυργφ τής ήμών μττριότητος, άσπασίως. (Signé.) Le patriarche de Jéruaalem Cyrillo». 1873 1υ 11 wepiçmbre. acKTtpjJpicu is'. „Α «χ sainteté tré» vénérée, l'archevêque de ConHtantiqople et patriarche œcuménique, notre seigneur Authimos VI, frère très cher et très affectionné de notre modestie.* 447 ' 8YU0D1 (Χ>ΚΒΤΛΜΤΙΜ(Μ>ΟΙ4ΤλΗΑ1, 1MO-1«7> Ό παν·γιώτ«ν·ς «mytéjnflc Γρήτβρ«·ς' .'8p«M TOÔ; «M0VWC μαχαριωτάτβυς, «2 τυχόν γινώβκ·ν«ν dv«n*tlm «at tvph rt taatetopOv τήν Απουσίαν τοβ pcMpMrHtteu Μτφιάρχου TqpoΜλβμ<*«.** Ό μαχαριώτατυς χατρράρχης Άντιφχαίας· ,Καί ήμ«ίς οόβέν ftspev γινώσιαηκν, αίμή Sts paid té β^χνον, λόγου «al βββις γανβμένου «api τούτου, ahcsv ήμίν i μαχφάκνΜς β« σήμαρον Μ«ν •past Ιμαλλβν Α«·λΜν «ίς τόν Βόσπορον κρός Μ· σύψιν teO βιοιχητοΟ τών Ίβροσολύμων, tv· eovtv- 8« sainteté tepotriaroh· Grégorio·:. sQaH pWM ί Imm béotitadM ici présente· de νοηβή |ut’ αύτού «tpi τής προσαχοβς ύς Ίιρσσέλυμα d«aXaüàms; toO μχγάλόυ βοοπός «ai τΑν «api αύτής ÜM si «ΙΙμ 'ιμμΑμΙ ηασΙήΜ autre motif qui pûtes· jMtUhr l'abaeaea di m béatitude 1· patriarche At Adraodem*. 8» MaMtvAe I· patrioraha d'Aatioche: -· „Mom m tavoM μηχ-βΙβμ rien Aa ph», ·> Ma quaptte dftwr, earn·» mm poriioM da rette qMatteo, μ UotttaA· mm a dit qu'allé devait aujourd'hui m raadra de grand marie ae Boephore pear vWter le gouvaroeur do Jérusalem et s'eateodre tree lui sur be préparatifs è faire pour l'arrivée prochaine du grand due i Jérusalem. et que oele ληκτέβν μέτρβν, χαΐ βπ ώς έχ τούτου ούχ ιύκαιρήσίΐ «αραστήναι iv τή σημαρινή συνιβριάσκ- ήμΜς βμ»ς καί «άλιν ύά«β<ίξ·μΓν τή αύτοΟ μαχαριότητι δτι ήδύνατο έχ( μίαν γοΟν 4ρ·ν συν«βριΑσ« κ·ί Λχλ Α«*λβ·Τν, Uv Uy, κρός Αποφυγήν «Αφής καραξηγήστβς, Αλλ'Ατυχώς Ιμάν· ρΑχρι τέλους Αμ«τά««0τος.* )’emp*eberuit d'aeeieter i la séaneo d'aujourd'hui. Do Mire part, uoue avona dit i »· béatitude qu'elle pouvait aeaiatar pour une heure ait moine et « en aller oMuite, s'il le fallait, eOn d'éviter toute fautae iuteqxdtatieu, maie malhoureutement m béatitude rente inébrailable." * Ό «ανκρώτατος μητρσκσλίτης Ίκονίου «ί««ν· ,Άναγνωσβήτω τά γράμμα TOO «ανβγιαιτΑτου πατριάρχου πρώην ΚωΛταντινουκόλ»·; Άνόίμου.*1 Sou éminente le métropolitain d'Iooniun a dit: iQu'il voit donné lecture de le lettre de ta aointeté Anthimoa, ancien patriarche de Conatanttaopl·.* Bon éminence le métropolitain de Derci a dit; «Avant de procéder h la lecture de la lettre du patriarche, il eat néceeeaire d'élucider une question plue importante, qui ae rattache h la lettre de va béatitude le patriarche, dont noua venons d'entendre le lecture; c'eut qu'il faut bien déterminer quelle •era la réponoe que fera m aainteté le patriarche incuméuique. „8e béatitude, selon ce que voua over oui. donne trot· raiteM de son «bvetrce. b laquelle elle était, paraît-il, décidée dèv le principe, puisqu'elle avait déjÀ écrite et toute prête le lettre qu elle a envo yée. Ceo raison· sont, premièrement, qu elle a, it J plusieurs reprise·, exprimé, dans ses entriuMit*· privée· avec ·· Minteté, quel est son sentment et son opinion sur l· question importanti- qui oc cupe le sAint et grand synode. Ainsi il est néces saire que sa sainteté daigne noua dire aussi quelle est cette opinion; bien que, à priori, l opinion de M béstitmie soit très bien connue, comme ayant été très Airement exprimée τό μέν πρώτον χαβορΑται αότη Αν τοίς αραχτιχο'ς τής iv irai ,αωζα' συννλΗούσης iv Kwvστβντινουπόλ»: μαγαίλη; συνόδου- τό Ssûtspov 8i Αριit,λότιρον καί σαφίστιρον iv τοίς πρακτικοί; τής iv ίται ,αωξί’ συγχροτηβιίσης μίγάλης συνόδου, iv ή χαρήσαν καί οί Αλλοι δύο μακαρ-.ώτχττ: πατριΑρχαι, Ϊιίποντος τότι τού; οΐαχας τοΟ οΐκουμινιχού ΙΤρόνού rti) -.Ον παναγιβτΑτου καί μαχβριωτάτσυ πατριΑρχου Αλχξανβρχίας Σωφρονίου· καί τύ τρίτον β-.ηρανύβι, ·5τη καταφανέστατα Αν τή χατΑ τό ,αωξβ' έκβαβομένη πατριαρχική καί συνοδική oùrcO Ικιστολή, Αν ή χαί Ιχιβναν μάλιστα Ανόμασ· τήν τοΟ φυλ«τταμού Αρχήν. 'Ex τών τριών το:νυν τούτων ΙγγρΑφων έστϊν ήδη διαόρυσίως βιαχαχηρυγμΑνη ή Υ*ώμη τοΟ μ«χαριωτΑτου πατριΑρχου Ίιροσβλύμων, καί έπομένώς ή ίν τή ίκιστολή αύτοΟ ύκβνοουμίνη ούχ έσται διά φορος ταύτης, Αλλ' οίαδήποτ» χαί Αν ή αύτη, άπαιτ«|ται ίπ·»ς γίνηται γνωστή. Ό βιύτιρος r.pottivcμανος λόγος, δτι δηλονότι ίπ«ίγ«ται Γνα ΑνυπιρΛίτω; ίπανίλβγ, ·ίς Ίαροσόλυμα πρός-τό ύποδίξχσβσι τόν ίκ<1σ< όσονούπω prtojiqqépsvov μέγαν βούκα έστϊν •ύΗράπΐυτος, διότι δύνατα; χάλλιστα, .Αποχωρών, χαταλχρ}>αι ,τοποτηρητήν αύτοΟ, δν Αν βούλοιτο.' Ί > e 448 βέ τρίτος λόγος, δτι φ<ψούμ*νος μή τυχόν λάβή ίναντία Αποφμινόμινος τή πιρί αύτόν συνόβη» σκοπα! Αμα τή <ίς Ίαρββόλυμα Αφιξη αότοΟ δπως, συαχιφάμ«ντς prié τών πιρί αύτόν συνοδικών ίξαγγ«ίλή ίσον τάχος τήν Λαγνώμην «βτής, ούτος ίβΰς β τρίτος λόγος mm stance·. Ainsi son opinion est d'abord exprimée dans le· acte· du grand synode réuni è Constan tinople en 18t>l ; ensuite elle est exprimée pour la seconde fois et encore plus clairement dans les actes du grand synode de 18M, où leurs béatitudes, les patriarches d'Alexandrie et d'Antioche étaient pré sents; c'était sous le pontiiicat de ·· sainteté ot sa béatitude le patriarche actuel d’Alexandrie. So phronios Enfin elle est encore plus clairement proclamée dans la lettre patriarcale et synodique D de sa béatitude, dunnee eii18t>9, où entre autres le principe du pAjdétixase est aussi qualifié, de «vipère'. Par ce· trois actes l'opinion de sa béatitude , e«t hautement proclamée; et celle à laquelle il est fait allusion dans s· dernière lettre pe p,eut pas être différente, mais quelle qu elle •oit, elle doit être connue. Pour la seconde raison que s· béatitude donne, c'est-è-direrqn elle a héte de retourner è Jérusalem pour y recevoir son altesse le grand duc, qui doit bientôt s y rendre, il est facile d'y remédier: sa béatitude peut laisser, pour la repiésenter eu son absence, celui qu elle agrée. Quant è la troisième raison, que, craignant de s'exposer è formuler une autre opinion que celle de son ' saint synode, elle se propose, aussitôt arrivée è Jérusalem, de délibérer,avec les pères du saint synode de son siège et de nous transmettre eet avis, e'eat lé une éaison .très-peu concluante ; ear «a lettre syaodiqueJ ci-deuus - mentionnée, qui .... ' SYNOD! CONSTΑΝΤ1ΝΟΡΟΙΛΤANAE. 1860-1873 449 toxlv δλως Ανίσχυρος, διότι ή άρτι μνημονευΦεΙσα λ συνοδική αύτού ίπιστολή τού ,αωξί', πιστόν ούσα άλη^ώς άπειπόνισμα άπρψοΟς τών πραγμάτων δίαγνωσεως xal εύσιβ',ύς ζήλου, στιντορείφ τή φωνή ίξαγγέλλε: τδ περ! τοΟ βουλραριχού ζητήματος φρόνημα τή; Ιερές συνόδου τόν Ιεροσολύμων δι* δ Καί *9^* τείνω τήν άνάγνωσιν αύτής.Ή αγία σύνοδο; άνίχράξεν.· * „Άναγνωο8ήτω αυτή.* Ο παναγιώτατος οίχουμενιχδς πατριάρχης* ηΤοσούτο μίλλον άναγ^ωστίον αύτήν, χα9·' ίσον ή ίν αύτή γνώμη τή; ιερά; συνόδου τής ίχχλη□ία; τών Ιεροσολύμων έστίν άχριρώς ίχπεφρασμένη.Ό παναγ.ώτατος χα: μαχαρ:ώ:ατος πατριάρχης Αλιξανδρείας ήρώτησε τόν οίχουμενιχδν πατριάρχην „Ποία τις ήν ίν τούτοι; ή ίν ταΐς ιδιαιτέρα:; συνεντεύζετ ν έχφρασίΗισχ γνώμη τζ; αύτού μακαριό- 450 eut vraiment le modèle d une appréciation exacte des chose· et. d'un lèle pieux, proclame è haute voix I opinion du synode de Jérusalem eur la question bulgare. Cest pourquoi je «ai· d avit qu i) en soit donné lecture au synode.* Le saint tynode a dit à I unanimité „Qu >1 en toit donné lecture * 8a sainteté le patriarche œcuménique a dit ..Qu i) en toit donné lecture, d autant phi· qu elle contient l'expression exacte de l'opinion du synode de Jérusalem. Ha sainteté et béatitude le patriarche d Alexandrie demanda à sa sainteté le patriarche ucuménique ..Quelle était cependant lavis exprimé par «abéatitude dan· le· entrevue· privée· dont i) sagit’- τητος;Β 'Ο παναγιώτατος οιχουμ-νιχδς πατριάρχης* „()ύδεμ:αν έξέφρασεν ό μαχαμώτατος ιδίαν νέαν γνώμην.Ό πανιερώτατο; μητροπολίτης Σάμου' „11 ορών ίν ταίς π«ρί ών à λόγος χατ’ίδιαν συνδιαλέξεσι τού παναγιωτάτου χαί τών μαχαριωτάτων πατριαρχών. δύναμαι διαρεραιώσα: τήν άγίαν χαί . μεγάλην σύνοδον, ότι αύτα: περ:ε:τράφησαν πάντοτε εις γενικά; ίχφράσεις περ! τού ρουλγαριχου ζητήματος, μηδόλως προβίοαι ει; τά καθέκαστα αυτού* χαί δτι έπομένω; εύρέΟησαν πατά πάντα σύμφωνοι.* '0 μαχαριώτατος άρχιεπίσχοπο; Κύπρου* /Αλη^ή μίν ταύ:χ πάντα, άλλ*ούδέν ήττον έπαληΗύε: χα: δτι ό μχχαρ:ώτατο; πατριάρχης Ιεροσο λύμων ίξη-.ήσα.ο δπω; προηγουμένως π«:σ1»ή περί δύο τινών* αΊ όπο'όν ίσιι τδ τής σεραστή; χυβερνήσεώς φρόνημα περ: τή; συγχρστη%*ησομένης αγίας καί μεγάλης συνόδου, δ.ρτ: ά.ευ τή. αύτοχρατοριχή; άδειας V ατελέσφορητος ίστα: \· συγχροτησις ταύτης* χαί ρ') ίάν ύπάρχη ίλπ’ς συμριρασμ^ύ μετά τών διαγερομίνων Βουλγάρων, έφ ώ μάλιστα ?αί οκταήμερος παρεχωρήθη ήμίν προίΗ,μία. Κα: ταύτα μίν γινώσχω χα λώ;', άλλ όποια τινα ίλαλήίΗ,σαν, βτε τήν ί^ιιύσαν ό μαχαριώτατος πατρ άρχης Ιεροσολύμων μετά τήν ίχ τής υψηλή; πύλης ίπάνοδον έπεσχέψατο τήν αύ τού θ-ειοτάτ-ην παναγιότητςη τούτο άγνοώ.? ‘Ο παν:ίρώτατο; μητροπολίτης ΙΙρακλείας /Ολω; άδιχφ'ϊρόν ίστιν δποία χαί δσα άν ίλαλή<*ηάαν προφορ χώς. ô τ: γίγραπται, τούτο χαί μόνον ληφίίήσετχ: ύπ'δψιν 5: δ χαί άναγνωσ>*ήτω ή ίπιστολή τή; ίχχλησία; -.ών Ιεροσολύμων.- Sa sainteté le patriarche œcuménique a répondu „Ηα béatitude n a exprimé aucune opinion n<»u velle,* Son éminence le métropolitain de Hamos ..Jetais présent moi même è ce· entrevue· de •a sainteté avec le» autre· patriarche·, et je pui· certifier au saint et grand synode que ce· con versation· on «ont toujours restées è de· terme· générai» y ur la question bulgare, sans jamais entrer dan» le· détail·, et que par conséquent ils sont toujour· resté· d'accord * Ha béatitude Varchevêque de Chypre: ,.('ela est vrai, mai· il est non moins vrai que •a béatitude le patriarche de Jérusalem a'demandé à être préalablement édifiée' sur deux questions lwl Quelle était l upinum du gouvernement impérial sur U réunion du saint et grand synode, car sans l’assentiment impérial, la réunion du synode serait •ans effet; et y*) s il restait encore quelque espoir d entente avec les dissidents Bulgares. C est pour cela qti il nous * été accordé un delai de huit jour·. Voilà ce que je. sais. Quant aux parole· échangée· le lendemain, lorsque sa béatitude le patriarche de Jérusalem, de retour de sa visite à la Sublime Porte, se rendit auprès de sa sainteté, je les ignore * Bon éminence le métropolitain d Héraclée rll est inutile de rechercher ce qui a pu être échangé rerbalemvriL noue ne pourone prendre en considération que ce qui est écrit; c est pourquoi je suis d'avit qu'on procède à la lecture de la lettre de l'église de Jérusalem.* Sa sainteté et béatitude le pape et patriarche Ό παναγ ώτατο; κα: μακαριότατο; πάπας καί d Alexandrie: πατριάρχη; Αλεξάνδρειάς „Quon procède à la lecture de cette lettre * /ΑναγνωσΟήτω ή επιστολή.* Le secrétaire donna alors lecture de cette lettre Ό γραρματεύς χαρών άνέγ.ω αύτήν, ίχουσαν ώδε* 0 connue en ces termes N" du protocole 589 Apittp. πρωτοκόλλου 589 rTrès saint et très vénéré patriarche œcuméni que de Constantinupltj·. notre seigneur Grégorios, saint et sacré synode de· trè» véné- * râbles archevêque·, et trè» cher· frère· en Jésus-Christ, notre Dieu, de notre mode«tie. nous embrassons fraternellement en JéeuaChrist votre sainteté trè· vénérée et non· lui envoyons de toute notre âme le saint baiter de paix avec no* salutations affectionnée· ΙΙαναγιώτατέ χα; σερασμιώτατε οίκσυμενχί πατρι άρχα Κων^ταντίΊκ-υπόλεω; κύριε κύριε Γρηγόριε, καί άγια χα! ιερά σύνοδος τών σεβασμιωτάτων χγίω* αρχιερέων, άπαξάπαντες λίαν ' άγαπητσ: ίν Χριστφ τφ ^εφ άδελφσί χαί συλλειτουργοί τής ήμών μετρ.ότητος. τήν ύμετέραν σε^ασμιωτάτην κα: περισπούδαστων ήμίν παναγιότητα χα: τήν ύμετέραν σεβασμιωτάτην πανιερότητα αδελφικώς ίν χυρίφ περιπτυσσόμενοι, όλοψύχως àv άγίφ φ:λή|έατι κατασπχζόμεθα χαί ύπερ- % ήδιστα προσαγορεύσμεν. Κα! πρότερον μέν*ούχ ήγνοούμεν ίχ πολλών πολ·’ λαχοΰ είρημένων τε χαί γεγραμμάνων τά πολυειίή χαί πολύτροπα μηχανήματα, Λπερ δ τόν ζιζανίων 0l)éjà depuis longtemps nou· connaissons par tout ce qui a été dit et écrit les nombreuse· machination· de toute espèce que Je semeur de σπορεύς ίξάΟρβ »ατά διαφόρους καιρούς, !να άποσπάση xiaanie avait inventées à différentes époques poUr Cowüiu eajeBKL. τ<μπμ XLV.JU«Mab.^ÎUian JUSA. ώ . 411 ' ut uâ r AulL· i» L· Chriot, m aoUrrioe et m bienfaitrice. Mai· κλησίας. Άλλ'Απ' ίΑχΑτων τήν dab ις' SaoapÿpÎffj deraUreaent non· avotu reçu eu toute «ûreté la τοΟ παριππβύσβντος Ιτους αψαομ(αν aal wapiwddqtov vénérable et trba désirée lettre «ynodique et fraterσυνοδικήν καί Αδχλφικήν τής όμετέρας σιβασμιωτΑτης. nolle de votre aninteté en date du Ifi décembre de παναγχόίήτσς έπιστολήν prié τών συνοδιυσάντων αά- l ancée qui vient de « écouler, aoepmpagoée de τήν έγγράφων Ασφαλώς xoptadptvot, aal μβτά συν·’ toute· le· pièce· y relative· que noue avoua parτόνου τής προσοχής καί τής συννοίας μ«τά τής wpt courue· avec grande attention avec notre aaint et ήμΑς Αγίας καί («ρώς συνόδου τβύτην δπξ·λ>όντ«ς> •ocré eynode. Nou· avon· en effet " ressenti une ήλγήσαμ«ν Αληθώς τήν καρδίαν «al έτάκημίν τά profonde douleur, noua avon· senti nos* entrailles σπλάγχνα έπΐ τφ Ακσύσματι τού δλως Αλλοκότ&υ xat •e déchirer en apprenant U machination étrange τ·ρατώδ:υς μηχανουργήματος, iutp ό τοϋ Ανθρωπίνου et monstrueuse que léternrl tentateur et l'éternel ennemi du genre humain a de nouveau inventée γένους αιώνιος άλάστωρ ούτος καί έπίβουλος έμηχανήσατο καί πάλιν πρδς τδ διαρρήξαι τόν Ανω^βν pour déchirer la tunique céleste ut troubler ces υφαντόν χιτώνα, καί διαταρ4£·ί τήν ώιόσδοτον *^ρήτ dons célestes, la paix et l'harmonie de l'église νην καί Αρμονίαν ,τή; όρΙΗΛόξου τού Χριστού έκκλη- orthodoxe de Jésus-Christ, que son divin créateur σίχς, ήν ό οΰράν:ος ίομήτωρ καί ιδρυτής ίπηξβν tit! et fondateur a appuyée sur la pierre inébranlable τής Ακράδαντου καί Αρραγούς τής Αγάπης χαί τής B de l'amour et de l'unité; tantôt en établissant ένδτητος πέτρας, νύν μέν ώς μόνον Αληθές γνώρισμα l'amour et la paix comme le véritable signe' de reconnaissance de -ae· vrai!» disciple* ; tantôt en τών γνησίων αύτού μαντών συνιστάς την αγάπην priant avec une profonde émotion non père célesti» χχί τήν Κρήνην, νΰν δέ μ<τά πολλής τής *συγκ:νήτ □ιως δ·όμινος τού ουρανίου αύτού πατρδς δπ·ρ τής· pour limité et la constance de?* église* dispersée» ’ère saint, ένίτητος κα! τής «ύσταΙΗίας τών Απδ π·ράτων Ιως d'une extrémité de i univers à l'autre, garde en, ton n*nn ceux que tu niu» donnés, afin κεράτων τής οικουμένης διεσπαρμένων Αγίων τού &»ού qu'il* noient un comme noue.'* (St. Jean XVII. Ill έχζλησ’.ών Jloh·; Αγιε, τήρησον αύτους fv τψ οχόμβτ· σου, ού; δίδωκάς not, !νχ ώσιν εν, καϋώς ήμχίς.*1 (Ίω, :ζ’. 11-> Χαί. ήλγήσαμίν, ώ σερχσμία χχ: περισπούδαστος ημίν κορυφή, ήλγήιαμεν τήν χαρδίαν χχί έτάκημεν τά σπλάγχνα, χαταμαίΗντις δτι έπ έσχατων (ώς »t μή τάχ ήρχούν ad ένχγ’χτς τήν ορθόδοξον τοΟ ΧριστοΟ έχκλησίαν δ;ατβφίξΛσαι χα! it: ·χα! νυν χχτά τόπουςαύτήν συν^λί^ουσχ: lidff.it τού. πονήρόΟ) σάλος π>λ:ν ρίγας xad fofkpb; uni άνΐ|^υ jJtxi'.u έκ τής 0Γ.ίό-;-όςου Βουλγαρίας πνέύσαντος έζ^ιρΐΜΙς έπαπίιλ»; «Oui. iHHiM avons senti une profonde douleur, notre vénérable et cher frère, notre rieur fut vive ment affligé, nos entrailles furent déehifct**, lorsque nous avons appris' (‘comme *i les tentations d»· l'esprit malin qui ■ ont. dernièrement agite l église orthodoxe du Christ et’ qui I affligent eneor»· aujourd hui en certains endroits no siiffl*>iient pasi. que naguère, une grando et terrible tounnvnie. nu de la Bulgarie χχί rtXAtv χαταχλύσ®: τύ Οίοσωστον τής άγιας τοΟ < MHileoée par un vent deatrm tour Χρ.σν/Ϊ έχκλησίας σκάφος^ 'U! χαί τ·ς dv μή αλγή- orthodoxe menaee de notiVenn d·· submergor b· vaisseau protégé par bmu de leglike saout· de □rev αναλογιζόμ·γος οτ: μ:κρά τ.ς Ρ^ΡΛ άνδρών □κολιών χαί διιστραμμένα λαλθύννων‘ (θΰ γάρ ξλχ Jésus-Christ Hélas* qui ne serait afflige ou pensant qu une faible partie d(· gens perwr* .ninoi«.art de* ούδ ; πλείων λαός τών ιύσιρών όρ^οδόξ,ων Βουλγχ* chose· 'pernicieuses (car ce u est pas tout b* peuple . ρων. δπ<ρ ού μιχρόν ήμίί ηχρίμυΗ,σατο), άνδρών orthodoxe des Bulgares, ni même la majeure parti», σκανδαλοποιών κα! λαοπλάνων, οργάνων τού Σατανά ce qui i< été pour nous une grande consolation ». κα·. πιστών ύπηρ·τών τού σκότους, άπάσας μονονουχ: de gens qui forgent le scandale, et qui égarent b* τχς ίταρ/ία; τής εύσίροϊσης Βουλγαρίας ξυνταράpeuple, instrumenta de Satan et tithde» serviteurs ξ^ντες καί ξυγχυκήσαντίς μί/ρι τούτου άπονοίας des ténèbres, ont agité presque tous les diocèses ά^ίκοντο, ώστε £>·.α αιώνια, α οί πατίρίς ημών de la pieuse Bulgarie.' et. dam* Icwè* de loin ' <θ·ίντο. μετίραι έπιχ»ιρήσαντ·ς, άγνωστους ά/ρι aveuglement, ils se sont efforces de renverser les τούδι καί ανήκουστους φυλ*χ:χάς χα: έ»>·νολογιχά; «ίσαγχγ«ίν διαχρ(σ«; χα; φιλοτιμίας έν.τή δρίΗ>δδξφ borne· éternelles que nos pères ont posées, et τού Χριστού έκχλησίφ, έν ή ούτι ίουδαίος ϊνς ούτ« d'introduire dans l'église orthodoxe, où d n \ a ni Ιλλην, ούτ· δούχος, ούτ· έλ·ν>ίρος, οδτι άρσιν κα! juifs, ni grecs, ni esclaves, ni libres, ni hommeM. ίΐήλί. άλλα πάνΐ«ς ί!ς έσμένέν Χριστφ, διασι;ώντ·ς ni femmes, mais où nous sommes tous un en JésusChrist, le· prétentions ambitieuses et les distinction* ούτω καί 5·.αταράσσοντ<ς τήν έν τψ συνδέυμψ τής •ΐρήνης ένότητα τού πν·υματος, άντ«υαγγ·λικάς έχ· I i inconnues' et inouïes jusqu à présent dr rare et de nationalité; rompant et troublant ainsi l'iinité χλησίας χαινοτομόύντις, άντιχανονικά δικαιώματα προ* de l'esprit, qui consido dans l'union de la paix ραλχόμανοι? Ανήκουστων προνομιών Αντιποιούμενοι, κα! cherchant à établir des éghves contrairement à • μυρίοι; ίλλοις σαταν κοίς τρόποι; <παν τδ ίΗοστήριχτον Ifryo; τών όρ^οδόξων βουλγάρων καταρρφ· l'évangile, è s'arroger des droits contraire* nui διαυργούντ·;, χα: τάς τούτου ίπαλάς κα! άπλοιχάς canons sainte, de· privilèges inouïs, è agiter par mille intrighe* satanique· la -pieuse nation de* καρδίχς παραπλάττειν νύκτωρ τ· χαί μ<\> ήμέραν Bulgares dont il· s efforcent nuit et jour à égarer „ άγωνιζόμ<νοι. Τίς ίν μή πλήγιίη, ψαμέν, δΛ μέσων τών σπλάγχνων, ρλέπων γνήσια δρΦοδόξου έχκλησίας le· cirun» tendres et simple·. Oui ne sent irait le fond de «es entrailles dé.'hiré en voyant de vrais τέκνα, τά σωτηρκόδη νάματα τής πίσηως καί εύσ·μτ'ας ίξ αυτής άρυσάμενα, χαί διά τοΟ <ΰαγγ<λίδυ- fil· de l église orthodoie, régénérés par 1 évangile et nourri* par elle du lait «alutiitre de la foi et de ύπ* αύτής γ«ννη&έντα, μ·τά τοσαάτης αύί>αδ··ας καί θράσους κατά τής πνιυματικής αύτών μήτρδ; καί •la piété, ae lever avec une telle audace contre leur mère n»>urricière et leur bienfaitrice, pour commet τροφού κα! <ύ<ργέτ:δος κατ·ζανίστάμ<νκ καί Αμύθητα κατ' αυτής Ασ<(1ήματα άσιρούντα, καί ταύτα κατά tre contre elle le· plu» grande· iniquité»; contre μηέρδς τοσοΟτο· φίλτρον αύχοϊς έπίδ«ικνυμένης, μ·τά cétte mère qui leur montre une si grande tendresse; τοσβύτης στοργής χαί μιιλιχίως τά ν«ανι·υματα αύ qui «apporte, avec tendreaee et douceur, leur* τών Αναχομένης, μ<τά τοσαύτης πρφότητος καί έπκι* écarte; qui soutient avec bonté leur faibleaae et μ!·( τ* Ασάβνήμβτα Ιύτών paarâÇoûeqç ««I τοσ«4τ qui fiât tou· 1·· joui· de nouveaux sacrifice· pour. ............................................................ 8YNODI WNOTANTIHOPOLITANAE, I860 J 87 3 4ό3 464 tai ύπέρ «ύτών ίΚχσίας όσημέραι ποωυμένης -, 'U ! ούχ i •ux? Hétaa! l eeprit malin ne pouvait paa, parait*il, m raaaaaier de méfait»», il ne peut paa mettre fin if, ip«, bi icw, πόρος «Ρ πονηρφ τβν χχχβν, <Λχίτι τόν έφτυρημάτων **! PW«*Wα χχτά χρέος ί«ρόν τ« χαί membres en ont de la joie- selon le divin apôtre), απαραίτητον τήν ύμιτέρχν γ«ραράν χ«1 ««οφρούρητον „ nous certifions votre vénérable sainteté, selon.notre* παναγώτητα. δτι où ,μόνον τήν πατρφαν τάξιν, ήν devoir sacré et inviolable, que imn seulement nous ήμίς αί πρόγονο: t:' ών ίπραξαν χατίχιιν παραδαδώn'abandonnerons |>a* le poste dont nos ancêtres χκσιν, ού > «ίψαμιν, ίλλά Ομόθυμο: συναγωνιήταΐ χαί nous ont confié la .garde par leurs travaux, mais que nous prêterons toujours notre aide, notre as συναντ:λήχτορ«ς έπ: ,ή προρρίξιρ έχχαπή τών πέ.τως κατά ΙΗίαν ουγχώρησ-.ν έν μέσω τφ τής έχΚφησίας sistance dévouée, afin d extirper jusqu à la racine ληίφ άναφυέντων ζ·.ζχνίων γ«νησόμ«»α. 'Eiv ίέ, συν B l’ivraie x|ui. sans doute* avec l assentimeut divin, a poussé au milieu de la moisson de l églisc. Si. ,Ήψ έρωγώ ·αί φοκίζ'-ντ:, συγχροτη»ή xa! συναγτρ&ή avec I aide de Dieu et la lumière du saint Esprit, ή άγιωτίτη τής χχ»όλα, άρ^οά-ίξου τού Χριστού έχle saint svnode Je l'église <»rthodoxe universelle, χλησ χς σύν-.άας, έγ ήν σαφώς τ< ίμα .χαί συνττώς devant lequel la gjande église de Jésus Christ, ή μϊγχλη τού Χροταύ ίχκλησία έξτχχλέοχτο τήν τ«dans sa sagesse, on a appelé pour obtenir la solution Xtfav λύσιν τού έν τφ μέσφ ένστέντος πολυπλρχου définitive de la question epineuse qui a surgi, eat ζητήματος, τόη δέ, χαί «*λή σπουδή χαί ηροόυμα. convoqué et réuni, alors noua noua empresserons »!τ» αυτοπροσώπως ή 0:i τοποτηρητών συμπαρασταde . nous v rendre soit personnellement, soit par τήβομιν. χα! πάντως τό πατά ίύνχμ ν συντ<λέσ-.μ«ν, délégué’·, afin qu«* «l un commun arrord nous déώ iv άπό χ-.:ναϋ τήν άρτ ςανή τών φυλττιχών δ:σχρίσςω·, χα* τών ίί4ναλ'.γ:χών φ:λοτ:μ:ών jçtpnuaxaav. livrii’ns l égli>v de la vipère Je* distinct ions de race* et de ( orgueil national (pu * \ < >t nouvellement ίχιζναν έχ μέσου τής έχχληύίας πο:ησώμι»α. Εί γλρ introduit»'. Car. si ce principe est propagé, bientôt,ϋτη ό:αδ:δοίτ-. χινίυν» 7οΰσ: πάντως χχτά ρραχύ toutes le* églises d»· Je>u*-<’hrist seront en danger πίσχ: αί τού Χρ'.στού έχχλησία: δ:χσ-ασ<4ήνα: χα! ύπ αλλήλων σπαραχί’ήναι τοίς όνυξ: τών γινςχλογ.ών de *«* dépurer et d»· s entre, déchirer ave<· les grjffes des généalogies <‘t des fable*, ce qu aucune hérésie χχί μύΡων, ούδέμία ϊσχυσς πο-.ήσα: τών μ = χ·ρ: τ-.ύδ« n a pti accomplir jusqu à et· jour αίρίσκυν. Mais nous espérons que le Dieu de paix et de ||<ποί»αμιν 5έ ότ: '■ *«ός τής εφήνης Κα: τής αγάπη,, ό δούς «χυτόν ίντ-.λυτρον υπέρ τής. τού t' charité qui * est offert lui-inéme pour la rançon de la vi<* et du salut des homme· qui est’toujour· χότμου ζωή; χα:' σωτηρίας, i έν τω μέσω των «ίς τό présent par sa grâce et l'inspiration de son très όνομα αύτού συνηγμένων άε ποτέ 0:ά τής χχριτος χαί saint Esprit au milieu de ceux qui sont réunis.en έπ-.πνο.ας τ*»ύ παναγίου καί τε/.εταρ/txsû αύτού πνεύ son nom, retranchera bientôt, sans danger, le· ματος ών χα: παρ.σταμεντς. έχχτψε: οσο.ούπω άνεπ:rejetons pernicieux du mal qui ont crû au milieu ,ίλα^ώς ri; πονηράς παραφυάδας τού εν τοΟ de l'église de Jésus-Christ, et qu il éloignera de Χοιάτού έχχλ.,οία άναφυένττς κακού. χαί ini μέν votre très chère et très vénérable sainteté cette τής υμένας λίαν ήμίν π:ρ.σΓ.ουδάατου χα: σι.^σμιωτάτης παναγιότητος άποστήσει τό ποτήρ^ον τούτο τής coupe de douleur et d'amertume, et de la très saint»' église du Chriet de Constantinople la r<>uι+λίψεως χαί τής πικρίας. έ> Si ’ή» κεφαλής τή; χατ rohne d'épines des malheurs, que «les enfants chers χυτήν άγ:ωτάτι,ς τού Χριοτοΰ <κχ/\σ:α» περκλε. et bien aimés, des enfants légitimes d»' ses douleur* τάν αχάνά:νον ατέφανον τών ίδιαλείπτων παθημάτων, spirituelles lui ont imposée ον τέκνα έν χ^ρίφ X2ÎïvV:ï T6vW·’ ’ l ■ ·:χτα τών π <υματ:χών αυτή; ■‘ωδ'.νω*·. έπέ^ήχαν. Voilà <-«? que nous avions à répondre à la lettre Καΐ τχύτα μίν έν άοελςιχή αγάπ^ άποχρτιχώς svnodique et fraternelle de votre très vénérable πρός τήν συνοδικήν -ή; υμετέρας σ<ρασμ:ωτάτη; πανsainteté que nous embrassons du fond de notre αγιόττ/ος άδεύφιχήν επιστολήν, χατασπα^ομενοι S& âme. ainsi que son saint svnode? en priant Dieu χαί αύί*:ς ίλη ψ_.χή καί καρδίχ αύτήν τε χα: τήν περί αύτήν αγίαν χαί :εράν σύνοδον. έξαιτούμεί>α τά l> d»· lui accorder de longues années de prospérité πολύευχτα ήμίν αύ:ή; έτη S τι πλείστα χα: πανε^- Ιερουσαλήμ, ,α,ιοξΙΕ, ία-.&υα·· Fait en la ville sainte de Jerusalem en 1869 le •J4 "janvier . Τής υμίτέρχς σίρ»σμ:ωτ»τη. παναγιίτητος ά-γατίή· : δλως πρ'λ>υμο: τσ: ίχ Χρ'.στφ έόίλς : : Ίε^οοολύμων Κύριλλος. + Γάζης ΙΙροχάπι,ος. i + ό Αύδδής Νεόφυτος. Νεαπολεως Ίωάοαφ. t + ό Σεβαστείας Νικηφόρος, t f Φιλαδέλφειας Ίωάσαφ. + ό Ί^ρδάνου Γρηγίριος- De votre très vénérable sainteté les très chers frères en Jésus Christ E> τή -,ί-.υ xî'. ' Ο πανχγιώτατσς οίχ'.υμν.ιχός πατριάρχης Ανθι μος «Ιων ,’Ιίοϋ δπσία έστίν ή έγΤΡ’Ψ0» Υ*“*μΊ χαί ίιρΛς συνόδου τής έχκλησίας τών Ιεροσολύμων. |^^·υϊ^*Ν£^4ΜιΐΙ,·-·α4αΖ-.. Le patriarche de Jérusalem Cvrillo*. t Procopios de Gaza + Neophytos de Lydda. t loasaph de Néapoli*. t Nicéphoro* de Sévastia. t lôasaph de Philadelphie. t Grégorio* du Jourdain. > . Sa sainteté le patriarche œcuménique Anthimo· ■ a dit: „ Voilà quelle est 1 opinion écrite du *aijiV*ynode de l’égU*e de Jéruaalêm.1 r ι ^ 4^ ' '. ' , 8YNOPI CONBTANTIMOPOLITANaÎî, J860-1873 4M ί Ό παναγιώτατο; κα! μακα^ώταίος, xjtàof xal a Sa Minwt* .et béatitude le pape et patriarche d'Àta^akdrie avec douleur : \ πατριάρχης Άλαξανδρβίας prt'Αλγους χορείας* ) νΒΚ«1 δμώς!“ À ' ' ÿBt'eependaat.1* '0 >ι»»:»ρώτ«ο; ψητρο*ολΙτη; Λέρχων ^Artfn^fcriv ίντω; ίκίαηρχ γνώμη κβί Ψ’ΐψ0» ' » ,τοΟ Βρόνου τών Ι«ρ»πολύμων ««τριβρχιχή dpa τι «ai συνοδική, ήτκ-®υγχρδνως ihixupot ««I τάζ itpcysvsoti·* ρί; τοΟ ,αωξ*’ «il ,χ«*ξί*γνώμ«ς τοΟ «ύτοΟ ρβχχριβ- Son duHhenee le métropolitaÿi de liera ' rTe) est l'avi· aolennel du «iège de Jérusalem, eeat-è-dire dû patriarche et d«i maint synode; avik qui rient corroborer ley aria précédents, celui der 1861 et de 1864. de ma béatitude le mémo pat/iàrche de Tdtod πατριάρχου Ίίροοολύμβν, xUb' £ προ*ίρητ·'„ Jérusalem, aimé qu'il a déjà di\ Il est douΛυττηρδν p|y St: £π;·>^άζχι ή αύτοΟ μ^χ«ρ·.6τη;, «ί ·Joureux que sa béatitude soit abseqte de cette en ceinte. bien que sa sainteté 'ait employé tous le* χαί πάντα μ«τήλίΗ τά μίβα ή βύτοβ >*ιοτ<ίτη παν moyens pour prévenir cette shmenye; mai*, entre αγιότη;, δπως μή τ-.Οτο dup^t, 4λλ4 τήν Ρλίψ'.ν ήμών douleur est modérée par la lecture de cette lettre, άρχούντω; μιτριάζιι ή άνάγνωαις τής Μπιστολής. iv ή ιύχρινώς χαί άνιπτυγμίνως έχτίίΗταά ή γνώμη χα; où nou* voyons clairement développé* l ari» et la ψήφος τής τ· aùtoO μαχαριίτητος χαί τή; π«ρί αυτήν déciiqftt de sa béatitude et de son saint et sa^ré syά^ία; χαί ΐιράς ouv6Sou. Ιΐιριττύν άρα χρίνω πΛν nÿe. Je crois donc superflu de rechercher ce qui ί τι άλλο Tiytv gat ιδίαν ipp4*q rttp: toS πρα<»:- a^u être dit en partjculier sur la question qui nous occupe; d ailleurs nous ne pouvons pas supposer μένου ζητ/,μβπίς· άλλως τ< cjÜ δννάμ«Β·« ύποϋίίναι ίτι μιτίραλι γνώμην ή αύτοΟ μαχαριδτης^ τοΟ ζητή- Β que sa béatitude ait changé d'avis, puisque la quesvpato; μϊνοντρ; ixTort χαί'μίχρ: afyupiv &υτ:ω· f - reste, ----- depuis · ι-lom — j. —... a — ··- — ..«siaiL· tien jusqu'à ce jjour, essentiellement dans le même état. Il n est pa* non plus δώ; iv τή αύτ£ χαταστάσίΐ. ‘Επίσης ούδέ έχ·Γνς probable que a» béatitude dé*ire que le synode «oit πιθανόν, δτι ή αύτοΟ μακαριστής έπι^νριί τήν Ανα prorogé pour faire une nouvelle tentative de récon βολήν τών. έργασκΐιν τής Αγίας συνόδου πρδ< νέαν Απτπίΐ^αν συνδιαλλαγή; μ«τά τών Αρχηγών τοΟ ?ουλ- ciliation avec le* chefs du mouvement bulgare, ou. en γαρ-.χοΟ κινήματος, ή <ν Αποτυχίφ πρδ; συν«ννόησιν ca· d'inmiccèn». pour s'entendre avec la.Sublime Porte, piti τή; υψηλή; πύλη;· διότι, ώ; γνωστόν. ή αύτοΟ car. cUBime noua savons. sà^EJ^atitude. ainsi que leur* μακσριότης μ«τά τών Αλλων μακαριωτάτων Ιναγχος béatitude* lea autreafratriarches. -a échoué na guère dans aa dernièrç tentative pour arriver à un ΑποπίφαίΗντις πιρ: π.^ητής τίνος Αμίσως μ<τά τόν βουλγάρων αντιπροσώπων συνδιαλλαγής ΑιΜτυχον/ arrangement ai désiré immédiatement avec lea re présentant# de· Bulgare#.Sa béatitude le patriarche d Antioche <> μακαριώτατος πατριάρχης Αντιόχειας· .C eat vrai, cost vrai * ..Μάλιστα,- μάλιστα/ Son éminence le métropolitain de J>err>. Ό πανιίρώτατος μητροπολίτη; Λέρκων ^.le me auia réjoui de cette affirmation de aa „ Χαίρω έπ! τή τοιαύτη οιαβίβαιώσιι τής αύτοΟ μαχαριότητο;, τοΟ πατριάρχου Αντισχ*<é^dan* la lettre dont nou* venons d entendre la Sucture, et qu il n’y a «pie I absence ήκούσαμιν, μόνη Β ή Απουσία τής αυτού μακαριό de *a béatitude qui nous attriste de ne pui* pas τητα; λυπ·! ήμΑ;* ούδ’έπ! στιγμήν παραδέχομαι, ότι ό lx παΐδων Απαντα τόν μακρόν αύτού βίον ούτως même admettre un seul instant que le pontife qui depuis son enfance a glorieusement employé <ύχλ<ώς χα: έπ’ Αγα><ρ Φής έκκλησίας -ύανύσας toute *a longue carmèry pour le bien de l'égli*? ; πρω·’ιεράρχης, αύτδς ό νυχσημ<ρδν υπέρ τών συμβρόντων αυτής μ<τΑ σπανίας ψυχικής καρτιρίας ύπ<ρ· que le patriarche de Jérusalem, qui a combattu nuit et jour avec une rare constance pour les intérêt* μαχήτας μακαριώτατος πατριάρχη; Ίίροσολύμων. Ιμκλλέ next άπιστήνα. τής Αγίας κα: μίγάλης συν de l éJffst·. puisse jamais se séparer du saint et grand eynode. dont le but est ) «|>pliration des canon* sa όδου. τής σκοπούσης τήν τών ίιρών κανόνων έφαρ μογήν. και τούτο έξ οπισ»Η^ούλου προ^έσβως, *τού- crés; et cela, avec une arrière-pensée ; au contraire, ναντ-ον ακλόνητο* έχω πτποιθησιν, 5τ: τήν αύτήν je eut* fermement convaincu qiTïT conserve tqhjour* πάνιοτ< διασώζιι γνώμην, ήν έκ νβαράς αύτού ήλιχίας •ur la foi sacrée de no* père* J opinien qu il a eue depuis son enfance.w διατ£έφ<ι πρός τήν Αγίαν πίστιν τών πατέρων έ/μών/ Sa béatitude le patriarche d'Antioche; Ό μακαριώτατο; πατριάρχης ΆντιοχΗας* ,.Cela est si vrai que a» béatitude a toujours „Κα! τόσφ μάλιστα ΑληΗ; <στι τούτο, δσφ πάν- υ τοτέ χαταδιπαστιχήν έπήν<γκ*ν ή αυτού μακαριότης condamné le· archevêque* délinquants dégradés, en ψήφον χατά τών παρανομησάντων χα! χα^^ρημένων ajoutant même un jour qu’il était prêt, lui le preΑρχκρέων, έτιιπών μάλιστα ήμέραν τινά, δτι αύτό; „mier. à tirer ta corde de leur condamnation spin πρώτος ήν Αν ίτ-.ιμχ δπως σύρη τδ σχοινίον τής tuelle. Mai*, bien que ce soit là se* disposition* enter* le* chef·, il croît cependant que le peuple πνίυματικής αύτών καταδίκης. Άλλ <ι χ«1 πρδς αυ τούς ούτω διάχυτα:, ούδέν ήττον νομίζ·:, ότι δ βουλ bulgare o*L-entraîné. par ce» auteur· infernaux de l'apostasie, comme une victime innocente, vers γαρικός λα.ς ώς Αί*ώ'-ν παρασύρηαι &ύμα τών καταχ θονίων τούτων πρωταιτίων ιις τήν Αβυσσον τής ψυχι l'abfme de «a perte: c'e*t pourquoi il ne cesse de κής αύτού άπωλίίας, κα! διά τούτο δσον τδ έπ αύτφ *e montrer indulgent envers ce peuple/ ού διαλιίπιι έπκικώ; πρδς τδν λαδν τούτον δϊβκΐίμ«νθ;.<> μακαριώταΎος Αρχκπίσκοπος Κύπρου* ' „ΚΑγώ έπψι^αιώ τά ΑνακοινωΦέντα.Η αγία σύνοδος . Ή htχληοία" ταριχαραχ.υμάνη χαί χατοχυρουμίνη όπιο*» ριότητα. “ Ό πανι«ρώτατος μητροπολίτης Λίρχων .Νομίζω βτι ή Απουσία τοΟ ,μαχαριωτάτου πατρι άρχου Ίβροσολύμων ουδόλως παριμποβίζιι τήν πορχίαν τή; συνόδου, διότι αΰτη χατίχιι ήδη πήν γνώμην τής αυτού μαχαριότητος άπαρκώς ίν τή Αρτι άναγνωσ#«.'ση πατριαρχική χαί συνοδιχή ίπιστολή τού ,αωξ8ζ ίξ ής Αριδήλιος διατρανοΟται τό πιρί τού ζητήματος τού του φρόνημα τής ίχχλησίας τών Ί«ροσολύμων. 'Εν τούτοις, «ρωτώ. όφ*ίλ«ι Απαντήσαι η αύτοΟ βχιοτάτη παναγιότης πρδς^,τό χΐΗσινόν ,πιττάχιον τής αύτοΟ μαχαριότητος, ναι ή ού;“ D 'O πανιιρώτατος μητροπολίτης Ήραχλιίας .'Η αύτοΟ μαχαριότης άχοψ« τό σχοινίον.** ’Ο πανι«ρώτατος μητροπολίτης Έφίσου' .Έπ«ιδή ίχομ«ν ήδη Avi χ«ίρας τήν όριστικήν άπάντησιν τής αύτοΟ μαχαριότητος χαί τήν γνώμην τής πίρί αύτήν Αγίας χαί ί«ράς συνόδου, ούδαμία χρ«:α άπαντί(σχως.“ Ό παναγιώτατος πατριάρχης Ίωαχ«ίμ· .Φρονώ ούδίν ήττον δτι Αρμόζ«ι ίνα γίνηται ή προσήκουσα Απάντησις, ιδίως μάλιστα χάριν ύπομνήσ«ως τής τοΟ ,αωξΐ*' πατριαρχικής καί συνοδικής ίκιίνης ίπιστολής.** Ό μαχαριώτατος πατριάρχης Άντιοή«ίας· .Μάλιστα, ία τών ών ούκ άν«υ ίστίν Γνα γί«ραι μν«ία τής πατριαρχικής χαί συνοδικής- ίπιστολής.“ 0 όσιώτατος Αρχιμανδρίτης Γιρμανός .Κατά τά «ύστόχως ήδη προιχηΜντα χαί Ανα-πτυχΙΗντα ύπό τοΟ πανιερωτάτου μητροπολίτου Λίρχων πιρί τής αύτοΟ μαχαριότητος, νομίζω δτι ή Αγία χαί “^ton éminence le métropolitain de Derci: .Je suis d avis que I absence de «a béatitude le patriarche de Jérusalem * n entrave nullement la marche du saint synode, qui possède déjà l'avis de sa béatitude suffisamment exprimé dans la lettre synodique et patriarcale de 186b. dont nous venons d'entendre la lecture, et qui proclame hautement le sentiment de I église de Jérusalem sur la question présente; cependant je demande: sa sainteté le pa triarche œcuménique doit-elle répondre A la lettre d'hier de sa béatitude, oui ou non?** Bon éminence le métropolitain d'Héraclée. .8a béatitude a rompu toute relation.'* Son éminence le métropolitain d'Ephèse. .Puisque nous avons entre les mains la réponse définitive de sa béatitude et l'avis de son saint et sacré synode, j^ suis d'avis qu il ne faut pas répon dre h sa béatitude.* Sa sainteté le patriarche Joachim .Je n'en suis* paa moine d’avis qu’il faut y ré pondre comme il convient, surtout pour y rappeler la lettre synodique et patriarcale de 1869.* Sa béatitude le patriarche d'Antioche : .Oui. il est indispensable de rappeler la lettre patriarcale et synodique.* Le très pieux archimandrite Germanos: .D'après ce qui a été exposé avec tant de jus tesse par son éminence le métropolitain do Dorai sur l’absence de sa béatitude, je crois que c’eut un ■W "T *■?"’" ι . ι —ί··». »· » .J^TNODI OONST^ffTINOPOLITANAE, 1860-187S 469 •2 480 μτγάλη σύνοδος Απαραίτητον Ιχη χαβήχον, S*aoç A devrÿr indispensable pour lo saint ot grand synode ίχ*τ«ύση τήν αύτοΟ Βαιοτάτην ααναγιότητα Απαντήσαι ' do supplier on sainteté ds répondre A la lettre do πρδς τδ,πιττάχισν τής ΑύτοΟ μαχαριότητος· apotsivm aa béatitude. Je propose humblement ootOvis au il ςρστβάσης τοΟτο τή Αγίφ uni μογάλη συνόδ* saint ef" grand syéoda, d'autant plua que, par la τοσούτφ μάλλον δσον διά τής όπομνήστώς τής xatjpt- mention de la lettre patriarcale et synodique de 1969, αρχιχής χαί. συνοδικής έχΛης έπιστολής, ήΤΓκροΟ* ainsi que sa sainteté le patriarche Joachim vient do τοινβν 6 παναγιώτας πατριάρχης 'Itsaxtfp, αΤροται le proposer, tout soupçon de désaccord entre l'église πάσα ύπόνοια διαφωνίας τής. έχχλησίας τών, Ιιροσο- de Jérusalem, et ee saint et grand arnode, sur la λύμενν πρδς τήν Αγίαν κάΐ μτγάλην ταύτην σύνόδον queatioéspréeeMte, eet enlevé, ot que l'accord le plue ώς πρδς τήν προΜιμένην ύπόδβσιν - ώνφ τουναντίον grand, comme il a été très clairement prouvé, existe Απ<β«ίχ8η ήδη έναργέστατα βτι πλήρης Agtxpaut dès le principe et surtout dtfpuia 1869.** σύμπνοια dic' Αρχής καί ίβ^οις άπδ τού ,αο»ξώ'.** 8a sainteté le patriarche oecuménique: '() παναγιώτατος οίκσυμινικδς πατριάρχης Άνί^μος,ΑποχριΜ,τω ή Αγία καί μτγάλή σύνοδος, οί έγ„ J'invite le saint et grand synode à ae pronon xpivsi ϊνα γένηται άπάντησις πρδς τδ πιττάχιον τής cer a il approuve quil soit répondu è la lettre de sa béatitude.** αυτού μαχαριότητος.** ' ν-· Le saint synode prononça par acclamation: Ή Αγία σύνοδος Αν»φώνη«ν· „Nous approuvons.“ „Έγχρ(νομιν.“ Β Son éminence le métropolitain de Derci: Ό πανιιρώτατος μητροπολίτης Αέρχων tinsv· „Quil soit donné lecture, si le saint synode le n'AvayvwaM|tm, ti. δοχιί, ή έπιστολή τού παναγιωτάτου πατριάρχου πρώην Κωνσταντινουπόλιο»; veut bien, de la lettre de sa saintetér Anthimos ancien patriarche de Constantinople.“ Άνδίμου.** Sa béatitude le patriarche d'Antioche: Ό μαχαριώτατος πατριάρχης Άντ·.οχ<ίας· f ^Approuvé, approuvé.“ rΜάλιστα, μάλιστχ·* Ο γραμματιύς λαβών Αναγινώσχκ τήν Ιπιστολήν Ιχουσαν ώδν( Apiihi. πρωτοκόλλου 4976. >11αναγιώτατ<, ίΐιιότατι χαί σιβασμιώτατι πατριC άρχα Κωνσταντινουπδλιως, ίν Χριστφ τφ ίΗφ λίαν Αγαπητέ χαί άδ«λφέ χαί συλλιιτουργέ τής ήμών μετριότητας, χύρι< Άν#ιμ< · τήν φίλην ήμίν αύτής σιβασμίαν παναγιίτητα Αδίλφιχώς iv χυρίφ χατασπαζόμ<Ι>α. * Le secrétaire donna alors lecture de cette lefflfe conçue en ceo termes. du protocole 4976. ,Très saint et très vénéré patriagphe de Con stantinople, notre seigneur Anthimos, très cher,et très désiré frère en Jésus-Christ de notre modestie, nous embrassons fraternelle ment en Jésus-Christ votre vénérable sainteté. rNous avons reçu avec grand plaisir votre lettre Κομ-.σάμινοι ιύχαρίστως λίαν τδ άπδ 8' όΐίύοντος (’ μηνολογούμινον σιβάσμί'-ν Αδελφικόν αύτής γράμμα, fraternelle en date du 9 du mois présent par laquelle δι' ού προσχαλούμ<8α χαέαβήναι χαί λαβιίν μέρος έν vous nous invites à prendre part a la seconde τή αΰριον συγχροτηβησομένη δχυτέρφ συν<δριάα<ι τής séance du saint et grand synode qui doit «e réunir demain. C'eut avec une grande douleur que nous Αγία; χαί μιγάλης συνόδου, αίσώανόμίδα ού μιχράν nous voyons dans l'impossibilité de nous rendre è τήν λύπην, Ακουσίως χωλυόμίνοι Αποδ«χ8ήναι τήν πρότχλησιν άτι δή ποιχίλαις σωματιχαίς AtriHvtiaiç votre invitation, tourmentés que nous, sommes par χατατρυχόμινοι, χαί μάλιστα τάς ημέρας τούτος ποdiverses infirmités corporelles, surtout dans ces der δαλγία χαί βιυματισμοίς διινοίς. Εξαιτούμίνοι ίΙ>ιν niers jours par la goutte et les rhumatismes. Nous τήν παρ' αύτής τέ χαί Απάσης τής ίοράς χαί μιγάλης demandons pardon è votre sainteté et è tout le συνόδου συγγνώμην έπ! τή Αχουσίφ τούτη ήμών έλsaint synode de ce manque involontaire à nos de Μΐίψιι, παραχαλούμον βτρμώς τήν ύμιτέραν Μβασμίαν voirs, et noua (frions ardemment votre vénérable παναγιότητα, ήτινι χαί Ανατιμέμιβ-α τήν ιδίαν ήμάν sainteté, è qui nous remettons notre humble voix, ταπεινήν ψήφον, Αντιπροσοιπιύσαι χαί ήμάς χοιλυομέde nous 'représenter en notre absence dans cette νους, ώς ά»« (Γρτ,ται, παρουσιάσαι έν τή διυιέρφ seconde séance et de prendre séance en notre nom. συνιδριάσχι τής Αγίας χαί μτγάλης συνόδου, άποNoue acceptons de toute notre Ame et de tout notre διχομένους όλη ψυχή χαί χαρδίφ τά τή ύμίτέρφ σοoccur tout ce que votre sainteté et lo saint et grand xal Απάση- τή- Αγίφ Vραομίφ —-Γ. ν παναγιότητι · « δόξαντα , . χαί. synode décideres, et nous condamnons, d accord avec ~ ~ * ' τοίς 8*ίοις; Dyes canons sacrée et divins de notre sainte église μηγώη αυνόδφ χαταδιχάζοντας συνφδά χαί ί<ρο1ς χανόαι τής Αγίας ήμών όρύυδόξου χαόολιχής έχχ-ησίας τδ πρώτον ήδη έν τή τού Χριστού έχχλησίφ Αχουόμινον, ξένον δλ«ος, χαί παρ' Ανοσίβν χαί χαώηρημένώγ άρχκρέεον χαί τών προστατών τοΟ βουλγαριποΟ κινήματος έπινοηί»έν δόγμα. τού έ8νοφυλιτισμοΟ, ώς αίρισιν ιταραδιδόντας τφ αί»νίφ άνα•έματι. Πρδς δέ χαί τούς χαΦηρημένους χαί Αφβ>ρισμένους βουλγάρους ποτέ Αρχι«ρώς, χα! έχαίνους έχ τού βουλγαρικού λαού, τούς sits πατά Ατομον, tits χατά πόλης χαί χηρία έπομένους τή alpéott τούτη τού έΒνοφυλπισμοΟ χηρύττομίν ώς Αποσχισμέ νους τής δρώοδόξου ήμών έχχλησίας, σχισματικούς καί αύτό δή αίρ«τιχούς. Καί ταΟτα μέν Ιχομ<ν τις Απάντησιν τού τελευταίου «βασμίου Αδ<λφιχοΟ αύτής γράμματος- δ δέ Μδς ήμών χαί κύριος ΙησοΟς Χριστός χαρίζοιτο τή όμοτέρφ σοβασμίφ αύτής’ «αναγιότηιι έτη πλαίστα, ύγιεινά χαί οοτηριιοδέστατα. ,α«οοβ·, στπτομβρίου ta’. orthodoxe et catholique, le principe des distinctions de races (έάνοφυλετισμός) qui surgit pour la pre mière fois dans l'église de notre sauveur JésusChrist; principe étranger tout A fait A l'église, imaginé par des prêtres dégradée et profanes et par les fauteurs de la queation bulgare, le livrant, comme toi, A l'anathème éternel. En même tempo nous déclarons séparée de notre église orthodoxe, schismatiques et même hérétiques les ex-archevêques dee- Bulgares, dégradée et excommuniée, ainai que tous ceux qui, parmi le peuple bulgare, soit comme individus, soit par villes et par villages, suivront cette hérésie. C'eet là ce que nous avions A répondre A votre vénérable lettre fraternelle. Que notre sauveur ot Dieu Jésus-Christ daigne accorder b votre vénérable sainteté de longues années de pro spérité et de salut. „Le 11 septembre 1873. Jill .1 «1 II* m SYNODI CONBTANTINOPOLITANAK, 'leeo^ws φής φίλης ήμίν αύτής Mjiaapfai παναγιότητος à .De Votre trie eHra et très vénéqaMe sainteté. Αγαπητός t» Χριστφ Αβαλφδς xai βλως- (φύΑυμος le trie cher frère es Jéoes-Chriat. . . (Ύπογτγραμ·) t & κρώην ΚωνσταντινουχΛαωςΧ "ΑνΑιμος 6 Βυζάντιος. 'r (Signé.) · . Aethimoe de Bysanoe, . ' anciéa patriarche de OonstaatiiiapÎe Τφ πανάγ*<τάτφ, ΗιοτΑτψ «ai σχβασμιωτΑτ^ „A m sainteté le trie vénérable patriarche qeeuοίχονμχνιχφ πατριάρχη K ωνστανπνουκόλ«*»ς, ίν Χριστφ ménique dèæonstantinople notne seigneur.AnihimM τφ ·αφ λίαν Αγαπητφς xai π«ριπο<Η|τφ ά&λφφ sat, frire bien aimé et trie cher de’ notrémodestie" συλλχιτύυργφ τής ήμφν μττριότητος χιφίφ ΆνΑίμφ, % > Ασπασίωςλ Ό αύλ^έστατος'μίγας πρωτοσύγχιλλος ΔωρόΦχος ΑναστΑς tine» · { ' „'0 ·βοφιλίστάτος ίηίσχοχος Χ«βαστ«ίας ΙΙαίσιος διιμήνυσί pot βτι Ivmut άσϋ«ν<ίας χβλύ«τ«ι χάρουσιάσαι σήμαρον ίν ïf άγίφ συνόδφ." E!|a ό παναγιώτατος οίχουμχνιχός πατριάρχης .e tria pieux grfrnd pro tony ncelle Dorothéos se et dit : .8a grandear lévéque de Sévaatia, Paieioe, rient de me faire savoir qu'il eat empêché, pour faute de maladié. de prendre part à la séance ’d'au jourd'hui." Enauite sa' sainteté le patriarche œcuménique ΆνΑψρς· B a dit : ; j .J'invite la commission à soumettra h la délibé .Ιΐόφχαλώ τήν έπ! συντάξπ τής ίχβέσχως ίπιτροπί,Υ iw*v καδυκοβάλη βύτήν τή χρίσαι' τής Αγίας ration du saint et grand synode le rapport qu elle a'été chargée de rédiger." -χαί μίγάλης συνόδου." Le tris pieux archimandrite Nioéphoros. membrq Ό «ύλαβέστατος Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος, μέλος τής ίπιτροπής, ΑναστΑς Αναγινώσχα: τήν IxAtotv de la dite commission, sa leva alors et donna lecίχουσαν έξιδηλοΟτο, τδ μέν πρώτον' μέρος, τδ π«ρί τών προοδντνν τών άρχκρέων, έντχλώς έγέν«το παραδ«χτίν, ούχί όμως χα.’ τδ δ«ύι«ρόν τδ πιρί τής έκλογής τών άρχιιρέαιν. ώς έχπαλα: ύπδ τών οίχουμινιχών συνόδων προσιδιασμένο» τή ψήφφ τών έπισχίπ,ων. Άλλ! τφ άντιπροοώπη» Τορνόβσυ ούδόλνς ήριβ» τούτο, έφ’ χαί έν ά.λη συν«!ριάσ*·., άγαναχ- c τών ότι ή συνέλ»υσις ούτίλαββν ύπ' δψιν, ούτ έχύρωσ» τάς αίτήο«·.ς τών Βουλγαρικών έπαρχιών ώς πρδς τήν έκλογήν τών άρχι*ρέ»ν αύτών, έπανέλαβ. τήν αϊτησιν. Καί ή μέν συνέλ.υσις άπή>τησ«ν αΛφ δτι, άφ' ού ούδ»μία έπαρχία έχ»ι τδ δικαίωμα τού έχλέγιιν τδν ίαυτής άρ^ιιρέα, ώδ' αί Βουλγαρικοί έχουσι δίκαιον τού iapanovttobai έπί τούτη>· δ δέ Τορνοβίτης άντιπρδσωπος άνταπήντησ«ν · ' ,ΙΓμΙ de toute néeemité que l'élection et la Mure, de» évêque» d'un siège métropolitain se foaee eoda la présidence du métropolitain. Lm métro politain» dépendent du patriarche, de 'même que Im évêquM dépendent du métropolitain. Ii eat également nécessaire qu'il» soient aussi élus par 1m notable^ laïques, clercs et évêque», e’ily en a, réunis sou» la présidence d un de». métropolitain» Im plus voisin*, nommé par le patriarche. Qu'ils soient sacrés archevêques, soit par le patriarche, soit par un de» principaux prélats, comme repré sentant-du patriarche, aMisté par un ou deux pré lats, d'après 1m constitutions apostoliquM. (Voyex p. 73—4 dn livre de» procès-verbaux de l'assem blée.)" ,De cette pétition, où,1e principe du.pApUtiMM ne μ manifMtait pas encore, la première partie, où il Mt question dM qualités requisM pour lépiscopat, fut complètement admise. Il n on fut pM ainsi de la seconde partie, qui traite de l'élection des prélats, réservée, depuis 1m temps ancien», par les conciles œcuméniques, aux seul» évêques. Cette décision n'obtint pas l'approbation du représentant de Tournovo, qui, dans une autre séance, s'étant' irrité de ce que l’assemblée n’avait ni pris en con sidération, ni voté Im deœandM dM diocèses bul gares, concernant l'éjection de leur» prélats, renou vela sa demande. L’assemblée répondit h ses ré clamation» quq, puisqu'aucun diocèse n’avait le droit d'élire son prélat, 1m diocèse» bulgare» n'a vaient aucun droit de »e plaindre è cet égayd. A cela le repréMutant de Tournovo répondit: ,Le» Grec» peuvent bien faire dM concessions, ,1>ί γραικοί ήμπορούν νά χαρίσουν, άλλ’ οί Βούλ mai» 1m Bulgare» ne veulent pas en faire." γαροι δέν θέλουν νά χαρίσουν." „Ce fut en vain que les autros membre» de l'as Μάτην τά λοιπά τής σνν«λίύ<Μ»»ς μέλη παρ*τήρησαν αύτφ βτι ,'ή χνΒίρνησις μέχρι τής ώρας δέν semblée lui firent observer que: rLe gouvernement γνοφίζχι ούτ» γρα'ιχ'.ύς ούτ* Βουλγάρους οβτ» άλλους, ne reconnaît jusqu'à ce moment ni Grec», ni Bul άλλ' ίν Ιάνος δράδδοξον, έψ’ V *■< *ροο»πάλ*α*ν οίς gares, ni autres, mais seulement une nation ortho τήν. συνέλινσιν μέλη έξ δράόδδξκν. Ύμ»1ς Siatpatw doxe, c’Mt pourquoi il a convoqué à cette assemblée ή έχπλησία δέν δύναται νά παραδαχάφ, »ίμή μόνον dM membres de la communion orthodoxe. C'est iv έ»νός. Kal ή συνέλ»υοις tesptem πάντας IvpvoM qui divisM; l'églis» no peut admettre qu une έ»νος, UoBsv ύπ' δψιν τά γ»νιχΑ πράγματα έν γέν»ι*. Ό τής Τορνέβου άντιπρδσωπος διαμαρτυρηΧίς άπκ· αύρφη τής συνιλ«ύβ«·ς, διβτυπάκΜς τάς έ{ή( τέασα^ προτάαχις. α. Ήμ»1ς οί βούλγαροι, έπ*ιδή δέν slpste' τοΟ ίσον άρι»μού, λέγομαν δτι ή συνέλ«νβις δέν «ίναι πλέ^ης. p'. Ημ<ς τήν πληονοψηρίαν δέν τή» έβέ)ζΗ*·*> έπκιδή ώς πρδς τδν dptVpèv iathtn é«o0 άντιxpoowKxtkptv, ήμιΐς tip**· Ολίγοι. γ. Είς τδ τής έκλογής τών άρχιηρέ»»» ζήτημα ήμΜς πατά τούς έχχλησιαστιχούς κανένας άπ«τοΟμ<ν νά έχλέγχνται txrtèsv «I άρχκρβί;. δ*, άιά ποιον λόγον natijpi^H'qMV Λ tunftin» τών Βουλχάρ**, ot émotoc δπήρξαν τραίς (έννοών, ούχ οβαρκν δπ»»ς, τούς ποτέ άρχι«π»ακέπους Ίπχχίου, 'AjtfMrf not τδν μητροκβλίτην Τορνφον). ΝΙς τήν nation. L’MMmbléo considérant tou. 1m orthodoxe comme une Male nation, a pris on considération Μ aftüre» oommusM en général." Le représentant Tournera protesta Μ m retire de l’assemblée après avoir formulé m» quatre propositions ; ,I Nom autre» Bulgares, comme nous ne somuiM Ρ“ ·· nombre proportionnel, déclarons que I’m... XMt . . PM OMBpIte. ... MBlblda ,11. Nom bbvom PM reconnu la majorité, perce qaè proportipa do bm commettants, non» koium . en petit sombre. · ,ΙΠ. Dom la qMetioa da léloction dm prélat», IOM dousandoM d'après 1m cmom de l'église, qu'ils soient éta par lean dioeèeM. ,IV. Pourquoi a-t-on supprimé 1m patriarcha» te Bolgaree, qui étaient aa nombre da trois, (U retend, aoM ae savons pM pourquoi, 1m trte arebeudqOM d'Ipak, d’Aohrite et i» métrepelitaia do 8YVODI OOMBTANTDCOPOLITANAK. ΙββΟ-18Τ» .468 . ζ. ■-------------- ------------ .............. : τ^.-·. : ■ θρησκείαν μας έβαλαν, ή ,«Ις τήν πολιτείεητ; (Βλ. ^rTouroovo). Avaient-iis manqué A leur· devoir» «aα«λ. 980 καί τήν β" Αναφοράν Τορνοβιτών άελ. 986 vers I’dgiiao ou envers l'état T (’Vuye^/μ 980 at. ht αύτδθτ). - Έχ τών ούτω βιαόνπ«»Ο«σών χρστάοεων U pétition de· habitants de Tournevo, p. 38R ibid), xai τών i* τή συνεδριάσει έχείνη λεχθέντωνχεκε·- De' oaa propoaitiou·. aiaai formulé·· et ά«·Μ qeia φαίνεται, «τι ή τρύ φυλετισμού ιδέα ήρξατσ άναφβί- θέό dft dono la «ôtuoeo aa qnoetioa, il eat dda>oatr< qao la ρήκςίρο da pAyUManta oominoaçait ddjA A νεσθ«α ήβη έναρρώς. \ ce laanifeater favartonoeat. . Μετά τήν dab τής συνελ|ύσ«ώς ΑΑόμ^κρυνσιν TOO ' AprAa U retraite du nprÿaentant^da Totubirro, Αντιπροσώπου Τορνόβού έπηχολούθηΐΜΓν πολλΑ Ατοπή baouooap de; dôoordrea et d'actee eoatrairaa «ax ‘ ματα xai πράξιις Βουλγάρων itptspÂjtsiv Αντικανονικοί ^eaaoaa et A k foi chritieaue fanât ooqpmia per . 4M , . . xai Αντιχριστιετνιχεάέν τε τή xpntsùcùoj xai iv ταίς dea veoeldeiaeMquM bulgarea dan· la capitale et έπαρ^αι;, xai ένέργιιαι παλλαί xai πεητοίαΐ «npA dan· léo diaoiaaa; do aoatbtptwea démarche· do τή σεβαστή κυβερνήσει xai. τ$ βουλγαρική λαφ, toute naturo furent faitq· auprAo du gouvernpineat μόνον έλατήριον έχουσαι (^ήν τού φυλετισμού Ιδέαν. impirTal et du peuple bulgare, démarche» dont le Jabra πε^αλγώς ό(.ώσα ή μεγάλη έκκλησία xai τήν •oui mobile éuùt l'idée? du La grande φοράν TOO xexoO~fftfflai θέλουσα, έξέδ«ηιεν έπί τής ήβίιηο qui voyait avec4 douleur tou· eeo déoordre* πατρεαρχείας too παναγιωτάτου πατριάρχου xupiou voulut arrêter le progréa du mal et rendit «ou· Ιωακείμ πατριαρχικόν xai συνοδικόν σιγγίλλιον iv le pontifleat da aa «ainteté Joachim un ugillion • ' Αρθροις, περιβληθέν xor αύτοχραττριπδν κύρος, δι’ ] J (σιγγίλλισν) patriarcal et aynodique, en XV article·, λ ού δεόντως ίπανοποίει τήν τι Αρχικήν χΐτησιν τής •anctiomié par Annan impérial, par lequel elle έκλογής τβν Αρχιερέων τβν βουλγαρικών έπαρχί&ν donnait une aatiafaetion Miffiiante A la-promiéfa χβΐ κάσας αύτβν τάς πνευματικές Ανάριας. ΆλλΑ demande, concernant l'élection de· archevêque· de· xai ή πράξις χύτη τής έππλησίας, ή ιίληρέστατα diocéM· bulgare·, et A tou· le· beaoin· apirituelt έξασφαλίζουσα τΑ Αληθή πνευματικέ συμφέροντα TOO de ce· diocéae·. Cependant ,cet acte de l iglioe, βουλγαρικού λαού^-άπερρίφθη μετά τού έάιπυρούντος qui garantiaeait pleinement le· véritable· intérêt· αύτήν αύτοκρατορικού φιρμανίου ύπδ τβν Αρχηγών •pirituela du peuple bulgare, fut «uwi repoumé, τού κινήματος, χαί ούτως ai έλπίβες τής έχχλησίας ainai que le flrmw impérial qui le «anctionnait, par le· chef· du mouvement zbulgare, ht l'égliae ίματαιώΟησαν πρδς μεγίστην αύτής θλίψιν. rit, A «on grand regret, »t» eapéranoe· e évenouir. Peu de temp·' apri· le gouvernement envoya A ' Μετ' ού πολύ δέ άπεστάλησαν ύπδ τής σεβαστής χυβερνήσεως ώς ix τών Βουλγάρων Αντιπροσώπων l'égliae, de la part de· représentant· bulgare», le· huit proposition· «rivante·: αί έξής όχτώ προτάσεις> , λ. Τδ βουλγαρικόν έθλος, πιστόν ύπήχοον τοΟ I. La nation bulgare, AdAie aujet du glorieux { , ένδόξου όθωμανιχού θρόνου, έπιιδή κατά τδ θρήσκευμά empire ottoman, et aoumise par ·· religion A la του Ανήκει «ίς τήν δικαιοδοσίαν ,τοΟ οικουμενικού juridiction du patriarcat œcuménique grec, demande γραιχιχού πατριαρχείου, παρακαλεί νά έχη τδ δικαίωμα A avoir le droit de participer A l'élection du patri νΑ μετέχη τής έκλογής τοΟ οίχουμενιχοΟ πατριάρχου ι arch· œcuménique, A proportion de m population. άναλόγως τού πληθυσμού του. β'. ΤΑ μέλη τής ίεράς σιςνόδου, ήτις μέχρι τούδε (I. Le «aint aynode, composé jtuqu'A oe jo«v ουνίστβτο μόνον ύπδ γραικών Αρχιερέων, μή ΰπάρ- de prélat· grecs, sans aucun prélat bulgare, eera χοντος ούδενδς βουλγάρου, Απδ τούδε νΑ Ασιν έξ désormais composé mi-partie de chaque peuple: ήμισείας, δηλονότι <ξ βούλγαρα χαί έξ γραικοί, ο!«νες c'eat A dire de six membres bulgares, et de six Απαντες όμού νΑ φροντίζωσι καί μεριμνώσιν ύπδ τήν membre· grecs, qui, tou· réuni· «ou· le préaideuee προεδρείαν τού πατριάρχου περί τής διεξαγωγής τών du patriarche, administreront le· affaire· religieua··. θρησκευτικών δποθέσεων. / III. Le· prélat· bulgares, membre· du synode, γ'. Οί βούλγάροι Αρχιερείς, οίτινες ΘΑ ώσι μέλη τής συνόδου, νΑ σχηματίζωσιν έχτδς τούτου, δμού μέ composeront en outre, avec six autre· membre· Αλλα ισάριθμα λαϊκά μέλη έχλεγόμενα έχ τών έντιμο- laïques, élus parmi.les Bulgares les plus honorables, τέρων Βουλγάρων, iv μικτόν βουλγαρικόν συμβούλιον ■ un'conseil bulgare mixte. Ce-conseil «occuper· τούτο τδ συμβούλιον νά θεωρή άπάοας τάς μή θρησκευτι de toutes Je· affaire· non religieuses du peuple bulgare. κές υποθέσεις τού βουλγαρικού έθνους. IV. Un sceau national sera donné aa plus ca δ'. Εις τδν ίχανώτερον έπ τών έν τφ βουλγαρική» μιχτφ συμβουλίφ εύρισχομένων Αρχιερέων καί Ινα pable dee prélats bulgare· compoaairt le oonaeil λαϊκόν βοηθδν αύτοΟ, έκλεγόμενον έχ τών έντιμο- mixte, assisté d'un membre laïque, élu parmi les τέρων Βουλγάρων, νΑ δοθή μία έθνιχή σφραγίς, ώστε 1 plu· hojiorabl·· bulgare·, afin qu'il· aient le droit νΑ Ιχωσι τδ δικαίωμα νΑ Ανετγγέλλωσι χα! έχλι- de s'adreaeer au gouvernement impérial pour toute· παρώσι τήν σεβαστήν χυβέρνησιν διΑ πάσεΑ( ύπό- le· affaires de leur oompét«»oe. Ces deux mem θεσιν. Πρδς τούτοις δέ οΐ ίΰο ούτοι νΑ διαμένωσιν bre· devront toujours résider aupré· de l'église Αείποτε παρΑ τή έν Κωνσταντινουπόλει βουλγεφιχή bulgue de Constantinople. έχκληοίφ. * ε*. Ό πατριάρχης νΑ μή έχϊ τήν έξΟυσίαν νΑ παύη xai ΑντικεεθίστΒ τδν πρώτον μητροπολίτην pel τδν βοηθδν αύτοΟ λαϊκόν. Ή δέ παΟσις χεά Αντιχατάστασις αύτών νΑ έχτελήτεπ ύπδ τής σεβαστής πνβερνήσεεες, δταν ούτοι Αποδειχθώσιν ένοχοι παρ εκτροπής τών καθηκόντων αύτών ύπό τού είρημένου μικτού βουλγαρικού , συμβουλίου. ς'. Προκειμένου νΑ διορισθή «ίς τινα βουλγαρικήν έπεψχίαν Αρχιαρεός, τότε νΑ κροτείνωνται ύπδ τής χηρευσάσης Ιπαρχίαί δύο (ερωμένα Ατομα xai ν' άποστέλλωντεκ τά όνόματα αύτών εές τήν βασιλεύμισαν, καί δστις δξ αύτών έκλεχθή ύπδ τού MvtxaO βουλ γαρικού μικτού συμβουλίου, ούτος «φήδμίς πρώτον «ίς Coaan. «a—n ram ΏΛ. V. Le patriarche n'awa le droit, ni de destituer ni de remplacer le premier prélat, ni son aide bique. La destitution et le remplacement do ooo deux membre· Mront prononcée par le gouverne ment impérial, dan· le ea· oà iis raiaient con vaincu· devant le eonseil mixte d'avoir tranagreeaé leur» devoir». VL Lotuqu'il « agira de nommer un prélat dans quelque dioéb·· bulgare, te dioeéee propoeecn deux «ocliriaetiquea, dont les noms seront savoyés A la oitpitale. Celui dee deux qui mm élu per le osaeeil mixte, seca présenté an patriarche ut eneuite sacré arabsvêqu» da siège vacant sel·· 1m ctusons aaerda M ι· ' ί 467 * ' SYNODI (X>N8TAJITINOPOIJTAN4SÎ18eo -V8rt·· 4M* τδν πατριάρχην, (πέιτα ta χβββτβνήταί άρχ)ΐρ·δ( τής g χηρχυούσης έπαρχίας κατά τούς tpqeMvràtaûkavéysft. υ Ç. Κς ,δέ τάς έΛρρχίας, ·ίς ta< émfqs .4&âta VII. Dans las diooèee· mixte·,' oqmpoeé· «de ' χβύσιν ivap'J.γραικοί xal βαό^γαροι, é άρχιερ^ις ta Grecs et de Bulgares, le préfet sqra élu par le έ» '•έκλέγηται- ύπθ τής έπαρχίας έξ taslvou τού έθνους diocèse et choisi dans pelvi jita deux peuples qta •ta δπόίον rivat πολιζπλί^Ηρ·^*, βηλονότι taipèvλ(· sera le pins nombreux; c'esbè-dtre lè oû les Grec· ' . γραικοί ·ήναι πρρισσιίτχροι,· νά ήναι jfpotkéç,' ta δέ ri seront pins nombreux, le prélat sera grec., et* U" ,βούλγφροι ‘ήναι xspiocirspot, ta |v« βούλγιφος. O oh lee Bulgares seront -plus nombreux, Π sera ' ά^τοίαύτήν.άνάμικτον έπαρχίαν δι»ρ}ζ4μ«νος ΰρχιηρδς bulgare. Le prélat choisi pour, un diocèse mixte όφ·ίλ·ι νέ γνωρίζη καλώρ.χμί ,τάξ δύο γλώσσας, ta* devra bien connaître les taux langues, le bulgare σι -^ιχϊκήν xob βοολγαρ!χήν.’' ·4πδ τούδ«.καί »ίςτδ et le -grec. Désormais il ne-sera plus mis aucun έξής νά μή'γίνηται οβδέν έμπίβιον·«ίς τού; κατοίκους obsède è ce que les habitants' de toute rills et χβΙρίσυ ή πόλιάί τίνος βουλγαρικής ta ptt«%ttpL de tout, village bulgare puissent se servir du bulζωντάι- τήν βουλγαρικήν γλώσσαν rip τχ τάς έκχλησίάς ta σχολ«ία. η*. Άφ' όύ έγκριθ&σι ta άνω ' χίρημένα, έπιιδή ·ίς τούς άρχι»ρ((ς xal «ίς τούς Ηιποδς κληρι- y gère d«n· le· église· et dan· le· école». ■ VIII. Lorsque les articles ci-dessus seront aanctionnéa. il sera. Axé, avec, l'approbation du gouver- ' κούς δέν συγχωρ«!ται ta ·ΐσπράττ«·σι διά τής βίας nement impériaV'pour chaque prélat, un traitement dfiô τδν βασιλικόν fiaita ύπδ τδ όνομα ptpi διαφόρους B.annuel fixe, car il n eat permis è aucun prélat ou φόρου;, πρέπι: và όρισθή κατ' Ιγκρίσιν τής αχβαστής prêtre de percevoir de· sujets de sa majesté impé κυβιρνήσβως μίαν έτήσιος έπιχορήγηφις άναλόγως pi riale différent· impéta »ou» le nqm de min. τδν βαθμόν έκ'άσιου. . Bqsynteté Bqphronios, alj>r» patriarche, fit étudier Ιΐρδς μίλέτην δέ xal συζήτησιν τ&ν' άνωτέρω προτάσιων i τότ» οΐχαυρ»νιχδς πατριάρχης κύριος et diMtKbu.ee· proposition» par une assemblée de» Σωφρόνιος συν»κάλ·σ« γ«νικήν συνέλχυσιν τβν έν notables résidaaf è Constantinople, qu'il convoqua Κωνσταντινουπόλχι λογάδων, ήτις μττά λύπης κατνίδ<ν è cet effet. Cette assemblée comprit clairement l'esprit séparatiste du pkyUtim». Elle ne nia pas έν αύταίς έναργώς τδ διχαστικόν τού φυλετισμού ιίνβϋμα. Kai ούχ -ήρνήσατο μέν δτι 1λλ»ίψ»ις τινές qu'il n'y eût quelque· défaut· dans l'administration des affaires d* la communauté ; que quelque· abus ίν τή διοιχήα»ι τ&ν κοινών πραγμάτων χαί ηαταχρήσ·ις~ άτόμων συνέβαινον έστιν δτ» xni όχου, αλλ', ne fussent commi· par certains individus, mai» όμως άπ«φήνατο δτι έπ«ιδή έλήφθη πρόνοια π*ρί τής elle décréta quo, puisque le» règlements en vigueur έπχνορθώσέωςτ&ν.κνούτων βιά. τής, έφαρμογής τ&ν avaient pourvu au redressement de-ces désordres, ήδη έν έν»ργ«ίφ κανονισμών, tf «αθιέρωσις τού φυ- ■ l'admission du principe du pèylétisms, outre qu elle λίτικ-.ϋ άνταγωνισμού πρδς τφ άντιχριστιανιχφ αύτού était contraire è l'esprit du christianisme, devenait χαρακτήρι άπέβαινι χαί παντάπασιν άσκοπο;. ΙΙρδ; sans but. L'assemblée observait encore que le conant, compose nsnitsnt» ayant lepr o-yr τούτοις παρ«τήριι βφι ήβ iv Ινιργχιφ ριχτόν συρμού- seil mixte, existant, composé a d'habitants λιον, συγκροτούμινον έχ σταθτρών όρθοδίξων κατοί- C résidence fixe i ί Constantinople et élu» par le· κων τής πρωτχυούσης χαί έκλ»γόμ«νον ύπδ τ&ν έν- paroisses de la capitale, sans distinction d'origine αύτή ένορι&ν, ivsu'διαστολής γένους χαί φυλής, έκ- ou de ' race, remplit le· fonction· qui lui «ont arai gnée· en dehor· de toute idée ,de race, et que ae» τχλ·: τά διαγ»γραμμένα αύτφ. καθήκοντα άοχέτως πρός πάσαν φυλετικήν ιδέαν, καί έχιι πχριωρισμένην fonction» étaient limitée». Ai/ contraire, lea troia δικαιοδοσίαν τούναντ('-ν δέ αί τρ«ίς άνωτέρω μνημο- proposition» visée» plue haut (111, IV et V) deman ν«υ.'ι«ίσα: προτάσεις (γ", δ’ καί s') σκοπούσι τήν σύστασιν ιδιαιτέρου έθνιχοΟ βουλγαρικού συμβουλίου, Ιχοντος άποστολήν έφ'άπάσης τής κατά τήν όθωμανςχήν έπιχράτ·ιαν βουλγαρικής φυλής. Καί si μέν τδ τοιούτον βουλγαρικόν συμβούλων συνέχ*ιτο έχ μό νων λαϊκών, ούβέν ·1χ·ν sÎxstv τό πατριαρχείουέπ··.δή δέ Κμ*λλ» σύγκχισθαι έξ άρχιαρέων χ·β λαϊ κών καί ύπδ τήν κροχδρβίαν ένδς 4ρχι»π·.σκ6πόυ, τό daient l'établissement d un conaeil national spécial dea Bulgare·, dont l'autorité « étendrait «ur toute la race bulgare de l'empire ottoman. Que ai ce . conaeil bulgare ae eotnpoaait seulement de membre· laïque·, le patriarcat ' n'aurait rien à y opposer; mai» comme il devait ae compoaor de prélat» et de talqua», sou» la présidence d’un archevêque, le patriarcat ne pouvait admettre d'aucune manière, une proposition ^de cette nature, en opposition πατριαρχίαν ουδόλως ήδύνατο παραδ»χθήνάι αίτησιν avec les canon» de l'église, d'après lesquels il est Τοιαύτην άντικειμένήν, αίς τούς κανόναξ τής έχκλήσίας, καθ' ούς ούδόλως έχιτρέατται Ινα έν pig καί -défendu que deux chefs religieux orthodoxes exer τή αύτή έπισκοπή δύο «ρθόδοξ» θρησκ«υτικοί ίρχήγοί cent dans un seul et même diocèse deux autorités έξασκώσιν έξουσίας έναλβς dic' άλλήλων άν»ξαρτή- D complètement indépendantes . Γ une de Γ autre, D'après les principes de notre église, le prélat τους. Kata τάς άρχάς τής έχκλησίας ήμΛν ό τοπι κός έπίσκοπος Ιχ»ι έκκλησιαστικήν έξουσίαν έπ; πάν των τ&ν έν τή έπισκοπή αύτού sûpcoxopévssv όρθοδόξων οίουδήποτι γένους καί ta *σιν, έτι χαί έπ' αύτών ίσοι παραπιδημ&σιν έκ τόπων έλλης έκκλη- σιαστικής δικαιοδοσίας. Πρδς τούτοις παρ<τήρ«ι δτι καί ή διανομή τ&ν συνοδιχ&ν έδρ&ν ματαξύ έξ Γραι κών χαί έξ Βουλγάρων, καί ή ύποκκιμένΐ) τ& μέτρω τούτφ ιδέα, Ινα έκαστος άρχι»ρ«ύς «ίσέρχηται έν τή Ispg συνόδφ θάττον ή βράδιον άναλόγως τού πλη. θυσμού έκάστης έπαρχίας, sial πράγματα άΜχχανονικά καί καινοφανή ού μόνον έν τή όρθοδόξφ έχχλησίφ, άλλά χαί έν χάση τή χριστι«ν·σύνή. ή τότ» γτνική συνέλ·υσις té 4» τΜς tat* έαβίναις xpotaeratv dvopsutapsvov «cvsOpa WO ρυλτπομοΟ, canonique d'un diooèae, exerce l'autorité ecclésia stique sur tous les orthodoxes vivfint dan» son diocèse, è quelque raee qu'ils appartiennent, même sur ceux d'un autre diocèse pendant qu’ils résidant dans le tien. L'assemblée faisait observer en outre que la distribution dss siègep «ynodiesax entre six prélat· grecs et six bulgares, et l'idée qu'implique cotte mesure, que chaque prélat vienne têt ou tard siéger m synode, praportioaneDement h la population do chaque diocèse, sont autant de choses contraires aux canons, ot des innoverions non seulement don» l'église orthodoxe, mais aussi dans toute la chré tienté. C’est è peu près eu ces pannes que rassemblée générale d'alors désapprouva l'esprit de phyMitaw qui apparaissait dans ms hait propositions;, esprit qui tend h détruira le système d'administration ou ■<’iii,a>uinit 'mai «fié / V 4*β - , 8YMODI OOMBTAKTOfOPOLITASAK, lpML187^ < / 470 t ' tixoO τής έχχλησίας συστήματος, iftilqtiveu tod τήςα vigueur dan· Ifghas, boeé Mir ruaifér sur l'amour , »ύ«γτ*λιχ1)ς ένέίίητος ιοί Αγάπης χαί^τοΟσυντάγμα- ' évaagéligae et'sur la constitution dea'eaaoaa ssûsréa. Λ»ς.<τών (ορών χαμέαών, ■.'■·*' λ ' · ' ' , Tfe-ufat toO ηυλέτισμού xvsOpa èamupdtoi pad έν ; L* mê*e eaprit da pjt^UtitaH régnait dsba les τοίς έξ ντωτέραις spotdotmy, rftivtg δκβιβΑβώησ*™ ,tia? proposition* aouveUos, tnasmiso· aé patrièreet *<ς τΑ πατριαρχία έν tout ,«*ξς'. Έν οώτβίς πρδς τοίςάλλοις ήροντο. foyapék xsd τΑ-βρια τών έΜη-' ένοριών, ésstpoopivssV τών ΑπαντμχηΟ τού. δ***μανιχφ& xptkouq Βουλγάρων Ac ύπβγομένων ποτέ tdc ηροτΑσέις. τ*ώτας ύπδ τήν κανονικήν SuuuoSmUv τής σύνισταμένης φυλιτιχή^ βουλγαρικής έχχλησίας. Έν άύταίς aapadeCyuanoc χΑριν déparai κ*ρΙ τού κλήροι» τής tv BsXarf έχχλησίας τοΟ Αγίου Xrtfdvou* KOi _ lapatc τής έχλλησϋκ ταύτης, έπτιΜ) Ιχβυσι* έπαρχιώ•τας «ώτών χΑντας τούς tv τβΐς δ^ν^έρας^συναχία^ς ' τής ηρκτχοούαης χύρισχομένους βουλγΑρονξ, Αχώλύτως en l'année 1806. .Dana oee propositione- lea lintitm ■" dea’ ÿarolapos aoelésiastiqses, étaledb otrertomeat détruites, .ear il. y était dit,"que tous^lm Bulgares da Γempire ottoman dèWieat relater de la juridietioa oaooaiqua^de l'égliae nationale bulgare 11 établir. ( II y mt-dR par* exemple d propos daa prêtres de l'égliao de Baint-Ettsbn* de Balata: ,hee prêtroûde Îette église qui ont pour paroissien^ tous les Bulgares résidant dairi les ■ tiifféreata quartiers de la capitale, pourront; sana obstacle, exercer leur ministère IA ad ils seront requis.“ Ainsi le drspAtd ( Ηλουσιν ίιρουργ*: πανταχού βπου iv προσχληβώσιν.* du pAyUtssme était tenu haut au milieu de l'église. Ούτως ύψηλή ήρ*το ή σημαία TOO φυλιτιαρού tv μέση» qui en entendait perler pou/ la premières^i·, et τής τέως Αγνοούσης αύτήν έχκλησίο^, toti’ χαταστροφή Β ce, pour renverser le* canons sacré* et l'esprit de τών ί*ρών κανόνων χαί τού χριστιανικού πνιύματος τής ένότητος. ‘ . •Ή τοΟ φυλετισμού ιδέα έξηγέρδη ίταμωτέρα ίχδηλουμένη tv τή Αχάμπτφ τών προϊσταμένων τού κινήματος έχιμονή τού δι*γ«ίραι Sid δ*μιτών καί Αδσμίτων μέσννν στάσιις χατΑ τών έχασταχού Ιχχλη,οιβστιχών Αρχών έχ' έλπίδι .τού άναστατώσαι^χανταχού τής π»ριφ*ριίας τού οίχουμχνιχού Φρένου τέ πνέύματα πρδς πληρ*στάτην συγχρότησιν φυλετικής βουλγαρικής έχχλησίας. l'unité chrétienne. L'idée du pA^ptisew se manifests encore plus hardiment dans l'acharnement avec lequel les chefs da mouvement ont tAehé, par tous les moyens licite* et illicite*, de poùiser le* Adèle* h la révolte contre le* autorité* ecclésiastique* de chaque diocèse, dan* le but de aoulever le* esprits dans toute la cir conscription du ressort du siège œcuménique, afin de parvenir plu* sûrement h établir une église nationale. Ή μεγάλη έχχλρσία έχί τής Χατριαρχείας τού - Sous le pontificat de *a sainteté notre seigneur παναγιωτάτου πατριάρχου χορίου Γρηγορίου Αμα μέν Grégorios, la grande église, s'empressant de mettre σπεύδουσα δπως Ανάχόψη τέλεον’τήν όρμήν τών τάς fin h la violence de ceux qui excitaient ce* révolte* στασιαστικές τούτος κινήσεις xal τΑ σκάνδαλα ύπο- ét ces scandales dan* les diocèses et dans la capi δαυλιζόντων |ν τ* ταίς έπαρχίαις κα! έν τή πρβι- tale, et désirant en même tempe satisfaire au-delè τευούση, Αμα Si πρδ πάντων έπιΦυμούβα ίχανοχοιή- même de tout souhait les vrais besoins spirituels oai ύχχρ*χηιριαοού τάς ΑληΙΗΐς· χνουμάτιχΑς ΑνΑγχας C dé ses enfanta, afin de les préserver de l'ablme du τών τέχνων αύτής, *1ς χροφύλαξιν αύτώι; dxb τού pèyMtams, où il* étaient pousaés de tous les eétés, φυζιτικοΟ βαράθρου, ιίς S πολυμ*ρώς χαί κολυτρέχως et de conserver les canons sacré* qui régiment ΙξώΦοΟντο, διατηρήναι ii ταύτοχρίνως τούς τ» ίιρούς l'église, d'après les sncien* privilège* du siège pu- ‘ χμνόνας τούς βιέχοντας τήν έχχληαίαν χα! τΑ Ανέχα- triaroal, la grande église, disons-nous, rédigea aa 8«ν προνόμια, τού οίχουμ*νικοΟ bpdvou, Ιξ·Ορτ αχέδςον projet d'exarcat ecclésiastique, ayant une admini έξαρχίας ϊχχλήσιαβτιχής, αύτοίι-.ικήτου μέν, έξβρτώ- stration particulière, mais soumis, au spirituel, au μένης- Ü χανονιχβς dxè τού πατριάρχου χαί Απαρτι patriarche et formé de diocèses déterminés du pa ζόμενης έξ ώριομένων έπαρχιών τού πατριαρχιίου triarcat de Constantinople. lÀlheareuaement ce projet, revêtu de toutes lea Κ«*νοταντινουχάλα<*ς. ΆλλΑ δυστυχώς τΑ σχέδιον τούτο, χαίχ*ρ φέρον Ιπαντα τΑ προσόντα τής νομιμότητας χαί τής φιλο garanties de la légalité et de toutes lès prouvés de στοργίας, oùx έγέν*το κΑραβέχτέν ύπδ τών Αρχηγών sollicitude, fut repoussé par les chef* du mouvement, τού κινήματος, ώς μή Ανταχοχρινόμχνον πρδς τήν parce qu'il ne répondait pas A l'idée du pAyiéti*··» γχνιχήν τού φυλ<τισμθύ ιδέαν. en général. A la place de ce projet, deux autre* que les Άντ' αύτού Si δύο νέα σχέδια ύπδ τής ύψηλής πύλης βιαβψασΦέντα συνιστβντο τψ πατριάρχη, <κ*ρ Bulgares partisan* .du pèj/étiMM avaient acceptée πανηγυρικώς, Αχ*δέξαντο οί βοΰλγαροι φυλ*τισταί, en pompe., comme réalisant l'idée du pAyfétÏMM κα** δτι δι' αύτών έπρ«γματοχοι«£το ή liés τού φω D dont ils poursuivaient la réalieatioa dé* le principe, τισμού, ήν πρνδμ«ς ήβη ήρξαντο έπιδιβκιιν. / furent transmis et recommandés à sa sainteté le patriarche par la Sublima Porte. Le !** article de cee projets où il eat dit: Λί>*η*^ Τδ α’ έν αύτοίς Αρώρον, φέρ'*έχ*Τν, τδ λέγον δτι ,»ίς οίονβήποτ* μέρας τής αύταχρατοριχής έχικραττίας tout endroit de l'empire, où il y a de* habitants υπάρχου® χάτοικοι, βούλγαροι μέν τήν χαταγνγήν bulgares d'origine et de langue, de la Religion or καί τήν γλώσσαν, ίράόδοξοι δέ τδ Αρήσχιυμα, ούτά thodoxe, esMC-ci auront t* droit dtüin sévte aoosawr ♦έλουσιν έχ«ι τδ διχαίβμα τού έχλέγιιν διά τΑς έχ- poor dsasvrsvr leur* églises dee prêtres parlant leur χληοίβς τών-χάΐ διορίζ«ιν ί*ρ*ίς, «δότας τήν (δίαν langue,* rapproché dm articles V—VII où il est dit: αύτών γλώσσαν,* σχ«τιζόμ«νον πρδς τδ *'-Ç τί έριζαν A féiestsen des cluft spirituals ti A Fodeoim ,ώς ^ρδς τήν έκλογήν τών κντυματιχών αύτών Αρχη ■lératten spiritue/le, répiiss Butors/srmsra un corps γών χαί τή|ν χνιοματιχήν βιοίχησιν ή βουλγαρική έχχλησία Ηλ«ι *1ο8«κ Αν σώμ* Μχνριομένον xal Αν«ξάρτητον,* καί έπισρραγιζόμ«νον Οχδ τού γ* λέγοντας ■ ςχρδς έχοπτχίαν τής ονοματικής διοιχήσ*»ς τών βουλγαρικών έχχλησιών Αέλβι διαμένχι iv Kanatovτινουχάλιι (Ις μπΑ; μητροπολίτης. έχ«ν παρ'δαυτφ σύνοδον Βι«η(·ιρΐνθρένην τΑ xyaupanixd,* πχριστώσι τήν «ίχδνα τής έώναϊής βουλγαρικής έχχλησίας έξ ι —-, ti/ttH et indép*ndanl,“ articles corroborée par l'article ΙΠ où il est dit: «fîrar mrueitfsr fedmuiiMVah'sn qpiritudls des ifUtn Mfortt un toril méA’spslifmn (o^tropolitaia aa chef) rdeiderw A Cbualanb'nopte antepré d'un apnsds fui ottr· ta Ürttfiea dsa jiUrdt» tpifijath;* tes* eu article* non* représentent l’égliae nationale bulgare exerçant «a jaridietiou sur tous see nationaux répandue sar tonte l'éteadao do »· ( t 471 SYNODICON8TANTISOPOLITANAE, 1086-1873 , 472 , ασχούσης τήν έαυτής, διχαιοδοσίαν είς τούς ae*" g l'empire,>. De' tels projeta, pppeoéâ en tout au '. δλην τήν έπιχράτειμν διεσπαρμένους όμοφόλους. Τοι* système général dp l’église, étaient, comme il eat αοτα δέ σχέδια άντιχείμενα . δλως ορός τά χαδο- /.évident^ inadmissibles.* La grande église qui avait■ λιχδν σύστημά1 τής έχχλησίας, άπέβαινσν, ώς ή· épuisé tous les moyens pour arriver è une entente; ' χός, απαράδεχτα. Ή δέμεγάληέχΛησία έξαντλή- et- qui ne ytrvait pressée de tous côtés, en appela ' * αασα ήδη πάνχα. οίχονομίας τρόπον χαί πιε^ομένή è la décision de l’égliye universelle et préposa la πανταχό^εν, έξεχάλρσε τήν δπό#*σιν «ίς τήν ψήφον réunion d’un concile oecuménique. Mais tandis que. τής χαδόλου έχχλησίας, προτείνασά συγχρότήσιν σον- la grande églibe, d^ccord en qpla avec d'autres . ■όδου οίχουμενίχής- άλλ'έν φ μεγάλη έχχλησία συμ- églises indépendantes, attendait l'autoriaatioA im: · . φώνους έχουσα χαί άλλος αύτσχεφάλόυς έχχλησίας' périale pour la réunion du concile, lee -novateurs άπεξεδέχετο τήν 'περ! τούτου άδειαν-τής ύψηλής πύ phyUMte «éleYèrent contre U convocation d'un λης, οί μέν χαινοτομοΟντες φυλετιστα! χατεξανέσγηβαν boncile œcuménique, et le gouvernement impérial " χατά τής προτάσεως τής συγχροτήαεβες οίχουμενιχής venant, contre tonte attente, résoudre de lui-même συνόδβρ ή δέ σεβαστή χυβέρνησις-λύουσα παραδόξως la question, rendit un firman impérial, que lea άφ' ίαίτής τδ ζήτημα έξέδνχε πεβί τούτου αύτο- novateurs acceptèrent pompeusement, parco qu'il *■ χρατοριχδν φιρμάνιον, δπερ^ώς,διά. τού δεχάτου πρδ satisfaisait, surtout pas l'article X, le principe du πάντων άρβρου άνταποχρινύμενον π.'Λς τήν Αρχήν τού φυλετισμού, έγένετο πανηγυριχώϊ άσπαστδν παρ αύτοίς. , Τήν ιδέαν, τής συστάσεως φυλέτιχής έχχλησία; έπειράίίησαν χατόπιν άποδείξαι ένυπάρχουσαν δήθεν χα! έν τφ πολιτχύματι τής έχχλησίας 4:ά τίνος φυλ λαδίου έπιγραφομένου * .Άντίρρησις «ίς τδ έπιστολιμαίον υπόμνημα τού πατριαρχείου· 1871,“ έν φ πρδς τοίς άλλοις άναγινώσχονται χαΐ τάδε’ .Έπί τής φράσεως ρουλγαριχή έχχλησία, ή λέξις βουλγαριχή δηλοί δτι ή περί ής ό λόγος έχχλησία, Jfot έχχλησιαστιχή αρχή, αυνεστή8η διά τούς βουλγάροδς χα! έξασχείτα: έπ! τών χριστιανών Βουλγάρων τών έν γνωστοίς μέρεσ: τού ό&ωμανιχού χράτους χατοιχούχτων, ούχ! δέ έπί τών πόλεων χα3. χωρών τών ύπ’ αύτών. χατοιχουμένων· αύται γάρ, έχτδς τού δτι χαί ύπδ μή χριστια νών πολλαχού χατοιχούνται (τί δ' ούχί χαί ύπύ χρι στιανών μή ' βουλγάρων ;) τού βασιλέως εΐσί, χαί ύπ αύτού άρχονται (ούχ! δέ χαί δί άνθρωποι;)- pkyUtumf. Β ' - Plus tard les novateurs s'efforcèrent, dans une brochure intitulée : .Objection au mémoire épistolaire du patriarcat. 1871,* de prouver que l'idée de la formation d'une église nationale existait dans la constitution de l'église. Dans cette brochure il est dit entre autres effuses: .Sur l expression, église bulgare, le mot hsUpars signifie que l'église dont il s'agit, c'est-è-dire l'autorité ecclésiastique, i^-été établie pour les Bulgares et qu elle exerce son pou voir sur les chrétiens bulgares résidant dans des endroits déterminés de l'empire ottoman, et non pai sur les villes et les provinces où ils habitent: car outre que ces provinces sont aussi la résidence de populations non chrétiennes (pourquoi pas de chrétiens non bulgares?), elles sont le patrimoine du souverain qui les gouverne I h-s habitants ne le _ sont-ils pas aussi?). .Ainsi, même è ( époque des apôtres, saint- Paul, .Ούτως έν αύτοίς τοίς άποστολιχ·-ίς χρόνοι; s τών ,έάνών άπόστολος ΙΙαύλος, συλλήβδην μέν Τέ(ς παρά l'apôtre des gentil^, faisant allusion à toutes lea πΐιι τοίς Ιθνεσι συστηδείσας-έχχλησίας, ήτοι έχχλη- églises ensemble établies cher toutes lee nations, σιαστιχάς άρχάς ύπαινιττόμενος, λέγει περ! τών συν c'est-è-dire aux autorités ecclésiastiques, 'dit à pro-· εργών αυτού (Ιρισχίλλα; χα! Άχύλα- .·Ης ίύχ έγώ poa de ses collaborateurs Priscille et Aquilas: .Aux μόνος ευχαριστώ, άλλά χα! πάσαι αί έχχλησίαι τών quels je ne rends pas grAce moi seul, mais aussi έύνών* · μεριχώτερον δέ τινας αύτών άναφέρνν, ότέ toutes les églises dea gentils.* En parlant plus μέν έχ τού. τόπου, ότέ δέ έχ τών χατοίχων αϋτάς particulièrement de quelques-unes d'entre elles, il όνομάζει, οίον .τή έχχλησίφ τού δεού Tjj, ούση εν les rappelle tantôt par le nom de 1 endroit, tantôt Kopftihp,*' .τή έχχλησίφ Λαοδιχέών," .τή έχχλησία par celui des habitants: .è église de Dieu qui est Ηεσσαλονιχέων,* .αί έχχλησίαι τής "Ασίας* χτλ. è Corinthe,* .è l'église des Laodicéens.* .à l'église des Theaaalonicien».* .les églises de l'Asie etc.* .Τούτοις 8' έπόμενοι xol et τής a' οίχουμενιχής .Suivant cet exemple les saints pères du pre συνόδου βεοφόροι "πατέρες, ύπογράφοντες εις ri Îfia.- mier concile en signant les actes se sont qualifiés τιχά αυτής, ώνο|1άσ8ησαν άπαντες ώς έχ τών χατοί- tous du nom des habitante de leur ville et de leur diocèse respectif. χων τής πόλεως xai τής έπαρχίας. ς’Α^λων Μ συνόδων πάλιν οί πατέρες έξ όλοχλήρου .Les père* d'autres conciles se sont qualifiés dans έβ-νιχής χώρας, ή xai έχ τού έθνους αύτών ύπο- la signature des actes soit 'du nom d'une contrée a γράφοντες ώνομάσθησαν οίον Εύάγριος Σιχεί.ός, Τιμό- q nationale tout entière ou de celui de leur nation, exsicilien,* de la province 6ιος έπαρχίας ΣχυΟΛν, Ευστάθιος ίχνους Σαραχηνών. emple: .Evagriui ~ ................Timothée ~..................... Άλλ! xai έχχλησιαστιχοί ίστοριχοί πολλάχις τους dea Scythes,* .Eustathius de la nation dea Sarra έπισχόπους ώςέχ τού ίχνους ώνόμασαν olov .β«ο- sins.* Les historiens eecléaiaatiquea eux-mêmes ont φίλφ, 8ς τών Γότθων έπίσχοπος Αν·έν τή έν Νικαί^ souvent nommêles évêques du nom de leur nation, ex συνόδφ παρών χα8υπέγραψ«* ... .ταύτης δέ τής πρεσ emple: .A Théophile, évêque du paya dea Gotha βείας άρξαι Ούλφίλαν τού έθνους έπίσχοπον*. Κα! qui. fut'présent et qui aigue au concile" de Nicée·* ι τοι χμ! Σχύ6ας λόγος διά τούτην αιτίαν έπί .Ulphila évêque de ht nation fut préposé è dette * τής αύτής μείναν πίστεβες . . . Είσέτι δέ xai νΟν ambassade* .Et en’effet, on dit que les Scythes Iboç παλαιόν ένταύ*α χρατεί τού παντός Ιδνους ένα conservèrent la même foi po\ir cette raison .... τ4ς έχχλησίας έπισχοπείν*. Ούχ ώληδής άρα ό λόγος Encore aujourd'hui U règne ici une ancienne cou- 1 τού πατριαρχείου, δτι ή έχχλησία ούδέποτε διέχρινεν tume, qu’un apul surveille lee églises de la nation έίΤνιχότητας · διότι, ώς χαλώς αύτδ πάλιν λέγει, ό tout entière. La prétention donc du patriarcat, que θεμελιωτής αύτής έπάλεσεν εις τήν πίστιν πάντα τά l'église n'aurait jamais distingué les nationalités, έδνη, χαΐ συνεπώς πρδς τοΟτο οί άπόστβλοι. αύτού n'est pas exacte, car, comme il le dit lui-même, le συνέστησαν έχχλησίας παρά πάσι τοίς έάνεσιό, Ινα fondateur de l'église a convoqué à la foi tente* Im χυβερνώαιν αύτά χνευματιχώς, χα! Ινα .πάντα τά Mtsens, ot ms apôtres, ne conformant à ce précepte, έ#νη δουλεύσεεσι τφ χυρίφ*, χατά τόν Ήσαίαν, χαΐ ont établi dea églises chou toutes lee nations, .afin ο5τω φυσιχώς έγττνήδησαν πάκα βί έχχλησίαι τβν . que toutes leo natione aerreat le 8eigneur,“ d'après ■ ' 478 t I ■ , · · ; . · ·■ 8YN0DI CXJÏSTAîmMOPOÎrrAlNAK, 1880-187» έβνβν, Ας é 'Απόστολος Αναφέρει, Λς -προείπομεν. λ ' Ούτω συκστή&ησβν χαί είσέτι ύκάρχουσιν αί έχχληαίάε voO^Aêwoç tes 'Ρωμαίων έν "Ρώμη, τβν fpsuxAy έν Κωνσταντινουπόλει, Έλλάδι, Κύπρφ, χαί ΑλλΑ^οί, τβν 'Ρ«όσσων iv Κιέφφ χαί ΙΙετρούκόλει, «4 Isaïe, at ai|ei prirent aaturullMsant naissance It» dplittt des ptniUi dent payie l apAtre, comme nous venons de lo dire. · C’eut ainsi que furent établiee lee églises existant jusqu'aujourd'hui, celle dé la. ' nation· des Romains, h Rome; des Grecs, A Cen- τβν Séppmv, τβν Βουλγάρεεν, τβν Σχυϋβν,'έβν Γότ- stantiuople, en Grèce, A Çhypre et, ailleurs ; des 8ων χτλ,, βς. πρόείκομενι Kai Sid τάς τοιαΰτας ftuesM A Kiew. et A Saint-Pétersbourg ; deb Serbes. \ Ά&νιχΑς έκκλησίας αύτός ό Αχοστολιχδς χανών λβ" λέ- des Bulgares. deb.Scy thés, dev^oths etc.,eommè*nous γει · a TA παρ’ Λάστην, έάκλησίαν ’ συμ^αίνοντα, τήν . venons de dire. A propos de cm églises nationales τού Ιβνόυς σύνοδον, ώς Αριστα φανιίη διοιχεΓν τι καί le XXXIV canon dee apAfroa .dit: «Que le synode πράττειν* (έσφαλμέχως Λίταχ "ό xavtitv). 'Ορφς; Ή de la.nation administre 1μ affaires de chaque église, σύνοδος τού έθνους νΑ διοιχή έχάστην et en disposa oothme il le Jugera pour le mieux* έδνικήν έχχλησίαν, διατάττούσιν οί Αχό- (Le eanon est mal cité). Voyea-vous’ Les opdtrss στολοι (σελ. 85-9). \ς ordoanont ftt'lt tynodtdt cAagoe dation edaumatre ' · ι cAagus dgtiu nati'oMfb.'* (p. 35-9.) 'Ex τής Ανωτέρω χιριχοχής, χαίπερ ούτω 'προLe passage ci-dessus, tout en corrompant le sens φανβς διαστρεφούσης τΑ νοήματα τβν Αγίων γραφών, ' des écritures saintes, des canons sacrés et des faits τούς ιερούς κανόνας χαί τΑ ιστορούμενα πράγματα, historiques, démontre le désir d'appuyer le principe καταφαίνεται ή σπουδή τού έφιδρΑσαι τήν τού φι>- Β du pkpUtumt sur la, sainte écriture et sur la constiλεπσμοΟ Αρχήν έπί τής γραφής χαί τοΟ Ανέχαβεν tution ancienne de l'église, πολιτεύματος τής έχχλησίας.’ Έπί τούτοις τδν έδνοφυλετιχδν χαρακτήρα τής έχχλήσιαστιχής ταύτης Ανταρσίας μαρτύροΟσι καί τΑ πρός τόν οικουμενικόν πατριάρχην γράμματα τού ύπ' Le caractère .ρΑμ/Λιφικ de cette insurrection ecclésiastique est démontré en outre par les lettres que l'exarque, nommé par eux a adressées au pa- «ύτβν όνομασδέντος έξάρχου, μέ, όχνήσαντος ύπό- ' triajche œcuménique, dans lesquelles il a osé signer γράψαι · „ό Βιδύνης "Ανθτμος χαί Ιξαρχος'-τβ.ν Βουλ .Antbimos de Vidin. exarpu dit Bulyattt;" par la γάρων* ή γινομένη διάχρισις τού οίχουμενιχοο .distinction faite entre le patriarcat Oecuménique, pppele patriarcat grec, et la nation bulgare : par l'allocution πατριαρχείου ώς γραιχιχού χαί τού βουλγαριχτύ Μέ νους· ή προσφώέησις τού έξάρχου πρό; τόν Ανώτάτον ■de l'exarque au souverain suprême de l'état, où άρχοντα τή; πολιτείας δτι ,τό βουλγαρικόν ifrvo; est dit: „La nation-bulgare avait depuis les temps anciens une église nationale, qui fut réunie, nous είχεν έχπαλαι έβνιχήν έχχλησίαν, ήτις ήνώθη, ούχ οίδαμίν πω;, τφ. γραιχιχφ πατριαρχείφ* χαί δτι Γή ne savons comment, au patriarcat grec,** et ,1a promulgation du firman impérial A rétabli notre' έχδοσις τού αΰτοχρατοριχοΟ-’ψιρμανίου Artoxartστήσε église** etc., et enfin par lea agents envoyée, dès τήν έχχλησίαν ήμβν* χτλ., χαί τελευταίον αί Απ' Αρχής χαί μέχρι τού νύν Ανενδότως διενεργούμεναι le principe et jusqu'à ce jour, dans différente dio cèses, pour pousser A la révolte contre léglisé les είς δ-.αφόρου, έπαρχίας Αποστολαί πρός έχχλησιαστιχήν Αναστάτωσιν τβν έχασταχού όρ&οδόξων Βουλ- C: Bulgares orthodoxes de chaque pays. - γάρων. λείξαντες Αποχρώντως έν τοίς μέχρι τούδε είρημένοις τήν Αρχήν τού φυλετισμού διέπουσαν τΑς πρά ξεις καί ένεργείας τφν Αποσχιρτησάντων Απδ τής μεγάλης έχχλησίας, χα! τήν παρασυναγωγήν αύτβν έπ' αύτής χαί μόνης τής Αρχής τεΦεμελιωμένην, μεταβαίνομεν είς τό δεύτερον μέρος, δπως δείξωμεν δτι ή Αρχή αύτη Αγνωστος δλω; ύπάρχει τή χα8ολιχή τού Χριστού έχχλησίφ, χαί τδ ιερόν αυτής Ανατρέπει Ayant suffisamment prouvé par ce que nous ve nons de dire que le principe du phylétisme dirige les actes et les démarches do ceux qui se sont in surgés contre l'église, et que leur conciliabule n est fondé que sur ce principe, nous passons h la seconde partie, pour prouver que ce principe est tout A fait y inconnu A 1 église universelle de Jésus-Christ, dont j il renverse la sainte constitution. y πολίτευμα. B’. I. Il est étranger au but que nous nous proposons Ό φυλετισμός, ήτοι ή λόγφ διαφόρου φυλετι d'examiner et de discerner, quelles peuvent être κής καταγωγή; χαί γλώσσης διάχρισις καί διεχδίχηles raisons qui militent en faveur dû principe du σ:ς ή έξάσκητις Αποκλειστιχβν δ.καιωμάτων παρ' Ατόμων ή δμάδων Ανθρώπων όμοχώρων τι χα! όμο- phyUtimu, c'est-A-dire de la distinction et de la revendication ou de la jouissance de privilèges ex ταγβν, όποιαν μέν τινα δύναται έχειν ύπόστασιν έν ταίς πολυσπερέσι χαί μιξοφύλοις χοσμιχαί; πολιτείαις, clusifs, soit par des individus, soit par des masses Αλλότριόν έστι τής ήμετέρεκ προΗσεως έρευνΑν χαί D d'individus, en raison de leur origine et de leur διαγινώσχειν · Αλλέν τή χριστιανική έχαλησίφ, χοι- langue, dan· lea états séculiers composés de plu νωνίφ ουση πνευματική, κροωρισμένρ ύπό τού Αρχηγού sieurs races. Dana l'église chrétienne, société toute χαί 8*μελιωτο0 αύτής Ύνα συμπεριλάβή πάντα τά spirituelle, destinée pur son divin chef et fondateur έ&νη 'ιίς μίαν έν Χριστψ Αδελφότητα, δ φυλετισμός à embrasser toutes les nations en une société frater nelle en Jésus-Christ, le pépUtsam» est un principe inconnu et tout i fait incompréhensible. ■ En effet φυλετικών έχχλησιβφ) πάντα; μέν τούς όμοφόλους lo piifUtu»», c'est-à-dire l'établissement dans le άποδεχομένων, πάντα; δί τούς έτεροφύλους Απο- ‘ même paye d'églises nationales qui admettraient tous les fidèles de la même race, repousseraient tous χλειουσέέν χαί ύπδ μόνον όμοφύλων ποιμένων 8ιοιχουμένων, «Ας Αξιούσι νύν.οί όπαβο! τού φυλετισμού, ceux d'une race différente et seraient administrées seulement par des pasteurs de la mémo race, ainsi έστι τι δλως Ανήχουστον χαί πρωτοφανές. / que lo proposent aujourd’hui les partisans du' pAyUMmw, est 'quelque chose d'inouï, une vraie in novation. Toutes les églises chrétiennes particulières, fon Πάσαι αί Απ' Αρχής χατΑ μέρας συστΑσαι χριστια νικά! έχχλησίαι ήααν τοπικοί, τρός πιστούς βρισμένης dées depuis les premiers tempo, étaient dos églioM πόλεως ή βρισμένης τοπιχής^αριφερβίας περιλαμβά- locales, comprenant les fidèles d'une ville ou d'une νουσαι Avau φυλετικής διαχρίσΜες' βιδ χαί Απδ τής circonscription déterminée, sans distinction do raeo; έστι τι ξένον ko! βλως Αίιανόητον-Λίαί δντως ό φυ λετισμός, ήτοι ή έν τφ αύτφ τόπφ συγχρότησις ίδιών 47» STSODI OOBtrAjmVOPOUTAMA·, IMO-im AT· ννχής Χχκαγΰνγής to® πληρώματος eût·» iftam· 1 . ' . . Έν αρώνις ή έχχλησία τής Ιβροοσαλήμ συνέχχιτο, ώς γνηστόνς έξ Ιουδαίον χαί κροσηλύτην έχδιαφόραν έώνών ώσαύτώς ή έχχλησία τής Αν diflfoMtao aotioat; do οόββ l'ôgiiao d'Aatioebe, τιοχιίας, τής Άλ«ξανδρ<ίας, τής ’Εφέσου, τής ΤΑμης d'Alaxaadria, OpMoo, do Boom, aioai qae lot χαί αί λαπαί, έξ Ίουβαίην χαί έΑνιχών αί πλχίους aatiaa, aa eampoaaiaat poar la plapart dâ jaitb ot Απηρτίζοντο. Έχάστη δέ τών έχχλησιών τούτον do goatib. Chaeuao do oeo égliaea formait ea «Uoέχ«τέλ«ι xab/έαυτήν βλον τι συμκαγές χαί Αβιαί- mtae an tout ooiapact et iadivbibla; obocoae d'allaa prtw έχάστη* Ανβγνώριζιν ώς Αποστόλους αύτής τούς raooonaiaaait, comme mo apAtrea, loa apdtrea de Αποστόλους τού ΧριστοΟ, Απαντάς Ιουδαίους τή γέν« notre Seigneur Jtaa-Chriat, qni ôtaient tone en ύπάρχοντας· έχάστη «!χ«ν έπίσχοπον τόν ύπ’αύτών gdndral juifb d'origine; chacune avait pour dvêque τών Αποστόλην Avtu τινδς φυλιτιχής διαχρίσοος celui que lea apôtre» avaient iuatitué tant distinc χαδιστάμανον, ώς μαρτυρώ ή ιστορία τής ίδρύαιος tion de race, ainai que b témoigne l'bbtoire dfe l'établueement dea première» égliaee de Dieu. τών κρώτβιν τοΟ Ηού έχχλησιών. Lee église» de» gentil», dont parle le bienheureux Λί δέ ύκό τού μακαρίου Παύλου Αναφβρόμίνοι έχχλησίαι τών έδνών ( Ρομ. ις', 4) πρόδηλον δτι σνγ- ΒI Paul (Rom. XVI, 4), visiblement composée» de χροτούμαναι έξ έΙΚιχών, ούχί τής αύτής πάντνς φυ gentib qui n'avaient assurément paa tous la même λής χαί γλώσσης, ώνομάσδησαν ούιος, ούχί πςψς origine et la même langue, furent ainsi nommée». δ.άχρισιν τών χαδ’ Ιχαφτον έδνών, άλλέ χατ' Αντι non pas pour distinguer chaque nation en particulier, διαστολήν πρός τούς έξ Ιουδαίον πιστούς. Οσαύτοές mais pour les distinguer des juifs convertis. De δέ χαί α! ςράσίΐς έχχλησία β«οσαλονοιέβν, ΛαΛι- même les expressions, église dea Theasaloniciena, χέον, Χμυρναίον χτλ. ούδαμώς τήν φυλήν διαχρίνουσι · dea Laodioéeae, dea Smyraéene· etc., ne distinguent διότι ούδ’ ήχαύσδη^κώποτι φυλή σμυρναίχή, φυλή nullement lea racée; car on n‘a jamais entendu λαοδιχιχή. φυλή Ησσαλονιχιχή χτλ., Αλλά τούς πιστούς parier db race amynéenne, de race laodicienne, τού.· χατοΐχούντας έν ταίς κόλίσι Σμύρνη, Λαοδιχιίρ, de race thesaalonicioune etc., mais les fidèle» ha villes de Smyrna, de Laodicée, de Ηίσσαλονίχη. χτλ. άβιαχρίτος τής "έδνιχής αύτών ^habitant : Theaealonique etc., sans distinction d'origine na χαταγογής. tionale. {/histoire noua parle d’abus, et partant de mur Καταχρήσχις χαί έντχύδνν γογγυσμοί χαί δυσπιστία ιστορείται δτι συνέβησαν χαίμ»ταξύτώνδιαφόρ»·ν μ*λών murée et de déflaaoee qui aurgirent an milieu des τών πρώτην έχχλησιών. χαΙΚύς Χβραδ«ϊγματος χάριν ό différent» membre» des premières église», comme γογγυσμός τών ‘Ελληνιστών κρός τούς Έρραίους iv τή par exemple Isa murmures dea Grec» eontre les έχχλησίφ τής Ίιρουσαλήμ. Άλλ' βμηις οί δοίοι Από Hébreux, dans l'église de Jérusalem : cependant le» στολοι κρδς Χαδησύχασιν τών κνίυμάτών où χατέ- CI' divin» apôtreb n'ont pas. pour apaiser le» esprit», ταμον τήν μίαν τών Ίιροσολύμαν ίχχλησίαν tit δύο, divisé l'église unique de Jérusalem en deux, par ιίς έμράίχήν, ώς tinttvç-jtai έλληνιστιχήν, άλλά συγ- exemple en église de» Hébreux et en église de» Grecs, mais ayant convoqué le» fidèles de l'église χαλίσαντις τούς πιστούς τής έχκλησίας · ils leur dirent; „Choisisses donc, frères, sept hommes d entre r ΈκισχίψασίΗ, riito», άδιλφοί, Αιδρας έξ ύμών vous, de qui l'on ait un bon témoignage et qui μαρτυρόυμένοος έκτά, πλήρης χνβύματος Αγίου χαί soient pleine du Saint-Esprit et de sagesse, afin σοφίας, ούς χαταστήσομιν ini τής ΧΡ*ίας ταύτν,ς.· que nous leur commettions cet emploi.“ (Actes <Πράξ. ς', 3.) des ap„ VI, 3.) Le même mode de l'établissement dee^gliae» '<) αύτδς τρόπος τής rjotdotatf τών χατά τόκους έχχλησιών έπιχρατ»/ χα: μετά τούς Ακοστολιχούς locale» est en usage, après les temps apostoliques, χρόνους ' έν τάίς έκαρχιαχαίς δηλονότι ή τβίς τών dans les églises des province» ou des diocèses qui διοιχήσ«α*ν έχχλησίαις, αίτινβς καδώρίσϋησαν ώς έχ furent consacrées h caisse de la division politique τής τότ» έπιχρατούσης πολιτικής 8ιαιρέ««»ς ή έξ Αλ alors en vigueur, ou pour d'autre» causes histori λην ιστορικών λόγην. Τό πλήρνομα τών ώστών ques. Le troupeau des fidèles de chacune de ces έχάστη; τών τοιούτην έχχλησιών συνέχχιτο έχ χρι églises était composé de chrétiens de toute race et de topte langue. στιανών χάσης φυλής χαί γλώσσης. De même leu églises conservées par la grêce de θύτη δέ χαί αί ρέχρι τβθδ« χΑριτι Ηίφ διατη- Γ>> poèpavai έχχλησίαι τών πατριαρχικών Λρόναν, Καν- Dieu jusqn'ê nos jours, celles des sièges patriarσταντινουπόλχνκ, Αλ»ξαν4ρ«ίας, Αντιοχβίας, Ispooo- eaux de Coastaatineple, d Alexandrie, d’Antioche, λύμβν xal ή τής άρχιΜΤίσχοκής Κύπρου, Αχέ τής de Jérusalem, ainsi que l'arebevêebé de Chypre, συστώηώς αύτών sioiv έχχλησίαι τοκιχώ, τούτώηι»^, sont depuis leur établissement des églises locales, έντύς γββγραφιχών ipitsv π^κλαμβανόμίναι, xol ούχί ο eet-ê-dire sites sont eireensorites dane dos limites Μ seat point daa Agliaee natioèbvtxai· βιύ xal προσώνυμοΟναη βύχΐ Από τών Απο- géographiques, ' 11 τχλούντβν αύτάς παντοδαπών έδνών, Έλλήνβν φέρ' * nates. Coat poor oak qn'oltee eoat désignées, non sixktv, Αίγυκτίών, Χύρ»»ν, 'ApAprnv, ΒλΑχνν» Μόλ- paa da nom daa différeatds aatieaa qui tea compo δαυών, Σέρβην, ΒουλγΑραν xsil λοιαών, τών συνήδώς sent, Green, Egyptiens, Byrteas, Ambos, Vainques, άναμίξ έν τοίς χλίμασι τών έχχλησιών τούτην χατοιχούντων, Αλλ'έχ τής κρ·τ»υτύσης πόλ<«»ς. Τοιαύτα ήσαν χαί ai Αρχκπισχβπαί 'Αχριδών χαί Ίπεχίου χαί τό λιγόμ*νβν κατριαρχώσν Τβρνόβου, π«ρ! Αν έσχΑτώς τοοούτβς èyévirm λόγος Μ τών φυλατιστών, toètémiv ήοαν Ixxlqsim έΜές ifim διαγραμμένοι, xai «ta λόγφ ήολΑΜήΝδ ·α«1ι«|·Μι MoMavos, Serbe», Balgazea at antroa, qui, poor la plupart. habitent mssmhh daaa tea sirooMcriptioas roopective. Tab étaient anmi tea archevêchés A'Aobrida at f 4Π 4Τ· SYNODI OOnTAnnOPOUTANAK, 1SAO-18T» «te «Μ^μ,μι 1*fueY·* iC.iptpdittv tamw ta. pear mm Αο pApta«ta «t Aea* to traepaau à'éiimritww· Ai U paeuyuvéevtpui iM»***1* tadta· ijKU' νοιή, έλλφν'αή, Aftata ,χλ- *|taaw H |A* ούχ! Mar*** ·****> dUA topupdv Mfiumc· Πβpepofac itaqoÎe τής "EUUita, t* P^taet. τής 2«ρΡίας,.τής Βλαχίας ta MeUmta, ή ηατχχρηιττχΑτιρον tairai· έλληναιή, 0Α«»ι«ή, «Λ. as* tait MÜameut comata So MAh· Ao la même «ri ght· «t Ao la atao tangua. ΟήοΜ βαχ uspuaerieua plat réoeuta: Agüoo toΜΑΜΧ ata· ΛΛ finirai non poe une iiitiattita Ao raea, mai· aao Aiflfroan data lo dagme. Do mêm· Im ncpramieat: AgHe· Ao GtAoo, Ao B «trio, Ao Serbia, Ao Vttoekto ot Ao^ Moldavie, ou pat abat égiiae belléuiqu·. nura, oorbo oie., déai^nant dot égltoe· indépen τους ίν tanpetaÎMc αύτονομουμέν«ης ή ήμιαν»ξ·φτή- dant··, établi·· dam doo état» indépendaat» oa τοις, ta ίχουαν Αρισμίνα όραΤ αύτί ré τής tara* •amï-indépqndaat», qui ont poor limit·· Ακοο lot «SS teaptaac, Αν έκτός oèêtpfav ίχουοι êuuuo- borate mêmecde l'état, hon doaqeolloe ollot ue δοσίαν ίχχλησιαστι>ήν· συνίστησαν Μ ούχ! Mpf peuvent exercer aueuae autorité ecclériattique. Cot έδνιχότητος, iUi πολιτικής MtoattaMt, ta ίχουοι Aglitea ont été établie· non pour cdhie do natio πλήρ·»μα ούχ! έξ όμοφύλ«»ν iutm»v ta όμογλΑοσβν. nalité mai· à eautt do leur aituation politique, et elite n'ont pat forcément un troupeau compote de Adèle· de In même race at de la même langue. Non eeulement dan· l'égitoe orthodoxe, mai» Ού μόνον δί ίν τί ύρΑοδόξφ ίχχλήσίφ *U' ίν αύταίς τοίς αίριτιχαίς ta σχισματιχαίς χοινονίαις même daaa let communauté· hérétiqeot et aehiamaίφΑνη ποτέ συνύκαρξις όμοδόξνν ta 4κ Αλλήλβν tiquee, il ne a'ta jamaia vu que dee égliaea natio όνιξαρτήτκν φολχτιχΑν ίαχλησιΑν ίν μιφ ta τή nale» du même dogme, indépendante· lot une· de· autre», extotaaeeat dart» une tonie et même paroiaae, •ύτή ένορίφ, πόλ« ή χΑρφ. dent une teule et même ville ou contrée. Lee père· dea aainta eoaoilea, particulier» et Αλλά ta oi πατέρας τΑν iapAv συνόδΑν, paptx&v τ· χαί γ«νιχόν4 τοπιχΑν ή oixoupavtxAv, oopouoid- générAix. locaux ou oecuménique», prennent tuxζουσιν ίν αύταίς ούχ! ίν τί ί*νιχή ΐδιότητι «!τ« έαο- même» téence dan» cet coneilea, non paa au nom τΑν, «Ιτβ τΑν κοιμνίαν αύτΑν, Αλλ' Α; έχεροσ·»- do leur propre nationalité ou de celle do tour ποΰντχς τήν ίχχλησίαν, ής καθίστανται. Εί Μ trot» troupeau, mata comme reprétentant l églite à la ίν το!ς κραχτιχοίς τΑν αρΑταν συνόδαν ta ίν τί quelle ilt tont prépotét. Et ai jamaia daaa let έκκλησιαστιχή ίστορίφ ίπαντΑσιν ί,τίαχοχα προσ- acte» dee premier» concile» et dont l'httCoirt de ttvupoûptvot ούχ! ίχ *όλε«»ς ή χΑρας, Αλλ' έξ W- l'égliae on rencontre de» évêque» qualité», non pat νοος, οίον έηίσχοκος SapatxqvAv, ΓότΑαν ta SxuAAv, du nom d une ville ou d'une contrée, maie de τούτο, Ας έχ τής τηνιχαύτα Αορίστου ta Ακατάρ celui d'une nation, comme par exemple évêque τιστου έτι πολιτικής χα! χανανιχής Kacatrcdatttÿ· det Sarraaina, dee Gotha, det Scythe», cela arrivait, iêvAv r.vtiv £φ8ί»ς αυνίγιται,' ouv^atvt, Stdtt έχ ainti qu'il eat facilement démontré, parce que ohea τού 2λου invent όλίγοι τινίς μόνον ήααν οί τήν (ίς ι certaine» nation» la toeiété n'avait pat encore reçu Χριστόν χίστιν Αχούχξαίμινοι ta ούτοι ούπν μονίμαις une forme régulière et déterminée, et que, de toute la nation, il n'y avait qu'une petit» partie qui aveit ίν πόλίσι συνφχισμένοι. embraaaé la foi en Jé»«-Chri»t, que cette petite partie n'habitait paa d une maniéré Axa dan» lae pafvovacv ίχχλφσίας αύτήκφΑλους ή ήμΜν·ήμρτή- ville». Eiv ύέ χα! «ίς αύτούς τούς Upoùç Ααο^λέψ«·μ«ν χανόνας, έφ'άν τή τής έχχλησίας tataupa ip«8pdζ«ται, ούύαμού ίν αύτοίς «ύρίσχομ«ν Ιχνος φυλετισμού· Οί imp! έχλογής χα! κροχ«ρίαο»·ς iaiaxémtv, μητροκολιτΑν, χατριαρχΑν ta τΑν λοιχΑν λιιτουργβν τής έχχλησίας χανόν«ς οΰΑαμού άρίζουσιν Ας κροσύν τΑν έχλ«ξίμ«ν τό φυλ«τιχΑν γνΑρισμα χατά τήν τΑν quMτιστΑν Άξ(«·σιν, ίλλά μόνα τά ήΙΗχΑ ta êpqoxtuttxà itpoodvnq όχοία xpoêircvxtKXv ό τΑν i*vAv Ακόστολος έν ταις κρός Tqiéêeov ta Τίτον έκιστολαίς. Όααύτιος χα! οί τΑν χατί τόπους ίχχληαιΑν Itpo! χανόνας, ol «ίς τΑς συστΑσκς, 'ίνΑακς ή 8ιαιρίσ«ις τΑν έχχλησιαστιχΑν «copouuAv Αχο^λέποντις, πολιτι- D χούς λόγους ή ίχχλησιαστιχΑς Ανόγχας προ^ίλλονται, ούύίποτ» 8έ φυλεπχΑς όξιΑονς. Αύτόν δέ τόν λβ* κανόνα τΑν όγί·ν Αποστόλων, δν ta μόνον êwuuUoÔvw ύπίρ iinjtAv οί όπαδοί τού φυλετισμού, τόν λέγοντη* ,Τοός ίπιαχόχους ίχόστχ» ΙΑνους afêévat χρή τόν ίν «ώτοίς πρΑτον, ta ήγΜο·* βΜν'Ας χεφαλήν," ίξφγιΐ μέν χόλλιστα τό ίν Απόσρ^τή χαίόλου ίχχλφοίφ ξένον βλ»κ ta Αλλότριον τού Ελιτισμού χαΗστΑς laphv «·λίταιιμα, Mhta βέ τόν ΑληΑή αύτού νούν ό »' τής έν Άντιοχιέφ, τΑ tAtA δι- Αλλκν βιαγορεύ^ λίξ»βν ta «ίς αύτόν προφανΑς Αν«φ«ρήμ·νος· »Τοί»ς aa»’ ίαΑστηρ taupjtlnv taenéaeuc «ίϊέναι χρή τΑν ίν «ί pqtpetam «pcewAva tatmwAnv, ta τήν φροντίδα ΑναΙίχΜ·» «Ασήταής ίηρχίης Μ U *ν τ| μητρο■όλει «ντφόΑχν «υνηρίχ«ν atone «k ** ΉΓ ματ· Ιχοννας- Ato AMx ta τ| «Μ apaqj·σμοϋ·σίφ. cipline et donc Iee inatitutione eacréee de l'égliae. II. Le principe du pAyidtiemr renveroe en outre ρ'. Αλλ- ή ίρχή τού φυλχτισμοΟ ένατρέκχι χαί τά ί·ρόν τής όρδ^οΒόξου έκκλησίας κβλίττυμα. Τ8 κολί- * la conetitution nacrée de l'égliae orthodoxe. Cette τχυμα τής Βρθοβόξου έκκλησίας, ήτοι ό βιοιχητιχός αύτής Βργανισμός, ώς όρατής χοινβνίσς, καταφαίνιται έν τφ συνόλψ τής ίιρ*ς αύτής θίομοότσίας, ήν σνγκρστοΟσιν οί Οτίοι χα: ί(ροί κανόνες τής όγίαν 4x0" στό/ων χαί τών αγίαν συνόΐαν, ο{χουμ<νιχών τ« χαί τοπικόν. ΙΙβσα κρώξις ένβφερομένη (ίς τήν έχχλησίαν, ττίνβυσα (ίς έθέτησιν τών κανόναν τούτον καθόλου ή έν μέρε:, χροάρέλλι: ούσιαδώς αύτό τά τής έκκλησίας κολίτευμα. Ό φυλετισμός έκιχειρών όθττήσαι Ρητούς κανόνας, ένατρέχει τά χολίτευμα τής Îft-Μξ'.ν έκκλησίας. Ό η’ φέρ' είκε!ν κανών oonatitution de l églioe orthodoxe, c'eet-à-dire eon Organieation administrative en tant que aociété viaible, apparaît done l’enaemble de ea légialation encrée, voaatituée par lea canona divine et nacrée dee eainta apétree et dee aainta concile·, cncuméniquee*et locaux. Tout acte concernant l'égliae, ten dant δ infirmer eee canon·, en tout ou en partie, attaque Moontiellemont la conetitution de l'égliee elle-mêmh. Le fkfUtûmr, qui entreprend de détruire dee canon* exprêe, renveroe la conetitution de l'églioe orthodoxe. Le' canon VIII du I" concile menménique, par exemple, décrète:' .Qu'il n) ait τής α’ οίχουμχνιχής συνόδου θέσπιζα, ,Γνα μή έν τή χάλ«ι Βύο έπίσχσποι ώσι*· χατ4 Βέ τήν έρχήν τοΟ paa doux évêque· dan· la même ville;* tandie que. φυλετισμού Βύναντα: έν μιφ χαί τή αύτή χόλιι d'aprèo le principe du μόμίώίκαιν, il· peut y avoir ÎBpc'ùciv Βύο, τρεϊ; ή χλείους όμόδοξοι έπίσχοχοι, dane la même ville deux, troie ou même plu· Boat δηλονότι χαί φυλαί έν αύτή οίχούσιν. Ό d'évêqueo du même dogme, c'eet-è-dire autant qu'il concile ircu:p’ κανών τής 8* οικουμενικής συνόδου όριζα, ,8ύο y a de race·. Le canon XII du μητροχολίτας μή είναι έν τή αύτή έχαρχίμ* κατά : ménique décrète: .Qu'il n'y ait piiudeux métro Βέ τούς φυλέτιστδς καθιδρύονται έν τή αύτή έπαρχίρ politaine dane la même province;* d'aprèe Iee καί 8 ΰο χαί πλιίους μτ,τροχόλίται χατέ τύν όριθμδν partiaaae du pèjdétMme, il peut en être nommé τών έν αύτή φυλών. Καί ό μέν κανών 4παγορ«ύει deux, troie ou même plu·, aelon le nombre de· τέα; τήν Βιαίρεαιν τής μιΟς έχαρχίας (ίς 86ο μητρο- race» qui y habitent. Le canon défend de divieer χόλιις, ήγουν τήν τοπικήν αύτής Βιαίρκιν, ώς χαί un même dioeène en deux métropole·, e rot-è-dire αύτήν όνατρέπουσαν τό κανονικόν οικοδόμημα- οί δέ il défend la divieion territorial*, comme détruiront, φυλττισταί χροώγουσιν Ασύγκριτος πορρατέρα τήν elle aueai, l'édifice canonique; maie le· partiron· σύγχυσιν, χαραίιχόμινοι ούχί έχλώς τοχτχόν τής du pêpfétiroir poueeeat encore beaucoup plu· loin έχοφχίας διχασμόν, Αλλά χολυμέριστον κατ* έτομα In eoufieaion ea admettant non roulement la divieion κατατομήν πρός τάς ούκίας φυλές, καί βννύκαρξιν territoriale de la province, mai· encore dee diviaione έκομένας κολλών μητροχολιτών ένΛς τών αύτών maltiplee dee individu·, d'aprèe 1« race·, et par άριαν χαί έν τοίς αύτοίς Ισος τίτλοις έξασχοόνταν eoneéqueat la ooexietouce de plueieura métropolitaine dane lee même· limitée, exerçant l'autorité eoctéέχχλησιαστιχήν δικαιοδοσίαν έκί «ίδιχών φυλών. •iaetique, peut-être au même titre, .ear dee raeee différoatae. Le renverroment do la eeeetitution oeeléaiaatiquc Κα-ίΟφανιστέρ* καθίσταται ή τού έχκλησιασττχοΟ χολιττύματος θναήροχή έν τοίς έχχλήσίαις τών διοι devient phm évident daaa lee égliece de* dioeèeee. κήσουν. Ό Ρ' κανών τής f οώωυμτκκής συνόδου > (c'eet-è-Àr* dee divieieoe de l'état par gouverneλέγει- .Τούς 6«έρ βιακιμκν έχισκόκους τοίς ύαορ- meute, διοιαήα·*·). La caaoa II da 11“ concile ορίοκ έχκλφσίαις μή έκιέναι, μφδ» σνγχ**»'’ t*i **· moaatéaipao dit: .Lee évêquoa ae doivent pee ee κλησίας, δκλθ κατ* τούς' κανόνας τδν μέν Άλιξαν- rendre daaa lee églieea aituêee beta de loan limitea, δρώας έπίσχοκον τ* έν Αίγύκτφ μόνον οίχονομοίν, ai oeaêeedro lea dgtiro·, aroi· d'aprè· lee canone τούς δέ τής ένατολής έχισχόΜυς, τήν ένατολιχήν l’évêque d'Alcxaadrie doit adminiatrer roulement μόνον ΒιαχΜν ... καί τούς τής Ασιανής βιοαήσαας le· affaire· de llgypêa, le· évêque· de l'Orieat έαισχόαους τ* κατά τήν ώχανήν finf» ttaeut», χαί adariatetror aeulameat le* dieaêMe de l'Otieat.... τούς τής Ποντικής τ* τής Βοντοίής μόνον, καί τούς le· évêqaae du dtoeèee dlMa, rwhaait lee affaire· τής βρφκαής ο* »ής οίαβνομΜν ... de l'Aaie ; ceux do dtaaêee du Peat, lea affaire· du φυλαττομένου δέ το» χρογογραμμένου ορρέ τών διοι- Peut; eaux de Three·, iee aflhiroa du diooèee do Three· ... Bu ebeervaat le eaaou précité ear 1·· κήαοονν κανόνός, ιύδηλον έος νέ καθ' έαώατήν έ«ώρ χίαν ή τής έκίψχίας σύνοδος διοικήσ* κανά τ* έν dieeèeoe, il eet évident que le· affaire· de chaque Νααίφ ώριομένα.· Κατά τδν κανόνα τώα« καί τούς previa·· aereut edmtoieteé·· par le ejeeèt de la κ^αλλήλους αύτφ (τθν φ' τής f «έοοορνταής συν provtaee, .eeuieroaéeaea* è ee qui a été déroéeé όδου, τύν ς" τής α', τδν χφ’ιτής *) ta* έκ τών è MM*,* D*epeèa ce ea··* et ··· >ewélati κής Stocafamtg έχχλιρτία, «ί U τΑν mc* ρολ*ς *»·»t*w» έχχλησιαστιχΑν ΑρχΑν gnicinlnqici épuuXeêvtat ή KtpceriXXevtui mc* τή» Mamn* καλίρροι·» «·» iAvAv, mc* ΙρΑβης ή Acopa Αλλον· Αλλοο» aivoupivtnv xol pecavuectuAvctt»' ίι* β* τή» *» cafg «Acartç βιοιχήηΜίς «tpipepriaag ΑνΑριξιν Mvcoltt» çu/β», ΑχΑγχη Iva Ixtxdfavcai, οΰτνς riitetv, Αλλήλβις ή aupaXéxmvtai Mi σνγχίβντκι ai τΑν tuipfatnv φυλτπχΑ» έχχλησιαστιχΑν ΑρχΑν βΐΜίοβοσίαι, Moat ΑξιοΟσαι τήν χανονιχήν coO c6sou έχχλήσιαστιχήν Stolxqotv. Kai tOteç i» pif aai τή αύτή έκχλήοιαστιχή 8ι<κχήα«ι ίσονχαι κολλαί pi» όρόβοζοι ■ έξαρχοι ή χατριΑρχαι, χολλαί 8* ίρΜοξοι BionwOam σύνοβοι tvuvclov τοσούτ·» · facAv Mvivotv. ΚοΗλου _y.6t tixtfv, χατΑ τήν Αρχήν τοΟ φνλτηαροΟ ού« έχχλησία 8«οιχήσι·»ς ή πατριαρχιχή,. oûta έχχληαία Ιχβρχιαχή ή ρήψοκολιτιχή, οδτ· Ιπισχοιαχή, οΜέ Ακλή έν«ριαχή IpqpepÎa «Ιτουν έχχλήβία χάρης τνχβν χορίου ή συνοοιίβς, Bévartai fatotaeéeu, ΙΒιον έχουσα τόκον ή χ®·ραν χαί πΑντας τον; iv αύτή όροβόξους xtpehapfavouM. Ti Μ χαχύν τής έχχλησιαστιχής χατατορής, σογχύσ»«·ς x*i ίιβλύοΜΚ χ«η· ρήαοι ρϊχρι xai αύτΑν c·» κατ' oixov έχχλησιΑν. Καί ραρια*ήο·ται λοικύν ό Χριστός, Ας κοτχ χαρ* ΚαρινΜοις cote λέγουο·.»· »Έγ· piv dpi ΙΙαύλον, ΙγΑ Μ Άχολλ·», έγΑ Μ Κηφ*.' (α' Κορ-, β*, 11) Καί τί Αλλο Ιστοί λοιχόν, ή αύτή ή ζορΑΒής νύξ, κορί ής apoclatv iv τοίς «ύαγγιλίος 6 χύριος- „Λ*ρ» vptv, τχύτή τή νυχτί έσονταχ βύο έχί κλίνης ρι*ς* ό «I; καραληφΑήαιται, aai 4 ίτορος Αψαβήσκοι. Δύο Ιβονται Αλήΐοικβι έχί τά «Μ- ή ρία χαραλήφ*ήβ«ται, μ! ή Μρ« ΑραΑήσοται. ΔΑ» Ιαβντβι iv cf *Tpf· ό »ί» χαραλ^ρΑήσιται, aai & Ιτορος άροΑ/^ται.* (Αουχ. ιζ*. Μ.) Ό Α* τ·ν Αχοστόλον χάνΑν i 9«σχίζ«ο» ' ,Έχίσ«οχσν ρή ijotvo: aorcaXei· favea τήν έαντοΟ aopocalov Μρρ tmeqiAv ai» 6«ύ κλοιόν·»» ΑναγχΑζηται, ci ρή ας «Αλογος aitia | ή τοΟτο ^αζομένη «Αιόν août», Ας κλϊον τι χέρβος Bwopivcu αύνοΟ τοίς iaotoc λ*γρ «ύβφοίας συρβαλίσΑοα. Καί τούτο βέ ούχ *ρ* έαντού, Αλλ* χρίσβι Λ χαλλΑν έχισχόχ»»» aai χαραχλήαοι ρογίστρ.· Ό u’ ê νύΛΑβη· aK τις «poefacapet ή βιΑχονος, ή βλ«ς τοβ χαταλόγβυ çAv aAqptx·» Aaeûlfac τήν έαυνβΟ mpotatev «ίς faipav *«<λ·> aai χαντηλΑς ρ«ταστ*ς Βιατρφς έν <λλ> xep* γνΑρτ,ν te* Itfov έχισχόκον, τοΟτβν χχλββορον pfafa λ«ιτουργ·Τν, ·< ρΑλιοτα κροσΜλβυρένοο αύτβν .ce» ixioxèxou ataett έχαχλΚΓν, ούχ ύχήαοοοχν, datpfntv τή AcaCfa, Ας λαίχές pivmt taatec mtvwvefa·.* Ό te' mvA» τής a' eiamqumixfa arête & épC>v· ,Άκβ χόλββς «ίς κΑλιν ρή pmfalvet* ρήβ έκίσκοχον, ρήτ» npeefa capov, ρήτ» «uteevov. Κ Μ τις pet* τύν τής Αγίβς χαί ρ»γΑλής owMav ipev toutey ctvl έ»χ«ιρήο·ι«», ή êmlotq tewcèv κρΑγρβη tmofap, daup«»»i*cm Ό ·' τής r aiMupaviafa oueiltu * Surmpedwv· .Ufa «ν pecafatvévtmv date ·*λο«ις οίς κέλιν tacMkw^ * nXqfatfa Μφ cefa aapi «Amv * . ; mm, .· ' "I~··- -- . i ■ I· 4îmAm» Cm* 4'b^cW ··**· iwtitaMi·* φ** Mtn patrianat ortboAoxo act *tab8 jaofaWMritai 4mm Botn ttMi Aaao lutta Mate tea cyaeAw etaiaiatratHb avec laaw prioiieate«Mate, A’apcia tec ptAtaatfoaa doa partbaaa Aa pApMAotec, I’Agltea Aa Ateoiaa territorial a'a aaeaa Boa *xo, ot la juriAtetioa Aao aatoritdo MfrtaMo oeoMoiaotiqaec mIob loo raceo a’AtaaA oa co reotroiat d’apiia Io roflax iaeooaant doo aationo, qai par individuo Miv «te ήτώοΗι «Λ*» ♦* mmM«» M*· tt «pdxmtv npcxtkv dveu «K htevw y****' I·**· U «pdxxstv h«nw βοο t) ·ώτβ» wupuufq taipÂXti Mi taie tat' «ύτήν χώρβς.* · 4M Le XXXIV «mm spistengoc psecerit: ,Lm φγφφΜ· 4* ΒΜΙΜ Μΐβί qte ««t Io praeder «aire «ex «t te recouaaltr· nam tear abet; ite m dciv«et rtea hire d'extruardinair· ■aa· sou «rte, et eel uc doit frlr· qec ee qui ete •tut romer* d« «a ^puetteet «i ^lee |^oga ήΐιέ ^^a a«a4 SBOMltf** Ό λ*' ά Ηοχζ·»· /Eteeaoiwv μή τολμών 4&* τΑν έ«ντοΟ ipttt χιφοτηνίβς moto·* « έ~ώή- fΜ·· ÉMI·* MMÜ 'MfBÜMBMt MbÀl d t '■di BTVODt ΟΟΒβΓΑΒΤΠΤΟΡΟυΤΑΜΑΒ. 1Μ0-Μ» UOar. dab t* |m»w** ■* wtrfwwMte a*» fa * «Wfroi Mi utpaMoptadv·· trnriru alMvsxrbpata mMmm cAtêe Αλλ'ή *» Μ pévy Km, xab' · ΊουΜος, tf faÂata*, a^4t M τοίς Ίλλυρβίς ·«* deep dlrsνης ή T·®* lut t* έτχρόρυλον- Aeadcmg χοής iutxâfiw< Κύριλ λον nul Ms»êteov, Ας ΈλλήνΑς ripΛιβτβγηγήν, ota iv Μίξβντο si ZXsOet Ας «οφένηΛβς Ας Axootéλοος έβέξβντο* οδΑ'Αν si μή ΧέρβαΛηροβέξχντο Ας xelpuipXqv τήν Χέρβον 'Ρηρβήλ, «Μ* ήν οί μή Βούλγβρω τοής ήροίς τιλχντχίους ΒοολγΑρΟυς, Εάγένιον, Χρήσχνήον xai Άγ«·Αγγ*λβν ούί’ Αν οί ΤΑοομ Ας Αρχιβχιοχόχους τούς "Ελλιρτος, Εύγένιον τήν Βούλyaptv xai Νηαμρδρβν τήν θοοτάχην. *b Μ τούτου άχόση xai dasie προχύψτι ύς τήν dxxXqoiav ζή|ΐ<β f Bite δ ρολχττχής έγνίβμής, δ έν έχΑστς τΑν φολχτχΑν ixxXqotAv Ανβχτυχ·ήθίμ«νος, τοβούτ* xa;«χνίξιι τά bpqextvrtxê «ίοήήμκτ*, Αατ» 8Μχ&λ«ς έπιτρέψι; τινί βύτΑν psptpvêv xai σομπρΑττχιν 6πέρ τής έτέρβς uni χχήήχον χρ«τιχν<χ6ν, Αλλά τή χολή έχ φυλτο.χβν aupMpéwmv. Kai ttspA τή λβφ 8έ τά φυλιτιχΑ χϊσίνήμβτβ xai τΑ xtwptxA wfMfipwtu ήλι·ρί«*ς έπιδρΑντβ οίς τής χηρβίος, tcapaxmMeoum τήν πρής τούς έτχρον&λους ήρήαχουτιχήν xotvwriav έν τοίς μοστηρίοις xai έν τχίς λκχβΐς 1«ρ«ίς τχλττβίς, τοδ>· Snap μ«τά λύπης δρΑμβν Αχέ τοθ8β ουμβηίνον πηρή τοίς φολχτιστχίς έν τ» τή ββαλβοοήοη xai έν τβές έχχρχίβις. ΤολτνΜίον Axlhavov Αχοβήσττχι τδ έν χνιύμχτι έγΑπης xai (Οχχρινοίβς jtêmotvtsvetv έλλήλ^ας τής διχφδρους φολχπχής έχχληαίβς, συνέρχτσήχι 8ιή τΑν xsiptvssv χήτΑν «Ις ίέρά; τοπικής ή οίχουμχνιχής συνδδοος, αυοχέχτοαήχι xtpl «ύάιβοίβς xai ιήτπξίβς τΑν xtacAv, μοριμνβν ύχέρ τΑν χοινή σομφτρδντβν. xai ί>κορχγ·νίζχοΑβι ήπέρ τής βέξης τοΟ êsoO, τής δρΑοίδξουπίστοης xai τής καλοβδΑς xai χολντρήίΜο; έχΑοτβτχ έχψα>λ(υφένής xai 8;»χομένης ίγίβς τοΟ ΙΗοΟ έχχληαίβς. KaHXou δέ οβτβς έξβνήρβχίζοντβι τή ήκϋτατχ xai itpAurtu, τή κοσμικήν συμρέρον τίήβτβ fiicapdvm τοΟ χν«υμ<τιχοθ xai ΟρησχιυτιχοΟ, έχΑπτής τΑν ρυλτττχΑν έχχληαιΑν έχιζητοάαής τή έχντής, τή <έ δύγμ< τής „<1ς μίβν ήγ{βν, χβΜλιχήν xai Αχοστολιχήν έκκληοίχν'* χώτββς λχμβΑν«ι xaipiov tpaOpa. Bl 8έ τχΟτχ οΟτ*ς έχουσιν, Ας 9ή έχουστν, ή ^ολιηαρής «ήρίοχιτβι οίς φχνορήν έντίφβσιν xai διβμΑχην χρής βύτή τή χνοΟμβ xai τήν &8<σχχλί<ν τοΟ ούβγγχλίου τοΟ ΧριβτοΟ. Κβί Ας τοιοΟτον ή τοΟ ΧριοτοΟ έμχληαίβ ούβέχοτο τοήτον ήχοβέξοτοχ xai ΑοαμοΗτήκι? Aa rAgfaa at Αχ paatMaat Mlgsraa, eaax ^ai aa eaaataat pao Balgan·; Ae at Ax peatMaat ntiMa^ eaax ήρέ a^t aaæia^it ρκ® ïhooee^^ at atari αβΦιβφ ή lAgltM A*aM aaftoe Bmmv mm; ea, ·Ό eat jaawia at oeopoet Atari ariat Past, l apAtre Am geatrio, ae peamit Atta paeteM aee A'aae oeele aattea, Ae la Mtiea jahe, m teat ^aa jail; oboe Im IByriea· U ae eerah pM aAaria, ee Aa omîm fl eerait oaopeot, mkmm oppertMoat ή aae aatte nM. De aria» Im bWakeereex Cyrille et Métbodiao, μ teat qae Gmm A'erigiae, ae oeraieat pao adaw ooaawa paetean abac Im SUtoo qai Im oat mçm eoame apôtrea. Lm aatres aatioao n'adaetlraieet pM oomee patriarobe le Serbe Raphaël, ai Im aatrea nations les trois derniers patriarebM bulgares, Kagbne, Cbrysantbos et AgatKangbélos. Les Rosses s'admettraient pas comme préiàts les Orees Eugène Bulgarie et Niodpbore Thdotoebs. Quels ne seraient pas Im préjudices causés ή l'égliM par de pareils principes! Ensuite l'égolsme phylétique, qui se dé velopperait dans chaque égliao phyMtique, étouffe rait ή un tel point Im sentiments chrétiens, qu'il permettrait difficilement b une d’ellM de s'occuper de l'autre et de l'assister selon U devoir chrétien; c'est tout aa plu, ri elle le ferait par intérêt de race. Lm sentiments de races st 1m intérêts temporels auraient aae désastreux intueace ear le corar do peuple et l’empêcherait d ectrer on communica avec ceux d'une antre race, soit dans 1m mystères, soit dans Im eérétnoniM retigieusM; c'est ce que aom voyou avec douleur arriver dés aujourd'hui chu Im partisans du pépiétisms, dqn* la capitale et dans Im proviaeu. Kafln U serait peu probable quo too ! diffireatM églisM pbylétiquM pussent communiquer entre eltos dons nu Mprit do charité et do sincérité; >' qu'oUea pussent être réuaiM en la personne de tours pasteurs dans dM saints synodes locaux ou œcaméniquM ; qu'ellM puant délibérer pour maintenir la foi et la discipline dM Adétos, s'occuper du intérêts eommau et travailler pour la gloire de Dieu, do to foi orthodoxo et de la saiata égitM de Dieu, combattue chaque joar de toutM Im thpoM. De cette manière ton chosM 1m plu saertss seratoat en général profaném , l'intérêt mondain serait mia au-dessus de l'intérêt moral et religieux, tandis que chaque égliM phylétique rechercherait le rien, et le dogme do la foi h une sainte égÜM catholique et apostolique recevrait un coup mortel. Si tout cela nt Vfui, comme il Mt certain, le pêy(Msaw m trouve en contradiction numifeote avec l'esprit mémo et la doctrine do l'évangito do Jésus-Christ, ι st comme tel, l'égltoo de Jéoua-Christ ne voudra jamais l'admettre et le décréter. Γ. Avrtxavovcael κρΑξχις. Totcétw dxcdstxMvesg τοΟ ρυλτπσμοΟ, AyvAnou μέν έν τή χρισΜΗχή êxxXqdp, Avsrepsxrtxcû δέ τοΟ fapoO «ύτής χοληχύμβτος, έπέμχνον ήν Na xai ή έφβρμογή βότοΟ ονγχβοτήτηκ έχ Μ«ρής χρρβνομιΑν xal AmxavovtxAv xpdÇtssv, dm, φέρ' dastv, ai éaépsvat· a*. '0 MaxaptooxéXmnt 'Dapimv, ήρχαρ«πτχΑς μροΜτΑμβνος τής έν Ββλχτή έχηληοίβς τοΟ Ayiou Ztspdvcu, (muck τή ήρέρρ τοΟ Οέσχχ τοΟ .otmf τέ pvqfrfovvsv τοΟ oiaaÎM» χύηριΑρχου, ΜΗ^ρονΑν τΑν xavévmv· το· Λ τής Myevtta* JU «ς Metewn, έρχλήμΜος Apdp·** Mioépewt mvA t* otitoiov pqqpemeXfom», aph οονοΑπής Am0Amu« ΑΜβτήηοι III. Actes onlïeaaeasfUM· Tel Mt le principe du pépUtisew, comme aou venons de le prouver; principe inconnu dans l'égltoo chrétienne et subversif de m ‘sainte constitution. Il était donc inévitable que l'application d'un tel principe m composée d'une série d'aotm UlégitimM et aatioanouiqaM, tête que ton suivants. I. Hilarion de Maoariopolie, prélat de l’égltoo do Seint-Bttoane de Balata, omm to joar do pêquM de 1860 de montioaner le nom,de son patriarche respectif, au mépris dM eaaoM: du XIV du consito Ι“-Π· ordonnant: ,Bi quelqu évêque, prétextant quelque grief coati* son métropetetaia rmp actif, omm sum décision cyaediqae de csmtauaiqecr svm toi et de mentionner Ma aeat sotoh l'assgn, pendant éavtêv τής ηρές βΜν xstvtrviat, xai |ri| ένορέραι . . ... -V— 487 8TMODI fXlWTAimjfOPOLITAllAH, IWO-im τ» Ανομα αύτοΟ χατ* ta Maftoito <| M* puawr- i ΓαβΜ ΑΜα, ή·1 Mit AôgnuM: Μ «at l'aoio γαγίμ, τούτον V** 4 *7*· «tatae u«*wqpta» •bot, Λ μόνον Αχαοτώς ta* ctutoc vxfaf» οάήσιν ta lif Iumm* τά atnata μότρα Ο fcai ήώο afcooM maoomAmo om Aaoaiiv ..Μ ηαο ytvtaxatv μ! μήτο tav upoaftapov χατορραναΐν ττβ >· prtav m MtpriM paiM m* όνληΜ, αί ΓόνβήΜ !δίου taotaaou, ρήη tav Μομμμ* τ* Μ·» MW «μ ·όΙτ»ροΗ»αία*; ta XV ta «ta· ooaotta, pai χολίτου"· μ! τοΟ it' τής αύτής· ,ΤΑ ApwAévmi Μρ! «t: ,0» ta · «* A4«ta A Γό<»Η ta. pitaroa, ta· κροαβυτόραν «ai éxioxdiiaav Mil μητροχηλιτΑν, waU* όνβφΐΜ ·» ta» MÔtropoütaiM, «’appli^ao A pta μΑλλον ixl χατριαρχΑν iff/fat· *·*· tf τ'ί xpMjiô-, fort· ntaoa A l'égard ta· patriarel*·; ta aorta ηαα τχρος ή iieoxoxoç ή μητροκάλίτης τολμήοοι tonârtota •i kb prttra, ■« évèq·· oa ·> ntétropolitaia a·· τής χρός tav oixtiov χοτριΑρχην xavaiviaç, mA. μή JaaMÛo rompra la eommaaioa bvm aoa patriarche άναφίροι ta όνομα αύτοΟ nota ta ώρισμόνσν xai roopeettf, et nom ta montioanor ton nom poadaat «ταγμένον 4» τή Μμ μυοτβγαγίμ, τούτον 4p«tv ή VoMm divia. d'apfta oa qui oat dotai ' et établi, Αγία Mi tapi ούνοδος ηόσης («ροτχίας Μντχλώς qu'y «oit déaonnaia txelu de toute· le· fonetion» da Αλλότρ-.ον «ίνας on évêque, qu'il τήν έαυτοΟ τιμήν - ο! δέ καραμένοι ΑορυβΑν χα! Ανα- < •oit complètement dégradé, privé de tout «ecouia στατΑν τήν έκκλησίαν διό τής Ιξοβον έξουσίας, ώς •t de l'honneur qui lui était dû: «'il peraiate A troubler et A agiter l'égliao au moyen de l'autorité στασιώδη αύτόν ΑχοβτρέφασΑαι.1' aéculière. qu'il «oit repouaaé comme inaurgé.* III. Le même Hilarion a oaé, aana l'autoriaation γ'. Ό «ύτδς καρά τήν dtaiav «0 οίκιίου χατριΑρχου 'χα! χοιρότονίας ένόλμησ* ποιήσοαΡαι Μρλ tav de aoa patriarche reapectif, faire dea ordination·, λ»' Ακοστολιχόν ,Έχίσχοχον μή τολμών Ιξν τΑν contrairement au canon XXXV de· apôtre· qui έαυτού βρ«·ν χέίροτονίας xottlaOai ·<ς τάς μή ύχο- décrète: „Qu'un évêque ne ae permette jamaia de Μίμένας αότφ κόλοις κα! χώρας· «ί 81 ίλτγχβτίη faire de· ordination· hart tot litottt de μπ diocèM. τούτο ««χοιηχώς καρά τήν τΑν Μττχόναον τΑς «ta- dana 1m ville· et le· contrée· qui ne lui «ont paa λιις έχκίνας ή χώρας γνώμην, Mtacpdota χα! αύτός Mumiaea: dana le eaa oh il aérait convaincu de l'avoir fait aana l'autoriaation tot cheft eatwiq**» χα! οδς έχιιροτόνησ·.* to eta tiUet tt to cm canAMaa, qu'il Mit dégradé, lui et ceux qu’il aura ordonné·.* f. Ό αύτύς, Ακίαχοχος Αν κα! ύραΟ··* AtAtaxatv IV. C· mêm· Hilarion, malgré »a qualité de τΟν λαόν τήν ·ύσ<β«ιαν, τούναντίαν ήοΛίώτνρον papô· prélat ta l°* ordonne d'enaéigner la piété au peuple. μ«νος, καρώτρυν· τούς ùx' αύτόν ύς τήν Αχοσχίρτησιν *a perfidement excité lea fidèlm A refaaar I· dé dita τής ορός τήν Αχχληαίαν ΑροαιώΜΜς χαί όχο- vouement at la Mumiaaioh qu’il devait A l'égliae, ταγής, ώστχ χα! «κοχλανηΑήνα! τίνος τΑν Ακλουστό- f de telle aorte qae qaelquea-una dee pine aimplea pmv τής xorptat χόοαβώ·* **1 *U °6νίτβς χβταντήσαι ont abandonné la foi d· leur· père· «t ne Mut faite φλ. χαΑαίραοιν Ίλαρίιανος κα! Αύ(·ντίου Αν ΙΙραχτ. naiate·. (Veyoa l'aol· de la dégradation d’Hiiarion ôt Anxaatioa. Art·· ta 18βΙ). Et cola au mépria too ,αιαξ·')· Κα! τούτα, τοΟ νη* ΑχοστολιχοΟ κανό νας ΐιαγςρ«ύοντος· ,'Κιάσχοκος ή atpMpûtape; ΑραλΑν ta'VH! qui décréta: «Tant évêqua ou prêtre qui τοΟ κλήρου χα! τοΟ λαοΟ χαί μή Mhfia&av αύτόν τήν néglige la eiargd at la paapl· at m lanr enaaigne •ύσόβκ·* dpep'. Οί αύτοί δρρίζον &' Αγχυαλί«ον χρΑς τΑν βουλ IX. Ijm même* inoultaient par de* encyoliqnM γαρικόν λαόν ού ρίναν τΑν Αουτ·* χατριόρχην, ΑχΑ- adreoeée* au peuple bulgare, non oeulemont leur Βιχοι χα*α<ρΑθΜ·ς χαΟιβτΑρονοτ χατΑ τΑν να’ Ακο- patriarche, ae rendant ainei paomblM de dégradation, ατολιχίν κανόνα· ,Εί τις χληριχάς Αβρίαχ τίν Αχί- d'aprêa le LV canon apoetolique: ,8i quelque ocακοχον, καΒαφοίο*·»· Αρχοντα γήρ τοΟ λαού αου eléeiaatiqne inaulto «on évêque, qu'il «oit dégradé; ούχ ΑροΙς χαχΑς*· ΑλλΑ χαίβλην τήν Αχχληαίαν τή; car tu ne médira· paa du chef de ton peuple, Κ«*ναταντινουχόλ·«·ς, σναοφοντοΟντβς αύτήν Ας ,8ο- eat-il dit* ; mai· encore tout· l'égliM de CoaetantiλορΑν, Απατηλήν, ριλόΒοξον, Αντιφατικήν, ΑγνοοΟοαν nople, b calomniant comme p«ffld*, trempoxor, ή σνγχρύκτουσαν ή χοροώχτουσαν χαΐ χαρορρηνού* emêitiM**, contradieMr·; eenxM ipnomnt, /ohjdeat, ουααν τούς ΙοροΟς κανόνας, aot xouOoxv αύτούς tronquant tt niA«*pré KfUjet coa··!· un prêtante pleuotM* et oaort ξοαν Ανοοίτον, Ινα Αχατήβή τούς Βουλγάρους* (Βλ. d* Acoonm et d'acte* pro/nnea, peur tremper fa· BWporuo. (Veye* lier circulaire du moi» de mai 187Q.) Αγχύαλιον ofrcftv χατΑ pdtov τού ,αοοο'.) ό Οί τροίς αύτβν, ΦιλιχχονχΑλοας ΠανΑροτος, X. Troi· d'entre eux, Paaarétoa de Philippopoli, Σοφίας ΑαρΑΑοος χαΐ ΛοφτβοΟ Ίλοφίαν, ΑιΑ τής àxb Dorothéoe de Sophia et Hilariou de boftaa, par leur χ" texop^pUu ,ααξη', A ΒολιοοοΟ ΓοννΑΒιος ΑιΑ τής lettre en date du M octobre 1868; ea*aite celui de ΑχΑ ις' ραίου ,aaoo* Αχιστολής, οίς ΑχηχολούΑησαν Vélioao·, Gennadioa, par m lettre en date du 16 Αχοιτα χαΐ A Μόνης ΆνΑιρος uqi i ΝνσοΛββί Παρ· mai 1870, auquel· m joiguireat phm tard Anthimoa Ηνιος. Ιχορφαν τήν ΑχΑ τής άς τόν οίχΜον χατρι- de Vidia et Parthéaioa de HpMva, Mvoyaient Αρχην ύχοταγής χαραΐτηαιν, τολρήααντος Αχοατήναι leur refu» d’obêiaaaaoe A leur patriarche respectif, τής χρΑς τΑν oixatov χαηριΑρχην χοηχονίας χαΐ ιιχΑΪρα oaant ainai m aéparer de la commuai·· avec lui χοιήοαι,. χαρΑ τΑν ΑνατΑρα χαταστραΑΑντα ι«* κανόνα et accomplir un aohiame, aoatrairament au mm· τής owAAeaa. ΑιΜοχονης U τή* λαΑν τούς οί· XV du I”-II· ooeeüe, cité pin» haut. Π· excitaiMt χοίους Αχιαχόχους ΑχοΑιΑαιιν, χχραχίνοον τούς ρΑν la peupla A repouanar »m prélat·, et le* prêtre* et κροο|ΐυτΑρους χαΐ ΒιαχΑνους χρΑττοιν Aveu τής γνάρης le* diacre* A agir mm l'aveu de leur* évêque·. τοΟ ΑχιΟχόχου ΧαρΑ τΑν λ»' ΑκοστολιχΑν &αγο- ooatrairesMt au XXXIX eaaoa apeetoliqne qui ρβόοντα* ,Οί xpupAwpii χαΐ ΒιΑχονα Aveu Τ*^ρης dit: ,Lo* prêtre· et 1m diacre* m feront riua.MM τού ΑχιαχΑχου ρηΒΑν Αχιτ*λ*1τ»*οαν· χότΑς γόρ όσην l'aveu de l'évêque; car e'aat A lui que ffit ooalé A xexumuptvop τΑν λαόν τοβ χορίου mA τΑν ΑκΑρ le peuple du Seigneur, et c’eat h M qu’eu de τΑΑ* φυχ·* «ΒτΑν λόγον ΑχαιτηΒησΑρβνος.* mandera compta da Mint de «m tmoa * ΤΑν ΒΑ λαόν Ιναχο* χαΑοοτΑνοος τ*ν ΑχχληαιαστιD» rendaient par M le peuple paooible Am χΛν Axrapto* τοβ ιγ” χανΑ*ος τής af λέγοντας' ,Ό paiaM édietéM par le uanna ΧΙΠ du I"-II· ecoeüe 4»1 SYNODI CONBTANTINOPOUTANAB, 1ββΟ-1βΤ3 M έν φαβυτέρον τάξ« «ταγμένος uni τών pqtpe- ' qai dit: „0eM qui mut* rang de prête* at qui πολιτών dpitdÇmv τήν npimv, Md «0 eplemK «βοές enlèvera te jagemont au métropolitain·, acowaut xamxpivaev, ία·* t* ter' αύτφ, τδν ciMtov κνέρα Mil Mmum, <Λας oMt τής τού κριφηέρίυ έατίν άξιος τιμής ή όνομαοίας (X 31 τούτφ «uvtnépovet, «I μέν τών tap«pév*av «U* τινβς, uni «Àwi τής οέαίας da tei-mêm·, irut jngeoMnt, notant qu'il odt M •on poovoir, «m propre père ot een évêque, u'eet phm digne 4s a·· ot do ThoMoor d· prter·. Omx φαί te »αίντο·1, »Ί1· μ·Ι dos «eollviartig»—, qx'ih •oteat «UMBd··· ddehM d· tear· grade·; « ite mt moine· o· lelqeee, qa'il· «oteat oomptetemeat ·>coaUBBnte· de rdgtiee, jaeqa’d e· ή··, rdpadiaat tout oontnoi evee te· echiMiatique·, il· revienoeat à leur dvtque CMoniqa·.* τιμής έχπιΛέταααν- «i U μρναχοί ή AnBmi, άφοριζΗοοτ, καντχλώς τής ΙχΛηΛβς, μέχρις *» τήν πρδς τούς σχιοματιχούς βυνάφτιαν βιαπτύββνης *fît νδν oÎxatov έπιστραφ*ίιν WnoTOV.· » XI. Le 6 janvier do oette année, eprte une («'. Τή ς' ίανουαρίου τού π·φόντος έτους prtê πολικτή τής μ<γάλης έχχληοίβς ώνοχήν χαί μαχρο- longue tolérance de l'égli··, deux panai eux, ύυμίαν, οί βύο έξ αύτών, t Φιλικχουκόλχβς Πανά- Penorétoe de Philippopoli et Hilarion de Lofteo, ρέύος χαί 6 Λοφτοού Ίλαρί«ν, αυλλχιτουργδν λαβόντ»ς uaisté· d'Hilerioa de Maoariopulie, dopai· long χαί τδν ήβη πρδ πολλού χαβηρημένον Μαχαριου- temps dégradé, oat oaé, contre )· défeuM expre··· πόλινς Ίλαρίβνα, έτόλμηοαν παρά τήν βητήν άπαγό- du patriarche œcuménique, célébrer la meow et ρ*υσ·.ν τού οίχουμτνιχού πατριάρχου λβτοοργίαν έχι- procéder h une ordination. Pour ce· fait· la grande τιλέοαι, έν ή χαί ύς χιιροτονίαν κροέβηυαν. Έφ'οίς ; ; égliae a puni le· deux premier* de te dégradation, ή μ*γάλη έχχλησία τοίς μέν δυσίν έπέβαλ» χαβαίρταιν, parce qu'il· avaient o«é ae néparer de leur patri ώς τολμήσασι τού οίχτίου πατριάρχου άποστήναι χαί arche reapectif, dont il n'ont p·· mentionné le nom, μή μνημον*ύσασι τού όνόματος αύτού, χατά τούς contrairement aux canon* XIV et XV du concile χανόνας ιβ' χαί ι·’ τής αβ*, τούς άνντέρ·» χαταγρα- I"-!!·, cité* plu* haut; .parce qu'il* avaient officié φέντας- ώ; συλλχιτουργήσασι χαύηρημένφ κατά τδν avec un prélat dégradé, contrairement au XI' canon ια' άποστολιχόν, τδν λέγοντα- „ΕΤ τις χαίήρημένφ, apoetolique qui dit: 08i un ecdéaiaatiqu· prie avec χληριχδς ών, χληριχφ συνιύξηται, χάβαιρτίαβο χαί un autre eodéûactlqu· dégradé, qu'il «oit dégradé αύτός·“ χαί ώς χιιροτονήοασιν άντυ τής άίτίας τού lui-mênte;* et parce qu’il· ont fait de· ordination· χατά τόπον άρχι«ρέι»ς, χατά τδν λ»' άποατοΛχδν χαί •an· rautorôation du prélat canonique de l'endroit, ιγ' τής έν Άντιοχχίφ, ών έπίαης έν τοίς» άνιττέρβ contrairement au XXXV canon apoetolique et au έμνημοντύσαμτν. ’ canon XIII du concile d’Antioche, également cité* 5 plu· h*yt L égltee a puni en même temp· de l'excommuni Τφ βέ ποτέ Μαχαρισυπόλίος Ίλαρίβνι άφορισμδν έπέβαλ* χατά τούς χανόνας, τδν χη’ άποστολιχίν λέ- cation le ci-devant évêque de Macariopoli*, Hilarion, γοντα- „ΕΓ τις έπίσχοπος ή πρ«σβύτ«ρος ή βιάχονος, d'apré* le· canon· «uivant·: le XXVIII apoatolique χαύαιρ·,Ήίς 8ιχαί«ς έπί έγκλήμασι φανιροίς, τολμή- qni dit: „3i quelque évêque, prêtre ou diacre, dé σιιιν Ιψασβαι τής ποτέ έγχηρισβιίστ,ς αύτφ λτιτουρ- gradé juatement pour de· crime· avéré·, ose remplir γίας, ούτος παντάπασιν έχχοπτέΜώ· τής χοινβινίας,' ι : le ministère qui lui avait été confié autrefois, qu'il χα! τδν XÇ τής έν Καρβαγένη όρίζ'-ντ·· ,Ήριστ σύν •oit complètement «éparé de te communion,“ et le πάση τή συνόβφ, Τνα δ διά βφύυμίαν αύτού άπδ canon XXXVII du concite de Carthage qui dé , χοινανίας γτνόμάνος, <Ττ( έπίσχοπο;, ·Ιτ* οίοσβήποτ* crète: „11 a'été éprouvé par tout le concile que celui qui. par m inaction, aérait «éparé de la ι χληριχός, έάν έν τφ χαιρφ τής άχοινανησίας αύτού V «ρ* τού άχουσύήναι αίς χοινονίαν τολμήαη, αύτδς communion, qu'il *oit évêque ou tout autre eccléχα» έαυτοΟ τής χαταβίχης τήν ψήφον έξτνηνοχίναι "èiaitique, « il osait communier pendant le temp· de «on excommunication, avant d'être relevé de δοχχ!.“ •a peine, prononcerait lui-même aa propre con damnation**. Quant aux quatre autre·, celui do Vidin AnthiΤοίς βέ έτίροις τίσοαρσι, Βιβύνη; ΆνΜμφ, Σοφίας ΛβφοΜφ, Ν'οσσάβας ΙΙαρ0*νίφ χαϊ Β·λιααοΟ Γ«νναίίφ, mo«, celui de Sophia Dorothéo·, de Ny«*av» parέν τοί; έπαρχίαις αύτών τηνιχαΟτα «ύρισχομένοις χαί thenioe^-et de Veliaao· Gennadioe, qni *e trouvaient τοΟ τ«λ«υταίου παρανομήματος μή μττασχοΟσιν, ή alor* dan· leur· diocèae· et qui n'avaient pa· par μτγάλη έχχλησία έχ μητρικής προνοίας γράμματα ticipé au dernier délit, te grande égliae, mue par διαπέμψασα έδίβου προΚαμΙαν, δπ»ς μ*ταμχλη»έντ»ς une ■ollicitude toute maternelle, leur a envoyé de· έπαναχάμψβοιν ·ίς τήν δβδν τού χαώήχοντος χαί τής lettre· par leeqnelle· elle leur accordait un délai peur ae repentir et revenir dan· te voie du devoir έχχληστααςιχής πκΦαρχίας. D et de l'obédience eccléaiaatique. ιβ*. Έν τούτοις, έν φ έχ τβ,ν έν 'Ορτάχγοΐ οί μέν . ΧΠ. Cependant, tandi· que de· diaeidenta d'Ortaήβαν χαβήρημένα, οί βέ άφβριαμένοι, οί βέ έν τβΤς keui lea un» étaient dégradée, le· autre· excommunié· έπαρχίαις τέαοαρ<ς ύπόβιχοι, οί πρώτη έξίλέξαντο •t le· quatre qui réaidaient dan· te· diooèae· étaient έξαρχον έχχλησιαστιχώς άνυποοτάτου φυλ*τιχής έξ- eaoore aou· le poida d une aoomation, te· premier· αρχίας τδν Βιδύνης Ανβιμον ύπόβιχον δντα, βς καί ont élu comme exapque d'un exareat phylétique, κβρ«γέν«το αίς Κανσταντινούχολιν dwv τής κανονι n’ayant aucun fondement eodéeiaatiqne, Anthimoe κής άδ«ί«ς τοΟ πατριάρχου Κ«·νοταντινοοπόλΜ·ς παρά de Vidjn qui était »oU· le coup de te même aocuaaτδν ιγ’ χανβνα τής έν Αντιοχ«ίφ. Καίτοι βέ ή, έχ- tion. Anthimoe vint h Conatantinopte «an· l'autoriχληαία τρί^ αύτδν «βς άπολογίαν έχάλ»σ«ν, αύτδς μη •atioa canonique du patriarch· de Conatantinopte, δέν άκαντήαας, τοίς βέ προχαώρρημένοις πά»βμ·νος contrairement au canon Xin.dn ooaoite d'Antioche. χαί παναβέαμβς έαυτδν έξαρχον τών Βουλγάρων Malgré que l'égliae l'ait invité troi· foi· h venir m άναχηρύξας, προέβη αίς aAtetlpawv dpotv τής καώαι- juatffier, U ne répondit rien è ae· invitation·; mate ρέιΧΜς καί τού άφοριομού τού Φιλιπποικέλΐώβ Πανα •e rendant aux oonaeite de· prélat· dégradé· et ρέτου, τού Λοφτοού Ιλαρίννος χαί τού Μακαρίου a'intitatent, contre tout droit, exarque de* Bulgare·, πάλκής Ίλιφίανος καρά πάντα κανόνα- Mu i μέν il releva ar^itraireuaent de te dégradatio· et do l'axλβ' άχοοτολιχδς λέγ«· τις ^ιιβέτηρος ή Μ· eomanaiMtte· proMteoêee· centre aux, Paaarétoe αον«ς ύαά έκιαχάαου γένηται έν άφαρΜμφ, τούτον d* PhOppepO, HUnrion de Loftae et Hlterten de Maoaaéape^ eantMdram*«t h ton· te* eaaoaa (ter 8TMODI ΟΟΜΒΤΑΙΓΤΠΓΟΡΟΙΛΤΑΜΑΧ, 1Μ0-187» 4M dpeptownc st*, ai ri Av ut* wr»*!·* etoe- j to XXXII* apaetohqno 4M: JBi quelque prêtre au diacre t msmmanii par ·· évêque, U m peon· rin 4 Φφ·»*·* eêtov *a<—»—f* i U φτ Hurts Wç- »B ίκ f Kric f* Atro riiio par uan aatoa ή«ο aoM ήαέ Γαατα Môme, ta»** ** W»* «Bai **“ oxoaaraaoM, A aoter qao oo Aorator μ «oit aurt Ιίραμρέτηι auataua·*, ΑρομζέοΑ· «ai 4 Mdpeveg xai 4 8·χΑ·ίς.* l' Ό U is’ τήςέν Άντιοχ»(ρ· .Et ttf taloxomt, iwl τισιν έγχλήμασι χατηγοα^Ηίς, xpeMq èri itdvrsr» τών έν τή tsepX^ *«hafamv, ndvxst τ» odppmvot μίαν έξ cùtsO έξτνέγΛ» φήφον, τούτον μηχέτ. wap Mpuc etxdÇeaHt, ΑλλέΓ>*ν«ν βββαίαν τήν σύμφ»»νον τών τής έχαρχίας étuoxémtv dxépaotv.· Ό 8* «' τής α’ οίχουμχνιχής· .Περί τφν 4κοιν«·νήτ»»ν γινομένων ·Ετ* τών έν χλίρφ, tita^xAv *» λαίχφ τΑγματι ύχδ Λ» Μ»’] 'b&w έηαρχίαν έχισχύκιβν, xparttas ή Τ*«»μή xartà τύν χβνόνα τύν διαγορίίκιντα τούς ύφ' έτέρνν ΑκαβληΑέντας, ύφ' Μρνν μή wpeoieohai.· Ό δ* ·’ τής γ' ο<*ουμ<νιχής ' .Όσοι έαί Ατύιτοις κράξ«σι x^rtsxpiiHjoav ύχδ τής &fiei συνόδου ή ύχδ τών oixsistv έκισχόχβν, χαί τούτοις Αχανονίστνς χατΑ τήν έν Ιχααιν Αδιαφορίαν . «ύτού δ Ναπόρως «αί οί τί αύτού φρονούντβς Αχοδούναι έιαιρΑΑησαν ή xtipaêtltv xocvuviav ή βαδμόν, Αναφολήτονς μέναιν χαί τούτους χα: οίνοι ούβέν ήττον χαΗρημένους έβιχαιώσαμαν.* Ό δ* δ1 χανών τής έν Άντιοχοί? συνόδου λέγ«ι· .Et τις έκίσχοκος ή διάκονος ύκδ τού ίδίου έχι* σχόιτου τολμήσβέ τι ι^Αξαι τής λαιτουργίας, tfa i έκίσχοκος χατΑ τήν κροΑγουσαν συνήΗιαν «tu 6 χρ«ο?ϋτ«ρος ttis 4 βιΑχονος, μηχέτι έξδν tlvai αύτφ ' μηδ έν έτέρρ συνόδφ έλπίδα ΑχοχαταστΛχβς, μήτ» Απολογίας χώραν Ιχαν, ΑλλΑ χαί τούς χοινανούντας αύτφ πόντος ΑποβΑλλίσΗι τής έκκλησίας, χαί μά λιστα «ί μαΝντις τήν άχύφασιν τή* ««τΑ τΛν ΚΡ°~ αρημέναν έξχνοχΗΐοαν, τολμήσ«ι«ν αύτοίς xoivavtfv.* ιγ'. Ό αύτδς Βιδύνης ΆνΑιμος τούτοις μή dpχιοδχίς, τοίς χροχαύηρημένοις συν«λ»ιτοϋργησ«. Διά χαί ή έχχλησία αύτφ μέν τήν xàtaipeocv έχήντρκν, ώς χαταφρονήααντι τού οίκτου πατριΑρχου χα! ίδιον, θυσιαστήριον χήξαντι, χατΑ τύν λα' Λποστολιχδν καί τύν ιη’ τής δ' χαί λδ" τής ς', ώς συλλ«ιτουργήσαντι χαΑηρημένοις, χατΑ τύν ια' Αχοστολιχύν, χαί ώς σχίσμα χοιήσαντι, χατΑ τύν «’ τής·έν Άντωχαίφ χαί u' τής αβ'. 'Ομοίιος δέ τήν χαΑαίρασιν έχήν«γχ« χαί τοίς συλλιιτονργήσαοιν ί«ρ«Οσι χαί gismévMÇ- τοίς β* χροχαδτρημένοις βοσί, Ίλαρίννι χαί Παναρέτψ, i man teat * Di·· at aa Baint-Bsprit at m jouent da ehaaaa vénétubta· at affeeteat da traamnottr· b d'aatraa aa aaoardoeo dont ib sont eux-aaêmM pried·. έότερήβησαν. ,Τίς γΑρ,“ χατέ τήν iv Κεφχηβόνι σύνοδον, ,86ναται δούναι, Btctp αύτδς ού* έχει, ή πώς δύναται πνέυματικέ έ^γέζεσθαι 4 έκοβαλών πνεύμα Ιγιον;' „Car pai ftui,* d’apr*· la ooacile da Carthago, Catta parole de l'Açriture Minto •'••t, paratt-il, Έπ»ηρβ>9η, φαίνεται, πέντεη; i» αύτοίς τ6 γραφι icipité au food da inalbear κόν îmîvc „Άσεβή$ είς βέ»ος xoxoO έμπασών xata- accomplie: „1, impie la rnénri^· méprise. · TpOV«t.“ U now venons de dire, il eat D'aprte Έκ τών είρημένον πβσι πόντιας χειτέδηλον γίνε i monde que ceux qui m «ont ται, 4*ι oi ούτε» τής έχχλησίας Αποσχιρτήσαντ·;, χα! Β évident poui Ιδιον φυλετικόν ·υσιασιήριον έγείρεα τολμήοαντες, ainsi détacbéÀ de l'églim. qui ont osé dreeaar un χαί tii ίποστχσίιη χα! Απε(·ε:αν χα! Αμετανοησίαν autel phylétique et qui ont été dégradé· et ex communié· par lïgfïii·. à cause de leur apostasie. αύτών χαβαιρεΗντε; xal ΑφορισΜντες ύπδ τής έχ χλησία;, ούξέν Αλλο σνγχροτούσι μετέ τών άχολοο- de leur déeobéiMunce et de leur impénitonea» ne forment a.vee leur· «ectateur· qu'un oonciliaSule at όούντεεν aùiOLi ή παρασυναγ·τγήν xal σχίσμα, χαώ' un «chiame, d'aprto le· parole· du divin orateur i μετά τοφχοροό τών έγίεεν 'πατέρον καί 4 ούρανοφέντωρ Βασιλειόξ φησι· ,,Παρασυναγιεγές βέ (οί Miq) Badia, qui nou· dit d'accord avec le collège τατέρεςί έχέλεσέν τέ; συνάξεις τέ; χαρά τών έν- de· Minte père·: ,11a (le· père·) ont appelé νποτέχτβν πρεσρΜρον ή έπισχόπαεν xal καρέ τών poroapnapapoM (conciliabule·) le· congrégation· formée· par le· prêtre· et le· évêque· récalcitrant· έπαιίεύτεεν λαών γινομένας. CHov εί τι; έν πταίσματι εξεταστείς Ακ»σχί>η τής λειτουργία; xal μή ύπέχυψε \et par le· peuple· ignorante. Comme par exemple, •i quelqu'un convaincu d'un délit, *'β·ι vu interdire τσί; χανόσιν, έλλ'έαυτφ έξιΒίχησε τήν πρόεβρίαν καί τήν λειτουργίαν xal σννακήλόον τούτφ τινέ; χατα- l'offiee et no «eot paa «oumi· auk canon·, mai· λιπόντχ; τήν χαβολιχήν έχχ/ησίαν, χαρασυναγβγή τδ •‘eat arrogé la présidence et l'exercice du sacerdoce et e'e*t fait (uivre par quelque· fidèl·· qui ont τοιοΟτον. Σχίσματα Βέ τον; Βι αίτια; τινέ; έχχληαιασιιχά; χαί ζητήματα ίοίσιμα κρδ; τήν έχχλησίαν abandonné l'égli·· catholique, cela forme une para•ynagogw. H· ont appelé reAiamea ceux qui pour Β:·ν·χί»έντα;.“ C quelque· eau··· eccléMaatique· et quelque· question· rémédiablea «ont en dégaccord avec l'égli·®.“ En terminanVTiou· rappelom au mint et grand Τ(λ·ντό>ντ·; ύηομιμνήσχομιν τή 4γίμ χαί μ*γέλή συνόδφ τήν σκαστήν Μήτραν τή; όρβοδόξου £«·οσι- •ynode te formula reapectable de l'é^i·® orthodoxe ruaae. que le tré· Mint aynode dirigeant e exprimé χή; έχχλησία;, ήν φΛέσα κρτ«ξήνΓραν ή^έγΜκέτη dan· M réponse remarquable au patriarche œcu ϊισιχοδσα σύνοδος έν ,τή ίχύ ι8" έ*ρ<λ(βυ τού ,αώξβ' χιρικύστφ ίπαντήσ·: αύτής χρδ; τήν οίχαομτνιχδν ménique et δ aon mint «mode, έ propoa de cette πατριάρχην χαί πρδ; Ιπασαν τήν π«ρ! αύτδν (<ράν même question (le 19 avril 1869): .San· le con σύνοδον π«ρί αυτή; ταύτης τή; ύποΗσχι·;' ,/Άντυ tentement de m Minteté «t malgré elle! le·Bulgare· n'ont nullement le droit de prendre ou d'arracher Λή; σνγχαταίΗσ··; τή; αύτού καναγιότητος χα! καρέ |^ήν ϋέλησιν αύτής, οί βούλγαροι δέν βιχαιούνται τδ d'elle ee qu'il» demandent. Il· ont encore moin· χαρέπαν νέ λέρααν ή έπςσκέσΜσιν έκ' αύτής Β τι te droit de •'affranchir de la»dépendanoe,ecclé«i**tiέπιδιώχουσιν. Ήτταν Βέ Βιχαιούνται ν έχαλλαγώσι que qui 1m réunit avec leur pasteur suprême, -et τής έχχλησ-.αστιχή; έξαρτήβηκ, ήτι;' συνδέει αύτοί»; de M détacher de lui, de leur p: jpre volonté, car μετά τού ύπερτέτου αύτών κοιμένος χαί έκοσκασβώην oe serait te un schisme; et le· Bulgare·, d'aprè· le· canons d· l'égliae, seraient néeeMairement re έπ' αύτού αύτογνορόνε·;, διότι τδ τοιούτον ήώελεν είσώαι σχίσμα, χαί οί βούλγαροι χατέ τού; χβνόνεί; gardé· comme κϋοοΜϋφι»». τή; έχχλησία^ ήέελον ϋεεερηβή έναποφεόχτ·»; ώς" σχ:σμάτιχοί.“ D Ή έπιτροκή· t ό Χαλχηδίνο; Γερέσιμος. ή ό Δέρχεεν Νεόφυτο;, f δ Διδυμοτείχου Διονύσιος, t f δ δ ό δ δ Ν'ύσσης Καλλίνικος, ό μέγας κρεετοσύγχελλος. ΔεερδΜος Εδελπίβης. έρχιμανδρίτη; ΦιλόΜος Βρυέννιος. Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Γλυχές. έρχιμ^ρίτης Γερμανός Άφόσνίβης. κρεετοσύγχελλος Καλλίνικος ΦεετύΜης. δ ίεροδιέχονος ΚεενστεητΛνος .ΒεώιέΒης. r ' ’ 'O παναγιώτατος οικουμενικός κέΗριέρχης Άνθι μος έρεετφ τήν Αγίαν σύνοδον, εί Αρόσχει αύτή ή έναγνεισβχίσ· ήβη έχβκχς τή; έπιτροπής. Ό πανιερείτεατο; μητροπολίτης ΝικεΑος* ,,ΕύχαριστοΟμεν τή έπιτηοπή έπί τή σνντκχΗίση - ni-iM-.r,,: -c> τνεύιιατι τής toχλησέας ΙκΗσει αύτής.“ La oommimion: f Le . métropolitain de Chaloédçine, Gérasiho*. f De Deroi, Néophytoa. t De DidymbÔebon, Dionysios. f Dé Nyma, Callinico·. t La grand protnsynoelte, Dorothéo· Evelpidés. L'archimandrite Philothéo· Vryennio·. L'archimaadrit· Nioépboro· Glycas. L'arcbimaadrito Germanos Aphthonidé*. Le protoajmosile Callnioo· Photiadès. Le diacre Constantin VaUiadéa. Sa Minttoé to patriarch· œcuméeiqne Anthimo· damaade au Mint synod·, a'il apprhuv· te rapport d· te coaustodae dont il vient d'entendre la teetare. Son étainéaea te métropolitain do Mteêa: .Nom rMMresM· b coamioaioa poor «Voir ré digé an rapport eoaform· b 1'mprit de l'égite·.* J"11" " 111 ' 1 - 4. U.U. »»»».»■ - • m OwmevmLcmm cMttitYW FtwiMfte* JMBrpfov tjp·» iaavcyxatv Μ**πήρηοιν W τής ήβη dvuyvtMfotaK taHoMK τής Λπηρώτής, «■· ** Αχρφώς «d »«f>C «tp* «4τής faraHvw ώς οον»ΒΑ τή ocfoau «Ο fopeO Ληγιλίου Mi τηίς mvômv 6λ*ηλήρ«ς ίχΛτχίφτης, owtfBapai τοότοις m1 UWUtV*.* Ό Μηβρώτητσς enptéfff^i Ittnuif· .ΚΑγώ ΜιρηΒίχομηι tb Ιργον τής έητροηής m>* ueeXvi**.** f 8ea éminence to métropeütaia de Bétégrade. ,Le rapport 4e to oeaaeütaiee «at approuvé par none tone; il «at atoiraaaaat at rdguliireaneet rédigé.* 8a tnintoté to patrforahe (Mgetfoe: .Je a'ai ancone okaarvattoa h ^aatar aa rapport de to oommicefoa. l'accepte, j'appraavu at j'admeto eetiéreeteat teat oa qui y aat dit arap taat d'exaetitede at 4a clarté, aaaataa teufetute A I'aaprit 4a l'évuagito at aux aaaoaa tacrda.*/ ,Π«φβσυνΑγ»νγο< xal σχισματικοί liai icdvrt; ci έχολ*χτίσ«ντ*ς τήν άρΗΒοζον έχχλησ!«ν.“ Ό Μνιχρώτβτος μητροχολίτης Χρορχςχίουη*Εξ» ol Mvaanvdywyot, έξ» οί ρολττιοτβί.* 8a taintaié to patriarche Joachim: .Jacoepte aaaai to travail d* la eemmtotion dadb aoa intégrité.* 8a tainteté at béatitude to patriarch* d'Alexaudrit: ,Je «a» da mémo avia at j'approava to rapport* Le taint tynode teat écrit. „11 oat agréé par toot to «onde; non· lapprouvont tout et noua laeeepto··,* 8a béatitude to patriarcha d’Antioch*: „La commituion a rédigé ton rapport d'aceord avec lea hit*.* 8* béatitude l'arabevdqao de Chypre: , „Le rapport eat oxoaUent et nont reaercidnt to oommiMioa^pour l exacütede de ton expoaé.* f Son éminence to métropolitain d'Aneyre: „La eonunitaton contint bien on to* nommant porotpnayayùte* (pertinent de ooneiliabutoe) et tchnmatiquee. Le taint tynode *’écria: „Que ceux qni te tont détaché* de l églite toient reniée.* 8a béatitude Γarchevêque de Chypre oootinnant ton diaooar* interrompu: ,Pour ma part, j* oootidérait toqjoura un concile (Muméniqn* comme la teule autorité compétent* pour réaoudre canoniquement cette fam··*· qnaatioo : c'eat ce que la grande égliae dan* aa tageea* a propoeé en tempe opportun; mai* comme ton oheth de* Bulgar** ont combattu cette propoeitic*, ainti qu’il appert de la p. 41 de leur ,Objection*, l’égliae doit néceetairement procéder tant retard h une eolation et publier na acte, afin d* tortir 4* to poeition diffinito od elle te trouve et de ne ptaa reator en tua peu*; ainai j'approuve et accepte tout to contenu du rapport, comme en tout conform* aux canona.* 8on éminence le métropolitain dleonion t’*ot écrié: .Tout ceux qui ont renié l’égliae orthodoxe •ont dea peratpnegogitte· et dea aehitmatiquea * Son.éminence le métropolitain de Hvornik: .Dehort le* pprnaytMpcpMt··, dehor· le* pépto- Ό χβνι«ρ4τ«τος |υ)τροΐΜλίτης Χιχ««ς· ν2υντβττύμ*νος χΑγώ τή Τ*4μη τοΟ prydiou Βασιλιίου, ΜρασνναγώγΟυς xal σχισματικούς βύττύς ΑκοχαλΑ.* Ό κχνιχρώτβτος μητροπολίτης 'Βρέοον- . ,Τ«ότς τή Τ»4Μ ouvtlBepm χίγώ.* Ο «ύλ»0έστχτβ; ΑρχιμανΒρίτης xal μέγβς πρνττοσύραλλος dapéBaeç· ,Πέποιίν*, 5τι έχφρΑζβ τό afoBqpa συμ-.Ασης τής Αχίβς συνόδου λέγβν, δτι ή ήμέρα ηδτη έστί χένΒψος τή δρΒηί&άξφ έχχληοίρ· βκ*κ y(v«cm χ*ρΑ έν σδρανφ Μ ένΒ Αμ«ρτ«λή prtavooOvtt, *0τ» Βλίψςς ΑμύΒητος dmfteivci τή ,μηηρί έχχλησί*, iitécuv Ανβγχίζητβι έκχόχτ*ιν dp' έβότής έστ» xal έν μόνον ΑχκΜς *4* τής τέχνοίν ΑνιΑτ·*ς νοσήσβν. Αλλ' ήβη, φΛί dvarpidζ*τ«χ έχχόχτχιν χβΐ χλβίοος τοβ ένός. Τά έχ'έμοί, χβίτοι cvvctBêK tà τής έχχληαέας Blaata, aloédvopm |μ«ς .τήν xppBlav pmi δ*ιν·ς miyamuvqpdvqv.* D lut»*·" Son éminence le métropolitain de Nioée: .Me conformant moi-même b l evia dq grand aaint Baaile, j* le* déclare peraipnejepirttt et •cbiamatiqae*.* Son én>meqnejnlptfaiul·* àarart 1m travaux de la prochaine 4m·.