THEOLOGIA QUAM CONCINNAVIT FRANG1SGUS PATRICIUS KENR1CK, ARCHIEPISCOPUS BALTIMORENSIS. VOLUMEN III. SECUNDIS CUBIS AUCTORIS. E'| μι * yip ίνΰματ’.Γ ’ll, yv/xvàt ■’ ivrx Su τχ ίνάματχ ιταρίίί» *» * Jep ’ ITU it νάμητι ίνμτίτλιΧΓΧΐ · ΨυΖ» , ό aisAvrsrr τχ mri vu xAfaiilttVi. S. Joannes Chryt. in Uatthanm hom. Lxxxit. al. uxxur. « Sola igitur Catholica Ecclesia est, qui verum cultum retinot. Hic est fons veritatis, hoc do­ micilium fidei, hoc templum Dei. » Laclanlias I. iv. do Vera Sapientia et Religione c. sta. MECHLINIÆ. II. DESSAIN , scccasson P. J. IIAN'ICQ, si uni ro.vripicis , s. coxcnaniriusis na raortuiNDs nos er aucun r. uixiil. rrrounirui. — itucccr.Viu. DÉPOSÉ EN BELGIQUE ET EN FRANCE. INDEX TRACTATUS XI. DE BAPTISMO. Prolegomena. I C. I. De aqua ad Baptismum neces­ saria. 6 Propositio. Christus Dominus instituit aqua Baptismum per­ petuo ad finem usque mundi ministrandum, qui proindo est novæ Legis Sacramentum. 7 Objectiones solvuntur. 10 Animadversio. 21 C. 11. De modo baptizandi. *21 .Propositio. Vaiel Baptismus in­ fusione vel aspersione colla­ tus. 22 Objectiones diluuntur. 23 Animadversiones. 27 C. III. De Baptismi effectibus. 23 Propositio. In Baptismo gratia Jesu Christi Domini nostri confertur , per quain tollitur totum id quod veram et pro­ priam peccati rationem ha­ bet , et Deo renascimur. 29 Objectiones'diluuntur. 32 Animadversiones. 34 C. IV. Do Joannis baptismo. 34 Propositio. Baptismus Joanms non habuit eamdem vim ac Christi Baptismus. 35 Objectiones diluuntur. 37 C. V. De Baptismi necessitate. 39 Propositio. Baptismus est ne­ cessarius ad salutem. 40 Objectiones solvuntur. 41 Animadversiones. 43 Vol. in. C. VI. De Infantium Baptismo. 44 Propositio. Infantes baptizari possunt et debent. 4l> Objectiones diluuntur 47 Animadversiones. 41· C. VII. De ministro Baptismi. 50 C.VIII. De charactere. 55 C. IX. De caeremoniis 56 TRACTATUS XII. DE COSVIRWATtOSE. Praenotanda. C. I. Do Sacramento. Propositio. Confirmatio est ve­ rum ac proprium Sacramentum. Objectiones. Animadversio. C. II. Do Chrismate. Animadversiones. G. III. De Ministro Confirmationis. C. IV. De confirmandis. 61 62 62 66 71 74 74 TRACTATUS XIII. DE ECCU'RISTIA. Prooemium. Pars. I. De Eucharistiae Sacra­ mento. 60 C. I. De ritu Eucharistico. Propositio. Christus Dominus ritum instituit eucbarislicum sub panis et vini speciebus perpetuo in Ecclesia sua ser­ vandum. Objectiones solvuntur. 91 C. II. De Re Eucharistia *. 31 INDEX C. ili. Do sexto Jeannie capito, 86 Probatur 1. ox Scripturis. |;jj Propositio. Vera, roalis ot sub­ Probatur S. Patrum testimo­ niis. stantialis praesentia Corporis Probatur 3. auctoritate Conci­ ot Sanguinis Domini nostri liorum. 133 Jesu Christi in Eucharistia Probatur 4. ex Liturgi is. |;ρ; invicte probatur ox promis­ Probatur 6. argumonlo præscrisionis verbis relatis apud ptionls. 133 Joannem. 86 Objectiones diluuntur. 135 Probatur 1. ox Christi Domini C. IX. Do Liturgiis. |;,2 verbis. 86 Propositio. Vera, realis, et sub­ Probatur -2. ex Patrum interpre­ stantialis praesentia Corpo­ tatione. 89 ris et Sanguinis Domini no­ Objectiones. 91 stri Jesu Christi in Sacra­ C. IV. De institutione Eucharistia?. 99 mento Eucharistiæ , et tranPropositio. Christi Domini Eu­ substantiationisdogma invicte charistiam instituentis verba demonstratur ox liturgiis simplici et obvio sensu exci­ omnibus antiquissimis , toto pienda sunt, ideoque vera , orbo Christiano usurpatis. 153 roalis, et substantialis Corpo­ Objectiones. 161 ris et Sanguinis ejus prae­ C. X. Do fido Orientalium sectarum. 162 sentia in hoc Sacramento in­ Propositio. Viget viguitquo sem­ victe inde probatur. 99 per apud Græcos et Orienta Probatur 1. ex ipsis Christi lesomnes fides de vera, reali, verbis. 99 et substantiali praesentia Do­ Probatur 2. ex Patrum inter­ mini nostri Josu Christi in pretatione. 102 Eucharistia, adeoquo dogma Objectiones diluuntur. 101 transubstauliationis. 162 C. V. De usu Eucharistie?. 113 C. XI. De pormanenti præsont’a. 166 Propositio .Vera, realis, ol sub­ Propositio. In hostiis seu par­ stantialis praesentia Corporis ticulis consecratis, quæ post et Sanguinis Domini nostri communionem reservantur , Jesu Christi in Eucharistia vel supersunt, remanet Cor­ invicte probatur iis Scripturae pus Domini. 167 testimoniis, qua? usum hujus Objectiones solvuntur. 168 Sacramenti respiciunt. 113 169 Probatur i, ex verbis Apostoli. 113 C. XII. De adoratione Eucharistiæ. Propositio. Christus in EuchaProbatur 2. ex Patrum inter­ ristiæSacramento etiam oxtra pretatione. ni actionem sacramentalem, cul­ Objectiones diluuntur. 116 C. VI; Patrum testimonia. 118 tu latriæ , tum interno , tum C. VII. Objectiones contra realom prae­ externo adorandus est. 179 Objectiones. 170 sentiam. 125 C. VIII. De Transubstanliatione. 130 Animadversiones. 171 Propositio. In Eucharistiæ Sa­ C. XIII. De Sacramenti ratione. 171 cramento non remanet sub­ C. XIV. De communione sub utraque specie. 174 stantia panis et vini, sed mi­ rabilis ot singularis conversio Propositio. Nullo Dei praecepto, lit totius substantias panis in nullaque necessitate salutis Corpus et lotius substantia? omnes Christi fideles utram­ vini in Sanguinem , manen­ que speciem sanctissimi Eu­ tibus duntaxat speciebus pa­ charistia? Sacramenti sumere nis et vini : quæ conversio debent. , 176 aptissime transubstantiatio a Objectiones solvuntur. 173 Catholica Ecclesia appellatur. 132 Animadversio. 181 INDEX. C. XV. Do suscipientibus Euchari­ stiam. 1SI Pass Ii. Do Missas Sacrificio. 184 Pramolanda. Ί8Ι C. I. Do Sacrificii veritate. 186 Propositio. In Missa offertur Doo verum ot proprium sacri­ ficium. 186 Probatur 1. ex Christi sacor dolio secundum ordinem Molchisedech. 186 Putres appellamus interpretes. 187 Probatur 2. ex vaticinio Mala­ chite. 188 Patres appellamus Interpretes. 189 Probatur 3. ex verbis Christi. 189 Patres interpretes damus. 190 Probatur 4. ex Apostoli verbis. 191 Probatur B. ex traditione. 192 Probatur 6. ex liturgiis. 194 Probatur 7. argumento præscriptionis. 196 Objectiones solvuntor. 197 C. II. De Sacrificii proprietatibus. 203 Propositio. Missa est Sacrifi­ cium propitiatorlum. 205 Objectiones solvuntur. 208 Propositio. Missae Sacrificium est propitiatorium etiam pro defunctis. 208 Objeciones solvuntur. 209 C. III. De Sacrificii celebratione. 210 Propositio. Missæ in quibus so­ lus sacerdos communicat, IIcitæ sunt. 212 Objectiones solvuntur. 213 Animadversiones. 214 C. IV. De Lingua sacra. 215 Propositio. Missa non potest lingua vernacula celebrari, obstante Ecclesito disciplina, quæ æquissimis fulcitur ra­ tionibus. 215 Objectiones solvuntur. 217 Animad/ersio. 219 C. V. De ritibus Missæ. 219 TKACTATUS XIV. DE rOE.XITEXTU. Prænotanda. 227 C. I. De potestate remittendi peccata. 228 Propositio. Concessa est a Chri­ «π sto Domino Apostolis , et per cos i>s qui ministerio sacer­ dotali funguntur , potestas vere judicialis in peccatorum i . remissione. 530 Probatur 1. ox Scripturis. 230 Probatur 2. ex Patribus. 231 Probatur 3. ex Græcorum con­ sensu. 233 Probatur 4. præscriptioois ar­ gumento. 233 Objectiones solvuntur. 234 Corollaria. 210 C. 11. De hæresi Novatiana. 241 C. ΙΠ. De Contritione. 244 Propositio. Contritio quæ patatur per discussionem , colle­ ctionem,et detestationem pec­ catorum, ponderando eorum gravitatem , multitudinem, fœdiUtem, amissionem aternæ beatitudinis , e·, æternæ damnationi» incursum, cum proposito melioris vitæ , est verus et utilis dolor , et pre­ pare t ad gratiam. 216 Objectiones solvuntur. 247 Animadversiones. 248 C. IV. De Confessione. 2W Propositio. Confessio omnium peccatorum mortalium quæ quis post Baptismum se pa­ trasse recordatur, jure divino est necessaria. 251 Probatur 1. ex Scripturis. 251 Probatur 2. ex Patribus. 251 Probatur 3. Conciliorum aucto­ ritate. 207 Probatur 4. ex veteribus libris pienitentialibus. 268 Probatur 5. exemplis. 258 Probatur 6. ex Orientalium se­ ctarum consensione. 259 Probatur 7. prescription e. 259 Objectiones solvuntur. 289 Animadversiones. 263 C. V. De Satisfactione. 266 §. I. De poena temporali. 266 Propositio. Tota poena peccati non semper a Deo remittitur simul cum culpa. 367 Objectionessolvuntur. 268 II. De operum pœnitouliœ virtute. 269 INDEX. VIII Propositio. Satisfactiones, qui­ bus pœnitcntos per Christum Josum pcccnln redimunt,sunt cultus Doi,- necoliqualenus do­ ctrinam de gratia , vol verum Dei cultum , vol beneficium mortis Christi obscurant. 269 Probatur 1. ex Scripturis. 269 Probatur 2. ox Patribus. 270 Probatur 3. ox disciplina pœnltentiali. 271 Objectiones solvuntur. 272 $. III. Do oporum pœnitenti® injunctione. 273 Proposilio.Clavos Ecclesiædatæ sunt etiam ad ligandum, ot propterea sacerdotes, dum Imponunt pennas confllentibus, non a-junt contra finem clavium , nec contra institu­ tionem Christi. 273 Objectiones solvuntur. 274 C. VI. De Sacramenti ratione. 275 TRACTATUS XV. DE INDOLCEXTIIS. Prænotanda. 281 C. 1. De potestate indulgentias conce­ dendi. 283 Propositio. Est in Ecclosia po­ testas indulgentias conceden­ di , quæ et utiles sunt. 283* Objecliouessolvuntur. 285 C. II. Do indulgentiarum virtute. 289 Propositio.lndulgentiæ valentad remissionem pœnæ temporalis pro peccatis actualibus debit® apud divinam justitiam. 289 Objectiones solvuntur. 290 Animadversio. 291 C. III. De Thesauro Ecclesiæ. 291 Propositio. Thesauri Ecclesiæ, unde dantur indulgentis,sunt merita Christi ot Sanctorum. 291 Objectiones solvuntur. 292 IV. De indulgentiarum applicatione. 293 TRACTATUS XVI. ne EXTREMA UNCTIONE. C. I. Do Sacramenti veritate. 297 Propositio. Extrema Unctio ost voro ot proprio Sacramentum a Christo Domino nostro in­ stitutum , et a boato Jacobo Apostolo promulgatum. 298 Objectiones solvuntur. 301 C. II. De Sacramenti ministratione. 305 TRACTATUS XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. C. I. Do Sacramenti veritate. 307 Propositio. Ordo, sive sacra or­ dinatio , est vere et proprie Sacramentum a Christo Do ' mino institutum. 309 Objectiones solvuntur. 311 4>. II. De Sacerdotio. 315 Propositio. Est in novo Testa­ mento sacerdotium visibile ot externum ; cui competii pote­ stas consecrandi et offerendi verum Corpus et Sanguinem Domini, ot peccata remittendi ot relinendi. 316 Objectiones solvuntur. 317 Animadversiones. 319 C. III. De Episcopatu. 319 Propositio. Episcopi sunt pre­ sbyteris superiores. 320 Objectiones solvuntur. 321 C. IV. De Diaconatu. 324 Propositio. Diaconatus est sacer Ordo. 324 Objectiones solvuntur. 325 Animadversio. 326 G. V. De Subdiaconalu et minoribus Or­ dinibus. 326 C. VI. De Ordinum materiaot for­ ma. 328 C. VII. De electione Ministrorum. 330 Propositio. Jus eligendi sacros ministros divina ordinatione penes populum fidelem non est, sed pones Ecclesiæ Re­ ctores, præserlim Summum Pontificem. 331 Objectiones solvuntur. 333 Animadversiones. 336 C. VIII. De Ordinum ministro. 337 g. I. Do ministro necessario. 337 Propositio. Episcopi habent po­ testatem ordinandi, quæ non INDEX. Mt Illis cum presbyteris com­ munis. 337 Objectiones solvuntur. 338 5. II. De ministro legitimo. 330 G. IX. De ordinationibus Anglicanis. 341 C. X. De ordinandis. 344 C. XI. De Religiosis. 346 €. XII. De sacro cœlibatu. 348 §. I Do cœlibatus antiquitate. 348 Propositio. Nunquam licuilclericis qui sacris Ordinibus in­ signiti orant Matrimonium inire. 348 Objectiones solvuntur. 349 Animadversio. 352 Propositio. Cœlibatus lex qua sacris Ordinibus insigniti adstrlnguntur, conjugii usu in­ terdicto etiam iis qui duxerant ante ordinationem uxores, antiquissima est. 352 Probatur 1. Pontificum aucto­ ritate. 352 Probatur 2. Conciliorum decre­ tis. 352 Probatur 3.Patrum testimoniis. 353 Objectiones solvuntur. 354 S. 11. De cœlibatus excellentia. 359 Propusltio. Melius est ac beatius manere in virginitate, quam jungi matrimonio. 359 Objectiones solvuntur. 36I §.111 De cœlibatus convenientia. 362 Propositio. Sanctissima est cœlibatus disciplina et sacris Ordinibus maximeconveniens. 3G2 Objectiones solvuntur. 365 C. XIII.De mullei um ordinatione. 366 Propusitio. Mulieres divino jure excluduntur ab Ordinibus sa­ cris , et omni sacri ministerii munere. 366 Objectiones solvuntur. 367 C. XIV. De Ordinationis effectibus. 368 .TRACTATUS XVU1. de Mtraiuosio. C. I. De honestate Matrimonii. 371 Propositiu. Matrimonium est de se licitum et honestum. 371 Objectiones solvuntur. 372 C. 11. Do Sacramento. 374 Vol. ni. Proposiiio. Matrimonium est \ere et proprie nova» Legis Sacramentum a Christo inaii- tutum. 37 Objectiones solvuntur. 375 C. III. De Sacramenti ratione* 377 C. IV. De consensu. 379 C. V. De unitate Matrimonii. 381 C. VI. De vinculo Matrimonii. 383 S· 1. De vi vinculi. 383 Propositio. Matr rnonium con­ summatum fidehumnulla un­ quam de causa , ne adulterii quidem,dissolvi potest quoad vinculum. 384 Objectiones solvuntur. 386 Animadversio. 388 S. II. De solutione vinculi. 388 5. 111. De divortio tori. 390 C. VII. De impedimentis Matrimonii. 391 Propositio. Potuit Ecclesia con­ stituere impedimenta Matri­ monium dirimentia, et in iis constituendis non erravit. 392 Objectiones solvuntur. 393 Propositio. Civilis potestatis exercitium in matrimoniis di­ rimendis ultra civiles edectus non extenditur. 394 Objectiones solvuntur. 395 Animadversiones. 396 C. VIII. De singulis impedimentis. 397 Animadversiones. 403 TRACTATUS XIX. DE flCIUHEXTIS IS CXIVERSDM. Prænotanda. 405 C. I. De Sacramentorum numero. 405 Propositio. Septem sunt novæ Legis Sacramenta, nec plura, nec pauciora. 406 Objeclioues solvuntur. 407 Animadversiones. 409 C. II. De ministro Sacramentorum. 411 S- 1. De ministri potestate. 411 Propositio. Christiani omnes iu verbo et omnibus Sacramen­ tis administrandis non bebent potestatem. 412 Objectiones solvuntur. 412 J. II. Do ministri intentione. 413 J. DI. De ministri dignitate. 414 INDEX Propositio. Volent Sacramenta a ministro In peccato mortali oxistcnte confecta, modo om­ nia essentialia quae ad Sacra­ mentum conficiendum out conferendum perlinent, ser­ vaverit. 4tft Objectiones solvuntur. 4l<> C. III. De Sacramentorum efficacia. 417 Propositio. Sacramenta novat Logis gratiam continent quam significant, et gratiam ipsam non ponentibus obicem con­ ferunt ex opere operato. 418 Objectiones solvuntur. 419 Animadversio. 420 C. IV. De effectibus Sacramentorum. 420 $ I. De novæ Logis Sacramen­ tis. 420 Propositio. In tribus Sacramen­ tis, Daptismo scilicet, Confir­ ma tlono, ol Ordine, imprimi­ tur character inanima. 420 Objectiones solvuntur. 421 Animadversio. 422 $. II. Do veteribus Sacramen­ tis. 422 C. V. Decœremoniis. 423 Propositio. Decepti et appro­ bati Ecclcsitn Calholicœ ritus in solemn! Sacramentorum * administrationc adhiberi con­ sueti, nec contemni, nec sine peccato a ministris pro libito omitti, nec in novos alios per quemcumque Ecclesiæ pasto­ rem mulari possunt. 424 Objectiones solvuntur. 425 Tl IEOLOGIÆ DOGMATICÆ TRACTATUS XI. DE BAPTISMO. PROLEGOMENA. 1. Gratia Dei, quæ Christi meritis nobis comparata est, tribuitur persæpe, nullo externo adhibito instrumen­ to : ea enim ad orandum excitamur, et orantibus nova dantur subsidia. Cæterum sapicnlissimus Dominus nostcr quosdam instituit ritus, quibus vim quamdam ac virtutem coelestem indidit, quos vocamus Sacramenta. 2. Consueverunt theologi tractatum de Sacramentis in universum praemit­ tere, ut singula Sacramenta deinceps vindicent. Reccnlioribus tamen, in Ger­ mania praesertim, de singulis prius agendum visum est, ut quæ omnibus sunt communia tandem explicent. Hæc nobis opportunior visa est methodus : vix enim generalia illa principia pos­ sunt defendi, quin plurima ex iis qute ad singulorum Sacramentorum vindi­ cias magis spectent proferantur, vel probationes differantur, lectoribus ad posteriores tractatus remissis. Idcirco haud novitatis, sed utilitatis studio, hanc insistimus viam : nec tamen ne­ gamus methodum antiquorum id affer­ (·) Tob. xii. 7. (4) I. Tim. iii. 10. Vol. nt. re commodi, quod prrevia notione propriettum Sacramenti, facilius sil de singulis tractare. Ne lectores nostri eo careant, praemittendam duximus bre­ vem earum expositionem, probationes postea, pro occasione nata , allaturi 3. Sacramenti vox a profanis scripto­ ribus pro militum jurejurando quo sese militiae adseribebant, sicut et pro pecunia quam apud sequestrem depo­ nere solebant litigantes, victori red­ dendam, usurpabatur : sed ab eccle­ siasticis auctoribus novam mutuata est vim. Latius quidem aliquando sumpta a Scripturae interpretibus arcanum de notat, sicut co Tobiæ loco : « Sacra­ mentum regis abscondere bonum est » * et apud Paulum : » Magnum est pietatis sacramentum. »’ Signum quod libet sacrum etiam significat; quapro­ pter crucis signum ita appellatur ab Augustino.5 De veteris Testamenti riti­ bus eo fere sensu adhibetur, quippe qui typi fuerunt et figuræ redemptio nis futurae per Christi mortem. Sed sensu strictiori Sacramentum est ritus gratiam anim-.e impertiens ; ‘ Graeci vocant. (3) In Ps. Citi. (4) Ex latiori vocif utu .'argamrntari tolen I i PROLEGOMENA. Λ. Exlilissc ab ipsis generis humani primordiis riluni aliquem quo vcluli instrumento usus csl Dens ad indul­ gentiam pcc.cali originis tribuendam conjicit Augustinus, eo quod Deus suis in re adeo necessaria deessc non sil censendus. Abrahæ jussum est ut cir­ cumcideret se suosque, in fœderis cum Deo inili testimonium : quem ritum plerique existimant remedii habuisse rationem, quo scilicet peccatum ori­ ginis tolleretur. Cælorum quomodo fœmellis subveniretur non liquet, nec quo pacto maribus pariter ac feeminis ante circumcisionem prmscriptam, ut de vi hac ei ubsque certo aliquo docu­ mento tributa sileamus. « Nec ideo tamen credendum est, » inquit Au­ gustinus, « ante datam circumcisio­ nem famulos Dei (quandoquidem illis inerat Mediatoris fides in camo venturi) nullo Sacramento ejus opitulatos fuisse parvulis suis , quamvis quid esset ali­ qua necessaria causa Scriptura sacra latere voluerit. Nam et sacrificia eo­ rum legimus, quibus utique sanguis ille figurabatur, qui solus tollit pec­ catum mundi. » 1 5. Circumcisio igitur primus nosci­ tur ritus a Deo institutus in fœderis cum Abraha et ejus posteris signum, quo scilicet testatus est se cos sibi in populum peculiarem adsciscere, et promissionum facere hæredes, ea tamen conditione ut cum sancte cole­ rent. G. Moysis ministerio usus csl Deus ut ritusplurimos Israeli lis injungeret,quo­ rum plerique divina beneficia comme­ morabant , vel spem indicabant re­ demptionis. Agni Paschalis immolatio divinitus servatos Israelilarum primo­ genitos , oh agni sanguinem superli­ minaribus illitum commemorabat, dum venturum Redemptorem, agnum verum qui tolleret peccata mundi, significaret iis quorum mens aevi futuri arcana aliquatenus explorabat. De riti­ bus omnibus dicit Augustinus : <■ Sacra­ menta quæ observabantur cl celebra­ bantur cx lege, praenuntiativa erant Christi venturi : quæ cum suo adventu Christus implevisset, ablata sunt ; et ideo ablata quia impleta......................... Et alia sunt instituta virtute majora, utilitate moliora, actu faciliora, nu­ mero pauciora. » * 7. Septem esse novæ legis Sacra­ menta a Jesu Christo Domino nostro instituta , videlicet Baptismum , Confir­ mationem , Eucharistiam , Poeniten­ tiam, Extremam Unctionem, Ordinem ct Matrimonium, definivit Concilium Tridentinum ;5 qua in re Græcos schi­ 1'roteslantcs ul probationes ex Patribus desum­ ptas infirment ; sed voce sola non innititur : qua· enim eam comitantur ejus vim, quando stricte sumitur, demonstrant. (1) L. v. contra Julian, c.ii. (î) L. xix. contra Faustum, c. xiii. (51 Sess. v ii. de Sacram, can. i. (4) Vide censuram Lulhcrante confess, sibi oblatæ, a Jcrcmia patriarcha Constantinop.an.l57S. Vide etiam Cone. Constanlinop. anno 1038 , et annol64î,et anno 1671. Vide de seclis Oriental.' bus Asseniannum Compendio Storico vol. iii.Ven 1730, et Euopliam , auctore Fausto Nairono, Da nensi Maronita, Ilomtc 1004. smaticos,scclasque Orientales habemus nobiscum concordes. * Non omnia Sacramenta paris sunt dignitatis, vel necessitatis. Eucharistia enim cæteris præslat, quum auctor ipse Sacramen­ torum in ea adsit, fons omnis gratiæet sanctitatis : ct Baptismus præ cæteris est necessarius : lapsis post Bapti­ smum Poenitentia opus csl : Confirma­ tio ad robur hominis Christiani insti­ tuta , haud sine gravi crimine sper­ nitur : Eucharistia districte præcipitur sumenda : Extrema Unctio sub­ sidio est maximi momenti vita pericli­ tantibus. Ordo non singulis, sed toti Ecclesiæ est necessarius, ut sacra do­ nati auctoritate muneribus in homi­ num salutem fungantur. Matrimonium PROLEGOMENA. nubentibus in Christo graliæ munera igitur sunt Sacramenta Baptismus Crena tribuit. Domini, absolutio quæ cm Racramen8. Sacramenta omnia negarunt sæ· tum Pœniteniiæ. » 1 Melanchton Ma­ culo secundo Archonlici, et deinceps trimonium agnoscere Sacramentum Manichaei. Sæculo decimo sexlo Gaspar visus est; imo in conventu Lipsiensi Schwenckfeldius ejusdem erroris in· nnno MDXLVI1L, omnia Sacramenta cusalus est. Sequenti sæculo medio excipere. 1 Zuinglius Baptismum . CœGcorgiusFox, Angitis, arte sulor, Spi- nam ct Matrimonium Sacramentorum ritu se duci existimans, externos omnes nomine intellexit.1 Calvinus Ordinem ritus, subsidiaque salutis rejecit,se haud ægre inter Sacramenta recensuit ctamquc conflavit Quakerorum. In aliquando, * quando alias duo tantum America , quo se contulit Fox , anno agnoverit. Oxonienses de Ordinatione 1062, secta habuit progressus, præ- tamquam divinitus instituta ratione, sertim in Pennsylvania , quam Guliel- qua ct potestas sacra, et gratia conmu3 Penn , Anglus , genero insignis , fertur, loquuntur. 5 et sectæ studio, fundavit anno 1680. 10. Delinitur Sacramentum res senPhiladclphia plurimos adhuc continet sibus subjecta , quæ ex Dei instituQuakeros, divitiis plerumque et mo- tione sanctitatis et jusliliælum signtrum suavitate spectabiles. Ante pau- iicandæ tum efficiendae vim habet. · cos annos secta in duas scissa est ita Catcchismus Tridcnlini Concilii contrariis studiis partes , llicksio nova jussu in usum parochorum compositus, propagante placita , quæ Deismum sa- Ritus igitur externus in Sacramentis pere dicuntur. Hicksilœ dicti sunt ejus requiritur, qui graliæ quam conferunt sectatores, ut ab aliis, qui orthodoxi indicium sit :nam recte docet Auguaudiunl, discernantur. Sacramenta om- stinus « signa cum ad res divinas per­ nio rejiciunt, Spiritu nos sanctos ju- linent, Sacramenta nominari; » 7 ct stosque eflici, absque externo aliquo alias : « Si Sacramenta quamdam siritu , affirmantes. miiitudinem carum rerum quarum 9. Plerique novatores duo agnoscunt Sacramenta sunt, non haberent, omSacramenta, Baptismum scilicet etCœ· nino Sacramenta non essent. « · nam : quibus tamen Lutheran! Pœniil. Divina requiritur institutio in lenliam adjunxerunt in Apologia Can- perpetuum : nullum enim in nova lege fessionis Âugustanœ. « Si Sacramenta agnoscendum est Sacramentum quod vocamus ritus, qui habent mandatum Christum non habeat auctorem, ‘ Dei, ct quibus addita est promissio quodque ipse haud statuerit ad finem gratiæ ; facile est judicare , quæ sint usque mundi usurpandum : ipsius sciproprie Sacramenta..........................Vere licet erat ea dare subsidia quibus sa­ li) Art.vii.de numero et usu Sacrament irum. Verba referuntur a Walchio, qui frustra laborat ut ostendat f'œnitentiam latiori sensu Sacramen­ tum vocari. L. i. Introd. ad libros symbol. Luth. 0. iv. de Apologia Aug. Conf.g. xviii. * · (2) Ita refert Slcidanus I. xx. hist. (.") L. de vera ct falsa Rcl. c. de Matth. (I) In Antidoto Cone. Trid. Sess. vii. c iv. (Ii) · I know Ilie grace of ordination is contai­ ned in the laying on of hands............................ « Through the Bishop who ordained us, wo recei­ ved the Holy Ghost. ... If Ordination be a divine ordinance, it must be necessary; and if it is not a divine ordinance how dare wo use it? As well might we pretend Hie Sacraments arc not ne­ cessary to salvation,while we make use of the olDces of the Liturgy; for when God appoints mean * of grace, they are the means. · Trad. Xo. |.Lon­ don I83S. 16) (7) (8) (9) Cat. Rom. par. ii. c. i. n. 10. Ep. ad .Marcellin. Ep. ad Oonif. Trid. Cone. sass. vii. de Sacram, can. I. PROLEGOMENA Ius comparari qucal, oa digere instru­ sona ministri conferentis Sacramentum menta quibus gratia , quam nobis sua cum intentione faciendi quod facit morte promeritus est, tribuatur. Dis­ Ecclesia ; qliorum si aliquod desit, tinguenda igitur sunt Sacramenta a non perficitur Sacramentum » ' Ma­ ritibus quos Ecclesiæ Præsulcs ad terue et fornus voces sunt quas ex decorem divini cultus et ad pietatem philosophia Aristolelica, ineunto de­ cimo tertio saeculo, Gulielmus AHissiofovendam instituerunt. 12. Novæ legis Sacramenta gratiam dorensis primus mutuatus dicitur, conferunt, idcoque continent, scilicet quamvis et formam vocaverit olim ex Christi Domini institutione certam Tertullianus verba Sacramenti , sed vim habent gratiam impertiendi, me­ sensu, ut videtur, diverso. * Materia ritis ejus et voluntate, adeo ut qui­ elementum ab Augustino vocata est : cumque ea recipit eam certo recipiat, forma dicta est verbum ; « Verbo, » nisi forsan obicem ipse pravo sui ani­ inquit, « Baptismus consecratur: de­ mi affectu objiciat. Ut hanc Sacramen­ trahe verbum , et quid est aqua , nisi tis insitam virtutem exprimerent, et aqua ? accedit verbum ad elementum, contra haereticorum cavillationes luc­ et fit Sacramentum. » 8 Materia igitur rentur Tridenlini Patres, definierunt ros est, vel actus sensibilis, v. g. aqua per Sacramenta novæ logis conferri in Baptismo : forma est verborum se­ gratiam ex opere operato, vocibus a ries quibus materia ad effectum sacrascholæ docloribus mutuatis. Ex opere mentalem determinatur. ‘ operantis oratio, eleemosyna , aliaque 14. intentio ministri etiam exigitur, t bona opera valent, pro pio animi af- ut scilicet velit facere quod facit Eccle­ ' fectu : sed Sacramenta ipsa vim habent sia : nam hac tantum ratione fiet ut gratiam producendi. Cæterum sicut Christi nomine agat, idcoque sacrum solis lumen obice objecto excludi po­ perficiat ritum. Cæterum satis gravis test, ita et Sacramentorum gratia sua agitatur in scholis controversia, utrum culpa privatur, qui ea haud rite dispo­ iis in rorum adjunctis, in quibus se situs accipit. Sic infidelis, vel peccato gerit Ecclesiæ nomine, nullo dato in­ animi affectu adhærens, Baptismi, si dicio se velle mimum agere, vel illu­ um suscipiat. gratia caret. quam re­ dere adstantibus, possit Sacramentum cipit infans nullum obicem objiciens. frustrari, occulto animi consilio haud Ideo requiruntur in adultis, qui fuerint faciendi quod facit Ecclesia. Catharisui compotes, dispositiones quædam nus , celebris theologus, qui adfuit animi, sine quibus Sacramenta illis Concilio Tridcntino, censuit eum non gratiam non tribuunt. Calumniantur posse; sufficere enim intentionem ex­ igitur, qui asserunt ea ex Catholica ternum ritum serio peragendi, Eccle­ doctrina peccatoribus, animi affectu siæ nomine, quæ intentio externa inde vocari consuevit. Hunc sequuntur Juepeccato adhærenlibus, prodesse. 15. « Omnia Sacramenta, a inquit ninus, Druenus, plurimique inter Gal­ Eugenius Pontifex, in decreto quod los præsertim. Itali plerique censent Florentino in Concilio, pro Armeno- necesse esse ut scrio velit facere quod rum instructione edidit, « tribus per­ facit Ecclesia, animi consilio externo ficiuntur, videlicet rebus tamquam ma­ actui respondente : nec alias actum teria , verbis tamquam forma , et per­ Christi nomine vere fieri. Hanc inter- il) Inter acte Cone. Flor. (<) I., de Bsplismo c. xiii. (3) Tr. lux. in Joan. (4) Voces h® scholastica: usurpantur in Durneli analyst p. 418. PROLEGOMENA. nam vocant Intentionem. Scholastic® disputationis, pro more et instituto nostro , haud solicit·, intentionem fit ciendi quod facit Ecclesia requiri pro­ fitemur, prout contra Liitherum in Con­ cilio Tridcntino definitum est; hic sci­ licet asseruerat nil referre utrum mi­ nister serio an joco agat, quum lotus Sacramentorum effectus ad suscipientis fidem furet referendus 15 Id apud omnes theologos pro re explorata habetur, necessc non esse, ut quis velit effectum Sacramenti pro­ ducere , vel Ecclesiæ Catholic® ritum imitari, vel peragere ; quum Ecclesia agnoscat valere baptismum ab hærelicis collatum, ritu quem Christus in­ stituit servato, quos constat Catholic® Ecclesiæ mores haud sibi proponere sequendos. Inde etiam liquet fidem ministri, vel ejus probitatem non re­ quiri ut valeat Sacramentum;1 quamvis peccet qui absque fide, vel animo pec­ cato inquinato ea administret. Equi­ dem Sacramenta totam suam virtutem a Christo derivant, cui tamen irrogat gravem injuriam qui ejus nomine agit, animo fovens peccatum. 16. Pleraque Sacramenta ut valeant sacrum Ordinem in conferente exigunt; nec enim Christi nomine agere quis potest, nisi communicata, ea quam statuit ratione, potestate. Attamen va­ let baptismus a laico, etiam infideli, collatus; ob summam quippe hujus Sacramenti necessitatem, Christus , licet illud ministrandi Apostolis spe­ cialiter demandaverit munus, nemini tamen illud penitus denegavit, uti ex vetustissima traditione et consuetu­ dine Ecclesiæ didicimus. Matrimonium etiam , ob specialem contractus natu­ ram , a plerisqne censetur vim sacramentalem habere, si uterque contra­ hens sil baptiza tus, qui idcirco habetur minister.Cæterum Eucharistia,Perniten ­ tia et Extrema L’nciio, postulant omnino ut sacerdotio sit insignitus qui ea con­ fert. Ordines majores, sacerdotium saltem et diaconatus, nonnisi ab Epi­ scopo conferuntur. Confirmatio ab Episcopo, tamquam ordinario ministro, fit, sacerdotibus nonnumquam ex Apo­ stolic® Sedis delegatione eam admi­ nistrantibus in Ecclesia Occidentali ; apud Græcos ex consuetudine tolerata, seu probata. 17. Sacramenta mortuorum Bapti­ smus et Pœnitenlia a theologis nuncu­ pantur, quia in remissionem peccato­ rum conferuntur, idcoque animam Deo mortuam resuscitant. Cætera Sa­ cramenta vivorum sunt, nec suscipien­ da ab iis qui gratia divina non fruuntur. Cæterum etsi peccet qui peccato inquinatus ea suscipiat, non obstat pravitas animi valori Sacramenti, si excipias Poenitentiam, sed fructibus ejus eum vacuum relinquit, imo ob­ stringit sacrilegii crimine. Qui baptizatusnon est nulli Sacramento suscipiendo est idoneus, nec aliquem experitur effe­ ctum aliorum Sacramentorum, etsi for­ te externus ritus peragatur. Sic Ordi­ nes nullo modo illi conferri valent, nec Confirmatio, nec enim augeri potest et ad maturam venii e ætatem, qui adhuc natus non est Baptismo, nec in Eccle­ sia munere alioquo sacro fungi valet, qui ipsam januam haud est ingressus. ’ (I) Id fatentur Anglican·' art. xxvi. (î) Tota errat re Staunton, Episcopal, (in opere: A dictionary of the church, A’civ York, Ik.vj , art. Lay Baptism) qui Paulum Apostolalua mu­ nere gavisum esse ante Baptismum dicit : quam­ vis enim Christus eum in id elegerit, haud tamen suscipere illius exercitium debuit, nisi Baptismo, et Ordine susceptis. Porro Episcopatus Onlinem suscepisse censendus est una cum Barnaba , «a occasione quæ Actorum xiii. capito refertur. Eum paulo post Baplismum Sacerdotio insignitum voroaitnile videtur, quum concionibus (idem ma­ gno telo vindicaverit. Audiantur Oioinensta : « Were there any one person who might, from the very peculiar circumstances of hie call and conversion, have had grounds fur coocvnmg TRACT. XI. DE BAPTISMO. 18. Sacramenti nomen apud novato­ res plerumque accipitur pro ritu a Christo instituto , quin aliqua virtus ei inesse dicatur. 1 Sociniani illud cen­ sent nudum ac simplex signum quo Christianus ab infideli distinguitur. Lu tlienis dixit osse « proprie ea Sacramen­ ta quæ annexis signis promissa sunt. » * Calvinus dicit : « Videtur autem mihi hæc simplex cl propria fore definitio, si dixerimus externum osse symbolum, quo suæ erga nos benevolentias promis­ siones conscientiis nostris Dominus ob­ signat, ad sustinendam fidei nostræ imbecillitatem : et nos vicissim pieta­ tem erga cum nostram tam coram eo et Angelis quam apud homines testa­ mur. »8 Rationalis!» Sacramentorum Christianonim praestantiam in signifi­ catione symbolica et fine morali posi­ tam esse docent. 4 Oxonienses ad ve­ ram Sacramenti notionem accedere vi­ dentur : queruntur enim de suis, qui pleriquc negant Dei dona in ritibus qui­ busdam contineri, vel Deum virtutem quamdam invisibilem his adnexuisse.5 Quæ Episcopales in suis articulis profe­ runt de Sacramentis, videntur his con­ himself entitled to dispense with this ceremony, that person was undoubtedly St. Paul; yet we find that, favoured as he had been, w hen it was sona ; ea enim vocant ccrla .estirnonia cl signa efficacia gratia; :6 attamen quas adjiciunt voces ambigu» sunt, et vul­ gari sectarum errori facile accommodan­ tur;’ adeo ut totum articulum exscri­ pserint tamquam suum Unilarii qui­ dam in libello quem sæpe citavimus.8 In analyst expositionis triginta novem articulorum Anglicanorum a B umeto datæ, vis Sacramentis indita negatur, quibus tamen Christus dicitur adesse speciali quadam ratione. digne susci­ pientibus beneficia impertiens. 9 CAPUT 1. DE AQUA AD BAPTISMUM NECESSARIA 10.Sacramenti nomine inlclligitur ritus a Christo Domino nostro institutus, per­ petuo servandus , quo gratia ejus con­ fertur. Baptismus primum inter Sacra­ menta locum obtinet, de quo imprimis agendum erit. Est autem ablutio corpo­ ris aqua facta, invocatis 1'alre, et Filio, et Spiritu sancto, qua quis Deo rena­ scitur. 20. Fuerunt primis sæculis qui Ba- and, on the other hand, a superstitious apprehen­ sion of resting in them, and a slowness to believe the possibility of Goo's having literally blessed or­ seen meet to send him as an Apostle to the Gen­ dinances with invisible power , have, alas! infec­ tiles, the Holy Ghost deigned to give express di­ ted a large mass of men in our communion. ■> Ad­ rections that be should be separated for the pur vertisement to Volume II. Oxford Tracts, London, pose ; ordained, that is to say, to such ministry. » 1850. Oxford Tracts, vol. i. No. 8. (6) « Sacraments ordained of Christ be not only (I) « Sacraments are holy signs and seals of the badges or tokens of Christian men's profession, convenant of grace, immediately instituted by but rather they be certain sure witnesses , and God, to represent Christ and his benefits , and to effectual signs of grace, and God's good will to­ ■onfirm our interest in him. » Presbyt. Conf, wards us, by the which ho doth work invisibly in eb. nvii. (î) Lib. decaptiv. Babylon. us, and doth not only quicken, but also streng­ ,5) Inst. I. iv. c. xiv. then and confirm our faith in him. o Art. xxv. (4) Wegscbeider § 1G5. cil. a Perroneo. (7) « Indeed, this may even be set down as the (8) « As if there w ere some antecedent improba­ essence of sectarian doctrine (however its mischief bility in God's gifts being lodged in particular ob­ may be restrained or compensated, in the case of servances , and distributed in a particular way; individuals), to consider faith , and not the Sacra­ and as if the strong wish, or moral worth, of the ments, as the instrument of justification and other individual could create in the outward ceremony Gospel gifts, n Pusey on Baptism , cited in Oxford a virtue which it had nut received from above. Tracts, Vol. IV. Letter to a Magazine. Rationalistic , or (as they may be more properly (8/ Unitarian Miscellany , Vol. V. p. ÎI0. (9) Article xxv. p. H I. called;rarnal notions concerning the Sacraments, CAP. I. DE AQI'A AD BAPTISMUM NECESSARIA. plismum rejicerent, Cajani scilicet ex tes , baptizantes eos in nomine Patris, Valcntinianis, et Qiiinlilllani, fœmimc et Filii, et Spiritus sancti : docentes eos Quintili» sectatores, uti refert Tertul­ servaro omnia rpuecnmquo mandavi vobis. Et ccce ego vobiscum sum om­ lianus ‘ Manichæi, etiam testante Ati gustino,’ Seleuciani cl Hcrmiani, qui, nibus diebus, usque ad consummatio­ , uti idem sanctus Doctor narrat, ignem nem sæculi. « · Baptizare adhibebant, uti ad'litteram implerent juxta vim vocis, cl communem Scriptu­ quod de Baptismo Spiritus sancti et rarum usum , immersionem in aquam, ignis praedicaverat Joannes 8 Bogomili vel aqua ablutionem significat, nec ad saeculo duodecimo Spiritu se baptizari alium traduci potest sensum , nisi ex jactantes, Catholicorum Baptismum contextu a propria et obvia significa­ Joannis esse, non Christi, dicebant, tione vocem translatam esse constet. tilpole aqua collatum. Quaker·, Georgio Ergo ex Christi mandato aqua baptizare ■Fox duce, Roberto Barclaio vindice, debuerunt Apostoli. Porro perpetuum prorsus repudiant aqua Baptismum, fore hunc rilum ostendit Christus, se quem rilum dicunt Judaicum, licet eum illis ad consummationem mundi adfuab Apostolis, ex oeconomia quadam, turum pollicendo ; quum enim id post ad tempus adhibitum fateantur, quin mandatum baptizandi dictum sit, liquet Christi sanctionem et auctoritatem ha­ baptizantibus semper per sæcula om­ beat. 4 Christi Baplism;r Spiritu sancto nia Christum adfulurum. Apostolorum interius perfici, quin ulla aquæ ha­ igitur successores , illud muneris per­ petuo exercentes , Christi mandato benda sit ratio, docent. 21. Concilium Tridentinum hac in re comprehenduntur. Sacrum vero esse hunc edidit Canonem : « Si quis dixe­ baptizandi rilum, ad animæ munditiem rit aquam veram et naturalem non esse et salutem directum , ex solemni trium de necessitate Baptismi, atque ideo personarum divinarum invocatione col­ verba illa Domini nostri Jcsu Christi : ligitur, et ex promissione Christi, se « Nisi quis renatus fuerit ex aqua et illud peragentibus semper fore praesen­ » Spiritu sancio, >> ad metaphoram tem , auctoritate scilicet et gratia ; et ex praelatione, qua se omnem potesta­ aliquam detorserit; anathema sit. » 8 tem in coelo et in terris habere profes­ Propositio. Christus Dominus instituit aqua Ba­ sus est, ut coelestis potestatis exerci­ ptismum , ad finem usque mundi, mi­ tium Apostolis demandare plane intelnistrandum, qui proinde est novæ legis ligeretur. Ex loco parallelo Marci con­ stat insuper salutis assecutionem Ba­ Sacramentum. 22. Probatur 1. ex Christi verbis. ptismi susceptioni alligasse Christum : Apostolos mittens dixit : « Data est » Qui crediderit, et baplizalus fuerit, mihi omnis potestas in coelo, et in salvus erit. »’ 23. Joannes Evangelista refert Christi terra. Euntes ergo docete omnes gen­ (I) Lib. de Bapt. c. i. ct ii. (i) Lib. de her. c. xlvi. (3) Matt. iii. it. (4) !«» vi»r Σμγ·ο» , initialibus litteris designarent. (0) Tertullian. lib. do Bapt. 10 TRACT. XI. DE BAPTISMO. cnim qui balneo ulllur mundatur : auctorum Judaicorum, magis quam pro­ « Hinc cognosce quod aqua non mundat fanorum in vocum vi, prout in novo sine Spiritu. Idcoque legisti quoti 1res Testamento usurpantur, definienda esse testes in Baptismate unum sint, aqua, respiciendum. Cælerum non agitur imsanguis, et Spiritus. Quia si unum ho­ præscnliarum de modo baptizandi, rum detrahas, non stat Baptismatis Sa­ utrum scilicet aspersio vel infusio Ba­ cramentum. Quid est enim aqua sine ptismi habere possit rationem ; ideoque cruce Christi? Elementum commune, satis erit monstrasse vocem qua Chri­ sine ullo Sacramenti effectu. Are iterum stus usus est, vi sua nativa, et usu com­ sine aqua regenerationis mysterium muni, aqua ablutionem designare. 35. Obj. 2. Christus alio in loco ba­ est : « Nisi cnim quis renatus fuerit ex <> aqua et Spiritu, non potest introire in ptizandi voce sensu translato usus est : « regnum Dei.» Credit autem etiam cate­ « Baptismo autem habeo baptizari, et chumenus in cruce Domini Jesu, quia quomodo coarclor usque dum perficia­ et ipscsignalur: sed nisi baplizalusfue­ tur? » · rit in nomine Patris, et Filii,et Spiri­ 30. Resp. Translatus ille sensus satis tus sancti, remissionem non potest ac­ colligitur ex adjunctis : quum enim cipere peccatorum, nec spiritalis graliæ Christus aqua jam a Joanne ablutus munus haurire.» * fuisset, deinceps non amplius abluen­ 32. De sæculormn posteriorum usu dus, loqui intelligebalur de ærumnis adeo constat ut testimonia referre su­ quæ eum manebant, quæ, pelagi instar, perfluum videatur. ’ Omnium vox ha­ cum voluti obruturæerant. In mandato beri potest illa Augustini : « Tolle autem Apostolis dato duin in univer­ aquam, non est Baptismus. » 8 Bar- sum mundum mitterentur, ipso in cœclaius nonnisi paucos, sxculo undeci­ los jam ascensuro, nullus est metaphomo , recenset qui Baptismum rejece­ ræ locus, sed verba sensu usitato et rint, Manichcismi, uti fatetur, incu­ noto sumenda omnino sunt. sati et damnati. 57. Obj. 3. Christus suum Baptismum Objectiones solvuntur. designavit Spiritus sancti, cumque di­ 35. Obj. 1. Probatio ex Christi man­ stinguendum docuit a Baptismo aqua dato nititur usu recepto vocis bapti­ quem Joannes administravit : « Joan­ zandi : sed si quid valeat, immersio nes quidem baptiza vit aqua , vos autem habenda erit prorsus necessaria ; nam baptizabimini Spiritu sancto non post ita accipiebatur, juxta vim ipsius vo­ multos hos dies. »7 Ita Apostolos ante cis. 4 ascensionem suam allocutus est, qui 31. Resp. Vox illa plerumque pro im­ ipsi non alium Baptismum suscepisse mersione accipiebatur : attamen ablu­ noscuntur. tio aqua quocumque modo facta, etiam 58. Resp. Eo loci Christus de Spiritu ea designabatur; quapropter qui lu­ sancio post paucos dies in Apostolos strali aqua, pro legis præscripto, as­ illapsuro locutus est. Illapsum illum persus fuerat ut mundaretur, bapliza­ « Baptismum » vocavit translato sensu, lus — ab auctore Ecclesia­ ut significaret copiam donorum coele­ stici dicitur : B constat autem usum stium quibus affluerent. Eum a Joannis (I) L. de his qui initiantur, c. iv. (Î) · I know there are divers of those called the lathers, that speak much of waterbaptism , cal­ ling it, « characterem Christianitatis. » Prop, xii, Obj. 0. (3) Tract- xv. in Joan. (4) Barclay prop. xii. § x. (5) Eccli. xxxiv. 30. (6) Luc. xii. 50. (7) Act. i. 5. CAP I. DE AQUA AD BA PTISMUM NECESSARIA. H Baptismo, aqua tantum constantem, Petrum suis manibus baptizasee: · Chri­ merito discrevit ; nec enim aqua sola stus, r inquit, · manibus ipse suis Pe­ in eo adbibenda erat, sed vis divini trum tantummodo baplizavit Petrus Spiritus, ignis instar,ostendenda. Mit­ porro Andrcam et filios Zebedxi ·. ii tens Butem Apostolos ut baptizarent, deinceps reliqiios Apostolos. Septua­ non potuit intelligi de Baptismo Spi­ ginta autem illos Petrus el Joannes, ritus sancti, quia de eo siluit prorsus , Theologus dictus , baptizarunt. » * Cle­ et ipsorum non erat divinam illam mens Alexandrinus id etiam suo libro vim in animam exercere, quæ ipsius dicto llypotyposeon inseruit.8 Spiritus est. Igitur obviae vocis signifi­ 39. Obj. 4. Apostoli nonnisi a Christo cationi inbærendum est, et Baptismus baptizari potuerunt, qui tamen nemi­ aqua agnoscendus, cui tamen Paler, nem baptiza vit; quum enim retulisset Filius, et Spiritus sanctus sua virtuic Joannes rumorem ad Pharisæos perla­ adsint. Quod autem non legatur in Scri­ tum Jcsum baptizare, animadvertit : pturis Apostolos ipsos fuisse aqua ba- « Quamquam Jesus non baptizaret, sed plizatos, non probat cos baptismum discipuli ejus. » * non suscepisse , quum nec Christi ncc 40. Resp. Jcsum ipsum quosdam baApostolorum res gestæ omnes referan­ ptizasse constat ex Joannis relatione : tur. Cælerum penes Christum erat eos a « Venit Jesus et discipuli ejus in ter­ Baptismi lege eximere : quod tamen ram Judæam : et illic demorabatur cum cum fecisse non est verosimile. Dici­ eis, et baptizabat. »5 Quod postea di­ mus igitur cum Augustino : « Non om­ cit intelligcndum est de plurimis dein­ nia quæ facta sunt etiam scripta inve­ ceps baptizatis , quos discipulorum niuntur, verumtamen facta esse ex cæ- opera eum suscepisse ritum adnotat. tcris documentis probantur. Scriptum Non alia videtur ratio cur Joannes, ex est quando baptizatus sil Apostolus sua sententia loquens, nullaque adje­ Paulus, et scriptum non est quando cta explicatione, Jcsum baplizasse jam baptizali sint alii Apostoli : verumta­ affirmaverit. Optime igitur Cornelius a men etiam ipsos baplizalos intclligcrc Lapide adnotat Christum baplizasse debemus : quemadmodum scriptum « non tam per se quam per suos disci­ est quando baptizatæ sint plebes eccle­ pulos, quos tamen ipse prius baptiza­ siarum in Jerusalem et .Samaria, quan­ bat. «° do autem baplizalæ sint aliæ ple­ 41. Obj. 5. Joannes suum baptismum bes gentium, quibus Apostoli episto­ aqua collatum a Baptismo Christi, qui las miserunt, non est utique scri­ fit Spiritu sancto, omnino distinguit ; ptum, cl tamen etiam ipsas baptiza- « Qui misit me baptizare in aqua , ille tas utique minime dubitamus propter mihi dixit : Super quem videris Spiri­ illam Domini sententiam : « Nisi tum descendentem, et manentem super » quis renatus fuerit ex aqua cl eum, hic est, qui baptizat iu Spiritu » Spiritu sancto, non intrabit in rc- sancio. »7 42. Resp. Humilis Chrisli Precursor » gnutn cadorum. » · Porro Evodius qui Antiochenam Ecclesiam primus re­ agnovit se nonnisi aqua baptizare . xit, post Apostolum Petrum, in epi­ quippe qui non potuit ritui illi ullam stola T-. » [Samaritanos) · et acci­ piebant Spiritum sanctum. » * 52. Resp. Apostoli jussi sunt bapti­ zare , quin adjicerentur voces illæ Spi­ ritu sancto, quæ proinde nullatenus admittendo; sunt, ut opus sit excogi­ tare rationem seu ordinariam , seu extraordinariam , qua Spiritu sancio baptizasse ccnscanlur. Ceterum Apo­ stolos, tamquam Christi instrumen­ ta , dare potuisse Spiritum sanctum non negamus, eos scilicet pera­ gere ritus, quibus Christus Spiritus sancti dona impertiri voluit. Haud ta­ men baplizarunl Spiritu sancto praedi­ cando; nam concionibus hanc non alli­ gavit virtutem Christus, sed ipse sibi servavit munus mentem illustrandi cor­ daque tangendi, pro occultis et œquissimis judiciis suis, demandato Aposto­ lis docendi munere. Quod autem Pau­ lus dicat Galatas accepisso Spiritum ex auditu fidei, significat occasione prædicationis Aposioiicæ Spiritus dona illis collata , accepto scilicet Baptismo ct manuum impositione facte, prout Peirus pollicitus est Judæis sua con­ cione ad pœnitenliam et studium salu­ tis commolis. 7 Qui autem tribuit Spi­ ritum , et operatur virtutes, ipse est Deus : nec enim Apostolus se tribuere Spiritum innuit, sed Deo suum serval honorem. Petro prædicanle, Spiritus sanctus se cordibus audientium illa­ psum esse manifestavit, qui Spiritu sancio baptizati idcirco dicuntur : sed {*) Gal. iii. i. (s) Aci. x. 44. (6) Ibid. viii. 17. (?) Ibid. ii. 58. 2 u τη act χι. r IE BAPTISMO. absit ut Petrus dicatur cos divino ilio Spiritu baplizasse : nam dona illa tri­ buit , ct miros illos effectus « operatur unus atque idem Spiritus , dividens singulis prout vult. » * Non fuit penes Petrum facere concione sua ut Spiri­ tus illaboretur, quod ad divinam vo­ luntatem prorsus referendum esi.Quod autem Samaritani, co ct Joanne manus imponentibus, Spiritum sanctum acce­ perint, non potest baptizandi munere Apostolis demandato intclligi : jam enim a Philippo baptizati fuerant. Igitur nec ordinaria, nec extraordinaria bapti­ zandi Spiritu sancio ratio exquirenda esi, ut mandatum explicetur, sed sim­ plici vocis acceptationi inhærendum. Comparatio a miraculis deducta non valet : Apostoli enim ea recte dicuntur patrasse, quia eorum opera facta sunt : sed Baptismus Spiritu sancto directe respicit animas sanctificationem. 55. Obj. II. Nullam verborum formu­ lam præscribi Christi mandato liquet ex libertate quam sibi sumpserunt Apostoli, baptizandi scilicet in nomine Jesu,s quin unquam baplizassc dican­ tur in nomine Patris, et Filii, ct Spi­ ritus sancti. s Ergo in Jesu discipulos adseili sunt credentes, aqua quidem nonnumquam ex prudenti œconomia abluti, sed plerumque Christi tantum Baptismo, Spiritu sancto scilicet emun­ dati. 54. Rcsp. Baptismus in nomine Jesu intelligcbalur ille quem Christus insti­ tuit , quique Spiritu sancto, una cum Patre et Filio, invocato conferebatur, adeo ut quum quidam baptizatos se profitentes, Spiritum sanctum ignorarent, quæreret mirabundus Paulus qua ratio­ ne baptizati fuerint. Certior factus cos Joannis baptismum tantum accepisse , deJesu, cujus adventui Joannes popu- (<) I. Cor. xii. II. (i) Aet. x. 48. (5) Barclay, Apology, Prop. xii. §. viii. Objectio Ium ritu illo præparaveral, eos edocuit, ct Baptismum quem Jesus insti. luit iis administrandum curavit: « Ilis auditis, baptizati sunt in nomine Je. su. « 4 Quod sacer auctor non retulerit verborum formulam ab Apostolis adhi· bitam contigit, quia res gestas brevi­ ter narravit, ritibus sacris haud de­ scriptis enucleatius. Sed de verbis usur­ patis nulla potest esse dubitatio, si mandatum respiciatur, ct constans Ec­ clesiae per omnia saecula consuetudo. 55. Obj. 12. Si Christi ad Nicodemum sermo de ablutione aqua facienda inlelligorclur, sequeretur neminem posse regnum coelorum ingredi, qui aqua baptizalus non fuerit : id autem nequidem a Catholicis affirmatur, qui faten­ tur martyres, aqua non ablutos, suo sanguine baptizari, et alios qui cu­ piunt aqua ablui baptismati, cœl estem posse adipisci gloriam, si perniten­ tes , et Deum diligentes c vivis erepti fuerint , antequam susceperint Ba­ ptismum. 56. Rcsp. Sententia illa Christi, prout sonat, accipienda est, quae spem sa­ lutis tollit ei qui ex aqua et Spiritu sancto non renascatur. Cactorum ex ea renasci merito censetur, qui ea vehe­ menter cupit ablui : apud Deum enim sincera animi voluntas pro re ipsa ac­ cipitur, quoties externa deest occasio. Martyres idcirco aliique morte praere­ pti , dum cupiunt Baptismum , ingre­ diuntur ccelorum regnum, quia cagau dent nativitate quae 1 avacro contingit. Quod si de iis sit sermo qui Baptismi institutionem ignorant, vel desiderium concipere, nequeunt , sanguis Christi causa fusus, hostium fidei furore,merito habetur lavacri instar. Praeclare Au­ gustinus : « Quicumque etiam non percepto regenerationis lavacro pro hæc contra verborum formulam co dirigitur, ut aqua adhibita denegetur. (4) Act. xix. 0. CAP I. DE AQUA AD ΒΛΙHTSM11M NECESSARIA. »5 Christi confessione moriuntur, tantum dum suam meniom magis vellet ex­ eis valet ad dimittenda peccata, quan­ plicare , dc sola Spiritu nativitate ver­ tum si abluerentur sacro fonte Bapti­ ba faciens : <· Quod natum est ex Spi­ smatis. Qui enim dixit : « Si quis non ritu , spiritus est, » ct venti flantis, ex t» renatus fuerit ex aqua ct Spiritu qua parte , vel quo, nescimus, addu­ » sancio, non intrabit m regnum cce- cta similitudine, addit : « Sic est omnis ■> lorum, » alia sententia istos fecit qui natus est ex Spiritu. ■ · exceptos, ubi non minus generaliter 60. Rcsp. Semel explicata a Christo dixit : « Qui me confessus fuerit coram ratione qua quis iterum nasceretur, » hominibus, confitebor et ego cum opus non erat eam iterum inculcare. » coram Patre meo qui in cœlis est. » Perrexit ergo ostendere secundam Et alio loco : « Qui perdiderit animam nativitatem omnino requiri, quin mo­ • suam propter me, inveniet eam. » * dum repeteret : « Quod natum est ex 57. Obj. 15. Dc Spiritu tamquam aqua carne , caro est : et quod natum est ex Christus alibi loculus est, uti certiores Spiritu, spiritus est. »8 In hanc vitam nos facit Joannes : « Si quis s'tit, ve­ nascimur, a parentibus geniti, sed ad niat ad me, ct bibat. Qui credit in me, vitam æternam capessendam ex Spi­ sicut dicit Scriptura, flumina de ven­ ritu nascamur oportet. Divini illius tre ejus fluent aquæ vivæ. Hoc autem Spiritus in cordibus nostris motus ex­ dixit de Spiritu, quem accepturi erant perimur, quin corum auctorem semper credentes in cum : nondum enim erat agnoscamus. Sic omni qui natus est Spiritus datus, quia Jésus nondum crat ex Spiritu contingit, scilicet miro Spi­ ritus opere fit filius Dei. Ad venti simi­ glorificatus. » ’ 58. Rcsp. De Spiritu divino, Aposto­ litudinem quod attinet, non constat los replente, a quo veluli a fonte coe­ vocem spiritus ventum eo loci desi­ lestis doclrinæ aquæ fluerent, Chri­ gnare , quum potius ex serie orationis stus loculus est. Ipsum Spiritum non idem Spiritus de quo mox locutus fue­ dicit aquam, sed coelestia dona quibus rat Christus sit inlelligendus , præscrcredentes, praesertim Apostoli, auge­ tim quum voluntas ei tribuatur, quæ rentur, aquis, quibus fœcundarctur vento, nisi sensu minus proprio, haud orbis terrarum, adsimilat. Hæc figura convenit. Ita plerisquc Patribus visum ex serie orationis satis patet : sitien­ est. Quod si Chrysoslomo, Cyrillo Ale­ tem enim ad se vocavit Christus , ut xandrino, aliisque ex veteribus, cum biberet, credendo scilicet divinam do­ lota turba recentium interpretum proctrinam hauriret, ei ita aliis ipse fieret testanlicorum, assenliamur, venti com­ fons salutis. Prædixcral Isaias : « Hau­ parationem illic agnoscentibus, nihil rietis aquas in gaudio de fontibus sal­ inde contra aquæ necessitatem, quum vatoris , » 5 homines ad bibendum nativitas Spiritu fiat, graliæ molibus vocaverat : « Omnes sitientes venite occultis, sed aqua veluti instrumento. ad aquas. » 4 Præterca explicata est Sic Cyrillus Alexandrinus a vento ad figura ab Evangelista , qui tamen nihil Spiritus sancti afllatum transitum ag­ dixit quo aqua priori loco Spiritum noscit : « Exemplis ergo et figura in cognitionem Nicodemus deducitur sanctum designaret. 59. Obj. 14. Christus aquam siluit, Spiritus enim hic, ait, aereus, per uni­ ti) Dc Civ. Dei l.xiii. c. vit. (1) Joan. vil. 38. (3) Isaiaj xii. 3. (4) Ibidem lv. i. (3) Joan. iit. 4. 8. (β) Ibidem iii. β. IU TRACT. XI. BE BAPTISMO. versum, ut vides, orbem quotidie per­ flat . et quovis decurrens, solo adesse sono cognoscitur : nec cernitur ulli, sed tenuissima quadam aura humana corpora tangens, operationis suto im­ primit sensum. Sic igitur a parvis, quasi manu ad majora ductus spiri­ talem inlelligcrc generationem : sicut in imagino quadam in dicta rei sensi­ bilis similitudine, sensibilis insensi­ bilia collige. » * 61. Obi. fB. Christus Nicodcmo ex­ probravit quod rem adeo notam ipse, magister licet cl princeps Israelilicus, ignoraret : « Tu es magistcr in Israel, et hæc ignoras? » * Si autem de nati vitate aqua egisset, nullus fuisset lo­ cus exprobrationi, nec enim eam nosse potuisset. 62. Resp. Nicodemus magisterio fun­ gens , et, uti ex illis Christi verbis colligitur, sua scientia elatus, debuit nosse hominem non esse regno ccele. sii idoneum , nisi Deo nasceretur. Po■uit etiam ex vaticiniis colligere aquam greluli instrumentum adhibendam ut 'animae sordes abluerentur : » Effun­ de Spiritu sancto, ignis instar, anlmte exurente sordes, eamque amore divino incendente, recte explicantur. Equidem Joannes suum baptismum a Ba­ ptismo Christi distinguebat in eo quod ipso aqua ablueret corpus,Christus vero ignedivini Spiritus accenderet animam: « Ego quidem baptizo vos in aqua in poenitentiam ; qui autem post me ven­ turus est,fortior me est, cujus non sum dignus calceamenta portare : ipse vos baptizabit in Spiritu sancto cl igni. » » 61. Resp. Nihil favet illi interpreta­ tioni verborum Christi, quum aqua pri­ mo loco nominetur, veluti res quæ pri­ mum ii? Baptismo sese offert; et Chri­ stus baptizare jusscrit Apostolos, cl Apostoli ei obtemperando aquam no­ scantur adhibuisse. ° Hæc quidem sym­ bolum est et imago puritatis quam tri­ buit Spiritus sanctus, animam a peccati sordibus mundando, sed revera jussa est adhiberi, nec id negat Calvinus, quamvis , suo ingenio indulgens , ad metaphoram verba Domini detorqueat : sed nihil nos moratur ejus auctoritas. Locus qui objicitur non est parallelus .· dam super vos, » dixit Deus per Eze- nec enim ignis prius ponitur, veluti chielein, « aquam mundam, et mun­ res quæ in Baptismo sese offert sensi­ dabimini ab omnibus inquinamentis vo­ bus, sed Spiritui sancto subjungitur, stris. » 8 Merito illi iterato postulanti : tamquam Baptismi illius comes vel effe­ « Quomodo possunt hæc fieri ? » ex­ ctus. Praeterea quum metaphora neces­ probravit Jesus tantam hebetudinem, sario agnoscenda sit, dum baptizari et divinæ potestatis ignorationem. igne quis dicitur, sensus translatus se 65. Obj. 16. Ipse Calvinus , aqua Ba­ prodit. Non ita dum de nativitate coele­ ptismum licet agnoscens, fatetur verba sti ex aqua et Spiritu sancto agitur : Christi de nativitate ex aqua et Spiritu nam penes Deum est aquam instrumen­ sancto, inlelligenda esse de Spiritu tum adhibere, cique Spiritus sancti in­ sancto, aquæ instar, mundante ani­ dere virtutem, ut quis Deo nascatur. mam ; « quasi diceret, per Spiritum qui Igilur ex verborum ipsorum discrimine purgando et irrigando fideles animas, et ex loquendi usu , diversa utriusque vice aquæ fungitur. »> 1 Sic quæ de Ba­ loci interpretatio oritur, præsertim ptismo Spiritus sancti et ignis dicuntur, quum plurima præsto sint testimonia (I) In Joan. I. II. c. xliv. (i) Join. iii. <0. (S) Erecb. nivi. sa­ il) Inst. I. iv· c. ivi, n< Î5. (5) Mdtlh. iii. <1. (6) a That the term viarer must be under· stood of baptism , is quite plain from Titus iii. and other passages, v Bloomfield. CAP. I. DE AQUA AD BaPTISMUM NECESSARIA. quæ obviam aquæ significationem os­ mandata parata, necessaria est, ut quis tendant. S. Cyrilhis Alexandrinus Chri­ adultus resurgat e peccato. Igitur ha· sti verba prout sonant inlclligit : « Re­ ptizatus renascitur , vi Christi resurre­ jectis velaminibus, ut imbecilliori Sal­ ctionis , dummodo nullum obicem pra­ vator loquitur : « Nisi enim quis » in­ va conscientia objiciat. Quod autem quit, « ex aqua et Spiritu natus fuerit, Baptisma Christi typum impleat vete­ » non potest in Dei regnum introire. » rem, ex gratia Spiritus sancti, qua Nam quum non simplex , sed compo­ aquæ veluti adnectilur, fit; nec enim situs ex corporc sensibili et intelle­ ncccsse est ut res ipsa nihil sensibus ctuali anima homo sil, duplici quodam objiciat lypo simile. 67. Obj. 18. Paulus gloriatur se pau­ ad generationem indiget modo, qui duplicitate sua ud utrumque possit ac­ cos baplizasse, seque omnino haud commodari : Spiritu enim sancio spiri­ missum a Domino ut baptizaret dicit : tus hominis, aqua vero corpus sancti­ « Gratias ago Deo quod neminem ve­ ficatur. » * Quod autem Joannes se strum baplizavi, nisi Crispum clCaium: , aqua baptizare in poenitentiam dixerit, . . . baplizavi autem el *Stephana suum baptisma significat eo tendere, domum -.cælerum nescio si quem alium ut quisque ad pcenitcnliam excitaretur, baptizaverim. Non enim misit me Chri­ abluendi animæ sordes causa : quum stus baptizare, sed evangelizare. » * Christus Spiritum sanctum suo Bapti­ Quod igitur quosdam aqua abluerit, smate tribucrct. De aqua siluit, quia factum est ex eadem oeconomia, qua non ea ratione præstarel Christi Bapti­ ritus alios judaicos ad tempus serva­ verit : quod de cæleris Apostolis pari­ sma suo , sed gratia Spiritus sancti. 65. Obj. 17. De diluvio, in quo pauci homines in arca servati sunt, loquens S. Petrus, Baptismo nos servari pariter docet ; quod nc quis de ablutione aqua facta intelligal, diligenter animadver­ tit : « Quod et vos nunc similis formæ salvos facit Baptisma : non carnis de­ positio sordium, sed conscienliæ bonæ interrogatio in Deum per resurrectio­ nem Jcsu Christi. » ’ 'Arnrvxir V0C31 Baptisma Christi, scilicet quod typo respondet, Spiritu sancto scilicet fit, cujus gratiam salutarem aqua qua arca sustentata est significavit. 56 * 66. Resp. Non hæc dicit Petrus ut aquam deneget adhiberi in Baptismo : nam, eo jubente, Cornelius suique aqua abluti sunt. Recte autem monet ipsam corporis ablutionem, quæ ad carnis sordes emundandas nata est, non esse rem præcipuam ; nam conscientia bo­ na , fide scilicet illustrata, cl ad divina (I) In Joan. I. ii. c ilii. (î) I. Pet. iii. «i. ter dicendum est. 68. Resp. Quum Corinthii partium studio scinderentur, aliis Pauli, aliis Apollo, aliis Cephæ, aliis Christi se di­ scipulos profitenlibus, vehementer eos redarguit Paulus, eisque in memoriam revocat Christi nomine, non suo, eos esse baplizalos : « Divisus est Chri­ stus ? Numquid Paulus crucifixus est pro vobis? aut in nomine Pauli baptizali estis? » Gratias igilur agit Deo se paucos ex illis baplizasse : · Ne quis dicat quod in nomine meo baptizali estis. » Se autem ad evangelizandum missum, haud ad baptizandum didi, quia Deus voluit ejus opera in prædicanda Evangelii veritate præsertim uti, quum alii possent Baptismum mini­ strare. Sic Petrus aliis demandavit mu­ nus baptizandi Cornelium cum suis : « jussit eos baptizari. » 1 Omnes ad quos scripsit Paulus baptizatos fuisse (8) Pr0P· >"■Pruof ‘. S '»· <·> ’· Cor- '· ·** W Ac‘· ’· *’· IS TRACT. XI. I DE BAPTISMO. liquet: quum argumentum ox nomine facere servientem , solummodo in cibis illius in quo baptizati sunt, alias non ct in potibus, ct variis baptismatibus, haberet vim. Ipsum autem cl alios Apo­ el justitiis carnis usque ad tempus cor­ stolos œconomia ct indulgentia erga rectionis impositis. » 3 Judæos hac in re usos nullo documento 70. Resp. Agit Apostolus de variis ba­ ostenditur, quum ritus non foret Judai­ ptismatibus , scilicet de corporis lotius cus homines abluere aqua , iribus di­ ablutionibus, de lustrationibus, et de vinis personis invocatis, et Apostoli aliis lotionibus quæ in lege præscriplæ constanter.eum commcndarinl voluti sunt, quæque justitia carnis nierito di­ unicuique prorsus necessarium : « Poe­ cuntur, quia ad carnis munditiem refe­ nitentiam agite, el baptizetur unusquis­ rebantur. Caelorum totius corporis lo­ que vestrum in nomine Jesu Chrisii in tiones plcrœquc flebant absque aliena remissionem peccatorum vesirorum ; opera, 4 quum ritus Christi aliena et accipietis donum Spiritus sancti. » 1 manu indigeat : nemo enim se bapti­ lia respondit Petrus Judæis quærenti- zare valet. « Unum Baptisma >> Christia­ bus quid sibi faciendum esset. Objectio­ norum prædicat, quo scilicet universi nem hanc, a Cajanis olim prolatam . abluuntur, ct quod semel suscipitur, præclare solvit Tertullianus : « Sed de et cordis affert munditiem, Spiritus san­ ipso Apostolo revolvunt, quod dixerit, cti gratia. Ideo dicit : « Accedamus « Non enim me ad tinguendum Christus cum vero corde in plenitudine fidei, » misit,«quasi hoc argumento Baptismus aspersi corda a conscientia mala , ct adimatur. Cur enim linxit Caium el abluti corpus aqua munda. » 8 Crispum , et Slephanæ domum ? quam­ 71. Obj. 20. Apostolus dicit : « Qui­ quam etsi non eum miserat Christus ad cumque in Christo baptizati estis, tinguendum, tamen aliis Apostolis prae­ Christum induistis. » 8 Id de omnibus ceperat tinguere. Verum haec pro con­ aqua ablutis dici nequit, sed de iis ditione tunc temporis ad Corinthios qui Spiritu sancio baptizati sunt. Li­ scripta sunt, cum schismata ct dissen­ quet etiam inde non omnes fuisse in siones inter illos movebantur, dum Christo baptizatos. Alias dicit : « An alius Paulo deputat, alius Apollo. Pro­ ignoratis quia quicumquc baptizati pter quod pacificus Apostolus, ne sibi sumus in Christo Jesu, in morte ip­ omnia defendere videretur, non ad tin sius baptizati sumus ? Conscpulti guendum ait se missum, sed ad præ- enim sumus cum illo per Baptismum dicandum. Nam ct prius estprædicare, in mortem : ut quomodo Christus posterius tinguere. Sed sit prius prædi- surrexil a mortuis per gloriam Pa­ catum : puto autem, licuit et tinguere, tris , ita el nos in novitate vitæ am­ cui licuit prædicare. » ’ bulemus. » 7 Ad Colossenses scribit : 69. Obj. 19. Apostolus veteres ritus, « Conscpulti ei in baptismo , in quo el qui jam abolendi erant, recensens, resurrrexistis per fidem operationis baptismata iis acccnsel : « Quæ para­ Dei. » 8 bola est temporis instantis : juxta quam 72. Resp. Apostolus agit de adoptione munera et hostiæ offeruntur, quæ non qua gaudemus in Christo , et conditio­ possunt juxta conscientiam perfectum nem nostram cum Judæorum servitute (1 ) Aci. ii. 38. (i) L. de Baptismo c. xiv. (3) llcb. ix 0. Ί) Moysi præceptutn est ut Aaron et filios ejus Uvarel aqua, eos sacerdotio initiaturus. Exod. (5) llcb. x. 88. (0) Gal iii. 87. (7) Horn. vi. 3, 4. (8; Coi ii. It. CAP. 1. DE AQUA AD BAPTISMUM NECESSARIA. 19 comparat : « Omnes enim lilii Dei estis zandi aquam includit, nisi ex adjunctis per lidcm , quæ est in Christo Jesu. ad alium sensum transferatur. Equidem Quicumque enim in Christo baptizati solo Spiritus Baptismate in unum cor­ estis, Christum induistis. Non est Ju- pus coalescere non possemus, nec dæus, neque Græcus : non est servus , enim quis novit se aliumvc Spiritu baneque liber ; non est masculus , neque ptizatum : sed ablutione , quæ res sen­ femina. Otnncs enim vos unum estis in sibus subjacet, initiamur, ct Ecclesias Christo Jesu. » * Omnes igilur baptizati conjungimur, uli contigit tribus homi­ sunt in Christo, et Christum induerunt, num millibus, qui, Petro concionante facti unum in ipso , adseili scilicet in el hortante, Baptismum susceperunt : Dei filios. Id dicendum de omnibus « Qui ergo receperunt sermonem ejus, aqua Baptismi lustralis; licet contin­ baptizati sunt : et appositae sunt in die gere possit quosdam , sui culpa, gratia ilia animæ circiter tria millia. ■»3 75. Obj. 22. Peirus ipse Joannis ba­ quæ adoptioni adncclilur carere. Non statuit Apostolus duas veluti classes, ptisma a Christi Baptismale discerni sed universos alloquitur, eosque a lego docet, eo quod aquam ille adhiberet, judaica liberos probat, ex eo quod in hic Spiritu sancto baptizaret, gratia filios Dei, Chrisii Baptismo, adseili absque ullo lavandi ritu tributa. De Cor­ sint. Ad Romanos autem scribens, ex nelio et suis narrat : « Cecidit Spiritus Baptismo suscepto ostendit oportere sanctus super cos , sicut et in nos in peccatum prorsus effugere, quum Chri­ initio. Recordatus sum autem verbi Do­ sti mortis et scpulluræ Baptismus sit mini, sicut dicebat : « Joannes quidem imago : quapropter baptizatos cum » baplizavil aqua, vos autem baptizaChristo resurgere oportet, novam cœ- n bimini Spiritu sancio. »4 76. Resp. Petrus quidem, visis indi­ lestemque vitam ducendo. Omnes baplizali recte dicuntur conscpulti Chri­ ciis Spiritus sancti in corda Cornelii el suorum illapsi, Chrisii verba in iis im­ sto in Baptismo , quia baptizandi solemnis ratio sepeliendi ritum quodam­ pleta agnovit, scilicet Spiritu sancio modo exhibebat, et resurrexisse etiam baptizatos esse, licet adhuc salutari la­ per fidem operationis Dei ; nec enim vacro abluti non essent. Illud tamen necesse est ex generali illa locutione divini favoris argumentum adhibuit, ut excipere cos qui sua culpa non resur­ Judæis adstanlrbus suaderet licere illos gunt. aqua abluere, ut Baptismo Chrisii fie­ 75. Obj. 21. Apostolus omnes Chri­ rent discipuli, el bonorum omnium stianos Spiritu sancto baptizatos dicit : quæ hominibus comparavit consortes. « Etenim in uno Spiritu omnes nos in 77. Obj. 25. Aqua nonnisi externa for­ unum corpus baptizati sumus , sive ma , et imago haberi potest internæ a Judæi, sive Gentiles, sive servi, sive Spiritu sancto faclæ ablutionis. Ergo liberi ; el omnes in uno Spiritu potati nullius per se momenti est, nec enim sumus. » * ea indiget Spiritus sanctus ut dona sua 71. Resp. Non hæc dicta sunt quod largiatur. 78. Resp. Aqua una cum invocatione Spiritu, non aqua, baptizati sumus, sed quod idem Spiritus nos sanclilica- trium personarum divinarum ex Christi veril omnes Baptismo. Ipsa vox bapti- mandato adhibenda est, cui ritui ipse (i) Gal. iii. 86—88. (8) I. Cor. xii. IS. Objectionem sumimus ex Iibello dicio : « Λ Treatise concerning Baptism and the Supper, » by Joseph Pike. London, MUGCIX. (3) Act. ii. 41. 4) Acl. xi. is. 20 TRACT. XI. DE BAPTISMO. adncxuit virtutem illam coelestem mun­ Ablutio quidem aqua fieri non desiit, dandi animam. Nullius foret momenti, sed ex invocatione patebat discrimen; nisi eum ipse jussisset faciendum : ct effectus longe prawtantior inde se­ sed jam summi est momenti, quum quebatur. Ideo autem suum baptismum nonnisi amplectendo quæ præbct nobis aqua Heri dixit Joannes, Christum ve­ salutis subsidia, possimus gratiam as­ ro Spiritu sancto baplizaturum , ut i|. sequi. Non indiget ritu aliquo Spiritus Ium omnis gratiæ agnosceret aucto­ sanctus, quo dona sua impertiatur : rem , animosque eveheret ad deside­ sed sapientissimo consilio ritibus qui­ randum Baptismum tam longe suo busdam vim indidit, ut homines in­ præcellentem. 83. Obj. 26. Baptismus aqua erat strumenta ct pignora gratiæ habe­ apud Judæos ritus initiandi proselyrent. 79. Obj 24. « Unus Dominus , una tas, quem ab ethnicorum sacris mu­ fidos, unum baptisma, » 1 juxta Apo­ tuati videntur. Morem illum jam vi­ stolum. Sed duo erunt baptismata , si gentem ad tempus servarunt Apostoli, ablutio aqua fiat, Spiritu sancto inte­ ut hos ad Christi cultum facilius tra­ ducerent. rius animam abluente. 84. Resp. Docti homines de more 80. Resp. Mens est Apostoli Christia­ illo disceptant, utrum ante Christi nos omnes eumdem colere Dominum , eamdem profiteri fidem, ct eodem ablui tempora extiterit, vel serius inductus lavacro. Unicum est Baptisma, ablu­ sil. Quod si Spencero assentiri velimus tio scilicet aqua facta, invocatis Patre, affirmanti cum prius extitisse, 2 ne­ Filio, ct Spiritu sancio. Quod interius quaquam concedendum est Judæos simul abluatur anima Spiritus sancti ethnicorum, a quorum abhorrebant gratia, est Baptismatis effectus, quem moribus, ritum mutuatos esse. Quum Christus Dominus externo illi ritui lotiones plurimæ lege praescriberen­ alligavit. Baptizari autem quis Spiritu tur, indo ritus baptizandi proselytus, sancio dicitur sensu translato : nec si quidem extiterit, repetendus est, enim abluit Spiritus sanctus animam, ut scilicet munditiem illis commen­ proui sonant verba , sed tollit pecca­ darent. Cæterum Apostoli Christum tum , et animam efficit, dono gratiæ , habuerunt magistrum, ejusque obse­ cuti sunt mandato. Deo acceptam. 85. Obj. 2~. Apostoli circumcisionem 81. Obj. 25. Baptismus aqua colla­ tus a Joanne figura fuit Christi Bapti­ legisque ritus commendarunt, et ser­ smatis, cui proinde cedere debet. Ergo varunt, quin ideo eorum sequi coga­ Christo baptizante jam Spiritu sancto, mur exemplum. 86. Resp. Immane est discrimen : desiit Baptismus aqua. 82. Resp. Quuin faciebat Joannes Judæis quippe legis rituum observan­ aqua ablutio, eo consilio est facta , ut tiam Apostoli permiserunt, ethnicos homines poenitendo animæ munditiem ab illo onere immunes facientes, qui­ quaererent, ct ita pararentur Christi bus ad fidem conversis ne circumci­ adventui. Desiit ille ritus, postquam derentur dissuasit Paulus , 8 qui pluri­ Christus misit Apostolos in universum mis verbis legis finem advenisse sæmundum', mandans ut baptizarent, Pa- pissime urgebat. E contra Baptismum Iris , et Filii, et Spiritus sancti nomine. unicuique injunxerunt, tamquam ra- (I) Eph.iv. 8. (i) Spcnceros de legibus flebræorum rituaii- bus, I. iv. c. xiii. (3) Videcpisl. ad Galatas , et epist. ad Ilebrœos. CAP. H. DE MODO BAPTIZANDI 21 lioncm qua peccata remittuntur, et guisse, nec aliam plerumque adliibtgralia Spiritus sancti confertur. tam rationem baptizandi, nisi urgente Animadversio. necessitate. Constat etiam morem in87. Aquam prorsus necessariam esse fundendi aquam, vel ea aspergendi Baptismo probavimus, adeo ut nullis corpus, caput vero prreserlim, ulpote in rerum adjunctis, vel gravissima praecipuum membrum , obtinuisse, quacumque urgente necessitate, liquor primum quidem , necessitate urgente, alius adhiberi queat, quum adhibitus deinceps ob infantium teneram condi­ nil prosit. Turpiter igitur erravit l.u- tionem , ct septentrionalium regionum therus, dicens quidquid balnei loco frigus, universe, adeo ut per plura esse potest, baptismo idoneum esse. 1 sæcula omnes vel fere omnes ita fue­ Quaevis autem aqua, seu fluminis . rint baplizati. 89. Sæculo decimo septimo Bapti­ seu fontis, seu e coelo imbribus de­ lapsa , idonea est Sacramento, quam­ starum secla orta est, anno circiter vis , nisi urgeat necessitas, preci­ 1657; tunc enim quidam ex asseclis Vke bus sil sacranda, uti postea, dum de Wallis , rustici Fricslandia oriundi, Baptismi ritibus agendum fuerit, di­ qui inter anabaptistes GriiningenisUe a loco, Dompelers, scilicet Immersocetur. res, a ritu mergendi audiebant, hanc inlcr suos induxerunt consuetudinem.1 CAPUT II In Anglia paulo antea quidam Bapti­ starum nomine innotuerunt.8 In Fude­ PE NODO BAPTIZANDI. ratis his provinciis haud parvo numero reponuntur. Ab Anabaplislis decimi 88. Quum ex hactenus dictis constet sexti sæculi distinguendi omnino sunt, aquam in Baptismo necessario adhi­ quamvis cum iis conveniant in im­ bendam , jam occurrit gravis contro­ pugnando parvulorum Baptismo, ab versia in his regionibus admodum aliis eorum principiis omnino abhor­ agitata , qua scilicet ratione Baptismus rentes Contendunt Baptistæ Baptismum sil ministrandus. Id quidem pro ex­ nonnisi immersione conferri posse. * plorato habendum est immersionis to­ Prcsbylcriani 8 c contra, Episcopales , tius corporis in aquam ritum ab initio et Mcthodislæ alias quoque baptizandi rei chrislianæ per plura sæcula vi- rationes agnoscunt. (I) In Coli, sympos. c.xvii. principles were expressly disclaimed. We may (4) « In 1037, hc (Uke Wallis, a Friesland date the first public acknowledgement of the peasant) collected a parly of individuals. The Baptists as distinct from the Anabaptists from Uko-Wallists, or (ironingenisls, so called because their petition to Parliament in iosu. » The whole the sect arose in the territory of Griiningcn , re­ number of Baptist churches in the United States ceived the malcontents of the united parties , and was, in tSÎS, about 5,600; that of the communi­ therefore called themselves emphatically the cants about 407,681. Encyclopedia Americana , ancient Flemingians, or the ancient Fricslan- art. Daptists. ders ; but by their adversaries , they were deno­ (8 a Immersion, or dipping of the person in minated the Dornpeters, i. e. Dippers , because water, is necessary to the due administration of some of their churches used, in baptism, the this ordinance · Baptist Confession of faith, three-fold immersion of the whole body. The ch. ui. (5) · Dipping of the person into the water is other Anabaptists, on the contrary, regarded the sprinkling of the head as sufficient. » Encyclo­ not necessary ; but baptism is rightly administe­ red by pouring, or sprinkling water on the per­ paedia Americana, article Anabaptists. (3) a The Anabaptists arc not, however , to he son. » Presbyterian Confession of Faith, ch. unfounded with the Baptists, by whom their xxriii. n. iii. 3i TRACT. XI. DE BAPTISMO. 90. Catholica Ecclesia omnem probat Propositio. baptizandi rationem , seu immersione, Valet Baptismus infusione vel asper­ seu infusione, seu aspersione, quæ sione collatus. scilicet haberi possit corporis ablutio; 92. Probatur I. cx Scripturis. Chri­ sed ordinis causa . eum servari pr:e- stus dum baptizandi munus Apostolis cipil ritum qui invaluit. Ideo infusione demandaret, illis se adfiilurum polli­ plerumque baptizatur, immergendi citus est ad finem usque mundi, quod ritu in Ecclesia Mediolanensi, et apud sane do eorum successoribus, eodem Græcos retento, quamvis apud hos fungentibus munere, necessario innon totum submergatur corpus, sed telligcndum est. 4 Ergo fieri ntimquam puero in fetate magna ex parte poterii ut obtineat apud Apostolorum demerso, capiti ejus infunditur a- successores, iisque probetur baptizan­ qua : quæ ratio baptizandi apud ve­ di ratio a Christi instituto aliena. At­ teres sæpe obtinuit. Orientales etiam tamen omni sæculo Baptismus, saltem immersione plerumque utuntur; in­ necessitate urgente, infusione vel as­ fusione vel aspersione nonnum­ persione administrabatur, jamque ri­ tus hi a pluribus sæculis per totam quam. * 9t. Dcvalore Baptismi infusione seu fere obtinuerunt Ecclesiam. Ergo aspersione collati non habetur specia­ valor Baptismi iis rationibus collati lis definitio, quia controversia hæc rc- agnoscendus est , nisi Christum cenlior est ; sed ex Ritualibus cl ex suis haud stetisse promissis, cl Ec­ consuetudine Ecclesiæ, liquet utram­ clesiam penitus e terris defecisse veli­ que valere. « Baptismus , » verba sunt mus. Ritualis Romani, « licet fieri possit aut 93. Probatur 2. ex consuetudine Ec­ per infusionem aquæ, aut per im­ clesia:. S. Laurentius, qui ante saccu­ mersionem , aut per aspersionem ; pri­ lum tertium medium martyr obiit, mus tamen , vel secundus modus , Lucilium infusione baplizasse legitur: qui magis sunt in usu, pro Ecclesia­ nam, accepta aqua, caque benedicta, rum consuetudine retineantur ; ita ut « fudil super caput ejus. » 8 In Eccle- I trina ablutione caput baptizandi per­ sia S. Laurentii in agro Vcrano, Romæ, fundatur, vel immergatur in modum cernitur vetusta imago Laurentii bapti­ crucis uno et eodem tempore quo ver­ zantis Romanum , in pelvi stantem, ba proferuntur, et idem sit aquam ad­ urceusquc exhibetur quem sinistra ma­ hibens et verba pronuntians. » * Porro nu tenens in caput effudit. In actis S. Concilium Tridcntinum quæ obtinet in Graliliani M. Felicissima, ejus opera Ecclesia Romana de Baptismo doctri­ fidem edocta, legitur urceum aqua nam veram esse, solemni lato canone, plenum ei obtulisse ut Baptismi gra­ definivit : « Si quis dixerit, in Eccle­ tiam consequeretur. In actis S. Bacchi sia Romana, quæ omnium Ecclesiarum M. præposilus Lauræ S. Sabbæ dicitur mater est et magistra, non esse veram effudisse vivificam urnam super caput de Baptismi Sacramento doctrinam ; ejus. In actis S. Ludgeri Episcopi re­ anathema sil. ■>3 fertur eum in expulsione servorum Dei (<) Euoplia, (i) llitunle Horn. De forma bapt. (3) Seal. vii. Can. ii i, (Ij Optime Oxonienses : a Non * you will find (Mattb. xxviii. 19 , ÎÛ), that our Lord promised t be will) Ilis Apostles, in their character of (et­ chers and liaplizers of I he nations , always, even unto the end of the world. * Vol i. |Tracts, No. Î0. (B) Tcm. iv. in Actis S. Laurentii p. CI2. CAP II DE MODO BAPTIZANDI. - e Frisia, Berulcno homini laico in­ scandalizentur? An consecuti sunt qui­ junxisse , per domos discurrere, el dem gratiam Dominicam, sed breviore « persuasis matronis morituros bapti­ el minore mensura muneris divini ac zare illorum infantulos, benedicta sim­ Spiritus sancti, ul habeantur quidem pliciter aqua , in nomine Domini in­ Christiani, non sint tamen cæteris tinctos vel superfusos cum invocatione adæqnandi? » Id veluti absurdum me­ S. Trinitatis. » · Hinc Strabo, scriptor rito rejicit. 90. S. Augustinus ait : « Hoc verbum noni sœculi, dicit : « Notandum autem non solum mergendo , verum etiam tidei tantum valet in Ecclesia Dei, ut per ipsum credentem , offerentem , desuper fundendo, mullos fuisse baptizalos, cl adhuc posse baptizari, si benedicentem , tingentem etiam tan­ necessitas sil, sicut in passione beati tillum mundet infantem » 4 Ergo , Laurentii quemdam urceo allato legi­ tinctio qualiscumque per fidei verbum, invocationem scilicet Trinitatis, infan­ mus baplizalum. » * 94. Plurima Patrum scripta , Conci­ tem mundat, quia est verus Bapti­ liorum decreta cl alia antiqua monu­ smus. 97. Consonum equidem erat divinæ menta testantur Baptismum ægrotantibus in lecto decumbentibus admini­ pietati Sacramentum adeo necessarium ita instituere ul facile possit suscipi, stratum infusione, qui Clinici idcirco dicebantur. His tamen nemo ausus præserlim in mortis discrimine. Innu­ est Baptismum secundo ministrare, mera autem sunt rerum adjuncta in quando ex morbo convaluerint, quam­ quibus immersio fieri non valet etiam vis ob dilatam usque ad mortis peri­ extra mortis periculum. culum Baptismi susceptionem , merilo sinta sacris Ordinibus prohibiti. 93. Probatur Z. Patrum auctoritate. S. Cyprianus de Clinicis rogatus sen­ tentiam, « an habendi sint legitimi Christiani eo quod aqua salutari non loti sint, sed perfusi, ·» respondit : « Nos quantum concipit mediocritas nostra, æstimamus in nullo mutilari, et debilitari posse divina beneficia. .... Unde apparet aspersionem quoque aquæ instar salutaris lavacri oblinere. » 8 Adeo constabat bapti­ smum valerc, ut de eo iterando nulla fuerit quæslio , sed utrum pari gratia ac juribus eisdem, qui ita fuerant baptizati, fruerentur. Ideo addidit : « Si autem baptizari non possunt qui jam Baptismo ecclesiastico sanctiiicati sunt, cur in fide sua cl Domini indulgentia (I) Vide npud Marlene dc antiquis Ecd. rit. I. I. c. |. ari. xiv. («) Jn lib. dc rebus Ecclca. c. xxri. Objectiones diluuntur. 99. Obj. I. Aspersio et infusio abs­ que ulla Scripturarum auctoritate in­ ducts sunt. 99. Resp. Quando agitur de ritu a Christo instituto, satis est ostendere quæ sit consuetudo et mens totius Ecclesiæ : hanc enim nobis commen­ dant Scripluræ veluti columnam el firmamentum veritatis. In Scripturis nullibi perspicuis verbis tradi Aposto­ los infusione vel aspersione baplizasse fatemur. Cæterum non inverosimiliter conjicitur carccris custodem cum suis ita baplizatum : nam · in illa hora no­ ctis , » in qua expergefactus est, post concionem a Paulo, ■ baplizatus est ipse et omnis domus ejus continuo. · 5 Hæc adjuncta non suadent eos fuisse immersos.De tribus millibus hominum, (3) Ep. ad Magnum. (J) Tract, liti, in Join. (β) Aci. iri. 33. 24 TRACT. XI. DE BAPTISMO. qui Petri concione ad Baptismum quæ- die tertio et septimo , cl sic mundabirenduin moti sunt, licet etiam conji­ tur. » * Aspersio hæc plane baptismus cere cos non fuisse immersos : « Qui ab auctore Ecclesiastici designatur. ergo receperunt sermonem ejus ba- Sic manuum usque ad ulnas lotio quæ ptizati sunt, cl appositæ sunt in die fiebat a Pharisæis antequam mensæacilla animæ circiter tria millia. » 1 Cæ­ cumberent, baptismus dicebatur. « terum nihil cerii affirmare, silente Quum Christus hanc negligeret con­ Scriptura, volumus; idque salis homi­ suetudinem , ad prandium apud Phari· ni christiano esse duximus, infusio­ sæum invitatus, « Pharisæus cœpilin­ nem et aspersionem adhibitam ve­ tra se reputans dicere, quare non batustis temporibus tandem invaluisse, plizatus esset ante prandium. »fi Ba­ probante Ecclesia, Praesulibus Apo­ ptismata calicum, cl urceolorum, et stolorum successoribus annuentibus , æramenlorum, cl lectorum non neces­ quibus se^Christusadfuturum promisit, sario fiebant mergendo, sed lotiones baptizandi munere fungentibus usque quacumque ratione facta ita vocaban­ ad consummationem sæculi. Cum Au­ tur. Baptismata Apostolus vocavit gegustino itaque dicimus : « Insolentis- neratim Judæoruin lustrationes, qua­ simæ insaniæ est disputare an facien­ rum aliquæ flebant aspersione. Constat dum sit quod tota per orbem frequen­ igitur vocem latiori sensu apud Judæos sumi, omnemque ablutionem com­ tat Ecclesia. » * plecti. 7 100. Obj. 2. Baptizandi vox 102. Obj. 5 Vis vocis, prout in man­ mersionem significat,juxta usum scri­ ptorum , tum profanorum, tum sacro­ dato Christi usurpatur . ex usu novi rum. Ergo Ecclesia nihil potuit inno­ Testamenti definienda est. Liquet au­ vare in eo quod Christus faciendum tem eam de immersione inlelligi ; nam jussit. « baptizatus Jesus, confesliin ascendit Wl.Resp. Vox a qua deriva­ de aqua -: » 8 et alias : « descenderunt tur, tingere significat, quæ plerumque uterque in aquam , Philippus et eunu­ fit mergendo : β^κτ'ιξ * significatione, et chus , clbaptizavil eum. » 9 usu frequenliori mergere est; sed et 403. Resp. Illa testimonia non pro­ lotiones alias ex judaicorum scripto­ bant immersionem designari , quum rum usu, qui praecipue attendendus fieri poterit, ut descenderit in aquam est, complectebatur. Apud Ecclesiasti­ Jesus, eique in alveo fluminis stanti cum legimus : βιτττιξΐμίηί· ίπΐ nuptu manu infuderit aquam Joannes , prout χαι ταλ» αίΓΓίμιιιτ àvrtv, ri c^tXtr îr rw in vetustis picturis exhibetur. Cæterum jsurpau ; ’« Qui baptizatur a mor­ esto immersionem ibi indicari, quid tuo, et iterum tangit eum, quid pro­ velat vocem aliquando sensu latiori ficit lavatio illius? » Lolio autem quæ sumi, prout plerisque vocibus contin­ lege præscripta est, his enuntiatur ver­ git? bis : « Qui tetigerit cadaver hominis, 104. Obj. 4. Apostoli munus sibi de­ et propter hoc septem diebus fuerit mandatum optime intellexisse cen­ immundus, aspergetur ex hac aqua sendi sunt, qui tamen numquain alia Aci. ii. «i. Ep. c. xriii. (3) Eccli. xxxiv. 30. (4) Num. xix. <2. (5) « Ju'lœis eolemne erat nunc aqua effusa manus abluere, nunc Ga.it riiui, manus carpo tenus, aquis emergere. » SpcnccriH Ile legibus llcbrœorum ritualibus I. iv. c. xii §. ii. (C) Luc. xi. 38. (7) Marc. vii. I. (8) Mat. iii. 10. (0) Aci. viii. 38. CAP II. DE MODO BAPTIZANDI 15 ratione præter immersionem usi no­ tOG. Obj 5 Baptismus, prout a Chri­ scuntur : Paulus quippe ait : <■ An igno­ sto institutus est, omnibnr, fatentibus, ratis quia quicumque bnplizali sumus fuit immersione : ergo Ecctcsiie non in Christo Jean, in morte ipsius bapti­ licuit aliam baptizandi rationem indu­ zat! sumus ? Consepulli enim sumus cere, vel sancire. cum illo per baptismum in mortem : 10Ί.Resp. Christus rationem qua Ba­ ut quomodo Christus surrexil a mor­ ptismus conferretur certa lege non de­ tuis per gloriam Patris , ita et nos in finivit, sed baptizare jussit Apostolos, novitate vitæ ambulemus. »1 Sepulturae quod , juxta vocabuli usum latiorem, imago in immersione tantum reperilur. fit lotione quacumque. Igitur manda­ 103. Resp. Utique Apostoli Christi vo­ tum Christi quo immersio praecipiatur luntatis in sacris instituendis ritibus non exlal. Quod autem aliæ rationes optimi sunt interpretes, quorum ta­ baptizandi obtinuerint, non contigit men res gestas vel documenta omnia Ecclesiæ sanctione vel actu , sed ex re­ Scripturæ non exhibent. Quod de tri­ rum necessitate. Sensim sine sensu, bus millibus baptizatis die Pentecostes prout multiplicabantur occasiones mi­ refertur, infusionem vel aspersionem nus solemniter administrandi Sacra­ adhibitam verosimilem facit. Fatemur mentum, facium est ut baptizarentur consuetum ct solemncm modum im­ infantes aliique plurimi infusione oh mersione fuisse j ad quam commode re­ periculum : unde nullo Ecclesiæ de­ fertur quam Paulus recenset sepulturae creto , ipsa tamen haud improbante, imaginem. Cæterum in Baptismo, qua­ obtinuit mos ita baptizandi. cumque conferatur ratione, imago 108. Obj. 6. Ex Justini aliornmque quædam mortis Christi ct sepulturae veterum scriptorum testimoniis, ipsis habetur, saltem quatenus cum Bapti­ adversariis Calentibus, constat immer-’ smo illa significatio ex Christianis in­ sionem adhibitam per plurima sæcula : stitutis connectitur. Hac ratione dicit infusionem, in extremo vilæ discri­ Apostolus , « quia vetus homo noster mine, lentatam, timide et dubitanter, simul crucifixus est, ut destruatur cor­ adeo ut de ejus valore dubie plerique pus peccati, et ultra non serviamus loquerentur. Cornelius Papa de Novapeccato. » ’ Equidem ex allusionibus tiano scripsit : « In ipso in quo jacebat haud firmum derivatur argumentum : lectulo perfusus Baptismum suscepit, xjuod si placeat iis insistere, licebit si hujuscemodi Baptismum suscepisse illud Pauli proferre , quod infusioni fa­ dicendus est. o xp« »·» vere videalur : « Salvos nos fecit per iiAa^Irgi. 6 lavacrum regenerationis et renovatio­ 100. Resp. In solemni Baptismo uti­ nis Spiritus sancti, quem effudit in nos que immersio flebat; urgente vero mor­ abunde per Jcsum Christum Salvato­ tis periculo, vel alia gravi necessitate, rem nostrum. »3 Respondet aptissime infusio , vel aspersio. De his rationibus vaticinio : « Effundam super vos aquam baptizandi non videtur dubitatio fuisse, mundam, et mundabimini ab omnibus quamvis dubitarent nonnulli, utrum inquinamentis vestris. » 4 Aspersionem pargraiia iis conferretur. Quæ Cornelii indicare videtur Paulus alio loco : tempore oria est controversia, Nova« Aspersi corda a conscientia mala , et tiano summum Pontificatum sibi per­ peram usurpante, occasionem præbml abluti corpus aqua munda. »8 (I) nom. vi. 3.(8) Ibidem C. (8) Tit. iii. β. Vol. m. (») Etech, xxxvi. te. (3} Heb. 1. i* . ((·) Apud Euxob. hili. Ecol. I. vi. c. 48. TRACT XI DE BAPTISMO. opportunam huic investigandæ quæstioni, si gravis foret dubitandi ratio. Quum constaret eum ita baplizatum, vix ulla fuisset ei species tituli ad Pon­ tificatum , si ipse Baptismus foret dubii valoris; nec omisissent ejus adversarii id objicere. Quod citatur testimonium Cornelii nullam injicit dubitationem de Baptismi valore, sed vix suscepisse Ba­ ptismum innuit, animo scilicet libenti, qui nonnisi mortis metu ad cum peten­ dum motus est : · Dum jamjam mori­ turus crcdilur. » Ei autem praecipue exprobrat quod sanitati restitutus ritus omissos supplendos haud curaverit, et chrismate liniri neglexerit : « Sed ne­ que postquam liberatus est morbo, re­ liqua percepit, quæ juxta ecclesiasti­ cam regulam percipi debent ; neque ab Episcopo consignatus est. o * 410. Obj. Ί. Canones dicti apostolici, qui priorum sæculorum referunt ritus ct doctrinam, deponendos jubent Episcopos et presbyteros trinam im­ mersionem non servantes. ’ Constanlinopolitanum 1. Concilium Eunomianos, trina immersione haud ablutos,iterum baptizari jubet.’ PelagiusII. Bonosianos eadem de causa baplismalibus aquis iterum ablui vult; « Evangclicum vero præceplum, ipso Deo et Domino Salva­ tore nostro Jesu Christo tradente, nos admonet, in nomine Trinitatis trina etiam mersione sanctum Baptisma uni­ cuique Iribuere. » * 111. Resp. Vis illorum decretorum in numero immersionum ponitur, quate­ nus tribus personis divinis respondent. Canon ille pseudo-apostolicus eos per­ cellit qui unica immersione in mortis Domini memoriam utebantur : « Si quis Episcopus aut presbyter in una initia­ tione non tres immersiones, sed unam dumtaxat, quæ in mortem Domini de­ '·) Apud Euseb. hill. Eccl. I. vi. c. 4S. («) Canon v. (8) Canon vii. tur, peregerit, deponitor. Non enim dixit Dominus; In mortem meam bapti­ zate; sed, profecti docete omnes gentes, baptizantes cos in nomine Patris, et Filii, et Spiritus sancti. » Eunomlanl pari ratione vitiabant Baptismum : Eunomius enim , uti refert Theodorelus, dicebat « non oportere 1er illum immer­ gere qui baptizatur, nec invocare Trini­ tatem , sed semel baptizare in Christi mortem » 5 Bonosiani « baptizabant solummodo in mortem Christi, » uti refert Pelagius. De ritu immersionis, uti patet, non agebatur in illis decre­ tis , quum illa ab omnibus in soiemni Baptismo adhiberetur. 112. Obj. 8. Qui obtinuit usus per duodecim saltem saecula per totam Christi Ecclesiam , quique adhuc apud Orientales servatur, est optimum argu­ mentum ritus a Christo instituti. 413. Resp. Usus ille optime probat immersionem esse baptizandi modum validum cl legitimum ; sed exempla Ba­ ptismi aliis rationibus collali, quæ pas­ sim occurrunt, etiam primis sæculis, quaeque per plura abhinc saecula fere sola obtinuerunt, ostendunt mergendi ritum ad essentiam haud perlinere. Orientales aspersione aliquando uti, ex testimonio Fausti Naironi Banensis Maronitæ constat, qui de Chaldæis id diserte affirmat. 6 Christi promissio, se baptizantibus adfulurum ad finem usque mundi, non sinit ut existimemus modos baptizandi solemniter adhibitos esse et probatos per totam Ecclesiam, qui nullius sunt valoris. 114. Obj. 9. Saltem tutius foret mer­ gendo baptizare , quum in re sacramentaria , falentibus Catholicis , tutior omnino anteferenda sit sententia , dum de Sacramenti valore agitur. ilii. Resp. Tutissimum est receptum (4) Rescripto ad Gaudentium. (5) L. j„. hœr. fal,. c, j». (6) Euoplia , Romæ 40'44. CAP. Il DE MODO BAPTIZANDI. cl probatum Ecclcsiæ morem sequi ; ncc licet singulis suo arbitrio aliquid inno­ vare. Qui mergeret baptizandos contra disciplinam vigentem, reus violati ordi­ nis habendus foret, et suspicionem haud levem erroris contra Udem præbcrel, quippe qui veterem ritum affe­ ctando , videretur dubitare de doctrina quam Romana tenet Ecclesia de Bapti­ smo, juxla quam valet qui infusione vel aspersione confertur. Animadversiones, 116. Quæ oblinet apud Baptistas in his regionibus consuetudo in flumini­ bus et rivulis suos immergendi, quam­ vis Apostolicæ ælatis exempla quædam jactent, probanda non est : constat enim necessitate primorum illorum tempo­ rum , in quibus deerant Christianis sa­ cra æditicia, cessante, ad consulendum pudori , et Sacramenti reverentiæ ba­ ptisteria erecta fuisse, in quibus admi­ nistrabatur. 117. Illa quam sectarii plurimi suis relinquunt libertatem Baptismum susci­ piendi ea quam voluerint ratione, reclo rerum ordini repugnat, et errori patro­ cinatur, quum illi qui immersionem petunt, eam solam valere existiment. Utraque de causa, scilicet ut ordinem servet, cl præsertim ad errorem elimi­ nandum , ne quis sibi de valore Bapti­ smi, quacumque ex probatis rationibus collali, dubitare licere existimet, Ec­ clesia suis ministris injungit ut rece­ ptam ubique disciplinam omnino se­ quantur. 118. Quamvis valeat infusione vel aspersione Baptismus, aliquando du­ bius evadit ex levi ratione qua bapti­ zandos aspergunt sectarum ministri, præsertim Presbyteriani vel Methodi­ st». Magna quidem aquæ copia non requiritur, sed necesse est ut quædam ablutio fiat : ideo pellem contingere debet cl fluere. Hinc Ql ut conversis ad (i) Tracl.de Bapl. c. v. n 153. Nuta. fidem plerumque repetatur sub condi­ tione, dicendo : » Si non es baptizatus, ego te baptizo in nomine Patris , et Filii, cl Spiritus sancti » Id fit passim in Anglia , Galliis, Germania , et etiam Romæ, testante Perroneo. * Quod si ex certo testimonio constet ablutionem rite factam verbis prolatis, cavendum ne iteretur: nefas enim est Baptismum semel rite a quocumque collatum ite­ rare. 119. Quum Baptistarum mos nullum de aquæ copia dubitandi locum relin­ quat , et debitam proferant formulam, nonnullis verbis promissis quæ eam non vitiant : « Ut obediam Domino Jesu Christo, « vel « Ut luo mandato obediam ; » ralio dubitandi de valore Baptismi ab iis collati, desumitur ex separatione ablutionis a forma : hac enim integra profertur ante immer­ sionem ; vel ex intentionis defectu , quod scilicet credant Baptismum eum dem esse ac illum quo Joannes Chri­ stum abluit. Cæterum neutra ex parle videtur salis gravis ratio dubitandi , nam moralis apparet unio inter for­ mam et materiam, quum verbis vix prolatis immersio fiat ; et intentio enuntiatur faciendi quod jussit Chri­ stus, quamvis errore credatur idem esse ac illud quod fecit Joannes. Ergo conversis ab illa secta, qui omnes in adulta ælate Baptismum suscepe­ runt , ideoque certum ferre possunt testimonium de eo suscepto, non vide­ tur , nequidem conditione adjecta, iterandus Baptismus. Cæterum arda omnino debet esse formæ cum materia conjunctio, qua de causa rem sapienliorum judicio relinquimus. 120. Quum deforma Baptismi apud nos controversia haud moveatur, di­ ca agendum non duximus. Omnes qui Sacramentum hoc agnoscunt, in no­ mino Patris, et Filii, et Spiritus uncti ÎH TRACT. XI. DE BAPTISMO. esse ministrandum fatentur. · Unil.'irii falluntur qui discrimen ex fide Trinita­ in nomine Jesu aliquando baptizant, tis repetendum censent : ’ nam mentis sed plerumque ritum hunc prorsus error, seu pravum dogma non afficit omittunt. Baptizantis actus necessario baptizantis actum, nisi formae muta­ exprimendus est, idcoquc integra est tionem inducat. formula : « Ego te baptizo in nomine CAPUT III. Patris , et Filii, et Spiritus sancti. » * Utrum aliquando solo nomine Jesn in­ DE BAPTISMI EFFECTIBUS. vocato Baptismus collatus fuerit, inter eruditos scriptores disceptatum est, 122. Ablutio aqua facta , invocatis plerisquc censenti iis Baptismum a Jesu institutum iis vocibus in Aposto­ tribus personis divinis, vim habet ex lorum Actis designari : quod nobis om­ Christi auctoris sui meritis derivatam, nino videtur. 8 S. Bernardo visus est qua peccatum tollitur, et gratia con­ valere Baptismus in nomine Dei et san­ fertur iis qui obicem , prava sua volun­ ctae et vera Crucis collatus, * sed pace tate , non objiciunt. 10 Ita docet Conci­ lium Tridenlinum : « Si quis per Jesu ejus aliter sentire placet. 121. Perpetuum Ecclesiae morem Christi Domini nostri gratiam , qu:e in Patres testantur. S. Justinus M. ait : Baptismate confertur, reatum origina­ « In nomine rerum cunctarum Paren­ lis peccati remitti negat; aut etiam tis , et Domini Dei et Salvatoris nostri asserit non tolli totum id, quod veram Jesu Christi, et Spiritus sancti in aqua et propriam peccati rationem habet ; tunc lavantur. « 8 Tertullianus : « Lex sed illud dicit tantum radi, aut non tinguendi imposita est, et forma prae­ imputari ; anathema sil. In renatis scripta : « Ite, » inquit,« docete nationes, enim nihil odit Deus : quia nihil est » liugucnlcs eas in nomen Patris, et damnationis iis qui vere consepull» » Filii, et Spiritus sancti. »8 S. Basilius : sunt eum Christo per Baptisma in mor­ « Sicut enim credimus in Patrem, et tem : qui non secundum carnem am­ Filium , et Spiritum sanctum, sic et bulant , sed, veterem hominem exuen­ baptizamur in nomine Patris, et Filii, tes, et novum, qui secundum Deum et Spiritus sancti. » 7 Hac regula dis­ creatus est, induentes.: innocentes, creverunt Concilia inter Baptismum immaculati, puri, innoxii, ac Deo di­ valide ab hærelicis administratum , et lecti effecti sunt, haeredes quidem Dei, eum qui irritus foret, formai defectu , cohæredes autem Christi, ita ut nihil scilicet omissa trium personarum di­ prorsus eos ab ingressu coeli remorestincta invocatione.8 Vehementer tamen tur. Manere autem in baptizatis con­ ii! · The outward clement to be used in this ordinance is waler, wherein the party is lo be baptized, in the name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit. > Baptist Confession of Faith , ch. ux. i Vide Prop. 27 damnatam ab Alexandro VIII. anno IC90. (Si Vide Drouenii dissert, contra Orsi in appen­ dice lib. de Bapl. (4) Ep. cccxl. ad Henric. archidiac. (S’ Apol. i. pro Christiania, n. Ci. (ti) !.. de Baptismo, c. xiii. i; L. de Spiritu sancto, c. xii. (8) Cone. Arol. can. viii. [0) Burnet, Analysis, p. 238. (10) Use Sacramenti notio Oxonlensibus plane arridet ■ de Ecclesia enim loquentes , quæ dispen­ sat, Sacramenta intellignnt ; « The notion of the church as the storehouse and direct channel of grace, as a divine Ordinance, . . . . which conveys secret strength and life lo every one who shares in it, unless there be some actual moral impediment in his own mind, — this is a doctri­ ne which as yet is but faintly understood among us.· Oxford Tracts ,vol. it. Adverlissemenl. CAP III. DE BAPTISMI EFFECTIBUS. ι * cupisccnliam, vel fomitem, hæc san- Amplissima hæc verba eo redeunt ut Cta Synodus fatetur,et sentit : quæ cum non imputentur quæ vere manent pet · ad agonem relicta sit, noccrc non con­ cala : « Manet vere peccatum in no­ sentientibus , sed viriliter per Christi bis, ■> inquit, « neque per Baptismum Jesu gratiam repugnantibus non valei : statim uno die exlingultur : sed quia quinimo qui legitime certaverit, coro­ delelur reatus, imputatione nullum nabitur. Hanc concupiscentiam , quam est. n ’ Ab hisce placitis non reces­ aliquando Apostolus peccatum appel­ serunt Presbyieriani hodierni : * qui­ lat, sancta Synodus declarat Eccle­ bus pro more concinunt Baptistx. siam Catholicam numquam intellexisse Zuinglius Baptismum dixit merum esse peccatum appellari, quod vere et pro­ symbolum externum , cujus vis ad sa­ prie in renalis peccatum sit, sed quia lutem nulla sil. ’ Anglicani ad Catho­ cx peccato est, et ad peccatum incli­ licam doctrinam aliquatenus accedunt. nat. Si quis autem contrarium sense­ Baptismum signum regenerationis, et rit, anathema sit. n 1 instrumentum quo in Ecclesiam coo­ 123. Fuerunt inter veteres haereticos ptantur dicentes : sed nonnisi beni­ qui omnem vim Baptismo denegarent. gniori Oxoniensium interpretatione pos­ Manichaei, Messaliani, aliique variis sunt eorum verba ad sanum reduci erroribus de eo laborabant. Lulherus sensum. ’ Apud Unilarios et turbam fidei totum tribuens, Baptismi vim sectariorum jam omnis evanuit de necessario sustulit. Calvinus pariter virtute Baptismi notio. eum habet veluli signum tantum ac Propositio. In Baptismo gratia Jesu Christi Do­ documentum purgationis, virtutem tol­ lendi peccatum ei denegans : « Ba­ mini nostri confertur, per quam tol­ ptismus, ° inquit, « signum est initia­ litur totum id quod veram et propriam tionis, quoin Ecclesiae cooptamur so­ peccati rationem habet, et Deo rena­ cietatem , ut Christo insiti inter filios scimur. Dei censeamur. ... « A Domino 121. Probatur i. ex Scripturis. Chri­ nobis proponitur, ut symbolum sil no­ stus Dominus, de Baptismo loquens, strae purgationis ac documentum : vel dixit : « Nisi quis renatus fuerit ex aqua (ut melius explicem quod volo) instar et Spiritu sancto, non potest introire signati cujusdam diplomatis , quo no­ in regnum Dei. »7 Nova ergo nativi­ bis conflrmel, peccata nostra omnia tas , qua regno cœlesti adipiscendo sic deleta, inducta , obliterata esse, ne quisque fiat idoneus , contingit aqua ; unquam in conspectum suum veniant, Spiritu sancto hominem filium Dei con­ ne commemorentur, ne imputentur. »(i) *4*6 stituente. Tollitur idcirco peccatum, (i) Ses». v. Can. v. in decreto do pec. orig. (i) lost. I. iv. c. xv. n. i. (5) In antidoto Cone. Trid. ad Sess. v. (4) Dicunt Baptismum esse suscipienti : « a sign and seal of the covenant of grace, of his ingrafling into Christ, of regeneration , of the remission of sins, and of his giving up unto God, through Jesus Christ, to walk in newness of life. ■> Presbyterian Confession of faith , ch. luviii. n. i. (6) Lib. de vera et falsa Bclig. (6) Qucrunlur Dxonienses do uis : · We have almost embraced the doctrine, that God conveys grace only through the instrumentality of the mental energies, that is, through failh, prayer, actual spiritual contemplations, or(w bat is called communion with God , in contradiction to the primitive view, according lo which tbe church and her Sacraments are the ordained and direct visible means of conveying to the soul what io in itself supernatural and unseen. . . . And does not Ibis account for the prevailing indispn sition to admit that Baptism conveys regenera lion?· Oxford tracts. Advertisement to vol. li. (7 J Joan. iii. 5. 30 TRACT. XI. DE BAPTISMO. inquinatus enim nemo in regnum illud intrabit. <23. Petrus a Judæis interrogatus, quid sibi faciendum esset ut veniam Christi mortis impetrarent : « Poeni­ tentiam (inquit) agite , et baptizetur unusquisque vestrum in nomine Jesu Christi in remissionem peccatorum vestrorum : ol accipietis donum Spiri­ tus sancti. » ' Baptismus igitur, Chri­ sti auctoritate pœnilentibus collatus, in remissionem peccatorum prodest, imo ad donum Spiritu sancti assequen­ dum : divinus scilicet Spiritus remit­ tit ipse baptizatis hominibus peccata , eosque Deo gratos, suo dono auctos , efficit. 126. Ananias divinitus missus ut Saulum baptizaret, peccatorum veniam ablutioni tribuit; sic enim Saulum al­ locutus refertur : <■ Exurge, et bapti­ zare, et ablue peccata tua. » * Ergo Baptismo abluuntur peccata. 127. Paulus ipse Baptismo tribuit peccatorum ablutionem, una cum san­ ctitate et justitia ; recensitis enim vitiis quibus inquinati olim fuerant Corin­ thii , subjungit : « Et hæc quidem fui­ stis : sed abluti estis sed sancliiicali estis, sed justificati estis in nomine Domini nostri Jesu Christi,et in Spiritu Dei nostri. «’Ablutio de qua loquitur ad Baptismum refertur, quo abluuntur peccata, virtute et meritis Christi ; Spi­ ritu sancto, suæ graliæ dono, animam sanctam et justam efficiente. 128. Ad Galatas Paulus scribit : « Omnes enim filii Dei estis per fidem, quæ est in Christo Jesu. Quicumque enim in Christo baptizati estis, Chri­ stum induistis. »4 Baptismo Christum induimus, meritis scilicet ejus coope­ rimur, et filii Dei efficimur, ejus causa ad tantam dignitatem evecti. 129. Ephesios ita hortatur : « Viri (I) Aci. ii. 38. (i) Ibid. Ilii. IC. 3) I.Cor. vi. <1. diligite uxores vestras, sicut et Chri­ stus dilexit Ecclesiam , et seipsum tra­ didit pro ea, ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquæ in verbo vitæ, ut exhiberet ipse sibi gloriosam Eccle­ siam , non habentem maculam, aut rugam, aut aliquid hujusmodi, sed ui sit sancta et immaculata. «> » Lavacro aquæ in verbo, Baptismo scilicet, mun­ datur Ecclesia , cl iit gloriosa , sancta, et immaculata. Tolluntur ergo Ba­ ptismo peccata , adeo ut baptizati e lavacro prodcaiil, omni macula im­ munes. 130. Ad Titum scribit, Salvatoris no­ stri Dei commendans clementiam : « se­ cundum suam misericordiam salvos nos fecit, per lavacrum regenerationi» et renovationis Spiritus sancti, quem effudit in nos abunde pcrJcsum Chri­ stum Salvatorem nostrum ; ut justifi­ cati gratia ipsius, haeredes simus se­ cundum spem vitæ æternæ. » 6 Lava­ crum de quo loquitur Apostolus Ba­ ptismus est, nec enim aliud norunt Christi discipuli. Eo regeneramur et renovamur, Spiritu sancto in nos effu­ so, quam gratiam adipiscimur, Christi Jesu Salvatoris nostri intuitu. Justi igitur efficimur, cl hæredcs vitæ æler­ næ. Verbis clarioribus Baptismi effe­ ctus enuntiari non possent. 131. Probatur 2. Patrum testimo­ niis. In Barnabæ epistola , quam jam laudavimus, dicitur : « Descendimus quidem in aquam pleni peccatis ac sordibus , inde autem emergimus, fructum afferentes in corde , timorem et spem in Jesum habentes ex spiri­ tu. » 7 132. S. Justinus do Baptizandis ait : « Eo ducuntur a nobis, ubi aqua est : et eodem regenerationis modo rege­ nerantur, quo et ipsi sumus regene­ rati. » 8 (I) Gsl. iii.Î5. (3) Ephes, v. ib. (6) Tit. iii· 51' Ep. §. ii. n. Ii. (8) Apol. i. n. Gl. CAP. Ill DE BAPTISMI EFFECTIBUS. 31 133. S. Irenaeus ait : « Potestatem postquam cœlllus spiritu hausto in regenerationis (in Deum) demandans novum me hominem nativitas secunda discipulis, dicebat eis : » Euntes do- reparavit, mirum in modum protinus » cete omnes gentes, baptizantes eos confirmare se dubia, patere clausa, » in nomine Patris, et Filii, et Spiritu lucere tenebrosa, facultatem dare quod prius difficile videbatur, geri posse » sancti, n * 131. S. Tertullianus ait : » Felix Sa­ quod impossibile putabatur, ut esset cramentum aquæ nosiræ, qua abluti agnoscere terrenum fuisse, quod prius deliciis pristinæ excitatis, in vitam carualiter natum delictis obnoxium aeternam liberamur. »................ « Quid vixisset, Dei esse cœpisse, quod jam ergo? » ait inferius, « nonne miran­ Spiritus sanctus animaret, n 4 dum et lavacro dilui mortem? Atquin 157. Clemens Alexandrinus ait : <^«Γΐ{>μ(πι tit eo magis credendum , si quia miran­ « 0Λΐττιξ»μ»»ι, dum est, idcirco non creditur : qua­ *·.ιιιυμι$α.' omrtim/xIMi , τιΜιινμΐΛ»' ttlia enim decet esse opera divina, nisi λιπυμπιι, άπΛίιζιχτιζίμιΛΛ. Baptizati , super omnem admirationem ? Nos quo­ illuminamur: illuminati, in filios ado­ que miramur, sed quia credimus : ptamur : adoptati, perficimur : perfe­ exterum incredulitas miratur, non cti , immortales reddimur. ■ Pergit id credit. Miratur enim simplicia quasi probare et explicare : « Ego, · inquit, vana, magnifica quasi impossibilia. » « dixi, Dii estis, et filii Excelsi omnes. » ....................... « Ipsius Baptismi carna­ Multis autem modis vocatur hoc opus, lis actus quod in aqua mergimur, gratia , illuminatio, perfectum et la­ spiritalis effectus deliciis libera­ vacrum. Lavacrum quidem, per quod mur. « 1 peccata abstergimus. Gratia autem, 135. Origenes Christum novam nati­ qua remittuntur pœnæ, quæ peccatis vitatem seu regenerationem intro­ debentur Illuminatio autem, per quam duxisse ait : « Mittens etenim ad hoc sanctam illam et salutarem lucem in­ opus discipulos suos, non dixit tan­ tuemur, hoc estT per quam Deum tum : «■ Ile , baptizate omnes gentes ; » perspicimus. Perfectum autem dici­ sed ait : « Ite, docete omnes gentes; mus , cui nihil deest. » · 138 S. Gregorius Nazianzenus :« Hæc » baptizantes cos in nomine Patris, et » Filii, et Spiritus sancti. » Sciens Baptismi gratia et facultas est non igitur utrumque esse in culpa, utrique orbem terrarum, ut olim, aquis remedium dedit, ut generatio mortalis obruens, sed uniuscujusque hominis regeneratione Baptismi mutaretur, et peccatum purgans, easque obstructio­ impietatis doctrinam doctrina pietatis nes vel maculas quæ vitio contrahun­ tur, prorsus abstergens. » 4 excluderet, n 5 139. S. Ambrosius Baptismi typuin 136. S Cyprianus , ad Donatum scri­ bens , mutationem qux Baptismo ei qui in arca præcessit explicans, ait contigit refert. Quibus antea tenebatur « Vides aquam, vides lignum , colum­ vitiis judicatis, ait : « Sed postquam bam aspicis, et dubitas de mysterio ♦ undx genitalis auxilio superioris sevi Aqua est ergo qua caro mergitur, ut labe detersa, in expiatum pectus ac omno abluatur peccatum. Sepelitur purum desuper se lumen infudit ; illic omne vilium. Lignum est in quo (<) L. iii. adv. bær. c. iii. (i) Lib. de Baptismo. 3) !.. T. in ep. ad Horn. n. S- (*) L. ii. cp. II. ed. Basil, an. MDXNl. (3) Pedag. I.i.c. n. (o) Orat. xl. TRACT. XI, DE BAPTISMO. 33 suffixus est Dominus Jesus , cum paterelur pro nobis. Columba est in cu­ jus specie descendit Spiritus sanctus , sicut didicisti in novo Testamento, qui tibi pacem animæ tranquillilalcmque mentis inspirat » 1 140. S. Cyrillus Alexandrinus ait : ·■ Quoniam non intellexit Nicodemus quid renasci desuper significet, aper­ tius totum mysterium , et breviter sibi exponit. Regenerationem enim, quæ per Spiritum sanctum fit, nasei de­ super Dominus appellavit : ut etiam ex hoc disceremus, idcirco Dei nos fieri participes , quoniam spiritum qui substantialiter ex Deo procedit per Baptismum acquirimus, quo in pri­ stinam pulchritudinem reformati , et ad novam vitam renali, a Deo in filios adoptamur. » * Ht. S. Hieronymus colloquium cum quodam habitum refert, in quo dispu­ tabatur utrum qui post Baptismum duxerat uxorem, quum antea etiam uxoralus fuisset, bigamus habendus foret, adeo ut Apostoli vetito compre­ henderetur, ne bigamus fieret Episco­ pus. De Baptismo ex utraque parte convenit, eo hominem novum fieri, omnibus deletis deliciis : « Si Bapti­ smus novum hominem facit, ct ex tolo novum creat, nihilque in eo veleris hominis reservatur, non potest novo imputari, quod in veteri quon­ dam fuit. »....................... Omnia (inquit) nobis in Baptismale con­ donata sunt crimina : nec post in­ dulgentiam, judicis est metuenda se­ veritas, dicente Apostolo : « Et hæc » quidem fuistis, sed abluti estis : • sed sanclificali estis, sed justifi■ cati estis in nomine Domini Jesu ■ Christi, et in Spiritu Dei nostri. » Omnia peccata donata sunt, bene cl fideliter. * Objectiones diluuntur. 112. Obj. I. Testimonia allata non probant aquas vim inesse : « non enim 1 significare voluit ille (Paulus) ablu­ tionem et salutem nostram aqua per­ fici, aut aquam purgandi, regeneran­ di, renovandi virtutem in se continere: neque hic (Petrus) salutis causam, sed dunlaxat talium donorum cogni­ tionem et certitudinem in hoc Sacra­ mento percipi : quod verbis ipsis salis I evidenter explicatur. Nam verbum vilæ et Baptismum aquæsimul conncctil Pau­ lus : ac si diceret, per Evangelium no­ bis noslræ ablutionis et sanctificationis nuntium gfferri, per Baptismum hujus­ modi nuntium obsignari.» Ha Calvinus.· 145. Resp. Verba Apostolorum adeo sunt clara ut Sacramenti virtutem pla­ ne enuntient. Veteres omnes scriplo­ res appellamus, qui Baptismum illam habere vim , ex Christi Domini cl Apo­ stolorum doctrina, intellexerunt. Fu­ tile est quod objicit Calvinus de verbo vilæ; nam Sacramentum nonnisi verbo et ablutione perficitur, ideoque utrum­ que optimo jure ab Apostolo conneclitur. Verbo autem illo haud nuntius tantum affertur sanctificationis, sed aqua determinatur ad eam impertien­ dam , instrumentum facta Spiritus san­ cti. Optime Augustinus ait : « Detrahe verbum, et quid est aqua nisi aqua! accedit verbum ad elementum , et fit Sacramentum. » 8 144. Obj. 2. Non ipse Baptismus quid valet, sed fides conscienliaque bona , juxta illud Petri : « Conscienti® bonæ interrogatio in Deum. »° <· Subdit continuo Petrus, Baptisma illud non esse depositionem sordium carnis, (i) L. de his qui initiantur c. iii. (4) Inet. I. iv. η. i. (t) In Joan. 1.11. c. ilii. (5) Traci. Ixxx. in Joan. 1) Hieronymus Occano fol. 145. tom. iii. edit. Ilasil. an. MUXV1. (6) Pct. iii. il. CAP. Ill DE BAPTISMI EFFECTIBUS sed conscientiam bonam apud Deum , quæ ex fide esi. » * Ita Calvinus. 145. Resp. Valet ipse Baptismus, nlpotc a Christo Domino tamquam sa­ lutis subsidium institutus, in *remis sionem peccatorum : sed requiruntur quaedam animi affectiones , seu dispo­ sitiones quibus tollantur obices. Fides, poenitentia, propositum Dei mandata servandi requiruntur, ut adultus gra­ tté lavacri percipiendæ sit idoneus. Equidem Petrus ait : « Salvos vos facit Baptisma, » et Christus salutem cre­ denti ea conditione promisit ut Ba­ ptismum susciperet : » Qui crediderit, et baptizatus fuerit, salvus erit. » « 146. Obj. 3. Quis renascitur Deo, quando Spiritus voluerit, quin aquæ tanta insit virtus ut ea adhibita nasca­ tur necessario? Sic Christus nativita­ tem comparavit vento, cujus origo et directio est incerta : « Sic est omnis, qui natus est ex Spiritu. ■> 5 Igitur na­ tivitas illa est animi conversio , gralia Spiritus divini effecta, quo ipse vo­ luerit tempore, et quibuslibet in re­ rum adjunctis : cujus indicium datur dum Ecclesiae visibili aggregari quis vult Baptismi susceptione. ■147. Resp. Aquam et Spiritum san­ ctum simul conjunxit Christus, de no­ va nativitate loquens, quæ aqua fit tamquam instrumento, Spiritu effe­ ctore. Non constat de vento inlelligenda esse quæ de Spiritu subjungit : videntur enim potius de ipso divino Spiritu, cujus motus haud facile ab homine discernuntur, explicanda. Cre­ torum damus Spiritum sanctum quo voluerit tempore hominem sua gralia tangere, sicquc eum ad Baptismum parare, fidem sanctumque propositum largiendo : sed placuit Christo Spiritus efficaciam , qua homo Dei filius con­ ti) Calvinus, insl. I. iv. c. *v. n. 2. (») Mare. ivi. U>. [SJ Joan. iii. 8· 35 slituilur, huic adnectere Sacramento, uti ex ejus verbis liquet. 148. Obj. 4. Simon magus « credidit, et cum baptizatus esset, adhærebat Philippo; » attamen nnmquam Deo na­ tus est : ei quippe dixit Peirus : « In fello enim amaritudinis, ctobligatione iniquitatis video te esse. »4 149. Resp. Nihil velat credere Simo­ nem Deo Baptismo natum fuisse : po­ tuit enim deinceps a fidei simplicitate, et conscientia recta excidere ; uti de aliis testatur Apostolus : « bonam con­ scientiam . . . quidam repellentes, circa fidem naufragaverunt. »’ Quod si cui videatur eum animo haud sincero egisse, dum baptizaretur, pravus animi affectus obstitit ne renasceretur, quam­ vis regenerationis susceperit Sacra­ mentum. 150. Obj. 5. Injuriam Spiritui sancio infert, qui aquæ vim nativitatis diviore tribuit. A Deo ad infirma et egena ele­ menta homines, superstitiosa virtutis aquæ insilæ notione, abducuntur. 151. Resp. Nulla vis tribuitur aquæ , quæ a Christi voluntate ct merito non derivetur. Nulla est superstitionis um­ bra eam agnoscere virtutem, quam Deus ipse rebus creatis indidit, instru­ menta ea faciens quibus de donis nobis collalis certiores efficiamur. Ejus pote­ statem et munificentiam in aquæ Sa­ cramento suspicimus et adoramus. 152. Obj. 6. « Non aliam nobis purifi­ cationem Baptismus pollicetur, quam per aspersionem sanguinis Christi, qui per aquam, propter mundandi abluendique similitudinem, figuratur. ■»6 Ita Calvinus. 153. Resp. Utique sanguine Christi mundities omnis comparata nobis est, nec aquæ inest virtus, nisi tamquam instrumento quo uti illi placuit ad eam (4) Aot. viii. 25. (6) I. Titn. i. 19. (C) Insl. I. iv. c. XV. n. t. TRACT, XI. DE BAPTISMO. significandam ct efficiendam. Fallitur et virtutibus sedulo navabant operam. igitur qui putat nos a Christi redem­ Aliquibus in locis peccatorum perage­ ptione abstrahi, dum in elemento visi­ bant confessionem, quæ tamen con­ bili quam ipse tribuit virtutem agno­ suetudo non ubique obtinuit ; nec imscimus. pr a;sentiar uni est suadenda , ne diffi­ 184. Obj. 7. Magica quædam vis Ba­ cultates ingressuris Ecclesiam multipli­ ptismo tribuitur, dum eo homines re­ centur, vel falsa inducatur sententia nasci dicuntur, quum potius regenera­ peccata ante Baptismum admissa Ec­ tio divino decreto , quo electi prtede- clesiae potestati subjuccre. Cæterum stinanlur, tribuenda sit, proposito explorandus est candidatorum animus, scilicet Dei secundum consilium volun­ ne imparati tantum Sacramentum sus­ cipiant. Quæ olirn facta sunt juvabit tatis suae. 155. Rcsp. Nulla vis magica , sed vir­ præ oculis habere , ut majus accenda­ tur studium ad animum rite parandum tus cœlitus indita Baptismo agnoscitur ; Christus scilicet, qui suo nos redemit Audiatur Tertullianus : « Ingressuros sanguine, voluit nos vita et gratia do­ Baptismum, orationibus crebris,jeju­ nari, dum aqua ablueremur, tribus niis et geniculationibus , ct pervigiliis divinis personis invocatis. 1 Regenera­ orare oportet, ct cum confessione om­ tio hæc divino proposito tribuenda est, nium retro delictorum, ut exponant non quidem absoluto illo decreto quod etiam Baptismum Joannis : Ungueban­ statuit Calvinus, quo homines in inte­ tur, inquit, confitentcs delicta sua. ritum . vel vitam , summo Dei arbitrio, Nobis gratulandum esi, si non publice nulla habita meritorum ratione, desli- confitemur iniquitates aut turpitudines nentur ; sed benefico consilio, quo nostras.Simul etiam eide pristinis sa­ gratiæ dona omnibus in Baptismo lar­ tisfacimus conflictatione carnis et spiri­ giri decrevit, si obex non apponeretur. tus , et subsecuturis tentationibus mu­ * Tota illius novw nativitatis gloria Deo nimenta præslruimus. » 157. Qui absque debita animi dispo­ danda est, cujus misericordiam erga baptizatos mirari Justitiam erga alios, sitione baptizatur, characterem quidem qui tanto carent beneficio, adorare sacramenlalem, dc quo postea dice­ mus, recipil, sed gratia qua anima Deo oportet. sil cara , vacuus manet; immo sacrile­ Animadversiones. 150. Omnia quæ ad Sacramentum gii crimine adslringilur. Hoc ut luat Novi Testamenti necessaria sunt, in debet illud deinceps confiteri et plo­ Baptismo reperiuniur, externus scili­ rare , veniam et gratiam in Sacramento cet ritus, divinitus institutus, cui gra­ Poenitentiae tandem recepturus. tia adnectitur. Hac tamen sua culpa privatur, qui absque fide ct dolore de peccatis, cum vitæ novæ proposito , Sacramentum suscipit. Ideo consuevit in veteri Ecclesia Catechumenatus ha­ beri : candidati scilicet per tempus diu­ turnum in pietatis exercitiis occupa­ bantur, edocebantur munera Christiana, (I) Utrum physice, tamquam Dei instrumentum, aqua virtutem abluendi animam habeat, uti discipuli S Thoms tenent, vel moralilcr tuntum, quatenus ea occasione Deus animam abluit CAPUT IV. DE JOANNIS BAPTIS>10. 158 Licet dc Sacramentis quæ Chri­ stus Dominus instituit nobis sit disse­ rendum , de Baptismo quem Joannes salva fide, inter Theologos quæritur; res tamen eodem redit : lota enim virtus a Deo derivatur, (Î) L. dc Baptismo. CAP. IV DE JOANNIS BAPTISMO contulit aliqua opus eat dicere : hunc scilicet cum Christi Baptismo confu­ derunt plurcs. Sæculo quinto Petilianus, in Africa Episcopus, qui Donati siis accensebatur, eumdem ritum Chri­ sto et Joanni communem censuit. Lutherus magnum jnter utrumque agno­ vit discrimen ; * sed Calvinus nullum , prælerquam « quod in eum qui ventu­ rus erat, Joannes baptizabat : Apostoli in eum, qui jam se exhibuerat, » 1 «Quo etiam, r dixerat supra, « certissi­ mum fit, idem fuisse prorsus Joannis ministerium, quod Apostolis postea de­ legatum est. Non enim alium Bapti­ smum faciunt diversa· manus quibus administratur ; sed eumdem esse ea­ dem doctrina ostendit. » 8 Baplishe ho­ dierni hoc laborant errore. 189. Concilium Tridentinum canonem hunc edidit : « Si quis dixerit Ba­ ptismum Joannis habuisse eamdem vim cum Baptismo Christi ; anathema sit. » ‘ Propositio. Baptismus Joannis non habuit eam­ dem vim ac Christi Baptismus. 160. Probatur i. ex Scripturis. Joan­ nes ipse profitetur : « Ego baplizavi vos aqua, ille vero baptizabit vos Spiritu sancto.»1 Liquet inde Baptismi utriusque discrimen, a virtute scilicet et ef­ fectu petilum : nullam enim vim suæ ablutioni inesse agnovit Baptista ■ ea utens in indicium et occasionem pœnitentiæ, qua cor mundaretur : sed Spi­ ritum sanctum Christi Baptismo dan­ dum prædixit, quippe quo, Christo ipso docente , ex aqua et Spiritu sancto quis renasceretur. 161. Liquet etiam Christi Baptismum ab illo quem administravit Joannes di­ versum esse, et vis longe majoris , ex (I) Disp, de Dapi. legis, Joannis, el Christi anno »510. (î) Inst. I. iv. c. i» , n. 7. (5, Ibidem. eo quod quotquot in Christum credide­ rint, baptizati fuerint, nulla habita ra­ tione Baptismi quem plurimi a Joanne receperant « Egrediebantur ad eum omnis Judææ regio , et Jerosolymitte universi, el baptizabantur ab eo. » ‘ Attamen singulis qui salutem per Chri­ stum quærebant, el delictorum ve­ niam , injunxit Petrus, ut baptizaren­ tur Christi Baptismate : » Poenitentiam (inquit) agile, el baptizetur unusquis­ que vestrum in nomine Jesu Christi, in remissionem peccatorum vestrorum: el accipietis donum Spiritus sancti. «7 *2. Narrat sacer scriptor aliquos qui 16 Joannis Baptisma receperant, Paulo jubente, iterum Christi nomine baptizalos esse : « Factum est autem, cum Apollo esset Corinthi, ut Paulus, peiagratis superioribus partibus, veniret Ephesum, et inveniret quosdam disci­ pulos, dixitque ad eos : Si Spiritum sanctum accepistis credentes ? At illi dixerunt ad cum : Sed neque si Spiri­ tus sanctus est, audivimus. Ille vero ait : In quo ergo baptizati estis? Qui dixerunt : In Joannis Baptismate. Dixit autem Paulus : Joannes baptizavit Ba­ ptismo pœnilenliæ populum , dicens : In cum, qui venturus esset post ipsum, ut crederent, hoc est, in Jesum. His auditis , baptizati sunt in nomine Do­ mini Jesu. » 8 Discrimen ulriusque Ba plismalis hic maxime patet, quum Spi­ ritus sanctus non invocaretur a Joanne, nec Jesu discipulus efticerelur qui Ba­ ptisma Praecursoris susceperat, quam­ vis ad eum expeclandum excitaretur. Hinc facium ut nova indigeret ablu­ tione , qua Spiritus sancti invocatione, una cum Patre, el Filio, meritorum Jesu fieret particeps. 163. Probatur 2 ex Patribus Terlul- (4) Scss. ▼··. can. ·. dc Dapi. (5) Mare. i. 8. (0) Ibidem 3. (?) Act. ii. 58. (8) Aci. III. ». Sfl TBACT. XI. DE BAPTISMO. lianus : « Baptismus ab Joanne denun­ hoc (Christi) perficiendi. Illud erat se­ tiatus jam tunc habuit quaestionem, ab cessus a peccato : hoc conjunctio est ipso quidem Domino propositam Phari- cum Deo. n ’ sæis, cœleslisnc is Baptismus esset, 166. S. Chrysoslomus : « Spiritus an vero terrenus ? De quo illi non va­ sancti gratia in Christi Baptismate est : luerunt constanter respondere, utpote Joannes vero Baptisma hac donatione non intelligentes, quia nec credentes. privatur. » * 167. S. Hieronymus : « Audi quid Nos porro, quantula fide sumus , tan­ tulo et intellectu , possumus aestimare, Scripturae doceant : Joannis Baptisma divinum quidem cum Baptismum fuis­ non tam peccata dimisit, quam Bapti­ se , mandato tamen et non potestate, sma pœnitenliæ fuit in remissionem quod cl Joanncm a Domino missum le­ peccatorum, id est, futuram remissio­ gimus in hoc munus , cælerum huma­ nem, quæ esset postea per sanctifica­ num conditione. Nihil enim cœlcste tionem Christi subsecutura. »8 Patrum præstabat, sed coelestibus praeministra­ hac in re consensus est in confesso: bat, pœnitenliæ scilicet praepositus, Calvinus enim ait : « Neminem pertur­ quæ est in hominis potestate. Denique bet , quod alterum ab allero discernere legis doclores et Pharisæi, qui credere veteres contendunt. »8 noluerunt, nec poenitentiam egere. 168 S. Cyrillus Alexandrinus prae­ Quod si poenitentia humanum est, et stantiam Baptismi Christi agnoscit : Baptismus ipsius ejusdem conditionis π Absoluta Nicodcmi colloquutione, fuerit nccesse est : aut daret et Spiri­ aliud jam utilissimum Evangelista enar­ tum sanctum et remissionem delicto­ rat. Videbat enim Spiritus gratia illu­ rum, si coelestis fuisset. Sed neque pec­ minatus quam necessarium esset ca catum dimittit, neque Spiritum indul- narrare, quibus quantum Christi Bapti­ smus Joannis Baptismo praestaret, apegel nisi Deus solus. « * 164. Origenes ait : « Quin et hoc in­ rirelur................. Baptismum suum, super notandum, quod Joannis Bapti­ quum esset imperfectus, inlroduclosmus Jesu Baptismo, quod dabatur per rium ad perfectionem fuisse. Nam vel­ discipulos ejus, inferior erat. Qui ergo uti lex Mosaica futurarum rerum et in Actis baptizati erant in Joannis Ba­ spiritalis cultus praeparatio quædam ptismo, et neque, an Spiritus sanctus fuit, occultam veritatem parturiens : esset, audierant, denuo ab Apostolo sic Baptismus Joannis ad Baptismum baptizantur, quia regeneratio non apud Christi collocatus, præparationis vim Joannem, sed apud Jesum per Aposto­ obtinebat. »’ los suos fiebat, atque etiam regenera­ 1G9. Accedit ratio theologica. Joannis tionis quod dicitur lavacrum, quod fie­ Baptisma nulla verborum formula ad­ bat cum renovatione Spiritus. — « γΛρ ministratum noscitur, nec gratiam im­ nr i καμ r» luaiia , pertiebatur , nec Trinitatis invocatio­ rujj, ru Ι·7κ i'icc rut μίδιτωι evrv tpmrç', nem seu fidem exigebat Baptisma >λ< liwar κιμαξιμιιΐί λΒίψ-.r, μιτα Christi e contra Trinitatis nomine con­ àiat^uuciur ^ιπμιΐίΐ ΐΓΠνματ<Γ. 2 fertur , et gratiæ instrumentum est. 163. S. Basilius Μ. : « Baptisma illud novæ scilicet nativitatis. Hoc igilur ab Joannis) vim habebat inlroduççndi : illo differt reel virtute. (I; De llapiismo c. s. (<) Comment. in Joan. I. vi. n. 17. Vide et Com. ■n cp. »d Rom. I. v n- s. Eihort. ad Rapt. (4; Horn. »i. in c. iii. Malt. (5) Dialog, adv. Lucifer. (0) tnet. I. iv. c.iv. n (7) In Joan. I. ii. c. Ivii. I i 1 | i CAP. IV. DE JOANNIS BAPTISMO. Objectiones (liliiunliir. 170. Obj. I « In unam doctrinam Joannes et Apostoli consenserunt : ntrique in pcenitcnliam , ntrique in remissionem peccatorum , utrique in nomen Christi, a quo poenitentia et peccatorum remissio esset, baplizarunt. » * Ita Calvinus. 171. Resp. Joannes baptizavil in poe­ nitentiam , qua peccatorum remissio impetraretur. Ideo refertur « prædicaus baptismum pœnitenliæ in remis­ sionem peccatorum. » ’ Christi Bapti­ smus, quem administrarunt Apostoli, fuit in remissionem peccatorum , adeo ut peccata remitteret pœnitentibus, juxta illud Petri : « Poenitentiam agile (inquit) et baptizetur unusquisque ve­ strum in remissionem peccatorum ve­ strorum. » 8 Hilus Præcursoris excita­ bat homines ad poenitentiam; ideoque eos hortabatur Joannes ut dignos fru­ ctus pœnilentiæ facerent, « Joannes, ■ inquit Paulus, « baptizavil baptismo pœnitenliæ *populum.» Baptismus Chri­ sti nonnisi poenitentibus administran­ dus est, quoties scilicet de iis qui pro­ pria voluntate peccarunt, agitur. Est igitur discrimen manifestum, ut de ado­ ptione in filios Dei impræsentiarum si­ leamus , sicut et de trium personarum invocatione. 172. Obj. 2. Iterum baptizati non sunt illi de quibus loquitur Lucas : « Ego, » inquit Calvinus, « concedo fuisse illud verum Joannis baptisma, ct unum idem· que cum Christi Baptismate : sed rebaptizatos nego. Quid igitur sibi volunt verba : < baptizati sunt in nomine »Jesu?» Quidam interpretantur, lanium sincera doctrina eruditos a Paulo fuis­ se : sed simplicius inlelligerc malim, baptismum Spiritus sancti, hoc est, gratias Spiritus visibiles per manuum impositionem datas : quas Baptismi nomine significari non novum est. » 8 (I) Init. I. iv. c. xv. n. 7. (t; Merc. i. I. (3) Ad. ii. 38. (4) Ibid. lix. 4. Vol. ni. 07 175. Resp. Clarissima? sacri scripto­ ris relationi vim infert manifestam, qui negat Christi Baptismum collatum iis qui jam a ^Joanne) baptizati fuerant, prout in loco de quo agitur narratur. Equidem contra obvium baptizandi sensum, qui est aqua abluere, pro eruditione cl institutione sincera expli­ catur a nonnullis, quos sequi Calvinum ipsum puduit. Quod autem ad manuum impositionem velit vocem illam referre, pugnat cum orationis serie; nam nulla ratio sinit ut vocem alio excipiamus sensu, quam quo pluries in contextu sumitur, quando nullum datur indi­ cium transitus ad sensum translatum. Prælerea sacer scriplor pergit referre manibus impositis Spiritus sancti præsentianr. manifestis patuisse argumen­ tis : « His auditis, · dixerat, « baptizati sunt in nomine Domini Jesu. Et cum imposuisset illis manus Paulus, venit Spiritus sanctus super eos, et loque­ bantur linguis, ct prophetabant. »8 Ex ipsa orationis simplicitate liquet ma­ nuum impositionem diversam esse a Baptismo de quo mox fuerat sermo, sicut clcx locis omnibus parallelis, uti aiunt, constat baptizari in nomine Jesu referri ad aqua Baptismum quem Jesus instituit. Frustra laborat Calvinus in re adeo manifesta. 171. Obj. 5. Si detur baplizalos a Joanne iterum fuisse, Paulo jubente, baplizatos, id factum censendum est, quod - in cum qui venturus esset post ipsum ut crederent, hoc est, in Jesum, »7 baptizaverit Joannes. Oporte­ bat autem eos iterum baptizare in cul­ tum Domini Jesu. quem hactenus igno­ rabant : ritus quippe baptizandi a Judæis adhiberi consuevit ut initiarentur homines, et cultum susciperent. 175. Resp. Ea ratio a sacro scriptore non indicatur : quamvis enim Paulus dicatur ea protulisse verba, eo consilio (3) lost. I. iv. e. xv. n. 18. (0) Ad. xix. 5. 0. (7) Ibid. 5. 3« TRACT. XL DE BAPTISMO. prolata manifesto sunt ut hominibus (crea quæsunt Jcsu, scions tantum ba­ illi# ostenderet Joannis ritum Christi plisina Joannis. * * Non aliud videntur Raptismo cos préparasse, quum Ba­ suscepisse Apostoli : « His nimirum , ■ ptista Salvatorem mox venturum prae­ animadvertit Rosenmüller, « iterato diceret. Petrus autem unumquemque Baptismate non erat opus qui stalim ah baptizandum in remissionem peccato­ initio edocti erant, Jesttm esse Mos· rum dixit. Igitur non habendus est siam. ns 179. Resp. Id notat Lucas, ut ostenChristi Baptismus veluti merus initia­ tionis ritus, sed lavacrum quo abluun­ dat scire oportere insuper Jesu Raptitur peccata, et homines renascuntur sma ; quapropter subjungit : ■» Quem Deo. Quod ad Judæontm mores attinet, cum audisseut Priscilla et Aquila, asdicuntur quidem consuevisse Ethnicos sumpserunt cum, et diligentius expoad sua sacra excipere, abluto prius suerunt ei viam Domini. » Igitur dubi­ aqua corpore : sed Baptismi Christi ra­ tandum non est cum deinceps baptizatio et vis ab ejus voluntate petenda est. tum , id enim deinceps refert sacer Optimo Augustinus animadvertit : «Ba- scriptor de aliis qui baptisma Joannis ptizatos a Paulo eos qui jam baptismo tantum susceperunt. Apostolos baptiza- Joannis baptizati fuissent legimus in Actibus Apostolorum, non ob aliud, nisi quia baptismus Joannis non fuit Christi Baptismus. »1 176. Obj.i. Baptizato Christo, coelestia data sunt indicia ritum illum Deo maxi­ me probatum, Spiritu ipso sancio in Christi caput, columbæ specie, illapso. Ergo ritu eodem omnes Christi disci­ puli abluendi sunt. 177. Resp. Utique Deo probatus est baptismus quem contulit Joannes, quamvis quædata sunt signa coelestia, Christo Dei Filio testando idonea sint, potius quam ritus eflîcaciæ demon­ stranda;. In exemplum aliorum Chri­ stus eum suscepit, ut Judæi Joannem agnoscerent divinitus missum , cique ad poenitentiam hortanti obaudirent. Nobis baptismo Joannis opus non est: ritus enim prævius fuit, qui adveniente Salvatore desiit ; baptizandi tamen su­ mus, ut Christo obtemperemus jubenti. Igitur quem instituit Baptismus susci­ piendus est , non quem ipse suscepit. 178. Obj. 5. Apollo, referenie Luca , • erat edoctus viam Domini ; et fervens Spiritu loquebatur, et docebat diligen- (<) I.. v. de Bapt. c. is. (t) Ati. itii. it. | | I | s I I tos fuisse Christi Sacramento temere negatur, ob Scripturarum silentium, I quum numquam id sibi proposuerint I auctores sacri ut res omnes gestas re­ ferrent. Constat Paulum, licet divinitus | vocatum, Baptismo opus habuisse, I quare dubitandum non est cæleros pa- . riter sacris undis mundatos. Ratio au­ tem quam adsignat Rosenmüller futilis est, et nullo testimonio nixa. Liquet universis hominibus legem a Christo impositam, et a Petro promulgatam, nullo facto discrimine eorum qui noti­ tia hujusmodi imbuti a Joanne baptizati fuissent, ct aliorum qui ea caruerunt. IRO. Obj. 6. Tertullianus ait : « Neque ’ quidquam refert inter eos quos Joannes in Jordane, et quos Petrus in Tyberi linxit. » * 1R1. Resp. Tertullianus magnum po­ nit discrimen inter Joannis baptismum, ct cum quem , Christi auctoritate, Apo­ stoli contulerunt, uti ex testimonio ejus jam laudato liquet. Verbis quæ obji­ ciuntur aquam omnem idoneam esse Sacramento docet : « Nulla distinctio est mari quis an stagno , flumine an fonte, lacu an alveo diluatur : neque (5) In Act. iis. S. (*) L. de Baptismo c. i». CAP. V. DE BAPTISMI NECESSITATE. quidquam referi inter eos quos Joannes in Jordane, et quos Petrus in Tyberi tinxit : nisi et ille spado, quem Philip­ pus inter vias fortuita aqua tinxit, plus salutis aut minus retulit. Igitur, omnes aqir.e de pristina originis prærogaliva Sacramentum sanctificationis conse­ quuntur, invocato Deo. Supervenit enim statim Spiritus de cadis , ct aquis superest, sanctificans eas de semelipso , ct ita sanctificatæ vim sanctifi­ candi combibunt. » CAPUT V. DE BAPTISMI NECESSITATE. 18'2. Pclagiani Baptismum necessa­ rium esse fatebantur ad regnum caelo­ rum assequendum, ad beatitudinem scilicet el gloriam coelestem : quum au­ tem peccatum originis negarent, cum necessarium non putabant ad maculam aliquam tollendam, vel ad bcatitudinem quamdam extra coelorum regnum. Inter decimi sexti saeculi novatores Bu­ cerus docuit prædeslinatos adipisci sa­ lutem , sive Baptismum susceperint, vel eo careant. * Calvinus ait : « Jam explodendum esse eorum commentum palam est, qui omnes non baptizalos œternæ morti adjudicant. Clara csl Do­ mini promissio : Quicumque in Filium credidit, non visurum mortem , nec in judicium venturum , sed iransiisse a morte in vitam (Joan. 5,24) : nondum baplizatum nullibi damnasse comperi­ tur. Quod in cam a me partem accipi nolo, perinde ac si Baptismum conte­ mni impune posse innuerem (quo con­ temptu violatum iri Domini fœdus afflr- (I) Inc. iii. Mal. (î) Inst. I. iv. c. ivi. n. Ï6. (!) ■ Although it be a great sin to contemn or neglect this ordinance , yet grace and salvation are not so inseparably annexed unto it, as that no person can be regenerated or saved without it. · Presbyterian confession of faith , ch. xxviii. S. 5« mo : tantum abest, ut excusare susti­ neam) : lantum evincere sufficit, non esse adeo necessarium, ul periisse pro­ tinus existimetur cui ejus oblinendi adempta fuerit facultas.»» * Patrem suum sequuntur Presbyteriani hodierni. s Unilarii nullam Baptismi vel necessita­ tem , vel fructum agnoscunt, sed eum habent voluti symbolum quoddam pro­ fessionis Christianae in primordiis Ecclcsiæ usurpatum. Baptismi necessita­ tem absolutam non admittunt Baptistae, nec enim a salute excludunt eos qui fidei non sunt, ratione ætalis, capaces, nec infantibus eum administrant. Eum tamen vocant una cum cama Christi institutum ct mandatum. ♦ Ex tot erro­ ribus derivata est illa Baptismi negligentia, in his regionibus pierisque se­ ctariis communis. Episcopales preecepti necessitatem, non medii admit­ tunt u? quin diffiteantur in veteri Ec­ clesia necessitatem medii agnitam. 185. Necessitatem Baptismi omnes agnoscunt Catholici : doctores autem Scholastici duplicem illam quam mox indicavimus, distinguere solent neces­ sitatem , prœcepli scilicet et medii. Illa oritur ex lege quam servare oportet, quam tamen si quis absque sua culpa ignoraverit, vel non impleverit, impe­ dimento aliquo detentus, non ideo peri­ clitabitur salute. Necessitas autem me­ dii tanta est, ul, seu .culpa seu forie aliqua res deficiat, salus obtineri ne­ queat. Baptismum hac ratione neces­ sarium esse censent. 181. Concilium Tridentinum simplici­ ter definivit Baptismum esse ad salu­ tem necessarium, errorem contrarium proscribendo : « Si quis dixerit Bapti- (4) Baptist confession of faith , cb. nix. (5) Burnet's Analysis, Art. nvii. p. Hi. TRACT. XI DE BAPTISMO smum liberum esse, hoc est, non ne­- aucla est credendi in nativitatem, pascessarium ad salutem ; anathema sil. » 1 sionem , resurrectionemque ejus, ad. Propositio. dita est ampliatio Sacramento , obsiBaptismus est necessarius ad salu - gnatlo Baptismi, vestimentum quodamtorn. modo fidei, quæ retro erat nuda , nec 185. Probatur 1. ex Scripturis. Chri­• potest jam sine sua lege. Lex enim tin· stus Nicodcmo dixit absque nova nati­• guendi imposita est, et forma præscrivitate neminem posse regnum Dei in­ pta : « Ite, » inquit « docete nationes, gredi; camque contingere nemini nisi » Unguentes easin nomen Patris, et Fiaqua et Spiritu sancto : «Amen, amen » Iii, el Spiritus sancti. » Huic legi coidico tibi, nisi quis renatus fucrii ex lata definitio illa : « Nisi quis renatus aqua et Spiritu sancto, non potest in­ » fuerii ex aqua ct Spiritu, non intrabit troire in regnum Dei. » * Conditio igi­ >» in regnum coelorum ; » obstrinxit fi­ tur est a Christo statuta , qua non im­ dem ad Baptismi necessitatem. Itaque pleta, regni coelestis non patet introi­ omnes exinde credentes *Unguebantur.· tus. Verbis perspicuis, singulos homi­ Excusat Baptismi a laico administrationes complectentibus, enuntiatur illa nem ob periclitantis conditionem : « Tunc enim constantia succurrentis gloriæ assequenda? conditio. 186. Apostolos mittens Christus Ba­ excipitur, cum urget circumstantia | ptismum omnibus jussit administrari : periclitantis: quoniam reus erit perditi « Euntes ergo docete omnes gentes, hominis, si supersederit præstare quod baptizantes cos. »5 Ergo tenentur om- potuit. »7 nes Baptismum suscipere. Eam condi­ 180. S.Cyrillus Hierosolymitanus ait: tionem esse salutis significavit : « qui « Si quis non baptizatur, salutem non crediderit, ctbaplizalus fuerit, salvus habet, præter solos martyres, qui sine erit. » * Frustra igilur sibi blanditur aqua regno coelesti potiuntur. » 8 190. S. Ambrosius circumcisionis my­ quisque de fide, nisi Baptismum susci­ piat. Hoc adultis, quibus prædicatum sterium in Baptismate impleri docet : fuerit Evangelium, Baptismum ad sa­ « Et domesticus, ut alienigena , et ju­ lutem necessarium esse manifesto pro­ stus el peccator circumcidatur remis­ bat. Ad infantes quod pertinet, quum sione peccatorum , ut peccatum non fides el Baptismus salutis conditiones operetur amplius , quia nemo ascendit statuantur, lidcm autem ob ælatem in regnum coelorum, nisi per Sacra­ ipsi nequeant habere, Baptismum sal­ mentum Baptismatis. » Inferius de pec­ tem illis esse necessarium haud temere catore dicit : a Mentis suæ adseribere concluditur, ne omni ad salutem con­ debet infantiae, quod incautus fuit el ditione carere videantur. intemperans, vel remissionem peccato­ 187. Probatur 2. ex Patrum tradi- rum nec acquisivit : « Nisi enim quis Hone. Irenæus de lavacro et Spiritus » renatus fuerit ex aqua el Spiritu sangratia dicit': « Utraque necessaria, cum » clo , non potest introire in regnum utraque proficiant in vitam Dei. »8 » Dei. n Utique nullum excipit, non in­ 188. Tertullianus ait : « Fuerit salus fantem , non aliqua prævenlum neces­ reiroper fidem nudam ante Domini pas­ sitate. »° sionem el resurrectionem : at ubi fides 191. S. Augustinus majorum suorum (I) Sess. vii.Can.v. de Baptismo. (t; Juin. iii. 3. (3) Mat. ixûii. lu. |a)Marc.xvi. IB. L.. iii. adt. her. c. li>. (6) L. do Baptismo c. xiii. (7) Ibidem c. ivii. (8) Catocb.iii. (U) L. de bis qui initiantur c. li. CAP. V. DE BAPTISMI NECESSITATE fidem enuntians, dicit : « Noli credere, nec dicere, nec docere, infantes, onte quam baptizentur, morte praeventos, pervenire posse ad originalium indul­ gentiam peccatorum, si vis esse Catho­ licus. » * 192 .Probatur 3. ex perpetua consue­ tudine Ecclesiœ. Verbis pneclari vindi­ cis hujus Sacramenti Augustini, argu­ mentum proponere juvat : « Quisquis dixerit, quod in Christo vivificabuntur etiam parvuli, qui sine Sacramenti ejus participatione de vita exeunt, profecto et contra Apostolicam prædicationem venit, ct totam condemnat Ecclesiam , ubi propterea cum baptizandis parvulis festinatur ct curritur, quia sine dubio creditur, aliter eos in Christo omnino vivificari non posse. » * 193. Probatur 4. Conciliorum aucto­ ritate. Pclagianos in pluribus Conciliis quinto saeculo damnatos constat, Sum­ mis Pontificibus probantibus, ob ne­ cessitatem denegatam baptizandi par­ vulos in remissionem peccatorum, et salutem. Concilium Carlhaginense, an­ no 416 habitum, de eis ait : « Parvulos etiam propter salutem quæ per Salva­ torem Christum datur, baptizandos ne­ gant, ac sic eos mortifera ista doctrina in ælcrnum necant. » 3 Objectiones solvuntur. 194. Obj. 1. Illud apud Joanncm te­ stimonium ad Baptismum non refertur. " In eo falluntur, » inquit Calvinus, « quod baptismi mentionem fieri hoc loco putant, quia aquæ nomen audiunt. Postquam enim naluræ corruptionem Nicodcmo exposuit Christus, ac renasci oportere docuit : quia ille renascentiam corporalem somniabat, modum hic indicat quo regenerat nos Deus , nempe per aquam ct Spiritum : quasi diceret, per Spiritum, qui purgando el irrigando fideles animas, vice aquæ 41 fungitur. Aquam ergo et Spiritum sim­ pliciter accipio pro Spiritu, qui aqua est. Neque haec nova est locutio : pror­ sus enim cum illa quæ tertio Matthæi capite habetur convenit : « Qui sequitur » me, ille est qui baptizat in Spiritu san« clo et igni. » Quemadmodum ergo Spiritu sancto et igni baptizare, est Spi­ ritum sanctum conferre, qui in regene­ ratione ignis officium natmamque ha­ bet : ita renasci aqua et Spiritu nihil aliud est, quam vim illam Spiritus re­ cipere , quæ in anima facit quod aqua in corpore. » * 193. Bcsp. Hæc ingeniose dicuntur, sed contra obvium textus sensum : nam ea protulit Christus, explicans Nicodemo quomodo renasci oporteret; inter­ rogaverat scilicet hic : « Quomodo po­ test homo nasci, cum sit senex? » 1 Locus igilur non erat figuræ, nisi quæ ex communi usu vel ex sermonis con­ textu omnino pateret. Præterea si Spiritus effectus designandus foret, Spiritus prius nominaretur, sicut quando Spiritus et ignis nominantur : nec aqua veluli res quædam præcipua priorem occuparet locum. Licet igitur Calvini ipsius verbis, alio prorsus con­ silio prolatis, in rem nostram uti : « Non enim nos ex Spiritu et aqua, sed ex aqua et Spiritu regenerandos docet Christus. »6 Aqua merito primo in loco poniiur, eo quod res sil Sacramenti, cui Spiritus adjungitur, qui virtutem suam aquæ adjiciens, facit ut homines denuo nascantur. 196. Obj. 2. Etsi ad Baptismum illa Christi verba referantur, non absolu­ tam necessitatem probant : quamvis enim aqua regenerationis signum adhi­ benda sit, tamen ipsa regeneratio, quæ fit divino Spiritu, hominem regno ido­ neum efficit. « Omissis cavillis, · inquit Calvinus, « tenenda simplex est inter­ ii) Lib. ili. de anima el ejus origine c. ix. guslinianas clxxr. alias ix. Vide Cone. Milcnt. eo (S) Ep. clxti. alias xxriii. ad llieronym. c. vii. dem anno. (4) Instil. I. i», c. χτί. n. iJ. (3) Episl. synodica ad Innoc. 1. que inter AuJ3) Joan. iii. 4. (G) Insiti. I. ir. c. ivi. n. «J. TRACT. \l DE BAPTISMO. preiuiio quam attuli, nominem, donor piunt, nequeunt suscipere. Ergo verba renovatus fuerit aqua viva, hoc esl, illa non probant omnimodam necessi­ Spiritu, posse ingredi in regnum Dei. n * tatem. 201. Resp. Universalis est sententia 197. Resp. Omnimodam necessitatem novæ nativitatis tradiderat Christus, nec exceptionem pali dicenda est: nam eamque ex aqua el Spiritu sancio ne­ merito censentur ex aqua nasci qui ani­ cessario pendere deinceps docuit. Gra­ mo cupiunt ablui, vel qui sanguinem tis igitur, imo contra Christi Domini fundunt in testimonium Jesu, cujus auctoritatem, nativitas fingitur Spiritu lege jubetur ut Baptismus suscipiatur. absque aqua effecta. Verba autem uni­ Cæterum si exceptionem placeat eam versos respiciunt, quos proinde Bapti­ vocare, fit Christo auctore, ct testimo­ nii vis in caeteris omnibus agnosci­ smo oportet renasci. 108 Obj. 3. Illis verbis Christus in­ tur. 202. Obj. 5. Christus ad prædicannuit neminem posse in visibilem Eccle­ siam ingredi, nisi Baptismo : regnum dum mittens Apostolos, jussit quidem I ut baptizarent, hoc ritu homines visi- I enim ccelorum in novo Testamento hanc sæpius designat. Non ideo tamen bili Ecclesiæ adseituri : non tamen in- I ab electorum coetu excluduntur om­ teriturn minatus est iis qui Baptismum I nes haud baptizali, uti fatentur Catho­ haud susciperent, dummodo crede- I lici, catechumenos morte proreptos non omni spe salutis carere dicentes. 199. Resp. Regnum coelorum aliquan­ do Ecclesiam quae in terris esl desi­ gnat, sed el regnum coeleste, in quo Deus se suis manifestai. De hoc agi li­ quet : Nicodemus enim cum divinitus datum magistrum agnoscens, dc sua salute solicilus, quid sibi faciendum foret quæsiisse censendus est. Pralerca visibilis Ecclesia ideo statuta est ul ho­ mines regno coelesti fierent idonei, ideoque ejus membra liant neccssc est qui coeli gaudia comparare velint. Hinc sal­ vandos Ecclesiæ additos in dies testatur Evangelista, res gestas Apostolorum narrans : « Dominus autem augebat qui salvi fierent quotidie in id ipsum. » Vel ut clarius habet textus receptus : *0 Jî X|<;iir<$u rsir xaà «μιραι rj Ιμχλ<9·('* . Catechumeni autem qui sincero desiderio Baptismum petunt, ad Ecclesiam voto et animo pertinent, idcoque non sunt a spe salutis alieni. 101). Obj. 4. Exceptionem admittunt Catholici quoad eos qui martyrium sub­ ierunt , vel qui Baptismum , quem cu­ ti; Imtii.t.h.c. «i. n.SC. rent. 205. Resp. Christus Baptismum cum tide ad salutem exegit : « Qui crediderit, Π et baplizatus fuerit, salvus erit : «haud credenti minatus est interitum « qui | vero nou crediderit, condemnabitur; · 1 siluit autem de Baptismi incuria, quia qui non crediderit, non esset petiturus Baptismum. Opus non erat ul de iis ageret, qui credenics differrent vel ne- I gligerenl hunc ritum, quum jam indi- ; casset eum ad salutem requiri. 204. Obj. 6. Conditio illa salutis uni- ] versos homines obligans , etiam qui de ea nunquam audierunt, sed nec < audire potuerunt, infanles scilicet, £ lemere statuitur, quum nullo claro I Scripturo testimonio nilalur, cl aliena sit a divina piclate. 205. Resp. Non lemere illam declara­ mus salutis conditionem, sed Christo auctore , cujus verba dc Baptismi nc- t cessitatc tota rciro intellexit antiquitas, . Quum homines nullum jus habeanlad gloriam supernaluralem, el peccato primorum parenium filii sint iro, penes Christum erat eam statuere conditio- CAP. V. DE BAPTISMI NECESSITATE. nom , licet plurimi cam impicre ne­ queant : nulla cnim eis fit injuria durn bono privantur indebito. 206. Obj. Ί. Abhorret animus dum co­ gitatur universos qui Baptismum haud susceperunt cruciatibus ælcrnis puniri, tum parvutos nulla sui culpa, tum cæteros quibus divina Baptismi institutio certo innotuit. Id autem omnino dicen­ dum, si salus absque Baptismo compa­ rari nequeat : Scriptura enim nullum alium locum præter gehennam ct re­ gnum cœlorum tradit. Idcirco Augusti­ nus ait : « Non baptizatis parvulis nemo /promittat inter damnationem regnum­ que cœlorum quietis vel felicitatis cujuslibet atque quolibet, quasi medium locum : hoc cnim cis hærcsis Pclagiana promisit. » 1 S. Fulgentius quoque scri­ bit : « Firmissime tene cl nullatenus dubites, non solum homines jam ra­ tione utcnlcs, verum etiam parvulos, qui sive in uteris matrum vivere inci­ piunt, ct ibi moriuntur, sive cum dc matribus nati sine Sacramento sancti Baptismatis, quod datur in nomine Pa­ tris, el Filii, cl Spiritus sancti, dc hoc saeculo transeunt, ignis aeterni sempi­ terno supplicio puniendos. » * 207. Resp. Fides Catholica aliud non exigit quam ul credamus neminem posse regnum cœlcsle ingredi, bealiludinc scilicet aliqua supernatural! Irui.nisi baplizatus fucril, saltem ani­ mi voto. Qui adulta in ætate discesse­ rint, vel rei sunt Baptismatis sua culpa neglecti, vel alia peccata luere debent. Nemo ob solum Baptismatis defectum •qui absque culpa contigit, cruciandus censclur : nam parvuli Baptismate ca­ rentes , juxta rcccplam sententiam , nulla supplicia patiuntur. Hæc placuit sententia D. Thomx Aquinati, qui Au­ gustini fidelissimus discipulus, ejus verba ita interpretatus esi, ut Pelagia- (!) L. de origine anima· c. ii. (i) De Gde ad Petrum, c. xivii. « num errorem de heatiludine superna­ tural! excluderet, quin cruciatus ullos manere infantes censeret." Dicendum, · inquit, « quod nomen tormenti, sup­ plicii , gehennae el cruciatus, vel si quid simile in dictis sanctorum Patrum inveniatur, est large accipiendum pro pœna, ita ut ponalur species proge­ nere. Ideo autem Sancti tali modo lo­ quendi usi sunt, ut detestabilem red­ derent errorem Pelagianorum, qui as­ serebant in parvulis nullum peccatum esse, nec eis aliquam pœnam deberi.» * Liceat nobis benigniorem hanc ratio­ nem Patrum dicta explicandi sequi. Id fidenter dicimus ex dogmate catholico non necessario inferri cruciandos esse parvulos Baptismo carentes, cum id fere omnes Theologi per lot sæcula de­ negent, Ecclesia haud contradicente. Cæterum cum Augustino dicimus : « Nulla igitur ex nosiro arbitrio præter Baplismum Christi, salus æterna pro­ mittatur infantibus, quam non promit­ tit Scriptura divina , humanis omnibus ingeniis præferenda. » * Animadversiones. 208. Baptismum ad salutem esse ne­ cessarium ex fidei doctrina novimus : quin cogamur credere omnes suppliciis cruciari ælcrnis qui absque Baptismo e vivis discesserint. Baptismo sanguinis expiari dicuntur omnes qui fidei causa, Deum super omnia diligentes, mortem obeunt, qui cl votum habent Baptismi suscipiendi, vel explicitant, si de eo audierint, vel implicitum , si de eo non fuerint edocti. Infantes autem lidci cau­ sa interfecti eadem ratione palmam ac­ quirere el regnum haud immerito cre­ duntur : æquum enim est et Christi consonum promissionibus , ut qui pro­ pter ipsum vitam amittunt, licet haud suæ voluntatis actu, eam cum gloria sempiterna inveniant. Ita de innocenti· (3) Qu. 5. 4 223. S. Augustinus noscitur parvo- k lorum Baptismatis necessitatem ad pec· . catum originis tollendum contra Pela- . pianos propugnasse, qui baptizandos fi haud negabant, quin maculam pec- I cati agnoscerent. « Porro, » inquit I ipse, « quia parvulos baptizandos esse concedunt, qui contra auctoritatem universæ Ecclcsiæ, procul dubio per Dominum , et Apostolos Iraditam, ve- l nirc non possunt ; concedant oportet | eos egere illis beneficiis Mediatoris, ut abluti per Sacramentum charitatem- I que fidelium, ac sic incorporati Christi | corpori, quod est Ecclesia, reconci- I lientur Deo, ut in illo vivi, ut salvi, ut redempti, ut illuminati fiant. » 8 ’Abs­ que fide eos salutem assequi, quum per ætatem eam habere nequeant, docet : « Quod traditum tenet univer­ sitas Ecclcsiæ, cum parvuli infantes baptizantur, qui certe nondum possunt corde credere ad justitiam, et ore con­ fiteri ad salutem , quod latro potuit : quin etiam flendo et vagiendo , cum in eis mysterium celebratur, ipsis mysti- (4) Ep. ad Ilimerium Tarracon, c. ii. (5) L. i. de pec. mer. el rem. c. xi»i. CAP. vi DE INFANTIUM BAPTISMO. 17 cis vocibus obstrepunt ; et tamen nul­ tradit, quum absque eo non pateat lus Christianorum dixerit cos inaniter aditus ad cœlorum regnum; et Christi baptizari. Et si quisquam in hac re benignam erga parvulos voluntatem auctoritatem divinam quærat : quam­ testatur : quæ non levia sunt argu­ quam quod universa tenet Ecclesia, menta eos esse Baptismo . et ideo sa­ nec Conciliis institutum , sed semper luti , idoneos. Prælerea quæ viguit retentum est , nonnisi auctoritate consuetudo tertio ineunte sæculo, tan­ Apostolica traditum rectissime credi­ to consensu probata , ab Apostolorum tur, tamen veraciter conjicere possu­ ætate derivata agnoscenda est : si enim mus quid valeat in parvulis Baptismi postea inducta fuisset, vestigia aliqua Sacramentum ex circumcisione carnis, originis ejus ropcrirenlur. Ad manda­ tum quod perlinet praedicandi et docen­ quam prior populus accepit. >> 1 22i. Probatur 5. judicio et auctori­ di, eos respicit, qui per ætatem Evan­ tate Conciliorum. Carlhaginensc, seu gelium audire, cl fidem excipere pos­ Milevitanum II., utroque enim nomine sunt , qui nonnisi credentes et pœnidesignatur, anno AIR , hunc, tulit ca- tentiam agentes idonei sunt Baptismo nonem : « Placuit, ut quicumque par­ suscipiendo. Cæterum baptizandi fa­ vulos recentes ab uteris matrum ba­ cultas, quamvis post docendi munus ptizandos negat, aut dicit, in remis­ declarata, non necessario ad edoctos sionem quidem peccatorum eos bapti­ et credentes arctatur, quum vi sua zari ; sed nihil ex Adam trahere origi­ omnes complectatur qui ablutione in­ nalis peccati, quod lavacro regenera­ digent. tionis expietur .... anathema 227. Obj. 2. Christus Dominus non­ sit. » ’ Decreta hujus Concilii et alte­ nisi adultus baptizari voluit, nec ul­ rius in eadem Pelagianorum causa, lum legitur exemplum, inter Apostolo­ Summo Pontifici probata, per totam rum res gestas, infantis baptizati : Ecclesiam vim obtinuerunt. quod enim de familiis integris baptiza­ Objectiones diluuntur. tis dicitur, intelligilur de iis qui per 225. Obj. 1. Pædobaptismus absque ætatem suscipere Baptismum possent. ulla Scripturarum auctoritate indu­ Gratis prælerea asseritur fuisse in illis ctus est, tertio a Christo sæculo. Chri­ familiis; parvulos. Sic de Centurione stus jussit discipulos faciendos ante­ refertur, quod crediderit cum domo quam baptizarentur : μ»0 *τιυσα.τ· iritra. ejus lota ; nec tamen inde inferre licet parvulos ejus filios , si quos habuerit, omnes gentes, baptizantes eos. » 3 credidisse. 228. Resp. Christi Domini exemplum, Fidem baptismo præiro oportere in­ nuit : « Qui crediderit, et baptizatus si legem non statuerit, nos non obligat ad ea facienda in iisdem rerum ad­ fueritsalvus erit. » * 220. Resp. Episcopi cum Cypriano junctis, quæ libera reliquit. Equidem non novum induxerunt usum, sed ve­ baptismus pœnitcntiæ quem admini­ terem traditionem contra cujusdam strabat Joannes adultis conferebatur, nova consilia propugnaverunt.Fatemur ut ritu ipso monili ad dolorem , quo Scripturam tot verbis haud commen­ mundarentur corda, excitarentur. Chri­ dare parvulorum Baptisma ; sed Sa­ stus innocens sanclusque cum susce­ cramentum omnibus necessarium esse pit, ut aliis esset exçmplo, Joanni te- |i) Can, ii. (3) Maith, xiviii· 19. (4) .Marc. ni. 16. TRACT. XI DE BAPTISMO. slimonüim perhiberet, et aquas, sui nem , non tunc primum inductam, sed corporis contactu, sublimi muneri vigentem jam, et stabilitam, utpoteab mundandi animas pararet. Ætatcm Apostolorum ætate derivatam. Suo in­ autem qua suscipiendus esset Bapti­ dulgens ingenio severiori, opinatus est smus quem ipse instituit, nullibi de­ præslarc ut Baptismus differretur, do­ finiisse legitur : ideoque juro optimo nec edoceri possint baptizandi quantum infertur licere omnibus absque solatis suscepturi foreni munus. Singularii discrimine eum conferre. Quod Apo­ hæc sententia non obtinuit, sed post stoli non legantur infantes baplizasse, medium saeculum adeo immola persti­ non obstat : nam ros eorum gestas tit vetus consuetudo , ut ne quidem paucas recensuerunt sacri scriptores. octo dierum dilatio opportuna Episco­ Cælerum baud temere conjicitur par­ porum Concilio visa sit. Equidem quas vulos aliquos vocibus illis comprehen­ objecit difficultates non ejusmodi sunt, di, quæ integras respiciunt familias. quas Pædobaplismi hodierni adversarii Non parallelus est locus qui objicitur: urgent : petebantur enim imprimis ex credendi enim vox necessario inlelli- sponsorum periculo, parvulorum no­ gitur de iis qui per ætalem fidem con­ mine pollicentium quod ipsi, morte cipere valent ; baptizandi e contra vo­ forsan praerepti, non possent curare cabulum alienam actionem designat, adimplendum, quodque mala puero­ nullumque limitem exigit. Quotquot rum indoles, sponsoribus superstiti­ ablutionis sunt capaces eo compre­ bus, et solicilis, posset frustrari : dein­ henduntur. de cx Sacramenti divina praestantia. 229. Obj. 3. Quum quidam supersti­ Novatores Baptismum vi carere e con­ tione quadam ducti parvulos bapti­ tra dicunt, nihil proinde divinum con­ zandos offerrent Tertulliani ælale , eos tinere; ct sponsorum munus neglivehementer redarguit. « Itaque, » in­ gunt. Quod autem de parvulorum Ba quit, « pro cujusque personae condi­ ptismate differendo arrisit Tertulliano, tione ac dispositione, etiam aetate, de virginibus et viduis etiam visum cunctatio Baptismi utilior est : praeci­ est, quas tamen nemo dixerit ex lege pue tamen circa parvulos. Quid enim Christi haud idoneas Sacramento. Per necesse est sponsores etiam periculo git ipse : « Non minore de causa innu­ ingeri? quia et ipsi per mortalitatem pti quoque procrastinandi, in quibus destituere promissiones possunt, et tentatio præparata est tam virginibus proventu mala? indolis falli. Ait quidem per maturitatem , quam viduis per va­ Dominus : « Nolite illos prohibere ad me cationem , donec aut nubant, aut con­ » venire? » Veniant ergo, dum adole­ tinentia corroborentur. Si qui pondus scunt; veniant dum discunt; dum quo intclligant Baptismi, magis timebunt veniunt, docentur : fiant Christiani consecutionem, quam dilationem : fides cum Christum nosse potuerint. Quid integra secura est de salute. » Qui seve­ festinat innocens ætas ad remissionem riora placita de parvulis miratur, hæc peccatorum? Cautius agitur in saecula­ quoque pari ratione probet oportet. ribus, ut cui substantia terrena non 231. Obj. 4. Gregorius Nazianzenus creditur, divina credatur. norint petere infantes baptizandos esse haud censalutem, ut petenti dedisse videaris. » * suit. * 250. Resp. Ex ipsis Tertulliani verbis 232. Resp. Consuit omnino Gregorius liquet eum velle immutare consuetudi­ infantes baptizandos esse, quamvis ;i) L. ait in sanctum Baptisma disserens : « Ne occasionem improbitas arripiat : ab infantia sanclillcelur. ab ipsis unguiculis Spiritui con­ secretur. »....« Quid de iis dices qui adhuc tenera ætalc sunt, nec aut damnum aut gratiam sentiunt? An eos quoque baptizabimus ? Ita prorsus , si quod periculum urgeat. Præstat enim absquo sensu sanctificari, quam sine sigillo et initiatione abscedere. Atque hujus rei ratio nobis est circumci­ sio die octavo peragi solita , quæ Baptismi figuram quodammodo ge­ rebat, atque iis qui rationis adhuc expertes erant, offerebatur, » . . . . . « De reliquis ita censeo, ut triennio expcctalo, aut aliquanto bre­ viori vel longiori lemporis spatio, (nam tum cl mystici quiddam audire et re­ spondere possunt, ac si minus plene et exacte intelligent, imbuuntur tamen et informantur,) ita demum per magni Baptismi Sacramentum et animos et corpora sanclilicent............ At profiter inopinatos et repentinos periculorum impetus, quique nulla ope atque auxilio propulsari queant, lavacro communiri omnino conducibilius est. >· Hæc visa sunt insigni illi Præsuli, cujus tamen consilium de triennii dilatione cæteris non arrisit ; quapropter consuetudo an­ tiqua constitit immutata. Quam autem longe distent ejus placita a baptistarum errorc nemo non videt. Ü35. Obj S. Baptizandi infantes con­ suetudo ex falsa sententia de Baptismi necessitate et efficacia orta est : dupli­ cem idcirco errorem conjunctum habet, quod scilicet haud baptizati infantes in æternum pereant, baptizati vero coele­ sti gloriæ sint idonei, ablutione illa po­ tius quam Christi sanguine. li) loal. I. iv. c. ivi. n. C. VOL. 1IL W 21 i. Hcxp. Consuetudo illa ab Apo­ stolis derivata est, uti veteres scripto­ res testantur, et iis fulcitur principiis quæ ipsi prædicarunt. Necessarius quidem est Baptismus, uti Christo do­ cente didicimus, et efficax etiam, quia eo quisque renascitur, quum lavacrum sit regenerationis. Parvulos absque Ba­ ptismo decedentes ad salutem haud pervenire cum lota antiquitate Chri­ stiana fateri cogimur, quin eos in æternum cruciandos credere jubeamur. Ex sanguine Christi derivari profitemur Ba­ ptismi virtutem, quam instrumentum tantum , non causam sanctitatis mune­ rum , quibus augentur baptizati, agno­ scimus. /ininiaduersiones. 233. Licet Calvinus fateatur parvulos esse baptizandos, non nititur præcipue summa Baptismi necessitate, sed jure potius filiorum fidelium, quos pa­ rentum ergo ad fœdus divinum perti­ nere censet. « Quamobrem et Judæorum liberi, quod ejus fœderis hæredes lacti ab impiorum liberis discerneren­ tur, semen sanctum vocabantur, ea­ dem etiamnum ratione sancti censen­ tur Christianorum liberi, vel altero dumtaxat fideli parente geniti : et Apo­ stoli testimonio differunt ab immundo idololatrarum semine. »1 Totum hujus rei fructum explicat juxta sua placita Calvinus : « Siquidem Dei signum puero communicatum, velut impresso sigillo, promissionem pio parenti da­ tam confirmat, ac ratum esse declarat quod Dominus non ilii modo, sed se­ mini ejus in Deum sil futurus. » * « Quare,» dicit postea, ·> nihil plus in Pædobaptismo present is efficaciae requirendum est, quam ut fœdus cum illis a Domino percussum oblirmel et sanciat. » 3 Tota Calvini doctrina eo redit, ut electis tribuatur gratia, et ideo Baptismo obsignandi sunt filii fide­ (i) Ibidem n. 9. ,3} Ibidem η. ii. TRACT. XI. DR BAPTISMO. 50 Bum qui elecli censentur; quum orieris nihil prosit. Magistri in verba jurarunt Presbyleriani.1 936. Quod Apostolus sanctos dicat filios fidelium , licet aller parens inii· delis fuerit. intelligendum est eos le­ gitimos esse, et sanctitatis voluti can­ didatos. Rogatus fuerat sententiam dc iis qui matrimonio cum infidelibus conjuncti erant, cosque monuit ne a conjugibus discederent, si hi vellent cum iis tranquillam degere vitam : « Si quis frater uxorem habet infidelem, et hæc consentit habitare cum illo , non dimittat illam Et si qua mulier fidelis habet virum infidelem, ct hic consentit habitaro cum illa, non di­ mittat virum : sanclificatus est enim vir infidelis per mulierem fidelem , ct san­ ctificato est mulier infidelis per virum fidelem : alioquin filii vestri immundi essent, nunc autem sancti sunt.»8 Eximii Apostolus fidelibus scrupulum quo angebantur aliqui de juribus ma trimonii erga ethnicos conjuges ser­ vandis, eaque docet sancta fieri ct legitima, ex fidelis conjugis consortio, quo etiam saepe contigit ut infidelis ad fidem traduceretur. Filios eorum legi­ timos et sanclos dicit, ex toro nuptiali procreatos cl fidelis genitoris studio institutis sanclis imbuendos. CAPUT VII. agnito, invocationem trium personarum · baptizando ncgligobanl. « Haeretici au­ tem, » inquit, « nullum habent consor­ tium noslræ disciplinae, quos extraneos utique testatur ipsa ademptio commu­ nicationis. Non debeo in illis cogno­ scere quod mihi est praeceptum, quia non idem Deus est nobis et illis , ner. unus Christus, id est, idem , idooque nec Baptismus unus quia non idem : quem quum rite non habeant, sine dubio non habent. »8 Agrippinus, Carthaginensis Episcopus, incuntc tortio sæculo, iterum baptizandos consuit qui ab haereticis baptizati fuerant; qua· invaluit in Africa consuetudo, et a S. Cypriano et collegis suis, in pluribus I Conciliis, decretis firmata est, annis 255,et 250. Re ad Pontificem Romanum I delata, S. Stephaniis illas Conciliorum I sanctiones, universalis Ecclesiae mori­ bus ct traditioni adversas , vehementer I improbavit, minatus Præsules illos sese abstenturum . Ecclesiae scilicet com­ munione privaturum, si in novitate tuenda perseverarent. Decreti ejus summa in S. Cypriani epistola ad Pompeium exhibetur his verbis : « Si quis ergo a quacumque hæresi venerit ad nos, nihil innovetur, nisi quod tradi­ tum est, ut manus illi imponatur ad pcnnitenliam. » * Firmilianus, Cæsarcæ in Cappadocia Episcopus, eamdemac Cyprianus sententiam tuitus est, aerio- , ; t I ribus in Slephanum dicteriis prolatis. IT. MINISTRO BAPTISMI. Sunt qui utriusque litteras hac de re | suppositilias habent, et Conciliorum 257. Baptismum collatum ab hiere- acta , et lotam controversiam in quæ· ticis nihil valere consuit Tertullianus, stionem vocant. Nobis tamen persua­ nisi placeat ejus verba de iis intelli- sum est Cyprianum, fidei studio, et gerc, qui, mysterio Trinitatis haud hæresis odio , in eam sententiam per- (I) n 'Ilie infants of one or both believing pa­ rents air to be baptized. · <> The efficacy of baptism is not lied to that moment of time «herein it is administered ; yet notwithstanding, by the right use of this ordinance the grace pro­ mised ii. not only offered, but really exhibited and conferred by the Holy Ghost, to such (whe- ihcr of age , or infants), as that grace belongolb nnto , according to the counsel of God's own «ill in his appointed lime. » Confession of Faith, ch. ixviii. n. 4. 0. (î) I. Cor. vii. H. (3) Lib. de Baptismo, c. xt. (4) Ep. Ixxiv. CAI’. VII. DE MINISTRO BAPTISMI. ductum fuisse, ul Baptismum ab hæ- Conciliis posteriorum, cl tamen , quia rclicis collatum non valere censeret, per universam custodiuntur Ecclesiam, quamvis scripta ejus Donalislarum nonnisi ab ipsis tradila et commendata fraude vitiata fuisse non possimus non creduntur. »1 Hanc traditionem secuti suspicari : licet enim pro humana con- Arolalcnsis Concilii, anno 514 habili, ditione errore laboraret de re anlea Patres ccnsucrunl : «< l)c Afris quod haud definita, vix nobis persuadere propria lege sua utuntur ul rebaptizent, possumus sanctissimum et mansuetis- placuit ut si ad Ecclesiam aliquis de simum Præsulem ea omnia scripsisse hærcsi vcncril, interrogent eumSymquæ illi in hac causa tribuuntur. Liceat bolum, ct si perviderint eum in Patre, igitur nobis cum Augustino dubitanter ct Filio, et Spiritu sancio esse bapliloqui, quoties de scriptis illis agitur : zatum , manus ei lanium imponatur ul « illud Concilium, vel illa scripta , si accipiat Spiritum sanctum. Quod si invercipsius sunt,cl non, sicut aliqui pu- terrogalus non responderit hanc Trinitanl, sub ejus nomine conscripta atque talem, baptizetur.·8 Nicænuni Conconlicta. » * Res ad extrema fere deve- cilium Caiharos sola manuum impo­ nit: «vicit tamen pax Christi in cor- sitionc suscipiendos decrevit, «secus dibus eorum , ut in tali disceptatione de 1’aulianislis, » 6 quia, uti certiores nullum inter cos schismatis malum ori- nos facit Innocentius I., « Pauiianislæ reliir. »’ Id animadvertit Augustinus, in nomine Patris, et Filii, cl Spiritus qui glorioso Cypriani martyrio com- sancti minime baptizabant.7 » Hæc memorato , id contigisse dicit, « ul si igitur norma est «juxta quam de valore qua in ejus lucidam mentem ex hu- Baptismi ab hærelicis coilali judicaninana conditione nebula irrepserat, dum erit. Decretis horum Conciliorum gloriosa serenitate fulgentis sanguinis inhærens, ccnsuil Concilium Tridcnfugarclur. »3 linum : « Si quis dixerit Baptismum qui 258. Quamquam Stephanus vetuerit etiam datur ab hærelicis in nomine nc Baptismus iteraretur, nulla fidei Pairis, et Filii, et Spiritus sancti, cum definitio ab ipso edita noscitur, adeo intentione faciendi quod facit Ecclesia, ul controversia nonnisi post ejus mor- non esse verum Baptismum ; anathema tem fuerit sopita. « Nondum erat, n inquit Augustinus, « diligenter illa Baplismi quæstio pertractata, sed tamen saluberrimam consuetudinem tenebat Ecclesia, in ipsis quoque schismaticis ct hærelicis corrigere quod pravum est, non ilerare quod datum est, sanare quod vulneratum est, non curare quod sanum est. Quam consuetudinem, credo, ex Aposlolica traditione venientein, sicut mulla quæ non inveniunlur in litteris eorum, neque in sil. » 8 239. Fidem Trinitatis non esse nccessariam ad valorem Baptismi omnino tenendum est, quum Ecclesia semper agnoverit Baptismum, dummodo invocalio trium personarum facta sil consuetis verbis, qua omissa, vel vitiata verbis quæ sensum mutant. Baptismus non fit. Egregius est error Burncti, qui Baptismum nullum dicit, ubi Chri slianæ religionis essentia non servalur ; e contra valere si fides arlicu- (I) Ep. eviii. Argumenta quæ coniroversiæ ct scriptorum authentico favent dilucide exposuit nuperrime vir doctissimus Joannes Baptista Palma, in opero cui titulus : · Praelectiones ilistoriæ Ecclesiastics » Romeo mdcccxxxvih. Cap. xxviii. (8) Aug. I. '.de Kapt. contra Bonalislas ■·. xxv' (5) Ibidem I.. i. c. xviii. (.t) Ibidem l.ib. 11. C. vii. (S) Can. viii. (0) Can. xix. (7) Ep. x’ii· ad E.itcopos Macedonia». (8) Sess. vii. can iv. de Baptismo. Μ TIIAGT. XI. DE BAPTISMI». lorum fundamentalium in secla vi­ autem nonnulli , nntc Ecclesiæ definigeat- ' tioneni, hærcsis odio, baptismo ab iis 240. Quum n plcrisquc sectariis Ba­ collalo repugnarunt, non satis per­ ptismus valere censeatur, a quocumque· spectam habentes totius Ecclesiæ con­ fïicrit collatus , saltem si fuerit ordi­ suetudinem. Qui postea scripserunt, vel natus , necessarium non videtur prin­ loquuntur de haereticis qui formam cipium illud explicatius propugnare , verborum immutarunt, vel de effe­ quod quidem lotum ad Ecclesiæ tra­ ctibus , gratiae scilicet donis, quae ditionem cl auctoritatem referendum prava voluntate hæresi adhaerentibus est. Cfctcrum quædam difficultates non conferuntur, « quia, » ut ait solvenda? sunt, ne quis hac in re Augustinus, «ejus effectus atque usus in liberatione a peccatis , et cordis hæreat. 241. Mandatum baptizandi Apostolis rectitudine apud hærelicos non inve­ quidem datum est; nec aliis nisi eorum niebatur. »s 245. Quae gratia tribuitur infantibus successoribus legitimis, Episcopis sci­ licet catholicis, vel qui ah iis ad sacer­ ab haereticis baptizatis , vi Baptismi, dotium evecti sunt, licet illud aggredi qui Christi est, conceditur. « Est qui­ munus extra necessitatem, adeo ut dem, » ipse loquitur Augustinus, «Chri­ peccent haeretici praecones illud sibi sti Baptisma, quod ubique sanctum usurpantes. Attamen valet Baptismus est, cl quamvis apud hærelicos, vel a quocumque collatus, quia oh ejus schismaticos, ipsius tamen hæresis vel summam necessitatem Christus ita schismatis non est, et ideo nec ad statuit, uti ex consuetudine et tradi­ ipsam Catholicam inde venientes opor­ tione Ecclesiæ didicimus. « Proinde , » tet denuo baptizare. » * Adulti autem uti animadvertit Augustinus, « quamvis suæ voluntatis actu hæresi consen­ hujus rei certe de Scripturis canonicis tientes, et usurpationi ministerii, nul­ non proferatur exemplum , earumdem lam gratiam consequuntur, quum pra­ tamen Scripturarum etiam in hac re vus eorum animus obstet, ideo quamvis a nobis tenetur veritas, cum hoc faci­ Baptismus haud iterato suscipiendus mus quod universas jam placuit Eccle­ sit, vehementer tamen doleanl necesse siæ, quam ipsarum Scripturarum com­ est hæreseosquod inierunt consortio; mendat aulhorilas ; ut quoniam sancta cl humili amplectantur animo ea qua' Scriptura fallere non potest, quisquis pœnilenlibus offert remedia Christi falli metuit hujus obscuritate quaestio­ Ecclesia. In ejus gremium olim reci­ nis, eamdem Ecclesiam de illa consu­ piebantur, ejurata hæresi, manuum lat. quam sine ulla ambiguitate sancta impositione quæ confirmandi rilum Scriptura demonstrat. » * quodammodo imitabatur : * sicut etiam212. Quod ad canones dictos Apo- num iit apud Graecos : apud nos vero stolicos attinet, qui rejiciunt hæreli- recipiuntur post abjuratam hæresim, corum baptismum, Apostolos non ha­ emissa fidei professione , et soluto ex­ bent auctores, et hac saltem ex parte communicationis vinculo . quo hærclici nihil valent, quippe qui cum antiqua et eorum fautores obstringuntur. Hoc disciplina cl doctrina pugnant. Patres specialiter notavimus, ne quis sibi licere (I - Hence il fulluws that faith as Io the rssenliilt of chriiliintly renders the baptism Of the peraon reverting it valid. » Art. lix. p. Î83. (ti I i. contra l.rriconiuiu c. uini. (S, !.. vi. de Baptismo contra Donal. (4) Ibidem , I. i. c. xii. (S Vide Trombellium de Confirm, dissert, iv· CAP VII. DE MINISTRO BAPTISMI putet cos excipere ad Sacramentorum consortium, absque prævia absolutione a censuris, eo scilicet praetextu quod formales hærctici non fuerint : nam , quum Ecclesia non judicet de occultis, in foro externo nulla habetur ratio theo­ logicae illius distinctionis, sed omnes habenlur hærctici qui in eorum com­ munione versantur.1 Iis igitur pace Ecclesiæ donatis Baptismi gratia da­ tur, absque iteratione Sacramenti , adeo ut « idem ipse (baplismu-s, qui propter discordiam foris ope­ rabatur mortem, propler pacem in­ tus operclur salutem; n uti de hærelicorum baptismo agens adnolat Augu­ stinus. * 244. In Tridenlino canone de valore Baptismi ab hærelicis collali verba illa, « cum intentione faciendi quod facit Ecclesia, » cuiquam difficultatem facere possent. Cæterum « Pius V. de­ finivit verum esse Baptisma , quo ute­ rentur Calvinislæ adhibentes formam et materiam institutam a Christo, cum intentione gencrali faciendi quod Chri­ stus instituit; licet enarent in parti­ culari interpretatione , cl singulari in­ tentione, ut alii fere omnes hærctici errarunt, vel circa inleiligcnliam for­ ms baptismatis, vel circa aliquem ejus effectum : ob id baplizalos ab ipsis Calvinislis, non iterum tin­ gendos sub conditione. » Verba sunt Concilii Ebroiccnsis relata a Bene­ dicto XIV. s 245. Cur intentio baptizantis, vel aliud conficientis Sacramentum , re­ quiratur, obvia est ratio, nempe ut aclus sacramentalis sil, et Christi no­ mine perficiatur, secus a communibus ti) Rejecta esi illa distinctio , quatenus forum eilernutn spectat, a suprema· Inquisitionis tri­ bunali decreto I» die Aprilis IIUS , quo correptus est quidam , qui ea nisus distinctione quemdam e secta Calvini absolvisset, eo quod « ignarus hxresum cl errorum Calvini non posset dici htrreticus formalis, sed tantum materialis. · actibus haud discernendus. Qui par­ vulum ablueret, dicendo ex pio animi affectu « Abluo te in nomine Patris, et Filii, cl Spiritus sancti; » quin de Baptismo cogitaret , haud censendus foret baplizasse. Cæterum satis gravis in scholis agitatur controversia, utrum valeat Baptismus a ministro collatus, qui exterius se gerens tamquam Christi cl Ecclesiæ ministrum , interius sibi proponat adstantibus illudere, et quod Ecclesia facit facere haud velit. Ex Tridentina definitione contra Lulheri errorem , constat intentionem ministri requiri ut valeant Sacramenta ; nec. enim quæ irrisoric fiunt, et joco, pos­ sunt Christi nomine peracta haberi. Sed (piando fraus non se prodit, et ex adjunctis , v. g. ex petitione fidelium , actus determinatur, adeo ut nomine Ecclesiæ agere serio videatur, sunt qui cum Jucnino censent animum ejus cl intentionem, quam dicunt internam, non posse Sacramentum frustrari. Equidem inter damnatas propositiones hæc reperilur : « Valet Baptismus col­ latus a ministro, qui omnem ritum externum, formamque baptizandi ob­ servat , intus vero in corde suo apud se resolvit : Non intendo facere, quod facit Ecclesia. » * Suam sententiam defendi tamen posse contendit Jueninus , quia potest illa propositio de eo intclligi qui ita agit iis in rerum ad­ junctis in quibus se Ecclesiæ nomine agere non simulat. » Ea de causa, » inquit, « valide non baptizat, qui a nemine postulatus,domi cum expres­ sa SS. Trinitatis invocatione infantem abluit, si intra se resolvat id quod fert propositio de qua agitur, Non in­ Vide adnotationein 1*. Philippi a Carbonranu in Theolog. I’. Antoine , Tract, de virtutibus Theo­ logicis c. iii. qu. vii. (1) !.. iii. de Bapt. contra Donatislas e. siit. (3) De Synodo Diœcesana ,1. vii. c. vi. Jj. 9. (4) Prop, uviii. inter damnatas ab Aleiandru VIII. anno 1690. TRACI. XI. DE BAPTISMO. tendo facere quod facit Ecclesia. ■» ' Qnandocumqiic autem diaconis conceCæterum dissimulare non possumus dilur Baptismi administratio, solemn) propositionem damnatam iis concipi utuntur ritu. 217. Laid, urgente necessitate, licite I verbis quæ sententia * theologorum,qui exlernam luentur intentionem , qme baptizant, valide etiam extra necessi· I scilicet actu se prodit, simillima sunt ; talem. Ita juxta Aposlolicam traditio. I cui proinde grave vulnus illatum Bene­ nem docuit Tertullianus ; (pium enim I dicius XIV. merito dicit. * Quum au­ Episcopis jus vindicassel, honoris eau- I tem hæc insignes habeat vindices, 8 ct, sa, subjunxit : « alioquin etiam laicis I Summis Pontificibus consciis, susti­ jus est. Quod enim ex æquo accipitur, neatur, nostrum non est eam impro­ ex æquo dari potest......................... Ba­ bare; ei scilicet gravissimæ rationes ptismus æquo Dei census ab omnibus I favent, sed auctoritatis pondus alio exerceri potest. » 6 Monet tamen ne I id extra necessitatem fiat : « Sufficiat I inclinat. 210. Episcopi, ulpote Apostolorum scilicet in necessitatibus utaris, sicubi I aut loci, aut temporis, aut persons! successores, proprio suo jure sibi munus baptizandi vindicant : sed ct conditio compellit. Tunc enim con­ presbyteri ad id exercendum, vi suæ stantia succurrentis excipitur, cum ur- i ordinationis, sunt idonei quamvisje- get circumstantia periclitantis : quo­ nia seu auctoritate Episcopi indigeant. niam reus erit perditi hominis si su­ « Dandi quidem (Baptismum) habet persederit præstarc quod potuit. ·’ jus summus sacerdos, qui est Episco­ Mulieribus negare videtur hanc facul-1 pus : dehinc presbyteri et diaconi; non tatem ; ” sed intelligendus est extra I lamcn sine Episcopi aulhoritate, pro­ necessitatis casum, illas scilicet ple-1 pter Ecclesiæ honorem,quo salvo,salva rumque minus decet munus hoc obire. I pax est. »4 Ita Tertullianus. Diaconos Hieronymus ei concinit : « Baptizare, I baptizasse ab ipsis primordiis Ecclesiæ si necessitas cogat, scimus etiam Ii- ’ constat : Philippi enim ex primis se­ cere Jaicis. » 9 Concilium Eliberiia- i ptem diaconis opera, Samaritani ct num consuit : « Peregre navigantes, I eunuchus salutari lavacro renati sunt. aut si Ecclesia in proximo non fueril, Cæterum, Gelasius Papa, mori jam posse fidelem, qui lavacrum suum inducto inhaerens, de iis censuil : integrum habet, nec sil bigamus,ba« Absque Episcopo, vel presbytero , plizare in necessitate infirmitatis posi­ baptizare non audeant.5 Hinc diaconis tum catechumenum. » 10 Quas dotes j im non licet baptizare , nisi jubente exigit Concilium in baptizante, scilicet Episcopo , vel parocho , ob magnam ut lavacrum suum integrum haberet, necessitatem vel Ecclesiæ utilitatem , nullo maculatus crimine quod poeni­ uti monet S. Alphonsus de Ligorio. tentia luendum esset, et ut plus quam (I, Oiss. i. de Sacramentis in genere , qu. v. obj. 4. Droucn dicit α Non nostra, sed prata l.utbcri doctrina , quam imprudenter Belgæ qui dsm theologi in hn-reticarum provinciarum vici nia lenovaierant , Bornante inquisitionis decreto petita est. · De Ite Sacramenlai ia I. i. c. iii. §. ii. prob. quinta. <“ I.. vii. de Synodo c. iv. (S) Plurimos recenset Droucn in opere supra laudato : I e Pe Sacrantcnlaria, 1. i. c. iii. §. Î. (4) Tertullianus Lib. dc Baptismo c. xvii. (!>) Ep. ad Episcopos per Lucaniam et Biutu» et Siciliam constitutus. (f>) Lib. de Baptismo c. xvii. (7) Ibidem. (8) Burnelus fatetur in antiqua Ecclesia mulie­ ribus in necessitate baptizare permissum. Atu lysis article xxvii. p. 477. (9) Contra Luciferianos. (10, Can.xxsviii. I I 1! 1 GAI». VIII. UE GllAllACTEIlE. semel matrimonium non inierit, hu­ jusmodi præ cæteris , qui forsan ades sent, debere sacro munere fungi in­ dicat, quin neget quemcumque , si talis præalo non foret, posse id face­ re, uti recte adnolat Alhaspinæus. * Gelasius agnovit laicis id licere : « quod et laicis Christianis facere plerumque conceditur. » ’ Imo Baptisma <« a quo­ cumque rite collatum prolicii ad salu­ tem, » uti docuit Nicolaus I. respon­ dens ad consulta Bulgarorum , et con­ stat ex Lateranensis IV. Concilii de­ creto , cui consonat Eugenii instru­ ctio : « Etiam paganus et hærelicus baptizare potest. »5 248. Antiquissimum esse morem ag­ novit Calvinus : « Quod autem multis abhinc steculis adeoque ab ipso fere Ecclesiæ exordio, usu receptum fuit, ut in periculo mortis laici baptizarent, si minister in lemporc non adesset, non video quam firma ratione defendi queat. » * Presbyteriani Calvinum se­ qui, quam totam antiquitatem vene­ randam maluerunt, ct Baptismum aeque ac cœnam nonnisi a ministris verbi divini rite ordinalis ministrari posse contendunt;s sibi de sua ordinatione lludcntes. Episcopales in contrarias Obeunt sententias. c CAPUT VIII. DE CUARACTEKE. 249. Cum illa quam de Baptismo ab haereticis collato controversia retuli­ mus, connexa est alia de charactere baptizatis impresso; ideo quippe iteran­ (I) Git. n Juenino Diss. ii. de Baptismo , qu. vi. «. ii. ari. ii. (î) Ep. ad universos Episcopos c. vii. (5) Instr. ad Armenos in Cone. Flor. (4) In Antidolo adv. Cone. Trid. Sees. vii. can. x. (3) Confession of faith , ch. xxvii. n. iv.« neither of which may be dispensed by any, but by a mi­ dus Baptismus non erat quia anima charactere quodam insignita erat, qui deleri non poterat. Quum anima parti­ bus careal, charactere de quo loqui­ mur « Spirituale quoddam signum , « intelligcndum est, prout docet Eugenius , « a cæteris distinclivum et inde­ lebile, »7 scilicet quo baptizatus ab eo qui non recipit Baptismum, reipsa,et co­ ram Deo distinguitur, quodque maneat, numquam delendum. Tribus Sacra­ mentis characterem hunc imprimi do­ cet Ecclesia, anathemate in contra di­ centes lato : « Si quis dixerit in iribus Sacramentis, Baptismo scilicet, Con­ firmatione, ct Ordine non imprimi cha­ racterem in anima, hoc est, signum quoddam spirituale ct indelebile, unde ea iterari non possunt; anathema sit.»8 230. Character Baptismo impressus a Patribus Ecclesiæ prædicatur, utique juxta traditionem ab Apostolis deriva­ tam. >< Nemo te, » inquit S. Basilius , » quarum, nostrarum, an adversarii, partium sis, noverit, nisi mysticis si­ gnis familiaritatem præleferas, nisi signatum sit super te lumen vultus Domini. Nisi characlerem in te agno­ scat Angelus, quonam modo pro te pugnabit, aut ab inimicis vindica­ bit? ·· (I) *3* S. Augustinus confert Baptismi characlerem cum nota corporibus mi­ litum olim inusta : » An forle minus haerent Sacramenta Christiana quam corporalis hæc nota , cum videamus nec apostatas carere Baptismate, qui­ bus utique per poenitentiam redeunti­ bus non restituitur, et ideo amitti nou posse judicatur ? » ‘°Alio in loco dicit : « Habere et dare, et accipere Baptismi nister of the word lawfully ordained. » (6) Vido Λ dictionary of iho Church, by Rev. Wm. Staunton, New York, IH.V.I, art. Lay Bapt. (7) Decreta ad Armenos. (x) Seat. vii. can. il. ('j) llom.xiii. in S. Baptismo. ,'io) I., ii. contra epist. (‘armcnuin c. xin. 56 TRACT. XI. DE BAPTISMO Sacramentum. » « Salis eluxil pasto desideraverint Baptismum : « Tum. ribus Ecclesiæ catliolicæ toto orbodif• ergo, ·> inquit, « characterem sacra. I fusaf, per quos postea , plenarii Con­ mentalis imprimit operatio,cum obice» I cilii aulhorilale. originalis consuetudo voluntatis contrariae non invenit ob. I firmata est, etiam ovem quæ foris erra­ sistentem. » 5 Ex quo colligitur bape bat , ei Dominicum characterem a fal­ zandos non esse, etiam in mortis dis- I lacibus depnedaloribtis suis foris ac­ crimine, cos qui nullum suæ volui). I ceperat, venientem ad christianæ uni­ talis indicium præbere possunt, |j tatis salutem , ab errore corrigi, a contraria voluntas ex prævia corun i captivitate liberari, a vulnere sanari, agendi ct loquendi ratione colligatur; g characterem tamen Dominicum in ea baptizandos e contra cos, quorum præ. j agnosci potius quam improbari .-quan­ via voluntas fuerit declarata. Quoties I doquidem ipsum characterem mulli ct autem de voluntate non constat, ct I indiciis verosimile judicium cflicilur, I lupi ct lupis infigunt. »■ 1 231. Hujus characteris insigne ar­ el benignior plerumque in extremo vita gumentum est perpetua Ecclcsiæ con­ periculo anteferenda est sententia, ut suetudo, pluribus Conciliorum decre­ quantum possumus periclitanti salute 1 tis firmata. juxta quam Baptismus subveniamus. Qui autem nullo vil? numquam iteratur : nulla enim alia suæ tempore fuerunt sui compotes, l idonea hujus consuetudinis ratio ad- infantium instar habentur , idcoqut Π signari polest, quum videretur opor­ recte abluuntur aqua, ut sanguine Chn· I tere iterum abluere qui peccati sordi­ sii ab originis labe mundentur. bus se inquinaverat. Dicit Burnetus, Anglicanus, ideo non iterari Bapti­ CAPUT IX. smum , quia semel Deo dicatus homo, DE CÆREM0N11S. debet semper eadem conditione aesti­ mari, donec totali apostasia defece­ rit. * Sed si valeat ratio, saltem iterum 253. Tota Baptismi essentia in acln baptizandus foret qui ad Mahumcla- baptizantis sita est, ablutione scilicet ! nos.vel Ethnicos defecisset, et dein­ facta in nomine trium personarum di· | ceps facti poenilens , consortium Chri­ vinarum. Attamen consueverunt plurimi 1 stianorum el jura peteret : quem tamen adhiberi ritus prævii, nonnulli etiam I postea, qui magnæ sunt antiquitatis, I nefas est undis lavacri tingere. 252. Patet igitur temere ct falso cha­ et plurima præbent adslaniibus docu- I racteris notionem ab Innocentio III., menta. 254. Tertulliani ælate, Paschalis el ' primum excogitatam dici : nec enim rem novam tradidit, sed notissimam Pentecostes tempora solemni Baptismi Ecclcsiæ doctrinam singulari accom­ administration'! dicata sunt, quem mo­ modavit casui. Quærcbalur utrum qui rem ab Apostolis derivatum esse Leo , in amentia, aut lethargo correpti , Magnus testatus est. « Diem Baptismo abluti fuerint ritu baptismal!, habendi solemniorem, » inquit Tertullianus, essent baptizati. Respondit nihil valere « Pascha praestat ; cum et passio Do­ ritum si præviam non habuerint vo­ mini , in quam Unguimur, adimpleri luntatem Baptismi suscipiendi, dum est. » . . « Exinde Pentecoste or­ sui essent compotes ; valere si jam dinandis lavacris latissimum spatium L.vi.de Uaplismo contra Donat, c. i. (î Analytis Ari. xrv. p. 41 *. (.*·) Cap. Majores, I. iit. Decret, tit. ilii. CAP. IX. DE CÆ.REMONII9 57 est.................... Cæierum omnia dies Domini esl, omnis hora, omne tempus habile Baptismo : si dc solemnilate interest , dc gratia nihil refert. » 1 Orientales in Epiphania cliam solemniter baptizabant. Morem hunc in adul­ torum Baptismate retineri, vel saltem non omnino prætermilli , præcipue in mctropolitanis aulcathedralibus Ec­ clesiis , cupit Rituale Romanum. 253. Ubique ab initio Baptismus ad­ ministrabatur, sed fide jam diffusa, erecta sunt Baptisteria prope Ecclesias cathédrales ; postea cliam prope parochiales, ut ibi Baptismus conferretur. Romæ prope Ecclesiam Lateranensem Baptisterium adhuc exlat.Monet Rituale Romanum : « necessitate excepta , in privatis locis nemo baptizari debet. » 256. Aqua ab antiquissimis tempori­ bus solemni ritu consuevit consecrari, ut sanctitas Sacramenti, ct gratia si­ gnificaretur. << Consecramus, » inquit Rasilius, « aquam Baptismatis ct oleum unctionis, praeterea ipsum qui Bapti­ smum accipit : ex quibus scriptis ? nonne a tacita secrelaquc traditione ? »s Hinc Augustinus contra Donalislas vin­ dicans Sacramenta quæ ab improbis ministris contigerit ministrari, ait : « Quomodo aquam mundat et sanclilicat homicida ? Quomodo benedicunt oleum tenebrae ? Si autem Deus adest Sacramentis ct verbis suis, per quales­ libet administrentur, ct Sacramenta Dei ubique recta sunt. » 8 El inferius : « Si ergo ad hoc valet quod diclum •est in Evangelio : « Deus peccatores non audit, » ut per peccatorem Sacramenta non celebrentur: quomodo exaudit ho­ micidam deprecanlem, vel super aquam Baptismi, vel super oleum , vel super Eucharistiam , vel super capita eorum quibus manus imponitur? Quæ omnia el hunt, el valent , etiam per homici­ das , id est per eos qui oderunt fratres, cliam in ipsa intus Ecclesia. » ‘ In Apostolicis Constitutionibus , quæ veterem exhibent disciplinam , habetur ritus aquam consecrandi. · Cæierum ipsa aquæ consecratio ad solemnilalcm ri­ tus perlinet, quæ graviter quidem in­ jungitur, quamvis ad substantiam Sa­ cramenti non spectet. 257. Dum consecratur aqua solemniler, eam tangit sacerdos, et in modum crucis dividens, ut virtutem a Christo crucifixo derivari signiti et, in quatuor parles effundit, ut gratiam quam Chri­ stus nobis promeritus est, in univer­ sum orbem diffundi declaret. Mergil cereum, ut Spiritus sancli virtutem aquis communicari ex eo quod Christus in Jordanem descenderit, innuat. In­ sufflai, ritu .pervetusto, cujus in Chri­ sto Domino Apostolis aspirante , ex­ emplum videre est ; qua ratione signi­ ficatur divinum Spiritum , satanæ potestate compressa, vim mundandi animam aquis impertiri. Chrismatis ad­ mixtio iit, ut Spiritus sancti gratia in­ dicetur ;° qui tinis totius est ritus, ut intelligalur aquas nalura sua non ha­ bere virtutem sanctitatem impertiendi, sed cam a Christo derivare , cujus me­ ritis el instituto lit ut ex aqua et Spi­ ritu sancto renascamur. Gnoslici, re­ ferente Ircnæo, ritum quemdam haud absimilem suis asseclis peragebant ; sed << profanis dictionibus , » a quibus abhorremus.7 258. Sponsores a Tertulliano memo­ rantur, qui adultorum doles testaban­ tur, ut ad Baptismum admitterentur, et (I) Lib. do Baptismo c. xix. (t) Lib. de Spiritu «anctu c. xxvii. (3) L. v. de Ilupl. contra Oonalistas c. xx· (4) Ibidem. (5) Jd ia tel ii r Staunton in compendio antiqui talum Christianarum, quod jam citavimus. Book (tii Ridendus se pmbuerunt 1'resbvteriani, ante paucus annos , in cielu generali de Baptismi ναlore a Cmbolicis colluti dubitare se prutilentes , eu quod oleo buptiicmus. (7) L. i. adv. lier. c. xviii. 4,cli. i. § 148. 38 TRACT. XI. DE BAPTISMO. ififtnfes edocendi, Usque invigilandi soribus nomino parvulorum fieri tesla. I munus suscipiebant . sed falluntur fur Augustinus : « respondetur fidem Episcopales nonnulli, cos ad valorem habere propter fldei Sacramentum, quia cl ipsa responsio ad celebra· Baptismi requiri putantes. 259. Amo foros Ecclesia? sistebant tioncm perlinet Sacramenti. » 5 Hay se baptizandi, voluti ingressus facili­ adhuc vigent. 262. De exsufflationibus agit S. Cyril, tatem petentes. Dabant suum nomen, * competentes inde vocali quod Bapti­ lus Hierosolymitanus;0 et ex iis conlrj I smum peterent. Jn Baptismo nomina Fclagianos argumentum derivavit Au-1 • sanctorum virorum qui virtutibus gustinus , ad eo receptus erat ritus ii I fulserunt, » * suscipiebant, pro nomi­ tota Ecclesia,a prima antiquitate.Quum nibus ethnicis : qui mos nobis imitan­ Pelagius Manicheismi incusaret doclrl-1 dus omuino proponitur in Rituali Ro­ nam de originis peccato , questus est I Augustinus quod « antiquissimam Eo I mano. 200. Scrutinia plura fiebant bapti­ clesia? traditionem isto nefario crimine zandorum statis diebus , ut eorum ex­ aspergat, qua exorcizantur, et exsul- I ploraretur voluntas. Ante Baptismum Paschalem septem habebantur scruti­ nia , tria feriis secunda, quarta, ct Sabbato primae hebdomadis Quadra­ gesima,· , tria alia iisdem feriis quarta· hebdomada?, ct ultimum Sabbato sancio Tria tantum praecedebant Ba­ ptismo qui in Vigilia Pentecostes ad­ ministrabatur. 5 Hæc jam non servan­ tur , quum propagata tide Christiana fere omnes in infantia baptizentur. Mi­ nistrorum igitur prudenti arbitrio per­ mittitur , ut privatis documentis et pie­ tatis exercitiis candidatos parent. 261. Vetustissimus est ritus satana? et angelis ejus ante Baptismum renun­ tiandi,et fidem profitendi, quæ plerum­ que liebant scrutiniorum occasione. Jam Tertulliani state mos erat receptus, ex traditione Apostolica, uti testatur, derivatus:· aquam adituri. . . ali­ quanto prius in Ecclesia sub Antistitis manu contestamur nos renuntiare dia­ bolo, cl pompæ, ct angelis ejus. » * De fidei professione constat ex docu­ mentis antiquissimis , camque a spon­ flantur parvuli, ut in regnum Christi i potestate tenebrarum , hoc est, diaboli et angelorum ejus , eruti transferan­ tur. » 7 263. Signo crucis pluries signabantur catechumeni, iisque manus impone- ' batur, prout testatur Augustinus, quos f ritus haud sine fructu peragi merito dixit. « Non unius modi est *sancliS calio : nam et catechumenos secundum quemdam modum suum per signum Christi, et orationem manus imposi­ tionis puto sanctificari : et quod acci-1 piunt, quamvis non sil corpus Christi, sanctum est tamen , el sanctius , quam cibi quibus alimur , quoniam sacra- A mentum est. » 8 Latius hac voce utitur de sale, quod voluti sapientia? symbo­ lum catechumenis dabatur, loquens, prout de se catechumeno alias Insta­ tur : « Signabar jam signo crucis ejus, et condiebar ejus sale. » ° 264. Pulchre explicat auctor libri dc Sacramentisqui diu adscriplus csl Ambrosio, ritum signandi saliva aurea el nares, qui licet haud usurpatus ti; Cone. Curtliag. iv. an. 3*J8. Aug. in lib. de cura pro mortuis. («; S. Joannes Chrysostom, hom. ni. in Gen. (3) Vide Trombclli loin. i. de Uapl. diss. v. dc spectaculis. (tij Ep. oliin xxiii. nunc xcviii. ad (lonif. (C) Calech. ii. n. 3. (7) L. ii. do nuptiis ot conc. c. six. (8) !.. ii. dc pccc. meritis ct remiss, c. xxvi.n.U- p. «44. (I) I,ib.de corona militis c. iv. Vide etiam lib. (9) Confess. I. i. c. xi. CAP. IX. DE C/EREMONHS. !» apud Græcos in Latina Ecclesia peran­ tiquus est : « Quid egimus sabbato ? nempe apertionem : quæ mysteria cele­ brata sunt ? apertionis , «piando libi aures sacerdos tetigit ct nares : quod significat in Evangelio Dominus , dum ei oblatus esset surdus et mutus , ct tetigit aures et os ejus; aures quia sur­ dus erat, ct os quia mutus, cl ait : Ephphellia , quod Hebraicum verbum est, ct dicitur, « adaperire; « ideo ergo libi sacerdos aures tetigit . . . quare nares ? ut bonum odorem acci­ pias pietatis ælernæ , ut dicas, Christi bonus odor sumus , quemadmodum dicit sanctus Apostolus, ct sil in te lidei et devotionis plena fragrantia. »1 Vides quantam habeat significationem ritus quem vulgo irrident Protestantes. 205. Ungebantur toto corpore cate­ chumeni apud Græcos et Orientales, prout constat ex Cyrillo Hierosolymi­ tano , * el Chrysostomo ,3 ct ex Grae­ corum Euchologiis. In Sacramcnlario quod dicitur S. Gregorii M., scapula­ rum et pectoris, prout nunc iit apud nos, unctio praescribitur. Significatio­ nem hujus ritus explicat Innocentius II! : « Baptizandus in pectore inungitur, ut per sancti Spiritus donum , abjiciat errorem et ignorantiam , fidem rectam suscipiat, quia justus ex fide vivit; in­ ter scapulas hulem inungitur, ut per Spiritus sancti gratiam excutiat negligentiam et torporem, et bonam ope­ rationem exerceat ; quia fides sine ope­ ribus mortua est ; ut per fidei Sacra­ mentum sil munditia cogitationum in pectore, et per operis exercitium for­ titudo laborum in scapulis, ut per di­ lectionem operetur. » * Constat unctio­ nem in Scripturis Spiritus sancti gra- liam designare : « El vo^ unctionem quam accepistis ab eo maneat in vo­ bis. » » 266. Chrismate 'posl Baptisma in ra­ pitis vertice unctio in vetusto Sacramentario Romanic Ecclesia) reperiiur,· el ab Ambrosio in libro de Sacramen­ tis commemoratur. ’ Videtur inductus quando. Episcopo haud præsenle, im­ positio manuum cum chrismatis un­ ctione in fronle fieri non poterat. 267. Candida veste induebantur neo­ phyti in puritatis indicium , prout me­ morat Ambrosius.8 Linteolum candi­ dum ejus loco capiti nunc imponitur. 268. Cereus ardens ponebatur in manibus, cujus significationem pulchre declarat S. Gregorius Nazianz.enus : « Lampades quas accendes , » inquit, « illius luminum gestationis figuram ge­ runt , cum qua splendidæ et virgines animæ splendidis fidei lampadibus Chri­ sto sponso obviam prodibimus. » * Ri­ tus apud nos viget. 269. Lac et mei neophytis dabantur in Latina Ecclesia, testante Tertulliano: « Inde suscepti laciis ct mellis concor­ diam prægustamus.» ‘° Quædam Ecclesiæ alios rilus moresque his adjicie­ bant , sed hi fere omnes per lotam servabantur Ecclesiam. 270. Rituum quos recensuimus veluti compendium in Rituali Romano exhi­ betur, scilicet quæ diversis temporibus fiebant in scrutiniis, simul collecta adhuc peraguntur, minus solemni ta­ men ratione. In hac igitur re vene­ randam antiquitatem sequimur, seclis plerisquc no umbram quidem solemnioris illius rilus relinentibus. Jactant Episcopales se esse antiquitatis cul­ tores ; sed qui velit eorum rilus cum (1) L. i. de Sacr. c. i. (i) Catedi. myal. ii. (S) Hom. vi. in cp. ad Coloss. (4) Cil. a S. Thonia Aquin, iii. p. qu. 00. art. IO. ad i. (5) I. Joan. ii. 47. (0) lit. lib. Sacr tlom.Ecd. I. i. § 44 apud Tho- inasitim t. vi. operum. (7) L. ii. de Sac. c. vii. p. 44. (8) !.. dc his qui initiantur,c. «ii. 13) Orat, in S. Dapi. (10) L. de corona militis c. iii «Λ TRACT. XI DE BAPTISMO CAP IX. DE CEREMONIIS. veteribus conferre, videbit eos loio risque abAposlolicaætate derivatis. Eo, ilisinre cœlo. Ipsum cnicis signum, de etiam eo Une peragi liquet ut Chrisii quo scribit Augustinus : » Non sine Domini res gestae, ct lldei mysterii causa signum suum Chrislun in fronte una cum Christiani hominis officii, memoriae adstanlium commendentur, nobis figi voluit .... ne Christ opprobrio Christianus erubescat, » • et mentibus altius infigantur : quamob. vix ausi sum Anglicani ex omnibus ri • rem curandum est sacerdotibus ut eo, | libus relinere . semel tantum post Da • accurate expleant , et data occasione I ptismum faciendum , magno studio co­ explicent, nec enim absque piaculo nsoles suis eximere ea de rc scrupu­ praetermittuntur , vel a Baptismo se­ lum ; * qui autem Anglicanis adhærenl parantur, nisi gravis admodum urgeat Episcopales harum provinciarum uni­ causa. Oxonienses jam plorant suorum cum illum ritum eorum qui baptizandos temeritatem, qua omnes fere ritus sacri offerrent pueros permiserunt arbitrio ! 8 derelicti sunt, magnumque in eo po- I 271. Ex his quæ retulimus liquet nunt studium ut antiquitatem ct utili­ Baptismi ritus esse vetustissimos, plc- tatem Ritualis Catholici vindicent. * cile us to the complete r lual system whicb breaks upon us in the writings of the Fathers. ■ Si quid Scripturis manifesto adver-oim orrurrit, rejiciendum fatetur, secus cum magna veneritione suspicion lum : s till this is shown , at arc bound to venerate what is certainly primitive, and probably is apostolic » Addit ritus plerosipw co destinari, ut Scriptum testimonia veluti re­ ferantur : a It will be remarked , moreover , tbit many of the religious observances of the early Church are expressly built upon words of Seri pturc, and intended to be a visible memorial s the immersion. » Rubric of American Book of them. »... a Accordingly , from the he Common Prayer. quent mention of oil in Scripture ns the embltu H) Ne hæc gratis affirmare videamur, legatur of spiritual gills , (Is. Iii. 1—3, etc.) it was actually tractatus 31,vol. i.Rites and customs of to Church. used in the Primitive Church in the ceremony Plurimos fuisse ritus Ecclesias primitiva dicit : ofadrnitting Catechumens, and in baptizing. . ■ « the multitude of rites , which were in use in the And so from the figurative mention of sail as the primitive Church. ■ Quæ ex Scriptura adducit necessary preparation of every religious sacrifice testimonia in quibus ad ritus fil allusio, sufficere it was in use in the Western Church , in the ce censet ut totam rituum disciplinam , qualis in reinony of admitting converts into the rank of scriptis veterum reperitur , amplectamur :u These catechumens. » . . . « As a whole the Catbolio instances ... are surely sufficient to recon­ ritual was a precious possession, d »l) In Ps. iii. conc. 3. !î) -■ To lake away all scruple concerning the use of the sign of the cross in Baptism , the true explication thereof; and the just reasons for the retaining it,may be seen in the xxslh canon , first published in the year xociv. Rubric of the Book of Common Prayer of the Church of England, n (3) ■ If those who present the infant shall de­ sire the sign of the cross to be omitted , although the church knows no worthy cause of scruple concerning Hie same, yet,in that case, the .Minister may omit that part of the above which follows TRACTATUS XII. DE CONFIRMATIONE. pRÆKOTANDA. 1. Secundum Sacramentum dicitur Confirmatio, quia eo roborantur fideles virtute et gratia Spiritus sancti, ut fi­ dem firmiter teneant, et intrepide pro­ fiteantur, omnia pati parati potius quam Christo vel ejus doctrinae renun­ tiare. Definiri solet Sacramentum nova? legis a Jesu Christo Domino nostro in­ stitutum , in quo impositione manuum Episcopi cum oratione, Spiritum san­ ctum accipimus , ut fortes perfectique Christi discipuli efficiamur. De illa manuum impositione imprimis agen­ dum duximus , deinceps de chrismate inunctione , quæ fit in hujus Sacra­ menti administralionej, sermonem ha­ bituri. Nomen Confirmationis apud S. Ambrosium reperilur, 1 et in Sacramentario quod Gregorii Magni vo­ catur. De aliis ejus nominibus ex dicen­ dis sal innotescet. 2. Novatiani, sui ducis exemplum se­ cuti , signari chrismate, scilicet con­ firmari, neglexerunt. Ex Arianis qui Apollinarium magistrum errorum ha­ buerunt , Spiritus sancti impugnantes honorem , dona ejus in Sacramento haud agnoverunt. Albigenses errasse haede re a nonnemine censentur : ab aliis vindicati. Waldenses veteres pro· (I) Inlib. de Mysteriis c. vii. Vol. iii. fessi sunt istud observatum fuisse temporibus Apostolorum : posteriores assensi sunt Proteslantibus, Redore cum iis, anno 1532, inito. Wickleflus minus recte de eo sensit : Lutherus palam impugnavit. Calvinus ejus pressit vestigia : attamen ritus vetusti ut red­ deret rationem, nec enim diffitetur eum viguisse in Ecclesia , ait : « Qui bapti­ zati erant infantes, quia fidei confes­ sione apud Ecclesiam tunc defuncti non erant, sub tinem pueritiae , aut ineunle adolescentia repræsentabantur iterum a parentibus, ab Episcopo examinabantur secundum formulam Calechismi, quam tunc habebant cer­ tam ac communem. Quo autem hæc actio, quæ alioqui gravis sanclaque merito esse debebat, plus reverenti® haberet ac dignitatis, caeremonia quo­ que adhibebatur manuum impositionis. Ita puer ille, fide sua approbata , cum solemni benedictione dimittebatur. » * Hæc præ oculis habuisse videntur An­ glican! , dum ritum Confirmationis praescriberent. Pueros aliosvo fidei præcipua mysteria edoctos Episcopo sistendos jubent, qui ei interroganti respondent se sua sponte renovaro sponsiones suo nomine in Baptismo factas. Deinceps Episcopus orationem fundit, quæ ex Pontificali Romano , (») lost. I. iv. c. m,n. i. β (IS TRACT. XII. DE CONFIRMATIONE. aliquibus mulfills cl adjectis, desumpta mentum ; aut olini nihil aliud fuisse, est. Mantis singulis deinceps imponit, quam cafechesim quamdam, qua ado­ prccans ut Dominus hunc puerum suum lescentia· proximi fidei sum rationem gratia ccnlcsli defendat, ut in perpe­ coram Ecclesia exponebant; anathema tuum illius sil, ct quotidie sancto sil. » · Spiritu augeatur. Orationem Dominicam CAPUT I. cum duabus aliis orationibus postea recitat, ol illis bcncdic.il. Attamen DE SACRAMENTO. scriplorcs aliqui Anglicani et qui cos in hac regione sequuntur Episcopa­ Propositio. les, Catholicorum fere more, de hoc Confirmatio est verum ac proprium I Sacramento loquuntur. * Lcibnilzius Catholicis hac in re assensus est : Sacramentum. Daub et Fessler inter rcccntiorcs scri­ 4. Probatur I. ex Scripturis. Post ptores prolcslanticos illud agnoscunt. relatam Samaritarum ad fidem conver­ Rosenmüller post Eichhornium Aposto­ sionem pergit Lucas : « cum autem lorum ges gestas explicat ratione quæ audissenl Apostoli, qui erant Jeroto- · Catholicis favet. Raplisfæ manuum im­ lymis. quod recepisset Samaria ver· positionem inter Christi instituta recen­ hum Dei, miserunt ad cos Petrumel sent , camque fleri docent ad gratiam Joannem Qui cum venissent, oraverunt Spiritus saucii communicandam. ’ pro ipsis, ut acciperent Spiritum san­ 3. Concilium Trideniinum Sacramen­ ctum : nondum enim in quemquam tum hoc contra novatorum argutias ut illorum venerat, sed baptizati tantum defenderet, hunc edidit cauonem : « Si erani in nomine Domini Jesu Tunc quis dixerit Confirmationem baptiza- imponebanl manus super illos, elac­ torum otiosam cærcmoniain esse, el cipiebant Spiritum saucium. » 4 Liquet non potius verum et proprium Sacra­ illam manuum impositionem fuisse f I’ · Confirmation is the perfection of Baptism. The llor.v Guosr descends invisibly upon such as are rightly prepared to receive such a blessing, as at the first lie came visibly upon those that had been baptized. n Bishop Wilson's Meditations on bis sacred office ; Oxford Tracts, vol. I- N f.i. Oxonienses insinunnt fidem de gtatia hujus rilus, sicut ct de absolutione et ordinatione , in sua secla orali traditione servatam ! « Sume (doctrines) have been retained by oral tradition , and main­ tained by her uniform spirit of deference to the early Church , whose hallowed lamp she carries on , and whose handmaid she is. Such , for in­ stance, is her view of the spiritual benefits of absolution and confirmation , or the spiritual gifts in ordination, which are assumed to be great aud real where these ordinances are duly and worthily received; but what they are,is not dogma­ tically enunciated , being presupposed as already known, through Ute successive leaching of her Miaisttrs. » fhiunJ Tracts, Vol. IV. N. 81. S) Iu fidei confessione quam adoptarunt Bapti­ sta' in cirln generali , Philadelphia· , Sepi. 15 , UH, cap. 3t hæc reperiuntur - - AVe believe that laying on of hands (with prayer,) upon baptisai believers as such , is an Ordinance of Christ, aol ought to he submitted unto by all such person· that are admitted to partake ol the Lord's Supper, and that the end of this ordinance is not for tin extraordinary gifts of the Spirit, hut for a farther reception of the Holy Spirit of promise, or (or the addition of the graces of the Spirit , and the influences thereof; to confirm, strengthen aid comfort them in Christ Josus ; it being ratifiai and established by Hie extraordinary gifts oflbr Spirit in the primitive times , to abide in the Church as meeting together on the first day oflhr week was that being the day of worship , Of Christian Sabbath , under the Gospel , and »· preaching the word was, and as baptism WM. and prayer was , and singing psalms etc. Wi so this of laying on of hands was. For as tht whole gospel was confirmed by sign * and wosders, and divers miracle * and gifts of the Hol; llhott in general, so was every ordinance io lb’ like manner confirmed in particular. » .(3) Sees. vii. Can. i. de Confirm. (4) Act. viii. 14. CAP. I OF, SACRAMENTO 03 Apostolicum munus, quod Philippus peragere non valebat; quo tamen in­ digebant fideles, ut Spiritu sancto ro­ borarentur, ejusquo augerentur donis. Nulla alia fuit ratio cur Apostoli iter susciperent, ut illud Obirent qui alias nec tanta cum fiducia manus impo­ suissent el orasbCiil, voluti Spiritus sancti dona eo ritu ceno impetraturi. Quod autem suo voluti arbitr.o, nulla accepta a Christo Domino poleslate, cl jussione, id sibi proposuerint, ut ma­ nuum impositione cum precc ( (injuncta Spiritum sanctum fidelibus impetra­ rent , nemo poterit cogitare absque gravi ipsoium injuria. De gratia divini illius Spiritus, qua homines Christiani juslilix el sanctitatis majoribus donis augentur, eo loci agi constat; nam cbarilas imprimis in cordibus nostris diffunditur per Spiritum sanctum, cu­ jus templum efficiuntur in quibus ha­ bitat. Renali quidem erant fideles illi Baptismo ex aqua el Spiritu sancio, sed nondum in quemquam illorum ve­ nerat , prxscnliam suam muneribus amplioribus el donis manifestaturus. 5. Habentur eo loci omnia qux ad Sacramenti essentiam requiruntur; est enim ritus externus, manuum scilicet impositio cum oratione : gratia Spiritus sancti eo confertur : qui effectus ritui illi non potuit sola Apostolorum volun­ tate alligari ; alligatum tamen fuisse constat, tum ex certa fiducia qua eum peregerunt Apostoli, ut Spiritum san­ ctum fidelibus communicarent, tum ex itinere, eo consilio , suscepto, Apo­ stolis omnibus, qui Hierosolymis tunc forte aderant, auctoribus. * Igilur res erat omnibus explorata Spiritus sancti gratiam sic dari, cumque Melibus omnibus. Baptismo renatis, esse com municandam. Christus igilur ita sta­ tuisse censendus esi; nec rmn alius quisquam potuit tantam virtutem ritui alicui indere. f>. Insigne etiam exemplum alio loco refertur. Paulus cum Ephesum venis­ set, quosdam invenit discipulos : « Reponit Joannes : « And which miracles. (Acts visa. 17, IB.) Oxford Tracts, Vol. Iwe dare not suppose to have ceased, merely be­ N.· 30. cause the oulwaid signs of them did, when God (<} Heb. vi. I. (i) Ep. ad Jubajan. himself had promised that they should last for (5) Ep. Ixxii. ad Slephanum. cap. i. nF. sacramento nt» manu» imponebant, non Ipsi eum da­ tionem sancti Spiritus manuum impo­ bant; quem morem in suis præposilis siturus excurrat. ■ 5 diam nunc servat Ecclesia. » 1 Quod 12. S. Isidores Hispalensis ait : · Sed fiebat igitur ab Apostolis , in Ecclesia quoniam post baptismum per Episcopo» servari perrexit. quod scilicet eorum datur Spiritus sanctus cum manuum successoribus sil commune. Gratiam impositione, hoc in Actibus Apostolo­ autem Spiritus sancti co ritu conferri, rum fecisse meminimus Apostolos. ·· •diam parvulis, testatur Augustinus, 13. Constat Patres , quibus cictcri miraculorum indicia haud necessaria concinunt, Scripturam ita intellexisse, esse affirmans, quæ in exordiis Ecclc- ul munus, quo Spiritus sanctus detur, siæ » signa erant tempori opportuna. <· in Actis Apostolorum, tradi crederent, .... « Numqnid , » inquit, « modo eosque testari cumdcm suis temporibus quibus imponitur manus ut accipiant servari morem, quo eadem gratia con­ Spiritum sanctum, hoc expcctatur ul feratur. linguis loquantur? aut quando impo­ 11 Probatur 3. Conciliorum aucto­ suimus manum istis infantibus, atten­ ritate Concilium Eliberitanum de ba­ dit unusquisque vestrum utrum linguis» ptizato in infirmitate statuit : « Si su­ loquerentur? Et cum videret eos linguis pervixerit, ad Episcopum eum perdu­ non loqui, ita perverso corde aliquis cat , ut per manus impositionem pro­ fuit, ul diceret . Non acceperunt isti ficere 5 queat. ■ * Hispalense Conci Spiritum sanctum ? Nam si accepissent, lium, an. 619, censuil non licere .linguis loquerentur, quemadmodum presbyteris « Ecclesiam vel altaria tunc factum est. Si ergo per hæc mi­ consecrare, nec per impositionem ma­ racula modo testimonium præsentiæ nuum fidelibus baptizatis, vel conversis Spiritus sancti non sil, unde cogno­ ex hæresi Paracletum Spiritum tradere, scit quisque accepisse se Spiritum san­ nec chrisma conficere, nec chrismate ctum ? Interroget cor suum. Si diligit baptizalorum frontem signare. · 7 Safratrem, manet Spiritus Dei in illo. >· * rumense in Anglia (Salisbury) anno il. S. Hieronymus inducit hetero- 1230 celebratum, lestante Bicardo doxum inlcrloculorem sic loquentem : Poore, ejus Ecclesiæ Episcopo, tradi­ ·■ An nes is Ecclesiarum hunc esse dit : « Secundum Sacramentum est morem, ul baptizatis postea manus impositio manus, quæ Utah Episcopo, imponantur, el ita invocetur Spiritus quæ Confirmatio dicitur , cl quæ in­ sanctus? Exigis ubi scriptum sit? In gressos jam in mundum, sanctificato * Actibus Apostolorum. Etiamsi Scriptu­ per Baptismum armat, et roboral con­ rae auctoritas non subesset, lotius or­ tra diabolum , cl est sacramentum pu­ bis in hanc partem consensus instar gnantium. » 8 præcepti oblineret. » Hæc confirmat 15. Probatur 4. perpetuo Ecclesiae Hieronymus : « Non quidem abnuo , lotius usu. Res fuit fréquentions el hanc esse Ecclesiarum consuetudinem, solemnioris observantia *, * qua in Liul ad eos qui longe in minoribus ur­ turgiis seu Euchologiis , universe rcbibus , per presbyteros cl diaconos perilur. In quotidiano fere usu fuil po­ baptizat) sunt, Episcopus ad invoca­ sita, quum Episcopi ubique ntum illum (I) L. iv. do Trinitate c. aivi. Ii) Tract, vi. in Juan. is) Dial. adv. Lucifer. Il) !.. de ofBciia Eccl. e. uvi. (3J Alias prrficere. (β) Can. iiirm. (7) Can. vii. (β) Ton. aiii. Cuncil. rol. not. «8 TRACT, XII. DE CONFIRMATIONE. perficerent, sui ordinis privilegium cl quidem universi, nemo facile suadebit. decus. Constans adeo elsolcmnis mos, Singula narrationis adjuncta suadent cujus origo ad Apostolorum ætatem ministerii munus referri, et ritum ideo retrotraliilur, debet necessario inter peractum esse , ut Spiritus sanctus ipse munia ministerii recenseri, proinde fidelibus iliaberctur. Quod autem Cal­ inter Christi instituta!: agitur enim de vinus asserit do manuum impositioni) ritu quo gratia Spiritus sancti con­ significatione , gratis fingitur , quum postea ex prece simul effusa definitur fertur. 18 Conveniunt Græci schismatici qui ad vim Spiritus sancti animæ illabentii ritum hunc insuis habent Euchologiis, indicandam. 19. Obj. 2. « Apostoli manus impoet suis fidei confessionibus inserue­ runt , uli liquet inter cætcra ex Hie­ nebant pro eo tempore, quo visibile» | rosolymitana Synodo anno 1670 habita, Spiritus sancti gratias ad eorum preca I sub Dosilheo patriarcha. De Chaldaeis administrari Domino placebat , non ? aliisque sectis Orientalibus idem con­ ut posteri vacuum et frigidum signum i (quod simiæ istæ faciunt) mimice stat. 1 Objectiones. tantum et sine rc efficerent. >· s Calvi­ 17. Obj. 1. « Visibiles illas et admira­ nus ita , ex eo quod visibiles illa j biles Spiritus sancti gratias , quas tunc in populum suum effundebat, vo­ luit Dominus a suis Apostolis per ma­ nuum impositionem administrari et distribui. Hinc autem impositioni ma­ nuum non aliius subesse mysterium cogito; sed hujusmodi caeremoniam ad­ hibitam ab illis interpretor, ut ipso gestu significarent, se Deo commen­ dare et velut offerre cum , cui manus imponebant. » * lia Calvinus de rebus geslis Apostolorum ratiocinatur. 18 Resp Abhorret a consueta divinae sapientia: oeconomia, in ipsis Ecclcsiæ primordiis servata, ut manuum impo­ sitione , veluli ccrlo quodam ritu , vi­ sibiles Spiritus gratiæ tribuerentur : ca scilicet dona , proni Spiritus ipse pro supremo suo arbitrio statuebat, da­ bantur , iis in occasionibus quibus ipsi placuit, nulla certa lege. Concionanle Petro , Cornelius cum suis ea accepit, nondum baplizalus. Extra omnem sa­ crum ritum iis aucti sunt fideles , cl mira quidem varietate. Cæterum iter ideo ab Apostolis susceptum , tanta cum soliciludine , visibiles illas gratias ut experirentur novi illi fideles, cl 'i Vide Euuplitm e Xairunu p. IS7. gratiæ impraesentiarum haud sequan­ tur manuum impositionem , hanc omit­ tendam , ulpolc vacuam effectu , con­ tendit. 20. Resp. Apostoli imponebant mi 1 nus ut fideles eorum opera acciperem f Spiritum sanctum , cujus præsenliæ in­ dicia illa externa, primordiis Ecclcsiæ, aliquando prodibant. Cæterum haud liquet mira illadona semper data fuisse, quæ præterca charitate , quam Spiri­ tus ipse in cordibus diffundit, pr» slantiora non sunt. Idem semper con­ suevit a Præsulibus invocari Spiritus, | eodem peracto ritu ; quod argumen­ tum est invictum , illud munus esse ab ipsa Apostolorum ætate ubique io Ecclesia celebratum. Illud fieri frustra nemo pius , nemo fidelis dixerit, te­ stante Augustino : perversi enim est cordis id asserere. 21. Obj. 3. Totum illud quod a Luca refertur de Spiritu sancto iis illapso quihus Apostoli imposuerunt manus, ad mira Spiritus dona spectat, quo­ rum copiam in Ecclesia futuram, io suis primordiis scilicet , praedixerat Joci. « El erit in novissimis diebus, (5 ; Inst. I. iv. c. ni. n. 6. (S) Ibi I. iv CAP I DE SACRAMENTO. dicit Dominus, effundam de Spiritu meo super omnem carnem. » * 22. Resp. Mira illa dona possunt va­ ticinio designari , sed ea argumenta potius et indicia Spiritus cordibus fi­ delium illabenlis habenda sunt. Spiri­ tus ipse sanctus adhuc se communicat, ut virtute cœlesti nos muniat contra dæmonis impetus, et dulcedine charitatis cordibus infusa triumphum de hostibus facilem det reportare. Pul­ chro, pro more , discrimen temporum hac in re indicat Augustinus : « Neque enim , »> ait, « temporalibus et sensi­ bilibus miraculis allcstantibus per ma­ nus impositionem modo datur Spiritus sanctus, sicut antea dabatur ad com­ mendationem rudis fidei, et Ecclcsiæ primordia dilatanda. Quis enim nunc hoc expectat, ut ii quibus manus ad accipiendum Spiritum sanctum impo­ nitur, repente incipiant linguis loqui? Sed invisibiliter et latenter iutclligilur per vinculum pacis eorum cordibus divina charitas inspirari, ut possint dicere , quoniam «charitas Dei diffusa » est in cordibus nostris per Spiritum » sanctum, qui datus est nobis. » 1 23. Obj. 4. Simon magus, oblata pe­ cunia , petiit ut ipsi etiam facultas fo­ ret dandi Spiritum sanctum , manuum impositione : ipsum autem haud gra­ tiam largiendi facultatem , sed dona illa mira communicandi quaesiisse li­ quet. Ergo hæc, non illa , Spiritus sancti nomine intelligebatur. 24. Resp. Perd itus ille homo mira laciendi facultate, arte sua nefanda, celebris , potestatem quaesivit ut ipse, manibus impositis , posset aliis mira dona concedere. Attamen non constat cum haec cum Spiritu ipso divino confudisse ; facile enim explicantur ejus verba, donis pro indiciis vel effe­ ctibus externis sumptis. Cæterum quid- [II Joel ii. iH Act. ii. 17. (i) I., iii.de Dapi. contra Donal, c. ivi. 07 quid sil, juxta pravam ejus mentem de vocum illarum · Spiritus sanctus » vi non est judicandum ; sed charitas quam in corde diffundit imprimis intelligenda est, effectus scilicet præcipuus divini illius Spiritus in corde habi­ tantis. Praeclare Augustinus : « Spiritus autem sanctus quod in sola Catholica Ecclesia per manuum impositionem dari dicitur, nimirum hoc inlelligi ma­ jores nostri voluerunt, quod Apostolus ait : « Quia charitas Dei diffusa est in ■ cordibus nostris per Spiritum san» ctum, qui datus est nobis. ·* 25. Obj. 5. Gratiam Spiritus sancti Samaritæ jam acceperant : credentes enim fuerant baplizati. Dona igitur alia quæ in Religionis profectum ces­ sura erant, prophetia, linguarum scien­ tia , et alia hujusmodi, occasione ma­ nuum impositionis eis concessa sunt. 26. Resp. Utique censendi sunt Sa­ maritæ jam Baptismo Deo nati, filii ejus dilecti et hæredes regni constituti. Attamen Spiritus sanctus dari dicitur, quando intimius et largius sese com­ municat , charitalem suam In cordibus diffundens. Cætera illa dona ad aliorum utilitatem concessa, non sunt omni­ bus fidelibus necessaria , vel oppor­ tuna ; sed animæ profectus imprimis in omnibus Ecclcsiæ muneribus spe­ ctatur. Non alia certe de causa festi­ narunt Petrus et Paulus Samariam , quam ut fidelibus majora suppeditarent subsidia, quibus in via Domini pergere et perseverare possent. Pulchre hos impositionis manuum fructus S. Eucherius Lugdunensis recenset : · Pa­ racletus regeneratis in Christo custos, clconsolator, et tutor est.................... Ergo Spiritus sanctus, qui super aquas Baptismi salutifero descendit illapsu, in fonte plenitudinem tribuit ad inno­ centiam, in Contlrmatiouc augineutum G») lbi'1. 6« TBACT XII DE Γ.ΟΝΤΠΙΜΑΤΙΟΝΊ: prroslal ail gratiam : quin in hoc num «lo lota rotate victuris inter visibiles hostes et pericula gradiendum est ; in Baptismo regeneramur ari vitam, post Baptismum confirmamur ad pugnam ; in Baptismo abluimur,post Baptismum roboramur. Ac sic continuo transituris sufficiunt regenerationis beneficia ; vi­ cturis autem necessaria sunt Confir­ mationis auxilia. 1 27. Obj fi. « Quod si manuum im­ positione Apostolos se imitari ovin cant, * ait Calvinus , de Catholicis Praesulibus loquens, <· unde tamen oleum , quod vocant, salutis ? Quis eos in oleo salutem quaerere docuit? quis vim roborandi illi attribuere? An Paulus (Gal. 4, fi. Coi. 2 20.), qui nos ab clementis hujus mundi longe abs­ trahit, qui nihil magis damnat, quam talibuS Observaliunculis hrorere ?» * 28. Resp. Si constet manuum impo­ sitionem cum prece quam adhibuerunt Apostoli ul fideles acciperent Spiritum sanctum, semper adhibitam eodem consilio in Ecclesia Catholica, vicimus Calvinianos, quidquid sit de olei un­ ctione quæ eam sequitur, vel comita­ tur. Ul enim concedamus hanc aucto­ ritate Apostolorum ct exemplo non nili, non nocet ritui alteri plane Apostolico. Cœlerum gratis asseritur Apo­ stolos haud unxisse et signasse chri­ smate recens haplizalos , dum illis im­ ponerent manus ; nam ad ritum hunc commode referuntur : « Qui autem confirmat nos vobiscum in Christo , et qui linxit nos Heus : qui et signavit nos , et dedit pignus Spiritus in cordi­ bus nostris. » 5 Tota retro antiquitas Christiana, ab ipsis primordiis, hoc ritu usa esse noscitur : quod contin­ gere vix potuit absque Apostolorum exemplo et sanctione. Quod ad Lucro silentium allinet, cum res gestas bre- (<) Horn. Pcntccoil. in Bibliothec. Patrum l. vi. (tj Init. I. iv. c. iit. 7. (3) II. Cor. i. it. viter retulisse liquet . nec rituum c». plicationem sibi proposuisse scriben­ dam : quapropter mirum non est t| singuli enucleatius expositi in ejus libro haud reperiantur. Sed quum Apostoli alias oleo, jubente Christo, usi sini, infirmos ungendo , nil velat existi, mare cos symboli instar illud cum manuum impositione adhibuisse. M porro indubitatum fll ex universali <>i antiquissima consuetudine eo utendi. In oleo autem non qurorimtis salutem, nec vim roborandi illi attribuimus, nisi quatenus instrumentum sit Spiritui sancti , nobis Christi Salvatoris nostri et Dei misericordia datum. Qua * sint chrismatis partes in hoc ritu do fide quidem non constat ; sed qui ei virtn- I j 1 | , I I I torn aliquam tribuunt, tamquam Sa­ cramenti materia,’, uti plurimis placet, nullam certe Spiritui sancto irrogant | injuriam. Merito idcirco Tridcntinum Concilium consuit : « Si quis dixeril, injurios esse Spiritui sancio , qui sacro Confirmationis' chrismati virtutem ali­ quam Iribuunl ; anathema sil. » ‘ 29. Obj. 7. Paires Sacramenti nomen laliori adhibent sensu de Confirmstione agonies. Cyprianus enim post­ quam utrumque Sacramentum comme moraverat, Baptismum scilicet, ct manuum impositionem , adduxit testi­ monium Christi de nova nativitate ex aqua el Spiritu sancto « Quro verbi perspicue ostendunt , quod per duo Sacramenla nihil intelligent amplius, quam duas principes caeremonias ad completum el perfectum Baptismum requisitas,quia homines utroque Sacra­ mento renasci dicit » Ita Binghamus * 30. Resp. Non sola voce nitimur, sed proprietatibus Sacramenti quas Patres agnoverunt : impositione scilicet ma­ nuum tradi Spiritum sanctum magno consensu declarant. Cælerum ipsa (41 Sees. vii. Can. ii. (tq Origin. Eccles. 1. xii. c. i. § *- CAP. I. DE SACRAMENTO. n» 34. Resp. Agnovit ipse Apostolos con­ Sacramenti vox vim habet magnam, quando de Baptismo , ct manuum im­ firmasse; dicit enim . « Sacramentum positione simul adhibetur : nam sicut vero Confirmationis et Extremæ Unctio­ obvio sumenda est sensu de Bapti­ nis dedit (Christus) per Apostolos. ■ * smo , eodem sensu dicta de impo­ Dicit quidem alibi : « Ipsi confirma­ sitione manuum censenda est. Quod bant sine Sacramento, ·5 hoc nomine autem id probare voluerit Cypria­ jntelligens eo loco inunctionem chri­ nus, adducto illo Christi testimonio, smate cum verborum forma : sed ve­ ostendit eum peculiarem interpreta­ hementer eum fefellit sententia de dia tionem ejus loci præbuisse : quod haud in Concilio Meldensi orta , uti liquet insuetum est Patribus, qui certis no- ex allatis testimoniis. 35. Obj. 10. Cum injuria Baptismi no­ tissimisque fidei dogmatibus quaedam loca, pro occasione, accommodant, vum inducitur Sacramentum eo prae­ stantius , quo perficiatur quod cceplum de vi probandi rem utrinque in con­ fesso haud semper solicit!. est ; divinæ autem institutionis ne um­ 31.04/. 8. Patres Apostolici et qui eos bra quidem est. 30. Resp. Nihil Baptismo detrahitur, secuti sunt de Confirmatione siluerunt. yi 32. Resp. Ex paucis quæ supersunt quem fatemur omnes abluere sordes tantæ vetustatis documentis mirum non peccati, et novam efficere nativitatem, est perspicua non haberi testimonia adeo ut nihil prorsus baplizatum ho­ quæ hoc Sacramentum respiciunt : minem ab ingressu cceli remoretur, nam non semper se affert scriptori quamdiu gratiam sibi in lavacro do­ occasio ul singula exponat ct evolvat. natam integram servaverit. Quod am­ Cælerum unctionis oleo Dei , quam pliora gratiæ munera impositione ma­ acceperunt Christiani, meminit Theo­ nuum tribuantur , divitias el munifi­ philus Antiochenus. Dc impositione centiam Redemptoris commendat : nec manuum ab Apostolis loquitur Irenæus, nostrum est altet utri Sacramento dero­ eamque numquam caruisse effectu gare. Voluntas Christi Domini norma Iradii :« Quibuscumque enim impone­ nobis datur , juxta quam de singulis bant Aposloli manum,accipiebant Spi­ judicandum. Apostolorum res gestae ritum sanctum , qui esi esca vilæ. » 1 perspicuo sane sunt argumento eum Intellexit ergo gratiam hoc ritu fuisse statuisse Spiritus sancti gratiam ma­ ab Apostolis communicatam , nec enim nuum impositionis ritu tribuere. 37. Obj. 11. Hæreni Theologi qua­ mira illa dona esca vita: dici possunt. Tertullianus unctionis post Baptismum nam in re Sacramenti hujus essentia meminit : « dehinc , « subjungit, « ma­ sit constituenda : sunt enim qui eam nus imponitur per benedictionem , ad­ in unctione Chrismatis reponunt, de vocans et invitans Spiritum sanctum. « qua silet Scriptura ; aliis eam in ma­ * Alias dicit : « Garo manus imposi­ nuum extensione, quam perperam tione adumbratur, ut et anima Spi­ vocant impositionem , statuentibus ; ritu illuminetur. »5 Hic auctor sal an­ aliis in digiti contactu , dum fit un­ ctio ; aliis hos omnes ritus conjungen­ tiquus profecto est. 33. Obj. 9. Alexander de Ales consuit tibus. Ergo tota res incerta habenda Confirmationis Sacramentum fuisse in est. Concilio Meldensi institutum. 38. Resp. Manuum impositio facta (I) L. iv. c. Iiiv. (i) L. do Bapt. c. vi. (5) L. do resur. earn. c. viii. (4) Summ. Tbeol. p. iv. qu.v.membro n. art. i (8) Ibid. qu. ii. membro i. TRACT. XII PE CONFIRMATIONE. est ab Aposlolis . et adhuc ill a Præsulibus Ecclcsiæ, quæ protndo ad Sacramenti essentiam spectare merito censetur : de cælcris ritibus salva fido dubitari potest. Novimus quidem quteri quænam sil manuum impositio , utrum scilicet ea quam facit Episcopus, ambas manus super universos tenens exten­ sas, dum septem dona Spiritus sancti illis apprecatur, an alia quæ Iit fron­ tem inungendo : utroque enim potest ita designari : sed constat ritu præscripto contineii Sacramentum, cum­ que integre pcrilciendum, ut obtempe­ retur Ecclcsiæ ; nec referi accurato judicio decernere quamnam vim sin­ gulae ejus paries habeant Manet igilur Sacramenti certitudo , quidquid sil de T heologorum quaestionibus. 59. Obj. 12. « Ecclesia omnibus Ικοrelicis ad Ecclesiam reversis manuum impositionem tribuebat, et hoc .... ad ca spectabat supplenda , quæ in externa forma Baptismi defuerant , quæ gratiam Spiritus eis conferre non poterat, quoad in hærcsi, vel in schi­ smate perseverabam »lta Binghamus. * Sic Leo M. jussit : « Per manus impo­ sitionem invocata virtute Spiritus san­ cti , quam ab haereticis accipere non potuerunt Catholicis copulandi sunl. » 1 40. Resp. Falelur ipse Binghamus unctionem Chrismatis non semper ad­ hibitam dum hæc fieret manuum im­ positio , specialiter in partibus Occi­ dentalibus. Igilur tunc saltem salis d e­ cernebatur ab ca quæ fiebat dum Sacramentum Conlirmationis daretur. Oplimo quidem consilio , cl aptissimo rilu imponebantur manus , et oralio tundebatur ut illis daretur Spiritus saucii lumen et gratia . quam in hæresi consequi non poterant, licol signat» I Ium ejus confirmati suscepissent. Mi nus impositio ad veniam cl pacem B(. desite significandam , simllitudinonl gerebat cum illa quæ tiebal in Conlr.l rnalione, et ctimdem in finem destini»! est , quamvis ejus effectus lotus |h». dercl ex piis Ecclcsiæ precibus, cl d(. volo poenilenlium affectu. Aliquot^ ipsa Confirmatio dabatur : plurimi cni® eam suscipere antea neglexerant, quod de Novathmis constat. Exemplumpo cum nobis suppeditat codex («cllouc·· I sis, temporibus Caroli Magni exara *I tus , qui sic habet : » Benedictio su|« eos , qui de diversis hæresibus ft. niunl : « Sancte Pater omnipotens, » qui famulum tuum ab errore lute » seos dignatus cs eruere, cl adsat· >> clam Ecclesiam revocare , quæsumin » t’e , Domine , immittte in cum Pan» clitum Spiritum tuum septiformem,j » Spiritum sapicnliæ et intellectui, » Spiritum consilii cl fortitudinis,i' clc. · 41. Obj. 15. Orientales cl GræciCoofirmalionis Sacramento, quale agno­ scunt Pontificii, carent : quamvis cnio et ipsi unguento quodam verticem li­ niant, unclio hæc inter BaptismirilB reponenda est : Gt enim stalim pM Baptismum, et a sacerdotibus : qui *disciplina ei quam refert TerlulliauB simillima videtur. Apud Latinos igilur ritus hic a Baptismo sejungi cœpiL poste­ riori ætale, et Episcopis reservata et ad dignitatis ostentationem : « ad hono­ rem potius sacerdotii, quam ad legem necessitatis · prout dicil Hieronymus 42. Resp. Res est explorata Grajcoi et Orientales hoc agnoscere Sacramen­ tum, 1 et a Baptismi ritibus omnino H,-Scholastic history of lay baptism, c. i - n. xii. Eccl. t. v. diss. x. § îî. De .Elhiopibus ride orir Ep. ii. ad llustic. Narbon. Inquis, iviii. (S Consule Couslant coi. <38. Torn. i. epist. Horn. 1‘ontif. nem illud ministrandi in l. »i. BiMiull>ece 1’ain» relatum. De A'.gyptiis vide professionem 64" quam Matthæus Alex, patriarcha ad l.udoricoa XIV. misit, l. iii. de perpetua Eccl. fide circi Eucharistiam I. tiii. c. xii. (4 'i Oe Clialdœis Syrisque vide Euopliam a Saironu p. 128. Vide eliaiu Natalem Alei. hist. CAP. II DE CHRISMATE. 71 discernere : se ait S. Leo Magnus . * qui inter Tertulliani tempore simul administrari Resurrectionem Domini Ascensionem­ consueverunt,sed non videtur licuisse que fluxerunt, non otioso transiere aliis prater Episcopos. Cæterum ex decursu ; sed magna in eis confirmai» consuetudine quæ apud Orientales in­ Sacramenta , magna sunt revelate valuit , et ex facultate nonnumquam mysteria. » 1 apud Latinos sacerdotibus data, videtur CAPUT II. reservalio Episcopis facta spectare « ad honorem potius sacerdotii. n quam ad DE CHRISMATE rei ipsius naturam ; nisi enim sacer­ dotes simplices ex Christi instituto II. Ut omnem evitaremus litem iii essent huic facultati .suscipienda· ido­ nei , numquanj eis ca permitti po­ re quæ salva tide agitari queat, de sola manuum impositione egimus, ut tuisset. quod ab Apostolis factum narratur, Animadversio. 13. Divina Confirmationis institutio adhuc licri pateat, et Sacramentum ex Apostolorum rebus gestis et Ecclc­ agnoscatur, cui cl Scripture et Patres siæ traditione probatur, idcoque a adeo perspicuum ferunt testimonium. Christo Domino nostro instituta certo Cælerum qua antiquitate gaudeat Chri­ credenda est : eum enim omnium Sa­ smatis in hoc Sacramento conferendo cramentorum novæ legis auctorem esse usus facile demonstratur Pluribus vide­ definivit Concilium Tridcntinum. Im­ tur Apostolus ad hunc ritum alludere, mediata , uti dicunt, institutio a ple- in loco supra laudato : · Qui autem risque Theologis propugnatur, qupm- confirmat nos vobiscum in Christo, et vis Dominicus a Soto doceat eam non qui unxit nos Deus : qui et signavit esse omnino lidei dogma : dicit scilicet nos, et dedit pignus Spiritus in cor­ • hærclicum esse, negare hæc omnia dibus' nostris. »s 4a. Theophilus Antiochenus, secundi Sacramenta} instituta fuisse a Chri­ sto. ............... Non usque adeo constat sæculi scriptor, dicit : ■ Nos enim ideo haereticum esse negare .Sacramenta Christiani vocamur, quod oleo Dei Confirmationis et Extremæ Unctionis ungamur » * 4(L Tertullianus , post Baptismum luisse ore Christi proprio instituta : esse tamen hærelicuin negare esse de relatum , dicit : « Exinde egressi de jure divino. « 1 Tempus quo instituta lavacro perungimur benedicta unctio­ est a Christo Confirmatio frustra defi­ ne. . . Sic et in nobis «arnaliler cur­ nire quis vellet, silente Scriptura; sed rit unctio, sed spirilualiler proficit, salis est nosse ex Apostolorum agendi quomodo et ipsius Baptismi carnalis ratione cam Christum habere auctorem. actus quod in aqua mergimur, spiri­ .Multi censent documenta de sacris tualis effectus quod delictis liberamur. (I) In iv. .Sentent. <|- Ü. ar. S. Serni. i. in Avcensiune n. Î. (>) II. Cor. i.tl. (4) I.. i. ad Aululycom o. iii. 7i TRACT. XII. DE CONFIRMATIONE. Dehinc manus imponitur per benedi- siipercst ut perfectio flat, quando ad clionom, advocans cl invilans Spiritum invocationem sacerdotis Spiritus eansanctum, n ‘ Unctio hæc videtur potius cius infunditur. » ’ BO. S. Augustinus de unguento Anroad manuum impositionem referri, quam ad Baptismum, cum quo comparatio nis apud Psaltem loquens : « Et in hoc unguento Sacramentum chrismatis vu|. I instituitur ut profectus spiritualis ex ea oriri intelligatur. Alias de unctione lis interpretari, quod quidem in genere I pariler loquitur : « Caro abluitur, ut visibilium signaculorum sacrosanctum I anima emaculetur : caro ungitur ut est, sicut et ipse Baptismus. ■· ° 51. S. Pacianus dicit : » Lavacro I anima consecretur : caro signatur ut et anima muniatur:caro manus imposi­ enim peccata purgantur, chrismate I tione adumbratur, ut et anima Spiritu sanctus Spiritus superfunditur. » 7 52. Laodicenum Concilium, quod I illuminetur : caro corpore et sanguine Christi vescitur, ut et anima de Deo anno 372 a nonnemine adsignalur, I censuit : « Oportet eos qui baptizantur, saginetur. » * 47. S. Cyprianus ait : « Ungi quoque post lavacrum chrisma Ecclesiæ acci- I necesse est cum qui baptizatus sit, ut pere, et regni Christi participes inve­ accepto chrismate, id est, unctione, niri. »8 53. Nobis aliquando exprobrarunt I esse unctus Dei, et habere in se gra­ Protestantes Gnoslicos, referente Ire- i tiam Christi possit. »8 48. S. Cyrillus Hierosolymitanus sic næo, unguento hujusmodi usos esse: I edocuit Neophytos : «Etvobis postquam « Ungunt autemcl ipsi opobalsamo.·’ similiter ex aquis sacri lavacri ascen­ Verum non hos imitamur, sed Ecclcsi® distis, datum est chrisma, quod ima­ morem antiquissimum, cos autem Ca- ' ginem gerit illius quo unctus est Chri­ tholicorum rilum imitatos esse verostus : hoc autem est Spiritus san­ simile est. Cæterum non interest utrum ctus. . . . Cæterum vide ne illud esse aliquando sit rerum quarumdam simi­ putes unguentum merum ac simplex. litudo, dum alias tota rituum serie Quemadmodum enim panis Eucharisliæ omnino ab illis discernimur. » ‘° 54. Chrisma ex oleo cum balsamo post sancti Spiritus invocationem non amplius est panis communis , sed est fit, solemni Episcopi benedictione, feris corpus Christi : sic et sanctum hoc quinta in Cœna Domini. De eo dicit unguentum non amplius est unguen­ venerabilis Beda : « In vineis Engaddi , tum nudum neque commune, post­ balsamum gignitur, quod in chrismatis quam jam consecratum est, sed est confectione liquori olivte admisceri, ac chrisma Christi, et Spiritus sancti præ- Pontificali benedictione solet conse- I sentia, per ipsius divinitatem energiam crari, quatenus fideles omnes cum impositione manus sacerdotalis qua I habet. » * 49. Auctor antiquus, quem multi ad­ Spiritus sanctus accipitur, hac unctione huc putant esse Ambrosium, ait : a Se­ signentur. ** » Balsamum in hac regione quitur spirituale signaculum quod au­ adhibetur Pcruanum , vel Indicum, distis hodie legi : quia post fontem quod sufficere ex declaratione Pauli III. , (i) L. de Bapt. c. vii. (i) L. de resur. carnis c. viii. (S) Ep. Iii.ad Januar. (4) Catecb. iii. Myelagog. (B) L. iii. de Sacr. c. ii. («) L. ii. contra liti. Petiliani c. civ '7) .Monita Paciani t. vii. Bibliolh. PP. Galland- p. S7B. (8) Can. xlviii. (S) L. i. adv. liter, c. xviii. (10) Plura de chrismate videsis apud Trombellium de conf. diss. v. Sect. iii. c. i. (11) L. ii. expos, in Cant. Cant. CAP II DE CHRISMATE fil Pii IV. constat. Utrum balsami ad­ mixtio ad essentiam Chrismatis perti­ neat Inquirunt Theologi, quorum non­ nulli judicio et eruditionegraves negant. Qnæritur etiam utrum benedictio, seu consecratio Chrismatis sil ad Sacra­ menti essentiam necessaria, quod plerique aflirmant. Utrum illa consecratio simplici sacerdoti committi possit, et cujus auctoritate, quæsitum est. His tamen quæstionibus ne detineamur, * gravissima quae nos urgent contro­ versi» de fidei summa obstant: idcoque pro instituto nostro satis ducimus aflirmare. ex lege Ecclesiæ, cui obtem­ perare oportet, Chrisma conficiendum ex oleo et balsamo , nec alio uti licere. Quod si contigerit Summum Pontificem facultatem alicui sacerdoti facere illud consecrandi , sicut nonnumquam , quamvis rarissime, fecisse dicitur, non audemus in quæstioncm vocare quod ipse de sacro munere j usserit. 53. Græci ex plurimis aromatibus et oleo Μψ» conficiunt, quo nomine hoc designant Sacramenturn. Eorum sana sententia Catholicæ Ecclesia· hac in re conveniens liquet ex plurimis docu­ mentis : quorum unum appellamus. In orthodoxa confessione Catholicæ et dposlolicai Ecclesiæ Orientalis a Pa­ triarcha Hierosolymitano Nectario, an­ no Christi 1662, composita , et a qua­ tuor sedium, quas Græci Jpostolicas vocant, successoribus approbata, dicunt: • Secundum mysterium , Unguentum Chrismatis, sive Confirmationis est.» . . . « Quando sacerdos oleo sacro recens baptizatum inungit, desuper idem Spiritus sancti donis perfunditur, quod manifeste arguunt verba , sacer­ doti mysterium hoc peragenti de more pronuntianda : Signaculum muneris Spiritus sancti, .dmen. Quasi si dicat, In unctione sacri hujus unguenti ob­ signaris, confirmarisque in Spiritus sancti donis, quæ in confirmationem Christian® fidei tuæ accipis. ■» 56 Unctio, quæ fit Chrismato , aptis­ sime indicat, juxta Scripturarum usum, gratiam Spiritus sancti ; quapropter Chrisma salutis vocatur, instrumentum scilicet, vel saltem indicium grati» salutaris. Balsami admixtio bonum Christi odorem , quem discipuli ejus diffundere debent, significat. Verba hæc ea occasione ab Episcopo profe­ runtur : ί Signo te signo crucis , et confirmo te Chrismate salutis, in no­ mine Patris, et Filii, et Spiritus sancti « Hæc a plerisque forma Sacramenti ha­ bentur, quamvis quæ funditur oratio, dum manibus extensis super confir­ mandos Episcopus orat, ut mittat in eos Deus Spiritum sanctum Paraclitum de cœlis, septemque ejus dona haud levem ob ralionem ad formam referatur. Græci aliis utuntur verbis : — l'tufiàr irrfv/xurar ίγιιυ , — " SlgD3culum doni Spiritus sancti. Arnen. " Non consueverunt olim verba quihus Sacramenta conficiebantur scripto tra­ di , sed innotuerunt orali, uti dicitur, ministrorum traditione ; quapropter disciplinam arcani, qua scilicet sacra non vulgabantur , ne infidelibus essent irrisui, servare volens Innocentius !.. <1 uinto ineunte sæculo, noluit formam Confirmationis scripto consignare : • Verba vero dicere non possum , ne magis prodere videar, quam ad con­ sultationem respondere.»· 57. Gratia hujus Sacramenti fidelem roborat, ut quam animo fovet lidem . intrepide profiteatur, oinnia detrimen­ ta, et supplicia pati paratus, potius quam Christum deserere. ’ Spiritus sanctusest veritatis doctor, qui mentem (I) Ep. ud Decentium Eugub. (S)« In locis Novi Testamenti qui tradunt, quosdam , suscepta fide Christiana, per Apostolos, impositis manibiis, quamquam et adhibita invi * cstiono Dei, accuratiore in doctrina Christiana institutione. Spiritu inrxlo imbutos Inisse, in VOb. III. 7 ✓ TRACT. XII. DE CONFIRMATIONE. illustrat, ol cor divina induit virtute, cujus præscnliæ eximia in Apostolis data sunt argumenta, et in singulis fi­ delibus, quibus imponuntur manus, idonea etiam indicia dantur. Aniwadvcrxiones. 5R. Quum quæstiones inter theolo­ gos impune agitentur de forma et ma­ teria hujus Sacramenti, omnia qua· praescribit Pontificale Romanum dili­ genter peragenda sunt, præsertim ma­ nuum erga confirmandos extensio, quæ et impositio dicitur, cl inunctio frontis Chrismate, cum verbis qnm utrique actioni respondent. Si quid omissum fuerit, « non est aliquid iterandum, sed caute supplendum, quod incaute fuerat prætermissum. · Ita respondit Innocentius III. de eo qui errore non Chrismate, sed oleo dclinilus fuerat. CAPUT III. DE MINISTRO CONFIRMATIONIS. 59. Ex Actis Apostolorum colligitur Sacramentum hoc conferendi munus ad rectores Ecclesiae spectare. Petrus enim et Joannes ideo iter suscepisse censendi sunt , quod Philippo illud peragendi nulla esset facultas : ct Pau­ lus legitur imposuisse manus discipu­ lis Ephesiis, quos tamen ab inferiore ministro baptizatos esse verosimile fit cx ratione qua Baptismus eorum narratur. Patres quorum adduximus testimonia de ritu hoc loquenles, cum a Præsulibus Ecclesiae perfici constan­ ter tradunt. A veteri traditione ne hi­ lum quidem ressessil Innocentius I. universum intetligi debet effecta his omnibus vingularis animorum concitatio, qua tamquam divini Numinis afflatu se senserunt impulsos , ul illam doctrinam laeti ac imperterriti profite­ rentur. Interdum , si Deo sic visum fuerit, ad illam Spiritus sancti impertitionem accedebat et vis linguis peregrinis loquendi. · Hæc Rosenmül­ ler in Act. viii. <5. qu * quidem non abhorrente ita docens : « De consignandis infan­ tibus manifestum est non ab alio quam ab Episcopo fieri licere. Nam Presbyteri, licet secundi sint sacerdotes, Pontificatus tamen apicem non habent. Hæc autem Pontificibus solis deberi, ul vel consignent, vel Paracletum Spiritum tradant, non solum consue­ tudo ecclesiastica demonstrat, verum et illa lectio Acinum Apostolorum, quæ asserit Petrum cl Joannem esse dire­ ctos, qui jam baptizatis traderent Spi­ ritum sanctum. » S. Gregorius, his inhærens censuit : « Presbyteri bapti­ zatos infantes signare sacro in fronti­ bus Chrismate non présumant ; sed Presbyteri baptizatos ungant in pedo­ re, ut Episcopi postmodum ungere debeant in fronte. » s fit). Cætcruin dissimulari non potest a vetusta salis relaie Presbyteros sim­ plices hoc administrasse Sacramentum, præsertim apud Græcos et Orientales: quapropter sunt qui censent , eccle­ siastico potius quam divino jure, id muneris in Occidentali patriarcham præsertim reservatum esse Episcopis ; quo sensu intelligunl Hieronymum lo­ cutum esse : « Quod si hoc loco quæris quare in Ecclesia baptizatus , nisi per manus Episcopi non accipiat Spi­ ritum sanctum, quem nos asserimus in vero Baptismate tribui, disce hanc observationem cx ea auctoritate de­ scendere, quod post ascensum Domini Spiritus sanctus ad Apostolos descen­ dit, et multis in locis idem factitatum reperimus, ad honorem potius sacer­ dotii, quam ad legis necessitatem..« * Ob morem contrarium nonnullis in catholica doctrina , gratiam qua in tide firmamur hoc tribui Sacramento. (I) In decret. Grcgorii ix. I. i. tit. xvi. de Sacra­ mentis non iterandis. Cap. Patloruli·. (i) In ep. ad Decentium Eugub. c. iii. (3) L. iv. ep. ix. alias I. iii. ep. ix. ad Janua­ rium Calarit. 4) Dial. adv. Lucifer. Ti ·. IV DE CONFIRMANDIS. locis jam vigentem idem præclarus pontificia delegatione irritus foret in doctor scripsit : <· Quid tacit, excepta Occidentali patriarcham actus sacer­ ordinatione, Episcopus quod non fa­ dotalis , etiam consentiente Episcopo, cial Presbyter? » ‘ Ipse Gregorius, quum Pontifex facultatem delegandi quum decretum ejus, quo velabatur sibi reservaverit. 6-2. Ncccsse non est ul diutius in Presbyteris Chrismate frontem linire , turbis occasionem præbuissct, illud his explicandis immoremur, quum mitigavit ; « Nos quidem sccuudum sectarii hujus regionis vel confir­ usum veterem Ecclesiae nostr.e feci­ mandi ritum penitus rejiciant, vel mus; sed si omnino hac de rc aliqui cum ab Episcopo peragi velint, vanam contristantur, ubi Episcopi desunt, ul nominis umbram apud se intelligentes. Presbyteri etiam in frontibus bapliza- Nec opene pretium ducimus quæ af­ tos Chrismate ungere debeant conce­ ferri solent rationes scrutari, ul po­ testatem confirmandi ecclesiastico po­ dimus. » * 61. id igitur ex testimoniis Patrum tius quam divino jure Episcopis ser­ quæ retulimus, et ex variis Ecclesiæ vatam ostendatur : ad rem enim no­ moribus, pro’ explorato haberi debet, stram quæ dubitationem patiuntur, vel Episcopum esse ordinarium Confirma­ impune agitantur apud scholas, ple­ tionis ministrum, sacerdotes vero id rumque vix perlincrc judicavimus. Qui muneris exercere posse, ea ab Eccle­ eas ventilatas videre cupit, adealTromsiæ Præsulibus facta potestate. Prius bellium. 5 docuit Eugenius IV. in celebri instru­ ctione pro Armenia, definivit vero Concilium Tridenlinum : « Si quis di­ xerit, sanctae Confirmationis ordina­ rium ministrum non esse solum Epi­ scopum, sed quemvis simplicem sacer­ dotem; anathema sil. » ’ Alterum ex consuetudine apud Græcos vigente pa­ tet: nec enim in Florentino Concilio Confirmatio ab iis administrata impro­ bata est; sed nec a Summorum Pontilicum constitutionibus : quæ enim alle­ gantur, eos respiciunt quibus adempta esi facultas prævio decreto , vel qui intra fines patriarchalus Occidentalis versabantur. * Ipsi Pontifices sæpius noscuntur delegasse sacerdotibus con­ firmandi munus, quod vir memoriæ venerandæ, Joannes Carroll, noscitur obiisse, antequam ad Episcopatum evectus, Daltimorensis primus Antistes constitutus fuerit. Absque hujusmodi (1} Ep. Ixxxv. ad Eragrium. (i) L. iv. epiet. xxvi. (5) Se»», vii. can. iii. (4) Vido Benedict. XIV. I.vii. de Synodo Diu-ces. c. vii. viii. ix. J CAPUT IV. DE CUftFIRHXNlIiS. 65. Omnibus et solis baptizatis con­ ferri posse Confirmationem ex Actis Apostolorum colligitur: Samaritis enim, otiis quos Paulus Ephesi reperil disci­ pulos , post Baptismum colluta est. Id liquet etiam ex Ecclesiæ constanti con­ suetudine ab antiquissima usque ælate Statilii post Baptismum solemnem, qui ab Episcopo plerumque ministrabatur, imponebamur manus, et Chrismate ungebantur neophyti, ul divino Spiri­ tus sancli dono munirentur : quod etiam infantibus conligil per plura sæcula. Cælerum recenlior disciplina est ut septennium expeclelur, nisi urgeat mortis periculum, vel gravis suadeat ratio. Episcopo forsan diu abfuturo. * (Cj Ilis», de Ministro Confirm, sectio i. qu. ii. S vi­ to) Vide Uenedicl. XIV. de Sin. Durees. I. tii. c. ». $ 3. 6. TRACT. XII. DE CONF'HUMATIONE Mora illa id habet commodi ul pueri 67. Qui ammo rite parato coniir * fidei rudimenta edoceantur, et pio ruantur, augmentum gralhecum robore animi affectu ad divina suscipienda animi ad lidem profitendam recipiunt, dona parentur. Edocendi sunt autem ct charactere quodam signantur, qui pro ratione ælatis , praesertim de pne- numquain deleri potest. Itccle igitur iliis dicitur verbis Apostoli ; « signati cipuis lldci mysteriis. fit. Ut quis Sacramentum hoc reci­ estis Spiritu promissionis sancio. · * piat , debet animam habere a peccato « Nolite contristare Spiritum sanctum gravi immnnem : nam Spiritui sancio Dei : in quo signati estis in diem re­ inferret injuriam, qui, peccato addi­ demptionis. n 3 De charactere Paties ctus, cum hospitem excipere se velle passim loquuntur. S. Cyprianus dicit lingeret. Huic pia oblinet consuetudo quod impositionem manuum recipien­ confessionis peragendæ antequam quis tes « signaculo Dominico consum­ conlirmandum se sistat, quam suadet mentur. n 4 Theodorelus illud vocat « vclut sigillum quoddam regium; »’ Pontificale Romanum. 65. Optandum ul jejuni ad Confirma­ S. Leo Magnus « signaculum vit® tionem accedant, quod Ponlilicale æternæ; » * S. Gregoriuâ Nazianzenus commendat, e| vetus per duodecim dicit eos « sigillum suscipere quod sæcula consuetudo habuit : sed loge sepulturam ipsam comitetur, et post mortem maneat ; » 7 S. Ambrosius : non jubetur. 66. Utrum gravis sit cuipa négligera « Accepisti signaculum spiritale, spi­ Confirmationis susceptionem , quin ritum sapienti æ , cl intellectus , spiri­ spernatur Sacramentum , inter theolo­ tum consilii atque virtutis ..spiritum gos quærilur. Affirmanti sententiae fa­ cognitionis, atque pietatis, spiritum vere videtur Constitutio Benedicti XIV., sancti timoris : ct serva quod acce­ quæ declarat eos qui a presbyteris pisti. Signavit te Deus Pater, conlirGræcis fuerant Chrismate liniti, in iis mavil te Christus. » 8 S. Augustini ve­ regionibus in quibus facultas confir­ tustus discipulus, tria indicans Sacra­ mandi iis est denegata , « gravis pec­ menta quæ simul couferebanlur, dicit cati reatu teneri, si (cum possint) ad « Baptizalus es , signatus es regio cha­ Confirmationem accedere renuunt ac ractere , coepisti consequi annonam dc negligunt. » 1 Sed pertinacia quædam mensa regis tui. » 9 Hæc testimonia videlur cum neglectu iis in rerum ad­ salis probant traditionem de chara­ junctis connexa. In Instructione a Sa­ ctere hoc Sacramento impresso. Ideo cra Congregatione de Propaganda Fide decretum est ul : « si de lacto Bapti­ edita dicitur : « Sine gravis peccati smi , Conlirmalionis, Consecrationis reatu respui non potest ac negligi, cum dubitetur, nec possit ulla probatio, illud suscipiendi opportuna adest oc­ inquisitione lacta , succurrere, perinde casio. Porro liæc doctrina, si pro om­ agendum est ac si nihil horum fa­ nibus qui sunt undique Chrislifidelibus ctum fuisset. » '° lia Concilii Cardiavera est, mulio magis locum habet in ginensis V. Patres. Quod autem eccle­ illis qui in terris degunt haeretico­ siæ consecratio eodem comprehenda­ rum. » tur decreto , non obstat : nam a Sacra­ li) Conilil. Elu paiioraltt, § S. n. 4. Bull. Turn. i. (1) Epii. i. IS. (S) Jbid.iv.30. * ' i) E|>. Iu». (3) L. iv. in Canlic. (6) Serin, iv. de Naliv. \7) Exhort, ad s. latae. (■>', De mysteriis c. vii. n. 41. (Q) Serai, de Cataclysmo c. i. Inter Augustin» sermones oli tu reccnstbalur. , to) Can. vi. •.ΑΙ·. IV. DE CONFIRMAMUS Ί7 mentis ad cani regula Iraducta est, ob tuslissimo Ordine Romano,quem edidit quamdam similitudinem , quum homo llittorpius , verba sunt « Confirmo te gratia templum sil Spiritus sancti. Se­ in nomine Patris, et Filii, et Spiritus mel dixit Augustinus manuum impo­ sancti. ■> Integra forma , totusque ri­ sitionem repeti posse : « manus autem tus , prout nunc fit, reperitur in co­ impositio non sicut Baptismus repeti dice undecimi, uti Mabillonius existi­ non potest : quid est enim aliud nisi mat, sæculi. * Excipere tamen oportet oratio super hominem ? » 1 Sed quam­ alapam , cujus in vetustis monumentis vis deConfirmatione mox egisset, quæ nulla fit mentio ; ejus tamen meminit de manuum impositione hic dicit , Durandus, Episcopus Mima tensis, qui necessario sunt latiori sensu explican­ sæculo decimo tertio floruit. Percuti­ da : nec enim sibi constaret si eam tur leviter maxilla, ut confirmatus ri­ quæ cum Chrismate adhibetur meram tum memoria teneat, et simul recor­ orationem esse diceret, vel iteran­ detur eorum quæ sui causa passus est dam : nam eam sacrosanctam instar Christus. Græci et Orientales plurcs Baptismi esse alias tradidit. corporis paries ungunt. s 68. De ritu confirmandi pauca dice­ Breviter de Sacramento hoc egimus; mus. Oratio quam fundit Pontifex ma­ quæ magis scitu sunt necessaria præ nibus extensis in confirmandos, re- oculis lectorum ponentes. Studium peritur in libro I. Sacramentorum Ro­ autem sacerdotum Dei in eo erit, ut man® Ecclesiæ, qui ad Gelasii referlur fideles divinis muneribus suscipiendis tempora, plurimorum judicio. Ea re­ faciant idoneos, doctrina et virtutum citata, Pontifex signabat eos in fronie exercitio, cosque virtute ex alto indu­ de Chrismate , dicens : « Signum Chri- tos fortes et invictos in fidei certamine sii in vitam œternam. Amen. Pax te­ præstent, duces quidem in acie , socii cum. ή. Et cum spiritu luo. n In ve­ vero triumphi et gloriae futuri. li) L. iii. de Baptismo contra Donat, c. xvi. (Î) In admonit. in seq. lib. p. 95. Torn. ii. Musei Italici. (3) Vide apud Trombellium dias. r. c. iii. qu. iii.de Confirm. TRACTATUS XIII. DE EUCHARISTIA. i. rræ cæteris Sacramentis Eucha­ ristia diligenter tractanda est, tum ob summam ejus dignitatem , tum ob vehementiores hostium in eam impetus. Ev/.ifurria vox Graea est,quæ gratiarum actio reddi potest, quod nomen datum est Sacramento quod Christus post ul­ timam cœnam instituit, eo quod gra­ tias SUO Patri Cgisse — kAapnZr.rrar, — antequam illud Apostolis distribueret, legjlur. Eulogia interdum, præsertim a Græcis, vocatur, a benedictione seu consecratione, qua conficitur; quapro­ pter a Paulo calix benedictionis — ri virion rïr ίνλ«7·ΐί»Γ nominatur. 1 Cama Dominica nonnumquam dictum esi, quia occasione ultimæ cœnæ, quam cum Apostolis celebravit Christus , in­ stitutum est, quamvis nonnisi post cœnam , uti refert Lucas Hoc nomen plerisque novatoribus mire placuit. Aliis nominibus aliquando designatum esl.quæ singula explicare haud pretium opera videtur. Duplici ratione spectari potest Eucharistia , tamquam Sacrifi­ cium quo Deus colitur, et tamquam Sacramentum , quo reficiuntur fideles, Sacrificii facti participes. Placet impri­ mis de ea tamquam Sacrumenio agere, quum de veritate præseniiæ Christi Domini maxima sit controversia . cx qua pendet tota Sacrificii tractatio. (t) Oxonirnses frientur consecrationis ritum bae significari voce. Oxford Tracts , vol. t. N. 54. Prsiveral Calvinus ; ■ Uenediwe ergo ce/« em si­ gnifical in hunc usuru consecrare cic. · In lecmn. PROOEMIUM. PARS I. I> E EUCHARISTIÆ SA C RAME N T 0 ipsius naturam , et quod latet sub spe * ciebus arcanum , contra reliquos no­ vatores propugnaturi. Propasilio. 2. Quakcri, sectariis cæteris longius Christus Dominus ritum instituit progressi, rilum cucliaristicum pror­ cucharislicum sub panis ct vini spe· sus rejecerunt,asserentes Christum nul­ cicbus perpetuo in Ecclesia sua ser­ lum instituisse hujusmodi rilum , sed vandum. 5. Probatur 1. ex Scripturis. Præler pane et vino, pro Judæorum more, post agni esum usum esse, indeque sum­ Mallhæum , Marcum , ct Lucam , Pau­ psisse occasionem Apostolorum men­ lus refert quid Christus pridie sut tes evehendi ad corpus suum verum mortis egerit, et præceplum datum cl sanguinem, haud illud quod foris Apostolis ut id ipsi in sui memoriam videbatur, sed coeleste prorsus et spi­ peragerent. « Ego enim accepi a Do­ ritale , quo animæ reficiuntur. Quod mino , quod ct tradidi vobis , quoniam alias vocant semen, lumen , vitam, Dominus Jesus, in qua nocte tradebatur, ipsum est quod corpus spirituale hoc accepit panem, ct gratias agens fregit, loco designant. Apostolos, vel alios et dixit : Accipite, cl manducate : hoc fideles quid simile aliquando egisse ei est corpus meum, quod pro vobis quod Christus cœnando peregerat , tradetur : hoc facite in meam comme­ haud gravantur faleri ; sed rilum æsti- morationem. Similiter ct calicem, post manl Judaicum , ad tempus servatum , quam cœnavil, dicens : Hic calix no­ eorum causa qui spiritualem illum ci­ vum testamentum est in meo sanguine. bum manducare haud didiceram. Sen­ Hoc facile quotiescumque bibetis, io tentia hæc adeo repugnat Scripturae, meam commemorationem. » 1 Quod antiquitatis consensui, et ipsi sensui igitur Jesum facientem viderant, ipsi Christiano, ut vix sit qui eam serio re­ jussi sunt facere in ejus memoriam, fellendam censeat ; attamen liceat no­ illud autem præceplum non cos lan­ bis, nullo viæ duce, rem aggredi. Ne ium spectare, sed alios sui muneris slalim cum cæteris sectariis ineamus consortes, liquet ex eo quod, Apostolo certamen , ritum cucharislicum a auctore, ritus ille apud Corinthios in­ Christo institutum, perpeluo in Eccle­ ductus esset, quem et retinendum in­ sia servandum, ostendemus; postea nuit, docens qua animi munditie esso CAPUT I. DE RITL' EUCHARISTICO. (<) I. Cor. xi.ss. CAP. I DE urn: EUCHARISTICO. »1 ■epOHCid, qui cibi illius particeps esse nem —· rl Wlyi τ·>.λ«· ««Ζν,ίμοι, «r *. velit. Imo rilum hunc ud secundum άμ«|>πά 7. Obj. 2 Christus illis verbis . ■· Hoc usque Christi adventum plane dicit •duraturum : postquam enim , verbis facile in meam commemorationem. · supra recitatis,retulerat Christi actum, tantum indicavit se velle ut Apostoli jussumque, slatim subjunxit : « Quo­ dum ederent, biberentve, illius memi­ tiescumque enim manducabitis panem nerint , quocurn lunc ultima vice con­ hunc et calicem bibetis : mortem Do­ vivabantur. 