· '0 MnxytAwM ·Αχοομτν«χύ0*τΡ<4ΡΧήί^»*«Ι“ί· 8a saiateté le patriarche meunAdquo Aathfaos: .Puisqu'il a été clairement prouvé que ceux qai ,Έχχιδή Αναντ^ρήτας ΑχΛίχύηοβν ·6μμη** xpttot οί ΛιΑ τής έχχλησίας Αχοσχιμτήοαντος, oMtv m sMt détachés 4e Féglfa teat coadamnéa par Αλλο νύν λβίκβται, ή ή σύττβζις μΟ Αρ,ιιΜίο tel faire propre· acte·, il ao reete plus qu’è rédiger la τούτμ βρου, xd ή τούτου σοζήτηας ht» τύ,Ιργον 444aitioa qu'il convient, dont la 44Kb4raÜM fera τής έκομένης τρή^ς mwripiAmet τής Αγίας τούτης la sujet 4o la troisièma séance 4e oe saint sy node. * mvUtu.* Ό ««ναγιώτχτος πατριάρχης Γρηγίρως· ,Καί τβοτο ri Ιργον «parafa» !v« ΑνατΜή τή αύτή Ιχιτροχή." 'Ο χ«νι·ρώτατος μηψοχβλίτης üuuiaf ,Νορίζβ χαλάν Γν« ή αύτή έχιτροχή καραχληύή δπ«*ς ΑναλΑβη χα> τήν αύνταήιν αχ·8(ου τού βροο χατΑ τήν Ινν«αν τής (χΗσοος·* '(· χανιορώτατος μητροπολίτη; BaÀtyp4fetv· „Supp«i*Mt( τή γνώμη τ·ν. x«v«yisrtir»av xal paxap.iatdntv παραχαλαΟρχν χαί ήρ<ς cl συνοδικοί άδ»λροί μητροπολίαη τήν Μβαστήν έπτφοαήν, βχας «δτν, Ιχίσης Αναλώβη xal r&v χύπον τής τού βρου συντάξοας.* Ή σύνοδος dva^éqotv* .ΆνατχΑήτη· τή έπιτροχή." 8β sainteté le patriarche Grégorfa: .Je propose que ee travail eocore voit confié 4 la même oommimion.* Son émiaenm 1· métropolitain de Nioée: .Je crois boa que la fame oommissioa voit pride do oe charger de la rédaction de projet de définition, conformément aa aeno do «oe rapport.** Son éminence le métropolitain de Bélégrada: .D'accord avec l'aria de leurs sainteté· et do loan béatitudes, none aaaoi, le· métropolitains, nom priona la respectable commission de voaloir bien ee chargor de la rédaction de la déenition.** Le Mint synode «’écria: .Que la rédaction ee «oit remise è la commis-'* aioa. '0 πανιβρώτατος μητροπολίτης Τβρνύβου alxav,'ΟρισΑήτ·» ή ήμΐρα τής προσβχοΟς τρίτης σνν- 8on éminence le métropolitain de Tournovo a dit: .Que le jour de la troisième séance «oit fixé * •δρ',άβΜς·** 8a sainteté le patriarche Orégorioa. Ό χανηγιώτατος «ατρ<4ρχης Γρηγύριος· .Je crois qu'il est bon de laisser la oommisaion ' .Kpfas «ύλογον βΐΜς xal νΟν 4φ«4ή xdvrj Ιλχυ- c; Ηρα ή έχιτροκή 4ργασΡήν·ι dvécssc έκΐ aoO σχοο- ''entièrement libre de travailler è loisir à la beoogne Saiotétqu τούτου ipyou, δκχρ αύτή xd «ύΗς dva- •i importante, qun nous venons encore de lui confier.* τιΗμχΦα.** 8· sainteté et béatitude le pape et patriarche Ό κοναγιώτβτος xd μαχαραίκατος κίχας xd d'Alexandrie: ' κατριάρχης Άλιζ«νδρ*ίας tiw .J'ai un humble «via A propoaer au aaint synode; .Μίαν ίγ,·· αροταίναι ταχχινήν γνώμην, tamt iv τ$ συντα^Ρηαομίνμ βρη, ουμΜριληφθή xd δτι ή c ent que dans la définition h rédiger il aoit contenu μήτηρ έχχληοία γινώσχουαα τήν dvjxaHv eéaé^etav que notre sainte mère i'égliée, connaissant l'ancienne τοΟ δρΡοβόξοο βουλγαρίΧοΟ λαοΟ ppevd xd χρηΜς piété du peuple bulgare orthodoxe, pense et nour Ιχ»: Ud8o(, 6τι 6α» < αύτοΟ 6ια·οδήχοτ« 4«ο- rit le· meilleures eapéranees que tous ceux qui χλανηΗντ*ς συνντβίζηντο τοίς ώχοατατήΜοιν, 4χο- parmi oe peuple ee sont laissés égarer, de quelque ταξώρχνοί τούτης, 4χοχηρύξοοαιν «Ατούς δοον τάχος manière que ce aoit, · et se sont joint· aux rebellsa, ώς χαρασοναγώγοος xd σχιοματιχοός, xd βτι éxo- •'empresperont de s'en séparer et les renieront au μέντος dvarijÿavtat, taavaxdpfoMtv «ίς τούς χύλχοος plus tôt comme garasyMpopistea et schismatiques, τής μιας, Αγίας, χαΗλιχής ad Αχοστβλαής Ιχχλη- ot que, revenue de leur erreur, il· e'eaipreeeeront de σίας· Μ xd xpovrivs» xpeoéxt, («ας yévqtax Μηοις rentrer dues le giron ds la sainte église, une, sainte, ίχτχνής χρύς τύν δοτήρα Q|vmsv τ·ν d|O»av, Ινα oethoUqae et apostolique ; eu conséquence je proφβτίαας «Ατούς έχαναγώγη «Ις Μγν·»ν τής Αλή- D pcM qu’il soit adressé des prières aa dispensateur Mat* de tous les bieae, pour qu'il daigne les éclairer et Ή Αγία σύνοδος AvsÿéqJt' .rèvovto! γίνοιτο! κΑντας pet* Sauipéstv tidpste." Ό μβα«ρίώτ«τος χατρ<Αρχης Άναοχχίας* .Ταύτα χαραδ<χΐμ«νο< xd ήμΜς, χαλάν ήγούμβΗ, Ινα διά χροτρβχτιχών ttvstv Aéywv χρύς civ βοολγαραών λαύν ή ΡφΟή hiA^aia KstveMVttvoux&assç Αναχαλδοηταΐ τούς Μχλανημίνοος, ούς xd δφβίλομαν IspaMOam xarvtotptpéxasc." *0 χαναγιώτατος καφΑρχηέ Issoarip*. .ΟΜοΙς Αρμίζοι èv tÿ 4ρ* χροτραχτιχάς λύγος· δέον βμ·*ς, (μκ ή ίχχληαία nd «·»' ίχχληρώβη τδ xpottavtxbv χαύήηον Αν 18ι«ιτίρο«ς ΑγχυηλΙοις ypdppam αρύς τύν βοΰλγχμχύν λαέν," Ό nvviepAtiToç ·<ητροχολίτης AApnaev* les rMsoMr h la ooneaiasaMe de la vérité." I; atao Hw tWmp 1·4—*rs w ArW«* Hγ&Μ oovéAeu, Mi ovraopaltsat te ■««·(*> *8 te mm»«* papapta 4 WM· w Κμμνμμ•ita, dv Mi wl **W *wrt W*t te «- · ' s . ut . A «Otatota Ίο palliai «Αι Α'ΑΙοχμΑιμ «xpriato par «α prop iritita Ιο MotaMMt io graoA at oatat «noAo teat ooiM ot iAmmo Fotprit ή«1 a, Ata te M mDWÈBA* 'efttaHwBs f·· MB eeflMtt· 4fBf4*p a AAmM vaBM A tear «état, et oe ««were texvs, tOkapttec dpopipnoa »ih··· JooMb A'y «oOer edee om Aevoir «oarA. Ooomo «atomi papcpvbes «φ Λ·» Mte mHbw M*. om odro olio « gAM Ao feaA Ae eaaw, eUe pAarit asr «e rta*· rtw «* *■* ««*<(■; oaeoco' Ao Io port· Ao ptatoM Ao m« «state ate Apqvat etodu τήν Artelsev polîtev 4» otev Αγ* «AAri» ot oo ooooo Ae «eppMer Io trta-tart poor sqtev abw teewv wd «Λ tatatate uAunUo· leer ntoer Aom io veto As «stat >Uo « porta, riv 0*uwv ü«4 W A··*»*» tetev «k τήν ***» eDe a Aarit, oUe « ft^t poor le« Aoleirer toet eo τήν owtqpi·;· Μ Mi ΙλΑλή—ν, ·»■>·»» Μφή, ήο’οΒο α Αή|Α ooMoeeipoA per o«e lettroo oiroo«dv* («pet· κρΑς stabv Sos ate St* Ay* teiro· oe* SpliM· mo οφβη. Mee· «evoe· oo««i »«Um Staaaiwaoav ήβη τοίς ASaKyolC taKqtestc . ήΜ toaa ··· treveeo, evoo l'oido io Dios, «o «oet ΒΑντος 3d yivataopav «a el Aytew; «tat, τοΟ AoaO pa« roatta tea· fteit ot ή»ο phiuoan vioti··» oet ouvapyoOvvoc, «ta ipaivsv icdvvq Atom «te Avm- AtA «eavAao. Molkoeroe«oaoot il y i oeooro pleρβλβίς, Stéu «VA éobbqosv Hfura·' •’««χ·» 4»t Moer· taobb AperAoo ή·1 aoat raotAoa ooerAo· m fhfwm atadta xaiÀi Ακο—«λανηρέ»< «ρφβτα,Ιt roppol de. 1’ApW Mob •aloerd'hoi TAgKoo eo■uaqaàoatvrs «k τή» Ανακλήτήριον W MOqotac pm·’ eoMpibaoat aa Aoeboroea devoir, proeoao· ootae»· νήν. Αλλά οήμαρον λυκηρόν ΑκαλβΟοα κβΑήχον ton- on jap· ÿatèpr· eoa arrAt eAvteo ot jette eootro pipat Ας Αδέχβστο; ,&Μβτής τή» «krn.pi» ate lot epapebloe, oom reeeentir aaoae reaorde. EUo Stxteav «ότής ήήρον mrA τ·» tcapsvepqodvwv, met U mata aer 'eoa oner, n'eatoad qae b vois odSévs mnnttotonefitoi) Μ τούτρ Ιλιγχο», ΑλλΑ iatdrioare de ea otaeoioaeo ot, ooouae la gardieuo abates τή» χοίρο έκΐ'τής χαρδίος xsl Αχούβυοα μβ- ▼ipflaate dee «aaoeo «acrAe, alb proaoaeo ooatro vqv τή» ένδόμυχί» τή; ουναβήονχς'φανή*, «όΑΆ aee estate , qoi porabteat opbiAtrAaraat das· I'er, ΜχΑή Αγρυκνβς τ*» tap·» asvfoeav ψΑλαξ. dfoftaUat roer, b potao proeorite, toet oe pcbat awe fervoer τοίς ίαχυρογΜμΑννς ΙμμΑνουαι τή «λίνή τίΑνας «ύ- pour tar' repeatir ot 'leer retoar. Ba oebevaot τή; τήν ΑριβΜνήν κοινήν, Saopdvq mivdpa ίίχίρ τής j'ejoate qae, eoloa bob avia, dao« b dAAnitta μιτβνόίκς μΙ έχιοτροφής «ύτΑν. Hapsi»·» «ροατι- qei «ora rAdipAo, il n'y a place ai pAar doe ooaβτι »«τ' έμήν yvipq» ίν τ$ ουνταχβτ,οομίνφ ooib, ai poar doe oxhortatioae.* «Ρ» eta ίχου« χΑρκν νιβρβινέι—ς, vOuAaoio; xte κροτροΜί.* · 8a graadear I'AvAqoe do Vrates Paleioe; Ό ΑοαριΧΑοτατας έκίβκοκος ΒρΑτζης Dtaforat ünt» · ,Aa Boaeat AA aa graad ot oatat «yaodo out „Έν τή Μρούαή icapteufoti, ΑκΑ'ήν μβγΑλη ουνήλ>« xte lapé οβνοβός, ή διβγβγή τοΟ psxspundtou tdui, h ooaduiie do as bAatitade lo patetarabo do κατρβρχου 1«ροβ>Βλύμ«·ν, μβΟ' βοους Αν έχήγκγβ» < AAreaaloB, atelprA lee parolee pleine· de ddlfaateaao ΊφρόρροαΑνης λίγους ό ΜνιιρΑτκτος μητροκολίτης qua eon Aeiinenoe ta métropolitain do Derei a do**Ao« dépxmv, βιΰς μπριΑβή' τά έκ-λήψιμον «Ατής, έβ- poor en atténuer Vtaoeaveoaaoe, aera d'aa praad βαρύνα κολβ «ις τήν κλΑοαγγκ. (X ββώλγοροι Ivaxa poida. Lee Bulgarea eoaeidAraroat, à «mm do τής Ακοναίας τ<Λ «ίριριένου μακκραντάτον λογίοοντοι l'abatiao· do ae bAatitade, b déoiaioa do oo pteed τήν Ακόφανιν tuürqv τής Αγίας xte (κχΑλ^ς συνόδου ot eatat ayaodo oobbo aalle ot aoa eveaae, eoeUM Ας οόδ«|ύ«ν ίχουσβν (UpAnpo, Ας «ότόχρημ® κοίγ- aa véritable joe, aetroateat l'opiaioa Aabo, U y a νιον. Άλλ»ς τ» οόβ«μ(*ν Ιχ«ι οήρορο» «ήμοοίον ή troie aa·, par l'Apiite do JAntaoioa, a'Miait aaouso κρό τριοτίκς έχφράσβοίσ· γνΑμ, τής βκκλψΚος Ί·ρο* valoar aujourdtai; o’oet pourquoi il eet ladite— «κλάραν &' 8 μΙ Αψοϋκτας ΑΜβτΚτΜ δκας ίφη· eabte do demander quoi oat l'aria do «a béatitude τή*ή κκί νΟν 6 μκχαριΑαηος, «Ας βονρΜ τήν h- ear ta rapport do là ooauuiaaioa; qaolp —et ha taotv τής ίκιτροκής, τίνκς κρββΑλλκχ ΑκοχρΑντκς raboM qu elle doaao pour juatiSer a— abateoo, ot λόγους ΑκουαιΑζαν, *ai τί μροκί «pi ήκχλ^οί·; ■ έν qaob «Mit eoe aontim—te —r l'Apibo; ee d’aotrea <λλ«ς λέξ«σι ζιγ^τέον wap* «ΑτοΟ τήν όμολογίκ» τής ternes, je croia qu'il taat lai dookaader ta proχάτοΟ <Μ·ας· τοβτου U μή γτνομένου, οάί ιώτή ή feaatoa do foi. Bai» oela, je erob que ta proβιαχήρυξις, τοΟ αχίομκτος <ήα ναμίζν τό κοΑοάμ«*ο* ebaastioa da açbiM«e B asra paa b rdoultot déairA έποτίλοάμο, οβ8* ΑκοτρΑήκι τήν ΑκοκλκνήΑβακν μ·* do. détourner la partie égarée da poepta belgaro pita τοΟ βουλγοριχοΟ λβοΟ Ακβ τής οΰλικς όβοΟ do ta voie terteee— «A il e’eat fourvoyé. Do fait «ίς ήν ΑηκΛκνήΑν· Ύ<4ρχ«ι μ*» τΑ οχ<ομ« «ρΑγ-1 ta eobieme exbte dopeb plMtatea «mAm, testa m μκα tab 8τΑν ήΒή άμιαοήΜΜΐ, ΑλλΑ οήμίρο» κρό s'ob qu'aajoard’bui qu’il oat oetaasoltaBoet preτον άκό τής έχχλ^οίος BunuqpômMi toMÎ&nç. «baA par l'Agifoo. H y s baaaoOTp b oepéror q— Πλχίστκι 8' Bon taApX**"" ΒΜ8«ς ΑγκΑοί, βα μ»τ’ too Bulgeroe Agarte roproedroat lo droit obemta ot οά καλά τρκκήοοντκι τήν «άΑβκν 68όν μ! αροα«λ«Α- rotosraerqat »« giroa do her estate teéro i’Agifo·; οοντκί οί Αχρι τοάβ« ΑκτβουοωλήΗνττς ρόάλγαροι Oteta ta conduite'do as béetitedo ta pstrtaroke do «ίς τοΑς Αόλκους τής μήτρίς Ααλήοίός· Αλλ’ή Su·· JAtsaatea'.aara une tadsosM foaoéte «er eo «Image γΑγή Μ μβκβριατΑτοο ιατφιΑρχου Ι«ροοολβ|Μ·ν smat aalstaire, itepatiamm—t sttesds. 81 — bdsti 8λ«»ρί«·ς Ι«ηρ«Αο»ι τήν «κκΑτήν αροοββΜΪμένήν σ·- tado ta patetarabo de JAruastate admet m oBet te τήρ“τ τροκήν. Koi «i μέν ό μκκκρκΑτκτος ν«τρ<- prtaaipo de pAylAttami, elle dame être taâgé a Αρχής Ί«ροοολόμ·» όντας κ·ραΒέχ«τ«ι τήν τοΟ ρυλο- •roc Antbimoa dm Balgarao; oe ail agit ataai par τισροΟ Αρχήν, βέον βκαί Mi ctaoç wpunap^P^H opiniâtreté ot mépris, il doit «mon os être blâmé. μ«τά toO ΆνΑίμου τΑν ΒουλγΑραν Λ Μ αρΑτρα τοΟτο ta ««ΐφονής «αί κςριρρονήβοας, «Αλιν «·» ' '0 ΜνκρΑτκτος μφροκοΜτής Mfetn· '/ aNffUgu ·α AwapABoMfc htn ή γνΑμή toft taMR^MN· «aA' B UASuwc βλας «ai «αρΑτυκος. ΈιοηΑς φή Soq éeafoes— te tedtropobtata do Datte: ,Je osb d’aria quo la propoaition do as graadeer l’Avdqeo do Vrutaa «ot ieadmbtibte, ooauM test b foH bore do prop— ot tetepetao. Cotte qnoattae . 8ΠΚΗΜ oteHTAinmrorouTAXA·, m-wr» ms MfMMMw|C tftx τής- mCvHomk, atMç Mem·· Mt πρόβα» *·! ηδβις τήν MmR·» *·*’"»» xvM·. ‘AMoprim βδ xdxrfvqv τήν ** t* ·«·- ■ - τήν άλή»«Μν >Μμ de μ mm graadeor que pee peVfeMM» ·· j’ai paBii là viriti Je eeeMeoe φΜ^ 44vwb^ MtMt qM «Mt Mb· k 1‘aMMtplcaMMri de »Οβ devoir aecri et pteçeat FiwHt de Tiglee m MMfunrttt 4pop»v Ml ri Mppipev ioaiqdM «■MM «■ «MtO oooaidicnttee fMMM«il% j'ai ex taapdvm χάση; άλλης KwtdMkc M*t«.; tfipt% primi, è propM de m biatitâd·, totrt m qaè je .φήροκΜ πηρί τής *ΛχΛ |Μφ«φΜ · n άληβώς p«Mate. Je a'a«aMta pM eea plM t*Mtre prop·Wt*”· Β*ρι«Μ** °4* *ή» w*“*. Ίί ·*«* «Hoa de m graadeer mmîm trop barite: e*Mt-hΗοριλίβς γνώμην άποΚχορκ, μΜ Vw πχράτολμον, «ir· qu'il IhUte demeader aaad à «a Natfaria te δπ ζητητίον ηφ* M» pdaapucriMw πατριάρχου patriarche de JdreMte* m profonde· de foi, aar Ίιροιαλύμβιν xd αύτήν *η τήν ίμολογίχν τ* «Μμκ UMi do Mas qui mat id priaMto ae met «a «4το0, διδπ ούβιίς τών πορδνπον ούβδ πατά Μ- dente, mime par la peaed·, la pidtd d'ailteur· retow διαμηιαβητβ τήν «λλβς πανβομολογουμδνην B eeaaae 4a aa bdatitude. τής αύτοΟ μαπαρΆτητος riaÇrwv.* Ό ιύλαβδστατος άρχιμανβρίτης Γ«ρμανδς· lm tria pieux arriiateadrite Germanoa: .J'qjoote doux «tata: ja repouaoe eoad tea perotea ,δύο ρίνας λίξβς προστίβημι· άχόχροό· χάγώ τούς λίγους roO βόοριλΜτάτου imexÎMu Βράτζης. da m grandeur I'driqaa 4a Vrataa. Je ereia qaa Νόμιζα βτ. ή άγια «4 μχγάλη σύνοδος ahdwç λογί te groad et aaiat ajraade eoaddtee avoe raiaoa Ia ζεται ώς ίχίσημον τήν dv·) νασβιΐοαν γνώμην τής ripooM 4e I'ifliaa da Jinwolom, doat il a 4M ίχπληοίβς'τβν Ίιροσολύμιτν· 8t'S χαί ούβδλβςάμρι- doaai laetare, eoaiaa m ripoaM aoleaaelle. Ceat βάλλουσα πτρί τών ρρονημάτών τής otaO. μαπώριδτητος, poarqad ^a eyaoda,‘qai ■’■ aooun doute aar tea παραβδξατο ήβη τήν πρότασιν, βΐΜς «ύβοχήση ή «ΑμΟ aoetineata de aa bdatttade, a voti Ia propodtfoa, δνιοτάτη χαναγιδτης άχαντήσαι τή αύτοΟ μαχήροίτητι.· qaa aa aarateti veuille biea ripoadre à aa bdatitade.* Ό πανιιρώτπτος μητροπολίτης Β<λ*γράβών· Soa daiaeaeo la Bitropolitain de BdMgrada: ,Άσπαζόμινοι χαβ” δλοπληρίαν πανβ'δοα (Μτ'άξτοb9om approavoae eatikmraat tout ea que eoa παίνου πορινοίας IXaÇtv 4 πανιαρώτανος μητροπολίτης dariaoaoa le aritropoUtala do Dotui a dit aveo uae Αίρχβν, ιύχαριστοΟμιν αύτφ, δτι διά τής άπαντήσο»; Mg«M« digue d'dogae; noua le remeroiona de oe αύτού ού μδνον τήν έαυτοΟ γνώμην iicrpdvanav, que, par aa ripoaaa, non-aeulcment il a affinai eon άλλά χαί τήν ίμήν χαί τήν τών λοιπών χάντνς pa opiaion, maie il à encore iti l’interprite de la λών τής άγιας ουνίβου βιηρμήν«υσ<.* ■rieaao et, «aaa doute, de celle dee autree membrue άβρορροσδνης «w »·*·»*·» du edat eynode.· Πολλοί ίνίχραήαν- ,Άποχρούομίν τήν γνώμην τού βοοφιλιατώτου ixtarixou Βρώτζης^* Ό παναγιώτατος πατριάρχης Γρηγίριος,Ένβφίβη ήβη ίπβς γράψη ή «ύτοΟ ββιοτώτη πανβτγιίιης τφ paxapuordtp πατριάρχη Ίιροοολύμών, xd προοχαλίαη αύτίν αύίις <1ς τήν άγιον xd pa* γάλην σύνοδον.* '0 «αναγιώτατος οίχουμανιχβς πατριάρχης d«v „'Η ήμίρα τής τρίτης σονιβριώοοοκ τή( «χίας xd μτγάλης συνίβου άρισΡήστακ τή ixax^atdoai τοθ Ιργοο τής id τή συντάξκ τοΟ βρου τβταγμάνης Ιπιτροπής." ΤαΟτα οίπών άπάλοσο τήν avveSptaxv. Pladeun moiubree oe eont ierii: „lfow repouMone la propodtion de an grandeur 1'iviqae de Vrataa.* 8a edutetd le patriarche Grégorioe. „Π a déjà M diddi que ea aainteti le patri arche œeumiaique ierive à ea béatitude le patri arche de Jiraealom pear l'inviter de nouveau au grand ot caint cyaode.· 8a edateti te patriarche oteuminique: BLe jour de te troieihme cianca du grand et aaiat eynode eera «xi Mieitit que la commicaten ehargio da ridiger te diUitio· aura aohevi son travail.* Apria cm moto aa aainteti leva la aiance. f 6 πατριάρχης Κώνσταντινοοπάλοώς Άρβηιος Ιχ«ν t Anthimoa, patriarche do CoMtaatteopte, vo xd τήν γνώμην τοθ wavo/ttrahev πατριάρχου «pibqv tant aa miaae toaapa pour aa Miateti Anthimoa de KrnvoravuvouaffiuH xupteu Ανώίμου τοθ Βυζαντίου. D Byuaaoe, aaeioa patriarche do Ooaataatiaopte. f δ πατριάρχης πρώην KmwwvtiveimikaMt tyqv t Grigorioa, aaetea patriarahe do Ooaataatiaopte. τίρ«>ς, t δ πατριάρχης ffiffiqv Krieawttveexitemc ’ + Jqechim, aaoten patriarche de Ooaataatiaopte. ‘itoaxrip. t δ πάπας xd πατριάρχης Αλ«{ανβρ«£·ς Sm> t SophtMtea, patriarche et pape d'Atexandrie. ρρδνιοςt δ πατριάρχης Άνποχιίας Ίορδβοος. f HUnUMoa, patriateha d'i atteria t δ Κύπρου άρχκπιιηιοχος Xmppiwoc. f Sephrodoa, archoriqM de Chypre. t δ 'Epioov ΆγαΜγγτλος, ϊχττν xd τήν γνώμην + Agathaaghika d'KpMee. τοθ ΧαζουαγαβουπΛοβς SeopCtee. f 6 'Ηραχλαίας Πανάρττος. t PaaaritM d’HiraelU. t δ Νιπομηββίης διανύοιος. 'tJDioayutea 4e MtenaMte. t δ Nixdoc Ίώαννίχιος. t teariteioo 4« Kioto, t δ Χαλχηβδν«ς Γοράοιμος. t OinctaM 4e Ohateidmae. t δ dipuiwv Κηϊηιηος. t fliephptM 4e Decei. t δ Τορνδήου Γρηγάριος, t erigertorée TOcumvo. t δ διδυμοηίχκ Αιονύοιος. f DteÂpaiM de Didymotirioa. f δ Ίχβνίου Σώρρδνιος. t eèphroatee dleoado·. ■M^R^Uii! i.iiumw P " , . i, .1 , . w„,,w_,MW*»WÎ ·ΚΚ«4(. lofte 4« HaM. 4 «X«Mn«C *lt MT®W «O T*** σχολάς 4ρχνΜ«Μ«Κ •tMAaeç BfMwwc. 4 ΑρχιρβνβρΙτ,ς Nta^pépec Ποκίς. . 4 dpgtpevtpirqc 1»d»»BC ÀswoteoidAqç. 4 4ρχ<Μν4ρίτφ IXaptas Kssdeqc· 4 dpxipsMpiry ΓορρβΑ 'Ap»eri»qc. 4 dvttapéeÎMwc ieO Ayloo dpouç dpxcperApfcqc ΓβννΑ&χ AeuptArqç. 4 dpx(Τ4ρ«Κ Ζητ·βην4ς. 4 Upo4ubta«oc Kmvorotéttroc Β«Μ4ης. 4 lapc&dnOTOc Kavotcvttvec BeAtdAgg. 4 μονβχδ; Άρσίπος 'iPvitqg. 4 ypeppawta -rfjs lapfa owééeu Aggcp—AptalC KaUlviMt Εύτυχίδ^ς. PMiotbéoe Bryosaio·, diroeteer 4« |a grande école patriarcal·. Niedpboro· Glyco·, archisaaadrite. Jeaa Aaaataata34a, arehimandrite. Hilarion Outeit, orcUBendrite. Gerro·—· Aphtheaidda, oroHroaadrite. Geanadios 4· Lena, archiaaadrita, raprAaaataat ardia*ir« 44 Ia aeatacM *«4·. Porphjrrio· 4Ύ»ρbif»4an·, aiahi—irita. Bagiuio· C6fyaeeh4r4a, arokbaaadrita. Oyrillaa GMg-tadka, ankitaiwdrite. A*broaioa Ckraati44a, arekitaaaêrita. OaUiaiooa Photiadka, pratoayaoaUa. PartMni··, araidtaMdrita, Mgoaataaa d· Ia ■uoearaala da Sisal A Balata MdtTopkaaka, grand «yaeaUa. Constantia, graad arahidiaern. Or4gorioa*Zigab4aoa, diacre. Constantin Baphiadda, diaere. Constantin Valtaddn, diners. Andnioa d'lbdees, moins. Callinico· KstjreMdta, archimandrite, pmdar secrétaire da saint synods permanent. ΠΜ«« Γ. Seaeioa III. Tf t«’ M«h; «nrtspPplou too χιλιοοταΟ 4ktom»La samedi 10 septembre de l'as da grâce 1878, otoaroO dpSoMnootsO levtapou «wtgpioo ' Irone, ■ I»· le I” de l'iadietion, le jonr de la rodroeir· de la St^ttMoc a', ·* *T<* 4v84{ou sainte et gtoriense martyre, l'illnetro Bnpbdmie, pryaXopdpwMC Mi peWeae, ta dw géra qai aaaoar taoO έχ«λησί«ς «pœyopmimv, «ta γρήγαρΑν ήμΑς ocrant daa eftaw pornitaew··, «Aa d'attirer Iw dtadplwbpri· «ax;* e’eta poarqaoi il no,·» exkoita. Btè τοΟτο *«ρ**<λ<υύμ<νος. à vafflar. Tocoôxouç τοίνυν Avèpof'ata Β«'ήαχΑ*ν iv rf ' Ayaat «ppn» «voc douleur et nrprÎM q·· de τοΟ etaoupcvtxoO Apévoo luUuatt ix péoou roü <ύον- tell·· gon ·· «oat él»vé» dernièrement dan· 1« βούς βουλγφ*οθ ληΟΟ ΙξβνβοτΑντβς, ««i ptalcttepaO taroMaotiptiea de taège œnméoiq··, da. milieu du χηινήν xtva Μξ* Atti τού γχηροΟ βίου τή iacahyrfp paepte pieout dw Belgere·; dw gew qai ont o«é «apttoayayntv τολμήΜνχης, «ta acuffpovqtèc τΑν introduire dan l'dgiiM ehe noavtal· orèyaaoe, oeil· •taaev «ta i«pAv antavwv γινομένους, «ρ«τορ«νή ia' de pèyMAaw, iaan da ie vie oéoalièr·; qui oat aa ΑΑ<τήβ(> ataAv <ρυλ«ναήν ««ρβαυνβγβγήν αυατήοαι l andno· de méprioer le* eanoa· divin· et »«cré· άχαυίΗΪιΛΜντης, pct’ Αιηλήξχιίς ata Αλγους anpBiqc ta de former un conciliabule pèpidtipa· nouve··, ««τβμηΜντ*, rtv ζήλον TOO aupiou, Ας οίηίς, Αν- ! «fia do détruire mo canon», non» non» «omme· «ζ»κ>μένο< ata τήν το® xcaoO AéBootv iv péoy TOO inspiré» da nèl· de Seigneur, comme nouo le de «ύσιβοΟς τούτου XaoO Aveaéfai Αζιοχρέχος apcvooû- viora, ta non» ecus somme· réunis «u nom du μ«νοι, iai xf dta·” τοΟ prydÂou èvoO ata οονχήρος grand Dieu, notre sauveur déans-Christ, afin de prévenir ta d’arrêter la propagatio· du mal au ήμΑν ^ή*0 XpieroO ονν«λήλ6>·μ·ν. miii·· de oe peuple pieux. • '* ' Ayaat ain»» invoqué, l’ime toute contrite, la grée· Kta 8ή iv tcaxavùgrc ψνχήί χήν Avmdev «ta aexpta TAv ta™* Xdp(* ίιαηλοοΑμον·*, ta ta divine da père de toute· les lumières, «t ayant ex «Οττγγίλιον τοΟ XpurroO, ,iv. f τΑς U tm^onêplaç, τέίς U euetdom maat Veta' un principe étranger, mais qu’il leur est γννομένβς τής ,ρρλ«χΐΜή£ «ΟτΑν «apawvayayfC, oomplètasnaet haattla. Nom axera aurai constaté, . *«»' iatanac daaçiOpqèoioaç, Μ τοΟ mvtéÿpatoç aprè· en avoir Ctit le déeombremaat exaot, que τΑν 1«ρΑν aavévow Avapataèv aartatcXanouftaviaç tew ira Min iÜégaax, eotnmta peur établir , leur ) oenoüiabul· pAgldN^w, «ont ouvertemaat réprouvé· xaxtiBoptv. par la eoetaHaâoe dw oaaow «aéré·. . C'eta paurqaoi, d’aoeord ayw nw salut» père» Aiè ata prt* τΑν Αγίνν ata Otopépwv aatiptw ήμΑν ,du»- daiataw la pèyMtaat·, e'taAè^dbe iw dietiaoüow aploac ata τ*ς ΜνχχΑς Mc ata ζήλους ata ItXta da raew, lw qanrett··, Ftatannan ta 1* tavMaw oxaolat iv τή τοΟ XpuneO iaaXqtap, Ac Avwmtpovev •aliénai··. Anna régftw da Jésus-Chrita, era»·»·:·, τή MaeanXif «0 ·Οβγγ«λί·υ «ta MIC faptai Mvdet appeal A In AmMm 'da l'évangile ta'au aapaaa/ τΑν prauftev ««ή·» ήμΑν, «ta ata τήν dytev Av encré· dn nw biatawnreax pèrw «qai watt··»·*' .... ... Vynu. •JW"WR 8YJKHH CXMOTAirnratOUTAXAl, 1MMOT Al· aai ta’ ataf «ipA*«l .«RpeRRlriMa MrvepeMc pntatadg tafWTTta «V**RP«*> «*»·* ■"* lapait aaâtan» dUeaptat tat Ρ*ίν l><'"'*ta tad Ttata» pov tev «m* BtMvqt, Π·»#·»» ta» «oit taMaaw «ttata. OtaftaM tav «ni Ao*d>, Itaftata ta* «mi Μ·μ*ιμμ·Αμ« «ai «ta ta* «ta*» tatataS XaipetovqAdvtst Αρχαρο^, <«HC « «·* taMtawc, «d «dtaat «ta McvMMOvnc Md «|»w«lltVT"i «ta , • dtraagara A l’dgttm orthodoxe ta Ctatet toaa oeax qai aa east adpatdo * eaa-aiAaaee da l’Agdao eetb^· tan, qei «ta droate m aatal partioeBer «t qsi oat formé as ooaaOiabafo ptpMtifW.- e’aot-A-dM las prêta· prMdoMaaot ddgradta at asaoamaaüa, Antbtenm ai daraat da Vidia, Pamrdtoe ei-devaat ta Pbæppepoli, Hilaries oi-devaot ta Leftea, Hi laries ei-devaat ta Maaariopolia, las ptatroe at 1« làipqpdîWtt «taeti, «al «bf ·, φΐ'ϋβ Ml Ayaat aiaai dttai «oaa prioaa Diaa tria boa ot Τούτα «Mm koptipavat, AedpeA« «· «βναγΑΑοο «al yOavdptattu taa» ata ««pin ήρ·» TqoeO Ma, «Wriaoidiaax, a«M aatgaaw Jda«a-CMat, to Χριστού, «0 taXIT00 «al Marne· t* ήριτίρης, -‘ ahaf at la aoaoommtaw da sotro foi, da aaaaorv·» «tonat, Da ta* pi* Αγία» «taeO taxÀqeiav -fratvt aaaaiata dgifoo pm at iatacta da toato eoatagioa dm dpatpor «al *dU;tyt« Aab «deqc vmmpatac ^ûpqt, iaaovatiom at da la aoaaarror appsyda aor la foadadpqpOMpdvqv M t* *tatad* *·* daMtUMv «ta meat dm apdtrm ot daa propMtaa, at d’aoeordar «popqtikv· to*> abjaraat tern ecrom, rotoanor à l'dgbm «ae, aaiato, Αγίρ, asitatta «ta Αηβοτολάφ AaaXqoCq· Tv« iv oatbeUqaa at apoatoUqao, poor y odorar «too toaa aÂta Αφ8>· perd «Ανναν tav ApAoMf·* ta» ρί tea ortbodoam te (read «««agar de paix, Dtea, γα» ta« *^ή*Ίί Anta·* «ta ♦R»· ta» ΑλΑΑντα «αταλ- qai eat vma rdoair toaa tea beauam ot aaaoaoor λΑξαι «Οντας «ta Κρήνην βίαγγολίοΜΑνα «ίς Ayydt "DuefbtMt «ata ΛορτζβΟ «ad Ataipou Koti BtAAvqf oit «pOoHta»v piv aad ta Ovdpota tav tptav (ta»· «sAaapoAdvwv Apjpapd·», £oqist AaapoAdou, Nmd|tac Ifa|ta«»lee «ai BateooaA Ttv»«Mw, AMA sta aaAvapatdov oOwbc ajptpov «tpb t* «0 âfmi i«Mao«t· M« oMtpla pdvat Xetabv dpptPoAüq Au •ncariwrdv donv, fotaat «al tfttot rip» «M|v iotoqc iwataai «ecrij», Ας «XawtaMç «pooaiqOdvôaç Γ»α ;ναοιρ«χφ·η«ΐ teovIAAtMiv «ίς rip* Mte «k «sUpwvmt, tegcvgoyvHpdvtat M «Mpripav«g ta pqaputa tat tataqrioc qi»»| «■* ippalvamc ta odtav doemarip ρ<χρι tat «^RA·»· **1 ytwAaa· piv An «pd «Mac awpaO pqvtoiav Αχορ^γηατν adroCf Aptae ootto lactare te aoiat eyaodo s dit: .Π «et bf»a dam aea omaabte.* 8o aoistatd te patrtarobo doeabtei: ,0 aérait aonvaoabte do niter tea ootea do» prê ta· paroapteapapMio dam, Γordre otaroaetegiqm oA tea peiam aoaldaiaatiqam tear oat dtd iaftgdoa, «’mtA-dira notai d'Hilarios oLdovaat do Mmariopolfo, de Papardtm oa-devaat do PkiHppopoU, d"Hiteriq« ΡΟΙΛΑΜΑ1, ΙΑΑΟ-ΙΑΠ ηροΑοορίαν ή peydXq έχχλησία, Αλλ'ΙΒού xal αύτη. ήδη «αρήλββν Aveu έχονιλέσματος.* ό οαέ» ηήβ, U y » ¥% Wglb· ·*» « « Mta 4'âa «nia, aaia vota ή·· ae Ml·! Mt MNM* eSJÉrt MM vtOBlMt·* momM ΜΜφΑακΜ w^Mnnc tyqrtper ,'ΟμολσγονρέΐΜς Ata. «ολλού Αφβλβν f έχχληοία έφφρόακ xal αύτοίς tk Mwwxè tatatjua, Mn έηαννιλημρέανς fh «ροσαχαλέσατο «Hâte Ami* τήν émrtav μιταμέλβαν W τοίς κιαραγρένοις όρολογούντνς έξαιτήσβνται xpp' αδτής νγγνΑμην, ήν 4M μητρικού φίλτρου έτοίμη ή» «αραχιφήοβ αύνοίς, JÙA' ot «αρόνομοι ούχ ήβοολήύησαν ouvêtan, «Αμν έπαξιΑσαντνς δούναι «ρύς τήν έκκλησήν damAoytev. 'Αλλ' έχ»ιδή κ«ριήλ·»ν «le γνΑσίν peu, ta ή puÿdAq έχχλησία έχοδνχομένη τήν prtapÛautv αύτ·*, νέαν «ρΜ*υμή*η χορηγήσαι νώτείς τριαχον*ήρ«ρον «ροΑνομίαν, ήτις ούχ· Ιληξ», δέον, ίνα dvopàiviipav M μιαρόν, διηνς έχαλλαγΑρ»» χαί ταύτηςτής τ»λ*νταΙας ύχοχρ«Α<ΧΜς.* '0 «ανκριντατος μητροπολίτης Δόρχων ,Έκίιβή έγένττο λόγος mfl χροβοαμίας, χβρηγη· Mvtft τοίς μήκ· χαδρρημένοις τρισίν ίχοστΑτκς Αρχινρ«Οσιν, έ«Αν«γχ»ς xpivm δούναι t) έγίμ wd μ«γέλη σονόδφ vdç Αηαιτουρένας ίιααβφήακς xtpl tlH taoHaa*»; ταύτης. A*6 κολλτΟ ήβη IBtxuioOto ή έχχλησία xaéxUtv έχοντας τούτους, Sita xal tav|wt tl« ούίέν έλογίσαντο τές χορηγηΑιίσας αύτοίς «ροβτσμίας xal ίδίμ τύς χατ’ {«voudpiov xal thcpUiov τχλχίΛαΙας, έχπγ«υ<χίσας ήδη «al tAtif liai λοιχόν οδτα Ôuvdpn χαΑηρημένοι, d «ai ρή όνοργχίρ, Ac έναβληΙΗίσης μέχρι τούβ« τής έχισήμου χρόξηις τής «atatpSMOç. Καί οί ρέν Βύο χρΑττχ «ανονιχΑς ύχόχβινται τή χαδαιρέση, κοίτα «ai έίλλνς χατά τό β' τοΟ δρου ίμερον λογίζονται «αΑηρημένοι χαύ’ β ' αυγ*αν«οναθντ<ς τοίς ιέποστέται; · mpi τού ΒχλιαοοΟ όμως άνόγχη δχως γένηται ίξαίρκχς, διότι γρέψαντος τοΟ χανιάρωτότου μητροπολίτου Πολαγανοία;, «ata χληροφορούραι, τή έχχλησίρ, δτι ούτος έχ- έσχότάν ι έγ«ατέστη δριστιχΑς έν Βιταλίας dvtu τής «ανονιχής τού κυρίαρχου έδ«ίας, νέαν έ« τούτου λαβούσα θύτη Αφορμήν, ΜΒμνηπν αύτόν αύΑις τβν Ιδίων χ«Αηχόντων, χαί νέαν έχορήγησιν «ύτφ τριαχσνύήμβρον κροβοσμίαν, 4στ« δέον Αναμχίναι χαί τούτης τήν λήξιν Ας κρύς μόνον τούτον τόν ττλαμταΤον.* 'Q κανκρΑτατος μητροπολίτης Νιχαίας· ,Συμπληρβν τά ύχό τής αύτού «ανκρύτητος <2ρημένα χροστίύημι, δτι δ ρέν Βτλιοοού έχήγτηοο χατά φιβρουέριον βι’έκισταλής, ta χλινήρης Αν έναβόλλ»; μέχρις έναρρΑαηος τήν ορός τήν μ«γΑλην έχχληοίαν έχόντηοιν αύτού Λβ έντύς τής τασσαραχονΑημέρου «ροΑτορίας, dtt ήρΐέρας 'τινός 6<1«ρον, Ανμήδυνηβή γνωσιραχήσαι έντύς αύτής- έλλ' tfota έναρένα ή έχχλησία τήν άχίίντησιν αύτού. '0 Βέ Σοφίας έκήντηοτ μέν χαί αύτύς «ατά pdtov τηλιγραφιχΑς, Αλλά μόνον ίνα οώδαδέστορον ή ό Βτλιαοού χαττιρωντυύή 1 τής έχχληοίας- διότι έκλούστατα κμρέπιμχο'ν αύτήν βιέ χβσαν έκΑντηαν αίς τήν βουλγαρικήν έξαρχίαν, ■ίς ήν, Ας βητΑς έναφέρα, Ανήύι τού λακού.' Ό «αναγιΑτατος κατριάρχης Ίωαχχίμ' ,,Νομίζω ta «al τόν Βολισσού έκίβης βόον χα·«λιϊν σήμιρον Αμα τοίς Βυαί- διότι χδν όήέαοτβ γνωσιμαχήσας, χροσέλύη τή έηιληοίρ καί έξαιτήσηται αύτής τό Ιλοος, κρούύροις Ακοβόζιται αύτού τήν prwtvaav χαί οίς τό ίρχΛη ΑκοχΜαστήσκ Αξίαμα.* '0 «ανκρώτατος μητροχαλίτης Αέρχοον,ΟύΒέν έχω έντιτίξαι- γονόσύοο δχως βόξή τή έγίρ χαί μογϊλη συνόβφ.* Ό χανιορΑτατος μητροχολίτης Τορνόβου· ,ΕάλογΑτορον χρίν· έναβληΑήναι «ήν ,τού Βόλισ α» xataipoetv.* Ό >iw νοιΑτττος Αρνιοχίοχοιιος Κόαρου- *JU «W vyiMM i wvw ΜφΜΙ *Μφ” tea a tavttdo A ρέοοόβοοα vopriàaa A aspaioMV Baov pataa· ηοο ΓόρΒβο ôtait ptata A lev aoaorJoo, m vtalvoot pea i'eatoodbra ot aofaaSitat toota joataaatiea A l'égfiae. Maia momm Jai M lafomô η«ο la gHMtao ôfüaa, Aaaa l'attaate Ao lev lew VUB troate jean ηόΐ a'aot pa* aweao «apM, il Mat atttaAro meaao a» poo, poor Mra KÀéta 4« oo doroiar eagapeaMat.* Λ» Boa ôaiaoMe la Hôtrepolitaia do Dorai: aCoH«M il oat otaaüoa da ddlai aoeotad aax troio priioto apoatata, aaa omoco digradta,' je arob nôowaaira do foarair au oatat ot (raad ayaode Im dalaiiaiNMMdto adeeaaairM A M a^jet. L'dfÜM avait dopai» loagtowpp lo droit do ddprador toae 0M prdlata, ôar ib a'aot jaaaaio fait aaooa om dM ddlaia φϋ lov oat Mô aeoordda, at partioaMrameat owx q»i low oat dtd aaoordda doraidrotaoat, aax aioi» do jeavier et d'avril, qai vieaaaat amavi d'expiror; ih «oat done ddpmdée aa priooipe, biæ qa'Ua ae le voieat paa de ftût, paréo qee l'aete aotaaael do la ddgradptioa a dtd difKrd juaqu'A oe joar. Lm deu premier» toot encore, canoniquement paaaiblM de la dégradation, d'apréa le Π* article de la dédaitioa qni oonaidéra oomme dégradée tou mox qni oommuniquent avec Im «poetato. Qnaat A celai de Vélieeoe il tait tara une excep-· tion: oomme j'apprande, von éminence le métro- ' politàia de Pélagoma, a informé l'égliae que le prélat dont il a'agit venait de «'établir définitive ment AVitolia, aane l'antorivation du métropolitain «Monique. L'égliee pour ce motif lui a rappelé de nouveau om devoir» et lui a accordé un nouveau délai de trente jour», dont il tait attendre l'ex piration; mata ranlemen t pour oe dernier. “ Bon éminence le métropolitain do Nioée: «Poor compléter oe que eon éminence vient de dire, j’ajoute qw Mini de Vdlieaoe a répondu, au moia de février, que, étant alité, il remettait juqu'aa moment do m oonvaleeeeuM «a réponeO A la grande égline, eoit dune le délai de quarante jour», aoit qualquM jour» aprée, a'il ne pouvais changer d’opinion dan» ee délai. L'égliap Mt en core A attendre ta réponee. Celui de Sophia a répondu par le .télégraphe eu moia de mai, maia m no Ait qee pour employer l’ironie plua audacieaaement encore que’celui do Vélimoe; il ren voyait (implement l'égliee, pour toute réponie, à l'éxaroat bulgare, auquel if appartient déeormaia, y Mt-il dit ou proprv termea.* 8a minteté lo patriarche Joachim: ,Je anie d'arm qu’il tau dégrader aueai, aujour d’hui, celui do VélÂeo» avec Im deux autre», car ai mémo plu» tard U répudia «m erreur» et revient A l'égliee en imploraat m miaérioorde, l'égliae ac ceptera avec empreoMMent eon repentir et lui ren dra ami ancienne dignité.* Son éminence la atairapelitain da Dorai. (Jo n’ai rien A oppoeer: qu’il aoit tat aelon la déciaian du aoint et grand eynode.* Son éminotao lo métropoHtaia de Toumovo: ,Je oreia phm jneta do différer in dégradation do ooini deVéitata* Sa béatitude l’arehevéque de Chypre. ' 8ΤΒΓΟ1Μ OOMTAMTOTOPOUTAMAl, 1ΒΒ0-1Β7» »14 ,0mm tea te Π· article 4a la défiaitiou, uaux b ·«♦ f'*· *f*» |p*p* wiwMataNk qui partageât ha doetriaM.te prélat· dégradée, ζονοΜ t(tt 4h aeBgpqpévoig nul «I •out coedamaée avec eax, il a ta aeit quo h prélat CwtM fitt πρΑγματι ueBgpqpivoc λαγιοΒήΜΜΐ aa quootion aura aaaai ooaaidéré commo dégradé é Mpl «Λ * λΑγος Αρχιαρβύς.* 4a te« Sen dmiaoMo b métropolitain 4a Samno; ,Coaaa «a abat 4a dire qu’au aaavaaa délai do trente Joan a M aèeaedé < aahi 4a Vitimoo, at quo cob a été pout être Mt aa M do quelquee < mou^bree aenlemoot 4a uyuode ordinaire, at tan Batetou, ΑνΑγπη 6**« taq^XqBq Μ’βφι* xdvwv doato par b eigMture eeah 4a aa aaiatab notre origneur h patriarehe, U aat ndemoaire que h copte tb τής Mpl ής Β λόγος ΑΜοτολής.* 4a b lettre aa queotioa eoit aoamioe h teat fo •ynode.* Ό πανίφότατος μητροπολίτης ΒαλτγρέΒωνSon éminence b métropoUtam 4a Vélégrada: ,Je partage moi-mémo eat aria: je «Maire pren ,Τήν γνβμην ταύτην ΑσπΑζομαι xdyd^ teBupéte Xuÿetv γνβοιν τής b dyvolg πολλβν συνο&χβν dre eoaaaMMaee 4e oette lettre envoyée à l'inaa ΑχΒοΒοίσης έπιστολής, il- îi ... ................. *♦ Ββλιβββ· 4e phafoare mombroo 4a oyaodo ordinaire, par taνέα upoBeeplâ· Ή σύνοΒβς τούτο ptev yivtetet, B quelle aa aoareaa ddtai a M accordé aa métro6n 6 BtètewO ·1χβν ήΒη Αλληλογραφίαν apbc tbv poHtain 4e Véliaooo. Le aynodo ne aait qae cela, αύτοααλούμινον *?·ΡΧ°* Τ·* ΒουλγΑροαν, xal βτι que h métropolitain 4e VéHeeo· était en corroepoeττλαηαίον BtaMbelç ούτος tab τής βουλγαρικής παρα- dance arec te ooi-dioant exarque deo Bulgarea ot qae, dernièrement jagd par le cooeiliabnle bulgare, σννβγαγής χαταΒιχΑσΒη α£ς παύοιν.* U a été condamné è b doatitatioa.* '0 πανιορβτατος μητροπολίτης ΔιΒυμοτχίχου' Son éminence le métropolitain de Didymotiehon : ,Άλη&βς ή Ακιοτολή tygdeq «al Αποοτέλη tab ,En effet oette lettre a été écrite ot envoyée τού oÎMvpovtacÔ πατριέρχου b yvtet ttvftv eur* par ta aainteté h' patriarche mcaméeique aa aa do o&xâv pâté tip K«p<Àuÿb Ηαστολής τοΟ μητρο qnelqaee membreo du eynode, aprb h réception πολίτου HetayMvei«f, dCâiyyaUotaqc tb «éev toO de h lettre du métropolitain de Péhgonia, qni ΒολωοοΟ bidPqpa, «ai al BéXenac Mverten ibatv annonçait h dernière démarebe do celui de Vélbooe; abd)v dàoxaÿbqv iv τψ aptrroxéXAqi· vov 8é «ntra- tons ceux qui veulent ou prendre oonnaiaaaneo téov, «ί σήμ«ρον xabupatéot xal 4 BakiooM.* peavent b oogMltw daaa le bureau da protooolle. Maintenant il bat décider ai noua dégraderona aujourd'hui fo métropolitain de Vélieaoa.* □ολλοί ipAvqoav· Plusieura pèroe ee ooat écriée: ,Κβ»βίρ«τίος καί ούτος.* ,Π fout-qu'il voit aneai dégradé.* Ό aavoyttaatoc πατριάρχης rpqyiptoc' Sa eainteté la'patriarche Grégorien; . ,Προηγηίήτ· σήμορον ή Μ*λήρ«Μΐς eq# τύβου «Proeédona d'abord b l'acte do b dégradation τ1)ς aebitpéàutc aol τβν τριβν, and alta mM^m do toao lee troie en même tempo, eaeaito rondoM é ίρος.· ta définition,* Ό tcoviapterpc μητροπολίτης Διίυμοτ«ίχου· Son éminence fo métropolitain de Didymotidwa: ,'Ε^βτηΡήτβ ή 4^a aal paydXq σύνοβος, ύ My> „Que le aaint M grand ayaode eoit invité b ee · . ., χατβτίΒοτβι, Saao; xabupeBeat e^papov· 4ι4τι Îùva- prononcer, a'il veut qu'ila aoieat dégradée aujourd’hui, Vat ή έχχλησία evyxepfMU βύτοίς flpabtaapov, i4v ear l'égliee peut 10e abeoadre dane h cuite, ai un nota ,γν<ι><ημ«χήσαντ»ς ixiWiwnai peedvourv.* jour ile répudiant bure erreure et montrent du repentir'.* Ό χανιορβτατος μητροπολίτης .XatÇouayabouSon éminence le métropolitain de Soaoaagetboπόλι«νς poifo: ,Γινάοχβ, 6η 6 BaXioooO ύριοαχήν Ιχκ πρ6,Je eaie qae le métropolitain de Véüaooe eut Beatv ΒποτάζασΒβ τ| wapaowcyetyti χαί ή b Bccve- fermement décidé b ce aéparer du coociliabulo, et λίοις χατά προτίμησιν éyxemforMtç ariroO taqyqpeéBq que non établieaement è Vitolia lui a été dicté par 1ξ oixoveptev Xéymv·· ttdn nul tab μχγΛης πιέζητκ deo raieone éeonomiqueo; ear il eat daaa ta gène, Mdti, xaB' B μή Bvwlpevec πορΙζβ$Β« έν τή τέ«ος n'ayant pu ao procurer mémo do quoi vivre daaa έπαρχίρ αύτορ μηΐέ τά éaoXtec πρός τά ζήν évay- jlon diocèeo. Ainai puioquo un délai do trente joura xatfa- BoBefoqc τοίνυν 4πα$ αύνή rptaxovbqpépou ι liai a été une foie accordé daaa l'attenta de non προΒασμίβς έπ" έλκίβι σβτηρίας αύτοΟ, Μον βπβς μή repentir, il eat juate que l’égliee -no htto pan au-, έπκηαύση ή έχχλησία σήμαρον τήν xataipaoiv αύτοΟ, joardhui ea dégradation, malt qa'olb attende l'ex 4λλ' dvopaivq τήν λήξτν αύτής προηγουμένως.* piration de oo délai.* Ό πανιοράτατος μητροπολίτης 'Αγχύρας* Son éminence h métropolitain -d'Ancyre: ,ΙΙέντης οΐ λέγοι, οίχονομιχοί τα xd fiUtat παρο.Toutoô fee ntiaono économique· et entre· do μοίας péoamc, atai Bevtepatarcac Απέναντι τοΟ éouy- cotta nature août aecondairea devant l’autorité in xptec έπιταχτιχωτέρου τβν Ιρρβν xovévmv πόρους- comparablement aapérfoûre dea canon· aaoréa: e'eot Bt'B χαΒαιροΒήτωσαν μέν αήμρρον xal ai ηρβίςμή·» pourquoi il font dégrader aujourd'hui lea troia χαΒήρημένβι, ^^ιγχβρηΒήτβ Βέ ^ραΒότηρον » τιιχΒν P»éte non encore dégradée; plu· tard, celui qui μιταμ«ληΒηο4μτνος nui apoocXrâripava^ th μένον M repentira pourra être abaoua, pourvu qu'il n’ait μή λχιτουργήσρ μχτά τήν ûaBoipeœv.* pua otleié aprb la dégradation.* Ό παναγιβταιος οίχουμχνιχός πατριάρχης Hvfitpoc 8a aahtoté fo patriarehe mcufoéaique demande: έρ*οτ<· ^Τί Scuti τή éyip xal peyéXq ewéfiy πορί τής „Quel oot l’avio dq aaint et grand aynodo aur npattteat τοΟ uavaytterécau waqptépxpv Ίιοαπαίμ;* ta propoeitioa de aa aaintoté ta patriarche Joachim T* Ή Αγία οΒνοΒος Am* Le aaint aynodo a répandu: gHévraç οβτήν 4ποΒτχέμοΒα* τηρηΒήΜ ή χ^ον^ ,ΙίοΜ l'acoeptone ton·; que l'ordre ebroaologiλογική αφς b τή pvteqt -ete xaBÎpqpévmv' «zy quo eoit gardé doua ta dtaifoa te nome te préCuracu oMamaik mam XLT. 0 MMtyAWMC μητροβολίτης Sdp»/Β·κ»ή λέγης H*w> *» *« *x«wrt*l ηονΒήμιρη; προΒοομία if BaètoooO, tote U έγένβτο tec b yvtet Αλίγων pbvev ouvatote and M μό νης πέντως τής totvffâfifi τοΟ «uvayuatew ήμβν F é SIS I SYNODI ΟΟΝ»ΓΑΝΤΪΝΟΡΟΙ»ΓΓΑ1ΓΑΕ, ίββΟ-1878 SM χαταταχ»ήτ·ααν xfl ol tpef; Atqpot x*l χαΑαιρΑή-A lato dégradé·; qaâ le· trpi· aatae· soient mugi· τΑααν dxè toOte ttaoov voûte xpè Hfi τής wfi τού fipou (pou xupAomeç." h up A»—;.' ine eu et qu'ils soient dégradé· dès à préMat. sweat la aigaatete de U définition." Klta προαχληΗΙς ώς τΑν παιριαρχιχΑν γραμμαtdmv JStardaattai sapaoxmadMi aùèvspol téV v«vo- eat A qai oa ordonna do préparer sar-lo-ehamp la μιαμϊνον τύπον gfi; Xaèmpéaessc tAv τριΑν, toO formule ordiaaire poor la dégradation des trois Χοφίβς AsapoHou,· τού ΝυαΜφας ΠμρΗνίου xal τοΟ prélat·, de DorotWo· de Sophia, de Parthénios de Nymeva ot de Gennadios de VéÜMoe. Βχλκχηο rrwoMou. Ό μαχαριώτατος Αρχκιώφίοπος Κύπρου· Sa béatitude l'archevêque de Chypre .nporriws xdyst Μραν ταπκνήν γνώμην, βΐΜς „Je propose moi-méme un humble avis: c'est goa' cooviv τή τού ipou gpdon ,«al πώντας τούς xoivwvoOv- que dans la phrase da décret et ten* τας xal συμφρονούντας1 χτλ., προοαΜαιν αί λύξας ■tsaasyaamai ewe ror et fui fertegent leur* crtftiuu, ,iv γνώση', Αστ· συμχληρ«»*ήνκ αύτήν ο&τ»· ,χαΐ il soit qjouté 1m mots semament, afin qu'elle soit πΑντας τούς iv γνώα«ι χοινώνούντας χαί αυμφρο- ainsi complétée et tous enue fui oommamiftamt scwnsνούντας' χτλ., rintp Αν iyxpivusv αύτήν xal ή Αγία ■(«■l awc eu* et furtufent leur opùûen etc., dans le cm où le saint et grand synode l’approuverait.“ χα! μιγβίλη αϋνούος.· Presque tou· les pères du synode approuvent Ιϋντχς αχέύύν Ιπιίοχιμίίζουσι τήν προοΑήχην. l'addition. ' f Son éminence le métropolitain de Pidymotichon : : '(> πανιιρώτατος μητροπολίτης ΑιΒυμοτώχουB „Pour ma part je désapprouve cette "addition, „T4 in' ίμοί Ha^e Αβύχιμον τήν npooè-ήχην, ώς ίνατρέπουααν dpfiqv té τού δρου οίχοΜμημα, xal car elle renverse de fond en comble l’édifice de la ίχμηΪινίζουσαν té προαίοχάμχναν οβτήρτον αύτού définition, et détruit 4e résultat salutaire que nous en attendons." Αποτίλιαμα." Le très pieux archimandrite Philothéos: 'O «ύλαβίστατος Αρχιμανίρίτης φιλύΗος„l)ans l'état aetubl dM choses, je ne regarde aEv τή 1ν·στώσή τΑν πραγμΑτβν vunaoxdoti ού κάνη; Μριττήν èttspA τήν προοώήχην έπ«:ίή,δμ«^ pas l'addition comme tout à fait inutile, mais comme χαί ούίώς τών μίχρι τοΟΗ γνβστών ήμίν (χχλη- aucune dM définitions ecclésiastiques que nous coriσιαστιχΑν' Bmav κοκΐτχι τοιαύτην tivà Scdapimv, naissop· jusqu'à ce jour ne fait cette distinction, αχχπτίον itspl' τής Αποίοχής αύτής" il faùt réfléchir si nous devons l’admettre." Son éminencd le métropolitain de Tournovtr^X^ ,Je partageavi· de sa béatitude l'archevêque de Chypre, cay en effet le peuple bulgare, excepté έζαιρουμίνοιν ύλίγών τινΑν ix τής ν<ολαί·ς; έατίν quelque· jeunM gens, est ignorant et simple, de Αμαθής χαί ΑαλοήΑης, fiats ύμολογουμέν··ς iv dyvçig sorte qu'il se laisse Ί> πανι«ρώτιτος μητροπολίτης Δίρχών Son éminence le métropolitain de Perci : , ,"Anapa ή ini τού Αντιχχιμίνου τούτου αυζήτηαις „Toute (a diseufision sur ce sujet a pour cause προχύπτιι ix τής ίρμηνώας τής ΒιΒομίνης τή ivovrig l'mte rprotation qu'on donne à l exprearion opposée <> πανι«ρώτατος μητροπολίτης Τορνύβου- ,ΣυντίΗμβι. τή γνώμή τού μαχαριπτΑτο·» Αρχι«πισχόπου Κύπρο»»· βιότι 8ντ«»ς é ροολγαροώς λα&ς, Τής προταΗΙοης φρΑσνώς, ,Ιν Αγνοίμ*. Kal τφύ*·., à celle qh isn vient de proposer, d leur mm. En ΑνΑγχη δπώς ΑντιπαραβληΑώαι πρδς Αλλήλας··! ίύο effet, il est nécessaire de comparer entre elle· cm αύται ix ΒιαμΑτρου dvrlArrot iwotat ,iv γνώαχι xal deux idéM diamétralement opposéM .sciemment, et iv Ayvolg,' Iva Βιασαφην.α&ή πρώτον, ri é iv dyvpig h leur insu', pour qu'il toit élucidé» si celui qai a πρΑττκν ΑμΑρτημΑ η δλιγώτέραν <χ« ιύΑύνην τού commis un crime à son insu Mt moins coupable iv γνώα<ι 4ν«ργήσαντος. ΠΑντ·ς παραΒ<χ6μ<*α, βτι que celui qui a agi sciemment. Nous admettons οί τοίς ΑντΑρταις natpuoXouHOvmt παρααύρονται ρ tous que ceux qui suivent les apostate sont entraînés χατά μέγα μίμος dyvoig, Αλλ’ΐν dyvolg τΑχα τίνος en grande partie' par ignorance: mais par ignorance πρΑγματος;, τής ίπφαρυνούσης τούτους Λϋύνης xal de quoi? Eat-oe, per iterance de U responsabilité ίπαπατλούαης ποινής, ή τής BifiakmoXiac τοΟ ispoO qui pèse sur eu et ae la peine qui les menace, ' «ύαρχλίου xal ^ής ίρΑοΜξου χατηχήοηβς; OWi- oû bien de la doctrine da saint évangile et du τιρόν, 1χαληΗ0*ι- βιίτι ή Ιχχληβία, Ιβίβς ρΑλιστβ catéchisme -----------------------------orthodoxe? ...Ni ----l'un - -----------ni l'autre ne----sont xati τήν ttlxvtau’sv βκτίαν, μυρίους xal Αψύτους, .vrais; l’église, surtoutqdaa· les deux dernières snχ«τίββλ«ν ΡγΑνας xal ώς ούχ ύλίγας 6«φλή*η Η- nées, » fait f ' les derniers efforts “ et a subi les plus αίας, tva ixovoydyig τούς ΑποπλανηΗντβς ώς ίπί- grands sacrifices, poar ramener ses optants égarés yvssotv τής άληΗΙας, ΒιατηροΟαα iv Τβ£ς Ιπαρχίχ.ς h la connaissance do la vérité. Elle a envoyé dans άρχκρώς «Ιίήμον·^, οίτιντς ndvtots ISlfianxov αύτούς les diocèses des prélat· lexpérimentéa qui ■ ne ces τά xpiotiavtxé αύτΑν χαΑήχοντα, soi Ιψώτιζον αύ saient d'y enseigner au fidèles leurs devoirs τούς ncvtocotpéinsç, tvs μή xopaassiHsvTai ύπδ "τΑν chrétiens et de les éclairer de toute· 1m façons, XaexXdvssv xal napavépaiv èvtaptAv. Toûtssv οΟτνς afin qu'ils n· se laiwmaat Pas séduire par les . ίχόντνν, iptstA, ri ot παρβοιολοοΗΟντης τφ 'lAaptovt apostat· illoyaux- qni cherchaient à tromper le ΛοψτζοΟ, 'AvAtpv Bcfiùvqq, xal τοίς cotante δμοίοις peuple. Ooci étant, je demande, ri eeu qui saiveet Hilarioa de Loftsa, Aathimo· de Vidie et lours pareils, seat daa· llgniwaa··, oa plutôt s'il· agisπροφανούς έΠλοχαχίας tapynOorv;' * Sir 8TNODI ΟΟΜΤΑΤΠΜΟΡΟυΤΑΜΑΜ, 1Μ)-1βΤ» Ό ««vtaptanuog pqqpe«eMsgc Χ·λχήβόν·ς· ,Ίρ«τΑ, «drag dpd Τ* ·* *»’Ακ* WΜβΜΤββ- ■όλβης 'EUyhm Αχολβυφήοβντβς hpmtiehqeuv uni iv yvtaet ApeycdveWtv;· Ό «ην«γτΑτ·τος «nqptépxqt *I«Mme(p· ,ΦρονΑ, Btt ol μέν Λν «AXemv ndtetxM nf· qxJioàéqex/ tele AvMptmg iv γνΑακ, el λό»«·ς· ,Νομίζ·, ta eBBÂûag Baenoépeta BimipCvni i* τΑν «poripwv τούς iv yvtaet dxè τΑν Av dyveig euramôcpAvmv τή. wpvMuvarywrl ΑμροτΑρ·· un·· διχηζεμένην taè w· Mou vépma Ή tOMtai) Apeu»·, Amnèmertnèv έργβν 06« τΑν «veufMraxAv xuripmv, έξχτόζημι iv τή έξομολαγήΐΝΐ tAv petcvoeérarv, ta Ανηλόγβς τής τ*>*< ή ίγνοίης *®0Αλλ<τ«ι «tacç xsd tb tatijucv.* '0 (MMptomme mttpidpxqt ΑντιοχΛς· ,'H χροό»ήκ>] Αφέλιμός ion, mari^ov tatpuMv TOuoe Βιέξοβον τοίς τυχόν «ρός pttapiittav Muta* pivote.* Ό πβνπγιώτβτος πβτριΑρχης Γρηγόριος,Μίλιστ·, λίβν ώφέλιρος έστρι ή προοόήχη ,h γνΑοβι1· Βιότι τούτην toc' 6φι» λημβΑνονας el iv Αγνοίρ tote Kapttouyduxeic ΑχολονόοΟντχς, sixolitspov ίγΜη·λ«ίψ«ντχς βύτούς, Ικβνοχ4ρψου«ν <1ς τούς χόλιτους τής έχχληοίβς.* Ό aevttptaaroe μητροπολίτης Νύοαης· ,Ή ppdeic ,έν pétott* dvugèpttm de έχβίνην τήν μφίΒο τοΟ βουλγοριχοΟ λοοΟ, otuvee, Ας BtBeu* vol taoO, γινώσχουοιν ta ota éxtqpAxatm τφ χηβήρηpivy lapel έπιτχλΛν («ροχρβξίβς Αλλ' όκΑρχκ aal trips τις μβρίς, ήτις έν χλήρ*ι BieseÀrt dpolp »σί«ς, xnl τότχ οίχΐ ώς χηρ«γρΑρουσ·ι, Αλλ'ώς Ιλχρρύνουοχι μόνον τήν ποινήν τοΟ τυχόν πβρβχτώμβτος, Αγχλήμητος, ή χηχουργήμβτος- ύχό τοιβύτην Awoiav xd ή έχχληαί· Béecai τοο éeoO, 4xi μίν όπέρ τΑν ,ήμηίρβν épnp· tqpdtmv xnl τΑν τοΟ ληβΟ ΑγνοημΑτβν,* ότΑ Βό 6χόρ τΑν ΑμηρτηβΑνταν ,iv γνόκΜΐ ή iv ΑγνοίςΙ·* οόχΐ Bi όχά τήν twocav, δτι ή Αγνοί» gouBaupet τό Apdpτημη, διότι τότ» χβριττόν Αν ήν τό BéaxÂru τοο BeoO. llolev τινά λοιπόν oqpawlnv ·1χ<ν Αν έν τφ βρφ ή ‘φρΑοις ,έν γνώοκ,* όχότ· x«d οί έν Αγνοίρ dpaptdνοντ«ς χητΑ τό xveOpn οίβοβήποτ· νομοόόαίςς, τής τ· xn>' ήμίς ΙορΑς xnl «Ααης έτήρης Mp0ev, xnpapdxnt .νόμου etei nid λογίζοντ···, Πρόσχ«ρ(ν λοιπόν χηλΑς, ρφηκ τήν ppdmv ,έν y-vmom* Αν τφ «opéra ' - kl· »3^ 80* ΑμΙΙμβΦ* 1s *8· CtateMfti·*·: eaux qui M *· principe oet mûri Hilarioa ‘ dea Maeartep·!!·, Mt-ite été Mairie et pèrhsat ils eetammentr*· 8e «eintutA la putrtaM· Jùnehim: »J· «ai· d'avis qae"!·· habitaat· de· ville· oet suivi lee rebeH·· setemmant, et A·· Uitanta dee village· par igaorano·.* Le trie pieux arehieeendrito Philethéoa: «Je craie qu'il ···* pue Juet» de distinguar i priori ceux gai, sciemment aa par igaotaaae, sui vent le easKÜiabul·, ear tee une et lee autre· soat oeadeaude par la loi divine. Cet «xeman étant I'oMvre exelaeivo dee eoefoeeëete, fait l'objet de la ooefeaeita dee péeiteata, et alors la pois· eèt in fligée è proportion do la eoemtiManoe et do l'ignoruneo de qhaeun.* 8a béatitude le patriarche d'Antioche: "L'addition eet utile, ear elle réserve une issue Matairo à ceux qui eoat dispooés au repentir·.* 8β eaiutetd 1« patriarche Grdgorio·: "Aeauidaiont, l'addition de ,«eioaeent* oet trie utile: oar ooex qui ont euivi le· membre· du eouoiliabul· par ignorance, la prendront en ooneiddration ot lee ebaadouaoroat plue Facilement, peer rentrer au girou de l'igli··.* Son dueinouo· le mdtrepolitain de Njvea: "L'expreeeiou ,eoiammeat‘ e'adreeeo à cette portion du peuple bulgare, qui comme enaeigeie de Dieu, auvent qu'il eet ddfendu en prêtre ddgradd d'officier, maie il y a encor· une autre portio· qui eat liane l'ignorance complète de tout cela; ainei j'admeta on faveur de oea dernier· l'addition en queetion .ndemment* comme un compliment ndoeeeairo de la dMnition.* 8a biatitade le patriarche d'Antioche: «Cotte addition oet eu effet ndceeeairo.*f Le trie pieux archimandrite Dorothée·, grand . protoeyneulle: i * (Qu'il me «oit penn» d'adreeeer réepoetueuoe ment h ea béatitude Γarchevêque de Chypre, comme à un prélat conneieeent h fond le droit canon, cette ■queetion: Dana quelle déBnition antérieure a-t-on ja mais mie l’expreeeioa ,aciemmeat‘, car pour ma part, ' autant que je puis me le rappeler, je n'ai jamais ren contré jusqu'à ce jour, ni dans lee détnitione dee concile· oecuméniques, ni dans le· canon· laeré·, cette expression, ni .pareille· restriction. Kt cela avec raison,, car le· débitions et le· cenona, for mant une législation eediésiastique, les une· en matière dogmatique, le· entra· en matière discipli naire, expriment avec autorité ce qu'il faut croire et ce qu'il font foire ou ne pae foire, sans aucune > restriction de .sciemment* ou par .ignorance*; car cette eddition, outre qu elle mettrait en doute l’autorité de la législation, placerait le délit chaque foie sous la protection de la reetriotion de l'ignorance. L'ignoraneo et le· quelque· entre· circonstances déterminée· sont prie·· «n considé ration seulement dans l'application de la législation péfaale, et alors encore, non paa comme prescrivant, maie seulement comm· atténuant la peine à infliger A la contravention, an délit ou an crime. C'est dans ce sens que l’église prie Dieu tantôt pour nos péché· et les délits par ignorance commis par le peuple, tantôt pour ceux qui ont péché, sciemment ou par ignorance, maie non paa dans le sens que l'ignornno· puisse neutraliser le péché, car alors il serait euperflu de prier Dieu. Quel serait donc le •«ae de l'expreesion .sciemment’ dans ia dédaition, quand ceux-là mémo· qui pèchent par ignorance, ••Ion Γesprit de toute· lee législation·, de la Mgie·■· 1 619 SYNODI (XJMTANTDrOPOUTANA*, UM-ΗΠ iftltfto foevAs 4β ΙΜ^Μμ et 4ο toeOo M^Woâiœ οΦμβΜΑϊΟι oMt OMoi4tt4o ommm oyeot Mflroiat la M, eemmo lb reofreignesti on affat! Soyoaa deae bien ntrautHh, da paw quo, aa jentat I'sxpreanioa .sciemment* dsns ootta dMaMoa, noOs ae pafaiaaiaaa fermuhr uno décision eeatrnire b h Wgbbtieu eoeléaieatiqu·, qui eeudamM aanai emtx qui phoheat par ignorance, pane qu'ib iie neat paa exempt· do toute rospeaaabUM.* PWssn pères approuvent I'objeetioe da très pieux archimandrite, grand pretoaynooll·. 8a béatitude I'arebevfiqae do Chypre. βρρ προστιΡΑρανοι BAfopev δίατυαβΡννβς μή «up*. ρών·ς τή Αχχλησιαστιχή vopePeaCq, χαηηΙίχΑζβόσή χαί τούς Αν Αγνοίμ Αρηρτώνσντας όίς Ρή xavrAxamtv SwvMvovr* Πολλοί ΑπιβοχιμΑζουσι tip Ινστααιν toO οάλοφο> στΑτου μιγΑλου χρ«τοσυγχΑλλου. Ό μαχαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κόπρου- . ,J« croia qua, eoeime membra da aaint at grand synode, j ava»· la droit da proponor aao modifica tio· tar la projot da défiaitioa qua nona diaputona; c'aat ea quo j'ai Mt aunplement; ja a'ai doaa aacaao axplioatioa à donner, «ar ja a'iaipoaa paa ■oa avia S'il eat appmavd, qa'il soit eaaapria dart la ddtaiSon, aatraoieat je demande aeuteamat qa'il toit inadrd daaa lea aetea, M/qna l'histoire ma jape.* ,Νομίζ·, βπ Α&χααόρην, a«H μόλος τής Αγίβς xal μτγΑης συνόβόυ, xpoTttVsn τροπολογίαν τινΑ ΑχΙ τοΟ σχτδίου τοΟ συζητουμΑνου (peu, xad τοΜο Απλούστατα ixpafa- oMeplxv Απομόνας ôpeOas (ούναι Απηξήγησιν, ίιότι χα! oMoplatv ΑπφΑλλ·» γνώμην. Έλν μΑν αδτη γΑντςτο» όποβαχτή, συμχηριληρΡήτν» Αν τφ Sp’ ήν τις τών όρΡοδόξ«ν tadXopjidvssv ώς όρΡόδοξον lipAn τινΑ Αχ τών τής παρασυναγωγής, ούδόλιβς χβτΑ τό Ιζντοριχδν σχήμα διαφίροντα, ΑδΑχετο τήν Ανίιρον β&τοΟ εύλ'.γίαν χβί χΑριν xal Αγιασμόν, μόνον taà τήν Ιπσφιν τούτην ήβύνατό κ<υς λαβείν χώραν iv τφ βρ«ρ ή διαμφισβητονμίνη προσΡήχη ,Αν γνώκ*· όλλ'Απιιδή Son dminenee le métropolitain da Didymoiiohen : ,La demanda de aa béatitude I'arehevAqae de Chypre eat respectable.* Son AmineoM le arttrèpolitain de Samoa: „Qt>a la aaint at grand aynode aoit interrogé aur ( addition.* Le trie piaax archimandrite Philothéoa. , Après lea explicatione donnéea par moi et aa révérence^ le grand protoaypcelle, je croie que l'ad dition eat complètement déplacée et erronée. Sons un eeul rapport eenlement, dana le caa où quelque orthodoxe prendrait pour un prêtre orthodoxe quel que membre du conciliabule, qui ne diffêro en rien extérieurement, et accepterait aa bénédiction et aa grâce »t ruerOigt» profane·, alors iculement l'ad dition que noua diacutona pourrait en quelque sorte être admise dana la définition, niai· comme oette expreeaion eyt inconnue dans les définition· eccléaiaatiquea aemblabea, ancienne· ou nouvelle·, et que. si elle était mal interprétée, elle pourrait signifier que les plu· simples parmi le· Bulgare·, qui, séduit· ou trompé· par lea conseil· îles chefs du conciliabule phylétique. suivraient; de quelque manière que ce «oit, le conciliabule et communi queraient avec lui seraient absous de la culpabilité de aehiamc: c'est pourquoi il faut repousser l'ad dition: personne ne peut nier que les Igt· divine· et humaine· ne considèrent comme responsables et coupable· ceux qui pèchent par ignorance ; ce n’est que la peine qui eat tempérée par les tribunaux, d'aprèa le principe .celui qui a agi sciemment re ή φρΑσις «Οτη xal Αγνβστος ύχΑρχχι Αν τβΤς κάρο-· μοίοις ΑχχλησιασηχοΙς όριχζ, Αμχαίοις τ· xal vsasτέροις, xal καρ·ρμηνΜ«μ4νη βύναται σημαίνον, ότι ΑχαλλΑτσοντα» τής Ανοχής τοΟ σχίσματος βαοι-αβν Αχλουστίρνην ΒοολγΑρβν χαραχιιΡόμννοι μΑν ή Αξ/Ηίχμτώμχνοι ύχδ Τών άσηγήστών τών κρβτηγβνιτΛν £ τής φυλπιχής χχρασυναγντγής, Αλλ' βμ«ος όχύσβήχοτχ συντΑσσονται xal χοινβνοΟσιν αυτή, 8ιΑ ταΟτα Αχορριιττέα ή χροσΡήχη- διότι ούδβϊςί ApvslTai, δτι xal τούς Αν Αγνοίμ ύποχίκτοντας «Ις τήν Αμαρτίαν Λ τ· Pstoi χαί οί Ανδρώχινοι νόμοι όχβυδύνους xal Ανόχους λογίζονται, χαί μόνον ή χοινή bob τών’βιχοβτηρίβν μ<τριΑζ<τα< κατά τό ,ό γνοδς xal χο<ήσας ieptfntta iXlyaui*. ^λλ»ς « xal σόγχυσίς τις Αχ τής χροσΡήχης ταύτης ΑχαχολουΡήσ®, μη8*νδς δντος διβχριτιχοδ σημιίου τών Αν γνώβκ Αχό τών Αν Αγνοίρ χαρασυρίντ«ν.* ' Μ» cevra beaucoup de coupa, et celui qui aura agi par ignorance en recevra peu *. D'ailleurs il s en suivra unè\eonfusion par oette addition, car il n'y a auD cnn aigue distinctif entre celui qui a agi sciemment Ό χανι«ρώτβτος μητροπολίτης Νόασης* ,ΣυντΑσσομαι χΑγώ τή γνώμη ΤοΟ μχγΑλου xpmroσυγχέλλου xal τή τοΟ Αρχιμανδρίτου ΦιλοΡόου- διότι ΑληΡώς ή xapi ής Α λόγος φρΑσις Αν oMtv! fipqi sOρηται, βήλου δντος otxoPev δτι μόνοι οί Αν γνώση συμρρονοΟντχς χυρίνς χαταδιχΑζονται · δΡ<ν Axooüpssv τήν χροτΑραν συγχατΑβασίν pou, ΑκοδοχιμΑζβ τήν χροσΡήχην.* '0 χανκρώτατος μητροπολίτης Ήραχλαίας· „'Επ«δή Αξυχαχούνται Αξ·»Ρτν ή Αν λόγη ψρΑσις, δι' αύτό τοΟτο οΜΑ χλ·ονΑζ« Αν rp βρη ■ fiPev ΑχιβοχιμΑζιην τήν προσΡήχην, ΑχηρΑζ* τήν Απορίαν μου Axl τή παλινηδί^.* Ό αύλβφόστιπος Αρχιμανδρίτης xoi ρόγας xpssro· «ΦίΜλλώς· Αχώ.!.»-*!- ou par ignorance * Son éminence le métropolitain de Nyssa: me range ausai è Varia du grand proéosyneello st de Γarchimandrite Philothéoa; car en effet l'expreeaioa en question ne se trouve dans aucune définition, parce qu'il eat par Mi-mêmAvident que oeux-lâ seulement sont ooadamnés, qui partagent sciemment les croyance· de· apoatata; ainsi je re tira mou ooMMtemeut précédent et je déaapprouve l'addition.* 8on éminence le métropolitain d'Héraclée: pParee que l'expreaaion on question eat sousentendu·, o’eat pour cela qu'elle n eat paa de trop dans la définition; aine» tout en approuvant l'addition, j'exprime mon étonnement pour oette ré tractation.* Le très pieux arelümandrite grand proteaynenfle : ί. . .cuM,.;· mroM ocmwmaioeouTAVAW mum tu ■------------ —*-■· —--------------------- —---------------ΛΑ^/^ » iii,4iw—t MMMN ΝφΜΜΜΚίΦ λ W · 4κ*β«^Μι IWh* jHm .*» r&»* iMHhi i*> te’Hw rik ΜκφΜφ· ΛλλΑ |MMb 4ρφ*ν wC^*|** ΑΜφβ4βΦ% StArt tvU^VMi SoBw Wflf^wà^ocv·* rtéexioa, «or ali· peart deoaer Baa h «aa baeee (atarprétatiM.* 8a· éaaiaoMe le métrapalltni· 4a Mleée: ,4·'·· dmaoade l'arie 4a abaaaa en partiMÜeC.* Sa· éminence la métpepriittd· dlpM··: ,Ja partage l'aria de a· béatitude l'archevêque 4a Cbypn at j'eppronv· l'edditio·.* Saa Mae··· le métropabtaia 4a Didymatiohoa : „Je déairernia 4ataaa4ar à eaaa qai.aaattaaaaat l'eipraatiaa aa qnaati··, a'il art pende'4e coatrarter alhaao· avec aa· fiuaiUa gai onaamuiqae par ignoraace avec laa «ambrée profana· 4a ooaoiHabri·.* . Ό movtepflaeueg P8qpemeWeiS Μεχεώης ρΈρντηΒήει· éndemu ΙΚρ ή γνώμ^* OmnmMmhoc mhmmIIvk *Κ·ΙβΜ* BÀa*aÇépeV0( τήν Y*4pqV τβύ paXapamudtUlt άρχιοΜαόποο Ktapeu πεφεείέχεραότήν ·ρο·ώήπην.* Ό WVtapritMtC μήτρβαβλίτης Αεώίμβεϊίχ·*· ,'EnHpauv έρεετήσεχ talc όββατηρίζσντης τήν Βιβριλσνβιηβυμένην ppdmv, ri mp tartan* »* dfot σχίσβις Μγεηύας perd οίησγενείε^ iv dÿvaip συγχοινεενοόσης toit Αντρας1* upamiMbranc.* Πολλοί- .W-" Ό μοΜφεώτατας άρχιεπίσχοπος Kùapou,'0 λόγος συγηεραλαιοΟτευ iv τούτη, lu δηλονότι ή έχχλησία dalneta àpaOax tauixaurv ôuiMnvueta «ai μεαροόυμίαν tatc 4pqpt4veuoi·. IT fl nd τήν γνώμην μου ΑγαΒή δπηγόρευσε Kpaeipemt Λ τ| έλπίδι τής τών πεφεχηραπέντεεν inavWeu rig tip a&Patev όδόν ούβαμώς apeauHpap Buyttpau μαχρόν συζήτησιν, άλλ' Απλώς ώρμίήΒήν <μα piv ix τής CM«c μή τυχόν ΒβεερηΟή ή Αγίασύνοόος, ώ; όλόκληρον τδν βουλγαρικόν λαδν Απόχηρύττουσβ, ΑμΑ Μ i· τής γνεεστής Αρχής τής έχχληδίας, δξαιτουμίνης πμρΑ TOO Boob τήν Αρβσιν advrmv τών iv γνώση xal iv Αγνείρ 4ραρτηρ4τ«ν ήμών.* Ό εύλεφόσικτος ΑρχιμανΒρίτής ΦιλόΒεος· .. ,"Απαγε! ούχ Αποχηρύττομεν ixavra τδν βουλγεφιχδν.λαό*- τούτο ούτε δίκαιον, ούτε λσγιχόν.* B Pludéore péna: „Nallaat«aL* 8α biatîtai·'l'arehertq·· 4e Chypre: .Vargeaaeat ao rtaaae »■ «aci : η·· l'ôgüaa Sait toxjoura aaeatrar 4a U elômeaM «t 4e la leagaai«itô eavon I·· périmai·. Ma prepoaitie· a ôtô dietôe par eaa baaae iataaüoa, iaaa l'eapôraaea 4e voir lea égaré, reetrar daae la boa·· vai·. J· ae voelaia nxllamant aearitar a. loag 4ôbat, mia j'ai été a* par la oraioto de laiaaæ eroir· ηαα h aaiat ayxod· reai· I· p«apto bolgaro ·· aiai, at ea artaee taupe par la principe bien eoan· de l'égUae qei demanda δ Dieu le pardon de toeà noa péeMe, oommia aeiemmeat oa par ignorance.* Le tria pieux archimandrite philothéo·: „Loin de noea cotte poncée! Noaa na^teniona pea tout le peuple bulgare > oe ne aérait ni jouta C ni raieonnable.* Le aaiat aynode a'aat écrié. „Loü> de noua cette poncée, loin de no··* Sa béatitude l'archevêque de Chypre: Ή Αγίβ σύνοδος άνερώνησεν,Άπαγ», Απαγε.* Ό μαχεφιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου · /Αλλ’ ούβ' Βγώ έπιμέν· al; τήν πράτβσίν pou, . RJe ne pervicte pu non plu· dama ma propo ipxcOpat 8i μ6νον Smas χβτβχκρη^ «Λτη iv Tot< rtion; il me auSt qu'elle aoit inaéré· daaa lea xpaxtxxoi;.” actea. * Ό πανι«ρβχ«τος ριρροπολίτής Άγχϋρχς· Son éminence le métropolitain d'Ancyre: „ ,[!&>· ipapria άρϊήήβΤΜΐ,* 4aop«ivaT« i κύ ,Tout péché aéra pardonné, dit notre Seigneur ριος ήρΑν ΊιροΟς Χριστός, ,ή 8έ χχτά τοΟ άγιου Jéeua-Chriat ,maia le blaaphème contre l'Baprit-Seint ne aéra paa pardonné, ni dana ce aiéde, ni daaa celai πνούρατο; βλσσφηρία ούχ 4φ·Βήσττ«ι, ούτχ iv νΟν αίΑνς ούττ iv Tÿ μίλλονά*· ol ίντάρτβι δμβς qui eat h venir*; lea apoatata comme ayant inanité ώς χοϊυβρίοβντχς τή Ιορησύνή ύβρίζουαν άντιχρυς au aacerdooe, inaultent évidemment au Saiat-Eaprit. αύτδ τδ άγιον xvtOpa· ούδχΐς vopoPeratTai νόρος On ne aanctionne jamaia une loi élaatique et h dou Ιλβσηχδς xal διφορούμενος, άλλά τούνβντίαν χ«τη- ble aena, maie au contraire ellee vont toute· ex-, γορημαπχδς xal άκοφΗγρατιχός· δ ΙΜος νόμος λίγει pre··.· et aentencieuae·: la loi divine dit: Tu ne ,ού φονχύστις, ού μοιχχύαχις1 χτλ., ού χροσιίύησι 81 tuer·· point, tu ne commettra· point d'adultére etc. : elle n'ajoute paa, , aciemment ou non*.* ' ,iv γνώιχι ή iv άγνοίρ*.“ Ό πβνιιρώτχτο; μητροπολίτης Aippatv ■ Π Son éminenee le métropolitain de Derci , Η γνώμη τού paxaptersitou ίρχκπισχόπου Κύ „La proposition de aa béatitude l'archevêque πρου ίστί σχββστή xal τοσούτμ μϊλλον, xa»’ βοον de Chypre eat trqepectable; et d'autant plu·, qu elle άπορρύι ix χαρδίβς άγχ!Η)ς, xal papTupat πρδθχσιν découle d'un bon cour et qu'elle témoigne d'une iapiv xal ποιρειντοριχήν. Kai δρεις ού xopaiaaxtiov attention aacrée et digue d'un paatear. Cependant αύτήν *ίς τδν δρον, χαδδ άντιχτιρόνην Tÿ πνεύματι noua ne dévoua paa Γadmettre dana la dégnition, αύτοΟ, 8ι' 8ν λόγον χαί ή έπιτροπή ia' άρχήΐ, χ·Η comme contraire à son eaprit; c'eet pour cette même προχ(χφρέσόη xal ό τύλαβέστεπος όρχιρανβρίτης Γερ raiaon que la oommiaaion, ainai que le tria pieu μανός, Ιχρινεν αύτήν 4παρ48<χτον pari σύντονον 8ιά- archimandrite Germano· vient de noua le dire, l'a σχχψιν- <λλ«ς τε Bi ούΒ'άπαντή iv τοίς Ιεροί; xa- reponaaée apréa mère réflexion. D aiUeure cette νύσιν, -ή iv τοίς δροις τών άγίών συνόβνν - βΗν χάγώ •xpraaaion ne ae rencontre nolle part dana lea ca συμπληρών βσα ήβη όξηγήσαντο οί εύλα^έστατοι non· aacréa et dana le· déflnition· de· ceint· con ίρχιρβνδρΓτβι Δμρόότας χαί ΦιλόΒεος προστίίημι, cile·. Ainai complétant moi-même tout ce qui a βτι ή προσόήχη τής φράστεες ,έν γνώσει" ού μόνον été dit par lea tréa pieuf archimandrite· Dorothéoa άσυνήόης χαί παρϋτυπός iettv, 4λλ4 χαί άνηχρυς •t PhUotéoe, j'qjonte que l'addition de l'expreaaio· άντιστρατεύεται πρδς αύτδ τδ πνεύμα τών ίερών .aciemment* n eat paa aeulement inaecontumée et χανόνεεν. Καί δντεες, iiv χριστιανός τκ χροσελΒών contraire à la régie, maie qu'elle eet oaverteaamat iv είγνοίμ εείς σχιαμαπχσίς ώρχιερβύσιν, ώς xovevt- o^poeée h Γeaprit dae eenone murée. B· effet, ai xotç, χκρηενηΒ^ λργδμτβι Τ» “X*** u· ehréti·· a'adruaae, per ignoraoea, au prélat· m htnodi οοννταντϊνοροιλαναμ , . .. --------- ,------------------ -- ------ » .,· τσνημένος; <Λχ« Μ*·*· rno-wn «m ......................... ■.................................. --··- ·--------------------- 1 ---------- pfrtowA ntefitiqu··, "■* à prête*· «MarigM^ «t Wfon dwnqptatismg ri|MMm te» ββολγρροΛ» Nfrit Γ»τϋ··Ηι·, aatteMI riritaHmaat aribMéT λαόν, ή tjia rivrim μβγΑλη» Mr*· ·*»·>» fit»· Na· «aa daate. - Quand k te sratete 4a paraîtra |HJ~ jjnirt —*- t·» fiaritepivtevtwa, 4« a*n| . jamais nater’teat te peapto tadgata, la tais* synode τή» 4a4paotv stafig *nfc ewvmedtw firitiea Is peep!· baigne·. A· eoatraira, Q appaat xAOeu, xri dxmdsiottx·; 4v pévorç «1« dvepaotl 4a te (Maltiaa arian ^a'U rastrstet aa déeiri·· χ^ανομήοΜΧ xri nie tbopifipoi; cvpfpcwriot ari dans aa satate tria borné, at axahmteeaMBt au σνγχανανοΟσιν «tact;.* . apostats qui y seat ananate at au individus po· * ■"· nomhrsax qui pautagaatjlaar· «coyaaaaa at oommnaiqnent avaa aax.· * » La aaiat synod· a aaalaari: Wyl· wVW9( «Oertaiaameat, oartaiaanoai.'* ,ΜΑλιστα, priUoca.* '0 «όληβίστητος 4ρχιμαν4ρ4της ari pipas fpma La tria pidax archimandrite Dorothdos, grani protooyneello: σύγχτλλος AapiHag· «Aptte oe q·· aaa dmiaoaea la mdtrapolitaia «Ms»' βσα ebtav β ta oa^aopritatoç Αγιος Alpxmv aal 6 Αρχιμανδρίτης ΦιλΜης Bpuéwtoç φστ· 4» Derci at l'archimandrite Philothdoe Vryearioe pot xpootatvai ttfç tat' ipoO χρΜ^ημένοις ari ri ont dit, qs’il ne aoit paraît· d'qjoeter aaoora * oa Ιξής· Οί 4v Αγνοίρ xmvisveOvtsg tfl bapawvaparf qaa j'ai dit noi-ariaa aaa quejqa·· anta: Catx Ας riva; λσγισΡήσοnet ; *s μέλη τής dpteMC*» έχ qtii par igaaraaee aoiaaaaiqaaraiaat arte la oonχλησίας ή Ας μέλη τής ««ραοννβγννγής; M·4·* *8 ailiabri^ ooauaaat aaroat-ila ooaaidiriaT Con·· μέλη τής tptoMfc» έχχλησίας, (tert iv Αγνοίρ aotvss- atalrAt I'dgKaa orthodoxe oa biea oomi· ■·«·voOot τή aapawvapvpfi ό te βρος χηρόττβ is έχτός brea da aaaeiliabale? Aaoarimaat eon··· membra· τής έχχλησίας μόνην tris i* rte*t amvatvoOvtas·' da I'dgiiM orthodox*, ear ib oommaniqaerai«at par Αλλ* ritt «ri οί apAppan iv priait aotvavrivns igaotaaee aroe Io eoaeiliabrie; taadb qne la d4At apdptmv ri iv όγνοίρ προβαλλόμτνοι 84t»S ois au béatitude ne pareiete pas, mai· qu’elle se contente Άηρένοοοα dpritat pévqv tip χαταχΑρηαιν «ύ- de eon insertion dans lea setae, je ne persiste pas tf)s iv tp Md ptydéq* ούν*8*ν, xteéoov, le oaiat ot graad «ÿaodo qao oe doat* lappooanit, Ας έχτού tMfBtptav tvioumpoO τούτου, RfltXov ooatrairoMat I la teritd, ηβο 1* ateat *yao4* 4o dtexnt ύχοτιΧ, ta χρΑτο* ήίη ή Μ «a» ’I*po- Jteratedeai oxaotea* pow la proitetr· taa .ootta οολύμάν ούνοδος λαμ|Ι4νβι bob oteRi'f te «poxtepwe* taootioa ; taadl* qao 1'oooord qui a tegal jaaqa'à ζήτημα, έν φ ή jUxjx toOte έμοηροσύνη αύτής pâte oe jour eatre oil* et Io jÀlgo œeaarlaique ot la τού texoupovuwO flpévou, «te ή ύμβλογουμένη xarvo- eoadteto oa teat ooaoaiqao qao votre Matitado a νιχή αύτής xopeia έν wt« αροηγουμέναις wvMocc teoae 4aa* Im tyeedw ot lw οιμβΚΜμ ptecdturf awtlteoMiv ΙΒ«*χ·ΐ| I^XP* **ρΛβς tepfw*a« deatea, a ltd dtaoatrde ea. toot eoaforeto à ta «ρ&ς tip 4te «F iavouapiau toO ^*C·' (tout ««V lettre patteereale'et eyeôdiqaa, ea date da M jou«ρχιχήν Md vuvtetxip tetRe έιπστολήν, Rtte aol teor IMF; lettre qai ayaat dtd loe apfoard'hai'de4ν«γν«»α!Ηίσ· νήρ«ρον tv tf 4γίρ «d ρ«γ4λ1 αυν- vut le eaint ot graad eyaode, I la doaiaade de όβψ, urt’ attipiv κίντβν xte* ρ*λ·ν, tatpdveo· xte tou* m oMwbree, a claireeent oonotaid l'aoeord teta τήν «Μρη xxl 4ντ«λή tpof«vi«v tRt «te* te- parfait do votre tteat oynodo avec tou» lee tedgM τήν l«p«c Όννόβου κρός te( t*v λ«χ*ν MtpcxpX1* patriarcaux de l'Oriwt. Ea oonadquMoo le teint x*v τής άνχτολής ·ρβν«ν. ‘Exoptate ή *Τ*« μ* ot grand eyaode, taivaat un* marche en teat con ριγΑλη ούνοβος βχΜζοοΜ «pin Mtvrj teppttvov forme h m qai oet oxpriaod dane la lettre patriar χράς te έν τή οννοίιχή fauivg έχίβτολή έχχορρχομένχ, cale ot eyaodiqno on qaeetioa, rappelle h votre διτορφνήσΜΐ τή ο«β«ορί^ «Λτής ptoupetagn, δτιι : véndrable bletitado qa'il oonteddre comme dopai* tatp·* έ»τοτι όρκπιχΑς τηρι«βέστατα. ,0000', otxTtpjifioe φ'. Τής λίαν ήμίν κχριαχου&έστου ιχβααμίας αύτής μαχαρ^τητος άγαπητδς έν Xpunp 4β*ληύς xte βλ«ς χρόΑνμος (’Γχογίγραμ.) f ύ Κανσταντινουκύλ»«»ς Άνθιμος. „De votre trie chère et vénérable béatitado, le frère en Jéaua-Chrôt trie affectionné et toot déroué (Signé.) f Anthimo* de Conetnatiaoplo. „A m béatitado Cyôlloe patriarche do Jdnualmn, TR μαχαριοτέτρ ««* 4ρντ4τρ χατριΑρχη τβν Τ«ροσολύμΜν, 4ν Χριστφ τρ *** ***** Αγακητρ «·* t* frère trie cher et trè* déairé en Jéeua-Chriot, Dim, χ«ριχο»ήτρ **8*λρφ ate συλλαιτουργή τής ήρβν de notre modeati*.· μιτριύτητος χυρίρ Κυρίλλρ. Ό χαναρΑτατος xte μακαριότατος «Αχός xte Sa Minteté ot béatitude le pape et patriarehe χατριέρχης Άλ*ξανβρ*ίας· d'Alexandrie: *ti Αχήντηαβν ύ μαχαριώτατος χατριέρχης ‘lapo„8a bdatitade le patriarehe do Jéruateem qa'aοολύμ*»ν;* t-elle réponde t* Ό χαναγιΑτατος οΐχουμονιχύς χατριΑρχης "AvSe minteté Anthimo*, patriarche œcuménique; *»!«>«· ’ . . Λ ,’Αχαίρονττ «ροχΗς **ς *I*pooéXupa τφ ραχχριΜ■ ,Loraq«o> avaat hiw, m bdatitade, *w 1* point τΑν* ««tptdpxi TtpoôoXùpmv xte έλΜντι «ute te d· partir pow Jdrwalem, eet voaae, oalbn 1'aaago, *1χύς ύς ταλάιταίαν έχ(αχοφ<ν, Itarfdeopov now fltire ·*· odieux, bom lai avow exprimé la αύτφ τήν έχιΑυμίαν Ιν^ χαταλίκη τοχοτηρητήν «να déair de la voir nommer an repréeoatant auprèe έαυτοΟ έν τή dyfq xte μ*γ4λη euvMtfr «·*> ·* Suva- ^/da^aint at grand lyuode, e* otlmo, te Mr* m tev, obte* te* έλλ&γιμον dpxipatepirr)* BavuqUv- poavtet, la aavaat archimandrite Beajaatea; motew Αλλ' ή ofieod pouptevqc ήρνήοατο, Xéywv ta oé béatitude a reflate, dieaat qu'eH* au pouvait pw flûvotat χαναλιΜν τόΟτον Ας λίαν xpRaqw* ύντα lainMr l'arehimaadrit* Beajaitea qai loi était Me «Mf' ήρ<ς Μ «Eoope* ta tqpdfltqut tapiv ΜξαοΑαι adooteaire. Λ oal* non* avow rdpooda qae now .......... : , .m ..,.1J.._.... ........................ ...................... w....... .......... . , M7 8TK0DI OOKBTAXTÔrOPOUTAVAB, 1MO-1«T> Mi βν iv taper iyupfvoi Îtqpfomv 4ML' ή «rira», iwmaprirqt tnMf/H, M «wpvtOK tapoo ΠΙρΙς χαταλλήλητ rim «αρβτηρήο·|κν afaç, *n λίαν χατΑλλήλον vcplÇ«pcv rie twat·* taqrfveveu γ«ν«ύν βύτής dvnqpécaMtev, riv detrivero» ήτηύρινον τοΟ ύροτηρτπχοΟ pangito Μρχίρανφφ 14ηύρ·ν· «poÿaUofktvw U τού puMptanitatt ri ta νής «·ύαλγίβς txdvov luatfvgwv, ήμ«ίς «■· tafaqv άχρονος Ύήν Λναχίρνη, ptrtumpnépatai ηύνύν,' «tap», M τ# Igttift épdgqt· Opta vutae pqMv dvrmeévrcç τού pexapwtrérou, ioMdôap» dpn τή dp' tariv ύναχηρήσα . βύνη· χρβσχηλϊοηοίβι riv dotrirew» ήτούμτνον 'Idxn0o* ii' ήρτάρου «ιττβχίου, βαας uepouotdsg ta τοχοτηρητής 'rtK «ύτοο μβχηριύτήτος tit τήν αηρβρινήν ouvriptatv- 4X1’ I8eb ύ«οί«ν xnpd’ χροαύοχίβν ύλιφομ» eûbqpapèv fatévtqotv χαρά τοΟ ήΐγουμέ»ο«· ύνβγνάστ» tebttft é γρβμμβτ»ύς.* » ■'.1 '0 «ύλα|Κστατος 1·ρθ&Μοχαλος χαί γραρμβττύς Κ«·νοταντίνος λββάν Μγν* τήν dxdvnjoiv Ιχουοαν Ma IM nce· eepreeeerio·· d'agréer mH quii Η pHrait 4* bmmmrfi μ MMHb4b * s’avait jpèiat βμ Mtr· ^μην μμμ* Mm· hrt bîm tbn M» •bMmrλύρχ»ν ΗιληοΙος.* Είτβ ό «ανβγιήτβτος xai paMpttaato; sdaag χαί χ«τρι4ρχης 'Αλιξανβρτίας ùirf^àla τή έγχρί<χι τής ύγίας xai μτγίλης συνάβου τήν ύξής xpéxamv, ήν «1χ·ν έγγράφνκ άυντοταγρύνην- Son éminence le métropolitain de Chaloédoine a dit: „Le aynode ne perd rien par l'abaenoe du repri•antant da 'aa béatitude puisqu'il a la décision oKcielle do l'égliae do Jéruaalem.* Bnauito aa aainteté et béatitude le pape et pa triarche d'Alexandrie a aoumia b l'approbation du aaint et grand aynode la proposition auivante qu'il avait rédigée par écrit: , .Saint et grand aynode. Άγια xai μτγύλΐ) σύνοίος. ΚαΜβον dpopÿ τούς κρ·»τ4ρχους τβν ΜρβνορΛν, „Ea ce qui ooaoerae lea chela de tou· le· acte· βοας ή ιιαρβσυνβγβγή τού ’Ορτύχιο^ 8«χρ4ζ«το, illégaux que le ooneiliabnle d'Ortakeui a commi·, χ«Μρρονήοαο« ri χΟρος τής ύχχληαίος xai έξοο- au mépria de l'autorité de l'égUee et de· canon· dtvtatMMi τούς χανύνας τβν dftav aaritarv, ή pe-1> dM concite· aaarte, le grand aynode a fidèlement γάλη (Λη σύνοίβς «ξοτΑκΜ xunAçri tapdv αύτής accompli aoa aaint devoir, an lee déclarant pereapχαβήχον, ta παρααννβγΑγννΐ «χιαροτιχούς αύτούς Mpeytttea et aeéiMieri'guaa. Mai· comme l'égliae, χχοχηρύξβοχ. ’Αλλ' tatiM) ή έχχληαί· μη»’ βσβς aid malgré tout·· rlee attaqua· qu elle a aouffertea db iv (ίχίστη χρραβολύς ù»4 tav ui*v τής ύνορίος, oee Ua du crime, maigri toute l'amertume dont pa»' βοας xai dv Uocipoot «txpia; ta ta τής dxw- elle a été abreuvée par la déoobéiaaaaeo et per le mépri· qu'une certaine partie du pieu peuple Hu «ri ιαρίφρονήΜΜ, ή* pta αίς όοόν,Λ e^Mr me peut, béen que je perara Ot quo j'eeptee 4 obwMs e«u9kyqpatkg λχός Ανανήήας dxonqpdtM aa Dim qaa to pieax >«a|te halgàrn reviandra b potb τφ ta«Ma*( «be ■·>ΜΤΐη>τ·*ί. Mi ·*■ Μ, mima mao I'dgNoe tea peraqpxqpopMén ο* roφρανοίτήν baaMataa h'Maltaaa AQhaa a* «οπρφας jaetea l'dgltee par doo proavae tigaao do h piété «tab aba^alat «ai dpHHfaCr dU’«a«K «ai tftm( ot do lortiradexie de oeo pbroo, «ι«ήρΑ ooh jo ae sb bm*· aaprafa, fame ή μ«τόλη αφη οόνοΑος, ante poo fatotüo qae Io saint ot grand oyaoda, oprbo path τήν «ανοηκοήν **v#a abv < iatyaAaaat «ai avoir iteBgA la peaNoa oeaoaieao A ooas <μύ oat MaUaaaiat xapavopqodvwv, λΑβή «ρόνοιαν AH* OMuaie doo ooteo UMgWarao ea eeaaaieoaMO de Xpaov «ai mpi tatevet»» <ανβς MÂgnm taa κόρα* oaaeo et pbr BMvoio vooioir, proooo odrioaaeaMM itaMbbaw tab ttey m>tptpqoôvrav τήν IvpAv Λλή- iota do ooax gai poovMt avoir Mi dgarbo per ooax ή«ί dbgaioMt h Miato vdritd. baun. Ή Ιχχληοία τφ Κχνστ»ντινουχάλ»·ς «Ατ»β .L'bgiioe do Onaotoothieple- o'eot topjoora eatΙφΑνη πρόΑυμος («ανοχοιήΜι τΑς dÇtéutg τ*ν Boeb* precede de Mtiafiuro cox doaratdoc doo Bolgaree γΑραν, iq' basa «btac ού» iqoivevw ΑνταιοΙμβναι αίς aawi loagteaipo go'oliee oo poroinaioat pec ooaab χνόύμα «ai ab γρΑμμα a* fapdg vopoAmteg' trairM.b focprit et b la lettre de' la Ngielaiioa eaΑλλΑ τφ «ροΑυμίας τούτης BetypA «*»tpcv «al erie; «raie je oroio qa'il eoovieat de dwaor «ae Αριδηλότίφσν φρσ»« δτι AppéÇti, «WÇ Μρόσχή aStq eoeveUe et piae delatrate proavo de oet eaiproetowd' b» τή χνφοόσς βύααψίμ. ’Ος ταούτο tb ΒοΤγμα ■eat eaooro etajoard'hui. Cooioe telle preove je érap· Md tqratflvw ab dxébouAev· B propoee la morare mirante. 'ByxpCvot b««K μ«τΑ τφ ίή^βς-καί μαγόλης ταύτης „Qu'il voit ddotdd que Vigliee, aprbe avoir mireσυνόδου συααβφΑοΙαα συντύνας, «αταστρMrg ού» ab ίρφ maat rdfldehi avec le oaiat ot graad eyaode, rddigo «ai ίβίαν έκίσημον έχχλησιαστικήν κρΑξιν, μαρτυρούσαν oa mime tempe que la ddloitioe u rato palealior Αφένδς τή» bttep τβν αύαββ·» Βοολγάρννη διηναχή μη-' ot ooleaaol, qui Maioigaera do oa eoUieitudo matorτριχήν αύτφ ιςρύνοιαν, «al έχδηλσϋσαν Aq’ixépcu, aolle ot ooatinae poor leo pioax bolgareo, et qai boov clé» at σαφώς aol δπχαφασμίνώς, τήν «poAuplav exprimera d'aillearo, le plàe elairoooeat et le plao «ύτφ «U ab ixavoxodjem τούς κδόους «ùa«A, Αμα eipreéedmeut poraible, eon ddoir do eatieftùre b de Mpowat-Βιπτ ivûxiov τφ νομίμου ΙχχΧησια- leur» v, 1M0-1W» •ρχιΐΜς γι«χή ouvslaôoei èydvm impetarτή ή έξής, KpStsoif · ,Τδ olxoufwvtxèv χατρτ«ρχ·ί·* oqpôrat, taalvM πρόέυμον vè 0Mv«Xdfiq Mi imGUv Μός oipqvoeehpïtv μιρίδος τινός toO 0*' «été ύρ^Μξσυ eèqpdipattoç tAt •uvyfid toff ΙρροΙς ηανόοι mH toO fietAfepaU» ζητήματος ΑναγχαΙας δταχραγμόηύοοις, tav ό sttσοβής βοολγιφκχάς λαός, rite A·’ riSoixt, Λto M voplpsav évrixpooémsv oie tO wcpuvxota Ibtautadμ«νος, άιτοδοχιμάσρ Ml άχσχηρόήρ Μνίήμοίς έ*ισήμ·ς τέ Ανοσιουργήματα τβν thee «Stott, Ας μή ώφαλνν, άρχιιρέννν, mI dvayvsspiffj έμηρόχτοις τέ χΟρος τβν Ιαρβν xuvévmv, τβν tarfràsv rip Av·ταλιχήν έχχλήσίαν.*. Suvtxoi? Si τής άχοφάσοβς ταύτης Mo έξόδβχιν ή έχχλησία έγχυχίίους έπιστολάς Μτέ pefipoudptov χαί μάρτιον, τήν μέν opAtqv βουλγαριστί κ«1 έλληνιστί, τήν δέ μόνον έλληνιστ!. Ati τοΟτο δέον, δπ»ς χαί αδΙΗς διαχηρύξ^ τήν αύτήν opétatv χαί Αχό- ; φαατν. Ό πανιιρώτατος μητροπολίτης Δέρπβν „Ό τρόπος τής έχτχλέσονς τής τοΟ μαχαριβτάτυυ πατριάρχου Άλοζανβροίας πρότάθΜ»ς ΑπόχιίσδΜ τή διαγνώτνι τής μ*γάλης έχχλησίας.' Ή όγία σύνοδος rixa· ,ΐίάλιστα, μάλιστα.* ΕΙτα ό πατριαρχιχύ; γραμματχύς προσάγνι tÿ παναγιωτάτμ οίχουμινιχήΐ πατριάρχη ' τδν τύπον τής .χαί»αιρί<χβς τβν τριβν άρχινρένν, Χοφίας AsspoHou, Νυσσάβας ΙΙαρΟονόου χαί ΒνλισσοΟ Γονναίίου, 8ς *pl έγχριδίιίς ύχσχράφκαι ύπδ τβν πατριαρχβν, Αρχιsxioxôxwv χαί όπισχόπβν. ΕΖτα έτχρος γραμματχύς φόροι τδν δρτν άντιγτγραμμένον έν μομβράνή. ♦ Ό παναγιώτατος οίχουμονιχός πατριάρχης Άνόιμος (Ιπον„Άναγν·σόήτ» ύπό τίνος τβν τής έπιτροπής.* ι '0 πανιορώτατος μητροπολίτης Διδυμοτείχου λαββν τδν' δρον χα! στάς έν μόσφ μχγάλη τή φβνή άναγινώσχοι αύτδν έχοντα Αδτ· Όρος τής άγ(ας χαί μιγάλής συνόδου, τής έν Κφνσταντινουπόλχι συγχροτηΡοίσης έν Ιτχι χιλιοστφ όχταχοσιοστφ έρβομηχοστΑ διυτέριρ, ίνδιχτιβνος α', χατά μήνα σ<«τέμβριον. „Προσέχνιν έαυτοίς χαί παντί tÿ xoqsviq», έν <ρ ήμάς τό πνβΰμα τό Αγιον (firto έπισχόπους παιμαΐνχιν rfyt έχχληα(αν τοΟ Stott, ήν πορ««οιήσατο Μ τοΟ ίβίου αίματος,' τό τής έχλογής ήμίν σΜήος έντέλλιται, λόχους το βαριίς μή φηδομένους τοΟ ποιμνίου asd Ανδρος δκστρΜμένα λβλοΟντης, τοΟ Αχοσχβν τούς μαΡήτός όπίσ· αότβν, άναστήαβσΡαι έν μόοφ τής τοΟ Stott έχχλήσίας προαγορίύβν, χαί γρήγοροίν ήμΑς ] διά τοΟτο ιβαραχιλιυόμονος. „ Τωοότους τοίνυν Mpet χα! έπ’έσχάτ·» έν τφ τοΟ οίχουμενιχοΟ Ρρόνου χλίματι έχ μέσου τοΟ eèσ·βοΟς βουλγαριχοΟ λαοΟ έήαννητάντας, xai φυλ*τισμοΟ χαινήν τινα δόξαν Από το· vuqpott filou τή έχχληαόφ παροισαγαγοίν τολμήσαντος, aol uoraqpovqτάς τβν èsissv χαί Ιορβν χανόνιον γινομένους, uparroφ«νή Ιπ'άΗτήσβ αύτβν φυλχττχήν ««ρασυναγοιγήν συστήσαι άχαυόαδιάοανβς, ματ* έχ«λή(ο·ς χαί άλγους χαρΝας χαταμαόόντος, τόν ζήλον τοΟ xuplou, βς οίχός, άνοζν»σμένοι χαί τήν tqO χαχοΟ Βιάβοσιν έν μέομ τοΟ οόσοβοΟς τούτου λαοΟ άνηόφνα dÇtoχρέ«ης προνοοόμανοι, έπί τφ όνόματι τοβ μβγάλου èeott χα! οβτήρος ήμβν 'Iqoott ΧριστοΟ mivtAqMAeptv. SM •Le poMomi ΜΜοΑοέήΜ déclare qa'il «ο* dieροοό i ropreodro loo odgooietioM qui, ooafonpéM·* avoo ho oanoao somAo, sont néemssiroa, pew roadre Ik paix è uno parti· Aa troepoeu orthodox· qai lai sat aoantis, tenqu· h piaax peapl· bulgare, toil direotommt, soit par Am ropeéeeatente rdgaBon, s'adrmsora aa paManat pew déeappreuv* et répudier aaleaaeUeMeet et etMeUeoMet lee a®*·» sacrilèges de oeax qai fareat, Km malheur, tee prélata, et 'reoeanoitre per dos ftdte l’autorité de* canons sacrée qai régissent Γόρϋοβ orientale.* ,Par «ait· de eette rdeelatioa léglise · rende deax lettre· sucyaliqum. ·· «oie de février et an ■oie de autre, la première eu bulgare et ea grec, h seconde en' grée. Ceet pour cela qu'elle doit déclarer de nouveau la même intention et h même réeolution.* Bon éminence le métropolitain de Demi: aQue le mode d'exécution de la proposition de aa béatitude le patriarche d'Alexandrie aoit laiSoé S la réeolution de la grande égliae.** Le saint synode a dit: „Fort bleu, fort biea.u Koaeite le eoerétaire du patriarcat préeenta i aa aainteté le pqtriarehe( Μ** ΙχΑστης dnapttaqtafoag, tab «b οιτν«ήγμβτος Ά» Up^by xovévsrv dbafavêèv χκβξώαγχομένβς xetaBopsv.. Atb xal ματβ τβν Αγών xol Ηοφέρβν xsrripmv qae, non seuloOMta o’ort ua principe Atraagu, mata <|»*0 Wtt MMplktMMBft ImOÉQ*. Voua avoue anta esusteto, après en avait bit b dénembre mot «saot, que έοα» bo aeteo ilMgaux, eoasmfo peur Imy (nmîUbMIb pAyUtifWi M*t otnrtieitt Hptaavfa. par b ooaotitatiea tas ooaoaa oaata. Cart poxrqooi, d’acenrd avoe too Mint* pteaa iaopirfa ta Dim, .acoaptut ta toot oom «ear ha «•mm aattta rt ooaoarvaat indbraahbb toot eo qua β«α ooaoa· ordonaaat, e’art-b-dira omx dao biaaheareax apôtraa, prothata par ba troapattae ta l’Koprit-8aiat ; ««ax dao «apt «oinl» «oartb· aeairttaiqaaa, «mx daa ooneib· locaux réaniv poor itadra d« Mmbhbloo dtarab rt eaax de aoo oainto pbroa, ear ih oat toot, inspirée par la lumière da même esprit, ordonné ce ,qui était utile,* nous dé clarons aa nom da Saint-Esprit : I. Nous réprouvons, nons bliaiou et nous con «'. Ànoxqpfcropev χατπχρίνοντνς χαί χαταίιχέζονττς τάν φυλτασμέν, τουτέστι τές φυλ«τιχΑς 8ια- damnons b pbjdtasme, e'eat-b-dira ba dbrinetbas χρίσχις «αί τβς έύνιχΑς Ifuf χαί ζήλους prt da races, bs~ querelles, Γémulation at las divbisbs ίιχοστνβίας έν τή τού Χριστού έχχλησίφ, ta taw nationales dans l'éflbo de Jésus-Christ, oomae xslpsvev τή Βώαοχαλίρ τού «Ααγγτλίβν χαί τοίς ttfetf opposé ,à la dootrino de l'évangile ot eux eenona χανόσι τβν μαχαρίαν πατέραν ήμβν, ,οΐ χαί τήν aaeréo de nos bienheureux pères .qui -soutiaaneat Αγίαν έχχλησίαν ύπιραίίουσι, χαί βλην τήν χριστιανι- h sainte église, rt maintiennent en bon ordre· h χήν πολιτείαν Βιαχοσρούντος πράς Μαχ Μηγούσιν communauté chrétienne qu'ils dirigent tans h voie ta h divine piété*. .«Ματιάν*. (Γ. Τούς παρ«8<χομένους τύν τοιούτον φυλοτισμύν Π. Nous déobrona, d aooord avec be euaena sacrés, χαί fac' αύτ^ τολμβντας ικραχηγνύναι χαινοφαν«£ς étrangers h l'église une, sainte, catholique et apoφυλττιχΑς «αρασνναρνγβς χηρύττομτν, συνφβΑ tote etoüqne, ot réeUeaiMt irtismafc'fte, tons eaux qui ΙαροΙς xovémv, Αλλοτρίους τής μιβς, Αγίας, χαύολιχής admettent ee pAyMirnw. ot qui oasat fonder sur oa χαί Αποστολιχής έχχλησίας, xrt αύτύ 8ή τούτο σχισ- I principe des èoneüiataloe pApMifuee nouveaux. ματιχούς. Έπομένβς, τούς βαοοχίοαντα? έαυτούς τής Par conséquent nous déclarons schismatiques st ίρβοΒόξου έχχλησίας, aei Wtov &υσ·.αστήρ<ον χήξαν- étrangers h l'église orthodoxe du Christ tous ceux τας, χαί ίίίαν φυλ<τχχήν παρασυναγωγήν βυστησα- qui se sont séparés 'eux-mêmes de l'église ortho ρένους, ήτοι τούς *ροχα<ΰκρ«Μντ«ς χαί ΑφτρισΗντας, doxe, qui ont drossé un autel particulier et qui ont 'liaptmva τόν ποτέ HaxaptoutaliMÇ, ΠανΑρβταν tbv formé u eoMÎUabufo pAyMspne; e'est-b-diro les ποτέ Φιλιππουπάλαας, Ιλαρίανα τύν χοτέ Λοφτσού, prélats précédemment dégradée ot excommuniée, *Αν*τμον τόν ποτέ Βιίώνης, χαί τούς ήίη xatatpe- Hilarion ci-devant de Maoariopolis, Panàrétos eiΗντας, Aispôtaov τόν τέως Σοφίας, üapMvtov τάν devant do Philippopoli, Hilarion ci-devant de Loftaa, τέ«κ ΝυβΜβας, Fswdbtov τόν τέβς Βαλισσού, χαί Antbimos ci-devant de Vidin, et les prélats qni τούς ta’ «ώτβν dvtépmç χηρατονηΜντας dpgteptiï, viennent d'être dégradés: DoVothéoa ci-dsraat de hptlç τ» καί ίιαχένους, χαί πΑντας τούς xocvssvoûv- Sophia, Parthénios ci-devant de Nyeeava, Gennaτας χαί συμφρβνοΟντας χαί συμπράττοντας αύτοίς, dios ci-devant de Véliseoe; les prêtres et lee diacroe χαί τούς δ*χομένους βς χόρίας χαί χανοντχΑς τΑς qu'ib ont illégalement ordonnée, tous ceux quiooat ένιέρους αύτβν «ύλογίάς τα καί ιεροπραξίας, χληρι- en communion avec eux, qui partagent lours dooχούς τχ χαί λαΙΧοός, χηρύττομαν σχισματικούς χαί trinep et qui four prêtent four concours; ainsi quo tous ceux qui. acceptent commo réelles et canoni Αλλοτρίους τής τού Χριστού όρβοΜξον έχχλήσίας. ques leurs bénédictions ot leurs cérémoniel, qu'ib D soient eeeléaiaatiques ou laïques. Τούτα οδτα διοριζόμανοι, teépeta τού παναγΑύου Ayant ainsi défini, nous prions Dieu très boa ot xoi ptAavêpAitou taob xal Χυρίου ήμβν 'Ιησού Χριστού . très miséricordieux, notre soigneur Jéeue-Christ, le τού Αρχηγού xal τβλαιατού τής ήματέρας πίστχνίς, chef et Ιο consommateur do notre foi, de conserver sa tva τήν μέν Αγίαν αύτού έχχλησίαν ΐιατηρή Ιμβρον sainte église pure et intacte de toute contagion dee χαί Αλβξϊητον dinb πΑαης νιατνριχής λύμης, έρηρησμέ- innovations, appuyée sur . lé foutamMt des apdtroo * tapsMy * “ 'et des prophètes, et d'aeeorder h repentir A ceux vqv tat Tÿ τβν *ποστύλβ»ν χαί προφητΑντοίς «έ έαυτούς Απ' αύτής έποσχίβασι χαί έπί τή τού qui se sont séparés d'elle et qhi ont appuyé leur φυύτισμοΟ Μξή τήν παρασυναγωγήν αύτβν Αήξαα enneiltatale ou l'idée du pAyïêtwms, pou ju'üs tf pcvdvetôv, it πβς «οτέ Ανβνή|Αντος χαί τΑ έαυ- puiseeat sala, vouant b résipioooooo et sbjuant loue τβν ΑΧοπτύααντβς προσέλύοιχν τή psf, Afty, χαβο- erreurs, retourner b Γéglise une, suinta, catholique λιχή xsd Αποατολιχή έχχλν)σίφ· tva I» αύτή 8οξΑ- ot apostolique, pou y adorer avec tou foo orthoζασι μβτΑ «Avwv τβν èpboMfwv τύν ρέγαν τής taxes le grand messager de paix, Dieu, qui eot Μρήνης Αγγολον χαί bodv, τύν έλύύντα παταλλΑξαι vmu réunir tou les .hommes et annoncer la paix πΑντας «αί οίρήνην «ύαγγολίσασύαι τοίς έγγύς τα χαί b ceux qui sont prèe-ot-lom; «u c'est h lai qae psmpstv- In αύπή «péut «Μ βόξα, τιμή χαί προσπώ- sont dta toute gioirt, èout hoanov et toute ado νηοκ οήν tf πατρί χαί τή Αγ^ρ πνούματι οίς τούς ration, avec le Père et le^BniatiBnprit, dans tes aitafos. Amen. αΰνας. Αμήν. ήμβν .Ασπασίας τούς btiois χβηιένας évetspviQépavoç χαί όλόχληρον τήν αύτβν ΐ·.«τ«γήν χμΐ tadXeueou χρπτύνσντβς, τβν έχτιύέντνν imt τβν ααλπέγγβν πνοέματος π«ν«υφήμαν Αποστέλην, τβν te tfitnf farté ofaoupsvuiAv w&vv art τβν τσπιπβς συνeêpoiobstoAvlrt txtaost τοιούταν ΙιαταγμΑταν, ami: τβν Αγίαν πατέραν ήμβν - έξ ένός γβρ Αχαντος xal τού αύτού πνβύματος «ύγββΗντχς βρισαν τά συμ φέροντα,* έν Αγίφ πναύμαα ΑπαραινέμβΑβ’ 535 A : . · SYNODI OON8TAinWOPOUtAJ(A<^èi».|873 \ ·\·' ■' ΕύριΗντα .άισχΑ^ΜαΙ dxpiÿft άντιγιγραμμίνσν A ύπέγραψαν «ύτδν/σέφιξής μονά» et πμτριάβχαι, et άρχκπίσχοποί xal tietaxonoi. xartd τήνβιτήν τάξιν ϊ fiπατριάρχης ΚωνστάντινουπέλιωςΑνεμος ΐχών χλ τήν γνώμην τοΟ παναγιωτέτήυ πατριάρχου πρώην ΚωνσηχντινουπόλΜ·^ AÎvMpou toû Βυζάγτίου όρίσας ύπέγραψα. ' f 6 πατριάρχης πρβιην Κανσταντινουπόλπης Γρηγδριος όρίσας ϊμοίως ύπέγραψα. ’f , , f ό πατριάρχης _ πρώην ^Κώνσταντινουπόλιως ‘ΐώαχχΐμ'όρίσας δμοίως ύπέγραψα. ,* f ό. πάπα; χαί πατριάρχης Άλιξανίριίχς Σω φρόνιος bf/.oui ομοίως ύπέγραφψ.’ -* / f Λ luctp.if'frfc Άντιοχιίας ΊιρόΦιος όρίσας δμοίως » &3β ■■'.Ç * .. " ·* 7 ·..... Im copia, ayant été trouvée/fid^lé «t exacte, p 4^4 aigMe Mulementpar leapatriarche^ le· métropjtiiteia· et le· évéqnee daail'ordre laivautl t- Anthimoa, patriarcharl· bonatantinople, go- ' ta^t aa même tempt, poteria aainteté Anthimo· de finance, ancien patriarche de Oonitentinople, a da tai et «igné. >■ ■· , t Grégorioa, ancien patriarche de CdMtentinople, a également défini «Krigné. ' ' t Jotohim^ ancien pk|ôAM>e de Conatantinople, ■ a également défini et ligné. t Sophronioa, ^patriarche et · pape -t Alexandrie, a également définirai «igné.' " f Hiérothéoe, patriarche d'Aqtioche. a égalê- ύπέ.γραψχ. -f 6 Κύπρου άρχιιηίσχοπο; Σωφρόνιος épiça* δμοίώς υπέγραψα. ' + δ 'Εφέσου ΑγαΜγγιλός όρίσας ομοίως υπέγραψα. « ment défini et «igné. e r Sophroniot, archevêque de Chypre, a égale- , ment défini et ligné. t Agathanghéloi d'BpSbie a également défini B et aigué. a té ’Ηραχλιίας ΙΙανάριτος όρίσαςδμοίως ύπέγραψα. t l’anarétoi d'iieraclée a également· défini et •igné. ** t ô Νιχομη8«ίας Διονύσιος όρίσας όμοιας υπέγραψα. t pionyiioi de Nicomédie a également défini » · » et «igné. to Νιχαίας Ίωαννίχιος όρ.σας όμοίως ύπέγραψα. t ό Χαλχηόόνος Γιράσιμος όρίσας Ομοιας υπέγραψα. t i Δίρχων λιόφυτος όρίσας όμοιας ύπέγραψα t ό Τορνόβου Γρηγόριος όρίσας όμοια; ύπέγραψα. . f ό Διδυμότιί^υ Διονύσιος δρί σας όμοιας ύπέγραψα. t ό Ίχονίου Σωφρόνιο; όρισα; όμοίώς ύπέγραώα. t ό Άγχύρας Χρύσανθος όρίσας όμοιας ύπέγραψα. t ό Αίνου Μιλέτιος όρίσας όμ-.ίως υπέγραψα. t ό Σάμου χαί Ικαρίας Γαβριήλ όριοας όμοιας ύπ έγραψα. t ό Σιοζουαγαθουπόλιως Ηιόφιλος όριοας όμοιας υπέγραψα. t ό Ίμβρου Οαίσιος όρ'σας όμοιας ύπέγραψα. t δ ΐύλτγράδων Άνθιμος όρίσας όμοίως ύπέγραψαι t i Νόσους'Καλλίνικος όριοας όμοιας ύπέγραψα. ' t- ό Σβορνιχίου Διονύσιος όρίσας όμοιας ύπέγραψα. t δ'Λιτίτζης Ιγνάτιος όρίσας όμοίως ύπέγραψα. t δ Βράτζης ΙΙαίσιος όρίσας όμοίας υπέγραψα. t δ Μιλιτουπόλιως Εύγένιος όρίσας όμοίας €πί^ραψα. t δ- Άναστασιουπόλιας Κύριλλος όρίσας όμοίας ύπάγραψα. t δ Παμφίλου Διονύσιος όρίσας όμοίας ύπέγραψα. t δ Χαριουπόλιως Γιννάδιος όρίσας όμοίας ύπέγραψα. t δ ΆργυρΟυπόλιως Αθανάσιος όρίσας όμοίας ΰΛέγραψα. t δ Λαοδιχιίας llapd-ένιο; όρίσας όμοίως ύπέγραψα. f loannicioi de Nieée a également défini et ligné, y Géra»imo» de Chalcédoine a également défini et "igné. t Nénphvtoe de Dcrei a également défini et ligné t Grégnrioa de Tournovo a également défini et ligné. * t Dionyiioi de Didyniotichon a également dé fini et ligné. <· t Sophronioid'Iconien a également défini etxigné t Chryaanthoi d'Ancyre a également défini et •igné. t Mélétioi d Enoi a également défini et ligné t Gabriel de Samoa et d'Irarie a également défini et ligné .. t Théophile· de Soiouagathopolia a également défini et «igné. t l’aïiioi d'imbrui “X également défini et ligné t Anthimoi de Vélégrada a également défini et ligné. t Callinico· de Nyaia a également défini et ligné. f Dionyiioa deSvornic a également défini et ligné t Ignatioi de Lititxa a également défini et ligné. t Paliiui de Vratxa a également défini et ligné t Eugénie· de Mélitopolii a également défini et ligné. » t Cyrjlloe d'Anaatariopolii a également défini et ligné. L·, t Dionyiioi de Pamphilo· a également défini et ligné. t Oennadfti de Chariopolii a également défini_ et ligné. t Athanaiioi d'Argyropolii a également défini/ et ligné. * t Parthénioi de Laodicée a également défini •t ligné ΕΖτα ό παναγιώτατος οίχουμινιχός πατριάρχης "Ανθιμος προσχυξάμχνος διίλυσι τήν Αγίαν χαί μιγάλην σύνοδον. Eniuite ia ixinteté le patriarche tBCuménique récita la prière e\ congédia le iaint et grand •ynode. t δ πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ΆνΑιμος Ιχαν χαί τήν γνώμην τοΟ παναγιατάτου πατριάρχου πρώην Κανσταντινουπόλιας χυρίου Άνόίμου τοΟ Βυζαντίου. t ό πατριάρχης πρώην Κωνσταντινουκόλιως Γρη γόριος. •.f ό πατριάρχης πρώην Κωνσταντινουπόλιως Ίωαχιίμ. ψ δ πψκας χαί πατριάρχης Αλιξανδριίας Σω φρόνιος. f δ πατριάρχης Άντιοχ<ίας Ί«ρό*(ος. t ό Κύπρου άρχιικίσχοπος Σωφρόνιος. . t Anthimoa, patriarche de Conatantinopie votent en même tempe pocr en eoiateté Anthimoe de By«ance, ancien patriarche de Oonatentinople. f Grégorien, ancien patriarche de Comtantinople. « t Joachim, ancien patriarche de Conatantinople. t Sophronioa, patriarche et pape d'Alexandrie. t Hiérothépe, patriarche d'Antioche. t Sophronioa, archevêque de Chypre. * - M7 /. m SYNODI CONSTANTINOPOUTAM AR 18ΑΟ-1873 t d'EpMoe, .votaat: f» àfano .■ 4 δ 'Εφέρρυ Αγαθάγγελος, δχων καί τήν γνώμην Δ 1 AfoUaàgMÎoo _ _ το· Σωζουαγαφουχόλοως Θεοφίλου. · tempo Sonoagnthnpolia. -■— poor r>— ThéophUoe -----κς------- do------------------- ν—"—* f i ΈρειηλεΙΚς Πανάρετος. ' t‘ " Pùaritoo dlUrad0. f DiooyxioA d« NUooiôdio. Νικομήδειας Διονύσιος. ' t ό Νιχαίας Ίωαννίχιος. . t ό Χαλκηδόνας Γεράσιμος. b Ίβρνόβου’ Γρηγόριος. t + + + + ί 6 ό ό Διδυμότειχού Διονύσιος. ΊΚανίου Σωφρόνιος. ' Αγκυρας Χρύσετνθος. Αίνου,Μελέφιος. >-w . f Λ \ ι\ ό Σάμου χαί Ικαρίας Γιαβριήλ. ό Ίμβρου Παΐσιος. / 6 6 δ + ό t Βελεγράδων. Ανθιμίος. Νύσσης Καλλίνικος. Σβορνιχίου. Δεονύσιος. Λιτίτζης Ιγνάτιος. .t f Ç t ) t t τ loaaaicÎM' da Nioôo.' OAtomAhm do ChatoôdoinA. “ Nôophÿ&o do Dofci. Orôjorioo do Toareovo. Dtoayoioo da Didyo>otichx>n. Sophroaioo â'Iopaiaw. t t f ' t Cfcryaaatboo d^Aoeyre. MéMtioo d'Eooo. Gabriel de oo et d'Icarie: Paloioo dl i + v * ' t'Calliôiooe do Nyua. Dionyiioe de Svornic. Ignatioe de Lititpa. i Paleioe de Vrataa. EugôniiMk.de Mélitopoli» Cyrilloe d'Anavtaaiopoli·. , t Diooyeioe de Panpbiloe. t Geonadioe de Chariopolie. t Atheoaeioe d Argyropolia. Parthénioe de laodicôe. Porotbôoe'Evelpidèa. grand protooyocelle, vo J t t t 4 É Βράτζης Παίσιος. i I t Anthinoo do Vé^mde. K t 4 Μελιτουπόλιως Ευγένιος. 4 ό t,4 ό ό ' Αναστασιουκόλιως Κύριλλος. Παμφ/λου Διονύσιος. Χαριουχόλιως Γεννάδιος. Αργυρουπόλεως Αθανάσιος. Λαοδιχε(ας Ιίαρθένιος. Δωρόθεος Εύελπίόης, δ μέγας πρεετοσύγχελλος . ... _ Ιχων καί τήν γνώμην τοθ\θεοφιλεστάτου έπισχόκου Σεβαστείας Πα'.σίου. 4 μέγας Αρχιμανδρίτης Βενέδιχτος. ό σχολάρχης τής έν Χάλχη θεολογικής σχολής Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Φωτεινός. 4 σχολάρχης τής μεγάλης τοΟ γένους σχολής Αρχι μανδρίτης Φιλόθεος Βρυέννιος. b Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Γλυκάς. ■ b Αρχιμανδρίτης "Ιωάννης Αναστασιάδης. b Αρχιμανδρίτης Ίλαρίων Κανάχης. b Αρχιμανδρίτης Γερμανός Αφθονίδης. b Αντιπρόσωπος τοΟ Αγίου όρους Αρχιμανδρίτης Γεννάβ ος Λαυριώτης. / t Αρχιμανδρίτης ΙΙορφϋριος Έσφιγ^ςνΐτης. δ Αρχιμανδρίτης Εύγένιος Χρυσοχέρης. ό Αρχιμανδρίτης Κύριλλος Γρηγοριάδης. t Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Χρηστίδης. ό πρωτοσύγχελλος Καλλίνικος Φωτιάδης. t ήγούμΛος τοΟ έν Βαλατβ σιναϊτιχοΰ μετοχιού Αρχιμανδρίτης ΙΙαρθένιος. ό μέγας σύγχελλος .... Μητροφάνης. ό μέγας αρχιδιάκονος Κωνσταντίνος. ό ίεροδιάχονος Γρηγόριος Ζιγαβηνός. ό ίεροδιάχονος Κωνσταντίνος Βαφείδης. ό ίεροδιάχονος Κωνσταντίνος Βαλιάδης. ό μοναχές "Αρσένιος Ίβηρίτης. ό γραμματεύς τής ίεράς συνόδου Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Εύτυχίδης. + tant en mémo temp· pour ea grandeur Paiaioe évêque de Sévaatia. Bénédiotoa, arrhïftandrite Grégorioe Photino·, directeur de l'école do théo logie de. Halki. Philotbéoe Bryennio·. directeur de la grande école patriarcale. Nicéphoroe Glycaa, archimandrite. Jean Anaataaiadèa. archimandrite. Hilarion Canacèe. archimandrite. Germano· Aphthonidèa. archimandrite. Gennadio· de lutvra, archimandrite, représentant ordinaire de la montagne ancrée. l'orphyrio· d Eaphigménuu. archimandrite. Eugénio· Chryaochérèa, archimandrite. Cyrillo· Grégoriadè·. archimandrite. Ambnxio· t'breatidèa, archimandrite. Callinico· Photiadèa. protocyncellj^— Parthénioa, «upérieur de la'MScuraale du mont Sinat à Balata. Métrophanè·, grand ayncelle Constantin, grand archidiacre. Grégorio· Zigabéno·. diacre. Constantin Vaphiadê·. diaere Conatantiw Valiadéa. diacre. Aroénioa d'Ibérea, moine. Callinicos Eutyehidè·. archimandrite, secrétaire du aaint synode permanent. premier d. . Coawntao poatapnodolia «t dgtnsitoma dopmarioas promWpatio * 1872 «optombria 17,29. Tt* έχιούσαν (χυριαχήν), iv τφ πατριαρχιχφ ν«φ, χοροστατούντων τοΟ οίχουμενιχοΟ πατριάρχου κυρίου Ανθίμου, τοΟ πατριάρχου Αλεξηνδρείκς κυρίαν Su»· φρονίου, τοΟ πατριάρχου Αντιόχειας κυρίαν "Ιεροθέου, τοΟ Αρχιεπισκόπου Κύπρου κυρίου Σωφρονίου, χαί δεκαπέντε Αρχιερέων, συνοδικΑν το καί μή, τΑν μητρο πολιτών 'Εφέσου, Νικομήδειας, Νίκαιας, Χαλχηβόνος, Δέρχων, Τορνόβου, Διδυμοτείχου, *Ί«ονίου, 'φγκύρας, ΣΑμου, Σωζουαγαθονπόλεως, Ίμβρου, Βελεγράβων, Νύσσης καί Σβορνιχίου, Ανεγνώσθη μετά τέ εύαγγέλιον Αχέ τοΟ Δμβονος ύπό τοΟ μητροπολίτου Διδυμο τείχου, φόροΟντος έέμοφόριον χαί Ιχιτραχήλιον, δ βρος τής Αγίας χαί μεγάλης συνόδου, έν βαθειφ συγ κινήσει.* Ακολούθως ώμίλησε λόγον χρόσφορον τή ittpiστάσει ό ίεροχήρυξ κύριος Ν. Γλυχάς Αρχιμανδρίτης, έξηγήσας σαφΑς χαί εύχρινΑς , τέ τοΟ φυλετισμού, Αμα βέ χαταδείξας πώς βεί ήμΔς προωρέροσθαι, συμ- πλανηθέντας όπωσδήποτε βουλγάρους Αδελφούς, καί Αχοοχίσαντας, ώς μή ώφελεν, έαυτούς Απδ τής Ορθο δόξου έχχλησίας, άτε «αραδεχαμένους τάς πράξεις τής έν Μεσαχώρφ παρασυναγωγής τΑν κοτέ Αρχιερέων βίαχεφιουπόλεως, Φιλιππουπέλοως, ΛοφτσοΟ, Βιδύνης B. D. CalUphna, 'BluU'pHMruri txiittiwf. MftiMi ,f. t. IV (CsastaattaopaU. 1871), f. M··. Iff"' ' J 53» \ % 540 . SYNODI CONSTANTINOPOLrTANAfc, IMO-1873 '* ί' * xal tft't lactati τή καθαιρέσαι έπίσης ύποβλήδέντων Α ρένοι μαδ*ΐήρΑν, xal χοι’νωνοί τΑν αύτών τού Χριστού μυστηρίων, τά-ct χατμνοούραν τδ χατέχ^ν Σοφίας. Νυσσάβας xal βαλιοσού. ήμών Αλγος xal τήν Αδύνην. Oroÿonem, illam Nicephori Olyoa hic iaeereadani duximux: ■ Πανμγιώτάτοι xal μακαριότατοι ίιράρχαι. ' ■■ " ΙΙοίος τφδντι-έξ ήμών, χριστιανοί Αδολφοί, βαρν Αδιάφορος xal Αν φαίνηται, δέν .ουνησΑώνδη έν τή Αναγνώσκ τού δρου σννο^ρένην τή/ χαρδίαν του, „Έν τψ όνόματι τοΙ^κυρίου ήμΑν Ιησού Χριστού, xal ύπό τίνος Αχουσίου φρίχης χατιχορένην. Αναλογιζόμινος /τήν ήδιχήν χχτίστχσιν τών Απδ τής έχχλη σίας Αποχοπέντων; Πόσην Αρα όδύνην χαί δλίψινί τόν τοιούτον τφ σατανψ, αί; δλαδρον τής oapxàj, Γνα βέν έβδχ'μασο χαί έκαστον τΑν μτλών τής .συνόδου Û πναύμα σααθή, έν τή ήμέρφ κυρίου Ιησού, “ι έν τή Αποφάσιι χαί γή ύπογρσφή^ιέής Αποχηρύξέως! . ή ιδέα τού καθήκοντος, παρουσιαζορένη έπι(Kop. A’, », 4-5.) Ήχούσαττ, ΑκροαταΙ αύσαβαΐς^κα! όρθόδοξαι, τδν ταχτ-.χή' τ?ξ τήν έχάστου διάνοιαν, έπέβαλλο σιγήν £ροά τής Αγίας xal μαγάλης συνόδου δημοσίως άνα- ιίς τά οδυνηρά τούτα τής χαρδίας αίάδήρατχ. γν^σδέντα-, καταννοήσαττ τήν έπίσημον ταύτη/πράξιν Τήν δλιβοράν ‘έντύπωσιν, τήν όποίαν έρολλι πάν- , τής ίπκλησίας, δι' ήζ Αποκηρύττονέάι ώς σχισματ:χοί τως νά Λροξινήση οίς πάντα; ή διαχ^υξις τού καί τής καθολικής έχχλησίας Αλλότριοι οί όπαδοί τού οσχίσμρτος, ,ήγωνίσδησαν παντί σδένιι νΑ ίχραταλλέυφυλετισμού xal τής βουλγαρικής παρασυναγωγής δια- δώσι χαί οί τοίς φυλοτισταίς συμχαδούγτος, xal τορς σώται. Άί λ' όποιαν άρα έντύπωσιν ίναποίησαν «ίς Β Αφαλαστέρους,^ά παραπαίσωσι, νύν μέν τδ συμφέρον ύμίς ή Ανάγνωσι; τδύ συνοδικού τούτον δρου, χαί τή; έχχλησίας προβάλλοντας, νύν δέ οικονομίαν xal έπιιίπαιαν συνιστώντας χα! συμβουλαύονττς. inita αισθήματα διένειμαν tl^ τάς καρδία; υμών'ή Καί δτι μέν τδ φύσαι Αόριστον συμφέρον καί μόνφ πράξις αϋτη τή; έχκΛ^ϊίας, παρί τή; δποίας τοσούτον tiiW-i xal Αντίθαχοι iÇaSvjz ώθησαν γνώμαι χαί πό τφ δαψ Αποχρώντως γνώστδν όφαίλαι νΑ ΰποχωρή θο-., xal Ανάλογοι έπομΑως προσπάδαιαί χαττβλή- Απέναντι τού σαφούς καί ώρισμένου καθήκοντος, τούτο ούδοίς ήδΰνατο σπουδαίως νΑ διαμφισβητήση ποτέ. δησαν ; Καθ’ δσρν δέ Αφορψ τάς οικονομίας, τάς οποίας (Μχρις Πάντες βεβαίως εύχαριστούμεν xal δοξάζομεν σή μερον Από ψυχής θεόν, διότι, μα*' ίλας τάς έσχάτων τινές συνιβοΑλιυον, ή έχχλησία έπραξι τοσπροσπάθειας xal τά παρίμβληθέντα πολυειδή xal αϋτας έν διαστήματι δακαπέντα παρίπου έτών, ώστα ποικίλα προσκόμματα, ή σύνοδος ήδυνήδη, χάριτι μέναι Αμφίβολον, έΑν ή Ιστορία δέλαι καταχρίναι τήν θεία xal βοηδείφ, νά Αποπεράτωση ήσύχως xal είρη- χαδ'ήμάς έχχλησίαν βι’έλλιιψιν, ή, τουναντίον, δι’ νιχώς χαί Ανεχηρεάστως τδ ίργον αυτής. ’Αλλά διατί ύπαρβολήν έπια.χαίας χαί Ανοχής. Καί Γνα τά λοιπά Αρά γε, ήδύνατό τις εύλόγως.νά παρατηρήσω, διατί, παραλιίψωμιν, Αλλ'ή αϋαγγιλιχή όντως xal χριστομεδ' βλην Μ)ν ένδόμυχον τής ψυχής εύχαρίστησιν, μίμητος αύταπάρνησις τού ποιμανάρχου τής έχχλησίας άνίκφραστός τι; καί. Ακούσιος Αδυμία χαί θλίψις τού ποραυθήναι xal ζητήσαι έν τοιαύτη ήλιχία τούς Αποπλανηδέντας μέχρι τή; κατοικίας αύτών, ποίας κατέχει συγχρόνως τήν χαρδίαν ήμών, xal έχδηλούται χρηστότητος χαί έπιιιχιίας Απολιίπρι ύπιρβολήν; έπαισδητώ; εις βλων τά πρόσωπα; ΟΰδαΙς ΑρναΙται τδ δικαίωμα τούτο τή; οικονομίας Αίκαιον έχετε, χριστιανοί Αδελφοί. νά χαίρητε xal C νά λυπήσθε ταύτοχρόνως σήμερον βιά τάγενόμενα. xal τής σνγχαταβάστως ιίς τήν έχχλησίαν τού ΊηοοΟ Το-.αύτη τις έστιν ή φύσις τού πράγματος, χαί τοι- Χριστού. 'Αλλά τδ δικαίωμα τούτο δέν Γνωστά niait ύμίν τά άπδ δωδιχαιτία; ύπό μιρίδ-.ς τινός τού ιύσιβού; βουλγαρικού λαοΟ χατά τή; έΧχλησίας τιχταινόμινα. Άνθρωποί τινι;, ίιρατιχήν άξίαν πιριβιβλημένοι, χαί χαθήχον ίχοντι; διδάσκαλοι «ai ύπέρ τού φωιιομού αϊτών ΐέησΦτ, χαΜπιρ χαί ή χαΗλον έχχλησία, ύπογραμμδν Ιχοντι; τύ άποστόλιχδν τούτο άήίωμα- ηΔούλον χυρίον ού St! μάχι^αι, άλλ’ ήχιον ιίναι χρύς^χίντας, ΒιΒαχτιχόν, άνιξίχαχον, , τή ,χρφίτητι παιίιόοντα τούς άντιίιατι&ιμίνους · μήπβτ» βφ αύτοί; 4 1>ιάς·ή»ιτάνοιαν «ίς έχίγνωσιν άληfitia^ χαί άνανήψωσιν έχ τή; τού ίιαβύλοο παγΤϊο;, άζωγρημάνοι ύχ’ αύτού ιίς τύ ixoivoo θέλημα." (Ιδη· τοίνυν ,ύμιί;, άγαπητοί, τή άγιωτάτη ήμών κίστιι άχοιχοίομάύντις ίαντού; iv Ίέγίφ πνίύματ: προσιυχέμινοι, Ιαυτού; μέν, iv άγάπη ΙΗού τηρήσι-η, αύτού; Û έλ«ίτ* Βιαχρινόμινοι, ,πφοσίιχόμινοι χαί ύπέρ αύτών té Ιλιο; τού χορίου ήμών',’Ιησού Χριστού". 04 ή χάρις χχί τύ άπιιρον έλιος σύν τή παρ' ήμών ιύχή xai ιύλογίφ ύη μιτά πάντων ύμών. Αμήν. Έν Ιτιι ,αωοΫ, έν μην! σιπτιμβρίφ, ίνίιχτιώ- νος α'. Όμοια 8έ πατριαρχιχή χαί συνοίιχή έγχΰχλιος χίναι' χαί Λ τύποι/τών Λιστών ίν λόγφ, iv άναστροφή, άπιστάλη χαί πρύς τούς τφ οίχουμινιχφ θρόνφ ύ.ποέ> άγάπη, iv πνιύματι, iv πίστιι, iv άγνιιφ," τάναντία πάντη πράττοντις, παρέβαινον μέν τά; φριχτά; χιιμίνους μητροπολίτης τι χαί έπισχάπους, συνοδιύουσα ομολογίας, άσπιρ ένώπιον τού βήματος τού Χριστού τίν,ίρον. μιτά γιίρας ’φίροντι; τύ ttpév ιύαγγέλιον ίιίώχασι, C . .... J -.ί , /■ r , . Γ _ ; . . 8νnodali· haec ad ungulo· epiKopo· epwtola μιτα λαϊκών Si τινφν, ύπδ τού πνιύματο; τού χδσμου / . ’ β r τούτου ίμπνιομένων, χαινήν τινα Βδξαν φυλιτισμού * non· aequen τή ίχχλησίφ «ίσαγβγιίν Τολμήσαντ·;, άνιστάτονν τδν λαόν χαί φυλιτιχήν παρασυναγωγήν έαυτοίς, συν- + Άνθιμος έλέφ θιού άρχιιβίσχοπος Κωνσταντινουχδλ»·; via; 'Ρώμη, χαί οίχοιψιν.χΡς πχτρι- ipy’tiιστήσαντο. t Ίιρώτατι μητροπολίτη ... iv άγίφ πνιύματι „'Ο μέντοι στιριδς θιμίλιο; τού θιού ίστηχιν Ιχων τήν σφραγίδα ταύτην, Ιγνω κύριος τούς δντα; άγπαητέ άδιλφέ χαί συΧλιιτουργέ τής ήμών μιτριύαύτού, χαί άποστήτω άπδ άδικίας ηΛς 6 δνομάζων τητος χύρ ...'χάρις «Ιη τή αυτής άρχιιρωσύνη χαί τδ όνομα χυρίου." Κα! πρδς τί>ν θτμιλιον τούτον ή •ίρήνη παρά φτού. Γνωστέ πάντως έγίνοντο χαί τή άύτής άρχιιρωσύνη έχχλησία τού θιού τού ζώντος, i στύλο; χαί έδραίωμα τής άληβοίας, Ιγνω Ινα προσαγαγούαα Ιξιλιγξη τήν δσα τ« χαί οΐά τιν»; τών, ώς μή ώφιιλιν. άρχιιρίων παρασυναγωγήν ταύτην μιτά τών αύτή παρομαρτούν- χατά τής όρθοδαξίας χαί τών [<ρών κανόνων χατιτβν παρανομημάτων. Άλλά μητρικά ούχ ήττον σπλάγ θρασύνθησαν, χαί άποστασίαν χατά τής έαυτών μητρός χνα έπιδιιχνυμίνη, παντοίους τρόπου; μ«1ήλ**ν, δπω; τι χαί τιφηνού τής άγίας έχχλησίας έκίνησαν, τήν π·ίση αύτού;, χαταλιίψαντα; τάς σχόλιά; αύτών όρθόόοξον πο'μνην διχοτομήσαι πιιραθέντις, χαί φυδιού;, έπαν*λ»«ν χαί 4!<ύιιν πάλιν τής τρίβους κυ λιτιχέ; διαιρίσιις κταγαγ·ίν ιϊς τήν μίην τού Χριστού ρίου τάς ίύθιίας· ούχ άπώνατο δμως tj); μητρικής έχχλησίαν. Τούτου; ούν, ώ; λύχους βαράς iv ένδύαύτής στοργής χαί Ιπκιχιίας, άλλ’ έχινβύνιυσ·, τοο , μασι προβάτων έχ τών έργων πιφοραμέναυς, χα! άνιά. χβχού δσημέραι βιαβιδομένου, χαί Ουνιργδς φανήναι τως νοσήσαντας, χαί ,μή βουληθέντας συνιίνα: χαί γνωσιμαχήσαι, άλλ’ δσημέραι παρανομίας έπί παρα τοί; παρανομούσιν. Δι4, τής ένοχή; αύτής ·ί; τύ Ιπαχρσν χαταντη- νομιών προσΦομένους έφ’ύβριι τή; Ορθοδόξου ίχχλη οάσης, Ιγνω τιλιυταίον χαΐ τά τής δικαιοσύνης αύτή; σίας, χαί άνατροπή τών ίιρών κανόνων, χαί ψυχική .καθήκοντα άναβήσασώαι, βπως τού; τ» ίάρούς κανόνας, άπωλιίφ τώχ ύχ'αύτούς όρθοδόξων βουλγάρων, οϋς άναφβνδδν χατκπατουμένους, χαΐ τήν διδασκαλίαν τού ύς τάν «ύτόν τήδδάνταρσίας χιίμαρρον συμπαρασύραι ιύαγγιλίου παραποιουμένην δι«χβιχήσ·ται, χαί τήν διά χάσης άχον σπουδής, ή άγια τού Χριστού μιγάλη Βιάδοσιν τή; νιωτιριχής λύμης έναχίπτουσα τδ δρθό- έχχλησία, πολλήν κρότιρον μαχροθυμίαν/ένδιιξαμίνη, δοξον πλήρωμα προφυλάξητ». 'Κφ'φ παέ άγίαν χαί μιγάλην σύνοδον έχ τι τών λοιπών παναγιωτάτων καί μαχαριωτάτων χατριαρχών χαί πολλών ίιρωτάτων μητροπολιτών χαί θιοφιλιστάτων έπισχύπων, δσιωτάιων άρχιμανδριτών χαί ίιρολδασχάλων, έν τφ καθ' ήμ»ς πατριαρχιχφ ναφ τού άγιου Ινβόήου μιγαλομάρτυρος Γιωργίου τού φκαιοφύρου οννάχαλέσαμιν, έν ή, προΜίμένων τών ίιρών »ύ«γγ*λί·ν, προύτάθη ή·' τ· καινή καί άγνωστο; τή έχχληβίφ δόξα TOO φυλιτισμού χαΐ ή άπαρίθμήσις τών μ·ρανομημάτ*ν, κα! φιλοστόργω; (ί; μιτάνοιαν κατ' έπαίάληψκν προσχαλισαμένη, χαί πών μέσον διαλλαγήν έξαντλήσασα, μηβέτν δ* ιί; τέλος άνύσασα, έν συνοχή χαρδ'ας μιγάλην σύνοδον συν«χρότησΐν, έν ή τά χατ' αύτού; άχριβώς άναχρίνασα, χαί ένατροπιίς τών ίιρών θοσμίων ιύρούσα, πρώην μέν τή; ίιρατιχής άξίας χαΐ -χάριτος άρδην έξιγύμνωσι, «ώδώΐρέαιι τ« καί άφορισμφ χαί άναΗματι χατιταρτάρωσιν έπί φυλακή τών ίιρών κα νόνων · -ώς δέ ούδ' οδτω τού χριίττονος έγένοντο, άλλ’ -έπί τέ χιίρω έτρέποντο, xai δωνώς καρηνόμουν, άγίαν ΙφρίΙϋΙΙ ' <546 «YNODI CON8TANTINOP(7LITAN^K 1880-1873 > Μδ καί μ«γάλην συγκροτήσασά ψΐνοξον, αύτούς μέν τούς Α δί τις, τοίς άποστατήσασι σχι,ίματικοίς iviipoft χαί άρχηγιφς,τής άνταροίας χαί πάντας Λ>ς όμοφρονούν- προχαθηρημίνοις άρχ;«ρ«ύσι χαί (ap**n καί; β;ακότας χαί κοινώχούντας αύτοίς παρασυναγώγους καί νοις Ουμφράνήσας, λάφρ^ι ή ix τοΟ ίμψανιΛς ίμ«:>Λ:ς.. σχισματικούς δκχήρυξ» χαί τής τών όρθοδόξων όΧομι- έκικανωνήσίΐι, χαί ήύτούς ή τά χαρ αύτών δφκτο, ..... ίξίχοψ».τούς .U λίίας δέ -Μ τή όρβΌδοξίμ ίμμένρντας ™ καί · Οδτος τής μέν όλομ«λί1ας τών όρθοδόξων ώποσχισθήη τάς ίχχίνων μέν παρανομίας χαταγινώσκοντας, τοίςι σ«*αι, ύϊέύδιχος 8'ίστ«ή τ«άς ποιναίς, άς «ί ♦ίσχήριηώς β! ίιροίς χανήστν ύπ*ίχοντας, ώς τάχνα ύπαχοής, φίλο- άπόστολβι xal t τών άγί<» ήμ·* ««Φ·* ,^· *·' σος χατά ώρισρν. .τοίνυν χατ . -’*■ τών παραβατών ■ χ■■ Ταύτα -λ». «... οίέ ,ίφ«:λήν ■ γράφοντας καί. αύτή, πάν^ άγαθδν καί ,σω- 'στόργως τί ίνστ«ρνίζ«ται. χαί' μητρικώς άγαπφ, ιx«U “ τάς* «ύλογίας αυτής ίπιδαψιλ«ύ«ται. .'Επί τούτοις < ντ«ς χαί δρσν συνοδικόν έξίδοτο,ού άντίτυπα άποστίλλον ·... καί τή αύτής άρχι«ρω<ρύνη, έντ«λλόμ«θα έλκλησιαστικώς καίπροτρ«πύμιθα, δπως, άμα τφ λαρ«ν, άναγν^ ■μύτδν, · e ·_ χ. δ ώ ι'♦ ίαυτής ι_. .μ_ ...» ___ »1. άπισ'ταλ-■ «Ιτ *ίτ« καί».·!_» δι'ίπίτηδις t piveev Itpupivwv, ίν πάσαις ,ταΐς ί«ραίς έκχλησίαις . τής θτοσώστου αύτής παροικίας, χαί άναπτύξασα άχριβώς «ίς ίπήχοον άπάντΑ τών ύπ' αύδήν «ΰλογηλ τήριο\»,λίκ τής άρχιιραέικής αύτής μ«ρίμνης άπ«δ«χόμ«»α· ή δέ τοΟ θ«ού .... χάρις χα! τδ άπ«ιρον ίλ«-.ς ιίη ... μ«τά τής άρχι«ρωσόνη; αύτής. ' , · ·% , ,αωοβ', φ«πί«μβρίου κ«’.. f ό Κωνσταντινουπόλιι^ iv Χριστώ άγαπητδς άξιλφός. λ +, .δ Εφέσου 'Αγαθάγγ«λος Χριστφ μγάπητός μίνβν χριστιανών τήν έννοιαν .αύτοΟ, προτρίψηται καί δι'ιδίων αύτής *λόγών πάντάς άήμραγχλίτως ip- άδ*λφδς. ■“W '* , . ή* ό Ήραχλιίας ΙΓανάριτος iv Χριστφ άγαπητδς . μίν«ι» «ίς δσα Ιμαδον καί ίπιστώθησαν, «ιδίτας παρά Β τίνων Ιμαθον. καί άποώ.οπομπιίσθαι τάς β*βήλους άδ«λφδς. t ταύτας καί άντικανονικάς τών σχισματικών τούτων Ί δ Χικομηδίίας Διονύσιος ίν Χριστψ άγαπητδς άδιλφος. καινοφωνίας καί φυλιτικάς άξιώσιις, καί ήγ*!σθαι f δ Νίκαιας Ίβ»αννίκ:ος ίν Χριστώ iyamjtbi αύτούς ίχβιβλημίνους πάμπαν τής δρθοδόξαυ ίκκλησίας, μηδί κοινωνίίν αύτοίς δλως, μηδέ τήν àvttpov άδίλγός. ή δ Δίρκων Ν«δφιςτος iv Χριστφ άγαπητδς 4δ«λφδς. χ«Ερα άσπάζ«σθαι, μηδέ «ίς ίκτίλ«στν ί«ρού τίνος ή ί Τορνδρτυ Γρηγίριος ίν Χριστή) * άγαπητής μυστηρίου ή άλλης τ«λ«τής αύτούς πρασκαλ«!ν. txt άδιλφδς. . δή άνιίρους καί τού μιταδοτικού πνιυματικού χαρίσ ■ t δ Διδυμοτιίχου Διονύσιος ίν Χριστή) άγαπητδς ματος στ*ρηΜντα4, θιοκαπήλους δί τινάς δντας τι καί άδιλφδς. / καταστιγματισΗντας- ίτι δέ μήν μηδέ τούς παρ' + δ 'Ixoviou Σνφρδνιο; ίν Χριστή) άγαπητδς αύτών προκαθηρημίνων χ«ιροτονη#4ντας άρχι«ρ«!ς καί liptli καί διακόνους ώς τοιούτους ίπ:γινώσκ«ιν άδ«λφός. ή δ Σάμου Γαβριήλ ίν Χριστφ άγάπητδς άδ«λφός. καί σίβ«σθαι, άλλ' ^ψίστασθάι άπδ τ« τούτων κάκ«(+ i Ίμβρου Παίσιος iv Χριστφ άγαπητδς άδ«λγδς. νων, καί τών αύτοίς ίμοφρονούντων, ώς άπδστατών ή δ Β«λ«γράδ<αν Άνθιμος έν Χριστφ άγαπητδς καί τής πατρφας «ύσ«β·ίας λυμ«ώνων, καί αύτδ ταύτο σχισματικών. Ταύτα ύποτυπούνττς καί τή αυτής <έδ«λφός.' ή δ Νύσσης Καλλίνικος iv Χριστφ άγαπητδς άρχιιρωσύνη. προτρ«πίμ«θα αύτήν, δπως, κατά τδ ιιρδν αύτής καθήκον, πάσαν καταβάλη μέριμναν ύπέρ C άδ«λφός. ' τών έμπ«πιστ«υμίνων αύτή χριστιανών, διδάσκουσα πάντας, μάλιστα δέ τούς ίιριίς. τούς άμ«σον συνάφιιαν μ«τά τού λαού Ιχοντας καί δόναμίνους διαφωτίοαι τούς άπλουστίρους, δτι οί μίν τή δρΟοδοξίμ στοιχούντ*ς, κα: τοίς ίιροίς κανδσιν ίπδμινοι, χαί τών πατρικών διδαγμάτων καί ίνταλμάτων άντ«χόμ«νοι, άν τ« γραικοί, άν τ« βούλγαροι ώσιν, „οΰ γάβ ίστι προσωποληψία παρά τφ 0<φ,“ πολύν μίν έξ αύτού τδν μισθόν, τής δέ άγιας ήμών ίκκλησίας τάς «ύφημίας καί «ύλογίας δαψιλίίς Ιξουσι, καί, κατά τδν ιιρδν ψαλμφδόν, „ή ψυχή αύτών ίν άγαθοϊς αύλισθήσιται, χαί τδ σπέρμα αύτών κληρονομήσ«ι γήν · “ «ΐ Τήν x' ίστάλη Ιξ Ιιροσολύμων τδ παρά πόδας τηλιγράφημα πρδς τδν οικουμινιχήν πατριάρχην ΊχροοσΟΛήμ., 20 σ«πτ«μρρ:ου. ΙΙαναγιώτατι δέσποτα. Ή άγια σύνοδος τής ίχχλησίας τής Ίιρουσαλήμ, p*6‘ ίλης τής κοινότητας τού άγιου τάφου, άναγγίλλχι «ίς τήν άγιον χαί μ«γάλην σύνοδον τής Κωνσταντινουπίλ«ως, δτι 1μμίν«ι «ίς τδ πν«ύμα τής συνοδικής Ιπιστολής της τής χδ' ίανουαρίου 1869. ή Ή άγια συνόδος τής έχχλησίας τής Ί«ρουσαλήμ. . 66. . SYNODI HIEROSOLYMITANAE IN CAUSA CYR1LLI PATRIARCHAE BULGARORUM STUDIOSI ET FAUTORIS* 1872 «eptembri - novembri. Actio tynodalit primo ·Λ , * 1873 «eptembri· 30 octobri«\2. Σήμχρον, ήμίρ? τ«τάρτη τής ίβδομάδος καί ,«ί-D παθιστώσ: [«ροίς χανόσι τής άγιας ορθοδόξου άνατολικής έκκλησίας, καί τοίς γίγραμμίνόις συνοδικοίς πρδς τήνμιγίλην ίχκλησίαν τή 24 ίανουαρίου 1889, χοστή τού μηνδς σ«πτ«μβρ:ου τοΟ χιλιοστού όκτακοσιοστού ίβδομηκοστού δχυτίρου έτους, συνιλθόντα ίν τφ συνοδιχφ τού ί«ρού ήμΑν μοναστηριού πάντα τά ένδημούντα μίλη τής ίχράς συνόδου τού πατριαρχικού θρόνου τών Ιιροσολύμων χαί τής λοιπής άγιοταφιτιχής άδ«λφάτητος, χαί συσκ«φθίντα πιρί τού ρουλγαριχού ζητήματος, άν δηλονότι πάνας ίμμίνωσι τοίς βσον άρορβ τδ ζήτημα τοΟτο, καί ίπομίν«·ς Iv άπορρίπτωσι μέν ώς άντ«υαγγ«λικήν τήν ιδίαν τού έθνοφυλ«τισμού, άποδίχωνται 8’ δτι ή άγια χαί μ«γάλη iv Κωνσταντινουπδλιι σύνοδος προβαίν»; χάνονικώς «ίς τήν χήρύξιν τού σχίσματος χατά τής iv Μ«σα- * <->1111·· IU·, at «χ acti· ipaiaa »T»o41 lOaetaattaopeUtaaM uti· li«ael. adOad aoa potaml at Balcaroa ca· exteri· aatietitibu gneda ooadnaaatat Hiae exorta iatar UtaeoM HterteOiywu oonaoraate· ia n· laridi* «iaadateqa· * ■··“* uaotio. luuwrahiha nat ς«Μ de hoc M(VÜ· M aetate «cripta nat; ex «mbu paoea ritefima., ea «dilori q«M «yaod«- liter este eut. ·“· βρόχρ, «· 4M (Bl/W aprih· 18TB). Cowon. eaxaaAi. tonoa XLV. L ., j M > f ' I» t 8YJÎODI CON8TANTINOPOLITANAE, 1860-1873 MT Μ8 · ; χώρφ παρασυναγωγή; χαί τών ταθτη δμοφρονούνγεεν χ νιήλ, — ό χρωτυάύγκελλός Μητθώα^ —· δ πριΛοχα! συγχώνωνούντων, Απεφήχαντο πάντες φωνή σόγχέλλος Άββαχούμ,.— όπρωτοσύγΚελλος'θανιήλΕ—. ’· ' , . . I καί όμοθόμφ γνώμη, δτι. έμμένοντ£* Αρώρόήως «έί, ό Χρωτοδιδάαλαλος Άνατόλΐός, — 6 πρωτοσύγχεήΧος τήν τήρησιν τών ιερών δογμάτων, χα! χανόνων τής '^βρ^μώς, — ί.πρωτοσίΥχελλος Δανιήλ,— 4 παραόρθόδόξομ,ά^τολμεής έχχλησίας- χαί-νύν έπιχυρούντος · σχευοφύλαξ·Αβοάμιος, — ό Ιερομόναχος Γρήγόριο;, — τά. έν τή είρημένη -ωυχοδιχή ίφιστολή δεδόοφέγεη ό ίιρομόνιχΗτ Κύγένιος, — i Ιερομόναχος Συνέσιος, — , Αποδοχιμάζουσι πάώ^ Αλλην, άοροέετν ώς άντιΚετεδνι- 4 ίερομόναχο?βαδ&αίος, — '4 Ιερομόναχος Κύριλλος, . > ■ κήν, χφ! πρόβώνουβι τδ σΟν'είς τήν Απόστολήν_χηλ»-'~' ό ίεβομόναχος*Σαμουήλ, — 4 ιερομόναχος Κύγένιος, — γρμφήμ«τ& Ντρόξ τήν Αγίαν χα! μεγάλην Aùirt&v;- δΓ Ιερομόναχος Δαμασκηνός, — 4'Ιερομόναχος Έάι- ο·5 άναγγΛλ'ουσιν μύτή τήν ΑΗόφασιν αύτών ταύτην, φάνιο;, -, 4 ιερομόναχο; 'Ιερεμίας, — 4 ίερο,ώναχος Αναμένονίες'βν καίρφετά" πρακτικά, αύτής. . ^λωρόθεως, ·—-■ 4 Ιερομόναχος Κύριλλος, — ό ξεροΊνα δέ μήΝις έξ ήαών φρονήσιβ άλλο ^αρά ,τά' μόναχο; Μελέτιος, —. δ Ιερομόναχος Άνθιμος, — 4 είρημένά παλίνφβών .χσΡηινώσιμαχφν, πού Κα ή'με; Ιερομόνοιχος Ίωαννίάιος, -'· .4 ιερομόναχο; Γαβριήλ, • ταξδ ήμών ίμ4θυμος κύτη .ομοφωνία ,άδιαρρηκτο; - 4 ιερομόναχος Νιχήφόρρς, — ό Ιερομόναχο; Γεράφιτηρήθή κα! αί; τδ άατέπιν, πρδ; δόξεμι θθού καί μος, — ό. Ιερομόναχος. Μελέτιος/ -r- 4 Ιερομόναχο; ειρήνην τής σιωνίτιδο; έχχλησίας, έδόξέ πβσιν, !να ή Προκόπιος, — ό ίερφόναχος. Παντελεήμων. περούκα" κοινή πρίξι; χϊΙΙστρεοθΪ έν τφδε τφ ίερφ ΙΙαγχράτιος Σεμέών χα! Γερμανό; ιερομόναχοι κώδηκι τού άγιωτάτού Αποστολικοϋ χάί πατριαρχιχοΟ "Αγισαββίται, — ό μέγας Αρχιδιάκονος Φώτιο;, — ό θρόνου τών Ιεροσολύμων, χαί ύπογραφή ύπδ πάντων Β πριΛοψάλτης ίερο&άχονος Κύριλλος,— ό ί^ρδιάχο-. να; Κύριλλος,,— ό ίεροδιάχονο; Γαβριήλ, — ό ίιρο* διάκονο; Γερμανό;, — 4 ίεροδιάχονο; Βαρθολομαίο;, — Εγένετο «ν τή αγία πόλει Ιερουσαλήμ. '4 ίεροδιάχονο; Παρθένιο;, — 4 ίεροδιάχονο; Ζαχα-, . Γάζης Ιίροχόπιος. gia;, —' 4 ίεροδιάχονο; Ευγένιο;, — 4 Ιεροδιάχονο; , i Βηθλεέμ 'Αγάπιος. Μελέτιος, — i ίεροδιάχονο; Πολύκαρπος, — 4 !εροό Λύίίης Νεόφυτος. διάχονός Αρσένιος, — 4 ίεροδιάχονος Πολύδωρος, — + ό Νεαπόλεως Ίωϊσαφ. 4 ίεροδιάχονο; Άνθιμος, — ό ίεροδιάχονος Ευθύ Ηαβωρίου Γρηγόριος. μιος, — f 4 ίεροδιάχονος Π αίσιος, —* 4 ίεροδιάχονο; i Φιλαδέλφεια; Ίωάσαφ .+ .+ t ’ ό Ίορδάνου Ηεόχλητος. + 4 Τ-.βεριάδο; Νεκτάριος. ' Αρχιμανδρίτης Νεόφυτο; , — ό Αρχιγραμματεύς αρχιμανδρίτη; Νικηφόρος, — 4 τού παναγίου τάφου σχευοφύλαξ Σεραφείμ, — δ δραγουμάνος· Αρχιμανδρί της Άνθιμος,■ 4 χαμαράσης ΙΙολύχαρπος, — 4 ' αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος, ι— ό αρχιμανδρίτης Διο νύσιο;, — ί ταμίας Αρχιμανδρίτη; Άνθιμο;, —-· 4' άρ)^ί μανδρίτης Βήήσαρίων, — 4 Αρχιμανδρίτης Δάμιανός, — Χρύσανθος, — 4 [εροδιάχόναξΤϊ^ρβάσιος, — 4 ίερο- διάχονο; Κύριλλος, — t ίεροδιάχονο; Ίννοχέντιος, — 4 ίεροδιάχονος Ίωαννίχιος, — ό ίεροδιάχονο; Αμ βρόσιος, — ,ό ίεροδιάχονος Πολύκαρπο;, — 4 ιεροδιάχονος 'Αγαθάγγελος, — ό ίεροδιάχονο; Αθανά σιο;,· — '4 ίεροδιάχονος ΠαΓσιος χηροποιός, — 4 ίερο- /. δτάχονο; Μελέτιος. Οί μόναχοι· Χριστοφδρος, Χρύσανθο;, ΙΙροχόπιος, Μιχαήλ, Άλύσιο;, 'Αγάπιο;, Άβράμιο;, Άβέρκιος, Αχ έ;, Άνανιτς, Ματθαίος, Σέργιος, Καλλίνικος, ό Αρχιμανδρίτης Χρύσανθος, — 4 Αρχιμανδρίτης Μό-C ; ασχηνο. Παγκράτιο;, Χρύσανθος, Μελέτιος, Κύριλλο; άρχονδεατος, — ό Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος, -y i Αρχι μανδρίτης Πορφύριος, — 4 Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος τάρης, Δανιήλ, Δωρόθεος, Νεόφυτος, Πχΐ'σιος. Σάββας, Παύλος, Ίωαννίχιος, Νείλο;, Δοοίθεος, Βαρλαάμ, Ευ Μυριάνθεύς, — ό Αρχιμανδρίτης Παρθένιο;, — I θύμιος, Κλήμι,ς, Γερβάσιος, Άνανϊας, Χαρίτων, Γερά Αρχιμανδρίτης Έπιφάνιος, — 4 Αρχιμανδρίτη; Καισάριος, — 4 Αρχιμανδρίτης Λουκάς; — 4 Αρχιμαν σιμος, Μάξιμο;, Σί/.βεστρο;,.Κωνσταντίνο;, Ηεόχλητις, ' δρίτης Γεράσιμος. — δ Αρχιμανδρίτης Δοσίθεος, — Ιερεμίας, Σπύρος, Ιΐαντελεήμων, Ιάκωβος. 4 “Αρχιμανδρίτης Καλλίνιχο;, — ό Αρχιμανδρίτης Δα- h. Actio εγποάοίίε altrra „ 1872 oetobri» 1 13. ■ι Σήμερον, ήμέρφ Κυριακή καί πρώτη τού μηνδς όκτωβρίου τοθ χιλιοστού οχτακοσιοστού έβδομηχοστού δευτέρου έτους, ώρφ έβΚμή τής ήμέρας, συνελθόντων βασιλίδός τών πόλεων παρασυναγωγήν, Απαρτι,ομένην έκ χαθηρημί.ων τινών χα! άφωρισμένων Αρχιερέων, μνημονευομένων δνομαστί έν τφ αύτφ συνοδιχφ δρφ, χα! λαϊκών \ινων όμοτρόπων χαί συνεργατών αύτών, έν τφ συνοδιχφ τοθ πατριαρχείου Απάντων τών ένταύθα ένδημούντων μελών τής ίερίς συνόδου τοθ τών Από δωδεκαετίας ήδη συνταρασφίντων χα! σχανάγιωτάτου.Αποστολιχού χαί πατριαρχιχοΟ· θρόνου ίών . δαλιζόντων τδν ,χριστώνυμον χαί εύσεβή τής Βου/· Ιεροσολύμων, χα! προκαθημένου τοθ μφκαριωτάτου D γαρίας λαόν, η xal χαί συν σύν τούτοι; χαί πάντα; τούς τυχδ' τυχόν πατριάρχου τών Ίέροσολύμων κυρίου Κυρίλλου τοθ Β', συμπράττοντας κα! όμοφρονούντα; όμοφρονοΟντα; αύτοί;, ό 4 όρος ού ούxa! Αναγνωσθείσης εύχρινώς τε χαί μεγαλοφώνως εις τός, φαμέν, τής Αγίας χα! μεγάλη; συνόδου ού μόνον τής τών κειμένων Ιερών κανόνων τής όρθοδόξου Ανα τολικής έκχληαία; εύθύτητος Αντέχεται, Αλλά δή χα1. συνφδει χατά πάντα τφ πνεύματι τής Από χδ' ίανουαρίου τοθ - ,αευξθ" συνοδικής ήμών έπιστολής χα! τής Από κ’ τοθ παρελθόντος σεπτεμβρίου μηνάς τού παρελθόντος έτους* συνοδικής ήμών πράξεως, έδοξεν, Γνα ή έπι τδ αύτδ έληλυώυία κύτη γνώμη ήμών, γκχφή παραδοθείσα, χαταστρωθή έν τφδε τφ ίερφ κωδιπι βουλγαρικού ζητήματος, χαί μετά τήν καθαρόν χα! ' τών υπομνημάτων, χα! Αντίγραφον αύτής έπίσημον, έπιστειμένην ταύτην Ανάγνωσιν, διαγνόντων πάντων,η ύπδ πάντων ύπσγεγραμμένον, Αποστολή τή μεγάλη δτι 4 δρος ούτος ·τή; Αγία; χαί μεγάλη; συνόδου, 44 τοθ ΧριστοΟ έχχλησίφ, εις στηλογράφησιν μέν τής χηρύσσων σχισματικήν χα! συνάμα τής όλομελείας τής ήμών ορθοδοξίας, δήλωσιν δέ στεντορείαν τής 4λοσχε- έπήχοον πάντων ύπδ τοθ γραμματέως τής τε σήμερον διά ταΰ αύστριαχοΟ ταχυδρομείου Αφιγμένης συνοδιχής έπιστολής 'τής τού Χριστού μεγάλης έχχλησίας, Από ιδ' τού παρελθόντος μηνάς ήμεβολογουμένης, χα! τού έπισυνημμένου αύτή έπισήμου Αντιγράφου τού συνοδικοΟ δρου τής άέγόοχς χα! μεγάλης συνόδου, τής έν Κωνθταχτινουπόλει έν έτει ,αωοβ', ίνδιχτιώνος α-, κατά μήνα σεπτέμβριον, συγχροτηθείσης περί τού καθόλου Αγιωτάτης όρθοδόξου Ανατολικής έχχλησίας ώς σαπρδν μέλος έπχόπτων τήν τι έν Μτσαχώρφ τής * (Mm, ομ tit, μ U1-4S. 1 SaptM tnb littera a, eoL 646. . y 5 SYNODI CONBTANTINOPOLITÀNAE, 1860-1873 M8 MO δ δραγουμάνός’άρχιμανδρίτής Άνθιμέ- ροϋς χαί δμοφώνον Αποδοχής τού είρημένου κανονικού * όρου τής Αγίας χαί μεγάλης συνόδου. ;. . » ■'Εγένετό έν τή (έγί * πόλει’Ιιρουσαλήμ.ε +(· δ Γάζης llpoiôiâo*. Λ ' •ν "»■ ■ -f δΒηθλεέμ 'Αγάπιός. ' δ Λύβδης 'Νεόφυτος. ό Νεαπολεεες Ίεεάσαφ. 6\ Σεβαστείας Νιχηφόρρς. δ Φιλαδέλφειας Ίωάσαφ. ' . ί Ίορδάνου θεόκλητος: + + + + ' * ' \ . δ Αρχιμανδρίτης ϊβφρόνίος. * ’· / δ Αρχιμανδρίτης Διονύ^ός. Παβόντες χαί ήμίβς, συνυπόγράφομεν Αποδεχόμενοι ,Λ τά-έν τή Αν· πράξρι· I ό Αρχιμανδρίτης'Άγαμός,— δ,καμαράσης Ιίολύχαρπος, — δ Αρχιμανδρίτης Βησσαρίων, — δ Αρχι, μανδρίτης Δαμεαχός, — ό Αρχιμανδρίτης Μόβεστος, — r» £ *-' '\ ^Αρχιμανδρίτης Ιερώνυμος, — ·ό Αρχιμανδρίτης JB νιαμίν, — δ Αρχιμανδρίτης Έπιφάνιος, — φ Αρχι» · ' μανδρίτης Παρθένιος, — δ Αρχιμανδρίτης Γεράσιμος, — δ Αρχιμανδρίτης. Λουκάς, .—i Αρχιμανδρίτης Δοσί- i Τιβεριάδος Νεκτάριος. ' i Αρχιγραμματεύς Αρχιμανδρίτης Νιχΐβρόρος., t τού παναγίου τάφου σχευοφύλαξ Σεραφείμ. * · f • ί πρωτοσύγχελλος Άββμχούμ, δ Αρχιθεός, διάκονος ^Φώτιος, '■ ,δ ίεροδιάχονάξ Κύριλλος., X · . ‘<· ' ί Epistola syrroda/'· ad CyrUütus data * 1879 novembri * 7.'19. ·’ Μαχαριώτατε δέσποτα B |Η0τητ% οιότητφ, δπως άνευ Ανευ της έλαχίστης Ιχαχιστης αναβολής σήμερον . Ι όμετέρα μαχαριότης πριν Αναχωρήση έντεΟθεν δφ. ήμίν τήν καρά πάντων προσδακωμίνην αύτής αζαρέτ κρδς προ'ύπάντησιν τού μεγάλου δουχδς Απείντηοίν. Ελπίζοντας, μαχαριώτατε δέσηοτ^δτι φειδόμενοι'τών τιμαλφεστάτων συμφερόντων τής ίερΑς * Νιχολάσυ, ύπέσχετο ήμίν βτι μετά τήν Αναχώρησιν τού έπισήμου ξένου ήμέλλε ν' άποφανθή τελειωτικήν ήμών μετανοίας θέλετε άνταποχριθή πρός τδν πόθον συμπάσης τής Αδελφότητος. . γνώμην leapt τού σκανδαλώδους βουλγαρικού ζητή ματος. ■ Έπχιδή έν τφ χρονιχφ τούτφ διαστήματι Έν τή άγίφ πόλει 'Ιερουσαλήμ, τή 7 νδεμβρίου 1872. συνέβησαν πολλά πράγματα, έξ ών τδ ίερδν ήμών Διατελούμεν τής ύμετέρας μαχαριότητος iv Χριστφ χοινδν -ώϋ-ιίται είς -τήν άβυσσον, οί ύποφαινόμενοι Αδελφοί χαί τέκνα Αγαπητά. παραχαλούμεν θερμώς τήν ύμετέραν θειοτάτην μαχα- Ϊ > Exirttna condicio a sy> ado. Cyrille propotita ** J 1872 nove: ebrie 7 19. ’τής Αποστολή, συνελδοΟσα έπί τδ αύτδ τί^ν τε ΑποΜαχαριώτατε δέσποτα. βοχιμασίαν τής Ασυνεπούς αύτής διαγωγής χαί τήν < Ii ύποφαινδμενοι Αποτελούντες τήν ίεράν σύνοδον ν τού πατριαρχικού θρόνου τών Ιεροσολύμων χαί τήν ι ; γνώμην αύτής περί τών έν τή μεγάλη συνόδφ δεδογλοιπήν ίεράν τών άγιοταφιτών Αδελφότητα χαθυπο- μένων-, χαί ώρισμένων διατυπώσεων έν δυσί πράξισιν ράλλομεν βαθυσεβάστως Αμα χαί ίντόνως τή ύμετέρφ. αύτής χαταστρωδείσαις έν τφ ίερφ χώδιχι τού θρόνου • μαχαριότητι τήν έξής παράχλησιν ήμών, διατετυπω- τών Ιεροσολύμων, χαί ύπογραφείσαις ύπδ τής ίερώς τών άγιοταφιτών Αδελφότητος. μένην ώ; έξής· ΛαβοΟσα τέλος πάντων ύπ' όψιν, δτι ή μ ίερΑ σύν Ή ύμετέρα μαχαριότης. λαβούσα ύπ" όψιν, βτι χατ * ούδένα τρόπον στέργομ^ν νά Ακοχωρισθώμεν απδ τής οδος τού θρόνου τών 'Ιεροσολύμων χαί ή λοιπή ίγιοταφιτιχή Αδρλφότης ού μόνον ούδέποτε ούδαμώς ' έχχλησίας Ιχείνης, αΐς ήν Απ' αγώνων Ανήχομεν, ούδ άνε/όμεθα νά άποχνρισδώμιν Απδι τής όρθοβοξίας, χαί έπί οΐαδήποτε προφάσει δϋνανται νΑ παλινφδήίφ’ ή χαυχώμεάα, χα: επομένως νΑ γινωμεν προδόται .σωσιν, ή Αχυρώσωσι πάνθ' δσα έπισήμως έν ταίς τής }μπιστ»υβ«ίσης ήμίν παρά τ» τής έχχλησίας χαί Ανωτέρω βηθείσαις πράξεσιν έχήρυξαν, ΑλλΑ τούναντίον σχοπούιηιν, tva πάση^δυνάμει ύποστηρίξωσι τά τού' Ιχνους παραχατα^ήχης. ΛαβοΟσα ύπ'δψιν, δτι διέπραξ * μέγα λάδος, μη- Απαξ χαλώς δεδογμένα χαί έπιοήμως διατετυπωμένα. Ταύτα λαβούσα πάντα 'ύπ' δψιν ή ύμετέρα μαχαδόλ»; συνοδόν πρδς τόν ύψηλδν χαραχτήρά της χαί ριδτης, εύδοχησάτω ή νΑ συμφωνήση μεθ ^μών, χαταπρδς τδ γεραρδν σώμα, ούτινδς έστιν δ πρόεδρος, χα: δπερ ώς πατήρ χαί πατριάρχης Αντιπροσωπεύει, χυρούσα διΑ τής πατριαρχιχής αύτής ύπογραφής τΑ προσπαδέ^σασα έντήέν Κωνσταντινουπόλει συγχροτη- έν ταιίς Ανωτέρω δυσί πράξεσι διδαγμένα, ή έν έναντίφ περιπτώσει, δώση τήν παραίτησίν της άπδ τοΟ *ίσή » μεγάλη συνόδφ, δι- ύπεχφυγώ,ν Αδικαιολογήτων χαί διαγωγής χινησάσης χοινήν χαί διχαίαν άγανάχ- : ) πατριαρχικού θρόνου τών Ιεροσολύμων, μήλλως δί, τησιν, νά ϊνεργήση τάναντήα πρδς όσα Αλλοτε έπραξε γινωσχέτω, ότι εύρεθησόμεθα iv τή Απολΰτφ ανάγκη τού νΑ Αποχόψωμεν Απ' αύτής πάσαν συγκοινωνίαν, χα: συνοβιχφς έγραψε. χαί θέλομεν ] προβή Αμέσως είς τά τελευταία πρός ΛαβοΟσα ΰι? όψιν δτι, μηδόλως Αξιώσασα νά συμ βουλευτή τήν σύνοδόν της, τήν Απδ 24 ίανουαρίου παλινόρθωσή τών χαχώς έχόντων μέτρα. Περιμίνομεν άπάντησιν μέχρι δύσεως ήλιου. 1869 συνοδιχήν έπιστολήν πρός τδν πατριάρχην Κων Έν Ίεροσολύμοις, τή 7 νοεμβρίου 1872. · ' σταντινουπόλεως ύπογράψασα, χαί ένεργήσασα ώς + δ Γάζης Ιίροχόπιος. Απόλυτος χα! αδιαίρετος πληρεξούσιος, προσηνέχδη f ό Νεαπόλεως Ίωάσαφ. έ7 τή βηδείση συνόδφ «αρΑ τάς έχχλησιαστιχΑς· δια f δ Λύδβης Νεόφυτος. τυπώσεις, χαί μμφοδ έδέησε νά βίψη τήν τών Ιερο t 4 θαβωρίου Γρηγόριος. σολύμων έχχληιπΑνι παρά τήν γχώμη\ αύτής είς τδ t δ Σεβαστείας Νικηφόρος, βάραδρον τοΟ σχίσματος. f δ Ίορδάνου θεόκλητός. ΛαβοΟσα ύπ'δψιν, δτι ή ίερΑ τών Ιεροσολύμων σύνοδος χαί ή λοιπή άγιοταφιτιχή Αδελφότης, έν τφ διχαιώμεηι, Οπερ Κέχτηται, χαί συνφδΑ τή ύψηλή αυ- ή δ Φιλαδέλφειας Ίωάσαφ. ' ή ό Τιβεριάδος Νεκτάριος. εων ίι μ ο e « λ ι-μ <· ν εχ,υμαιιχος »er·οι .τ · λι ι. Τια.ο.ς K. Π zvPwriAoi·. «I rev vxevpyr/ev ε*ς Αφωείας ί'εχα,Ιίεννεως. ΙβΤ*,· μ 1&. ' *· IMA., aJl-lX Μ T . t 55! SYNODI CONSTANTÎNOPOLITANAÉ, J860-1873 1 553 Λ Νχχοάαε Ai'erMo^mïÂm· foeetUift enet Cfrüle MeiOatmi» ■ -λ '1872 hoTambrU 7/1». ' a' ? *Jitpov ,2 τή ζ'” νοεμβρίου, ^ΓΓ..-, ήμίρα τρί-ij, ώρφ 12 τής A δέξασθαι τδν ύπ’ αύτής έχτ^θέντα δρον, τούθ- ένεκα ' ιοατού όχταχοσίι όχτακοιΑοΛού έβδομηχοστού ώς τοίς έχχλησιαστιχοίς έκιτιμιοις τού έίρημένου δρου ήμέρας-’ΤοΟ -χιλιοστού, ’ δευτέρου έτους, συνελθόντα έν ηφ συνοβιχφ τού Ιερού * ύποχείμενον αύτόν, χάί τοίίτ' αύεδ σχισματικόν θεωμοναστηριού άπαντά τά ένδ^ούντα^άρχιερατιχά μέλη ρούντες, περιερχ^θα^είς τήν λυπηράν καί δυσάρεστον 'ιής^ Ιεράς Συνόδου τών Ιεροσολύμων,-^χαί λαβδντα . Ανάγκην το» λύσαι τόν δρκον τήςΑ πρδς αύτόν υπο ύπ’ όψιν τήν. Τελιυ.ταίαν δριστιχήν άπάντησιν, ήν ή ταγής καί πειθαρχίας, χαί διαχόψαι τού λάΚιού πάσαν *·· . ' * αύτού μαχαβίότης ό . πατριάρχης * τών Ιεροσολύμων Κύριλλος δ Η' έδωΑε περί τής Αποδοχής, τού δρου ‘ 1 μετ'αύτού σχ|σιν καί συγκοινωνίαν, μήτε συνιερουργύύντις, μήτε συμπράττοντας αύτφ,.μήτε ώς νόμιμον ,τής έν Κωνσταντινουπάλει νόμίμως τέ>Μΐ! χανονιχώς χαί κανονικόν ποιμένα κα! Αρχηγόν αύτδν Αποδιχόμενοι. . · , συγχροτηθείσης ίγίσες χαί μεγάλης συνόδου "τής τόν τι Έπι τούτφ έγένετο ή παρούσα πράξις, χα; χατιφυλετισμόν άποχηρυξάσης χαί χαταδιχασάσης, χα! τους τούτον παραδεχόμενους χαί έπ'αύτφ χαινοφανι'.ς.φυλε-'■ στρώθη έν τφ χώδιχι τού πατριαρχικού θρόνου τών Ιεροσολύμων, Αντίγραφα δέ αύτής Αποσταλήσονται . τιχάς παρασυναγωγές παραπήζάντας τούτ’ αυτό σχισμα τφός τε τήν μεγάλην τού Χριστού έχχλησίαν Ιεαί πρδς τικούς χηρυξάδης, άπιφήναντο όμοθύμφ γνώμη τάδε,· 'Επιιδή Γ^-τειοη ή η αύτοϋ αυτού μαχαριότης μαχαριοτης άθετήσας ανχιφυχ, πάντα, πει.#, Β Ηάσας τάς λοιπάς αύτοχεφάλους όρθοδόξυυς έχχλησίαςι J - ---- ·-... >-------- ·- .W .·-------- -r-. >oc<) * t ό Γάζης Προκόπιος έχων χα: τήν γνώμην τού δσα ιν τή συνοδική έπιστολή τής 24 ίανουαρίου 1869 έγραψε πρδς ^τήν μεγάλην τού Χριστού έχχλησίαν, ού άγιου Βηθλεέμ. I ryt r ι g— * a · ν k ή ό Νιαπδλεως Ίωάσαφ. μόνον έν Κιυνσταντινουπόλει ένήργησεν αύθαιρέτω» χαϊ αύτογλιμόνως, μή συγχατατίθείς Αποδέξασθαι . -ζ ό Ηαβωρίου Γρηγόριος. τήν χατά τής έν Μισαχώρφ παρασυναγωγής συγό Ιορδάνου θιόχλητος. χροτηθιίοαν άγ αν χαί μεγάλην σύνοδον, άλλα χαί έν Ίεροσολύμοις, καί περ έπανειλημμένως παροτρύν εις χαί λιπαρώς παραχληθείς, ήρνήσατο άνευ άπ-.χρώντος λόγου σνμφωνήσα: μιθ' ήμών, .χα: συναπο- t + t + δ δ δ ό Λύ8δτ}ς Νεόφυτος, Χεβαστείας Νικηφόρος, Φιλαδέλφειας Ίωάσαφ Τιβεριάδο; Νεκτάριος. EVCLESIARI Μ AUTOCEPHALARUM RESPONSA AO SIBI MISSAM CONCILII DEFINITIONEM ” 1872 ortobri - decembri. Responeum ecdetiae Antiochenae. 1 „ . . .. , . C ΙΙαναγιώτατέ, θειότατε χα! σεβασμιώτατε οικου ,fc" ‘ μενικέ πατριάρχα κύριε κύριε Άνθιμε, έν Χριστφ 1 τφ θεφ λίαν Αγαπητέ χαί περιπόθητε Αδελφέ χα: συλλειτουργέ τής ήμών μετριότητας · τήν σεβασμιοπόθητον ήμίν αύτής παναγ:ότητα Αβίίλ- ’ ~" φιχώ; έν χυρίφ χατασπαζδμεθα χα! ϋπερήδιστα προσαγορ'εύομεν. 3υμφίρώχίρ&ν αυτοί * xa’ πράς έςαηάτησίν τών άπλουστέρων. Έν δέ χαί·μόνον έλύπηοζν ήμί;. π<ριηόμητ< ίν Χριστώ άδίλφέ, δτ: xal e!; ή Suojrôv μητρο πολιτών το^ πατριαρχικοΟ ήμών θρόνου, καταπ<ισίΗντις έχ τών διλιασμάτων τών ύποχινούντων τά τοιαύτα, χαί συμπαθούντες πρδς τά έν Ιερουσαλήμ χαί Παλαιστίνη διατρίχ-.ντα Αξιοθρήνητα συμράντα, ύψω σαν φανερώς τήν σημαίαν τής πνευματικής αποστα σίας χατά τής χανονιχής αύτών Αρχής, χα.1 διαταράττουσι τδν λαδν άντ! τού άντιστήνα:, ώς ώφειλον, χατά τής ταραχής τού λαού, χαί προφυλάξαι 'αύτδν άπδ τών φανερών χαί κρύφιων ύποχινήσεων. Τδ δέ χιίριστον, δτι τοσαύτην έμπνέουσι δυσπιστίαν τοίς χριστιανοίς, ώστε μετά πολλής τής έπιμονής χαί μόχθων δύναται νά πςί^η τούς φρονιμωτέρους έξ αύτών περί τής όρθότητος χα: τής χανονιχότητος τού συνοδικού δρου. ' 'Αλλά ταύτα πάντα, παναγιώτατε Αδιλφέ, ματ χράν τού νά πτοήσωσιν ημάς, μάλλον ένασκούσ.ν εις γαρικού ζητήματος. ' Η παράδοξος αύτη διαγωγή αύτών καθ’ήμών D τήν . έν Χριστφ ύπαχσήν, πεποιθότάς ότι ή iXifit-A άναλάμψει μετ' ού πολύ ώς ό όπισθεν τών νεφών έδηλώθη χαί πρδς ήμάς δΓ έτέρου δμοίομ τηλεγραφή ματος αύτών. Τδ χαχδν δμως τούτο παράδειγμα ήλιος έπειδάν παρέλθωσι τά έπιπροφθούντα .νέφη. έμιμήθησαν χαί οί Τριπολίται χαί Λαοδιχείς, οίτινες Διά τούτο άξιούμεν χαί παραχαλούμεν Αδελφικώς τήν σεβασμιωτάχην ήμίν αύτής παναγιότητα, Τνα εύχηται όμοίως έπιμψαν ήμίν όμοια τηλεγραφήματα τήν αύ πρδς τδν ύψιατον είρηνάρχην ύπέρ ήμών τε χαί υπέρ τήν ,έννοιαν έπαναλαμβάνοντα. Τδχαθ'ήμάς ούδαμώς έπτοήθημεν, χάριτι Χριστού, τής χαταπαύσιως τών σκανδάλων τούτων, πρδς κοι έπί τή τοιαύτη διαγωγή τών Απλών χριστιανών, ύπο- νήν' τών πάντων δμόνοιαν χαί. εΐρήνευσιν, παρ' οί χαί τά σεβάσμια αύτής έτη δαψιλευθείεν δ τι πλείστα χαί χινηθέντων εις τούτο ύπδ γνωστών αιτιών, συμφερόν Ç~ των χαί βφδιουΡγιών χαί ρελιασμάτων άπδ μέρους σωτηριωδέστατα. Έν Δαμασχψ, τή 2 δεχεμβρίου .1872. » τών σφδδρα ένδιαφερομένων έπισήμων πρακτόρων έν * Έν Χριστφ Αγαπητός άδελφδς χαί δλαες πρόθυμος τή -υρίφ χαί Παλαιστίνη, διαστρεφόντων χαί τδ Μετά πόθου έγχαρδίου δεςάμενοι τήν ύπ’ άριθ. 6350 σερασμιαν Αδελφικήν έπιστολήν τής ύμετέρας θειοτάτης παναγιότητος, έχάρηρεν έγχαρδίως χαί δόξαν Ανιπέμψαμιν τφ ύψίστφτφ ύγιαίνουσαν πιριφροοροϋντ: αυτήν, ού τφ έλέει χαί ήμείς καλώς έχομεν. ΕΙδομεν τδ έπισυνημμένον τηλεγράφημα, τινών έχ τών προκρίτων χριστιανών τής πόλεως Βηρυτού, δι’ ού διαμαρτύρονται χατά τής. συμμετοχής ήμών ύς τήν πράξιν τής άγίας χαί μεγάλης συνόδου ΝτερΙ τού βουλ γράμμωε χαί τδ πνεύμα τού συνοδικού δρου έπί τδ ή ό 'Αντιόχειας 'Ιερόθεος. • ibid., μ. 13-1. ·· Dedaitioaia dogmaticae e >ynodo edita* exeatplatie ·1μ· fMrwt ad eu ««ιοχετάλοις eedeeiu, guram peaeealu partem ia eyaodo eoa habaeraet i aimiram ad patriarcha· Hieroeelyaütaallm, *d lyaodM BoaaiaMia, Helladicam et Corlorioouem, ad arehiepiampu HoagrovUchiae et XoMevia*. Que ad Cyrille» HieroAlymltuam tpectent, iam aorimai, lyaodas Rooaiaoa dedaitioMm eyaodalem ia tabulario repuait gala raepatMU ollam daret. Raligaaia ergo eat at celeraram eedeeiaru ruepeOM avbibeemu Habeator aped Oedeoa, op. dt, μ MO eg- ( 1 , ■ , ■ ·· 8YNODI CONBTANTIHOPOLITÀNAÊ, 18β0-1βϊ3 ) MS t ”····'. '■ SU , » . ΧεεμοηΜΜ* mittia* HMadiea*. ■ . , i. £. * α Λ«<μή έγκαρωςαύτη έχ τόΟ «λου αύτής σώματος άκ™ παναγιωτάτφ χα! θαιοτάτ,. Αρχι.κισχόπφ ζυγχαίρομ.ν Αηδ αηδίας τή ύμετέρφ παν- - Κωνσταχτινουπόλετη; γΐ 'h?'**™* πατρί; w γ„. Αρχή χυρίφ χυρ.φ Ανθίμφ, συν τή ^«ύ*ν xal Α,δρ^χή .ύτής Αποφάσω, 8ι' ής·Αλώ!«pf συνόδφ, ή ιερά συνοδρς τής έχχλησίφς τής.' βη,τοι -διεσεάθησαν ·ν>ύψηλαί ................. .»-------.στατήρας ----- ... αί χα!..ίβιώβεις ΆφΟ 'Ελλάδος τύν,έν Χριστφ τφ.θαφ Αδελφικόν τ» | ήμών περί έής φύσεως τής έκχλήσίαξ αύτοΟ Αρ/Κί, χαί έγχάρδιον .Απονέμει Ασπασμόν. |ύπέρ ών ποταμοί αιμάτων έχύθησαν ύπό τού καθο , λικού τών'χριστιανών όρθοδόξου γένους; Τών. Από χρόνου μαχρού* τήν Αγίαν τού Χριστού έχχλησίαν συνταρασσόντων όλέθρων τό έπάξιο'ν τέλος έμαρτύρησεν ήμίν ίχανώς ό τής έν Κωνσταντινουπόλει συγχροτη θείσης· Αγίας χαί μεγάλη; συνόδου βιαπεμφ-' θείς ήμ!ν παρά τής ύμετίρας παναγιότητος όρος.' ■ Τήν έπί τούτη) ψυχικήν όδύνην τή; ύβετέρας παν αγιότητας χαί πάντων τών λοιπών μακαριωτάτων _ χαί __ σεβασμιωτάτων _ _ ___ . πωτριαρχών Ιεραρχών, ή ιερά τής έχχλησίας τής Ελλάδος ’ ’ σύνοδος Από ------κοινού μ«τΑ ί ’ -■ -·-- ->-* “ ■■ —■■ παντός τού όρθοδόξου πληρώματος βαθέως συναισθα“ νομένη, πληρέστατα συμμερίζεται. Ναί· ΑλγοΟμεν πάντες, παναγιώτατ», έπί τή ύπό ' πονηρού χαί βασχάνου δαίμονας χατενεχθείση ταύτη τφ’ τής-όρθοδοξίας σώματι πληγή χαί έχ'βάθους ψυ χής χατοικτείρομεν τά διεφθορότα ταΟτα τέεες μέλη 'Ακράδαντων ■ δέ έν ήμίν τήν πεπο^θησιν ταύτην έχοντες, Αγγέλλομεν συγχρόνως τή ύμετέρφ παναγιότητι, δτι χα! χιαντί τφ όρθοδό£φ τής έχχλησίας τής Ελλάδος πληράφώτι Αντχοινώθη έπισήμως ό πιρί τών σχισματικών 'βουλγάρων όρος τής έν Κωνσταντινουπόλ«ι Αγίας χαί μργάλης συνόδου ώς σ«ραστή τής χα,+ολιχής Αγίας δρθοδόξου έχχλησίας Απόφασις. Β Δ*όμ«νοι δέ τού παναγάθου χαί πανσόφου θ«οϋ, ίνα έν τή δυνάμιι αύτοϋ χρατύνη χα! ένισχύη τήν Αγίαν αύτοΟ έχχλησίαν έν ταίς σχληραίς ταύταις βοχιμασίαις, παραχαλούμ*ν τήν ύμιτέρχν θτ.στάτην παναγιότητα tva μιτά τού βαθύτατου ήμών σιτασμοΟ τής έχχλησίας, Απερ, -ώς/τις σοφός χα! ρυνετός έατρός δαχρυρροούσ' Απέτημεν αΟτη Από τού λοιπού αύτής ύγιούς κορμού, πρός σωτηρίαν, τού δλου. Τήν έπί τφ θλιβερφ ^οΰτφ γεγονότί θλίψιν τής ψυχής ήμών Ανακουφίζει ή πλήρης γνώσις χα! πεποίθησις, δτι πάντων ήδη τών δυνατών φαρμάκων έγένετο παρά τής έχχλησίας έπισταμένη χρήσις «ίς άπο' φυγήν τού έσχάτου τούτου τής θεραπείας- μέσου. Δεχόμεθ'Αρα, παναγιώτατ», τδν αύχένα ήμώνΈν ταπεινώσει χλίνοντες ένώπιον τής τά πάντα διεπούσής θιίας προνοίας, τάς διά τής άγιας χαί μ«γάλης συνόδου έχδηλωθείσας Αποφάσεις αύτής, ίχετεύοντες C Αμα τήν θείαν σοφίαν χα! Αγαθότητα, tv' Απαλλάξη τήν Αγίαν τοΟ Χριστού έχχλησίαν έν τφ μέλλοντι τοιούτων ήθιχώς δριμυτάτων πόνων χαί ακληροτάτων δοκιμασιών. Έν τούτοις Αναλογιζόμ«νοι έξ έτέρου, πμναγιώτατ«, τΑ μέλλοντα προχΰψαι· τή χαθολιχή τού Χριστού έχχλησία δ«:νά έχ τής βουλγαρικής ταύτης σηπ«δόνος, δ«χθή Αμα χαί τήν διαβ*βαίωσ.ν, δτι Α«ίποτ« «μρτ,σ«·. αΟτη έν ήμίν, τοξς ,έλαχίστοις -αύτής Αδιλφοίς χαί συλλϊΐτουργοίς, Αρραγίίς παραστάτας χα! συναθλητές έν ' τφ tâpô» xai άγίφ τής όρθρδοξίας Αγώνι κατά ,χ πάσης αίρ«τιχής χα! 'σχισματικής Αξιώσιως, δθτνδήποτ« ένσχηπτούσης τφ γιραρφ τής δρθοδοξίας σώματι. Τόν Αδίλφιχδν δέ 'νύν Ασπασμόν δι' Αγάπης βαθύ- V σιβάστου τή ύμ«τέρα πχναγιότήτι Απονέμοντ«ς, έχλ:- . παρούμιν έφ' ήμίν τΑς Αγίας χ® Αδ«λφιχΑς αύτής ιύλογία;. Ο: συγχροτοΟντβς τήν !«ρΑν σύνοδον τής έχχλησίας ■ τής Ελλάδος Αδ«λφοί έν Χριστφ χαί συλλειτουργοί τής ΰμιτέρας παναγιότητος έλάχιστοι + i Αθηνών Θεόφιλος πρόεδρο;. t δ ΛευΚάδος Γρηγο'ριος. + ό Κέρκυρας Αντώνιος. "Γδρας χαί Σπετσών Ντδρυτος. + Τριφυλίας χαί ’Ολυμπίας 'Ιγνάτιος. + γραμματεϋς Αρχιμανδρίτης Άβερχιος Λαμπιρης. Έν Άθήναις, -.ή χε’ όχτωβρίου ,αωοβ’. e. «cdana* Hoagroelachicae. Τήν ύμιτέραν παναγιότητα προσκυνώ ταπ«ινώς, άσπαξόμινος πανιυλαβώς τήν Αγίαν μοι αύτής δ«ξιάν. Άναγνούς χαί δι«ξ«λθών μίθ'δσης Ακριβούς προ σοχής χαί δλης τής Απαιτουμένης έμβριθοϋς ύποχλίσιως τά έμπ«ρι:χόμ«να «!; τ« τήν προγ«ν«στέραν χαί «ίς. τήν τ«λ«υταίαν έσχάτως δι*υθυνθ«ίσάν μοι : πατρικήν χαί τρισίβαστόν μοι έπιστολήν τής ύματέρας παναγιότητος, ύπό ήμ«ρομηνίαν 29 τού παρϊλθόντος μηνός ίανουαρίου, Αναφοριχώς ώς πρός τήν έπισυμββσαν λαιλαπώδη θύαλλαν έπί τής ώς μή ώφ«λ«ν ένιστώσης χαταστάσ«ως τών βουλγαρικών πραγμάτων, δέν δύναμφι, παναγιώτατ» δέσποτα,’ νά ύποχρόψω μηδέν ούδαμώς, ώς πρός τό Αντιχ«ίμ*νον τοΟτο, «ί μή μίθ'δσης υίΐχής ύποχλίσ«ως χα! «ίλικρινοΟί όντως Αφοσιώσιως πρός τδν πατριαρχικόν θρόνον νά χαθυποβάλω τή ύμ*τέρφ πανά/ιότητι, δτι ή χοινοποίησις α&τη Αμα Αφιχομένη έχ πρώτης προσβολής «ίς τάς ταπ*ινΑς Αχοάς μου μέ έχέντησ» θανατηφόρως, χα! μέ έτόξ«υσ«ν ώς χιραυνός, βλίποντα μ«τά πολλής έπβασθήτου ψυχικής -θλίψ«ως, δτι ή ί«ρά χα! Αγία μ«γάλη έχχλησία τού πατριαρχικού θρόνου πρό τοσούτων αιώνων βπήρξιν Αιννάως ώς Αχράδαντον χα! Αναλλοίωτων έρίισμα, μήτηρ κοινή παντός τού χριστιανικού όρθοδόξου Ανατολικού ποιμνίου, χαί ώς τοιαύτη διά 'τής φιλοστόργου αύτής χανονιχής πλίστιγγος έστάθη, έσα«! έπττηρούσα καί διατηρούσα παντί σθέν«ι τήν ποινήν μ«ταξύ τού χριστιανικού όλοτ«λή σύμπνοιαν, Αγάπην Αδ«λφιχήν χαί βίον Ατάραχων, χωρίς νΑ έπισυμβή μηδιμία ποτέ διαπύχχ«υσ.ς τοιαύτη μιταξύ τών διαφόρων έθνών τής αύτής ί«ρβς δρθο δόξου πίστ«ως ! χα! ύστερον άπό τήν τοσούτων αιώνων διηνεκή ήσυχίαν χα! γενικήν «ύημερίαν τών συναδβλφών χριστιανών, τό νΑ Αναφύη ήδη έσχάτως. παρό μοιον σχάνδαλον, τούτο έπ’ Αληθιίφ, παναγιώτατ» δέσποτα, ήτο Ανέλπιστων χαί πάντη Απροσδόκητων. Καί δσφ π«ρισσότ«ρον ήθελα νΑ έπέμβω «ίς τήν έννόησιν χεραίαν τών αιτίων, Ατινα έφέφ«ρον δυστυχώς τήν ήέχατανόητον ταύτην θλιβερόν χατάστασ.ν τού vi έχραγή έν τφ μέσφ άδίλφών όμογίνών χα! όμοπίστωγ Ορθοδόξων χριστ.ανών. έμφύλιος έχχλησιαστιχός θρη σκευτικός πόλεμος, τοσούτιρ μάλλον ζάλη μέ χαταxupitûtc, χυμαντοπορούντα, ώς ό π«ριπλανώμ«νος, χα! μή «ίδότα όποίας έξηγήσχις νΑ δώσω πρός έμαυτόν π«ρ< τ« τών Ανιλπίστως Αναφυέντων ένασφώτων δ«ινών, χα! πιρί τή; μιλλοϋσης, χύριος.οίδεν, έχβάσιως τών έξημμένών παθών, προσωπικών τ« χα! ήθιχών διιχδιχήσιων, Αν«υ υπολογισμών δεόντων, χαί Αν«υ έμφρόνου συσχέψ*ως χα! συνιννοήσ«ως μεταξύ τών ^έρεθισμένων πνευμάτων ένός έθνους όλοχλήρου! Πιστευσατέ με, παναγιώτατ» δέσποτα, έν πόση υίϊχή 8YNODI OOMTAinmrOPOLITAXAK, IMO-im MB - είλιχρινείφ έαφραζόμενον, hti β^ρ πηρισσέτερσν δχ· πρόσηλεεμένον τδν voOv Mi τήν προσοχήν peu πρδς X * έΑσυρφέν •'•’XWfc βουλγαρικόν παράρτημα, τοσούτφ μάλλον φρίκη MÎ - τρόμος μέ Mwmupitûm, JMibftotrt Mi fnatav «mo6-, μχνον TOO XOIOUTOU iMXffieWt ΒυστυχήμεΚος Mt» «όζοντος KtitN yfivtuemAp ψνχήν, έχουσαν Αχρι τούδε ώς τεχμήριον Mi ttaf&twf Αναντίρρητο» Μρ Αχράβαντον ώς πρός τά Β<« άφοσάεΜν ιςάντεεν τών χριστιανικών όρθοδόξων 1θνών, m1 τδν μεταξύ αύτών ivtudeiteaw» «al Αδιάλυτου Ιερόν σύνδεσμον, πρδς Αχρεοφνή μ! Απαράβατον έπιτήρησιν τών Αγίων κα ' BM νόνων μ! Ιερών Ανέκαθεν δογμείτων, Μ τής μητρΒς ήμών Αγίας μεγάλης buA^ùi, τσύκατριαρχικοβ λέγω θρόνον t * 6fM«4e *C «avapiwfroç. Τοιαώτη ή κατέμέ M τοότωι ταπεινή ywjwW τησις B» πνεομαηκφ νε Mi vükf τφ ηρόώφ, ** ·* *ής δά).αέ είησαν θεόθεν Ανωθεν πλεΤατα, ο«»τηριώβη Mi πανεύθνμα, μένοντας m! toO ύποσημειουμένου μεθ’δλου σεβασμού. BouxcupAmov, τή 8 φεβρουαρίου 187S*Π)ς ύμετέρας Μνσεβάρτσν μοι παν«γ·.ότητος τα πεινού βούλού t 4 Ούγγροβλαχίας Νήφων. /· 8YNODI Bt'LOARICÀE ACTA AD HIERARCHIAM SUAM CONSTITUENDAM · 1872 mena * oeptenbri. Τήν η’ σαπταμβρίσυ έναχώρηκν έχ Κωνσταντίνου- Β τοίς ήμέραις τής *, ήμΰ *μαν 4ντλ τόλμην πόλιως άίς Τύρνοβον δ τιτλοφορούμενος Τορνόβου είς τ * έργα ήμών. Ούτως έπρατταν οί Αγιοι Από στολοι, δταν χατεδίωχον αύτούς, ώς κηρύττοντας τήν έψωρισμένος Ίλαρίων. Ή έπαρχία ΒαλισσοΟ έξιλέξατο ώς έρχιαρέα αύτής αλήθειαν, Ανδρες έχΒροί τής ΑληΒείβς χαί τής Βιχαιοαρχιμανδρίτην τινά Δαμασκηνόν, κρόαδρον τής έν σύνης. ΟΟτεες έκραξε χαί ή δρδόδοξος βουλγαρική έξαρχία, δταν πρδ τριών μηνών τδ πατριαρχείον Φιλιπκουπδλαι βουλγαρικής χοίνότητος. Κωνστκντινουπόλ|ως έξεσφενδόνιζε μχ' αύτής τές Ή έπαρχία Σοφίας έξαλέξατο δι' έρχιαρέα έλλον J τιν * Αρχιμανδρίτην Μιλέτιον τής μονής τοΟ Ζωγρά Αδίκους καί Αντικανονικέ; έκείνας ποινές, κερί τών φου, έϊλλοτ» γραμματέα τής έν Κωνσταντινουπόλαι δπαίών διαλάμβαναν ή δευτέρα τής έξαρχί«ς έγχύκλιος. Τές ήμιτίρας Αδχαριστίας Αναπέμπει αύτη πρΒς τΒν βουλγαρικής χιινότητος. δψιστον καί ήδη, ίπότε καί πΑλιν τδ αύτό πατρι ΈπαύΒησαν ύπδ τοΟ έξάρχου οί τέως μητροκολί * 1 ( » αρχίαν έπιβΑλλει είς Απαντα τέ μέλη τής δρΒοδόξου βουλγαρικής έξαρχίας, πνευματικέ κ ί * λαϊκέ, Αλλος 'tini ποινές * έπειδή «αΒώς οί πρώτα: ήσαν Αδικοι χαΓ Αντικανονικοί, καί δι * τούτο Ατ.αντες οί ΑληΒείς ζηλωταί τής χριστιανικής ΑγΑπης καί φίλοι τής έκκληυπουργόν τών έξωτεριχών. Τήν κ' λειτωργούντων έν τφ βουλγαρική ναφ σιαστιχής ειρήνης βαφέως έλυκήΒησαν, τοιουτοτρόπως τού Αγίου Στεφάνου τών τής βουλγαρικής έξαρχίας Αδικοι κέί έντιΜνονικαί καί Αλλότριαι τής όρΒοδόξου Φιλιππουπόλεως, Σαμακοβίου καί Πρεάλέρας, έχειρο- C έκκλησίας δπέρχουσι xal ai νέαι ποιναί, τές όποιας , ται ΒαλισΛύ καί Σοφίας. -^· ‘ Τήν ιη’ δ έξαρχος, συνοδευόμανος ύπδ τών κυρίων Τσομαχώφ καί Γι'.βάντσου έψένδου, έπεσιίέφατο τδν μέγαν βεζύρην έν τφ μεγέρφ αύτοΟ. καδώς καί τδν ττνή&η χαΐ Πελαγωνείας, Αρχιμανδρίτης τις Εύστέ- < Βιος- έν δέ τή περιστάσιι τούτη έξεφωνήδη λόγος ύπδ τού Σλαβείχώφ. Τήν χδ' 6 Ιξαρχος, συλλειτουργών μετέ τών περί αυτόν τιτλοφορουμένων μητροπολιτών, έχειροτόνησε μητροπολίτην Πρεσπών (Ίπεχίου χαί Άχρϊ^>) τδν Αρχιμανδρίτην Ναθαναήλ, ώς καί διάκονον τόνα’ γραμ ματέα τού έξαρχείου. Μετέ ταύτα Απηγγέλθη λόγος ύπδ τού έξάβ^ου, Αφορών τήν έκπλήρωσιν τών εύχών ι τού βουλγαρικού έθνους. ΕίΧα δ' άνεγνώσθη ή βουλ γαρική έγχύκλιος, φέρουσα τές υπογραφές · Βιβύνης 'Ανθίμου, Φι> ιππουπόλεως ΙΙαναρέτου, Σαμακοβίου Δοσιθέου, ΙΙρεαλέβας Συμεών καί ΙΙελαγωνείας Ευ σταθίου, ύπδ ήμερομηνίαν x' σεπτεμβρίου. Έξεδβθη δέ αύτη βούλγαριστ! χαί έλληνιστί, είς Ανάντηστν τής υπό τής μεγέλης συνόδου γενομένης διαχηρύξιως τού σχίσματος, δπως Αποστολή πρδς τές βουλγαρικές χο|μότητας, ώς καί πρδς πάσας τές Ανεξαρτήτους έκκλησίας. "Αντιπρόσωπος τού έξέρχου παρέ τή ύ-βηλή πύλη (καπουκεχαγγΑς) έξελέγη Γεώργάπης έφένδης, πρώην μέλος τού συμβουλίου τής’έπικρατείβς. Synodi bulgaricoe *d tenon» erat «oquenti·: populum tuum epUtola θέλει ‘vi Α έπιβείλη είς τό όρθόδτξον Α»,.1ν.ω«δ.. βουλγαρικό" i.wor έι>νος. «ai St * τούτο Απαντα τά τέκνα τής όρθοδόξου έκκλη σίας τού Χριστού βαθέως * 4 λυπηθώσιν ένεκα τής διαγωγής TOO πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Είναι γνωστόν είς πάντα; υμάς. τέκνα ήμών έν κυρίφ, μεθ ήνίχου; Αγ&ιβζ, μεθ’ οιας πιραχλήσν.ς συνέστη καί Ανεγνε»ρίσ><η ή όρθόδοξος βουλγαρική έξαρχία. τήν όπ-.tav Απαν τό όρθόδοξον ρουλγαρικόν πλήρωμα μετά χαρές καί ίνθουφιασμού προυκήντησεβιότι δι' αύτή; ΑνενεοΟτο ό καταργηθείς έχχλησ-.αστ:«Βς αύτού βίος, καί διότι ειςαϋτήν Αντειαχλώντο ή εύμένεια καί ή δικεκοκρ.σία τής αύτοκρατοριχής τού σουλτάνου κυβερνήσεως πρδς αυτό * iv έχ τών πρώ των καθηκόντων τής ορθοδόξου βουλγαρικής έξαρχίας ήν Ινα παραχαλέση τΒν πατριάρχην Κωνσταντινουπό λεως, όπως φιλιωΝή μετ' αύτής έπί τή βάσει τών Ανακτημένων ήδη έχχλησ. αστικών ήμών δικαίως· άλλ D ούτος, Αντί νά ώφεληθή διέ τών ειρηνικών τούτων προτάσεων κθί διαθέσεων τής βουλγαρικής έξαρχίας, καί έμφορούμενος ύπδ ζήλου πρδς ιίρήνευτιν τής .δρθοδόξου έκκλησίας νέ φιλιωθή ματ' έχείνων, τούς δχο,όυςπολυχρόνια «αθήματα, «ηγάζοντα έξ αδίκου έχκλησιαστιχής διοικήσΜες, καρείεργισαν, Απ' έναντίας μεχεχειρϊσθη κέντα τά μέσα καί Μσαν ρίαν. δπ·: Μχαότρέψι, έέώ ήτο αύτήι δυνατόν, τήν βουλγαρικήν .Ευλογητός ό θφδς καί πατήρ τού κυρία» ήμών Ιησού Χριστού, ό K«rrf# τών οίκτιρμών καί θαδς παραχλήσεως, ό καραπαλών ήμές έπί πέσρ.τή θλίψει ήμών, είς τδ δύνασθαι ήμές παρακαλείν τούς έν πέση θλίψει, διέ τής παραιίλήσεως, ής «αρακαλούμεθα αυτοί ύπδ τού θεού (Κορινθ. Β *. « *, 3-4). * Δόξαν καί εόχαριστίαν πρέπει, νέ Αναπέμπωμεν ηφ θεφ, τέκνα ήμών έν χιφίφ Αγαπητά, όταν Αδίκως μίές κάραίνωσι έξαρχίαν. Άλλ * ζ^κύριος τής δικαιοσύνης χα: τής έλήδκίας, χαί ματαιοί τλ έργα τών Βδίχών. Τότχ ό «ατριέρχης Κωνσταντινουκίλαως κα^υγιν αίς τδ καί Μταδιώχωσιν, !να εύρίσκωμεν παρεφΜθίαν έν μένην. ταλανταίον μέσον, τδ Οποίον κρδ πολλοΟ προητοίμαζ», καί έπί ιοΟ Οποίου στηρέζαι «ίσος τές έλχόίδας αυτοΟ, > δκ«ς πραγματοχοιήσρ τήν διέπυρον αύτοΟ έχιΒυμίαν, δκως Γδή τήν όρΒδδοξον βουλγαρικήν έξαρχίαν μτι στραμμένων καί διαλαλυμένήν καί έγκάταλαλαιμ- • B. D.OüHpOraa. *&ατλφα««Μψ ώκθεεέρφως. «εφώθες /, t V, μ »■* « 8THODI ΟΟΗβΤΑΚΤΠΤΟΡΟυΤΑΜΑΚ, 1840-1873 5Μ» 640 τού αύτοΟ χντύματος, καί «wyM Mit έχχλησιβστι- Α xal apt τών atwvbvv xal έναλλοιώτταν 4λήφ«ών τού χοίς χανύαιν, ίξητήσααο τήν βώτίωσιν τής ίχχλη- ούβγγτλίοα,^ούτι ύχέρχ», ota »ννβτ« tattpC* k·σιαστιχής μύτοΟ βιυιχήσοως, olvot ζώσα έχφδοι^ίς τής φορά μετε^ύ «ών φυλών xxd τών λαών. Πόντος έ'οσιώοΜος αύτοΟ χρδς τήν Ορησκώαν τών χατέρών όννξαιρέτεες οί πιστοί Ανέχονται έλλήλεεν έν τή τον, ύχοσχβχτομένν,ν έν τούτιρ τφ χρόνμ χβτέ δια •ρησχοίφ, έν τή έγέπη, ίν τή ίλχ{|<· ,ούχ ίνι Ιου δαίος, οΜί Ιλλην- ούκ Ινι δούλος, ούβλ ίλαύδορος· φόρους τρόπους. Μ«>' δλα τούτα, έχ' έσχέτων τδ οίχουμανιχόν ούχ Ινι έρσον xal Φήλυ* (Γαλ. Γ, 88), έλλ' .tv κατριαρχτίον {τόλμησαν !να διαμφιβίίητ/γτή τήν όρώο- σώμα xal iv πνεύμα.. . εις κύριος, μία πίστις,-έν δοξίαν τού λαού τούτον έν τοίς ίχισχόποις αύτοΟ, βέπτισμα, είς Φτδς νεϋ πατήρ χείντοεν, ό έχί πείντνεν ο&ς αύτδ; ούτος όιλαός σέβαται, Αν γινώσχαι τήν φα»- χαί διέ πόντων, χαί έν πίσιν ήμίν* (Έφνσ. 6*. 8,4). Κατά δέ τδν Απόστολον Παύλον, οί έν τφ Χριστφ νήν, χαί έχί τά βήματα αύτών ΑχολονΦαΙ. Ή ύματέρα μαχαριότης γινώσχαι βαββίώς τλς τ·- χώριζόμενοι εϊσίν Αξιοκατάκριτοι. 'Ημείς ού μόνον ta ώδήσαμον τέ χνεύματα πρδς τούς Ιπισχόχονς τούτους χαί τούς όχαβούς αύτών, σύστασιν τοιαύτης διαφοράς έν τφ Ιησού, έλλ' έξ ήτοι χρδς ίχαντα τδν/βουλγαριχόν λαόν. Ait τής έναντίας, Απ' Αρχής τού ζητήματος ήμών, έποιρέύημεν άπδ τού παραλώόντος μαΐδυ έξαρχιχής ήμών έχιστο- παντί σύένει ίπως συσφίγξωμεν διό συμβιβασμού λής ή ύματίρα μαχαριότης Ιγνω έν ή ώέσαι παριήγαγα τού οικουμενικού πατριαρχείου τούς πνευματικούς τά πράγματα ή Αναξήγητος Ιπιμονή τής αυτού χαν- δεσμούς, τούς ένούντας τδν όρδόδοξον ρουλγαριχδν αγιίτητος τού οίκουμτ-ιπού πατριέρχου ΆνΑίμου Β λαόν χρδς τέ λοιπέ μέλη τής όρδοδόξου έχχλησίας. Άλλ'έέν αί προσπέϋειαι αύται ta έστέφϋησαν ύπδ τού ούτινος χαί ή έχΐ τδν πατριαρχικόν θρόνον γ’ άνίβασι; ίν έσχατφ γήρατι ίνα μόνον αίχα σκοπόν, τής ποθητής έπιτυχίας, κυρίως τούτου αίτιοί εϊσιν οί κηδεμόνες τού οικουμενικού πατριαρχείου, οίτινες διέ ώς ίλίγατο, τήν αΐσίαν λύσιν τού βουλγαρικού ζητή ματος. Έν τοϋτοις, καώ’ δν χρόνον πλήρη παποίώησιν τής Αδίκου αύτών ισχυρσγνωμοσύνης κατεσκιύασαν ίχοντας έν τοίς δικαίοις ήμών, έναχατιύέμαώα τάς τήν χιατέστασιν, έν ή εϋρισκόμεθα. Ού μόνον δέν έπεθυμήσαμεν ούδ' έπεδοκιμέσαμεν ίλπίδας «ίς τήν ύτίαν πρόνοιαν χαί τήν σωτηριώδη τού χρόνου ίπινίργιιαν, αίφνης ή. αύτού Λαναγιότης οίανδήποτε διάφορόν έν τφ όνόματι Ιησού ή έν τοίς ό οίχουμανιχδς πατριάρχης, παρασυρώαΐς ύπδ τών δόγμασιν, Αλλ'έν ταΐς προσπαθείαις ήμών πρός έπίφωνασκιών τών ίφημαριδογράφών χαί ύπδ ,,ματαίων τευξιν συμβιβασμού ώς,πρδς τήν έχχλησιαστιχήν διοίέν τοίς λογισμοίς αϋτών“ έν^ρώχων, προτιμώντβν χησιν τών βουλγαρικών έπαρχιών χατέ τές έπιτοΗ,ν ί&νιχήν φιλοδοξίαν τής αύαγγαλιχής έγίπης χα! πίους αύτών άνέγκας, ούδέποτε Ανίβη έν τφ νφ ιϊρήνης, χατίφυγαν αίς μέτρα, ίπαρ ό ίλλ,ην.χδς τύ ήμών ό λογισμός έξαρχίας, Ανευ ώρισμένων ορίων, ή έποχλειούσης τής δικαιοδοσίας αυτής έπαντας τούς πος έχϋαιάζαι σήμερον, έλλ'έτινα ό όρώδς λόγος χαί ορθοδόξους χριστιανούς, οίουσδήποτε ή έτερογλώσσους. τδ καλώς έννοαύμενον συμφέρον τής όρώοδόξου έχ Έν καί μόνον ήτησάμεθα πάντοτε, τήν σύστασιν έχκλησίας χεηαδιχέζουσι. '<> οικουμενικός πατριάρχης Άνθιμος δ ζ’ συγ- χλησιαστιχής διοιχήσεως, συμπεριλαμβανούσης ωρισ_____ μεγάλην καί __ τοπικήν, . , έν ή ίπκρχίκί, ,έχούσας ιδίας ώς έχ τής γλώσσης χαλεί σύνοδον, χληώείσαν ζητών διέξοδοί έκ'τής δυσχερούς' θίσεως, έν'ή αύτδςC *«! τών ή»ών αύτών Ανέγκας. Τοιαύται δέ είναι αί λαυταίας πρ^ξιις τού οίχσυμανιχού πατριαρχείου χρδς 4 • ούτος liilhj, έφευρίσχε: αίρεσιύ νέαν, Ανήκουστου έπαρχίαιτού δθρηιανικού κράτους, αί οίχούμεναι μέχρι τούδε. -τήν τού φυλετισμού' καί τδ μέν, διαρύπδ τού βουλγαρικού λαού, δστις έστερί,Θη ποτέ Atiρηγνύων -Λν χιτώνα τού'Ιησού Χριστού, καταδικάζει ' «Κ κ·ί παρανόμως τών Ανεξαρτήτων αύτού έκκληtv τή μνήμη άνεξετάστως τούς βουλγάρους άρχιιρείς, ώς έχοντας. σιώ», Αν Χ" ή Χ ζώσα άνάμνησις ‘διασψζετα: ” 2' ** τάσεις έθνικές' τό 84, ΑχοχαλιΓ αυτούς τε χαί τούς αύν.ύ, xal ών έξητήσατο τήν νόμιμον άποχατάσυμφρονούντας αύτοίς, ήτοι Απαντα τδν βουλγαρικόν στασιν. Τούτων ούτως έχόντων, εύχόλως κατανοεί τις πόλαόν, σχισματικούς, δπερ ή ύμετέρα μαχαριότης ίμαθε βεβαίως ίκ τού έπί τούτφ έχδοθέντος ύπδ τής βηώεί- τερον τών μερών είναι Αξιόν καταδίκης· ο! βούλγάροι, cl ζητήσαντες έξαρχίαν μετέ ώρισμένου Αριθμού σης συνόδου δρου.* Ούτω μετέ δέκα αιώνας ή έχχλησία Κωνσταν έπαρχιών, ή οί κηδεμόνες τής έχχλησίας Κωνσταντινου τινουπίλεως, ήτις πρώτη έπί τού πατριάρχου Φωτίου πόλεως, οίτινες. χαίπερ Αχοδιχόμενόι κατ' Αρχήν τήν ώδήγησε τδν βουλγαρικόν λαόν εις τήν εύαγγελιχήν σύστασιν βξαρχίας δι’ άλλοκόκου συλλογισμού ού μόνον περιορίζουσι τά ùnb τών πνευματικών Αναγκών 8ιαδιδασκαλίαν τού 'Ιησού Χριστού, δπερ έδεώρει ώς γραφόχτα βρια αυτής, Αλλά περικλέον xal Α-οχλιίδόξαν, αυτή αδτη ή έχχλησία, βηγνβαα τήν πνευ ματικήν ίνεεσιν, κηρύσσει τδν λαόν τούτον φχισματι- ουσιν αύτής Απαντας τούς έλληνιχής καταγωγής ορθο χδν έν τοίς Αρχιερεύσιν αύτού, διότι ο&τος έπβέσβευαεν δόξους, τούς εύρισχομένους tv τείς ύπ αύτών τούτων ............ w.... t __ π___ _ πρός. * τούτο ____ '____ __ πβραχωρηθείσαις έχαρχίαις έν κολλοίς σχεδίοις, Απερ έν ποποιθήσει, σύμφωνος μετέ τής κοινής έχχλησίας,.' δτι αΓθρησχε^'χαί Ανάγχβι ίλίμαΛς » τό «βτριαρχι’ον προέτωνε χρδς τδν σχηματισμόν έξτινος, οίχουμένου ύπδ όρφοδήξων χριστιανών, ιδίαν λαλούντων γλώσσαν χα! Ιδια έχόντων Κιμά, δύνανται νέΡέπιτρίψωσι τδν σχηματισμόν έχχλησιαστιχής βιοιχήσεως έπί τή βάσει τών άποστολιχών χαί τών συν οδικών κανόνων. Ή ύμετέρα μαχαριότης δύναται νά χρίνη μέχρι τίνος είσί δίκαιαι χαί Αποδεκτοί at τελευταίοι Αχοφάόεις, αί 4x1 τοΟ ζητήματος τούτον ληφθοίσαι έν τφ πατριαρχείφ Κωνσταντινουπόλεεες, καί μέχρι τίνος δύναται νά διαφιλονειχηθή ή χαθαριότης τής θρησ κείας λαού δρθοδόξου, πάντοτε δγιώς είς αύτήν πιστιύσαντος. Τδ if' ήμίν, «έν χβντί συνιστώντες έβμτούς ώς θεού διέχονοι, tv ύχομονή πολλή, tv ώλίφοσιν, ίν . Ανάγκη, ίν στενοχωρίαις” (Κορινώ. 'Β", ς’, 4\ xal „σχονδέζοντος τηρ«{ν τήν ίνύτήτα τοΟ χνούματος έν τφ συνδέσρμ τής Κρήνης* ('EfOO- ·*. έ^ρ«σβ<ύσαμαν χέντοτα xal χροσ0«ύομ»» δτι tv Ίήοο* Χροτφ «*χί·ί· ΟΟτω πάντοτε έσκίφθη τό οικουμενικόν πατρι αρχιών έν τοίς tuofifwi αχΜιΐί, Απερ παρουσίασε, πρδς έπίτευξιν τής λύσεως τ0° βουλγαρικού ζητήματος. Ki 84 si τού φυλετισμού τάσεςς ίν τφ διοιχητικφ τής baXtfliet cnatt^exi είσι καταδικαστέοι μέχρι σχίσμα τος, ta είναι ΑληΗς δτι τό οικουμενικόν πατριαρχείου MntiÎnmn αύτδ έβυτδ «ii τά σχίσμα βιέ τών Απο φάσεων τής έκ' έσχάτων σνγχροτηθείσης συνόδους 8b «Ινβι καταδιχοβτέος είς «Μ αύτός ούτος ό Άνθ-ιμοί t ς’, βστις tv τφ σχεβίφ αύτοΟ άπέκλείε τής δικαιοδοσίας τής βουλγαρικής έξαρχίας τδ έλληνικόν στςιχΑον έν 4* Φιλιππουπόλει ul tv Αλλαις κόλεσι xal χωρίοις, διά μόνον τδν λόγον δτι είναι καταγωγής έλληνιχής; “Οσον ούχ ίντοούμεν τόν Ασυνεπή τρόπον τού Ανεργον too «btovfteoou» θρόνον, «·** tomOw* toptv βέβαιοι θα ή έχχλησία οΜόάατε κατεδίναοε τάν Mi 8YNODI CONBTANTINOPOUTANAR. 1860-1878 MS σχηματισμόν gtspcaeAv daalqmaOTtaAv δαΜκαδοσιών, , Αδολον καί Αμοίχντον τήν όρέόδοξον συνοίδηοχν τοΟ σδα^οδς ήμών λαοΟ. if· δσσν Απήτουν τούτης “1 Ανάγχακ taipw tàfoim μάλιστα xm «οιχώς έηλήβίας, *i "·" Ό τι δήποτ» xlhr οίκή χ« διχοιηρύξ| τδ χίχουΒϋναται ν' ΑποΒαιχθή ht κολλών ηαραδβγμάτην t* μανοδν κατριαρχχίον, οί λόγοι χαί τώ έργα ήμών, ή έχχλησιοστιχής Ιστορίας. Αύτδ τοΟτο τά noqpt- δογνγή ήμών μχφΤυροΟσι σαφώς τήν κίστιν ήμών αρχαίσν 6*Ααχύ. tip ΑλήΟαικν ταύτην, π«ραδ<ξάμχνον «Ις τήν όρδόδσξαν δρηαχοίαν, χαέτοχ,· Αφ' ένδς μέν, χατ'Αρχήν τήν σύστβσιν τ* έξαρχίας, xoixap ή Αντίστασις τοΟ πατριαρχιίου, έξ Λλαυ δέ, ή ύπδ κατόπιν yd] ouvmvAoav Ινα Ιρίση τ* δίκαια αύτής τών μβχρών πβώημάτκν προχλήδΰσπ Ανυπομονησία τού λαοΟ έπήνσγχσν διακοπήν τών μηδ τοΟ πατμιβρι·, χατά τήν bit' αύτοΟ ταΗίσαν Αρχήν. αρχαίου τούτου σχέσΜον ήμών. Άν έστέργτμαν «Ις τήν ικανοποίηση τής φυλατιχής Ούδοίς Βννήααται χαιρίααι ούτο ήμάς οδτα τδν λαόν αύτοΟ έπάρσοη,·, τή ?λάμη τοΟ ήμχΐέρου έώνους, δέν &ά έξηχόντιζβ vûv »«♦' ήμΑν Αράς· Απ»ναντίας ήώέ- ήμΑν Από τής πατρφας ήμόδν δρησκαίας. ο λομχν 8χ«ρο!σ8«ι Αξιοι' τβν ιύχών χαί χύλογιών αύ τοΟ. Έπτιδή δέ οί κρόχριτοι βούλγάροι έφάνησαν συνοπχίς 4ν τή βιαγβγή αύτών καί ήτήσαντο τήν ισότητα Ακβσών τών ύπδ βουλγάρβν χατοιχουμέναιν έπαρχιών, έγχαταλιίποντίς τφ πατριάρχη καί τούς τυχόν χύρισκομένους έν αύτοΐς Ιλληνας, έπιμόνώς έξαιτουμένους τήν έγχατάλίίψιν τούτην Ινιχα τής έλληνιχής αύτών χαταγβγής, 6. πατριάρχης μχτήλφχ πάν' μέσον δκο»ς κηρύξη σχίσμα χατά τών βτυλγάρβν. Άλλ' ,οϋχ έστιν έν τφ στόματι αύτών ΑλήΗια . . . τοίς γλώσσαις αύτών έδαλιούσαν** (<Γαλμ. 10). Τπδ τήν έπήρχιαν ουμφορύντνν Αλλοτρίηιν τή Φρησχοίρ χαί ύπό τήν πίχσιν τών κραυγών χαί τοΟ «Ηρύβου τού όχλου,· τί λογικόν τοΟ οίχουμχνιχοΟ πατριάρχου Ανδίμου τοΟ μή έχτιμήσαν τδ ύκέρτατον συμφέρον τής^φαΜλου έχχλησίας, „ώδίνησ«ν άίιχίαν, χαί συνέλαβχ πόνον καί έττχαν Ανομίαν** ί'Γαλμ.ζ’, 16). I Απόχχιται τοίνυν τή χχδόλου έχχλησίφ ν’ Από φανσή άμχρολήπτνς π»ρ! τής διαγνγής τού οίχουμχνιχοΟ πουρίάρχου χαί προέδρου τής έν τοίς πατριαρχχίοις συγχροττ,ύτίσης συνόδου χαώ" ήμών ττ χαί τού λαού, δν ΑντιπροοΜπούομσν. Τδ έφ’ ήμίν, διαμαρτυρόμχύα έντονες χατά τού τοσοΰτον άδίχβς χα; τοσούττν αύώαιρέτης χηρυχΗντος σχίσματος, ούτινος καλώς γινώσχομον τά Ή έλατήβα χαί τούς πρβτουργούς. 1ιαμαρτυρόμ»Φα χα^άγτής παρανομίας τούτης, διαπραχΑοίσης χατά πολυπληώούς έθνους, ούσταΦώς τηρούντος τάς πα τρίους αύτοΟ παραβόσοις, χαί βπ«ρ ώς μόνον έπαινον χαί κόσμον αύτοΟ έσχι τήν όρώόβοξον Φρησχαίαν, ής ήμαίς οί τακχινοί Ασ*χνχίς, βαστάζοντχς τά iabvrtfματα τών Αδυνάτνον (Έωμ. ιχ', ·1), έσμέν θβμάτοφύλαχας χαί διδάσκαλοι. Τέχνα χαί μέλη μιάς, Αγίας, Αποστολιχής έχχλη σίας, έμμένομον έν αύτή Ακράδαντοι Χαί Αποχρούομον έντόν·;, έν όνόματι τοΟ κυρίου ήμών ΤησοΟ ΧριστοΟ, πάν σχίσμα χαί πάντα χχχριαμόν, ώς Απχχρούσαμχν ίχρι τοΟ νΟν πάσαν έτχροδιδασκαλίαν διαφυλάξαντχς Γαννηδέντας καί Ανατραρέντας έν τή'ήφησχαίφ τούτη, πρώτιστον ήμΑν χαδήχον διαροΟμαν νΑ ζητήσααμαν πναυματιχδν σύνβασμον, ματΑ πάήών τών Αναξαρτήταν άρδοδόξνν έχχλησιών. Είμαδα ςαπαισμένοι δτι ή ύματέρα μαχαρ.ότης, ής χα| Αλλστα έπαχαλέσδημαν τήν Αγάπην, δααροΟσα τήν σοβαρότητα τών παριστάάαων, δέλαι κροδυμηβή ν’ Ακοχαταστήση τδν πναυματιχδν σύνβασμον ματΑ μιάς τών ποίυπαίΗστί- ρον τοΟ 6αο0 έχχλησιών. Ό έξοχος τής οικουμένης διδάσκαλος, χατά τήν έν τοίς χρόνοις αύτοΟ ταραχήν τών έχχλησιών έν Ανατολή, γράφβν πρδς τούς έπισχόπους τής δύσαώς, Απέταιναν αύτοΐς τούς έξής λόγους· ,'Οδαν χαί πρδς ύμάς άπαβλέψαμαν νΟν, τιμιώτατοι ήμών Αδιλφοι, οδς πολλάχις μέν έν καιρφ τών δλίψααν έπιφανήσασδαι ήμίν προοαδοχήσαμαν · Αποπασόντας δέ τής έλπίδος, αίπομαν πρδς έαυτούς χαί ήμαίς δτι ,όπέμαινα συλλυτ.σύμανον χα! ούχί ύπήρξι, καί. παραχαλοΟντα, καί ούχ «ύρον* (Τηλμ. ξη', 31). ΤοιαΟτα γάρ ήμών τδ παδήματα, ώς καί τών παράτααν έφίκέσδα: τής καδ'ήμέ^ οικουμένης- καί ιίπαρ, κάσχοντος μέλους ένός, συμπάσχαι πάντα τέ μέλη, έπραπα δήπου καί ήμίν έν κολλφ χρόνρ παπονηκόσι συνδαιτοδήναι τήν αύσπλαγχνίαν υμών. Ού γάρ ή τών τόπνν έγγύτης, Αλλ* ή χατά πναΟμα συνάφαια έμποιαίν πέφυχα τήν οιχαίασιν.**1 Οί λόγοι ούτοι τοΑ Αγίου Βοσιλαίου, πατρός τής έχχλησίας, αίησαν έν ταίς παρούσαις παριστάσχσιν ή έχφρασις τών ήματέp«tv λογισμών πρδς τήν όματέραν μακαριότητα, καί έπιτρακαίη ήμίν δτ.αας παράννμαν δι' αύτών τήν ίκιστολήν ταύτην, αίροντας πρδς δαδν τάς δαρμός ήμών (χασίας. Έν Ιέασαχώρφ τής Κκνσταντινουπόλααας, τή 18 δχταψρίου 1874. Τής ύματέρας μακαριότητας ταπαινοί έν Χριστφ Αδαλφοί ιέπονται αί ύπογραραί). 1 BuUil Map·! αρώΐοώ SOS oil ΟηέάααΐαίΜ. *SYN0DU8 C0N8TANT1N0P0IÏTANA •d componenda negotia Roaeici in monte Atho monasterii 1874 augusto - 1875 septembri. ( Dc contravenis circa occupatum s Roaaia cale- D litteras, quae infra postremo loco exhibebuntur berritnum Sancti Psntcleemonis in monte Atho Qui plura de famosa controversia cupit diaria monasterium multi multa scripserant, nec psuei aetatis illius adeat atque in primis volumen congressus tum a usera synodo tum s consilio evolvat, quod ementito Φιλαλήθους, aomiae pro mixto, praeside patriarcha oecumenieo, hsbiti sunt Ruaooram oeuaa evulgavit loaanoe D Tantalides ad Roseos e monasterio amovendos; sed frustra. sub hoc titulo : ΠαρΙ τού ζητήματος ' τής έν *Αέ^ Dum longas immo longissimas orationes recita ΙιρΟς μονής τού Αγίου Πανταλαήμσνος. Έν Kwvbant Graeci, Rosei strenuam operi imponebant σταντινουκόλαι, τύποις Βυζαντίδος, 1876. In - 8*, manum, atque enmrnam in monasterio praefec 308 p. Non est neque huius loci neque aoetri turam semel adepti, unguibus et rostro, ae dicans muneris tantae lites eompoasve; noenella tamen ingenti pecuniae quantitate retinuerant, probanto eeque potiora dabimus documenta, quae lectoribus (mirum dictu) ipea sacra sjnodo per sigillatae grata habitum iri operamus. Oosksi» emnaer, voave XLV. * M3. SYNODUS COlOTAMTIVOPOUWrA, ΙβΤ4 ακήοιδΟ — ΙβΤδ οοφδοαοώτί βώδ ANTONII P8YCHARI8 UBMLLU8 ΟΟΛΑΜ SYNODI MUT1QUB CONSILII CONGRESSU ·> MOTATDS· M74 Mffaati 91 ooptaMbrio ». πατρ-.Αρχς, τφ Tb ζήτημα τής έν τφ *T Y »?« Rrtfc «Λ «Τ<·“ πρώτφ μ«τέ τήν Αλ«»σιν *. Παντιλιήμονος, xai έν » ** T ** Μ»» · * w° ώϊιμνήστφ Γίνναβίφ τφ Β 'ΑλλΑ * Ας χαί πβτ» ήρξατο ή τοιαύτη Αδρέα ■ Αγιωνύμου δρους, Αλλο τι δέν ΑποβιιχνΰΛ ή τήν * μοναχική, ούτως πολυχρόνιον τής μ *γάλης έχχλησίας, Λ- Απχιραρίδμων μοναχών ιίφβολή, μί Arfoorc «le δκνούς ηρι«η« *αρο4ς· τοσού- ·ίχ«Ν, μίτανώστασις, πρωτοφανής ίν τή '.στορίφ, ύρμωv.» δέ ή Ανώμαλος αδτη χατάστασις έχορυφώβη, Λν» μένη έξ δμοβδξου γάτονος κράτους, κατοιχουμένου *ατομμυρί«»ν ίρδοβδξων, ithfn νά π«μφδή χ«ρί τΑς Αρχές «0 έτους μικτή Μ ίβδομήχοντα πχρίπου ·έ *ν νά Αποιχήσσιν ού μβνον τΑς «ύαγιίς τού έξορχία *, συνισταμίνη i» 84ο τών χϊτκλληλοιίρων δυναμίν« κα! ίχανωτίρων προσώπων, ήτις έχπληρώσπσα μ«τΑ olxoupcvucoO δρδνου μβνάς. ΑλλΑ χαί τάς λοικάς τών «ιολλού ζήλου τδ τή; Ι««ΤΛν έχχλησίας Ανατ«- τριών τής Ανατολής πατριαρχιίων καί χάσης Αλλης δέν αύτή χρέχ, βυνέταξ» πολυσέλιδον έχδισιν, δι' βρδοδβξου έπιχρατϊίας; Έχ τών χαρά τής ί«ρίς *ομ«ν ■ ής έγν«στοποί«ι tip Λληδή χατάστασιν τΑν ίν Αγίφ κοινβτητος σταλέντων έπισήμων έγγράφων έμά! *όρ«ι πραγμάΜν, χαί ίζ ής Αριβήλως χατ»φαίν«το ή τδ πώς κα!- nitt, ώς χαί τΑς διΑ λίγου συμφωνίας Ανάγκη τής ωρίμου συσχέψαως *λΙ τχχΐίαϊ διορδώ- > τού νΑ μή ύπ«ρβή ό Αριδμβς τών 'Ρώσσων μοναχών σ«ως τής Ανωμάλου xai έχρύδμου τών φραγμάτων τ-.ύς «ίχοσιν· ή τριάκοντα- Ατυχώς ή τ«λ«υταία αύτη συμφωνία δίν έτηρήθη, Αγνοώ ίχ τίνος αίτιας. ως. *χαταστάσ Καί ίνταΟδα, παναγιώτα-. * xai βαιότατ» δέσποτα, πιθανόν ία τής Αδλιδτητος μοναχών τινων τής ίιρΑς έπιτραπήτω μοι νά Αποδώσω τΑς «ύχαριστίας μου Tfr συνΑξ«ως· ή δέ μτγΑλη έχχλήσία, ήτις πιριωρίζέτο νΑ τι μιγέλή έχχλησίμ έπ: τή χαταλλήλφ έχλογή^ών^Αποδιικνύη τήν κυριαρχίαν της μίνον διΑ τής Απο- ' δύο τής έξαρχίας προσώπων καί τή έξαρχίμ αύτή, στολής σιγγιλίων, ώς μ£ς έβ«βαίωσχν έσχΑτως τινές ήτις, μ *τΑ τοσαύτης Αμιροληψίας xai ίκανότητος έκ- τών Αγίων συνοδικών, χαί τού κύρους τών ήγουμένων, πληιώσασα τύ ΐρίος της Αν *υ τής έλαχίστης Αμριβής, ίχιγώρΐι έπί τών σπουδαιότερων τής κυριαρχίας διιρώησι τήν μ«γΑλην έκκλησίαν έπ! τφ χινδύνφ χριών- έξ αύτής δ' τή; Ασύγγνωστου ύλιγωρίας τής Απαλλοτριώσιως τών ίιρών αύτών σχηνωμΑτων. έπήγασ«ν ή σημχρινή έπιχίνδυνος χατάστασις, ήτοι Κα! i τριοΟτος κίνδυνος, κατ' έμέ κριτήν, βέν «ίναι αί πωλήσ«ις μοναστηριακών γα-.βν, τΑς δποίας ό ύπιρβολή- τούναντίον φαίνιται Ιπικιίμινος· xai έχ τής χανονιχδς «υριΑρχης τού dfcyiou όρους δέν δύναται νά *χδή, αί ύπ' αύτών Αναγίρσιις πολλών λαμπροέχδέσιως τής σταλιίσης παρΑ τής ίιρΑς συνΑξιως παρ«β τού Αγίου δρους έχΗσιως, πληνοφορούσης λιπτομι- τάτων σκητών, ίν γέν«ι μία Ιχρυδμος χαί πολύρίστατα τήν μιγΑλην έχχλησίαν π«ρί τών βμβιουρ- χλοΧος χατάστασις, χαί πίλος, αί παράδοξοι π·ρ! γ·.ών χαί τής σχανδαλωδ«στΑτης διαγωγής τών έπ- Ιδιοκτησίας τής «ύαγοϋς μονής τού Αγίου ΙΙαντιλιήμοηλύδων μοναχών πρδς έπίτιυξιν χαταχδονίων σχι· νος Αξιώσιις αύτών. 'ΑλλΑ, κατά τήν γνώμην τινών, ή παρούσα κατάβίων ΰπδ τδ πρόσχημα Ασκητών, καί ής ίλΑβομιν C γνώσιν έπί βύο ή τραίς συνιδριίσ.ς. ΌμολογΑ, παν- στάσις βέν «ίναι ποσώς έκρυίμιιος·. συνέβησαν μίν αγιώτακ καί δαι&τατ· δέσποτα, βτι μιτΑ βαδυτΑτης διαπληπτισμοί ματαξύ δύο μιρίδων μοναχών, Ανηχόνλύπης καί ψυχικής Αγαναχτήσιως ήιουσα τΑ παρΑ των αίς δύο διάφορα ίδνη, χαί προσωρινή τις Ανω τού χυρίου γραμματίως Αναγινωσκόμινα έγγραφα τής μαλία ύκάρχιι, ' ΑλλΑ ματΑ τήν ίφαρμογήν τινων ίιρΑς χοινίτητος. Kai πώς ήτο δυνατύν νΑ Ακούσή μέτρων καί τήν έπικύρωσιν τού παρΑ τής ίαρΑς συντις ΑπαΑώς έδιλφούς μι<ς χαί τής αύτής «ύαγοΟς άξ«ως σταλέντος · νέου κανονισμού, τΑ πάντα Μλουσ-.ν . μανής βιχασδέντας «ίς δύο (Κρίβας, τής μέν χαλου- έπανέλβιι «ίς τήν Αρχαίαν ήρ«μον χατΑστασιν, χαί μένης Ρωσσιχής, τής δέ Γραιχιχής, έχσφινδσνίζοντας ή χριστιανική Αβ«λφότης καί ΑγΑπη ίντδς τών ίιρών χατ' Αλλήλων κατηγορίας φυλιτισμοΟ, σφατιρισμού σχηνωμΑτων. Μή λησμσνα'τα δέ οί ρωνασχούντις δτι ’ ιίσοδημΑτων, αισχρών καί χαμιρπαστΑτων βφδιουρ- Αρπάζονται χαί ΑπαλλοτριοΟνται τΑ χτήματα τής μ«γιών πρδς Αποβολήν έχ τού ίιροΟ τής μονής π»ρι- γΑλης έχχλησίας, βτι χαί οί 'Ρώσσ-.ι μοναχοί έχουν βδλου μιές μ«ρίδος τών ΑδαλφΑν, ήτις, έμφαρουμίνη δικαιώματα ιδιοκτησίας, στηριζύμανα έπί αύτοκραύκδ χριστιανικής Αδιλφδτητος καί Αγάπης, ήνοιξιν, τορικΑν χρυσοβούλλων, τΑν ίποιων τΑ Αντίγραφα ίν καλή τή πίστιι καί Avtu τής έλαχίστης ύπονοίας, δέλομ«ν ί£«τΑσ«ι τήν ήμέραν τής δίχης, ίξέλιξαν χαί τΑς ΑγκΑλας της, xai ύιαΜχδη ώς Αδιλφοδς τούς δικηγόρον, «ίς δν Ανέβασαν τΑ συμρίροντΑ των- Αλλ'% Ρώσσους μοναχούς, ών ή διαγωγή ΑντιφΑσκα πρδς lb χαί αύτοπροϊοριχΑ χρυσββουλλα δίν προσμαρτυ τήν χλήσίν των; Ούτω λοιπδν ού μδνσν ή Ακρα γα ρούν τΑ δικαιώματα τών Ρώσσων μοναχών, .ή μ«λήνη, ήτις έπί πολλούς αιώνας AxAxpikti ίν-ΒγΑλη έχχλήσία, ίμφορουμένη ύπδ «ύαγγιλιχού πνιύτδς τΑν ίορών αύτών' σκηνωμάτων, έταρώχδη, καί έπ τών έγγρΑφων καταφαίνεται Ατι οί ταραξίαι δέν «Ναι οί ίδαγινιΐς μοναχοί, ΑλλΑ νέοι καί παρ Αδικοι ΑζιώΜίς Αναφαίνονται, σχέδια τακταίνονται βλως Ανοίκχια τφ Ασκητική βίφ, xai ή μ«γΑλη έχχλήσία, Αν έλιγωρήση «ίσέτι, χινδυν«ύ«ι νώ ίδή Ισον οδαω τήν ΑπαλλδτρίωοιΟ αύτών τών καναρχαίων ίςρών σκηνω μάτων, κτισΜντων τών πλιίστων παρΑ τών ήμ«τέρων 'Ρωμαίων αύτοχρατέρων χαί Αλλων ούσιβών χριστιώ, νών καί μ«τΑ τήν ΑλωΛν δωρηΗντων α«φώ τοΟ μ«γΑλου χαταχτητού xai τών ίνδδξων αύτοΟ φαΚχων τφ * (Η καρέ ω>«>λνς ίωιέν^ας ΜμρΡένικ >i«ez* ΐ««ν 4 ««pavaMrratx laffwoi (αμοσαΜέτητ aàp Jitp«*>«« «ai »if»t '/•’•"’ft ίδρ**τ**έ*Ο* ματος, δέν δύναται νΑ ποριορίση τδν Αριδμόν των. ΒιΑτι βέν φυλιτίζα, διότι ίχιχ ύψηλοτίραν καί ίιρωτέρ«ν έντολήν, καί αύτοέ ib δϊίλουν, δύνανται νΑ κατοικίσουν ΑπΑσας τΑς «ύαγώς τού Αγιωτάτου οίπουμινιχού δρδνου μονώς, καί κατά τδ «ύαγγιλικδν πνούμα, πώντφ ΑΒιώφορον, ών δλοι οί έν τφ Αγίη> βρω μσνάζοντις «Ιν * Έώσσοι, βιδτι καί αύτοί «ίναι * ύρώδδοξω χριστιανοί «ai Απίστησαν τήν πουρών των xai Ιβαλον τήν μιτάνοιΑν των έντδς τών ί«ρών αύτών σκήνωμάιων. Έγώ δέ προσδέσω δτι μιταξύ των ύπάρχουν μάλιοτα καί τίνος «ύλαβέστατοι, οίηνας ύπηρέτησαν Αλλοτι μέ βαδμούς έν τφ οτρατφ, ΑλλΑ τοσοΟτον ουνοτρίβη ή καρδία των, Αστ«, έγκαταλΜφαντος τΑ έγπόομια καί δίξας xai τιμώς, ύπέστησαν xai αύτοί κουρών καί ένηγχαλίσδησαν τδν μο- Mt 8YN0DU8 ΟΟΜΒΤΑίΓΠΗΟΡΟαΤΑΜΑ, 1874 Ufeeto- 1875 ηηρηΗ βίσ* σβαηρίαν dtf ♦“X* *'»· «t xat Ap· χριοάανσί. τρόπφ, μέ τδ» όχοίον ol 'PAomi μοναχοί «talMurtt τδ μρώτσ* Ufp«t« τδ» Αριδμδν dt dj» kpto μο νήν tM Αγίου Ιΐβνηλαήμσνσς, *b έκρόφ«ρον dfa λέξιν mpl ιδιοκτησίας, αίφνης I·»* «apitom* βλης xtwapaxovwrriac, xal τού Αριδμ00 «ύτών αύξη» Μντχ de ύκ*ρτριαχοσίοι>ς, αχέχτονται νΑ ^«αδι κήσουν τήν Αρχαία» »τΑν ιδιοκτησία» χαηχομένην δυ»αστιχώς ύχδ ΓραιχΑν μοναχών. Άρβ i όρδόδοξος μοναχός βύναται νΑ 'διηϊδιχήση Ιδιοκτησία», ‘ χ·ρίς βοέλλίν, «unto* Mi Αρχαί·* Μ* <* Μ δημοσιτυΜντοον σνγγρτηιμΑττη, ivtov μΑλιστα καί · δκδ 'Pttomv μοσαχΑν xat λαΜη έχδοΜνπον, rivai ΓΑλλος τις ·, έχβοδς διΑ τού τύχου τδ κδνημΑ του Ιν ΙΙαριοίοις τδ 1Μ7*. Καί τΑς μέν γνοαπΑς πληρο φορίας Αρύτται έκ τοΟ ΚομνηνοΟ xal τΑν Άγγλον* καί ΓτρμάνΑν χοριηγητΑν, τΑς δέ Αγνώστους 4χ τής έφν,μτρίδος τού έν Πττρονχόλτι δχοαργοίου τής δημο σίας 4χΧβιδτύσ«·ς, συντβσσομίνης, καδΑ μαρτυρτί δ ίδιος,' χαρΑ τίνος 'Ρώσσου μοναχοΟ, γνβστοΟ πρδ v* χατηγορηίΐή φυλιτίζ·*, χαί κές ιδιοκτήτης έχ«ι χολλΛ τίς τδν Ανατολικό* κόσμον, τού διαβοήτου δ<χαί·μα !ν* Αποκέμψη τής ιδιοκτησίας του 4» τινα □ορφφου Ούσπένσχη καί τίνος μοναχοΟ Σιραφτίμ. βούλιται. Άλλ’ ισ·ς λησμονούν βύτοί οί ρ'λοι τής Κατ' αδτοίις λοιπδν τούς Αγίους ΑσχητΑς, χτίτορτς «ΐρήνης μοναχοί δτι τά δαρήματα τά* 'Ρ·μαί·ν τοΟ 'Ρουσίχου ή μοναστηριού τΑν 'Ράσσ·ν ήσαν βΑσ_____ Si* ισχύουν, διδτι σοι μοναχοί, οίτιντς. ίλδόντκς ri; τήν Μαχοδανίαν βύτοχρατόφ·ν χρό τι*·* αιών·» χατί^τίν νδρον^ τδν έπιχρατοΟντα καρ? δλοις τοίς β τδν ια’ αίΑνα xal ΑκοχαταστΑνττς έν τή Ασχητηρίφ, τφ Ξυλουργού, έλαβσ* τδ 1169 χαρΑ " έχιλιγομίνφ τού ~ '...... χ αύτοχρατοριχοΟ 'ΡονμαΙΧού στέμματος έδ·ρή6ησα* μοτΑ τής ί«ρ<ς συνΑξ«·ς τΑν ήγουμίν·» χαί τήν μονήν τήν Αλονσιν τφ τότο οίκουμινιχή πατριΑρχη καί τοίς τού Αγίου Παντ»λέήμο*ος τού Ηκσσαλονιχέβς. Έπί διαδόχοις αύτοΟ, xal ούτο»ς δ μόνος χυριΑρχης τΑν τής «ίσβολής καί δυνμσττίας τΑν Μογγόλ·* έν Ή·σέν τή κχριφκροίφ τοΟ ΑγιοοτΑτου οίχουμσνιχοΟ δρδνου σίφ μονή χατψχήδη ύχδ Σέρβον μοναχών. 6t' δ χαί έχχλησιαστιχΑν χτημΑττον, σταυροπηγιαχΑν μονών, δ ΊωΑννης Κομνηνδς μνημονούοι χτίτορα ταύτης τδν έχχλησιΑν χαί δλ·ν τών έΟνιχ&ν λκγομέν·» χτημΑ- χνέζην τής Σορβίας ΛΑζαρον τδν Βούχοβιτς, φονκυτ·ν rivai δ χατΑ χαιρδν οίχουμονιχδς χατριΑρχης. Ηντα «ίς τήν έν Κοσσόβφ μΑχην, τδ 1389· μ«τΑ δέ Δτύττρον έξττΑσοηιον πτριτργτίας χΑριν τί μνημο- τήν χατΑχτησιν τής Σερβίας τδ 1469, χατφχήΑη, ντύτυν xtpl τής ί«ρδς μονής τοΟ Αγίου Πανττλιήμονος χατΑ τήν μαρτυρίαν τού Πορφυρίου Ούσπένσχη, ύπδ αί ' τΑν ήμοτέρ«ν πτριγραφαί, καί κατόπιν οί, χατΑ γραικών μοναχών, οίτιν«ς. τδ 1766 έγχαταλ«ίψαντ«ς διαφόρους έχοχΑς τδ Αγιώνυμον δρος έπιοχοφΜντος αύτήν, ώς έφίΜίμένης τής χαταπτώσ«·ς τού χτιρίου. ξένοι πςριηγηταί. Πρώτος έχ τΑν ήμοτίρνν δ μητρο Ανήγ«ιρα» καρά τήν ΑΑλασσαν Αλλη*. όνομΑσαντις πολίτης Νιχαίας Πόρφύριος, δ xal προηγούμανο; τής αύτή* Έούσιχον χαί πρδς οικοδομήν τής όποιας συνησέφιρ* xal ή Αικατερίνη ή Β”. Καταπισούσης δέ χαρΑ τδν ΕΟξοινον Απέναντι τής ■ Σαζουπύλοας ίιρΑς τοΟ Προδρόμου μονής, ζήσας χατΑ τδν έβδομον χαί αύώις χαί τούτης, Ανηγέρέη τδ 1803, προστασίφ τού τότ« ήγ«μέίος τής Μολδαβίας ΚαλλιμΑχου, έν μικρφ δέχατον αιώνα xal παρών «ίς τήν χατΑ τΑν χαλβινοΑρχαίας μονής xal τής δαλΑσσης, . φρδν·ν έν Ίασφ τής Μολδτφίας τδ 104ή Αυγχροτη- Ο _ ΑποστΑσ» τής ....... Μίσαν σύνοδον, συνέταξςν rtc στίχους πολιτικούς έν Αλλη νέα, ύχδ.,τήν αύτήν δνομασίαν. Οί ένταύδα ιίδ«: δρομολογίου ποριγρβφήν τΑν έν τφ Αγίφ όροι Ασχητούονττς μοναχοί ουμχοσοΟνται «ίς τριαχοσίους, ούαγΑν σχηνβμΑτ·*, δνομΑζον τδ μοναστήριον Απλώς ών οί έχατδν έλΜντος τδ 1836 rial βώσσοι. 'Ρούσικο*· Ρούσικο»· δτύττρος βούτορος 4χ έχ τύν τών ήμττέρ·ν ήματέρ·ν δ ίατρδς Ί««ΑνΊ·ΑνΑύταί τίσιν rtoiv έν χτριλήψτι π«ριλήφ*ι αί 4χ έχ διαφόρ·» διαφόρ·* ίστορινης Κομνηνό;, ζήσας χτρί τάς Αρχές τής δγδόης καί xal πληροφορίαι, αίτιντς δέν Ιχου» τήν έλβχίστην δτχΑτης έχατοντα«τηρίδος χμΐ ίχισκτφΜΙς τδ Αγιώ- σημασίαν πρδς τδ ζήτημα τής ιδιοκτησίας, »«ί «Αντη νυμον δρος χαί τήν Παλαιστίνην, συνδταξτ χροσχυνη· Αβι^ρορον τίναι Αν χβτά τδ» δνδέχατον αιΑγα 4μ<· τΑριον τοΟ Αγίου δρους, έχδοΗν τδ χρΑτον τδ 1701 νασαν τίς τινα Ησιν, δχιλτγομένην τοΟ 3 ‘ μοναχοί, 4» τή κατά τάς Παριστρίους Ήγτμονίας ίέρή μονή βΑσσοι " ' ·* 1 xal’ 1* *■ loi πολλούξ αιώνας βί τοΟ ΧιιναγΑίου, τίς β μνημοντύτι χτίτορα τής μονής χλαίσται λαύρβι χαί μονοί τήξ 'Ρνσσίας,χαύ ήδησαν οξηούτού Αγίου Πβνττλτήμβνος τδν 'χνδζην τής Στρβίας ύχδ γραικών μοναχών ■ Αμφότιροι ήσαν ΛΑζαρον* Αμφδτςροι βί, δ ττ Κομνηνός xal δ Νιχαίας μένω, καί 8ιχαί·μα παντοτ«ινής ιδιοκτησίας ν ήβύσται μητροχολίτης, βδν μνημοντύουν ΡΑσσους ΑσχητΑς, ναντο νΑ Αποκτήσουν. Έχτοτχ έκήλδο* μ όρδοδιότι. Αν κατέχουν 4x1 τής 4χοχής τ·ν, βφβίιος δέν μ*ταβολαί' ήτοι ή χιιραφέτησις τής 4ν Ρ κατριήΑτλον τούς χαραλτίψτι, Ας δέν χβρίλτιψαν xal τους δόξου Ικχλησίας, δττ πλέον i οίχουμαν Χέρβους xal τούς ΒουλγΑρους, μονάζοντας τδττ τίς Αρχής έκβυσβ »p «ίναι ή Αν·τΑτηρ έχχλτ αστιχή ιτιχής ΧιλιαντΑριον. ’Εκ τΑ» ξέν·ν χιριηγητΑν, τΑν χλτί- διοικούσα Αρχή έν 'Ρ««σβίφ, ή toê τής . . ............................... Απαγδρβυσις 'τής «ίσόδου Μς χαί μό u γραι στ·» Άγγλττν, d χΑνας σχτβδν ΑντιγρΑφβυν τδν,D Αρχήί Κομνηνδν, Αγνοοδνττς τδν Νιχβίβς Πορφΰριον, Ας χαί κού μοναχού, χαί έτι μέϋλον τής Α>ρδας | έγχατβό χατΑ τΑ 1837-1838 μέ έχιστολΑς τού χατριΑρχου στ4σ»·ς πολλών μοναχών τις τάς μονός. τΑςένηχούΓρηγορίβυ το° i' έροδιβσΗΙς Άγγλος τδχατρίβης, σας τή έ» Ρβσσίμ δρδοβδξφ έχχλησίφ, χαί ήτις δίδτι Κόρζ·ν δνδματι, χαί δημοοιτύσας τδ 1860 λτχτομτ- τδ δικαίωμα τής Αρκ^αιότητος χαί τις τδ» Αγιώτατον ρτστΑτην τΑν χατΑ τήν Ανατολήν «δαγΑν σχηντ»· οικουμενικόν «φόνον, τέλος έκήλΜν ή χατΑχτησις, μίτ·ν χτριγραφήν, χροσΜτβι δτι χαί ή βδτοκρΑτιιρχ δττ τΑ δωρήματα χα! χρυοόβουλλα τΑ* ήμκτέρ·* &*■ Αίχαττρίνη ή Β* συντ-σίφορτ κοσόν τι κρδς Αναχβί- μαί·ν αύτοχρατόρ·*, καύοβντα νά ισχύουν, φυλΑτνισι* τής μονής, Ας βιβαίττς συντιοέ^ορον χατΑ δια τονται τις τά *ΡΧ<« τΑν διαφόρ·» «ύαγώ» μονών, φόρους έχοχΑς xal χολλοί Αλλοι, τίττ ήγτμδνος τίττ ώς έδνιχΑ χχιμήλια, Αξια χτριτργτίας καί σπουδής ίδιΑται, έν τή δυτική ΕδρΑχη, διότι τίς τούς μττά τις τούς παλαισγρΑφουςχβΙ Αρχαιολόγους τής ήμττέ· ΙΟντσιν, (λα αδτΑ τΑ έχχλησιαστιχΑ χτήματα τοΟ τήν Αλβσιν χρόνους χολλιί τΑν ήμττίρ·* μοναχΑν χοριήρχοντο τήν Ιόσιν, αΙτοΟνττ; χκριήρχοντο αΙτοΟνττς έλδη έλίη δι διΑ Α '-Ας "-Ας ΙτρΑς , rwr*· Μςχττ ροοοοίοτ «nuor Vielare· Ltagbit, τής Ανατολής μονΑς, χΰρίς Α··— »« ομΑμ proprio vol ok kootioogtooM 1 ' . '1 δμβς νΑ δίδ·« Auutopa' vfara ■1 ·'*·Ό Λ — k ιδιοκτησίας τίς τούς κροσφέροντας τΑ1 έλδη. ττλτυ- aoaoapari poOoutt. • Ά» r·» ’ft»·»·» «rpipyor·» t·» ApAi' ·Ρ·· ς ταίος χορί τοΟ Αγίου δρους συντίξας συνοπτικήν ,r. ______ /papanair al ·7ιοίαγ«ι»ααΙ ,la>r i Πορν>>*< Ο,αιίναας. Ιστορικήν χοραηψτν, καί λτπτομτρδστ^ον χτρί μονά• — _ · * ’ -----1 J -------α--'-— *ί—,— στηρίνν xal σχητΑν δνομαστί xal τΑν έχτΐ τδρισχο- μοναρίς (___ ■_ J9ep. *1 χνβοτοί >»λν*ας ΛΑορα,Χΐ» «ai μέν·» Αρχτίκν αύτοιφατοραιΑν xal πτπριαρχιχΑν Πίιΐ·ς. &>«αήΛ·σ καί i »ppo< Xmr*'a«^n«· Mt . SYNODUS COMBTAMTIMOPOUTASA, 1B74 MgM*o-1875 «optoabri *1 »· ρας μεσαιωνική; έποχής. ■ 'Εσχάτως κατιχωρήδησαν χτής ιζ* έκαιο-ιαιτηρίβος βέν έπατρέπατο ή ofσόδας έλληνιστί καί γαλλιστί καί «ίς δύο έμημιρίδας τής γρβκών μοναχών «ίς’Ρωβσίαν), άλλ'Ιπαμφαν έπιστοπρωτιυοΰσης έκτ«ν«Γς διατριβαί, «ίς βς β τδ» γρωικδν λάς τού ήγομμένου τής μονής πρδ; τδν τζίρον, γρά ύκοκρινύμ«νος βώσσος, ή μισώωτδς άρδρσγράφος >, φοντας πρδς αύτόν δτι ή μανή «Ιναι ιδιοκτησία τής ατ«νάζων καί όδυρόμανος ματ* συντριβής καρβίας έπ! βασιλείας σου (παράδοξος φράκς, βλοος βυζαντινή, τή ύπδ τρικυμίας παθών κα! φυλατικών δι«νίξ«ων «ίς στόματα βώσσ««ν μοναχών), δτι βέν έπατράπη αυ τοί; ή αίσοβος «ί: τδ κράτος (κα! τούτο παράδοξον,' κλυδωνιζομένη νιβ τής τβύ Χριστού ύρδοβόξου έκκλη σίας, προσπαΜ λίαν άδ«ξί·Κ> ώς έκ τών κατόπιν ένφ ήσαν βώσσοι), δγι, πένητας βντας, καταβαπάνησαν θίλομεν π«ισθή, νά άπατήση τδ δημόσιον, προτάσσων, πλέον τών 30 000 γροσίων ιίς τδ ταξαίδιδν των καί ώς άπόδ«ιξιν τής βωσσικής ιδιοκτησίας τής ί«ρ*ς έφθασαν ματά πολλών φόρων κα! ύποφιών (κα! τούτο μονής, τήν μόνην όνομασίαν αύτής, ήτις άδηλον μέχρι ούχ ήττβν παράδοξον, άφού, βντας βώσσοι, ήβύναντο τοϋί« πόθιν προήλθ·- διότι τά έπιχιιρήματα, * νά μτίνουν «ίς τήν πατρίδα των κα! νά μή έπιστρέφουν «ίς τδ άγιον όρος, ίν (φοβούντο νά πάθουν συν«σώρ«υσ» καί it ών άτυχώς πολλούς έσαγήν«υσ«ν, ήτοι αί τών Οθωμανικών δικαστηρίων ύπέρ τών κτη ύπδ τών όθωμανικών άρχών), καί έπιιβή δέν δύναντατ μάτων τή; μονής έκδοθ«ίσαι άποφάσιις, τά άπο- νά ζητήσουν έλέη παρά τών ΙΙολωών, βντων αίρ«τισπάσματα τών (πιστολών τών έν αύτή μοναζόντων κών, θά προστρέξουν «ίς τούς ήγιμόνας τών Βουλ πρδς τούς δούκας τής Μοσχοβίας, αίτούντων βοήθ«ίας γάρων (σημαιωτέον δτι πρό τινων αιώνων βασιλβιον ύπέρ ίνδ; σκηνώματος, άνήκοντος, κατά τδ γράφ,ιν τών Βουλγάρων δέν ύπήρχ») άα! Βλάχων, οίτινις τών μοναχών, «ίς τούς ήγιμόνας, τά σιγγίλια οίκου- Β λέγουν «ίς αύτούς. δτι ή μονή, ή καλουμένη βωσσική, μινικών πατριαρχών, ώς κα'. τά έτι έν τή μονή σφ- έκτίσθη ύπδ τών τζίρων, καί ούτως (κείνοι χρίωστοϋν ζόμινα έκκλησιαστικά σλαβωνικά χιιρόγραφα, άλλο τ: νά τούς βοηθήσωσιν ή μαρτυρία αΰτη όνδ; ήγιμόδ*ν à ιτοδ«:κνύόυν, ή ότι τά ό!>ωμανικά δικαστήρια ν'.ς ανυπάρκτου ήγ«μον«ίας, κα! έτέρου ή ιιραρβάρου, δέν έπαυσαν έκδίδοντα άποφά^«ις «ίς τάς μιάαξύ τών οίοι ήσαν οί τότ« έν ταίς Ιίαριστρίοις έχαρχίαις ήγ«διαφόρων μονών έριδας π«ρί. γαιών, δτι οί ' έν αύτή μον«ΰοντ«ς, παραβόξως δέ δ«ινού π«ρ! τήν βυζαντινήν μονάζοντ«ς ήσαν γραικοί, ώς έκ Τ.νων πατρωνυμικών άρχαιολογίαν, σημειούταιίν ταίς έφημ«ρίσ·. μέ σιοιτων φαίνιται (οίον, Διονύσιος Ηινδώρου, Βινιαμίν χ«ία άραιά, έμφαίνουσα ίσως τδ ισχυρόν τής άποΞένου, Σαμψών Ίωάννου, Δαβίδ Δημητρίου, Άνθιμος δ«(ξ«ως τής βωσσική; ιδιοκτησίας, στηριζομίνης καί έπί τής όμολογίας αύτών τών μοναχών, καί ήτις, καί Ματθαίος Δημητρίου, ό ήγούμίνος τή; μονής τού Ρούσικου), δτι οί μοναχοί, Μνόμανοι ίνβκιν έλλ«ίψ«ως κατ' έμέ κριτήν, άλλο τι δέν άποδ«ικνύ«·. ή τήν μ«προσόδων, ώφιλούντο έκ τής δνομάσίας τής μονής διά γίστην π«ποίθησιν, ήν ,σ.αστιχώ< ζητημάτων, διότι αύταί αί έχχλησίαι δέν Απολαμβάνουν τήν Αχραν έλιυΙΗρίαν, ήν Ανέχα»«ν έχαιρ» χαί χ*!ρ«ι ή μεγάλη έχχλησία ύπδ τδ χραταιδν σκήπτρου τών ένδόξων σουλτάνων, δ δέ κλήρος αύτών τών έχχλησιών, ύποχύψας τδ πρώτον «ίς τάς Αντικανονικά; *ύθαιρ«σίας τής πολιτ«ίας, έπί ζητημάτων δλως έχχλησιαστιχών, προϊόντος τοΟ χρόνου. έγιν«ν δργανον τής πολιτ«ίας χαί «ίς κοσμικά συμφέροντα. Καί διά νά μή μακρη γορώ, Αναφέρω «ν μόνον παράδ*ιγμ*. Κατά τούς κα νόνας, ή ιερά σύναξις μιάς μονής έχλέγ«ι τδν ήγούμενόν της, χαί πάν Αλλο «Ιδος έχλογής ιίναι Αντι κανονικόν ■ Αλλ’ έν τή όρθοδόξφ 'Ρωσσίρ οί έ,γοϋμενοι έκλέγονται ύπδ τής χιντριχής έκχλησιαστιχής Αρχής, ήτοι τής διοιχούσης συνόδου, στρατιωτιχφ τφ τρόπφ, διότι ούτως έδοξ« τή κολιτιίφ, ώς χαί ό έπίσκοπος, δ «ύαρ*στήσας τή πολιτ«ίφ, Ανταμ*ίβ«ται προβιβαζόμ«νος ύπδ τής πολιτικής αρχής δίκην στρατάρχου «ίς μητροπολίτην. Τδ έξαγόμενον έχ· τούτου «Ινα: δτι τά τής ίιραρχίας δέν κανονίζονται συνφδά τοίς δ«ίοις χαί ΐ«ροίς χανόσιν, ώς «ίς έχάστην δράόδοξον έχχλη σίαν, Αλλά χατά τούς πολιτικούς νόμους, χαί ή πολι τεία έπ«μβαίν« Αντικανονιχώ; «ίς «ά τής έχχλησίας χαί προχωρώ πέρα» τού βωμού, δχι διά νά προψυλαχ*ή Απδ ένβ«χομίνους κινδύνους, διότι ή δρδόδοξος έχχλησία ούδέπστ* Ιγ«ιν« παραίτιος σκανδάλων άαί ταραχών «ίς τάς χώρας, «ίς Ας έπιχρατ*!, ώς μία Αλλη έχχλησία, Αλλά διότι ούτως έδοξ« τή πολιτική Αρχή, χαΐ ένταύάα τδ κακόν π«ριορίζ«ται έντδς μιάς αύτοχιφάλου έχχλησίας, παρορώσης τά κανονικά διχαιώματά της, χαί Αν«χομένης τήν Αντικανονικήν έπέμβασιν τής πολιτικής Αρχής- άλλ* δταν αύτη ή νά ύπάρχη μεταξύ τών διαφόρων δρθοδόξων έκκλη- σ.ών, δταν Ανέχηται μίαν συστηματικήν άδέμιτον καί φυλετικήν Αντιπολίτ«υσιν τής Αρχή; της πρδς τάς κανονικές πράξεις τής μιγάλης έκκλησίας, στηριζομένας έπί τών δαίων καί ίιρών κανόνων τών Αγιωτάτων οίκουμίνικών συνόδων, καί ήτι; πολιτική Αρχή, Αλλοτι μέν χηρύττουσα διά τών όργΑνων τηί δοξα σίας Αντορδοδόξους, δτι ο! διίοι χαί ίιροί κανόνι; π«ριήλδον «ίς Αχρηστίαν, χα! αύτοχρατοριχά διατάγ ματα δύναται νά βυδμίσουν μίαν έχχλησίαν, Αλλοτε δέ, δτι αί έν τφ άγίφ Ορ«ι «ύαγιίς μοναί δέν. ύπόχχινται «ίς τδν οίχουμχνιχδν δρόνον, καί δτι έντδς I δύο ή τριών έτών «ήλουν π«ριέλβ·«ι «ίς χιίρας τών 'Ρώρσων μοναχών διά τήν Αχραν π«νίαν τών ήδη ταϋτας χαταχόντων Γραικών, Αλλοτβ σπ«ίρουσα ζιζά νια φυλετισμού μιταξύ τών δράοδόξων τής αύτοχρατορίας λαών, έπιδιώχιι παντ1. σδένιι τήν διάσπασιν τής Ανατολιχής έχχλησίας, χωλύσυσα τήν ύς' αύτήν διατχλούσαν έχχλησίαν νά έχπληρώση χρέος Αδ«λφιχόν, άποχρινομίνη «ίς τάς «ιρηνιχάς έπιστολάς τοϋ μαχαριωτάτου πατριάρχου τής Αγίας πόλ«ως Ι«ρουσαλήμ, χαί έπιδιώχουσα έκδίχησιν κατ' έχχλησίας αύτοχιφάλου διά μίαν κανονικήν πράξίν της· δταν λοιπόν «ίς δλας τάς παρανομίας χαί παραβάσχις τών βαίων χαί ί«ρών κανόνων ή όρδόδοξος'αύτη έκκλησία συναινή διά τής σιωπής της, δύναται ή μ«γάλη έχχλησίφ, παρορώσ· τδ δικαίωμα τής Αμοιβαιότητες, νά Ανοιξή τάς πύλας τών «ύαγών αύτών σκηνωμάτων ιις πολλά; έχατοντάδας μοναχών, όρμωμένων έχ τών 'κόλπων τοιαύτης έκκλησίας, χαί όλοτιλώς ύπδ τά : ν«ύματα τής πολιτικής Αρχής των διατιλούντων ; Δύναται νά πιστίύση Ανυπόπτως «ίς τήν διά τών χιιλέων μόνην όμολογίαν τής πν«υματιχής ύποταγής των «ίς τδν άγιώτατον οίχουμχνιχδν άρόνον, διαχινδυν«ύουσα προφανώς τήν Απαλλοτρίοωιν τών ίιρών αύτών σκηνωμάτων; Δικαιούται ή μιγάλη έχχλησία ν’ άγνοή δτι οί ίν τώ άγίφ δρ«ι μονάζοντ«ς έπήλυδ»; μοναχοί δίν ύπίστησαν τήν χουράν των χαί δέν ίβα- λον τήν μντάνοιάν των διά τήν ψυχικήν των σωτηρίαν, χαί Αν όλιγωρήση μιχρδν έτι, χινδυ<«ύ«ι ίσως νά χατηγορηάή ώς συνένοχος αύτών; Έχ τών έγγράφων τής ί«ράς χοινότητο; ήχούσαμιν μ«τά ψυχιχής Αγαναχτήσιως τάς ϋβρ«ις τών φαύλων αύτών δήύ«ν Ασκητών χατά τού πατριάρχου Ά.νίΗμου ς' χαί τής π*ρί αύτον ΙιρΛς συνόδ'.υ διά τήν πρδ διιτίας κανονικήν πράξιν τής μ«γάλης έκκλησίας, δτι ή αυτού Ηιοτάτη παναγιότη;, έχπληρώσασα χρέος ί«ρδν χαί Απαραίτητον, χατ«δίχασ« τούς φυλιτίζοντας χαί πχραβάτας τών 3 άιίων χαί ίιρών κανόνων κληρικούς χαί τούς συμφρενούντας αυτοί;' χαί ένφ «ίς χαί μόνος κληρικός τού οίχουμινιχού θρόνου, διά νά μιτασή προσωρινές «ίς τήν ’Ρωσσίαν, γίντται χρ*ία μακρών διαπραγματ«ύσ«ων (μή έκιτρ«πομένης τής «ίσόδου ύπδ τής πολιτικής Αρχής), αύτοί οί Αγιοι Αναχωρηταί έρχονται Αγτληδόν διά νά μονάσουν δήίΗν «ίς τά ί«ρά σκηνώματα τού άγιωτέτου οίχουμινιχού θρόνου, Αγοράζουν έχ τινων τρισαθλίων άγιοριιτών μοναστηριακά χτήματα έν Αγνοίφ τής μεγάλης έχχλησίας, Αν«γ«ίρουν σχήτας ίδιας, χτίζουν έργοστάσια, μιταχομίζοντ·; μηχανάς πρδς χατασχιυήν χα! οίνοπν«υμάτων, ποιοΟντ*; τά Ι«ρά καταγώγια χαί Ασκητήρια οίκους έμπορίου, χαί ύβρίζοντις βαναύσως τόν κυρίαρχον τής ξινιζτύσης αύτούς 1«ράς μονής, έπαναπαύονται δέ «ίς τήν Ασύγ γνωστου άλιγωρίαν τής μιγάλης έχχλησίας, τής έμφορουμένης ύπδ «ύχγγιλιχού πν«ύματος· «ίναι γνωστόν δτι «ίς μίι» τών σκητών, τών χατοιχουμένων ta’αύ τών τών όρθοδόξων, Ανηρτήθη ή «ίχών τού πρώην •gpx 5θΑσ*μγχΐΛ9ΐι nog· gu t^eil ÿ ng mm» -pu»»· 5ju *goiAOABX Awkilfjnc gng gu AWi»geuB*oiu»o8 ug ‘SegoiBdxuij» ^χιαβι!)»·? 5od> j»x 5(091.0»· Sadfmig 5U1 __ Α(μ V___ -Ane irK !·* »oj»gXuM»A· HoAtrfjAreioxç jo A>rt»J)Ai£>re<} ' pre Α1Μ0γ9φχη«»χ . ABJKijr^x α(^ι ‘a!j .ΚΙΛ0 OIXVJ.83J.O5M ■ — -8 sjckYxxj ■noAgdg goxiAtttaoxjo noipiwuAf gu AAÎixi> Αφλβη» A»Y?xodxp 5(o 5çiaj AjuindxXAOjyic 1X9 AjigXj A91 pdUixij dX Aspogonreig 5iog» AtpuixrlaiAX aIr. gxn 91 y»j pre Axjoiifxxj Aàypiid ÿ ίγράΛΗρ a Sgoxp Sgi 5;» Wj X'j }bx iiAgibi AOjojprfB)) -AnXggsig co. ■η» A«Q?gAj a<31 pre ou'tixBiBx noypXtd ooi Bii'itrng ΑΛΑΛ;» BAirejxj pre aakJboou gdu gi iifB^oodu• j4> aoaj} 5;doX teXigedax ça jbibaçj ajj »]oto(xxj ίγρ £ a!ax)9 Α!οη»»χ -»onox(y Smÿyvxxj jbx 5»}duISf Stuogtd gi*d »>0x9 gi ‘Awgjdtfi^br.g a«i S'ixjj )i»x jbx Aso&gjddj ψχχοχ A«ipd«e ong Ad aj ‘αλί Toggnl 5{o BiAsdjl Atyi-9’8 ÎBV SuBrtyikJ noipioxiiej nainowi fxjj, !5gtiÿ.giTt açi 5noi 3p ÛjdBi»>< gA 91 f>g ’aiotIu -dno gi ABOSgjnp *8 59*» ‘'.odçlkxij pre a»}» [jjj Andjini!} AgX>g»dau ça 5gity itAnddsgAj ïiMwgure A«igM -Xxdu A«odjirify açi ty Smx'jtI (j .ajxbx 91 Ugmindoxj gd»j (U aj 119 Ugonoxtj A^drity αλα:ι gdy -noin p.rx goi Atgcdoxg Sgdx sdijd Bdiifx'tyYBiBx gi (Ml SoxtogUBAsu SUipio:»· goxçs Stji A»j*dg»odu 5B]iniA0XBdBoo*i 5ιγ9«( 59»α| ΑΟ09Β pre *oi»}d(j 5φ» AiriogprÎj AOAgrf 5«»ipXjxj (noAjrtnoxoxo gu Aijnu gxg BiBdtpo ong gi Anoojosdoxg ,a AOd»d’/o re irex -gdâ ‘noAgdg goxMrdnoxjo noipieiAg gu xgwlui o>j; -nij îgdu αλί ÿXdg ίμιιΐίγοιι ÿ pix bjo’xvxxj 5o$og -ggdg ijioMj, aj ÿ mygaig *30x9 pi *9091! Agnn^ox A91 S^MixyxIiofjBug aoàjyj ibx aoAjy? 5(o n >Anj -Arx gu noAjdnxixj ,sx 5θΑθτΠργ»ΐΛΒ[] nojXg 091 ;wx Jgxutixo· StjAOd Sçd»; Stu AiOBiegnx Agdixjo AÎonaiu 5;.g ‘)Ojd>Y»Ti ]bx loigdljAiln lodiijHty gi AO}fj (Ago>d»XB»iî ioqJ ça Ar.oyig Ajg οοχιογ goi ABLioBàtup *A»oUg ]o AMAtope AOiAii gdu 3m ‘a»]X»iaox ;ax Anjdaksdx -ojuv'ixç *$Bug AUHoXaioxp a ibiabaoj »]JsdBi jo joins 11J'.} >br ! Aopjrf 91 çig SioUntlj 5(}γ»4>ορ iiXdgMg 119 Bjotipcxj ΰγρΧτΚ ÿ i»JpioA OotIoiaoabx ‘ARAdg ASXiioaioiiYXxj Aiugino ntfi 3p reiAoAjZeiax gu yg nOAjiinodnxixg. -5»joUxxxf 5giil 9x9 Smfÿoixg wiAQodnxixj ajj pre nuAguUyûo ajj ργγρ %Xdp >ai»Apg Ajg aoiqo»! gi χγγρ ‘abjoowj. 5)1 Aomgdj •r.Xai AUOBXjpg wiAoxdjx tuaiojgwxXj lovwxpi 5!u>r.reio:j 5g>ii (j amXbaoi) ïjiîojaiox 5gni g^Binl noJlpiBX nixp ροχ 59γ!οι«Φ iBiAoJjoBàoxp sdigri ;xx AgdtdttgXcA laiAO^gidj S)ii»iM»dA uajxicoxji (j Aiooxp 9 5>> ‘AOAjduAaAdoig SexiAdnoxç ‘AcwdadX pgitacog ;uga lOtAp jo 3m>i u?>g ‘Sojl'ajABxc Sgn xa ;ax nXdpxn açiUxo a«i abjiI 5;» 119 aonoxl *Α«γ BiQBiu JJ, *..»8g»d AçxiadX açi A'iAgil Αίμ 5i» ARAjîinoA!}. Αφί Βΐ(α9ΐ4’ιφοχη aIr. 5uAO*goid»x pre β-you j*cr iSaop^dex 5bi«?bioi *»Y»gApxis Bih»iu Stood Stu AeXBAOd AMOD»^ A«1 A^nffJj AoJLjXJ *BlBTtyWn01COA· BigBiu ^«*8 >»w «jokvxxjjù^f - ί{μ mjj Aogÿitidiox ajaiox 91 1BX Αθ1)γ9 5;1. SOIAOAJU ‘godclAOABX Aio«»dçxixj pre5}χ ..................................... “ - reXdaan I <£aj ‘ΪΜΛΟογ»!»)} ΐΜίοΛργ xexÿxç 5'j. %Xdp n^ilii AtyXagsdox Αίμ· xjoilfxxj 1γ»Α»Η ÿ lo^ioifoiBXij ça wixAçg Sox JYYV. *oo«>x Ou ABinpABX aaau pdox AOAMgota»· pre tnoRmoÿlno nuxirl goxingj gu pre nog^Ano Sgdo; u 5{μ aojndguno ijBinrfXi Ji aj BixjjgoaAlBA· >ÿagw goxioj gu Axpg ça siAOXxjd ‘AgHo>AOA»x »}ujAno ‘aIjaotI {gaga -Alp βΐΑοογ«χ»χ} Agi AOAnjAjx (ιαβΑο^ι Agi *j4g pre p **ogog] **4» -aÇo Snodg nodgAMUg goi gdo; R. 'AMAggnix A«dji -IXJ S(u pre AçXaAod xçxrell n adx Squ ‘AOtioAedij, Ji, aj A«»1 AioUjgnoig SgAc amAjW A«ldja»jM Agk gre AodNfMjj g* Splÿ 5}» A»gg mmgx< prit «amjAtq, Sadfea^j Sou ;ax 5ç ‘SçoXaAod amaça -ex A«dq l»X AM}»· AV» tajntatolt Squ BSQOdMtln k -9·*» JUMSÎ ABOBAgdj *goXdnefng gu AkAjdojBdoAj ‘moj· BAH Sji *5(o SogdX ÇI ΜΜΜ^γχήν *$nodj nogg gu SoXdegnx 4 ‘Bjo’A'pHtj kgpJM ν, ψηφοφορία δέ έπί κρστάσσινς, Αφαρώσης Ανα βολήν, προφανκστΑτη έστί χαταπΑτησις τής προμνημοναυθαίσης αύτής ΑποφΑσανς. Διό τούς λόγους τούτους, παναγιώτατκ, χαί δι' Αλλους, οδς έξοφρΑσαμιν μίν έν διαφόροις πχριστΑ- ' σισ.ν, Αποφίύγομκν δέ έπος χα! ένταΟθα έπαναλΑβομον, Απέσχομιν τής προταθτίση; ψηφοφορίας χαί ΑποχοροΟντές τής συνιδριάστοις, έχηρύξαμχν δτι (ίς τδ έπιδν ού δυνάμιθα συμμιτασχτίν τών συνδιασχέψαπν τών δύο σκμάτνν έπί τού ζητήματος τής μονής τού Αγίου Πανςκλσήμονος, ένόσφ ή πλειονο ψηφία αύτών έξαχολουθαί παραδσχομένη δρους. μή έξασφαλίζοντας τΑ δικαιώματα τής τι μονής χαί τού οίησυμινιχού θρόνου. Είς τήν Απόφασιν ήμών ταύτην έμμένοντ(ς, σπιύδομιν δπ»ς έχφρΑσ«μ(ν διά τής παρούσης ήμών ταπτινής Αναφοράς τήν λύπην, ήν ήσθάνθημκν χαί αίσθανόμκθα διά τήν ήν έτράπη όδδν ή συζήτησις τοΟ έν λόγφ Αχανθνδαστάτου ζητήματος, δπιρ τοσαΟτα παρέσχκ χαί παρέχ(ΐ πράγματα τή μητρί ήμών μιγΑλη τού Χριστού έχχλησίφ- διαμαρτυρίμοθα δέ βαθυσ(βΑστ«ς, ώς μέλη τού διαρκούς έθνιχού μικτού ! συμβουλίου, έχπροσοιπούντος τδ ύπδ τδν οίχουμκνιχόν θρόνον διατιλοΰν χριστοπώνυμον πλήραηια, Κατά πό σης ΑποφΑοακς, έν Απουσίφ ήμών τυχόν ληφθησομένης έπϊ τού ζητήματος τής μονής τού Αγίου Παντιλιήμονος. „ / 'Επ! τούτοις έπιχαλούμινοι τός θιοπιιθιίς αύτής ιύχές χαί (ύλογίας χαί τήν παναγίαν αύτής διξιάν χατασπαζόμινοι, διατιλούμιν. Έν Κ«ονσταντινουπόλ(ι, τή 30 σιπτιμβρίου 187A Τής ύματέρας θιιοτάτης χαί πανσοβάστου ήμίν παναγιότητος υιοί έν χυρίφ ύποχλινέστατοι χαί έλάχιστοι δούλοι. Ί. Οίχιάδης, — Κ. Καραθιοδοφής, — Σ. Μαύρο- · γένης, — Ά. Ί'υχάρης, — Κ. Καλλιάδης. 3. PROTESTATIONIS 8VPRA EXHIBITAE CONFUTATIO IPSIUS PATRIARCHAE CURA EVULGATA» 1874 («ptombrit 96 octobri· 8. Άνασχ(υή τής διαμαρτυρήσεις τών πέντ(θπέντ( τών μ(λών τού διαρκούς έίίνιχού μιχτού συμλαϊχών μ(λών τού διαρκούς έθ·νιχού μιχτού βουλίου, μκονοψηφήσαντα, Απχχώρησαν τής συνεδριάσυμβουλίου. σιως, καί δτι μετΑ δύο ήμίρας ύπέβαλον ιίς τΑ πα Γνωστόν ήδη τύγχΑνιι δτι τδ έπ" έσχατων Αναφυέν τριαρχεία έγγραφον διαμαρτύρησιν, έν ή βηλούσιν δτι ζήτημα τής έν Άθφ ί(ρ«ς μονής τού Αγίου ΙΙαντι- είς τδ έπιδν ού δύνανται συμμιτασχιίν τών συνδιαλιήμονος έπισπΑται Από τίνος τήν μέριμναν τής μι- σκέψεων τών δύο σωμάτων έπί τού ζητήματος τής γΑλης έχχλησίας, ήτις, τή κοινή συμκράξιι τών δύ« μονής τού Αγίου ΙΙαντελεήμονος xal διαμαρτύρονται σωμάτων, τής n ίιράς συνόδου χαί τού βώφχούς χακΑ χάσης ΑποφΑσεως, έν Απουσίφ αύτών τυχόν έθνιχού μιχτού συμβουλίου, Ασχολείται δπως έΜρη ληφθησομένης έπί τού ζητήματος τούτου- τήν βιαμαρτρόπον διαλλαγής τών διαφορομένων,- ώς μή ώφ(λ% τύρησιν δέ ταύτην χαί έδημοσί(υσαν τήν έπιούσαν to μερίδων έν τή μονή τούτη, δι* τής διαρρυθμίσιως τισι τών έγχωρίων έφι^κρίδων. Αύταπόδιιχτόν έστιν δτι ή Αποχώρησις αύτη, ίδίφ τών πραγμάτων τού ιερού τούτου κοινοβίου. -ΤΑ δύω σώματα έξηχολούθουν έργαζόμένα έπί τψ δέ ή διαμαρτύρησις τής μειονοψηφίας, Ακψδει είς ςΑ σχοπψ τούτφ, δτε ή μεγάλη Έιχλησία μετά λύπης νενομισμένα χαί πρωτοφανής ζλως διατιλΛ έν τοίς ιίδιν δτι to τή συνεδριάσει τής 18ης ύπερμεσούντος χρον^χοίς τών έργασιών τών δύο διοικητικών σωμάτων 575 8YNOUU8 CON8TANTINOPOLJTANA, 1874 aagiwUt - 1875 wptMtbn''> 578 Εκτός τούτου, ή δημοσί*υσις ϊκΜ«τά τά άνωτίρω, τό προλαλήσαν μέλος τής μαιοψηφίας έχέσυρ« τά «ρέότβν μέρος τής χροτάσχως μαρτυρήβ«ως, κα^αμορφούσης τήν τ» >έσιν TOO ζητή ματος καί τά li τοίς συνοβρωίσοσι γ»νόμ«να, τ«ίν*ι αύτοΟ, «έηράν μόνον τό βαύταρον, βχ«ρ ό προρρηΗές tit τά Βιαστρέψαι τήν άλήφοιη χαί άάοπλανήσαι τά έχ τής χλιιοψηφίας Αναλογών, ύκοστήριζι τήν πρόΒημόσιον φρόνημα* βό«ν ίπάναγκας έ*οωρή*η πρός τασιν ταύτην, τροποποιηΗίσβν bn' αύτοΟ, ώς έν«»φωτισμόν τών κν«υμάτ«»ν νά γνωστοποιηΦώσιν ίν τέρω έλέχΦη. Ε«ί τοΟ άντιχ«ιμένου τούτου άγορουπόση αύτών τή άχριρ«ίφ τά γινόμτνα ««2 νά κατα- σάντων τινών ύκέρ τής ifiaeu λύο«»·ς τοΟ π«ρί δ«ιχδή έξ αύτών τών χραχριχών τής συν«λ»ύσ«ως τό ' ύπηπαότητος ζητήματος πατά τήν χρόταΛν τής μ«οτ« κατά τύπους καί τό κατ’ ουσίαν χλημμχλές τής ψηφίας, πολλών ...... Μ άποπρουσάντ«»ν _ν — τήν "* ιδέαν τούτην, ' πρώτον διότι, ώς έγνώσύη έσχίτ·^ ύκάρχουσιν ήγούδιαμαρ*τυρήσ«ως. Α Καί πρώτον χατά τύπους* «ίναι βέβαιον, χατά τάς μινοι έν τισι μοναΐς μή ύπήκοοι έώνμανοί, δούτιρον, . έπ;κρατούσα; καί χανταχού . παραβ«δ«γμένας άρχάς διότι δέν ήτο δυνατόν νά έφαρμοσ»ή έν τή μονή έν πάσι τοίς πολυμ«λέσι σώμασι,τοίς χοινή βιασχ*π- τούτη διάταξις ύπηκοότητ»ς, μονομ«ρώς λαμ^ανομένη τών Πατριαρχείων. τομένοις χ»ρί τίνος άντιχ«ιμένου, βτι ή μ«ιονοψηφία δύνατα: μέν διά παντός «ύσχήμου καί «ύπριχούς . τροπου υποστήριξα: τήν έαυτής- γνώμην έν τφ π*ρι, δέ ούδαμώς τά μέλη __ _______ __ ρόλφ τής συν«λ«ύσ*ως, ούδέποτ» έπιτρέιιται, άποτυχούσα, νά «άποχωρήση τής συν«λ«ύσ*·ς γίτα'ι 8τι άπιχώρησβΟΜή; συν«λ«ϋσ«ως, διβτι ή πλ«ιο~Χ ’ νοψηφία άντέκρουσ«^Βώασιν, ήν «Ιχον «ίσέτι έν τφ vot των. 'O τοίΛ^ος^ρόπος τοΟ σκέπτισόα·., έάν Βέν «Ιναι λίαν π«ρί«ργος καί πρωτοφανής, άλλοι κρινάτωσαν, δτι δέ αίφνης καί παρά πάσαν προσδοκίαν βέν ϋσήλαΐΜ πρότααις παραπομπής τού ζητήματος » τοΛου, μαρτυρούσιν αυτά ταύτα τά πρακτικά* διότι ’ πάσα ή έργασία τής συν«λιύσ«ως έν ταίς τ«λ«υταίαις καρ«πομπής «ίς. τόν γ«νικόν κανονισμόν προτασις έγέν»το παραδβκτέ, ύπό τών άπομ«ινάντων δέκα ίξ μιλών, έχτός ένός, μή συμφωνήσαντος τή μιιοψηφίφ, «ίπόντος δτι |χ«ι ίδιαν ’γνώμην. Μ«τά τούτα ίτέβη «ίς ψηφοφορίαν τά πρώτοι μέρος τής προτάσιως π«ρί ίχλογής τού ήγουμένου, D δ:ατιΛι<φ>*ίσης, ώς χρΟίίρηται, ϋκί τής μίΐοψηφία; χαί όφ'ίνός μέλους τής κλ«ιοψηφίας υ!οό«τηίΗίση;, ' δπ«ρ χαί 8ι«τυπώ&η ώς άφιξής* , θ ήγούρ«νος τής μονής τοΟ άγίου Πά'»τ*λιήμονος Ηλχι ίκλέγ«σάαι διά πλ«ιοψηφίας χαρά τών 4ν αύτή πατέρων, χατά τήν έν τφ άγιωνύμφ δρ«ι έπιχρατούσαν τιίξιν, τήν έν τοίς συν«βριάσ«σι συν«κ*ντροΟτο «ίς τόν ^«ρί ήγουμένου λόγον, καθόσον «Ιναι βέβαιο/" δτι έν μιψ τών συν»· δριάσιων τούτων ίν τών Ακολούθως άκοχωρησάντων κα! διαμαρτυρηΗντων μ«λών, πρώτον λάρόν τόν λό■ γον, δφτύκωσ» τήν έξής πρότασιν ,Ό ήγούμ«νος τής μονής τού άγίου Ι1αντ«λ*ήμονος έχλιγ«ται διά πλ«ιονοψηφίας τών ίν αύτή πατέρων", «Ιναι 8έ έχ γ«ν«-.ής "υπήκοος όδωμανός." Τήν πρότασιν ταύτην ύκ«στήριζ«ν |τ«ρον μέλος τού έΦνιχού συμβουλίου έχ τής *πλ«ιονοψηφίαςυ. παρατηρήσαν μόνον βτι, χβάόσον άφορψ. τό δίύτ«ρον μέρος τής προτάα«ως, τό π«ρί ύπηχοότητος, έπ«ιδή πρόκοται π«ρί ζητήματος, άφριρώντος ______ ίν γίν«ι τάς fμονός ____ _ τού __ _____ r _ οίχχίος άγιου όρους, τάχος αύτοΟ tivot έν τφ /«νιχφ χανον.σμφ, έφ’ού' έργάζίΐας «ίδιχή έπιτροπή. . χαί μή Ιχουσα γ«νιπάν χαρακτήρα, χ««ρίς νά ψανή ή έχχλησίβ άλλαις λέξ«σ·. μέν, τάν φυλιτισμόν δμ«κ έξάπαντος χηρύττουσα, toW βπ«ρ χαντί.σΗν«ι πάντα τής συν«λ«ύσ»·»ς τούτης άπέχρουσαν χαί άπ«χήρυξαν, προίούφης 8έ τής ώρας, ή συν*8ρίασις , και ν* άπ«υί>ύνη διαμαρτύρησιν, καί δή τό χ«ίριστον, Β διιλύΦη άν«υ άποτ*/«<ιάματος. Έν Βέ τή κατόπιν συν«8ριάσ«ι ή αύτοΟ παναγιό• χα! νά δημοάιιύση αύτήν, άγννιζομένη διά τού τρό που τούτου νά έπψίλη τήν έαυτής γνώμην τή πλιιο- της ό οίχουμινιχύς πατριάρχης ύχέμνηστν βτι,Ικα»' ,οψηφίά καί όιϊσχυριζομένη χα! νά 8«σμ«ύση αύτήν & έχ τών προηγουμένων συζητήσεων έςάγ«ται,\ Βύο έν τοίς μαλλούσαις αύτής έργασίαις' ώστ«, χατά τά γνώμαι έμορψώΦησαν πχρί τής 9υνήάξ«ω; τοΟ γ άρόμολογηΗντα, ή βιαμορτύρησις αΰτη έστί πλημμελής άρου τοΟ προχιιμένου κανονισμού* ή μέν τών φρονούντων βτι Αμέσως δέον ίνα όρισάή. τό κτρί υπηχαί χατά τύχους άκυρος. , α Έλμωμχν ήδη ώς έχ πιρισσοδ χα! ώς πρός τήν χοάτητος προσόν τού ηγουμένου, ή-B'έτέρς_»νν <Ηωρούντων αχοπιμώτορον !να ό όρισμός τού προσόντος ’ ούσίαν τοΟ έγγραφου τούτου. τούτου τ«»ή «ίς τάν γίνιχάν τοΟ άγιωνύμου όρους Λέγουσιν έν τή διαμαρτυρήτιι· ,Είς τήν παρ«λδούσαν συν«δρίασ:ν τών Βύο σωμάτβχ αίφνης καί παρά κανονισμόν, τούτος δέ τάς προτάσ«ις τίίέησιν «ίς πάσαν προσδοκίαν χίσήλασ» πρόφκι; παραπομπής τοβ ψηφοφορίαν. 'Αρξαμένης καί πάλιν τής συζητήσ«ως ζητήματος τούτου’(τής ύπηχοότήτος το^ ήγουμένου) έπί’ τής 8έσ«ως τού ζητήματος χα: ίπιμί'ούση; τής «ίς έποψήν άγνωστον «ίσέτι διατϊλούΛκ, παΦ" ήν ή μειονοψηφίας «ίς τήν «αυτής γνώμην, τά πέντι διααύτοΟ Μιϊτατη παναγιότης μ«τά τών δύο σωμάτων μαρτυρηύέντα μέλη ίδήλωσαν αίφνης δτι, έάν ή αύιοΟ ίΗ.οτάτη χαναγιύτής ίηιμένη tva ίΗση «ίς ψηφο ίΗλ«: έπιληφάή τής συνδιασχέψιως έπί τοΟ γ«νιχοΟ κανονισμού τοΟ άγίου όρους, πρός 8έ, δτι κα!Η»πέμα- φορίαν τήν χ«ρί παραπομπής «ίς τάν γινιχόν κανο λ-.ν καί ύπ«στ·ίριζαν πρότασιν, ήτις, διόντως άναπ- νισμόν πρότασιν, έΗλουσιν Αποχωρήσ«ι τής συνιδριάτυ/ίΗίσα χαί πατά τήν συνιδρίασιν τής παρ«λάούσης C σ«ως· πολλών δέ διαμαρτυρηέΗντνν κατά τής Απειλής τ«τάρτης, δύνατα; tva διατύπωσή ώς άχολούόως· ταύτης χαί παρατηρησάντων βτι τό τοιοΟτον άποδοκι„Ό ήγούμανος τής ί«ρΑς μονής τού άγίου μβγαλο- μαστέον έστίν, ώς άπψδον «ίς τά· νινομισμένα, ή αύ τοΟ παναγιότης ένδούσα χατά καύήκον «:ς τήν γνώ μχρτυρος χαί ίαματιχοΟ Παντ*λ«ήμονος δέον tva ή, ώς χαί ο! ;ών λοιπών σταυροπηγιακών μονών, πα- μην τής πλπ.ονοψηφίας, έδήλωσίν δτι τιοησιν «ίς / τρόβσν χαί έχ γ«ν«τή; υπήκοος τής δδνμανιχής αύτο- ψηφοφορίαν τήν ως άνωτέρω διατ-υπωίΗίσαν πρότασιν άρατορίας, έτι δέ, συνφϊά τφ B' άρύρφ. καί κάτοχος π«ρ! τής «ίς τάν γ«νιχόν κανονισμόν παραπομπής τών τής έλληνιχής γλώοσης,” λυπηρόν δτι τά άνβτέρώ π«ρί τής ύπηχοότητος τοΟ ήγουμένου ,ζίμα δέ τή ούδόλώς έχονται άληίτιίας. ΈνταύΦα^ τό πρώτιστον ένάρξιί τής ψηφοφορίας, τά τήν διαμαρτ^ησιν ύποπαρατηρήσ«α>ς άξιδν έστιν βτι οί διαμαρτυρν,Ηντις γράψαντα Μνα λαίΧά μέλη άπ«χώρησαν τής συνίδριά■κύριοι ούτ* δι«τύπωααν ούτ« παφυοέβαλον τοιαύτην σχως, rtjf δέ ψηφηφορίας πιραιω8«ίσης μ«τά τήν ·'- πρότάσινέ άφού οί ίδιο: · δμολογοΟσίν δτι έξ βσων άποχώρησιν αύτών. έξήχ»η έκ ταύτης δτι ή π«ρ: 'έλέχίέηό·ν ύπ' αύτών ήδύνατο δήόβν νά διατυπωί^ή ή το:αύ^>Λ πρότασις, καί έπομένως φυσιπώς συνά- 5 κο·.νοβίο<;.“ Τά άρόρον ούτω; * ϊχον. ίπ«ψηφίσάη όμοΦύμως Οκά τής συντλϊύσαβς, έχτάς δύο μ«λών, τοΟ μέν ίιατυχώσαντος ιδίαν πρότασιν, παρ' ούδ«νός 8μ·ς ύποστηριχ*«ίσαν, τού δέ προτ«!νάνίος χαί τά ζήτημα τοΟτο νά χαραχομφ^ή· ώς τάν γτνιχάν κανο νισμόν. Ή ώς άνωότ άφήγησις τών γ«γονότων, έχτάς τοΟ δτι χαταδ«ιχνύ«ι Ανακριβή τά έν τφ προοιμίφ τής δ·.αμαρτυρήσ«ως άναφ«ρόμ«να, έξ«λέγχ*ι συνάμα «ai τά 4λω< Ανυπόστατον τσΟ πρώτου ίχιχαφήματος 4ής βίαμαρτυρήσαως, δτι ή κρότασις δήίών αδτη 8έν ήν έν τή ήμαρησίμ βιατάξιι* Αποδοτέον 8έ τοΟτο -οίς πλήρη λήόην τών γιγονότων, χαΨ'βτι, ώς παβίγνωστον, t 57T 8YNODU8 OONBTANTINOPOLJTANA, 18Î4 oagwto-ΐβ» ooptaafcri Ιχ! τού αύτού έντιχκμένου, βπιρ Ακησχέλει τήν συν-1 «tpi όπηχοότητος, γενικόν χαραχτήρβ ivov *al TiCi- έλευσιν b τή συνα^ιΑι» τεώτη, ήτοι έπί τής «ape- μενον t/ς τδν μερικόν, δέν δύν«τ«ι vi Ιχη κραχτιχδν πομπής τού «tpi ύπηχοότητος Φέμαφος < * τφγτνιχφ - Αποτέλεσμα ούτε βιέ τούτην ούτε βιέ τάς Αχλας χετνσνισμφ, καριειΛράφη ή συζήτησις καί ποτέ τήν εφοηγουμένην συνπδρίασιν xai κατά τήν Τελευταίαν μέχρι τής στιγμής, χαΦ' ήν ή κρότασι; έτέΦη ύπδ ΨήΤ-ψορί»’· Ή β" ε^τιολογία τής βιεψαρτυρήσε··; λέγει δτι "Ουδέποτε γίνεται κβρβπομπή «ς χανονιιηεδν μή υπάρχοντα, ούδεμία δέ Αρχή έχορήγησε τήν έαυτής έπικύριεσιν «Ις ΑρΦρον νόμου, κεριέχοντος παραπομ πήν είς έτερον νόμον, μήπβ συνταχφέντα xai έπικυρεε-Ήντα'. At λέξεις αύται προβίδουσι πλ^η σύγχυσιν τ&ν χραγμάτεεν. ίΐύδαμώς χροέχβτο νέ «εριέχηται έν τφ ύπδ συζήτησιν χανονισμφ Αρφρον παρα πομπής είς τδν μετέ τούτα συντβχφησόμενον κανο _ _ vi σημειεεΦή νισμόν τού _ Αγιώνύμου όρους, __ Αλλ' έπλ&ς iv'^ x^axuKotTôTi V. ζήτημα, ώς Τ«νιχό» Τέ διβμαρτυρόμίνβ μέλη τού έβνιχού συμβουλίου δκκηρύττουβιν έν τή ι' αέτιολογίρ αώτ&ν δτι ^μορούσι ,λΐ«ν έπιζήμιον οίς τέ έληέή συμφέροντα τής tt μονής Ϊβίφ xai τής έκχληοΐας έν γέν»ι τήν Ανα βολήν τού ζητήματος τής ύκηκοότητος, διότι, μιτέ τήν έκιχτιμένην έχδ ήμέρας ·ΐς ήμέραν έποβίνοιν τού ύκκριχχτοντούτους ήγουμένου Γτρασΐμου. έκλτχνήοτται (α&ς μοναχές Ακατάλληλος xai ξένο; τή τκ αύτοχρατορική χυβ«ρνήσ«ι καί τή έχχλησφ ΚανσταντινουκίλΜος"· Ή xtpi τ&ν ΛληΦ&ν βυμφ«ρδντ»τ» τής τι μονής ταύτης ίβίρ καί τής έχκλησίας έν γένιι χαί τής αύτοκρατορμιής χυβ«ρνή<«··ς μέριμνά έστιν άναμφιβόλ&ς κοινόν έπένταιν τ&ν μκλ&ν διχαίαμα καί καθήκον ή Απάντησι; 8'«ί; τήν ένσνασιν τούτην χαρακτήρα, δέον νέ τιβή έν τφ κχνονισμφ έχιίνφ, Β «ύκόλ»ς χατανκίται έχ τβν δι»ν Ιν u τή χροηγουεύχερέ; δέ τδ πεισόήναι περί τούτου έχ τής Ανχ- μένη παραγρβίφφ χαί έν τοίς λακβίς «ίρητα: πιρί γνώσειας τοΟ έπιψηφισΗντος τρίτου ΑρΦρου, έν ψ ούδεμία γίνεται παραπομπή, Χαί τ&ν πραχτιχ&ν τής συνεβριάσηος, έν et» έαημλιώΦη ΑΌλώ; ή αποδεκτή τής ύκηκοότητος. Επίσης τέ έν τή ς’ αιτιολογίρ ένας«ρδ;ι«να, δτι ,,έντχα τής έχρύβμου καταττέσΜς τής πιρί ής.4 γινόμενη πρότασις. y Έν βέ τή γ' αύτών αιτιολογίφ ci τήν βιαμαρτυβησιν ύπογράψαντες λέγουσιν δτς «συζητουμένου τοϋ κανονισμού μονής τίνος, τδ πρώτιστον xai χύριώτερον αύτού Αρφρον έστίν έναμφιβόλ&ς τδ καόορίζον τήν ίβιότητκ xai τέ προσόντα τού ήγουμένου, Ανευ δέ τούτου, ό τοιούτος κανονισμός ήΛελε βιχαί&ς ΦεεερηΦή ώς σέέμα ένιυ κεφαλής. * Τέ προσόντα τ&ν ήγουμίνβν είσίν ήβη χρδ πολλοΟ χαΦβρισμένα ύπδ τής χρδ αΐώνβν έπιχρατσύσης έ$ "Aihp τάξιβς, ή 8έ λόγος μονής δέον άί~ϊίρσηγη»ή ό κανονισμός τούτης πρδ τοΟ γινίχοΟ, *«1 δτι τούτου χ4ριν έχιμένονσιν βίς τήν έχ τ©0 παρΧυτίχχ έχχψήφίαιν χάντβν twv έρ»ρ«ν, aid δτι Αναβολή ένδς Αρέρου έστί χαταπάτησις τής προληφφιίσης ΑητφΑστ»; τών δύο σ&μέτβν,” ιίναι έβέσιμα καί Ανυπόστατα, παΦόσον ή συνέλιυσις, λίαν πατ«Ηίγουσαν <Η&ρούσΤ τήν διαρρύΦμισιν τ&ν τής μονής ταύτης πραγμάτβν, καί πρδ τής έποχαρήσηκ τβν διαμαρτυρηίΗντβν κιιρΐβν συμβούλβν κα! μιτέ τήν έκοχώρησιν αύτών, έξηχολούσυνέλευσις τ&ν δύο σεεμάτ&κ, όρίσασα δτι t ήγούμενος φηοιν έργαζομένη έπί τού π«ρί ού t λόγος (ίδικού τή; μονής τού Αγίου Ιΐαντελεήμονος Φέλει έχλέγεσΦαι κανονισμού- έέν δέ δέν συνήν«σ« νέ τιόή έν τψ μ<ριχφ χανονισμφ τδ τής μτιονοψηφίας Ημα, τούτο χατέ τήν έν τφ Αγιννύμφ δρει έπιχρατούσαν τάξιν, ούβέν Αλλο Ιπραξεν ή νέ ένιοχύσ^ τδ κύρος τ&ν έν C προήλβαν έχ τ&ν έποχρώνταν λδγβν, οίτινις έν«πτύχένιργ<£? βταμίιν, οΓτινις έχριβ&ς δρίζουαι τέ χρο- •ησαν Ανωτέρβ, χαί οίτιν«ς Ιπιιααν τήν πλειονο οίντα, έτινα δέον νέ χέχτηντβι οί έν τχΐς μονβΐς τού ψηφίαν δτι οίχαίος τόπος τΑν πκρί τούτου ήν δ γ«νιΆβο έχλιγδμινοι ήγούμινοι, ώς xai τόν τρόπον τής κός κανονισμός, βστις ούχ! α£ς έγνβστον έποχήν, ώς λέγουσιν, έλλέ μετ' σΰ πολύ έπεξιργαζόμινος ήβη έχλογής «ύτ&ν. συζητηΦήσεται, τούΦ' βπερ δέν είναι Αγνεεστον ούδ' Kxifioov έρορφ τά έν τή δ" χίτιολογίφ ένχφτρδμινχ, δι' ών οί δ:Βμαρτυρόμ<νοι Ηλουαι νέ διίξοσιν εις αύτέ τέ πέντε λαϊκέ μέλη. Έχ τ&ν είρημίνβν σαφώς χατχβείχνυτα: δτι πρώ ότ. ή συνέλιυοις έκ ν *ο <ίς έντίρααιν, έν μέν τφ χ’ έρβρψ τού ^ςανονιαμού λύ»«οβ γινιχδν ζήτήμβ, τον μέν, χατέ τήν περί κοινών συνεβριχσεαιν πολυ ώ; ΙΜσβ<φ έγ^τφ χχνονιομφ δτι ή μονή .τοΟ έγίου μελών σ^μάτβν έφιμοτυκίαν, ούβέν βιπαίεεμα είχον οί μειονοψηφούντες Αποχβρήσαι τής . συνεδριέσειας, Ιΐαντιλχήμον^ς tlvat. χτήμα ' ένακχλλοτρίοτον τού οΐχουμινικού φρένου, ώ; xai α! λοιχαί μοναί, έν βέ μάλιστα δέ χαί έγγράφβς βιαμαρτύρηφήνει· δεύ τερον δέ, πάντα τέ ώς αιτία τής βιαμαρτυρήσε»ς τφ γ' έρβρψ έναβαλούσα τδ έκίαής γινιχδν χαραχτήρα φέρον xtpi ύκηχοόττ,τος ζήτημα ιίς τδν γινιχδν αύτών έναφερόμενα ούχ είσί σύμφανα πρδ; τήν Ακρί κανονισμόν ένταύ»χ βητέον δτι. έχτδς τού δτι δέν , βειαν τ&ν γεγονόταν τρίτον, έάν τις. άπαΦ&ς χαί ύπέρχν προηγουμέχτ. τις έχόφαοις τής συντΛ«ύο»«»ς, άμερολήπτας ....μελετήση τούς πρδς Αχόρριψιν τής προδι’ής χέν τδ γτνικδΜ χαρακτήρα φέρον ζήτημα δέον τοίΜ&ς τής μ«ιονοψηφ(ας προτχΜντας λόγους, Ηλ«ι vi χαράχιμφφή «ΐς τδν γτνιχδν χένονιαμόν, διέ τού άναχαλύφοι 4ναντιρρή«·ς συνττοτέρβν τήν πόρταν συμφερατέραν τήν πρώτου τούτου ίρφρου' ή συνέλτυσις ούβέν έτιρον ρ τής πλ«ιονοφηφίας κα! ι ■ / ~. πρός ■ * . ’■ ~±· μονήν, περί ής πρόκειται, καί πρδς 4n«v τά Αγιον έπραξιν ή νέ έπαναλέβη 4ρχήν, βδιαφΐλον *ιχήτ&ς δρος χαί π^δς τήν μεγάλην έχχλησίαν «ai τδ ΙΦνος, όμο^^ουμένην^Λοί παραβτβτγμένην, χαβ' ήν πέοαι χί μονοί τού ·%γιου δρους Ηορούνται ώς χτήμα καί δή πρδς τήν ,αύτοχρατόρικήν αύτήν χυβέρνηοιν, ηρίς ήν τοσούτον άδικος σχοπούσι vi δαρά/αοι άναπαλλοτρώ»τον τού οΐχουμινικού ύρόνου" ώστ« νδ πρώτον xoùwuip *pov, xai <ΐς τδν μτρικδν τού έγίου τήν πλειονοψηφίαν.. Έχ τοΟ γραφείου τ&ν πατριαρχείων. Πχντ«λ<ήμοΝ^ χαηρνισμδν τιθ έρανον, δέν ένατρέπιι όΚωσδήποτε ύκάρχουσαν τάςίν Ιν τισι μοναΐς, ένφ τδ (L. t *■' Τή 2β σεπτεμβρίου 1874 ΑΙ> 11AXC CONFUTATIONEM RESPONSUM A QüINQUE CONSILII SODALIBI’S FACTI Μ · * 1874 «eptembria 27 üctobri· 9. Άπάντησις εις τήν τού γραφείου τβν πατριαρχείαν δήΦεν ένασκιυήν τού ήμετέρου έγγράφου. Εις τήν ύπδ ήμερομηνίαν ύρής ύπερμεσούντος ήμετέραν "ταπεινήν καί βαΦυσέβαστον Αναφοράν ή i____ _V αύτού Φειοτάτη παναγιότης δ χοινδς ήμβν πατήρ καί πνευματικός Αρχ«», ό -.ίχουμενιχδς πατριάρχης Ιααχείμ δ Β", μηδεμιβς Αξιώσας ήμές είτε γραπτής είτε καί προφορικής έπαντήσεας, προύτίμησε τήν μιτί ώριμον σχέψιν καί έπι ξιργασίαν όπδ κροχΦεσ-.νήΦ • IW., μ Μ -104. OOKCIL. MMBBAU ΤΙΜΗ» XLV. 17 6« M 8YNODU8 OON8TANTINOPOUTAKA, 1874 axgMta -1875 MptrnaM 880 ήμερομηνίαν θημοσίιυσι» έγγρΑφοιη δχερ, έχ τού γρεμ a Αγίου Ιΐαντελεήμανας Ιστοί γρκχός ύπήχοος τής φείου τού πατριαρχείου έξελθθν, φέρον Ιέ πεΑ τήν όθωμαηκαής tûtetftntflet. 'Ex τούτου προθήλως έξάτούτου ιστορική» καί κολυσέβαστον σφραγίδα, θεέρρε»- γέται βη πώσα παρί Αναβολής τού ζητήματος τή; λέ·ς έπιγρΑφεται Ανασκευή τής διαμχρτμρήσεεες ιών ύπηκοέτητος too ήγοιιμένου τούτου πρδτατις ξένη ήν, πέντχ λαϊκών μελών τού. διαρκούς έθνήού μικτού μάλιστα Μ καί Απψδούβα τή ήμερησέφ βιατάξα, ουδό λως δέ χα! έν τή έκομένη συνεδριάσει ήδύνατο νεμίσυμβουλίου. Ανατιθέμενοι τδν ηρόκσν τ-ύτον έγγρΑφου ήμών Αντιρρήσε·; είς τήν έχτίμησιν τού μας νά συζητηθή. διέ μόνον τδν λόγον βτι ούτ·; χριστ«π·νύμου πληρώματος, σκεύδομεν δπεες Αναιρέ έδοξε τψ έπιιικώς αύτή δικχεμένφ Αν·τέτη> ήμών σαμε» έν όλίγοις τΑ έν τή πατριαρχική δήθεν Α»α- προέδρφ. Ό 8έ ισχυρισμός τού πατριαρχιχού γρα σχευή διαλαμβανόμενα, Αν τΑ κλειστά ήθελαν βέβαιος φείου, δτι ή πρδτασις ήμών δέν βιετ-υκώθη ώς έχει Ακριβέστερο» έχτεθή, Un οί συντΑξαντες αυτήν ηύδό- έν τή ήιετέρφ Αναφορψ, Αβάσιμος, Ανυκόστασο;, Αδχου» ίνα ύποβοηθήσβσι τήν τεταρεη·μέ»ην αύτών χαιολόγητος, χαί βή καί τήν διαστροφήν προτ-.Ημενο; μνήμην δι* έπανειλημμένης χαί μετΑ τής δεούσης προΑ τών γεγονότων έλέγχ«τχι έξ αύτής ταύτης τής περιεχούσης σοχής Αναγνώσεεες τών ήμετέραν πρακτικών. '.. . αύτδν θήΡτν Ανασκευής. Αιότι. ένψ τδ έγ· Καί πρώτον μέν έξεταστέον έύν ή Αναφορά, έν ή γραφον τούιο Αρχετα: Αναφέρον τήν ήμετέραν πρό- τασιν, καθ' ήν δ έν λόγφ ήγούμενος δέον ίνα ή κα1 ................ τρόθεν καί έχ γενετής, ώς καί οί τών λοιπών σταυροΓ πηγιακών “·μονών, υπήκοος όθοηιανός, Ιν έτι Μ δέ ««> χαί Ακυρος, τά δέ λοιπά μέλη τής συνελεύσεις τών δύο Β κάτοχος τής έλληνικής γλώσσης. καί δ αχηρΟτταν δτι σαμΑτη»» νά κροβώσι, μετά τήν τούταν^μ τής συν«λυπηρόν δτι τδ Ανωτίρώ ουδόλως Ιχονται Αλήθεια;, ί^ιάσεας Αποχώρησιν, είς συζητήσεις χα! δή χαί Απο- παραχατιδν μηδόλως φροντίζον περί λογικής συνεχείας ■;Ασ«:ς. Τδ ίοιούτο» Αληθώς έστι περίεργον καί πρα- ώς Ανωτέρω, ’.ύδόλω; έφρόντισε πιρί φιλαλήθειας τοφανές, χαθότ. ούδέποτι συνεδρίασις τών δύο σαμό όμολογεί δτι έν τών Ακολούθως Αποχεερησάντεεν καί ταν Ιχηρύχθη έν απαρτίφ ούσα, έάν μή ήσαν παρόντα διαμαρτ-υρηΗντων μελών πρώτον λαβδν τδν λόγον, πέντε τουλάχιστο» λαϊκά μέλη τού συμβουλίου, δπερ διετύπωσε τήν έξής πρόιασιν ,'Ο ήγούμενος τής μ»·ή; τού Αγίου Παντελεήμονος έχλέγεται διά πλ« ονοψηφίας χαί εύαπόδεικτόν έστιν έκ τού έν νύτψ τψ πατρι τών έν αύτή πατέραν, «.'ναι S' έχ γ«ν«τής ύπήχοος αρχική) ευρισκομένου βιβλίου τής παρουσίας, χαί συνε όθωμανός.** Κατά τήν όμολογιαν Αρα χαί αύτής δήθεν πέστατο» πρό; τι τήν Αρχήν, έφ' ής έδρείζοντχι αί Από κοινού συνεδριΑσεις, χαί π^δς τά ύπδ τών έθνι- τής Ανασκευής. τδ μέρος τής ήμετέρας προτΑσεως, τδ χών ήμών κανονισμών θεσπισΗντα. Καί ή μέν Αρχή έφορων τήν ύπηχοότητα τού ηγουμένου, διετυπώθη κύτη έστιν ή Αρχή τής σύμπνοιας χαί συνδιασχίψε«ες, σαφέστατα, δμολογείται δ' έπίσης εύχρινώς έν τφ τής συνεννοήσεας καί συμπράξεας πλέμόυ καί λαού, πατριαρχική έγγρΑφφ, δτι μ«τέ τέ Ανωτέρω τδ προΑρχή σωτήριος διά τ« τήν έχχλησίαν χαί τδ χρ υιε- λαλήσα» μέλος τής μειονοψηφίας Απίσυρε τ-. πρώτον -ώνυμον πλέ^εεμα, Αρχή ής πάντες δφείλομεν νά μέρας τής πρ-.τάσιως αύτού, Αφές μόνον τδ δ«ύτ«ρον. έπιδιώχαμεν τήν ειλικρινή χχ! πλέμη έφαρμογήν, έάν *ÜTtt τδ έκ τών ειλικρινών τούτων ομολογιών έξαυέ'ωμεν νά έπιφέρομεν τήν δέουσαν θεραπιίαν είς γόμ«νόν έστιν δτι δατυπώσαμεν μέν π«ρ! «< γινιτή; τά ύιιπέρ ποτέ χαχώς κ»ίμ«»α έχχλησιαστιχά ήμών c ύάηχοότητο; πρότασιν, δέν δι«τυπΑσαμ«ν δέ τά δυο ■ ■ Αλλα μέρη τής ήμιτέρας προτάσεως, ήτοι ώς χα: ο: πράγματα. Αύναται λοιπόν ή άληύώς ιύαγγελιχή αύοη Αρχή νά έφαρμοσθή, έάν ό μέν κλήρος διν Αντι- τών λοιπών σταυροπηγιακών μανών χαί κάτοχος τής έλλην.χής γλώσσης. Αλλά δι' αύτά τχύτα να: ήμεϊ; προσωπεύητα: έν τοίς περί Αν ό λόγος συνεδρ:άσεσι δέν ειπομεν έν τή ΑναρορΑ ήμών δ:«τυπώ·'»η. Αλλά διά τή; πλειονοψηφίες τής ιερά; συνόδου, ί δέ λαός δύνατα. ίνα δχτυπωθήΓ Ιδού δ'έν π«ρ:λήψ«: ή Ακρι διά τής πλειονοψηφίας τ^ν λαϊκών μελών τού συμρουλίου; Πρδς τούτοις δέ χαί δ θεμελιώδης ήμών βής Αφήγησις τών γεγονότων,. έξ ής «ύχόλως »έλ«: νόμ-.ς διαλαμβάνει δτι, ίνα τδ διαρκές έθνιχδν μικτόν πβς τις χατανοήσ«ι πού έγκειται ή «ϊλιχρίνιια. Εν τή συν«δριάσ«ι τής 11 σεπτεμβρίου, Αρξαμένης τή; ουμβούλιτν θεωρήται έν απαρτίφ, δέον δπεες ώσι πα □μζητήσεω; έπί τού προμνημονιυίΗντος Β’ Αρθρου ρόντα τά δύο τρίτα τών μελών αύτού. Όθιν, Αποχωρησίντων ήμών τή; συνεδριάσεας, αδτη ούδαμώς τού κανονισμού τή; ιερές χοινδτητος, «ί; έξ ήμών, λαβών τδν λόγον, δ:«τύπ·σ« τήν ώς Ανιυτέρ· πρόταδύναται θιώρηθήνα: έν Απαρτία, διά τδν λόγον ότι έμινον συνεδριάζ-.ντα έν αύτή μόνον τέσσαρα χληριάά σιν, προσβκί; μΑλιστα, δτι ή πρότασιςφιϋτη γ«νήσιτα: καί τρία λαϊκά μέλη τού συμβουλίου, ένώ ού χρήζει ■ παμψηφιί παραδτχτή, ώς έμφαίνουσα τδν όφ«ιλόμ«νον σιβασμδν «:ς τΑ πρδς τήν αμτοχρατοριχήν χυβέρνησιν άπ·.διίξ«ως ή μαθηματική στοιχειώδης Αλήθεια, δτι τά δύο τρίτα σώματος, συγκειμένου έκ δώδεκα μελών, ήμίέτερα καθήκοντα, παραυτέχα δέ συν<π«ία παραδ:αμαρ:ύρονται πέντε λίεΙΧΑ μέλη τού συμβουλίου κατά πΑσης Ατοφάσεας, έν Απουσίφ αύτών τυχόν ληφίίησομένης, δύνατεΰ ποτέ νά θεβοηθή χατά τύπους τηρήσ«ων έτέρου έξ ήμών, Απέσυρ* τδ πρώτον αύτή; Αποτελούσι τδν Αριθμόν όκτώ. Κατά συνέπειαν ού μόνον τδ δήθ«ν Ανασκευασθέν ήμέτερον έγγραφον κέχ- μέρος; ή<αι τδ τής έκλογής, διά δύο λόγους- Α) δ:όϊ: τηται χατά' τύπους κύρος Αναμφισβήτητσν, Αλλ’ έδι- D τδ τής έκλογής ζήτημα, μή έμΐώρι«χόμ«νον έν τψ χαιού^εθα έν αύτφ διαχηρύξαι, Ας διχαιούμαθα καί σήμερον έπαναλαβϋν, βτι βιαμαρτορόμίθα βαθυΑιβΑ· 6πδ συζήτησιν Αρθρφ, 84» Απετέλει μέρος τής ήμιρησίας βιατείξεες- β') διότι έξεταστέον προηγουμένως στώς, ώς μέλη τού βιαρχοΟς έώνιχοΟ μικτού συμβου έάν πάντες οί τής' έν λδγφ μονής μοναχοί κέκτηντα: λίου, έκπροσωπούντας τδ ύπδ τδν οίχουμσνικδν θρόνον ”*·εκα!·μα ψήφου, καί δή **ί κανονικήν χουράν. Τήν διαττλούν χριστεπώνυμα» πλήρώμα, κατά πΑσης Απο- mpi έχ γονετής ύκηχοότητος ταύτην ηρότασιν Ανχπτύξαντες πάντες xai έν τή συνεδριάσει έχείνη xai iv φΑσεως, έν Απουσία ήμών τυχόν ληφθησομένης έπί τή τής 18 σεπτεμβρίου, ύκιδείξαμιν προσέτι, ' 8ι4 τού ζητήματος τής μονής τού Αγίου μαντελεήμανος. Κτα δέ κατ’ ούσίαν, ώς έκ περισσού καί έπι- λόγ·ν καί ισχυρισμών, χαταχ«ρι τθέντων έν τοίς πρακτικοί;, Αν τήν μαρτυρίαν έπιχαλούμεθα, i μέν ροηθητικώς, συμπαραβΑλλοντες τήν τα ήμετέραν Ανα φοράν χαί τήν ύπερΑσπισιν τής πλειονοψηφίας, τάς βτι πρδς έπιτυχίαντής ποθουμένης -συνεννοήσεως χαί πρδς Αποφυγήν παρεξηγήσεων, «ίς Ας ήδύνατο νά έξής έπιφέρομεν βραχείας παρατηρήσεις χΑρέν τής Αλήθειας,. <)ύχ έστιν Αληθές δτι λέγομεν έν τψ ήμε- δώσή λαβήν κατά τήν ιδέαν τής πλειονοψηφίας ή τέρψ έγγρΑφφ, δτι εϊ; τήν παρελθοΟσαν συνεδρίασι» Θεσμοθέτησις όθωμανιχή; ύπηχοότητος ήγουμινου εί σήλασε πρδτασις παραπομπής τού ζητήματος τής ένδς χαί μόνου μοναστηριού, καί τούτου χατεχομένου ύπηχοότητος, Αλλ' είς τήν κροκαρελθούσαν, δτε ή ‘ύπδ μεγάλης όμάβο; ξένιον μοναχών, παραδεχόμιθα ήμερησία διΑταξις ώρισε τήν συζήτησιν τού Β" έψθρου χαί τήν προσθήκην, Ας καί οί τών λοιπών σταυρο τού κανονισμού τής ίερ«ς χοινδτητος τού Αγιβνύμου πηγιακών μονών, δ δέ δτι, δπως φανώμεν συνεπείς δρους, διαλαμ όΑνοντος, δτι ό ήγούμενος τής μονής τού «ίς τδ προαποφασισθέν Αρθρον, τδ χαθορίζον τήν 8YNODÜ8 OON8TAMTXMOPOtJTANA, 1174 Ml «aplaAbri Μ» λΑχτως νΑ «η tav ** «Η » * «Ή· «Η ζνήρ"· . * έλληνεχήν γλΑΜα» Ac laiap·****·» τΜ ·« * 1 * < μονής, Mav tva πμε σλώ^ιμαω Mi τήν δεεέρ Mmv Αφορώντας Αν γίνω τΑς μρ»ώς τού Αγίου όρους, ΛMiac otaac "ta· «iv® Αν τφ Τ« *«φ Μνονυ^φ, Αλλην λΜφ«ίβ« ηκής γλώάσης. Τδ έκ τής Ακριβέστατης τούτης Αφού έφγώζεται «Ιδ<πή έπι-ιρακή; Έλθωμεν Ai τελευταΤον «ai ιίς ιδ Ιν τέλει τής Αφηγήσεως αυμπέρε^ έσττν, βει ή πλειενίψηφία άντ^ρουσεν, ούχί, ώς διατείνεται ti πβηριαρχιχΑν δήθεν ΑναοΜΜής προσηλεεμένον παρθικόν βέλος, τύ έγγραφον, πρότασιν, V αίχιμεν είσέπ iv τφ νφ ήμΑν, σκεπαύν νΑ ποροοαιΑση ήμΑς Ας διαβολιές τής πλειονο ψηφίας πρός τήν οώηαρατοριχήν κυβέρνηών. BaAatav Αλλά πρότασιν, mtA γράμμα P *» θή“» * 4μ«νοι λύπην, «τι «Ις Απέντησιν ταπεινής «ai mv όλοκλήρεες, ένεκα τής σπουδής, μβθ'ής MHm βαδνε^έσπυ Ανβφ^Ας πρδς τΑν AvAaawv ήμΑν lid toO προέδρου tk φηφηφορίαν $ w * *M« «$ ** άντιπρότασις, ιεί ούσίαν Η πλατύτερα ««i «ύαρι- πνευματικόν Αρχοντα ή πλειονοψηφία, κροεξβρχοόσης virata Αναπτνχθείσαν Mi ύποστηριχθείσαν ύπό τής αύτοΟ θωετΑτης πβναγιότητος. τοαούτψ ÿoptfav Mvtitv ήμΑν, πληρέστατα δέ xai «βτώ πάντα ouv- «oiAAtwv apaaAavu ήμίν «ατηγορίαν, παΑήπον ήμΑν ÿSouoav tat{ περί φυλετισμού βοξβσίαις τής όρθο- •οβροΟμιν, tva μρΑτον μέν Αοχηρύξαμον, βτι ούβΙ Ιχνος τοαύτου ύπβινιγμοΟ ύχΑρχοι I» τή «ρομνημοίόξου έκχλησίας. *» Ανορορβ, Λόλ Û όμαλογήοκμιν έν Οεμαδιδόντβς εις τήν χεφμτιιηιένην έχτίμησιν toO νούΜαρ ήμ χαθ' ήμΑς καί Απανταχού Ιρθόββξου πληρώματος ονντρψή ta τό Swap ήμΑς Α««ρύγομ<ν νΑ τούς τε iv τή ήμετέρφ Αναφορφ κεριεχομένους λαπτύς χροσκαλλήοΗμιν τή κλ«;ονοψηφίρ οτίγμα iKUlûpfi λίγους, Αν ένεκα κεθήκον ήμΑν Ιθεωρήσαμεν δπεες ] ι αυτή ip' ίαυτήν 8ιΑ τής’ ίημοααύαοννή τ-.Ο ««τριαρχιάποχωρήσωμεν τής συνεβριΑσεως τής 18τ> σεπτεμβρίου «οΟ ΙγγρΑρου, έν φ κολυοιβώς «αί «ολντρήανς, μΑχαί μή μετάσχωμεν «ίς τδ έπιδν τΑν έπί τού ζητή λιστα U ίν τή έλλίίψοι Αντιρρήσιινς οίς τβν ήμέτιρον ματος τής μονής τού Αγίου Ιΐαντελεήμονος ouvSta- Ιοχυριαμόν, βτι ΑονήροΟμιν λίαν έμ-ζήμιον ι(ς τΑ σκέψκων «al τάς εις τούτους Ανηταχδηίσβς Ασθβνείς. Αληθή συμφέροντα τής τι μονής (βίρ *αΙ τής ένκλη«al τβτορνευμένβς' φρασεολογίας τού χαημαρχιχοΟ οίας έν γένβι τήν Αναβολήν τοΟ ζητήματος τής υπηέγγράφου, δλίγας lu λέξεις όφείλομιν νΑ προσθέσεεμεν, «οότητος, διότι Αιώ ήμέρβς ιίς ήμέρ«ν «αί Από ώρας άφορώσας τήν μετΑ τήν Αποχώρησιν ήμών έπιψήφισιν ιίς ώραν έκίχιιται ό Μνατος τοΟ ΰ«αρο»ατοντούτής περί έχλογής προτΑσεεις χαί τήν «αταγγολίβν τους ήγιυμένου Γ«ραμίμου, μιθ' 8ν ,έ«λ<χβήο·\αι Ισινς ήμών, Ας βήθ«ν πρδς τήν αύτο«ρατορ<«ήν χυβέρ- μοναχός ΑχατΑλί.ηλος «αί ξένος τή τι αύτοχρβτοριπή νησιν Αδίκως σχοπούντων νά διεφάλωμεν τήν πλειονο κυβορνήΛι «αί τή έμχληα? Κανσταντινουχόλιινς, προβήλας «αί Αναντιρρήτικ καταφαίνεται ή Ας μη ψηφίαν. *ι Πρώτον τά ζήτημα τού τρόπου τήί έχλογής τού τρική αύτής αίύργή «φός τούς έν τφ Αγιβνύμφ 6ρ iv λόγψ ήγουμένου έξετάζοντες, χαθυΜβάλλομεν τή φιλοξονουμένους «αί κυριαρχικά έαιζητοΟντας δικαιώ ini περινσίφ χαί Αμεροληψίφ διαχρινομένη πλειονο ματα έκήλυβας μοναχούς. Σφόδρα έκίσης λυκούμ *Οα, Αναγκαζόμενοι νά ψηφεί τούς έξής χυριεττέρους τρεις λόγους, βι'οΟς «ύβόλεες έδιχεχούτο νΑ προβή «ίς όίανβήτινα έπί τού ύηρβακιοδΑμο ήμΑς αύτούς «αί τΑς ήμηέρας κ«κοιδήοβις ούηο κανδήμινς κα«Α πλειονοψηφίας, ύ« * κροχειμένου Απόφαην. · λ. ΜετΑ τήν Αποχώρησιν ήμών ή συνεδρίασις, ι 1 έναντίβιν μέν ταίς ήμετέραις «εποιΑήοεειν έμφορουμή ούσα έν Ακαρτίφ, Ας άνβτέρι» ΑκεδείχΑη, καρα- μίνης, ύπδ Αξιοοββάοτεεν δέ όμολογουμένε»; συγπρο,τύκεες καί παρετόλμως προέβη εις ψηφοφορίαν «αί τουμένης Ατόμ·ν, Αλλ' Ας δψονται οί προκάλέσαντες ήμΑς εις Αποκάλυψιν Απειρ«ρΙ·μ«ν καί Ακοθαρρυντιπαραδοχήν προτέσεεες. ρ'. Ιϊρότασις, μήκ« συζητηδείΜ, ούβέκοτε ψηφη- «Αν Ασχημιών. ΤελευτΑντες ίί, έρανιζόμενοι μετά τοΟ όφειλοφορείτα: - έστι δ' Αναντίρρητον «αί έκ τΑν «ραχτικΑν κατάδηλον, δτι ούδόλαις συνιζητήψη τδ περί έκλογής μένου σεβασμού αύτΑς τάς λέξεις τού πατριαρχικού ζήτημα, δπερ, έτέρου άρθρου τοΟ κανονισμοΟ τής ΙερΑς έγγράφου, δι' ού ή πλειονοψηφία έπειράσατο δπεες κοινότητας Αντικείμενον τυγχάνον, έμελλεν έν έκομένη δικαιολογήση τήν Αδικαιολόγητόν καί σχολιΑν αύτής νΑ συζητηθή συνεδριάσει, ψηφαφορηΗν δ'έξ ύφαρ- πορείαν, φροναύμεν δτι ή δημοσίευσις δήθεν Ανασκευής, παγής έναντίον τής ήμερησίας διατάξ«»ς καί εύδύς. παραμορφούσης τήν τε δέσιν τού ζητήματος καί τΑ έν μετά τήν άποχώρησιν ήμΑν, έλεύδερον άφίησι τδ ταίς συνεβριΑσεσι γενόμενα, τείνει «ίς τδ ίιαστρέψεα τήν Αλήθειαν «εύ Αποπλανήσαι τδ δημόσιον φρόνημαστάδ.ον τΑν ύκοΜσεειν καί τΑν υπονοιών. γ'. Αφού ή πλειονοψηφία Ανέβαλε' τήν συζήτηοιν δθεν έκΑναγκες έθεεερήθη πρδς φεετισμδν τΑν πνευ καί έπιψήφισιν τής περί έπ γενετής υπηκοότητας τού μάτων νΑ γνωστοποιηθώ®ν έχ πάση εώτών τή Αχρ:ήγαυμένου \ής μονής τού Αγίου ϋαντελεήμονος, <4ΪΑ βιίφ τά γένόμινα κεϋ νΑ καταδιιχθή έξ αύτΑν τΑν τδν λόγον βτι, κα> * A όμολογεί καί αύτδ τδ πατρι πρακτικών τής συνελιύσεως τά τ« κατΑ τύπους καί αρχικόν έγγραφον, έπειδή πρόκειται περί ζητήματος, τδ κατ'ούσίαν πλημμελές ' τής δήθεν Ανασκευής. χφορΑντος^ίν γίνει τΑς μονές τού Αγίου δρους, οίκιίος d Έν Κωνσταντινουπόλει, τή 27 9 αεπτεμβρίού 1874. (Ί'πογεγραμ.) I. Οίκιάδης. τόπος-αύτού είναι έν τψ γενικφ κανονισμφ, έφ' ούέργάΚ. Καρε£εοδ««ρή. ζεται ειδική έκιτροπή, βιατί έν τή εύβυχριοίφ καί Σ. Μαυρογίνης. τή εύθυδικίφ αύτής δέν Ανέβαλε καί τού τής έκλογής αύτοΟ ζητήματος τήν συζήτηοιν καί έπιψήφισιν, ένφ Α. 4'υχΑρης. Κ. ΚαλλιΑδης. όμολήγουμένεες κχί περί τούτου δυνατοί τις άπαραλ- LITTER. 6· SYNODALES. QU1BÜ8 PROBATUR ELECTIO MACARII IN PRaEFECTCM MONASTERII SANCTI PANTELEEMONIS · 1875 m«OM oeptoaibri. Άριθμ. πρωτοκόλλου 6453. Αριθμ. διεκπεπερεαώσεεες 83Μ. t- Ιωακείμ έλέφ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπδλω»; νέας .'Ρώμης καί οίκουμενικός πατρίάρχής. ψ Τοίς Ανθρώκοις ούδέν ούτως Αρδην διαλύον τΑς στάσεις έστί καί διαφοράς, ώς ή παρΑ τΑν διχαστών μετΑ τήν τού δικαίου βιΑγγωσιν έπιβαλλομένη συμφώνεες τοίς νόμοις" βκόφασες · «f γΑρ νόμοις δια- ;. τεταγρένοις Μν σύστημα «ai Mmv Ανθρώπων χοι- • OoUiaim ifeUeoat·. /Αο·ηα<οως ΜΐάΧαχας «ών ...'εγχοειφων p ΙΜ-Μ. —'θώ 10.Μ «εαϋ 117S οώειΜ OinA— ωυαεώωίΐ ρπωΑσεοα . nfrl «ών »ν αο«“· ΙίεαεΙωΚίεερεΗ, IMIk ' De lliftala «ioe minatu aa Mittor paaaataa m* M3 ». 8YXODV8 ΟΟΝΒΤΑΝΤΙΝΟΡΟΜΤΑΜΑ, 1874 oag«rto-187& MptMtbri MA νβνίαν διοικαίσδχι έπάναγιως, βπως κοινή τά Ισα xal Α . δίχαια Απονέμωνται, Αναγκαίας Αρα χαί τάς «φβατνούσας δικός χαί διανέξ«ις &ά τών ιιέμωιι «ξμσΜΦαι χαιραών ηριστάσοπν, πχριαλδόν, χρόοις τ» ύπχρόγχοι; . χα! παραιούσΑαι χροών. El δέγα «ώ» Η τοίς βσβαρυμένσν, μ! δσημέρ«κ αίς φδορδν ύκορρέον, κοσμικοί; χαί πολιτικοί; κράγμασιν ένοργαύμαν* μ- ματχρρυΦμίσώη «!ς χανόβιον δι'ίχρών «γγ·^·* TW' έν αύτφ βώσσων μοναστών, ΦορΑται, πολλφ δή μάλλον xal Αααραίΐήκν τηραίσδαι μάτων. Βροσίλδόντων δφαίλαται έν τοίς πνουματιχοίς, βσφ τούτα ύπέρταρα τή έπιμένφ προσχλήαα τού τότο ήγουμονούοντος Γιραόντα έχαίνων χα! ύψηλόταρα, μαίζσνος χα! Α>ιριβ·στέ- σίμσυ χα! τών προϊσταμένων πατέρων, ού μόνον τής ρβς βέίνται τής έχ τών δαίων Ρισμύν προστασίας, προτέρας έπήλλαχται άδλιότητος και τών έκχοψένων 4τ« τής χαροράστως αύτών πατά ψυχήν τδν χίνβννσγ χροών, άλλδ χα! «ές ιύημορίαν χρσήχδή χα! λαμπρό τητα τή κοινοβιακή διαπόμάνσν τάξη, χα! τή «ύλαβο! έκαγούτης. I Ταύτη το: καί τήν μοναστικήν κολιττίαν 6»hv άφοσ.ώοκ χαί φιλοτίμφ ύκέρ τής «ύχλέίας .αύτού χαί έξ Αρχή; δι' ίτρών κανόνων χα: Ηθμοί; άγιων κροοκαδαίκ τών βώσσων μοναχών, (τ* σωρουμένου πατίρων χρδς Ηίον σκοπόν ταχδτίσαν χαί Ημκλιω- καί άμοιρούντος κτηματικών καί άλλων ώρισμένων διίσαν, τούτοις στοίχτιν άραρότως τοίς ίιροίς δροις κόρων, έξ· ού πρόδηλον δτι, ώς συμμονασταί έγχαταέπάνχγχις, χα! κατ' αύτούς τδ Αναφυόμινα σκάνδαλα σταδέντας χαί έγχαταβιώσα: πρρΗμανω έν αύτφ, ού χα! ζιζάνια σπτύδτιν έχριζούν !ποφ«ίλ«ται τοίς δαόδαν δύνανται δέωρηδήναι άκλώ; έπήλυδας χαί φιλοξτνούίμπ«π:στ«υμένοις τήν προστασίαν τών τού Ηού σκήνω μονοζ Αλλά χαί ούδτμία τών κνρί άκσκλιιστιχής χαί μάτων, ένδα b πατά δέόν ούτος Ασχκίται βίος τών * προνομιακής, ούτως «ίπαίν, διαχτιρίσοως προβαλλοάπτ,ταξαμίνων τού κόσμου τήν ματαιότητα, προνοούσιν μένων άξιώστων ύκέρ τινων μόνον έξαφίτιχώ; τών ένΐ<λ<χώς, όπως Αλλοτρία μέν κοσμικών παύών, σύμ ένασχσιμένων. μοναχών στηρίζιται, ή β»βαιούται έξ φωνος βέ τή έπαγγιλίφ, καί πράγματι Αν Λη Αγγκ- αύτών τών διαφόρων έγγράφων ούτ* άπό τίνος Αλλου λιχή καί ϋπιρκόσμί',ς ή ήν «·ϋ«βοφρόνως ήρϊτίσαντο τών καταστατικών τής μονής Αποδίδιιχται, χάντνύίΗν πολιττία. Έκκιβή τοιγαρούν χα! έν τφ κατά τδ ούχ δκως ιαόράς χαί Αβχσίμους τάς τής φιλοπρωτίας Αγιώνυμον δρυς τού "Αδωνας χαιμένφ ίέρφ ήμττέρφ χα! ύπαροχή; δαωρούντνς Αχαιτήσνις τής έτίρας μ«ρί· πατριαρχιχφ χαί σταυροπηγιαχφ μοναστηρίψ τού άγιου δος, χα! τούτα πολλφ τής έτέρας έλάσσονος, Αλλά ΙΙαντύτήμονος, ίπιλιγομένου τού Τωσσικού, Από τίνος καί Α/ηστραταυομένας άληώώς τφ πγνύματι τού ίιρού χρόνου άνιφύη, ώς μή ώφτιλτν, Ιρις δαινή χα! διχο- ήμών ιύαγγαλίου χαί τοίς χανόοι τής έχχλησα; κα! 'στασία μιταξύ τών ένασχόμμένων γραικών καί ρώσ- ταις χοινοβιαχαί; τάξ«σ., τήν δέ παραδοχήν αύτών σων μοναχών, τών πρώτων Αξιούντων ύκέρ έαυτών ού μόνον ψυχώλχδρον τοίς φρονούσί ι« καί Ασπαζοάποκλ«ιστικήν τινα καί δλως προνομιακήν βιαχκίρισιν μένοις, Αλλά χαί αύτάς αναιρούσαν τάς βάσιις καί τών τή; μονής, τούς δέ άλλους Αδολφοίις έν μοίρφ τδν προορισμόν τών δ«ίων σκηνωμάτων χατιδόντις, ξένων καί- έπηλύδων τιβαμένων, χΑντπύδπν καί πάν ύ γέ πάντα τά ·ί«ρά καταγώγια, τά τι έν τφ άγιωτων τών τής μονής διαχονημάτων, χαί κατ'έξοχήν νύμηι δρ«ι καί Αλλαχού' Ιδρυμένα, ώς μόνω τ·;. ϋτφ ΑνατΗχιμένα, καί μηδένα έγχόσμιον σκοπόν έχοντα, τού τής ήγουμκντίας, Αντικοιουμένων κα! μόνους αύ δφιιλουσν (ίσδίχισδαι πάντα; τούς πανταχό&ιν έρωτ: τούς χατίχτιν βουλομένων, ή τού αγίου όρους χοινότης, τή προσπλήσ»ι τών διϊσταμένων μιρίδων. «: καί C άσκήσιως προσίρχομένους, χαί τήν μοναχικήν τάξιν έπ<λήφί>η τής διαρρυδμίσιως τών τής μονή; διά συν- άχριβώ; πχραφυλάττοντα; έρ8οδόξους, τοίς δέ χο-.νοτάξίω; κανονισμού, Αλλά τδν κανονισμόν τούτον έν βιάταις ούδέ λέγιιν δλως Ιδιόν τι έχ<ιν έπιτέτραπται. κατά τόν μέγαν Βασίλτιον, πολλφ δή ήττον χαί ιτροπν·ύματι μηροληψίας πρδς τάς τών γραικών μοναχών Αξιώστις συνταχδέντα, καί έπομένως προσχαλέσαντα, νομιακώς έάιλ«:ν τινάς τδ κοινή τή άέιλφότητ: διααντί τής έπιδιωχομένης ιΐρηνοποιήσιως, μιίζονα τών φέροντα δ:αχ«ιρίζ«3#αι. Εκ! τούτων τοίνυν σχ«ψάπνευμάτων έρα^ισμόν, ή έτέρα τών διαφιρομένων μινοι χαί έν πολλαίς συν«δρ:άσ»σι συζητήσαντ»;, ούδένα άλλον πατκιδομιν τρόπον λύσίως τής προχ·.μτρίδών οϋχ Απτδέξατο, ΙΗωρούσα αύτδν ού μόνον ώ; άνάιρούντα τήν έν πάσι τοίς κοινοβίοις ένυπάρ- μόνης διαφοράς, κα! πρδς καηύνασιν τών, ώς μη χουσαν χαί διατηρουμένην Αν«ξα:ρέτως τάξιν τής ΐσό- ώφαιλιν, έξ<γ<ρδιισών παρανόμων καί άντιυαγγιλιχών τητος τών Αδολφών, συνφϊά τφ πνιύματι τού «ύαγ- π«ρί ιδιοκτησίας καί προτιραιότητος άξιώσιων ’ χαί γίλίου χα! τοίς ΙΗσμίοις τή; έχχλησίας χαί ταίς φυλατιχών διαχρίσαων, «ί μή άχυρώσα: μέν τόν παρά μοναστικοί; διατυπώστσιν, Αλλά δή χα! άνατρέποντα τής χοινόττ,τος τού άγιου δρους συνταχ<Ήντα κανοΜχτήμένα ήδη χα! άναμφίσβητα δικαιώματα αύτής νισμόν, ως παριέχοντα δρους καθ' όλοχληρίαν άντιχωμένόυς τφ ί«ρφ «ύαγγτλίφ λόγιρ, χαδορίσαι δέ χα: έν τή μονή Τών Αμοιβαίων ούν τούτων έρίδων κα! έπιβαλΜν τήν έφαρμογήν χα! ένέργ*:αν τών δτίων διαπληχτισμών όσημέραι έχιτχινομένών, καί- διά συν εχών άταξιών, άνοοαίως τφ ίιρφ- τών μοναζόντων κανόνων, χα! τήν Ακριβή φυλακήν τών αρχαίων δασμών χαί τών άνέχαδαν τάξαων, α!; τά λοιπά έν σχά^ματι, ματαιουμένου δλως τοΟ σχοκοΟ δν ό μοναχι κός προτίΗται βίος, έμέλησαν όφχιλομένως τή άγίμ D τφ άγιωνύμφ δρ«ι κοινόβια δι*πόμ«να, άσχανδάλιστον τού Χριστού έχκλησίφ μιριμνήσαι τή; χαταπαύσαως κα! βηοφιλή συντηρούσι τήν τών ένασχουμένων πολιαύτών. Διδ χα! συναπαίφ έπαναιλημμένων άναφορών τέίαν. Διέ χα! Απιφηνάμχδα κοινή συνοδική χαί τού τής μιάς τών βιαφαρομένων μαρίβων ήν έκηχολού- έντίμου έδνιχού συμβουλίου ίκοφΛοα' πάντας τούς έν δησαν δμοιαι καί τής έτέρας, έχκαλίσάσης τήν όρισα· τφ βηδέντι ίιρφχοινοβίφ συνασχουμένους πατέρας χήν τής διαφοράς αύτών λύσιν τή . ιύδυδίχφι jtpioei διαμένιιν έν αύτφ χα! συμβιούν έν όμονοίφ χαί χαί κυριαρχική άποφάσιι 4ής χαδ'ήμάς τού Χφισιυύ Αγάπη καί τφν αύτών χα! ίσων Απολαύςιν πάντα; . μίγάλης έχχλησίας, ή μιτριότης ήμών μκτά τής π<ρ! δικαιωμάτων έν τή κοινή ταύτή ματανοίμ αύτών, ήμάς ίιράς συνόδου χαί τού έντίμου έδνιχού συμβου μηδένα δέ τολμήσαί ποτέ προνόμια Ιδια χαί διαχρίλίου, λαβόντος γνώσιν τών τ« προφορικών έπί τής σκις έδνιχάς χα! φυλττιχΑς προβάλλων, ώς άπαραύποδέο*ως ταύτης Ιξηγήηων τών έκατέρωδτν έμφα- βέχτους δλως τή έχχλησία ■ συναγωνίζισόαι δέ πάννισδέντων ήμίν Αντιπροσώπων, χαί ματδ προσοχής τας έν «ίλιχριντίφ πρδς τδ κοινή τή μονή χα! ' τή έχμ«λ*τήσαντ·ς τδ πρδς ύκοστήριξιν τών οίκχίων άδτλφότητι συντχίνοντα χαί τή ψυχική αύτών ώφιλιίφ τφ προορισμφ τού μοναστικού συμφέροντα, συν άξιώσιων προσαχΗντα παρ' άμφοτέρων σχιταιδ έγ κα! πανονιχώς Αποφανγραφα, χατ»ίδομ<ν πρώτον, δτι τδ ίαρδν τούτο σχή- βίου. "Ινα δέ τδ expeetootax *»· xon« «τέίακίώοω pn talem aaeti, laadu «»v expedienda Hae normae, ad formam ordinationum βύτής ίχττλουμίνων ύπδ τού πιρριέρχου. Έν upctum Conotantinopolitanaru· (t Λ1>, ool, 611 -91) «τώσκ νομίμου χ«λύμ«τος τού πβτριΑρχου, olov Amo tum Alexandrinarum (t. XL1I, ool 996-300) conditae, σί«ς σί«ς ή ή 4Ô8«wt«c ΑαΗνβΙβς «ώτού, «ώτοΟ, Avtinpoomulsi Avtinpoomuùst βύτόν atalv μητρομητροa gubernio tareieo, eui ultima a Graeci» tribuitur πολίτης, ΜΑχοπος ή aai Αρχιμανδρίτης, πρδς ο6ς ratio ree «uaseoclesiastica» decidendi, tandem pro- Ηλ«ι χορηγήση τοιβύτην.ίντήλήν. 'bktae eunt anno 1876, die 118 measie martii. Eu ' 'dabimus, M quid in collectione noetra desit quod rebus ecclesiarum orientalium illustrandis inservire f . Demetrii possit. Habentur typis impressae in opere Nicolaidis, 'Obmpavixol «Mixte, t. ΙΠ "(Constantino(Constantinopoli, 1890), p. 9793-9. Ksqdlatov β’. ΙΙςρί ίχλογής πβτριΑρχόυ. β Άρδρον 4. Χηρτυούσης τής Hume τού ««τριΑρχου τΑν 'Ιιροσδλύμων, συνίρχβτβι ή σύνοδος xai ίχλίγιι τοποτηρητήν ίχ τΑν iv 'IspoueaAui «ύρισχορίνων μη τροπολιτών xal ίπιαχόπων ίχόντών τΑ έπβιτούμινβ Κβνονισρδς τοΟ 'ΡωρβϊχοΟ ,πβτριβρχτίου προσόντβ, Ανβφτρομίνου τοΟ «ρέγμβτος xai too Ίιροσολύμων. προσώπου τοΟ διορισδησομίνου τοποτηρητοΟ δι' ix'(A'orC'oiç s-reiv dei." »«ΐ»<*ζβ»·βΐ »·<ζ«ν,ν«μ#α(4·*ρ^ Μοβως sit τδν 6ioixqyf|v, ήατις *ορ«χρή|ι« dvexotvôl ν ,, βύτδ, Ανβλόγβς τής ΑνΑγχης, ΐήληγρβφιχΑς ή δι’έγ, Κιφβλβιον a,... γρ4φ«ι> ρίς' τύ δψηλίν npe»8vxcupysiov xai IvtpyoOvΚ«»ήχοντ« τής ««ρΑ τφ jtatp:dpxï οονδδοο. Τ<1 èicvra ouppAvAt πρδς τήν 6<«δτο»βιφββ*'’ Άρθρον 1. '0 ««τριΑρχη; Ίιροΐολύμνν slvai ζομένην τηλ«γρ«φιχήν ή Ιγγρβφον δίβτβγήν rupi τής «ρχηγάς xal Ικδκτης Aadvtmv τΑν κροαχυνηρΑτων Αναγννφίοβ^ τοΟ τοχοτηρητοΟ χ«1 τής σονφδΑ τφ τΑν xsipdvmv Ιντδς τής Ιν τφ ν«φ τής Ίιροοαβλήμ νδρ^ Ιχλογής τοΡ ««τριήχου. (χο up api) διχβιοδοαίβς «ύτοΟ xal «fri ΐκορλχιστιχΑς, "Αρϊρον 6. MttA τήν ΙχτΙλιαιν τβν βι«τΑξι«ν τοΟ χροηγουμίνου Αρ»ροο, Α«οοτίλλοντβι ύχδ τοΟ τοχοτηρητού χΐς τούς μητροχολίτβς χβ! ίχιτχδκους τούς ύχβγομένους tiç τήν ISpav τού Λβτριβίρχου, ifi*para, δι’ Αν Ανβχανούτβι tva tÜps9Aoiv ούτοι' ίντδς xai' ριΑς «ίς Ίιρουσβλήμ xai ««τριβρχιχήν Ιδρόν, «poeta βί κβΐ δι·υ*υντής τΑν τδ' πολύ " «ίχοσι ’ " 1ήμιρών ‘ «ίς τΑ μον«<κήρι« τβΟτβ dvqxdvrmv σχβλιίων xai.C xotvoaouirai ίδιβιτίρως dç τούς χατοίχους tva, ίντδς vocoxopslAv. ΤΑ χ«Μ(*οντ«. «ύτού οον(βτ«ντ«: ιίς Ιπίσης Αριαμένης ,προΑοβμίβς, προοίλδωαιν «ίς 'ΐιροτδ νΑ ixrtXqpot xab' ώριαμίνους χρόνους |ν τφ eipq- σδλυμβ dvA df Ιγγβμοξ (ορούς Απδ πέσης μητροπύμίνφ ν«φ (xoupapi) xai τοίς λτιχοίς προοχυνήρβαι λ«ως χ«ί Ιπισχοκής δπως ««ριυροΜσιν .ώς Αντι ΤΑ Àvlxadsv ίσχύοντβ Αρχ«(« Αρησχιυν.χΑ ifopa, νΑ πρόσωποι τών χβτοίηων «ίς τό ίχλογιχδν συμβούλιων Ιχιτηρή τήν χολήν δκύδυνοιν τΑν ύχβρχόντων οχο- διΑ τήν ίπλογήν τού ππτριΑρχου. Άρδρον.β. ΙίοτΑ τήν λήξιν τής προδτσρίβς τ«ύλ«ί·ν xai toO voocxopaioM^vA κιριΜλχ^ τούς πτω χούς τού-Ιϋνους tou AvaJoyve τΑν ιΙοοδημΑτων τΑν της d προσκληΗντις συνέρχονκη ίν τφ μονβστηρίφ . ixxÀqotAv xai μονβστηρίων, νΑ roitobttf χβτχλλήλώς ' τής *Ι*ρουα«λήρ «ai χβτόρτίζιτβι τδ πνιυρβτιχδν συμ βούλιον· ovyxtipsvov ίξ Απάντων τών μητροπολιτών τούς xat' Ιιος <1ς Ίιροαδλυρβ ρττβββίνοντβς χροσχυ- ... νητΑς xai τή γνώμή xai fioqMqi τοΟ àa‘ «δτδν χλήρβυ nui Ικισχδχων, Ιχβατος τΑν δποίβν γρχφιι, ήχογρΑνΑ χβτββΑλλή «Αο«ν τήν βονμτήν rtpoeadfrav ύχίρ ’psi x*i χβρβδίδβι βίς τδν τοχοτηρητήν Ιδιβίτιρον βαλ ticv Μρ«ίχον πορ«ίχον τδ δνομβ τού προσώπου, ·δπ«ρ ·δπβρ bwpoOoiv ΜοροΟσιν τής ήσυχίβς βύτΑν. tiev ■ ΆρΑρον 9. Τπο£«λλομί·Η·ν οίωνδή*οτ« βίτήαβων Ας Αξιόν τής «βτριβρχιχής ΗσΙως Ιχ τΑν ιίς τήν π«οί ApqexsoTixAv xai avaupanxAv Avtixatplvwv ύπδ ISpav τού icatpt«px«iou τούτου ύπαγομένβν xai ίχύντΑν ιδιωτών ίν γίντι. ή tmpi-.τΑν 'πνιυμβτιχΑν χμΑ- Τ»ν τδ Αξίωμβ μητροπολίτου, ί«:σχάπου xai Αρχιτ,πόντων τΑν avsupanxÀv Αρχτ^Αν, συνίρχιτβι ύπδ μβνδρίτου, efts iy Ίιρουσβλ'ήμ «ύρισχ^μίνων, «ÎU Ιν ’ τήν προιδρ«ίβν τού «ipqpivou ««τριΑρχου ή ^ή- τφ Ιξ·ττ^ιχφ. ' Μοβ ΙξηΑζουαβ ιί«1 «ai Αποφωχξονσβ Αποφβσίξοΰσβ D Άρδρον 7. Άπ«ντ« τΑ xptatnn· Toûta, χωρίς νά M m σύνοδος, ήτις Ιζ«τΑζονοβ όμοφώνως ή χβτΑ πλχιοψηρίβν διοχπιρβιοί tip ληρ8ή ύπ' δφιν δ ρίγος ή μιχρδς ΑριΑμδς ΤΑν ψήφων Ας Ιλοβον, Ηωρούντβι ίξίσον Ας Ιχλίξιμδι xai χβτ«ύπόβτσιν. Άρί^ρον 3. Ή σύνοδος ούγχιιτβι Απδ If ίπισχό- γρΑφοντβι ίνώπιον τού συμβουλίου τΑ άνόμβτβ «ύτΑν - twrt aai iwia ΑρχιμπνδριτΑν · Αφίομίνης τής «ύξή- |ν βφλίφ ύπογροφομίνμ fort τοΟ τοποτηρητού xai τών σβως ή 1λ«ττώσ«ο»ς ή ΑντιποιτοητΑύωίς tev μηλών ρβλΑν τόΟ συμβουλίου. ΆρΑρον 8. Έποιδή & Ιχλιχδήοόρινος ««τριΑρχης «ύτής, ένβλόγως τής ΛνΑγχης, «ίς τήν χρίσιν τοΟ πβτριΑρχου, ύπδ τ4ν Αρον τοΟ νΑ διβλόβτπι ή βι· ♦serpiitai Ιχχλν,σιβστιχΑς Ας πνηυμβηχδς Αρχηγός, & «ρχήί δλομίλιι» «ύτής. Ή σύνοδος βύτη συνορχομίνη χβτΦλογος τΑν Ακλιξίμβν, δ συντβχ»ησ4μ«νος χβτΑ πΑντοττ ύπδ τήν AposSpsiav τού πβτριέρχβυ ωισχίπτ»- τΑς ΑιβτΑξπς τού προηγουμένου ΑρΑψου, Αποστίλλοτβι τβι π«ρ! τής διοιπήσοως τΑν ApqoaarnxAv Avnxapi- οίς τήν Ι,οίχησιν, ήτις «βρβχρήμο At' ίγγρέφου ή . νων τών προαπυνηρΑτων, τΑν ΙχχλησιΑν μ! τΑν τηλιγρβφιχΑς Ανβρέρκ ud γνωντοποιΜ οΐς τήν Αψη μονβστηρίων, τΑν «βδηχέντων ««Ι,τΑν xveuparwiAv λήν πύλην τΑ Ιν τφ «βτβλϊγφ τούτη» Ιγγιγρβμρίνβ , ύποΜσόων τΑν ite βύτές ίΐρέων «al focqpttAv* ΙκιΙή δντμβτβ. Ή βιοίχησις Ανπγγίλλοι «ίς τι τδν τοποSi al 'ini τών ΑριιρωρΑτων aai ιύβγΑν νβτωστημΑτων τηρητήν xai τήν σύνοδον τήν Ιν Απβντήσβι διββφβοΦήΜμένην διβτβγήν «api τής Ιχλογής πβτριΑρχου πρέξοις, olei ή ίχμίσδωσις, μΜτΗις, μοτββίββσις, aa! ή Αγορβπιιληβίβ «ύτΑν, «al τΑ ta Ιχ τΑν «ροσΑποιν, Απορ μένουσι ρ«τΑ τήν ύπό τής τούτων πηγέςοντβ dvrtiuiprva 8<«ξΑγοντ«ι, συμφών«1ς Αψηλής πύλης Αψβίροσιν τΑν δνορΑτβν, τΑ fotola τυχδν IfeipsMoi χυ^όρνητιχΑς. totç tlStaott νό^οκ, t* έρμόδιβ τμήμ«« τών sits ουνιτβιραΑς μ«Α τΑν XoitcAv Spqntupdwv Ης τδ ΙΑνος tAv -Ρ·μβί·ν AvqaoimAv Ιχχληαιών χβΐ pevaorqplAV Ας xai tAv prjtpwroutfov, Ιχισχδχ·ν, τΑν χληριχΑν χ«1 ίιρίων τΑν ύκβγομίνων «ίς τήν Μ» 8YNODU8 HŒROeOLYMITANA, 1676 msrtü 1 13 ' »30 . ΟΓνουμοταχδς πατήρ αυτών χαί Αρχηγός όπασών τΑν Άρθρον », ΚκνοώΜυμένης τή» Μβτ* έχχλησιών χαί povnotqpfmv. μανφν όρθρσν βιατιητής τής ύψηλής «Λης Άρθρον 14. Έποιβή τδ πρόσΜαον τού πατριάρχου, δτ.ιχήΜς, συνέρχσται ϊ«*κή συνέλ«υσις βυγχ*μέτη ix τής συνόδου, τών λοιπών όρχιμανβριτών τών Λρ- έχτδς «Αν έπιβαλλομόνων αδτφ πνουμβτιχΑν xahjAÔv, σχομέναν έν rote μοναστηρίοις τής Ίβρουοαλήμ, τών των, τυγχόνοι Ιαιιιιρημμέ » ον τήν έχτέλοοιν τΑν πρ«ιτοσυγγέλ«σν, τών δ&οθ«ν προοχληΦένααν χα! φρονομώκ τΑν ποφαχαρηΗντοιν A4 τα· διβδ τού ψ προβηλθόντών tmwntev («ρό·ν καί βόο hpôtsv -έκ- "Ομόφ-ούλ Φοράδα έχδοθέντβς βηρατίοο, τΑν δ«φηλχγσμένων έπίσης ύπδ τών χριστιανών τής Ίαρουσαλήμ θόντνν δπδ τοβ «οορΑητοΟ σουλτόν Μοχμέπ Χόν, x«d «ai πρσββ^νβ χατά τήν &«τ«γήν «£ς τ* τ^ς έχλογής τΑν βατηρηθέντων ύπδ τΑν λοιπών μαγόλων σουλτό*S *{ής· έχλογιχήν συνέλ«υσιν .Χαί μή προαιλθόντος θ«ωρο0νται διορια&ησόμ«νος δέον, a') νά ξ έχ χαταγαγής ύκήχοος ώς ύποτασσόμανοι τή γονική ψήφφ- έκαστος βέ τών όδαμανδς χαί νά μή.έχηλίβώβη ποτέ χυβορνητιχώς χαί έΦνιχΑς- JT) và j χρηστοήθης, άνατραφοίς έν τφ συμμ««χόντ·ν τής έχλογής, οίτο κληρικός, oho (ορούς, πατρ<αρχ«ίφ ή τφ μοναστηρίφ τΑν Ί«ροσολύμ·ν καί δικαιούται νά δώση μίαν μόνην, ψήφδν, Άρθρον 11. Άμα τή χατά τδν διαγογραμμένον έπ τΑν έχόνταν προηγουμένας έπβουλέΰσσις χαίπορ μή τρόπον γονομένη έχλογή, συντόσσιται χατά τδ Αρχαίον Ιχοιν βαδμδν Αρχιμανδρίτου, ή πρατοσυγγέλοο - γ') νά έθιμον Ανακλά ύποβαλλομένη βιά τής δωιχήσΜος οίς έχη Χατί τους χανόνας τής έχχλησίας τήν Απαιτουτδ υψηλόν πρωθυπουργίαν, χο-.νοποιουμένου έπιτοπίβς μένην ήλιχίαν χαί νά ή όρτιμιλής, νά έχή πλήρη τού διορισμού τού πατριάρχου κατά τήν Αφιξιν τού γνώσιν τΑν έχχλησιαστιχΑν ύποδέσοαν καί τήν όπαιύψηλού β*ρατίου τού έχδοθησομένου π«ρ! τής παρα τουμένην π«ίραν ώς πρδς τήν. καλήν διοίχησιν τής έπισχοπής, χαί δ*) νά ή κάτοχος έχτδς τής έλληνιχής χαί δοχής τού έχλογέντος προσώπου. τής Αραβικής, «ί δυνατόν χα! τής τουρκικής γλώσσης. Κ«φόλαιον γ'. · Άρφρον 1β. Ή έχλογή καί ό διορισμός νέου έπιΙΙιρί τΑν προσόντων τού έχλιγομένου «ίς σχόπου «ίς χηρούουσαν έπισκοπήν, έν«ργ«ίται τή ψήφφ τδ πατριαρχικόν Αξίωμα. χα! τή έγχρίσιι τής συνόδου, διά τούτο αύτη τή προΆρθρον 12. Τδ πρόσνπον τδ έχλσγόμινον «ίς τδ τροπή χαί Αβιίφ τού πατριάρχου χαταρτίζοι χατόστιχον πατριαρχικόν Αξίαμα δέον vi έχη ήλιχίαν Ανικέρικ τΑν χληριχΑν τών έχόντ««ν τό Απαιτούμένα προσόντα, τών τισσαρόχοντα έτών, νΑ Ανήχη έίς τήν τόξιν τΑν έχ τών όποιον όρίζονται υποψήφιοι βιά τήν χηρ*ύουκληρικών τΑν έχόντών τδν βαθμόν έπισχίπου ή Αρχι ααν έπισκοπήν, προτιμώμένων μιταξϋ τών έχόντβν μανδρίτου, νά «ίχ« πΑνυ Αμέμπτώς βιαρχώς έπί δέκα τήν αύτήν ικανότητα, τΑν παρασχοντών τός πιρισσρέτη διοίκηση μητρόπολιν καί νΑ, ή αύτός τ» χαί ό τέρας καί πιστοτέρβ^ έχδουλ«ύσ«ις «ίς τήν έπχλησίαν · μσθ* β μσταβαίνοι «ίς τήν έχχλησίαν χαί μστό τήν έχπατήρ αύτού όδομανοί ύπήκόοι. Άρθρον 13. ΤΑ ήθη τού έχλιγομένου πατριάρχου τέλ«σιν τΑν έν ίσχύί βιατυπώσιων, έχλέγιι χαί διορίζιι δέον νά ώσιν Ανώτ«ρα πόσης ύπονοίας, συνάμα βέ δριστιχώς ένα έχ τΑν «ίρημένων τριών ύποψηφίων οδτος νά έχη κατά τδ ένδν πλήρη γνώσιν τών θ*ο- έπίσης διό μυστικής ψηφοφορίας- έν πιριπτώσιι βέ λογικών έπιστημΑν χαί τΑν κανόνβν χαί κριίξονν.τής ίσοψηφίας, ή πλνοψηφία χαταρτίζιται διό τής ψήφου έχχλησίας καί νό ή Αποδοβιιγμένον έχ τής προτέρας τού πατριάρχου. Άρθρον 17. Άχοθνήσχοντος έπισχόπου τινός, έν«ραύτού διαγωγής δτι σέβσται τάς δογματικός βιοκόξας χαί τό θρησχχυτιχό όντίΜίμονα- έχτδς τούτον, έποιδή γούνται τό κορί τής έχλογής μ*τό τήν Αφιξιν έπιστοούτος έσται πατριάρχης τού ναού (χουμαμ έ) χής Ί«ρου- D λής δπογ«γραμμένης ύπδ τών «ύύπολήπτων κληρικών σαλήμ χαί τΑν έξ’αφτημότνν χα! έπίσχοπος, δέον έχ- χαί λαϊκών τής πόλιως έν ή χατφχέι ό Αποβιώσας. κλησιαστιχώς νό έχη τήν ό««τουμένην «««νότητα Τ 5 . 1<μαΐχού πατριαρχείου. tev αύτοχρΑτορεη ή Bi πνευματική διοίχησις tit tes βωμαίον πατριΑρχην Κωνστετντινουπόλο^ τδν θρχηγδν αύτών itf’ où aal ίξήρτηνται. ’Αρθρον 4. Ή έσω^έρική διοίχησις ΑπΑντων τΑν μοναστηρίων too Αγίου' όρους tlvai Ανατεθειμένη tit τούς μοναχούς, Αλλ' bub τήν Ιποψιν τής όλομελείας αύτών βιο-.χούνται ύπδ τή; χοινότΐ)τος (ναζιρλδρ χιγετή) χαί τής,συνΑξιως (λόνδζας). "Αρθρον δ. Έχ τών μοναστηρίων τούτων τΑ τού είδους τών κοινοβίων Ιχουσι πρόεδρον τής έσωτιριχής Βιοιχήσεως ήγούμενον, δστις συνδιαφιεπτόμενος μετά τής έπιτροπής τού μοναστηριού, διοικεί τΑς μή πνευ ματικός ύποθέσει; τΑν μοναστηρίων. Ή 81 έσωτεριχή διοίχησις τΑν (διορρύθμων μοναστηρίων είναι. Ανατε θειμένη sit Ιπιτροπήν ή; ό πρόεϊρο; θιωρείται At ήγούμενος. Ή έπιτροπή αΰτη συνδιασχεπτομένη μετΑ τΑν όρχαιοτέρων χ«1 γεροντοτέρων μοναχών, διοικεί τΑς υποθέσεις τών μοναστηρίων. 'Αρθρον 6. Άνευ τής πλειοψηφίας τών Ιν τφ μοναστηρίφ οίχούντων μοναχών χαΐ μή έγχρινομένων τών υπαρχόντων (οχυρών διχαιολογητικών λόγων ύπδ τού πατριεφχείου Κωνσταντινουπόλεως, ούβΐν κοινόβιον δύναται νΑ μετατραπή «ίς Ιδιόρρυθμον χαΐ τ’ Α*Α- παλιν. Αρθρον 7. Επειδή ό Αριθμό; τών iv παντί C μοναστηρίφ ύπαρχόντων μοναχών 8iov νΑ δρίζηται ( ΛπακΛολ pov/4 /ot XiOt μΖη ητχΑναλόγως τών προσόδων χαί τής ΙχτΑσεως αύτοΟ- τΑ fit rd αγην/^οάΖ' à Ιαχή μηναοΐφλϊρ χ<:χχφ>τα ιιζαμοναστήρια τΑ Ιχοντα μοναχούς πλείονας τού Αριθμού μναμ'ϊ οοί(·ίΓ»^*φ.) τού όρισθησομένου χατΑ τήν Αναλογίαν ταύτην, ύποΚεφΑλαιον α^ χρεούνται μηδένα νΑ Βόχωνται Αχρις ού οί ύπΑρχοντε; ΙΙερί τώ.ν iv iflff δρει iv γένει μοναστηρίων. έλαττωθώσιν είς τόν Ακαιτούμινον Αριθμόν. Αρθρον 1. Ή χερσόνησος τού Αγίου δρους περι ΚεφΑλαιον β'. λαμβάνει τΑς σκήτας, τα χελλία χαΐ τΑ Αναχωρητήρια ΙΙερί τής iv τοίς μοναστηρίοις παραδοχή; τών Ασκητών μιτά τών λοιπών προσαρτημάτων χαί τών μοναχών χαί περί τών χαθηχόντων είκοσι μοναστήρια ονομαζόμενα στεωροπηγιαχΑ, δη χαί διχαιωμΑτων αύτών. λαδή υπαγόμενα <ίς τήν πνευματικήν Βιοίκησιν τού ’Αρθρον 8. Ι1Αν πρόσώπον προερχόμενον είτε έχ iv Κωνσταντινουπ&λει Ρωμαϊκού πατριαρχείου. ΤΑ ονόματα τών μοναστηρίων τούτων χαί ή Αχχλησιαστιχή τών χωρών τού όθωμανιχού χρΑτους, είτε 1χ τή; τΑξι; αύτών δηλούται ώς ίξής · α’) Αγιος Αθανάσιος Αλλοδαπής, καί βουλόμενον νά διαμείνη ώ; μοναχός Λαύρας, β*) εύαγγχλισμύς Βατοπεδίου, γ') παναγίας ίν τινι μοναστηρίφ τού Αθω, Αμα ώς φθίση but Ίβήρων, δ*) παναγία; Χιλιανδαρίου, (') Αγίου 'προ ύποχρεούημ νΑ μεταβή εις τδν υποδιοικητήν (χαϊμδρόμου Διονυσίου, μεταμόρφωσή Κουτλουμουσίου, μακάμ) τού τόπου καί προσαγΑγη τδ διαβατήριόν ζ') μεταμόρφωσις ΙΙαντοχρΑτορος, η") τεσσαρΑποντα του, ο! Bi Αλλοδαποί, χαθδ° Αξιούμενοι ίξαιρετιχής μαρτύρων Ξηροποτάμου, θ') Αγιος Γιώργιος ΖωγρΑφόυ, D χΑριτος πατά τδ έ^ρθρον 4 τής όθωμανιχής ΰπηχοότητος νόμου, νΑ παράδεχθώσι τήν όθωίίανιχήν^ ύπι') ταξιΑρχης Δοχειαρίου, ια*) Αγίων Αποστόλων Καρ» χίλλρυ, ιβ’) εύαγγιλισμδς Φιλοθόου, ιγ") Χριστού Γεν- ηχοότητα. Εις τούς Ιχοντα; ταχτιχΑ διαβατήρια, νήσεως Σιμωνόπετρας, ιδ') Αγιος Γεώργιος Αγίου ΙΙαύλου, teuteonv εις τούς μή ύπόπτου διαγωγής, δίδοται ύπό -.(’) Αγιος Γεώργιος ΞενοφΑντος, it*) Αγιος Νικόλαος ■τού ύποδιοιχητού χαί τή; χοινότητος ή Απαιτουμένη Σταυρονιχήτα, ιζ*) Αγιος Νικόλαος Γρηγορίου, uf) Avd- Αδεια Ινα περιίλθη τΑ μοναστήρια ui βιαμείνη iv λήψιί Έσφιγμένου, ιθ') □αντελεήμονος ‘Ρωσσικού, καί τφ μοναστηρίφ τής όχλογής του έν τφ δποίφ δύναται νΑ γίνη παραδεκτός. Άμα ώς 6 τοιούτος γίνη παρα χ“) Αγιος Στίφανος Κασταμανής. ’Αρθρον 3. Ί£χ τών μοναστηρίων τούτων τό 1(ήΐ. δεχτός νΑ Βιαμείνη te τινι μοναστηρίφ τή Ιγχρίσει τού ήγουμένου ή τής Ιπιτροπής, ή διοίχησις τού δώδεκα - α’) Χιλιανδεφίου, β*) Κουτλουμουσίου, γ*) Ζω γράφου, Β') ΚαρβχΑλλου, ε') Σιμα>νόπ«τρας, ς*) Αγίου μοναστηριού τούτου ύποχρεούται νΑ όγγρόψη τδ Παύλου, ζ') Ξενοφώντος, η*) Γρηγορίου, θ') 'Κσφιγμί- όνομα αύτού Αν τφ χαταλόγφ τΑν Βοχίμων xte Ανανου, -.’) 'Ρωσσικού, ια1) Κασταμονής καί ιβ*) Διονυσίου φέρη τό πρΑγμα παραχρήμα (ίς τε tev ύποδιοιχητήν είσί χοινοβιαχΑ, διατρεφομένων τΑν te «ύτοίς μονα χαΐ τήν κοινότητα Ινα χαταχωρηθή έν τφ έπί τούτφ χών κατά κοινοκτημοσύνην ■ τΑ 81 λοιπό όκτώ, ήτοι βιβλίφ. 'Αφού τΑ τοιαύτα πρόσωπα συμπληρώσωσι .α*> Λαύρας, β*) Βατοπεδίου, γ*) Ίβήρων, θ') Παντοχροί- τδν ώρισμίνον ΒιΑ τήν δοκιμασίαν χρόνον, τά δνότορος, ε') ΕηροποτΑμου, ς') Δοχειαρίου, Φιλοθόου ματα αύτών έγγρΑφονται είς τδ βιβλίο* τΑν μοναχών; χαί η’) Σταυρονιχήτα, τυγχΑνουσιν ιδιόρρυθμα, όν οίς Αλλ' οί δπόπτου διαγωγής Αποστίλλονται είς τό μέρος οί μοναχοί ζώσιν ίδιαιτόρμ;. teflsv ήλθον. m MONA8TMUOBUM MONTI B ATHO, Άρθρσν ·· Άπαγορ«ό«τ·ι * ** 7^*B «"P···*** i ώς μονβχές ή δόκιμος 4» μσνβστηρίφ, ακήτη, ««M» καί Αν<η(««ρητηρίφ, i μή φόρων Αδ«ι«ν, ήτις βέον, uH διαγράφ«ι τδ κροηγούμ»·νον Αρθρον, »* #»·«■» 6k8 τού ύκοβιοιχητιπού καί τής χοίνότητος. Επο μένως 4 ήγούμοος ή 4 κρόοβρος οκήτης, toution» b διχαΤος ή U χ«λλιΑται Mi έναχωρηταί, βί «αρ·1β«χέμ«νο< πρόσωπόν tt «pi» ή ένοργηθΑσιν ti Ανω τέρω όριζόμ*·» πράξκς ««Aotrept τής ύκηρ«σίας «Λτών τδ βέ οβτω παραβιφτδν γ«νόμ<νσν κρόσωπον ilCOKipWCMt τού pOVMtl^OV, tljç σκήτης, ToO Χ*λ· l»î nwtü 14 86 W4 Άρθρον 17. Ή έν τοίς μοναστηρίοις Απονομή έχκλησιαοτιχοΟ ΑέιΦματος γίτοται λάγφ Αρ«τής χαί ίχανότητος, κροτιμωμέν·ν τών κλ«ίον«ς ύπηροαίας αίς τή» μονήν προοχνογκόντων. Κ«φ<ίλαιον γ'. Π«ρί τού τρόπου τής.έχλογής τΑν ήγουμέν·ν τών κοινοβίων χα! κ«ρί τών δικαιω μένων χαί τών καθηκόντων αύτΑν. Άρθρον 18. Ό «ίς ήγουμ«νίαν τών κοινοβίων έχλέξιμος δέον νΑ ή πατρόθον) ύκήχοος όθ·μανός, νΑ έχη ήλιχίαν ούχί χαιωτέραν τΑν τισσαρέχοντα έτών, νέ ουγχαταριθμήται μ«ταξύ τών έδίλφών τών Απδ δέχα έτών οίχούντων έν τή μονή, νΑ ή δκωσδήποτ« π«παιβ«ιήι4»ο;, ίβίφ βέ έχ τών μοναχΑν τΑν λίου καί άΜχωρητηρίου, βπ«ρ έξ«λέή«το ώς κατοικία». Έάν δέ έκιθυμή νέ διαμονή έν τφ irfitf ôpet, ύποχρ«ούτ«χ νέ έχτέλέση τές διέ toü 8 Αρθρου όριζομένας Αναγκαίας πράξβ;. Άρθρον 10. Οί Αλλοδαποί μοναχοί οί ματαβαί- κατόχων πλήρους γνώσοως τΑν θρησχίυτ-.κβν ύπονοντας «ίς τό Αγιον όρος ini σκοπφ too νά διαμ*ί- θέο«ων, νΑ μή ή χαχής διαγωγής, έν γέν«ι νέ έχή νωσιν έν τοίς μοναοτηρίοις αύτού «αί μονάσ«Μΐ, xai τήν Απαιτσιίμένην ««Ιράν «ίς τήν διοίχησιν καί νΑ οϊ ίβιώται οί κροσ«ρχόμ«νοι έπ! τφ «Λτφ σκοπφ, I γινωσχη τΑ έθιμα χαί τούς «ίβιχούς κανόνας τού όφ«ίλουσι Mtà πρώτον νέ αρο3αγ4ρ·σιν, ώς δια Αγίου δροας. Άρθρον 19. Έκιτρέπιται, μή «ύρισκομένου έν γραφή τδ 8 Αρθρο», τδ διαβατήριο» αύτΑν· έπ»ιδή βέ Ακολαύουσι τής έξαιρ«ηχής χάριτος τού 4 Αρθρου τινι μοναστηρίφ μοναχού έχοντας τέ διΑ τού προ τού πιρί όθωμανιχή; ύπηχοότητος νόμου, παραιτούν ηγουμένου Αρθρου όριζόμινα προσόντα, νέ ληφθή ται παραχρήμα τήν έθνιχότητα αύτΑν, παραδ«χόμ«νοι κατάλληλος Από Αλλου μοναστηριού, σκήτης, χ*λλίοσ τήν όθωμανικήν μ«τέ δέ τήν έκτέλισιν τΑν Απαι- χαί άναχωρητηρίου τού Αγίου δρους. Άρθρον 90. Διέ τήν έχλογήν ήγουμένου, έχτδς τουμένων διατυπώσιων τΑν μοναστηρίων χαί τήν έγγραφήν αύτΑν έν τφ βιβλίφ τΑν μοναχών ύκδ τού τΑν δοκίμων, αυνέρχ*ται συνέλιυσις 'AkAvWv τΑν ήγουμένου, ή τού βιχαίομ τού μοναστηριού ή τής μοναχών τής μονής ύπδ τήν προ«δρ*ίαν .τού γιροντοσκήτης,. τού ■ χιλλίου χαί τού έναχωρητηρίου, βπ«ρ τέρου, χαί συντΑσσιται τή, «ΐσηγήσιι χαί βηλώσα • ζητήσωοι πρδς κατοικίαν, ύποβάλλουσιν «ίς τρ τδν τών έβ«λφών κατάλογος τών όνομάτων τών έχλ«ξίύποδιοιχητήν χαί τήν κοινότητα τού Άθω «σφρα μων· έχ τών όνομΑτων δέ τούτων Ακαντις Ανιξαιγισμένο» έγγραφον, έ» φ δηλούσιν δτι παραιτούνται ρέτως οί πχρόντ«ς έν τή συν«λ*ύσ*ι έχλίγουσι διό τήν Αρχική» αύτΑν έθνιχότητα, βτι ώς διαμ»νοθντ«ς μυστικής ψηφοφορίας, διοριζομένου ήγουμένου τού έν Άθφ, κατατάσσονται «ίς τήν τάξιν τΑν δπηχόων λαμβάνοντο; τΑ δύο τρίτα τών ψήφων. ΈΑν κατΑ οθωμιηών, χα! δτι. τού λοιπού »έ ύπιίχωσιν «ίς τούς τήν πρώτην ψηφοφορίαν ούβ«ίς λέβη τέ δύο τρίτα νόμους χαί. κανονισμούς τού όθωμανιχού κράτους χαί τών ψήφων, έν*ργ«ίται ψηφοφορία δ«υτέραν καί τρίΑφίνωσι τδ βιαβατήριον αύτΑν «ίς τδν ύποδιοιχητήν. 3 την φορέν χατέ τδν αύτδν τρόπον. ΈΑν δέ χα! * Άρθρον 11. Ούδ«ίς έχων ήλιχίαν μιχρστέραν τΑν πάλιν δέν χαταρττσθή πλιιοψηφία, ή έχλογή έν«τίθιται «ίς τδ συμβρύλιον τής έφορ«ίας, δπ«ρ θίωριίται «ίχοοι χαί «νδς έών γίν«ται παραδ«χτδ; (να διαμίίνη έν τφ έγίφ δρ«ι, οδτ« δύναόαί τις νέ χατα- ώς Αντιπροσωπ«ύον έν Άθφ τδν πατριάρχην Κωνταχθή «ίς τό τάγμα τΑν μοναχών, Αν τούλάχιστον φταντινουπόλ«ως - τδ συμβούλιον τούτο έχλέγπι ίριστι«πί τρία έτη μή παραμονή ώς δόκιμος καί δοχι- χΑς διΑ μυστικής ψηφοφορίας ήγοϋμανον ένα έκ τών μασθή. καί συμπλήρωσή τδ «ίκοστδν πίμπτον έτος τριών μοναχών τών λαβόντων χατέ τές γινομένα; έχλογές τήν ηλίΐοψηφίαν. » τή; ήλιχίας του? > -Άρθρον 91. Μ«τέ τήν τοιαύτην ίνέργ«ιαν τής Άρθρον 19. Τδ πρόσωπον τδ ιϊσαχθηοόμτ,ον «ίς τδ τάγμα τών μοναχών, ύπρχραούται νέ λάβη Αμέσως έχλογής συντΑσσιται πραχτιχδν τών γ«νομΜ»ν χαταχωρούμινον έν τψ μητρψφ τού μοναστηριού χαί ύποτήν Αβ«ιαν τού ήγουμένου. Άρθρον 18. Άιταντις οί μοναχοί 4φ*ίλουσι νΑ γραφόμ*νθν ύπδ τών παρςυριθέντων έν τή συν«λ·ύσ«ι· ύπαπούωσιν «ίς τδν ήγούμ«νον xai νά έχτκλώσι τΑς 1 άντίγραφον δέ τούτου ύκογιγραμμένον έπίσης ύκδ διαταγές αυτοΟ. "Εχουσιν έχίοης τδ καθήκον νΑ τών παρ«υρ«θέντων χαί έσφραγισμένον τή σφροιγίδι άκοφ«ύγι*οι πέσαν φιλονιιχίαν χαί Ιριδα α*βόμ*νοι τής μολής Αποστέλλ«ται «ίς τήν κοινότητα, ήτις Αν»υ' τούς κανονισμούς χαί ·τΑς διατέξ«ις τών μοναστηρίών Αναβολής γν«»στοποι«ΐ τήν γ«νομένην έχλογήν αίς τδν χαί νΑ έχαλώσι τήν «ίς αυτούς Ανατιθαμένην' Μί βωμαίον-πατριάρχην Κωνσταντινουπόλ«ως, καί Αφού δριζομένην ύπηρ«σίαν ύκδ τής διοικήσω»; τΑν μονα . λάβη τήν έχ«!θ«ν ■ διαβιβασθησομένην έπίσημ'ον έπιστήρι·» χαί σχατιχή» πρδς τήν Αβαλφότητα. 1 ύ χύρωσιν, έχτιλιίται δ διορισμός τού ήγουμένου, συμΆρθρον 14. Άπαντ<ς οί μοναχοί όφιίλουσιν . φώνως πρός τέ ΑνέκΚθ«ν ίσχύοντα θρησχιυτιχέ άνιξαιρέτνς νέ φέρβσι μέλανα ένδύματα Αν«υ άοσμη- έθιμα. Άρθρον 99. Ό ήγοΰμινος ίφ«ίλ«ι νέ συνδιαμάτ·ν. Άρθρον 18. Έξαλ«ίφ«ται έχ τού «ίβιχοΟ βιβλίου σχέπτηται μ«τέ τής παρ’ άύτψ έπιτροπής γής, μονής ή ίΤΤΡ«ψή μοναχού έναχαροΟντος έχ μοναστηριού, π«ρί τών σπουδαίων ύποθίΜων αύτής. Άρθρον 98. Ό ήγούμ«νος ύχοχρωώται νέ διαέν ψ διαμέν»·. ούτος, χωρίς νΑ λέβη τήν κατΑ τούς , «χχλησιαστιχούς κανόνας Απαιτόυμένην Αδέιαν, μή μένη διαρκώς έν τή μονή, .όφ«ίλων νέ φέρηται ήπίως χαί πατριχώς πρδς Απαντας τούς έδ«λφούς, νέ κατάγινόμ«νος παραδ«χτδς έν τή έπανόδφ αύτού. Άρθρον 18. ΚατΑ τού μοναχού τού παραβαί- χρίνη τές Ατόκους πράξχις χαί νουθ«τή, νέ διάγη νοντο; τέ χατά τούς μοναστηριακούς κανόνας έπι- σωφρόνως, γινόμ«νος ό ύπογρα|ήιός τής χρηστής έν βαλλόμ*να καθήκοντα, ίκιβέλλονται πναυματιχαΐ καί. γέν«ι διαγωγής, νΑ συντρώγη μ«τΑ πάντων ’ τών σωματικοί ποιναί, έΑν μ«τέ πρώτην χα! βιυτέραν Αβ«λφΑν έν τή κοινή τραπέζη, έχτδς λόγου έσθ«νουθισίαν βέν σωφρονισθή. Έν ή βέ π«ριπτώσ«ι αί ν«ίας ή Αλλου κωλύματος, χαί έν ή π«ριπτώσ«ι ποιναί αδται ΑποβΑσιν Ατ«λ(σφόρητοι χαί δ μοναχός β«ήσή νέ ματαβή «ίς Αλλο μέρος έν«χα έχτάΜόυ ούτος έξαχολουθή τήν προτέραν αύτού βιαγβιγήν, {βίας Ανάγκης νέ μή παρατ«ίνηται ή Απουσία τδυ ίποβΑλλιται τής μονή;, Αποαβ«ννυομένης τής έγγρα έπί πολύ, μήτ« νέ έπαναλαμβάνηται. Καίτοι δμως, φης αύτού έχ τού βιβλίου τΑν μοναχών χαί Αναφ«ρο- δ.Γ «ύπροσδέχτους λόγους xai tvn» ρπουδαίων συμφ«ρίντων τής μονήΐ, ή Απουσία τού ήγουμένου 84μένου τού πρΑγματος «ίς τήν χοινότητα. Coaotu aannuL· to·» XLV. r 595 ORDINATIO 80U RKONL.AMENTUM BM ναται νά παραταθή πέραν τής'τριμηνίας, ούχ ήττον Α ββχθήοομένων ΜΒαχα μοναχών, έχλέγονοκ τέσσαρα Απαιτ«ίται πρδς τούτο προηγουμένως'Αβαια τής κοινό- μέλη " καί χατΑ»τό * * τέλος " TOO έτους διί χληρΑση»;, γινομένης ένώπιον Απάντων τών Α8«λφών, έξάγονται τητοξ χαί τού πατριαρχιίου. πρδς τδν διάγράΆρθρον 94. ‘Ο ix τΑν έκιτρόπων τής μονής τού δύο, Αντί «Αν έ'χοίων, ήγουμένου, ύπδ τήν Ιδίαν αύτοΟ «Αθύνην Ας Αντι φέντα tptcsv, έχλέγονται ix νέου tropd. πρόσωπος Βιοριζύμανος," κατά τήν Απβυών του ix· πληροί τέ καθήκοντα ΤοΟ ήγουμένου. Ό διορισμός τού έντικροσΑκου γνωθτοκοιιίται ύπδ TOO ήγουμένου ιίς τούς ίν τή μονή ίδιλφοός, όφοίλοντας vi ύπαχού··σιν αύτφ. ι Άρθρο» 96. Ό ήγούμτνος τής μανής, έν γνώσω τών έπιτρόπων, λαμβάνω» ύπ'δψιν τήν ήλιχίαν. τάς σιροηγουμένας ύκηρτσίας, τδν βαθμόν τής προσωπικής ίχανότητος καί διξιότητος σχατιχΑς πρδς τήν όρισθησομένην ύιτηρισ^αν ίχάστου τΑν μοναχών, άνατίθησ: τίς άναγκαίας ύπηρισίας «Ις τούς .καταλλήλους άδιλφούς. Άρθρον SO. OI έχίτροχοι oiroi ύ>ιη?«τούσιν 'ύπδ τήν έπιτήρησιν τού iffoufiw iv τοίς χοινοβίοις. 'Ex τών τριών χλκδών roO ταμ«ίου τής μονής, ή μέν μία tOpIoxiriu φύτοδιχαίως iv ταίς χ«ραί TOO ήγου μένου, αί Βέ λοιποί δύο παρά τοίς έπιιρόποις, ο!τιν«ς χρατούσι τά λογιστικά βιβλία- ixtiBÎ) Βέ ή καλή Βιαφύλαξις τών πολυτίμων ΙχχλησιαστιχΑν πραγμά των χαί τής βιβλιοθήκης τής μονής τ/γχάνκ Ανατιθτιμένη έκ «ύθιίας τίς αύτούς, αίσίν ύπόλογοι Ας έκ τούτου Απέναντι τού ήγουμένου χαί Απάντων τών Αβιλφών, Άρθρον 31. Είς τΑν έκιτρόπων τούτον έχων τέ Α.ταιτούμίνζ διά τήν γραμματιίαν προσόντα, έπτιλι! Άρθρον 96, Κατά τήν λήξιύ έπάστου έτους Ακαγτις οί 4ί«λφο! συγχροτοβσι γ«νιχήν συνέλίυσιν, έν ή Β τήν γραφικήν ύπηριβίαν τής μονής. Μή έχΑ» δέ τήν άναγινώσχιταί ύπδ τού ήγουμέχου έχθισις τών κατά πρδς τούτο Ακαιτουμένην ικανότητα, μιταχιιρίζιτα: τδ έτος Ιχιίνο γινομένων ένιργιιών χαί πρέξιων. ίτιρον γραφέα ύπ' ιύθύνην αύτού. φέροντο; τδν τίτλον Έν τή έχθέσιι ταύτη χιριέχονται- α') 4 έριθμύς τώχ^ν τή^ιονή ιόρισπομένων μοναχών χαί δοκίμων, _β') ί ίριθμδς τών πατά τύ έτος έπαινο μσαχθέντων ιίς τδ μοναχιχδν τάγμα, γ”) δ έριθμύ; τΑν έκοβιωσάντων, β') ή οικονομική κατίστασ.ς τής μονής καί «’) α! κατά 'Τδ έτος έπ«.·νο γ«νύμ«ναι βιλτιώσιις, αί πνιυματιχαί πρόοδοι τής μονή; χαί π4ν Αλλο Αξ’.ον μνιίας. Ή έκθιοις αύτη καταχωριίτα·. έν τφ μητρφφ τής' μονής, ΰπογβαφομένη ύπύ τώ'· έπιτρύπων αύτής καί έπικυρουμένη παρά τού ήγουμένου, μιθ’ δ ίντί' γραφον αύτής έποστέλλττα: αίς τδ κχτριαο/ιί-.ν διά • τής κοινότητας. ' ,Άχθρον 97. Άπαντα τί έγγραφα τί έκβοθησόμινα. κατά τήν ένέργιιαν τών ίπαιτουμένων .· συνδιασπίψιω» ύπδ τής μονής ύιτογρ^φ^ντατ ύπδ τού τού γραμματέας, Κιφάλαιον t'. · H'pl τού τράπου τής μένων τών ιδιορρύθμων μονών χαί πιρί τών δικαιωμάτων καί καθηκόντων αύτών. Άρθρον 32. Ό διί τήν ήγουμινίαν τών ιδιορ ρύθμων μονών έχλέξιμος δέ-.ν vi έχη ii προσόντα τί Απαιτ’ούμινα διά τούς ήγουμένους τών χοινομιω» χατί τό ΙΗ 4ρ#ρ-.> , Άρθρον 33. Ή έκλογή τών ηγουμένων τών ιδιορ ρύθμων μονών ένιργιίται, θυμφώνως ταίς διατάςισ: τού 21 Αρθρου, έν τή συνιλιύσι: Απάντων, έχτδς τών Βοχίμων, τών Αδιλφών τής μονής, ώ» προιδριυιι ό έχω» μιγαλιιτιρόν βαθμόν έχ τών πο^ρττοτέρων τής μονής. ' Άρθρο» ΙΜ, Μιτά τήν ϊνίργιιαν τών έχλογών, έχήγουμένου σφραγιζόμτνα τή σφραγίδι αύτής έξαιρου- e τιλούνται ,αί έν. τφ 2<ι Αρθρφ όριζόμιναι, διατάξιις. μένω» τών έγγρΑφων κ«ρί Βανιίου, Βδσιως καί λήψιως Άρθρον 35. Ό ήγού^Ινος όφιίλιι νά συνδιχσπίδιά χρησιδανιίου, ΒηΧ88ή παραχώρήβιως χιλλίου, χαλυβίου’ χώί έναχωρητηρίου, τής ' Ανταλλαγής μονα πτηται έν Απάσαις ταίς μοναστηριακές ϋποθέσισι στήρι αχώύ- γα'.Αν χαί τών παρομοίκΛ. Τά τοιαύτα μιτί τής διοικητικής έπιτροπής χαί νά άποφασίζη μττ'αύτής έμ! τώ» ύφισταμέ»ω» ύποθέσιω» έ» πιριέγγραφα, έπτδς τής υπογραφής τού ήγουμένου καί πτώσιι δέ σπουδαίω» ίντικιιμένων, »4-συμβουλ«ύητα: * τής σφραγίδος τής.μονής, δέον »4 φέρωσι τάς υπο τούς γ«ρο»το:έρ·.υς καί προκρίτους τής μο»ής, άλλ' », γραφές τών έπιτρόπων καί νέ φυλίττωνταο έν τφ μητρ<ί>φ τής μονής Αντίγραφα αυτών ύπογιγραμμένα έχτέλισις τών Αποφάσιων γίνιται ύπδ τού ήγουμένου. j Άρθρον 36. Ό ήγούμχνος ύποχριούται vi διαμένη ιδιαιτέρως ύπδ τού ήγουμένου, καί τών έχιτρόχωκ Άρθρον 98, Οί ήγούμινοί «ίσιν ισόβιοι · ΑλΧ ίν πίντοτι έν τώ μονάστηρίφ. οφιίλω» νά φέρηται ήπίως ή πωιπτώσιί, γινομένων παραπόνων ύπδ τών μονα χαί πατριχώς πρδς Απαντας τούς Αδιλφούς, »i χαταχών 4+(ς μονής ιίς τδ πατριαρχιίον, χατί τίνος αύ χρίνη'τάς Ατόκους πράξιις,παί νουθιτή, νά διάγη τών, Αποδςιχθή κατόπι» διαδικασίας δτι ένήργησαν σωφρόνως, γ;»όμινος ό τύπος τής χρηστής έν γένιι πρίξιις παρά τήν τΑξιν καί ;τούς κανονισμούς τού διαγωγής, έ» ή ίί πιριπτώσιϊ trf^, IvixS έχτάχτου ιδίας Ανάγκης,' vi μιταβή ιίς βέλλο μέρος, νά μή μοναστηρίου χαί £t. ιίναι έπιδκπτιχοί βιλτιώσιως, παρατιίνητα: ή Απουσία του αύττρπίρα» τής τριμηνίας παύονται καί Αντικαθίστανται. χαί νΑ μή, έπαναλαμβάνηται. Κ αϊτοί ίμως δι' ·ύΚιφΑλαιον δ'. D προθδέχτους λόγους χαί ένιχα σπουδαίων τών μονών lltpl τού τρόπου τής έχλογής τΑν έχιτρό- συμφιρόντων, ή Απουσία τού ήγουμένου δύναται νά παραταθή πέραν τής τριμηνίας, ούχ ήττον άπαιτιίται δικαιωμάτων χαί καθηκόντων αύτΑν.. πρδς τούτο προηγουμένη Αδιια τής κοινότητας χαί τού Άρθρο» 39. Οί ίπίτροποι τΑν χοινρβιαχΑνμονάστηρίων «ιοί Λσσαρις χαί 4 χρόνος τής ύπηρ«σίας βΛτ&ν Βιττής, Ανανκουμέναυ καί ψντιχαθισταμένου τού ήμίστος αύτΑν κατ’ έτος ώς έξής. Κατά τή» Αρχήν ίχάστου έτους μ«τά 'τήν λογοδοσίαν 6 ήγούμτνος ύπο. διιχνύώ τά δνόματα βώβ'τχα μοναχών'έκ τΑν Ιχανωτέρων, έναρ*τωτέρων xal Αρχαιοτέρων, τΑ» προα«νιγχένηςν πλιίονας ύπηρισίας (Ις τήν μονήν, χαί συνιρχό|«νοι, έχτύς τΑν δοχ'μων, Απαντ*ς οί iv τή μονή ύπάρχοντις μοναχοί Βιορίζουσι Βιά μυστικής ψηφοφορίας χαί Απολύτου πλιιοψηφίας δύο μέλη, άτινα μκτά τΑν Απολαιφθέντων δύο τάσσονται χαρά τφ ήγουμένφ Ας σύμβουλοι χαί βοηθοί αύτοΟ Βιψ τάς ύλικάς ύποθέβαις τού μοναστηριού. Κάτά τύ κρώτονβμως έτος ix τΑν ύπδ τού ήγουμένου ύπο- πατριαρχιίου. Άρθρον 31. Ό ix τών έπιτρόπών'τής μονής ύπδ τού ήγουμένου ύπό τήν ιδίαν αύτοΟ «ύθύνην, & Αντι πρόσωπος διοριζόμενος, πατά τήν Απουσίαν tou, έππληροί τά καθήκοντα τού ήγουμένου. '<) διορισμός τού Αντιπροσώπου γνωστοποιείται ύπδ τού ήγουμένου «ίς τΛς έν τή μονή Αδ«λφούς·όφιίλοντας νά ύπαχούωσιν αύτφ. Άρθρον 38. 'O ήγούμ*νος τής μονής τή συγκαταθέσιί καί συνδρομή τής διοικητικής έπιτροπής λαμ βάνω» ύπ' δψιν τάς προηγουμένας ύπηρισίας κφί τδν βαθμόν τής προσωπικής ίχανότητος καί διξιότητος ρχιηχφς ιφδς'τήν όρισθησομένην ύπηρισίαν έκάστοιΧ τών μοναχών, Ανατίθνγπ τάς Αναγκαίας ύθηρ*σίας·ιίς τού; Μταλλήλου; Αί«λφούς. Λ I -· 597 MONA8TMÛOBUM MONT» ATHO. 1877 aartii 14 8« 698 ΆρΑρον 48. Τούς Επαλλήλους καί ύπηρίτας τής ΆρΑρον 39. Κατά τήν λήξιν fataeu έτους tat*· J τ«ς ο! έν τή μονή Αβ«λφοί συγχροτσύσι γινιχήν ανν- μονής διορέζουσι ποτέ τά ΑρΑρον 38 ό ήγούμινος μιτά έλϊυβι*, ty ή Αναγινώβχιτπι ύπό τοΟ ήγουμένου ta.· τΑν διοικητιχών έκιτρόκον ( Αισις τών Κατά ti έτος έχιίνο γίνομένόν έν*ργ«ών χα! αρΑξικν. Έν τή έχΗσ» τούτη κιριέχονται «’) 4 άριΑμός τών έν τή μονή «ύρισχομέννν μοναχών χαί δόκιμόν. β') ό Αριθμός τΑν χατά τά Ιτος ixctvo χαταταχθι'νηιν «ίς τ4 μοναχικόν τάγμ«η γ’) 4 Αριθμός τΑν' Αποβώ*σΑντόν, δ") ή οίχονρμβή χατάστασις τής μονή; xai «’) al χατά τό έτος έχ«ίνο γινόμίνκ β«λτιώσ«ις, 9 Κιφάλχιον ζ*. Ιΐιρί τοΟ λογιστικού τΑν μονών. ΆρΑρον 47. Α Ή χρήσις καί χΑρποσις τόν ένΐφ Αγίφ όρκ μοναστηρίόν χαί τΑν χτημΑτον αδτών Ανήκιι «ίς Απαντα τά μέλη τής Αδιλφότητος τά μονΑζοντα έν τή χιρσονήσφ ταύτή. ΆρΑρον 48. Κατά τήν λήξιν έχΑστου έτους ό α! πνιυματίχαΐ πρόοδοι τής μονής χαί πάν Αλλο Αξιόν μντίας. Η έχθισις αϋτη χαταχοριίτα: έν τφ μητρφφ ήγούμινος χα! ei έπίτροποι πΑαης μονής δίδουσι λογο τής μονής ύπογραφομένη ύ.-.ό τΑν έπιτρόπόν αύτής δοσίαν τής έτησίας διαχιιρίσιώς τον «ίς τήν σονέλιυσιν τΑν Αδιλφών- τΑν «ύρισκομένων έν τή μ-.νή τούχαί έπικοροομένη παρά τού ηγουμένου, μ«Α’ ο αντί γραφου αύτής διαβιβάζίτα: αίς τό κατρ:άρχ«ίον διά λΑχιστον Από έξ έτών. 'H συνϋιυσις αύτη προβαίνιι «ίς τήν έχλογήν «ίδιχής έπιτροπής πρός έξέλιγξιν τώ< τής κοινότατος. ΆρΑρον 4«·. Άπαντα Vi ύπό τής μονής έχδοθησό- λογαριασμών τούτον, ήτις έχπληρούσα τήν έντολην ταύτην ύποβΑλλαι «ίς τήν συνέλιισιν τΑν Αδιλφών τό μ*να έγγραφα δέον .vi ύπογρΑφιονται ύπό τού .ήγου μένου χαί τής διοικητικής έπιτροπής καί σφραγίζονται 1 Αποτέλεσμα τής έξιλέγξ·»;. Οί λογαριασμοί ούτοι έγκρινόμινοι ύπό τής συν«λ«ύστος χαταχορούντχι αίς τή σφραγίδς τής μονής. Η πιρί τής έχδέιΜος τΑν έγγρΑφων τούτον Απόφχρις χαταχόριίται '«ίς τό βι- τό γονικόν βιβλίον τής μονής ύπογραφόμινοι ύπό τόν ' ρλίον τον πρακτικών, δπ«ρ έκίσης ύπογράφουσιν δ τ» έπιτρόπών 'χαί τής έξιλι; χτιχής έπιτροπής, έπικυρολήγοόμινος χαί οί έπίτροποι. 'Αλλ' ός όρίζηα: έν τφ μινοι ύπό τού ήγουμένου χαί σφραγιζόμ*Όΐ τή σφρα2< Αρθρφ, έξαιροΟνται τά έγγραφα πιρί δανιίου, λή- γίδι τή; μονής. ΆρΑρον 49. 114; μοναχός Αποσκλλόμινος ός οι ψ«ος καί δ6σ:ος διΑ χρησιδακίου χίλλίον, καλυβιού κονόμος μιτοχίου ύπαγομένου αίς τήν μονήν χα! χ«ιχα! ίναχορητηρίου, χαί Ανταλλαγής μοναστηριακών μένου έν τα!ς ί,Αομανιχα'ς χώραις χαί έν τή αλλο γαιών χα! τών παρομοίον. Ti τοιαΟτα έγγραφα, έχτός τής υπογραφής τού ήγουμένου χαί τών έπιτρόπον, δαπή. ύποχριούται χατέ τήν λήξιν έχΑστου έτους vi ύποβΑλλη χαί παραδίδή τούς Απαιχουμένους λογα δέον φ ύπογρΑφωνται χαί ύπό τΑν γιρόντηιν χαί προκρίτων τής μονής χαί Vi φυλίττονται έν τφ μη- ριασμούς τής έτησίας διαχ«ιρίσ««»ς λιπτομιρώς, !να χαταχαιρώνται μ«τά τήν έξέλιγξιν «ίς τό γινιχόν βιβλίον. τρώφ ύπογιγραμμένα έπισης ύπό τού ηγουμένου χαί τής διοικητικής έπιτροπής. Κιφάλαιον η". s ΆρΑρον 41. Αί έπί τών έγγρΑφον τΑν όνομαζοII «ρ! τών Αχ: νήτων χτημάτώ’ν τής μονής. μένον λ«υχών διατΑξιις τού 144 ipApou έφαρμόζονται ΆρΑρον 50; Έν τφ Αγίφ 4ρ«ι ούδ«ίς χατ' ούδένα ένταύΑα Απαράλλακτος. τρόπον έχ«ι διχαύνμα κυριότητας χαί έξουσίας έπί ΆρΑρον 4Ü. Ό ήγούμ«νος «ιναι ισόβιος. îii τήν παύσιν (μος αύτρύ έφαρμόζονται Ακριβώς αί διατάξίΐς C χτημάτόν ίσαδήποτ» χρί^ιατα δακανηΑώτιν έν τή μονή καί δσα δοΑώσιν «ίς αύτήν λόγψ συνδρομής, τού 118 ΑρΑρου. Λ Ι>έφΑλχιον ς'. ♦όυροΟνται ώς δ«·ρ«Α χαί «ύποιία, ούδέν διχαί««μα lltpi τού τρ«όπ-,υ τής έχλογής, τών πρόσόν- ιδιοκτησίας χαί προτιμήσίως έχοντος τοΟ χορηγούντο; τ ω ν y/i ι χ α ι ω μ Α τ ω ν χα! χαΑηχόντοιν τών αύτΑ. ■,ΚρΑρον 51. Οί μονάζοντ«ς έν τοίς μοναστήρι οις δ rC'i:χη τι χών ' έ π ιτρ ο πώ ν τών ΐδιορρύΑμον τού Αγίου όρους χα! το'.ς χροσαρτήμασιν αύτών δι μονών. καιούνται μόνον vi διαθύσ*σι τόν βιον αλτών έχχί ΆρΑρον 43. ΚατΑ τήν Αρχήν έκαστου έτους συν χαί νΑ <ύσ: κύριοι τής χρήσ«»ς χα: χαρπώσ«ός τών έρχονται «ίς γενικήν αυνέλιυσιν ί.ταντις οί έν τή μονή χτημάτων, δηλαδή νά διατρέφωνται διΑ τών προσόδόν τούλΑ^ιστον έπί έξ έτη διαμ«ίναντ«ξ αδελφοί καί Αφού αύτών, όφιίλονας vi διαφυλάττόσι χαλώς αύτΑ, νά ΙΗορήσοσι τόν έτήσιον Απολογισμόν, προβαίνουσιν «ίς τήν έχλογήν τριών ή πέντ« έπιτρόπον Αναλόγος τής μ«ριμνώόι πιρί τής αόξί,σΐώς τών προσάδνν αύτών χμί νά συμπ«ριφέρ·ν:αι συμφών«»ς πρός τήν ΑρηΑνάγκης τής μονής χαί τών ύπαρχόντον προσώπον. ΆρΑρον 44. Ο: διοικητικοί ούτοι έπίτροποι όφ«ί- στυυχτιχήν έσότιριχήν τάξιν τήν ιοχύουσαν έν τοίς -χ λουσι vi ένιργώσι τίς Απαιτουμένας πρΑξιις έπί πα-, μοναστήρι οις. ΆρΑρον 51. Ούδιίς δι ούδένα λόγον ουδέποτε σών έν γέν«ι τών «ίς τήν διοιχησιν Αναγομίνον ύποδύνατα: νά καραχ»ρήση, πώλήση χαί έχποιήση μονα-\ Αέσιων, τή γνώμη τού ήγουμένου, Αποφασίζοσι π«ρί τών έξ«τ«ριχών Αντιχ«ιμφΗ·>ν, χρβτώσι τό ταμαίον τής στέριον τού Αγίου όρους, ή χτήμα-άύτού καίμινον ιιτι έν αύτφ «ίτ« .έν Ç(v«i έν τοίς αύτοκρατορφιαίς π«ρ: μονής, έχώσι τρ«!ς χλ«'.δας, έξ ών ή μία vi «ύρίσχη-γ ται πΑντοτι αίς τάς χ«ίρχς τού ήγουμένου, αί δέ Αλ- φρουρήτοις χώράις χαί τή Αλλοδαπή, έπιτριπομένης λχι δύο να" παραδίδόνται καί παραχατατΐΑβνται «ϊς μόνοχ. τής έχμισΑώσίός, τής δόσιας χαί λήψ«·»ς διά χρησιδανιίου τών χτημΑτνν έν ώρισμένφ χρόνψ συμδύο έπιτρόπους έχ τών χαταλληλοτέρων, χρατώσι τό λογιστικά βιβλία, φυλάττνσιν ϊδ φ τά πολύτιμα έχ- φώνας πρός τήν έν τα!ς μοναίς ΐσχύουσαν τΑξιν. ΆρΑρον 53. Άπασαι αί σχήτάι αί νκαγόμέναι «ίς χλημιαστιχί πράγματα τής μονής χαί τήν βιβλιοθήκην διό τά όποια «ίσίν ύπιΰΡυνοι Απέναντι τού ήγουμένου τάς μονές, τά χιλλία χα! τά Αναχαρητήρια χαί αί δαπάνα: «ίσίϊχτήματα τής μονής, Ανιφίχτσυ ούσης τής χαί Απάντβν τών Αδίλφών τής μονής χαί έπιτηρώσι τούς σχιυοφύλαχας, τούς βιβλιοθηκάριους, τούς οίχο-, διαμφ:σβητήο«»ς και Αφαιρέσιώς τής κατοχής αύτών χα! μή έπιτρ«πομένης τής μαραχώρήσίός καί έχνόμους, τούς ΑποΑηχχρίους χαί λοιπούς ύπηρέτας· έν έν! δέ i Αγψ έχασα ή διοίχησις τής μονής «Ιναι Ανα· τ«Α«:μένη αίς αύτούςς τών χαΑηχόνταν τής γραμματ«ίας έχπληρουμένκν καρά τίνος μέλους αύτών, ίκιρ έν ή π«ρικτώσ«ι βέν έχ«: τά Απαιτσΰμχνα προσόντα, δςορίζιι ύπό τήν προφώπιχήν του «ύΑύνην γραφέα, ποιήσΜς αύτών. διατηρών τόν τίτλον τού γραμματέώς. ΆρΛον 45. Ό κρόίδρος τής διοικητικής έπιτρο ΆρΑρον 54. ΙΙΑσης μονής -ή βιβλιοθήκη ταχτοποαίται χατά τό γινιχόν νπόδιιγμα καί τόν τρόπον τόν όρισθησόμινον ύπό τής συνάξινς, ύπάρχοντος πής Λμά πάντοτ» «ύτοβιχαώέξ ήγούμινος τού μονα- Καφάλάιον Α'. II«ρ! τών βιβλιοθηκών χα! τών σχέυοΑηχών τών μοναστηρίόν. ίδιαηήρου βψ^τοφύλαπος. .'*** '* . 5W ORDINATIO 8EU REGULAKENTUM eoo Άρθρον'5'5. Ούδαμενς ίπιτρίπατα: ή αίς τρίτον j Κωνστεπτινουπόλαως, ούβέν μοναστήριον βόναται vi 'Ί*η σκήτην. πώλησις xai παραχώρησή τΑν χαφογράφων καί λοι χαταρτίση xai σχηματίση έν άγίφ πών έντυπων βιβλίων xai πολυτίμααν πραγμάτων τής μονής, ύπογρεουμίνων i» μέν. τοίς κοινοβίοες τΑν έπι- IItpi τού τρόπου τής ίκλογήςτού βιχαίου τρόπων, iv ίέ τοίς ίδιορρύθμοις τών διοικητικών ίκι- καί τής έπιτροπής τΑν ποινοβιακών αχη τρόπων χα»' ώρισμένας έπσχάς μοτά τΑν ήγουμένων τΑν xai παρί τΑν δικαιωμάτων Χα: καθη κόντων αύτΑν. αύτών νά έξελέγχενσι τάς βιβλιοθήχως xai τάς σχαυοΆρθρον 6Μ. Ό «Ιριθμδς τΑν έν τοίς ζοινοβιακκ!; θήκας τΑν μονών έπί τή βάσαι τού έπισήμου «ai γονικού σχήταις εύρισπομένων μοναχών δέον νά όρζηται άν«καταλόγου τΑν πραγμάτων τούτε»ν. λδγως τής έκτάσαως xal τΑν προσόδων τής σκήτης, Καφάλαιον ι’. έπομένως έν τα!ς χοινοβιαχαίς σχήταις δέν γίνατκι Il tpi σκητών. δαχτδς νέος μοναχός, iv μή ό άριθμδς τΑν ύπαρχονΆρθρον 56. Λ! σκήται διαιρούνται ώς xai τά των έν αύταίς μοναχών έλαττωθή, συμφώνω; πρδς τάς διατέξαις τού άρθρου τούτου. μοναστήρια ίπίσης αίς βύο χατηγορ’ας. αίς κοινοβιαΆρθρον ft». Χηριυούση; τής Ησαως τοΟ δικαίου, χάς xai ιδιορρύθμους. συνέρχονται έν τή αιθούση τών συναδριάσαων, ίκτδς Άρθρον 57. Άπασαι αι σκήται, αίτα χοινοβιαχαί, αίτα ίδιόρρυΙΙμοι, διοιχούνται ύκδ διαυθυντοΰ όνομαζο- τΑν δοκίμων, οί λοιποί άδελφοί ύπδ τήν προαδρέίαν τού γαροντοτάρου ίχοντος τδν βαθμόν ίερέως καί in: μίνου διχαί ου καί έχιτροπής συγχαιμένης, άναλόγως τών άναγκών τής σκήτης, έχ τριΑν ή κέντα βοηθών. Β παρουσίμ άντιπροσώπου τού προϊσταμένου μοναστηΆρθρον 5β. '() δίκαιος τΑν χοινοβιαχών σκητών ριου, τή κροτάσαι τών άδαλφών, συντάοτιται κατάλογος έχλέγαται δι' ίν έτος, οί δι δίκαιοι τών ιδιορρύθμων τών ονομάτων τών ίχλαξιμων, ^ιαθ’ô άπαντα; άναξ*.ράτω; οί παρόντος άδαλφοϊ προβαϊνουαιν αίς τήν έχ αισιν ισόβιοι. Άρθρον 5Μ. "Ο διχαίος τών σκητών χαί τά μέλη λογήν δικαίου έχ τού καταλόγου τών έχλαξ;μων κατά πλαιοψηφίαν διά μυστική; ψηφοφορίας, διοριζομένου τή; έπιτροπής δίον νά βιορίζωνται έχ τών μοναχών δικαίου τού λαβόντος τά δϋο τρίτα τών ψήφων. τών μοναζόντων ίν ταίς σχήταις άπδ έξ τουλάχιστον ΓΑρθρ'.ν ,7<>. Νατά τήν ίνέργοιαν τής ίχλογή; ■ 4τών. τών γινωσχόντων άνάγνωσιν xai γραρήν κα: . τών ίχίντων προταραιότητα xai πλςίονα ικανότητα. συντάυιαται ίκθασ.ς άκοσταλλομίνη αίς τδ μοναστΙ,' 'Api*·'.ον 6ΐ>. ’<> διχαίος αής σκήτης όφαίλαι νά δι- ριον, αίς δ ύπάγαται ή σχήτη, ίνα έγγραφή ·τδ όνομ* αξάγη συμβιβαστιχώς μοτά τών ίπιτρόπων τάς ματαξύ τού δικαίου έν τφ μητρήιφ αύτού. Τδ όέ μοναστήριον τών ύπδ τήν διοίχησιν αύτού άναρυομίνας διαφοράς προραίναι αίς τδν διορισμόν καί τήν έγχαιτίδρυσιν τού δικαίου συμφώνως πρδς τήν άδαχαθαν ίσχύουσαν τά τών σχητιωτών* μή χατορθΑν δέ τδν' συμβιβασμόν άνατίθησι τήν λύσιν τή; διαφοράς αίς τδ μοναστήριον ξιν χαί άναφέραι τήν γανομίνην ’έχλογήν ai; τ+ν κοινότητα. Άρθρον 71. Ό δίκαιος όφαίλαι νά άποφασίζη απ': τών σπουδαίων ύποθίσαων τής σκήτης -,υσχοΚτόμανο; μοτά τής ίπιτροπή;. Άρθρον 72. Ο διχα!ο; ύπογραούτα: νά διαμίνη διαρκώς έν τή σκήτη, όφαιλων νά συμπαριφιρηται πρδ; άπαντας; ιούς άδαλφού; ήπίως καί πατριχώ;, έλίγχων τάς άτόπους πράξαις χαί νου^ατών. νά διάγη σωφρονως γινόμενός τύπος χαί υπογραμμό; τής χρηστοηθα.α; πρδς τδύς άλλους. νά συντρώγη μ«θ' άπάντών τώ · άδαλφών έν μι| χαί τή αύτή τραπάζη, έχτδ άσθινεισ; xai νομίμου κωλύματος, ίν παρικτώσ.: δέ ίχτάκτο. αυτού ανάγκης έν άναγχασθή νά μιταβή εις άλλο μέρος, ή άπουσία του αύτη νά μή παραταθή π/.έον *; τριμην:ας- άλλά χαϊτοι, ένεκα σπουδαίων συμ/τής φαρόντων τής σκήτης, ή άποισία τού δίκαιου δύνατα. ^φαρ ν» καραταΟή πέραν τών τριών μηνών, ούχ ήττον άπαιταίται ή έκ: τούτου άδεια χαί ίγκρ:σ:ς τής προϊσταμένης μονής, τής κοινότητος χαί τού πατριαρχείο■> Κωνσταντινουπόλαως. Άρθρου 73. Ό άντιπρόσωπος, δν ό δίκαιος χατ» τήν απουσίαν αύτού Αλα: διορίση ύπδ ιδίαν του «οD θυνην έχ τών μαλών τής έπιτροπής, έχπληροί τα καθήκοντα αύτού. Ό'ΪΪύρισμός ούτος γνωστοπαιείτ*. αίς ? ϋπάγαται ή σκήτη. Έν ή δέ παριπτώσαι δέν έπιτανχθή χαί έχιί δ συμβιβασμός, ή ύπόθαοις, τή άδαίφ χαί έγχρίσαι τού μοναστηριού, θαωραίται χατά πρώτον έν τή συνάξαι καί δαυταροβαθμίως κατ' έφασιν ένώπιον τού πατριαρχαίου Κωνστχντινουπόλαως. Άρθρον 61. ΟΙ διαταράσσοντας τήν ήσυχίαν ίν τινι σκήτη μοτά τραίς νουθασίας γινομένας ύκδ τού διχαιου χαί τού μοναστηρίου αίς ·. ύπίγαται ή σκήτη, άποκέμπονται. Αί καλύβα: τών ούτως ίπ τής ίδιορ- $ ρόθμου σκήτης άποπαμπομίνων καραχωρούντα: τή γνώμη τού δικαίου xai τής ,ίπιτροκής καί τή ίγκρίσαι τού μοναστηρίου αίς άλλους μοναχούς, τά δέ δύο τρίτα τού τιμήματος τούτ>Αβ{δονται τφ προηγουμένφ κυρίφ - τής καλύβης χαί τδΜνακολαικόμανον τρίτον διανέμαται έξ ήμισαίας αίς τδ μοναστήριον xai τήν συνέλαυσΓν τής σκήτης τήν χαλουμίνην κυρίαρχον. Άρθρον 62. Πάσα σκήτη δικαιούται μέν νά ξυλαϋηται τά πρδς καύσιν άκαιτούμανα ξύλα ίντδς τών όρίιον αύτής, άλλ' άκαγοραύαχαι ή αίς άλλον κώλησις και έάποίησ·.; καί τού παραμικροτέρου ποσού. Έν ή παριπτώσαι άναφυή ή άνάγκη έής έπισχσυής καλύβης, τή προηγουμένη αίτήσαι τού δικαίου, δίδοται δωραάν ύπδ τής προ'.σταμένης μονής ή άναγκαία ξυλαία. Άρθρον 63. Ούδαΐς δύναται νά αίσίλθη adai διαμαίνη ίν τινι σκήτη άναυ τής έγκρίσααός τού δικαίου καί τής έκιτροκής, κατά τδ » Λρ»ρον. Άρθρον 64. Πάσα σχήτη φυλάτται έν τή ίβίφ αύτής σκαυ'οθήχη, ύπ' αύθύνην τού δικαίου καί τής έπιτροκής. καί ύπδ τήν έπίτήρησιν τού προϊσταμένου μοναστηριού, τά πολύτιμα αύτής σκαύη. Άρθρον 65. ΙΙάσα σκήτη έχαι ίβίαν σφραγίδα διηρημένην αίς τέσσαρα τμήματα, έξ Αν τδ μέν έν κρότε! δ δίκαιος, τά δέ λοιπά τρία ή ίπιτροπή. Έπί-, σης τδ ταμαίρ^ τής σκήτης Ιχα: τίσσαρας κλαίδας, ίξ ύπδ τού δικαίου αίς τούς έν τή σκήτη άΐαλφούς, τφ«:λοντας ύκαχοήν χα! αύπαίθαιαν αίς τδν άντιπρόσωπον. Άρθρον 74. Ό δ.ποιος ίν γνώσει τών μρλών τής έπιτροπής, άναλόγως τής θέσχως είς ήν έκαστος θά διορισθή, λαμβάνει ύπ- δψιν τήν ήλιχίαν, τάς προηγού μενος ύπηρασίας xai τδν βαθμόν τής ίχανότητος καί δαξ'.ότητος αύτών, άνεπίθησι τάς άναγκαίας ύπηρασίας αίς τούς καταλλήλους άδαλφούς. / Άρθρον 75. Καγά.τήν άρχήν kojWç έτους συγχαλαΕται ύπδ τοΟ δικαίου συνέλευσις ^γπαιμένη έξ ών τήν μίαν φυλάτται δ-δίκαιος καά τάς λοιπός τραίς ή έπιτροκή. Άρθρον 66. Ούδεμία σκήτη αίτα χοινοβιακή, έΐτα Ιδιόρρυθμος δι* σύδένα λόγον δύνααται νά ματαβληθή ' αίς σχήμα καί ταίξιν μοναστηριού. άπάντων τΑν άδαλφών τΑν διαμανόντων ίν τή σκήτη άπδ έξ έτΑν, ίνα έπιθκωρήση xai ίξελέγξη τούς λογα ριασμούς τού πεφαλθόντος έτους, μοτά τήν έξέλαγξιν τΑν όποιων Χαταχωρούνται έν τφ χώδιχι τής σκήτης, ύάσγραφ«μένγ ..... ύπδ τού δικαίου xai τΑν μαλών τής > Άρθρόν «7. *Avw τής όριστικής άπσφάσαως τής έπιτροπής xai έπικυρουμένρ ύπδ τής προιαταμίνης 401 ' MOMaSTUUORUM MOMTM ATRO, ’Αρθρον 7*. A! imposa! τΑν χ·,ιν«βιαχών «t- 1 τών σύγχαvtstix τριών ή πέντχ μέλώη 4να|θγως t* Ανάγκης, ή Μ όπηρισία «ώτψν διαρκά! Μ δώο Ιτη. Τής τριμελούς έπιτροκής eb i* ή τΑ δύο μέλη Αν«καθίσταντα: *«1 Αωηωούνται κατ’ hoc, τής stvtaμ«λσύς, τά δύβ ή τά τρία μέλη. 'H ίχλογή «Αν μ*λέ>ν έν«ργ«ίτ« x«rtA τήν Αρζήν έχάστου faut «aâk τδν έξής τράκαν ■ i tautof ύκοβάλλιι τά όνόματα Βώδ«κκ Αδάϊφών i* tAv Ιναρκτωτιρων, άρχαιοτέρων x«d Ixsνωτίρων, έξ Αν ο! παρόντ«ς iv τ) r***t συν«λ*ύσ«ι έπλέγουσι διά πλίΐοψηφία^ sel μυστικής ψηφοφορίας τδν άναγχαίον Αριθρδννίν προσώπων τΑν Απαιτουμένων πρός συμπλίΛΐ^ιν τής τριμαλούς ή κκνταμβλούς έκ-.ιροχής. Κατά/τό πρώτον όρος έτος ix τΑν δώ8«κα προσώπων, tfuf θά ύποβάλη i διχαίος, έχλέγσνται τρία ή πέντι μέλη χαί μ*τά τήν λήξιν τού έτους Ικτίνου ίξάγοντα; διά χληρώσίως ένώκιον τής γενικής συν*λ«ύσ«··ς οί Απήχωρήσοντις. <· ’Αρθρον 77. 'ί έκιτροπή αύτη Ινιργιί ύπδ 1WT aartii 14 28 Κ«φΑλαιον ι·'. Πιρί τών χ|*λλίων τΑν μοναχΑν. ί ^Αρθρον Μ. 'Rv ή «ρικνώσω γέρων τις τών διαπρΑξφ πρΑξιν Αντιβαίνουσαν πρδς τ* μο ναχικόν τάγμα καί έπιμένη «Ις τήν κροτέραν αώτ*Ο διαγωγήν, ΑφοΟ Απαξ καί δίς τψ γίνωσιν βί Αναγ καίοι «αρατηρήσαις ύπό τής προίσταμένης μονής, δακβμται χρωτοδίχως ένΑπιον τοΟ ήγουμένου χαί τΑν ΙπιτρόΚων τής μονής καί έφτσίμως ένΑπιον τής κοινότητας, χαί Αν Αποδοιχθή ένοχος, έχ τ«0 ποσοδ τοΟ τιμήματος, δ«ρ χατέβαλέ κατΑ τδν τίς χτίρας αδτοο δοθόντα δκδ τοΟ μοναστηρίου τίτλον, δττ καρ«χ«έρήθη καί παροδόθη αύτψ τδ χιλλίον, τΑ δύο τρίτα Αποδίδονται «ίς αύτδν Αχοκ»μκόρ«νον χαί έξαγόμονον τοΟ χιλλίου, πληρωνόμίνα δκδ τοΑ πρώτου δοκίμου τοΟ Ιχοντος κατΑ τδ Ιθιμον δικαίωμα in αύτσδ. ΈΑν δέ ό Αποπ«μφθησόμ«»ος «{ναι δόκιμος, τήν 1 ι Αποδίδονται αύτψ μόνον τΑ χρήματα τΑ όποια προ- έτιιτήρησιν τού δικαίου, χατίχ«ι τάς δύο χλιίδας τού ταμείου τής σκήτη; χαί τί τρία ταμάχια τής ix τνσσάρων τμημάτων. συγχχμένης σφραγίδας, χαί χρατκΐ τά λογιστικά βιβλία. Εκιιδή 81 ϊκαντα τΑ πολύτιμα πράγματα χαί αί βιβλιοθήχαι υπάγονται «ίς τήν Αμ«□ον αύτών ίπιτήρησιν, «ίαίν υπεύθυνοι Ας ix τούτου άπέναντι τοΟ δικαίου χαί Απάντων τΑν άδ«λφών. ’Αρθρον ΤΗ. Τδ ίν τΑν μελών τής Ιπιτροπής Ιχον τΑ πρδς τήν γραμματέαν Ακαιτούμινα προσόντα έχτ«λ«ί τήν γραφικήν ΰπηρισίαν τής σκήτης, μή fyov ήέ τά προσόντα τούτα διορίζει γρχφέα ύπδ τήν ίδιαν καταροΛικώς χατέβαλ» κατΑ τΑ Ιθτμ* χαί τήν τάξιν τών μονμστηρίων. ’Αρθρον Μ. Οί έν τοίς χιλλίοις οίχοδντ·; μο ναχοί όφ«ίλουσι κατΑ χΑσπν ίορτήν καί κυριακήν νΑ μηαβαίνωσιν «ίς τδ πλησίον κιίμ«νον μοναστήριον καί συμφώνως πρδς τές βιατΑξιις τού 132 Αρθρου -4 διδάσχωσι μαθήματα ήθιχΑ χαί θρησχαντιχΑ. ’Αρθρον 8Τ. Άποθνήσχοντος τοΟ γέροντας τοό χιλλίου, ό Αρχαιότερος τών δύο ύποταχτιχΑν χύτού πληρώνχι τδ τρίτον τοΟ ποσοΟ τοΟ τιμήμοηος τής Αγοράς τοΟ χιλλίου «ίς τδ πρφϊστάμ«νον μοναστήριον χαί οδτω χέχτηται τήν ιδιότητα τοΟ γέροντας τρδ αύτού «ύθύνην, διατηρούν τδν τίτλον τόδ γραμματέας. κχλλίσυ, δικαιούμενος νΑ προσλάβη παρ' αύτψ χαί 11 τpί τού τρόπου τής έκλογής τού δικαίου τρίτον πρόσωπον - ΑλλΑ * δι A νά παταχ««ρηθή τούτο, καί τΑν μελών τής έπιτροκής τΑν ιδιορ «ίς τδν τίτλον, δστις θΑ έγχηρισθή αύτψ. δέον νά ρύθμων σκητών καί κ«ρί τΑν δικαιωμάτων γνωσιοποιηθή «ίς τδ μοναστήριον, «ίς δ ύπάγ«ται χαί καθηκόντων αύτών. τδ χιλλίον. 'Αρθρον 88. Τών. ώφ*λ«ιών, προσόδων καί Αρθρον 79. Οί Αρχηγοί τών χαλυβών τΑν ίδιορ- » προϊόντων τών χτημάτων τού χίλλίου ΑνηκουσΑν ρυθμών σκητών, οί γίρονττς, συνέρχονται κατΑ τδν Αποκλϊΐστιχώς «ίς τδ πρόσωπον «ίς δ παρ«χωρήθη Απρίλιον ίχάστου Ιτους iv τή αιθούση τών συνιδριάσ«ων, ΰπδ τήν προαβρέαν τού μάλλον ήλιχιωμένου ix ιδ χιλλίον, έχ τών «ίσοδημάτων τών χτημάτων τού των ή προίσταμένη μονή βέν δικαιούται νά άπαιτών ίχόντων τδ Αξίωμα τού ίτρίως, παρόντος Αντι προσώπου τής προΐσταμένης μονής, καί διΑ μυστικής τήση τι. ψηφοφορίας χαί πλειοψηφίας προβαίνουσίν «ίς τήν έχλογήν δικαίου, ΑναχοινοΟντες τήν γινομένην ίχλογήν β·.' ίχθέσ«ως «ίς τήν προϊσταμένην μονήν !να χαταχωρηθή iv τφ χώδιχι τής μονής χαί ένεργσ|θώσι τΑ δέοντα διά τδν ’ χατά τδ σύνηθας διορισμόν χαί τήν έγχαθίδρυσιν τοΟ δικαίου- μ«·’ δ ή μονή γνωστοποιιί τδν διορισμόν «ίς τήν κοινότητα. ’Αρθρον 80. Οί έν τψ προηγουμένφ Αρθρφ Αναφερόμενοι έχλογ«!ς προβαίνουσι κατόπιν «ί; τήν έχλογήν τών μελών τής έπιτροπής. Αρθρον 81. Ή ύκηρίσία τού τ« δικαίου χαί τής έπιτροπής διαρχαί ini «ν μόνον Ιτος- ούχ .ήττάν ίύνανται ούτοι νΑ έχλεχθώ’σι χαί διά τδ έπόμινον έτος. ; ’Αρθρον 82. Ό δίκαιος όφέλαι νΑ Αποφασίζη έπί τών ύφισταμένων υποθέσεων συσχ«πτόμ«νος πάντοτ« μ«τά τής έπιτροπής. Αρθρον 83. Τρις τοΟ Ιτους συνέρχαται έν τή αςθούση τών συν«δριάσ«ων γονική συΆλαυσις συγ«ιμένη ix τών γ«ρό*των, οίτινας κατΑ τήν κρώτην συνέλιυσιν έχλέγουσι τδν δίκαιον χαί έπιθαωροΟσι χαί έξ«λίγχουσι τους έτησίοος λογαριασμούς τής διαχιφίσιως τοΟ τ« δικαίου καί τής βοηθούσης αύτδν έπιτροιΛ)ς, κατΑ δί τάς λοιπός συναλαύσκς προβαίνοιχψν «ίς τήν διανομήν τοΟ φόρου τοΟ Αναφ«ρομένου, έν τοίς 101 καί 106 Αρθροις τοΟ κανονισμού. ’Αρθρον 84. ΆφοΟ κατΑ τήν έκλογήν τού δικαίου έκιθιωρηθώσι χαί έγχριθώσιν ο. ίέήσιοι λογαριασμοί τής σκήτης, χαταχωροΟνται «ίς τδν ιγ«ν’ικδν κώδικα τής σκήτης, όκογραφόμανον 6*δ τοΟ δικαίου, τΑ» έκιτρόχων χαί τής λογιστικής έπιτροπής καί έπιχυρούμ«νον ύπδ τοΟ προϊσταμένου μοναστηρίου. Κ«φάλχιον ιβ·. ΙΙ«ρί τού τρόπου τής «χλογή; τών μιλών τής χο·'.νότητος καί τών δικαίωμά0ων και καθηκόντων αύτών. ’Αρθρον 82. Ή διοίχησίζ τού άγιου δρους Ανα τίθεται «ΐς τδν ύποδιοικητήν τού χαζά, ή δέ χατά τήν μοναχικήν τάξιν διοίχησις «ίς τήν κοινότητα (ναζιρλέρ χ«γ«τί(). ’Αρθρον 90. Ή χοινότν,ς σύγσαιται μ«τά τού προέδρου αύτής έχ τχσσάρων μίλών διαμένονσα «ίς Κάρυάς χαί συνίδριάζουσα έν τψ δωματίφ τού προ έδρου όνομαζομένφ πρωτάτφ. Αρθρον 91. Ό πρόεδρος τής κοινότητας ταύτης έχλέγιται κατά σκιράν ύπδ τΑν Ανέκαθιν κατά τήν ί«ραρχιχήν τάξιν πρωτ«υόντων πέντχρ μοναστηρίων κατά τδν έξής τρόπον- κατά τδ πρώτον Ιτος προ«8ρ«ύ·ι i Αντιπρόσ««πος τής Λαύρας, χατά τδ δ«ύτ«ρον τού Βατοπτδίου, κατά τδ τρίτον τών Ίβήρων, κατά τδ τέταρτον τού Χιλιανδαρίου χα; κατά τδ πέμπτον ό τού Διονυσίου, τά δέ λοιπά τρία μέλη τής κοινό τητας έχλέγονται καί διορίζονται έπίσης Αλληλοδιαδόχως κατά τά Αρχαία Ιθ.μα χαί τήν τάξιν τού μοναστηριού. ’Αρθρον 92. Ή ύπηρ«σ!α τών μαλών τής κοινό τητας διαρχίί έπί έν Ιτος. ’Αρθςών 93. Οί ώς μέλη τής χοινδτητος έ*λ«-, γόμανο·. δέον νά μή ώσι χαχίοήθκις, νΑ Ιχωσιν ήλιχί«η» μιγαλιιτέραν τών . τριάκοντα πέντ» Ατών, νά Ιχ««σιν έχχλησΰωτιχΑς γνώσης, νΑ γινώσχοσι τήν έλληνικήν γλώσσαν, νά «ίναι κολύπ«ιροι χαί Ικανοί ·. ’■ I / · ■■■.- ' ORDINATIO 8EU' R®GÜLAMBNTUM \ «03 / Ζ ’ ................ . ' ' .. ...... ~ ' 404 " · χαί;έν γένει νΑ έχωσιν Ικανότητα καί δεξιότητα περί « ν ■ Κεφάλαιο» ιγ'. τήν βιοίχησιν τβν ύποδέσεων. Περί τού τρόπου τής έκλογής τβν μελών Άρδρον 94. ‘Απαντα τΑ μοναστήρια τνγχΑνουβν ίσοβάδμια, ή 8έ χατΑταξις αύτβν ίοραρχαβς είναι χαδηχόντων αύτβ,ν. μόνον τυπιχή, διΑ τοΟτο Απαντα τΑ μέλη τής κοινό Άρδρον 101. Ή σύναξις Απαρτίζεται έξ Αντί-, τητάς είναι Ισα· έπομένως χατΑ τήν συζήτηοιν χαί τήν γνωμοβότησιν Απόντες έχουσιν ίσα δικαιώματα, προσώπφν τβν έν Αγίφ βρει χαμένων £0 μηναστηρίνν, 6 δέ πρόεδρος δσωρείτεα ώς πρώτος τβν ίσων συνερχομένων δί; τόο έτους έν' Κεφυαές. Ή πρώτη αύτφ έτέρων μελών, Αλλ* έν περιπτώσει ίσοψηφίας συνέλευσις γίνεται χεττΑ τδν Ιούνιον, χαδ' ήν έχιδοε»υπερισχύει ή γνώμη πρός ήν συντάσσεται ό πρό ροΟντκι οί έτήσιοι λογαριασμοί τής διαχηρίσεως τής χοινότητος χαί διανέμεται ό πρώτος μέγας φόρο; ό εδρος. Άρδρον Μ. ΤΑ μέλη τής χοινότητος έχουσι Αναφερόμενος έν τφ 105 Αρδρφ, χατΑ δέ τήν Αλλην xalHJxov χαί βιχαίωμά νΑ δεωρβσι χαί διοιχβσι τΑς συνέλιυσιν διανέμεται έπίσης ό μικρός δεύτερος φόβος. έδνιχάς τβν Αποδόσεις χατΑ τό γενικόν συμφέρον, Άναφυομένειν βέ σκουδαίεεν ζητημάτων, έκιτρέπεται όφείλοντε; νΑ διεξάγεσαι συμβιβαστική τΑς κερί τού νΑ συνέρχηται έχτΑχτως όσΑχις προσχεώήται 4πδ τής των Ανχφυομένας διάφορός, χαί έν περιπτώσει μή χοινότητος. Άρδρον 108. ΚατΑ κΑσαν σϋνέλευτιν τής συνέπιτεύξεω; .συμβιβαστικής λύστβς, νΑ δεωρβσι τΑς ύφισταμένας ύκοδέσφς καί διενέξεις Αμτρολήπτβς Αξεως προεδρεύει ό Αντιπρόσωπος τού πρώτου χατΑ σύμφωνε»; πρός τό δίκαιον, χρατοδντε; ταχτιχΑ Β τήν τΑξιν μοναστηριού τή; Λαύρας, χωλυομένου δέ, τοΟ μοναστηριού πραχτιχΑ χαί χατειγρΑφοντες εύχρινώς τΑ; ΑποφΑ- τυχόν, τούτου προεδρεύει . . δ· έχίτροπος · > τοΟ χατύχιν έρχομίνου χατά τήν τάξιν αύτβν. Ό ' οεις των. Άρδρον 96. Άναφυομένης μεταξύ δύο ή πολλών χρόνος τής ύπηρΟσίας τβν μελών τής συνελεύσεως μοναστηρίων διαφωνίας, τΑ μέλη τής χοινότητος χ»α- διαρχεί έκί Ιν έτος, κατά τήν ^ξιν τού όποιου Αντ' W βόλλευσι κέντα ζήλον χαί πΑσαν προσπΑδπιαν βπ»κ αύτβν διορίζονται Αλλοι. ' Άρδρον ΙΟδ. Άπαντις οί Αντιπρόσωποι τβν μοσυμβιβείσωσιν αύτήν, έν περιπτώσει δέ Αποτυχία; Αναφέρουσι τό πράγμα εί; τήν σύναξιν (λόνδζα), tva ναστηρίων έξ ών Απαρτίζεται ή σύναξις, είσίν Ισοι δεωρηδή αύτη χατΑ τήν πρώτην συνεδρίασιν τήν μεταξύ τβν ώς πρός τΑ δικαιώματα χαί χατά τήν γενησομίνην μετΑ τήν υποβολήν τή; διαφορΑ;· έΑν συζήτηοιν τβν ύποΗσεων χαί τήν γνεηιοβότησιν, τό δέ χαί έχει δέν χατορδωδή ή λύσι; χαί διευδέτησι; δικαίείμά τβν tivxi Ισον. Ό πρόεδρο; δεωρείται ώς ■ πρώτος μεταξύ τβν Ισων αύτφ μελών, ύπερισχυούσης, έν περιπτώσει ίσοψηφία,-, τής γνώμης πρός ήν ουντάσσεται οβτος. Άρδρον 104. Ο! είρημένοι είκοσι Αντιπρόσωποι δέον νΑ «σι μοναχοί πεπαιδευμένοι, ένάρετοι, πεπει ραμένοι χαί νΑ γινώσχωσι τήν έλληνιχήν γλώσσαν. Αί συζητήσεις δέον έπίσης νό γίνων... —καί — τΑ — πραχτιχΑ ·τ— ται είς τήν αύτήν γλώσσαν, Άρδρον φορολογία διαιρείται α£ς δύο είδη · in,105.UΉ -----1„ ή μέν συνίσταται είς μικρόν φόρον, τοστέστι σχετικόν πρός τδν Αριδμόν τβν έν τοίς μοναστηρίοις υπαρχόν των μοναχών, ή βέ εί; μέγαν φόρον, δηλαδή εί; φόρον όριζόμενον έπί παντός μοναστηριού. Ή είρημένη σύναξι; χατΑ τήν διανομήν τβν φορολογιών τομτων Απο στέλλει ΑνΑ ένα λεπτομερή κατάλογον εις πΑν μοναστήριον, περιέχοντα σαφώς καί βιαχεχριμίνως τό γένος χαί τύ είδος τοΟ φόρου, tva έκαστος μοναχός, εύρισκόμενος έν μοναστηρίφ καί σκήτη χαί χελλίφ χαταβόλλη τό εις τήν' μερίδα αύτοΟ, σύμφωνε»; πρός τό δίκαιον, ΑναλογοΟν ποσόν· έκαστον δέ μοναστήριιν όφείλει νά κοινοποιήση Αντίγραφου τού καταλόγου τούτου είς τά εις αύτδ ύπαγόμενα χελλία χαί αίς τΑς σχήτα; tva λάβωσι γνώσιν αύτοΟ. Άρδρον 1Q6. ΛιΑ τήν έκιδιώρησιν χαί έξέλεγξι» τού έέτ,σίου λογαριασμού τής κοινότητες, ή σύναξις D συνίρχεακ κατ' έτος διορίζουσφ έχ τβν μελών αύτής πενταμελή έπιτροπήν,. tva έξελέγχή τούς λογαριασμούς τούτους. Ή 8* έξελεγχτιχή αΟτη-έκιτροπήέχκληροΟοα τΑ πι^ήχοντΑ-της συντάσσει καί' Αποβάλλει έχδεσιν, “* " ·--· ήν ή ούναξις έπιχυροί μπΑ τβν λεπτομερών λογα ριασμών ■ μεδ' β έγγρΑφετεχ είς τόν κώδικα τόν φυλαττόμενον ίν τφ. βεψατίφ τοΟ προέδρου. αυτής, παραπέμπεται ή έχδίχαοι; αύτή; εί; τό πατριαρχείον τή; Κωνσταντινουπόλεως Άρδρον 97. Τή; έσωτεριχή; διοιχήσειας παντός μοναστηριού οΰσης Ανεξαρτήτου, ούδέν 'δικαίωμα έχουσι τΑ μέλη τής κοινύτητος νΑ έχτελώσι πράξεις ίπηρεαζαύσα; τήν Ανεξάρτητον τούτην έσωτεριχήνδιοίχησιν, ή νΑ χάμνωσι χρήσιν χαταναγπαστιχών μέσων Αλλ'έν ή περιπτώσει έν- τινι μοναστηρίφ C άναφυή διαφορΑ καί .διχόνοια, καί Αποταδώσιν έπιτήμω; εί; τΑ μέλη τής χοινότητος πρός Αρσιν αύτής, ή δι^βιβασδώσιν έπί τούτου βιαταγαί εις αύτΑ ύπό τού πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τότε έχουσιν Αδειαν πρός συνδιαλλαγήν τών διαφερομένων νΑ ένεργήσωσι χαί βοηδήαωσιν Αμερολήπτω; χαί δι καίως. Άρδρον 98, ΈΑν μ-.να-ιτίριόν τι προβή εί; κρΑξεις έπιβλαβεί;, είτε πρός έαυτό, είτε έν .γένει εις τΑ πραγματιχΑ συμφέροντα τού Αγίου δρου;, τΑ μέλη τής χοινότητος όφείλόυόι πέραυτα νΑ συγχαλώσι Ιτήν σύναξιν, καί έν ή περιχτώσει δέν έπε'λβη Αποτέλεσμά τι ίχ τβν διΑ μέσου αύτής γεντ,σομένβν παρατηρήσεων χαί υπομνήσεων, τδ πρΑγμα Αμέσως Αναφέρεται εις τό πατριαρχείον τής Κεενσταντινουχόλεως πρός παρε^ ' χώλυοιν χαί Αρσιν τής έπιζημίου έχείνης πρΑξεοις' Αχρις οδ βέ ένεργηδβσι τΑ δέοντα ύπδ τού πατρι αρχείου, λαμβάνονται έχιτοπίως χεκ χεπεσπευσμένεος προφυλαχτικά μέτρα. Γ Άρδρον ,9»Γ ή χοινότη; όφείλιι νά ουγχαλή έχτάχτως τήν σύναξιν Ινα συνδιασκέπτηται μετ'αύτής χαί άποφασίζ; έχ συμφώνου, Αναλόγως τής Ανάγκη; τής Οπό δέσεως, όταν Αναφύονται Ιχταχτα χαί σπου δαία 'πατεπείγοντα Αντικείμενα σχετιχΑ πρός τύ σύνολον τβν μοναστηρίων ■ μετΑ βέ τήν ΑποΚερΑτωσιν τβν' ΑναγχεΑων συνβιασχέψεεόν χαί τήν ύπογρεμρήν τβν πρακτικών, τβν περιεχόντων τό Αποτέλεσμα τής ΆποφΑσεως, ύφ’ Απάντων τών παρευρεδάντων, δια λύεται ή συνέλευσής, έπανερχομένων πάντων εί; τΑς μονΑς αύτβν. Άρδρον 100. Τό δικαίωμα τής βιω^ηαιρίικεαας τού έν Καρυαίς τού Αγίου όρους γενικού ταμείου έχουσιν Αποχλβστικώς τέσσαρα μέλη τής χοινότητος όάό τήν ‘ ίδιαν αύτβν εύδύνην, ύποχρεούμονα χατΑ τύ έν ί^(ύΓ Ηιμον νΑ δίδώβι λογοδοσίαν είς τήν σύναξιν χατΑ τύν Απρίλιο* ΙμφφΜ» έτοαμ - Κεφάλαιον ιβ'. Ιίερί τών σφραγίδων τής χοινότητος, τή; συνάξεως, ιτβν μοναστηρίων χαί σχητβν καί περί'τοΟ τρόπου τή; ύπογραφής τβν ύπό τούτων έχδι&ομένων έγγράφων χαί τίτλων. . Άρδρον 107.' Π<ν μοχαστήριβν όφείλει νΑ έχη μίαν έπίσημον σφραγίδα βιηρημένην είς τέσσαρα τε μάχια, έξ ών τό έν μετΑ τής κλειδός εόρίσχετπι *ί( χοίρος τού ήγονμένου, τώ δέ λοιπΑ τρία διανέμονται ίεβφμξδ των εί δ^^ίφρε^ΐΑΐ σώπιρΕβί^Ανοι— Mt · MOMA8TRRIOBUM MORTI Άρδρον 10· Τφ τφ •υγΜφώκ *» wMr»» w*)^ γί»·*» χρΦ* Μ έγγράφβν Avejojiivwv φυλάττβ τδ «ίς αύτδν άνήχον τεμάχιον, τδ δέ ένακολ«ι»4μ«νον t» τεμέχισν *«1 ή κλ«ίς «δρίσχιται πηρέ τφ προέδρφ τής χοινότητος. Άρδρον 109. Π*ν Ιπραφον "* **' διβόμ«νος δκδ vf)c χοινόημος χαί τφ συνάξ««·ς βέον , νά αυντάσσηται έλληνιστί. Άρδρον 110. "Απαντα τά έγγραφα χεά γράμματα τά συντκβόμανα «pi σπουδαί««ν άντιχ«ιμέν·ν imi τφ συνάξ«·ς χαί έποστ«λλόμ«να «ίς τά πατριαρχείο» διέ τδ χρέος καί έαοδίδον τέ δοΜντα αράγματα άκοτφ Κ««νστανανουκόλε·κ, ή *> αύτοΟ «ίς άλλο μέρος, κέμηι τδν μονίφδν έΜίνον. Άρδρον 11·. Οδβ«ίς τΑν μοναχΑν τΑν κοινοβέον vi σφραγιζ·νται χατέ τήν άρχαίαν συνήδτιαν βιέ τΑν σφραγίδαν άπασΑύ τΑν μονών καί vi περί- βίαν έχα ιδίαν ιαριουσίαν. Έν τοίς χατέ τό σύστημα έχη τφ ύπογραφές τΑν έν τή συνάξ«ι «δρισπομένινν . τοΟτο ίδρυδοίοι σαματ«ίοις, κέν χρέγμα «Ναι κοινόν μ«τα(ύ τΑν μιλών τοΟ σαματκίου. Πόσης έγκαταάντιπροΟώ"··* τΑν μοναστηρί«ν. Άρδρον 111. Ti κοινέ έγγραφα *αί γράμματα, λαφδηοομένης τυχόν ««ριουσίας κοντός έν γέν«ι μο τά έκβιδόμχνα καί σφραγιζόμόνα ύπδ τφ συνάξεος, ναχού, έκοδνήσχοντος «Ιτ« έντδς τοΟ έγίου δρους βέον νά γράφονται ίδιοχιίρβς ύφ' ένδς μέλους ««i vi «ία έχτός, κληρονόμος «Ναι τό μοναστήριον. Αί δη γαίαι, μή χριλομβανόφέρ«Μΐ τήν ύπογραφήν αύτοΟ, καταργουμένου τού μέχρι μόσιοι καί βαχουφιχαί τοββ« ίσχύοντος συστήματος τού νί ύέογράφ«εντ«υ 8ιέ μ«ναι ,έν τή κοριουσίμ, ύκάγονται ·ί{ τούς «ίδιχούς τφ κοινότητας έν έγίη δρ«ι, δηλαδή τφ κοινότητας (έκιστασίας) χαί τφ συνέξ««»ς· μή λυομένη δέ αύτη, τή αίτήσ«ι τού ένδς τΑν διαδίχων, διχάζιται ένώαιον τοΟ χατριαρχιίου κατ' έφισιν χατέ τές διατάξ*ις τού 96 άρδρου τού παρόντος χανονισμοΟι Άρδρον 194. Πρδς λύσιν χαί δαυδέτησιν κοντός ζητήματος καί ύχοδέσηκ, φις, χαίπιρ Ιχοοσα άνάγχην έχδιχάσοβς, έμαινσν έχχριμής, τή αίτήσιι τφ συνάξ««»ς ή τού ένδς τρίτου τΑν μ«λΑν αύτφ, έκοστέλλιται ύπδ τού πατριαρχ«ίου «ίς τδ άγιον όρος έξαρχος, δηλαδή «ίδιχδς ύπάήληλος. Άρδρον 125. Έν 0π«ριπτώσ«ι ή σύναξςς, χαδ’ ύκέρβασιν τΑν χαδηχόνταν ,αύτής, προβή «ίς κράξιις προχαλούσφς Ανησυχίας, ή^συμβώσι πράξης άντβαίνουσαι πρδς τδν παρόντα νόμον, Ivixrv τφ άμ«λ«ίας χαί έμίριμνησίας αύτφ, συνάμα, έέν Ηορηδή άναγχαίον, συν«κ«ίφ δίκης διχίζομένη; ένώπιον τού πατριαρχιίου μιταξύ δύο προσώιογν ή μονΑν, τδ πατρι αρχίαν στηριζόμ«νον έπί τού δικαιώματος αύτοΟ s. IJiHtf} nf.lhUj e· s 8 ■ 2^ 4 Ο Ι. éUH * J s« Λ ! g g·?5^ * ~R Jflll 4fht Hu niu- HH ; nHHHILfiJH w « *1 ” e • rH •ne s*J ° A?T< ■© !i ► ls „t,. r, g nhmh htî § £· < » g ?? tx R O» a, S·® H14 fmm H1 j-I s nnrifêi ΙΨίΙίί» n S * ?