1 8. Resp. Obvia vis verborum est mini annuntiabitis donec veniat. « · Htfl voces de secundo adventu Domini ipsos facere debere quod fecerat, et plane inlelligcnda * sunt , juxta illud eum in iincrn ut illius memoriam cele­ Apocalypsis :« Tamen id , quod habe- brarent, iis prolatis verbis quæ protu­ ■tis, tenete donec veniam : » * cl illud lerat : proinde non possunt de quoli­ Pauli : « Expectantes beatam spem , et bet convivio explicari. Equidem Paulus adventum gloriæ magni Dei, et Salva­ ea ad ritum in quo panis et vinum toris nostri Jesu Christi. » s adhibentur, adjecta benedictione, re­ 4. Probatur 2. ex omnium saxulo­ tulit : « Calix benedictionis , cui bene­ rum a Christo sensu et usu. In re adeo dicimus , nonne communicatio san manifesta superffuum videtur specialia guinis Christi est ? et panis , quem afferre documenta : Lilurgiæ scilicet frangimus, nonne participatio corporis omnes, Patrum scripta, ct qttotque Domini est ? » 8 i). Obj. 5. De conviviis communibus supersunt chrislianæ vetustatis argu­ menta, testantur de ritu illo scinper et Christianorum , quæ quidam ex animi ubique celebrato, qui etiam praecipuum superstitione coenam Dominicam voca­ Religionis munus habebatur. Hæc dein­ bant , agit Apostolus : in iis quippe ceps adducendi plurima erit occasio. ebrii erant quidam, vel sese cibis in­ gurgitabant. Eos igitur ut emendet, Objectiones solvuntur. 3. Obj. I. Mos erat Judaeis, ut con­ dicit plane non esse coenam hujusmo­ vivii Paschalis magister convivis pa­ di , quam falso sibi fingebant : nam nem vinumque porrigeret post agni coena vera spiritalis est, et mysterium. 10. Resp. Celebrabantur quidem a esum : 4 ergo nihil singulare egit >, ulChristus, sed ex more illo occasionem Christianis convivia, quæ *£>« ■sumpsit ad cuelesle suum corpus mon­ pole dilectionis fraternæ indicia , voca­ bantur ; quæ tamen apud Corinthios ies evehendi Resp. Si quid hujusmodi fieri con­ gravia , quæ plorat Apostolus, habue­ sueverit, omnino distat ab illa Christi runt incommoda. Ut cos ab excessibus actione, qua corpus suum et sangui­ deterreret, qui cum indigna Eucharinem se dare affirmavit. De coelesti ct sliæ sumptione erant conjuncti, quippe spiritali corpore ejus quæ dicunt Qua- ad eam convivæ etiam accedebant, in -keri, animi aegri somniis simillima memoriam iis revocavit quam tradide­ nullo idoneo probantur testimonio. rat hujus Sacramenti originem sibi Unicum ejus corpus novimus , illud divinitas revelatam. Hoc cumam Domi­ quod pro nobis datum est — riJinp nicam designatum esse non constat. id»/ *»»», 8 — sanguinem etiam pro quum convivio nomen potius datum censendum sil. Merito negat hujusmodi mullis lusum in peccatorum remissio * (lj I. Cur. «i. 17. (1) Apoc. ii. 15'. (3| Tit. ii. 13. (4) Uarcliy Prop. «iii. ·) ’·. (3; Luc. ««»■. 16. (6) Mallii, uni. is. (7) Hau ·) Prop. «iii. g tL (·) I- Cur. «. 16. Ni TRACT. XIII. P. I. DE El 'CHARISTIA convivium dici posse camam Domini, ipse pollicitationem Christi de pane quum jam non fieret ad instar illius coelesti dando retulisset. 17. Obj. Ί. Quæ sexto capite sui I cœnæ quam ante institutum Sacra­ mentum cum discipulis fecit. Cætcrum Evangel i i refert Joannes a versiculo I omnino affirmavit Sacramentum cele­ 32 ad Unem usque , de corpore Christi I brandum esse , sed magna animi puri­ coelesti, nempe dc semine vit®, io· tate. ad diem usque adventus Do­ lelligenda sunt ; dicit enim : <· Paler I meus dat vobis panem de cado ve­ mini. II. Obj. 4. Voces illæ « donec ve­ rum. » « Ego sum panis qui de ccelo niat » intelllgendæ sunt dc adventu descendi. » Nemo autem dixerit corpus Christi in corda hominum : Corinthiis suum externum quod in terris habuit | quippe adhuc infirmis permitti potuit c coelo esse delapsum. 18. Resp. De se loquitur Christus, I ad tempus, ut signis illis uterentur, quæ aliis cum Christo jam resuscitatis, seque a coelo descendisse, et esse io cl in cœleslibus considentibus, mentis ccolo dicit, ut suam originem a Patre, cogitatione et affeciu cordis, suut su­ et intimam natura: conjunctiones cum Patre insinuet. Se nominat pa­ perflua. 12. Rcsp. Parallela loca quæ addu­ nem , animæ cibum , qui cœlilus veximus ostendunt de Domini adventu luti delapsus est : ipse enim qui ii exteriori, in line saeculi, esse sermo­ terris versabatur, erat idem qui in cu­ nem. Igitur haud ad tempus, sed sem­ lis cum Patre ab aevo regnabat. Paler per data est facultas mortem Domini dare hunc cibum dicitur, quia Filium Sacramenti celebratione commemo­ humanam carnem indui voluit Ha» randi. Nec infirmis lanium ita consul­ carnem, ipsam quæ pro mundi salute turn , quum Apostolus omnibus injun­ danda crat, se daturum pollicitus est gat ut corde mundato ad cibum illum Nullum hic indicium corporis illius liclitii quod coeleste vocant Quakcri. coelestem degustandum accedant. 15. Obj. 5. Quæ Christus lavando CAPUT II. Apostolorum pedes dixit, praeceptum potius sonant, quam quæ de pane el vino protulit : attamen nemo se ad DE RE ELICH AIIIST1.E. eum imitandum ea in re teneri cen­ 19. Fuerunt tempore Martyris Igualii set. 14. Resp. Ex tota rei gcslæ relatione satis colligitur humilitatem nobis com­ mendari, quin actus ipse pedes lavandi districte praecipiatur. Cæierum si qua inde oriri posset dubitatio, cx Apo­ stolorum rebus gestis et documentis, et ex totius antiquitatis chrislianæ sensu et usu facile excuteretur. 15. Obj. 6. Joannes , qui spiritalis erat discipulus , utpole sinus Dominici arcanorum conscius, dc pano ct vino in cœna siluit, plurima alia referens. 10. Resp. Siluit quidem Joannes dc Eucharistiae institutione, quam jam re­ tulerant alii scriptores sacri. Hæc ido­ nea silentii ratio, præterquam quod qui Eucharistiam « esse carnem Salvatoris nostri Jesu Christi » negarent, prout ipse testatur, Menandriani sci­ licet qui veram ab eo assumptam esse carnem inficianles, in alium , necessaria consequentia , inciderunt errorem. Iconomaclii , octavo sæculo. dum sacrarum imaginum venerationem impugnarent , Eucharistiam unicam imaginem , quæ colenda foret, utpole ipsam Dominum speciebus Sacramentalibus , tamquam velo quodam, obtectum dicebant : quorum temerarii I I 1 I ’ I | | · i L | l I ] loquendi ratio, quamvis dc re Sacra­ menti nullus esset error, secundi M- 1 caeni Concilii Patribus gravissime dis· CAP. Il DE RE EUCHARISTI.E plicuit. Sæculo nono Joannes Scotos haud salis accurate dc hoc Sacramento disseruit , ab Adrevaldo monacho Floriaconsi abunde refutatus. 20. Saeculo undecimo , anno circiter 1017, Berengarius Turonensis, Ecclesiæ Andegavensis in Galliis Archidiaconus, primus omnium coepit docere Eucharistiam esse dumtaxat figuram el imaginem corporis et sanguinis Christi. Errorem siatim scriptis per­ strinxerunt eruditi quique avilæ fidei vindices, præsertim Praesules egregii Adclmanus Brixiensis, Ungo Lingonensis, Guilmundus Aversanus , Dcoduinus Leodiensis , quibuscum pro Ecclesia militarunt Lantfrancus , tunc Beccensis monasterii Prior, paulo post Archiepiscopus Canluariensis, Duran­ dus Abbas Troarnensis , et Algerus Cluniacensis scholasticus, deinde mo­ nachus. Concilia plurima et Pontifices damnarunt novum dogina ; scilicet Romanum sub S. Leone IX. , anno 1050 , codemque anno Vercellense , ac. Parislense; Turonense ac Florentinum sub Victore ΙΓ., anno 1055 ; Romanum sub Nicolao II. anno 1059 ; Rothomagense anno 1063 ; Pictaviensc anno 1075; Romanum sub S. Gregorio VII. anno 1078 ; ct alterum Romanum anno 1079. Dogma Catholicum agnovit, et hæresim iterum damnavit Concilium plurimorum Episcoporum Placentia) anno 1095, sub Urbano II. 21. Auctoritati cessit Berengarius, quamvis ob mysterii difficultatem in errorem plus semel sit lapsus, tan­ dem aliquando in fidei doctrina humili poenitenlique animo conquiescens. Pluribus fidei formulis subscripsit , quarum unam recitare juvat, quam in Concilio Romano , anno 1079 , Gre­ gorio VII. Præside , palam fecit : « Ego Berengarius , corde credo el ore con­ ti} Ville apud Caronium Innal. Eccl. I. ai. ad »nnom 1079. H5 fiteor, pnncm et vinum quæ ponuntur in altari , per mysterium sarræ ora­ tionis ct verba nostri Redemptoris, substantialiter converti in veram ct propriam ac vivificam carnem et san­ guinem Jesu Christi Dumini nostri *, et post consecrationem esse verum Christi corpus , quod natum est de Virgine , et quod pro salute mundi oblatmn in cruce pependit, et quod sedet ad dexteram Patris : et verum sanguinem Christi, qui de latere ejus effusus est, non tantum per signum et virtutem Sacramenti, sed in pro­ prietate natuTte, et veritate substanti®. Sicut in hoc Brevi continetur. et ego legi, et vos intelligitis , sic credo, nec contra hanc fidem ulterius docebo. Sic me Deus adjuvet, el hæc sancta Dei Evangelia. » * 22. Sæculo duodecimo Petrus de Bruis negavit quemquam jam eam con­ versionem panis el vini in corpus et sanguinem Christi eflicere valere, quam ipse Christus in cœna effecit. 1 Albi­ genses sequenti sæculo, Manichaeo­ rum errores renovantes, Sacramentum Eucharistias denegarunt. Wickleff sæ­ culo decimo quarto panem ct vinum in Christi corpus ct sanguinem con­ verti inficialus est ; quem tamen Huss non est hac in re imitatus, semel de­ serto magistro. 25. Sæculo decimo sexto , Andreas Carolostadius, Archidiaeonus Witlenbergensis, Lulhcri discipulus, magistro repugnavit dc mysterio Eucharistiae, verba Christi de corpore suo veluli digito monstrato interpretans, lineus Zuinglius , Tigurinus Pastor, panem intellexit corpus dici, tamquam illius signum ; sed quum Catholici eum ur­ gerent, moris non esse in institutis novis rem cum signo commutare lo­ quendo , nullo indicio dato , spiritus , (i) Vide ep. i. Vcn. Petri Cluniae, adr. Prlrobu aian. TRACT. XIII, p. I DE EUCHARISTIA. f « nier an albus fuerit n so hand me- cl sanguine Christi nobis ropræscn· minissc dicebat) et. in memoriam revo- tant. . . · Jam ergo habemus, ravit vetus Phase ; de victima quippe in quem finem speciet mystica hæc dictum est : « Est enim Phase , id est benedictio : nempe quo nobis confir­ transitus Domini. » 1 Cæterum feliciter met, corpus Domini sic pro nobis μ- I ei exemplum haul cessit ; vocabantur mei esse immolatum , ut nunc eo ve­ enim viclimæ nomine finis ob quem scamur, ac vescendo unici illius sa- I immolabantur, adeo ul Peccatum dice­ orificii efficaciam in nobis sentiamus. I retur hostia pro peccato expiando sanguinem ejus sic pro nobis semel I oblata ; sic cl Phase dicebatur victima ftisum, ut sil nobis perpetuus potus.»· transitus occasione immolata. Inde Liquet nullam realem corporis et san- I autem nihil sequebatur, quo vis obvia ginnis Christi praesentiam hac sententia i senlenliæ Dominicas infirmari posset : haberi in Eucharistia. 25. Lutheran!, ducem secuti , in nec enim panis Christi corporis victima habebatur. Lutherus viriliter pro reali Augustana confessione, « de coma Do· Christi Domini in Eucharistia praesentia mini docent quod corpus et sanguis I pugnavit, contra Carolosladium, aliosque Stramentarios nuncupatos, quia illud nudum Sacramentum, seu signum corporis Christi habebant. Quemque ad tidem tanti mysterii verbis hujusmodi hortatus est: « Tu dic : Nolo deliberare an sil verum, vel non, sed simpliciter credam sicut Christus dicit : « Hoc est » corpus meum. »Si sum idololatra, Iit culpa el periculo Christi, cujus verba sic senant : ipse igitur me bene de­ fendet. » 1 Cæterum el panem el vi­ num adesse una cum corpore et san­ guine Christi censuil Luthcrus , Zuinglianos alioquin summe detestans : « llæreticos censemus ct alienos ab Ecclesia Dei Zuinglianos el omnes Sacramentarios qui negant corpus ct sanguinem Christi ore carnali sumi in venerabili Eucharistia. »s 24. Calvinus discordes paries ad con­ cordiam ut traheret, vel utrasque sibi adscisccrei, novam adinvenit ratio­ nem rem explicandi ; sed verbis licet amplissimis usus, a Zuinglii mente non recessit. « Primo , » inquit « signa sunt panis et vinum, quæ invisibile alimentum , quod percipimus ex carne (I) Exod. xii. (i) Enirr. in Ps.xlv. fol. 191. loin. *. Op· edit. Jen». '5} Colloq. 1st. de Verbo Dei. Christi vere adsint, el distribuantur vescentibus in ccena Domini. » Attamen Melanchton verba hæc mitigavit, dum prælo mandaret illam quam ipse eiaraverat confessionem, substituendo: « vere exhibeantur vescentibus : n de qua mutatione in documento jam publici juris facto, merito queritur Walchius suorum nomine.3 « Primum delevit verbum adsint, quo vera ac realis præsentia corporis et sanguini» Jesu Christi in sacra ccena significata fuerat ; deinde expunxit vocem diitribuantur, atque substituit vocabulum exhibeantur, ut inde oriretur licentia non credendi distributionem corpori» et sanguinis Christi manu ministri ia- 1 ■ ■ | I ■ I clam , vel ratione manducantium elbibeniium, sive sint digni, sive indigni, ■ oralem participationem.Atqui hæc sunt imprimis momenta , de quibus in do­ ctrina de sacra ccena inter nos ac re- 1 formatos disputatur, nimirum de vera, reali, substantiali præsentia corpori» ct sanguinis Jesu Christi in sacra cœna de orali manducatione ac bibitione. deque indignorum participatione. » ‘ Hæc Luthcranus theologus. Attamen (V) In«t. I. iv. c. xvii. η. I. Iulrod. ud lib. rymbol. Luth. i. i. <-*■ ■■■· § ι'* p. lfU>. (C) Ibidem. CAP. H- DE RE EVi.llARISTIÆ!. W anno IR17 prodiit edictum Guliclmi 111 subierit vices /Murgin Jnyliaina, ut regis Borusste , quo sect® illæ discor­ novatorum accommodaretur placitis, des amico junguntur foedere * in unum Oxonienses dolenter narrant. * Eduar­ coalescentes, relicta libertate sentiendi do puero solium occupante, semel itede Eucharistia prout libuerit ! rumqtie mutata est, Cranmero auctore, 26. Calvini obtinuit apud plcrosque qui consiliis usus Buceri, Petri Mar­ sectarios sententia , qui verborum in­ tyris , et aliorum, in secunda emen­ volucris vix student eam obtegere. datione adeo profecit, ut Rubrica con­ Anglican· fere soli eum antiquitatis ve- tra realem Chi isti præsenliam insere­ nerandæ pudorem servant, ut verbis retur. Elisabeth Liturgiam novæ sub­ speciosis de reali præsentia et com­ jecit correctioni, et Rubrica illa sub­ munione Christi nobiscum disserant, lata, et conjunctis formulis veritorum quamvis revera corpus et sanguis quibus Sacramentum dabatur, res ita substantialiter adesse , et a ministro composuit, ul præsentia realis haud distribui, el ore suscipi a fidelibus vel plane denegaretur. Quos Episcopales negent, vel se credere frustra sibi vocamus, suam Liturgiam immutarunt, blandiantur ; ex ipsa enim eorum ex­ postquam civili rerum conversione ab plicatione salis patet signa tantum et Anglicanorum auctoritate in rebus re­ symbola haberi, quæ a ministro ad ligionis immunes evaserunt: sed quam­ repræsentandum Christi corpus et san­ vis invocationem Spiritus sancti ado­ guinem precibus destinata, fiunt sus­ ptaverint . iis utuntur vocibus quæ cipientibus , ex fide et animi affectu, Calvini placitis sunt accommodate. occasio virtutis et efficaciae Christi pas­ Ipsi qui apud nos dicuntur Lutherani, sionis experiendae. 1 Manet panis cum plerique Lutheri dogma hac de re vel vino, nec quid in iis mutalur, nisi penitus deseruerunt, vel vocibus tan­ symbolice et representative ; idcoque tum retinent : in partes scilicet scissi corpus et sanguis Christi non adsunt, diversas propugnant sententias. l’niquamvis quis mentis quodam conatu tarii verborum ambagibus remotis, ea adesse, sibi communicari, seque profitentur Eucharistiam mera esse sic refici et refociilari concipiat. Quas symbola Christi mortis, nulla efficacia (1) « I begin with the Church of England........... It leacbeth therefore, « that in the Blessed Sa­ crament, the Body of Christ is given , taken, and eaten ; so that to the worthy receivers the con­ secrated and broken bread is the communication of the Body of Christ; and likewise the conse­ crated Cap the communication of His Blood. » llxc Joannes Cosin Episcopus quondam Durham, quem sequuntur Oionienses. Vol. i. tract. 17. Alius Episcopus Anglicanus L. Andrews, quern Cosinus citat, respondens Bellarmino scripsit: • Christ said, This is my Body ; in this, the ob­ ject, we are agreed with you, the manner only is controverted. Wo hold by a firm belief, that it is the Body of Christ, v Explicat tosinus Anglicanam sententiam · a We believe a presence and onion of Chriat with our soul and Body, which we know not how to call better than sacra­ mental, that is, eflected by eating ; that while we eat and drink the consecrated Bread and Wine, Vol. hi. we eat and drink therewithal the Body and Blood of Christ, not in a corporal manner, but in some other way , incomprehensible, known only to God, which we cal' spiritual, albidcm. In Bubrica Libri Orationis Communis, editi anno 1549, Eduardo regnante, preceptum est ut major panis apponeretur consecrandus, et in partes dividen­ dus, simulque dictum est : « Men must not think less to be received in part than in the whole, but in each of them the whole Body of our Lord Jesus Christ. > (1) ■ Il makes, io truth , a man's · eyes gush out with water » to see io these notices, how the glory of our church, the days of her youth , and her first love are departed : and to tbiok what she might bave been bad she stood in the old paths. · The virgin daughter of my people is broken with a great breach, with a very grievous blow, s th ford Tracts, Xo. St. Vol. is. TRACT. XIII. p. I. nr; eucharistia. prædita, sed serins et utiles cogitatio- rcaliler, non fide tantum adesse cen­ nes excitandi causa inslitnla. ' seatur ; quod substantialiter, non mera virtute et efficacia. Cæterum modus ipso 27. Catholicam de Eucharistia do Ctrinam Concilium Tridenlinum , ana prorsus ineffabilis est : nec enim na­ themate in contra dicentes lato. vin­ turali sua conditione præsens est dicavit : « Si quis negaverit in sanctis- Christus . sed ratione mysterii plena, simæ Eucharistiæ Sacramento contineri quam adorare potius quam scrutari vere, rcaliler, et substantialiter corpus vel explicare præstat. Transubstantiallo et sanguinem, una cum anima et divi­ ad merum modum præscnllæ non nitate Domini nostri Jesu Christi, et potest referri, prout a picrisque An­ proinde totum Christum ; sed dixerit glican is fit : est enim ratio qua fit tantummodo esse ineo, ut in signo, præsens, vel qua substantia pania et vel figura, aut virtute; anathema sit.»2 vini in corpus et sanguinem conver­ Zuinglii errorem una cum Calviniano titur. Quum gravissima sit hæc contro­ percellit hic canon, adeoque Angli­ canes : ipsi enim nonnisi virtutem et versia, singula Scripturarum testimonia efficaciam corporis et sanguinis Christi perpendere, adjecta veterum interpre­ percipi revera credunt, quamvis ipsum tatione , juvat. De promissionis verbis corpus et. sanguinem quandoque, ver­ quæ Joannes refert, imprimis agendum borum licentia usi, se recipere affir­ est. ment. In eo autem fallunt et falluntur quod de re ipsa nobiscum convenire CAPUT III. se aliquando profiteantur, de modo tantum disceptantes : agitur enim de DE SEXTO JOANNIS CAPITE. veritate præsenliæ corporis et sangui­ nis Christi. Fallaciam verborum quibus Propositio. utuntur, etsententiæ quam propugnant, Vera , realis, et substantialis prae­ feliciter exponit Rallam , celebris scri­ sentia corporis et sanguinis Domini ptor acatholicus. ’ Ad modum præsen- nostri Jesu Christi in Eucharistia in­ tiæ quod allinet, nihil ab Ecclesia rc- victe probatur ex promissionis verbis perilur definitum, nisi quod vocibus relatis apud Joarinem. illis Tridentinis enuntietur, scilicet 28. Probatur 1. ex Christi Domini quod vere adsit corpus et sanguis Chri­ verbis. Quum Christus, panibus multi­ sti, non signo tantum et figura ; quod plicatis , ita ut plora millia hominum (1) Unitarian Miscellany, Vol. i. p. 146. (i| Sees. (iii. Can. i. [81 ■ This middle system (Anglican) (if indeed it is to be considered a genuine opinion , and not rather a political device), * had no advantage but in the disguise of unmeaning terms ; while it bad the peculiar infelicity of departing as much from the literal sense of the words of institution, wherein the former triumphed, aa the Zuinglian interpretation itself. 1 know not whether I can slate, in language tolerably perspicuous, this jargon ot bad mclbaphysical theology. ... It can hardly fail to strike every unprejudiced rea­ der, that a material substance can only in a very figurative sense be said to be received through faith ; that there can bo no real presence of such a body consistently with the proper tiso of lan­ guage, bnt by its local occupation of space; and that as the Romish tenet of Transubslantiation is the best, so this of the Calvinists is the worst imagined of the three, that have been opposed to the simplicity of the Helvetic explanations. · Hallam's Constitutional Hist. England , Vol. I. *« The truth is , that there were but two opi­ nions al bottom as to this main point of contro­ versy -, nor in the nature of things was it pos­ sible that there should be more : for what can be predicated concerning a body, in its relation to a given space , but presence and ab­ sence? » CAP. 111. DE SEXTO JOANNIS CAPITE satiarentur, omnium in sc admira­ tionem provocasset, secuti sunt cum plurimi, par prodigium videndi spe illecti, eumque Capharnai invenerunt. Huic curiositati cl ciborum desiderio mederi voluit, occasione inde accepta cos ad coelestia cibi esuriem excitandi. Ex iis quidam cibum cœlilus dandum postularunt, proni Moyses majoribus eorum manna dederat. Se cibum esse qui e cœlo descenderat dixil, suamque carnem illis se daturum manducandam. a Panis quem ego dabo, caru mea esi pro mundi vita. » 1 Vix enuntiaverat se carnem suam in cibum daturum; panis quippe nomine apud Hebræos omnis cibus intelligebatur ; (piando grave ortum est contradicentium mur­ mur, cl auditores in duas scissi sunt paries, nonnullis negantibus id fieri posse, aliis affirmantibus : « Litigabant ergo Judæi ad invicem, dicentes : Quo­ modo potest hic nobis carnem suam dare ad manducandum ? » bum inter se contenderent de rei possibilitate, Christus iteravit propositionem, minans interitum iis qui oblato cibo vesci nol­ lent: α Dixit ergo eis Jésus : Amen , amen, dico vobis : nisi manducaveritis carnem Filii hominis , et biberitis ejus sanguinem, non habebitis vitam in vo­ bis. «Eodem spiritu dicere perrexit: «Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, habet vitam aeter­ nam : et ego resuscitabo eum in novis­ simo die. Caro enim mea vere est cibus, et sanguis meus vere est potus. Qui manducat meam carnem, et bibit meum sanguinem, in me manet, et ego in illo. Sicut misit me vivens Pater, ct ego vivo propter Patrem : et qui manducat me, et ipse vivet propter me. Hic est panis, qui de cado descen- 87 dii. Non sicut manducaverunt paires veslri manna, cl mortui sunt. Qui manducat hnne panem, vivet in ælernum. Haec dixil in synagoga docens, in Capharnaum. » 29. Ex lota narratione liquet de cibo esse sermonem : panem dederat Chri­ stus; panem quaesierunt Judæi, sed veluli parvi facientes eum qui præ ma­ nibus multiplicatus fueral, ecœlodan­ dum desiderarunt, prout Moysis tem­ pore cœlo deciderat manna. Christus panem e coelo a Patre, suo dari affir­ mavit, seque panem illum esse, *suam que carnem , ipsam quæ pro mundi salute inter supplicia daretur, se etiam in cibum daturum. Illis de tanta pro­ missione inter se contendentibus,quo­ modo fleri posset, idonea oblata est occasio suam explicandi mentem, et offensionis causam tollendi, si de vera sute carnis manducatione haud fuisset locutus. Attamen verbis maxime vehe­ mentibus , et minis adjectis dirissimis, ipsam carnem manducandam et san­ guinem bibendum dixil : et magna ver­ borum copia ilerum ilerumque man­ ducationem illam inculcavit. Sicut re­ cusantibus intentavit pœnas, suscipien­ tibus vilæ æternæ præmia, et intimam hac in vita cum illo conjunctionem pol­ licitus est, se verum cibum animæ esse affirmans. Orationem clausit, nulla dalb explicatione : nam quæ postea ab ipso dicta referuntur, ab iis quæ in synagoga palam protulit, haud sine causa, ab Evangelista discernuntur,1 ut intelligamua integram esse concionem; et promissionem, licet durius exceptam et in quæstionem vocatam a Judæis, nulla voce fuisse mitigatam, vel ad sen­ sum auditoribus accommodatum re­ ductam. (I) Joan. vi. Bi. Pergit Bloomfield protestantieo more testimonia (i) « In ilii» and the following verses, (spoken" explicare, sed, quod nostra interest. locorum not in the Synagogue , but elsewhere , and, no discrimen admittit. doubt, in private) , our Lord condescends, «etc. NN TRACT. XIII. P. I. DE El CHAItlS ΓΙΑ. 30. Soluta concione, qua? dixerat titur, fidei largiendo donum, ct cordi» Jesus adeo vehementer, inter discipu­ affectus sibi charitale devinciendo : lorum turbam animo revolvebamur, caro, humanus scilicet sensus ct cogiqui nec acquieverunt lanio mysterio. talio, nil prodest in lidci mysterii» « Multi ergo audientes ex discipulis scrutandis. Qua· protulerat, spiritum — esse et vitam ilixil, spiri­ ejus dixerunt : Durus est hic sermo, et — quis potest cum audire ?» Res erat, tualia ct vivifica, a divino Spiritu pro­ uti liquet, maxime captu difficilis , fecta , et veritates divinas spectantia, quam plurimi, qui se discipulos hacte­ quarum fides spiritum ct vitam affer­ nus professi erant, noluerunt amplecti. ret. * Sed esse ex illis qui animo nou Argumento est validissimo Christi ser­ fovebant fidem , novit ipse , cordium monem multitudini universa?, cl ipsi quum esset scrutator. Fidei igitur qui cum audire consuevit discipulorum necessitatem his verbis inculcavit: nam coetui, sensum verro manducationis absque ca tantum arcanum nemo po­ •ingessisse. Jam vero Christus vix potuit tuit amplecti. quam Dei donum esse, absque injuria auditorum doctrinam magnis precibus expetendum , magnis involvere verborum ambagibus , quro desideriis exoptandum tandem innuit. 31. Jam vero si quid iu nostra hujus simplicius explicata, nemini foret of­ fensioni, quum prout sonabat accepta sermonis explicatione obscurum vel universos fere devios ageret a salutis ambiguum videatur, eventus attenden­ semita. Sed nec discipulis suis privalim dus est, ut noscamus utrum interpre­ eam explicationem præbuil, qua tolle­ tationi noslræ conveniat : scilicet si retur difficultas. « Sciens autem Jesus post Christi explicationem discipuli apud scmclipsum quia murmurarent pertinaces inventi sint, et Magistrum de hoc discipuli ejus, dixit eis : Hoc deseruerint , merito inferimus cum vos scandalizat? Si ergo videritis Filium suæ sentenliæ duritiem haud emolli­ hominis ascendentem ubi erat prius ? visse. Ita autem revera contigit : « Ex Spiritus est qui vivificat : caro non hoc mulli discipulorum ejus abierunt prodest quidquam. Verba quæ ego lo­ retro : et jam non cum illo ambula­ culus sum vobis, spiritus ct vita sunt. bant. » Ergo illis persuasum est Chri­ Sed sunt quidam ex vobis qui non stum perstitisse in ea affirmanda sux credunt. Sciebat enim ab initio Jesus , carnis manducatione, a qua illos ab­ qui essent non credentes, et quis tra­ horrere noverat. Numquid infeliciter diturus esset eum. Et dicebat : Propler- Christo cessit suam mentem aperire ea dixi vobis, quia nemo potest venire volenti? numquid omisisset omnem ad me, nisi fuerit ei datum a Patre conatum ad discipulos relinendos, meo. » Hæc Christi oratio ad discipulos claris et apertis verbis, si male intel­ diligenter perpendenda est, ut animus lexissent ejus verba, quum ipse de ejus innotescat. Quum ægre ferrent sola fide ageret, vel de symbolis et cum de carne sua danda loculum esse, signis? quaesivit quid illis videretur si cum 32. Ad Apostolos nunc oculos couascendentem ad summos coelos, unde vcrlere oportet, ut quid ipsi senserint venit, conspicerent. Hoc veluli argu­ noscamus: nam credendum eos saltem mentum veritatis indicat, ut sibi cre­ verum verborum sensum aliquatenus datur. Spiritus, — — divinus intellexisse. « Dixit ergo Jesus ad duo­ Paracletus esi, qui vitam animae imper­ decim : Numquid et vos vultis abire? (I) Viilc Ilum. liii. 4. ubi tarais cl spiritus sen- sus evolvitur. CAP. HI. DE SEXTO JOANNIS CAPITE. Respondit ergo ei Simon Petrus : Domine, ad quem ibimus? verba vilæ æternæ habes. Et nos credidimus , et cognovimus, quia lu es Christus Filius Dei. Respondit ei Jésus : Nonne ego vos duodecim elegi : et ex vobis unus diabolus est? Dicebat autem Judam Simonis Iscariotem : hic enim erat Ira * dilurus cum, cum esset unus ex duo­ decim. » Liquet Apostolos non alia conditione invitari ut maneant, nisi humili mentis assensu excipiendo quæ Christus dixerat; caque de causa Pe­ trum nomine cætcrorum integrum pro­ fiteri obsequium. Non allegat disce­ dentium errorem, quo verba Magistri perperam interpretati sunt, sed hujus auctoritatem, cui aliam anteferre nefas foret. Eloquia et documenta ejus vitam afferre credentibus agnovit, et omnium nomine fidem professus est : noverant enim divinam ejus originem et natu­ ram ex iis quae patrata viderant prodi­ giis. Unus tamen inter illos latuit per­ ditionis filius, quem notavit Christus, nc quis se falsa pietatis specie decipi putaret. 53. Ex lota illa narratione invictum vera carnis Christi in Sacramento dandæ, substantialiter et realiter, ha­ betur argumentum : quum cibum ani­ ma cœlestem se daturum promiserit, eumque suam carnem fore affirmave­ rit, nec murmurantibus Judaeis, nec discedentibus discipulis mitigaverit ejus verba, sed Apostolis significave­ rit , iis etiam discedere per se licere, nisi vellent arcannm quod proposuit toto mentis obsequio adorare. 34. Probalur 2. ex Patrum interpre­ tatione. S. Cyprianus explicans petitio­ nem « panem nostrum , » ait : « Hunc autem panem dari nobis quotidie po­ stulamus, ne qui in Christo sumus, et Eucharistiam quotidie ad cibum salu­ tis accipimus, intercedente aliquo gra- 89 viori delicto, dum abstenti et non communicantes a cmlesli pane prohi­ bemur, a Christi corpore separemur, ipso prædicantc et monente : ■■ Ego sum » panis vilæ qui de cœlo descendi. Si » quis ederit de meo pane, vivet in » æternum. Panis autem quem ego de>· dcio, caro mea est pro sæculi vita. · Quando ergo dicit in æternum vivere, si quis ederit de ejus pane, ut mani­ festum est eos vivere qui corpus ejus attingunt, et Eucharistiam jure com­ municationis accipiunt : ita contra ti­ mendum est et orandum , ne dum quis abstentus separatur a Christi corpore, procul remaneat a salute, comminante ipso et dicente : « Nisi ederitis carnem » Filii hominis, et biberitis sanguinem n ejus, non habebitis vitam in vobis. · Et ideo panem nostrum, id est, Chri­ stum dari nobis quotidie petimus, ut qui in Christo manemus et vivimus, a sanctificatione ejus et corpore non re­ cedamus. » 1 35. S. Hilarius Patrem et Filium na lura unum esse, non voluntatis lanium consensu, probal ex eo quod et nos naturaliter in Sacramento Christo con­ jungamur. « Eos qui inter Patrem et Filium voluntatis ingerunt unitatem, interrogo, utrumne per natura veri talem hodie Christus io nobis sit, an per concordiam voluntatis? Si enim vere Verbum caro facium est, et nos vere Verbum carnem cibo Dominico sumimus, quomodo non naturaliter manere in nobis existimandus est, qui et naturam carnis nostra jam insepa­ rabilem sibi homo natus assumpsit ; ei naturam carnis sic ad naturam aeter­ nitatis sub Sacramento nobis communicandæ carnis admiscuit? Ha enim omnes unum sumus ; quia et in Christo Pater est, et Christus in nobis est. Quisquis ergo naturaliter Pairem m Christo ircgabit, neget prius uon na- (I) Lib. d· Orat. Domiiuc*. SM) TRACT. XIIF. Γ I. DE EUCHARISTIA tnralifor velsein Christo, vcl Christum respondebimus quod horum nunc ma­ sibl iocsse; quia in Christo Pator, et ximo tempus erat. . . . Proplerea illud Christus in nobis, unum in his esse prius fecit miraculum , ut per illud non nos faciunt. Si vere igilur carnem cor­ essent amplius increduli his quæ postporis nosiri Christus assumpsit, et modum diceret. . . Quare necessario vere homo ille, qui ex Maria natus dicendum quam admiranda mysteria, fuit, Christus est, nosque vere sub ct cur data sint, et quænam eorum mysterio carnem corporis sui sumimus, utilitas. Unum corpus sumus, ct mem­ ct per hoc unum erimus, quia Pater bra ex carne et ossibus ejus. Ut autem in eo est, et ille in nobis ; quomodo non solum per dilectionem , sed rcipsa, voluntatis unitas asseritur, cum natu­ in illam carnem convertamur, per ralis per Sacramentum proprietas per­ cibum id efficitur, quem nobis largitus fecta? Sacramentum sil unitatis’ Non est. Cum enim suum in nos amorem est humano aut saeculi sensu in Dei indicare vellet, per corpus se nobis I rebus loquendum, neque per violentam commiscuit, et in unum nobiscum re- i atque imprudentem praedicationem coe­ degit, ut corpus cum capite uniretur: lestium dictorum sanitati, alienæ atque hoc enim amantium maxime est. Hoc i impiæ intclligcntiæ extorquenda per­ Job significabat de servis a quibus versitas est. Quæ scripta sunt legamus, maxime amabatur, qui suum amorem I et quæ legerimus intelligamus, ct tone præseferentes, dicebant : « Quis daret I perfcctæ fidei officio fungemur. De na­ ■ nobis, ut ejus carnibus impleremur!» I turali enim in nobis Christi veritate quæ dicimus, nisi ab eo didicimus, stulte atque impie dicimus. Ipse enim ait : ■ Caro mea vere est esca, et sanguis >· meus vere est potus. Qui edit carnem » meam, ct bibit sanguinem meum, » in me manet, el ego in eo. ·■ De veritate carnis ct sanguinis non relictus est ambigendi locus : nunc enim ct ipsius Domini professione, ct tide no­ stra, vere caro est, et vere sanguis est : et hæc accepta atque hausta id efficiunt, ut el nos in Christo, cl Chri­ stus in nobis sit. Anne hoc veritas non esi? Contingit plane his verum non esse, qui Christum Jesum verum esse Deum denegant. » * Hoc argumentum nihil valuisset, si fide tantum Christi corpus cl sanguis in Eucharistia su­ merentur. 36. S. Joannes Chrysostomus ratio­ nem reddit cur Çhristus post panes multiplicatos de mysterio Eucharistiae loculus sil : « Si quis percontaretur , cur mysteriorum sermonem adduxerit, viit. dei linit, n. >γ. His verbis, uti bene adnotai Rosenmüller, indigilat mortem suam; a fore, ul ex morte sua maxima ge­ neri humano orirentur beneficia. » ‘ 44. Resp. Figuratam illam oratio­ nem, quam Ralionalista post Prote­ stantes adeo manifestam censet, agno­ scere non possumus, Christo tanta cum asseveratione carnem suam se daturum profilcnlc. Si in sermone de pane constitisset, interpretatio figu­ rata verosimilitudinc non carcret; sed quum carnem nominet, el, repugnan­ tibus Judæis, interitum eam non man­ ducanti minetur, ignoscant nobis Pro­ testantes cl Rationaliste?, credentibus nullo pacto contingere potuisse ut (i)V.ii. (i) « It must bo owned, ibat if our Saviour, by men's eating hie flesh , and drinking bis blood, meant nothing but so obvious a thing as receiving him and bis doctrine by faith and obedience, he clothed his thoughts in most unnatural language·· Dr. Johnson cil. a Moore, Travels of an Irirt Gentleman , c. xiii. (5) V. SI. (4) In locum. CAP. Ill DE SEXTO JOANMS CAPITE. to auditoribus offensionis et perditionis causam ipse daret, figurata locutione adeo inusitata, el cujus nullum ido­ neum suppetebat indicium. 45. Obj. 4. Christus spiritualem suo­ rum verborum sensum aperuit, el erro­ rem Capharnailarum corrigere studuit; nam sc ascensurum in coelum dixit, adeo ut non possent ultra sibi tingere se carnem ejus manducaturos : « Hoc reda sunt, ul qu-.e dixerat in synagoga explicaret : solebat enim privailm disci­ pulis explicare quæ in pœnam Judæis pleraque obscurc proposuerat. 48. Resp. Videntur potius dicta cau­ sa inculcandi el urgendi quæ publice dixerat : nam nonnisi murmure inter discipulos orlo de duritie doclrinæ, ca protulit. Nihil dicitur quod ad con­ | ciliandos eorum animos natum sil, vos scandalizat? Si ergo videritis Fi­ sed objurgantur, eo quod offensionis lium hominis ascendentem ubi eral occasionem ex promissione facia sumprius? Spiritus est qui vivificat : caro pserint. Ascensio ejus futura , el coele­ non prodest quidquam. Verba quæ ego stis origo allegantur, ad eorum incre­ locutus sum vobis, spiritus et vita dulitatem domandam. Effertur Spiritus divini effectus in anima fideli : Spiritus sunt. » * 40. Resp. Quicumque sil horum ver­ scilicet est qui vitam animæ imperti­ borum sensus, non possunt efficere ut tur, fidei lumen graliamque qua justi Christus non videatur publica concione efficimur concedendo. Caro , sensus auditoribus gravissimi erroris præ- humanus a Spiritu non illustratus nihil buissc occasionem et causam , si figu­ prodest ; homo nempe, humano illo rata admittenda sil interpretatio : ad- sensu innixus, de divinis mysteriis noial enim diligenter Evangelista hæc judicans, in errorem et interitum ruit; alia occasione prolata , coram discipu­ est enim hæc loquendi ratio ps«Mnr lis, quum oratio in synagoga absoluta qua mitioribus verbis funesti effectus sil, plurimis coacervatis asseverationi­ superbiæ humante enuntiantur. Verba bus vehemenlioribus , et ne verbo qui­ quæ Christus dixerat, spiritus el vita dem prolato, quo earum vis mitigare­ erant, cœlestia a divino Spiritu pro­ tur. Post concionem relatam dicit Jo­ fecta , et vitam animæ datura, quæ annes :b Hæc dixit in synagoga docens, proinde ex Spiritus lumine fideles am­ in Capharnaum. » * Deinde refert quæ plectuntur; 8 .< sed sunt quidam ex vo­ postea evenerunt, rumore illius con­ bis , » pergit dicere, · qui non cre­ cionis ad discipulos plerosque delato, dunt. ·· Hæc obvia est verborum ob­ ct re eorum judicio perpensa :« Mulli jectorum interpretatio , seriei lotius ergo audientes ex discipulis ejus, orationis consona , el usui Scriptura­ dixerunt : Durus est hic sermo, el quis rum ,in quibus caro passim pro hu­ potest eum audire? » (i) *3 Id fatetur Ro­ mano ct vitioso sensu et affectu sumi­ senmuller ipse, in priorem illum ver­ tur. Ipse Rosenmüller ea sic reddit : siculum adnotans : « Palam , loco pu­ « Sublimior sentiendi ratio salutem blico , ubi plurimi erant testes sermo­ affert, humilis (infirma) sentiendi ratio nis. Quæ proxime sequuntur , post nihil juvat ; doclrinæ quas ego vobis propono, efficiunt illam sublimiorem discessum e synagoga dicta videntur, sentiendi rationem, el salutem. » — filoomlield etiam consentit. rrn in N. T. in genere dici47. Obj. 5. Illa Christi verba eo di­ « (i) V. 62. 03. 64. (I) V. 60. {>) V. 01. (4) In locum. (3) a That is they are from the Spirit of Cod , and if received with true faith, will lead to eternal life. » Ita Hornius Inirod. Vol. ii. Metonymy "f tbo Cause, p. 5U0, 5th American edition. IM TRACT. ΧΙΠ. p. i. RE EUCHARISTIA. lur, quidquid est perfectum, subtile, Psaltes de hostibus queritur. *» appro, sublime , divinum ; σά¥ξ *ΐΐΡ3, quic- piant super me nocentes , ut cdanl car. quid est imperfectum, vile, huma- n°s meas. » ’ Job de calumniatori, num. » ‘ Ita Apostolus ad Galatas scri- bus ail: «Quare persequimini me sicut bens, voces illas adhibet : » Sic stulti Deus, et carnibus meis saturamini? »< estis, ut cum spiritu coeperitis, nunc Uc principibus populum opprimenti, came consummemini. » * Ex eventu bus dicit Deus : « Qui comederunt salis intelligitur Christum nihil miti- carnem populi mei. » 4 Semel apud gassc, sed ea quæ dixerat inculcasse Job pro affectu magno .significando, credenda : nam discipuli mulli , co famuli ejus cum amplectebantur, audito, discesserunt, numquam rever- vox usurpata videtur. n A sanguinis suri. Quod autem asseritur de obscura uiilem potatione quantum abhorrerent locutione in pœnam, impietatem sapii: Judæi notum est; et plura probant quamvis enim Christus haud semper exempla eam pro re horrenda semper perspicuis verbis mysterium regni om- usurpari, quando sensu translato ad· nibus panderil, illud Apostolis priva- bibetur.7 Nunquam pro animæ nutri· tim dans nosse, non ideo potuit, mento figura hæc a Judæis, vel Orien· illaesa veritate cl bonitate sua , ita lo- ilibus aliis gentibus , quarum sermo qui ut necessario inducerentur in eruiorcs judaicis adsimilantur, usurrorem auditores, cl c concione disce- l)a^a noscitur. Ergo contra omnet dere, nullo dato sui sensus indicio. Henneneuticæ regulas sensus transla· 49. Obj. 6. « ipsi auditores Jesu ^us Christi concioni affigitur, quem facile intelligere poterant, eum im- U)se non indicavit, nec auditores ei proprio dicendi genere usum esse, ut usitata suæ gentis loquendi ratione, hoc monere non fuerit opus, n lia poterant delegere. Rosenmüller, latens verbis quæ versi7. Si obvio sensui inhaeres· culo 65 continentur nullam dari pu- nius» dicendum erit Capharnailas non blicæ concionis explicationem. potuisse vitam assequi , nisi percepto 50. Besp. Minime poterant id intel- Eucharisliæ Sacrcmenlo, quod adhuc ligere.quum ipsis murmurantibus et non erat institutum. Idem sentiendum quaerentibus,'quomodo Christus dare de omnibus qui eo caruerintbeneficio, posset suam carnem manducandam, saltem per omnia inde decurrentia minatus sit iis mortem nisi eam man- sæcula ; quod tamen nemo sanu> ducarent, et perrexerit loqui de esus dixerit. illius utilitatibus. Equidem si figuram 82. Besp. Capharnailis dictum est: aliquam adhiberi cogitassem, ex usu “ Nisi manducaveritis carnem Filii Itosuæ geniis ejus vim definiissent, quum minis, et biberitis ejus sanguinem, non ex ejus sermone non paterel. Jam habebitis vitam in vobis. » Sed quum vero apud illos manducare alicujus Christus se daturum carnem suam carnem, et bibere ejus sanguinem promisisset, minae illæ necessario re­ translate sensu significabat petere ca- spiciebant tempus quo reipsa daretur lumniis, opprimere, persequi, inter/i- manducanda. Nisi manducarent quum cere, prout ad rem animadvertit eru- institutum fuerit Sacramentum, iisque ditissimus vir, Nicolaus Wiseman, manducandum oblatum, nulla illis (<} IlosenniUllcr in locum, (i) Gal. iii. 5. (S) Pa. xxvi. (Ileb. xxrii.) t. (4) Job 111. Si· (S) Micbæ» iii. 3. (o) Job. xxxi, 31. (7) Vido Lectures on the Eucbariit, Lecture i and iii. by Nicholas Wisoman. CAP. Ill DE SEXTO JOANNS CAPITE. AS speranda crat salus. Idem dicendum bus diebus excitabo illud. Dixerunt de omnibus quibus divinum hoc do- ergo Judæi : Quadraginta et sex annis num innotuerit, ejusque recipiendi ædifteatum est templum hoc, et tu in facta ruerit copia. Hoc. Christianis do diebus tribus excitabis illud? Ille aucumenlis omnino congruit. tem dicebat de templo corporis sui. « * 53. Obj. 8. Omnibus fatentihus , Ca- Sic etiam quum dixisset « Non quod pharnaitæ Christi mentem non sunt intrat in os, coinquinat hominem -, · · assecuti: putarunt enim eum de carnis d Pharisæi, dicto illo male intellecto, manducatione, naturali modo, agere, scandalum paterentur, nullam ratioIgilur non licet inferre eum de orali nem eorum erroris haberi voluit, sed aliqua manducatione loculum , ex eo discipulis cupientibus ut offensionis quod Capharnailas, ita intelligentes tolleretur occasio . respondit :<· Sinite ejus verba , haud correxerit. illos : caeci sunt, et duces caecorum;· 51. Hesp. Si de figurata tantum man- nec nisi precibus specialibus Petri inducatione egisset Christus, debuit om- dulsit.nl mentem suam explicaret. nino Caphamaitas corrigere, quum 56. Resp. Nccesse non crat ut Chrieos pernicioso errore laborare videret, stus auditorum corrigeret errores qui cui occasionem et causam ipse dede- ex perversa suorum verborum inlerrat. Cæterum de vera et substantiali pretatione oriebantur, quando ex ad­ manducatione agens, errorom de modo junctis mens ejus facile colligebatur, quo fieret opus non crat ut emenda­ nec verba nata sunt ad errorem inge­ ret , quum ejus non esset auctor : Ca- rendum. Loqucns de suo corpore, vo­ pharnaita! enim sibi tribuere debue­ cavit illud templum, haud inusitata runt, quod suum sensum secuti de figura : anima scilicet in corpore veluti modo cogitantes erraverint, quum templo habitat, et Deus animam justi oportuerit promissionem plena fide ex­ intime replens, corpus etiam suum cipere, et modi quo adimpleretur re­ templum facit; et quod ad Christum velationem cxpcctarc. S. Cyrillus Ale­ ipsum attinet, Deus ipse, secunda Tri­ xandrinus ad rem ait : « Non aspere nitatis persona, in corpore , veluti ad crudelitatem eorum respondit, nec templo sibi electo, hypostatica tamen ollo modo contendit, sed vivificantem unione , habitabat. Quod Judæi verba hujus mysterii cognitionem iterum ejus ad templum in quo prolata sunt atque iterum in mentibus eorum im­ retulerint, eorum errore contigit, quum primere studet : et quomodo quidem non salis animum ad eum attenderint: carnem suam dabit ad manducandum, nec oportebat eos corrigere, quum non docet, qnia intelligere illi non resurrectionem ejus e mortuis indicare, potuerunt : quam magna vero bona, potius quam perspicuo prædicere prae­ si cum fide manducabunt, adispiscen- staret. Cæterum non omnino eos latuit lur, id ilerum atque iterum aperit, ejus mens : nam ex hujusmodi dictis ut æternæ desiderio vitæ ad fidem sumpserunt occasionem a Pilato postu­ landi custodiam, ne tertia die resur­ compellantur. » * 55. Obj. 9. Christus sæpius neglexit gere crederetur. Discipuli autem post corrigere errores eorum qui sua verba resurrectionem horum verborum recor­ perperam intellexerunt. Sic petentibus dati, in tide firmati sunt ; quod ostendit Pharisæis signum ejus auctoritatis, cos saltem vel vim verborum, quum dixit : « Solvite templum hoc, et in tri- dicerentur, animadvertisse, vel ik (I) In Jo»n. I. ir. c. * ir. (t) Joan. ii. to. (S) Matlb. it. ii. Ofl TRACT. ΧΙΙί. P. I. DE EUCHARISTIA. quid arcanum enuntiari intellexisse. intclligite quæ dicuntur. Si enim qua * Præterea liquet nullum perniciosum carnales ista suscipitis, lædunl vos,et errorem ex illis Christi verbis audito­ non alunt. Est enim ct in Evangclii» ribus oriri potuisse, et omnem errandi litera quæ oceidit, non solum in veteri occasionem posteris ademptam expli­ Testamento occidens litera deprehen­ catione quam sacri scriptores præbenl. ditur. Est et in novo Testamento litera Non ita dicendum de concione relata quæ occidat eum, qui non spiritaliter in sexto Joanuis capite : nam verba quæ dicuntur adverterit. Si enim se­ nata sunt ad notionem oralis mandu­ cundum lilcram sequaris hoc ipsum, cationis ingerendam , et Christus ea quod dictum est : « Nisi manducaverit!» plurimis vehemcnlioribus confirmavit, » carnem meam, et biberitis sanguinem et nihil a sacro scriplore adnotatum est » meum, occidit hæc litera.»' Hæc ut lectores sensum translatum delegere fidenter objicit Cosinus. * 58. Heap Notissimum est Origenem valeant. Alio loco objecto sensus facile colligi poterat ex occasione dicendi : suo-ingenio nimis induisisse, mystica nam Scribæ et Pharisæi murmurabant praebendo Scripturarum interpretatiode discipulis haud lavantibus manus nes; cujus exemplum satis manifestum antequam cibum sumerent. Quod igitur hoc loco præbel, verbum Christi came dixit Christus : « Non quod intrat in ejus designari dicens , et Apostolos os, coinquinat hominem ; » intclligcn- cibum nostrum appellans : » Carnibus dum erat de cibi immunditia, attactu enim ct sanguine verbi sui, tamipiam manuum illotarum; et merito recusavit mundo cibo ac potu, potat et reficit amplius suam explicare mentem Pha- omne hominum genus. Secundo in hoc risæis, qui animo maligno dicta ejus loco post illius carnem. mundus cibus, omnia et res gestas interpretabantur. et Paulus, et omnes Apostoli. » Cæ­ Discipulos autem ob tarditatem ingenii terum quamvis non adstruateo loci ge­ quum corripuisset, rem quippe adeo nuinum Christi verborum sensum, non obviam intelligcbanl, dignatus est iis ideo eum prorsus excludere censendus suos revelare sensus. Sed in sexto est : litera enim quæ occidit est quæ Joanuis capite occasio dicendi erat sanguinis humani fusionem vi ct po­ miraculum multiplicatorum panum ,ct tationem, naturali conditione, exigit. postulatum a Judæis signum ccclcste, Quidquid autem censuerit de verbi» instar mannæecœlo decidentis: quorum illis, constat eum omnino agnovisse neutrum minuebat vim promissionis. corpus ct sanguinem Domini vere in Judæis haud omnis denegata est expli­ Sacramento adesse , dari et suscipi. catio, quum semel murmurassent, sed « Nostis, » inquit, « qui divinis myste­ ea vehementer confirmata est promis­ riis intéressé consuevistis , quomodo sio ; et quæ privatim discipulis sunt cum suscipitis corpus Domini, cum dicta nil mitigant. omni cautela et veneratione servatis, 57. Obj. 10. Origencs de verbis Chri­ ne ex eo parum quid decidat, ne con­ sti sexto Joannis capite relatis agens, secrati muneris aliquid dilabatur; reos dicit:» Agnoscite quia figuræ sunt, enim vos creditis, ct recte credilis. si quæ in divinis voluminibus scripta quid inde per negligentiam decidat. »’ sunt, et ideo tamquam spiritales, et 59. Obj. II. Augustinus ipse sensu non tamquam carnales examinate, ct spirituali ct iigurativo verba illa Intel- (1) Inl.evit. hom. vii. n. e. (2) Aliud (Irigenia testimonium quod objicit Cosinus invenire haud potui, quum locus not» indicetur, (s) llom. siii. in Esod. CAP. Ill DE SEXTO JOANNIS CAPITE. llgenda agnoscit : « Caro mea esi pro » mundi vita.n...« Norunt fideles corpus Christi, si corpus Christi non negligent esse.... Non potest vivere corpus Chri­ sti,nisi de Spiritu Christi. Inde est quod exponens nobis Apostolus Paulus hunc, panem : « Unus panis, » inquit, ■< unum » corpus multi sumus. »0 Sacra men Ium pietatis, o signum unitatis, o vinculum oharitatis! . . . Hunc itaque cibum et potum societatem vult intelligi corporis et membrorum suorum, quod est san­ cta Ecclesia, in praedestinatis, et voca­ lis , et justificatis , ct glorificatis sanctis Ct fidelibus ejus : quorum primum jam factum est, id est praedestinatio : se­ cundum et tertium facium esi. el iii. et fiel, id csl vocalio el justificatio: quartum vero nunc in spe esi, in re autem futurum csl, id esi glorificatio. Hujus rei sacra ni en tum, id est, unitatis corporis et sanguinis Christi, alicubi quotidie, alicubi certis intervallis die­ rum in dominica mensa praeparatur, et de mensa dominica sumitur, qui­ busdam ad vitam , quibusdam ad exi­ lium. Res vero ipsa cujus Sacramentum est, omni homini ad vitam, nulli ad exitium, quicumque ejus particeps fue­ rit. »1 Alias ait: « Si præcepliva locutio esi aul flagilium , aut facinus vetans , aut utilitatem, aut beneficium jubens, non esi figurata.............. Si autem flagilium aut facinus videtur jubere , aut utilitatem aut beneficentiam velare, figurata est « Nisi manducaveritis, «in­ quit, «carnem Filii hominis, el sangui» nem bjbcrilis, non habebitis vitam in » vobis. » Facinus vel flagilium videlur jubere : figura est ergo, præcipiens passioni dominicæ communicandum,el suaviter atque utiliter recondendum in memoria, quod pro nobis caro ejus crucifixa et vulnerata sit. »2 110. Resp. Aliquando Patres ab obvio II) Tract, κ»|. in Joan. (i) beiloet. Christ. I. iii c. iri. Vol. iii. 97 Scripltirre sensu divertunt, ul mysticam ejus significationem explicent, eamque moribus audientium accommodent. Sic Augustinus fideles, qui corpus Christi Sacramento accipere solebant,hortatur, ut charitatcm erga se invicem servent, cujus symbolum el vinculum arctis­ simum esi divinum illud mysterium. Nec tamen illud inane symbolum habet, sed divinum prorsusel efficax, uli liquet ex tot quæ citavimus ejus testimoniis. Quod autem de Sacramenti natura paulo obscurius nonnunquam loquatur, con­ tigit etiam quia in publicis concionibus noluit enucleatius illud exponere, ha­ bita ratione disciplina. * illius temporis, quæ non sinebat ut Catechumenis aul infidelibus arcanum illud explicaretur. Audi ipsum Augustinum , explicantem illa verba : « Jesus non se credebat eis. » << Tales sunt omnes Catechu­ meni : Ipsi jam credunt in nomine Christi, sed Jesus non se credit eis. Intendat el inteliigat charitas vestra : si dixerimus Catechumeno : CrcJis in Christo ? Respondet : Credo, et signal se cruce Christi, portai in fronte,el non erubescit de cruce Domini sui. Ecco credit in nomine ejus. Interro­ gemus cum : Manducas carnem Filii hominis, ct bibis ejus sanguinem? nescii quid dicimus, quia Jesus non se credidit ei. . . . Quo ergo perducit credentes et baptizalos ? Ad manna. Ecce dico manna. Notum est quid ac­ ceperint Judæi, notum est quid illis pluisset Deus de coelo : ct nesciunt Catechumeni quid accipiaul Christia­ ni. » 3 Alio loco figuram agnoscit, quæ carnis Christi dilaniationem excludat, quiu tollat veritatem Sacramenti, com­ municatio enim ilia passioni Domini, de qua loquitur, Iit nou sola illius me­ moria , sed corpore ipso ct sanguine, sub Sacramenti speciebus, sumptis: (>, Tract, it. in Joan. 9« TRACT. XIII I'. I. |)E EUCHARISTIA « Mediatorem Dei cl hominum, homi­ verunt quod praecisurus orat Dominus nem Christum Josum, carnem suam particulas quasdam de corporo suo, et nobis manducandam , hlbcndnmque daturus illis , et dixerunt : « Durus est sanguinem dantem, fideli cordo ntquo » hic sermo.» ..... Illo autem instruxit ore suscipimus , quamvis horribilius eos, était illis : <■ Spiritus est qui vivivideatur humanam carnem manducare, » fleat; caro autem nihil prodest.Verba quam perimere, et humanum sanguinem n quæ loculos sum vobis, spiritus est ct » vita. » Spiritaliter inlelligite quod lo­ potare, quam fundere. - 1 (II. Obj. 12. Augustinus irridet Ju- cutus sum.Non hoc corpus,quod videtis, drnos panem dentibus conterendum manducaturi estis, et bibitori illum expectantes : « Hoc. est opus Dei, ut sanguinem, quem fusuri sunt qui me credatis in cum quem misit ille. Hoc crucifigent. Sacramentum aliquod vobis est ergo manducare cibum non qui commendavi; spiritaliter intellectum perit, sed qui permanet in vitam aeter­ vivificabit vos. n ‘ * (I Resp. Ipse se explicat Augusti­ nam. Ut quid paras dentes el ven'rem? nus, dum errorem Capharnaitarum in Credo cl manducasti, n « 02. Resp. Irridet eos Augustinus qui eo reponit, quod crederent Dominum panem. corporis cibum, manducandum dixisse se praecisurum particulas quas­ expcclahanl, cl animae cibum fide exci­ dam de corpore suo . ct daturum illis piendum promitti docet; eo scilicet manducandas : « Carnem quippe sic loci explicat priorem pariem concionis intellexerunt, quomodo in cadavere Christi, in qua de cibo anima? verbis dilaniatur, aut iii macello venditur, generalibus agitur, et fides statuitur non quomodo Spiritu vegetatur. »sScd necessaria conditio ad eum percipien­ rei veritatem omnino agnovit, uti ex dum. Idco-dicil : « Crede, et mandu­ plurimis ejus testimoniis, quorum quæ· casti , » quia tunc fides tantum exige­ dam laudavimus, quædam supersunt batur, qua anima veluti nutriretur, laudanda, constat. Equidem verbis ob­ haud adhuc dato vel proposito pane jectis subjungit : « El si necesse est cœlesti, de quo postea Christus enu­ illud visibiliter celebrari, oporict ta­ cleatius loculus est.3 Caelorum « car­ men invisibiliter intelligi. » Sic et ex­ nem suam nobis manducandam, biben- plicans illa verba : « Caro non prodest dumque sanguinem dantem fideli corde quicquam, » ait : « Caro non prodest atque ore suscipimus, n uti jam Augu­ quicquam , sed sola caro. Accedat Spi­ stinus nos docuit. ritus ad carnem, quomodo accedit 05. Obj. 15. Augustinus arguit Ca charitas ad scientiam , et prodest plu­ pharnailas quod verba Christi carna- rimum; nam si caro nihil prodesset, liter intellexerint: « Durum illis visum Verbum caro non fleret, ut inhabitaret est quod ait: « Nisi quis manducaverit in nobis. Si per carnem nobis mullum » carnem meam, non habebit vitam profuit Christus , quomodo caro nihil » æternam. » Acceperunt istud stulte, prodest? »0 *>. Obj. U. Plures theologi catholici, G carnaliter illud cogitaverunt, et puta­ 'i' L. ii. contra silvers, logis cl proph. (i} Tract, n». in Joan. (J) Necesse non esse putamus in duas partes Christi concionem partiri, quod plurimis visum «I ; veluti de fide primo, deinceps de Eucharistia «perit . magis enim omnia enhtercni si de cibo supernatural! integra explicetur, qui tamen non stntim verbis adeo perspicuis propositus est. Cyrillum Alexandrinum ct Theopliylaclum inter veteres sequimur. F.narr. in l’s. xcviii. ·, (5) Tract, xxvii. in Joan. *6) Ibidem. CAP. IV. DE INSTITUTURE EI CII MUST I I Inter quos Gabriel Biel, Nicolaus Cu­ eanus, cl Cajelanus, negarunt in capite sexto Joannis agi de Eucharistia ; et quum quidam definitionem ea de re a Tridentino Concilio prodire vellent, res earn it successu felici. (J6. Resp Quod pauci quidam catho­ lici interpretes alias senserim de capite illo Joannis, dogmate ilkeso contigit ; quorum tamen explicationem nc se­ quamur, orationis serie, et Patrum in­ signium auctoritate relinemur. Equi­ dem ipsum Concilium Tridcntinum in ■doctrina) expositione testimoniis ex illo capite passim usum est, ' quin voluerit definitione solemni alias inter­ pretationes , quæ dogma haud lædanl, proscribere. Earn igilur tuemur quæ juxla Hcrmencuticæ ipsius regulas ve­ rissima nobis videtur, ex ipsa oratio­ nis serie deprompta , ct consensu Pa­ trum et Ecclesia) auctoritate admodum ■commendata. CAPUT IV. Propositio. Christi Domini Eucharistiam in di­ luentis verba simplici ei obvio sensu excipienda sunt, idcoque vcra.realis et substantialis corporis cl sanguinis ejus præsenlia in hoc Sacramento in­ victe inde probatur. 68. Probatur I. ex ipsis Christi ver­ bis. Mallhæus sic institutionem Eucha­ risliæ refert : « Ccenanlibus autem eis, accepit Jésus panem , el benedixii, ac fregit, dedilque discipulis suis, et ait : Accipite cl comedite : Hoc est corpus meum. El accipiens calicem gra' js egil : cl dedil illis, dicens : Bibite ex hoc omnes. Hic est enim sanguis meus novi Testamenti, qui pro multis effun­ detur in remissionem pcccatorpm. Dico autem vobis : non bibam amodo de hoc genimine vilis, usque in diem il­ lum , cum illud bibam vobiscum no­ vum in regno Patris mei. » * Graecus textus verba consecrationis sic refert: r»ùri itri r» μη— τητ» γχ[> «Tri ri αιμχ μη, r« r«r χχιι·γ Ji d»n»r, * r· «iji· ίμΛγτιΰι. 69. Marcus dicit : « Manducantibus illis, accepit Jesus panem : el benedi­ cens fregit, cl dedil eis, et ait : Sumite, Hoc est corpus meum Et accepto ca­ lice, gratias agens dedil eis : ct bi­ berunt ex illo omnes. El ait illis : Ilie est sanguis meus novi Testamenti, qui pro mullis effundetur. Arnen dico vo­ bis , quia jam non bibam dc hoc geni­ mine vilis, usque in diem iiluni, cum illud bibam novum in regno Dei. · ’ Græcuslcxlus : r«vr» «ari rs 9ΰμχ μη—riir» iyr« re ΰιμί μη ri rîr xairir J<«d»»«r , ri ireAAûr ixXv>»/4trcr ο; άφΐ7ΐ> DE IXSTITUTIOME EVCHARISTIÆ. 67. Illud quidem notatu dignum vi­ detur, Joanncm , qui promissionem Christi de carne sua danda solus re­ tulit, de Eucharisliæ institutione si­ luisse, quam cæleri Evangelistæ dili­ genter persecuti sunt. Id contigisse censendum omnino est, quod quum alia Evangclia jam fuissent edita, dc hac necesse non fuit loqui, cui tamen testimonium reddere voluit, solemni relata promissione lauti muneris dandi. Jam vero verba ipsa Christi Domini hoc instituentis Sacramentum perpen­ denda sunt, quæ, ut mens ejus clarius innotescat, præ oculis ponemus, prout a tribus Evangolislis cl a Paulo sunt relata. (I) Sw». ni. csp. i. niai iriAAi» inXe»»/ * inr. 70. Lucas ail : « El cum fada cssel h ora, discubuit, cl duodecim Apostoli cum co. El ait illis : Desiderio deside­ ravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar. Dico enim vobis. (i} Mali. Mii.XG. (.V Mjiv. TRACT. Mil. I’ I. UE Et CIIAIIISTI.V quia ex hoc non manducabo illnd . i’ir. simpliciter dixerunt : « Ilie est sanguis 71. Paulus Corinthios, de divina hu- meus. » Quod calix dicatur novum jus Sacramenti institutione jam a se Testamentum in Christi sanguine, siedoctos, gravissimis verbis monet : guilicat novum fœdus Christi sanguine « Ego enim accepi a Domino, quod et sanciri, qui eo calice continebatur, tradidi vobis, quoniam Dominus Jesus, 75. Verba Christi, obvio sumpta sen· in qua nocte tradebatur, accepit pa- su, corpus cl sanguinem suum esse nem , et gratias agens fregit, cl dixil : quæ Apostolis tradidit, probant : ea au· Accipite et manducate : Hoc est corpus lem obvio sumenda esse sensu ostenmeum, quod pro vobis tradetur : hoc dilur ex sacrorum scriptorum concor· facile in meam commemorationem, dia : nullus enim liguram indicavit; ex Similiter et calicem postquam cœna- vi qua Christus loculus est ; ex occa­ vit, dicens · Hic calix novum Testa- sione sermonis : condebat enim novum mentum est in meo sanguine : hoc fa- fœdus, novæque legis praecipuum in­ cite, quotiescumque bibetis, in meam sliluebal Sacramentum; ex iis quos commemorationem. »2 In textu : T«0r» allocutus est, Apostolis scilicet, quibus * Ιση rî ϊΰμα. rl vrip ΰμΰι χ>.ύμί>»· mysterium regni nosse datum est ; ex μ rwr» 1Γ4ΙΙΙΓΙ tit r>r ίμΐ, ίιάμι.η, — rtvrl rl tCmpOrO paulO aille ΙΙΙΟΓίΟΠΙ ζ ΟΧΟΠΗίί· <*rlp<»>, « >m. J I» rÿ i/xS ίιιμΛτ·' bus denique adjunctis, quæ nullum «ire Kuun ;?« *«? »> »;>«ri, |lr r» liguræ dant indicium. ««ijui.T». 71. Equidem concordia quatuor sa72. Illud imprimis occurrit obser- erorum scriptorum in re gesta narvanduin, quatuor scriplores sacros rem randaquam, quod perlinet ad panis retulisse; quod quanti sil momenti consecrationem, omnes referunt iisdem indicat, praesertim quum ex speciali omnino verbis, vel ea varietate verbo· revelatione se eam didicisse Paulus rum , quæ vim obviam declarat et lestetur. Jam vero ipsa verba perpen- auget, haud leve argumentum est ea damus. Omnes in iisdem referendis obvio sumenda esse sensu. Nam si verbis de pane eucharistico dictis con- sensus foret translatus, inverosimile (i I. Cor. . IV. DE INSTITITIONE El fiHARISTI.F ontnino c. *r «Avenir — articulo in, To r»r xairar To Wlpi viAAur uXvrs/ur«r tip atpirrr ajuaprivr. The foliosing literal translation and paraphrase do not eicccd ils meaning : a For Ihu is That <· blood oj mine, which was pointed out by all » the sacrifices under the Jewish law, and parti- «·’· mis verbis ejus natura designanda erat, ne in re summa hiercrenl Christi disci­ puli , vel pernicioso errore laborarent. Verb;] igilur obvio adhibenda erant sensu , vel, si qua figura adhiberetur , vis ejus cl significatio plane definienda erat, adeo ut nemo facile posset volun­ tatem Domini sui,cl farferis conditiones ignorare. Alloquebatur Apostolos, quos consuevit familiarius edocere, cis animi sui sensus el arcana coelestia pandens : illis quippe datum est nosse mysterium regni Dei : de re lunc facienda ageba­ tur , cujus naturani eos cognoscere oportebat; ultima jam vice ante mor­ tem proximam cos alloquebatur : ver­ bis igitur perspicuis et obvio sensu usus est. 70. Hæc omnia mire confirmantur ex promissione jam publice facta dandi suam carnem manducandam: quum enim ea moti fuissent plurimorum animi, cl Apostoli ci praebuissent as­ sensum , nixi summa ejus veritate et divina natura, cxpectanda erat pro­ missionis impletio. Dicenteigilur ipso: « Hoc esi corpus meum; hic est san­ guis meus; » debuerunt verba prout sonabant excipere, cl impletum agno­ scere quod verbis adeo perspicuis promiserat. 77. Verba obvio sumpta sensu veram, rcalcm, el substantialem praesentiam corporis cl sanguinis Christi conficere cuique patet; quod eliam cx eo liquet quod per pleraque sæcula apud omues gentes Christianas ita fuerint excepta , el qui ca alia ratione explicare recenliori aetate voluerunt, in plurimas inter- > culurly by the shedding and sprinkling of the d blood of lhe paschal lamb; Thai blood of the t> sacrifice slain fur lhe raliUcalion of I be new covenant ; The blood ready to be poured ont for a the malliludct, lhe whole Gentile world as we II n as the Jews, for tl-e tubing awar of une. · Horne's Introduction. Vol. il. p. üo». American edit, citai Λ.Clarke’s Discourse on the J ucbamt, pp. 61. 6 *. fOi TRACT. XIII I' I DE EK IIARISTIA prcüihoniini vandales abierint, inani gnum cl figuram exprimunt, uti egregie laborantes conatu contra vim verborum demonstravit lingua· illitis perltlssimiis manifestam.· Innumeras fere paucorum vir, quem sæpius cum laude nomina­ horum verborum explicationes, sibi vimus, Wiseman. ’ Hinc Dionysius Bfirnon cohæi'cnles, protulerunt qui Scri­ snlibæus, Syrtis ipse, cl Syriaco scri­ pturarum perspicuitatem jactabant. * bens idiomate, adnolal : « Vocantur ct 78. Accedit argumentum haud leve sunt corpus ol sanguis Dei, Domini deductum ex Christi pyæscicntia: quum nostri Jesu Christi, in veritate. et non enim noverit futurum, ul per plurima nymboHce. »4 Equidem si ab obvio sæcula plcrique per orbem sui disci­ verborum sensu , tanta cum solemnipuli verba illa obvio exciperent sensu , tnle prolatorum, liceat recedere, nulla idcoquc cultum supremum Eucharisliæ erit ratio qua divina veritas a libidine tribuerent, non videtur consonum ejus (Iguratæ interpretationis servari queat. misericordia· et bonitati ea usurpare, 79. Probatur 2. ex Patrum interpre­ quæ tanto errori occasionem præberent, tatione. S. Justinus, in Apologia quam et causam ; quum vocula una addita pro Christianis Antonino Pio Impera­ omnem errandi causam sustulisset : tori obtulit, quomodo haberentur fide­ lingua enim Syriaca , seu Syro-Chal- lium coetus, enarravit. Post preces et daica.qua usus est, plurimas continet osculum sanctum : « ei, qui frairibut voces ralionesque loquendi quæ si­ præest, panis affertur, et poculum ft Quintum hac in rc laboraverit Lut herus , aer circumfusus : Sucnckjleld, citatus a I.utbrru ipse fetetur : « lior diffiteri nec possum, nec volo , in confessione Eucharistia·. — Corpus meum al quod si Carlostadius, aut alius quispiam ante hoc quatenus mensæ accumbit : h'arslt, in diolog. quinquennium mihi persuadere potuisset, in Sa­ de Eucharistia. Hoc significat corpus meum : cramento pneler panem et vinum esse nihil, ille Zuinglitu in subsidio Eucharisliæ . Hem contra magno me beneficio sibi devinctum reddidisset. Wcslphalum. — Hæc est mea humana natura Gravibus enim curis anxius, et in bac discutienda Zninglius in expositione rei eucharistie *. Hoc malcria multum desudans, omnibus nervis ex- est mors et passio mea : Zuinglius, lib.ii.de tensis me extricare et expedire conatus sum, cum instit. Comte. — Hæc est commemoratio corporis ipse perspiciebam hac re papatui in primis me mei: OEcolampad.adTIieobaldtim Bellicanum.valde incommodare posse. Verum ego me ca­ Hæc est protestatio et p"i^mcorum beniheiorom: ptum video , nulla evadendi via relicta est: textus Bucerus , in apol. de doctrina Cœnæ dominica·.enim Evangelii nimis apertus est et patens, qui Iloc est corpus meum, quod do vobis animo facile convelli non potest, multo minus verbis aut edendum , sicut panem ore. Petrus Martyr in glossis a capite vertiginoso confectis subverti. ■ tractatu de Eucharistia. — Hoc est corpus meum Ep. ad Argentinenses. panem : Campanus, a Lulhero notatus in con­ (1) Liceat exscribere in rem nostram quæ scii- fessione de Eucharistia. — Hoc est mysticum ptor nuperrimus Audin invita Lutheri adnolat. corpus meum , seu ecclesia sanctorum redempti " En l.‘>87 , Luther comptait déjà huit interpré­ meo corpore: Bulhngerus, in tractatu de Ecclesiæ tations différentes de ces paroles du Christ : Hoc Sacramentis : Calvinus in caput 5 ad Ephes. Hæc ciena est tessera et arrhabo corporis mer es r cor rus uns. Trente ans après, il y en avait quatre-vingt-cinq : voici quelles étaient alors les Stancarus. Hoc est corpus meum in divinitatem exégèses les plus répandues : iloc est corpus transformatum : Suenckjield. — Hoc est corpus meum. Hic sive in hoc loco est corpus meum : meum , si fides adsit, hypothetice. MelunchlhO’i· tiible de Genève. - Corpus mount est hoc, nempo Vie de Luther, vol. i. ch. xxii. p. SOS. Note. (S) Horæ Syriacæ. Rorote MDCCcnvtn. Miro pu­ punis; Snenckjieltl.— Corpus meum est hoc, id est cibus spiritalis, ut Joan. fi. dicilui : Caro mea doris exemplo , utpote apud 1'rotestanticos scri­ verc est cibus : Joli. Lang, in comin. ad Apol. 8. ptores perraro, Hurneus post Horas Syriaca * Justini. - Hic meus est panis : Anabapl. — In, editas, nove sui operis editioni subduxit quit de rum, sub pane est corpus meum, ut pillule in linguie syriacæ defectu , hac cx parte, tradiderat. ovo : Hrrncius in syiilaginale contra OEcolam(4) Cii. a Wiseman. padiiim. - Circa panem est corpus meum · ut CAP IV. DE INSUTITIO.XE El i.llAliISl l.l aquæ ct vini : quibus ille acceptis, lau­ dem et gloriam universorum Parenti per nomen Filii ct Spiritus sancti emit­ tit, el Eucharistiam, sive gratiarum actionem, pro his ab illo acceptis do­ nis prolixe cxequilur. Postquam preces et Eucharistiam absolvit, populus om­ nis acclamat, /hnen................ Neque enim ul communem panem , neque ut communem potum ista sumimus; sed .quemadmodum per Verbum Dei caro tactus Jesus Christus Salvator noster ct carnem et sanguinem habuit nostne salutis causa, sic etiam illam, in qua per precem ipsius verba continentem gratiæ aclte sunt, alimoniam , ex qua sanguis cl carnes nostne per mutatio­ nem aluntur, incarnati illius Jesu elcarnemcl sanguinem esse edocti sumus.— r» li IvXar Xsy-» r« irap aura <νΧαρ>7θι«Τα» , *ζ ·'«■ *αι χλγλ /xfro.^sX·» ryt^urai ·μν», ixum r« a*(/»iirs<« * 82. S. Cyrillus Hierosolymitanus : « Quum ergo ipse Christus pronuu- (1) In majori dialogo ii. 10-1 TRACT. XIII. P. I . DE EUCHARISTIA liavcril et dixerit de pane: <■ Hoc est » corpus meum,» quis audebit deinceps ambigere ? el cum ipso adseveraverit, el dixerit ; « Hic est sanguis meus, » quis unquam dubitaverit, aiens non esse ejus sanguinem ? » * 83. S. Joannes Chrysoslomus ait : « Deo igitur ubique obsequamur, nec contradicamus ei, etiamsi id quod di­ cit, rationi et hitclligcnliæ noslræ con­ trarium videatur : sed prevalent ejus sermo rationi et inlclligcntiæ nostræ. Sic etiam io mysteriis faciamus, non ea solum quæ sub sensum cadunt re­ spicientes, sed verba ejus retinentes. Verbum quippe ejus fallere nequit, sensus vero noster facile decipitur. Verbum ejus nunquam excidit ; sensus vero sæpe fallitur. Quoniam voro ille dixit : « Hoc est corpus meum. » obtem­ peremus, credamus, et spiritualibus «culis ipsum resplciamus. »s Et alio Joco : « Erat olim Pascha Judaicum , sed nunc solutum est, advenitque spi­ rituale Pascha, quod tunc tradidit Christus. Illis enim manducantibus ac bibentibus, inquit, accipiens panem fregit et dixit : Hoc esi corpus meiim, quod pro vobis frangitur in remissionem peccatorum. Sciunt ii, qui initiati sunt, illa quæ dicuntur. Et rursus calicem, dicens : Ilie est sanguis meus, qui pro inultis effundetur in remissionem pecca­ torum. Aderat Judas , hæc Christo di­ cente. Hoc est corpus, quod vendidisti, Juda, triginta argenteis, pro quo nuper pacta impudenter inibas cum improbis Pharisæis. 0 Christi benignitatem ! 0 Judæ dementiam ct insaniam! Ille nam­ que vendidit illum triginta denariis : Christus vero postea non recusavit hunc ipsum sanguinem venditum ven•denti dare in remissionem peccatorum — alrt τα κιμά, rî ηψαβπ J iûrai tir aÿtm (I) Calcclicsi xxii. (ij Iloin. Ixxxii. alius Ixxxiii. in Mali. ,3; Hom. de prodii. Juda.·. à/iaçrk·! r& «-«iqiaxsrf — Si ipSP VOlUÎSSOI, Aderat Judas , et sacræ monsæ particeps oral. » 3 Ht. S. Augustinus scribens invert» quæ in I. Deg. xxi. 13. prout apud Septuaginta habentur : <■ ferebatur in manibus suis : » ait : « Hoc vero, fra­ tres, quomodo posset fieri in homine, quis inlelligat ? Quis enim portatur in manibus suis? Manibus aliorum potest portari homo ; manibus suis nemo por­ tatur. Quomodo intclligatur in ipso David secundum litteram non inveni­ mus; in Christo autem invenimus. Fe­ rebatur enim Christus in manibus sub, quando commendans ipsum Corpus suum, ait : « Hoc est corpus meum. < Ferebat enim illud in manibus stlis. »· « Quia cum commendaret ipsum corpus suum ct Sanguinem suum , accepit in marius suas quod norunt fideles: ct ipse sc portabat quodammodo, cum diceret : « Hoc est corpus meum.»5 85. Licet has Patrum explicationes Ecclesiæ Syriacas antiquissimis consti­ tutionibus , quas laudat Wiseman, flr­ marc, Arabicam citans versionem fa­ ctam anno Ilegiræ 386: « Dedit illud, scilicet corpus, (benedicantur nomina illius) in remissionem peccatorum,nci profecto figura in eo; utique dixit, Hoc (est) corpus meum , et non dixit, IIoec figura corporis mei. » ° Objectiones diluuntur. 86 Obj. 1. « Pronuntiat Chrisluspanem esse corpus suum ; de Sacramento habetur sermo. Fateri voro neccsse est, Sacramentum visibili signo con­ stare, cui res signata conjuncta est. quæ est ejus veritas. » Ita Calvinus,’ ex eo quod Eucharistia Sacramentum sit, eam non esse ipsum corpus et san­ guinem inferens, quamvis hæc signo conjungi dicat,virlutescilicel et efflcacio. (4) In Ps. xxxiii. Serm. I. n. 10. (t>) Ib. Serm. ii. n. S. (6) lloræ Sjriacæ ρ· W(7) In harm. Evang. p. ii. n. 197. CAP. I V. DE INSTI I ΓTIONE EIJCIIAIUSTI.E. 87. Resp. Species panis el vini signi wislbilis habent rationem ; rei veritas corpus est et sanguis Christi : quod si hæc non adesse et dari inlelligat Cal­ vinus, verbis ludit, et Christo conlra•ilicit. Sacramenti nomen, quo abutitur, pro mero signo sacro aliquando sumi­ tur, quam significationem ne admittat, Züinglianæ hæreseos crimen vereiur : sed ab ea non salis recedere convin­ citur. Equidem ubicumque in Scripturis de Sacramentis, sive veteris sive novi Testamenti, instituendis agitur, verbis obviis ct perspicuis eorum natura de­ claratur, nullaqiicadhibetur figura,quæ non sil manifesta ex consuetudine, vel non exponatur.1 88. Obj.2. ·' Jam et hoc satis trilum esse debet, rei signatæ nomen ad si­ gnum transferri. Quare nemo in Scri­ ptura mediocriter versatus negabit, quin sacrameritalis loquutio melonymicc sumenda sit. » Iterum Calvinus. 89. Resp. Quoties de signo constat, nil velat ut rei signatæ nomen ad si­ gnum transferatur : in instituendo au­ tem signo necesse est ut declaretur ejus ad rem relatio, secus haud intelligenda. Sic arcus in nubihus datus est a Deo signum benignae quam fecit promissionis, se nunquam mundum .aquis obruturum : quod nisi declaras­ se!, non potuit inlelligi. Circumcisio cliam data est in fœderis cum Abraha iniit signum , et declarata est ejus si­ gnificatio. De pane autem non consta­ bat eum signum esse corporis Christi, nec id declaravit Christus ipse, sed plane dixit : « Hoc est corpus meum. >■ Jlclonymiæ nullum praebetur indicium, nec aliud sinit ut quæ in novi Testa­ menti Sacramentis instituendis prolata sunt, ad figuras referantur. (t) Cori. xvii. Exod. xii. Matth. ult. (S)« Wo should form high conceptioris of the ■divine promises and expressions , such, for in­ stance, as . ftho only expres­ sion, I believe, in the whole of Scripture, used on 105 90. Obj. 5. Verba Christi necessario includunt figuram : per se enim repu­ gnat ut panis sil ejus corpus. 91. Resp. Repugnat quidem ut *pani sil corpus Christi, sed non ul desinat substantia panis, ct Christi corporis substantia prtesens flat. Cæterum ple­ num periculi est divina mysteria ct opera humano meliri modulo. Mirum profecto foret ipsissima verba a qua­ tuor scriptoribus sacris referri, nullo figurae dato indicio, quum, uti faten­ tur Oxonienses, illius concordiæ in tota sacra Scriptura nullum aliud sit exemplum. 1 92. Obj. 4. En est verborum Christi salis obvia explicatio : « Quemadmo­ dum hunc panem fractum vobis eden­ dum exhibeo , sic corpus meum mox frangendum, affligendum et interfi­ ciendum pro vobis tradam. » Ita Ro scnmiiller. 5 95. Resp. Nulla hujusmodi compara­ tio in sacro textu invenitur. Simpliciter dicit Christus illud esse corpus et san­ guinem suum, ipsum corpus pro nobis immutandum, ipsum sanguinem pro peccatis expiandis fundendum. Ab ejus verbis non recedendum est, ul divina mysteria nostro accommodemus in­ tellectui. 94. Obj. 3. « Formula est similis ei, qua usus est Moses Exod. xii. 2. ct qua Israelilæ epulum paschale celebrantes uti debebant, v 27. ηίπ nos. » 93. /lesp. Omnino diversa est formu­ la : voces enim Hebraicæ redduntur ad litteram : « transitus ipse Domino. Agnus nomen habuit ab occasione qua immolabatur, Israclilis transituris ex Ægyplo ; et pro more llebneorum ita vocabatur, sicut peccatum Hebraice one single occasion, which has been rceordr-l four distinct limes in precisely the same word * ) · Vol. iv. Tract. No. So. p. iii, (3) Iloscnmiiller in Natl. xxvi. Î6. (i. Ibidem. 10« TRACT. XIII. |>. I nuncupabatur victima ad peccatum luendum oblata — κ π ηκυπ « chri- DE EUCHARISTIA. ptismi præsetnlisse, nube obumbrj. tos, ct per mare transeuntes. Omnei stus non egit de viclimn jam desi­ dicit esca· ejusdem spiritalis fuisse gnata : panis enim haud habuit vicllmæ participes : manducabant enim manna rationem, ideoque eum assumens in e ccelo delapsum ; omnes eodem potu manum, non potuit intelligi de fine ob spiritali rcfocillatos : bibebant quippe quem offerretur. Locus igitur paralle­ de aqua Moysis virga c rupe educta. Innuit autem cos dc petra spiritali lus non est. 96. Obj. fl. Ilebræi solebant rem quæ cos comitabatur in toto per dc vocare nomino alterius rei quam signi­ serium itinere, aquas hausisse, de ficabat, quod olim notavit Augusti­ Christo scilicet, cujus providentia * , fiebat m nus : « Solet autem res quæ signifi­ tamquam divinæ persona cat, ejus rei nomine quam significat, aquæ e petra educerentur, el cujm nuncupari, sicut scriptum est : <■ Se- intuitu, tamquam Salvatoris , grati® » piem spicæ septem anni sunt, ■> et subsidia tribuebantur. Petra igitur illa multa hujusmodi. Hinc est quod dictum spiritalis consequens eos vere erat est : « Petra erat Christus » Non enim Christus, ideoque opus non est ut dixit, Petra significat Christum, sed voci « erat « significandi vim hic tri­ tamquam hoc esset, quod utique per buamus. Cæierum si cui arrideat ita substantiam hoc non erat, sed per eam interpretari, ut petra c qua aquæ sitientibus Israelitis linebant, Christi significationem. » s 97. Jlesp. Ea consuetudo est omnibus typus dicta intelligatur, non repugna­ mus ; sed ex lota oratione erroris oc­ geutibus communis, ubi agitur de signis, quæ natura, vel hominum con­ casio tollebatur, quum Apostolus dt ventione definita sunt : sed nulla lo­ figuris se agere profiteatur : « Hæc quendi ratio sinit ut quæ signorum autem in figura facta sunt nostri. » rationem non noscuntur habere, pro « llæc autem omnia in figura contin­ rebus aliis usurpentur, nullo dato tan­ gebant eis. » ! 98. Obj. 7. Liquet « hanc propositio­ tae licenliæ indicio. Panis profecto si­ gnum non fuit Christi corporis, ideo- nem : Hoc est corpus meum ; hic est que ejus nomine non potuit vocari , sanguis meus, esse tropicam ct figura­ quin signi ratio enuntiaretur. In ex­ tam, qui modus loquendi in omnibus emplis adductis sensus est obvius, et linguis est usitatissimus; quo signa­ loquendi legibus consonus ·. nam quod tum prædicalur de signo, et nomen ad primum allinet, Josephus a Pha- illius isti datur, c. g. Ossa dicuntur raone interrogatus fuerat quid somnio domus Israel Ezcch. 37. H. Quatuor portenderetur. Quum igitur respon­ animalia sunt quatuor regna, ct decem derit , septem spicas vel septem vaccas cornua sunt decem reges. Dan. 7.17. esse septem annos, necessario inlel- 23. 24. el «. 20. 21. Sic Mattii. 13. 58, ligebalur de earum significatione loqui. 39. Ager est mundus, bonum semen Alterius e Paulo allati testimonii sen­ sunt filii regni, inimicus est diabolus, sus ex serie orationis patet : explicabat messis est finis mundi, messores sunt enim rerum gestarum majorum suo­ angeli, etc. El Apoc. i. 20. Septem siclrum relationem ad mysteria Christiana, lae sunt septem angeli, septem cande­ quos baptiz.atos esso in Moyse mox labra sunt septem Ecclcsiæ. Et cap. ■dixerat, scilicet figuram quamdam ba- 17. 9. Septem capita sunt septem mou- CAP. IV. DE INSTI Ft HONE Et <11 ARISTI E 101 ex fota oratione liquet, adeo ut 1rs, decem cornua sunt decem reges. inde > V. Ii Mulier, quam vidisti, est magna nomo decipiatur. Sic Christus veram vilem se dicendo , et Apostolos nuncu­ civitas. V. IR etc. » Ita Calvinianns •theologus , abbreviator Turrentini. pando palmites, Patrem vero suum His addunt alii illa Christi verba : agricolam, necessario inlelligcbainr « Ego sum vilis vera ; » « Ego sum translato sensu loqui , quem et ipse exposuit. Sed in sermnne illo simplici, ostium. » M. Resp. Signatum de signo rite quo Eucharistiam instituens usus est, prædicalur, quando signi ratio inno- nullum est allegoriae indicium. Igitur IMcit ; secus insulsa foret orntio , el a vocum obvia ac insita vi recedere contra omnes leges loquendi. In visio- non licet;sed credendum est Christo . n nibus quibus Prophetis Deus futura affirmanti ii - ilei rpvj n revelavit, symbolis usus est, quibus est sanguis meus. 100. Obj. 8. Christus plores in cœna illa exhiberet, explicatione plerumque adjecta. Nullus igitur erat errori locus : adhibuit figuras; calicis nomine desi­ nam Vati innotuit haud res ipsas , sed gnavit quod eo continebatur, cumque earum symbola ei exhiberi, quorum novum Testamentum vocavit. 101. Resp. Calix pro eo quod eo con­ vim, Deo docente, didicit. Verbum substantivum in explicatione symbo­ tinebatur , usitato prorsus sermone . lorum adhibitum necessario inlellige- sumptus est, el res verbis perspicuis a batiir veluli compendium verborum : Matthæo ct Marco declarata, ul nullus run! signa, seu symbola. Sic Ezcchiel. foret locus errori. Eum vocare licuit Daniel, Joannes, qum sibi revelata sunt novum fœdus, obvio sensu , quem ipsi facile exceperunt. At in verbis Domini­ sacri scripiorcs, ejus verba varie refe­ cis non agitur dc visione prophetica , rentes, explicuerunt, quod scilicet san­ nec de signo aliquo jam menti exhi­ guis est feedoris, quo hoc obsigna­ bito, sed de eo quod Christus tunc tum csl, impetrata peccatoribus ve­ manibus tenebat, quod corpus suum nia. Equidem apud omnes homines esse affirmavit. Parabolarum apud Ju- signa exteriora foederis cum eo directe dxos usitatarum natura in rerum sub conjuncta fœdus vocari possunt, quare involucris descriptione posita est, ut relalio illa nola est el obvia : sed non documenta virtutis el monita suavius ea intercedit relalio manifesta inter insinuarentur animis, ficta persona , panem ct corpus Christi. 102. Obj. 9. Christus jussit ut in sui vel similitudine mutuata Auditores idcirco toti erant intenti ut signiflca- commemorationem ccicbrarclur crena : lioncm dictorum deprehenderent, re­ commemoratio aulcm fil absentis. 105. Rcsp. Uliquc Christus visibilem rum similitudinem , non veritatem , in narratione expectantes. Quandocumque explicatus csl sensus, rogantibus discipulis, uli contigit de seminis jacti parabola, vox est, vel sunt, significa­ tionem, non rem ipsam, declarabat : quod ex orationis natura perspectum auditores habebant. Non ita in vocibus dominicis : ·< Hoc est corpus meum ; » « hic est sanguis meus ; » nec enim tunc Christus tradebat, vel explicabat parabolam. Allegoria cliam constat imaginum serie continuata , quæ pro­ nobis subduxit praesentiam. Vult igitur ut illius in terris degentis,et cruci pro nobis fixi celebremus memoriam ; qua­ propter mortem Domini annuntiare oportet, donec veniat, uti moncl nos Paulus. Cætcrum non ideo prorsus abest,sed corpus ejus ct sanguis in my­ sterio in memoriam revocant quæ egit ct passus est. Id autem animadver­ tendum , finem ob quem celebranda csl Eucharistia eo mandato indicari, ipsam aulcm rei naturam aliis voci- IOH TRACT. Mil. I». I l)K EUCHARISTIA. bus : " Hoc est corpus mourn ; hic est enim orant qui vinum in confidently sanguis meus. « Juvat verba Calvini Eucharistia omitterent, aqua lanium quibus huic occurrit difTIcullali in me­ adhibita : 2 quorum prædamnalus eg dium proferre: depugnat scilicet cum error vocibus illis Christi, ex rpiihij· Zuinglianis cl Sacramcntariis, qui nu­ genimen vitis in ea conficienda ab e» dum signum habent Eucharistiam : adhibitum esse colligitur. 106. Obj II. Iu Turrentini jam citai», « Qualem sui memoriam voluerit Chri­ * stus in cœna recoli mox audiemus. compendio argumentum depromit Quod autem hinc nonnulli colligunt, « ex verbis ipsis promissionis, ubi abesse igitur a cœna Christum , quo­ occurrit i Subjectum , pronomine de. niam memoria nonnisi rei absentis fit, monstrativo Hoc expressum , quod ad prompta est responsio, secundum panem necessario referendum, qui> hanc rationem qua cœna est recorda­ est pronomen demonstrativum , quod tio , Christum ab illa abesse : neque demonstrat rem præsenlcm ; jam w enim adest Christus visibiliter, neque nihil adhuc erat præsens quam sub­ oculis cernitur. » * Cæterum nemo ha­ stantia panis, quam acceperat, ctenus feliciter explicavit quomodo ral, discipulis porrigebat. etc. 2. Prapanis et vinum signa sint corporis cl dicatum enuntiationis est corpus Chri­ sanguinis Christi, aut quæ Christi mor­ sti non vivum, sed mortuum, m tis memoria in eorum sumptione re- brevi moriturum, datum, i. o. morti exposilum, vel certo brevi exponen­ periatur. 101. Obj. 10. Christus post verba illa dum pro nobis; et sanguis, non qw prolata devino, subjunxit : · Arnen dico sit adhuc in venis, sed ut ctTususd vobis, non bibam amodo de hoc geni­ sparsus exlra corpus. 5 Copula tu. mine vitis : » erat igitur adhuc vinum. quæ subjectum cum prædicato non 105. Resp. Verba illa dicta sunt in potest conjungere proprie, quia dispa­ cœna antequam poculum eucharisli- ratum de disparato non potest pradicum propinaretur, uti referi Lucas, cari proprie. At constat panem, qui rerum seriem accurate distinguens : demonstratur per Hoc, et corpus Chri­ post cœnam dicit institutum esse Sa­ sti esse disparata, cum nec substan­ cramentum. Mallhæus et Marcus silen­ tia panis dici possit substantia cor­ tio perlranseuntes calicem fuisse in poris Christi, nec substantia poculi cœna propinatum, ea tamen retule­ substantia sanguinis Christi, sed inter runt Christi verba, quæ ad vinum, se numero, definitione, essentia, cl tum in cœna , tum in Sacramento , ad­ adjunctis vere differant. Quod etiam hibitum,referri poterant : hoc enim ante confirmatur ex eo quod corpus non hic consecrationem vinum commune, po­ inlclligilur vivum , sed mortuum rt stea eo nomine designari potuit, no­ crucifixum Jam impossibile et contra­ tissima figura, qua res indicantur juxta dictorium est, ut panis vel alia quaeri» externam earum speciem , præsertim substantia sil proprie et sine figur» habita ratione prioris earum condi­ corpus Christi mortuum , eo tempore, tionis. Sic Moysis virga in serpentem quo Christus non est mortuus. Ad hac. conversa virga vocatur, « aqua vinum si panis dicitur proprie corpus Christi, facta » designatur apud Joanncm Nec sequeretur omnia Christi attributa sine causa relata sunt illa verba ; futuri pani proprie convenire, ut nasci, i) Comm, in i. ad Corinth. (L l-ierunt limissime inter lempcraitliœ pa- honoi, in hac regione, qui lac pro vino in F.uc >· rislia usurpandum contenderent. CAP. I' UN DE INSTITUTIONE ElCHARISTIÆ. mori, resurgere, etc. et ornnia allri- ali,Ipso dicente et faciente, mira sub­ buis panis corpori, ut seri. meli, iri- sianliæ panis in substantiam corporis lurori, coqui, etc.;sequeretur etiam, Christi conversione Pr/ediropim enun­ Christum, cum de mensa panem su­ tiationis est corpus Christi simplici­ meret et frangeret, corpus suum sum­ ter et absolute , non prout die sequenti psisse et fregisse , et sanguinem fu­ immolandum erat, sed prout tnne da­ disse antequam crucifixus esset, et batur, et immolabatur in mysterio: nos jam corpus Christi frangere ei verba enim quæ adjungunt Lucas et sanguinem fundere hodie postquam Paulus præsentis sunt temporis — r» — idem tamen Christus resurrexit, et est in statu IfJtjuwir — r» gloriæ, ubi amplius mori non po­ corpus quod die postero immolandum test. » erat in cruce. Sanguis erat ille qui 107. Resp. Subtiliter quidem et inge­ adhuc in venis Christi tluebat, qui niose illa ratiocinatio contra divinum simul suæ potestatis miro opere in mysterium composita est, sed facile calice erat, sub vini speciebus. qui evtrlitur. Pronomen hoc non potest ad tunc fundebatur, — r· <«ζυ»»μ<>„ — panem referri, quum neutrius sit ge­ oblatione ejus Deo facta, et poculo neris — r»vr» — panis vero sit mascu­ propinato Apostolis ut ex eo biberent ; lini! «ptr. Sic disserit Guido de monte idem ipse sanguis, qui mox manu Rochen , saeculi decimi quarti theolo­ tortorum erat fundendus. Copula est gus : « Istud pronomen hoc nihil de­ subjectum cum prædicato optime con­ terminatum demonstrat : sed demon­ jungit, quia subjectum est quod tene­ strat aliquid indeterminatum. Unde bat Christus dandum Apostolis, prae­ quando dicitur, Hoc est corpus meum : dicatum est corpus suum quod reapse est sensus, Hoc quod continetur sub dedit : non igitur de pane corpus præislis speciebus, quicquid sil illud, est dicatur; sed de eo quod fuit panis, corpus meum. — Dicendum est quod verbis tamen Christi et potestate in isla propositio : « Hoc est corpus, ■> corpus converso. Sic si Christus de sicut etquælibet alia, donec tota pro­ aqua in nuptiis dixisset : « Hoc est feratur, non est perfecta : ncc perfe­ vinum, » et dum loqueretur eam in ctum sensum generat in animo audi­ vinum converteret, nemini insulse lo­ toris : et ideo non est judicandum de qui videretur : ipse enim sensus com­ ejus veritate, quousque sit tota pro­ munis hominum agnosceret verba illa lata. » 1 Indicat igitur quod manu aptissime designare mutationem quam lenebat Christus porrigendum discipu­ efficerent. Inania igilur sunt quæ de lis, ejusque sensus ex integra sen­ attributorum cum corporis attributis tentia pendebat, et suspendebatur, permutatione mutua objiciuntur : nec adeo ut obscure et generalim rem in­ enim hæc sequuntur ex ejus in cor­ dicaret, quam explicatius verba quæ pus conversione. Nulla est contradictio sequebantur declarabant. Præsens erat Christum corpus suum fregisse in my­ substantia panis, ad quam si placeat sterio , antequam actu immolaretur: hoc referre, ratione illa minus clislin- nec enim illa fractio est instar ossium cla referenda necessario est, ideoque confractionis, sed mystica immolatio, vocibus aliis adjectis, ejus sensus ex­ speciebus tantum externis panis eam plicabatur et definiebatur, adeo ut illud, subeuntibus mutationem Sic nec repu­ nine quidem panis, esset corpus Chri- gnat ut in mysterio pariter sanguinem U) Manipulus curatorum , c. iv. qusili tract. Vol. ni. io HO TRACT. XIII I». I. DE EUCHARISTIA. suum hiderit, pari obhtione, qufo a caretur ab ipsis, vivus alioquin ct iix fusione violenta omnino distat. Quæ loger. adhuc fit in divinis celebrandis myste­ III. Resp. Noverant Apostoli Chri. riis immolatio ejusmodi est, quæ id­ sium palam pollicitum esse secarao» circo gloriosæ corporis Christi condi­ suam manducandam daturum : audio, tioni non repngnat : est enim, uti a runl eum affirmantem illud quod mj. Patribus consuevit designari, incruen­ mbits tenebat esse corpus suum. I<| ta oblatio : vi scilicet sanguis non fun­ igilur humili mentis obsequio excipere ditur, quamvis vere adsit, ct offeratur debuerunt. Cætcrum quum hoc fleret Deo in memoriam fusionis ejus in in mysterio, arcano quodam clivinfe potestatis consilio , non oportebat i « mittamus lignum in panem ejus , » utique in corpus. Sic enim Deus in docet de ligno In corpus mittendo inEvangeho quoque vestro revelavit, tclligcndum , corpus autem panis no­ panem corpus suum appellans, ut et mine a propheta designari probat ex liinc jam eum inlelligas corporis sui eo quod ipse panem corpus suum ap­ figuram pani dedisse, cujus retro cor­ pellaverit. Propheta igitur in figura, pus in partem prophetes figuravit, panis nomine corpus designavit, quia ipso Domino hoc Sacramentum po­ Dominus rcipsa panem suum corpus stea interpretaturo. » 2 Et alias : appellaturus erat, illud utique facturus « Acceptum panem et distributum corpus suum, et sic sacramentum , va­ discipulis, corpus suum illum fecit * ticinii scilicet arcanum , interpretatu­ « Hoc est corpus meum , » dicendo, rus, ct patefacturus. « Cur autem, » id est figura corporis mei. Figura inquit, « panem corpus suurtt appellat, autem non fuisset, nisi veritatis esset et non magis peponem, quem Marcion corpus. »5 Ultimum hoc «testimonium cordis loco habuit, non inlelligens veterem fuisse istam figuram corporis magna cum fiducia objicit Cosinus. 115. Resp. Tertullianus repræsen- Christi, dicentis per Hieremiam : · Adlandi vocem sensu scriptoribus optimis » versus me cogitaverunt cogitatum diprobato adhibuit, quod scilicet Chri­ » contes : Venite conjiciamus lignum in stus in pane ipsum corpus suum iterum » panem ejus,«scilicet crucem in corpus exhibeat, eo utens ut corpus ipsuin no­ ejus ? Itaque illuminator antiquitatum bis det ; nam in eo est vis argumenti quid tunc voluerit significasse panem, quod Christus Creatoris opera tanti satis declaravit, corpus suum vocans fecerit, quod creatas res in sanctissi­ panem. Sic et in calicis mentione testa­ mum usum assumpserit, panem ad mentum constituens, sanguine suo ipsum corpus in Sacramento conficien­ obsignatum, substantiam corporis con­ dum usurpans : quod ni voluisset, firmavit. Nullius enim corporis sanguis superflua esset et inanis vox ista, potest esse nisi carnis. » 7 Pergit figu­ ipjum. Sicin eodem opere Pater Filium ras veteres explicare, et inter cæleras repræsentasse dicitur , exhibuisse sci­ vaticinium de Juda : « Lavabit, inquit, licet, et agnovisse : « Itaque jam re- in vino stolam suam, el in sanguine præsentans eum : « hic est Filius meus uvæ amictum suum : stolam ct ami­ dilectus. » * El carnis resurrectionem ctum carnem demonstrans, el vinum eadem voce indicavit, dicens : « car­ sanguinem. Ha et nunc sanguinem nem in ultimo die repræsenlandam es­ suum in vino consecravit, qui tune se. ■ “Cicero ipse ab hac significatione vinum in sanguine figuravit. · · 113. In ultimo testimonio, quo adeo vocis non abhorruit ; ait enim : « Quin etiam corpus libenter obtulerim, si re­ gloriatur Cosinus, est hyperbaton Ter- (I) L.i contra Marcion. c. xiv. (1) Ibidem I. i», c. xiii. (ij Ibidem I. iii. c. xix. (3J L. de Reaur. (6) 11. Philippic. ('] Ibidem I. ir. c. xl. (7) L. iv. contra Marcion. c. il. (X Ibidem. Ili TRACT. XIII. I-, I . DE EUCHARISTIA lulli.ino admodum familiare, quo scili- coipus Domini suscipi in mysterii, <■<•1 voces non referuntur ad cas quæ aperte confitetur, uli jam ostendimus. mox præcodunt, sed ad priores. * Le­ 118. Obj. 16. Ori genes etiam dicit· gendum itaque foret . « hoc, id est, « Non enim panem illuni visibilem. figura corporis mei, est corpus meum; « quem tenebat in manibus, coquit scilicet panis qui olim figura eral, jam suum diceihii Deus Verbum, sed ver­ Iit corpus meum. Rabemus alioquin bum, in cujus mysterio fuerat panis ille p neci ara Tertulliani de Christi praesen­ frangendus. Ner potum illuni visibilem tia substantiali, cl de orali manduca­ sanguinem suum dicebat, sed verbum, tione, ct tractatione etiam ab indignis, in cujus mysterio polus ille fuerat testimonia: « Caro, » inquit, « corpore effundendus. Nam corpus Dei Verbi, et sanguine Christi vescitur, ut anima aut sanguis, quid aliud esse potest, de Deo saginetur. » * Et alias de iis nisi verbum quod nutrit, ct verbum qui operam impendebant statuis ido­ quod læliflcat cor? » s 111). Resp. Liquet Urigencm , pro lorum sculpendis, et postea Sacramen­ tum Eucharistiae audebant recipere : more, mysticum exquirere sensum, « Tota die ad hanc pariem zelus Odei qui tamen a proleslanlica interpreta­ perorabit, ingemens Christianum ab tione, de symbolis el signis, cl de per­ Idolis in Ecclesiam venire, de adver­ ceptione tide, longe distat, (/.etenim saria officina in domum Dei venire, nec obvium sansum exclusit ipse, quum attollere ad Deum Patrem manus ma­ scribat : « Bibere dicimur sanguinem tres idolorum, his manibus adorare Christi, non solum sacramentorum quæ foris adversus Deum adorantur, ritu, sed ct cum sermones ejus reci­ eas manus admovere corpori Domini, pimus, in quibus vita consistit.»6 1Î0. Obj. 17. Augustinus aii: <■ Non quæ dæmoniis corpora conferunt. Nec hoc sufficit. Parum sil si ab aliis mani­ dubitavit Dominus dicere : « Hoc est bus accipiant quod contaminant, sed » corpus meum, »> cum signum daret etiam ipsae tradunt quod aliis conta­ corporis sui. » 7 El alio loco dicit: minaverunt. Adleguntur in ordinem « Christus adhibuit Judam ad convivium ecclesiasticum artifices idolorum. Pro in quo corporis sui figuram discipulis scelus! Semel Judæi Christo manus in­ commendavit. »8 121. Resp. Signum priori loco usur­ tulerunt : isti quotidie corpus ejus la­ cessunt. 0 manus præcidendæ ! » 3 patum videtur ad mentem Manichæo116. Obj. 15. Origencs ait : « Panis rum cum quibus disputabat ; sed nc iste quem Deus Verbum corpus suum obscuris eorum erroribus lectores deli­ fatetur, verbum est nutritorium ani­ neamus, fatemur panem eucharisticuin marum. » * signum el figuram quodammodo dici 117. Resp. In more positum est Origcni posse , ob species externas, quibus ad mysticas confugere interpretationes, velatur corpus Domini : nec enim ma­ obvio verborum sensu relicto, quem nifesto nobis traditur. Plurimæ voces, tamen hoc loco non excludit : nam per se innoxiæ, jam pleine periculi (I) Sic ; n Dicendo Chrislus mortuus est, id est unuus. v L. contra Praxeam c. xiiv. Ordo *1«• : « Chrislus, id est , unctus , mortuus est. Sic «•hem I. «O. contra Marcionem : · Aperiam in |>a« abolis us lui-um : id est, in similitudinem. » (t, Lit), de tesur. car. (3) Lib. de idololatria. (4) In c. xivi. Matth. (:>) Comment, series in Matth. n. s:·. (ti) Horn. ivi. in Num. (7j I..contra Adimantum c. xti. (8) Comm, in I'sal. iii. CAP. V. DE USU EUCH ADISTI.E. 113 *Eucharistia natura desumpto : · Pro­ pter quod, charissimi mihi, fugite ab idolorum cultura : ut prudentibus lo­ quor, vos ipsi judicate quod dico. Calix benedictionis, cui benedicimus, nonne communicatio sanguinis Christi est? ct panis, quem frangimus, nonne participatio corporis Domini est ? n » — ri »tri|ii *» r' Ινμΐι , i»X, WgirMtia rii αιματιτ τ·.ν i»r«; rtr apn», ♦» χλίίμι», «iXi «·»·»ΐ· r*» r.ü xFi»rw I»· ; — Illud igitur gra­ vissimum argumentum est quod cum idolis nullam partem habere opor­ teat , quia Christi sumus consortes , participes facti corporis el sanguinis ejus, eucharistico accepto pane, et poculo degustato. Illa paniscucharislici fractio communicatio est corporis Chri­ sti, quia scilicet ipsum corpus est: CAPUT V. ille calix communicatio sanguinis Christi est, quia eo continetur ipse DE USU EUCHARISTIÆ. sanguis. 123. Allero capite Paulus arguit Co­ Placuit Deo plurima præclaraque te­ stimonia in Scripturis de mysterio eu­ rinthiorum delicia in Eucharistia cele­ charistico nobis præstare, ul incredulis branda , el revocat in memoriam insti­ omnis excusatio tolleretur : præter enim tutionem sibi revelatam divinitus; ex promissionem verbis adeo perspicuis qua hæc infert : « Itaque quicumque faciam, el institutionem a quatuor sa­ manducaverit panem hunc, vel biberit cris scriptoribus relatam, habemus calicem Domini indigne : reus erit cor­ illustria Aposloli documenta, quæ usum poris el sanguinis Domini. — «»»X:r Sacramenti respiciunt. Illa jam nobis ϊτται rei ai/xaror και άιμβΓίΓ Tti> Riyi·.·.· Probet autem seipsum homo : et sic perpendenda sunl. de pane illo edat, et de calice bibat. Propositio. Vera, realis, el substantialis prae­ Qui enim manducat el bibit indigne, sentia corporis et sanguinis Domini judicium sibi manducat, el bibit, nou nostri Jesu Christi in Eucharistia in­ dijudicans corpus Domini, n * Heus victe probatur iis Scripluræ testimoniis igitur corporis et sanguinis Domini est qu® usum hujus Sacramenti respi­ qui indigne sumit panem eucharislicum, vel bibit calicem Domini : quod ciunt. 122. Probatur I. ex verbis Apostoli. gravissimum crimen non admitteretur, Apostolus ad Corinthios scribens, ut nisi corpus et sanguis adcssenl : signa eos ab omni idololalrici cultus con­ cniin et symbola, licet indigne tractata, sortio avertat, argumento utitur ah vix crimen violati corporis et sanguinis, sunt ob liærclicorum abusum. Cæterum quid dc ro Eucharislim consuerit Augustinus, omnino liquet ex plurimis ejus testimoniis. De Judaeis ad fidem conversis, ct Eucharistia refectis ait: « Ipsum sanguinem , quem per insa­ niam fuderunt, per gratiam biberunt.■> * « Ad mensam Domini accesserunt, ct sanguinem, quem saevientes fuderunt, credentes biberunt. » * De fidelibus loquons: « Nos de cruce Domini pasci­ mur , qui corpus ejus manduca­ mus. »’ Ad consuetudinem respondendi «Amen » sacerdoti dicenti , « sanguis Christi, » dum sacrum propinaret ca­ licem, spectans, dicit: « Videte : in toto terrarum orbe pretium nostrum acci­ pitur, ct « Arnen » respondetur. » * (I) In P». Iir. η. e. (3) '<) Serin. Iivii. de verbis Evang. (3)1. Cor. a. * t. In Ps. c. n. 9. (1} In Pe. cn». (6)1. Cor. ti. r. •H 1 ■' TRACT. XIII. p I. DE El CHARISTIA. nisi exaggerata quadam locutione, se­ » poris et sanguinis Domini.«Ilumnns I rum ferre dicerentur. Magna idcirco animæ reus non potest absolvi; Domini propria· conscicniiæ indago singulis ad corporis violator ci oilit ! ■■ Qui mandutantum Sacramentum accessuris injun­ » cat ct Dibit indigne, judicium sib( I gitur, co quod indigne sumens, judi­ n manducat cl bibit. . Evigila, peccator: I cium, damnationem scilicet, — »(.»>« — time in visceribus luis præscnsjüdi- I sibi adsciscal cl promereatur, quia non cium, si quid talc fecisti............ intel· I discernit, nec pro rei summa dignitate lige quantum sceleris admittat, qui I æstimat, et traclat corpus Domini, μ» ad altare venit indignus, cui proreme- I dio computatur, cum aut morbis labo124. Probatur 2. ex Patrum inlerpre- ral, aut morte dissolvitur. »1 talione. S. Irenæus, ut Valcnlinianos 127. S. Epiirem Syrus :« Ad divina refelleret, qui corpus cccleste Christo frequentanda mysteria studiose con­ tribuebant , humanum ct naturale de- currile . . . ct state cum mullo timore negabant, gravissimum deducit argu- ac tremore ; cum nemine quidem tunc mentum ex sanguine quo potamur in congradienles, sed sicut angeli, qui in Eucharistia; quod omni careret vi, si coelis sunt, servite Domino in timore, \ere sanguis poculo non contineretur, ct exullatc ei cum tremore; lachrj· Eorum absurdum errorem ostendit : mantes, suspirantes, supplicantes,in­ « Sic autem secundum hæc videlicet, vocantes ex loto corde, et roganlesne nec Dominus sanguine suo redemit nos, quis divinorum mysteriorum since· neque calix Eucharistias communicatio ptione reperiatur indignus; sed,quem­ sanguinis ejus, neque panis quem admodum ait Apostolus, « probel frangimus, communicatio corporis ejus » unusquisque seipsum,» ne sibi ipslio est. Sanguis enim non est, nisi a venis judicium liat, cl augmentum peccati: cl carnibus, ct a reliqua quæ est se- « qui enim manducaverit, ct biberil eundum hominem substantia, qua vere » indigne, judicium sibi manducat et tactum Verbum Dei sanguine suo redobibit. » ... . Angeli mundi cum fuit nos. »1 tremore ministrant, faciemque obte125. S. Cyprianus ait : « Idem con- gentes, non audent respicere ; el Iu furnacibus el pervicacibus comminatur immundus cum sis, cl impoenitens,ac eldenuncial, dicens:·· Quicumque ede- impudens, non contremiscis? Horni· ·· rit panem, aul biberit calicem Domini nibus quidem te rite sumere Euchari· •i indigne,reus eril corporis et sanguinis stiam fidem facis, sed cordium scruta>' Domini. » Spretis his omnibus alque tori quid dices? » * contemptis, vis infertur corpori ejus ct 128. S. Basilius , pomis in veteris sanguini : et plus modo in Dominum Legis violatores recensitis , prosequi· manibus alque ore delinquunt, quam tur : « Si talcs minæ adversus cos posicum Dominum negaverunt. »8 tæ sunt, qui temere ad ea sacra acce· 126. S. Pacianus:« Bene tu, peccator, dunt, quæ ab hominibus sanctificamur; intellige : spectaris a Domino; poles quid dicendum est de co, qui in (an­ ilium placare, si velis : sed antiquum tum ac tale mysterium temerariuscsl! sil istud, quod admensam Dei acce- Quanto enim majus aliquid iscstlemplo, dere non licuit immundis : <> Quicumquc secundum Domini vocem, tanto gravius »> manducaverit indigne, reus erit cor- ct terribilius est, in animæ impuritate (4) Traci, de festis diebus , et dc dignilalc n>.(* steriorum. CAP. V. 1)F. ISV F.VCHARISTIl 115 constitutum, corpus Christi lemere con- distinctione . . ac per hoc quamvis in uno codcmque convivio, ii misericor­ lingere, — τ·χμ>ηι »4 ** ·*' Ttv * Xfwr.o — quant sit accedere ad arie- diam manduconi,illi judicium. «'Alibiπ ws vel lauros, dicente Apostolo « etenim « Quid de ipso corpore el sanguine ■ qui edit panem , aul bibit poculum Domini, unico sacrificio pro salute » Domini indigne , reus erit corporis noslra , quamvis ipse Deus dicat ·. Nisi quis manducaverit carnem » el sanguinis Domini. » Imo vehe * mentio ac terribilius judicium per ■ meam, et biberit sanguinem meum, repetitionem exprimente , cum dicit : > non habebit in se vitam? >· Nonne « Probet autem quisque seipsum, et idem Apostolus docet, etiam pernicio­ » sic de pane hoc edal, cl dc poculo sum male utentibus fleri? ait enim: » bibat : qoicumque manducat ct bibit « Quicumquc manducaverit panem « indigne, judicium sibi manducat cl » vel biberit calicem Domini indigne. » bibit; non dijudicans corpus Do­ » reus erit corporis el sanguinis Don mini. »6 it mini. · 1 131. S. Petrus Chrysologus : « 0! 129. S. Hieronymus pulchre exponit quæ sil in Sacramentorum susceptione quam docuit mulier quantum sit corpus fidelium æqualilas : <· Nos Christi corpus Christi, quæ in Christi fimbria tantum irqualiter accipimus : una est in my­ esso monstravit Audiant Christiani steriis sanctificatio domini el servi, qui quotidie corpus Christi attingunt, nobilis ct ignobilis, regis cl militis; quantam de ipso corpore sumere pos­ quamquam pro excipientium meritis sunt medicinam, quando mulier lotam diversum liai quod unum est. « Qui rapuit de sola Christi fimbria sanitatem. » enim indigne manducaverit ct bibe- Sed quod nobis flendum est, mulier de » rit, reus erit corporis ct sanguinis fimbria vulneri medicinam tulit, nobis medicina ipsa retorquetur in vulnus. » Christi. »1 130. S. Augustinus fideles graviter Hinc est quod tangentes indigne corpus monet: <> Qui manducant carnem Domini, Christi taliter admonet cl deplorat, elbibunt sanguinem ejus,cogitent quid « qui enim tangit indigne corpus Chrimanducent cl bibant, ne, sicut Apo­ » sti. Judicium sibi sumit.n7 13-2. Thcodoretus ait : « Illud autem: stolus dicit, judicium sibi manducent et bibant »1 Alio loco dicit Augustinus : « reus erit corporis et sanguinis, » hoc <> Indigne sumens Dominicum Sacra­ significat, quod quemadmodum tra­ mentum, non efficit, ul quia ipse malus didit quidem illum Judas, ipsi autem csl, malum sil, aut quia ipse ad salu­ insultarunt Judæi, ita eum ignomiuia tem non accipit, nihil acceperit : corpus el dedecore afficiunt qui sanctissi­ enim Domini, el sanguis Domini nihi­ mum ejus corpus immundis manibus lominus est, etiam illis quibus dicebat accipiunt, el in pollutum os immit­ Apostolus : « Qui manducat cl bibit tunt................. Conscientiam propur­ » indigne, clc. » * Alias : « A malis boni gantes , ita simus divinorum Sacra­ se corde interim el moribus separant, mentorum participes, ut horum Do­ simul manducantes et bibentes corpus et minum in nobis habitantem recipia­ sanguinem Domini ; sed cum magna mus. «8 (I) L. ii de Bapl. c. iii. (i) L. ii. conira Jovinian (."‘ Tract, de verbis Domini Sorm. sivi. .. v. de Bapl. con Ira Donal., c. viii. (3) Conira Donal, post collât. e. u. n. II. (0) L. i. conira Cresconitim Donat, c. ». (’ Senii, tuir. n. S. el ». [8, Commem, in ep. I. ad Cor c. i>. 110 TRACT. XIII. |'_ |. DE EUCHARISTIA. 133 Hæc Patrum insignium testi- derivat vim. Frustra conatur, ilgurab monia , quibus plurima alia adjicere interpretatione semel data , rem ipsam liceret, probant manifcslo Apostoli adesse probare: nam tollit præscnli® verba ab initio per sæcula in quibus hujus fundamentum, ct Ztiinglianh maxime enituit fidei splendor, hunc asscnliatur neccssc csl, qui mera sym Omnibus præsetulisse sensum ; ct Eu­ bola ea esso clamitant. Hæc igitur qu» charistiam in Ecclesia frequentatam post objecta verba adjicit, ipsius aucto­ fuisse ex firma animi persuasione ve­ ritate tantum nituntur, haud facile rum corpus ct sanguinem Christi ad­ plena fide excipienda post obviam ver­ esse, el suscipi ore fidelium, etiam borum Pauli interpretationem reje­ ah indignis, sed ad suam perditionem, ctam : «Jam vero, » inquit ille Sacraquum digne suscipientibus forent in­ mcnlarioriim objectioni ul eat obviam, strumenta sanctitatis ct salutis pignora. « quod vocatur calix communicatio, Qui his contradicunt, et Scripturas per­ figuratam loquutionem esse fateor: peram ab exordio Ecclesiæ intellectas, modo non tollatur figuræ veritas, hoc et Sacramenti praecipui naturam el usum est, modo res quoque ipsa assit, nec penitus depravatum, asserant neccssc minus sanguinis communionem ani­ est; quo pacto se a bonorum omnium mo percipiat, quam ore vinum bibi­ mus. »1 consortio separant. 130. Obj. 2. Calicem Domini cum Objectiones diluuntur. 134. Obj. 1. Paulus loquitur « de calice dæmoniorum Paulus confert ; spirituali Christi et fidelium unione : ut <■ non potestis calicem Domini bibere, inde inferat sacrilegium esse non fe­ ct calicem dæmoniorum : » 1 atta­ rendum, ipsos idolorum communione men nemo dixeril dæmonum san­ pollui. Ex circumstantia ergo loci ju­ guinem calice, qui eorum dicitur, con­ dicare licet, xurffiat sanguinis esse tineri. societatem, quæ nobis est cum 137. Resp. Explicat Paulus cur calix Christi sanguine, dum simul nos in Domini dicatur, quia scilicet de eo corpus suum inserit, ut vivat in no­ dixit Christus : « Hic calix Novum Te­ bis cl nos in ipso. » Ita Calvinus in lo­ stamentum est in meo sanguine; net cum. quia revera « communicatio sanguinis 155. Resp. Agit quidem Paulus de Christi csl. » Neccssc non est ul eadem Christi ct fidelium unione, sed de ea sil ratio calicem utrumque designandi, qua' fit sanguinis sui in mysteriis po­ sed quum calix alter vel sanguinem tatione; unde merito inferi sacrilegium victimarum dæmoniis oblatarum con­ esse immane idolorum communione tineret, vel vinum iis libandum, mo­ pollui. Frustra conatur Calvinus hæc nuit fideles Apostolus iis non licere de mera societate qua in corpus Christi de calice Dominico biherc, si ulla mysticum inserimur, vel de efficacia ratione sese idololatrici cultus parti­ et virtute sanguinis, quam sacramentum cipes facerent. digne percipientes experiuntur, expli­ 138. Obj. 3 Illius ex decimo capite care : nam verba intimum sanguinis adducti testimonii « sensus est: Nonne consortium denotant, el Apostoli, con­ bibitionc ejus vini consecrati, quod tra cos qui idolorum cultus aliquatenus haurimus e poculo , participes reddi­ fiunt participes, oratio inde maximam mur sanguinis Christi? i. e. profitemur (I) Gomm. in locum. Vide etiam opu» sæpius laudatum : a La perpétuité de la Foi, · Vol. i. I. i. ch. viii. (î) 1. Cor. x. iO cap. v. de usu El CIIARISTLE, n? ad alios, nos religione CB80Christianos, ciarc se novæ religioni , quam sancio vel : declaramus, nos esse cultores meo sanguine, inorte cruenta. Dum vos Christi, qui pro nobis mortuus csl »1 bibilis ex hoc calice, reddo vos parti­ Itu Rosenmüller. cipes fœderis novi, et antiquo fœdere 139. Resp. Nemo non videt Inlcrpre- solvo, n * Rosenmüller. icm frustra fatigari in testimonio cla­ 113 Resp. In sanguine suo Christns rissimo obscurando, cujus vis ea plane dixit foedus novum constitui, ipsumque est, ut ipsius poculi degustatione, san­ esse quem Apostolis propinavit. Bibere guinis Christi, qui eo continetur, par­ ex co jussit, ut illius fœderis, et santicipes simus; quod fere dicit ipse in­ guinis effusi nunquam interiret memo­ vitus:» κ·««.π<4 per metonymiam hoc ria , et participes ejusdem lieront bi­ loco est id per quod Iit ipsa comminuo, bentes , peccatorum venia, et gratiæ ut sit sensus : omnes bibentes ex hoc muneribus donati. Cæterum non hunc hUCTO pOCUlO SlIllL Kiiittrci iipu.rir Γ'.ύ ΧμΐίΓ- instituit ritum, quo quis sese ejus re­ «». » Inverecunde profecto veterum ligioni associaret : baptismo enim ini­ auctoritatem pro novilia sua interpre­ tiari jussit credentes, quos deinceps tatione jactat, quod enim laudat Thco- mysteriorum perceptione plurimis di­ doreti testimonium , reddendum csl : tandos donis voluit. Profecto nihil in « Sacris fruenies mysteriis, nonne ipsi Christi verbis, prout a Paulo refe­ Domino communicamus, cujus ct cor­ runtur, habetur, quo ad initiationis pus esse el sanguinem dicimus?»— ritum reducatur Eucharistia, tanta cum T«» llpSr άιτβλαύίΐΓΐΓ μυΤτι^ίΐίΐ , ίΰχ aira vi corpus et sanguis Christi desi­ ■ ώισινμΐι ri Διίπ-irif , οϋ χα« rà ?5μα tirai gnata. 144. Obj. 0. Dicendo percipientes »a< r« αίμα φαμιι ; 110. Obj. 4. Quæ sequuntur verba Eucharistiam mortem Domini annun­ in testimonio illo Pauli hunc ferunt tiaturos , Paulus id lanium voluit . sensum : « Nonne (esu panis sacri) « Ipsi hujus cœnæ sacre celebratione declaramus nos esse membra corporis publice profitemini, Christum pro vobis Christi, i. e. societatis chrislianæ?» esse mortuum. »s 145. Resp. I lique id profitemur, quia Ila Rosenmüller. 141. Resp. Eanc csl interpretandi corpus pro nobis immolatum in myste­ regula quam recta diclat ratio, ut cor­ rio sumimus, sanguine, quo redempti poris et sanguinis Christi , eodem sumus, potamur. Secus non videtur spiritu,facta mentione, sanguis, prout ratio cur panis esus et vini potatio sonat, accipiatur, corpus de societate Christi mortem exhiberent. Si in vino Christiana sil intelligendum ? Ignoscatur imaginem quamdam sanguinis effusi nobis in sacro textu sensum sibi con­ videre placeat, quæ corporis immolati stantem, et arcto nexu conjunctam sen­ imago in pane est ? Ridendum se tentiarum seriem, quando ita profe­ præbuil Welstcnius dicendo : « Ca­ daver exangue, quale csl hominis in runtur, quærenlibus. 142. Obj. 5. Versiculi vigesimi quinti cruce morlui, tam siccum esse quam capitis undecimi, de foedere in san­ panis »4 146. Obj Ί. Reus corporis et san­ guine Christi, ct de co bibendo in ejus memoriam, « sensus est : Bibere ex hoc guinis Christi indigue sumens Eucha­ ristiam dicitur : « poenas dabit lanii calice esi ingredi novum fivdus, asso­ it, In locum. |i/ Ibidem. (5) Rosenmuller in locum. (I; Comm, in Milt. un, is. p. JtV. <18 TRACT. XIII. |>. I. DE EUCHARISTIA. facinoris, quod ipsum Christum quasi servant, colligitur. Cæleruin in re tanti ignominia affecerit. ·« · Ita Rosen- momcnli non piget immorari, cl te­ miiller. stium nubem exhibere : apud omne» 147. Resp. Sed quare panis et vini enim veros rerum æstiinutorcs pondu» eucharistici irtdigna perceptio tantam habeat ncccsse est omnium suculo­ Christo irroget injuriam, Rosenmüller rum a Christo fides. haud studuit explicare. Ratio est ma­ 151. I. Sæculo Ignatius Martyr qui nifesta, ex natura rei desumpta, quia circa annum nonagesimum a Christo scilicet corpus cl sanguis Christi in­ nato floruit, el Antiochenam rexit Ec­ clesiam, de Menandrianis et Simoniadigne sumuntur. HR. Obj. 8. Ideo indigne sumens Eu­ nis, qui veram carnem a Christo assum­ charistiam arguitur, quasi non discer­ ptam esse negabant, agens, notai cot nens corpus Christi, » quia non salis idcirco ab Eucharistia spsc abstinere: æstimal corpus Christi.. . Summis esi • Ab Eucharistia cl oratione abstinent, . levitatis ac temeritatis, eo ipso tempo­ eo quod non confiteantur Eucharistiam re. quo laudibus cl gratiarum actione carnem esse Servatoris nostri Jesu Chri­ memoria mortis Chrisli celebrari debet, sti, quæ pro peccatis nostris passa est crapul.e dare operam, et alios conte­ — r»r ttisCajiirriar σχγκα. tirai ni> fTyri.i, 'x/xui I»7sv Xpi7riu , r>r virtp άμαφτΛι mnere. » * 149. Resp. Optima ratio quam veluti irattvra> — Qui ergo contradiciMl invitus tradil Rationalists, quod scili­ huic dono Dei, altercantes moriun­ cet indigne sumens non salis æslimal tur. »5 Ergo Eucharistia agnoscebatur corpus Chrisli; sed frustra hoc ad me­ a fidelibus caro Jesu Chrisli, eadem ram memoriam mortis Christi studet (|uæ pro nobis est passa. 152. II. Sæculo. Juslinus Martyr se­ revocare. Obvius csl sensus cum non salis aestimare corpus Christi, quod ac­ cundo sæculo medio floruit. Insigne cipit; secus non auderet indignus ad ejus testimonium hac de re jam retuli­ mus, juvat tamen praecipua verba ite­ illud accedere. rum recitare. « Illam in qua per pre­ cem ipsius (Chrisli) verba continentem CAPUT VI. graliæ aclæ sunt, alimoniam cx qui PATRUM TESTIMONIA. sanguis cl cames nostrae per mutatio­ nem aluntur incarnati illius Jesu et ISO. Id jam alie praedicant Oxonicn- carnem cl sanguinem esse edocti su­ ses in gravissima quaque fidei contro­ mus. n * Panis igitur consecratus caro versia, cl ea imprimis quæ circa Eucha­ et sanguis Chrisli ex doctrina fidei ha­ ristiam versatur, antiquam Ecclesiæ bebatur. fidem regulam esse tutissimam,juxta 153. S. Ircnæus Valcntinianos, qui quam de Scripturarum sensu judicare Christum esse Creatoris Filium nega­ liceat. Ex iis quæ laudavimus testimo­ bant, cl corporum resurrectionem, sic niis res salis constat ; Paires quippe refellit : « Quomodo autem constabit ila interpretati sunt Scripturas, ut ve­ cis, eum panem, in quo graliæ aclæ ram , realem, cl substantialem Chrisli sunt, corpus esse Domini sui, et cali­ praesentiam in Eucharistia iis iradi cem sanguinis ejus, si non ipsum fa­ agnoscerent, quæ fides totius Eccle­ bricatoris mundi Filium dicant, id siæ fuit, uti cx loquendi ralionc, quam est, Verbum ejus, per quod lignum (I) In locum, (i) Idem in locum. (S) Ad Smymenscs. (4) Apol. i. n. 06. CAP. VI. PATRIM TESTIMONIA fructificat, cl dcfltiunl fontes, oi Quem­ mini corpus invadunt . . . ante expia'» I admodum lignum vilis, depositum delicta . . . ante purgatam conscien. I I in terra, suo fructificat tempore, cl liam sacrificio ct manu Sacerdotis, granum trilici decidens in terram ct ante offensam placatam indignante dissolutum multiplex surgit, per Spi­ Domini et minantis, vis infertur ccr- I ritum Dei qui continet omnia quæ pori ejus et sanguini, et plus modoio : deinde per sapientiam in visum homi­ Dominum manibus ct ore delinquunt, nibus veniunt, cl percipientia Verbum quam cum Dominum negaverunt.i>‘ Dei, Eucharistia fiant, r/noti est corpus Manibus et ore delinquere eos dicit, cl sanguis Christi : sic el nostra corpora quia juxta veterum disciplinam Sacraex ea nutrita el reposita in terram, cl mentum manibus fidelium excipiebatur, resoluta in ea rcsurgcnl suo tempore, priusquam ori admoveretur. 138. Lapsis, sed criminis poeniten­ Verbo Dei resurrectionem eis donante, tiam agentibus, Eucharistiam haud in gloriam Dei Patris. » ISB. 111. Sæculo. Tertullianus sub denegandam , si nova urgeret persecu­ finem secundi, ct initium tertii sæculi tio, el martyrii idcirco periculum,Iravixit. Plura ejus testimonia hac de rc dii : » Quomodo enim docemus, Ml jam retulimus, quibus unum addere provocamus eos in confessione nomijuvat. De iis agens qui stationes pera- nis Chrisii sanguinem suum fundere, cluri, scilicet publicapœnitenliæexer- si cis militaturis Chrisii sanguinem cilia, religioni ducebant Eucharistiam denegamus? » Tibariianos in discriprius accipere , ne læla tristibus ad- mine constitutos monuit : « Fideromiscorcntur, consulit ul eam quidem busta se debent milites Christi parare; recipiant manu, ul sacrificii liant par- considerantes < idcirco se quotidie cali­ ticipes,sed, prout illorum temporum cem i sanguinis bibere, ut possint cl disciplina permittebat, reservent posl ipsi propter Christum sanguinem tun­ stationes ore percipiendam : « Accepto dere. » ° corpore Domini et reservato, utrumque ISO. De lælitia quam Eucharistia pa­ salvum est, el participatio sacrificii, cl rere solet dicit : « Quemadmodum vino exeeutio officii. » *De peccatore ad mu­ isto communi mens solvitur, et anima nus suum redeunto, instar lilii prodigi,, relaxatur, cl tristitia omnis exponitur·. (ï'i Lib. de Oralione c. tu, {5} De Pudicili» c. ix. V.p. n,. aij Cornelium. (0) Ep. hi. aj Tibariianos. CAP. VI. PATRUM TESTIMONII. ila, epoto sanguine Domini, et poculo salutari, exponatur memoria veteris hominis, ct fiat oblivio conversationis pristinæ sæcularis, et moostum pectus ac triste, quod prius peccatis angen­ tibus premebatur, divinæ indulgenliæ lælilia solvatur. . . . Ebrietas enim dominici calicis et sanguinis non est talis, qualis ebrietas vini sæcularis. n 1 De iis quos malus impediebat pudor ne ad Eucharistiam accederent, dicit : » Quomodo possumus propter Christum sanguinem fundere , qui san­ guinem Christi erubescimus bibe­ re ? » * ICO. IV. Sæculo. Gregorius Nazianzenus his verbis hortatur ad Euchari­ stiam recipiendam : « Sine pudore ac dubitatione corpus ede, sanguinem bibe si modo vilte desiderio teneris ; nec sermonibus dc carne fidem abro­ gans, nec ad eos qui de passione ha­ bentur, impingens. » — άχχ’ «nsai-rzi»W àiliXcio^rvr, re σΰμα , πΐι r» αιμ» , il rîr fu«r liriSvpiirixur ïZur, μ«τ·ι rùr *tpi ffapxèr àirirrûr Xe^-oir, μίη riîr irlpî τι ruder 4Xarré/4iier’ 5 ICI.S.Ephrem Syrus ait :« Quid ergo inscrutabilia scrutaris, ac impervestigabilia vestigas ? Si enim ista curiose rimaris, non jam fidelis nuncupaberis, sed curiosus. Esto itaque fidelis atque innocens : participa immaculatum cor­ pus el sanguinem Domini tui fide ple­ nissima , certus, quod agnum ipsum integre comedas. Ignis immortalis sunt mysteria Chrisii ; cave ne ea temere scruteris, he in ipsorum participa­ tione comburaris. » * 162. S. Maruthas, Tangritensis Epi­ scopus, qui sub finem saeculi hujus floruit, ct Syriaco scripsit sermone, insignis est testis vetustae fidei. Verba ejus eo idiomate citantur a Wiseman , (I) Ep. Ixiii. ad Cacilium. Alia* I. ii· «P· '*'· (S) Ibidem. (3) Oral. »l*. § ·”· Vol. HI. 121 et sic redduntur: <· Præterea etiam pri­ vati fuissent communione corporis el sanguinis fideles posteriores ; (nisi hoc sacramentum instituisset} sed nunc, quotiescumque ad corpus et sangui­ nem accedimus, ct super manus no­ stras accipimus, sic credimus nos cor­ pus amplecti, et nos carnis ejus et ossium ejus (participes fieri), juxta id quod scriptum est Enimvero Christus illud non appellavit Typum aut Figitram, sed (dixit} : Vere Hoc est corpus meum, et Hic est sanguis meus. ·1 1fi5. S. Ambrosius : ·< Forte dicas : Aliud video : quomodo tu mihi asseris, quod corpus Christi accipiam ? Et hoc nobis superesl ut probemus. Quantis igilur utimur exemplis ut probemus non hoc esse quod natura formavit, sed quod benedictio consecravit, majoremque vim esse benedictionis,quam naturae, quia benedictione etiam ipsa natura mutatur? Virgam tenebat Moy­ ses : projecit eam, el facta est ser­ pens. n.................... Plurima dein­ de recenset Moysis et Prophetarum miracula. <■ Quod si tantum valuit hu­ mana benedictio ul naturam conver­ teret, quid dicimus de ipsa consecra­ tione divina, ubi verba ipsa Domini Salvatoris operantur? Nam Sacramen­ tum istud quod accipitis, Chrisii ser­ mone conficitur. Quod si lanium va­ luit sermo Eliæ ul ignem de cœlo de­ poneret, non valebit Chrisii sermo ul species mutet elementorum ? De lotius mundi operibus legisti : « Quia ipse » dixit,et facta sunt, ipse mandavit et o creata sunt. «Sermoergo Christi, qui potuit ex nihilo facere quod non erat, non potest ea quæ sunt, in id mutare quod non erant ? Non enim minus est novas rebus dare quam mutare natu­ ras. Sed quid argumentis utimur? Suis (I) ne nalura Dei non scrutanda. (S) Commem, ad Brang, apud Wiseman in opere llor® Syriac® p. id. Il I«2 TRACT. XIII. P. I. DE EUCHARISTIA. ntamur exemplis, Incarnatlonlequc 160. S. Gaudentius Brixicnsis : ’Ipse exemplo adstruamue mysterii verita­ igitur naturarum Creator ct Dominus, tem. Numquid naturae usus praecessit, qui producit de terra panem , de pane cum Jesus Dominus ex Maria nascere­ rursus (quia el potest el promisit) effl. I tur? Si ordinem quaerimus , viro mixta cit corpus; ct qui dc aqua vinum fecit, I fœmina genera re consuevit. Liquet igitur facit et de vino sanguinem suum. · > I 167. V. Sæculo. s. Augustinus infau. | quod praeter naturae ordinem Virgo generavit ; ct hoc quod conficimus cor­ tes alloquens, scilicet recens bapllupus , ex Firgine est. Quid hic quaeris los, dicit : « Debetis scire quid acce­ naturae ordinem in Christi corpore, pistis , quid accepturi estis, quid quo- I cum præler naturam sit ipse Dominus tidie accipere debeatis: panis ille, quem Jesus partus ex Virgine ? Vera utique videtis in altari, sanclitlcatus per ver· i caro Christi quæ crucifixa est, quæ se- bum Dei, corpus est Christi. Calix pulta est : vere ergo carnis illius Sa­ ille, Immo quod habet calix, sanctifi- I cramentum est. Ipse clamat Dominus catum per verbum Dei, sanguis a ' Jésus : « Hoc est corpus meum. » Ante Christi. » ° benedictionem verborum coelestium, 168. S. Cyrillus Alexandrinus demyalia species nominatur : post consecra­ stica cœna agens : « Adest inagnifi- i tionem corpus Christi significatur. Ipse centiæ auctor, divina dona sunt pro­ dicit sanguinem suum. Ante consecra­ posita , mystica mensa préparais eu tionem aliud dicitur : post consecra­ Dei ac Patris illa subsistens sapienti) tionem sanguis nuncupatur. Et tu dicis, corpus suum ut panem distribuit, et Amen : Hoc est, verum est. Quod os vivificum suum sanguinem tamquam loquitur, mens interna fateatur: quod vinum propinat. O tremendum myste­ sermo sonat, affectus sentiat. » * Quod rium ! O divini consilii rationem ineffa­ dixit S. Doctor: « Corpus Christi signi­ bilem ! O demissionem qux cogitatione | ficatur » refertur ad species externas , capi non potest ! O bonitatem non ve· sub quibus vere adesse corpus ipsum stigabilem! Opifex operi sese fruendum proponit : ipsamet vita mortalibus $e j ex toto ratiocinio liquet. 164. S. Hieronymus : « Absit ut de edendam bibendamque largitur!..... I his quidquam sinistrum loquar, qui Accipiamus corpus ipsiusmel vita;.. ■ I Apostolico gradui succedentes, Christi corpus sacro ore conficiunt. » ’ 165. S. Joannes Chrysostomus : « O miraculum! O Dei benignitatem! qui eum Patre sursum sedet, in illo ipso temporis articulo omnium manibus pertractatur, ac seipsum tradit omni­ bus volentibus ipsum recipere ct com­ plecti. » 3 *5 Et : « Hæc mensa vicem ex­ plet præsepis. Nam et hic ponitur cor­ pus dominicum , non quidem fasciis involutum, sed undique Spiritu sancio vestitum. » ♦ H) L. dc his qui mysteriis initiantur c. ix. (2) F.p. i. ad Heliodorum. (3) L. iii. dc Sacerdotio. (Γ Hom. in B-Philogon. n. S bibamus ejus sanctum sanguinem in remissionem peccatorum nostrorum, et participationem ejus, qua in ipso est, immortalitatis; credentes simul ipsum manere Sacerdotem, el hostiam, ipsum qui offert, et oblatus est,qui accipit, ct traditur. » ’ Et : « Quocirca nos corpus et membra Christi appel­ lamur , ut qui per Eulogiam ipsum in nobis suscipiamus Filium. Quemadmo­ dum si quis ceram ceræ conjunxerit, utique alteram in altera videbit; eudem quoque opinor modo, qui recipit (3) Sermone ii. (c) Horn. Ixxxiii.dediversis, alias ccnvii.;ii« serm. iv. in die Paschalis ad infantes habito. (7) Hom. in mysticam camam. 1 ■ CAP. VI. PATRUIM TESTIMONIA. 125 carnem Salvatoris, ct bibit pretiosum liaret. »’ Et : <■ Quid enim prodest cor­ ejus sanguinem, sicut ipse ait, unum pus et sanguinem illius ore percipere . quoddnm cum eo reperitur commixtus cl ci perversis moribus contraire? n · 173. Vit. Sæculo. S. Isidorus Hispa­ quodam modo ct immixtus ei per par­ ticipationem, ct vicissim Christus in lensis : « Non communicaverunt jejuni Apostoli, quia necasse erat, ut Pascha ipso. » * 169. S. Petrus Chrysologus : « Teti­ illud typicum antea impleretur, et sic git vestimentum Christi mulier, et sa­ denuo ad verum Paschæ Sacramentum nata est, et ab antiquo est absoluta transirent. Hoc enim mysterium tunc languore. Miseri ! qui quotidie corpus Tactum est, quod primum discipuli Christi tractamus el sumimus, et a corpus el sanguinem Domini nostri non acceperunt jejuni. Ab universa nostris vulneribus non curamur. » * autem Ecclesia nunc a jejunis semper {70. VI. Sæculo. S. Caesarius Arcla tensis . « Sacrum Dei tui corpus, sa­ accipitur. » 7 174. VIII. Sæculo. S. Joannes Da­ cerdote dispensante, tantum est in exiguo, quantum esse constat in loto : mascenus : « Nec vero panis et vinum quod cum Ecclesia fidelium sumit, Christi corporis el sanguinis figura sicut plenum in universis, ita integrum sunt; absit, sed ipsum Domini corpus esse probatur in singulis....................... deitate donatum ; cum ipse Dominus Nec dubitet quisquam...................... dixerit : Hoc est, non tigura corporis creaturas, nutu potcnliæ , in Dominici mei, sed corpus meum : neque tigura corporis posse transire naturam ; quan­ sanguinis , sed sanguis meus. Et antea do benedicendas verbis cœleslibus Judæis dixerat : « Caro mea vere est crcaluræ sacris altaribus imponuntor, » cibus, el sanguis meus vere est po substantia illis est panis el vini ; post » tus : el qui manducat me, vivet. ■>8 175. IX. Sæculo. S. Niccphorus Converba autem Christi, corpus ct sanguis csl Christi : quid autem mirum, sica, slanlinopolitanus Patriarcha . « Nos quæ verbo creare potuit, possit creata enim Catholici neque imaginem, neque figuram corporis illius hæc dicimus, convertere ?» 