|.K 4 dis W. ■ .■ » * . ■ ' «00 * · - . t - MONASTERIORUM MONTIS ATHO, 1877 martii 14 98 *Ap8pnv 145. *B έχβίκασις ttn ta τίκούτ·» λευ κών δτρρέήρων πη^αξουσών Αγωγών noi ή ta* αύτών jb£wiç dhw^4ήσ«ται Απαραλ- 'AÿSptv 148. Έπειβή οί Αλλοδαποί οί μεταβέντ»ς tit Αγιον όρος xd χαταταχΗντες tic μοναχικόν τέγμεη ΑεειροΟνται tata··** ώς ύχήκοα όΑεηιανοί, πέν μονεκττήρισ» όφείλει, Απέυδυνόμενον είς τόν χα» τέλογον τής σκήτης, *4 συντΑξη de διχλούν χατέλογον περιέχοντα τά όνόματα τΑ* ύπαρχύντων ήβη τοιούτων λΑχτως xd ta τοίς σχήταις 8ιέ τΑν ύπό τΑν μονα ta τοίς σχήταις, τοίς χελλίοις Mi τοίς Αναχωρητηρίοις στήρι·» Αποσταλησομένων Αντιπροσώπων. Avi ta I xd έσφραγισμένον τή σφραγίβι τοΟ μοναστηρίοο xd Αντίγραφον τού λιπτομιρούς τούτου καταλόγου ύπον' Αποστέλλη τόν |ita ένα χατέλογον tic τδν ύποβιοι- γιγραμμένον ύπό τΑν μίλΑν τής συνέξοως, φυλΑτττται χητήν τοΟ τόπου, τόν βέ έτερον «ίς τήν κανότητεη έν τ$ βωματίφ τού προέβρου τής χοινότητος. έτ*ρον , /διά νά φυλαχώή ta τοίς τοκικοίς Αρχείοις, συνέμα βέ βέ έπιχτχυρωμένον Αποσταλήστται de τό,πατριαρχείο», νέ- λέβη xd παραβώση είς τήν τοπικήν Αρχήν τέ είς έπαναλαμβαναμένης τής καταγραφής ταύτης Απαξ χατέ χείρα; αύτών μΜναντα διαβατήρια, έάν ύπέρχωσι τοι- έπταιτίαν.* ' Άρόρον 151. Ή σύναξις όφ*ίλη νέ λΑβη ύπό αδτα. 01 ίερείς Μί οί μοναχοί οί μή ύπιίκόντις de τήν τέξιν τούτην, Αποστέλλονται «ίς τές πατρίδας αύτΑν. σπουίαιαν έποψιν τό ζήτημα τού τρόπου τής πληρω *Αρ*ρβν 147. ΜετΑ τήν έπιχύ;ωσιν τού παρόντος μής τΑν χρ*Αν, ιίς έ .π«ριίχ·σα» μοναστήριέ τινα xd κανονισμού ή χοινότης όφείλει νέ καταγράψη τόν έναζητήση 4ν*υ Αναβολής τήν tapoadav, ύποβΑλλουσα πραγματικόν πληθυσμόν πέντων τΑν έρ τψ ίγΐφ βρει de τό πατριαρχίαν τές έπί τούτου σκέψεις αύτής καί υπαρχόντων μοναχόν, Αποστέλλουσα Αντίγραφον τού τέ μέτρα, τέ ό*οία Μωροί χαχΑλληλα, 8ιά τήν ένέροβτω συνταχώησομένου βιβλίου τΑν ίνομέτων αύτΑν γοιαν τΑν δίόντφν. ’Αρβρσν 159. Από τής ίφαρμογής τού παρόντος είς τό πατριαρχείον. Ό φόρος xd α: lotxd φορο λογία» βέόν νέ έπιβέλλωνται καί βιανέμωνται έπί τΑν κανονισμού ή σύναξις όφίλ«ι χατέ τήν πρώτην αύτής μοναστηρίων, τΑν σκητών xd τΑν πιλλίων, συμφώνως συνιβρίασιν xd κέήόπιν. έπίσης Απαξ χατέ πανταιτίαν πρός τύ δίκαιον xd τήν καταγραφήν τούτην, ένεργου- νέ όρίση χατέ τό Αρόρον 7 τόν έριύμόν τΑν έν έ*Α- . μένων Απαξ ποτέ πενταετίαν έχ νέου, xd Αποστ»λλομέ- στη μονή χαί σκήτη παραληφήησομένων μοναχών. 'Αρβρον 153. 01 έν' τοίς μοναστηρίοις ιύρισχόνου dp τό πατριαρχείον Ιπιχεχυρωμένου Αντιγράφου. 'Αρέρον 148. Άμα Ας έφαρμοσδή ό παρών νό μονοι (ιροίς xd μοναχοί μ*ταβαίνοντ*ς de Αλλον τό μος, ή > σύναξις ,όφείλει: νέ μετατρέψη τό έν Κάρυαίς πον λαμβΑνουσι βιαβατήριον χατέ τήν τέξιν ■ τού λοιπού ύπέρχον σχολείον τού Άέω είς ίερατιχήν σχολήν, βέ xd χατέ τήν έπΑνοβόν των, ta δέν παρουσιασύώσιν , tatai >4 βιβέσπωνται έχτός ΤΑν θρησκευτικών xd C de τήν τοπικήν Αρχήν καί λΑβωσι τιζκιρέ ΑιμυΑυνόλοιπών μαδημάτων ή έκχλησιαστιχή μουσική, ή ζω μ*νον ιις τόν ήγούμανο* τού μοναστηριού ή τούς έπτγραφική, ή 'γλυπτική xd Αγιογραφία. Αί βαπΑ^ι τρόπους, βέν Ai γίνωνται παραδεχτοί. τής σχολής ταύτης πληρώνονται έπιτοπίο»; Από κοι Επίλογος. νού, Αποστελλομένων «ίς αύτήν μαέητΑν ύποχρεεετιΤού κανονισμού τούτου Αφορώντος είς τήν έσωτεκώς μέν ta τΑν μοναστηρίων μ! σκητών, ίνα χρησιμεύσωσι κατόπιν είς τήν ύπηρεόίαν τΑν μονών, προ-, ρικήν βιοίχησιν τών έν έγίφ όρεί μοναστηρίων xd ' χιρετιχώς βέ ύπό τΑν κελλιωτών, έχτελουμένων τΑν τών προσαρτημΑτων αύτών, τέ περί τφν διοικητικών, «ιόντων Îii ' τήν σχολήν ταύτην χατέ τούς ύφιστα- δικαστικών χαί Αστυνομικών πρΑξεων χαΑήχοντα τής τοπικής Αρχής έχτελούνται άπεριορίστεες χατέ τούς μένους κανονισμούς. 'Αρβρον 149. Ή σύναξις όφείλει νέ (βρύση έν ύφισταμένους νόμους xd κανονισμούς xd τές ειδικός 'Καρυαίς χατέ τούς ύφισταμένους κανονισμούς κοινόν όδηγίας χα! διαταγές. Τή 90 ζηλχητστσέ 1994. νοσοκομιίον μετέ φαρμεηείου, ών d βαπέναι γενήSYNODUS CON8TANTINOPOLITANA AD CREANDUM NOVUM PATRIARCHAM 1878 octobri* 4 16. luaohim II patriarcha Conatantiaopolitanu*, qui D arohalibu* habitu* eat die 99 «eptembri· 11 ootobri·, poaterior vero die 4 16 octobria, in quo patriarcha renuntiatu* e*t loachim metropolita Tbeeadoniceniia, qui Conatantinopolim appulit aua munia obituru* die 95 octobria 6 novombri* eiusdem anni. Ubi , aedem patriarchdem occupavit, littera* ' ad singula* dioeceae* et ad alia* autocephda* eccle sia* mi*it, qua* referre non vacat, cum fere eae dem sint ac illae qua* iam dedimU* in citato tomo XLII, coi. 969-99. •ummam hanc dignitatem adeptu* fuerat die 93 novembri* 5 decembri* 1873, ut alibi dictum ett, in tomo «cilieet XLII, «ol 970, cum mortem ,oppetii**et veepertini* hori* didi 4 16 aaguati. 1878 in inania Chalce, de eligendo *ucce**ore mox cogi tatum e*t. Atque imprimj·, pro more receptu, ricariu* *eu locum tenen* designatu* eet die 7 19 eiuadem menai* Agathangelu* metropolita Epheainua; deinde, adaciti* e diverai» dioeceaibua depu tati*. ' prior electorum congreaau* in aodibua patri- CONVENTUS NATIONALS CONSTANT]NOPOU A GRAECIS HABITUS ad reformanda generalia totia» gentis statuta » 1879 ianaarii 18/34. Quemadmodum -in tomo XLII, eoi 057-70, aeta evdgavimua ad eoaveatum aatiqaalem pertinentia, qui Coaptantinopoli. habitu* ee* a m*n»e octobri 1879 ad menaom februarii proxime in*oqueati*aaai.l873, Oom. «mtaM» «anas TU e- '■ . » » t ·8 -'τ''., <· ’ . " . ■■ ,■. /. " · . . t 811 CONVENTUS NATIONAL» OON8TANTINOPOU A GRAtCIBHOITVB,1879 taamuU UM «I» pania eoeAaoereet ad iliuetraadae a aBqAaado, Dee beae iavaata, aboolveretur. 8pea a ree eecleeiae graecae in iaperio turoioo ooaatitatao; eanno «ooleaiae gtoeoae hierarehaeoneeptaa fefellit ita etiam nonnulla referre iuvat Ae altat· eeavoota, quidem eventu; ex hie tamen, quae vim deputata quem anno 1879 congregavit loochlm patriarcha, ' iageaae ille propoaait, multa habentur lectu et Mita ut opne septem abhinc anaoo inceptum tandem , omnino digna, atque ideo in nostrum opus recipiende quippe quae uoa 1. IOACHIM PATRIARCHA CON8TANTINOPOLITANU8 IUBET CONVENTUM NATIONALE!! ITERUM CONGREGARI 1878 decembris M/1879 iaauarii 10. τής έθνοσυνέλιυσις κροσχληθή Ενα συχχίσασα ταύτας έπισκιύση τό Αναηθδν αύτή Ιργον τής Αναθοωρήσηως, ώς ^ίρηται, τών έν ένίργιίφ κανονισμών χαί Ανέθίντο ^ΡΧή.'· , . ήμίν τήν ένέργκαν τών βέόντων, διΑ τούτα δρίσανττς t Άμα τή θτίφ έλίτι ΑποχαταστώσΓ. ήμών έπ! τδν Αγιώτατον πα'ιρταρχιχδν Αποστολιχδ» χα! οίχου- έϋίθις ήμέραν τών Ουν(δριάσ«ων τής έθνοσυντλτύσιως μτνιχδν θρόνον, Ιν τών χυριωτέρων ήμών μτλημΑτων έχΑστην παρασχέυήν καί πρδς ίνβρξιν τών έργασιών έχοντας τήν έπανΑληψιν τής πρδ πολλού Αν&στα- αύτής τήν ια' τού προσ(χούς ίανουαρίου μηνός, (ίβο- ■ f Ίωαχιίμ έλέφ θ<οδ Αρχκπισχοπος Κωνσταντινουπδλ<ως νέας ‘Ρώμης χαί οίχουμτνιχδς πατριέ - λιίσης, ούχ οΐϊαμιν δπως. ΑναΗωρήσιως τών έν ποιοΰμιν Απδ τούδέ,χαί τή πιρισπουβάστφ ήμίν αύδκως έλθη ένιργιίφ κανονισμών χαί τήν ταχιίαν δοον. Ιντστιν Β τής ... ώς Αντιπροσώκφ τής-έκαρχία, Απιπιράτωσιν τιύ έργου τούτου, διότι, μχθ' βσην χαί . έξ Απαντος χατί τήν όρισθιέσκν ήμέραν χαί ώραν. Αν έχωμιν (ίλιχρινή έπιθυμίαν Ινα έργαζώμχθα ύπδ β τουρκιστί, έξαχολουθούσα δμοίως Ινα έρχηται τακ τόν χιίμινον νόμον, γνωστόν Τυγχ4ν<: βτι ό νόμος τιχώς χατά πάσαν παρασχιυέ,ν χαί διΑ τού ζήλου, · ούτός έστ-.ν έν πολλοίς έλλιπής χαί δυσχορής ήέφαρ- ’ τής φρονήόιως χάί τόν φώτων αύτής συντιλέση Αμα μογή αύτού, δκιρ χατχδιίχθη έξ ύπαρχής, χαθυπο- μέν (ίς τήν δέουσαν ταχτοποίησιν χαί βιόρθωσιν τών *ιμένων νόμων, Αμα 8έ ιίς τήν ταχιίαν Αποπιράβτλ-.μίν μχταξύ πολλών Αλλων σπουδαίων Αντιχτι- χ μένων χαί τούτο ύπδ τήν σύσχιψιν τών πιρί ήμΑς τωσ.ν τών έργασιών τής έθνοσυνιλιύτιως. EEtv δέ *όθ(ν 8 τι πλιίστα, ύγιτινά χα! tùδύο σωμάτων, τής τ< ΕτρΑς συνόδου χαί τού διαρκούς τά Ιτη αύτής θ έθνιχού μικτού συμβουλίου. Έπιιδή δέ ταύτα μιτά φρόσυνα. f ώριμο/ παί έμβριθή συζήτησ.ν Απιφήναντο δπως ή ,αωοη', 8(χ<μβρίου πθ'. πρδ τριών πτρίπου έτών βιακόψασα τΑς έργασίας συ 2. * CONCIO A IOACH1M PATRIARCHA HABITA IN APERIENDO CONVENTU NATIONAL!· 1 1879 ianuarii I1M. ϋζβασμκόΤατοι έν Χριστφ άδιλφιί χαί έντιμοι ξαν. Καί τινα μέν τά τήν χαρδΐαν αυτής πληξάντα τοΟ όρθοδόξου λαού Αντιπρόσωποι. 7, τί Ιδ·ι γινέσθαι Sci τήν τών ούχί χαλώς πιιμένων Mi:i τήν θ<{φ Αλέαι χαί έπιιιπα' τών άγιων ο βιόρθωσιν, ή τίντς οί τών Αλλιπαλλήλων αυτής συμΑρχώρέων χαί τών Αντιπροσώπων τού (ύστβούς λαού φορών αίτιοι, Ασχοπον χαί μάταιον ιίπιίν πχρί τού των, καθόσον ούχί ή τών κακώς γινομένων ή χα ψήφφ Ανάρρησιν ήμών έπί τδν άγιώταίον τούτον ‘Αποστολιχδν καί οίχουμινιχδν πατριαρχικόν θρόνον, μένων αφήγησις θίλιι έπιφέριι τήν διόρθωσιν κα! καθήκον ήμών έχ τών πρώτων ήγησάμιθα ίν'άπο- σωτηρίαν, Άλλ' ή τών ιδίων ήμών σφαλμάτων «πιβλίψωμίν (ίς τδ'τής καθ’ήμΑς μιγάλης τού Χριστού γνωσις χαί ή τού. έπιβαλλομένου ήμίν έν γένιι χα! έχχλησίας βιοιχην.χύν σύστημα, 8π<ρ Από τού Ιτους ένί έχάστφ ίδίφ ίιρού ύπέρ τής πολυτλήμονος ήμών 1861 διαχυμαίν<ται, ούτως (ίπι.’ν, ότέ μέν Ατιλώς μητρδς έχχλησίας χαί τού (ύσιβούς γένους χφθήχαντος ,έφαρμοζόμχνον, ότέ βέ ώς βλως Αχρηστον Αποχηρυσ- (ύσυν(ίβητος έχτέλισις. Πολλά! χαί μίγάλαι ήμών αί πληγαί, ώ γιραροί σόμινον. Τδ Ιργον τοίνυν τής έπί έξαιτίαν δλην. Ατιλισφό- Ειράρχαι, Αδιλφοί χαί τρισπόθητα τέκνα, πολλαί παί ρως έργασθαίσης έντιμου τών όρθοδόξων * χριστιανών μτγάλαι αί συμφορά! χαί Ανάγπαι, πολλαί χαί μτγάλαι άντιπροσωπ«ίας ξιιξίλθόντις, χαί ένθαν μέν τήΜΜ- αί Απαιτήσιις, πολλΑ χαί μχγάλα τΑ συντόνου διαρλιιαν αύτού, έν μέρ<ι βέ χαί ά βυσχ(ρές τήςΝΪΜρ- ρυθμίστως χαί διορθώστως χρήζοντα, έν ένί λόγφ, μογής, ΙνίΗν δέ τδ έπαίγον τής τών χα»’ ήμϊς πραγ τδ σόνολαν τών χαθ’ ήμΑς αύτδ τούτο χάος, Απϊσΰν'Ομολογουμένως παντα τΑ καθ’ μάτων βιακανονίστως χαί ,νομοθττήσβως κατιδόντκς, θτσις, ‘παρακμή, έγνωμ»ν τήν ά/άγχην τής τών έντιμων Αντιπροσώπων ήμΑς χρήζουσι βιορθώσαως βιζιχής, Απαιγούσης πολλά χηλήσβως, iwoinxntpt» , * έφ’ » καί στιγμιαίαν τινΑ Απινπροσχλήσοως, Ανοχοινώσαμσν τήν γνώμην ήμών τή χαί διάφορα pis (<ρφ συνόβφ χαί τφ διαρΧΛ έθνιχφ συμ-D θάρρυνσιν ιψβξ(νοθσι τφ βαθέως πιρί αύτών δια* βουλίφ χα! τή ποινή αύτών Αποφάσχι πρσστπαλέσαμπ λογιζομένφ ■ ΑλλΑ χαίπιρ τόιαύτης ούσης τής τών ύμίς, (ύσνβή τής έχπλησίας χαί ποθ«ινότατα τέχνα, ήμιτέρων χαταστοΓσιως, βπιρ μηΑ θλίψαως λέγομιν, , χαί πρδς συνέχισιν τού Ιργου, βπχρ πάνυ φίλο- ούδδλως πρέκι·. Ινα ΑπινθαρρυνθώμΑ χαί Αποδυσπηήσωμχν, ούδ’Αποχαμχίν κρέκοέ, ούχ ούτβ γΑρ Αρμόζιι χβίστβ»ς Ανιδέξασθ». * Ό βίος τής έχχλησίας χαί τού ύπδ τήν πν»υμ·τι- έχχλησίφ γ«ραψφ παί Αρχαιοτάτη χαί λαμπρότηταν χήν δικαιοδοσίαν αύτής διατιλούντος χριστβπωνύμου έχούση παρηλθόν χαί λαφ «ύσιβίί χαί ύπ(ρ<νδόξφ. πληρώματος, σίβάσμιοι έν Χριστφ Αβιλφοί χαί προσ·. Άλλ" όφιίλομτν κάντις, χλήρός τα χαί λαός, τδν παφιλή ήμών τέχνα, Απδ τής ένάρξιως τής έφαρμσγής · ’ λαιδν Ανθρωπον Αποδυθέντβς, έπ! τδ μύτδ συν<λθ»ίν τών έθνιχών πληθέντων κανονισμών, Axottlri τδ χαί έργασθήναι, ούχί μάταια ματαίως έπιδιώχονττς. ζοφ«ρώτ»ρον χαί θλιβ *ρώτ«ρον μέρος τής Ιστορίας αύ- ή πρδς 'έπίβωξιν χαί. Αρέσχωον ματαιολογούντας, ή έξ τής. Πολλά! χαί μχγάλαι χατά τδ (ίχοσαίτές τούτο διάσγημα έγτννήθησαν αύτή Αθτράπ Αθ»ρ4π<υτοι *υ τοι πληγαί, πολλά βέ τήν μητρικήν αύτής χαρδίαν χαιρίως έπλη- Αγνοιας χαί Αδαημοσύνης ώφούμτνοι χαί τήν Αγνοιαν ήμών γνώσιν βουλόμανοι ποιήσαι, ή Ιτχρα χαμαίζηλα χαί Αντίξοα έν ού- βέοντι χαί τού χριστ- • ι'ωυπΜ***· ίχ Μέ»ώ ρ·ι8*κώ*Ηθ·« habita est Ab It/M taeuarii ΙίΤβ. latôenat · clero mtropoUtae Nbomdbe, Detorna, CheleeAoxU, DomeirieAie et PifHlfbor—llrw·, M laMe (Aenat M Aepotati, okeeatUMe rel^xis M. Impria» hokita at » puriOKko oeub «ob xoa. i pabK.AriaAo rtttta pnebcto al rebtk («m Motor eob oxa. X Qm MoMo. aotMa Μ·· M» AMtpMo· tot. IMAM- ωαωω pdMMB «pab inaabwa at Atpuotiaai (fat?·**) ort» rironuu. eis CONVEBTUSNATlOMALIBCONSTANTraOPOLI A ORAKCI8HABITU8,1879i*nu*rii WJ4 614 «ππνόμου πληρώματος κοινόν Αγαδδν καί συμφέρον Λ αύτΑν- σκούαίφον. έγρηγορόβς καί σβφρονούντος «ίς τού δτι γνώμονα λαβόνας, Αχορόστφ ψυχή χαί βιανοίφ «ίς έχτέλασιν ‘ ' Αγ«^ού ‘ · · ύπέρ *-* τ^ς- έχχλησίας, * ' -* ■ ό χ».σύνταξιν νομοΗσίας, Αξίας τού καρολΗντος χαΐ ρδς έπ«ίγ«ι, 4 ηαιρδς βιΑζα ««1 οί βιασταί 4p« «£« χατέργασιν τού Αγαδυύ τήν έχτέλκιν τόύ · σπουδ«κοτ<ίτόυ τούτου χαδήχοντος ύπέρ τής έχχλησίας, ύπέρ τού γένους καί ύπέρ ήμΑν ήμβν. 3. RELATIO AB EODEM PATRIARCHA VIRI8 DEPUTATIS PRAELECTA. Ό Από τής Αλώσ«Μς μέ)£ρι σήμ«ρον παρ«ληλυΜς μάτών πρδ πάνα»ν τής έχχλησίας, φρονούντκς δτι χρόνος, έν σχέση ορός τΑς πολιτιχΑς κ«ριστώσ«ις χαέ βιΑ τού Ατ«λούς έχ*ίνου mA μσνομ«ρο0ς νομοδιτήμαAvogirMrc δυνατόν νΑ διαιρ«#ή ύπδ τήν έποψιν τΑν τος έσώδη τδ «Αν- κολλά δμώς Αλλοπρόσαλλα π«ρι· χαδ’ ήμΑς ένταύΑα έχχλησιαστιχών πραγμάτων «ίς στατικά, -τκί,κρό kAvwv ή ίλλαψις σταδιρβς χαί «ίλιχρινοΟς 8«λήση»ς οί τό Ατ*λίς έχχίνο νομοδέτημα τρ«ί; διαφ«ρούσας Αλλήλών έποχάς. Ή Από τής Αλώσπος μέχρι τού 1898 ή 1830 κατέστησαν Αν«»φ«λές, Ινα μή λ«χδή έπιβλαβές, έξ πρώτη έποχή δύναται νΑ χληφή ή τΑν’ πέναν καί ού έπήλδτν ή δρηνώδης σημερινή χατάστασις χαί ♦ρήνών έποχή, χαδ’ ήν χλήρός τ» χαί λαός τού «ύ- β παν<«λ«δρ(α. Ταύτα βμώ^ παρήλδον χαί ούδέν τό σ«βούς γένους ήμών διχ τής χαδόλου πρός τόν παν- Από τΑν δρήνών χκί χλαυδμών Ανύσιμον ή ή γνώσις άγαδον δ«όν Αφοσιώση»; έν τφ ί*ρφ αύτού ναφ μό τΑν σφαλμάτών πρδς Βιύρ*ο>σιν χαί σώτηρίαν τΑν νον. τή ηροσουχή έγχαρτ«ροθντ«ς, «ύρισκον παρηγοριάν ύπολιιπομένών. Οϋδ«ίς δύνβίται νά άρηδή δτι χ«ηΑ τΑς δύο ταύτινΑ ΑνδραπίνΜς έναντι τών Αφορήτνν φλίφ««ν αύτών, ώς μή δυνώμ*νοι ίτιρόν ττ νΑ κράξώσι τήν Αρχαίαν τβς Αποχές τής δυνατής ίν«ργ«ίας διέπροψαν έν τφ λαμπρότητα χαί··ύχλ*ιαν τής έχχλησίας χαί τού γέ ίορψ. χλήρψ χαί τοίς Αρχουσι τού έδνους σιραστοί νους προσ«γγίζον. Οί χατΑ τήν -Αποχήν ταύτην έχ χαί γ«ραροί Ανδρ«ς, δουλ«ύσαντ«ς έν.σοφιστή έχχαί‘ τφ γέν*ι, Ανδρος, χαί> τού κλήρου καί τού λαού Αναφανέντις χαί δια- χλησίφ ' · ·--- ών -■ή -μνήμη j. - Αίδιος >— πρέψαντις έπί γράμμασι χα! φιλργ«ν«(φ χαί Αρ«τή 4 έπαινος πολύς- ΑλλΑ τΑ έχ τΑν Αγαδών αύτών σπουδ«ϋοι γιραροί χαί Α*ίμνηστοι πατέρ«ς ήμών πολλΑ πράξοών προχύψαντα Αγαδώ έλΑχιστα έπί τού βλου μέν υπέρ τής έχχλησίας χαί τού πολυτλήμονος γένους έπέδρασαν. Ή έποχή αδτη Ατυχώς δύναται νΑ χληδή Αλλιος ήμών έμόχΟησαν, ολίγα δμ«κ χατώρδασαν, τΑ δέ έργα αύτών Απ«έχον τού συμπαγούς χαί βιώσιμου. χαί Αποχή Αντογχλήσοβν, διότι οί μίν τοΟ λαού ΑρΉ Από τού 1830 μέχρι τού 1860 δίυτίρα έποχή χοντος χαταγγέλλουσι τορώς το χαί π»ποιΜτβς τούς ούχί Αχαταλλήλας δύναται νΑ χαραχτηρισύή ώς Ανέ- ήγέτας τής έχχλησίας ώς αίτιους τΑν συμφορών, <Λσι»ς έποχή, χαδ' ήν ήρξατο ύποφώσχουσα έλπές βαλ- τοι δέ έχ«ίνσυς διΑ τήν ύπ* Αχοίντον έπιξίΜΧομένην τίονος χαταστάσ«ώς, έδίδχτο δέ Αφορμή τφ τ« ί«ρφ έχλα(Χ«υσιν αύτής. Αληδέστιρον δμ«*ς livaiS^i χλήρφ χαί τοίς Αρχουσι τού «ύσχβούς γένους ήμών νΑ Ο αμφόβρα τΑ. Αντ«γχαλοίμ«να -μέρη βιέπραξαν συσχ«φδώσι πιρί μον-ματέρας τινός διαρρυδμίσΐώς ήδυνήφησαν, '* ‘ ένίοττ έν Αγνοί? ήΛ Ασυγγνώστφ Αδιατών διοικητικών πραγμάτών τής έχχλησίας καί προ- φορίφ, διά τήν τών πΑντιον καταστροφήν. Ούδέποτο νοήσοσι π*ρί διασώσιώς τινοιν Αγαδών αύτής χαί ό κλήρος διφχησι μόνος ή αύτοβόύλας τΑ τής έχχλη- . διαπαι{αγώγήσ«ώς παντός τού χριστιπ»νύμου πληρώ σίας χαί έν τοίς έλαχίστοις- έστϊν ίτι μΑλιστα έν ματος. Ούδέν Αποχλιιστιχώς έγένχτο δμπς Αξιόν χαί πολλοίς ίσταται Απλούς θκατής ή Απουσίας συνουκατάλληλον τών Αναγκών χιά Απαιτήσιών. '0 χυ- δοχών οίς τΑ ύπ’ Αχτίναν έν χαύαρώς έχχλησιαστιχοίς ρι«ύων έτι τάς. χαρδίας φόβος, αί Αποχτηδαίσαι Απδ πρΑγμασι τιλούμτνα. ’Αλλ" ούδέν διΑ τΑν Ανττριλήτήν κρατούσαν φυλήν χαχαί ■ ίξ«ις, ή σπάνις έπισϊή- σοων χατορδούται καλόν. Έκαστον τών έγχαλου* _______ __ !____ Ivtxa ____ τών _ ______ μέναν μορών ίφιίλιι νΑ όμολογήση μιτΑ χριστιανι- . μης, τΑ συγκρουόμινα -έηριστάσίών χδαμαλΑ συμφέροντα τΑν έκχλησιαστιχΑν χαί λαΙΧΑν κής έςομολογήσοως δπ συνττέλιστν ό,πασδήποττ «ίς Αρχόντβν χαί πΑσα Αλλη ώς έπί τό πολύ μομφής τήν καταστροφήν. Αξία ίδιότης «ίσί τΑ ανυπέρβλητα προάώόμματα τΑ 'Ο ί«ρός Ό ίιρός χλήρος κλήρος τής μ«γ4λης μ»γάλης έχχλησίας όφ«ίλ« όφ«ίλ«ι έμποδίσαντα αύτούς, χαίιοι βυναμένους νΑ Ησαστν νΑ έννοέ^ση δτι ή έντολή χαί Αποστολή αύτρύ «ίναι ήρέμα χαί χατΑ μικρόν τΑς βΑσκς'σιοτηριΑιδους τινός ύψίστηχαί σπουδαιοτΑτη · «ίναι Αποστολή Φρησχιυτιχή, διοικητικού συστήματος «ίς Ανάχτησιν παντός έχχλη- χοινανιχή, ήώιχή, Αποστολή Αποβλέπουσα τήν χαΦόσιαστιχού Αγαδού, ΑπολισΗντος έν τφ ' φριχώδίΐ . λου έχχλησίαν χαί Αχαν τδ όρδόδιξον πλήραμα. σάλφ τής παριλΦούσης Αποχής. Δυνατόν ήν χατΑ Οί λαϊκοί όφιίλουσι νΑ παραδβχδώσιν ότι ή. μ«τατήν Αποχήν τούτην σ^ιτιχώς πρός τήν προηγουμένην D φύέςυσις^ ό4ν«ί«·ν έν τφ. πιριβόλιρ τής έχχλησίας, ή νΑ τιλισύώσ-, πολλά, ώστ* νά μή »ρηνώμ«ν νύν συμμιτοχή ’ τού στοιχιίου αύτών «ίς τΑ κατ’ τού κέντρου καί άχαίρώς χαί έπιμηύητιχώς τΑς παταγαδώς Απ*λώού< αύτήν ’ ’ έν ’ ού βέοντι, *' χή έξασθ-ένησις 1Ε 111 σας συμφοράς- Αλλ’ ούδέν ΑτυχΑς άξιον μνιίας Ατ«- τΑν λέιτουργών αύτού '■— τού κέντρου τού σώσαντος τήν όρδοδοξίαν χαί σώσαντος τό όρδόδοξον γένος — λέσώη. Ή τρίτη,, ή Αχό τού 1840 μέχρι σήμχρον, Αποχή, ή παρά τιν·»ν έξ αύτών τΑν ίιριβτέρών έχφαύλισις . ήτις δυνατόν νΑ ύιορηθή ώς «ύρρόρυνος έν συγχρίσ«ι_ χαί ή μιταβίβασις τής βυνΑμαος αύτού «ίς Αλλα έτέπρός τΑς προηγουμένας, έστϊν ή μΑλλώ Αλιβιρέ χαί ρας φόσιας κέντρα χαί οβματιία, «ίσίν αίτια προ-, συμφορών κλίνης, χφ>- δσον ούχί πλέον αί Από τής χαλούντα πανταχδδ«ν τήν έξαοδένησιν καί τήν Αποάλώαρώς μέχρι τού 1838 έτους χυριιύσασα: ύλιβ*ραί γοήτούαιν χατά Ουνέκχιαν δέ τήν χαταστροπτιχήν π«ριστάσ«ις «ίσί τό αίτιόν, ΑλλΑ,'Φλιβιρόν χαί χαλ«- χατάπτώσιν. Οφοίλουοι λοιπόν νΑ έννσήσώσιν ότι πΑσι συμφέροι νΑ ένιαχύσβσι τό πανΑρχαιον τούτο . πόν «ϊπ«ίν, ή τΑν βρυληφόρών Αβουλία. ‘ Ή τής έπιστήμης έν τφ ί«ρφ χλήρφ χαί τφ γέν«ι χέντρον διΑ τής Απολύτου συνιργασίας χαί τής λ«λο.Αναγέννησις, τδ πν*ύμα, τής Αποχής χαί αί πολιτ.χαί γισμένης Αναμίξοας. ’Οταν δέ, »«οϋ συναρβιγοΟντος, πιριστάσας συνέτ«ιναν νΑ ώ4ήσ«»σι τούς ήγέτας τΑν τριαύται Αρχαί χυριαρχήσασιν έν έχατέροις, ΑναβφΙτής έχχλησίας χαί τού γένους πραγμΑτβν νΑ σχ«φ- λέχτ»ς Ιξ«ι ή έπηλησία ήμέρας βόξης χαέ ^νατρέξη τις «ές τήν Αρχαιότητα, ή νΑ Οώσιν έ>ς έπί τό πολύ Αχοντχς χαί διΑ γνώσίώς.μή ... ιχού, 4>ς Απηλλαγμένης προλήψ«»»ν χμί τών παραπλησίβν π«ρέ ΑποβλΑφη Αλλαχού, ώς έχουόι έχουόι νύν νύν παρ παρ’ ήμίν ήμίν τΑ τΑ κ^γπ διιφρυ*μσ«ώς -ηνος τΑν διοικητικών έν μέρ«ι πραγ- ματα, ού μόνον Αδύνατον Αλλ««ς γ«νώΛ«, ΑλλΑ V * \1ύ· CONVENTV8NATIONALI8 CONST ANTINOPOLI AQRAJ8C18 HABITUS, 1«7β ianuarii 12 20 81« πάσα; τάς. ίπόψίις Μ λυσιτελές καί συμφέρον μέ-Α\ Νομοθεσία διέπουσα δμοεομόρφεες τάς μητροπόλει; γιστον tva ίνίφίς έπκλησιαστικοές' μέά όθνίκοίς καί τάς ta αύτοίς βημογεβόντίας είς τήν διεξαγωγήν πράγμασι συόάμφίτερα τά μέρη μέρη ta ta όρθοφροσύνή δρθοφρβσάνς καί καέ όμοφροσύνη συνάρξμσι ;συνευδοκούνια νευδοκούνια ειςείς’· τήν τήν τώβ τάφε , δλων τών κοινοτικών ύ^οθίσεων, καί εί^-τήν βιεκδίκασιν τών δικαστικών> υποθέσεων πρώ βάσει κοινής δ-.κσνρμίάς, * πρχγμάόων διόρθωσιν καί βελτίωσιν../ Πρδς κατάπαυσννυτελείχν τριών σπουδαίων '< Ιμολογουμένως ό ιερής- «λήρος, ό άριδήλως τά^ . ήνίας ίν χερσιν αύτού έχων, μάλιστα & ό άνώτερος, χρήσεων, ώς Κήγής τού κ^ιωτίρου κακσύ δυνάμένων συνερδά τή θιιίτηάδ-ηίή^ώποστολής αύτού, δία» νά. νά θεεερηθώσ: aaf ε:ς τή» ίκφαΰλισιν τής άνωίάτης Ισταται είς θίσιν ύψηλοτίραν, βπρρ’ούχί μόνον ύπδ Ιεραρχίες συντέλουσών, - ήτοι τής Αδικαιολογήτου καπαρίισφρήσεως άν-.κάνων του άπολύτου θρησκευτικφθ συμβίροντος τή; ίκκλη- νονικώς μεραθίσεέκ, στοιχείων είς τή» χ^ίεί«) τής άνωίάτη; Ιεραρχίας καί σίκς άπαιτείτπι, ΐλλά καί τού έθνους. -.ή; άνίσολι άπολαβής τών Ιεραρχών, καλόν κα! συμ - ΙΙρδ παντδς άλλσυ^λοιπόν άπαιτείίαι σύντονος φέρον vi ' νβμόθετηθή ή βάθμιαία κατάβΥησ.ς ίλών" σκίψις καΤ νομοθετήματα πρός μόρφωσιν άίηθή καί άξίαν τού,ύψηΛΟ'ύ προορισμού καί τής θέσεω; τού ’τών ίπισκοπών\(.α! τών μικρών ίπαρχιών, αί;ινες νά προστεθώοιν εί; τάς γεωγραφικώς πλησιόχωρους · νά άνωιίρου'ίεραρχικού κλίνου. 'Εξαιρέσει δί τών. γεν·, κών τούτων νομοθετημάτων, άπαιτείια- άπαραβίίτως . σχηματ-.σθώσι δέ είς τρόπον ώσ« α( μέν ίπαρχ,ίάι α'ι Αύότηροτάτη ίκλογή τών είς άρχιερατείαν προ-/ ίλαι νά ίχωοι τδν αύτδν ως έγγιστα πληθυσμόν, οί ωρισμίνίων^ ά-.ηλλαγμίνη δλως. κομματισμών ίδιοτε- δι άρχιερεί; τάς ϊ&ξχ άπολαράς, καί ο / »δς νά λείας χαί πλαγίφν ίπεμβάσιων. β”. Άνετο; ' χα! άξιο■' Β ρολογήται ... καθ ....... ’ δλα*τάς . . ίπαρχία; . .. ίξ ” ίσου, ’ τ'-λ πρεπί,ς συντήρησι; αυτών. ’Οσον τδ πρώτον αφορά, »· δυσκ-ίλου — μέν, * άΑγκαιου Λ------ ·’— Λδέ * τούτου ~ τρόπου Λ’-” αίρεται ή πρέπει νά ίξοβελισθώσ-.ν έ^ΤΛίάντο; άπό τού κατα έπιθυμία τ-.νών, έπ’.διωκόντων μετάθέσιν είς μεγάλε:λόγου τών είς άρ/ιερατιίαν έχλιξμων τά ο όματα τέραν επαρχίαν χάριν άνίσιως καί δόξης, άποσχ-.ραΚίζετι: ή άνάγκη τού νά χειρ-.τονώνται Ανίκανο: τών μή έχόντων δίπλωμα θεολογίας- ίχ.δί τώ· διπλι-ιματούχων'οί μή έχοντες’ τάς άρετάς. τάς συγκρο Αρχιερεί; διά τά; μικρά; ίπαρχία;, μηδινδς ικανού δεχομέν-.υ ταύτα;, Αμείβονται οί Αρχιερεί; ίξίσου χι! τούσα; τδν καλόν ποιμένφ, οΓτινες μηδέποτε κα: ίπ φορολογείται ό λαός ίπίση; ίξίσου. ούδινί λόγφ γίνονται εί; έγγραφή» παραδεκτοί. ’Οσον Σύστασ:; δωδεκφμελού; ίθνικού συμβουλίου έκ τίΐιν δέ τδ δεύτερον, άλλ»; πρέπει νά θεσπισθή ή συντήρησι; αύτών. καταργουμίνου τού διά τήν ίποχήν μάλλον δ-.ακιχρ’μίνων λογάδων τού έθνους έπί όφ σκοπφ να έργάζηται ta: τών σπουδαιοτάτων ζητη -αύτην έπιβλαβεστά-ου τρόπου τής είσπράξεω; τών Αρχιερατικών δικαίων. Ό ποιμήν ό έχων άπαντα τά μάτων, τών Αφορώντων τά τή; έχχλησία; χαΐ τού συγχροτούντα τδν χχλδν ποιμένα προσόντα πρέπει νά γίνου; δίχαια, ίχτιλή δέ καί καθήκοντα έφετείου με τά δικονομίας διεπούση; τά χατ’ αύτό'. ήναι ίξησφαλισμένο; ώς πρδς τήν συντήρησιν αύτού. Σύστασι; ταχτικ-.ύ κα. διαρκούς έμμισθου τριμε όπως, πάσης ίπιχοπίου ϋπερογιχής ίπ-.ρροίας ίλεύθερος χαί Ανεξάρτητος ών, καταγίνηται είς τήν ίκτίλεσιν λούς δικαστηρίου ύπό τήν προεδρίαν νομομαθούς κληρ κού. ει; διεκδ κασ.ν δλων τών ύλικών διαφορών. τών ύψηχών καθηκόντων αύτού- διότι, ώς νύν έχουσι τά πιρ: Αμοιβής χαί συντηρήσει·; αύτού, ό ποιμήν Αντί τού διαρκούς μιχτού συμβουλίου, μειά δικονομία; δέν γίνεται τοίς πάστ τά πάντα. Γνα τού; πάντα; είς C βιευθυνούσης ά; έργασια; αύτού. Ν-.μοθεσία διευθύνουσα δικαΛοχυ»; χα: πο:ν:χώ; τήν ιύθείαν όδδν κερδήση, ά/.λά τοίς ύπερίχουσι γίνε ται τά πάντα, Γνα τούτους χιρδίση χάριν τής ευ/ερε- τδν γάμον χα: τά συμπαρομαρτούντα αύτώ. Σύστασ; τακτικής οιχρχου; ίπιτροπή:. τριμιλοΰ; στίρας τών δικαίων του Απολαιής. '<) άρχιερεύς πειθαναγκάζεται έστιν δτε. χάριν τή; εύχερεστάτης έμμισθου, τή; παιδείας. ήτι; νά έργάζηται τακτικώ, λήψεως τού δικαίου αύτού, νά κλείη τού; δφθαλμούς κα! ίφορεύη τά Tty; παιδείας έν όλφ τφ ύπδ τό> πατριαρχικόν θρόνον δ αμερί-ματι μετά νομοθεσία; ενώπιον τή; τών ύπερεχόντων φαύλης διαχειρίσεως διευθυνούσης όμο-.ομόρφω; τά των σχολείων χχ: τή; τών σχολειακών, τών ίχκλησιαστιχών χαί τφν άλλων κοινοτικών πραγμάτων ένίοτε δέ έξαναγκάζετα: νά παιδείας. Σύντονος φροντ ; πρδ; σωτηρίαν χαί εδΓαωσ:ν τής ύπινδίδη είς φρικτάς παρανομίας .πρδς ίκανοποίησιν ισχυρών, οΓτινες άλλως πρώ-.ον κατ’ αύτού Μμα πρδς γεραρά; χαί μεγαλώνυμου σχολής τού γένους, τού πρώτου τούτου σεμνώματος τής τών ελληνικών γραμ έχδίχησιν έχουσι τήν μή πληρωμήν τού δίκαιου αυτού. Το θεμέλιον λοιπόν τούτο πρέπει νά τεθή ίρυμ- μάτων Αναγεννήσεως ίν Ανατολή, ώς ’χα: τής ίερίς νώς. νομοθετηθώσι δί τά περί αύτού καί τών άκο- θεολογικής σχολής, τών δύο ιερών τούτων καιδρυ μάτων όλου τού χρισόΒΚωνύμου πληρώματος, καί πρό; λούθων■ Δικονομία διίπουσα τάς ίργασίας τής ιερά; συν σύστασιν δύο ή τριών ίερατιχών σχολών. Νομοθεσία διέπουσα τήν συντήρησιν χαί τά δίκαια όδου πάσας, είτε πνευματικές είτε διοικητικά;, όρί- ζουσα δέ σαφώς καί τά περί ευθύνης τού πατριάρχου τού ένοριαχού κλήρου χαί βαθμιαία Απομάχρυνστς^ίπδ Νομοθεσία ta *τών D t&v ένοριών τών ίερομονάχων χα! μοναχών - παύσι; καί τών συνοδικών Αρχιερέων Ιερών χανόνων άπακλειστικώς Απορρέουσα καί ποινι δέ τή; καταχρήσεως τού νά παύηται τής θίσεως αύτού ή ύπερορίζηται πάς κληρικό; Ανευ προηγούμενης δια κόν χαρακτήρα φίρουσα διά τήν τιμωρίαν τής σιμωνία; χαί πάσης άλλης δωροληψίας χαί χαταχρήσεως" έτι δέ χαί διεχδιχάσεως τών χατά τών άγιων άρχιερέων καταγγελιών. Νομοθεσία όρίζουσα σαφώς τά περί τών είς άρχιερατείαν ίκλεξίμων καί τού τρόπου τής έκλογής αύτών - Ιτι δέ καταργούσα τέ^ μεταθέσεις τών άρχιερέων, έκτδς μιάς προβλεπομένης ύπδ τών ιερών κανόνων, ή ίπιβεβλημίν^ς ta λόγων ούχί ίκκλησιαστικών. Νομοθεσία διέπουσα τήν κατά περιτροπήν συγκρότητιν τής Ιερές συνόδου" δπως πάντοτε, ή, καταλλήλως όμως συγκεκροτημένη, άνάγκη νά νομοθετηθή ή τών μιχροτέρων έπαρχιών κατάργησις, χα! ή τούτων μετά τών πλησιόχωρων συγχώνευσες, δπερ θέλει συντελέσει ύπδ Ιποψιν παντοίαν είς τδν διηνεκή άριστον καταρ τισμόν αύτής. δικασίας καί διχαστικής άποφάσεεες. Ό τε έσωτερικδς βίος, ή διαχείρισις τής περιουσίας χαί I τρόπος τής ίδίφ καί ta γίνει διευθυνσεω; τών μοναστηρίων τού άγιου δρους, φυλαττομίνων τών βα σιλικών καί πατριαρχικών προνομίων αύτών, νά δια- κανονισθή itif ύπδ τής ίχκλησίας χαί ύπδ τών Αντι προσώπων αύτοΟ. Ή ίκκλησία χαί τδ έθνος ού μδνον νά σαβασθή όφείλει τά σεβαστά καί Ιερά έκείνα ίνδιαιτήματα Τής taipvtymou Αρχαιότητας χαί τά γραπτά χα! ^ναμφήριστα προνόμια αύτών, Αλλά καί νά taισχύση αυτά όφείλει διά παντοίων ήθ-.χών άλλων μέσων καί διά νόμου έξασφαλίζοντος αύτά, ίξοβελϊζοντος τάς τυχούσας καταχρήσεις καί διαχανονίζοντος τήν άκρόσκοκον πορείαν χαί συντήρησιν αύτών- ώστε, τού χρόνου προϊόντος, μόνον τά ta τφ δρει τούτφ μοναστήρια νά μείνωσιν ώς τδ άσυλο» τών πρδς θεόν ACCIS HABITVS. 1879 iaauarii 1994 »18 ■> άρμητήρισχ ήΜής Αψαλείας τή τ( έχχλησίμ'χαί τ$ «ίσπραξιν θέ ΑοΟ έχχλησιαστιχοΟ τούτου έΐιδόματος ■ χρΛτεχωνύμφ πλ,ηρώματι. έχάστη έπαρχία ν* έχη τδν ιδιαιτέράν «ίσπρΑχτ->ρ« \ Τά ίερΑ σταυροπήγια μοναστήριά «ϊσι πατριαρχικά, αύτήέ ίσης (Λδ τήν έ»τήβη«ν τού Αρχιαρέως νΑ , , χήττχ Ανήκόυσι τφ οίχουρΑνιχφ θρόνφ, τά Μ ένοριαχΑ κιμφέρηται ταάτινώς'είσπράττων έπί βιαλστύπφ Ac , Αρχιερατιχά, ήτα Ανήχουσι Μίς μητροπόλεσι χαί ήκ- . δείξει τδ έξ έχΑστου στεφάνου έχχληααστιπδν τούτο σχοκαίς. Αμφοιέρων τών ιδιοτήτωνΙτούτων τ* Ιερώ δικαίωμας βοηθούμενοςέ. 4*<Τ«Ϊ Ακοτ£λ(σματ:χώς tqpTU χαταγώγία Ατιέχουσι νύν πολύφαχρΑν τού πρ^ χαί ύπδ ' ‘ 9ής έπιτοπίου Αρχήξ. 'Διαλυομένων τών .μικρών έκαρχιώνΙ χαί σχηματ.ipiofiiç αύτάν, έφ' φ χατέστηθε^ΓΑτυχύς Αχρηστοι ύπδ έκίΟψιν έχχλησιασχιχήν, μηδδήώς συμβΑίλοντβ «ίς ζομένων τών ΰπολοίκών έπί τή β^σει τού Ιασυ πληΙνσμού, ή μισθοδοσία έχΑστου Αρχιερέως vlfr μή. τΑ τής έχχλησίας χαί τήν τήϊ^ χοιναινίας μδρρ««σιν, τίλαον βέ χινδυν«ύοντα νΑ χέςταστραφώσιν, Αν μή ύπερβαίνη τΑ; 75000 γροσίων έτησίως εις νόμισμα ληφθή xgpi αύηών νομοβπτιπάν Ykjiitpov. Ή διΑλυσις "καθαρόν, τήν όποιαν θέ ει κρατεί ούτος Αναλόγιας λοιπδν ένίών τών έν τή έκ.χρατιί? σταμροπηγίών χαί τών τής έπαρχίας «ίσπράξιων, τδ δέ υπόλοιπον θέλε: ένοριαχών μον«υστηρ:«·ν^/τών μή βασιλιχών, χαί ή πέμπε: εις ρΑΓ*πατρι αρχικόν ταμείον μετά τδν έξ μιτΑ9ασις τών "χαλογέ/όχν αύτών, Αν Ιχν^ιν, (ίς τΑ έκάστης έχχλησίας ληφθησομένου μονολίρ-.u δικαιώδιχτηρη&ησάμίνα, ώ; χαί ή προσΑρτησις τής Χινητής- (έάτος, δπερ δέν θά συμψηφίζηται μετά τών λοιπών χαϊ Αχινήτου πβριουσίας αύτών δ:'έπισήμβν τίτλνν «ίσπρ4ξ(»ν, ΑλλΑ 6ά πέμπηται σώον. (ίς τάν οίχουμίνιχδν. θρδνον ώς ίίιοχτησίας αύτού έστί Β Σύστασις ταμέήου' συντΑξρβ'ς, ύποχρίουμένομ «χα- τδ μδνον σβτήριον έχ τών λοιπών δέ τών διατη®στου Αρχ:«ρέ»ς χα! «παστού ύπχλλήλου μισδοδοτουδησομένον τού ένδς -μόνου τρίτου ' τής χτηματιχής μένου έχ tgti πατριαρχικού ταμιίου ΊΑ διδη μηνιαίος κιριουοίας ιψοσβφτνμΑ>ον τ*λ*:ντιχ4>ς τφ 'Βύο τοίς ixatbv i* τοθ μιβ^οΟ »ύτοΟ νομοίΗο·.»;. Διαχανάνισις ,διΑ νομοθεσίας τού μοναχικού τών δκπούτης αύστηρώς τΑς συντΑξ,ις. ' 5 'H έντιμος έθνοσυνέλευσ.ς δύναται. 9ν ιύαρεστήμοναστηρίαιν πολιαύματος δπ«>ς παύση ή χαρΑχρησις ται, νά έχλέξή δκταμελή έπιτρδπήν έχ τεσσάρων τού νΑ προσίρχωντσ: «ίς τάν ί«ρδν τούτον βίον δλα τΑ παντοίίδή ναυΑγ . τής Χοινα>νίας καί μή γίνα»νται σπουδαιοτάτων χαί πεπειραμένων Αρχιερέων χα: τεσ σάρων νομομαθών λαϊκών, ήτις, ύπδ τήν προεδρειχν έν αύτφ δ«χτο! ο: μή έχοντας ήλιχίαν τριακονταετή τοθ πατριάρχου. έν" διαστήματι τριών μηνών τδ πολύ, χαί μαρτυρίαν Αγαθήιλ^τού ρίου αύτών: Ιτι δί^μή χ«(ρννται οί προσαρχόμινοι πρδ τού ττσσαραποστού vi προπαρασχευάση σχέδιον νόμου έπί τή βάσει τών Ανωτέρω, τών Αχρι τούδε Αποφασισθέντων ύπ' χυτής έτους τής'ήλιχία£ αύτών., Σύστασις οικονομικού συμβουλίου, διβυθύνοντος τΑ χαί οδτινος έτέρου κοινώς έγκριθή, δστις vi έχτυπωθή οίχονομιχΑ τών πατριαρχείων έν γέν«ι. Ανεξαρτήτου xsl διανιμηθή «ίς τά μέλη αύτής πρδς μελέτην χα! τών διοικητικών χαί διχαστικών σηιμΑτων έν τφ χΰ- σπουδήν. Τδ ίδιον έντυπον σχέδιον χαλάν vi Απο στολή καί «ίς τούς ύπδ τδν οίχονμενιχάν θρόνον χλφ αύτού. ' ' y Αρχιερείς, παρ' ών vi ζητηθή ή έπ' αύτού διαφωτιστιχή Ή ιίσπραξις τών έχχλησιαστιχών χαί Αρχιερατι κών κανονικών δικαίων έπί τή βΑσει τού ίσου τών αυτών γνώμη- μιτά έτερον δέ‘τρίμηνον χρονικόν δ:«■ ρορολογουμίνων πρέπει νΑ χαθορισθή Αλλως, ώστε c σιημα νΑ σύγκλησή αύθις ή έθνοσυνέλευσις, ήτις έντά: τδ πολύ τριών μηνών vi τελειοποιήση τήν νέαν νΑ .μή ύπάρχη ούδέ χα;' έ'^χιστον „δούναι χαί λαβείν“ μεταξύ ποιμένας χαί ποιμνίου, έξαιρέσε: τών νο,'ΐοί’ίσιαν, βπιυ θιωρήση τούτο Αναγχαίον χαί έπιτυχηρών Απολαβών διότι τά Αλλοτε !«ρώτατον τούτο ψηφίση αύτήν. Τοιάύτά τινα, θεωρηθέντα κατ' Αρχήν ώς Αναγκαθήκον τού ποιμαινομένου πρδς τάν ποιμένα, τδ έκχλτ,σ:αστ:χώτατον χα! γραφικώτατον, ήδη κατέστη ή χα!α σναλόγως τών σημερινών τής έχχλησίας χα: τού, γένους περιστάσεων χαί Αναγκών, ώς στοιχεία χαλώ τών χαχών ΑπΑντων πηγήρ Ό ποιμήν πρέπει νά ήναι δλ«>ς Απδ τού λαού Ανεξάρτητος, δσον τδ ζήτημα τής πρδς σχηματισμόν νομοθεσίας πλήρους, θιραπίυούσης, τά γι νύν, τές ήμιτέρας έχχλησ.αστιχΑς χαί έθνικάς συντηρήσεως αύτού ΑφορΑΙΐρδξ σνντί^ησιν τού πατριάρχου, τών πατριαρ- ΑνΑγχας χαί έλλείψεις, ύποβ^λίπ^ίαΓ τή έντίμφ έθνοχείών, τών Αρχιερέων, τής θεολογικής χαί τών ίερα- συνελιύσει, παραχελευομένη ΐπως μή Ακοβλέψη «ίς τιχών σχολών χαί ούτινος έτέρου τοιούτου, έκαστος τά θορυβωδώς, δδς δ" «ίπιίν, χαίπως άνιμβριθώς Αχρι μή πένης Απολύτως οίχογεν»:Αρχής, ύπδ τήν Αμεσον τούδε δ«δογμένα, ΑλλΑ σχερθή έβρωμενέστερον χα: ή έμμεσον δικαιοδοσίαν τού οικουμενικού θρόνου έμβριθέστ«ρον r.tpl έχχλησιαστιχής χαί χοινοτιχής σπουδαίας νιμοθισίας. διατελών, νά δίδη έτησίως έν Αργυραύν ιίχοσάριον. SYNODUS CONSTANTI N0P0L1TANA a qua ecclesia serbica sui iuris esse declaratur * 1879 octobria 20 novembris 1. Ea lex apud Orientales dissidentes obtinet, ut D pationeni, a patriarcha nimirum Constantinopuliquaeris civitas seu respublica, quae ab alterius tono. Qui aegre quidem, sed propriis normis sdstrictus coactus est serbicam ecclesiam sui iuris principis auctoritate et potestate immunis est. in facere, edito toteo qui dicitur seu libello emaneirebus etiam ecclesiasticis sui luris habeatur. lam paAonis, quem integrum dabimus, additis aliis monu vero Serborum gena, cum post foedus Berolini anao 1878 initum emancipationem a Tureis obtinuisset, mentis ad rem pertinentibus. statim animum adiecit ad alteram suam emenci- MILANU8 OBRENOVIC PRINCEPS 8ERBIAE PATRIARCHAE CONSTANTINOPOLITaNO 1879 aprilis 97 maii 8. 'Αριθμός πρωτοκόλλου 9690. Παναγιώτατε πάτ«ρ. Κομιαέμενος τήν έπιστολήν, ίι' ής ή ύμετέρα παναγιότης τήν βίς τδν πατριαρχικόν τής Κωνσταντινου- πόλ«««ς θρόνον Ανάρρησιν αύτής εύηρεστήθη ΛνβγγΛlοδόξφ πληρώματι, αύξουσι πάντως τδ κλέος J' ’ , ■i 619 8YNODU8 CONST ANTINOPOLTTANA. 187» octobri. 90 ; MrteWi I > *■ ' K \ ’ ÿ ■' ■■ " 11Ί Εύχόμανος 6‘έξ δλης καρδίας tva'πλήρης ·υν«ώ4· ησιςΜπικρατή ματαξύ τής μαγάλινς οάαβαηααντκής taχλησίας Md δλων- τών δρώοΗ^α* Ιπχληαιών tv παντί Σαρβίας χαταστάσίι τάς μάλλον ίγκαρδίους σχέσαις ματά τής μητρός έκκλησίας. Ό tv ΚωνσΛντινουπόλαι πρασβαυτής μου λήψαται τήν τιμήχΛνα γνωστοποιήση βαδοίας Αφοσιώσαώ; μου, μαθ'ής διαταλώ τής ύματέρας-^Λναγιότητος λίαν ^^φωσκαμένος J / f ί τι αίς τά συμφέροντα, τό Αξίωμα xai τήν τιμήν τής Αγίας ήμών' «ρησ&Ιας Αφβρφ, παρακαλώ τήν «μπίραν παναγιότητα tva μοί ίπιδαψιλαύη τήν Αποστολιχήν αύλογίαν αύτής χα! τίύταύση αίςΑήν βιαφοβαίωσιν' τής τ' Μιλάνος Μ. Όβρένοβιός, ήγαμών τής Σαρβίας. Έν Νύσαη, τή 3'χΑχριίίΛ 187». wa. / · . «0 τής ίγ(η( ταύτης οίπουμανιχής ίχχλησίας, ής *Χ· τδ λ αύτύχημα tva. Δ ίν τών μάλλον Ατωσιωαίνών τέκνων. ΙΙροσφέρων 8'.έπί τή Αγγαλίφ ταύτηΤή όμηέρ» παναγιότητι τά αίλικβινή μου συγχαρητήρια καί τάς rigàf πχρ! fMXftnguftùattti χαί αύημιρίας Μ τού θρόνου .Αύτής, παρακαλώ συνάμα Ινα’Κίσταύση αίς τήν .σταώαράν, Απόφασίν jicu τού διατηρήσαι tv τή νέφ τής τή ύματίρφ παναγιότητι τάς όδηγίας, δι’ών^φωδιάσθη ίπ! τού- προΜίμένου. ’ ' *' • J . MICHAEL METROPOÏHTANVS ALBAE GRAECAE SEC BELÎÎRAÙEN818 PATRIARCHAE constantinopolitano 1871Γ maii 4 16. 4 ‘Αριθμός πρωτοκόλλου 3753. < ΙΙαναγιώταττ δέσποτα. Η θαία πρόνοια ίχαρίσατο τή σαρρική ήγαμονίφ ά,ι-αρτησίαν χα! Ιχτασιν τών συνόρων, συναπαία δί τούτου χα! νέα ίπήλθα χατάστασις ίν τφ σαρβιχφ χράτιι, δπαρ ίπιθυμα! ίδαίν ίν αύτή .χα! τήν σαρβιχήν ίκαλησίαν, otav ή νία τοΟ κράτους θέσις συναπάγαται. Έλπίζομαν δέ. δτι ή Αγία χα! μαγάλη τού Χριστού έχχλησία,^ώς' μήτηρ φιλόστοργος, χαρήσαται ίπ! τή άποχτήσαΚ.ταύτη τοΟ χριστιανικού κράτους ήμών χαί αύλογήσαι ;τήν νίαν χατάστασιν. Η αύτοΟ ύψηλότης ό Αρχών ήγιμών τής Σαρβίας Μιλά-οςΌβρένοβιτς Δ', ώς πιστός χαί καλός τής Αγίας ορθοδόξου μητρός ίχχλησίας υιός, ώς χαί ή αύσαβής ύψηλ^,αύτού χυβέρνησις, συμφώνως ήμίν χαί τφ Ιθναι, έπιθυμα! χαί χατά τήν νέαν ταύτην τοΟ κράτους χαί τής σαρβιχής έκκλησίας χατάστασιν διαμχίναι ίν φιλίφ μ«τά τή; Αγίας μαγάλης ίχχλησίας, χα»’ Ας χαί ή ομιτίρα παναγιότης λέ,ψαται διαβαβαιώοαις χαί πληρο φορίας δτι τδ σορβικόν ίθνο; πιστόν ίν τή όρθοδοξίφ χα! τή πρός τήν ίχχλησίαν Αγάπη ίσΛν. Έπί τή νέφ ταύτη τής Σαρβίας χαταστάσαι χαί θίσιι λαμβάνομαν τδ θάρρος παραχαλίσαι τήν ύματέραν θφιοτάτην παναγιότητα χαί ίπιχαλασθήναι τήν «ύλογίαν τής Αγίας μητρός μαγάλης ίχχλησίας, Ιπ·»; χαί α&τη, ώς πιστή χα: καλή, ΟογΑτηρ αύτής, ίνδυναμουμίνη τφ δχίφ ίλίι: χαί τή Αγάπη τής μητρός μαγάλης ίχχλησίας, στχριοΟται, Αναπτύσσηται χαί πραοδχϋη συμφώνως τή νία χαταστάστ·. χαί Ησχι αύτής ώς χράτους άνςξαρτήτου, / ύματέραν παναγιότητα δπως «ύαρασττ,θαίαα δαχθή πα- ° Β τριχώς τις τού πρασβαυτού τής αύτοΟ ύψηλότήτος τού ήγιμόύοϊ ήμών χορίου Φιλίππου Χρήστιτς ίχδίαχις πρός. τήν διχοΗτησιν τής μιταξύ ήμών ίχχλησιαστιχής χαταστίσχως χαί διά ταύτης χαροχοιήση τό ορθό δοξον σχρβιχόν |»νος ... Έπχιδή δί ή Σ*ρβ(α ίλιυ»(ρω»(ίοα ήνωσχν ίαυτή τ-.νάς μέν ολοκλήρους, τινάς δί χίς μικρά τμήματα, τίοσαρας ίπαρχίας, ήτοι τής Νύσσης, Πιρότ, Τοπλίτσας χαί Βράνιας, τ^ πρότχρον ίν τή π»ρ:φ«ρ»ίφ τής βουλ γαρικής ίξαρχίας, (νθα ίμχνχν ό τής Νύσσης Αρχιιρχός πυρ Βίκτωρ καί ΙνΦα ίχανο! ίχρτίς ύπό Βουλγάρων Αρχιχρίων χαχχιροτονημίνοι ύπάρχουσι, παραχαλούμιν τήν όμιτίραν παναγιότητα δπως τύαριστηΙΗίσα ιϋλογήση χαί τούτους, ώς δόντας ήμίν τήν διχβχβαίωσιν δτι ϊωιφυμοΟσιν tva ώσ-.ν ίν μ«ί>· ήμών, δ*χ»ή βί τήν# μχrάνοιαν αύτών χα! τήν ίχιίΗμίαν δπως χα! αύτους ή μχγάλη τής μητρός ίχχλησίας Αγάπη μή Απόρριψη, Αλλά προσδίξηται χίς τάς Αγχάλας αύτής. Έπ! τή ίλπίδι τοίνυν δτι ή ύμχτίρα παναγιότης πατριχώς Αποδίξχται τήν παράχλησιν, ήν ΑπχυίΗ>νομιν napi τής ίχχλησίας τής πατρίδος ήμών, χαί ότι χαροποιήσχι ήμΑς χαί τό ποίμνιον ήμών διά τής χύλογίας ίπ! τή νίφ χαταστάσχ: χαί Μσχ: τής Σχρβίας, συν,στώμχν ίαυτούς τα!ς άγίαις αύτής ιύχαίς χαί τή Αγάπη, χαί μιτά βα&υτάτου σιβασμοΟ χα. Αφοσιώσχως ίχομχν τήν τιμήν tva διατχλώμχν τής ύμχτίρας παν αγιότητος δούλος ταπχινδς Αρχιχπίσχοπος Βχλιγραδιου χα! μητροπολίτης Χχςβίας Μιχαήλ. Έν Βχλιγραδίφ, τή 4 μαίου 1Η79. Επί τούτφ ΐί χαί ίγχαρδίως παραχαλοΟμχν τήν 3. α KfACHlM PATRIARCHA CON8TANTINOPOLITA5VS. PRINCIPI SERB1AE 1879 oetobrix 30 novembrix 1. Αριίίμδς πρωτοκόλλου 6163. Υψηλότατα. Άσμχνοι ίχομιράμχϋ'α τδ Από τής χίχοστής ίβδόμης Απριλίου ίνιφ^ος ίτους πχρισποόδαστον γράμμαη δι’ ού ή ύμχτίρα χύσχβχστάτη χαί «χοφρούρητος ύψηλότης, τήν πρός τήν μητέρα τοΟ Χριστού μχγάλην ίχχλησίαν χύσαβή διάΗσιν αύτής διατρανοΟσα, τήν ίν3χρμον χύχήν ίχφίρχι tva ίν τή νίφ πολιτική τής Χχρβίας καταστάσκι ΑνΑλογον Ακολάβη χαρά τής μητρός ίχχλησίας τήν ΑποχκτΑστασιν χα! ή έν αύτή άγιωτάτη έχπλησία. Τήν Ινφχρμον βέ ταύτην χύχήν τής ύμχτίρας ύψηλότητος προφρόνως Ακοβοξάμχνοι ώς χύλογον χα! διχαίαν, προ*8υμή*η{ι·ν όσίχχς τι χα! »<οφιλώς πληρώσαι- δ δή χαί γέγονον ίν συνόδφ ίχρψ μιτά τών πιρ! ήμΑς Ιιρωτάτων μητροπολιτών τού Αποστολιχού χαί οίχουμχνιχού πατριαρχικού ήμών θρόνου, τών ίν ώγίηρ πνχύματι Αγαπητών ήμών Αδιλφών χαί συλλιιτουργών. Καί δή κατά τά Ανέπαύχν ίχχλησιαστιχώς χχχανονιαμένα τόμον έπί τούτψ συνο δικόν ίχΗμχνοι, ίν φ ή ίν Σιρβίφ άγιωτάτη ίπχλησία αύτοχέραλός τι χαί βλως Ανχξάρτητος Αναχηρύσσχται D χα! ώς τοιαύτη πάσαις τοίς ΑνΑ τήν οικουμένην όρ>*οδόξοις ίκχλησίαις γνωρίζίται· τούτον βέ μχτά τής προσηχούσης Λχατ.χής χα! καραινχτιχής ίπιστολής ήμών πρός Απαξάπαντας τούς ίν τφ Αχοσώστιρ τής Σορβίας χράττι οίχούντας «ύσαβιίς χαί όρδοδόξους χριστιανούς κληρικούς τα καί λαϊκούς, τφ πανιιρωτάτφ Αρχιιπιοχόκψ Βαλιγραδίου χαί μητροπολίτη Σαρβίας, Αγαπητφ ήμών ίν Χριστφ Αδαλφφ χαί συλλαιτουργφ χυρίφ Μιχαιήλ ίπέμψαμαν. Τούτα τοίνυν ούτω συνταλέσαντας τή ΑνωΑαν έώτιλήψαι, ίκδηλούμιν πρός τό Φαοφρούρητόν σου ύψος, ήγαμών αύσαβίστατι χαί γαλη νότατα, χαί πατριχώς ίξαιτούμοώα, δπως μή καύσηται ή σή πατροπαράδοτος κα! άαόλαχτος αύσέβαια τών ίαρών τής άγιωτάτης ίν Σαρβίφ ίχχλησίας δικαίων σταρρώς ύπαραμυνομίνη, ώς ol ίαρώτατοι χαί πάνααπτοι τής μιας Αγίας καθολικής καί άποατολιχής όρθοδόξου ίχχλησίας ήμών δροι τα χαί δασμοί διαγοραύουστ, πρός δόξαν μέν χαί αδχλαιαν καί σταρέωσιν r ./.·..' Ml *- ' ■ ’ ' , ■; ' - '· ^YMODÜS ΟΟΝβΤΑΧΤΠέΟΡΟύΤΑΜΑ, ΙβΤ» ootobria.M μ^Μβ 1/ . ·Μ _ τού ήγ«μο«ΜΒ αύτής βρύνου, χ*ρ*ν ·* #·* «* A ρβο*' »'·.' · ♦ Jtpiî.lbr·· Έ χ*ί«ς τού κυρίου ήμβν'Ιησού'Χριστού Τής λίαν μοι καρισαουδΑστου αύτής ύψηλότητος Μη ένισχύουσα κα! κερισχέχουοα βι* παντός τήν διώχμρος ■?*« **Λ ·4Χ4τ*Ν »«* *λε«ς πρόδομος. ύμ«φαν ύψ^ότητ^. ... ' . \ f.'* Κ-»«τ·ντινο«κόλεωςΊ·αχ«ίμ 8YNODU8 CONSTANTINOPOLITANA METROPOLITANO BELORADKN8I ' 1879 ootobrio 80 bovomW^. . ) ' Πανιερώτατε χα! *οοκρόβληή« Αρχιεπίσκοπε Βιλι- κα! αύτομέβαλον όμοφώνβς τ» χα! Αγαλλιάσει ψυχής γραδίου καί μητροπολίτα Χέρβί^ς, έν Αγίφ, χναύμεττι 4ι>ήΙ opaftooprr ΈχΜντας Βέ τόν έχ! τούτη» ίηρόν ' λίαν Αγαπητέ χα! περιπόθητε . Αδελφέ «αί ουλς συνοδιχόν τόμον, χέμχορΛ^ήβτ, τούτον τή αφααμίμ . t λειτουργέ τής ήμών μετριότητος κύριε. Μιχαήλ, τή» αύτής 4γ*χή.μ«τ* γράμματος ήμβν «ύχ«τιχοΟ καί φίλην ήμίν αύτής naAtpiryxa Αίελφικβς i» *υρί* mpaivccxoO χρός ■ Ϊχχν τό χρτοτικύνυρον αύτί*ι 7 αλήραμα χα! ένύγνβοτν αύτβν κοινήν έν κύσαι^ταίς χατασπαζόμεύα. Φιλαδέλφβς πΑνυ έΒεξΑμε*α τό diti 4 μαίΟυ [«ροές τβν 8ρΗ8Κ«ν ίχχληαίαις, τοίς ύκύ τήν <χρ- * ^ιηήν ήτφον<«^ τέλούααις, δκ«ρ ηύ κροτρ<κύμ(*α ένεϊτβτος -έτους Αδελφικόν αύτής γρΑμμα, 8 Βή κα! Ανβγνόντες συνοδιχώς, «ΙΒομεν δσμ προβΑλλεται ήμίν 4δ«λφιχΑς τήν κανκρότητα αύτής 8ι«ν«ργήοαι ,έρμΛΑδχλφιχβ; ,περ! τής έν Σ*Ρβίί ΑγιβίΑτης έκκλησίας, Β(«·ς. Έν τούτη» δέ τψ 1«ρφ τόμη» τά ίχανύ ΒιιλέΑξιούσα μετά τήν *«ίφ «ύδοχίφ έ^ιτελισύείσχν πο- Β βομιν χα! κ*ρ! τής έτέρας αιτήοινις αύτής xtpi τών λιτιχήν τής *εοσώστου ήγεμονίας Ανεξαρτησίαν xai αχιοματιχβν. Ο5τ»»ς ούν ουντ«λ«ο*·ΐοαν, *«(ηι συνέπέχτασιν τών όρίεεν, Αποχαταστήναι xai τήν αύτό*ι dpoti, τήν. τής αύτόύι, έγιατίτης έκκλησίας έκοέχχλησίαν σύμμαρφον, ώς είπείν, τή νέφ τής πολι- χατέστασιν μ*τύ πνιυματικής χαρΟς έξαγγέλλοντ«ς ’τείας· .χαταστΑσει, «ίςV δή συντρέχδυσαν έξαγγέλλε: χα! ώς μήτηρ έκ! Βυγατρ! χα! «έ8*λφο! έκ' έδ«λφα\ ή ΑγΑπη αύτή; xai τήί έπιύυμίαν τού εύσεβεστΑτου «ύκραγοΟσι xai κροχόκτουαιν ίφ' ύμίν «ύφραινόμίνοί, ήγεμόνος χα! τής υψηλής αύτού κυβερνήσεεπ xai «ύχόμ«*α έξ δλης ψυχής xai κμρΒ'ας τήν έγίαν όής συμπαντος τοί «ύσεβο&ς έώνους. Έγνωμεν δέ έφεξής Σφβίας αύτοχέφάλσν έχχλησίαν χαί έν τή νέφ ταύτη χαί ήν ποιείται καρΑχλησιν περί, τβν έν τοίς Αρτι καταστάοκι χρατυνομένην μ*γαλύν«σ*αί τ« χα! λαμχρνπροσαρτη*«(οα:ς πολιτιχβς έπαρχίαις εύριρκομένβν νβο*αι έν Χριστψ τψ χυρίφ ήμών ύχδ τήν έγρυχνον σχισματικών Βουλγάρων δπως xal τούτους εύλογήση χν«υματιχήν χυβέρνησιν τής όμ*τέρας σ«^αομ(ας κο ή χα*' ήμΜς Αγία τού Χριστού έκχλησία, ώς έπι- ρυφής, ής τά ίτη «Γησαν ώς χλιίστα, ύρ·ινλ χΚί δειχνυομένους πό*ον μεταμελείας χαί ένώσεεες μετά αντήρια. ,α·»*', όχτββρίου χ*. τής iv Σερβίφ Αγίας έχχλησίας. "Απαντώντις ούν τή Τής ύμέτέρας χιρισχουδέστου ήμίν χανκρότητος περισπούδαστη» ήμίν αύτής πανιερότητι διά τήσΒε τής πατριαρχικής xai συνοδικής ήμβν . έπιστολής, ύγαιτητδς γ Χριστψ έΒολφάς χαί δλ»ς κρόδ-υμος 1 f i Κ«νσταντινουκόλ«βς Ί«αχ*ίμ άγγέλλομεν αύτή δτι τήν περί Μανοχχής Ανιξαρt ό Εφέσου Άγα**γγ«λος. τήτου Αποχαταστάσεως τής iv Σερβίφ ΑγιωτΑτης έχt ό ΝιχομηδχΙας Φιλόύαος. χλησίας γενομένην ήμίν αίτησιν, Ας εύλογον xal C f ό Χαλκηδόνας Καλλίνικος, διχαίαν, φιλαΒέλφως άποδιξάμινο: χα! συνοβικώς t ό Δέρχον Ίβαχαμ. περί αύτής συνδιασχεψΑμενοι, ώς Αν χατΑ τόύς Ιερούς f t Ν«οχαισαρ«ίας Ί«ρό*«ος. κανόνας χα! τήν Ανέχα*«ν νενομισμένην τή έχχληf ό Σμύρνης Μιλέτιος. σίφ τάξιν ή τής Αποχαταστάσεως ταύτης έχχληt ό Μ«*ύμνης Παίσιος. σι αστική πρΑξις γένοιτο, χα! Βή χα! «ίς πέρας τΑ + ό Ίμβρου Νικηφόρος, κατ' αύτήν Αγαγόντες, τή τού παναγίου πνεύματος f i Φανβφιοφιρσίέλνν Κανστώντιος. χάριτι, τήν έν Σερβίφ όρβόβοξον έχχλησίαν, δπως f t Κώου Μελέτιος. τανύν χαί πολιτικός μεγαλυνδείσα (χατ, Ανιξάρτητον 8YNODU8 CON8TANTINOPOL1TANA UNIVER8AE 8ERBORUM GENTI 1879 octobri· 20/novembri· 1. t Τ»αχ«!μ έλέφ *«ού Αρχιιπίσχοκος Κανσταν- πατριαρχικού *ρόνου έν Αγίη» χντϋματι συνδιασπιψΑτινουπόλχος, νέας 'Ρύμης, κα! οίχουμινιχός πατρι- μ«νοι, δίκαιον <μα χαί «ύλογον Ιγν«μ«ν τή πολιτιχώς ήδη Αν«ξαρτη*»ίση καί μεγαλυν*«ίσή *«οφρου^ΡΧΊί· t Οί τήν *«όο*ατον χα! βαοφρούρητον τής Σ«ρβίας ρήτη» τής Σερβίας ήγεμονίφ χαί τήν έχχλησιαστιχήν ήγ«μον:αν οίχοΟντες όρ&όδοξοι χριστιανοί, βσοι τε D Απονείμαι Ανεξαρτησίαν τελείαν, ώστε τού λοιπού καί τού καταλόγου τοΟ ί«ροΟ κλήρου χα! ίσοι τής τβν είναι καί λ!γ«σ*«ι χαί χαρΑ κΑνταιν γινώσχεσόαι αύτολαϊκών τύξιώς, τέκνα έν χυρίη» ήμών άγαχητί, χέρις χέφαλον τήν iv αύτή ΑγιβτΑτην όρ*όδοξον έχχλησίαν, 6 «ίη Ιπασιν 6μ!ν κα! (ίρήνη χαρά *<ο0, χαρ ήμβν βή χα! χατησφαλίσαμεν «ίς τύ διηνεκές, τόμον έχ! τούτη» Ιερόν χα! συνοδικόν χατΑ τούς τβν Αγίαν καί μακα δέ «ύχή, «ύλογία χα! ουγχύρησις. Τή *«ίη» έλέ<ι χα! «ύδοχίφ έκιτχλοσ*«!σή χα! ρίων ήμβν πατέρων δρους έχίΤέμενοι χα! ύμίν ήβη β*ραι«»*«ίση χολιττχή ύμβν έναξαρτησίφ, ήν μ»τά Απεσταλχότχς. Τούτον ούν τόν ί«ρδν χαί συνοδικόν χαρΟς χα! ήμβς, ώς «ίχός, χα! «ύψψοσύνης χατοί- τόμον, olov xpotxd τινα τή ήδη σύν *«ψ αύτοκ«φΑλη> δομχν, έκόμανον ήν χα! τήν έχχλησιαστιχήν ύμβν ΑχοχαταστΑση *νγατρί, τή ΑγιβτΑτη, φαμέν, έχχλη ένόξφρτησίαν χατΑ τύ κφρ48«ιγμα χα! έλλ«»ν όρ*ο- σίφ τής Σορβίας, ματ* μητρικής Αγύχης καί στοργής δόξνν χολιτχιών χα! έκχλησιβν έχαχολουύήσαι. *Ô*cy Ββρόφορούσα ή χα*' ήμβς τού Χριστού μαγύλη έχχλη Βή κα! αίτησιν κκρί τούτου τή χαύ'ήμΟς τού Χριστού σία, ήκαρ κα! ές βούρο χανονιχβς ύχήγατο, «ύχιται μ«γ4λή έχχλησίφ διέ γραμμύταν χοιηααμένβν τού αύτή έχ μέσης ψυχής κα! χαρΒίας χα! xapi τής έν' τ» (ύσοβοστώτου κα! γαληνοτώτου ήγαμόνος κυρίου τψ μέλλοντι αύσταΗίας xal έχ' αύσαβαίφ χα! Αςατή Μιλάνου ‘Οβρένοβιτς τού Δ' xai toO κανι«ρωτέτου λαμπρότητας αύτής, οία καί όσα μήτηρ φιλόστοργος Αρχκχισχύχου ΒολιγραΒίου χα! μητροχολίτου Σορβίας xai φιλόταχνος σαμνή χα! χοσμιβτΑτη χα! παφιλημένη χυρίου Μιχαήλ, ή ματριότης ήμβν μ«τά τής κ«ρ! ύυγατρί, καί ώς έφόβιον μητρικής χαραινέοοβς xai ■ί&Λς Αγίας χαί ίορβς συνόδου τβν [«ρβτΑτβν μητρο- παραχλήσαβς ύχοτί*«ται δσα αύτός ό ούρΑνιος τής κολιτβν τού χα*’ ήμβς Αχοστολιχού χα! 'οικουμενικού έκκλησίας Αρχηγός κα! *«μ«λι·»τής, ό κύριος ήμβν miwu n οι* jewjnnp.· m » SYNODUS CpKBTAXTnrOPOLITAXÂ, Mtobrio'90 ..aovaabru 1 634 Ίη^οΟς Χριστός, Βιέ τών'Αγίών αότοΟ Αποστόλβν xai A τούμον- ίΒίφ (ί τούς,μέν Αρχοντας χαί τούς έν Αξιώ- Λ μαθητών 'χαί τών τούτβν διαδόχων, τΑν μβχαρίινν \aoi’ ύπδ τής Μας χρονοίβς «ιαγμένόυς ΑξτοΟμιν ήμΑν πατέρων πέ» τοίς πιστοί; πρός σωτηρίαν έν xai παραχιλιυόμχΑα χήΒαβδαι Ad χύ βιρψνάν π«ρ! - τοΟ όκηχόου, τήν Βιχαιαβ^νην πώσιν Απτώόμιιν το' χαί-μηδέν παρά τέ Μ τοδνιώμου έριζόμένα «ρΑτwàr τούς Αρχομένους xai Βαηχόους βέβοιν χαί^χιμάν^ τούς έν φαίς Αρχαίς καί τοίς έξουάίαις χαί κιίΗσάοι' χυρίφ Αγαπητά χαί πιριφΛητα, βσφ πλΛνος τιμής αύτοίς· τούς δέ ix τοΟ ίιραβ κλήρου προοέχιιν έαυχαί Βόξηςχ χαΤηξιώ&ητο, τοσούτφ μάλλον xai ύπό- το<ς xai mvri τφ ποιμνύρ, έν φ αύτούς τδ κνιΟμα χιισδι χινδύνφ - ΒιΒ Βή χα! t μακάριος Παύλος Έφ«- τδ Αγιον (Ητα, χβί-βλέπιινίήν ΒιαχρνίΑν, ήν« παρίσίοις έπιστέλλων .ίλιγι- wΠαρακαλώ οδν ύμάς έγώ λαβον έν χυρίφ, ίνα άύτήν Αξίας χαί ΑνιλλιπΑς πλψ à δέσμιο;'έν χυρίφ Αξίως ««ριπατήσφι τής χλήσκνς, ροΟντις τήν τών ΚιδτΑν σώτηρίαν έν «αντί πραγμα■ ής έχλήόητ^ μ«τέ πΑσης ταπιινοφροΟύνης χα! πρφό- τιύανται· τούς γον*Ις έχτρέφ«ιν τέ τέχνα βύτΑν έν τητος, μ«τέ · ^φχροδυμίας, Αν^όμρν^Αλλήλων te' παιδιίφ χαέ νου'ένοίμ κυρίου- τέ τέχνα ύπαχούοιν . ·■ Αγάπη, σπουδάζοντις τηρίίν τήν ένότητα τού πνεύ τοίς γοντΟοιν έν χυρίφ ■ τους χαδηγητές χαί διδασκά ματος έν τφ συνΒέσμφ τής «ίρήνης, (ν σώμα και ϊν λους έντρέφιιν τούς ύπ" αύτών διδασχομένυυς ύγιαίνουσι λδγοις χαί τή χατ" <Βαέβ«ιαν διδασχαλίμ- χαί πνιϋμα, κα»ώς έκλήΑητχ έν μιφ έλπίδι τής χλήσηις __ _ ύμίν έστω _____________________ . τέλος πάντας έν γέγιι χαί έχαατον ίδίμ ίχουδάζιιν 1 υμών.*' ___ Ν’αί,tούτος Αγών ήμέρας καί νυχτΒς, πιριπατάν Αξί»; τής πλήοοβς, ής έχλήΑητι xai R βαβαίαν χαί Ασφαλή τήν χλήσιν «ΒτοΟ κοιιίοΑαι έν τοίς ?«ύαγγ<λ(οις xai τοίς», άποστολιχοίς γράμμασιν ένίύίλατο χαί ταί; σιπταίς χαί Αγίαις συνόβοι; τήί μιάς, αγίας, καθολικής xai Αποστολιχής έκκλησίας', διιξηγήσατο xai διηράνωστν, 'Οράτι οδν, τέκνα έν ■ Ά τηρίίν ίχάστοτι μ«τέ τής Αγίας μητρδς έχχληβίας χα: τών λοιπών Αγίαν ΒρΑοδόξαν έχκλησιΑν ,τήν ένότητα τού πνιύματος έν τψ συνβέσμφ τής Κρήνης, σχοκιίν τούς τές διχοστασίας χαί τέ οχάνβαλα ποιοΟντας, *φά τήν διδαχήν, ήν ΰμα’ς έμάδχτπ, χαί έχχλίντιν Απ’ αύτών“, φυλάττ«ιν τήν παραχαταδήχην τής δρ>οδόξου πίστιος, ή» οί μακάριοι πατέρας ήμΑν Ας τινα πολύτιμον ΑηοαυρΒν, διά μυρίαν Αγώναν xai ΒυσιΑν παίς παρά πατρδς καραλαμβένοντις μέχρι; ήμών Ασφαλώς διισώσαντο Απαραχάραχτον xai Αναλλοίω του, χαί τααάτην παραδιδάναι τοίς μ»Α' ήμάς, tva τΒ αύτΒ πάντ«ς λέγβμτ» χαί μή ξ iv ήμίν σχίσματα, ώμ«ν Bi πάντις χατηρτισμένοί έν τφ αύτφ vol χαί . τή αύτή γγώμς. Και ταΟτα. μέν χαΜλου πάσιν ύμίν ύπομιμνήσχοντις πατριχώς παραινσΟμιν χαί νουδν > . \ . • έργοις ΑγαΒοΙς, $μτέ τΒ ΑροβτΒν έν χυρίφ, «ίς οατηρίαν έαυτοΟ χαί οικοδομήν τού σώματος τοΟ ΧριστοΟ. Ό δέ »οδς τοΟ έλέους χαί τών οίχτιρμών δφη ύμίν Απαξάπασι χάσης τάξιω; χαί’ ήλιχίας καί’ πέταστά' ” '' ' ’ J σοω; τάς Αχίίροις xai σωτηρίρυ; αύτού Βωριά; xai χάριτας xai καταρτίσω ύμής d; πάν Ιργον Αγαθόν Ινα B«à πάντων χαί έν πάσή Βοξ^ηται τό πανάγιον όνομα «ύτοΟί Ή χάρις τοβ χυρίου ήμΑν ΊησοΟ ΧριστοΟ χαί ή Αγάπη τοΟ θαοΟ χαί πατρός χαί ή κοινωνία τοΟ Αγίου πνιύματο; σύν τή παρ’ ήμΑν ιυχή xai «ύλογίφ tlij μιτέ πάντων' ύμών. 'Αμήν! Έν μην! Βχτωβρίμ, ίνδιχτιώνος η'. (Eaedem ac Capra nhecriptimue.) 6. ■ TOMUS 8YNODALI8 QUO ECCLE8IA 8ERBICA 8U1 IURI8 E8SE DECLARATUR 1879 oelobri» 90 novotobm 1. ή Ίώαμιίμ έλέφ AtoO Αρχκπίσχοπχ Κώνσταν- C τρέχ·ν Αν «ίη. '0 τιι δέ Ατιλώς έν τοίς πολιτιΰτινουπόλκος νέας Ρώμης χαί οϊχουμινιχίς πατρι- μασι τοΟ κόσμου τομτόυ χ^θοράται, τούτο έν τή μιφ, έγίμ, καθολική Aoi Αποστολιχή έκχλησίφ τέλίίον «ΡΧ»)«· ή Είς τδ όνομα τού ΠατρΒς καί τοΟ Πού χαί έμπώιτχύιται χαί χρατίί ■ α-ύτίχα γέρ Β ταύτης Αρχηγός καί θίμιλιωτής μίβν ποίμνην άποχαλίί τούς τού Αγίου Πνιύματος, Αμήν. Είς Β«Βς χαί πατήρ πένηον ο έπί πέντνν χα^ Ανά τήν οικουμένην λαούς, τά έθνη xai τάς φυλές διέ πάντων χαί. έν πάσιν ύμίν, t μακάριο; φησίν τής γής,. Βσοι (μύλον πιστχύαν «ίς αύτόν, χαί τού Απόστολο; ΙΙαΟλος, (vfrtv μέν τΒ iviatov τής ύπρρ- ούρανίου αύτοΟ πατρός Βέιται Ινα πάντις iv ώαιν iv ουσίού >«Βτητος Ανομολογών xat στχντοροίώς ένα- τή πρός άλλήλους Αγάπη πφΐ τή τής πίστχως ένόχηρύττων, ivfriv Bi τήν Αναρχον ύκοδ»ιχνύς aidav τητι., Πρός οικοδομήν δέ πάλιν θ«οΟ τήν έκκλησίαν τής ΑΒιαρρήχτου συναφιίας τών πολλών καί ποικί χαί πρός ναίν άγιον χαί σώμα ΧριστοΟ οί θιίοι αύ λων δημιουργημάτων τής Atia; Βυνάμινς xai σο τοΟ μαθητα! χαί Απόστολοι έξομοιοΟσι χαί πλήρωμα φίας, ίι' ών τέ πάντα «ίώνίοις νόμοι; άπαρασα- τοΟ πάντα έν πάσι πληρουμένου ταϋτην έξονομάλιύτως χαί Αδιασπάστως συνάπτων έαυτφ το xai ζουσ-.ν. ,Έν γέρ Χριστφ ΊησοΟ, γράφοι 6 ρίγας Αλλέρίοι;, συνέχιι χα! σνγχραττί Β τών βλων πατήρ τΑν έθνών Απόστολος πρός Έφισίους έπιστέλλων, χαί πάνσοφος κυβερνήτης. Ένατάνσντος γέρ τΒ Βμμα πάσα ή οικοδομή συναρμβλογουμένη αύξιι βϊς ναόν «ίς ούρανόν, τέ κολλά Βρώμίν χαί μιγάλα χαί πολύ- D άρον έν χυρίφ* ; χαί ,Αληθιύοντις βέ^ έν Αγάπη «ύτόν τά πάντα, δς Β ιιδή τών ούρανίων σωμάτων συστήματα, χ«·ρΙς μέν αύξήσωμιν tic ..................................... ·—έστι χ ή χιφαλή ■>«. χαθ' έχαστα mpt τΒ ΙΒιον χίντρον χινούμηκ, χαί Χριστός, έξ ού Μν τό σώμα συναρμολογοόμινον καί τές «ριαμένας «Ονοές λιιτουργίας έχτάχτ»; έπιτο- συμβιβαζόμενου διά χάσης Αφή; τής έπιχορηγίας κατ' λοΟντα, Βιέ τής έλχτιχής δέ, άίς φασς Βυνάμαας ουγ- ένίργκαν 4» μέτρφ ένός έκάστου μέρου; τήν αύξησιν χρατούμ«ν« χαί iv βλον πάγχαλον χαί ΒβνμβοτΒν τοΟ σώματος χοωίται tiç οικοδομήν iairtoO έν Αγάπη“ ' »ίρήνης χαί άρμονίας ούντημα έποτχλοΟντα, τή «1«- καί πάλι^Βαότός· ,Σπουδάζοντίς τηρ«ίν τήν ένόνίφ τοΟ παναγά*ου δημιουργού βουλήοβ Βπαχούοντα. τητα too πνσόματος έν τφ συγβέομφ τής «ίρήνης, ΑΙ τι έπί γής τΑν àvtpèimv κοληΜαι χβί χατα- Ιν σώμα Md tv χνιΟμα, χβδάς/χαί έχλήΒητι έν μιφ στάύις, xai, έπλΑς «iaotv, πάαα «6λις xai χάρα, Unite ίής κλήσωκ Ûfûbv- «Ις κύριος, μία πίστις, τοίς αύτοές χαέάπαξ νύμας τής ένΒτητος χαί άρρονίας έγόμχνα, τέ μιγάλα τΑν έ·ν*ν τοΟ χΒαμου πληρώματα σπουδάζχι αυνά*τ«λ«ν, *ατ« χαΑέπιρ τις έλχτιχή βύναμις χαί φΑς ένέσκορον οίς τΒ τέ πάντα χαταχοαμΛν χαί τής οχοτβνής Αταξίας , xai . συγχύσιας άχαλλάοαοιν, Αμα. βέ *Α «ρές Αλληλα τέ (·νη συναρμολογιΐν χιά tv ΒλονΙ tvtppAviov καί . ■ Οπχρφυές τήν λογικήν φύοιν έναχοφήύι, αότΒς πάλιν 6 τής ένΒτητος xai Αρμονίας οάώνιος . νΒμος aw- tv βάπτισμα, αίς ΦοΒς Md πατήρ πάντων xai Βιά πάντων xai tv πΑσιν ύμίν*. ΚΑυ 8έ μία ποίμνη xai iv σώμα Χριστού xai fart xai λέγιται ή τού 4«oO Md γής έχκληοία δι* τΒν τής πνευματική; ένότητος λόγον, οΒΒαμΑς μέντοτ έχώλυσί τούτο κατά τ» τούς πρώτους χ«1 τούς μιτέπιιτα χρόνους τήν σύστασιν μοριχΑν έκκλησιών Απ’ ... πατά τόπου; xai χώρα; ... άλλήλιιν Ανχξαρτήννν xai έο«·τ»ριχΑς «ύτοίιοιχουμίνβν 0«6 ίδΙους ποιμένας xai διδαακάλους καί δια- - β» ' ‘ r 8YNODU8 OONBTAJfTMiOPOUTAJiA, 1879 ootoMo 90 aoveabrii 1 · * πόνους τού ώαγγιλίου τού Χριστού, ήτοι τΛς έπι- χ σχόπους ή άρχιιπισχόΚου^ καί κατριάρχας, χατά λόγον ού μ^νον τής Ιστορικής iv τφ χράΚιανιαμφ σημασίας τών πόλιώμ καί χωρών, άλλά καί τών, πολιτικΑν πιριστάσιων τών iv αύταίς λαών καί έθνών. ,Καί γάρ τφ θρόνφ τής πρεσβυτέρας ψώμης, φησίν ή άγιωτάτη τετάρτη οικουμενική iv Χ'αλχηδόνι σύνοδος^ διά τδ βασιλεύαν τήν πόλιν bubtt,·» οί πατόρες ιϊχό■τως άποδεδώχασι γά πρεσβεία· χαί τφ αύτφ οώοπφ κινούμενοι οί έχατδν πάντήκοντμ θε·.φιλίστατοι\ Ιφί- ' σκοποί, τά ίσα πρισβιία άπένειμαν τφ τής 'νέας- · · . 6M . .4".· 1 πολίτην Σιρβίας ίιρόυργοΰγτα μνημονιύαιν χάσης έπισχοπής όρθοδόξ«ν, τήν δέ ·κ4ρ: βύτόν χαράαν τΑν σχβααμίων άρχιαρέων τού όνόματος . αΰτού ααί τά πρδς τήν έοώτοριχήν έχχλησιαστιχήν βίοίχηόιν άφρρβντα άνφχρίν«σθαι χαί διαλύισθαι ,χβί καθορίζίσθαι Ικο_ λύτως. ύπ' αύτού Ή χαί τής πχρί βύτόν ίγίας· συν- ' όδοιΓ όκαλούθως τή «ύαγγιλιχή καί τή λοιπή «ή χατό . τήν ί«ράν παράβοσιν Κμί τάς «βασμίας διβτάξτις τής άγίε^ όρθοδόξου ήμΑν έχκλησίας διδασκαλία 'ένα ti καί ή άμοφαία πνευματική ένότης πρός τι τήν έη,Κωνσταντινουπδλει μεγάλην \<Λ Χριστού έχχλησίαν ’Ρώμης άγιωτάτφ ,θρόνφ, ιύλδγως χβίναντις ϊήν βασι- καί πρδς τάς λοιπός αύτσχεφάλους όρθόδόξους τού λιίφ χαί συγχλήτφ τιμηΜσαν. πόλιν καί τΑΡ ισων Χριστού έχκλησίας ζΑοά τε καί άχμαία καί έν πάσιν όκ'.λαύβ^σαν πρ«σβ<(β>ν τή προσβυτέρφ βασιλίδι Ρώμ^, άπαραμείώτος Βιατηρήται, όφείλιι καί ό άρχιιπίσχοχαί έν τοίς έχχλησιαστιχοίς ώς έκιίνην μιγαλύντσθαι πος Βελιγραδιού καί μητροπολίτης’ Σερβίας/.χατά τόν . ___ πράγμασι, δτυτέραν ματ' έκιίνην ύπάρχουσανΛ Συν άνέκαθιν παρά ταί» αύτοδιοικουμένάις έχχλησίαις Φώτιος φδά βέ τούτοις ύστιρον καί δ ίερώτάτος ί ’ ' »τά^ χρατήσαντα πατροριαράβοτον καί χανονιπδν τή; àj»atέλιστά γι τα τών ένο- ....... βάίας άδελφιχής σχάσεως καί αυναφιία; θεσμόν, έχχλησιάστιχά, έγραφι, χαί μάλιστά ριών δίκαια ταίξ πολιτιχαίς άπιχβμτιίαις τι χαί διοι-μ μνημονιύιιν τι-έν. τοίς ίχροίς ,δίπτύχοά; τών άγι»- . χήσισι συμμιταβάλλισθαι ιΐωθι*. τάτων πατριαρχβν, ‘^αμβ'άνιιν χαί τό όγιον μύρον Τοιγαρούν τής ιύσέβιστάτης χαί θοοφρουρήτου παρά τής έν Κωνσταντινουπόλι: μητρδς μιγάλης τού ήγιμονίας τής Σιρβίας τή άνωθιν προνοίμ χρατυν- Χριστού έχκλησίας, χαί ώς αύτοδιχαίκς πρό«δρχ τής θιίσης χαί μιγαλυνΟιίστ,ς έναγχος, χαί τήν πολιτικήν πιρί αύτδν Ιιράς συνόδου άναγοριυόμινος, έχ'ιστέλλιιν αύτής άνιξαρτησίαν άπολαβούσης, τού δό ιύσιβιστά- τά .ινομισμένα ένθρονιστιχά γράμματα πρδς πάσας του, θ«οστηρίχτου χαί γαληνοτάτον ήγιμόνος αύτής τάς όρθοδόξοός πατριαρχικός χαί Λοιπός αυτοχίφάχυρίου Μιλάνου Όβρένοβιτς τού X χαί τού Ιιρωτάτου λους έχχλησία;, χιά πρός αύτάς Τούτος διά γραμμά άρχιαπιαχόπου Βαλιγραδίου χαί μητροπολίτου Σιρβίας των συνοδικών Ιναφέρισθαι iv τοίς συμκιπιουσι γινιχυριου Μιχαήλ έν όνόματι τού τ'κύαγούς κλήρου χαί κοίς„ έχχλησιαστικοίς ζητήμασι, τοίς καθβλιχωτέρας τού ιύσιβούς λαού διά γραμμάτων πρός ήμάς άνινιχ- ψήφου χαί δοκιμασίας έκιδεομένοις, ώς χαί τάνάχαλιν θέντκν χαί άνάλαγον τή πολιτική έχχλησιαστιχήν έκάστη τΑν «ρημένων πατριαρχικών χαί αύτοπεφάλων άνιξαρτησίαν χαί αύτοδιοίχησιν άξαιτησαμένων, ή έχχλησιών πρδς αύτήν ταύτα ποιήσει χατά τήν άρχήμττριότης ήμών μιτά τής π«ρί ήμάς άγιας συνόδου θεν, ώς έφημέν, έπιχρατήσαοαν iv τή όρθοδόξφ έχτών ί*ρα*τάτ»ν, μητροπολιτών, τών έν άγίφ πνιύματι χλησίφ χανονιχήν τάξιν τι χαί συνήθειαν. Έκειβή δέ έν τοίς άρτι πολιτιχΑς προααρτηθιίσαις άγαπητΑν ήμών άδ*λφών χαί συλλιιτουργΑν, συν«λθόντις έπί τούτφ έν τφ συνοδιχφ τού άγιου μ·- τή σέρβική ήγεμονίφ άπαρχίαις ιύρηνται χαί πολλοί σχισματικοί, κληρικοί τι χαί λαϊχ-.ί, όπαδοί τής λιγο^λομάρτυρος Γ«οργίου χαί συνδιασχ«ψάμ πρδς C μένης βουλγαρικής έξαρχίας, περί ών χαί έν τφ τού πνιύμςτι καί τήν αίτησιν αύτών «δλογ· τδ χνιύμα τφν ί«ρών χανόνών καί τάς χατά καιρούς |μητροπολίτου τής Σερβίας γράμματ: διδήλωται, Ας έχχλησιαστικάς πράξιις κατά πάντα συνφδουσαν ώ- ιέπιδειχνυομένων πόθον έπιστροφής, τΑ περί παρα ρόντις, άπιφηνάμχθα ίνα ή ορθόδοξος έχχλησία τής ίδοχής αύτών έν τοίς χόλποις τής ορθοδόξου καθολι σιρβιχής ήγιμονίας, ή τέως διά τού άρχκπισχόπου κή; χαί άποστολιχής έχκλησίας έπ:λυθήσεται καί Βαλιγραδίου χαί μητροπολίτου Σιρβίας έχουσα τήν χαθορισθήσιται συνφδά τοίς ίεροίς πανόσι καί τοίς δικτχξεσιν. κανονικήν έξάρτησιν καί άναφοράν ιίς τδν καθ' ήμάς έχχλησιαστικαίς ί Επ' αύτοίς ούν τοίς δροις ή έν Κωνσταντίνουάγιώιατον άποστολιχδν χαί πατριαρχικόν θρόνον Κανσταντινουπόλιως, μιτά τΑν άρτίως προσαρτηθιισών πόλιι μεγάλη τού Χριστού έχχλησία, έν άγίφ πνιύσυνοδιχώς άποφηναμένη, τήν έν Σερβίφ άγίαν αύτή έπαρχον χαί διαμερισμάτων^ ήτοι σύμπασα ή ματι | αύτοπέφαλον καί αύτοδιοίχητβν άναχηρύσσει έν τοίς όρίοις τής πολιτιχΑς χαί χωρσγραφιχΑς μιγα- έχχλησίαν ι λυνθκίσης χαί τέλιον άνιξαρτηθίίσης ήγιμονίας τής χαί τούτην έγραρδίως έπευλογούσα, έν πόση άδελφιχή έπιύχεται έστηριγμένην χαί άκράδαντον αύτήν Σιρβίας έμπιριλαμβανομένη Ορθόδοξος Ιχχλησία, κι- άγάπη ι παντός έμμένιιν τή πίστιι καί τή ένότητι τού φαλήν έχουσα, ώς χα: άπασα ή όρθόδοξος καθολική διά ΐ χαί άποστολιχή έχχλησία, τδν θιάνθρωπον κύριον πνεύματος τής μιάς, άγιας, καθολικής χαί άποστολικαί σωτήρα ήμΑν Ίησούν Χριστόν, ύπάρχη τού λοι χής έχκλησίας πρδς οικοδομήν τού σώματος τού πού κανονικός αυτοκέφαλος, άνιξάρτητος χαί αυτο Χριστού, φ'πρέπιϊ πάσα δόξα, τιμή χαί προσχύνησις ____ __ έχχλησιαστιχοίς t - πράγμασι . - , σ< ',ν άνάρχφ “ύττύ πατρί καί τφ παναγίφ χαί διοίκητος, πρώτον έν τοίς χαί itpitbfw αύτής έχουσα χαί ίπιγινώσχουσά τόν D άγαθφ χαί ζωοποιφ αύτού πνιύματι, νύν τι καί είς άρχιεπισχοπον Βελιγραδιού χαί μητροπολίτην Σερβίας, έχοντα περί έαυτδν σύνοδον χατά τούς ιερούς χανόνας συγκροτουμένην έχ τΑν άρχιιρέων τής έχχλησιαστιχής αύτής περιφερείας καί μετ' αύτού πυβερνώσαν τό τής έχκλησίας τής ηγεμονίας έλευθέρως τι χαί άχωλύτως άπδ πόσης άλλης έπεμβάσεως χαί έν άγίφ πνεύμαίι, ώ; οί θείοι χαί Ιεροί διοχετεύονται κανόνες.’ Οδγω δή χαί έπί τούτοις χβθισταμένην βιά τούδε τού συνοδικού τόμου τήν άγίαν έν τή ήγεμονίφ τής • Σόρβίβς έκχληοίαν έπιγινώσκομεν χαί άναχηρύττομιν πνευματιχήν, ήμΑν άβελφήν χαί πάσαις τοίς άνά τήν οικουμένην όρθοδόξοις έχχλησίαις έπισυνιστώμεν τοιαύτην άναγνωρίζισθαι χαί μνημονεύασθαι τφ όνόματι' ,Ή άγια αύτοχέφαλοςέχχλησίατήςσερβιχήςήγεμονίας,** χαί δή χαί πάσας τάς προνομίας χαί πάντα τά κυρι αρχικό δικαιώματα τά τή αύτοχοφάλφ έχχλησι αστική άρχή παρομαρτούντα καρέχομεν αύτή, άστε τού λοι. πού τόν μέν άρχιεπίμχοπον Βελιγραδιού χαί μητροCcmciL. ακχακαχ. τοκνο XLV. τούς «Ανας. Αμήν. Έν έτιι σωτηρίφ χιλιοστφ όχταχοσιοστφ έβδομηχοστώ έννάτφ πατά μήνα όχτώβριον, ίνδικτιώνος η’. \ (Τ· °·) f Ιωαχιίμ έλέφ θιοϋ άρχιιπίσχοπος Κωνσταν τινουπόλεως, νέας 'Ρώμης, χαί ρίχουμινιχδς πατρι άρχης άποφάινιται. f ό Εφέσου 'Αγαθάγγελος συνάποφαίνέται. t δ Νικομήδειας φιλόθεος βυνακοφαίνεται. + ό Χαλχηδόνος Καλλίνικος συναποφαίνεται. t δ Λέρχων 'Ιωακείμ συναποφαίνετα:. + Νερχαισαρείας Ιερόθεο; συναποφαίνεται. t 6 Σμύρνης Μιλιτιο; συναποφαίνεται. Μηθύμνης Παίσιος συναποφαίνεται. Ίμβρου Νικηφόρος αυναποφαίνιται. + i Φαναριοφερσάλου Κωνσιάντιος συναποφαίνεται. t b Κώου Μιλέτιος συναποφαίνεται. , 40 * 7 J ' Sïrçoous «ΟΜ^ΑΜ^ΙΝΟΡΟΜΤΑΜφ^ΙβΤθ oo^bri. 90, nôvmbri.J k . 827 ‘ ' - · w A - ■ ' ·; \ '7 ' "* ' ' wi 938 ■ -SYNODUS CON8TANTINOPOLITANA SINGULIS ECCLE8IÏ8 AUTOCEPHALIS.» 1879 novombrta 901 άοοββύτίε 3. · : · - Αριθμός Ϊ1ρωτοκόλλου4β51. * Λ ««νββίκδν. Ακθίμενρς Y . 9 ν τούτην πάντων ίξ«(γγ«λτικόν* Ι·,... ■ ί, . . -τήν δχχληοιαστιχήν ναύτην πρΑξιν έσαεί iv τούτη» .Toff πάντα πανσόφως ακονόμούντος uti πάσι τοίς χατησφ^βαμεν, ώστε άκμαίαν χαί Απαράτρεχτον ' έπί γής έθνεαι-Καί, λαοί; τδ· σύμφίρογίφ Ιίίοις καί-' βιαφυλάήιμσφαι τήν δογματικήν; ένότητα χαί τήν λα-ν ' ροίς χαΕ.χρόύΟι^ άπονίμοντοξ. μόνου «ίειντοθΟίΑμφυ χαί. πήν χαψνιχήν σχέσιν καί συνάφεκιντής Ιχκληαίας παμβασΐλέως θεού χαί ix! τήν .εύσεβοστάρη» χαΓόρ- τοώτής ρΜ τής χα»' ήμάς Αγίας τού Χριστού ί*γά' λης ίκχλησίας χαί τβν λοιπών άγιων Αρφοδόξων ixχλησίών. Ταύτην τοίνυν τήν έκκλησιαστική» ήμών, περί τήί'έν Σερβίφ έκχλησίας πράξιν, γή ιού θεού χέρια συντελεσθείσαν, Αγγέλλοντ»; τή ύμεηέρφ σε-' βασμιβτάτη κορυφή διά τούδο τού πατριαρχικού xsfr θόδοξο’λήγεμονία'ν τής Σιρβίας έγαγχος’εύμένώς Ατι.. βλίψ'ίντος χαί. ταύτην μεγαλυνθήναι καί τέλαίμπολιτιχή Αίμξαρτήά^ τιμηθήναι εύδοχήσαν«< ίπεί/-τε «ύ;εβίστατός ήγεμ^ αύτής MùÙAvo; Όβρίνοβάς δ A' χαί δ πανιερώτατ*-Αρχιεπίσκοπο* Βελη-ραδίου χαί 'μητροπολίτης Σερβίας, / . συνοδικού ήμών γράμματος, ^πισυνάώτομε» χαί Αντί- Αγαπητός ήμών iv Χρΐστφ - ' Αδελφός χα! συλλειτουργός κύρ Μιχαήλ, Γπιστιίλαντες τύπον' τού ίχβοΗντος ιερού συνοδικού τόμου πρδς ήμίν αίτησιν έποιήσάντο 'παρ' έαυτβν τ« χαί παρά τού γνώσιν χα! πληροφορίαν τών χα»' Ιχαστα. Έπισυνιεύαγούς χαί ηύσεβοβξΜέιλήρου. τε χα! λαού τήν πο>ι- Β στβντ«ς δέ τήν iv Σερβίφ άγιωτάτην όρθόδοξονΊχχληαίαν αύτοχίφαλ'ον τού λοιπού χατά πάντα χα! άν«ξάρτητον έπιγινώσχεσθαι τφ ’ > — - παρ' " αθά^ τε καί. παντί ' δρθοδόξφ αύτής ποιμνίφ, έπί τούτοι; Αξιούμιν Αδελ φικώς «ai τή* ύμετέραν Αγάπην εύξασθαι τφ τΑ πάντα. iv πάαι πληρούντι xai τιλειούντι παναγάθψ φεφ χαί τήν ήδη αύτοκέφαλον Αναχηρυχθεισαν* άγιωτάτην τής Σερβίας έκκλησίαν Αχράδανιον τόν πάντα χρόνον, ήιμινειν iv τή άγ{φ δρθοδόξφ ήμΑν πίστει χαί ταίς ιερά!; πατρικοί; παραδόσεσιν, ώστε αύτήν μέν προάγ«σθαι χαί προάφκρειν έκάσϊοτε iv τή ίερφ αύτής χλήσει, ήμάς δέ έυαπδλογήτου; «Ναι ένώπιον τικώ; τιμηθείσαν χ*ί μεγαλυνθέίσαν ήγεμονίαν χα! τού-έχχλησιαστιχού πρεσβείου Αξιεεθήναι χαί αύτοχέφάλον γίνέ'σθαι χαί τοιαύτην τού·' λοιπού παρά πάσαι; ταίς άγίαις τού θεού έκχλησίαις γινώσχεσθαι, ή μετριότης ήμών μετά τής π»ρί ήμάς Αγίας συνόδου τών ίερωτάτων μητροπολιτών, τών ένάγίφ πνεύματι Αγαπητών ήμίν Αδελφών χαί συλλειτουργών, τού χα» ήμάς άγιωίάτου, Αποστολιχόύ, οικουμενικού, πατρι αρχικού θρόνου, πρδς δν . μέχρι; έσχάτων χαί ή τής Σερβίας άγιωτάτη μητρόπολις τήν κανονικήν Αναφοράν είχε» iv τοίς έχχλησιαστιχοίς πράγμασι, φιλαδέλφω; / τήν αίτησιν Αποδεξάμενοι ώς εύλογον χαί διχαίαν ' χφί τοίς ' ίεροίς χανόσι καί ταίς κατά καιρούς Ηκλησιαστιχαίς πράξεσιν iv τοίς όμοίοις ούδαμώς Απ^δουσαν, έγνώμεν τή προνοίφ »<ίφ μεγαλυ\»είσή χαί πολιτιχώς ΑνεξαρΤήτφ καταστάση όρθοδόξφ ήγεμονΐφ τής ■ Σερβίας Απονείμαι',χαί τήν'ίχκλησ.ααΐϊκήν^νεΕαρτη- τού αιωνίου Αρχηγού χαί θεμελιωτού τής έκκλησία;, τού χορίου χαί σωτήρος ήμών Ιησού Χριστού, φ ή δόξα είς» τούς αιώνας. 'Αμήν. ,αωοθ' νοεμβρίου χ*. Αγαπητδς iv Χριστή· άδελγδ; χαί δλβς πρόθυμος . ή ά_ Κωνσταντινούπολης Ιωακείμ, αίαν τελείαν, χαί τοίς τώ^Χ'αύτοχεφάλών έγκληάιών C προνομϊο^ χαί διχαιώμασι τιμήσαι, ίφ' φ *«! τόμον < (Reliquae subscriptione» ut supra, sub num. 4.) Η· MICHAEL METROPOLITA BELORADEN818 AC TOTH'S 8ERBIAE PATRI ARCHAE CON8TANTINOPOL1TANO 1880 rnartii 29 ; aprilis 10. έκκλησίαν, τήν γεραράν μητέρα τής ήμετέρας,· τήν άποστέλλουσαν τά; έγχαρδίου; «ύχάς τή σερριχή έχ« χλησία χα! Αγαλλομίνην μεθ ήμών ix! τφ θείφ έλέ«ι, Η εύαγγελιχή Αγάπη, δι' ής καθωραίζεται ή θαυ τφ ίπ' έσχάτων ήμίν χαταπιμφθέντι. Κατά τδ ύπόδιιγμα ιής άγιωτάτη; μεγάλης έκκλημαστή μήτηρ μεγάλη τού Χ^ια|ίού έκκλησία, χατηύγασεν αύτήν iv τή Ιξαισίφ ταύτη Αγάπη, ώστε Ιπεδεί- σίας, προτιθέμεθα χα! ήμείς, Να Ασφαλώς χαί Αναλξατρ νέον τεκμήριου- μερίμνης πρδς τήν πιστήν αύτής λοιώτως τηρήσωμεν άπαντα; τού; χανόνας χαί τάς διατάξεις τή; όρθοδόξου έχχλησίας χαί πίστεως. ώς θυγατέρα, τήν Αγίαν όρθόδοξον έκκλησίαν τής Σερβίας Ή σοφία τού Αγιωτάτου Αρχιποίμενος χαί τής τούτο έπράξαμιν καί μέχρι τοΰδε. 'Αείποτε θίλομεν άγιωτάτη; συνόδου, Χα»οδηγουμένων bitb τού Αγίου χαυχάσθαι έπί τή Αγάπη χαί τή σοφία τής Αγιωτάτη; πνεύματος, σαφώς νύν ύπέδειξεν είς τδν κόσμον τδ μεγάλης (χχλησίας. Καί είς τδ μέλλον δί θέλομεν ύψος τού θρόνου τής έχχλησίας τής Κωνσταντίνος- D τρίφει πρδς αύτήν τήν Αδελφικήν "Αγάπην χα! χαίρει πόλεως, έξ ού τηλαυγώς έκλάμπει ή Αλήθεια, ή δι ix» τφ πνευβατιχφ συνδέσμφ μετά τή; μητρδ; έκχλη σίας, ήτις μετά τοσαύτη; μερίμνης προσηνέχθη πρδς καιοσύνη καί τδ μεγαλείον τής δρθοδοξίας. ΙΙάντα τούτα ύπερλάμπρως Ανομολογούνται διά ήμάς είς καιρούς βαρείς, Καί νύν δέ μετ' ιδιαιτέρας τού όπί τής ύμειίρας παναγιότητος χαί τής Αγιωτά- Αγάπης ηύλόγησεν ήμάς «ίς αύτοκυβίρνητον χαί Ανε της συνόδου Απολυθέντος τόμου Από τής 90 όχτωβρίου ξάρτητον βίον, δπεες Αξιωθώμεν τής χάριτος τής θεία; 1879) δι' ού ή Αγία όρθόδοξος έκκλησία τής Σερβίας βασιλείας έπί τής γής χαί γενώμεθα μέλη τής έν άνακηρύσσετεα αύτοχέφαλος κεά έντουτφ Ισότιμος χα! ούρανφ δεδοξααμένης τού θεού βασιλείας· προσέτι δέ ίσοδίκαιος πρδς πάσας τής Ανατολής τάς όρθοδόξους ηύλόγησεν ήμάς έξ Αγαθής θελήσεως, όρμωμένη Απδ έχχλησίας, τ*ς έπαξίως φερούσος τήν έπωνυμίαν τών τρυφεράς Αγάπης χαί ύφηλής σοφίας. Προσάγοντες τή ύμετέρφ παναγιότητι χαί τή άγίφ Ανεξαρτήτων μελών τής μαγάλης οικουμενικής, μιΑς, καθολικής, Αγίας, Αποστολιπής καί Αληθούς τού Χρι χαί Εερφ συνόδφ τήν βε^Μαν ευγνωμοσύνην ήμών τε χαί τών λοιπβν ήμετίρεεν Αρχιερέων χαί παντός τού στού Ιχκλησίας. Ιιά τής πράξεως ταύτης ή ύμετέρα παναγιότης κλήρου ήμών διά τήν ύμετέραν εύμένειαν χαί συγκαέχαροπόίησεν Αρχιποιμαντορικώς τούς φίλους αύτής τάβφσιν, τήν έπιδειχθείσαν πρδς ήμάς χαί τδ ήμέτερον χαί χατενίχησε .τούς πολεμίους, ήμάς 8ά τούς όρθο- Ιθνος, δπερ προσήνεγχε πλείστας θυσίας,. κεηέβεώε δόξους Αρχιερείς, τδν χλήρον Απαντα καί δλον τόν πλείστους Αγώνας καί Ανέλαβε πολλά; βασάνου; πρδς ΙΙαναγιώτατε δέσποτα. Εύμενέστατε Αρχιποίμην. εύσεβή τής Σερβίας λαδν προεκάλεσιν είς βαθείαν ευγνωμοσύνην καί άφοσίωσιν είς τήν Αγίαν μεγάλην έπίτευξιν τή; πολιτικής αύτού Ανεξαρτησίας, παρατι θέμεθα έαυτούς τούς Αρχιερείς, τδν χλήρον καί άπαν ' ’■ SYNODUS OOJfBTAJiTINOPOLITANA. 1879 octobrie'âO novembris 1 ή99 • - ■ ■· « · * »30 » - τδ άεδσωστδν πλήρωμα ρίς τάς άγιας- εΰχάς χαί αίς λ ποίμενος χαί πατρδ;ταπεινός Ηράπετς, δ άρνιεπ'σχη. τήν ύμετέραν εύνοιαν καί μετ" αισθήματος «ίλιχρινοΟς αος Βελιγραδιού χαί μητροπολίτηςΐ*ερβ(ας y \ άιροσιώσ««>ς χαί βαδυτάτου Μβασμοβ οιατιλοΟμον^ ' Τής ύμίτέρας ηαν«ιγιίτηττς, τοΟ «ύμ«ν<στάτ»υ άρχι- , ,1. ... Μαρτίου 99, 1880.’ · SYNODIIS CON STANTI NO ίΌ LITANA a qui magna pan dioeceeia Dvystrenais metropoli Rameuopm coniangitar Λ* . 1879 de<£ùibria 5 MT. φΐο fundamento innixa « suam ecclesia aerbica ■ ’ *· Μιχαήλ. a ■> . & archatu Constantihopolitano aeiuncta ad mdWopolim__ independentiam a patriarcha Çunatantfnopolitano totius Hungrovalachiae M8 Bucjtarestenaia acee* petierat, eodem ecclesia Rumens usa eaU^sd obderet; Id planam deret. planum fie» fiet ex ·Χ decreto «ynudeli synodali infra tinendum ut magna par» dioecesis Prystrensis vulgb exhibendo una cum litteris ad nietropofitaRi Bucha■ 1If ·μ.. ’ _■ ΓΊ-ίί.-.,Λ.· — — e-2 . m »1»* ά /Ζ I λ «Isrvriiin ■ evtiaritetn Silittne in Moeni» inferiori »eu M'roxdju a patri- restens^n primatjum^lachorum antistitem. ·♦ *· ♦ '"· SYNODI S CON8TANTINOPOLITANA METROPOLITAE BUCHARË8TE5SI "» : 1879 decembris 5 17. Τφ μητροπολίτη Οΰγγροβλαχίας χτλ. . ’ ’“Ριπ*ΗΙτου ς’Επί τούτοις δί προαγόμ«»α, έχ πρόνοιας έχχληt Ιωακείμ ίλέφ βεσύ άχι επίσκοπος Κωνσταν σιαστιχή^-σημειφοαι τή φίλη ήμίν αύτής ίερβτητι δτι τινουπόλεως, νίας "Ρώμης, χαί οικουμενικός πατρι' οί ίν τοίς Ρρημέναις χώραις δρώόΒοξφ κληρικοί δέον ^PX’Jt· ϊνα γινώσπωσιν, δτι δφείλουσι μή σύναναμίγνυσίΐαι Ήδέως έχομισάμεθα πρότερον μέν γράμμα τού συγχοινωνείν ίχχλησιαστιχώς τοίς ίν αύτοίς ίχ' ί.ταύΐΐφ ίξοχωτάτου πρεσβευτού τής Φεοψρουρήτου ήγεμονίας τής "Ρουμανίας, γράφοντος τή ίνταλή τού τών Βουλγάρων σχισματικών χληριχδν^ διατιλούσιπερί joûtou άξιούμεν αύτήν άδελφιχώς δούναι έπί τών έξωτιριχώχ ύπουργιίου τής ήγεμονίας, σεσηάπδ τούδ« τάς δέουσας δδηγίας· εί δί ποτέ ci διαμασμένον τή 2δ σεπτεμβρίου ίνεστώτος ίτους, είτα βέ χαί τδ άδελφιχδν αύτής γράμμα ύπδ χρονολογίαν ληφ&έντ«ς σχισματικοί ή άφ' ίαυτών ή χβΐ τοίς $εοI παρελθόντος μηνάς, ίξ ών άναγνωσάίντων συνοδικός φιλέσιν ίνεργείαις χα! προτροπαίς τής όμετίρας άγάπης έπιδι ίξαιντο πόΦον μεταμιλείας xai ίπανδδου «ίδομεν τήν ' γινομένην ήμίν αίτησιν δπως, συνεπείφ τής τελεσΙΗίσης πολιτικής τής ίπάρχία^ Δοβρούταης έίς τούς κόλπους τής άγίας μητρδς έπχλησιας.γινέσ#»σαν τά ύκδ τών ί«ρών κανόνων βριζόμενα. μετά τής "Ρουμανίας ένώσεως, έπινίύοωμεν χαί «ίς ,αωο»", βεχιμβρίου ε’. τήν ίχχλησιαστιχήν χειραφίτησιν τών έν’ τή ίπαρχίφ t δ Κωνσταντινουπόλεως ίν Χριστφ άγαπητδς . ταύτη χωρών, δσαι τέως ύπδ τήν πνευματιχήν διχαιοδοοίαν τής ί«ράς μητροπόλεως Δρϋστρας Βιετέλουν, C Αδελφός, + 6 "Εφέσου Αγαθάγγελος ίν Χριστφ άγαπητδς xai τήν' χβνονιχήν τούτων μετά τής ί*ρΛς μητρο άδιλφός. f δ Νικομήδειας ΦιλδίΗος ίν Χριστφ άγαπητδς άδ«λφος. + δ Χάλχηβδνος Καλλίνικος ίν Χριστφ άγαπητδς άδ«λφός. f δ Δέρχων Ίωαχ»ίμ ίν Χριστφ άγαπητδς άδ*λφδς. πόλεως (Κιγγροβλαχίας ίνωσιν. Απαντώντας τοίνυν διά τής πατριαρχικής xai συνοδιχής τήσδι έπιστολής, ίχδηλοΟμεν τή π»ρισπουδάστΐμ ήμίν αυτής ίβρότητι βτι, συνδιασχιψάμινοι ιςυνοβιχώς νταρί τής ίχχλησιαστιάής ταύτης ύποΦίβαως, άπαδιξάμ«θα «ύχαρίστ»»ς τήν προσαχΗίσαν αίτησιν, ώς συν»πβίφ τής βαίμ (ύδοχίμ τ«λ«σ»*ίσης πολιτικής άνώσ«ως άναγχαίας χαέΗσταμίνης χαί τής ίχχλησιαστιχής. "Wtv άπολύβαντις χανονιχώς τάς «ίρημένας χώρας + δ Ν«οχαισαρ*ίας Τ«ρ4βτος ίν.Χριστφ άγαπητδς άδ«λφδς. + ό Σμύρνης Μιλίτιος ίν Χριστφ άγαπητδς άδαλφδς. f δ Μηίίύμνης Παίσιος^ίν Χριστφ άγαπητδς άδαλρδς. + ό Ίμρρου Νιχηρδρος έν Χριστφ άγαπητδς άδαλφδς. + ό Πρισπών Μ»λϊτιο; iv Χριστφ άγαπητδς άδιλφός. t δ Δημητριάδος Γρηγόριος ίν Χριστφ άγαπητδς άπδ τής Ε«ράς μητροπόχίως Δρϋστρας, προσηρτήσαμαν ταϋτας χαί άν«8ίμ«*α τή πνουματιχή δικαιοδοσία χαί προστασία τής ίιρωτάτης μητροπόλεως Οΰγγροβλαχίας. "Επί τούτφ βέ πρδς διηναχή τήν ίνδέιξιν χαί άσφάλ«ιαν.συν«τάχ8η πατριαρχική χά! συνοδική ήμών πρΟξις, ήν άποστέλλομΓν Μριχλβίστως ώΐ«, «ύχόμβνοι ίχ ψυχής δπως ή χάριτι ΙΗοΟ τ«λ«σθ»Εσα χύτη ίνωσις <ίη αίσια ύπδ τήν άνωτέραν έπί- ' ) άδώρδς. -ή δ Φαναριοφβραάλων Κωνστάντιος ίν Χριστφ άγαπητδς άδ*λφός. f δ Κώου Κ υριλλος ίν Χριστφ άγαπητδς άδ*λφδς. 9. ACTA SYNODALIA QUIBUS DIOECESIS DRY8TRENSI8 METROPOLI VALACHORUM CONIUNOITUR 187 9 decembri mense. ή Ίωαχ·1μ ίλέφ 9»oO άρχκπίσχοπος Κωνσταν- D χαιον λόγον ίν«ργ«ί τ« χαί δι«ξάγ«ι, δπως τά πάντα τινουπδλ»«*ς, νέας "Ρώμης, χαί οίχουμ«νιχδς, πατρι- πρδς οικοδομήν άπαρτίζηται χατά τήν άποστολιχήν “ί<Λ'Λ· , ή "Η χαθΊήμάς άγια τοΟ Χριστού μογάλη ίχχλησία, φιλοστόργιοφ καί β«οφιλώς τάς δφ" έαυτήν διατολούσας έπί μέρους έχχλησίας χαί παροικίας,ά«ίποτ« ποριΗλπουσα καί έπιχυβόρνώσα καί πρδς τάς · τών ύποώήχην καί παρεγγύησιν. 'Ενάόν το: χαί χατά τδ παρδν έπειδή χώραί τινες χαιριχών περιστάσεων άπαιτήσχις καί μάλιστα π;δς τάς τών έγχοσμίων χαί πολιτικών πραγμάτων. μ«ταβολάς περί αύτών άξιοχρίως προνοουμίνη, τά έχάστοτε συμφέροντα αύτοίς χαί λυσιττλούντα σύχ δπ«»ς βού- τή ύπδ τήν άμεσον Βιοίχησιν παί κυριαρχίαν τής xab' ήμάς άγιας τού Χριστού μεγάλης έχχλησίας όπαγομένη ίερφ μητροπόλει Δρύστρας άνήχουσαι πνευματιχώς, νεύσει χρείττονι προσηρτήΦησαν ίναγχος χα! ήνώάησαν τή δρώοδόξφ ήγεμονίμ τής "Ρωμανίας, ίχ Βέ 8ή τούτον ή ·ύοββ<οτάτ>) ύψηλή χνβέρνι$οις τ1)ς ήγφονίβς fità τοΟ ίνταύ>β έξοχ·τάτόυ πολιτιχοΟ «ν- λίται, άλλά χαί σπουδαίς δλαις χατ’ δράδν χαί 61- τής dvTiicpoowirou, γρ4ψ«ντος ήμίν W τούτφ, χαί ό 40 · λ SYNODUS ÇONSTANTINOPOUTANA, 187» hbeenbrn 6/17 631. ’ ■ .· ,. " » ■ . en ' 1’ ■ -·. ίερώιατος'ύμήτρδπολίτης Ούγγβοβλαχίας, Αγαπητός έν α βλε^ίε^' τή διατελούσή ύπδ τήν ώεεετάτην φνευματι^Χριστφ άδελφό; χύρ Καλλίνικος διά γραμμάτων αύ- κήά Ϊπάευριαρχίαν τού καθ’ ήμά; άγιεετάτου, Αειοστο, τού (διαϊτ|ρων, άναγχαίαν ού μόνον, άλλά χεά διχεάαν λιχού χεΑ ρίκουμενιχού τής. βασιλεΛύσης Κεενστφν-, καί εύλογονχκαθισταμένην χαί' τήν έχχλησιαστιχήν τενουπόλάως θρόνου, χαί συνηρμοσμέναι αύτή Αναφαιτών χωρών τούτων ίνωσιν χα}' συνάφειαν μετά τής ρέιως χεώ άναποσπέστως, διαΧυβιρνώμεναι τή πνευ, άγιφτάτής (ΐητροπόλεως Ούγγροβλήχίεες προβαλόμενα ματιχή φροντίδϊ χαί έπιστασίφ τοΟ μητροπολίτου αύήμίν συνοδιχώς προχαόημένοτϊς,1 έξητήσαντο έχιτελεσ-, τής, έχοντος έπ’ άβείας καταστήσει ποιμένα πνευ.' »ήναι κανονικά; τήν ένωσι» άπδ τής χεΛ' ήμά; άγίας ματιχδν τοϋ. έν είύτεάς λογικού ποιμνίου, δβηγοΟντα έχκλησίας, ή μετριόφης ήμών, ουνδιασχεφαμέ.ς μετέ . τούτο φαίς νομές, αωτηρίους·· οί δέ. χριστιανοί τών .,τής περί αυτήν άγιας καέ ίεράς συνόδου, έπειδή χαφεί- χωρφν τούτων Ιχουσι γινώσχριν άπδ τού νύν τδν. . . δομεν τήν προκειμένήν πνευματικήν Ινωσιν άναγκαίως ίερώιατον ’ μητροπολίτην Ούγγροβλ^,ίας άνωτερον - έναπαιτοήμένην-έκ τής πολιτικής ένώσεως, ούχ ήττον δέ καί πρέπουσαν χαί λυσιτιλούσαν ιονευματικώ;, διά ταύτα άποδεξάμενοι ευχαρίστως τήν αίτησιν ώς εύ λογον ύπάρχουσαν καί δικαίαν καί συν^δ'-υσαν τφ όφειλτμένως ύφ' ήμών σπουδαζομένφ εύΜτφ καί εύδιοικήτφ τών έπί μέρους έχχλησιών καί · παροικιών τής καίΚ ή|ΐάς μεγάλη; τού Χριστού έκχλησίας^έγνωμεν πνευματικόν αυτών άρχηγδν κρ! προστάτην χαι μνημονεύειν τού κανονικού αύτού όνόματος ή τού ύκ αύτού χα»-.σταμένου έπισκόπου' έν πάσαις ταίς ίεραίς τελεταίς καί άχολουδίαις- δφείλει δέ δ ίιρώτατος μητρο πολίτης Ούγγροβλαχίας χαί δ ύπ’ αύτού διοριζόμενος έπίσχοπος, ώς ήδη διείληπται, προσφέρεσίέαι έπί τών ειρημενων ειρημένων dpiHδόξων έλληνιχών κοινοτήτων. "Οθεν κοινή έκχωρη»ήναι τάς χώρας ταύτας καί σ.Λαφάήναι Β είς ένδειξι;ιν καί διηνεκή τήν Ασφάλειαν έγένετο καί xfl ένωίΗ[να: τή ίερωτάτή μητροπόλιι Ούγγροβλαχίας ή παρούσα πατριαρχική ήμών *αί συνοδική πβάξις, 3 καταστρω&είσα κάν τφ ίερφ κώδικι τής κα» ήμά; χα: συνδεθήναι ταύτη χαί διατελείν συνημμένος αυτή άγίας τού Χριστού μεγάλης έχκλησίας. διά παντδς Αδιαιρέτως χαί Αδίασπάστω; χαί Îλέγεσ»αι ' “Λ~^ι Έν Ιτει σωτηρίφ χιλιοστφ όχτακοαιοστφ έβδομηχα πωά πάντων γινώακεσθαι ύποχειμένας αύτή, τών ές ίπιιτα. νκοστφ έννάτφ κατά μήνα δεκέμβριον, έπινεμήσεω; η'. χαί έξουσιάζεσθαι υπό τε τού '·Λ“ καί *·■'"· ι! άναμφισβητήτω; · ή b + δ Κωνσταντινουπόλεως έν Χριστφ άγαπητδς μητροπολιτών αύτής άκωλύτως έπί δέ τούτοι; διέγνωσται τά; έν τα!; χώραις.ταύται; άδελφό;. ή 6 ’Εφέσου Αγαθάγγελο; έν Χριρτφ άγαπητδ; συγχεχροτημένας όρθοδόξου; έλληνικά; κοινότητας μή άδελφό;. στερηθήνα: τών ήδη χεκτημένων αύτα!; δικαιωμάτων ή 4 Νικομήδεια; Φιλόθεο; έν Χριστού Αγαπητδς γού, διέπειν καθ' έαυτά; τάς ίεράς Λυτών έχχλησία; χαί τά 'έχπαιδευτιχά καταστήματα χαί διαχειρίζεσθηε/ Αδελφός. f δ Χαλκηδόνο; Καλλίνικο; έν Χριστφ άγαπητδ; τά τούτων πράγματα ιδιαιτέρως, Αλλά φυλάττεσθα: άδτλφός. τούτα αύταίς άνιπηρέαστα, ώς τούτο γίνεται χα! έπί + ό Δέρκων Ιωακείμ έν Χριστφ άγαπητδς άδτλφός. τών Αλλαχόύ ·τή; θεοσώστου ηγεμονία; τοιούτων κοινο ή δ Νεοκαισαρεία; Ιερόθεος έν Χριστφ άγαπητδς τήτων. άδτλφός. Τούτου δέ ένεκα χαί νγράρονττς άποφαινόμεθα έν ή δ Σμύρνης Μελέτιος έν Χριστφ άγαπητδς άδτλφός. άγιφ πνεύματι μετά τών περί ήμάς ίερωτάτων μητρο + δ Μηθύμνη; Παίσιο; έν Χριστφ άγαπητδς άδτλφός. πολιτών τού χαθ·’ ήμίς άγιωτάτου άποστολιχού χαί <’ f ό Ίμβρου Νικηφόρο; ένΧριστφ άγαπητδ; Αδενφό;. οικουμενικού φρένου τών έν άγίφ πνεύματι άγαπητών + 4 Πρεσπών. Μελέτιος ένΧριστφ άγαπητδ; άδελφό;. ήμίν άδελφών χαί συλλειτουργών, ίνα α! τέως ύπδ ή ô Δημητριάδος Γρηγόριος έν Χριστφ άγαπητδ; ■ τήν άγιωτάτην μητρόπολιν Δρύστρας πνευματικώς άδελ-φύος. διατελούσαι, έπ’ έσχατων δέ τή θεοστηρίχτφ dpθοδόςφ ή δ Φαναριοφερσάλων Κωνστάντιος έν Χριστφ ήγέμονίφ τής ’Ρωμανίας πολιτικώς ένωθείσαι ■ χώροι άποκαλούμεναι συλλήβδην Δόβρουτσα, οίαι χαί όσα: αύταί εισιν, άπδ τού νυν χαί «:ς τδ έξή; ύπάρχωσι ■ συνηνωμέναι τέλεον τή άγιωτάτη μητροπόλιι Ούγγρο- άδελφό;. ή δ Κώου Κύριλλος έν Χριστφ άγάπητδ; αδελφός. 3. METROPO1JTA .BUCHARE3TEN8IS PATRIaRVHAE CONSTANTINOIOLIT.ANO 18Β0 αρήΐίε 4 16.· Βουκουρέστιον, 4 Απριλίου 18Β0. ««οκίφ. έπιτελεσίΗίσής Παναγιώτατε δέσποτα. ν πολιτικής ένώσεως. Έστω βεβαία ή ϋμετέρα «ειοτάτη παναγιότης δτι η κα» έκχλί^ία ώ; έχει δυνάμεω; θά προσπαθήση Ίέφειλον ν' άποκριθώ ταχύτερον-είς τήν έπιστολήν Τνα μή έκ τής μεταβολής ταύτης παραβλαβώσι τδ τή; ύμετέρας θειοτάτης παναγιότητος, τήν Αφορώααν D παράπαν τά πνευματικά συμφέροντα τών τής Δοβρουτείς τήν υποταγήν τής έν Δοβρούτση έκκλησίας. Η βρα- - ,σης κατοίκων, περιποιουμένη αύτά διά τής αύτή; παδύτης προήλθεν έκ τούτου, βέλων νά συνεννοηθώ τρικής μερίμνης, οίας καί πρώην Απήλαυον. Αλλά μετά τών πανιερωτάτων μελών τής κα»' ήμάς .ίεράς τής εύκαιρίας ταύτης δράττομαι όπως μή παρέλθω έν συνόδου έπί τών ζητημάτων, άτινα ή ύμετέρα θειο- σιωπή δύο θέματα Ακροσφαλή, Ατινμ ή μέν ύμετέρα τάτη παναγιότης ίΗγει έν τή είρημένη έπιστολή, δέν θτιοτάτη θειοτάτη παναγιότης θίγει ώς έν παρόδφ, ή δέ κα» καθ ήίυνά|θην νά πράξω τούτο εί μή' χρόνου προϊόντος) ήμάς όρθόδοξος βωμουνική έκκλησία. περί πολλου άττ δή τής ίεράς συνόδου, χατά τδν όργανικόν νόμον ' ποιείται ίπως εύχρινήσή Ανάγούσα είς τήν προσητής καθ' ήμάς έχχλησίας χαί συνφδά τοίς ιεροί; κανόσι, συνερχαμένης τακτικώς τδ μετόπωρον μόνον χαί τδ έαρ. Νύν ούν περιελθών είς^θέσιν τού έχπληρώσαι τδ έν λόγφ καθήκον, ’σπεύδω βπως έχφράσω ύμίν εύσεβάστω; χαί έν είλιχρινείφ' τάς έμάς εύχαριστίας εύμενείφ, μεθ' ήοτινος ή τε ύμετέρα θειοτάτη παναγιότης χαί πάντα τά πανιερώτατα μέλη τής ίεράς συνόδου τής μεγάλης έχχλησίας άπεδέχθητε τήν ήμετέραν αϊτησιν καί άνεγνωρίσατε τήν χροσκδλλησιν τή; έκκλησίας τής Δοβρούτση; είς τήν καθ’ ήμάς έκχλησίαν, άούθ' δπερ ήν φυσική συνέπεια τής θείφ < ■ κουσαν Αξίαν Ή ύμετέρα θειοτάκη χβνβγιότη; έπιστέλλει ήμίν δτι ό κατά τήν Δόβρουτσαν όρθόβοξος κλήρος δφείλε: ν' άπέχη έπδ πάση; έχκλησιαστικής έπικοινωνίας μετά τού έκε! σχισματικού βουλγαρικού κλήρου, ζητεί δέ , παρ’ ήμών δ πως δώμεν έπί τούτφ τάς προσηκούσα; , δδηγίας. Βαρά τήν ήμετέραν ^ίλησιν περιερχόμεθα είς τήν Ανάγκην τού ν' Αποχριθώμεν τή ύμετέρφ θειοτάτή παναγιότητί δτι, Αγνοούντες τούς βουλγάρους παραβάντδ^ δογματικόν τινα βρον, ού ένεκα νά προχϋψΐ εύλόγως βήξίς τις μιταξύ τούτων χαί τής τών « «39 . " 8YNODU8 COîCSTANTÇiOPOIJTAjrA, 1880 m*aM iaanano «Μ 'Pottôôvasv ίρθοδόξου έχχλησίας Αβυνατούμεν δλως ενικού θρόνου, ούχ ήττον χΐθήκον ίαρδν έπιβάλλ«τ«ι νά Λψμ^φβθθμχν τή ùM/rn έκείνη, καθ' όσον μά- <6«ή τδ ύ«*ραβπ<ζεσθ·ι τήν (έναμ^ήρεστον «θτής Ανολιστα οί'χεττά τήν ΔόβρουΟσαν Βούλγαροι, Αποσπεε- ξαρτησίαν — ήτις νΟν μάλιστα )jiai άνεηεφιιψητήσιμος σθέντας «ν' ής.τΛος δήποτε Αλλης Αρχής, , τό γη.νΟν ύπδ κάσας τάς Ηόψ*ις κατέστη — καί Αναγνωρίζειν . έχσν πολιτιχώς μέν έίσίν ύπήκοοι τού ÿouffouvtxeO ' ebv πάσαις τΜς «ύτοκ«φάλοις όρθοβόξοες έχχλησίευς χρΑτδυς, έχχλησιεβτιχώς δί■ ύπάγοντεα ύπδ τήν δι- ώς μόνην' ύπερτάτην κεφαλήν βήτής τ«ν Αρχιποίμενα καιοδοσίκν δρθοβόξου έίΗσπόπου χάί έχουαν Απολύ- χεκ κύριον ήμώι^ΤησοΟν Χριστόν. Τδ if' ήμίν, ίχεκαναγιό.τητα τως τήν αύτήν κίστιν, βίαν «al σύμκαβα ή όρθόδοξος τεύομενΆάκεινώς - ·τήν· ύμττέρβν- θτιοτΑτην * ' Δεύτερον θέμ% «περ θβωρούμεν καθήκον ήμέτερον Ινα μή παρασιωπήσώμεν, έστίν ήφβάσις, ής χρήσιν ποιείται. ή ύμετέρα θεεοτεΗη παναγιότης περί τής Uli ήμΑς βωμουνιχής'έχχλησίας, δπ ήήθ«ν*δι*τ«λε! . ύπδ τήν έπικυριαρχίαν τού πανετγιωτείτου Αποστολιχού καί ο!«ουμ«νιχού θρόνου. Διά τής νέας «at Ασυ νήθους ήμίν φράσεως ταύτης, τούτο μέν φαίνπαιύπο-. δήλουμένη διάθεσις τού μή Αναγνωρίζε^ν τήν πλήρη Ανεξαρτησίαν τής ήμετίρας έχχλησίας, τούτο δέ τάσις τις ιερός τδ είσαγάγείν. «ίς τούς κόλπους τής δρθοδό- Β ξού έχχλησίας Αρχήν τινά πΑντη ξένην πρδς τδ πντθμ« αύτής, τήν Αρχήν δήλον ίτι τής Απολυταρχίας, ή* οί προπΑτοχοι τής όμπέρας θτιοτΑτης παναγιότητος χ«τιπολέμηοαν Αλλοττ δι" ίσχυρφ έπιχτιρημΑτνν ' χαί λίαν έπιτυχ&ς. ΆνΑγχη λοιπόν ήμίν νά έπαναλΑβπμτν τή ύμ*τ1ρ^ι θτιοτΑτη παναγιότητι δτι ή ^«μουνιχή - έχχλησία, χαί τοι Ιχιι πΑααν τήν χολήν θέληαιν τοΟ . διατηρτίν, παρά τήν ^ογματιχήν ένότητα, ήτις αυνΑπττι αύτήν συμπάση τή όρθοδόςιρ έχχληοίφ, χαί δοσμούς στ<νβ>τΑτης Αγάπης μοτΑ Top παναγιιντΑτου οίχουμχ- ίνα μή καρέχη τή* δεδοχιμεημένην αύτής φρόνησιν χί»ί σοφίαν χρήσιμον ιοιαύταις .bifoMoeinv, οΑ^ήρς ζημίαν μόνον προξενούσι τή όρθόβόξφ έχκλησίφ, ούβέ νά έπαχάύη τών όμσγενών έχείνων, οίτινες προτρέ χονται βίς μίσος «ατά τών διαφόρων Αλλβν έθνοτήτων, τών συγχροτουσών τήν όρθόδο^ον έκχλησίαν. . 'Αρκεί ήμίν τδ πονηρόν τώνήμερών Αρκούντως ή δρθοδοξία βτβ^ΓΒ**^ χεά ήλαττ»»μένη έστί- μή δίδωμεν ήμείς-νέαςΑφορμές διαιρέσεεες χα! σμιχρύνσεως. Τελευτών'παρακαλώ εύσεβάστως τήν ύμετέραν θειοτάτην πβν«γιότητ« όπως μή έχλάβη τούς έμοδς ταπει νοί>ς λόγους «1 μή ώς Ιχφρβοιν ής διβτρέφβ διχχβοός έπιθυμίας τού βλέπεινπάσας τάς Ορθοδόξους έχχλησίας, έν δεσμφ ειλικρινούς xa! Αληθούς Αγάπης πρδς Αλλήλας, Ινα οδτω πβς ή έχχλησία, διατελούσα ήνωμένη καί ισχυρά έν τή ένώσβι,. δύνηται. έχπληρούν τήν θείαν αύτής έντολήν. Τής ύμετιρας θειοτάτης παναγιότητος τάπεινός θεράπων. ' , ' Ό Αρχιεπίσκοπος μητροπολίτης Οϋγγροβλαχίας, πρόεδρος ’Ρωμανίας. SYNODUS C0NSTANTIN0P0UTANA * qu* tmbaticium seu vecügal a presbyteria pro adepto gradu solvendum tollitur 1880 menae ianuario. 'Εμβατίχιον. οίνο έμπατίχιον apud Graecoo reoen- χαί τά έμ.ιατοίχια, Απδ δέ τής έφαρμογής τών έν ένχργχίςι κανονισμών τδ οίχουμανιχδν πατριαρχνίον tiorea dicitur honorarium qupd a preobyteri» ceterisque χαί Απαντις οί Αρχι»ρ«Ις συνβμορφώθησαν πρδς τδν clericalia ordinia pro adepto gradu ac inita et ob νόμον τούτον, ·δς έσχόπβι τήν ήθιχήν χαί υλικήν tenta dignitate praeaulibua penditur. Cum enim praeaulea in ipaa ordinatione nulloa acciperent aut Ανύψοσιν τού χαθ’ ήμΑς ένοριαχού πλίθου Απδ τής Αθλιότητος, «ίς ήν «ίχ» χαταντήσχι, βιά τής Απαλ exigerent nummoa, ne aacroa canonea violare vi derentur, inatallationie eeu ingreaaua in dignitatem λαγής αύτού Απδ τής ^ηθιίσης βαρχίας χα! έπαχnomine exigere aolebant. Hoc palliatae aimoniae θούς φορολογίας. Αλλ' δμη>ς ούχ οίβαμιν δπως έξgenua tolli iuaait conventua nationalia a Graecia αχολουθνί δκνχργοΰμχνον έν ταίς ένορίαις τής πρ·τνυοΰσης χα! τών προαστιίων τδ έχνομον σύστημα, habitua anno I860, ut in'tomo XL, col. 559 D, cui que volenti videre eat. Quia vero in urbe regia καθ' δ τά ταμχία τών ίβρών έχχλησιών ή τών ένοριαχών σχολών λαμβάνουσιν έτησίώς σημαντικά χα! non iam antiatee ipae, aed delecti viri aingularum υπέρογκα ποσά λόγη* έμβατοιχίου παρά τών προϊστα parochiarum negotiia expediendia praepoaiti in per cipiendum a preabyteria oeteriaque clerfoia huiua- μένων ίχρέ»ν, δπως Αποχατασταθώσιν έν θέσ«ι, χαί modi tributum inaiatebant, loachijn patriarcha, re δπως ίχανοποιήσωσι τάς ύπιρβολιχάς Απαιτήσεις ένίων cum ancra aynodo et conailio mixto qui dicitur έφαροχπιτροπών, καταφιύγουσιν βίς δάνβια έπί τόχφ βαρχί, Ακολούθως δέ ούτ< ταύτα δύναντβη Ινα Αποmature perpensa, penitus et expreaae illud abro gavit et revocavit, atque eiua loco annuum vectigal τίσωσιν βύχερώς διά τδ γλίσχρον τών προσόδων αύa aingulia fidelium familiis solvi voluit et mandavit, (I τών, Ας (ίσπράττρυσι δίκην έπαιτών, ούτε τάς Απολύ τους χαθημιρινάς αύτών Ανάγχας Ινα Απαντήσνισι, edito mandato quod hic subiicimua. χαί χατά συνίπιιαν διάγουσι βίαν Αβίωτον χαί μεστόν f Ίωαχιίμ έλέφ BaoO Αρχιτπίαχ&πος Κννσταν- ταλαιπωριών χαί κακουχιών, χαί τδ χειριστήν, καθί τινουπόλιιης, νέας 'Ρώμης, χαί οίχιυμννιχδς πατρι- στανται χλεύης μέν χαί έμπαιγμού ύιεόθεσις παρά τοίς Αλλοις συνοίχοις Ιθνεσι, πβριφρονούνται δέ χα! ■’ή’Χ’ΐΐf Εντιμότατοι χληριχοί τής χαθ' ήμΑς τοΟ Χριστού παρ' αύτών τών «ύστβών χα! δρθοδόξων χριστιανών χαί πνευματικών αύτών τέκνων, ένφ τούναντίον Ιδει μχγΑλης , έχχλησίας, χαί χύλαβέατατοι ίχρτίς, χαί όσιώτατοι (ιρομόναχοι, οί ψάλλοντας έν ταΐς ίιραΐς Ινα Απολαύωσιν ώς λειτουργοί τού ύψίστου σ«βασμού καί ύπολήψιως παρά πΑσιν έν γέν« τοίς έντυγχάέχχλησίαις τής Πόλκος, τού ΓαλατΑ χαί^τοΟ χαθ ήμΑς Καταστένου, χα! λοιποί ΑπαξΑπανης ιύλογημίνοι νουσιν αύτοίς. Τήν τοιαύτην τών ιερέων τής πρωχριστιανοί, τέχνα έν χυρίφ ήμών Αγαπητά- χάρις <Γη τευούσης καί τών προαστείων χατάστασιν βαρέως πάντοτε γέροντες, Απδ δέ τής εί; τδν Αγιώτατον οι ύμίν χαί ΐίρήνη παρά θ«09. Καίτοι «ατΑ τδ ια' Αρθρον τού π«ρ! πατριαρχι- κουμενικόν θρόνον θείφ έλέει Αποχαταστάσιως ήμών χών χαί Αρχιχρατιχών έπιχορηγήσίων χανονισμού1 βεταξύ τών χυριωτέρων ήμών μελημάτων Ιχοντες τήν πρδς τοίς λοιποίς διχαιώμασιν, Ατινα έλάμβανον πρό- πρόρριζον -αύτής θεραπείαν, μή ανεχόμενοι δέ δλως τχρον κανονικώς οί Αρχκριίς, καταργοΟνται δλοτιλός τήν παράνομον καί καταχρηστικήν έξαχολούθησιν τών έμβατοιχίων, έξ Αν κυρίως πηγάζει ή τών ιερέων > Vide teas. XL, ooL S»D. δυστυχία, σκεψάμενοι μετά τών περί ήμΑς δύο σω- F3f> •Μ 8YNODU8 COMSTAMTHfOPOUTAirA, 1880 martii « μάτων, τής w Αγίας καί lap*C συνόδου χαί «β Μγ rwéteu «ροσγτγνομένβς «ίς πάντας ώη«λ«ίας ήδιχώς, διαρκούς έΦνιχσύ μικτού συμβουλίου, ώρέμαος καί πναυματιχώς «αέ UoAcî **« πρώτον μέν Mp«w ή έμβριφώς έκί τής σπουδαίας wAtijc iiuMwt, χωρονομία, δ«ύτ«ρ«ν U ·έλ*υστ» dnutù^K οί Upa«« άπχηηνάμαΦα κοινή tip talaieytAv iffieneaitu άπδ τής «κωδΑφοδαης «Ατούς χρηματικής χαί ήφιχατάργησιν. Επωδή δέ συνήδως τώ ταμ«<α τΑν έχ- χής χατκπιέσκως καί Ηλουοι δυνηδή Γνα ζήσωσιν χλησιΑν έχλήρςνον τήν Αρισμένην πατριαρχικήν έπι- Αξιοπραχώς, χαί κτήσονται παρ’ ύμίν μ< τοίς συνοίχορήγησιν Απδ τής κςοσόδιυ ταύτιωτΑν έμβατοιχίων, χο<ς λαοίς τδν ΛΜχνΛρπνι «β«ομ4*, *·< τρί*·» ή έχρήύίμωω μέν ·Λτη «ρδς συντήρησε τΑν ένορια- Μλουσιν Απχλλαγή χλΙ τΑ τχμιία τΑν έχχλησιών κών σχολών, τά Μ ταμαέα τών έχχλησιών έπχβαρύ- Απδ Αδίχου καί ξένης (ίς τούτα χορηγίας, ένΑ δίκαιόν vcVxo Αδίκως βιΑ τής πληβίΐμή; τής έπιχορηγήσΑΚ, έστιν tva δίδω» ταΟτην οί χριστιανοί, έξ Αν οΜάς, ένφ χρέος έστϊν έκάστου χριστιανοί ««τοίχου ένταύΦα μρονοΟμαν, ύχάρχη b μή δυνάμίνος ή καί μή βουίν Κωνσταντινουκόλω Γνα πληρδνη τι έτησίως κρδς λόμανος ίνα δΑση έτησίως Απδ κέντα μέχρις «ίχοσι ficu συντήρησιν τού πν«υματιχού «ύτοΟ Αρχηγού, 6κ*ρ γροσίων, Αναλδγως πρδς τί χρηματιΜ αύτοΟ μέσα, αυνίβιι πρδς τ« τδ πν«ύμα τού «' ώρΑρου τού π«ρΙ σπαύσητ» Γνα συρμορφωΙΓήττ έν πναύματι χριστιανικής έπιχερηγήσιων κανονισμού, χαΦορίζσντος δπως ή (ίς ιύπιιΦίίας χαί Αφοσιώση·; πρδς τήμ Απδφασιν ταύ τήν πρωτςύουσαν Αναλσγήσα^Β πατριαρχική έπιχορή- την. Είς έχτέλκιν δέ καί έφαρμογήν αύτής προτρέ γηαις Ιχ γροσίων έκατδν τριάκοντα χιλιάδων χορη- χομε τούς χριστιανούς έχίστης ένορίας Γνα συνέλφηττ γήται παρί τών χριστιανών κατοίκων «ύτής χαί πρδς έν κοινή ένοριαχή συνίλίύσε καί καταγράψαντις τΑς τά έπί τή βάσω τού κανονισμού τούτου άπδ τής έφαρ- : έν αύτή οίχογεαίας ΑχριβΑς, χατατάξητχ αύτάς, πλήν μογής αύτοΟ ένιργούμινα έν άπάσχις τοίς έπαρχίαις τΑν Απόρων, έν χάση (ύ^ύτητι, δικαιοσύνη κα* Αμε too οίχουμ«νιχοΟ φρένου, καΦ'i ή «ί; έκαστον τών ραληψίμ, «ίς τέσσχρας τάξ«ις, Αν ή μέν πρώτη Φέλ«: πληρύνω έτησιως «ίς τδ ταμΜον τής έκκλησίας λδγιρ άρχιιρέων δρισΦτίσα έπιχορήγησις κληρόνιται κατ' αναλογίαν παρί τΑν έπαρχιωτών αύτοΟ χριστιανών, πατριαρχικής έπιχορη^σκως γρδσία (Γχοσιν, ή δέ δ«υέσχ(ψάμ«Φα δμοίως χα! παρί τού τρόπου τής Απαλ τέρα δ(χαχέντ(, ή τρίτη δέχα καί ή τατάρτη πέντ«· λαγής τΑν έκχλησιαστιχών ταμ«ίων άπδ τού Αδίκου έξ ών μ«τί τήν «ίς τδ έφνικδν ταμαίσν άπόδοσιν τού τούτου βάρους- έγνωμχν δί κοινή «ύλογον χα! δίκαιον ώρισμένου kA τήν πατριαρχικήν έπιχορήγησιν ποσού, tr.^i ■>, πληρωμή τής (ίς έκάστην ένιρίάν ύπ4 κοινής τδ κιρΛστυμα, ώς (ίρηται, Φίλοι χρισιμ»ύσ«ι πρδς Φ«ρ«π«ίαν τών>έ\οριαχΑν ΑναγχΑν. Ή «ίσπραξις τΑν χρη συνιλιύσιως ένοριαχΑν Αντιπροσώπων δρισΙΗίσης πα τριαρχικής έπιχορηγήσ«ως έπιβληφή τοίς χατοίχοις μάτων τοΰτΑν ΑνατιΦτται «ίς έπιτροπήν συγχιιμένην έν ένορίταις χριστιανούς διαιρουμίνοις, κλήν τΑν απόρων, έχίστη ένορίη ύπδ τού προισταμίνου τής έχχλησίας, τού «·; τΙσσαρας τάξ·ις, χορηγούσας έτησίως (ίς τά ταμοία προέδρου τής έκχλησιαστιχής έπιτροπής χαί τού μουχτών ένοριαχΑν αύτών έχχλησιών, δυνάμέι ταχτικών τάρη, παρ’ ών Φέλουσιν «ίσΦαι προσ·υπογ«γραμμέναι διπλοτύπων άποβχίξτων, Ανά (ίκοσι, βχχαπέντχ, δέκα, χαί αί διδίμιναι Απέναντι τής πληρωμής διπλότυποι χαί πίντ( γρδσια, Αν τά π(ρίσσ«υμα έσται (ίς ύφαλος Αποδ«ίξ(ΐς. Επωδή δέ ένδέχτται Γνα ύπάρξωσι χαί τή; ένορίας. Τήν Απόφασιν ταύτην χοινοπσιούντις τιν«ς δυστροπούνης χα! Αρνούμτνοι τήν Απδτισ.ν τού Ανχλογήσοντος αύτοές σμιχρού ποσού, ή συνέλίυσιζ πρδς πάντας τούς «ύλογημένους χριστιανούς τή; προ»«υούσης καί τΑν κροαστχίων διά τής παρούσης χ τΑν δύο σωμάτων Απχηήνατο Γνα έπιβάλλωνται χατά τΑν τοιοΰτων αί Ανήχουσαι έχχλησιαστιχαί ποτ,αί. πατριαρχικήν ήμΑν Αποδωξιως, ένττλλόμιΦα χαί παρΉ δέ τού Φ«ού χάρις χαί τδ Απωρον έλ(ος «ϊη μ«τί «γγέλλομιν έχχληαιαατιχΑς καί παραινοΟμον χχί προ πάντων ύμΑν. τρέχομε πατριχΑς δπως, γνωρίζοντας δτι τά έμβατοίχια χαταργοΟνται τέλιον Από τής 23ης προστχού; 188ι>, έν μην! ίανουαρΐψ, ϊ*νδιχτ:ώνθ; η-. Απριλίου μηνδς χαί Αναλογιζόμινοι τάς έχ τοΟ μέτρου . Ρ SYNODUS CON STANTI NO PO LITANA ( a qurconventio cum imperatore Auatriae inita circa hierarchiam in Bosnia et Herzegovina , constituendam confirmatur 1880 martii 28.. Cum poat foedua Berolini initum* reijublicae provincia orthodoxa in ea Illyrici parte oonatituta atalua in provinciia Boanienai et .Henogovinonai eat, ad normam oonventionia mox exhibendae. Teximnratatua fuiaaet. Fraociacua looephua Auatriae turn deeumpaimua ex opero publica auctoritate imperator et Hungarian rex cum patriarcha Con-d edito cui titulua fiernoaiiMp dar fSr Βοηύη «tantinopolitano egit, opportunum -roputana, ena dû Utrexfotùta trUunnn Gtutet, Ftrordxanpea , religionia orthodoxae aeu orientalia in iia provinciia Kvsùpatt dyancqtd dMlpê «al σολλβτουργέ έτΑν Bed τΑν IspoBufitevov, τριάκοντα Bid τΑν χρ»οβάrf/5 ήμΑν pscpténjvx xbp . . . χ4ρ<ς *b| τή «ύτής τχρον- β*) μή γίν«·ντ*ι χ»ιροτον<αι apoowmsv μή Βν4ρχ:«ρ<·οννρ aad «ίρήνη wqpà beoO. Koivoi Ispol τνν κατά κέντα Boxipsrv καί ένβκιλήκτ··» κ«ρί τ* Mvévss aol taxÀijmaoT.aai βιατέξας aerri αβρούς τήν κίστιν καί τΑν βίσ-ν καί μή έχέντβν μβμαρτυρηixioéetoai δρίζουσιν άχρψΑς νά «npl ébv χοφοτονιΑν μένην έρμοΒ6·ς τήν Βιαγνγήν, μήτ· τήν Ακαινουμένην Ispétsv aol Ispoiuraéwrv, Αλλ' βμ·»ς Ιχονννς bw' Αήχν έχχλησιασταιήν καί Αλλην pépgstmv Αναλ6γ»·ς «ρΑς καρ«Μγματ«Ι τινα, ««♦' d, ni aol oicdvia vnAuu, τήν («ρατικήν êdeiv, Bt' ήν êpeûouaiv stve έχ τΑν aapavqpsivai êtt bi vqpettat wdwwts ή dwwrvuupfvq ui βΥΜΟϋϋβ cosnjurroropouTAXA, imo μη μ «agami · vim «fll &Μφί**> xai pdtaaee ^ootag mnv 4{ AÀmv tanfMMM Φ·^ uetatp xpeaep^eptame· ^0v4m· 00 4β4λΐΛος Aatfitq 4ιοβγ·ρβ4Α ^mpoemdap •tp^t^t^l^^atti 4^^ ^^^l^lme d^n^tplji^hi^^ 4βι^ςρ4^ηϋ«^η^ι« Won Λ χιςμwqlqnipmi ιι «tpedjmm pttpvapcM tdta etariw 4p^up4mv ®npi tn τής ataitai ΒιΐήρΜγής nei anpi rita ttpewdvtwv Ον γΑνηι tAv Αβηηwuptanov «i; τήν χηιροτονίβν, Αλλ' M tta ifnn (wc mH tA t»i*tt« papwpcaA «βί vwwM μή ΙοχΜοι iripa tta tpttav μήΜν tai τής ήμβρβμήνί·^ τής 4aϋοοης atata. TaBta tai τοβ sxaufialou tuAtnu Ave««ιμένου Αντνλλόμηνοι, έριοτΑμτν τήν χροοοχήν «ύτής «ίς τήν νούηνν Αχρφή τήρήβιν, xri xaAiotâpnv ·ύτήν iv κβριχτΑαοι χβρ«£Αοι·«ς ύχχύΑννον τής ύχύ τ*ν lapAv «*v6w»v ίχψαλλομίνης κοινής. Ή U τοΟ taoO χΑρίί *■! Αχ«ιρον Ιλιος dq μ«τ' «ύτής. i •48 ι^ΜΙ*. tovUw Μ*· 4 KmiwavtivnimdliMt ta Χ>«τψ Αγνβφός ΑΙβλρΑς. t * Bownltac *UM ta Xpm* ΑγΜήηλς AtaÀyd·. f t 4 ΧβΜήΜνβς ΚβλλΙτχχος ta Xpwtÿ ΑγββήτΑς f * âipuuv imamnip ta Xptetf ÎyeMftK ΑΙηλρΑς. f 4 Ntt*aMMf*i*C ΊφόίΜς iv XfureQ ΑραηρΗ Mtiffc. t 6 ΧμΑρνής Mdtatoc *v »·** *T««>nk ΑΑνλρός. t 4 Λήμνον 'Itaaxrip ta Xptetf Αγβχι,τύί ΑΑηλρΑς. t. i ΚηρυτοΑς Δ«ρ44«ος ta Χρκκφ Αγβιβ|τ4ς 4δ«λφός. t i Aqpqtptdte; Γρήγόριος ta Χριστψ ΑγβΧήτύς ΑΑηλψές. « STATUTA CLERI C0N8TANTIN0P0LITANI REFORMATA et loachim III patriarchae eactoritate approbata ac iunna edita 1880 aovembri· 4'16. Ex quo primum tempora loachim IU patriarehe Conatantinopolitanae electu· «at, atrenaam manum admovit robua publioia eccleriae orthodoxae ia mcliui refideadia et reform aadia, atque ea imprimi· quae clari regiae Nurb» otteia raapioiunt, quaeque paroehialia iere oenatitauat, «tatuti· editi·, prae finire decrevit. Initum ootaDiam ut incilia· per ficeret, primum quoramdam virorem aaerorum ca nonum peritia praeatantiam eeagrogatioaem (tatτροχήν) atataoadam duxit, quae atatuta xoatrorum temporum ambua magia accommodata redigeret; quae quidem congregatio eiua voti· apprime reapoadit atque accurate creditum «ibi manae explevit : deinde patriarcha ipee eadem atatuta diligbater expandit, omnia ot aingula approbavit, confirmavit, «t in valgae odi aervariquo mandavit inooncueee a prima . die iaaaarii anni 1881. Noa rem legeatibaa gratam fMteroo aperamae, ai memorate atatuta, tribue diatincta capitibua, una cam emolaméatoram paroohialiam aerio et litterio ad illad negotium epactaatibaa ia haac ooUoctioaem reeiparamao, ut quiaqua compartam habeat qua ratione tua parochialaa apud Oraaooa ia imperio tarcieo oommorantaa obtineant Quaa enim ia aede Coàatantinopahtana agantur, ea in reliquia etiam dioacaaibaa thdle ia uaam traaaferantar. STATUTA CLERI OON8TANT1HOPOUTAB1. '/b χατριΑρχής Κ<·νστ«ντινοι>κ6λ«·ί 'Inaaxrip έκι- C *Ap*pov 7. 'OptUat νά μή tatopexptaqtm 4x1 ^SllOl. paxphv τοΟ χχλλ/ou ahtoO, lid οίρ*ήχοτβ tadpqh tara ’Apfi^ov 1. Χχοχίς τοΟ «βρόντος χβνονιαμοΟ βροηγουμένης βυνβννοήαοβς paxd τ*ν mnmWlfaav taxi ' «') ή ύχό8«ιξις τΒν xatap^vtmv τοΟ taopumdO etacO, χβρβχτός λόγου excutaiou xai xavuxetfedeqç χλή>ου τής 4ρχι«ιαο«οχή; Κ«νβτβντινθΜΐόλΜ«ς' Κ) ή ΙχτΗχτον tadfxqt. *Ap*pov g. OpaOat và Stdft iv «Ιρήν, «ai Ipaτ«ξιΗτη<ης τβν ivopcBv βάτή;, «ai γ7) ή ·ι«πιβνόνισις τ·ν 8<βρόρ«·ν τοΟ ί«ροΟ taopceaoO «λήρου 8ιχ««»- voip μβτά τ·ν συνβ84λρ«νν βδτοΟ, 4χ4χνν χΗορς tpUovttxiaç. 'Ev mptxtteei 8i <ρ«ρμής unpaniw» pdrarv. axcutadwv xexd τίνος 1ξ atata, dpcQm v' dvepdpqnu Kapdlauov a’. Κ«4ήκοντ« τοΟ tapofi ivopiaxoO κλήρου. «Ις τήν Ηρμοϋβν Ιχηλ^οιβοτιχήν 4ρχήν. *Ap8pov 9. ΌριΏιι vA xataetf vbv otxov «ώτοΟ, *Αρ*ρον 3. Ό 1«ρβ4ς, Ας Μχλήμένος νά xaho4<ογρβμμ4ν «ύΐιΐγή τούς, xptottaveiiç ι^ρός έχίτιυφιν τής ψυχικής iAv ήνβι οίχογβνοιΗρχήΑ τύΛβ* βΰτβν αητπρίβς xal τής τΒν iùpevttv £«σιλ«ί«ς 4ι4 etfri··. ΧΡήοτοήβοίβς, άμονοίβς, λιτότατος xal χρμτής 4χτ«λ4ονιος τΒν (apèkv μιχπηρίβν, Μ τής ύγιοΟς ότι^τος. "ΑρΑρον 10. *0 1«ρβύς όμβίλβ νΑ χΜρχήτκ «ίς 8ι8«σ*>λίος xal 8ιΑ τής tapoxpemOc βιβγνγής «ώτοΟ, 1 ipatiÛÇ νά ή χβν&χοΟ xai xdvtota oAppaav, <4- τόν ν«όν, μΑλί^β U οίς τό tapta βήμβ, μ«τΑ tataw xai «ύλβ^Ιης «ri citavi στηροομέντρ χ«ιρο·«αίβς νΑ λβ^ής, nptat. paxphtapoç «ai *ν«ξίχβχος. *Αρ4ρον 3. 'Opa&tt vh «βρόχή imrtbv χβντβχοΟ ΙχιτρΑχή τήν «ίς atah ataoSev, ή xapipepAv ta «δτψ δίσΰν, κβί μΑλιατβ’ ta χβιρφ τής 4«ί«ς λητοοργίος. xai χΗντοτβ τόκον χβί ύχογρβρψΨν ta λόγοις τβ xal *Αρ8ρον 11. 'OpaUat νΑ ρροντίζ· 4χιμ«λΑς napi Ιργοις. τής χρέβριΑτητος xai «&χρ·χ«ίης κβντός ^ta ta *Αρ8ρον 4. 'Ορχίλχι vd pipi ivfiupaoinv αρμνήν.' γ4ν« τοΟ !«ρο0 νβοΟ, Ας olxcv tee·, iSip 44 τοΟ λιτήν χβ! xatapdv. *Αρ»ρον fi. 'OpaOti và μή ονχνΑςή «ίς μέρη lape· βήμβτος xri τΑν ta «ώτψ lapAv muuAv xri ΑνΗρμοοτβ τψ ί«ρφ βδτοΟ αχήμβτι χβί τή ΰψηλή β^" Αμφίβν. *Αρ8ρον IX 'OpaCUi rii ppovdC) vA 8tengpfivm τοΟ Αχοστολή χβί οχβνΑβλίζρ οδτ» τΑς αυνηβήρβις ta χβιρψ iapoxpafia,-, xai p&wnt ta «βιρψ τΑν xapaamarmv. ’ΑρΑρον β. 'OpeOet νΑ 4ν«οχολήτ« χβτΑ τΑς Αβίβς μυστβγτογίβς, ήαυχίβ, «ûrefla nat «taoopln. 'Aphpov IX Όφ«ίλ*ι advecta νΑ ήνβι ίτοιμος xal Αρης τής ΑνΑοβΜς «6το· οίς τήν μβλέτήν xai 4ν4γν«βπν τής Αγίβς γρβρής xal βκράρβν iyxaxpipivw χρόΑομος Αμβ χροοχβλοόμβνος νΑ σχ«ίί8ή «ίς τούς •pqoxauwta xai ήΙτχΑν pt^tav, tva Aphqvai if Ιχοντβς ΑνΑγχην το· UparttxoO βύτοΟ λοιτουργήμβιος, κύτΑν γνΜκς xpqmpeuetamp «ίς xpaivrova «βτβ- atü μΑιστβ iv ««pteatam χβτη«γη4·ο feutVlatui, vAqotv τής Αξίβς τής Αχββτολής «ΛτοΟ xal «Ις 4ξομβλογήαο··ό «ai 4«1«ς χ«νν4βς. Έν xapiwrAiw ένβντίμ Ηλοτ^ημβρβίβ»» χχρ χΙβγμβτιχΑς· tapfovripav Amùdpatetv τΑν 4autt0 aatafaAvnvv. t otaorn- «ama woman M>V. ■ ei MS BTATÜTA CLERI ΟΟΚβΤΑΠΊΚΟΡΟΕΓΤΑΙΠ REFORMATA, ΙβθΟ οοεοαεθεέε 4 14 Άρθρον ΙΑ 'Οφείλει προετοιμαςόμενοςμΑν ορός Αχτέλεσιν τής θείας λειτουργίας v'Avajivéan Ακάστβτε τήν έ< TO>t* *Ρ<Μ»ή* Ακολουθίαν Τής Ιερώς M*·" λήφοως μετά τής δεοόαης ΜΗ·Χ* *·* «ΰλεφείας» ixi τελών, δέ αύτήν, νά t««> ivAaiov τής Αγίας τρακέζης μετ' εύλεφόίας xal κατανύξοως, ν' Αναγινώσκη iv καιρφ τφ δίοντι τής ώρισμένας οΑχάς μετά ώθ* σοχής καί Αχριβείας, ούβεμίαν παραλείπω» χ«ίρ«* συντομίας, ούδεμίαν προσθέτων ή θφεκρών φράσιν ή λέξιν χάριν *al Απαγγίλλεεν τάς Ακφωνήσεις σαφώς, εύκρίνώ; xal Ανεπιτηδεύτως, έπί ata Si τοϋτοις δφόίλρι πάντοτε νά εΑρίσχητεπ τίς Αρμονίαν χαί συμφωνίαν μέ τδν χορόν, δπω; μή συμβαίνη χασμφδία. Άρθρον. 16. 'Οφείλει vi τελή 4 χβνονιχδς πνευ ματικός τήν ίεράν Αξομαλόγησιν iv τφ έπί τούτφ ώρισμένφ Αξομολογηταρίφ, μόνον Si iv Ανάγκη Ανυπερβλήτφ χατ’ οίκον, άλλ' βμεες πάντοτε i-.Axtov τής είκόνος τοΟ Ίησ-.Ο Χριστού, Αχών ώς γνώμονα χαί σύμβουλον τδ (ερδν έξομολδγητάριον χαί τήν κερί τοΟ ύψηλού τούτου υπουργήματος βιδάσκαλίαν χαί τάς δδηγίας τών μακαρίων τής έχχλησίας πεττέρων. Άρθρον 16. Ό Αρχιερατιχώς ή ίερατικώξ προϊστά μενο; έχάστη; ένορίας ίφείλει νά χρχτή F* χόξιι si ivopcaxi ληξιαρχικά βιβλία, καί Αγγράφη i» αύτοί; τί; πράξτις τών γεννήσεων, τών βαχτίσεων, τών γάμων χαί τών θανάτων. *Οθεν είναι ύπόχρεως ίνα, Αμα τή έγκαταστάσει αύτοΟ «ίς Ανορίαν τινί, φροντίζη ~ χαί περιλαμβάνω τίς τήν χατοχήν αύ τοΟ τί βιβλία ταΟτα παρά τού χροχατόχου του, iv Αλλείψει Si αύτών, είβοποιή Αμέσως τήν μεγάλην πρωτοσυγκελλίαν · χαί χροσχαλούμτνος μίν χρδς άνάγνωσιν εύχή; γεννήσεως, ή Απιτέλεσιν βαπτίσματος, ή γάμου, αημτοί Αμέσεες iv τοίς ληξιαρχικοί; βιβλίοις είτε ô ίδιος είτε Sci τού άποσταλησομϊνου ίερέως τήν 444 Αν ΓφωμαΜιπς, τών Αγίων Θεεδώρων Αν Βλάγχφ χαί τα· Αγίου NtaaW iv Τζιβαλέφ. Άρθρον 90. Kf τή» f χβτήΤ’Η®' κατατάσσονται εά Ανάριοι τής ΈλπΛβς aat τής Αγίας Κυριακής Αν Κοντοσχαλίφ, τής Παναγίας Αν Έξ Μαρμάροις, τού Αγίου Γεωργίου Αν ♦ωτηρή, τής Αγίας Παρασκευής Αν Χάσχιοί, τούάγίου Νικολάου, κ· Αγίου Ίωάννου, τού Σωτήρος ΧρεεπχΛ xal τής Παναγίας iv Γαϊ.ατή, τοΟ Αγίου Φωκά Αν Όρτάκιοί, τής Παναγίας Αν Βογιατζίχιοί, τής Παναγίας χαί τού Αγίου Νικολάου iv Νεοχωρίφ χαί τής Εύαγγελιστνίας Αν τοίς κρόκ-.σι Τετιαούλων. Άρθρον >1. Είς τήν γ' κατηγορίαν Ανήχουσι πάσαι αί λοιποί· ήτοι τοΟ Αγίου Μηνά, τοΟ Αγίου Νικο λάου, τοΟ Αγίου Γεωργίου τοΟ Κυπαρισσά χαί τής Άναλήψεως iv Τψωμαθνίοις, τής Παναγίας iv Βελ.γραβίφ, τού Αγίου Νιχολά-.υ Αν Τοπχακίφ, τοΟ Αγίου Δημητρίου iv Σαρμασιχίφ, τοΟ άγιου Γεωργίου Αν 'Εδιρνεχαπίψ, τής ΙΙαναγίας iv Σαλματομβρουχίφ, τής Παναγίας iv Τεχφούρ Χεραγίφ, τοΟ Αγίου Δημητρίου iv ϊυλοχδρτη, τής Παναγία; iv Βαλίνφ, τών Ταξιαρ χών Αν Βαλατή, τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου Αν Μουχλίψ, τής Παναγίας (παλαιδν μπάνιου) Αν Διτιλοχιονίφ, τ-,ύ άγιου Δημητρίου Αν Ξηροχρήνη, τού άγιου Χαραλάμπους Αν Βεβεχίφ χα! τών Ταξιαρχών Αν Σωοθενίφ. Σήμείωσις. 'Οσοι τών ιερών έχχλησιών δέν δύνανται ν'Ανταποχριθώσιν εις τάς Απαιτουμένας πρδς συντήρησιν αύτών δαπάνας καί είς τίς Αλλος αύτών ύποχρεώσηις, ή δσαι εύρεθώσι πλεονάζουσαι, θεεερηθήσονται ώς χαρεχχλήστα τών βιατηρησομίνων έχχλη σιών. Έν αύτοίς SA θέλε·, τελιίσθα: ή θεία λε τουργία Καθ’ώρισμΑνεκ μόνον τοΟ ΑνιαντοΟ Αορτάς. Άρθρον 22. Έχάστη τών τή; α’ κατηγορίας ένοριών οφείλει νά Αχη 4 Ιερείς, τών δέ τής ? Αχάστη 3 χαί τών τής γ’ 2. γέννησιν, ή βάπτισιν, ή γάμον, έχΐίδων χαί τά ixl Άρθρον 23. Έν πιριπτώσει. χαθ' ήν Ανορία τ.ς τούτφ διπλότυκα, προσκαλούμενος Si είς κηδείαν, ζτ,τή πρότερον παρά τού κροσχαλοΟντος τήν προσαγω ήθελι προαλάβει πλείονας τού ώρισμΑνου αριθμού γήν διπλοτύπου Ακοβείξεως τού τής ένορίας μουχτάρη, Itptii, ύποχρεοΟται νά πληρ'νη αύτού; έχ τού ταμείου χαί μεταβαίνη Ακολούθως είς τήν iv λόγφ χηδιίαν, τής Αχχλησίας Ανευ βλάβης τών δικαιωμάτων τών φροντίζω·» 4 'Βιος tva σημείωση iv τοίς ληξιαρχικοί; Αλλων Ιερέων. Άρθρον 24. Είς τίν Αριθμόν τών δ·.' έχάτττ,ν βιβλίοις τήν συμβίσαν Αποβίεεσιν. Άρθρον 17. Αί διπλότυποι Αποδείξεις διά τους Ανορίαν ορισμένων ιερέων συγχαταριθμείται καί ό ύπδ μεγάλης πρωτοσνγχελλίας διοριζόμενος πνευματικός. άποδιδειγμίνους κένητας Αχβίβονται δωρεάν. Άρθρον 25. Οί Ιερείς έπάστης Ινορίας διορίζονται Άρθρον 18. Ό παραβάτης τών Ανωτέρω δια τάξεων, Αάν μίν ΑποΒειχθή Αμελήσας τής Αγγραφής χαί παύονται κατόπιν διαδικασίας ύπδ τής μεγάλης πράξεώς τίνος Αν τοίς ληξιαρχιχοίς βιβλίοις, τδ μίν πρωτοσνγχελλίας Ανευ ούδεμιάς Απεμβάσεω; τών πρώτον ύποβάλλεται είς τριήμερον αροσωποχρείτησιν Ινοριτών. Άρθβον 26. Ίερατιπώς προϊστάμενος Αχάστης ivoχαί είς πενταπλασίου άπότισιν τού δΓ έκάστην πρέΙξιν ('ορισμένου τέλους, Αν ύποτροπή Μ, είς Αργίαν Ανός fi»i Αχλέγετάι καί διορίζεται έχάστοτε Αμέσως ύπδ μηνδς χαί Ισόχρονον στόρησιν τών ίερεταχών αύτοΟ τής μεγάλης πρωτοσυγχελλίας · αί μεγαλείτεραι βέ χαί εισοδημάτων πρδς δφελος τής (κρατικής σχολής χαί εύπορώτεραι τών Ανοριών βύνανται νά Αχωσι χα! τιτου Τών Ανοριαχών σχολών Αξ ήμισείας, καί Αν τρίτη λάριον έπ σκοπον ώς προϊστάμενον ίχλογή καί Αγκρίσιι ' υποτροπή Λποπέμπεται τέλεον ix τής Ικεφχίας τού τής μεγάλης έχχλησίας. Άρθρον 27. Π·σα Ανορία εύπορούαχ όρείλει νά οίκουμενιχοΟ θρόνου πρδς τή Αποτίσει γρο^ων D 500 δμοίως πρδ; δφελος τής ιερατικής σχολής χαί Ιχη καί ίεροδιάκονον, διοριζόμενο» χαί παυόμενο» ύπδ τών Ανοριαχών σχολών, Έάν Si ΑποΒοιχθή ύπεό- τής μεγάλης Αρχιδωοκνίας συνεπείφ δικαίων χαί Απο θυνος τή; άπωλείας τών ληξιαρχικών βιβλίων είτε δεδειγμένων εάτιαμάτων. Άρθρον Μ Ούδείς τών έπιτρόχων ή τών Ανοριφύλλων ίξ αύτών, ύποβάλλεται είς Αξάμηνον Αργίαν καί ισόχρονον στέρησιν τών εισοδημάτων αύτοΟ όμοίως τών .διχεαοΟτεη νά Απεμβαίνη είς τά Αφορώνεα τδν πρδς δφελος τής ιερατικής σχολής καί τών Ανοριαχών χλήρον Αν γόνοι καί Τήν ΑχτΑλεσιν τών πνευματικών αύτοΟ καθηκόντων. Έν περιπτώσει Bi οίωνδήποτε σχολών. Ακατέρωθεν παρεατόνων, Αμφότοροι όφείλουσι ν' ΑναΚοφάλαιον β*. φέρωνται είς τέγ» μεγάλην πρωτοσυγχελλίαν, ήτις ίστίν Ταξιθέτησις τών Ινοριών. ή μόνη Αρμοδία χαί Αμεσος αύτών Αρχή. Άρθρον 29. Α! Ανορίαι. λαμβάνουσαι ύπ' όψιν τήν μεγίστη» Ανάγκην χαί σπουδαιότητα τού κηρύγ ματος τοΟ θείου λόγου, όφείλουσι νά διατηρώσιν Απδ Είς τήν α’ ματηγορίεη χαταπάααονται αί Ανάριοι κοινού κατά διαμερίσματα καί ιεροκήρυκας ix τών τών Είσοδίων, τής Άγιας Τριάδας χαί τοΟ ΛχΙα» Κων τελειοδιδάκτων τής μονά Χάλχην ΙερΟς θεολογικής σταντίνου iv Σταυροήρομίφ, το· Αγίου Δημητρίου Αν σχολής. Άρθρον δΟ. Άπαοαι αί Ανορίαι τής Πόλεως, τού Τπταούλοις, τής Πανετγίας iv Διχλειιιενίφ, τών Ταξιεφχών tv Μεγίάλφ 'Ρεύμα*, νοώ tfi·» Κωνσταντίνου' Γαλεπά παί νο· ΚάοασνΑνου διαιρούνται είς δξ διαμο Άρθρον 19. Αί ύπδ «ήν Αμεσον δικαιοδοσίαν τής Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως Ανορίεα άναλόγως τού πληθυσμού αύτών ΟπΑγαντεκ είς ηρείς χεπηγορίας. MS • t 8TATUTA CLERI COMBTAITTIKOPOUTANI REFORMATA, IWû οονκεΜε 4 Η ήέρΑρον 38. Λχαγαρούχτ» ίαίστ,ς τδ έιανόμαν ρίαματα rfw τρήματα. Τδ σ'καριλεηιβΑναι τάς έταμίας j taü ΣταυρεΙριμίοιι, τών Τατοεύλών, τής Εάβγγχλι- τοίς χριστιανοίς ΑντίΒώρον χρδ τής ΑχολΑκ«ς~ϋρδς στρίας χαί τού Φφίβρί, ποριέχον < έχχλησίας. ΤΑ β* Αχορνγήν τής έχ τούτου χροέρχομένης Ανήσυχ ας χαί περιλαμβάνει τώς το* Γαλατά xai τού Διπλσχισνίου, Αταξίας ένοχα τής συν^ήτοβς τΑν χριστιανών »α! ποριέχον έπίσης U έχκλησίας. Τδ γ’ πεφιλαμβάνοι τής Αχοχαρήοονς αύτών έχ TOO ναοΟ έν τ* ρέομ τής τάς ίναφίας τού Μεσαχαρίου, τής Χηρακρήνης, τού Μο- ΑχαλονΑίας. Άρδρον 38. Απαγορούχται τδ χατΑ πΑοαν ήμέραν γάλου Ρεύματος, τού Βοβαχίου, τού Βαροοχαρίου, τού Σβσθτν.'ου xai τού Νοοχαρίου, περιέχον έχκλησίας ρατΑ τδ τέλος τής Μίας xai ίορΑς λειτουργίας φΑλλοιν ίχτώ. Tb S* ποριλαμβάνα vkç ένορίας τού Τζιβαλίου, χχρΑχλήσιν* άρίζ«τ» Μ ή χαρααχουή, χα*' ήν οί τοΟ Μουχλίου, too ΦεετηρΑ, to* XAoxjol, τού BaXatA, (ορβίς όρβΟουοι φΑλλαν ταχτιχΑς χαρΑχλν,σιν, οΤτο τ·.ύ Βαλίνου xai τής Χυλοπόρτης, ποριέχον έχχλησίβς τδ xpxt ρατΑ τδ τέλος τής «οι'ας χαί ίτρΑς λαιτουρΑπτά. Tb « περιλαμβΑν» τάς ένορίας τού Έδιρνεκα- γίας, «ίτι ρττΑ τδ τέλος τοΟ Αοχορινού. Άρθρον 40. Άχαγορώιται τδ χχριφέρχιν έντδς τού π:ι.υ. τού Σαρμβσιχίου, τού Τοπχαπίου, τ»0 Έγριχαπίου, τοΟ Τχχφουρ Σχραγίου, toO Σεώμεπομβρουχίου ναοΟ τοίς χιστοίς ο$ χροσχόνησιν τές Αγίας οίχόνας χαί TOO Αγιίσματις τΑν Βλαχερνών, περιέχον έχχλη- τής/ΑναστΑσχβς xai τής Γοννήσοχς τοΟ Σβτήρος Χρι βίας έχτά, xai tb ς' περιλαμβάνει τάς ένορίας τού στή χαιΑ τΑς Αορτές τοΟ ΙΙΑσχα χαί τών ΧρίστουΚεντοσχαλίου, τής Βλάγχσς, τΑν 'Εξ Μαρμάρεεν xai γέβ^ν· δρίζτται βΤ τδΟ λοιποΟ, 5χ·»ς τιΜμχναι έν τ* κροσχυνηταρίμ Χρόχηνται ιίς προοχύνησιν τών τΑν 'Γφβμαθείβν, περΑχον ύαλησίβί έννέα. "Αρθρον 31. Έχαοτρν τΑν διαμερισμάτων τούτων 1 έχχλτ,σιαζομένών χριστιανών. Άρθρον 41. 'Εξοστι τοίς ΙοροΟαι π«ρ.Αγ«ιν ύπίρ δφείλει άνεώόγως τΑν Αναγκών xal τΑν πόρων αύτού, và διατηρή 1 ή χαί 2 Ιεροχήρυχας, διοριζομένους έαυτών βίσχον έν τή> ναφ χατΑ πΑσαν χυριαχήν χαί μέν έχλαγή xal έγκρίσιι τής μτγάλης τού Χριστού Αορτήν χαί χαθ' έχασαν τήν ριγέλην έβδομΑΒα. Άρθρον 42. Ή χατΑ τήν μχγΑλην καρασχχυήν έχκλησίας, μισθοδοτουμένους Sà Sx τΑν παγπαρίβν τΑν ιερών έχχλησιών τοΟ διαμερίσματος κατ' Ανα διανομή ΑνΗ«»ν,παρΑ τφ έχιταρίφ γίγντται ύχδ τών ίιρέών ή β' έχ τούτης κροαφιτιχή χρηματιχή προ λογίαν. Άρθρον 42. Ό ίεροχήρυξ ίχάσιου διαμερίσματος σφορά Ανήχιι, ώς τδ πΑλαι, τοίς ίχριΟσιν. Άρθρον 43. Αί οίχογένχιαι ΑχΑστι,ς ένορίας, Αναίφείλει κηρδττειν τδν λόγον too θόοΰ είς τάς ί(ράς έχκλησίας τοΟ διαμερίσματος αύτού ταχτιχΑς χατΑ λόγώς τής χοινώνιχής αύτών θέσΐώς χαί χαταστέπάσαν έορτήν xai χυριαχήν xai διβάσχιιν τΑ Ιερά σχως, διαιρούνται ιίς τρ<ίς τΑξτις, όριξομένας ύχδ τής μαθήματα είς τΑ σχολεία τοΟ διαμερίσματος. Alov ένοριαχής έχχλησιαστιχής έπιτροπής. Έχ τούτον αί μέν. (ίς τήν a' τΑξιν Ανήχουσαι Si νΑ παρέχηται τοίς ίεροχήρυξι κατοικία δωρεάν έν τοίς χελλίοις ή τοίς δωματίοις μιάς τΑν έχχλησιών θέλτυσι χληρόνιι χατ' έτος χρδς Αξιοπρχχή συντήρησιν ή τΑν σχολΑν τού διαμερίσματος xai μισθοδοσία έπαγ- τοΟ ένοριαχού χλήρου Ιν Αργυρούν μχβζίτιον αί δέ (ίς τήν β', (ίς ήν ύχΑγονται χαί Απονης οί ξένοι χής πρδς Αξιοπρεπή αύτών σνντήρηαιν. χαταστηματΑρχαι, οί έχοντχς τΑς οίχογτντίας τβν αίς τές έαυτών πατρίδας, ήμισυ μαδζίτιον- αί δέ (ίς Κεφάλαιον γ’. ι τήν γ' Ιν τέταρτον τοΟ Αργυρού μίβζιτιέ - τέ χρήματα Δικαιώματα του ιερού ίνοριακού κλήρου. βέ ταύτα θέλουσιν (ίοπρΑττχσθαι ύπδ τού ΙιροΟ χλίΓ Άρθρον 33. Απαγορεύεται τοίς ίιρεύσιτδ Τστασθαι ρου τή βοηΜίμ χαί πραστασίρ τής ένοριαχής Αχχληχατά πάσαν χυριαχήν χαί έορτήν χαρΑ τΑ προσχυνη- σιαστιχής έπιτροπής Άρθρον 44. 'ΕΑν χαταδχιχθή ότι ί(ρ<ίς ένορίας ταρίφ, πλήν τΑν δεσποτιχών χαί θεομητοριχΑν Αορ τών, τής μεγάλης Αββομάδος, τΑν Αγίων Αποστόλων, τινδς δέν (Ιναι δυνατόν νέ συντηρηθώσιν ΑξιοπροκΑς τής μνήμης τής έχχλήοίας, TOO Αγίου Γεεεργίου, τού βιέ τών χιχανονιομένβν διχαιβμέτβν αύτών, ύποΑγίου Δημητρίου, τΑν Αγίαν θοοβεύρων, TOO Αγίου χραούται τδ ένοριαχδν έχχλησιαστιχδν ταμοίον νέ βίδη ΧαραλΑμχους, τΑν τριών Ιεραρχών, τής γεννήκεες αύτοίς έπίδομΑ τι πρδς Ανακούφισιν. Άρθρον 46. ΑΙ ίχροπραξίαι βσπτίσ«βς, γόμου, χαί Αχοτομής τοΟ Αγίου Ίωάννου τού βαπτιστού χαί τού Αγίου Νικολάου, χαθ Ας όφείλουσι χρίειν έλαίφ χηβιίας xai μνημοσύνβν διαιρούνται (ίς τρ<1ς τΑξ(ΐς ’ θέλουσι λαμτους προσορχομένους πιστούς πατά τήν Αρχαίαν τής χαί διά μέν τές τής α' τΑξ«·ς, έ* βΑνχι μέρος 4 Αρχιιρ«ύς Χαί Απας ό ένοριαχδς κλήρος, έχκλησίας συνήθειαν. διχαίβμα τού μέν Αρχκρατιχώς προϊσταμένου τής 'Αρθρον 34. 'Απαγορεύεται τό ίστβσΟαι έν νάρθηκι πρδ τής είσόδιυ τού ναού χαί γράφειν τΑ ένορίας όρίζ(ται μνδζήτια Αργυρέ πέντχ, έχΑστου δέ ονόματα τΑν εισερχομένων · δσοι δέ τΑν χριστιανών [χρέος τρία xal τού ((ροβιαχόνου Ιν χαί ήμισυ ’ διά Ρέλουσι νΑ έχιΒΑονοιν είς μνημδσυνον όνόματα, προ δέ τάς τής β', έν αίς ΘΑλουσι λαμβΑνβ μέρος μόνον σέρχονται τφ έν τινι γωνίρ TOO Αριστερού κλείτους ό ένοριαχδς κλήρος, διχαίβμα έχΑστου Ι(ρέ«·ς όρίζιται > Ιν χαί ήμισυ Αργυρούν μχδζήτιον xai τού [«ροθοχόνου όφείλοντι Τστασθαι Axi τούτφ ίςρχί. . Άρθρον 36. Άχαγορ*ΰ«ται τήν α' έχΑστου μηνίς, Ιν· χαί διά τΑς τής γ’, έν αίς θίλχι λαμβΑνχι μέρος χα*' ήν μέλλα toÀtfaSai έν χΑοαις τοίς ίχραίς έχχλή- (ίς μόνον ί(ρ(ύς, Ιν Αργυρούν μχδζήτιον. Άρθρον 46.' Έχ τΑν άνβτέρβ τριών τΑξ(«ν δύσίαις Ανοξαιρίτας ή >*ία λαιτουργία χαί i Αγιαομές, τδ χχριίρχχαΑαι χαί ΑγιΑζιιν τΑς οίχίας τής ένορίας ναται μέν ό χριστιανός νΑ έχλέξή οΐανδήχοκ θ(λήση χαί τΑ *ές τήν χχριφέριιαν αύτής τυχδν Ανήχοντα χατ* Αρίσχκιαν, ύποχρχούται δμνς νά πληρονη τδ καταστήματα Ό Νλ«ν SA ν' ΑγιΑζρ χατΑ μήνα ή διχαίαιμα τδ ώρισμένον διά τήν τΑξιν, (ίς ήν Ανήκει. Άρθρον 47. Μηά τδ τέλος έχάστης ίιροπραξίας χαί ουχνότχρον τήν οίχίαν ή τδ χατΑοτημα αΰτοΟ, δυνατοί νΑ χροοχαλή τδν ίτρία τής ένορίας Τνα ψΑλλή τά δικαιώματα δέον νά πληρόνονται Ανελλιπώς (ίς τδν έπιτελέσαντα τούτην ιερόν κλήρον έν περιπτώσει Αγιασμόν. Άρθρον 36. 'Λχαγορχύοται τδ βιανέμαιν χίς τΑς δυστροπίας ίν τή πληρβμή τών Αρισμένον διχαιβοίχίας Ανθη χαί βαία χατΑ τΑς ΑρρτΑς τής δψύοχ«ς μΑτατν, ό κλήρος έκιχαλέται τήν συνδρομήν τών έχιτοΟ ΣταυροΟ, τής Σταυροχροοχυνήααας χαί τΑν τρόπβν τής έχκλησίας, οΤτινες όφείλουσιν ένοργΜν τήν (ίσπραξιν αύτών έν Αποτυχίρ δέ, Αναφέρεται (ίς Battov. Άρθρον 37. Άχογοροέοται τδ ίστασίέαι έν pif τΑν τήν μεγΑλην κρβτοσυγχελλίαν. Άρθρον 48. Αί Αποδεδειγμένα! Αποροι οϊχογένειαι, πυλών τοΟ Αγίου βήματος Αν xatpf τής Ηίας λειτουργίας χαί σταυρόνχιν 8ιΑ τής Αγίας λόγχης τους προσιρχο- οίανδήποτε χεΑ Αν τελώσιν ιεροπραξίαν, ΑπεώλΑσσονται μένους, έχπρέχοται Βέ τοΟτο μόνον ρατΑ τήν Απδλυσιν πΑσης ύποχρεβτιχής πληρεαμής. ώς χαί τής Ανντέρβ χανονιοθοίσης. χαί *ίς μόνον τδν Ιορουργήοαντα («ρέα. 4Ι· 847 8TATVTA CLERI CONSTANTINOPOLITANI REFORMATA, 1880 ’Αρθρον 48. Τά πατά τήν έερτήν τβν. βεοφανείεεν γίνεται *C έξής. Εχάστη ένορία ΒιαιρεΗβι tic τμήματα *ναλέγως τού Αριθμού τβν hptav αύτής ■ (mww Μ τμήμα Ηλο Αγύβμσθαι Of’ Me μόνον faptoc. W*C 8v Μς οίχσγινειάρχης ή καταστηματάρχης Ηλει vfaofifti ti im τό προσωπικόν τβν ioptav τήν προαιρετικήν αύτού προοφοράν- τό Βέ ύφ’ έκάστου lepta; ουναχθέν εισόδημα ή πατατίθπτβι εύουν*ιδήτ««ς σβον καί Ακέ ραιον καί ή διανομή γίγνεται έξ Ισου, ή έχεκπος λαμβάνει δπερ είσέπραξε κοσόν. '0 Βέ ίεροδιάχονος τής έχχλησίας, έάν ύπάρχη, έπιτρέπεται νΑ π«ριέλθη χαί ΑγιΑση txaam τήν έναρίαν. 'Αρθρον 50. 'Απαγορεύεται Μ ποινή αύστηρφ τό παρ'ένορίαν χατά τήν ήμέραν τούτην Αγιάζειν. Αρθρον 51. Ταμίας τβν είσπρεπτομένων δικαιω μάτων θίλαι είσθαι ό Αρχιερατιχβς ή ίιρατιχώς προϊστάμενος, Βστις θέλει διεηάμεσθαι τούτα πατά μήνα ή κατά δεκαπενθημερίαν μετά τβν λοιπβν συναδέλφων αύτού ώς έξής ' Καθόσον Αφορφ τό; ένορίας τής πρώτης κατηγορίας, iv ate ύπάρχει Αρχωρατιχβς προϊστάμενος, τό δλον ποσόν τβν «ίσπράξιων διαι ρείται «ίς Βύο Ισα μέρη' έχ τού πρώτου μέρόυς τό 3 5 λαμβάνει ό Αρχιερεπιχώς προϊστάμενος, τά Βέ λοιπό 3 5 ό [ερατιχβς προϊστάμενος, τό έτερον Βέ ήμισυ διανέμονται οι λοιποί τρ«Ιζ ί«ρ«ί; · έν οίς Βέ ούχ ύπάρχει Αρχιερατιχβς προϊστάμενος, τά μέν 3 10 τών «ίσπράξιων λαμβάνει ό ίιρατιχώς προϊστάμενος, τά Βέ λοιπά 7 10 Βιανέμονται έξ Ισου et λοιποί τρεις ίαραΐς. ’Αρθρον 53. Καθόσον Αφορά τάς ένορίας τής ρ’ κατηγορίας, έν αίς ύπείρχω Αρχιιρατιχώ; προϊστά μενος, τό δλον ποοόν τβν «ίσπρΑξχον διαιρείται «ίς δύο μέρη, ών τό έν, περιλαμβάνον τΑ 6,10, διανέ μονται ό Αρχιερεύ; λαμβάνω* τΑ 3 ; 5 αύτού, χα! ό ίερατιχώς προίστάμινος λαμβάνων τΑ λοιπΑ 3 5τό δέ έτιρον, περιλαμβάνον τΑ λοιπΑ 4/10 τών εισπράξεων, Βιανέμονται έξ Ισου ο! λοιποί δύο ίερείς. Έν αίς Βέ ούχ ύπάρχει Αρχιερατιχβς προϊστάμενος, τΑ μέν 4 10 τβν ιίσπράξιων λαμβάνω ό ίερατικβς προϊστάμενος, τΑ δέ λοιπΑ β 110 διανέμονται έξ Ισου οί λοιποί δύο ίερείς. 'Αρθρον 53. Καθόσον δ' Αφορά τάς ένορίας τής γ’ κατηγορίας τΑ μέν 6/10 τβν «ίσπράξιων νέμεται δ ίερατικβς προϊστάμενος, τΑ Βέ λοιπΑ 4 10 ό έτερος ίαραύς. ’Αρθρον 54. Τούντιύθ«ν χαταργοΟνται τΑ λεγά μενα έμβατοίχια, Ατινα έλάμβανοχ, οί έπίτροποι τβν έχχλησιών παρΑ τβν - Ιερέων χαί κηρύσσονται ούτοι Απηλλαγμένοι τής ύποχρεώσεως ταύτης συνφδΑ τοίς διαγορ«ύσ«σι τβν έθνιχβν κανονισμών χαί έή περί τού Αντικειμένου τούτου ληφθείση κοινή Αποφάσιι τής Αγία; χαί ί«ρΑς συνόδου χαί τοΟ διαρκούς έθνιχού συμβουλίου- ή Βέ πατριαρχική έπιχορήγησις θέλει άποτίεσθαι χαί τού λοιπού έτησίως έχ τβν παγχαρίβν τβν έχκλ^όιβν, ώς χαί πρέηρόν, ύποχρ«ουμέν«ίν .τβν έπιτρόπεεν Ινα έξ«ύρωσε τούς πρός τούτο πόρους, Ιχοντες ύπ’ δψιν έν τή έξίυρέσει τούτων χαί τήν Ανωτέρω μνημονευομένην Απόφασιν τβν δύο σω μάτων. 'Αρθρον 55. Ό παραβαίνων οίΑνδήποτ» Βιάταξιν τού παρόντος κανονισμού κληρικός τό πρώτον έπιτιμΛται χαί νουθ«τ«ΐται, τό δεύτερον ύποβείλλιται «ίς πρόστιμον Ανάλογον τού. πλημμελήματος αύτού, τό τρίτον ύποβάλλεται «ίς iffitw Ανάλσγον τού πταίσμα τος χαί στερείται συνάμα τβν δικαιωμάτων αύτού, ά^ιεμένων πρός 4φ*λος τβν σνναδέλρον αύτού, χαί τέταρτον παύεται όριστιχβς ^πό τής θέΜας αύτού χαί Αποπέμπεται έξα τής περιρερείας τής Αρχι- «πισκοπής Κ·νσταντινουπόλ««·ς· a htm»4 Μ 448 ’Αρθρον Μ. ,Μέ παέ έν Tfte «♦ χανονιιηιρ προσ4«·ρβ>ν«αι, Ας Αν«·τέρ<·, τΑ χέρια χαί τνχηρΑ Βιχαιβματα οεύ ίαρε· ένορΜχε· κλήρου πρός Ανετον όκβοούν κεΑ ·Μ0 σνντήρησιν, Αλλ' ούχ ήττον συνιστβται τοίς ένορίταις χαί τοίς έπιτρόποις τβν Ιερών έχχλησιών ή εύπτάί» μισθοδοσία τού κλήρου έχ τβν έχκλησιαστιχών ταμιίαν, έΑν μή θ»«·ρήται τό γ« νύν δυνειτή έν κβσαις τοίς ένορίίκς. τούλέχιστον έν τοίς «ύκορούσαις x«d βυναμένιας, προσβιοριζορένη, ώς έν τφ όπισθεν πίναχι patvxua. ’Αρθρον VI. Έν Κερικτβσει μισθοδοσίας τού ίερού κλήρου, τΑ χεχανονισμένα έχ τβν Ιεροπραξιών δικαιώματα αύτού θέλουσιν είσπρΑτται τΑ έχκλησιαστιχΑ ταμεία δι* ίδιον αύτών λογαριασμόν χ««ρίς νΑ έχ«»σι διχαίνμα οί χατΑ καιρόν έπίτροποι νΑ έπιρέρασι τήν έλαχίστην αύξησιν ή έλΑττβστν αύτών Ανευ έχχλησιαστιχής έγχρίσΜες- ώς τυχηρΑ Βέ δικαιώ ματα τών ί«ρέ·ν αύτοίς Ανήχοντα θεβρητέα τΑ έχ τού φωτίσματος τβν θεοφανείβν, τΑ έχ τού- έπί τής προσκομιδής μνημοσύνου, τΑ έχ τού προσχυνηταρίου, τΑ έχ 4 δίσκων, οΟς ίχιτρέκιται νΑ περιΑγ«»σι χαθ* έκαστον ένιαυτόν, ήτοι τήν α’ τού έτους, τήν έορτήν τού πάσχα, τβν χριστουγέννβν χαί τήν ήμέραν τής πανηγυρε»; τής έχχλησίας, χαί πάσα Αλλη οίαδήποτε προαιρετική τβν χριστιανών προσφορά. 'Αρθρον 58. ΤΑ πρόσφορα καί τό νάμα Βρίζεται τού λο;χού ν' Αγοράζβνται παρΑ τβν έπιτρόπβν τβν έχχλησιβν, Βαπάναις τβν παγχαρίων, ό>ς χαί πδν δ τι Αλλο Αναγκαίοι «ί; τήν έκκλησίαν, Απαλλασσομένων ούτα τών προϊσταμένων τών έχχλησιβν Από τής τοιαύτης δαπάνης- Απαγορεύεται δέ αύστηρώς τό να έπι/ύαρύνβνται τά παγκάρια ΒιΑ δαχανβν, Ανηχουσών «ίς βάρος τβν ένοριτβν, οίον τής μισθοδοτήσ«ως τβν χιχαγιάΒων, τβν νυχτοφυλάκων, τών πυροσβ«στβν, τών ύδραγωγβν χαί τβν παραπλήσιων. Έν πιρ-πτώσ«ι μάλιστα χαταχωρίσιως τοιούτων δαπανών έν τοίς βιβλίοις τών έχχλησιών, ή έξ«λ«γχτιχή τών πατριαρχιίων έπιτροπή δέν θέλιι Αναγνωρ:ζ«ι ταύτας, ιύθύνουσα δι' αύτάς τούς έπιτρόπους. ’Αρθρον 59. Συνιστάται τοίς ένορίταις χαί τοϊ; έπιτρόποις τών έχχλησιών ή ίξιύρεσις τρόπου πρδς Αρσιν ή τούλάχιστον έλάττωσιν τών έν τφ ναφ π«ριφ«ρομένων δίσκων, δπ«ρ, πλήν τού Ατόπου, τό όποιον παρουσιάζει, σπουδαίαν προξίνβί Ανησυχίαν χχί διχτάραξιν τής «λουμένης Ακολουθίας χα! προσιυχήςπρδς δέ συνιστάται ή έλάττωσις τού έν πολλαίς έχχλησίαις παρατηρουμένου Αν«υ λόγου μίγάλου Αριθ μού πολυελαίων, μανουαλίων χαί κανδηλών χαί ή έπάνοδος είς τήν Αρχαίαν τάξιν τής έχχλησίας, ήτις χα! νύν τηρείται έν ταίς μοναίς τού Αγίου όρους, καθώς χαί ή έπί τό σεμνοπρεπέστιρον χα! έχχλησιαατιχώτερον διαρρύθμισις τών ίερών Αμφίων. Καί πολυέλαιοι μέν όρίζεται Ινα ύπάρχωσιν ούχί πλείονες τών τριών έν τψ μέσφ έκάστου ναού, χανΒήλαι Ανά ι μία μόνον ένώμιον τών μεγάλων εικόνων, μανουάλια Βύο ένώπιον τού τέμπλου χαί έπ' αύτών Ανά δύο λαμ πάδες, μία μ«γάλη καί μία μικρά - τΑ δέ λοιπΑ πάντα, ώς περιττά χαί ύπό πάσαν έποψιν Ανάρμοστα χαί δή χαί έν μέριι έπιβλαβή, χαταργούνται χαί αίρονταιτΑ δέ ιερά Αμφια όρίζεται νΑ χεπασχευάζωνται έξ ύφασμάτων έρυθρού, λευκού χαί μέλανος χρώματος, Ατινα θεωρούνται ώς τΑ μόνα έχχλησιαστιχΑ χρώματα, χαί ούχί Αδιακρίτως έπ διαφόρων χρωμάτων, δπερ είναι χατάχρησις χαί Ανοίκειος στολισμός. Έν τοίς πατριαρχ«ίοις, τή 4 νοεμβρίου 1880. Ό μέγας κρωτοσύγχελλος Αθανάσιος, Αρχιμαν δρίτης Κωνσταντίνος Δεληγιαννής, Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος Παλαμάς, ό μέγας Αρχιμανδρίτης Ίωαννίχιος, Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος ΝεστορίΒης, ό μέγας ΑρχιΒιάχονος 'Ιωακείμ. «4» STATUTA CLERI COMBTANTWOPOUTANI REFORMATA. IMO καταβδή» 4 1« «50 9. «' β' T' SÉRIES EMOLUMENTORUM A CLERO PERCIPIENDORUM. τήν μτγόλην παραωιαυήν, τής σταυροπροσπυνήo'. Κύρια δικαιώματα. OMtç ΒΑπτιβις. Γόμος. τΚηδϋα. Μνημόσυνον. Upoa«p«Tuud τΑν χριστιανών κροσφαραιί. { ifxjtfiaf . . . μοδζίτια & γ'. Μιαθοβοαία. έχέηου ΙρμΜς ... „3 Μισθοδοσία τιτουλαρίων έπιαχόπων ένορίας ί«ρο8ιαχόνου .... , 1 1;ί ·' τό&ως γ&η· 1000 , έχέστου [«ρέως ... , 113 750 β' . UpoSmôvou .... „ 1 ϊιρατικών προϊσταμένων . . , 700 A . Μ*............... . 1 Έτησία «ίσφορέ έχόστης οίχογχνχίας α' τέξ««»ς μ»8ζίτιον β, ' , Τ' η , Μ μ 1 13 V) K ί» « β*. ΤυχηρΑ δικαιώματα. « Αίσχος καηέ πίσαν ίορτήν χα! κυριαχήν. □ροσχυνητόριον iv ώρισμέναις ήμίραις. Τρόφιμον iv ώριομίνφ τόπφ. "Αγιασμοί φωτισμοί τήν ήμέραν τΑν Ηιοφανιίων. Διανομή όνθέων χαί βαΓων τήν κυριαχήν τΑν βαίων, — μ Λ αυτοματικών...................... ........ ί«ρέ»ν ........................................ , ίέροβιαχόνων...................... ........ («ρατιχΑν προισιαμίνωνβ'τέ- 500 450 450 ξ«ω<.................................................. ............ 650 450 400 400 πν«υματιχΑν............................. , ί«ρέων ...................... ρ ί«ροδιακόνων >...................... r [«ρατιχΑν προϊσταμένων γ' τέξ«*ί............................................................. V F F r 1«?έ·ν . ....................................ρ ί<ροβ{.βαόν«ν...................... ........ ίιροχηρύχ»ν ...................... ........ 500 400 350 1000 3. VICARIUS GENERALIS PATRIARCHAE CON8TANTINOPOLITANO. Αριθμός πρωτοκόλλου 5668. Παναγιώτατ* δέσποτα. διά τήν ύπδ τος Ή χχντριχή έχχλησιασπχή ίπιτροπή πχρατώσασα τΑν «ύχΑν τής ύμττέρας θιιοτότης παναγιότητος Αναθτώρησιν χαί έπιβιόρθωσιν τού Από πολλοΟ «ίδιχής έπί τούτψ συστάσης έκιτροπής συνταχθένκανονισμού τού ivopiaxoO χλήρου τής Αρχι«πισχο- πής Κωνσταντινουκόλιως, ΰποβόλλίΐ αυτόν βαθυσ«βόητως ύπδ τήν Ιγχρισιν xai έχτίμησιν τής ύμ«τέρας παναγιότητος, xai έξαιτιίται τήν ίνέργιιαν τΑν δ«όντων διά τΑ κ«ραιτέρω. Έν τοίς αατριαρχ«ίος, τή xr/ όχτωβρίού ,at»K. Ό πρό*8ρος μέγας πρωτοσύγχ«λλος "Αθανόσ-.ος. Ό γραμματιϋς μέγας Αρχιδιάκονος Τοαχιίμ. ν 4. PATRIARCHA CON8TANTINOPOLITANU8 VICARIO SUO GENERALI. Αριθμός πρωτοκόλλου 5668. f Ί««χ*2μ έλέφ θ«ού Αρχι«π:σχοπος Κωνσταντινουπόλίως, νέας Ρώμης, xai οίκουμτνιχδς πατριάρχης. Όοιολογιώτατ» ήμέτ«ρ« μέγα πρωτοσύγχ«λλ« χίιρ Άθανάσι*, τέχνον iv χυρίφ Αγαηητόν, χάρις «Γη τή όσιολογιίτητί σου χαί «ίρήνη παρά θβού. Τόν ήμ»· τέρφ κ«λ«ΰσ«ι ύπό τής χ«ντριχής έχχλησιαστιχής έπιτροπής συνταχθέντα xai iv χοιναίς αύτής συντδριάσ«τιν ίπ»ξ«ργασθέντ« κανονισμόν τού iv τή χαθ" ήμβς πρωτ«υοϋαή («ρού ivopiaxoO χλήρου λαβόντχς ύπ’ δψιν, c ύποβληθίντα ήμίν 8ιΑ τής' Από χη’ λήξαντος μηνάς αΜρ«·κ τής σής όσιολογιότητος, χαί 8ι«ξ«λθόντ»ς Ιπισταμένως, 1ν«χρίναμ«ν iv πέσι τοίς χ«φαλαίοις χα! Αρθροις αύτοΟ. Έρ' φ χαί πιριβαλόντις αύτόν διό τής ήμιτίρας πατριαρχικής ίπιχυρώσιας 1πιστρέφομ«ν Ιπισυνημμένον ώίι, δπως λέβη τήν Απαιτουμίνην δημοσίιυσιν χαί ip αρμογήν. Ή 61 τού θ«ού χέρις καί τδ Απιιρον ίλ«ος «Γη μιτά σού. ,αωπ', νο«μβρίου δ'. + ί Κωνσταντινουπόλ«»ς iv Χριστψ ιύχίτης. 5. PATRIARCHA CON8TANTINOPOL ITANUS STATUTA PROMULGAT καθήχοντι ιδιαιτέρας πατρικής χαί κυριαρχικής μαρίμνης προαγόμκνοι, ίγνωμιν προνοήσαι π«ρί τής Αμέσου D σχ«τιχής β»λτιώσ*·»ς τΑν Αφαρώντων ίδίρ τδν χαθ ΤΟίς 1ξρθ®3Τ»1&'.ζ f Ίωαχ«1μ έλέιρ Θ«ο0 Αρχιίπίσχοπος Κωνσταν- ήμΛς iv Tf ftpttTttSVTQ αύτής ί«ρόν ivapiaxàv χλήρον, βιαχανονίζοντχς «ίδιτινουπόλ«ως, νέας 'Ρώμης, χαί οίχουμϊνιχός πατριχΑς τέ τι καθήκοντα αύτοΟ χαί τέ πρδς Ιπαρκή παϊ <ρχη;· Εντιμότατοι χληριχοί τής καθ' ήμβς τού Χριστού Αξιοπρ«πή συντ+^ησιν μέσα, καί αΓροντις ούτ» σπου δαίας Αφορμές πρδς έξ«υτ«λισμδν τού («ρού αυτού μχγάλης έκχλησίας, χαί «ύλαβέστατοι προίστάμίνοι χαί ί«ρ«Ις, xai δσιώτατοι ί«ρομόν«χοι, οί ψΑλλονκς iv σχήματος χαί τού δψηλού χαρακτήρας. Τούτο γΑρ βαρυθϋμως έφέρομχν Αχρι τούδ« ήμΜς τ« χαί δ ϋφ ταίς έχκλησίαις τής Πόλ«ως, τού Γολατί xai τού καθ' ήμές Καταστένου, χαί τιμιώτατοι Μτροποι τΑν UpAv ήμές «ύσ«βής χ«ϋ χριστχπώνυμος τοΟ κυρίου λαός. Προτροαή τοίνυν ήμχτέρφ πατριαρχική ίξ«πονήθη ύπό έχχλησιΑν xai λοιποί ΑχαξΑπαντχς «ύλογημένοι χρι στιανοί, τέκνα iv κυρίφ ήμΑν Αγαπητέ- χάρις «Γη τής χ«ντριχής έχχλησιαστιχής έπιτροχής κανονισμός πϊριέχων έν τρισί χαφαλαίοις iwia χαί πιντήκοντα ύμίν χαί «ίρήνη «ορέ θπού. Ή χαθ* ήμές Αγία τού ΧριστοΟ ίχχληαία, iv τή Αρθρα χαί πραγματ»υόμ«νος έν πρώτοις π*ρί τΑν Α{ιοχρέφ αύτής μ«ρίμνη, 6πό σπουόαίαν Ιποψιν λα- καθηκόντων τού !«ρού ένοριαχού, «Γτα Si π«ρί τής βούσα ix' Ασχέτων τήν ix τΑν ivévwv β*λτί·σιν τής ταξιθ«τήσ«ως τΑν iv τή πρω-ουούση ivopiAv καί τ«iv πολλοΓς οΰχ! χαλΑς ίχούσης πατ·στΑσ««·ς τού ύπ' λ«υταΙον χαθορίζων τά δικαιώματα τού «ίρημένου ίιρού αύτήν ivopunuO χλήρου, ixpivtv ΑναγπΜον ίπιστήσαι κλήρου πρδς έ£ιοπρ«π«στέραν καί ένατον όπωσδήποτ» γινιχώτχρον τήν προσοχήν αύτής Μ τής μ«λλοόαης συντήρησιν αύτοΟ. Τδν χανονιομόν τούτον μηέ πό 'Αριθμός πρωτοκόλλου 6315. Δι«κκ*ραιώσ«»ς 3193. ήθιχής καί διανοητικής αύτοΟ μορρώιωας- ήμΜς 81 σης έπιμιλχίας καί συμφώνως πρδς τΑς Ανέγχας χαί 6bi STATUTA CLERI CoîfBTAHTINOPOIJTAiri REFORMATA, 1880 wtwWii 4 18 τάς ίκαιτίρκς χΛν xetfifv έπεξεργασθίντα ui ύπο-. βληθέντα ήμίν ύπδ τής Εκτροπής, ένεχρίναμεν xal περιεβάλομεν διά τής ήμβτέρας πατριαρχι κής έπαουρώσεως* τύποις Μ έχδοθάντ· νΟν πέμχομεν αύτδν xkl ύμίν πρδς πλήρη Από τβΟ Αρχομένου σδν θεφ visu έτους έφαρμσγήν xal προτρεπέμεθα πεπρικώς ύμάς « τούς εύλαβεστάτους προϊσταμένους Ιερείς χα! διακόνους χαί τούς τιμιωτάτους έπίσης πρσχρίτους έχιτρόπους χαί λοιπούς χριστιανούς τής ένορίας ταύτης, Ινα οί πάντες 4x6 ηρινοΟ, προθύμιβς συμμορtf ούμενοι χρδς τάς έν αύτφ διατάξεις, Αναλάβηω έκα στος τάς ιδίας ύποχρεώσιις, οί μέν δηλονότι σχου' δάζοντες τηρείν χα! έχττλτίν χοσμί«ς χαί ίεροπρεπώς τά lifi υμών χρέη χαί καθήκοντα, καθιστάμενοι όν τως τύπος πάσης χριστιανικής Αρετής, ο! δέ σεβόμενοι τούτους, ώς λειτουργούς τής χάριτος τής δοθείσης αύτοίς χορέ Κυρίου, χαί χορηγούντες αύτοίς άγογγύστως χα! μετ' εύχ|ριστήσεως τέ διέ τού κανονισμού 'οριζόμενα χόριά τε χαί τυχηρά δικαιώματα είς έξο-ικονόμησιν χαί θεραπείαν τών Ανθρωπίνων αύτών αναγκών. Πασών δΐ τών έν τή πρώτευούση χα! τοίς προαστείοις ένοριών διαιριθεισών είς εξ τμήματα, καθωρισαμεν προσέτι έν τή περιστάσει ταύτη δτ&ς MS bumw τών τμημάτων τούταεν βιατηρή διαρκώς ένα ή χαί βόο χβτά τήν Ανάγκην ιεροκήρυκας έχ τών μαθητών τής έν Χάλκη ίεράς βιολογικής σχολής, οέτινος, μισθοβοτοάμενοι έπαρχώς έχ τών ένοριακών έχχλησιασαηών ταμείων, Ιργον Ιξουων Αποχλειστιχώς έκαστος τέ κηρύσσειν τόν λόγον τού βω.Ο καώ* έχάστην χυρεαχήν χαί έορτήν έχ περ<ηρ»*ής έν πάσαις τοίς (αροΟς έκχλησίαις τού τμήμεπος αύτοΟ, διδάσκοντες συνάμα τέ τής ίεράς χεπηχήσκες μάθημα έν ταίς σχολαίς τών ένοριών. Ή τοιαύτη δέ ήμετέρα έξαιρετιχή πρόνοια, δσσν ήμίν χαθήχουσά έστι, τοσοΟτον Αναγκαία χαί λυσιτελής δμολογουμένως ύπάρχει είς οικοδομήν χαί στήριξιν τών κιστών έν τή είς Χριστόν Αληθινή πίστει, καί διέ τοΟτο κατ’ έξοχήν συνιστώμεν τοίς έιατρδκοις τών ιερών έχχλησιών, όπως άναντ.ρρήτως χαί Αχροφασίστως Αποδεξωνται τήν άπόφασιν ήμών ταύτην, τιθέντες αυτήν άμα τοίς λοιποίς είς πράξιν χαί ένίργιιαν. Καί ταύτα μέν ούτω χατέ καθήκον ήμών ίερδν χαί Απαραίτητον ή δέ τοΟ θεού χάρις χαί τδ άπειρον έλεος, σύν τή παρ’ ήμών εύχή χαί εύλογίφ, είη μετά πάντων ύμών. ,αωπ’, έν μηνί ίεχεμβρίφ, ίνδιχτιώνος θ’. SYNODUS ÇONSTANTINOPOUTANA mandat* circa sacras ordinationes iam edita renovat 1881 novembres 24 / decembris 6. Clericum io aliena dioecesi sacria initiari canones παραμηρούμεν δτι ού καταβάλλεται παρά πάντων τών ét vetus ecclesiae consuetudo minimo -patiuntur, έν Ιριστφ Αδελφών Αγίων Αρχιερέων ή δέουσα προut ex monumentis bone multis et praesertim ex σοχή περί τά σπουδαία χαί ούσιώδη ταύτα άντιχείnuperrima sacrae synodi epistola, quam superius μένα, ίδίφ δέ έχ τού Αγίου δρους έπληροφορήθημεν col. Β39 dedimus, prorsus liquet. Cum autem non Ιναγχος δτι ίχανοί έχείθεν ιερωμένοι χα! μοναχοί nulli clerici, maxime vero monachi, hisce non ob μεταβάντες έπ' έσχάτων είς τινας τών έπαρχιών τού stantibus, passim in dioecesibus ordines suscepissent, C χαθ’ ήμΑς Αγιωτάτου οικουμενικού θρόνου, ο: μέν, sacra synodus, re iterum perpensa, sequentem episto χαίτοι μή φέροντες τά τών οικείων μονών Απολυτήρια, lam ad singulos sedis oecumenioae metropolitas et έγένοντο δεχτοί χαί έγχατέστησαν έν θέσεσιν, οί δέ episcopos misit, qua eos adhortata est, ut cano^ άνεξιτάστως δλως χαί Αβασανίστως έχειροτονήθησαν. cas sanctiones exactius observarent. Ita porro n Έχ τούτων τοίνυν τών παρά τινων τών Αδελφών συμ βάντων Αθέσμων χαί Αντικανονικών τδ ένδόσιμον χαί . habet: αύθις λαβόντες, έγνωμεν ΑπολΟσαι πρδς πάντας έν Άριύμδς πρωτοκόλλου 5671. γένει τήν παροϋσαν ήμετέραν πατρι^χιχήν χαί συνο ή Ιωαχείμ έλέφ θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταν δικήν έγχύκλιον έν τύποις έπιστολήν, δι’ ής γράφοντες τινουπόλεως, νέας 'Ρώμηέ, χαί οίχουμενιχδς πατρι- και τή Αρχιερωσθηή αύτής, έν πρώτοις μέν έφιστώμεν έπαναληπτιχώς χα! σπουδαίως τήν προσοχήν αύτής Ίερώτατε μητροπολίτα . . . έν άγίφ πνεύματι Αγα έπί τών παρ’ ένορίαν χειροτονιών, έντελλόμενοι έχχληπητέ Αδελφέ χα! συλλειτουργέ τής ήμών μετριότητος σιαστιχώς έπί μηδενί Απολύτως λόγφ χα! έν μηδεμιφ χύρ . . . χάρις εϊη τή αύτής Αρχιερωσύνη χαί ειρήνη Ανάγκη μή προβαίνειν είς τοιαύτας Αντιχανονιχότητας, παρά θεού. ΙΙερί τών παρ’ ένορίαν χειροτονιών χαί Αλλά προσέχειν Ακριβώς χαί έπισταμένως, ώς προπερί τών έχ ξένων έπαρχιών ή αύτοχεφάλων έχχλη σήχει είς πνευματικούς ποιμένας, είδδτας σέβειν τά σιών προιρχομένων κληρικών, ώς περί Αντικειμένων ιερά τής έχχλησίας αύτών θέσμια χαί τάτών Αλλων πίνυ ουσιωδών καί ύπδ τών ίερών κανόνων βητώς Ανεξαρτήτων έχχλησιών χαί συναδέλφων δίκαια. Eire προβλεπομένων, ούχ άπαξ ήβη ή’ καθ’ ήμάς Αγία τηύ D βέ Απαγορεύομεν αύτή αύστηρώς μηδένα τού λοιπού Χριστού έχχλησία έλαβεν Αφορμήν, δυσφορούσα βέχεσθεα έν τή έπαρχίφ αύτής πάντη άνεξετάστως χα! χαί άσχάλλουσα βιχαίως δ·.Α τάς έν τισι τών Αβασανίστως κληρικόν έξ άλλης προερχόμενον έπαρέπαρχιών τού Αίματος άδτής έπισυμβάσας κατά χίας, χΑν έτι φέρη τέ χάνο ιχά τής χειροτονίας χαί καιρούς παραβάσεις τών «θεσπισμένων, Ινα έπιστήση λοιπά Απολυτήρια αύτοΟ έγγραφα- αύστηροτάτην δέ έπί τούτων σπουδαίως τήν προσοχήν Απάντων Ανεξαι συνιστώμεν τήν ’ήρησιν τής κανονικής ταύτης διατάρέτως τών ύπ’ αύτήν έν Χριστφ Αδελφών Αγίων Αρχι ξεως έπ! τών έχ τοΟ Αγίου δρους χαί έξ άλλων ίερών ερέων χαί συστήσηται αύτοές ατενώς τήν τήρησιν τών μονών [ιρομονάχων τε xal μοναχών, έχτδς μεγίστης σχετικών χανόνων, διαρρήδην χείί έπί βαρείφ ποινή χαί Απολύτου Ανάγκης, χ^* ήν βόναται μέν ίνα δέχηδιακελευομένων τάς μέίν παρ’ ένορίαν χειροτονίας μή τμι έχ τούτων καί Ακσκαθιστή θέσεις έντδς τής τελείσθαι ,άνευ τής τοΟ οικείου Αρχιερέοες Αδείας τε έπαρχίβς αύτής, έξετάζοφσα βμεες πρέτερον τά κατ’ χαί συναινέσοως, τούς δ' έξ άλλων έχχλησιών, έπαρ αύτούς χαέ έχιζητοΟσα 'τά τής χειροτονίας χαί τά χιών « καί μοναστηρίων προερχομένους κληρικούς καρά τών οΐχείεεν μονών Απολυτήρια τούτων έγγραφα. χαί μή φέροντας τά τής χεηώτονίας αύτών Αποδειχ 'Εστω δέ χαί τή αύτής Αρχιαρεεούνη γνωστόν δτι ή τικά, ώς χαί τά χαρά Αρχιερέων ή ήγουμένων τών έχχλησία, ΑπιθυμοΟσβ έχ χείθήχοντος τήν περιστολήν Ιερών μονών, έν αίς χρότερον διετέλβοων, Απολυτήρια, τών ένιαχοΟ συμβαινουσών τοιούτων χαταχρήσεεεν, μή γίνεσθαι χπντάπασι δεχτούς καί είς θέσεις έγχα- χροτίθετεκ αύστηροτάτην χαί Αμετάχλητον ποιήσασθαι θίσταοθαι. Αλλ’ δμως έξ δ»ν χαί νθν έλάβομεν έχ έν τφ μέλλβντι έφβρμεγήν τών ύπδ τών θείων χαί τινων μερών πληροφορίας, μετά πλείστης δσης λύπης ίερών κανύνων έπιβαλλομένων ποινών χεπά τών μή MS SYNODUS CONSTANTIMOPOLITANA, 1M1 nevembri· M decembria β τυχδν σιιμμορφβφηαεμένών πρδς τώς ένανείας τούτος Stcwfbc Md omMmk αύτής. Ή li nt SaaO χάρις a«l ·» tape* Unc <ή P«* t* αύτής dpxmpmMvqc. ,■■!■■*, α·πτεμβρίου x·'. φ έ ΚιενβταντινουεΒόλβεες έν Αδελφός. f ό Εφέσου Αγαθάγγελος tv Αδελφός. t 6 Δέραεεν Ιωακείμ tv Χριστφ t t Άμαοείας Σωφρόνιος έν Αδελφός. ' Χριστφ Αγαπητδς Χριστφ Αγαπητδς ; Αγαπητδς Αδελφός. Χριστφ Αγαπητδς M4 f δ ϋροώσης Νικόδημος 1« Χριστφ Αγαπητός Αδελφός. . f i Νηααισαριίας ΊερΜαβς έν Χριστφ έίγαπητδς Αδβλφός. t i Μιτιώήνης Κωνσταντίνας έν Χριστφ Αγαπητδς Αδελφός. t δ Λήμνου 'Ιωακείμ έν Χριστφ Αγαπητδς Αδελφός. f 6 Βοβενών Ίιρόδοος έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός. f δ ΚορυτσΑς Δωρό*·ος έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός. t έ Κασανδρείας Κωνστάντιος έν Χριστφ Αγαπη τός Αδελφός. E XODUS C0N8TANTIN0P0LITANA a qua nonnullae dioeceiea-The··aliae et Epiri in ditionem ecclesiae Helladicae subiiciuntur 1882 maii 11123. Cam ex foedkre Oraeooe inter et Turoaa iaito B voti· eiu· annuit, edito in hunc neopum incorporumagna pan Epiri et Themaliae ad regnum Oraaciae iioni· tomo, quam iuvat referre, ut quiaque videit aoceaeiaaet, aynodua Athenienai· a patriarch· Oon- quanta via apud orientalea o rebua politici· in atantinopolitano petiit -nt dioeoeeee intra flnee reoen· negotia eeoleeiaatioa influat, quod ex alii· monu poeito· oomprehenaae non ampliae a aede Cen- menti· auperiua exhibiti· sati· iam liquat. Cetera •tantinopolitana sed a «ynodo Athenian·! regeren acta ad rem pertinentia in legantium gratiam tur, patriarca oecumenieu·, nulla interposita mora. adiecimu·. SYNODl’8 ATHENIENSIS SYNODO CONSTANTINOPOLITANAE 1882 aprilia 28 maii 10. ϊ **?*·’, Άριδμδς πρωτοκόλλου ‘307. Ύ* ■ r Γ τή όρώοβόξφ έκχλησιμ παραδεδιγμένα, Απαιτείται ή Τφ παναγιβτάιφ, δειοτάτφ χαί οίχουμενιχφ πατρι- c συνεϋδοχία χ«ί συναίνεσις τού οικουμενικού πατρι άρχη χυρίφ 'Ιωακείμ xai τή περί αύτδν άγιωτάτη αρχ»ίου, »ίς ού τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν διατ«λού»·.ν συνόβφ ή ί«ρά σύνοδος τής έχχλησίας τής 'Ελλάδος ούσαι αί π«ρ! ών δ λόγος χώραι, ή (ιρά σύνοδος, Αποτιινομένη χατά τάς χανονικάς διατάξ«ις πρδς τήν τδν έν Χριστφ έΜελφιχδν Ασπασμόν Απονέμει. Παρισταμένης έχχλησιαατιχής ύποδέσεως, τής ύμκτέραν παναγιότητα καί τήν πιρί αύτήν ί«ρ«·τάτην συναινέσεως χαί συνεργίας έπιδεομένης τής μιγάλης σύνοδον, παραχαλιί Φ<ρμώ; δπως συν<υδοκήσαντ«ς έχχλησίας, έπιβάλλεται τή συνόδφ τδ χαφήχον πρδς κατανιύσητ» ίνα τά τή; έχχλησίας τών πολιτιχώς Αρσιν τή; συγκρούσεως τών δικαίων τών έκκλησιών ένωδκισών τή Έλλάδι χαρών χ«ιραφ«τηδέντα παραίνα ΑπευΦύνασα αύτή ταύτην έξαιτήσηται τήν έπί- χιβρηδώσιν άπδ τής πνευματικής δικαιοδοσίας τής μεγάλης τού Χριστού έχχλήσία; είς τήν ίεράν σύνοδον λυσιν τής χάτωφι έχχλησιαστιχής ύποΦέσεως. Ός γνωστόν τή ύμετέρφ παναγιότητι χαί τή π·ρΙ καί άποτελίδασι τού λοιπού μέρος άδιάσπαστον καί αύτήν Αγιωτάτη συνόβφ, τινές τών έν Ήπείρφ xai άχώριστον τής αύτοκεράλου έλληνιχής έχχλησίας. Περαίνουσα Απονέμει χα! αύδις αύτή τε καί τή βεσσαλίμ χωράν, ύπαγόμεναι πρότερον ύπδ τή προ στασία χαί βιοιχήσει τής αύτοκρατορίας τής Τουρ ίερωτάτη συνδδφ τδν έκ κέντρου καρβίας έν Χριστφ κίας, τή γινομένη Απδ πολλοΟ συμβάσει τΑν βύο Αδελφικόν Ασπασμόν, καί εύχάς καί ικεσίας Ανακρατών τής τ· 'Ελλάδος xai Τουρκίας χαί παρά τού πέμπει πρδς τδν δψιστον ύπέρ τής διηνεκούς ύγ-.είας κοινοβουλίου τής Έλλάβος έπιχυρωΦείση, παρεχβρή- αύτής τε χαί τής άγ:«τάτης συνόδου. Οί τήν Ufiv σύνοδον τής έχχλησίας τής 'Ελλάδος φησαν ήβη Seif έπινεύσε: χα! ήνώφησαν μετά τού Φεοφρουρήτου έλληνικοΟ βασιλείου χαί Αποτελούσι D συγκροτοΟντες Αγαπητοί έν Χριστφ Αδελφοί νύν μετ' αύτού ϊν Αδιαίρετον κράτος ύπδ το!ς t δ ΆΦηνΑν Προκόπιος πρόεδρος, σκήπτροις τού τρισεβάστου ήμΑν βασιλέως Γεωργίου t δ Λευχάδος Γρηγόριος. τοΟ Α’. + δ ΙΦάχης Γαβριήλ. ΟΟτω δέ πολιτικώς ένωφάσαι αί χώραι έκείναι, + δ. Άνδρου χαί Κέας Μητροφάνης. πρέπον καί Αναγκαίόν έστιν ίνα καί έκκλησιασν.κώς ή δ Φωκίδος Δαυίδ. χειραφετηφείσαι ύπδ τής μεγάλης τού Χριστού έκδ γραμματεύς Αρχιμανδρίτης χλησίας ένωΦέέσι μετά τής έχχλησίας τής 'Ελλάδος (Τ. σ.) Ά. Χριστόπουλος. χαί ύπαχΦώσι τού λοιπού ύπδ τήν Αμεσον δικαιο Απριλίου ,αωπβ*. Έν ΆΦήναις, τή κη' δοσίαν τής ίεράς συνόδου αύτής. 2. ACTA SYNODALIA QUIBUS DICTAE DIOECESES IN DITIONEM SYNODI HELLADICAE REDIGUNTUR 1882 men·· maio. Αλλοτ» Αλλος μπακιπτούσης, Ανάγκη χαί τ* π·ρί Άριδμδς πρωτοκόλλου 2363. Τήν διοίχησιν τΑν έπί μέρους έχχλησιΑν ταύτς συμf Τω«κ·ίμ έλέη> ΗοΟ Αρχιεπίσκοπος Κννσταν- μπαβΑλλοσΦαι χαί συμμ»Φαρμύζ«σΦαι· δ δή χαί δ τινουπώλαως, νέας 'Ρώμης, νβί οίχουμ*ν«δς πατρι- ItfJntctot ΦΛτιος έδήλον Αλλοτ» λέραν- ,Τέ έχχλητίρχης. ’ σιβστιχΑ χαί μάλιστά γ» τ* π«ρί τών ένοριών δίκαια f Τής τΑν πολιτχΑν Ααταστάσωκ Ας έπί τδ τοίς πολιτικές έπικβατ^αις χαί διοιχήσαπ συμματααηλύ μαιαφαλλομένης ταίς τοΟ χρδνου ροραίς καί βάλλχσφαι «IMrv.· Ô ' ,,5», SYNODU8 CON8TANTINOPOLITANA, 1882 maii 11 23 b ΈνίΗν ta καί νΟν έπιί τίνος τών έν τοίς χώραις XllMipca καί βιασαλίας παροικιών τοΟ καώ' ήμΑς ΑγιΦτάτου ΑποσιολικοΟ, πατριαρχικοΟ, οίκουμ«νικοΟ βρι'νον, ήτα ή άγιωτάτη μητρίχολις Λαρίσσης μ*τά ιών ύπ' αύτήν Αγιωτάτων έπισκοπών Τρίκκης. Σ ταγών, Ηαυμακού χα! Γαρβιχίου, χαί αί Αγιώταται μητροπάλ«ις "Αρτης, Δημητριάδος καί Φαναριοφιρσάλων, καί ή άγιωτάτη έπισχοπή Πλαταμώνος, ή τή άγιωτάτη μητροκόλώ Ητσόαλονίκης ύποχιιμένη, έτι Μ «ίχοσι χωρία τής άγιωτάτη; μητροπόληος Ίωαννίνων έχ" τοΟ τμήματος Τοουμέρχων, χαί τρία έι«ρα τής αύτή; μητροπόλιω; έχ τοΟ τμήματος Μαλακασίου, ν«ύσ«ι χριίττονι, προσηρτήδησαν έναγχο; χαί ήνώάησαν πολιτιχώς τφ διοσώστφ βχσίλιίφ τή; 'Ελλάδος, Ανηνέχφησαν δέ τή χα»' ήμΑς άγίφ τοΟ ΧριστοΟ μιγάλη έκκλησία ή τι »ύσ·β«στΑτη κυβέρνησις τοΟ τίρημένου ρασιλίίου διά γραμμάιων αύτή; σισημασμένων τή χ' Απριλίου έν·στώτος σωτηρίου έτους ,αωπβ" χαί ή τά τή, άγιωτάτη; έχχλησίας τήζ Ελλάδος βιοικοΟσα ί«ρά σύνοδος ii' έτέρων αύτής γραμμάτων ύπδ χρονο λογίαν χη Απριλίου τοΟ αυτού σωχηρίο» έτους, αΐτοΰμινα: δπως, χατά τήν άνίχαθχν ίν τή έχκλησίφ χρατί σάσαν τάξιν, α! (ίρημέναι παροιχίαι Απολυδώσι χαί έχχλησιαστικώς Από τού χα»’ ήμΑς άγιωτάτου, οίκουμινιχού, πατριαρχικού θρόνου χαί προσαρτηθώσι τή άγιωτάτη έχχλησία τής Ελλάδος, ΑποτκλΛσαι τοΟ ία:-αθ μέρος ταύτης Αβιάσπαστον χαί άχώρτΟτον, ή μιτρ:ότης ήμών μ«τά τή; π<ρ: ήμΑς άγιας συνόδ-.υ τών ίτρωτάτων μητροπολιτών, τών έν άγίφ πντύματ; αγαπητών ήμίν άδϊλφών χα! Αυλλτιτουργών. Ατ« δή «· πουσα άμα χαί λυσιτκλής χαδόλου Αποβαίνιι «ίς τά πναυματτκά αύτών συμφέροντα, «ροΟύμως άπαδαξάμα*α τήν αίτησιν κοινή καί δμοφώνφ γνώμη συν«υδοκήσανττς. Καί βή γράφοντας Αποφαινόμ*Φα έν Αγίφ πναύματι τάς έν τοίς κολιτικώς τφ βασιλκίφ τής Ελλάδος άρτι έκχωρη>«ίσ«·.ς χώραις καμένος, τή κα>' ήμΑς βέ άγίφ τού ΧριστοΟ μαγάλή έχχλησίφ μέχρι τοΟ νΟν ϊίανονιχώς ύπαγομένας μητροπολιτικάς χαί έπισκοπικάς παροικίας Λαρίσσης, Άρτης, Δημητριάδος, Φαν·· ριοφτρσάλων, Τρίκχη;, Σταγών, βαυμαχοΟ, Γαρβιχίου χαί ΙΙλαταμώνος, χα! τά συμπκριληφάέντα έχ τής Αγιωτάτη; μητροπόλιως 'Ιωάννινάν χωρία, ώς χαί τάς έν αύταίς ύπαρχούσα; ίιράς πατριαρχικές χαί σταυ ροπηγιακά; μονάς, ιίναι τοϋ λοιποΟ διά παντδς χαί λέγισδαι χαί παρά πάντων γινώσκτσδαι χα! έχχλησιαστικώς ήνωμένας χαί συνημμένος άναποσπάστως τή άγιωτάτή αύτοκκφάλφ έχχλησίφ τής 'Ελλάδος, Β καί ύπδ τής ίτράς^συνύδου τής έχχλησίας ταύτης διακυ^ςρνάσώαι, πρδ; αύτήν τ» έχ«ιν τήν κανονικήν καί άμασον ύποταγήν καί Αναφοράν καί τοθ\ όνύματυς αύτής μνημον<ύ«ιν. Έφ' ψ χαί έγένττο ήΙ παρούσα πατριαρχική καί συνοδική έν μάμβράναις πρ^έζις, χαταστρωάαίσα χαί έν τφ ίαρφ κώβιχι τής καδ' ήμάς άγιας τού ΧριστοΟ μιγάκης έκκλησίας. Έν έτ»ι σωτηρίψ ,αωπ^', πατάχμ^να^μίίον. έπινςμήστως ι' οφιιλοντ»; Αξιοχρέως μτριμνμν ύπέρ τής ιύσταίΗίας τών άγιων τοΟ θ«οΟ έχχλησιών, τή χατά τήν ί«ράν ταύρ,ι ύπδ&τσιν, ώ; «ίχός, μ«λιτήσ<ετ«ς χαί συνδιασχτψίμάνοι, έπιιδή κατ«!δομ«ν ίτι η"Από τοΟ άγιω τάτου. οίχουμτνιχοΟ, πατριαρχικοΟ θρόνου άπόλυσι; τών ιίρημένων έκχλησιαστικών παροικιών χαί ή τού των έκχώρησις τή άγιωτάτη αύτοχιφάλφ έχχλησίφ C τή; Ελλάδος Αναγχαίως έναπαιτιίται έν«χα τή; έπ' έαχάτων έπ«λθούσης πολιτικής αύτών ένώσιως ματά τ:ΰ 'ιοφρουρήτου βασιλιίου τή; Ελλάδος, χα! πρέ t + t t t t t t ί ί t δ ό δ ό ό Κωνσταντινουπδίτω; Ίωαχκίμ. Εφέσου Άγαδ-άγγιλος Χιχομηδκία; ΦιλόίΗο;. πρύςδρος Νίκαιας Διονύσιο;, Δέρχων Ίωακαιμ. Άμασκίας Σωφρόνιος Προύσης Νικόδημος, ί,ιτυλήνης Κωνσταντίνος, t f t t δ I δ t πρόιδρο; Διδυμοτιίχου Μ<&όδ:ο;. Βάρνης Κύριλλος. Βοδινών Ίκρόβπος. Κασσανδρκίας Κωνστάντιο;. SYNODI'8 CONSTANTINOPOLITANA ΗΥΝΟίΗ» ATHENIENSI 1882 mail 11 23. μώνος, έτι δέ «ΐκοσι κα! τρία χωρία τής ίιρά; μητροπόλωίς Ίωαννίνων έχ τών τμημάτων Τσουμέρκων καί Μαλαχασίου, διά τήν μιτά τοΟ θτοσώστου ρασιλαιου τής Ελλάδος Αρτι συντ«λ«σδ<Ισαν πολιτικήν αύτών ένωσιν, Απολυβώσι μέν τής κανονικής πρός αύτήν ύποταγής καί Αναφοράς, έκχωρηδώσι δέ τή άγιωτάτη αύτοκαφάλφ έχχλησίφ τής Έλλάδις, ώς καί αί έν αύταίς ίαραί πατριαρχικοί σταυροπηγιακά! μ^ναί. άναφίρουσα τήν^γανομένην τφ δαοφρομρήτφ τής Ελλά- Έφ’·φ άαί έξίβομαν πατριαρχικήν καί συνοδικήν δός*^σΛ«ίφΠολιτικήν ‘προσάρτησιν χ^ρών 'τινων K D πράξιν πρός^διηνιχή^ τοΟ πράγμαπς ένδκιξιν καί Άγιωτάτη κα! !»ρά σύνοδος τής ορθοδόξου έχκλησίας τής Ελλάδος, έν Χριστφ τφ β«φ λίαν Αγαπητή χαί π<ρ:πό8ητο; άδκλφή κα! συλλκιτουργδς τής ήμών μκτριέτητο;, τή ύμκτίρφ σφκσμίφ Αγάπη τδν έν Χριστφ ΒΦ ^Φ Αδαλφιχδν Ασπασμόν Απονέμ'.μαν. ΜιτΥπολλοΟ ΑβαλφικοΟ πδβου έδιξάμαΦα τδ Από κη τ--ϋ παραλ3<ΜΚ μηνδς Απριλίου έφατδν ήμίν γράμμα, δι' ού ή^ρρα παρισπούδαστος ήμίν Αγάπη, Ηπτίρφ καί βτσσαλίφ, έξαιταίται άδκλφικώς καί τήν άπδ τοΟ κα»' Εμάς άγιωτάτου, ΑποστολιχοΟ, πατριαρχί α οΟ οίκουμκνικοΟ θρόνου έχχλησιαστικήν αύτών Απόλυσιν καί ένωσιν μ«τά τής άγιωτάτης έκκλησίας τής Ελλάδος. Ήκονττς ούν «ίς ΑπάντήΛν Αναγγέλλομε αύτή διά τής παρούσης πατριαρχικής κα! συνοδικής ήμών έπιστολής δτι,^λοψδντις ύπ- δψιν τήν Αβ«λφικήν ταύτην αίτησιν, σύμφωνον πρδς τήν κα! ύπδ τής «ύσ«ρ«σ<της έλληνιχής κυ£«ρνήσ«ως πρδς ήμάς Αποσπάλ«Ισαν, κα! συνδιασκ«ψάμ«νοι μ«τά · τών ίιρωτάτων μητροπολιτών, τών τήν πτρί ήμΑς Αγίαν σύνοδον συγ’ κροτούντων, τών έν Αγίφ πν«ύματι Αγαπητών ήμίν άδίλφών καί συλλιιτουργών, έγνώμ«ν Ινα α! έν ταίς ιίρημίναις χώραις χιίμιναι, τή καώ ήμΑς βέ άγίφ τοΟ ΧριστοΟ μ«γάλη έχχλησίφ μέχρι τοΟ νΟν κανονικώς ύπαγόμεαι μητροπολιτικαί καί έπισκσχικαί παροιχίαι Λαρίσσης, . Άρτης, Δημητριάδος, Φ«αριοφ«ρσάλων, Τρίκκης, Σταγών, ήίαυμίκΟΟ, Γαρβιχίου καί Πλατα- Ασφάλκιαν. 'r Ταϋτην βέ -καταστρωδσίσαν καί -· “ ■ — > έν τφ κώδιχι τών πατριαρχκίων Αχοστέλλομκν πιρίκλιιστον ώβ« τή σφασμιοροδήτφ ήμίν ύμκτίρφ Αγάπη, βκόμκνοι έξ ίλης ψυχής καί καρδίας τοΟ παναγάώου καί παν τοδυνάμου βποΟ δπως ή τή χάριτι αύτοΟ καί ^οηδκίφ συντολκσΔαίσα αύτη έχκλησιαστική ένπσι; μ<τά τής Αγιωτάτης έκκλησίας τής 'Ελλάδος Απο^ή αίσια καί πάροχος παντοίων πναυματιχβν Αγαί+ών αύτή τι χαί τοίς ύπδ τήν πνιυματιχήν έπίσκκψιν ,κμ! προστασίαν αύτής μκτατιΗμέναις έχαρχίαις. Έπί τούτοις Απονίμοντ·; αύτή τδν έν Χριστφ τφ ώιφ καί σωτήρι ήμών έγκάρβιον χα! Αδαλφιχδν Ασπασμόν έξαιτούμκ^α τά έτη αύτής β τι πλιίστα, ύγιαινά χα! χαναυδαίμονα. ,αωπβ’, μαίβυ ta*. '· Τής λίαν ήμίν πκρισπουδάστου πανιαρδτητος Αγα πητός έν Χριστφ Αβαλφδς καί πρόέυμος. Ό Κωνσταντινουπόλκως Ίωακτίμ. ηΚνίιφίΗΜ nhteriptioee» αέ «upr··) Λ «57 8YNODU8 CON8TANTLNOPOLITANA. 1882 anü 11 23 658 EPISTOLA 8YNODALIS AD ANTISTITES DIOECESIUM RECENS ADIECTARUM 1882 ma 19 31. Λ Ινα Αναγνωρίζονσα τού λοιπού χεενονιπήν έχχλησαστικήν αύτής Αρχήν τήν («ράν σύνοδον τής προσ φιλούς Αδελφής ήμών έχχλήσίας τής Ελλάδος, χαί t Ίμμ1|ι έλέφ 5to0 Αρχιεπίσκοπος Κωνσταν τινουπόλεως νέας Ρώμης καί οικουμενικός πατρι «ίς αυτήν ύποχειμένην πάσάν τ« τήν έπαρχίαν αύτής χα! πάσας τΑς ύποχειμένας αύτή έπισχοπάς χαί τούς άρχη;· τούτων #«οφιλ«στάτους έκισκόπους (οί; έπίση; τΑ Ίερώτατε μητροκολίτα (θεοφιλέστατε έπίσχοπ») ... ίν Αγίφ πνιύματι Αγαπητέ Αδελφέ καί συλλειτουργέ αύτΑ έπιστείλαντες έν«τ»ιλείμ«θα) μνημον«ύή τού χαvcvtxoO αύτής δνόματος Αν πάσαις τοίς ίεραΐς τ«ύ«ταί; τής ήμΑν μετριότητος κύρ ... χαί ίντιμότατοι δημο γέροντες, πρόκριτοι χαί λοιποί ιύλογημένοι^χριστιανοί χαί πρδς αύτήν τήν σχέσιν χα! Αναφοράν ίχη ίν πάτι τοίς έπαρχιαχοίς αύτής πράγμασιν, «ύπειθώ; ύπειτής έπαρχίας τούτης, τέκνα iv χυρίφ ήμών Αγαπητά, χουσα χαί πειίίομένη αύτή χατΑ πάντα. I μίν δί τδν χάρις «Γη ύμίν "χαί «ίρήνη παρί θ««0. Ιυνεπ«ίφ τής Kfb ίνδς περίπου έτους γενομένης λόγον στρίφοντ«ς τοίς ευλογημένοι; χριστιανοί; «ισηπαρά τής αύτοχρατοριχή; όθφμανιχής πυβερνήσιως γούμεθα χαί συμβουλεύομέν Γνα χα! ύμεί; ύπ«:χο/τ«ς εχχωρήσ«ως χωρών τινων τής Ηπι’ρου χαί Η«σααλίας χα: αποτασσόμενοι ταίς πολίτικα!; χα: ίχκλησ.αστ«ίς τδ έλληνιχδν Βασίλειον, ή εύσεβεστάτη τούτου χυ- Β χαίς Αρχαίς, ώς παρά θεού «ταγμένα:;. μή παύσησθε άγαπώντ»; Αλλήλους, χατΑ τήν τού σωτήρος ρίρνησι; χαί ή Ιερά σύνοδος τής αύτοχεφάλου ορθο ήμών Χριστού έντολήν, τηρούντες ' τήν π:στ:ν τών δόξου έχχλησία; τής ‘Ελλάδος. θαωρήσαντε; πρίπον Αμα χαί Αναγχαίον Γνα χα! έχαλησιαστιχώς άπολυ- πατέρων υμών Ασάλκυτον έν τή πέτρα τής δμολογίας χαί οτιρρώς Αντ«χόμ«νο: τών ί«ρών θ«σμών χαί κα θώσιν ai iv ταίς χώραις ταόταις κείμενα: μητροπό νόνων τής έχχλησίας, ής τίμια μέλη έστέ. Απονέμοντε; λε·.; χαί έπισχοπα! παρά τής Αγίας τού Χριστού δέ πάσιν ύμίν, κληρικοί; τ« χα; λαϊκοί;. χαί τΑς εύμεγάλης έχχλησία; χαί έχχωρηθώσι τή αύτοχίφάλφ λογίας τής αγίας τού Χριστού μεγάλης έχχλησίας χα! έχχλησία τής Ελλάδος. Ανηνέχθησαν Αρτιος πρδς Απδ τών μυχών τής χαρδίας «ύχόμ«νθΐ πάσιν ύμιν ήμάς έξχτούμενο: την έκχλησιαστιχήν Απόλυσιν χαί προαγωγήν έπ' ·ρ«τή χαί προκοπήν μ: ου χα: π:στ«ως, υπαγωγήν αύτών ύπδ τήν ίμ·σον έχχλησιαστιχήν χαί έξα:τούμ«θα ύμίν παρΑ τού παναγάθου θεού τήν πνευματικήν δικαιοδοσίαν τής εϊρημένης ιερά; χαί οεβασμία; συνόδου. ΊΙ μ«τριότη; ούν ήμών μ«τΑ τής χάριν χα! τδ Απειρον έλεος, δ «:η ίσα«ί μ*τΑ πάν των υμών. πιρί ήμάς Αγίας χαί ίερά; συνόδου λα,νόντ«ς ύπ’ όψ«: ‘Αριθμός πρωτόκολλου 2306. a τήν αΓτησιν ταύτην χα: συνδ:ασκ«ψάμενοι, έπ«:δή ,αωπμ', μαιου :ί>'. ' χατ«:δομ«ν αύτήν ού μόνον διχαίαν ούσαν χαί «ύλογον, f ο Κωνσταντινουπόλεως iv Χριστφ αγαπητός ΑλλΑ χα; συνάδουσα τή Ανέκαθεν έν τή έκκλησία Αδελφός χα! «ύχέτης. έπιχραττ τάση τάξ«ι, <γνωμ«ν τυνοδιχώς χαί <συναπ«t 4 Εφέσου ΆγαίΜγγ«λος έν Χριστφ Αγαπτ,τδς φηνάμίθα Αποδέξασθαι τήν αΓτησιν ταύτην, έφ'φ χα! άπολύσαντες έξίχεορήσαμεν τή έχχλησιαστιχή δικαιο- I' άδ«λφδς χα: «ύχέτης. f ό Χιχομηδίίας Φ:λόίΗ;ς έν Χριστφ Αγαπητός δοσία τής προσφιλούς άδίλφή; ήμών έχχλησίας τής Αόιλφδς χαί «ύχέτης. Ελλάδος πάσας τΑς έν τεεί; πολιτικώ; τή Ελλάδι t ό Αμασ«:'ας Χωφρόνιος ίν Χριστφ αγαπητός ίκγωρουμένα·.; χώρα:; τής Ηπείρου χα! β«σσαλ:ας χι:μίνας έπαρχίας μ«τά πάντων τών έν αύταίς δι Αδ«λρ-.ς χα! «ύχέτης. + >. Ιίρούστ,ς Χιχό'.ηιος έν Χριστφ Αγαπητό; καίων τή; χα*' ήμίς αγίας τού Χριστού μιγάλη; έχάόιλφδ; χα: «ύχέτης. χλτσίας δ;χ πατριαρχιχής έπ! τούτφ χαί συνοδιχής t ο Μιτυλήνης Κωνσταντίνος ίν Χριστφ Αγαπητός πράξ«ως. Επ«ιδή δί μ«ταξύ τών Απολυομένων χαί έχχωρουμίνων έπαρχιών έστ: χα! ή Αγιωτάτη μητρό- άδβλφός χα: «ύχέτης. f ό πρόίδρος Διδυμοτείχου Μ«*όδ.ος έν Χριστφ πολι; . . . μ«τΑ τών ύποχίιμένων αύτή έπισχοπών χα: Αγαπητός άδιλφός χα! «ύχέτης. πόλ«ων χαί. */ωρίων. άναχοινούμινοι Η γίγονδς τούτο τή τι^ύΐέίς :«ρότητ; χα: πάσιν ύμίν τοίς «ύ-ογημένο:ς t ί. ίΐάρνης Κύριλλος έν Χριστφ αγαπητός άδβλχριστιανοί τής έπαρχίας ταύτης χληριχοίς τ« χα! φός χα: «ύχέτν,ς. + ό Κασσανδρ«:ας Κωνστάντιος ίν Χριστφ Αγα πητός άίολγός χα; ι ύχέτης λαίχοίς, πρώτα μέν δή «ίσηγούμαίύ χα! προτριπόμβίία τή άρχιιρωσύνη α ·τής, χανονιχώς άπολύοντ«ς αυτήν. 6. EPISTOLA SVSODALW AÏ) MODERATORES MOX’ASTERIORUM IX COMPREHENSORUM 1882 mail 18 31. Πρδς τούς ήγουμένους χτλ. τών :«ρών μ-.^ιν τής»Λ·ραγίας Ηιοτοχου ο,ινιάς έν τή έπας. χίατίαρίσσης' Αγιας Ίριάδος X ουρριάς χαί Μ «τ α μ ο ρ φ ώσ«ω ς Φλαμουριού έν τή έ π α ρ χ tf-v Δ η μ η τ ρ : ά δ ο ς · Μ « τ α μ ο ρ ς ω σ « w ς, Αγ:ουίτ«φ»νου. τών Αγίων Πάντων, Ηαρ- * λαάμ έν Μ«τ«ώροις· Γ«ννήσ«ως τής »«οτόχου Κορώνης, Παναγίας Κρανιάς έν τή έπαρχίφ Φαναριοφ«ρσάλων· χα: Μίταμορφώσ«ως Δοσιχοϋ έν τή. έπαρχ:? Τριχχης. Αριθμός πρωτοκόλλου 2306. t Ιωακείμ έλίφ 8εού αρχιεπίσκοπος Κωνσταν τινουπόλεως νέας Ρώμης χαί οικουμενικές πατρι- ά,ίΖΛί· ' X · * > ■ + ’Οσιώτατοι ί τε ήγουμενος καί Λοιποί πατερες τού έν τή έπαρχία . κ«·.μένου ιερού ήμ«τιρου πατριι-..N, IL. g> vhk*l. ΤΟ·1·» XLV. DIOECESIBUS ILLIS αρχικού σταυροπηγιακού μοναστηριού . · . τέκνα i κ ιριφ τ)^ών αγαπητά, χάρις 'άΓη ύμίν καί «ιρήνη παρά ίΗοϋ. Μετά τήν συντ«λ«σ#«ίσαν πολιτικήν ίκχώρησιν χωρών τινων έξ Ηπείρου κα. Ηεσσαλ.ας πρδς τό ρασίλςιον τή; ‘Ελλάδος, ή Af*4v Αγ.α τού Χριστού μεγάλη έκκλησία, λαρούοα ύπ οψιν δτι έκ τής πολιτικής τών χωρών τούτων εκχωρήσεως Αναγχαίως έναπαιτβίτα: Γνα καί αί έν αμάάίς κείμενα: μητροπολιτιχαΐ χα! έπισχοπικαί αύτής παροικία: Απολυϋιίσαι έκχλησιαστικώς ένωβώσι τή Αγιωτάτη αύτοκεφάλφ έκκλησίφ τού «ιρημένου ^ασιλιίου. ένέχρινεν ήβη τήν Απόλυσιν ταύτην καί Ινεασιν, Απολύσασα Αμα χα! ϋπαγαγούσα τή έχχλησίφ ταύτη χαί τάς έν αυταίς ί«ρΑς πατριαρχικά; σταυροπηγιακά; μονάς. ΟίΗν κα: Αναχο.νούμενοι τούτο τή ύμετέρφ όσιότητι έντ«λλόμ«*α κα! παραγγέλλομ«ν συνοδικώς δπως, άναγνωρί^ντες τού λοιπού κανονικήν ύμών Αρχήν κα: ην«υματικήν εϊ 8YXODU8 OOMBTAMTOrOPOUTAVK IMS BMÜ 11/M 659 κηδεμόνα τήν hftv τής ArurNfaffj έκκλησίας τής 'Ελλίέδος σύνοδον, χεϋ djv Ιεράν όμώ». μετάνοιαν ταύτη ύποχαιμένην, μνημονεύατε το· mvaνικοΟ αύτής δνόμεηος h κίαΛίς τ*1ς ItftiQ τελεταίς, μ! πρδς βΜρ τήν σχέσιν κα! Αναφορές Ιχητε Ιν πβσι τοίς μοναστηριεπιοίς âfMav πράγμασιν. Εύκαιρον ίάίχ! τούτοις έχ χρονιάς έχχλησιαστιχής ήγούμεθα είσηγήσασθαι Τνα άπαρεγχλίτιος πάντοτε έξασχήτε τά τοΟ μοναχιχοΟ βίου χαώήαοντα, διάγοντες tv όμονοίρ χαί άγάπη Αδελφική, ύπείποντες παί ύποτασσόμενοι τή είρτ^ένη πνευματική ύμών έρχή, ώσπερ χα! τή itfoaxint· m2 MO Mi χ«νάν·ί μΙ τούς χαδεσνέδτας νέμαυς τού κράτους, ' έεαμελαύμενοι προστ,χόννως τής εύαλείας aal Μ τ* xpaitw προαγωγής τής tep«c τούτης μετανοίας ύμών, χαί Hl λόγηρ καθιστάμενοι τύπος χεά fisoypspph; Αρετής xsl χριστιανικής τελειότητας' eOw ftip Apiatovtcç τεύξβσδε πρός τφ π«νφ ιχβεήΐψ Ml τής ψυχικής ύμών σωτηρίας. Ή Μ τοΟ θβοΟ χάρις **1 τό Απειρον έλεος Λ( μεθύμών. ,αεΜφ', μαέύυ (EooAsm nAteripiieittt et ntpn m4 mm. t.) πολιτική, τηρούντες άπαραβάτεες τού; Ιιροίις θεσμού; < IOACHIM PATRIARCHA CON8TANTINOPOLITANV8 METROPOLITAE THE88ALONICEX8I 1882 ai ii 18 30. πράξεεε; τίς είρημένα; έπαρχίας χα! ύπαγαγείν τή πνευμαπιχή βιχαιοδοσίφ τής άγιωτάτης αύτοχεφάλου έχχλησίας τής Ελλάδος ΤοΟτο 84 άναχοινβσάμίνο·. διά γραμμάτων Μσιν οίς δ«1, δέον Ιγνννμιν πιστό, ποιήσαι καί τή αύτής ί«ρδτητ·., β»ς μητροπολίτη τής έπισχοπής Πλαταμώνος. ήτις χατά τδ πλ»!στον συμπ*ραίληκται' μ«τά τόν λοιπών έν τοίς δρίοις τοΟ «ίρημένου βασιλαίου. Ή βΐ τοΟ βτοΟ χάρις χαί τ; Άρ.βμδ; πρωτοχόλλου 2280. + Ιωαχιίμ έλέψ ίΗοΟ άρχίΐπίαχοκος Κωνσταντινουπόλεως, »*·« Ρώμης, *®! οίχ&υμενιχδς πατρι άρχης· + Τερώτατε μητροπολίτα Ηεσσαλονίχης, ύπέρτιμε χ«ί έξαρχε πάσης Ηισσεώίας, έν άγίφ πνεύματι Αγα πητέ άδελφέ χαί συλλειτουργέ τής ήμΑν μιτρ.ότητος κύρ Καλλίνικε. χάρις είη τή αύτής ιερότητι χαί είρί,νη Απ«ιρον,Ιλ·ος «Ιη μιτ'αύτής. παρά θεού. Συνεχεία τής έσχάτως, ώς γνωστόν καί τή αυτής («ρότητι, έπελθούσης πολιττχής μεταβολής Ιν ταίς πλείσταις τών έπαρχιών τής Ηεσσεώ-ίας, Ιν τιο: δέ χαί τής 'Ηπείρου, προσαρτηδώσαις τφ βασιλειφ τής Ελλάδος, ή έλληνική χυβέρνησις Αμα δέ χαί ή ιερά άγιωτάτη σύνοδος τής έκκλησίας τής 'Ελ λάδος άποταίΐείσαι ήβη διά γραμμάτων έξητήσαντο παρά τής καθ' ήμάς μεγάλης τοΟ Χριστού έκκλησίας χαί τήν έκκλησιαστικήν τούτων άΓ.όλυσιν. Έχουσα ού . ύπ' δψιν ή έχκλησία τό «άλογον χαί δίκαιον τής αίτήσεως ταύτης, προέβη ήδη, συνφδά τή Ανέκαθεν έπικρατουση ίερψ τάξει καί τοίς προτέροις παραδείγμασιν. άπολύσα: καί έκχενρήσαι διά τής προσηχούσης ,αοπβ', μαίαν ιη'. + ί Κωντταντινουπόλΐώς έν Χριστψ Αγαπητός άδιλφδς. ’ A'arà rç»· ύπ*αρΌράς ipwrevoÂÂoi /O5Î υτ«τισηχ’(> αημίίικκν, <η·|ΐκ»ρ<ΐ'1<ΐν*1ίβα*' χρΛκκμινςς .'ν,Λχονί; ;<νρ,α μίν ' Λμ^ίάϋ/β. Άπρανν. Λ'ρ«»·/α. Ι7ιρ;'#ιπς. .«;'·«ίοαι τφ βασιλείφ τής Ελλάδος έχ τής f ό Κ·>νσταντινουπόλ<·Βς έν Χριστψ Αγ^πητάς Ηεσσαλίας χα! Ηπείρου χώροι άπολυώώσι χεά 4κχλησιαστιχώς, διά ταΟτα ή μετριδτης ήμών μετά τής άδ«λφός. περί αυτήν Ιεράς συνόδου λαβοΟσα ύπ’ δψιν τδ εύλογον 1 Ό i* 3Ί90 rnrrezoyo; οιτος καί δίκαιον τής αίτήσειας ταύτης, προέβη ήδη, συνχο>ψΝ'« rov Γζβίβά/^χ·»· τά ιρδά τή άνέκαφεν έπιχραταύσή τάξει καί τοίς προ‘Arf trrx/àrç, !ΐ;νβ*τβ. τέροις παραδείγμασιν. άπολύσαι κεά έκχβρήσαι διά βον^γ^νς, Ιΐ·υάΓ·νλϊ<τβ. Ρρρτζ/Jre. τής προσηκοϋσης πράξεαις τάς περί ών 6 λίγος χώ ’/W^taypp Λιχιντή, 'PiftfQti, Btv^ynfih. ρας καί ύπαγαγιίν τή πνευματική δικαιοδοσία τής άγιωτάτης αύτοκεφάλου έχχλησίας τής "Ελλάδος. ΤοΟτο δέ άνακοινώσάμενοι διά γραμμάτεεν πάσιν οίς δει, δέον έκρίναμεν γνβστοποιήσαι χεά τή αύτής Ιερδτητι δτι τά έν τφ τμήματι Τζουμέρχών τής έπαρχίας αύ τής είκοσι χαρία κα! τρία Ιτερα έχ τοΟ τμήματος jlfiytyq. .10Vtp(OT*. /Ιφίγα. Κ«*>ντ/ν«. 'Em tft rot M«Àcxea/«r* AeÀA^rn. ΜΛίζίνχι, XjtXoînor Ilpcatti της tlç τφ»· Â*p<cvrZpap» çtajtckç μοης, f r«< * ΧΧ^λ·έ·τ/αβ>κ. .Vtvj4v1 ; inii U Μ» SYNODUS CONSTANTINO POLITANA * qaa «edM episcopalia Zappiarv ni Κοζάνης in BetropolÎB erigitnr . 1882 maii 311 iuûi 12. hMMtatM Baiba», qaibaa regaa· boDadioam ab Λ aadaat epiaoopaloai baaaaqae habaotat, ii awteoiaaperio tanieo diaiaagitar, eivitaa qaao SeH^* di- poli· a ayaodo Ooaataatiaapofitaaa proveeta tarit, eitar, ia aovi toaetaa (valga wMtaMrglikj eapat aditia pro «ore xyaodaHbaa litteria, qaaa dooet par areata aot. Ex qao tataa eat, at qaaa aunplieaa* axtantan axbibere. 1. TOMU8 SYNOD ALIS QUO PRAEDICTA SEDE8 IN METROPOLIM ERIGITUR 1889 Bona bmîo. Αριθμός xp-TOxUÀTO 1697. ** ««^“θ λ*”° σης h αύτή βιχαιοβοσίαν xri έξουσίαν τής έγι«·τάτης t Ίώ«»«ίμ έλέφ 8xo0 Αρχιχπίσχοπος Κώνσταν- μητροπόλΐώς Ηχσσαλονίχης. ΚατΑ τ«Οτα ούν Αχοφαινδρχθα μ«τΑ τινουπόλΐώς, νέας ‘Ρώμης, aai οίχουρχνιχύς πατρι-Β ” " γρΑφοντχς ' ’ τών πχρί ήρΑς ΙβρώτΑτών Αρχιβρέβν χαί ύπ·ρτίρών, dpX«· t Φ«η·χρον έστ.ν όντώς χα: άριβηλόητκν ώς φύση τών iv Αγίφ πνχύρατι Αγαπητών ήρών Αβτλφών xai τψ χρόνφ παροραρτχ! τά έν χρόνφ πράγματα χαί τοίς σσλλιιτουργών, Τνα ή τώαας Απισχοιτή Sapjilarv χαί αύτοΟ ποιχίλχυς dal φοραίς συρπχριφέρχσύχυ πέφυχχ Κοζάνης βιά τούς προτχττΗντας αύλύγους χαί Αναγχαϊ άλλχξιίλλώς άλ/.ατχ τή έχ τούτον Ανάγκη ύπο- χαίονς λόγους ΰπΑρχη χαί λέγητβι χαί ππρΑ advnav χύπτοντα κοτχίλην χίληφχ τήν μχταβολήν, νθν μέν γινώσχήται ρητρίκολις τοθ xob' ήρΑς ΑγίώτΑταο οίχουάπδ τοθ χρχίττοντος «ίς τύ I αττον ρχταπίπτοντα, pavcxoO φρένου, αύτφ ρύνη» ύχοχχιρένη χανονιχώς χαί v-jv βέ Αντιστρόφώς dab τοθ Ιλάσσονος έπί τΑ χρχίττώ πρδς αύτύν τήν σχΑσιν χαί Αναφοράν Ιχουσα' 6 8Α προαγόμχνά τχ χαί μχγαλυνόμχνα · αύτό βέ τοΟτο συμ- έν αύτή dab τριαχονταχτίας ήβη 'Αρχι«ρατχύ«·ν καί ραίνον ίβοι τις Αν χάν τοίς ύπύ τήν άγρυπνον προ Φχαρέστώς ποιρΑνας τύ λογιχύν τούτης ποίρνιον χύρ στασίαν xai χηβχμονίαν τοθ άγιώτάτου olxoupxvixoO Εύγένιος ύπάρχη καί λέγηται χαί τιτλοφορήται »ί«ρώθρόνου β.αττλόύσαις καροιχιαις, Αλλβίώσιν οίανβήποτχ τατος 'Μητροπολίτης Σχρβίών χαί Κοζάνης xai ύχέρύφισταμέναις Ισώ’ βτχ χατΑ τήν τών χαιρών χαί τών τιρος*, χαΦΑπχρ χαί οί τοθτον βιαβχξόρχνοι, ρνηροπολιτικών πχρικχτχιών τροπήν, όκότχ χαί ή τούτην νχύών, ώς νχνέρισται, τοθ κανονιχοΟ πατριαρχικού προστάτις xai χηδχμών χαί κυρίαρχος Αγία τοθ Χρι- άνβρατος καί συναριΦρούρχνος τχλχυταΐχ τή τάξχι στοΟ μχγάλη έχχλησία, τή Ιβίφ αύτής έξουσίφ χρώ- Χαί τή χορχίφ τών λοιπών ίχρβτΑτών ρητροπολιτών, ρένη, Αναλόγώς £υ8μίζχι τΑ τούτών πράγματα πρδς c οίος χαί έν τφ συνταγρατίφ έγγέγραπται, έχών ίρα τδ συμφέρον dal Αφορώσα τοθ έν αύταΐς όρφοβόξου αύτύς τχ χα! ο! τούτον βιαβχξύρχνοι τήν στάσιν χαί π/.ηρώρατος, ώς iortv {Batv αύτύ τοΟτο ΐαν«ργούρ«νον Ιβραν τήν όρισύχίσαν αύτφ έν τοίς έπχλησιαστιχαίς χαί νθν iv τή έπισχοχή Σίρρίών χαί ΚοζΑνης. Τής συνχλχύσχσι χαί χοροσταοίαις, ποιραίνών φχοφιλώς γΑρ ύπ αύτήν ύπαγουρΑνης χώροπύλΐώς Σ«ρ^ίών xai ΰιαρέστώς, ώς μέχρι τοΟβχ, τύ έν τή έπαρχίφ ίίρας παταστΑσης τοθ Αρτίώς pari τήν ΐιαχαραχ- τούτη λογιχύν τοθ ΧριστοΟ ποίρνιον, «ύλσγών xai ΑιΙσαν txatoa ρ«ταξύ τών βύο δρδρών χρατών Τουρ ΑγιΑζών αύτύ χαί πάντα τά ΑρχιχρατιχΑ έχτχλών κίας xai ΈΑλΑβας νέαν άροθχτικήν γραρρήν συστΑντος ρ«τΑ χαί τής τοθ ίχροΟ συνφρόνου έγχαΦιΒρύσβώς ■ ρουτχοαριρλιχίου, Ικανοί τχ συρπβριύήφώησαν πολι- δφχίλουοι βέ καί πάντχς οί έν τή έκαρχίφ τούτη τιχώς ύπδ τύ ίιοικητιχδν τοΟτο χΑντρον ίχ τών «Αριξ βιατχλοΟντχς χύλογημένοι χριστιανοί, («ρώμίνοι xai ρητροπολιττπών χαί ίπισχοπιπών έπαρχιών χαί Αξαι- λαίχοί, Αναγνώρίζχιν τήν αύτοΟ ίβρότηχα ρητροπολίρατιχή ΑπχβόΑη σηρασία χαί σπουβαιό-.ης βίς τοΟτο, την τής ΑγιητΑτης ρητροπόλχβς ταύτης, πχιΦπρχχίν ρΑλλον da' χύ*«ίας ύπΑγχοώαι τή ΑνταΟθα χχντριχή τχ χαί ύποτΑσοχσΦαι αύτφ ώς χανονιχφ αύτών Αρχυβορνήοχι χαί par' αύτής ΑρΑσώς Αντ«ποχρίν«σΑαι χιαρχί χαί πνχυρατιπφ πατρι xai ποιρένι, λόγον ρέλiv πΑοή &οιχητιχή ΑνΑγχή χαί ύχοΗστι. Έπ*ί ούν λοντι δοθναι ύπέρ τών ψυχών αύτών ένώπιον τοθ τοιαύτην πολιτιχώς έχτήσατο ίδιΑζουσαν σηρασίαν ή Αβχχάοτου χριτοΟ έν τφ χαιρφ τής τών Αργών Αντίίρτ,ρΑνη Απισχοπή, ή Ιχχλήσιαατιχώς ύποχιιρΑνη τή αποδόαχώς. ΤαΟτα ΑπιφΑνΦη xai χτχύρώται συνοβιΑγίώΤάτη ρητροπόλχι’βχσσαλονίχης, τΑ ράλιστα Αναγτ χώς χαί χΐς Ινβχιξιν έγένχτο ό παρών ήρέτιρος πατρι- χαίον χαί συρφέρον ώς έχ τούτου χατχίβχν ή χα»’ D αρχικός χαί συνοβιχύς τόμος χαταστρώΗΙς xai έν τφ ήρΑς τοθ ΧριστοΟ μχγάλης ^ιλήσίας ίχρφ ήράς Μγάλη τοθ ΧριστοΟ έχχληύία, έν τφ χαφήχοντι τής x«b' -··-ίής-^Ρνωτάτης αύτής πρόνοιας, tva xri έχχλησιαστι- τών ύπορνηράητν χώδιχι. χώς κύτη ρχγαλυνφή προαγορένη «ίς ρητρέπολιν, Έν έτιι σωτηρίφ ,αωκβ' χατά ράίον έκινχρήσιώς ι'. ώστχ τίν κατά καιρούς έν αύτή Αρχινρατχύσντα βύνασώαι ύπύ τύν τίτλον τοθ ρητροπολίτου xri βιΑ τής t b πατριάρχης Κώνστανηνουπόλ««»ς Αποφαίνχται. b Εφέσου Άγαύάγγχλος ov»aaopaiv«T>u Αμέσου αύτοΟ ορός τήν έχχλησίαν Αναφοράς χαί έπιb ΝικομηΜας φιλόύχος ouvaaoprivrtai. ποινώνίας. προστατχύχιν Αποχρώντώς τΑ τών ίβίών αύτοΟ Χριστιανών, ώς xri τών πέριξ έπαρχιών, συμt b πρόχδρος Νιχαίας Διονύσιος συναποφαίνχται. b ΔΑρχών ΊχχακχΙμ συναποφαίν«ται.' φέρονταηΐ βιχξΑγαν Αποτχλχοματιχώτχρον τάς έμti Αμασχίας Σακρρόνιος συναποφχΐίνχται. πιπτούσας παντοίας αύτών ύποΗσχις. Έφ* ψ χαί t b Προύσης Νιχόβημαέ συνχπιοφαίνχτχη. όρίμνς συνβιασκχψΑμχνώ μ«τΑ τής παρ! ήμΑς ίχράς f ό Μιτυλήνης ΚώνσΜντίνος συναποφαίνχται. συνόδου έγνώμ«ν, ού χαινοτοροθντχς, άλλΑ πολλοί; t b πρόχβρος Διβυροττίχου Μχύόδιος συναποτοίς καρού» ίγραοιν, Αρχαίας τχ καί νχχκέρας, έπόμχνοι, τιμήοαι xri Ανυψώοαι τήν χίρημένην έπισχοπήν φαίvirai. + 6 ΒΑρνης. Κύριλλος συναποφαίνχται. Σχρβίβν xri Κοζάνης «ίς μηήρόπολιν χαί χΟΑυπαγαf b Βοβχνών ‘Ίχρόθχος συναποφαίνιται. γιΓν αύτήν ύπύ τήν Αμχσον έξάρτηαν χαί υποταγήν TOO χα#' ήμάς ΑγύττΑτου πατριαρχικού, άποστύλιχοθ f b Κασσανβρχίας ΚώνσταντΙνος συναποφιάνχταμ ββ3 8YNODU8 OONSTANTINOPOLITANA, 1889 amii «l,iuü IS EPISTOLA 8YNODALIS AD METI 18» Ml 'Αριδμδς πρωτσχίλλου 3598. ? «Μ POLITAM RECENS INSTITUTUM /taaE 19. mhov οέχουμέντκού δρόνοα. Όδ<ν συγχαίροντας αύτή Μ τή αβουδαίφ τσύτφ γαγονότι Md κιρολ^ντας έν τή «βροό»| τόν έκέ τοότφ έαΜέντβ (ήρύν ήμέταρσν πατριαρχικόν iud συνοδικόν τόμον, άναγνωσδησόμανον έκ' έχχλησιβν Αωόσης τής έπαρχίας αύτής, συμ«αριχλαί·μαν Αμα «al γράμμα κοινόν πρδς τούς χριστιανούς αύτής έξ«γγ«λττχδν τής κράζωκ τούτης, «αΐ κροτράκομαν αύτήν ϋίΙφικΛς δπ»ας έήβκολουέή Ας μέχρι τούδα πόιμβίνουσα δαοφιλός «ai δααρέστως τέ έμκισταυδέν βύτή λογικόν τού Χριστού κοίμνιον, «ροστβτιύουσα καί έχ τής Ηβαος αύτής καρά τή έβιτοκίφ Αρχή ού μόνον τό συμφέροντα τούτωη Αλλά «αΐ τέ τβν κέριξ έπαρχιόν, τβν ύκαγομένων «ίς τδ μουτασαριφλίχιον τούτο, έν πάση t' Ανάγκη Αναφάρηrm ««τ' βύδιίαν «ρδς τήν έχκλησίαν «tpi πόσης όποδέσιως, χρήζοόσης τής προστασίας βύτής καί Αντιλήψβως. Ή βέ τού δαωύ χόρις κτλ. ^βοα^Γ patte λα.’ (Etedom et lepra nAicriptioen.) f ΊωαχιΙμ έλέφ ΗοΟ Αρχωβίσησκος Κωνστπντινοοπόλιως, vio; ’Ρώμης' «ai οίχουμηνικός κατρι- dpXK· t Ί*ρέ»τ«τ» μητροπηλΓτα Xt^iwv «ai Κοζάνης «at ύπέρτιμ* iv άγίφ πν<ύμ«τι Αγιηιητέ Αβ*λφέ aal σι»λλιιτουργέ τής ύμόν μετριότητας «ftp Εόγένι*, χάρι/ χτλ. Μπά πλαίστης δσης Αχορυτήραιαί Ανβγγέλλομέν τή αύτής Ειρότητι βτι ή έχχλησί·, λ^ούσα κρό τίνος χβιροΰ ύπ' δψιν τήν σκοοββ^τητ* τής »iâwt, ήν Uo^tv ή έπαρχία αύτής διά τής έν τή «ωμοπόλ*ι ϊιρβίων Αποκαταστάσεις τής Ιδρος τού Ινπγχσ; αΑ> τόσι μιταπαδέντος μσιτησαριφλικίου έκ Λβρίσσης, τής παραχωρηΙΗίσης μντά καί τβν λοιπόν τής Β*σ*«λί·ς καί Ήπιίρου μφόν Ας τδ έλληνικδν κράτος, Ιγ-χ» προαγαγιΐν «al Ανχκηρύξαι τήν έπαρχίαν αύτής <1ς μητρόπβλιν, τήν V αύτής ί«ρότητ« μητροπολίτην έξαρτώμινοντού λα- Λ Αμέσως Από τού «α*'ήμ<ς άγιω- S. LITTERAE SYNODALES AD UNIVERSOS NOVAE METROPOLIS FIDELES 1889 mouse ioaH. B πατριαρχικόν καί συνοδικόν τόμον, δν συνπποστέλλομαν πρδς Ανάγνωσιν έπ έχχλησιβν καί κοινήν Ακρόασιν + Ίωαχέίμ έλέφ,δαού Αρχιαπίσχοκος Κωνσταν- πάντων ύμβν. Αναγγέλλοντας τοίνον τό γιγονύς τινουπόλ««»ς, νέας 'Ρώμης. καί οίχουμαν^ιδς πατρι- τούτο, ιύχόμανοί τι καί πατρικός «ύλογοΟνης πάντα; ύμΑς, «ροτρκόμαβα δπως, γινώσχοντις τό Από τούδι #Χήύ· Ι "Εντιμότατοι κληρικοί τής άγιωτάτης μητροπό- τόν έρχιιρέα ύμόν κτιμημένον τφ έξιώματι τού μη λ«ως ΣιρβΙων χαί Κοζάνη; καί αύλαβέστατοι ΙιρέΙς τροπολίτου, τιμότο .καί σέβησβι ός μέχρι τοοδ*, καί χαί όσιώτατοι Ιερομόναχοι χαί τιμιότατοι δημογέγον- δι" ένδίίξαων υίΙΧής στοργής, (ύκιιότίας τι χαί Αφοτις χαί πρόκριτοι «αΐ λοιποί τύλογημίνα χριστιανοί σιόσιως έπαυξάνηα τήν πρός ύμίς πατρικήν αύτού τής έπαρχίας ταύτης, τέχνα έν χυρίφ ήμβν Αγαπητέ, Αγάπην καί συμπροσπαβήκ ματέ πατριωτικού ζήλου χάρις αό) ύμίν χαί αίρήνη καρό δαού. Έστω γνωστόν ύπέρ τής έπί τΑ χρχίττω προαγωγής χαί βιλτιόσιω; πάσιν ύμίν δτι, λέψόντίς ύπ' δψιν συνοδικός τήν ση τόν έχπαιδιυτιπόν ύμόν καταστημάτων καί τής δια μασίαν χαί απονδαιότητα, ήν έλαβα πολιτικός ή έκαρ- νοητικής μορφωσηκ ■ τής νέολαίας ύμόν, ύπέρ τή; χία ύμόν μ«τό τήν βιαχ ιραχότίσαν νέαν αύτόβι «ύπραπαίας τόν ίιρόν ύμόν έχχλησι&ν χαί υπέρ όροόιτικήν γραμμήν, Ιγνωμαν κροαγαγιΐν χαί ένυψό- πάντων έν γένίΐ τόν Αγαδών τής ύμιτέρας κοινότη σαι αύτήν ιίς μητρόπολιν, τόν 81 άρχκρέα ύμβν χύρ τας, Αναφιρόμανοι όσάχ-.ς διήση καί πρός ήμάς διά Εύγένιον, τέως έπίσχοπον τού ίιρωτάτον μητροπολίτου τής αύτού Ειρότητος, χαί τήν έκχλησιαστικήν ήμβν βιασαλονίκης Κς μητροπολίτην τού παό' ήμός άγιω- προστασίαν καί Αντίληψιν έπιχαλούμινοι έν πάσαις τάτου πατριαρχικού καί οίκουμτνικοΰ δρόνου, έξαρ- τοίς χοιναίς χαί ίβιωτιχα'ς ύμβν Ανάγχαι; χαί ύποτώμινον τού λοιπού Απ' αύτού καί πρός αύτδν Αμέ Ησισιν, ,αωπ^* έν μηνί ίουνίφ, ίνβιχτιόνος ι'. σως τήν σχέσιν χαί Αναφοράν Ιχσντα. ΈκΙ τούτφ . (ΈοοΑμη ac «apro nAacri^onn.) δέ Ιξιβόχαμν καί τδν προσήκοντα ίιρδν ήμέαρον Άριδμδς πρωτοκόλλου 3538. CONCILIUM PROVINCIALE SECUNDUM PROVINCIAE GRAECOCATHOLICAE ALBA-IUUEN8IS ET FOGARASIEN8IS 1882 meii 90 - iunii 6. Non it* pridem, enno ociHoot 1881, dio 19 martii, p recognit* fuerant * eaora congregatione do Prop·gind* fide acta et decreta prim·* tynodi provin ciali* Fogaraaienai* Bumenorum oathoMoorum per Tranailvaniam anno 1873 eelebretae, qfipndo alia ■tatut* a aecunda. tynodo eiuodem provinciae anno 1883 habita examini aaari einadem continu» *ubiecta aunt. Ouivi* documenta utriueqa* concilii vol leviter perluitnuiti petupieuam fit, grave intervenire ditcrimen inter utroque. In tilia anim agebatur de fide et dogmate, de liturgia et ritibua, do iuribnt et coMuetudinibui legitimie, de dieciplin· ot moribnt, de inatituti· monaatici· et eoholaetMa; in hie, e contra, proponuntur tantam quaedam quaeationet •ingularea, nullo inter «e nexu colligatae, nuilumque doctrinae oorpu* effonnaat·».· fragmenta mut qnibne prior* otatnta Ul«*tr«atur quidem *c complentur. at quae in reboa aooeadarim potio* quam in *ub■tantialibu* veraantnr; particelari· rant fere omnia eo minutiarum cumulo obruta, ut fieri emolet in rebtu quae diaciplinam et praxim, non doctrinae catholicae argumenta et ratione· expUnant. Id vel ex *oh earum ennnttatioae redditur mauifeatum. Nimirum primo loco venit profemio fidei ab Urbafto VIII orientalibue praeeeripto atque omnibu* nota; eam tequuatar etatate capituli Fogure*ieii*i· et decretam de inotaurondi* monaatprU· ordini* •ancti B**ilii Magni ; tam ponitur prolixa inatrnctio de oauai* m^&ûponialib·*, et poet articulum de bonorum ooelbaiaAHfnram administration* legitur altera inatiMÜo aeqtîb dirthm de modo procedendi in oeu*i* emrioerum ccpHbui et oriminnlibu*. ') ( M& CONC.PBOT.nPB0T.GBA10O-CUlTB.XLBA-iULm8.R FOOAR., 1889 mteiSO-iumifi «Μ Noa est igHur eu» Mt» agamus, at quae ia A nullis imatuteite, probata, pmt decreto die 1 octotoma XLB, eel 4M-M9 oeeaaioae primpe syno* Ma siuedem aaai data ae iafrn exhibendo plaFngnrueieaeis fisse tractata (basait, rotrootems·. aum flat ▲ata predieruat ia Hbra: CMfaa prismasli flatte «rit m imitais s syaodi praeeeutia acta at dé créta ia gaearaübaa aaaraa oongregatioaia la Propagunda Ma oemitiis diesum S aa 30 iaaii, 7 at M iuMi aaai 1884, referait· Lucido Maria oardiaali in-8‘, 291 -VI p.; teecumque ibidete raeua fesrnnt Parocohi, amtaro exa^riae parpaaaa faiaec, ae aoa- •ano proxima iaaaqaaoti 1886. ACTELE SI DECRETEES ▲CTA ET DECRETA praeeo ; otriAeteesw oattaïltetea preeiæi·· Matfâeaam grace-oateteos da jili'eJaite «i faguti» tittint* « main Deawmlm 1888. Mncitet DRLA A TRRTA DI DI 8RBBAT0BR A 3ANTRLORC ROflAUR PANA MARTI DUPA DOMINEC'A ANTAIA DUPA B06AUR A TXRTIA DIR FR8TI PRSTRCOSTRS U9QÜR AD FSRIAM TRBTIAM POCT DOMINICAM PRIMAM POST PKNTKOOSTBN ^tcsless^isdi^iœ AUa-IitÛtiuù rt Fbfrswsasii anno Deoum 18N8. (dii K> mai· paie ia t jaaia) (s de M> mali ss^sr sd ai H). In arms a'ae publicatu deeretelo oon- Domum publicata aunt decreta aynodi primae pro vincialia anno 1872 celebratae. oilialdi provincial· tienatn in anale 1872. Ead«m die, hoc eet 90 maii 1882 immediate In aoe'ari di, adeca in 90 main 1882, imme diata dopa satai's seaiuae publics a's tienutu in poat I aeeaionem publicem in aula palatii metro politan· habita Mt congregatio II generalia, in qua mI'u palatial·! metropolitans oongregatiunea II-a generals, in cere daps program· toti psrintii sino- ad normam programmatis universi patree aynodi dului a'ae impartttu in patru oomisiani sinodale, in quatuor oommiaaionM synodales distributi 'unt, precem m rede din adanaata sab I). Aoosto.ru quemadmodum ia folio sub I) continetur. Hiaee oomisiuni s'au datu apra desbntere eehemele pro oommiaaionibua ad discutiendum tradita sunt sche luente in ordinea urmatoria : comiasinnei I-mo a’aa mata elucubrata hoc ordine. Commissioni I capita ooncrediutu capetele caprinae in titulelo „ deepre in titulis wde pro e seau iuridico in Muais eccle procédera in camele biMricesci civile ai criminale* siasticis civilibus et criminalibus*, et Kde administra ai „despre administratiunea averei bisericesci* ; oo- tione bonorum oooleaiaatiooram* comprehensa. Com miasiundPlI-a capetele tituleloru „dnpre procedur e missioni II Mpita titulorum „de procedure -in causis in causale matrimoniale ai deepre camele soolastice* ; matrimonialibus et da causia scholasticis* discutienda. comiaiunei IH-a capetele deduae in titulelo „deapre Commissioni III capita in titulis „de professione tnarturiairea credi ntiei, deepre capitule ai deapre fidei, de capitulis et do beneficiis ecclesiasticis* de bénéficiais bisericesci*; era oomiainnea IV-a oape- ducta. Commissioni vero IV capita tituli „de tele titnlului „ deepre restaurares ordului monaati- ordine monastico Mncti Baailii restaurando, et de .rescu a aantului Basilio si deepre calugaritie*. monialibus*. Die 1 iunii in aula palatii metropolitan! habita In 1 juniu a'a tienutu in tal a pslatiulai metro politanu congregatiunea IH-a generale, in carea est congregatio III generalis, in qua indicio patrum prin judeeat'a parintilord ainodului, can singuri ae synodi, qui soli decisive gaudent voto, tituli I. IV bucurs de votu decirivu, s'a. admisu ai stabilitu et VI iuxta modum in decretis sedi apostolicae titululu I-u alu IV ai VI in forma cuprinea in subiectis contentum admissi ac stabiliti sunt. decretele aaternute aantului eoaunu apoatolicu. In 2 juniu atilulu nou 1882 dupa celebrares Die 2 iunii 1882, solemn! sacro pontificali per eantei liturgie episcopesei prin illuetritatea m reve- illustrissimum ae reverendissimum dominam episco rendieaimulu domnu episcopu alu Oradei-mari si pum Magno-Varadinensem absoluto, populo dimisso, daps demiterea poporului, a's tienutu a dou a aie- habita est ssssio II publica synodalis, in qua de dintia publies ainodale, in cares a’au promulgatu creta I, IV et VI tituli promulgata sunt decretele tituleloru I, IV si VI. , In ace a-ei dt, adoca in 2 juniu stilulu nou Eadem die scilicet 2 iunii 1882 ante meridiem 1882, inainte de ameadi s'a tienutu in sal a pala-D in aular-palatii metropolitan! habite est congregatiulni metropolitanu congregatiuM IV-a generale, tie IV general··, et post meridiem V. in quibus Ara dupa ameadi a V-a in cari s'au aprobatu si iudicio patrum synodi titulus VII de administraadmisu prin jpdeeata parintiloru sinodului titululu tione bonorum ecclesiasticorum jtrobatus «t admis VI deepre administrare· averiloru bisarioesei. sus est. In 3 juniu stilulu nou 1882 s'a tienutu in sal a Die 3 iunii 1882 in aula palatii metropolitan! palatiulni metropolitanu congregatiunM VI generale, habita est congregatio VI gsasrelia, in qaa iudicio in care· prin judeeat'a parintiloru sinodului s'a patrum synodi titulos V «de procedure in causis admisu ri stabilite, titululu V deepre „prooedur'a matrimonialibus* item probatus et admîmes fuit. in oausele matrimoniale*. Die 4 iunü 1882 dominica Omnium Sanctorum In' 4 jhma «tiluhi nou 1882, adeo· in dominée'· Toturoru Ssmttlor·, dupa celebrares aantei liturgie solemqi sacro pontificali per illustrissimum ae re episoopenei pria illuetritatea m revereadiaeimnlu verendissimum dominum episeopum Lugosieosem domnu episeopu alu Lùgosiului si dupa demiteres celebrato, ac populo dimisso, habita sst Sessio III poporulai, s'a tiaaata a troi s sesiaae siaodala, in publies synodalis, ia qua titulus V promulgatus eet. earn s’a promulgata' titulala V. Tot· ia a«e’a-si dt adoM ia 4 juniu 1882 s'a Eadem die scilicet 4 iuuii 1882 iu «sis palatii tienutu ia sal'· pslatiulai metropolitanu congrega- mstropolitaai habita Mt congregatio geuerali· VII tiunM Vll-a generals, ia ear·· pariutii ainodului in qua patres synodi decreta tulerant ad titulum ΠΙ en " OOMOTLIUM PBOWrCIAU 8βσϋΙΠ)ϋΜ PROTWCUl ORACCO- au adara daeuioM ca priviro ta titetata aha ΙΠ-te despre beraficiete birarieerai, care tape da aai a'· relegata la etitodote diooesaae. Dupe aeo'a a· ad mira ai stabilita titatete aha Π-le despre etatatete capitularie, cari au ae oeredaee cd punetetisai la pregatirea statatelora speciale peatre nail fia-cara capitate. In 6 junta atitete non 1889 e'a tirante in sal's palatiulni motropotitaau oongragattanoa a VIU i generals, - in care s’au edura deetaiuai en privirs ta titulata VIII despre causale aoolaatiee, oari tnrat avendu-oe in vodero impregiararili specials ai locale ate fiacarei diecera, a’au oonorediuta singuratocelora ordinariate; totu odata a’au reoolvita ai unate din euplicele indropate entra ainodulu provincials. Totu in aeen-ai dt, adeea in δ Junin 1889 dupe ameadt, a'a tienuta in sal's palatiulni metropoli tans congregatiunea IX a generale ai cea din urma, in carea a’au stabilita mai multe eu privire la cen acle seolastico ai la administrares sverilora bisericeeci; apoi a’au reoolvita suplioele restante indreptate cotte ainodulu provinciate, ai a’au primita de cretale de subverteres ai iacheiarea ainodului. In ·> junta <1889 dupe eelebrarea eantei liturgie epiacopeuei prin eeoellenti'a a'a reverendiasimute domnu métropolite, ai dupa demiterea poporatei, a’a tienuta raeiunea IV-a publica ainodala, in earea a’au promulgatu decretale cuprinae in titatelu VU. Apoi in aenraln programului a'a publicatu decre tu lu de inchiarea ainodului,, carea eate adauau. nub L). precum ai decretalu de ^ubacrterea docreteloru ainodului, care de-impreuna eu aubécriptiunile este adauau la inae-ai deeretele ainodului, ai e'a aubaeriau settle ainodului de cetra toti perintü present! la sinodu. Dupa aee'a ainodulu a rogata pre escellentissimute domnu métropolite, cd ae aéra dele adntalu aoaunu apoetolicu preainalt'a confir mare a decreteloru ainodului. In urma dnpa cuventarea métropolitain! alaturata aub M), aducenduae in modu aolemnu multiamita marelui ci preabunului Domnedieu datatoriului toturoru bunatatiloru. ainodulu provinciate • a inchisu. I------- III. 87» de beneficite seelraiastitita spectantia, atqw nd qntodos dfoMMUMe Wno relegata. Deinde titahun Π de statutis eapitalaribea, tamquam Mttoutea ad atatata apeaiaKa pro unoquoque capitate oeaficteude deoervioates, admiraient ae etabiliveruat. Dio δ iueii 1889 ta anta palatii metropolitan! habita oat congregatio VIII generalia, in qua de creta tata aunt ad titulum VIII do causia scholasti cis pertinentia, atque singulis ordinartatibw texts peouttaroa locorum eircumstsatiaa concredita here ; prouti et nonnulli supplices libelli synodo provin ciali exhibiti congruam notationem necti rant. Eadem die scilicet 5 iunii 1889 a meridie in aula palatii metropolitan! habita eat congregatio IX generalia aimulque ultima, in qua nonnulla, quae i ad causas scholasticas et adminiatrationem bonorum ecclesiastinorum spectant, stabilita aunt; oeteriquo supplices libelli aynodo provinciali exhibiti con gruam Solutionem habuerunt, atque decreta sub scriptionis et conclusionis synodi admissa aunt. Die β iunii 1889 aolemni sacro pontificali per excellentissimum ae reverendissimum dominum metropolitam celebrato, populoque dimisso, habita eat sessio IV publica synodalia, in qua décréta tituli VII promulgata rant. Tum ad tensum pro grammât» publicatum eat decretum de finienda synodo, quod aub L) adiaeet; item decretum de aubacribendia aynpdi decretis, quod una cum subcriptionibus ipsis decretia aynodi adiectum eat. Poat hoc singuli patres aynodi décréta synodalia subseripserunt. Deia rogavit aynodua excellentiMimum dominum patrem metropolitam, ut supretnam decre torum aynodi provincialia recognitionem a sancta aede apostolica implorare vellet. ' Demum habito per metropolitam sermone, qui sub M) extat, et aolemni largitori omnium bonorum Deo optimo maximo gratiarum actione reddita, synodo provinciali finis impositus est. III. Proÿramute sees modWatitatea tiraare» riuodu/m ^•IVoyraerek» μη melkodttt celebrandi synodum tecunal» II prniiteialu ai» pnaiaeiei grace - eaMiet de , dam proamcsalaa· proemetaa graeee-eatholiâM AlbaAlb’a-Jelia eomrocata la Blaeûi pre 30 18 mai» ISÿÿ. Itdimtit convocatam Blatiam pro 30 18 maii 1882. H. Dupaee vont fl convenitu cei chiamati la eino- 11. Postquam omnes ad synodum provincialem con- dulu provinciate, in dtu'a prima se va tiené una vocati comparnerint, die prima celebrabitur con congregatiune prosinodala (preliminaria) in aal'a gregatio prosynodalia (praeliminarie) in exedra reresiedintiei metropolitans, in carea ae-vorU dispone aidentiae metropolitanae, in qua necessaria ad incele neeeaarie spre deaehiderea ainodului. *' D choandam aynodum disponentur. In aedat'a congregatiune. In hac congregatione. 1. Toti parintii einodalui imbraoati ia ornatulu 1. Omnes aynodi patrua ornata proprio induti, loru propriu, anome : Episcopii eu patrafiru, mandla et qnideta: episcopi epitraohilio (stola), mandia, si camilafoa, it ceialalti in ornatulu fora preotieecu, et camilafoa, ceteri autem in ornata «o presànume: eu greea, seau eu paüu ecclesiastica, vont byteriali, nempe graeoa sive pallio ecclesiastico, ocuph locurile competente ta mésa, in scarei'a occupabunt loca competentia ad mensam, in cuius fronte va presidid métropolitain, preatitiendu con principio praesidebit métropolite, qui consultationi sultarsi rogatinnea. ^Imperate 'omroooa.** bus praemittet orationem „Veai sancte Spiritus*. 9. Dupa finirea aceatei rogationi métropolitain 9. Hac oratione completa métropolite habebit va tiené una vorbire acomodata ocoputei aceatei sermonem ad scopum huius congregationis accommo congregationi. datum. 3. Finindn métropolitain vorbiMU, cu oonvoiroa 3. Motropohta, finito sermone, cum episcoporum episcopiloru proventi, va provoci pre toti membrii praesentium consensu provocabit omnes in synodo ainodului a-si face promisiunea ootemna ,de a ttend locum baboatra, ut aolemnem faciant promissionem se cretele ainodului*, recitando formnl’a unnatoria: do .rarvaado synodi secreto* recitando formulam „Promita pre credinti's preotieraa, cd vote tiond in sequentem ; .Promitto ad fidem sacerdotalem, me secrete retigioau ai sub tacere aboohta tote aoote, sub secreto religioso et aitentio absolute observa cari voru fl cetite. deabatute, pertractato, si dooro- turum omnia ea, quae sive in congregationibus Deei agoadele noatre aiar· d· atooda m Ca: rogati un··, aacalture· eultulai divin·, aerbares «an tei liturgi· ai deprtndsr·· ia Captai· indarnrei. ' «M ptoaia· alaeaeaaat; ita at rHaataa homiMs ©para vaste· bs·a, qua· ornai iura axigaat iis, qai ia ••rtom Domini vocati sut, gtoridceut patrem vasteum, qui ia oaelis sat_‘ Itaqa· agaada noatra sxtra synodam mat: oratio, auditio ealta· divini, «aéra· miaaas oelsbratio. et •xereitium operum miaarieordia·. IX. G. IX. l Doerotndu «i« « «a discedr. G. Dtcmttun XI. L • Coarisiams^ susodals. I. Preaiedinte. Illustritatea s'a> domnu Michaiu Pavelu episcopulu de Oradea-Mare. Preaiedinte substitutu. Reverendiasimulu domnu TimotM Cipariu pro positu capitulariu. Membrii. Illustrisaimuld domnu Androiu Liviu oanonicu prelatu dometticu. ‘JfattKV, ia Illustrissimus 'dominus Michaël Pavelu episcopus Magno -Vamdijsns». • Praeeee substitutus. Reverendissimus dominus Timotheus Cipariu prae positus capitularis. . Membra. Illustrissimus dossinua Andreas Liviu canonicus praelatu» domasticua. V M3 CATHOLICAM ALBA-IUUXM8B BT F0GARA8IMN8IB, IMS mail 30 -iuaii β I Reveroadissimnlu demaa Antonin Vestem aaan oaabnie·. . Ravereodiasimatu domnu Paata Vat’a caaouiaa. Raveraodiasiniala do··· Georgia Moiailn vioariu foraaau. - Multaoaoratalo domna Euaabia Cutie· feaoru. U. Preeiediate. pro- Hlostritatea ·'· domnu Vietor· MihAlyi apiaoopulu do Logeai·. Praaiedinta eabatitata. . Reverendisaimulu donna Theodora Kflvdry prepoaitu capitalariu. Membrii. Reveroadissimnlu domna Joanu Fekete eanonica. Revereadiaaimulu domna Vaailiu Pop· cano nic·. Revereadiaaimulu domnu Beniamino Denaaaiaa· vicarin foranen. Preaonoratulu domnu Alimpiu Blasianu protopopu. * Preaonoratulu domnu Michnilu Kfikduyeadi ■protopopu. Md Ravaraediasimus dominus Aatoaiaa Veatenaaaa eaaonicns. Ravarendiaaimns domi··· Paulus λ'sla oanonieaa. Revarandisaimas dominae Orogoriaa Moiailu vicaria· for·····. Admodnm roverondna demi··· Eaaabias Curtio· profam ar. , Π. Praaaae. Ά lUoatrieaima· domina· Vietor MihAlyi eppoopuS Lagoaienaia. Praeaea aabatitat··. Reverendinaim·· domiaaa Theodor·· Kdviry praepoaitua enpitalnris. Membra. Reverendmaimea domina· loanee· Fekete caaonieua. Reverendiaaimua domino· Buailins Popo ca nonica·, Reverandimim·· domina· Beniamin·· Denao■inau vieuriaa foranaua. Reverundiaaim·· domino· Alympioa Blaaianu protopresbyter. Admodum reverenda· domine· Michael KilkAnyeadi protopreebyter. III. Praaiedinte. Illustritatea « a domnu Joanu Saabô episoopulu de Oherl'a. Illuatriaaimoa domino· loaanea 8aab<> epiaeopua Smunosuivarieaais. Praeiedin te substitutu. Illustrissimulu domnu Stefano Moldovan· prepSaita capitalariu prelatu domeaticu. Praeaea substitut··. lUuatriaaimua dominua Stapbanua Moldovanu praepositas capitularia praelata· domaaticua. ΠΙ. Praeaea. Membra. Membrii. Revereadiaaimulu domnu doetoru Joanu Ratio Reverendiaaimua dominua doctor Ioann·· Ratio canonico. canonic··. Reverendisaimulu domnu Aleaandru Mimi ri Reverendiaaimua dominus Alexander Mieu. vi cana foranen. carius fornneos. Reverendimimulu domnu Alimpiu Barbulovioiu c Reverendiaaimua dominae Alvmpias Barbulovieariu foraaeu. riciu vicariae forueaa. Preaonoratulu domnu Georgia Marehiaiu protoReverendiaaimua dominua Georgia· Marehiaiu popu. protopresbyter. Multaonoratulu domnu Micbailu Peridnu notariu Admodum reverendus dominus Michaél Parian· oonaistorialu. notariu· oonaictoriali·. IV. Praaiedinte. Rererendiaaimulu domna Joanu Andarco pre posita capitulario. Membrp. IV. Praeses. Reverendiaaimua dominua loannes Anderko prae positos capitulari·:* Membra. Reverendisaimulu dome· Conatantinu Papfaivi Reverendiaaimua.dominua Conatantinu· Papfaivi canonico. canonic··. Reverendtaaimua dominua loannea Moldovanu Ravarendiaaimulu domno Joan· Moldovan· ca nonico. ; eanonkua. Preaonoratulu domnu Gavrilu Popu prot»·- -__ Reverendiaaimus dominua Gabriel Popu proto popu ' ' / presbyter. Çurioai a ·'· Damian Elin Domni a jeromonaeo Venerabilis pater Dominons Eli·· Domaiÿ relialu ordului «antului Vaailiu. I» gioaua ordinis aaacti Baailii. % Ç XII. » XII. Lai Dtentuht Λ· tnduuiri. In nomele preaaantei ai nadeapartitei Treimi, a Tatalui ai a Fiului si a Spiritului aaatu. Noi Joan· Va*cea de Bnteaa a archiepiaoopnl· ai métropolitain greoo - catolieu de Alb'a-Jolia ai Faguraai· eta. etc. etc. Dapa-ee sunt pertractate si aaiodiate tote aoele, ce dupa oerinti'· ceretiatarilora proaente s'au jade cat· a fl foata de pertractata ai amediata, ai Siadacè ai lipa'· ingrigirai «pirituale a poporeailoro incredintiati, aonm dupa mai indahaagata abaentaro delà biaarieele oatedrale, i rechiaaaa la ale aale pre toti perintii aceatui ainodu : amu gaaita in Domnulu •\ pone capeta aoeatai ainodu provinciale, ai ea •Mtt'a a-tn deehiarb d^ iaoheiata. Decrstam cewriwriawii In nomine aeactae et individuae Trinitatis. Patris et Filii et Spiritus sancti. Nos loannea Vaacea de Bnteas a arcbiepiseopus et métropolite graaoo-oatboboas Alba-laliensis et Fogarnaieaais etc. eta. Poetqoam ea omnia, quae iuxta circumstan tiarum exigentiam pertractanda et ooaatitaenda fore indicatam fait, pertractata ot ooaatitata fue rant, et cam etiam neoesaitas came spiritualia tdoliam concreditorum post diatarnam ab reflarits eathedraiibaa abaeatiam .omne· patrer ad anam residentiam revocet, Saem huic synodo p-ovinciali focare oenauimtu ia Donriao; qaa dr causa eamdsm proaaeatibna clausam ···· deolaramaa. «· ew CONCILIUM PBOVINCIALÏ 88CUNDUM PBOVDICIAK OBABOO- XIII. A «M ΧΙΠ. M. n. Oettntarta teetlMtiti. ilhntriiifauihû ri rtttrmdûristMlbu iotutt erekiffiteepe it Jlsperarin ri Alh’a-JuU· tiutufe le ùvoArieree «mmIMih prvswiriehi ai· IIAe. Oretit Mit sA aeeaflontiaaima, sUneCriesHiw rt rreerondiMMse domato errAiqpiarepa Feyarwataiwt tt AlbaIUmi in jbw renrilii prootncielt» II. Illustrissimi domni ooafrati episcopi' Veusrati in Christosu fraü si Ai ! Illuatrii parinti ni ooneüiului! lUuatriaaimi domini oonfratree episcopi. Vene rabile» in Christo fratres et filii. Illustres concilii patroa. Quandoquidem cum benigniammi Dei auxilio ad Dupa-ce eu ajutoriulu preaiaduratului Domne laborum uootroram eum atatum pervenerimn». per dieu acum amu ajunsu la roraltatele luorariloru nostre conciliari», prin o» ne-amu apropiatu ai d» quem et ad concilii provinciali» praoienti» finem fine» concil'ilui provinciale preeinte aaia ae vede propiu» aooeaoimu, nihil ampliua videtur aupereaw. a nu restA alia, decAtu ed la dorinti'a c»muna quam ut communi omnium voto eonformiter huic concilio provinciali finem imponamu». ae punetnu capetu acestui concilia provinciale. Nobia igitur ad laborum noatrorum acopum iam Deci ajungundu la tient'a neraintielorn nostre, ce ar'pote fl pentru noi mai sacru ai mai on pre- perventi·, quid pote»t o»»c magi» «aerum, quidve ferintia ? decAtu eA dupa cole petrecute sub scbtulu B antiquin», quam ut po»t ea, quae »ub divinae gratiae grstiei divine, a» ni intoroemu ochii sufietului tutamine acta «ont. iterum ad eum convortamu» noatru éra-ai la aoela, delà car.' ni-β venitu tota oculo» «piritua nostri, a quo omne datum bonum tlarea cea buna ai totu darulu, ce a’a induratu a-lu et omni» gratia venit, quam sub laborum noatrorum revered preste noi aub durat'a lucrariloru noatre synodalium decursu supdr nos effundere dignatus eet! Kidem itaque toto animo filiales ac fqrventes conciliarie; ai din tota anim a se-i aducemu mulferamus gratiarum actiones, conclamando cum «ancto tiamite filiale ai ferbinti eschiamendu eu aantulu Augustinu: .Quid melius et animo geramus, et Augustino : .Quid meliua et animo geramus, et ore prontMtiu». et calamo explanemua. quam Deo ore promamus, et calamo explanemus, quam Deo gratina! Hoc nihil dici broviua, nec audiri laetiua, gratias! Hoc nihil dici brevius, nec audiri laetius, nec intelligi gratiu», nec agi fructuosius potest.*1 nec intelligi gratin», nec agi fructuosius potest/ 1 Nam etiamsi omnem impenderimus diligentiam, CAci de ni-amu ai datu silintia, ai ni-amu puau in lucrare aetivitatea, de caro amu potutu diapune: omnemque evolverimus in agendo activitatem, quae totusi debue in générale pe reeunoacemn, cA reaul- possibili» nostrq e parte fuerat: attamen prae om tstele bune ale lucrariloru omeneaei in line a prima nibus confitendum nobis eat, bono» humanarum ac tionum effectus potissime Dei donum esae, quem auntu donulu lui Domnedieu. precum dice inauai admodum ipae dominus Salvator noster dicit domntilU Mantuitoriulu noatru .Eu sum viti a, voi .Ego sum vitis, vqs palmites, qui manet in me et mladitiele; celu ce remane intru mine, ai eu intrn elu. acel a va aduce fruptu multu, cA fera mine C ego in eo. hic fert fructum multum, quia sine me nihil potestis facere/’ Unde merito quidam scrip nemic'a nu poteti face/ ’ Cea ce unu acriitoriu tor ecclesiasticus verbis aequentibus expressit .Om bisericescu a preeiaatu in cuvintele urmatorie: nia profectua ad divinitatis eat munera referendus, .Omnis profectu» ad divinitatia eat munera refe quia nihil constat fore bonum, nisi quod ab ipso rendo»; quia nihil oonatat fore bonum, niai quod dignoscitur esse collatum/1 ab ipso dignoscitur eoae collatum.“· At vero et sanctis Dei nostras depromamus Dara ae aducemu multianiitu ai «antiloru ^lui Domnedieu, cari rogati au binevoitu a ae intrepune gratias, qui interpellati suam pro nobis sdiunxerunt intercessionem apud patrem misericordiarum, ut pentru noi la parintele indurariloru, ed ae ae in dure a ni tramite ajutoriulu intieleptiunoi tronului sapientiae de suo throno adiutorium nobis mittere dignaretur, quo auxiliahte hunc laborum noatrorum seu. cu carele Amu potutu perveni la resultatele lucrariloru, ce/n* le-amu propuau; de odata insa fruotum valuimus obtinere, quem dudum in votis habebarpus nostris. Ab ipsa insuper sperare opor «e aperamu, oA ni va dd ai aeea, cd ae fia binecuventate fruptele ostenolelora noatre. ai se aipa tet, datum iri nebis, ut fructus iidem adhuc plenius durata pana in capetu, »i Aa imbratmiate do toti sint benedicendi, atque ad finem usquo duraturi: atque ab omnibus sint acceptati, pro quibus lati aceia. pentru cari e'au facutu, aram «i pre venitoriu; dara mai vertoou do noi, cari amu lucratu eant, nunc et pro faturo; in primis vero a nobis, qui ad eoedent cooperati sumus; quandoquidem. la pcele ; odei precum acri» santula Gregoriu Marele : .Incassum bonum agitur* ei aqte vitae terminlm D dooentq sancto Gregorio Magno, .incassum bonum deaerator; quia frustra velociter currit, qui, prius agitur, ai ante vitris terminum deseratur, quia frustra velociter currit, qui, priusquam ad metam pervenerit, quam ad nietam pervenerit, deficit/4 deficit.** i Post Deum vero, qui nobis et vplie dedit et Inao dupa Domnedieu, care ni-a datu ai a vol poeee, et poet ipsius sanctos, quos pro nobis semet •i a potd, ai dupa aantii. lui Domnedieu, cari au binevoitu a se intrepune' pentfu noi, ei »’au rogatu, interposuisse credimus atque petiisse, quatenus ci ae pi eo dee ai a face, oe ni erd propuau; sno- nobis daretur perficere id, quod orat propositum, cesuln lucrariloru nostpe avemu in parte do a-h» successum laborum nostrorum ex parte etiam telo mutiami ai aelului »i {oonlnorarei intieiepto a illu- ■ ooeporationiqu» prudenti fraternitatum' vestrarum •tritatiloru voetre, precum ai eaergiei ai «ctjvitatei habemus in accepti· referendum, atque assiduae neintrerupto a vootre a toturoru onoratiloru in diligentiae vestras, venerabile· in Christo fratre· Chriatoau frati ai Ai, cari nu ati orutiatu nioe et filii, qui enim. diu noctuque oprapati, noe labori, tempu de dt de nopte, nioe osteadla ai adatringere neque virium tum corporalium tpp> spiritualium de potortktAtu spirituale cdtu ei corporale, fiindn ■ impendio pepercistis ; quum una nobiscum eo solum impronna eu noi oondnsi do aingur'a dorintia, od duceremini desiderio, ut hac quoque occasione > 1 Aw’ sgiM. ad Hara •lIseaneH» v.A * Csss. Ia qsed. «pist. * Aflrsg Msgwa Me. I msr. CATHOLICAS ALBA-IULIRN8BJ BT FOGARAMKNBI8, IBM au M - »mi β «•7 «Μ a* potamu si μ aetat'e aduee eeva baaa, ri J quidpiam boni agere, atque ad ooohaiaa aoetraa Mdaage eeva salutaria ia depbnirea'operei maretta prosperitatem nompleuiiam abquid eatphus addere Munitaremur. a prospérant bhariaai neetee. Peatru âoa’a adueaudu-vi fia-oaruig ia epseiata ri tataroru ia- gshen laudela maritata . caaftina» actiritatet, oe o ati dqavoltata, ri daada malttamita Maoora dia adaneela animai ri peatru aaMiaala, aa careJe ati biMvoita a sprigini neqjuaeelo iatrovsnita din partae aaatra in eondaesrea Incrarilora; jie odato ve rogu en eaidar'a iaeroderoi ftutiesei, ta deoreoe ri cote mai salutaria dispnsetiuni iaoa aa foleeaseu, ddoa nu ae pnaa ia vigdre, si nu se aplica ia vidtia, illustritatile rentra ae biMVoiti'a ordini ai demanddpplicarea ai. eaaet'a obeervare a toturoru ari«RGhinteloru, cari ee enprindu ia decretale cpnriiiiriui nostru provinciale prima déjà incuviintiato qe oea mai inalta auctoritate biaeritaeca aci pre panicntu. ai cari tocmai ape punotuoaa obeervare fera ai publicate la ineeputulu 1 eonsultariloru oceetui coi ciliu provincialu. Acdata obeervare punctuoaa ae demanda ai pria inaltulu decretu de reviaiune emanatu in Rom a la 19 martin 1881, in care intre allele ae dice: ,Cum itaque eiusdem (concilii) decreta idem reverendiaaimua pater dominua archiepiaoopua aliique provineiae praesules, so, quo par erat, obsequio sanctae sedi» examini iudicioque «ubiieciasent, eminentiaaimi patre» sacrae congregationis de Propaganda fide pro negotiis ritus orientalis eadem ad examen re vocarunt. et iuxta exemplar hisce adnexum recogno verunt: in cuius recognitionis testimonium praesens decretum edi mandarunt, ut ab omnibus, ad quos pertinet, inviolabiliter observentur.“ 1 Totu ou asemene punctaoritate ri eu semttu de conscientioaitate se lucre fiacarele ai la observares decreteloru acestui concilia provincialu II. dupa oe acele voru Π incuviintiato la loculu aeu, ai voru fi < publicate la tempulu recerutu pre cales ea. Nn ignorediu eu niqe de cum, si credo ta nimene dintre noi. ta Ia aplicarea. completa a toturoru de creteloru. deci in aine state de salutaris, voru se intrevina unele piedece u pdte ai dificultati create de multiplice impregiurari : dare pentru aco'a nimene se nu se deacuragese, ci se aiba taris de aufletu, ee o di adeverulu ai dreptatea cauaei aante. cu cares-ne ocupamu. Aci preste tote vomu avi lipea de prudentia, carea ci deeteritatp se deprinde cu apljcerea midilôceloru acomodate apro ajungerpa ooopului ; despre açésta dloe eantulu Augustinu : .Prudentia est amor ea. quib'us adiuvitur. ab eia. quibus impeditur, sagaciter eligens.* ’ Mai incolo vomu avi lipea ei de perseverantia, cici precum dice eantulu Bernardu: .Absque per severantia neque qui pugnat, victoriam, nec palmam victor consequitur; perseverantia vigor virium, vir tutum consummatio eat. Nutrix eet ad meritum, mediatrix ad praemium, soror est patientiae, con stantiae filia, amica paris, amioitiarum nodus, un animitatis vinculum, sanctitatis propugnaculum. ... Denique non qui inceperit, sed qui perseveraverit usque ad finem, bio salvus erit* * 8e ni oaaoigamu si teeauralu intieleptiunei, oe ni-o reeomenda eantulu Gregorio Marele dtoundn: .Justorum sapientia est, nihil per ostentationem fingere, sensum verbis aperire, vera ut eunt diligere, falsa devitaro, bona gratia exhibere, mala libentius tolerare quam facere, nullam iniuriae ultionem quaerere, pro veritate contumeliam lucrum putare.** ' Vedi «senti ia .«apst. teentolsn . eo asilislut ρην. I, p. 187 <— t. XUI, oeL 81« C.). * irif Uk. «e msr. series. Idrirwe dum omnibus ia genero, atqM singulis in aperio ex intimo cordo promeritae tribueras landes conformée activitati comprobatae, item parce referimus grattas ex arimo et pro oeneersu, quo insufficientiam qmtrem sustmuMtia in diseuerioaum habitarum deowue ; una rego emam eum toto ■duriae ftnterisM ardore, ut, quoniam neo maxime salutares praeeeriptionse soleant prodesse, ri vigor illis debitus mu proepretar. et in vita non applioentar, velint illustrissimae fraternitate* vestrae in culcaro exactam observantiam omnium institutionum, quae ia concilii nostri provincialia I decretis a supreme in terris auctoritate ecclesiastica iam re cognitis contineatur: quum praecise sd scopum strictae earutndem observantiae fuere iam publi: catae ab initio consultationum praesentis concilii provincialis. Nem accurata haec eorum observatio demandata est ab excelso recognitionis .decreto Romae dato die 19 msrtii 1881, in quo inter alia haec bebentur. .Cum itaque eiusdem (concilii) decreta idem reve rendus pater dominus archiepisoopus, aliique provin ciae praesulos eo, quo par erat, obsequio sanctae sedi» examini iudicioque subieciaeont, eminentimimi patres sanctae congregationis de Propaganda fide pro ne gotiis ritus orientalis, eadem ad examen revocarunt, et iuxta exemplar hisce adnexum recognoverunt: in cuius recognitionis testimonium praesens decre tum edi mandarunt, ut ab omnibus, ad quos per tinet, inviolabiter observentur.*1 Pari ■ exinde diligentia et vivo conscientiae im pulsu coeperetur unusquisque etiam ad istius II concilii provincialis decretorum observantiam, poetea1 quem eadem fuerint suo loco recognita, ac tempore legitimo, et canonicis formis publicata. Nequaquam ignorare possum. et credo neminem latere, quod in omnium decretorum etsi perae maxime salutarium adplicatione nonnulla impedimenta rint interventura, et forsan etiam difficultates ex multi farii» adiunctis occursura. Nihilominus nemini set animo despondendum, quin imo eam habeat opor tet animi fortitudinem, quam suppeditat veritas et iustitia sanctae causae, qua occupamur. Hic prae omnibus opus bsbebimu» prudentia et quadam dexteritate in mediorum applicatione, quae magi» idonea sunt ad scopum assequendum : de hac ait sanctus Augustinus:*'’.Prudentia est amor, ea quibiri adiuvatur, ab iis. quibus impeditur, saga citer eligens.*’ Deinde necessaria nobis erit etiam perseverantia, quia prouti sanctus Bernardus dicit: .Absque per> severantia neque qui pugnat, victoriam, nec palmam vietor consequitur; perseverantia vigor virium, vir tutum consummatio est. Nutrix est ad meritum, mediatrix ad praemium, seror est patientiae, con stantiae filia, amica pacis, amicitiarum nodus, un animitatis vinculum, sanctitatis propugnaculum.... Denique non qai inceperit, sed perseveraverit usque ad finem, hio salvus erit.* ’ Adqniramus igitur illius sapientias thesaurum quam sanctus Gregorius Magnus commendat verbis : .lutorum sapientia est, nihil per ostentationem fingere, sensum verbis aperire ; vera ut sunt diligere, talea devitare, bona gratis exhibere, mala libentius tolerare quam facere, nullam iaiuriao ultionem quaerere, pro veritate contumeliam lueram putare.* *' • A Bsrasta. spist iss. * & G»W· M. Ub. 10 Mor. c. 17. 4M OOXCOJUM FBOVDHSA1B eeOTJMDUM noVQKXAB «BABOO. 8» UMM iaba tade eoariMata fotietopttarad, ra o deniHe Mia fcu*iiu oeatuta Ongarta Waubn ■Hih aravevnada : «Frime raptantia Ml: vita taaMbilta at aped Deem gam *aaa, par qeam pari para iaagutar, M raaoti naaoto araiaatar. Dta mibi vidatar aapieaa, qai paaaa quidam da virtate aaiai aaaueaaat at pretoqaitar, plate anta* ta tab aatihaa at operibpe aataadit, at Ma* vecbta exprotaam eperum raora* atipalattaao oondrarat.*1 la Ina oftanda vi la toti, vatrarabiM pariati a oorailiaiai, a* proabmnta Demaedtaa aa va earneomitoae ea aaatii nei ugari ia ratatari'a antra afo ■ala, ne va dedaea taaataai ti ra re intardent ea durale bratialai ena, e* ra potati toti taerd iraa ia lungime da dtb apra arariraa enata Mamatai aaa, •pre meatatrra eadeiebaa, al epre taatatarea raatoi noiri ea aaatata aeaana apoetaHea. Amiau! Bb β^ηβΒ^ββ TW ombIBbmi Krataarauu, da* ait: «Friata mptaetta eet: vita lendabtita, at aped Doom para *ene, per qaam fwi yw* cmméî sMiestv* IB· viAoter pèeee virtete MfaMi μμιμμΜ* et pvele^vitefq pleee eete· in tab aetibat at eperibaa eataadtt, at Me* verdie axpeomam a para* enact* ctipeietieao eoednrat* * 8i co aodnt'a doebtarn de inebeita araeta coueilia proviaotale ala Π-b. Vebb aaaibae ia Me adprraaaMr, veaatabitae acatflii petrea, at Daaa boaigataritaeo oarara eeatttata» ea* aaaetb anta aagoM in itinere ad aaa tavanaree, dadaoatqw oeepitaa, atqae rabere braabü rai erafortat tiageïoe ita, at vae ratae» ad aaaetbeiaü aai aoatiab gloriam, ad aaimarn*)*latae, atque ad «aerae ea* aaaeta todo tpoeColioe aaioob iaere*Mta par pterimoe adbao année vatoatb ope rari. Amea! Atquo ita eorattium bthoe praviaeUb II com pletam et eoeelueum eaee doolaramua. XIV. XIV. Sfûtif· frit tan nnOtutfe f· «Butariaanaato ti n~ vrrtwiûtmi»û erMtfûtef· i· ti Fepure 9fi99efttB jUte*I^MÜ^iuie al weta M Emiaeatiarime domine aaaetae Romanae eeEmiaeatiarima domanto cardinale ah raatoi , clamai rardrulb ot praefeeta! bieortoe Roumuo ai prêtante! Domine gratioebeimo! Domnute prragraticra I Deeretb ooeeiHi proviaciaha eeebaiaatioae pro Dapara dit maadatala grattera aie aaataiai aeaana apoetolba aa revediata ai ia aauta 1861 vinciae nootrae graven eatbelieao Alba-Iaüeaab et • tu ai inouviiatiata daereteb oorailiaiai proviaofahi Fogaraabrab anno 1879 celebrati an benigno aanetae nia proviraioi aoetre bberioraei greeo ratoüee de aedb apoetaBeao Mandato reeogaitb, et anno 1881 aaeeptb, nibil prine atagbqne calatam erae in Do Albc-Julia ai Fagaraain timrata ta anale 187S, am gaaita b Damaala a na fl aa*i* mai de pre- mino indicavi, qaa* bberibae operam impendero. ferita ai a*i eatatarin, deedta a pregaii taerarile C qni ad nncelerandam eeeudi coneiUi provincialb acele, cari parean, eb vern potd eantribni b aeeo- eolobratioM* conform poaoe digaoooobaatar. leraroe tienerai eoaeiHntai. previaciahi aba dette. Qeamqne omnia praeliminaria iam praeparata Daci dapaee e'aa pcegatita locrarUe proUminario •i i a vedinta a'W epropU trapeta aaeaedata ement, taapnoqee racandnm concilium ineundi ae{ pentrn tieaeraa coneilinlni proriaciala ala Il-le, oommodata* laetare videretur, illud pro 90 dio pre aeeat’a eoavoeanda-h dape modaUtatee pca- menab mail anad earreatb praararipto modo cano aeriaa pria canona pro dta'a de M main Ain anale nico reaper indictum eadem dio ieehoevimua, atque cariate, in nodata dt l'aate at iaoepnta, ei ea «Ja- divina farrato gratia neque ad β meaoü iunii diem tpriolu gratiei diviao ooatiaa*ada-ta pana ia dta'a continuatum bae eadem die ad «nem feliciter pera β-a n lanei lai jaaia, tota in aedata dt M but daxitana. roanltata l ema terariaata. Obioqta, quae duranto rntboe concilio pertrac Objectai· cari e’an pertractata «i «'an priatita ed decreta ia deoorrala acMtai ceneilip, ee wprtada tata atque ad laetar deeretornm aeoeptata fuere, in urmatorii arttaHi: aequaatibae aotnatar artientia: 1. «Deepre emitaraa aolenua a aartariairei 1. quidem de «ddei praframono eobmaitar elicrediatieL1* •J. «Deopre etetatate noaa oeaatitatianea capU 3. de «capitatorum oathodraliam utatatiu tiro tutetoru oatedrale;* une eeaapbria dia aerata «À. D ooMÜtagioM*, qaoram tingalaro exemplar pro mea tata computa aurai peatra arebidtooot'a mea ee arabidiu orari ooaditam drarotb adnoetitar. uugt la 9. «Doepre modalitatoa, dupa eara oe oe eeo3. do »«radc rootaafatioaem ordmto Bacilitanim oxeeutioai mandandi*. eutouo reotaararaa ordetai beetbtilore.* A «Daepru iautraetiuaea, de earea aa ee oe A do «irairaatioae pro iadbib eechaiMtieio ia tioaa judeeaterielo bberirai ia oaarata matrimoaiale.'* enari» ntatrimeadaiibao oboorruada*. 6. do .utatatiu ia admiabtretiono bonorum ee5. «Deepro utatatoie, oe oe voca obaarvd b admiamtrarae acerata a baatirilont bbmrieeoei ei eleriaetieoram et «nbnlratiunrum rite obeunda tonen•colaetioe.* db*, etc. ·. «Nonaativum quoad proeedarnm pro forte in d. «Deapre normativula pmarira peatra (brari ca privira b procedur e in oemrato bberioarai civile ei oeaab eoaleriaotbb civflibqe ot eriminaUbue diiadicrimiaab.* Depaoe arante tote e'aa eabecrtaa dfa par eaadia ,obeervaada* prnaaeripta*.* Qaae omnia, tae pariatileta ooacibnhi m aee'a rogare, ed arato poetqua* a patribua eoaoilii ea addita eam roqririee ee eubetarna prolaaga iiprarieata timtiiraintelira tiono rabteripta Macent, at iUa curta «aratae aedi de cela mai profunda oaragia aaatahti tenue apoctolioao pro benigno ondinuda recognitione deapoetolioa epro a dinpuo prtagratiera revbiupea vottotimb' eum obyeqaii eentibao nubatonmatar; TOI CATHOUCAI ALBA-IUUUSB.ET FOGARASIKSBa, 1881 maii M-tatei · 781 lev·: mm mm· 4·β·ΛΗ· · Mrttt*· mbîmMM A s^mîsK ptritagM hMM· pvMfei· 4mm!· bbw veatra doarototo taMM, iMmMM a«i aub 7. ima «■ Gntat Mb anteuM patiiaa emiaentiM m cm mi profande devatinm. La muM dénote veatra· aanapeatai eiMfente. Œm ipate ex parte maaa arebièiimiii oparatam quaqua ,4e benom naïade Mb nom «rate T di· partea arabidioMete arate ri aparatala ,dmpra ragtearaa te iaterea Mecum arteidinimaorm extra gvamiaKum ragubMtetetetera aaeiddtoaaaaa· axtangraaalato* pcn- latteee et datatteae* ia ayuoda areteteoeeeaaaa a hrarata te tenaduta arabidiaaaaaau tteaata Ote dfa'a tea 8 neque · aaptembria aaai UbMtta oatebrata a S-a pu· ia a fi-a a hate tel aaptembra tea naula ooeditam Mb' annare T fia deminait eum preaibaa Mtaata, te m ragu proannubta, te aariaaate'a adMOtitar, quatamm em nantie vaatra oaeate Ute votera m va indurati a diapaina grattera, te dupa operata, impetrata aaaa naotitatia aammi peattfieu obtteaeraa grattai apoatobc· a aaattte aate nuaatei apoattetea gratte, MO modo revideri et raaagnoaci pontifia· tôt· «aela operate mi mua apaeifiMt· benigna Miare dignatar. μ m ravddia ai eeeminaM dupa modalitatea a'a. Qui dam pre amima aw preen aumma eem Praceada outeau a-mî raped ea Ma mai mare devotiaae rogaraa mea prmniaa, raooaaradaadu-mo deration· iterare audao, ait» gratii· amiqeatiquc iaaltelora gratte ai patroteaialai MtiaMta rameae patrocinio iagiter rammradatua profeadiaaimo eem oe eae mai adeooa vanerattnaa ale emiaeatiai vaaerattoai· Mite paraavaro aminanttea votera· bamiUimua davottaaimuaque famnlua votera eele mai umilita ai davotatu aarvu loaaaea Vaaeea, archtepiaoepe· et métropolite. Joaae Vanoaa, arcbiapiacopu ai matropoKta. B Blatte in Tranttlvania Auatro-Ungariei 1 oc tobre 1882. Blatti (Blaaendorf) in TraMaylvania Au»troHungarian, dia 1 oetobri» 1882. TITULULU I. Bttpr· martariatrea crMl»U»L TITULUS I. *· profani»·· Mte. 8 i Salvator notear Domino» lean· Chriataa in «ancto Mintuitoriuiu notera douinUlu Immu Chriteoau dechiara in aant'a aa avangelia: „Totu oelu m ma •ao evaagalio declarat: „Omnia, qui confitebitur va marturiai pro mine inaintea omeniloru, ai ou lu ma ooram hominibu», confitebor et ego aura coram voiu marturiai pro alu inaintea parintalui mou, patre meo, qui in caeli· eat.* 1 Sancta» apoteole· carel· Mte ia oeriuri.* *. Éra eantuiu apoteole Pauiua autem no« edocet: ,Corde creditor ad iiMtiParafa na invdtta, oà: „Cu anim a m crade ipro tiam, ore autem oonfeaaio fit ad aalutem.* ’ droptate, dam ou gur'a ·· marturÎMace âpre mon taira. “ 1 Hanc divinam doctrinam aancta mater eocleaia Aoteta invetiatura divin» arêndu-o inaintea oobilora aant'a maioa bioerioa, a prettnau punirea, prae oculi» haben» omni tempore a fidttibua exegit, te credintioaii ao-ai marturiateca crodinti’a totu do ut fidam aaam »»mp«r profltMatur, quotteacumque a un·, tendu intrevine aooetttatea de a o mar- 1 neceateta· illam profitendi urgeret. turiai pro aeo'a. Sprc aooteu aoopu dola inceputahi oreatiaatatii Hunc in finem exinde a primordii· raligfoaia a formulatu anomite aimvola. de cari creatinii atfitu ehriatianae certa aymboia propoauit, quibua fidele· privata tete ai publice m foloaoeu «pre a-ai mar- tam privatim 'quam publice ad fidem profitendam utebantur. turiai eradinti'a. lam quidem in prioribua aaeculia aau erat »ymAtare ttmvolu cri in u»u in aaoulii primi atta numitu «imvolulu apoteolilora tt ttmvoluln Romane ; bolum apoatoiicum et ronanum : poatea «ymbolum dupa aoe'a aimvotela Niomu, apoi Nioenu-Conrtan- Nicaenum ; deinde Nioaeno-Conatantinopolitanum· Athanaaianum et alia plura. tiaopolitanu, Atanaaianu, te alto mai multe. .Z*1 8 9. Dintre aoaatea pentru crodinttoeii orientali anmmii pontifici Urbano VIII ei Benedictu alu XIV pria oonatttutiunea Nttftr ad aae au ftrepcriau aimrolulu «eau formul’a urmatoria: 9MIMM WÎMléeit· 1. In nomel· Tatalui ai ale Rnfeai te alu Spiritului «aatu. Amino. Bu N. N. oradu m oratentte tara ai aaartaribaoeu tôt· te ua'a afite un e din aate m m cnprindî· - in «mrolnln oradtettei, de «broie m fioteaaaM teat’a biaortea a Bornai, te aaam: Credo iatra unote Domnodiaa, Total· atotattanetoriala, fiaeatoriola earinlui te aha pamatulai, vedintelora totaroru te navateatetera. Si intra nnnlu donna Iran Chritt®·· Hnlu lai Donnedieu •auha naaouta, oarale din Total· a'a aaarata mai teaiata de teti veaii, Domaedie· din Domnedteu, Ifiniaa din lamina, Domedteu adavorata dte Domaodten adavorata, .naraatu, dr'na tavte, ooin de o fiaatia eu Totale, pria oarale tete a'aa beat· ; oartea pentra ·οί anaaiii ■> paatra · noatra aaaatnira ·*· aoaboritu dia aariuri, ai «'a intracta d»la '■ 8. Mate. X N. 8 2 s Ex hiaee aummi pontifice» Urbano· VIII atqu· Benedictu,· XIV conatitution· «d aea“ pro oriantalibua «ymbolam vel formulam aeqaentam praeacripeere : 1 /¥·/«·»>« eetfieUcM jU»i te efMteiiee ate» «rwilattbM pra»»cr»pf«. 1. In nomine Patria, at Filii, at Spiritu· aanett Aman. Ego N. N. firma fida erado, at profiteor omnia at aingula, quae oaettaMtur in aymbolo fidei, quo aaneta Romana eaoloaia atitur, vidaHoat; Orode ia unun DaUm patrem antepotentem, beterem eaali at terrae, vitebUium ouateum at iavitebiliuat. Et in uram Dominam Ι«μ· Obriatum Fltiem Dte umgacitum, at ax Patra natum aate •mte· aaeeada, Deum de Deo, InmM da lumine, Deum varuat do Dee vaco; genitum, neu betam, ooaMbatantialem Patri, par quam omnia beta enat; qui propter an hntaia··, te propter aoatrum «alu tam daaoaadit da Mali· : at incarnata» eat da Spiritu •ancte ax Maria virigiae, et bono beta» eat Cruci fixu· etiam pro «obi· rab Pontio Pilato, pa«M«, te • fi. Paaim X 7M CONCILIUMPROVINCIAL· «CÜTOUM nOVDTOIAB «ΒΑΒΟΟ- · . TH Spiritala aaata dfo Mari’· Mmo, ri t'a faceta «na ; nepetam eat, Dt rraunexit tertia dfo éaaùdaaa ai a'a reotigaita pentra aài aab PHota dia Paata, aariptarw et racradit ia aratam, codât ad dexteram t a pariarita ai a’a iaaaaaaaaatata, al a invfata a Patriot at iterant vontarae eat earn gforta indfoMO trei'a dt dope eeriptare, al a'a eataa la oeriari,'ri vivra ot ««tara, cufae «égal non erit tain. Mt ia riede da a drdpt'a Tntahri; ai Atari aa aa vfae aa Spiritam aeratam Doucteam et viviAeeatra^ gad marire aa jadaaa vji al meetti, a aaiai Mnperutia ex Patro Mtegra proeodtt; gui moi Patou at Mio au va art eapeta. Si fatra Spiritala aaata, Dam atatnl adorata* ot eoagieriitaatar, gal foratae «t Bt νΒφβΙ et nata ai da vidtfa Ateatoeiah, earala dale Tateta ai delà Fida pareoda, eel'a ae tapnaaa aa Totale ri ea Ffata aete iaehfaata ci aurita, ouata a gratta ia foarimioM· peeratoram. Bt exp acta lecurrea prin profati. btr’un'a aaata, aatoMaa ai apeotoHaa iterant mortoernm, et vitam vratari aeoeuH. Amon. biaerioa. Mutarioeeea ana boteM intra iartaroa pecatelora. Artopta tavieroa aaortâora, ai vidti'a veacolui, ce va co Aa. Amten. A Veneror etiam et suaeipio aaivorratea eyao2. Vraerera iaea ai prtaiooeu etaodele ecumedoa, prout Mgaitar, videlicet: ' nioe. proeum a rm tea, aaamo: Nicaenam primam; ot proAteor, gaod in oa Sinodala eeia de aatdia delà Nioe'a. ai marturiaeMu oea oe a'a deAnita ia aeel'a ia oontr'a tai contra Arium damnatae moinoriaa dcAaitam eat; Aria eetai do efariatta amiatite: ad deaaaela laaaa Dominàm leaum Cbriatam mm Filium Dei ox Petro Cbriatoea cote Rata tai Domnedtae, aaala-aaeeata ratam uigeaitam, idwt, ex aabataatia Patrie, aatgm, din Tatala naacuta, adora din aabotaati'a Tntatai, non factum, oonaabotaatialem Petri; atgae impiar naaeutn, ir'na facbta, de o Aontia ou Tatala; ai ch illae vooea recto fa oadem aynodo dhmaataa mm: in aool'aai rinoda oe droptala a'ae oedadita eu- gaod aHguando aoa faerit, act gaod factaa ait ex vinteta cole faredelego: eh ore-eaadeva aa u fl tie, gene aoa aaat, aat ax alia aabotaatie vol canen foeta, mou od a'u fl faouta din cole oo aa aaata, tia, ant good ait mutabilia, vel convertibilia Alina ' eeaa din alfa rabataatia ori eaeetia, aeaa aA Fiulu Dei. . lai Domnodfou «'fl mntebita ori aehtalbatioau. 3. Corataatindpolitaaam prinum, oecandam in 3. Sinodala aatdia CoratrattaopoHtaaa, ah doile ia ordine; ai martarioMca oeo-oe a'a deAnita ordine; «proAteor good in oa contra Macedoniam in acel'a in eoatr'a tai Macedonia celai do afari- damnatae memoriae dednitam eel: Spiritam nanc rita amtatiro: nA Spiritala eanta aa ootp terra, ci tam eon mm nervum, nod dominam ; non creaturam, domna; aa. faptara, oi Domnadiee, wrote are nod Deem, no anam babeatom eum Patro et Filio Deitatem. are ari Domnedieire en Tatala ei on Finie. 4* Sfaoduta Bferina aatAia, ala traite ta ordine; · 4. Bpheriram primam, tertiam in ordioe; et ai martarinenea cm oe na déduite ia aoela ia protaor gaod ia m contra Nwtoriam damnatae contr a lui Nootoriu Mini de afariaita amiatire: oA memoriae dedaitum ont: Divinitatem ot bamaaidivinitatea ri amnaitatoa anfada-M ta UMda noepaaa C htam ineffabili et iaoompreboaaibili unioM in nna ai necaprinoa tatr’ana ipootam afa Ffatai lui, pmaeaa ai raetignita pentra uni? ri aatafeBa goo adoo diriaam nataram trium penouarum pao. nathr'a 4aaaaaAa4aaa a aeaiota trai pamaa a aibilem am arabant et mortalem. dbeaa a β peàribüa ai martela. 7. CeMtantinopelitanam eoouadam, eaintaan in 7. Sinodnla ala doilo Oopataatiaepolitaaa, aha einoaia ia ordine, is care a'a reinoita defiaitiuaoe ordina, ia qua praedatae Chaloodbneneb aynodi de aaâatitaJai tinodu Chaleedonaaau. finit» renoraia mt 8. 8iaadala ala traita CoaataatinopolHaaa, ala 8. Conetaatinopolitaaam tertiem, aextam in or aieoeb ia ordine; ai marturieMou cc’a co ia aoel'a dina; et profiteer quod in ea contra Moaotholitas a’a definita ia contra Meaotholitilore: eh ia uulu definitam oat: ia ano eodemqne Domino noatro ai aoal'aai domnula noetra lauan Chrbtocu aunt daaa lean Chriato dam eoee nataraim rotaatatea, at dear voiatia naturale ai doua lucrari naturale Cara do- Mtureba oporatioaoa, iadiviae, inooarortibilitar. in1 apartirè, tara aehimbare, tara oeebire, Cara aaa- eoparabilitar, ineonfaw: et humanam aim rohantaataoara; ai eh vointi'a lui oea omenéeea an a con tem non oontrariam, aed aabieetam diriue eiua traria, oi aapuaa vointioi liai celai domnedideeei ai B atque omnipotenti roluntati. atotu-potcrnfoe. ». Nicaenam aecudam, aeptûbam ia ordine; 8. 8inaduh> alu doila delà Nice’a, ala aieptala ia ordine; ai marturiaeocu ee a oe a'a definitu in et profiteor quod in ea contre ioonoelaataa defini aoela ia Matra iconoelaatilora : cd iednele lai tam eat: Imaginée Chriati, ac Deiparae rirginio Chriateaa ai ala naacatdrei de Domnedieu fotidre, neo noa aliorum euetoram habendae at retinendae precum ai ale altoru «anti aunt de a ae avé ai eaee, atque eia debitum honorem ae roaerationem retieaé, ai oh aoolor'a eat· de a li ae di onorea impertiendam. ai veneratiunea detorita. 10. Shodulu ale patrale ConatantiaopolitMU, 10. Coqptantiwpolitaaam quartam, octaram in alu optale in ordine; ai marturiaeocu, ci in aoel'a ordino; et profiteor, in ea Pbotiam merito fuiaeo Fotin on droptulu th oahnditu, ai aantuln Ignatid damnatum, *Bt auctam Ignatium patriarcham re■titutum. patriarohalu reetituitu. 11. Veaerbr etiam et auacipio omnee aliae uni11. Vanereçu inca ai primeeoa tote oele alalte abode eeumeaioe eu auotontatea pontifioelai Ro veraaloa aynodm auctoritate Romui pontificie legi mann pro loge celebrate ai confirmate, ai mai time oolabrataa ot confirmatae, et preeeortim Floren vortoau ainodula Florentine, ai marturiaeocu oele tinam aynodum, ot profiteor quae in ea definita tant, ridehoet: oe a'àn definitu in aoel'a, annmo: 12. Quod Spiritu» aanetua ex Patre et Filio *19. Ch BpiritUlu. eantu din Totale ai Finlu dia C voocu cote, ai oeenti'h aa ai fienti'a aa ipoetatioe aeternaliter eat, ' ot eaaentiam euam reumque eaee o are de odata din Totale ai Finie, ai d’intru aubeiatea» habet ex Patre aimnl et Filio, et 'ex , ameodoi din reace pnroede ed d'iatr'unn prineipiu utroque aeternaliter, tamquam ab uno principio, ot unica apiratione procedit. ai pria unica reflare. X 18. Item, dictionem illam FWopw veritati» de 18. Mai ineolo ch dloerea aoe'a „ti delà Finie· iertatu ai intieleptieece fù adauaa cetra aimvolu clarandae gratia, et imminento neceeaitate, licite m pentru lamurirea adeverului ai pentra neoeeitatoc rationabiliter ajrmbolo fiiiaee appoeitam. atunoia intetttoria. 14. Item, in aaymo, aire fermeetato pane tri 14. Mai iaoolo oi in pine de grhan anima oeau doepita trupnlu loi Chriatoeu oa adevoretu ee ticeo oorpaa Chriati voraciter confici, eaoordoteoqne preface, ai oi preotii ia ae'a dia ele trebue «O. in alterutro ipoum Domini oorpuo conficere debere, préfaça iaanai trapuln Domanhii, adeoa fiaoare unumquemque acilieot iuxta tuae oedooiae, eive dupa datie'a biaorioei aale rean ooddeetale aoau occidentalia »iv· orientali» eonauotudinem. orientale. 15. Item, ai vere paonitentee ia Dei charitate 15. Apoich deçà oei in adorera inftdnti voru mort in iubirea lui Pomnediou iaaiate de ee are deceaaerint, antequam digni» poenitentiae fractibua fi facutu deetulu pria fruité damne do penitintia do commicti» aatmfocerint et omiaeia, eoram animae pentru oele facute ai laaate, aufietole Molor'a dupa D poeeia purgatori» poet mortem purgari, et ut a morte ao curatia eu pedepao curatitorie; ai oi poeaio huinamedi releventur, prodeeee eia fidelium ae ao uriorree de atari pedepee, li rent apro folo- virorem auffragia, miaaaram ooiHeet aacrifloia, ora aulu aeolor a qjutprielo eredintiotilorn vii, adoea tione» et oleemoeynaa, et aha piotatio officia, quae aantele aaerifirie, rogatianilo, eleemooinele ai alto a fidelibo» pro alii»' fidehbu» fieri oonraevertint, fapte de pietate, cari a’au indatinatu a aa face aeoundum eeeletiae inatitata,. illorumque animae, dupa aaiediamintete biaorioei de entra eredintiori qni poet baptiama euaMptum nullam omnino pec pentra alii orodintioai ; ai ci eufietole acelor'a, cati maculam incurrerant, illae etiam quae poet oari dopa primiroa boteauhi nu a'au intiaetu oa contracta» peccati maculam, vel in ama eorporibua nice una macula a neoatalai, precum ai aoole, vel eiodem exutae eunt purgatae, in caelum mox cari dnpa-oe an oontraau macul a pecatalui. rent recipi, ot intueri dare ipoum Deum trinum et unum, oaratite ori in trapurile lorn ori dupa eoirea din aienti eat, pro meritorum tamen divortitato, alium aodle trepari. indata ae primaaea in oeriu, ai roda alio porfoctiua: illeram autem animae, qui ia ac apriata pro iaaead Domodien trinulu ai unnlu, pro tuali mortali peccato val aelo originali decedunt, cum acte, ineo dupa diroraitateo meritelora uauln mox ia infernam deeeendore, poenie tamen diaparimai daplinu doehta altalu; 4»' reflotah aoetor’a, bua puniendae. oari more in peoata aataalu de morte, oeaa aiagura in oeha iframmiiare, iadata w aoobere ia iadu. 4» 707 oofronjüM PBovnrraAM mkjukdum ηοτιναύι gbaboo- to· M. Itasa, sanetom apeeteMram eedem, a* Raaaa IS. Mei bnde mmMbIb Mni epetteMoB Ml pontriteoto Bomaau Ümm primatalu te tota taxera, ■um penMoeas te" untowaum aebaea tenero primata oh taeata peattooeto Sown «ata «nratartata SbM| es iyeMB Bmmummb μμμμμνβ feritatalai Pair» ssrifeutai apmtoSfosp, ta ad·· Bmb SeeÜ Psfei |NSMifiB ejNetelwwB· efc wiw® voratota viearia afai OMatara, ta cap· · tote ObriMi vSmHmbp tetfoeyee mMgMm et ··· pete** μ 4οΜμί· exietet·: bfoorie'a, ta portatote ta lus afin Mainte toturwu βΙμι crrntteitora; ta ôh deasufai ta paoara'n feritatehta’ et ipta te beato Petra pmoondi, regtadl m guborPatra i ·'· data data doauata noatra laat CW- aaadi naivetnalom eeaiairia* a Dewtea Metro leea atoea dopUna patata da a «pneoa, aaadaaa ta gu- Chvitte ple·** tnSitMk MMq bornd biaarie'a aaiyenala, dupa aaat aa aMa. — modum etfam (at «deal Ftoreatiaa synodus oeaerit) precum dice aral'ata ataoda Florentteu, — ai ia fa geaife oeoamouteoram conciliorum, at fa aseris actele tauodtaora eeumeatoa, ta te matois maone. canonibus eenttoeter. 17. Afara^do aoo'a, oh cote legato ate toata17. Item, tegaMa retari· testamenti, eea woraij, mentulni veebiu, eeaa eoresnoaioto legei lai Motoe, aaa togie oearomenia·, Mere, aaoridtaa, at Mora eaerele, Moriteiote ta Mmamoatato dopa voairra menta, Domtoo Metro leea Obriato advoaioate, emdomntlui noatra fouqu' Chriatooa aa inoetata, ta aaaae; at poet promalgatum ovaagoliam, tara poodupaee a'a veetito evaagoli'a, aa ae mai pote eato obMrvari aoa poese. Biaodom etiam togie obâervh fera de peeata. Oh ooebiroa aeeteiaai iegi veteri· dboram mundorum et intmundoram difveohie intre maaearile eeto curate ai eete necarato B fereatfam ad oaoremoniaBa pertinere, qaae aurgeate inca eo tinae de oeto ceremonials, cari, resarindu evaagelio traaoieraat. 18. Oh oprirea aco’a a apootoUforu delà onto 18. Illam etiam apostolorum prohibitionem ab aiertflte idoliloru, ai dola adage ta dota sugrumata, immolatis eimalaororum, et msguine, et «effocato, inca a'a cuvonitu tompnlui aMtata, ed m m rodioe UH tempori ooagraisse, nt inter ledaeoa et Genti-1 materi a aeintielegerai dtetro Jndoi ta Pagdui, ai lea dtoaaaajoaia materia toltoretar, cuina apoetoKoao incetdndu caua'a aoele! opriri apoetoliea, afaeotata probiliittoaie mum curante, etiam cenavit effectus. •i efeotulu. 19. Aaemenea venerMu ta primooou ainodulu 19. Pariter veneror et suscipio Tridentium Tridenttau, ta marturiaeeeu cale, ee a'au dednitu ■ynodum, et proltoor quae in m dotnita ot de ■i deohiaratu in aoel'a, ai mai ou edma: oh te li clarata eant, et pramertim: offeyri Deo in mima turgie ee .aduoe lui Domnedieu (οοτίβοίη adevorata, verum, proprium, et propitiatorium aaorideiem pro propria ai propittatoria peatra oei vit ta pentru oei vivia et dofaaetio; atque in aaaelimimo ouoharistise repauMti; «i eh in preaaantnlu aacramentu alu eu- eaonunoato (texte Udem quae aetqper in eocleaia ehariatioi (conforma credinttei, caret totu de a un'a > Dei fait) continari veru, realitor, et aubatantialiter a foatu in biaertea lui Domnedieu) m euprinde corpus et sanguinem, una cum anima et divinitate 7 adeveratu, in roalitate ta aubatantialminte trupulu Domtai nostri loca Christi, m proinde totum Chri st «angele, impreuna eu «udetulu ta divinitatoa c otam ; fleriquo conversionem totiu· «obstantiae panis domnului nostra Iaera Christooe, si pria armare ta oorpua, ot totioe eubataotiae viai in aanguinem. Chrisiora tetrogu; m oh eo atramuta tota rab- quam eonvereionem eatbolioa eocleaia aptieaime •tanti'a panei te trapu, ta tota rabetaati'a vinului tranaubateatiationem appellat ; et anb unaquaque in sauge, carra stramutare biaeric'a eateltM forte apeeie et aingulia cuiueque apeciei partibus, aeparabine o numoeoe préfacera (traasnbstanttatfaM), ta tioue facta, totum Chriatum contineri oh «ub daaoo-oare epotae ta rab ainguratioeio particele ale ori-oarei opeoie, dupa facet's separare, eo euprinde Christoou intragu. 90. Mai incolo, oh taepto rant »acramintalo lo 20. Item, aeptem eaao novae logia «aeramenta gei eeloi noue de domnulu nostra Isara Ohriatora a Christo Domino noatro inatituta ad «alutam hu infiontiato apra maatairea geaului omeuooou, en mani geuaria, quamvis non omnia singulis necestote oh na tote «unt de lipra tetaroru, anama: tarie, videlicet: baptismum, oonflrmationem, eubotosulu, eonlrmattenea, raebarfati’a, paaiteati'a, obaristtam, paoaitoatfam, extremam unotioaom. ungerea de pre arma, ehirotoni'a ta oaaqtori'a, ta ordinem et matrimonium, iliaque gratiam conferre : oh aoele · conformée dpra; ta eh dtetro comte at ax his baptismum, oondrmationem et ordinem botesulu, oonfinnattenaa ta obiiotonFa nu m pota iterari aoa poeae. repoti. 21. Ammenoa Ch boteaula o aoemariu »pr«D 91. Item, baptismum eaee nooeaaarium ad salu mantuire, ot drepta aoo'a dies e aprope poriculala tent; aa proinde ta teortis periculum immineat, de mbrte, trebao oonferita iadata fera aim una mox aine uUa dilatione eaao conferendam; et a amènera, ta oh oonforiadn-se do eri ta êtes, ta ori quocumque, et quandooufaqM aub debita materia, ta oauda rab recent'a materia, forma ta teteatfane, forma, ot tateationo ooUatum, oaoe validum. rate valida. 99. Mai incolo oh logatar'a «aeramaatafai eaaa29. Item, Moramenti matriaaouU vineolam intoriei oste indissolubile ta ou tote oh pentru adul diaeofabtte ocm: et quamvis propter adulterium, teria, baràsa aeaa alto oomo m pote iatempU tetra haereaim, aut altas causa·1 ptotat teter ooniugeè ooqjugi dospartire dote patu ta ooatooaMe, totaai tbori ot oohabitatioaie separatio Aeri, non tamae nu li «cto tortato a centrage alto raratoria. ■ illia aliud SMtrimoatam eoutnbore fee mm. 93. Apoi oh traditfanilo apootoHoe ta eelestesttoe eunt do a ee primi ta veeecb. ttonoa saeeipteada· occa, ot venerandas. 94. Ch Cbriatotu a laeatu ia bteeriea ta potorou 94. ladalgoatfaram etfaa· poteetatem a Chriato fadalgtettotoru, ta oh fatrebutetfarea aeeior'a cote te oealetaa rabetam fafaee,, iDarumque usam ohri. forte «alutaria poporalui oraotteu. attaao populo teerime odatarean eoae. M. Puriter, qau da paeeate origiaaH, do luti •Mt 788 CATSOUOAB ALBA-roumB «T IOGARA8HHBI8, 188Tmaii 30-tanii β deepre eaaoaala ai intorpaetatiunee eartUora aaora atdtn ala twtamwtahri veehiu oftta ai ala eohri aoa. M. Apoi veaeremt ri primeoeu ataoduta oeumentau VaÜaaaa, ai Ma orio propnae, Matte ai no dicta Trideeiiaa aynodo dalaita aaet, anocipio et praAtaer. M. Itam veeeror et aeaeipio oaeaiMuieam aynodum Vatican·», atqao oaaaia ab eadem tradita, déduite et déclara ta, praeaerti· do Roauai peutiMe primate, m de riaa infallibili magioterio, irmimimp amplector et preâtaer. decbiareto 4e denenta. mai variée· este daapro prtaaatata peutiteetai Reaaaaa, ai deepro magirie riale lai tafhübita ea tote teri'a le primeeeu ri le nertarieeeoa. ; ♦ 27. Caetera iteaa omaia auaripio et prelteor, 27. Mai iaeoio priaaeeaa ri anatharriaeeu tote cela alette, cite' la primeoee ri la marhi lia tant quae reeipit et proBtatur aaeota Romana oedeeia; muta Haeriea a Ramai; ri de odata tote oele eon- riaaulqno ooatrur» oaaaia, et eehiamate et baoroMo trarie, ri oehiomele ai hereourile oehndite, reieptete ab oadom eeeieeia dammataa, reioctea et aaaai anathamiaate do eatra aoe'a-ri biaerioa, eu aae- thematixataa, ego pariter damno, reiieio et anamenoa le oedudeoeu, id raiepteau ri le aaathami- thematixo. aexu. , 98. Inxuper Romano pontidei. beati Petri prin 28. Proete Meate promitu rijuru aaeultara ode* verate ροηϋβοοΜ Romann urmatoriulu ferieitului cipia apoetoloram euooeeaori, ac leeu Cbriati vicario. Petru eorifbntai apoetolilorn ai vioariulu lui laaau veraan_obpdientiam apondeo M iuro. Chriatoau. 29. Hanc idem catholicae eeeleriae, extra quam 29. Credinti'e eedet'a a biaerioei oatoliee, afaru de carea aime nu ae pote mantui, pre carea eoum nomo aalrne eaao poteot, quam in preeoeati aponto do buna vein o martnriaeoeu, ai adeveruta o tienu, profteor, et vorueitor. teneo, eamdem integram et me apromita pre aoe'e-ei intrdga ri eu qjatoriulu inviolatam neque ad ütremum vitae apiritum oontai Domnedieu pane la auflerea eea de pre urma atentiarime, Deo adtavMto. retinere et oonflteri, a vietioi aeretamata atatornieeoee a o rotioni ri atque a meie aubditia, vel illi·, quorum cura ad me morturiri, ri a me ingrigi, cd ace'a, in edta va in meo munere apectablt, teneri, doceri et prae atemd debt mine, ri de oatra rapurii moi, oean de dicari, quantum in me erit, curatuhim. ego idem eatra acei-a,a caroru portaro do grigia oe ve tieed' li. N. apondeo, voveo et iero. de mine dupa oBciulu mon, ae ae tiena, invetie ■i predice : en acel'a-ai N. N. promitu, me legn, ai juru. Sic me Deua adiuvet, et haec eancta Déi Aria ee-mi vjute Domnedieu, ai acdota aanta a evangelic. lui Domnedieu evangelia. »»· Dupa aodata formula eunt datori a-ai marturiri eredintia toti eredintiorii orientali, cari eunt niti cu aaat a maica bheriea a Romei. Dar'mai vertoau au datoriatia atriote a-ri marturiri eredinti a dupa formula cuprinae in paragrethlu prooedeotu atAtu aehiamatieii, cari m intoreu la aaat'a unire, citu ai toti aoei-a, cari cd ftanctionari biaerieeoci trebué ae premérga altor'a ou eoemplu do eredintia curata ri aevetamata, de .eredintia vina ri ooaatanta, ri cu doooebire inainte de a-ai inoepe funotionarea ed atari. Deoi mai aleau aunt obligati a depuae marturiairea credintiei urmatorti ftrnotionarii biaerieeoci: 1. Bpiooopii neo-denumifi inainte de oonaactare. 2. Abatii ai arohimandriti inainte de aanttro. 3. Canonici inainte dé inatakre ai primire in corn. i d. Membrii conciliului provinciale ri ai aino dului dieOeoanu la inoeputulq ainodului. b. Clerioii inainte de ordinare. 6. Preotii diapuri la paroehie inainte de intro ducere in "beneeein. 7. Confeaaarii oanatituiti epre aedat a. 8. Coucionatorii tramiri âpre ece'a. « 3. luxta hnc formulam tenentur omnoe orieatalea fidelea cum aancta matre occleeia Romana oommuniqnem habontoa Idem euam profltori. Maximo autem fldem ipaam iuxta formulam paragraphe praecedenti oompreheamm prodteri atricte teuentur, praeter Mhiomatieoe, ' qui ad aacram unioaam redeunt, omnea ilH, qui oMciia ecdleriaetioia ftingentea reliquia exemplo fidqi integrae et inviolatae, iteuique vivae et conatantia praeire obligantur; praaertim entem - antequam munere auo qua talea ftingi incipiant. Ad hoc itaque potiarimum tenen tur oequentee offieiia eocleriaatioia Amoturi : 1. Epioeopi neo-nominati auto oonoectationem. 2. Abbatea atque archimandritae ante benedic tionem occeptam. 3. Caaoaioi ante pomeorionem et receptionem in choro. 4. Membra concilii provincialia et aynodi dioeoeaanM antequam aynodna inchoetur. 5. Clerici antequam ordinentur. β. Preabyteri ad parochiae diepoaiti antequam immittantur in poeeeerionem. 7. Confomarii ad hoc conotituti. , 8. Concioaatorea ad id miaai. TITULUS II. ConatttuttOMa oapttull metropolitan!. TITULVW II. OpubtltutiuM· oajitalulul meerOpoUtauu. fn panarabe • 1. · ' Capitulata metropolitan^ cd ataro, Aindatn in virtutea roMtattaneï regeaci preainalte emanate pre bua’a protocotatai conferintiei minictariale dia 18 novembre I860, cote redicata ri oanoniaatn eu anetariiatea bnltar apoetelip· a aummulni pontidoo Pin ata IX-10 datato ta M novembre 18M. fl. .Capitatam metropolitauum, que taie teaore aitiaaimae revelation» regiaa emanatae in aoquelam protooollii oonferentiM minieterialia diei 18 novembrie 1860 fundatam, de auctoritate apoetolieae 18M iaatitatum et caaoaiaatam eat. aMta (fcMroufai η*.. ---------- u* Oouatitatijnaaaapituluhi antodrata ofi oaapoe» V sijile roferintio έ ia ermatpriain potra aeethud: ia «aqueatibae qwataor wotioiita· daaiguptaa. Seistio I. Capitatam qka oorpotatio pOr ae rab- Spetiunea T. statatoria tlwtiolLQu L. '■- Section·· oocuunoa Π. ii. va CÀ luacaouarm faaetkmarin bm naaaneaocu. orietocu oaooo 11, M*a ia iliariua arehiapiaoopi dioe' Sacttanaa III. ' (M couo(ifarwta arahicpioeopuluL/' - Rootioin. Qda -< dioeosaaa. Λ , eeenni. Sectio IV. Qtia administrator -fandorum dioeBeetiupa IV. (M^qAifiMetmtoriulu /fandurilocu . dieceaane. , • ’ aoaonoram. Stcngna I. ♦ -Βκηο I. Capitahnu fl» èorpordlto. Canstettati’s Mpltalulal metropeiltaS·. k I·' ii Capitulata matropplitfiau cfi .oorporatiune seau collegia de Vne etatatorfa cobetitua in tofi membrii aei une corpu introgu ai nedeapartibilu ; ai cte stare si-ara capulu propriu ia paraoijmqrrapoaitului, care ac elego in tornata litariloru fandatiunei Bobiaac emanate lo 1 februaria 1807 *. fcra cji mombrii in numera do noue, -toti au droptnri ai aeemana obligatiuni; ai ae dooaeboMu intro sine numai dupa atalole demnitatiloru singuratice. ce ia ocupa. • 8 Demnitatile si oficiele speciale sunt acestea. Archipreebitoru (prepositu) Arcnidiaconu (lactoru). Primioerfa.(eantoru) Eclaaiarea (custode). Scolaaticu (taagistrulu ritului). Cartofilaoe (cancetarta) Teologu. In capitulata metropolitaau mai sunt mea troi stale de fundatiuae rogdaca, cari se euprindu in acente numiri speciale, adeca. Peuitentiariu. referen dario, ai nrebendatu. 9 S, B / . Capnt I. . ('oaatotoetta eapltall matropalHaaL »1 ’ Capitulum motro^jfanum, qua corporatio seu collegium per ae subsistens, in omnibus suis mem bris constituit unuM corpus integrum et indivisibile : ot qua tale proprium habet caput intersona prae positi, qui eligitur ia sensu titerarum fundationis Babbianae sob die 1 februarii 1HMae ad iltaitraada* kttterim tnhtiat rriateeli» ia terris nmat .Sancti dtepAasi (Osutpausa, I**·), » *M-70 (L. Petit) 1 Tl» ' , OATHÔUÜAI ÀIAAJUUiem Wr voe V \ ■ ■»* ' '1 Statuts pir capitatae' bahepclitnium qua ooeporatioaam pro*·· hte taae tantam pamunt ^abare plenam velarem/ai dsbbmute stet par^ parte· fi,votat· de parti ale intregu eapitalata; ai integri capitali; qtqns eo tantam ia st· p serant hebere 4im pre. saceessoribaa, ai approbata tint par matropoMtam ' qaa ordinarium ** •t naalra raecmon, mt 0 vont api pteito ed ordinariala arohidieeeaoi ; aamai cita ÿ arôhidiaoeoaooo'; daaamodo nil oaatiaesuit. contra ■ until oonatita- pcaeeoatae constitution·· a taaptM «ode approbat··, iraaeats Çprobate d« watt el centra ooastitotioaes apoatoHea·. . Mhtatal·, 0. m voce adàoe. pri» eapÜnlala matÀpoHtaau ea priviro la si·· ci eerporatina·, au in*contra eonstitutitail k 5 •poètelie·. Atari «tatate 0 vont aduoe,\si afhMrile capi tulant ae vpn pertraetA ai décida.tota de a qu'a id' Msinnile ' tiapituUrie, la qari toU^msmbrii' oapitulului legalminte neimpiedeeati trobue 0 convia· âpre a coaliierd eu. vota Walu «8. ■ Λ · B • ' |T . Λ Talia statute spat temper fareada, et negùtia capitularia partraatauda'atqaa dacidanda imsasaionibaa oapitataibas,vad,qaas omaaa oepitalarot legi^ time non 'impedi^sqoavenira debent aequale vntuto collatari. ' *’ 8. ' * -Seamonee capituleras.tenendas tant in loco ad Seaiuoile capitularie au ae te tien· in looalitatea duatiaata âpre aoéat a ai sutr presidiulu pre- hoc destillato et 'praeaidente praeposito; «aequa poaitulai, ealu puoinu una data pre luna, ai anume Tsaltem semai in aenae, et quidam semper die totu de a une luni dupa prima calindariului lunae poet pritnam calendarii veteria. Quod ai vero vecbiu. Ér' decumva voru fi ceuae ai intere··, oe adaint causae rationesque, quae freqqeatioras exaru recere pertractari mai deae, voru avé ae ae *^>oecant seaaiones, saepius atiam eraat Xpnandae. tien·» ai mai adeae-ori, ma chiar' ai in tota septe- imo et in omni hebdomada, ai neeeeee ait man'a de ve fi de lipsa. 89 ? 8 ? Dccisiunile si concluselte in afaeeri se vont aduèe-"Decisione· atque conclusione· negotiorum rant eu maioritate de voturi : sb~detpre decursuiu des- ferendae par pluralitatem votorum ; et taper da- bateriloru si -a decittuniloru causeloru pertractate curas dtaeamionum at decisionum raram pertracta trebue te te faca protocole formalu; si aoest'a ra tarum protooollam fermai· confici oportet: atque ve tieoé de oficiulu actuariului. Carole de oomunu id pertinebit ad officium actuary, qai de regula va fi ultimulu canonicu, seau altulu. pro can-la va erit ultimat canonicus, aat alius, quem capitu•lege capitululu. Ium eliget C f 10. . AtAtu protocolele, cdtu si actele relative Ia oauTam protoeolla quam etiam acta relativa ad sele capitularie voru fi de a se presentA proposi- causa· capitular·· sxhiberi debent praaposito, qai tnhii. carels apoi le va transpune oanoaicului ac eadem transmittet canonico actuario ad ipsarum tuarie Apro a le esecutd dupe norm's proscris·. •xecutionem iuxta normam praescriptam. Omnia Tote actele dupa pertractare se voru depune in acta post deliberationem reponentur ia arehivio archivulu eapitulariu, carele se va aaiediA ia ca·'·/ capituli ; et arehivium eoUopabitar ia domo capitu capitularia spre ace'a menita tub grig·· csuioaicului lari ad hanc finem destinata sab earn eaaoatei oanosllarii. cancelariu. « H- • n Capitulum in raa parte faadatioais Babbiaaa· qua tale ins bebat «t obligatiopam^ia solidam caram gerendi posramiopam, roalitetum et omaium aedificiorum proprie capitularium; atque ita dis ponendi suo tempora neceaaaria ad sonsarvatiensm •t restaurationem eorum ad formam litatarum funda tionis fi 1, sect. I. 8 13. S I» Cass a capitululoi te va pasted in loealitate se Arca capitularis conservanda erit ia localitat· I' tuta et assecurata contra incendium. cura si saecurata in contra focului. Capitululu in partea s a de fitndatiaae Babiana cA atare are dreptu ai obligation· in sriidam de a grig! de poeetiunilc, roalitatil· si tote «dificiel· proprie capitulari·: si asta a dispuus la tempnln •eu cele recerute «pre conservaro· si restauraro· •celor'· conformo litari Ioni fUndationale citate la S 1, sect. I. β 13- ; Agendele. ce M preseriu pentru oanonicii Bobiani in puntele 3 *S S ale literilorï fondatiunale indicate in paragrofalu procodeatu au voro fi a se lasA nice cAndo din vedare. « ”, Agenda pro canonicis Babbianis punctis 3 at J litterarum fandationis ia | praaoedeati indicata rum praescripta nusquam eruat ex considerations .omittenda. Capu III. Bsprassalarsa eapitaluta te eosparettana. Caput III. Bsprasssatotia eapttall qaa ssrperatirab f 14. Propoaitala cA praaiadiatele capitulujoi ve repreaentA prototiadi»·· capitululu cA oorporatiane, si pentru ac·'· ve subseri· si tramite la loenrile • ala tote actele oficiose, ci at h ia entenata din part·· capitulata. » 14. Praapositua valut capitali praasae obiqn· roproasantabit capitalem qaa corporation···, ideoqu· rabacribet et expedite ad raa loca omnia aota offi cio··, qoa· «x parte rapituli antitteada sent. «” Din aeaatu punctu de vedero capitululu va avA sigilulu seu proprio, caro se va pastrd la propositu. • 1». Ad hnae pffeetum capitulant proprium habebit sigillum, quod apud praapoaitum sarvabitarrita at ) teloto IM· ottÎMÉ ■ * dietio ertabarta uroMdiaaaaao·, vi eutan la ordinat at gutiSGmt anbidtoaoeainTnaqaa ad iMtaOatiMtmi aovi matropoBtaa. Praeterea idaat capitatam cobatitaet pre, tomporalibn· oacoàçpram. . taiaria gaearulu, W ^mb M ordinaria areHdleaaaaab, ta. z noului. aatrapoBtau Atari» 4a aaa'a eapttaMa *ri aa conttitai ia «ah temporale aa* eeaaima. • l7< La . attain alagetai aoatai matropatita toti ea-» Ad aetam aleetioaia nevi matropolitaa omnea doaieii capitulari, atdta ooi de taadatiu··· Bobiana, oaaoufoi capitular·· tarn fondation!» Babbianad •Ata «Ièai 4a ftmdatiunaa ragdtau aa rota virilu, 'quam regia· conveniant·· virili gaudanf veto, qao . ou ear· aeai-a aaneargu pavuoualmtata la plagarauo ipaivp«raonalitar ooneumint ad aloetionam metropolit··. -J · ■•tropolitalai. . SncttoU. flnoncaBÀ Π. Capitatam pan yimatienarta» aeeiaaiuaticaa. Orpitirfaia eii ^metiwuraa tûarfcrara. Oapiti. Cape t. J Aecadal· eapltalarilan te tawtiaaari bhartcaacL ·*··<· capitularium «aa fonettaaariarum •calmlaatiearam. • »«· Toti mambrii capitulari aa da a ambta ia aaat'a btaorida in tote dtlila, nadanda lagaladata impiadaaati, ipra a bad parte'la caltula divine aa tote piatatea; afar· de aoa'a mat obligati a ttead •arvitiala «taguntiea dupe ptaaeriarilo ritaala ai datin'· looata. I 18· Omnia capituli mambra taaaatar quotidie tanctam aealaaiam froqiAatera, aiai legitime impedian tur, ut ealtai divino cum omni piatata intervint; praataraa obligantur adimplere aiagula aervitia »eeandum praaaeriptiaaaa rituale· at eonauetudinem loci. Aaamapaa aaat datori a aalabrd pra rtodu aaat'a litargia aolamaa ia baaaria'a catadrala in tola dominaoaie ai «arbateril· mai mari de preate aaa. In aoel'a-ai mod· aaat datori aaaeaM da taadatiunaa Babiana · «alabri al ratindala, atdta ia catadrala, «Atü al i* biaaria'a dia ourtqa matropolitaaA, dap· praeetiptela Utarileta ftutdatiouala. I 90. CAudu va eelebrd matropoHtalu, ari «Anda •eal'a va impltal alt· huetinul aacra, toti mambrii oapitalari aa da a oonoalebtd. praaum ai a laA parte la tote doele fnetiaui aaare, la . «ari von fl invitati din partea mairopolitalui. c 4 1». Ita atiam taaaatar iuxta ordiaam «aeram liturgiam anlemaam ia templo aatbdlbali omaibaa domini ci· at ftatit maioribna par aaaum eblabrar·. Eodem mado taaaatar oaaoaiei taadatioaia Babbiaaaa aaera quaqua vativalia, tarn in eatbadrali, qaam in templo auHeo, iuxta praaacripta litararam tandationalium paragar·. « so. Dam matropoiita aelabrubit, aut dum idem alia· taaatio··· aaaraa ptngat, omnia capitali membra eaaaalabrara teneatur; prouti atiam participare da bant omaibaa iUia fauetionibu· aaaria, ad qua» per mitropoHtam tavitabuntur. I «1 • 81 Aaemanaa aunt obligati aaaoniaii capitulari Eodam modo canonici capitulare· reapectiri obraapactivi a tiend «trinau ai praacriaal· punetalui ligaatur atricte obeervare praaacripta puncti IV 4 din literila ftmd^onale amiatita la f 1. Dlitararum tandationalium memoratarum § I. Cap· II. tmralarata Mmriaal matwpiMtaat I M. Caaoaiauta euatoda, «eau uau alta eaaonieu oapitalariu, «arata va fi al··· apra aoa'a ra «pro bata· matrapolitului, ·> Dia aoeeta punctu de vadare toti membrii capi tulari aa drapta ai obUgirtianp do a ae tatatui de causale eoarana atdta ale MfMdfaMeaoi, edte ai ata provinaiei bteertaeaei; ri Matra oee'a aa de a eoelaerd ta pertraotaroa aeeter'a od erariftari, oa taformatiuni riaeere ri oa votari Mparitaie, preeam in sesiunile publice, aria ri. ia eearaharile privato. Sx boa oearideratioata pancto omnia menâtes capital! lea babaat et obftgaüoaem aoffieitaedi oootmaneo tam araHdtaeoeaeoe quam pterihriM eerie riaaHait eaaaaa; protedaqaa tenentar ta itedam partraetaadia^at eeeriltarii, atoearia tefcrmaliesitam et votta taeparitaKbao, prestt la lairiiaftaa paMtata ita etiam ta eoaoaltatioaibaa privatio oooperari. D Dupa adueoroa eoneluseloru in sesiunüe con sistoriale, ori ale tribunaleloru, does faeorea ooaeoptului se va incrodintid referontelui, acel a va avt de a-lu fboe ta oenaulu ooneluauluL Oapvt Π. COpitalarm pan retareotee eeealstertl ot tritamaltam. |N OapitataNo teMotar perinde aoeeptare «t di ligenter otadere outeta, qnao» ilia ad rettaesdum tranamittontar; deteoepe aoeurate dndaaevo rriatioaee aarumdem, optaioaea Mae riaeere oranetate,' atque vota iuxta propriam aeieettam et eontaioatiam depromere. • «>. Poet eonriarioaee saarinan· rivo ooaataterii rivo etiam tribunaHum ri artvein oonoeptaa earum re ferendi otmcredatnr, bane ipao ia mvm eeaotarionia redigere debebit « I SI. Mai incolo oaaonidi metropolitan! roepaetivi vora avé de a impltai ri datoriatirie preeeriae ta punctrie 1-5 dia literilo tandatimei BoMane, ta edta vora inferi poterilo fiaioo ri impragtarariJo • «1. Patro oaarairi motropolitaai reapootivi teeaetur etiam oblgatioMo ia pvaetto i-6 Htararum ftmdatfoaio Babbiaaaa praaeeriptaa adimplete; ia qaaatam vireo phyutaM ot matariatta adtaaeta ab ita. Capa II. Capitalaril M rvlterseti la eoestoterta ri la tribaaalo I 29. Capitularii aunt datori aaemone a primi ri a atudid eu diligintia oeusele, ee ii ao vora aoomad âpre referire; apoi a deduce referatole aeriora en aeuratetia, a-ri oepuna parerilo eu ataeeritate, ri a-ri dd voturilo dupa eea mai buna erientta ri oaaoeeientia. β SO. iftW® ’%S ' nJ *A ww HW*| -, Λ W b· H^sUkï·,·, ■>, ‘'■hwtrp ia «I led oaatige enaaedaalia. niMtnan aaaparaHtar; ita at riW woüttam fcalaaotar’bi ta ' pri^atTa . iatata da nriaaraa etata illann aagairat; and aab wva daeidatadaàal’a boa reapaata dtattaatfaa dariddtàr ta aaaaioaa «taribrt* » ■ aii ria Ttata adraeati atari, gai oeatracta* rediget at onria ala agaada taridtaa raapaetha ad ooltaeattoaae ne ed C obnarta parafai, ita at aee Mb raapeetu juridieo I» *M*a* ti^ertewW· . CapftaiarM gaa admiaiatratorea id quoqae natina aan dfflftattat eambaat, at fraetna eapitaMan aaa tanpara axigaatar, ipaiqoa ia aoopoa par ipaae Andatocaa dataminatM impeadaatur. IH β obaarretar, gaanpiam ax dabitoribae noroaan area ip aabnidà, arox oaaaio oapitalaria, ad ' ' 4ltiM ll)i 4|9 JbAww· <■·■ gtfNp’ advoeataa atari vaaatar, arit taaaada '.■ aafcria ataftM, a · ta ia^èa.|Wiaia»’eiaa«mta «wai Mata· praeodoadi ad eapjtaia aat fraoian ■ ‘ *- a.u» ’’O··» gWgatteaaa cataaaamqM état eategoriao. ftH* β""** Omit Oapat XL pabUearaa. iateMdi OtMOa» praaü anapa m> dadaeiaa 1 . !>*►«· M-peqt taebubifaMafata' riofer- \ <40. ; Qnpilrtaros sMafairotoree, ot roepoetivo' <0'rieroo caper fendis et ImdMioaibaa iriaüafatrelioai demqêtieoe aeaeroAitfa obtinebunt abonbrinria; ita ‘ ■’ ' '. ipeoo’ logittaare Valeant. « . ' modula admiafatrata acelor a. ' · ■ ■ C4I. <41- . · Statuleie aooote' oe m 4do spro eetire ri etu- . Statuta haec jtavis oaaeaioo eovof post iuotalla■ diam la daoere oanoniou non, dupo-oo Mele'ee *aA tionom ohm ta grémie capitali fedtem, leetkrnfa et ' iaatald ta)remialn oepitutani. ' B studii emma reriuodatar. |. TITULtTLU ΠΙ. S. ’ Dueeree t* dtpHnbv o rertottrerri Ordrtrt rdigteru oh BsriKMerulh deface pkeridria bstortedcee. „ TITULUS ΙΠ. . ’ licemrfto meteunriwnu onNnfe rriipwm' AasiMon* Caput I. Cape I. Brsprv UMoadl BariHtt. . »e rsligiosfo vhrfe ladMttc. Dupa-oe deeretele afaoduta provindaht tiaantu Quam décréta synodi proviaoiaifa anno 1873 la anulu 1873 cunt dqja revodinto, d ed atari au oelebratae ink recognita,- ot qua talia observari ' ce co oboervew conforms maadatulai cantata mmm . Usaadatum dt h canota code apqetoHea; eoqueapoctoHeu, pria oe d aaiodiementole, oari priveaou propMr otiam inofitutioiwa ad reeteuntionem or roetanraroa orduliti Badlitüoru in provinei'a nostra dinis Baaihtarum in proviaofe noetra doetesiastioa ·. bicoricdeca, inea cunt aprebate; aria a sorita feeioedom epontantoe perinde rint probatae, idoireo tompulu, ed acum ee tote dguritatoa ce aa pua nuac tempua est, ut boo negotium quod propter inoeputu edtu mai ouroodu la realfaarea faptfaa a multifariae ex ipeo in ecclesiam aeatram todnadaqr aceetui lueru atdtu de momeatoou peatru multifariele tea ntilitatee tam magni eoae momenti dignoscitur, eum omni oqeuritate quamprimum deri poterit, exefojdee, oo pote aduee bfaerieei noetre. C cutioni mandari ineipiat '■ Λ . Capa Π. Vespro Mfaearftle. \ . Caput II. ) Quamvic nemo emolumenta ignoret, qnao w Deci ori-cino ^unoeeo folooclo, co le adaeu institutole de modale in tote loeurile, undo eafatu institutis monialium ubique looorum, ubi talia exi acelea ci fled co dorosoo eu tote ardorea, ed co stant, dimanant ; et quamvis ardentfadme deridere ce pota iafientid atari institute d pre toritoriulu tur, ut taba institata etiam ia territorio huius pro aeestei provinoio bfaorioeod, mai aient poutre ereo- vinciae eoclOdastieae, praesertim pro odueaadfa cerea d inetroctiunoa pereonolora de secertu fe- instituendfaque personis sexus foomiuei erigi poe^ meeoeu : toturi dupa-oo ia tompulu de faeia lipoeoea rint; qaum tamen do praesenti media pro talibus eu totale midiloedo rooeruto la indeatiarea ataroru institutis erigendis requirita omnino dedat, eoo^ institute, aeeeta eonediu proviudaht da aria data . eilinm hoc provinciale hae vice nihil aliud oMoere^ na poto face alta cor e, doodta ee-sieeprimo do- potest, quam fervens suum deriderium exprtaere, rintia ce ferbinte de a rodi on tompulu iafloatiato videndi aliquando etiam in dioeoeribuc huius pro vinciae oiuamodi ptonaeteria erecta. atari manashri d in dieoeeele 'aooetoi proviaole. Huic doridorio etiam promisdoaem adinagit, La sedata dorintia si-mai adauge d promfaiuaoa, ci va oortndrd, od so so oastige dupe podntia so ad id eeoe cooperaturam, ut pro opportunitate midilooole, ee s’aru rodere la rodiearâa àoolorq D modia acquirantur, quae pro hniuamodi meuaetorifa maaaatiri mai aioau in oetatile ri opfaMo mfi mari, erigende eruat nooemaria; ae prsscertim ia urbinnde eu tempo s’aru add soole de fetitio pqevodiuto bus et oppidi» maioribus, abi tomporfa docurau etiam cu midiloee, eo aro ialosni inflentiarea manastiriloru wholes existeront puellares», qsuto talibus dat pro visae mediia, quibus erectio monasteriorum morta ■de ealugaritie. lium facilior redderetur. TITULÜLU IV. ladnMtwM pentru Judcceioridt bisrrtessei els prerineed mvfrsp effluas groeo-eoMfoe de dlfa-Jrtm d TITULWJ IV. butmeti» tacnona t tactio L Capa L Caput L B Casatori'a· este ΙοφΜτ'ο iatoo «m barbata «i . propagaroa goartrt mhhmi d apre qjutarirtu ionCeuctu laentii notwalLV. . ediuterium Del vetartoio ordhata: gem* · mb hi 4 ftB ■ ’ /« A ÎVaaMuiiMt^teâu, MuiugM due easaat a ad arisHpate dignjfddtatam at la saeragssiitate novae legis fa dei te Mk demaitatoa <· Mbramtata -da tegat «M* ·. . . · i <· :· t ’ .· ., .’ I μ ·; '·’ '· I» Ostatorite M lachâta oa tavMrM Mbara ai to»^ Matrimonium libqrorao rnntub amaorumVjoniu’pramutq^a a ambiloru osapgl, daM* MMtla sadta gaat oom··*· ooqgiahitar, dwnnodo ii ad con·. trtiwedlwÉi lifcabiÎ·· «Ut pMMso ipto spr· a · idoltoid.^ * oH>it it "·. ks MpedtaMatts amtriassalsas dlrifnMtibes. ~ ? r ' t- ' Neapd pMtre teebalarM'«nal, cahaterie' vaUda id valid· ineundum matrimonium inhabiles sunt spat neta, pro. eari.l dadhlatu da atari tegM-di- - U,quMtex divina vej ecelesiastiea qua tales pro- f vina suaubiseridtoM; deei;- ■ [./ ’/ » nuntiat·., unde: . ’ . -, ··■/'<■ .. / ■ · 1 <· ’·■'■,■ \ a), Nu^pota * teMMd oratoria aabuuii, furiosji,, B a) χ a) Amentes, Amentes, mripsl, mnosi, infantes, infantes, et et quicumqids quicumquh imimpruacii ei toti aoeia, aesta, carina cari tat tanta capabili a-si di pares sunt talem,'qualemrei natura eligit, consen-,---------- ... oq-ta - *-recere — '·-------sum praestando, matrimonium contrahere nequeunt, * oonsemtiaasMtalu, dreataeretai b) AaomedMnu potapontrageeaMtariac*ioesunt ' . b) Item tota|jter ebrii, quamdiu totalia ebriqtatis de totu beti, preôdtu <Κ^>ηΙ>·μ»ΜΓ*· hettei totale. status perdurat, matrimonium contrahere non pohsunt. e) Apoi ta intieteeulu saatotoru canone nu potu , o) *Dein iuxta mentem sacrorum canonum etiam inçheif oasatorta valida sine ttaarii, cari nu au im- puori, qui decimum quartum, nec pon puellae, qilae plinitu patru-spitahoM ani, si fbtete, ‘ cari nu au duodeciatum aetatis annum nondum-compleverint, implinitu doiapro^taee ani; pentru-cd mainte de. validam matrimonium contrahere nequeunt; nam etatM acdst’a atAta tiaerii odtu si fetale m pro- ante hanc .aetatem tam pueri quam puellae physi sqpuhu dupa dropta,- ch nu au ooustitntiuasa tisica ' cam .potentiam, aeque ac iûdiçii maturitatem* ad si judoeat’a matura 'rooeruta Ia iaohtaarM ’ unei matrlmonipm valide contrahendum requisitam, de vMsatorie valide, si oA atari m numescu impuberi. lure npn habere praesumuntur,. et qua tales im La casu ’ inse eandu impuberulu ori impubsr'a s'ar pube··· dicantur. Casu autem, quo impuber puer oaaatori, si s ar constati, oh are judoeat’a matura vel puella contraheret, sèdMMstaret. quod impuber ai oonatitntiunsa lUioa rocoruta, csMtori'a bate indiëü maturitate aéquè ac pnysic* potentia requi sita polleat, matrimonium validum est. ‘ .' »s· »'. §■'· a) Din Jips· oonMUsului este nul* ai -invalidée a) Ob defestum consensus nullum et invalidum eaaatori'a'inoheiata ca exores in person a flitorinlui est matrimonium cum errore personae futuri eoniuconjugo, sbiti oq, erorea cualitatei,. ce da|ermipa >gis :contractam, vel cuin errore qualitatis'substunin modu substantial· perbonA. ' ' ttaliter in personam redundantis, b) Ex b) Totu din lips’a coasensului nu esto 'valida “ «odem consensu» defectu invalidum eat oaaatori'a \aoheiata de 'sila flsiea, odndu adeea matrimonium vi physica contractum, quando nempe cineva este dût· la dare· eonsensalul^pria bâtai aliquis verberibus aut gravibus corporis afflictioni seau lovituri grele corporate din parte· aoeter'a, bus ab iis, quorum potestati obnoxius est, ad prae caror'a este sapusu; smu odndn eineva m astringe standum conseiisum adigatur; vel quando aliquis moraÜeeM· la ineheiarea oaMtoriei, adeoa pria moraliter, id est comminatione mali alicuius externi ameninttarea ça unu reu din afbra relative mare, relative gravia, iniusti, certi ac inevitabilis, qupd nednpta, eerta si neevitabita, care ar potd infried virum etiam alias constantem et cordatum terrere ni pre ua barbata constants ai solide. Üu tôt· ' possit, ad’ ineundum coniugium compellatur, Ataoettaa MMtori’a taehetata de ail· ori Mm n tamen vi metuque initum matrimonium, convalioonValidéM tadata M part··, «um a foata siHta datum censetur quamprimum pars, quae violentiae ori iuMeata, reeastiguda-stadepUnu libertate·, si iniustae suberat, libertate plene recuperata, et cpaMotada navaliditatM CMatortei, va fl sapHnitu matrimonii invaliditate cognita, verbo, factove asoommmI· o» MVMtnbs SM· m fhpt’a. Tota asta D sessum suppleverit. Idem dicendum de matrimonio -*M tetempla si ta MMtori’a inoheiata diu erdre, contrecto «rrore, vel simulato consensu ori eu eoMMM teetari*·. c) Mali*, quae matrimonii ineundi cades invito ·) Maierea earea ta contre votattei sal· a fastu rapita M Mopata de a m eaaatori, .·· poto ton- animo rapta fuerit, cum raptore, quamdlu in eiustrâge easatorià valida eu rapitoriuta qi, pro edta dem ^potestate pianserit, matrimonium valide contsmpu m ata Mb potestate· aeeluia. CA repita mmMm· Μ·’θ pStUMS, MI· M iapMM CUt potata Mes, seau m dattaae fa una loca, unde trahar· sequit Rapta censendaest persona, quae vi physiM abducitur, vel in loco, ad quem dolo allecta set, detinetur. d) (ViMiMih datu sab sM-eai· oonditiune, bo seta ia OMtre sabstaatisi mu drta aasatnrisi, teoo casatorl*·' nata. Alte sonditinai, m omMmu M «MÜM 4· UOpMO. d) Cmmmm sub conditio·· matrimonii substanti·· hi essentiae contraria datu» nullum red __________ dit matrimonium. Conditionna aliae impossibile quidpiam, aut immoraie vel turps continentes pro aoa appositi· habeatur. ; * w. Mepettati'· 4a a presto dobitata «onjagata, . Asm este Mteetateate si uMurebita, ftma MMtoni a · ·· / Impotenti· debitam coniugale praestandi matrimeatum aataeadeas •t lacerabili» ipsum reddit in- m tevaMa si nate. ■■ vaMdam H naita». “ 7» * } 9ΑΤΗΟΙ·ΙΟ4ίΚ-4Ι>Β&^νυη9Ι8 R rOQARA8IKK8W. Cei ce ' auntu legati pria caaatqria valida aa mai potu ineheii alta eaaatoria, pana caedi durdaa vMtia amiiloru casatoriti. Ί e. ■: · v ■’ ' ? , .’β». 98· . ‘ 728 Qui valido matrimonio eoaiuacti aunt, vita ntriua- . · ■ ■ que èoniagis durante, eliud.matrimonium bontrabere . nequeunt. . ' ■ ’ 4 ' Ύ , ■ f. ' Lagatur'a unei-caeatorie valide, Vinea neeoaiAr mate, m va. poti .desfaee pria depunare^ solemn· ■ a votului monasticu din parte· unnia diqtre ooqjugi, seau ,'cu dispensationeqbtiehutu numai dola snmmtilu pontilqe. 1882 maii 3o\iunii β · L . Vinculum isatrimonii valiqo centrant» sed nondnm consummati, per soiemnem religionis pro fessionem alterius ooniugis, vel'secus nonnisi summi pontifleis dispensatione dissolvi poterit. —” ■■ 1 » »■ Casatoria incheiata intre crostini, dsca' va fi Matrimonium a baptisatis contractum, postquam' c. nsum^p, numai prin morte se mai pote desfaoe\ consummatum fuerit, * nonniai morte aolvi · potest: *■ per pentpp ace'a intre unu crestiqu· catplieu si intre quapropter inter Christianum catholicum una perfona necatoiica, a carei^ conjuga este inoa sonam acatbolicam, quâe coniugem superstitem in viîtia, nu so pote ineheii casatoria vUida, cbiar habet, validum matrimoniuln consistere' nequit: ai cindu unu tribumlu ore-chre ar' fi prouhnciatn licet ‘tribunal quodcumque ob ^causae "ab ecclesia desfacerea legaturei matrimoniale ?din cause, cari noetra qua impedimenta matrimonium dirimentis * in biserioa nostra nu sunt reeunoscute ci cause B haud agnitaq diaaolutftinem vinculi pronuntiaverit. derimatorie de casa(pria ? v .. ft ίο. ■ Intre cei botezati si cei nebotezati nu se pote ineheii casatoria valida. Insa caaatoriele contraae de judei si pagini fara piedeci de dreptu naturalu si divinu, dupa ' intoreerea acelor'a la biseric’a domnului Christoau, remanu in potere, si Impedinientele instituite prin legi bisericesci nu li stau in contra. liar deca •e va intorce numai una parte, si cealalta parte dupa-ce va ÏI fostu provocata, seau nu va voi nice de cum se traiésca.cu partea crestina. seau nu va voi ae pétries eu ace'a fara de a batjocori pre creatoru si roligiunea crestina. atunci partea crestinita. decs va cere, se va admite la incheiarea altei caaatorie, si prin acést'a se desface legatur a caaatoriei incheiate intre densii ci « 11. < Sri >1« cite ori va (I se se pertracteze una causa matrimoniale, carea are de obiqctu impedimentulu votului solemnu de castitate seau alu ordului sacrü impreunatu eu obligatiunea castitatei, ace a causa, dupa-ce se va Π instituitu procesulu informatoriu pentru ad un area dooumenteloru si motiveloru necesarie. se se aeterna de entra reverendisaimule archiepipcopu seau ceilalti episcopi •antului scaunu apostolicu. 8 10. Inter baptisatos et non bnptiàatos matrimonium xunaiftere nequit. > M'atrimonia autem a iudaeia vel paganis. aine naturalia et divini iuria impedimentis contracta, post illorum Λ Christi domini eccleaiam conversionem trma manent, non obatantibua impediment!· per ecclesiasticas logea inducti·. Quodai autem uuo tantum coniuge converso, alter cum eodem cohabi tare, interpellatione posthabita. omnino renuat, aut cohabitare rrolit absque contumelia creatoris christianaeque religionis, parti conversae petenti con cedendum «st, ut aliud contrahat matrimonium: quo' facto coniugii foedus ab ipsis qua noii christiania initum dissolvitur. Quoties tractanda ^occurrerit causa matrimonialia, in qua de impedimento solemnis voti castitatis vel ordinis sacri cum adnexa castitatis lege agatur, ea integra, post processum informatorium ad ne cessaria documenta et motiva colligenda institutum, a reverendissimo archiepiscopo aliiave ordinariis ad aedem apostolicam deferatur 8 12. , 8 12. Inter duas personas, quaq secutu invicem adIntre doue persone, cari au comisu intre sine adqiteriu. nu se pote ineheii casatoria valida, deca ulterium commiserunt, matrimonium valide contrahi nequit, quando altero adlipc coniuge vivente matri acelea, flendu inca in viétia celalaltu conjuge, -si voru fi promisu incheiarea caaatoriei. ori deca chiar monii ineundi fidem sibi ftederint. vel plane matri monium de facto attentaverint : prout etiam quando voru fi tentatu a se casatori; precum si deca numai vel una' tantum pars, ut cum altera patrimonio una parte, pentru ci se se pota casatori cu cea lalta. va fi machinatu eu efectu in contra vietiei D iungi queat, in mortem ooniugis. cUius iura adulterio violavit, machinata fuerit effectu secuto. carui drepturi le-a vetematu prin conjugelui. adulteriu. ft 13. 8 13. Coniugicidium ex communi conspiratione, et cum 1'ciderea conjugelui - indeplinita cu invoirea intuntioiiK contrahendi saltern ab uno habita, matri < omutia si co yiigetulu. cu l ar' avé si numai unulu monium dirfinit. dintre culpabili de a se casatori. face casa toria nula. 8 14. Kudeni a naturala in linia collaterala impiedeca incheiarea casatoriei valide pana la gradulu alu aieptelea inclusive, dupa compytulu drep'tului romanu civilu «primitu in bieeric a ( nostra : it in linia ascendente sl descendenti" nice de cum ηή se pote ineheii casatoria valida. 6 U Cognatio naturalis in linea collaterali dirimit matrimonium usque ad septimum gradum inclusive, iuxta computationem iuria civilis romani in ecclesia nostra adoptatam : in linea autem ascendente et descendente nullatenus validum' consistere potest coniugium. 8 lb. 6 lb. Rudeni'a spirituale, carea se nasce din sacramintele botezului si mirului, impiedeca incheiarea Cognatio spiritualis ea baptismi et confirmationis sacramentis orta impedit, quominus valide con es· d m τ» OOMOUült M ·« krter patrlwa» , * (gmdqteaatafo); intro aaaetata latro partta* MM ' ' et ®tao r hta prhnus); tateripatrinos * IM lnUarn, )ti«qnm.'ta tatre eopii'taMatatern- ta «tqee pareetpd net as tevateAm;' aee non liter Jatre fiai (g14·. ■ ·· ... . ·'·■ ·''A . Oegaktio logafiaex adoptione perfecta provemen» dirfauit ma|rta>opfem in^iaea 'tacta neque ad qnarpsm’ graduer-fotaatave, bompe'inter adoptantem ■ «doptatumqaé ot ab adopt^p descendentes adoptionia .tempore sub-eiusdem "potestate·,constitutos; ~ in liaaa’per moddai affitatatis vero inter adoptantem ' ei. uxorem adoptati, et itator qgtoptatiim ugorem adoptants; in lia·· autem collaterali usprithum. . · " . . tu-. . ‘ · a) Aflaitatea de rendais aatate derima casa* Affinitas is) clas»U primae dirimit matrimonium ' lori"· pana, te gradulu alu sisptelea inclusive, B usque ad septimum gradum inclusive, scilicet inter adeca (ntrs barbatu sioonsangenii muierei, si in- virum et consanguineos mulieris; et viceyersa inter torsu iatre socia ta, oonmmgsnii bacbatului. " \uxorem et consanguineos viri. β) Aflaitatea de fena®· alu doilea, adeca^ntro β) Affinitas claasis secundae, scilicet inter conoonsangeeii trarbatului ta consaagenii muierei, ande 1 sanguineos viri et consanguineos mulieris, ubi viget, se a^la aofata, sAsitate, si nu se pote seote din Utec auferri potest, dirimit matrimonium usque ad usu, derima oesatori a pena te gradata alu taep- gradnm septimum : ita tamen ut confusions nonritelea, isse aptufebu oA neintrevenindu dmestecarea pum haud interveniente, tum in septimo, tum in numsloru. nu fee· piedeea derimatoria nice in vsexto gradu impedimentum dirimens minime con gradulu ala siesetea, nice in gradnlu alu sieptelea. stituat. γ) Affinitas ex copula illicita dirimit matrimo γ) Afiaitatea din copula neienata strio· casanium usque ad quartum gradum inclusive. tori a pana in gradulu alu patrui· inclusive. • m; S 18. IsQSdlaiMtel· tospisOseateris fis eesstsrta. Impedimenta autrlmaniam Impedientia. Affinitas ex sponsalibus solemnibu». ubi bucc Afinitatea, ce resulta din sponsalie solemn· (logodna), und· s’ar tiand aoelea, derima casatori’a obtinerent, oborta, dirimit matrimonium usque ad pane’la gradnlu alu taeptelea inclusive; totu «se ^Optimum gradum inclusive; et itu etiam affinitas men·· si «finitet·· din sanatoria valid·, ins· ne- ex matrimonio rato, sed nondum consummato. . consumât·. Ciput III. Capu Ut § 19. » Λ. ■ · ■ · Eeclesia. ut ex una parte matrimonii dignitati Byeric’a ci de uaa parte se auatiena demnitatea decori consulat, «dia vero ex parte, ut illicitis si deoorea caaatoripi, de ait· parte ci se previna •misa uaele dispu- ' obviaret matrimoniis. de eodem sacramento con oaaatoriele illicite (neiertate), ai" setiuni eu privire te aoestu aaeramenta, oari «ont stitutiones edidit, quae sub nomine impedimentorum cuaoaoute sub aumtae de piedeoe impiedeeatorie matrimonium impedientium veniunt : hhm .matri de caaatoria, pentru-oè opraaee inehelar·· oasa- monia. ipsis nsglectis' contrahi prohibentur; con torieloru fer· de observer·· aèeloru dispupetinni ; tracta autem, etiamsi illicita sint, vajida tamen 'ia·· dupa-oe s'au inpheiatu easatoriele, aoestea reputantur, et ceu talia dissolvi non possunt. Hinc. d«ta sunt illicit·, totusi »· considera d· valide, ta cd stari nu se 'pota daefeee. Dota: fifiO. S*'· Cela ce a inchtaata sponsali· valide eu uaa • Qui com una persona valida inierit sponsalia. persoaa, paha canda sabstu eeete, nu pote iæbtaa . quamdiu eidem subsistunt, matrimonium cum alta caaatoria litata ou alto· penona «fera do ce· iu-D person· licite contrahere nequit, praeter eam. cui Idem -dedit erediatiata. ■ » V»S1« M. Qui simplex castitatis perpetuae servandae, vel Cela ce · depueu votate stesph "de a tient oeetitato perpetua, «enn de · iatrfi ia tre-uau orda ordinem quemdam religiosum ingrediendi, vel vitam monastica, seau de a reaaaad oaMbe, na pete iaeheit ooeUbem dueeudi votam emisit, matrimonium licite contrahere nequit. caaatoria litata. » »■ Mu ·· pote iaebsUi easatoria litatp te tamparil·· mmM, apta ta teasptaa, oe cade Mn entauuu preeamta ta tempi ta desetaoe" apostoli si ata saatta : saatta Creta, ta a Ttaarta «•fatal ytah e w. Vetitia ita dictis temporibus, nimirum a) toto tempore itaunii nativitatis Domini, dota ta eo. quod nativitatis Domiti fastam inter et Bpiphaniam interoodit; b) toto tempore itaaaii quadragetamalu, nec non' tempore, quod paaehatta festam inter et sancti Thotaae dominicam intercedit, ac ia ipso festo Pentecostes; e) in ieinnio sanctorum apostolo rum, nec non saaetao Mariae Deiparae; ita ^feriis quartis pt sextis toti·· anni, qua- diebus ieinnio anereli·, neo ne· ta foeto exaltationis «anctae Crucia, ot deetatatioads sansti loannta Baptistae, matri•Mttamn Mette oontMhi noquit C. CATHOLICAS ALBA-WLIENSmi KT'^OOARASlfcXMa. >»» taaü,.3O.-taqii ’« 799 *> . - p ;jia. - Î30 ·: La incheiarea, unei qasatotjs licit· «ο retire, , Ad matrimonium liriteiaeundam requiritur, ut ' ed «ponaii se ae çnnjuHf' ip fiçri’a biserieei pria 'nupturiente* in .faciem oocleqfae per parochum pro * parachuta lorâ proprta, ori pria altn preota aqto- prium aut alium aaeerdotafn do ipsius paroebi «eu riaatu âpre aodat’a de catra parachuta propriu, ori ’ ordinarii licentia, duobus veltribe* testibus prae- · epiaeopuhr dieceaanu, ia prtaentilt alors doi seau sentibus 'coniungantur; quapropter alteri sacerdoti trei martori; pcrttru aee’a nu este iertatu altui non licet coniunctionem peragere, nixi eidentab preotu a cununA pre cineva ^ara, « fl «Apatatu ex ipso paroqho vel ordinario facultas expresse «it presu « facultate ‘âpre «céat a dela parachuta com- co|lata 1 . .·* Λ * petentu ori delà episcoptl· . . „ c ? Licentia présüpusa nu e de. ajunsu; ■ nice nu Licentia mere pfaesumjàa non sufficit; neque foloaesoe nemica pfeeupunèreâ,' .èh àeca air fi ' suppositio iuvat, quod petens, ai earn implora·*^ ■. cerutu. licentia libentia s'ar'fi castigatu in realitate. .' "■ , Celu -ce va Π capatatu licentia de a cunjsnA in tote casurite. acela o pote aubdelegfi Jientru flacare casu altui preotu: insa celu ce va fi capatatu acésta licentia pentru unii singuru casu, acela nu ‘ ' '■ ·»Μ·, reapse .obtenturus fuistet . ' · § 94. . ' §25. ' 3 bus-alii sacerdoti subdelegare- potest: qui autem licentiam istaii»\pro singulari casu acceperit, iure nisi expresse ius istud ipsi . Parachuta propriu aln sponsiloru e acel a. in acarui parochla-si au sponsii domiciliulu adeveratu, ori quasidomiciliulu loru. Domiciliulu adeveratu e «colo, unde «i-a asiediatu cineva locuintia cu inteptiunea de a remane acol;> in modu constantu, uri unde loeuesce partes njai mare a anului asia. incAtu se se pota dice, cA este calatoriu. cAndu lipseace de acolo. Quasidomiciliulu e-xg/olo, unde cineva. nu are intentiune de a-si asiediA locuintia «tatornica. unde insa petrece in fapta cu intentiunea de a remand acolo partea cea mai mare*a anului. precum suntu. servitorii. «colarii. oficialii e. c. a. > ‘ Qui licentiam matrimonio adsiatendi pro ut^versitate casuum obtinuerit, eam pro lingulis ca«i- are dfeptulu de a o «ubdelegA, de cumya nu i a a H subdelegandi, c«r?t. datii datu expresu acestu dreptu. collatum «it. ' ' / - Prtipriu» sponsorum parochus «lie est. in cuius parochia ipsi verum au) quasi domicilium habent. Domicilium verum ibi locorum est. ubi qui* habitationem suam figit cuni, intentione ibidem constanter manendi, vel ubi per maiorem anni par tem habitat: ita ut peregrinari dicatur, quando ibi non commoratur. f · ► Quasi-domici^um ibi locorum est. ubi qui* con stantem figere aedem haud quidem intendit, verum ubi quis actu moratur cum intentione ibidem per manendi per maiorem'anni partem; uti eunt famuli, studiosi, officiale* etc. ' § 26. § '26. l’xoris domicilium ibi est, ubi est mariti, rninox Domiciliulu niuierei este acolo. unde e«te si alu C barbatului. ér alu .minoreniloru. unde este alu pariti^ rennium veru ubi e*t parentum, vel adoptantium tiloru. seau alu adoptantiloru, ori alu tutorijoru. vel tutorum. Locus autem, ubi exempli gratia Êr 'locuta, unde de eeemplu muierea e in servitiu. uxor servitia praestat, aut minorennia studiorum causa commoratur, vel officialis publicus ad mune minorenulu petrece la scola.^oficialulu publicu lo ris sui partes,explendas habitat, aut persona mili euesce pentru implinirea oflciului seu. si person a militera petrece'in garnisons, «e considera de quasitaris stativa habet, ipsorum quasi domicilium est. domiciliulu acelor a. i § 2Î. §97. Quodvia matrimonium, antequam contrahatur, a Fia-care casatorie inainte de a se incheiA, ,se va parocho sponsi ac sponsae tribus diebus dominicis vesti in biserica parachiala de catra parachuta mirelui si alu miresei in trei dotnineci ori serbacontinuis aut festis de praecepto inter missarum tori legate successive la capetulu santei liturgie, soleninia publice in ecclesia parochiali promulgan dum est; commonitione addita, ut omnes, quibus adaugi)ndu-se provocarea, ci toti cei ce sciu vre aliquod impedimentum notum sit. illud revelare una piedeca. se o descopere. non intermittant. ■ § 26. § 28. Quod si sponsus velsponsa in nulla ex parochiis, Deçà inse mirele ori mirés'a nu voru fllocuindu celu pueinu de siese septemani in paraehiele, in D ubi proclamationes fieri debent, a senis saltem hebdomadis habitet, proclamationes expleantur oportet cari suntu a se face vestirile, atunoi vestirile se in eo loco, ubi iidem ultimo per «ex «altem heb voru imdeplinl in locuta, unde aceia au petrecutu domadas morati sunt. mai pre urma in decursu de siese septemani cota pucinu. § 29. § ·■»■ Ér'deca aponaii nu au nice domiciliu, nice quaai9i autem sponsi neque domicilium, neque quasi domiciliu, atunci vestirile trebue se ae faca atAtu in parochi'a, unde petrecu, cAtu ai in pârochi'a unde aunt nascuti. r domicilium habeant, tunc proclamationes fieri de-' bent tam in paroehia, ubi tune temporis commo rantur, quam in parochia loci natalis. ultima. Inainte de a se termini vestirilè pre cum ao • cuvine. nu so pdte incheid caaatori'a licita. » §30. Renovandae sunt proelamationos. quando intra sex menses ab ultima proclamations elapso* matri monium non contrahatur. Antequam proolamationea rito peractae fuerint, matrimonium licite contrahi nequit. §31. Biserica reproba caaatoriole intro cqtolici ai crestinii nooatolici, si invdtia pro dii sei, so oe fe- ; "f 31. Koclssia matrimonia inter catholicos etehriatiaaoe non catholicos improbat, suosque filio· docet, ut a § 30. Vestirile ali se se repetiésea, deçà caaatori'a nu ae incheia in tempu de siese luni delà véyirea ■ «Wy· wRRSW γιι ? ·, mouium oMtrnhar· iBMtaa eat. ί ·»■ r ι Ma aaata Bmto.easatoriol·, la cari pariatii ita •aaaa drapta aa aa iavoiaaea. I». Illicit· aaat matrimoaia, qaibaa pareat·· iuatia •x eauai· uawum aaam daaâgaat. f »34. |M. Inaiate d· e· ear· admit· spoasii la euauaia, Maia aa -detoriati'a. aa probaaa, eh veatirile a'a· imphnitn earn aa eavi··,' ai aa pradac* ataatata, at aaat aaaaaatariti. Daea aamadoi apoaaii auata dia aaa ai aea'aai parochia. parochul· eaaoaatoria ara aa-ai coatig· dia matrieul'a parochi·» cunoaeiatia deplioa daapra atataa. origiaea ai atatal· aeolor'·; dr'daea ambii aaaa 41. Kpboopi ia vi· focsltatum a sede apoatoUoa Epiaoopii pre bas”· healtatOora aonaaaa Im da acaaaula apoatolieu. subversdads motiva «aaaaiaa, B iiedam nnsceamrum, cam canonicae prostast rutionm, am diapanad data impodimente ia iatialeanla aoe- dispernebant ab uapodimeatia iuxta tanorcm eeramloru facultati daaa facultatum. 9 42. >42. Dispeneatiunea delà tota trei veatirilo ae va con cede numai ia caauri Carta urgent·; epiacopulu va potd inae Mfogd pre pro^ppopi, cd in atari caauri ae diapeaaeie in numelo lui delà tdte trei veatirile. Diapaaaatio ab omnibus tribtu procianxatioaibus' nonnisi urgeatiaaimis in eaaibaa eoModanda eat : episcopus taaan potent protopopaa delegare, pt talibua in eaaibaa, ipaiaa vice, ab omsibua tribue prodamationibsa dispensant I 43. In aupiic'a pentru dispensaro se va indiod impedimentulu cu tote impregiurariie lai, si ae vont alaturd documintele do lipaa «pre confirmare· motiveluru aduae. ·. 