5 171. S. Gregorius Turonensis : b De­ licet symbolice conficiantur, sed ipsum flemus enim scelera nostra . . . . Christi corpus deiticatum ; illius enim cum nos mundos esse nescimus, el dicentis vox est : < Nisi mauducavead ipsum allarc Domini accedentes, » ritis carnem Filii hominis, el bibeaudenter sanctum corpus ejus et san­ » ritis ejus sanguinem, » etc.; hoc guinem , cum simus actu polluti, po­ enim Apostolis exhibebat : Manducate, tius ad judicium, quam ut veniam con­ hoc est corpus meum, dicens, nou imaginem corporis mei. · ’ sequamur, sumimus. ·» * 176. Paschasius Radbcrtus Abbas 17-2. S. Gregorius M. : << Bonus pastor pro ovibus suis animam suam posuit, Corbeiensis de Sacramento corporis el ut in Sacramento nostro corpus suum sanguinis Christi agens : « Nullus mo­ el sanguinem verteret, et oves quas veatur de hoc corpore et sanguine redemerat, carnis suæ alimento sa­ Christi, quod in mysterio vera sit caro, il) L. ir. in Joan. c. mi. (<) Serm. xxxiii. n. 15. (J) Hom. vii. do Pasch. (4) L. i. de gloria Martyr, c. Ixtxvi. (5) L. i. in Evang. Iiom. xiv- η. I. (β) L. ii. in Ev. Iiom. xxii. (7) L. de Eccl. ofiic. c. χτίϋ. (8j L. iv. de fide orthodoxa c. xiii. (0) Anlirrhelic ii. TRACT. XIII. I' I DR EUCHARISTIA cl verus sanguis, dum sic ille voluil, qui creavit : omnia enim quæcumque Dominus voluil, fecil in cœlo el In terra. Et quia 'voluil, licet in figura panis ct vini, hæc sic esse , omnino nihil aliud, quam caro Christi cl san­ guis post consecrationem credenda sunt. » 177. X. Sœculo. S. Odo Cluniacensis : n Sed multo plus dolendum de hoc, quod illud sacrosanctum mysterium Dominici videlicet corporis temeraro pncsumunl...................... Contra cos enim, qui exteriorem Ecclesias cultum nepligunt, Dominus per Malachiam queritur, dicens : « 0 vos Sacerdotes, » qui despicitis nomen meum, offeriis » super altare meum panem pollutum, » ct dicitis : Mensa Domini polluta » est. » Polluunt sacerdotes panem, id est corpus Christi, ut Hieronymus exponit, qui indigne accedunt ad al­ tare. » 1 178. Ralherius Episcopus Veronen­ sis : « Crede, frater, quia sicut in Cana Galilææ vinum Dei imperio verum cl non figuralivum, fuit ex aqua factum ; ila istud , Dei benedictione, vinum , verus el non iigurativus efficitur san­ guis; el caro panis.Quod si sapor idem manci, el eoior, ita se haberi dissua­ deat libi aliud............. Manente colore alquc sapore , divina Sapientia ope­ rante, veram carnem ct sanguinem , quod percipis esse crede. » 2 Praetereundum non est SS. Cypria­ num, Ambrosium, Optatum Milevilanum, Gregorium Turonensem , aliosq Locus xvii. de Sacramentis w hich is almost certain to lead to profane and rationalistic thoughts in the minds ofthe many , p. 101. (J) Oxonienses Tutentur Balionalismum sapere and cannot well be discussed in words at all wit­ eam argumentandi rationem quao plerumque hout the sacrifice of « godly fear, «while it is contra Eucharistiam adhibetur, desumptam sci­ well nigh anticipated by the ancient statements, licet cx rei natura , sicut etiam contra Trinitatis ami the determinations of the Church concerning ei Incarnationis mysteria. · The doctrines of the the Incarnation. It is true that learned men, Trinity and Incarnation , Torm a most distressing such as Slillinglleet, have drawn lines of distin­ subject oT discussion , Tor two reasons ; first , as ction between the doctrine of Iransubslantialion involving the direct contemplation oT heavenly and this high mystery; but the question is, things, when one should wish to bow the head whether thev are so level to the intelligence of 10 Orat. Catech. c. xxxvii. (Ï) Vix potuit credi scriptorem Christiano no­ mine gloriantem hæc scribere potuisse , quæ apud Turretini abbreviatorem leguntur, α Christus po­ tuit ingredi ad discipulos r&» dvpir xixZua/xtrur januis claasis, Joan. SO. 10. i. e. eo tempore, quo janeas occlusas habebant propter melum Judteorum , sed non Ήρ«ι per januas clausas. Quod ad saxum sepulchri, dicendum, potuisse creaturam cedere ultro creatori citra penetrulionem dimensionum, licet Angelus Domini non amovisset saxum, ut Tactum dicitur. Mat. M. 3. Christus dicitur Tactus amarrer άτ avra-i, 0 I2R TRACT. ΧΙΠ. P. I DE EUCHARISTIA riorum errorem evelleret, qui aqua hujus auctor, et doctor fecit ct docuit;· tantum in calice utebantur, ad Cæci- deinde quod mystica significatio huic lium ila scripsit: «Admonitos autem admixtioni inhaereat : vinum quippe nos scias, ut in calice offerendo domi­ Christum exhibet, qui est vera vilis, nica traditio servetur, neque aliud fiat aqua populum designat Ex veteribus a nobis, quam quod pro nobis Dominus figuris , sicut ct ex novi Testamenti prior fecit : ut calix qui in commemo­ testimoniis ostendit vinum apte Chrlrationem ejus offertur, mixtus vino sium exhibere, ct contendit illud om­ offeratur. Nam cum dicat Christus : nino esse necessarium, quum, eodefl« Ego sum vitis vera; » sanguis Christi ciente « nec potest videri sanguis ejus, non aqua est utique, sed vinum. Nec quo redempti et vivificati sumus, e«e potest videri sanguis ejus, quo redempti in calice. » Vinum igitur ct aqua sacro et vivificati sumus, esse in calice, poculo admixta fiunt verbis Domini ipse quando vinum desit calici, quo Christi sanguis ostenditur, qui Scripturarum omnium sacramento ac testimonio prae­ dicatur. »....« Videmus in aqua populum intelligi, in vino ostendi san­ guinem Christi. Quando autem in ca­ lice vino aqua miscetur, Christo po­ pulus adunatur, et credentium plebs ei in quem credidit, copulatur el jun­ gitur. » * Juxta realis præscnliæ patro­ nos nec aqua nec vinum habetur in calice, sed solus Christi sanguis, adeo ut ne quidem illa Christi cum populo fideli conjunctio in Sacramento exhi­ beatur, ni placeat aquam converti in populum, sicut vinum conversum di­ citur in Christi sanguinem. Ita Cosinus, qui tamen Cypriani verba voluti addu­ cens, sensum quem ex iis expressit, suis dat verbis, pessimo exemplo au­ ctoris mentem male interpretans.s 201. Resp. Cyprianus duplici ex ca­ pite vini et aquæ admixtionem urget, primo quidem, quæ praecipua est ratio, quod Dominus calicem vini aqua tem­ perati adhibuerit, « quod Jesus Chri­ stus, Dominus et Deus noster, sacrificii the many, as to secure the Anglican disputant from fostering irreverence, whether in himself or his hearers , if he ventures on such an argument. * Oxford Tracts , Vol iii.N. 71. (1) Ep. ad Ctrcilium p. 61. edit. Basil. (Î) u Let that cup which is offered to Ike people (verba hæc quæ Italicis characteribus notavimus mala certe fide inseruntur a Cosino , quum Cy- I I ■ | I | sanguis ejus, quo redempti sumus, licet enim adhibeanlurad conficiendum Sacramentum, non tamen ipsa Sacra- I il menti tanti et Sacrificii possunt habere rationem : ideo typum cum rei veritate, Sacrificii materiem cum victima conferens dicit Cyprianus : ■ Quis magis sacerdos Dei summi quam Dominus | | noster Jesus Christus qui sacrificium Deo Patri obtulit? Et obtulit hoc idem quod Melchisedech obtulerat, id est panem et vinum, suum scilicet corpus et sanguinem. » Sic et materiem ex qua I | | conficitur Sacramentum, a Jacob, in vaticinio de Juda lavante in sanguine uvæ amictum suum, enuntiatam C)'· | prianus intellexit : « Quando autem sanguis uvæ dicitur, quid aliud quam vinum calicis Dominici sanguinis osten­ ditur?» Sic quod apud Isaiam decalcante torcular dicitur, ad Sacramentum refertur :« Vini utique mentio est, ct ideo ponitur, ut Domini sanguis vino | I . I I intclligatur. Et quod in calice Dominico postea manifestatum est, prophetis annuntiantibus praedicatur. Torcularis quoque calcatio ct pressura laxatur, prianus loquatur manifeste de oblatione DeoficU, et de sacrificio) in commemoration of Christ I* mint with wine, for it cannot represent th * Blood of CnmsT when there is no wine in the cup, because the Blood of Chiiist is expressed by lb * wine, as the faithful are understood by the waler, n Ilœc Cosinus : non hæc Cyprianus. ' I , CAP. VII. OBJECTIONES quia quomodo ad potandum vinum veniri non potest nisi botrus calcetur ante et prematur, sic nec nos sangui­ nem Chrisli possemus bibere, nisi Chri­ stus calcatus prius fuisset cl pressus, et calicem prior biberet quem cre­ dentibus propinaret. » Liquet igilur Cyprianum agnovisse sanguinem Chri­ sti calice contineri, el a fidelibus polari: nec quid clarissimis his dictis detrahi, cx eo quod mysticam significationem aquae cum vino admixtionis urgeat. Profecto quamvis aquam miscendam doceat, solo vino consecrato sanguinem adesse affirmat: « Nam si vinum tantum quis offerat, sanguis Christi incipit esse sine nobis. ■» Eorum fastidium damnat qui a Sacramento suscipiendo abstine­ bant, ne per saporem vini redolerent sanguinem Chrisli. «Sic ergo, » inquit, « incipit et a passione Christi in per­ secutionibus fraternitas retardari, dum in oblationibus discit de sanguine ejus et cruorc confundi .... Quomodo autem possumus propter Christum san­ guinem fundere, qui sanguinem Christi erubescimus bibere ! » De mente Cy­ priani nullus est dubitandi locus. Porro hæc consona sunt Catholicæ fidei, cl mori semper in Sacrificio ce­ lebrando servalo. Habetur mystica si­ gnificatio populi cum Christo conjun­ ctionis, aquæ cum vino admixtione, et temperamentum calicis , mixlio illa, fit Chrisli sanguis : tolum enim ■converlilur juxla ipsius exemplum et verba. 203. Obj. 10. S. Augustinus ait « Sicut ergo secundum quemdam mo­ dum Sacramentum corporis Christi ■corpus Christi'est, Sacramentum san­ guinis Chrisli sanguis Chrisli csl, ita Sacramentum fidei fides est. ■> * Alias dicit :« Hæc enim Sacramenta sunt, in (I) Ep. icviii. alias xxiii. ad Bonifacium. (i, Contra Maximin. Arian. I. ii. c. xxii. n. 5. (3) L. de Sacr. Altaris c. xi. quibus, non quid sint, sed quid osten­ dant semper attenditur : quoniam signa sunt rerum aliud existenlia, et aliud significantia. » ’ 203. Resp. S. Anselmus s et tantfrancus ‘ testimonium prius a Berengario objectum explicant de modo præsenliæ, scilicet quod corpus et sanguis non adsint quo modo in cruce aderant. Possunl etiam verba illa ad species sacramentales referri. Cælerum constat Augustinum agnovisse ipsum corpus ct sanguinem Christi vere adesse, et ore percipi. Sic vocal Eucharistiam « Sa­ cramentum spei, (pio in hoc tempore consociatur Ecclesia, quamdiu bibitur quod de Chrisli latere manavit. »s — « Habet enim magnam vocem Chrisli sanguis in terra ; cum eo accepto, ab omnibus gentibus respondetur, Arnen. Hæc est clara vox sanguinis, quam sanguis ipse exprimit ex ore fidelium eodem sanguine redemptorum. »6 Al­ terum quod objicit Cosinus testimo­ nium, non respicit Eucharistiam, vel alia Sacramenta, sed Joannis dictum de tribus in terra testibus, spiritu, aqua et sanguine. Quum inde Arianus argumentum contra unitatem divinae natura in Patre el Filio desumeret, (hos enim unum dici contendit ea ratione qua illa unum dicta sunt), monuit eum Augustinus illa esse sacramenta, sym­ bola scilicet et signa Patris, et Filii, el Spiritus sancti, ideoque quum hi 1res unum sint, illa recte dici uuum, quia insignis symbolisque non quid sint, : sed quid ostendant semper attenditur. Ex laiiori hoc Sacramenti vocis usu, non licet inferre ea quæ a Christo in­ stituta sunt mera esse signa; quapro­ pter perperam illa ad rem suam adhibet Cosinus, vocis ambiguitate ludens. Cæteruin externæ species panis Sacra- (»; L. de corpore el sanguine Domini c. xir. (5) L iii. contra Faustum c. n. (d) Ibidem e. x. ISO TRACT. XIII. r I. DE EUCHARISTIA menli nomino inlelligi possunt, iisquo Sic cl Augustinus : corpus quod no· accommodari possunt quæ de signis siis, quod non omnes nostis . quod sacris generalim dicuntur: ostendunt ulinam qui nostis, omnes non adju· scilicet ct exhibent Christum animæ diciiim noveritis. ·■ '· Satis inde Intel * cibum, panem vilæ æicrnæ. ligilur cur Ethnicis non fuerit cum 204. Obj. II. Si dogma præscntiæ Christianis de mysterii hujus natura Christi substantialis in veteri Ecclesia et possibilitate concertatio : sed nullo viguisset, Ethnici illud voluti absur- pacto explicari potest cur religionis · 8 Eucharistia idcirco « sanctum Domini » vocatur apud Cyprianum : CAPL'T VIII. ct ab aliis Patribus ita indicatur, ut ab initiatis tantum se inlelligi posse de translbstantiatione. affirment. Sic Chrysostomus post verba Christi relata , adnotat : u Sciunt ii 206. Ilealem quam propugnavimus qui initiati sunt illa quæ dicuntur. » * Christi praesentiam Lutherus, uti jam (1) Vide Cyrillum llierosolym. n. tS. procatecheii». (*) Ep. ad Euscb. p. 518. apud Constantium. (5) Sup. p. 07. (*) sup. p. tot. (S) In Pe. iixis.lt. (6) Disciplinam arcani erudite exponit argu- mentumque inde desumit eruditus Priesul Tr*· vern, in opere dicto Diccutiion amicale. Lettre vi ii. Sed feliciter etiam et accurate JosnnesB*· ptista Palma in opere pluries laudato : Prelietiones Hist. Eccl. I. i. c. xvi. xvii. xviii. CAP. VIII DF. TRANSUBSTA.NTIATIOSE. diximus, admisit, ct contra Cnrlostadium el Zuinglium vindicavit, sed et panem et vinum manere dixit, adeo ut simul adessent corpus et sanguis Christi una cum pane et vino. Consub­ stantialia vocatum est hoc ejus placi­ tum , quum transnbslantiationis nomen jam saeculorum plurium usu, et Con­ cilii Lateranensis auctoritate, dogmati Catholico adhæserit. Calvinus realem Christi præscntiam se agnoscere pro­ fessus est, sed quum Catholicum do­ gma una cum Lulheri placito rejice­ ret, non aliam quam præscntiam quamdam virtute et efficacia , non re, se admittere satis manifestavit. Hanc spiritalem vocavit. Igitur eam tantum agnovit elementorum mutationem qua sacro usui destinantur, ut symbola sint corporis et sanguinis Christi, quæ cum iis adesse et dari, sensu supra indi­ cato, prædicavit. Ul erroribus simul ct vaferrimis consiliis hæreticorum occurreret Concilium Tridentinum, transubstantiationis vocabulum , quod Latini sermonis elegantiam quidem non sapit, dogma tamen aptissime cnunciat, veluti tesseram fidei ado­ ptavit. « Si quis dixerit in sacrosan­ cto Eucharisliæ Sacramento remanere substantiam panis ct vini, una cum corpore et sanguine Domini nostri Jesu Christi; negaveritque mirabilem illam et singularem conversionem to­ tius substantiæ panis in corpus, et lotius substantiæ vini in sanguinem , manentibus duntaxat speciebus panis ct vini ; quam quidem conversionem Catholica Ecclesia aptissime Transubslantialionem appellat ; anathema sil.· > * 207. Quo sensu transubslantiatio usurpetur, ex definitione illa constat, quod scilicet substantia panis et vini (I) Seif. liii. Can. ii. (t) L. iv. Dial. ii. fs) In traclalu : ■ Dass die Wort· Christi, daa 131 non maneat, sed speciet dnnlaxat, forma, scilicet, color, gustus. Philoso­ phicam quæslionem utrum accidentia a substantia separari queant, Ecclesia haud curat; sed species agnoscit,quae scilicet sensus nostros afficiunt ea ra­ tione qua panis vinique substantia, si maneret ; quam tamen superesse negat, Christo simpliciter credens cor­ pus esse et sanguinem suum. Utrum illa conversio fiat annihilatione, uti dicunt, substantiæ panis et vini, ul eorum loco adducatur corpus et san­ guis Christi ; vel reproductions, ita ut ipsa substantia panis et vini transeat in substantiam corporis et sanguinis, inler Scholæ doctores quaeritur; quo­ rum partibus ne nos misceamus , altitudine mysterii terremur. Cum Ma­ gistro Sententiarum placet dicere : » Si quis modum quo id fieri possit quaerit, breviter respondeo : Myste­ rium fidei credi salubriter potest, in­ vestigari salubriter non potest. » * 208. I.utherus non tantum corpus ct sanguinem Christi in Sacramento adesse profitebatur,5 sed quoniam pa­ radoxa amabat, ipsum panem corpus Christi esse, rem plane absurdam, se credere dicebat : « Credo firmiter, non modo corpus Christi esse in cœna, sed panem esse corpus Christi. · * Suis transubstantiationem credendi, mira certe dignatione, reliquit libertatem : « Permitto itaque qui volet utram­ que opinionem tenere. » · Postea tamen Henrico VIII. indignatus hanc revocavit licentiam. 4 Ut suam de Chri­ sti corporis et sanguinis præsenlia lueretur, immani errore excogitavit humanam Christi naturam ex hyposta­ tica unione divinae nature proprietates derivare, ideoque habere omnipræsentiam : quod non puduit Walchium isl mein I.eib, noth fest stchen, » anno anutuicil. Walchio. (1) L. do capi. Babylon, e. de Eucb. (S) Ibidem. (6) In resp. Henrico VIII, 132 TRACT. XIII P. I. DE EUCHARISTIA. faleri, imo profiteri : « Sacrnmenlnriis 210. Reatis Christi præ.ienlia, qualem quum se opponeret Liilhcrtis, primum Catholica Ecclesia tradit, spiritalis contra Carlostndiiim , deinde etiam quodammodo dici potest, qualenn» Zuinglinm docuit, humanae Christi na- corpus et sanguis Christi non adsunt luræ omnino omnipræsentiam tribiicn- naturali conditione, sed sacramentadam; ex ea autem fundamentum liter, vere tamen ct substantia sua; præsentiærealis corporis ejus in sacra adeo ut quæ dantur sacerdotis manu cœna petendum esse. ' sint ipsum corpus ct sanguis Christi, 200. In Georgia, cl duabus Carolinis, Quod si alio sensu prædicetur spiritalis aliisque provinciis Hinketilœ sunt, præsentia, liquet eam reatem non esse, et alii e Lutheranorum secta, qui con- sed virtute tantum , quod ipse Cosinus siibstonlialionis placitum sequuntur, post speciosa verba prodit. * sed plcriquc, Lutheran! licet dicti, Propositio. Zuinglio assentiunlur, vel Calvino. * In Eucharistiae Sacramento non re· Episcopales, Anglicanorum insistentes manet substantia panis ct vini, sed vestigiis, Calvinianum adoptarunt er- mirabilis et singularis conversio fu rorem, et de reali Christi præsentia totius substanti» panis in corpus, ct verbis amplissimis aliquando loquun- totius substanti» vini in sanguinem, tur, de iis vehementer querenles qui manentibus duntaxat speciebus panis spiritalem præsentiam figmentum esse et vini: quæ conversio aptissime Iranaffirmant : plcriquc tamen remotis ver- substantiate a Catholica Ecclesia ap· borum involucris reatem præsentiam pellatur. plane denegant. Omnes vero transub211. Probatur 1. ex Scripturis. Christanlialionem rejiciunt, nullamque stus dixit: « Hoc est corpus meum: hic elementorum agnoscunt mutationem, est enim sanguis meus. » — præter symbolical!), qua scilicet panis r» μη’ retro yka irri ri αϊμά μιν ’ — et vinum fiunt symbola corporis ct Ergo quod dedit Apostolis fuit vere sanguinis, et adeo pignora quædam et corpus ct sanguis ejus, nihilque aliud, instrumenta quibus corpus el sanguis Profecto si panis ct vinum adessent, suscipientibus Eucharistiam com mu- alia verborum formula uti oportebat, nicantur. Anglicani præsulis verbis ul ea signa , pignora , instrumenta corsententiam illam de reali præsentia poris ct sanguinis simul datorum in· placet exponere. s lelligerentur. Dixisset adverbialiler (1) Walchius Introd, ad lib. symbol. Luth I. i. c. vil. § xviii. p. 829. (2) De Lutheranorum variationibus erudite agit Episcopus Carolopolitanus, Joannes England , in litteris editis in ephemeridibus dictis, Catholic Jliiceltany, anno 1838. (3i · It is not questioned whether the Body of Christ be absent from the Sacrament duly admi­ nistered according to his institution , which we Protestants neither affirm nor believe; for it being given and received in the Communion , it must needs be that it is piesent, though in some man­ ner veiled under the Sacrament, so that of itself it cannot be seen. Neither is it doubted or dispu­ ted whether the Bread and Wine by the power of God and a supernatural virtue, be set apart and fitted for a much nobler use , and raised lo a higher dignity than their nature bears; for ire confess the necessity of a supernatural and hea­ venly change , and that the signs cannot become Sacraments but by the infinite power of God, whose proper right it is to introduce Sacraments in His Church, being able alone lo endue them with virtue and efficacy, b Cosin ch. iv. operis jam citati. (t) « It is far above philosophy and human reason that Christ from Heaven (where alone He is locally], should reach down to us the divint virtue of hit flesh, so that we are made one body with Him. » Ch. vii. En quo desinunt tot de real' præsentia dicta ! (S) Malt. xxvi. 20. 28. CAP. VIII DE TRANSl’ItSTANTlATIONE. « hic, « vel, « ιιηη cum hoc, » vol epistola : ·■ Ego enim accepi a homino, eerie usue fulssel sneer scriptor pro­ quod et tradidi vobis. * ale disseruit! nomine ejusdem generis, ac panis et <> Vel hæc sola beati Pauli institutio vinum, masculini scilicet in Graeco abunde sufficiens est, ut certam vobis idiomate — — ·«·». Nulla scribendi de divinis mysteriis fidem faciat : qui­ lex, nee ipsa Evangelistarum consue­ bus digni habili, concorporel et con­ tudo sinit, ut pronomen relativum ab sanguinei Christi facti estis. Ille enim antecedente nomine, quod mox præ- modo clamabat : « Quod in ea nocte cessit, genere discrepet : proinde ad » qua tradebatur Dominus noster Jésus panem ct vinum referri nequeunt illa » Christus, sumpto pane et gratiis actis, pronomina, sed ad id quod manibus * fregit, et dedit suis discipulis dicens : tunc tenebat Christus, quodque abso­ » Accipite, manducate : Hoc est corpus luta sententia , corpus erat suum et » meum. Et sumpto calice, ac gratiis sanguis. Ea est verborum vis ut illud » actis, dixit : Accipite, bibite : Hic est quod Chrislus Apostolis dedit, nihil » sanguis meus. · Quum igitur ipse pro­ aliud esse praeter corpus et sanguinem nuntiaverit,ct dixeritde pane,» Hoc corsuum intclligamus : quod quum fieri » pus est meum, oquisaudebit deinceps non potuisset nisi conversa substantia ambigere? Et quum ipseadseveraverit panis et vini in corporis el sanguinis el dixerit : « Hic meus est sanguis : » substantiam , panem enim et vinum quis unquam dubitaverit, aiens non præ manibus sumpsit, illa conversio esse ejus sanguinem ? Aquam olim in substantiae panis et vini in substan­ vinum, quod sanguini affine est, in tiam corporis el sanguinis Christi , Cana Galilææ transmutavit : et eum mirabilis plane et singularis, agno­ parum dignum existimamus cui cre­ scenda est. Nil igitur præler species damus , quum vinum in sanguinem · *η ΐη», panis et vini superest ; et vere adsunt, transmutavit? — «ύ« λξ<·ν iis tamquam velo obtecta, corpus et ÔlM» μιτα^α>ά> lir αίμα ; — Ad nuptias sanguis Christi. corporales vocatus, stupendum hoc 212. Probatur 2. Patrum testimo­ miraculum effecit, et non eum multo niis. Tertullianus de Christo ait : α Ac­ magis filiis thalami nuptialis corpus ceptum panem, ct distributum disci­ suum et sanguinem fruenda donasse pulis ,corpus illum suum fecit, hoc est confitebimur ? Quare cum omni per­ corpus meum dicendo, id est figura suasione tamipiam corpus et sanguinem corporis mei. Figura autem non fuisset, Christi illa sumamus. Nam in figura nisi veritatis esset corpus. » 1 Sensum panis datur tibi corpus, et in figura testimonii jam exposuimus, adeo ut vini datur libi sanguis; ul quum sum­ jam sufficiat animadvertere Christum pseris corpus et sanguinem Christi, a Tertulliano dici panem corpus suum concorporeus el consanguis ipsi effi­ , ir fecisse, quod conversionem plane in­ ciaris· ClJri μιτί rinr σωματον »α« iiutrir μιταΚαμβχιιμιι Χμβdicat. ' * 213. S. Gregorius Nysscnus dicit : τιν. «r πίιν^ yàf άρτ», /l/(ra> »ι< ri τϊμ *, ■< Panis stalim per verbum 'trarumuta-r «ai i» tv-ri iirtu, iitirai fn ri αίμ»' >>·)<» μίταλα,^ά' e ’ w^arsr a * i i^arir Xpifriv, τ\τ· /ur, sicut dictum est a Verbo : « Hoc *Τ 9<»μ «ai ^ιί,αιμν âm··. . . . QuamObrOlU » est corpus meum. « 4 211. S. Cyrillus Hierosolymitanus, ne tamquam nudis pani el vino adtende: post lectionem ex Pauli ad CorinthiosII) sunt enim corpus et sanguis Christi, II) Ad». Manion. I. iv. c. vl. Vol. ni. (l)Or»i. Calccb. 15« TRACT. XIII P. I. DE EUCHARISTIA. secundum Domini asseverationem: nam propria· carnis, ut corpus vilæ, quad ellam si illud libi suggerat sensus, quoddnm semen , inveniatur in no­ Udos tamen te certum el firmum efficiat. bis. η 4 Ne judices rem ex gustu : sed cx fide 217. S. Gaudentius Brixiensis: · Ipw citra ullam dubitationem certus esto , igitur naturarum Creator ct Dominus, te corporis et sanguinis Christi dono qui produxit do terra panem, de pano dignatum fuisse, m; i>r 4,Αί,Γ rursus, quia potest et promisit, efficit r» «pr· «aJ t» urir βύμα yap και άιμα proprium corpus ; et qui de aqua vi· Χριττϊν . tara τ·» rrçXerri «’·- num fecit, fecit el de vino sanguinem ÇUTit. ·ι yàp »α< » aifS'ffir nun νιτ<£χλΜ·, suum. >· « Ne terrenum pules, quoti à> λά ■> ni9nr Ή β<βαί *η>. μ· àiri r»r ) r coeleste effectum esi per eum qui transit kpi'rsr ri πρα-^μα, άτ« r>r iri»r»«r ιτλ»· in Illum , et fecit illud corpus cl san­ guinem. »8 |<:φ>|ΐ$ βκι/«ι«ίΤ4Γ, σίμαητ »»« αιματ·? 218. S. Germanus , Episcopus Pari\pirnv καταζια^ιιτ. sionsis , vel alius quivis auctor expo­ 215. S. Joannes Chrysostomus: »Νοη sunt humnnæ virtutis hæc opera. Is sitionis brevis Lilurgiæ Gallicanæ anliqui tunc in illa crena hæc confecit, quæ, quæ medio sexto sæculo prodiit, et nunc etiam operatur. Nos ministro­ scribit : « Panis vero in corpore « rum habemus ordinem : qui vero illa vinum transformatur in sanguine,di­ sanctificat et transmutat ipse est » cente Domino de corpore suo : «Caro — « ii iyikfur tara καί μιτανκιι,άζωι, » enim mea vere est cibus, cl sangni» àvrir. * Alias : « Sed tempus demum est » meus vere est potus. >»8 ad horrendam hanc mensam acce­ 219. Alcuinus, seu Albinus, sæculi dendi .... Adest Christus, ct nunc octavi scriptor, ad Paulinum Aquilej­ is, qui mensam illam apparavit, hic ensem scripsit : « Ne, quæso, oblivi­ ipse hanc nunc exornat. Non enim homo scaris in tuis sanctis orationibus no­ est, qui facit ut proposita efficiantur men amici tui Albini ; sed in aliquo corpus et sanguis Christi, sed ipse memoriæ gazophylacio manda illudet Christus qui pro nobis crucifixus est proferto eo tempore opportuno quo — ÿJl yap arSpwxir iffrir i βιικι ri wpa- panem et vinum in substantiam corpo­ ϋίμιια }·ιίίθαι σΰμα και αιμα Χρισην. — ris ct sanguinis Christi consecraveris.·' Figuram implens stat sacerdos verba 220. S. Joannes Damascenus: "Pans illa proferens . virtus autem et gratia ipse et vinum in corpus et sanguinem Dei est : « Hoc est corpus meum , » Domini transmutantur. Si requiras inquit. Hoc verbum transformai ea quæ quonam paclo istud fiat, sat tibi sit proposita SUnt » — rwro Ji ρίμα. /χίταρίιΟ- audire, hoc fieri per Spiritum san­ μΐ(ιι ri %ptx and Blood of Christ. ■ Oiford Tracis, N. 3. 130 THACT. XIII. P. I DE EUCHARISTIA. liquore qui eo contmelur; sed panis mini esi? - » It.i ex divina institutione el vinum non sunt instar vasum , idco­ el Apostoli explicatione , constat quique non possunt inlclligi verba Christi dem nos corpus Domini recipere, * ile iis veluti continentibus corpus suum a’que ac si panis in illud convene reiur, non ideo tamen conversus cen­ ct sanguinem. 220. Obj. 2. Christus dicendo : « Hoc sendus est.8 220. Resp. Panis voce utitur Apo­ csl corpus meum ; » certiores quidem fecit Apostolos se corpus suum illis stolus usitata ct familiari ratione ob vere dare ; sed quod simul daretur speciem extornant. Cæterum sallsOstenpanis, res erat obvia sensibus , quæ dii ipsum Christi corpus esse : nec enim nulla indigebat declaratione, lia Co­ alias, eo accepto, Christi corporis par­ ticipes essemus. Non dicit occasione nnus. · 227. Λιό//. Utique Apostolos Christus panis tantum nobis bcnelicium contin­ fecit certiores se corpus suum illis gere , sed ipsum nobis datum com­ dare, sed quum id quod manibus te­ munionem esse corporis Domini. 8i nebat corpus illud esse dixerit, non tanta vis , ipso fatente Cosino, verbis licet alias credere ; habuit enim pote­ Domini, et Apostoli insit, ut de per­ statem panem in corpus convertendi, cepto corpore Domini a digne susci­ idque se fecisse cx verbis ejus omnino pientibus si t omnimoda certitudo, æque sequitur. Profecto in re tanti momenti, ac si panis vere in illud converteretur; dc qua universos Christiani nominis utique probant simpliciter et absolute professores per plurima sæcula obvium Sacramentum esse corpus Domini,el verborum suorum sensum amplexuros omnes illud suscipientes, etiam in­ praevidit, non est censendum eum ita digne, ejus esse participes, reos idcirco locuturum fuisse, si alia ei fuisset corporis et sanguinis Domini. Quod mens. Potuit enim dicere : Una cum panem manere dicat Cosinus, ex sen­ hoc pane, ct illius instar, do vobis suum testimonio derivat, quo, in re corpus meum. Quum autem dicat : Hoc divinitus extra ordinem naluræ con­ est corpus meum ; illud toto mentis suetum posita, nili non oportet, contra obsequio excipimus, ejus verbo, magis vim obviam verhorum Domini, prout quam sensibus nostris, fidentes. Nulla Cyrillus, Chrysostomus, el alii Patres ejus declaratione opus fuit ut Apostoli sapienter monent. panem esse aestimarent, qualis vide­ 230. Obj. 4. Falso dicitur a Bellarmiuo batur : sed postquam affirmaverat cor­ aliisque verba Domini trunsubstantiapus suum esse, jam non licuit alias Iwnem necessario secum ferre : nam senlire. id divinæ omnipotentia * derogat, quasi 228. Obj. 3. Paulus Christi mentem Deus non posset corpus Christi prae­ ita explicat, ut panis sil communicatio sens sistere, ct in Sacramento dare, Kinuua. corporis Christi, scilicet quo manente panis substantia. Praeterea corpus Christi datur, cl lideles ejus divinæ benedictioni, qua res conser­ participes fiunt : « Panis, quem frangi­ vantur, detrahit : et Sacramenti naluræ mus, nonne participatio corporis Do- repugnat, quod signo et re significata (I) Cosin. History of Popish Transubstaiiliaiion , cb. v. («· I. Cor. x. 16. (S « Though , by the divine institution and the explication ul the Apostle, every faithful cointnuuicanl nny be as certainly assured that he receives the Lord's Body , as if ho knew that the Bread is substantially turned into it; yet it doth not therefore follow that the Bread is so chan­ ged that its substance is quite done away. » Co- CAP. VIH. DE TRANSUBSTANTtATlONF. I i »31 constat. Denique ipsam Christi corporis nulla ratione connectitur cum Christi •cl sanguinis substantiam overtit ; hæc corpore, neque consuetudine, neque quippe ex pane cl vino a sacerdote ■rcipsa : idcoque Christi verba non po­ effici, magna cum præsumpliono di· terant intelligi de signo, pignore, vol Cilur. 1 instrumento sui corporis adipiscendi. 231. Resp. Verissime dixil Bellarmi- Cælerum locutio illa testatoris quam nus verba Domini vera non esse, si fingit Cosinus, inusitata csl, elinsulsa. 254. Obj. 6. Apostolus dc pane lo­ quod tenebat manibus, non esset cor­ pus suum , quod verbis adeo perspicuis quitur, tamquam qui su peresi el fran­ affirmavit. Nec id Dei omnipotentiae gitur in Eucharistia : « panis, quem detrahit : nec enim quaeritur utrum frangimus, nonne participatio corporis Christus potuerit corpus suum una cum Domini csl ? » * « Quotiescumque enim pane dare, sed utrum dederit. Nihil manducabitis panem hunc. . . . divinæ benedictioni derogatur, sicut j quicumquc manducaverit panem hunc. quando aqua facta est vinum, divinæ . . . Probet autem seipsum homo, benedictioni derogatum non est : Dei ct sic dc pane illo edat. » 5 Invcrosiscilicet est rerum substantias mutare. mile csl cum panem lam sæpe nomi­ Sacramenti habetur natura : quæ enim nasse , si panis nequaquam adesset. manent species signi habent rationem, 253. Resp. Quum panis ad conficien­ Christumque animæ cibum, iis tam­ dam Eucharistiam adhibeatur, et ma­ quam velo obtectum, exhibent. Denique neat ejus species, mirum non esi eum substantia corporis cl sanguinis Christi nominari, licet subslanlia ejus divina non mutatur, sed panis el vinum , Dei potestate in Christi corpus transierit. omnipotentia , in eam convertuntur, Cælerum Apostolus cum vi quadam mirabili prorsus el singulari raliono, cum nominal, ul a pane, corporis cibo, adeo ul solum adsinl corpus el sanguis. distinguatur; cl corpus Domini discer­ Nihil tribuitur sacerdoti, nisi veluti Dei ni el agnosci exigit, reum esse corporis ministro, id muneris peragenti, cui violati declarans cum qui de pane illo divinam illam conversionem Christus iudignecomederil. Frangitur panis ille, alligavit. «Nos, »> dicimus iterum cum quatenus species franguntur : omnia Chrysoslomo, « ministrorum habemus enim divino consilio ila sensibus exhi­ ordinem : r/z/i vero illa sanctificat el bemur quasi panis maneret substantia. 256. Obj. 7. Paires omnes spirita­ transmutat, ipse est. » 232. Obj. 5. Christi verba vera sunt, lem el mysticam esse Christi prasentiam in Eucharistia declarant, et pa­ absque ulla substantias mutatione. Sic si testator, instrumenta cl titulos hae­ nem cl vinum superesse post conse­ redi tradens, dicat : « Accipe domum crationem. Justinus dicil in cœlu fide­ quam libi lego : » nemo scripta illa lium dari panis el vini portionem, ei domum ipsam esse dicet. Ita Cosinus. carnem el sanguinem ali hoc cibo 253. Resp. Nemo non videl quam digesto. 257. Resp. Spiritalem el mysticam longe distent hujusmodi exempla a Christi institutione. Scripta noscuntur Christi præsentiam cl nos agnoscimus, titulum lanium præbcro ad rem possi­ quatenus corpus cl sanguis Christi dendam, proinde ex usu communi ver­ naturali sua conditione non nobis ex­ borum , quæ forsan adhibuerit testator hibemur : species enim sacra men tale» aliquis, definitur sensus. Sed panis Vtnturo videmus, corpus ct sanguinem loco cil. (4) I. Cor. » Ιβ. (J, I. Cor. iL Μ. V, M. TRACT. XIII. P. I. DE EUCHARISTIA. adesse fide tenemus. Cæterum veram , rcalem, substantialem præsentiam Pa­ tres omnes nobiscum fatentur, quod recitatis testimoniis probavimus. Pa­ nem ct vinum superesse non tradide­ runt , sed e contra sæpissime monue­ runt ne sensibus hac in re decepti. Sacramenti veritatis, juxta Christi verba, obliviscamur. Cæterum quum panis et vinum ad Sacramentum con­ ficiendum adhibeantur, ct eorum ex­ terme species maneant, mirum non est si Patres aliquando hæc nomina usurpent, familiari illa ratione loquen­ di in Scripturis sæpius adhibita , juxta quam qua ex re quid facium sil, vel quam præseferat formam respicitur, qua ratione et nos loquimur. Justini verba haud fideliter retulit Cosinus : nec enim portionem panis el vini dari adstautibus dicit, sed panem et pocu­ lum aquæ el vini afferri Præsuli, qui prolixe super iis preces el Euchari­ stiam facit, quibus absolutis, panis consecratus, una cum vino et aqua pariter consecratis distribuuntur a dia­ conis '. Iiaxtril liiiafi· iKaVTtf rir xapcrrur μ·τα>·αβ·ιι ktt r» rtr apra και tira και ùiartr: « Diaconi panem cl vinum el aquam in quibus graliæ aclæ sunt, unicuique præsenlium participanda dis­ tribuunt. » Vis vocis illius li>X»p«yr»Sorw — proni eo loci adhibetur, eadem omnino esi ac < consecratus, » uli ex iis quæ de precibus cl Eucharistia dixerat , liquel '. iuXapioriar vw

.·· rpl^imi »μν· , ikiiiK ru 9<»^t>r;r Ι·α· tu σαρχα και α'ιμα ιίαΖ.ί·μ\ι Ιιιαι. 1 HæC adeo sunt perspicua , ul mirari sit Justinum mysterium Christianum Im­ peratoribus ethnicis , ad quos vindicias illas direxit, tam clare enuntiasse, contra morem scriptorum Christiano· rum, qui plerumque de allissimo ar­ cano vix aliquid ad ethnicorum perve­ nire notitiam passi sunt. 238. Obj. 8. Quæ Patrum testimonia afferuntur, Eucharistiam corpus el sanguinem Christi esse affirmantia, ex­ plicanda sunt ratione significationis, quam habent elementa : ipsi enim PaIres alias eam vocant Sacramentum corporis et sanguinis Christi, et salis suam explicant mentem. Ita Cosinus. 239 /tesp. Nullus usus loquendi, nul­ la interpretationis lex sinit, ut quæ verbis adeo perspicuis a quamplurimis scriptoribus omnis ætatis affirmantur, de niera relatione signi ad rem signa­ tam , vel de virtute qualibet signo ad­ nexa inlelliganlur : præserlim cum Patres magnam in eo vim ponant quod Ai} « rv «tp àuru I I I I I I I I I 1 I I I I i I Γ.λΡ VIH. DE TRMiSLBSTANTlATIONE JW Sucharislia sil ipsum corpus cl san­ corpus ipsum cl sanguinem de manu guis Christi, ct argumentum inde de­ sacerdotum accipiant ·. · Son Moyses sumant ad probandam human® natu­ dedit nobis panem verum, sed Domi­ re Chrisli veritatem , et futuram cor­ nus Jesus ; ipse conviva et convivium; porum nostrorum resurrectionem. Fal­ ipse comedens, cl qui comeditur ·. il­ so asseritur eos alibi suam explicare lius bibimus sanguinem. » * El alias ·. mentem ratione qua· dictorum vim • Sanguis autem ipse est pretiosus, in elevet; quamvis enim de mysterio adeo quo redimimur in passione Domini sublimi loquenlcs, eas aliquando usur­ Salvatoris ; cujus carne alimur, et pent voces qu® externas species respi­ cruore potamur. » ‘ Sic et Chrysoslociunt, quod ct nos facimus, nihil di­ mus dignitatem sublimem sacerdotum cunt quod vera * , reali, el substantiali el sanctitatem ex eo quod hæc cele­ present!®, adeoque dogmati ipsi Iran· brent mysteria effert, Dei quidem substaulialionis adversetur. Omnia fe­ operationem , ministerium tantum hu­ liciter facilequc cohærcnt, dogmate manum in iis agnoscens. 242. Obj. 1<>. Quæ cx Patribus alle­ admisso, el ea consideratione haud neglecta de ratione loquendi diversa, gantur testimonia de conversione, mu­ prout vel species externa, vel Sacra­ tatione , transmutatione, transfigura­ menti veritas menti obversatur : sed si tione, transclementalione panis cl vini, Calviniana placita obtineant, Patres non probant transubslaniialionem : hxc verbis lusisse, ct ita loculi ul errorem quippe ab iis differt; nam quum agatur gravissimum lectoribus ingererent, de Sacramento, mutatio necessario intelligenda est sacramenlalis. Ita Co­ videbuntur. 240. Obj. 9. Qui inter Patres asserunt sinus. 245. Resp. Mira certe est hæc lex inter­ sacerdotes conficere corpus Chrisli, intelligendi sunt de elementorum con­ pretationis, ut juxta suam de Sacra­ secratione, qua panis communis fit menti natura notionem explicet Cosi­ sacramenlalis, adeo ut fraclus el re­ nus quæcuinque dixerint Patres ad ceptus sit corporis Chrisli communio , declarandam panis el vini in corpus et el proinde sacramentaliler designari sanguinem Chrisli conversionem. Illa possit corpus Chrisli. Ita Hieronymus vocum varietas qua,ipso falente, mu­ explicandus est ; ita quoque Chrysoslo- tationem quæ fit in mysteriorum cele­ mus, qui lamen animadvertit Deum bratione declararunt, — p.rajtai, μη»· esse qui munerum mutationem sacra- μί^ϋΤΐΓ, μιταχ»ί·ΤΐΓ, μ<τ·7τ·<Χιι·7<Γ, — nullius habetur, quia non usurparunt menlalem operatur. 241. Resp. Patrum verba non patiun­ vocem Latinam qua nunc exprimitur, tur, ul eos de mera elementorum san­ quamvis Grxcis, quas plcrique adhi­ ctificatione loculos intelligamus. Hie­ buerunt , vocibus vim illam adnexam ronymus verendum sacerdotum mini­ esse ex serie orationis, et ex aliis sterium ea de causa dicit, quod locis constet. Profecto cogitur While «Christi corpus sacro ore conficiunt; *» fateri Patres ea ratione loculos , quæ et alias — « ad quorum preces , transubstanliationi faveat, adeo ut eos refugiat judices, qui ipso quarto Ec­ Christi corpus sanguisque conficitur. *· Vi illius consecrationis fit ul fideles clesiæ sæculo floruerunt. · (!) I'p. ad Heliodorum, fi) Ep. ad Eragrium. (3) Ep. ad lledibiam. (JJ In c. liti. Erech. (5’ *i The present author would be nusunder oo.l, were he eonceited of as belieiing, that 440 TRACT. XIII. I’ I. DE EUCHARISTIA. 244. Obj. fl. Patres hyperbolicc lo­ renani cx qua conficitur Eucliarislia, culi sunt de Eucharistia, uti patet ex ct cujus speciem retinet, quin eju» Chrysoslomi verbis, quæ prout sonant substantiam manere innuat : nam vi­ nemo accipit : dicit enim sacerdotis num el panis « percipientia verbum manum carnem Christi secare, fidelium Dei, Eucharistia fiunt, quod csl corpui linguam lingi Christi sanguine. Ita el sanguis Christi. » * Ha ipse docet. Cæterum mirum non est cum de tanto Cosinus. 245 Hesp. Tot quæ adduximus testi­ arcano loquenlem iis uti nonnum­ monia, ct plurima alia non possunt quam vocibus quæ cavillationibus no­ haberi meræ exaggerationes. Si ele­ vatorum ansam praebeant; in reenim menta essent signa tantum, quantali- hujusmodi, cujus species sensibus bet virtute praedita, insulsa prorsus obvia adeo differt a rei veritate, velo forent illa Patrum dicta, a quibus iilo oblecta, duplex necessario induci­ proinde omnes abhorrerent : sed tide tur loquendi ratio, uti sapienter monet mysterii prævia, hujusmodi dicta opti­ scriptor egregii operis de fidei perpeme conveniunt, et Ricile ab omnibus tuilate, alia scilicet secundum spe­ intelliguntur. Manus sacerdotis car­ ciem sensibilem, alia secundum rei nem Christi secare dicitur, quia fran­ veritatem fide propositam. Perspicua git hostiam, quæ vere est caro Christi, autem sunt quæ tradit Ircnæus de quamvis ob gloriosam hujus condi­ veritate corporis ct sanguinis Cbrisli tionem nulla possit affici mutatione. in Eucharistia. Fidelium etiam lingua obvio sensu 248. Obj. 15. S. Joannes Chrysosto· tincta Christi sanguine praedicatur, mus manifesto rejicit transubstanliaquum eum bibamus in mysteriis. Sed tioneni : monet enim Sacramenta haud insanire videretur qui panem el vinum consideranda carnaliter, sed oculis symbola Christi corporis el sanguinis intellectus; ct corpus Domini haud æstimans, Chrysoslomi imitaretur ser­ percipi externo aliquo actu , sed fide. monem. Hinc White non veretur di­ Hæc Cosinus. cere cum eloquentia raptum minus 249. Resp.Perperam omnino ct contra accurate loculum ! Chrysoslomi mentem hæc objiciuntur, 24«. Obj. 12. Ircnæus duas res, terre­ uti testimonio integro recitato cuique nam et coelestem, in Eucharistia agno­ patebit « Credamus itaque ubique beo, scit : · Quemadmodum enim qui est a nec repugnemus ei, etiam si sensui el terra panis percipiens invocationem cogitationi noslræ absurdum esse vi­ Dei, jam non communis panis est, deatur quod dicit, superet el sensum, sed Eucharistia, cx duabus rebus con­ ct rationem nostram sermo ipsius, stans, terrena et cœlesti; sic el cor­ quod in omnibus et praecipue in my­ pora nostra percipientia Eucharistiam, steriis faciamus, non illa quæ ante jam non sunt corruptibilia, spem re­ nos jacent solummodo aspicientes, sed surrectionis habentia. » 1 verba quoque ejus tenentes. Nam ver­ 247. Resp. Ircnæus respicit rem ter­ bis ejus defraudari non possumus. me question is to be brought to the tell of what was held by the many eminent men who flou­ rished in the fourth century. Further lie knows , that they spoke commonly of a change made in the elements, but not destroying their substantial properties. That they expressed the former senti­ ment in language which led to transubstanlia- lion, shall not be here denied. » Lectures on th * Catechism of the Protestant Episcopal Church. and Dissertations, byWilliam White, 0.1). Uishop, etc- Philadelphia , 1813. p. 384. (I) !.. iv. adv. hær. c. xxxiv. alias xviii.. (1) I..V.C. si. CAP. Mil HE THANSI BSTANTIATIONE. HI sensus vero noster deceptui facillimus Ç'.nirtipi··· itpari fyiiml iffira ; — Co­ est : illa falsa esse non possunt , hic gita quantum adeptus sis honorem , stepius atque stepius fallitur. Quoniam qua fruaris mensa ' Quod Angeli tre­ ergo ille dixit : Hoc est corpus meuiu : munt videntes, nec sine metu respi­ nulla teneamur ambiguitate , sed cre­ cere audent ob fulgorem inde manan­ damus , ct oculis intellectus id perspi­ tem, eo nos alimur, huic commisce­ ciemus. Nihil enim sensibile traditum mur, faclique sumus Christi unum cor­ nobis a Christo, sed rebus quidem sen­ pus, el Una C.arO.— »»»»« >/xur sibilibus : omnia vero quæ tradidit rivry ά>αφιγί/χι^«,χχ»γιγ>»χμ<» ipiirUptfrvi insensibilia sunt. Sic et in Baptismo etμα ·» καί τάρξ μία. — « QUIS lOqUCtUr per aquam, quæ res sensibilis est, potentias Domini? auditas faciet omnes donum illud conceditur : quod autem laudes ejus? Quis pastor propriis sibi in ea conficitur, regeneratio scilicet ac membris oves nutrit?Ecquid pastorem renovatio , intclligibile quiddam est. dico? Matres sæpc sunt, quæ post Nam si tu incorporeus esses, nude partum infantes aliis nutricibus dant : ipsa dona incorporea tradidisset libi : ipse vero id non passus est, sed nos quoniam vero corpori conjuncta est proprio sanguine nulril,el per omnia auima tua, in sensibilibus intelligenda sibi copulat.—άλλ' άΐιτ,Γ Ιματ ru<^l> «ixtiy libi traduntur. 0 quot modo dicunt : «i/xari, >ai iix riiw ■/ *«r i·>·Λ και aura rif πράγματι Τάμα i ματ άντ» natura vox latiori sumitur sensu, prout «areaxuij,,. Quanta ergo puritate opor­ sæpc apud veteres, pro proprietatibus teret eum esse qui hoc fruitur sacrificio ! el speciebus. * Sic Chrysoslomus de quanto radiis solaribus puriorem esse pueris in fornace ardenti loquens, oporteret manum illam , quæ hanc ait : " juvenum pietas rerum naturam carnem secat, os quod spirituali reple­ mutavit. » * Ipso loco objecto negatur tur igne, linguam tremendo sanguine duo esse corpora . quamvis panis Do­ linctam ! — aiiar «Araxiir àxrôtr r»» *Χιφ minici corporis appellatione dignus r»» reum» iiari/xiBira, ri» σάρκα , r» friμα habitus sit, utique quia factus est ipsum unum ejus corpus, adeo ul (I) Horn. huit, alias hxiiii. in Mallii. (i) Ep. ad Ca-sarium monachum. sa■ Non tale autem post resurrectionem, ct solum undecim Apostolis, sed etiam immune a corruptione factum est, se­ Judæ proditori pretiosum corpus el demque a dextris adeptum, el ab omni sanguinem impertiit.»1 creatura adoratur, quia Domini naluræ 258. Obj. 18. S. Gelasius Papa scri­ corpus appellatur. » Ex dogmate de bit : ■ Certe Sacramenta quæ sumimus, corpore el sanguine Domini, post con­ corporis ct sanguinis Christi, divina secrationem præsentibus, Eulychianus, res est; propter quod et per eadem unicam agnoscens Christi naturam, divin»efficimur consortes naluræ, el quaerebat argumentum derivare, quo tamen esse non desinit substantia , vel probaret post ascensionem corpus non natura panis el vini. »’ 259. Resp. Liber ille Gelasium Cyziesse palpabile, visibile, circumscri- (I) Comm, in ep. i. ad Corintb. c. ii. Difficnllalcm diluit pnrclarc auctor operie : La per- péluilé de Ia . b<, lom. ii. I. t. per tolum. (i) L. de dutbus in Cbrislo naturi *. TRACT. XIII. P. I DE EI’CIIAIIISTIA cemim auctorem habere censetur. Sub­ loqui. Cæterum ratione loquendi, po. stantia , vel natura , latiori sumitur litis quam sententia de EUChflrlllla, sensu pro proprietatibus, quod , uti peccavit. Panis nomine post consecra­ pluries animadvertimus , gr.rce scri­ tionem intellexit species panis , qua» bentibus est admodum familiare. Quod proprie corpus Christi non sunt, sed similitudo adducatur omnino idonea eas voluti velant. Ex co quod quisque Eucharistiam recipiens liat particeps rei de qua agebatur probandæ, scili corporis cl sanguinis, contendit Chri­ cet duas osse in Christo naturas ostendit haud vacare periculo a my­ stum oh Ilaplismnm susceptum,adosteriis exquirere similitudines, vel ar­ ptionom filiorum suscepisse dici pome: gumenta, ad alia commendanda my­ sed fefellit eum Theodori Mopsucsteni steria. Non hujusmodi similitudinibus vindicandi studium. 202. Obj. 20. Bcda in concione de probavimus dogma, sed perspicuis te­ stimoniis, quæ rem plane adstruunt, Epiphania, dicit in locum carnis et obscuris vel ambiguis locutionibus sanguinis agni, Christum substituisse sacramentum corporis et sanguinis quorumdam haud infirmanda. 266. Obj. 19. Facundus Hermianensis sui, in figura panis et vini; insuper scribit : « Sacramentum adoptionis « Dedit in cœna discipulis suis figuram suscipere dignatus est Christus, et corporis sui sancti et sanguinis. · Hxe quando circumcisus est, et quando omnino evertunt transubstantiationem. baptizatus est ; et potest Sacramentum Ita Cosinus. 263. Resp. Hæc suo ingenio excogi­ adoptionis adoptio nuncupari, sicut Sacramentum corporis et sanguinis tavit Cosinus , el perperam tribuit ve­ ejus, quod est in pane et poculo con­ nerabili scriptori, qui perspicuis ver­ secrato, corpus ejus et sanguinem di­ bis agnoscit corpus et sanguinem Chri­ cimus : non quod proprie corpus ejus sti ore fidelium sumi; ait enim : «Lavat sit panis, et poculum sanguis, sed itaque nos a peccatis nostris quotidie quod in se mysterium corporis ejus in sanguine suo, cum ejusdem beats? sanguinisque contineat. Hinc et ipse passionis ad altare memoria replicatur, Dominus benedictum panem et calicem cum panis el vini creatura in sacra­ quem discipulis tradidit, corpus el mentum carnis et sanguinis ejus inef­ sanguinem suum vocavit. Quocirca sicut fabili spiritus sanctificatione transfer­ Christi fideles Sacramentum corporis tur; sicque corpus et sanguis illius non et sanguinis ejus accipientes , corpus infidelium manibus ad perniciem ipso­ et sanguinem Christi recte dicuntur rum funditur et occiditur, sed fidelium accipere, sic et ipse Christus Sacra­ ore suam sumitur in salutem. Hujus mentum adoptionis filiorum cum susce­ recte figuram agnus in lege paschalis pisset, potuit recte dici adoptionem ostendit, qui semel populum de.Egyptia servitute liberans , in memoriam ejus­ liliorum suscepisse. »1 261. Resp. Quæ scripsit Facundus ut dem liberationis , per omnes annos tria capitula a Concilio V. damnata immolatione sua populum eumdem san­ vindicaret, auctoritate carent, ulpote ctificare solebat, donec veniret ipse, schismatis fovendi studio exarata Mi­ cui talis hostia testimonium dabat, rum non est argumentum deficere quod oblatusque Patri pro nobis in hostiam ex Sacramento ducit ad errorem susti­ odoremque suavitatis , mysterium suæ nendum , iliumque haud accurate de eo passionis oblato agno in creaturam (I) L. is. pro defensione iit. Capitulorum Cap. nlt. (,\p. VIII. DE TRANSI BSTANTlATlDNE. panis vinique transferret, sacerdos fa­ rtus in ælemum secundum ordinem Melchiscdcch. »1 Obj 21. S. Bernardus, qui duo­ decimo sæculo ineunto floruit, in Corna Domini Sacramentorum externam for­ mam nuci comparai, occultam virtutem nucleo; formam iterum annulo hæredilatis investitura? signo, virtutem ipsi hæreditati. Sicut igitur nemo annulum in hærcditatem converti somniat, ita nec panem et vinum in corpus et san­ guinem Christi, quorum sunt signa el pignora, converti docuit Bernar­ dus. *· 26. Resp. Ipse Cosinus dubius videlur utrum concio hæc sit Bernardi: nam quæ deinceps citat, indubia pro­ nuntiat Nobis a stylo suavissimo sancti Abbatis longe videtur distare, quamvis nihil contineat fidei adversum. Auctor, quicumque fuerit, in dic qui vocatur (’cena Domini disserens , de Sacra­ mentis egit, hoc nomine complectens mysteria redemptionis, et pedum lo­ tionem, et Baptismum el Eucharistiam. Cœpit igitur dicendo de passione Do­ mini : i Tanta siquidem est vis Sacra­ mentorum eorum quæ diebus istis recoluntur, ut possint ipsa quoque la­ pidea scindere corda , et pectus omne licet ferreum emollire sufficiant. ·> De his loquens utitur similitudine matris frangentis puero nucem, ut quam in fldei mysteriis evolvendis adhibuit in­ dustriam repræsentaret. Pergit dicere: - Mulla quidem sunt Sacramenta, » el quum olium non suppeteret omnibus, de tribus tantum se acturum affirmat, inter quæ ablutionem pedum recenset. Praemittit notionem generalem Sacra­ menti, quatenus his conveniat, el ulilur annuli imagine, ut majora nobis mu­ nera dari doceat, quam exterius vi- dentur. Eucharistia? divinam virtutem, postquam de Baptismo egerat, his declarat verbis « Sed quis poterit tam efferos motus frangere ? quis pruritum ulceris hujus ferre queat? Confidite quia et in hoc gratia subvenit, et ut securi silis, Sacramenti Dominici cor­ poris el sanguinis pretiosi investituram habetis. Duo enim illud Sacramentum operatur in nobis : ut videlicet et sen­ sum minuat in minimis, el in gravio­ ribus peccatis tollal omnino consensum. Si quis vestrum non tam sæpe modo, non tam acerbos sentit iracundis mo­ ins, invidiæ, luxuriæ, aul cæterornm hujusmodi, gratias agat corpori et san­ guini Domini, quoniam virtus Sacra­ menti operalur in eo : et gaudeat quod pessimum ulcus accedat ad sanitatem. · Liquet hæc apprime consona esse ca­ tholico dogmati. Quod si quis conten­ dat signum a re a Bernardo distingui, nulli repugnamus, quum externae quæ oculis obversantur species corporis el sanguinis signa sini et velamina. Cæ­ terum inverecundum esi Bcrnardum Berengariani erroris vindicem exhi­ bere, quum fidei sludio claruerit, Pon­ tificibus cl toti Ecclcsiæ ideo acceptis­ simus. 266. Obj. 22. In concione de Purifi­ catione B. Narim Virginis, Bernardus dicit « corpus Christi in Sacramento cibum esse animæ. non veniris, ideoque nos eum haud manducare corpo­ raliter, sed quo pacto ipse cibus est, a nobis manducatur.» Item in sermone de S. Martino docet : * quod usque ho­ die eadem caro nobis, sed spiritualiter utique, non carnaliter *exhibeatur. Ba Cosinus. 267. Resp. Nihil hujusmodi in qua­ libet Bernardi de Purificatione B. Maria· concione, diligenter licet legentibus, (l)Bcdd, Horn, hiemales de Sancti», in Epipbania Domini, lom. vii. p. Ite. edit. Basii. iterum donaaae , «|uvm liipieai eum n testimonii» citandis. «diiiii. Pudeat Ownienses Coeini Vol. in. opu» luce HiJ TRACT. Mil. P. I. DE EI C.IIABISTI t nobis contigit reperirc. ‘ Quod alio loro 2(1« Obj. 23 Concilii Nicami Palrei dicitur, excontextu facile intclligilur. nos a pane ct vino ad Christum men­ In illn Apostoli verba : « Jesus Christus tem attollere monent, nosqtio de ele­ heri, et hodie : ipse et in sæcula, » mentis pauxillum ideo sumere docent, «lisserons, dicil : " Jam transierat heri, ne in ipsis hærcamus. Quis autem dixe­ jam illud nostrum illuxerat hodiernum, rit pauxillum de corpore Christi simii’ cum Apostoli loquerentur : « Et si cog- Ita Cosinus. 209. Resp Verba a Gelasio Concilio n novimus Christum secundum carnem, ■> sed jam nunc non novimus. » Vide­ tribula hæc sunt : « Iterum etiam hic tur tamen ct in hoc mane de carnibus in divina mensa ne humiliter intenti Agni nonnihil esse servatum: sed quod simus ad propositum panem cl pocu­ residuum est ulique jam datur igni : lum : sed attollentes mentem, fideinquod videlicet usque hodie eadem caro lelligamus silum in sacra illa mensa nobis, sed spirilualiter utique, non agnum illum Dei, tollentem peccatum rarnaliler exhibeatur. » Liquet Chri­ mundi, incruente a sacerdotibus immo­ stum dici haud carnaliler exhibitum , latum — trimi ι·.«ία·μιι νιίσάαι Iri r»r rs» άμ>\ι ni lit> quia haud in typo agni, prout olim •qiâr i*ui>r apud Israelites, sed spirilualiter, velis .... àSïiTtrr int rair itui«r θι·ί,«<ΐ!ΐ — obtectum Sacramenti, quod cum vera (hæc verba de incruenta a. sacerdotibus el substantiali pnesenlia non pugnat. immolatione omisit Cosinus, mala, tl De fide Bernardi nullus est dubitandi liquet, fide), « et pretiosum ipsius cor­ locus. Ipse narrat, in vita S. Malachite, pus et sanguinem vere sumentes—««iri clericum in Lesmor, de veritate cor- τίμιίΐ ίυτ,ν σ'ύμα. λα.μβά>ΜΤΛτ ..aar— poris Christ i in Eucharistia dubitantem, credere hæc esse noslræ resurrectionis miraculo adactum ut eam confiteretur. symbola. Propter hoc enim neque » Is sciolus in oculis suis, præsumpsil mullum accipimus , sed parum : — id dicere, in Eucharistia esse tantummodo rsvro }·άρ Ovri jtcAv λαμβχημ,ι , άλλ’ b.Q-.i Sacramentum, et non rem Sacramenti, — ut sciamus quod non satietati, id est solam sanctificationem , et non sed sanclimoniæ sumimus. » Insigne corporis veritatem. » Prædixil ei Mala- sane est testimonium de Christo vere chias : « Dominus fateri te veritatem in Sacramento praesenti , et a sacer­ faciet vel ex necessitate. » Fugam me­ dotibus incruente immolato, et a fide­ ditatus est clericus infamiam hæreseos libus vere recepto. Quod autem dicatur ferre non valens , sed correptus morbo pauxillum sumi, ad sacras species in itinere reductus est in civitatem : obvio sensu refertur, sed corpus pre­ « redit ad cor el ad misericordiam tiosum et sanguis accepta agnoscuntur, Domini Eadem hora accitur Episcopus, etiam sub speciebus quantumvis par­ agnoscitur veritas , abjicitur error : vis. Hæc omnia mire concordant cum confessus reatum absolvitur; petit via­ Catholica doctrina , cl disciplina, cl ticum , datur reconciliatio, et uno pene probant lempore Gelasii, quinio scilicel momento perfidia orc abdicatur, et sæculo, camdem fuisse omnibus fidem; morte diluitur. » * Plura a Bernardo sed Concilii Nicæni auctoritatem ccrlam ipso patrata miracula occasione oblati non habent : eruditorum enim judicio Sacrificii refert coaevus auctor Guliel- scriptor ille res gestas plurimis auxit sui ingenii figmentis. mus Abbas.3 11) Edilioqua utimur operum Bernardi est Co­ loniae Agrippinte anno mdcxli. (î) In vila S. Malacbiæ v. c. xxvi, (3) In vita S. Bernardi c. ix. CAP. VIII DE TRANSbUSTANTIATIONE 270. Obj- -21. Paschtisius , monachus Corbcjcnsis, qui ante nonum .sa· culum medium floruit. Eucharistia corpus ct sanguinem Christi contineri primus inter Latinos excogitavit : de transiib stantiatione tamen nihil somnians, quæ nonnisi saxulo undecimo ccepil propugnari,sæculo decimo tertio dog­ matis auctoritatem tandem consecuta in Concilio Lateranensi Paschasio au­ tem vix aliqui ante saeculum undeci­ mum assensi sunt, plerisquc viris do­ ctis repugnantibus, ex quibus sunt Amaianus, Habanus, Joannes Erigena, Walafridus Strabo , (latramus seu Bertramus. 271. Resp. Paschasius non singula­ rem suain sententiam, sed totius orbis fidem se explicare professus est, nec ei id asserenti aliquis contradixisse noscitur . quamvis enim essent aliqui qui de tanto mysterio haud digne sen­ tirent, nemo scripto Paschasio sese opposuit. Sub finem vilæ scribens id ipse testatus est : u Ideo quamvis qui­ dam de ignorantia errent, nemo tamen est adhuc in aperio, qui hoc ila esse contradicat, quod totus orbis credit el confitetur. »... « Videat qui contra hoc venire voluerit, magis quam cre­ dere, quid agat contra ipsum Domi­ num , cl contra omnem Ecclesiam. »1 Quod autem conversionem illam, quam vocamus transubslantialionem , tradi­ derit, omnino constat : « Sensibilis res, · inquit, « inlclligibiliter virtute Dei per verbum Chrisii in carnem ipsius uc sanguinem divinitus transfertur. » « ■ Omnia qutecumquc voluit Dominus, (I) Episl. ad Frndegard. (i)De corp, cl sang. c. ii. (5) In Prœf. (4) De corp, et sang. c. i. et vi. (S) Ibidem. (0) fn litteris ejus in vii-vol. Spicilegii, eit. in opere. La perpétuité de la foi, t. i. I. viii. ch. si. (') Patch. -de corp, et sang. c. i. ct iv. Vide lotam rem dilucide tractatam in opero : La per­ pétuité etc. loco cit. (H) I. · Il faut supposer , que la doctrine de la 1*7 fecit in cœlo et in terra. ΡΛ quia voluil. licet in figura panis et vini, hæc sic esse, omnino nihil aliud qunm curo Chrisii et sanguis post consecrationem credenda sunt, n’ « Veram carnem Chrisii in mysterio sumimus. ·* · Vera est Christi caro; vere creditur esse caro pro mundi vita : in veritate corpus et sanguis fit consecratione mysterii. ·· Amalarius, quem Cosinus affirmatPnsc.hasio repugnasse, adeo firmiter Chri­ sti corpus ore percipi in Eucharistia credidit, ut Slcrcoranistarum erroris incusetur: « Ila vero sumptum corpus Domini » inquit, » bona intentione, non est mihi disputandum utrum invisibi­ liter assumatur in cœlum, an reser­ vetur in corpore nostro usque ad diem sepulturas. aut exhaletur in auras aut exeat de corpore. » * Habanus, cl Ber­ tram us contra Paschasium non scripse­ runt , nec veritatem Christi corporis ct sanguinis in Eucharistia negarunt, sed locutiones quorumdam, qui dice­ bant ■ quod nulla sub figura, nulla sub obvclationc fiat, » improbarunt: nam res agitur in mysterio sub specierum velo. Joaunis Erigenæ placita nil faciunt coulra manifestum lotius Ecclesiæ consensum. Walafridus Strabo, testante Paschasio,7 mysteria redem plionis nostræ vere esse corpus et sanguinem Domini tradidit. Quot ab­ surdis scateat hypothesis de novo dog­ mate a Paschasio excogitato, el sensim sine sensu oblinente , feliciler exponit auclor operis de fide, perpetua Ecclesiæ Calholicæ de Eucharistiae Sacra­ mento. 8 présence réelle étant inconnue a tous les Chre­ tiens du monde , ail été proposée par un jeune Religieux, dans quatre ou cinq chapitres d'un livre, comme l'unique doctrine de toute l'Eglise. Cela est fort difficile. S. Il faut supposer , qu'aprôs celte entreprise insensée, personne n'ait ou la charité trente ans durant de l'avertir qu'il était fou Cela est encore tris-peu probable. IIS TRACT. XIII I’ I. DE El ί .ΠΛίΙΙΜ I \ i7i. Obj. 25. In fldei formula cui tamen , instar plurium qu® ex CliryBereiigariiis subscripsit anno 1030, in sostomo laudavimus, inlelliguulur do Concilio Romano centum irodccim Epi­ corpore Christi sub speciebus sacra, scoporum , præsidc Nicolao II. dicitur : mentalibus. Nihil igitur in ea formula verum corpus el sanguinem Christi affirmatur quod Catholic® fldei non sil • sensualiler non solum Sacramento, consonum. Uptime S. Thomas ait : sed in veritate manibus sacerdotum « Hoc modo iutelligenda est confessio tractari, frangi, el fidelium dentibus Bcrengarii, ut fractio et attritio dentium altori. »1 id autem nemo jam tenet. referatur ad speciem sacramentalem, 273. Resp. « Inlelligentia dictorum sub qua vere est corpus Christi. ·· * ex causis est sumenda dicendi. » Be274. Obj. 20. Transubstantiate rengarius, ut suam hæresim celaret, nonnisi a Concilio Lateranensi IV. tam­ corpus et sanguinem adesse in altari quam dogma proposita et definita est: post consecrationem aliquando profi­ nullum autem Concilium valet novum tebatur, intelligens ea Sacramento ad­ suo arbitrio cudere dogma. esse , signo scilicet, haud rei veritate. 275. Resp. Dogma quod voce illa Ct igilur vera el substantialis agno­ exprimitur ab initio Ecclcsiæ est tra­ sceretur praesentia, coactus est faleri ditum, uli ex tot quæ laudavimus te­ illud vere manibus sacerdotum tractari, stimoniis liquet: vox ipsa ante Conci­ frangi, ct fidelium dentibus alteri. Hæc lium Lateranense est usurpata, centum S. Il faut supposer, que cette nouvelle doctrine, 9. Il faut supposer, qu'un Ires-grand nombre si contraire à la raison, aux sens, et au consen­ d'expressions très-communes , très-populaires, et tement public, n'ait jamais été condamnée par qui étaient dans 1a bouche de luus les l.hrftienr aucun jugement ecclésiastique, el qu'elle n'ait du monde, auraient changé de sens par toute li pas même été déférée a aucun tribunal. terre, sans que personne s'en soit aperçu, el qu'on 4. Il faut supposer, que tous les fidèles ayant aurait commencé d'y substituer une idée toute passé de l étal de ne pas croire la présence réelle nouvelle, en entendant le vrai corps do Jésusa l'etal de la croire, aucun n'ait parlé de son Cbrisl sous les mêmes termes par lesquels on ne changement, n'ait déploré le temps de son igno­ comprenait autrefois que sa ligure. rance, et n'ait témoigné de la joie d'avoir appris 10. Il faut supposer, que toutes les passions un secret si important. qui portent à contredire veux qui nous veulent 5. Il faut supposer, que de dis millions de montrer, que nous avons été dans l'ignorance et personnes qui auraient dû s'employer u persua­ dans l'erreur pendant une partie de notre vie, se der aux autres la présence réelle, nul ne s’est seraient éteintes , cl n'auraient point fait leur effet mis en peine de faire aucun livre pour l'établir. ordinaire dans ce siècle. «. Il faut supposer que dix millions de prédi­ tl. Il faut supposer, que les haines, ct les cateurs de la présence réelle auraient tous résolu animosités, qui séparent les sociétés d'Orient de d'un commun accord do ne rien écrire, ni de leurs ('Eglise Domaine, n'auraient empêché aucune progrès, ni de la résistance qu'on leur faisait ; de d'cnlr' elles de recevoir l'opinion de fa présence ne point se plaindre de la dureté des peuples, et réelle, qui aurait été inventée dans l'Eglise Latine de ne point se réjouir des bénédictions que Dieu au neuvième siècle. H. H faut supposer, que ces sociétés ne se répandait sur leurs travaux. 7.11 faut supposer, que decent millions d'hommes seraient montrées dociles qu'en un seul point; a qui on aurait dû proposer cette doctrine durant que leurs passions n'auraient cessé d'agir que dsn» le dixiéme siècle, nul ne se serait mis en peine un seul point; et qu'ayant toutes pris de l'Eglise Domaine la fui de la transubstanlialion , elles de la combattre par écrit. s. Il faut supposer, que l'esprit de cent mil­ n'auraient voulu la suivre dans aucun des autres lions d'hommes se serait trouvé tourné a em­ points pour lesquels elles se sont séparées d'elle.· brasser durant un siecle une opinion contraire a leur raison , a leur sens , a leur coutume , à leurs préjuges, u la fui dans laquelle ils avaient été nourris. l.a perpétuité de la Joi, l. i. I. ix. c xi. (<) Apud Baronium Annalium t. xi. ad annum <059. (i; 5 p. qtt. Ixxvii. art. vii. ad 5. VIII DE TRANSUBSTANTIATIONE. 1*9 saltem annis, n Stephano Auguslodu· nulla ignorantia adeo crassa, ul non ncnsi : « Oramus ul cibus hominum sentiatur quantum mysterium Eucha­ liai cibus Angelorum, scilicet ul oblalio ristiae rationem superet, sensuumque panis ct vini transubslantietur in cor­ relationi repugnet. Maximum foret in pus ct sanguinem Jesu Chrisli. » 1 ordine morali miraculum, contra om­ IliltlebcrlusTuroncnsisArchiepiscopus, nes leges quibus reguntur mentes,ai qui anno 1135 obiit, transubstantia- un versi ubique Ecclesia», ministri, el lionis voce primus usus esse dicitur ’ qui ab Ecclesia divulsi sunt ab antiquis Sic ctiam Petrus De Blois cl plures alii sæculis sectarum præcones per Orientis cam adhibuerant. Cælerum licuit eerie regiones, a tide de symbolis et signis ad Concilio vocem novam adhibere ad veritatem præsentiæ Chrisli corporis vetus enuntiandum dogma , postquam docendam, sensim sine sensu transie­ iiærctici, vocum ambiguitate usi, dog­ rint , et fideles el sectarii eos secuti ma impugnarunt; quod ct fecit Ni- sint duces in arcano colendo . quin ctenum Concilium « consubstantialem > mutationis doctrina; el cultus ullum Christum appellando. « An novitate superessei vestigium, adeo utquisæoffenderis, » inquit S. Athanasius, « an ctilo undecimo impugnaverit realem etiam rei ipsius veritatem, quæ hoc Christi præsenliam, veluti novalor el est sortila vocabulum , refugis? Ites hæreticus, ab avita tide desciscens, a enim antiqua novum vocabulum acce­ loto orbo Christiano habitus sit. 278. Obj. 28. Transubstantiatio, ulpit, non vocabulo rei veritas acces­ pote per sc absurda et impossibilis, sit........... Etiamsi voces ita in Scri­ ptura non extent, sententia tamen omnino rejicienda eat : nec enim divi­ quam continent, vere in Scripturis num dogma esse potest quod rationi habetur. »5 aperte adversatur. 276. Obj. -j.1. Intima illa relatio pa­ 279. Resp. Quando de dogmatis re­ nis el vini ad corpus et sanguinem velatione perspicuis constat documeetis , impium est rationem appellare Christi, quorum consecratione fiunt symbola, causa fuit cur ea fideles judicem : constat autem omnino de magna cum veneratione contempla­ transubstantiatione ex publica totius rentur : unde per sæcula tenebricosa Ecclcsiæ doctrina . assentientibus om­ opinio Pascliasii sensim sine sensu ob­ nibus Orientis sectis etiam antiquis­ tinuit, donec tandem nefas habitum sit simis , et suffragantibus plurimis et de ea dubitaro. lucidissimis Scriptura testimoniis, el 277. Resp. Relatio illa facile effugisset monumentis prxclaris traditionis diplerorumque mentem, nisi a pastoribus vime. Nullum profecto mysterium ma­ Ecclcsiæ fuisset sæpissime inculcata joribus splendet revelationis indiciis. Facilius idciico oblivioni fuisset data, Quod si de ejus possibilitate agendum quam in arcanum adeo stupendum sil, ct juxta rationis dictamina. prout aucta, vel præcouum exaggeratis locu­ ea nohis visa fuerint, judicandum de tionibus, vel populorum fide Sensim mysterio, actum est de revelatione sine sensu non potuit nova senteniia Sapienter igilur hanc objecliouem de­ obtinere, quæ el sensibus humanis et seruerunt Oxonienscs, post dogmatis rationi videbatur aperte adversari : nam novissimum adversarium insignem. * nulla est societatis humanæ conditio, Mysteria adoranda sunt, haud raliouc (I) De Sacr. Alt. c. iii. (4) Scrni. Uiiii. el iciii. (J) De decretis Synodi Nic. (I) Juvat in rem nostram ipriui recitari· rerh.i « The doctrine o' Transubilantiation, li'»e ibo I.W TRACT. XIII I·. I. HE EUCHARISTIA vestipanda, quod fslrtur Cosinus , pla­ adjuncta maneant, imo species ipsa? citi sui do rcali perceptione Chrisii in corrumpantur, cl si nimio potu quis indulgent, ebrietas sequatur, aut si ve­ Eucharistia solicitus. * 280. Obj. 2!». Repugnat ul accidentia nenum pani admixtum fuerit, moriatur maneant, substantia in aliam conversa manducans, certitudo de substantia accidentia enim substantia? sunt modi; panis et vini pnesente maxima est; quum ergo omnibus fatentibus acci­ vel nihil unquam fidendum est sensuum dentia panis et vini maneant, ipsa relationi. 283. Resp. Sensuum relatio minime substantia adsit necesse est. 281. Resp. Accidentia, sensu philo­ infirmatur, etsi credamus mentis nosophico, modi sunt substantia?, sed str® judicium non debere eam sequi, species extern® aliquando sic nuncu­ Christo diccnle corpus suum el san­ pantur. Equidem non repugnat ul spe­ guinem esse quæ nobis dantur. Pro­ ciei extern® rei veritas non respon Icat: fecto penes Deum est, ad suas perfe­ angelos enim sub humana forma la­ ctiones ostendendus, consuetum rerum tuisse novimus, el plurima visioni ordinem nonnunquam mutare, præ­ prophetarum exhibita, quae rerum ima­ sertim quum nobis alia ratione rerum gines el typi potius quam ips® res veritatis certam pnebeat notitiam. Pos­ erant. Quis dicet repugnare, ut forma sumus quidem de rebus externis juxta el color panis oculis exhibeantur, quin sensuum relationem judicare, quoties­ adsit vere panis? Quis asseret Deum cumque non constat Deum suam in­ non posse efficere ul gustus vini sen­ terposuisse potentiam. Sapientissime tiatur, quin vinum potetur? Philoso­ staluil Christus nullatenus variandas phic® disceptationis de accidentibus externas Sacramenti species, sed omnia haud soliciti, affirmamus fidenter for­ exterius eadem videri, eosdemque se­ mam et colorem manere absque sub­ qui effectus, ne fidei deesset meritum, stantia. vel temeritati ac infidelitati pateret pe­ 282. Obj. 30. Si sensibus referenti­ riculum divinæ veritatis faciendi ratio. bus panis vinique, eliam post conse­ Manent igitur figura, color, el gustus, crationem , præsenliam , credere non externæ corruptionis species videntur, liceat, de omnibus rebus externis erit effectusque iidem sequuntur specicrum dubitandum : quum enim iigura, color, receptionem , qui ex ipsa panis vinique gustus, et cætera omnia panis et vini substantia orirentur. Hæc omnia lumen doctrine of the Trinity, it a question , not of abstract reasoning, but of pure evidence. We believe tbe revelation of God to be essential and unerring truth. Our business therefore , most plainly is , not to discuss I he abstract absurdity , and lhe imagined contradictoriness of Transubstantialion , but to inquire according Io lhe besl means which we possess , whether it be indeed a doctrine of Holy Scripture. If sullicient evidence shall determine such to be the case, we may be sure that lhe doctrine is neither absurd nor con­ tradictory: if lhe evidence be insuUicient, we require not the aid of irrevelant abstract reaso­ ning , (oi we then reject the doctrine because we have no suttirieol evidence of its truth, deceiving lhe Scripture as the infallible word of God , and prepared with entire prostration of mind to admit hia declarations, I shall ever contend that the doctrine of Transubslantiation , like the doctrine of lhe Trinity, is a question of pure evidence. Faber, Difficulties of Romanism , c. iv. (I) a If it seems impossible that the tTeslr of Cnnisr should descend, and come to be our food, through so great a distance; we must remember how much the power of the Holy Spirit evceedi our sense and our apprehension, and how absuni it would be to nndertako to measure Ills immen­ sity by our weakness and narrow capacity; and so make our faith to conceive and believe whal our reason cannot comprehend. » The History of Popish Transubslantiation,by John Cosin, Bishop of Durham , ch. iii. . VIII DE niANSCBSTANTIATlONF. panem el vinum manere non probant, Christo dicente : Hoc eut corpus meum hic est sanguis meus. Quod de veneno admixto dicitur, vi caret nec enim Christus venenum, sed panem in suum corpus mutavit. Hanc nostram responsionem Augustini verbis dc re alia placet confirmare « Sed ne ipsi quidem oculi fallunt : non enim renuntiare possunt animo nisi affectionem suam. Quod si non solum ipsi, sed etiam omnes cor­ poris sensus ita renuntiant, ut afllciunlur, quid ab cis amplius exigere de­ beamus ignoro. ... Si quis renium frangi in aqua opinatur, et cum inde aufertur integrari, non malum habent internuntium, sed malus est judex....... Quare oculus recte, ad hoc enim factus est ul tantum videat ; sed animus per­ verse cui ad contemplandam summam pulchritudinem mens, non oculus fa­ ctus est. ille autem vult mentem con vertere ad corpora , oculos ad Deum. Quæril enim intelligerc carnalia, el videre spiritalia, quod fieri non potest.»1 Angelica el propheticae visiones pos­ sunt etiam responsionem nostram illu­ strare. ‘284. Obj. 51. Transubslanlialio plu­ rima includit miracula, quae quotidic, imo singulis fere momentis , lo­ tum per orbem ,- a sacerdotibus pera­ guntur, quin aliquod prodeat eorum indictam : hæc miraculorum frequentia divinæœconomiæ répugnai, quæ non­ nisi perraro naluræ legibus derogari sinit, el miraculorum potestatem nulli hominum ordini alligavit, sed per san­ ctos plerumque viros, ex impulsione quadam divina ea patrari voluit, el qui­ dem in fidei confirmationem, manifestis divinæ potenliæ indiciis, potius quum ad fidem exercendum, occulta quadam operatione ‘285. Resp. Plurima quidem miracula divinæ potenliæ ct bonitatis in mysterio (I; !.. de vera Ilei. c. itiiii. 151 eucharistico agnoscere oportet, qua de causa Chrysostomus ct alii Patres eu verbis amplissimis celebrarunt : easlerurn alterius sunt generis ab iis quæ ordinem naluræ interrumpunt, cum quibus proinde non sunt conferenda. Plurima singulis momentis contingunt gratiae miracula, quibus scilicet Deus mentes illustrat superno lumine, cordaque dilectione cœlesti allicit, quæ non ideo deneganda sunt, quia a mi­ raculis ordinis physici differunt. Equi­ dem constat Christum hoc instituisse Sacramentum, illud conficiendi pote­ statem hominum certo ordini, sacer­ dotibus scilicet, tradidisse, illud per­ petuo celebrandum voluisse, et ipsum corpus suum et sanguinem adesse de­ clarasse. Quæ inde sequuntur non possunt allegari ut divinis ejus consi­ liis repugnetur; penes ipsum enim est qua voluerit ratione sua perficere opera Sane conceptio virginea ab aliis miraculis discrepabat : nec enim quo­ modo contigerit poterat sensuum testi­ monio constare, nec ad fidem confir­ mandam inserviebat, sed in ea colenda fides exercetur. 280. Obj. 52. Transubslanlialio in­ utilis prorsus est : Christus enim se suis dare potest, absque panis ct vini in corpus et sanguinem suum conversi one. 28". Resp. Nostrum non est Christo praescribere leges, sed consilia ejus adorare, et beneficia nobis oblata grato amplecti animo Si corpori anima con­ juncta non fuisset, divina munera nobis donasset absque specie aliqui externa , uti monet Chrysostomus : sed nostne se misericorditer attem­ peravit conditioni, Sacramentum in­ stituendo , quo cum sub externis illis speciebus accipimus. certi hac ratione facti cœlestls doni quo dita­ mur. Agnoscamus ct adoremus un· IM TRACT. XIII. P. I DE EUCHARISTIA lain Doi cl Salvatoris nostri inunifl-ceniiam. DF. LITURGUS. 28«. De Lilurgiis aliquid diximus, sod quum gravissimum constituant ar­ gumentum, de iis specialius agendum duximus. Equidem fleri non potuit ul cultus publicus doclrinæ prtedicalæ el apud omnes rccepfæ non responderet. Merito idcirco scripsit Cœlestinus I. ad Galliarum Episcopos, anno 431 : « Ob­ secrationum quoque sacerdotalium Sa­ cramenta rcspiciamus, quæ ab Apo­ stolis tradila in toto mundo atque in omni catholica Ecclesia uniformiter celebrantur, ul legem credendi lex statuat supplicandi. » 289. Λι.Γΐφ} «« vox est Græca quæ mu­ nus publicinn significat, sacrum prae­ sertim ministerium populi fidelis no­ mine a sacerdote peractum. De mini­ sterio sacerdotii veteris apud Lucam usurpatur in Evangelio, * de sacro novi Testamenti munere in Actis Aposto­ lorum : λππηφutrur αντί» tu tufiu. * Illud a Vulgato interprete redditum est : « Ministrantibus illis Domino ; ·> ab Erasino : « Cum illi sacrificarent Do­ mino;» quam vim voci inesse Episcopus Anglicanus Buckeridge apud Oxonicnses haud difiiletur.s Graeci vocem re­ tinuerunt , caque designant ritum sa­ crificium celebrandi, quem Latini Mis­ sam vocant. Libros tum græcos, tum latinos, vel alia quavis lingua conscri­ ts) « Thai which wc road minitiering , is trans­ lated by Erasmus Io he sacrificing , lacrifîcanhbut illit, and sacrificing did surely imply the re­ presentation of Cukist's Sacrifice; and the word is > Kriijij iiirai,. od'ering of divine worship : » and so there was then a Liturgy , and all Liturgies had this Sacrament in them, n Bishop Buckeridge a pud Oionienie», vol iv ptos qui ritum celebrandi Sacriliciiim novæ legis continent, bic intclligimih Liltngiaruin nomine. 290. De Liturgiarum antiquitate, qoÿ rum plures Apostolorum Petri, Jacobi, et Evangelisl.c Marci præscfcrunl no­ mina, inter eruditos homines disceptatum est : sed eorum nobis probatur sententia qui agnoscunt earum sub­ stantiam ad Apostolos referendam esse auctores, ‘ quatenus qua * priecipua sunt praescripserunt viva voce, ct sacris ministris demandarunt, ad eorum suc­ cessores transmittenda. Eam primis ipsis sæculls scripto traditam verosimile est : nam de prece altera schisma­ ticorum et hæroticorum ad altare, illi­ citis vocibus constante, Cyprianus lo­ quitur; quapropter jam precem solemnom certis constantem verbis adhiberi a Catholicis, da tu r in tell igere. Eam vero sola ministrorum memoria nixam ut servaretur vix credet qui Liltirgiis vetustissimas perlegerit, quæ prolixanimis sunt ut facile retineantur. Harum mira in rebus praecipuis concordia, communem e quo fluxerunt fontem denotat, cl quæ ex publica oratione a Cypriano aliisque citantur , iis inve­ niuntur consona, ita ut lota Liturgis inde colligi quodammodo possit. Cæterum verosimile est Lilurgias per Iria priora sæcula manibus sacerdotum vel aliorum sacrorum ministrorum tantum teri consuevisse, nec fuisse vulgatas. 291. Præcipuæ Lilurgiæ Orientales græco idiomale exaratæ sunt Lilurgia S. Jacobi ea dicitur quæ Hierosolymis J41 · All the ancient liturgies agree in Ih’u Furni of Prayer almost in the same «unis, but fully and exactly in (be same sense, order,and method ; which whosoever attentively considers, must lie convinced that thia order of prayer was delivered to the several churches in the very first plantation and settlement of them. ■ Bishop Bull xiii Sermon apud Oxonienses, vol.ii· cap ix de nriiuills. «H apud Ecclesias alias Orientales in usti oral. Exlltit ceric ante Cyrilli Hie­ rosolymitani tempora , qui quarto sæculo medio floruit ; ea enim usus esl, uti liquet ex catechesi ejus quinta cum Lilurgia quæ superest collai a. Earn in compendium redegerunt, testante S. Proclo, S. Basiiius M. ct S. Joannes Chrysostomus. Lilurgia vetustissima .(|UiB in libro octavo Constitutionum Apostolicarum legitur, ante Nicaenum Concilium, uti eruditi censent, con­ scripta, prxsupponit Lilurgiam Jacobi. Ü92. Lilurgia S. Marci, in Alexan­ drina Ecclesia , adhiberi consuevit ab antiquissima ælale; Eulychiani enim , qui Jacohilædicuntur ab anno tot,quo ■Chalcedonensc habitum est Concilium, ab Ecclesia Catholica divulsi, ea adhuc utuntur. 295. Lilurgia Clementis Itomani ea ■dicitur quæ in libro Constitutionum Apostolicarum habetur. 294. Lilurgia Dionysii Areopagita? nomine insignita, in libro tertio de Jlierarchia ecclesiastica occurrit. Scri­ ptum hoc opus nonnullis eruditis vide­ tur ante medium quintum sæculum. 295. Lilurgia a Basilio Magno in novum ordinem disposita noscitur, sicut et a Chrysoslomo, quarum tamen •codices aliquas habent varietates : sed ulraque Lilurgia a mille trecentis cl amplius annis a Græcis adhibita -est. Nestoriani, ab Ecclesia ab anno 431 divulsi, Chrysoslomi Lilurgiam retinent. 29C. Inter Lilurgias Occidentales pri­ mum occupat locum llomana , quæ S. -Petri dicitur, utpolc juxta ejus instituta composita. Codex vetustissimus ille est qui dicitur : Codex Sacramentorum velus Romana: Ecctesiœ, a S. Leone Papa 1. confectus. Superat cæteros •omnes codices lilurgicos, sive Orien­ tales, sive Occidentales, ætale et inte­ [I) Argentorati, «Hi». gritate , nihilqno continet quod quinto saltem sæculo sil posterius. Alter codex est Gelasianus, Gelasio primo auctore, dictus idcirco Gelasii Sacramentarium. In 1res distribuitur libros, quorum primus agit de mysteriis, seu de anni circulo , per quem celebrantur, secun­ dus de Nataliliis Sanctorum, tertius est pro Dominicis diebus post Pentecosten. Tertius codex est liber Sacramentorum Gregorii M., qui apud plerasquc Occi­ dentis Ecclesias usurpatus, plurimas varietates passus est. 297. Lilurgia Ambrosiana dicilurquæ in Ecclesia Mediolanensi usurpata a remota valde antiquitate a S. Ambrosio recognita esi, et in ordinem redacla. 298. Lilurgia Gallicana dicitur quæ ante Caroli Magni tempora adhibita est in Galliis. sed cessit, ipso agente, Romans. Habentur plures ejus codices, quorum aliqui ad octavum sæculum referuntur, vel ad septimum. 299. Lilurgia Mozarabica, quæ et Hispanica dicitur, ea est qua utebantur Hispani, Arabibus dominantibus ', sole­ bant enim hi Moslarabes, vel Moza­ rabes, Hispanos vocare, voluti extra Arabes, uti vox illa explicatur. Dicta est etiam Gotho hispanica, et Gothi·ijalltcana, quia Gothis dominantibus antea Hispaniis et Galliæ meridionali, usurpari consuevit : *magna proinde est antiquitatis. Hac brevi Liturgiarum notitia prae­ missa, quam ex libro de antiquis Li turgiis a Theobaldo Lienhart ante paucos annos edito, * lOinpendio da­ mus, argumentum ipsum de re eucha­ ristica , quod jam indicavimus, fusius exponendum est. Propositio. Vera, rcalis, et substantialis præsenlia corporis et sanguinis Domini nostri Jesu Christi in Sacramento Eu charisliæ, et transubstantialionisdog- Precatur insuper sacerdos: sancti : « l't superveniens sancta el «ul citra condemnationem particeps bona et gloriosa sua præsentia sancti­ fiam sancti corporis el pretiosi sangui­ ficet ct efficiat hunc panem corpus san­ nis in remissionem peccatorum,cirictum Christi lui. Arnen. Et calicem tam æternam. » hunc pretiosum sanguinem Christi tui 304. Codex Renaudotii habet : ".Sa­ Arnen. » * Alter codex quem exhibet cerdos accipit corpus Christi dicens : Rcnaudotius habet : « Ut adveniens «Præsta, Domine, ul -anclificcntur efficiat panem istum corpus coeleste, » corpora nostra per corpus sanclum corpus animabusot corporibus salutem » tuum, ct purificentur animænostra· præslans, corpus Domini Dei et Salva­ » persanguinem tuum propitialorium.· toris nostri Jesu Christi, in remissio­ « Dal Eucharistiam dicens: « Corpusci nem peccatorum, et vitam æternam » sanguis Domini no.stri Jesu Christi accipientibus illud. » Populus dicit : » datur tibi in veniam delictorum, cl « Arnen. > « El mistum quod est in hoc » remissionem peccatorum in utroque calice, efficiat sanguinem Testamenti » sæculo. » novi, sanguinem salutarem, sanguinem 305. Cyrillus Hierosolymitanus plane vivificum, sanguinem coelestem, san­ usus est hac Liturgia, ritum autem guinem animabus et corporibus salutem exponens dicit invocari Spiritum san­ præslanlcm, sanguinem Domini nostri ctum, « ut laciat panem corpus Chri­ Jesu Christi, in remissionem pecca­ sti, vinum sanguinem Christi. » — «* torum , ct vitam æternam suscipien­ πο<»σΙι rir /xir «prer σΰ/ΛΛ Xfiirru, rw It imi tibus illum. ·> Populus dicit : « Arnen »5 αίμα Xpitrre. Refert sacerdotem porri­ 501. Ille quem prius laudavimus co­ gentem panein eucliaristicuin dicere : dex , post Dominicam orationem pre­ corpus Christi : cui respondebatur. sbyterum exhibet procantem : « ut effi­ ^men ; post communionem corpori» ciamur digni qui socii ct participes Christi propinare sanguinis poculum, simus sanctorum luorum mysterio­ quem pronus adorabat qui illum bi­ rum. « Alter codex habet : « ul digni bebat. 5 simus communicandi corpori el san­ 300. Liturgia S. Marci hauc habet guini Christi Salvatoris noslri. » invocationem Spiritus sancti : <· Emitte 302. Ad fractionem hostiæ dicit sa­ praeterea super nos, el super panes el cerdos, juxta priorem codicem : « Unio calices istos Spiritum sanclum tuum, sanctissimi corporis el pretiosi san­ ul eos sanctificet el conservet, tam­ guinis Domini, et Dei, et Salvatoris quam Deus omnipotens (elatu voce) cl nostri Jesu Christi. » Juxta alterum : <· faciat panem quidem corpus. » Populus « Iuspergilur sanguis Domini noslri cor­ dicit : Arnen. Sacerdos elata voce : Culi­ pori ejus in nomine Patris, ct Filii, el cem autem sanguinem Novi Testamenti ipsius Domini el Dei, cl Servatoris,et Spiritus sancti. » 303. Ille codex circa communionem summi Regis noslri Jesu Christi- 11 |l Bibliotheca? Petrum t. ii. edit. Lugdun. (t) Apud IUnaudol,ïoin. II. Liturgia? Orientis. (S) Catechesi xxiii. myslog. v. n. G I CAP IX. DE LITURGUS 135 iavrw r» ,ΐρ,,ά ,a, Post plura oral : « ut digne partici­ r«£τ — accedentes ordinate, bonis immaculati corporis et pretiosi ac cum reverentia et timore, uipme ad sanguinis unigeniti Filii tui. » Cum corpus Regis, o’ Oratio post communio­ distribuit Clero, dicit : « Corpus san­ nem incipit : « Percepto pretioso cor­ ctum. » Ad calicem : μα. ra Xpiars Çtjiai χ<χΐ ■·τ » In CoptiCU SIC i»—el calicem hunc sanguinem Christi precatur sacerdos : ■· Ostende faciem tui — ixi r> ircmpior tôt» αιμα. γκ Xpiffrd luam super hunc panem et super hunc ft. n Episcopus post plura populum calicem, quos super mensam hanc alloquitur : « Sancta Sanctis — ri χγιχ tuam sacerdotalem posuimus : benedic nir iyitir . . . Episcopus quidem tri­ eos, sanctifica eos el consecra eos. buat oblatum , dicens : Corpus Christi Transfer cos, ita ul panis quidem hic — JJ/ *® X|>tfr«, et qui recipit, respon­ fiat corpus tuum sanctum , et hoc mi­ deat : Anien ; Diaconus vero teneat ca­ stum in hoc calice, sanguis tuus pretio­ licem , ac tradendo dicat : Sanguis sus. »ln singul s exemplaribus Liturgix hujus, quod fecit Christus Eucharistiam Christi,calix vitio — ; et qui bibit , Arnen, respon­ instituendo recitatur magna cum soledeat. » 1 Descriptio Ecclesia, et Cleri, mnitate, el Iit invocatio Spiritus sancti. liquid facere debeat unusquisque Cle­ In usuali : <· Proponentes anlitypa * ricus vel laicus in Synaxi congregatus , sancti corporis et sanguinis Christi lui, alibi in Constitutionibus datur, cujus te rogamus el te obsecramus, Sancte in extrema parle hæc habentur : ■ Post Sanctorum, per luæ bonitatis placitum, illa Sacrificium flat, stante omni po­ ul Spiritus sanctus tuus ad nos venial, pulo, el tacite procante : cumque obla­ et ad hæc proposita dona, et ea bene­ tum fuerit, unusquisque ordo seorsum dicat, et sanctificet, el official . . pa­ dominicum corpus ac pretiosum san­ nem quidem pretiosum corpus Domini guinem sumat , — μιταΚαμβΛίιτγ tuear» et Dei cl Salvatoris nostri Jesu Christi (I) Vide Conslit. Aposl. I. viii. c. S- . β. (i) Ibidem I. ii. c. 57. '5) Vox hæc lypo nonnunquam respondet. «liquando ly pi mipletioni. Panis et vinum anlilvpa sunt corporis et sanguinis Christi : hæc enim oblatione Melchiscdcrians præsignala sunl; ro­ rari rliani possunt hoc nomine species i|uib'ia vclaniur corpus cl sanguis. <··.« TRACT, XIII. I’ I DE EKItAlllSTIA. — air» »· τίμιιι νίμΛ riv »νρί·, *αι 3·«, »α> sanguis pretiosus, verus Jesu Chrisit r«T«pir ίμνι lari Xpiffri — I11II1C VCrO CUli- Filii Dei. Anien. Corpus ct sanguii cem pretiosum snnguinem Domini cl Emmanuelis Dei nostri, hoc est vere.» Dei el Salvatoris nostri Jesu Christi. .. Populus : « Anien. Credo, credo, credo qui pro mundi vita effusus est ... . cl confiteor usque ad ultimum spiri­ immutans — μιτΛ.βΛ>.<,ι — Spiritu sancto tum , quod hæc ipsa est caro vivifies, Ιιιο. » In Coptica invocat Spiritum san­ quam accepisti, Christus Deus noster, ctum ul : « panem quidem hunc (/er ex sancta Domina nostra, Deipara, panem cruce signabit) faciat corpus semper Virgine Maria . . . tradisanctum ipsius Domini Dei et Salvatoris dilque pro nobis omnibus ipsam car­ nostri Jesu Christi, quod datur in re­ nem super lignum crucis sanctæ. » missionem peccatorum el vitam aeter­ 510. Llturgia S. Chrysostomi Grxti nam ei qui illud percipiet. » Populus : utuntur plerumque, utpote breviori. .Arnen. Sacerdos 1er cruce calicem si­ Basilii Liturgiam Dominicis per ma­ gnabit et dicet : « El hunc calicem san­ gnam Quadragesimam, Paschali tem­ guinem pretiosum Novi Testamenti tui, pore, cl nonnullis aliis diebus adhi­ (tunc corpus et sanguinem pretiosum bentes, prout testatus est Hieremias designabit} ipsius Domini Dei el Salva­ Patriarcha Constantinopolilanus anno toris nostri Jesu Christi, qui datur in 1376 acalholicis Germaniæ respondens. remissionem peccatorum , el vitam In ea sacerdos cruce ter signat sancta, leternain illis qui illum percipient. » ct dicil secreto : <■ Fac quidem panem Alexandrina continet etiam invocatio­ hunc , pretiosum corpus Christi tui. > nem similem, iisdem fere verbis, adeo Diaconus. Amen. El iterum diaconus: ut ea repetere supervacaneum. - Benedic, Domine, sanctum calicem 509. Precatur deinceps : » Fac ut sacerdos autem benedicens, ait :· Quoti nemo nostrum ad judicium vel con­ autem csl in hoc calice, pretiosum san­ demnationem sit particeps sancti cor­ guinem Christi tui. » Diaconus. Anien. poris et sanguinis Christi tui. » Ita in Et rursus Diaconus utraque sancta usuali habetur. Ad communionem orat stola demonstrans, ait : « Benedic, Do­ Christum : « qui supra cum Patre mine. » At sacerdos utraque sancta sedes, et hic nobiscum invisibiliter manu benedicens ait : α Immutans versaris, dignare potenti tua manu — Spiritu luo sancto Dia­ impertiri nobis illibatum corpus tuum, conus Arnen, Arnen, Arnen. » Ad Com­ et pretiosum sanguinem, et per nos munionem , sacerdos tenens sanctum toli populo, n Jn Coptica post fractio­ panem porrigit diacono ,· el exosculati» nem hostile, tres illius parles dexleræ diaconus porrigentem sibi manuin, ac­ manui imponit et dicil : « Corpus san­ cipit sanctum panem, dicens : <· Imper­ ctum et sanguis pretiosus , purus , tire mihi, Domine, pretiosum el san­ verus, Jesu Christi Filii Dei nostri. ctum corpus Domini et Dei el Salva­ Arnen. Corpus el sanguis Emmanuelis toris nostri Jesu Christi. » Sacerdos Dei nostri, hoc est in rei veritate. autem dicit : « Impedior libi pretiosum Arnen Credo, credo, credo el confi­ et sanctum et illibatum corpus Domini teor usque ad extremum vitæ spiritum el Dei el Salvatoris nostri Jesu Christi, hoc esse corpus vivificum Filii tui. . . in remissionem peccatorum, in vitam Jesu Christi. » In Alexandrina Sacer­ ælernam. » Et secedit retro sanciam dos elevans ItcvJix·» ait : « Sancta mensam inclinans caput, ct orat eodem Sanctis .... Corpus sanctum modo quo sacerdos. Similiter autem et sanguis pretiosus, verus Jesu Chri­ sacerdos accipit sanctum panem, incli­ sti Fili: Dei Arnen. Corpus sanctum et nans caput ante sanciam mensam cl CAP IX. DE I.ITI RGIK. precalitr hoc modo : ·· Credo, Domine, Italia nominis tui ad hæc sane ia myste­ ct confiteor, quod lu es Christus Fi­ ria ; ac pietate lua frangimus, el mi­ lius Dcî vivi, η . . · Dignare me sericordia lua signamus corpus et san­ participem effici sanctissimi lui cor­ guinem Salvatoris nostri Jesu Christi. ■ poris el sanguinis. ■·...« In­ Ad communionem : « Fraires mei, dulge mihi cuncta, ul bonus , ct cle­ suscipite corpus ipsius Filii Dei, (fir.il mens , intercessionibus intemeratae Ecclesia, et bibile ipsius sanguinem. ■* tu® ct semper Virginis Matiis incon­ 313. Liturgia Armeuorum, prowl demnatum me custodi, ut sumam pre­ Uscanus Episcopus Apnenus, schismata tiosum et immaculatum corpus tuum. 1 licet addictus , anno 1666 testatus est, 511. In Missali Chaldaico habetur dum Amslelodami versaretur, invoca­ Liturgia Chrysoslomo tributa , quæque tionem continet Spiritus sancti . · Quo verosimiliter ad I.ilurgiæ suae exem­ panis iste benedictus corpus vere fa­ plum (acta est. In ea precatur sacerdos ctum est Domini nostri Jesu Christi, el ul Spiritus sanctus adveniat : - El pa­ calix iste benedictus factus fuit sanguis nem istum exhibeat corpus Christi Dei vere Domini nostri Jesu Christi. » mei. » Populus : « Arnen « Sacerdos : Varie tamen id legi dixit; nonnulli ■ El mistum, quod est in hoc calice enim codices habent : « Quo panis et perficiat sanguinem ejusdem Christi vinum benedicta facta vere corpus el Dei nostri. » sanguis Domini nostri Jesu Christi. 312. Liturgia Nestorianorum praeci­ Arnen. » Nonnulli sic legunt : « Quo pua sanctorum Apostolorum nomine panem istum benedicens, corpus fa­ insignitur, ct ab Apostolo Thaddæo, cies Domini nostri. et calicem istum et sancio Mari dicitur composita. In benedicens, vere facies sanguinem ea sacerdos Deo gratias agit : « fecisti Domini nostri Jesu Christi. » Postea nos dignos administrandi mysteria san­ panem consecratum sacerdos appellat cta corporis et sanguinis Christi lui » » verum corpus Salvatoris Domini no­ Accedens ad hostia» fractionem , dicil: stri; ·> el 1er dicit super calicem : « Accedimus, Domine , cum fide vera, « Sanguis verus est Domini nostri Jesu frangimusque cum confessione, el si­ Christi, n s 314. Cophti, Ægyptii scilicet, præter gnamus per misericordiam luam, cor­ pus et sanguinem vivificatoris nostri Liturgiam S. Basilii, utuntur Liturgiis JesnChrisli. nposlcommunio incipit his S. Cyrilli Alexandrini, et S. Gregorii. verbis : « Christus, Deus noster, Domi­ Invocatur Spiritus sanctus in Liturgia nus, Rex, Salvator et Vivificator noster, quæ Cyrilli fert nomen : ■ super hunc per gratiam suam dignos fecit nos sus­ panem et super hunc calicem, ut pu­ cipiendi corpus ejus, sanguinemque rificentur et transferantur ... et ejus pretiosum. » Christiani qui di­ hunc panem quidem faciat corpus cuntur S. Thomæ in Indiis Orientalibus Christi . . . cl hunc calicem faciat Liturgia utuntur, in qua verba Domini quoque sanguinem pretiosum Testa­ sic recitant : Hoc est in veritate corpus menti Novi ■ ■ · ejusdem Domini, meum : Hic est in veritate calix san­ Dei, Salvatoris el Regis omnium no­ guinis mei. Ad fractionem hostiae dici­ strum Jesu Christi. « 313. In Liturgia quæ fert nomen S. tur:» Accedimus, Domine, in fide veri- (I) Melanchton ul l.utheranam > Sacerdos vcre,cl ita credimus, corpus tuum.» alla voce. : « El faciat panem quidem Similiter post verba in calicem, po­ istum fleri sanctum corpus tuum Do­ pulus dicit : « Arnen. Vere est sanguis mini Dei cl Salvatoris, supremique tuus, credimus. » Regis omnium nostrum Jesu Christi, 31«. In Lilurgia Romana, juxiaan­ in remissionem peccatorum, et ad tiquissimos Gelasii et Gregorii codices, Miam aeternam communicantibus ex habelur, uti hodie, oratio -■ ut nobis illo. » zfd communionem sacerdos 1er corpus ct sanguis fiat dilectissimi Filii dicit : «-Corpus sanctum et sanguis tui Domini nostri Jesu Christi. » Post pretiosus, verus Jesu Christi Filii Dei, consecrationem dicit sacerdos : "Offe­ Amen Emmanuel Dei noslri, hoc est rimus praeclara * majestati tuae, de tuis vere. Anien. Populus : * Anien, Credo, donis ac dalis, hostiam puram, hostiam credo, credo et confiteor usque ad ul­ sanctam, hostiam immaculatam, pa­ timum spiritum, quod hæc ipsa est nem sanctum vilæ iclernæ.etcalicem sa­ caro vivifica , quam accepisti, Christe lutis perpeluæ. ■> Ad posicommunionem Deus noster, ex sancta Domina nostra in festo SS. Processi el Marliniani orat Deipara, el semper Virgine Maria. » sacerdos : « Corporis sacri el pretiosi Tost communionem dicitur: « Concede sanguinis repleti libamine, quæsumus. nobis per immaculatum corpus Uium Domine Deus noster, ul quod pia de­ el pretiosum tuum sanguinem redem­ votione gerimus, certa redemptione ptionem , sicut benigne præstitisli no­ capiamus. » Ad S. Petrum ad Vincula: bis nunc ut ex ipsis Eucharistiam ac­ " Corporis sacri el pretiosi sanguini» ciperemus. » repleti libamine, » etc. In Exaltatione 316. Jacobike, Eulychiano errore in­ S. Crucis ad posicommunionem :*Jesu fecti, in Syria, Ægypio et Abyssinia , Christi Domini noslri corpore ct san­ præler S. Jacobi Liturgiam, utuntur guine saginati, per quem crucis eat alia quam S» Marulhæ catholico tri­ sanclilicalum vexillum. » 1 buunt , qui circa tinem sæculi quarti 319. In Missa Ambrosiana ea quæ floruisse dicitur. In ea habetur invo­ supra cx Romana recitavimus ad ver­ catio S. Spiritus iisdem fere verbis bum fere habentur. Præterea ad fra­ quibus aliæ Lilurgiæ, et post recita­ ctionem sacerdos dicit ; « Corpus tuum tam Sacramenti institutionem dicit Sa­ frangitur, Christo , calix benedicitur. ■ cerdos : « Illos etiam corporis el san­ Pariem in calicem demittens, ait : guinis sui sancti participes faciens , « Commixtio consecrati corporis et doctrina divina erudiit. » Alia utuntur sanguinis Domini nostri Jesu Christi Lilurgia quæ beati Jacobi Edesseni dici- nobis edentibus el sumentibus proli· (I) Mirum est Rullum aliosque Missam Roma­ nam dogmati transubslantialionis adversati afflr- masse , quum verbis perspicuis, quamvis minui vehementibus , illud adstruat. CAP. IX. DE LITURGUS cuit ad vilan» et gaudium sempiter­ hæc solcmnia, ul liat nobis legitima num. » Sumens calicem ait : ·· Præsla , Eucharistia in tuo Filiique tui nomine. quæso, Domine , ul perceptio corporis 320. Missa Mozarabic.a in Missali rum solcmnia, ritu Melchisedcch sum­ omnium offerentium, institutionem ex­ mi sacerdotis oblata, precamur mente hibet . et post verba : « Hoc est corpus devota tc, Majestas æterna, ul ope­ meum , quod pro vobis tradetur; » rante virtute, panem mutatum in canie, pnescribilur : « Ilie elevetur corpus. » poculum versum in sanyuine illum Post verba consecrationis calicis, præ- sumamus in calice qui de te fluxit in scribitur elevatio calicis , et deinceps cruce ex latere >» El post orationem dicit : « elevet corpus Christi, ■> quod dominicam : <· Libera nos a malo, super calicem tenens recitat Symbo­ DomineJe.su Christe. Corpus tuum pro lum Conslantinopolitaniim. Ante com­ nobis crucifixum edimus, el sangui­ munionem orat sacerdos : <· Domine nem sanctum tuum pro nobis effusum Deus meus, da mihi corpus et sangui­ bibimus, n nem Filii lui Domini noslri Jesu Chri­ 522. Missale Francorum in ordina­ sti iia sumere, ut per illud remissio­ tione presbyteri Episcopum orantem nem omnium peccatorum merear ac­ inducit : « Ul per obsequium plebis cipere. Ave in ævum sanctissima caro tuæ corpus et sanguinem Filii tui im­ Christi........................Corpus et san­ maculata benedictione transfurmet · guis Domini nostri Jesu Christi custo­ Missa XXI super oblata . ■· Deus qui diat corpus el animam meam in vitam legalium differentias hostiarum unius ælernarn. Amen. » Post communionem sacrificii perfectione sanxisti; accipe orationes variœ recitantur : « Corpus sacrificium a devotis tibi famulis . . . Domini noslri Jesu Christi, quod acce­ ul Filius tuus Jesus Christus, qui se pimus, et sanctus sanguis ejus . quem usque in finem sæculi suis lidclibu» potavimus , adhaereat visceribus no­ promisit adfuturum, et prœsenliœ cor­ stris, aeterne omnipotens Deus. » — poralis mysteriis non deserat quos • Refecti Christi corpore et sanguine redemit, ct majestatis suæ benefietis pariter * quia sanctifleati Deo Patri om­ non relinquat. » nipotenti gratias referamus. » 323. Missale Gallicanum vetus plura 321. Ex Missali Gothico, seu Gothico suppeditat. In Missa S. Germani Epi­ Gallicano, Missa XI, quæ est in diem scopi , collectio post Eucharistiam : sanctum Epiphaniæ, sic incipit : « Ve­ « Sumpsimus ex sacris altaribus Chri­ nerabilem ac primitivum in mirabilibus sti Domini ac Dei nostri corpus el san­ Epiphaniæ diem . . . veneremur, guinem . . . aspice. Domine, qui pia obsecratione poscentes, ul qui tunc et tuo vesci corpore, et tuum corpus, aquas in vina mutavit, nunc in san- effici vis fideles. ·· in Missa XVII fena guinem suum oblationum nostrarum V in cœna Domini, post Saucius : vina convertat. >> In Missa XX in Galbe- « Hanc igitur oblationem . quam libi dram S. Petri Apostoli post mysterium offerimus oh diem jejunii cœna· domisacerdos precatur : « ul immittere di- nicæ, in qua Dominus noster Jesus gneris Spiritum tuum sanctum super Christus Filius tuus in Novo Testamen- 111 ion TRACT. Mil. I'. I. DE EUCIIAItlSTIA n 9υμ» Xfhri. · 329. Obj. 2. « Ex ipsis hisce Lilurgiis , si consideramus quæ sequuntur, patet quod nulla mutatio, aut conver­ sio substantiae indicetur. ·» Ha Walchius. * 330. Resp. Id gratis asseritur, el contra rei evidentiam : nam quæ se­ quuntur ostendunt corpus cl sangui­ nem Christi adesse, el sacerdotis manu dari, et ore fidelium suscipi, nec aliud quidquam ; proinde veram con­ tigisse substantiæ panis et vini muta­ tionem. 331. Obj. 3. In Liturgiis pluribus orat sacerdos ut Spiritus sanctus ex­ hibeat — αιαίί-ξχι — Assainir — COCpus ct sanguinem Chrisli. Ergo veri­ tas corporis non ibi agnoscitur, nec ulla substantiæ mutatio. 332. Resp. Non orat sacerdos ul pa­ nis cl vinum exhibeant corpus cl san­ guinem Chrisli, sed ut ipse Spiritus sanctus panem et vinum facial el ex­ hibeat corpus et sanguinem Christi ; vocum enim Graecarum eadem est vis, uti Isaacus Causaubonus, Græcis litte­ ris insignis, el Protestantium in ca­ stris militans, agnovit, s — quippe dicitur magistralibus creatis. sicut et 4»»ψβή·ι». 1 Equidem unaquæque Lilurgia verum corpus adesse declarat, elideo mutationem subslan- § llliii. p. $94. {Si Eicrcit. in Baron, p. SM. Ed. Lond. (S1 Vide apud Renaudotiuni l.ilury. Orienlal. ». i. p. ili. ffli TRACT. XIII. P. I de EUCHARISTIA tin' sialuil, quam pleræque verbis num in sanguinem putant ; quod liæc vnhlc perspicuis enuntiant. in Liturgiis Deo Patri offerunt pro pec­ 555. Obj. 4. Jntilypa vocantur qua catis sacerdotum, et ignorantiis pojacent in altari post verba Dominicii puli : » * Eques Angliis Eduardus Sanprolata et Spiritus sancti invocationem. dius id etiam latetur; · Grotius irridet Non sunt igitur ipsum corpus et san­ Rivetum contradicentem ; 4 Flavius Lutheranus pariter irridet llottingeguis Christi. 534. Resp. Optimum damus vocis rum; Forbesius Episcopus Edimburinterpretem S. Joannem Damascenum, gensis plerosquc Græcos ita sentire quem Græci plurimi faciunt : « Anti­ agnoscit, · nec aliquos contra sentire type vero futurorum dicimus, non quod probare aggreditur; Dannawcrus, Pro­ non sint vere corpus el sanguis, sed fessor Agrigentinus , inter eorum erro­ quia per ipsa divinitatis Christi nunc su­ res recenset transiibslanlialioneni. ‘ mus consortes: tunc autem intellectuali 330. Probatur 2. ex silentio (iraxo· ratione per solam visionem perci­ rum de Iransubstantiationc, orto in­ ter eos et Latinos dissidio Undecimo piemus. » 1 sæculo medio, anno scilicet 1053, ve­ CAPUT X. hemens ortum est dissidium Græcos inter et Latinos , Michaele Cerulario DE ΓΙΠΕ ORIENTALIUM SECTARUM. patriarcha Constanlinopolitano Leoni IX. objiciente quidquid in Latinorum Insignia quidem fldei documenta , moribus reprehensioni locum aliqua­ quam de Eucharistia fovent Græci et tenus dare videbatur. Attamen de Orientales omnes, in Liturgiis quibus traiisubslanliatione siluit, quamvis Leu utuntur habemus; sed in re tanti mo­ paulo antea Bcrengarium ob eam de­ menti abundare præslat, quam vel negatam in Concilio damnasset, el minimum relinquere locum dubitatio­ Michael de usu panis azymi in Sacra­ ni. Alia igitur testimonia adducemus. mento conficiendo graviter quereretur. Propositio. Ergo illo ex capite nullus erat qucrelæ Viget, viguilque semper apud Græ- locus, sed ulraque ex parte concordia cos el Orientales omnes fides de vera, fidei et cultus. Græcos tunc temporis real i, el substantiali præsenlia Domini Romæ versatos luisse , ritus suos ser­ nostri Jesu Christi in Eucharistia, vantes, ipso haud improbante, testa­ adeoque dogma transubstantialionis. tur Leo, « quia nihil obsunt saluti cre­ 335. Probatur, 1. ex proteslantico- dentium diversa? pro loco el tempore runi scriptorum confessione. Cnisius, consuetudines, quando una fides per Lutheranus professor Tubingensis, post dilectionem operans bona quæ potest litteras nuntiosque missos ad Jere- uni Deo commendat omnes. » 7 be miam, patriarcham Constantinopoli- unitate fidei igitur constabat ulrinque. lanum , fassus est de Græcis, « quod Humberlus Cardinalis cl alii Gouslan * septem Sacramenta habent, ac trans­ tinopolim profecti, legatione pontificia mutari panem in corpus Domini, et ai­ fungentes, linperatoii obtulerunt scri- (I I., iv de tide Orthodoxa c. xiv. (i) Germano Graec. I. v. p. Siu. (t>) Cap. alii. cit. in opere celeberrimo : · l.a perpétuité de la Foi de l'Eglise Catholique tou­ chant ('Eucharistie défendue. ■ l. ii. ch. iv. p. ItG. îde edit. (4) Discussio Apologetici Itiveli. (5) Consid. modest, de Sacr. Luth. o. iv. p. 411. (G, De Ecclesia Graecanica hodierna p. 46. (?) Leo IX. ep. i. t. 3. episl. Rom. Pont. c. s. CAP X DE UDE ORIENTALIUM SECTARI M 163 plum quo Cerulnril querelis responde­ nis dogma divinum non esset. Bercnbatur. in quo, dum de azymo ageretur, gario idcirco objicit immanem super­ dicebatur : ■> Taliter præparatus azy­ biam : « fastu quo plenus e» contra mus, fideli invocatione totius Trinita­ orbem terrarum sentire cœpisii. n * tis fit verum cl singulare corpus Chri­ Durandus etiam paucis Berengarii as­ sti. » Excommunicatione perculerunt seclis orbis Christiani consensum ob­ Cerularium , causis recensitis , quin jicit : « Absit tam perversis et a veri­ erroris contra Eucharisticum dogma , tate ipsa tantum aversis pari junga­ paulo antea definitum in Occidentis mur perfidia, atque in sancta dominici Conciliis, cum accusarinl; civitatem corporis ac sanguinis communione cl Imperatorem orthodoxam esse simul minus aliquid fateamur quam Catho­ testantes. Petrus patriarcha Antioche­ lica per orbem universum praedicat nus, ad quem scripsit Ccrularius re­ Ecclesia. » * 339. Theophylactus, Archiepiscopus spondens, nihil dixit unde suspicari liceat de re Eucharistiæ esse inter 1res Bulgariæ, sæculo undecimo , clarissi­ illas sedes ullam discrepantiam , cui e mis verbis dicit carnem et sanguinem contra testimonium præbuil insigne in adesse, nobisque dari in Sacramento, quamvis panis speciem corpus praeseepistola ad Episcopum Gradensem. 1 357. Occasione illius dissidii scripta fcral, ne a comedendo abhorreremus. edita sunt a Niceta, monacho Conslan- Transubslantialionem his verbis de­ tinopolilano, qui e partibus Cerularii clarat — (Λμι> in virtutem carnis Cardinalis. Accusabat Latinos Nicetas el sanguinis transmutat; » seu po­ cos jejunium frangere Quadragesimale, tius in ipsam carnem et sanguinem; Missam celebrando hora terlia, scilicet, hæc est enim vis verborum, uti ex quæ apud nos nona dicitur. Respon­ pluribus ejus dictis liquet : vocat enim *» r» »vpi« »— dens Humberlus Nicelam arguebat Sacramentum — ùuri ?» τ»/ voluti corpus Domini cibis cæteris ad- ipsum corpus Domini; » —ry «>η kri — « reapse caro est ; » — «iri r« xup«> similanlem , Slercoranislarum inore. *ί>· h, Cæterum Nicetas scribebat : « Sanctus σίγξ — « ipsa Domini caro. » · Ε> autem Spiritus vivificusquc in vivificata reri μα Jiri r· βΰμ», fiutriu iri ieri ri ejus carne permansit, quam come­ Thpu. ra xipiu «iri» i ayiaji/xucr ir ri JiJuWdentes in pane qui immutatus est per rap<0, xax «Xi Surirer", à yxç îlxl rer» * trri ri ai/xx. Spiritum, el effectus corpus Christi, ifrii airirvircr , «Χλα riri μ vivimus in ipso, tamquam vivam cl «pp»ra γάρ filp7 (ία μιτιικιιϊιτΛΐ, κφι ^λιιιτλι ίμ'ιι aprtr. 7 « ΡΟΙ'ΓΟ diCCQS , HOC CSl deilicalam ejus carnem edentes. » 8 338. Lanfrancus , Halus gente, vin­ corpus meum ; ostendit, quod ipsum dex insignis dogmatis Eucharistici, corpus Domini est panis sancliticascripsit anno 1079, et appellavit Græ­ tus in altario, el non respondens cos, Armenos, et universos prorsus figura (anlilypon). Non enim dixit : Christianos, ulpole credentes myste­ Hoc est figura (anlilypon), sed : hoc rio, adeo ut totam Ecclesiam periisse est corpus meum. Ineffabili enim ope­ dicendum foret , si transubstantiatio- ratione transformatur, etiam si nobis (I) Vide Perpétuité ile la (foi, Vol. i. I. ii. C. «. . Ii9. (i) Ibid c. vi. ρ <57. (5! I.anfranc. !.. de corp. Domini c.i». (I) Durandus pari. ii. (lij In More. Comment, c. nn. (Oi In Matib. corr.m. c. uti. Vide et comment. in Joan. c. vi. (7 In Maith, comm. .. »i». (il TRACT. XIII. P. I. DE EUCHARISTIA \ idealtir panis. » lierum : ■ ·> àp «»r«rv *ir r· e*-/zar»r Iffrn e aprrr. àax' Lr «vr· IkifM μιναβίκλιται ri βϊμα r» Xp<»re. 1 « Non cnim figura et exemplar quod­ dam Dominici corporis panis csl ; sed in illum ipsum convertitur corpus Christi. » 540. Ex crucesignaturum bellis fidei Cnecorum el Latinorum h«i Xt^cirar cri i (I) Comm. in Marcum cap. siv. p. î,î. Conjicit VValchius hunc locum ante oculos habuisse Melancbtonem, dum in apologia Augustana; confes­ sionis scriberet Theophyiaclum scripsisse panem non lanium figuram eue, ted vere in carnem mulari, lotrod. 'ad libros symbol. Luther. I. i. Ι·μι^ΰμι·>τ ifrtr xai tnir "· Ifrt βΰμ» ri, α<μ» ra «νρ«β ίμϋι fteu Xpirm. ’ - " COIllfa dubitantes et asserentes panem et vi­ num consecratum non esse corpus ct sanguinem Domini nostri Jesu Christi » Dicit « corpus el sanguinem Christi esse quæ in mysteriis Hunt. » — eip, χαι αιμα XpiOrv r» τιΧχμιια. 512. Nicetas Chômâtes de Latinis quercus, eos in urbis Constanlinopoli· lanie direptione anno 1205. ipsum cor­ pus Christi cl sanguinem in terram projecisse et fudisse affirmat. — » i< xai αιαχχιμιΐ'.ι 3f ipâr ri lut, αιμα. χαί α'νμα XpiTra tara y'.? Xii/iuu xai fiwripuu. 343. Fidei cxlat confessio, quam Graeci a Saracenis ad fidem conversis exi­ gebant , ante tempora Manuelis Comneni, in qua profitebatur conversus se credere, panem et vinum mysticis precibus consecratum esse vere corpus el sanguinem Domini nostri Jesu Christi. 544 GrcgoriuslX.anno l233Gracosad unitatem revocare studens, ad Germa­ num Episcopum Corislanlinopolilaniim scripsit, et post transubstanlialionem panem, seu azymum, seu fermentatum, haud superesse docuit; mutatus scilicet csl in corpus Domini.s Tota inde secuta inter Legatos pontificios ct Graces disputatio fuit: « An Christi corpus in azymo confici possit? » * 345. Clemens IV. ad Michaelem Paleologum Imperatorem professionem fidei misilsubscribendam, in qua quum de azymorum usu agere oportuerit, Græcis affirmantibus in azymo corpus Domini confici non posse, transubslan· tialionis dogma ea occasione expositum csl : « Sacramentum Eucharistia; c' c. iii. p. 489. ITuslra autem laborat WalcbM» testimonia Theophylacli de mulalione accider tali interpretari. (41 Bibi. ve), pal. I. ii. Gia *co -let. (3) Bainaldus an. <135. n. 1, par. an. IÎSÎ. n. ·■ (Γ Ibidem, n. * Hanc fidei confessionem sti. " — ·» aira ra μν»τί/Ιφ l ijrtr s>,3«r ■nomine Imperatoris juratus professus /ilra/3a>,>tra< «ir 9νμα., »αί » îiisr Ur «ui» csl Gregorius Acropolilanus, ejus Nun­ ru xvui» ·μΰ> 1*7 Xjiiffr». ‘ 548. Clemens VI. de Græcis Servïa?, tius, in Concilio generali Lugdunensi anno 1271, el Legatus Concilii Gr.e- Dalmatiæ, cl Macedonis anno 1381 ,eorum nomine Metropolitani Ephesini, questus est : « Mendaciter asserunt, ct (riginta Episcoporum. Post Conci­ contra ea quæ præfala Romana tenet lium Lugdunense habitum est in Græcia et docet Ecclesia, corpus Christi non in Concilium, præside patriarcha Joanne azymo, sed in fermentato pane confici Vecco, in locum Joscphi. qui pertinax debere , et quod in azymo confectum in schismate recesserat in monaste­ est, esse denegant corpus Christi.»’ rium, et quæ acta sunt Lugduni pro­ 349. In Concilio Florentino Græci ad bata sunt. In litteris Concilii nomine unitatem redierunt post maturum re­ a Vecco scriptis hæc habentur : « Cre­ rum omnium examen ; de transubslandentes el nos, ipsum azymum panem t ialione autem nulla occurrit difficultas, in ipso sacro officio Eucharistiæ vere sed tantum de azymorum usu. transubsiantiari in corpus Domini no­ 350. Jeremias, patriarcha *Constan stri Jesu Christi, el vinum in sangui­ linopolitanus, a Lutheranis interroga­ nem ejus per sanctissimi Spiritus vir­ tus de Græcorum fide, anno circiter 1574. respondit panem mulari in ipsum tutem el operationem. »(I) 23 »» »<>?■» Renovato, sub Andronico , Michaelis corpus Domini — iir ·«·· r» lilio, schismate, de transubstanlialionis — vinum in ipsum sanguinem Domini. — iir «urà r» τί χνριν άιμ». 6 dogmate nemo questus csl 351. In Concilio Constantinopolilano 510. S. Thomas Aquinas contra Grae­ cos scribens, de errore contra transub- anno 1642, præside Parthenio, Iribus slantiationem nihil dicit, quamvis de aliis Patriarchis, pluribus Metropolitis, azymis agat. Ex alio ejus opere constat et Episcopis considentibus, confessio Saracenos Christianis universis id dog­ fidei a Petro Mogila, Russiæ Metropo­ ma objicere : « Improperant etiam lis, conscripta, probata est : in qua •Christianis, quod in altari comedunt dicitur : « quod tempore quo 'sacerdos) Deum suum, el quod corpus Christi, consecrat sancta dona, substantia panis si esset ita magnum sicut mons, jam el substantia vini mutetur in substan­ deberet esse consumptum. »s tiam veri corporis ct veri sanguinis 317. Joannes Paleologus, Imperator, Jesu Christi, operatione sancti Spiritus anno 1369, iter Romam susoepit, el quem invocat . . Post hæc verba iratilidei professionem juratus emisit, in subslantiatio fit eodem instanti, et pa­ qua de azymis dicitur : » Sacramentum nis mutatur in verum corpus Jesu Eucharistiæ ox azymo sacrificat Ecclesia Christi, et vinum in ejus sanguinem, (I) llainaldus an. «867. n. 77. (i, Ibidem an. 1877. n. 30. (3) Declaratio quorumdam dubiorum contra ■Gracoi, Armem», et Saraceno». Objectio sttpr» rtcilata Saracenorum numine proponitur. (4) Allalius de pi-ipel. cuos. p. 346. (6J Ep. ad Episcopo * Latinos in Gtrcia dimorentes apud Uainulduin an. 1531. n. 10. (C) Iu resp. Jereuur passim. TRACT. XIII. P. I. DE EUCHARISTIA. apparentiis panis ct vini remanentibus, pr.Tscntialiler adesse in sancta Eucha­ ex divina oeconomia. * ristia. » 7 552. Arrncni, testante Gerlaco . Lu356 Porro ex hac onminm sectarum Iherano , « in cœna Domini verum et consensione argumentum derivatur v«substantiale corpus ct sanguinem Do­ iidissimum divinie traditionis : nam mini adesse dicunt, sed videntur tran- liquet eam fuisse fidem saeculis quarto substantiationem probare. »’Olearius, vel quinto, quo plures sectae suam Lulheranus etiam, id testatur: « Quod referunt originem , et fuisse publico et Armeni etiam credunt transubslnntia- solemni omnium cultu celebratam, lionem . cognovi ex patriarcha qui nos Adeo altas egerat radices, ut nequidem invisebat Scamachiæ in .Media. »3 partium studiis evelli potuerit Erat 355. Jacobiiæ, testante Dionysio igitur antiqua ct certissima doctrina, Ilarsalibeo, in Liturgiam S. Jacobi, qua quæ ad ipsa rei Christiana· primordia utuntur, scribente, una nobiscum cre- necessario referenda est. ilunl transuhslan liai ion i .* « Dicimus CAPUT XI, panem hunc coelestem in veritate ct effectu esse corpus Filii Dei, et illud DE ΡΕΒΜΑΝΕΧΤΙ PB.ESF.NTlA. idem esse corpus personæ ipsius, quod assumpsit ex Maria, et facium est sa­ crificium in cruce pro nobis.»1— « Sa357. Murtinus Bucerus, e Dominicans cramenta autem vocantur corpus el san- familia apostata, verborum ambigui guis, quoniam non illud quod videtur tate ct fallendi studio notissimus, sunt : secundum speciem aulcm panis Lulheranos cum Sacramcnlariis ut conet vinum sunt, sed agnoscuntur atque ciliarcl, Christum in Eucharistia adesse sunt corpus el sanguis Dei. »5 docuit, sed in actione tantum, dum 354. Maronilæ prope Libanum et in sumeretur : hoc scilicet pacto iis favit aliis Syriae partibus degentes, nunquam qui fide suscipientium Christum percipi erroris contra Iransubslanlialionem ac- tradebant; Luthero, praesentiae con· cusali sunl : dogma perspicuis verbis fessionc . gratificans. Hic tamen non declaratur in commentario in Lilur- satis id habuit, sed per totam actionem giam S. Jacobi, quod Joannem Maro- Sacramenlalem Christum adesse definem sexti saeculi exeuntis auctorem nivit Kemnitius eum agnovit prasenhabere censetur.6 lem in iis actibus qui cum cœna con· 355. Æthiopcs, lestante Damiano Goez, nectuntur, veluti dum Eucharistia paulo Eucharistiam « indubitatum Christi post ad ægrolantes defertur. Ecclesia cum corpus, tum sanguinem esse sin- Catholica conversionem panis et vini cera fide profitentur. « Anno 1651 tres in substantiam corporis et sanguinis Ælhiopes Rom:e subscripserunt fidei Christi prædicans, cum adorat pra declaralioni : « Nos Æthiopes in veri- sentent quamdiu servantur specie» late attestamur, gentem nostram ve- sacramenlales, el anathemate ferit con· nerari imagines Sauciorum, el cre- trarium errorem : » Si quis dixerit, derc corpus et sanguinem Jesu Christi peracta consecratione , in admirabili ;i 1‘ail. i. in resp. ad inlering. evii. (i. Crucius in Cerinuno-Grscia. (5} Cii. in opere Perpétuité de Ia fui, I. v. ch. (S) ibidem c. liii. (C) Vide opus Perpétuité de Ia fui, I. v. ch. >>■ p. 401. (7) Cit. in opere : Perpétuité de la foi, I·’· 14 (.unira in Lit. S. Jacobi c. i. ch. liii. vol. i. p. 104,40G. CAP. XI. DE PERMANENTI PR.ESENTIA. 167 Eucharisliæ Sacramento non esse cor­ tur, ingressi sunt milites, quorum pus ct sanguinem Domini nostri Jesu aliquos scimus nullis initiatos myste­ Christi, sed tantum in usu, dum su­ riis , el viderunt omnia quæ intus mitur, non autem ante vel post, et in erant ; quin el testes sumus, quod hostiis sou particulis consecratis qum Christi sanguis, sicut in tali tumultu post communionem reservantur, vel contingit , in prædiclorum militum * supersunt, non remanere veruin corpus vestes effusus est.» Domini;anathema sil. ·> · ItaTridentini 3GI. S. Cyrillus Alexandrinus «Au­ Patres. dio aliquos esse, qui mysticam Eulo­ Propositio. giam nihil ad sanctificationem juvare In hostiis seu particulis consecratis, dicant, si quid ex ea fiat reliqui in quæ post communionem reservantur, alium diem. Insaniunt vero qui hæc vel supersunt, remanet verum corpus asserunt; neque enim alteraturChrislus, Domini. neque sanctum corpus ejus immu­ 358. Probatur I. ex Scripturis. Chri­ tatur, sed benedictionis vis ac facultas, sti verba vera erant eo quo prolata sunt el vivificans gratia perpetua in illo momento, et quod porrigebat Apostolis existit. n * suum erat corpus et sanguis, antequam 362. Probatur 3. ex antiquissima ipsi acceperint, ergo ex usu. vel ex consuetudine conservandi Euchari­ fide sumentium non pendebat ut Sa- stiam. S. Justinus M. testatur eam c rxucixtvr « Quid enim est altare nisi sedes cor­ >rf/xrs> ivZipiTriar. 6 364. Tertullianus , uxorem suam ab poris et sanguinis Christi ? ·· Quid vos ■· offenderat Christus, cujus illuc per ineundis novis nuptiis , post mortem » certa momenta corpus ct sanguis in- suam, cum ethnico homineul deterreat, • habitabat? ... An modo Judœos id inter cælera adducit argumentum, " imitati estis? Illi injecerunt manus quod maritus non satis veneraretur • Christo in cruce : a vobis percussus cœlcsle hoc Sacramentum, quod juxta • est in altari. » . . . . Hoc tamen im­ illius ælatis disciplinam, fideles domi mane facinus a vobis geminatum est, in arca parva tenebant, mane illud sibi dum fregistis etiam calices Christi san­ administrantes :« Non sciet maritus, guinis portatores. » * quid in occulto aute omnem cibum 360. S. Joannes Chrysoslomus ad sumas. » 7 365. S. Cyprianus narrat : « Mulier S. Innocentium I. scribens, de mili libus ab Imperatore missis ait : ·· Lo­ quædam cum arcam suam, in qua San­ cum in quo sancta condita servaban­ ctum Domini fucral, indignis manibus II) Sets. mi. Can. iv. (îj L. dc schismate Donalietarum , n. i. i, 3) Ep. ad Innoc. (i) Ep. ad Ccelosyriuin. (S) Apologi» i. n. 63. (0) Apud Euscb. I. ». hist. E d. ■ . tui. (7) L. ii. ad 1'sorem. DE EUCHARISTIA. tcntasscl aperire, igne inde surgenle Vino consecrato intinxit calamum Theo­ deterrita est n · dorus Papa, Pyrrhi (ionstantinopolitiini, 366. S. Rasilius M. dicit : - Alexan­ Monothelismi patroni, damnans errodria· cl per Ægyptum unusquisque rem. Episcopi qui Pholium damnarunt etiam de plebe, ul plurimum habet illud exemplum imitati sunt! Augu­ domi suæ communionem. » * stinus narrat mulierem cataplasma ex 367. Paulinas diaconus in vita S. Eucharistia confecisse, quo sanatus est Ambrosii narrat S. Honoratum Vercel- filius ejus qui rgrolabat. * Hæc male lenscm Episcopum, cum in superiori conveniunt fidei de Christo in Euchalabulato decumberet, ccelilus de nocte rislia praesente, absoluta jam actione admonitum, ut Ambrosio morituro sacramentali. subveniret : « qui descendens obtulit 371. Resp. Plurimie quidem pro lemSa neto Dom ini corpus : quo accepto, portim loeorumque diversitate fuerunt ubi glutivit, emisit spiritum. » ’ consuetudines, quas cum reverentia 368. Græci ex antiquissima disciplina Eucharistiæ debita aegre conciliamus, ferla quinta Majoris *Hebdomada Eu- Cælerum indubia aliunde habentur *do charistiam consecrant , infirmorum cumenta fidei ubique vigentis de præcausa per annum servandam, quam sentia Chrisii in Sacramento quamdiu periclitantibus vita administrant. In manebant species. Equidem id semper Ecclesiis earn servant juxta parietem , pro re explorata habitum est, Christum coluntque, lestante viatore protestan- ea ratione adesse, qua nil pali possit, lico. * quascumque vices species sacrameo369. Calvinusjpse fassus est veleris tales contigerit subire. Quando h® Ecclesiæ exemplum suffragari consue­ commode servari non poterant, vel tudini servandi Eucharistiam ul aegrotis haud erant nccessariæ, hostiis integroadministretur, cui tamen reluctari in­ lorum communionem alias jam serva­ verecundus ausus est « Quorsum igi­ tis , Hierosolymis igni tradebantur, tur, »ail, « evadet altera (consecratio) puriori scilicet elemento, sicut de reli­ cujus vis ad ægrotos usque pervenit ? qua victimarum carne in veieri Testa­ Sed enim qui sic faciunt, habent veleris mento praeceptum est. Nicephorus te­ Ecclesiæ exemplum. Fateor : verum in statur incorruptis pueris et jejunis re tanta ct in qua non sine magno pe­ particulas illas distributas fuisse, et riculo erratur, nihil tutius est, quam eas immaculatum divinumque corpus ipsam veritatem sequi. » 8 Domini vocat, miraculumquc narrat Objectiones solvuntur. quod ea occasione contigit puero ju■ Obj. i. Ecclesia Hierosolymi- daico, in fornace ardente per tips dies lesle llesychio, solebat c.ombu- servato illæso, quum pater iratus cum quod supererat ex Eucharistia. ° immisisset, eo quod, inter pueros chriEcclesia Constantinopolitana reliquias slianos, errore ad sacras particulas Eucharistiæ pueris e scholis evocatis percipiendas accessisset. Reprobavit dabat munducandas. ’ Nonnunquam autem Ecclesia morem Eucharistiam in cadaveribus Eucharistia inserebatur, os mortuorum immittendi;9 qui tamen I.. de lapsis. Ep. ccLuxix. art Cæsatiam Vali-iciam. In Vila S. Ambrosii. In opere Perprtuile' secretione. Consecratio igitur quibus oppido, i oriundus, Ecclesiæ discipli­ verbis est, et cujus sermonibus ? Do- nam i , qua sub specie tantum panis ad· mini Jesu. Nam reliqua omnia quæ ministratur Eucharistia, impugnarunt, dicuntur, laus Deo defertur; oratio Cali.ctini ob calicis usum vindicatum praemittitur pro populo, pro regibus , nuncupati. Lutherus aliquando profespro exteris : ubi venitur ul conficiatur sus est se nolle disciplinam receptam venerabile Sacramentum, jam non suis hac in re mulare, nisi ex Concilii genesermonibus sacerdos, sed utitur ser- ralis auctoritate; ° deinceps consuluit monibus Christi. Ergo sermo Christi Episcopis ut utramque speciem conce­ hoc conficit Sacramentum. » s derent; 7 tandem dixit : « Si quod Con­ 397. Forma integra , prout in Missali cilium statueret aul permitteret utram Romano præscribitur, hæc esl : « Hoc que speciem , nos nequaquam utraque est enim corpus meum. >> « Hic est uti vellemus, sed in despectum Conenim calix sanguinis mei, novi et aeter­ cilii, ejusque statuti, aut una aut neu­ ni Testamenti, mysterium fidei, qui tra, et minime utraque uti vellemus, pro vobis, et pro multis effundetur in maledicturi universos, qui ex potestate remissionem peccatorum. »Vox« enim » aut statuto Concilii utraque uteren­ respondet yàyquod in Liturgia S. Mar­ tur. » 8 Calvinus scribit : « Ex eadem ci utroque loco invenitur. « Pro vobis (diaboli) prodiit officina ct altera conet pro multis » in Liturgia S. Jacobi" slitutio, quæ dimidiam cœnæ pariem habetur. « Æternum » vocatur Testa­ meliori populi Dei numero vel furala mentum et « fidei mysterium » ex tra­ est vel eripuit. » 9 Attamen Lulherani ditione Romanæ Ecclesiæ, Petro, uti et Calviniani aliquando permiserunt videtur, auctore : nec enim occurrunt abstemiis sub specie panis communi­ voces in Græcis Liturgiis. Tota for- care. 10 Recte monet Hugo Grotius in accurate recitanda esl, juxta Ec- adnolalis in Cassandri consult, p. tel, rilum : ‘ quod fatelur Grabius, « nihil aliud esse, quod hac in re obstet Oral. ii. do Paschale. slolical traditions , and is moreover hinted si in the very writings of the Now Testament , comdb undoubtedly from our Lord himself, and ought, therefore, by no means , to be changed. » Grab? de forma Consecrationis Eucharistias, apud Oio The form of consecration and opinion of consecrated elements , in which both Calho- nienses, Vol. iv. No. 78. ind Heretics , in the age immediately succeo (0) In decl. Serm. do Euch. the holy Apostles , have agreed together, which , ever since , has been kept in all an(8) D. de formula Missm. (9) L iv.c. irii. (.(lurches , and is by some of the Fathers (IO) VideCalTinian.4iscipl-c.xii.lit.de cœn» expressly reckoned amongst the unwritten apu- art. vii. apud Bossuet in expos, fidei calb. Γ.ΛΡ. XIV. DE COMMUNIONE SUB UTRAQUE SPECIE. concord læ, prater atroces accusatio­ nes illas, quibus Prolcstantium non nulli Ecclesiam Romanam heic sacri legii ream faciant ; quum tamen initio Lutherus, Melanchton, Bucerus credi­ derint sine peccato sub uno symbolo hoc Sacramentum sumi posse. » * 390. Id in confesso est apud omnes, publicani communionem, per duode­ cim priora Ecclesiæ saecula, plerum­ que sub utraque specie administratam fuisse ; s quam tamen antea arbitrio fidelium relictam , Gelasius Pontifex quinto sæculo præccpto injunxit, 5 quum Manichaeorum errore infecti, a specie vini abhorrentes, alteram tan­ tum speciem reciperent.Constat pariter ex plurimis antiquitatis monumentis privatam communionem plerumque quolibet sæculo sub altera tantum spe­ cie tributam. * <00. Mutatio disciplina) dc publica communione contigit sensim sine sen­ su, occasione, uti videtur, effusionis sacri poculi, quæ in fidelium turba facile contingebat. « Quia crevit multi­ tudo populi Christiani, in qua conti­ nentur senes , et juvenes, el parvuli, quorum quidam non sunt lanlæ dis­ cretionis, ut cautelam debitam circa usum hujus Sacramenti adhibeant : ideo provide in quibusdam ecclesiis observatur, ut populo sanguis sumen­ dus non detur, sed solum a sacerdote sumatur. « 5 Huic accessit quod dia­ conorum qui sacrum propinarent cali­ cem copia non semper haberetur, ct vini etiam in plurimis regionibus esset inopia, et non parvus foret numerus abstemiorum , vel eorum qui ex eodem cum aliis poculq bibere refugerent. Consuetudo jam invecta probata est Concilio Constanticnsi : « Cum hujus­ modi consuetudo, » inquit « ab Eccle- * ·'- sia et sanctis Painhus rationabiliter introducta, el diutissime observata sit, habenda est pro lege, quam non licet reprobare, aut sine auihoritate Eccle siæ pro libilo mulare. » * Ad argu­ menta inleiligenda quæ hac in re alla­ turi sumus, juvat animadvertere per amcomitanliam sanguinem dici cum corpore in Eucharistia adesse, ob na­ turalem conjunctionem, quum corpus Christi jam non sit exangue , sed vi­ vum. Ea etiam ratione divinitas Christi in Sacramento adest, quum humana Christi natura divinam habeat subsi­ stentiam. Inde liquet lotum Christum sub alterutra specie recipi. Rem felici ter explicuit Guido de monte Rochcn « Notandum etiam quod licet ex vir­ tute verborum formæ consecrationis corporis , sub specie panis sit tantum corpus Christi : el virtute verberum formæ consecrationis sanguinis, sub specie vini sit tantum sangu s : tamen ex quadam naturali concomitantia, sub utraque specie est totus Christus verus Deus et verus homo. ■7 401. Christus etiam sub singulis cujusque speciei partibus , separatione facta, totus continetur; quum enim dividi nequeat, immortalis jam et glo­ riosus , et nulla sil ratio polior cur, separatione speciei partium facta , sub altera parte sil præsens, necesse esl eum fateri sub qualibet parte inte­ grum manere. Constat ex Lilurgiis fra­ ctionem hosliæ semper fieri consue­ visse, el Christi corpus sanguini ad­ misceri dici, dum pars hosliæ in cali­ cem demitteretur, el illud in parte altera adesse simul agnitum. 402. Merito igitur Tridenlini Patres, mysterii naturam el antiquitatis fidem moresque perpendentes, decreverunt n Si quis negaverit, in venerabili Sa- (I) Apud Walcliium introd. I. i. c. iii. § ilii, p. 319. (t) Card. Dona. I. ii. rerum liturgie, c. Mill. S '* (s) Apud Graiiin. do Conaeer. dial. ii. (4) Bona , ubi supra. (5) S. Thomas, iii. p. qu. liti. ari. iii. Ilttp. (6) *Ses , iiii. cap. «ii. (Ί Manipulus Cursi, e. ir. quarti lra«t. i. 17Λ TRACT. XIII. P I. DE EUCHARISTIA. cramenfo Eucharisliæ sub unaquaque non secundum ipsius Christi institu­ specie, et sub singulis cujusquc spe­ tionem sub utraque specie sumatur; ciei partibus, separatione facta , totum anathema sit. » 8 Christum contineri ; anathema sil. « ' Propositio. Explicuerunt etiam concomilantiam , Nullo Dei præceplo, nullaque neces­ de qua supra loculi sumus : « Semper sitate salutis omnes Christi fideles hæc fides in Ecclesia Dei fuit, stalim utramque speciem sanctissimi Eucha­ post consecrationem, verum Domini risliæ Sacramenti sumere debent. 404. Probatur I. ex natura Sacra­ noslri corpus, verumque ejus sangui­ nem sub panis cl vini specie, una cum menti. Sacramentum constat corpore ipsius anima el divinitate existere , et sanguine Christi, quæ a se invicem sed corpus quidem sub specie panis , non separantur : nam « Christus re­ et sanguinem sub vini specie ex vi surgens ex mortuis jam non moritur, verborum : ipsum autem corpus sub mors illi ultra non dominabitur. » ‘ specie vini, et sanguinem sub specie Ergo lotus recipitur Christus sub alter­ panis, animamque sub utraque, vi utra specie : quamvis enim vi verbo­ naturalis illius connexionis, et conco­ rum corpus Christi lanium sub panis mitantia; , qua partes Christi, qui jam specie ponatur, concomitantia tamen, ex mortuis resurrexit, non amplius naturali scilicet conjunctione , sanguis moriturus, inter se copulantur. divi­ quoque adest. nitatem porro propter admirabilem 405. Probatur 2. argumento negativo. ejus cum corpore, ct anima hypostati­ Si quod sit Dei praeceptum , illis Chri­ cam unionem. » * De hac concomitan­ sti verbis continetur : « Bibile ex hoc tia vario sensit Luthcrus, eam agno­ omnes : n 7 si qua necessitas salutis, scens,s vel irridens, * pro animi mobi­ ex illis verbis derivatur : « Nisi man­ litate. Brentius, Chemnitius, Lcibnilius ducaveritis carnem Filii hominis, et aliique eam agnoverunt. biberitis ejus sanguinem, non habe­ 403. De communione sub utraque bitis vitam in vobis. » 8 Attamen di­ specie decrevit synodus Tridcntina : vinum praeceptum omnes obstringens « Si quis dixerit, ex Dei praecepto, vel fideles priori illo testimonio non pro­ necessitate salutis, omnes et singulos batur : nam præceplum adslanlibus Christifidelcs utramque speciem san­ Apostolis datum est, ct ab ipsis statim ctissimi Eucharisliæ Sacramenti su­ impletum , uti refert Evangelista Mar­ mere debere ; anathema sit. » « Si cus: « Et biberunt ex illo omnes.» ’ quis dixerit, sanciam Ecclesiam Ca­ Alterum autem testimonium præcctholicam non justis causis, et rationi­ ptum quidem ostendit corpus el san­ bus adductam fuisse, ul laicos, atque guinem Christi recipiendi , cui tamen etiam clericos non conficientes, sub satisfit alterutram sumendo speciem panis tantummodo specie communica­ corpus enim a sanguine non separatur, ret , aut in eo errasse, anathema sil. « ideoque ulrumque sumitur sub alter­ « Si quis negaverit, totum cl integrum utra specie, uti ingenue fatetur Lcib­ Christum, omnium gratiarum fonlem nilius : « El quidem negari non potest, cl auctorem, sub una panis specio sub alterutra specie integrum sumi sumi, quia, ul quidam falso asserunt, Christum vi concomitantia;, ut loquun- (I) Sese. xiii. can. iii. (t) Ibidem. (S) In asseri, art.xvi. 4) Inform, ad quemdam amicum de commun. (3) Sees. xxi. Can. i. ii. iii. (n) Horn. vi. Mailb. xxvi. »1. (8) Joan. vi. t>4. (0) Marci xiv. »3. CAP. XIV. DE COMMUNIONE SUB UT RAQUE SPECIE. tur theologi, neque enim caro ejus a sanguine separata est. n 1 400. Probatur 3. argumento positivo tx Scripturis. Chrislus dicit : « Si quis manducaverit ex hoc pane, vivet in ælcrnum : et panis quem ego dabo, caro mea est pro mundi vita .... Qui manducat me, et ipse vivet pro­ pter me...................... Qui manducat hunc panem, vivet in æternum. >> * Vita ælcrna promittitur manducanti panem illum , carnem scilicet Christi, el qui cum sumit, manducare Christum dicitur, totum et integrum, corpus utique ct sanguinem. Ergo non extat præceptum divinum, vel salutis neces­ sitas, ut omnes alteram sumant spe­ ciem. 407. Probatur 4. ex vetustissima Ec­ clesiae consuetudine. Constat saepissime privatam communionem sub alterutra specie administratam fuisse. Eusebius narrat, ex Dionysio Alexandrino, pre­ sbyterum ægrotum misisse puerum ad Serapionem moribundum, ct jussisse ut particulam sacræ hosliæ madefactam — rir liXafiirrltir iiriiuxn ra iraiJapi? BXifyi'lai «ιλιΰαβΓ — seni in os instillaret, qua ille paulatim absorpta continuo exhalavit animam. ’ S. Ambrosius moribundus corpus Domini suscepit a S. Honorato, stalimquc decessit. Græci adhuc tantummodo sacras particulas vino communi humectant, antequam eas ægrotantibus dent. * 408. Infantibus stalim post Bapti­ smum solebat guttulit sanguinis pretiosi infundi, uti adhuc fit apud Grxcos. 5 Miraculum narrat Cyprianus contigisse, quando puella, quæ apud nutricem U) System. Theolog. p. sso. (i) Joan. vi. SI. (S) Carpunt protealanlici nonnulli scriptores Valcsium quod particulam aqua intinctam alfirmavcril : sed eam esse vim vocis ex eo salis con­ stat quod itirttyryp» aqua dilutam significet, ct jfytX» ad pluviam referatur : cœterum seu vino seu aqua intinctum intelligatur , idem est, quum morum idolorum gnstaverat, a matrr ad Ecclesiam delata esset ad sacrum bibendum sanguinem : · Ubi vero, solomnibus adimpletis, calicem diaconus offerre præsentibus cœpil, et acci­ pientibus exteris locus ejus advenit; faciem suam parvula instinctu divtnre majestatis avertere , os labiis obturan­ tibus premere , calicem recusare. Per­ stitit tamen diaconus, el reluctanti licet de Sacramento calicis infudit. Tunc sequitur singulius et vomitus. In corpore atque ore violato Euchari­ stia permanere non potuit. Sancliftcatus in Domini sanguine potus, de pol­ lutis visceribus erupit : tanta est po­ testas Domini, tanta majestas! »· 409. Pueris innocentibus apud Græcos parliculæ dabantur manducandæ, quoties magna earum copia supererat : « consuetudo a multo tempore impe­ ranti Urbi fuit, ut quym plusculum de partibus immaculati divinique corpo­ ris Domini el Dei el Senatoris nostri Jesu Christi reliquum esset, sacerdo­ tes pueros incorruptos — — ex eis qui ad præceptores in ludum litterarium eunt, accerserent, qui je­ juni reliquias eas ederent. ·7 410. Persecutionis occasione fideli­ bus permittebatur ut hostias arca in­ clusas domum secum deferrent, easque suis manibus reciperent, sacer­ dotis copia, qui communionem illis præberct, haud suppetente. Tertulliani verba jam citavimus de pane ante omnem cibum guslando. S. Cyprianus dicit : « Cum quædam arcam suam, in qua Domini Sanclum fuit, manibus indignis tentassei aperire, igne inde ex narratione liqueat liquorem a puero non alla­ tum, sed apud senein repertum, et proinde non esse vinum consecratum. (4) Vide Goar, in notis ad Eucbologium. (6) Vide Leonem Allatium in adnot. de cornin. Oriental. (6; L. de Lapsis. (7) Apud Xicephorum bis». Bed. I. xvit. Ila est sanguis meus. » · Calvinus. * 420. Resp. Dixit Christus , de Sacra­ 410. Resp. Ideo hoc servatum est mento ulique loquens: « Qui manducat discrimen, quia panis in plures fractus me. ct ipse vivet propter me. ■ Credal partes consecratus est, ideoque unus­ igitur Calvini assecla Christum lolum quisque corpus Christi seorsim acce­ nobis dari. Dixit autem Sacramentum pit; poculum unum omnibus est da­ instituens verba illa, ul certos nos tum. Eæ igitur voces : « bibile ex hoc faceret verum ejus corpus et sangui­ omnes:» idem sonat ac, « accipite et nem esse quæ dat munera in my­ dividite inter vos. n ’ steriis. 417. Obj. 3. « Dominus, panem os­ 421. Obj. 5. « Calicem seorsum a tendens, corpus suum esse dicit : ca­ pane statuit, ut doceat, se ad potum licem dum ostendit, calicem vocat. non minus quam cibum sufficere. Nunc Humana rationis audacia contra recla­ tollatur pars una, nonnisi dimidium mat, panem esse sanguinem , vinum alimoniorum in eo reperiemus. · 1 422. Resp. Frivola est el inepta ratio: esse corpus : ac si Dominus nulla cau­ sa corpus suum a sanguine et verbis non enim alimentorum symbolis va­ et signis distinxisset. » 8 riis indiguit, ul quibus nos reficiat ei 418. Resp. Human® rationis audacia refocillel rationibus exhiberet: sed *sua in eo apparet, quod Christo dicenti mortis pro mundi salute memoriam corpus esse et sanguinem suum quæ perpeluo celebrandam, corpore et tradit, haud credatur, et symbola et sanguine suo præsenlibus, jussit. signa pro veritate donorum ccelestium 423. Obj. 6. « An mentiebatur Pau­ prædicentur. Agnoscimus sub specie lus , quum dicebat Corinthiis (I Cor. panis, vi verborum , esse corpus Chri­ xi. 23), se accepisse a Domino, quod sti , sub specie vini, vi verborum , esse illis tradiderat ? Nam postea tradi­ sanguinem ejus; nec tamen audemus tionem declarat, ut omnes promiscue corpus a sanguine separare, sed utroque symbolo communicarent. · * 424. Resp. Non mentitus est Paulus, iilrumque nexu indissolubili conjun­ ctum, ex quo resurrexit a mortuis, qui se accepisse a Domino dicit, eum credimus. Corpus a sanguine distingui corpus suum et sanguinem in qua verbis Domini novimus , et quidem sa- nocte tradebatur Apostolis dedisse pientissimo consilio, ul mors ejus, sed mentitur Calvinus, (vocem ab ipso sanguinis fusione in cruce, in mysle- liceat mutuari) dicens Paulum tradi­ ti) L. iv. Inst. c. ivii. n. 50. (i; Luc. uii. 17. (S) Inst. I. iv. e. ivii. η. 4T. (41 Ibidem. (S/ Ibidem. Ibid. n. 50. JM TRACT. XIII. P. iI DE EUCHARISTIA uonem declarare, ul omnes promiscue perimus) : Compcrim us, quod quidam, utroque symbolo communicarent. Ni­ sumpta tantummodo corporis sacri hil hujusmodi ab ipso esi dictum , portione, a calice abstineant : qui pro­ quamvis moneat lldeles, manducando cul dubio, quoniam nescio qua super­ panem hunc et calicem bibendo se stitione videntur adslricli, aut integra mortem Domini annuntiare. Inde qui­ Sacramenta percipiant, aut ab integris dem inferre licel sub utraque specie arceantur. Divisio enim istius mysterii Eucharistiam lunc ministratam, quam­ sine grandi sacrilegio non admitti­ vis sub alterutra corpus el sanguinem tur. » ’ 428. Resp. Manichæos notat Gelasiuj, contineri ex iis quæ addit manifesto sequatur: « Itaque quicumque mandu­ qui vinum a malo principio ortum caverit panem hunc, vel biberit cali­ censentes, a calice sacro abhorrebant, cem Domini indigne : reus erit corpo­ eo quod illud in eo conficiendo adhi­ ris el sanguinis Domini. » 1 Perperam bitum fuerit. De iis questus fuerat S. Anglicani Diblioruin interpretes verte­ Leo. In iis rerum adjunctis certe licuit runt : and ; sacrum textum vitiantes , jubere ut sub utraque specie admini­ ul argumentum inde desumptum de­ straretur, no superstitio illa sacrilega lateret. Hæc est illa divisio mysterii clinarent. 425. Obj. 7. « Cur meliore illo sæculo quæ sine grandi sacrilegio non admit­ ab Apostolis ad mille usque annos titur, quippe quæ Dominicum sangui­ postea , sine exceptione omnes fiebant nem rejicit cx superstitione impia, qua utriusque symboli participes? ignora- Creatori derogatur. Sic allero orto er­ batne vetus Ecclesia , quos Christus rore de Sacramenti natura, optime convivas ad cœnam suam admisis­ statuit Ecclesia disciplinam relinere set ?» 1 jam inductam , ne error foveretur, quo 42G. Resp. Optime quidem pro ra­ in pane et vino Sacramentum consti­ tione locorum ct temporum admini­ tuebatur. strabatur Eucharistia publice sub ulra429. Obj. 9. Frustra tales legislato­ que specie ; sed el laudabiliter reccn- res « pericula obtendunt, quæ acci­ lioribus temporibus immutata est disci­ dere possent, si omnibus passim ex­ plina, ut periculo effusionis obviam poneretur sacer hic calix : ac si ab irelur, et iis consuleretur qui in se­ æterna Dei sapientia prospecta ea el ptentrionalibus regionibus, ubi vini animadversa non essent. » ♦ laboratur inopia, degunt. Præsertim 430. Resp. Omnia sunt a Deo prævisa, vero falsa propugnata sententia de Sa­ qui tamen legem tulisse de utraque cramenti natura , quod in pane el vi­ specie sumenda gratis dicitur. Idcirco no constituebant novatores, neccsse Dei lege hac de re haud lata, Eccle­ fuit disciplinam sensim sine sensu in­ siæ eral id statuere circa Sacramento­ ductam tueri. rum adminislrationem, quod pro tem­ 427. Obj. 8. Lege olim præscriplum porum locorumque adjunctis expedire est ut omnes sub utraque specie Eu­ videatur. 431. Obj. <0. Mancum est Sacramen­ charistiam perciperent, et quorumdam contraria consuetudo superstitionis tum, quale Catholici habent, ct ab damnata est : « Sic enim loquitur Ge- illo quod Christus instituit et lota ce­ lasius (de consccr. disl.’2. Cap. Com· lebravit antiquitas, diversum. (I) I. Cor. xi. 11. Î) Cilvmus Inst. I iv. c. i»ii. η. M. (3) Ibidem, n 50. (*) ibidem. CAP. XV. l»E SL'SCIPIEXTini'S fat.hariatiam 43ΐ. flwp. Integrum est Sacramen­ tum , quum Christus totus adsit et de­ tur salutis ætemæ ipse largitor. Cum Christi institutione omnino concordat, quod pertinet ad substantiam : est enim corpus ct sanguis ejus. Sed ratio qua datur diversa est, sicut ct adjun­ cta : quod nemo nohis vitio vertere debet qui non servel ad amussim om­ nia quæ in ejus institutione servata sunt. Quis autem dicat Eucharistiam in diversorio vel privati alicujus hominis domo, post agni esum, vel aliud con­ vivii genus, sub noctem, celebrandam esse, ut quæ in ejus institutione con­ tigerunt imitemur ? Animadversio. 435. Quum administratio Eucharisliæ sub utraque specie res sit disciplinae, ex auctoritate suprema Ecclesiæ pen­ det. Induisit calicis usum Bohcmis et Jloravis Concilium Basilccnse ; Germa­ nis Pius IV, seri nullo cum fructu : inde enim vires cepit error dc Sacramenti natura ; quapropter brevi indulgcntiæ est derogatum, el disciplina univer­ salis Ecclesiæ restituta. CAPUT XV. DE SUSCIPIENTIBUS ECCIIARJST1AM. 434. Eucharistiam nonnisi a baptiza­ tis hominibus suscipiendam docuit Ju­ stinus : «Cujus nemini alii licet esse participi, nisi qui credat vera esse quæ docemus, atque illo ad remissionem peccatorum el regenerationem lavacro ablutus fuerit, et ita vivat ut Christus tradidit. » * Id consonum est iis quæ referi Lucar. Baptismo initiatos esseeos qui Petro concionante ad tidem conversi sunt, quos deinceps panis fractione, Eucharisliæ scilicet perceptione, dona­ tos esse testatur. Lutherus pro more (I) Apologia i. n. 66. (i) In concion. an. 1518 de pra'p. ad S. Eucb. Vol. nr. ihi paradoxon tradidit : * Optima disposi­ tio est nonnisi ea, qua pessime es dispositus; et e contrario tunc pessime os dispositus, quando optime es dispo­ situs. « ’Concilium Tridentinum e con­ tra docet : " Communicare volenti re­ vocandum est in memoriam ejus pro­ reptum : « Probet autem seipsum ho* mo. » Ecclesiastica autem consuetudo declarat, eam probationem necessa­ riam esso, ut nullus sibi conscius pec­ cati mortalis, quantumvis sibi contri­ tus videatur, absque præmissa sacramenlali confessione ad sacram Eucha­ ristiam accedere debeat : quod a Chri­ stianis omnibus, etiam ab iis sacerdo­ tibus, quibus ex officio incumbit cele­ brare , hæc sancta Synodus perpetuo servandum esse decrevit, modo non desit ipsis copia confessoris ; quod si, necessitate urgente, sacerdos absque praevia confessione celebraverit, quam­ primum confiteatur. » 5 Anaihema etiam tulit in Lutheri errores : « Si quis dixerit, vel præcipuum frudum sanclissimæ Eucharistiæ esse remis­ sionem peccatorum, vel ex ea non alios effectus provenire; anathema sil. » «Si * quis dixerit, solam tidem esse sufficientem pr.eparalionem ad su­ mendum sanclissimæ Eucharistiæ Sa­ cramentum ; anaihema sit. » ’ 435. Equidem Apostoli monitum de conscientiæ indagine — n itent — osten (Iit magna animi puritate opus esse, ut quis ad tan­ tum Sacramentum secure accedat. Id liquet ex Justini verbis etiam, quæ mox recitavimus; ex Cypriani gravis­ simis increpationibus, quibus temere accedentes, « ante actam poeniten­ tiam, ante exomologesiin gravissimi atque extremi delicii faciam, ante ma­ num ab Episcopo el clero imposi­ tam , ■> · exagitat ; ex Chrysostomi (3) Sess. «iii. can. vi». (4) Ibid. can. r. (5) Ibid. can. ii. [O]Ep. τ. ΙΛ JRî TRACT. XIII. P. II. DE EUCHARISTIA etiam documentis lucidissimis , quibus maximam exigit puritatem ut quis tanto beneficio fruatur. ■ISO. Attamen in Liturgiis plura oc­ currunt quæ peccatorum remissionem veluti Sacramenti fructum indicant : « Hæc nos communio purget a cri­ mino:» .... «sitablutio scelerum;» sed hujusmodi dicta respiciunt plenam deliciorum indulgentiam, quæ tamen planxerit peccator, et quorum pœnilcns veniam in tribunali assecutus fuerit, antequam divinum cibum degustare auderet. 437. Jejuni accedere debent ad Eu­ charistiam fideles, adeo ul a media nocte nihil quantumvis minimum, vel cibi, vel potus, vel medicinæ sumere liceat. Vetustissima est hæc disciplina, in honorem tanti Sacramenti instituta, et occasione, uti verosimile est, ex­ cessuum qui Corinthi contigerunt. Eam mcmoral Tertullianus, uxorem a secun­ dis nuptiis ul absterreret : « Non sciet maritus quid secreto ante omnem ci­ bum gustes. »1 Augustinus non dubi­ tavit dicere : « Placuit Spiritui sancto, ul in honorem tanti Sacramenti, in os Christiani prius Dominicum corpus in­ traret, quam exteri cibi. Nam ideo per universum orbem mos iste servatur. »8 Vita periclitantibus, tamen non jejunis, tamquam l'iaticum datur. Quod autem instituta fuerit Eucharistia post cœnam, non obstat : oportebat enim agni pa­ schalis typum in Christo mystice im­ molato implere, ideoque novum sa­ crificium veteri statim subjicere. Insti­ tuta autem Eucharistia, penes Apostolos crat ea statuere quæ ad quotidianam cl perennem ejus celebrationem perli­ nebant; cos enim ministros suos, cl dispensatores mysteriorum divinorum Christus constituit. 138. Juxta veterem Ecclesiæ disci- Ί) L. ii. ad uxorem c. T. (!} Ep. liv. alias cxûii. ad Januarium. plinam, quæ ad sæculum usque deci­ mum , aut undecimum apud Latinos obtinuit, cl quæ apud Graecos adhuc retinetur, parvulis statim post Bapti­ smum Eucharistia ministrabatur, pre­ tiosi sanguinis gutta ori infusa. Id iiebal ut divino munere donati intimius con­ jungerentur Christo, ipso sanctitatis auctore et salutis, accepto De arctis­ sima conjunctione Patres aliqui ita locuti sunt, ut eam prorsus necessa­ riam esse viderentur dicere; sed dicta hujusmodi benignius sunt exponenda, quum baptizatis infantulis nemo salu­ tem denegaverit. Augustinus, cujus testimonia necessitatem illamadstruere maxime videntur, docet : « Si percepto Baptismate de hac re vita emigraverit, soluto reatu cui originaliter erat obno­ xius. perficitur in illo lumine veritatis, quod incommulabililcr manens in æternum , justificatos præscntia Creatoris illuminat. »3 Lanfrancus, Cantuariensis, Domnaldo Hiberniae Episcopo re­ spondens ait : « Revera el procul pulsa omni ambiguitate, sciatis, neque trans­ marinas Ecclesias, neque no3 Anglos, hanc de infantibus tenere sententiam, quam putatis. Credimus enim genera­ liter omnes , omnibus ælatibus pluri­ mum expedire, tam viventes, quam morientes, Dominici corporis et san­ guinis perceptione sese munire. Nec tamen si priusquam corpus Chrisli ct sanguinem sumant, contingit baptizatos statim de hoc sæculo ire, ullatenus credimus eos, quod Deus avertat, pro­ pler hoc in ætprnum perire. » * Jure igitur optimo Tridentina Synodus docet, « parvulos usu rationis carentes nulla obligari nccessitalc ad sacramenlalem Eucharisliæ communionem; siquidem per Baptismi lavacrum rege­ nerati cl Christo incorporati adeptam jam filiorum Dei gratiam in illa ælatc (S) L. i. de pec. merit, el rem i ex. c. xix. (4) Vol. vi. ed. 4184. Cono. coi. reg. CAP. XV. DE SUSCIPIENTIBUS EUCHARISTIAM I S3 amittere non possunt. Neque ideo ta­ sanguinem, non habebitis vitam in vo­ men damnanda est antiquitas , si cum bis. » * Ut illud urgerent Lateranenses morem in quibusdam locis servavit; ut Patres, jusserunl fidelibus omnibus enim sanctissimi illi Patres sui facti saltem semel in anno Eucharistiam probabilem causam pro illius temporis suscipere : quo nixi decreto Tridentini ratione habuerunt, ita certe cos nulla Patres censucrunt : « Si quis negaverit, salutis necessitate id fecisse sine con­ omnes ct singulos Christi fideles utritroversia credendum est. » ’ Decrevit usque sexus, cum ad annos discre­ etiam: « Si quis dixerit, parvulis, an­ tionis pervenerint, tencri singulis annis tequam ad annos discretionis perve­ saltem in Paschale ad communicandum, nerint, necessariam esse Eucharistia: juxta præceptum sanctae matris Eccle­ ■communionem anathema sil. » * Anti­ siæ; anathema sit. ·· quum morem a superstitionis labe me­ Hæc de Sacramento Eucharisliæ dis­ rito vindicant Oxonienscs. 5 seruimus, fuse quidem si instituti no­ 439. Adulti tenentur divino præceplo slri habeatur ratio, sed breviter pro ad percipiendam Eucharistiam , juxta rei gravitate. De ea prout Sacrificium Christi verba : <· Nisi manducaveritis est nunc agendum. •carnem Filii hominis, et biberitis ejus past lives, was a superstition, and yet both prac­ (I) Seu. ni. cap. iv. (Î) Ibidem , can iv. (S) « Would nut most men maintain, on the Besttices hare the sanction of primitive usage. > view of the subject, that to administer the Loan's Oxford Tracts, vol. ii. Advertisement. ( I, Joan. vi. 54. topper to infants, or to the dying and insensible, (B) Seas. xiii. can. is. however consistently pious and believing in their PARS IL de missæ sacrificio. JITUO cx simila, oleo ct thure; cl liba­ PR«ΚΟΤΑΝDA. i. Sacrificii nomen latins sæpc su­ tiones ex vino. Quo vocabulo designan­ tur etiam Caini et Abolis oblationes, mitur pro actu quocumque cultus, velquarum hic c pecoribus, ille e fructibus virtutis quolibet exercitio, quo Deoterne Deo dicabat : ivri» vero a Se­ placere studemus, dono aliquo oblatoptuaginta redditur. Sacrificii nomen in ejus honorem , vel cupiditatibus vitribuitur oblationi ad Dei testandum su­ illata. Proprie autem sacrificium estpremum dominium factæ, licet nulla sit actus supremi cultus quo Deus supre­mactatio victimae : Incruentum sacrifi­ mus rerum Dominus agnoscitur, recium est, quando sanguis non funditur, aliqua in illius honorem oblata. Sacri· uti fructuum a Caino oblatio : cruentum fidum notionem animalis mactati in e contra vocatur sacrificium in quo vi­ Dei honorem juxta communiorem ac­ ctima mactatur, sanguine ejus fuso. ti Έ ceplionem ingerit. Sic quæ immola ­ 2. Christo adveniente, ct in cruce bantur apud Judæos ex legis praescripto mortuo, omnia vetera cessasse sacri­ animantia, sacrificia vocantur. Horum ficia res est explorata. Unica illius tria fuerunt genera, quorum unum to­ oblatione pretium pro nobis solutum I tum comburebatur , idcirco di­ ctum, ascendens scilicet, apud Græcos, ascendebat enim flamma viclimæ ad supremum Dei dominium testandum, ηκϋπ peccatam dicebatur ■\ ■ \ victima delicti veniam assequendam ficium ad acceptum testabantur. Praeter oblata. □c7‘oblationes ^ duas victimarum sacrificia, qutedam species fiebant complectebatur, cas scilicet quæ ad impetrandum beneficium offerebantur, cl cas quæ gratum animum ob bene- constat, adeo ut nulla alia opus sit qua luaniur peccata, nonnisi ipsius sanguine delenda. Monumentum quod­ dam suae mortis in Eucharistia ab ipso relictum apud plerosque in confesso est; sed disputatur Catholicos inter cl Protestantes, utrum veri sacrificii ha­ beat rationem. Protestantes fereomnes negant; exceptis Anglicanis, quorum plurimi illud fatentur, quamvis gra­ vissimo errore sacrificii rationem in pane et vino, tamquam symbolis corporis ct sanguinis Christi, consli- TRACT. XI//. P. If DE MISSÆ SACRIF. PRÆXOTANDA luant. Dicunt igitur Eucharistiam sacri4 Ne verborum ambiguitate nos In­ ficiunt esso commemoratlvum cl my- dificcntur Anglican!, id prtn omnibus ilicum : nonnulli illud verum , reale , exigendum eat,ui victimam vere pra»impclralonum, ct propitiatori um pr.e- gentem, non mystice tantum, spiri­ dicanl, aliis latiori sensu vocem usur­ taliter , et sacramentaliler, quo sensu pantibus, paucis omnino victimam vere voces hæ plerumque ab eis usurpantur, præsentem sisti, cl manu sacerdotis sed vere, realiter, ct substantialiter. offerri agnoscentibus. Ipsi Oxoniensca Hic cardo est controversi» : nam si non satis suam mentem produnt, for­ vera, rcalis, et substantialis agnoscatur san quod principium ab ipsis tradilum praesentia, qti® nonnisi panis el vini sequi velint, caule parccquc de reli­ in ipsam substantiam corporis et san­ gionis arcanis disserentes. * guinis Chrisli conversione contingit, 3. Sectarii omnes in his regionibus victima aderit, manu sacerdolis vere prorsus denegant Eucharistiam esse Deo oblala; ideoque verum et proprium sacrificium veri nominis , si exceperis erit sacrificium , quod commemoraquosdam cx Episcopalibus, qui nomine tivum tamen , incruentum, el mysti­ delectantur,rem abjiciunt. While, tam­ cum sil. Verum el proprium sacrificium quam errorem notat quorumdam Pro­ alio sensu prædicanles verbis ludum.s testandum doctrinam, in Eucharistia 5. Apud Syros =·-4·ν|, sanctum, vo­ agnoscentium sacrificium : quapropter ' ab altaris et sacerdolis vocibus se pro­ didit alienum.® Seabury, altcr ejusdem seclæpræsul, aliter sensit; adeo inter sede vocibus dissident, rem, prout in Christi Ecclesia se habet, minime agnoscentes. catur sacrificium Eucharislicum, seu ritus integer illud celebrandi : apud Græcos; Missa apud Latinos. Hujus vocis origo ad formulam qua dimittebantur catechumeni ante my­ steriorum celebrationem, fideles,ceie- i (I) « The doctrine of the early Church was this: bloody sacrifice, » or lhe like, as men would, that , in the Eucharist, an oblation or sacrifice with a sense of the unfathomable mystery of Goo’s » was made by lhe Church loGod, under lhe goodness connected therewith. This pleading of » form of his creatures of bread and wine.ac- our Saviour's merits, by a sacrifice instituted by » cording to our blessed Lord's holy institution , Himself, was (they doubted not) regarded gra­ • in memory of His Cross and 1'assion; » aod ciously by Gob for lhe remission of sins; as in­ Ibis they believed to be the a pure offering » or deed our Lord bad said : « This is My Blood sacrifice which the Prophet Malachi foretold that which is shed for you and for many for lhe the Gentiles should offer ; and that it was enjoined remission of Sins. · Vol. iii. Tract. 81. p. 5. Lon­ by oca Lord in the words « Do this for a memo­ don edition. rial of Me; ■ that it was alluded towhen our (î) · The error referred lo, is that lhe doelrioe Lord or St. Paul spake of a Christian · altar» of the Eucharist involves the being therein a (St. Mall. v. 13. Hob. xiii. 10.), and was typified real or material sacrifice; an altar ; and a priest, by the Passover which was both a sacrifice, and in the sense of an offerer of sacrifice. » White. a feast upon a sacrifice .... It is, then, to use Dissertation on the Eucharist, Sect. iii. p. Mu. oor technical phraseology , · a commemorative, (3) « If we deny lhe Eucharist to be a mar impetrator) sacrifice » which is all one with rnorsa sacrifici wo give the Papists a great saying that it is well-pleasing to Goi> ; for what is advantage over us. Because they may easily prove well-pleasing lo Him , how should it not bring from the institution of this Sacrament by Cubist , down blessings upon us ! The)· preferred to speak from this and divers other texts of Scripturo, and ofit io language, which, while it guarded against from the primitive Fathers of the Church that it the errors of their days, the confusion with the is a Sacrifice. » Brett, presbyter Anghcanus : The sacrifices of Jew or Pagan , expressed their reve­ Christian Altar and Sacrifice A Sermon. On rence for the memorials of their Saviour's Body Ileb. xiii. io. apud Cion enses tract. Si. p. Mi'· and Blood, and named it < the awful and un­ idfi TRACT. XIII. P. II. DE MISSÆ SACRIFICIO. braiionc peracta, n Ite, Missa est, «i referenda videtur; missa scilicet idem esi ac missio , seu dimissio. In plorasque Europæ linguas vox adscila csl, cum levi aliqua immutatione Messa. Messe, Misa, Mass apud Anglos. Jam Ambrosii ætate usu recepta erat : « Ego mansi in munere, Missam facere coepi, orare in oblatione Deum ut subve­ niret. » ‘ Vocem non improbant aliqui Anglicani , qui et sacrificium ipsum agnoscere videri volunt. * CAPUT I. DE SACRIFICII VERITATE. 0. Tridenlinum Concilium definivit : « Si quis dixerit in Missa non offerri Deo verum ct proprium sacrificium, aut quod offerri non sil aliud quam nobis Christum ad manducandum dari; anathema sit. » 3 Est igitur fidei do­ ctrina in Missa Offerri Deo verum et proprium sacrificium. Mentem suam explicant Patres Tridentini : » Is igitur Deus, el Dominus noster, etsi semel seipsum in ara crucis, morte interce­ dente , Deo Patri oblaturus erat, ut «ternam illic redemptionem operare­ tur; quia tamen per mortem sacerdo­ tium ejus exlingucndum non erat, in cœna novissima, qua nocte tradebatur, ut dilectæ sponsæ suæ Ecclcsiæ visi­ bile, sicut hominum natura exigit, relinqueret sacrificium, quo cruentum illud semel in cruce peragendum re­ praesentaretur, ejusque memoria in finem usque sæculi permaneret, atque illius salutaris virtus in remissionem eorum , quæ a nobis quotidie commit­ tuntur, peccatorum applicaretur; sa- U) Lib. v. ep. iniii. ad Maicellinsm. « Tis visible that the Protestants of the Church of England believe and reverence, as much any the sacrifice of the Eucharist, as the most substantial and essential act of our religion, and doubt not but the void Mota, · Mass i has cerdotcm secundum ordinem Mclcliisedcch se in æternum constitutum declarans , corpus cl sanguinem suum sub speciebus panis ct vini Deo Patri obtulit ; ac sub eartimdern rerum syntbolis, Apostolis, quos tunc Novi Testa­ menti sacerdotes constituebat, ut su­ merent tradidit ; ct eisdem, corumque in sacerdotio successoribus, ut offer­ rent præcepit, per hæc verba :« Hoc » facite in meam commemorationem;· ut semper Catholica Ecclesia intellexit, et docuit. »4 Propos ilio. In Missa offertur Deo verum ct pro­ prium sacrificium. 1.Probatur I. ex Christi sacerdotio se­ cundum ordinem Melchisedech. Psalles Deum Patrem Filium alloquenlem exhi­ bet : « Juravit Dominus, cl non pœnitcbit eum : Tu es sacerdos in æternum secundum ordinem Melchisedech.·5— piï-’.s'ra 'irn-i-fy □‘jiji1? Illud de Christo explicat Paulus.4 Jam vero sacerdotii similitudo el proprietas in oblatione seu sacrificio praecipue exquirendae sunt : « Omnis namque Pontifex ex hominibus assumptus, pro hominibus constituitur in iis quæ sunt ad Deum, ut offerat dona, ct sacrificia pro peccatis. » ’ Sacerdotium igitur ad sacrificium necessariam habet re­ lationem ; ideoque in Melchisedechi sacrificio Christi oblationis typum et imaginem spectare oportet. Quæ fuerit oblatio Melchisedeciana ex Genesis decimo quarto capite colligitur, in quo narratur cum Abrahæ redeunti obviam ivisse, ct protulisse panem ct vinum: erat quippe sacerdos Dei altissimi. ’ vn ern μ’χίπ □Sti/ pix-’sba-i been fitly used by the Western Church to signify it. » Hammond's Works, vol. ii. p. 161. cil. sb Oxoniensibus , vol. iv. Tract. 81. (8) Scss. xui. can. i. (4) Ibidem cap. i. (B) Ps. cix. 4. (GJ llcb. v. 0. (7) Ibidem v. i. (») Gen. xiv. Ü· CAP. I DE SACRIFICII VERITATE peluum sit illud sacerdotium , idem sacrificium Christi auctoritate, et veluli interprete redditur : « At vero Mel- persona offerendum est, ad mundi us­ chiscdecli, rex Salem , proferens pa­ que finem.ut in ®vum ipse sacerdos sil. 8. Patres appellamus interpretes. 8. nem el vinum : eral enim sacerdos Dei ollissimi. " Oblatio Deo facta ponis Cyprianus, post relata Psallis verba : ct vini nec in textu , nec in versione « Tues sacerdosiu æternum secundum affirmatur, sed vox Hebraica , cui re­ ordinem Melchisedech,» dicit ;> Qui spondet " proferens ■> in Vulgata, apto ordo utique hic csl de sacrificio illo exprimit donorum adductionem ut Deo veniens, el inde descendens, quod offerrentur, quod ex sacerdotii sui Melchisedech sacerdos Dei summi fuit, mentione , quæ slalim Iit, jure optimo quod panem et vinum obtulit, quod infertur.1 Equidem nullus alius actus Abraham benedixit. Nam quis magis sui sacerdotii proprius in sacro textu sacerdos Dei summi, quam Dominus indicatur: benedicere enim et decimas noster Jésus Christus, qui sacrificium accipere erat jus sacerdotibus Aaro- Deo Patri obtulit, et obtulit hoc idem nicis. Ergo ea in re sacerdotium Christi quod Melchisedech obtulerat, id est, secundum ordinem Melchisedech a sa­ panem el vinum, suum scilicet corpus cerdotio Aaronico distinguitur, quod ct sanguinem ? * panis et vinum præ animantibus a 0. Clemens Alexandrinus : « Melchi­ Christo adhibeantur, quæ scilicet cor­ sedech rex Salem , sacerdos Dei allispus ct sanguis sui facta, Deo hominum simi, qui panem et vinum sanciificaium causa offeruntur. Praeterea quum sin­ dedit nutrimentum, in lypum Eucha­ gulae circumslantiæ hujus narrationis ristie. B 5 plenæ sint mysterii, uti Paulo docenle 10. Eusebius Cæsarecnsis : « Quem­ didicimus, haud sine causa panis ct admodum Melchisedech, qui sacerdos vini mentio facta censenda est. Ipsa rei gentium erat, nusquam videtur sacri­ geslæ concordia cum panis el vini usu ficiis corporalibus fundus, sed solo a Christo, cujus sacerdotium ad instar vino ac pane; ita Salvator ac Dominus Melcbiscdcciani sacerdotii declaratur, noster, deinde qui ab eo profecti sunt gravissima est ratio, cur in oblatione sacerdotes , in omnibus gentibus .... affirmetur similitudo, typo rei veritatem vino ac pane corporis illius ac salutaris præsignanle. Ergo Christus censendus sanguinis mysteria repræsentat : quæ est sacerdotii sui secundum ordinem sane mysteria Melchisedech lanio Melchisedech munere functus esse in ante Spiritu divino cognoverat, el Eucharistiae institutione, verum utique rerum futuranim imaginibus usus fue­ p»ty bub pa kwi quod a vulgato offerendo sacrificium. Quum autem per- rat. » * (I) · Melchisedec wait called a Priest, (as he is Priest. » Bishop Sparrow apud Oxonienses vol. often by SI. Paul to tbo Hebrews], who yet had ir. Tract. 81. p. 155, London edition. Consentit no other offering or sacrifice that we read of, Dodwell : · The vulgate reads it, trat enint. with but that of Bread and Wino, Gen. xiv. ■ He a causal particle. And unless some such thing be brought forth bread and wine, and ■ or « for (the understood , it will not be easy Io give any tole­ Hebrew word bears both] He was a Priest, » that rable account of the pertinency and connexion of is, this act of his was an act of Priesthood : for so the former part of the verse with the latter. » must it be referred, · he brought forth bread and Ibidem p. 130. In versiculo Ii eadem vi» est con­ wine , for he was a Priest , » and not thus : < and junctionis : qu® posset reddi •habitabat enim.· (i) Ep. ad Caecilium, I. ii. ep. ni. alias ep. tiiii. he was a Priest, and blessed Abraham ; e for, both in the Hebrew and Greek, Ibero is a full (3) L. iv. Stromatum. point after these nurds, a and » or ■ for he was a (1) L. v. dem. Ev. c. hi. IW TRACT. XIII. P. ||. DE MISSÆ SACRIIIC.IO. II. Auctor librorum do Sacrament is: tavit quippe sacerdotium secundum " Cognovimussacramenlorum istorum ordinem Aaron. » e Anglican! quam· figuram Abrahæ temporibus præces- plurimi sacrificium Melchiscdccinnum sissc, quando obtulit sacrificium san­ in Eucharistia impletum a Patribus praedicari agnoscunt. " ctus Melchisedcch. «1 14. Ipsi vetustiores Rabbini sacri­ 12. S. Hieronymus ad Marccllam ficium Melchisedcch vino paneque con­ scripsit : « Recurro ad Genesim, ol Melchisedcch regem Salem hujus prin­ stitisse intellexerunt, illudque agnove­ cipem invenies civitatis, qui jam tunc runt typum fuisse sacrificii a Messia in typo Christi panem cl vinum ob­ offerendi. Ilabbi Samuel in caput XIV. tulit , el mysterium Christianum in Gcneseos scribens, ait : ·< Actus sacer­ Salvatoris corpore et sanguine dedi­ dotii tradidit : erat enim ipse sacrificans panem ct vinum Deo sancto cl bene­ cavit. » * 15. S. Augustinus ad Innocentium dicto. » Rabbi Phineas scribit:« Tem­ scripsit : « Melchisedcch prolato Sa­ pore Messiae omnia sacrificia cessa­ cramento mensæ Dominicæ, novit aeter­ bunt, sed sacrificium panis cl vini non num ejus sacerdotium figurare. »5 Et cessabit ; sic dictum est Gcn. xiv: alias : « Ibi quippe primum apparuit « El Melchisedcch rex Salem protulit sacrificium quod nunc a Christianis » panem ctvinum. >■ Melchisedcchenim, offertur Deo, toto orbo terrarum, im- id est, rexMessias, excipiet a cessa­ pleturquc illud quod longe post hoc tione sacrificiorum sacrificium panis ct ftetum per prophetam dicitur ad Chri­ vini, sicut dicitur Psal. 110: «Tu es stum, qui fuerat adhuc venturus in » sacerdos in aeternum secundum orcarne : « Tu es sacerdos in æternum » dinem Melchisedcch. n7 W. Probatur Z.ex vaticinio Malachiæ. » secundum ordinem Melchisedcch. ■> * « Alias de Psallis verbis agens anim­ « Non est mihi voluntas in vobis, dicit advertit : « Ibi quippe et hoc dictum Dominus exercituum : ct munus non esi : « Juravit Dominus, et non pœnite- suscipiam de manu vestra. Ab ortu » bit eum : Tu es sacerdos in aeternum enim solis usque ad occasum, magnum » secundum ordinem Melchisedcch. n est nomen meum in gentibus : el in Noverunt qui legunt quid protulerit omni loco sacri fleatur, ct offertur nomini Melchisedcch, quando benedixit Abra­ meo oblatio munda. » 8 Textus habet: ham, ct jam sunt participes ejus : vi­ m> nrun-i ’ariô îÿ-j» topo dent tale sacrificium nunc offerri Deo toto orbe terrarum. Dei autem juratio, incredulorum est increpatio : ct quod Deum non pœnitebit, significatio est quia hoc sacrificium non mutabit, mu- Ad verbum redditur : incensum offer· tur nomini meo, et munus purum : sed incensum pro sacrificio quod co­ mitatur, sumitur, uti ex dono quod slatim nominatur colligitur. Sic el (4) L. v. de Sae. c. i. (i) Ep. ad Marccllam. (s) Ep. clxxvii. alias xcv. (*) L. Mi. de civ. Dei c. xiii. (5) L. i. contra adversarium legis et propheta­ rum C. XI. (6) ■ Here,as has been proved, »e have .the judgment of the ancients with us ; who do gene­ rally assert, that Christ did offer bread and wine in the Eucharist, and offered them as a Melcbi- sedechian priest, and as symbols of his Body and Blood ; and that in and by these symbols, He did mislcriously devote His natural Body to suffer according to the will of Gon, and this is a certain proof that the fathers took « given » nut only as expressing, but as meaning and intending the time then present. » Vide Johnson apud Oxonienses loco cit. p. 330. (7) In c. xxviii. Numerorum. Vido Berescbit Rabba. (8) Malach. i. 17. CAP. 1. DE 8ACR1FIC11 VERITATE. apud Osce : « Super capita montium sacrificabant, et super colles accende­ bant thymiama. » ‘ Declarat igilur Deus per Malachiam se rejecturum victimas et oblationes judaicas, acceptaturum autem munus purum a gentibus ubique per orbem siljj offerendum. Haud abs­ que causa victim® vox omissa est, no cruenta censeretur oblatio; «irun autem vocatur oblatio, quippe quæ juxta externam speciem aliquam habet similitudinem muiicri ex simila, oleo, el thure, quod Judæi ex legis prae­ scripto offerebant.1 Hujusmodi oblatio in locum victimarum antiquarum cral substituenda, et ubique offerenda. In Eucharistia vaticinium insigniter imple­ tur : est scilicet pura oblatio corporis Domini sub panis specie, una cum sanguine sub specio vini, ubique per orbem a solis ortu usque ad occasum facta, qua gloria Deo redditur longe præslantior illa quam victim® antiquæ reddebant. 16. Patres appellamus interpretes. S. Justinus M. cum Tryphone Judæo disserens, Malachiæ vaticinium in me­ dium adduxit : « De nostris gentium quæ in omni loco offeruntur sacrificiis, hoc est, pane Eucharisliæ et poculo similiter Eucharisliæ, jam tum loquulus Malachias, praedixit nos quidem glorificare nomen ejus , vos autem profanare. »3 1". S. Irenæus, de institutione sa­ crificii agens , Malachiæ vaticinium in ea impletum affirmavit : « Eum qui ex creatura panis est accepit·, et gratias (I) Osce iv. 45. (2) l,ov. ii. 1. (3) Dial, cum Tryphone. (4) L. iv. adv. hær. c. xuii. (5) L. xviii. do civ. Dei. c. xxiv. (0) «This placo of Scripture, howsoever now in a manner silenced and forgotten, was ouco, and that in the oldest and purest lime of the Church , a text of eminent note, and familiarly known to every Christian, being alleged by their pastors and teachers, as an express and undoubted 189 egit, dicens : « Hoc est corpus meum. » Et calicem similiter, qui est ex ea crea­ tura, quæ est secundum nos, suum sanguinem confessus est, el Novi Te­ stamenti novam docuit oblationem, quam Ecclesia ab Apostolis accipiens in universo mundo offert Deo, ei qui alimenta nobis pnestat, primitias suo­ rum munerum in Novo Testamento, de quo in duodecim prophetis, Malachias sic præsignilicavil : « Non est mihi vo» luntas in vobis, dicil Dominus omni» potens, et sacrificium non accipiam de » manibus vestris.Quoniam ab ortu solis » usque ad occasum nomeu meum glo» rificatur inter gentes, el in omni loco » incensum offertur nomini meo, et sa» crificium purum. Quoniam magnum » est nomen meum ingentibus, dicil » Dominus omnipotens : » manifestis­ sime significans per hæc, quoniam prior quidem populus cessavit offerre Deo ; omni autem loco sacrificium offertur Deo, el hoc purum, nomen autem ejus glorificatur in gentibus. » * 18. S. Augustinus : « Hoc sacrificium per sacerdotes secundum ordinem Melchisedcch, cum in omni loco a solis ortu usque ad occasum Deo jam videam offerri, sacrificium Judæorum, de qui­ bus dictum est : σ Non est mihi vo» luntas in vobis; » jam cessasse ne­ gare non possunt. »3 19. Anglicani plurimi fatentur vatici­ nium Malachiæin Eucharistia impleri, juxta Patrum communem interpreta­ tionem. ° 20. Probatur 3. ex verbis Christi. prophecy of the Christian Sacrifice, or solemn worship io the Eucharist, taught by our blessed Savioua unto ilia disciples , to be obseried of all that should believe in Uis name : and this so generally and grantedly , as could never bare been, at least so early , unless they had learned thus to apply it by tradition from the Apostles. · Aledo, The t'/iruhun Sacrifice, apud Oxonianses, tract. St, p. 402. Overall dicil do locis Nola· ebiæ el Psallis : » both which the ancient lathers HM TRACT. XIII. P. II. DE AII.8SÆ SACRIFICIO Verba Chrisii ostendunt oblationem mala pro peccato noluisti, nec placita corporis cl sanguinis sui factam ipso sunt tibi, quæ secundum legem offe­ quo loquebatur momento : « Hoc esi runtur, tunc dixi : Ecce venio, ul fa­ corpus meum quod pro vobis datur : » ciam , Deus , voluntatem luam. »’ — r» ν'τίρ νμ8» JiJ^rrer — « hOC facile 21. Patres interpretes damus. S. Iroin meam commemorationem. » — rSr· meus, verbis Christi recitatis, (licii; sraniri iir rir Ιμί> ίιάμηη». « Hic CSl « Novi Testamenti novam docuit obla­ calix novum Testamentum in sanguino tionem , quam Ecclesia ab Apostolis meo, qui pro vobis fundetur. — T»r» accipiens, in universo mundo offert r· Ktripin, · mi» Ir tu αιματι μιν, Deo. »e ri ibrq ίμΰι ύΧν/ίμίΐ". 1 Datum CSl 22. S. Cyprianus, dc Aquariis que· igilur corpus ipso quo id affirmabat reus, qui aqua præ vino in Eucharistia Christus tempore, ct quidem non ipsis utebantur, dicit : « Non hoc faciunt tantum manducandum, sed pro ipsis quod Jesus Christus, Doininus el Deu; Deo utique oblatum : * /usus est calix noster, sacrificii hujus auctoret doctor, ipse tunc propter nos : ’ verum proindo fecit ct docuit. » Postea dicit: «Nam tunc oblatum est sacrificium. Id ut fa­ si Jésus Christus, Dominus el Deus cerent Apostoli jussi sunt : ipsi idcirco nosler,ipse est summus Sacerdos Dei sacrificium idem peragere debuerunt, Palris,ct sacrificium Deo ipse primus quod ex voce laciendi absolute prolata obtulit, et hoc fieri in sui commcmo· inferre licet: habet enim sacrificandi rationem præcepit, utique ille sacer­ seu offerendi vim, sicut et vox Graeca dos vice Christi vere fungitur, qui id — wf/iiri. 4 Obtulit Christus suum cor­ quod Christus fecit imitatur. Et sacri­ pus el sanguinem, vim sibi ab hostibus ficium verum ct plenum tunc offert in inferendam prævenieus, seque volun­ Ecclesia Deo Patri, si sic incipiat offerte tate sua hostiam dando, ut Patrem, secundum quod ipsum Christum videat animantium sacrificia respuentem, ho­ obtulisse. »7 minibus placaret. Tunc igitur impletum 25. S. Gregorius Nyssenus : « Qui est quod per vatem dixerat : « Quia potestate sua cuncta disponit. . . ar­ hostias, el oblationes, ct holocauto- cano sacrificii genere, quod ah homi- with one consent, tinders'a nd of tho Sacrifice of lhe Eucharist, and lhe Priests of the Gospel. · Oxford Tracts , Vol. ir. Tract. 81, p. 75. London edition. (1) Luc. nii. to, W. tiatory Oblation in tho Holy Eucharist, pubfiAti anonymously, p. 98. <00. apud Oxonicnses, tract. 81. p. 558. (5) « Which is shed. » — i. e. He then, at tbit instant, gave is Body and Blood a Sacrifice for the (*) « I bave beyond all just contradiction pro­ sins of tho world, » Wilson, episcopus Anglived, that Jesus performed the office of a Sacri­ canus, Holy Biblo, with notes. ficing Priest, u ben he first instituted the Holy (S) llickes , Episcopus Anglicanus , fuse probit Communion,and that fie , at the same lime,or­ sacrificandi vin» voci Grate» inessc prssertim dained His Apostles and tbeir successors to suc­ juxta septuaginta interpretum, el judaicorum ceed Him in that sacred office ; and, whether Mel- scriptorum usum : » In that translation of the OU chisedecb’s priesthood were a type of Cubist's in Testament, trortir signifies lhe same as offering bread and wine, or not, (of w bicb , 1 or iipcojiyiir to « offer, » or n sacrifico » as Π w’JJ believe , few impartial readers will doubt), yet does in the Hebrew , and Pscbbb in the Vulgar that, in thus offering a real Sacrifice , He ful­ translation. So Exod. xxix. 50. ** < rs filled the préfiguration of the pontifical Sacrifice ΠΟΙΗΣΕΙΣ. > Tho Christian Priesthood asteroffered under tbe law, and that he intended tho ted, p. 58. apud Oxonicnses, tract. 8t. p. Î55. latter , as well as the former , to be a mutton (5) Heb. x. 8. 9. jiAiLi SxcairicK, will be granted me by all that arc (0) L. iv. adv. her. c. xxxii. (1) Ep. ad Cæciliutn Ixiii. alias I. ii. n. iii· not very hard to be convinced. · Johnson, Propi­ CAP. I. DE SACRIFICII VERITATE. ilibus corni non poterat, rc ipsum pro nobis hostiam offert, ct victimam im molnt, sacerdos simul existons, et agnus Doi, ille qui mundi peccatum tollit. Quando id praestitit ? Cum corpus suum discipulis congregatis edendum el sanguinem bibendum prœbuit, tunc aperte declaravit agni sacrificium jam osso perfectum. « ' 24. S. Joannes Chrysostomus : « Pro cæde brutorum Christus se ipsum jussit offerri, ipsumquc sacrificium muta­ vit. » * 25. S. Augustinus : « Sacrificare mar­ tyribus dixi, (esse peccatum) non dixi sacrificare Deo in memoriis martyrum; quod frequentissime facimus, illo duntaxat ritu , qui sibi sacrificari novi Testamenti manifestatione præcepit : quod perlinet ad illum cultum, qui latria dicitur, et uni Deo debetur. » 5 26. Anglicani plurimi agnoscunt Pa­ ires sacrificium a Christo institutum tradidisse. Grabius dicit consensum ve­ terum hac de re adeo clarerc, ut vix de alio fidei arcano tanta concordia habeatur. * 27. Probatur 4. ex Apostoli verbis. Quum Paulus eos increparet qui cultus idolorum aliquatenus participes Eucha­ ristiam sumere audebant, argumentum ex vielimæ Eucharistie® natura desum­ psit : α Calix benedictionis, cui bene­ dicimus, nonne communicatio sangui­ nis Chrisii esi? el panis, quem frangi­ mus, nonne participatio corporis Do­ mini est?»s Vox Græca aptis­ sime exprimit sacrificii consortium, victim® carnes manducando. Inde in­ fert omnes qui Eucharistiam sumnnl, unum effici panem, quia eodem vesci­ mur , specie visibili ; unum esse cor­ pus , quia idem Christi corpus sub specie illa recipimus: « Quoniam nnns panis, unum corpus mulli sumus, om­ nes qui de uno pane participamus. · Id probal ex consortio sacro. quod inierunt Israeli!®, victimis Deo ohlatis vescentes : « Videte Israel secundum carnem : nonne qui edunt hostias, par­ ticipes sunt altaris ? » Inde innuit sequi, eos qui vescebantur idolothytis, iis in rerum adjunctis in quibus manducatio cum victim® oblatione conneclebatur, esse idololatria? reos, licet idola ipsi non colerent. Sibi autem objecit idola vana esse el inania quæ fideles nequa­ quam colere vellent : cui respondet gentes victimas cultus causa offerre , ideoque non licere aliquatenus consor­ tium cum iis inire, victimis vescendo, el nefas esse victima Eucharistica vesci, post hujusmodi profanum consortium: « Quid ergo ? dico quod idolis immo­ latum sit aliquid ? aut quod idolum sil aliquid? Sed quæ immolant Gentes, daemoniis immolant, el non Deo. Nolo autem vos socios lieri dæmoniorum : non potestis calicem Domini bibere, et calicem dæmoniorum : non potestis mensæ Domini participes esse, ct men­ sae dæmoniorum. » Loquitur, ut patet, de mensa in qua apponebantur carnes victimarum, de altari scilicet in qua immolabantur, non equidem de mensa communi ; eamque cum mensa Domini conferens, indicat in hac apponi carnem victimae , corpus scilicet Christi. Cali- dominion , and the commemoration or represen­ ii) Oral. i. in Christi resurr. tation of the Sacrifice of Christ finished on the (S) In i. ad Cor. hom. ixiv. Cross. · Do hic sententia dicit : a There is in (8) L. n. contra Faustum c. xxi. (4) Narrat disceptationem inter suos : a Tliis behalf of Ibis opinion such a consent of the most point, namely, was disputed, whether in the ancient Fathers and successors of the Apostles, as Eucharist, the bread and wine, and after the is seen in scarcely any mystery of the Christian mystical consecration , the Flesh and Blood of the faith. » Grsbe MS. Adiersana, apud OxooieosM, Loan, arc offered upon lhe holy table, as upon Tract» st, p. 874. (8) 1. Cor. i. 10. an altar to Con, for the testifying of Ilia supreme 192 TRACT. ΧΙΠ. P. fl. DE .MISSÆ SACRIFICIO. Mm ctiamin quo vel sanguis victimæ ristia, quæ proinde est veri nomini» degustandus propinabatur, vol vinum sacrificium ; noque enim sacrificium idolo libandum, confert cum calice crucis, quod semel tantum oblatum Domini, in quo sanguis est Christi Deo est, potest dici illud cujus participe» oblatus, et mystice fusus in peccato- sumus, nec epulum symbolum saorirum remissionem. * Est igitur Eucha- licii præleriti verbis Apostoli responrislia verum et proprium sacrificium, det. 3 et quidem corporis el sanguinis Chri20. Præterea dicit Paulus : « iiasli, quorum participes fiunt eam su- bemus altare — turunifiu — dc quo mentes. edere non habent potestatem , qui ta28. Id liquet ex iis quæ Apostolus bernaculo deserviunt. » 4 Victimam jam dixerat, mores integros common- esse in altari Christiano immolatam, dans, ut epulo sacro fruamur : « Ex- de qua edunt qui ritus judaicos(Ierepurgate vetus fermentum, ut sitis nova liquerunt, cl Christi instituta sequunconspersio, sicut estis azymi. Etenim tur, ex illo testimonio omnino constat. Pascha nostrum immolatus est Chri- Dc orali manducatione agitur : nam stus. Itaque epulemur ; non in fermen confertur manducatio Christians victi­ to veteri, neque in fermento maliliæ mæ, cum sacrificiorum Aaronicorum et nequiliæ : sed in azymis sinceritatis manducatione , quæ certe ore fiebat, et veritatis, n * Quum agnus paschalis non fide tantum concipiebatur. · vere esset sacrificium , et Christus 30. Probatur 5. c.r traditione. Patres Pascha nostrum dicatur, pro nobis testes fidei semel sanctis tradita? adimmolatum , veram sacrificii rationem ducimus. in eo agnoscere oportet. Apostolus au31. Clemens Romanus , Apostolorum lem hortatur ut eo epulemur, quo æqualis, ad Corinthios scribens, ait: pacto agni paschalis carnibus vesce- « Cuncta ordine debemus facere qua? bantur Judæi : ergo vere nobis datur nos Dominus jussit peragere. Statutis caro Christi manducanda in Eucha- temporibus oblationes et officia sacra (I) « Bp· Warburton, Dir. Leg. ii. i. Vol. ri. unprofitable to those that walk in them. For MC, maintains , that the religious ordinance» of n we have an altar ■ now, a whereof they that lhe heathens here adverted to, werefeaitt upon serve at the Tabernacle,» the Jewish Priests,i hare lacrifice , so the nature of the expression used no right to eat » unless they will receive the faith by St. Paul plainly denotes that he considered the of CenrsT; our altar is better than theirs,and their· Eucharist not 'with the Socinians),as a mere com­ was but a shadow of oure ; the Sacrifices of their memoration of a dead benefactor, bnl as a feast altar, but types of ours ; theirs arc vanished ,and upon sacrifice. · Bloomfield in i. Cor. x. to. ours only continue. And for this reason do you (t)1.Cor. r. 7. 8. leave strange doctrines of Jewish observances, (5) « IfCaniSTbc a propitiatory Sacrifice, a and continue in the grace of the Gospel, whose Peace-offering, I see not how we can avoid but altar is to continue; for a we have an allai.» the (lesh of our peace-offering must bo eaten in Johnson ehneinit : ·< 1 think it very evident tint this feast by us, or else we evacuate the offering the Apostle here cannot be understood of spiritual utterly, and lose the fruit of it ; and was there a manducation . . . And if the Apostle speak Passover heard of and the lamb not eaten 7 · of eating orally, then it will easily be granted hndrews episcopus Anglicanus, Sermons oj the that the Sacrifice here understood must he the Jtcrurrcction ,No. 1. apud Oionienses, tr. 8l.n.9S. Sacrifice of the Body and Blood of Christ in the Heb. xiii. to. Eucharist : for we have no other which can lie so lsl Sparrow, Anglicanus Episcopus , apud Oxo- eaten. ».................. The Sacrifice of the i ross menses , p. tat. animadvertit : · St. Vaulin lb (cannot be meant in this place ; because that w a» verse before , bad persuaded that they should , Sacrifice without an altar, and therefore could not be carried away with slrange doctrine· of not in all probability bo intended by the woid Jewish and carnal observances, which arc grown . altar. . Johnson apud Oxonienscs. tr. 81. p. ôil. CAP. I. DE SACRIFICII VERITATE — irp»V$ipar ■·» Ksirufpiar pcrllci , neque temere vel inordinate fieri præcepit. » * Utraque vox ad sacrificandi rilum refertur. ’ 32. Tertullianus ait : « Sacrificamus pro salute Imperatoris. » 1 35. S. Cyprianus scribit : « Apparel sanguinem Christi non offerri si desii vinum calici, nec sacrificium Domini­ cum legitima sanctificatione celebrari, nisi oblatio el sacrificium nostrum responderit passioni. » * Alias : « Epi­ scopatus nostri honor grandis et glo­ ria est, pacem dedisse martyribus, ut sacerdotes , qui sacrificia Dei quo­ tidie celebramus , hostias Deo el victi­ mas præparemus. » · 31. S. Cyrillus Hierosolymitanus : • Deinde vero postquam confectum esi illud spirituale sacrificium , et ille cul­ tus incruentus, super ipsa propitia­ tionis hostia, obsecramus Deum pro communi Ecclesiarum pace. » · 35. S. Gregorius Nazianzenus dc Ju­ liano apostata scribit : « Impuro el nefario sanguine lavacrum extergit ; initiationi noslræ initiationem oppo­ nens : manusque suas profanai, ul nimirum eas ab incruento sacrificio per quod nos Christo , ipsiusque pas­ sionibus ac divinitati communicamus, elueret ac repurgaret. ■> 7 (I) Ep. I. ad Cor. n. il. (i) · This great mystery can be eipressed by no other word, more fitly and fully than by those iur/α wp^cpx , „ Sacrifice » « oblation » and the like. By which words accordingly, it is called by Justin Martyr also- . . . Dial, cam Tryph. In which book lhe words and χρ·νφ»ρΛ arc often used in this sense, namely for lhe Eu­ charist. » Ila Beveridge episcopus Anglicanus , in opere: Codes Canonum Eccl. Prim, vindicatus ac illustratus I. ii. cap. «. § S. 4. Apud Oion. tracl.81. p.itO. a The names whereby the ancient Church called this service are <ρ·»φ»ρ« hru . oblation, · ,, Sacrifice; n ΕύΧαριστια,, Eucharist, » (a word, if rightly understood , of equipollent sense -, ) gpy,* αι»ί«·«*»Γ, ·«»<· Asymà a a Sacrifice of praise , · · a reasonable and un­ bloody Sacrifice ; e Sacrificium Uediatorit, Sa- Vol. m. 193 36. S. Joannes Chrysoslomus : · A* *»><».« ««■ rem Christi tui, atque supra hoc sacribria/. In Alexandrina bi­ licium mittas sanctum tuum Spiritum. « turgia oral ; « ul digni efficiamur In ordinatione Episcopi oratio Iii ul offerre libi dona el sacrificia pro pecDeo placeal : « offerendo Tibi purum catis nostris el populi lui ignorantiis, el incruentum sacrificium. » ‘ el da nobis ul cum omni timore el 47. In libro secundo, pluribus de- conscientia pura offeramus tibi spiriscriptis, dicitur: « Post illa sacrificium tuale hoc el incruentum sacrificium. » liat, stante omni populo, et tacite Consecrationem dominicam recitat, precante : cumque oblatum fuerit, el peragii sacerdos, Choro canente unusquisque ordo seorsum dominicum Amen ; deinceps dicit IPG TRACT. XIII. P. II. DE MI8SÆ SACRIFICIO * Tua ex luis tibi ct eangulnie, verum el proprium. Hu­ jus Oilei nullum potest ostendi initium 50. In Liturgia Neslorianorum, in Apostolico ævo posterius Attamen sl Anaphora, quæ canoni apud nos re- ab initio symbola lautum Christi mortis spondet, odslantes invitat sacerdos ad adesse crederentur ; ct nuda comme· socum orandum, ut « suscipiatur obla- moratio fieri, absque ullo veri nominis lio hæc ex manibus imbecillitatis meæ, oblatione et sacrificio, non potuit sa­ pro me, pro vobis, el pro loto corpore crificii veri notio obtinere , nec cultus Ecclesiæ (sancire Catholicae. » Deinde indicia qme illud denotant statui : sal­ ad nllare inclinatus orat Deum : « per tem absque magnis turbis, quas relu· gratiam inenarrabilem sanctifica sacri- lisset historia. Ergo dicendum sacri­ ficium istud. · licii veri rationem in Eucharistia semper 51. Liturgia sub nomine S. Cyrilli agnitam fuisse. apud Coptas nonnunquam adhibita , 54. Huic argumento magna accedit post Saucius, habet orationem in qua vis ex Graecorum ct Orientalium om· sacerdos precatur : · Imple hoc sacri· nium consensu, qui ex Lilurgiis patet, ficium tuum, Domine, benedictione el aliis certissimis documentis demonquæ a te est, per illapsum super illud slratur. Concilii Constantinopolilani Spiritus tui sancti.» Institutio Sacra- anno 1038 adversus Cyrillum Lucarim mentidcincepsrecitatur,populosæpius habili, sicut ct Hierosolymitani anno inclamante, Anien. 1672, decreta recitarc juvat : « Cyrillo 52 In Liturgia Romana orat sacer- dogmatizanti .... neque audienti dos : «Quam oblationem tu, Deus, in divinorum Patrum trecentorum decem omnibus, quæsumus, benedictam, ad- et octo Niceae adunatorum ecclesiasticas scriptam, ratam , rationabilem, acce- constitutiones his verbis decernentium: ptabilemque facere digneris; ut nobis « Fide credamus esse super hanc sacorpus el sanguis fiat dilectissimi Filii » eram mensam agnum Dei qui tollit tui Domini Dei nostri Jesu Christi. » n peccatum mundi, incruente a sacer· Sacrificii ratio inde patet : oblatio enim » dotibus immolatum,ejusqucvencranilla benedictione divina fit corpus et » dum sanguinem el corpus vere sumi » sanguis Christi. Post consecrationem —Anathema. » Ita Conslanlinopolita· vocat eam sacerdos « hostiam puram, num Concilium. Hierosolymitanum auhosliam sanctam, hostiam immacula- tem : « Credimus verum ac propitam. » Uiuc in oratione super oblata in liatorium esse sacrificium , quod pro die Epiphaniæ de donis oblatis dicitur : fidelibus omnibus, tum vivis, tum « quibus non jam aurum, thus, el defunctis , necnon ct pro utilitate om· myrrha profertur, sed quod eisdem nium offertur, uti cl in hujusce Sacra· muneribus declaratur,immolatur,et su- menti precibus exprimitur, quas pro mitur Jesus Christus, Dominus nosicr.» ea quam a Domino receperant dispo55. Probatur Ί argumento preescri- nendi potestate Apostoli Ecclesiae traptionis. Eucharistia magna cum sole- didere. » 1 mnilate ubique per totam Ecc’esiam 55. Accedit quod ab initio mundi consuevit celebrari, cum omnibus Deus sacrificio coleretur, quod summæ summi cultus indiciis , el ex certa om- ejus majestatis idoneum est testimo­ nium persuasione eam esse oblationem nium : ergo verosimile non csl hunc veram , cl sacrificium Christi corporis cultum, Christo adveniente, penitus U) C»p.»i.q, n, CAP. I. DE SACRIFICII VERITATE desiisse. At nullum est sacrificium, si Eucharistia non sil; igitur in ea ralio sacrificii agnoscenda est. Argumentum hoc Overall, Episcopus Anglicanus , agnoscit ct urget.1 Objectiones solvuntur. 5d. Obj. I. Dc oblatione panis ct vini a Melchisedcch silet Moyses, qui sa­ cerdotii ejus mentionem fecit, ut intelligatur cur Abrahæ benedixerit, et decimas ab eo acceperit, prout expli­ cat Paulus, de oblatione pariter silens. Quod autem attulerit panem et vinum, contigit ul milites Abrahæ refocillaret. 57. Resp. Fatemur oblationem haud affirmari a Moyse, qui tamen panem el vinum allata esse dicens, et statim adnotans eum fuisse sacerdotem Dei Allissimi, fundamentum præbct cogi­ tandi ea fuisse oblata. Non dicit ea fuisse militibus data, idcoque quum neutrum dicat, ex adjunctis sermonis quid fecerit verosimililer conjicimus. Cæterum non repugnat ut post obla­ tionem militibus distribuerentur : id enim consuetum est ut participes fbrent sacri muneris qui oblatis vescebantur. Quod benedixerit Melchisedcch Abrahæ, el decimas ab eo acceperit, contigit ratione sacerdotii, cujus tamen munus in oblatione est positum. Palet ea non fuisse sui sacerdotii jura propria, el proinde Christum non ideo vocari sa­ cerdotem, ad instar Melchisedech. De oblatione siluit Paulus, Christiani sa­ cerdotii præ Aaronico praestantiam ex­ plicans , quia ad scopum non perline­ bat, quum sanguinis victimarum effusio foret imago vividior sanguinis in cruce fusi, quam panis ct vinum. Hac igitur ex parte non apparebat praestantia sa­ ti) « Ab there never was, nor could be any religion without a God ; so there never was, nor could beany without a Sacrifice, being one of the cbiefesl acts whereby we profess our religion to Him that we servo. » Overall, Oxford Tracis, vol. iv. Tract, st. p. 7S. · This Sacrament is the only proper external daily Sacrifice of the cerdolii Christiani. Praterea doctrina de Eucharistico sacrificio erat adeo alta, ul non facile scripto explicanda foret, quod in manus Judæorum ad fidem non conversorum facile posset venire, vel ad eorum pervenire noti­ tiam : plura scilicet continebat docu­ menta illis haud sine fructu magno communicanda. 58. Obj. 2. Frivolæ afferuntur ratio­ nes Pauli silentii : quum enim ex pro­ fesso singula in quibus Melchisedech typus erat Christi explicaret, ad pro­ positum maxime pertinebat oblationis similitudinem ostendere, ut Christia­ num sacrificium, abrogata animalium immolatione, jam unicum superesse probaret. 59. Resp. Haud leves indicavimus causas cur Paulus eam similitudinem, quæ inter typum el veritatem intercedit, praetermiserit. Cæterum ipsum habe­ mus auctorem, quod ob fidelium infir­ mitatem de arcano siluerit : praefatur enim , de Christo agens : < appellatus a Deo Pontifex juxta ordinem Melchi­ sedech : de quo nobis grandis sermo, et ininterpretabilis ad dicendum: quo­ niam imbecilles facti estis ad audien­ dum. » * Non igitur professus est se singula evolvere in quibus Melcbiscdech typus erat Christi, sed potius, innuit latere arcanum quod auditores vix ferre possent. Ex aliis vero capi­ tibus ostendit, sacerdotium juxta ordi­ nem Melchisedech jam locum tenere sacerdotii Aaronici. Cæterum ad pro­ positum non perlinebat ostendere obla­ tionis similitudinem : nam prius sta­ tuendum erat cl inculcandum sacerdo­ tium Christi Melchisedecianum ; qua in Church, without which the other two relativas cannot «laud ; vu : that Ibero it no religinn with­ out prieilhooj, nor priesthood without Sacri­ fice. » Buckeridge, Discourse concerning kneeling al the Communion , p 87, Treat. Bl. (l)lleb. v. IO. IM TRACT. XIII. P. II DE MISSÆ SACRIFICIO. rc Apostolus lotus est. Illud vero vel- sumpserint nrgumcntiim veritatis rel|. till consectarium oral, quod sacerdotio Rionis Christi, In qua vaticinii impletio semel admisso difficultatem vix patie­ claret. * Quod autem sacrificii nomen batur. a M.ilachia oblationi Christiana) non sit 60 Obj. 5. Christi igitur sacrificium datum, aptissime contigit, ut discrimen constare pano et vino dicendum erit, illud inter et animantium ■immolatio­ nt sacerdos secundum ordinem Mclchi- nem insinuaretur, ct ipsa species, sub sedcch habeatur. qua latet victima nostra, indicaretur. 61. Resp. Panis et vinum a Christo Cultus autem qui fide et oratione præadhibita quidem sunt, qua ratione visus statur, nunquam designatur in Scri­ est sacerdos ad instar Molchisedech ; pturis voco illa Hebraica — sed quum rei veritas figura et typo qum do oblationibus Abel el Cain,et longe præsiare deberet, ea in corpus de quibusdam logis oblationibus usur­ et sanguinem suum mutavit, ut per­ patur ; nec cultus ille potest haberi fectissima sui oblatione Patri rcddcrci novi Testamenti proprius, quum a veris summum honorem. ' Mire hallucinantur Dei cultoribus semper præstaretur. De Anglicani illi qui panem ol vinum Eu- sacrificio crucis Malachias eo loco nil charislicum esse sacrificium aestiman­ dicit ; sed totus est nt cultum a gentibus tes, sola symbotica relatione ad crucis ubique terrarum praestandum veteribus sacrificium, Christi oblationem a Mel- Judæorum sacrificiis anteponat. Agitur chiscdeciana distinguunt. Absit ul adeo proinde de publico ct visibili sacrificio. 64. Obj. 5. Apostolus unicam docet humiliter quis de Christi sacrificio ct esse oblationem, eam scilicet quæ in sacerdotio sentiat. 62. Obj. 4. Vaticinium Malachite in cruce est facta : « Sanctiflcati sumus cultu qui ubique terrarum Deo reddi­ per oblationem corporis Jean Christi tur in spiritu ct veritate a Christi fide­ semel. Et omnis quidem sacerdos pre­ libus, impletur, quin sacrificium sit: sto est quotidie ministrans, et easdem omnia enim sacrificia ibi declarantur saepe offerens hostias, quæ numquam abolita, sacrificio crucis ea implente et possunt auferre peccata : hic autem unam pro peccatis offerens hostiam, tollente. 65. Resp. Quum de sacrificiis agat in sempiternum sedet in dcxlera Dei. vates,clquæ Judæi consueverunt of­ .... Una enim oblatione consum­ ferre rejecta pronuntiet, oblationem mavit in sempiternum sanctificatos.... quæ eorum loco ubique offertur, veri Ubi autem horum remissio, jam non nominis sacrificium oportet iutelligerc. est oblatio pro peccato. »s 65. Resp. In eo est vis orationis Id ex serie orationis colligitur, et insti­ tutione Eucharistiæ confirmalur, adeo Apostoli, quud unicam crucis oblatio­ ut vetustissimi Patres merito inde de- nem valere ad omnia delenda peccata, t<) td peno (aletur Thorndike . « Haring main­ fore enough , that the Eucharist it lhe Sacrifice tained that the elements are really changed from of Cunisr upon the Cross aslhe sacrifice of Ceaisi culinary bread and vine into the Body and Blond upon the Cross is represented, [renewed, revived of Cmist, mystically present, as in a Sacrament; and restored by it.»Epilogue, book iii. ch. v. p.44. end that in virtue of the consecration, not by the (*} ■ The ancients always spoke of the Eucha­ ( ailh ol him that receives ; I am to admit and rist as the sacrifice, or oblation of the Gentiles, maintain whatever appears duly conséquent to in opposition to those of the Jews, wben they this truth, namely, that the elements so con argued against them from the prophecy of Mala sccralcd are truly the Sacrifice of Cnaiat upon »· lia vetus auctor, cujus lato , alii in ejus locum suffecti sunt : oratio inter Cyrilli Hierosolymitani Christus autem, eo quod maneat in opera edita est. Igitur unica est hostia, æternum , sempiternum habet sacerdo­ Christus, qui semel cruente immola­ tium , quod el exercet : homines enim tus, quotidie, imo fere singulis mo­ nonnisi ministri ejus sunt, ejus nomine mentis , Deo offerlur.7 Verum etiam est pl L. «ii. de civ.Dei, e. xx. a MoyatT, Gen. iv. 4. hostia 3vr’>· tt.U. Videntur primorum hominu (ii « Have I said any thing to cause any man hujusmodi fuisse , 'jue idcirco ΠΠΙΟ dicuntur to imagine, that I suppose Cunisr lobe crucified again , as often as the Eucharist is celebrated ? CAP Π. DE SACRIFICII PROPRIETATIBUS. gaiTificiitm . nam victima vere offertur, cl quidem præstanlissima 205 rum pretiosissimum?» * Anglicani non­ nulli fere cesserunt veritati, * aliqua tamen adjicientes, ul suis consulerent placitis. 87. Qua in re sacrificii Eucharistici ratio constituenda sit, quæritur. Anglicanorum sententia eam in panis et vini oblatione, quatenus symbola fiunt corporis el sanguinis Chrisli, reponen­ tium absona plane est : hujusmodi enim oblatio foret a corpore ipso et sanguine diversa , el proinde repugna­ ret unico Christi sacrificio; nec mera repræsentatlo, victima deficiente, po­ test sacrificium haberi. Theologi varie sentiunt de essentia sacrificii Eucha­ ristici , nec nobis per otium licet sin­ gulas sententias perscrutari. Placet illa quæ totam in consecratione agnoscit: nam Christus tamquam victima præ­ sens fit, ideoque Deo, ipsa præsentia sua , oblatus censendus est. Ulriusque speciei consecrationem ad essentiam sacrificii pertinere plerique tenent, Colleto tamen cum aliis dissentiente, qui, licet divinum præceplum agnoscat utramque speciem consecrandi, essen­ tiam sacrificii haberi in unius speciei consecratione putat. Hanc nobis arri­ dere opinionem haud diffitemur; quam­ vis enim non facile Colleto assentiamur docenti in divino illo præcepto dispen­ sari posse ab Ecclesia, urgente neces­ sitate, tamen si casu vel culpa con­ tingat alleram speciem deficere, per­ acta alterius consecratione, quum Christus, victima nostra , adsit., sacri­ ficium haberi opinamur. Cum De La Hogue , l’erroneo, aliisque plurimis communionem , seu sacerdotis , seu populi, ad sacrificii essentiam haud censemus perlinere, quamvis S. Alphonso affirmanti haud valde repu­ gnemus. 88. Sacrificium latreulicum, impri­ mis Eucharistia est, quippe ad Dei honorem et cultum supremum desti- . . . Certainly , I will apeak freely, neither can they that hold Transubslanlialion , bo truly said to stand obliged toany such consequence , so long, as they acknowledge, with al Christians, that the Covenant of Graceis for once settled by the one Sacrifice of our Lotto upon the Cross Why ? be­ cause , though they believe the natural Flesh and Dlood of CuniST , as crucified to be there , yet not naturally, but sacramentally , (that is , in their sense, under tho accidents of bread and wino, which is, indeed, and in the sense of te Church , under the ipecict or kinds ;) which difference is so great an abatement of that common and usual sense, in which all Christians understand that CuniST jvas sacrificed upon the Cross, ibat all that know it to be their profession (which all mast know that will not speak of they know not what; must acknowledge that the repealing of the Sacnlice of Christ crucified by the Eucharist. is not the repealing of that Sacrifice by which mankind was redeemed ,otherwise thanas a Sacrament is said to be that whereof it is a Sacrament.» Thorn­ dike , epilogue, book iii. ch. ». apud llionienses tract. 81 p. 166. (I) System. Tbeol. p. S85. (4) « What time then so til and seasonable to commend our devotions unto Gon, os when the Limo of Gon is slain upon the Holy Table? ■ Mede, presbyter, Γ/te Chmiian tacnfict Mai. ·. If· apud Oxonienses trad. 81, p. III. CAPUT II. OF. SACRIFICII PROPRIETATIBUS. 86. Ex his quæ attulimus vetustae fidei documentis, sicut el ipsis Chrisli Domini verbis , liquet corpus ejus el sanguinem vere Deo offerri, sub spe­ ciebus panis ct vini Optime igitur Leibnitius : « Res oblata sive victima aut hostia est ipse Christus , cujus caro et sanguis sub specie symbolorum utique immolationis atque libamenti officium subit. Nec video quid hic desit ad ve­ ram sacrificii ralionem : quidni enim id quod sub symbolis præsens est, Deo offerri ppssil, cum quod sub his iii Eifbharislia continetur, sit omnium re­ SM TRACT. XIII. P. II. DK MISSÆ SACRIFICIO. Chrislus quidem viclim» esl cm- quiæ erani, dicit Augustinus : · Hone· teris omnibus præslanlior, qua imino- ramus sane memorias eorum tamquam Uta summus honor Deo tribuitur. Tam- senclorum hominum Del. qui usque ad quam homo, sacerdos, el hostia, Deum mortem suorum corporum pro rerilale colit, sacerdotum suorum ministerio, certarunt, ut innotesceret vera religio, Hinc in Liturgia S. Marci dicitur: «Of- falsis religionibus fletisque convictis: ferimus rationabilem cl incruentum quod etiam si qui antea sentiebant, hunc cultum — <ρισ^ι'ρ·/<ιτ nr ktyitif timendo reprimebant. Quis autem audi­ te! i»!jua>r«r Aarpnar rairir — quem vit aliquando fidelium stantem sacer· offerunt tibi, Domine, omnes gentes dolem ad altare, etiam super sanctum ab ortu solis usque ad occasum; a corpus martyris, ad Dei honorem, Septentrione ad Meridiem ; quia ma- cultumque constructum, dicere in pre· guum nomen tuum in gentibus, el in cibus: Offero libi sacrificium, Petre, omni loco incensum offertur nomini vel Paule, vel Cypriane? cum apud sancto tuo, cl sacrificium, ct oblatio. »· eorum memorias offeratur Deo, qui eos 89. Eucharisticum esse Missæ sacri- cl homines et martyres fecit, ct sanctis licium , quatenus Deo persolvuntur suis Angelis cœlesli honore sociavit; laudes ob beneficia nobis collate, nemo ulea celebritate, el Deo vero dc illorum facile negaverit : sed non omnes faten- victoriis gratias agamus, cl nos ad tur co laudes persolvi ob Sanctorum imitationem talium coronarum aitjue gloriam, ita ut simul celebretur eorum palmarum, eodem invocato in auximemoria, el preces apud Deum quæ- lium, cx eorum inemoriæ renovatione rantur : quod tamen ex Lilurgiis om- adhortemur. »4 nibus liquet. Sic in Liturgia S. Gregorii 1)0. Impetratorium esse Eucharisli Alexandrina fit commemoratio « prae- cum sacrificium liquet : quum enim cipue sanclissimæ, gloriosissimæ, im- pro nobis offeratur, juxta Christi verba, maculatæ, el benedictionibus cumu- utique valet impetrare ea quibus indilalæ, Dornin® nostrae Deiparæ, ct gemus a Deo beneficia, ea præscriim semper virginis Mariæ ; sancti gloriosi quæ ad salutem referuntur Hinc Cyprophetæ, præcursoris, Baplistæ et cillus Hierosolymitanus dicit: « Post­ martyris Joannis . . . corumque quo· quam confectum est illud spirituale rum hodie memoriam facimus, etom- sacrificium, el ille cultus incruentus nis chori Sanctorum tuorum , quorum super ipsa propitiationis hostia, obseprccibus el intercessionibus miserere cramus Deum pro communi ecclesianostri el salva nos.» — ·» raîr rum pace, pro tranquillitate mundi, «αι«(ΐΑτίιίαΐΓ χα! ·μίΓ Ixuslr, χα'ι vû9i·. * pro regibus , pro militibus, pro sociis, Hac de re definivit Concilium Tridcn- pro ægrotis, el in summa pro omnibus linum: «Si quis dixerit imposluram qui indigent auxilio. » 5 Ghrysoslomus esse Missas celebrare in honorem San- ail : « Pro infirmis , el lerræ, ct maris, clorum, ctpro illorum intercessione ct universi orbis fructibus sacrificaapud Deum oblinenda, sicut Ecclesia mus >· · Liturgiæ omnes eas habent intendit; anathema sil. » s De sacrificio preces , quæ quidem ab Apostolo præ· celebrato in memoriis martyrum, super script® sunt ·. « Obsecro igitur primum tumulos scilicet in quibus eorum rcli- omnium fieri obsecrationes , oralioucs, mu. (I) Apud neMuiutium 1. i. p ui. il Ibidem, p. Hi. u. c *n. t. (*) L.iiii. de civ. Dei c. xxvii. (8) c»t. Mv»l. v. WHom.hii.in Joan. CAP. II. DE SACRIFICI I PROPRIETATIBUS. postulationes , gratiarum actiones pro omnibus hominibus, pro regibus, cl omnibus qui in sublimitate sunt » ' 1)1. DeHnivil Concilium Tridentinum Eucharistiam esse propilialorium sacr i licium , non quod novum pro pecca­ torum venia pretium, a cnicis sacri­ ficio diversum, in ea offeratur; sed quod ipse sanguis in cruce fusus exhi­ beatur, el offeratur, iterum iterumque, ad Deum nobis placandum. Id apprime intellexit el explicuit Overall ab Oxoniensihus laudatus.1 Concilii definitio his concepta est verbis : « Si quis di­ xerit, Missæ sacrificium tantum esse laudis , cl gratiarum actionis, aut nu­ dam commemorationem sacrificii in cruce peracti, non autem propiliatorium, vel soli prodesse sumenti, neque pro vivis, cl defunctis, pro peccatis, pœnis, satisfactionibus ct aliis neces­ sitatibus offerri debere;anathema sil.»5 92. Plcriquc sectarii carpuni hanc definitionem , omnique proscindunt vituperio Patres Tridentinos, voluti crucis virtutem evacuantes ; sed non­ 205 nulli sanius sapientes , fatentur Etirharislicum sacrificium esse propilialo* rium, quamvis vehementer crreol dum panem el vinum , tamquam sym­ bola corporis et sanguinis Christi, illud esse dicunt. Propositio. Missa esi sacrificium propiliatorium. 93. Probatur I. ex verbis Christi. Chrislus dixit : « Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur : · « Hic est calix novum Testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur ; ·5 vel uli habet textus,« calix . . . qui pro vobis fun­ ditur. « « Pro multis fundetur in remis­ sionem peccatorum. »4 Quum textus verba praesentis sint temporis,7liquet corpus in ipsa Eucharistiæ institutione datum esse, sanguinem fusum esse in remissionem peccatorum. Ergo propitiatorium sacrificium tunc oblatum est; quod offerturquoque quoties celebratur Eucharistia,ex Christi mandato; idem enim fit quod ab ipso factum est. Hujus argumenti vim agnoverunt plures Anglicani. · ’ (t) I. Tim. ii. In Canone tamen mentio regi» (4) « Il is not only an Eucbanstical, but a pro non e»t facienda. pitialory Sacrifice : and lo prove it a Sacrifice (*) Tract. 81, p. 71. « If we compare the Eucha­ propitiatory , always to acknowledged by the rist with Co Rist’s Sacrifice made once upon the ancient church , there can be no belter argument Cross, as concerning the effect of it, we say that than that it was offered up, not only for the living, lliatwas a tafficient Sacrifice; but withal that ilisa but for tbe dead , and for those that were absent, true , real, and efficient Sacrifice; and both of for them that travelled, for Jews, for heretics, etc. them propitiatory for the sins of the whole world. who could have no other benefit of it, but as it And therefore in the oblation following, we pray was a propitiatory Sacrifice; and that thus they did that it may prevail so with Goo, as that we and offer it, read a whole arm; of Fathers, apud Maid, all the whole Church of Citnisr , {which consists de Sac. p. 30Î. .Vos antein ita comparati tamiu, of more than those upon the earth) may receive ul cam lam mutin et magnii aatbonbiu error· the benefit of it. Neither do we call this sacrifice malimtn, r/uam cam Purilani· eeram dicer·. · ol the Eucharist an Efficient Sacrifice, as if that Ila Overall apud Oionienscs, p. 74. (8) Eue. ixii. 10, to. (·) Malt. nvi. «. upon tho Cross wanted efficacy ; but because the force and virtue of that sacrifice would not bo (7) Quod vulgatus interpres verbo futun tem­ profitable unto us, unless it were applied and poris textum reddiderit, c.mligisse videtur, ex eo brought into effect by this Eucharistical Sacrifico quod sanguinis fusionem in cruce designatam and other of the Holy .Sacraments, and means inlclligens, presens tempus pro mos futuro usur­ appointed by Gou for that end : but we call it patum censuerit. Catterum versio non potest propitiatory both this and that, because they have infirmare vim textus, qui hoc loco nullam habet both force and virtue in them to appease Goo's mendam , uti omnes fatentur. Versio autem cum wrath against this sinful world. — Head Mald.de textu optime concordat, si textos de fusiune my­ stica , versio de fusione reali explicetur. Sac. p. 8ii. a S) · I shall make use of the words of inslilu(3) Ses», xiii. can. iii. Vol. in. 18 toe TRACT. XIIL P II. DE MISS/E SA CD I Elf ID fli. Probatur 2. cx Liltirgiis. In Lilur- noluisset. « ’ Insuper sanctitatem qua gin Jacobi, post consecrationem oral ornari debet sacerdos, ex munere quo sacerdos his verbis : * Offerimus libi, fungitur, victimam hanc offerens, Romine, hoc sacrificium venerandum ostendit : « Eum qui pro civitate lota, et incruentum, orantes, no secundum quid dico civitate? imrno voro pro peccata nostra nobiscum agas............... univorso terrarum orbe legatus inter­ It efficiamur digni qui socii ct parti­ cedit, deprecatorque csl apud Deum, cipes simus sanctorum tuorum myste­ ui hominum omnium non viventium riorum in remissionem peccatorum, cl modo, sed etiam mortuorum peccatis in vitam ætornam. » In Liturgie Marci propitius fiat, qualem quæso esse opor­ post invocationem Spiritus sancti orat tet?" 4 Patrum hac in re consensum, sacerdos ut corpus et sanguis Christi sicut cl Liturgiarum, agnoscunt Angli­ « liant omnibus nobis, qui ex iis par­ can! plurcs doctrina praestantes.1 Objectiones solvuntur. ticipamus, in remissionem peccato­ rum. » In Liturgia Basilii, juxta Copti00 Obj. I. Juxta doctrinam de procum exemplar, orat <· ut sacrificium pitiatorio Eucharistias sacrificio virtus nostrum coram te acceptum sil pro crucis evacuatur; nec enim redempti peccatis meis, et pro insipientiis ple­ videbimur sanguine in cruce fuso, sed in Eucharistia oblato. bis ture. » 05. Probatur 5. cx Patribus. S. Cy97. Resp. Chrisli sanguine redempti rillus Hierosolymitanus Eucharistiam sumus : nec enim alius est qui in Eu­ vocat propitiationis hostiam :« Super il­ charistia offertur, ct qui in cruce est lam propitiationis hostiam obsecramus fusus. Sc obtulit Christus victimam, Deum. " — iri r»r Sitiar re Οαίμϋ sacrificium instituendo, ct in mysterio rrayavaXx/xci τι» tier. * S. Ambrosius sanguinem fudit, quem fusuri erant ail : e Ante agnus offerebatur, offere­ hostes ejus, cruci cum affigendo. Dum batur vitulus ; nunc Christus offertur , celebratur Eucharistia, non novum sed offertur quasi homo, quasi reci­ offertur pretium redemptionis , sed piens passionem, el offert se ipse quasi sanguis in cruce fusus iterum Deo sacerdos, ut peccata nostra dimittat »’ offertur ad cum nobis placandum , ut S. Joînnes Chrysoslomus de Christo applicetur nobis in peccatorum remis­ Judæ propinante calicem dicit : » Chri­ sionem. Hoc lautum sensu propitiatostus ei sanguinem quem vendidit of­ rium vocamus Eucharisliæsacrificium; ferebat , ut haberet remissionem pec­ qua in re plurimi et doctissimi Angli­ catorum, si tamen impius existere can! nobis asscntiunlur,6 Iwn ; because 1 think that an argument drawn St. Austin .... Cyril of Jerusalem .... Eu­ fruit; them will be of the greatest weight ; and sebius .... St. Cyprian .... Origen .... 1 am persuaded that the propitiatory nature of the St. Clement of Home............. The Liturgies arc holy Eucharist is as plainly contained in those very full of proof lo thia purpose; the Gregorian words, as any rational man can desire. » Johnson • · . . that of St. Peter .... St. Chrysostom's apud Oxouienses, tract. 81. p. SH. Liturgy .... the Liturgy of St. Basil . . . · (I) Cat. xxiii. Myst. ». n. »iii. and the Liturgy of St. James.............But the (t) L. I.de oOiciis c. xlviii. Clementine Liturgy best deserves our notice , and (S) Horn, de prodit. Juda:,!, iii, p. tli. in that the Bishop beseeches Goo to look fat ou (fl Ub.vi.de Sacerdotio. rably on the gifts , and lo send down His Holy « The other end of Ibis Sacrifice is to pro­ Spirit on them ; that they w ho partake of them . cure divine blessings, and especially pardon of may bo confirmed in godliness , obtain remission sin. In the first respect, it is propitiatory ; in the of sins, etc. ■ Johnson apud Oxouienses, tract. 81. second, expiatory , by virtue of its principal, the p. 310. grand Sacrifice .... St. Chrysostom . . . , (C) Thorndike, presbyter Anglicanus , dicit GAP. II. DE SACRIFICII PROPRIETATIBUS. -rt7 OH. Obi. '2. Blasphcinum est sacri- quamvis oralio cum sacrill· io contttufluium eucharisticum Christi in cruce cla magnam habeat vim. sacrilicio adæquare , quod lumen ill lui. Ostendimus Euchorislicum dum utrumque propiliatorium praedi­ cri licium esse propfiiatorium , quod tamen non ita est accipiendum ac si catur. 99. Retp lllud inter utrumque inter­ ejus oblatione tollerentur peccata. cedit discrimen, quod pretium in cruce Quum Christus Baptismi et Pu nileniiæ solutum sit, quod nobis in Eucharistia Sacramenta in peccatorum remissio­ applicatur. Igilur nihil derogatur vir­ nem instituerit, iis utatur necesse est tuti illius sacrificii ; quæ c contra præ- qui hanc cupit consequi. Missa oblatio dicaliir quoties celebratur Eucharistia, prodest baptizato homini, ut graliæ ut fruclus nobis inde proveniant. consequatur auxilio, quibus ad rite 100. Obj. 5. l'ræ unica ohlalionc suscipiendum Ptrnilcnliæ Sacramen­ crucis quotidianae ct innumera hostiae tum disponatur. Venialium culparum propitiationis habentur, Eucharistia remissio etiam ca obtinetur, sicut el propitiatorio sacrilicio agniia. plenior remissorum peccatorum indul­ 101. liesp. Unica est propitiationis gentia. victima, semel immolata sanguinis 103. Toto cœlo aberrant Anglicam effusione, sed in mysterio saepissime nonnulli, qui Eucharistiam sacrificium oblata. propiliatorium agnoscentes, precibus 102. Obj. i. Qu;t! ad adstruendam quæ ejus offerenda * occasione fundun­ propiliatoriam vim Eucharisliæ alle­ tur , propitiandi vim tribuunt : 1 nam gantur, inlclligcnda sunt de repraesen­ ex ipsa propiliativnis hostia, uti cx tatione sacrificii crucis, cl dc oratione Cyrillo didicimus, precum illarum vis *qua offertur ejus occasione. derivatur. 106. Vis propilialoria sacrificii eu­ 103. Resp. Testimonia Scripturae, Patrum, et I.ilurgiarum vim Deum charistici cx precibus quæ pro defun­ placandi Eucharistico sacrilicio inessc ctis ca occasione funduntur, optime probant : placatur autem noti pane cl colligitur. Res est apud Oxonicnses vino , tamquam symbolis , sed corpore explorata illum esse antiquissimum ct sanguine Eilii sui. His, non orationi, Ecclcsiæ ritum, * quem cl magnas ha­ tribuenda est vis purgandi delicia, bere utilitates non diflitentur ; quamvis « If the consecrated elements be the Flesh and Jllood οΓ Cunisr , then are they lhe Sacrifice of Cunisr crucified upon the Gross. For they are not the Flesh and Blood of Cubist as in llis Body, while it was whole, but as separated by the Passion of the Cross. Not that Christ can be sacrificed again; for a Sacrifice being an action doao in succession of time cannot be done lhe second lime, being once done, because then it should not have been done before : but because the Sa­ crifice of Christ is represented , commemorated and applied, by celebrating and receiving lhe Sacrament which is that Sacrifice. · Just Weights and Measures, pp. 95-6. apud Oxonionses , tract. 81. p. <19. (I) « This self same prayer in which, through he Body and Blood of Cunisr represented on the altar, Gon is entreated to be propilioua to us, and bestow upon men all good tilings, is that · pro­ pitiatory Sacrifice, · or « unbloody immolation · and propitiatory Sacrifice, of Cunisr , of which very frequent mention occurs in the writings of the holy Fathers. ■ Grabe MS. advertat ia apud Oxonienses , p. 377. (2) De veteribus Christianis dicunt : i Since they knew not of our chill separation between those who being dead in Cubist, live lo Cubist, and with Cubist, and those who are yet in the flesh, they fell assured that this Sacrifice offered by the Church on earth, for the whole Chureh conveyed to that portion of the Church , which had passed into the unseen world such benefits of Cubist's Death,as |their conflicts over and they in rest; were still applicable lo them. Tract 91, p. <1. 2ιμι·κΓ Ovffiar. sacerdos hisce verbis : « Memento , 111. S. Chrysostom us : « Non temere Domine,ct omnium ex ordine sacer­ h:ec ab Apostolis sancita fuerunt, ut dotali qui pridein quieverunt, et eorum in tremendis mysteriis defunctorum qui erant in statu sæculari. Præsla agatur commemoratio : sciunt enim illis omnium animas requiescere in sinibus inde mullum contingere lucrum, mul­ sanctorum Patrum nostrorum Abra­ tam utilitatem. » 5 ham, Isaac, el Jacob. Induc ct con­ 112. S. Augustinus : « In Machabæogrega cos in locum herbidum , super rum libro legimus oblatum pro mortuis aquam requietis, in paradiso voluptatis, sacrificium ; sed etsi nunquam in Scri­ unde fugit dolor, tristitia, cl geinilus, pturis veteribus omnino legeretur, non in spicndoro Sanctorum tuorum. . . . parva est universæ Ecclesiæ, quæ in Illis quidem , Domine , quorum animas hac consuetudine claret, auctoritas, accepisti, illic quietem tribue, eosque ubi in precibus sacerdotis, quæ Do­ in regnum coelorum transferre di­ mino Deo ad ejus allare funduntur, gnare.» — Eairrsr m'* ’ *“Ρ*· 4l^®r ’*** locum suum eliam habel commendatio Aefiir aiarrai-Tsr , «αΐ ΑλτΟλ'ιλτ eparjr »a.ra- mortuorum. »6 Memorat eliam matrem ζόσ». ’ suam moribundam ipsum cl fratrem 108. Probatur 2. Patrum testimoniis. sic allocutam esse: « Ponite, inquit, Tertullianus dicil : « Oblationes pro hoc corpus ubicumque : nihil vos ejus defunctis, pro nataliliis, annua die cura conturbet : lautum illud vos rogo, ul ad Domini altare memineritis mei, facimus. » * 10D. S. Cyprianus : « Episcopi an­ ubi, ubi fueritis. » 7 Narrai funus ejus : tecessores nostri religiose conside­ « Cum eccc corpus elatum esi, imus, rantes, vel salubriter providentes con­ redimus sine lacrymis. Nam neque in suerunt , ne quis frater excedens ad eis precibus quas libi fudimus, cum . Apud Renaudotium l. i. p. 7S. Aliis afferre There is, I suppose, no Liturgy without them l.iturgias supervacaneum est : nam res est in con­ and lhe Fathers frequently speak of them. » fesso : » There is one proof of lhe propitiatory Johnsiui, apud Oxonienscs , Iraet. 81. p. 540. nature of lhe Eucharist, according to the sen limenls of the ancient Church, which will be thought but only too great -, and that is lhe de­ (5) Hom. Ixix.ad pop. Antioch. votions used in the Liturgies, and so often spoken (s) l.ib. de cura pro mortuis. tit by the fathers , in behalf of deceased souls. Π) Lix. Confess, c. xi. CAP. Il DE SACRIFICIII PROPRIETATIBUS. 21» offerretur pro ca nacrificium pretii codice Colherlino hæc habet : · Pnestu nostri, jam juxta sepulchrum posito eliam per illud incensum, quietem el cadavere, priusquam deponeretur, sicut memoriam bonam Genitrici tnae, et illicticri solet, ncc in eis precibus ego Sanctis tuis. » El : * Ecce obsecramus te, Domine Deus , suscipe incensum flevi » * Objectiones solvuntur. istud aromatum , quod offert libi te­ 115. Obj. 1. Commemorantur in sa­ nuitas nostra, pro sancta Genitrice Dei crificio mortui ut protiieamur resur­ Maria , pro patre nosiro Adamo, et rectionis et gloriæ spem. Ita Uxo- matre nostra Eva, pro Prophetis et nienses ’ Apostolis, etc., pro divitibus et paupe­ 114. Resp. Fidem de resurrectione ribus. » Iterum : « Deus, per clementiam etspem enuntiat sancta illa consuetudo, luam , præsta requiem et memoriam limorcmque nc labe aliqua leviori in­ bonam Genitrici lux el Sanctis luis, quinata anima decesserit. Levamen ani- omnibusque defunctis, super altare mabus sacrificii oblatione quærcbalur, tuum sanctum etccelesle. n Liquet pari ex certa tide mullam cis utilitatem inde ratione sacrificium offerri pro omnibus provenire, uti docent Cyrillus el Cliry· defunctis , el proinde haud propitiatio­ sostomus. nis ad instar, sed ut vola nostra de 115. Obj. 2. Orabatur etiam cl offe­ perfecta eorum beatitudine expriman­ rebatur sacrificium pro Virgine Maria et tur. Apostolis. 3 118. Resp. Cum Renaudolio : - Non 110. Resp. Commemorabatur Maria dubitamus in his locis peccatum potius Virgo cum Apostolis el .Martyribus, ut a librariis imperitis fuisse, qui ea quæ eorum causa Deus hominum misere­ disjunctim scribenda erant,ut passim retur. Sic testatur Cyrillus, Lilurgiam alibi, conjunxerunt, quam certo con­ explicans : « Cum hoc sacrificium offe­ silio admissum id fuisse, ut nova do­ rimus, mentionem facimus eorum qui ctrina , a qua remotissimi sunt, elquam ante nos obdormierunt, pnmum Pa­ quotidiana illorum disciplina refellit, triarcharum , Prophetarum, Apostolo­ induceretur.»· In ordine communi rum, Martyrum , ut Deus orationibus quem exhibet Renaudotius, sic habe­ illorum et deprecationibus suscipiat tur: « Petimus ecce a te, Domine, ut preces nostras. » — « · ©<-.r r«.r suscipias hunc odorem thuris, quod offert libi leuuilas nostra, pro peccatis ivXâir αντύι χλι xpisjStuiir irytiJ «ç»r<»i ro Ji.s-ir * E contra cæteris sacri­ el insipientiis nostris; pro divitibus et ficii oblatio maximum juvamen esse egenis; pro pupillis ct viduis ; pro affli­ credebatur. Discrimen lucide exponit ctis.el quipcrseculionem patiuntur ; pro Augustinus : « Non sic cos (martyres:) infirmis el oppressis ; pio iis omnibus commemoramus, quemadmodum alios qui dixerunt et praeceperunt nobis, ut m qui in pace requiescunt , ut etiam nostris ad te Christum Deum nostrum pro eis oremus, sed magis ut orent precibus,eorum meminissemus; pro vi­ ipsi pro nobis, ut eorum vestigiis ad- vis et mortuis, pro animarum ipsarum quiete, in coelesti Jerusalem : per inter­ hæreamus. »5 * 117. Obj. 5 Ordo officii communis in cessiones patris nostri Adami ct Eva '(I) L. i«· Confess, e. xii. (i! Tract. 79, p. *0· (S) Ibidem p. il­ li) Cat. Mysi· v. n· ·«■ (5) Tract. Isx *iv. *». Jo (c! Lilurgiarom OnenUliutn «illerlio, ab Km» bio Renaudolio. Observation»? iu l.iiury as Syriacas . vol. ii. p. te. 910 TRACT. XIII. P. II. DE MISSÆ SACRIFICIO. malris nostræ; per deprecationes san· et vox illa semel quidem dicta est, sed else Genitricis Dei Mariæ : per oratio­ per omnes mensas Ecclcsiæ, usque ad nes Prophetarum , etc. » ' hodiernam diem, et usque ad ejus ad­ ventum, præstat sacrificio firmitatem.»’ CAPUT III. 120. Constat Christum Apostolos con­ stituisse sacerdotes, qui sacrificium suo !>k SACRIFICII CELEBRATIONE. nomine offerrent, prout a Patribus Tridentinis definitum est : «Si quis dixerit 119. Sacrificium cucliarislicum primo illis verbis : Hoc facite in meam comme­ a Christo oblatum, adhuc suo manda­ morationem, Christum non instituisse to, auctoritate, et nomine offerri con­ Apostolos sacerdotes , aut non ordinas­ stat; quapropter merito prædicatur se, ut ipsi, aliique sacerdotes offerrent unicus nova? Logis sacerdos, qui suo in corpus el sanguinem suum ; anathema aevum fungitur sacerdotio, secundum sil.»4 Id jam , dum de sacrificio agere­ ordinem Melchisedech.1 Pulchre Chry­ tur, probavimus : quum enim Christus sostom us ait : « Et nunc ille præsto est vere se ipsum hostiam propitiationis Christus, qui illam ornavit mensam, obtulerit,5 ipsisque ut facerent quod ipse istam quoque consecrat. Non enim fecerat jusseril, liquet eos constitutos homo est qui proposita de consecra­ esse sacerdotes, sacrificii offerendi po­ tione mensæ Domini corpus Christi fa­ testate auctos. Ex voce ipsa faciendi id cit ct sanguinem : sed ille qui crucifi­ inferre licere adnotaviinus, quod faten­ xus pro nobis est Christus. Sacerdotis tur Anglicani plures ; quamvis non ea, ore verba proferuntur, ct Dei virtute sed toto mandato nitamur. Potestatem consecrantur el gratia. « Hoc csl, » ait, eamdem ad Episcopos presbyterosque « corpus meum : » hoc verbo proposita transmissam esse manuum impositione consecrantur. El sicut illa vox quæ di­ ex omnium sæculorum fide constat. xit :« Crescite, ct multiplicamini, et re- Sacerdotes passim in omnibus antiqui­ » plete terram, » semel quidem dicta tatis documentis nominantur, adeo ut est, sed omni tempore sentit effectum, singula referre testimonia supervaca­ ad generationem operante natura : ita neum sit. Unum aut alterum recitare (4) Sees, ax ii. «an. ii. (!) LIL Orient. Collect, ab Euseb. Renaudotio. (5) α 1 lake it for granted that w hen otir Sariova Obsen. in Lil. Syr. rol. ii. pag. 0. (i; · Ilia Melcliisedeckial or eternal Priesthood , says, «This is niy body given » by « given ■> he joined with Kingship, was consummated in llis means « offered >■ or sacrificed to God. This is s résurrection-, and is now continued in llis service thing very plain ii. itself, and is , nay , must be, in the heavenly sanctuary .In which heavenly sanc­ acknowledged by all ; when be said «Take, eat,» tuary He perpetually offers llis Blood and Pas­ He gave His sacramental Body to His disciples : sion to God ; and as Man makes perpetual prayers when He adds · given for you, · He roust mean and intercessions (or us ... As also lie hath in­ given,or offered in Sacrifice to Goc^for them. Tb« stituted the same oblation of his Holy Body and giving His Body to IlisApostles, and giving it for Blood ,and commemoration of llis Passion ,to bo them,arelwo things perfectly distinct : His putting made in the Holy Eucharist to Goo the lavusn by it into their hands or mouths , was not giving His his ministers here un earth, fur the same ends,vit. Body fortliem; this was an action performed to the the application o( all the benefits of His sole merito­ Apostles : llis giving , or offering it for them , was rious death and sacrifice on the Cross , till His se­ an actiondireclcd to God; which as it is very plain cond return out of tbisheavenly sanctuary.>Fell,epi­ in itself, so is it expressly taught by Paul ·. a for scopus Anglicanus,Paraphrase and Annotations, Christ, i. says he, · has given Himself for us , an onlleb. v.tO. apud (Jxonienses .tract HI. p. tod. •’,offering and Sacrifice to God. sEph.v. I. John­ (J) Hom.deproditione Jude l. iir. p. Hit. edit. son , Presbyter Anglicanus , in opere anonymo : Paris. 1681. • Propitiatory oblation in the Holy Eucharin · CAP HI DE SACRIFICII CELEBRATIONE. 311 sot erit. Gaudentius Brixicnsls dicit : nuisse. Fatetur tamen White sacerdo­ ■ Dominus discipulis fidelibus mandat, tis, el altaris, et sacrificii voces anti­ quos primos Ecclesias constituit sacer­ quitus obtinuisse.7 dotes, ul indesinenter ista vltæ æternæ 122. Dispensatio Eucharistiae Episco­ mysteria exercerent, quæ necessc est pis ct sacerdotibus jure suo convenit ; a cunelis sacerdotibus per singulas to­ sed ct diaconis olim commissa est,te­ tius orbis Ecclesias '.celebrari, n* Augu­ stante Justino."Quoties sub utraquespe stinus ait : · Episcopi el presbyteri cie dabatur, diaconi erat calicem·propi­ proprie dicuntur sacerdotes. »’ nare iis quos sacerdos divino refecerat 121. Sacerdos minister est Euchari- cor pore.9 Imo permisit Concilium Carsliæ *conficienda , adeo ut nemo valeat thaginense quartum, ut necessitate ur­ eam conficere qui sacerdotio non sil gente , ex sacerdotis mandato sacrum insignitus, prout docet Concilium La­ corpus diaconus fidelibus porrigeret: teranense, anno 1215 habitum : ·· Hoc « Diaconus, pnesente presbytero, Eu­ Sacramentum nemo potest conficere, charistiam corporis Christi populo, si nisi sacerdos qui fuerit rite ordina­ necessitas cogat, jussus eroget. »M tus. »8 Id fatentur *Anglicani. Presby123. Inter probra quæ Ecclesiæ intu­ teriani nullum prorsus reale sacrificium lerunt decimi sexti sæculi novatores , in Eucharistia agnoscunt : dicunt tamen illud erat præcipuum quod Missarum Dominum Jcsum ministros suos consti­ celebratione in quibus solus commu­ tuisse, qui verba institutionis declarent nicabat, sacerdos, Christi institutum populo, orent ct benedicant clementis violaret, et frustraretur consilia; eœnæ panis et vini, caque ab usu communi enim magis quam sacrificii rationem secernant.8 Daplistæ cœnam Domini­ in Eucharistia spectabant. Eas repro­ cam nonnisi ab idoneis personis, ad id bavit Lutherus. quem non puduit dia­ ex Christi mandato vocatis, admini­ bolum prædicare auctorem, cui post strandam tradunt. · Cæierum apud eos plurima a se adducta, ut consuetudi­ plurimi se ingerunt publicis muneribus, nem Missam ita celebrandi, quam tot (sacris, ne dixerim ,) nullo ordinationis annos habuit, tueretur, cessisse se fas­ ritu praevio, sed divinam vocationem sus est , argumentorum dæmoniacorum jactantes. Verbo dicam, apud pleros- vi devictus. Calvinus questus est, quod que sectarios, haud exceptis Episco­ « aditus Missis privatis patefactus est, palibus plerisque, ipsum sacerdotis quæ excommunicationem quamdam nomen ignotum esse, vel invisum, et magis referrent, quam communitatem omnem veram sacerdotii notionem eva­ illam a Domino, institutam, quum sa­ li) Tract, ii. de Exodo. (t: L. μ. de ci *. Ilei c. x. (S) Can. i. (4) a I cannot but observo from S. Cyprian ibat the Eucharist is called a true and full Sacrifice, which lhe Priest oilers to Cod the FaTium; and white he is offering it, acts in the stead of Jases Curist Himself, our great High Priest. And if lhecase be so, iflhe Eucharist is a true Sacrifice , fas often as lhe Priest offers Ibis Sacrifice, he acts in the stead of Jasus Cubist Himself, what can be more plain and manifest than that no man ought to offer up this venerable .Sacrifice , bul he who is called of Goo , but he who is urdained and consecrated after the lawful and ordinary man­ ner T » Hughes , presbyter Anglicanus , Disserta­ tiones prowmiales edition· quatn concinoatit S. Joannis Chrysostomi librorum de Sacerdotio p. eccclixavi. (5) Presbyterian Confession of Faith , cb. niln. iii. (6) Daplist Confession of Faith , cb. Mix. η. V. 17) · It has been acknowledged , that the here supposed error concerning « sacrifice, ■ · altar, · and ■ Priest · arose al an early period of lhebi­ slory of the Cbristian Church. · Dissertation viii. of the Euchanst by William White, p. lui. (β) Apol. i. n. C8. (9) !.. de lapsis. '10) C. ixviii. 313 TRACT. XIII. P. II. DF : MISSÆ SACRIFICIO. criflculus, suam victimam scorsim vo­ raturus, sc a loto fidelium populo se­ greget. » * In cas debacchantur passim Anglicani cl sectarii omnes : attamen lugent jam Oxonicnses quotidianum sacrificium ea de causa cis sublatum : dc mutationibus scilicet quæ in Llltirgiu Anglicana Cranmeri opera factæ sunt, agentes, queruntur ipsum communi­ candi rilum hac ratione ter qualcrve in anno •lanium servari. * Concilium Tridentinum morem Ecclesiæ explicuit cl vindicavit : « Optaret quidem sacrosan­ cta synodus, ut in singulis Missis fide­ les adslanles, non solum spirituali af­ fectu , sed sacramcntali etiam Euchari­ stiæ perceptione communicarent, quo ad cos sanctissimi hujus sacrificii fru­ ctus uberior proveniret; nec tamen , si id non semper liat, proplerca Missas, illas, in quibus solus sacerdos sacramentaliter communicat, ul privatas el illicitas damnat, sed probat, alqueadeo commendat; siquidem illæ quoque * Missæ vere communes censeri debent, parlim quod in eis populus spit itualitcr communicet, parlim vero quod a pu­ blico Ecclesiæ ministro non pro sc tan­ tum , sed pro omnibus fidelibus, qui ad corpus Christi perlinent, celebrentur.”3 « Si quis dixerit, Missus in quibus solus sacerdos sacramcntaliler communicat illicitas esse, ideoque abrogandas ; ana­ thema sil. » * Propositio. Missæ in quibus solus sacerdos com­ municat licilæ sunt. (I) L. iv. Inst. c.xviii 7. ,1| u Daily communion vas altogether dropped; it is implied only that there may be communion on holy days; and that in Cathedral and Collegia­ te Churches,there should bewJcAïr communion; tut on lhe other hand , it is provided that · there shall he no celcbialiun oi Hie Lord's supper , · not as before,· unless there be sonie,abut<· except there be a good number to communicate with ll>e pucsl. · . . .· Il’c have followed reformers, and have brought down our celebrations of lhe Iit. Probaturi, ex natura sacrifiai eucharistici. Omnis sacrificii natura in eo sita est ul Deo offeratur victima : offerentis est ejus fieri particeps, quo jure fruunlur etiam alii ad victimat eûmes manducandas admissi. Eucha­ ristici autem sacrificii natura in cor­ pore et sanguine Christi oblatis posila est. Nihil ergo obstat quin celebretur, licet non adsint qui ejus fiant partici­ pes : praecipuus enim tinis sacrificii obtinetur, ut Deo summus tribuatur cultus , et secundarius etiam ul place­ tur , victima oblata ob hominum pec­ cata. 5 125. Probaturi, ex constanti Ecclesia: usu. Semper fuisse consuetudinem sa­ crificium celebrandi quotidie, licet sæpissime non forent qui communio­ nem susciperent, constat ex indubitatis monumentis antiquitatis. S. Chrysoslo· mus reprehendit cos qui semel lautum in anno communicabant . «Quomodo, inquies , ista perpetimur, cum semel lanium per annum ea Sacramenta su­ mamus ? Hoc nempe est, quod universa perturbat : quia non munditia animi, erum intervallo temporis longiore constarc meritum putas, summamqtic arbitraris reverentiam ac religionem esse , si non saepius coelestem adeas mensam »6 Eos se fraudare beneficio divinitus oblato queritur: « frustra esi quotidianum sacrificium, frustra adslamus altari : nemo est qui partici­ pet. »7 Illum Graecorum plurimorum neglectum reprobat auctor antiquus communion from weekly to monthly, or quar­ terly , or three limes in lhe year- ” Relative valu· ofthe Communion before and after the change oj the Liturgy. Tract. 81 , p. 18. (5, Sess. uii. cap. vi. Ί) Ibidem can. viii. (t>) « Tho merits of Cnum's Dealt, it is , which still keeps in subsistence a sinful world , an J re­ tains Gon's love for his Church. · Tract. 81. Doc trine of the Euchariilic Sacrifice eluted , p.7 (G) Hom. v. in i. Tim. p) Hum. iii. in ep. ad F.ph. CAP. III. DE SACRIFICII CELEBRATIONE librorum dc Sacramentis : » Si quoti­ dianus est panis, cur post annum illum sumis,quemadmodum Graeci in Oriente facere consueverunt ? » ' Ferrondus diaconos, S. Fulgenti! discipulus, in epistola data anno 533 quotidianum sacrificium memorat : "Sicut Ecclesiam suam docuit (Christus} in quotidianis sacrificiis hanc custodire regulam, ut pro peccatoribus , sive adhuc in terra laborantibus, sive de sæculo rece­ dentibus , orationem faciat. pro mar­ tyribus vero gratiarum referat actio­ nem. X * 126. Plurima referuntur exempla cer­ tissima Missæ privatim celebratae : • Marcellus Pontifex sacra mysteria fecit in domo Lucinae ; Nazianzenus senior in domestico cubiculo ; Am­ brosius Romæ in quadam domo trans Tiberim; Paulinus Nolanus, instante morte, in altari ante lectum suum parato. » 5 127. Concilium Agalhense, anno 506, decrevit : « sæc.ulares, qui Natale Do­ mini, Pascha, ct Pentecosten non com­ municaverint, Catholici non credantur, nec inter Catholicos habeantur : » * nec ideo ob communicantium defectum Missas celebrari vetuit. Objectiones solvuntur. 128. Obj. 1. Christus Eucharistiam instituit instar agni paschalis, ejusque participes fecit Apostolos : præceplum autem est in lege ut numerus sufficiens ad esum agni haberetur. * 129. Resp. Post agni esum Christus instituit eucharisticum sacrificium, ve­ ritatemque in typi locum suffecit : cæterum nulla lege jussit, ut singula Paschatis adjuncta vel ritus in Eucha­ ristia servarentur. Quod autem Apo­ stolos sacrificii participes feccrit, osten­ (!) L. v. de See. c. iv. (î) In Scriptorum veterum collectione e Vati­ cani· codicibus, cdila Korn® 18«, ion», iii 115 dit quidem illius consiliis optime con­ venire, ul aditantes communicem, quod vehementer optat Ecclesia ; sed non ideo velatur Deo offerre victimam sanciam, quod nemo adest qni velit tanto frui beneficio. Profecto Christus vere obtulit Patri corpus suum ante­ quam illud manducandum porrexe­ rit, nec aliquid oblationi detractum fuisset, si Apostoli divinum donum haud recepissent. 130. Obj. 'i Christus jussit Apostolos facere in sui memoriam quod se facien­ tem viderant : ipse autem dederat eis sacramentum. 131. Resp Jussit ut facerent quod fecerat corpus suum et sanguinem offe­ rendo. Licet etiam inferre eum jussisse ut darent volentibus ea suscipere ; sed certe non prohibuit ne offerrent Deo Patri divina dona , eaque sume­ rent , si alii nollent eorum fieri par­ ticipes. 132. Obj. 3. Apostolus eos redarguit qui soli manducant, et Dominicam cœnam mullos postulare convivas do­ cet : « Convenientibus ergo vobis in unum, jam non est Dominicam cœnam manducare. Unusquisque enim suam cœnampræsumitad manducandum.η * 133. Res/). Non agit Apostolus eo loci de Lucharislia, sed de conviviis quæ flebant in Dominicæ cœnæ memoriam, quæquc ι)«τ· dicebantur. Ea describit Tertullianus.7 Chrysostomus de iis explicat hoc testimonium, eamdem memorans consuetudinem :« Statis die­ bus mensas faciebant communes, el peracta synaxi. post Sacramentorum communionem, omnes commune ini­ bant convivium, divitibus quidem eibos offerentibus, pauperibus autem et qui nihil habebant, etiam vocalis,el om- (S) Perrone, Tracl.de Each. pars post. c.ii. n. st». (4) Can. ni. (S) Exod. lit. 1. (·) I. Cor. ai. (0. (s) Apologet mix. SH TRACT. XIII. P. II. | E MISS E SACRIFICIO. nibus cominuniicr vescentibus. » · Eos siam cum divini honoris detrimento igitur qui regulas hujus convivii vio­ æquum non est. -> » Quæ de lucri studio labant, haud expeclalis fratribus, ve dicuntur ad odium conflandum sacro nimio potui indulgendo, redarguit Apo­ ministerio , non possunt argumenti stolus, eosque Eucharistiæ injurios esse Jocum tenere , quum constet piissimos docet, quum paulo post eam acceptam sacerdotes, ab omni lucri turpi cupi­ tam malo se gesserint. ditate alienos, ad Dei cultum augendum 134. Obj. 4. Omnes Lllurgiæ pro certo Missas celebrare, quin adsint commu­ habent plurimos cum sacerdote Eucha­ nicaturi. ristiae esse participes : orationes enim /in iniaduersioncs. omnes mullorum nomine Hunt. 138. Supervacaneum duximus argu­ 133. Resp. Sacrificium nomine totius mentis ostendere neminem præler sa­ Ecclesiæ peragitur, el preces fiunt ea cerdotem proprie offerre sacrificium. ratione quæ fidelibus communionem Dicuntur quidem fideles omnes,etiam suscipientibus convenit. Quod si nemo in Canone, illud offerre, quod tamen sit qui communicet præler sacerdotem, patet intelligi de animo cum sacerdote non ideo immutandus est ritus, multo conjuncto, quo Deum colunt. Quæ post minus negligendum est sacrificium. Jansenianos nonnullos infelix Episco­ 136. Obj. 5. Missae privatae omnino pus Pistoriensis tradidit in synodo fa­ differunt a cœnæ institutione, quæ ct mosa, mala utique fama, anno 1783, superstitionem fovent, nec nisi ad partium ct novitatum studio excogitata sacerdotum lucrum videntur excogi­ sunt, levissimis el futilibus omnino rationibus allegatis. Qui velit ca.qute tatae. 137. Resp. Sacrificium cucharislicum ad nos vix spectant, discussa videre, necessario constat oblatione corporis consulat Perroneum.5 159. Dc applicatione sacrificii plura ct sanguinis Christi, quæ fil a solo sacerdote Superstitionem non redolet perperam in illa synodo tradita sunt, credere eam esse Deo gratam : Paler quæ cum caeleris erroribus damnavit enim in Filio dilecto semper sibi com­ Conslilutione Apostolica Pius VI.‘Equi­ placet. Id agnovit Leibnilius : α Porro, dem mos erat purissimis Ecclesiæ sae­ cum jugis sacrificii tanta sit dignitas culis, ul fideles munera sua ad altare atque utilitas, receptum denique est, deferrent, ex quibus quæ ad sacrificium ul creberrime Deo offeratur pro fide­ necessaria erani sumebantur, cæleris lium necessitatibus, etiamsi non sem­ in sacerdotum sustentationem servatis. Æquissima fuit Dei ipsius lex, ul Aaroper accederet dispensatio......... Non ideo tamen honori divino aliquid de­ nicisacerdotes victimarum immolanda­ trahendum fuit, quia communicantes rum occasione sustentationem alicum non semper habentur. Quare , ex quo quam acciperent : nam « qui altari desanctissimum sacrificium in omnibus serviunt,cum altari participant.»1 Merito Ecclesiis quotidie celebrari laudatissima igitur fideles pristini obtulerunt sacri­ pietate institutum est, consequens fuit, ficii occasione munera quæ in susten­ ul sufficere judicaretur perceptio offe- tationem sacerdoium cederent. Sæculo Teulis sacerdotis, aique hæc Missarum, octavo, ut eruditis videtur, coepit mos quas privatas vocant, origo est, qua­■ offerendi pecuniam, ut sacerdos sacrirum fructu sane maximo privari Eccle • ficium offerret, el eleemosyna sic in (i) Horn. urii. in i. ep. adCorinlh. . Sjrsl.Theotp.t4t. W Tract, dc F.uch. post. par. c. iii. prop, iv, '.♦) Auctorent Fidei. \5) 1. Gor. iv 15. CAP. IV. DE LINGUA AACRA, 2!S utilitatem dantis evaderet. Itone anim­ qui tamen nihil in recepta hae de rc advertit S. Thomas : · Sacerdos non disciplina mutandum consuerunt · Etsi accipit pccun ain, quasi pretium con­ Missa, » inquiunt, ■ magnam contisecrationis Eucharistiæ, aul Missæ de- noat populi fidelis eruditionem, non cantandæ: hoc enim esset simoniaciim ■ tamen expedire visum est Patribus nt sed quasi stipendium sum sustenta­ vulgari passiin lingua celebraretur Quamobrem , retento ubique cujusqoe tionis. » ' 140. Ne hac occasione turpis lucri Ecclesiæ antiquo et a Sancta Romana cupido corda sacerdotum inticerct, Ecclesia, omnium Ecclesiarum matre et plurimis Pontificum Summorum Con­ magistra, probato ritu, ne oves Christi stitutionibus cautum csl, et Episcopo esuriant, nove parvuli panem petant, vindicatum csl jus eleemosynam sta­ et non sil qui frangat cis; mandat san­ tuendi, quæ modica prorsus ubique est. cta Synodus pastoribus, et singulis cu­ Nihil proinde in consuetudine illa re­ ram animarum gerentibus, ul frequenter prehendendum occurrit, quum divino inter Missarum celebrationem , vel per jure, quo sustentationi sacrorum mi­ se, vel per alios, ex iis quæ in Missa nistrorum consulitur, nitatur, et san­ leguntur, aliquid exponant; atque inter ctum illud fideles inter et sacerdotes cælera sanctissimi hujus Sacrificii my­ foveat officiorum bonorum commer­ sterium aliquod declarent, diebus præcium, quo illi his in temporalibus scrlim dominicis el festis. » * 1’1 nova­ veniunt, utilitates spiritales inde per­ torum temeritatem reprimerent, decre­ cepturi : « Si nos vobis spiritualia se­ verunt : « Si quis dixerit. . . . lingua minavimus, » inquit Paulus, « magnum tantum vulgari Missam celebrari debe­ est si nos carnalia vestra metamus? » * re; anathema sil. ■> * Ad disciplinam Profecto qui hujusmodi carpunt con­ quidem perlinet qua lingua celebretur suetudinem , calumniandi se agi libi­ Missa, ideoque ex Ecclesiæ arbitrio dine produnt, dum cx quorumdam omnino pendet ; sed merito feriuntur abusu rem innocuam , et sanctissimis anathemate , qui suam Ecclesiæ judicio viris, imo Ecclesiæ ipsi probatam, reji­ anteponentes sententiam , asserunt lin­ guam vulgarem nccessarioadhibeudam. ciunt ct damnant. Nil autem velat Evangelium lingua ver­ nacula reddere, postquam latine reci­ CAPUT IV. tatum fuerit, quod Sclavis consuluit Joannes VIII. DE L1KGUA SaCRA Propositio. Missa non potest lingua vernacula 141. Linguam quæ in Sacro faciendo usurpatur, sacram, post Leibnilium , celebrari, obstante Ecclesiædisciplina, appellamus. De ea controversia a nova­ quæ æquissimis fulcitur rationibus. 142. Probatur ex suprema Ecclcsur toribus sæculi decimi sexti excitata est; quum enim ad id usque tempus per lo­ potestate. Habet Ecclesia a Christo su­ tum Occidentem Latino lanium idiomate premam potestatem omnia constituendi celebrari consueverit, vernaculam cu- quæ ad Sacrificii celebrationem ct Sacra­ jusque goniis linguam potius adhiben­ mentorum administrationem perlinent dam contendebant Ile.·» fuit Tridenti- nam Præsulibus dictum esi « Quæ norum Patrum judicio mature expensa ; cumquo alligaveritis s-'pcr terram (Il 11. Sccunilæ qu- «OO. ari. 2. adi. (ί) I. Cor. i» «C (J Scis. uii. cap. «hi. (4j Ibi Jem , can. ii. H6 TRACT XHL P. II. DE MISSÆ SACRIFICIO erunt ligata et in cœlo : » · et Apostolus magna idiomalum varietate, id facium. ail : · Sic nos existimet homo ut mini­ Cons ta I quoque veteres linguas ubique stros Christi, et dispensatores myste­ reiculas in Sacro peragendo, etiamsi per riorum Dei. *> * Ergo recepta hac in re plurima saecula desierint esse vernocudisciplina sonanda est, nonnisi ipsius læ. Ergo persuasum est Ecclesiæ PræsuEcclesiæ auctoritate immutanda. libus per tot sæcula haud expedire a 145. Præcipua ratio cur obtinuerit norma statuta recedere. disciplina Latino tantum idiomale uten­ 143 Hæc disciplina præclaras habet di in palriarchatu Romano, et ubicum­ utilitates; hoc enim pacto innotescit que gentium S. Sedis missionarii Ro­ fidei vetustas , el cultus servatur inte­ mani ritus inveniantur, aliis vero locis ger, adeo ut iisdem utamur vocibus linguis veteribus ab antiqua ætate usur­ quibus majores nostri suam fidem, in­ patis, nobis videtur esse ul certa foret ter mysteriorum solcmnia , professi norma munus adeo sanctum peragendi; sunt, et coluerunt Deum. I.iturgia hac nimia enim linguarum varietate muta­ ratione fit monumentum antiquæ fidei, tiones jdurimæ ipsam cultus substan­ et vinculum sacrum quo omnium sxtiam afllcienles facile inducerentur. Hæc culorum fideles in Deo colendo con­ autem gravissima sane est causa cur junguntur. Veneranda adeo mysteria disciplina illa retineatur. servantur a temeritate hominum, qui 144. Ipsa disciplinae vetustas argu­ si vellent vernaculo cujusque gentis mento est eam gravi nili fundamento. sermone Lilurgiam reddere, facile pos­ Non constat alias linguas præler Græ- sent voces ineptas et ridiculas adhibe­ cam et Latinam a primordiis Ecclcsiæ re, et ita ea irrisioni exponere. Fidei in Sacro faciendo adhibitas,8 quamvis autem unitas fovetur, gentibus plerispopuli plurimum inter se sermone dis­ que camdcm in Sacrificii oblatione usur­ creparent. Quod si eruditis quibusdam pantibus linguam, adeo ut paucis lin­ viris assentiri placeat opinantibus Sy­ guis omnes per orbem fideles, in riaco quoque idiomale apud Syros, praecipuo præsertim aclu cullus,uten­ præsertim extra urbes, celebratum tes, facilius in unam fidem el cultum con­ esse Sacrificium, Armeniaco apud Ar- veniant, posicris illud unitatis pignus menos, Ægypliaco, seu Coptico, apud et subsidium relicturi.8 Igitur elanti­ Ægyptios plerosque, excepta Alexan­ quae fidei argumentum insigne nobis dria cl inferiori Ægypli provincia, Ælhi- suppeditatur hac disciplina , el reve­ opico apud Ætbiopes ; ‘ id saltem ex­ rentiae mysteriorum consulitur,el unitas ploratum est paucis lanium linguis, pro fidei el cullus fovetur : quæ quidem (I) Malt.xviii. »8. (8)1. Cor. iv. I. in ipsis tam s®pe occurrunt voces Grecs, que (5) Sterilo deseritur sententia eorum qui Ile- earum originem sal manilestant. » Dc antiquis braice celebratum esse putabant : nam desierat Liturgiis p. <10. .Equidem nonnisi Gra-ce scnpseillius linguas apud Judasos in familiari sermone runt novi Testamenti auctores , ei Matlhasum el­ usus: nec verosimile est Apostolos Liturgiam tin- ceperis, quod ostendit Græcuin sermonem apud gua obsoleta concinnasse.Insuper nullum vesti- plerosque Orientis populos ea ætate satis penulgium Liturgis Hebraice supereat. gatum. W Ita visum est Renaudotio , Dissert, de l.ilur(b| « Quelle idée sublime que celle d'une langue giansm orientalium origine c. vi. p. xliii. cui as- universelle pour l'Eglise universelle 1 D'un pôle sentitur Perrone Traci, de Eucb. par. poet. c. iv. à l'autre , le Catholique qui entre dans une église n. 188. not. Nobis magis probatur Licnhaiti sen- do son rit, est chci lui, et rien n'est étranger à lenlia, a primas Orientis Lilurgias Grace fuisse ses jeu». — H peut s'écrier : tiaratas, ei quibus deinde enate sunt Liturgies Rome est toute en tous lieux , elle est toute où Syriaca, Coptics , Mlbiopka , cl Arabica , undc je suis, « De Maistre , Du Pape, l. i. ch. xt. CAP IV DE LINGUA SACRA gravissimæ esse causse cur servetur ve­ tus illa disciplina , cuilibet a studio partium immuni videbuntur.1 Objectiones solvuntur. 146. Obj. I. Apostolus reprobat lin­ guae ignota; usum : «Si benedixeris spi­ ritu : qui supplet locum idiotæ, quo­ modo dicet, Arnen , super luam bene­ dictionem ? quoniam quid dicas, nescit. Nam tu quidem bene gratias agis : sed alter non ædifleatur. » * In hæc scribit Calvinus : « Nunc dicit Paulus : Si idioma exoticum in solemni prece usurpas, quod non intelligent idiotæ cl plebeii, interquos loqueris, nulla erit commu­ nicatio. Quid enim apertius his Pauli verhis : non posse idiotam consortem esse publicae precationis, quin perci­ piat quod dicitur? quid hoc interdicto planius : ne benedictiones aut oratio­ nes in publico concipiantur, nisi vul­ gari lingua? »5 147. Resp. Agit Apostolus, ut ex tota orationis serie patet, de linguarum dono, quod in primordiis Ecclesiæ quibusdam fidelibus est concessum, el quo nonnulli inter Corinthios abute­ bantur, illud ostentantes in sui glo­ riam, quum in aliorum utilitatem esset exercendum. Calvinum ip■ ’ « Abso­ institutum quo per juridicam sacerdo­ lutio proprie dici potest Sacramentum tis absolutionem homini contrito ct Poenitentiae. »8 In ipsa Confessione Au­ confesso remittuntur peccata post Ba­ gustana, privatae confessionis atque ptismum commissa. » Ut ordine quo­ absolutionis utilitatem agnoverunt Lu­ dam procedamus, remittendi peccata theran!. 1 Calvinus animadvertit ^Vide­ potestatem a Christo Apostolis con­ mus tamen ministros ipsos, utdc re­ cessam , ct ad sacerdotes omnes trans­ missione peccatorum certiores reddant conscientias , testes ejus ac sponsores missam primum ostendere juvat. constitui, adeo ut ipsi dicantur remit­ tere peccata et animas solvere. »5 CAPUT I. 5. Anglicani potestatem remittendi et retinendi peccata in formula ordina­ DE POTESTATE REMITTENDI PECCATA. tionis presbyteri annuntiant;· el ejus 3. Constat Apostolos Christi nomine exercitium erga vita periclitantes præprædicasse poenitentiam cl remissio­ scribunt, prævia speciali peccatorum nem peccatorum ; et inter primarios confessione ,adeo ut presbyter dicat se fidei articulos a primordiis Ecclcsiæ Chrisli auctoritate sibi demandata ab remissionem peccatorum recensitam omni peccato moribundum absolvere.’ esse : rcpcrilur enim in Apostolorum Quoties publice administratur commu­ Symbolo. Quo autem sensu ea prædi- nio , Rituale Anglicanum etiam præcetur el credatur, coniroverlilur. Nemo scribit, presbyterum hortari debere cos quidem dubitat veniam promilli pce- qui ad eam accessuri sunt, ut diligennilenli, Christi intuitu et auctoritate ; liori sure conscientiae indagine se pa­ sed disceptatur utrum Evangdii præco- rent , cl si non valeant conscienti® se­ nes potestate divinitus praediti sint eam dare motus, ad eum vel alium mini- Q) L. de pren. c. ii. retained, a The Ordering of Priests. |* Ari. vii.de numero el usu Sacramentorum Q) « Our Lord Jesus Christ who hath left power p.WOapud Walchiom Introduci. I. i. c. iv. p. *57. to his Church lo absolve all sinners who truly (·', Art. v. de prenilenlia p. 167. repent and believe in him , of his great mercy for­ (t) Ari. ii. apud Walchium I. i. c. iii. § xxxiv. give thee thine offences. And by his authority p. «95. committed lo me 1 absolve thee from all thy sins, (t>i Inst. I.iii.c. iv. η. U, in lhe name of the Father, etc. · The Order of G, ■ Whose sms itrou dust forgive, they are for­ the Visitation of lhe Sick. · given - and whose sins Ibou dost retain , they are CAP. I. DE POTESTATE REMITTENDI PECCATA. ?» sirum verbi accedunt, ministerio ejus­ dem verbi absolutionis beneficium re­ cepturi. · Episcopales nostrates formu­ lam verborum in Ordinatione relinent; erga ægrotos potestatem exercendam non tradunt, quæ apud Anglicanos de confessione el absolutione præscripta sunt penitus praetermittentes. In preci­ bus mane dicendis, generalioribus verbis se peccasse omissione et actione profitentur, precanlcs ut juxta pro­ missiones suas Deus pœnitentibus igno­ scat : postea prcsbyicr, solus stans, dicit Deum ministris suis potestatem el mandatum dedisse, ut absolutionem et remissionem peccatorum declarent et enuntient populo suo pœnitorili. Ab­ solutionis arclorilate Christi daUe, qualem profitetur Rituale Anglicanum, nec vola nec vestigium in Americano Rituali, quod in ipso titulo formulæ matulmæ cavet, ne quis eam aliud quam meram declaralioneni remissionis pœnitentibus dandæ existimet,1 ct in hortatione ante communionem omnem absolutionis mentionem omittit.8 Cacto­ rum nec Anglican! articulis suis, vel fldei decretis aliquid de potestate pec­ cata remittendi inserere ausi sunt, quod fatentur Oxonienses , spiritalia beneficia absolutionis nonnisi cx tra­ ditione orali ministrorum nosci affir­ mantes. * Tcarsonius tamen hæresim esse Novalianam plane docet Ecclcsiæ denegare auctoritatem remittendi pec­ cata. ’ Wilsonus dicit Ecclesiam Anglic.anam ministris vindicare potestatem absolutionem declarandi auctoritate; cl effectum asserit consequi cx Christi promissione, si potestas rite exercea­ tur. · Kelllewellus dicit sacerdotali absolutione remissionem peccatorum pœnitentibus donari. ’ While dicit mi­ nisterio divinitus instituto, cl decla­ rationibus eo nixis , esse testimonium de peccato condonato , quod tamen e conscientia cujusque pendeat, cl ab­ solutiones conditionales in precibus matutinis el vespertinis fieri vere, et auctoritate asserit; * ipsa verborum formula haud suffragante. Beojaminus Ondcrdonk, Neo-Eboraccnus, i* 1 con­ cione Ballimori habita, et in lucem edita, potestatem dimittendi peccata verbis amplissimis vindicavit. quin ex­ plicuerit quo pacfo apud suos exercea­ tur. Sectarii pleriquc omnem notionem hujus potestatis exsibilare solent. 1 tamen qui Anna Lee matre el magistra gloriantur, Shamrs vulgo didi, pote slalom peccata dimittendi Sanctis da­ tam dicunt. · 0. Inter veteres haereticos fuerunt qui potestatem Ecclesiæ in peccatis dimittendis vel negarent, vel arctio­ ribus includerent limitibus. Monlaous graviora peccate, prœsertim moechiam, condonari non posse ab Ecclesia do· (I) « That by the ministry of God's holy nord he may receive the brneflt of absolution. * The Communion. ,2) « The declaration of Absolution. (3) The Communion. (4) Vol. iv. tract 81. (C) Exposition of Creed. (6) « She asserts, what is most true, that Cunisr' ministers have a special commission, which other believers have not , authoritatively to dedare this absolution for the comfort of true penitents ; and which absolution , if duly dispensed, will have a real effect from lhe promise of Christ. John is. 43. Pull. Moderat apud Oxonienses vol. it. outwardly dispensed T Ant. Yes , both in the Holy Sacraments and lhe sacerdotal Absolution. · Kettlewell, on the Creed, apud Oxonienses. Tract 76. (8) We need not hesitate to consider lhe con­ ditional absolutions in our morning and evrnmg prayer, as made nut only truly .but authoritati­ vely. White's Lectuto II. on lhe Apostles Creed , p. 13. (0) < As the son ’of man had power on earth to forgive sins; so he gave lhe same power unto his followers . . .the same power and greater was to be restored and given unto the saints in lhe latter day * The Testimony of Christ's second appearing , td edit. Albany , ISIO.pt viit. rh. ·ν n. «9. 30. tract 62. (7) ■ Is it (forgiveness) tn any signs and tokens Vol. iii. iO w mcr. xiv. de POENITENTIA. cuit ; qua de causa Zophyrini Pontificis ■ erunt ligata et in coelo, et qurocumque décret um, veniam pernitentibus polli­ » solveritis super terram , erunt soluta centis, carpit Tertullianus. Sæculo ter­ » ct in coelo ; et quorum remiseritis tio Novalianus, presbyter Romanus, » peccata, remittuntur cis, ct quorum una cum Novato Carthaginiensi, schi­ » retinueritis, retenta sunt; «quorum smate facto, invidiam legitimo Pontifici verborum virtute quilibet absolvero Cornelio conflare studuit , eo quod possit peccata , publica quidem per idololatrisc reos reciperet pœnitentes. correptionem dunlaxat, si correptus Moechos deinceps contendit venia nun­ acquieverit, secreta vero per sponta­ quam donandos : 1 imo ipsam potesta­ neam confessionem; anathema sit. » * Propositio. tem peccata qurclibct dimittendi videtur aliquando impugnasse; nam quosdam Concessa est a Christo Domino Apo­ ejus sedatores, qui leviorum culparum stolis , et per cos iis qui munero indulgentiam dari posse concedebant, sacerdotali funguntur, potestas vero ab auctoris sui placitis recedere dixit judicialis in peccatorum remissione. 