9 44. Deca impedimentulu va Π ocultu. ai nn va fl tdma, cd va eai la lamina, âpre a linisti conscienti a ee pote cere diapensatiune pentu forulu interna, fan ae ae eaprime numele coqjugiloru, ai prin C confeaariu ori prin altu preotu piu. lune acéata dispensaro no are nice do cam va lors pentru forulu eaternu, de ace'a cdnda im pedimentulu ar veni la lumina, atunci cd ae na ae aduca in periculu casatori'a, va trebui ae ae cdra diapepaare pentru forulu eaternu. * >43. In libello auppHei, quo diapenaatio petitur, impe dimentum cum omnibus oins adiunetia isdieaadum est; eiqae adaeetenda aun^documents neodmaria ad | rationes allatae comprobandas, > 44. Quod ai impedimentum fuerit occultum, neo ipaiua propalatio timenda ait, ad conscientiae con sulendum, dispensatio pro foro interno, non ex presso contrahentium nomine, etiam per ooafeaaarium son alium sacerdotem pium peti potest. Huiuamodi autem diapenaatio pro foro externo nullatenua valet; _ quocirca quando impedimentum' publicum fieret, tunc ne matrimonium in discrimen adducatur, dispensationem pro foro externo vali turam petere oportebit. > 4S. , » 4« Quatenus diapenaatio pro foro conscientiae tan Iji casu candu ear fi datu dispenaarea numai petriru forulu conecientiei, atunci âpre a convali- tum concerna fuerit, tunc ad matrimonium eoavals- · dita casatori'a este de ajunau, cd ambele parti ae-ai dandum sufficit, ut ambae partes consensum abaqme . \ ■ Yeinoéeca intre sine conoenaulu fora do parochu si parocho et testibus inter ce rénovent. martori. >46. ' >46. v Dandu-ee dispensare pontru forulu eaternu, con Concessa dispensatione pro foro extorno, conjugii, cari au incheiatu caaatoria novalidu, trebue iuges qui invalidum matrimonium inierint, monendi indemnati, ae-ei reinodaea ooaaensulu inaintea pa- sunt, ut consensum renovent coram paroche proprie et duobus testibus. rochului loru propriu ai alors doi martori. Parochulu trebue ee aerie totu deaun a in proto- D Parochus nunquam non peractam matrimonii colulu cununatilocu convalidarea jadepliaita a easa- convalidationem libro copulatorum inserere debet; toriei: candu inao casatori'a ear fl inoheiatu in quando satem matrimonium in alia parochia con alta parochia, convalidarea so va notified ai pa- tractum fuerit, ree gssta insuper loei parocho sigeirochului locals, pentru ed ai elu ae insomne con- 'vfieanda est, ut ipse quoque ia libro ooainactorum validarea aceleia in marticul'· eununatiloru langa ca- penes matrimonium invalidum eius convalidationem aatorfa invalida. adnotet. . Sbcho H.' Sacrions II. Bsspra Judaeateri te eaaaela matriaaealale. Caput I. Be Mteibao la s···*· aaatrimsoialfoss. 8 47. Causale matrimoniale ae tiens de judelo biaericescu, enraie einguru,eete competents a pronuntid aentintia in privintia validitatiei caastonoi ai a detorintielora, oe resulta dintr'iaa'a. '~Despre efectele curatu civile, anume despre ceetiunile, oe privsacu averes ai intertentiuMa, judeca potestates civils. Causae matrimoniaiea ad judicem naiasariiMi apeotaat, cui soli competit de validitate matrimos* et de obiigatioaibM ex eodem profiuentibns ooatmttiam proforre. De effectibus mere oivilihns, nimirum de (IM stiosibus bona temporalia, nec noa iatortentieMn respieioutibua potestas civilia iudteaf. . Capu I. >47. Preetodiatel·, aaaeMfl «I n arteriale tribaaaMai matriaaaaiah m vara deaaati hi eariea de epieoo^elB dUsMVM* As pMBiti Άβμμβ! . provediâti ea. oaUtatee dboeaaria. \ TribaaaMafeatrtaaaatoAi praam, ameaaara·, aao •ea iiwiluriee ah epiMap· diaoeemao teter praebyteraa jieeawiaii aaaeaaarite dotibu praedito· MfBÎBMdl MBt i* Haram dapatetieaam aatbaatbiea doeananta, val ealtem aaram amatio ia aetie prootoat. Χ^Μρτ* mbbIb 4bbbbM bo ooiolo BoobbmbBo MtMtÎMg MOB OOIb ^ΒΟΙβΒ OMIM Μ Μ Μ^ΒίλΜ* te ae*. „ Dm* epimipete ar aid Mmh ao iaetitao fera delegata, delegatiaaea ferai·! pretepepmra ae «a free, preeam m ardta la etoodate I, tit X, aap. S.* Caada rra-aaa Main ato tribaaatotei matriraoaiata ar fl oa partita to legatera 4a oeaaaapaaitata ori gflaftate paaa to (tadala ato patrato, eri ar ltd to aaa etore reiatiaae oatra parti, iaedta od martore ar fl aaapeeta aeaa abiata aaaapaoa, atuaei aa peta lad parta aeoa data· to deebatarito aaupra aaaaai aoatora parti. »·»«· ' La daaara tribaaata matrimeaiaia apieeapala va deaami ia ooriae ed dadaaaera ata namturiei edta aaa preota dtatiaea to pietate ai irftati'a dreptalal Eptaeopato toeo va avd dreptato de a-ha aaaptode aeaa datotaidi pre aaai'a, eaada ar avd oaaaa iaata ai a-la totoeai «a altala prevediata ea aalitatito atitiarii. PflHitot® MMtlsp 4οΑνμμμβΙβ βΜΗμοοΙβΙβ ar fi iaapiedeaàta tetra tateMahra· aflateta tea, iae ve daaaaii aaa mbatitata IB tBtÉÜÎMNBB BB bBo^Bq dr'aabatitatata aaa de adto ori va avd eefepaae to- pator a oaeaieriei, vera peeedie pria Jaeeamata, VBBW ^β^^ΙΒβ^ι βΒβΒβΒβ bbbbb^bbîÎbbb B& «B (ieiia oægaitib De efcbe cri ae vent pertraobd eauee viMatatto, la tab parte. 81 apiiaapaa fera» detegatam iaatitaondam iadioaverit, daiagaiio fori protopopaUo tot, prout iadfeatar ia I ayaede, tit. X, cap. Ill * c »H- Quod ai aliqaed membram tribunal» matrimoaiaUt earn partibaa ooaaaaniaitati· val aMaitatia vteoaia ad (aartaai aaqaa hHMi, cape n. IM. Biserie'e oÀ pasitdrea credintiei d * morsHtatei, •par* si instiene Mati··!'· si indisMlnbiiitatea oaMtoriei ia contre ori esrei ineoroari, eara sub protesta da nevaliditato tisutosoe spre desfooeraa «aaatoriai. Dar deoa s'ar inchsid ua aatafaba da legatara mstrimoaiala, eara di» »u « aaai impedimenta derimntoriu, ce-ι ata ia ooatra, a» m pote nusi cenatoria adevorata, atnnoi aa» atare oonôertie seau trebaa m m redice la demnitotea da sanatoria, dispeasaada-M deh impediaieatula aoala, aaaa cdada aodat'a aa w fl oa podatia. m ae dèoMara. de aevaUda ai se ae dosfaoe. ' Capot Π. « fM. B Kocloaia ntpote fidat ae morum eestos, matri monii laaotitotem ae iadiaeelaHKtatoaa taeter et vindicat ooatra oaaae oonamea, quod invnbditatis praetexto ad aatriawahua dimohreadum tondit Si beu eiuamOdi ooàiagato ujtotar foedas, quod ob dirimens impedtatoatam sidom obetaae vara· matrimonium diei noqnut taae heiuamodi ôànoortinm, 'eat ad matrimonii dignitatem per impedimuti relaxationem evehendum. aut quaado id fleri nequeat, iavaNdum declarandum ae dirimen dum est. f U. « bfi. Im ad matrimoeiam cam impodimeeto eoaDroptala de a impumui oaaatoria iecheiata ea impedimenta, ia odta aoel’a aa a» reotriage oepreea traetum ia^ageaadeaa, ia quantum baud exprima la oonjegi, compote ori oarota msmbri ai btaerieei, ad ooaiugM restringatur, lempettt sselssia's msm ai semai aoeia seat oaohiai, oari aaat saspeoti; fir bria quibusvis, Hs sobmapoda sxoaptis, qui seapocti droptala de a impumnd oaaatoria oato reeervate assaut ; ins aatem mafrimoeii impagnaadi taatum ooaiugibsa reservatur ooqueetibm in casibus: numai ooqjagilora ia vrawtdrielo oasari: a) Propter srrorem, eat vim et matom uMtria) Pentra eror», mm sila ai frioa ae pote impumM oaaatori'a aumai de oatra partea aee'a, eara moeium ab aa tantam parta impugnari patiat, qua» adopta in erore. ori silita. lato aoaota drepta m ia error· versata, aai cui maman extortas aat. pierds. deoa oonjugele, dupa ea a canoeeeta aaü- las autem boo amittitor, quando pate, oognita matri tatea oaMtoriei, ai e iaoetata oaaa’a frioei, va fl monii neUitate, ot postquam matus sanae oaasavit, prostata débitais conjugale eu aciraa ai oa voi e debitam eoaiugale letantor ae voluntarie praastitorit, oa. seau deoa va fl ooutinuatu in modo pacifies vel coaiugals vitea ooaeortium pasifico oontianaverit. coavetiuirM conjugale. b) Cfiadu in modu oooeptioaalu je ooaeoda inb) Qnaado amtrimosium sub condition· Matre cbsiarea sanatoria! sub coaditinsa, ataaoi poatra hero per sxmptioaam ooaosditar, taae propter aeaneimpliniree conditanei paM semai aeota ooqjug· ditioaom aoa impletam, ob eo tantam ooaiage matri pots impumnâ oaaatori'a, carele si-a tacuta dopea- monium accusari potest, qui oouseasum suum eoadhioai sidam nfligavit. deotu oonoaasulu mu delà ace'a ooaditieno. Qui ooaditioai renuMiat, impugaaadi quoque Cine roauatia do ooaditiuae, raaut(a si do iuri ronuntiat droptala de a imputai. c) Pontru nepotinti'a do a eonsaad amtrio) Propter impotentiam mairiaiaaiam ismummonisluJiiumai ooujnaUora mmpete droptala de a tModi toatam earingibaa competit hm ad impug inapiunaCvcaeatori a Jeta de eaeeln, stade impodi- nandum oaaiugiuui^.asaepto aaau, quo impotantia· meatahi nspotiatioi ar fl notarié. impodimaataai antarium eit. d) Poutre impediamutahi impebertotai, dnpaiad) Propter imp «dhutatam impubartatis, sedem cetaroa àoolei’a nnmai aeahi oetQege pote ImpumaÀ Mseaato atatrimoniam ab ea tantam eeniags im oaaatori'a, oarole a foots aaaaataru (impsbera) la pugnari potosl, qui oontrmti eantagii temperi Wpubar taërat. tMapeta, stade s'a inebeiate sanatori*·. a) Psatre impodiuMetala lepM, rapherielh ae e) Propter impediment·» rupta» reptar advenae. poto rochuad ia eoatir'a oaMtariei ; peesea'a iaM ■AtriBMNBhun twImmi· Mdd rapite, aaro an »'a inveitu la rapira, are deteriet’a ^^n^m · ta^wuun Μ* ua^ta» u^^^^^taumwq ■ *m^^m t^MntHWml· do a impelled oaeatari'a, odte va path ami earueda quamprimum poterit peat recuperatam Ubertatem dopa rosaotigarea Bbortatei. itepugaan debet. « M. Ia tote eelrialto eaanri si peatru toto tmpodl· moatoie in pririati'a tarer a driptato da · im posui n* asto reservata «etesivu eoupagfloru, eri Ctaou. oautaM. mmuo nr. t ··*- OeMl^kWI elUl te ^•dteMBtftp ywteff WBBte tefr* HMfNNt· teft ···■ * I··. VeMAtlMMS eMBtoviBl) ri pota dd 1mm*· mm aerata· ·'· >· pnaiadiatel· tribanatatai awtriaaoriala «ri h atria· ori m «matai·; îbm ia tota eaaala am aa iadiM impedimental· ai toto midiloeete do probattaM. ο·ι« - Coda oaaatori'a ·» noma ia scrisu, m raeara, ad aoM aeaaatoral· mm procurator·!· lai ae m preeente in pavaona iaaiataa preriedUltelui tribunatalui matrimoniale apre a dddeetadrila, eo i ae voru core. Candu inee n’qr' iatraveni nice naulu nice altulu, inoan'a data ente da a m tract* ad una rimpla denuntiare, oara dupa impregiurari ae pote intrnbulntii apre oarcatari ulteriore. Deca inae incut'· a'er' face cu euveatulu, preaiedintele forului neau oominariuta lui trebue ee o ide cu ujutoriuta aecretariului la protocole formata, punendu acuaatoriului tote intrabaril·, ea potu con tribui la dovadirM impedimentutai. Aretarile. tacuta ia acriau, ale earoru antori 'ai retenu numala, aamai de cine inseri nu voru fl nice odata causa da qjuaau apre a face cereetara in privinti'a validitatoi caaatoriei. I »»· la corn requiritur, at vel aocuaana, val eius pro curator personaliter eoram tribunalia matrimonialia praeaida ad dilamdationea ab eo expetitae prae standas ae sistat Quod ai neuter interveniat, tunc accnaatio proAota, qua mera denuntiatio tractanda Mt, quae pro rerum adiunctis. ad ulteriores in vestigationes instituendas adhiberi potest Si autem accusatio viva voce fieret, fori praeses vol Blue commissaries ope secretarii earn protocollo rite oonfeeto inferre debet; eaque vice accusanti proponendae aunt omnea interrogationes, quav ad impedimentnm demonstrandum conferre ponunt. Denuntiationes scripto (actae, quarum auctores nomen auum occultant, per ae aumptae numquam sufficientem cauaam praebebunt ad inquisitionem quoad matrimonii valorem instituendam. fi 59. Ddoa doapre aatottati'a vre-unui impedimenta se ra lati ana faima, car· taaadu-ae in, oonaideratiune tote impragiursrita, ar' merit* atentiuae, atunei tribnaalaht saatrimoatata va iavoatigd origins· aoelei frime; ai dapa am· va jaded, deca a neeeaarta a m face tavastigati···. I «0. Do régula an Mat a m hta de locn in eonaideratiano aretarile dnprw impedimenta, eari namai ooajagii m drepta a ta impamad. CMda toteri din aretarile faonte ear' ooantad, d dta CMs'a 'anni ataro impedimenta oaaatori'a onto invalida, atanei m va procédé dia ofiriu,- peatrad adet'a mm μ μ eoavalidaaa, naaa part··, ear· are droptala de a o impamiri, m reclame ia ooatr'a oanatorioi. » ·>· Quod ai de aliquo matrimonii impedimento fama divulgetur, quae, omnibus perpenaia circumatantiu. attendenda .videatur, tribunal matrimoniale ciri a originem huiue famae inreatigabit ; exinde ipeum iudicabit an inatituenda ait inquiaitio. fi 60. Donuntiattanum auper impedimentia. propter quae tantum ooniugibua iua impugnandi competit, regu lariter nuilatonua ratio hebenda eat. l'bi tamen e denunttationibua faetia oouatet, matrimonium aliquod propter oiuamodi impedimentum invalidum esae, tene ex officio proeedondnm eet, ut vel convalidatio peragatur, vol pan impugnandi i ure poliena advenue matrimonium reclamet. fi 61. D4m unnta dintre naajagi ar' impumd «ma teri'·, «ai taatate do tote ente « m onmtd, oro ■a .eamv· m·!'· d· pnrdata droptehi do · o im pumd; μ’· m wjwabMda m, an··’· nu m va primi. Ammmum m va rniepd ····'· hia atae ■m oorontaro · iaerahri, naada neo'· m baetea pre atenari fi^te, eari do. ni ara fl adeverate ia tota prMMX tedani M ara A aonenodate peatea Tota ηοοοΜΜβ onto da a • “■ Matrinwaii valorem impngnMs aeeuMtionem vol MM· tribunalia atatrimoaiaiia Mt aaripto aat viva veoc proponere pateat; qualibet vice tame· impedimabtam, nee eon omnia probatioaam media 'indicare debet. Qaaado matrimoniale ia scriptis accusatur. co m prooado ai ataani. Alterutro contage matrimonium impugnante, ptaopriada inquirendum eet, m forsan impugnandi tare ipM exciderit; quod ύ hoc extra dubitat pouitum ait, haud aerio acceptanda erit. Item etiam aboqno ulla rei inqaieitioM reiieieada eat accusatio, qaaado M faetia qaibuodnm iaaitatar, quae licet vora uodoquaque taoMt, nilutemiaue matrimonio dtanelveade iaepta fbreat. Taad qaeqaa ridfitor prooedendam eet. quando trinitas aaaortieaie, aai ooaiax iam suam impugnandi aapeaatraü, ta propateto ont. 1·«. Quod ai impedtamariam aiaaawdi naturae rit. ut per reaevarieuem aaaeaaaaa a parte coaingia matrimaaiam iapagaaatia rawawi qaeat, taae oadiaario eaatagam pateabo, rai pro raram adtaaaria, abi aaaadd tadaagaeAam erit, at eoaiagem iltad hapagaaartete appendete atmeairiaaibm ad coaeeaeam raaaeaadaai briae·*; aat pro ra aata agat ad hoc, τα - . ctfiîixM ÀHA&iiaMW • «V m _ — J* tri- Ptrakita iæaratnata m aadata afeanro vu i*> parti proriadiniatai tribunatatai mntrimanata daapro reroltatnta botwilwi rota, d daaumvu aattfugutaÿ ear· aaatbata «Matari'·, ar’ romand pro tanga propatata a··, auautata paroabu va atetard ta rapar· ‘IMS* ^ftffttbWB Ntetieei'MMM ft ÎftftkftB tria aaa aaa ataatatu «abecriM 4a dai martari taatibua aubroriptam de ne· reneveto ooaiagum daapro aaaaecBdaraa rotaoiroi coneanentai taira aaa- aeaaaauM, aae non extraetui a Kbro napttab et jagi. praeum ai aatraaala ilia matriaul’a eaaaaati- baptiamaH adaoctara debet. loru ai boteaatilora. t 64. ■ « 64. Ia eo quod attinet ad matbodnm sequendam in In eaa ce private· metodulu, oa ara ta aa urmeie la progatirea acteloru, aa aa ptirodda con aetia conficiendis, procedatur iuxta instructionem forma inatractiunei Sacrait·! Oficiu din anulu 1863, Saroti Officii «uni 1883. tit ΙΠ. part. I. tit ΠΙ. part. I. B Caput III. Capu IR. Da appellatione. Deapra apalatlaaa. « 65. « 65. Appellatio pronovebitur a foro protopopali 1 Dela forulu protopopeecu de I-m'a inatantia apelatianea aa va face la forulu ordinario epi- instantiae ad forum ordinarium epincopale II in •copeecu da a Il-a inatantia; dala forulu epiaco- itantia· ; a fora epiecopali ad forum metropolitanum peecu la forulu metropolitanu, ci fora da a Ill-a qua ΙΠ inatantia·; a foro autem metropolitano ad inatantia; er' delà forulu metropolitanu la aoannulu eadem apoatolicam, quae unum ex epiaoopia huius apostolicu, care deliga pre unulu dintra epiaoopii provinciae constituit, qui eiuadem sancta· sadis noaceatei provineie, ci in numele eantului ecaunu aa ' mine eauaaa appellata· in foro IV instantia· iudiret. Causa· in arcbidioaeaai oeeurrantas, qnna métro judece oaueele «peinte in forulu do a IV-a inatantia. Cauaele din archidieceea, cari metropolitulu la-a polite in foro suo ordinario, qua II inatantia· foro judecatu in - forulu eau Ordinarie, ci fora do a II-· iudieaverit, ad forum a snmmo pontifice delegatum inatantia, aunt de a ae apelâ la forulu delegatu de qua III inatantia· appellanda· aunt. aumulu pontifie·, ci fora de a ΙΠ-a metanti·. ί ββ. #6«· Appdlatio apud tribunal, contra euiaa «antanApelatiunea ae va insinud la tribunalulu, in contra a nanti santibti· aeta indreptata, in rastampn < : tiam direct· «et, intra daoam di·· a eantantta noti de dieoa dtle computata delà aotificarea aeatintiai. fient· iatarponanda aat Tribunal veto intru triginta Èr tribuuahilu acal'a are sa tramita octal· ta fo di·· · publicata eaataatia computando· acta ad rain superiora in roatampa da traidiaci dita com .forum anpariu· tranaarittaro dabot; inrimal para putata dale publicare· aantintioi; tota o4ata part·· •ppaltaae an de ra eariior reddatur; et oeeaaiou· «pelant· aa ee iasciintiese daepra ao·'·, ai eu oea- intarpoaitaa dppaltationia oommonaatur, nt tatra ■iuaea insinuaro· «palatal a ale w sa Cm· «tenta. triginta dira ab bac intarpoaitiona eu·· dadnetioM· tribunali eupariori copipataati raViictat Supplicati· cà in raatampn de trai-diaei dtla, data aadatn in sinuare ae-ei astaraa racurauln san ta tribunal·]· da longiori tamia· appellationi· coneadaado tri superiora competant·. Rogata· da · «a conaada bunali, a euiaa cantantia appaltatio fit. proponauda uau termina mai luagu da apatatiuaa sa va M ta •at; ced termini bainamodi prorogatio noaniai ob tribunal·!·, data ancrai aantiatia sa foc· apata- gruvieaima· retiouae eoncadi debet. * tiunea ; inae protaagiraa aceatai tamina, tuni dm motive fort· pondardaa «ata da a ·» oanoad·. « 67. Mea ooajug·)· citata in oaaea matrimonial· eugeta, ed pot· combat· compatinti'a forutai, ara ee aepuua aoalui tribunal· motivai· sala la dcoarsa de dM*a dtla data intimaro· eitatiaaai. Dde· e ar 1 intcmpld. ed aeastu tribanata ea-i roiepta motivai· cd nafandata, aumitelui coqjuga i a*b; ia vota, «ay raeurga ta cala mai da apropa fer· snpariora. Dar ddca ci aeanta fora ar' aid da nefaadata im pugnare· eompettatiai ···· raearoala data, ataaci litigaateta trabea ee »· eapuaa tribanalalai, care l'a eitatn. Capa IV. •mpra mattatta. β «7. 8i eoaiux, qui in e···· matrimoniali citatur, competentiam fori impugnaro poaaa erodat, aidam tribunali intro daaam a citatione peracta di·· gra vamina «na axpoaaro dabat Quod ri avantat ut iatud tribunal grovaa|ta· altata tronquant non fon dât· reiietat, dicio coniagi tataflu» urit, ad forum proxima eaparina rocnrrora. St ri quidam iatud quaqua focum competaatiaa impugnationem, riva roauronm pro non foadato babaat, tuae litiga» tribunali, quod eumdam ta iua vocavit, eubifoaro «··· dabat ■ Caput IV. *· Mfttefttfau 16«. • »8· Pretoeotal· de inveatignti··· probateria «ab•criaa da aamteariu. da drfeattrata matrimaatala ai da aaeratariu, ·· va aubatarna ptaeiadiatatai ferului matrimaatata; ri dupa daabotar·· ri peettae tara· «Mari t» va adaea eaatiati'a dap· me da H tat·· praaeriaa ta f 53. la da-earo eaatintta ee vora iafitd pro acarta motivai· pro cari aa baadaa aac'a; ri aaattati’·'neta- Inqairiliauta probatarina protaaoltam, a eammtaaaria, a matrimanii dafenaaro, nae ··· · «aera tario «abaeriptum, fori matrimaataHi proaaidi aqbftftti ftlytft ÜMWBft ftft pftrfVftfttfttft OftftSftq «•Mantia faronda aat iuxta medum ta | 63 peaaeariptnm. Cuibia eantcbtta· ratianum, qtabna inuitttar, mamanta «ummatim iatarenda eunt; quaaaum taliter «· Oapti ▼· |N. Déca partii* vora ear·, p* B ·· eameaico μ·tiati'a, aoéat'a Η » η ϋ i« oopia pre laaga *ria d* primire (roveraalu). Dupa publicaro· Matiatioi, aoéat'a impreuna eu tôt* actele ri eu an· atoaeha al· aerior'a are m •e aubatéraa foratai matrimonialn de a Π-a inatantia. Capet V. •rte Maaüma «a· aent fera MMrita. ··» Purtibaa aMtoatiam eaaaukui petenti bua ea erga raverariea htteraa ia duplici exemplari eat axhibaada. Publieata aententia, eadem cum omni artorum •aria, eoramqne elencho foro matrimoniali II in atantiae aubiici dabat. I 70. Tribunalulu matrimonialu, oar* eat* inatituitu in curtea opiacopéaoa, inainta da pronuntiare· aantintiei aa aubatéraa 'antri· ditnpreuna nu motivate •'rie epiaoopului, oare aflaadu, oè caua'a nu aate deatulu de fundata, va impune acelui tribunriu matrimonialu, od ae oumpmiéac· din non impregiurarilo indicata de élu, ai ae-i reporte·· deepre reaultatele deabateriloru. In urma epiacopulu, aèau delegatulu lui apocialu pronuntia aontinti'a definitiva. Tribunal matrimoniale, quod in curia epiaropali inatitutum eat, antequam aententia proferatur, acta cum adiunctia rationum momenti· epiacopo aubiiciat. qui quando eauaam haud aufficienter fandatam eaae oanaeat, eidem tribunali matrimoniali iniunget. ut circumatantiaa ab ipao indicanda· denuu perpendat, et de diaouaaionum reaultatia ad ipaum referat. Tandem epiacopua, vel eiua apecialia delegatu· aententiam definitivam profert. β H. Déoa forulu de I-a inatantia dechiara caaatori'a de invalida, defenaorulu matrimonialu are ae apeleae din oficiu la forain da a Π-a inatantia : ai déca forulu da · II-a inatantia ine· ar'judeoé oaaatori a de invalida, atunci defenaorulu nu aata obligatu, dar i atà in voi'a ai oonaoienti'a a'· a apeii la forulu de a III-· inatantia. β 71 Si forum I inatantiae matrimonium invalidum declaret, matrimonii defenaor ex officio ad 11 in atantiae forum appellare debet: et ai II inatantiae forum matrimonium pariter invalidum eaae indi caverit, tunc ipae defenaor non quidem tenetur, aed eiuadem arbitrio ac conacientiae relinquitur, ut ad III inatantiae forum appellet. fi 73. 9-2 β 7«. Quamdiu tamen appellatio ad III forum non fuerit Déca inae nu .*» va fl inainuatu apelatiune la c forulu alu 111-le, va ramené in poteroa ai voi e con- interpoaita. in potentate et arbitrio ooniugum erit jugilora de a ineheié rit· oaaatoria, decumv* aoéat'a nova· nupti*· oontrabere. dummodo alicui éorum nu va Π interdtaa vre-unui-a dintre ai pentra ore ob aliquod impedimentum vel legitimam eauaam id care impedimenta aeau din alta caua· legitima. vetitum non ait. Sed huiuamodi poteataa coniugibua Inae facia eu aoéat'a facultate dat· conjugiloru re facta intelligitur aalvo aemper et firmo remanente mane tota de · un a neatiaau ai in deplina potero iure aeti privilegio cauaarum matrimonialium, quae dreptulu aeau privilegiulu oauaeloru matrimoniale, ob cuiuacumque temporia lapaum numquam tranaeunt oari, ori ai citu de lungu tempo ar trace, nice odata in rem iudioatam : ita ut ai nova rea. quae non de nu devinu Inora judeoatu; aria incitu déca a’nr' ducta vel ignorata fuerit, detegatur, reaumi poaaint. deecoperi una impregiurare noua, caro ae nu fi •t ruro·· in judicialem oontroveraiam revocari. Qua foatu aduaa inaiate, aeau ae ft foatu neeunoacuta, propter ai a aecunda aententia auper nullitate vel aoale caua* m poto inoope din nou, ai aduce éraai altera paro appellaverit, vel defenaor matrimonii inaintea foralui judiciario. Din e*re caua* déca eidem aalva conacientia acquieacendum non putet, delà a doua aantintia de aolitate aeau va fl ape- quia aibi vel manifeete iniuata, vel aliunde invalida latu eealalta parta, aeau defenaoralu matrimoniale videatur, firma remanet utrique coniugi prohibitio ar'cugeté, ci no pote romand oa conacienti a lini- ad alia· nuptiaa tranaeundi. •tita pro langa aeatiati a aqa'a, pentraed i ae pare ori apriatu injuata, ori invalida, atanri ambilora d oonjugi li aate atrinau opritu a troc· la rita eaaatoria. 9 73 . · f · 7S. Quatenua vero defenaor ad III forum appellaverit, Déea iaa* defianaorain va fi apriatu la alu 1Π-1· fora, ri aoeet’a va aduoe aentintia pentra et iatud pro matrimonii validitate aententiam pro validitate· onaateriri, atanri la oorora· Htigântelm feret, tunc quidem ad petitionem litigantia, ad IV •e péta aprié oana'a la forain d*-a iV-a inatantia, inatantiae forum cauaa deferri poteat; eiuaque ven tantia pro definitive habenda eat. a caroi aantintia M va oonaidaci oé definitiva. I 74 > 74. Déc· forai· de I-a inatantia ar'adaea aantintia pentra vaHditatea onaateriri, aoeaatoriaiu eagatoriei pote «prié )· ferai· de · Π-a inatantia; ri apriaiinnoa au aete de a »· denegé aie· ia oaaala aoel'a, tend· ri ferai· da a H-a inatantia iao· ar'daoide paatra vaiiditetea oaaatoriei. Déca dia aoatre ferri· da I-a laetantia va de ride pentra vaMttatoa caaatoriai, ri dupa inaiauaroa apalatiuari feral· de a Π-a iaateatia va jadeoé Quod ai inatantia· forant pro matrimonii validi tate ««ntentiam ferret, matrimonium accuaana ad Il inatantia feram appellar· poteat ; et quando etiam hoc Π inatantia* foram pariter matrimonii validi tatem decernat, aeque eo in caau deneganda eat •ppollatio. Si · contra foram I inatantiae. pro matrimonii validitate decernat et appalktione interpoaita. foram II inataatia* pro eiuadem invaliditate iudicet. . τα /....... CATHOLIC AB ALBÀ-rcUBMfflB BT FOGABASMBIB, IMS maii - x SO-^wbH .... --β 746 pwtra aevaBditatoa aeetoi-sC, defewnthi matri•otoata wt* datori* a apeto caaaa din «Sri· la feruhi Aa a ΠΙ-a instantia. IMea fonda de aJII-a laetantia va daeèiard vaUditatoa oaaatorial, ta ad mit· apalatiaaa ai mai départ». Candu iaaa forulu da a Hi a laetantia decbiara eaaatori'a de invalida, dafeaaorahi matrimoniale pote oere, a* ae oonatitu· font de a IV-α instantia; ai sentinti'a aeeetuia, ori ▼a deobiard caaatoria» de valida, ori de invalida, BUtrieooÛ defeaeeri ineumbit ex otteio causa· ad ΙΠ ÜMtoatiao forum appellaro. Qao< ai III instantiae fera· matriateaiî vabditato· doctorat, ulterior otiaa admittitur appoÙatfo. Quand© auto· HI in stantiae fera· invalidity·· matrimonii admittit, matrimonii defensor potore poteet, ut IV instantiae constituatur forum; atque huius sententia. matri monium rei validum vel invalidum declarans pro definitiva reputabitur. Omissa veramtamon isthae aa va oonsiderd et definitiva. Déca inaa aodsta din arma apelatiune s'ar’omite, fia-eara conjugo va fPasemenea liberu a incheid alta catatona conforma paragrafului precedentu 72. Candu forurile de I-a ni a Hl-a instantia aducu aentintia in contra casatoriei, ér fondu de a II-a instantia pentru validitates acelei-a, defensorulu matrimonialu este detoriu a cere, se ae conatituéaca foru de a IV-a instantia. Cu tote aeeatea apelatiunea la insusi scaunulu apostolicu are se fia li appellatione, potestas item erit unicuique coniugi novas nuptias ineundi ad formam praecedentis fi 72. Quando l et III instantiae fora advenus matri monium. forum autem II instantiae pro validitate sententiam proferat, matrimonii defensori incumbit petere, ut IV instantiae forum constituantur. Nihil ominus appellatio ad ipsam sedem apostolicam a quacumque instantia libera semper sit. bera delà ori care instantia. fi 75. Tribunalulu mai insitu va esamimi cu esactitate lucrarile tribunaleloru inferiore, si va dd tote ordinatiunile. ce le va afia de lipsa. câ se se suplinéeca defectele. se so delature indoielcle, si se se indreptese erorile. Spre acestu scopu va pote dispune. se se eaamine^e_conjugii, ni se ae asvulte martorii, delà eari apprêta informatiuni noue. . Ér visitares facuta prin barbati de specialitate numai atunci trebuo se se repetiésca. candu aru fl motive de ajuuau. cumeb au intrevenitu abusuri seau partialitati. Atâtu partile. càtu ai defenaorulu matrimonialu au dreptulu de a aduce probe noue si in forurile mai inalte. fi 76 fi 75. Buperius tribunal inferiorum tribunalium gent* exacte perpendet: omnesque dabit ordinationes, qùas necessarias esse ducet, ut defectus supplean tur. dubia dilucidentur, et errores corrigantur. Hunc in finem ordinare poterit, ut coniuges examinentur, ac audiantur testea, a quibus novas informationes sperat. Exploratio autem per viros peritos facta tunc tantum iterari debet, cum sufficientia rationum momenta adsint, quod abusus aut partium studium intercesserint. Tam partes, quam matrimonii defensor \ue habent in superioribus quoque instantiis novas probationes afferendi. fi 76. Quando matrimonium propter impedimentum Candu *e bombate easatori a pentru impedi- < impotentiae impugnatur, servanda sunt ea. quae mentulu nepotintiei. se v<»ru tien<< acele, ce se praescribuntur ab instructione Sancti Officii anni prescriu in instructiunea Haerului Oficiu din anulu 1883. part. II. tit. VI, art. 5. 1h83. part II. tit VI. art 5. fi -7 l)«u hiararile de militate, procum si desfacerea legaturei matrimoniale prin depunerea voturiloru solemne. sunt de a se insemnA totudeaun'a in matri- Nullitatis declarationes, nec non dissolutio vin culi matrimunalia per vota solemnia effecta, adnotandae semper sunt in libris matrimonialibus. cul a cunatiloru. fi 78. fi 78. Sentiuti a adusa in causele vinculului matrimonialu va fi nula. deçà se va fi pronunciatu du unu tribunalu necompetentu. seau se va fl omisu cu totulu una parte esentiala in pertractarea judecatorésca. seau se va fl desbatutu causa in ab sentia defensorului matrimonialu. Sententia in causis coniugalis vinculi lata nulla erit, si a tribunali haud competente pronunciata fuerit, vel pars essentialis in pertractione iudiciali prorsus omissa sit. aut absente matrimonii defensore exagitata fuit causa. fi 78. fi 78. Cereres de nulitate este de a se di celui mai p Nullitatis petitio intra tempus appellationibus praefixum foro matrimoniali proxime superiori pro de aprope foru matrimonialu superiora in tempulu ponenda est. determinatu pentru apelatiune. fi 80. Conjugii trebue se recurgs in contra competintiei forului in restempu de diece dîle delà intimarea citatiunei conforma paragrafului 67 : pentru ace a. dupa espirarea acclui termina, -si pierdu dreptulu de a mai face eeceptiune in contra competintiei tribunalului. Cu tote aceste tribunalulu superiora pote dechiarâ din oficiu de fera vaMre aentinti a adusa de forulu incompetentu. fi 8 peunt esae protopopae cum aui« foria. a quibus loru. delà cari se apeléza causele Ia epiecopulu causae appellantur ad episcopum delegantem J delegante ’. $ 3· fi d Preaiedintele conaistoriului este epiacopulu. er' in abaenti a acelui-a vicariulu generalu epiecopeecu; pre tempulu de vacantia a scaunului epiacopeacu preaiedintele eonaiatoriului va Π vicariulu capi tulari u. Praeses consistorii est episcopus, et in absentia eius vicarius generalis episcopalis; pro tempore vacationis sedis episcopalis praeses consistorii erit vicarius capitularis « 4 fi 4. Preaiedintele forului protopopeacu delegatu de l*a instantia este protopopulu tractualn. ori viceprotopopulu, seau administratorulu oficiului protopopescu. fi 5 Aseaorii eonaiatoriului epiAopeecu suntu toti Praeses fori protopopalis delegati 1 instantiae est protopopa tractualis. vel vice-protopopu. seu administrator officii protopopalis. canonicii bisericei catedrale; precum si alti preoti 1 Afitar de instruction· cardinalis Raascber. de qua fa·· Afetut «st ia tomo XLIL coLBAAA, U4A. Ml€sq. fi 5. Assessores consistorii episcopalis sunt omnes canonici ecclesiae cathedralis; prouti et alii sacer- • Coacil. prov. gr.-catï. I. tit X. cap. ΙΠ. CATHOLICAE ALBA-IVLIEN8I8 ET FOGARA8IEN8IS. 1882 maii 30 - iunii β 749 binemeritati pentru biwrica ei acola. pre cari epi·copulu dieceaanu i denumeece de aeeeori. Li unulu fiacare con»i»teriu te va aplicâ unu notanu coneiatnrialu. care va fi preotu provediutu ru ^ahfatilc reeerut? TM dotes benementi de ecclesia ac de schola, qui per episcopum dioeeeaanum nominantur in assessores Ad unumquodque consistorium deputabitur nota rius consiatorialis. qui erit aacerdoa requisiti» qualita tibu» praeditus S 0 Aaeaoni forulu» protopopescu. cari Assessori» fori prutepopalis. qui de regula erunt de regula voru fi patru Ia numeru. ei nice odata nu xoru trece preete numerulu de aie*·· aaetori ordinari ai quatuor numero. assessorum sex »*t nunquam excedent ordinariorum et trium numerum substiru Care eu pnvire Ia areata alegerr pote rore parerea torum, eligentur ab episeop... «jui ad ban· elec tionem sententiam saevrd«-f.i:n re*pr< Ί\ι dntri. tus preotikru din d1strκ·tnlu respectix u exquirere potest trei ae voru substituti. Ascsorii si notarii rpUcopu. alege de catra ;l ronsistoriului λ* ai ' Assessores et torului protopesm la inceputulu functmiiarei loru '<»ru depone |ui.tnicn1ι1 «lupa Aonnul i* prescrira de epis k Iu f.q irile protopopesci ptesn dmiele pronuntia 1‘ deeob ace a parti*. Ia . arc se \ a fi abituratu votulu presie.bntelui. afara de cailaele «riminale. \ it in rari eg tblatea voturiloru deride m faxorulu et t«-ι -po prae-, t ;pt.»·· Pireum la tiacate loti-istoiîu. asm m Iu -mgur.i h.-iiHniit .lupa opiniutiea maioritatei absolute a \ otatil il"i u derti ume votunle x oru fi égalé. atunei notarii <·1 n-ist<·ηi popali* ad initium functionis mi«<· «‘mittent ΐϋηιιΐι<·;ι Sicut cuilibet eoii-i-h’!!·· ill «'lU.i'i' teri» p;··: In fons proî-qoipalibus pi test s pionumnat st-n li'iitmm inxta opinionem pluralitati- absolutae tantiuni quod si xero xot.*- aequalia fuennt, tune ea decidet pars, cupultim praesidis ,o-, essent, ex ceptis oaiisis criminalibus torum reo fax er»· debet in qmbus pa-ita- x<> a< usatuliii ( '3 pu 11 l'.iput II Despre precedur’a blsericesra judiiiarls rhlla. De procedunt ecclesiastica ludiciaria citili. A' forulu ? 1 ntimitu delà ..agere" este a«-e a parte litiganta. care dA actiune m contra parttu con trant* eu intentione,t de a aperti mteresulu seu propnu. seau alu parfej. pre care <» représenta Actorulu va propune aetiunea sa in scrisu la $ Ι Α, tor ,.ab agere“ est illa pars litigatis. quea legale·. ft 14 Artorulu va unnA forulu inctului. Afctorulu eate Actor sequitur forum rei. Actori incumbit modo legitimo probare assertione· ausa, iuxta iuria axioma obligatu o probA in modu legitimu aaertiunile aale ^Actori incumbit probatio/ dupa axiom a juridica r Actori incumbit probati»/ In sequentibus caaibua tamen actor erit liber ab In urmatnriele casuri inaA actorulu va fl acutitu obligatione probandi do obligatiunea de a probA a) 8i reus conventus recognoscat actoria asser a) Deca inctulu recunoace aaertiunile actorului. tione·. easque propria confessione comprobet. •i le in tareace cu marturisirea aa propria. bi ai iudex aut eiusdem commiasarius in decursu bl deca judv^atoriulu seau comiaariulu lui in B pertractationi· pervenerit ad plenam causae contro deeuraulu pertractarèi va H ajunsu la runoacinti a versae cognitionem. \ deplin· a lucrului controversu: cl eandu causa propusa de actum, fiendu de notorietate public·, eate cunoacuta* tpturoru. aeau la parte· cea mai marc a poporuhii din Lu, di deca drapre ace aai causa ae pote continge on *e "mu cu mintea sanetoaa. ♦· » cAndu judecatoriulu ae pote conving* deepre dreptate· causei crie ce r au prin deducere·, intemplatu. ce o Gee din "ri nu a au intemplatu « 1.S S 1»< episcopescu. actiunea. ce i quilibet \ sanae ei quando index per deductiotfwm ex >ι·. acciderunt, aut non acciderunt mentis quae pi.toM-e^nv m« i de l AUMt· lUatltia 5 15 prin procuratoru. eiu mea este obligatu a-m proba e*ceptume· favuta in contra aetiunei propusv. pote; tramite d) ai de eadem causa homo potest convinci . T Acuaatqlu. care Re numesc/ inefu delà „in cau satu inductu·* este ace a parte, m^contra carei-a se urdiesce procesulu -/ Intttoiu ae pote aperA mmu jit ^minx. seau ·< 'onsistoriulu c) quando causa per actorem proposita \notone tate publica eet omnibus cognita, aut salteiA maiori parti populi localia ; ( \ Reus conventus, qui dicitur pr«-ut _in causam inducti)»'. eat ea par*. contra quam instrui tur processus Imtus potest svse aut in propria persona aut per procuratorem defendere, ipsi etiam incumbit probatio exceptionn» suae ««filtra a<'tioneig propositae i 16. ei»cu. dandu-ι msannnare·. «à mai inainte de Consistorium episcopale, qua forum ordinarium, libellum ludicialem «obi substratum transmittere potest protopopae c»»ns< at a< ti>oiem tamquam -o.tm. canique ultro quoque sustineat, protop^pa (pia com populu ca comisa^irew provocA pre inctulu. r» in D misaanu· ρρ»ν· >cabi< metum, ut idem intra brevis^· muni tempus, et quidem, quoad fieri possit, intra restempulu ’ celui mai seurtu. de va fl posibilu m decem dies, coram se personaliter compareat In lerminu dt» diece djlv se se présente mainte· sa. Totu- de odata va espune ioctuluj ei cqus a citatmnei. precum si punctele esenlial· din actiune. va terea exponet eidem causam citationis, proufi et essentialia ipsm· actioni· capita, ut hac ratione •eia accis sc pota tespunde la ele. cAndu ae va fi infatiosiatu x Totu pre acelu terminu-ae vs cui si actorulu metus idem ad ilha. dum comparuerit. respondere 1'Andu actiunea e»te indreptata jd mnirr bt- valeat. I‘ro eodem termino actor quoque erit citandus Quando aitio udstruitur ctmtra ecclesiam, aut contra aliquam societatem, tunc sericei. seau manaatir/i. scan in rontr · unei socie monasterium, aut tati. atunci se va citA i-ur»Tirei. sensate i si respective bisericei. seau a presiedint ele societatei l'c)u iitatu ente obligatu a se present· in ter- Ille qui «itatur, est obligatus romparere in ter competmti a forului < itatoriu. va trebui ae-si torrnuicze si ρcohere escepthinea »a facuta in contr a mino praefixo. Quod *i nolit agnoscere competen tiam fori citatorii, debebit formare et probare ex < eptionem suam contra forum deductam. tJque intra forului in tetmmulu prescrisu conformu paragrafului terminum praescriptum iuxta inferius $ hi. tnmulu pretiptu de mai jo»u n3 St deva nu ar vpi »»e recunosca 753 CATHOLICAE ALBA- IUUKM8I8 ET FOGARA81EN818. 1889 maii 30 - iimii β 7M 9 IH. f 1«. Quod ai i netua recuset comparer· ad ynia Dera inetulu nu «e infatiosiéra Ia prim a eitatiune. atanci acel a «e citéxa a doua ei a trcia ora citationem, tunc idem citatur secunda et tertia vice, toto in tertnmu' dc cite diece dtl·. Deoa inae oie· temper ad terminum ontn»vera’a escat* intrr litiganti ae ae compuna m modu ^acificu ponatur. . A mirabilis controversiae compositio, quae in suo t ompunerra amicabila a enntroversiei. nunnia termino ^transactio* dicitur, poterit locum baberc ru temnnu propriu ..trat»*aitiune*. va poté avé in quolibet statu processus usque ad sententiae de loeu m on ce «radin a proeeonlui pana la aprofinitivae approbationem per ordinariatum emittendam barra *entintici définit»*» dm parte* ordinariatului. ' ft H» In <*«u him·. c*u( .i i lu d* pre lenga rv\ct*u de primire cu mdrtt rirea Je i «i dé ref>pun*ulu «eu in terminu de Γ» pana la J" Je dïle ft D* In casu vero, quo causae compositio non suc cedat. inrtus provocabitur ad dsndum suum respon sum Quod si actionem sibi communicari petat, tum ipsa erga reversait*· communicabitur curo injunction· suum responsum dandi intra terminqm a 15 ad 30 dierum spatium extensibjem. ft 20. St inclus in suo responso opposuent fundatas Deca inetulu in re«punsulu «vu va fi facutu exceptiones contra actoris praetensiones. aut contra e«c«»ptiun< intcrnciatr in contra pretensiuniloru actorului. s«*au in contra ilocutnenteloru produse de < documenta ab hoc producta, eo in casu responsum eius communicabitur actori ad replicandum Actoria acest a. m acelu rasu respunsulu lui se va roniunicé replicatio dabitur incto ad praeparandas sua· ex actoriiltii «pre replicare Replie a actorului se va dé ceptiones per duplicationem, eaque exhibita impo inctiilui «pré a-M pregati «*«t eptiumh* sale in una netur finis decertationibus in scriptis. duphea < u « ure* -»· va pune, Lapetu coiicertatiuniloru •mpturistice Litigantes in faciendis «uis deductionibus obser l.iti^antn m la< rrva rrfiecsiundoru «ale voru vabunt districte terminos a commissario praefixo·. «•b*crv* «tnn«u tvrniinii pretipti de coimsariu ft -Ί Pr<populu n«i»n persona impreuna ei inctum eoatru actorem produetia • « « n; Intrebarilo, m au μ M pana martoriloru. vora fi ' parte genarnle, adeoa ca priviq^ *· relitatila poraonale ale martorilara, ri la relanaaiie ion· eu partile litigante, ri «a oaaa'a eoatrovataa. Atari intrebari voru contiead: aumai·, oonumale, etatoa. religiunea martorilora; mai ineold atarea 1ère. «•canin. oaracteralu, loeuiati'a. ai oonaaagonitetea ori afléitatca. amiciti a ori iaimiciti'· lorn ru parttle litigante, foloauta aeau daua’a, ce o aatopta martoralu data reaolvirea proeeealui; apoi ore foatu-Λ candu-va au b judocata? ai pedeprita ? Parte voru fi apociale, adeoa eu privire la eau·'· controveraa, ri la impregiararile aceloi-a. Intrebarile apoeialo. ea au oe ae propan· œar toriloru aetorulai m voru formA de eoaniaariu din aetiunea ai replie·!· «celui-a Pentru martorii mctului ae voru oompnne din reapnnaulu ai deplic'a aoelai-a. Imo mai vertoeu m voru intreM aoei-a deapre origine· adentiei lore. adeoa; de ande aeio martoralu aoAat'a ori aoea? din vodiute? ori numai din audite? ore cunoaco pre litiganti ri pre alte peraone, cari eu foatu de faeia? Aria ae voru intrebA ai deepra loculu, undo, ai deapre tempulu eandu a'a intern plat u fapt'a. Fiacare parte va potd propune comiaariulni neacari puncta acurta. aaupr'a earor'a ar voi ae ae eaamineae contra martoriloru partei contrarie. Interrognrioaoe tactibua proponendae, partun erant geuaralea. id eat reepectu qualitatum par aanalium ipaornm taatiuœ. et quoad relatione· il lorum ad parte· litigante·, et ad rnuaam coatruvaraam. TalM interrogatione· arant: nomen, cog nomen, neto·, religio toatium; dein atatua eorum, •ex··, character, loco· habitatioaia. eonaanguinitaa •ut afficit··, amicitia val inimicitia cum litigantibua. emolumentum aut damnum, quod expectaret tratia ■b exitu oanMe : praetor·· num aliquando fuerit ia indicio, ot an condemnatu·* Partim erunt apeei·!··. id aet relate ed cauaam conttovoraam et ad eiuadem ciraumataatiM Interrogation·· apocialee proponendae teatibua actoria deducentur per commiaaarium ex libello iudiciali et repticationibua eiuadem. Pro teatibu· incti concinnabuntur ex reaponaione et duplicatione ipaiua Praecipue vero interrogabuntur de origine aci«nti«e auae. id rat : unda aeit teatia hoc vel illud ’ utrum ex viau ? an vero ex aolo auditu? etc . an oognoacat litigante· aliaaque peraone·. quae prae•ontea faiaaent’ Ita etiam interrogabuntur de loco, ubi. et de tempore, quando factum evenerit * r-" Γtraque par» poterit commiaMrio brevia pro ponere articula, circa quae velit examinari contra tecte· adveraoa | 28 . t veenam. m . Martorii trebue ae fia de aaa parte peraone Apte de a faaionA, Ar' do ait· parte m nu fia eu•pacte pentru vraunu avantagiu eri foloeu in «fia·· oontroverea; deei: 1. cA noapti do a' fiudoaA nu M vont admit·; a) Actoralu oona ori cor· altalu ta eaua'a m pro pria; b) infantii ri eei amiatiti In mint·; c) impabarii. aeau oei oa a'au implinita égala nia 14-le •lu etatei, d) oei m aunt notati eu inlhmia; o) eei ce au Juratu atremba ori aa fraata janupaatalu ; f) prootii in oele ce ia acia din aaat'a martaririre; g) aoeia, cari au défont· la orguaulu neoeaariu âpre eanoaeetaa laaralai, dupA mamplu orbit did vediutu, ai aardti dis aadftu; h) oui .oa aunt ea•omunioati de a fi Ineanginrati ; â. oA eaapacti la oaaea ae vota ooariderA; a) pariatii pentru fil. ae» ri vieevarea; b) conjugal· in eaua'a. ooujugelui non ; oonaangenii ri afiail din gradurila oprlto, nnula in eaaa’a calai-alalta : c) aorvitorii in cauele domniloru aei; d).|aimidi in eaua'a inimioilorn aei; e) eompKdi arimei ai •odi da contracta in contra aocüora aai. bma ia fiapto ai oaara da aoeia·, cari -au m potu dovedi ou alti martori, m vent petA admit· » <8 Teate· debent orae ex una parte peraonae ad deponendum idonoae; alia ex parte vero non auapectoe ob commodum vel utilitatpm aliquam in eauan oontroveraa; hinc; l* qua inepti ad deponendum non admittentur a) actor rive altor quicamque in propria aua cauaa. b) infanto· et amanto·; c) impubère·, aive i)ui non oompleverant 14 aetati· annum ; d) infamia notati ; ·) pariari at fidefbagi : f) aacerdotoa in lia, quae ex •nara oonfaarieae norunt; g) qai organi ad rei no titiam neeeaaarii defectu laborant, exempli gratia •aaei ax viaa. ourdi ex auditu; h) excommunicati vitandi ; !P quatanua auapecti in oauM conaiderabUntur a) parante· pro filii· inia et viceveraa; b) eoniux in oauaa aui contagia; oonaangnlnei ot affine· in gradibua vetiti·, nnueqaiaq·· i» cauaa alteriua ; c) aervi in cauaia dominorum anorum; d) inimici ia cauaa inimicorum anorum; e) complice· cHminia. vel aoeii coutreatua contra anoa aocioa find in fnetia at oanaia tattbua. quae per akoa teatea comprobari non poaaunt, etiam praedicti nr câtboucab aua-iclomi ar vmabambmm, i«m ·μΜ k-m · tm «i «ai aaiMMi, proeum à atunei, eaada partA» ee·-1 Mri^wra éuoipiat oontra enodem; quanta tnmea tturia nu va fima eoeaptiane in eeutra aeahr'a; dar' afita peudn vu fl de a no pane. pee. Mndte lora. μ τ» judocd μ dieeretinMa pradeuta a jndeentorilera. • " Mortarii, ia centra aaror'a aa m pete h* aiM ■m map tinea iataaaiata, inaiato 4a a ee admit* is dopunorea thaiuniloni, voru jurd, oh vara apaaà adorerai· iatragu ai nefiahifiMtu, Cm 4a a admag·, eaaita ori a eoMmbi 'cera. Caadu martorii Jara, putea contraria va pot* fl 4a facia, fcra ci inaa abaaati'a aoelei-a aa impiedoee dopuaorea jurameatulai. Ptoduedndu-oe ri martora ντο-an preota, aaal'a μ ataro note acutitu da dapaaaraa jaramentalni corporalu, inaa oate obligata · fhaionA, cameè dapuna pre puritate· eonaeiontiei eale preotieeci Martoriloru de eonditiuae inferiora, insiste do I I depunerea jurameatulai, |i ee va tiené ana eobor- ' tadune deepre aantieni'a juramentului ai deepre reutotea perjariului, precum ai deepre gravitatea podepoelora, re le dietdaa in contra perjuriloru atdtu legile divine cita ai cale utnane. I .a ineaiaitiunile preliminarie. «ndu adeea juderatoriala voieace ae-ai eaatige numai informatione deepre etarea eaueei. ee voru adtnite la faeiOuaro ai mariori nejurati, ma inoa ai la ineuiaitmni pro batoire ae voru potd admite martori nejurati, dooa partile ae voru invoi la ace à. Dur acéat'a pote avé loeu numai in caneele lora private, pentru-oà ia rauaele. cari atingu binele publica, martorii nu ee pote disposed de preetarea jun^aentului. Tootibua inforiorie eoaditionie, aatoqaam iuramentum ipai emittant, exhortatio erit daada do aanetitata iuramenti, et de malitia periarii ; neeaoa de gravitate poenarum, quaa coatra periuroo turn divinae turn bamaaao legee decernunt. In inqniaitionibuo praelimiuaribue, dem nempe index volt de caueae atatu eibi meram informationem procurare, admittentur ad deponendum etiam teoteo non iurati: quin imo etiam in inquinitioaibuo probatoriia poterunt non iurati tettea admitti, ai in id parteo conaenaerint. Hoe voro tantum in eaueia eorum privatio potent locum habere; cum in oenaia, quae publicum bonum attingunt, teuton non poaoint a iuramenti praeetatione diapenaeri.' 4 30- 4 w Martorii oe voru eaamini unulu cite unulu in absentia partiloru litigante « 31. ΤμΦΜ, MBlBB R*** AnAftlB Φφ» puai petmt, «ntoquam ad depaaaadnm adarittaatar, oMaat iaramaatum, cum officioaa requiaitione, ut depoaitionea teetium faeiunile martoriloru in form a .prvscrisa, ai apoi in forma praeecripta excipiat, atque eaedem via ne i le>ran>ita pre poata seau in altu modn. Dooa poatali vel alio modo aibi remittat 8f~vero teetea ffiïaniartorii voru fl din alla diocèse. va fl recer- fuerint ex alia dioeceei. requiretur ordinariatua catu ordinariatulu aceleia, cd ai dispuna eeatninarea illiue ad hoc. ut eoadem iuxta articuloa. qui aoduaeelor'a dupa utripunctele. ce ae voru elaturi. dentur. .examinari diaponcre velit. 4 34 Uupape martorulu -ai ve fl datu faaiunile aale, arcete iCae voru ceti, ai ae vd intrebd, dece acele eunt bine deecriae aaia, precum le-a diau denaule. Apoi ' dece mai are oeva de adauau ori de anbtraauT Daca aoel a an ar' avi nemica in contra, ae ve provood, ae-ai interdnee aoia faaionato M •nbaorieree ae propria; if dece na ar eoi aerie, ala inenai va face aemnuln cruoei iaeintee numelui aeu, ni in loculu lui va enbeerie actuariuln, aban altulu chiematn apre eoe'a. 4 34. Poatquam teetia emiaerit «uaa depoaitionee, ipeae legentur eidem, et interrogabitur, utrum eaedem bene vint ndnotatae prouti ipeo, eaedem elicuit T Deie utram habeat adhuc aliquid addendum, aut demendum t 8i idem nihil habuerit in ooatrarium, provocabitur ut auaa depoeitioaee propria aubeeriptioae confirmet ; .quod ai acripturao ignarua ait, ante nomon anum ipee ponet rignum creoia, ot loco ipaiua euboeribet aetnariqa, aive-alter ad hoc voMtua. «·· 1 mm tau tpM peevoeabitue, al eoatra deporitieaes avd Wri», ri Im» i* tentai*, e» I ra w pr»· · ' ■*■ 1 AA MM ·ΜΜί^^Μ^Κ HMd^ltaNU λΛ aràmafil^^Jfi eari-i ar'avd pro parted m; ri aa aaaariri aapa precede ia «ailla aeri'a, ai ri ou marteriioetoralpL ·«· flh* fttfiftK atnctinnUe. m U ed vdeu dd diu partae eoasiearialai, etraetiooee ex parte oommiuarii sibi dandas; ipsi ri dape terminem iuvoetigatiuMi.. -ri vera eepane ddnoepe, seu post expletam investigationem, ex opiaianea ia seriae. D ponent scripto suem opinionem. Contra peritos proponi a parte contraria possunt In eoetru pruiapriirHnru m pota fan dia portée contraria tria eerie eeeoptiani, ee M e*ara face, ooedem exceptiones, quae fierent, ei illi qua testes fangomtur. candu aeri'e. ara fanetieari ed ·βΛοτΙ Ude· periti obligantur iurare se fore observa Praoepetwii sunt obHgati a* fan, rit vont tired adoveraln ri rinorritatea ia raponem opiahrailera tum veritate· ac rinoeritotea in edendis suis opinionibus. sale. De dapanem faaaaaatutei aunt eeutiti aaafa A iarameeti praeetotiono absolvuntur illi tantum, artia, eari do mai falote aa facta ·ΜΜ0 pria qui ob loramentum iam praestitum ex officio sunt inrnmeata, eb vora ebaarvd eooedeotfaa βηοο«1- obfigati ad 'stooeritato· in ruis opinionibus conarieatioM observandam. tatea in .epiaiuaile sale. Ia ooatro optniuri proeepatorifau Hiigaatii pete - Ooutra opinionem peritorum possunt litigantes faoe oeeeptiuai ia tournai, ed fa centra faataaOora ita faem exceptiones, rieut contra tertium de positioner. date de martari. « 49. 1«. Atbta utartorii oAta ai prooopetorii do fara m Proeti testes, ita ot viri periti producentur exvora produM pre opeoele portai auhi a, rare rare peeaie partis iliine^quM eorum operam et indicium aervieiala ri judeeat’a lent; ee tote Meafae portée STpnstolat; aibifofaiMapan ia indicio succumbens erit aueambenta fa proooon ve ■ abUfafa a rda- obligato alteri parti rodofae expensas cum iliis facta· m caiboucak ALBA iuuure» «τ roeuuBnnram. im· mü μ-μι < 7«t tan· eaMlalto parti apmale «ni» ra predueerra I« ÛAada iatr'oeeaaaprocreuala aa euat da Hpaa nie· martori, aïea prerapetori de laeru, ai «ata de qjuara iaapoaÜUM· ocular· a obieetului oœtrevatrata, ataaci, iatr· cAtu ar fl eu potiatia, obirataiu re va aduce iaaintra eomiaiaaeï iavaetigatori·, ia die contre commaea inaa-ri va rat la faci'a leaalai, undo eata da a aa face mapeetiaa·· aaupra •bjoetalui coatrevereatu. « 44 I U Quand· ia aHqaa oaaaa proeeeeaali nec trato· neo viri periti eant aeeeeaarii, aod tantam raffloit iaopoetio ocularia obiaeri eoatrovwai, tuae, ia quan tum fleri poerit, obieetam prodaoetar eorum oommierioae inquirente ; ia eaeu eoatrarie ipoa eommierio ae tranaferet ad locum. ubi obiratam eontroverram inepioioednm eat. » 44 Si una paro producat documenta publica atve privata, haee debeat commuuioari parti contrariae; quae exinde interrogabitur, aum eadem pro genuiaie reeognoarat. Et ri quando haec paro eadem docu menta ribi tradi peteret, et aura faeiat exceptione·, atunci aoelea i ae voru di numai in copia autentioa B tunc ipoa danda aunt tantum in copia authentica. ai pre lauga revenu de primiro. idqueerga revenaiee. Exceptione· documenta reepicienteo poaaunt re Eeceptiunile facia de doeuminte ae potu referi ferri aut ad pereonam auc.toria, aut ad requiaitaa «eau la peraon'a autoriului loni, aeau la fonaalitatile recerute, aeau la tempulu ai loculu, candu ei unde formalitateo, aut ad tempo· ot locum, ubi ili* con fecta fniaae dicantur, aut etiam ad taatoa ia iiad«m ae dieu a fl foutu facute, aeau ai la martorii inaemdeaignatoa: ita pariter, quod documentant minime nati in aeele documente : aaemenea, ci -documentulu uu dovedeaee nice de eum ace'a. ce afirma aeel'a. comprobet id quod affirmai produeraa documentum ipaum : vel quod documentum rit auapeotum propter care produce documentulu. «eau cà docurpentulu eete auapectu pentru raaura in partile ebentialo, raaurae vitium in eaaentialibua puncti·, aut propter aeau pentru cuvinte adauac de mana atraina. verba aliena manu interpolata etc Deçà un· parte va produce doeuminte pablice ori private, aoaatra vont fl de a ae oomunicA partei contrarie, carea ae va intrebA, deçà la recandaoo do («naine. Si candu acdata parte ar core a i aa dd acela doeumiate la aaaaa âpre a-ri face eaceptianile. 8 45. fi 45. Documintele publice, fia originale, ori produie numai in copia autentica. totudeaun'a probAxa deplinu; der'documentulu privatu nu probAxa in intere•ulu partei, care l a acriau, pentraci in caua'a aa Documenta publica, rive' aint origiqalia. rive tantum in copia authentica producta, aemper ple nam faciunt probationem: privatum vero documen tum non probat pro parte, quae illud confecit, quia nime nu pote fi martoru. Deca inse documentulu in cauaa aua nemo poteat erae tectu. Quod ri ver» eate •ubacriaU ri rceunoacutu de dot mariori, aeau documentum eat a duobui teatibua aubacriptum et acel a eete aubacriau ai recunoacutu de partea*con- * recognitum, aut illud eat aubacriptum et recognitum traria inaaai. atunci probAxa deplinu in favorulu •b ipaa parte contraria, tunc plene probat in favo rem auctori·: dummodo tamen aubacriptio parti* autoriului Iui; numai cAtu aubacrierea partei con trarie ae aiba poterea unei conferiuni legale. contrariae vim habeat legitimae confeeaionia. S 4«. Candu ae facu eaceptiuni in contra documinteloru, ae time de competinti a tribunalului a decide, deca ai intru cAtu aunt, aeau nu aunt fundate acélea. Dum exceptione· formantur contra documenta, ad tribunal pertinet diiudicare. utrum et in quan tum aint eaedem fundatae, vel non. 8 47. t'andu un a ai ace aai parte produce doue docu mente contradlcutorie, atunci acelofa nu ae va dA nice unu crediementu. Deca inao unu documenta •e va produce do actoru. ai celalaltu de inctu, ai •mbele vora fl contradictorie ai de aaemene valore, atunci aeele ae vora raapinge: inae deca unulu ar' fl mai demnti de credintia, decAtu celalaltu, de eaemplu. deca unulu ar fl publicu. Ar celalaltu privatu, atunci ae va dA crediemeptu documentului publico, cA celui mai demnu. Quando per unam eandemque partem litigan tem producuntur duo documenta contradictoria, tunc iiadem nulla tribuotur fido*. Quod ri vero unum documentum fuqrit ab actore productum, aliud autem ab incto. et ambo aint contradictoria et aequalia valoria. tunc eadem reiicientur: aed ai unum maiorem mereretur fidem prae alio, exempli gratia, ri unum 'eaaet publicum, aliud autem priva tum, tunc fide· tribuetur documento publico tam quam digniori. 9 4fi. fi 47. fi 48. « 48. Ip caaurile aeele, in cari nu a'ar pote procede nice eu martori, nice eu documente, ·· va admit·, ci midilocu de proba apro terminare* cauaei, jura meatulu partiloru litigante, numita juramenta deeidietoriu de cauaa. pro caro adeca una parte-lu defereeoe celei-alalte cu aprobarea eomiaarialui ori tribunalulai. Parte·, care va fi preatatu aoeetu juramenta oferita de partaa contraria, va roeet invingatoria, •i aentintfa ae v» aduoe in favorulu ei. ' Ér partui In craibua, in quibua nec per taetee. nec per documenta poerit procedi, tamquam medium proba tioni· ad canaam terminandam admittetur iurameatum partium litigantium, ita ^dictum inramentum „litia deciaorium''; quod nimirum una pare defert alteri de auctoritate rive oommiaaarii rive tribunalia. contrahe, oarea a oferitu jurameatulu, nu-i va fl iertatu a apelA in oontra aentintiri, nice a curo reinoirea prooraului; deorece jurameatulu, oe ri-lu ofureecu partii· inaintea judecatoriulni, are natura d· trauaaotiun·, care trobue ae ae obaerv· cu in violabili tat·. Pare, quae praeatiterit hoc iuramratum ribi e part· contraria delatum, victrix evadet, et rentratia feretur in eia* favorem. Parti autem advereae, quae ruramentum detulit, qon licebit ooatra illam rententiam appellare, neque etiam novam im ploraro ; quandoquidem iuramentum, quod ribi in vicem parte· litigante· deferant coram indice, neturam habet traaractioaia, qua· inviolabiliter obrarvari d«b«t. ·Λ -■■■.·-· m ' ♦- . . -■■.■■■-’: ■"> ■-'■■ · ·:■ ■ . ;■ ,-V · · ■ 1 'V rMvmouui «cwiMni ookudk Λ mmwmüs ouboo- Que· pariem p^re e> ttagateibta- rit admitteeta b(mn®len lUfti li ΐΦΗΐΚιΜίνλκ Abt ridai farm ledteeea vel alfam eoaunteaarta· ex Om· **· pMtito Mgante v» β <· * * «tarife A la pralMtB AmMMmIb Ai mmm* IH® Am^Ai IkM·!·!· 1m αμΜ^Α*< WbImbè'b b* niHte vndeee peeterati macula & paiAri MCgeetiv·/ ri «■■Hriwti'·, Μ · Μ» M·’· tacpN Im·»· Dm» aatarata a prabeta ta jamatato aaw'a, ri testata aa a patata ratMage aâarit'a, ataari jora«MBtala tariÂatari* ta«Mm ra vn tafari noterai·! . «pra Mptiriraa protatiaari. Dar' tara aetorah a’ar pote praM nmirie'a," mm taea preWe partttota Htigaate ara fi ta aseaMuea vaMre, ataari inotalu, ' pre ear· taaptale -lu favore··· Mai antte, m va •bsolvA ta aerarM aptaralai. ι^μι^μβμ fari «ammlariaM; ta boo team aeeiper erit attee taatam ad moratem vitae rotfoaem parti· raepeotivaa, «t ad «taedam pal tatittam. Quaado actor probate* oMaam aaaaipleeo, et tecta· nihil potuit oppoeere, taee inramentam Utia taeiaorium dofaroter aetari ta- Mpplmaentam probationi·. 8i vero actor nihil poerit probaro, «ut ri partium litigaattam probation·· aaaaat aequati· vrioria, tone inc tea, eni magia favent tara, a petitione aetoria ab•olvetur. ft 49. M». fii uni par· provocat ad publicam famam, comDaea aaa parte m ta provoed ta fai· a publics ' ooMÎaariala faveriigntorta Va tad ta protocole ao- miesari·· tequiaitor assumet de ·· notitiam in proto.,., titia taapra aee’a, ri tota etate va provota pre oolto, at iarimul provocanti iniunget, ut famam partae nmpeotiva, oA m prob··· fairi\ fa mod· B modo legitimo comprobet; quod - ri faeore non légitima; ο·'· ce aepeteeda probi, chiar ri taea valeat, etiamsi comprobari poaaet, famam ab ipsa ■'ar pete aoaatate, ta faim'· ahgata ta taat'a altegatam a personis utut fide dignis provenire, pravine tala penoaa taasne ta oradintia, toturi •ttaman fama illa non. poterit ut probatio conridarari; quum eadem ad / merum auditum re om'b faim ae m va pote ooaridari ta proba, ducatur. . peqtra-eb μ m rotaeo la ana rimplu auditu. ft 40. Forai· judecatoriu va daoide, tata valôre va fl de ι H di presemtiunilora aria numite violenta, ee au aparinti’a da probabilitate mare. ' ■ · ' ft ei. : · ’ ft M). Forum indicans decarnet, quantus valor debeat tribui praesumptionibus sic dictis violentis, quae magnam habent probabilitatis speciem. . « 4l.i /, ’ ■ " ' Praeaumptio iuris pro pleiû^ probatione sume tur eousque et donec · parte advena probetur contrarium. contrnrinln. Eo ν·1 magis habebitur pro plena probatione Cu atfita mai . maltu m va conriderA de probe deplina preramptiunoa draptatai ri de drepta; de praeaumptio iuris et de iure ; ideoque nemo poterit pro infami aut illegitimo etc. supponi, nisi hoc aut and· Bimane nu se va pote preaupune infamu ori illegitima ate., de ne m va probiriotata Mau prin C evidentia facti, aut propria confessione, aut docu mento publico probetur. evidinti'a faptei. aaau prin martarisirea propria, •eau cu documenta publicu. Preeampitaaea1 de drepta m va lui de proba deplina pana eandu parte· eeatalta nu va probd ft BS. Termtaandu-se prooesulu de investigation·, oomiiariufa va lui la «inc tote operatele atAta eele produae din parte· actorului, cAtu ri din . parte· inctului, cari punendu-le ia ordinea cuvenita. -ri va pregati ratatiunea «'a otaioaa, ri tota odbta ri va di ri opinianee pta in maritata luoratai in vestigata, decbiaraada-s·, apriatu cari martori i se para deneului mai demni de credintta. 8 43 Comiaiunea inveatigatoria va alatur· da ' reta- ' ft M. Terminato inquisitionis processu. commiMarius assumet ad se omnia gesta, tum quae ex parte aetoris, tam quae per inctum producta sunt ; qui bus dein rite ordinati·, praeparabit officiosam suam relationem: ac inaimul suam opinionem in merito rei investigatae depromet, aperte declarando, qui nam, testes sibi magis- fide digni videantur. « 43. Commissio inquirens accludet suae relstioni tam tiunea s’a atAtu elenchuta 'totarora acteloru, cAtu elenchum omnium actorum quam etiam conspectum •i eonsemnarea précisa · totarora speselora de praecise cobeinnatum de omnibus expensis inquisiiaveatigatiune. In aetata «xinsemnara se vora serie D tionis. In hoc autem ante omnia adnotabuntur mai antaiu speeele de eatatoria/ ce la va ff capa- expensae itinerates, quae ab .actore fuerint per tata data, aetora aatidpative/apoi oeletalte spe·· solutae: deinde reliquae expensae diurnales: item de diurae, precata ri speeele de «atatorfa ipapoi; expensae reditu·; ita ut occasione discussionis et •A aria m cvaaiMM desbaterei ri déciderai cancel decision* causae in merito, illae quoque omnes determinari et liquidari valeant i· meritu m ee pota derminA ri UqnidA ri aerie. ft M Dupa aateraec·· aetetora praeoaaate ta con sistorial· episoopeac·, oaui a iutrAga m va traaepuae aaeeoralai ooasiatortalu, de a oarai rasorta m tieae. Aoeat a stadiaadu bine eaas a, 'ri va face rafarat'a s'a ia serira ri o va paring· ia atedtati'a ooBriatoriata. D«ea din oapuaeraa eaaari ar’ ari la hsmtea, eb in aetata da taveetigatteae sent malto defect· Meatirie, ataari iaatete de a m decide caua'a in marita, sa ya dispa·· saplteir·· acriora defect·; ri dAea defecte!· aeri· vara fl praveaife dte negligiati'a eomieeriatai, fa eerie «eas m vora •aptari pre epeeato let ft 44. Postquam acta omnia consistorio episcopali transmissa fuerint, integre causa tradetur assessori consistprfali, ad cuius officium ipda pertinet. Hic exinde eadem bane ponderata, suam faciet rela tionem. in searioae oonristorfali pertegendam. Hi tam ex causae expositione relevetur, in actu invastigatioais emeattates occurrisse defectus, tunc priusquam canna d»eid»tar in merito, ordinabitur, ut defecta· iidam suppleantur; et ri quidem illi defecta· provaawtot ·χ ••fligentia commiasarii, eo Ia casu supptabuatar expenris ipaius. ?U CATHOLICAS albaiuliiwwb n F OGARASUmra, INS maii 30-iunii β D4m investigatione· remaa· fera da reesltatn Λ decisive, procéder a m suspinde pentrn neaufioienti'a probeion; diea ins· cauta m va poté intregl, atunci dupa Μ M va fi facutu investigatione noua, caut a m va referi din nou prin aseaorulu con•iatorialu in aiedintia consiatoriai·, ia care aeau •e va pertracti ai decide eaua'a ci in foru ordinariu, ce'a ce va fi ai m^i conaultu mai aleau in eauae, in oari aetiunea eate deplinu probata, aeau luandu-ae causa âpre aciintia, ae va poté retramite âpre pertractare ai decidere la forulu protopopescu respectiyu. ci foru delegatu de I-a inatantia. 7M Quod ai inqaisitio abaque rsaultato deeiaivo re maneat, tunc procedure ob insufficientiam proba tionum suspenditur; ai autom eau· (foaait aupplen. tune poet uaumptam novam inquieitionem, eau·· denuo referetur par aaaeaaorem conaiatorialem in aaaeione conaiatoriali. In bac autem vol pertracta bitur et decidetur cauaa tamquam in foro ordinario; quod porro erit magia conaultum, praeeertim ia cauaia, in quibua actio eat plene probata ; vèl aecu· poat acceptapi cauaae notitiam, pro pertractatione et deciaione poterit remitti ad forum protopopale reapectivum, que forum delegatum I inatantiae. S 55. Dupa deabaterea ai decideres cauaei in forulu protopopeacu, aentinti'a ae va publici partiloru litigante, subacri·· de preaiedinte ai actuariu ; aï impreuna eu tote actele acelei eauae ae va tramite conaiatoriului epiacopeacu aeau din oficiu, aeau in urni'a apelatiuoei facute de partea aucumbenta. 3 In totu casulu preaiedintele va alaturd la relatiunea a'a atitu actele tête eu elenchulu loru. citu ai particulariulu de «peso ai diurne pentru aaeaorii forului. § 56. β 55, Discussa et definita cauaa in foro protopopali. communicabitur aententia partibus litigantibua, per praeaidem et actuarium aubacripta; et una cum omnibua actia cauaae tranamittetur consistorio epiacopali ix officio, vel etiam ad appellationem partia succumbentia. Tn omni caau praeses accludet auae relationi tum acta omnia cum eorum elencho, tum pro spectum expensarum et diurnorum aasessorum fon Apèlatiunile. precum ai eererile de nulitate ae voru pertracti dupa paragrafii de mai jo«u M — 7<>. Appellatione·, prout etiam nullitatia recursus per tractabuntur ut inferius in 64—70 S 57. Sentintiele publicate partiloru litigante nu ae voru eaecutd. dccitu numai dupa diece dite ; care reatempu eate rpaervatu partiloru âpre inainuarea ori intrepunerea apelatiuniloru a'ale aeau a recitr•ului de nulitate S 5h.· Hentinti a in caau de lipaa a** va caecuti ai eu intreveniroa judelui accularüi II 51 Sententiae partibua litigantibus communicatae non dabitur exeeutio niai poet decem diea. quod temporia, intervallum eat partibua reservatum ad insinuanda· sive interponendas suas appellatione· aut nullitatia recursu·. « 56 Sententia in caau necessitati· committetur exe cution! etiam cum interventu iudicis •seculars * S 56. Capu 111 Caput 111. lleapre apelatlsnl. Ve appellatlenlbns. S 59. « 59, Delà forurile protopopeact ci foruri delegate de l-a inatantia ae facu apelatiunile la consistoriiilu epiacopeacu ci foru ordinariu de a Il-a inatantia. - Delà forurile epiaeopeaci ae apeléza la forulu metropolitanu cà foru de a lll-a inatantia; delà forulu metropolitanu ai1 (naintéaa apelatiunea la aantulu acaunu apoatolicu A foris protopopalibus qua foris delegatis I in atantiae fiunt appellationes ad consistorium epis copale qua forum ordinarium II instantiae. A foris episcopalibus appellatur ad forum metropolitanum qua forum III instantiae; · foro metro politano vero promovetur appellatio ad sanctam aedem apostolicam. S 60 S 6it. Delà forurile protopopvaei din archidieceaa ae facu apelatiunile la conaiatoriulu archiepiscppescu ci foru de a II a inatantia. delà conaiatoriulu archidieceaaiiu ae inaintéza apelatiunile la acaunulu apoatolicu S 61. A foris protopopalibus in archidioecesi fiunt appellationes ad consistorium archiépiscopale qua forum II instantiae A consistorio archidioecenano vero promoventur appellationes ad ipsam apostolicam aedem S 61 Aaeaorii conaiatoriali, preotii dinjçremiu, proto Assessores consistoriales, sacerdotes gremiale·, popii. vice-protopopii ai adminiatratorii oficiului D protopopae, vice-protopopae et officii protopopalis protopopeacu in cauaele loru proceauale ae judeca administratores, in propriis cauaia proceaaualibus de conaiatoriulu epiacopeacu dieceaanu ci foru de iudicantur per conaiatorium episcopale dioeceaanum I-a inatantia. qua forum I instantiae. S 6'7. a 62. Preaiedintele ' va publici aentinti'a aduaa parti loru litigante, cari ae voru citi anume âpre acopulu aceat a. Ér aentintiele aduae iii eonaiatoriele epi•copesci, ci foruri de reviaiune, déca litigantii nu voru fl foatu citati la pertractare, li ae voru publici prin protopopii concernenti ci preaiedintii foruritoru protopopdatfe; cari apoi voru reporti conaiatoriului deapre publicare· facuta. Dar déoa liti gantii voru fl pnaenti. aentintiele Ii ae voru publici de preaiedinte in preaenti a conaiatoriului. Praeses notificabit sententiam partibua litiganti bus, quae expresse ad hunc scopum citabuntur. Sententiae vero in consistoriis episcopalibus qua foris revisoriis latae, ai litigante· non fuerint citati •d pertractationem, notificabuntnr iisdem p«r protopopas concernentes qua praecides fororum prqtopopalium; quique'deinceps de publicatione peracta referent ad consistorium. Quod si vero litigantes praesentes fuerint, communicantur ipsia sententiae per praeaidem in praesentia consistorii. « »3Partea neniultiamita eu aantintia va inainui apelatiune aeau indata dupa publioarea deciaiunei, 8 «3. Pare, quae de sententia minime contenta fuerit, insinuabit appellationem, aut- atatim post decreti 767 OOIŒUüM PBOTUCULB MJ1TDÜM. PBOTWCUl GMA100- 7W MM ia raetsmpa 4e dfees dSo Ma pabHoarM A puHtealteM· eat tetra Mwm Me a pebHeatioao amiable. Ittstauaraa M τ· ®“· *· praedicta. lastaaatte appeUittaaia fiet apud illud forulu aod’a, Ma oar· m apelfaa; dr’ fimta ia feram a peo appelletur; fimum ratum intra triginta decursu da trsidtaei dite oomputaie Ma iaahaataa dira ab teofauatioM appellationis computandos trans mittet acte ad feram rapsatas. apelatei va transits actele la forata superiora. Pars appellans stati· eertfor do hoe fiet; una Partea apelaate iadata m va iaaeHatU daapra aoéet'a; ai tota odata m va refieetA la aoo'a, cA voro eodem UMuebitar, ut taira triginta dies ab in raataaipa de treidioai dtie dale insiaaarea ape- ' taetauatioao suae appellationis roearram appellato latei fal* **■·* aetéraa apelattaaea motivate la rium motivatam apud forum superius dedueat. forai· mai iaaltn. Cererea peatra prehngiroa termiautai mai aura indieatu m va eaamiA ia forain, dele earn ee apelésa; inM aodata pretangire ae va concede numai din motive ponderora. 4 Recursus pro termini desuper indicati proro gatione examinabitur in foro, a quo fit appellatio; sed haec prorogatio tantum ob gravia motiva con foedetur. g 64. S 64. Quod ai pars aoeusata reputaverit posse fori com Deca partea aousata cugeta, ci pole oombate petentiam impugnare, tunc eadem intra decem dies competintia forului, atanci aoe'a trebue aa-ai boa a citationis intimatione computandos suam excep «•ceptinnea a'a cu privire la incompetintia forului in reatempn de dioee dlle computate delà intimarea ti tionem super ineompptentia deducere debet. citatiunei. Si forum inferius iudicaverit hpud fundatam esse DAca forulu inferioru ar' judeeA, et nu eate exceptionem oontra se factam per partem accusatam, fundata eaceptiunea facuta in contra a'a de partea huic eidem liberam erit ad superius forum appellare. acurata, acestei-a i va stA ia vota a apeM la forulu superiora. Ér déco forulu superiora va dechiarA, cA nu Quod ei forum superius declaraverit, non esse fundatam eiusmodi exceptionem, tunc eadem dimit cate fundata una, aatu-feliu de eaeeptiune. atanci tetur. ut foro citatorio pareat partea acuaata ae va indrumA a ae aupune forului citatoriu. Ü «6. ' S «6. Appellatio denegabitur sequentibus in casibus Apelatiunea ae va denegA in linnatoriele raauri 1. Déva continu a ae baaéaa ' pre marturiairea l. Si sententia fundatur in propria partis appel propria a partei apelante. ori pre notoriètate lantie confessione, aut etiam 'in notorietate publica adeo comprobata, ut evidens omnino sit. partem publiea atAtu de constatais, incAtu se fia evidentu. appellantem nihil aliud intendere, quam finalem cA partea apelanta nu inteutionésa alts, decAtu causae decisionem differre amenarea decisiUUei finale a causei. ' 2. Si in eadem causa duae sententiae pariferme* ‘J. Déca in un'a ai aee'a-ai causa s'au aduau f latae sint, salvo recursu sd sanctam sedem doue sentintie panforme, remAnendu neatinau drep i tulu de a recurge la aantulu scaudu. 3 Quando pars litigans renunciat appellationi, 3. Candu partea litiganta renuntia de apelatiune ante aut post insinuationem eiusdem: idque ex inainte. ori dupa inainuarea aoelei-a; ai acést’a ο face ori esprera ori pre taeute. negligAndu adeca presse aut tacite, omittendo nempe intra terminos praefixos suam interponere appellationem a-ai intrepune apelatiunea a a in tenninii presorisi 4. Non admittetur appellatio rin suspensive", 4. In cauaele, can pentru periclulu in aeteptare nu auferu amènera. nu se^’ajdmite apelatiune sed tantum Fin devolutivo'*, in causia, quae ob dilationis periculum non patiuntur moram. rin suspensivo1*, fera numai „in devolutivo". 5. Neque turic concedetur appellatio, ai sententia 5. Nice atunci nu M va concede apelatiunea, eat lata per arbitros definitivos legitime a litiganticAndu aentinti'a a'a aduan de arbitrii definitivi le bus^electos gitime aleai de litiganti. 6. Similiter non admittitur, dum sententia est 6. Aaemene nu ae admite, cAndu aentinti'a e lata in sequelam iuramenti decisorii a parte delati, aduaa pre base juramentului deeidietoriu oferitu et a iudice admissi. de partea reapectiva ai admiau de judeoatoriu. 7. Item nec in causis disciplinaribus sacerdotum. 7. Aaemene nice in catuele diaciplinarie ale preotiloru, precum sunt : tranagreeiunea ofieiului, D uti sunt: transgressio officii, vita scandalosa etc , dum deciduntbr in consistoriis episcopalibus qua riéti'a scandalova etc., candu acelea ae decidu in coMMtoriele epiaeopeaci, cA forari revisope, afara foris revisoriis; excepto tamen casu, quo forum in ferius non observasset aliquam essentialem procoinM de eaaulu, candu forulu inferioru nu ar' fl observatu ver una forma eaentiala a procedure!, durae formam : vel si presbyter privaretur beneficio pro semper; aut sacerdoti irreparabile aliquod dam seau candu uno preotn prin Mntintia e ar' lips! de num causaretur. - Caeterum in materia appella beneficia pentru tota do a un'a, smu candu a'ar’ tionum prae oculis habeatur constitutio sancta· me causA preotului aoa danna nereparabiia. De altnmoriae Benedicti XIV .Ad militanti·" anni 1742. mintrea in materia spelatinniloru ae m aiba in vadere conatitutinnea pontifleelai Benedictu XIV de fericita memorie „Ad aMÜteatW'* diu anulu 174Î « 66. Sentinti'a ae va considéré de nnla, ' déca a'a aduau de unu fora neoompeteuta, seen déca a'a omiau una parte Oaentiala din procedure , asemenea dice pertraetaraa cauMi a'a tienutu ia dt de dominera ori de aerbatore, ai in fine déea motinti’a ce baaéaa pre documinte ori faaiuni evi dentu false. « 66. Sententia reputabitur nulla, si a foro non com petente prolata Alit, aut aliqua eawntialis pars in procedure fuerit neglecta ; ita etiam, si pertractatio censae die dominico aut festivo habita sit; et in fine si sententia innitatur documentis sive con fessionibus evidenter falsis. ■ ■ 1 1 -... . ---------- . ....... ./ · ■■■ . CATHOLICAE ALBA-1ULIEN818 ET FOOARA8IEB818, 18βϋ maii 30 - iunn 6 769 770 « 67. À Cerere* de militate va fi de a *e dâ celui mai Reçurent nullitati· erit proximo furo nuperiori de aprope foru auperioru. ai inca in tempulu deter exhibendus: et quidem intra tempus pro appella minatu pentru apelatiune. tione praefixum. §68 * § 68. Déea aentinh a \a fi nul* pentru necompetinti a forului, atunci forulu superioru o va dechiarâ din ■ •ficiu de nu la si invalida. Mi sententia fuerit nulla propter iitaatnpetentiam fori, tunc forum superius ex officio eam declarabit irritam et invalidam $ fiM Contra n«iatorio episcopali nidi canti qua forum ordinarium; idque sive script»· sive verbotenua izMf aeenndo casu praeses fori mandabit, presie lintele forului va demanda, se se accusationem verbalem ad prot»»etdlum AaAimi; ea- >ee la protocohi acur.itiuiiea verbal* , si eu ace a ocHsiune se voru cere delà acus/itoru deslurtrile que occasione requirentur ab accus.-atore dilucidatione- necessariae, ex quibus erui possit delictum din urma neccsarie. din cari se se pota eruâ delicnilu § 73 Acusailunile date in nunude altor a. cluar si < deca » aru fi facutu prin procuiaton. nu se voru inepta; afara de casulu. randu procesulu se iirdiesee Accusationes aliorum nomme propositae, etiamsi per pr«-curatore» sint deducta»·, non acceptabuntur. pentru una er.itna «»»ηιι»»ι in dantia unui minorenu. excepto casu quando processus adstruitur propter crimen aliquod commissum in detrimentum Aetate seau a altoru per-one. cari stau sub toturatu seail minoris, vel similium personarum. quae sub tutela • -uratela . m care «a*u acnsatnmea représentant ii b gall ai acelor a vel cura aeusatiune- -e In ori c· se va dâ prin < «mstitutae sunt; qu<· < asu aceuaati·* in proponetur per voruin repraesentantes legales v.» espune nuiiude ai In ·>ηιηι erit ^qcusatnmv exponendum π«·ιιι·μι «ithumclr persoiiei delmcuente. spee.i a delictului. hu-ulu. anulu. lun a sj dîna, m «are sa o-niiHU de- et cognomen personae delinquentis, species delicti, locus, annus, memus et dies, in quo del'cturn fuel it odata se v«»ru numi si m ictorii^ si se commissum . una vero erunt nominandi etiam testes, «•t alia probandi medi» indicanda Mint lictulu. toto voru. indicâ si cHe'ialt»* inidilove de probatiune ?> ; 4 i 7 4 V us.itiunile date in *vri*u de act .ri neeunoscuti. factae, per actyres incog Accusatione» scripto -«•.au de atait. cari nu se potu esafninâ in persona. nitos. pr« cum s< acusatiunib* anonim»· nu se potu eonsi dera de sufieientc: câ pre bas a acelor a *e se in· nequeunt, quemadmodum etiain .ic. u-ationcs ainmv mat’, imii poterunt considerari suffi» ivntes. ut fun damenti» earum instituatur procedura criminalis irodiica pr«o edura «Ivra aseniem* criminals l'u tote aceMea -ive denuncian se faeu in « ause grave. T Nihilominus per si tales, qui ciusmodi m persona examinari denunciationes fiant jn si va prociirâ gravibus causis, atque d»· inter»»sse publico, consi prtn oficialu *e> Mlbaltcrio storium procurabit sibi information»*» super tali «•ausa ρ«·ι medium officialium ab ipso dependentium l’jri ee pa-!« s«'u « a a< Usatt-ri ti.dme >.· alba nuine butni; d« unde ν«»ιη ti a«aisatori -u-peitt Qui tatmpiam aceusaioi-·* procedunt, d» bent bonae esse reputationis ; huic a».TUs*t«>t'e» erunt h) smqo < ti ai qm crinuue aliquo sunt b) «pii accusiH:«>tiibus ipsi sunt obnexu, si «le mterv-u publicu. <-oiiM»tonulu intormatiui'i d«T-pt«' una a tare causa « t-ι π· sunt, petali < u una «rima «u»* ear»’, bl cei ce stau insi-si »ul» acii-aiiuiie ; c) <*ei ee pnsieseu uia din seau petsorala dm pofta »le r»'«l»unare; cei «·♦· an rvpasitu fata causa justa delà pr»»e<·- d) Mihi intentatu cu alta --easiutn· urm a uiiifi piocvsu si ei »<·ι ev in «-rinnmdu intentatu » au dove- ditu »b* calumniatori reiitatnisi. maculati.' c. qui ex odio pvrsonah aut ex studio vindicia»· ptm edunt. d) qm absqu»· insta causa resiluerint a processu rtlia occasione intentat»·: et e) qui tn sequelam processus criminalis intentati fuerint convicti tam quam malitiosi calumniatores ÿ 76. Din ofic.iu se va introduce procedur a criminala. a) déea se va face vre-»» »b*nunciar·· m serisu de persono <>n«»rabilv «i d«»mne «b· eredintia. bj deca denunciarra va fi provenilu delà autoritatea i ivala. • o\i II. 1.1XVRA1. TOMIS \I.V. Ex officio instituetur procedure criminalis aliqua a» Si denunciHtio scripto fuerit facta u personi» honorabilibus et fide digni». b)»i deounttati»» pro venerit ab auctoritate civili, aut fiat per pfoto49 .CONCILIUM PROVINCIALE 8BCUTOUM PROVINCIAE GRAECO- 771 Mau de face de cetr· protopopalu con deear* •ulu unci inculsitiunj facate in ore-care oattea pri-· v*ta »c va arrtA, cà una. persona biaericéaca es le vinovata cu vre-unu delictu, ai ·) oéadu aruaatorulu ae va fl reiraau delà prooeablu intentatu ÿ 77 t'onsistoriulu episcopeecu inse mai inainte de a dispunv introdurerrv procedure! crioainale in contra unet persone nnuftiite, totu d*1 a un a se va informa mai antâiu despre oaiatinCi a infamiei cu privirv la person a inculpata: ai dupace intradewru ae vx fi constatam esistipti'a infamiei. va docide incepere· procedure! criminale DAc· wise sv va countatâ. cé acuaatulu arr nume bunii. cpiscopuiu va pote face mcuisitiunea in secretu· 77a p«)Mm eoMmaatem: e) daai deKetum eat Aotoriwni, ant ad notitiaai oonehtorii pervenit fama mala de aliqao, idqae a parte hominum Kde dignorum: d) dum per decuriam inqniaitionia ia privata aliqua causa factae emergat, personam ecclesia·ticam eaae ah cuius delicti rqem; et e> quando accusator'a pro ce··» intentato resiluerit. § 7' Cunaistoriuin episcopale vero, antequam institu tionerfi proredurae criminali· contra aliquam per sonam disponat, prius semper sibi procurabit ir formationem de existent!· infamiae relate ad ρνι sonam inculpatam, et postquam existent!· infamiae reapse comprobata sit. decernet cnminahs proce durae inchoationem Si vem constiterit de bona fama accusati, episcopus poterit secreti» inquisi tionem prosequi * 7*1 · 4>v. a pentru introducere» procedure! cnnnnale ,S indicia gravu atque motiva sufficientia niilih v<»ru milité indicio içrave si motive suficivntv. f·· ruin oidinanu. nvpotvndu fb in.ace)a si tempo *i veri nt pro crinunaWs ^»rofedutae ewquutionr. fotum actorii hi judecatoriu. va tonnte fimuhii. ca sr m actor cf index, comnntct fisco, ut td»ni vicem gi»r> )e m fi prm iiratu ■. prm ofi- iahi wiib.iItvrhi. ·a invert ··’ «v m de romtsanu. calitxte < arui» totu odats i «c va comite. ea eu privirv Ia <;i|Hjeu aeiHatiihn -i respective Ia nuivnticabva a« u suiiumi m*' procéda m sen»ulu ÿlui |6 Bera in»e m usatorulu ar repast dels a A< iHatidu se. xiba latina -ίι·· unu tl< ten«oiu. < are *v tia s»»au alesii dupa modalitaic.t ptesensa. xeaii dvnunntu din~dTiaiu l'iin'i pie protqqmpuhi > ;i Ihipa aut»ntuarea in' v«miisariu va cita terlkinulu preliptu· m svtisulu i lui pre invtu 1« : totu odata > vi cotnunica iticiHvi’ in c«»p:a. ca a»ia ncel a pt i-HCtit xtidit >e iiiMicela <0 ferrmnu 0 est a dm iirnn reap un sulu "<■ va lux la profurnhi - Il ’in» 1· tiuiicx y - 5f ·Ί. seau complanares am « ·1<ι1« m cHikvIv · riniihxlc un sv adnirtv ' ‘ > H-J . ( Hhdu pro< vdut a 'criminal· «c introduce dm oto'iii. itum i <-omhariului incuisilorsu 1 sv va trans |i puti- m tiunvn ti«< alif. catca sv va eornunirà mctulua m copia, apoi awst a m tvrininulu prvfiptu *1 pote dà rvapunsulu sen t'omisariulu tr»d»uv s»· sv nisuesra m t»»tu · -isulu. ra vu cnvintv bléndv *·· indu plera» pre indu. »·' ·ι rrriinosea cul^a seau dvhctulu ; rr dora 1 va suc code, va lua delà inctù una dvchiaratiunv data in pnvmtia rwunoscerri drlictului. *1 acsii >· v.i mi h sjvrne <-ouMstonuluK sprv. dispunrrv ulteriora .'-•*8-1 I »ê<’a m se face un ni lu esceptiuiu. sc.iu tri "primiilu sen rvsptinsu v.i to’CAndu incus”· on m tium'x tis< ala. seau quia rotnbatrndu rvapunsulu acvlui-a «r v .1 •'■.muitioi * pi>-:»■ popuhn. ordinarium CATHOLICAE ALBA-HJUENSIS ET FOGARA8IEN818. 1883 anu M-i«aii 6 774 ! actus potent m dofandar· etUai modiaate ad luttais ve «a pol* aperi *i cu advocatu ; ium A la jirutocolu se voru trece numai aeele decbiara-' vocato. aa< varo ad protocol!·· dodacentur solum num. cari le <» fi facutu acuaatulu in persona modo ilia· declaration··. quas fecerit accaaatua ia propria persona propria. « «&. Comisariulu inaint*· de « «·»ί 1« facia locului •pre a fact· inveatigatiunea dehctului. »· pote cere delà acuaatoru spescle de caletoria ni ventura. déca mae acela nu ar voi. ori nu le-ar poté preatÀ. < omiaariulu va merge pre spesele tale. Aceste apese inse ι *<* vuru rebomfica <* '4 "bfona mtru tote B pf""dura pr«*tri-ii i Zn i 41 s k; Μινι-το. m ’ iin-iu f««iuni «unt η'«·<·«·»Ηΐιο »pr? pote vrua d«-h<-tulu. ori »ρπ· a m· pot«· docu menta in>uintia. « m· veru nu to m m » a*oj pt« -vota, -e \<>ru < ita prm conusariu; d·· rvnitintia ·*’· v-ru r««nsiringe spre a présenta prih «-«Miwurv • eumrvlv Msrt-Tiilu prvotu bi»vrice»« i. er biM*ricvs<*i nu se va constringe martoru tnireni. deca voru ■<'<· efectu a»uprn 1·>φ «<· xorn astringe prm |ud« «-a(vriulu se< ulariu. < arc «v \a r< i\*i< a «ρτ<· a· est a de entra < omisanulu Quoad teste» pvr omnia obsonabitur procedure praescripta in 2»»-41 ÿ h; l’êtes, quorum depositione» sunt necessariae ad Ικό'. ul erui possit delictum, aut· innocentia evinci valeat, si ad partis interesse habentis invita tionvm non iompar» .mt. per rommissanum citabun tur; et quatenus reluctentur, cogendi sunt ad comparvndum. Testis sacerdos cogetur censuris eccle siastici»; testes lairi vero. »> censurae ecclesiastica· nullum in illo» exererent effectum, compellentur per ludn-em saccularem. qU' ^ad hunc finem per oommi«*ariunt inquisitorem requiretur mx «*«·! igatonu i bM £ Cu prune de Imru la probat» a rausvi pim prr< epeton prm mr>p<-«-tumv ”« niant «i eu 'loeuinrlite. se va "b-ma pn redur u prescris· »ti i 41, 4b Kvspectu probationi» causae per viro» periti»·, mediante inspectione oculari, et per documenta, observabitur procedura praescripta in ίς 41 48. ÿ 8M In «ausi» criminalibus teste», cuiuscumque sint condit lorus, non poaaunt di»pvn»an a praestatione luratio-nti |ur «in«*ntu. Probatio i prm juranmntulu «ru dr< i»n< ’ ausae per parttum liti- Kdi.iiuin luramcntutn. pr mri m leolaitiet. ' Mto/Mfa edattmaira/wHewi Aoeorum et ecAo/aftiroTMm C/*cMrîm Capu I. Itenpr· averti* Maerlmel *1 oralaallr*. il' Averea biaericéeca ai av olaatica cuprinde totu. ce poaiede biaeric a ai acol a eatolica cà atare. atAtu in editicie «ri alto realilati inmobile. cAtu ai in drepturi poaeaionarie ori fonduri ai fundatiuni In apecialu de averea biaericéaca ae tienu urmatëriele realitèti I. carele parochiale ai cantorale cu tète auperedificatele de pre fundurile loru ; 2 biaenc a locale cu eemeteriele apertinente la ea ai cincturile aceUfrq. :| panenturilc tportiunei canonice atAtu paro chiale cAlu ai eantorale. precum ai pradinile. viniele. fenatiole. luncile ai padurile biaericeaci. parochiale ai cantorale. Ér drepturi auntu urmatdrele : a) de odrcimaritu : ' ('•put I llr b*·!* ecrle»|a»tit i»> rt nrhalattlii l·. I Β<·η»» cct kui bus possidet Hpeciatim «d bona ecclesiastica lia«·. pi iv st quuntuti res pertinent . 1) domus parochialvs et rantorairs cuni «>mni bus superaedificiis in fundis illarum rxtnictis 2) templum locale cum- coemeteriis h«I ipsum pertinentibus, et cum septis eorum. 31 agri canonicae portionis tam ρΗπχ ΙιικΙι» quam ^tiam rantoralis. nec non etiam horti, linear, toe neta, prata et silvae ecclesiasticae, parochiale* et cantorales luç* autem sunt sequentia, a) edurihi sive ocn<> ' b) de tArgui c) de vanta: d) de morari tu. e> de D polii; b) nundinarum, c) telonn aive nauli portorium exigendi; d) molendini; ei ius pascendi: fl ius lig paaiunutu ; Γ) de lemnaritu ai altele anemone. nandi, at alia rimilia. Apoi fondunle ai fundatiunila I de atipendie votivalie; J. de reuniuni ^iaeri- ceaci; S. fondatiuni pie: ai altele. De averea acolaatica ae tien· tote realitatile. drepturile poaeaionarie, fondarile ai fundatiunile. cari ae refereacu la auatienerea invetinmentului. ai promovéaa abopuri àeolaatice. ■ « <’â averea biserieéeca ai acolaatica a· a· pota mai usioru conservà ai sdministrA, este de Hpaa. cA ace’· in tote pamchiele dieceaane ae ae con‘aerie in inventaria deduse cu tota acurateti’a: alaturandu-se la^hcele ai eetraaale dip cartile funduarie procurate-deapre averile •peciÇcate in 1« iu cAtu scale ae voru aflA traçât· in cartîle fbuduarie. ’ ' : Deinde fundi et fundationes 1) stipendiorum vnt^alium; 2) associationum ecclesiasticarum; 3) piarum fundationum: et aha Ad bona scholastica pertinent omne· realitate* iura possessionalia, fundi, fundationes, quae ad m stitutioniji incrementum referuntur, «t scopos scho lasticos promovent , Ct bona ecclesiaatica et scholastica faciltu» con servari et administrari poaaint, nocesse est. ut ea in omnibus parochiis dioeceaanis In inventariis omni 'studio' konfectis describantur; adiectis iiXdem etiam— extrbetibus ex libris fundiani* super bonis mk ÿ i . indicati·, quatenus ea in hos libros fundiarios rr lata sint. nr CATKOLKJAB ALBA-iuumraa «τ roeiRABimn, ira ·α Aanto lav in tarte ·· μ pregatdnaa to 4mw MMtplMto, Atoira «ari nnuta m ·· iiMirva to μ ahi nh paraÀtofe, 4r' oatablto to arthinta 4toc«aaaa. IsvaatarWe aneato μ μ the· dia aaa toto ia dleen aai; ed sais to ae adnotow oe’aaaratoti» tote sehimbaril·, oe -ara β tatrevaaita ia aeate b·■ari ia deoureuln daeeafalni aspirata. * \ 778 ’ Caput U. Afimtehtratis teaaram ssoisetastiasrum at sehalasitosram. » ?· » 3· - Arerile bitorieesei si aeolastiee se sdminMtrtaa inmediata pria curatorii biaerieei sub control's paroohilora locali, cari Aoru presidiA oorporatianm acelor a. Parochii ii^na-care anu poni di ratiani deopre administrare· averiloru. · Haaa totoatoria to Anpltoi aeaatototi aaaBatoator. quorum aaaat to ntobfrto ptourhisH, alteram vara to nrahhrto Atoaaaaaaa aawatoa. Inveatafta isto qwvto Aaaiaa aaa· writer aaaCaiaator ita. at amaaa toMtataitoaaa. qww «ira· ijla boaa iatro slapsuan daaaaaiaat iataHaaariat, sadala adaetoatar. Capu II. Afirntalstrarea averUara Maarieeael si «esiaatin. μ-μ Ecclesiastica et scholastica boaa administrantur per ipso· eeclesiae curatores sub eeuaura parocho rum localium, qui huiutmodi collegio praaaraat. Parochi singulis annis episcopo rationem administra tiinis reddent. H S 4Patroni, si parochiae sub. patronatu existant, Patronii, déca parochiele se afla sub patronatu. B nu au dreptu a se amestood io administrares fap- non habent ips se real· bonorum ecclesiarum et tics a averiloru bisericeloru si scoleloni patroaate. scholarum patronataram administrationi ingerendi. PentrucA inné averile se se adminiatreae eu dili- Pro diligenti tamen sdministratwne bonorum, ne gintia, ci se nu pidra. ei au dreptulu a recurge pereant, ius habent recurrendi ad ordinarium. la ordinariatu. Caput ili Capu III. (seven area arertlera Mssrieeoei si aoslasUee. ( asservatu bsusrum eeelesiasUreram st sehslantiesram. S 3. Arerile bisericesei si aeolastiee trebue nû nunisi conservate eu cea mai mare grige. ei ei inmultlte. in eAtu ra fi cu potintia: pentru ace a ver ce instrainare. ori vindere. ori ingreunare cu imprumu,turi a aceloru averi in generalu este oprital ai nurnai in casuri speciale, din cause momentuose. si dupa obtienerea facultatei necesarie delà scaunulu spostolicu. va fi iertatu a instrainé. si vinde. ori insarcina cu iniprumuturi bunurile bisericesei si aeolastiee inmobile ai mobile pretiose. < « 3. Bonh ecclesiastica et scholastica non modo maxima cura conservanda, sed, quatenus fieri po test, etiam augenda -sunt; propterea quaecumque alienatio eorum vel venditio, vel oneratio ex con tractis mutuis generatim prohibits est: et tantum specialibus in casibus, magni momenti causis inter venientibus, et impetrata ab apostolic· sede neces saria facultate, bona ecclesiastica et scholastica im mobilia et pretiosa mobilia abalienare et vendere vel onerare initis mutuis licebit. § « Pentru obtienerea facultatei amintite curatoratulu Insericeacu ori parochulu bqnefieiatu va avé de a recurge la ordinanatulu dieceaanu. si a ·ν roga. cà se se esopereie facultates neeesaria spre scopulu intentiouatu « « Ad praedictam facultatem obtinendam curator· tui ecclesiastico vel parocho hcneficiato erit ad ordinariatuni dioeeesanum recurrendum, et. ut faoultas necessaria ad scopum propositum impetretur, ibidem erit supplicandum Pentru i inderes unoru bunuri mai nuci si de purina mseninatate, eonceaiunes va fl de a se cere m a se eapelA de adreptulu dele episcopulu dieceaanu: * Ad quaedam vero minora et exigui momenti bona vendenda, facultas directe ab episeopo’dioecesaiio erit et petenda et impetranda § < XV Drrrrttà* dr ntbetrifre a acttlor* niftodati. In numele proasantei si nedespartitei Treimi a Tatalui si a Fiului si · Spiritului santu Drcrrtum In agais/i drcrrlM. nomine sanctae et individuae Trinitatis Patris et Filii et Spiritus sancti. Xoi Josnu Vancea de Buteas'a srchiepiscopulu 1* Xos loannes Vancea de Buteas'a archiepiacopus si meiropolitulu greco-catolicu de Alba-Juli a si et metropolita graeco-eatholicus Alba-luliensis et Fagarasiu etc. etc, Fogaraaiensis etc. Finiiidii-se pertractarile sinodale. provochtnu pre Pertractationibus si nodalibus ism completis, toti parintii acestui sinodu. cà ae se presenteae in omnes huiusce svnvdi patres monemus, ut in pro person'll propria, si apropiandu-se de santulu al pria persona comparcant, atque ad sacrum altare tarill. dupa subacriores nostra unulu fia-care se accedentes, post nostram subscriptionem singuli subactio Ia loculu seu si in ordine decretele aduse eorum, suo loco, et ordine decreta in hac synodo id aeestu sinodu provincialu acum terminatu provinciali nunc ad finem perducta promulgata •ubscribant. ' Joanu Vancea archiepiacopu si motropolitu grecoloannes Vancea archiepiacopus et metropolita graeco-eatholicus Alba-luliensis et Fogarasiensia catolieu de Alb a-,lu)i a si Fagarasiu intarindu am subscritu definiens subscripsi. Michailu Pavelu episcopulu Oradei-mari intariudu Michael Pave) episcopus Magno-Varadinensia am •ubscrisu. definiens subscripsi. Victoru MihAly episcopulu Lugosiului intarindu Victor MibAlyi episcopus Lugosiensis definiens am subscrisu. suliscripsi. Jiianu Srabii episcopulu Armenopolei intarindu loannes Hasbo episcopus Armenopolitanus deam subscrisu. . finietis 'subscripsi. ■i m Oui» —rt '^όβΒ^Β^βΙ . . doqBh AlÀfW M AjmOBOpoBlBM BM' oebnBBknt· ' - iit** il Ibbbbw K. MoHovm· oaaoalea* matro, - J···· M. JW*·»*· «MMMtal . amtrOpoHtana mtaeeUstriaa qua tbottngmi sabecriptt. caaeelaria e* tMfag* mb μΑμΑμ. Dootor Inaaaen Ratta canoaicaa - metropolitan· Doctoni Jmm Batt· «bmbIbb ' motropeUtaau theologaa qaa eaponieta aabaeripai. toolog· ed oanoaiata mb nabaerian. Paid·* Vela odaoBtam tnmtoa at delegatu oapiPaahl VA’· «BBMttM «Mttt tt delegata afa B taH Kagao-YaradiaoaA· aabaeripai. oapitaluM do OhAbb-MMIB ·* aBboorfai. Androaa Uri· oeaoeiea» lector, praelatu* do•lieu, abate tt delegata da oapitalului de Imgotta Aettiea·, abba* et delegata* capituli Lugottenaia •abecrlpai. am aubaeriaa. BattHa* B. Popu eaaoaiou· praobendatua. et Vaailiu B. Popa oaaoaiea prabeadata ai dele gata alu oapitalnhii dieoeeoi ArmoaopoBtaae mb delegata* . capituli dioeceaeoa Armenopolitanae eabeeripeL •abosrisn. Alexander Mice vicaria* hraneu* arohiepiacopali· Alexandru Idea vicaria foranen arehiepiaeopoaou Fogaradeed* qua thoologuAubacripai. alu FagarattalBi ed teologu am eubeerieu. Boaiaminua Popa-Donauiaau vieariu· foraneus Beniamin· Popa-Deaaudaau Moariu foranau Hattcgiead· qua theologe* aabaeripai. ala Hatiegnlui ed teologn an eabecrim. Greegoriu* Xatoil vieariu* Rodnensia archiGregoriu Moiailn vicaria aluRodaei protopopalu diaeoan*. et parocho* oppidi Naaeud. •i parocbalu opidnlai Nasoodn. Alympiua Barbulovidu vieariu· Bilvaniae qua Alimplu Barbalovida vicariula Bilvaniei cd teetheologe* aabaeripai. logu am aabeeriau. Michaël KAkdayeadi arehidiaconu· et admini Michailu KAkdayeady protopopu *i admini strator* ala vieariatuiui Marmatim cd teologn am strator vicariat*· Marmatiae qua theologu· aubacripai. aubscriau. C Alympius Blaaianu arehidiaconu· Blatientia qua Alimpiu Blaaianu protopopulu Blaaiului cd teotheologu· anbacripai. logu am aubaeriaa. Gabriel Popu arehidiaconu· Claudiopolitanu· Gavrilu Popu protopopulu, Cluaiului ed teologu qua theologu· aubacripai. am aubaeriaa. Simeon Popu Mateiu arehidiaconu· honorarius Simeohu Popu" Matèiu arehidiaconu onorariu aecretariu metropolitaau ci magiatru de ceremonie aecretariu· metropolitanua qua magister caere moniarum aubacripai. am subacriau. Georgiu· Marchiaiu arehidiaconu· partium SatGeorgia Marchiaiu archidiaconulu partiloru marienaium dioeceaeoa Magno - Varadinensis qua Satmarene in dieoea a Oradei-mari ed teologu am theologu· aubecripai. aabacriau. Michaël Perianu notariu· conaistorialis dioeMichailu Perianu notariu oonsiatorialu alu dieceaeo· Lugoaienaia qua canonist* «ubacripai. ceaei Lugoaiului cd canoniatu am aubaeriau. F.uaebiu· Cartice professor aacrae theologiae, Euaebiu Cartice profetoni de aant'U teologia. aaaeator et fiscus consistorialis qua theologus sub a*eaoru ai fiocu conaiatorialn -cd teologu am scripsi •ubucriau. Doctor Alexander Grama praefectus •eminarialis Doctoru Alexandra Gram a prefeetu aeminarialu •i profetorn de sant'a teologia ed canoniatu am et profeaaor taerae theologiae qua canonist* sub D scripsi. •ubtcrian. Damianu· Elia· Domaia hieromonachua loco Damianu Elia Domsi'a jeromonaeu in loeulu protohegumeni monaaterii «anctiMimae Trinitatis protoegumenului delà manastirea preaaantei Treimi Blaaienaia aubecripai. din Blaaiu am aubaeriau. XVI XVt Dterafaht jsrtn am »> racwiMe· of* doitai aancsMa nfn preasncM· de AlVa-Jaife ai Fofareâa. DtcrtitUK ftu> anteUima tteimdom pronecto· AHairt Feganuirtui» mepneanhtr. Dela fundarea provinciei bisericetoi de ritulu grecescu Romdnu in Trantilvani'a aeam a dou'n ora aau intnuritu in oonciliu provincialu reverendulu domnu parinte archiepiaoopulu Fagaraaiulni ai Atbei-Julie ai episcopii sufragani. Aeeatn ainodu, inceputu ia 30 main, tarminaadn-a* in β ale louai armatorié juniu din anulu 1883, prelatulu amintitu n a inldrdtaiu a tramite actele ai daeretele acelui-a la acdata sacra eongregatiune de Propaganda Sda pontra afaeerile orientale, rogandu-sa, cd Melon ae •e recunoaea ou autoritatea aaatulai aosta**. Secundo poet erectam eccleaiaaticam provinciam graeei ritus Rumeni in Tranaailvania reverendus pater dominus arehiepiacopua Fogaraaienais et Albaluliemia atque epiaeopi auffraganei in provinciale concilium convenire aategerunt. Cum synodali· con ventu· die 30 maii inchoatus, et 6 die insequentis iunii anni 1889 abaolutua fuiaaet, memoratu· prae•u) - eiuadem acta et decreta ad hanc sacram congregationem de Propaganda fide pro negotiis orientalibua mittere proporavit, enixa postulans, ut ea '••notae sedi· auctoritate'recognoscerentur. AiiMliiiwiteàiriM ra OAiàducAl AUu-nxLiKraa n fogarabonbir mm «α μ-ινη · m Pana ifadari aotb et doarori» saataro eaaasfae Dmî fc|tu , aeefa Mote ri daarefa ia adaaarüa À ί· OMBWii S tMMMto tfaeato fa · ri 90 jota, 7 ri SI jdfa dfa •M* eereeti· s'aa raptsra «ari aaamfaari mafare, 90 iaati, 7 et M MH oamatie aaai, oaniMatia«aüaaatiariari pariati ai aaatitri «aarri enngvaga riari pafaea pmafaedatM «aereo oeagregatioais aa tfari pre aaalaa ri dupa eeeufahriufa ari alatara*· ipea faste exnapler Maee adaexuai roeognovaraat, fa-aa raeaaaeeatu, ri aa deehfarata, ah aa pata U atqM fa laaem edi poaae dodarareat fa famine Qnaat «aori aoaaeaaaa raataatia· «un sab8aatiati'a -aefat'a à sacres eeagNgatfaai aab* aariaafa aemefarin referiadu-e «aatiri aah domnnfai ■eriptaa secretaries «aaetririep dohfao aastro Looai aeafaa poatileaJai Leena ala XIU fa aadiaati'a papae XIII fa aadfaatia 90 faptnaabria bain· aaai Ma 90 aeptembre acestai aaa, aaati'a a'a t'a fa- retaliraet, «anatitas râa aaa probare, ratamqae darata a e aprobi ri a a iatari, aaahada ori oe habere digaatae aat, contrarii» quibuslibet minime alto ordfaatiaai contrarie. obetaatibae. Data fa Roms din reeiedinti'a aoeleia-ri «aarri Datum Remae ex aedibaa eiusdem sacrae con congregationi de Propaganda flde pentra afacerile gregationis do Propaganda fide pro negotii· orienorientale la I octobre anulu 18M. talibna die 1 octobrin anni 1864. Joann oardfaaln Simeoni, prefectu. Serafima Cretoni, seeretarie. loans·· cardinalia Simeoni. praefectu·. Seraphfan· Cretoni. secretaria·. APPENDIX AD ACTA ET DECRETA eonrilti provmrÙM «eeiraÛMtice· graito-eatkoliam Ma-lotion»*» ot FogereriewM» eaun Dernim Vin:t otlrbrat*. B pro re nata, ut aiunt, peti mittique naceaae est. plurimum defluit tempori·, quin possint ad optata ( vota convolare. / Quapropter «aera eadem congregatio huiasmodi necessitatibus occurret percupiens, rimnlque per Matrimonii vinculo duo· tantummodo „Cbriato ita docente, copulari, et coniungi posse. alterutro pendens, in dissitis praeeertim missionum- ioda, vero coniuge vita functo, secundas. imo et ulterio ecoleeiastico· praesides opportuni· detritui subsidiis, re· nuptiae licita· eràe. dogmatica eorleaiae catho quibus ex gravibu· difficultatibus extricare «e va licae doctrina e»t“. leant. e re esse ceasuit, uberiorem edere instrueSupromM aeoraa nongrogatioato instructio ad proiandum ebttam aticutiu oaasagia édita anno 1868. Verum ad secundas. et ulteriore· nuptias quod tionem, in qua. iis. quae iam tradita «unt, nulle attinet, cum de re agatur, quae difficultatibus. ac pacto abrogati·, regulae indigitentur. quas in eiusfraudibu· haud raro eat obnoxia, hinc «ancta «ede· modi casibus haec ipea «aera congregatio «equi sedulo curavit, modo constitutionibus generalibus, solet; ut illarum ope.' vel abeque necessitate re saepius autem responsis in casibus particularibus cursus ad sanctam «edero, poarint iudieia ferri, vel dati·, ut libeat·· nova· nuptiae ineundi ita cuique ( certe, «i recurrendum git. status quaestioni· ita di •alva esset. ut praedicta matriibonii unita· in dislucide exponatur, ut impediri longiori mora sen crimen non adduceretur. tentia non debeat. Itaque Inde conatituta sacrorum canonum, quibu·, ut 1. Cum de coniugis morte quaestio instituitur, quis possit licite ad alia vota transire, exigitur notandum primo loco, quod argumentum a sola quod de morte coniugis certo constet, uti capite ipsius absentia quantacumque (liget a legibus civili Dominus. tif treundis nuptiis ; vel quod de ipsa morte bus fere ubique admittatur) a sacris hanonibus recipiatur errtum nuncium uti capite /n pra*»*ntia, minime sufficiens ad iustam probationem habetur D* sponsalibus »t matrimonii». Inde etiam ea quae Vnde sanctae memoriae Pius VI ad archiepiscopum explanatius traduntur in instructione .Cum alia» Pragenaem die 11 iulii 1789 rescripsit, golam con ~l augufti Ιβ7<>" ■ Clemente X sancita, et in Buliugis absentiam, atque omnimodum eiusdem silen tium satis argumsntum non ***f ad mortem romprolario Romano inserta super examine testium pro matrimonii· contrahendis in curia eminentissrmi bandam, ne tum quidem, cum edicto regio coniuX vicarii urbis, et caeterorum ordinariorum : maxime absens evocatu· (idetnque porro dicendum est. si vero quae proprius ad rem facientia ibi habentur per publicas ephemerides id faetum sit) nullum n. 12 et 13. •uimet indicium dederit. <,htod cmm mh eoa«Et haec quidem abunde sufficerent, «i fn eius- panuritj idem ait pontifex, nen magi» mors 'vn modi causis peragendis omnimoda, et absoluta cercatua m* potuit, guam oitur eontumaeia. titude de alterius coniugi· obitu haberi «emper I> 2. Hinc ad praescriptum eorumdem «acrorum posset ; sed cum id non sinant casuum propemodum canonum, documentum authenticum obitus diligenti infinitae vice· (quod sapienter animadversum est studio exquiri omnino debet: exaratum scilicet ex in laudata instructione his verbis: ,.Si tamon huiuo- regestis paroeciae, vel xenodochii, vel militiae, vel modi tfttimonia bdbari nai«aJa «offigi M*aiaa wgaaoat, bee teaiea wr- de eadea buaa reèta aeatiant; bm «it dnbiam iUam taa> ait, aihU ha eia» tMthenali roporiri, qaod aea Maw cneeHataB ab iliia, in qaom· eoqinwdtun at ooagrnua, atqae emiae variaiBUo. toqoHtar. h. Oootiagit etiam, at teetw emaiBoda Sde β. Tandem, ai ope» tarit, praetereunda non erit digni teetiBeentur ee tempore aaa «aepeeto Bottom ' invwtigatio per publie·· ephemeridae, dati* direoooaiugi· ox aUoraa attaatatioae aadiview, iati tori OBnibaa neooaaarii· penonae indieiia, niai ob autem v»l quia abeoatw, vol qaia obierint, vai •peciaim otreaBateatiw aeniori, ae prudentiori oonaliam ob quameamqM mtioMbRea tuna exa ailio alitor oenéMtar. minari nequeunt; tune dicta ex aliaao ore quatenua 10. Haec omnia pro opportunitate caauutu ancra omnibtu alii· in oan eoaouroatibn» oireumateotiia, haee congregatio diligenter expendere co let ; cumaut «altem argentiba· reepondeant, aatia ease ceu- b que de re gravimima agatur, cunctis aequa lance aentur pro «eqautae morti» prudenti iudicio. librati», atque inaâper auditi· plurium theologorum, β. Verum, baud wael experientia comportée et iuria prodentem auffragiia, denique auum iudthabetur, quod neo una» quidem reperiatur tecti· cium pronunciat, an de tali obitu aatia conatet, et quali· rapte adatruiter. Hoe in caau probatio obi nihil obatet quominua petenti transitu· ad «lia· tui ex contecturi·, ^rawumptionibu·, indicii· et nupti»· concedi poaait. II. Ex hia omnibu· eccleaiaatici praoaidea cer adiuncti· quibuacumque, aedula certe et admodum cauta invwtigation» curanda erit; ita nimirum, ut tam deaumere poaaunt normam, quam in huiuamodi pluribua hinc inde ooUeeti·, eoromque natura per- iudieiia aequantur. Quod ai non obstantibus regulis penaa. prout Milioet urgentiora, vel leviora aunt, hucusque notatis ree adhuc interta, et implexa illis aeu propiore, ν·Ι remotiore nexu cum veritate videatur, ad sanctam sedem recurrere debebunt, morti· ooniunguntur, inde prodenti· viri indicium acti» Omnibus cum ipso recursu transmissis, aut ad eandem mortem affirmandam probabilitate maxi -saltem diligenter expositis. ma, aeu morali certitudine promoveri poaait. Qua propter quandonam in ringuli· caaibua habeatur ex /eutruetio od patrianha» archirpireopo», rpitcopo» huiuamodi contecturi· aimul coniuncti· iuata pro ritum*. orirataiiam m cowm matrimonialitnu adhibmda probata m cmtgregatioiu grnerali rminmtitbatio, id prudenti relinquendum eat iudicia arbitrio ; heic tanftn non aba re erit plurea indicare fontea liatonu» oe raarrmdurimorn·· patnua in rrbtu fylri ex quibo· illae aive urgentiorea, aive etiam leviore· C ioguuitonna gnurplnuit frria IV dit 20 iunii 1*83. colligi, et haberi possint. 7. Itaque in primis illae praesumptiones investi gandae erunt quae personam ipsius asserti deftinoti respiciunt, quaeque profecto facile haberi poterunt a coniuncti·, amicis, vicinis, et quoquo modo notis utrinaque coniugis. In quorum examiné requiratur «wmpU gratia: Aa ilU, de cuius objtu est sermo, boni» moribu» imbutu» esset ; pie. religioseque viveret ; uxoremque diligeret; nullam seee occultandi causam heberet: utrum bona stebilia possidere!, vel alie a sui» pro pinquis, aut nHunde sperare poeaet. An discesserit annuentibus uxore, et coniuncti·: quae tunc eius acta», et valetudo esset. An aliquando, et quo loco scripserit, et num •ufam voluntatem quamprimum redeundi aperuerit; aliaque huiu» generis indicia colligantur. 4 Alia ex rerum adiuncti· pro varia absentiae cauea colligi indicia sic poterunt. Si oA ι»ώ/ίβ« abierit, a duce militum requiratur quid de eo aciat; utrum alicui pugnae interfuerit: utrum ab boatibu» fuerit captus; num caatra deseruerit, aut «destinationes periculosas ha* bueritetc. Si ntgutiab^ni» mmm i4er SMeeaperit, inquiratur, utrum tempore itineris gravia pericula fuerint ipei superanda: num solus profectus fuerit, vel pluribus comitatus; utrum in regionem, ad quam se contulit, supervenerint seditiones, bella, fames, et pestilen tiae etc. etc. * Si maritintmn itff fn^rit sedula in vestigatio fiat a quo portu discesserit: quinam fuerint itineris socii: quo se contulerit; quod nomen navis quam conscendit; quis eiusdetg navis gubernator i an naufragium fecerit ; an societas quae navi· cautionem forsan dedit, pretium eius solverit ; Quemadmodum matrimonii foedus tamquam of ficium naturae proli educandae, aliisque triflnmi momenti boni» consequendis perpetuam et indivi duam vitae consuetudinem inter coniugv» exigit, et eo sanctius tamquam ecclesia sacramentum in dissolubile sit oportet aiente Domino: cowMSWAt, Aomo non usparct ; ita η·»η minus quand<» cum aliq^ ex impedimenti», quae dirimentia nun cupantur. initum atque idcirco verum matrimonium non fuerit, a legitima ecclesiae potestate, ad quam causae matrimoniales unice spectant, irritum ac nullum ut iudicetur seu declaretur, ipsa sacramenti dignitas, ratio iusritiae, et animarum salus postulat Verum quanto studio quantaque solertia opus •it. ut in singulis casibus alicuius impedimenti diri mentis existent!» solide comprobetur, experientia quotidiana testatur. Nam et nonnulla impedimenta sunt ipsa per seae probatu difficillima, et saepe contingit, ut facta ex quibus probationes erui de bent. ita sint implexa, iisque circumstantiis involuta, ut difficillime eadem explicari, et de iisdem judi cium p/bferri queat. Hinc est. quod sancta sedes pro ea sollicitudine, qua tanti sacramenti dignitati, administration) iustitiae. et animarum saluti cautum semper voluit, numquam omisit, editis opportuni* sive constitutionibus apostolicis sive instructionibus, regulas praescribere, quarum ope in casibus etiam difficilioribus veritas tuto detegi et iudicium recte ferri posset Experientia tamen compertum est. patriarchas, archiepiscopos. et< episcopos diversorum rituum orientalium ob speciale» conditiones, in quibus eorum dioeceses versantur, non semper posse iis dem apostoliri· constitutionibus atqua instructioni bus quoad omnia sese conformare, nec proinde •eraper consequi plenam iUam processuum et iudi- 7W> CATHOLICAE ALBA-IUUEHM8 BT POOARA8LEN8IB. IMS «aii 30 - inii · 700 eioram legtlitai·», qua· taniopera dawderwàa emi . manere rao diligenter «t incorrupta adimplendo, spondet» m omnia vooe «t aeripto deducturam, i· huintaodi camis daflniaadh. Qaara et, qaaatan fieri potat, marorm mm- quae ad validitatem matrimonii enatineadam oondu·^ pramcriptionM ia ra taati «ornati raHgiaaa ferr· indicaverit Hio matrimonii defensor a mo aarraatar at ainul conaaUtur apaeiaUbm coadiCfotl·- derator· actornm eitaadns arit ad quaelibet acta, buK in quibus vernantur tribunalia aoeMaetioa ae vitio anilitati· eoncidaat: eidem temper et pene· orientale·, summus pontifex ' specialem in quandoeamqaa aeta proceaaua, etai oondarn publi structionem yrn praedictis tribunalibus iuseit exa- cati, omet eommuieanda, eemper et quaadocum^ràri. quae ab iis omnibus, ad quos speetat. accura ' que eiaa «cripta recipienda, atque novi termini, eo tae execution) mandetur. flagitante, prorogandi, ut ea scripta perficiat atque exhibeat 9. Quod ai ob peculiare· circumstantias matri monii defenaor singulis actis intereaae nequiverit, absoluto proeesau eadem ipai tradantur, ut eaa Df artuMttûM matrimonii. exarare queat animadversiones, quas tuendae matrix monii validitati neceoeariaa indicaverit; ai alia acta 1. l’t in tribunali ecclesiastico causa aliqua matrimonialis tractanda suscipiatur, necesm est ut •uggeaaerit, haec conficienda omnino erunt; ai ex contra matrimonium regularis et iuridica accusatio iam confectis deprehenderit aliaa adesae persona· praecesserit ; quae nunquam erit admittenda, niai B testimonio ferendo idoneae et opportunae nondum examinatae, haa examini eubiiciendaa proponet. proficiscatur a persona vel personis, quae communi iure habile· ad accusandum habeantur. Etenim in Titclcb III. , quibusdam impedimentis ipsi coniuges tantum uti I)t mtthodo uqtimia in adii eottficitfuiif. accusatore* admittuntur, in aliis qui sunt iisdem ' PAR8 i. Tm'Lva I. U). Constituto tribunali, haec actorum conficien •anguine propinqui, vel etiam quilibet de populo; dorum ratio tenenda erit. Ab omnibus et singulis ac tandem ex officio etiam inquisitio fieri potest, testimonium dictoris moderator actorum ante omnia ••t quandoque debet, quando praesertim contra ali iuramentum exiget de veritate dicenda, et ai ita cuius matrimonii xaliditatem simplex denuntiatio farta fuerit, aut fama fundamentum veritatis prae- res postulet, etiam de secreto servando, praemissa •eferens de alicuius impedimenti existentia divul congrua qjSiitione da iuramenti sanctitate, prae gata sit. sertim si examinandi rudes sint et ignari. lura2. 1st* accusatio coram legitimo ordinario ec mentum praestandum erit tactis sanctis evangeliis. et in singulis examinibus eodem modo, repe clesiastico fieri debet, et quidem in scripto : ni oretenus facta fuerit, iudicialis reddenda erit iuxta tendum. 11. Qui examini subiiciendi sunt, seorsum sem regulas communi iure traditas, scilicet efficiendo ut per audiantur. Porro cancellarius adnotabit diem, accusator eam repetat coram tribunali. <*t a can mensem, et annum 'cuiuslibet examinis, nec noti cellario in actis redigatur. 3. In ea. praeter accuratam facti expositionem, C singulorum nomen, cognomen, aetatem, conditionem, enatanda urunt omnia ^.diuncta necessaria, et statum, et patriam, et etiam quod iuramentum re omnia indicia concurrentia : indicandi et nominandi vera praestiterint. ? testes de re instructi, ‘ut hoc modo fundamenta 14. Post quodlibet examen, etiamsi eadem per ^accusationis cognoscantur, et via tribunali sterna sona pluries illi subiicienda sit, cancellarius clara tur veritati detegendae. et intelligibili voce coram eadem legat intereo- · gationes et responsiones, facta eidem facultate Trruu*8 II. variandi, aut declarandi quidquid ei visum fuerit : tribunali con»titurndo. deinde ipse examinatus subscribat, et si fuerit 4 Accusatione sir recepta, munus moderatoris illiteratus. faciet hoc signum crut cis; ac denique moderator actorum et defensor validitatis' matri actorum episcopus vel ipse sibi assumet, vel suum vicarium generalem, aut alium probum et expertum monii apponent suam subscriptionem, et cancella virum e clero ad illud delegabit. Similiter alium rius de actu rogabit. ▼irum designabit, qui cancellarii officio (bngens 13. Si aliquando contingat examinandos apud quidquid ad causam pertinet, in acta referat, ac exteras et forsan longinquae regiones versari, nec tribunali se sistere posse, a moderatore actorum nominatim interrogationes examinandis faciendas, rornmqur responsiones scriptu consignet accurata factorum et circumstantiarum, quorum 5. Praeterea ipse .ordinarius omnino tenetur cognitio et confirmatie requiritur, expositio erit deputare alium virum ecclesiasticum, quatenus ha- D facienda, quae concinnatis opportunis interroga beri possit, iuris scientia et vitae probitate prae tionibus de sententia quoque defensoris matrimonii, ditum. qui matrimonii defensor existât. Eum vero et indicatis examinandorum nominibus, ad ordina suspendere vel removere, si iusta causa adfuerit, rium loci. - in quo commorantur, mittatur, ut ille et alium substituere iis qualitatibus ornatum ordi sive per se. sive per.suum vicarium generalem, nario semper fas erit. sive per alium virum probum et expertum, e clero ♦v Praedictae deputation»» et delegationes in eligendum, eos examini subiiciat iuxta datas inter scripti* ab ordinario fiant, et earum authentica rogationes. requirito prius iuramento de veritate documenta vel saltem mentio in actis prostent. dicenda, et caeteris servatis, quae supra prae 7 Moderatori» actorum crû tribunal convocare, scripta sunt. partes et testes citare, ut in iudicium comparcant; Si vero contigerit aliquem examini subiiciehdum terminos dilationis concedere, quoties rationabiliter e vita migrasse, mortis documentum inter acta ab iis qui ius habent, petantur; edere decreta et recenseatur. ordinationes pro regulari et recta actorum compi 14. Quoad singulos in iudicium vocatos vel vo latione. Q\iae omnia sçriptu erunt exaranda, et in candos actorum moderator inquirere debebit pro- , actis ipsis recensenda. bitatem et credibilitatem, et ad hoc curabit, ut ab èorum parochis, sin minus a personis fide digni· 8. Defensor matrimonii antequam munus sibi cummissum suscipiat, coram actorum moderator^ litterae testimoniales exhibeantur, quae etiam io actis juramentum praestabit tacti· sanctis evangeliia de •Hint referendae. - Coactu GBMBMXL. TOVU8 XLV. w w 78β 1&. later exaasiaandee prime loco voait iün, J t aario emi eius deisgato rite tat, ia primi» a defeaqei μοημΗομμ eotttta matrimoahui movit, Ab eoro matrimeaii exquiri debet declaratio, tibi nihil leto exquireadnm «rit, at olar· distiaoOeque «- aaapHaa dedaaaadwa apt inquirendum supere···; ponat aeeasationte titalam; feota nanria fldeUtor at Mada integra wm dnobua aat tribue viri· peritia, raiigioaa enarret, «forumqu» probati···· afferat; al haberi pamint, examinanda anbUciatar, et noaeireaaietaaüae emne· at indicta asyoMt, ■ qaae v·) aH audito eorum roto seatoatia proferatur. Haec ia eeriptis erit exaraada, in oaque ratio ex propria ectoatia eogaovartt, eel ex atioram re latione didicerit; et denique aanriaet teetea, quo· ' num) mofetata, quibua innititor, ex. proceeau de de re taetruetoe solverit, ve) saltem repntavorit. prompta exponantur, euoeiacte quidem, eod ita ta IS. Seoando loco reniant eaniagaa ipsi, qni men, ne qnldplam oeaoutiale omittatur. Sententia reaper, et seoretua audiri debent, nt uaaaquiaqae aubooriptione indicia ot abcretarii, nec non eigillo ana iura tueri, et ration··, dednetione·, aè ftûta oariae episcopalis munita partibua erit notiflcanda allata aat reiicere, aut' explicare queat Quaelibet per curiae apparitorem, relicto iisdem illine exem pan examini sublecta poterit rei illioo poet examen, plari, de quo in acripto fide» erit faciende. rei etiam deinceps, antequam prooemae claudatur, 93. Index ei pro validitate matrimonii senten proponere, ai relit, articulo», «aper quibus alter tiam dixerit, et nemo ex coniugibqa contra eam ooniux ait ejaminandu»; ot quatenu» etiam ab hoc appellaverit, neque defenaor matrimonii appellabit, articuli proponantur, erit iterum citandus. ooniux, et causa Unita oeoeeatur. E contra ai matrimonium qui primus fuerat examinatae, ut super articuli» I Pullum fiiiaM decreverit, quamvis coniuges iudicio ab altero propositis audiatur. luxta casuum di praelati acquieverint defenaor matrimonii appella versitatem a coniugibus inquirendum erit, 4H ei tionem facere debebit, et novam aententiam ab alio qua documenta habeant ad suum matrimonium, tribunali postulare: quam appellationem primu» rei ad coniugalem vitae consuetudinem apertantia, index impedire nulla unquam ratione poterit ea exhibeant, in acta recensenda. Quae documenta Interim, nullatenus permittetur partibua novaa nup ouiuscumque generi» eint, et e quocumque exhi tiae inire. beantur, aemper erunt recipienda; et cancellariua Quamvie appellationi interponendae nulli fetale» adnotare debebit diem, 'tnenaem, antium, nec non * die» νίηοηΓι defensoris statuti vint, curandum tamen. nomen illiu» a quo exhibita fuerunt. ut quantocius id fiat. Quod si defenaor ipae hoc 17. Si ambo coniugpa concorde» in depoaitionimunus neglexerit, compelli ad id' poterit vel a bu» fuerint, moderator actorum et defenaor matri suo episcopo, vel etiam ab illo, apud quem de hire monii eadulo inspicient, utram inter eoedem colluaio appelatio esset facienda. intercesserit. Hoc in essu singula argumenta contra 94. Inspecta speciali conditione dioeceaum eorum depoaitiohea ex proceeau reaultantie distincte orientalium, ordo appellationi» erit, prout sequitut. iigdem obiieiantar. ut fraude, ai qua fuerit, detecta, Si prima sententia a curia episoi.pali latu fuerit veritae, quoad fleri poaait, dilucide appareat. appel|atio 'fiet ad curiam patriarehalem. si vero a . 18. Poat coniugee citandi erunt teatea inducti, curia patriarchal· ea prodierit, appellabitur at Item ad eandem aaticturn sedem •ervata eorum examinandorum ratione superius C unctam sedem descripta. et exquisiti» ab iiadem ii» notitiis. de •ppellq£i<> erit aemper facienda, quoties primae quibu» i natrueti existimantur. Interrogatione» sin duae aententiae inter »<■ ^onformea non fuerint. i.iri partibus placuerit causStn ad ipsum sanet.un «edeni guli» faciendae, prout aoeuaationi» titulua, aut allata factorum et circumstantiarum congerie», vel ipaa ab initio et immediate deferre' testium indole» atque capacitas requirere videatur, Tnfi.isV. aagacitati atque prudentiae moderatori» actorum et Dr eecumta initantia defenaoria vinculi relinquuntur, qui illa» concinnare, augere aut imminuere poterunt, dummodo tamen semper ea omnia inquirantur, quae ad rectum proferendum judicium aut necessaria aut opportuna censeantur. 19. Quae in actis continentur, nemini ne ipsis quidem coniugibus eorumque defensoribus erunt communicanda ante processus publicationem, uno excepto matrimonii defenaor·, cui liberum erit sem per et quandocumqne acta inspicere et examinare. 90. Quatenus vero aotornm moderatori aut de fensori matrimonii nulla alia probatio requirenda videatur, finis imponatur probationum coltectidni, •t processu» publicetur, edito hac super re decreto, ab ipso moderator^, a defensore matrimonii, et a cancellario aqbscribendb. 91. Publicato processu, locus fiet defensionibus, quas parte» ad sua iura tuenda voluerint allegare, facta iisdem facultate adhibendi eoa defensore», quo» maluerint, immo praemonendae erunt de hoc iur», ut lata sententia, iniustae contra eam incu*»ationi aut reclamationi aditu» praecludatur. Alle gatione· autem »i ab iiadem oblatae fuerint, com municandae erunt defensori vinculi matrimonialis. ut ea» expendere, et quatentia matrimonii validi tatem impugnent, refhtare valeat. Tnvwa IV. De lenientia· prolatione et puNicotioiM. 99. Omnibus nt cupra pernotis ad sententiam pronnneiandam veniendum erit. Quod ut ab erdi- 25. Facta appellatione, episcopus seu oi diu iriuqui primam sententiam protulit, eam remittere debebit una cum integro proçe»»u. caeteriaque omnibus ad causam iterum iudicmidam pertinent' bus ad tribunal, ad quod appellatum est 98. Huc autem omnia a primo tribunali per . acta diligenter examinabit, atque ea omnia peraget, quae necessaria videbuntur, ut defectu», supplean tur. dubia elucidentur, et errores corrigantur Hunc in finem, praesente semper vinculi defensore in curia constituto ve) specialiter delegato, coniuge» examinabit, investigatione» instituet circa docu menta priori tribunali exhibita, testes, a quibu» novaa informatione» hauriri possint, iterum audiet Imo poterit etiam praescribere, ut novus processus ex integro conficiatur. Verum quatenus validae desint ratione» novum processum exigendi, consultius erit*, praesertim ai personarum et locorum circumstantiae id suaserint, ut processu iam expleto Utatur, indicti» tamen ulterioribus investigationibus, quas necessarias iudi caverit. Quod si novum processum faciendum esse con suerit, methodus aupr» descripta servanda erit 8i vero aliqua tantum nova acta adiungenda, vel novi aliquid investigandum censuerit. aemper tamen defensor matrimonii adesse debebit, vel saltem nova haee eidem communicanda erunt, ut pro mu nere suo oa expendere, et quatenus opus esse 789 CATHOLICAE ALBA-IÜLIEN8I8 ET FOGARA81EN8I8. 1H8S maii 30 - iunii B 7 90 duxerit, propria» animadversiones illi· opponere A parocho testimonium datum fuerit, opus erit, ut valeat eiusdem parochi obsignatio a curia episcopali *47. Expleto examine primi processu». et imi* authentica declaretur. penito fine novi» investigationibus. iudex appella* 30. Quod si aliquod oriatur dubium circa docu ttonia debebit exquirere a defensore matrimonii, menta praedicta vel e i rea eurum veritatem, in iudiutrum aliquid adhuc habeat deducendum aut in* cium vocandi erunt, et iuridiee examinandi con quirendum: et quatenus «e nil amplius habere sanguinei, ^affine», propinqui, quibus origo eorum dixerit, auditis prius mgdi». quo >upra declaratum de quibu· agitur, nota sit. aut nota esae possit,' est. aliquibus viris in 'scientia iuris peritis, senten ut ex horum depositionibus gradu· consanguinitati· tiam prununciabit. omnia servandu. quae pro tri vel affinitatis clarius valeat determinari. Non levi bunali primae instantiae praescripta fuerunt. fundamento huic rei esse potest etiam publica 4K Quando utraque sententia conformis pro fama, de qua ratio erit habenda; eius tamen se validitate coniugii pronunciatn sit. sciat tamen pars jlulo consideranda erit origo et rationes. qurbus impugnans inatmnoniupi sibi adhuc omnino patere innititur. Cacterum index semper prae oculis appellationem ad α o»tolic*am aedem 8i porro in habeat, his quaestionibus dirimendis praecipuum M-runda aeque ac in prima sententia nullukj ac fundamentum praebere documenta authentica, et irritum matrimonium iudicatum fuerit, ot ab ea nunquam licere contra eadem iudicare. nisi ex certis pars vel defensor pro sua conscientia non credi et evidentibus argumentis constiterit, ipsa vitiosa derit appellandum, in potestate et arbitrio con- B aut falsa esse. Ac proinde locorum ordinarii se «uguin ait novas nuptias contrahere, dummodo ali dulo mirabunt. ut libri haptiiatorum. < onfirmatorum. tui eorum ol> aliquod impedimentum vel legitimam et matrimonio copulatorum, nec mm defunctorum causatu id vetitum nou sit Potestas tamen post a parochis diligvntisaunv «'\nrentur. et accurate alleram sententiam conformem. ut supra. eoniugihus custodiantur. Articulus II facta intelligatur. salvo semper et firmo remafiente De impidimerih' pubhcaf hvttif statis. ture seu privilegio causarum matrimonialium, quae ob cuiuseumque temporis lapsum nunquam tran . I. Quoties aliquod ' matrimonium mipugrratur seunt in rem indicatam . >sed si novares, quae non ob impedimentum. quod publicae honestatis mmiid· ducta vel ignorata fuerit, detegatur, resumi1 natur. in primis accurate statuendum erit, utrum possunt et rursus in iudicialcm controversiam το illud originem duxerit ?ex matrimonio simpliciter ν· cari Quod si a secunda sententia super nullitate nÿtu. an ex sponsalibus. v* i t altera pars appellaverit', vel defensor matri In priori casu ad impedimentum adstruendum monii ei salva conscientia acquiescendum non putet, proferantur documenta . matrimonii praecedentis qu'in sibi vel manifeste iniuata vel aliunde invalida celebrationem comprobantia, quae documenta facile \ideatur. re tota ad sanctam sedem delata, interim suppeditabunt vel libri matrimoniorum a parocho firma remaneat utrique coiiiugi prohibitio ad alias servandr. si matrimonium coram ecclesia fuerit transeundi nupti»*. ’ *■' celebratum: vel regesta existentia penes ministros e haereticos sive schismaticos, si apud eos matri monium contractum affirmetur Quamvis docu P\RS ALTERA menta vel a sola civili potestate, vel ab haereticis Turn's VL aut schismaticis manantia, vis habere possint alii Ut ’f /ulm serrandis mi riactundix n utitur, censetur consentire.«et rstifirsre rendum est qpibus verbis, vel factis sibi fu^uhim matrimonium promiserint; utrum promisse ab utriqne. quod antea invitus stqueXsdverao animo fecerat. parte prbeeeserit : et si Wb tfna tantum, utrum aliq Ùnde in primis.erit -inquirenduniy-atrum accdsatio ' earn acceptaverit sire «erbia, sise ^ctis, sive signi· tempore, uti dicitur, 'tstili f*cM"sit;/et si hoc iam acquivslentibus. utrudi p«at datant promissionem fluxerit, quaerendum eri(.' quanam de candk hoc . praetenti sponsi reputaverint seee matrimonio cdlt- /acciderit, ul Indicari possit. utrum accusatio ad 'trabendo obligates, an liberos. Erit quoque in mittenda * en rcncienda sit. Secundo prae oculis quirendum de sponsorum conditione, utrum scilicet habendum . erit, solummodo metum gravem. dirimere, et consequenter ad hunc metum exquirenΛ 3.3. Quatenus casus exigat, inquirendum etiam'B dum omnes alve moderatoris «Torum sive defenerit', qu* aetate praetenti sponsi sibi invicem matri- sorts matrimonii inveetiga^dnes esse dirigendas. l’orro gravita* timori* oritur ex natura minqrbm. tnoniunr promiserint. Etenitn sponsali^dVinfanti ex qualitate tum eorum a quibus illae proficiscunbus. vel a maiori cum infante contracta, ipso iure nulla sunt, et impedimentum publicae honestatis s tur, tam eosutn qui eas passi dicuntur. Ista tria gignere non valent. Quare in hoc casu inquiren itaqii* erunt praesertim investiganda. 3H. Cirya primum sedulo inquirendum, utrum dum erit de aetate legitima eorum, a quibus spon salia fuerunt contracta, quod faeile fiet petiti* qui de adhibita coactione accusantur, ita consue verint Agere cum persona, -quae coacta dicitur, ut documentis ex libris baptisatorum atque ex testi monio parentum, sive aliorum, qui personas, de gravem atque molestam eidem redderent domesti quibus agitur, cognoscunt. Si constiterit, in aetate cam et familiarem cohahitationem . .quaenam fuerint adhuc infantili sponsalia inita fuisse, investigandum in specie molestiae eidem illatae; utrum verba gravi indignatione plena adbibita, intentata haereditati* erit, utrum post septennium fuerit renovata, aut privatio, eiectio. e paterna domo, an addita etitin saltem ratifient*. . . 34. Si vero, ut aliquando contingit, sponsalis verbera. fuerint a parentibus contracta, iudex agnoscere Circa secundum considerandum e*t. utrum qui curabit, cuiusnam aetatis fuerint ipsi filii, quando de illata vi metuve accusantur, patria potestate et eorqm parentes eadem inierunt ; quia ai in aetate auctoritate pollerent, an qui rim metumve passi adhuc infantili fuissent, certum est contractum C sent, nullatenus iisdem subiecti fuerint: quae ratio irritum fuisse; si vero vel impubère- vel puberes. vis inferendae, magnanc ex matrimonio pfnprise Contractus tunc solummodo validus esset, si filii domni utilitas aut decus obventurumT quse indole* expresse vel saltem tacite consenserint, aut postea vim inferentium, quae conditio, qui mores; qu* ra sponsalia eorum nomine a parentibus inita rsti- tione familinni regere consueverint, utrum ad >r» ficarint. Igitur inquirendum erit de modo, quo eundiam et violentiam ita essent proclives, ut facile, sponsalia fuerint contracta : de agendi ratione filio quod minabantur, perficerent, et animo ita essent rum sive eum ea celebrarentur, sive eum cogno duro atque obstinato, ut a nemine sibi contradici verunt. quid pro ipsis parentes egerint, utrum nempe aut consiliis suis impedimenta obiici jotterentur aliquo modo factum admiaerint. vel contra ipsum protestati fiierint, vel aaltem ostenderint sese aegre ferbe paetum praedictum. Ad bune finem exami nandi erunt, qui contractui adhienint, vel qui et contractum et «ponsonftn voluntatem perspectam habere potuerunt ; ipsa quoque sponsorum agendi ratio tam inter se, quam erga parentes exploranda erit : utrum tamquam sponsos sese hsbuerint, utrum de futuro matrimonio colloquuti, et quo amor* *e*e mutuo prosequuti fuerint. Si constiterit, ambo* aut alteram saltem matrimonio obstitisse et con stanter parentum voluntati restitisse, contra spon salium existentiam iudipium poterit proferri. 8i contra constiterit, vel parentibus non restitisse, vel media opportuna, in propria potestate posita, non adhibuitae ut matrimonium impedirent, et ut parentes a proposito removerent, ordinaris pro sponsalium et - impedimenti existence indicandum erit. Dicitur ordùùrM, quia (i pare, quae sponsalia impugnat, affirmaverit sibi defuisse libertatem pa rentibus contradicendi, eosdemque a proposito re trahendi. ratio istius assertae coactioni* erit habenda. Articulus III. De tetpsdimento sû sf «ustas. 3fi. Circa impedimentum, quod vi* et metus dicitur, ante omnia advertendum occurrit, neminem a iure admitti ad matrimonium ex hoc capite im Quoad tertium ratio hafiend* erit primum aexua personae. quae violentiam passa dicitur; facilius enim animus puellae commovetur, quam viri ; deinde aetatis, educationi*, indolis, utrum nempe mitis a\timida fuerit, an fortis et constans; qua ratione in familia' vivere consueverit, utnflm sub custodi* et vigilantia parentum, ita ut ab eorum imperio sem per et ir omnibu^ penderet, an aliqua libertate frueretur. ut et propria sensa exponere, et iuxta propriam voluntatem operari potuerit; an parente* ita eam segregarint. ut omni* consilii expetendi facultas eidem adempta fuerit, nec cuiquam eius dem alloquendae copiam tribuerint, nisi quos de matrimonio ineundo consilia praebere posse indi caverint. 37. Praeter ista inquirendum erit, utram qui de illata vi conqueritur, aiiqifaado relationem habuerit cum eo, cum quo postea contraxit; et utrum ali quando propositum habuerit cum eodem con trahendi. In casu affirmativo inquiiendutn, quas ob cauaas voluntatis mutatio contigerit; a quo tem pore consilium (uerit mutatum, utrum nempe ante quam parentes proppam voluntatem ostenderent, an postea; et utrum ex préeoedenti relatione ali qua exorta sit suspicio contra decorem vel ipsius personae vel familiae, a quq parentes moveri po tuerint ad matrimonium exigendum, tamquam reme dium bonae famae recuperandae. Etiam investigan- . T < qfiWHjraM auta ΗΙΑΚΜΜ,ΚΤ rwjOARASlKN8I8? tfMÛi Sri - im M I tea· pesasaa SsiwM. st a ease·»··· pardoa-A pstsudum asseritur vel «x matrimbaio, Catholico •odo. a catholicis celebrys; vel ex eonnubio ab usa Saga eptra ab····· ad p«n«w> · propomtp 4mm*··*··. ' atram M propriam avsrsUasm z «* aqotrarisfqtem i» illuÀ matrimonium haeretici· aut echismatieis iuxta diversaram »dctaruminstituta cpntracto, et postea per sententiam _____ tribunalium _________ dissoluto; __ . . contractu . _______ talium vel ex inter •tghifieavMÎt. utrum ut quomodo alter·-pars «puram ■ infideles, qui poates resqiaati·. «ut nullus fuerit dededarit. ut matrimonium rarer· coaeiuderotfcr. Can-' daratujt < * Diversorum iatoram casuum poaaibilita*. . aidqrandum «rjt. utrum qAado contractu· tnatritqpuiaiis era\ sigÿhndus, slibentbr et tine teatatiooe id prasdtiterit : atrum aliqua fr»y sdhibita ad talem Obsignatioqem obtinendam,; quo modo hh gesserit, aire, quando neeeudaria pro pistrÿnonio parabantur, aire quando ad cvduensum -promendum adducta fuit, aive quando post uatum aut etiam frequentia manifesta est, cunfih regioni bus orienulibuf catholici commixti vivere cogantur ctim haereticis, schismaticis, et infidelibus. v Quael dam pro aingulia i-aaibua adnotanda sunt, quia diveni· legibu· reguntur 41. Ad primum catum qu CONCILIUM PROVINCIALE 8ECUNDVM PROVINCIAE GRAECO- rtyou·. remiaaum. rel oblatum a pqraonia inter- Λ e«^e habentibua. vel ab alita eorum nomine. Simi- , • liter advertat, non eaee Admittendo? teetee, qW> persons·, de quibus igitur,' plene aou cognoscant; et coneequeo^er e\pio«n non eeae teetee idoneo·, niti a longo tempore in loco fuerint, eat ex pecu liaribus circumstshtii· eppareq^ eoe cognitionem baber«* potuisse de' ii·, qufts enarrant. Quod ai testea sivs de viau, sive de «aditu haberi non p^rticulus ducto. Similiter interrogentur, utrum qui curae ' ι Λ MapadimAite iefpeitntiat. .medicae'subieetus fuit, vel aliquis alius ipsi mani •4b. Ad impugnanduta ex capita impotentiae matrimoniuiq 'solummodo coniuge· admittantur, quia ipeis aolummodo hoc factum cognitum esse poteat. et ipai'tantummodo de hac re solliciti esse debent. Ut autem impotentia matrimonium Con tractum irritet, necesse eat. ut ait antecedens atque perpetua, quae- aci licet naturabbua atque lioitSa festaverit, matrimonium sut nott, consummatum fuisse, aut non potuisqe consummari ; quid ipsi sen · 1 tient de tali asserts non cqnsuihmstione, quid sin/ 48. Singulorum lessum explain examine. duo Mitem ex celebrioribus medicinae, chirurgiae peritis sbligantur, qui jprpus viri inapiciant. si de ipsius impotentia agitur.