8. Probatur 1. ex Scripturis. Petro Ambrosius. * 7. Concilium Tridenlinum, ut nova­ promisit Christus claves regni coelo­ rum , et ligandi ct solvendi potestatem, torum errores evelleret, plures hac de re edidit Canones: n Si quis dixerit, cujus exercitium ratum haberetur in verba illa Domini Salvatoris : « Accipite coelis. <· Tibi dabo claves regni «olo­ » Spiritum sanctum : quorum remise- rum. » 6 Metaphora hæc potestatem » ritis peccata, remittuntur cis : ct aperiendi coeli januas, quæ adversus » quorum retinueritis, retenta sunt, » peccatorem clausæ sunt, enuntiat, non esse inlelligenda de potestate re­ ideoque dimittendi peccata facultatem, mittendi ct retinendi peccata in Sacra­ ut peccator , repagulo ablato , coelos mento Pœnilentiæ, sicut Ecclesia Ca­ possit ingredi. Quæ dc ligandict sol­ tholica ab initio semper intellexit; de­ vendi auctoritate subjunxit, id plane torserit autem contra institutionem confirmant. Apostolis omnibus ligandi hujus Sacramenti ad auctoritatem præ- el solvendi poleslalcm etiam pollicitus dicandi Evangelium ; anathema sil. »3 csl Arnen dico vobis, quæcumque « Si quis dixerit, absolutionem sacra- alligaveritis super terrain , cruni ligata menlalem sacerdotis non esse actum et in coelo : cl quæcumque solveritis judicialem, sed nudum ministerium super icrram, cruni solula el in coelo.·’ pronunciandi ct declarandi remissa Aptissima imago peccatorum in vin­ esse peccata confilenti, modo lanium culis habetur : peccatis enim captivus credat se esse absolutum . . . ana­ quis fit el servus : solutio ergo vin­ thema sit. » ‘ « Si quis dixerit, sacer­ culorum est peccatorum indulgentia, dotes qui in peccato mortali sunt, quæ ab Apostolis concessa in coelo rata potestatem ligandi ct solvendi non habetur. habere, aut non solos sacerdotes esse 9. Promissioni respondet eventus; ministros absolutionis, sed omnibus nam Apostolis Christus sc redivivum clsingulisChrisliQdclibus esse dictum: exhibuit, et postquam plagas quas ac­ • Quacumque ligaveritis super Icrram, ceperat ostenderat, dixit : e Sicut misit (< I Vide Euiebium I. vii. hist. Eccl, c. vii. Socralen. I. it. hiil. Eccl. c. xxiii. et ). vii. c. χχΤ. Epiplunium har. lix. (i) !.. I.de pœnil. c. ii. (5) Scsi. xiv. cm. iii. du Pœnilenlia. (4) Can. ix. (5) Can. x. (6) Mati. xvi. I9. U)Ibidem xviii. ig. CAF. I. DE POTESTATE DEMITTENDI PECCATA. »1 me Paler, el ego mitto vos. Hæc cum sub ictu mortis acciperent. Nee enim dixisset, insufTlavil , ct dixit cis : Ac­ fas erat, aut permittebat paterna pictas cipite Spiritum sanctum : quorum remi­ cl divina dementia. Ecclesiam pulsan­ seritis peccata, remittuntur eis: ct quo­ tibus claudi, cl dolentibus et deprerum retinueritis, retenta sunt. "1 Illa cantibus spei salutaris subsid um de­ vulnerum ostensio ut cos sc adesse negari , ut de sæculo recedentes sine certiores faceret. probat de re magni communicatione aut pace Domini dt momenti agi, dc qua nullum locum mitterentur, cum permiserit ipse, qui dubitandi relinquere oportebat. Missio legem dedit, ut ligata in terris, etiam Christi a Patre vadimonium datum est in cœlis ligata essent, solvi autem et exemplar auctoritatis quam ipse illis possent illic quæ hic prius in Ecclesia impertiebatur. Spiritus sanctus datus solverentur. » * Agi liquet de venia sub est, Christo exterius cliam illis insuf­ mortem danda , quæ coram Deo pro­ flante, ut potestatem divinam ab illo desset, proinde de vera remissione manare, iisque communicari intelli- peccatorum, non de solis communionis geremus. Verbis perspicuis ct simpli­ ecclesiastics juribus. cibus potestas ipsa enuntiatur, ct in­ 11. S. Joannes Chrysostomus de sa­ dulgentia vel severitas apud judicem cerdotio agens, ejus potestatem mire cœlestcm ex eorum sententia pendere extollit : « Qui terram incolunt, atque dicitur. Judiciaria tribuitur potestas: in ea versantur, iis commissum est, penes eos enim est remittere vel reli­ ut ca quæ in cœlis sunt dispensent ; nere peccata, scilicet cognita causa, iis datum est ut potestatem habeant, et perpensa peccatorum voluntate, ct quam Deus optimus neque Angelis, animi dispositione. Porro potestatem neque Archangelis datam esse voluit : hanc ad ministerium perlinere liquet neque enim ad illos dictum est : · Quæ ex missione divina qua nititur : hujus » cumque alligaveritis in terra, eruat enim vi contingit ut sacra omnia » alligata et in caelo. » Habent quidem obeantur munera. Vereatur etiam circa et terrestres principes vinculi potesta­ rem præcipuam praedicationis evan- tem, verum corporum solum : id autem gelicæ, poenitentiam scilicet ct remis­ quod dico sacerdotum vinculum ipsam sionem peccatorum in nomine Jesu, cliam animam contingit, atque ad quæ annuntianda erat omnibus gen­ coelos usque pervadit, usque adeo ut tibus. quæcumque inferne sacerdotes confe­ <0. Probatur 2. ex Patribus. S. Cy­ cerint, illa eadem Deus superne rata prianus , una cum triginta octo aliis habeat, ac servorum sententiam Domi­ Episcopis, ad Cornelium Pontificem nus confirmet. » · · Etenim quidnam hoc Romanum scribens, quæ in Concilio aliud esse dicas nisi omnium rerum coe­ statuta erant refert : ■ Statueramus lestium potestatem illis a Deu coecesquidem jam pridem, frater charissime, sam ? « Quorumcumque, · ait, · peccata participato invicem nohiscum consilio, • retinueritis,retenta sunt. » Quænam. ut qui in persecutionis infestatione sup­ obsecro, potestas hac una major esso plantati ab adversario el lapsi fuissent, queat ? Pater omnifariam Filio potesta­ ac sacrificiis se illicitis maculassent, tem dedit. Cæierum video ipsam eam agerent diu pœnilenliam plenam, ct dem omnifariam potestatem a Deo Filio si periculum infirmitatis urgeret, pacem illis traditam. » Hæc de solutione liga- (I) Joan. u. ti­ ff) Ep. ii. I· ■· alie· »Ρ· ·'*· «·'·· lr"· [j; L. iii. do Sacerdoti·. TIIACT. XIV. DE POENITENTIA. «Si minum æque valent, ideoqttc potestas Cur baplizatin, si per hominem precata agnoscenda est peccata dimittendi, quæ dimitti non licet? In Baptismo utique Dei ipsius judicio confirmetur. Hanc remissio peccatorum omnium est. Quid sacerdotum Christi auctoritatem cum interest utrum per poenitentiam,an per ea quæ sacerdotibus Aaronicis in Icpræ lavacrum , hoc jus sibi datum sacer examine dabatur, confert, ut ejus præ- doles vindicent? Unum in utroque stanliam ostendat : « Corporis lepram mysterium est. Sed dicis quia in lava purgaro, aeu verius dicam , haud pur- cro operatur mysteriorum gratia. Quid gare quidem, sed purgatos probare , in pœnitentia ? Nonne Dei nomen opeJudæorum sacerdotibus solis licebat, ratur?»4 Item : e Impossibile videbatur At vero nostris sacerdotibus, non cor- per poenitentiam peccata dimitti. Con· poris lepram, verum animæ sordes, cessit hoc Christus Apostolis suis, quod non dico purgatas probare, sed pur- ab Apostolis ad sacerdotum officia gare prorsus concessum est. * ‘ Verbis transmissum est. ».5 clarioribus animæ mundatio, quæ iit 1 i. S. Pacianus : « Nunquam Deus peccata remittendo, enuntiari non non puenitenli comminaretur, nisi potuit. ignosceret pomilenli. Solus hoc, in· 12. S. Hilarius : « 0 beatus coeli ja- quies, Deus poterit. Verum est : sed cl nilor ! cujus arbitrio claves æterniadi- quod per sacerdotes suos facit, ipsius tus traduntur, cujus terrestre judicium potestas est. Nam quid est illud quod praejudicata aulhorilas sil in coelo ; ut Apostolis dicit : « quæ ligaveritis, etc.· quæin terris aut ligata sint, aut soluta, Cur hoc, si ligare hominibus ac solvere statuti ejusdem conditionem obtineant non licebat?»· el in coelo. ·■’ 15. S. Hieronymus : -■ Absit, ut dc 13. S. Ambrosius Deum sic alloqui- his quidquam sinistrum loquar, qui lur, Novalianorum notans errorem: apostolico gradui succedentes, Christi « Quod ergo isti possunt consortium corpus sacro ore conficiunt ; per quos tecum habere, qui claves regni non el nos Christiani sumus : qui claves suscipiunt, negantes quod dimittere regni coelorum habentes, quodammodo peccata debeant? Quod quidem recte ante diem judicii judicant.7 de se fatentur : non habent enim Petri 16. S. Augustinus : « Annon cogilahæredilatem , qui Petri fidem non mus, cum ad istorum periculorum perhabenl, quam impia divisione disccr- venitur extrema, nec est potestas ulla puni. Sed hoc improbe, quod etiam in fugiendi, quantus in Ecclesia fleri Ecclesia donari peccata negant posse , soleat ab utroque sexu, atque ab omni cum Peiro dictum sil ; u Tibi dabo totale concursus, aliis Baptismum flagi« claves regni cœlorum; cl quæcumquc tanlibus, aliis reconciliationem, aliis n ligaveris super terram, erunt ligata eliam poenitentiae ipsius actionem, om» et in cœlo : cl quæcumquc solveris nibus consolationem el Sacramentorum » super terram, erunt soluta cl in confectionem cl erogationem. »· Et » coelis. »’ Redarguit Novatianos, qui alias: « Nemo sibi dicat : Occulte ago neminem dimillcrc posse peccata nc- poenitentiam : apud Deum ago : novit gant : u Nulla in his hominis potestas Deus qui mihi ignoscit quid in corde est, uhi divini muneris gratia viget.... meo ago. Ergo sine causa dictum est · W l.. iii. de Saccrdolio. W C»n. xvi. in Malli». O !.. i. de pwnrt. c. vi. W Ibidem c. xii. W ,kid“ '■U· ■ “■ (c) Ep. i. „d Sympronianum. p) Ep. i. ad Heliodorum. l«l Fp. .d llonoralun. CAP. I. DE POTESTATE ii EMITTENDI PECCATA. « quæ solveritis in terris, soluta erunt , ct in cœlo ï » Ergo sine causa sunt Claves dalæ Ecclesiæ Dei ? Frustramus Evangelium : frustramus verba Chri­ sti. » ' 17. S. Petrus Chrysologus , recitatis verbis Christi apud Joannem XX. ait: ■ Ubi sunt qui per homines hominibus remitti peccata non posse præscribunt? Remittit Petrus peccata, cl toto cum gaudio suscipit pœnilenles, atque om­ nibus sacerdotibus hanc a Deo conces­ sam amplectitur potestatem. »1 18. S. Leo Magnus sic docet: · Me­ diator Dei el hominum homo Christus Jdsus hanc præposilis Ecclesiæ tradidit potestatem , ut et conlltcntibus actio­ nem pœnitenliæ darent, et eosdem salubri satisfactione purgatos, ad com­ munionem Sacramentorum per januam reconciliationis admitterent : cui utique operi incessabiliter ipse Salvator in­ tervenit, nec unquam ab his abest quæ ministris suis exequenda com­ misit. r » 19. S. Fulgentius ait : « Sed etiam pernitentia peccatorum nunc prodest, si eam in Ecclesia catholica geral. Cui Dens in persona beati Petri ligandi solvendique tribuit potestatem. » * 20. Victor Vitcnsis persecutionem Vandalicam narrans, exhibet populos sic alloquenlcs sacerdotes in exilium abituros : « Quibus nos miseros relin­ quitis, dum pergitis ad coronas ? Qui hos baptizaturi sunt parvulos fontibus aquæ perennis? Qui nobis munus pcenitentiæ collaluri sunt, ct reconcilia­ tionis indulgentia obstrictos peccato­ rum vinculis soluluri? quia vobis di­ ctum est : « Quæcumquc solveritis » super terram , etc. »5 21. Innocentius I, ad Decentium Eu­ (I ) Serm. cccicii. (2) Serm. Imiv. de quinla Chrisii manifestaUone. (3) Ep· «ei. ad Theodorum Forojul. (1) L. de flde ad Pdrum c. iii. 233 gubinum Episcopum scribens, ait : * Cætcrum de pondere æstimando de­ lictorum , sacerdotis est judicare, ut attendat ad confessionem pernitentis, clad fletus atque lacrymas corrigentis, ac tum jubere dimitti, cum viderit con­ gruam satisfactionem. · · 22. S. Gregorius Magnus : · Causae ergo pensanda? sunt, et tunc ligandi atque solvendi potestas exercenda. Vi­ dendum est quæ culpa praecessit, aut quæ sil pœnitenlia secula post culpam: ut quos omnipotens Deus per compun­ ctionis gratiam visitat, illos pastoris sententia absolvat. Tunc enim vera est absolutio prxsidenlis, cum æterni ar­ bitrium sequitur judicis. » 1 23. Probalur 3. ex Grcecorum con­ sensu. Veram remittendi peccata po­ testatem sacerdotibus a Christo datam agnoscunt Græci, uti I quel ex absolu­ tionis forma : » Ipse humane cl malo­ rum tolerator, Domine,exorare nunc quoque super senum tuum, et modum pœnitenliæ, pcccatorumque veniam illi concede ; condonans illi per me indi­ gnum famulum tuum omne delicium spontaneum pariter ac involuntarium. Tu enim dixisti, Domine, divinis ct sanctis discipulis luis, el Apostolis : « Accipite Spiritum sanctum : quorum » remiseritis peccata, remittuntur eis : » quorum retinueritis, retenta suni. n Et quæcumque ligaveritis el solfo■> ritis super lerram, erunt ligata cl » soluta in cœlis. » * 24. Probalur 4. praacriplionis argumento. Ubique in Ecclesia potestaleru remittendi peccata sacerdotes sibi vin­ dicant, et exercent; quin ostendi possit quo auctore vel qua ætate fides tantæ potestatis primum obtinuerit : attamen el auctor et ætas novi dogmatis inducti (8) L. ii. de Pera. Vand. (0) Ep. ad Decentium c. »ii. (T) L. ii. Horn. uri. in Etang. (8) Vide Euchologium. ÎJ< TRACT. XIV. D E POENITENTIA. dehot innotescere, nam non facile potuit citiores; quacumque enim ratione lnsuaderi, præscrlim quum onus gravis­ telligatur, potestas affirmatur aperiend simum omnia sua delicta ad sacerdotes cœlos, qui peccatori nisi remissis pec­ deferendi cuique imponat. Ergo dogma­ catis nequeunt patere. Nec diffitetur tis hujus origo ad rei Christiana) initium ipse Rosenmüller il·» et sim de per­ referenda esi. sonis usurpatum, interdum esse reum Objectiones solvuntur. declarare el absolvere. Sic Munlhius 23. Obj. 1. Constat solvere et ligare, ex Diodoro Siculo attulit verba : »r« • tliif et quando de clavibus est «)« Sirtf wJiir Jvrarai, λνίαι , i. C. QUOSsermo, idem esse ac claudere, cl ape­ cumque ego noxios pronunciavero, rire. Janua: enim veterum claudebantur nemo absolvere, aut a noxa immunes lumbus , quibus ligandis vel solvendis judicare sustinebit. » Absolutio autem claves adhibebantur : unde quod nobis quæ rata habenda est in coelis, ipsam est januas claudere cl aperire, id iis fuit remissionem peccatorum præstat. 27 Obj. 2. « Mulli verba Jiwr el ligare et solvere............ ait» igitur, quando de personis usurpatur, erit, λνι» accipiunt de sola doctrina ab Apostolis determinanda, ve saltem de repellere et excludere , χίι» admittere. l)c personis autem omnino h I. est præceplis et interdictis. Nec potest quisermo ; ncuiro enim sæpius utuntur negari voces hebræas ΊΟΝ Evangelistæ, ubi de hominibus utrius- bus respondent Graece J·'·»» cl x«w,ex que sexus sermo est, e. c. Mali, xviii. usu scholæ llillclianæ et Schammæanæ 11. Joan. vi. Sic totius commatis sensus adhiberi in doctrinis cl judiciis seu erit: Tibi, Petre, facultatem concedo, censuris, de rebus licitis et non licitis post meum in coelos reditum , Judæis secundum legem, ul ligare idem sil et gentibus aditum ad Ecclesiam meam quod prohibere seu prohibitum de­ reserandi. » * clarare , solvere vero idem ac permitîtt. Resp. Frustra conatur Rosen­ iere, aut declarare licitum.» Iterum müller verba Christi Petro dicta de sola Rosenmüller. facultate aditum Ecclesiae patefaciendi, 28. Resp. Illa vis vocum apud quas­ vel claudendi interpretari ; sunt enim dam Hebræorum scholas 1 non obstat amplissima) significationis, ct omne quin quæ Chrislus de solvendis dixit, auctoritatis ecclesiastic® exercitium obvio accipiantur sensu, de peccatorum complectuntur. Equidem nulla est ratio ligaminibus relaxandis, præscrlim ipso cur claves regni cœlorum de Ecclesia interprete, qui Apostolis relinendi el in terris tantum inlelligendæ sint, remittendi peccata, clarissimis verbis, quum vi sua obvia cœleste regnum fecit poleslalem, promissionem dono respicianl, el nonnisi ob similitudinem illustrans. Profecto apud Rabbinos vo­ quamdam, Ecclesiam quæ in terris cum significatio corum usibus accom­ versatur. Data igitur est Petro facultas modata eral ·.' sed Christo loquenle ipsum cœlorum aditum patefaciendi, verba lotam suam vim habere intcllicujus potestatis exercitium videre est genda sunl.quum obvio el populari sen­ in peccatis remittendis, quibus tam­ su loculus censendus sil, potius quam quam repagulis clauduntur januæ. De juxta scholarum quarumdam usum ; el ligandi el solvendi mclaphora , prout co loci ceric non agebal de doctrina ad claves refertur , haud sumus soli- determinanda, uli ex conlcxlu liquel. (I) llosïnmüllcr in Mill. Mi. i». t») Consule Murinum in Cumin. Hui de VœniU CAP. I DE POTESTATE REMITTENDI PECCATA. W 29. Obj. 3. Altero Matthæi loco Chri­ enim se dare Illis Spiritum sanclum, stus Apostolis ligandi ct solvendi po­ cos mittere co pacto quo ipse a Patre testatem dans, jus dedisse intclligcndus missus fuerat, eosque fecit certiores est poenam in peccatorem pertinacem, peccata remittenda quibus ea ipsi re­ de quo agebatur, decernendi : · Quod- mitterent. Hæc ad statuta de re Reli­ enmque communi consensu decreveri­ gionis referre, vel ad spirituum discre­ tis, (de tali peccatore) ratum erit apud tionem , vel ad aliam quamcumque Deum. Sententia a vobis lata, (i. c. non auctoritatem , vel donum , exclusa re­ decretis Judaicis, aut , s scri­ mittendi peccata potestate, non est pto legis Mosaicæ, sed doclrinæ meæ Scripturam interpretari, sed pro sed« et præccptis virtutis consentanea) apud præjudiclis, vel odio veritatis Catho­ ipsum Deum rata erit. » Rosenmüller. lics, detorquere. Quam rationem ad­ 30. Resp. A singulari casu ad pote­ ducit Rosenmüller ineptissima est ; statem Apostolis cl Praesulibus Ecclesiæ quamvis enim remittere peccata, suo dandam transiit Chrislus, verbis am­ jure , Deo sil proprium , illa tamen Dei plissimis eam explicans. Jusserat pec­ nomine ac mandato remittere homi­ catorem pertinacem, qui Ecclesiæ non nibus ab ipso in id muneris delegatis obaudiret, tamquam ethnicum ct pu­ convenit, ideoque non sensu latissimo, blicanum habendum : cl stalim subjun­ sed vero el proprio tribui potest Apo­ xit illam potestatis Ecclesiæ declara­ stolis, aliisvc legatione Dei ad homines tionem, quæ ad omnia ligata vel soluta fungentibus. extenditur, promissione facta ea in 33. Obj. 5. Ligabant peccatores Apo­ cœlis pariter liganda et solvenda. Hæc sloli , pœnas delinquentibus ex divino quidem non respicit solam remittendi instinctu irrogantes, sicut Petrus pu­ ct retinendi peccata potestatem, sed nivit Ananiam et Sappbiram; solve­ eam complectitur, uti ex promissionis bant , morbos sanando ob peccatum implelione liquet. Directe censuras ec­ immissos. « Perlinere huc videtur visi­ clesiasticas sancit ; de iis quippe agebat bile siguum remissionis peccatorum Chrislus, sed et omne potestatis eccle­ sanatio morborum, ob peccatum infli­ siastic® exercitium divina auctoritate ctorum, Jac. v. 14, el immissio mor­ firmandum esse testatur. Christi verbis borum vel aliorum malorum, tamquam limites humano arbitrio temere ponun­ visibile signum retentionis peccatorum, tur, quum enuntient potestatis et au­ Act. v. 5. xiii. i. I. Cor. v. 5.»’Ita ctoritatis amplissimam communica­ Rosenmüller. 3V. Resp. Hæc nonnisi per summam tionem. 31. Obj. 4. Verborum apud Joannem vim ex Christi verbis colliguntur. Quod sensus esse videtur : « Quicquid in re­ Ananiæ et Sapphire couligil in dece­ bus ad religionem meam perlinentibus, ptionis poenam, Deo auctore facium a Spiritu divino edocti, constitueritis, est in aliorum terrorem, ut muneris id ratum habebitur a Deo. Peccata re­ Apostolici major foret reverentia. Mor­ mittere, peccata retinere, vel non re­ borum curatio Apostolorum opera sæpe mittere . Deo alias est proprium, nec contigit, Deo hac ratione eorum confir­ sensu latissimo Apostolis tribui potest.» mante auctoritatem; sed Jacobi dictum ad Extremae Unctionis ritum spectat, Rosenmuller. * 32. Resp. Vis manifesta illa explicandi uti postea probabimus. Nihil est quod ratione infertur Christi verbis ) dixit obviam verborum Christi vim de re­ ti) to Join. >i. (t) IbiJttn. iTO TRACT. XIV. DE POENITENTIA. minendis cl relinendis peccatis in­ sc nonnisi ea dc Christo annuntiare firmet. quæ praedixerant Vates : « Nihil extra 55 Obj. β. « Remittere peccatu potest dicens quam ea quæ propheto) loculi osse : hominibus declarare, cos ha­ sunl futura esse, et Moyses : si passi­ bere Deum propilium , si nempe resi­ bilis Christus , si primus cx resurre­ piscant, el doctrinam ipsis traditam ctione mortuorum, lumen annuntiatu­ rus est populo cl gentibus. » A novitatis sequantur. » Rosenmuller.’ 30. Resp. Frustra Christus adhibuit crimino se hac ratione vindicat, cl ostendit gentes ab eo ad Christum se­ verba adeo ampla ct clara, si de sola annuntiatione remissionis ageretur. ctandum non alia lege invitari, quam Equidem voces illæ obvio sensu deno­ derelictis vitiis ct superstitionibus, tant veram peccatorum veniam, quo adeo ul veri Dei gloriam quærcrct. Non pacto alias passim in Scripturis usur­ is erat locus ut potestatem a Christo ac­ pantur : « Remittuntur libi peccata ceptam peccata remittendi exponeret, tua. » * Contra omnem llcrmcneulicæ vel explicaret : nam reus sc contra ac­ sanioris legem verba ab obvio sensu, cusatores defendebat. 41. Obj. 9. « Christus non anlc Apo­ d in Scripturis frequenti,detorquentur. 37. Obj. 7. Christus redivivus disci­ stolis ligandi cl solvendi potestatem pulos ex Scripturis veteribus edocuit, fecit, quam cos Spiritu sancio donavit. oportere « praedicari in nomine ejus Nego igitur ullis competere clavium poenitentiam et remissionem peccato­ potestatem, qui non prius acceperint rum in omnes gentes. » Ergo in eo Spiritum sanctum. Nego quemquam exercenda erat remittendi peccata po­ clavibus uti posse nisi præeunlc.dotestas, quod remissionem prædicarcnl ccnlcquc Spiritu sancio, et dictante quid agendum sil. » 4 Ita Calvinus, in­ poenitentibus. 38. Resp. Optime cohæret prædicalio spirationem Spiritus sancti necessariam Apostolorum cum illius potestatis di­ conditionem ad exercitium hujus po­ vinitus datæ exercitio ; oportebat sci­ te talis slalucns. 42. Resp. Christus Spiritum san­ licet commendare poenitentiam cl ve­ niam polliceri; quam Chrisii auctori­ ctum Apostolis dedit, ut auctoritate tate reapse dabant agentibus poeniten­ divina peccata rcmilllerent, quæ nemo tiam: quibus enim remittebant peccata, .-emittere valet, -nisi divinitus ac­ revera in coelo remittebantur. Quando cepta potestate. Manuum impositione plura occurrunt testimonia quæ conci­ tradi adhuc eumdem Spiritum sanctum liari secum queunt, nulla alterutri vi novimus, docente Paulo; quapropter illata, non est cur ab obvio uti iusque qui sacerdotes eo ritu constituuntur, sensu recedatur. merito sibi vindicant potestatem quam 39. Obj. 8. Paulus testatus est prae­ Christus Apostolico muneri cl sacerdo­ dicationem Apostohcam nihil scripturis tali misericorditer adnexuil. Cælcrum veteribus adjicere : « Annuntiabam ut gratia Spiritus sancti, qua anima fit poenitentiam agerent, cl converteren­ Deo accepta, non est necessaria ul quis tur ad Deum, digna pœnitenliæ opera potestatem sibi demandatam exercere lacientes .... nihil extra dicens, valeat ; quamvis peccet gravissime in­ quam ea quæ proplielæ loculi sunt. »! dignus minister sancio fungens mune40. Resp. Id suadet Paulus Agrippæ , re, alienorum peccatorum remissione, (t) in Joan. 11. (t; Mali. ii. 1. iii. »i. Luc. v. «. vii. M. Aci. viii.M. Uom. iv. 1. Jac. v. Ifi. I. Joan. i. ». (») AcL mi. M. (*; ln»l. I. iii. c. iv. n. 10. CAP. I. DE POTESTATE REMITTENDI PECCATA. dum psc peccatis ligatus manet. Nec lumen Spiritu» sancti , quo cordium arcana pateant, ad muneris hujus exer­ citium requiritur : nec enim necesse eslul certum omnino sil judicium. Po­ testatis originem praecipue illis verbis : « Accipite Spiritum sanctum , » Chri­ stus declaravit ; cl proinde omnes qui ex eo fonte illam derivant potestatem, eam valent exercere; nec enim dc in­ spiratione eo ioci est quaestio, sicut alias quando agitur de munere docen­ di. Nihil est in verborum serie , nihil m cæteris Scripturis , nihil in lota oeco­ nomia Christiana, quod suadeat re­ mittendi peccata potestatem cx lumine illo superno pendere. 43. Obj. 10. Videntur Christi verba de Spiritus sancti lumine, quo in spi­ ritibus dijudicandis dirigerentur Apo stoli, intelligenda, qua ratione Petrus Ananiam, Sapphiram, el Simonem ma­ gum novit : nam « Apostoli in negotiis ad religionem constituendam pertinen­ tibus acceperunt ; nnfiijur irno/xer·». I. Cor. xii. 7. —II. ‘ 44. Resp. Quum potestas remittendi peccata verbis simplicibus el claris tradalur, non potest iis quæ præcedunt vocibus, de Spiritu sancto accipiendo, sensus dari, qui ei non congruat. Om­ nia cohærenl, obvio accepta sensu, de Spiritus sancli auctoritate communicata Apostolis ad peccata remittenda. Quod hypoensin Ananiæ et Sapphiræ, et pra­ vam Simonis magi mentem noverit Pe­ trus , Spiritu sancio illustrante contigit, sed non vi verborum Chrisii , quæ po­ testatem in peccatorum remissione exercendam ostendunt. Spirituum igi­ tur discretio, qua pollebant Apostoli, erat quidem Spiritus sancti munus, sed ad potestatem ministerii non spe­ ctabat ; erat enim cuilibet e cœlu fide­ lium, pro Spiritus sancli arbitrio sura- (f) noicnmüller in Joan. ii. 237 mo , concessa, uti ex objecto Pauli loco colligitur. 45 Obj. I ! Absque illa cordis arca­ norum notitia potestas remittendi pec­ cata exerceri nequit. 40. Resp. Optime exercetur, adhibita omni diligentia ul sacerdos dc poenitcnlis animo certior fiat; aequum id­ circo, quod Deus llrmel, prolaturus judicium. Necesse non est ut absit omne errandi periculum : nam pœnilcns fidu­ ciam certam concipere valet veniae, sacerdotis opera,conscquendæ, dum­ modo animo rite parato ejus utatur opera : quod sane divinæ misericordi® admirationem provocat. Quod autem non omnimoda sit certitudo, quum animus cujusque non sit penitus explo­ ratus , humilitati favet. 47 Obj. 12. Nulla potestas aestimanda est, ubi ejus exercitium cx re prorsus ignota ct incerta pendet, scilicet ex pernitentium dispositionibus : · Quæ erit islhæc potestas, nescire quid li­ gandum sit, aut solvendum? ligare autem non posse, aut solvere, nisi scias? Cur ergo dicunt se absolvere auctoritate sibi data, quum incerta sil absolutio? * Ita Calvinus. ‘ 18. Resp. Vera est potestas, quam­ vis ejus exercitium quasdam postulet conditiones. Quum hominibus sil com­ missa, judicium eorum de iis qui ejus beneficio frui velint, non omnimodam habet certitudinem ; sed certe prodest iis qui animo rite parati sunt. Nulla est absolutionis incertitude, quod per­ tinet ad auctoritatem; sed fieri potest ut prava mens eorum qui pœuilentiam profitentur obstet, ne veniam oblatam accipiant. 49. Obj. 43. Ea absolvçndi potestas idem sonat, ac « si mereris, te absolvo. Ac lantumdem posset, non dico laicus (quando id æquis auribus non ferrent,) (i' Init. I. iii. c. i», η. II. fW TRACT. XIV. E 5 POENITENTIA. sod Turea aut diabolus. » Calvinus charismatum, ad Episcopos inde de­ iterum.1 scendit, cl ligandi quoque jus adfluit, 50. Resp. Non meritis humanis niti­ atque solvendi. » ’ tur sacerdotis absolutio, sed Christi 53. Obj. 15 Miracula patrandi pote­ auctoritate; quamvis sanctissima ejus stas Apostolis data est, quæ tamen lege exigantur quædam animi disposi­ sacerdotibus non convenit : ergo nec tiones ut venia possit indulgeri. Nemo, peccata remittendi cis tribuenda est prætcr Dei sacerdotem , potest poeni- facultas. 54. Resp. Miracula patrare ad Apo­ tentem certiorem facere, se, Dei ip­ sius auctoritate, solvere peccatorum , stolorum munus non spectabat; sed veluti argumentum veritatis et auctori­ quibus obstrictus erat, ligamina. 51. Obj. 14. " Quicquid sit, non ad tatis datum est : « Domino coopérante omnes doclores Christianos perlinci ctsermonem confirmante sequentibus hoc privilegium, sed ad solos Aposto­ signis.»8 Docere autem, baptizare, los, quippe futuros tales Christi lega- peccata remittere, Eucharistiam conti­ losad homines, qualis fuerat Christus.» cere ad munus coruni plane pertinebat, ideoque perpetua sunt hæc sacra offi­ Rosenmiiller. 52. Resp. Ad sacerdotes omnes novae cia. Discrimen sumitur cx rerum natu­ Legis id spectat, quum manuum impo­ ra, cl palet ex constanti Ecclesiæ fide. sitione fiant eatenus Apostolici mune­ Equidem miracula pairarc non crat ris participes. Equidem omnia quæ ad Apostolorum tantummodo , vel sacro­ missionem referuntur, perpetua sint in rum ministrorum : frequentia enim Ecclesia oportet ; nam cx iis pendet erant mira opera âpud (idoles, quæ animarum salus. Quo jure potestas credentibus, absque ordinis seu con­ remittendi peccata ad sacerdotes trans- ditionis discrimine, pollicitus est Chri­ iisse negatur, docendi el baptizandi stus : « Signa autem cos qui credide­ etiam denegari poterit. Igitur ni veli­ rint , hæc sequentur. » * 55. Obj. 16. Impium est homini tri­ mus omnia sacra munia solis Apostolis concessa dicere, faleri oportet omnia buero peccata remittendi potestatem. 56. Resp. Impium foret eam pote­ quæ ministerii sunt, ad doctrinam et salutem spectantia, in Ecclesia esse statem homini tribuero , nisi Deus eam concessisset; pium autem est grato perpetua : quod quidem ex constanti traditione el fide apertissime constat. animo agnoscere et prædicarc divina Pulchre S. Pacianus Novalianorum er­ dona, ideo redarguit olim Ambrosius rorem explodit : « An lanium hoc solis Novalianos, qui graviorum criminum Apostolis licet? Ergo el baptizare solis rcos pœnilenliæseveriori subjiciebant, licet : ct Spiritum sanctum dare solis , veniam tamen nonnisi a Deo expectanet solis gentium peccata purgare : quia dam affirmabant, pœnitenles ad ejus totum hoc non aliis quam Apostolis im­ judicium remittentes : « Sed aiunt se peratum est. Quod si uno in loco ct Domino deferre reverentiam , cui soli resolutio vinculorum cl Sacramenti remittendorum criminum potestatem potestas dalpr; aut lotum ad nos cx reservent. Imo nulli majorem injuriam Apostolorum forma el potestate dedu faciunt, quam qui ejus volunt mandata clum est; aut nec illud exdecrelis re­ rescindere, commissum munus refun­ laxatum est...... si ergo el lavacri dere. Nam cum ipse in Evangelio suo clchrismatis potestas, majorum longe dixerit Dominus Jesus : « Accipite Spi- • (8) Mare. xvi. jo. (4) Ibidom (0. i CAP. I. DE POTESTATE REMITTENDI PECCATA. Î39 » ritum sanctum : quorum remiseritis sed ut ipsam probaret potestatem quam » peccata, remittuntur cis : cl quorum tamquam homo exercebat : « Ut au · » detinueritis , detenta sunt, « quis est tem sciatis quia Filius hominis habet ergo qui magis honorat, utrum qui potestatem in terra dimittendi pecca­ mandatis obtemperat, an qui resistit? ta : (ait paralytico) Tibi dico, surge, Ecclesia in utroque serval obedientiam, tolle lectum tuum , cl vade in domum ul peccatum el alliget, el relaxet : hæ- luam » 5 Patrato miraculo dicitur : resis inaltero immitis , in altero inobe- » Videntes autem tnrbæ timuerunt, et diens, vult ligare quod non resolvat, glorificaverunl Deum, qui dedit po­ non vult solvere quod ligavit; in quo testatem talem hominibus. » * Igitur se sua damnat sententia. Si quibusdam ex ipsis Chrisli verbis, cl ex turbarum datum utrumque est licere,aut ulrum- sententia , quam Evangelista referendo que non licere, cerium est Ecclesiæ videtur probare, colligitur potestatem utrumque liccre, hæresi utrumque remittendi peccata a Christo, tamquam non licere. Jus enim hoc solis permis­ homine , eo miraculo vindicatam esse. sum sacerdotibus est. Recte igitur hoc Quamvis autem ipsius ea potestas fuerit Ecclesia vindicat, quæ veros sacerdo­ cminentissima quadam ratione, quæ tes habet ; hæresis vindicare non po­ hominibus ab eo delegatis non conve­ test quæ veros sacerdotes non habet. nit , inde salis palet potestatem remit­ Non vindicando autem ipsa de se pro­ tendi peccata non ita esse Dei pro­ nuntiat, quod cum sacerdotes non ha­ priam , ut non possit communicari beat, jus sibi vindicare non debeat hominibus Optime S. Thomas animad­ sacerdotale. Ha in impudenti contu­ vertit : « Solus Deus per auctoritatem macia pudentem cernimus confessio­ cl a peccato absolvit, et peccatum re­ nem . » · mittit : sacerdotes tamen utrumque 57. Obj. 17. Potestas remittendi pec­ faciunt per ministerium. » · cata ita Dei propria est, ut homini non 59. Obj. 18 Dei est suscitare pec­ possit communicari : ideo Christus catorem , nec sacerdos quid valet praScribarum et Pharisæorum objectioni : terquam declarare sibi persuasum esse • Quis potest dimittere peccata, nisi eum esse a morte peccati resuseilalum: solus Deus ?» 1 satisfecit, se Deum « Quis eum suscitabit, nisi qui remoto probando, miraculo patrato. lapide clamavit, dicens : Lazare, prodi 38. Resp. Dei potestati detrahitur as­ foras? » ’ Ita Augustinus. serendo cum non posse hanc faculta­ 60. Resp. Utique divinæ est potestatis tem homini demandare. Equidem non peccatorem excilare ad ptenilenliam, constat eo usque processisse Scriba­ et vita grati® donare, quamvis cl ho­ rum et Pharisæorum temeritatem, minis utatur opera ; quod pulchre ex­ quamvis, quia non credebant Deum plicat ipse Augustinus : < Cum audis revera potestatem remittendi peccata hominem ptenilere peccatorum suo­ alicui concessisse, blasphemiæ reum rum, jam revixit : cum audis hominem habebant Jesum eam sibi vindicantem. confitendo proferre conscientiam, jam Hæc eorum cogitatio orta est cx eo de sepulchro eductus est, sed nondum quod cum merum hominem æstima- solutus est. Quando solvitur? a quibus renl : ipse tamen non patravit miracu­ solvitur? « Quæ solveritis,» inquit, lum ut divinitatem suam ostenderet, ■ in terra, erunt soluta et in cœlo. ■ (I) L. iii. ti«no e. nii. *J( I. Ileg. ii. U. 21 THACT. XIV. DE POENITENTIA ron/æ ob sceleris gravitatem eo loci « enim lios qui semel illuminati sunt, significari optime intellexit Ambrosius . » el gustaverunt donum coeleste, cl * Non enim scriptum esl : nullus orabit » participes facti sunt Spiritus sancti, pro eo; sed : quis orabit ? hoc. esl, quis » ct bonum gustaverunt Dei verbum, ille sit qui in tali causa orare possit, « virtutesque futuri sæculi, lapsos ilequærilur. non excluditur................ Sin­ » rum renovari in poenitentiam, rursua gularis vitae aliquis debet orare pro eo » crucifigentes Filium Dei, el osten * qui peccavit in Dominum : quia quo » tationq triumphantes. » Numquid major culpa, eo majora quærcnda sunt Paulus adversus factum suum praedi­ suffragia. Non enim quicumqucde vulgo care potuit ? Donavit Corinthio pecca­ pro Judæortim populo, sed Moyses ro­ tum per poenitentiam : quomodo hic gavit , quando vituli caput, fidei immc- potuit sententiam suam ipse reprehen­ morcs, adoraverunt. Numquid erravit dere ?£rgo quia non potuit quod ædiMoyses? At certe quia non erravit, quod fleaverat destruere, non contrarium rogavit, et meruit, ct impetravit. »4 dixisse eum sed diversum advertimus. 74 Aliam difficultatem ex Joannis Quod enim contrarium est, seipsum epistola a Novationis objectam Ambro- impugnat : quod diversum est, distinsius pariter diluit : « Nec illa quaestio clam solei habere rationem. Ita autem vestra quicquam potest adferre pon­ contrarium non est ut alterum suffra­ deris, quam sumitis dc epistola Joannis getur alteri Etenim quia de remittenda dicentis : « Qui scit fratrem suum pec- prædicavit pœnitentia, debuit ct dc iis ■ care peccatum non ad mortem, petat, qui iterandum putant Baptismum non » el dabit illi vitam Deus, quia non pec- silere : ct prius soliciludincm nobis » cat ad mortem. Esl peccatum ad mor- auferri oportuit, ut sciremus etiam post » tem , non do illo dico ut oret. » Non Baptismum si qui peccarent, donari eis enim ad Moysen cl Hicremiam loque­ posse peccatum, ne spe veniae desti­ batur , sed ad gopulum , qui suorum tutos iterandi Baptismatis opinio vana peccalorum alium prccalorcm deberet perverteret. Deinde iterandum non esse exhibere, cui satis esl si pro levioribus Baptisma, rationabili disputatione sua­ deliciis Deum precelur, graviorum ve­ dendum fuit. De Baptismate autem di­ niam justorum orationibus reservan­ ctum verba ipsa declarant, quibus dam putet. Nam quomodo Joannes significavit impossibile esse lapsos re­ diceret non orandum pro delicio gra- novari in poenitentiam. Per lavacrum riore, qui legisset Moysen rogasse, el enim renovamur,per quod renascimur, impetrasse, ubi erat prævaricatio vo- sicut ipse Paulus dicit............. Quid lunlaria : qui sciret etiam Hicremiam quod el supra doctrinam baptismorum rogasse? »’Hieronymus simplicius di- præmisil? Et quia mulla erant bapticil : «Cernis, quod si pro peccatis smala in lege, merito reprehendit illos, jninoribus dcprecemur, impetremus qui perfecta dimittant, el principia verbi ■veniam; si pro majoribus, difficilis requirant. Docet nos scire oportere impetratio sil. »8 destructa esse universa legis bapti­ 75. Illud Apostoli ad Hebraeos testi­ smata; unum Baptisma esse in Eccle­ monium sic explicat Ambrosius: « Au- sia............ Possem quidem etiam illud thorilatom aiunt Aposlolicæ sibi suf­ dicere ci qui hoc de Pœnitentia dictum fragari sententiae , allegantes seri putat , quia quæ impossibilia sunt pium ad Hebraeos : « Impossibile est homini, possibilia sunt apud Deum. »4 (1) L. i. de pœnit. c.Viii. (f; Ibidem c. *.t (S) L. ii. contra Jovinian.Q) L. îi.depœnil. c.ii. CAP H. DE H.ERE5I NOVATIANA. 215 Qtium Baptismus a Paulo dicatur lava­ pressum videmus, qui Dominum Jesum crum renovationis, prior illa explica­ in Beelzebub ejicere dæmonia loque­ tio, qua iteratio Baptismatis excludi­ bantur , quibus sic respondit Dominus, tur, salis vcrosimilis est : quod si dc quod satanæ hæredilas in iis esset qui qualibet renovatione inlelligere placeat salanæ compararent Salvatorem om­ testimonium . notum est impossibile nium, el in regno diaboli constituebant aliquando dici quod summe est diffi­ gratiam Christi. El ul cognosceremus cile ; et apostatarum a fide, qui ad quia dc hac dixit blasphemia, adjunxit: Judaismum relabunlur, de quibus Apo « Progenies viperarum, quomodo postolus agit, conversionem esse diffici­ » testis bona loqui,cum sitis mali?» lem. Hos ergo qui hæc loquuntur negat ad 76. Celebre est testimonium de pec­ veniam perlinere. Denique Petrus Si­ cato in Spiritum sanctum, quod nun­ moni , qui magicæ artis consuetudine quam remittatur. Illud objecerunt No­ depravatus putasscl quod gratiam Chri­ vationi, quibus respondit Ambrosius : sti per impositionem manus, alque « Perlatum est tamen ad nos etiam infusionem Spiritus sancti compararet illud vos objicere solere, quod dicatis pecunia, ait : « Non esl tibi pars, neque scriptum esse : <· Omne peccatum et « sors, in hac fide ; quia cor tuum non » blasphemia remittetur hominibus, » est rectum apud Deum. Poenitentiam » Spiritus autem blasphemia non re- » itaque age ab hac nequitia lua, ct » mittetur hominibus; el quicumque n precare Dominum, si forte remittatur » dixerit verbum contra Filium homi- » libi hæccogitalio cordis tui In fellc » nis, remittetur ei, qui autem dixerit ο enim amaritudinis et obligatione ini» contra Spiritum Sanctum, non re- » quilalis video te esse. · Vides quod ■ mittetur ei neque in hoc sæculo, hunc magica vanitate blasphemantem » neque in fuluro. » Quo exemplo om­ in Spiritum sanctum apostolica authonis assertio vestra destruitur, et absol­ ritate condemnet, cl co magis quia vitur. Scriptum est enim : <> Omne pec- puram conscientiam fidei non habebat: * catum el blasphemia remittetur ho- et tamen non interclusit ei spem veniæ, » minibus. » Cur igitur non remittitis? quem invitavit ad poenitentiam ? Re­ Cur ligatis vincula quæ non solvitis? sponsum est igitur a Domino blaspheCur nodos nectitis quos non relaxatis ? miæ Pharisæorum, el ideo his potestatis Remittite cælcris, el agile dc iis quos suæ gratiam negat, quæ in remissio­ peccantes in Spiritum sanctum evan- nem peccatorum est, qui cœlestcm gelica aulhorilate in perpetuum ad- ejus potestatem diabolico fultam suf­ stringi putatis. Et tamen quos adstrin- fragio vindicarent. Eos quoque asserit gal consideremus, repetentes superiora diabolico uti spiritu, qui separarent lectionis ipsius, et evidentius com pre­ Ecclesiam Dei, ut omnium temporum hendamus. Dicebant Judæi : « Hic non haereticos el schismaticos comprehen­ » ejicit dæmonia nisi in"Beelzebub prin- deret, quibus indulgentiam negat. . . . » cipedæmoniorum. » Respondit Jesus. El ideo revertimini ad Ecclesiam, si • Omne regnum divisum conira se qui vos separastis impie : omnibus ■ destruetur, ct omnis civilas vel do­ enim conversis pollicetur veniam, quia mus divisa conira sc, non stabil. Si scriptum esl : « Omnis quicuinque inenim satanas salanam ejicit, ad­ » vocaverit nomen Domini, salvus versum se divisus est : quomodo ergo ·· eril. « Denique etiam Judæorum po­ stabit regnum ejus? Quod si ego in pulus qui dicebat de Domino Jesu . Beelzebub ejicio dæmonia , filii vestri « daemonium habet : » qui dicebat : in quo ejiciunt? » De iis ulique ex­ « in Beelzebub ejicit dæmonia : · qui S4I TRACT. XIV. DE POENITENTIA crucifixit Dominum Jesuin, Petri prie- fidem, auctore et hortatore ipso Deo, dicatione vocatur ad Raptismum , ul el ad agendam pœnitentiam peccatores sceleris tanti merita deponat. » 1 redigi, cl veniam atque indulgentiam 77. Ex Patrum quæ laudavimus testi- poenilenlibus non denegari. ·>’S. Gremoniis liquet controversiam cum No- gorius Nyssenus statuit .· In hora sui valianis respexisse remissionem pcc- excessus c vita apostata pœniten» calorum, non tantum in foro externo Sacramenti communionis erit partiEcclesiæ, sed etiam vere, et coram ceps. Sin autem contigerit, ut is præter Deo : de hac enim Ambrosius manifesto spem vivat, in eodem rursus vivet agit. Equidem severior illa pœnilcntiæ judicio mysticorum sacramentorum ad disciplina, quæ per plura sæcula viguit, vilæ exitum usque pœnilcns. » · Dcinducta videtur, ne faciliori venite con· crevit Concilium Nicaenum : « Deliis secutione pœnitentes ad peccandum qui ad exitum veniunt, etiam nunc lex fierent propensiores, cl ut Montanista- antiqua rcgularisque servabitur; ita rum et Novatianorum obviam irelur ul si quis egreditur a corpore, ultimo accusationibus. Concilii Elibcrilani Epi- et maxime necessario Viatico minime scopi consuerunt ecclesiastics comm;:- privetur. »7 nionis jura, no quidem in mortis discrimine osse quibusdam gravissime CAPUT III. delinquentibus concedenda, * quibus tamen veniam in foro, uti aiunt, conde contritione scientiæ denegatam non possumus nobis persuadere. Meminit Cyprianus quo79. Potestas remittendi peccata, quam rumdam Episcoporum, qui « dandam sacerdotibus vindicavimus, in eos oxermœchis pacem non putaverunt, cl in cenda est qui aniino pœnilenli sunt; totum pœnitenliæ locum contra adul- non enim possunt homines eam excrleria clauserunt: »’ quorum tamen ccre, nisi Dei vicibus fungentes, qui decreta ei non fuerunt probata. * Ea peccatoribus non alia lege veniam polfuil etiam vetus disciplina, ut nemo licitus est. « Contritio , ·· prout a Tripœnitentiœ publicæ stadium iterato dentinis Patribus definitur, « est animi posset percurrere : quapropter qui in dolor ac detestatio de peccato commisgravia facinora publica luenda pœni- so, cum proposito non peccandi de tenliarclabebantur, Ecclesiæ commit- cætero. »8 Consona est hæc definitio mone nonnisi sub moricm iterato do- iis quæ tradit Gregorius Magnus : « Pœnari valuerunt. Eruditorum hominum nitentia est mala praeterita plangere, de his rebus disceptationes nostrum et plangenda iterum non committere.»’ non interest penitius expendere. Attritio dicitur illa peccati detestatio, 78. Generalis Ecclesiæ disciplina qua- quæ «vel ex turpitudinis peccati conlibet ælale omnibus poenilenlibus ve- sideratione, vel ex gehennæ et poenaniam et communionem ecclesiasticam rum metu communiter concipitur. »10 poslpœnitenliam induisit. S. Cyprianus Dolor quicumque seu imperfectus, quaait : « Neminem putamus a fructu sa- lis est attritio, seu perfectus , contritio tisfactionis et spe pacis arcendum; cum stricte dictus, debet a Spiritus sancti sciamus juxta Scripturarum divinarum inspiratione proficisci, et ejus nili ad­ it) !.. ii. depœnit. o. iv.lt) Can. i. (S) Ep. lii. ad Antonian. (4) Ep. liv. ad Cum. (6) Ep.lii. ad Anton. (C) Ep. ad Lctojum Can. ii. (7) Can. xiii. (8) Sens. xiv. cap. iv. (9) Hum. xxxiv. in Evang. (io) Seat. xiv. cap. iv. CAP ΙΠ DE CONTRITIONE. jutorio , ut ad justificationem homi­ nem disponat, Juxta Tridentlnonim Patrum decretum : « Si quis dixerit iine praeveniente Spiritus sancti in­ spiratione atque ejus adjutorio homi­ nem credere , sperare, diligere aut pœnitere posse, sicut oportet, ul ei justificationis gratia conferatur ; ana­ thema sit. » ‘ SupernaturaHs igitur oportet ut sit, quoad principium : quamvis aliquando contingat occasio· fiem oriri ex re naturali, morbo scilicet, infamia, mortis discrimine. Debet esse summus, quatenus peccatum quis su­ per omnia detestetur, cl Dei legem omnibus anteponat : quo pacto eril ct universalis, omnia peccala gravia spe­ ctans : « Convertimini ad me in loto corde vestro. » inquit Deus per Joclem.1 « Si autem impius egerit pcenitentiam ab omnibus peccatis suis, quæ operatus est, et custodierit omnia praecepta mea, et fecerit judicium et justitiam : vita vivet, cl non morie­ tur. »s 80. Tridentina Synodus «docet prae­ terea, etsi contritionem hanc aliquando charitale perfectam esse conlingat, hominemque Deo reconciliare prius­ quam hoc Sacramentum actu susci­ piatur, ipsam nihilominus reconcilia­ tionem ipsi contritioni sine Sacramenti volo , quod in illa includitur, non esse adscribendani. » ‘Negarunt Bajus, Jansenius Iprcnsis, et etiam Eslius homi­ nem quantumvis contritum extra Sa­ cramentum veniam consequi, nisi in necessitate, vel martyrii occasione.5 Rccentiorcs nonnulli charilali vehe­ menti et contritioni inlensæ veniam ante susceptum Sacramentum concedi assensi sunt : quam plerique æquius charilali verae, licet haud vehemen- ti) Sen. vi. can. iii. (!) Joel ii. If· (5) Etecli. xviii. Si­ li) Seal. liv. cap. iv. (A) Vide prop. Baji liai. 146 liori, semper tribui putant ; quum scri­ ptum 3ll : « Omnis qui diligit, ex Deo natus est. ■» * Pulchre Chrysostomus : « Ubi charilas est, omnia sublata sunt mala. « 1 81. · Illam vero contritionem imper­ fectam, qu® attritio dicitur, quoniam vel ex turpitudinis peccati considera­ tione, vel ex gehennæ, et pœnarum metu communiter concipitur, si volun­ tatem peccandi excludat, cum spe reniæ : declarat (Synodus Tndtntina) non solum non facere hominem hypo­ critam , et magis peccatorem , verum etiam donum Dei esse, et Spiritus san­ cti impulsum, non adhuc quidem in­ habitantis, sed tantum moventis , quo pœnilens adjutus viam sibi ad justitiam parat. Et quamvis sine Sacramento Pœnitenliæ per se ad justificationem perducere peccatorem nequeat, tamen eum ad Dei gratiam in Sacramento Pœnilcnliæ impetrandam disponit, n’ Plures ea de re lati sunt canones: · Si quis dixerit, gehennæ metum, per quem ad misericordiam Dei de peccatis dolendo confugimus, vel a peccando abstinemus, peccatum esse, aut pec­ catores pejores facere; anathema sit.· * « Si quis dixerit, eam contritionem, qux paratur per discussionem, colle­ ctionem , et detestationem peccatorum, qua quis recogitat annos suos in ama­ ritudine animæ suæ , ponderando pec­ catorum suorum gravitatem, multitudi­ nem, foeditatem, amissionem ætcrnæ bcatitudinis, et æternæ damnationis incursum. cum proposito melioris vi­ læ, non esse verum ct utilem dolorem, nec præparare ad gratiam, sed facere hominem hypocritam, et magis pecca­ torem ; demum illam esse dolorem coactum et non liberum ac volunta­ (A) 1. Joan. i*. ?. (?) Horn. vu. in II. ad Tim (A) Seat. liv. cap. it. de 1'anitenlia. (V) Scii. vi. can viii. do Jiuliticatiunr. TRACT. XIV. DE POENITENTIA riiim : anathema sit ■ · Hi canones Lu- pœnilcntiæ . . jam enim securis ad Iheriel aliorum illius saeculi novatorum radicem arborum posita est. Omnis errores feriunt, qui sectariis plerisquc ergo arbor non faciens fructum bohodiernis adhuc arrident, sed præ cré­ num, excidetur, el In ignem mitte­ ions Jansenism's. * tur. n · Paulus ait : « Horrendum est in­ Propositio. cidere in manus Dei viventis. ■· ’Quum Contritio quæ paratur per discus­ Igitur sacri scriplores ct ipse Christus sionem , collectionem el detestationem Dominus timorem divinorum judicio­ peccatorum, ponderando eorum gra­ rum tam sæpe incutere quaerant, ul vitatem , multitudinem , foeditatem . peccatores a peccato avertant, liquet amissionem ælernæ bealiludinis, et verum el utilem esse dolorem de pec­ ælcrnæ damnationis incursum, cum catis sic excitatum. proposito melioris vilæ, est vetus cl 8-1. Probatur 2. Patrum auctoritate utilis dolor, etpræparal ad gratiam. Tertullianus : « Si de exomologesi re­ 82 Probatur I. ex Scripturis. Verus tractas , gehennam in corde considera, est cl utilis dolor, qui in sacris Scriptu­ quam libi exomologcsis exlinguil : el ris nobis exemplis et præccptis com­ pœnæ prius magniliidincm imaginaro, mendatur. Ezechias ait : « Recogitabo ut de remedii adoptione non dubites.» *» tibi omnes annos meos in amaritudine S. Chrysostomus ait : « Quid gehenna animæ mcæ. » * David passim plorat gravius? Sed hujus metu nihil ulilius; peccatorum suorum multitudinem el gehennæ namque limor regni nobis gravitatem : n iniquitates mcæ super­ adfert coronam. . . . Nihil enim tan­ gressa? sunt caput meum : cl sicut tum peccata quidem consumit, virtu­ onus grave gravalæsunt super me. » * tem vero crescere facit el germinare, Jeremias populum ad considerandum quantum continui timoris natura. . . . mala quæ ei evenerunt ob Deum dere­ Nisi bonus esset timor, non mullos im­ lictum hortatur : « Arguet te malitia pendisset Christus sermonesellongos, tua, el aversio tua increpabit te. Scito, de illa poena el supplicio loquens.·’* cl vide, quia malum el amarum est S. Augustinus : « Ille timor nondum reliquisse te Dominum Deum tuum , caslus præsentiam Domini et pœnas et non esselimorem mei apud te, di­ limet. Timore facit quidquid boni fa­ cit Dominus Deus exercituum. »5 cit : non limore amittendi bonum illud, 83. Timor divinorum judiciorum pas­ sed Umore patiendi illud malum. Non sim in Scripturis inculcatur. David limet ne perdat amplexus pulcherrimi orat : « Confige timore luo carnes meas; sponsi, sed timet ne mittatur in ge­ a judiciis enim luis timui. * * Christus hennam. Donus est iste limor : utilis nos monet : « Nolite timere cos qui est. » ** occidunt corpus, animam autem non 8ü. Probatur 3. ratione theologica. possunt occidere : sed potius timete Verus et utilis dolor ille habendus est cum , qui potest el animam et corpus qui concipitur ob rationes fide propo­ perdere in gehennam. « ’ Joannes metu sitas, ct qui voluntatem a peccato aver poenarum peccatores ad poenitentiam lit. Hujusmodi autem est dolor quem movit : «Facite ergo fructus dignos vindicamus. (I) Seu.xiv. can.v. (1) Vido Prop. Ix. Ixi.lxvii. Ixvii. Quesnclli, i prop. it. ot xvi. xb Alexandro VIII. damnatas. (J; lixis xxxthi. IS. (4) Pe. uxyii. 5 (b) Jcr. ii. io. (e)Pg. cxviii. n.liO.(7)Matlh. x. Î8. (8)l.uc. iii. g. (O)lleb. x. 31. (10) L. depcenil. c ix. (H) Hom. it. ad pop. Antioch. (I») In P». cxxvii. n. 8. CAP. Ill DE CONTRITIONE. Objectiones solvuntur. 80. Obj. 1. Timor ex quo nascitur at­ tritio , est charitaii adversus, juxta illud Joannis : « Timor non est in charilatc ! sed perfecta charitas foras millit timorem : quoniam limor pœnam habet. Qui autem limet, non est per­ fectus in charilate. » * 87. Resp. Timor quo pœna tantum­ modo mcluitur, voluntate peccandi manente, est charilali adversus ; quem idcirco vocant Theologi serviliter ser­ vilem. Timor autem servilis, quo vo­ luntas peccandi deponitur, nihil habet charitati contrarium,quum potius con­ veniat in eo quod peccato adversetur : quamvis non nitatur ratione adeo per­ fecta. Cætcrum perfecta charitas ab­ horret a peccato, absque respectu ad pœnam, quin hunc prorsus excludat, quamvis ita Deum diligens, filialem potius metum habeat, filii instar, verens ne Deo, arnaniissimo Patri, dis­ pliceat. Id tradit Joannes loco objecto hominem charilate perfecta donatum Deo inservire amore magis quam metu: ille enim huic prævalet, adeo ul solus cor videatur occupare. 88. Obj. 2. Timor servilis non est Christi discipulorum : « Non enim, n inquit Apostolus, « accepistis spiri­ tum servitutis iterum in timore, sed ac­ cepistis spiritum adoptionis liliorum. » * 89. Resp. Conditionem fidelium ex­ tollit Apostolus, quod Deus nos habeat veluli filios, quum Judæi instar man­ cipiorum haberentur. Vult igitur ul Spi­ ritu Dei acti tamquam filios Dei nos ge­ ramus, quum gratiam acceperimus adoptionis ; sed non ideo omnem me­ tum divinorum judiciorum damnat. Profecto ipse sæpius monet peccatores eos a regno cœlorum procul futuros, nisi poenitendo sua luant delicia « Terra . . . proferens spinas ac tribulos (I) I Join. iv. 18. (8) Rom. viii. <8. (8) lleb. vi. 8. (I) I. Cor. xiii. & 247 reproba est, et maledicto proxima : cujus consummatio in combustionem. ·’ 90. Obj. 3. Apostolus aperte *profite lur nihil prodesse sine charilate.1 91. Resp. Loquitur Apostolus de me­ rito apud Deum consequendo ; et docet nec sacrarum rerum notitiam, nec elee­ mosynas, nec martyrium ipsum pro­ desse sine charilate : nemo ecim beatitudinem aeternam assequi, vel aliquid apud Deum promereri potest, quin ipsum diligat. Non inde sequitur do­ lorem ex pœnarum metu conceptum malum esse ; nam el ille qui ex Apostolici judicii severitate ortus est, quum ad pœnitentiam duxerit Corinthium , probatus est : « Quæ enim secundum Deum tristitia est, poenitentiam in sa­ lutem stabilem operalur. · · 92. Obj. 4. Augustinus ait : EP'C11’· fin TRACT. XIV. 1) E POENITENTIA. hire doctrina quæ non sil maxime mo­ pluræ afferentes testimonia : « Qui non ribus cl fidei consona : peccator scili­ diligit, manet in morte; >> et alia hujus­ cet quem Dei dilectio non tangit, meti; modi ; Concilii etiam Trideutini alle­ judiciorum divinorum a peccato retra­ gantes aulhorHatem ; nam modum quo hitur, ul postea ad altiora assurgat, et præparantur peccatores ad justitiam loto animi affectu Deum amplectatur. in Baptismo assequendam describens, 98. Obj. 7. Peccator attritione motus dicit: <» Illum (Deum tamquam omnis scipsum magis quam Deum diligit, justitiæ fontem diligere incipiunt. ■ imo manifesto sc Deo anteponit : ab­ Plerique attritionem formidolosam , horret enim a peccato, quin sibi æter- omnis charilalis exportem, suflicere norum suppliciorum causa foret, non censebant, accedente sacerdotis abso­ quia Deo irrogat injuriam. Igitur peccat lutione ; nam deposita voluntate pec­ ipso actu quo peccatum detestari di­ candi, el converso animo ad Deum, licet gehennæ metu , obex omnis po­ citur. 9». Resp. Attritione tactus peccator testatis remittendi peccata exercitio abhorret a peccato, utpote contra Dei sublatus illis videbatur. Ne cum chalegem,et ideo seternis suppliciis luen­ rilatis dispendio lis ageretur, vetuit do. Non sc, nec creatam ullam rem Alexander VII. anno 1067, utriusque Deo anteponit, sed legem Dei tamquam sententiæ patroni» adversariorum pla­ regulam agendi cl sentiendi amplecti­ citis aliquam inurere nolam. De hac tur, cl omnia special prout ad Deum sententiarum varietate nulla nos tenet referuniur. Ipsa supplicia non tantum sollicitudo, quum apud omnes in con­ in se considerantur, sed quatenus fesso sit, neminem posse absolutionis a Deo justissime infliguntur. Nihil au­ frui beneficio, qui affectum peccandi tem est vitii in eo quod quis a sup­ non deposuerit; cl a confessario om­ pliciis abhorreat : est enim a Deo ani­ nem adhibendam diligentiam ut poemæ noslræ insitus amor ille felici­ nitens ad contritionem excitetur, prout tatis, cui obsequi voluntatem ncccssc monet Benedictus XIV.‘post Rituale Ro­ manum. Hoc animadvertendumduxiinua csl. ul obstruatur os calumnianlibus Theo­ Animadversiones. 100. Attritionem disponere ad Dei logos catholicos et Ecclesiam ipsam ; gratiam in Sacramento Poenitentiae im­ sunt enim inter novissimos scriptores petrandam docuerunt Patres Tridenli- Anglicanos qui doctrinam de attritione ni, quin eam suflicere declararint. veluli portentum quoddam el monstrum Fuerunt quidem e scholæ docloribus notant, contra aliorum concessionem. 101. Apud Baptistas, aliosque se­ qui perfectam contritionem requiri contenderent, ut quis absolutioni sa­ ctarios, qui, in occidentalibus prae­ cerdotis recipiendæ foret idoneus ; sertim provinciis, omni arte student quorum sententia , licet haud damnata, sectatores augere , hominum mulie­ post Concilium Tridenlinum obsolevit, rumque imprimis excitatis phantasiis, Jansenianis tamen plerisque acceptis­ præsertim in illis conventibus per plusima. Orta est inter Theologos acris res dies continuatis , in sylvis , (fiampsatis disceptatio, uirum aliquam Dei di­ meetings vulgo dictis) lotum reconcilectionem attritio includere debeat,, liationis negotium peragi censetur, ut sufficiat justitiæ in Sacramento con·• terrore prius incusso , cl peccatore ad sequendæ. Plurimi affirmarunt, Seri - desperationem fere redacto , qui quum (I) De Synodo , dittee». t.vii.e. ilii. η. <0. CAP. IV. DE CONFESSURE. ■ mus impugnavit WicWeff, cujus error a Concilio Conslanticnsi damnatus est. * Petrus de Osma , sæculo decimo quin­ to , confessionem peccatorum specia­ lem ad Ecclesiæ legem, potius quam ad jus divinum referens, ab Archiepiscopo Toletano, et deinde aSixto IV. damnatus est. Lulherus aliquando con­ fessions praedicavit utilitates :« Occulta confessio, quo modo celebratur, miro modo mihi placet, el utilis, imo ne­ cessaria est, ncc vellem eam non esse, cum sit afflictis conscienti® reme­ dium : n’sed pro more mutavit sen­ tentiam , el confessionem deinceps de­ signavit cruentissimam carnificinam. * Ejus sectatores in Confessione Augu­ CAPUT IV. stana privai® confessionis utilitatem agnoverunt,5et eam relinendam op­ DE CONFESSIONE. tarunt, quam Walchius suo tempore adhuc apud suos vigere testatus est. 102. Judiciariae quam sacerdotibus 101. Calvinus negavit juris esse di­ vindicavimus potestatis exercitium vini confessionem, eam vero antiquis­ causæ postulat cognitionem , quæ ha­ simam esse agnovit : «cujus equidem beri nequii nisi reo confilenle ; plera­ vetustissimum esse usum fatemur. ·· que enim delicia latent. Confessio id­ Consuluit quidem afflicto « non negbcirco est sui accusatio sacerdoti facta, gere quod illi a Domino offertur reme­ tamquam Dei ministro, a peccatore, ve­ dium : nempe ut ad sc sublevandum niam quaerente. a Græcis privata confessione apud suum pasto­ dicta est, qua tamen voce totam pœni­ rem utatur. » 7 Carnificinam tamen tcntiæ disciplinam, cujus pars est prae­ appellavit, quæ apud Catholicos fit, cipua, nonntinquam veteres scriptores specialem omnium peccatorum con­ complectebantur. Publica confessio ali­ fessionem. · 103. Convocatio cleri Anglicani anno quando flebat coram fidelium cœlu, ul sui coram omnibus humiliatione 1536 docuit pœnitenliam perfectam peccator tolleret quod delinquendo constare contritione, confessione, et pravum præbueral exemplum , et Dei vitæ emendatione, cum legum el vo­ iram averteret. Secreta autem confessio luntatis Dei acceptatione. · Anglicunum auricularis dicitur, quia auribus insu­ Rituale injungit presbyteris, ul peri­ clitantem vita ad specialem peccato­ surratur sacerdotis. 103. Confessionis necessitatem pri­ rum confessionem, si qua forte tenea- siaiini conceperit certam fiduciam pec­ cata sua sibi remissa esse, hac sibi blanditur. Hanc persuasionem Lulhcri principiis admodum congruam fanalismi fcecundam parentem novit quicum­ que eos inviserit conventus. Quanto melius Tridentini Patres dolorem ani­ mi dc peccato admisso cum proposito non peccandi de cætero , ad peccato­ rum remissionem exigi docuerunt, anathemate dicto ei qui « duas tantum esse pœnitcntiæ parles, terrores scili­ cet incussos conscientiae, agnito pec­ cato, cl fidem conceptam ex Evangelio, vel absolutione, qua credit quis sibi per Christum remissa peccata! »· ( i) ScM. xiv. can. iv. de Pœnil. (XI Seal. vii. prop. vii. (S) L. dc capliv. Habjl. cap. de Pœnil. (4) Serin, do Pœnil. (5) Ari. ii. apud Walcbium inlrod. I. i. c. iii. §. xuir. p. X95. (0) Inii. I. iii. c, iv. n. 7. (7) ibidem n. It. (8) Ibidem n. 17. (9) « Convocation 1538.»-« Thaï perfeci penance ■ ahich Christ rcquireth, consists of contrition • confession , and amendment of former life, ami > au obedient reconciliation Io the lana and «ill of • Goo. » Seo also the Homilies. · Apud Oioniensea trad .No. ex. 9M TRACT. XIV I) E POENITENTIA. Iwr culpa graviori, horientur ; · quod 107. Shakers peccatorum omnium tamen oniitlit Rituale Americanum, confessionem sanctis faciendam esse uti pluries monuimus. Hortatur etiam contendunt ad veniam consequendam, presbyter ante communionem, ul si sacerdotum autem ministerium nihili quis conscientiam suis conatibus pa­ faciunt. 4 care nequeat, ad ministrum accedat, et 108. Concilium Tridentinum hos edi­ quo angiturdolorem ei pandat ministe­ dit canones : « Si quis negaverit, con­ rio verbi divini absolutionis benclieium fessionem sacramentalem vel institu­ una cum consiliis salutaribus acceptu­ tam , vel ad salutem necessariam esse rus. * Id etiam in Rituali Americano rc- juro divino, aut dixerit modum secrete perilur,omissa absolutionis mentione confitendi soli sacerdoti, quem Ecclesia 106. Methodisin', in regulis quas ab initio semper observavit el observat, præscripscrunl societatibus quas vo­ alienum esse ab institutione cl man­ cant Band-Societies , quæ duobus, dato Chrisli. el inventum esse huma­ tribus, aut quatuor vere fidelibus con­ num; anathema sit. » — «Si quis dixerit stant, seu viris, seu mulieribus, nu­ in Sacramento Pœnilcntiæ ad remis­ ptis vel innuptis, dummodo quæübcî sionem peccatorum necessarium non ejusdem generis personis constet,quam­ esse jure divino confiteri omnia cl sin­ dam commendant confessionem, ut Dei gula peccata mortalia, quorum memo­ maudato , quod scilicet a Jacobo pro­ ria cum debita el diligenti præmedimulgatum inlelligunt, obtemperent : talione habeatur, etiam occulta, ctquæ « Confitemini ergo alterutrum peccata sunt contra duo ultima Decalogi prævestra. » Ex illis quilibet conscicnliæ cepta, cl circumstantias quæ peccati soæ statum exponit, et cælcros dein­ speciem mutant; sed eam confessionem ceps interrogat, qua majori possit di­ tantum esse utilem ad erudiendum , ligentia, de suo statu, de peccatis et consolandum pcenitentem, ct olim etiam cl tcnlalionibus·, præscrlim quæ- observatam fuisse tantum ad satisfa­ nam pairarint peccata ex quo tempore ctionem canonicam imponendam; aut ultima vice convenerint, vel quid cogi­ dixerit, eos qui omnia peccata confiteri tatione, verbo, vel opere admiserint de student, nihil relinquere velle divinæ miscricordiæ ignoscendum ; aut demum quo dubitant utrum peccatum sit.s |l) « Here shill lhe . sick person be moved to a be healed. » James v. <6. To this end we agree. . make a special confession of his sins (if he feel . . . To desire aome person among us to speak his conscience troubled with any weighty nut­ his own stale first , and then lo ask the rest in or­ ter). » The visitation of the Sick. Episcopus An­ der, as many and as searching questions as may glican» nomine Patrick hoc de re monel : u The be, concerning their state, sins, and tempta­ penitent therefore should be reminded that his tions............ What known sins have you com­ confession be as minute and particular as it can ; mitted since our last meeting? .... What parti­ since the more particular tlie confession is, to be cular temptations have you met with? What hue sure, tbt more sincere and safe the repentance. » you thought, said or done , of which you doubt In Paley's works ·. The Clergyman's Companion, whether it be a sin or not?»The doctrines and disci­ $ iii. Icrcniias Tayloi examen prolixum conscien- pline of the Methodist Episcopal Church,published lisi suis scriptis inseruit. forthe Methodist Episcopal Church at the Conferen­ (t) « Lei him come lo me, or to some other dis­ ce office, New York , 1836. Ch. ii. section iii. p. 82. creel and learned minister of God's holy Word, (i) · Inorder lo obtain a· final forgiveness, an and open his grief. · The Communion. honest and full confession of every sin , in- lhe or­ (S| · Rules of the Band Societies . drawn up Dec. der of God , will for ever be indispensably neces­ 15 , 41M. The design of our meeting is lo obey sary , while one sin remains concealed in the that command of God, · Confess your faults, one earth. » The testimony of Christ's second appea­ • to another,and pray one for another, llial ye may ring , p. viii. ch. iv. CAP IV. DE ( :ONFE98IOHfc. Î5I non licere confiteri peccata venialia ; eorum scrutari debent conscientias qui anathema sil. » « Si quis dixerit, con­ veniam peccatorum petunt; omnes fessionem omnium peccatorum , qua­ autem petere tenentur : statuto enim lem Ecclesia servat, esse impossibilem, divinitus tribunali, ad cas causæ defe­ cl traditionem humanam a piis abo­ rantur necesse est, ne frustra potestas lendam , aut ad eam non teneri omnes data habeatur. Idem argumentum cx promissione ct singulos ulriusque sexus Chrisliflrleles, juxta magni Concilii Lateranen­ de ligandi solvendique potestate efflo­ sis constitutionem , semel in anno, el rescit. Theologus antiquus animadver­ ob id suadendum esse Chrislifidelibus, tit : « In hoc enim quod ministris sa­ ul non confiteantur tempore Quadrage­ crorum Christus dedit potestatem li­ sima;; anathema sit. » * gandi atque solvendi, insinuavit con­ fessionem eis tamquam judicibus fieri Propositio. Confessio omnium peccatorum mor debere : sic ergo Christus instituit con­ talium quæ quis post Baptismum se fessionem tacite : sed Apostoli promul­ patrasse recordatur, jure divino est gaverunt eam expresse. · ’ Hæc sane necessaria. inlelligenda sunt : Christus quippe 109. Probatur t. cx Scripturis. Chri­ mentem suam ei voluntatem Apostolis stus potestatem remittendi peccata notam fecit, quamvis cx verbis evanApostolis communicans dixit : « Quo­ gelicis ratiocinando colligenda sil. 119. Probatur 2. ex Patribus. S. Cle­ rum remiseritis peccata, remittuntur eis : el quorum retinueritis, retenta mens Romanus, in secunda ad Corinsunt.»1 Judices ergo constituti sunt, ihios epistola, quæ quidem non ea qua ul dijudicarent quinam venia forent prima gaudet auctoritate, sed haud digni, quibusnam ea deneganda esset. omni caret, dicit: « Quamdiu sumus Causæ autem cognitio ad judicium hu­ in hoc mundo, de malis quæ in carae jusmodi maxime esi necessaria : nam gessimus, ex loto corde resipiscamus, quanta fuerit peccatoris pravitas; quæ- ut a Domino salvemur, dum habemus nain ex admissis delictis sequantur tempus pœnilenliæ. Postquam enim e onera, quibus debet satisfacere ; et quæ mundo exivimus, non amplius possu­ sit præsens animi voluntas, innote­ mus ibi confiteri, aut poenitentiam ad­ scant oportet, ut aequum proferatur huc agere. » — j*»r<» vi »£» *·»»<» l'«»i »£l/4sAQ·judicium, divina sanctione roboran­ i» rv tijfis, it iri dum. Hæc autem omnia ex pœnitentis σα,ιίιιι, ■ μιτΛίΰη 1rs * HI. S. Iren.eus de Marco quodam confessione discenda sunt : pleraque euim delicia patrantur remotis arbritis, refert : < Adhuc etiam el amatoria et cl etiam intra animum plurima conti­ adlectanlia efficit, ut el corporibus nentur, solo desiderio concepta. Pœni- ipsarum contumeliam irroget, hic idem tenlis animus ad reparandum damnum, Marcus quibusdam mulieribus, licet el ad occasiones peccandi in posterum non universis. Il.e saepissime conversæ declinandas pariter explorandus est. ad Ecclesiam Dei contessa sunt, cl Ergo vi illius potestatis Apostoli, et qui secundum corpus exterminalas se ab hac in re eorum ministerio funguntur, eo, cl velul cupidine iullammatas valde (I, Seu. xiv. can. vi. el vi». de pœnil. (!) Joann, u. !3· (3) Theol. Venellis an. U9!. I. vi. c. »s. (I Editu eut hæc epistola cum altera an. Ιβπ Oionix in Tbcalro Shcldoniino. Eam commemo­ ravit in hist. Eccl. I. iii. c. S3. Eusebius, quamvia paria auctoritati * , ac prima , tam non asso Jilerit. 25’ TRACT. XIV. DE POENITENTIA illum dilexissc. » 1 S. Epiphanius Idem referens utitur voco Ιξ·>μ·^γ·β»·τ·. * Ergo viguit tunc, confessio peccatorum etiam occultorum : nam nonnisi cx mulierum confessione flagilia illa in­ notuerunt. Vcrosimilc autem est eas ad majorem sui humiliationem ct ad hae­ retici hominis progressus impediendos privalæ delictorum confessioni publi­ cam adjecisse. 112. Tertullianus confessionem vol­ uti pœnitcntiæ pariem et veniæ con­ ditionem commendat : « Tantum reve­ lat confessio delictum , quantum dissi­ mulatio exaggerat : confessio enim satisfactionis consilium est, dissimu­ latio contumaciae. ... Is actus qui magis Græco vocabulo exprimitur ct frequentatur, exomologesis est, qua de­ lictum Domino nostrum confitemur, non quidem ut ignaro, sed quatenus satisfactio confessione disponitur, con­ fessione poenitentia nascitur, pœnitentia Deus mitigatur. Itaque exomologesis prosternendi ct humilificandi hominis disciplina est, conversationem injun­ gens misericordis illicem. De ipso quoque habitu atque victu mandat, sacco cl cineri incubare, corpus sor­ dibus obscurare, animum moeroribus dejicere, illa quæ peccavit tristi tra­ ctatione mulare : cæterum pastum cl polum pura nosse, non ventris scilicet, sed animæ causa ; plerumque vero jejuniis preces alere, ingemiscere, lacrymari, et mugire dies noclesquc ad Dominum Deum tuum, Presbyteris advolvi, el aris Dei adgeniculari, om­ nibus fratribus legationes deprecationis suæ injungere. Hæc omnia exomolo­ gesis, ut poenitentiam commendet, ul de periculi timore Dominum honoret, ul in peccatorem ipsa pronuncians pro Dei indignatione fungatur, cl temporali afflictatione æterna supplicia non di­ cam frustretur, sed expungat. Cum (<) L i. adv. liter. c. ix. igitur provolvit hominem, magis rele­ vat; cum squalidum facit, magis mun­ datum reddit : cum accusat, excusat; cum condemnat, absolvit. In quantum non peperceris tibi, in tantum libi Deus, credo, parcet. PIcrosqiie tamen hoc opus ul publicationem sui aut suffugere , aut de die in diem differre, præsumo , pudoris magis memores quam salutis : vclul illi qui in partibus verecundioribus corporis contracta vexatione, conscientiam medentium vitant, cl ita cum erubescentia sua pereunt. Intolerandum scilicel pudori, Domino offenso satisfacere, saluti pro· dilæ reformari. Næ tu verecundia bonus , ad delinquendum expandens frontem, ad deprecandum vero sub­ ducens.. . . Grande plane emolumen­ tum vcrccundiæ occultatio delicii pol­ licetur : videlicet si quid humanæ nolitiæ subduxerimus, proinde et Deum cela­ bimus ’ Adcone existimatio hominum el Dei conscientia comparantur? An melius est damnatum lalerc, quam palam absolvi ? . . .Side cxomologesi retractas, gehennam in corde considera, quam libi exomologesis extinguil : et pœnæ prius magnitudinem imaginare, ul de remedii adoptione non dubites. .. Igitur cum scias adversus gehennam, post prima illa intinctionis Dominicæ monimenta, esse adhuc in cxomologesi secunda subsidia, cur salutem luam deseris ? cur cessas aggredi quod scias mederi libi ? . . . . Peccalor resti­ tuendo sibi institutam a Domino exomologesim sciens , praeteribit illam , quæ Babylonium regem in regna re­ stituit? »8 113. Tertullianum exomologesis no­ mine totam pœnitcntiæ disciplinam complecti liquet, a præcipua parle lota appellata. Confessio, et quidem homini facta, clarissimis verbis statuitur : <■ révélai confessio delictum, » « con- '*) Iter. xxxiv. (s) L. Je pccnil. c. ix. <ΛΙ·. IV. DE CONFESSIONE fossione pccniteiitia nascitur ; » indo. stolus ea occasione dixit : ■ Confitemini * Iit peccatorem < presbyteris Dei advol­ ergo alterutrum peccata vestra. » flo. Omnia publicanda, etiam quæ vi : n « cum accusat, excusat ; cum condemnat, absolvit. » Occulta delicta cogitatione sola deliquimus, dicit, ut respicit, ideoque malus pudor repro­ accusatorem diabolum præveniamus : batur. Qtiod autem publicationem sui « Si quid in occulto gerimus , si quid refugere dicantur, qui confiteri diffe­ in sermone solo, vel cliarn intra cogi­ runt, de revelatione soli sacerdoti facta tationem secreta commisimus, cuncta recte intelligitur. Equidem Tertulliani necesse est publicari, cuncta proferri. verba de quadam confessione, seu ... Tu ergo, inquit, dic prior, ne te publica, seu privata , necessario expli­ ille prævenial : quia si prior dixeris, el canda sunt; at publicæ confessioni non sacrificium pœnitcntiæ obtuleris . . . conveniunt quædicit, nempe eam esse et tradideris carnem luam in interitum, a Domino institutam , et lanlæ neces­ ul spiritus salvus fiat in die Domini, sitatis, ul non alia ratione gehenna ex- dicetur el tibi : quia percepisti cl tu in linguatur. vita tua mala, nunc vero hic requiesce. H i. Origenes, respondens objectioni Sed et David eodem spiritu loquitur in unam esse apud Christianos peccato­ Psalmis, et dicit : « Iniquitatem meam rum veniam , quia Baptismum ilerato n notam feci, et peccatum meum non suscipere non licet, dicit martyrio, » cooperui. Dixi pronuntiabo adversum eleemosyna, injuriarum condonatione, » me injustitiam meam Domino, el tu peccatorum conversione, et charilalis » remisisti impietatem cordis mei. » abundantia veniam impetrari ; deinceps Vide ergo quia pronuntiare peccatum, pergit : « Est adhuc ct septima , licet remissionem peccati moretur. «5 Hæc dura cl laboriosa, perpœnitentiam re­ a (1st ruunt necessitatem confitendi; quæ missio peccatorum, cum lavat peccator quum de publica coram omnibus con­ in lacrymis stratum suum , el fiunt ei fessione non potest affirmari, ad con­ lacrymæ suæ panes die ac nocte, et fessionem qua peccator non erubescit cum non erubescit sacerdoti Domini in­ sacerdoti Domini indicare peccatum dicare peccatum suum, et quaerere suum referenda plane est. medicinam, secundum cum qui ait : 116. Peccatorem comparat homini " Dixi, pronuntiabo adversum me in- male se habenti, qui stomacho gra­ » justitiam meam Domino, citu remi- vatur: « Vide ergo quid edocet nos » sisti impietatem cordis mei. » In quo Scriptura divina, quia oportet peccatum impletur et illud quod Jacobus Apo­ non celare, intrinsecus............... Tan­ stolus dicit: « Si quis autem infirmatur, tummodo circumspice diligentius cui » vocet presbyteros Ecclesiæ, el im- debeas confiteri peccatum tuum : proba • ponant ei manus, ungentes eum oleo prius medicum, cui debeas causam » in nomine Domini ; ct oratio fidei languoris exponere, qui sciat infirmari » salvabit infirmum, et si in peccatis cum infirmante, Here cum flente, qui » fuerit, remittentur ei. » * Confessio condolendi et compatiendi noverit di­ igitur qua quis sacerdoti Domini indicat sciplinam ; ul ita demum si quid ille peccatum suum, quærens animae me­ dixerit, qui se prius et eruditum me­ dicinam, est ratio veniam consequendi. dicum ostenderit et misericordem, ai Quod Origenes eam cum unctione infir­ quid consilii dederit, facias elsequaris. morum conjunxerit, contigit quia Apo­ Si intellexerit et præviderit talem esse (I; Horn. II. in Levit, η. I. (8) Jac. v. IC. Vol. iii. [S) Hom. HI. in Lent ». I. ia>4 TRACT. XIV. DE POENITENTIA Jtnguorom mum, qui in conventu lotius ipsas cogitationes. Privata igitur apud Ecclesiæ exponi debeat ot curari, ex sacerdolcs flebat tunc confessio, et quo fortassis cl cælcri ivdiilcari pote­ remissio per bos facta apud Dominum runt, ct Iu Ipse facile sanari, mulla grata credebatur. hoc deliberatione, ct satis perito modici 1IH. Lactantius circumcisionem sym­ illius consilio procurandum est. »1 bolum quoddam et typum pœnilenliæ Confessionem publicam a privata clare esso docet. « Volens enim (Deus) vilæ distinguit, baneque adslruit necessa­ ac saluti nosiræ pro æterna sua pietate riam; illam e confessorii judicio pru­ consulere, poenitentiam nobis in illa denti pendere docet. circumcisione proposuit : ut si cor 117. S. Cyprianus dc lapsis agens nudaverimus , id est, si peccata nostra dicit : « Vidctille (Deus) corda ct pectora confessi satis Deo fecerimus, veniam singulorum, el judicaturus est non tan­ consequamur, quæ contumacibus et tum de factis, sed et dc verbis, et de admissa sua celantibus denegatur ab cogitationibus nostris ; omnium mentes eo qui non faciem, sicut homo, sed voluntucsquc conceptas in ipsis adhuc intima ct arcana pectoris intuetur. »4 clausi pedoris latebris intuetur. Deni­ Hanc peccatorum confessionem fieri que quanto et lidc majores ct limore homini liquet : neque enim de privata meliores sunt, qui quamvis nullo sa­ sui corain Deo humiliatione verbis tam crificii , aul libelli1 facinore constricti, amplis dicendum foret. Eam autem quoniam tamen de hoc cogitaverunt, respicere omnia peccata, etiam occulta, hoc ipsum apud sacerdotes Dei dolenter pariter manifestum est, quum nullum el simpliciter confilentcs, exomologe- liat discrimen, et cor nudandum dica­ sin conscientia; faciunt, animi sui pon­ tur. Ejus necessitas tanta est, ut venia dus exponunt, salutarem medelam admissa sua colantibus denegetur. Nihil parvis licet el modicis vulneribus ex­ est quod suadeat dc confessione coram quirunt; scicnles scriptum esse : «Deus cœtu fidelium agi : quam sane nemo dixerit lantte necessitatis. Hanc veræ » non deridetur. »........... Confiteantur singuli, quæso vos, fratres dilectissimi, Ecclesiæ notam adsignal, qua scilicet delictum suum, dum adhuc qui deli­ a Novatianis, eo tempore grassanlibus, quit in sæculo est, dum admitti con­ discernebatur, quod omnium peccato­ fessio ejus potest, dum satisfactio et rum vulneribus pœnilenliæ cl confes­ remissio facia per sacerdolcs apud Do­ sionis remedia suppeditaret : « Sed minum grata est. »s Patet confessio­ quia singuli quique cœtus hæreticorum nem apud sacerdotes peccatorum etiam se potissimum Christianos esse,'et suam cogitatione admissorum a Cypriano Catholicam Ecclesiam putant, sciendum commendari et inculcari ad remissio­ est, illam esse veram in qua est con­ nem peccatorum assequendam Quod fessio et poenitentia , quæ peccata el autem de cogitatione idololatrici cultus vulnera, quibus subjecta est imbecil­ loquatur, contigit quia de lapsis in litas carnis, salubriter curat. »4 Vide­ persecutione scribebat ; sed de aliis rint sectæ quo discrimine a vera Christi omnibus peccatis gravibus valet quam Ecclesia distinguantur. adducit ratio, quod scilicet Deus om­ 119. S. Ephvem Syrus, post peccata nium mentes intueatur, judicaturus enumerata,ait : «Si te devictum in hoc (I) Horn. 11. in Γ«. utvii. (i) e Facinus libelli » dicebatur eorum crimen qui testimonium cultus idulolatrici prerstiti a ma- gistratibus mercabantur, quin idola ipsi colorent. (») L. de lapsis (*) Inst. I. iv., c. ivii. (5) Ibidem csx». CAP. IV DE CONFESSIONE. senseris, festina sanitatem recipere, et statue custodiam in corde Ino, et per confessionem a spiritali patre et a me­ dico quterc medelam, ne rursum eadem patiaris. » * 120. S. Basilius ait : ·■ Omnino in peccatorum confessione eadem ratio est, qute etiam in apertione viliorum corporis. ITl igitur vilia corporis ne­ quaquam quibusvis homines temere aperiunt, sed iis tantummodo qui ra­ tionem qua ea curanda sint teneant, eodem modo etiam peccatorum con­ fessio fleri debet apud eos videlicet, qui ea possunt curare, n — «vr« *ai / «ÇaytptVffïr αμαρτιματνι yhifbai ita<>> rtir wtxir· τΐΐιμίιιΐτ r<» eixcre/uur rut μι>στ·μι>ι rt 01« Ιξιμιλβγιιτάαι τα ίμάγτ·ματα. s UhiCUiqUC e populo peccati reo confessionem ne­ cessariam esse tradit, præsertim gra­ vius peccantibus : « Magnum csl el grave peccatum ? Multa opus habes confessione , lacrymis amarulentis — ntff.tr σιι Xfiia mr ιζιμίλιγκτίντ. (i) 4 *3 121. S. Gregorius Nysscnus hortatur peccatorem ad fiduciam in sacerdote, ul ei detegat peccata : <» Quam ob rem major tibi in eum fiducia sit, qui te in Deo genuit, quam in illis a quibus corpore procreatus es. Audacter ostende illi quæ sunt recondita. Animi arcana tamquam occulta vulnera medico de­ tege. Ipse et honoris el valetudinis tuæ rationem habebit. >> · El alias : « Qui autem latenli ablatione sibi alienum usurpat, si deinde per declarationem peccatum suum sacerdoti aperuerit, vitii studio in contrarium mutato, ægritudinem curabit. » 0 (i) !.. i. Adinonil. do compunctione cordis. (i; In Reg. brev. resp. ad qu. iW. (3) Ibidem resp. ad qu. ies. (I) Ilum in haj« verba : Attende lit» ipe·· se 122. S. Ambrosius ait · Nonnulli ideo poscunt pomitemiam, ut itotim sibi reddi communionem velint Binon tam se solvere cupiunt, quam sacer­ dotem ligare. Suam enim conscientiam non exuunt; sacerdotis indunnl. Pnceptum csl : « Nolite sanctum dare can nibus. »7 Arguit eos qui post con­ fessionem negligunt obire pœnilenliæ publica munia, quibus Deo satisfaciant: ■■ An quisquam ferat, ul erubescas Deum rogare, qui non erubescis rogare hominem? Et pudeat te Deo snpplirore, quem non lates, cum te non pmlent peccata tua homini, quem lates, confi­ teri ? » · Dicit etiam : « Si vis justificari, fatere delictum tuum : solvil enim cri­ minum nexus verecunda confessio pec­ catorum............ Vides qua remissionis pollicitatione te prorocel ad confiten­ dum »’ Confessionis homini, scilicet sacerdoti, facicndæ vim et necessita­ tem hæc plane ostendunt. 125. S. 1’acianns : · Vos ergo primum appello, fraires, qui criminibus ad­ missis ptrnilenliam recusatis : vos . inquam, post impudentiam tumidos , post peccata verecundos, qui peccare non erubescitis, ct erubescitis coniiteri ; qui cum mala conscientia Dei sancta contingitis, et altare Domini non limetis............ Ecce iterum Apo­ stolus ad sacerdotem : ■ Manus cito » nulli imponas, nec communicaveris » peccatis alienis. ■ Quid facies lu qui decipis sacerdotem ? qui aul ignorantem fallis, aul non ad plenum scientem, probandi difficultate confundis? . . . Rogo vos, fratres, etiam pro periculo meo, per illum Dominum quem occulta non fallunt, desinite vulneratam tegere conscientiam. « 10 De confessione occul­ torum delictorum sacerdotibus faciendi (5) Orat, in eos qni alios acerbe judicant. (6) Ep. ad Lclojuiu. (7) L. ii. do *tœnit.,c (8) Ibidem, c. ». [β) Ibidem, c. vi. (10) 1'arencsi ad pwnil. 2a(i TRACT. XIV. DE POENITENTIA. ufrîl : nam Deus per sacerdotes pœni- veniant nostra peccata? Nam si hoc tentibus ignoscere dicit. esset, omnia essent contecta. Nam lâl. S. Joannes Chrysoslomiis , sub sicut qui ostium est ingressus, est in­ finem Quadragcsimalis jejunii populum tus, sic qui propria mala cogitatae Antiochenum sic allocutus est : « Quem­ supputat, omnino veniet ad eorum admodum naucleri, el cursores, cl curationem. Sin autem dicit : Sum pec­ alhlelœ , ubi ad linem veniunt, magis cator; ca autem per species non cogi­ enituntur et vigilant, eodem modo et tat ac supputat, cl non dicit: Hoc cl nos facere oportet : quia in magnam illud peccatum admisi; nunquam ces­ hanc hebdomadam pervenimus Dei gra­ sabit, semper quidem conlitcns, cu­ tia , nunc maxime ct jejunii cursus ram autem nullam gerens correctio­ intendendus , cl magis conlinuandæ nis. » 5 125. S. Hieronymus : « Si quem ser­ sunt preces, facicndaque diligens cl pura peccatorum confessio. » * — w«xx»» pens diabolus occulte momorderit, el, nullo conscio, eum peccati veneno »α» rii rii ίμαρτ>μ'"ν> iKiihçasia.i. — Hæc de confessione a infecerit ; si tacuerit qui percussus singulis communioni paschali præmil- est, el non egerit pœnilentiam, nec lenda intclligcnda sunt; quod enim vulnus suum fratri cl magistro voluerit perlinet ad publicam confessionem , confiteri, magister qui linguam habet jam ab initio Quadragcsimæ per­ ad curandum, facile ei prodesse non acta eral. Alias dicil : « Qui homini poterit. Si enim erubescat ægrolus delegere peccata erubescit, Deo vero vulnus medico confiteri, quod ignorat cernente facere non erubescit, neque medicina non curat. » « Alligat vel solvit confiteri vult, et pœnilentiam agere, in Episcopus el presbyter, non cos qui die illa, non coram uno vel duobus, sed insontes sunt vel noxii, sed pro officio universo terrarum orbe spectante tra­ suo, cum peccatorum audierit varie­ ducetur. n * — i 7'“P «ϊΓΛίαΧν»ιμ»tr άιίρώπφ tates , scii qui ligandus sil, quive sol­ άπιχαλύ^αι τλ αμα.ρτ·ματα.' ©lev it ipûtrtr vendus ·< * 126. S. Augustinus ait : « Conscientia μί αι7Χνκμ»ιτ πραζαι, μ·1ι Λιλωι ΐμίλίγΰβαι χαί μιταιΛίαι, ·' Ιχ·ιι» r» «» Irwrit, lua saniem collegerat, apostema tu­ muerat, cruciabat le, rcquiescçrc non «HrxetJvt, άλλα r»r àxa?»r ifûr *r ματί;ιται. — Alias post explicata sinebat : adhibet medicus fomenta ver­ Pauli ad Hebræos verba de renovatione borum, ct aliquando secat; adbibet iterata per Baptismum impossibili, medicinale ferrum in correptione tribu­ ait : « Annon priusquam didicissetis , lationis. Tu agnosce medici manum : quod per pœnilentiam ablui possunt confitere, exeat in confessione, ct de­ peccata, cratis anxii, ul qui sciretis fluat omnis sanies. » 6 Alias dicil . non esse aliud lavacrum , cl dc vobis « Implicatus igitur tam mortiferorum spem abjeceratis? Tunc autem cum ea vinculis peccatorum .... veniat ad didiceritis, per quæ recte agitur pu·- Antistites, per quos illi in Ecclesia nilenlia cl remissio, et quod omnia claves ministrantur: cl tamquam bonus poterimus effugere, si ea utamur, ul jam incipiens esse lilius, maternorum oportet, quamnam assequamur ve­ membrorum ordine custodito , a præniam, si ne iu mentem quidem nobis positis Sacramentorum accipiat satisfa­ it) Ilum. >u. in Genut. (i; Uial. dc nuliete Suniaiitaiu. |S) Horn. ii. c. vi. Ileli. *)( Comni. in c. xvi. Mattii. 15) Enari. in P«. Itvi. n. 7. CAP IV. DE CONFESSIONE. r>7 ctionis suæ modum : ul i π offerendo confessionem egredere, qui apud te sacrificio cordis contribulati devotus interius per negationem late». Venial et supplex, id tamen agat quod non itaque foras mortuus, id est,culpam con­ solum ipsi prosit ad recipiendam sa­ fiteatur peccator. Venientem foras act­ lutem, sed etiam cæleris ad exemplum. ivant discipuli, ut paslores Erclesiæ Ut si peccatum ejus, non solum in gravi I ei poenam debeant amovere quam mcejus malo, sed etiam in tanto scandalo rut, qui non erubuit confiteri quod aliorum est, atque hoc expedire utilitati i fecit. »s 129. Probatur 5. Conciliorum autho· Ecclesiæ videtur Antistiti, in notitia mullorum, vel etiam lotius plebis, ritate. Concilium I.aodicenum decrevit: agere pœnilentiam non recuset, non « De his qui diversis facinoribus peccaresistat, non lelhali et morliferæ i verunt, ct perseverantes in oratione plagæ per pudorem addat tumorem. »· confessionis et pœnilenliæ, — >λι Liquet igitur peccata necessario defe­ Ttftvtrar r» xpiitoZS r»r renda ad Ecclesiæ Antistites , per quos /xfrxtsfar — conversionem a malis ha­ claves ministrantur, publicam autem buere perfectam, pro qualitate delicii, pœnilentiam ex eorum pendere judi­ talibus post pœnilenliæ tempus impen­ cio. sum , propter clementiam et bonitatem * 127. S. Leo Magnus ad Episcopos Dei communio concedatur. » 130. Concilium Cabilonense I. anno Campaniæ scribit : « Illam etiam contra apostolicam regulam præsumptionem, 630 : « De poenitentia vero peccatorum, quam nuper agnovi a quibusdam illi­ quæ est medela animæ, ulilem esse cita usurpatione committi, modis om­ hominibus censemus : et ul pœninibus constituo submoveri: ne videlicet tenlibus a sacerdotibus, data con­ de singulorum peccatorum genere , fessione, indicatur [poenitentia, uni­ libello scripta professio publicetur : versitas sacerdotum noscitur consen­ cum reatus conscientiam sufficiat solis tire. »5 151. Trullana Synodus anno 692 : sacerdotibus indicari confessione se­ creta. n * «Oportet autem eos, qui solvendi et 128. S. Gregorius Magnus explicat ligandi potestatem a Deo accepere, quomodo potestas a Christo data exer­ peccati qualitatem considerare, cl ejus cenda sil : « Causæ ergo pensandæ qui peccavit ad conversionem prom­ sunt, et tunc ligandi atque solvendi ptum studium, el sic morbo conve­ potestas exercenda. Videndum est quæ nientem afferre medicinam. » · culpa praecessit, aut quæ sil poenitentia 132. Turonense III. Concilium anno secuta post culpam, ut quos omnipo­ «15 docet : ■« Episcopis et presbyteris tens Deus per compunctionis gratiam diligenti cautela pertractandum est, visitat, illos pastoris sententia absolvat. qualiter hominibus sua sibi delicta Tunc enim vera est absolutio præsi- conlitcutibus tempus abstinendi adseridentis.cum aeterni arbitrium sequitur baul, ut juxta modum peccati pœnilenjudicis. »—« Lazaro ergo dicitur : « Veni tibus abstinentia indicatur: quoniam » foras : »ac si aperte cuilibet mortuo in varie ab aliquibus sacerdotibus ct in­ culpa diceretur: Cur reatum tuum intra discrete hæc judicia proferuntur. Ideo conscientiam abscondis ? Foras jam per necessarium videbatur nobis, cum (I) Seim. cccli. allas I. c. 4. (i) Ep. coivi. alias lui. (3) Hom. uri, in Evang. (4) Can. ii. (8) Can »iii. (G) Can. cii. ΊΙΙΛΙ.Ί. XIV. DE ΙΌΕΜΊΕΜΙΛ. omnes Episcopi ad sacrum palatium congregati fuerint, ab cis edoceri, cu­ jus antiquorum liber pœnitcniialis po­ tissimum sil sequendus. ·> ' Concilium Cabilonensc II et Dhemense eodem anno habita , et Wormaliense anno RfiR videre etiam licet. 153. Probatur 4. ex veteribus libris pœnilcnlialibus. Exlat liber pœnilenlialis Joannis Jejunatoris, Palriarchæ Conslanlinopolilani, sub (luem sæcull sex­ ti, quem ex codice manuscripto quin­ gentorum annorum vetustatis descri­ psit ante duo fere saecula Joannes Moiinus. In eo sacerdos sic alloquitur poenilcnlem : « Spiritualis fili, ego confessionem luam primario ac praeci­ pue non recipio , nec tibi absolutionem concedo, sed per me Deus .... Re­ vela igitur cl declara coram sanctis Angelis, nihilque me cela eorum , quæ a le clam facta sunt, vclut si Deo oc­ culta cordium cognoscenti confitereris, el ipse occultorum cognitor delebit om­ nia quæ revelaveris. . . . Licet enim hoc pudendum et probrosum libi vi­ deatur opera probris el pudori obno­ xia revelare ; attamen eximie et accu­ rate tibi persuasum esto, per præsenlem pudorem te a futuro liberari, et mandatis obediendo, non modo indul­ gentia, sed cliam coronis te dignum fieri. » Ipsi deinceps « mansueta el serena voce dicit : Quomodo, frater, vel soror, primum virginitas tua corrupta est? Per fornicationem, vel legitimum matrimonium , vel per mollitiem, aut aliquid eorum quæ sunt contra natu­ ram ? Consentientem vero et dicentem sic el sic, ilerum ipsum interrogat, in quot mulieres inciderit, antequam uxo­ rem duceret : Nuta aliquae earum essent aucillæ,quantæ viduæ.el quantae nuptæ? . Hæc imprimis confessorem oportet (i) Apud Moiinum in «|ce open * · Commealariui Uiiloriciu de dieciphna in adminittralu - interrogare confltcntein : in universum simul in quotas incidit. Ante enim om­ nia numerus quærilur, et personarum differentia. » Taura. <> irpariir Χξ· rb rir Ιξιμ·>.ιγ·9ΐΐΓ aiaiiXs/ztie» iuurâr ri» î£tp«A>)κμι»·» *αί r» «Ac» iir«>» *pC7 * 134. Egbcrlus, Eboracensis Archiepiscopus, anno circitor 751 creatus, librum pœnilcnlialem excerptum e ca­ nonibus catholicorum Patrum edidit, qucin ex codice sexcentos annos aetate · superante descripsit suo tempore Mo­ rinus. In eo puenilens dicit : « Nimis peccavi in cogitationibus nefandissi­ mis , delectando cis , el consentiendo illis, et meditando atque disponendo in sensu et in memoria , atque volun­ tate mea , qualiter explere potuissem opera quæ male cogitabam. »> ’ Plures alias confessionis formulas continet ille liber, inter quas sacerdotis confessio habetur. Dc ipso munere confessiones audiendi. « Peccavi de illis puniten­ tibus , qui ad me propter confessionem venerunt, quos ego nec secundum le­ gem admonui, nec solicilus fui de illis, sicut debui. « * 135. Probatur 5. exemplis. Socrates celebrem rem gestam tempore Neclarii Palriarchæ Consianlinopolilani refert singulorum post Baptisma patratorum a muliere confessionem apud presby­ terum puenilentiarium peractam ; »·« jU»Xoyi»ra» rar âjuauriar, «r Sir·— )Γ(ιάΧ<< ptrà ri βάπτιτμα. 1 « Sigilkllim confitetur peccata quæ admiserat post Baptismum. » Erat ergo mos singula peccata sacerdoti confitendi. De S. Am­ brosio narrat Paulinus diaconus : « Quo­ tiescumque illi aliquis ob percipiendam pcenilentiam lapsus suos confessus es­ set , ita flebat, ut ct ficre illum compel- no Sacramenti Pernitentia, p. ’u. (8) |n calco Comm. p. 13. (4) Ibidem p. U (j, |„ Vi j^g,. c Mjl CAI* IV. DE CONFESSIONE. M lerel . vidobalur enim sibi cum jaccnle adhuc hodie sub * jacere.» s. Audoenus, Roihotnagen- miani refert Agnelcm Augustam, llensis Episcopus , sa-culo septimo , in vita rici IV. matrem, Rom®, ante aram Principis Apostolorum, confessionem S. Eligii Noviomensis Episcopi, narrat « Cum jam Eligitis virilem ageret æta- generalem peregisse : · Per lugubres tem , cupiens sc vas Deo exhibere san- gemitus et amara suspiria, ab ipsa ctificaluin , ct metuens nc aliqua suum quinquennii infantia quidquid subtile delicta pectus frustrarent, omnia ab vel minimum potuit in visceribus titil­ adolescentia sua coram sacerdote con­ lare , quidquid in cogitationibus va­ fessus est acta. » ’ In actis Sanctorum num, quidquid subrepere potuit ia Ordinis S. Benedicti ab anno 700 ad an­ sermone superfluum, fidelibus relatio­ num 800, ostendit Mabillonius rem nibus evolvit. »5 150. Probatur β. ex Orientalium st­ perquam communem fuisse ea ælate ut principibus viris essent confcssarii. elarum consensione. Notum csl confes­ Murtinus monachus Corbejcnsis Caroli sionem apud Græcos fieri, quodliquel Mantelli excipiebat confessiones. S. ex responsione prima Hiercmiæ Palri­ Ausbcrtus Theodorici III Francise re­ archæ Consianlinopolilani ad Lutheragis peccata in sacro tribunali audiebat. nos, ct ex confessione orthodoxa a Theodorus Sludilcs in vita S. Platonis quatuor Patriarchis edita. Apud Syros scribit : << Quod laudabilius csl, occul­ etiam viget, lestante Nairono. · Sic tas mentis cogitationes, et acta cuidam apud cælcras plerasque sectas Orientis, eorum qui praeerant, confitebatur : quamvis apud aliquas non sit adeo fre­ quæ res magnum religionis illius erat quens ejus usus. Ejus origo proinde indicium. Idque cum perfecle faccre csl prior qualibet secla , el merito re­ solitus esset, qui confessionem ipsius censetur inter pristina inslilula ab Apo­ audiebat, admirationem ac stuporem stolis commendata, et a Christo ipso afferebat. » Wilhclmus Malmesburien- profecta. 137. Probatur 7. proscriptione. I btsis laudat milites Normannos, « quod tota nocte confessioni peccatorum va­ que per Ecclesiam obtinet confitendi cantes, Dominico corpori communica­ lex ct consuetudo, nec auctor, nec verint, antequam pugnam cum Anglis tempus originis, post Aposlolicam xtainirent. »(i) *3 In Concilio œcumenico Con- tem adsignari potest. Ergo ad Aposto­ slantinopolilano IV., anno 870, Legali los, et proinde ad Chrislum referenda Pontificis Hadriani II. Theodorum Pro- est. Equidem res esi adeo per se dif­ tospatliarium interrogaverunt : «Feci­ ficilis , ul nunquam humana auctori­ sti confessionem, et accepisti pcenas de tate induci lex potuerit, vel consuetudo peccato illo pœnitens ? Theodorus di­ oblinerc; quæ tamen omnes fideles xit : Eliam.Vicarii dixerunt : Cui confes­ absque gradus vel ordinis discrimine sus es? Theodorus dixit : Nescio, de­ arde ligat. Apud Anghcanos videre li­ functus est : id tantum scio, quia char­ cet frustra esse omnem humanum co­ tularius el monachus qui quadraginta natum ad confessionem inducendam, annos habitaral in columna : meum divina sanctione sublala ; ipsi enim eam illi scelus confessus sum, a quo pœ- valde commendarunt, et sxpius hortati nam septennii irrogatam accepi,quam sunt suos ad eam peragendam ; quam (i) In vila S. Ambroaii. (i; In Vila S. Eligii c. vii. (3) !.. Hi. dejgcsiis Anglorum c.xv. (*,’ Coae. Comi. jcl u. I«l opuaculo hi. Ie,' Euoplia p. 195. •flO TRACT. XIV. DE POENITENTIA. tamen vehementer omnes refugiunt. haud omnino manifesta videatur, tra­ Inde videre est nunquam contingere ditionem el consuetudinem receptam potuisse ut confitendi consuetudo in­ argumentum præbcre certissimum di­ duceretur, vel necessitas agnosceretur, vini mandati contendimus. nisi ab ipsis Ecclesiæ exordiis injuncta 141. Obj. 2. l’t judicium fiat cuinani fuisset, Dei ipsius nomine el auctori­ venia danda sit, cuinam deneganda, parum prodest singula referre quæ tate. 138. Congruit confessionis usus cum quis patraverit peccata, sed salis est Judæorum more ex Dei lege orto ; con­ pcenitenlls animi habere indicia haud fitebantur enim delicta, pro quibus vi­ dubia. 142. Resp. Peccatorum notitia requi­ dimus immolabant. ‘ ritur, ut quæ pœnilcnti imponenda Objectiones solvuntur 139. Obj. i. Confessionis onus nimis sint onera ad reparanda quæ patravit gravo est quam quod possit ratiocinan­ innotescant, ct ul remedia congrua do deduci ex potestate remittendi pec­ praescribantur. Praeterea sui ipsius hu­ cata, absque speciali Christi mandato. miliatio est inter præcipua pœnitenliæ 140. Resp. Non ratiocinio humano , indicia, idcoquc maxime inservit con­ sed Chrisii mandato nititur confessio ; fessio, ut sacerdos judicet utrum ve­ nec alias potuit in Ecclesia universa nia dignus sit. 145. Obj. 3. Venia datur absque ulla ab antiquissimis temporibus oblinere. Quæ mandavit ipse, optime innotescunt peccatorum confessione, quando hæc fieri nequit ; quæ quidem plerumque ex Apostolicis institutis ; Apostolis quippe jussit ut docerent omnia quæ- nonnisi ex parte fit : vix enim aliquis cumque illis mandaverat : mos autem singula in memoriam revocare potest. 144. Resp. Quandocumque confes­ confitendi merito recensetur inter in­ stituta quæ Apostoli ex Chrisii mandato sionis facultas deest, animi voluntas sanxerunt. Necesse non est ut omnia Deo est accepta ; qui etiam haud rejicit Scripturis contineantur, quum potius pœnilcnlem, qui omnia, quorum me­ liqueat prædicationem cl institutionem mor est, delicia recenset. Quod hisce publicam, viva voce, fuisse praeci­ in rerum adjunctis venia detur, osten­ puam rationem a Christo statutam, el dit nihil ultra vires nobis injungi, ct ab Apostolis adhibitam, ad promul­ bonam animi voluntatem esse Deo gra­ gandum doctrinam el mandata Chrisii ; tam ; sed non tollit confitendi necessi­ nec nisi cx occasione ea fuisse scripto tatem , quæ cx Scripturis el traditione consignata. Non igilur ratiocinando innotescit. 145. Obj. 4. « Luculenta testimonia confessionis onus inducimus et sta­ tuimus; sed consuetudinem pristinam exstant tum in historiis, tum apud an­ cl universalem confitendi vindicamus, tiquos alios scriptores , quæ doceant tum Aposlolicæ traditionis certissima hanc fuisse politicam disciplinam, ab auloritate, tum Christi verbis, ex qui­ Episcopis institutam, non legem a bus judicandi potestas, quibusnam Christo aut Apostolis positam. .... venia danda sil, quibusnam vero de­ Referi Sozomcnus fuisse hanc Episco­ neganda, manifesto probatur Confes­ porum constitutionem diligenter ob­ sionis necessitas inde sequitur, haud servatam in Ecclesiis Occidentalibus, longo et incerto ratiocinio, sed conse­ praesertim vero Romæ. Quo significat cutione facili et obvia ; quæ si cuiquam non fuisse universale omnium Ecclc- (I) llcbiew Ritual by l„ Meander. London 1810. ρ. η. CAI'. IV. DE CONFESSIO. E. 149. Obj. o. De confessione singuli * sacerdotibus tunc temporis peracta ni­ vinus. 140. Resp. Quod referi Sozomenus, hil a scriptoribus dicitur, sed soli Pœspecial munus Pœnilcntiarii publici, nitentiario, cujus muneris originem uli fatetur ipse Calvinus : « Is est (quem et munia Sozomenus sic describit : hodie quoque in singulis cathedralibus - Grave ac molestum ab initio jureEcclesiis Pœnilciiliarium vocant) gra­ I merito visum esi sacerdotibus, tam­ viorum criminum, cl quorum censura quam in theatro, circumstante totius ad exemplum pertinet, cognitor.·» Il­ Ecclesiæ multitudine , crimina sua lud quidem munus ad disciplinam re­ evulgare. Itaque ex presbyteris ali­ cte refertur, el ab Episcopis lolii, sicui quem , qui vitae integritate spectatissi­ mus esset, el taciturnitate ac pruden­ elstatui potuit. 147. Obj. 5. Non alia tunc viguit con­ tia polleret, huic officio præfeceruol : fessio , quam quæ apud Pœnilenlia- ad quem accedentes ii qui deliquerant, rium peragebatur : nam apud eum actus suos confitebantur. Ille vero pro mulier nobilis singula quæ post bapti­ cujusque delicio, quid aut facere sin­ smum admiserat peccata confessa est, gulos aut luere oporteret, pœnæ loco testante Socrate; el munere illo abro­ indicens, absolvebat conlitcnles, a se gato, ob diaconi facinus ea occasione ipsis pœnas criminum exacturos. » Ha evulgatum. Ncclarius « unicuique per­ Sozomenus.s misit , pro arbitrio, et pro animi sui 150. Resp. Originem hanc muneris conscientia ad Sacramentorum com­ presbyteri pœnitenliarii Sozomenus re­ munionem accedere. » * ferens , confessionis omnimodam ne­ 148. Resp. Viguit, sicut viguerat ab cessitatem ei praebuisse causam de­ initio Ecclesiæ, confitendi sacerdoti­ clarat : » Cum in nullo penitus pecca­ bus mos : nam ex necessitate confitendi re, divinioris cujusdam natura sil, et occasio muneris illius instituendi orta humana præslanlioris ; pœnitenlibus est, uli fidem facit Sozomenus. Quod vero, eliam si sæpius deliquerint, ve­ mulicr illa nobilis omnia sua peccata niam dare Deus præceperil : cumque apud PoeniIcntiarium deposuerit,osten­ in petenda venia peccatum necessario * A dit cum confessarii munere functum, confiteri oporteat, » — μ»τ»ιΜΜ>μηι τ,λλάχιν apaprarwi, ίίμιι' sed non ideo cæteri sacerdotes eo caruisse censendi sunt.Munus quidem spe­ > Jicr TopixtXofar· , lr rtt — gfUVe ciale Pœnitenliarii,quod cum confessa­ «ΐΗμ,λφίη rir άμ^τίΛΐ rii munere in illo sacerdote conjunctum ac molestum, » etc. Ergo Dei man­ erat, abrogatum est, occasione stupri datum ul poenitentibus daretur venia , quod diaconus patravit, quum mulier ad quam confessio omnino require­ illa oralionibus in Ecclesia vacaret, batur, fuit occasio cur ab initio sa­ pœnilentiæ opera sibi injuncta adim­ cerdotibus visum sil, necesse non esse plens : sed, eo ablato, mansit confitendi palam in coetu fidelium peccata evul­ necessitas apud sacerdotem quemcun­ gare. Munus Pœnitenliarii serius indu­ que. Libertas unicuique permissa ad ctum est in Conslanlinopolilaiiain el Sacramenta accedendi in eo posita est, alias nonnullas Ecclesias, quum conquod Pœnilcntiarii examini nemo sub­ fi lendi necessitas ab omnibus agnosce­ retur, ex divino pracepto dandi veniam jaceret. siaruin inslilulurn. » ' Ha objicit Cal­ (l| Calvinus Inst. I· ··»■ v. iv· n(ij Socrates I. v. Insl. civ *i. M3 TRACT. XIV. DE POENITENTIA. ptrnilcntibus, quam nemo nisi confi­ tendo assequi posset. Falso igitur as· seritur a Dallæo auricularis confessio­ nis privaiim sacerdoti soli facienda· nullum vestigium ea totale reperiri , quum Sozomenus eam plane adslruat, et Pœnilenliarium eo functum esse munere, quamvis publicum aliud mu­ nus simul obiret, non obscure indicat. 151.04/. 7. Si de auriculari confes­ sione, auribus scilicet unius sacerdotis insusurrata, esset sermo, diaconi fa­ cinus non innotuisset, quod divulgavit mulier ultra modum confitendo pro­ gressa. 152. Resp. Profecto dc confessione soli Pœnitcnliario facta loquitur uter­ que scriptor, uti verba eorum mani­ festam faciunt fidem. Quomodo autem divulgatum fuerit fiagitium , non satis exploratum est. Sozomenus dicil : « Matrona quædum nobilis, ob peccata quæ confessa fuerat, jussa ob hoc pre­ sbytero jejunare, ac Deum suppliciter orare ; dum hujus rei causa in Ecclesia moraretur, a diacono se stupratam esse prodidit. »— «rtpmm. Socrates dicil eam apud Pœnitentiarium omnia post Baptismum admissa deposuisse ; deinceps post aliquod temporis inter­ vallum accusando aliud peccatum de­ tulisse , quod scilicet, dum pcenilentiæcausa in Ecclesia versaretur, cum diacono concubuisset : »f» ·, Χαι άλλι πταιίμαί tavitr »ar«y«jiu, * — Voces ab utroque scriplore adhibitæ indicium, delationem, accusationem proprie significant, nec ad confessio­ nem indicandam plerumque usurpa­ tur. ‘Narrat Socrates diaconum idcirco ab Ecclesia ejectum, el lurbas magnas excitatas, el abrogatum Pœnitentiarii munus : quæ omnia optime cohærcnl, si mulieris indicio apud ecclesiasticum judicem res gesta innotuerit. Cæterum tota series orationis obstat ne de pu­ blica confessione inlclligatur, quum Sozomenus dicat grave ac molestum ab initio visum esse in ccelu fidelium confiteri. Ideo autem abrogatum est munus,quod ex pœnilcntiæ imposita a Pœnilenliario occasione patratum sit facinus. Cuique deinceps facta est facultas sibi consulendi, juxta con­ scienti® dictamcn, quin Pœnitentiarii, etiam de gravioribus deliciis, sicut an­ tea , standum foret judicio. Profcclo privatam confessionem haud fuisse sub­ latam constat ex plurimis certissimisque documentis, quæ dc ea vigente omni ætatc in Ecclesia Conslanlinopolilana, sicut cl ubique, fidem faciunt, cl ex consuetudine nunquam interru­ pta, quæ adhuc ibi servatur. 155. Obj. 8. Omnis confessionis ritus abrogatus est m Ecclesia Constantinopolilana: « Hanc autem abrogationem tot locis evidenter Chrysoslomus testa­ tur, Conslanlinopolilanæ el ipse Eccle­ siæ Præsul, ul mirum sit istos (Ca//iolicos) audere contra mulire. » Ita Cal­ vinus, qui pergit plura Chrysostomi referre testimonia. 154. Resp. Chrysoslomus sæpius in suis concionibus ad muneris Pœnilentiarii abrogationem alludere videtur, ct inde sumere occasionem hortandi fideles ad confessionem Deo faciendam. Quum autem maxime laboret in pravo pudore, quo ab hac relinebantur non­ nulli, depellendo, liquet eam inlelligi quæ sacerdoti Dei vices obeunti fit. Sic in loco , quem inter plura objicit Cal­ vinus, dicit : « Si huc usque fuerimus (I) Eccl. hist. 1.1, c. xix. (*> Ccnicl Perrone iterato cani confessam esse apud Pa-nilentiarium, quod ex versiono Valcsii colligitur : tellus «ero indicium magis denotat, nisi quod suipsius dicatur delictum quod detulit. Facilius explicatur quomodo res divulgata sil cum tanto muneris Pœnitentiarii odio , si dicamus eam detulisse stuprum forsan ad ipsum Pu-tii tcntiarium, in foro lamcri externo. Cirtcrum plu rimis aliis rationibus res poluit innotescere. i CAP IV DE CONFESSIONE. 3β3 1’6. Rexp. Mme est Beds» quos négligentes , iniquitatem in opus pro­ gressam mox occidamus per confessio­ recenset ad Ecclesiam accedere debe­ nem , per lacrymas , per propriorum re, ut a lepra mundentur, fideles au­ commissorum accusationem. Nihil enim tem in ipsa Ecclesia munditiem * si tam exilialc peccato, quam peccati qua cos infecerit labes, recuperare, accusatio condcmnalioquc, cum pœ- opera tamen sacerdotum ; ait enim ali­ 'niludine lacrymisque conjuncta. Con­ bi : « Porro gravioris lepræ immundi * demnasti peccatum tuum ? deposuisti liam juxta legem sacerdoti pandamus . sarcinam. Quis hæc dicil? ipse judex atque ad ejus arbitrium qualilcr et Deus. Dic tu peccata tua prior ul ju­ quanto tempore jusscrit, purificari eustificeris? Cur igitur, le quæso.pude- remus. « ’ Ipse autem narrat militem scis et cruhescis dicere peccata lua ? quemdam Cœnredo regi acceptissi­ Cave enim homini dixeris, ne tibi op­ mum sæpius ab eo admonilum « ul probret. Neque enim conservo confite­ confiteretur el emendaret, ac relinque­ ris, ul in publicum proferat, sed ei ret peccata sua, ■ distulisse, ct in qui Dominus est, ei qui lui curam ge­ moriis discrimine positum noluisse ea rit, ei qui humanus est, ei qui medi­ confiteri, ne metu mortis videretur cus csl, ostendis vulnera. »1 Alias hor­ egisse ; et desperatione obrutum obiistatur ad confessionem : » Cibis ebrie­ se, quum dæmon illi visus sil codicem tateque dimissis, ad arctam vitam nos obtulisse iii quo«omnia scelera, non so­ transferamus. Nam confessionis tem­ lum quæ opere vel verbo,sed etiam quæ pus est el non initialis el baptizatis : tenuissima cogitatione» pcccaVerat,re­ his quidem ul post pœnitenliam pera­ ferebantur. « Hanc historiam, sicut a ctam ad sacra veniant mysteria : illis venerabili Antistite Pechtelmo didici, vero ut, ablutis in Baptismo maculis, simpliciter, ob salutem legentium sive pura conscientia ad mensam acce­ audientium, narrandam esse putavi.» * dant. ·· * Alibi ait : « Peccatum non per 157. Obj. 10. Confessio juris divini peccati additamentum tegitur, sed per haberi nequii : nam « certe nullam de pœnitenliam et confessionem. »’ ea statutam fuisse legem aul constitu­ 15i>. Obj. 9. Venerabilis lieda dicit ; tionem anlelnnocenlii 111. tempora »T «Quisquis vel haeretica pravitate, vel constat ex annalibus ecclesiasticis. superstitione gentili, vel Judaica per­ 158. Resp. Calvinum ex ore suo da­ fidia, vel etiam schismate fraterno, mnamus : nam confessionis vetustissi­ quasi vario colore per Domini gratiam mum esse usum fatetur, quem nulla caruerit, necessc est ad Ecclesiam ve­ îege aul constitutione ecclesiastica niat, colorcmque fidei verum quem nixum esse declarat. Ad jus divinum acceperit, ostendat. Cætcra vero vilia , igitur referendus est : nec enim existi­ tamquam valetudinis, el quasi membro­ mandum fideles tanto oneri sese ex rum animæ atque sensuum , per seip­ antiquissimis temporibus sponte veluti sum interius in conscientia el intellectu subjecisse, nulla lege cogente. Recte Dominus sanat et corrigit. »4 Ergo ad fnnocenlii tempora lex ecclesiastica sacerdoti horum confessio non est fa­ refertur, sed ex ipsius verbis liquet non novam ea induci obligationem. cienda. ; i; De Lazaro Concio i». 1. ii. p. 54«. Vide apud Jacoburn [loilcan in Historia Confessionis auricu­ laris c «ii. cl «iii. loca Chrysostomi illustrata. ■t) Horn. i. in Mallh. (S) Hom. «Is iii. alias alii, in Mallh. (4) L. r. in c. xvii. Lue. IS, In c. ». ep. Jacubi. (0) L. ». hist. Eccl. c. si», (?, Caltinus Inst. I. iii. c. i», a. T T II Λ CT. XIV. de POENITENTIA. sed divinum jus urgeri, poena ccclesiaslir.r censuræ intentata ei qui an­ num integrum ei satisfacere negligeret. 159. Obj. H. Apostolos excepisse baptiwilorum hominum confessiones nul­ libi legimus. De munero eas audiendi silet S. Paulus in epistolis ad Timo­ theum el Titum, licet munia sacrorum ministrorum ex professo explicet. 160. Resp. Ros geslæ Apostolorum panem referuntur, et quæ potius ad Ecclesiæ exordia el diffusionem per­ linent, quam ad animarum regimen. Cætcrum post relatum dæmoniaci ho­ minis impetum in septem filios Sceva, Jesu invocationem in suos usus adhi­ bentes, dicitur innotuisse Judæis et Gentilibus Ephesi morantibus,«el ce­ cidit timor super omnes illos, ct ma­ gnificabatur nomen Domini Jesu. Mul­ lique credentium veniebant, confitenles et annuntiantes actus suos. » — ΠίλΜ< r! rjr rrtirraricxcrur xpXcrrs Ιζιμι>.ιγϊνμιιιι χα< «ra^iAAerrir ràr rrpi£tir έιτί».1 — Liquet fideles qui jam cre­ diderant ,verboprætcrito notari, quos salutari timore perculsos magicas artes el superstitionem omnem penitus ab­ jecisse ea occasione contigit, adeo ut ipsi accesserint sui accusatores, ct sigillalim actus suos contra divinam le­ gem enarrarint, libris, quos pravo studio consueverant legere, Apostolis ad comburendum traditis : « Multi autem ex eis, qui fuerant curiosa se­ ctati, contulerunt libros, et combusse­ runt coram omnibus : et computatis pretiis illorum, invenerunt pecuniam denariorum quinquaginta millium. »i Quod confessarii munus non recen­ suerit Paulus, non obstat : nec enim sibi proposuit singula sacrorum mini­ strorum munia explicare, sed doles præscrlim quibus ornari debent, et Episcopi in regenda Ecclesia soliclludincin commendare. Cætcrum quæ ad Timotheum scripsit : « Manus cilo ne­ mini imposueris, neque communica­ veris peccatis alienis; »’a S. Paciano et aliis de manuum impositione quæ fiebat absolvendo peccatores explican­ tur : hæc scilicet temere facia consor­ tium est quoddam peccatorum alieno­ rum. 101. Obj 12. Nemo potest sua om- · nia recensere peccata, ideoque singu­ lorum peccatorum examen et confessio impossibilis est : « Hac carnificina plus quam crudeliter divexatæ sunt eorum animæ, qui aliquo Dei sensu afficie­ bantur. » * Ita Calvinus. 102. Resp. Satisfit oneri confitendi dum quis ea confitetur quæ post dili­ gens conscientiæ examen novit a se patrata. Igitur nihil impossibile exigi­ tur, nec ulla carnificina fit animarum ; sed puritas conscientiæ fovetur, late­ bras omnes perscrutando, ct remedium animæ impetratur, expositis medico vulneribus. « Impium est, » inquiunt Patres Trideniini , « confessionem quæ hac ratione fieri præcipitur, impossibi­ lem dicere, aut carnificinam illam con­ scientiarum appellare. Constat enim nihil aliud in Ecclesia a pœnilenlibus exigi, quam ut, postquam quisque di­ ligentius se excusserit, et conscientiæ suæ sinus omnes et latebras explorave­ rit, ea peccata confiteatur, quibus se Dominum et Deum suum mortaliter of­ fendisse meminerit : reliqua autem pec­ cata, quæ diligenter cogitanti non oc­ currunt , in universum eadem confes­ sione inclusa esse inlelligunlur. »s Act.te. Animadvertit Bloomfield : » The sine of every kind. » eapreteiout are nearly synonymous , and denote (») Ibidem <9. (Λ) I. Tim. v. 2Î. Irank and open confession , with a narration of (»', Insf. I. iii. c. jy. n. all circumstance *. By the «partir arc especially I·'·) Sc *s. xiy. cap. v. meant magical practice *, though alto including CAP IV. DE CONFESSIONS. 103. Obj. 13. Quæ obtinuit apud ve­ casuum solutio non unice pffltttaMM teres confessio, erat publica delictorum principiis morum ratione ct fide inno­ quorum uti animadvertit Augustinus, de Christi sermone loquens , « univer­ sam corporis.castigationem significans; eleemosynis omnem benevolentiam cl Is) Tob. xii. 8. CAP. V. DE SATISFAC TIONE 207 beneficentiam, vel dandi, vel igno­ scendi ; el oratione insinuans omnes regulas sancti desiderii. 11 * Satisfactio­ nis nomen novatoribus sæcnll decimi sexti invisum fuit, qui opera pœnilentiæ oderunt. Luthcrus ait : ■< Vehemen­ ter odi, ct sublatum vellem hoc voca­ bulum, satisfactio. » * Calvinus veteres omnes adversarios agnoscens, iis haud veretur refragari : « Parum me movent quæ in veterum scriplis de satisfactione passim occurrunt video quidem eo­ rum nonnullos, dicam simpliciter om­ nes fere quorum libri extant, aut hac in parte lapsos esse , aut nimis aspere el dure locutos. ■·3 Sectarii omnes hos sequuntur duces magno consensu , si exceperis Oxonienses, qui sanius sa­ pore coeperunt, quamvis nullam ple­ nam peccatorum indulgentiam ante diem judicii concedi peccantibus post baptismum censeant. 173. Concilium Tridenlinnm defini­ tionem hanc edidit : - Si quis dixerit, lotam pœnam simul cum culpa remitti semper a Deo , salisfaclionesque pœnilenlium non esse aliam quam tidem qua apprehendunt Christum pro eis satisfecisse; anathema sil. » * Propositio. Tota poena peccati non semper a Deo remittitur simul cum culpa. 174. Probatur I. ex Scripturis. Moy­ ses ct Aaron in pœnam culpæ admissæ, occasione aquarum educendarum c rupe, prohibiti sunt ingressu in terram Chanaan ;5 quæ iis gravissima erat pœna. David a Nathan increpitus dixit : « Peccavi Domino. Dixitque Nathan ad David : Dominns quoque transtulit pec­ catum tuum : non morieris. Verumtamen , quoniam blasphemare fecisti ini­ micos Domini, propter verbum hoc , filius, qui natus est tibi, morte morie­ tur. » * H;rc quoque gravissima habenda est poena , pernitenti, dimissa culpa , irrogata. Eidem ctijusdam elationis animi in recensendo populo veniam deprecanti, gravissima pœna est in­ flicta : ■< Peccavi valde in hoc facto : sed precor Domine, ul transferas ini­ quitatem seni lui, quia stulte egi ni­ mis. » Gad propheta ei judicium divi­ num annuntiavit : « Aut septem annis veniet libi fames in terra tua :aut Irihus mensibus fugies adversarios tuos, et illite persequuntur ; aut certe Iribus diebus erit pestilentia in terra tua. >1 175. Probatur 2. ex Patribus. Augu­ stinus ait: « Cogitur homo tolerare, etiam remissis peccatis, quamvis ul in eam veniret miseriam , primum fuerit causa peccatum. Productior est enim po *na , quam culpa , ne parva putaretur culpa, si cum illa linire­ tur et pœna. Ac per hoc, vel ad demonstrationem debilæ miseriæ, vel ad emendationem labilis vilæ, vel ad exercitationem necessario * * patientia , temporaliter hominem detinet pœna , etiam quem jam ad damnationem sem­ piternam reum non detinet culpa. » · El alias: «Impunita peccata eorum, etiam quibus ignoscis, non reliquisti. Sic prorogasti misericordiam, ul serva ■ res el veritatem. »9 S. Gregorius Ma­ gnus : « Nequaquam igitur peccato par­ citur, quia nullatenus sine vindicta (I) L. de perf jusi. c. viii. (S) In assert, art. v. (3) Inst. ). iii. c. iv. n. 38. (4) Hess. xiv. can. xii. (B/ Num. xx. 49. (Ο) II. Ileg. xii. 13. Adnolanl Oxonienses : « licrc is a perspicuous instance of a penitent restored to Cod’s favour, at once, yet his sins afterwards visited, and it needs very little experience io life to be aware that such punishments occur conti­ nually , though no one lakes them to be an evidence that the sufferer himself is under Cod’· displeasure, but rather aceounts them punish­ ments, even when we have abundant proofs of hi * faith, love, holiness, and fruitfulness in goo works. · Tracis Vol. iv. N. TO. p. T. (7) tl. Keg. wiv. 10. (s) Tract, exxiv. in Joao. n. a. (Vj Enarr. in I’s. I. TRACT. XIV. DE POENITENTIA. laxatur. Sic David audirc post conics- adhuc lu.il. quod in Da vide :t regno sioncm meruit : « Dominus transtulit pulso maxime videre est » peccatum tuum; » ot tamen mullis 180. Obj. 3. Christus abunde pro post cruciatibus afflictus, reatum culpæ nobis satisfecit : unica sui oblatione quam perpetraverat, exsolvit. >» * omnium deletis peccatis : » ipse est propitiatio pro peccatis nostris. » · Objecitones solvunlii r. 176. Obj. I. Plena peccatorum indul­ « Christus semel oblatus est ad mul­ gentia pœnilenlibus in Scripturis pro­ lorum exhaurienda peccata. ■> · Ergo mittitur : · Ego sum, ego sum ipse quoties intuitu ejus datur venia, nulla qui deleo iniquitates luas propter me, manet pœna luenda; hæc enim foret cl peccatorum tuorum non recorda- ■ejus satisfactioni injuriosa. bor. » ’ 181. Resp. Copiosa quidem est Chri­ 177. Resp. Toccata a i’eo dolentur, stit redemptio, cui nihil prorsus dccsl ; et oblivioni voluti dantur, quando ea sed applicatio ejus ex ipsius consilio pernitentibus remittit : constat autem |pendet, qui noluit peccatores ejus frui cum haud semper omnem relaxare pœ- beneficio, nisi conditionibus quibus­ nam.ideoque generales illæ *indulgentia dam adimpletis. Quod culpa ejus in­ promissiones inlclligcndæ sunt de ple­ tuitu pœnitcniibus remittatur, pœna na culparum remissione, salvo jure temporali plerumque manente, ex di­ exigendi poenam temporalem, vel dc vina oeconomia in Scripturis exhibita, omnimoda remissione iis qui vehemen- el ex perpetuo Ecclesiæ sensu didici­ mus : nec hac ratione injuria fit Christi tiori dolore plangunt peccata. 178. Obj. 2. « Impietas impii non satisfactioni, quæ plenissima agnoscitur. nocebit ei, in quacumque die conver­ Pulchre Oxonienscs animadvertunt nos sus fuerit ab impietate sua. »sNocercl non aliter posse ad Deum accedere , autem si adhuc luenda foret poenis quam sacrificio a nobis oblato, quod Christi cum sacrificio conjungatur. »7 temporalibus. 182. Obj. 4. Remissio illa dimidiata 179. Resp. Eo loci Deus per Vatem peccatores certiores facit eorum delicta Deum dedecet : nec enim vere ignoscere non obstare saluti, si ex animo ea dicendus est qui pœnam adhuc irrogat. abjecerint; de peccatore scilicet ad Prælerea remissa culpa tollitur omnis bonam frugem redacto dicit : « Omnia pœnæ ratio, quæ proinde injusta erit. peccata ejus quæ peccavit, non impu­ 183. Resp. Deum maxime decet mi­ tabuntur ci : judicium el justitiam fecit, sericordiam cum justitia conjungere, ne vita vivet. *» Inde autem inferre non peccator veniæ facilitate relabatur, licet nullum incommodum vel delri- Semel concessa in Baptismo peccatorum mentum peccatori obventurum : liquet indulgentia plenissima, sapienter mienim eam esse divinae justitiæconsue- sericordiæ exercitium deinceps altemtam oeconomiam, ul plurimas poenas perat, ut peccator inlelligal non adeo il'i L. ii. moral, c. xxvii. *' lsai < iliii. * «. (J, V.iech. xxxiii. (!', Ibidem 10. (S) I. Joan. ii. 1. (0, lltb.ii. tu. (7) II Ilie doctrine of the Atonement ia conveyed in the expression o( Cueist crucified, as used by St. Paul, it is by teacliini, at lhe same time , the necessity of our mortification, which is re· pugnant to opinions now received. It is expres­ sing, in other words, our Savioiu's declaration , « be that cometh after me must lake up his cross ■ daily and follow mo » They both imply that we cannot approach Goo without a sacrifice, — a sacrifice on the part of huiiuu nature in union with that of our Saviovn. » Vol. iv. Tract. N. 80. p. 13. CAP. V. DE SATISFACTIONE. 3GJ levem esse culpam data sibi dona traditiones hominum, doctrinam de gratia, et verum Dei cultum, atque peccando abjicere. 184. Obj S. Quæ in Scripturis enar­ ipsum beneficium mortis Christi obscu­ rantur peccatoribus post remissa pec­ rantes; anathema sil.·’ BaM placita cata inflicta, in alionim terrorem et adhuc novatoribus communia sunt, ad reparandum scandalum decreta cen­ ideoque contrariam Ecclesiæ doctrinam senda sunt, potius quam ad peccata vindicare juval. Propositio. expianda. Satisfactiones, quibus pernitentes per 48S. lirsp. Inflicta sunt in poenam peccatorum, uti ex Scripturae verbis Christum Jcsum peccata redimunt, patet; cesserunt autem in aliorum sunt cultus Dei ; qui nullatenus do­ terrorem , cl in scandali reparationem. ctrinam de gratia, vel verum Dei cul­ Cæterum non constat populum scan­ tum, vel beneficium mortis Christi ob­ dalum passum esse ex censu Davi- scurant. 18!). Probaturi, ex Scripturis. Da­ dico,quem tamen pcenas gravissimas niel Nabuchodonosorcm hortatus est: allulisseliquet. 180. Obj. 6 S. Ambrosius de Petro « Quamobrem, rex, consilium meum dicit : « Lacrymas ejus logo; satisfa­ placeal tibi, el peccala tua eleemo­ ctionem non lego. » synis redime, el iniquitates luas mise­ T°T <87. Resp. Satisfactio apud auctores ricordiis pauperum : — profanos excusationem seu vindicias pjy jrw pia _ forsitan significat, quo sensu eam hic usur­ pari ex contextu liquet: «Non invenio ignoscet delictis luis, n1 Igitur eleemoquid dixerit, invenio quod fleverit : synæ, pœnitentis animi indicia, ad lacrymasejus lego, satisfactionem non placandum Deum oblalæ, ci gralæ sunt, lego : sed quod defendi non potest, cl ad redemptionem peccatorum pro­ sunt : nisi enim Daniel id pro explorato ablui potesl. » 1 habuisset, haud suasisset Nabuchodo§. II. De operum pœnilentiœ virtute. nosorieas spe iliaci consilio dare. Ju­ 188. Pœnam temporalem, quæ culpa stitia Hebraice misericordiam et elee­ remissa sæpe superest, redimi posse mosynarum largitionem sæpe signifi­ operibus poenitentiae definivit Conci­ cat. Disrumpcre peccala, quæ vis csl lium Tndenlinum : «Si quis dixerit, vocum , esi ca largiendo tollere, prout pro peccatis, quoad pœnam tempo­ optime intellexit Vulgatus interpres. ralem , minime Deo per Christi merita 190. Ninivitarum exemplum celebre satisfieri, poenis ab eo inflictis , et pa­ est : Jona enim prædicenle Ninive sub­ tienter toleratis, vel a sacerdote injun­ versionem post quadraginta dies,je­ ctis, sed neque sponte susceptis, ul junium publicum omnium civium indi­ jejuniis, orationibus, eleemosynis, vel ctum est, qui el saccos induti planxe­ aliis etiam pietatis operibus, atque ideo runt peccala ; «CTedideruui viri Ninivilæ optimam poenitentiam esse tantum no­ in Deum : et praedicaverunt jejunium , vam vitam ; anathema sil. » « Si quis el vestin’ sunt saccis a majore usque dixerit, satisfactiones, quibus pœni- ad minorem....................... Et vidit Deus tentes per Christum Jcsum peccata opera eorum, quia conversi sunt dc redimunt, non esse cultus Dei, sed via sua mala ; cl misertus csl Deus (<) L.x. in tueam § ββ. c. xxiii. Eadem verba occuriunl in serin. S. Maximi Taurin. Senn iii. inter hiemale· Je Negation * Petri. *) Seas. tir. can. «iii. ii». ;i; 11» n. i» tl> C TRACT. XIV. DE POENITENTIA. snper militiam, quam locutus fuerat ul foceret eis, et non fecit. » ‘ Illa opera, pœnitenliæ indicia ct fructus, Deum placarunt. Ea igitur quæ nunc fiunt animo pœnilenti, et per Christum Deo offeruntur, ei grata procul dubio sunt, nec ullatenus cultui ejus adversa. 191. Ad opera illa pœnilentiæ passim hortati sunt sacri Vates : <· Converti­ mini ad me in loto corde vestro, in jejunio, et in fletu, el in planctu. EI scindite corda vestra, ct non vesti­ menta vestra , cl convertimini ad Do­ minum Deum vestrum : quia benignus el misericors est. n * Joannes Baptista ad fructus pœnilentiæ faciendos turbas hortatus est : « Facite fructum dignum pœnilentiæ. >■· Apostoli ad poenitentiam prædicandam missi sunt. Ex usu lo­ quendi hæc denotabat non tantum animi dolorem, sed ct ejus indicia operibus exhibita. Ergo hæc Deo grata sunt, et ad cultum ejus pertinent. 192. Probatur 2. ex Patribus. Ter­ tullianus ait : « Quam porro ineptum ptfuilenliam non adimplere, et veniam delictorum sustinere? Hoc est pretium non exhibere, ad mercedum manum emittere. Hoc enim pretio Dominus veniam addicere instituit : hac pœnitentiæ compensatione redimendam pro­ ponit impunitatem. » * — « offendisti, sed reconciliari adhuc potes ; habes cui satisfacias ; el quidem volentem. »4 195. Origcnes : « Si tamen invenerit manus tua pretium quod restituat. Quale pretium? Pœnilentiæ sine dubio lacrymis congregatum, et manibus, id est labore boni operis inventum. » ° Et alias : « Poenitendo, flendo, satisfa­ ciendo deleat quod admissum est. » 7 194. S. Cyprianus , de martyrum , scilicet qui aliquod supplicium propter fidem passi erant, intercessione, ut (I) Jona iii. S. u». (») Joel. ii. It. (t) Mali. iii. 8. 1* L. de l*a-nit. c. vi. (t.) Ibidem c. iii. lapsi stnlim donarentur Ecclesiæ com­ munione, querens, dicit : « Interce­ dunt nc rogetur Deus, qui indignar se ipse testatur. Intercedunt ne exo­ retur precibus et satisfactionibus Chri­ stus, qui negantem se negare profi­ tetur ..................... nc Deo indignanti satisfiat................................. Datur opera ne satisfactionibus ct lamentationibus justis delicia redimantur, nc vulnera lacrymis abluantur. » Lapsos a Novatianis recipi, omni pœnilentiæ lege soluta, queritur; quos frustra asserere honorem sic Deo reddi animadvertit : « Honor ergo dalur Deo, quando sic Dei majestas et censura contemnitur, ut cum se ille indignari ct irasci sacri­ ficantibus dicat?» « Sublata poenitentia, nec ulla cxomologcsi criminis facta, despectis episcopis atque calcatis, pax a presbyteris verbis fallacibus prædicctur, cl nc lapsi surganl, aut foris positi ad Ecclesiam redeant, commu­ nicatio non communicantibus offeratur? Quibus etiam non salis fuit ab Ecclesia recessisse, spem lapsis satisfactionis et pœnilentiæ sustulisse, fraudibus involutos, vel adulteriis commaculatos, vel sacrificiorum funesta contagione pollutos, ne Deum rogarent, ne in Ecclesia exomologesin criminum face­ rent , ab omni sensu ct fructu poenitenliæ removisse , foris sibi extra Ec­ clesiam cl contra Ecclesiam consti­ tuisse conventiculum perditæ factionis, cum male sibi consciorum, cl Deum rogare ac satisfacere nolentium caterva conflueret. » 8 El alias : « Orare oportet impensius, cl rogare, diem luctu trans­ igere, vigiliis noctes ac fletibus ducere, tempus omne lacrymosis lamentatio­ nibus occupare, stratos solo adhærcre cineri, in cilicio et sordibus volutari. . ■ . . Qui sic Deo satisfecerit, 1 (b) Hom. n. in Levit. (i> Hom. vi. in Exodum. (·) Ep. ad Cornel. I. i. ep. iii. alias |,. a|jJS |jlt CAP. V. DE SATISFACTIONE. qui pœnitcnlia facti sui, qui pudore •delicti plus et virtutis cl Odei de ipso lapsus sui dolore conceperit, exauditus ctadjutus a Domino, quam contrista * verat nuper, lætam faciei Ecclesiam : nec jam solam Dei veniam merebitur, sed coronam. » 1 195. S. Ambrosius : · Crimina bonis operibus fideique prelio et miseratione redimamus. » ’ Et alias eleemosynarum largitione redimi quodammodo peccata tradit : « Habemus plena subsidia , quibus peccata nostra redimamus. Pe­ cuniam habes? Redime peccatum tuum. Non venalis est Dominus, sed tu ipse venalis es : redime te operibus tuis; redime te pecunia tua. » * Et alias : « Sicut qui pecunias solvunt, debitum reddunt, nec prius evacuatur tonoris nomen, quam lotius sortis ad nummum usque quocumque solutionis genere quantitas universa solvalur; sic com­ pensatione charitatis acluumque reli­ quorum, vel satisfactione quacumque, peccati pœna dissolvitur. » * 19G S. Hieronymus : « Qui peccator est, et quem remordet propria con­ scientia , cilicio accingatur, et plangat sua delicta . . . el cubet vel dormiat in sacco, ul praeteritas delicias, per quas Deum offenderat, vilæ austeritate compenset. »1 5* *4 197. S.. Augustinus : « In melius est vita mutanda, el per eleemosynas de peccatis praeteritis est propitiandus Deus, non ad hoc emendus quodam­ modo , ul ea semper liceat impune committere · nemini enim dedit laxa­ mentum peccandi : quamvis miserando deleat jam facta peccata si non satis­ factio congrua ncgligatur. » · Et alias : (1) L. de lapsis. (t) L. ii. de Abel el Cain, c. iii. (S) L. de Elia el jejunio c. M. (4) L. sii. in Lucam. (8) Comm, in c. i. Joel. (C) Enchirid c. Ixx. (7; Serm. cccli. alias I. inter quinquaginta. (8) Parames. ad Penii. " Non sufficit mores in melius com­ mutare, et a factis malis recedere, nisi etiam de his quæ facta sunt, sa­ tisfiat Deo per pœnilentiæ dolorem . per humilitatis gemitum, per contriti cordis sacrificium, cooperantibus elee­ mosynis. n’ 198. S. Pacianus : « Obtestor et de­ precor ne pudeat in hoc opere, nc pigeat opportuna quamprimum reme­ dia salutis invadere, dejicere mœroribus animum, sacco corpus involvere, cinere perfundere, macerare jejunio, mœrore conficere, mullorum precibus adjuvare. In quantum pœnæ vestra non peperceritis, in lanium vobis Deus parcet. » * 199. S. Fulgentius : « Omni homini in hac vita potest esse utilis pœnitentia quam quocumque tempore homo ege­ rit, quamlibet iniquus, quamlibel anno­ sus, si lolo corde renunciaveril peccatis præterilis, et pro eis in conspectu Dei non solum corporis, sed etiam cordis lacrymas fuderit, el malorum operum maculas bonis operibus diluere cura­ verit , omnium peccatorum indulgen­ tiam mox habebit. °’ 200. Probatur 3. ex disciplina pamitentiali. Publica pœnitentia ob non­ nulla gravissima delicia semper imponi consuevit ; et a tertio sæculo juxta certas leges peragebatur, Canonica idcirco dicta. Gravissimae sane pœnæ injungebantur, quæ per annos pluri­ mos luebantur ob delicia etiam occulta, uti ex librorum pœnilenlialium regulis constat. Igitur persuasum est veteribus ea opera prodesse ad placandum Deum, et ad pœnarum alias luendarum remis­ sionem. 10 (9} L. de fide jd Petrum c. iii. (10) Sa-culo tertio solctnniorea pwniieutir gra­ dus jam distinguebantur, uti liquet ex epistola canonica S. Gregorii Neocssireeosis can li. > A7etiu seu luctus est extra portam Oratorii, ubi percalorvtn stantem oportet fideles ingredienles ora­ re , ut pro se precenlur. JrcMiu est intra portam, •r? TilACT. XIV. DE POENITENTIA. Objectiones solvuntur. pia ilhi certissima fis gratuita peccato­ 201. Obj. 1. · In hanc stinininm rcci· rum remissio nullatenus adversatur: * dont omnia, nos quidcm n Dei demen­ nam gratis remittuntur delicta, quum tia delictorum veniam impetrare, sed nihil quod nostris viribus flat, ullate­ intercedente merito operum, quibus nus valeat remissionem mereri. Est peccatorum noxa compensetur, quo mera cl summa Dei libcralitas, quod , debita justiliæ Dei satisfactio persolva­ nullo a nobis pretio oblato , detur ve­ nia : est summa Servatoris misericor­ tur. » * Ita Calvinus. 202. Resp Non merito operum ve­ dia , quod sc Palri victimam pro nobis niam impetramus, sed Chrisliintuitu , obtulerit, pretio soluto. Nulla satisfa­ qui pro nobis justitiæ divinæ satisfecit ; ctio nostra mcrelur justificationem, opera tamen post veniam impetratam ideoquo gratis justificari dicimur; * facta graliæ auxilio per Christum va­ sed non ideo satisfaciendi ob pœnas lent ad pœnas temporales lucudas. temporales facultate caremus, Chrisli 203. Obj. 2. « Talibus mendaciis op­ gratia adjuti. pono gratuitam peccatorum remissio­ 205. Obj. 3. « Quum Scriptura uni­ nem, qua nihil in Scriptura clarius versa testimonium Christo deferat, prædicalur. Cur gratis additur, nisi ad quod per nomen ejus sit accipienda tollendam omnem satisfactionis opi­ peccatorum remissio, nonne alia no­ nionem ?» Calvinus iterum. mina excludit? Quomodo igitur per sa­ 204. Resp. Quæ Augustini verba su­ tisfactionum nomen accipi docent?» pra retulimus, tacito auctore recenset Calvinus.3 Calvinus, el mendacia appellat princi­ 200. Resp. Christi nomineprædicatur in porticu, ubi oportet cum qui peccavit stare, arbitrio definire. usque ad Catechumenos, cl illinc egredi : Audiens Qui iii veteri Ecclesia , Episcopi aut presbyteri enim , inquit, Scripturas cl doctrinam , ejiciatur , pœnitenliarii judicio , publicam poenitentiam ct precatione indignus censeatur. Subjectio autem exeqni debebant, in capite jejunii, seu prima seu Subilralio est, ut intra templi portam stans Quadragesima’ dic, ad Ecclesiæ januam compa cum Catechumenis egrediatur. Congregatio seu rcbant, sordidati , pro moro lugentium. In EccleCotiiiilentia est , ut cum fidelibus consistat, el siam ingressi ex manibus Episcopi cinerem capiti cura Catechumenis non egrediatur. > Vide etiam inspersum, et cilicinam vestem accipiebant, se­ Cone. Ancyranum , Can. 4. 3. 8. Nicænum, Can. que in terram prosternebant , dum a doro ct 11. ct lî. Postea in Occidentali Ecclesia eadem di­ populo pro iis tunderentur preces. Episcopus sciplina invaluit, cujus meminit S.Felix III. Epist. deinceps, clero canente: « In sudore vultus lui, ’· ad universos Episcopos scripta , sæculo quinto etc. » eos cx Ecclesia ejiciebat, sicut Adam e ad finem vergente. Flcntci sacco induti, cinere Paradiso ejectus est. Qui in hoc pœnitenliæ statu capiti insperso, capillis el barba promissis in ve­ versabantur, domi manebant, precibus et suspiriis stibulo manebant : ou Henles intra portam in loco vacantes; diebus festis ct stationariis ad Ecclesiam qui narthex seu ferula dicebatur ; substrati ge- vcnluri. Stadio pœnitcntiæ decurso, reconciliabam nuflexi variis pomis ac laboribus exercebantur, lurvel in Parascevc, vel in dio Cœnæ Domini, pro accipiebanlquc manus impositiones, sacerdotibus vario Ecclesiarum more; Episcopo cos absolvente, pio iis orantibus. Eorum locus fuit in ea Eccle- et restituente Ecclesiæ communioni. Non omnes sir parte quæ ad ambonem usque protendebatur ; tamen reconciliationis impetrabant beneficium aratio autem oral excelsius quoddain suggestum post unam Quadragesimam : plurimi enim pluri­ in templis, ad quod gradibus ascendebatur , et ex morum annorum pœnitentia adslringebanlui quo Epistola et Evangelium Icgebantur.Consisien· juxta canones, quorum vim tamen indulgentia te» deinceps usque ad Sanctuarium euin fidelibus relaxabant sæpius Episcopi graves ob causas.Vide ceteris miscebantur, communionis tantum exper­ plura apud Sardagnam Theol. Dogtn. Polemic. I. tes. Non omnes pa-nitenliæ gradus singulis pec­ viii. de Sac. Pen. catoribus percurrere opus luit, nec idem omnibus (I) Inst. I. iii. c. iv. n. 15. temporis spatium per quod versarentur in uno­ (i) Cone. Trid. Sees. vi. cap. viii. quoque gradu : sed Episcopis licuit hæc prudenti (3) Inst. I. iii.c. iv. n. 88. CAP. V. DE S ATISFACTIOHE. pernitentia ct remissio peccatorum. non alio quovis nomine impetranda : « nec enim aliud nomen est sub cœlo datum hominibus in quo oporteat nos salvos fieri. · * Satisfactiones nostras nullas obtendimus, nisi quæ per ipsum valeant, vim suam omnem ab ipso de­ rivantes. Ad Chrisli ipsius voluntatem referimus, quod ct nostris operibus debeamus pœnas quasdam luere, ut illius satisfactionis beneficio plenissi­ me finiamur Oxonienscssea nobis in rei summa haud dissentire satis in­ nuunt. 1 §· 111. De operum pœnitcntiæ injun­ ctione. 207. Definierunt Patres Tridcnlini pœnas impositas pœnitenlibus a sacer­ dotibus haud repugnare institutioni Christi : « Si quis dixerit, claves Eccle­ siæ esse datas tantum ad solvendum, non etiam ad ligandum, el propterea sacerdotes, dum imponunt pœnas confitentibus, agere contra finem clavium, ct conira institutionem Chrisli, et fi­ ctionem esse, quod virtute clavium sublata pœna sterna, pœna temporalis .plerumque exoivenda remaneal ; ana­ thema sit. »5 Quomodo autem hæc .potestas exercenda sil, praeclare do­ cuerunt : « Debent ergo sacerdotes Domini, quantum spiritus ct prudentia suggesserit, pro qualitate criminum , et poenitendum facultate , salutares et convenientes satisfactiones injungere, ne, si forte peccatis conniveanl, el •indulgentius cum pœnitenlibus agant, levissima quædam opera pro gravis- (i)Act.iv. is. (Î) Post Davidis exemplum relatum , qui pus­ sum remissa culpa luil , animadverlunl : · So far Alien we cannot be said materially to oppose the Humanists. They on Hie oilier hand agree with us in maintaining that Cubist's death might, if God so willed, he applied for the removalI even of these specific punishmenls of sins, which they call tempo'a! punishmenls , as fully as it really 173 simis delictis injungendo, alienorum peccatorum participes·efficiantur Ha­ beant autem præ oculis, ut satisfaite quam imponunt, non sil tantum ad novæ vitæ custodiam, et infirmitati:» medicamentum, sed etiam ad praeter­ itorum peccatorum vindictam, el easligalioncm; nam claves sacerdotibus non ad solvendum duntaxat, sed etatf ligandum concessas etiam antiqui Pa­ tres et credunt el docent. · ‘ Proponiio. Claves Ecclesiæ data· sunt etiam ad ligandum, et propterea sacerdotes, dum imponunt pœnas condientibus, non agunt contra finem clavium, nec contra institutionem Christi. 208. Probatur I. cx Scripturis. < Tibi dabo claves regni coelorum : et quodcumque ligaveris super terram, erit ligatum el in coelis. »1 Ergo etiam ad ligandum claves datæ sunt. « Quæcumque alligaveritis super terram, erunt ligata et in cœlo. »· Acceperunt Apo­ stoli , et per eos sacerdotes omnes ligandi potestatem : hæc includit po­ testatem praecepta ferendi : ergo pos­ sunt præcepia ferre de iis quæ ad pœnitcntiæ conditiones spectant. Pneterea quum constet ex pluribus Scripturae locis Deum culpam remittendo, sæpe sibi reservare jus pœnas aliquas irrogandi, qui ejus legatione funguntur in remissione peccatorum merito imi­ tantur divinam hanc agendi ralionem, ut justitiæ jura in misericordi» exer­ citio non penitus negligantur. 209. Probatur 2. ex Patribus. S. Cy­ prianus queritur de martyribus, qui is for the acceptance of the tool of the person punished , or Ibo reinoral of eternal punishment. Further , bulb pallies agree , Ibal in mailer o| fact il is nol so applied-· . . . As far as Ibis then we have no violant difference of pnntiplt. « Tract n. p. 7. (3J Sess. tiv. can xv. (4) Ibidem c. viii. (a] Mall. xvi. IV. (»j Ibidem xviu. ij. àTI TRACT. XIV. DE POENITENTI pralia apud sacerdotes usi sunt , ut lapsi in persecutione ad communionem exciperentur, congrua tanto crimini pœnitentia non peracta : « Quos diligo, inquit Dominus, redarguo cl castigo Sic oportet Dei sacerdotem non obse­ quiis decipientibus fallere, sed reme­ diis salutaribus providere............. Con­ tra Evangolii vigorem, contra Domini ac Dei legem temeritate quorumdam laxatur incautis communicatio. Irritu cl falsa pax, periculosa dantibus, et nihil accipientibus profutura............. Non quærunt sanitatis patientiam , nec veram de satisfactione medicinam. Poe­ nitentia de peccatoribus exclusa est, gravissimique cxlrcmiquc delicti me­ moria sublata est. . . . Cælerum si quis præpropera festinatione temera­ rius remissionem se cunctis dare putat posse, aut audet Domini praecepta re­ scindere, non tantum nihil prodest, sed et obesi lapsis. >> 1 210. S. Ambrosius : » Grandi plagæ alta et prolixa opus est medicina : grande scelus grandem necessariam habet satisfactionem. ·· * 211. S. Augustinus exigit ut poenitens« a praepositis Sacramentorum ac­ cipiat satisfactionis suæ modum. » s Vide et S. Leonis M. et S. Innoccntii testimonia supra relata.4 212. Probatur 3. ex disciplina veteri. Per plura sæcula obtinuit disciplina qua singulis fere delictis graves adsignatæ sunt poenae ; qua abrogata , per tempus salis diuturnum sacerdotes in tribunali adhuc eas vel similes pœ­ nitentibus consueverunt injungere. Ea Ecclcsiæ lotius per plura sæcula con­ suetudo nitebatur certa fide Deum sa­ tisfactione humana placandum, nec alia lege offerri nobis satisfactionis Chrislibeneficium. Juvat nonnullos pœ- (I !.. de lapsis. (i Tract, ad Virginem lapsam c. viii. (1, Scrni. cccli. aliae I. c. I. nitentiales canones, speciminis instar, recitare : « Qui a fide desciverit, ptrnitentiain aget annis decem. Qui magos consuluerit, in pœnitentia erit annos quinque. Qui opus aliquod servile die Dominico feslovc fecerit, poenitentiam aget 1res dies in pane cl aqua. Si quis jejunia a Sancta Ecclesia indicta vio­ laverit, poenitentiam aget dies viginli in pane cl aqua. Qui parentibus male­ dixerit, quadraginta dies pœnilens sil in pane et aqua. Si quis hominem occi­ derit , ad januam Ecclcsiæ semper erit, et in obitu communionem recipiet. Si laicus solutus curn fœmina soluta concubuerit, pœnilens erit tres annos. Pro adulterio septennii el decennii pœ­ nitentia imponitur. Qui usuras accipit, rapinam facit, poenitentiam aget annis tribus, uno in pane cl aqua. >>“ Objectiones solvuntur. 215. Obj. 1. Christus veniam conces­ sit paralytico, mulieri adulleræ,me­ retrici, latroni, nulla penna imposita. Patrem lilium prodigum redeuntem ex­ cepisse narrat omni lælitiæ indicio, nulla injuncta pœna. 214. Hesp. Penes Christum erat ve­ niam donare amplissimam , quin inde inferre liceat camdem indulgentiam semper peccatoribus omnibus exhiben­ dam. Cæterum non constat mulierem adulteram fuisse crimine absolutam. Vehemenliori peccatricis dolori, et di­ lectioni induisit Christus remissionem integram, quam et in dies sacerdotum opera dat iis qui eadem dilectione flagrant, et vehementia pari plangunt peccata : sed quum hoc paucorum sil, optimo consilio pœnæ irrogantur con­ dientibus , ul qua valent ratione satis­ faciant Dei jusliliæ. Patris filium re­ deuntem excipientis exemplum nobis proponitur, ul infinitam Dei miscricor- (4) Supra p.»33. !·’>) Plures vide apud S. Alplionsum de Ligorio 1. vi. do Pomi. n.&30. VI. DE SACRAMENTI RATIONE. 275 diam erga perditissimos quosque pec­ quel: est enim rilu< externus, judicii catores ex animo conversos miremur : formam præseferens, divinitus insti­ sed jusliliæ, quæ plerumque reservan­ tutus in peccatorum post Baptisma admissorum remissionem. Patres id­ tur , jura aliunde innotescunt. 215. Obj 2. Quæ injungit sacerdoscon-circo passim dicunt eam vetuli tabulam Utentibus inter mandata hominum, quæ naufrago divinitus relictam, ul qnam Christus improbavit, recensenda sunt. peccato amiserat Baptismi gratiam re­ 210. Resp. Christus inanes Pharisæo- cuperet. « Hæc igilur venena ejus’dierum observationes improbavit, quum boli) providens Deus, clausa licet earum occasione lex divina ncgligero- ignoscentiæ janua . el intinctionis (ba­ tur: sed obtemperandum voluit sacer­ ptismi) sera obstructa, aliquid adhuc dotibus, et legilimæ omni potestati : permisil patere : collocavit in vestibulo «Qui vos audit, me audit; ■> · dixil pœnilentiam secundam, quæ pulsan­ præconibus a se missis. tibus patefaciat. » ’ Ad pienitentiam 217. Obj. 3. Levia sunt et inania quæ amplectendam jam hortatus fuerat : a sacerdotibus consueverunt injungi, '< Eum tu peccator, mei similis (ioimo v. g. quarumdam precum, quæ haud me minor; ego enim præslantiam in inielliguntur, recitatio : hac autem ra­ deliciis meam agnosco) ita invade, tione fovetur superstitio el morum amplexare, ul naufragus alicujus ta­ corruptela, quum gravissima el im­ bular fidem. Hæc te peccatorum flucti­ mania flagitia sic redimi censeanlur. bus mersum prolevabit, el in portum 218. Resp. Id præ omnibus exigitur divinæ clemenliæ protelabit : · (per­ ul cordis contriti cl humiliait offeratur ducet). ’ Eadem tabulæ imagine usus Deo sacrificium : quæ autem injungun­ est Ambrosius.1 Hieronymus etiam : tur opera ad satisfaciendum pro pœnis « Pœnitentia quasi secunda post nau­ *Saciamenti temporalibus, proportionem quamdam fragium miseris tabula. » cum deliciis habeant oportet, quamvis rationem ei inesse. Patrum judicio, ex comparatione sæpe facta cum Baptismo, pienitenlis virium , cl indolis haud negligenda sil consideratio. Equidem sicut el cx miris quos ei tribuunt ef­ vix possunl impraesentiarum injungi fect bus manifestum est. Ambrosium quæ veteris discipiinæ severitatem præ- jam audivimus remissionem peccato­ seferunl; sed injungenda sunt saltem rum contra Novalianos vindicantem, quæpeccatorem aliquatenus puniunt, eo quod el baptizando remittant pec­ ct a peccati discrimine longius remo­ cata : « Quid interest, utrum per pœnivent. Nulla fovetur superstitio, vel tenliam, an per lavacrum, hoc jus sibi morum corruptela : omnes enim norunt datum sacerdotes vindicent ? unum in sc non posse Dei veniam consequi, utroque mysterium est. »· S. Hiero­ nisi peccatis derelictis, et, pro viribus, nymus, ut probet ignorantia aliquando peccari, animadvertit homicidam , qui expiatis. casu interfecerit hominem, ad urbem fugitivorum conferre se debere, · cl CAPUT Vi. lamdiu ibi esse, quamdiu sacerdos DE SACRAMENTI RATIONE. maximus moriatur, id est redimatur 219. Veram Sacramenti rationem sanguine Salvatoris, aut in domo ba­ poenitentiae convenire cx disceptatis li­ ptismatis, aut in pœnitentia quæ imi- tu Luc. ». 16. (») L. de pœnil. c. »ii. (j) Ibidem c. iv. (4) Ep- ·«· i“PMm· (3) In c *p. iii. Jm>». («) L. i. de pcenit. c- »h. ί7β TRACT. XIV. DE POENITENTIA. laittr Baptismatis gratiam, per ineffa­ bilem clementiam Salvatoris, qui non vult perire quemque : nec delectatur mortibus peccatorum , sed ut conver­ tantur et vivant. > 1 S. Augustinus ait : « Si a catechumeno facium est homi­ cidium, Baptismate abluitur; si a bapti­ zato, poenitentia ct reconciliatione sa­ natur. b» Solicitndincm maximam mo­ nentium quorumdam ut accipiant Ba­ ptismum, aliorum poenitentiam, de­ scribens ait : < Aliis Baptismum flagi­ tantibus, aliis reconciliationem, aliis etiam pœnitenliæ ipsius actionem, omnibus consolationem, el Sacramen­ torum confectionem atque erogatio­ nem : ubi si ministri desint, quantum exitium sequitur eos, qui de isto sæ­ culo vel non regenerati exeunt, vel ligati ’ quantus est etiam lucius fide­ lium suorum, qui eos secum in vilæ æternæ requie non habebunt ? »8 220. Materiam el formam in poeni­ tentia non ejusdem generis ac in Ba­ ptismo, vel Eucharistia, exquirere licet, sed pro ratione judicii. Distinguunt theologi materiam circa quam versatur ab ea ex qua constat. Versatur circa peccata veluti res judicandas, cl qui­ dem necessario circa peccata mortalia post Baptismum admissa, quatenus hæc necessario subjicienda sunt sacer­ dotali judicio in sacro tribunali, quæ idcirco dicuntur materia necessaria : peccata vero venialia possunt clavium potestate remitti, quamvis et aliis ra­ tionibus tolli queant, idcoque vocantur (I) Dialog, contra rdagianoa I. i. fol. IÎ5. edit. Dasii, an. noxvi. It) L. ii. dc adulter, conjug. c. xvi. (S) Ep. ad Honoratum ct.xix. novæ edit, ccxnviii. Oxonicnses morienlium consolationem apud suos verbis speciosis, quibus rerum veritos male respondet, sic describunt : · When he licth sick upon his bed, does not his Savioua · make all his bed in his sickness , · when his Minister comes to him , to receive lhe confession of hie n’tie, and to relieve his conscience of the · weigh­ ty » things which press it down : and then , materia liberal Mortalia jam hoc Sa­ cramento dimissa, libera materia eliam habentur.s Materia vero ex qua constat Sacramentum , censetur a plcrisque actus pernitentis , contritio, confessio, et satisfactio, quibus sacerdotis abso­ lutio, tamquam forma, accedit, eis tribuens vim et effectus Sacramenti. Quasi materia vocantur illi actus, quia non sunt materia, instaraquæ, panis, vini, vel alterius rei sensibilis. Scoti discipulis placet materiam et formam in absolutione lotam agnoscere: mate­ riam enim eam praedicant quatenus verba sonant, veluti voces aliquo· ore prolatae, formam vero qua tenus veniam el remissionem significant. Ne theolo­ gorum placitis detraherent Tridenlini Patres , quasi materiam vocarunt pœnitentis actus, satis habentes definire cos actus ad remissionem peccatorum requiri : « Si quis negaverit ad inte­ gram el perfectam peccatorum remis­ sionem requiri 1res actus in pœnitente, quasi materiam Sacramenti Pœnitenliæ, videlicet contritionem, confessionem et satisfactionem , quæ 1res pœnitenliæ partes dicuntur .... anathema ait.»· Praecesserat Eugcnius IV. in decreto pro Armenis, quasi materiam actus pœnitenlis designans. v 221. Absolutio, quæ forma habetur Sacramenti, verbis deprecantis sacer­ dotis olim enuntiabatur, sicut cliamnum fil apud Graecos.7 Indicati va forma sæculo duodecimo cxcunte apud Lati­ nos coepit usurpari, qua scilicet se (if he humbly and heartily desire it) , by virtue of Cnmsr's authority committed to him,assures him of lhe pardon of all his sins. » Vol. i. Tract. 17. (4| Vide Cone. Trid. Scss. nv. eap. v. (5) Benedict, xi. in Decretali : Inter cunctas. (6) Sets. xiv. Can. ir. P) Inter preces quas ea occasione recitant, reperitur Oratio condonatoria super confessos. In hac dicitur: o Ipse Salvator noster ct Dominus Jesus Christus remittat libi omnia qus) nunc coram tenuitate mea confessus es. o CAP. VI. DE SACRAMENTI RATIONE. 277 absolvere affirmai sacerdos , Chrisii clarai veniam tribui pernitentibus eam fungens auctoritate. · Te absolvo, n enim Dei nomine vere largitor. Quod præciptia sunt verba , quæ prorsus ad quorumdam inter veteres S'.holæ necessaria sunt, ct juxta multos suffi doctores sententias attinet, qui sacer­ ciunl, quamvis sint qui censeant « a dotem declarare tantummodo dicebant peccatis tuis, « ad vim sententiae defi­ peccatorum veniam, loquendi ratione niendam requiri. Omnes conveniunt Ipeccasse videntur, potius quam sen­ totam formam, quam praescribit Eccle­ tentia , quippe qui munus non suo sed sia, esse cx praecepto recitandam. Ex Dei nomine a sacerdote peragi inlellivaria forma liquet ad disciplinam, quæ gerenl. Cæterum nostrum non interest pendet cx Ecclesiæ arbitrio, pertinere, eorum vindicare placita. utrum verbis deprccantis vel affirman­ 225 Consuevit antiquitus absolutio tis sententia exprimatur. Caeterum utro­ canonica nonnisi pœnitenlia functis que modo est judicii instar, sed verbis concedi, ni mortis immineret pericu­ deprccantis rite enuntiatur, quia a sa­ lum, aut gravis alia urgeret causa : cerdote , non suo nomine, sed Dei, absolutionem autem sacramentalem fertur. Hinc S. Leo deprecationi vim concessam fuisse rite pœnitentibus, solvendi tribuit : « Mullum enim utile arbitrio confessarii, ante peractam pu­ ac necessarium est ul peccatorum rea­ blicam poenitentiam verosimile est : tus anle ultimum diem sacerdotali sup­ nec enim ulla suppetit ratio cur Ecclesia plicatione solvatur. » * pænitenles auxiliis gratiæ destitutos 222. " Si quis dixerit, » inquiunt relinqueret, salutis discrimini obnoxios. Patres Tridcntini, " absolutionem sa- Absolutionem sacramentalem, qua pœcramentalcm non esse actum judicia­ nitentes Deo reconciliabantur, a Cano­ lem, sed nudum ministerium pronun­ nica, qua Ecclesiæ restituebantur com­ tiandi , et declarandi remissa esse pec­ munioni , et fidelium juribus, aperte cata confitcnli, modo tantum credat distinguit Sozomenus,Pœnilcntiarii mu sc esse absolutum .... anathema nus describens : ■< Ad quem accedentes sit. » ’ Equidem quum tota Sacramenti ii qui deliquerant, actus suos confite­ ratio sit instar judicii, absolutio seu bantur; ille vero pro cujusque delicio sententia sacerdotis absolventis est quid aut facere singulos, aut luere actus plane judicialis, quo pœnitcnlem oporteret, pœnæ loco indicens, absol­ veniæ judicat idoneum, cumque solvit vebat condientes a scipsis poenas cri­ culparum ligaminibus , vere remittens minum exacturos. En absolutionem Dei nomine peccata. Ministerium qui­ sacramentalem ante poenitentiam pera­ dem exercet sacerdos, sed non nudum: ctam. Dc absolutione canonica intellihabet enim potestatem veram remit­ genda sunt quæ deinceps refert de tendi peccata, non tantum declarandi aliarum Ecclesiarum moribus. « Ubi ea esse remissa. Clavium metaphora vero prxstitutusdies advenit, tamquam potestatem veram aperiendi coeli januas debito quodam persoluto, a pœna com­ peccatorum venia denotat. Patrum te­ missi sceleris liberatur, ct reliquo Ec­ stimonia hanc vim sacerdotis sententiae clesiæ populo sociatur. Hæc episcopi inesse plane probant.’ Ejus beneficio Urbis Romæ ab ultima vetustate ad frui nequeunt quos peccatorum haud nostram usque ætatem custodiunt. » pœnitel; sed non ideo sacerdos mere de- Liquet igitur nec ipsam priorum sæcu- (I) Ep. ici. (j) See·. * ·'. can. ii. VOl. HI. (3) Vide aupre p. 131. el jk, *)( llill. Eccl. I vit. e. tvi. 21 S7fl TRACT. XIV. DE POENITENTIA. lorum disciplinam iis suffragari qui contendunt pœnitentiam necessario peragendam , antequam quis venia in sacro tribunali donetur. Mitis agendi ratio, qua vere pœnilcnli slatim igno­ scitur, Christi nititur documentis ct gestis ; paralytico scilicet slatim in­ duisit, seque pastori aberrantem ovem statim in ovile referenti, ct Patri in osculum revertentis prodigi ruenti assimilavil : « Cito proferte stolam pri­ mam. » 1 S. Chrysoslomus in homilia quinque diebus ante festum Christi Nativitatis habita dicit. <■ Neque mihi quisquam dixerit : «Vereor, habeo con­ scientiam peccatis opplctam, sarcinam circumfero gravissimam. » Sufficit enim horum quinque dierum tempus, si sobrius fueris , si attentus , si vigi­ laveris ut multitudinem peccatorum reddas contractiorem. Nec illud per­ pende quod breve est tempus ; sed illud considera, quod benignus est Dominus : quandoquidem et Ninivitae tridui spatio tantam iram Dei a sc de­ pulerunt. Nec obstitit illis temporis angustia ; sed animi promplitudo amplcctens Domini benignitatem lotum peragere valuit. El meretrix illa brevi temporis momento, cum ad Christum accessisset, omnia probra diluit. »’ Merito igitur damnavit Sixtus Quarius hanc Petri dc Osma propositionem : « Non sunt absolvendi pœnitenlcs, ni­ si peracta prius pœnilentia cis injun­ cta. »s 224. Fides docet sacerdotalem pote­ statem requiri in pœnilenliæ ministro, quod Scriptura et perpétua traditione nixi definierunt Tridentini Patres. « Si quis dixerit . . . non solos sacerdotes esse ministros absolutionis . . . ana­ thema sil. » * <> Jus hoc, » ait Ambro- Lue. iv. 7i. (·) Horn, de S. Ptiilogonin. (S) Eumdcm errorem damtuvil Alei. Vlll an. <690, prop. Ιβ. 17. el «H. enuncialum , el Clement XJ. in Huila Vnigtnittu, prop. »7. Μ. sius, n solis permissum sacerdotibus est. »1 « Sic divinæ bonitatis praesidiis ordinalis , » inquit Leo M « ut indul­ gentia Dei nisi supplicationibus sacer­ dotum nequeat obtineri ! · Diaconi olim, gravissima urgente necessitate , cano­ nicam absolutionem impertiebantur, ut moribundi, scelera sua agnoscentes, pacem Ecclesiæ adipiscerentur, ejus suffragiis post mortem fruituri. Id li­ quet ex S. Cypriano : « Occurrendum puto fratribus nostris, ut qui libellos a martyribus acceperunt, et prærogativa eorum apud Deum adjuvari pos­ sunt, si incommodo aliquo el infirmi­ tatis periculo occupati fuerint, non expectata præsenlia nostra . apud pre­ sbyterum quemcumque præsentem.vel si presbyter repertus non fuerit, et urgere exitus coeperit, apud diaconum quoque exomologesim facere delicti sui possint ; ul manu cis in poeniten­ tiam imposita, veniant ad Dominum cum pace, quam dari martyres litteris ad nos factis desideraverunt. »7 Quæ coram laicis fiebat aliquando peccato­ rum confessio, deficiente sacerdote, in humilis animi et pœnitentis indicium peragebatur. 225. Potestas remittendi peccata in ordinatione confertur, sed quum in­ star judicii exercenda sit, jurisdictio exigitur in eos in quos exerceatur : quapropler non valet absolutio sacer­ dotis qui jurisdictione caret. Id expli­ cant Tridentini Patres : « Quoniam igitur natura cl ratio judicii illud ex­ poscit, ut sententia in subditos duntaxal feratur : persuasum semper in Ec­ clesia Dei fuit, ct verissimum esse sancta Synodus confirmat, nullius momenti absolutionem cam esse debere, quam sacerdos in eum profert, in quem or- '<) Sees. iiv. cap. i. (B) De pœnitr I. i.c. ii. n. 7. (0) Ep. cviii. cap. i. (7) Ep. xiii. I CAP M DE SACRAMENTI RATIONE. dinariam, aut subdclcgatam non habel jurisdictionem. >» ' Jurisdictio illa ab Episcopo necessario est impetranda , ut sacerdos , seu regularis, sive sæcularls, saecularium, etiam sacerdotum, audiat confessiones * Nonnunquam li­ mites jurisdictioni apponuntur, vel ca­ sus reservantur Episcopis , et etiam Summo Pontifici, in quos proinde nil possunt exteri. « Si quis dixerit Epi­ scopos non habere jus reservandi sibi casus, nisi quoad externam politiam, atque ideo casuum reservaliuiicm non prohibere quominus sacerdos a reser­ vatis vere absolvat, anathema sil. »s Errores synodi Pistoriensis hac de re reprobavit Pius VI in Constitutione Auctorem fidei. Qui his inficiebantur contendebant definitionem Tridenlinam respicere absolutionem a censuris ; sed liquet eam omnem casuum reservationem complecti : in quos docet Synodus sacerdotes nihil posse extra articulum mortis, quo in discrimine (i) Seu. iiv. cap. vii. (·) Ibidem xxiii.cap. xv. de Reform. (s) Ibidem xiv. can. xi. 17» tollitur reservatio, ne hac occasione aliquis pereat. * 22B. Jam vero Pœnilenliæ tractatui ponendus est finis, plurimis prætcrmissis quæ ad Ethicen spectant, vel quæ scholarum disputationibus per­ mittuntur. In pœnilentia fidelibus com­ mendanda magnum studium collocan­ dum est ; csl enim summa prædicalionis evangelic#, ut animæ a peccatis ad virtutem revocentur, Christi gratia, ejus sanguine in Sacramentis abluen­ ti :e. Veterum exempla sæpius fidelibus proponenda sunt, ul discant peccata plangere, ct se puniendo Dei prxvertere vindictam. Pulchre S. Paciaous pœnitenlcs olim hortatus est : ■ Flere in conspectu Ecclesiæ, perditam vitam sordida veste Ingere, jejunare, orare, provolvi, si quis ad balneum vocet, recusare delicias; si quis ad convivium roget, dicere : « Ista felicibus; ego de> liqui in Dominum, et periclitor in » æternum perire. »’ (4) Ibidem cap. vii. de parmi. (5) Paraenesi ad Poenil. TRACTATUS XV. DE INDULGENTIIS. PH Æ NOT ANDA. melia indulgentias infamans Præ.veranl ulrique Waldenses et Wicklcfli1. Indulgentiarum occasione orta est læ : secuti sunt Janseuiani, quibus Lutheri hærcsis : quum enim Leo X. merito accensetur Episcopus infelix fidelium studium ad eleemosynas in Pistoriensis , Riccius cum sua syno­ templi S. Petri erectionem conferendas do; hi scilicet vim indulgentiarum eva­ ut excitaret, obtulisset indulgentias, cuantes , de sola canonicæ pœnitentiæ relaxatione eas explicant Oxonienses, has promulgandi in Saxonia munus Te * zelio ex Ordine S. Dominici, et fratri­ indulgentias, quales nunc oblinent, dicunt recentiori ævo esse adinventas.’ bus suis, demandatum est ab Alberto, 2. Vera indulgentia notio, prout in Archiepiscopo Moguntino; quæ res Luthero aliisque ex Eremitis S. Augustini documentis ecclesiasticis usurpatur, offensioni fuit. Anno 1317 ad finem ver­ est remissio pœnæ temporalis peccatis gente, dum turbæ undique confluerent jam remissis debilæ, facta extra Sacra­ ad indulgentias comparandas, Lulhe- mentum ab eo cui clavium potestas est, rus Wjltenbergi de iis habuit concio­ et jus thesaurum Ecclesiae dispensandi. nem , in qua de earum abusu questus Peccati remissio nulla indulgentiis con­ est, et carum necessitatem impugna­ ceditur : nam hæc pendet ex clavium vit, nova proposita doctrina de fide qua usu in tribunali Pœnitentiæ; sed pœ­ justi efficiamur, nullo satisfaciendi næ peccatorum, quas sæpe manere onere gravati, nulla proinde poenae luendas demonstravimus, indulgenlus indigentes remissione. Credenti Christi remittuntur. Quod aulem in nonnulli» justitiam imputari docuit, ad plenam documentis veteribus tertia pars pec­ peccatorum veniam. Calvinus ejus pres­ catorum indulgentia aliqua remissa di­ sit vestigia, et æmulatus est calu­ catur, intclligendum est de pœnis tem­ mniandi libidinem,omni prorsus contu­ poralibus iis debita ; qua ratione etiam (I) Traci. SB, vol.i. fttt TRACT. XV. DI . INDULGENTIIS. explicanda quæ de peccatis omnibus sublata. Exigitur etiam qiiædam Deo remissis ronnimquam dicuntur. ' Non satisfaciendi voluntas, n bonis operi­ aliam indulgentiarum notionem prae­ bus inhærendo, commissos excessus buit ipse Tezelius, uli liquet ex libello plangendo, ■- uti rescripsit Gregorius quem in usum praeconum indulgen­ VII. Remigio Episcopo, «piam exquitiarum edidit. * Theologus, cujus opus siverat indulgentiam plenariam ei elarVcneliis impressum est anno 1402, di­ giens. * Hinc [animadvertit scriptor cil . « Indulgentia non est donum colla­ proteslanticus Reinhard in omni indul­ tivum gratiæ, sed privativum poe- gentiarum Rulla exigi, ut contriti con­ næ. ns fiteantur peccata qui eas lucrari cu­ 3. Plenaria ea dicitur indulgentia qua piunt. · 3. Calumniantur qui dicunt indul­ tota poena peccatis debita remittitur : partialis ea est qua pœnarum pars gentiis dari licentiam peccandi,4 vel tollitur. Notum est pœnilcntibus per remissionem per anticipationem , quasi annos plurimos in operibus durioribus jam remittantur prenæ «piæ peccatis in ut se exercerent olim injunctum, pec­ posterum patrandis debebuntur. Nil catis haud adeo gravibus leviori, puta autem vetat concedere indulgentias, quadraginta dierum, luendis poeniten­ quarum beneficio in mortis discrimine tia. Indulgentia igitur quadraginta die­ positi frui valeant : nam non actu re­ rum solvit poenam debitam peccato cipiunt voluti per anticipationem in­ quod tot dies luere oportebat, juxta dulgentias hujusmodi, sed fiunt ido­ veterem canonum disciplinam. Sic in­ nei ut eis in illo discrimine fruanlur. dulgentia septem annorum tollit pce- Sic proficiscentibus ad bellum sacrum nam quam olim septem annos lucro Urbanus II. indulgentiam plenariam concessit, quæ in mortis articulo vale­ nccesse eral. 4. Dispositio animi ad indulgentias ret , dummodo tamen vere prenitenlcs lucrandas omnino necessaria, est status obirent : « Qui autem in vera prenitengratiæ : nemo enim potest remissio­ tia decesserint, et peccatorum indul­ nem pœnæ temporalis, quæ peccatis gentiam ct fructum ælernæ mercedis debetur, consequi, peccati labe haud se non dubitent habituros. »’ libus. Siluisse Lutherum el Calvinum de consue­ (<) Perrone tract, de Indulgentiis. η. 37. noia. (t) Instructions-It'ücblein für dits Ptediger, aur tudine adeo lœda , si unquam extilissel, ultra Anpreisung des Ablassee,cit. a Audin l ie de Lu­ omnom fidem est. Vide Prœsulis prælaudali egre­ ther , p. «S3. gias bac de re litteras. (7) Cone. Claromonl. Dc jure quo sacra ilia bel (S) L. v». c. 6. (*) L. i. ep. «mît. (5) i Aile liber den Ablass erschicnen p'àpslli- la gesta sunt, egit erudite satis el accurate Pro­ chcn Bullen seilen als Bedingung Test, dass der teslanticus prwco II. M. Drake, c secla MethodiAbhss-suchende seine SUndcn beichlen, unde be- slarum, dislriclui Natchclcnsi præfeclus, in dis­ Itonnen , und eine Büssung übernehmen muss. » sertatione quam babuit coram quodam Lyceo, Reinhard p.tlî. Martii iî die 1836. Inter crelera dicit :< It is our (6| Toxam Cancellaria Romana ex libello deliberative opinion that no aggressive war was Utnoso quem Lugduni edidit anno 1564 l'inclus, ever undertaken from more just and Christian t'.alvinianus homo, protulit nuperrime, post tôt motives. It was not a war to propagate their faith, alios,pruico e Baptistarum seclo,ut probaret cuili­ but to relieve their suffering brethren from perbet Dagilio veniam olim in Curia Romana tribui, seedtion. The Turks had no more just right to imo licentiam illud patrandi dari consuevisse, the dominion of Palestine than the French. . . . certo soluto pretio : sed calumniam dissipavit XVo do not say that aggressive war is right, but Episcopus Catolopolilanus , ostendens libellum in this case , it seemed to be tho only way to pre­ illum nulla prorsus fide dignum , ulpote ab ad­ vent invasion. Had the European princes waited versario infenso in lucem primum editum , cl re­ until they were attacked, the Turks could have jectum prorsus et damnatum a Romanis tribuna­ easily conquered them all in detail. · CAP I DE POTESTATE INDULGENTIAS CONCEDENDI. ■ B Colligi olim consuevisse eleemo­ CAPUT 1. syna’ occasione indulgentiarum pro­ mulgandarum in confesso est : undo DE POTESTATE lHM)l.r,ERTI *S COItCBHRM oria est calumnia eas fuisse venales : sed quæ dabantur elccmosynæ in rei 7. Tridentinum Concilium, plurimas chrislianæ subsidium, non fuerunt quæ dc indulgentiis agitabantur que­ pretium quo indulgentiae comparaban­ stiones consulto prætennillens, satis tur. Inter conditiones iis lucrandis ne­ habuit definire Ecclesiam a Christo ac­ cessarias eleemosynarum largitio lo­ cepisse potestatem eas concedendi, et cum habebat, quod virtutis exercitium eas esse utiles : « Cum potestas confe­ in Scripturis admodum commendatur. rendi indulgentias a Christo Ecclesiæ Cedebant in communem utilitatem : concessa sil, atque hujusmodi pote­ dabantur enim ad Ecclesias aedifican­ state , divinitus sibi tradita, antiquissi­ das, ad impensas bellorum sacrorum mis etiam temporibus illa usa fuerit, faciendas, ad orphanotrophia erigen­ sacrosancta Synodus indulgentiarum da, et ad alia plurima charitatis chri­ usum Christiano populo maxime salu­ slianæ opera, necnon aliquando ad tarem , cl sacrorum Conciliorum aucto­ publicos usus pontium extruclione, ritate probatum, in Ecclesia retinen­ el viarum refectione. Qui eas collige­ dum esse docet et præcipil, cosque bant Quassiores dicebamur, (piorum anathemate damnat, qui aut inutiles excessus Pontifices et Concilia pluries esse asserunt, vel eas concedendi in reprobarunt, munusque tandem in Ecclesia potestatem esse negant. * · Fi­ Concilio Tridentino prorsus abroga­ dei igitur dogma est potestatem indul­ tum est. Cælcrum inter conditiones gentias concedendi a Christo Ecclesiæ indulgentia», quæ dicitur Jubilaeus, concessam esse, easque esse utiles. eleemosynarum largitio adhuc recen­ Propositio setur, quas tamen unusquisque pro Est in Ecclesia potestas indulgentias suo arbitrio in opus quodeumque pie­ concedendi, quæ et utiles sunt. tatis vel charitatis tribuit, nemine eas 8. Probatur 1. exScripturis. Petro colligente. Concesserunt etiam plures dictum est : « Tibi dabo claves regni Summi Pontifices indulgentias socie­ cœlorum : el quodeumque ligaveris su­ tati in Galliis cœptæ el florenti jam in per terram, erii ligatum el iu coelis : pluribus Europæ regnis, cujus mem­ et quodeumque solveris super terram, bra singulis hebdomadibus obolum in erit solutum et in cœlis. »1 Cæteris Missionum Sacrarum auxilium confe­ quoque Apostolis ligandi el solvendi runt. Quis hoc improbet? Quæ Crucia- potestas amplissimis verbis est data. · læ nomine in regno Hispaniarum dan­ Illa solvendi potestas, clavium meta­ tur dispensationes et indulgenliæ.parva phora significata, auctoritatem deno­ eleemosyna · tributa in usus publicos, tat omnia tollendi quæ cadi ingressum olim in subsidium missionariorum Pa- impediunt. Ergo vi illorum verborum læslinæ, grave vulnus disciplime cc- possunt Ecclesiæ Præsulos pampas clesiaslicæ intulerunt contra mentem temporales remittere : hæ enim ob­ Pontificum , qui ab abstinentia dispen­ stant ne anima ccelum ingrediatur. u. Hujus potestatis exercitium erga sandum , ex ulriusquc medici consilio, Corinthium pœnitentem videmus. voluerunt. (1) Dos reales j medio. (i) Sess. *iv. in dccrelo do indulgentiis. (1, Mat. i»i. ID. (4) Nal.iviii. te. *84 TRACT. XV. DE INDULGENTIIS Quum Paulus eum incestus reum com­ ruere sinentis .... hineque doce­ munione Ecclesiae privasse!, cl satanae mur, quod non solum ad peccatorum tradidisset in interitum carnis , humi­ naturam , verum etiam ad mentem liatum jam et pœnilentcm venia am­ habitumque peccantium oporteat mo­ plissima donavi!, orans fideles ul be­ derari poenitentiam. » ’ Liquet Chrysonignius cum haberent. · Sufficit illi, stomum censere Apostolum dc poeni­ qui ejusmodi est, objurgatio hæc quæ tentiae severitate aliquid remisisse, fit a pluribus : ita ut e contrario ma­ ideoque dc poena ob quam luendam gis donetis, et consolemini, ne forte pœnilcnlia orat peragenda. 11. Item Theophylactus : « Pulchre abundantiori tristitia absorbeatur qui ejusmodi csl. ... Cui autem aliquid autem dixit Apostolus donare : attendit donastis, cl ego : nam et ego quod enim quod non tantum ex poenitentia donavi, si quid donavi, proptervos in sua , quantum cx gratia ct donatione dimissionem recipiat. »8 persona Christi.» — <> * ' “("< *· 12. S. Pacianus hoc objecit exemplum μαι, Il τι ηΧαρισμαι Si v'/xàr, «' npcffkirw Xpwrîp. · Plenam delicti veniam Chri­ Novatiano homini : « Vides Apostoli indulgentiam, propriascliam sententias sti auctoritate donare se significat: quod culpam jam poenitentia sublatam temperantem ? vides mitissimam leni­ indicat, et poenas temporales cum cen­ tatem, longe a ves(ro supercilio sepa­ sura canonica remissas ostendit. Da­ ratam? longe a Novatiani fronte dissi­ tam ab Apostolo non tantum Ecclcsiæ milem, communi vero vitæ ac saluti * communionem externam, sed cliam omnium consulentem.» 13. Probaulr 2. ex perpetua Ecclesia plenissimam quamdam indulgentiam consuetudine. Sæculissecundo ct tertio Christi nomine inde colligere est. 10. Paires damus interpretes. S. Joan­ saepissime martyrum rogatu, precibus nes Chrysoslomus agnovit Apostolum scilicet eorum qui fidei causa suppli­ veniam largitum esse quam ipsa pceni- cium tulerant , relaxabant Episcopi tentiæ vehementis ardua opera haud leges pœnitenliæ, reos ampliori venia merebantur : « Quamvis peccatum donantes. Tertullianus dicit : « Pacem confessus fuerit, ipsiusque pœnitue- quidam in Ecclesia non habentes, a ril, ostendit tamem eum non tam martyribus in carcero exorare consue­ pœnilenliæ opera, quam gratia et be­ verunt. »8 S. Cyprianus pluribus in neficio veniam consequi Unde subdit : locis testatur hanc esse consuetudinem, « ob idque donetis ct consolemini ; » ct modum adhibendum orat, ne temere et quod sequitur idem declarat : non quid fiat. ° Nicaenum Concilium de pœ· enim, inquit, quod id promereatur, nitentibus statuit : « Licebit Episcopo nec quod eam quam par sil poenitentiam de his aliquid humanius statuere. »’ praestiterit; sed quia infirmus est, id­ Sic el Ancyranum,8 ct LaodiccnumII.,’ circo hoc peto : α ne forte abundan- et Carlhagiucnse IV. '° Patres quarti el » tiori tristitia absorbeatur, qui est quinli sæculi hanc potestatem passim ». ejusmodi : » quæ verba sunt hominis in Episcopis agnoscunt, ul canonum, magnæ pœnitenliæ testimonium ipsi qui pœnitcntiæ opera praescribebant, tribuentis, nec eum in desperationem severitatem relaxent. Sæculo XI, Urba- (1)11. Cor. ii. 6. (t) llom. iv. in ii. Ep. ad Corinth. (5) In locum. (*') Ep. iii. ad Sympronianum. [!>) L. ad Marty r, c. i. lB) Ep. xiii. ad Presbyteros el Diaconos Cailha8in. Ep. x. ad Martyres. L. do Lapsis. (7) Can. xii. (8| Can. v. (0) Can. ii. μο) Cap. Ιχχτ. CAP. I. DE POTESTATE IN 9ULGENTIAS CONCEDENDI 285 studio ad veniam illam concedendam; novit enim indulgentiam pmnitenli præstitam in aliorum cessuram com­ modum et profectum. Eos ad donan­ dum hortatus est, quia omnibus facta Pontifices. S. Bernardus indulgentias erat injuria, crimine quod omnibus ab Eugenio 111. concessas promulgavit probro erat, ct omnes sibi mente jam tanto cum fidelium studio ad eas lu­ adseiverat, plexurus gladio spiritali crandas, quod urbes et castella vasta­ prævaricatorem, omnibus veluti pro­ rentur, plerisque ad bellum sacrum se bantibus. Jam igitur cupit ut injuriæ conferentibus.1 Sæculo Xll indulgentiae obliviscantur, el jura communionis et quasdam Ecclesias visitantibus con- consortii fraterni,quæ ex ipsius man­ cessæ sunt. Jam vero constat pœnas dato subtraxerant. restituant. Cæierum a canonibus eo consilio impositas aliter donat veniam, Christi personam fuisse ut Deo satisfieret poenilentium gerens. operibus : ergo relaxatis hac in re ca­ 17 Obj. -2. Christus ligandi et sol­ nonibus indulgentiarum concessione, vendi potestatem pollicens, relinendi remissa csl Praesulum auctoritate poena quoque et remittendi peccata , illam quæ alias luenda erat. distinctionem inter culpam et pœnam 14. Indulgentiarum usum maxime non statuit, nec inter absolutionem salutarem esse liquet ex eo quod pia sacramentalem a culpa, et remissionem foveant opera, quæ ad eas consequen­ pœnæ extra Sacramentum. das injunguntur, el contritionem cor­ 18. Resp. Christus amplissimis ver­ dis omnino exigant, et virtutum uberes bis auctoritatem tradidit quæ variis fructus pariant, uti ex Jubilaei celebra­ rationibus exercenda est. Distinctionem tione, qui solemnior est indulgentia, culpam inler cl pœnam nccesse non erat sialuere : innotuerat enim ex divina ubique innotuit. oeconomia erga peccatores in Scripturis Objectiones solvuntur. 15. Obj. 1. Paulus Corinthium ab veteribus relata Cæierum verbis spe­ excommunicatione absolvit, quin poe­ cialibus tradidit potestatem remittendi nam aliquam remiserit, eique dicit peccata, quæ culpæ reatum directe donasse se, si vere aliquid donaverit, respicit, poenas nonnisi indirecte. Christi nomine , cælerorum fidelium Quum autem culpæ remissio gratiam et justitiam secum ferat, Sacramentum causa, quos sccum donare innuit. 16. Resp. Apostolus Corinthium tra­ habetur ritus quo ea contingit : rela­ diderat satana,· in poenam delicti, cum­ xatio vero pœnæ potest extra Sacra­ que pœnilentcm plenissima donavit mentum fieri, quia fit absque nova venia. Merito igitur censendus est om­ graliæ collatione. Igitur ex verbis Chri­ nem remisisse pœnam temporalem , sti recte inferimus pastores Ecclesiae quum Christi nomine egerit. Dubitare posse culpas et pœnas remittere, pr.ese haud significat iis vocibus : « Si quid serlim quum praecepto ligent ad pœnas donavi; » sed utitur graeca loquendi satisfactionis instar luendas. 19. Obj. 5. Martyres pacem lapsis ratione, cujus vis est : « quidquid tan­ dem donaverim; ■> modeste de pote­ tribuentes, vel impetrantes , commu­ statis suæ exercitio, el largitione veniae nionem Ecclesia), non vero pœnæ Joquens. Motus est utilitatis omnium alicujus coram Deo remissionem iis nus II , in Concilio C.laromonlano om­ nem pœnam remisit illis qui devotionis et fidei studio, laboribus et periculis pro Terra Sancla recuperanda sese ob­ jicerent Idem indulserunt plures alii (i; Bernard. Ep. ccxlvl. L. ii- dc Conaid.c. i. 28β TRACT, XV. DE INDULGENTIIS obtinuerunt. Eos etiam graviter in23. Obj. ÎL Indulgentiarum, quales crepuii Cyprianus ob eversam hac ra in veteri Ecclesia usurpabantur, usus bone disciplinam , imo Dei legem vio­ nullus est, abrogata *poenitentia publica? latam. disciplina ; supervacaneum quippe est 20. Resp. Pacem et communionem relaxaro leges quæ a sæculis plui ibus Ecclesiæ cum omnibus quæ amiserant haud vigent. defectione jura martyres lapsis impe­ 24. Resp. Indulgentiarum usus non trabant Quoties hæc, justa urgente fuit, uti ostendimus, mera relaxatio causa, dabantur Præsulis auctoritate , canonum, sed remissio Christi nomine ea agnovit Cyprianus apud Deum va­ facta pœnæ temporalis, ad quam luen­ lere : « qui libellos a martyribus acce­ dam opera poenitentia? a sacris cano­ perunt, et prerogative eorum apud nibus proscripta sunt. Eadem viget Deum adjuvari possunt, si incommodo nunc ratio, quum divina justitia nullis aliquo el infirmitatis periculo occupati temporum vicibus varietur. Nil igitur fuerint, non expcctala præsentia nostra interest leges ecclesiasticas abrogatas apud presbyterum quemcumque præ- diu fuisse, quum indulgentia remittat sentem .... exomologesin facere poenam peccatis debitam. 25. Obj. <>. Indulgentiarum origo a sa­ delicti sui possint; ul manu cis in poe­ nitentiam imposita veniant ad Domi­ tisfactionum severiorum quæolimpœnum cum pace , quam dari martyres nitentibus injungebantur relaxatione petenda esl : « Remissio, quæ talibus litteris ad nos factis desideraverunt » * Pax igitur plena erat venia, quando fiebat, indulgentia vocabatur. Ubi au­ dabatur vere poenilenli, et æquam ob tem satisfactiones ad Deum transtule­ causam Cælerum leviter ct temere runt, ac compensationes esse dixerunt, oblata disciplina? el Evangelii vigori quibus se redimant homines a judicio advcrsabalur; quapropler merito que­ Dei, simul etiam indulgentias eo tra­ stus esl Cyprianus de nimia martyrum xerunt, ul essent expiatoria remedia, quorumdam in porrigendis precibus ad quæ nos poenis meritis liberant. » Ita Calvinus.4 eam impetrandam facilitate. 26. Resp. Constat ex Cypriani, Au­ 21. Obj. 4. Episcopi canonum rela­ xantes severitatem, nihil de Dei juribus gustini , et cæterorum 1'alrum testimo­ in peccatores remiserunt ; sed Chri­ niis satisfactiones illas ad Deum semper stiani hominis privilegia restituerunt referri consuevisse , quæ idcirco vi­ poenilenli, indiciis eximiis dolorisdatis. guisse noscuntur Tertulliani aetate, an­ 22. Resp. Quum constet ex libris pue- tequam poenitentiae exercitia canonibus nileulialibus cl ex Patrum scriptis, definita fuerint. Antiquissimum igitur pœnas a canonibus præscripias satis­ morem esse indulgentias concedendi factionis Deo oblalæ habuisse rationem; faleri debet Calvinus, qui eas cum pœcanonum hac ex parte relaxatio poena­ nilentiæ disciplina connexas agnoscit rum peccatis debitarum remissio cen­ Eas vero habere vim quamdam ex­ senda est. Pœnitenlibus., qui majori piandi, satisfactionum quum locum sup­ doloris vi plangebant admissa, venia pleant, manifestum est. merito dab >lur facilius, utpote magis 27. Obj. Ί. Indulgentiae olim cxtileidoneis eisuscipiendie : quorum conatus runl venales, unde locus esl conjiciendi potestatis a Christo dat» exercitio ad­ eas ex turpi lucri cupidine excogi­ juvare praestabat. tatas. (I) Ep. ilii. »d prcsbjlcros el diaconos Carlbag. 1«) Inu. I. iii. c. n. (. I DE POTESTATE INDULGENTIAS CONCEDENDI. Î8. Resp. Aliquando, uti supra di­ ximus, concedebantur indulgentia· iis qui eleemosynas in roi Christian» sub­ sidium sponte conferrent; quod non oral venales eas exponere , sed grafi» el beneficii spiritalis intuitu fideles ad opera chariiatis allicere. Sicut in Evangelio magna promittuntur præmia elee­ mosynas facientibus, ita visum esl Præsulibus Ecclesiæ thesauros spiri­ tuales eflundcrc, ul lldcles ad eleemo­ synas largiendas excitarentur. Sic Con­ cilium Triburiensc anno 895 permisit iis qui jejunare non poterant, juxta canonum vigorem , ut eleemosynarum largitione jejunia veluti redimerent ; exigens tamen ut impedimento cessante jejunarent : « postquam dc itinere do­ mum revertatur, aut de infirmitate liberetur, prædiclas ferias non redimat, sed statuto tempore pœniteat. » * Abbas Regino in collectione manuscripla re­ demptiones illas recensuit : « Si quis forte non potuerit jejunare, el habuerit unde possit redimere, si dives fuerit, pro septem hebdomadibus det solidos viginti, » etc. * Occasione bellorum quæ susceperunt Christiani cruccsignali, indulgentia: oblatæ sunt cui­ cumque qui « pro sola devotione, non pro honoris, vel pecunire adeptione, ad liberandam Ecclesiam Dei Hierusalem profectus fuerit; »s cl etiam omnibus pecuniam in belli sacri impensas , vel milites suppeditantibus. Æquum visum est ut qui fidei studio pecuniam con­ ferrent , haud omni carerent mercede apud Ecclesiam, idcoque et poenilenli» severitas hia mitigata esl. Simili ratione indulgenti» postea concedebantur iis qui sponte conferebant eleemosynas in Ecclesiarum erectionem , vel in alia pietatis opera : quæ tamen nunquam in alicujus privatam utilitatem cedere ft} Can. Ivi. (4) Apud Drouenium dc ic SdcramenUria I. ’*· qu. vii. de Indulgenti· *· Î87 debebant. Hodie nbique terrarum ex­ quiruntur a fidelibus subsidia in pia opera, absque illa indulgenti» pollici­ tatione: quæ quidem si adjiceretur, non desinerent eleemosynæesse volunlariæ, et Deo accept». Cæterum ob Quaestorum abusus , qui vel indulgen­ tiarum vim exaggerabant, vel mnus importunos se præbuerunl in eleemo­ synarum petitione, munus illud a Con­ cilio Tridcntino abrogatum est. « Abusus vero, » inquit, « qui in his irrepserunt, et quorum occasione insigne hoc in­ dulgentiarum nomen ab hærelic s bla­ sphematur , emendatos el correctos cupiens, præsenli decreto generaliter statuit, pravos quaestus omnes pro his consequendis, unde plurima in Chri­ stiano populo abusuum causa fluxit, omnino abolendos esse. ·* 29. Obj 8. Infamis prorsus fuilolim indulgentiarum nundinatio : nam ven­ debatur a Pontifice jus colligendi elee­ mosynas fidelium , quæ proinde in pri­ vati hominis, emptoris scilicet, cede­ bant utilitatem. 30. Resp. Non ea fuit consueta ratio eleemosynas colligendi; sed quum ur­ geret necessitas, non iniquum Leoni X. visum est a divile stalim recipere sum­ mam templi erectioni impendendam, quam hic ex eleemosynis fidelium col­ ligendam sperabat. Non ideo mutata est ratio indulgentiarum : fideles enim sponte offerebant eleemosynas, qu» divitem indemnem redderent de soluta Ecclesiæ causa pecunia. In privatam utilitatem non cedebant, quamvis con­ tingere posset ul cui locatum erat jui eas colligendi aliquid lucraretur, quod periculum in se susceptum compensa­ ret. Cæterum magna secum irahero incommoda, et speciem malam præseferre illam agendi rationem haud (3) Cone. Chromonlin. an. IO95. (4) *Se» . mv. Decr. de Indulgenina. 2JW TRACT. XV. DE INDI ILGENTIIS. gravamur fateri : · nostrum enim non interest quicquid occasione indulgen­ tiarum facium fuerit vindicare, sed ipsam eas elargiendi potestatem, et earum utilitatem. 31. Obj. 0. Bonis moribus adversatur indulgentiarum usus, qualis in Eccle­ sia Romana obtinet : levissimis enim actibus plurimorum dierum, imo el an­ norum indulgcnliæ conceduntur, qua· adeo multiplicantur, præserlim in re­ gionibus catholicis, ut coelum modico mercentur incolæ, laniis dilati benefi­ sis : « abnegantes impietatem et s:ccu laria desideria, sobrie cl juste, cl pie vivamus in hoc sæculo. » * Certe faci­ lioribus conditionibus cœlum pollicen­ tur Protestantes, satisfactiones omnes et pœnilentiæ opera rejicientes. 33. Obj. 10. Illa indulgentiarum do­ ctrina ingeniose quidem excogitata est ad argumentis quibus impugnantur sa­ tisfaciendum : re autem vera picrisque persuasum est omnia sibi licere, in­ dulgentia impetrata , quo pacto plu­ rimi in vitiis consenescunt, indulgen­ tiae plenariae sub mortem fiducia. ciis. 31. Resp. Quotquot sunt Catholici 32. Resp Morum fovet integritatem ct sanctitatem indulgentiarum usus : per orbem norunt absque pœnitentia eas enim nemo lucrari valet qui animo cl morum emendatione nullam sibi haud deleslelur peccatum, et Dei gratia sperandam esse salutem , nihilque per non frualur. Quod autem actibus qui se malum posse ulla auctoritate licere. levissimi in se videntur indulgentia ali Nemo adeo ignarus repenri poterit, quando amplissima adncctatur, contin­ qui indulgcnliæ consequcndæ spe vi­ tiis inhærcal : quamvis sint plurimi qui git plerumque ob specialia rerum ad juncta. Sic osculum crucis in amphi­ divinae misericordia·, quam verbis theatro Flaviano erectæ dierum ducen­ amplissimis efferunt sacri scriptores, torum pœnitenliam solvit, quia specia­ fiducia peccare pergant. Profecto ipsa lis affectus erga Christum Dominum plebs catholica optime intclligit indul­ monstratur ipso quo martyrum sanguis gentias ea præserlim niti conditione, effusus est loco. Magnum sensum pie­ ul corde contrito deponantur confiten­ tatis hac ratione excitandum sibi polli­ do peccata. Quod si forent qui igno­ citi suat merito Pontifices supremi. rantia vel superstitione aliqua abulercnCæterum plurimæ indulgentiae circum­ tur indulgentiis , non est cur legitimus feruntur quæ incertæ sunt,vel plane sup- carum usus tollatur. 35. Obj. il. Indulgentias lucrandi posililiæ. Quod ad copiam in catholicis regionibus oblatam attinet, majora illis studio virtutum negligilur exercitium, salutis subsidia tribui ostendit, quam adeo ul lota sil solicitudo in confes­ rationem in ipsa Dei erga genus hu­ sione peragenda, el suscipienda com­ manum œconomia adorare oportet : munione , cl paucis recitandis precibus. sed quum indulgcnliæ temporales poe­ 30. Resp. Qui hæc munia rite ubil, nas tantum respiciam, coeli gaudia non ad virtutes exercendas impellitur : alia lege ubique promittuntur, quam quod si quis in iis consistat, neglectis ul fide, spe, el dilectione colamus virtutibus, culpandus erit, quin ideo Deum, omnibus cupiditatibus compres- damnandae sint indulgcnliæ. Cæterum ID · Che poi queslo rilratto dell' Indulgente li»o, opassito, ch' egli si fosse,a Cristiani.Ma con­ ios»c vendutu ad appellaturi particulari ,ha peri­ siderato l'effare in se stesso,chi é perito dell' uma mente tconcia setnbiania ; e tale, ch’ io confesso no commertio, vedrà conte a pena si poteva tener ingenuamente, etsersi dot ulo piii lotto divorare altro modo, a Pallavicini , Istoria del Concilio di ofn' incouttuodo , chc dar questo scandalo , o al- Trento I. i. cap iii. p. 50. («) Til. ii. It. CAP. H. DE INDULGE: iTlARUM VIRTUTE. oondllionosquibus nituntur , virtutum exercitium exigunt : el experientia con­ stat tunc maxime has florere, dum indulgenliæ promulgantur. 57. Obj 12. Si satisfactiones divino juro praecipiantur , Uti tenent Catholici, eas remittere nequit Ecclesia. 38 Resp. Deus pœnas exigit tempo­ rales a peccatore, qui idcirco in poeni­ tentiae opera Incumbere debet : sed quum remissionis facultatem Christus Apostolis dederit, ipsius auctoritate tollitur debitum ad quod solvendum opera illa peragenda erant. Igitur di­ vino juri non derogatur, quum Dei nomine fundamentum satisfactionum tollatur : sicut quisque tenctur proximo suo quod debet solvere; sed remissione debiti sponte facta a creditore. eo one­ re immunis fit debitor Cæterum non omnis satisfaciendi tollitur indulgen­ tiis necessitas, sed adjuvatur inllrmitas nostra, ut quod nobis deest, ex the­ sauro Ecclesiæ suppleatur. 39. Obj. 13. Indulgcnliæ, quales ho­ die prodicantur, omnino diversae sunt ab iis quæ Luiheri tempore, et saeculis prioribus consueverunt promulgari : liæ enim dicebantur immania quæque flagitia remittere. 40. Resp. Ex libello Tezelii, quem laudavimus, constat camdem traditam ab ipso indulgentiarum notionem; nec eum monstra illa ac portenta unquam protulisse. Consueverunt quidem in­ dulgentiarum praecones verbis Ezechielis plenam polliceri veniam flagitiosis­ simo cuique, dummodo eum vere pceniteret. CAPUT II. DE INDOLCENTIARUJI VIRTUTE. 41.Indulgentias olim relaxasse pœni­ lentiæ canones apud omues in confesso /I) Ari. sii. a Leone '· < *·ηιη. VOL. HI. 2W est . eas vero pœnam divinæ jnstïtiæ debitam coram Deo remittere præfracte negant hærelici l.uiherus dixit: « In­ dulgenliæ his, qui veraciter eas con­ sequuntur, non valent ad remissionem pœnæ pro peccatis actualibus debite apud divinam justitiam ·1 Simili er­ rore Janseniani plure» laborant, inter quos auctor synodi Pistoriensia, in qua docetur « indulgentiam secundum suam præcisam notionem aliud non esse quam remissionem partis ejus pœnilentiæ, quæ per canones statuta erat peccanti.'‘Hanc propositionem sic intellectam , « quasi indulgentia præter nudam remissionem pœnæ canonicæ, non etiam valeat ad remissionem pœnæ temporalis pro peccatis actualibus dehitæ apud divinam justitiam , » damnavit Pius VI. tamquam falsam, temerariam, Christi meritis injuriosam , ac diidum in articulo 19° Luiheri damnatam. Pro­ xime ad fidem accedit doctrina, qua in­ dulgenliæ censentur pœnas temporales apud divinam justitiam remittere : nam si de sola canonicarum pœnarum re­ laxatione ageretur , haud ægre assenlircnlur ipsi novatores. Propositio. Indulgenliæ valent ad remissionem pœnæ temporalis pro peccatis actuali­ bus debitæ apud divinam justitiam. 42. Probatur I. ex Scripturis. Indul­ gentiae conceduntur , uti jam probavi­ mus, vi potestatis clavium, qua sol­ vuntur peccatorum ligamina, et coeli panduntur januæ. Ergo valent ad pœnæ temporalis peccatis actualibus debitæ apud divinam justitiam remissionem. Equidem juxta probata, ratum habetur in cœlis hujus potestatis exercitium, quod in persona Christi a Præsulibus Ecclesiæ iit. 43. Probatur 3. ex Patribus. Tertul­ lianus , ad Montanistas delapsus , mar­ tyrum intercessionem pro mœchis im- (*) Constitutio >|(ie incipit : Atutortm Jldtt. 5,00 TRACT. XV. DE INDULGENTIIS pugnat · « Quis permittit homini dona­ re quæ Deo reservanda sunt ? Sufficiat martyri propria delicta purgasse. >■ ' Censuil ergo Catholicos credere ve­ niam . martyrum intercessione datam, ad delictorum purgationem dirigi. S. Cyprianus, loro jam adducto, docet fideles prorogativa martyrum apud Deum adjuvari posse. 44. Probatur 5. ratione theologica. Indulgenliæ quæ pœnas canonicas re­ mitterent , pœna apud Deum haud re­ missa , magis obesscnl, quam prodes­ sent, quippe quæ poenitentiae opera tollerent, pœna manente. Prælcrea con­ ceduntur indulgenliæ, abrogata jam a pluribus saeculis disciplina canonica. Ergo ad pœnam ipsam apud Deum re­ mittendam diriguntur. Objectiones solvuntur. 45. Obj t. Indulgentia olim erat re­ missio pœnæ canonicae : ergo idem nunc sentiendum ; nec proinde aliquam pœnam apud divinam justitiam tollit. 46. Resp Indulgentia post poeniten­ tiae disciplinam inductam relaxabat ca­ nones, simulque remittebat pœnam coram Deo ob quam luendam canones pœnilenliæ opera proscribebant. Ante latos canones, ct post eorum abroga­ tionem, indulgenliæ vis in sola pœnæ apud Deum remissione ponenda est : nec enim relaxatur lex, quæ jam est abrogata 47. Obj. 2 Formula· adhuc usurpatæ ostendunteanonum relaxationem eliamnum fieri indulgentiarum concessione : nam temporis spatiorum pœnilenlibus olim adsignatorum fit mentio. Sic in­ dulgentia septem annorum et totidem quadragenarum ad disciplinam pœni­ lenliæ plane refertur. 48. Resp. Consuevit Ecclesia veteres formulas relinere, veluli prislinæ ælalis monumenta. Ideo autem concedit in­ dulgentias hujusmodi verbis, ul intel- (<) Lib. de Pudicitia cap. ull. ligamus pœnas temporales remitti, quæ per ea tempori» spatia, juxta canones, essent luenda». 40. Obj. 3. Concilium Tridcntininn declaravit se cupcre moderationem ser­ vari in indulgentiis concedendis, ne disciplina enervetur. Jam vero si tota canonum disciplina de pœnilenliæ ope­ ribus abrogata sil, inanis est metus ne enervetur. 50. Resp. Disciplinam Ecclesiæ suo tempore vigentem intellexerunt Patres Trideniini, canones autem pœnilenliæ a quinque sallem sæculis desieram servari. Nimia facilitate indulgentias concedendi pœnilenliæ exercitia , quæ sponte suscipiuntur, vel a sacerdotibus in sacro tribunali injunguntur, negligi possent, ideoque moderationem in iis concedendis servandam cupiebat Con­ cilium. 51. Obj. 4. Fervori poenitendum ca­ nones veteres aliquid indulgendum con­ suerunt, quum e contra hodierna tem­ pestate indulgenliæ ratio præbeatur, quod deferbuerit pœnilenliæ sludium, nec spes sil pœnilenliæ ardua exercitia suscipiendi. Ergo indulgenliæ notio tola mutata est ; apud veteres quippe significabat relaxationem pœnæ canonicæ in foro externo : apud rccenliores esi remissio pœnæ apud Deum, subsidii instar infirmitati prxstita. 52. Resp. Fervoris pœnilenlium causa merito relaxata est severitas disciplinæ, ut quo majori flagrabant studio Deo satisfaciendi, majorem experirentur Ecclesiæ liberalitalem Cætcrum el aliis sæpius indulserunt Episcopi, precibus martyrum moti, quod argumentum esi de poenis apud Deum remilli Monet Chrysoslomus Apostolum Corinthio in­ dulgentem infirmitatis ejus habuisse rationem : quam maximopere vult at­ tendendam in peccatoribus sanandis. Nil mirum si ob rationes fere inter se I CAI· III. DE THESAURO ECCLESIÆ. CAPUT III. I»E THESAURO ECCLESIÆ. 54. Clemens VI. in Constitutione quæ incipii : Unigenitus Dei Filius, dicit : «Thesaurum militanti Ecclesiæacquisivit .... ad cujus quidem thesauri cumulum B. Dei Genitricis, et omnium electorum a primo justo usque ad ulti­ mum mcrila adminiculum praestare noscuntur. » Lutherus in hanc doctri­ nam insurrexit, dicens: « Thesauri Ec­ clesiæ, unde Papa dat indulgentias, non sunlmerita Christi el Sanctorum.«* Synodus Pistoriensis docuit » Schola­ sticos suis subtilitatibus inflatos inve- (I) All.xvii * i9l xisse thesaurum male intellectum me­ ritorum Christi, cl Sanctorum, et clarae notioni absolutionis a pœna canonica substituisse confusam, el faham ap­ plicationis meritorum ; » quam propo­ sitionem intellectam quasi thesauri Ecclesiæ, unde Papa dat indulgentias, non sint merita Christi et Sanctorum, falsam , temerariam, Christi el San­ ctorum meritis injuriosam , dudurn in articulo XVII. Lulheri damnatam, re­ probavit Pius VI * 3a. Abundantem esse satisfactionem a Christo præsiilaœ . res est apud om­ nes explorata : quapropter thesauro infinito ditasse Ecclesiam credendus esi. Attamen merita Sanctorum admi­ niculum præsiarc dicuntur, quia qua­ tenus satisfactiones sunl, per Christum Deo Patri offeruntur ad luendas pœnas aliis débitas. Totum meritorum pre­ mium Sanctos accepisse constat; sed quum plures vilæ illibatae sponte sibi inflixerint pœnas, vel supplicia et mor­ tem propter Christum passi sint, vis quædam satisfaciendi iniis reperitur, quæ aliis communicari queat : illud scilicet esi Sanctorum iu Christo con­ sortium , ut sil communicatio satis­ factionum. Ad fidem proxime accedit docirina de thesauris quam expo­ suimus. Propositio. Thesauri Ecclesiæ, unde dantur in­ dulgenliæ , sunl merita Cbrisli cl San­ ctorum. 56. Probatur ex ipso Ecclesiæ sensu et docirina. Quæ de indulgentiis Cle­ mens VI. tradidit Constitutione prælaudata, cx sensu et traditione Ecclesiæ derivata sunl, cl ejus consensu agnita. Porro consona sunl iis quæ de San­ ctorum operibus sentire juvat, habita ralionc virtutis quam cx Christi gralia derivant, cl ex communione qua omnia Christi membra inter se gaudenl. Re oppositas Ecclesia potestatem sibi dalam exerceat, pro personarum el temporum diversitate, ut fervidos prae­ mio muneret, infirmis vero subveniat. Hæc œconomia sapiens cl provida non aliam veteribus, aliam hodiernis Prae­ sulibus indulgentiarum notionem pla­ cuisse probat : utrisque enim vera ha­ bita est pœnæ apud Deum remissio, parcius vel largius pro adjunctorum varietate tribula. Animadversio. 53. Moderationem quam commen­ darunt Patres Tridentini in indulgentiis concedendis desiderari queruntur non­ nulli, ob magnam earum quæ plenariæ sunt copiam, quæ hodie Itabelur. Cælerum supremorum Ecclesiæ rectorum est judicare qui modus adhibendus sil pro temporum diversitate. Studium fi­ delium ad eas lucrandas videtur accen­ sum recenlioribus his temporibus , quod Pontifices fovendum duxerunt, ut eo magis clarescat Ecclesiæ auctoritas ab hærelicis frustra impugnata, el ut Sacramentorum susceptorum frequen­ tia, cl bonorum operum exercitio Deus honoretur. (») Conilil Auclurrm h'idri. 2P3 TRACT. XV. DE INDUI.DEN I IIS quidem vera SSmæ Virginis omni labe tamquam thesauri sui adminiculis ad­ immunis cruciatus, anima gladio trans­ hibitis : · qui enim poterat ftedius pro­ fixa ; S. Joannis Baptist» austera vita , fanari Christi sanguis, Ita Calvinus 8 vclut collativa quadam admixtione pur­ 61. Ilesp Nihil in his adversatur indul­ gentur. >■’ gentiis; nec enim alium quam Christum Objectiones solvuntur. agnoscimus propitiationem mundi, nec îiK. Obj. t. Injuria lit Christo, San­ ad alium accepta dona justitiae refe­ ctorum meritis, seu satisfactionibus rimus, nec quempiam debitum alterius (1) De Pœnïtenii· l.i.e. it. n. 8«. (i) Ibidem n. 81 ■ (») Init. I. iii. c. v. 1. (4) Coloss. i. *1. (S) Insui.iii. c. v. 3. Γ CAI’. IV. DE INDULGENTIARUM APPLICATIONE suo line persolvisse dicimus. Quæ igi­ tur ex Leone objicit Calvinus , probant quod apud omnes in confesso est, nos Christi morte , non alterius cujuscumque, redemptos esse. Obierunt mar­ tyres, non debitum alterius persol­ ventes, sed Christo ferentes testimo­ nium, quorum tamen mortem patienter toleratam per Christum nobis aliqua­ tenus prodesse, nil detrahit infinitae virtuti redemptionis, quam pro omnibus ipse unus dedit. Hi. Obj. 3. « Agnoscant (Catholici) annon hæc sint sua placita, martyres plus morte sua Deo praestitisse ac me­ ritos esse quam sibi opus esset : tanlamquc illis meritorum largitatem su­ perfuisse , quæ in alios redundaret. Ne igitur supervacuum sil tantum bo­ num , commisceri eorum sanguinem sanguini Christi, ct ex utroque thesau­ rum Ecclesiæ confici ad remissionem et satisfactionem peccatorum. » Ita Calvinus. * 293 plicia nohis valeant, ut redemptionis Christi beneficio largiori donemur. Hac ratione ad solvendum debita nostra apud divinam justitiam martyrum sa­ tisfactiones valent, ea, quam e Christi gratia derivant, vi nobis impertita. Cætcrum ex divina acceptatione lit ut hac fruamur utilitate.1 Theologus anti­ quus ait : ■ Ex parte Ecclesiæ Mini duo : primum est meritum el præcipue Christi, quod est ineslimabile. el alio­ rum Sanctorum qui fecerunt opera mulla supererogalionis : quæ omnia sub potestate clavium sunt posita : ut quod minus est in uno membro Eccle­ siæ, compensetur in alio. —’Secundum est indulgentia quam dat Ecclesia per Papam ct Episcopos. » * CAPUT IV. DE IXDULGHTIARCM APPLICATIORE. ÜI. Indulgentias applicari posse an 05. Hesp. Non hæc sunt placita no­ mabus fidelium defunctorum constans stra : nam martyres credimus plenam est sensus el doctrina Seclesiae. Eas meritorum merccdcma Deo consecutos; quidem per modum suffragii prodesse sed suppliciis eorum, præler meritum, docent Theologi, verba pontificii invim quamdam inesse censemus luendi dulli præ oculis habentes, el condi­ poenas, eaque idcirco offerri posse tionem animarum ; quæ quum extra Deo, ut infirmioribus fratribus per Chri­ ditionem Ecclesiasticorum Prunulum stum ad poenarum temporalium valeaul sint posilæ, non possunt proprie ab­ remissionem. Non credimus eorum solvi ab aliqua pœna. Suffragii autem sanguinem Christi sanguini commisceri, ratio in eo sita est, quod Pontifex Deo ut ex utroque vel uti partibus thesaurus offerat ex thesauro Ecclesiæ solutionem conficiatur ; sed ad cumulum infiniti debili quo gravantur animæ illæ, de­ thesauri Christi sanguinis, martyrum precaris ut acceptetur, in eurum utili­ sanguinem voluti adminiculum acce­ tatem Vis magna insit necesse est dere. qui nobis prosit ad remissionem hujusmodi suffragio, ab illo oblato cui poenarum Christi intuitu. Non igitur, Christus ipse ligandi ct solvendi in ut calumniatur Calvinus, Christum vul­ lerris dedit potestatem. Negavit Luthegarem sanclulum facimus, qui in turba rus mortuis utiles esse indulgentias; vix dignoscatur ; sed unicum Redem­ quem errorem cum caderis confixit ptorem cum agnoscimus et praedicamus, Leo X. Riccius cum sua synodo pariter licet martyrum egregii labores el sup· erravit, merito idcirco a Pio VI damna- (i; Init. I. ili. C. r. 3. (J) Vide Christ. Lupum dia». de peccatorum ct lali«foclionum indulgenti», c. ei». (3! Veneti» an lis». I. ei. i. Jt. SM TRACT XV. UE INDILt.E.VIIkS lus : · In eo quod superaddit (synodus) luctuosius adhuc esse, quod chimerica isthac applicatio transferri volila sit in deftmctos ; » propositio XLII. da­ mnatur veluli falsa, temeraria . piarum aurium offensiva. in Romanos Ponti­ fices, el in praxiui, cl sensum univer­ salis Ecclesia? injuriosa, inducens in errorem hærelicali nota in Petro de Osma confixum , iterum damnatum in art. 22. Lulheri. « In eo demum, quod impudentissime invehitur in tabellas indulgentiarum, altaria privilégiais» etc., propositio XLIII. declaratur teme­ raria, piarum aurium offensiva, scandalosa, in Summos Pontifices, atque in praxim lota Ecclesia frequentatam contumeliosa. » 6S. Applicatio indulgentiarum mor­ tuis probatur præcipue ex consuetu­ dine Ecclesiæ, nixa Sanctorum com­ munione. Equidem quum, ex constanti sæculorum omnium tide, magna pro­ veniat utilitas defunctis ex vivorum precibus, nulla occurrit ratio cur in­ dulgentiarum omni beneficio priventur. Enimvero membra sunt Christi sancta, proinde nobiscum consortio conjuncti : « neque enim piorum animæ mortuo­ rum separantur ab Ecclesia, uti recte monet Augustinus. · « Non est, » inquit S. Thomas Aquinas, « quare Ecclesia transferre possit communia merita qui­ bus indulgenliæ innituntur, in vivos, el non in mortuos.»’ Constat Ponti­ fices Summos has indulgentias ex ve­ tusto more concedere consuevisse , quod temere eos fecisse, vel inaniter, absit ul vir Catholicus suspicetur. Joannes VIII. anno 878, el Joannes IX. anno 900, et alii plurimi noscuntur eas largiti fuisse. Porro undique per Ec­ clesiam indulgenliæ hujusmodi pro- (II L. i». Se civ. Dei c. is. η. i. (i Suppi, qu.lt. art. 10. 'S Instil Iri. n. 10. Magna: olYenaium plerisque mulgantiir tib Episcopis, et magno cum devotionis affectu expetuntur a fideli­ bus, adeo ul sensus lolitis Ecclesia * huic consuetudini suffragetur. 06. Plenaria indulgentia mortuis ap­ plicata animam liberare a pcenis pur­ gatorii dicitur; quæ quum sacrificii Missæ celebrationi adneciatur, privile{/ialuni altare vocatur. Illud sic expli­ catur a Benedicto XIV. : « Summus Pontifex, cum privilégiâtes aras decla­ rat, ac pro Missæ celebratione, quæ in illis indicitur ad expiandam defuncti alicujus animam, thesauri ecclesiastici eam partem tribuitor modum suffragii, quæ satis est ut eadem anima , si Deo placitum sil, e purgatorii cruciatibus eripiatur. »· In Theologia Venetiis im­ pressa anno 1402 legimus : « Dicendum ergo quod Papa proprie non absolvit defunctos a pœna, sed quasi pro eis de communi thesauro Ecclesiæ solvit.· * 67 inter indulgentias ea quædicitur Jubilœi præcipiia est, ulpole plenaria, cum privilegiis amplissimis. A Judæis desumptum est nomen, annus scilicet quinquagesimus apud eos sic vocaba­ tur; quo recurrente, omne æs alienum remittebatur, agri ac domus vendit® suis prioribus dominis restituebantur, servi cum suis liberis in libertatem vindicabantur, omnisque labor in agris colendis cessabat. 8 Bonifacius VIII., anno 1500, proposita indulgentia ple­ naria fidelibus universis qui Urbis invi­ serent lempla, conlritique susciperent Sacramenta , facultatem simul fecit ul a censuris quibuscumque ecclesiasticis absolverentur. Sed jubilaei nomen non adhibuit, nec instituti judaici ullam fe­ cit mentionem : quod Clemens VI. pri­ mus commemoravit, dum populi Ro­ mani precibus annuens , anno 1350 , e Purgatorio liberari dicitur, célébrai» III quodam altari Missa , sed sensus ejus ei ponliticia dcclaratiune innocuus est. 1* Lib. ri.c.G. (β) Le». »»». tl. CAP. IV. DE INDULGENTIARUM APPLICATIONE 29:» voluiljubilæum quinquagesimo quoquo scilicet ne ultra annum indulgentiam anno celebrari. Urbanus VI anno l'H9 tribuerent in dedicatione Ecclesiæ , et induisit ul posl annos triginta 1res in ultra quadraginta dies in aliis casibus. * Christi in terris vilæ honorem celebra­ Hinc interrogabantur iidnm : <· Ulrum retur. Paulus II. anno 1470, vigesimo credant, quod singuli Episcopi suis quinto anno recurrente, cum celebrari subditis secundum limitationem sacro­ permisit. Plures Pontifices eum pro­ rum canonum hujusmodi indulgentias mulgarunt occasione suæ exaltationis, concedere possint? n » Archiepiscopus vel ob gravem aliquam reipublicæ in tota sua provincia indulgentias dare chrislianæ necessitatem. potest : perlinet enim ad voluntariam 68. Summi Pontificis est. utpotc su­ jurisdictionem. premi in terris Ecclesiæ recloris, cui 69. Hæc de indulgentiis sufficiant. claves regni coelorum datæ sunt, in­ Cui persuasum est Christum claves dulgentias concedere amplissima au­ regni ccelorum Petro tradidisse, et ctoritate, sed sapienti illa oeconomia omnibus Apostolis ligandi et solvendi quæ decet ilium quem constituit Do­ dedisse potestatem, haud facile quae­ minus super familiam suam. Hinc su­ stionem movebit de remissione quam specti de erroribus WickieflI et Huss Præsules Christi nomine concedunt. interrogandi erant, utrum crederent, Largitatem hanc mirari et amplecti « quod Papa omnibus Christianis vere oportet, el in ea virtutum opera in­ contritis et confessis ex causa pia el cumbere, quæ ad thesauros hos nobis justa possil concedere indulgentias? »1 comparandos requiruntur, haud ne­ Innocentius Ili. in Concilio Lateranensi glectis pœnilenliæ exercitiis, quibus Episcoporum auctoritatem in iis elar­ idonei tantis beneficiis fruendis effi­ giendis certis limitibus arctavit : vetuit ciamur. (i) Acia Concil. tom. viii. col. OIS. (t) Til. Ixii. ib. t. vii. col. C6. {S) Ibidem t. viii. coi. 915. TRACTATUS XVI DE EXTREMA UNCTIONE. CAPUT I. DE SACRAMENTI VERITATE. I. Bal/retna vocatur Unctio illa quæ fieri consuevit ægrotis in mortis discri­ mine constitutis. Eam Sacramentum esse negavit audacter Lutherus, Jacobi epistolam , in qua commendatur, stra­ mineam esse, el Apostolo prorsus in­ dignam , affirmans. « Omitto enim inquit,· quod hanc epistolam non esse Apostoli Jacobi, ncc apostolico spiritu dignam mulli valde probabiliter asse­ rant, licet consuetudine authoritalem, cujuscumque sil, obtinuerit. Tamen si etiam esset Apostoli, dicerem non li­ cere Apostolis sua aulhoritate Sacra­ mentum instituere : hoc enim ad Chri­ stum solum pertinebat Calvinus di­ cit : « Tertium fictilium Sacramentum est Extrema Unctio. . . . Ejusdem ra tionis est ista unctio, cujus esse ma­ nuum, impositionem supra demonstra­ vimus : nempe histrionica hypocrisis, qua citra rationem et sine fructu Apo­ stolos referre volunt. ■· * Errores hos (I. L. decapliv. Babylon. (i; Imi. I. iv. c. ais. n. 18. confixit Concilium Tridentinum : - Sr quis dixerit, Extremam Unctionem non esse vere et proprie Sacramentum a Christo Domino nostro institutum, et a beato Jacobo Apostolo promulgatum, sed ritum tantum acceptum a Patribus, aut figmentum humanum ; anathema sit. » «Si quis dixerit, sacram infirmo­ rum unctionem non conierre gratiam, nec remittere peccata, nec allcviare infirmos ; sed jam cessasse, quasi oliui tantum fuerit gratia curationum ; ana­ thema sit. » « Si quis dixerit, Extrema· Unctionis ritum et usum,quem obser­ vat sancta Romana Ecclesia, repugnare sententia? beati Jacobi Apostoli, ideoque eum mutandum, posseque a Chri­ stianis absque peccato contemni ; ana­ thema sil. » « Si quis dixerit, presby­ teros Ecclesiæ, quos beatus Jacobus adducendos esse ad infirmum ungen­ dum hortatur, non esse sacerdotes at' Episcopo ordinatos, sed ælale seniores in quavis communitate, ob idque proprium Exlremæ Unctionis mini strum non esse solum sacerdotem ; anathema sit. · · i. ii. iii. i„. de EUremeUt,- MX TRACT. XVI. DE EXTREMA UNCTIONE. 5. Leibi>itius,a suorum errore hac in slm nd fideles scribantur, liquet agi de re, sicul in alils fere omnibus, tandem ritu qui ad omnes spectat, et qui per. aliquando recessit ; scripsit enim : petuo servandus forat ; nil enim dici« Do unctione infirmorum non est cur tur, quo ad tempus restringatur. In multa disputemus. Verba habet Scri­ graviori infirmitate quæ mortis peri­ ptura» sacra?, interpretationem Eccle­ culo haud vacat,4 jubet arcessi pre­ siæ, cui pii ct catholici homines tuto sbyteros Ecclesiæ, sacerdotes scilicet fidunt, nec video quid in eo more qui hoc nomine in novo Testamento quem recipit Ecclesia , reprehendi a passim designantur , quorum munus quoquam possit. » 1 Barclaius autem est pro periclitante orare, cumque sa­ cernam Protestanlium rejiciens, ar­ cro oleo perlinire, Deo invocato. Hilus gumento quod ex usu veleris Ecclesiæ externus plane designatur, unctio sci­ desumunt, occurrit, objiciendo cos licet peragenda a sacro ministro, ora­ rilum unctionis, qui speciali mandato tione comite. Effectus orationi huic injungitur, négligera. * Neglectus hic adnexus refertur, scilicet salus pericli­ omnibus sectis hodiernis inter quas tantis, animi levamen, cl peccatorum, quæ admiserit, remissio. Est igilur si­ versamur communis est. gnum visibile invisibilis gratia·. Porro Propositio. Extrema Unctio est vere ct proprie quum Apostolus iji.se non potuerit hos Sacramentum a Christo Domino nostro effectus huic adncctere ritui, mani­ institutum, cl a beato Jacobo Apostolo festum est eum tantummodo promul­ gasse rilum cujus Christus ipse auctor promulgatum 3. Probatur ipsius Jacobi celeberrimo est, cujus est vim gratiam impertiendi testimonio. Scribit Jacobus Apostolus : ritui adneclcre. 4. Probatur 2. cx Patrum interpreta­ tione. Origencs remissionem jieccalorum, quæ impetratur poenitentia. sa­ cerdoti Domini indicando peccatum suum, referens, ait : « In quo imple­ war » xltrenutvr, άφιύ’ίιτΛΐ aiirù. Λ VUlga- tur ct illud quod Apostolus dicit : «Si to interprete sic redditur : « Infirmatur » quis autem infirmatur, vocet presbyquis in vobis? inducat presbyteros Ec­ » leros Ecclesiæ, el imponant ei maclesiae, cl orent super eum, ungentes » nus, ungentes eum oleo in nomine eum oleo in nomine Domini : ct oratio » Domini, etc »s In exemplum hanc fidei salvabit infirmum, et alleviabil poenitentiam , quæ fit in extremis, cum Dominus : el si in peccatis sil, adducit, salisque indicat rilum illum remillcnlur ei. »5 Quum hæc univer- ungendi adhuc suo lempore servari, (I) System. Thool. p. <80. (ί. -i Uow come they to pass over far more po­ sitive comminds of ibe Apostles , as matters of no moment? as James v. Il, «here il is expres­ sly commanded that the tick be anointed with oil r»tr ’ Οΰ μβ. . αλλ άίΔιχϊ . m culn in extremis fere versa· i insinuaret. Sic et apud Xenophontem Anab. i. §. >· feu Ji Mÿ$rr«< Δ. K *< ûirsirrsvt riAivr»· rei jfliiv Bloomfield in Jacobi locum scribit : · Tie α^Διιιι must from the context be understood of severe sickness. » De Lataro moribundo usur­ patur Joan. xi. 3 T r * ka/artrre in extremo labo ranlcin significare constat , nam *< /xnr quis Y accersal presbyteros Ecclesiæ, quod scriptum est impicatur in eo: • dorent super eum , ungentes eum « Infirmatur aliquis? inducat presbyle» oleo. » 1 Igilur Clirysostomi quoque ·> ros, etc. · Videte, fratres, quia, ætate ritus peragebatur veluti munus qui in infirmitate ad Ecclesiam concur­ sacerdotii Christiani peccatorum ve­ rerit , cl corporis sanitatem recipere, niam afferens. el peccatorum indulgentiam merebitur β. S. Innocentius I. consultus ab Eu- obtinere. » ’ Hæc corporis sanitas gubino Episcopo, Deccntio , utrum haud adeo certa est, quum pendeat Episcopo Extremam Unctionem mini­ omnino cx Dei voluntate, nec Sacra­ strare conveniret, plerumque enim menti sil effectus praecipuus, sed prout a sacerdotibus dabatur, respondit : ad Dei gloriam et animæ salutem pro­ • Non est dubium (verba Jacobi) de fi­ sit. delibus aegrotantibus accipi vel intelligi 8 Venerabilis Bcda in Jacobi testi­ debere, qui sancto oleo chrismatis per­ monium scribit : « Hoc el Apostolos ungi possunt »... « Cæterum illud fecisse, in Evangelio legimus, cl nunc superfluum videmus adjectum, ut de Ecclesiæ consuetudo tenet, ul infirmi Episcopo ambigatur, quod presbyteris oleo consecrato ungantur a presby­ licere non dubium est. Nam idcirco teris, ct oralione comitante sanen­ de presbyteris dictum est, quia Epi­ tur. » * 9. Probalur 3. ex libris ritualibus. scopi, occupationibus aliis impediti, ad omnes languidos ire non possunt. Cæ­ Sacramentarium S. Gregorii M. pro­ terum si Episcopus aut potest, aut di­ scribit olei benedictionem ab Episco­ gnum ducit aliquem a se visitandum , po , et preces recitandas ungendo in­ «l benedicere, et tangere chrismate firmum. Inter cælera dicitur: «Conccsine cunctatione potest, cujus est ipsum » de ul medelam tuam non solum in chrisma conficere. Nam pœnilcnlibus n corpore, sed etiam in anima sentiat.· 10. Liber pœnitentialis Theodori, istud infundi non potest, quia genus est sacramenti. Nam quibus reliqua Canluariensis Archiepiscopi, qui nono Sacramenta negantur, quomodo unum sæculo cxeunle floruit, injungit : « Ab genus pulatur posse concedi? * » Li­ infirmis in periculo mortis positis pura quet rem indubiam habitam esse Jacobi csl inquirenda confessio peccatorum. . verba de ægrolantibus fidelibus inlel- . . . cl secundum auctoritatem cano­ ligenda esse, et ritum totam vim suam nicam , ne illis janua pietatis clausa vi­ retinere. Poenitentiam publicam agen­ deatur , orationibus cl consolationibus tibus non dabatur : a Sacramentorum ecclesiasticis sacra unctione olei inun­ enim perceptione prohibebantur nisi cti , secundum staiuta sanctorum Pa­ ct aecum ferre peccatorum remissio­ (IJ L. iii. do .Sacerdotio c. »·. (1/ Ep. ad Decentium. ts, Serai. ce»», de Tempore inter Aogiulinianof. *,( Couiiu. in locum. .W TRACT. XVI. DE E XTREMA UNCTIONE. Irum communione Viatici reficiantur. > > Radbertus, sæculo nono, in vita AdcHæc ex Synodo Moguntfnn , anno 847 lardi, Abbatis Corbejensis, narrat llildhabita, descripta videntur. 1 manum Episcopum , audito morbo H. Græcorum Eiichologium ritum tdelardi, advenisse illico: « Interea ungendi infirmos septem sacerdotibus cum coepisset idem sanctus Episcopus adslanlibus peragendum præscribit. a nobis percontari, utrum benedictio­ Sacerdos qui ungit eos, dicit : « Pater nis oleo, sicut a beato Apostolo san­ sancte , animarum el corporum medi­ citum est, deberet perungi : Interro­ ce, qui Filium tuum unigenitum Domi­ gavimus utriimne vellet ?... quod num nostrum Jcsum Christum, omnem ille audiens, erectis oculis in coelum, morbum curantem, et cx morte nos obsecrabat ut fieret. » De S Oswaldo, liberantem misisti : sana quoque ser­ Eboracensi Episcopo, sæculo decimo, vum tuum N. a detinente illum corpo­ narratur, quod mortem imminere sen­ ris infirmitate, cl vivifica illum per tiens, « convocatis fratribus, hortaturcos impendere sibi ministerium sacra Un­ Chrisli lui gratiam. « 12. Probatur 4. Conciliorum aucto­ ctionis, cum Viatico Dominici corpo­ ritate. Concilium Cabilonense, anno ris. » In vita Leonis IX. refertur, « cum 813, decrevit : «Secundum beati Apo­ intelligeret, non diutius retinendum stoli Jacobi documentum, cui etiam se carnis ergastulo, decrevisse, ut documenta Patrum consentiunt, in­ quoniam plures Episcoporum, Abba­ firmi oleo quod ab Episcopis benedici­ tum, cætcrorumque fidelium effluxerant tur, a presbyteris ungi dcbenl. Sic turbæ, eis praesentibus inungeretur enim ait : « Infirmatur quis in vobis ? sacri olei liquore. » De S. Malachia » inducat presbyteros, etc. >■ Non est refert S. Bernardus: « Jubet se sacro itaque parvi pendenda hujuscemodi me­ oleo ungi. » · 16. Probatur 6 Græcorum et Orien­ dicina , quæ animæ corporisque me­ talium sectarum consensione. Graci vo­ detur languoribus. »1 13. Concilium Aquisgranense anno cant hoc Sacramentum ivxKai», oleum «36 : « Si quis autem infirmitate depres­ cum prece. In confessione orthodoxa sus fuerit, ne confessione atque ora­ dicunt · « Septimum Sacramentum est tione sacerdotali, nec non unctione Extrema Unctio a Christo prascripta. sacrati olei, per presbyteri negligcn- Cum enim coepisset discipulos suos binos mittere, (Mac. 6. v. 7. et 13) liam careat. »! 14. Concilium Ticinense, anno 850 , ungebant oleo mullos cl sanabant : dicit: « Illud quoque salutare Sacra­ quam deinceps unctionem religiosa mentum , quod commendat Jacobus consuetudine Ecclesia observavit, prout Apostolus dicens : « Infirmatur quis ex epistola sancti Jacobi compertum » in vobis ? etc. « solerti prædicatione est : « Infirmatur quis in vobis ? » etc. * populis innotescendum est, magnum Fructus hujus Sacramenti sunt, quos sane ac valde appetendum mysterium, vclul ei proprios sanctus Jacobus Apo­ per quod, si fideliter poscitur, et re­ stolus explicat, videlicet remissio pec­ mittuntur peccata , et consequenter catorum , animæ salus , corporis deni­ corporalis salus restituitur. * que sanitas ; quam etsi non semper 13. Probatura. exemvlis. importet, semper tamen animam per «', Synod Mog cap. wvi. lï'Caii.xhiii. (U Cap. viii. (&) In vita S. Mnlacliiæ c. xui. '.Quest. «17. CAP. I. DE SACRAMENTI VERITATE soi remissionem peccatorum in meliorem picr orationem cl Dei invocationem adhibendam esse injungit ApOtlOUs statum restitii t. » · 17. Maronitæ in Rituali suo præscrl- Ilis, non autem olei, quantumvis p hunt unctionem infirmi morti proximi : nerosi, virtuti, adseribit ritus hnju * Oratio super infirmum horam obitus effectus : « Oratio fidei salvabit infir­ appetentem. Afferat sacerdos cx oleo mum. 0 sancto in vase mundo, et dicat « Fator 22 Obj. 2 Ad donum curationum ■ noster, ■> et reliquas ad hoc statutas respexit Jacobus, ideoque ægrolis re­ orationes, lunc benedicat oleum signo stituendam pollicetur sanitatem, oh crucis, cl ungat corpus infirmi in septem orationem cx fide profectam, qua sci­ locus. » * « Eodem fere modo, » sub­ licet miracula patrabantur. « Ungebant,jungit Na ironiis , « cæteræ nationes inquit Marcus, « oleo mullos infirmos, orientales conficiunt. » el sanabantur. » (Marc. 6.13.) « Huc re­ 18. Fuit igitur ritus hic antiquissimis spexit Jacobus, quum jussit arcessi temporibus ante sectarum orientalium presbyteros ad ungendum infirmum.-1 originem loli Ecclcsiæ communis ; cl Ita Calvinus. Christi mandatum cl gratiam habere 23. Resp. Hoc Sacramentum , uli credebatur. monent Patres Tridcnlini, · apud Mar­ 19. Probatur 7. prœscriplione. Viguit cum quidem insinuatum, per Jacobum ubique per orbem Christianum , sexto­ autem Apostolum, ac Domini fratrem, decimo incunle sæculo, ritus pcriduloso fidelibus commendatum ac promulga­ morbo laborantes ungendi, el tamquam tum n est. Quæ dicit Jacobus non con­ Sacramentum a Christo institutum ha­ veniunt dono curationum ; nec enim bebatur; quin ostendi possit eum post hoc cerio hominum ordini allegatum Aposlolicam ælatcm invectum esse. est, nec pro arbitrio exercendum erat, Imo constat eum Apostolorum tempo­ sed cx Spiritus sancti motu. prout ribus servatum, Jacobo lestante, et cuique datum fuerit. Quum igilurjubeat omnibus id latentibus. Porro ostendi presbyteros arcessi, orationem fundi, nequit eum unquam intermissum , vel unctionem fieri, loqui censendus est doctrinam de ejus virtute ab aliquo post de subsidio cuilibet aegrotanti a ministris Apostolos ortam. At vero quum esset sacris porrigendo. Ipse Rosennnillcr res quotidiana, facile non erat novam dicit : « Nulla necessitas postulare vi­ aliquam de ea notionem ubique per detur, ut extraordinariam el miracuorbem invehere, el siatuerc. iosam sanandi facultatem intelligaObjectiones solvuntur. mus. » ’ Quod autem fidei orationi tri­ 20. Obj. 1. « Oleum positum esve buantur effectus, non suadet de mira­ videtur pro remediis aliis etiam salu­ culis agi : nam oratio ex Ecclesia taribus el necessariis. Nam in regio­ auctoritate prolala, nixa lidei certissimis nibus orientalibus el ad meridiem olea principiis, fidei oratio rectissime dici­ erant valde generosa, ct usus oleorum tur. Leibnitius animadvertit ; «Videmus permultus medendis variis morbis obti­ olim et donum curationis sæpe affuisse ; cujus usus nunc cum aliis extraordina­ nebat. »5 Ita Rosenmüller. 21. Resp. De remedio naturali non riis beneficiis, stabilita Ecclesia , infreagitur, sed de animæ salute; quapro- quentior factus est, semper tamen no (I) Quits. 110. Vidi'et Juremiæ pjlrlarch® Conslanliiiopolilani responsionem ad Lulhorano». {«) Apud Naironum in Euoplia p· W8. Vol. nt. 's) Jn locum. (i) Inst. I. ir. c. « x. n. 18 (B) In lucum 20 TRACT XVI. DE L.XIJU.Wa INCTKINE. hinc quidem sanatos fuisse credendum Euhc. ii. p. 328) quod presbyterorum est, qui lingebantur. n * Ecclesia: nomen in novi Testamenti SI. Obj. 3. « Sacrum ritum Unctionis libris semper de viris in Ecclesia pri­ Extrema', quæ morituris jam impen­ mariis , iisque vel magistris vel præsiditur, minime ex hoc loco posse de­ dibus usurpetur. » 8 Ex usu igitur scri­ monstrari facile palet; commemoratur ptorum Novi Testamenti , el omnium enim adjumentum sanitatis, non præ­ qui rem illustrarunt Christianam ab sidium et adjumentum pacalius mo­ initioEcclcsiæ, presbyteri inlelligunlur riendi. « * Rosenmuller. sacerdotes. Equidem munera sacra 55. Resp. Ad salutem animæ Apo­ illis plane a Jacobo adsignantur, nempe stoli verba maxime referuntur : nam orationem solemnem fundere, sacram remissio peccatorum huc plane perti­ adhibere unctionem. Deo invocato,ct net, ct verbum μ·ι salutem apud Ja- peccatorum excipere confessionem , cobum passim designat : « Numquid remissione eorum opera data. poterii tides salvare eum? μ'· liwu ■ 28. Obj. 5 « Quod apud Jacobum xifrir ffirai άιτίι3 VOX ·)'(>·< CXCitUbil presbyteros interpretantur sacerdotes, ad animi levamen non inepte refertur, el pluralem numerum ad decorem po­ latente Schlcusncro,4 quamvis nil velet situm nugantur, nimis frivolum csl: eam de corporis adjumento intelligere, quasi vero Ecclcsiæ eo tempore sacri­ quod ritus hic sacer præslal, juxta ficorum examinibus abundarim, ul in sapientem Dei œconomiam. supremis longa pompa procedere potuerim ad ejus consiliis statutam. Ipse Rosen­ ferendum sacri olei ferculum. >■9 Cal­ müller dicit.« Notum enim est in novo vinus. Testamento, ut in vita communi, sa?pe 29. Rcsp. Presbyteri Ecclesias neces­ universe enuntiari, quod cum rcslri- sario inlelligendisunt sacerdotes: nam clionc injeljigendum est. Juvabunt ita couslans fert usus loquendi scripreces aegrotantem, si ei expediat ad ptoi um novi Testamenti. Pluralis autem numerus obvio sensu usurpatur pro salutem ælernam. »s 26. Obj. 4. « Jacobus vult infirmum quolibet c coetu; sicut quum Christus ungi a senioribus Ecclcsiæ; isti uncto- praeciperet leprosis a se mundatis, ul rem non admittunt, nisi sacrificulum. » se sacerdotibus exhiberent,10 uni sa­ cerdoti satis erat se ostendere.11 CæIta Calvinus.6 27. Resp. Presbyteri Ecclcsiæ intcl- lerum ct plures sacerdotes possent ad ligunlur sacerdotes, ideoque nomen unctionem ministrandam operam prae­ illud his adhæsil, ct in plcrasque lin­ stare , quum ipsa Apostolorum letale guas adseitum est ’ Profecto puduit plures sæpe simul adesse in urbe aliqua Rusenmüllcr Carpzovii subscribere sen- contingeret. Apud Græcos septem sa­ tentiæ.qui vocis etymologiae inhærcndo cerdotes adsunt quoties ritus hic per­ profectos œlale intellexit : « Huic sen- agitur, qui olim apud Latinos pluribus lenliæ obstare videtur, (VideNoesselt, praesentibus plerumque peragebatur. *)I System. Tbeo). p. V80. (11 Ibidem. l>) lac. ii. U. Vide el i, U. iv. ti. ». tO. (I) Kovum Testamentum Grscuin perpetua annotatione illustratum, edit. Koppiana * vol. is. Gollingx (t.; In locum. ) Inst. I. iv.c. iis. n. *1. t' De vocabulo « Priest » dicunt Oxonienses : « In trulb it is one of the very voids you men­ tioned, only somewhat shortened by our fore­ fathers in their pronunciation of it — Picsbylcr was made Prester,and that by degrees became Presl or Priest. » Tract. N. Ii. (H| Rosenmüller in loc. W lust. I. ir. C. xix. n. SI. (10) I.UC. m ii. 11. UlJI.ev. xiv. Vide plura exempla apud AuguMinum I. iii. de consensu Evangelislttrum c ivi. CAP I DE SAf RAMENTI VERITATE. 3tr. ditio, quum nemo est qui non per cel. 33 Resp. Nil exigit ut de peccati * morhorum causis ea verba inteHigantur, quum de peccatis gravibus quibusc.umque obvio sensu explicari va­ leant : sunt autem qui nullius peccati Icthalis lahem contraxerunt. 31. Obj. 8 Juxta hanc explicationem peccata lethal ia unctione remittuntur· apud Cati.olicos vero prædicaturvivorum Sacramentum,quod nefas csl suscipere, conscientia peccato gravi irretita. 35. Rcsp. Remissio peccatorum im­ petratur Extrema Unctione, venialium quidem ex fine ejus primario , sicut et reliquiarum peccatorum lethalium, quæ scilice ex peccatis jam remissis remanent incommoda. Ipsa lethalium peccatorum venia impetranda est Sa­ cramento Pœnitenliæ, confessione per­ acta , uti insinuat Jacobus. dicens : « Confitemini alterutram peccata ve­ stra ; » nam optime intclligilur loqui de confessione presbyteris, de quibus mox agebat, facta. Profecto Rosenmul­ ler ipse de peccato censens sermonem esse, quod causa fuisset morbi. fate­ tur confessionem faciendam injungi presbyteris, quos jusseral Jacobus ar­ cessi : « Hunc (infirmum) ne pudeat, peccatum hoc in conspectu presbyte­ rorum fateri. « ... « Recte, ut mihi quidem videtur, ea , quæ hoc commate dicuntur, trahuniur ab interpretibus ad œgrotum, cl ad presbyteros, quo rum mentio vs. I i facta est. » * Catholicæ doctrinae admodum congruit to­ tius textus series : nam confessioni· remittuntur peccata lelhalia, unctiom· 4 niittmuvr, avrf. « Si pa- vero venialia , et peccatorum reliquia· traverit peccata, remittentur ei. » Id de absterguntur, et, si forsan conscien­ peccatis immanibus, quæ morborum tia gravi macula inquinata sit, quam habebantur causæ, intelligendum est ; confiteri non valet moribundus, alionam de peccatis quibuscumquo si lo­ quin animo pœnilens, sed loquela ca­ queretur, nulla fuisset apponenda con­ rens , vel peccati sibi nou conscius, 30. Obj. 0. Pcccnlonnn remiwio.de qua Jacobus loquitur . Inlelligcnda csl de morborum causa subiota . morbo curato, etiam pcccalum ipsum condonatum esse dicebatur. » Ita Ro­ senmüller. ’ 31. Resp. Nil sinit, ul ab obvia ver­ borum acceptatione discedatur ; sed e contra , quum de anirnæ salute prae­ cipue sit sermo, peccata vere remissa credenda sunt. Hæc de morborum cu­ ratione explicatio non potest statui tamquam norma , ad quam tota oratio Apostoli referatur, quum constet eum haud de corporis morbis solicitiorem, de subsidiis salutis in tota epistola agere. Profecto non distinguit infirmi­ tatem ex peccato provenientem, ab alia, quæ absque peccato contrahitur; sed cuilibet graviter ægrotauti illud præscribit remedium , quo peccatorum venia et anirnæ salus comparetur. Roscnmiillero objicimus Leibnitium, qui, etsi existimaret donum curationum ab Apostolo indicari, quod aliquando un­ ctioni adnccterctur , consuit tamen anirnæ subsidia semper conferri, ct in Ecclesia esse perpetua : « Superesl igitur saltem hodicque efficacia illa sanitatis perpetua, ct nunquam fallens, quæad animam ipsam bene dispositam pertinet, atque a Jacobo Apostolo ad­ ditur, quando hujus Sacramenti usum describit, et in peccatorum remissione ac fidei virtutisque munimento collo­ catur, quo nunquam magis opus est, quam in vilæ periculo atque terroribus mortis ad ignea tela salanæ, tum ma­ xime ingruentia , repellenda. » * 32. Obj. ~. Jacobus dicit : * pafri»r ti. In lorum. («.' Sj»»· Thco1· I*· (JJ In lucum. 504 TRACT. XVL DE E XTREM.t UNCTIONE. emundatur etiam et san&lur. fta doccl S. Carolus Rorromæus , ' quod conso­ num est Tridenlinorum Patrum docu­ mentis : · Delicta ipsa, si quæ sint ad­ ime expianda, ac peccati reliquias abs­ tergit. »8 50. Obj. 9. Totum ritum ad sanita­ tem recuperandam dirigi, patet cx iis quæ subjungit Apostolus — v ό ίλλίλοι ί»·Γ ΐαΛ»τι — « orate alius pro alio, ulsanemini· » 57. Resp. Vox illa sanandi passim in Scripturis usurpatur pro animæ salu­ te,8 quod Rosenmüller post Carpzo· vium haud diffitetur. Hinc vertit Carpzovius : « iit ad mentem saniorem re­ deatis , el vobis condonet Deus pecca­ ta. » ‘ Rosenmüller quidem censet cor­ poris sanitatem hic significari ; sed de animæ salute præcipuc agi totus ser­ monis contextus demonstrat. 58. Obj. 10. Ad Apostolicam ælalem, in qua donum curationum frequens erat, totum illud Jacobi documentum refertur. Ergo, ablato dono, frustra ri­ tus retinetur.5 39. Resp. Ostendimus de dono cura­ tionum haud agi, sed deanimæreme­ dio cuilibet graviter ægrolanli adhi­ bendo. Documenta virtutis universis fidelibus per omnia sæcula congrua continet lota illa epistola ; nec est cur præceptum de infirmorum unctione ad tempus latum censeatur. Equidem con­ stat ritum ungendi infirmos sæculo sequenti Apostolorum ælalem, cldcin- cops per omnia , quæ secula sunt, sæ­ cula ubique in Ecclesia obtinuisse : quod argumento est haud levi Apostoli verba hunc sensum exigere. · 40. Obj. II. Immane est discrimen inter Jacobi mandatum ct rilum Catho­ licorum : « Jacobus omnes infirmos vult inungi : isti non infirmos, sed semimortua cadavera sua pinguedine inficiunt. quum jamjam anima in pri­ moribus labris laborat, vel (ut ipsi lo­ quuntur) in extremis » Ita Calvinus.7 41. Resp. Infirmi de quibus loquitur Jacobus, juxta vim vocis et seriem ora­ tionis intclligunlur periculose decum­ bentes, quos omnes ungere consueve­ runt Ecclesiæ presbyteri in id muneris arcessiti. Quod si in extremis ungantur ii,qui antea non habuerunt facultatem unctionis suscipiendæ, vel qui distu­ lerunt, spem valetudinis recuperandæ quum haberent, nihil in Apostoli ver­ bis occurrit, quod id vetet. 42. Obj. 12. De rilu ungendi mori­ bundos altum apud scriptores priorum quatuor sæculorum Ecclesiæ silentium, licet plures ex professo de Sacramentis egerint. 43. Resp. Non adeo silent veteres scriptores : Origenes enim haud ambi­ guum praebet testimonium. Victor An­ tiochenus presbyter, qui antemedium quartum sæculum floruit, ct commen­ tarium in Evangelium Marci, ex eo­ rum, qui cum praecesserant, scriptis concinnavit, adnotat in caput sextum : (i) Instruet, dc Extrema Unctione. on of bands, in imitation of the Apostles , since (Î) Sess. xiv. Extreme Unctione. the gift of the Holy Ghost doth not follow upon 1.5) Matt. xiii. 15 : l Apology Prop. xiii. §. viii. avrevr — « convertantur el sanem cos · Vide et (0)· There can be little doubt, however, that in Heb.xii. 13. the next generation the thing became (what, in(*) Apud Rosenmuller in locum. deed , most recent Commentators here suppose 15) Barclaius animadvertit : « Though this it) a solemn religious ceremony comprehending might many waysbe answered, to wit, that pray- a symbolical rite, the use of which tended to er then might as w ell be furborn, io which also produce the blessings prayed for, as far as was the saving of the sick is there ascribed.............. consistent with the plans of llivinc pr nidcnce. ■ since our adversaries , and that rightly, think a Ita lllooinileld in locum , futons rilum obtinuisse ceremony ought to cease where the virtue fails , post Apostolorum ælalem. they ought by the same rule to forbear the laying pj) Inst. I. iv. c. χίχ. n. SI. CAP II. DE λαοπλμεμτι miwhutiose « Interim quæ Apostolus Jacobus in constat Venerabilis Bcda in caput sex­ sua canonica narrat, ab his non dis­ tum Marci scribens, Jacobi testimo­ sentiunt; scribit enim « Infirmatur nium ad illud illustrandum recitat, » quis in vobis? etc. n 1 Quod autem subjungens : · Unde palet ab ipsis in operibus plerisquc quæ supersunt Apostolis huncsanclæ Ecclesiæ morem non commemoretur unctio extrema, esse traditum, ul energumeni, vel alii contigit quia ad propositum scriptorum quilibet ægroli ungantur oleo, ponti­ non perlinebat : sunt enim plerumque ficali benedictione consecrato.»· Utrum fidei vindicte contra ethnicos, vel con­ benedictio sil prorsns necessaria ut tra errores tunc grassantes; cl ipsa valeat unctio , non constat, Theologis quæ dc Sacramentis agunt, ad cate­ varie sentientibus. Sacerdotes Græci chumenos fere directa sunt, quos opor­ et Armeni ipsi benedicunt oleum, an­ tebat de iis quæ mox suscipienda erant tequam ungant infirmum , * qui mos edocerc. Equidem raio admodum de non est improbatus : quamvis Episco­ Extrema Unctione impræsenliarum in porum apud Latinos jus sil speciale. sacris concionibus agitur, quamvis Consecratur solemniler feria V. in Cœquotidie ministretur, prævia instru­ na Domini. Paulus V die 15 Januarii ctione his quibus est ministranda. 1035 declaravit temerariam ct proxi­ 41. Obj. 13 Ab lleracleonilis, quos mam errori propositionem, « quod memorat Irenæus,4 ritus inungendi Sacramentum Extremæ Unctionis , moribundos desumptus videtur : illi ‘ oleo episcopali benedictione non con­ enim oleum aquæ immixtum capiti in­ secrato. ministrari valide possit. ■· jiciebant, invocationibus adjectis. Gregorius XVI. die 14 Septembris 181.’» 43. Resp. Toto coelo distat ritus sacer approbavit decretum S. Congrcg. S. quem Apostolo obtemperantes peragi­ inquisitionis illud negans. mus, a profanis llcracleonilarum mo­ 47. « Infirmus ungendus est, ■> juxta ribus : nec enim aquam oleo infirmo­ decretum pro Anienis, » in oculis rum immiscemus , neque voces : Ba- propter visum , in auribus propler au­ sema , Chamose , Baænora , etc. « ditum, in naribus propler odoratum, proferimus, neque mortuos inungi­ in ore propter gustum, vel locutionem, mus. in manibus propter laetum, in pedibus propler gressum, in renibus propler CAPUT II. delectationem ibidemvigenlem. °" Re­ num unelio, » inquit Rituale Romanum. DE SACRAMENTI M1NISTRATIUNE. <· in mulieribus honestatis gratia sem­ per omittitur, atque etiam in viris, 4G. Materiam Sacramenti esse oleum, quando infirmus commode moveri non ex Jacobi verbis liquet ; quo nomine potest. » Consuetudo aliquorum loco­ oleum olivæ intelligitur, adeout oleum rum esi ut semper omittatur, prout in cetaceum , vel quod distiilatione ex­ E< ederatis his provinciis. Pedes aliis in primitur ex aqua olcaginosa , non pos­ locis non unguntur. Magna varietas in sit adhiberi. Benedicendum esse ex vetustis temporibus permissa est de consuetudine ct mandato Ecclesia· partibus ungendis , adeo utres sit di­ di Com. in Mare. p. 01. in edil.liigoj»u>l. ΙΜβ. , i , ,, i,, i,.,· ariii, lid··■< 1 liar. c. ivi. el Epiphaoium hxr. >»«»'■ (5)L ii.c.Mi». (I Vide Aicudium I. r. (a>n,iuju t. »■·»·. t. rm. 30« TRACT. XVI. DE EXTR. UKCT. CAP. II. DE SACRAM. MINISTRAT. sciplinam spectans, quæ ex consuetu- hoc placuit quibusdam Innocenti! verba dine el lege pendet. interpretari. Quidquid sil, de sacerdote 48. Forma Sacramenti, in Rituali ministro adeo constat ex Scriptura cl Roinano tradita, est : « Per istam san­ traditione, ul sententia illa ambigui ciam unctionem et suam piissimam sensus non possit ofliccrc. Porro unum misericordiam indulgeal libi Deus quid­ sacerdotem sufficere declaravit Ale­ quid per visum deliquisti ; » el sic per xander HI.4 singulos sensus organa eorum inun­ 50. « Hoc Sacramentum nisi infirmo, gendo. Græcorum forma aliquanto de cujus morte limetur, dari non prolixior esl. Apud Latinos variatum debet, » juxta decretum pro Armenia, csl ; nam in Sacramenlario Grcgorii M. quod nititur verbis Apostoli, quæ de dicitur : « Ungo te de oleo sancio, etc.» infirmo in discrimine inteliigenda esse cl sic in Ecclesia Mediolanensi totale »S. ostendimus. Cælerum non esl expeBonaventure. * Liquet igitur verba spe­ ctandus ipse mortis articulus ; sed cialia, quibus constat forma , ad disci­ præstat illud ministrare, dum ægrolus plinam perlinere, quamvis adhibenda valet animo se parare, uti beneficio ejus sint necessario quæ unctionem ad sa­ gaudeat. In eodem morbo ministrari crum effectum determinent. iterum potest, si ægrolus evaserit mor­ 49. « Minister hujus Sacramenti csl tis periculum, el deinceps in illud re­ sacerdos, » prout declaratur in decreto labatur : qua in re sactrJolcm non Eugeniano toties citato. Id constat ex debere nimis angi monet Benedicius Jacobi verbis, tota suffragante tradi­ XIV , quum vetus Ecclesiæ consuetudo tione. Crucem aliquibus figunt Inno­ iterationi faveat, variato periculo.8 51. Effectus Sacramenti sunt gratis centi! 1. verba de oleo unctionis : «Quo ab Episcopo confecto, non solum sa­ augmentum , abstersio reliquiarum cerdotibus, sed omnbus uti Christianis peccati, animæ allcvialio , delicto­ licet, in sua aul suorum necessitate rum, si quæ adhuc sint expianda , ab­ inungendo. » * De unctione suscipienda latio , sanitalisque, si expedierit ad loqui censendus est Pontifex ; nam salutem, restitutio. Hæc tamen fit ad­ adeo constabat sacerdotem esse mini­ juvando remedia , juxla ordinem strum Sacramenti, ut quæstio orta sil, constitutum a Deo , ideoque absque utrum Episcopis id liceret conferre, cui miraculo. satisfacit postea in eadem epistola. Fuit ' Breviter dc hoc ultimo subsidio egi­ quidem ritus apud veteres quo oleum mus. Jam vero Tractatui finis sil : ul benedictum a fidelibus quibuscumque de Ordinis Sacramento, quod tanli adhibebatur8 ad usus quosdam, sicut momenti est loli rcipublicæ Christian®, aqua benedicta adhuc usurpatur. De agamus. (I) In iv. Sent. Disl. is. art. 1. qu. 4. (î) F.p. ad Decentium Eugubinuin. Gerundium illud : inungendo , posse inlelligi de unctione •uscipienda censent plurimi. Exemplum baud absimile ex Virgilio adducit Perrone : u Alitur vilium, viviique tegendo. Géorgie, iii. v. 4SI. (8) Vide apud Rudinum I. ii. hiet. Eccl. c. i». Palladium hist. Lausiana- c. xx. (4) Cap QuatMl., Extra de Verb sigiiif. (3) De Synodo Dia *ccs. I.viii. TRACTATUS XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. CAPUT I. cærcmoniam, quum ab eo prolecta sil, sentiemus non esse inutilem, modo DE SACRAMENTI VERITATE. in superstitiosum abusum non verta­ tur. » * De sacerdotio, quale tenet Ec­ I. Dc ritu illo nunc agendum quo clesia , agens , dicil : « Certe nimis homines ad sacra munera obeunda improbi sunt, dum Sacramenti titulo idonei fiunt. Persuasum fuit toti Eccle­ insignire audent. Quantum ad verum siæ ct orbi Christiano, ad sæculum presbyterii munus attinet, quod ore usque decimum sextum, esse quemdam Christi nobis csl commendatum, li­ sacrorum ministrorum Ordinem, po­ benter eo loco habeo. Illic enim cæretestate divinitus prædilum sacra obeun­ monia est, primum ex Scripturis sum­ di munia, eosque Ordinis Sacramento pta, deinde quam non esse inanem nec eam accipere. Lutherus tamen hoc supervacuam, sed fidele spiritualis vocavit « commentum papistic® syna­ gratiae symbolum testatur Paulus (1. gogue. »1 Calvinus manuum impositio­ Tim. iv. 14 ). Quud autem lenium in nem qua munus presbyteri tribuitur, numero non posui, eo facium esl quod inter Sacramenta fere recensuit: « Certe non ordinarium nec commune esl apud utile est » inquit, « ejusmodi symbolo omnes fideles, sed ad certam functio­ cum ministerii dignitatem populo com­ nem specialis ritus. » 5 2. Λ Calvini placitis, Ordinem, uti mendari, tum cum qui ordinatur ad­ moneri , ipsum jam non esse sui juris, liquet , Sacramentum agnoscentis , quamvis ob futilem salis rationem ter­ sed Üeo et Ecclesiæ in servitutem ad­ dictum. Præterea non erit inane si­ tium non appellaverit, discesserunt gnum, si in germanam suam originem qui alias plerumque eum sequuntur restitutum fuerit. Nam si nihil frustra ducem. Ordinationis quemdam ritum Spiritus Dei in Ecclesia instituit, hanc plerique retinent,in quo tamen nullam (lj L. de Mpliv. Babylon. (f) Init. I. it. 0. iii. n. u. (j; Ibid. v. Ui. n- « 308 TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. vfriuicm divinam agnoscunt. Oxonien- sanctum » Unilarii ordinationis ritum scsiamen, antiquas repetentes semitas, oratione incipiunt; sequitur sermo, jam prredicani vim magnam huic ritui ordinationis oratio, mandatum quo inesse, coque dari Spiritum sanctum, prreco aliquis ordinato sua munera et divina? esse originis. 1 Presbyteria ni explicat, datur dextera in consortii eos quos vocant Ruling Elders, seniores ministerii indicium, ct oratione filia scilicet regimine fungentes, oratione terminatur Cæterum nullum certum ministri in id muneris delegant, * quo ritum agnoscunt, sed Ecclesiis, coetibus pacto etiam et diaconis dant auctori­ scilicet singulis, tribuunt auctoritatem tatem; electos autem in munus pasto­ formam statuendi ct conditiones ordi­ rale seu episcopale, (idem enim apud nationis.8 Quakcri omnem ordinationis cos habetur) impositione manuum a ritum respuunt; cuilibet, quem Spi­ presbyterio,8cretu nempe seniorum, ritus excitaverit, absque sexus vel ordinant. Baptislæ, electo aliquo in retail's discrimine, jus prredicandi vin­ ministerium, eum ordinandum dicunt dicantes. Dicunt quemquam ministrum, impositione manuum presbyterii illius pastorem , ct doctorcm in Ecclesia Ecclesiæ. cui prreficiendus est, vel vi- Christi constitui interiori Spiritus Dei cinæ Ecclesiæ, jejunio cl oratione in­ virtute : munera autem iila non resti­ junctis, ct lota Ecclesia, (ita vocant tuant esse perpetua , sed a quibuslibet quemlibet cretum) adslanlc. * Angli- pro Spiritus instinctu exercenda; quam­ cani impositionem quoque manuum vis non negent aliquos aliquando vocari adhibent. Episcopo una cum presby­ a Spiritu ad continuos ministerii la­ teris qui adsunt eas imponentibus. Hunc bores. Irrident autem cl damnant lotam ritum imitantur Melbodislæ episcopa­ illam studiorum rationem , qua homi­ les , variata tamen verborum formula : nes sacris muneribus suscipiendis Episcopus enim Anglicanus dicit : « Ac­ idonei effici censentur, ct ritus quibus cipe Spiritum sanctum; » Méthodiste sacra donantur potestate, in ordinem autem :« Dominus libi infundat Spiritum specialem cooptati.8 Plurimi exsectis, (I) a Ordination, or as it is called in the case whereof such a person is a member, solemnly laid upon him· » Church discipline concerning Minis­ uf Bishops, consecration, though it docs nut precisely conic within our definition of a sacra­ ters , etc. (B; <> Bishops and Ministers ought to be conse­ ment , is nevertheless a rito partaking in a high degree, of the sacramental character.» Tract. crated according to such form , and on sueh principles, as the Churches they ore appointed X. S. Vide etiam jam citata testimonia , n. U. to serve, judge most agreeable to Scripture and p.S. (1) Form of Government ch. xiri.etxiv. propriety. · Unitarian Miscellany , vol. v. p. Wl· (S) · The presiding minister shall by prayer, 10/ · When they assemblu together to wait upon and with the laying on of the hands of the pres God, and to worship and adoic him; then such bylery, according to the apostolic example as the Spirit sets apart for the Ministry, by its solemnly ordain him to the holy office of the divine power and influence opening their mouths, Gospel ministry. » Ibidem ch. xv. and giving them to exhort, reprove , and instruct (t) « Aller having taken all due care to choose w ith virtue and power ; these arc thus ordained one for the work of the ministry, they uro, by of God, and admitted into the Ministry, and and with the unanimous consent or suffrage of their brethren cannot but hear them , receive the church to proceed to his ordination-, which them, and also honor them for their work’s sake. is a solemn setting apart of such a person for the And so this is not monopolised by a certain kind sacred function in this wise , by setting apart a of men , as the Clergy, (who arc to that purpose day of fasting and prayer, Acts 13. Î. 3. the whole educated and brought up as other carnal artists), church being present, he is to have the hands of and the rest to be despised as laics : but it is left the presbytery of that church, or of neighbouring to the free gift of God to choose any whom he elders called and aulhorited by that church, scelli meet thereunto, whether rich or poor, CAP. I. DE SACRAMENTI VERITATE qu® ordinationis quemdam ritum re­ tinent , præconum officium suscipiunt, cx sola Spiritus quam jactant vocatione: quod et haud raro deponunt, ut mu­ nera civilia suscipiant, quæ in quibus­ dam provinciis cum ministerio sacro conjungi nequeunt. 3. De sectariis universim verba Ter­ tulliani dici possunt : « Ordinationes eorum tetnerariæ, leves, inconstantes : nunc neophytos conlocant, nunc sae­ culo obstrictos, nuncapostatas nostros, ut gloria cos obligent, quia veritate non possunt. Nusquam facilius profi­ citur quam in castris rebellium, ubi ipsum esse illic promereri est. Itaque alius hodie Episcopus, cras alius : hodie diaconus, qui cras lector : hodie presbyter, qui cras laicus : nam et laicis sacerdotalia munia injungunt. » * 4. Ordinem, seu sacram ordinatio­ nem, Sacramentum esse definierunt Pa­ tres Tridentini : « Si quis dixerit, Ordi­ nem ,si ve sacram ordinationem,non esse vcrcel proprie Sacramentum, a Christo Domino institutum, vel esse figmentum quoddam humanum, excogitatum a viris rerum ecclesiasticarum imperitis, aul esse tantum ritum quemdam eli­ gendi ministros verbi Dei et Sacra­ mentorum ; anathema sil. » « Si quis dixerit per sacram ordinationem non dari Spiritum sanctum , ac proinde frustra Episcopos dicere : « Accipe Spi• ritum sanctum ; n aul per eam non imprimi characlerem ; vel eum qui sa­ cerdos semel fuit, laicum rursus fieri posse ; anathema sit » * Propositio. Ordo, sive sacra ordinatio, est vere ct proprie Sacramentum a Christo Domino institutum. 3. Probatur \.ex Scripturis. Ad Ti- lervanl or metier, young or old , yea , male or female. . Barclay 's Apology, proposition i.gw». p. JIB. (I) L. dc prescript. c. iii. 309 motheum scripsit Pau.us : « Noli nrgligere gratiam. quæ in le est. quæ data est tibi per prophetiam cum imposi­ tione manuum presbyterii · » — m» r-.v if tu , » it«J> g,', !Τρ«φ«Γ·ΐΛΓ μιτΛ iflSmor r«» Xtipi» Donum igitur datum est Ti­ motheo, quod in co maneret, quando manus a Paulo ei imposilæ sunt ad munus presbyteratus conferendum. Prædicla erant de Timotheo egregia facinora, quibus vaticiniis motus erat Paulus ut eum in sacrum collegium cooptaret ; quapropter eum alias hor­ tatur ad se gerendum ratione quæ iis respondeat : u Hoc præceptum com­ mendo libi, fili Timothee, secundum præcedentcs in te prophetias, ut mi­ lites in illis bonam militiam. » ‘ Per ipsas Pauli manus donum illud com­ municatum fuit ; quapropter ait : · Ad­ moneo te, ut resuscites gratiam Dei, quæ est in te per impositionem manuum mearum. ·1 — w »·»x«»»a» μβι>. Manuum igitur impositione datum csl donum cœlesle ad fungendum pre­ sbyterii muneribus. Hunc effectum huic ritui Paulus ipse dare non potuit : proinde habendus csl divinitus insitus, ex Christi, Sacramentorum auctoris , institutione. C. Equidem constat manuum impo­ sitione sacram potestatem tribui : nam Saulus et Uarnabas, a Spiritu sancio electi in opus ministerii, hac ratione auctoritatem acceperunt : « Ministran­ tibus autem illis {prophetis et ducto­ ribus , quos mox recensuerat sacer scri­ ptor} Domino , ct jejunantibus, dixit illis Spiritus sanctus : Segregate mihi Sauluin et Durnabam in opus ad quod assumpsi eos. Tunc jejunantes ct oran­ tes, imponentesque eis manus, dimi- (i) Sets. uii. can. iii. ir. (i)I. Tim. ir. U. (1) Ibidem i. 18. (3) II. Tim. i. 8. 3IÛ TRACT. XVI. DE SACRIS ORDINIIIVS serunt cos. » 1 De Paulo ct Barnaba refertur, quod manuum extensione, seu impositione, presbyteros singulis præfeeerint Ecclesiis. Xtipintirarnr f< 4vr«iP T»iy£ir'p»tr *·!■' ·»«Κ»σία», irptrugctpirii pitrà «VTrriÎr , rapidirre àtrtir rÿ κνρι'^, hr s» ririrmîk «ira». « Cum COIlStituisscnt il* is per singulas Ecclesias presbyteros, el orassenl cum jejunationibus, com­ mendaverunt eos Domino in quem ere diderunt. «1 Presbyteri igitur constituti sunt manuum extensione, seu impo­ sitione : nam voci eam inesse vim ex Graecorum usu palet ; Xuptruia enim apud cos ordinationem designat. 7. Potestatem sacram ct donum quo quis ca rite fungi queat, manuum im­ positione dari liquet cx adductis testi­ moniis. Jam vero ritum hunc perpetuum fore in Ecclesia ex munere cui adneclilur colligitur. Equidem Paulus mini­ sterium ex Christi instituto mansurum in finem usque sæculi tradit ; « Ipse dedit quosdam quidem Apostolos, quosdam autem Prophetas, alios vero Evangelistas, alios autem pastores, et doclores, ad consummationem sancto­ rum in opus ministerii, in ædificationem corporis Christi : donec occur­ ramus omnes in unitatem fidei. >>s Munus igitur pastorum el doctorum , quod ultimo loco ponitur, perpetuum est, donec consummentur sancti, per­ ficiatur opus ministerii, cl ædificelur corpus Christi, omnibus in fidei uni­ tatem convenientibus. Aposloli, Pro­ phet® , Evangelist® divinitus dati sunt, ul fundamenta sacri ædiflcii jacerentur, qu® pastores et doclores pergent novis vivisque lapidibus cumulare, donec perficiatur. Omnia igitur habentur qu® ad Sacramentum nov® legis consti­ tuendum requiruntur; esi enim ritus externus, perpetuo servandus, ex Chri- (i) Aci liii. t. (t) Ibidem xiv. it, (S) Kph. iv. II. sii instituto , gratiam cum potestate sncra conferens. 8 Probatur 2. Patrum teslimonlto. S. Augustinus sic urget Donatislas : « Illud quod quidam eorum veritate convicti dicere coeperunt: » Baptismum » quidem nor. amittit qui recedit ab Εοη clcsia, sed jus tamen dandi amillit : > mullis modis apparet frustra el ina­ niter dici. Primo quia nulla ostenditur causa , cur ille qui ipsum Baptismum amittere non potest, jus dandi potest amittere. Ulrumque enim Sacramentum est ; ct quadam consecratione ulrumque homini datur, istud cum baptizatur, istud cum ordinatur : ideoque in Catho­ lica utrumque non licet iterari- » * «Sed si nos male facimus, ipsi explicent, quomodo Sacramentum baplizati non possit amitti, el Sacramentum ordinati possit amitti : quoniam dicunt, «llece» dens ab Ecclesia Baptismum quidem > non amittit, jus dandi tamen amillit. Si enim utrumque Sacramentum est, quod nemo dubitat; cur illud non amit­ titur, ct istud amittitur? Neutri SacaJ mento injuria facienda est. »5 Augu­ stinus manifesto agnoscit Ordinem esse Sacramentum , idque apud neminem dubium esse dicit. 9. S. Leo Magnus , scribens ad Dioscorum Alexandrinum, docet jejunium quod Ordinum conferendorum occa­ sione servatur, tum a conferente, tum a suscipientibus , ex traditione Aposlolica derivari : « ulinlelligamusquanta ct dantium et accipientium devotione curandum sil, ne tant® benedictionis Sacramentum negiigeutcr videatur im­ pletum »6 10. S. Anaslasius II. Pontifex, ad Anastasium Augustum scribens, eum certiorem fecit de valore Ordinum ab Aeacio collatorum : « Sacratissimum (*) Contra cp. Varnict». I ii c xiii. »n. 13 Ibidem n. 30. xi. alias Ixxm. ed Dioscoruni \lex c.a· CAP I ' I DE SACRAMENTI VERITATE screoltetls luæ pectus agnoscat, quod buerit adversarios , quibus vicerit ar­ nullum de his, vcl quos bapllzavit mis , cl cælera quæ novæ alicujns senAeneius, vel quos sacerdotes sive le­ tenliæ originem ct propagationem sem­ vels secundum Canones ordinavit, ulla per indicant. cos ex nomine Aeacii, porlio læsionis Objectiones solvuntur. » attingat, quo forsitan per iniquum tra­ H. obj. I. Ordinatio nulla Aposto­ dita Sacramenti gratia minus firma lorum a Christo legitur facta : nec illis videatur » 1 injunctum est ut alios ritu aliquo spe­ It. Probatur 3. Conciliorum aucto­ ciali in sacrorum ministrorum nume­ ritate. Concilium Chalcedonensc decre­ rum adsciscerent : ergo nullo modo vit: «Si quis Episcopus propter pecu­ potest Sacramentis accenseri, divina nias ordinationem fecerit, cl non ve­ deficiente institutione. nalem gratiam vendiderit, — «ir Ii Resp. Christus nullo externo ritu rw Xipi» — proprii indiguit ut potestatem aliis communi­ gradus periculo subjacebit. »’ Gratiam caret, quæ tota ex ejus voluntate pen­ igitur, quæ vendi non potest, ordina­ debat. Dedit tamen Apostolis sacerdotii tione tribui, illis Patribus persuasum munus in ultima cœna. jubendo ut est : ritus autem externus quo gratia facerent ipsi quod fecerat : addidit fa­ tribuitur, est Sacramentum. Idem liquet cultatem remittendi peccata, iis insuf­ ex Nicæno Concilio 11.,8 et ex Constan- flando, et Spiritum sanctum imper­ linopolitanoanno lo9,‘cxBi acarcnsi I.5 tiendo. Misit cos, sicut ipse a Patre clToletano II.6 missus fucral, fecitque consortes po­ 12. Probatur 4. orientalium necta­ testatis quam in cœlis terraque acce rum, Graecorum imprimis consensione. perat, ut docerent, baptizarent, el Eucho'ogia omnia lidem faciunt quo cælera omnia munia obireni, quæ in loco semper habita sit ordinatio. Sy­ hominum salutem cedunt. Amplissima nodi Constaiitinopolitana ct llicrosoly- fuit hæc ordinatio, qua etiam conti­ mitana, occasione errorum Cyrilli Lu­ nebatur facultas alios in suorum mu­ caris habitae, eam Sacramentum agno­ nerum consortium adsciscendi ; nam scunt. Syri quoque Maronilæ et cælcri ad mundi usque finem potestas illis orientales in camdem conveniunt sen­ demandata exercenda erat, Christo tentiam. 1 semper présenté. Quod non referatur 13. Probatur B. praescriptione. Con­ mandasse quo ritu eam communicarent suevit ordinatio in lota Ecclesia fieri, potestatem, nil obstat: nec enim omnia magno cum sacrorum rituum apparatu ; quæ illis iu jussis dedit, scripto sunt et firma ubique obtinuit sententia sa­ consignata ; el ex rebus eorum gestis cram potestatem cum gratia ea con­ optime colligimus ejus voluntatem cl ferri. Hujus persuasionis origo aetate jussionem. Impositione manuum con­ Apostolica posterior ostendi nequit. tulerunt Apostoli sacram potestatem, Attamen si pristina fides ordinationem una cum gratia qua rite exerceri possit : Sacramentum haud agnovisset, qui ea igitur fuit ratio a Christo pnuscripla primus vim ejus et sanctitatem fide­ qua potestas illa et gratia communica­ libus proposuerit credendam. historia rentur ; ct proinde habetur divina insti­ referente, innotesceret, ct quos ha­ tutio, et tota Sacramenti essentia. (I) F.p. i. art Anosloe. c. vii· I<) Ael. >■ Λ" II. .puil. ll.rtuUuffl eoi. t. ii. coi. eoi. (s.Cen· '· i ) Com. ii. col. ?»">. S) Act liv. «i. CAP. I DE SACRAMENTI VERITATE. quo«riiar, plane denotant, — Tl5 »r ··! XesiTjaarir. per vaticinationem , sive dcnuncialio- ; îris» : — illudque cum impositione nem prophetarum, i. e. eorum docto­ manuum et per eam datum affirmant. rum, qui eum-collocabant in ministri — jUirx iriiif.ar »«’ Xtipêr r,5 Tpt * Ar. hominum judicio, ul fieri solet : sed præcrsserat Spiritus nuncupatio. Dicit collstam e«se eunt imposition· manuum , quo significat, una > un, ministerio necessariis etiam dotibus ornatum ruisse.............. Itaque sensus est Timotheum, quum prophetarum voce ascitus fuit in ministe­ rium, et deinde solemn· ritu ordinatus , simul gratis Spiritu· sancti instructum fuisse ad fun­ ctionem suam evequendam. . Cr.mm. in I. Tim. su TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. moral, (I Tim. I B.) « Admoneo Ιο» ratus, diaconatus agnoscuntur, sub(inquit) · ul gratiam suscites quro in te diaconatus etiam ; de minoribus ordi­ • est per impositionem mannum mea- nibus, qui a plurimis sacra tantum of­ • rum. » Nam quod in altera epistola r, «r ·}« au ίιιταζά· cile in meam commemorationem;» * /w. 7 De externo ct visibili ministe­ mandatum illud offerendi Apostolis de­ rio quod perpeluum foret nullus est dit, et proinde eos constituit sacerdo­ relictus dubitandi locus; illud autem tes; nemo enim qui sacerdos non sit, sacerdotium esse, el utraque quam ex­ potest verum el proprium, quale est posuimus potestate prædilum , ex ad­ Eucharistia, offerre sacrificium. Dicen­ ductis Christi Domini verbis constat. do illis : « Accipite Spiritum sanctum : Merito igitur Paulus se suosque colle­ quorum remiseritis peccata, remittun­ gas Christi ministros et dispensatores tur eis : quorum retinueritis, retenta mysteriorum divinorum exhibuit ; post­ sunt ; » 5 dedit potestatem remittendi quam enim in studia eorum qui se cl relinendi peccata. Porro ulramque Apollo, aut Cepha magistris gloriaban­ potestatem perpetuam esse liquet ex tur , invectus fuisset, omnem hujus­ Paulo docente mortem Domini annun­ modi considerationem, quæ singulos tiandam eucharistiæ celebratione usque respiciebat, alliori ministerii rationi ad ejus secundum adventum ; et ex cedere debere monuit : « Sic nos verbis præmissis potestatis remittendi existimet homo ul ministros Chri­ peccata collationi : « Sicut misit me sti , cl dispensatores mysteriorum Paler, et ego mitto vos : » * hæc scili­ Dei. »8 cet ostendunt potestatem hanc ad mis­ 38. Probatur 2. ex traditione. Tot sionem , el proinde ad ministerium quæ allegavimus Pairum testimonia, perlinere. Est igitur verum sacerdo- dum de Eucharistiæ Sacrificio, et po­ ti Seu. aaiii. can. i. (t) Lue. aaii. <9. (3. Juan. at. η'. Ibidem',»!. ;te) Aci. aiii.t. (6) Ibidem ait. M. (7) Til. i. S. (8j 1. Cor. iv. I. CAP. H. DE SACERDOTIO 317 i ' -JiuniZ//r testate remittendi peccata ageretur . 45. Obj. 1. Nunquam in novo Testa­ ostendunt sacerdotium esse visibile et mento sacerdotum Christianorum men­ externum , utraque potentate donatum Cætera omnia vetustatis chrislianæ tio fit : seniores enim —— non monumenta id plane conficiunt. Unum sacerdotes — <V|>yΧι<(»<γι*ϊγ iir» Xipirir piraïiltir.— Ut ad IndOS ΓΟvcrlcrclur, eis Sacramenta impertitu­ rus. An ini ad vers i ones. 51. Quum constet Ordinationem esse Sacramentum , el saccrdblium præcipuus. sil ordo : nam epi­ scopatus ipse est sacerdotii perfe­ ctio; liquet illud Sacramentum esse : quod in confesso apud Catholicos omnes est. 52. Sacerdotii honor et potestas ordi­ natione, uti demonstravimus, conferlur ex Christi instituto; idcoque vo­ catus a Deo jure optimo dicitur qui ea ratione in sacerdotum numerum coo­ ptatur, quamvis qui temere , absque divinae voluntatis indiciis , sese ad or­ dinationem suscipiendam offert, magno se salutis discrimini objiciat. Cæterum semel ordinatus potestatem habet sa­ cerdotii munia obeundi, servalis tamen debitis conditionibus. Iis qui absque ordinatione sacra aggrediuntur munia, quod sectarum præconibus in more positum est, illud Pauli est in memo­ riam revocandum : « Nec quisquam sumit sibi honorem, sed qui vocatur a Deo, tamquam Aaron. Sic et Christus non semetipsum clariticavit ut pontifex floret, sed qui loculus est ad eum : Fi­ lius meus es tu, ego hodie genui te. » * Magnam vim in hoc et aliis hujusmodi testimoniis ponunt Oxonienses, sui vul­ neris haud memores.1 (I) lleb. V. 4. (i) « How shall they preach, except they he sontî . a l.cl a man so account of us , as the » Ministers of Christ, and Stewards of lhe mys„ teries of Cod. . . No "■·" «*<···»· honour . tu himscif but be that is called of God. .. > was Aaron, - I do not think it possible for 319 CAPUT III. DE EPISCOPATU. 