* et iqxts probata suse artis priiecepta examinent. Utrum ad coeundum potens sit. Antequam opus sibi commissum Im ' plere incipiant, iuramentudi praestent de miijere adimplendi -cum omni diligentia et de judicio pro remedii· tolli non poaoit. lata impotentia «i fuerit -absoluta,- seu talia ut omnino impossibilem reddat coniugaletn copulam, .matrimonium dirimit aemper, et cum qualibet peraona contractum ; ai vero rela ferendo absque ullo partium studio. Quidquid ex tiva tantum, matrimonium dirimit. solummodo cum illa, ad quam impotentia ipsa refertur. Ita igitur B facta inspectione detexerint, scripto narrabunt, et in causia huius generi· investigatione· erunf diri ingenue dicent, quid ipsi sentiant de illius’vm gendae. ut tandem deveniatur ad adstruendsm vel impotentia; utrum eam putent acquisitam, an in genitam: absolutam, an relativaid. Haec scripta excludendam assertam impotentiam antecedentem ab ipsis iuramento firmata cancellario tradentur et perpetuam, sive absolutam sivi saltem relativam. 46. Hunc in finem in primi·, audiendi erunt ut inter acta recenseantur. J coniuges ipsi, prius ille, qui ίηχηοΜ actor .fuerit. 4P. Similiter duae eligantur obstetrices in arte Isti 'erunt opportune interrogandi, a quo tempore et praxi peritiores ac bonas famae, quibus post »e«e cognoverint ; an parentum consensu, sponte, emissum iuramentum de-muttere fideliter ad et mutua voluntate matrimonium inierint, an eodem implendo committatur inspectio corporis mulieris cubiculo et thoro usi fuerint, officiisque coniugaliIstae obstetrices a duobus saltem peritis, uno bus ultro libenterque operam dederint; an matri medico, altero chirurgo, erunt instruendae de re monium consummaverint ; an ipse examinatus cog cognoscendo statu physico mulieris, prout piedinoscat. vel suspicetur causas. propter quas cinae legalis praecepta ferunt Deinde unaquaeque consummare nequiverit, lient iteratis vicibus id earum seorsum, quae .reperent sub iuramenti fide conatus fuerit : an id contigerit ob cauMm vel de in scriptis aut saltem oretenus apud tribunal ex fectum physicum ex parte mulieris an vero ex parte ponet. et quid ipsa sentiat de talis mulieris in viri; an. quae, et quanto tempore adhibita fuerint tegritate. et do cius aptitudine ad actus copiugales. medicamenta, vel alia remedia, et quinam fuerint C si haec impugnata sit. declaret aperte. Hae rela eorum effectus; quanto tempore simul convixerint, tiones medicorum judicio subiiciantur. qui sua vine et condorniierint : quis primus alterum coniugem jeferant, utrum inspectio regulariter sit facta: utrum deseruerit ; qnaenam aliae causae accesserint ad se ex ipsa habeantur sufficientia elementa ad iudicium parationem producendam ; an et quibus parentibus, proferendum de conditione talis mulieris; et utrum . ani i. is. vel propinquis manifestaverint matrimonium ex illis deduci possit pro diversa dubiorum ratione consummatum non fuisse, eosque singillatim nomi eiusdem vel integritas vel etiam impotentia nent. Quatenus ambo coniuges in responsionibus Quod si in aliquibus locis obstetrices peritae conveniant, attente consideretur, utrum suspicio non habeantur, et inspectio corporis mulieris omnino adsit alicuius collusionis, et tunc omnia et singula necessaria iudicetur. haec medicis peritis et hone iisdem obiiciantur. ut fraus, si adsit, detegatur. state atque aetate gravibus committatur, sicut 4". Partibus ipsis auditis, examini subiiciantur iisdem esset committenda, si observationes ab ob testes inducti ab iisdem coniugibus, ac primo eorum stetricibus factae concludentes non reperirentur. parentes, quia melius informati praesumuntur, post In his autem casibus matrona honesta iiireiurando ea vero propinqui, famuli, amici, vicini, et quot ad secretum obligata ipsi inspectioni semper assistat. quot de re instructi reputantur. 8i quis ex testi Facile porro patet, quam sancte in omnibus bus mortuus fuerit, fides mortis requiratur, inter huiusmodi inspectionibus cavendum sit, ne quidacta recensenda; si vero alio abierit, curetur ut quam agatur, quod divinae legi et castitatis virtuti per ordinarium loci, ubi commoratur, examinetur. I> adversetur. Interrogandi autem erunt testes praesertim; an Quod ai oh singulares locorum circumstantias cognoscant coniuges, de quibus est sermo : an sciant, impossibile aut valde difficile aliquando fbsrit, ut utrum libenter mutuoque affectu Mae copulaverint, duo medici periti, st duae obstetrices item peritae condormierint, matrimonium consummaverint; qui reperiantur. tolerari poterit, ut unus tantum medi bus de causis consummare nequiverint; an ad cau cus et una obstetrix adhibeatur. Curandum tamen sas illas amovendas aliquid, et quid experti faerint; in hoc casu, ut relationes utriusque examinandae utrum, et cuius generis conqueetus inter eos exarti, subiiciantur duobus aliis medica et chirurgica scienet quaenam eorum causa: unde sciverint quae de . tia doctis ibidem vel alibi commorantibus, ut fide ponunt; et si ab extraneis ea eompererint, quo iurata iudicium suum super eas proferant, num modo vocentur, et ubinam commorentur. Inter scilicet iisdetrf sit fidendum, et num ijmae ex rogandi quoque de fama tam apud ipsos quam . hibeant motiva, quae sententiae ferendae solido apud alios circa assertam non consummationem, fundamento sint. et impotentiam. Haec mulieris inspectio omittenda erit, si ea 8i partes ipsae aut testes deposuerint.«phar vidua sit, aut constiterit, post separationem a eonmace vel remedia adhibita fuisse, inquiratur de iuge, cum quo lis est, aut etiam ante, cum alio medico vel medicis, qui illa praescripserunt, in viro commercium habuisse.. indicium vocentur, et interrogentur de natura et Medici et obstetrice·, quantum fieri poterit, qualitate morbi, quo soniuges laborare eompererint. inter catholicos eligantur; si vero ex his haberi w ε CQÏÎC PROV. n PROV. GRASCO-CATH. ALBA-IUUKHjB: KT FOOÀR.,188â m*ii 30-iu»6 8{>0 • k' nequeant, tolerari potarit, ut aaetholiei adhibexatar, a tia eonetiterit, nec coniagea reconciliari qaeant, in dhmmodo tauten aliunde constet, eos esse probos tegra oxopa ad canota» eedem tranxmittatur, ceiue et' honestos, neque a spiritu catholicae religioni in- erit opportune providere.' feneo- duci. -r ■ ADXOTATIO SPecUlAt j 60. His omnibus accurate peractis, si omnia ad Do napMitâ*·*· w recensentur aeque ac damnantur. Invehit ntpl τής βιζικής θεραπείας τού χαχού, του προσγινοpraesertim in coniugia a sponsis aetatis- nondum μένου, ώς προε'ρηται, ένθεν μέν έχ τής έν άώρφ ή matuoae aut in aetate nimis inaequali initis, ac δυσαναλόγφ ήλικίφ συνάψεεες τού γάμου. ένθεν ΒΙ έχ τής πολυχρονίου Αποδημίας τόν Ανδρών, Απολύdenique in consuetudinem illorum rirorum qui σωμεν τήν παρούσαν ήμετίραν πατριαρχικήν χαί συν brevi post contrafetum matrimonium peregre pro ficisci solent, quin uxorem aecum adducant aut οδικήν έγκύκλιον έπιστολήν. Καί δή γράφοντες Αποφαινόμεθα έκκλησαστιχώχ intettium adeant: et qua agendi ratione quanta mala oriantur, quisque suspicari potest. Epistola δτι, εί τυχόν είθισται χαί έν τή παροικίφ τής Αρχιερω- . σΰνης αύτής, Απαγοριυτέον τοΟ λοιπού αΰστηρώς τδ haec ita se habet: <’ συνΑπτειν γάμους έν Αώρφ έτι ήλιχί?, χατωτάτου Αριθμός πρωτοκόλλου 2866. πρδς γάμον βαθμού θτωρουμίΡου καί όριζομένου τού Αριθμός διεχπεραιώσεως 1763. έτους δτχΑτου τετάρτου ΒιΑ τΑς νεάνιδάς χαί Β«χΑτου ογδόου ΒιΑ τούς νέους- έπίτης άπαγορευτέον αύστηρώς ή Ιωαχείμ έλέφ·Οτού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταν τινουπόλεως, νέας 'Ρώμης, καί οικουμενικός πατρι- καί τδ τελείν γάμους έν ήλικίφ τών\συζευγνυμένων. έχούση καταφανές τδ δυσανάλογον καί Αντιπιπτοϋσή Αρχής- ’ t Ίερώτατε μητροπολίτα . . . έν Αγίψ πνεύματι πρδς τήν εύπρέπειαν τού έννόμου γάμου. ΙΙρδς ΙγΑγαπητέ Αδελφέ καί συλλειτουργέ τής ήμών μετριό- καιρσν Βέ πρόληψιν τΑν έντεύθεν προχυπτόντων Ατοπη τητος, χάρις ε(η τή αύτής Αρχιερεεσύνή καί ειρήνη μάτων έδναγκαίον [να ύποχρεωθώσιν ΰπδ τής άρχιερωπαρΑ θεού. Αναντίρρητον τυγχάνει καί πεηθομολο- σύνης αύτής οί κατά τόπους Αρχιερατικοί αύτής έπίγούμενον Βτι ό γάμος, βάσις ών τής έν σφφροσΰνη τροποι χαί λοιποί. Ιερείς προσέχειν μεγάλως καί μηδ’ προαγωγής καί εύημερίας τών· Ανθρώπων, έχει έν τφ Αρραβώνας τελείν τδ παράπαν μεταξύ πρδσώπων Αωρον έτι ή δυσανάλογον έχόντων τήν ήλικίαν, καί προσέτι [ χριστιανισμέ χαΐ έτέραν δλως ίδιάζουσεη, ιερόν κα! σημειούν ύπδ ιδίαν εύθύνην καί Ακριβώς πάντοτε, λίαν ύψηλήν σημασίαν, καδό τύπος τού μετά τής έκ κλησίας συνδέσμου τού κυρίου ήμών, καί ώς τοιούτος μάλιστα δέ έν τχίς προύποδειχθείσαις περιπτώσεσιν, έπενεργεί κατ' έξαίρετον τρόπον διά τής χάριτος τού έκατέρεεν τών μελλονύμφων τήν ήλικίαν. δπως έν κλήροι ούσα γνώσει ή μητρόπολις ένεργή τά δέοντα μυστηρίου έπί τής ήθιχοποιήοεεες κεΑ τής χεττά Χρι στόν πολιτείας τών τε Ατόμων καί τής κοινωνίας ■ διδ κωλύουσα ή έκιτρέπουσα τήν τέλεσιν του μυστηρίου. loachim nonnullos pravos mores inter fidelee. dum coniugium contrabunt aut post idem initum, graaaantes deprehSndiaeet. huic malo, collatis cum sacra Βή καί ή Αγία ήμών έχχλησία, ή Αείποτε έχ κάθή-D Τούτων τών όρων έννόμως έφαρμαζομένων περί τούς χοντος ομονοούσα ύπέρ τής χατΑ Χριστόν ΒιαπλΑσεεες Αρρββώνεις xai. τσδς γάμους χαί κύστηρώς τηρουμένων, παδ τελειοποιήσει τών κιστών αύτής τέκνων, ίν τών ή συζυγική Λγ-ehc»} ίντίχτρται σύν τή βύλσγίφ τού σπουδαίων μελημΑτων αύτής έλογίσατο mA τήν έν τφ θεού έν rate κορβέτας τών είς γάμου κοινωνίαν συν- γάμφ Ακριβή τήρησιν πάντων, δσα οί Αγιοι ήμών απτομένων, τρέφεται, ένισχύεται χαί Αποβαίντ: Ιχανή είς τδ προεηϊοκρούειν χχτά μέγα μέρος τάς ΑφορμΑς πατέρες έθέσπισαν ώς Απαραίτητα συστατικά στοιχεία τής· νομιμότητας, ίερότητος xai εύπρεπείας αύτοΟ. τών Ιρίδων κβί-διεπιληκτισμών, Blin, Ας γνωστόν, Τούτων ούτως έχόντων, έπειΛή πληροφορείται ήβη ,ή Αγάπη πάντα, a«*fsi, πάντα έλπίζει, πάντα υπο Βτι συμβαίνει έν τισι τών έπαρχιών, έξ έθους τάχα Αρ- μένει.* 'Αλλ* ούίέν ήττον δφ«<λ« ή Αρχιερωσύνη εώτής,καί χαιοτέρου, συνάπτεσθαι συχνάχις χαίγΑμους έν Αώρφ, έν Αλλαις Βέ χαί έν Βυσαναλόγφ ήλικίφ τών διΑ τών (Βίων αύτής ΒιΒασκεώιών χαί συμβουλευτικών συζευγνυμένων, δτε συνήθως οί σύζυγοι, μήπω έρρι- γρεφμάτων, ώς χαί Bit τΑν ίεράων, xai μείλιστα τΑν ζωμένης ούσης έν ταίς χαρδίαις αύτών τής συζυγικής τήν έξομολόγησιν Ανειλήφότων, προτρέπει» συνεχώς τούς 6ιά τήν π^υματιχήν αύτής έξουσίαν τελούντας Αγάπης ή καί εύχερώς έτι Βιασειομίνης, Αναχωρούντκ είς τήν Αλλοδαπήν πρδς έπιδίωζιν έργασίας ή έμπο- Ανδρος τε χαΐ γυναίκας τηρείν τά συζυγικά αύτών plou μετά παρέλευσιν ού πολλού Απδ τών γάρων καθήκοντα μετά θρησκευτικής εύλαβείε^ χαί έξ Αρχής χρόνου, Αμελούσιν ώς έπί τδυπολύ τών πρδς τάς ιδίας Αποφεύγειν τάς Αφορμάς τΑν ψυχροτήτων χαί δυσα γυναίκας καθηκόντων, χαΐ δτι έντεύθτν, ώς είκές, ρεσκειών, . ίδίφ Βέ παρετγγέλλειν τοίς άνδράσιν δπως, προπύπτουσι συχνΑχις καί παρΑ τοίς γννεκζΐ παρά- κάν ποτέ Αποβημήσωσι, μή στερώσι τάς συζύγους τής .f (8YNODU8 OOHWAHTINQPOUTA^A, 1ββ9 iunii β 17 ’ 809 *11 κροσηχαύσης διΑ γραμμάτων χαί χρημάτων προ-A U* δέ Αρνηέή παραστήναι ή δτίξϊ -Ασύγγνωστα^ « στασίας χαί uaptMXfeeC, ]«ήδέ έγκιηαλαίπωσιν αύ- ‘Αδιαφορίαν, διχάσιι έρήμην χαί κοινοποιήσω νομίμως ’’τΑς μάνας πλέον τβν τριών Ατών, |νφ ν.Ημτνοι βτι τήν Ακδφασιν, δρίζον συνάμα καί βίμηνον ή τρίμηνον . ixi Αναχτπή ή Αναψηλαφήσι: ή χ»ί ίφέσαι προ^ισμίφν, μ»»'ήν, χαραλΑοΟδαν ματαίως, δΰναται Αδιστάχ,τβς* ixcoOvot ’ χαί‘ ,τό· βιαζύγιον· Αγνώστου J A‘"“" “ δέ ·ούσης Λ—- ~*' τής, διαμονής τοΟ Ανδρός, 8*1 χοτοοποιτίν διά τβν îçtju- γ ρίδων, rip» Αγωγήν χαί χροσχαλίίν τδν σύζυγον «ίς δίχηγ, τι&ιμένης χαί ·ύβις όη^ί βιμήνου μέχρι, τ»τραμήνου προφάσμίας ix! τή βίχή · ri & πιραιτέρω Αδιαφορούντις ή, ΑφρρντιστοΟντ«ς παρί τώνάίυζύγων χαί ίχιλαν*ανδμινοι αέτών, a-irol τ» βαρέως Αμαρτά-. νουσι.χαί «ίς έπιμάμπτους χαί χαταχρίτους χαρ*χτρο- <Ας συνήθως. έξολισΗαίνουσι, χαί ταί'ς ίδίαις γυνχιξί γίνονται · παραίτιοι ϋλίψιων, στινοχωριών χαί άφορή- \τ»ν ταλαιπωριών ή-χαί ψυχωλέϋρων παραπτωμάτων χάί τδ μέγ'ΐστον, δτι διά τής πολυχρονίου Απ Αλλήλων διαοτάσ«ως Αντιβαίνουσιν ιίς _τδν ίιρδν τοϋ γάμου σχοπόν, δς 'έστιν ή συμρίωσις Ανδρδς χαί γυναιχδς χαί ή ίννομος τιχνοποιία. ΤαΟτα συνιστώσα χάταλϋ.ήλως ή Αρχι«ρωσύνη αυτής χα! πατρςχώς Παραινούσα χιρδισπ. πάντως—αήν σωτηρίαν τινών, Αν μή τών πλιιόνων, χάί Αναζωπυρήσι: τά πρδς τδ,ί«ρόν τοϋ, γάμον μυστήριον όφιιλόμινα χα&ήχοντα. Εί δέ τινίς δι$σπ«:84στ«ροι χΐί σχληροτράχηλοέ ένιΑγητίά συμφών«κ τοίς πρσδηλω4«ίσν «ατά τήν μί«Α ή νήν^γέραν πίρίπτωσίν. ’Εάν δμώί παρήλιον 'πέντι όλα , έτη Απδ τής τοϋ Ανδρδς αποδημίας χαί μηδέν ήδωχιν ούτος δάγμα συ,υγιχής μιρίμνης μηδέ , σημ«:ο? ζωής, ή γυνή πρδ\ιποδ(ΐπνύουσα ταύτα ίναργώς χαί διά μαρτυριών έπισήμων χαί Αδιαψαίστω», Ζ ίςχαιοϋται Αποχριματίστως xxfuiv, ιίγ« £ςϋί«ται', τό διαζύγιον χατά τάς διατάξιις,τής έχχληιίας (Μανουήλ . τυγχάνοντας, χαί μή’.ι τήν ίιρότητα τοϋ γάμου χαΓΒ τοϋ Β' πατριΧρχιύσαντος π«ρί μίσοΰντα τδν ιγ· α',ώνα). τΑς ίξ αύτοϋ προχυπτούσας άμοιροι ας i τών ύυζύγών Ούδίποτ» δέ ούδοπώστιοϋ ν διχαιοϋνται όί Αάδρις, "·ροΰποχριώσιις1 χατά νοϋν λαμβάνοντις, μήτ» ταίς ix- βαλλδμινοι·τήν τοιαύτην διΪταζςν, απαιτήσαι τδ δια· , χλησιαστιχαίς παραινίσ«σι χα! ΰποϋήχαις προσέχοντις, ζύγιον, μή στιργουσών τών γυνα-.χών, διότι έχιίνο ώΐΐοϋοι τάς συζύγους διά τής πολυχρονίου Απουσίας' <:σ:ν οί ΑδιχοΟντις, αύται δέ αί Αβιχούμ«ναι. ΤαΟτα ix προνσίας ίχχλησιαστιχής Αποφηνάμ«νΰΐ χαί Αδιαφορίας «ίς τήν Ανάγχην τοϋ Απαιτήσαι παρά ■ συνοδιχώς, χοινοπσιοΟμιν τή αύτής Αρχκρωσυνη χα: τής Ιχχλησιαστιχής Αρχής τήν άπδ τών τοιούτων Αν δρών διάζιυξιν, έντ;λλόμ«θ·α τή άρχιιρωσύνη αύτής παραγγέλλτμ«ν έχιιν αύτά ώς γνώμονα χαί δδηγδν όπως έν τοιαύτη πιριπτώσιι λαμράνη χαθηχίντως iv ταίς παρουΟιαζομέναις τ',ιαύτης φύσιως ύπόΑάσισιν, δπως χα! αί διατάξιις τβν νόμων τηρώνται Απρόσβλη ύπ' δι^ιν τήν αίτησιν τής ίναγούσης γυναιχδς χαί τοι, χα: α( γυγαίχίς μή Αδ'.χώνται π*ριφρσνούμ«ναι· έν«ργή Αρμοδίως τά δέοντα; ήγουν, έΑν τδ^ρονιχδν διάστημα τής τοϋ Ανδρδς απουσία; μή ύπ«ρέβη πολύ ύπδ τής δυστροπίας χαί Αδιαχρισίας τβν Ανδρών, χαί ό τοϋ γάμου σχοπδς μή ίξαυτιλίζηται χαί χαταργήται. τδ τρίτον έτος, χα! ό σύζυγος έδ«ιξ«ν iv τφ διαστή Ή δέ τ&Ο ·*οΟ χάρις χαί τδ Απιιρον Ιλιος ιίη ματα τούτφ διίγματα μιρίμνης συζυγιχής, προτρέπη μ«τ' αύιής. t μέν τήν γυναίχα διά χαταλλήλων νουάισιών Αναχαλέσαι τήν ύπορληθτίσαν Αγώγι,ν, γράφη δέ Αρχιιρα,αωπβ', ϊουνίου ς*. τιχώς τφ Αποδημοϋντ: συζύγφ, ύπομμνήσχων τάς t δ Κωνσταντινουπδλιως έν Χριστφ Αγαπητός τβν νόμων ύπαγορτύοιις χαί παραινών ινα ή ίπανέλίΐη \ ταχέως πρδζ τήν σύζυγον ή μιταχαλίσηται ταύτην/ Αδιλφός. ή ό ’Εφέσου ΆγαΑάγγιλος έν Χριστή) Αγαπητός παρ' έαυτφ, χα! - συγχρδνως Απιιλών δτι, έν π«ρι·ί πτώσ«ι παραχοής αύτοϋ1 χαί έπιμονής τής γυναιχδς, γινήσ«ται xat' Ανάγχην διχτή ή έχιίνης Αγωγή χαί έν«ργηθ·ήσον:αι τά ύπδ τών νόμων διαχ«λ«υόμ*να. ΈΑν δέ μήτ* δ Ανήρ έμ*ρίμνησ«ν iv τφ διαοτήματι τής Αποδημίας αύτοϋ προσηχόντως π«ρί τής συζύγου χαί ή γυνή προβάλη παράπονα χαί αιτήσηται τήν διάζ*υξιν, Αρχ«ί τριατία (χατά τήν έπ! πατριάρχου Νιοφύτου τοϋ Β' γ«νομίνην συνοβιχήν Απόφασιν έν Ιτ«: χιλιοστφ έξαχοσιορτφ ένδιχάτψ) πρδς παραδοχήν τής Αγωγής αύτής χαί ταχτιχήν διαδ;χασ(αν. Άλλά τήν Αγωγήν τής γυναιχός, δέ^λης μέν ούσης διαμονής τού Ανδρδς της, δ*ϊ χοινοποιιίσδαι αΰτφ ασφαλώς διΑ τής χατΑ τόπον έχχλησιαστιχής Αρχής χαί όρίζισβαι Αναλόγως τής Αποστάσιως προίΗσμίαν άπδ δύο μέχρι τισσάρων μηνών, έν ή, έΑν ούτος παραστή, προβήσ«ται πάντως τό π«ρί αύτήν πν«υματιχδν ,διχαστήριον «ίς ταχτιχήν διαδιχασίαν χαί έν«ρ-D γήσ» δ τι ο! ίιρο! νόμοι π«ρ: τούτου βιαχ«λ«ύονται · Αδιλφός. ή Ν:χομηδ*ίας Φιλόλαος iv Χριστφ Αγαπητός Αδιλφός. ή ό πρόβδρος Νιχαίας Διονύσιος iv Χριστφ Αγαπητδς Αδίλφός. t δ Δέρχων Ίωαχιίμ iv Χριστφ Αγαπητός Αδιλφός. ■ +■ δ Άμαα«ίας Σωφρόνιος iv Χριστφ Αγαπητός άδίλφός. t ό ΙΙρσΰσης Νικόδημος έν Χριστφ Αγαπητός Αδιλφός. ή ό Ιίιτυλήνης Κωνσταντίνος ίν Χριστφ Αγαπη τός Αδιλφός. f ό πρόιδρος Διδυμρτ*ίχου Μ*βόδ;ος iv Χριστφ Αγαπητός Αδ«λφός. ή δ Βάρνης Κύριλλος έν Χριστφ Αγαπητός άδ*λφός. f ό Βοδινών Ίιρόδ'ιος iv Χριστφ Αγαπητός άβιλφός t δ Κασσανδριίας Κωνστάντιος iv Χριστφ Αγαπη- ός Αδιλφός. SYNODI , CONSTANTINO POLITANA ET BÜÇHARBSTENSIS HABITAE circa ios sacram chrisma consecrandi 1882 iulio - novembri. . / Patriarch* oecumenicu· aeeundum conauetudinem inde ab aliquot «aeculii inductam iu« «ibi vindicat «aerum chrisma «eu unguentum consecrandi : de quo praeteneo iure multa ip«e «cripei in acti· litterarii· Eeht» d?Orit»t, t ΙΠ (1900), p. 1-7, adiecta ibidem, p. 199-49, «crie aromatum quibu· chriima apud Graecos componitur nec non ritu quo conaeeratur. Qua· dieeertationee adeat, «i libuerit, benevolus lector, cum singula referre non «it huiui loci. < OKCll_ MMU1. nuto· XLV, t Porro cum métropolite Bucharestenii· «ecnun huiuimodi caeremoniam ip«e perfecisset anno 1889, die 96 rnartii > 6 aprilis, in foria quinta maiori· hebdomadae, synodus Conatantinopolitana occa sionem inde arripuit primarium eodesiae Rumenae antistitem acriter arguendi, inissa ad eum «ynodali epistola quae primo looo inferius posita est. Huic epistolae verbis non minus severis respondit syno dus rumens, cuius responsum scriptum eet, ut fer ti i. ' J ’ ' 80S . ' SYNODI CpNSYA^TINUPQLITA^AÉTBUCHAREBTENSIS, 1889 iul.-jfeï ’ qp4 Metchibedeeh episcopo Roman,. urbis. Mei- A ouiasxam generis litUronm epmtnereinm quandoque , I ■ ■v tun » ΊΠατ autooepbalas. quae ·, devise ad durium Muldsva? Elocubretio sins, etsi intercédai inter- ee^esiss t 1—θ.■»>·._ dabitur, 4^kéAee_ ut η» quisque intelligat aJ&AaKsa acores intas· leainter inviaain *bvtiksrvsinaWflip * paulo longior,' integra* ne invicem OuncupaTitur ■ ·. , À ·.·'*' ' λ \ * - i. : · ' „ ' < ' ♦ ' «YNODUS CONSTANTINOPOLWANA* SYNODO ECCLESIAE JIUMENAE < . * " 1889 iulii 10/99. ■ s ’ ’ ή .'Ιωακείμ έλέφ θεού ^χιΐτίσχοπώ; Κωνσταντίνου- \ tyî νεωτεριχής *1ριθυ^ίας, ήν φεύγειν έχ βρέφους . πόλεως, νέας ’Ρώμης; χαί μίχουμτνιχές πατριάρχης. ΙΆδιδάχθη, .άποτολμήσεμ παραχρούσαι τέ Απ’αιώνων . ,'+ Ίερώτατε μητροπολίτη Ούγγροβλαχίας, ΰπέρφιμη ν"μαχρών, ίσχύον, l&ç τσέ λαμβάνειν. τους κατά τύπους χαί .έξαρχε Πλαϊνών χαί τέν τόπρν έπέχων τού ΑρχιιρΛς τέ άγιον μύρον Αχ τού καθ’ήμάς Αγτωτάτου, Καισαρείας 'Καππαδοκίας/»! οί' λοιποί πάντος οί έν πατριαρχικού, ΑποστολιχοΟ χαί οικουμενικού θρόνου, τφ θεοσώστφ κράιει . τής Α’ουμανί^ξ' βΛτελβύντχς^είς ξχ'^τρύς τής Ιίοντιχής καί τ^ς Ασιανής καί τής · -ίεβώτατοι μητροπολίται 'καί θεςφιλέστατσι^έγιίσκοκοι,' ,'ββφχιχής . διοικήσεως, έτι δέ χαί τίός <έν τοίς βαρέν ϊγίφ πνεύματι Αγαπητέ! άίπχφοί χα! σιλλιιταυρ-' βαριΧοίς έπισίιόπους τών προ«ιρημένων δ οιχήσιων“ • γοΐ τής ήμών μιτριότητος- χάρις είη'δμίν Χαί ιίρήνπ ύποχιίσθαι χατεχληρώσαντο^ οί έν τή χαρΙά τήν^Β.παρά 8s. ' θυνι’αν Χαλχηδένι' τήν Αγίαν «τίέρτην αχόυμινιχήν , Έχ τών έν. έφημερίσι 8ημοσύυ»έντων πιριήλθεν β σύνοδον ’ συγχροτήσανιες χλί θτοφύροι πατέρες, έν έγχαίριος είς γνώσιν ήμών. μεί**&ι μιχράς.θλίψεως Αγίφ ' ' ^ινεύματι ’ " έρισάμενοί. ■ t τ Τούτων . .ούτως _« * * έχέντων, Αχούοντες ήμείςτής Αποσιολικής φωνής έπιταττούσης , προσέχετε’έαυτοίς καί παντ! τφ π-. ιμνίιρ, έκφ ύμΑς 1 χαί άθυμίας έτι ή Αρχιερωσϋνη ύμών τή χε' μαρτι’ου ί νεστώτος .έτους -έν τφ κατά τό Βουχουρέστιον ιύαγε! μητρο.τολιτιχφ ναφ, έν παντελεί Αγνοία τής κανονικής υμών πνευματικής Αρχής, ■ τοΟ χαθ’ ήμάς δηλονότι Αγιωτάτου, πατριαρχιχοΟ, ΑποστολιχοΟ χαί οΐχουμινιχοέ θρόνου, χαί παρά τήν.'έν τφ χλίματι τούτου "έχ παλαιτάτου κρατούσαν τίξ:ν' προέβητε εις τελετήν ' e χαθαγιάσεως Αγίου' μύρου, παρασχέντες ούτω ύμάς αυτούς Αντί φυλάκων, οίοι ώφείλιτε «ίνα·., τή; έν τή έχκλησίφ χρατούσης τήξεως, τύπον Αταξίας, τέν πρέ ποντα έπισυρούσης έλεγχον θειον γάρ τι χρήμα ή τάξις σωάτιχώτατόν· τε χαί. τών λίαν Αναγκαίων καί χαθολικωτάτών παρ' Απασ-.ν Ανωμολέγηται, ' ούδίν δ έν τφ κίσμφ Αταχτον ούδ’άτρονφητον διατηρηθήναι ίκφνόν, ώς μή Ϊύναμενον τέ τοιούτον διαιωνίζειν, πατά ,τά παλαίφατβν· λίγιέν. Τά γάρ έξοικιζόμενα τής·οίχείας τάξεως κακώς είωθε φέρεσθάι τού λοΗιΛ χαί Ατάχ-ω; Αγεσθαι, χαί στάσιν ούδέεεοτε έσχηκέναι μόνιμον, ώς τούς πβ^σφυείς τής έαυτών καταστάσεως δρους TÎmj Απολέσαντα καί πή μέν ώδε, πή δέ έχείσε Αντιθέτως χα! Ανωμάλω; καθελκέμενν διέ *α! <ιό τής έχλογής σκεύος τοίς Κορινθίοις διατάττεται, λέγον „Πάντα εύσχημύνως καί χατά τάξιν γινέσ»·/. Ταύ την δ» τήν περί πάντα τηρήτέχν τάξιν έν τοίς πνευματικοίς μάλιστα Απαραιτήτοις τηρείσθαι έπάναγκες. "Ενθεν fl καί τήν άρχιερωσύνην ύμών ούδέ κατ' δνομα άνεχθήναι έδει έξακουσθήναι τήν Αταξίαν έν ταί; παροικία:; ύμών, πολλφ δέ μάλλον διαπράξασθαι ταύτην ύμάς Αθετοΰντας τάξιν ίκ παλαιτάτου έκχλησιαστικού. έθους κρατήσασαν. Χκοπέ^γάρ καί ύμάς, κατά τήν τού- προφήτρυ φωνήί, τέθεικε τέ πνεύμα τέ Αγιον τφ οίχφ Ισραήλ χαί τφ οίκφ 'Ιούδα Ινα ύμάς αύτούς πρώτιστα παρέχητε, χατά τήν άπέστολικήν παραγγελίαν, τύπον καί ύπο’γραμμέν έν πάσι- ,Ποιμάνατε,“ φησίν ό μακάριος Πέτρος, ,τέ έν ύμίν ποίμνιον τού θεού . . . .τύποι, γτνίμενοι τού ποιμνίου.* Κατά ταύτα χαί ύ θεσπέσιος Παύλος έν «Ις διδάσχτ. οίόν τινα τέν έπίσχοπον δ«ί γενέσθαι, διακελεΰετα: ■ „Τάς νεωτεριχ^ς έπιθυμίας φεύγε είδώς δτι γεννώσι μάχας.“ Τούτων προκειμένων είς διδασκαλίαν, τού δέ λδ’ άποστολικοΟ κανένος βητώς διαγορεύοντος ,τούς έπισχόπόυς έκάστου έθνους είδέναι χρή τέν έν αύτοίς πρώτον καί ήγείσθαι άύτέν ώς κεφαλήν καί μηδέν τι πράιτειν περιττέν Ανευ τής έά»ίνου γνώμης,* ώφειλε καί ή Αρχιερωσύνη ύμών πρές τάς έν άγίφ πνεύματι χαθορισθείσας ,ταύτας διατάξεις συμμορφωθήναι. χαί xi πνεύμα xi Αγιον ίθετο έχισκύπους ποεμεανειν τήν έχχλησίαν τού θεού, ή< είεριεπ-.ιήσαιο διά τού ίδίου αίματος,“ ούχ ήνεσχέμεθα σιγή .ταραίραμτίν τό, ώ; μή ώφελεν, ,αύτόθε άμοτολμηθέν παρά τήν έχ παλα:τάτου κραιοϋσαν έν τφ κλίματι ήμών τάξιν, Αλλά κιρί τι τούτον χαί ' περ! Αλλων τινών θρυλημάτων, οίον περί βαντισμών χαί έπιχύσεων Αντί τού άγιου βαφτίσματος, περί έκκλησιαστιχής, ήαφής τών αύτοκτονούντων, κιρ·. γρηγοριανφν ή^Λί^γίων, περί _ πατριαρχικών Αξιωμάτων κα! πιρί άλλων τοιούτων. . έγνωμεν γράψαι τή άρχιερωσύνη υμών, δι’ έχιίνο μέν ώς βέβαιον ήδη έγτΛοσμένον γεγονός έπιτιμώντες ύμίς ώς παραβάντας τήν έχκλησιαστικήν τάξιν καί παρα σχόντας ύμίς ,αύτούς τοίς ύφ’ύμών ποιμαινομένοις τύηέν Ου/.ί ' νομοταγούς εύπειθείας καί ύποταγής, ,Αλλά "τουναντίον παρά τάς Αποστολιχάς. χαί συνοδιχάς όιαχελεύσεις υπόδειγμα Αταξίας χα! Απείθειας διά ταϋτα Ü, θρυλήματα έτι αυτά χατέχοντες, προσ· καλέσασθαι υμάς ίνα πληροφορήσητε σαφώς περί τή; • Αληθεία; αυτών, ή μή. Άναμένομεν οϋν τήν περ τούτων Απάντησιν - υμών · ή ιέ τού θειύ X“P:» κα! τέ ίετειρον έλεος sb) με#’ ύμών. ,αωπβ', Ιουλίου ι'. ή b Κωνσταντινουπάλεευς έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφός. + ό ’Εφέσου Άγαθάγγελ-.ς έν Χριστφ Αγαπητέ; Αδελφές. ’ t & Νικομι,δείας Φιλόθεος έν Χριστφ Αγαπητός Αδελφός. f b πρόεδρος Νιχαίας Διονύσιος έν Χριστφ Αγα πητές Αδελφές. f b Δέρχων Ίωαχιίμ έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφές. . +4 Άμασείας Σωφρόνιος έν Χριστφ Αγαπητ&ς 1Β Αδελφός. t - ό Πρήύσης Νιχέέημος έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφές. f b Μιτυλήνης Κωνσταντίνος έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφός. f b πρόεδρος Διδυμοτείχου Μεθόδιος έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφός. t 4 Βάρνης Κύριλλος έν Χριστφ Αγαπητές Αδελφό.-. t ό Βοδενών Ιερόθεος έν Χριστφ Αγαπητές αδελφός. t δ Κασσανδρείας Κωνστάντιος έν Χριστφ Αγαπη τές Αδελφός. 9. SYNODI ECCLESIAE RUMENAE RESPONSUM AD PRAECEDENTEM EPISTOLAM 1889 norembris 99 / deeembr»vA Ή τής Αγίας αύτοχεφάλου έρθοδέξου βουμουνιχή; έχκλησίας ίερά σύνοδος, Αχροασαμένη τής συνοδικής {«.στολής τής σέτού παναγιδτητος κυρίου κυρίου Ιωακείμ, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως κα, οικουμενικού πατριάρχου, έπιστολής, Απευθυνομένης τφ τε ίερωτάτφ μητροπολίτη Ούγγροβλαχίας, ύπερτίμφ I 8YNOÜI <ΧίΝ$ΓΑΝΤΙΝΟΡΟΙΛΤΑΝΑ ET'BUCHARBSTENSIS. ^882 iul.-por 805 m® ίξάρχφ Πλαγηνών καί τδν τόπον έπέχοντι τού Και- Α 2. Η συνοδική πατριαρχική ίπιστολή προραίνουσα σαρείας τής Καππαδοκίας, κα! πάσι τοίς φεβασμίκς λίγε: δτι φήμη διεδόΦη έκείφε βτι έντή-ήμετίρφ ix< ίιράρχαις τού ίΗοφυλάκτου τής ’Ρουμανίας «ράτρυς, κλησίρ ιίσήχΙ»ησαν Ιτ«ρο: νωΛίρισμοί. ώς τί>άντ·.σμ«Ο τούς όποιους -όνομάζιι άδ«λφοΐ(ς xai συλλ«ττ«>ργούς τής αύτού' μιτριότητχ. έπλτ,ροφορήίΤή ix too iv αύτή Α ® έμπ«ρι«χομένου τά ίπόμινα. <. Λ . Ή αύτού ,παναγιδτηςΛ κύριος Ίωαχιΐμ οίκου- Ϊςνικός πατριάρχης λέγιι,βτι ίπληροφορήϋη ύπδ τΑν φ^μχρίδων δτι τή κ«’ ^μαριλδόντος μα,ιτίου έττλέσάη ’ ένΖ ή μητροπ-.λ^τική έκκλησίφ Βουκουρίστίου ή z«Φα γί ασις· τού άγίοιλψύρου χα| βτι διά‘τούτο οί Ρουμούνοι άρχι«ρ«Ις άπέδ·ιξαν τήν ποντική, «αυ'.ιήν άγ'/οιαν πιρί τής · κανονική; πνςυματι <ής χ.αρχής τού '___ καί __ _____ '____ πατριαρχικού οίκουμινικού καί άποστόλικού Φρό* νου, δτι τδ γιγονδς τούτο άντίχιιται δήΦιν πρδς τήν^ άο/αίαν iv τφ κλίματι τούτφ ίπιχιατούσήν τάξιν, α δτι ‘διά ταύτης τής πράς’ιως οί ’ΡουμίΟνβι άρχι'«ρ«ίς, 7 \ άντ! τού «{ναι φύλακις τής- ήν τή ixx/ησί? διατηρη- νίΗι’σΓ,ς καί’ήίκ! κεφαλής έπίχυσις κατά " *τδ χ «·· άγιον — “ βάπτΤίεμα Α—λ-άντ! τής «αταδύσεως, ή * Ακκλήδιασχική ηφφή τΑν αύτοχτονούντων, τδ γρηγοβιανδν ήμερολόγιόν, Αξιώ ματα πατριαρχικά χα! άλλα τοιΟΰΐα. Αλλά πρρσδίτει, φήμας καί ' δτι τά. τελευταία τούτα >««ιρεί_^ί»ς άπλίς ι' ζητεί πληροφορίας σαφείς, Αρ! τής ύπάρξιως ή μή "tAv τσιρότων νεωτερισμών έν τήί β'.υμ'.υνική έκ- Ή ίπιστολή φίρι: ήμ*ρομηνίαν 10 ίοσλίο, Ιτους^ 1Η82 καί ιίνι ύπογιγραμμένη ύπδ' τής αϋτο'ι καν αγιίτητος τού πατριάρχου Ίωαχιίμ,'κ^ί ύπδ ι,δικα άρχι«ρέων, μιλών τής πατριαρχικής συνόδου. Άναγνδντις ςκαί μιτά' μ«γΆης προΛχής άκουσαντις τήν πάτριαρχιάήν'τκύχ* νουΙΗσίαν, ησΗάν,ι· Φημ«ν έν ταΐς καιδιαις ήμφν πνιυματ χήν ήδονήν. τ^ιως. παρέσχον τύπον ίτιξίας, ήτις διά « ρλίποντις δη ’ ή αμτού πανάγιότης ό · οικουμενικός πα-ράρχης ύπομιμνήσκει ήμίν πλείστα λόγια τής άγιας γραφής» «ai τόν κανόνων, άτινόέ- είσιν ό τύπος 'τής κώ^ονικής διοικήσεως τής όρδοδόξ'.υ Ανατολική; ταύτης τής έπιστολής έπ -ύριι τήν προβά^χουσαν αύτή ,έπίπληξιν. Η Ιπίπληξις αύτη συνίσταται ιίς τά άχό. λουύ*α· σ’) δτι ή τάξις ιίναι έκ τών μάλλον αναγ καίων χα: καφολικωτέρων έν τφ κόσμφ καί δτι άν«υ Λύτης’ καί άν«υ προβλέψιως ούδέν κατ’ άνάγχην δια^ τηρείται έν τφ χΐσμφ, διότι τδ- άλλως γινόμενον δίν ' · είναι διαρκές κα! δέν έχει τά άναγχαία προσόντα τού υπάρχειν.. Ή επιστολή άναφέρει τους πρδς Κο- αγίας ήβών έχχλησίας, χα! τά λομεν παροράν ή^λησμονείν iv κήσει τόν ήμιτέρων έπισκοπών. παραφέτομεν χα! ήυείς ένταύδα όποια ουδόλως όφείτή πνευματική διοι Τούτους τούς λόγους μιτά μεγάλήξ εύχα- piariptm. · a’. Τούς λόγους τού άγιου ά.τοστόλου Παύλου ιν ρινΦίους λόγους το£> άποστόλου ,πίντα εύσχημόνως τή a’ πρός Κορ-.νδιους έπιστολή, κεφ. :δ'. g 40, δπου ’ ζ.α! κατά τάξιν γινέσΦω1*. t Ή τάξις κύτη, ήτις δίον ό άπόστοζος διατάίσει τήν τάξιν. ήτις δέον νά άρχη νά φυλάτπηται ίν πάσι. πολύ μίλλίν τηρητία iv τοίς πνευματικοί;, β’1 διά τής τού μύρου καΦαγιάσεως οί iv τφ ναφ έν καιρφ τής Ιεράς άκαλαυΚίας, έπισφραγί- Έουμούνοι ιεράρχα: έδημιοώργησαν δήΦεν άταξίαν ζ«ι δέ τάς διατάξεις αύτού διά τΑν λόγων τούτων Βπάντα ιύσχημόνεος χα! κατά τάξιν γινέσφω“. παραβαίνονιες τάξιν καΦεστώσαν έξ άρχαιοτάτης ixβ'. Τους λόγους τού άγιου άποστόλου Πέτρου έν κλησιαστικής συνηΙΗίας. *1>τι ο! Έουμούνοι.άρχιερείς, τή α' αύτού έπιστολή, κεφ. ·', β h διά των όποιων κατά τδν λόγον τού άποστόλου ΙΙέτρου, πρέπει νά ό... άγιας άπίστολος Πέτρος δίδει τοίς έκκλησιαστικοίς ήναι διά τδ ποίμνιόν των τύπος καί υπογραμμός· ... Λποιμάναιε τδ iv ύμίν ποίμνιον τού Φιού τύποι γινό- C ιςοιμέοι συμβουλά; άποστο/ΐχάς και αΤτινε; έν τή μενοι τού ποιμνίου/ 'Ομοίως, κατά τούς λόγους τού όλοκληρίφ (τού χωρίου) -ίχούσιν ούτω- ,Πρεσβυτίρους άποστόλου. Παύλου, Γτάς νεωτερικάς έπιάυμίας φεύγε, τους 1iv, ύμίν ’’ παραχαλώ . . . κοινωνός, ποιμάνατε τδ 1 αιδώς δτι γεννώσι μάχας.“ γ') άλλο τής έπιπλήξεως iv .ύμίν ποίμνιον τοΟ Φεού, έπισκοποΟντες μή άναγεπιχείρημα ή έπιστολή πορίζεται ix τού λβ' άποστο- χαστικώς, άλλ’ έκουσίως· μηδέ αίσχροχερδώς, άλλά προφύμως ■ μηδ’ ώς κατακυριεύονιες τών κλήρων, άλλά ( λικοϋ κανόνος ορίζοντας „τούς ίπισκόπους έκάστου τύποι γινόμενοι τβΟ ποιμνίου, κα! φανερωΦέντος τού I ίΦνους εϊδέναι χρή τδν iv αύτοίς πρώτον χαί ήγείσ&αι αύτδν ώς κεφαλήν «α! μηδέν τι πράττειν περιττίν άρχιποίμενος, χομιείοΦε τδν άμαράντινον τής^δόξης Λευ τής’έκεινου γνώμης1*. 1>:ι ό κφνών ούτος τούτο σιέφανον/ γ’. Του; πρδς ΤιμόΦεον, έπίσκ'.πον 'Εφέσου, λό δήΦεν ύπρνοεί, δτι οί Έουμούνοι άρχιερείς δέν έπρεπε νά τολμήσωσι νά κάμωσι τήν κα/αγίασιν τού μύρου, γους τού άποστόλου Παύλου' „Τάς νεωτερικάς έπιτούύ’ δπερ ήΦελεν είσΦαι νεωτερισμός, διότι έπρεπε φυμίας φεύγε,u καί οΤτινες δέον νά άπαγγελΦώσιν iv τή 4/ σκληρία αύτών Τνα κατανσηΦώσι. καί τδ σωτήνά φυλάξουν τήν πχλαιάν ιυνήΦειαν ιού δέχεσΦαι τδ άγιον μύρον έκ τού τής Κωνσταντινουπόλεως ριον αύτών περιεχόμενον μένή έν τή μνήμη. Οί λό πατριαρχείου (ύπδ τήν έκκλησιαστιχήν δικαιοδοσίαν γοι ούτοι (Β’ πρδς ΤιμόΦ. β’, 22, 26) έχουσιν ώδε· ΛΤάς δέ νιωτίρικάς έπιΦυμία; φεύγε- δίωκε δέ δικαιο τού οποίου ή Ρουμανία ύχόκε ται άπδ τής κχτά τδ σύνην, πίστιν, αίγάπην, ειρήνην μετά τΑν έπι^ιαλου451 μειά Χριστόν έν Χαλκηβόνι συνελΦούσης δ' οι μένων τδν κύριον έχ χαΦαράς χαρδίας - τάς δέ μωρός κουμενικής συνόδου, ήτις ώρισεν δτι οί τών ίπισκόπων Πόντου, Ασίας καί;ϊ βροχής, ..... καΦώς καί τών μιταξϋ D ««! απαίδευτους ζητήσεις παραιτού, είδώς βτι γιννΑσι βαρβάρων ευρισκομένων έπισχοπών έπίσκοποι, ώφειλον μάχας- δούλον δέ κυρίου ού δει μάχεσ^αι, άλλ’ήπιον είναι πρδς πάντας, διδακτικόν, άνιξίκαχον, έί πργ. ίςαρτάσΦαι έκ τού έν Κωνστκντινουπόλε: πατριαρχι κού θρόνου). Μεταξύ τών βαρβάρων λαών κατά τδν i αιώνα, είς τούς όποιους άπεστέλλοντο έκ Κωνσταν τινουπόλεως καί ίξ άλλων τδύ άνατολικού βωμαίζού κράτους έπαρχιών έπίσκοποι, ή συνοδική τού πατρι άρχου έπιστολή κατατάσσει καί τήν ήμετέραν Ρου μανίαν κα: νομίζει δτι έπί τής έρμηνε’ας ταόιης Φεμελιοί τήν έκκλησιαστιχήν αύτής κυριαρχίαν, δ') δτι ή αύτού παναγιότης,.ύπείκούσα τή άποστολική φωνή, „προσέχετε έαυτοίς κοίδ παντ! τφ ειβιμάίφ, έφ’ ού τδ πνεύμα τδ άγιον φθετο ύμάς έπισκόπους τού ποιβαένειν τήν ποίμνην, τού κυρίου,** οΰκ ώκνησεν έπιπλήξαι ήμάς έπί, τφ τολμήματι τής τού άγιου μύρου κα&αγιάσεώς, τολμήματι άντιβαίνονβ πρδς τήν ίκχλησωητικήν τάξιν · ταδτοχρόνως δέ κακφ παραδείγμάτι άπειδείας ·,κα! παρακοή; διά τδ ποίμνιον, όιητι παιδιύοντα τούς άντιδιαιεΦειμένους μήποτι βφ αύτοίς ό Φιδς μετάνοιαν ιίς έπϊγνωαιν άληίέε.α; καί άνανήψωσιν έκ τής τού διαβόλου παγίδος, εζωγρημένοι ύπ'αύτού «ίς τδ έχείνου Φέλημα/ Τδ έχ τών Πράξεων τΑν άποστβλων χωρίον, δπου ό άγιος άπόστολος Παύλος άπιυφύ.ει τους τελευταίους λόγους τόίς έν Έφίσψ πρεσβυτίροις, μ«τά τΑν όποιων έν τούτφ τφ κόσμφ δέν έμελλε πλέον νά συναντν,Φή' „ Προσέχετε οΰν έαυτοίς χα! «αντί τφ ιιοιμνίφ, έν φ ύμάς τδ πνεύμα τδ άγιον έΦετο έπιακόπους, ποιμαίνειν τήν έκκλησίαν τού διού, ήν παριεποιήσατο διά * τού ιδίαν αίματος1* (Πράξ. π’, 2W). ’Ημείς εύχαριστοϋμεν έγκαρδίως τήν αυτού πατρι αρχικήν παναγιότητα,, διότι τιφησιν ύπ' οψιν ήμΑν τούς ί«ρούς λόγους τής γραφής καί παρέχει ήμίν εύ· καιρίαν Τνα σκεφΦώμεν χαί μελετήσωμεν αυτούς Μ· · ■r . 4) ‘ 8<>7 . 8XNODI C(iN8TA5TINOK)LITAÿA.ET BUCHAKBSitoSia. 1W9 iol.-nov. . . . «Q8 βαθέως χαί πραγμώκ^ποιήΐίόηών αύτΛς ίν τψ βίφΑχαί τψ έπί χ«φαλής^ίπώχόπφ έκιβάλλοται Ινα μηδέν & - ήμών. . ' ;*ρώ*τή, άν«υ τής γνώμης τών λοιπών έπισχόπών. "Εκτός" -τών βήσ«ων τούτ»»ν τής νέας γραφής ή ,ΤοωΛται πράξοις, αίτινος ύπιρβαίνουσι τό μέτρον έπιάτολή αότη τής'ΪΛού παναγιότητος όπομιμνήσχω . τής μοριχής άρχής παντός έπισκόπου χα! αί όποίαι .· . ----1 ι_ι— »λ— άπαιτούσι τήν φήφον-χα! τήν άπόφασιν τών τή; έχ' - ήμίν'ιίράς τούτοις έτέρου£ βύο *. Τόν λξ' άποστολιχόν, τοδ όποιου- άναψέρβ χλησίας άντιπροσώπφν, δύνανται \>ά iirt Ηαραδσίγτούς ίν ά^χή; λόγους· „Τοί^ ίπισχόπους ^ώίσίίδυ ίθ- ματος χάριν οδ. όρισμοέ· τών τής ίτίστοως δογμάτων, ή.σύνθοαις τών κανόνων ύά τών νβμων διά τήν νους χίδίναι χρή τόν ίν,αύτοίς πρώτον*καί ήγοίσθαι αύτδν ώς χχφαλήν, χα! μηδέν τι πράττιίν πέριττόν έχχλήσίαν, ή έκλογή τών έπισχόπων, ή διαδικασία άν«υ τής ίχοίνου γνώμης.* Τδ λοιπόν τοί χαψίνου αύτών καί 4λλα τίκαΟτα. Ηώς δέ έπίσχοπος ή μητρο- πόλιως ή έπισχΟπής χατά τόν χανόνα ίχ«τ ίσχύ^ιόνο.ν αίς τά τής έπαρχίας αΰτού χαί αίς δλα ίσα αφοχώραις. Άλλά μηδί ίχ»!νος·ιίν«υ τής πάντων γνώμης ρώσι τήν έπαργίαν χάί τους ιις αύτήν άνήχοντας τό πους. Μοταγ«νέστοροι χανόν«ς έπτχύρωσαν τόν άποποιιιτιυ τι. <>0τω γάρ όμόνοια Ισται χαί δρξασάήστολιχόν τοΟτον θ»σμόν, α"’ ρί«ουμ«νιχής<^υνόδου δ', σιται ό' θιός διά κυρίου έν άγίφ πν«ύματ, ό'πατήρ, ιβ υίός χαί τό άγιον πνίύμα.· Ή έννοια λοιπόν τού ς',- β' οίχουμινιχής συνόδου β',- συνόδου Άντιοχίας ια'. "Ομοίως δυνατοί νά παρατηρηθή δτι οί άποστολιχοί χανόνος τούτου έίναι δτι πβν έθνος ή πάς λαός γριστιανιχός όρθόδοξο; έχέι τούς έφΗοΟ έπισχόπους. ’ χανόνιςΧόμιλούσι μόνον π«ρί μ«ριχής άρχηγίας έν ταίς Μιιαξύ τών έπισχόπων ·1ς ύπάρχ·: έπί χαφαλής αύ- Β μοπιχαίς έχχλησίαις, άλλ" ούδιμίαν δυχνύουσι χοφητών ό χαθιίς χυβιρν^ τήν ίπισχοπήν αύτού χατά λήν “χαίίολιχήν συμπάσης τής έχχλησίαί, ούβί όχοθέτουσι χιάν τοιαύτην τινά, χαθότ·. οήχί μόνον τήν τούς ύπδ τής όχχλησίας ώοσπιαθέντας χανόνας. Όιαν παρουσιάζηται πορίπτωσις μή προβλιπομένη ύπό τών τΑν έχχλησιών δ:«ύθυνσιν παριστώσι δ.ηρημίνην έχάίχχλησιαστιχών χανάνων, ό άρμόδιος ίπίσχοπος συμ- στην ύπά τήν ίαυτής χ«φαλήν, άλλά χαί π«ριορίζουσιν ,βουλ·ύ·ται τόν πρδΑον ή ιόν άρχιοπίσχόΧον π«ρ! τού έχίοττ,ν τοιαύτην χ«φαλήν διά τής χοινής πάντων τών τοπικών έπισχόπων ψήφον.“ (Τόμ. α’, σίλ. πώς όφαίλαι προο«ν«χθήναι ίν τή πιριπτώσϊΐ έχιίνη. Ιχή ώς έπηαι- /Extfva δέ μόνα, ιφάτττιν ίχάστον, όσα τή αύτοο καροικί? έ«ΐβίύλ»ι χαί ταΐς ύπ" αύτήν 177-179.) ’ Άλλά χα! ό άρχι«πίσχρπος ή ή .τών έπισχόπων χ«■ Συμφώνως πρός τόν άποστολιχόν τούτον χχνόνα φαλή «ίς π«ριστάσ«ις μή προβλ«πομίνας ύπό τών ίχ«•ναι συντ«ταγ;ιένη ή ορθόδοξος έχχλησία τού βΛιχληαιχστιχών χάνόνων, μηδέν αύθΟιρίτως ποιιίτω, άλλά συμβουλ«υίσθω μ*τά τών τοΟ έθνους έπισχόπων, λ«ίου τής "Ρουμανίας, ού οί κάτοικοι «ίνα; πάντ«ς "Ρουμούνοι. χαί ποιίίτω,. δπως δόξη τοίς πάσι, διότι διά τοϋ "Η ςβουμανία διήρηται «ίς οχτώ έπαρχίας ή έπιτρόπου τούτου θά φυλαχθή ή χολή συν«ννόησ.ς χαί σχοπάς,Γ μιταξύ τών όποιων δυο άρχκπισχοπαί ή ή όμοφωνία ίν τή ίχχλησιαστιχή πίίθαρχίφ *Οτι δί ούτως έννο*1ται ό κανών ούτος, φίρομ«ν «ίς άπόδίίξιν μητροπόλιις καί έξ έπισχοπαί, ών τά ονόματα, ή τήν ίξήγησιν, "Ρώσσου πανονιστού, τού άρχιμανδρίτου μητρόπολις Οΰγγροβλαχίας καί^ή μητρόπολις Μολδο Τωάννου, ίν τφ ύπδ τδν τίτλον ()πηίί> κνρ<ω βλαχίας, αί έπισχοπαί Ί’ιμνίχου χαί Σιβ«ρίνου, Ί’ωiiepXpBHaro aoKOMorkaltHis * βιβλίφ αύτού, ίπ«ρ μάνου, Βουλζίου. Χουσίου, Άρτζισίου χαί κάτω χρ>,σ:μ«ύ«ι ^ς έγχ«ιρίδιον «ίς τά ίν Ρωσσίμ ί«ρο- c Δουνάβιως.. Συμφώνω; πρός τόν άποστολιχόν χανόνα, χαί μητροπολίτης t ιΰγγροβλαχίας, σπουδαστήρια πρός ίκμάθησιν τού κανονικού δικαίου. ό1 · άρχιιπίσχοπος 4------- :~ Έν τφ πρώτφ τόμφ, σ»λ. 177, τού πονήματος χαθό. ίΐριύων έν τή πρωτ«υούση τού βασιλιίου, «ίναι τούτου άναγινώσκομ«ν ίπ! τού χανόνος τούτου τά ί πρώτος πάντων τών "Ρούμούνων ίιραρχών χαί έχ«: προνόμια πρωτιίριν, διά τά όποία, ίχτός τού τίτλου ακόλουθα* ,Έξ αύτού τού χανόνος (λδ' Άποστ.) πρό άρχιίπισχόπου χαί μητροπολίτου Ούγγροβλα/ίαςγ φέ-, πάντων φαίνσται ότι 6 προσδιορισμός τών τοπικών όρίων ίν τή διοικήσ*ι τής χριατιανιχής έχχλησίας, ρ«ι χαί τόν τού πριμάτου "Ρουμανίας χα! προέδρου - όρίων ' χαλουμένων έπαρχίαι ' χαί έπισχοπαί, ήρξατό τής άγίας συνόδου τής βουμουνιχής όρθοδόξου έ»κληήδη άπδ τών άποστολικών χρόνων. Έν έχάστφ λαφ σίας. Οΰτω ΙΗωρχίται χαί τιτλοφορτίται έν τφ βασιή έθντι, άπαρτίζοντι "(βίαν ή τοπικήν έχχλησίαν, ό λ*τ«ρ τής "Ρουμανίας όπό τ« τοϋ χλήρου χαί τοΟ άποστολιχδς χανών παριστά ίπισχόπους τινάς, ών λαού- τούτον τόν τίτλον δίδωσιν αύτφ ώς πρώτφ τής ίχαστος δι«υθύν«ι μέρος τής «ίς αύτδν ίμπιστ«υθ«ίσης έχχλησίας ίιράρχη πώς άποτ·ινόμ·νος αύτφ δι ύπόθισ.ν άφορώσαν-ή τήν μιριχήν διοίχησιν τής μητροπαροικίας, ήτις σόγχίΐται ίχ τινωμ πόλ«ων ή χωρίων. πόλ«ως Ούγγροβλαχίας, ή τήν γινιχήν τής βουμουν.Ιίάντις δέ ούτοι οί έπίσχοποι έχουσιν ύπιράνω έαυ τών ένα έπίσχοπον πριμάτον ώς χαφαλήν, δστις ίστίν χής όρθοδόξου έχχλησίας. Καί - Γ.«ραιτίρω ίτι, συμό ίν αύτοίς πρώτος. Κατά τδν άποστολιχδν μίώνα φωνως πρός τόν έν λόγφ άποστολιχδν χανόνα, οί χαί χατά τούς πλησιιστίρους πρδς ixttvov χρόνους οί ήμέττροι ίπαρχιαχο! ί^μάρχαι «!ς τάς τρτχούσας ύχοθίίσ«ις τής ίήχλησιαστιχής διοιχήσ«ως όδηγούνται όπό πριμάτοι έπίσχοποι, ή οί πρώτοι ίν τοίς τοπικές έχχλησίαις ίθιωρούντο ώς πρώτοι διάδοχοι' των άχο- D τών διατάξιων τών προχαθ*στωσών παρά τής έχχλη στόλων, τ*ταγμίνοι ύπ" ίχ*ίνων ιδίως «ίς τά ίπιαημό- σίας καί ύπδ τού πατροπαραδότσυ έθους, 6π«ρ ίχληροτίρα μέρη τών τότ» γνωστών έπάβχιών καί χωρών νόμησαν παρά τών προχατόχων. Είς δέ τάς π«ριό "Ιάκωβος ίν Ίιρουσαλήμ, δ Τιμόθαος ίν Έφέοφ, στάτκις τάς μή προβλχπομένας ύπό τής προηγουμΐνης νπρω-ηυσόση τότ» τή; μιπράς Ασίας; ό Τίτος ίν τή νήσφ Κρήτη χτλ. Άλλά όνομάζων τούς ίπισχόπους πριμάτους, χ«φαλάς τών ίαυτών ίχχλησιών-, 4 άπσστολιχδς χανών ούβόλως σημαίνω ένταύθα δύναμίν άλλά μόνον , άύριόν π πρωτ«ίον,προτ«ραιότητα, άρχηγιαν ψήφου ίν τοί; Ικκ^ήαίΛοτηΛς ζητήμρσιν. ,,’Οτι ώς ιίς τούς ύποκ«ιμένσός ίπισχόπους δέν συγχωρ«ίται νά πράττωσιν ούδίν έξ ίχ«ίνων βσα ίχουσιν ίδιαι^αν τινά σπουδαιότητα άνιυ τής «ίβήσιβς χαί τής. γνώμης τής χ«φαλής, τοιουτοτρόπ«·ς • Id ot fjnwiM cam· ωιχώωι lifitittimii reei*Ope· dank·· total· auttaetam praam WuvpoU, naotvnt. πιίρας ζηιούσι τήν γνώμην τής άγίας συνόδου, έν ή συνέρχονται δλοι οί τού τόπου («ράρχαι, οί μητρο πολίτου οί έπίσχόποι χαί οί άρχιμανδρίται, 16 τόν άριθμόν,, χαί ! τι έν άποφασισθή ίν τή συνόδφ, ίχτίνο ίχ«ι κύρος νόμου δι'βλους, χα! τούς μητροπολίτας χαί τούς ίπισχόπους. Ή σύνοδος συνέρχεται δίς τοϋ ίτους, χατά τήν τών κανόνων άπόφασιν- τό’ lap χαί τό φθινόπωρον. Ούτως ίννοοίται χαί ίχτολΜται ίν "Ρουμάνι? δ λθ’ άποστολιχό; κανών, δστις άπστολιί μέρος τής νομοθοσίας τού τόπου. Διότι χατά τό πν«^μα αύτού τι χα! άλλων συνοδικών κανόνων ίγέν«τσ6 όργανικδς νόμος π«ρ! τού καταρτισμού τής ί«ραρχίας τής δρθσβόξου βουμουνίήής έχκλησίας τοΟ βουμοννιχοΟ ν , 8ιιμ SYNODI CONBTaNTINOPOUXANA BT BUCHA RESTKNHIS. iMte '·' Μ·> 'β'. Ή πατρισρχιχήΜδπισττΔ.ή άναφέρουσα δτι ώπό-χ κατά τδν γ’ αιώνα, κατά τήν μαρτυρίαν τού Τιρτυλοπααμεί ix τού κη' κανόνας γής δ’ οικουμενικής συν- λιανού, ή- Δαχία ήτσ πλήρης ypiauax^v Ml ώ έαίόδου, άξιοί δτι ή ρουμανική δχχλησία δτέώη δα’ αύ- σκοποί αύτής Ιλαβον μέρος «ίς τάς πρίζας oixoupiw· <· - τής τής συνόδου ύπό τήν δικαιοδοσίαν τού πατρι- ·χάς συνόδους, τούτου Ιν«χα ούδτίς τών μ*ταγ«νωηέρων άρχου Κωνσταντινουπόλ«ωςΊ ιδού δέ πώς δχφράζίται συγγραφέων, δσοι έγραψαν π«ρ| τού χμώτιανισμού Λς τούτο τδ μέρος ή έπιστολή’· „ Γ?δ τήν διπμιο- 'τών διαφόρων τής άνατολικής Εύρώπης λαών, ·ως ■ ’δοσίκν τού δαδιού (τού^πατριαρχικού θρόνου) οί -τήν π»ρί τών Βουλγάρών, τών 'Ρώσσων, τών Ούγγρων, δν Χαλχηδόνι τής Βιθυνίας δ' άγιον οίχουμ«νιχήν τών Πολωνών,' τών-.ΐιτουανών, άνάφέριι τι περί τού σύνοδον σύγκροτήσαντ«ς 830 άγιοι πατέρ«ς διέταξαν τών 'Ρουμούγων (^χριστιανισμού, διότι όχείνοι ήσαν Ινα ύχοτ«ταγμέν£ι ώσιν οί δπίσχοποι. τών τού Ιϊόν- ήδη χριστιανοί δχ τών πρώ,ιων τού χριστιανισμού , . χ ' ’ . τ-.υ, μ-.χράς Ασίας χαί'βρφχής δπαρχιών, χαδώς χαί αιώνων. ' Άναγράψομεν λοιπόν αύώις δτι ούτ« δυνάμει τιύ .οί δπίσχοποι τών μεταξύ τών άνωτέρω δπαρχιών, τής δ’ συνόδου χαχόνος, ούτ« ·δυνάμ«ι ούδ«νός "άλλσυ ■ύρισκομένων βαρβάρων. · Ημείς πάραδέτόμβν τδν κανόνα ιιηοακιου' nKal το|»ς .τής ““άλλης τινός οικουμενικής ή τοπικής συνόδου, ή βουκανόνα τούτον τούτον «χ· δχ· του τού ΙΐηδαλίουΠοντιχής χαί ’Ασιανής χαί τής Βρφχιχής διοιχήσ«ως ρουνική δχχλησία ύπόχ«ιται τή όχχλησίφ Κωΰσταν- μητροπολίτας μόνους, δτι δδ χαί τούς δν τοίς βαφβαριχοίς όπισχόπους τών προειρημένων διοικήσιων χιιροτονείσί^α? ύπό τού προειρημένου άγιωτάτου 8ρόνου τής χατά. Κώνσταντινι,ύπολιν άγιωτάτης έχχλη- Β τινουπόλίως. Έν τφ βωμαΐκψ χράτ«ι ήτο 48ος ίνα, χα.ιώ; ή πολιτική, όύτω καί ή δχπλησιαστιχή διοίκησις Ι/η διά φορά κέντρα «ίς τάς δπισηυοτέρας τού κράιους πόλιις Τά κέντρα ταύτα ηύρύν8ήσαν τόσον έκ τών αύτοχρατοριχών νόμων όσον χαί έχ τών συνοδικών κα νόνων. Ek τών κέντρων τούτων βίβοται ή τών ιδίων χωρών διοικητική Χα! διοργανική διίΰδυνσις. Ό αύ- σίας, δηλονότι έκαστου μητροπολίτου τών προ«ιρηι μένων διοιχήσ«ων μιτά τών τής δπαρχίας έπισκόκιλ χέφοτονούντος τούς τής δπαρχίας έκισχόπους, χαδώς τοίς δτίοις χανόσι διηγόρευται. Χειροτονίίσθαι δδ, τοχράτωρ ΊοιχΛινιανός κατά τόν αιώνα σννέστησεν καθώς «ίρηται, τούς μητροπολίτας τών προωρημένων δν δμοιον δχχλησιαστικής διοιχήσ«ως χέντρον «ίς τήν διοικήσεων παρά τού Κωνσταντινουπόλεως Αρχιεπι γ«νέ»λιον αύτού πόλιν πρώτην Τουστινιανήν, χαί μ«σκόπου, ψηφισμάτων συμφώνων, χατά τδ 18ος, γινο ταξύ άλλων δπαρχιών συσσωματωβτισών έν τούτηι μένων χαί δπ" αύτδν άναφιρομένων.* Ούτω λοιπδν τφ χέντρφ ήτο χαί ή Δαχία,'δπςυ χατψχουν οί ’Ρουδ χανών ώρισ«ν Ινα οί δν ταίς, δπαρχίαις Πόντου, Μιχράς Ασίας χαί βρφχης δχήςηόμϊνοι μητροπολίται μούνοι. Ό αύτοχρατοριχδς ούτος νόμος, π<ρι«χόμ«νος δν τή χα’ τού ’ίουστινιάνού ν«αρψ, «ίναι τύ πρώτον ύποβάλλώνται «ίς τήν τού πατριάρχου δπιχύρωσιν. δημόσιον έγγραφον, τό γνωστόν δν τή ίστορίφ τών Τδ αύτδ νά γίνηται χαί περί τών δπισχόπων τών ’Ρουμούνων π«ρ: τής δάχλησιαστιχής αυτών δικαιοδο βαρβάρων λαών, οϊτινες ΑνήκουΛν «ίς αύτάς τάς σίας. <·ί 'Ρουμούνοι δν διαστήματ: πολλών αιώνων δπαρχίας. ΙΙοίοι «Ιναι δμως οί βάρβαροι ούτοί λαοί, τούς βποίους ύπαινίττ«ται ή χατά τδ 451 μιτά Χριστόν δφϋλαξαν τήν δικαιοδοσίαν ταύτην. Μδ τόν καιρόν οικουμενική σύνοδος; Είς τούτο μάς άχαντφ τό.Πη- τήν πρώτην Ί-.υστινιανήν άντιχατέστησιν ή ΊΙχρίς «ίς _ δάλιον, ήτοι τδ τών δχχληαιαστιΧών κανόνων βιβλίον. , τούς νοτίους Χλάσους, οί δδ ‘ΡουμοΟνι: έφΰλαξαν πρός τό δημοσι«υ»δν ύπό τού πατριαρχ«ίου Κωνσταντίνου-C αύτήν τούς παλαιούς δεσμούς, ούς «ίχον μ«τά τής πόλ«ως, άρχομένου τού αίώνος τούτου, καί τού όποιου έχχλησίας τής πρώτης Ίουστινιανής. Κατά τδ διά στημα τούτο οί ‘Ρουμούνοι μιτά τών νοτίων λλάβων δχιηιιν χαί ήμ«ίς μ«τάφρασιν «ΐς ^ουμουνιχήν διάλιχτον άπαντψ δδ ήμίν δν σχολίφ τού παρόντος χα- «Ζχον σχηματίσει έν χράτος, τί Οποίον δδέησ* νά φυλάξωσι μδ άδιαχόηους πολέμους χαί αιματοχυσίας νόνος, ότι οί βάρβαροι λαοί τού «’ αίώνος, τους μητρο πολίτες χαί δπισχόπους τών όποιων ή δν Χαλχηδόνι σύνοδος τίίέησιν ύπό τί,ν τού πατριαρχ«ίου<Κώνσταντινουπόλιως δικαιοδοσίαν, ιίναι ο! Άλάνοι χαί οί ’Ρώσσοι· άρα 6 χη' τής i' οίχουμ«νιχής συνόδου χανών δίν δύναται νά Αφορά τά fealXtzzv τής 'Ρουμανιας τού σωτηρίου έτους 1883. Ιδού 81 πώς έξηγ«ί τδν κη' τής οίχουμινιχής "Ρώσσος συνόδου κανόνα δ Ανωτέρω . .μνημον«υ3«ίς „ χανονιστής Αρχιμανδρίτης Ιωάννης· „Ή σύνοδος προσέ8ηχ«ν δτι «ίς τδν χανόνα αύτής, ότι ύπ' ixtivèu τού πατριάρχου Κωνσταντινουπόλ««»ς δέον γά διορί- ςωντα; καί ο! δπίσχοποι τών λαών τών δξ άλλων σχιρμάτων (οί όποιοι «Ιν’ δχτός τού βωμαΐ'χού κράτους), οί όποιοι χατά τήν δχχλησιαστικήν διοίχηαιν άριθμούνται μ«ταξύ τών δν τφ κανόνι μιμνημένων διοικήσεων (δτι δδ χαί οί δν βαρβαριχοίς έπίσκοποι τών προιιρημένων διοικήσεων), δηλονότι οί δπίσχοποι δχείνων τών τύπων χαί τών λαών, οί όποιοι δδιδάχθησαν τήν πίστιν χαί τδ βάκτισμα έχ τού όρώοδόξου Βυζαντίου χαί έξ αύτού έδέχθησαν τούς πρώτους έπισκόπους“ (τόμ. β’, σελ. 315-318). Καί κατ’ αύτήν τήν έρμην«ίαν τδ τής Κωνσταν τινουπόλεως πατριαρχείον δέν |χ«ι χαμμίαν κυριαρχίαν έπί τής βουμανιχής έχχλησίας, διότι οί 'Ρουμούνοι δβν παρέλαβον τδ βάπτισμα χαί τήν χριστιανικήν διδαχήν έχ Κωνσταντινουπόλεως μήτε τούς πρώτους τών δπισχόπων, διότι ό τών 'Ρουμούνων χριστιανισμός είναι Αρχαιότερος χαί αύτής δτι τής ύπάρξεως τής Κων σταντινουπόλεως. Οί 'Ρουμούνοι ήλΦον «ίς Δαχίαν μδ τδ σπέρμα τού χριστιανισμού χατά τδν β' μιτά Χριστόν αιώνα. Τδ δν Δαχίφ άχώδν σπέρμα τού χριστιανισμού άνλπτΰχθη δδώ 8·.ά τών ιδίων τού λαού δυνάμ«ων· χατά τών Αντιποιήσεων τής βυζαντινής αύτοχρατορίας, έως ού τδ βουμουνοσλαβιχδν χράτος έπεσε λεία τών καταδρομέων αύτού. Μς κληρονομιάν τού καιρού έκείνου ήμείς δχομεν μέχρι τού ιζ' αίώνος έν τή βουμουνιχή έχχλησίφ τήν σλαβικήν φιλολογίαν. Οί 'Ρουμούνοι μ«τά πολλούς πολέμους καί αίματο- χυσίας, συν«νώσαντες τάς έαυτών δυνάμεις, έσχημάτισαν έν τή νύν Ρουμανίφ κατά τδν ιγ' αιώνα δύο κράτη βουμανιχά, τδ μέν δν Βλαχία, τδ 8δ δν Μολ δαβίφ, Ανεξάρτητα πάσης , ξένης κυριαρχίας. Τά κράτη ταύτα έτήρησαν έπί τινα δτι καιρόν τούς μετά τής έχχλησίας τής 'Οχρίδος δεσμούς αύτών, σνν.σταμδνους «ίς τούτο, δτι οί 'Ρουμούνοι δν Ανάγκη δζήτουν d δκείΗν όδηγίας Μ τινων όκχλησιαστικών ζητημάτων, τις τά όποια ή θρησκευτική αύτών συνϊίδησις έΐιδεν Ιδιαιτέραν τινά σημασίαν. 11«ρί τά τέλη τού ιδ' αιώνας άναφαίν«ται τδ πρώτον ή τάσις τού πατρι αρχείου Κωνσταντινουπόλεως πρδς τδ έπεκτιίναι τήν έαυτού δικαιοδοσίαν έπί τών Ρουμούνων. Εν Μολ■ δαρίφ πληρούνται αί χενωθεΐσαι έπισκοπιχαί θέσιις χατά τδ άρχαίον αυτής ί&ος. Ηρό τούτου δέ, διά τής τών προυχόντων χαί τών μπογιάρων- δγχρίΜως. τδ πατριαρχείου «ίχ« στ«ίλ«ι «ίς Βλαχίαν δύο μητροπβλίτας, Ινα διά τήν μιγάλην Βλαχίαν, καί άλλον διά τήν μιχράν Βλαχίαν. Τδ αύτδ ήδ«λ« νά πράξή χαί iv Μολδαβίφ, άλλ' δνταύθα ό έχ τού πατριαρχείου σταλ«Ις μητροπολίτης δίν έγένετο δ«κτός. Ούτος άφορίζιι όλόκληρον τήν χώραν, ήτις δξαχολουδίί νά διοιπήταί δκκλησιαστιχώς χατά τδ παλαιόν δάος· ύπδ τού μητροπολίτου χαί τών έπισχόπωναύτής, Αναγνω ρισμένων ύπδ τής έχχλησίας τής Όχρίδος. ‘Εμεσολάβησ«ν ή βυζαντινή αύτοχρατοριΧή αυλή, χαί διά SYNODI CONSTANrabpOUTANA. ET BUCHARE8TEN8I8, 1882 i«l.- 8IS SYNODI CON8TANTINOPOLÏTANA BT BUCHAM8TBNB18, 1883 ίκΐ-αοτ. 814 f«w*<«ttacO «λήρου, (ίφαχΗντος έβώνύπδτών Φα-Ακαί ούτοι «ές τή» Ινβσ.ν χαί σνν««μγάζοντο «ές τή» ς έχτέλασιν αύτής. <Μ ρήήροιηλίνκ Αμ««, ώς έν τφ 'itaptXMvn, έξηκαλούώησπν τά ·ιιν«ργ«β>ντ·ι κρός Κ»νστ«ντιναιΜΐύλα··ς κατρι«ρχ«£ου. Κατά τούς λυπηρούς έχχίνους καιρούς τδ κ«ιτρι- έχτέλαστν τοθ μ«γάλου τούτου έΦνικαύ σχοποώ. Επ! «φχ«(σν στηριζόμ«νον όχύ τών Φκναραοτών ήγ»μόν«η τοθ ήγχμόνος Κούζα έλήφόηΐΜν αί μ«««ί ί» τών κροί£«<ν«ν «ίς διαφόρους χατακιττήσαις έν τή τής ήμ«- χ*ιρών τών Φ«η«ρ<·τών χαλογήρ»»· διά τοθ έργου τέρας αύτσκοφάλου έχχλησίας σφώίρφ' λόγου χάριν δέ τούτου ήρφη τύ «λτεταέσν λϊίφανο* τής τών Φανχοί ήγ«μύν«ς έπέβώλλον «ές τήν χώραν φόρους Ρ<ρ«ές, ριιντών βοοαοαίας χαί Αφ«αρ·*«έσ· έχ νόβυ Ακ»βόΡη οΓτιν«ς έκτώχιυον χα>' όλοχληρίαν τούς κατοίκους, τή χώρφ ή Απαλλοτρκνάτίσα μ«ρέ« τΑν βουμουνιχώ» γβιών κα! «ίσοδημάτννν διά »4 ώ^ιλήσρυν μόνον τή» μ*γάλοι γογγυσμοί β ηγ«ίροντο, ό λαός έκκνοστάττι, έγίνοντο συν«λιύσ«ις μιγάλκ μκογιάρβν mA κλήρου, Ανάκτ»{ιν καί χαλλιόργ«:αν τοθ Ιδνους. Τύ πατρι έξιδίδοντο χρυσόβουλλα, τά λιγόμινα καφολιχά, διά αρχΜον έρρηξ· ραύήν πανταχού, ή δέν παν«ι έποδυρότήν χατά, γη® ν τών φόρ«ν έχ*ίν«ν μέ μ*γάλας Αράς μ«νον τις ίλας τής δυναμίις έναντίον φαντασ.ώδους Αδικήματος, τύ όκοίον ή 'Ρουμανία έχοίηΜ δή#«ν τών μητροπολιτών χαί έπισκύπον, Αν«γινώσκσντο έν τα!ς έχχλησίαις χα! έχηρύττοντο ΑναΗματα βαρέα αύτφ, κράγματι ύμΜς ένετντίσν μ«γΛου «ύιργετήματος -έναντίον έχ*ίνα>ν, οίτινίς ύά έτόλμών νά τούς «ίσάξ«·- γινομένου τή 'Ρουμανίφ. Μεταξύ Αλλών νόμών πρδς διοργάν«»σιν τής χώρας έγένοντο νόμο: τινές Αφορώντ»; σιν έχ νέου. Οι ήγιμόν»; Φαναριώτα: π«ρ<έμ«νον τήν βουμουν-.χήν έχχλησίαν ■ οί νόμοι δυτοι Αληθώς μι'χρις ού χαώησνχάση ό λαός· κα! Απηυδύνοντο μετά δέν ιδρόν ήχώ έν ταίς τΑν 'Ροομούννν καρδίαις χαί ταύτα πρδς τδ πατριαρχιϊον καί έλάμβανον τήν Αρσιν Β έκ«,>λή»ηααν ύπδ τής τοθ ήγ«μόνος χυβ*ρνήσ«»; ώς τού ύπδ τής βουμουνιχής έχχλησίας. «δέντος ΑναΗμάτος. "Αλλοι* πάλιν οί μητροκολίτα: δννάμιι τού στρατήγημα κολιτικύν, χαδώς έξηγήώη χατόπιν τύ κανονικού δικαίου έχώλυον γάμους μιταξύ στ.νών πράγμα. Έν τή χώρ? βμοις ύπήρχον γογγυσμοί χα: αύτών. Τδ πατριαρχιών διιμαρτυρήίέη έναντίον τών σνγγκνών - οί ένδιαφ^όμχνο: προοέτρβχον «ί; τδ πατρι αρχίαν χα! χατώρδονν -. ά λάβοισιν έχ«ίθκν τήν Αδιιαν νόμκν τούτών χατΑ τοθ ήγτμόνύς, Αλλ'ή διαμαρτνρησ.ς αΰτη Απ«χρούσδη. 'H τοθ ήγίμόνος χυβέρνησις πρδς έξ«υτ«λισμδν τής βουμουνιχής ίιραρχίας. Μίαν Απικρίδη τφ πατριαρχιίω χαταπολιμούσα τήν έπίμώφέλ«ιαν όμως, Αν χα: Αρνητικήν, έσχον οί Ρουμούνοι έχ. τιϊιν <^αναρι«τών χαλογήρων χα! τής έπιμβάσιιος βαο·.ν αύτοΟ «ίς τΑς έσβ»τ«ριχάς ύποθέσ«ι; τοθ τύπου . αύτών «ίς ήμ*τέρας έκκλησ:«ττιχάς ύποώίσ*:ς' τήν χα: τής βουμουνιχής έχχλήσίας. Ύπδ τδν ήγιμόνα Κάρολον τδν A' δ οργανικός π«ποίδησ:ν δηλονότι ότι οί 'Ρο ιμούνοι δέν πρέπ«: νά έχχλησιαστιχός νόμος, δστις έγέν«το έπ: Κούζα βόδα π«ριμέν«»σ. διά τίν τόπον τ«»ν ούδέν χαλδν έχ τών χαί ί όπιίος «Ιχ« δι«γ*ίρ«: μιγάλην δυσαρέσχειαν έν ξέν«>ν χαλογήροιν, διότι οί ξένοι ούτοι, Αν χαί ήρχ:τή χώρφ, μ«τ«κο<ήώη έχ«ν ώς ράσιν τούς έχχνηόαν μέ χαλδν πάντοτι, όμος έτιλιίαχπιν μέ κακόν σιαστινούς κανόνας ή τάς τών παραδόσιοιν τοο τύπου δι όλην τήν χώραν. Οί Ί’ουμοΟνο· πρέπ«ι νά χάμιασ: συνηΗίας, δπ«ρ ηύχαρίστησ* λίαν όλα τά τοθ τύπου καλόν έαυτοίς χαί τφ 1<»ν«ι αυτών αύτοί διά τών πνεύματα. Έν .τφ νόμφ τούτω χανονίζ«ται δ τρύπος χαδαρών αύτών δυνάμ««>ν, διά τών χαδαρών τής τής έχλογής τοθ μητροπολίτου χαί έπισχόπου, ό τής έ8ν:χής έχχλησίας δυνάμιινν, νά Ιχοισι κ«κοίθησιν μίνον ιίς τδν ί>«δν χαί «ΐς «αυτούς χαί νά μή πιρι- c Αγίας συνόδου σχηματισμός χα: τά «ίς τάς υποΗσίις προνδμια αύτής, ή τών έπαρχιών διοίχησις κτλ. Κατ' μένωσιν ούδέν χαλδν έκ τού ές»τ«ρ:χοΟ, Αχλά νά ν.ρχτώσ: θίσιν Αμυντικήν πρίς πΑντας. ΤοΟτο πράτ- αύτδν τδν νόμον διοιχι'ται πρδ δέκα έτών ή έχχ'.ητ-.υσιν οί Ί’ουμούνοι πρδ πολλού καιρού.. Ή έ^νική σία μας, αύτή δέ χαδ' έμυτήν δέν «ίνι παρΑ μία έξακολού,Ή,σ:; χαί πράξις τών προγ«ν«σιέρβν συνηδτιών. πολιτικέ, χαί ίχχληαιαστιχή ήμών Αναγέννησις χρονοΤό πατριαρχείον μέχρ: τής σήμερον προαποι«!ται λογ«::α·. άπδ τού 1Η21 έτους. Τότ« μ«τά τών ΦαναΑγνοιαν τού διοργαντσμού χαί τής έχΑλησιαστιχής ρ·<υτών ήγ«μόν«ν άπιδιώχϊλη τής χώρας ήμών χαί δ τών Φαναριιοτών κλήρος. 'H έχλλησία ήμών «ίναι ήμών θέσ«ο»ς, χαί «ίς πίσαν ,ύνοίχήν π«ρ(στασιν έπιτίβατα·. χαώ’ ήμών βι'Αξιώσ«ο»ν παντοιων έν τή έσ·£ουμουνιχή ορθόδοξος έχχλησία, τήν οποίαν ή 8«ί« ττριχή έχνλησιαστιχή ήμών διοιχήσιι. πρόνοια |4νίδιιξ«ν Αρτιο»; έχχλησίαν'έλίυΗρου χαί Καί «ίς δλας τές έπιοτολΑς αύτού πρδς τδν μητρο άνιξαρτί,του βατ.λίίου, τού ρασιλϊίου τής 'Ρουμανίας. πολίτην πριμάτον τής 'Ρουμανίας χαί πρό«δρον τής Έίν αύτη ιίς βαρ«?ς χαί σφοδρούς χρόνους ήδυνήδη άγιας συνόδου τής δρ»οδόξου ρουμανικής έχχλησίας μ«!ί' όλου τού έώνους φυλάξα: χαί διασώσαι γδ έαυτής τδ π,ατριαρχίίον χρή-.α: τοίς τίτλοις ^ίιρώτατ* μητροαύτοχέφαλον, πολλφ μάλλον ί>4 πράξη τούτο σήμερον, πολίτα < Κιγγρφχαχίας, ύπίρττμ» καί έξαρχί Ιΐλαγηνών όπότι έφιοτίοδ-η, δπότ« τδ ΙΑνος, εις τό όποίον Ανί,χει, βλέπτι έν έαυτφ μέγα διαφυλάξεώς μέσον κατά τάς δυσχόλου; π«ριστάσ«ις, λιμένας «ίς τάς τής ζκής δυστυχίας χαί όδηγδν «ίς τήν τής σώτηρίας όδόν. Μίβ'δλα ταύτα τδ πατριαρχίαν δέν έπα-·σ«ν Απδ D καιρού ιίς χαιρδν νά έχδηλοί ύπδ διαφόρους έπόψίις τήν δυσαρέσ ««ιαν αύτού έπί τφ δτι δέν ήβυνήϋη νά ύ-οτάξη τήν ίοχυράν διά τής. πίσταβς έχπλησ'αν ταύτην τού (όουμουνιχού έύνους. Τδ πατρ:αρχ«!ον Απ«δοχίμασ«ν δλας τάς τής έδνιχής ήμών Αναγιννήσ«αι; Ακαπιίρας χαί τάς άπέχρουσ· 8:' δλιυν τών μέm»v, τΑ όποια ένόμισ«ν δτι ήδύνατο νά διαδέση. Διά τήν τού -1848 έτους έδνιχήν ήμών Απύπιιραν τδ πατρι αρχίαν έχάώηρ· χαί Ιπαμ«ν Αργόν τδν μητροπολίτην Ν«όφυτον, διότι έν τή Αποκ«ίρμ ταύτη έτέέΗ] έπ! κ«φαλής τού ϋένους. Ή χώρ« ήτο «ταραγμένη Χ«ί έμφροντις διά τήν πολιτικήν αύτής ύπβψξιν, καί Et! τούτο ή πρΑξ.ς έ!χ«ίνη παρήλθ·«ν Απαρατήρητος χαί έώιβρήδη μόνον στρατήγημα τών έσ»τχριχώ»_ χα! έξναριχών πολιτικών ήμών Αγώνβιν. 'Οταν ήρχκχν ή ένώτιχή χίνησις έν ’Ρουμουνία, τδ πατριαρχίαν ένόμισιν βτ: ήδύνατο νά προλάρη τούς Ρουμούνους μητροπολίτας διά τού ΑροριβμοΟ, έάν προσ«τΐ4«ντο χαί τδν τύπον έπέχ·»» Κα:σαρ«:'ας τής Καππαδοκίας” τίτλοι;, ών αί πλίίστο: ούτ» «!χον, οδτ« Ιχουσιν I» νοιάν τινα ή πρακτικήν τι να χρήοιν έχτδς τής κροδέσΐώς τού νΑ χαταΑλίψη τδ ίίΚικόν ήμών αίσΑημα. παραλ«!πον τούς νομίμους ήμών τίτλους. Εν ' " τή π«ριπτώσει ταύτη ύπομιμνήσχομ«ν δτ: νύν ή χώρα ήμών δέν «Ινα·. Απλή έπαρχία ή νομύς, ΑλλΑ τδ άιοφύλαχτον''βασϋ.ιιον τής 'Ρουμανίας, Αύτη έστιν έν όλίγοις ή Ιστορία τής Ανεξαρτησίας τής βουμουνιχής έχχλησίας, ήτ:ς έξ ένδς μέν έστι χεκτημένη χα! έν ένεργκίρ διατηρη»«!αα τοίς Ρονμούνοις Αδιάκοπος ώς προνόμιον αύτονόμου |*νους. διαφυλαχδαίσα μετά ζήλου χαί εύσερείας ύφ δλών τών παρβλώουσών γινεών έν διαστήματι πολλών αίώνών, έξ Αλχου καταπολεμουμένη χα! πιεζομόνη ύπδ τού τής Κ·νσταντ;νουάόλ«ώς πατριαρχείου, μύ λον δτι τούτο δέν έχ«: ύκέρ ίαυτού ή ίσώς λυπηρά; τινας περιπτώσεις τής τών Φ«ναρι·τών ήγιμον'ας ή τού τύτ« καιρού Αναμνήσεις· μύλον δτι δίδει τοίς συνοδιχοίς κανόσιν Αλλην τινά έννοιαν, Ητον ήμά£ μβιαξύ τών βαρβάριεν τού «' αιώνας, οί όποιοι κατέ χουν πλησίον τής Ηρ^χης χα! τού Εύξ«ίνβυ Πόντου. '· 81» 8TN0DI oohwtamtwopoutana ET BÜCHAM8TM8I8, 188S i«L-aor 81« Koi it· ήμα»α ρ««ξδ τΑν βορβόρων , ξοβς, tn Λ* αύτής τής χρΑξαακ οί "Ρουμούνοι hpipIxtivwv «ατΑ τδν· «' oiAvo, «^Uv νδ «ωπριφρχββν χαι χροσέφαρφν «ή κύορμ τύχον Αταξίας. Έαονται Βέν ΦΑ ώχ· ΒιχαίωμΑ τι v* *w*K| ήμ·» *"Αή· ματΑ τούτα τΑ γραφαιΑ καί κανονικΑ καίρανα, Αηνα σιαστιχώς σήμορον. T* Μφή, βΑρβαρα Bv τή βρσφιχή Αναλύοαμαν Ανντέρη καί τΑ ύκοία, Ας αΜομαν, δέν αύτΑν ήλιχίφ,,μορφιΛντακ, προϊόντος τού χρΑνομ, M έχουσιν ούδαμίαν σχέ«ν ούτα κρδς τήν τής ρουμάνιτού πολιτισμού xal λαμβϊνου*. τήν Ανήχβυααν ηύταίς χής έχχλι,οίας Ανοξ«φτησίαν, οβτ* «ρδς τήν χα»·Hoiv μοταξύ τών «(πολιτισμένων ΙΦνΑν, Απνα «po- γίασιν τοΟ Αγίου μόρου. Έξηγη*Αμαν αέλιαρινΑς «ad export*, αύτοίς Ας «Ιναι, οδχΐ U *ς ή*«ν «|A έκ·· έν βοΜμ γνώοα τού ζητήματος έκ! τού κανονικού, τοντΑΒων «ai χιλιΑΒων Mn. ΚατΑ τδν «aviva δογμαιικού «ai Ιστορικού έβΑφοκς. Έν τφ Πηδαλίφ αδρίαχομαν ένα μόνον κανόνα, έν^ τούτον «ai έτέρους Αλλους Ισως τδ πατριαρχιίον Αξιο! vi έπτχτιίνη τήν κυριαρχίαν μότοβ έπ! τΑν "Ρώσσων, ή γίναται λόγος καρέ τής τού Αγίου μύρου χαδιαρώτόν Βουλγάρων, τών Ούγγρων, τΑν Χέρβων, «al αύ- οαας, διατύοση Βέ ^χρίσματος χοίησιν . . . ύ«δ χρατής τής νΟν Έλλα&ς, διότι δλα τούτα τ* χρΑτη ββυτέρααν μή γίνασΑοι1' (βυνόδ. Καρ*«γ., καν. ς"). βιφπούντο Αλλ'.τι έ»«λησιαστιχέ^ «ατά τάς έπ Κων- ‘O ΡΑσσος χανονιστής Αρχιμανδρίτης . ΊαΑννης έξα,τββΐΑν τδν κανόνα τούτον λίγοι , Η τού χρίσματος σταντινονπόλιως λαμβανομένας βιοτίξιις. Τδ χοφάλαιον τούτο χλιίουσα ή Αγία σύνοδος τής ποίησις έν τούτρ τψ κανόνι έννοαίται ιδιαιτέρους μυ ορθοδόξου βουμουνικής έχχλησίας έπί τή βώσ*ι τής στηρίου τέλισις, δηλονότι ή τοο χρίσματος καίηέρησις. "Ο λόγος, διΑ τδν όκοίον ίμκ'.δίζιται τφ κρασβυτέρρ ήμττιρας βουμουνιχής Ιστορίας, τής νοωτέρας ήμΑν νομοβτσίας κα! τής τού βουμανιχοβ πρώτους βααιλιίας I ή τού χρίσματος χαδιέρΑΟίς,. έχτίδτχαι έν τοίς Αχδχαί τής ΑξιοπρτκιΙας τού βσυμαν.κοβ ΙΦνους, κηρύττιι στολιχοίς χανόσιν, έν οίς τδ βΑχτισμα χαί τδ Αλλα ύψηλοφώνως «ai στιντορίί·; δτι ή δρφόδοξος ^ou- μυστήρια γίγνςνται δκδ τΑν κροσ^υιέρνν ■ Αλλ ή έκί μαν: χή έχχλησία ήτο χαί (Ιναι αύτοχέφαλτ,ς έν τή τΑν βοβαχτισμέννν χιιροδτσία κρδς μιτάδοσιν τΑν τοΟ τής "Ρουμανίας ΙΒΑφους πιριρχή «αί ούδιμία ξένη τού Ηίου «ντύματος χαρίτιον Ανήχον ης τούς Ακοέχκλησιαστιχή έξουσία έχ«ι δικαίωμα νά έχιβΑλλη στόλους καί Ακήρτιζρν ίδιαίτορσν αύτΑν βικαίοιμα χατΑ τήν ύχδ τού "Ιησού Χριστού μ»ταδοΐ>τίσαν aiτι ήμίν. τοίς έξιυσίαν καί χΑριν ιΐΐρέξ. η", 14-17).· Moti Μήδαμίαν έχουσα . Ανάγκην τού Ανπγνωρισύήναι τούς Αποστόλους ή έν τφ μυστηρίφ χηροάοσίχ μίτούπ" ούβονός, ή ήμκτέρα έχκλησιαστιχή αυτονομία έστί γιγονός Ιστορικόν λίαν (ύχΑριστον it" ήμΑς καί Α" δόόη τοίς έχισκόχοις έχ τής τΑν Αχοστόλκν δοδίίσης έχτίνου», οίτινας Αγαπώσιν ήμΑς χαί Μλουσι vi διαδοχικής αύτΑν έξουσίας." ΟΟτΑ λοιπόν οί τΑν κράταν αίώνινν έχκλησίαστιιύρίσχωνται μ»τά τής έκκλησίας καί τού κράτους ήμΑν (ίς φιλικές σχέσης. ΟΟτω έχομαν χαί ούτω κοί συγγραφοίς μαρτυρούσιν δτι οί πρ<σρύτ(ρ'< έχτολοΟνττς τό ρΑπτισμα έφιρον τούς λακτισμένους <;ς Μλομ(ν μοίνη έν βσφ ύπΑρχιι έν ήμίν’ πνοή, χαί τούς έκισκόκους, οίτινος έβττον έχ’ αύτΑν τΑς χιίρας βϋδέν Μ μ«ς ΑποσπΑση αύτής τής »έσΜ»ς. Κηρύττομκν ταύτοχρόνως βτι ήμαίς, ύπιρασπίζον- καί Αντχήρυττον αύτούς Αξίους τής βτίας μιταλήψιβς. Aii τούτο ^φού χαδ-.ιρώύη ό τρόπος τή; χρήσοακ τις τήν έκχλησιαστιχήν ήμΑν αύτονομίαν Απδ χάσης έξωτιριχής «ιέσηας, βέν Ηλομτν vi χωρισβώμ(ν Απδ τού Αγίου μύρου καί τδ χρίσμα Αντί τής χτιροβασίας, τοβ θύματος τής δρΦοδδξου έχκλησίας. "Ημ»ίς φυλάτ- τή έκισχοκιχή Αξίφ έκ<φ·υλΑχ»η όμοιας χκί τδ δι τομιν vi αύτά baÀtpttotai δόγματα, τήν αύτήν καίωμα τού χρωτοίου τού χρίσματος, τδ Αχοχλτιπιιάαρχίαν, τήν αύτήν λατραίαν, δσα έχληρονομήσα- στιχδν δικαίωμα τής «ωήσ«ως, ήτοι τής χαδαγιΑσοως τού μύρου. "Αλλ" ή έχτέλισις τού μυστηρίου τού χρίσ μαν «api τβν πατέρων ήμΑν καί τά όποία (ίναι ματος καριχωρήΑη καί τοίς κρ*σρυτέ^οις. Τδ τιλιυκοινά τοίς όρύόΒΑξοις έχκλησίαις όλων τΑν τόπων. Ήμαίς Αν«γνωρίζομ(ν τδ τής Κωνστσντινονπόλιως τπίον τούτο Ιργον ή όρδόδοξος έκκλησία ούδέκοτι χατριαρχτίον Ας ήϊικδν χέντρον, άφ" ού κρέπη νή έπ«φύλαξ<ν ΛποπλίΐστικΑς τοίς έπισκόχοις (ώ; η τή; 'Ρώμης έχχλησία) καί ούδέκοη τδ Ακηγόραυσι τοίς χηγάζή «4αα ή βι(ύ»υνσις έν τοίς ζητήμασι γινιχού συμφέροντος τής χαΑόλου όρΦοδόξου έκκλησίας, χαφ" ΙιροΟσιν. Άναγινώσκομαν έν τή τών ΑποσταλιχΑν ίσον Αφορ? τΑ δόγματα, τήν πηΦιφχίαν, τήν λα- όιομο»«σιΑν βίβλφ- ,Σύ έκίσχοχ* ή κρ«ψύτ(ρ<, τρ«ίαν. Τδ χατριαρχτίον Βύναται έν Ανάγκη νά συμ- κρΑτον μέν χρίσον έλαίφ, μ<τΑ ταύτα βΑπτ σον δι" βουλτυΦή καί ήμίς ιίς «αρομοίας ύπο»έσης· ώς ύδατος καί έκί τέλους έχισφραγισον διΑ χρίσματος.* (Τόμ. β', Ο»λ. 139-180.) Ένϊον Ιπκται λοιπόν ότι ό καρομοίας πτρικτώστι; δυνάμιΦα καί ήμαίς vi τδ κανών χώλύη τούς ίοροίς τού έχτιλιίν τήν τού χρίσ σνμβουλουώμοΦα. "Ο κατριίρχης λογίζαται καρ’ ήμίν άς κρΑτος ματος καΑαγίασιν καί έπιφυλάττη τούτο τοίς ίκ-.σχό((ρίρχης τής δρ»οβ4ξου έκκλησίας, καί οί ήμέταροι κοις. Τδ ΠηβΑλιον τού κατριαρχήου έξηγούν τδν μητροκολίται μνημοναΰουσιν αύτοΟ αίς τδς λιιτουρ- κανόνα «ούτον λέγοι ότι δ κανών ούιος τρία τινΑ Αχαγορ*ύ«ι νΑ γίνονται ύπδ τΑν ίιρέων, τήν τΑν γίας, ζητοΟντας καρά 8αο0 ί»κέρ αύτοΟ αίρήνην, κιψΡένων χαΙΗέρωσιν, τήν μιτΑ τής έχχλησίας συν τιμήν, μακρότητα ήμαρΑν αίς κοδηγέτησιν τής έκκλη σίας έν τή (ύΟτίφ όβφ. Ληςόμαία έξ αύτοΟ τοΟ διαλλαγήν τΑν ΑμμρΜλΑν, καί χολλφ μΑλλον τήν έκκλησιαστιχοΟ κέντρου ματά χαρ<ς Τ**Ι»·ί «ναυμα- έχτέλασιν νοΟ Αγίου χρίσματος- χρΑγματα, «τινα δέον σιχίς, όιφαλίμους διέ τα τδ έ*νος καί τήν έκκλη- νΑ γίνονται δαδ τού ΑρχιορΑως *Εκητα έν ύχοσημηώαη Αναγινώσχομαν πλαίόν τι πορί τής έπτ«λέσ«ως βίανμας. '*α»νμοθμαν δμας ή έκχλησιαστική ήμΑν 4λληλσγρβφία νδ γίνηται χατδ τούς καρ" ήμίν έν χρήσαι τύκους, οΟς δκαιταί ή ίμοψαία δξιοκρέχαια. Παραίνοντας βσα Mai vi λαχ8Ασι καρί τοΟ αδτδκαφίλου τής ρουμανικής έχχλησίας καί «αρί ΤΑν ήματέρκν ματδ τοΟ «ατριμρχαίου σχέσονν, <χαν*λ»«μαν χα! ««έλιν αίς τήν κατριαρχιχήν έησταλήν, δκδ τής δκοίας 4βχολούμα·α, καί 4ρξΑμα*α τοΟ Αγίου μύρου ζητήματος. Ή αΰτοβ καναγσότης i κατρκίρχης Ί«ακαίμ έκικλήττίΐ τούς Ρουμούνους ίαρίρχας Μ τήν τοο μύρου χαΑαγίασιν, λέγοαν δτι βι" ^τής τής «ρ«ίξοαας χατακατήήη ή fcri τής ρουμανικής έχχλησίας κναυματιχή αύτοΟ κυριαρχία, 8α ή ΑρΑξκ ·Μή ήτο έναντία τής καλαιϋτν φυλαττορένης «μρ* ήμΑν τΑ- τού Αγίου χρίσματος. Ή τού Αγίου χρίσματος «ατασκητή ίνομάζ«ται ύπδ· τού Διονυσίου τοβ Άροιοααγίτον καί ΑκολουΑία καί μυστήριον έν τφ ς" τής έκκλησιάστικής («ραρχίας κοφαλαίφ. Τήν σήμορον ή ΑκαλουΑία αύτή σπανίως έχτ(λ(ίται χ«τδ μακρύς «ορώδους έτΑν έν τή μιγΑλη τού τής Κωνσνανττνοοκόλοως κατριαρχοίου έχχλησίφ. Άγνοούμαν διΑ ποίαν αιτίαν. Έν Βέ τή δοοσώστφ αύτοχρΜμρίφ τής "Ρωσσίας Αχούομαν δτι τολώται χατΑ βιτιίαν έν τή μαγΑλη τΑν καδών πέμπτη· σημώωσαι ifuti δτι οί hpdt Μν δύναντκι ποσώς vi πρΑξωσι τδ Ιργον τούτο «ατΑ τδν κανόνα, ΑλλΑ μόνον οί ΑρχιάροΕς, ώανος καί ιδιαιτέρως Βύνανται >Α κατασχηώσωσι μύρον. ΑλλΑ φρδς καλήν χηΑμρχίαν «ai 8Π BYMODI OOM8TA.MTIMOPOIJTAMA ST BUCHAM8TMMBB. 1889 ial-oov. ύαοταγήν συνιρχόμινοι έν τφ κατριαρχΜφ τδ tar»-, λούσιν iv τή μητροαολιαχή έχχλησίφ.* (Πηδ^ σολ. 380.) *O*cv fame βη χατΑ τούς κανόνας ΑρΦόδοξος Wσχοκος δύναται τήν τού χρίσματος «odjaat χαδω γίασινί 'AU' ββήχ*Ί 4 συνήδωα tva ta» έχόστφ τόκφ, δκου Μη» αότάκέφαλος έχχλησία, ή χαδα » f ί I I χ 818 l τήν έκχλφαίαν τού ΊηαοΟ Χριοττώ. ΔιΑ τής έκιχρί0Μ»ς τοβ Αγίου χρύηικης έκιαφραγίξονται κέντα αύτο· τΑ μέλη καί κηρΑηοντ» δργανα «Ο Αγίου κναύματος, τδ Antov Ιέον. νΑ! κατοιχή έν τή »0 χριστιανό* φυχή καί νΑ διονώόνη τήν ζοήν καί τΑς χινήσιις αύτοδ χατΑ τήν τΜ χυρίου ήμών ΊηαοΟ Χριστού διδασκαλίαν. Ό διΑ »0 μυστηρίου τού βακ.τίσρατος καί τού χρίαματος ή τής χρίοοας «Μ Αγίου μύρου έν τή τού νέου τής έκκλησίας μέλους ψυχή τιδέμανος σκόρος δέον νέ ΑνακτυχΑή διΑ τής φρον τίδας τής έκκλησίας, ής έγένιτο μέλος, δηλονότι διΑ τής κατηχήσΜος, διό τοβ hpoO κηρύγματος, Μ τής τών Αλλων μυστηρίιον καροχήςγ ών δτματοφύλαξ έατίν ή έχχλησία.- Τόσον τό βέκν.σμα όσο» καί Λδ μύρον γίασις τού χρίσματος γίνηται μόνον ta» τοίς tna^oτέραις ίχαλησέως» ta» τΜς κατριαρχιίοις xai μητροχόλισι. Τωσυτβτρόιτως ta» τή Ανατολή γίνιται ta» τφ τής Κωνσταντινσυκόλαως κκτριαρχιίφ, τφ τής 'lapoûfftMjfr τής Άντιοχιίας xal Άλιξκνδριίας, ta» Κρήτη *. ta» Ρωσσίφ tv ταίς τής Πιτρουκόλιβς, Μόσχας xai Κιέβου μητροκόλιυιν. Έν Αύστρίφ ta» τή τού Καρλο^itolw, Χιβίου χαί Κιρναούτσου μητροΚόλισι. Καί b χύριος λόγος ιίναι δη τήν δακΑνην, ήν Ακαιτχί τδ Ανιυ μιγέλης τής έκκλησίας έκιμιλιίας χατΑ τήν τής υλικόν, έξ ού χατασχιυάζπαι τδ 4γιον μύρον, δέν χριστιανικής ζωής aoptlav Μ έμινον, ώς σκόρις δύνατικ κώς έκίσχοκος ν' Αχαντήση ιδιαιτέρως, αλλά Ακορριμμένος έκί Ακαλλιοργήτου γής, Ακ^ρκος. Ή βί έκισημότιραι έχχλησίαι, αΤτ-.ντς Αντικρ-.σωκιύουσι έχχλησία λοικδν δέον νΑ ήναι ό δκματοφύλαξ καν τΑ ίχχλησιαστικΑ κέντρα τής αύτοχιφίλου έκκλησίας ί των τών τής χαδαγιέσιως καί τχνιιοκοιήσιως τών χριστιανών μέσων, δέον νΑ έχη ,κρόχωρα κέντα τΑ iv έχόστφ τόκψ. Έάν Ανατρίξωμιν «ις xà χαριλδδν τής βουμανιχής κρδς έχτέλαην καί διανομήν τών μυστηρίων μέσα ίχχλι,σίας, ιύρίσχομιν χαί iîô προφανή τινα μαρτυ κρδς τιλιιοχοίηοιν τού χριστιανικού βίου. Τδ Αγιον ρίαν τής Ανιξαρτησίας τής ήμχτέρβς έκκλησίας, ήτις μύρον, δν καί αύτδ ίν τών μέσων τούτων, καδδ οφραώς κρδς τδ μύρον ιίχιν Απόλυτον έλιυδιρίαν τού γίς τού βακτίσματος, χαΗ σύμβολον τής τού Αγίου κρομηδούισδαι τούτο χατΑ βούλησιν χαί χατά τήν κνιύματος κοινωνίας, Αχαι»ίται Αναντιρρήτοκ νΑ χίστιν «ύτής. Τδ .τού χρίσματος ζήτημα ούδέκο» γίνηται ώς έχιίνα ιίς Ιέαστον τόκον, δκου διωργα-Λγίνιτο δι'ήμώς αίτιον δτολσγ.χής φλονιιχίας ή ίχ- νίσώη μία αδτοχέφαλος έχχλησία- τδ ζη»ίν τό μέσον χλησ.αστιχής δικαιοδοσίας μέχρι τής σήμιρον, διότι τούτο τής χαΦαγιέΜως καρέ τών Αλλων χωρών τούτο Αλλως κρδ κολλού taà έλίχτο, ώς κολλά Αλλα βυνό- ήδκλι σημαίνιι δτι ή έχχλησία έχιίνη δέν χατίχιι μιι τού αύτοχιφΑλου ήμών. Παλαιόδιν τδ Αγιον μύ κέντα τής σωτηρίας χαί χαώαγιλωως τΑ μέσα, δχι, ρον καδηγιώζιτο ένίοτι iv Ρουμανίφ. Οί ήμέτιροι iAv αύτη δέν δύναται νΑ καρέζη τδ Αρον μύρον, δέν ήγιμόνις κατά τάς ίκισχίψιις τών τής Ανατολής κατρι- δύναται νΑ ματαδώμη ού» τδ Αγιον κνιύμα κρδς τούς αρχών, τών τής Κωνσταντινουκδλιω;, Ίιρουσαλήμ, έξ αύτής βακτισδέντας, ού» νΑ τούς σ·ϊση διό τής Άντιοχιίας χαί Άλιξανδριίας, κροσιχΑλουν αύτούς νΑ χκτηχήαοως καί τού ίίρού κηρύγματος, ΑλλΑ ζητΜ έκτιλέσωσι μιτΑ τών τού τόκου μητροπολιτών χαί χαρΑ τών Αλλων έχχλησιών tva αύταί δέσωσι τούς έκισχόκων τήν χαδαγίασιν τού Αγίου μύρου. Οί γέ- έαυτής βοβακτισμένους ώς συγκοινωνίαν μιτέ τού ρονττς λέγουσιν δτι iv Μολβαβίφ τΑ διΑ τήν χαώα- 3 Αγίου κνιύματος, έκομένως Ικρικιν έχΜδτν κέλιν νΑ γίασιν τοΟ χρίσματος Αργυρό σχέύη έφυλόττοντο μέχρι λαμβένωνται καί οί χατηχ<Λν»ς χαί οί ίιροδιδδοκακρδ όλίγου iv τή μονή τώ« τριών ίιραρχών iv Ίασίφ, λοι, οϊτινις νΑ διαφυλέξωσι καί νΑ Ανακτήξωσι τΑς δδσν Ιξηφανίσδησαν μδτΑ κολλών Αλλον κτητοριχών διΑ τού μύρου μιταδιδομένας τού Αγίου κνιύματος χιιμηλίί»* καί Ιστορικών Ιγγρόφων, δταν Ακισύρδηοαν χό?ιτ«<· Τοιουτοτρόκως λοικδν ή τού Αγίου μύρου χαδω τού Κγόέίου οί Έλληνις ήγούμινοι. ’Αλλο» οί τής 'Ανατολής κατριόρχα: ένικα τών διαφόρων Αναγκών γίασις ιίναι Ανακόηιυχτόν τι κροσδν αύτοχοφέλου αύτών έστιλλον τοίς μητροπολίτης τδ Αγιον μύρον έκκλησίας. Άνιυ τού κροσόντος τούτου ή έχχλησία ώς δώρον. Άλλο» κέλιν οί ήμέτχροι μητροκολίται έχιίνη στιριίται ένδς τών κρδς σωτηρίαν οδστωδών έκρομηδιύοντο τδ Αγιον μύρον ότέ μίν έχ τών μέν, μέσων, τής κοινωνίας τού Αγίου κνιύματος. Τδ ΑναΜ βέ tat τών St τής Ανατολής κατριαρχών x»rrà τήν ζητιΓν τό Αγιον μύρον καρέ τών έχχλησιών τών Αλλων μιταξύ αύτών ύκΑρχουσαν φιλικήν σχέσιν. Κατά τούς τόκων σημαίνιι δτι δέν ύκέρχιι «υνιέβησις καί κίστις τιλιυταίους χρόνους τδ Αγιον μύρον ίλαμβΑνίτο ότέ χιρί τής έχ διού χααλιδσοως τού Αγίου κνιύμκτος. ,ΠΑν δώρημα τέλωον Ανωήέν έστι καταβαϊνσν έχ τού tai Κωνσταντινουκόλιως, ότέ tat Κιέβου. ώ Τδ διΑ τοσούτων μίσων κρομηΦιυόμινον μύρον οί κατρδς τών φώτων,* λέγιι ή Αγία έχχλησία. ΟΟτω λοικδν χαί ή ήμιιέρα έχχλησία κστιύι. δτι μητροκολίται iv ΑνΑγχη ηύξανον διΑ κρσσώήκης ίλαίου καδαρού, ίνα έκαρχέση Αρικτόν καιρόν. Τούτο τδ Αγιιν κνιύμα χατέρχιται έκ' αύτής, ώς καί έκί ουγχώροίται ύιίδ τής έν.χληβιαοτικής αυνηδκίας. Ή τών λοικών έχχλησιών, δΦσν χαί ζη»ί χαί έξαιτοίται ουνήέκια αύτη μνημονκύοται κα! έν τφ Πηδαλίφ έν τούτο Ανωδον κηρέ τού καιρός τών φώτων χαί δοτήρος καντδς τιλχίου ΑγαΜύ. τή τής 39b αολίβος ύκοοημοιώοοι, έν τφ σχαλίφ Έχοντις τήν ιάήήοίδησιν τούτην χαί στηριζόμινοι ς' χανόνοςχβνκορ Ανκφέραμαν Ανατέρο» δ:Α τήν χαώαγίασιν τού Αγίου χρίαματος. ΚατΑ τΑς Αρχές τού έκί τών ■ κανόνων, ίάί τής όρδσΑόξου έκκλησίας χαί έκί τής ίστορίας τής ήμιτ^ας έκκλησίας, ώς χαί Μ ιζ’ αίώνος δ τής Άλ(ξανδρ«ίας κατριΑρχης Μιλίτιος τής δογματικής οτμασίας ώαί τού κμραδιίγματος έτέ6 ΙΙηγίς, Ακοστίλλαν τφ μητροκολίτη Μολδαβίας Γΐώργίφ Μογίλφ τδ Αγιον μύρον, λέγοι αύτφ έν τή ρων αύτοχιφέλων έχχλησιών, ήμ«ς Ακιφασίσαμιν VA έκιοτολή- ,ΠλήΦυνον τούτο 'κατά τήν γνβοτήν τέξιν.” κλέσωμιν έν 'Ρουμανίφ έν τφ κρώτφ μητροκολιτιχφ ΠαρΑ τοίς κανονιχαίς καί ίοτοριχΜς βώαοοίν νάφ τήν καδαγίασιν τού Αγίου μύρου, χατΑ τήν ταςιν ήμιίς έλΑβομιν ύκ’ δψιν καί τδ δογματικόν μέρος τοΟ τήν ύρίσδιίσαν έκί .τούτη ύκδ τής έκκλησίας, καί ζχγιήματτς. Τδ Αγιον μύρον ({ναι έν τών έκχλη- βκως γίνιτα·.. ιίς Αλλος αύτσκιφέλους έκκλησίας. οιαοτικών μυστηρίων, διΑ τού δκοίου ίκισφραγίζιται Ή Ακόφασις αδτη ιίναι Αναλλοίωτος ΨΑ καντός, έως τδ βΑκτισμα καί *έ»ι τήν σφραγίδα τής χέριτος τού δτου δέλιι ύκΑρχω ή δρδόδοξος βχχλησία τού βσυΑγίου κνιύματος έκί τού νέου μέλους τής έκκλησίας, μουνιχού έώνους'Οσον Αφορφ τήν έκίκληξιν, ήν ή αύτού καναγιόδηλονότι τού βακτιαΦίντος. Διό τού βακτίσματος ούτος έγιιναν υίδς τού ώοού χαί ουγκληρονόμος μ«τΑ της δ οΐχουμινιχδς κατριΑρχης ΚΟίΠται ήμίν διΑ τήν τού ΧριοτοΟ τής βασιλιίας τού διού· ιίσήλδκν οίς κρΑξιν ταύτην, ήμιίς τήν διχίμιΦα μιτΑ τής ήκιότητος έκιίνης, ήτις Αρμόζο. τή ήμιτέρφ έκχλησίφ ώς μέλη τής όρΟοίήξου οίχουμινιχής έκκλησίας, μέ τήν 1 &rwr /r Hvxiftft. wruuLV WMVS XLV. 81» 8YNODI OONSTANTmOPOLITANA ΜΤ bicoiav lutbupsOpcv vd ^ps8u 4v ηίρφ^ι net «ίς dp- A μονιχάς «vtupaturig «xtavc, if»ups4pcvn< abg IA(TMfp.) t UpMpet ifjitni*»·* ari pT1 eetobria 18 au mnbrie 1883 ai dilata anaatdrie ta Lugosi·, ta atedienti'a pudica a Π-a tioaata ia 8 18 novambria 1883 a primitu ai promulgata ar mature asiadiameat· aiaedali peatru organiraraa ofieietare eecteaiastiee ale dieeæei Romàaeeci unite a Logosialui, earii ca aoaant'a ee publica vanaratotai dsra. dteeeaaau ai eradintiosulni poporé spra •tetula çunueeintiei ai alu acomodarai. . SYNODI C0N8TANTIN0P0LITANAE HABITAE pro tuendis civilibus sacrorum antistitum iuribus 1883 februario - 1884 maio. Cuique rerum cocleaiaaticarum Orieatta non pror- B elbi neque duobus apud ae consiliis deputati· pro ans ignaro plane eempertum eet, sacrorum antieti- bari, cum consuetudini bucuaque «erratae inde ab tea par imperium turcicum amplie juribus ac privi instituto Oonstantinopoli Turearum impario omnino legiis vel in civilibus negotiis pollere, quibus inde adversentur: aam nimirum pen·· Graecos normam *' capta per Tureas Constaatinopoli gaudeat. Id obtinere, ut episcopi pro ecclesiastico tribunali in aegre quidem ferunt raoaatiora· Turea·, aemalqua nrbo regia constituendo, eetsri clerici pro tribunali •t itarem conati sunt memorata privilegia · medio apud episcopos per provincia· habendo indicantur; tollere. Huius rei causa acerrima anno 1883 exorta neque vero licitum unquam fais·· civilibus locorum •st oontrovatsia patriarcham inter at gubernium magistratibus episcopos cterieosve qnoscnnquo ta turcicum, quam paucis saltam verbis decet retene. carcerem per se eoniieero. Cum in regiis diplomatibus novis metropolitan 4. — 1883 maii 87 faeii 8. — Cum patriarcha Agatbaageto Biaanii et Cyrille Casteriae concessis, tam sacrae synodi oonsiHique mixti qodatee graviter nonnulli loci iiqna gravissimi momenti immutati C apud sumdsm administram conquerantur aon solum fuisesat, in iis prassertim quae etarieoram ssonia- de immutato pristino ia osusta indicandis un, veram liumque causas criminale· spectant, loaehim pa etiam de rabas innovetis rircs Melium teatsmenta, triarcha, movente tum sacra hynodo tum sonniho rirta negodta pactiones dotales spectantia, rircs national! mixto, a qnibas toto penes Greece· per libertatem aut penitus ademptam sut nimis circum Turchiam conqtitntoe res publie· peadet, apud ad scriptam ecclesias, scholas, pies domos aedidsaadi, ministrum a caseis indicandis et religioeie ratioai- circa rationem sententias ab suta patriarchal! tatae bus dirimendi· taterceeeit, ut huiusaaodi diplomat· complsndi, uno verbo cires universam geatis graequemadmodum praeteritis temporibus, sic deinceps cae rempublicam a gubernio vel impeditam vel abeque uHa verborum M rerum mutatione rehgibeie- arctioribus finibus descriptam. sime iis quorum interest ab imperatore eoneedoreu8. — 1M3 maii 9β ' iunii 7. — Asim parata ra tor. Haec caesa hit diuturni ac greviesimi discidii; ram ad justitiam raligioaemqse pertinentium ad bine freqoeotiseimum litterarum esriptorumqne inter minister patriarchae significat, instruqienta illa, ambae parte· eommeirotam, quae ai per oxtoaeum quae · Mahumete M concessa rircnmferaatar, qua exhiberentur, istegram volamqu facti· implorant libet suctoriisto deetitsi, cum aultato aaibantieiMaior oorumdom pars typi· vulgato habetur ia totom praeeeferaat·; quta taimo, etiamsi authentica varii· epbomeridibae Oouataatiaopolitoate, quae ·· fsiraest, ostendendum adhuc osdem nostris tem aatata ta luo·* prodierant Braveataetotum synop- poribus convenire; quoslibet raram psbliearam ad•im tantam dabo, servata temporum eerie, allati· D miniatratorea iura utiqne poller· vatorea lege· novis tamen per eateaeum iis monumentis, quae graviori· introducti· abrogera ad universe· eivitotis aammo•omesti visa août. dum ; praatorea nba recto a patriarch^dictum fais··, 1. — IMS februarii 1» martii 8. — loaehim episcopo· ax priatinis diplomatibus tus hsbera quae patriarcha apud administram iuatitiaa poetalat à· vis saoram subditorum negotia apud ·· dirimendi, imminuti· in rcoautioribus diplamatibus sacrorum eum in diptomatibns agetur de negotiis spiritualibus antistitum pristinis iuribas et privilegii·, ia iie prae tanta·, pes de rvbus quae ad ito commune per sertim quae caasas criminatas etarieoram et muria- tinent; nullam proinde taiurtam sraroram antistiti liam (poetant bus litatam falsae, eum privilegia, quae sibi vindi 3. — IMS martii 31 apriiie 19. — Asim parata cent, originem daxerfat ex prava diplomatum istorinstiti·· 'administor patriarchae signifient,· immola pratotiooe. «. — 1883 mali 31 iunii 13. — Asim peseta tion··, de quibas eoaqnsatus set, ideo factas feieee, ut metropolitaram diplomata ad eam fortaam eomr- eadem quae superit·· repetit, qdioetis nonnulli· poaerentnr, qiue nuper in cassis raram indicanda •xptaaationibus circa testamenta, esuras dotatas, rum dirimendi· per universum imperium aderit· •t cetera, de quibus actum faerat ta litteris patri feerst archae tetiuaque .synodi sub humero 4 memorati·. 7. — 1883 iunii 8 18. — loaehim patriarcha nfiS. — IMS aprilis IS JIS. — loaehim patriarchs. Mmonte administra scribit, rafornsstion·· race·· misistra ’turcico significat sa racepis·· ambas Httaraa tadaeta· ia eaueta criminaUbae iudieaadis neqno tab numeri· b at fi relata·, simnlqu· apod saadees MM ' βΤΜΟΜ OOMTAMTIKOPOUTAMAK, 1M> Mnute-IM mi. queritur do aoeauW· vecbia-ia eagMdfali· Marie a pent divoetom axeajba» preobead» NtpiriUBt, ■ aou oMimitihi, qone debitam étriqué patriarchate· ad aerne, nod U ’mwnm· tribaaalia perttuer·; oonailio hdboram iMdero vidabautur. aaadem eutaram, ai a naeri· tribuaeUba· ad lagum 8. — 1883 ajriiia tl /aaaü 3- — laaaHm patri- praaaaripta aaadta· Mriat, aflbathn m baaeaqae aaaba apad eareieûai edaatmetrum peetalat da ia». aortite· Mto aa datoaapa mtitum iri, dummode pedimmb· a gaberai· aMatio, æ eaateatiM a tri* •trique parti plaaaaat, Max» ad tribaaaüa oouvbunah patriarobali lata· eirea «aaaaa MaUam ma- muai· reearoum Miaadum. f 10. — IMS hÜH 14 S». - leaohim patriarch, trimoaialea,· atqae haprtote dna paetbam a viro uxori, divertio facto, pro imWtnrieoe at meaaa aal* adadaiatro turcieo gravamina axpoait, d» quibae veadum, aequum ma aertiaata» eftooiam: mmb- baeuaqu· aaa immarito eeaqnaatm «rut Meauaanque agitur da oegotio ab aaataritata pattiarehaH tum boa, eum eoatrovaraia· eapitn laeuleMer re dirimendo iuxta iuatituta haetMaa apad. Graoaoa ferat, integrum dabo, adiaeta interpretati··· gallica qua· tpaiaa patriarchae earieSn lunam aa aetata reeeptu. 9. — 1883 naii SS/iaaü 4. — Avita paacia prodiit Ita porro «a habet: patriarcha· •oribit, eauaaa, qu·· alimenta a mariti· Oixeoptvtxbv aatptapxtCov. "Apibpbt rcpmxoxéUtou 9688) Τή atbtoO bfoxérqtt τφ όκουργφ τής tauttaabvqt xai τών 8pqeMuxiahv. Έξοχΰτβτν. Έκίμίνος τή iv τφ dab SI pateo όίνύοντβς Ιτοος 6ψηλφ τής 6ρ«Μρβς ίξοχ^τήτος γρφμμβνι advu aùptνάς ίχίηλουμίνυ hnbupif, «pédÿepai, xa4d xai tv B Patnarto «NuatAMpae. N* du protocole 9686. A too excellence le minittre de 1« justice et dee caltae. BxoaUeace. Me oonforaiaat au déeir que votre excellence a bien voulu m'exprimer par ta lettre du 31 mai de l'année eeuraal», je o'empreMO, aiaai que jeu τφ dab 8 Ιουνίου ριληφ μου tmtptplp teqnetXdpqv, ai fait la promeaoe par mon takrir eu date du ύχοβολβν βύτή xai it βύτής «ή βφβοτή aùroxpe- 8 juin dernier, de eoueettro h votre excellence et. τοριχή χνβορνήοκ ληπτορορβς «λή^φορΙης mpi τών par »on canal, au gouvernement impérial un ex Stxalarv τής :Μχλήαίος «Cttdaoaov Μ tait dpttat pend précia den plaintea légitimée de l'égliae con γχνομένβις dULotdoMi, pdUlov S' dvanpowf oteuaSe- tre lea récente» altération· ou plutôt révocation· στίτον χΰτής χρονομιών. de qnelqaee-uae· de aea prérogative· le plu· ea•eetielle·. 'AiXà rcplv ή apod· «k «ή* ixaota bpcuvav, Maie avant d'entrer dune l'examen particulier 1ξ ής χβτνίίηλον γχνήακΜ 4tt «povopim τής bxxÀrj- do chaque objet, examen, d'où il aéra démontré σίης, «βν vb χΑρος »«ρφ·βλημέν«ι aa! M0aatai, ‘que de· privilège·' de l'égli··. revêtu de l'auto ήλΑορύΦηοον bv tetf έσχϋτοις τοότοις xaipeit aal rité requiae et reepectée de tout tempa, ont été, dvrtpditqoaw, ίνάτρβκήτ· pot έν «ρφτοτς Μγατ »»«ή- c tout récemment, altéré· et annuité·, qu'il me voit oaobet trnpl enouïatotdmrv τ-.νών 4ρχών, dûvtmoto permia de m'occuper, d'abord, do certaine principe· o bv τοίς άφήλοίς βύτής ΙγγρΑροις, ήμοαον 3d οχέοιν d'une grande importance, principe· qui cent invoχρύς «ύτάς τοώτβς τΑς ΐφόνομίος έχβοοών. ΈΑν γάρ qaéa dam ae» lettrée et qui touchent directement μή xpocqxévTaaç Μ Αρχχί ebtet b(cteoH»i aal Swr. aux prérogative· dont il «'agit. Car, aana l'examen xptvqStotb, dmenv xai pdtaiov dxofWva tb M τής xab' Sxaurta ipedvqt d«oS«tS« 8« ή touiSt ή totdlt xpovopia ήλΑβίντοτ xai Ανττίτρβκτχι. et l'éelairoieooment préalable· de ce· principe·, il devient tout h fait inntil· d'entrer dan· l'examen de chaque détail pour prouver qu tel ou tel pri vilège a été altéré et anaullé. Έν «όΐς «ρδς tb oixouptvixbv χβτρτχρχφον xapi. C'eet daaa le· lettre· miaiatérielle· adrewée· tab apoMipivou ζιρήρ«τος dnoataîttexv άφήλαΤς' aa patriarcat mcuméaiqae, relativement à la ques tecoupruwtt irrféfMi «pa0dUovtai .dpjei ftvixai tion qui noae occupe, qae votre exoellenoe poae toaobty μ*λλον paAÀnft dftat, Sap, aaM ba tto 4a» principe· d'un aaractère général Ce· princi γτνομένον ICdpetat, t privilège· de i’dgVa· avbieM 4M aiMrda, me but evqpCeuaa 6n oMapia dULeheeic èydvne ali 4« ή hea ·» que l'égifee a a jeataia jeta dea privilège· tepexi) uufMpvqto Wtotm dllototo net dvmapéf* τβύτβς xntd wbç χοιροΑς, xai bet obdapMc tern-. — t___ 9_____________________ _____ XpwOMi iurtqpqoai aùôdc, <·ρ·χνρή«·ις (μβο- gbtee, le geavanemeat impérial eet ea droit de onabèt) bbtoxaKoupbvafr la· aitécar et de le» aaaaBar, eabae le» eireomtan- eat, at qa'il^'eat nulleMaat obHgd 4 miataair eea prMHgea fan · veto axeeOeaee qxahba da eee- KaMpmv Xep4>pnt bmafaJjitv τ| MA BTJiODI C0K8TANTIM0PQUTAXAX, IMS febrario - IfiM'mato _ . __ _ ___ _ ________ __ ____ _ 'Mt oflm τ*<ς οΑβργνηηαΐ; npoMooei xts χρβτβχΟς fem- , nière «i aatte, ae tendent Wiwiaat qa'A t'abeΑοίης, odes talc taoqpotdtmg βΑτής tanagtam aai Httea da stata qm^ils ae Beat aeBaaaat aa har taexpedoomv, Λπ τφ tanip w^Iwmcv. *B if»· monie ai avee ta jettetinn» généeensoa da >, paa* rdpa dfaétqfc M Π*··» β·*·*· *·* MiruxAv Ml veritemeat impérial, ai avee tat premeeees et ob taniqmoèwuAv «φΰγρΑττην tusxpcvoptvq, od eHev ligations tekaaeUat. ai avee l'équité. Votre siβτι 4 tattqeia Hx4v dxoAnta οφν xpeveptAv oelteaee, qui *· fe«t remarquer par. ta aeaaaiaaaaea βύτής. Iva fit xapoMam τ* aptagev, tanqiip- profonde dot affaires paMüpao*. ot i trié risrti que», νήοχη,ίη, dlatoqç τής βηαλονούαής vudtqt triismg, ee doit paa ignorer qae e'oet ai aoNpaé que l'é t Mates οουλτΑν Μιχρίτ XAv i ΠορΑήτής A> at* glise jouit do ses'prérogative*. Seas m'arrêter ear xpwttotwv attat ipywv txotfpap τΑ aatA τήν ta- lea privilèges Aoat l'église jouimeit A aao époque xÀqotav, jteÿmtaàc aai xupdra «Ας ηρονηρίβς aai mriérieere, je dote rappeler A te mémoire qu'oasmΑτηλχίος eMfh ti> aaHotAc SqXoveOv. Tab aaxpc- tM après la oenqutte de sotte capitale, le gloχρχιχοΟ Ppévou têts χηρβύοντος, χολοΑοας Ιχλχγήνηι rises saltan Mdhemod al-Fatih a fait de l’état de xarpidpgqv, tH*4 *°λλή έβέξηο sb* aasA τούς ix- l'église une dee tat ooeapetioas principale*. C'est χΑφΜβτιχούς ηηνβνης pixptv perd τήν dtaeutv apo* alert qs'il a reconnu et confirmé he privilège* at βλήΗντη ΓοννΑβιτν τΑν ΧχολΑριον· aai idtag ÿrâ> immunités do l'église, toit l'ordre do eboooe établi, Xixats χ«ροί lobs αύτφ τήν χοιρβντιχήν β#Αο»> be trône patriaraal itant sion roeaat, h taltaa txtfxe xai τΑ <1ξιομνημόν«υτβ tête* .HatpcdgytuS doaaa l'ordre de proeddor A 1'dhetioa d an patriίν 4ρήν> xai ίχ· τήν φιλίαν ήρΑν tv οίς Αν χρήζοις, ) arabe. Geaaadk» ffoboiarioo nyaat dtd. poa aprte Αχολαϋον xmAv τΑν χροναριΑν τΑν χροχβτΐχνν h ooogedta, proa» A oette dignité aaprdme, conοου.“ "Οτι Ai bai teO ένβόξου Ilopdqrofi ixupAAq ftnaéaaent aux hit do l'dgiiee, le conquérant reçut xai ipaÿeiAPq τό ίχχλησιαστιχΑν χαΑοσιΑς aai txpe- le aeavaea patriarche avec do grands bouteurs τϋνΡηββν al τής ίχχλήαΐας xpoveplac, paprnpot ptv Kn lai rwcitant do sas propres mains h béton ή σύγχρονος ΑφβυΟής Ιστορία ή τή χροΑήλφ yvtast pastoral, il loi a adressé oes paroles mémorables τοϋ Μύξου ixaivov βασιλίβκ γραφΜσα, ραρτυροΟσι ,8oi» patriarche en paix, profltee.de notre amitié 8t xai ΑφήλΑ βΑταφατοριχΑ βγγρ«φ« iv tmiiqpo dana font ce que tu aurait besoin et jouis de tous Titrmç Αρίβις τοΟ βίου τής χροτοιίς βαοιλιΐβς ixAo- tes privilèges de tes prédécesseurs. ** 1st fait que Οίνια, γνιηστΑ Μ xavH-piv τφ ùxqxéqt, ward 8Α te statu quo ecclésiastique e été recousu et saneτφ tcsxteistopivy xéopg. Τοίς οοφΑς xai «ύχργχτιχΑς Aicb toù tùxAtoOs «frcAv bpoadtopoq stÂtiei tionné par eut illuatra empereur, et que tes privi* légee de l'église oat été confirmés par lui, est in στοιχοΟντχς xai d (νβοξοι ούτοΟ βιΑβοχος xai Xvot* discutable. L'bistoire contemporaine, dont on no τχλίατβτον τή κολιτχίρ τΑ κρΟγρχ 8ιχαΙ«ς χρίνβνιος, peut contester l'exactitude, puisqu'elle e été saat npooeiMÿepafaMcv xai npcatxsxvpstaav τΑς τής ίχ* doute rédigée tous tes yeux de conquérant, aiaai χληοίβς χρονομίβς xai Ατχλχίβς. 'Q; U κρβ τοΟ τβν* que plusieurs actes émanant des sultans dans dee Çipsrrfou, oOtst xai τούτου χηρυχΗντος, fintp διχβί·ς moments très aotennah de ia vie de l'empire, aotte λογίζντβι ή «ηγή· ήί έξέρρνιχχβν xai tapéouoi τΑ qui sont A la oonnaiaMAee de tons les sujets de i'emχίΜργχτήμβτχ τΑν ύχΑ τήν βώτηχρ«τορ·.χήν ηίγίδη q pire et de tout te ntondo civilisé, ea témoignent rteovpévsrv pstappuAplwiev, ή xpataiA ββοιλχίχ ούχΐ pleinement.. 8’asoéeiaat A oette ouvre de sagesse pdvov ΑβίββΙ«»αο xai ixipesot té teutptaemèv xa* Ot de générosité do leur glorieux ancêtre, see il* dstrauç, Αλλά xsl κρύς Ακοντος βΜχήρυήον βτι σχον- lustres oueeeeeenrs ont jugé être d'un haut intérêt Salw xat βύοργχτιχΑν pxrappvèplosssv ixttcloupdvesv, pour l'état de confirmer et de ratifier itérativement xai ιύχβφον xai ilxaio·· xai txmpteiinarov χφ tes privilèges et immunités de l'église. C'est aiaai ύφηλφ xpdxst taxi xpatOvat xai βύΑις τΑς τής έχ- qu'on a'procédé A l'égard de oette question, tant χληοίβς χρονορίβς, ή στχνότβτχ xai AvaxeentevsK avant qu'après la proclamation du tansimat Cet ouviésxai xai τΑ ΑρΑΑβοξον γένος. ΜιτβρριΛμίονις acte ayant été promulgué, acte que l'on peut con dpa xai ÿs^atasci; sal χύρνοις τΑν xpovepuAv ile»» sidérer A juste titre comme la source qui a ré ρήΗηαβν dslxots Ας Iv τΑν xupiisieoxépsev Peps),(csv pandu et qui répand encore les bienfaits des ré τής ίαχύος, τής ούββιρονίας xai τής Αχροοχύχτοο xsd formes accomplies noua l'égide souveraine, te gou ιΐρτγνιχής ΑνβχτΑήονς τής sùpsiaç ΑΑαρβνιχής βύτο· vernement impérial n'a paa seulement confirmé et χρβτορίβς. ΟΟτ», ρογΑλης τινΑς ρίτρρριιbpFirsat xg* ratiflé te statu quo ecclésiastique, mare ü a fait ρυττορΑηκ, auvsxqpùrwto xai τΑ οτββότΑν xte 'dxapa- plus. D a déclaré A tout te monde qu'au moment piaoTov τΑν χρονοριΑν Toérasv. Kai <ν ρίν τφ xatA oè dos réformes sérieuses et bianfaisaatoe sont en ρήνβ αχχΑν 13β9 (18&S) Αφήλφ gtypasUp «ρΑς «Αν vote d'application, il opaaldère qu'il est opportun, ' ΑοΙΒιρον xaTpcdpxqv TsppatvAv dxsuéwepiv«p téfle juste ot très profitable A l'état do raffermir les βοβχιοί A dalpvqtmg τοΟ νΟν tènésAt βηκΑιύοντος D privilègoo do l'égifoe, avec laquelle te Battes orthoχβτήρ· ,ΔικχοΑς AxtfaipA tvn td lAtaitapau flpqmuv- doxe eet liée d'une manites très étroite ot indiertxai xpovoftlm Axé A» ivM{t»v xpoyévmv pou τοίς solabte. On voit done.par iè, qns tes rétames et χληρίχοίς τΑν 'Ptepalw xwtAv ènqâfasv peu (οφι* te confirmation et te raffarmiaisemant sunadtanés AauMtout, ixtxupeeAoinm ti nni κχψ'ίροΟ, al iv τή des prérogatives eet été taadéirés do tout tempe tmapanslg pou taxéqotai xai posai aal ai «abatte amt une dee bases psMpatos de la peimsnM, κροαηρτηρίνχι γχΜ, χτήρβνο xai Aotxd flpqnueimxd «te ta prospérité et 'de dévdteppemeat pacifique et xaMpépara, al douèoatat nul ré AtxatAnne τΑν tune onttevsn do ee vante empire. Dès qu'une totoûTAv tAurqpImv xai τΑν xéqptxAv, nvwMm■.·’ importante tétasse était preetamée, on s'engageait sinetv, ai touAtui xpovepita aad χβρ«χ«ρφΜς «Ι a» mémo .tempe do respecter ot do préserver de p^dpsvat tv τοίς βορητίκς τού χητρτϊρχου xai τΑν tente atteinte tes prérogatives tue mentienaéna pypo—AriAv, τ<ς ««ριίχΜΑ τΑς mAsmAc ΑιβτΑξηις, Par te Arman impérial promulgué ad Aes te mois Φ«ν Mirâ dmpta^lqmt.* 'Iv it τφ »ρ φρΙρφ τοΟ de ebaban de l'année iMfi(iaM) et adremé b fou Xdn-Xoupapobv seedde ttvé ΑρΙζοντηι- ,ΠΑοβη ai le patriarche Germaaoe, l'auguste pbr» de notre xveupawini ppovopten ual iftàttet, ai tai tAv-Av* gnoionx souverain donnait tes amutaaoeo eaivaàUta* xpoydvsrv ρης aai pst' ββτοΑς xppgn*atom «Ις tes: ,Jo désira ardemment que tes privilèges epi«atout τΑς xpwnMtaAt ή ΑΑ«ς ρή pouooutpavutÀç ritaete spéciaux Moordéa par mes iBnetreo anofitne xetvérqteg tuosxaéoaç iv τφ agitai pou, taè τήν M clergé de mm fldètas eqjote tes greea, privUègee Xpocreénta afyita pou, Ανβγν«βρ(ζσντ« xai tarrq- qui oat été ratifiée par moi, les égiiooe et tes ma* 827 sworn COWTAimjIOPOUTAMAi, 188» Mntrie-iau maio 1 8S8 ρούνται iv ’Bv 8è τφ éxè IS ζιλχαδέ ISM , ■aatèraa, qui μ troavaot Aaao ma ooopirv, la· Mr(30 νοβμβρίοο 1875) αότοκρ«ηορ(ηφ «pi prtnppu» m at iaa prapriMa η·1 aa AipaaJoat, ha aatraa pioatsv ρφμανίμ v48a έρίζονβχ· ,Upooaxi{itPaaafipav étabjiaamaaia ratifia·». Iaa iaaanaMa ai Iaa 4raÜa χαί xpaoexixupofipav ' τήν έζβοσίαν, ’•P'P^T1’· taat 4a aaa itaôtiaaaaiaah 4a pHM faa 4a oiarg4; el πατριάρχαι xai λοιηοί xwupxxxoi hue· •a aa ont, taia· la· privUif·· ai eoaaaaaioaa, aaaστος έ«ί τβν ôxoèéoassv τής ieurcO κοινότηνος. «w* taaaa 4aaa Iaa kôrxt» 4a patriarak· «t 4aa aHtraμβά ταΐς χρονομίβις «al τοίς όχχρχοόηαις dfaAriatg politaiaa, birata ai >·· aaoiaaaaa 4iopoaitiάριβήλ«·ς dxo8tixwtui 4x5 τχ τοβ 11 dpbpov τ·β ■luauMa ebrdtiaaoaa oa d'aatna rit· aon oiuaalσυντάγματος, δι·χ«λιυομένου· ,Τό κράτος χροστα- aana dtabiia dans mon empir», tou· moa igida τ<ύ«ι ... τήν βς péypt τούβ· τήρησιν τβν «ίς τάς prataatriaa, aaroat wndnada vt mainte··». “ Dana διαφόρους κενότητας χορηγηΗντβν «povopiwv·· xai i'iaUhat-4mani (firman aur le· reform··) promulάχδ τβν διατάξβχν τβν μέχρι κρό τβν τχλχυταίβν gad la 13 ailkadd 1ÎS2 (30 noranbra 1875) «et έίΜντχΗισβν βαλτιΑαοβν έχδοδέντιπ καρό τής βύτο- •oataaaa la diapoaitioo tulvaot· : «Noua confirmait» χρβτοριχής αύτού μ·γαλ·«4τητος ύψηλβν papariasv, iv ι •t aoa» ratifion» aoaai la pouvoir, doat Iaa patri οίς άμασαι ai τής έχχψμσίας χρονομίαι κβρόμαα archae at lae autre· chef· «piritueb «ont inveeti», ταϊς άρχαίαις xai σαββαταΐς φέρονται. Τοίς «ύοργτιι- ebaean pour oa qui concerne le» affaire· de aa oonκαίς βασΑιχαίς ταύταις Ηαγγολίχις xai (ia{teuÂnft«aat·· pour le maintien et l'obser βουλίοις, τ4β· έδήλου χαί έβίβαίου ή ύψηλή χώλη· vation des privilège· religieux de· chrétien· sujet· ,ΑΙ χρονομίαι χαί Μλβαι, αέ»φ|Γΐδαψτλ·νί·ίσαι έχ- do aoa empire. L··· patriarcats réanimant an tel χαλβι χρές τβς μή μουσουλμανικός κοινότητας, fca- faisceau de droit» civil· et religieax, que l’on peut τέλχσαν daixvts σ«βάσιαί, ούδ»Ις δέ xoaa έμέμψατο i. vraiment dire qu’è Û réaervo de l’autorité politi ήμ«ς βτι χαρ«βλ4ψαμ»ν χατά τι τό διχαιΑράτν τβν que, que le gouvernement mnnalman exerce aeul, χν·υμααχβν άρχηγβν ten χ«νοτήα·ν τβότβν. Καί le· chrétien· sont plutôt administrée, jugé» et diri μνίζον δέ τι tapn(tv ή κότοχρατορική χυβέρνησις' gé· par un· autorité chrétienne que musulmane.** ίσάχις γέρ βΐ κοινότητάς αβτβι έξ·δήλ·- Daa· aa autre mémoire daté du 15 mai 1867 et σαν τήν έχιβομίαν χρός■έχαύξησιν τβν portant la signature d'an «sinistre, qui était re χρονομιβν τούτβν, γβνναίας συνέδραμο nommé pour «ou habileté politique, fca Pond pacha, χρός τούτο.· Χυνγδό τοίς έχισημοτάταις ταύτβις mémoire adraaaé aux rapréoantant· da aa mqjaaté β«βαιάσ«σι xad Icsfivêoiv ύχοχρο^σ·σιν, ή Μβα«ιή impérial· è Loadraa, Paris, Vionae, Berlin, Saintαύτοχραηριχή χιψέρνησις Αχό τής τού χΑχ-χβομοκ Pétorabourg et Piorenoe, aaxqoola il était enjoint γμΛν έκδόσιας μϊχρις έσχΑτβν, σχουδ«άαν τινό δι 4'am portor le eoaten· è la oannaimaao» doo ca χαστικήν ή «ΜΟίήηχήν μ»τβρρώ·μ*ιν έχιτχλβύσα, binets eaprèa daaqueb lia étaient accrédité·, la κραύνόοι datxMi èeexioai τό «βχηβ» xai Αναλλοί·* SaAKao Porta dénierait at naawait: ,Laa privilège· 8YK0DI ΟΟΝβΤΑΝΤΪΜΟΡΟΜΤΑΜΑΚ. 1883 februaria-1884 maie 89» 830 r dpépou voO daté 80 *eχβμβρίου (τίλος οιβάλ 1988) sept όργβν.αμιΛ τβν διχβστηρίινν νδμαυ, Αζβροδντος dab τής StaeteBeafaç τβν χοινβν διχβστηρί«βν xai adoxv δβρορΑν ûxsrfo. μένην χβτ’ ΙΦος τβ8ς #ρησχ*υτιπβΙς 4/χ«Ις. «al Απδ τού 9»*· dpfrpou rob Απδ 8 ζιλχνΛέ 1984 δργκνιχρΟ xavovtupoO τού διβάνι-Αχχ; ίμ-Αδλιί. ΤΑς Μ τής Ιχχληαίβς προνομίας nal ίτιλχίβς xal d vf b’W'-t αββαάτής »ήί «ufsp- «t uk«m plainte ne s'aet élevée para sigualer m attuiate quelconque aux trait» dee chefs spi rituels 4« am eommuMutée. La geuveeaement impérial a fait pirn. Taaim fas /He pm fa a«a de* aaaaaifa dee lawaiaaaatfa s’est laani/irsM dene fa *tu rairewnt prto.“ Conformément è am assurance» solennelles et à ses obligations internationales, le gouvernement impérial, depuis la promulgation du Hatti-Houmayoaajusqsè om derniers temps, a eu le soin, toutes Im foie qu’il s’agimait de l’spplioation d’une réforme importante, soit judiciaire, soit administrative, de renouveler l'assurance que le statu quo ecclésiastique sera respecté ot main tenu inaltérable. En mémo temps, il décrétait que Im tribunaux civils do droit commun n’ont pas le ύπδ τβν B droit de eouealtre des affaires qui dépendent de» νήαβ^ dfiaif xai Αγχρίαβι ouvra ύπ’ βύτής loi» religieuses, at que tou» le» procès de catta Ανππροοώπβν τής τη ίχχληαίας xai ποιμαινομένου XaoO iltvixoi χβνονιαμοί, οΤτινβς &πδ nature entra ronsulman» «ont du re»»ort da chéri, τής δψηλής πύλης tun' Αρθρον ίξ»τβσΗντ»ς, xspistandis que tou» Im procès entra chrétiens «ont por βΑλοντο ri aùtnitparçptxèv χΰρος τφ Iw 1889, xal té» devant la juridiction spéciale ecclésiastique. Le» νέβ αύμββσίς slot, χβνονίζουββ τΑς σχέσβις χολτηίβς article» 90, 40 et 50 de la loi dm Vilayets, l'ar χαί ίχχληοίας. ΙΙρδδηλον δέ δτι ή σύμβα^ις* «Λτη ticle 4 de la loi du 30 décembre 1869 (Sa cheval ούδβμιΑς ΑλλοιώσΜος ή Ανβτςοπής έπιδβχτιχή έστιν 1988) concernant l’organisation dm tribunaux. — dvsu τής owatvéoessç xal τής Αχχληαίας xal τοΟ loi, qui statue que le» tribunaux da droit commun δρβοδόξου γίνους, driva τδ ίν τβν συμβαλλομίνβν n’ont pas le droit de connaître des contestations, μιρβν r/γχΑνουσι, τοσούτφ μΑλλον δαψ 4x5 τού χΑτι- qui, selon l'usage, sont du rassort des autorités χουμα-ρρύν (dp*. 3) Anoppéouoa xal διιΑνή qépsi religieuses, — ainsi que l'article 9 du règlement χαρακτήρα. ΚαίΗστβς 4pa, τ*ς βχαΐΛίκαΙς xal τοίς organique de la cour suprême de justice (Divaniahτής σιβαστής αύτοχρατοριχής χυββρνή<Μβ>ς δημοσίαις kiemi-adlié), règlement daté du 8 silhidjé 1984, en χα! ίπιαημοτΑταις β*βχιώο«σι xai έγγυήοβοιν ήαφαλιsont des preuves incontestables. J» dois ajouter αμένον xai πβριπιφρουοημένον, csfiecrtv xai dxs- que les privilèges et immunités de l’église ont été pa^laorov Statist. Άλλ’ ώς <1 μή ήρχουν βί-τοτβύ- également confirmés par le statut national, qui a τβι xal τηλιχβΟτβι παρά, τής χρ«τβ«4ς βααιλβίβς été, avec l’autorisation préalable du gouvernement έγγυήο<:ς, al τής ixxÀrjctaç xpovopim xal èréptsOsv c impérial, élaboré par les représentants de l’église μΐγβ rè .xOpoç ιηρφέ^ληντβι, fits βτββιωίτίσχι ûxè et de la nation orthodoxe. Ce statut, après avoir èntoqpotdrssv βιιΟνβν χράξχΜν, συνοπαγιγρβμμίννβν été examiné article par article de la part de la xal àxè τής βύτοχρβτοριχής χυβ»ρνήσ»<*ς. ΆχχυΟν- Sublime Porte, a été investi en l'année 1869 de vipsvo; πρός τήν ύμχτέρβν Ιξοχότητβ, χβτβλβγομίνην la sanction impériale, et il n'est qu’un nouveau <ν τή χΐ?*ί? ’ϊβ’» ïpxaipovipssv χολιτιχβν τής aùvo- pacte solennel qui règle des rapports entre l’état χρβτορίβς Ανδρών, ιαριττάν πΑντη λογίζομβι μντίβν et l’église. Il est clair que le pacte en question Ιδίύν ποιήσββΟΜ τβν αχβν.χβν διβτ4ξ<«ν ΑχΑατης ne peut être ni altéré, ni rompu, sans le consen τβν διιβνβν roûtssv χρΑξτβν. Έχ»ιδή τδν ούτ» tement de l’église et de la nation orthodoxes, qui τοι«σδ< ή τοιΑοδ» μτηφρυβμίοινς (vsxsv iuvatèv xai son. l’une des partira contractantes, ü’ailleur». ce ίχ ίλΑχιστον Αλλαβααι τΑς τής ίχχλήσίβς xpovcpiaç pacte découlant du Hatti-Houœayoun (article 3), (ώς γάρ xposppéfo), xai συνφδΑ ίπισημοτίτμις β»- porte un caractère international. On voit par lé βοιώανχ .xai «ρΑξται fitsAviotv al μιτβρρυΟμΙαηις qu’un statu quo, qui repose sur des assurances βνμβχδίζουοι τφ Ανβλλοιώτφ τοΟ èxxiqotssonxob impériales et qui est entouré des garantira si so χβΑνατβτος), μΑλλον 5i, xarA τΑ έ*ήγγ»λμ<νβ ίκισήlennellement et si publiquement offertes par le gouμ*ς, έκούξήαις βύτβν xpoOaitairtCret, xal Αχβιδή vernement impérial, ne saurait qu’être respecté et AvixaOsv ή Αχρκφνής βύτβν τήρησις αβστιχή xai à l’abri de toute atteinte. Mais, comme si les λυσιτ<λ»οτΑτη τφ ύψηλφ xpdtsc Αν«βμολογή8η ύπδ garanties non moins grandes que nombreuses donτής σ«β»στής βύτοχρβτοριχής χυββρνήοτβκ, xixwès δτι ο nées par le gouvernement impérial n’étaient pas ή ùptripa έξοχδτης, »ύχρ«στουμένη, AitoUsoat δίχχιον sufflsante». lea privilègea de l'égliee reçurent une xal έμοΙ xal τοίς râpl ΑμΙ βυαί οίμβαι, ouvédy 8ή- autre sanction, ratifiée qu’ils sont par des conven λονούν μητροπολιτών xai ίβνιχφ ονμβοολίφ. ΘΑρρος tions internationales, revêtues de !s signature du Απδ τβν Αρίοτβν τούτβν τής οφηοτής βύτοχρβτοριχής gouvernement impérial. Ayant l’honneur de m’a χυβτρνήβΜίς φρονημΑτβν Αρ<νοΑμηνος xai τή Μ* dresser à un homme d’état aussi versé dans les βύτής ατοίχνν δτι βί μ«τβρρο8μ1σ»ις Αχώριστοι τοΟ affairas politiques que votre* excellence, je pense σίββαμοο τβν τής ίχχλησίβς προνομιών xai τοΟ Ανβλ- qa’il rat superflu de faire une mention spéciale λοιώτου τού χβ*»οτβτος, xal δτι xai λυαιτχλέοτβτον des clames y relatives de chacun .de ces setss τή χρατβιφ ββοιλβίμ τδ «ρβγμχ, <τι tstvov πρδς internationaux. Attendu, donc, qu’on e’rat pas m ΙμχΑΒβοιν τής Ιοχδος, τού μ»γβλ»ίου χΗ τής δμβλής droit, en alléguant une réforme quelconque, d’al xal ηίρηνιχής Ανβχτύξ»ι»ς τής sèpalaç Μνμβνιχής térer, tant soit peu, les privilèges de l’église, car βδτοχρβτορίβς, Ιδήλιβοβ χβί Αλλοτι διΑ φιλιχού μου suivant les assurances solennelles et des actes inter raxptpiou, χρονολογούμενου Αχο 19 νοβμβρίον 1995 nationaux, les réformes doivent marcher de, pair (1879), τήν orappAv π«ποί»ηοιν, δτι ούδ* χβτ’ Μ- avec l’inaltérabilité du atatu quo ecclésiastique, χίοτον psiuHprtai ή Απδ τβν πρώτβν τής χβτβχτή- ainsi qu’il a été démontré; attendu que, sur la βν·ς ήμηρβν χορηγηΗΣσ» τή ίρ9οΜ{* Αχχληοδμ foi des promesses formelles, on devait plutôt s’at βύτοδιοίχηαις οδν wdoc τοίς συμπβρομβρτοοσι προνοtendre è une extension des privilèges en question; μίοις, xai δη ή έπχλησίβ, οννφβΑ τΜς προνομι’βις attendu que le gouvernement impérial a de tout .dii 831 8TKODI OOMBTAKTIMOPOLrTASAR 1883 fürww-l» auo xxl Μροις «ώτής, lorwu Ml TOO AotxoO OunMf» *v «*ς Ί8ηργ«ί«ί «*l daofdiAwv οότής, *»» «ρός τόν «λήρον’mI τός dmÀtfèg oôtoO, τός teüaf σίχς, τ* μονβστήρι·, t* οχολΜβ, τό çtÀxvêpmxtxè χβΜρύρβτ· μ! τήν άχίνητον «apiooolav χότΑν, τόν ydpovt τό λχζόρον, τήν ΑβΑήχη», «ήν Ιρρ·νυ4)ν ηριουαίχν μΙ τό Saahtfu «Ο Κριότιν τόν όρχιtpéa έν τοίς χχτό τόχοος ^υρβοολίας, W «Λοι τοό«κς τής β:η·«1χς τής χόβηίρχτορίχής «υβορνήΜΜΐ 833 temp· reconnu ήΜ low maiatlah loyal oat mhttaire ot tab· profitabU A l'empire,' jo euia convaincu que votre exeeUenoo voudra Hen reodro joatioo tant à «Mi qu'aux de«x corp· qai m'eatoareat, «oit Ιο cyuode dm métropobtaim ot le oonaoil aatioaaL Keoottragé pw ooa peaaém bleavetllantm do goavoraameat impérial, ot partagoaat aoa opinion que ioa réforma· «ont ôtroltawoot JUoa au rmpect dê aax"^rivilègm do l’ôfüoa «t m maéati·· inaltérable όχολχόουο·. ΤόλμΑ Λ ύχομνήα» ta ένχτή apo- do «tata qao, «t que oet état do chôme oat trè· wqtévg ««portion οό «ρόχητβι «api ΑστχχηΟ τίνος avantageux è ce vanta empire, puiequil ooatribae νόμου, όλλ' Ας «ροορρόόη, «opi πολλή οο0χρ·«τέρ«·ν M tafformimemeni do aa putenanoe et de m gran xpxypétwv dxxpxtrijrwv tif .τήν_όλ«υΗρ·ν ένέργ«:·ν deur et A aoa développement normal «t pacifique, τής έχχληοίβς έν τή βώτοχροτορίρ xal τόν êpqoxtv- j'ai adrcmé, A oo propoa, un tahrir A votre ex cellence. Par eo teîcrir, date du 19 novembre 1395 τιχίν xotwmtbv βίον τοό ύκ’ Αύτής ttMpxtvcpévou λ«κθ. Κ«2 Ας «ρός τ*6τ« οόόιρί* όλλο(«Μΐς, οόόο> (1879), j'exprimai· la forme eonvietiun qu'il oo μία τροχοκοΐήοις «έαχ·ρ«1. "Αλλβς η μΙ όκοόέ* «era porté la moindre atteinte h la liberté d'action tantôt ta ai apovoplat m! irtÀam, ύκοοχΑοοοι, de l'égUm orthodoxe et A ··» prérogative· y adβ«βα>4>0·οι xal έγγνήοόοιν έ«ισημ»τ4τ·ις τής χρο- B hérentm, qui lui odçété octroyée· dé· le· premier· pnτχιβς ββοιλοίβς Mptxcppoupqpévxt, rapae»! xal joute de la conquête: qua conformément A-------' vunt 0Μρ«βί·ατο( dm. Kal τό ptÀotaxtx Μ χίοΑήμχτ· iéoiτού φιλολόου ήμΑν Ανχχτος ούβχμΑς έχιτρέχουοιν : eee £κ·ς ΜβτηΑΑοιν ύχοχριΑοοτς έχίοημοι xal 8ι·Αν«Ις, béoéBce·, lea Oglieoa, loe monacterto, lea école·, lea μΙ άν«τρβ«ή χχΑ·ατΑς «ίς τό όνολλοίντον Sqpéotov ΒΙχαιον dvayépxvov, κύρος όέ,χβΐ logbv Btiêvfl mpc· établimemant· philanthropique· et leur fortune im fkpèrjüvov nul «ής- βιχλής «ΛτοΟ «χύτης ΙγγιήΜχς mobilière, aiaai que le mariage, le divorce, le teata(ν«χ«ν ίχρόββλητον xal dprtdrptrrev ΒιχκλβΟν «Ις ment, 1m bien· dm orphelin· et le drbù-d· lévêque do «iéger dana le· conteil· dm province·. J'y τό ίιηνϊχές ajoutai· qpo j'étai· convaincu que le gouvernement impérial duo· ce· différent· objet· prêtera A l'églim toute aide et amiatance. Je prend· au··· I· liberté de faire romartjuer que. dan· le eaa actuel, il ne •'agit pae de quelque loi civile, mai· de· quaation· d'une toute autre inportance, dont le maintien e«t indiapeneable A la liberté d'action de l'égliM dana l'empire ottoman et a la vie religieuee et commuC n*l· du peuple orthodoxe. Sûr ce point, toute altération, toute modification devient impœaible. Bailleur·, il a été déjA démontré que de· privi lège· et immunité·, placé· »ou· la aauvegarde de· prome·»·, de· amuranoee et de· garantie· iolennellm du gouvernement impérial, doivent être re•pecté· et «ont inviolable·. Bt je «ni· convaincu Î impériale le «ultan notre bien-aimé euiverain, ne permettront ■ paa que de· obligation· Mlennelie· et intenqftMalea eoient enfreinte·, ni que l'ordre de cho··· établi «oit abrogé. Car cet ordre de eboee·, •XMtaat eê a»t>ywe, a été placé «ou· la aauvegarde dn droit publié inaltérable, il a été revêtu de la ••notion internationale, il reate A jamai·, par auite de oette double garantie, A l'abri de toute atteinte et de toute altération. Toûtwv oOtîit^ÎuvxpivqHvtwv, Ixmùm vttv τήν _ Aprè· avoir aiaai éclairci la question de· ΰμιτέρβν έξοχότητ· fvx έκιτρέψη pot «ραβήνχι «ζ τήν D priqcip··, je prie maiateaaat votre excellence mA* Hasta ipauvxvi έξ ής xal ηόΑις όχοί«χ»ήο«de me permettre d'entrer dan· l'examen de tat in μέγκηβι τής έχχληοίος «pevopiai ήλλαΑΑή- chaque détail. U me aéra aùé de démontrer - oav, μΑλλον t' dvrtpdxqoav, έν τοίς έσχότας τού- que de· privilège· de l'égli··, .privilège· trè· cweatiel·,' oat été, tout récemment, altéré· ou τοις χβιροΐς. , plutôt aboli·. 1, Év β·ρχώ«ς ifryufb", dprt tach too olxqo1* Dan· de· béret· impéfjaux délivré· par le gouvernement impérial h dm métropolitain·, qui nptrtMêq ββΰιλ«ίος όφήλΜς ·ύτοχρ«τορ«χοές β·ρχτ(οτς ont été dernièrement aaeré· par le patriarcat œcuèpeêiSûHvwv, Αντί «Αν τέ·ς ΙοχυοοοΑν xaveipxaimv■ méniqae, «a lieu et place dm «tjpplation· en vigueur, qûi réglaient ab antique le mode de ju xcpl βΐχης χληριχΑν ΒιβτόξΜον ιιiqiιι gement du clergé, ont été introduite· le» modifica' tien· (uivaiitm. Ας χρός μέν τάς όοτιχός Χχβς, τόί«· Quant au prooèa civil·, la dinpoeition d'aprè· laquelle: i ,Λί dtrdxal Sium τΑν ρητροκ«λ:τΑν, όρχι««<ηιΑ.Le· prooèa «vil· dm métropolitain·, dm aryheuv xal ImexiMv Haptloôuauv énrajdjqK, ίν ύς νόήη··, «t dm évêque· «orent portée devant )m Αρμοίίοις («poêuuiotç.* r · 'S' '. tribunpux oompétaat· du chéri fonettounaat dan· chaque localité.** SYNODI COΝ8ΤΑΝΠΝΟΡΟLITANAE. 1888 februario - 1884 MIO 838 Ος πρδς Si τός π»ινιχάς τώβ«· /Ot» «ς τών iitteuimre, tofi·*, καλσγήρΜ, χαλ-.γρ·κών κατηγορηόή W *ΤΧλήΗ«ι, προΟΜοκρ^ taicêvs ύπδ τής Αρχής «Ρ*« ΑνίχρισΙν Mi διαδικα σίαν, Αχοδοοινυμίνης βέ τής ένοχΐ^ αύτοΟ, feneUfe»·· 4«' τύΗίας ίν τή κυβ«ρνητιχχ φυλακή ή κατά νόμον ίπψληώτ,οομίνη ποινή, ΑφοΟ ύπδ τοΟ πατριάρχου ΑφαιρΗή ή ίτραατόνη αύτυΟ.· Εξττάσβμχν vOv, ti al visu αδται &ατΑ£«ις owÿCovet τφ κρδ τών Αλλοιώο««ν τούτβν νομίμφ χα··- στώτι. 884 Quant au procès crimiaeis, la disposition d'aprèe laquelle: / «Dans le eaa où aa évêque, an prêtre, aa religieax aa aae religieuse aOraiaat seeeaé· d aa délit, ils aeroat ' arrêté» par laatorité, poar être interrogés et jugée Si leur culpabilité «ot prou vée, ila subiront la peine qni d'après la loi leur •era iaffgée, directement dam lea prisoas du gouvernement. après avoir été dégradé· par le patriarche.* Examinem maintenant, ai oee nouvelle· disposi tions sacoordsat avec le statu quo légalement en vigueur avant lea altératiomdont il «agit. Relativement aux procès civil· du clergé, le» béret· du patriareh· et de· métropolitain· statuaient ■ oe qui «uit jutqn'è ces dernier· temp· κληρικών ' ,Τοιι· lea procès civil·, quels qu il· «oient, du ,11ΑσΒ βήποτ· Αστική δίκη τού πατριάρχου, ή μη· ,προπολιτών, ή ίπισχόπών, ή ίπιτρόπών xal Ανώρώ- patriarche, de· métropolitain·, des évêques et de xwv 1- αύτών Siv Βύναται vè έχδιχασδή. ίλλαχόοχ «μή . - B leur» délégué· et homme·, ne peuvent être jugé· •illeura que dan· ma capitale* (devant le tribunal tv τή πρώβυούση μου* (ίνώπιον τού Αρμοδίου βιcompétent). Μστι,ρίου). / On voit par là, que la nouvelle stipulation, rela Πρόδηλον ifto. ίτι ή via tupi αστικών δικών κλη tive aux procéa civil· du clergé, différa eaaentielleρικών βιάταξις xa! ούσι«»δώς διαψίρ«ι τής χαλκιάς χαί πρδς' τό γράμμα χαί τδ ttvtOpu αύτής Αντιστρα- ment de l'ancienne. Elle est en même tempe con τ«ύ«τ·ι. Παρβφιάξτται πρώτον τδ γράμμα τής αρχαίας, traire é la lettre et à l'esprit de cette dernière. En premier lieu, la^Îettre de l'ancienne disposition Siatüri ίν μίν ταύτη σαφώς όρίζκαι δτ. αί Αστικοί βίκοι τών ίν αΰτχ μνημ',ν«υομίν<·ν κληρικών ούδα- est violée ; aux terme· de cette dernière, les proeèa civil· de· membre· de clergé y mentionné· w prnΑλλαχού ή ίν τή βασιλ<υοόσή πόλ·ι wsrl ttrt jugée tuffaurv f«« detu la capital». En ί κδικάζονται, iv Si τχ νίμ φίρτται δτι αί δίχαι vertu de la nouvelle atipulation, tea procès en ques αόται βι«ξάγοντ·ι iv τ$> τόπψ ivfra iîptüountv οί tion doivent être portée dreant la irihmal da la άστιχώς έναγόμινο: μητροπολίτης, Αρχκχίσχοπος. ή localiti, où le· partie· actptnnéea (·οίΛβ métro ίπίσχοχος. 'Εν μίν τή Αρχαίφ βτσάίζβται βτι al fi politain. l’archevêque ou l'évêque) réaident. D'aprèa xa: «ira: διεξάγονται ύπδ τού ίν τχ πρβτιυούσή l'ancienne disposition, les procès civils du clergé ίρμοβίοο δικαστηρίου, ίν δί τή νίρ διχαστής doivent être jugée done la capitale danant U tri6ρίζ«ται ό χατά τόπους χαδής. Άντιστρατχύατβι δαύτιρον ή via διάταξις πρδς τδ πνιΟμα τής Αρχαίας, baaal eaatféttal; la stipulation, récemment intro χα·ότι διά ταύτης μίν σοφώς ίξησφαλίζ«το Από πάσης C duite, statue que c'eat le cad* de chaque localité τοπικής προσβολής xal ίπηρ«1ας χαί π«ρι*φρουρ«1το qui connaît de ce» différence·. En deuxième lieu, ίνώπιον τού ποιμνίου τδ σι^αστδν ·ρησχαυτιχδν τών la dispoaition. récemment introduite, eat contraire αρχιιρίών Αξίνμα, διχαζομίναιν μόνον ίν τή πρ«- ê l'esprit de l'ancienne. Aux terme· de cette τ<υούση ύπδ τών Αρμοδίών, διά δί τών Αρτι dernière, savamment élaborée, le· prélats ne pou παρ^οοχίΆντων οί τής ίχχλησίας Ανώτατοι ούτδι vaient être jugé· que ddfu la «apiial» par FaaftΑξινματιχοΙ παραδίδονται τφ ίν τή ίδρρ τής riti eatapiftatt. En conséquence, leur haute di νομαρχίας ή τής διοιχήαινς ή τής ύποδιοι- gnité religieuae était è l'abri de toute attaque lo χήο··ς χαδή, δστις διχαστής αύτών οΟτβς Αναγο- cale et de toute humiliation aux yeux de leur· [.<υόμ(νος, ίχ<ι χατά συνίπιιαν xal ίζουαίαν φυλα- ouaille·. liai· en vertu de la stipulation substitué· κίααι αύτούς. ,Τοιαύτης Si προδήλου- ούσης τής Ανα- à -l'ancienne, les plus haut· dignitaire· de l'église •ont livré· aa eadi ritHaat iaat la eêe^-lica da μίοον tüoç κραφούβης χαί τής νέας τΑξητς δια φοράς, πίποίδα δτ: ή ύμιτίρα ίξοχότης «ύδοχήκι ailojirt, da taatf/ah ea da casa. Le eadi, étant συνομολογήοαι δτι πάντη ήλλοίώταί χατά τοΟτο τύ ainsi déclaré leur juge, a, par conséquent, le pou voir de le· mettre en prison. La différence entre άρχαίον χαί mpamtv χαΗατύς· l'ancienne et entre la nouvelle disposition étant •uni marquée, je sui· convaincu que votre.ex cellence voudra bien convenir que l'ordre de eboM .■ ·. D sss établi ab antiquo par rapport ê ce sujet e été profondément altéré. De même le· disposition· récemment introduit·· K al τά nspi ποινικών δί δικών. κ|ηριχών Αρτί·κ ί. ώρατίοις Αρχιιρίβτν παράϊηαχδίντα Αρδην Ανατρί- dans de· Itérât· de métropolitains relativement aux itoüdi τδ pixjirNOSa χαδχσαός. Καί πρώτον, χατΑ procès criminel· eoatre de· mpm^re· du clergé τάς νέας διατάξεις, t τρόκος τής κληττύββώς, κροφυ- tendent è renverser l’ordre de chose· établi. Ea λαχίσηβς καί χρ«τήσ«··ς αύτών κάνη; διαρίρ» τής premier lieu, le' mode dernièrement adopté relative μίχρ: το0^|ρατ»4αής τάξ·«>ς. SuvySA ταίς ίν τοίς ment h la citation en justice, h la détention préven «νψιώρχιχοίς κΜμητροάολιτιχοίς ββραιίοις σχηιχαΐς tive et è l'arrestation des membre· du elargé dif δινπάξτσιν, Απαιττίτκ δαώς, ίΑν ποτ» βτέχτς Ινα fère complètement de règle· euiviee è ce «ajet jus κ>.ηριχοΙ ρυλαχιοδώδιν, ή κροφυλΑκισις xal χράτησις qu’à ce jour. Conformément aux, dispeéttioa· y αύτών γίνώνται διά τού κατρι«ά>χ«ίοο, ή τού μητρο relative· des bérets du patriarche et de· métropoli πολίτου ίν ταίς ίπαρχίαις. Καί π*ρί μίν τής χρατή- tain·, dan· le cas où des membreq du clergé de Μώς μητροπολιτών τάδ< διαχ·λ·ύ*ται τδ πατριαρχι vraient être arrêtés, leer détention préventive et κόν ββράτιον ,Έάν ϊςχαστιχώς γίνηται χρ«ία βοΜς leur arreetetion ne peuvent être effecteéee que par αυλληψόή τών μητροπολιτών τις ή μοναχών, ή xpd- le patriarcat eu bien par le·, métropolitaine, dans τησις ΑνβργΜταίνδιΑ τού πατριαρχαίου.* Π·ρΙ 8ί τής les provisoes. Relativement è l arreotatiou éven tuelle d'un métropolitain, il oet statué dans le apatiptat χληριχών, Αμόσώς (»ποχ·ιμίν·ν μητροπο λίτη, τΑδ« βιαγορ«ύοντηι ίν τοίς μητροπολιτιχοίς {itp·- béret du patriarche ce qui «uit .· „Daas le oae. .tih Εν τοίς πατριαρχικές xal μητροπώιτιχοίς jtepaτίοις rdSe τίβς «Ησπίζοντο tupi Αστικών δικών Ooacu. aaxxaao. roan· XI.V H 836 8ΥΚ(Λ)Ι OOmAST0OPOirrAKAS, 1883 tatouage-1«·* Mio rimi· /Owv Μη »«·ς «pm*i ·Μ«ηα·ς, καλόγηρος ή καλογραία, Μ»**· *A «· JW κολίτοο.' Κατά «Ας fitavdto «Μας at «·» «ληρ*- «Av χρατήσκς β*Α «Μ Mnpcopjafou ή «Αν μητροκβλιτΑν ίν «Αί **·«*·< Τ*Τ»·*’·*» ««·* Μ* pefrx Meow τής tyjMe Mqç *πρμι Mc * etnfientiM, iv tele Μηίηις ίμρίτίρον tapomé- luv*, xai impi τής apnuMlMK Μ «ρκήβΜΚ χληραΑν χραγματ»υίμ*ν«, «al ή Aoi 14 ζιλχαΝ 1MT . 838 U M»it «nitor légalanaeta μ mitrapiütahi ou «a religieux, i'arreatatintt tait être eflbettae par la pntitawnt* Quaut A i'atteatutiou de· membre· ta etergé, qui ee truuvuut aeua la dépendance im médiate ta· métanpoltaÎM, le» bérata ta oea der nier· atotiaeoti „I)ua· le aaa, «A U tairait arrêter aa évêque, aa prêta·, «a religieux ou «m reHgieuae, rarraatatioa tara faite par la métropolitaia* Saivaat ka diapeaitio·· qui préeédont, toute arroatation d’un membre qaeleonqua da chargé ne doit δικαιοσύνης «pic τούς AvA τήν tatxpdtatov «ίοαγγη- •'affréta* qua par le patriarcat oa par la· métro λ«{ς, ίντιλλιμάνους tan, «peaaqdvoo "P* «λήτΜ politain·, dane lea province·. Un grand nombre m«C ml «pârMn «λήροι·*, taetaAtai Wc Bή «ai tatM*·*! «*V>* dea aecuaationa eoatrc un métropolitain oa ayant άρχου «al τής icapl αύτύν συνόδου- xal U» τυχόν, Un vue aa deetitatioa ou aon exil, ne peut être St οίουβήκοτ· vpéitou, ίκιτ«υχΑή ή ίκβοας ptppatvlow, pria· en œaaidératioa, avant qu'elle ne aoit pré μή icpoqÿqtaiaAv ίσηρ«Τ<Μν«ν άναρορΑν τοθ κατρ<- alablement vérifiée et oouatatéo par la patriarche άρχου καί τής συνόδου, τά -«καΟτα pappdvta οΐανδή- et aon aynode. Et «i oe parvient, par haaard, à natt ήμ·ρομη*(αν Md ta péptaet, λσγτσΑήσονται κάντή obtenir, por qaelqne moyen que ee «oit, n firman άκυρα καί μή γ«νόμαν«.“ Etaéqenv Μ, Βο ίν τή aaaa une requête préalable portant lea aeeaux du δι«τάί·ι ταύτη κρόκχιται «*ρΙ κατηγοριΑν tai κολι- patriarche et de non eynbde, oaa firmaaa, de quelque τιχοίς ή άσπχοίς έγχλήμαοι, «abêti toufocu- μόνα date qu'il· eoient, aoroait ooaaidéré· comme nul· et συνίκάγονται τήν κο<νήν τής tcnliNNg, paUltan βί non avenu·.* Il eet aied ta comprendre qu'il n’y τήν τής ίξορίας. Κατά 8i τούς ibvuiohq κανονισμούς •et qnontien quo dee aoeuaotiou· pour délit» -ej vil· (Αρ»ρ. 8 τοθ tUtKoO tcapl ίχλογής άρχιιρΑ·* vépou)- «t poUtiquea, pare· qu’il n'y a que de pareil· délita , Eta χριστιανοί ίκαρχίας ττνΑς ivayéyvam vta qai «ont puai· pur la deetitatioa, et à plu· forte άρχιιρία αύτΑν, ή itapl τδν ttaqptdpx'*lv Ρ««Α ratoon, par l'exil. Buivaat lu teneur du atatat ··τάς βιαλλακτιμάς άκόκβίρας, μ*τα«ίμκ·τ«α ·1ς jiao'· tioual (art. 8' ta ta M apéciala aur l'élection de· ■' Μ7 · γ-..·.·-*' SYNODI OONBTANTINOPOUTANAK, 1888 februario-IMS me» 89β ÎSÙOUOSV' nri et piv ri xpemtvéjMva métropolitains): .Derc les cas oè dm chrétiens d ue «ta tcvuvpatuid, oMd« tapog xnri τούς l«pMc a·»*’ dioeèro intentent un procès oontre lour prélat, lo νας xal τ*ς iv τοίς Jtpetioct fiurat&ic πλήν τής patriarche entouré do eon synode, après 1m essais mrvétco dvsqripvrar ri U ri όγχλήρατά sim noe- do réoonciliatioe, fait mander l'Meaaê è CoMtaatiptxd, ό πατριάρχης xal ή αόνοβας (ιορΙζΜ ριχτήν U nopie. Si Im délits sont de natare reiigieUM, perépjupémv «ai λαϊχών τού συμβουλίου ρολών taupe- souse, hormis le synode, n'a le droit do s'y ingérer, πήν, ήπς fivsmpivMU robe fitofiittove Sri paoxari conformément aux saints canoM et 1m diepeeitioM ύαοβέλλαι τήν όαντής yvApqv τφ «aqpripjfg· the dm bérata.- Si Im délita août de nature séculière, U ipCovtat αυρφύνος τοίς νόμοις τής βφαοτής xifep- le patriarche et soa synode nomment une com νήσ><ος αί dvarxatsx mtved, ta dvsfêpstai ri mission mixte do prélats et de laïques^ membres πρλγρα rit tip ύψηλήν πύλην- xri ta ri {γχλημα du conseil, laquelle après avoir interrogé 1m parties, τού μητροπολίτου ή Ιπισχόπου f dx ta xaxoupyq- soumet,'par un rapport, son aria au patriarche. En pdrwv, dpob πρώτον ri χβτριαρχίον dpatpéog riv suite la peine requise est fixée, d'aprèe 1m lois du xvtupaxixèv αύτού τίτλχν, rtpmpqfi^serai xal xari gouvernement impérial, ot avis en Mt donné à Ih τους χοινιχοώς νόμους. ** Kuri U ri .dphpov 19 Sublime Porto. 8« le délit du métropolitain ou roû xapl ριχτού συμβουλίου «iiixoO νόμου' ,'Eév évêque entre dans la catégorie dM crimes, lepatriarμόλος n τού συμβουλίου χατηχορηΡή ix! Smpt&xlf, eét dégrade d'abord le criminel qui sera, CMuite, ri μέν dpxisptùç, ivtpytirat ri SySoov dpêpcv roO puni Mien la loi pénale.** L'article 13 de h loi xspl dpxtapi«ev χανονιαμού- ri Si λαΤχός, ri xpdypa B spéciale dn conseil mixte statue: ,En cas d'accuMάνατγγόλλατηι τή υψηλή πύλη, tvs 5ιχασ9ή ari έ«- tion pour prévarication d'un membre du ooneeil. si «ν«χύή ή άπόρααις πατά riv βααιλιχόν xoivtxiv χώ- Γaccusé eat un métropolitain, il eat procédé contre όηχα.* Ka: aeri ri γράμμα dpx xa! ri r.vibpa ta» lui d'après la teneur de l'article S de la loi con xsp- τούτου iv τοίς πατριαρχιχοίς β*ρατίοις xal τοίς cernant 1m métropolitains. Si t'accusé est un laïque, iév.aoli xxveviepol; StetdÇeetv. al aoré μν,τροκολίτου avis en mî donné h la Sublime Pqrte, pour qu'il ή έπισχόχου in! ίγχλήμβα: χβτηγορίβ» ή όκ'όρχβν . soit procédé à eon jugement, conformément au code ή ύχό (SimtAv yiyvôpsvat, i£rrdÇovTat xpArov xal pénal impérial.** Suivant, done, la lettre et l'Mprit έξβχρ- poOvrat xal iacpepscoOvtat iwri τοΟ χβτρύρχφυ dM dispoeitiona relativM dM bérata dM patriarches xai τής ουνόόου. Κβί ix τούτον xarsfavii yfyvSriu ot du. statut national, Im accusatione pour délits ίτ\ ή aspecti) βύτοχρχτοριχή χυβόρνησις ού ίύναταί portées, soit par une autorité quelconque, soit par ποτΧ νομίμβς χρο§ήναι oixtiq γνώμή ιϊς τήν χαΟοιν dm particuliers contre un métropolitain ou contre àovtèbésK ν.νόο. xaêà φ αίνχται ύχοβηλούμινον iv τφ un évêque, doiveqt être préalablement examinées, αχό 2β patou ύψηλφ «ύτής ncxgpi, d^Ié τφ xatpt- vérifiéM et conetatéM par le patriarche ot sou dpxp abv τή xspi aûriv αυνόδφ άχόχ^ται Ιξ·τ4αάι synode. D. enrésulte d'une manière évidents que ri pdoipov ή ipdctpov τής χχτήγορίας xsl καΟααι, la gouvernement impérial ne peut pas légalement τιμνρήααι ή dhipAaai riv χοτηγοροϋμχνον ■ &ά τοΟτο procéder, d» son propre gré, è la drotitution d'un Si χαί ϋν χοτ« χατηγόρτι ίρχκρέβς τινός, ή Οψ>)λή métropolitain, ainsi que votre excellence le laisse «ύλη πρός ri π*τρ«φχ<1ον dùrcrivrw, ζητοΟαα τήν C aoue-entendre dans μ lettre du 96 du mois de mai. tn contraire an patriarche entouré da ton χαύαιν ή pndêsmv αύτοΟ, Sxsp, <1 piv ixptvrv dvay- Crct ~~ xaîov, ή Ixautv ή prmtiêt^ ri Si μή, ίν rj όχαρχίρ synode qu'il appartient, apri» examen dn bien on αύτοΟ 8ατήρ«ι. Xuv^êà τοίς νομίμοις ττύτοις χολι- mal fondé da l'accusation, de destituer, de punir ou τιυομένΐ) ή asÿaati) βύτοχρατοριχή χυβίρντρις, xdasv d'acquitter l'aocueé. Suivant oetto rifle, le Sublime τυχόν χατά όρχιτρόντς χατηγορίαν xapixspxs xal Porte, toutra lea foia quelle formulait dee griotb χβφαχέμχ*ι (ίς ri χατριαρχιίον, 6χ*ρ έξιτάξχι ■ xal contre un évêque, e'adreeeait an patriarcat pour ίξαχριβ'-Ι χαί ΙχψιβαιοΙ ri ,ίέσχμον ή d^datpov ttiv demander, toit la deatitution de l'aocueé, boit ta κατηγοριών, τούτο Si μαρτυροΟαι τά όρχ<α τής tt permutation. Le patriarcat, a il le jugeait nécessaire, deetituait l'accusé ou il procédait è ta permutation ; -ύψηλής πύλης χα! τού πατρ:βρχ«:Ου. ai non, il le maintenait dana eon diocèse. Le gou vernement impérial, tuivant cette voie légale, ren voyait, et il renvoie encore aujourd'hui, toute ac cusation contre un évêque au patriarcat, qui examine vérifie et constate le bien-fondé ou non de l'aocueation, ainai qu'il appert dea documente déposée aux archivée tant de la Sublime Porte que du patriarcat. Κα! δμ«ς χαίχχρ τοαοΟτον ααφβν ούαΑν τών IPourtant, malgré dee dispositions ai clairea à ce xtp: τού xpoxtipivou 6ιατ<ίξ««ν, Ιχβχιιρή^η όσχάτννς D sujet, dM tentatives ont été faites tout récemment δχβ>ς dvcTpaxf ri xatarrip. Ή Jipstipa έξοχότης, pour abolir le statu quo. ~ Votre excellence è la πρός ήν>όνηνέχ9ην Ixsmûtev Tva μή παρασαλχυΒή ri quelle je me suis adressé, en la priant jjp no point χα>«στίς, «ύηροηήΑη έπαντήααΖ μο< τή 31 μαρτίου laisser ébranler l'ordre de chooM établi, a bien 68χύοντος ίτους βτι τούτο χβρβαβλίύ^η χα! ήλλοιΜη voulu me répondre le 91 du.mois do marc do l’année τών βιχασττχβν SiopyavAamtv xal perappufiplcouv courante, que cet ordre do choses a été ébranlé ot ivsxsv. Αλλ' ixiTpaxiftw pm βηλώααι firt ή αιτιο altéré è la suite do Γorganisation et dM réformm λογία βύτη iv πολλή d«oplp Μρριψ» xal épi xal judiciaires. Qu'il me soit cepandaat permis de dé τά xspl épi.Süo αώματα ta όήής λόγον ivtxsv. Al clarer que cette expliMtioa a MMé une grande dxè τού rkvtaatiou ίρξάμτναι μτΜρρν^μΙακς, fitotxq- surprise aussi bien h moi, qu'aux deux corps qui Ttxal ή Sixeartxai, avvsfldSiaev érixOrs xal συρ^α- m'entourent. En effet, sur la. foi dm ■ MouranoM. βίζουσς auvtpSà τοίς ίχισημοτάτβις αύτοαρατορ<χ*1ς formelles, tant ImpérialM que gonderaemeùtalM, et χα! χυρηρνητιχαΐς ^βαιύααα: χαί τοίς Sisêvéai τής oonfanaémsst eux obligations iaterxationalM du α*Ρ·στής αύτοχρατοριχής χυβτρν'ήαηηκ ùxejcpsAawt, gouvernement impérial, lor réformw oemmenoéM τή στηρίξις τηρήακ, χαί ίπαυξήακ ta τής έχχλη- depuis le Taasimat, soit administrativos, Mit judi αίας «pevqpta, χαΜ προαπ*Β«ίχ»η, ούχί fié τή ciaires, ont toujours marché et elhe marchent do ϋλοίΜαας xal «ίνατροπή αύτών. *Οπ Si τήν.ίλλ^ιο- concert avec la eoMolidetion, le maintien, le raffer αιν τούτην ta «spl τού xpcxsipivou liardÇssev ta missement otTextaneioa dM privilègro de l'égUoe, γατιών ούχ èxatToùat χαί α! πρφαλλίρανβ .- νύν ainsi qu'il a été déjà démontré, et non point uvm' M· 838 BYMODI OOMTAJTnirOPOUTAMAB, ISM Hnuto -UH aado MO -------------- -------- - ------------- -—κ---------------- ...... ·_. - ' διχαστικοί ματαρρυδμίαας, xoedAqXev rtf’··· 4· άΜμ ttantiM «έ tar «ΜΗ·*. It Ια proavo ηοο wO hi U *i ApiimC Τ^Β'ί’·' έλλβιΑβ··» Λ 1μ ιέέήηοΜ JoAtaalrM μΑΜβοΑμ Αοα* Ιο ομ ootool x'oaigataM polat ΓοΜμΜοο Am taptatiooc j τ*ν κλήροι·* Mxm dratfhtorai ·ίς t* MA Mp4 >MTV« άιχλΑς dpa AmriWtora» ta «t Bttaen- fôtakvM Am Mrot·, o'ta ηαο, a* vorto Am aoAi«•1 prappuAptatc «ta έαήΜγχ·», ··* tamfc» βχας ta*ir*«* AMwtv MA mHmMm «A wStfV WiTW WW pWWy Wv·» MB WWWBII τή* Α*ατροΰή* αύτού aat τ*ν ΛοΛλ t* έχχληβίβς eUhri· D e® ieeWoewert βικαστιχ·* xpeveptfto cwedtf MUm> ·*» Mi «B- AAoMolrA ή** Im tMmmm JoAioioirM ■ oM po* AtA, τύς 6 xqpi διχαστηρί·* έργαικαρύς i* AlpApV * tV*i ο* M poovoal pM ta, la oaoM A* I'oMiotioa ot Ιξ&αι τές Βίκος έκαίνας, *« fdvq 4 86- Ao ΓομμΙΜΙμ Ao ctao ηοο o* Am prArogtavn JoAHtaM Ao rAgOM, A'MtMt pta η·· la loi «ita wtet Α·ξαγβγ·Γ*. tam aar I’otyaatalta Am Μήΰααχ (art. 4) Mtad MproataMAt A tart tritaaal do ooaaattro Am afltirM ηΗ Mat da Noaort do l'Agita. 8· A.U tonoM Am dbpocltioM «iairamoat édica. Ή χρ«τ«έ feedtlu, aaM eup*; i* τοίς ««tpi«ψχιχοίί 0αρατίοις pApecot, Mi hifü· tdM daaata Wrala dM patriankoa, Io gooToraoaaant τή* έξουοίβν τής έχχλησίας, βχας αινρΒέ «ίς lepofo tapdrial a ra|iM ot ooatnod Io pouvoir qaa ΓέρUm χανόβι τιμ»ψή τνχ ύχοαΜρένους «ύτή κληρικούς, paaadda do poair, ooafonadaioat aax aaiata eeaooa, έέ* χοτ· Ο^ακκΛηΜς χτβίοαοι. ,ΜηΜς, ύρίζιται B-Im laoabrM do alorgd do aa jaridietton, qai aaraioat 1* τφ «ατριχρχηιφ β«Μ*. Μ*«*ί Axap^tavdtm api aa aoatravoatioa A «m loi· : „P«r*>n··* — dit ύσέκις’ό κκτρι^χης κβί ή σύνοδο* τ*ν ρητροκολι- lo Hrat da patriarch· — .potooaao a'aat aa droit τΑν τιμαφήσασ· χατέ τούς to^ipumaubi w/ivw; d'iatorvoeir, toatM ta fob qao I· patriarch· m 1« έπί καραβιές αύι*» τι*· τ·* ύχύ τύ* χατριέρχη* •yaodo dM tatropolitain· prooddoraioat, aaivaat ta διατ»λού*τΜ μητρσκολιτ·», έρχιαβσκόΐΜ·*, έπισχύ- oaaoM d· I'Aflta, h la punition dM laAtropolitaiin, πβ*( ήγουμ·»»»*, («ρέαν, χολογήρα* xai χχλσγραι·*.· Am andiovAq···, dM dviquM, dM hAgoata··, dM Χέριτας ύμβλογ· τή ύμίιτέρρ έξβχδτητι ιύαροστηύ·<ο> prdkM, 'da rolipioax at Am foligi·····, qai aont βιβαιβοχι xai αύδις (* τι*ι Αρτίας έχοσταλένπ ύφηλφ plaoda Maa la joridfotioa du patriarch·, pour avoir •ύτής γρέμμαπ βτι ή «ββατή αύτοχρατοριχή xvflip- violé ta loi· ooetatatique·.* Je niia reooaaaiaMnt νησις έχ^αβίαοτον φυλΑτται τή* έξουαία* ταύτην h votre oxoditeaM pour avoir bi«a voulu m« τής έΧχληόίας. Άλλ* ή ύματέρμ έξοχέτης ούχ έγ*ο£ donner do nouveau, par un· dt ·μ dernièm lettre·, βτι ή έχχλήσία, τοΟ χροαριοφα· αύτής i*rù*, Μτα ranuraMO qa.« ' le gouvernement impérial veille à Mi τής έρβγής τής χολιτύβς χρύς έχτέλισι» τ·* ce que ' le pouvoir en quMtion de l'égliM «oit à έποφέά»·* αύτής. Τούτο β'έστι» «fi τβν δρ»·* τού l'abri do tout· atteinte. Votre excellence n'ignore δικαίου, τού κανονίζοντας τάς σχέσης πολιτείας καί pM cependant que, pour remplir «· mÎMion, l égliae έχχλησίας. Τούτψ στοιχούσα καί ή κραταιέ ^αοιλίίβ en ce qui concerne l'exécution de m· déciaion· doit ηύδάϊησ·* taxon χορηγήσβι τή έχχλησίμ τήν έναγ- être Meondée par l'état. .C'Mt même lé un des καια* xai χατέ τβΟτο ροήύτιαν, χαύέ ρέριται xai h C principM dn droit qui régie ta rapport· de I état τφ πατριαρχική βαρατίρ· ,Αί διέ τής κοινής τοΟ τ* •t de l'églta. Suivant ce principe, le gouvernement χατριΑρχου «ai τής συνόδου τΑν μητρτκολιτ·* σρρα- impérial a, de tout temp·, voulu prêter à l'égliae γίδος έσφρ«γισμέ*«ι ΑναροροΙ Βέον βχας Ασι* ισχυροί, ■on XMÎatance requiae h cot égard, ain«i qu'il eat χαί xapl οίουβήτινος ΒρησκιυτιχιΛ έ*τικ«ιμί*ου ήΗ- •tatué dan· le bérat du patriarche: „I'e· requête· λον ούτοι χ4μ*ι αίτησι* $ ίλέμιο*, βέον τούτο νέ portant le aocau commun du patriarche et du «;n»de λαμβέ*«·ντ·ι ύχ' βφβι χαί έχτιλβντχΐ·* Άλλά δλίφαι Àm métropolitain· doivent être tenue· pour valable·; πολλή συν*σχέ4ημ·ν, ίβόντος έαχέτνς βτι αίτήσας et leur» demande· ou déciaion· eita dM différend· < ’Fyti Bi Trïciav xai Απύλυτον έν τοίς χχρί γέρου antre deux lafouM MhoemantJe mariage, le divorce 8TM0IH OOmTABTOrOPOUTAKA*. ACmmfa* 4 έβηληβέα, mM« 4 rdps* μυβτήρτβν «Ap't . «α ift» Ik*. Daw ukv.lwggpa d«wkwM | iak τής μνηητβίας, t«c, «Mk τήν tab τής έχχλησίας «apekekt^sêvqv νόμβδοαέαν, otevsl ή Apoutwyuvyta^ rif ydpsu f *tn Aoy^nm, A *■* ** βιώ&ιγίοο, «pwifA βηλαδή ή aai if taarairqwc δ«<ροο *Av «ύζύγνν» ICttdQnm «ai MtauÇnat tek τής Μήλη» σίας, ήής Maa·** aai iv «βύτφ aft μόνον icaara* «ήν dUA aai νβμηδκαίήνδήκάέαν iHaaart Iv τή ύδηιμανική ούτηίφατημέφ, ^ΑιαφαρΑ dneppAeuos Aak TOO γόμου M aai ή Mpi διατροφής, "Ή k* A*· τρααήτα px ittf «ραγματιυδήναι, *“ χβί Av^tsdtg» c»O χαδνότώτβς dvsrtpsxoplvcu. Kasi τήν M^i τ| έ«χλήα<δ ίβχύουοαν vopaSwiav, lAv αφφή Ιρς ttc Αναμέοον τών συζύγα», γ(γν**Φ «pAtuv έχχληοιαστι«βΐς Anfowpa «pii βιαλλαγήν αύτΑν· τούτης Γ Ακο- lM».fcbwurie-18M mate MS ήοήΙφΜ α«*Ν akaae.* Le awriaga iiaat, aaiIm- bamaÎ* ·« Λλ~ IM MMaMiaA. β·Μ·^Μ·Μ^ή W l’iÿba à oa aajat/aat Midi aaatptot ουζύγαν ή κρδς (2ρήν*υ<πν xal «upÿfasaiv é«téiqda du tempe et les, passions réeiprogae· apaisées, le τοοούτφ μΑλλβν, Say τήν βιώζαυξιν Μ όλιγίβτοις désir de faire la 'paix et de eokabiter soit rallumé μόνον σκουδαιοτΑτοις αίτίοις έχττρέκηι ό νόμος. Ή dans las oman daa épo*x, dantaat plus que la loi χρόσχαφος το«τχή τΑν συζύγαν διάστασις auvsud-. ne permet le divorce qne dana dae cas for* peu γτται λσγιχώς «sil νομιχώς χαί τό δακΑνατς τοΟ nombreux et d’une haate importance. La sépara μή«α διαζευγμένου Ανβρός ζήτημα τής διατροφής τής tion temporaire des époex a pour eonaégeenoe lo συζύγου, χυρίιας t’aiaatv διόστασις τοχιχή χαί δια- gique et légale la question de la pension alimen-' τροφή Αλληλένδέτα καί Αχώριστα· διό τοΟτο Η χαί taire de l'éponae, pension gui doit Mrs payée par τΑ έκχληοιαοτιχΑ δικαστήρια xtpl τοκιχής διαστί- le mari, dont le divorce n'a pas été encore prononcé ; «ια»ς Αχοφαινόμανα, έξ ΑνΑγχης λογικής χαί νομικής A proprement parier, la séparation provisoire est xal xapl διατροφής συναχοφαίνονται. Πνα δέ όρισδή étroitement unie et liée avec 1« pension aümenδιατροφή, itpooKarntvsu βκαες βιχυχρινηδή ή δχαι- taire. C'est b eat effet que les tribunaux ecoléeiaτιότης ή μή τσύ Ανδρύς χαί χατΑβηλον οδτα γίνηταςβ stiques, sa décrétant la séparation provisoire, août τό διχαίβμα τής συζύγου ορός διατροφήν, συνιλόντί tenus, per la nature même des choses et en vertu i'aiaatv τό «api διατροφής ζήτημα «ανώτατα tiuv- de la loi, de ao prononcer simultanément sur la δίδιται τή δρηόχχυτιχή τού γόμου ούσίμ Εχ τούτααν pension alimentaire. Je dois faire remarquer que» δήλον γίγνβται δτι, Τνα τό Αρμόδιον δικαατήριον 4χο- peur prononcer sur la pension alimentaire, il est φαίνηται κ«ρί διατροφής, Ανατρέχκ «ίς τήν Ιραυναν d'une. stricte nécessité de constater préalablement ούσιαδαστόταν Αντιχιιμέναν έξ αύτού τού μυστήριοι la culpabilité ou non de l'époux, dana le but d'éta τού γόμου Ακορροόνταν. Συνφβό τή Ανέχαδαν «ρα- blir le droit de l'épouse A une pension alimentaire. τούοη ταΰτη τΑξιι ή σχβαστή αύτοκρατορική κιψέρ» En somme, la pension alimentaire est étroitement νησις προδύμβς μέχρι τοΟδ« διέταττ» τήν έχτέλαχν liée A l'essence religieuse du mariage. On voit par τΑν χ«ρί διατροφής ΑκοφΑσ»«·ν τΑν έχχλησ.ασΠκών IA que, pour que oe tribunal compétent soit A. δικαστηρίβν, Ατινα «αί μόνα Αρμόδιί «ίσιν. ΑλλΑ τό même de prononcer sur cette affaire, il est obligé Αρτιας δνσχιδέντα χαί «api τούτου «ίς πρόδηλον τοο d'entrer dut» l'examen des questions importantes, χαδαοϊτΑτος Αναιροβήν αίνουσι, χ«Μ έξΑγ«τ«ι Ιχ ta qui découlent du msrisqjc considéré comme sacre τΑν διό TOO Ατό SS ραίου 19Μ (IMS) ύψηλοΟ ment. Suivant l'ordre de ehoses établi ab antiquo, ΑκαντητιχαΟ αύτής γρώμματος γναστοχοιηΑΙνταν μοι le gouvernement impérial s'empressait toujours de χαί ix τής Αχό 19 τοΟ αύταβ μηνάς χαί έτους σχ«τι- faire exécuter tout jugement rendu par les tribu χή; έγχυχλίου τής όματέρας έξοχότητρς ορός τούς naux ecclésiastiques relativement aux pensions aiiAvi τήν ixixpAraiav διχαστ^χούς έλ«γχτΑς. 'Βν τή D mentairee, lesquels tribunaux sont Isa seuls oompéέγχυχλίφ τούτη ή όμοτέρα έξοχότης τώβο αύταΐς ' tents en pareille matière. Cependant les décisions λέξ«σιν έντέλλ«ται- ,Α! καρό τΑν χατριαρχ«ί«»ν «tpi dernièrement prises A oe sujet sont certes de usture διατροφής έχδιδόμινα·. ΑχοφΑσ*ις «ίσί μέν έχτχλοσταζ A renverser l'ordre do ehooes établi. La lettre έάν μή χροαβληδΑαιν, Αλλ’ iΑν γένηται ίνστοσις έχί responsive que votre exeelleooe a bien voulu m'aτής fiAauK «αί τοΟ «oaoO τής διατροφής, δέον δαας drcaser A oe egjet le 23 mai 1999 (1M3), ainsi que ή ύχόΜαις ««αρήφκι ένώκιον «Αν δημοσίαν δικφστη- m oiroalaire envoyée le 19 du mémo mob aux in ρίαν.' Έπτται Αρα έχ τούταν δτι ή αύτοχρατοριχή specteurs judiciaires de l'empire, en sont la preuve. χυ^έρνησις τΑς τΑν έχχληαιαβτιχΑν διχαστηρίαν χαρί Par la circulaire en question votre excellence or- . διατροφής ΑαοφΑσκς ούχ ύχολαρψΑντι τώΜιβίκους· donne, en propres ternass, ee gel soit: .Lee juge Ιπττα: δτι έξούσίαν χμρηγοΜα τοίς «ολιτιχοίς δικα- ments rendus par 1« patriarehe relativesnegt A la στηρίοις έξπΑζτιν iv xapixtAoei ένστέσιας χαί τήν pension alimentaire, seront exécutée, s'ils ne sont βΑσιν χφί «ό «οοόν,τής διατροφής χαί «apt τούταν pas attaqués. Mate si une objection, tant sur le fond διχέζπν, xpcdtarai χαί Ας «ρός τό χήρος τού γΑμου que sur 4a somme ds la passion alimentaire, est «αί ώς «ρός τήν τοατχήν διΑστασιν xad ώς «ρός τήν foito, l’affaire sera portée devant Isa tribunaux H suit de lé que le gouvernassent τούτη συνδ«δ«μένην διατροφήν καταργήσαι τήν Αρμο dvite.· διότητα «Αν έχχλησιοστιχών διχαστηρίαν «αί ταύτην impérial ne considère pea les arrêta y relatUb des ΑναΝοδαι τοίς κολτττχοίς. 'Αλλά χατΑ τίνα νόμον tribnaanx oeelésiaatigaes somme déflnitift; il ee τΑ «ολιτιχό τούτα δικαστήρια διχέσουσι τΑς Αχό τού résulte que le gouvernement impérial, en autorisant M3 - - SYNODI ΟΟΝΒΤΑΝΠΝΟΡΟΠΤΛΝΑΚ. IMS fobnmrio - 1*4 maio ' -------------------- ----------------------------- γάμου 4ρ·οδόήών χριστιανών άπορρβούσα; διαφορά; tuù τίνι νρόκφ χριχΛσι x»pl τοΟ βάσιμου ή dÿanipou τής τοπική; διαστάοο»; aol τή; ν»ώτ| έχομένη; S«e> τροφής; Νόμο; γάρ τοιβΟτβ; κοινό; xut; πώοιν êtes ύπψρχιι, o6ts fiilVaWV «OU &MK vsdç tvt«O*«. λ .. . . -........... V . «44 1m tribumax eivib à examiner m oaa d’objautioa Άλλ»»ς το πρόδηλον βτι πάσα βή*οτ< «*ρ! γάμου διαφορά «ρησΜυτική τήν ούσίαν έστίν, bai «pqmisv- la food at la aomme da la pausioa alimaataire at à prononcer our oao objata, aa propoae, pour ea qui eonoarue la validité du mariaga, la séparation provisoire at la pansion alimaataire, do supprimar ia eompétaacc doo tribuaaux aosiésiaatiqurn at d'y substituar oailo dec tribunaux civil·. Mole oao der τιχών άρα νόμον διέχ»ται aol μόνον ό«5 τών Ιχκλησιαστιχών διχαστηρίον όχβιχνβϊηχ, μήβ«ό; έτόρον nier* suivant quaUa Ιοί jugaroat-ila Io* différends ooaocrnaat la mariag· doo chrétien» orthodox··? δυναμίτου άναμιχδήνκ. ΔιΑ τοΟτο χα! «ί άχό γάμου διάφορά! μηαξύ μουσουλμάνών το(( διχβστηρίοι; τοΟ σέρή παραπέμχονται ùab τί)ς σοβοστή; αότσχρατοριχής ' χυβορνήΜ*;, dts δή ύπδ δρήσκονπχών νόμών δι»πδμ«ναι- διά τοΟτο ή αβτοχρατοριχή κυβίρνησις, χαΟά διαγορούοται tv τοί; δργανικοίς' αΰτονόμβν χα! προνομιούχων τινών έκαρχιών νόμοι;, προύνόηστν ίπ·; λΙ άπδ γάμου διάφορο! μοταξύ μουσουλμάνων, 4τ» θρήσχ»υτ·.χ·ί τήν ούσίαν, μή ύποβάλλωνται τοίς άοΐνοίς' διχαστηρίοις, άλλά δι·ξάγ«>ντάι ύπδ τών κατά at par quai procédé prononoaront-il* our Io bion τόπους μουσδυλμανιχών «ρήρχάυτιπών άρχώνς διά ' τούτο χαί οί τοΟ κράτους νόμοι έξήρ»σ·ν τή; δίκαιο ί όσιας τών κοινών δικαστηρίων τάς ύπδ δρησχάυτιχΑν νόμων διτπομένα; διάφορό;' διά τοΟτο χα! ή ύψηλή πύλη iv τψ tab 15 ραίου 1867 ύπομνήματι αύτής ιιρίί τάς μτγάλας δυνάμω; σαφέστατα τάδ" έβήλωστν ■ „Α! δίχαι αί ύκδ τών ·ρησχ·υτιχών νόμον δι«πόμ»ναι χα! iv α!ς τής φύαι»»ς αύτών fvsxsv, διάδιχοί rioiv ή μουσουλμάνοι πρδς μουσουλμάνους ή χριστιανοί πρδς χριστιανούς, δικάζονται κατά τά άνέπαώτν χραφήσαντα αί μέν μοταξιί μουσουλμάνων iftci τών δικα στηρίων τοΟ σιρή, al fi μ*ταξύ χριστιανών ύπδ τών χοινωτιχών έχχλησιαστιχών δικαστηρίων, ίτινα «ιβιχά όντα δικαστήρια άχολουδοΟσι νόμοι; χα! κανονισμοί; ιϊδιχοίς.“ 4. Κατά τά άρτι'ως *«σπ·.σ#έντα χα! όκδ τής ύμχτέρας έξοχότητος γν»»«·κοΐήΗντα ,ή αγαστή αύτοχρατοριχή χυ^έρνησις, τή αίτήσ»ι άμφοτέρνν τών διαδίχων ή χα! τοΟ ένδς αύτών, παραπέμκχι τά; dob διαϋηχών dpdodd{wv χριστιανών διαφορά; ai; τό δικαστήρια*'. 'U; dpa iv τ^ π»ρ! διατροφής, oOpa χαί iv τούτφ ή αύτοχρατοριχή xu^épvqoi; ρύχ dvoγν·φίζ»ι κλισιδίχου; τάς άποφάσιις τών Ιχχλήαιαστιx&v διχασπ^ίνν. 'Αλλά τίνα τά δικαστήρια,. Λτινα χατά fitûrtpov βαθμόν διχάσου» τάς dxè δκύφχών όρδοδόξκν διαφοράς; idv τό toO bspq, ή σύγχυσι; πρόδηλος- όό γάρ χρόχχιται h«δ τή; έχχλησί·; καραδβδιγμένην σχιτιχήν νομοΜσίαν, Iwtai φυσικψ τψ λόγφ βτι καί πάσα άπό τής βιαδήμη; τούτη; διαφορά τφ έχχλήσιαστ;χφ νόμφ υπόχχιται. ‘Εάν ή ί κατά fictapov βαθμόν έκδίχασις ταούτβν διαφορών άν»Μ*ή τοίς χολιτιχοί; δικαστηρέοι;, τίνι νόμφ κα! ταϋτβ άχολουθήοουσι, μηβίνδς ταοότου ίκάρχοντο^ μηδέ δυναΧΟΟ δντος δή»; τοιοΟτό; τι; κοινές τ»άή; άλλ’ όμολογούμ·- νον δτι τοιαΟται διάφοροί ύκό *φφσχ*ιζτιχβν vôpasv βι(πόμ»ναι καί iv ·!; οί διάβιχΜ μιήΙ καί τή αύτή' ,Ίτττχν'σ dxdoubcOatv. όκάγονναι vet; άρμοδίοι; fondé, ou non, do la séparation proviaoire at de la pcnaion ' alimontairo, qni en pot la oonoéquenoe ? Car >) n'exMta pao do loi pareille obligatoire pour taut le nande, et il eet impomibla qu'elle soit faite pour oa paya D'ailleurs, le· différend· concarnant la mariage ne *ont au fond que de* différend· reli gieux; il» sont régi· par de· loi* religieuse·; il* •ont, an ooneéquenee, du rpaeort de» tribunaux eoeléoiaatique·, et il* n'admettent l'ingérence d'auoun autre. Coat pour ce motif que lq gouverne ment impérial a reconnu que le· différend» concer nant le mariag· entrq mututmou, différend» régi» par de· loi· religianaeo, doivent être porté· devant le· tribunaux du chéri. C‘e»t uni vertu de ce prin cipe qu'il a eu «oin, pour que le· proci» concernant le mariag· entra muaulman» réaidant dan» certaine· province· autonome· ou privilégiée·, prooè» d'un caractère religieux, n· eoietot paa porté» devant le» tribunaux civil», mai» bien devant le» autorité» reli gieuae· musulmane· de chaque localité» ainai qu'il appert de· loi» organique· de· produce· en que stion. C'eat à cet effet que le· lois de l'empire ont statué que les tribunaux d^ordre commun ne peuvent connaître de» procès régi» par de» loi» religieuse», et que la Sublime Porte, par son memo randum du 15 mai 1867, « est empressé de donner aux grandes puissance· ίassurance suivante: „Quant aux prooè· qui dépendent de· lois religieuae·, et qui par leur nature ne peuvent intéresser que de» musulmans entre eux ou de» chrétiens entre eux, cm procès seront portés, comma par le passé, devant la juridiction du chéri pour 1m musulman», et devant la juridiction communale oodésiaatique pour 1m chrétien», leaquala tribunaux spéciaux' sont régi» par de· lois at de· réglementa particuliers.“ 4* Suivant 1m décisions tout récemment prism. que votre excellence a bien voulu me communiquer, „le ■ gouvernement impérial, sur la demande dm partie** ou de l'une d'elle», renvoie le» différends oonoanant 1m tMtaments de» chrétien» orthodoxe» aux tribunaux.1' Cette déci»ion na diffère point da calle prisé relativement è la pension alimentaire. Il an réanlte que le gouvernement impérial ne reconnaît pas domme définitifs 1m-jugements rendu» D ea cotte matière par Im tribunaux eoolésiastiquM. Mai· quala pourront être 1m tribujirfX qui conaattroat an dauxièma instance dm procès concernant Im tmtamanta dm' ohrétiaus orthodoxMT Serait-ce Im tribuaaux du chéri? il n'en résultera que de la confusion. Car il ne «’agit- paa d'un différend con cernant 1m taatsmeata d'un maaulaMa, différend qui n'intérssss que da* musularta· antre aux, at qui, par sa nature, eat régi par la loi du chéri, mai» bien d'un procès eoacornaat 1m tkataments d'un chrétien orthodoxa, prooè» qui u'intéresae- que dm chrétiaas orthodoiM aatre aux. Lo taatament d'uu chrétien orthodox· étant rédigé oomformément è la législatiea aa vigueur au Bain da i’égliM, il s'en•uit aaturallamant qu· tout dilérand aoneaniaat ce testa «tant Mt régi par la loi aaolésiaatiqu·. SerUitM 1m tribunaux sivils qui aoaaaltrvnt, an dauxièma inatanoo, da om prooè·? suivant quell· lot pfoaoaoaroat-il· an ffmailla matière? Car un· loi è oet 84» 8Y IfODI OOW8TANTINOPOLITAMAE, 188» februario -1884 main tllantt δικαστήριο*;. Aid τούτο x«d * «pi δργα-j νισμοβ «δν δικαστηρίων νόμος 4» βρδρψ 4 Ιξήρ«α(ν αύτάς 4πδ τή; δικαιοδοσία; τΑν xotvAv Αχβστήρίττ»· διά τοΟτο *ct ή Βφήλή πύλη ίν τή προμνηβδοέσή π«φαγρ4φφ τοΟ èiA 15 ftahv 1867, αύτή; ifâhdtm ri πνιραπλήσια · 8ιΑ τοΟτο Mi πρβχωμένου πιρί δωρ*ών χαί κληροδοτημάτων 4πδ δια θηκών χριστιανών τοίς ένταθ»α πρ·οβ*ί«ις τδν Buvdpuav Sii τής inb 18 μαρτίου 1878 4νυπογρ4φου διαχοινώσ«ως τοΟ έχ! τδν έξωτ<ριχδν^τουργοΟ τίδ·· „Ό έπί τδν έξωαριχδν ύκουργδ; λ!μμβ»ν*ι τήν τιμήν γνβκητποιήσαι τή πρ«σβ»ίφ τή; ■ αύτο» μτγαλκίτητο; δτι συνφδώ γνομοβοτήστ. τοΟ συμβουλίου τού xpdrouç ή ναμιμότη; δ«·ρ«ίς μ·ταξδ ζώντβν ή κληροβοτήματο; έπδ βιαδήχη; ίφορώντβν «ίς Ακί νητα, χ«ίμ«να έν τή όδωμχνιχή αύτοχρατορίφ, οδδαμδς 4ποβ4λλ«ται τή βεβαιώσω χα! xupewti τΑν δι καστηρίων toO σχρή, έκτδς έάν τά έγγραφα τούτα 84» égard naxiate point, ot U ont impooaible qu'une pareille M «oit fait· obtigatoira poor too·. D'ail leurs, o'eet une chose oonvenue, que de· contestation· do oetts nnture, qui «ont régi·· par le* loi· reli gieuse· at qui intéressent dss personne· profeesant la même religion, sont do U oompéteae· de· tri bunaux spéciaux, au»! qu'il appert de la loi con sentant l'organisation des tribunaux (art. 4) «t de· déclaration· analogue· de la Sublime Porte, décla ration· contenue· dan· le paragraphe précité de «Sa mémoire du. 15 mai 1887. Une note verbale éma nant du miaistèr* impérial de· affaire· étrangère· •t concernant le· donation· et lee leg· testamentaire· fait· par de· chrétien·, note qui a été adreute le 18 mari 1878 aux représentants de· puissance· étrangère·, en fiait également foi. Cette note est ainsi conçue: ,Le ministre de· affaire· étrangère· a l'bonneur de porter è la connaissance de l'ambiaude de sa majesté qu'aux terme· d'un avi· rendu par le eonneil détat, la validité d'une donation entre δέν συν«τέχ»ησαν κατά ti; διατυπώσ«ις, riç πχρ! τής γνησιότητα; αύτών έγγυουμένα;, οίαί «ίσιν ή πα ρουσία τδν τοΟ Ονο»; προκρίτων χαί ή πιστοποίησις vif· ou d'un leg* testamentaire, ayant pour objet τοΟ πατριΑρχου χαί τοΟ μητροπολίτου. "Ort 81 Ιν de· immeuble· «Hué· dan· l'empire ottoman, ne doit π«ριπτώσω, χα»' ήν οί όροι ούτοι έπληρώ»ησαν χαί être soumise è la unction du tribunal du chériat. niaa ύπδνοια βέλου ή κακή; πίστ«ως ούτ»; έξέλιπςν, que tout autant que ce» acte· n'ont pu été revêtu· αί δωρ«αί χαί τά κληροδοτήματα αύτοδικαίω; έξαι- de· formalité· qui en garantiaaent l’authenticité, telle· que la présence des notables de la nation et ροϋνται <έπδ τής δικαιοδοσίας τδν τοΟ σχρή δικαστη ρίων, τλ δί ίπίνητα, drivé «ϊσι τδ dvttxsÎpsvov τής le certificat du patriarche et du métropolitain, et δωρ«ας ή τοΟ κληροδοτήματος. μτταβιβίζονται «ίς que dans le cu où ce· condition· ont été remplies et que tout «oupçon de fraude ou de mauvaise foi τούς δωριοδίχους χαί κληροδόχους, μηδαμώς ύποβαλλομένους τή διχαιοδοσίφ τοΟ σ«ρή.“ Έιαιδή 81 •e trouve ainsi écarté, lu donation· et lu legs «ont τά ήμέτ«ρ· ίχπλησιαρτικέ δικαστήρια «ίδιχφ νόμφ exempts de plein droit, et lu immeubles qui en font ΑχολουδρΟσιν δπδ τής Ιχχλησίας παραδ«δ«γμίνφ, ·ί- l'objet peuvéot être transférés aux donataires ou δικά Si «ίσι χαί dvlxaésv τοιαΟτα ύχδ τής χραταιβ; aux légataires uns recourir è la juridiction du βασιλείας άναγνβρίζονται, Ιχ·ται· δτι "ή λ·ιτουργ(α chériat/ Je dois aussi faire remarquer que nos αύτών ούδαμδς χαραβλ4χι·ι τήν τδν κοινών δικα tribunaux eocléaiutiques sont régis par des loi· στηρίων. Καί ή λ·:τουρν(α δί τδν τού σχρή, ίίδικδν particulières en vigueur su sein de l'église : ils «ont. δντων χαί ύχδ (ίδιχοΟ νόμου διιπομένων, ούδαμώς C en conséquence, des tribunaux spéciaux, reconnus καραχώλίχι τήν τδν χοινδν διχασιηρίνν, Ινχργηύντνν en cette qualité par le gouvernement impérial. Il ίν τοίς δρίοις τής δικαιοδοσία; αύτών, ούτ« πρδς τους en résulte que leur fonctionnement ne porte point de νόμους τού κράτους άντιστρατ·ΰ·τα·.. préjudice aux droits dévolu· aux tribunaux d'ordre commun. De la même manière, le fonctionnement des tribunaux du chéri, qui ne sont que de· tri bunaux spéciaux, régis par des loi· particulière·, n'entrave nullement la marche régulière de· tri bunaux civils, fonctionnant dans les limite· de leur juridiction, et il n'est pas contraire aux lois de l'état. Ή αύτοχρατοριχή χυβίρνησι; àvlxaètv άνωμολδLe gouvernement impérial a de tout temp· re γησ·ν δτι άί άκδ διαδηχδν χριστιανών Ορθοδόξων connu que le· différend· concernant le· testament· διάφορά! θρησχιυτιχαί ·ίσιν, 4τ» ΰκδ 4ρησχ·υτιχδν de· chrétiens orthodoxe· «ont de nature religieuse νόμων 8ι·πόμ«ναι, δτι 4ρα ύπΟγονται τοίς ίχχλησια- du moment qu'il· sont régis par de· loi· religieuses, στιχοίς Βιχαστηρίοις. Τούτου |ν·χ*ν χαί Λβσα dvd- et qu'il· sont, en conséquence, du ressort de· tri μιξις Ιλλων διχαστικόν δρχών d»firots άπηγορ«ύ5η, bunaux ecclésiastique·. En vertu de ce principe, ίάν 81 ποτί χαδής ή ναίχης τις Οντμίγνυτο, ή ύψηλή il a été toujours défendu aux autre· autorité· judi πύλη τή αιτήσω τοΟ κατριαρχ«ίου 4χηγόρ·υ» τήν ciaire· de s'y ingérer, et toutes les fois qu'un cadi τοιαύτην άνάμιξιν. Καί τοΟτο Βήλον γίνιται έχ κολ > ou un nalb s'y mêlait, la Sublime Porte, sur la λών σχ·τιχδν έγγράφων (ύρισχομίνων έν τοίς ίρχωτις demande du patriarcat, défendait toute immixion τής τι ύψηλής πύλης καί τοϋ οίχουμινικοΟ κατρι- è oe sujet. Un grand nombre de documents y relatifs, déposé· aux^archives de la Snblime Porte et du αρχιίου, ένιίσης δέ χαί έκ τής dab 4 β(8ζέπ 1985 (8 όχτωβρίαν 1868) β·ζυριχής έγχυκλίου πρδς τους patriarcat œcuménique, ainsi que la circulaire véγίν.χούς διοιχηττίς, ώς έξής δ έχούσηςsirielle du 4 rédjeb 198& (8 octobre 1868) adressée aux gouverneurs généraux, en font foi. L» cir culaire en question est ainsi conçue: „Τδ τδν 'Ρωμαίων πατρι·ρχ»ί·ν διά τακριρίου „Le patriarcat cecumémiqne nous a adressé un 4νήγγωλ»ν βτι τινές τών χαδήδων έπημβαίνουσιν «ίς takrir, où il eet dit que certain· cadis s'ingèrent ύποΗσ«ις 4ποβλ»πουσας ως τήν δρησχ«ίαν, olov διαdan· de· affaires religieuse·, telle· que le· testa δήχας, προικοσύμφωνα, συνοικέσια χαί τά παρόμοια, ments, contrats de mariage, mariage· et autres, et καί έζήτηστν 5μ«κ ή έπίμβασις αύτη 4παγορ«υ5ή. il a demandé que cette ingérence soit défendue. ' ηΈκ·ιβή χατά Ιτδν ύπάρχοντα κανονισμόν ή διεξα „ Attendu que, suivant le règlement en rigueur, de pareilles affaires religieuses doivent être portée· γωγή τών τριούτων 5ρησχ«υτιχών 6κοΜσ·«·ν γίνεται παρά τής μητροπΛωβς ■ χαί έμποΒίζκαι ή'τδν ίλλων devant la juridiction du métropolitain, et qu'il est δικαστηρίων έπέμβασις, 8ι»τ4χ»η δι' ύψηλοΟ διατάγ défendu aux autre· tribunaux de *'y ingérer, il a été décrété, en vertu d'une haute ordonnance, que ματος δπως πρδς έχτέλ·σιν αύτών δοΜσιν αί 8ναγle· oadis doivent se conformer au règlement en χαίαι παραγγιλίαι «ές τούς «ίρημένους χαδήδις. Συστη- ~w. 847 SYNODI COHOTANTWOPOLITAKAB, 1883 februario - 1884 mata , "w ; 848 θείσης δέ τής ύποθέσΜΚ καί «ίς τΑ Αλλα μέρη, A question. L'affaire ayant été roeommaadée A qui παρακαλΜσθτ καί ύμιΐς δπαις έκτιλέσητε τήν ύψηλήν de droit, vous êtes ausi prié d'exécuter ta haute décision précitée/ ταύτην Απόφαβιν.* La proave qao le gouvernement impérial a do 'Οτι δέ Αείποτε ή toti τούτον δικαστική «έ&χή έξουσία τοΟ πατρι^χείον χαί τών μητροχόλε«»ν έν teat tempe reconnu qu lee dHMrenda dont U.a ήμών έλευθέρα έξΑσκησις, ήν dsixots έβ«βαίε»σ«ν ή de pratiquer notre religion. Cette liberté a été, κραταιΑ βασιλεία. Άλλ' Ινα τδ θρήσκευμα έλευθέρώς de tout tempe, reconnue pute gouvernement impérial. έξασκήτεη, χροσαπαιτείται καί ή έλ«υθ«ρία τής Mais, pour que te culte puisse être pratiqué librement, έπισκευής παλαιών καί Ανεγέρσοώς νέών ίερών έχχλη il est nécessaire qu'il soit accompagné de ta liberté σιών. Τήν έλευθβρίαν ταύτην καί χρότηρον μ’ιν ή de ta construction do nouvelles églises et de ta σεβαστή χυβέρνησις έβεβαίώσε, μβτΑ βέ Λ τον ,ιμώ- réparation des aaeiooMa. Le gouvernement itapérial τιον καί έχεξέτβνε. Καί τούτα διιπρανούνταη έν τφ a, A dm époques piéeé dentes, recousu nette liberté -, χΑη-χονμαγιούν Αχδ 18 ρ«βρουαρίον 18Μ (11 τζ»- mais, après te Tanximat, Q lai a doué plus d'ex μαζή-ούλ-Αχήρ 1373), έν τφ Αχδ 30 νο«μβρίου 1876 tension. Le Hatti-humayou dn 18 février 1866 '«Μ ta- ο 849 SYNODI CONSTANTINOPOLITANAE, 1883 februario - 1884 rnaio 860 (13 ζηλκαδέ 1999) π«ρΙ μεταρρυθμίσω·· αύτοχρα- a (11 djemam-nl-ahir 1979), le Arman impérial relatif τοριχφ φιρμανίφ, χα! τφ άπδ 16 μαίου 1867 ύπομνή- aux réforma· promulgué le 30 novembre 1875 (IS silkadé 1299), ainsi que le mémoire de la' ματι τής Υψηλής Πύλης, Ινθα τάδε δηλοΟνται· Sublime Porte en date du 15 mai 1M7, en sont ,Οϋδέν κώλυμα παρεμβάλλεται είς τήν οικοδομήν νέων έχχλησιών ή τήν έπισκευήν παλαιών' ού μόνον δέ ούδέν χωλυμα παριμβάλλεται, άλλ’ δ Αναξ χαί ή χυβέρνησις συνεχώς ροηθούσι πρδ; οικοδομήν τών Ιερών τούτων ιδρυμάτων, είτε γήπιδα δωρούμενοι, είτε χρήματα χορηγούντες.4 Καί πράγματι μέχρις έσχατων ή πρδς άνέγερσιν Ιερών έχχλησιών άδεια έχορηγείτο άμα τή τού πατριάρχου αιτήσει χρδ; τήν Γψηλήν Πύλην. Άλλά τελευταίον θλίψει πολλή συν·σχέϊημεν παρατηρήσαντες δτι αιτήσεις νόμιμοι τού πατριαρχείου πάντη παρεωράθησαν, προβαλλομένων λόγων, οΓτινες καί τώ νόμφ άγνωστοί είσι, χαί πρδς la preuve. Dans le cinquième paragraphe d· oe dernier do cument la Sublime Porto déclare : „ Aucun obstacle n'est apporté è la construction de nouvelles église· ou è la réparation de· ancienne·. Loin d'y mettre obstacle, 1· souverain «t le gouvernement viennent souvent en aide è ce· fondations pieuses, aoit par des concession· gratuite· de terrains, soit par des subventions pécuniaire·.4 En effet, jusqu è ce· der niers tempe, la permission de construire des églises était accordée, dès que le patriarche en faisait la demande è la Sublime Porte. Néanmoins, c'est avec beaucoup de regret que nèus avons tout der nièrement constaté que des demandes légales du τδ πνεύμα τής τέως χρατησάσης τάξεως ανr:στρα τεύονται χαί μονβνού τήν βεραιωθείσαν ίλευθερίαν μ patriarcat ont été entièrement négligées. Il a été mime donné de· raison· inconnue· 6 la ' loi, περιορίζουσιν. contraire· ' à l'esprit de l'ordre de chose· établi, et qui ne tendent qu à restreindre la liberté déjà reconnue. 6* Il a été également observé, depuis quelque 6. Καί iv τή άνεγέρσει Si σχολών παρετηρήθη έσχάτως δτι παρεμβάλλονται κωλύματα παρά xi Ανέ tempe. que de· obstacle· contraire· à l’usage établi καθεν χρατήσαντα. Καί ταύτα παρά τάς ύψηλάς sont apportés à la construction des écoles malgré αύτοκρατοριχά; διατάξει; χαί τά; τής 'Γψηλής Πύλης les ordres impériaux et les assurance· de la Sublime Porte qui a déclaré que la construction des établisse διαβεβαιώσει; δτι ή οικοδομή έχπαιδευτικών καταστη μάτων παντί τρόπφ εύχολυνθήσεται, χαθά δήλον ments d'instruction publique sera facilitée par tous les moyens. Le Hatti-bonmayoun et le Firman γίγνεται έχ βητΰν διατάξεων τού χάτι-χουμαγ}ούν χαί du 30 novembre J 87 5 en font foi. Il est dit dana τού απδ 30 νοεμβρίου 1875 αύτοχρατοριχού φιρμανίου, ce dernier: „ΝοΛ accorderons toutes les facilités pour τάδε όρίζοντος· ,Χορηγηθήσονται icJaai αί εύχολίαι πρδ; Γβρυσιν χαί κατασκευήν τών έχχλησιών, τών la -création et la construction des églises, des ècéles et de leurs autres établissements nationaux.4 En même σχολείων χαί τών Αλλων έθνιχών αύτών ιδρυμάτων.** temps, il a été signalé des ingérence· dans la marche Αλλά χαί παρεμβάσεις παρετηρήθησαν έσχάτως έν τή ταχτιχή χαί χανονιχή πορεία τών σχολών ήμών, normale et régulière de nos écoles, ingérences qui ήκιστα συνάδουσαι τή Ανέκαθεν τάξει. 'U; γνωστόν ç ne sont paa en harmonie avec 1 ordre de choses établi ab antiquo. Le gouvernement impérial τή αϋτοχρατοριχή κυβερνήσει, τδ οικουμενικόν πατρι n’ignore pas que le patriarcat œcuménique, quant αρχείο· Ανέκαθεν έξασχεί τήν ειδικήν άύτοϋ έπί τών σχολών τοϋ όρθίδ'.ξου γίνου;, κοινοτικών ή έθνιχών, è Constantinople, et les métropolitains, dans les provinces, exercent ab axtiqao une surveillance spé έποχτείαν έν Κωνσταντινούπολή, οί δέ μητροπολίται ciale sur les écoles de la nation orthodoxe, soit έν ταίς έπαρχίαις. Τά έχπαιδευτιχά δέ ήμών κατα στήματα εισιν έξαρτήματα, μάλλον δέ προσαρτήματα communales, soit nationales. Nos établissements d'in struction publique ne sont que des dépendances, ou τών χατά τόπου; ίερών έχχλησιών, χαί άνεγιίροντα: plutôt des annexes des églises. Ils «ont créés et χα: συντηρούνται πόροι; έχχλησιαστιχοίς χαί τοί; άπδ τών έμρατιχίων τών ίερίων χαί άπδ τών δίσχων συλ- entretenus par des revenus ecclésiastiques, par des bénéfice· de· prêtres et par des quêté· faite· dans λιγομένοις χρήμασιν, οίς ένίοτε προστίθενται χαί προαιρετιχαί φιλομούσων συνδρομαί. Ιίροόαρτήματα les églises, auxquelles se joignent quelquefois des donations pécuniaires des amis des lettres. En leur δ όντα τά σχολςία τών έχχλησιών, διευθύνονται συνή qualité d'annexes des églises, les écoles sont ordi θως χαί έποπτεύοντα: ύπδ'τών έπιτροπών τών ίερών ναών, αίτινες χαί χατά τούτο ύπόχειντα: τφ έν τοί; nairement dirigées et surveillées par les épboriee πατριαρχείοις μικτφ συμβούλίφ, όπερ τήν έπί τών de ces fondations pieuses. Les épbories »9 trouvent σχολών έποπτείαν έξασκεί τή άνωτάτη τού πατριάρχου ainsi placées sons la dépendance du conseil mixte du patriarcat. Avec la hautd autorisation du paέγχρίσει δια τή; χοντρικής έχπαιδευτικής έπιτροπής, πολλή; Αείποτε φροντίδος γιγνομένής δπως χαί βι-i> triarche, le conseil en question exerce sa surveillance δάσκαλοι πολιτεύονται χα! διδασκαλία γίνηται χατά sur leç écoles par l'intermédiaire de la coœmiaaion τρόπον μή άπ^δονια πρδ; τδ θρησκευτικόν χαί πολι- centrale d'instruction publique; on y .apporte un τιχδν καθεστώς. Ότι δέ ή αύτοχρατοριχή κυβέρνησι; grand soin è ce que le corps enseignant se conduise et l'enseignement se fasse d'une manière qui ne soit έπόπτην τών σχολών Ανέκαθεν άνεγνόρισε τδ πατριpas contraire aux institutions religieuses et poli αρχείον, δήλον γίγνεται χα! έχ τού δτι πάσα πρδς άνέγερσιν αύτών άδεια τή αιτήσει τού πατριάρχου tiques. La preuve que le gouvernement impérial a de tout temps reconnu le droit du patriarcat con χορηγείται, χαί έχ σαφεστάτων σχετικών άρθρων τών έθνιχών κανονισμών. Καί έν μέν έψ 19τ άρθρφ cernant la surveillance des école·, c'ait que l'autori (τίτλου 3α< ) τού ειδικού περί τής ίεράς συνόδου νόμου sation nécessaire pour leqr construction est toujours τάδε Ορίζονται ■ „Έν τών ουσιωδών καθηκόντων τής accordée sur la demande du patriarche. D'filleurs, les disposition· du statut national sont très explicite· Ιεράς συνόδου χα.’ τών προκρίτων τού έθνους όπάρχει è cet égard. L'article 19 (titre 3) dp la loi ipéciale τδ, νά λάβωσι πρόνοιαν περί συστάσεως καταλλήλου •ur le saint synode statue: „Un des principaux ■ έθνιχοΟ παρθεναγωγείου, είς όποιον μέρος έγχριθή, ΰπδ τήν έποπτείαν τού πατριάρχου, τής ίεράς συνόδου dévoirs du saint synode et des notables de la nation eat d'aviser è oe qu'une école nationale de Allés, χαί τού μικτού συμβουλίου.4 Έν δέ τψ 90» τού αύτού νόμου τάδε* „'Επίσης θέλει καταράλλεσθαι ή appropriée aux circonstances, boit établie dans l'en droit qui serait jugé le plus convenable, sôns la δέουσά πρόνοια περί τών έν Κωνσταντινουπόλει έθνιsurveillance du patriarche, du saint synode st du κών κοινωφελών καταστημάτων, ήγουν τών νοσοχο- I'OXCIL. βΧΧΧΧΑΚ TUMUS XLV. M 851 SYNODI CO^STA^TLNOPOLITANAE, 1|W februario - 1884 tnaio 852 μείων . τής έν Φαναρι'ω Εώνιπής σχολής, τών έπαρχια- Α conseil mixte.* Dan· l'article 20 de la même loi χών xa! ένσριαχών σχολείων xal λοιπών, «είς ti éxet· il eat statué. „Lee établÎMetnents d'utilité publique ή διδασκαλία πρέκι; v.t γ(νηταχ Ομοιόμορφος·* Έ* qui xe trouvent à Constantinople. soit le» hôpitaux 51 Τ’Ρ 3·” ipfrpy του Β' τίτλου τοΟ πιρί καθηκόντων et léeole nationale, du Pbanar. ainsi que lea écoles provinciale· et paroimiale· et autre·, où l'enseigne τού μικτού συμβουλίου είδιχού νόμου τάδε δρίζοντα:· „Τό συμβούλιον έπιτν^ιί ngd Εποπτεύει εις ^Γ* »βλήν ment doit être uniforme. seront l'objet de soins assidu·.** L'article 3 du deuxième titre de la lot διεξαγωγήν τών Εώνιζώ* σχολείων χα! νοσοκομείων •ur le· attribution· du conseil mixte statue _Le xa! λοιπών κοινωφελών έΙΗιχών καταστημάτων.* Καί έν τφ 5«.** ίρθφψ του αύτοΟ νόμου τάδε* «Πρός conseil inspecte et veille à la bonne admini διεύ^νσιν τών έΙΗιχών σχολ·(4ν χαί λοιπών χοινοφε- stration des école· nationale·, des hôpitaux et des λών καταστημάτων τά συμβούλων διορίζει Επιτρόπους autre· établissement· nationaux d'utilité publique ” Enfin, le cinqutèn ■ article de la même loi statue χα: Εφόρους τή γνώμη χα! Εγκρίσει τού πατριάρχου/ FDe lavis et sur 1 aut<»nsation du patnaiche. le Εχ τών νομών τούτων κατάδηλον γίγνεται ίτι ή κρατα ά βασιλεία έβε^αίωσε χα! άνχηιολόγησε τήν Conseil nomme des épitropes et des éphores Εξουσίαν της εκκλησίας, δπως Εποπτεύη Επί τών Εθνι chargés de la direction dos écoles nationales et des autres établissements d utilité publique ** κών χχ χοινων.χών ήμών σχολών. Toute· ceo lois prouvent, à 1 évidence, que le gou vernement impérial a ratifié et reconnu le droit de B l église de surveiller les écol» s. soit nationales, soit communales » , Je crois que, de l'examen minutieux qui précède, ΙΙιστιΰω ίτι δ·.ά τής προηγη^ίσης λεπ'&μερούς άναπτύςιως τρινώς άποδίδειχται δτι ό Πορθητής il a été clairement démontré que le Conquérant, Ενεκα λόγων μεγίστης πολιτικής σπουδαιδτητος, <ί> pour des raisons d'état d'une haute importance, τδ με*/3έε!ον χαί τήν συντήρησιν τοΟ υψηλού κράτους raison* qn touchaient à la grandeur et è U < ««nservation de l'empire, a confirmé et ratifié lo statu άφ^ρώντων, Εχ?ρωσι χα! Εβεβαίωσε τδ Εχκλησιαστ-χδν χαϋτστώς* δτι ταίς αρχαΐς ταύταις ήχολούΙ^ησαν πάν* que ecclésiastique ; que tous ses illustres successeurs τι; ci ΙνΪοξοι αύτού διάδοχοι, ά* ποτέ άνομολογη- suivirent see idées; que h* ^novememeni imperial ΕΗντος ύ~δ τής αύτοχρατοριχής χυβερνήσεως δτι αί a. de tout temps, reconnu que les privilèges d*· l'église et le maintien loyal du statu quo soqj sahiτής έχχλησίας προνομίαι χα! ή Ακραιφνής τού καθε στώτος τούτου τήρησις σωτήρ-.αί ιίσι χα! τφ ύψηλφ tairos à l'empire et aux peuples; que ce statu quo κράτει χαί τοίς λα;1ς· δτ; τδ χαΙΗστώς τούτο κα! ne peut être ni Attaqué, ni altéré, attendu que. d une άπαραβίαστον χαί μηδέ μιΑς άλλοιώσεως Επιδεκτικόν part, il est placé sous la sauvegarde des assurant·«·* et des garantie· aolennellenuM^t données par le -u έστιν. άτι Ενθεν μέν περιπεφρόυ;ημένσγ δημοσίαις τής αύτοχρατοριχήτ κυβερνήσεων βι^αιώσ. 7t χαί Εγγυήσϊσιν* vernement impérial, et que. d'autre part- il est re vêtu de la sanction formelle de cenvei/ions inter Ενθεν δέ τδ άπδ Επισημότατων διεθνών π^άςιων χύρτς βερι-οεβλημίνον δτι πάντα τά ζητήματα. π·ρί ών nationale· : que toutes les questions. d«ylW j<‘ tue sut d altérer et d'abroger le tetatu qun. dont le maintien est in μαινομένου λαού. dispensable è la liberté d'action de l'église dan· l’empire et à la vie religieuse et communale, du peuple placé aou· la direction ecclésiastique llttpav πολλάχις λαφόντις τής ύπέρ τής Εκκλησίας Ayant eu souvent des preuve· de la haute sol ■χαί τ&Ο όρθ«δόξο< γένους μερίμνης τού μεγαλιιοτάτου licitude de notre auguste et bien-aimé souverain χαΐ. φιλολάου ήμών άναχτος· έρειδδμενοί Επ! τά φιλο en faveur de l'église et du peuple orthodoxe; confiants dans les sentiment· de haute équité de sa mjÙesté δίκαια αισθήματα τής αύτοχρατο^ιχής αύτοΟ μιγαλειότητος, χα! στερρώς άντεχόμενοι τών εύμενείφ impériale, et fortement attaché· aux promesses πολλή πολλάχιζ δοώβισών* δημοσίων έπισημοτάτων solennellement donnée· et aux «Muranco· gracieuse βασιλικών κα! κυβερνητικών υποσχέσεων χα! βεβαιώ ment réitérée· par leejjlorieux sultans et la Sublime σεων, πεποί^αμεν δτι ή χραταιΑ βασιλεία εύδοχήσ»ι P.orte, n< i· somme· convaincu· que le gouvernement Εμπεδώόαι χα! αύΦις τδ άρτι σφόίρα σαλευώέν έχ- impérial voudra bien raffermir de nouveau le stat iquo ecclésiastique fort ébranlé dans ces dertnem χλησιαστιχόν καθεστώς. tempe. 5 Κα! Εγώ δέ χα! τά περ! έμέ δύο σώματα, νομίQuant À moi et aux deux corps qui m'entouppnk μως άντιπροσωπεύοντες τήν Εκκλησίαν χα! τδ* ύπ en notrq qualité d· représentants légitimes . de l'église et dû peuple orthodoxe, bous ne cesserons t αύτής ποιμαινόμενον λεΐάν, ού παίχιάμΗ* δεόμεν« ύπ*ρ τής άματάπτώτου ύγπ^ς toO de prier U ciel qua h santé u m majesté uri- 8S3 SYNODI CONSTANTDiOPOUTANAE. 1883 februwio - 1884 maio χα; κραταιοτάτου ήμΑν ίναχτος καί τής έπί μήκιστον. διχτηρήσιως ini τδν λαμπρό* καί ένδοξον 884 notre auguste et bien aimé seuierain soit toujour* Hérissante. et que s»»n règne soit long K a pénale έ>ρ0νο* αύτού. Τή 14 ίουλίου 1Η83, 22 £αμαζάν 1300. (ύπογρ.) ‘Ιωακχίμ. gh rieux. Le 14 juillet 18b3. 22 ramntan 1:4α; έν sui necti sunt. Xt ήΐη ληφθιίση άπαντήσιι υμών έπιναλαμράνίτχ; 12 - 1883 decembri* M 21. — loachim patri τούτο μίν δ λόγος ίτ; ή ύ;;σ;αμίνη όια^ωνία έξασarcha administro turcico notum facit, a munere se ^ινιζιι χα: παραρλάπτι. τά προνιμια τού πα:ρ:αρabdicasse c«>ram sacra synodo et consilio mixto, χβίου. τούτο δέ ή π .ρ: παρχιτήσιως a τησις xai cuin expostulationes ab >pao fictae surda· per έπιιδή όσον τδ χρά*ος πιρί πολλού ποιιΐτα·. τδ έμ· cusserint auri*· 13. — 1883 decembri·* M 21 — Sacra synodus μι.ναι έν τή διατηρήσι. τών διατάςιων τ<·ν τιίΗμιc>'tn*diumque mixtum a.1· administro turcico petunt. ® λιωμί νων παραχωρήσιων. τοσον τδ κα^ήχο < αύτού ue patriarchae abdir.inoiienb admittat ratainque άπαιτιί νά φροντιση ιίς διόρί*ωσιν "ών πιρι τού έαντίου φρονημάτων, ίτινα αισ^άνιται παρουσια^ομίνα · habeat τέ/.ος έπι.δή ή άνάπτυξις αύίΕς τ^ύ υψηλού συντηρη14 1883 decembria Ιό 2> - Asini pascia τ.χού πνίόματος τού κράτους ^αινίται άναγκαιοτατή loachim patriarcham hortator, ut ptbgat patriπρδς άρσιν τών έν τφ ταχριρίφ υμών διαλαμ οανο,ιένων archahs illius ecclesiae regimen procuralionemque δυσχιρίιών καί πρδς έπ;τ£·.>ξ;ν τής ποθητής σ ,ν«ν· gerere eidontque spem iniicit causas dimidii brevi νοήοιως- διά ταύτχ προάγομχι νά δώσω διασαφήaeiotum iri σι ς τινάς. Ιό - 1883 decembris 16 χ*8. — loachim patri Εν τώ ύπδ ημιρομηνίαν 22 άκμαζαν 13<Μ» έχτινι; archa administro turcico significat, se non vi co τακριρίφ τού πατριαρχείου χαί έν ταις πρδ αύτού actus sed sponte patnarchatu abdicasse, suamque χαί μιτ αύτδ γΐνομένα:ς συνιτιύξισ: χαί συ>ομ;λία:ς, demissionem rursus renovat. έλέ/ίΗ, δτι τά αιτήματα ιισιν έξ χα. δτι, τούτων ^h. — 1883 decembris 19 <1 — Asim pascia ιΐ;αχουομένων, τά έπί ύψηλών ριρχτίων έστηριγgravamina a pÀtriarcha oblata aingdlatim et per μένα προνόμια 3ίλ·.υσιν έπχνέλ^ιι ίίς τήν αρχικήν partes expendit, ostenditque eadem nullo inniti αυτών χατάστασιν ώς έχ τούτου έδΐησι χατά πρώτον fundamento. Monumentum huiusmodi. cum gravis νά όρ:σ8ή χαί έκαληίΗ >ζ\ νΐςαλαιωδώς χαί προ simi sit momenti ad explorandas gubernii turcici πάντων τδ έξής· Αί αίτήσιις αύτα; συνάδουσι τα·ς senientias. per extensum exscribere jurat. Est C διατάξω; τών υψηλών ρ*ρατ:ων, ή μήπως ή παρα tenons sequentis δοχή αύτών 3έλ<: πρςαέΗακ τις τά προνόμια, ίτινα χχχτητα: *.δ πατριαρχιών χαί άτινα χαί τδ κράτος Tt-jxtpi; τού υπουργού τής δ: χαιοσύνης μ<χρ: αημίρον διίΗ,ρησι, νιας άλλας παραχωρήο<ις. καί τών θρησκευτικών. χαί ούτω >ίλ<·. προξίνήοιι τήν παραχωρητήν ίίς τδ Λρ ι*μδς π^-ωτοχδ’λου 4826. πατριαρχιίον νέων άλλων προνομίων έχτδς τών άρΙΙρδς τδν πατριάρχην τών Ρωμαίων. χαίων παρα/ωρήοίων ; ή i/ ήίΗια αύτη έξαοτάται έχ τις αύτοψίας τών Jr,ήτό ύψηλδν ριράττον οί πατριάρχα: ίσορίως, ίπιτρίπι-Z^thav αστικών δικών, τών άρθρωσών μητροπο/.ιτας καί έπισκόπους. Μή έξιτάζων έν τινι δ κχστηρήφ τού τα: ίμως έν ώρισμέναις π<ριπτώσ«σ:ν ή έν π<ρ πτώσ«τ κράτους καί πώς *ύλ<·. ίίναι σύμφωνον τή τάξΜ να αρα: τήσίως ή άλ/.αγή· χαίτο: τδ πρώτον άρ^ρον διχάζωνται αί δίκαι αύται, άρκούμα; ύπομ'ιμνήσάω* τού naps έκλογής ϊ^χνονισμού διαλαμράνί: δτι, έν δτι ή πίριχο^, ην τδ πατριαρχίαν χατά πρώτον πίριπτώσίΐ χηρ<ιας τοΟ πατριαρχικού θρόνου ΚωνΙΗωρίί συζηττ/Τ.μον, δέν ων αστικών δικών διατάξιις άπδ τισσαράκοντα χαί πίν;·. ήδη έτών τιτράχις έτραποπο;ή·*ησαν Ί ό δ·ύτ<ρον ρησκιυτικά έγκλτ^’ϊ*^ πιρί άν τδ υψηλόν {5*ράτιον διαλαμβάνει δτι, ’ έάν πταίσωσι ^ρησκβυτικώς οί έπίσκοποι,. οί κα>όγηροι, οί ί«ρ«ίς, αί καλογραίαι καί οί ήγούμίνοι, σωφρονίζονται* διά καταλλήλων έπιτιμήσίων. Ή έπί τού άντιχβιμένου τούτου έξουϊία καί διχαιιδοάία τού πατριαρχέίου ιΓναι πληρέστατα έν Μ· ftbh SYNODI ΟΟΝ8ΤΑΝΤΙΝΟΡΟΜΤΛΝΑΚ, IMS hbmm - ISM «aio ένεργιίφ. Ή βευτέρα «ί»αι ή ποινή ή χροερχομένη I* παραπόνεεν τού λκΛ χατΑ τβν μητροκολιτβν Mi inmiKan πιρ! πραγμάτων Αφορώντ«»ν είς τήν θέσιν αύτών. Κατέ'τόβ ϊρ^ρβν τού κερί btimiztw κα SM έξσυσίαν χαί δικαιοδοσίαν τβν πναυματιχβν Αρχηγών. •Οσον Αφορφ τΑς χαρί διατροφής Αγωγές, Φς γνωστόν ύμίν καί ώς έν τοίς χρολαβόνηας τα καί έσχατος γραφαίσι φιλιχοίς μου γράμμασιν έβηλώθη, σύδεί; λόγος ή διάταξις Ακαντφ, ούτε έν τοίς ββρατίοις, ούτε έν τφ χανσνισμβ, βτι ή έκδίχασι; τβν χαμέ διατροφής Αγωγών είναι έχ τβν προνομιών τού πατριαρχείου. Τούτων οΟτως έχόντων, ένφ ήχυβέρνησις δέν έκώλυσε τό κεπριαρχείον χαί τΑς μητροπόλεις Από τού νέ θεωρώσι τοιαύτας Αγωγές- ένφ ή χυβέρνησις βέν λέγαι μέν τι βιA τΑς κερί διατροφής. βίκος τΑς ιή συγκαταθέσει τβν βιαφερομένων έν τφ πατριαρχείφ xai uti μητροπόλ»σι βιαλυομένας, έπειβή δμως Αλλο ό γ«ίμος xai τό διαζύγιο», χαί Αλλο ή έχ τού δια ζυγίου Αχορρέουσα περί διατροφής Αγωγή, χαθί τού κοινού. δικαίου, χαί έπκβή έΑν τις τβν βιειφερομένων, θεωρών έαυτδν ζημιούμανον Ιχ τίνος ΑχοφΑσαβς, ήν τό πατριαρχείο» ή ή μητρόπολις έξέβωχιν έχί τού Αντί πεμένου τούτου, καταρύγη «ίς τήν Αρχήν μ! ζητήση tva ή βίκη αύτοΟ θεεερηθή Ιν τινι χυβχρνητιχφ διχαστηρίψ, ή χυβέρνησις δέν δΰναται νΑ κλείση τοίς τοιούτοες τΑ δικαστήρια τού κράτους χαί νΑ βιάση αύτούς έχόντας έχοντας «^ τήν έχτέλεσιν τής χα»' ής παραπονούνται Αποφάσεως, τού»' ίχ«ρ ήθελ«ν είσθαι καραγνώρισις τού κυβερνητικού καθήκοντος/ νονισμού, έΑν οί χριστιανοί χάτσίΜΐ τόκου τινδς έγείρωσ: liafdxwa χατΑ τβν έπισχέιηιν, βέν ήναι βέ δυνατός ό συμβιβασμός 8ιέ συνβιαλλ«τιχΑν μέσων, itpiitti, Un μέν τά παράπονα περιστρέφονται «ίς πνευματικέ Αντικείμενα, δ κατηγορούμενος νΑ βιπασθή ύ>Λ τής συνόδου τβν μητροπολιτών χαί έν πιρ-.πτώσιι Αποδείξεως τβν παραπόνων νΑ τιμωρηθή χατΑ τούς Ιχχλησιχστιχούς κανόνας- έΑν Η τΑ aepiπονα περιστρέφωνται «ίς κοινέ κρΑγματα, πρέπει ή διαδικασία νΑ τελήται ύπό τού μικτού συμβουλίου σννφδέ τοίς νόμοις τοΟ κράτους- έΑν δέ ή κατηγορία έποτελή κακούργημα, έπειβή θέλ«ι άφαιρείσβαι τδ πνευματικόν Αξίωμα τού κακούργου, τούτου γινομένου, πρέπει νΑ τιμωρήται χατΑ τούς χαμένους ποινικούς νόμους- είναι βέ γνεεστδν ύμίν βτι ή σοβαστή κυβέρ νησές ούδέ κατ' έλάχιστον χαρενέβεώε πρόσκομμα «ίς τήν όσον Αφορί τούς έπισκόπους πλήρη έφαρμογήν τής έξουσίας χαί τής δικαιοδοσίας ταύτης, otav ό βηθείς κανονισμός έχορήγηΜ τφ πατριαρχείφ. Ή Τρίτη κατηγορία δέν Αχοβλέχαι μήτ» ιίς τό πνευματικόν Αξίωμα, μήτ» «ίς τό -.ής θέστε»; αύτβν, Αλλ" είναι αράγματα θεωρούμενα χαθαρβς προσωπικέ έγχλή- διά ταύτα κρολαβάντως τό μέν ύπουργείον έσχέφθη ματα. Τούτο' δέ είναι έχιίνο, τό όκ-.ίβν τό πατρι- νΑ όρίση κρόκον τινΑ έξετάσεως τβν τοιούτων Απο αρχίίο» έχ' έσχάτων ήθέλησεν tva έξιβιασθή αύτφ φάσεων έν περιπτώσει τοιαύτης αίτήσιβς ένός τβν Ααί τό όποιον τό κράτος δικαί«»ς φυσιχφ τφ λόγψ διαδίχβν, τό δέ συμβούλιον τής έπιχρατ«<ας νΑ θ«σδέν θέλ«ι tva παραχώρηση- έπ«ιδή δέ καθώς «ίναι κίση τΑξιν τινΑ ηαρ«μφ«ρή· χαί τέλος, ένφ τό πρΑγμα έμπ*πιστ«νμένον τοίς κνιυματΛιοίς Αρχηγοζς τό βι- τούτο «ίχ« χο-.νοκοιηβή ύμίν, έν τούτοις γίν«τί«ι Ινχάζιιν καί τιμωριίν τΑ θρησκευτικέ έγχλήματα. ούτως στάσις έπί τού Αντ-.κ*ιμένου τούτου, ζητί'.ται Ινα αί «ίναι δικαίωμα τού κράτους, δπιρΑίναι ό φύλαξ τού τιιρί διατροφής Αγβγαί' διχΑζβντρ: Κα! χατ' έφ«σιν δημοσίου διχαίοΰ, %δ χαταδιώκειν τΑ έχ τού δημοσίου έν τφ κατριαρχιίιρ. ζητ«ίται π;ονό;ιιον έχτύς τού δικαίου θ«ώροϋμ«να προσωπικέ έγχλήματα, τδ έγ«ίρ«ιν όψηλού φιρμανίου. Τό πέμπτον τβν αίτημέτ·»» «ίναι π«ρί Αν«γέρΑγωγήν χατΑ τβν διαΧραξάντων τοιαΟτα πλημμελή ματα καί κακουργήματα χαί τό τιμωρείν αύτούς, βιέ C σιως έχχλησιών. Είναι πίίντη περιττόν νΑ είπη τις πρόθυμον διίχνυται τδ κράτος χροχιιμένου τοϋto «{ναι πρόδηλον βτι βέν θέλιι «ίναι δυνατόν νέ χόσον ' παραχωρήση τό Αρχαίον χαί φυσικόν τούτο δικαίωμα περί ίδρύσιβς ναόν. Κα»ά ί:αγόρι il: τδ έν Ιτ«ι χαί βτι τό κράτος έχει λόγους βιΑ νΑ μή παραβιχθή 1272 έχδοβέν καί δι'αύτοχρατορ χού χατίου χοσμηόέν υψηλόν ntpl μ«ταρρυβμίσιο>ν φιρμΑν.ον, δταν διήση τή» περί τού Αντικειμένου τούτου αίτησιν. Τδ τρίτο» τβν αίτημέτων Αφορφ τές βιαθήκας. ή έκ νέου Ανέγιρσις «ύχτηρίκν οίκων, ·πρίπ«ι νΑ ύποΤδ τρίτον Αρδρον τού κανονισμού τού διαρκούς μικτού βΑλκηται τή Ί'ψηλή Ηϋλη τδ σχέδιο» καί ό τ,ιόπος συμβουλίου διαλαμβάνει δτι τδ συμβούλιον τούτο έξε- τής χατα^χιυή; αυτόν, χρέχιι οί πατριΑρχαι χα! οί τάζ«ι καί έξομαλίζ«ι τές περί «ίσοδημάτων τών τφ μητροχτλιται »Α έξαιτβνται τή» Απαιτουμένην Αδ«ιαν, πατριαρχικφ Κωνσταντινουπόλεως θρόνψ κροσηρτη- καί, μή ΰχίρχοντος κυβ«ρνητβ.ού τίνος κωλύματος, μένων μονών χαί τές κερί διαθηκών, Αφιερωμάτων, νΑ χαραχοφήται ή υψηλή Αδιιμ. Καί ή σημ«ρινή βέ τραχωμάτων χαί προΛςι διενέξεις- έν περ.πτώι>«ι χοριία τής σιβαστής κυβιρνίγΜως, όσον Αφορφ τάς όμως, καθ' ήν ήθελον ‘Αναφυή ζητήματα Μγοντα τούς τοιαύτας οικοδομές, ούδαμβς Αντιβαίνκι πρός τδ ύψηπιρί έβχαφίων καί γαιών νόμους χαί τούς λοιπούς λόέ πιρί μιιαρρυθμίσίων φιρμΑνιον, Αλλ' «Ιναι ακριβώς κοινούς θεσμούς, τούτα φυσιχώς θαωρούνται, έ»ς καί χα! χατά γρίμμα σύμφωνος πρδς αυτό. Όσον Αφορφ τήν έποπτ«ίαν τών σχολιίων, δπ«ρ πρότερσν, έν τοίς Αρμοδίοις τού κράτους δικαστηρίοις καί συμβοιελίοις. £ν 8έ τφ 11 αύτοϋ ,Αρθρφ περιέ- δν τό Ιχτον τβν αιτημάτων ύποστηρίζιται μιτ' ιδιαι χ«ται δτι τδ συμβούλιον τούτο θεωρεέ ίβιαζούσας τέρου ένδιαφέροντος έν τφ έχτ«ν«! ταχριρίφ, πιριχοπή βίκος, ofài αί μεταξύ δύο χριστιανών χληρονρμιχΑζ ρ τις τού περί μεταρρυθμίσεων ύφηλού φιρμανίου όρίζιι τό τοίς *βημοσίοις φ(αλ*ίοις όταν κατ' αίτησιν τβν ένδιαφερομένβ» Ανατιθβσι τφ tva ’ 1 έν 1 ------------ '--------' * *διδακτικόν *------- 1 σύστημα -------πατριαρχείφ. Έπκβή βέ οί περί καταγραφής περιου χαί ή έχλσγή τβν διβασκΑλ«>ν αύτβν ή ύπό τήν σίας χαί διαθηκών τηρητέοε κανόνας καί τέ καθή έχοχέιίαν χαί έξέλ«γξιν μικτού συμβουλίου τής καικοντα τβν ίεροδιχβν έμπεριλαμβάνονται έν τή προ- δ«ίας, οδτινος τΑ μέλη διορίζονται χαρΑ τής αυτού λαβόντως παρΑ τής Τι|η)λής Πύλης πρδς τούς ύχαλ- μ«γαλ«ιότητος. Έχομένβς τό διχαίβμα τής Μβαστής λήλους τού όθωμανιχού κράτους Αχοσταλιίση έγκυκλίφ, χυβαρνήοαβς έν τή έκοχτ«ίφ τβν σ^ολιίβν «ίναι έναρταύτης βέ αί , διατάξεις έγνωστόποιήθησα» ύπό τού γές, καί οώδέν έχί τού Αντιχαιμένου τούτου έκαινοπατριαρχείου πάσι τοίς μητροπολίτης καί τοίς έπισκό- τομήθη. Πιστιύβ βτι, συνφδΑ τή όμολογουμένβς διαχιχρι«οις, βιέ ταύτα είναι πρόδηλοί- βτι ή σεβαστή χυβέρ» νησις ήβη βέν έθέσπτσί τι έΧτδς είτε τβν «ίρημένων μένη συνέσιι καί όρθοφροσύνη όμβν, Ηλ«τ* όμολοτού κανονισμού Αρθρων, «ίτχ τής διατάξβως τής γήσ«ι δτι, συμφώνβς τή «ύσταίΗί χορ«ίφ, ήν ή σ«βαστή χυβέρνησις βαδίζκι, χ»Α τοίς πανθομσλογουμένοις περί ής ό λόγος έγκυκλίου. Τδ τέταρτον τβν έν τφ έχτενεί ταχριρίφ μεταξύ ύψηλοίς π«ρί διατηρήθΜ»ς τβν φρησκιυτικβν χρονοτβν ώς ΑνΛιέίμΑνον παραπόνου συγχαταριθμηθέντων μιβν,τβν διαφόρβν τ4ξ«ο»ν τβν όχηχό««ν Χραστατιυείναι τδ ζήτημα τού γάμου' χαί τού διαζυγίου- «ίναι τιχοίς φρονήμασιν αύτής, ούδέ χΑν τής βιανοίας αύτής Η Αγνωστος ή αιτία, βι'-ήν ίγεινα τοΟτο Ανπχείμενον βιήλδα νΑ χαρμβλΑφφ χ*ν κατ' έλΑχιστον τΑ χρονόμι«η λύτου, ένφ, χροάειμένου περί «^ώξ»ως Μί βιαζεύ- φν Αχολαόαι τό πατριαρχκίον, καί îu ή καραδ«δ«γ- SYNODI CONSTANTINOPOUTANAK, IMS fefcwario - 1884 mio 857 γκίν αννφδΑ τοίς διάτάξισι τών όφηλών βαρατίων καί τοθ δι' αύτοχρατοριχοΟ χατίου χεκοσμημίι«υ ύφηλόθ πορί μεταρρυώμίοαων φιρμανίου. Πιστ«ύω δ« τΑς έξηγήσίις χαί δέα«αφήσ«χς μου τούτος θέλετε Meat έν τή πλάστιγγι τής έχτ.μήσι«»ς. g 'Επαναλαμβάνω δέ νά δηλώσω ότι μέλει χροξ«νήσ«ι «ύχαρίστησιν, έάν ή .ύμίτέρα χανιη-ιότης «ύαρ*στη!·ή νΑ Αναλέβη ώς χ«! πρότερον τΑ σπουδαία ύφηλά αύτής καθήκοντα. 1 βφούλ-έββέλ 1301, 19 δίχεμβρίου 1883 (1999). (ύπσγρ.) Ασήμ Ν (Προσάρτημα.) Πρακτικόν τής κατά Λήν 18 σ·φέρ 1301 συνεδριάσει»; τοθ ί><ουργιχοΟ συμβουλίου. Τό υπουργικόν σίψβούλιον, έν τή συνεδριάσει αύ τοΟ τή 13 β«δζέκ rçôo; λαβδν ύπ' δφιν τύ παρά τοθ ύποοργοίου τή; δικαιοσύνη; καί τών Φρησκιυμάτων Β διαβιβασΗν ταχρίρτσν τοθ πατριαρχείου, τύ Αφορών περιχοπάς τίνος τώ« ιίς τού; μητροπολίτας χαί έπι-^ σκόπους διδομένων βερατίων, Αφοθ έξήτασ» καί συν«ζήτησε τήν ύπό·«σιν. «Ιχεν Αποφασίσα δπως γραφή τφ βηΗντι ύπουργιίφ tva κοινοποιήσή «ίς τύ πατρι αρχιών δτι, έπειδή ό περί παταργήσιω; τών Αρχαίων προνομίων ισχυρισμό; «tva; Αβάσμος, αί έν τφ «ίρημένψ πατριαρχική» ταχριρίφ αιτήσω; -καί παρατηρήσης μένουσιν Ανευ Αντικειμένου. Τοθ βηΗντο; όπουργιίου, διαβιβάσαντος ήδη διΑ τεσκερέ αύτοΟ ύπδ ήμ«ρομηνίχν 8 σεβΑλ 1300, περιέχοντος καί τΑ; σχειιχΑς αύτοΟ χρίσεις, τδ ύπδ τοθ «ίρημένου πεττριαρχείου «ί; Απάντησιν τής ώς Ανωτέρω 8M ραλλάχτως καί καθ' όλοχληρίαν έν τοίς ύφηλοίς βΐρ<ΐίθΐς Έτερος Αρχαίος ίρος τΑν βαρατίων έστέν ό έξ^ς ,Όταν τινές τΑν χριστιανών χατεΟείκωρι διά διαθήχης τύ τρίτον τής περιουσίας αύτΑν «ίς έχχλησίαν ή ιίς μονήν ή «ίς πατριάρχην ή «ίς μητροπολίτην ή ιίς έκίσκοκον ή «ίς «χολήν ή «ίς νοσχομείον αύτΑν, ' τύ κληροδότημα λαμρ-ανέσθω Αδείφ τ-Λ αιρή, Ιζνι-σέρίλέ, πείρά τΑν κληρονόμων καί καραΒιβύοΟκ. Όταν A&Af τού αφή δεήση ,προσωποχρ«τη*ήναι έκίαχοπόν «να, Ιφόα, μοναχό? ή μοναχήν, χρατείσθω ύκύ τοθ μητροπολίτου. Όταν θιωρώσι τούς λογαριασμούς τΑν έπιτρόπων τΑν μονών χαί έχχλησιΑν τΑν κεκαχρωμένενν τΑ εισοδήματα αύτΑν καί ίταν παύωσι καί διορίζωσι τούς έχιτρόχου; τούτους, μηδείς έναντιούσθω.* Έν φ Ας έχ τής περικοπής ταύτης γ'νιτα; καταφανές 4« διά τήν ένεκα Ασιιχής δίκης χροσωπο. κράτησιν τΑν έχισκόκων χαί τΑν ιερέων <λλθτ« έχρε^Εζιτο Αναποφ«ύατως Αβ*ια τοθ σερί, ή λέξις Γζνι σέρ-ίλέ ΑφηρέΦη τή 14 μουχαρρέμ τοθ 1390, καΦΑ λέγει _ό μιυζαχερές τοθ αύτοχρατοριχοΟ διβανίου, ΟΟτω δέ ού μόνον ή Αρχαία προνομία δέν χατηργήώη, ΑλλΑ τούναντίον καί «ίς ένα όρον, άπδ αιώνων έν ίσχύί διατελοΟντα χαί μίαν τΑν Αληθών βάσεων τΑν βε; ατίων Αποτελιθντα, έβόθη όπωσδήποτε πρδ δέκα έτών πλείων έπέχτασις. Χπολείπεται νΑ έξετασθή ή περικοπή, ήτις έν «ίδ«ι έπεξηγήσωες προσετίθη ύπδ ήμερομηνίαν 9 βεβ:ούλ-έββέλ 129β είς τΑ β«ράτια, έχουσα Ας έξής · ,’Οταν τις τΑν έπισχόπων, Ιερέων, καλογήρων xai καλογραιών χατηγορηθή έπί χαχουργήμαπ, χρατείσθω ύκύ τής Αρχής πρδς Ανάκριστν χαί διαδικασίαν- Αποδβχθείσης δέ τής ένοχής αύτοΟ, έκτελε'σθω Απ'εύθείας έν τή κυβερνητική φυλακή ή χατΑ νόμον έχι- χοινοποιήσεως Αποσταλέν ταχρίριον, ταΟτα όμοθ μετά τών παρΑ τοθ γραφείου τοθ αύτοχρατοριχσΟ διβανίου βληθησομένη .αύτφ κοινή, Αφού ύπό τοθ πατριάρχου έπιχεπυρωμένων δύο έγγράφων έμελετήώησαν. _ έχ τών είρημένων έγγράφων έξάγεται, τρία ΑφαιρεΦή ή ί«ρ«»σύνη αύτοΟ. '.· Ή προσθήκη αύτη U; ιΐσίν έχείνα, βι" ϊ παρακονιίται τύ πατριαρχείον ■ C έγένετο έχί τφ σχοπφ τού ΑχαχροΟσα: Αξιώσει; τινΑς, ’ α’) τύ έν τοίς βιρατίοις περιεχόμενον Ανδρον περί έκδιχΑσ«»ς τΑν κοινών έγχλημΑττνν καρά τών κοινι- έγκρθείσας παρά τΑν πνευματικών Αρχηγών μ«ρΑν τινων, οίτιντς ήίίέλησαν νΑ παρουσιάσωσιν έαυτοΰς Ας " " J έχον ας Αρμοδιότητα Να διχάζωσι κκνΑ έγχλήματα. Αναγόμενα «ίς τήν ύπδ τήν ίγγύησιν τών νόμων τοθ κράτους χ«ιμίνην δημοσίαν τάξιν. Δι ο πρόδηλον δτι ή έπ«ξηγημα:ική αύτη πιρικοπή ούδ«μ/αν έχ«ι σχέσιν χών δικαστηρίων · β’) τύ. έν. τοίς αΰτοίς ΑρΑροις χ«ρί έχδικΑσιως τών Αστικών δικών τών μητροπολιτών χαί λοιπών κληρικών παρά τών τού σ*ρή δικαστηρίων χαί γΊ ή π«ρ: διαθηκών χαί διατροφών Ακόφασις τού πρδς τάς Αρχαίας προνομίας. συμβουλίου τού κράτους. Τδ Απαλλοτριώσαι τΑ δικαστήρια τοθ δικαιώματος ΛιΑ τών δύο κρομνημονιυΗντον έγγρΑφών, τών ύπδ τού αύτοχρατοριχοΟ διβανίου Ας πιρτιχόντων τούς τοθ διχάζ«ιν τΑ προσωπικά έγχλήματα, ΑναΗααι'βέ ύκό συζήτησιν δρους δοΗντών χαί έν τφ τού ύκουρ- τδ καθήκον τοΟτο «ίς τά πατριαρχεία, ήθτλιν άπογιίου τισπιρέ έχ·.συναφΜντ«ν, Ας καί διΑ τών έν τφ «λέσιι τδν σχηματισμόν κράτους έν χράτ«ι, πρΑγμα τισχχρέ διδομίνων λιχτομ«ρ«ιών, Αχοβ«ιχνύ«ται καί ίπ«ρ δλως παράνομόν έστι χαί «ις τΑς γ«νι»Ας Αρχές τοθ δικαίου Αντίιαιται. ΆλλΑ καί τούτου κατά μέρας έμχιδοΟτβυ δτι ό χ«ρ! Μπαργήσ«»ς τών έν τοίς Ανω τέρω βντυαψένοις Αρχαίων προνομιών διϊσχυρισμύς ττΗντος, έκ τ« τής πράξιωί καί έχ τών έπισήμων ιίναι ούχί ΑληΑής. Διότι τΑ 9ρησκ«υτιχΑ έγπλήματα Αρχείων άποδ«ιχνύ«ται δτι, οσάκις έδέησ* νΑ ληφθή καί τΑ κ'-ινΑ tin δύο πράγματα δλως διάφορα Αλλή- μίτραν τι κυβερνητικόν ή νά έφαρμοσδή διάταξίς τις καί κληρικών, λων - «ίς τούς πν«υματικούς Αρχηγούς δέν καρ«χω- . τού νόμου χατΑ πνευματικών Αρχηγών . ρήδη ιΐμή τό δικαίωμα τοθ τιμωρ«1ν Απ’«ύύιίας τούς D έπ καλαιτάτων χρόνων -ή λήψις τοθ μέτρου καί ή άπ εύθ«ίας ύπδ παραβαίνοντας τούς Φρησπιυτιχούς κανόνας- έΑν δέ έφαρμογή τοθ νόμου έγίνετο πάντοτε υήύ«λ« συμβή χροσωχικύν έγχλημα χαί κακούργημα τής αύτοκρατοριχής χυβερνήσεως, μ«τά πόσης δέ Υπο τών κληρικών μηδ«μίαν σχέσιν έχον κρός τδν ΑρησΜυ- ταγής χαί πειθηνιότητος Αν«γνώριζε τά tt*rpiaf%tlzr τιχδν αύτών χαρακτήρα, ή έχδίχασις τούτου, συμφώ- τήν πλήρη έλευθερίαν τής αύτοχρατορικής χυβερνήνως πρδς τούς γινικούς νόμους τοθ κρίτους, έν τοίς σ«ως περί τό έζετάζειν τά «Ις τούς κληρικούς Αποβιδόμενα έγχλήματα, τά Ασχ*τα πρδς τά θρησκευτικά κοινοί; διχαστηρίοις άποτιλ«ί δικαίωμα τοθ κράτουςαύτών καθήκοντα, χαί τιμωρ«ίν αύτούςΡτρανώς καταέπομένως ή έξουσία, ήν έχέχτηντο τύ κατριαρχ*ίσν Τήν καί οί Αρχιιρϋς τού τιμωρ*ίν τούς βωμαίους Ε«ρ«(ς φαίνετα: καί έχ τής έξής Αλληλογραφίας. ένοχα ΑρησΜυΧικών παραπτωμάτων, ούβόλωςήλλοιώΑη, 19 δζεμαζή-ούλ-έββέλ 1383, τό πατριαρχείον, χληροβιότι δ έν τοίς αύτοκρατορικςίς β«ρατίοις ύχάρχων φορηθέν δτι πνευματικοί τινες όπάλληλοι προσεχλήέχί τοθ Αντικειμένου τούτου Αρχαίος δρος, δστις |χ«ι ώησαν ιίς τά ύπουργείον τής Αστυνομίας χαί έξΑς 0:άκις τιμωρούνται μέ τάς δ«ούσας έπιτι- ωρίσθησαν έν Αγνοίφ αύτοΟ, έπέδωχεν ίκίσημον ταχρίριον, βι'ού έξήτ«(το Να «ίς τύ έξής, δσάχις Ινιχα μήσ«ις Αρχι«ρ«1ς, ί«ρ«Ις, μοναχοί, μοναχοί Χαί ήγούμ«ν|ΐ Ιν**· Αρησκιυτιχών παραπτωμάτων, μηδιίς παρομοίων έγχλημάτων ήθ«λον χρατηθή χαί τιμεερηφή πωλυέτω τήν τιμωρίαν τούτων, μηδέ ΑναμιγνυέσΑω, κληρικοί, γνωστοποιήται τύ τοιοΟτον «ίς τδ πατριτιμωριίιωσαν δέ τούς ί«ρ«Ις ή τούς έχιτρόχους αύτών, αρχείον, διΑ νΑ έχλέγωνται Αλλοι «ίς τάς ΘΑοεις των, οέτινχς ήώκλον συνάήαι παρανόμους γάμου; έντυ τής τύ δέ ύποιφγείον τών έξωτκραεών, δ ίιηύϊννι τότε ό Αβαίας τών μητροπολιτών/ έγγράφρται «ίσέτι άπα- μακαρίτης Άαλή κβααΛς καί «ίς β ύπήγοντο «ίσέτι αί 859 SYNODI ΟΟΝΒΤΑ.Ν'ΠΝΟΡΟΙ.ΓΓΑΝΑΕ, 18« februario - 1804 «aie MO fyrpiuwial ύπο»έσ«ις, άπήντησ«ν «ίς τό πατριαρχι-1 έχολούβώς· ."Οταν χληριχός ή λαϊχός τις έποώνήσχι»» \ κόν ταχρίριον διά τ«σχ«ρέ βτι τό ύπουργύον . ϊ άστυνομίας διιτάχύη Γνα έν·ργή «Λ τήν I αίτησιν τοο πατριαρχείου. , Κα»' βσον άγορΙ τάς άστιπάς βίκος, έν ψ Αρχαίος βρος «ϊχ«ν ο6τ»· ,Π4ο» σχ«τιχή itpif τό Μρή δίκη τών μητροπολιτών, τών έάιιρόπών χαΐ ώνδρώκβν αύτών χα! τών έχισχόπ·ν μηδαμού Αλλαχού Αχουtofa», άλλά παραπ^ιπέσβ* «ίς τό αύτσχρατοριχόν διβάνιον, Ινα »«ώρήτ·ι ένώπιον τών π«ριφανών β<ίρ<β«ν χαΐ χαζασχίριδβν,· μ«τέ τήν προχήρυξιν τού -ανζιματίου πτρί,τέ μέσα τού βζ«μαζή-ούλ-4χήρ 12Μ έτροποποιήβη ώς έξής · ,Πίσα σχ«τιχή πρός τό σ«ρή δίκη τών μητροπολιτών, τών έπιτρόπών χαί Μρύπ«ν αύτών χαΐ τών έπ·.σχόπ·ν μηβαμ-.ύ άλλαχού Αχουέσβ», Αλλ' ένώιαον τού σ«1χ-ούλ-ίσλάμη καραπ«μπέσβο> πρός έπδίχασιν · έν φ δέ χρόνφ ή ύπόββσις έχδιχάζ«ται έν τή πρβηυούση, μή χλητ«υέοβ« «ίς τόν τόπον αύτοΟ, χαΐ μη«*1ς χωλυέτβ τούς !«ρ«ίς, 1 οίτινις διβρίσβησαν «ίς τήν βέσιν αύτοΟ." Έξ ού έξάγ«ται, £π«ος ύπο«*ιχνύ«ι τοΟτο ύ τισικρές τού ύπουργιίου, βτι έπίίράπη Ινα αί βίχαι αί μή παραπιμπόμβναι ένώπιον τοΟ σιϊχ-ούλ-ίσλάμη δχπρώνται f έπιτοπίβς. Μ«τί β» τήν σύστασιν τού βψάνι άχχιάμη Αβλιγέ, τήν 18 ζηλχιτζέ 188», ή π*ρ«οπή αβτη τών βιρατίων έτροποποιήβη ώς Ιπ«ται* „ΙΐΑσα Αστική δίκη τών μητροπολιτών, τών έπιτρόπών xai τών Αν θρώπων αύτών χαΐ τών έπισχόπων καραπιμκέσβ·· «ίς τήν προτιύουσαν, Ινα θ«ωρήται ίν τφ άρμοβίφ διχαστηρίφ" ■ χατά βέ τήν 19 β^ί-ούλ-έββέλ 1896 ή πιριχοπή αβτη βιωρθώβη ώς έξής · ,Πώσα Αστιχή δίκη τών μητροπολιτών, τών έκιτρόπων χαί τών Αν^ώπων αύτών χαί τών έπισχόχων β«·ρ«ίοβώ έπιτοπίως έν τοίς άρμοδίοις διχαστηρίοις τού σ«ρή.** Έχ τών χατά διαφόρους έκοχάς γ*νομέν·ν τροποποιήσιων συνάγονται τά έπόμρνα- βτι «{ναι Αβίσιμος 4 διίσχυρισμός βτι ήβη έτροποποιήθησαν ο! βροι ούτοι, ι έν φ έξηχολούϋουν Αναγραφόμινοι έν τοίς ύψηλοίς βιρατίοις χα»' δν τρόπον χαί Απ’ αιώναν · β«ύτ*ρον ή Αρχή βτι, προχίιμένου π«ρί νόμον χαί γινικών διαχάξ«»ν, δέον Ινα λαμβάνωνται ύπ βψιν αί Απαιτήσ«ις τής έποχής έφαρμόζιται χαί έπί τών βρηαχιυτιχών προνομίαν, τοΟ» δπ*ρ χαΐ αύτύ τό κατριαρχιίον πληρέματα παρ*βέξχτο, χατά συνέκτιαν βέ τής παρα δοχής τής Αρχής τών τροποποιήσ««ν τκράχις πατά τούς τ«λ«υταίους χρόνους έτρςποποιήδη ή «ίς τΑς Αστιπάς δίχας Αφορώσα πιριχοπή τών β«ρατί»ν. Ένφ δέ ή χιλιυταία τροποποίησις σκοπόν προύιίβττο τύ άπαλλάξαι τΛς βιαδίχους τού κόπου τού μτιαβαίνβν Από τών έπαρ/ιών «ίς τήν πρφτ«ύουσαν, (ννχα τής Εσχάτως χαΐ έν τ»ί; διχαστηρίοις τοΟ σ«ρή γτνομένης παραδοχής τού συστήματος τής έφέο*«ς χμί Αχυρώσιο>ς ίχ τής τροποποιέγχώς ταύτης προύχυψ* χαί - έτιρον Αγαώόν, ήτοι τό νά Απολαμβ4ν«·σιν οί δκίδιχοι χαί τάς ώφ*λ«ίας τού συστήματος τούτου* διότι tv αί τοιαύται βίχαι ίδιχάζοντο πρ«»τοδίχ·»ς ένώπιον τού σ·ίχ-ούλ-ίσλ·ίμη, οί διάδιχοί >ά έστχρούντο τού δικαιώ ματος τής 4χυρώσ«·»ς χαί τής έφένηος. Κα»' βσον έφορβ τάς πιρί διατροφών χαί βιαώηχών άξ:ώσ«ις, τό ύπουργ«ίον παρατηρ«ί βτι τό τ«λ«υταίον ταχρίριον τού πατριάρχου dpiapot μέν σ«λίδας τινές πρός Απόδ«ξιν τού βτι ό δρισμός διατροφών χαί τά χατά τές διαδήκας έ^οαλοΟσ: μέρος τών προνομιών τού πατριαρχάου, άλλ'έν τοίς β«ρατίοις ούδ«ίς δρος χαί λόγος πιρί διατροφής 4παντ0· έξ έχαντίας π«ρ1 τών διαβηχών ύπάρχουσιν «ίδηικί διατέξχις, έχτύς τών βίρατίαν, δρίζουσαι σαφώς βτι αδταΐ «ίσι τής Αρμοδιότητας τών διχαστηρίών τού Μρή. Καί πράγματι, π«ρί διαθηκών ού μόνον ύχάρχοοσιν οίδααΐ οαφ«1ς βιατάξίΐς, άλλά 'χαί έν αύτοίς ταίς ββρατίας •ίς τρία μέρη μνημοναύαται σαφώς βτι τώ τών δια θηκών κανονίζονται διά τών βικαστηρώον ταδ σ«ρή. Η πμώτη αχίτβή «οραΜίή τών |qptmtev <χ« ώς βιαβόση τι ύπέρ τοΟ πατριόρχου, τών μητροπολιτών ή τών έπχσχόπ«»ν, ή βιαώήχη αβ««ώ Ιση» Ιχχυρος, χαΐ έπί τούτου Αχουέσβοοαν έν κές βιχαστηρίιις τοΟ σ«ρή βώμαίοι μΑρτυρρς·· ή βέ βαντέρα οβηα- .Όταν τινές τών ^««μαί«ον ζώνης ' βιαβέοπσί τι ύπέρ τοΟ χατριέρχου, τών μητροπολιτών, τών έπισχόππν, τών ατνχών τών έχχλησιών αύτών* ή τών σχολίίών χαί νοσοχομ«ίνν αύτών, λαμβανέσΗ» ματέ τόν όιίνατον αύτών τύ βιατιΜν διΑ τυΟ σ«ρή καί παραβιβόσβτ* '* ή Η τρίτη Ιχ«·. ώί«· /Οταν τινές-τών χριστιανών βιαΗσκσι τό τρίτον τής π«ριουσας τα*ν ύπέρ έχχλη σίας ή μονής τίνος αύτών, ή ύπέρ τού πατριέρχου, ή ύπέρ τών μητροπολιτών, ή τών έπισχόπών, ή ύπέρ τών σχαλχίών χαί νοσοχομίίπν αυτών, λαμβανέσ*·» τύ διαηβέν τή 4β«ίφ τού στρή χαί παραδιδόσβπ.· Έπί τών ένπτέραι έχτιβέντον έπ σήμών τίτίνό χαί έχαταμαχήτπν έποβ*ίξ««ν ατηριζόμανον τό συμ βούλων χαραβέχ«ται παμψηφ*! τήν έν τή έπιστολή τού ύπουργαίου τών 8ρησπ«υμ4τ»ν Ιχπαφρασμένην γνώμην βπ οί ισχυρισμό', ούς τό πατριαρχίίον αύταπατΰμχνον προβάλλτι, «ίσίν ΑβΑπιμοι, καί έποφασίζιι βπ«ς άνατ«>ή «ίς τό «ϊρημένον όκουργιίον ίνα έξηγήση χαλφ τρόπψ τά ένοτέρπ «ίς τόν πατριάρχην τών 'Ρ«μαί«·ν. Έπονται αί σφραγίδας ιών ύπουργών Χάίδ, Άχμέτ-'Εσάβ, Έτχέμ, Άαριφή, Όσμάν, Χασάν, Άχήφ, Ασήμ^ΚΑλή-£αφ, Μουνήρ, Σοβπχή, Κιαμίλ, Μουσταφά, Χασέν-Φ*χμή. 17. — 1883 decembri· 86 11884 iaouarii 7. — Tan aaora «y nod ut quam oontilium mix tum patriarohao abdicationem exeipere detrectant 18. — (oachim patriarcha administre turcico privatim aignificat, qua ratione diaoidium componi poetet, interendo nimirum in regii· diplomatibut ' nonnulla verba, quibat et gubernii et patriarchatut iura tervari videbantur. 19. — 1883 decembria 89 1884 ianuarii 10. — Sacra tyaodut cuts oouilio mixto deoernit dandum eaae e patriarcha retpontum litterit adminittri tur cici die 19 SI decembri· dati·, idemque ita Mte concipiendum ut totiu· genti· iura integre tor rentur. 30. — 1883 decembri· 39 1884 ianuarii 10 — loaphim patriarcha ampliore· explanatione· dare renuit, ao tertio a munere ae abdicat. 21 — 1884 februarii 15 87.— Tam aacra «ynodua quam conailium mixtum Ioachim patriarchae •ignificant, multa eocletiae univenaeque genti damna illata faiaee ex ipaiu· abdicatione, atque propterea eundem rogant, ut quantociua in aede· patriarchal»· redeat tuum munua obitura·, ne re· in peiu· ab eant. Interim reepoMum eidem mittunt, quo litterae ) administri turcici die 19 31 deeembria 1883 datae •ingillatim confatantur, ut ip»e patriarcha, poatquam illud perlegerit et approbarit, ad gubernium tren·mitti curet 28. — 1884 februarii 21 martii 5. — loachim patriarcha Agathaqgelo metropolitae Ephetino ac Mera· tynodi praaeidi Mribit, «ibi non -placere ■ehem· reepoa«i gubernio exhibendi, nonnullaque eiu» capita anti· acriter arguit. 23. — 1884 februarii 24 ! martii 8. — Quatuor viri, duo acilieet metropolitae et duo laici, longum cum loachim patriarcha habent colloquium in pri vati· aedibu· eiuadem patriarchae, ut colluti· inter •e oonailii· relationem «upradictam communi len tentia reformarent emendatione· hinc inde propoeita· generali tam Morue tynodi quam concilii mixti oongregatioai poetea relaturi. 24---- 1884 februarii Mmartii 10. — Congre gati· gUMnla te aedibu· patriarchalibu tam n -.1-*-..Â . ■ - iste 861 __ __ 8TVODI COSSTANTINOPOLIT, ιΝΑΒ, __. y _ sacro synodo tant a consilio mixto habita, in qùa j 1883 februario - 1884 maie Μ9 Ό τ*σκ«ρδς τής αύτοΟ δξοχότητος x«ü ή δπισυνημμδνη άνβπέσημος μίτάφρασις τού πρακτικού τού υπουργικού συμβουλίου καταδίικνύουσιν Αριδήλ««ς ότι ή κυ^ίρνησις τής «ώτοκρατορικής αύτού μτγαλαότητος τού γαληνοτείτου ήμΑν Ανακτος, Αξίου υιού δνδόήου πατρός, δξακολουΜ πάντοτε ίμφρρουμίνη τού πνιύματος, δπ»ρ ύπηγόρ«υ«ν ίκχίνφ τό ύψηλδν πιρί μεταρρυθμίσεων emsadationoe in illo colloquio propositae perpen dantur. Absoluto examine, relatio gubernio ex hibenda exarata est prout sequitur, videlicet: Υπόμνημα τών δύο σωμάτων. Μιτά- ιεολλής τής *ύλαβ*ίας χαί futà τής δ«ούσης προσι/ής καί ίπιστασίας ίμελετήθησαν β te Απδ 19 δ«κφβρίου 1883 (1 β«β1-ούλ-δββέλ 1301) ύψηλδς τ«σκ«ρδς τής αύτοΟ δξοχότητος τού ύπουργού τής διχευοσύνης χαί τΑν θρησπιυτικΑν, ό Απονιών «ίς τδ Απδ 91 σαφδρ 1301 πατριαρχικόν ταχρίμον, καί ή δπισυνημμδνη αύτφ Ανεπίσημος μετάφρασις τού ορεκ τικού τής χατά τήν 18 σεφέρ 1301 συν»βριάσε««ς τού ύπουργικού συμβουλίου. Έν άμφοτφχν σπουδαιοτάτοις τούτης ίγγρίφοις τδ οικουμενικόν πατριαρχώον χεπείδε χαί αύθ<ς φιρμάνιον, κα! πιστή «ίς τδς πανδήμους δκείνου δπαγγελίας ούδδ κ*ν διανοείται, κα!*δ όμολογΗ, νδ παραρλάψή δοτοί κεά κατ’ δλάχιστον τδ προνόμια, ών Απολαύει τδ πατριαρχίίον, προνόμιάΤΊώκ βάσεις Ασαλεύτους θε«»ρ«ί τδ οικουμενικόν κατρ αρχείον, ώς καί ή σεβαστή αύτοχρατορική χυόίρνησις, τάς ίιακελεύσι:; τΑν ύψηλών βερατίων, τδς διατάξιις τού δι' αΰτοκρατορικού χατίου χεκοσμημένου όψηλού πιρί μ«ταρρυδμίΜων φιρμανίου (τού χάιι χουμαγιούν τού 1972) καί τους δπί τή βάσ« τούτου κατ' δντολήν συντατήν μ«γάλην χαί πατροπαράβοτον πολιτικήν τών π«ρι- γέντας ύπδ δανικής συνιλεύοεως καταρτισθείσης δπί δόξων σουλτάνων δπδ Μωάμεθ τού Ιίορθητού, wo-1 I τούτη» δν τοίς πατριαρχείοις καί δπικυρωΗντας δι' αύτοκρατομικού ίραδδ κανονισμούς. Καθήκον δπί λιτιχήν συνισταμένην «ίς τήν άκλόνητον ίμμονήν δν τή διατηρήσιι τΑν διατάξεων τΑν προνομίων, <περ τούτη» Απαραίτητον ήγ«ίται τδ πατριαρχείον νδ ύποέχ*(νος κατεχύρου «ίς τδ. πατριαρχείου χαί «ίς τδ βάλη «ίς τδν θρόνον τής αύτοΧρατορικής αύτού μιγα. δθνος τΑν 'Ρωμαίων ίν τφ προσώπη» Γινναδίου τού λειότητος τού σουλτάνου διό τής αύτού δξοχότητος τού Αρμοδίου ύπουργού τδς «ύχαριστίας αύτού τ« καί τ-.ύ Σχολαρίου, τού πρώτου μ«τδ τήν άλωσιν πατριάρχου, πολιτικήν, ήν ό Αοίδιμος πατήρ τού νύν «ύκλ«ώς πιστού καί Αφωσιαεμίνου Ιθνους τΑν 'Ρ«εμαίων δπί αύτοκρατορτύοντος, t σουλτάνος 'ψβδούλ Μιδζήτ Χάν, τή Αναχηρύξει ταύτη τής σεβαστής αύτοΟ κυβερνήαύτοβούλως ηύδδχτι où μόνον χαταχυρώσαι το.'ς ίβίοις σ«ως, Αναχηρϋξιι ήν θ»ωρ«( ώς Ασφαλδστατον δχέγγυον αυτού ύπηκόοις, Αλλά χαί ίνώπιον πείσης τής Εδρώ- ότι «ύδοκήσχι πάντως νδ δΑτάξη τήν Αθιχτον τήρησιν τού Αρχαίου καθεστώτος. z Ή αύτού δξοχότης κατανοεί βεβαίως ότι, προκύπτιι δξ αύτού τού γράμματος κα! τού πνεύ ματος τού ύψηλού π«ρί μεταρρυθμίσεων φιρμανίου, τού ««κοσμημένου δι' αύτοκρατορικοΟ χατίτυ, καί τών δπί τή βάσει τούτου συνταγίντων δθνιχών κανονισμών, ούόάλως ίχιτρέπεται «ίς τδ πατριαρχιίον ούτε π«ρί τής φύσεως τΑν προνομίων συζητήσαι, <Λω προβήναι «ίς τήν δξδτασιν αύτών, ούτ« κρίναι πιρί τών ύπδ τής προόδου τών φώτων καί τού χρόνου δπαιτουμδνων μτταρρυθμίσιων. Τό ύψηλδν περί μεταρρυθμίσεων φιρμάνιον δθηχαν Απαρασαλχύτως τήν Αρχήν ότι πάσα τοιαύτη συζήτησις, πόσα πρωτοβουλία καί πρότασις δπεες τ«θώσιν ίν Αρμονίφ αί χορηγηθ·ίσαι ύπό τών σουλτάνων τοίς πατριάρχαις χαί ίπισκίποις τών χρι στιανικών κοινοτήτων ίξουσίαι μετά τής νίας Ησε*»ς, ήν αί «ύμινΑς κα! γενναίαι προθίσεις τών σουλ τάνων ίξασφαλίζουσιν «ίς τδς κοινότητας ταύτας, Απίκ«ιται Αποκλ«ιστικώς καί μόνον «ίς ίθνικήν Αντιπροσωπ«(*ν δπί τούτη» δκλ«γομίνην κα! ύποβάλλουσαν «ίς τήν δγκρισιν .τής ύψηλής πύλης τάς π«ρΙ τούτου Αποφάσ«ις αύτής. Ή Αρχή 4' αΟτη νίας Ιτυχ« χυρώσεως, συνεπιν«ι»όντων τών Αντιπροσώπων τής αύτοκρα-τορικής αύτού μεγαλειότητας τού σουλτάνου, δ»δ τής.δν τφ 63 δρθρη» τής Βίρολιν«ίου συνθήκης όιατάξίως. Τδ δδ πατριαρχιίον, ύφιστάμίνον καί δνεργούν νομίD μως ' δπί τή βάσει τών Ιερών κανόνων, τΑν δκκλησιαστικών διατάξιων, τού Αδιακόπου δθίμου, τών όιατάξιων τών βιρατίων, τού ύψηλού π«ρΙ μεταρρυθμίσεων φιρμανίου καί τών κανονισμών, μίαν μόνην παρά τού Ιθνους δντολήν δχ·ι κεά h άπαράγραπτον πρδς τήν κυβέρνησιν καθήκον, τήν Απαρασάλευτον καί Απαρέγκλιτον τήρεριν τών Αναγεγραμμίνων ίν τούτοις,π«ρί τΑν προνομίων διατάξεων, ol«u ύφίσταντο κεά κανονικώς δλωτούργουν, dveu τής ίλαχίατης αύτών «!τ« ίν τφ γράμματι «ίτε δν τφ πνεόματε παραλλαγής, καί πης Απαραβίαστον τού λοιπού καί Αναλλοίωτον Ανακηρόξκι χαί Αποτ«λούσαν τήν Ασάλ«υτον βάσιν τοΟ δημοσίου δικαίου τής αύτοπρατορίας αυτού. Τδ όψηλδν αύτοΟ π«ρ'. μεταρρυθμίσεων φιρμάνιον, τδ δι' αύτοκρατορικοΟ χατίου κ«κοσμημίνον, όπβρ Ανακοινω θέν ΰπδ τΑν Αντιπροσώπων τής ύψηλής πύλης δλίφθη ύπδ σημείωσιν ίν τφ ίίαρισινφ συν«δρίηι τού 1858, Ανεκήρυσσεν έπί λίξει ιάδ«· .ΙΙάντα τδ πνευματικά προνόμια χαί δικαιώματα τδ Ανέκαθεν παρά τΑν ι ; προγόνων μου κώ κατά μτταγοιστίρας δποχίς χορηγηθίντα εις πάικς τδς χριστιανικός ή Αλλας μή μουσουλμανικός κοινότητας, τάς δν τφ κράτκ μου ύπδ τήν προστατευτικήν μου αιγίδα δγκατχστημίνας, δπιχυιούνται καί διατηρούνται.- Συνφδό βδ τή ύψηλή - αυτού θελήσει καί ταίς γ«ννα;αις καί πατρικαΙς adτοΟ προθίσεσιν, έκαστη χριστιανική κοινότης προδβη δντδς ώρισμίνης προθεσμίας τή συμπράξ» δθνιχής Αντιπροσωπείας, χαταρτισθείσης δπί τούτη» δν τοίς πατριαρχείοις τή ύψηλή έπιδοκιμασίφ τής ύψηλής πύ λης, «ίς τήν δξδτασιν τΑν προνομίων καί δικαίων αύτής, συνβζήτησε καί ύπίβαλιν «ίς τήν ύψηλήν πύλην τός δπδ τής προόδου τΑν φώτων καί τού' χρόνου δπαιτουμένας μεταρρυθμίσεις καί ούτως δθηκ«ν δν άρμονίφ τδς χορηγηθείσας δπδ τΟΟ σουλτάνου Μωά μεθ τού Β' καί τΑν διαδόχων αύτοΟ «ίς τούς πατριάρχας καί δπισκόπους τΑν χριστιανικών κοινοτήτων δξουσίας μετά τής νέας Μσ«ως, ήν at γενναίαι καί ευμενείς προθέσεις τού σουλτάνου Άββούλ Μεδζήτ δξησφάλιζον τού λοιπού «ίς τδς κοινότητας ταΰτας. Τούτη» τφ τρόπψ, ώς ούδένα βεβαίεες λανθείνει, καθωρίσθη ύπδ τού ίνδόξου πατρδς τού νύν «ύκλ«ώς αύτοκρατορ«ύοντος\τδ πρδς τδς χριστιανικός κοινό τητας δημόσιον βίτώχιρν τής αύτοκρατορίας καί καθω ρίσθη ούτω πρός δπίτευξιν καταστάχως πραγμάτων, ώς ίλεγεν δν τφ όψηλφ αύτοΟ χάτι χοιμαγιούν, ,συμγώνου πρδς τήν δξιοπρδπχιαν τής αύτοπρατορίας αύτού καί πρός τήν θέσιν, ήν αβτη κατέχει μηαξύ βητή έδόθη αύτφ ύπδ τού Αοιδίμου σουλτδν Άβδούλ τΑν π«πολιτισμδνων δδνΑν,* καί πρδς έγκαίνισιν νέας Μεδζήδ διαταγή, διό τοΟ πρδς τόν πατριάρχην Γ«ρδποχής έοωττρικής «ύημίρίρς καί «ύβαιμονίας καί μανδν κατά μήνα σαβδν 1289 αύτοχρατοριχοΟ φιρπλήρρυς ισότητας' τΑν υπηκόων αύτού,. δποχής, ήτις μανίου «ΛτοΟ, όπως Αποστδργον πδσαν αύτών Αλλοίω' σιν καταγγίλη πάσαν τοεαύτην «ίς τδν αύτοκρατοριήν ή φυσική συνέπεια ,τής κυρώσηος τΑν δικαίων τού κράτους, ήν τούτα δλαβον δκ τού δξωτ«ρικοΟ διό χόν αύτού θρόνον. ΈΑν^άρα πρόχηται π«ρί τού δέον τής πίστεως καί τΑν όξι«παίνων Αγώνων πάντων αύ τος τής ί>πάρξ«ως ή τής τροποπηήσεως τΑν προνο τοΟ τΑν ύπηκόων καί διό τής «ύμανοΟς καί φιλικής μίων ή πηρί «ίσαγεσγής νέων περί τούτων διατάξεων, δπως τεθώσιν δν Αρμονίφ μετά τής νδας θέσεως, ήν συμπράξ«ως τΑν μ«γΑλων δυνάμοων*. • /»' ■ 863 ■ z - SYMODI ΟσηΤΑΚΤΠΤΟΡΟυΤΑΜΑΚ, 188S teroari·-14M mi· * αί «ύμανοίς Md γ«νναίαι κροθόσας τού σουλιτίνουί έξασφαλίζουσιν «U τές χριστιανικές κοινότητας, τούτο, ώς κανανοΚ χαί ή σ^βστή αύτραρατοριπή «υβέ*νησις, «ίναι Ιργον έθνιχής συν«λ*ύσ·ως, συγκαλού-, μένης νομίμως 8U τών πατριαρχ«ί«ν έξ AnfAv ιών έπαρχιών too οίχουμ«νιχοΟ θρόνου. Τοιαύτης δμως ΑνΑγχης μή ύπαρχούσης, τό γβ νύν, τύ οίχοιήωνιχύν M4 «xal ,8ιατΑ(·ις τέμνουσιν έν πολλοίς νέαν όβόν «Ις τήν μέχρι τούβ« έψαρμογήν τΑν Αιέπαβτν αα*Μρ«μόVMV νόμ«ν «ai βΜμέξΜΟ*· «ai ότι Ας μόνον έβχ«ίρημα πρδς τούτο προφΑλλαται ΑρχαΜτέρας τροπσχβήOtn, Φν τίνος μέν έπήλύον πρδ αβ χΑτι-χονμβγιούν, βπ«ρ *ο«ρ«έ«αι καί «ίναι ό χψρτης τής ισότητας χαί τής έξασηαΐίσ—ς τών taudan «Ανναν τΑν ύκν,χόνν πατριαρχ«ίον, πιστόν «ίς TO τήν έντολήν καί «ίς τήν τού σουλτάνου, Αδιακρίτως ηυλής χαί »ρησχ«1ας, τιν*ς «ύθύνην αύτού Ακένχντι τής Ή αύτοκρατορικής κυβ«ρ- β* έπί τή pêan τΑν οντηρώτν έκχίνου Αρχών, αίτινος τού νήτ«ως καί τού πιστού «al έ^οσιωμένου αύτή έθνους βιοτΜοΦβηΜν έν τοί< νόμοις Χ*τΑ τύ f> τών Ρωμαίων, προΜκΑθησ«ν W t» ήβη έτος vi μογΑλδυ έχαίνου έγγρΑρου· έπισχοκηύήα· δ* έκαστον διαφώτισή τήν ύψηλήν «ύλην πορί τού ΑπαραβΑτου τΑν έν τφ πατριαρχιχφ ύπομνήματι «ΙτημΑτων ίνα τούτου καθήκοντος καί vi χαταΜξή αύτή δτι «βσα έχβηλότορον χαταδ«ιχ*ή δτι ούβέν Ιηρον ή ή xo*Uπαρέ τούς «ιμένους νόμους «al διατάξ«ις χαί τήν ρ«μένη έφαρμογή τών χαμέν«ν νόμων χαί διΟτΑμέχρι τούβι έφαρμογήν αύτών via βιΑταξις, «ίσαγο- ξι«ν ζητιίται. ' Α*. Προχαιμένου π«ρί τΑν Αστικών δικών, τών μένη παρά τόν νόμιμον τύπον τόν ύπδ TOO χΛιχουμαγιούν τού 1272 βιατνπωθέντα, ήτοι . tiv Sii ΑρορώσΑν μητροκολίτας χαί έπιβχόπαυς, ό τισχιρές τής iv τοίς ««τριαρχάοις έθνιχής Αντιπροσωπ«ίας, τής αύτού έξοχότητος Αρχαίται ύπομιμνήσχων δτι ή π«ριίστησι τήν Ανωτϊτην βιοίχησιν τής έχχλησίας «ίς 1 I πιριχοπή, ήν τύ πατριαρχιών χατό πρώτον *tap μιταβέν έίχ* πλέον λόγον ύπέρξιως. οβτα ήδύνατο έν«ρ- ρρΑσιι TOO χραχτιχοώ τής Απδ 18 σβρέρ 1301 συνιγ«ίν έντδς τών νομίμων όρίων τής δικαιοδοσίας αύ δριΑσιως τού ύπουργιχού συμβουλίου Αναγινώση*ται τής. Άτυχός οί λόγοι χαί τά έπιχαρήματα αύτού δτι ό Αρχαίος πιρί τούτου τύπος έτροποποιί,βη κατέ δέν ήδυνήόησαν νΑ πιίσωσι τήν αύτοχρατοριχήν χν- τό μέσα τού βζιμαζή-ούλ-Αχήρ τού IS66, τήν 18 ζιλβέρνησιν, xal έκήλθιν ούτως ή έναστΔοα οίχτρέ χατΑ- χιτζέ τού 1289 μιτΑ τήν Αναχήρυξιν τού-ΰψηλοΟ χιρί στασις, if' ή βιβαίως λυπιίται καί ή αύτοχρατορική ματαρρυβμίστων φιρμανίου καί «λιυταίον χατά τήν 19 ό^Ι-ούλ-έ^βέλ 1296. Τό πατριαρχιίον, ουδόλως κυβέρνησις, ήτις Ισπαυσ» μέν διΑ τού Από )9 δαχαμβρίου 1888 ττσχτρέ τής αύτού έξοχότητος too Αρμοδίου έκιτρέπον έαυτφ τήν έξέτααιν τών λόγων, έξ ών υπουργού νέ βηλώση έπισήμως ίτι οβττ κέν διανοχί- προίχυψτν ή πρώτη τροποποίησις, ήτοι ή τού βζιμαζήται κατ’έλΑχιστον ■ ν* Αλλοιώση ή νΑ μιιώση ti τών ούλ-Αχήρ 1266, πρδ τής Αναχηρύξιως δηλονότι τοΟ πατριαρχ«ίων προνόμια, χαί ν’ Ανακήρυξή β« τροίς χΑτι-χουμαγιούν, ούδέ κατά *όσον ήτο δικαιολογη ύπΑρχουσι βψσως αύτΑν, al βιατίξιις τών β«ρατίων μένη, πΑρατηρΜ Απλώς δτι Ιν τι τή προποποιήσιι χαί του χίτι-χουμαγιούν χαί τΑν κανονισμών τΑν < ! τοΟ δζιμαζή - ούλ - Αχήρ 1266 καί έν τή τού ζιλχιτζέ πατριαρχίαν, Αλλ* Αφ’ έτέρου έθ«ώρηα«ν δτι ,ή Απο 128ί,.ή προποποίησις, ούδαμβς βίγουσα τδ Αρχαίον δοχή τΑν έν τοίς χατριαρχικοίί ταχριρίοις καί έν τφ μέρος τού προνομίου, βπ«ρ έστίν ή έν τή πρωνυούβ Από 22 βαμαζέν 1801 κατριαρχικφ ύπομνήμαη αίτή- έχδίχασις τΑν Αστικών διχών.τΑν μητροπολιΛν, σ«ων *(λ«ι προσχέσχι «ίς τΑ προνόμια, ϊπαρ χέχτηται έπισχόπων, έπιτρόχων καί Ανθρώπων αύτών — τού*’ τδ πατριαρχιίον καί Αχιρ τδ χρέτ-.ς δωτήρησ* μέχρι δπ«ρ όητώς έν Αμροτέραις τοίς τροποποιήσισι λέγ·-' σήμχρον, νέας Αλλος παραχωρήοιις χαί ούτω Ηλαι τοι — Αναφέρ«ται «ίς τήν Αρμοδιότητα τού έχδιχφπροξτνήαιι τήν «ίς τδ πατριμρχΜον παραχάρησιν νέων σοντος δικαστηρίου. Ulpi δέ τής Αρμοδιότητας ταύτης Αλλων προνομίων έχτδς τών Αρχαίων παραχωρήσεων*. προχιιμένου* παρατηρητέον δτι ή προποποίησις τής Ή έν τφ ύψηλφ τισΜρέ αύτη φρΑσις προΑγκ τό 18 ζΚίχιτζέ 128» χροήλύτν Αχρψώς έχ τής. Αναχη^ύπατριαρχίαν νΑ «ίχόση δτι πρόκαται Απλώς πχρί ξ«ως τής μιγΑλης Αρχής, ήν έθτρκ τδ ύψηλδν π«ρί π«ρ*ννοήο«Μς Απλής μέν χα*’ έαυτήν, έχούοης βμΜς μ*ταρρυθμίσ«ων φιρμΑνιον, Αρχής Αποκλούσης νέον ώς συνέπιιαν τήν^έχδοαιν 8ιαρόρ«ν βιαταγμΑτον, δι’ χρονόμιον.ή μΑλλον τδ έχέγγυον τής έγχαινισθιίσης ών έπήλ**ν ή βιατΑραξις τής χαύιστόσης t4{mk «al ίσότητος, χα*δ έπφαλλούόης τήν Αρσιν τής δικαιοδο αύγχυαις xal Ανπμαλία, ήτις έχώλυσ» τήν νόμιμον σίας τΑν UpAv ίαλΑμικών δικαστηρίων έπί τών μή λητουργίαν αύτού, xal δυναμένης νΑ έχη όλ«*ρ(ας μουσουλμψνων ύπηχόων τού χρΑτους, ύπαγομένων τού ουν«π«1ας βι’ αύτήν τήν δπμρζιν τής έν Τουραίρ όρ- λοιπού βιΑ μέν τέίς έχ τών θρησχ«υτιχΑν νόμων Απορόοδόξου Ανατολικής έχχλησίας. Έχ τής φρΑσηνς τού ρ«ούσας «αί ένβιαφ«ρούσας έχ τής φύσιως αύτών της πρι>4γ«ται vi πιοτπύαη δτι ή 'Γψηλή Πύλη, π«Γ-1 ι χριστιανούς πρός Αλλήλου; βίκος «ίς τΑ έχχλησιαστιχέ *όμένη δτι δέν πρόχιιται Mpl παραχορήΟΛίς «Ις τύ αύτών βιχαστήρια, βιΑ βέ πόσος τές λοιπές «ις τήν πατριαρχίαν νέ»ν Αλλον έχτδς τΑν Αρχαίιτν προνο δικαιοδοσίαν τών μικτών πολιτικών δικαστηρίων (χΑτιμίαν — τού*’ βπιρ, Αλλβς. ό Αξιος υΰς τού ένβόξαυ χονμαγ]ούν τού 1866, Αρθρον 11, 13, 14- ύπόμνημα σουλτάνου Άββούλ Μ»δζήτ βέν Μ ήρναΓτο, νομίζομτν, Φουέτ πασσΑ πιρί τού χΑτι-χουμιτγιούν ύπδ ήμ«ροέΑν ή «ύημίρίαν τΑν χριστιανών αύτοΟ ύπηπόαιν μηνίαν ΐΧ'2φ μαώυ 1867, Αρθρον 11 καί 12). Τήν ΑπήΜι,τούτο, — Αλλ’ Απλώς π«ρΙ διατηρήσου Α*ίχ- Αρχήν τούτην καθώριστν ό Α«ίμνηστος σουλ όνος TWV τΑν ήδη ίχρισταμένννν χαί ααχονιπΑς λβτουρ-· Ά^δούλ Άζιζ fci τού- ύπδ ήρωρομηνίαν 13 ζιλχαδέ γούντβν, Ηλ«ι «ύδοαφΝί έξ Αβανέος νί διατΑξη τήν 1292 (Ϊ2 8«χ«μ^ρίου 1876) αύτοχρατοριχοΟ ίραβέ Απλήν xal καδαρΑν «ίς τδ Αρχαίον χαβπστώς έπΑνοβον. πρός τόν μέγαν βοζύρην Μαχμούτ-Ν«δδίμ πασσέν, Έπιτραπήτ» Αρα ή διά ^ραχόνν έξέτασις τού όητώς Αναχηρύσσοντος τήν κΟτάργησιν τής δικαιοδο ■> ζητήματος έχ μόνης τής Απόψοκς ϊέν ti έν τφ πατρι- σίας τών ίολαμιχών Upo6ix«i«v έφ’οίασβήποτχ ύποαρχιχφ ' ύπομνήματι τής 22 όαμαζόν 1800 αιτήματα θέσαως χριστιανών πρδς Αλλήλους χαί μουσουλμάνων αυν«πΑγ«νται τήν «ροοδήπην νέα«ν προνομίον αίς τΑ πρδς χριστιανούς. Ζυνψβέ τή Αρχή τούτη ό τύπος, δότις χατΑ μήνα ^ζ«μ^ζή-ούλ-4χήρ τοβ 1266 δατυήβη ««χορηγημένα, ή έΑν ΑπλΑς Spottmrat . έπί τής Αναλλοιώτου τηρήοονς τΑν ήβη όψίστΨΜν χαί π* πώθη ούτω- ,Πώσα σχιτιχή πρός τδ σ*ρή δίκη τών μοΗτημέννν. Καί γ«νιχώτ«ρον μέν «ρέ τούτου έξέ- μητροπολιτών, τών έππρόπων καί Ανθρώπων αύτΑν <ΚΝ παρΑτηρήοαι δτι Ούδ* ή αύτοάρΑτκρατή κ0έρνη·ς καί τών έπισχόωων μηδαμού Αλλαχού Αμουέσθω, Αλλ* φ^νώΜώΜν ΜβΑ .tata* Apyrtrn Cm W «ρέ όλέγ» ιίαηχΜ»· «ta MR*··* Ααα^βοΛαα ,.a. >κ.-'.<ΓΐΒ«Η..ι.^ι*ι ............ ι iiiiiiitaiitaitataMtaitaMSAÎtaiÉAÀfctaMiiàiiÎi^^^j^ ί»Αΐ»^Λνι'^ύ·.ύί..-._ ........ .Ààu.'; . *;■ '. , MS · , t STMOÏH ΟΟΚΒΤΑΙΓΠΜΟΡΟυΠΓΑΗΑΚ, (MS Mraorio-ISM mie MS t έκδίπασιν' έν ÿ (έ χρόνφ ή ύκόδασις έκδιπά-κ χαί κολιτηβΜΐ λόγοι ianoav τούς ττ^ βυζαντινούς ζα,ται Ιν τή πρα»τ·ν·ό·ή μή χλητ*ώσδ« «δς τδν αδνοχράτορας χορηγήσω ««1 «δς Ααιμνήσβυς "ui· τόκον «Ατού καί μηδαίς χωλυέτω τούς ΙαραΙς ctav·; τόνους κνρώοβι έξαφατιχό» «va διαΐιχβ^ας "τύπον mH μυ·°·ύί χρι·»·»·» BtΙΐΜρίίδησαν «<ς τή» δόσιν αύτού,** έηροκοποιήδη ματΑ τφ κλήρηρ, τήν ώΜΜήρκήιν τού χΑπ-χουμαγ^ύν «0 1373, τή βάσπαλος τών κμδς τδν Η6» xal τών πρδς τήν κολι.. 18 ζιλχιτζέ 1969μ ώς Iκαΐκι· ,ΠΑσα Αστική δίκη τών ,τοία» καθηκόντων αύτών, μέχρι καά τ·» Μόνοι . μητροπολιτών, τών έκιτρόπών χχί τών Ανδρώπων «Μόνην έπί τβότφ, φυσικός 8' αύτών αρουιάτης πρδς αύτών καί τών έχισχδχων π·ρ·χαμ»1σδώ «ίς τήν κολιταία» χατΑ χάσης αύτοδιχίας τών ύκοδαοστέτήν προιταύουσαν Ινα δααρήται έν «ή Αρμοδίφ fm Αρχών, R«t v* Ιχη έχέγγυά «va τής τα αύδννης διχαστηρίφ.* Έπ τών δύο τούτων τροποχοιήσααν αύτοΟ κ;δς τήν κολιταία» «ai τού ήΑιχοΟ αύτοΟ έξάγαται κασιφανώς, νομδίομαν,' δτι'ή μέν «ίς τήν κύρους καρό τοίς χριστιανοί;. *0 τύπος ούτος τής πρωτεύουσαν παραπομπή, ήτις Απαμτίζαι τέ έζαιρατιπή; διαδικασίας, ούδαμώς παραβλάπτω» τήν ΑρχαΙηρ πρδς διατήρησι» τού γοήτρου τού κλήρου προ ένόργηαν xal ifαρμογήν τών γονικών νόμων τοο κρά νόμιο», τηραίται Αθιχτος καί Απαράλλακτος, συνφδΑ τους, ούβέ δημιουργών κράτος 4» κράτκι, έξησράλιζα δέ τή γαίπχή Αρχή παρί χαταργήσαως τής δικαιοδοσίας μόνο» τδ ήδιχδν χδρος τοβ κλήρου καί τό Απαραβία τού οαρή έπί τών χριστιανών ύπηχόων, Αρχή, ήτις στο» τής κανονικής νομοώασίας τής έκκλησίας, παρέ Απαρτίζιι νέο» προνόμιο». Αναγαγραμμένο» ύπδ τού χω» τή κροίσταμίνη πναυματιχή αύτοΟ Αρχή τέ δι·? τής κρ«χαπαρχπκής έξατάσαως, μέχρις ού χάτι-χουμαγγού» τού 1373, αί Αστικοί δίχμι τού χαίωμα , ...................................... ..... κλήρου ««ραπέμπονται ούχί πλέον αίς τδ οαΐχουλ-Β καταδαιχδώσιν αί Απαιτούμαναι διΑ τήν «ίς δίκην ί ισλαμΑτον, Αλλ’ «ίς τδ Αρμόδιον δικαστήριο». Άλλ’ παραπομπήν αύτού Ακοδαίξιις ή ένδαίξαις. Παραχλήδιαδικασίας, καί μ«ίζον*ς Ιτι, ή τροποποίησις. ήτις ώς πρδς τΑ ήμέττρα βαράτια ούχί στοί τύποι" Ιξαιρατιχής ' · — τή 19 βαβί-ούλ-έββέλ 1396, ΑλλΑ πολλφ Οστχρον 8ιό «έξ<ις πολιτών ύψηλόαρα πρδς τήν πολιττία» ’ έγένατο, Αμα δέ έγνώσδη ούδαμ&ς έγένατο δαχτή, ή καί τήν κανβνία» Ιχούσας καδήκοντα έκαντώσι» έν τροποποίησις, λέγομαν, αδτη ού μόνον «Αραι τδ κανΑρ- πάσαις αχιβδν τκ£ς νομοδ«αίαις τών πτπολιτισμέν·» χαιον καί ούδέκοτι τροποκοιηδέν προνόμιο» τής «ίς έώνών καί- δή καί έν τή τής αύτοχρατορίας τή έριαιτήν κρωταύουσάν παραπομπής τών Αστικών δικών νισδτίση ύπδ τήν ύψηλήν αΙγίδα τού γαληνοτήτον τού κλήρου, ΑλλΑ καί έπαναψέρη τήν χαταργηδαΐσαν ήμών ένακτος. έψορώνττς δημοσίους ύκαλλήλονς καί δικαιοδοσίαν τού σιρή έπί τών χριστιανών ύπηχόων δλλας τινός τάξιις ύκηχόβν. Τούτα»» rtôivratv, λοιπό» έστΙν έξατόσαι έό» ή τού κράτους. Έπιτραχήτώ Αρα «ίς τδ κατριαρχιίο» νΑ παρα- ούοιώδης τροποποίησις, ήτις, ώς έξόγιται έχ τής σια»τηρήση δτι ή τροποιίοίησις αδτη- α) Ανατρέκαι Αρδην πηρός 4μολογ(φς τής α^τοκρατορικής χυβ«ρνήβ»·ς, τήν έν τοίς ύψηλοές βαρατίοις Αναγαγραμμίνην χαί πρώτη» ταύτην ψορόν «Ιαίγτται «Ις τδ σχιτιπό» τοΟ ούδέπστα τροποποιηδαέσαν διάταξιν τής αίς τήν β^ατίον δρδρο^ συνόδη ή όνατρέκη όρβην τάς*αχα πρωττύουσαν παραπομπής τών Αστικών δικών ϊκός διατόξ<ις τών β«ρατί«ν, τών έπί τή βόσαι τού τού κλήρου, β). Αντίχαιται πασιφ ανώς πρδς τδ χότι-χουμαγιούν Κανονισμών τών πατριαρχ»!·», Κδτής χάτι-χουμαγιούν τού 1373, πρδς τφ σχολιαστικόν τίλος τής νομοώισίας τού κρότους. Ή νονστΙ άσααύτοΟ ύπόμνημα τού Φουότ πασσβ ύπδ ήμαρομηνίαν Ο χΜσα «Ις τδ όρχκρατιχό β<ρό«α τροαοκοίησις Ιχαι /Οταν τις τών Ιωσχόχων, >-« ίαρέων, 13/35 μα(6ν 1867 καί πρδ; τδν όπδ 13 ζιλχαδδ 1993 ούτως· * - · καλογήρων ·> ι αύτοκρατορίχδν Ιραδέν τού σουλτόνου Άβδοδλ Αζήζ, xal καλογραιών χβτηγορήΗ έκί χαχουργήματι, χρακα6δ |γπαινΙζουσα κα/ -αύΙΗς. τήν ύπ'αύτών καταρ- ταίσδω ί>χδ τής Αρχής πρδς Ανάχρισιν xal διαδικα γηδ«1σαν δικαιόδοσίαν too σ«ρή έκ! τών χριστια σίαν Ακοδαιχδκίσης ,84 τής ένοχής αύτοΟ, έχτιλαίσδω νών — καί μάλιστα έπί τών κνιυμκηχών αύτών Απ' «ύώαίας iv τή κυβερνητική φυλακή ή χατΑ νόμον·' άρχηγών. — Έχομίνβς πέποιδτ» δτι, καόό ώκαρτί- ΙπιβληΑησομένη αύτφ κοινή, Αφού ύπδ τού κατριζουσα διό τούς λόγους τούτους προφανή έλλοίώσιν, άρχου Αφαιρ«·ή ή ίαρωσύνη αότοο.· Ή τροκοποίησϊς ή μίλλόν Ανατροπήν τού προνομίου τής «Ις τή» πρ<*- θύτη Αίγουσα, ώς ιίρηται, τήν κανονικήν νομοθοσίαν τιύουσαν παραπομπής τών Αστικών δικών τού κλήρου, τής έκκλησίας, καδδ έκιβάλλόυσα τήν Ικβοσιν έκκληπρονομίου if' ού ούΜκοτ» ίγέ»«το Απο- σιαστιχής κοινής δυνάμη Αποφάσιως πολιτικού δικα δακτή ή όρχή τή; χροπΟκοιήστβς, φδς δέ στηρίου καί δημιουργούσα έ» τή έχχλησίφ κράτος iv ΑΜτησιν γτνιχής Αρχής τού δημοσίου τής αύτοχρα χράτιι, Ανατρέκίΐ Αρδην: α) Τήν διάταξι» τού 36 Αρδρου TOO πατριαρχικού τορίας, χατάδιχαστέα χριώήσηαι ύκ* αύτής τής αύτοχρατορικής χυβαρνήσ»·;, διαταττούσης τήν χαδτφΑν βίρατίου Ιχοντος ούτω· ,Όσάχις τις τών μητροπολι τών ή τών χαλογήρων πρόχ«ιιαι νά χρατηφή, ή χράκαί Απλήν ιίς τδ Αρχαίο» παΗστώς έπόνοδον. Β*. Utpl τών ποινικών δικών τών μητροπολιτών, τησίς τον ώΑλαι 4»«ργΐ;σ»«ι δι* τοΟ «ίρημένου πατριέπισχόκΜν καί κληρικών έν γένα προχαμένου, τδ όρχοι»,· β) Τήν τού S3 Αρδρου τοο πατριαρχικού β«ρατίου, ζήτημα Αποβαίνα 1σ«ς σοβαρώτιρον καί δίγον τήν D κανονικήν νομοδχσίαν τής έχκλησίας, χαδόσον, ώς Ιχοντος ούτως· .'Οσάκις καοσάδβς ή χριτβΐ ή v«fγνωστό», ή («ρώσύνη έστί παρ' ήμίν μυστήριον, χαί πιίτς χαταγγίίλωσί τινα τΛν δπδ τδν βηΜντα πατρι τδ Αξίωμα τδ Ιαματικόν, ού ή χροαφκίρασις χαδορί- άρχη» Βιαττλούντων μητροπολιτών ή Αρχι«πιφχόπων ζιτα: iv τοίς ΑλλοιιαδιΙσι βαρατίοις, όπως ό ένοχος ή έκισκόκων καί ζητήσωσι τήν πούσι» ή έξορίαν τον, Ιπί καπουργήματι ή πλημμαλήμα« κληρικός ύχοστή ή αίτησές t«v δέν ιίσαχού«ται, πριν ή ό πατριάρχης iv ταές φυλαχαΐς τού χρΑιους τήν ύπδ τών νόμων καί ή σύνοδος τών μητροπολιτών Αναχαλύψωσι τήν ώρισμένην ποινήν, δέν δύναται νΑ Αφαιμαόή, (ϊμή τή Αλήδτια». Πιρί 81 τούτου καί Αν Ακόμη ήδτλκ» ixΑποφΑσ«ι έχχλησιαστιχοΟ δικαστηρίου, συνφδΑ ορός βο*ή όχωαδήποτ» ύψηλωνυμόν $ου φιρμάνιο» Ανιυ τους «tpi τούτον χαιμένους Αποστολιχούς καί συνοδι ένσφραγίστσυ ΑναφορΟς τοΟ κβτριίρχον καί τών κούς κανόνας. Τούτο χατανοούνης οί έώίμνηστοι μητροπολιτών, τούτο μηΒ«μΙ·ν ΙχΙτν Ισχύν, οΐανβήσουλτάνοι, Απδ Μώάμαδ τού Πορδητού μέχρι τού νύν ποττ xal »ν ψίρη ήμηρομηνίαν, Χαλκιά» ή ν*αν.“ γ) Τό Ajioov Ιρόρον τού «ίδικοή χ«ρ< Ικλογής αύχλαώς αύτοκρβτορ«ύοντος, ούδέποτι καί έν ούδαμιφ παριπτώσαι έχέτρνφαν τήν καί χατ'έλΑχιστον παραλ όρχαρόνν νόμον έν τοίς χανονισμοίς τών «ατρι-. λαγήν τών Καρί τού Αντιχαιμένου τούτου σπουδαιο- αρχτίια», όρώρον έρμηνιΟον οαφώς καί χαόταρισμένβς τάς όνώτέρώ διατίξτις καί όρίζον τέ δικαστήρια, «Ις τΑτνν Αληδώς έν τοίς βαρατίοις διατάζ»·», αίτινκς Απιφτίζουσί πολντιμότκτον προνόμιο» ή μάλλον έχέγ- * παραπέμχ*ττ·ι οί κληρικοί διά τώς ·ί«4α«ς τός γυον τού teapefiuton» τής κανονικής νομοδασίας τής Ανοφςρομένας «Ις τός τρ»Ις τών έγχλημότκν τόήαις, χ έχχλησίας. ΆλλΑ καί ύψηλόταροι ήδιποί, κοινωνικοί «Ις τάς κντνματικός, τ*ς κοαμικάς καί τός το· πα Οοαακ οι—αιΐι τοωμα XLV. ώαΐΐΜώΜώιΑαύΜιωαώάώώωώΜ 1 ΜΛ 8W0DI OOH8TA8TUrOPOUTÀMAK, im Mrww-iaH «do Mi άνευ «Μεμιάς δναμίξαως *«4ζκν πάσας έψεξαν- j ρέτως τάς συναφείς opk wk r^Muc xd xpk *k kdXMc διαφοράς Αναγέγραχτωι *» «* πκτριαρχιπείς β*Ρ«Λ»ώ έν πλείστοις αύτών xpk ^P** χάσης έχαναληφθδν άρθρσις (M>> ll» ia, ia, u, te, si x«i ηχ k 4« έεατραπήτω ήΗ* và παρ«·**·»*» τδ έχόμινον βητύν, σαφέ« Ανα MO νίοο, τού » ποσμημένοιι β< αύτοκρατοριχού' χατίοα, καδαρίσβη βτι a«i tUaui texaud Ktuti, Λλ al χλήράβμίΜί ή άλλοι καραχλήσιαι, ματαήδ τΑν ύκη- «Μν τού αύτού χριστιανικού θρησκεύματος, ή άλλου μή ρσυσοιι)μανικού, (σται δυνατόν νδ xapanpytAiii τή αέτήση τΑν 'Μηχάνν τούτνν ένώαιον τΑν συμ βουλίων «Αν «αηρίήρχοί·**· Ή μεγάλη «Οτη άρχή, ήτις ήν δχλΑς δναγνΑριοις τού δικαίου τής ύκάρξοοις χαί αύτοσυντηρησίας τΑν χριστιανΑν ή άλλων μή μουαουλμανίΜΑν κοινοτήτων, έτέδη είς «λήρη ένέργ«ιαν διδ τΑν χανονισμΑν, οίτινες συνετάγηοίν συνμδδ τή διατάξχί τού 9 άρβρου τού ύφηλού «ηρί μεταρρυΑμίσεεεν φιρμανίου, καί διδ τΑν κανονισμών τούτων χαΜρίσΑηααν άπαξ διδ παντός αί «ίβικαί Αστικοί βίκοι χαί είβικαί κοινοτικοί ύκοΗκις, δφ' Αν βποχλειστιχήν χαί άν·υ ούβεμιάς τίνος άναμίξεως ' βιχαιοβοσίαν έχουσι τδ συμβούλια τΑν κατριαρχ«ίων ή τΑν μητροπάλ«ων χαί έπισχοκΑν, βίοι αί περί , γάμων, βιαζ«ύξ«ων καί συναφών τούτοις, αί rapi βιαώηχών, ή έπί τής χρήσκως χαί διαΗοοως τΑν έκχλη□ιαστιχών—ααί χοινοτιχΑν πόρων, ή κατ’ Αναλογίαν τούτων Ιβρνσι'ς έχχλησιΑν καί σχολείων πρδς ίχανοποίησιν τΑν πνευματικών Αναγκών τών χριστιανών, ή άνωτάτη έποχτεία έπί τής διίυώύνσεως τΑν έχχλησιΑν, τών σχολείων χαί ά^ων φιλανθρωπικών καθι- δεχτόν συζητήσεεες’ .θάβεις Μαβής ή Αντιπρόσωπος αύτού ή έτερός τις βύναται, ««pt τ* Αρχεία ·*Ή<» δπως άναμιρύηται, ίχψάλλ.η,πρόστιμον ή άπευθύνή έπιπλήξιις έν περιχτώσιι, έαθ' ήν κνφβδ τοίς θρήσχευτίΜίς αύτών νύμοες οί μητροπβλίτειι, οί iff*· επίσκοποι, οί έπίσκοχ« ή οί Αντιπρόσωποι αύτών επιλαμβάνονται τών διαφορών δύο λεΑΚών, Αποβλεπουσών πρδς τδν γάμον ή τδ, βιε<ύγιον ή Αλλο τι (συναφές).·. Τοότων <ν«π«, ττχμηριοΟσα τδ Αδιαμ φισβήτητον τούτο διχαωμα ή μεγάλη βεζιρεία, Απέστειλ· τή 93 σεβδλ 1991 (90 νοεμβρίου 1874) έγπύκλισν πρδς τούς νομάρχες τού κράτους, Απαγορεύουσαν .κάσαν παρά τδ νιζάμιον έπέμβασιν τΑν ίιρών δικαστηρίων «ίς τάς προιχφας xd συζυγικός διαφοράς, «ίς δς ούδείς Αλλος πρέπει νδ έΓ^μβαίνη, καθόσον ή βιαίτησις αύτών Ανήκει dMxattv «ίς τούς πνευματικούς Αρχηγούς,· «d Μθιστώσάν τούς νομάρχας ύπευθύνους ϊιά «*Μ» τού ούσουλίου τούτου κόχήν χρήσιν, .ήτις ήθελε παραβλάπτει τά χαΗστΑτχ δρυμάτων, Ανεξαρτήτως χάσης άλλης Αναμίξεως, καί βσα άλλα έν τοίς κανονισμοί» περιλαμβάνονται, δι νιζάμια.· Άλλά χχί τών βητών τοώτ«ν διατάξεων κατά μέρος καίως άρα ό δεινός mî πολύς σχολιαστής τού χάτιτιθεμένων, ύκάρχει h τάτφ.ζητήματι τούτφ ώς xd χουμαγιούν Φουδτ παοσάς, βλέχεεν τδ Αγαστά Απο έν τοίς tupi διαθηχών, περί οικοδομής έχχλησιών παί τελέσματα τδ προχύψαντα έκ τής μεγάλης Αρχής, ήν rapi τής έλευθέρας βιευθύνσεως τΑν ήμετέρ^ν σχο προεχήρυξε τδ ύψηλόν τούτο έγγραφον .πρός έπίτευξιν, λείων ύφηλοτέρα τις Μόρια, ήν · έκιτραπήτω Αναπ- χαταστάσεως πραγμάτων συμφώνου πρδς τήν Αξιο τύξαι ένταύθα διδ βραχέεεν. Πολύς έν τοίς ύπουργι- πρέπειαν τού ιράαους καί πρδς τήν θέσιν ήν κατέχει «οίς έγγράφοις χαί έν τφ Απδ 19 δ«χεμβρίου 1883 μεταξύ τών ««πολιτισμένων έθνών“, έλεγεν έν τφ τεσχερέ αύτής λόγος γίνεται βτι αύτη ή έχείνη ή ύπομνήματι τής 96 μαίαν 1877? .Κατ' έποχήν ού δοτική σχέσις έσιί τού χόινού δικαίου καί έπομένως πόρρω Αφεστώσαν, ήτοι πρδ τής Αναχηρύξεως τού ή χυβέρνηοις βέν δύναται νδ πλείση είς τούς ποιου- < ' τανζιματίοιη δπερ δύναται νδ Αποχληθή δ χάρτης μένους έφεσιν τδ δικαστήρια τού κράτους, τοΟθ’ δπερ τής ισότητας, οί ύπήκοοι τού σουλτάνου διήρηντο είς ήθελεν είσθαι πσραγνώρισις τού κυβερνητικού καθή δύο τάξεις, ««χωρισμένος Απ' Αλλήλων έχ κρολήψεεες κοντος' Καί πρώτον -νομίζομεν δτι, τής ειδικής δι Αχατενιπήτου κατ' έπίφασιν· είς τάξιν κρατούσαν, καιοδοσίας τΑν καρ’ήμίν πνευματικών δίΜΟΙηρίων έχπροσωάουμένην ύπδ τΑν μουσουλμάνων, xd τάξιν καθορισθιίσης, Αναγνωριαθείσης καί χυρωθείσης ύπό Μτωτέραν, δλεες δποτεταγμένην είς τήν έξουσίαν τής n τού δημοσίου δικαίου χαί τΑν κειμένων νόμων πρώτης xd έχπροσωπουμένην ■ ύπδ τού μή μουσουλ τού κράτους, «ίναι χαί τούτα δικαστήρια τού κράτους, μανικού λαού. Ή Ανισότης αύτη, ήτις είχε πάσαν καί ούδόλως ούτε αί θύραι τΑν δικαστηρίων τού κρά τήν ίσχύν πολιτικού δόγματος χωρίς νδ έχη τήν τους κλείονται, φρονούμεν, ούτε τύ κυβερνητικόν καθή νομιμότητα αύτού, χατηργήθη ϊ;δ τού έγγράφσυ τού κον παραγνεερίζτται, όταν αί τής νομοθετημένης καί Γκιούλ-Χανέ, δπερ ,Ανεχήρυξε 'τήν πλήρη ισότητα χεχυρωμένης δικαιοδοσίας τΑν πνευματικών ήμΑν πάντων τΑν ύπηχόων τού σουλτάνου Αδιακρίτως φυλής δικαστηρίων, δικαστηρίων καί τούτεεν τού κράτους χαί θρησκείες.* Καί μία τΑν μεγίστων Αποδείξεων δντων, ύπρθέαεις χαρακέμκανται ένώπιον αύτών. τού δτι ή κρόληψις έξέλιπεν, ή μεταξύ μουσουλμάνων Τδ έναντίον, τολμώμεν είπείν, θά ήτο εί μή παρα- χαί χριστιανών Ανισότης έξηφατνίσθη χαί έπήλθεν ή < γνώρισις τού χυβίρνητιχού χαδήκούτος, άλλδ τουλάχι πλίρης αύτών ίσότης, έχρησΐμευε τφ Φουδτ πασσ| στον κρντοιρανής δικαιοδοσίας σώγχυαις. Είς τήν τδ δτι, συνφδδ τε^ς διατάξεσι τΑν χανονισμέδν, Απενε«ίβικήν ταύτην δικαιοδοσίαν «Αν καρ’ήμίν κν«υματι- μήώη τοίς κνευματιχοίς δΐΜστηρίοις Τών χριστιανών. χών διχεητηρίων. ύχήχώησεη» xd ύπάγοντεκ, ώς ύπά- D τοίς βιεπομένοις ύπδ είβιχών νόμων xd χανόνισμών, γονταα χαί παρά μουσουλμάνοις «ίς τήν ειδικήν δι- ή αύτή χαί έπί τών εώτών Αστικών δινών τών χριχαιοδοσίαν τού αερή, πάσαι d oÎ&xd Aouxd βίκοι, στιανών Απόλυτος δικαιοδοσία, ήτις ήμονενομημίνη αί έχ τών θρησκευτικών νόμων xd σχέσεων Ακορ- Ανέκαθεν όκήρχε τοίς ίερο&χείοις τού αερή διά τούς ρέουσαι «ά. ii τής φύσεεες εεύ«ών ένδιαφέρουσαι μουσουλμάνους. Τούτο βητέές-λέγεται έν τφ 13 Αρθρφ χριστιανούς χρβς Αλλήλους. Kd ίσως μέν d δια- τού είρημένου ύπδ ήμερεμηνίαν 93 ραίου 1837 ύποpopd καί Αγωγοί ^ιύται θεωρούνται Αλλαχού τής μνήματος τού Φουδτ παασά, καί έν τή τΑξει τούτη Εύρώπης τού κοινού ôixdou, Αλλ’ έν τή αύτοκρατορίφ τών ιδεών έκιηραπήτω ήμίν νδ είπωμεν δτι πάσα τούτη, όπου παραλλήλεες βιούσιν ύπδ τήν αιγίδα τροποχοίησις Τής διατάξ·ως έχείνης, χαθιστώσα τέ Ανάκτεεν, τήν πλήρη ισότητα τών ύπηχόων αύτών πνευματικά .... » τήν ήμών δικαστήρια μειονεχτούντα χαιδ Αδιακρίτως φυλής χαί θρησκείας ποθούντων, μουσουλ- διχευοδοσίαν τών μουσουλμανικών Ιεροδικείων, καί μανιχαί χαί μή μουσουλμεπιχαί κοινότητες, τδ χωνδν μάλιστα όκοβάλλουσα Ιν τισι τάς Απαφάσεις τών δίκαιον τών μετά τών θρησκευτιχΑν νόμεεν συνβεο- KfAttr* είς τήν Ιφεσιν Τών δευτέρων. >Μ ή'το έγπαίμένων Αστικών σχέσεων βιήρητχι φυσάιΑς xd Αναπο- νισις τής πρώην Ανισότητας. Ούδόλως βιαμφισβηδράστεες «ίς κοινόν δίκαιον ίσλαμιχδν χειί (ίς κοινόν τούμεν βτι ή εώτόκρατοριχή χυβέρνησις, έν τοίς τελευδίκαιον μή ίσλαμιχόν. Ή βιάχ«αις «Ατη κατ’ Αρχήν τεάέμς αύτής διατάξεσι περί τε τού ναφαχά xd περί Ανεγνεερίσθη ένώκιον χάσης τής Εύρώπης ύπδ Τού άλλων; όρμάται έχ τής χροθέσεεες τού έξεκφαλίσεμ Αοιδίμου σουλτάνου 'Αβδοδλ Μετζήτ Χάν, xd βιδ τού τοίς χριστωωοίς αύτής όχηχόοις έτι πλέον «ήν Απο 13 άρθρου τού ύφηλαύ «ερί μεταρρυθμίσεων φίρμα- νομήν τού διχαίου, Αλλά ληπτέον ύπ' βφει βτι, άφαι- ' ■ K ’· i" 871 . 'SYNODI CONSTÂNTIJiOPOLITANA^ 188$ fotlrjjen^- 1884 rnoio 87» ραμένης ήπδ τών πν«υματ·.κών' δικαστηρίων ήμΦν * τού κοιΜν έλτυθέρως τάς βιαθήκας αύτών χ«τ4 τούς τής .δικαιοδοσία;, ήν χέάτηνται άνίυ'άμφιφβητήαβώς »ρησκ«υτιχούς αύτών νόμους, ffiiitx tajÿ&ti οίς '·---· τά ίσΚάμτχά [«ροδιχίία, ήβύνατο νφ βοθή άφορμή jte τί χολΑιχά δικαστήρια τό διχαίιφα τής έχδιχάστως τήν ,σφαλτράν πάντως έρμην«:αν, -ή δτι ό ίί^δς ήμϊ·* ,νό^ος βέν ήαρέχτι τή αύτοχρατοριχή χυβαρνή^ίΓΛά Λ αυτά «ίς τήν^άπονομήν τού δικαίου έχέγγυα, άπ«β δ τφντίίρί διαθηκών διαφορών, ένφ τούτα διίπονται . ζούσιν έγχαίν.σιν τής πρώην άνισότητος. , Άποδ,ιχνυομ/νου tyi 4» πάντων τούτων ότι' ή iv υπομνήματος τού Φο-^At ύΐώιμίβ πλέον ύπάρχει ^’.χχχβοάιβ η·»·/ :«ροί:κείων τοΟ σερή fnl τών χρ:σύ«··ών^ <Γ Τ- βί yxiytai n'i τήν βιχχοβοσίΛν ύπδ άλλων νόμων χαί άγνοοβσι τέλίον τήν ήμιτέραν ννμοθβσίαν. Έκτδς Τούτου το- 3 άρθρρν τοΟ β’ τίτλου * , ί«ρδς τών μουσουλμάνων νόμος, ή δτι iv τή «τοργή τού πβρί καθηκόντων τών μέλβν τοΟ έθνι χ^Ο μ:*' ,χαί μχρίμνη τής «ύτοχρατοριχής χυβίρνήσωος j6 τοΟ «συμβουλίου «ίβικοΟ νόμ^υ, δσπς σύνιτέχ&η\ ___ _ ___στοιχιίον __ -, ___ύχ«ρέχουσαν r_„ ,.τής τού 4x1 τή βΑσο τόύ χάτ-.-χουμϊγιούν. χα^'ί, ώς κάλχριστιανικόν χέχτηται μουσουλμανικού ,θάσιν; άμφότ«ρα δέ ταΟτα άπαρτί^λΛτ^, φαίνιται )ν τφ 13 άρθρψ τού έρμην«υι^χού , τή άπό 19 μαίου 1883 έγχ-ιαλίφ τής αύτοθ—έξο<ότητο; νέα πιρί διατροφών διάταξις·· α) θ(γ«ι αύτδ τδ. τ#Ο σιρή βιΑ τ-οως μουσουλμάνους, τούτο* ύπχγβτχ: δόγμα τής χριστιανιχήξ θρησχχίας χαί τήν νόμιμον <ίς τήν βτχκιοβοσίχν τών πν«υματικών iikoKjn^piwv /ρ:σ:ίΛ*ι>ΰ/, rt λίγομ:ν, τ&Οτίχ^ηαύτής 4λιυθ«ρίαϊ· £| άνατρέπ*: πάσα; τάς^πιρ· γάτώς ά::ζί; δτι αί inb ^:a^wuv Ϊιαφοραί, ιίς τα; ■ μων χα: διαζ«ύξ«ων βητάς διατάξίΐ; τών ριρατ'ων γι άντίχέιτβι έχ δ:α;ιίτρο*> πρδ; τά έπί πέντ« αιώνας, ^ρησχιυτιχίς ύποΗσ··.ς ^ναγάμ^νχ·., δΐίξάγονται χχ. ναλώς χρατήσαντα νόμιμα-' 8'1 <έ.:ιστρχτ«ύ«ται πρό; Β ίχίιχάζσντα: Oxi τσΟ tipijjtivWσυμβουλίου. “Um ix τά; πανταχοΟ παραδρδιγμένας άρχά; χα^ t:> αιον τούτων χ,βτχ^αίνίτα: πώς ή διχταξις τής 4 Απριλίου 18R3. ήτ;ς παφαΛίμπίι τήν έκΐίχατιν τ&ν έχ τού μή χωρίζομαι τά φυσιχ&ς άχώρ:"τα μ >,δέ διμάζισ'θα: έγισιβλήτως χατ';1λλην νομοθισίαν τά πρώτο- θτ,χών Ζαφορών <ίς τά χοινά δικαστήρια, δτ(μχυ»ίΙ τίξιν^ρρβγμάτων μή συναίουταν πρδς τήν ίίρημΓνην ξίχ.-.ς χατί άλλην διχασθέντα-· t) άπάί·ι δλως πρδς τή* μ«νχλην άρχήν χαί ύψηλήν θ«ωρ:αν τής ίσότητος, έγχύχΑΐσν χαί τούς κανονισμούς. Ί’πολ·ίπ<τχ: *4 έφαρμογή toO «ίον,μέν&υ τήν τιθιίσαν ύπδ τού υψηλού π«ρϊ μιτα. ρυθμισιων έξιιασ^χ ή Αρμν,νβία Αρί+ρ'ΐυ toO /ανίνισμοΟ.^ ΙΙίσα ή νομολογ χ τού φιρμανίου, τού χιχ'-ψημένου δ:' αύτοχ;.ατορ.χδύ χαΑκυρωτικού — χα: Αναφέρομιν έπ: τούτου τάς Απο· ΐί;υ. τδ πατρ:αρ/«ίρν Ουδόλως άμγιβά'λ«ι δτι ή αύτοχρατοριχή χυβέρνησις «ύδοχήσιι ν' άρη αυτήν δια- φάσιις άπδ 18 ζιλχιδζέ 1'297. (2‘2 δζ«μα;ή-·.ύ/-άχήρ V298 x«’ 2 {'t '.ί'ούλ-άχτ,ρ 130* — χαταχυρο* παν· τάττουσα τήν έπάνοδον «ΐ; τήν χαλώ; χρατήαασαν ταχοΟ ότι 6 χαθΌρισμδς τοΟ κύρους χα: τής ίο/ύος άρ/αίαν τάξιν. τών Î αβηχών clvai τής άποχλίΐστιχής δικαιοδοσίας Δ'. Mtfr δσα Ανωτέρω π tpi διατροφών έρρέ&ησαν χαί π·ρ! τών γινιχών Αρχών, αΓτινις διέπομσ: τάς τού Ϊιαρχούς μιχτοΟ πατριαρχικού συμβουλίου τών ‘Ρωμαίων, μύνον δέ Κ€ρΐ τών διατάςιων τών διαίΐδιχάς ΑστιχΑς σχέσής τών χριστιανών πρΚ; Αλλήλους, Apxti, προχίΐμένου πιρ: διαθσ;χών, νΑ υπομντ^σ- θ-ηχών τών Αρθρωσών βαχούφια χα< δημοσίας γαίας Αποφαίνονται τά ΑστιφΑ δικαστήρια- πρό; τούς κα 3-ώσιν αί £ηταΐ διατάξεις χαϊ νόμοι, ούς ανατρέπω ή ύπδ ήμίρομηνίαν 4 Απριλίου 1299 (.1883' νίωτέρα μένους δέ νόμους χα: τρδς τήν νομολογίαν ταύτην ώθτ( αύστηρώς χαί αύτή ή πλίιονο^-ηςία τού διάταξις πιρί έχδιχΑσίως τών έχ δια^ηχών προαρχο C συν«μ ντμοί+ΐτιχού σώματος τού σ-μβου ίου τού κράτους. μένων διαφορών έν τοίς χοινοίς διχαστηρίοις. Η αυ Αποφηναμένη καί αύτη δτι μόνα τί έκχλησιαστικί τού έξοχότης δ ύπουργδς τής δικαιοσύνης χαί τών διχαστήριά ιισιν Αρμόδια έν ταις Από δ,αί*·',κών Ορησχαυτιχών έν τφ τισχχρί αυτού τής 19 δ<χ<μ^ρίου 1299 (1883) λέγ<ι δτι ,τδ τρίτον Apfrpov ττϋ χάνο χριστιανών προχυπτούσαις δίκαις. "Κφ ώ χα·’ βίζιρ:χα: έγχύχλιοι χατΑ διαφόρους έποχάς έξεδόίΗσαν. οία: ν. σμού τοΟ διαρκούς μιχτού συμβουλίου διαλαμβάνΐι τή 7 σιφέρ 1278. τζ 4 βίτζΙπ . 12ΗΛ, τή 23 σ?οΑλ δτι τδ συμβούλιον τοΟτο έζνΑζιι χαί έξομαΑ\(ΐ τάς 1291, αύστηρώς Απαγορέύουσα: πίσαν έπέ;<ρασ:ν τώχ παρί (ίσοδημΑτων τών τφ πατριαρχική Κωνστανΰροδιχίίων. τών χαδήδων. ή άλλου οιουδήποτί *ίς τι<ουπόλ»ως ^ρόνφ προσηρτημένων μονών χαί τΑς τις έχ τών ο:α->ηχώ/ δίχας τών γριστια-ών, χα>ό π«ρί δια&ηχών. Αφ«ρωμΑτων, τραχωμάτων καί προιχός δι<νέξ<ις· έν π<ριπτώσιι δμως, χαέ>'ήν ήέΗλον #·ρησχ<υτιχΑς αύτών ύποΙ>έσί:ς χαί ύπαγομίνας «ίς τήν αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν τών πνευματικών ό'.σφυή ζητήμβτσ θίγοντβ τούς π«ρί έμκαφίω» κβί γσι&ν νόμοι.; χάί τούς λοιπούς κοινούς πολιτικούς Ϊκαστηρίων/ χαί ή ύψηλή πύλη δΐ δια τής Από 18 μαρτί'.υ 1878 ΑνυΙϊογράφου διαχοινώσίη’ς τού in: έΗσμούς, τ«Ο:β φυαιχώς >>««}ροΟντβι ώς χαί πρότιρον έν τοίς άρμοδίοις τοΟ χράτοσς βιχαστηρίοις xai συμ- τών ίξωτ«ριχών υπουργού, λ«γούσης έπί λέξίΐ ταδ« /() έπί τών έξωτ«ριχών υπουργός /.αμβάν«; τήν τιμήν βουλίοις. Έν δέ τφ 11 αύτού άρθρψ π«ριέ/«ται δτι γνωστοποιήσαι τ^ πρ«σβ«:α τής αύτού μ«γαΛ«ιότητος .. τό συμβούλισν τούτο frutpt? ίδιαζούσας βίχας, οία: αί μ«ταξύ δύο χριοτιάνών χληρονομιχαι, δταν κατ'_ δτι, συνφδα γνωμοδοτήσιι τοΟ συμβουλίου τού κράτους. . αίη,σιν τύν ένδιαφαρομένων άνατ«θώσι τφ πάτοι- ΐ) ή νομιμόττ^ δωρ<1; μ«ταξύ ζώντων ή χληοοδοτέ^ατ: αρχίίφ. Έιριδή δέ οί π«ρί χαταγραφ1)ς π«ριοσσιας άπό διαΜ,χης, άφορώντων «ίς άχίνητα, χ«ίμ«να έν τ χαί διαΟηχών τφηχίοι χβνόν»ς xal τά ία^χονΤα όι^ωμανικη αύτοχματορίφ, ούδαμώς ύποβάλλ«ται τή τών [«ροβιχών έμπ«ριλαμβάνονται έν Tj προλαβόντοχ βιβαιώσβι και κυρώσαι τών δικαστηρίων τοΟ σ«ρή, παρά τΤ,ς 6ψτ,λ1)ς πύλτ;; πρδς τούς υπαλλήλους τού έκτδς έΑν τΑ έγγραφα ταΟτα δέν συνβτάχάησανΛιατά ύψϊ)λού χράτους άποσταλϊίιη) έγχυχλίφ,'ταύτ^ δέ αί τάς διατυπώσεις τΑς περί τής γνησιότητας χυτών έγγυωμένας, οίαί είσιν ή παρουσία τών τού (Ονου; διατίξιις έγνωστοποιή&ηβαν ύπδ roti πατριαρχιίου πβσ: τοίς μήτροπολί-αις χαί τοίς έπισχόποις, διά ταΟτα προκρίτων καί ή πιστοποίησις τοΟ πατριάρχου χαί τοΟ μητροπολίτου, δτι δέ έν περιπτώσει, χα8* ήν οί «ίναι πρόδηλον δτι ή βχβαστή χυβέρνησις δέν έθέσπισέ δροι ούτοι έπληρώ^ησαν καί πΛσα υπόνοια δόλου ή τι έχτδς ιίτ« τών «ίρημένων τοΟ χανονισ)»οθ άρθρων, «ϊ:ι τής βιατάξ«ως τής π«ρ! ής δ λιίγος έγχυχλίου“. κακής πίστεως ούτως έξέλιπεν, αί δωρεαί καί τά κληροδοτήματα αυτοδικαίως έξαιροΟνται Από τής δι Έν τοότοις ή έν τή έγχυχλίφ ταύη; σχηιχή r.tpi διαθηκών διάταξις άναγνωρίζ«ι πληρέστατα «ίς τούς καιοδοσίας τών τοΟ σερή δικαστηρίων, τΑ δέ Ακίνητα, ΑτινΑ είσι τό Αντικείμενο* τής δωρεάς ή τού κληροδο χριστιανούς τδ βιχαίωμα τού διατιθέναι άπολύτως βπου βούλονται τάς έαυτών πκριουσίας, πλήν τών τήματος, μιταβιβάζονται «ίς τούς δωρεοδόχους χα: βαχουφιχών χτημάτων χαί τών δημοσίων γαιών, έξ κληροδόχους, μηδαμώς ύποβαλλομένσυς τ£ δίκαιοού άριδήλως έξάγ«ται δτι οδτχ κάν «Ιναι δυνατόν νά δοσίφ τού σ«ρή>* έδωκε διαβεβαιώσεις περί τοΟ χα- i —r ____ ή· ιχβαστή » ζ βύχοùxoHoqg τις ότι, άπαξ ___ άναγνωρίσ«β« ΧμΛ^μι ΜΗΜ|ί«Ι)"λ^4*ΜΚ «u" X^aWweti τί Μ δεστώτος^τούτου τοίς ξέναις δυνάμεσιν. /Εν τούτοις |«4νη ή χροκβλβτί·» 4 άχβιλίοιι 1S99 R ) 873 SYNODI CONSTANTINOPOMTANAE. 1»83 febrvario - 1884 inio (1883) Μτβξις, uü «6tr( îè. στηρ^ομένη έπί νής Λ ίχ«νοκο<ή&»κ 'tl» πν»υμ«τι»Λ» .ιβα,δευτι*' rvaiuqt ιαιονοψηφί^ς TOO Λομο8»τι»ο0, τμήμπτοί ‘άνβγπέέν άρ8οδόξ<»». Ι1ρ6ς ' "■ ’ *” τοΟ συμβουλίου τοΟ χράτους,^1 Ιρέζιι τήν έχδίχασιν « έπιτραπήτν ^ύπομνήσα: τδν άπδ S3 ρβτζέπ 13<*θ (11 μαίου 1299 ΊβΒ3) τισχαρέν τής αύτρΟ έί-Χ^· *τών έχ δια#ηχών ζαφορών έν τοίςχ γινιποίς δ<τητος ιίς τδ'οίχουμανιχδν πατριαρχιών, <χον:α ούτ· παστηρίοις. χ ,,Συνιπιίφ Wxptpau υμών πιρ! Γ.α^αχ·»ρήσ«·ς έδ<·. *ς Άριδήλ»; Ιρα έχ τούτων έποδιιχν.ύιτ’αι δτι χαί πρδς άνέγιρσιν έχ ρά>ρ«ν έχχλησίας ϊ-4 τούς Ρ*· tui. τοΟ ζητήματ\ τώνχδια9ηχών ή τιλίυταία διάμαύους ‘ χατοίχόυς Ιν τή^Γαρέ τδ χ«·ρ:ον Γχ?δζ Ί<π» ταξ’.ς τής αύτοχρατο^ιχή; π<ριρνήσα«»ς έντίχιιτα; πρδς τοΰ χαζέ Λυρνης θέσαι. τή χολ θυμένη Κ&αάρ-Γ:χ>ή. τές γινιχάς Αρχές τού δημοσίου δικαίου τής αύτοπρολα^όντώς <ϊχον ζητήσκ πληροφορίας παρά τή» χρατορίας χαί ίδί^ϊ'πρδς τήν^ μιχάλην έρ|ήν τής ν<μ^ςίά|ί Άΐδινίου Τής ^έπανπήσιιας τής £η*ι της ίσότητος τών θ^η^κυμάτων ρί^ τίς ιΐδιχΛς έστιχές νομαρχίμς μιτέ 4ών σχιτιέών έγγρά?α»ν παρακιμ^ύποϋάσιις, άντιστρατιύιτα: δέ πρές* τους Μιμένο-^; νόμους, έάχτίΓ πάσαν τήν νομολογίαν τοΟ άράτους ίέιίσής ιις τδ γραφιίαν τού χΒ:ο»ρχτοριχού δ: ·.χν ο>. έγρΛη έχΐΊΗν έπί τοΟ άνΠΧΙ;μέ*Ου τούτου μουχτιχαί άπ^δΐ: πρδς <ροηγούμένας έσντιριχές χυριρνητιχας διατέξιις, χαί^έπισήμους πρδς τ£ί ξέν^ς δυνά- ζΜς, TÉ ού έξάγιτα: ίτ;, έπιιδή ο* διαρχώ; χατο · • μι.ς δια^ραιώσαις. Επομέναις τδ πατρταρχιίον πέ· ποιίΗν βτι ή αύτοχρατοριχή χυρέμνησις ιύδόχήσιι νέ , '15 ψυχάς, Αποτελούσα. ■ ·-*- * _ι . α »----- :c_ .e.. 1-2.συναδραίζοντιι uiv χατά τδ 'Ήρ>ς 3*'·4" πιρ;πο< :ών Β ένοίχιαστα.1 ψσυ^τι<δζή: υ^’άρχι. δ|ΐβ*ς ριομα χη νόμιμο^ χφίΗστ<»»ς ) έχχλήτία έν τφ 15 λιπτά άπέχοντ: ixiiiHv ι-'ρημένφ Ε' Μιτ'<ύχβρ·.στήσιο»ς ιίδομιν έν τφ άπδ 19 δ·- χα>ρί<Ρ|ίΡ διά ταύτα δέν υπαρ,ι; αναγχη ένιγίρσ*»; χιμ^ρίου 1883 τισχιρέ τής αύτού· έξοχότητος τού δι^δς δι::*χητ:χοθ κωλύματος υπουργού τής δικαιοσύνης δτι ή σι^αστή αύτοχρ»· τοριχή χυ^έρνησις. προχιιμένου πιρί ανιγίρσιως ή ποιήσεως τών πνευματιηρν αναγκών τών όρθοδόζων, έπισχιυής έχχλησιών, ίννοιΐ νά συμμοργω^ή.αύστη καθδ δυναμ<ν<ον 4λλο»; ίχανςποιηθήνα·.. »ρ σ·.ς ρώς χαί χχτχ ^γράμμα πρδς τ^ύψηλδν πιρί μίταρρυί*Απόφασις, ήτις άπόχειτα: Απο*λι ισ:;χώς ι>; ττ. ις μίτϊών Αρμένιον, τδ έν ίτιι 1272 έχδο-iHv χαί δι πνευματικούς άρ/ηγούς χα: ή; Αφα.ρουμένης ir. αυ άύτοχρατοριχοΟ χατίου χοσμη^έν, xafr’ δ, τού σχιδ.ου τών πεύε: υφισταμέγη η ελευθερία κ» ή έξεετερική τών ιύχτηρίων οΓχων ύποραλλομίνου τή υψηλή πύλη, αύτη Οά διαταττη άμί .ως τήν έχτίλιαιν Î:’έπί τοΰτι|η αύιοχρατοριχοΟ ίραδέ, tî δέ μή. iHÀti χάμνιι τάς ’■ α’,τοχρατοριχχί διατάξεις χα: λ: ίν τοίς δ^εθνέτι συμρολαίο.ς περ: τούτου Αναγεγρχμμένα: Καί περ: σ,οπαρατηρήσεις αύτής έντδς ώρισμένης προθεσμίας, χαί όμοίας ρύσεως · διετυτ ώθησαν λογοι Λμ(Μχαθ’ ό ή έδιια θ-à πχραχ'"ρή:α: πιντοτι, έχτδς έάν νσντίς άρα ύπδ σημείωσιν τήν έν τφ Απδ IV ίιχιμύπχρχωσι διοιχητιχά κωλύματα, οΓα έθιωρήθησαν έςοχότητος Ϊήλωσιν μρίου 1ΚΗ3 τεσκερέ τής αύτ: ή γΐι-τνίασις ισλαμιχού τιμίνους ή-μαυτωλιίου χαί ή ότι ή αύτοχρστοριχή χυρέρνησ.ς έννοεί χαΤέ^τούτο ραχουφιχή φύσις τών γηπέδων. Ιΐιριττδν λέγιιν πρδς Ο συμμορφωθήναι αύστηρώς χα; χατά γράμμα πρό; τάς ιίδότα δτ? τήν υψηλήν ταύτην διάταξιν χατεχύρωσεν î διατάξε.ς έχείνας, πεποίθαμεν <τ; έκλε;ψουσ; μέν H Ô αύτοχρατοριχδς ίραδές τής 12 δι> «μορίου 187 5· έπ’ έο/,ατων λυπηραί αύτα: παρεννοητεις. χρατήσε. Ρητώς Ϊιατάττων νά παρίχητα: πάτα ιύχολία ιίς δ ή αρχαία ταξις. χαθ ήν ούδέν παρενιραλ* ιτο χώτήν οικοδομήν τών έχχλησιών. τφν σχολιιω > χαί τών λύμα ιίς τήν οίχοδομήν έχχλησιών χα: σχολείων χαί άλλων έθνιχών χαθ ιδρυμάτων · πόσον δ άχωλύτως ή άλλων έθ/.χών xai* δουμάτων, ή τάξις. ήτ:ς μόνη έχτέλισις τής πιρί τούτου διατάξιως τού υψηλού πιρί έξασφαλίζε; τήν έλευθεριαν χα: έξωτεριχήν λατρεία* μιταρρυθμίσιων φιρυανίου έγίνιτο, χαταοιικνύι: ό τών θρησκευμάτων. ήν αύθορμήτως χαί αύτορούλως έπίσημος αύτού σχολιαστής Φουάτ πασσάς, λέγων έν δ τι ένδοξος πατήρ χαί ο γαληνότατος ημών ένας, τφ άπδ 2Γ· μαϋου 1867 ύπομνήματι αύτού ίτι ρούδέν δικαίου, ένα· έθηχαν ύπδ τήν έγγύησιν τού Î κώλυμα παΓίμρά'λιται ι:’; τήν οικοδομήν νέων έκχο:νώσαντες ό μέν είς τδ Hop 0. κλησιών ή τήν έπ.σχίυήν παλαιών-. Καί ούτως Αλη λίνειον συνέδρων τέ θώς μέχρι πρό τίνος έγίνιτο. Ή αύτοχρατοριχή χυπροθέσεις, αίτινες να ρέρνησις, συνφδά τα’ς διατάξισι ταύταις. ιις ας νέαν :ών ήμετέρων σχολε.·. Γ. Hop! τής ir. προσέ^ηχΐ χύρωσιν τό διίθνές Βιρολίνιιον συμρόλαιον. προχειμένου χαί περί άναγράρον έν άρθρφ 62 δτι „ή έλιυίΗρία χα: ή καθεν υφεστώσαν τάξ:ν χαί νομ^θεσ αν. παρεμράσεων έζωτιριχή λατρεία πάντων τών θρησκευμάτων έσονται ιίς τήν έπ’ αύτών Αδιαφιλονίκητων μέχρι τούδε έτ.οπέξησφχλισμέναι είς πάντα;- καί δτι, Η<πΐιδή it υψηλή τείαν τού οικουμενικού πατριαρχείων ραί τώ·* έχχλη· πύλη δηλοί τήν πρόθεσιν αύτής πιρί τού διατηρήσαι χαί έπεκτιίναι δσον τδ δυνατόν πλιιότιρον τήν D σιαστιχών χαί κοινοτικών σ^μρουλιων. η αύτού έξοχό- θρησκευτιχήν έλευθεριαν καί προστατεύειν αύτήν, τά συμβαλλόμενα κράτη λαμ^άνουσιν ύπδ σημείωσιν τήν αύθόρμητον ταύτην δήλωσιν,· ή ύψηλή πύλη έχορήγιι τήν πρδς άνίγερσιν έχχλησιών καί σχολείων άδειαν άμα τή αιτήσει τών πατριαρχείων. Αλλά Από τίνος, ώς λα: έν τφ Από 22 ^αμαζάν 1300 πατριαρχική ύπομνήματι παρετηρήθη, είς πολλάς μέν αιτήσεις νομί μους τών πατριαρχείων διάφορα προσκόμματα παρενεβλήθησαν καί Ανα^ολαί, ένίοτε δέ καί λόγοι προε^λήθησαν, οίτινες δικαίως έξέπληξαν ήμάς, Ατι δυνάμενοι θεωρηθήναττ δτι τδ Αναμφήριστον δικαίωμα τών έπχλησιαστικών Αρχηγών δπως αύτοί καί μόνοι κρινωσι περί τής ίπανοπο.ήσεως τών πνευματικών Αναγκών τών είς τδ θρήσκευμα αύτών ύπαγομένων, δικαίωμα, δπερ Αποτελεί τήν {έάσιν τής έλευθερίας καί τής έξωτφιχής λατρείας τών θρησκευμάτων, Αποδιδόασιν «ές τήν πυ^έρνησιν, ήτις φαίνεται τρόπον τινά χρίνουσα χαί Αποφασίζουσα περί τού δέοντος ή μή τής μεταρρυθμίσεων φιρμανίου, U ή, λόγου γινομένου δτ έπιτρέπεται πάση κοινότητι ίδρύε-.ν ΐ:Ϊ;κάς ®Ζ^λά. νητιχών, <ις Ας έπ·. τρέπεται ή είσοδος πάτ. τοίς ύπη· κόοι; τού σουλτάνου, Καθορίζεται δτι τό έν ττές οχολείοι; τής χατηγορίας ταύτης διδαχτ.χδν σύστημα χα; ή έχλογή τών χαθηγητών Ισονται ύπδ τήν έποπτείαν μΙ έξίλεγξιν μικτού συμρουλιοιΐ τής παιδείας. ού τά μέλη διορίζονται ύπό τής αύτοχρατοριχή; αύτού μεγαλειότητος. Αλλ’ή μελέτη τού υψηλού περί μεταρ ρυθμίσεων φιρμανι.ου χαταδειχνυσι πληρέστατα ότι έν τή διατάξει, έπικαλείτα: ή αύτού έξοχότης, πρόχ<;τα: ούχί περί τών σχολείων, έν οίς δίδοται ή θρησκευτιχή καί ήθιχέ, Αγωγέ, τών όρθοδόξων, σχο λείων Απ αιώνων ίδρυθέντων χαί έπ' αιώνων ύπδ τήν Ανωτάτην έποπτείαν τβν πατριαρχείων διατελούντων. Αλλά περί σχολάν ειδικών έπιστημών* τεχνών xai c 91' ■* SYNODI CON8TAXTINOPOI.ITANAE,” 188« februario - 1884 asio 878 κειμένας δωπάξεις τών ββρατίων χ*! χατά τάς fea- ι miserit. esdemque minime ' esse traiwmil^euda ' χελεύσαις τού ύψηλοΟ κερί μεταρρυθμίσεων φιρμανίου, existimet; rem tameq dirimendam relinquit duobus έξαιτήοαοθβε .τή» Αρωγήν τής αύτοχρανοριχής *υβαρ- consiliis. 24. — 1884 martii 11 23. — Io eôngregàtiôiM νήαειος, Ι’φ^ί* τοβτο μετά τοσαύτης εύλαββίας,ώστε ή βέτοχρατοριχή χυβέρνησις, μή Μωρήσαοβ βεβαίεες generali a duobus consiliis habita deeernityr. nt έχέγουοβν τήν αίτν,οιν ταύτην, δέν ηύδόχηβε νά famosa ilia documenta sine mora gubernio turcico tradantur. Quod eadem ipsa die factum eet' καρείσχη αύτήν, ώς is' ίσχάνων |τι έγένειο, xal 30. — 1884 martii 13 .20, — Regium diploma έξαχολουθτί γινόμενον, Αθετουμένης ύπό Ανταρτών μοναχών τής νομίμου έξουσίας τού οΐχουμενεχού πατρι loachim patriarchae tandem aliquando conceditur αρχείου. Άλλ'ή προφανή; άλλοςωσις τών μέχρι τούδε llxprr omnia aimile quae alii patriarchae hactenus habuprant. quia vero patriarchae minum eat ad* άδιαμφισβητήτων τούτων προνομίων, ή παντελής Ανα iecta epistola (tnlurf), in qua* diceha(ur, concur7τροπή τών'βάσεω» τής θρησκευτικής ίλευθερίας xal τής κλήρους ίσότητος τών Ορθοδόξων λαών, έφ' ών diam intervénime ex communi sententia tum gu- . bernii tum patriarchatus> a duabus illis deputationiτήν κηδεμονίαν τού οικουμενικού κατριαρχαοο Ανεbus. sacra Videlicet synodo et consiliir nfiito. qd γνώρισαν χαί έχύρωσαν ci ένδοξοι σουλτάνοι, περιmitti non fsotuit. quippe qua'e certiores factae' non άγομσι τά οικουμενικόν τούτο πατριαρχείον τίς τήν Απόλυτον χάίΑνατιόδραστον άνάγχην νά δηλώση σα fuerant de via àc ratione a patriarcha servata in negotio pertractando. - Gravissimum illud'-' monoφώς xal πεπαρρησιαβμίνως δτι ίν τοιαύτή πραγμάτων ", \ χαταστάσει, μή δυνάμενον πλέον ςίναί φρουρός τών B mentum ita se habebat δικαίων, Απερ διιπιστεύθησαν αύτφ xal Απερ άνετέθησχν. αύτφ ύπδ τού θεού, τής ρασιλέίχς και τού έθνους, Απόλλυσι τάς βάσιις τής νομίμου λειτουργίας αύτοΟ. Δηλούν τούτο τδ οικουμενικόν πατριαρχείον ίχφράζει χα! αδθις τήν άχράϊαντον πεποιθησιν δτ: ή αύτοκρατβρική χυβέρνησις ευδοκήσει, μή Ανεχομέήη τήν παύσιν τής νομίμου αυτού λειτουργίας χαί τίμ έχ ταύτης κροερχομίνην βλάβην αίς τύ όρθόδοξο> θρήσκευμα, Ινα διατάξη τήν ίπάνοδον είς τήν Απαρέγχλιτον τήρησιν τού Αρχα ου καθεστώτος, νέαν προστιθείσα ένδοξον ατλίδα εις ti χρονικά τής αυτο κρατορίας ταύτης χαί νέους ίν τή καρδίφ τών όρθοδόξφ* λαών τίτλους εύγνωμοσύνης πρίς τδν γαληνό-, Τοχιρές ς συνοδιύών ptpaiticv. τδ α '> τ ο χρ a τ ο ρ ι χ δ ν Ί’πουργιΙον τής διχαοούνης χαί τών Λρησκιστιχών. Αριθμός πραιτοχδλλου 6Μ. ΙΙρός τδν πατριάρχην τών ,’Ρώμαίαιν. Έπχλθούσης ήδη συν«ννοά(ση»ς έν τή μ«ταξύ τού ήμ«τέρου ύπουργιίσυ χαί Όϋ πατριαρχείου άναφυιίση διαφορ| χαί μιινάσης χατά μέρος τής έν τήι ύπδ ήμ«ρομηνίαν 29 διχιμρρΐου 1299 (1883) ταχριρίφ αύτής έπαναληφΙΗίσης παραιτήσιως αύτής. άποστέλλιτχ: αύτς διά τού διευθυντοϋ τού γραφιίου τών θρησχϊυμάτβιν ίξοχάτατος Χφέρ |1έη τδ έχδοθέν ύψη τατον ήμών Ανχχτα, τδν άξιον υίδν τού ίγχαινίσαντος λδν ρ·ράτ·.ον. έν τφ κράιει αύτού νίαν ίποχήν εύοαιμονίας χαί Έπιιδή ή συζήτησι; χυρίω; έπήγαφιν έχ τών πλήρους ίσότητος τών ύπηχόων αύτών; χατοιτέραι δηλουμένην διχαστικών χαθηίόντών. τών f ο ’Εφέσου Αγαθάγγελος. C ίπιιαλΛ'.μέ.ων προχ·ιμίνου πιρ! ιιμχιρίας κληρικών, + ό Ηράκλειας Γρηγόριος. έπί δί τών λοιπών ζητημάτων φυσιχφ τφ λόγφ #4t ό Νικομήδειας Φιλόθεος. λουσιν έφαρμόζβσθαι αί διατάξκις τού ύψηλοΟ πατρι + 4 Ιωαννίνων ΐωφρόνιος. αρχικού ριρατίου. τού δι’ αύτονρατοριχού χατίου χ»ή ό πρόεδρος Διδυμοτείχου Μεθόδιος, χοσμημένου υψηλού πτρί ίσότητος φιρμανίου χα! τού t δ Αγκύρας Γεράσιμος. δυνάμει αύτοχρατοριχού διατάγματος έν ένχργιίφ κα ή ό Βιζύης Κωνστάντιος νονισμού τών πατριαρχιίων, χα! έπχιδή, άναστχλλοt ό Γρεβενών Κύριλλος, μένών τών πχρί διαθηκών ύπδ ήμχρομηνίαν 17 Απρι ή ό Χαλεπίου Δωρόθεος. λίου 1299 (1883) χαί πβρ! συζυγικών διατροφών ύπδ Γ. Καζανόβας. ημερομηνίαν 18 μαίου 1299 (1883) ίχδοθτισών δύο Δ. Γενιδουνιας. έγκυχλιών τού ήμ·τέρου υπουργείου, θέλιι ίξαχολουθτ: Κ. Χαραχιώτης. χα! έπί τών ύποθέσχβν τούτων ή dvtxahev ίσχύουσα 4· ΙΙασπαλλής. τάξις διά τούτα ίνταύθα ίπιξηγούντα·. α! διατύπω Τ. Καρα3(ο8«ρή. σες. αϊτινες θέλουσι τηρ<ίσθα , δτακ οί κληρικοί 25. — 1884 februarii 21 martii — Epistola κατηγορώνται έπ! ίγκλήμασι τού κξίνού δικαίου. ’Οταν ίιρχύς, χαλόγι,ρις ή καλογραία κατηγορηθή loachim patriarchae, qua relationem supradictam cum administro turcico se communicaturum pro έπ! έγχλήματι, θέλει κρατείσθαι ύπδ τής άρχής δπως ύποστή άνάκρισιν χα! διχασθή· άποβειχνυομένης δέ mittit. Huic nonnulla adiecta sunt, moventibus quatuor illis viris, qui cum patriarcha colloquium D τής ένοχής αύτού, μιτά ιήν άφαίρεσιν τού πνευ ματικού αυτού βαθμού ùgb τού πατριάρχου, ή πατά die 24 februarii 8 martii habuerant. 28. — 1884 martii 6 18. — loachim patriarcha νόμον έπιβληθησομένη αύτφ ποινή θίλει έχτελείσθα; Αμέσως έν τή κυβερνητική φυλακή. Όσον άφορψ τήν Agathangelo metropolitan Ephesino, duorum con siliorum praesidi, significat, se non posse relationem πορείαν τήν τηρήθησομένην ύπδ τής Αρχής ώς πρδς illam gubernio exhibendam mittere ante aliquot dios propter aliquos e ren tua qui interim acci derant. 27. — 1884 martii 7 19. — Ambo patriarchates consilia, re matere perpensa, decernunt expectandas esse inducias a patriarcha petitas, simulque signi ficant eidem patriarchae, totum negotium osse per tractandum, salvis omnino iuribus tam ecclesiae quam gentis^ idque non alia ratione ae ea quam utrumque consilium hucusque servaverat 28. — 1884 martii 10 22. — loachim patriarcha Agathangelo Ephesino causas exponit cur 4um notissimam illam relationem tum suam ipsius epi stolam ad gubernium turcicum brasqai non traas- τήν έφαρμογήν τής βηθαίσης βιατυπώσεως; ή συνφιβά τή διχονομίφ γραφησομένη διά τδν κατηγορούμενον ίερέα χλήσις θάλει χοινοποιεΕσθαι έν μέν τή πρωτευούαη διά τού πατριαρχείου, ίν δέ τφ έξωτεριχφ διά τού μητροπολίτου χα! τού ίπισχόπου. Τδ πατρι αρχείο», οί μητροπολίται πεϋ οί ίκίσχοποι Αμα λάβωσι τήν χλήσιν ταύτην δποχρβοΟνται Αμέσως νά παραδώσνεσι τή Αρχή τδν κατηγορούμενον ίβρέα. ’Εάν ή ύποχρέεοσις αΟτη δέν έκκληρωθή, ή έάν ό χλητευθβίς ίερ*ύς δέν ουμμορφεεθή τή κλήσει, τότε φυσικφ τφ λόγφ θέλουσιν ίνεργείσθαι τά τού νόμου πρός χλήήραιν αύτού. Ένεκα όμως τού ίδιάζοντος χαρακτήρας τών κληρικών χαί έπεεθή αί φυλαχαί δέν οίνοι έξ όλοχλήρου διεοργεενωμέναι σννφδά τφ 878 8YN0DI C0N8TANTI NOPOLITANAE, 1888 februario-1884 msio χίρφ χα! κατά βαθμούς, tii ταΐΐτα,μίχρις ού αι «ίς μέρή, έν8α κρατοΟνται ο! τνχδντκ, ίλλέ Μλουσι προσβπωφατχίσβαι, έν 'τφ fiioutqiblpi», έν ίρμ4ζοντι·*ηρδς χδν χαρακ τήρα αδτβν, ήτοι έν τφ δβρατίφ τφ έξι|ιασμένφ δι’ έτομα έξβρβτιίιής τ4ξ*κ (μβρί-ούλ-χάτήρ). Έκίσής «κοδκκνϋομένης τής ένοχής τοΟ ‘κλήριχοΟ, έΑν μέν αΟτή κ<ριορίζήται <ίς βα»μδν πταίσματος,. έπ«ιβή tin Μν 4παιτ·1ται ή iytdptm τοΟ1 rcvtupcmxoO \ 880 33. '— 1884 martii SOaprilis 11. — loachim patriarcha, cum sententiam a duobus oohailih Iatan tibi panditasr admittar· renuisset, suam a mu nere abdicationem definitivam sacrae synodi) ex hibet. Eadem die, conailia i(la gubernio turcico significant, aedem oocumenicam vacuam osse atque in vicarium eiuadem electum fuisse Agathangelum metropolitan) Bphesinum. . _ 34. — 1884 aprilis 4 16. — Aaim paacia rerum ad iuatitiam religioneu^que, pertinentium administer tam patriarchae abdicationem quam vicarii eiectio&em acribit a gubernio acceptatam fuisse ratam- m βαθμού, έπίρης έν τφ αύτφ ί·ματίφ Ηλουσιν vylmaafrrt τήν έπφλήΦησομένην αδτοίς ποινήν ^ής ^ιΛηιί.σχως. ’Εάν δέ τα έγκλημα τδ προσάπτίμ·νον que habitam: ac proinde ad nori patriarchae τφ κληρικφ ήναι dvërtspov τοΟ πταίσματος καί ιίς electionem iam esse deveniendum. 35. — 1884 aprilih 19 maii 4. — Agethangelp· fafybv κακουργήματος, τδν», έβς ού άπρδ·ιχ^ή ή vicarius patridrchalia administro turcico aignificat. ένοχή , αύτοΟ ' χαί χαταδιχασΦή, τέ τής προσαιποχρατήσ«ως καί έναχρίοτας Φέλουσιν ίν»ργ«ίσ#αι χατά '.famosum teaLete die 13'25 rnartii proxime elapai datum ab ecdleni· non pojhe admitti ratumve haτόν προδιαληφφέντα τρδπον, ήτοι δ τΟιοΟτος, Ηλιι προσ«βποκρατ·£σ8αι έν τφ διοικητηζίφ έν τφ βηΗντι I beri, ac negotium, de quo in eo agitur, eaae omnino componendum iuxta relationem quae auperiua δ«·ματίφ, έφοΟ δέ άποδβι/δή ή ένοχή αύτοΟ χαί χαταδιχασΦή χαί 4φαιρ»3ή ήπδ τοΟ πατμιίρχου τδ sub numero 24 repraesentatur. 36. — Aaan Fehmi paacia novus adminiater πνιυματιχδν άξίβμα τοΟ έγχληματίου χληριχοΟ, ούτος vicario patriarchal) aignificat. privilegia olim eccleύφίοταται τήν κατά Αδρόν έπψλη&ησορένην αύτφ aiae concerna religiosissime hactenus fuiaae a*^uποινήν έν ταίς χοιναίς φυλαχαίς. bernio servata ; quod ad cauaaa criminale· cleri \Ανίλογοι δδηγίαι έδδθήσαν τοίς διχαστιχοίς ύιΛλcorum attinet, eaa ita eaae tractandas. ut publica λήλο:;. ΤαΟτα άναγγέλλβν αύτή, δράττομα: τής pax et trahquillitaa nihil detrimenti capiat. Ceterum πιριστάοιιος ίπινς dvovaieow τέ (ίλιχρινή μου σ«matiirandam eaae novi patriarchae electionem, ne ρβίσματα. » Τή 27 δζ·μαζή-οΰλ-έββέλ 1301 (13 μαρτίου 1300 diutiua dimidia protrahantur. 37. — 1884 maii 19 24.— Agatbangelua vica 1884). rius patriarchal!· adminiatro turcico notum facit, ’ (δπογρ.) Άσήρ. conventum eligendo patriarchae quantocius congregatum iri, ut ab eo clericorum iudieandorum 31. — 1884 rnartii 26 aprilia 7. — loaehim patri archa coram duabua illi· deputationibua fuaiua cauaa dirimi poasit. enarrat, quomodo regium diploma obtinUerit, simul, 38,— 1884 maii 12 24.— Litterae synodales, que aignificat quid ■ ipee sentiat de teakere acu quibus excitantur metropolitae ad indicenda quam epistola auperiua exhibiM. qua negotium-ad cauaaa C primum per dioeeesea collegia electorum, quorum clericorum criminale· pertinens a gubernio fuerat nomine delecti viri in urbem regiam deputandi sint, partem in designando novo patriarcha habi absolutum. turi. Huic epistolae nomina subscripserunt anti 32. — 1884 rnartii 29 aprilia 10. — In con gregatione generali a duabua depntationibus habita stite· iati : Agathangelua Epheai, — Gregorius Hera cleae. — Philotheu· Nicomediae. — Dionysius Ni decernitur, ut patriarcha illam epiatolam aeU teakere caeae, — Sophronius loanninorum. — Methodius omnino respuat et ad gubernium remittat,· simulque Didymotichi, — Gemaimus Ancyrae. — Constantius «idem gubernio significet, rem totam in pristinum statum ewe restituendam iuxta relationem superius Bityae, — Cyrillus Grebenorum. — Dorotheus sub numero 24 exhibitam. Halepi, — Geraaimus Carpathi. SYNODUS HIEROSOLYMITANA AD CREANDUM NOVUM PATRIARCHAM 1883 augusti 4/16. Hierctheu· patriarcha Hieroaolymitanu·, cujn summam illam dignitatem capessendam. Quapropter, movente imprimis patriarcha Constantinopolitano. vespertinis horia diei 28 maii 9 iunii 1882 ad monasterium Sanctae Crucia pergena ex equo cecielectio memorata a gubernio turcico irrita dicta dia»et, brevi post, die scilicet 11 23 iunii, animam est; inde irae, et disceptationes utrinque motae, Eadem die vicarius sedis patriarchaliaj) quae per integrum fore annum perdurarunt. Co efflavit. designatus est Nicephorus metropoiita Petrae. aeta tandem aliquando altore synodo die 4 16 au Elapsis aliquot meniibus in defuncti locum suffec gusti 1883, patriarcha electus eat Nioodemus Thatus eat Photiua Peroglus archimandrite, vir vi- borii arcniepiscopus, qui rerum hagiotaphiticanim ginti annos natu·, adeoque minime idoneus ad procuratorem apud Russos agebat. SYNODUS HIEROSOLYMITANA * qua seminarium Sanctae - Crucia instauratur 1884 augusti 231 septembres 4. Nicodemus patriarcha Hierosolymitanus recens çrcatus, cum adveniens in Sanctam Civitatam eomperiseet seminarium anno 1855 a CyriUo patriarcha in aedibus monasterii Baaotae Oreris prope Hiero solyma acoetem iam indo ah aneo 1876 ob oxeitatoe advama iaotitatoroen tumulte· non amplias fioshre, sed riaasis iaaris in ndaam vergere, stro- dia clericis perutilia rursus aperiretur et in pristi num statum restitueretur. Quo vero melius pro positum finem aaaequeretur, consilia cum sacra synodo iniit, littarueque sigillatas edidit, quibus ros ad praedictam instauration··) pertinente· satis luculenter exhibeatur. Optimas· ityjue duxi illas referre, uaa eaa aliis moaumeati· ad negotium iUad toeetaatib··. · - 9ŸNODU3 HIEROSOLYMITANA- 1884 augueti 23 septembre 4 .. ·// . ' ί / ■ · *82 ACTA SYNODALIA QUIBUS &EMLN.CRH' SANCTAE CRUCIS INSTAURATIO PRAECIPITUR 11884 auguati 23 aeptembria 4 i Mrvi; οΛγυύστ'-υ χγ', Rpsxxthjpivcv το!\ μαχχ^ιω- μάν ή μντ,σ^ιίσα πατριαρχική ΙΗολογιχή σχολή τού T^?oj Σταυρού, άρξηται δ! λΐιτουργοΟσα* ϊπδ τής τάτου χχ! άγιωτάτου πζτρός· χα! πατριάρχου ήμών xupicu χορίου Νιχοόήμου τού A’, όφν«ίρ;«ξόντω» τζ άνωτίρω όρισάίίσης ήμίρας. I ίς πίστωσιν οΰν τούτων κα! μόνιμον τού πράγ «ύτοΟ frcorirj μχχζριότητι τών ίχρωτάτωά, τοΟ μητρο ματος παράστασιν, ίγένττο τδ παρδν πρακτικόν, υποπολίτου Ιίίτρχ; Νιχηφόρου, τών άρχίίΓ,.σχόπων Λύβγιγραμμίνον υπό τι. το^ μακαριωτάτου καί άγιωτάτου ίης Γρηγοριου, Γάζης Ίωάαζφ, Ίορδίνου Έπιφανίου, πατριάρχου κα! τής π«ρί αύτδν άγιας καί !<ρ'άς συν Σ«ρ»στ«ίχς Κυρίλλου xoti τών 4ρχ:μ«νίρ:τών Ιωσήφ, . ! .. ΙΙροχοπ-βυ χαί ΚύΙΗήιίου,· ή αύτοϋ Οίίοτάτη μαχαριό- όδου. + ό Τιρορολύμων Νικόδημος άποφαίνιται. ττ^προύρολίτο τή άγιφ χαί iap| συνόϊφ τά χατά + ό Ιΐ/τρας-ΝιΚηςορος τήν πατριαρχίαν Pt-,λογικήν σχολήν τοθ“ Τιμίοj +4 Λΰδδη; Γρηγ:ρ:τς. Σταυρού, άποφηναμίνη ϊνα, συνφδζ τή φοινή χαί t 6 Γνζτ^ς Ίωάσχς. λ ίμοίΚψφ συνοδική προΗσιι, γίνηται μίν ή άνασύσταt & Τ^ρδίντυ Έπιφάνιος^ . ·» σ^τοΟ μνησίΚντο; μχγάλτυ ίίρού^ ϊκπαιδ«υτιχοΟ τοΟ t & Χεραστεία; Κϋρυιλο;. άγιωτάτου άποστολιχού χα! πατριαρχικού τούτου θ-ρόό ^αιαράσης άρχιμανδριτη; Ιωσήφ νου ιδρύματος, έπ.ρραρ<υθμένου αΰτώ πατριαρχικού r ό άρχιμανδρίτης ΙΙροχόπιος. > χαί συνοδικού σιγιλλιώδου; γράμματος, ίξασφαλίζΛτος ' - ό άρχιμανδρίτη; Ευθύμιο;. 8ν διηντκή ϋπαρςιν αυτού, άρξήται ίέ λτιτουργούν Ι^Οτ: άκριρέ; άντίγραφον τού ίν τφ τών ταχτικώ; xtt! ίύρύ.Ίμως άπδ τής ρ’ προβτχούς αιπ- | πρακτικών τή; ίερά; συνόδου χατεστρωμένου ''πρακ τιμρριου. Τής άγιας χα! ίιράς συνόδου όμοψήφφ τή τικού. . γνώμη συνταθαίστ,ς το(; ύπδ τής αύτοϋ »>€ΐοτα'της i άρχιγραμματϊύ; τής ιερά; τυνόδου Η^οφάνη;. μακαριότητας προρχλλομένοις, ϊίϊοχται ίνα άνα:υστκ,μή 2. r LITTERAE SIGILLATAE l’RAEPlCTO SEMINARIO A SACRA SYNODO CONCESSAE 1884 menae auguato. % x πρδς συντήρησιν αύτής δαπανών χορηγουμένων άπδ Κάλλιστον χαί τμ:ώτατον, ώς είκός, χρήμα τήν τούΊΓαθ’ ήμάς κεντρικού ταμείόυ τού άγιωτάτου άποτψ θεψ τδν άνθρωπον έξομοιούσαν παιδείαν οιόμενοι &: αείμνηστοι ήμών προχάτοχοι, μάλιστα δέ οί άπδ στολικού χαί πατριαρχικού τών Ιεροσολύμων θρόνου, ήτοι τού ιερού κοινού τού Ιΐαναγίου Τάφου. Εις δε tc'j μακαρίου έχεινου Γερμανού τδν άγιώτατον, άποδιηνεκή άσφάλειαν καί μόνιμον παράστασιν τού πράγ στολικδν κα: πατριαρχικόν του Άδελφοθέου θρόνον ματος έπερραρεύσατο πατριαρχικόν ’ συνοδικόν σιγιλχατακοσμήσαντις χαί λαμπρύναντες, ούδέποτε έπαύσαντο, χαίπερ πρδς μυρίας θλίψεις .χαί κωλύματα λιώδες γράμμα κατά μήνα νοέμβριον τού σωτηρίου πρ,σπαλαίοντες, χαλλιεργούντε; τδ ίερόν τής τε θύ 1 Ιτους 1858 χα: έξέδοτο και- έκύρωσεν ειδικόν κανο νισμόν, τήν δλ\ν οικονομίαν χρΟ είρημένου ίερού έχραθεν κα: τής έσω σοφίας γεώργιον καί πάσαν μέριμ παιδευτηρίου Ζιατυπούντα. Ούτω τοίνυν, ή είς σεμ ναν χαί σπουδήν καταραλλόμενοι, Τνα ευ καί χαλώ; νόν μουσών ενδιαίτημα μεταποιηθείσα ή ίερά αϋτη ό σπόρος τή; άκηράτου χαί Αθανάτου/ προγονικής ήμών χριστιανικής σοφίας καρποφρρή & τοίς άγίοις μονή διετέλει έκτοτε /ωιτουργούσα δπωσδήποτε μέχρ^ τού 1876 σωτηρίου έτους, δτε τών οικονομικών δυσχεχχ: θεοραξίστοις τούτοις τόποι;, ένθεν τά τής θεο•■'νωσίας £αθ·ία καί πελάγια χιύματα έξ·χύ^σαν έπί ρειών ένεκεν ή λειτουργία αύτής, διαγνώμη συνοδική, διεκόπη μέχρι τού 1881. Καί ήρξατο μέν χαί αύθις πΛσαν τήν οίκουμέντ,ν, πνίυμαν.χώ; καταρδίύσαντα, καινουργίραντα καί καττυφράναντα αύτήν. Τοίς μέχρι; έσχατων. λειτουργούσα, άλλά πολλών λόγων κα* ιών περιστάσεων ένεχεν, έν ιί; ό άγιώτατος άποιχνκσ: τών πιρικλίών έχχίνων καί άοιδίμων πατρι στολιχδς καί πατριαρχικός ούτος θρόνο; ένέπεσε, μά άρχων, οιτ^νβς παντί σθέν<ι και ηάσς δυνάμ<: προλιστα δέ μετά τήν πρδς κύριον έκδημίαν τού αοιδίμου εφύλαξαν άπδ τή; τών έναντίων έινηριίας τήν πρωτοήμών πατριάρχου κυρού ’Ιεροθέου τού Α', ή λειτουρ γοή καί άγιωτάτην τών έκκλησιών μητέρα^ ίσ^ίστον διατήρησαν τδ τής άληθοΟς «ύσ«β<ίας φώς έν τή άγίφ γία αύτής ήκιστα κανονική καί εύρυθμος ήν δι’δ δή, ως καί τά i/λα, ούτω καί τα κατά τδ4ερδν τούτο γή καί ήρωίκαϊ; £υσίαις προύστάκυταν τών δικαίων σύμπαντο; τού ίύλογημένου eùatfioù; χαί ορθοδόξου ήμών γένους, στοιχών καί ό άλίμνηστος έν πατριάρχα:; προκβίτοχος ήμών κυρδς Κύριλλος ό Β', ίδρύσατο δμοθύμφ ζήλφ τής γιραράς χορείας τών άγιοταφιτών πατέρων, χατά τδ σωτήριον έτος 1855. α>ώτ:ρον ίβρδν φροντιστήριον, προτιθέμινον έχθρέψαι τφ τή; »ύτ·^<:ας γάλακτ·. καί άνδρα; τήν τι έσω καί έ;ω προγονικήν σοφίαν διαπρέποντας άναδιίξαι κυ ρίως μέν τούς έχ τού UpcO καταλόγου χαί τού; έν τή χορίία τών κληρικών τού καθ’ ήμίς άγιωτάτου, άποστολιχού καί πατριαρχικού θρόνου χαταλιγησομέν^υς. άμα δέ κα; τά άγαπητά πνευματικά ήμών τέκνα, τά άπδ τού πατριαρχικού ήμών κλίματος όρμώμ«να χαί άνωτέρας έκπαιβεύσιφς όρ<γόμ<να, ώς καί τούς έκ παντδς άλλου τόπου, υποκειμένου χλίματί τινι ίτέρας όρθοδόςου έκκλησίας, προσίρχομένους. "Αμα δέ δ άοίδιμος ήμών >έκ«<νος προχάτοχος ώρισχν, ίνα ή έγγυτάτω τής άγίας πολιω; χειμένη Ιερά πατρι αρχική μονή τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού μεταποιηθείσα διαμένη είς τδ διηνεκές Ιερδν άνώτατον τού πατριαρχικού τούδε θρόνου φροντιστήρισν χαί προσαγορεύηται πατριαρχική θεολογική σχολή, τών VXntcxu uxaàl. ram XLV. φροντιστήρισν κακώς είχε χαί έν άταξιφ καί συγ χύσει πολλζ ήν, καί τά κατ’ αύτδ έπί ξύρού άχμής έγεγόνει δίαιτά; τών έν αύτφ διδασκόντων χα: δι* δασκομένων παρεκτροπάς. Επειδή δέ άπδ τής έλέφ κα1. εύδτχία θεού άναρρήσεω; ήμών επί τδν άγιώτατόν, άποστολιχδν καί πατριαρχικόν τούτον 3-ρόνον, χράτιστον καί πρώτιστον μέ/.ημα έποιησάμεθα άγωνίοασθα: μέν, 6ση ήμίν δύναμις, ύπέρ εύσταθείας τή; άγιωτάτης ταύτης τών έκκλησιών μητρός, προνοήσασθαι δέ ύπέρ τής έπί τφ κρείττω χαταρτίσεω; καί άγαθήΑ καρποφορίας τών έν τφ πατριαρχιχφ ήμών κλίμακι εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, δι’ών μάλιστα οί πιστοί προφυλάττοντά: άπδ τής ψυχωλέθρου έπηρείας τών έτερδδόξων χαί κακοδόξων παραφυάδων, ούκ ήδυνά|Μθα ή έν τοίς πρώτοι; άπορλέψαι πρδς τήν πατριαρχικήν θεολογικήν ήμών ταύτην σχολήν χαί τά δέοντα έπιτελίσα: πρδς £ιζ:κήν άνοργάνωσιν καί κρείτττνα οικονομίαν τών κατά τήν σχολήν ταύτην, Ινα, άρίστης, δσον ένεστι, τάξε ως τών τε διδασκόντων καί διδασκόμενων εισάγομένης καί τής προσηκούσης εύπρεπείας «βέ εύκοσμίας έν αύτή έμπεδουμένης, τδ Ιερόν τούτο φροντιστήροον Μ ç 883 * i ■ ■ sÎnqdus ■ Hierosolymitana, ies4 “· 23 -tteptemb™ 4 ' 864- z J ■ φποβή αληθές χρηστότητος καί εύσε^ιίας xa- άγαθής Α άναγκαιούντες καΐίηγητα', ιίς βιβλιοφύλαξ,, είς ίφηπαιδεύσεως^ ταμείον, είς καύχημα χαί δόξαν τή^άγι»! Σείριος χφί ςίς^αϊχο'νόμός .σύν τοίς έν τφ χανονισμφ ,τάτης ταύτης- τών ίχχλησιών μητρός. ’Ίύνθαν τοι,‘-ορτζομένσ-.ς μαθηταίς' xai .τοίς λοιποίς.ύποδειστίρο:ς ' . ■ ποιέισαντες, ίπισκευαάθήναι χα! καλλυνθήναι-τά τού ύπαλλήλβις καί ΰπηρίταις, έχκληροΰντεςΤίπαντες τά .· · κτφίου τφ χρ<νφ πεπονηχότα, έγνωμτν μέν άνασυστή- έν τφ- κανονισμό» διαγεγραμμένα αύτών -χβέη. ‘όρί-· , σχσθαι τδ,!/ρδν ^ούτο φροντιστήριον, μετφπεμψάμενοι ζοντες δέ καί άπ,οφαινό|Ιενοι, tva ή πατριαρχική'αύτη ί ^διδασκάλους. Τρίτων σεμνότητι χαί ήθών χρηστότητι , θεολογεχή σχολή ή άναποσπάστως συνδεδεμίνη τφ . χα! πολιτειφ Ζισεφιί χαί τή προσηχούση icxtÇtïf καθλήμίς άγιωτάτφ άποστολιχφ χαί ματριαρχικφ . χορμημίνους xa? μαθητάς χρτ|ότάς τάς έλπίδας παρ- θρόνψ, παρ’ ού; χυβερνώνται χαί οίχονουοΜΛι χαϊ^τ ' V \ ' * εχομίνους ίνοιχίσαντες, προύνοήσαμεν ,δ,ί έπί τφ βέλ- πάντα-τά ταύτη άνήχοντα νΰν κτήματα, ώς^ χαί τά τιον βυθμίσαι τά χατά τήν δλην τού ιερού τούτου- ίξ Αφιερώσεων -ροσχτηθησόμενχ, άξιούμΛ κα! παραάχωτάτου ίχπαιδευτικού ιδρύματος οιχονομΓαν, τδ μίν ‘ χελευόμχθα τοίς^ μ»θ! ή^έίς δ-.αδεξομίνοις τήν άιΛστο- ’ , σύμπληρώύαντες. xi δέ ηαί. βελτιώσαντ^ς’ίν, πολλόίζ λιχήν πατριαρχικήν ταύτηΚχαθεδραν χαί tàtlai τοίς τδν κατά τδ 1866 επί Τού <ν μάκαρία τή λήξει προ- παρούσι καί μέλλοιΛπν ;άγιοτ^ίτχ·.ς πατράσι πρρστα- χατόχου ήμών-ίχυρού Κυρίλλου ίχπονηθίντα κα! ίκ- τεύετν κα! ύπερμαχείν δλή ψυχή τής^ ίειάς πατριδοθέντα κανονισμόν, τδν κύκλον τών δίδαχθηυο|1ό·»ν αρχτίίής ταύτης θεόλσγιχής. γχολής, tva είς- πλείανα μαθημάτων συστηματοτοιήσανιες κα! εύρυναντες καί ίπίδοσιν καί προκοπήν ΚρδβανΟυσα προάγη καρπούς πρίςτε/ειοτίραν' έπιστήμον;κήν χατάρτισιν τών σπο(Ϊα·φάγλαούςηψδς-δόξαν. τήξ τε άγιώτάτης τών ίκκλησιών - ζόντων όρισαντες, tva ή τών. μαθημάτων σπουδή δια- Β μητρής χαί παντός τού ευσεβούς χρισιεπωνύμου πλη-, ρώμπτος. ι \ νύηται ίν ίπτά ίτεσι χαί ούχ! "ίν ίξ, ώς τέως ώριστδ. Είς ούν βεβαίωσ-.ν xai άσφάλειαν χαί διηνεκή χα! Ταύτα δέ γνόντες, εύκαιρον ήγησάμεία χατοχυρώσα: χα! καταοφαλίσαι ττ,ν ιέσάεί Οπαρξιν'καί συντήρησίν jj^vi/ov τού πράγματος παράστασιν άπιλίλυτφ; τό παρόν ήμών πατριαρχικόν κα! συνοδικόν σιγιλλιώδες τής ήμιτέρας πατριαρχικής θεολογικής ταύτης σχολής, •ίπιβρσρευόμενοι αύτή τΐ πατριαρχικόν κα! συνοδικόν γράμμα, κατατεθέν ίν τή εϊρημίνη ίε,ιβ μονή' τού τιμίου Σταυρού, -καταστρωθέν δ: κα! ίν ,τφ ίερψ σίγιλλιώδες xüt γράμ,μα, άνανεούν καί κρατύνόν ίν κώδηκι τού άγιωτάτου άποστ.λιχού καί πατριαρχςκού r.iii τδ ύπδ τοθ αοιδίμου πατριάρχου κυροϋ Κυρίλήμών θρόνου. Έν τή άγια πόλει 'Ιερουσαλήμ, ίν Ιτει σωτηρίφ Κα! δή γράφογτες μετά τή; π«ρ! ήμάς Ιερά; συ-,οϊου τών ίερωτάτων μητροπολιτών χα! άρχιεπισχόπων, t ,αωπδ*, κατά μήνα αϋγουστον. t Νικόδημος ίλίφ θεού πατριάρχης τής άγιας τών ίν άγίφ πντύματι άγαπητών αδελφών χαί συλ πόλεως 'Ιερουσαλήμ καί πάσης ΙΙαλα-,στίνης λειτουργών τής ήμών μετριότητος, χα! τών όσιολογιωφαίνεται. τάηιβν à;χιμα^δριτών, τέκνων ήμών ίν χυρίω περισπουδάστων, άποφαινόμεθα ίν αγίφ πντύματι, ΐνα ή ίερά t δ Πέτρας Νικηφόρος, μονή τοθ τιμίου χα! ζωοποιού Σταυρού διατελή τις t ό Λύδδης Γρηγόριος. τδ διηνεκές άνώτατον (ερόν χαρ καθ’ ήμάς άγιωτάτου t ό Ι'άζης Ιωσήφ. f άποστολικοϋ χα! πατριαρχικού θρόνου έχπαιδευτήριόν t ό Ιορδάνου Έπιφάνιος. ττ χα! φροντιστήριον χαί προσαγορεύηιαι πατριαρχική C • + ό Σεβαστείας Κύριλλος. ■ + ό βαβωρίου Σπυρίδων θεόλογιχή σχολή, λειτοάργούσα συνφδά τφ έπί τά δ σκευοφύλαξ ^εραφφίμ. κριίττρ» βυθμιαθέντι χα! ύφ’-ήμών σήμερον χυρωθίντι ό άρχιμανδρίτης Σωφρόνιος. χανονιαμφ. Όρίζομεν δ' άμα χαί ήμείς, tva ή πρόξ ’’’δ καμαράαης άρχιμανδρίτης Ιωσής. συντήρησιν ταύτης δαπάνη χορηγήται άπδ τιύ κεν i άρχιμανδρίτης ΙΙροκόπιος. τρικού ταμείου τού καθ' ήμάς άγιωτάτου άποστολικού δ άρχιμανδρίτης Δοσίθεος. χαί πατριαρχικού θρόνου, τούτ' ίστι, τού ιερού ήμών ό αρχιμανδρίτης Ι-'ύθύμ.ο^ κοινού, όπάρχωσι δ’ ίσαεί ίν αύτή είς σχολάρχης, οί άπο- 3. SEMINARIUM PRAEDICTUM 8OLEMNI RITU RURSUS APERITUR 1884 «eptembriv 2; 14. Τή Κυριακή, ?' τού μηνδς σεπτεμβρίου όδτύοντος αρχικού θρόνου τις ίπήποον πάντων πρώτον τδ συνοίτους 1884, συνφδά τοίς ύπδ τής αύτού θειοτάτης δικόν πρακτικόν τδ τήν άνασύστασιν τής μνησθείσης μακαριότητας τού πατριάρχου κυρίου χυρίου Νιχοβή- πατριαρχικής θτολογιχής σχολής θεσπίζον, «!τα δέ μου τού Α’ καί τής πτρί αύτήν άγιας καί ίεράς συνό- τδ πατριαρχικόν χαί συνοδικόν σιγιλλιώδες γράμμα, βου θτσπισθτίσιν, ίγίνττο πανηγυρικές ή τκλττή τής'η τδ ίπιβραβευθέν χφ άνωτάτφ τούτφ έκπαιδε-υτιχφ ίνάρξεως τών τής πατριαρχικής θτολογικής σχολής ίίρύμαπ. Τούτων άναγν.οσΗντων, ή αύτού θτιοτάτη τού Τιμίου Σταυρού μαθημάτων, Έπί τούτφ ή μίν, μαχαριότης' Απήγγειλε λόγον βαθυτάτην ίντύπωσιν αύτού θτιοτάτη μαχαριότης δ πατριάρχης μετίβη άπδ- ίμποιήσαντα, Καί τούτου πέρας λαβόντος, άναστάς ό άρχιμανδρίτης κύριος τής προτεραίας τις τήν βηθείσαν σχολήν, τή δέ ίπαύ- σχολάρχης - ' ' ’ — ·■—■ ·εΙερόθεος: —εα-*-. προσεφώριον άπδ πρωίας ήθροίσθησαν ίν αύτή άπάντες οί νησε τά είκότα, καί μετ' αύτδν άραβιστί δ τής αραβι άγιοι συνοδικοί σύν τφ λοιπφ κλήρφ, δ διοικητής κής φιλολογίας καθηγητής κύριος φόβωρος Σαρρούφ. Μετά ταύτα ψαλίντος τοθ πολυχρονισμού τής αύτοΙεροσολύμων ίξοχώτατος Ρεοΰφ πασσάς, δ καδής, οί πρόξενοι 'Ρωσσίας, 'Ελλάδος, Ιταλίας καί Ισπανίας, κρατορικής αύτού μεγαλειότητας τοθ φιλολάου ήμών άναχτος σουλτάν Άβδούλ Χαμίτ Χάν, ϊίτα δέ τού τής οί πρόκριτοι χα! Ικανόν πλήθος λαού. Κατά τήν αύτού θειοτάτης μακαριότητας, είληφε πέρας ή σεμνοθείαν λειτουργίαν, τελεσθείσαν έν τφ ίερφ ναφ τής σχολής, ίχοροστάτησεν ή αύτού θτιοτάτη μαχαριότης πρεπεστά-.η χαί σφόδρα χαρμόσυνος έκείνη τελετή, πόντων συν τή αύτοΟ θειατάτη μαχαριότητι εύφραντελίσασα χαί τδν συνήθη άγιασμόν. Τής Ιήράξ μυστα θέντων χαί άγαλλιασαμένων τφ πνεύματι, αίνον ιύγωγίας πίρας λαφούσης, μετά μιχράν άνάπαυσιν ίν τοίς πατριαρχικοίς χαταλύμασι, πάντες οί παρόνττς, χαριστήριον άναπεμψάντων τφ θεφ έπί τή έπί έδραιοπροπορευομίνης τής αύτού θτιοτάτης μφκαριότητος do· τέρων βάσεων ίνασχίαιι τής πρρί ής & λόγος πατριήλθον είς τήν μεγάλην τών έξετάατων αΗ^υσαν, ένθα αρχικής θεολογιχής σχολής χαί εύξαμένων αύτή μετά τήν συνήθη ίεράν τελετήν άνεγνώβφη ύπδ τού καρποφορίαν χαλλίκαρπον χαί χαλλιστέφανον. άρχιγραμματέεες τού άγιωτάτου άποοηρλιχού καί πατρι- Κ. ..... ax. . ■ . , I .<» ; . .' ι . . .,sg 885 SYNoKv8 CONSTANJINOPOUTANA, 1884 oetobri» ! 13 886 < 8 ΥΝ 0DU8v CONSTANTI NO POLITANA 'eligendum novum patriarcham 1834 octobris 1 13. ί. Postquam louchim IH- patriarcha xedvm Con- A W Κισχήν τών τριών τούτων έπίσης σποιΑ· δαιων αυτής κα·8η xxvcwv άνέδραμεν ή έπιτρβπή^εΓς u τς>μς *ίερούς κανόνας καί *£ς τά ποΛριαρχικά κα! Αρχιερατικά βεράτια, τά αύτοκρατορικά χΑττια, τούς col. 880. Ree tamen longas traxit, mora», ut όχ .κανονισμούς τών . πατριαρχείων'χα: Ιτερα^έΗίσημα . * nùda congr^gatjohum electioni peragendae habi έγγραφα, τά συνα'παρτίζοντα τήν έπί τ$ύ?άπασχολςθντοςήμάς δέματος .νομολογίαν τού. ήμετέ^οο κράτους taram ènutne/atione pronum erit intelligere. Harum prima quidem locum habuisti aedibus patmrchaliχαί τδ νόμιμον ^αϊΗστώς. · ^Εχ τής μελέτης κα: Αντιπαραθ*έσεώς τών αυθεν btis die 1 13 iulii; ruhU-aero in ea actum est post * τικών γούτων κειμένων Αριδήλως έξάγεται ότι χατά acerrimam quinque horarum disceptationem, niai προνόμιον τεθεσπισμένον ανέκαθεν. χαί άπό καιρού * id unum: iua videlicet ipsi congregationi reservatum εις χαιρ£> πρδς ισχυρό τέραν έμπέδωσιν πανδήμως inquirendi in validitatem electionis deputatorum. Btantihopobtanam .volen» noient rebquÎMCt die marin 11 april» 1884, de suecewore eiut eligendo Mox rogitatum eat. ut eupra IfticCuîh eet, (πικυρούμενσν, ό έπ! έγκλήμ«τ: χατηγόρομμέΐΛς ίαραύς, · In altera congregatione, quae celebrata est die 6 18 eiusdem rnvnNi< iterum mota est quaestio Β κάλόγηρσς ή καλογραία κρατείται &ά τού ίΗετριάρχου, τού μητροπολίτου ή τού Επισκόπου έν τοίς πατριnondum Soluta de norrnii in causis cleficerum criminahbus umrvanda. >4que delecti pluralitate suffra- , αρχίίοις, τ<Ις μητροπόλεσι,καί τοφς έπισκοπαίς. Τούτο ίκτυπώθη όσον ένεστι σαφώς χαί πρακτικώς χαί έν giorum septemviri qui relationem super gravissimo ταίς έννέα παραγράφοις τού ήμετέρου σχεδίου, ένθα, hoc argumento scriberent. Tertia congregatio ha είτε περί σιΑλήψεω^ πρόκειται, είτε περί προφυλαχίbita est die 3.1$ augusti; in ea examini subiecta σεως χατά τήν διάρκειαν τής Ανακρί,σεώς χαί τής est relatio a septemviris illis scripta super, causis διαδικασίας, είτε περί &ριστ:\ής φυλακίσεως μετά τήν' cierieorum ; Memque argumentum agitari continua καταδίκην τού κατηγορουμένου, ή ’ κράτησις αύτορ tum est in congregatione quarta diei 10 ^2 augusti, δρίζειαι !να έκτελήται διά τής άρμοδίας έκκλησιαστιacaandem absolutum fuit in congregatione quinta, χής Αρχής. ’Επειδή δέ ή ύπδ ταύτης έξάσκησις τού die 13 25 eiusdem mensis celebrata. προνομιακού τούτου δικαιώματος συνεπάγεται, φυσικφ Monutpenturu eiusmodl. l'ùm maximi sit mo τφ» λόγω. καί καθήκοντα χαί εύθύνας απέναντι τής menti. integrum dabo μηη cum auctorum epistola ad vicarium sedis oecumenieae. Est autem tenoris δημοσίου ασφαλείας κα! ήθίίής χα: τής τούτων άγρυπνου φρουρού καί πρτστάτιδος σεβαστής ήμών κυρερνήσεως, διά τούτο ώρισται :να ή έκκλησιαστική Αρχή έ^ιχαλήται έν Ανάγκη τήν Αρωγήν τής άστυ.νομικής Αρχής χατά τήν σύλληψιν, τήν προφυλάκισιν C καί Jbr4v φυλάχισιν τού κατηγορουμένου, ή πρδς περι Σεβασμιώτατε άγιε πρόεδρε. Η έκ τών υποφαινομένων Απαρτιζόμενη έπταμελής επιτροπή, ή παρά τής ής έπαξίως προΓσταται ή ύμετέρα σερασμιότης έκλογικής συνελεύσεως λαβούσα τήν εντολήν έκπονήσεως σχεδίου όιακανονίαεως τού έκ τού προνομιακού ζητήματος έκκρ.μούς μείναντος δέμα τος τής διαδικασίας τών έγχληματούντων ιερέων, χχλογήρ^»* Κ*ί καλογραιών, περατώσασα,^. ί>ε:φ αυνάρσει, μετά λεπτομερείς έρευνας χα! ώριμον σύσκεψιν, τήν άνατείΗίσαν αύτ^ σπουδαίαν κα! λεπτεπιλεπτον ι έντολήν, ύποράλλει σήμερον τήν εργασίαν αύτής διά τής ύμετέρας σεβασμιότητος τή σεβαστή χα! με; ατίμψ έκλογική συνελεύσει. f φρούρησή τού ιδιαιτέρου μέρους, δπερ μητροπολίτης τις ή έπίσκοπος οφείλει άνευ àvapo/ής νά έξεύρη έν τή εξαιρετική πάντη καί λίαν σπανίως τέαρουσιασθησομένη περιπτώσει |>λείψεως ασφαλούς μέρους έν τή έαυτου μητροπςλει ή -έπισκοπή. Διά τού-συνδυασμού τούτου, τού έν σοραραΐς περιπτώσεσ. χαθορίζοντος τήν σύμπραξ;ν . τής τε έχκ .ησιαστικής χα: τής πολι τικής αρχής πρδς ύπεράσπ:σ:ν τού δημοσίου συμφέ ροντος, \ομίζομεν ότι κα: αί δίκαια: αξιώσεις τής πολιτείας ικανοποιούνται πληρέστατα, κα: τδ τής έκκλησίας προνόμιον δ ατηρε.ται 'άχέραιον, λειτουρ γήσει δέ άπροσκόπτως παρέχον έκάστοτε νία δειγ- ' ματα τής συντόνου χαί αποτελεσματικής φροντίδος, ήν ουδέποτε έπαύσατο καταρά/λουσα ή ήμ<τέρα εκ κλησία ύπέρ τής ηθικής χαί αμέμπτου διαγωγής τού ΙΙρώτον αύτής καθήκον ήγήσατο ή έπ.τροπή τήν ύπ’ αύτήν Ιερατείου. ' έξαχριβωσιν Απάντων τών στοιχείων, τών άπαρτιζδνΑλλά τδ.προνόμιον τούτο δέν υπερβαίνει τά δρια των τδ ήμέτερον έκχλησιαστιχδν προ'όμιον έπ! τού προκειμένου ζητήματος* δεύτερον, τήν χαθιέρωσ-.ν τής ρ τής τού κατηγορουμένου ίερέως, καλογήρου ή καλογραί»; συλλήψιως καί κρατήσίω;· iy’ φ «s: κα*ω*έκ παραλλήλου χαί απ’ αλλήλων ανεξαρτήτου διεκπε ραιώσεις άμφοτέρων τών διαδικασιών, ήτοι τής ένώ- ρίσΗη έν ιφ ήμκτίρφ αχιϊ.'φ τί ά»«μφ ισβήτητον δικχβψα τή; παλιτιία; ιού dvaxpivtiv χαί δ:χάζ«ιν πιον τών δικαστηρίων τής πολιτικής αρχής διεξαχ!>ητδν έγχλχ,ματοΟντα ίιά τών ταχτικών ποινικών αύ.ή; σομένης πρδς έφαρμογήν τού ποινικού νόμου χα! τής δικαστηρίων. Τά δικαστήρια ταΟτα χέχτηνται -τδ ύπδ τών έκκλησιαστικών δικαστηρίων έκτελεσθησομέ* δικαίωμα χαί τδ καθήκον τής έξαχριρώσιως τού νης πρδς έφαρμογήν τής ύπδ τόν ίερών κανόνων δριχαταγγαλάέντσς αύτοίς έγχλήματος, »ς χα! τής τ«λ«ζομένης πο<νής· χα! τρίτον, τήν ίχανοποίησιν τής έν τφ ύπδ ήμερομηνίαν 8 μαίου 1884 ύψηλφ ύπουργικφ σιδίχου έχ' αύτοΟ άποφάσκως. Συνάμα δμως ή α<βαστή ήμών κυβίρνησι», ίνομολογοΟσα τήν επίσης τεσκερέ διατυπουμένης δικαίας άξιώσεως δπως, τής διαδικασίας τών έγχληματούντων ιερέων, χαλογήρων μκγιέλην κύώύνην, ήν χαί ή έχχλησία ύπίχιι έν π*ριπτώσιι πράξιως έγχληματιχής μέλους τινδς τοΟ ύπ' καί καλογραιών ίΓπαγομένης τή δημοσίφ ήσυχίφ χα! άαφαλείφ, τής δέ άλλως πως έκτελέσεαξ ταύτης μή αύτήν ίερατκίου, ήν Οψιστον ίχ·ι χαίΗ,χον χαί συμέπιτραπομένης, ώς δημιουργούσης^έ-έαιρετιχόν τι ,ώς •φέρον νά χατάξη ματά τής δχούσης αυστηρότητας, πρός τούτο σύστημα, συνδυασ&ή ζήττ^κα τούτο ούδέηττι παρίγνώρισ» τδ ίπ«ρ χέχτηται ή έχχλησία (τχαίωμα τής έξαιφιβώστως χαί τής τιμωρίας τ-.Ο έν μετά τών γενικών νόμων τού χρείτους, φυλαττομένου άμα κα! τού πρδς τδ ίερατιχδν φού κλήρου Αξίωμα λόγφ έγχλήματος έν σχέσκι πρδς τήν έκιβαλλομένην όφαλομένου σκβασμού. Πρδς έπιτέλεσιν όσον ο!όν «ίς^ τδ «ίδος αύτοΟ έχχλησιαστιχήν ποινήν. 'Αλλ* Μ· 8(87 SYNODU8 CONST ANTINÔPOUTANA, 1884 çetobri. 1 13 δπω; τδ' ί«ρδχ τούτο καθήκον δίόντως έκπληρώση ή A κριβή πιστή . έκτέλισι; τής ίμπ;στ«υ·>«:3ή; ήμ-'ν δια- , ■\ έκκλησία, ίπάναγκές έστιν Ινα, μή ίπιτρ«πομένης ύπδ κονίας..Γ" . τού/κανΑικού, δικαίου τής ^ιβαλής‘ίκκλησιαστικής , Έν τοίς πατρ:αρχ«ίοις, τή 31 ιουλίου 1884. “ ποιΛς, βασιζομίνή; έπί Αποφάσ«ως πολιτικού'διπα·' στηρίου, ,προβή, συνφδά tf ίδ ^ύτής βικονάμϊφ' κα! νομολογία,' «ίς τήν 'ίξαχρί,ιωσιν τοΟ TâO έγκλήματος ivxÀûtiarûe ' καί xai ίξςνέγκη* τήν ίτυμηγιρίαγ αύτής κατά τάς-_β:ακ*λ«υ_ σ«ις τών ιερών κανόνων. /Γούτο έχοντις καί%ήμ«!; όπ' δφίΐ, διετυπώσάμβν δσον οίόν τ« πρακτικώς τδν τύπον τής διπλής ταόιης διαδικασίας, δι’ οί νου·ζομ«ν δκ κάί ^πολιτιία ένιργιί Αν«ξαρτήτω; τών «νδίκω,ν |ίίσων, Απ«ρ διατίβησιν ή Εκκλησιαστική Αρχή,' κα! ή ώ * ’ ·, ί έ ύμιτέρα; σεβασμιότητας Αγαπητοί ίν ίΧριστψ 48«λφοΙ Ααί υίοί κατά πνιύμα π«ιΜ(νιοι ’ . ...y?· . > ' t i Ηράκλειος Γρηγόριχf i Ν.κομηβρίας Φιλόβίος. • + ό Ίωάννίνων Σωφρόνιο;. Λ •ό μέγαςςβήτωρ Κ.Καλλιάδης «ίσηγητ^ς. Μ. Ιακώβου. Γ. Καζανόρας. . 1. Βιβυνός. ' ίκκλησΓα μίτ’ ίσης Αν«ξαρτησίας πρόβαίνη «ΐς τήν τακτικήν αύτής λ«ιτουργίαν, ίπωφ^λουμένη πρδς Ανιύρ«σιν τή; ΑληΙΗία; κάί ίκ τών έριυνών τών ποινικών · f flip! διαδικασία; τών έγκλη^ατούντων ί«ρέων, κ αλογήρων κα! καλογραιών. δικαστηρίων,'διάβιβαξόι^ων αύτή άρμοδίωξ τήν 3^ei. Όταν isp®»;, καλδγηρος ή καλογραία κατηγορήτικήν δικογραφίαν. ' Καί- ούδίμία μίν ύφίσταται Αμφιβολία δτι, τή; τ« ται ίπί ίγλήήματι τού κοινού-δικαίου, ή κλήσις καί πολιτικής ίξουσία; καί τής ίκκλησι αστικής Αρχής Β τά ίντάλματα συλλήψέως, προσωποκρατήσ«ως καί προφυλακίσιως βέλουσι διαβιβάζ«σθ·αι ϋπδ τής αρμό ίπίσης ένδ·.αφ«ρομένω\ «ίς τήν Ακριβή ίξίτασιν καί διας Αρχής διά τ«σκ«ρί ίν μέ^Κωνσταντινουπόλίι «ΐς τ«λ«ίαν ίξακρίβωσιν τής κατηγορίας, αί δικαστικοί ίκατέρων |ρ«υν*^ λήξουσιν <ίς τό αύτδ συμπέρασμα, τδ’πατριαρχ«ίον, ίν δί ταίς ίπαρχίαις «ΐς τάς μητροκαί ’4 κατηγορούμ«νος ί«ρ«ύς, καλδγηρος ή καλογραία πόλ«ις ή ίπισκοπάς. ιΑί ήν«ργ«.'σί>α: Αν«υ Ανυβ-.λή; παρ’ αύτών, ίπικαλουμένων ίν ανάγκη τήν Αρωγήν ή 'άόφωίΗ,σκαι ή καταδικασβήσ«τ«μ ύπ' Αμφοτίρων. Αλλά καϋήκον ήμών Απαραίτητον ήγησάμίβα δπως τής Αστυνομικής άρχής. β'. Ή 1 προφυλάκισις γίνεται ίν τφ πατριαρ/ιίω, προίδωμιν καί τήν σπονιώτατα πάντως παρρυσιασβησομίνην πβρίπτωσιν, καθ’ ήν 4 καταδικαστεί; ύπφ τού ταίς μητροπόλισιν ή ίπισκοπαις, ίν3α ό κατηγορούποινίχού δικαστηρίου -δέν ίΗωρη&ή κατά τού; ίκκλη- μ«νος φυήάσσ«ται φρουρούμ«νος ίν^ Ανάγκη’ ύπδ φρου σιαστικούς κανόνας ^κφβαιριτέο; ύπδ τής !ιρΛ( συνό ρών τής Αρμόδιας πολιτική; Αρχήςγ'. Έάν μητρόπολις ή ίπισκοπή τις στ«ρήται τυχόν δου, μάλιστα δί ίν τή διακανονίσ«ι τής συγκρούσιως τούτης δύο Αν«γνωρισμένων ύπδ τού ήμιτέρου Ανακτος καταλλήλου Ασφαλούς μέρους «ΐς προφυλάκισιν τών δικαστικήν άρ>ών πάσαν κατ«βάλομ«υ προσπάβαιαν, έγκληματούντων ίιρέων, καλογήρων καί καλογραιών, δ μητροπολ!τΤ(ς ή δ ίπίσκοπος 4φ«ίλ*ι άν«υ Αναβο δπως ίκάνοποιήσωμιν -τήν ίν τφ προμνημον«υθάντι λής νά ίξ«υρ(σκη τοιούτο, ίπικάλούμινος τήν Αρωγήν ύφηλφ ,τ«σκ*ρί τού ίζοχβτάτου υπουργού τής δικαιοσύ τής ίρμοδίας πολιτικής άρ$ϊ πρδς πίριφρούρησιν νης κα! τών θρησκευτικών διατυπουμένην δικαίαν Αξίωαύτού. σιν „νά συνδυασ^ή τδ ζήτημα τούτο μ«τά τών γι/ικών δ'. '<· ίπ’ αύτοφώρη» ίγκλημκτών κα! ύπδ τών νόμων τού κράτους, φυλαττομένου Αμα καί τού πρός C τδ ίιρατικδν τού κλήρου Αξίωμα ίφιιλομίνου σ«βασ- Αρχών συλλαμβανόμινος !«ρ«ύ;. καλόγηρος ή κχλοΛ μού“. Καί δή 'τδ ήμέτιρον σχέδιον, μιτά τήν δια- γραία, μιτά τήν ίπί τόπου προκαταρκτικήν ίξίτασιν, τΰπωσ.ν δτι, ίάν τδ Αρμόδιον ίκκλησιαστικόν δικαστή- προσάγιται «ΐς τδ πατριαρχιίον, «ίς τά; υητροπδλι·.; ή ίπισκοπάς, ίπως προφυλακισ.Ίή κατά τάς Ανωτέρω ριον, ήτοι ή ί«ρά σύνοδος, Αποφανώή δτι, συνφδά τοίς έκκλησιαστικοίς κανόσιν, ίπιβάλλιται ή Αφαίρισις τού ίίρατικοΰ αξιώματος, Αφαιριίται τούτο καί t κατα δίκασες παραδίδοται δπω; ύποστή τήν ποινήν αύτού καί κατά τούς νόμους τού κράτους, ώς κοινός κακούρ γος — ίπιφίρ«ι δτι, έάν ή Αφαίρισις τού ίιρατικού Αξιώματος δίν ίΗωρηί^ή ίπιβαλλομίνη κατά τούς κα νόνας -δής έκκλησίας, ό καταδίκασες συμπληροί τήν ποινήν αύτού έν τφ τόπψ τής προφυλακίσ»<ρς, ή, έν Y 99· «'. Κα&· Απαν τδ διάστημα τή; Ανακρίσιως . κα! τής διαδικασίας τού κατηγορουμένου ·, ούτος (Ηλ,ι Αποστίλλ«σ!>αι ίκάστοτ· Ασφαλώς ύπδ τού π.ατριαρχιίου, τών μητροπόλιων ή ίπισκοπών* ίπ! ίγγράφφ προσκλήσιι τών Αρμοδίων πολιτικών Αρχών. ς’. Διαρκοϋσης τής Αν«ικρίσ«ως καί διαδικασίας τού κατηγορουμένου, τδ πατριαρχιίον, αί μητροπόλιις. β' Ανάγκη, ίν μοναστηριακφ τινι πύργφ δριζομένφ καί ' ή έπισκοπαί Μλουσι καί αύται προβαίν«ι τδ καβ φροορουμένφ ύπδ τής πολιτικής Αρχής έν γνώσ«ι τού έαυτάς «ίς τήν ύπδ τών !«ρών κανόνων διαγορ«υομίνην πατριαρχίίου. Ή διατύπωσες θύτη, κατά τήν ήμ«- ίξίτασιν καί ίξακρίβωαιν τού έφ’ φ κατηγορίίται τέραν γνώμην, τούτο μέν έξασφαλίζιι τήν ίλ«υ4έραν Εγκλήματος έν σχέση πρδς τήν ίπιβαλίομένην «ίς τδ καί άπρόσκοπτον έφαρμογήν τών ύπδ τών ποινικών «ίδος τού έγκλήματος έκκλησιαστικήν ποινήν, δικαστηρίων συνφδά τοίς Μιμένοις νόμοις έπιβαλλο- D ζ*· Μιτά τήν «ίς δίκην παραπομπήν τού πατη μένων ποινών, τοΟτο δί διαφυλάττ«ι τδ πρδς τδν γορουμένου, έκδοά«ίσης τής τ«λ«σι8ίκου Αποφάσιως ήμέτιρον κλήρο ν όφ«ιλόμ<νον σέβας, κα#ότι ό κπ*· , τού δικαστηρίου*, προκιιμένου π«ρί πλημμιΜ|βατος ή δικασΗίς !«ρ«ύς, καλόγηρος ή καλογραία Αποτίνων κακουργήματος, Ανακοίνωσις αύτής' καί τής σχιτικής τήν ποινήν αύτοΟ έν ίβιαιτέρφ «Ιρκτή, δίν έκτίύησι δικογραφίας γίνιται Αρμοδίως αδς τδ πατριαρχιίον, τδ ί«ρδν αύτού Αξίωμα «ίς τήν μ«τά τών κοινών κα δφ«ρ έντδς τδ πολύ δύο μηνών ίπιστρέφαι τδν φάκούργων ίκφαυλιστικήν συν«π«ιφήν καί τήν ύπδ τού κ«λλον. η*. 'Εάν τδ Αρμόδιον ίκκλησιαστικδν Βοαστήριον, δημοσίου «ριφρδνησιν καί έξύβρισιν. Λιά τοΟ δρου τούτου φρονούμ«ν δτι "έπιτνγχένατοι τδ σκοποόμ«νον· ήτοι ή ίιρά σύνοδος Απόφανσή βτι, σονφΜ τοίς ίκ*ύ«λπιστοΟμ«ν Μ δτι ή τ« έκκλησία κα! ή πολιτ«ία κλησιαστικοίς κανόσιν, ίπιβάλλιται ή Αφ«ίρ«σις τού παραδ«χΜρονται αύτόν, Αναλσγιζόμκναι βτι δ τδ [«ρατικδν π«ριβ*βλημένος Αξίωμα πολίτης μέν ίστιν «ις ααί. ώς οί λοιποί τών ύπηκδων, Αλλά mA λ*ιτ««ργδς τέ* A441t»« «ώ rÿ προτγονμέντ αίτίο» τϊί ίυυκι·»τι ταχται τού Ύφίστου καί διδέφωίλος τών ^ρδς τήν *νχί«· πολιτείαν κ«Ληκόντ«τ» τοΟ λαού. Αύταί «ίσιν αί άρχαί, έφ" 4ν φαοΚμηται τδ σχύ· * ΑδήΜ·· «a# Ας ti^r Sra aap/atarai rfraap*»·»·. ta» αατρωιρρών, nvv i butumiir. * Pm vwU« «οί παπωαρχιών. rà» p«rpn«»ÎM»v i tmumtir fialam «■* «wr Jvnifttr αρχών. * Imo >·ΙιΜ M«M*wc — ΑΜΜτςρώ*, tewiat ώΜώ \ 884»' · ·.SYNODUS ÇONSTANTINOPOUTANA; 1884 octobris ï 13 ■ ' ■ ■ ·"· . ■ -, 89'-. ιερατικού Αξιώματος, ίφαιβιίται τοΟτο, κοίί κατα Λ ένόησε τ! έπί τού Αντικειμένου τδύτου είχεν ύπςδείξήΐ ή αύτοχρατοριχή κυβέρνησις χαί.παρέξέβη ο^τω δικαστείς παραδίβοτα: δπως ύποστή τήν κοινήν αύτοΟ καί χατά τούς νόμους τού κράτους.ώς "κοινός χα- -τού προχειμένου χαί τής δικαιοδοσίας αύτοΟ., ‘Επειδή δέ έν. τοίς ιφολαβόντως τε χαί έσχάτως διαβιβμσθείσ: κούργος. > πρδς τδ ήμέτερον ύπουργείόν γράμμασ: τοΟ πατ£·>#■'. 'Εάν ή Αφαφεσις τοΟ ίερατιάού Αξιώματος δέν αρχείου έλέχθη" χαί.έπαχελήφθη δτι τδ πατριαρχκον θεωρηθή έπιβαλλομένη χατά τους κανόνας τής έχχλη.σϊας, δ χαταδιχασθίίς συμπΧήροί τήν ποινήν αύτοΟ δέν ζητεί άλλο ή τδ καθεστώς χα! ούδέν νέον πρόέν τφ τόριφ τής προφυλακίσιως (χατά -τάς Ανωτέρω ’ -β’ καί Ϋ §§) ή, .έν ανάγκη, έν μοναστηριαχφ πύργφ, όριζομένφ χα! φρουρουμένφ» ύπδ τής πολιτικής Αρχής έν γνώστι τού πατριαρχείου. ζ ’ ή δ 'Ηράκλειας.Γρηγόριος', πρόεδρος, ή ό Νικομήδειας Φιλόθεος, ή δ Ίωχννίνων Σωφρόνιος. δ μέγας βήτωρ Κ. Καήλιάδης. · ' * Μ. Ιακώβου. < " ' Γ. Καζανδίας, Cui relationi aie respondit gubqrnium turcicum ; Ί’πουργιιον τής δικαιοσύνης χα: τών θρησκευμάτων. Αιεύθυνσις γών ' θρησκευμάτων Αριθμός 36. ΙΙρδς τήν αύτοΟ σεβασμιότητα τδν τοποτηρητήν τοΟ οίχουμ«ν:χοθ θρόνου. νδμιον —έπειδή φυσ-.χψ τφ λδγφ δέν υπάρχει λά- # γος παραχωρήόεως νέου προνομίου :— δτι δέ ή αύτο‘χρατοβιχή χυβέρνησις είναι διατεθειμένη ύπέρ τής διαρχείας τοΟ χαθεστώτος, τοΟτο Απέδειξε χα! διά τής . Απονομής τού πατριαρχικού βεράτίου Απαραλλάχτου ; τφ τοΟ Αποθανόντος Ιωακείμ-· κα: έπειδή, τούτων ούτως έχόντών, φαίνεται συνοδόν τφ προχιιμένφ ίνα δποίαι διατυπώσεις ήταν Ανέκαθεν έν ίσχΰΐ έν τοίς άρμ'.δίοις $:καστηρίοις, προχειμένου περί έγχλημΑτων τών ίερέωνκαί κληρικών, πώς ούτοι έδιχάζοντο χαί πώς έξετελοΟντο αί έχδιδόμενα: Αποφάσεις, ούτώ χαί Β τού λοιπού ένεργώνται, χχτά τήν έπιχρατούσαν τάξιν, αί αύταί. διατυπώσεις χαί ή αύτή διαδικασία έπ! τών τοιούτφν ιερέων χα». κληρικών χα: έχτελώνται χατά τδν αύτδν τρόπον αί πιρί τούτων Αποφάσεις. Aii ταΟτα, έπειδή δέν 'υπολείπεται πλέον ούτε αιτία κο^ί Αφορμή είς οίφνδήποτε συζήτησιν έπ! τού Αντικειμένου τούτου ούτε χύρδς τι χα! Αξία φυσιχφ τφ λδγφ είς τήν έπ' αύτοϋ μέχρι τοϋδε διεξαχθείσαν Αλληλογραφίαν, προάγομα:. διά τής παρούσης Απαντήσεως ίνα δηλώσω δτι Ανάγκη νά προβήτε έν τάχε: είς τήν έχλογήν νέου πατρ.άρχου, συνφδά τοίς κει μένους νδμοις. χα! Αποστείλητε κατά την τάξιν τδν κατάλογον τών ύποψηφίων. Έλήφθη χα! έμελετήθη δ «ίς Απάντησιν τοΟ υπό ημερομηνίαν 24 βεδζέπ, 13(11 χα! 8 μαίου 1884 (1300) » ήμετέρου τεσκερέ τ«σχ«ρές αυτής ύπδ ήμερομηνίαν 8 ζηλκαδέ 1301 χαί 17 αύγούατου 1884 (1300), ώς χα! τδ έπισυνημμένον αύτφ έγγραφον. ί Τή 9 ζιλχιτζέ 13'11, 18 σεπτεμβρίου 1884.'' '!2ς γνωστόν, «ίχον γράψει αύτή δτι η^αύτοχρα(ύπογρ.) Χασάν Φεχμή \ τοριχή χυβέρνησις ούτε χάν διενοήθη vi μεταβολή In congregatione sexta, quae locum habuit die τάς θρησκευτικός προνομίας χαί τάς τεθεσπ-^μένας 21 augusti 2 septembria, poat actas gubernio turπαραχωρήσεις, άς τδ ύψηλδν κράτος έχορήγησε τοίς Τωμάίοις ύπηκόοις αύτοΟ, δτι «ίναι γνωστόν πώς ' cieo gratiaa ob reddita genti graecae sua privilegia, Ανέκαθεν έξησχοΟΧτο αύται, χα! δτι μάλιστα χα! τδ index eligendorum digestus est gubernio exhiben dus antequam .ad ipsam electionem gradus fieret. υψηλόν πατριαρχικόν βεράν.ον έδοθη Απαράλλακτου Die 28 septembris 9 Octobris habita est septima τφ τοΟ πρώην πατριάρχου Αποθανόντος 'Ιωακείμ* < συνάμα είχον γράψει αύτή δτι, έπειδή «Ιναι έπάναγχίς congregatio, in qua probatus est libellua gratula torius summo Turearum imperatori offerendus ob, Ινα αί διατυπώσεις τής διαδικασίας τών έγκληματούντων χληριχών συνδυασθώσι μετά τών γενικών restituta ut supra privilegia: ac tandem aliquando αρχών, φυλαττομένου Αμα τοΟ πρδς τδ ιερατικόν die l 13 octobris, feria secunda, celebrata est oc Αξίωμα τών κληρικών προσήκοντος σεβασμού, πρέπει tava congregatio, in qua patriarcha Constantinopolitanus factus est loaehim huius nominis quartus, νά δοθή τέρμα χαί αίς τδ ζήτημα τοΟτο. Έν τούτοις, χαθά έχ τοΟ περιεχομένου τοΟ βη- metropolita Dercorum. θέντος τεσχερέ αύτής έξάγεται, τδ πατριαρχιών δέν