55. Episcopatum diximus sacerdotii esse plenitudinem et perfectionem, quum potestatem ferat aliis communi­ candi sacerdotium , et fideles guber­ nandi. Utrum sil Sacramentum a sacer­ dotio distinctum inter Theologos quae­ ritur, quorum sententia affirmans nobis magis probatur. Equidem Spiritum san­ ctum episcopali consecratione conferri non possumus dubitare, quum conse­ crator dicat : « Accipe Spiritum san­ ctum; »quæ verba haud frustra proferri ex Tridenlina definitione constat. Apo­ stolus Episcopos a Spiritu sancto con­ stitutos in Ecclesiæ regimen tradit, monens quos Epheso arcessiverat : « Attendite vobis, et universo gregi, in quo vos Spiritus sanctus posuit Epi­ scopos regere Ecclesiam Dei. ■>5 Quæ de Paulo, elBarnaba, el de Timotheo, adduximus loca, episcopalem conse­ crationem spectant ; unde patet gratiam ea conferri, et eam esse proinde Sacra­ mentum. Ejus distinctio a sacerdotio simplici colligitur ex præslantiori quam confert potestate ad plura, quibus effi­ ciendis hoc prorsus impar est. 54. De gradus discrimine nulla potest moveri quæslio, salva fide: damnatus est enim, quinto sæculo incunte , Aerii error id negantis, prout refert S. Epiphanius : « Est autem illius dogma supra hominis captum furiosum et immane. Imprimis enim : Quanam , in­ quit , in re presbytero Episcopus ante­ cellit ? Nullum inter utrumque discri- any one to read such pieces os these with a fair and clear mind , and not to perceive that it is better and moru scriptural to have, than tu want, Christ's special commission for convepng bis word to bis people, o Tract. 4. (Σ) Act. xx. iv. 3W TRACT XVII. DE SACRIS ORDINIBU men csl. Esl enim amborum unus ordo, par et idem honor ct dignitas. Manus imponit Episcopus; imponit el presby­ ter. Episcopus in throno sedet : sedet ct presbyter. His in vulgus jactatis , picrosqucin errorem adduxit, quorum scclr princeps cxlilil. » * Errorem bunc amplexi sunt Albigenses, Waldenses , Wickleffus. Calvinus Episcopi originem sic refert : « Quibus ergo docendi mu­ nus injunctum orat, cos omnes nomi­ nabant presbyteros. Illi ex suo numero in singulis civitatibus unum eligebant, cui specialiter dabant titulum Episcopi: ne ex squalitate, ut fieri solet, dissidia nasccrentur.Neque tamen sic honore et dignitate superior erat Episcopus, ut dominium in collegas haberet : sed quas paries habet consul in senatu, ul referat de negotiis, sententias roget, consulendo, monendo, hortando aliis præeat, auctoritate sua totam actionem regat, ct quod decretum communi con­ silio fuerit exequatur : id muneris sus­ tinebat Episcopus in presbyterorum coetu. »5 Presbylcriani cl Baptistae Epi­ scopos el seniores , (ita vocant pre­ sbyteros, vocis significationi inhaeren­ tes, usu neglecto), eosdem esse dicunt.5 S3. Concilium Tridcnlinum «dcclarat, præter cæteros ecclesiasticos gradus, Episcopos qui in Apostolorum locum successerunt, ad hunc hierarchicum ordinem præcipue perlinere, et positos, sicut idem Apostolus ait, a Spiritu sancio regere Ecclesiam Dei, eosque presbyteris superiores esse, ac Sacra­ mentum Confirmationis conferre, mi­ nistros Ecclesiæ ordinare, atque alia pleraque peragere ipsos posse, quarum functionum potestatem reliqui inferio­ ris ordinis nullam habent. » ‘ Definit (I) lier. litv. (S) Inst. I.iv. c. iv, §. i. (5) Presbyterian form of Government, ch. iv. Baptist confession of faith , ch. nvii. (I) Sess- xiiii. cap. iv. etiam : « Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica non esse hierarChiam divina ordinatione institutam, quæ constat ex Episcopis, presbyteris, cl ministris; anathema sil. » « si quis dixeril, Epi­ scopos non esse presbyteris supe­ riores , vel non habere potestatem confirmandi et ordinandi : vel eam quam habent, illis esse cum presby­ teris communem ; . . . anathema sit. n8 Ideo, testante Petro Colleto, « Catholici omnes constanter docenl, Episcopos esse presbyteris superiores; idque de jure divino, si dc potestate ordinis sermo sil : sed ambigunt an eodem jure presbyteris superiores sint quantum ad potestatem jurisdictionis.»’ Controversiam hac de re in Concilio habitam fuse narrat Pallavicinus,7 quam Patres supremo judicio dirimere no­ lentes , satis habuerunt, præstanliam Episcoporum , juris omissa mentione, definitione declarare. Plcrique tenent jurisdictionem a Pontifice derivari : quam qui a Christo derivant, fatentur pontifici® auctoritati subjici, adeo ut limites intra quos exerceatur ipsius sil definire. Propositio. Episcopi sunt presbyteris superiores. ΰβ. Probatur i. ex Scripturis. Constat Apostolis eximiam datam esse pote­ statem, Episcopos autem in consortium ejusdem ab iis adseitos , quos ct suc­ cessores reliquerunt. Ergo præstanl presbyteris, tanta auctoritate non gau­ dentibus. ST. Probatur 2. ex Patribus. Clemens Romanus dicil : « Summo quippe sa­ cerdoti sua munia tributa sunt, ct sacerdotibus locus proprius adsignatus est, et levitis sua munia tributa. »8 (3) Ibidem can. vi. vii. (0) Tract, de Ordine p. ii. c. iv. do Episcopis, art. ii, (7) Istoria del Concilio di Trento I. xviii cl lit. (8) F.p. ad Cor. Cap. il. CAP. Hi- DE 1iPISCOPATV. 38. S. Ignatius M. Sinymenses hor­ tatur : « Omnes Episcopum sequimini, ul Jesus Christus Patrem, et presbyte­ rium ut Apostolos , diaconos autem revereamini, ut Dei mandatum. ■· 1 Ad Magnesianos: » Horior, ul hoc sil ve­ strum studium, in Dei concordia omnia agere, Episcopo praesidente Dei loco, cl presbyteris loco senatus aposlolici, et diaconis mihi suavissimis, quibus commissum est ministerium Jesu Chri­ sti. · * 59. Clemens Alexandrinus scribit : « In Ecclesia progressiones Episcopo­ rum, presbyterorum, cl diaconorum imitationes sunt angelicæ gloriæ. ■>5 GO Origenes: « Plus a me exigitur, quam a diacono; plus a diacono quam a laico. Qui vero totius Ecclesiæ arcem obtinet, pro omni Ecclesia reddet ra­ tionem. » * 01. S. Cyprianus : « Christus dicit ad Apostolos, et per hos omnibus præposilis, qui Apostolis vicaria ordinatione succedunt : « Quæcumquc ligaveritis, » etc. »s Plurima alia adduximus testi­ monia dum de Ecclesiæ regimine age­ retur, ad quæ lectores remittimus, ne eamdein crambem recoquere videa­ mur.® 62. Probatur 3. ex vetustissimis Ri­ tualibus. In Ritualibus vetustissimis qui supersunt, apud Ecclesiam orien­ talem vel occidentalem usitatis, distin­ ctio inter Episcopos et presbyteros perpetuo servatur, el ad Christum au­ ctorem referlur : quod el in Constitutio­ nibus , quæ apostolicæ dicuntur, anim­ advertere est.7 03. Probatur 4. ex omnium sectarum Orientalium consensione. Seclæ omnes Orientales, etiam anliquissimæ, distin­ ctionem inter Episcopum et presbyle- (I) Cap. viii. (S) Cap. vi. (3} L. vi. Slromolum c.xiii. (I) Hom. xi. in Jeremiam. (β) Ερ· ■*»'· (β) Tract, de Ecclesia c. xv. prop. i. vol. i. p. ίί·. 3ÎI rum agnoscunt, illi regendi potestatem tribuentes, quam huic denegant. Epi­ scopi pnestantia ex eorum consensione pristina traditione niti noscitur * Oi. Probatur 5. proscriptione. Epi­ scoporum præstantia ubique per orbem Christianum agnita est, saltem secundo sæculo, fatentibus iis qui eam impu­ gnant. Nequii autem ostendi eam tunc primum statutam , quum testimonia potius probent eam jam vigentem : imo habentur Ignatii indubia documenta, quæ ad finem primi sæculi referenda sunt, vel saltem ad initium secundi^; obiit enim martyr anno 107 : ul de Clemente Romano , Apostolorum disci­ pulo , sileamus. Porro inverosimile prorsus esl lotam rationem qua Chri­ stus regi voluit Ecclesiam , tempore adeo vetusto immutatam esse sensim sine sensu : cl sacerdotes omnes per omnes mundi plagas, ubicumque dif­ fusa fuerit fides, dominos sibi et re­ ctores praeposuisse, contra prioris ælalis exempla. Objectiones solvuntur. 05. Obj. 1. Calvinus sic scribit: <· Cæ­ terum quod Episcopos, el presbyteros, el pastores, el ministros promiscue vocavi qui Ecclesias regunt, id feci Scripture usu , quæ vocabula isla con­ fundit : quicumque enim verbi mini­ sterio funguntur, iis titulum Episco­ porum tribuit. Sic apud Paulum , ubi jussus est Titus constituere presbyteros oppidalim,continuo subjicitur : (Tit.i.5). « Oporicl enim Episcopum esse incul» pabilem, ■> etc. Sic alibi pluresin una Ecclesia Episcopos salutat (Phil. i. 1.) Et in Actis referlur convocasse pre­ sbyteros Ephesinos , quos ipse Epi­ scopos sua oratione nominat. (Aci. 20. Î7.) » · (T) Consule Martenium do sacri» ritibus I. u. (8) Vide La perpdtniiS de la fui. I. iii. p. 57». (U) Insl. I. iv. c. iii. a. s. 5ί· TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. 66. Rexp Non i mus inficias Episcopos in novo Testamento vocari etiam pre­ sbyteros, paslores, cl ministros Christi: nam cl Apostoli sic nuncupantur. PrœIcroa in Ecclesiæ primordiis plcriquc ab Apostolis clecliiconstiluli sunt Epi­ scopi , ul possent præslo esso ad omnia munia sacra obeunda , cl Ecclesiarum quæ in dies fundabantur regimini præfici, plena instructi auctoritate. Hinc plures in eadem urbe simul versatos osse mirum non csl, quamvis nil pro­ bet omnibus pariter ejus curam com­ missam. E contra Jacobus Hierosoly­ morum Episcopus fuisse singularis a vetustissimis scriptoribus dicitur; el Titus, el Timotheus, singularibus Ec­ clesiis præfecii noscuntur , aliorum quos creabant Episcoporum cura illis concredita. Veri nominis Episcopos oppidatim constituendos a Tito indicat Paulus, quos presbyteros primum vo­ cat, vocabulo dignitatem designante, quod posterior usus ad sacerdotes se­ cundi ordinis denotandos definivit. Episcopos etiam veros intclligimus cos quos eo nomine salutat Paulus ad Phi­ lippenses scribens, quos tamen pari auctoritate cam rexisse Ecclesiam nil probat ; salis enim inlclligitur cx iis quæ diximus cur plures simul in eadem urbe aliquando versarentur. Episcopi erant qui Epheso, Paulo vocante , Mi­ letum venerant, regimine praediti. Nil probat nomen illud omnibus tribulum, qui verbi ministerio fungebantur, quum proprium videatur semper fuisse eorum qui praefectura el regimine gauderent. * Cælerum si quis cum S. Joanne Chrysostomo censeat Episcopi el presbyteri voces absque discrimine initio usurpalas, non ideo qui nunc Episcopi designantur a presbyteris haud" differre munerum discrimine, quod ab initio viguit, nitatur. 07. Obj. 2. S. Clemens Romanus de Apostolis dicit : « Praedicantes igilur per regiones ac urbes, primitias earum, spiritu cum probassem, in Episcopos cl diaconos eorum qui credituri erant constituerunt. » *Sic ct alii vetustissimi Patres duos hos ordines tantum com­ memorant: presbyteri igilur Episcopo­ rum nomine veniunt. 68 Resp. Id optime consonat his quæ, post Pctavium, diximus de plerisque ab Apostolis constitutis Episco­ pis; quibus etiam dabant, uli adnotal S. Epiphanius, diaconum ad sacrorum munerum decorem. Penes Episcopos aulem cral presbyteros, pro Ecclesia­ rum necessitate , ordinare. Profecto Clemens ipse jam trium graduum di­ stinctionem tradiderat, ad legem Do­ mini cam referens : «nam qui sequun­ tur leges Domini, non aberrant. Summo quippe sacerdoti sua munia tribula sunt, ct sacerdotibus locus proprius assignatus est, el levitis sua munia tribula. »8 69. Obj. 3. Qui cæteris praeerant in Ecclesia veteri, nonnisi primi inter pares habebantur , idcoque decreta , haud illorum , sed Ecclesiæ nomine edebantur. Sic epistola a Clemente Romano ad Corinthios scripta , incipit : <> Ecclesia Dei quæ incolit Romam, Ec­ clesiae Dei quæ incolit Corinthum. » 70. Reap. Episcopi auctoritate gau­ debant maxima in ipsis Ecclesiæ pri­ mordiis, uli liquet cx Ignalii epistolis, quæ nihil absque Episcopo fleri jubent. Quod autem Clemens Ecclesiæ Romana.' nomine scripserit, insigni est modestiæ ct sapientiae argumento : quippe haud sua tantum placita, sed quæ omnibus censendi sunt, quum vocum distinctio, probata fuerint se enuntiare innuit, ad quæ saltem paulo post servata est, animos Corinthiorum conciliandos. (1) Ita censet Epiphanius her. Ixx». c. v. Vide plura tract, de Eccl. c. xv. Vol. i. p. tu. z ti) I. Ep. c. ilii. 4. (S) 1. Ep. c. xl. ». CAP. Ill HE EPISCOPATU 71. Obj. 4. Justinus presbyterum cœlui cuilibet lldclium in mysteriorum celebratione praesidentem vorat <■? rttirrttri; 1 quem Tertullianus pariter designat : « praesident probati quique seniores : » * — « nec de aliorum manu quam præsidenlium Eucharistiam su­ mimus. »s 72. Resp. Vocibus illis rite designan­ tur sacri ministri, etiam regimine haud tongentes, nec opus fuit Justino vel Tertulliano in Christianis vindiciis eth­ nicos alloqucnlibus , singulos gradus enucleatius explicare. Cretorum quan­ tum distet praesidens coetui singulari ab Episcopo cx Tertulliano novimus, qui presbytero haud licere Baptismum ministrare, nisi ex venia Episcopi alias dicit, cum vocans summum sa­ cerdotem. 4 73. Obj. 5. S. Ircnæus ad Victorem Episcopum Romanum scribens, deces­ sores ejus vocat presbyteros : « Qui ante Solerem, Ecclesiæ, cui nunc prices , præpositi fuere presbyteri, Anicclum dicimus et Pium. »5 74. Resp. Presbyteri vere dici pote­ rant Episcopi Romani ab Irenreo, sicut etiam sequiori relate sacerdotis nomen sæpe Episcopis tribuitur ; quia revera Episcopus est sacerdos, a It i oris tamen gradus. Cælerum quum Anicetus, Pius, cætcrique Victoris decessores, presby­ teri vocentur, tamquam unice præpOSlti — oi irpc-rri>r(r rir «xxAsffier ir >vr — liquet eos a cæteris , quos regebant, presbyteris distingui. Eorum seriem idcirco texuit Ircnæus , veluti singulari auctoritate Petro et Paulo, qui Ecclesiam Romanam fundarunt, succedentes. 75. Obj. 6. Hieronymus Episcopos a (t) Apol. i. n. 05. (2) Apologet. e. xxxix. (3) L. de corona militis. (4) L. do Bapt. quem plus semel laudavimus. Tract, de Eccl. c. xv. vol. i. p. 215. (5) Apud Euscbiuin , hist· Eccl. I. v- c. xxiv. (C) Comm, in Tit. c. >· 5. presbyteris nil differre dicit : « Idem est ergo presbyter qui et Episcopus. · . . . «Sicut ergo presbyteri sciunt se ex Ecclesiæ consuetudine, ei qui sibi praepositus fuerit, esse subjectos; ita Episcopi noverint se magis consuetu­ dine , quam dispositionis Dominion veritate , presbyteris esse majores » * 76. Resp. Hieronymi sententiam alias investigavimus.7 Unum aut alterum ejus testimonium hic referre salerit, in quo Episcopos esse presbyteris su­ periores palam prædicat Adversus Joannem Hierosolymitanum scribens, eum dicit naufragum in portu, eo quod tollat discrimen Episcopum inter et presbyterum : t Nihil interest, scribit, inter presbyterum et Episcopum; ea­ dem dignitas mittentis, et missi : hoc satis imperite : in portu, ul dicitur, naufragium. »8 Imo non dubitat dicere : « Apud nos Apostolorum locum Epi­ scopi tenent. » 9 Et alias : <· Absit ut de his quidquam sinistri loquar qui Apostolico gradui succedentes . . . . claves regni ccelorum habentes, quo­ dammodo ante diem judicii judicant.»>·® 77. Obj. 7. Augustinus ad usum Ec­ clesiæ refert episcoporum praestantiam: nam ad Hieronymum scribit : « Quam­ quam enim secundum honorum voca­ bula, quæ jam Ecclesiæ usus obtinuit, episcopatus presbyterio major sil, ta­ men in multis rebus Augustinus Hiero­ nymo minor est. ·<11 78. Resp. Usus ille nititur divina in­ stitutione , juxta quam Episcopi Apo­ stolorum locum tenent, uti liquet ex iis quæ in Psalmum xuv. scripsit Au­ gustinus, Jam a nobis relatis. ” Profecto Acrium negantem discrimen Episcopi a sacerdote inter hæreticos recensuit. (7) Tract, dc Ecclesia, c. xv. vol. i. p. 217. (8) Lib. adv. Joannem llicrosolym. (:·} Ep. 111. ad Uarccllam. (10) Ep. v. alias i. (11) Ep. Ixxiii. alias xix n. 33. (tt) T. i. c. iv. 3’4 TRACT. WH. DE SACRIS ORDINIBUS. CAPUT IV. nr ntAcoNATt'. "fl. Diaconos inter sacros ministros recensent Anglicnni, el eorum munia describunt, sacerdoti scilicet in publico cultu el in distribuenda Eucharistia opem ferre, Scripturas cl bomilias in Ecclesia legere, fidei rudimenta pueris tradere, et,Λ sacerdos absit, infantes baptizare , prædicare etiam , facultate tamen ab Episcopo impetrata ; insuper, si ita provisum fuerit, in pauperum necessitates inquirere, ut cis subve­ niatur. 1 Melhodistæ Episcopales similia tradunt. * De diaconis quos vocant via­ tores, scilicet circumcursantes, dicunt eorum esse baptizare, celebrare matri­ monia, absente seniore, et omnia quæ præconis evangelici sunt obire.8 Presbyteriani dicunt Scripturas manifesto diaconos ostendere esse Ecclcsiæ offi­ ciales, quorum munus est pauperum gercre curam , ct eleemosynas, quæ in eorum levamen collcclæ fuerint, distri­ buere. Addunt rerum temporalium Ecclesiæmoderamen iis posse committi.4 Baptistae temporalium rerum Ecclcsiæ curam praecipuum diaconorum mimus videntur habere ; quod tamen imprimis exercendum est comparando quæ ad mensam Dominicam requiruntur, mini­ stri mensa haud neglecta lis idcirco cu­ randum est, ut omnes subsidia in rem communem Ecclcsiæ conferant, et in pauperum levamen. 8 Apud Catholicos sacrum omnino est munus, quod obit diaconus, sacerdoti inter Missæ solemnia adstans, baptizans solemniler, (4) Ordering of Deacons. (i) Ordination of Deacons. (3) Doctrine and Discipline of the Methodist Episcopal Church , Section vii. of the election and ordination of travelling Deacons. fl) Form of Government, ch. vi. of Deacons. (5) · They are to he intrusted vjilh the stock necessitate urgente, cl praedicans ex Episcopi licentia. Propositio. Diaconatus est sacer ordo. 80. Probatur I. cx Scripturis. Diaconatum sacrum esso ordinem ex Scri­ pturis liquet, ex quibus etiam cum Sa­ cramenti habere rationem colligitur. Eos electos esse primitiis el constitutos occasione murmuris de neglectis in eleemosynarum distributione viduis Judaeorum Ilellcnistarumad fidem con­ versorum, constat : attamen ex dotibus quas in iis exigebant Apostoli, cl cx solemni ritu quo ordinati sunt, sicut etex muneribus sacris quibus functos eos esse refert sacer scriptor, liquet præcipua eorum munia sacra esse. Apostoli fidelibus facta facultate eos eligendi, ut omnis occasio murmuris tolleretur, dixerunt : <· Considerate er­ go, fratres, viros cx vobis boni testi­ monii septem , plenos Spiritu sancto el sapientia, quos constituamus super hoc opus. »6 Prudentia ct morum integritas recte postularentur in hominibus ad eleemosynas distribuendas tantum ele­ ctis; sed Spiritus sancti plenitudo sacris muneribus obeundiseos idoneos eflccit. Oratio el manuum impositio in iis or­ dinandis adhibitæ sunt, qua ratione Paulus el Barnabas potestatem susce­ perunt : « Orantes imposuerunt eis manus. »7 Sacer igitur ritus ad gratiam cum potestate sacra iis impertiendam adhibitus est. Eos praedicationi vacasse liquet, Deo eorum ministerium pro­ digiis confirmante. De Stephano diacono dicitur : « Plenus gratia et fortitudine faciebat prodigia, et signa magna in populo. ... Et non polerant resistere of the church , out of which «lock, they are lo assiil lhe poor members of the church, and to provide bread and wine for lhe turd’s ta­ ble , and also to have regard to lhe minister’s table, b (β) Act. vi. s. (1) Ibidem 0. CAP IV. DF, DIAI OWTI 325 sapicniiæ. el Spiritui qui loquebatur ■>' men diaconos Scriptura nuncupat,quos , Philippus autem descendens in < i vi­ eleemosynis dispensandis gerendæqtte talem Samariæ, prædicabat illis Chri­ pauperum cur» prætlcit Ecclesia, et stum. Intendebant autem turba· bis volui publici pauperum ærarii «econoquæ. a Philippo dicebantur, unanimiter mos constituit : quorum origo, insti­ audientes , ct videntes signa magna tutio ac funciio a Luca in Actis (8. 3i quæ laciebat. — Cum vero credidissent describitur. « ’ Ita Calvinus. 83. Resp. Occasio diaconorum pri­ Philippo cvangclizanli de regno Dei, in nomine Jesu Chrisli baptizabantur viri mum instituendorum a fine præcipuo ac mulicres. n’ His accedunt quæ Pau­ ministerii distinguenda est Murmuran­ lus do diaconorum dotibus tradit, cos tibus Hellenistis, Apostoli ceperunt cum Episcopis recensens, haud absi­ consilium diaconos tunc ordinandi, quod tamen Christo auctore eos fecisse miles exigens viriulcs. 81. Probatur 2. traditione. Patrum existimandum est : nam et dotes exi­ concors omnino est traditio de sacris mias exegerunt, el ritum adhibuerunt diaconorum muneribus. « Oportet dia­ solemnem, qui ministerium divinum conos, «inquit S. Ignatius Martyr, "my­ ostendit Lucas equidem narrat objecto steriorum Christi ministros, per om­ loco occasionem, sed ct dotes ct ritum nia placere : nec enim ciborum et po­ recenset ; et pergit referre quæ obie­ tuum ministri sunt, sed Ecclcsiæ Dei runt diaconi sacra munia, adeo ul administratores.»3 S. Cyprianus de quam habueninl pauperum curam, non electione septem diaconorum loquens, possit praecipuum eorum officium cen­ animadvertit : « Quod utique idcirco seri. Rl Obj. 2. Totum munus diacono­ tam diligenter ct caule convocata plebe lota gerebatur, ne quis ad altaris mi­ rum primorum oblivioni datum est a nisterium , vel ad sacerdotalem locum pontificiis : · Diaconos suos ad eam indignus obreperet. » * Veteres secu­ rem (bonorum ecclesiasticorum distri­ tus scripsit Venerabilis Beda : « Pla­ butionem) minime jam creant. nihil cuit eosdem ipsos altaris quoque sacri enim aliud ipsis injungunt, nisi ul ac Dominici sanguinis, sicut el refe­ ministrent ad altare, Evangelium reci­ ctionis, mensæque communis, multi­ tent aut canant, el nescio quas agant tudinis credentium ministros ordinari : nugas. Nihil de eleemosynis, nihil de quod probatum est verbo, quo dictum cura pauperum , nihil de tota illa fun­ est : « Et orantes imposuerunt eis ma­ ctione, quam olim gerebant. » · Ha il nus.»11 Patrum cæierorum ct Concilio­ Calvinus. 85. Resp. Ex Scripturis liquet prierum referre testimonia supervacaneum duximus, quum sint innumera. Acce­ cipua diaconorum munera fuisse sa­ dunt Ritualia antiquissima, quæ ritus cra , quod antiquitas omnis Christiana sacros ct solemnes in diaconorum or­ manifesto confirmat, uli fassi sunt do­ ctissimi scriptores Proteslanlici, Grodinatione adhibendos statuunt. · lius, Beveregius, Pearsonlus. Equi­ Objectiones solvuntur. 82. Obj. I « Tametsi nomen ipsum dem Ambrosius Laurentium diaconum leniar latius patet, hoc specialiter la- Si.xtum Pontificem appellantem exhi- ( f) Aci. vi 8 10. (i) Ibid. »>»· 5. 6. 1«. (0, Vide apud Morlciiiuin I. (3) Ep. ad Tralliano». Ep. laviii. ad Clerum el plebem ll.apa.»·. (3) Retract. omm. I» *·«· APeiU 8) Ibid, I. iv. c. v. n. 13, |. c. 3M TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIRIS. bel : " Quo progrederis sine lilio, pa­ ler’Quo, sacerdos sancte, sine diacono properas ? Nunquam Sacrificium sine ministro offerre consueveras. Quid in me ergo displicuit, paler? Num degene­ rem probasti? Experire certe, utrum idoneum ministrum elegeris. Cui com­ misisti Dominici sanguinis dispensa­ tionem, cui consummandorum con­ sortium Sacramentorum, huic consor­ tium lui saugtrnis negas. »1 Quæ igi­ tur praecipua munera adhuc adsignanlur diaconis , antiquitatis nituntur exemplo . mirum autem non est, si, re­ rum adjunctis mutatis, illa cis plerum­ que non concredatur bonorum eccle­ siasticorum administratio, quæ olim est concessa. 80. Obj. 3. Etiam Hieronymi ælate diaconus nonnisi mensarum minister ha­ bebatur; ait enim : « Quis patiatur ut mensarum el viduarum minister supra eos se tumidus efforat,ad quorum preces Christi corpus sanguisque conficitur?» ’ 87. Resp. Hieronymus ut reprimat faslum quorumdam diaconorum, occa­ sionem instituti muneris memorat. Cælerum sacra eorum munera agnoscit ; ait enim : « Quod Aaron el filii ejus at­ que levilæ fuerunt, hoc sibi Episcopi, ct presbyteri, et diaconi vindicent iu Ecclesia. » 3 Et coelibatum adversus Jovinianum vindicans ait : « Non mihi irascantur, sed Scripturis sanctis, imo Episcopis, presbyteris, diaconis, el universo choro sacerdotali el levilico, qui se noverunt hostias offerre non posse, ei operi serviant conjugali.» * Animadversio. 88. Quamvis de fide non sil diaco­ natum esse Sacramentum, id tamen magno consensu tradunt theologi, Du­ randi el Cajetani contraria sententia rejecta. Equidem quum ritu sacro tra­ (I) De oIBciis I. i, c. ili. i») Ep. Imiv. ad Evagrium. (5) Ibidem. 4*, Apologia adversus Jovinianum. datur, ct quidem haud absimili ei quo sacerdotium ct episcopatus conferun­ tur, et ad munera sacra obeunda det facultatem, videtur omnia habere quæ Sacramentum constituunt ; nec enim gratiae donum deesse putandum est. Episcopus diaconum ordinans dicit : « Accipe Spiritum sanctum ad robur, ct ad resistendum diabolo et tcntalionibus ejus in nomine Domini. » Defi­ nierunt paires Tridentini hæc verba in ordinatione haud frustra proferri, ’ quod graliam Spiritus sancti dari sua­ dent quolibet ordinationis ritu, in quo proferuntur. Divina autem institutio jure optimo infertur ex ipsa Apostolo­ rum agendi ratione ; nec enim proprio arbitrio tanta cum solemnitate manus imposuisse diaconis, ct novum sta­ tuisse ministrorum ordinem censendi sunt. Scripsit quidem S. Cyprianus : " Meminisse autem diaconi debent, quoniam Apostolos, id csl Episcopos cl præpositos, Dominus elegit, diaco­ nos autem post ascensionem Domini in coelos Apostoli sibi constituerunt, episcopatus suict Ecclesiæ ministros.»· Sed hæc facile inleUiguntur de prima diaconorum ordinatione, quæ tamen nonnisi Christi auctoritate facta cre­ denda est. Hinc Concilium Tridentinum definivit : « Si quis dixerit, in Ecclesia Catholica non esse hierarchiam divina ordinatione institutam, quæ constat ex Episcopis, presbyteris ct ministris; anathema sil. »’ CAPUT V. DE SUBD1ACONATU ET MINORIBUS ORDINIBUS. 89. Subdiaconatus majoris Ordinis apud Latinos jam habet dignitatem , ex undecimo, vel saltem decimo lerlio (8) Sess. xxiii. can. iv. (6) F.p. Iiv. ad Tlogalianum episc. '7) Seas, xxiii. can. vi. CAP. V. DE Sl’BDIAGONATI ET MIN. ORD. .w scculo : ex quo scilicet licuit suhdia- illi, liquet ex epistola Cornelii Pontifi­ conum in Episcopum eligere. Decrevit cis ad Fabium Antiochenum, medio Urbanus II. in Concilio Beneventano, tertio saeculo, in qua de Novaliar o , psemlo-papa , dicit : « Ille Kvangelii anno 1091 : « Nullus deinceps in F.pi scopum eligatur, nisi qui in sacris Or­ vindex ignorabat unum Episcopum dinibus religiose vivens inventus csl esse oportere in Ecclesia Catholica, * Sacros autem Ordines dicimus diacona­ in qua tamen sciebat, presbytero tum ac presbyteratum, llos quidem quidem esse quatuor cl quadraginta ; solos primitiva legitur Ecclesia habuis­ septem autem diaconos, tolidemque se: super his solum præceplum habe­ subdiaconos; acolythos duos et qua­ mus Apostoli. Subdiaconos vero , qui draginta; exorcislas el leclores cum el ipsi altaribus ministrant, opportu­ ostiariis, quinquaginta duos . «»· Can­ nitate exigente, concedimus, sed ra­ tores Psalmis canendis destinati, et rissime, si tamen spcctatæ sint reli­ fossarii, quibus cura sepeliendi mor­ gionis et scientiae. » * Innocentius 111. tuos incumbebat, apud veteres etiam liberam fecit facultatem e subdiaconis commemorantur sed ordinem non eligendi Episcopum, « cum hodie» constituebant. (decimo tertio ineunto sœculo) « sub­ 92. Graeci subdiaconatum el lecloradiaconatus inter sacros Ordines com­ lum minoresæslimanl ordines, quibus putetur. » ’ Apud Græcos minoribus officia quædam accedunt nominibus Ordinibus adhuc accenselur. propriis distincta. lidem fere sunt se­ 90. Minores Ordines, apud Latinos, ctarum omniuin Orientalium mores. quatuor numerantur, scilicet munera Psaltem subdiacono et lectori addunt Acolythi, Exorcistæ , Lectoris, et Osti­ Chaldæi. * arii. Acolythus luminaria Ecclesiæ ac­ 93. Ex ea quæ viget varietate inter cendit, ct vinum ct aquam ministrat Occidentales et Orientales de minorum in Sacrificium, nomine pedisse- Ordinum numero et muneribus, plu­ quum vel comitem designante, eo quod rimi inferunt ea esse tantum officia , in supplicationibus ci in Missæ so- ab Ecclesiæ Praesulibus instituta, et lemniis sacros ministros comitetur, ad Sacramentorum dignitatem , defi­ manibus luminaria ferens. Exorcista ciente divina institutione, haud per­ nomen ab officio desumit : ejus quippe tingere. · Aliis adversa arridet senten­ est exorcismos reciiare super energu­ tia. Id tamen exploratum est ea esse menos, ut dæmone liberentur. Cæte­ antiquissima ; imo non dubitarunt rum hoc munus nonnisi a sacerdotibus Tridentini patres in doctrinæ explica­ hodie exercetur, ct magna adhibita cau­ tione affirmare ea ab initio Ecclesia· vi­ tela ne quis daemonis assultus temere guisse : « Ab ipso Ecclesiæ initio se­ suspicetur, ubi naturalis suppetat cau­ quentium ordinum nomina, atque sa. Lectoris est sacras Scripturas in uniuscujusque eorum propria ministe­ ria , subdiaconi scilicet. acolythi. ex­ Ecclesia legere. Ostiario januæ Eccle siæ custodia committitur, ut profanos orcistæ, lectoris, el ostiarii, in usu prohibeat ingressu, fidelibus liberam fuisse cognoscuntur,.quamvis non pari gradu, u · Definierunt etiam : « Si quis ingrediendi faciat facultatem. »1. Quanlæ sint antiquitatis Ordines dixerit, præler sacerdotium non esse (l) Cone. Benev. can. i(Î) Ealra.de alato el qi.aliUW ord.pwflc.cap.ix. (5) Apud EuMbium bill. Eccl. I. »i. c. aliii. (») Eunplia p. iit. (S) Vide Draueniumd· resacramaniaria, I. rili c. iii. (e) Sess. iiin. Cap. ii. Si8 TRACT, XVII DE SACRIS ORDINIRUS. in Ecclesia Catholica alios Ordines, el majores, el minores, per quos.velut per gradus quosdam, in sacerdotium tendatur; anathema sil. »· Non ideo tamen de fido tenendum csl minores quos rcccnsucrual Ordines divinitus esse institutos : nam id dcfloilum non esi. 91 Tonsurœ caeremonia est ecclesia­ stica , qua tondentur capilli ad instar coronæ, dum quis e laicorum numero in clerum cooptatur. De ejus origine docti homines disceptant, reccntioribus pluribus opinantibus monachos capillos præcidisse in pœnilentiæ in­ dicium, ct clericos, sæculo forsaa. sexto, eos imitatos, ul mundi conlem■ptum significarent. Cæterum Martenius longe antea eam adhibitam censel: nam Gregorius Turonensis, qui eo floruit sæculo, ejus originem ad S. Pelium retulit, quod eam jam ab an­ tiquis temporibus servatam ostendit. * Non admodum a priori sententia ab­ horret Calvinus : « Unde originem ha­ buerit clericorum lonsura, abunde vel ex uno Augustino constat, (cf. de ope­ re monach. in fin. alqu. Retract. ) Quum illo sæculo capillum non alerent nisi delicati, el qui nitorem' elegan­ tiamque non salis virilem allectabant, videbatur esse non boni exempli , si clericis id permitteretur. Jubebantur ergo clerici vel tondere caput, vel ra­ dere , ue quam effeminati cultus spe­ ciem præ se ferrent. »5 Qui lonsura initiantur clericorum gaudent privile­ giis, quæ fori, canonisque dicuntur. Foro civili eximebantur in regnis Ca­ tholicis clerici, eorum causis ad eccle­ siasticum tribunal deferendis, cujus privilegii jam p|erisquc in locis vix supcrcsl vestigium. Canone eorum per­ son» sacræ habebamur, anathemate (I. Sew.iiiii. Can. ii. (»; De antiquis Ecok-aie ritibus l. il. I. i. c. viii. ail.rii. citant Giegor. Turon. I. i. de gloria lato in cos qui violentas illis injicerent manus, quod ubique viget. CAPUT VI. DF. ORDINUM MATERIA ET FURVA. 95. Riius quo ordinatio conficitur viateria dicitur ; verba vero quæ ea oc­ casione proferuntur forma sunt. Inter theologos disceptatur quæ sil materia essentialis sacerdotii : nonnulli enim solam manuum impositionem putant requiri; alii instrumentorum traditio­ nem , paterno scilicet ct calicis, suffi­ cere censent; alii ulramque necessa­ riam habent. Scripturae solam manuum impositionem memorant, quæ a Græcis tantum adhibetur, cl a Latinis olim, omissa instrumentorum traditione,ad­ hibita noscitur. Igitur ca nobis verior videtur sententia, quæ instrumento­ rum traditionem adjectam tradit, po­ testatem Ordinis explicandi causa, idcoque ex lege jam requiri, quamvis Sacramenti valor inde non pcndeal. Quum manus bis imponantur, semel quidem ab Episcopo, ct presbyteris adstantibus, nulla voce prolata, ite­ rum ab Episcopo solo post communio­ nem, dum dicit : « Accipe Spiritum sanctum : quorum remiseris peccata , remittuntur eis ; el quorum retinueris, rctenia sunt; » et quum fiat manuum extensio, Episcopo cl presbyteris ma­ nus dexteras extensas tenentibus,dum Episcopus fundit orationem post pri­ mam manuum impositionem ; quærilur quæ manuum impositio potestatem sacerdotii conferat. Nobis videtur pri­ ma manuum impositio cum extensione el prece quæ sequuntur lotam essen­ tiam constituere ; nam riius ille inte­ ger moraliter unica manuum imposi- martyr, c uyii. (8j Inat. I. iv. c. iii. n. i7. CAP VI. DE ORDINEM MATERIA ET FORMA 3» tio videtur, el satis definitus est ex ad­ nuum impositionem et extensionem se­ junctis, ut sacerdotii potestatem indi­ quitur ; putamus enim eam satis cum cet el conferat. Quod autem in Pontifi­ actibus illis conjungi ut eorum de­ terminet effectum, praesertim quum cali Romano vocerttur deinceps ordi nandi, ordinatorum nomine haud dato, Episcopi invitatio ad orandum Hat, nisi post tradita instrumenta, conti­ dexteris adhuc extensis super ordinan­ gisse videtur, quod instrumentorum dos. Verba igitur form;e nobis videntur traditione adjecta ad sacerdotii munus illa : « Exaudi nos, quaesumus. Domine praecipuum explicandum , ad integrita­ Deus noster, el super hos famulos tuos tem ritus requiratur, ct ideo effectus benedictionem sancti Spirilus . et graimpositionis manuum suspensus quo­ tiæ sacerdotalis infunde virtutem; ■ dammodo habeatur, donec roipsa tra­ etc. Quæ dicuntur verba dum ultima dantur. Rc tamen vera potestatem sa­ vice manus imponit Episcopus, pote­ cerdotii illa manuum impositione com­ statem remissionis peccatorum expli­ municari ex Concilio Cai thaginensi IV. cant, quam tamen sacerdotio, prout colligimus, quæ eam injungit, nulla a Christo est constitutum , messe cre­ traditionis instrumentorum facta men­ dimus; ct proinde ritum illum ex Ec­ tione : «Presbyter cum ordinatur, Epi­ clesiæ lege adhibitum ad essentiam scopo eum benedicente, ct manum su­ non perlinere putamus : nam nec olim per caput ejus tenente, etiam omnes servatus est. presbyteri qui présentés sunt, manus 98. Episcopatus formam censet Mar­ suas juxta manum Episcopi super ca­ tenius esse prolixam illam orationem, put ejus teneant. » * Idem habetur in instar præfalionis, quam Episcopus libro sacramentali S. Gregorii. Cæte­ post manuum impositionem profert, rum Oxoniensibus minime assenlimur, quippe quæ sola antiquitus usurpata qui dicunt sola manuum impositione, noscitur.Aliis forma est :« Accipe Spiri­ absque ullis verbis , conferri sacerdo­ tum sanctum ; » quæ verba proferunt tii potestatem : > neccsse est enim ut Episcopus consecrator, et assistentes ritus ille verbis determinetur ad sacer­ duo Episcopi, dum ambabus manibus dotii munus designandum el conferen­ caput consecrandi tangunt. Dicuntur dum, quod semper fieri consuevisse quidem aliis in occasionibus, sicuti in in Ecclesia ipsi fatentur. ordinatione sacerdotis mox vidimus , 96. Episcopatum el diaconatum sola ct in diaconi ordinatione; sed quæ ad­ manuum impositione tradi, ex Scri­ jiciuntur verba definiunt eorum vim ad ptura et veteri Ecclesiæ consuetudine effectus speciales designandos , quum colligimus. Subdiaconalum vero et mi­ simpliciter dicta Spirilus sancti pleni­ nores Ordines censemus iis tradi riti­ tudinem communicari indicent. 99. Diaconatus forma juxta plurimos bus quos Ecclesia pro temporum el lo­ corum diversitate statuerit, ad officii est : « Accipe Spiritum sauctum ad ro­ auctoritatem designandam : iis quippe bur, ct ad resistendum diabolo et tenassenlimur qui ea oflicia ab Ecclesiæ lationibus ejus in nomine Domini. Fræsuiibus instituta ad cultus decorem Arnen ». Cæterum Martenius conten­ dit eam non esse quadringentis annis existimant. 97. Forma sacerdotii, nostra senten­ inulto antiquiorem ;· el precem quæ tia, est oratio illa, quæ primam ma- ad instar præfalionis est, totam for- HjCip iii.i»)" II·"0" the grace of ordineiion j, contained in Ibe l»jing on of hands, not in eny form of wonl«. > Track ι. Bo tnliquii Ecclfiie ritibucl. i e ν,,,.Α,ι. tB. 530 TRACT. XVII. BE SAGIUS OBDINIBl S. main constituere; in ea quippe dicit Episcopus : · Emitte in eos, qtiæsumus, Spiritum sanci um, n qua occasione olim imponebat manus. 100. Subdiaconalus forma verbis quæ instrumentorum traditionem comitan­ tur constat ; traduntur scilicet ei calix vacuus el patena vacua, prout in Con­ cilio Carlhaginensi IV. anno 51)8. jube­ tur, * Episcopo verba simul proferente, quorum lamen in illo Concilio nulla fit mentio. 101. Singulorum minorum Ordinum forma in verbis pariter quæ instru­ mentorum porrectionem comitantur, constituitur. Exorcislæ, lectori, ostiario ipsa quæ dicuntur verba cx Concilio prælaudalo desumpta sunt, * quod el ea quæ acolytho dicuntur indicat. Quæ dc Ordinum omnium materia ct forma diximus, inlelligcnda sunt salva auctoritate Eugeni.ani decreti pro Armenis; quod plerique theologi intelli­ gent eus haud definire, sed mores Ec­ clesiæ Bornante Armenia proponere imitandos . communi quæ in scholis tunc recipiebatur sententia adhibita. CAPUT VII. DE ELECTIONE MINISTRORUM. 102. Melanchlon Ecclesiæ, coetui scilicet cuicumque prolitcnlium Evan­ gelium, juxta novatorum placita,jus tribuit suos eligendi ministros , el cis omnem conferendi ad sacra munera obeunda auctoritatem : « Ubicumque est Ecclesia, ibi est jus administrandi Evangelii. Quare nccesseesl Ecclesiam relinere jus vocandi, eligendi, el or­ clinandi ministros. El hoc jus est do­ num proprio datum Ecclesiæ, quod nulla humana auctoritas Ecclesiæ eri­ pere potest. »8 Calvinus contendit fide­ les elegisse ministros suis suffragiis etiam Apostolorum ælalc : « Refert enim Lucas (Act. H. 25 ) constitutos esse per ecclesias presbyteros a Paulo et Bar naba : sed rationem vel modum simul notat, quum die t facium id esse suf­ fragiis: Xnparirsearrtr, iliqUlt, rrpirdiirlmÿ «·»' r»x>.» * Missio igilur divina , cl docendi jus a Christo in Apostolos derivatum cl pe­ nes cos constitutum csl, a quibus proinde in cæleros prollual necesse esi. Peiro autem præseriim, clavium regni imagine adhibita, summa potestas omnium quæ ad regni adminislralionem perlinent, cl ideo constituendi magistratus sacros cl ministros, tra­ dita est. Pascere etiam agnos et oves jussit illi Christus, et eum ovilis lotius pastorem constituit Illius est igilur curare ut præbeantur omnibus salutis pascua, inferioribus pastoribus con­ stitutis. tOO- Spiritu sancio jubente, Paulus el Barnabas impositione manuum sacra potestate aucti sunt : qui cl ipsi sin­ gulari auctoritate constituerunt « per singulas Ecclesias presbyteros. » * Ti­ motheum edocuit Paulus de dotibus sacrorum ministrorum , penes ipsum lotum judicium ponens : « Manus cito nemini posueris. »10 « Quæ audisti a me per mullos testes, hæc commenda common suffrage of the church itself. · ftapiisl Confession of faith , ch. xx *ii. (4) «The General Conference shall electa bis­ hop. u The doctrines and discipline of tho Metho­ dist Episcopal Church , See ion iv. (5) Traité du ministère dee Pasteurs. (G) Joan. it. 16. (7) Ibidem xx. SI. (e) Mat. xxviii. 18. (u; Act. sir. (10)1. Tim. v. si. 3M TRACT. XVII. HE SACRIS ORDINIBUS. fidelibus hominibus qui idonei erunt el alios docere. »» ' Titum a so relictum Cretæ dicit, ut sua aiietoritale consti­ tueret presbyteros : « Hujus rei gralia reliqui te Cretæ, ul ea quæ desunt corrigas, ct constituas per singulas ci­ vitates presbyteros. » ’ 107. Probatur 2. ex vetustissima con­ suetudine. Qui primi constituti sunt Episcopi el presbyteri in varias gentes missi ad Evangelium prædicandum , suam missionem, auctoritatem el po­ testatem ab Ecclesiæ Praesulibus qui cos designarunt el consecrarunt, ac­ ceperunt, absque ulla populi electione. Sic de missis a Petri Sede constat, Innoceulio I. lestante : « Cum sil ma­ nifestum in omnem Italiam , Gallias , Hispanias, Africam, atque Siciliam, insulasque adjacentes, nullum insti­ tuisse Ecclesias, nisi eos'quos vene­ rabilis Petrus, aut ejus successores constituerunt sacerdotes. >·8 Sic Patri­ tius in Hiberniam, Augustinus in Angliam , Bonifacius in Germaniam missi sunt, Pontificum Romanorum aucto­ ritate. 108. Constat etiam qualibet ætate sacros ministros constitutos a Præsulibus absque ulla electione plebis, etiam dum disciplina plerumque fide­ libus aliquas permitteret paries in iis designandis. Sic Cyprianus Aurelium a se ordinatum, Celerinurn quoque el alios clero populoque inconsulto, referi : « In ordinationibus clericorum, fratres charissimi, solemus vos ante consu­ lere, el mores ac merita singulorum communi consilio ponderare : sed expcctanda non sunt testimonia humana, cum præceduul divina suffragia Au­ relius, frater noster, illustris adole­ scens, a Domino jam probatus, el a Deo vocatus est, In annis adhuc no­ vellus, sed in virtutis ac fidei laude provectus. . . . Hunc igitur, fratres dileclissimi, a me el a collegis, qui præsentes aderant, ordinatum sciatis; quod vos scio cl libenter amplecti, cl optare tales in Ecclesia nostra quamplurimos ordinari, n * 109. Cœlcslinus I. dc electionibus ministrorum agens, dicit : " Docendus csl populus , non sequendus; nosque, si nesciunt, cos quid liceat, quidve non liceat, commonere, non his con­ sensum praebere debemus. » 5 110. Probatura. Conciliorum auctori­ tate. Concilium Laodiccnum quarto sæ­ culo habitum, decrevit : -> Non est per­ mittendum turbis electionem eorum facere qui sunl ad sacerdotium promo­ vendi. » — μ· rsîr cXXa/r ixrpiiriir rar hktyar ntitifdai rù> μιλλίιτ»! xu.3iriai iir iipariio 6 111. Concilium Romanum sub Mar­ tino Papa, decrevit pariter : « Non licet populo electionem facere eorum qui ad sacerdotium promoventur, sed in judicio Episcoporum sil. » 7 112 Concilium Nicænum II. statuit : « Omnem electionem , quæ fit a magi­ stratibus, Episcopi, vel presbyteri, vel diaconi, irritam manere. Oportet eum qui est promovendus ad episcopatum ab Episcopis eligi. »8 113. Concilium IV. Constantinopolitanum, quod est VIII. Generale, de­ crevit : « Sancta el universalis Synodus definii, neminem laicorum principum vel potenlum semel inserere electioni vel promotioni Patriarchæ, vel Metro­ politani , vel cujuslibel Episcopi, præserlim cum nullam in talibus potesta­ tem quemlibet potentium vel cæterorum laicorum habere conveniat, sed (l)H.Tim. ii. t. (i) Tit. i. 5. (3) Ep. UT. ad Decentium Eugubinum. (4) Ep. ccxiii. alias xxxiii. (5) Ep. v. ad Episcopos Apul. ct Calabr. (6) (.an. xiii. apud ttarduin. I. I. coi. 784. (7) Ci», apud Marlinum Bracarcusctn c. I. Decr. (8) Can. iii. À : ELECTIONE MINISTROR! Μ 333 votius silere, ac attendere sibi, usque- dedit exemplum animi moderation^ , quo regulariter a collegio Ecclesia· sus­ qua summam potestatem exercere opor­ cipiat linem electio futuri Pontificis. ■ ' tuit; sed nihil de jure suo remittit, III. Probatur 4. ratione theologica Iqui aliis quasdam permittit partes, su­ yuum omnis sacra potestas a Deo de­ premo judicio sibi reservato. rivetur, nec enim populus in sacra jus 117 Obj 2 Duodecim Apostoli convo­ aliquod habeat, ministrorum, per quos carunt multitudinem discipulorum.ut exercenda sil, designatio a divina vo­ diaconi eligerentur *, el iis reliquerunt luntate omnino repetenda est. Nihil liberam electionem : « Considerate ergo, autem probat Deum populo fideli jus fratres, viros ex vobis boni testimonii electionis contulisse. Ergo credendum septem. » s Eorum arbitrium etiam se­ est ministros designandi jus pones eos cuti sunl : nam electis imposuerunt manere, quibus ipsa sacra potestas manus. concessa est, Apostolos scilicet ct eo­ 118. Re\p. Occasio diaconos insti­ rum successores. tuendi fuit specialis , scilicet « murmur Objectiones solvuntu r. Graecorum adversus Hcbræoa, eo quod 113. Obj. 1. Petrus multitudini fide­ despicerentur in ministerio quotidiano lium, fere centum viginli hominibus viduae eorum. ·· Maxime idcirco oppor­ constanti, proposuit electionem alicujus tunum cral electionem eorum quibus in locum Judae sufficiendi, Apostolico ministerium illud committendum foret, proinde agendum munere. Illi autem ipsis discipulis permittere, ut omnis statuerunt duos, quorum unus divino murmurandi praetextus tolleretur. Caejudicio, sortibus datis, comprobatus tenirn non omiserunt Apostoli illos est. Ergo ab ipsis Ecclesiæ exordiis monere quales eligere oporteret, nempe eligendi jus penes populum esse in « plenos Spiritu sancto et sapientia. » confesso erat. Quod 'iutem electis imposuerint manus, 110. Resp. Optime animadvertit S. indicium est eos tales visos fuisse ipsis Chrysoslomus Petrum solum potuisse Apostolis , quamvis Nicolaus deinceps aliquem designare qui in Apostolorum a tanto sanctitatis fastigio delapsus esse collegium adsciscerctur ; sed fidelibus a nonnullis censeatur. fecisse facultatem aliquos proponendi, 119. Obj. 3. Paulus et Barnabas non ne videretur alicui nimis favere : « An dicuntur suo usi esse arbitrio in de­ non licebat ipsi Petro eligere? Licebat, signandis presbyteris, sed innuitur eos el quidem maxime : verum id non fecit, plebis suffragia secutos esse : Xitprrne cui videretur gratificari. » * Cætcrum rirarrir. IlujuS VOCI» VIS IO HOVO Testatuit eum seligendum ex iis qui cum slameoto palet ex II. Cor. viii, 19. ubi Apostolis vcrsaii erant lotum illud de discipulo dicitur XupirmAtir *. ■ Or­ temporis spatium quod a baptismate dinatus est ab ecclesiis comes peregri­ Joannis ad ascensionem Christi elllu- nationis nostra». » 120. Resp. De fidelibus suffragantibus xeral. Ea apposita conditione periculum pravæ electionis amovebatur, quum nihil prorsus priore loco dicitur : vox constans et fidelis discipulus tantum enim, quiecumque sil ejus vis . ad Pau­ proponi posset. Praeterea penes ipsum lum et Barnabam refertur. Quum igitur eral populi arbitrium confirmare, quod ineple diceretur lio· suffragiis suis con­ tamen Dei ipsius judicio, sortibus ja­ stituisse presbyteros, cogimur eam de ctis, remisit. In tota illa re præclarum manuum impositione intelligero, quam (I) Can. xiïüi (ij In Ad. «· {») Aci. vi. 3. j-j TRACT. XVII. DE SACRIS ORDIMHCS. Paulus ipso Itelfllur a sc in Timothei Ihiæ, el diaconorum, fidelibus propoordinalioneadhibilam Græcornm ustis, nentibus, ad sacra munera assumpto­ qui eadem voce hanc designant, χ·»ρ·- rum, derivata est, quæ ad jus divinum r"ia, manifesto huic interpretationi adstruendiim non valent : nec enim suffragatur. Quod autem ad alterum ipse aliud vult inferre quam coram Jocum perlinet, si vox ad electionem plebe ministros sacros designandos, ut seu designationem referatur, sensus ex de meritis eorum constet. « Coram adjunctis salis delinitur, scilicet elege­ omni synagoga jubet Deus constitui runt eum fideles ut Paulo foret comes sacerdotem, id csl instrui et ostendi eleemosynas eorum nomine llieroso- ordinationes sacerdotales, nonnisi sub lymas ferenti, vel aliud suscipienti iter populi assistentis conscientia fieri opor­ eorum causa. Sæpe contingit voces tere, Ut plebe præsentc, vel delegantur sensu aliquanto diverso sumi : qua­ malorum crimina, vel bunorum merita propter mirum non est eam quæ usu prædicentur. ■> * Hæc ideo urget quia profano electionem suffragiis significa­ Basilidesel Martialis, libellis idololatriae bat, nonnunquam eo sensu a sacris commaculati, in episcopatum absque scriptoribus usurpari ; quam tamen ad ulla electionis forma se ingesserant. 123. Obj 5. S. Ambrosius agnoscit impositionem manuum , qua sacra po­ testas conferebatur, alias traduci ex fideles sacerdotii sui auctores : <· Vos enim mihi estis parentes, qui sacer­ «liciis apertissime constat. 121. Obj. 4. Cyprianus agnoscit po­ dotium detulistis. »5 124. Resp. Eos ita designat, quia, pulum divina lege habere potestatem eligendi dignos sacerdotes, vel indignos ut Paulinus testatur, mirabili et incre­ recusandi : « Propter quod plebs obse­ dibili concordia consensissent in ejus quens præccplis Dominicis, el Deum ordinationem. Cæterum nullam pote­ metuens , a peccatore praeposito sepa­ statem ea in re exercuerant, sed juxta rare se debet, nec se ad sacrilegi sa­ vigentem consuetudinem vola sua cerdotis sacrificia miscere, quando ipsa prompserant : quapropter quamvis ho­ maxime habeat potestatem, vel eligendi norificum illis titulum ultro dederit, dignos sacerdotes, vel indignos recu­ filios eos etiam nuncupat. « Vos in­ sandi, quod el ipsum videmus de divina quam , filii, vel parentes : filii singuli, auctoritate descendere, ut sacerdos ple­ universi parentes ; libenter enim meos be praesente sub omnium oculis deliga­ dixerim vos vel liberos , vel parentes, tur, el dignus atque idoneus publico qui verbum Dei auditis el facilis. » * 125. Obj. 6. Vetus fuit mos ul sacri judicio ac testimonio comprobetur. » ' 122. Resp Ex ipsa verborum serie ministri omnes a fidelibus eligerentur, patet Cyprianum populo testimonium cujus vestigia in ordinationis ritu plura de eligendorum meritis adseribere, po­ occurrunt Sic Episcopus clerum popu­ tius quam ipsam electionem, quamvis lumque de sacerdotii candidalis alloqui­ eos eligendi habere potestatem dicat, tur : « Par eorum debet esse sententia eo quod testando, electionem veluli (piorum causa communis existil. Neque determinarent. Quod autem ipsi non enim fuit frustra a patribus institutum, eligerent, ex verbis illis : « plebe prae­ ul dc electione illorum, qui ad regimen sente » colligitur. Divina, quam alle­ altaris adhibendi sunt, consulatur etiam gat , auctoritas ex exemplis Eleazari a populus: . . . Sententia csl expetenda Moyse coram populo designati, Mat- multorum. Itaque, quid de eorum acti- (I) L. i. ep. i«. alias Inii, (t) Ibidem. («) tn Luc. I. viii. 7J. (4) Ibidem. CAP vil DE ELECTIONE MINISTRORUM bus aul moribus noverills, quid Ίο merito sentiatis, libera voce pandatis. ·> Ipsos ordinandos nlloquens dicit « Fi­ lii dilectissimi, quos ad nostrum adjulorium fratrum nostrorum arbitrium consecrandos elegit. » * 120. Resp. Viguit aliquando disci­ plina, qua sacri ministri in publico cœlu eligebantur , populo testimonium de moribus ferente, et vola sua de eorum ordinatione enuntiante : sed præcipuæ partes erani Episcoporum, qui fidei i n ni suffragia sequi haud tene­ bantur, uti ex Coeleslini verbis, quæ recitavimus, liquet Nullum jus in desi­ gnandis sacris ministris fidelibus un­ quam tribulum constat, quamvis ali­ quando usurpatum; ’ sed quasdam adsignatas partes ad notitiam morum com­ parandam, el ad animos conciliandos; « quia de vita el conversatione pnesenlandi, quod nonnunquam ignoratur a pluribus, scilur a paucis ; el necesse est, ut facilius ei quis obedientiam exhi­ beat ordinato, cui assensum praebuerit ordinando. » Ita Pontificale Romanum. 127. Obj. 7. Canones decernunt eum Episcopum haud habendum qui a clero populoque non fuerit eleclus. 128. Resp. Vigentem qualibet ætate disciplinam canones servandam jubent, ideoque qui alia ratione fuerit ad epi­ scopatum evectus, pro inlruso habent, et illegitimo. Profecto populi partes in Episcopis designandis ad testimonium de moribus praecipue referebantur, ele­ ctione facta a clero, vel ab Episcopis provinciæ , Metropolis eam confir­ mante. Id ex Cypriano habetur : « Pro­ pter quod diligenter de traditione di­ vina et apostolica observatione servan­ dum est et tenendum , quod apud nos quoque el fere per provincias universas lenelur, ul ad ordinationes rite cele­ brandas ad eam plebem cui præpositus (I) Pontificale Romanum, de ordinatione l‘re- ordinatur, Episcopi ejusdem provincia» proximi quique conveniant. et Episco­ pus deligatur plebe présente, qua * sin­ gulorum vitam plenissime novit, el uniuscuiusque actum de ejus conver­ satione perspexit ■> * S Leo satis de­ clarat plebis desiderii rationem haheri, sed electionem penes clerum esse : « Nulla ratio sinil, ul inter Episcopos habeantur, qui nec a clericis sunt ele­ cti, nec a plebibus sunt expetiti, nec a comprovincialibus Episcopis cum Me­ tropolitani judicio consecrati. »· Judi­ cium igitur Melropolilæ ad electionis lirmitatem requirebatur. 129. Obj. 8. Saltem constat electio­ nem ministrorum in publicis comitiis , plebe præsente, el testimonium ferente, juxta traditionem divinam el apostolicam observationem esse habendam. Ergo utrique repugnat ratio in Eccle­ siam Romanam invecta. ISO. Resp. Cyprianus latiori sensu eas voces adhibuit, ut ostenderet pu­ blicas ministrorum electiones exempla habere in Scripturis relata, Eleazari scilicet, Mallhiæ, el diaconorum ; tra­ ditione divina illud, apostolica obser­ vatione hæc iulelligens. Cæterum nul­ lum præceplum divinum allegavit; quod ex hujusmodi exemplis adsirui nequii. Illa ratio designandi ministros eas habet utilitates quas recensuit, sed el plurima graviaque incommoda serum ferre Iristi noscitur experientia. Ob turbas sæpius concitatas eum pluri­ morum cæde oportuit eam deserere; qua disciplinæ mutatione nihil juri di­ vino , vel populi fidelis juribus dero­ gatum est; testimonia enim de meritis candidatorum adhuc excipiuntur a Præsulibus, eorum nominibus diebus ali­ quot ante ordinationem publice pro­ positis. De Præsulibus quidem eligendi·» id non fit, sed suo utuntur jureEccle- (’) Vide Chrya. I. iii.de Sacerdotio. (>) Ep. Itvii. (i) Ep. ad Ruslicum Xatbonene. 889 TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIRI S si® reclores in ratione statuenda quæ Animadversiones temporibus locisque variis videtur ac­ 135.1)n disciplina? varietate in sacris commoda la. designandi:; ministris aliqua occurrunt 131. Obj 9. In picrisque regnis ca­ dicenda. Constat sacerdotes el clericos tholicis Episcopi a regibus nominan­ inferiores libero jure ab Episcopis sem­ tur, qui quum nullum speciale jus in per ordinari consuevisse, quamvis sacris ministris designandis habeant, testimonium populi de moribus exqui­ populi partibus hac in re fungi con- reretur. Episcopi qui ad populos tra­ scndisunt : ideo penes populum in re­ ducendos ad Udem destinabantur, li­ publics designandi sacros ministros bero eliam jure ali aliis consecraban ­ potestas manet. tur Episcopis, servatis tamen juribus 132. Resp Qunscumque sustineant sedium præcipuarum. Cuilibet Patriar­ partes reges catholici in Episcopis de­ ch® intra suam ditionem plena signandis, ex Pontificum concessione potestas erat ordinationes faciendi,quæ derivatum est, el Concordatis stabili- in i Metropolitarum consecratione prætum. Nullum jus in iis est agnitum : sertim exercebatur, his ab Episcopis sed quum plurimis beneficiis ditave­ provinciæ, instar aliorum Episcopo­ rint Ecclesiam. et ejus jura tueri in se rum , electis. Penes Episcopos cujuslisusceperint, æquum visum est iis no­ bel provinciæ erat jus præcipuum eli­ minandi Episcopos dare facultatem, gendi Episcopos in sedes quæ forsan reservato Pontifici jure rejiciendi quos vacaverint, quod tamen fiebat plerum­ tanto munere indignos judicarent. Re que publico in cœtu, plebe cleroque quidem vera privilegia hujusmodi a adstantibus, el eoruin votorum cl te­ Pontificibus fere invitis sæpe extorta stimoniorum haud neglecta ratione : sunt, el in damnum cesseruntEccle­ « ut plebe præsente. » inquit Cypria­ siæ ·. sed semel concessa , ad discipli­ nus , « vel delegamur malorum crimi­ nam perlinent, quæ concessione et na, vel bonorum merita prædlcenlur, sanctione pontificia nititur. Nullum jus et sit ordinatio justa el legitima , qua.· inde probari polcsl regio muneri in· omnium suffragio ct judicio fuerit exa­ * Plurimæ quæ occasione ele­ hærcns, vel ex coetu fidelium deriva­ minata. » tum : nec ideo in exemplum trahi po­ ctionum publicarum excitat® sunt lurbæ, in causa fuerunt cur ea designan­ test ut jus populo alias adstruatur. 153. Obj. 10.Inhaeret cuilibet ccciui jus di sacros ministros ratio derelicta fue­ suoseligendi ministros,ut sibi consulat. rit. (Questi sunt patres Concilii Biluri134. Resp. Coctus sacer. qualis esi ccnsis anno 1270 de electionum liber­ Ecclesia, Christum habet auctorem, el tate a turbis impedita : « Multitudine jura omnia ab illo derivat. Fideles in populi per iniquitatis filios concita in rebus divinis nihil habent juris, sed electores impetum faciente, electiones omnino pendent ab ipsius voluntate, ips® in nonnullis Ecclesiis impediun­ quam amplecti grato animo decet. Id tur totaliter. » * Canonicis Ecclesiæ igitur tantum respiciendum est. qui­ cujuslibel Cathedralis jus eligendi Epi­ busnam concesserit sacram potestatem scopos decretalibus Gregorii IX. tri­ el in mandalis dederii regere Eccle­ butum est. Patriarcharum Alexandrini. siam : eorum enim esi designare quos Antiocheni, et Hierosolymitani serie potestatis et auctoritatis hærcdcs fa­ deficiente, Episcopus Romanus, qui jus ciant et traduces. suum in ordinationibus intra occiden- CAP. VIH DE ORDINUM MINISTRO. 337 tails palriarchatus limitée præsertim ul diaconatus etiam conferatur quaesi­ exercebat, el in Patriarcharum electio­ tum est, induito quodam Innocentii ne confirmanda debuit prospicere aliis VIII. anno 1489 allegato, quo ea datur per totum orbem ecclesiis, vi summi facultas Abbati Cisterciens!, quod ta­ sui muneris, et aolicitudinis pastora­ men genuinum esse vel integrum pinlis. Hinc factum ut potestas ejus hac in res negant. Apnd Theologos jam obti­ re magis se explicuerit, progrediente nuit sententia quæ negat sacerdotem tempore. Joannes XXII. jus designandi posse diaconatum , multo minus pre­ Episcopos omnes Sanclæ Sedi reser­ sbyteratum , etiam ex Pontificis conces­ vavit. In Metropolitarum designatione sione, impertiri. De fide esi eam quam seu confirmatione in palriarchatu oc­ Episcopi habent ordinandi potestatem cidentali semper consuevit jus suum non esse illis cum presbyteris commu­ exercere, cujus insignia exempla ha­ nem : ita enim fert Tridenlina defini­ bentur in Canluariensis Ecclesiæ sep­ tio : « Si quis dixerit, Episcopos. . . . tuaginta ferePræsulibus.a S.Augustino, non habere potestatem . . . ordinan­ Anglorum Apostolo, ad tempus usque di; vel eam quam habent, illis esse cum Henrici VIII., deinceps et Mariæ, quo­ presbyteris communem; anathema sil.·· rum plures sunt a Summis Pontificibus 138. Apud Anglicanos in confesso esi consecrati. cæteri saltem probati. Eo­ solum Episcopum posse episcopatum, rum seriem novissime exhibuerunt An- presbyteratum,el diaconatum,quos 1res glicani,successionem Aposlolicam sibi agnoscunt Ordines .conferre. Presbytefrustra vindicantes, quum serius catena riani ritum ordinationis a ministro qui crelui cuilibet præest, una cum presby­ apud eos desierit. 136. Quæ in Foederatis provinciis terio, quod iribus saltem ministris nunc obtinet ratio designandi Episco­ cum senioribus laicis constat, perfici pos, est, ut ab Episcopis omnibus pro­ docent, manuum impositione, dexte­ vinciæ 1res commendentur sacerdotes, ris deinceps datis in consortii indi­ e quibus, si ita Summo Pontifici videa­ cium. Baptistae, qui suam a Presbytetur, designetur Episcopus. * Sacerdo­ rianis originem ubique produnt, a pre­ tes et alii inferioris ordinis clerici ab sbyterio manus imponendas docent.MeEpiscopis 'singulis, prout in Domino thodistæ episcopales ad Joannem Wes­ visum fuerit, ordinantur, et ad sacra ley, sectæ suæ auctorem, sui episcopa­ tus originem referunt : eum scilicet,pre­ deputantur munera. sbyterum licet,suarum manuum imposi­ tione Thomam Coke, presbyterum alte­ CAPUT VIII. rum ejusdem Ecclesiæ Anglicans,in epi­ scopale officium segregasse dicunt,et in DE ORDINUM MINISTRO. mandalis'ei dedisse,ut Franciscum Asbu­ §. 7. De ministro necessario. ry pari ralione adidem munus eveheret Propositio. 137. Episcopum omnes Ordines con­ Episcopi habent potestatem ordinan­ ferre posse constat · tonsuram vero ct di, quæ non est illis cum presbyteris minores Ordines, imo et subdiaconalum facultatem impertiendi dari posse communis. 139. Probatur i. ex Scripturis. Apo­ sacerdoti a Summo Pontifice indubium est : nam Abbatibus consuevit id con­ sloli diaconis imposuisse manus legun­ cedi. Utrum Pontifex posset indulgere tur: Saulus el Barnabas constituerunt μ; Vide Cone. pro». Daltimor. ii. Vol. ni- (!) Seu, niii. can. »ii. 29 TW TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. per Ecclesias sacerdotes , nonnisi post­ manuum presbyterii loquens , presby­ quam manuum impositione episcopale terorum intelligit coetum , qui scilicet munus susceperant.Timotheus el Titus, ministris sacris el laicis rectoribus con­ episcopali auctoritate praediti, presbyte­ stat : ergo Episcopi non habent pote­ ros per Ecclesias constituere jussi sunt. statem ordinandi, quæ non sit presby­ 140. Probatur 3. antiquissima et per- teris communis, imo et laicis ad regi­ pctiiaEcclesiwconsuctudirie.Gonslilulio- men evectis. nes dicta? Apostolic® vetustissimam ex­ 14i. Resp. Fassus est Calvinus oflihibent consuetudinem,juxta quam Epi­ cium presbyteratus illic designari, scopus a Iribus Episcopis consecratur, quum alias dicat Paulus impositione presbyter ab uno Episcopo, diaconus manuum suarum sacri Ordinis donum pariter. * Timotheo communicatum. Cæierum MI. Probatur 3. traditione. S. Atha­ quum Timotheus episcopali insignitus nasius Ischir® exprobravit eum non sil charactere, nil obstat quin presby­ esse presbyterum, quum Colluthus, qui teros plures operam Paulo eum conse­ ci manus imposuerat , simplex esset cranti præslilerint, quos tamen Epi­ sacerdos. * S. Epiphanius ex eo prae­ scopos fuisse omnino verosimile est. cipue capite Aerii hæresim refellit, Simplices quidem sacerdotes eliamquod Ordines conferendo Episcopi pa­ num aliquando adstant Episcopo con­ tres fidelium gignant : « Quinam fleri secranti , Episcoporum adsistenlium potest, ut is presbyterum constituat, tenentes locum ; idque contingere po­ ad quem creandum manuum imponen­ tuit Paulo Timotheum consecrante, darum jus nullum habet? Ordo siqui­ quin jus illum ordinandi inde illis dem Episcoporum ad gignendos patres probaretur competere. Cæierum senio­ praecipue pertinet ; hujus enim est pa­ res laicos eo loci intelligere ab usu lo­ trum in Ecclesia propagatio ; alter cum quendi sacrorum scriptorum, et a tota patres non possit, fllios Ecclesiae lotio­ traditione abhorret. nis regeneratione producit. ’ S. Hiero­ M3. Obj. 2. Concilium Ancyranum nymus in eo eminere Episcopi dignita­ anno 314 decrevit : « Vicariis Episco­ tem falelur:<'Quid facit, excepta ordina­ porum, quos Græci chorepiscopos vo­ tione,Episcopus,quod presbyter non fa­ cant , non licere vel presbyteros, vel ciat ?4 S. Chrysoslomus : «Sola namque diaconos ordinare .... sine præordinatione superiores sunt, atque hinc ccpto Episcopi. »7 Ita ct alia Concilia, tantum videntur presbyteris praestare.»1 quæ idcirco potestatem ordinandi pre­ M2. Probatur 4. antiquissimis Ri­ sbyteris, quales erant chorepiscopi, tualibus. Libri omnes rituales, etiam communem esse agnoverunt, quam­ antiquissimi, Ordinum conferendi ratio­ vis, ordinis causa, venia Episcopi ex­ nem describentes, Episcopum mini­ quirenda foret. strum exhibent : quod testimonium est 146. Resp. Chorepiscopi nonnulli epi­ insigne vetusiæ traditionis. Accedit om­ scopali insigniti fuerunt charactere, nium sectarum orientalium consensio , aliis eo carentibus. Hinc facium est ut moribus comprobata el documentis. · nonnullis licerci sacros conferre Ordi­ Objectiones solvuntur. nes , licentia Episcopi qui dioecesi prae­ 143. Obj. t. Apostolus de impositione erat impetrata. Episcoporum « qui vo­ it) Connu. Apost. I. alii. cap. i»i. H) Apologia contra Arian, η. I». ;s) Iler. la»». '*) Cap. ». (B) Hom. xi. in i. ep. ad Timolh. n. i. (6) Vide opus rfe la perpétuité He la Jni Ι.τ. I. V. c. T, (7) Can. liii. CAP VIII. DE OU DI NUM MINISTRO. XW luerint in presbyterii online , ubi prius Ecclesias referatur , et presbyteros ei fuerant. ul presbyteri residere, » men­ diaconos ordinasse, ad fidelibus con­ tio fit in ipsis canonibus Ancyranis, sulendum. ’ quot chorepiscopos sæpe constitutos § //. Dc ministro legitimo. verosimile est. De hujusmodi chorepi­ 151. Ab Episcopo igitur presbytera­ scopis agit manifesto Concilium Antio­ tus et diaconatus Ordines conferri pos­ chenum : « Qui in vicis vel possessio­ sunt, sicut et cæteri Ordines, qui ali­ nibus chorepiscopi nominantur,quam- quando conferuntur ab Abbatibus aliis· vismanus impositionem Episcoporum ve, episcopali charactere haud insigni­ perceperint, et ul Episcopi consecrati tis. Nec tamen licet absque discrimine sint, tamen S. Synodo placuit, ut mo­ ea uti potestate : nam jussit Concilium dum proprium recognoscant. . . Nec Tridenlinum , ut » unusquisque a pro­ presbyterum vero necdiaconum audeant prio Episcopo ordinetur : si secus liat, ordinare praeter civitatis Episcopum. »' ordinans a collatione Ordinum per an­ 147. Obj. 3. Narrat Cassianus Danie- num ; ct ordinatus a susceptorum Or­ lem monachum a Paphnntio , qui pa­ dinum exeeutione, quamdiu proprio ler erat monachorum, diaconatus ct Ordinario videbitur expedire, sil sus­ presbyteratus ordine insignitum esse. ’ pensus. » ‘Olim quidem laicis homini­ 1W. Resp. Cassiani verba de Daniele bus ad quemcumque Praesulem se con­ ob meritum puritatis et humilitatis suæ ferre licuit, el ab eo sacros suscipere ad diaconi el presbyteri munera pro­ Ordines; non item clericis : nam inter vecto, intelligcnda sunt, quin Paphnu- canones Nicaenos legitur : « Si quis au­ lius eos Ordines contulerit. Ea ratio lo­ sus fuerit aliquem qui ad alterum per­ quendi consuevit usurpari, de Præsule tinet ordinare in suam Ecclesiam , cum Regulari , quod subditum « presbyte­ non habeat consensum Episcopi ipsius rii honore provexit, » quum eum pro­ a quo recessit clericus : irrita sit hu­ vehendum Episcopo obtulerit. jusmodi ordinatio. » 5 Episcopus pro­ 149. Obj. 4. Grassanie At iana hæresi, prius dicebatur olim ille in cujus diœel relegatis Episcopis, Flavianus et cesi quis natus est, qui Episcopus ori­ Diodorus presbyteri Episcopis novis ginis nunc vocatur. Episcopus beneficii ecclesias commiserunt, idcirco magna etiam proprius nunc habetur, ex quo laude cumulati. scilicet Clemens IV. ordinandum per­ 130. Resp. Nemo dixit illos presby­ misit qui beneficium in dioecesi aliqua teros Episcopos creasse : quod enim obtinuit. · Domicilium etiam jus prærefertur, de cura Ecclesiarum Episcopis bel ul ab Episcopo in cujus dioecesi quibusdam, quos noverant same esse quis versalur suscipiat Ordines, san­ fidei, commissa, seu potius de preci­ ciente hunc titulum Bonifacio VIII.7 Ut bus illis porrectis ul vidualis Ecclesiis fraudibus obviam iretur, decrevit Inno­ subvenirent, inlelligendum est. Profe­ centius XII. : « Subditus r.ilioue domi­ cto apud omnes constabat neminem cilii ad effectus suscipiendi ordines , is episcopali charactere carentem posse duntaxat censeatur, qui licet alibi na­ sacros Ordines conferre, ul Eusebius tus fuerit, illud tamen adeo stabiliter Samosatensis Episcopus, militari ha­ constituerit in aliquo loco, ul vel per bitu indutus, vacantes circumivisse decennium saltem in eo habitando, P) Can i.Tom.i.Coll. Il.rd. cnl. S»7. (i) Collet··»·0· ·* (j) Theodorei, *·i ·»- ·■ ·»· e· ' (4) Ses», xiiii. do reform. c. «iit. (Sj Cap. sail. (0; In aexto. (7) Io sexto dc l«mp. ordin. 340 TRACT. XVII. DE ί5ACRIS ORDINIBUS. vol majorem rerum ac bonorum suo­ tur, Ordines valide confert, quamvis rum partem cum instructis œdibus in pcccci. Equidem decrelum csl a Con­ locum ejusmodi transferendo, ibiquc cilio Nicæno, Novatianos el Arianos, insuper per aliquod considerable tem­ qui in hærcsi ordinali fuerunt, reci­ pus commorando, salis superque suum piendos, Ordinum gradu, quem in perpetuo ibidem permanendi animum hærcsi susceperant, servato ; quod de demonstraverit; el nihilominus ulte­ omnibus a quacumque hæresi conver­ rius ulroque casu se vere el realiler sis deinceps statuit Concilium VII. Au­ animum hujusmodi habere, jurejuran­ gustinum jam laudavimus Donatislas do affirmet. » 1 Regulares ordinandi urgentem, el idem de Bapiismo, de sunt ab Episcopo in cujus diœccsi mo­ Ordine, el de omnibus Sacramentis nasterium est silum, nec possunt ad statuentem principium, id passim præalium remitti, nisi Episcopus diœcesa- dicat : << Sacramenta quæ non muta­ nus absit, vel ordinationes non sil ha­ stis, sicut habetis approbantur a no­ biturus. · Vicarius Generalis litteras bis. »8 . . . < Ex Catholica enim Ec­ dimissoriales clericis saecularibus ad clesia sunl omnia Dominica Sacramen­ suscipiendos ab alieno Episcopo Ordi­ ta,quæ sic habetis el datis, quemadmo­ nes non valel concedere, nisi proprius dum habebantur cl dabantur,etiam pri­ Episcopus diu absit in regionibus lon­ usquam inde exiretis .... nobiscum ginquis, vel speciali mandato hanc ei autem estis in Bapiismo, in symbolo, in delegaverit potestatem.8 Nec Vicarius cæteris Dominicis Sacramentis.»8 Quod Capitularis, qui scilicet a Capitulo, seu autem Innocentius I. de haereticis di­ collegio Canonicorum Ecclesiæ Cathc- cit: « nec dare ejus (Spiritus} plenitu­ dralis, vacante sede, eligitur ad diœ- dinem possunt, quæ maxime in ordi­ *7 respicit gra­ ceseos regimen donec Episcopus de­ nationibus operatur;»3 signatus fuerit,litteras hujusmodi con­ tiam Ordinis : nec ejus valorem attin­ git , quamvis honores Christi profanis cedere potest intra annum a die vaca­ tionis , nisi ei qui beneficio ecclesia­ ejusmodi sacerdotibus merito deneget. stico donatus, vel mox donandus, ad Hinc tota errant re Auglicani nonnulli Ordines suscipiendos teneatur. * Idem ordinationes irritas esse docentes hædicendum de Administratore diœcesis, reseos causa. qui, juxta Sedis Apostolicæ indultum , 153. Schismatici pari ratione ad Ec­ designatus fuerit ab Episcopo, ut, sede clesiæ communionem recipi consue­ vacante, regat dioecesi m, pro moribus verunt, gradu quem susceperant ser­ nostris, quum Canonicorum Capitu­ vato. Sic presbyteri a Meletio ordina­ lum non habeamus. li, juribus spretis Petri Alexandrini, 152. Legitimus Ordinum minister a Patribus Nicaenis gratia donati sunl, est Episcopus catholicus, jurisdictio­ ut, gradu servato, secundum locum, nis qua gaudet limites non transgre- post presbyteros a Patriarcha ordina­ diens. Qui ordinis episcopalis chara- tos, oblinerent. « Ea conditione in Ec­ clere insignitus est, sed jurisdictione clesiæ communionem admittantur, caret, vel ultra ejus limites progredi- nimirum ut ecclesiasticae dignitatis el U) Constitutione , qua: incipit : Specalaiorc», anno tf>9 *. (ij Vide Congr. S. Concilii Trid. Interpretum reap.<3. Martii an. two,apud Drouenium de re Sac.l. riii.c. iii.Vide et Benedicti XIV. Conatit. qua: incipit : Impoliti nobit ; au »7 *7. (3) Cap. iii. do temp. urd. in G. (*i Trid. Cone. Sese. v ii. cap. x. de Ref. (B) Ep. lixivii. (0) Ep. ad Vincentium Donatialam xciii. (7) Ep. ad Alex. pair. Antioch. IX DE ORDINATIONUM 'S ANGLICANIS 341 ministerii gradum habeant illi quidem; tionibus diximus, quæ tamen hir. reco­ sed tamen omnibus presbyteris, in lenda sunt. Controversia præsertim singulis provinciis cl Ecclesiis versan­ circa consecrationem Matthæi Parkert tibus,qui sunl ab honoratissimo viro.el versatur, qui, initio regni Elisabeth, collega nostro Alexandro ordinali, sint depositis cl expulsis a suis sedibus Epi­ omnino inferiores. ·· * Donatistæ pari- scopis Catholicis, Arc.hiepise.opus Canter«in suis honoribus » suscepti sunt 1 luaricnsis designatus est , ab illo enim <31. Cælerum Urbanus II. inSynodo cæteri qui deinceps sedes episcopales Placentina, anno 1003.8 el Innocen­ occuparunt consecrati dicuntur. Nega­ tius II. in Concilio generali Lateranen­ runt plurimi scriptores catholici Parsi anno 1139, * ordinationes a quibus­ kerum unquam consecratum irritos dam hærelicis el schismaticis factas quippe dicebant evasisse omnes cona­ irritas pronuntiavit; quod tamen intel- tus ad Episcopum aliquem inducendum ligendum esi de honoribus el muneri­ ut sacrum perageret ritum.8 Actis Lambus in poenam denegandis; nam Ur­ bclhianis quæ consecrationem a Gu * banus II. permisit ut pcenilenles susci­ lielmo Barloo. electo Episcopo Ciceperentur qui ita susceperant Ordines, slrensi, 17 die Decembris 1559, tribus et gradu gauderent ; el Innocentius II. aliis adsistentibus Episcopis, peractam sic ordinalis, in eodem gradu peren­ referunt, nullam fidem deberi conten­ niter demoranlibus ad superiorem debant, ulpole quæ nonnisi posl an­ ascendere vetuit. * Ea fuit olim justa nos quinquaginta in medium adducta severitas, qua Ordines ab hærelicis sunt. 9 Horum tamen aulhentiæ suffra­ suscipientibus vetabatur eos unquam gatus est novissime Lingard, histori» exercere;9 sed mitigabatur plerumque, Angliæ eleganlissimus scriptor . cui in quando pœnilenti animo Ecclesiægra­ re quam ipse, uti verosimile est, ma­ tiam expetere videbantur. Augustinus turo perpendit judicio, nolumus re­ ea spe veniæ Donatistas ad reditum al­ fragari , ad eos penes quos sunt docu­ liciebat : « Detrahendum est aliquid se­ menta rei gestæ examen remittentes. veritati , ut majoribus malis sanandis Liceat tamen aliqua in medium proferre charitas sincera subveniat : habeant ex tractatu de vocatione ministrorum, ergo isti de praeterito detestabili erro­ anno 1616 Duaci,auno 16IH Parisiis edi­ re, sicut Petrus habuit de mendaci ti­ to ab Antonio Champnæo, Anglo ori­ more amarum dolorem : ct veniant ad gine, doctore Sorbonico, edito mu­ Ecclesiam Christi veram, hoc est ma­ tuata. Sic autem se habet registrum , trem catholicam : sint in illa clerici, prout, post Nasonum consecrationis sint Episcopi utiliter, qui contra illam vindicem, referiChampnæus: Anno 1559. Matthaei I’arkcri Cant, fuerunt hostiliter. » 7 consec. 17 Dec. per-- Guilielmum Barloum, Johannem Scorcum, Milonem CAPUT IX. Covcrdallum, Johannem Hodgekinsonum. DE ORDINATIONIBUS ANGLICANIS. Hæc consecrationis relatio a cæteris 153. Plura jam de Anglicanisordina- omnibus quæ eodem rcgislro conlinen- (I) Incp. ad Aleiandrinos. (S) Can. Ili», in codice Africano C8. |S) Cap. »iii. (*)Can. im(5 Vide Mauriniaceuae Chromcon (e) Vide epist. tnnoc. I. ad cpisc. Macedonii. (7) Ep.l. ad Bonifacium. (H) Traci, do Eccl. c lii. ,o|. i. p. (91 et lu». (!·) Vide Milner' * End of Conlturcrty, Leilar ti. 542 TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. turjum quæ præcesserant,tmn quæ ab studium sectarii ut Landavensem ad ipsis Anglicanis pcraclæ referuntur, in ritum peragendum inducerent, indi­ eo discrepat, quod Episcoporum qui cium haud leve est cælcros non fuisse consecrationis munus obierunt tituli de­ consecratos. * derentur,nominibus familiæ conira mo­ 157. Demus autem Darloum , a quo rem insertis. Exemplum dat ipse Maso- pendet lota ritus vis, fuisse Episco­ nus consecrationis post quatuor dies pum , et Parkcrum consecrasse. Masonus alte prædicat, Parkcrum haud pcraclæ : Anno 1559. Edm. Grindallusconsccr. consecratum juxta Pontificalis Romani 21 Deccmb.pcr Mallh. Archiepisc.Cani, ritum, sed « per orationem , sancti Spi­ Guilielmum Cicestrcnsem , Johannem ritus invocationem , manuum imposi­ tionem , ac religiosa promissa, in habi­ Herefordiensem, Job. Bedfordicnscm. 150. Jam animadvertendum illam di­ tu qui gravitatem ctauthoriiatein Archiversitatem vel interpolationem prode­ episcopalem deceret, toga scilicet, (uti re, vel eos qui consecrasse Parkcrum explicat Champnæus,) concione habita dicuntur, non fuisse Episcopok, qui ab erudito Theologo de munere et fide­ semper consueverunt suis titulis in litate a pastore gregi suo debita.»’ actis solemnioribus uti. Equidem Ma- Rituale quippe, puero Eduardo VI. re­ sonusqui ordinationes suæ sectæ vin­ gnante, editum, ritus fere omnes in dicandas susceperat, nullibi potuit re- consecratione Episcopi præscriplos perire consecrationem Barloi in rege­ omisit, aliis quibusdam induciis, ut stis Ecclesiarum relatam esse, quamvis prava principia de suprema auctoritate ea tempestate el prioribus sæculis ma­ regia in rebus cliam ecclesiaslicis san­ gna adhiberetur diligentia in rebus ge­ cirentur. Mandatum regium quo desi­ stis hujusmodi referendis. Constat ex gnabatur Episcopus legi consuevit; ju­ actis sub Crannicro quæprofert, cum ramentum de suprema illa auctoritate electum esse Episcopum Asaphcnsem, exigebatur : deinceps interrogabatur designatum etiam Mencvensem, Hen­ electus de sua vocatione ad episcopa­ rico VIII. regnante, sed eum revera tum, juxta Christi voluntatem el regni episcopale haud suscepisse munus ex­ constitutionem : de Scripturarum suf­ probrarunt illi passim æquales scripto­ ficientia in omnibus quæ ad salutem * res, Id etiam ex ipsis Elisabeth® sunt necessaria , et de voluntatis pro­ mandatis colligere licet : nec enim alia posito omnem peregrinam doclnnam idonea datur ratio cur Elisabelhæ lit­ extirpandi. Quum assensum præstitistera» patentes Episcopo catholico Lan- set, precabatur consecrator ul Deus davensi imprimis directae sint: « Eli- vires illi daret ad hæc elHcacilcr præsabclha Dei gralia, etc. R. R. in Chri­ standa, ct impositis manibus, dicebat : sto patribus Anlhonio Landavensi, « Accipe Spiritum sanctum, et me­ Guilielmo Barloo, quondam Balhonien- mento suscitare gratiam Dei, quæ est si Episcopo, nunc Ciceslrcnsi electo, in le per impositionem manuum, quia Johanni Scoreo quondam Ciceslrcnsi, Deus non nobis dedit Spiritum timoris, nunc Herefordiensi electo, Miloni Co- sed potestatis el sobrietatis. » Hac ra­ verdallo quondam Exoniensi Episcopo , tione consecrationem peractam esse Johanni suffraganeo Bedfordiensi, etc.» contendunt quotquot ei suffragantur. Profecto ipsum quod frustra posuerunt 158. Jam vero nihil illo ritu contine * (1) Vide Milncrum loco citato. (i) Plura viduis apud Chauipnsum, c. xiv. (») De consecratione Episcoporum Ecclesiæ An glicana.·, p tsi. CAP. IX. DE ORDINATIONIBUS ANGLICANIS. 313 sed si presbyteri vel Episcopi habili fue­ rint , ct in clerum catholicum adscisci velim, eos ordinationis integro ritu sacra donat polestale, argumentum est haud leve explosas penitus esse omnes rationes quibus nituntur ordinationes Anglican®. Constat quippe eam sem­ per agnoscere ordinaiiones Græcorum, et cæterorum qui ab ea disjuncti sunt schismate vel hæresi, qui lamen ri­ tum essentialem ordinandi servant, ct nefas ducere eas iterare : quapropter nonnisi veritate manifesta censenda est Anglicanas prorsus respuisse, tam­ quam nullius momenti. 160. His de ordinis episcopalis po­ testate apud Anglicanos, quædam de jurisdictione adjicienda duximus. Ju­ risdictio est potestas regiminis, qua Episcopi concreditos sibi greges re­ gunt. Inter theologos disceptatur uirum immediate profluat a Christo, vel medio Pontifice, omnibus fatentibus eam ex Christi lege pontifici® auctori­ tati subjacere. Constat autem omnem potestatem sacram a Christo derivari, · adeo ut nulla sit quæ a principibus ci­ vilibus vel a populo derivetur. Jam vero tota qualiscumque sii Anglicanorum Episcoporum jurisdictio,a rege seu regina derivata prædiealur in plurimis legibus et edictis, præserlim quæ in cans cum suis honoribus non suscipil, schismatis primordiis lata sunt,1 cujus tor quod episcopalia auclorilalis com­ municationem significet vel efficiat, sed pleraque denotant regni officialem ad errores propagandos qui lege san­ ciebantur, constitutum. ' Si quid valo­ ns ei inesscl, impositioni manuum cum verbis illis : « Accipe Spiritum sanctum, » tribuendum foret : at nihil determinat illam manuum impositio­ nem ad episcopale munus communi­ candum, quum adjecta verba gratiam jam datam significent. Nonnullis qui­ dem placuit theologis formam episco­ patus essentialem in illis verbis : « Ac­ cipe Spiritum sanctum, » reponere; sed prolata in ritu consecrationis, prout in Ecclesia fit, sensum habent ex adjunctis definitum , quum in Rituali Eduardiano vaga sint el incerta. 159. Equidem irritam ct inanem esse formam illam fcduardianam, ex lege lata ad dubium tollendum, declarante Elisabeth anno VIII, colligitur. Ipse clerus Anglicanus post saeculum fere elapsum, anno scilicet 1662, consecra­ tionis formam immutavit iis insertis verbis : « In munus el opus Episcopi, quod tibi nunc committitur imposi­ tione manuum mearum : » adeo illis de valore prioris ritus dubitandum vi­ debatur. Consuetudo autem Ecclesiæ Romana?, quæ conversos e secta Angli­ (1) · Then shall the Archbishop demand the King's Mandate for the Consecration , and cause it to bo read, and the Oath touching the acknow­ ledgement of the King’s supremacy shall be mini­ stered. ... a Are you persuaded that you bo truly called to this Ministration, according to the will of our Lord Jesus Christ, and the order of this realm ? » a Will you maintain and set for­ ward, as much as shall lie in you , quietness , lo­ se and peace among all men : and such as be Un­ quiet, disobedient, and criminous , within your Diocese, correct and punish according to such authority as you hate by Cod’s Word, and as to yon shall be committed by the Ordinance of this Realm ?... Almighty God , our heavenly Fa­ ther, who hath given you a good will to do all these things, grant also unto you strength and power lo perform the same. . - . Take the Holy Ghost, and remember that thou stir up ibe grace of God which is in thee by the imposition of bands, for God bath not given us tbe spirit of fear, but of power and love and soberness. » Hare omnia ad­ huc servantur, adjectis lamen verbis quibusdam : c Receive the Holy Ghost, for tbe office and work of a Bishop, etc. a (î) In juramento quod I’arkerus , cderiquo Elisabeth præstiterunt, dicil electus : « I acknow­ ledge and confess to have and to hold the said arch­ bishopric of Canterbury, and the possessions of the same entirely, as well the spiritualities as temporalities thereof only of Your Majesty and Crown royal of ibis realm. » ..Solis on the nature and citent of the Royal supremacy in the Anglican church : by David Lewis, M. A. London 18 *7. 3W TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIRUS. rei indicia ordinationis ritus adhuc pnobet. Ergo omni prorsus juro spiri­ tuali carent, quippe qui haud a Spiritu sancio ad regendam Ecclesiam positi sunt, sed a potestate civili in sedes episcopales in trusi. Hoc vilio laborant, adeo utOxonicnses, successionis Apo­ stoli cæ jura prædicanlcs, haud sine secla?, sed Ecclesiæ Catholicae agant causam. 1 CAPUT X. DE ORDINANDIS. 161. Ad legitimam Ordinum susce­ ptionem status gratiæ requiritur, quum Spiritus sanctus in animam peccatis adstriclam non intret. Confirmatio etiam et prima tonsura ante Ordines suscipienda? sunt. * Ne cum clericalis status dedecore clerici inopia laborent, congrua: sustentationis titulus necessa­ rius est, beneficium scilicet ecclesia­ sticum , cujus redditibus fruantur, vel patrimonium, vel pensio annua.5 In his tamen provinciis titulus Missionis admittitur, probante Sede Apostolica . quæ tamen exigit ul eo titulo ordinati juramento se adslringant ad sacris missionibus perpetuo inserviendum in diœccsi in qua ordinati sunt. Regu­ lares titulo paupertatis ordinantur. 162. Ætas legitima ad subdiaconatum suscipiendum est annus vigesimus se­ cundus inchoatus : diaconatus anno vigesimo tertio inchoato suscipi potest : presbyteratus anno vigesimo quinio : episcopatus anno trigesimo completo.4 Apud Coplitos Neslorianosquc Syros infantes ordinantur ; quos si ad Eccle­ siam Catholicam contigerit venire, sus- (i) Vide opus fratris mei archicp. S. Ludovic·, Philadelphia an. «8 *8. » The valildy Anglican or­ * dination eiamined. » (1) Trid. Cone. Seas, uxiii. cap. iv. dc Hei. (3) Ibidem Sees. ni. cap. ii. dc Del. (4) Ibidem Sets. uiii. cap. iii. dc Ref. Cap. vii. cipiunlur , relicta libertate coelibatum servandi, et onera omnia Ordinis sub­ eundi , nisi post scxlumdecimum ae­ tatis annum ordinationem suam ipsi ralam habuerint. 165 Temporibus a jure statutis Or­ dines sacri conferendi sunt, nempe quatuor temporibus , Sabbato sancto, cl Sabbato de Passione. 5 Minores or­ dines etiam Dominicis ct festis diebus conferuntur. Interstitia , intervalla sci­ licet temporis.inter Ordines intercedere debent, juxta Tridcntinum decretum: « Minores Ordines iis qui saltem La­ tinam linguam inlelliganl, per tempo­ rum interstitia, nisi aliud Episcopo expedire magis videretur, conferantur. . . . Hi vero nonnisi post annum a susceptione postremi gradus minorum Ordinum ad sacros Ordines promovean­ tur, nisi necessitas aül Ecclesiæ utili­ tas , judicio Episcopi, aliud exposcat. . . . Promoti ad sacrum subdiaconatus ordinem , si per annum saltem in eo non sint versati, ad alliorcm gradum , nisi aliud Episcopo videatur, ascendere non permittantur .... In diaconatu ad minus annum integrum , nisi ob Ecclesiæ utilitatem ac neces­ sitatem aliud Episcopo videretur, mi­ nistraverint , » 6 ad sacerdotium non promoventur. Qui ordine inferiori omisso adalliorem evehilur, per saltum ordinatus dicitur, cl suspenditur ab ordinum exercitio, donec Episcopus dispenset.7 164. Irregulares, seu alieni a regula illi habentur quos lex ecclesiastica velat ad Ordines promoveri,vel Ordines jam susceptos exercere. Crimine vel defectu irregulares fiunt. Infames ob crimina dcclaraniur qui scienier Ita- do elect, el Constitui. Gregorii XIV. Onui A/osto- (Ki Cap. iii. de temp, ordinat. (8) Scss. xiiii. c. ii. xii. xiii. «iv. de Rei. (7) Cap. Tuœ litterae , de clerico per saltum ordinato. CAP. Χ· DE ORDINANDIS. plismum ilcrato conferunt ; * simoniaci, rerum sacrarum scilicet nundinationis rei i1 qui per salium ordinali sunt; qui in Ordine sacro quem non susceperunt ministrarunt ; · qui ad suscipiendos Ordines obrepserunt, absque proba­ tione, et vocatione Episcopi : ‘ «pii Ordines susceperunt, vel susceptos exercuerunt, majori excommunicatione, suspensione, vel alia censura ligati;1 qui voluntarium atque injustum patra­ runt homicidium. ‘Abortus fœtus ani­ mali, cui aliquis præslilit consilium aut operam, irregularitatem etiam in­ ducit. 7 Qui hominem occidit sc defen­ dendo , servato moderamine inculpatae tulelæ, irregularis non fit ; sicut et qui amens homicidium patraverit. 8 105. Irregulares cx corporis defectibus sunt quicumque deformitate aliqua notamur, quæ adeo est gravis, ut risum vol stomachum moveat. Sic claudi qui egeni fulcro ut ambulent, pusilli, et ii quibus abscissas sunt nares, vel oculus erutus,· irregulares habentur. Hem surdi, muli, cœci utroque oculo, vel sinistro , vel quibus ita læsus est, ul Cauonem Missæ nonnisi versa facie in­ decore legere possint. Paralytici etiam irregulares sunt, sicut et epileptici, ca­ rentes aliquo membro, pede ex. gr., vel manu, vel digito ad hostiam fran­ gendam necessario. Qui se eunuchos fieri passi sunt, nisi id contigerit me­ dicorum consilio, sunt irregulares. Hermaphroditus in quo fœmincussexus praevalet nequit omnino Ordines susci­ pere , quum fœminæ divino jure a sacro ministerio arceantur. Si autem fi) Can. Ix». diet- I. cap. ult. de Bapt. Cap. ii. de apoxtat. (Î) Can. ii. dial, xxxiii. el Sixlua V. Conat. San­ ctura. (8) Cap. i. do Clor. non ordinat, min. (4) Cap. i. ii ii·· de eo «Iui f“r,'T· °"Un· *“κβρ· (5) Cap. ixxii. do aeni, cxcomtn. (C) Cap. i. el x do homicid. volunt, vol casual. (7) C»»·· Cr.g. XI»· S«l« Apuloll... 345 praevaleat masculinus sexus, pontificia habita dispensatione, ordinari po­ terit. 106. Ob animi defectum irregulares sunt qui Baptismum non susceperunt, quorum irrita prorsus est ordinatio: nemo enim in sacerdotem Christi, vel ministrum quemlibet sacrari potest, qui nec Christianum characterem sus­ cepit. Neophyti non sunt ordinandi , vetante id Apostolo; sed quamdiu ha­ bendi sint tales judicio Episcopi defi­ niendum est. Servi nequeunt ordinari, donec emancipati fuerint. ‘° Curatores aliive ad reddendas rationes obligati ordinandi non sunt, nisi rationibus jam *redditis. 1 Inscii litterarum, qui scilicet prorsus sunt ignari, ab Ordinibus repel­ luntur :11 secus qui mediocrem habent scientiam. 107. Defectu lenitatis irregulares ha­ bentur quicumque concurrunt ad mor­ tem vel mutilationcm hominis, etiam justa de causa. Hinc judices qui sen­ tentiam mortis proferunt, accusatores, fisci patroni, testes in causa capitali, et ministri omnes qui sententiam exequunlur, irregulares sunt, si mors vel mulilatio rei sequatur.11 Clerici tamen testimonium ferentes excusantur, si prolestentur se nolle sanguinis effu­ sionem. 14 168. Unientes, furiosi, energumeni, imbecilliorisque mentis homines , qui scilicet sui compotes non sunt, irre­ gulares habentur : qui autem ex morbo per aliquod tempus sui compos non fuerit, non habetur irregularis, si pri­ stinum mentis vigorem recuperaverit. (β> Clem. unie, de homicid. (9) Can. uli, dial. I». cap. i», do cleric, «grui, can. i. dial. xlix. cap. ii. da corp, vitiat, (10) Cap. i. el ii. do aarvia non ordin. (11) Cap. unie, do oblig. ad ral. (Ii) Can. i. dial. utri. ol Tuletan. i». «an. ». dial. Ii. Innoc. III. in o. xix. do «Icci. (18) Cap. ». ol ix. «Vo clerici vel monacAi. (14) Cap. ult. de homicidio in 0. TRACT. λ» II. Πγ. SACRIS UROINinUS. cl nullum relapsus in amentiam peri­■ Siinilittidinaria bigamia est illius qui culum prie se ferat.1 solemni castitatis voto devinctus duxit ltl9. Hierctici' schismatici, apostata?, el cognovit uxorem. · atque ii quorum pater, aviisque hærclici sunt, vel in hærcsi decesserunt, CAPUT XI. irrcgularcsjurc canonico declarantur. * Passim tamen apud nos ad sacros pro­ DE DELICIOSIS. moventur Ordines conversi ab hærcsi ; quod vi facultatum quas tribuit Sancta 173. Quamvis ordo religiosus ab Or­ Sedes Episcopis Foederatarum provin­ dine sacro , quem tractamus, differat, ciarum fleri videtur. aliqua tamen de eo dicenda videntur, 170. Adulterio, perjurio, aliisque ut lectoribus innotescat quomodo a vitiis infames ab Ordinibus arcentur clericis populoque lldeli distinguatur. scilicet quorum crimina ordine judi­ Ordo religiosus vocatur cretus homi­ ciario probata sunt, vel alias notoria num certum profitendum vita: institu­ sunt. tum, ut consilia evangclica execution! 171. Spurii non possunt ad Ordines demandent, votaque in eum linem sominores promoveri, nisi dispensante lemnia emittentium. Plurimi ex iis con­ Episcopo : ad majores ul promoveantur sueverunt sacris insigniri Ordinibus, pontificia indigent dispensatione.1 Legi­ cl clerici regulares idcirco vocantur; timi tamen habentur jure canonico, clericis saccularibus nuncupatis qui in quorum parentes deinceps inierunt ma­ sæculo manentes, speciales illas vivendi trimonium, dummodo ejus ineundi ca­ regulas et obligationes non sunt am­ paces fuerint tempore conceptae prolis: plexi. Originem hujusmodi institutorum id enim statutum est, ul inducerentur ad Ecclcsiæ primordia quodammodo parentes ad nuptias ineundas : quam referuntur. sanctionem immerito carpit Blackslo174. Qui primis Ecclesiae sæculis vir­ nius, jus commune Anglicanum, quod tutibus strenuam navabant operam, duriori quadam cl sanctiori vitae ra­ legitimos habet cos tantum qui post nuptias nati sunt, verbis efferens. 5 tione a cæteris fidelibus discreti, α»χ·τ<»« Flerorumque statuum leges jus canoni­ a virtutum exercitio nuncupabantur. Persecutione Decii vigente, medio tertio cum et civile hac in re imitantur. 172. Bigami, qui scilicet plus semel sæculo, fideles nonnulli in solitudinem nuptias inierunt, Ordines suscipere sese contulerunt, et vitam duxerunt non possunt, Apostolo exigente , ut asperam simul et tranquillam, rerum unius uxoris vir ad sacra munera eve­ coelestium contemplatione recreati. Id hatur.6 » Impudicos castigat, » inquit vitae genus, pace jam Ecclcsiæ reddita, Chrysosiomus , « non sinens eos post secuti sunt aliqui, inter quos Paulus secundas nuptias ad Ecclcsiæ regimen primum ohlinct locum, Antonius se­ assumi. »’ Fera bigamia hæc vocatur : cundum. Hos imitati, alii plurcs huc interprelativa est quam jus canonicum illuc in desertis Ægypti dispersi vive­ ΐ|>·μ<Γαι, illdC statuit, eum qui viduam, vel vitiatam bant, —/xiraXo·, duxit in uxorem, pro bigamo habens.8 appellati. S. Pachomius primus (I) Can. iii. iv. v. dist. xxxiii. 'i; Gap. xv. de lifer, in 6. (j) C«n. xvii. c. vi. qu. i. (4) Cap- ■· cl vil- qui filii tini legit. (6) Cummenlarics ). i. n. 485. (β) l.Titn. iii. * Til. i. G. (T)llom. ii. inep.ad Til. (8) Diti, xxxii. c. H. Diu. xxxiii. c. «. (9) Cap. ult. do Digatn. non ordia. CAP XI. DE RELIGIOSIS. Γ47 niijTf seu »·<»·«· *, domus scilicet in paupertatem, el obedientiam vovent quibus communem ducebant vitam, in­ se servaturos; quod votum emittunt stituit in Ægypti Thebaido. Plurimi au­ post annum sexlumdecimum suæ ælatem morabantur in cellulis separatis, t is, el expleto jam anno probationis : quæ omnes dicebantur. In Oriente secus vim non obtinet, irritum Basilius Magnus habetur monachorum quoque est votum, metu vel vi fa­ pater, ob Institutum eorum ab eo pro­ ctum; 1 el declarandum est nullius pagatum. In Occidentem S. Athanasius valoris, si intra quinquennium recla­ monasticam vitam invexisse creditur, matio flat.5 quando Romæ versabatur, a sede sua 177. Sanctimoniales in ccenobia con­ profugus. «Crebra virginum monasteria, venerunt eo fere tempore quo monachi. monachorum innumerabilis multitu­ Eadem emittunt vota ; sed legi claudo, · tempore Hieronymi Rom:e orant. * suræ arctiori subjiciuntur : nec enim S. Benedictus sæculo sexto monasticum iis licet extra septa monasterii egredi institutum perfecit et propagavit in nisi gravissima urgeat causa, v. g. : Occidente, legibusque certis monachos incendium , lepra , epidemia. Nemini ad perseverandum in semel suscepto licet ingredi monasterium,nisi licentia instituto adslrinxit. Plerique monachi Episcopi et superioris, ob graves cau­ laici erant, laborique manuum vaca­ sas , impetrata. Excommunicationis bant; unus tamen aut aller sacerdotio censura ligatur qui secus *ingrediatur. in cæterorum utilitatem insignitus, Episcopo, tamquam Sedis Apostolic® sacra munera peragebat in sacello mo­ delegato, demandatur clausuræ custo­ nasterii. Fuerunt etiam plurimi ordinis dia, qui punit etiam exemples eam Benedictini, qui et vetera exemplaria violantes.5 Quæ in his regionibus repetranscribebant, et scientias sacras præ- riunlur piarum freminarum congrega­ serlim excolebant, litteris apud laicos tiones, nomine Sororum Charitalis, fere vilescentibus. sanctimoniales non sunt, quia vota 175. Sæculo undecimo canonici regu­ perpetua non emittunt. Carmelilanæ lares instituti sunt: clerici scilicet Ec­ autem ct Sorores Visitationis, SSmi clesiis quibusdam addicti, certis com­ Cordis Jesu, et Ursulinæ sanctimonia­ munis vita regulis sese obligarunt. libus accensenlur. 178. Fuerunt olim in Ecclesia diaSæculo decimo tertio ineunte, S. Do­ minicus ordinem Praedicatorum insti­ conissœ, fœminæ scilicet plerumque tuit, ut Episcopis essent auxilio, præ- provectioris ælatis, quæ plurimis pieta­ serlim contra hæresim Albigensium tis operibus vacabant. Catechumenas lunc gras saniem. Idem sub tempus edocebant, adslahant dum fœminæ S. Franciscus Assisiensis Fratrum Mi­ baptizarentur, visitabant ægrolas, mu­ norum ordinem instituit, paupertatem lieres Ecclesiam ingredientes excipie­ Christi imitandi causa. Plures ordines bant, et alia pietatis munera obibant. militares occasione bellorum cruce Ritu quodam, qui tamen Sacramenti signatorum instituti sunt, Templarii non habebat rationem , in ordinem scilicet, equites Hierosolymitani, alii­ illum evehebantur, impositione scilicet manuum. Sed jam desiit nomen ct que. 170. Regulares omnes castitatem , officium in tota Ecclesia. (j) Cap. i- do ·' *· 1“® *** Τ.Λ >■■· J· Vide etiam Constit. Benedicti XIV. S» datam. (4) Cone. Trid. See·. hv. cap. ». de Rcgul. (5) Gregor. XV. Consi. /rwcrtUaMi. 348 TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. Ecclesiæ Præsulos posteriores. Id ta­ men in confesso apud omnes est, ab ipsis Ecclesiæ primordiis plcrosque DE SACRO COU.1BATÜ. Episcopos, presbyteros, el diaconos integram servasse continentiam, nec §. I. De cœlibatus antiquitate. unquam uxores post Ordines susceptos 179. Castitatem servare debent om­ duxisse. Perronius post Christianum nes sacris Ordinibus insigniti, sive ex Lupum censet apud Orientales cœliba­ voto implicito, quod nonnullis videtur tus disciplinam moribus plerorumquo emissum a subdiaconis, dum ab Epi­ ab Initio comprobatam, esse tamen scopo monili castitatem servandam exempla quæ ostendunt continentiam esse si Ordinem illum susceperint, ad ab uxoribus ante ordinationem ductis eum accedunt ; sive ex lege Ecclesiæ. districta loge non fuisse injunctam : Subdiaconi olim ea lege non adstrin- quam in occidentali Ecclesia semper gebanlur, saltem ubique, quos tamen viguisse, lege a S. Petro derivata, con­ stanter tenet. ei subjectos esse voluit S. Leo *Magnus, Propositio. el Concilium Aureliancnse III * Graeci Nunquam licuit clericis qui sacris subdiaconos inter clericos minores recensentes, iis liberam relinquunt fa­ Ordinibus insigniti erant matrimonium cultatem nuptias ineundi : quam dia­ inire. 181 .Probatur 1 .sanctionibus antiquis­ conis el presbyteris denegant, consor­ tium tamen uxorum, quas ante ordinem simis. Constitutiones Apostolicæ quæ sacrum susceptum duxerant, indul­ pristinam plerumque exhibent discipli­ gentes. Sacerdotibus hebdomadem vel nam , id omnino vetant : μ'» l£«<»<» ί» saltem triduum continentia ante Sacri­ àvrtir μιτα Xtiftririaf ίγίμιΐΓ turn «ri ficii celebrationem præscribitur : Epi­ γαμ>ι IpXiffSai : « post ordinationem au­ scopis autem cœlibatus omnino injun­ tem, si uxores non habent, {Episcopus, gitur. Hæc apud eos obtinuit disci­ ct presbyter et diaconus), praecipimus, * Cano­ plina a sæculo saltem septimo, Synodo ul non liceat amplius ducere. » nes Apostolici nubere volentes, post­ Trullana probante. 180. De origine legis continenti® qua quam in clerum sunt cooptati, ultra tenentur clerici majores acriter disce­ Lectoris vel Psallis gradum provehi ve­ ptatur. Inter Protestantes plurimi Gre- tant. — Ter iir KtâfW «rp»a«X^crrer ίγάμω, gorium VII. ejus faciunt auctorem ; et xiKiuo/ur βευλιμιιινΓ ^a/ïïir, ira} iwirar , eam iniquam esse, el omnium viliorum χαι -ψάλταΓ /xircvr. Concilium NeOCæSafontem clamitant. Vigilantium in eo rcense, anno 515, decrevit : « Presby­ imitati, quod « continentiam hæresim, ter, si uxorem acceperit, ab ordine pudicitiam libidinis seminarium » as­ deponatur. »8 serant ; ’ quamvis non desint qui cœ182. Ipsi Trullanæ Synodi Præsules, libatum probant, dummodo penes qui disciplinam Orientalium de cœliunumquemque eum colendi arbitrium · balu eatenus solverunt, quod clericis maneat. Theologi omnes vere catholici majoribus uti matrimonio ante Ordines legis æquilatem et sanctitatem agno­ susceptos inito permiserint, districte scunt : sed quærunt utrum Christum vetuerunt, ne post Ordinum susceptio­ habeat auctorem , vel Apostolos, vel nem quis matrimonium iniret : « Quo- CAPUT XII. (11 Ep. xiv. c. iv. col. G87. torn. i. edit. Ballerin. (») Can. ii. (5) Vide Ilieronjm. adv. Vigil. *)( Cap. xiii. Labb. I. i. p. 592. (e) Apud Labb. t. i. p. <«84. CAP XU- HE SACRO CÆLIBATV niam in nposlollcis canonibus (licium est eorum qui, non ducta uxore, in clerum promoventur , solos lectores et cantores uxorem posse ducere; et nos hoc servantes decernimus, ut deinceps nulli penitus hypodiacono, vel diacono, vel presbytero , post sui ordinationem contrahere liceat. Si autem fuerit hoc ausus facere. deponatur. ■» · (83. Jus ecclesiasticum vetans cleri­ corum majorum matrimonia civili jure munitum est : « Sacris canonibus, ■> inquit Imperator Justinianus, ■< neque Deo amantissimis presbyteris, neque reverendissimis diaconis aul subdia­ conis nuptias contrahere post hujus­ modi ordinationem permittentibus, sed solis reverendissimis psallis et le­ ctoribus concedentibus, animadverti­ mus quosdam despicientes quidem sa­ cros canones, ·> etc.s « Si aliquis pre­ sbyter, aul diaconus, aut subdiaconus postea ducat uxorem aut concubinam, aut palam aul occulte, sacro slatim cedat ordine, eldeinceps idiota sit. »s 181. Probatur 2. consuetudine per· petua. Totius Ecclesiæ tum orientalis tum occidentalis usus ab antiquissimis vigens temporibus , ct nunquam inter­ ruptus , probat semper nefas habitum conjugium inire poslOrdines susceptos. Græcorum el orientalium omnium se­ ctarum consensus hac in rc aperte nobis suffragatur. Hanc perpetuam consue­ tudinem ad Apostolos referre necesse omnino est. Objectiones solvuntur. 183. Obj. I. Non constat de lege Apostolica, vel prioribus Ecclesiæ sæculis lata, qua conjugium post Ordines sus­ ceptos vetabatur : nam constitutiones diets « aposlolicæ >» carent auctoritate, ct recentius editæ noscuntur. 18(1. Resp. Omnino constat ex perpe­ (IJ Apud Labb. 1. vl. P· 1 u·· («) t. ilv. rod- de ePi,c*el cleiie· (S) Novell, vi. cap. v. Vol. ni. tua consuetudine : nec enim existiman­ dum csl disciplinam adeo arduam mo­ ribus comprobandam , nisi districte ab ipsis Ecclesiæ primordiis injuncta fnisset. Constitutiones aposlolicæ magnæ sunt antiquitatis, et canonesapostolici Concilio Nicæno noscuntur priores, ideoque in plerisque veterem discipli­ nam exhibent :quæ in hac lege daret. 187. Obj. 2. Apostolus dotes Episco­ pi recensens dicit : « Si quis sine cri­ mine est, unius uxoris vir, — μί»τ >»»·<«lr — filios habens fideles, non in accusatione luxuriæ, ani non subdi­ tos. n‘ Et alias: Oportet ergo Episcopum irreprehensibilem esse, unius uxoris virum .... sute domui bene pre­ positum , filios habentem subditos cum omni castitate. »s Hæc obvio sensu in­ dicant hominem mariti officiis ct patris fungi posse, absque sui gradus detri­ mento , imo id omniro decere. · 188. Resp. Vocum quæ objiciuntur vis ex loco parallelo optime intelligitur : « Vidua eligatur non minus sexaginla annorum, quæ fuerit unius viri uxor, n — i»w iriplr >»»·.7 Sensus igitur obvius est virum in Episcopum eligen­ dum qui semel tantum duxerit uxorem. « Qui unam uxorem habuerit, non ha­ beat , « uti animadvertit S. Hierony­ mus. ’ Ea tempestate quum homines plerique matrimonio conjuncti essent, in sacris ministris seligendis vix pote­ rat eorum copia haberi qui ætale gra ves nuptiarum forenl expertes, ideoque satis habuil Apostolus jubere, ne quis bigamus ad Ordines suscipiendos admitteretur, relicta libertate alios qui semel duxerant uxorem eligendi : quæ regula semper in Ecclesia servata est. De filiis jam genitis loquitur, uti *palet , illud scilicet indicium habet morum optimorum, el profectus ex ejus ordi· (4) Til. 1.6. (8) I.Tim. iii. ». (β) Strom. I. iii. (T) I. Tim, v. '·. (·) Adv. Jbvin. I. >. c. ii. 30 3K0 TRACT. XVIF. DE SACRIS ORDINinns natione derivandi, si filios habent bo­ dentur interrogasse. De laicis ageba­ nis moribus ornâtes, aihiquc obtempé­ tur nulla speciali continentiæ lege vel rantes. Nemo suspicari poterit Aposto­ volo adstriclis ; ideoque docet Aposto­ lum exigere nt uxorem habent el filios lus optimum esse si quis pietatis studio procreet, quod adnotal ipse Rosenmül­ n carnis voluptntc omnino se abstineat, ler : « Cæterum hæc verba Apostol sed liberam unicuique relinqui matri­ non exigunt, ut presbyter uxorem ha­ monii ineundi facultatem, et praestare beat, ant habuerit, sed id permisit, nubere quam cupiditatibus se manci­ dum ne plores una hahuerit. * * Quæ pare, pudicitiae violatis legibus. « Pau­ de permissione dicit hic Interpres, iis lus Apostolus, » animadvertit Grotius, qum diximus corrigenda sunt ; nec de filia tradenda viro,« id non impro­ enim constat Apostolum permisissent bat ; præfcrt tnmcn vitam virginalem, Episcopus uxoris consortio frui perge­ si et ipsa velit, et parentes. »· Do cle­ ret. ricorum continentia non erat quæslio, 189. Ο/y. 3. Si clericis non liceret sed verosimile est ex ea, et cx laudibus uxores suscipere, mirum esi Paulum quibus virgineus status efferebatur, de eo siluisse, Timotheum cl Titum occasionem Corinthiis ortam dubitandi edocentem. utrum culpa aliqua foret inire matri­ 190. Resp. De eorum dotibus qui ad monium , vel ejus juribus uti. Clericos ministerium eligendi erant agebat Apo- non posse ad illud voluti remedium tolus, ideoque de loge qua prohibe­ confugere, quæciimque eos pulset tenrentur matrimonio, post Ordines sus­ latio. ex totius antiquitatis moribus et ceptos, cum siluisse mirum non est ; auctoritate didicimus; ideoque ad cos præserlim quum Timotheus el Titus non esse referenda quæ de fidelibus ordinatorum onera jam nossent. ea universis Apostolus dicit. Profecto alias edocti dum ipsi ad ministerium sacrum tradit viduas quæ votum castitatis nun­ cupaverint, si postea nupserint, in in­ assumerentur. 191. Obj. 4. Apostolus de ccelibatu teritum ruere, ob violatam fidem Chri­ agens, eum uniuscujusque arbitrio reli­ sto præstitam, dum fervore animi clactum innuit, ct quamvis ob ingruentes tæ deliciis spirilus fruerentur : el adopersecutiones et vitæ soliciludines me­ lescentiorcs viduas ob id periculi ad lius dicit abstinere a nuptiis, nullum ministerium Ecclesiæ,quale diaconissæ tamen peccatum admitti docet si quis obibant, non esse admittendas jubet : eas ineat, præserlim libidine eum dis­ « Adolcsceniiorcs autem viduas devita. crimini salutis alias objectura : ·■ Pro­ Cum enim luxuriatae fuerint in Christo, pter fornicationem autem unusquisque nubere volunt : babenlesdamnationem, * suam uxorem habeat . . . Quod si quia primam fidem irritam fecerunt. » non se continent, nubant. Melius est Quod de ingruentibus persecutionibus enim nubere quam uri. *n Clericos non vehit i coelibatus commendandi occa­ excipit, quos proinde matrimonii re­ sione, in objectione dicitur, melius a medio contra carnis tentaliones uti Calvino ipso explicatur : « Propter ne­ posse manifestum est. cessitatem, qua sancti in hac vita ur192. Resp. Apostolus eo loci Corin­ gentiir semper, ut libertate ac commo­ thiorum quæsilis respondit, qui de cce­ ditate coelibatus fruantur omnes.»· libatu el de matrimonii usu plura vi(93. Obj. 5. Apostolus dicit . « Ilo- (I) In I. Tie.‘iii. . * (I) I. Cor.vii. .·. * (S).)n Eccl. vii.17. (♦} 1. Tim. i. ii. (s) In loe. CAP. XII. DE SACRO COELIBATO 551 196. Resp. Illa verba probant qui­ dem Deum sanxisse nuptias in univer­ sum , cisquc benedixisse, sed nequa­ quam ostendunt præcoptum operi con­ jugii vacandi. Apostolus certe com­ mendavit virginitatem : « Bonum est homini mulierem non tangere; · eamque donum divinitus datum prædicavil; qua ralione divinæ auctoritati de­ rogasse ccnscri nequit.Exempla ulriusque Joannis ostendunt matrimonium unicuique nnn injungi; quod c contra vetitum esse sacris ministris ex lotius antiquitatis consensione liquet. Hujus­ modi lex ab Apostolis lata haud teme­ re censetur, quam nihil continere di­ vinæ auctoritati adversum constat : nec enim divinis propagandi humanum genus consiliis repugnat, ut hominum ordo a nuptiu abstineat ad divinis re­ bus vacandum. 197. Obj. Ί. Concilium Ancyranum tem et adulteros judicabit Deus ; sed anno 515 permisit nuptias diaconis, tibi jam non est integrum connubii qui in ordinalionesua protestati fuerint jura servare : cœlesli enim Sponso se non posse continentiam servare : semel junctum, illum relinquere, el u Diaconi quicumque ordinantur, si iu uxoris laqueis implicari, adulterii cri­ ipsa ordinatione protestati sunleldimen incurrere est ; quamvis millies hoc xcrunl velle se conjugio copulari, quia ipsum nuptias voces, ego tamen ct sic manere non possunt, hi, si postadulterio illud tanto pejus aflirmo, modum uxores duxerint, in ministerio quanto major ac melior mortalibus maneant,propterea quod Episcopus eis Deus.»5 licentiam dederit. » 1 195. Obj. 6 Contra Dei legem qua 198. Resp. Illud decretum caruit ef­ matrimonium praecipitur, vel saltem fectu , quum juri universali ecclesia­ sancitur, divina data benedictione: stico, contra quod nil potest Concilium ■ Cresciteelmultiplicamini, ct replete provinciale, vel singularis Episcopus , terram ; »1 Apostoli legem tulisse cen­ adversaretur. Id in confesso est apud sendi non sunt, quam cl ne quidem ipsos scriptores Græcos, lialsamonem, Zonarum. cl Aristenium. Generalis lex ferre valuerunt. oorabilo connubium in omnibus, cl torus Immaculatus. « ' Ergo lied cl clericis nuptias inire absque ullo sui status dedecore. 104. Resp. Illa verba Apostoli præcc|iti instar sunt : jubcl scilicet ut connubium servetur quoad omnia, nulla tori labe admissa , hac ratione ejus sanctitatem fidelibus commendans, ad­ jectis etiam divinæ ultionis minis : t Fornicatorcs enim cl adulteros judi­ cabit Deus. » Explicatio hæc ex ipsa serie orationis deprompta 1 immerito deseritur a Protcstanlibus, ul honorem clericorum majorum nuptiis conti a lo­ tius antiquitatis consensum vindicent. Profecto Chrysostomus Theodoro mo­ nacho, qui uxorem duxerat, nihil suili a gari illud Apostoli testimonium consuit: • Bonum quidem nuptius cl ipse con­ fiteor : honorabiles, inquit, nuptiae ct cubile immaculatum ; fornicatorcs au­ (<; ilrb iiii.4. (i; Bloomfield adnulal : ■ Since the «hole contextis hortatory, the best expositors in gene­ ral arc , with reason , agreed that lhe ellipsis here·· not ‘«»ri but «· Insuper animadvertendum ipsos patres Ancyranos presbyteris vel Episcopis non eam fecisse facultatem. Animadversio 190. Ex disceptatis liquet cœlibalus disciplinam, quatenus vetat ne Matri­ monium post Ordinem sacrum susce­ ptum incalur, derivari ab ipsa Aposto­ lorum ætate, et fuisse semper Græcis pariter et Latinis communem : quapro­ pter Anglicani, seclariique omnes inter quos versamur, clericis matrimonium permittentes, loti adversantur anti­ quitati. Propositio. Cœlibalus lex qua satris Ordinibus insigniti adsiringuniur , conjugii usu interdicto etiam iis qui duxerant ante ordinationem uxores, antiquissima est. 200. Probatur I. Pontificum auctori­ tate. S. Siricius, Pontifex creatus anno S85, coelibatum commendavit utpote lege insolubili statutum : « Dominus Jesus, cum nos suo illustrasse! adven­ tu, in Evangelio protestatur, quia le­ gem venit implere, non solvere ; ideo Ecclesiam, cujus sponsus est speciosus -forma , castitatis voluit splendore ra­ diare, ul in dic judicii sine macula cl ruga eam possil reperire. Quarum san­ ctionum sacerdotes omnes atque levilæ insolubili lege adslringimur, ut a dic ordinationis nostrae sobrietati, et pudicitiie , ct corda nostra mancipemus et (I) Nurell. cuiii, c. xh. (Î, I p. ad Himeiium 1 atra' on. c. ui. corpora; dummodo per omnia Deo nostro , in his quæ quotidie offerimus sacrificiis placeamus................Et quia aliquanti , de quibus loquimur, ut tua Sanctitas retulit, ignoratione lapsossc esse détient : his hac conditione mise­ ricordiam dicimus non esse negandam, ut sine ullo honoris augmento, in hoc, quo detecti sunt, quamdiu vixerint, officio perseverent; si tamen post hæc continentes sc studuerint exhibere. Hi vero qui illiciti privilegii excusatione nituntur, ut sibi asserant vclcri hor­ loge concessum, noverint sc ab omni ecclesiastico honore, quo indigne usi sunt, Apostolicæ Sedis auctoritate de­ jectos , nec unquam posse veneranda attrectare mysteria, quibus se ipsi, dum obscoenis cupiditatibus inhiant, privaverunt. Et quia exempla præsenlia cavere nos praemonent in fulurum, si quilibet Episcopus, presbyter, atque diaconus deinceps talis fucrit inventus, jam sibi omnem indulgenliæ per nos aditum inlelligal obseratum : quia ferru necesse est excidantur vulnera quæ fomentorum non senserint medici­ nam. » * De lege jam ab antiquis tem­ poribus vigenie nullum dubilandi locum relinquit Pontifex, lanias pœnas trans­ gressoribus intentans. 201. S. Leo M. legem vigentem etiam agnovit : « Lex continentiae eadem csl ministris altaris, quæ Episcopis atque presbyteris : qui cum essent laici, sive lectores, licite ct uxores ducere, cl filios procreare potuerunt. Sed cum ad prædiclos pervenerint gradus, coepit eis non licere quod licuit. Unde cl dc carnali fiat spirituale conjugium, opor­ tet cos ncc dimittere uxores , et quasi non habeant, sic habere , quo cl salva sil charitas conjugiorum el cessent opera nuptiarum. » 8 202. Probatur 2 Conciliorum decretis. (S) Ep. icii. «d Ruiiicum Narbonens.c. iii. CAP. XII DE SACRO COELIBATI’. ÎW3 BlibcritanumConcilium, quarto sæculo dictum sunt ordinali, vel in ministerio ineunto habitum, sic decrevit : « Pla­ filios Renuerunt. ne ad majores gradus cuit in totum prohiberi Episcopis, Ordinum permittantur, Synodi decrevit auctoritas. » * presbyteris, diaconibus et subdiaco Hæc Conciliorum decreta manife­ nibus positis in ministerio , abstinere se a conjugibus suis , ct non generare stum faciunt, legem cœlibalus quarto (Ilios ; quicumque vero fecerit, ab ho­ sæculo magna cum solicitudine a Prænore clericatus exterminetur ·· · Pro­ snlibus Ecclesiæ execution! demanda­ hibitionem hanc vetere disciplina ni­ tam , severissimis adjectis pomis , et xam esse constat ex aliis quæ damus eam ab ipsa antiquitate servatam prædocumentis. dicari, imo ab Apostolis traditam, Chri­ 203. Concilium Carthaginense II sto ipso volente tanto decore suam or­ anno 390 exhibet Episcopum sic lo- nari Ecclesiam. quentem : « Cum in prælcrilo Concilio 206. Probatur 3. Patrum testimoniis. de continentia’, cl castitatis modera­ S. Basibus M. ad Paregorium presby­ mine tractaretur, gradus isti 1res con­ terum septuagenarium scripsit, hortans scriptione quadam castitati per conse­ ul mulierem sveum commorantem di­ crationes annexi sunt : Episcopos , in­ mitteret, ut cœlibalus decor , juxta quam, presbyteros, el diaconos, ita Nicaenum Canonem, servaretur: · Ner placuit, ul condecet sacrosanctos an­ primi, nec soli, Paregori, statuimus, tistites el Dei sacerdotes, neenon et ne mulieres cum viris cohabiiarent : levitas, vel qui Sacramentis divinis sed lege canonem qui a sanctis Patribus inserviunt, continentes esse in omni­ nostris N'icææ editus est, qui aperte bus, quo possinl simpliciter, quod a prohibet ne sint subinlroductæ. In hoc Deo postulant, impetrare ; ul i/uod Apo­ autem situm est cœlibalus decus et stoli docuerunt, el ipsa servavit anti- honestas, quod separati simus a con­ Quitus, nos quoque custodiamus. Om­ suetudine el consortio mulierum. »’ nibus placet, ut Episcopi, presbyteri, 207 S Epiphanius ait : « Sacerdotium et diaconi, vel qui Sacramenta con­ ex virginum ordine prœcipue constat, trectant, pudiciliæ custodes, etiam ab aut si minus ex virginibus, certe ex uxoribus se abstineant. Ab omnibus monachis , aut si minus ex monacho­ dictum est : Placet ul in omnibus , el rum ordine, ex his creari sacerdotes ab omnibus pudicitia custodiatur, qui solent, qui a suis se uxoribus continent, aut secundum unas nuptias in vidui­ altari deserviunt. » * 204. Carthaginense V. decrevit : « Cum tate versantur. » · 208 S. Hieronymus : « Apostoli vel de quorumdam clericorum , quamvis erga uxores proprias, incontinentia virgines , vel post nuptias continentes , Episcopi, presbyteri, diaconi, aut vir­ referretur, placuit Episcopos, ct pre­ sbyteros, et diaconos, secundum priora gines eliguntur aut vidui, aut certe statuta , etiam ab uxoribus continere. post sacerdotium in æternum pudici »7 Quod nisi fecerint, ab ecclesiastico re­ Vigilanlio clericis conjugii usum vindi­ canti respondit : « Quid facient Orientis moveantur officio. » · 203. Concilium Taurinate anno 397 Ecclesiæ? quid Ægypti el Sedis Ipo· stolicæ, quæ aut virgines clericos acci­ statuit : « Hi autem qui contra inler- di C»n. »· W ,bidem- (5, Ep. ad l’a regor. (e) Eipos. Odei Calhol. c. (7) Ep. L. jy TRACT XVII DE SACRIS ORDINIBUS. piunt, nul continentes, nul si uxores olim duxisse uxorem ; quum igitur, Imbuerint, mariti esso desistunt?»’ uli animadvertit S. Hieronymus, «ex­ 209. S. Augustinus narrai se solere cepto Apostolo Petro, non sit manifeste clericorum continentiam aliis, qui ve­ relatum de aliis Apostolis, quod uxores hementes cupiditates se frœnarc non habuerint : cl cum de uno scriptum posse querebantur, proponet e Imitan­ sil, ac de castoris tacitum, intelligcre dum : « Solemus eis proponere etiam debemus sine uxoribus eos fuisse; de continentiam clericorum, qui plerum quibus nihil tale Scriptura significet »· que ad eamdem sarcinam subeundam Cæterum si id concedatur, possumus capiuntur inviti, camquc susceptam cum Hieronymo denegare cos post voca­ usque ad debitum Unem, Domino ad­ tionem ad Aposlolaluni conjugii juribus juvante , perducunt. » * usum , quum Petrus omnium nomine Objectiones solvuntur. loquens , cos omnia propter Christum 21(1 Obj- E Apostolus Paulus suam deseruisse dicat : « Petrus cl cæleri uxorem alloquitur, ad Philippenses Aposloli . ut ei ex superlino interim dum scriberet : « Eliam rogo ct te, concedam, habuerunt quidem uxores, germane compar — ,ή™ — ad­ sed quas eo tempore acceperant, quo juva illas. » ’ Evangelium nesciebant : qui assumpti 211. Resp. Vox illa non necessario postea in aposlolaluni relinquunt offi­ designat conjugem , sed el collegam, cium conjugale: nam cum Petrus ex uti adiiotat Rosenmüller : « ΣΦ^-μ· non persona Apostolorum dicil ad Domi­ tantum dicitur de matrimonio junctis, num : « Ecce nos reliquimus omnia, verum etiam do collegis, ul sit pro n el sequuli sumus te ; » respondit ei iiHjQcr. Intelligit igitur Episcopum Dominus : » Arnen, dico vobis, quoniam vel primum inter presbyteros Philip­ » nemo est qui dimiserit domum,aut penses. Alii Σ'.^νγο existimant fuisse ·> parentes, aut fraires , aut uxorem, nomen proprium. »1 Marem, ut palet, » aut filios propter regnum Dei, qui alloquitur Apostolus, qui alias testa­ » non recipiat multo plura in sæculo tur se ccelibem esse, el cuperc ut n isto, et in sæculo futuro vitam æleromnes, sui adinstar, ea ex parte sint. » nam. >>7 Joannes ideo a veteribus « Dico autem non nuptis, el viduis: præ aliis Apostolis celebratur, quod bonum est illis si sic permaneant, sicut junior vocatus ad aposlolaluni, virgi­ neum decus integrum servasse credi el ego. »5 212. Obj. 2. Aposloli omnes uxores tur : « Quem fides Christi virginem duxisse censendi sunt, Joanne for­ repérerai, virgo permansit, el ideo san excepto, quem referunt veteres plus amatur a Domino, cl recumbil virginem mansisse, id veluli singulare super pectus Jesu. Et quod Petrus, qui illi tribuentes. Profeclo Clemens Ale­ uxorem habuerat, interrogare non au­ xandrinus coelibatus vindices arguit : det, illum rogat ut interroget.......... « An etiam reprobat Apostolos? Petrus cl ul brevi sermone mulla comprehen­ enim et Philippus filios procrearunt : dam , doccamquc cujus privilegii sil Philippus autem filias quoque suas viris Joannes, imo in Joanne virginitas, a locavit. » Domino virgine Mater virgo virgini 213. Resp. De solo Petro constat eum discipulo commendatur, x8 In eo quod (i) t. adv. Vigil. (t, L ii. de adulterinis conjugiis. (5) Philip, iv. B. 1«) In loc. (5)1. Cor. vii. 9. (6, !.. i. contra Jot in. c. iit. (7) Ibidem. (8) Ibidem. CAP. XH Î>K SACRO COELIBATI 333 · * Be in edocendis fueminis Quamvis harum Petro aulcm non constat eum unquam quædam dc sua substantia ministra­ filiam habuisse, quam post aposlolatum rent, aliæ suam lanium operam dare susceptum genitam non esse cx tcsli- poterant, ideoque sumptus augebantur monio veterum explorata res est. Cle­ earum occasione Equidem orientalium mens certe non agit contra cœliba- et Græcorum mores ejusmodi erant, inm, quem laudibus potius effert, sed ul Apostolis opus esset earum mini­ centra hærelicos qui « dicunt non esse sterio , el opera : qua tamen carere admittendum malrimonium el libero­ voluil Paulus, ne oneri esset.· « Non rum procreationem. »’ uxores demonstrat ab Apostolis cir­ 214. Obj. 3. Apostolus sibi licere cumductas, » animadvertilTertullanus, contendit uxorem sccum etiam in sa­ « quas et qui non habent, potestatem cris missionibus circumducere, quum tamen manducandi et bibendi habent; Apostolis cætcris id in more esset : sed simpliciter mulieres, quæ illis, « Numquid non habemus potestatem eodem instituto quo et Dominum co­ mulierem sororem circumducendi, sic­ mitantes, ministrabant.’ Animadvertit ut el caeieri Apostoli, el fratres Do­ S. Hieronymus : « Ubi dc comedendo , mini. et Cephas? »5 Hoc de mulieribus cl bibendo, ac de adminislralione sum­ piis, de sua substantia Apostolis mi- ptuum premittitur, el de mulieribus nislranlibns, non potest inlclligi; nam sororibus inferlur, perspicuum est non «·?»·>«<», circumducere, nempe in iti­ neribus , est longe aliud , quam ut dc mulierum harum studiis explicari pos­ sit. Accedit, quod Paulus de publicis sumptibus tractat. Innuit igitur , sibi competere jus postulandi, ul non tan­ tum ipse, sed etiam uxor, quam ha­ bere possit comitem, ab Ecclesiis ale­ retur. Si vero ad tales mulieres pro­ vocasse! quæ sine sumptu Ecclesiarum, de suo Apostolis el fratribus Domini victum suppeditassent, plane sua causa cecidisset » Ha Rosenmüller. * 215. Resp. Vox illa non obstat quin Apostolus de iis mulieribus loqi.i cen- uxores debere intelligi, sed eas quæ de sua substantia ministrabant. »’ 216. Obj. 4. Saltem Petrum uxorem circumduxisse constat, adeo ul ejus coelibatus post vocationem ad apostolatum gratis flngalur, imo contra Pauli testimonium. « Petrus, ul Clemens Alexandrinus I. vii. ex traditione refert, uxorem suam comitem habuit itine­ rum . quæ el coram ipso ad mortem ducta est. » Ita Rosenmuller. · 217. Resp. Dc Cepha qui apud Co­ rinthios suam operam fidei diffusioni navavit, non certo constat: sunt enim qui cum a Fetro putant discernendum. friends with » horn they could lodge; and there­ (I) Act. xai. U. (i I., lii. Slrom.fi. ei. fore some of them, particularly the brethren of (8) 1. Cor. ix. 6. (4) in loc. (5) · In the eastern countries, for the reason the i.ord and Peter, found it necessary to carry mentioned, Horn. avi. ·· note ’hen Pfot'lc "f about with them a wife (uoman, to make pro­ condition travelled, they either lodged with their vision for them al the expense of those lo whom acquaintance, or carried servants with them, they preached · Macknighl Interpres hic voeem who provided such th.ngs as were necessary to latiori sensu sumit pro muliere ministerium ea their accommodation in the public lodg.ng- bibente. (c llemonng. c. viii. (7) Adr. Jovinran. I. i.c.an. In Ih. Cenill. ·Γ“ In I ad Cor. ia. s. r 4 salis Scripluræ aliquo testimonio. Ita respon­ indicari putamus: notum cuim esi con­ dit S. Hieronymus Joviniano : « Pos­ tinentia? notionem ei adeo adnexam sumus aulein de 1’elro diccrc, quod fuisse, ut Encralitæ dicerentur hærelici habuerit socrum eo tempore quo cre­ qui nuptias cl omnem voluptatem carnis didi! , ut uxorem jam non habuerit : prorsus damnabant. 220.0/y. (i. Clemens Alexandrinus quamquam legatur in nipiiiur cl uxor ejus el lilia. Sed nunc nobis de canone Apostoli mentem sic explicat : · Quin cl unius quoque uxoris virum utique omne certamen est. «· * Clemens Ale­ xandrinus traditionem secutus est, cl admitlil, seu sil presbyter, seu diaco­ quidem incertam, seu potius fide in nus, seu laicus utens matrimonio citra dignam, quamvis nil dicat quod suadeat reprehensionem : servabitur autem per eam uxoris juribus usam. De omnibus filiorum procreationem. » s 221. llcÿp. Clemens eo loci dicit : c contra Apostolis affirmat : « Non ul uxores, sed ul sorores circumducebant <> Si quis autem matrimonium audet diccrc fornicationem , rursus legem et mulieres, quæ una ministraturae essent apud mulieres, quæ domos custodie­ Hominum insectans, maledictis im­ bant : pe/ quas etiam in gynæccum, petit. « Pcrgil id probare, ostendendo absque ulla reprehensione malavc su­ Apostolum velle ul viduæ juniores nuspicione , ingredi possel docirina Do­ banl, ct filios procreent, imo cl pro­ bare virum unius uxoris , quem pre­ mini. ■> * 218. Obj. 5. Si cœlibatum injungere sbyterum vel diaconum fieri permittit. voluisset Apostolus, verbis perspicuis Quod addil de matrimonii usu ad laiusus fuisscl, jussisselquc ula mulieris cum , quem ultimo loco nominat, est referendum : — *ά» Aatair ànriAirror consortio abstineret se Episcopus. . 219. Itesp. Si quis cx Apostoli verbis γαμιρ XfUftllW. 222 Obj. 7. De Novato referi Cy­ id tantum inferat, cum iis qui conjugio aule Ordinum susceptionem conjuncti prianus : << Ulcrus uxoris calce percus­ erant, continentiam ab uxoribus haud sus , cl abortione properante in parri­ imperasse, id disciplinae Calholicæ non cidium parius expressus. »6 Quum igitur Obstabit: potuit enim fieri ulin Ecclesiæ atrocem hanc uxorem tractandi ratio­ primordiis tanta non forci severitas, nem ei probrum objiciat, Equel clericos ob sacrorum ministrorum inopiam, cl consuevisse conjugio uti absque ulla rerum necessilatem. « In ecclesiastico reprehensione. 223. Resp. Vcrosimile est id aule ordine constituendo, » inquit Hierony­ mus, «quia rudis cx gentibus consti­ sacerdotium susccplum contigisse; iotuebatur Ecclesia, leviora nuper cre­ lius enim anlcaclæ vilæ scelera ei ex­ dentibus dat praecepta, ne territi ferre probrat Cyprianus : « Spoliati ab illo non possent. »s Cætcrum nobis certum pupilli, fraudatæ viduæ, pccuniæ quo­ omnino et exploratum est cœlibatum que Ecclesiæ denegatæ bas de illo omnino fuisse injunctum ab initio om- exigunt pœnas quas in ejus furore con­ ti i I.· i- in Jovin. |î) !.. iii. Strum. (3, !.. i. adv. Jovin. I.*, Til. i. κ. It) Strom. I.xii. p. 47G. (r·) Ep. «lix. ad Cornel, de Novali iccleribos. I CAP. XU. DE SACRO COELIBATI W7 spicimus. Paler etiam ejus in vico trem desiderium hujus Sacramenti fame mortuus, et ab eo in morte post- Leonlio manifestasse, quod paulo post modum nec scpullus. Uterus uxoris recepit, sacerdotio nonnisi interjecto calce percussus, etc. » Cæterum si quis temporis spalio initiandus : « Non mul­ contendat eum sacerdotio initiatum tum temporis interfiuxerat, cum ad hoc sceleris patrasse , schismatici cl eam regenerationem, quæ per aquam hærelici hominis exemplum nil facit el Spiritum efficitur, ipse accedit . . . Sacerdotium autem suscipit non ea conlra Ecclesiæ universalis mores. 221. Obj. 8. Tertullianus uxoris con facilitate ac confusione, quæ nunc viget, sortio usus videtur, quam hortatus sed nonnullo interjecto temporis spa * Anio annum 528 id contigisse est ne post mortem alii nuberet. ratio­ lio. » nibus consilii libro expositis. vix existimandum est. Jani vero constat 223. Resp. Doctissimi critici censent ex chronologorum consensione lilium libros ad uxorem scriptos a Tertulliano anno 353 vel 556 Athenis in patriam adhuc laico.1 Cæterum nil iis continetur reducem fuisse, triginta annis vilæ vel quo prohetur eum consortio marito studiorum fere elapsis : frui. Alias prædical continentiam cleri­ Και ydy rroXur rirjiiTrt rtir Zpinr Ilia r|>iaK97r(r /asi eZtltr re»r’ «r irir. 3 corum , quos vocat « viros virgines ac voluntarios spadones. » « * Quanti Jam et mullum consumptum erat in in ecclesiasticis ordinibus de continen­ studiis tempus, tia censentur, qui Deo nubcre malue­ Jam trigesimus mihi prope hic eral runt, qui carnis suæ honorem restitue­ annus. runt, quique se jam illius aevi filios Id auclor ejus vilæ confirmat : — dicaverunt, occidentes in se concu­ Tpittxcfrb ii· irtr if ri.r utl.utfu} piscentiam libidinis, ct lotum illud cur»» ri Katfiii lauru ùuitiiafi. — « Ita quod intra paradisum non potuit ad­ demum , trigesimo jam anno in ariiuni mitti. »5 studiis exacto, palrite sese restituit. »· 22'j. Obj. 9. S. Gregorius Nazianze- Igitur anno 528 jam duos vel 1res sal­ nus, Theologus nuncupatus, a patre tem annos natus erat, si triginta anno» jam Episcopo genitus est, uti liquet ex a nativitate computemus; longe plures verbis carminis , in quibus filium sic vero si totum illud tempus io studiis alloquitur : impensum intelligamus, quod verosimile est.7 Equidem senectutem ipse Ot><· r<7«rcr ιχμιμίιφιχαΓ fliii causabatur cur patri repugnaret episco­ Or«r J ι»λύι Ouffivr l/At< Xpircr. patum ei imponere volenti. Nondum tantam emensus es vitam , 228. Obj. 10. Socralcs narrat PaphnuQuantum praeteriit mihi sacrificiorum lium Concilii Nicæni patribus dissua­ tempus. 227. Resp. De mente scriptoris nou sisse legem de cœlibatu, quem cujussalis constat : id vero exploratum est, que arbitrio permittendum voluit. · 229 Resp. Plurimi narrationem So­ Gregorium non ante annum 325 Bapti­ smum suscepisse : nam refert filius, cratis fide haud dignam contendunt, Episcopis Nicæam contendentibus, pa­ rationibus haud contemnendis addu- (t) Dom Cellier, Bibhoth. de· auteur, Kcclet. 4. ii. p. 37». (i) L. de velandis virgin. (î| L. de eibort. casi. (3) Oral, iviii. n. 1«. <3. «3. (B) Carm.de vita sua v.tS». (β; Greg. presb. in vila S. Gregorii. (7) Vnlo Natalem Alei. hiat. Keel. I. vu. diu. iit. prop. iii. ci opus diclum : £« Célibat Ecdéuaaiquo . par M. l'Abbe Jager, Paris <830. (a) Hist. Keel. I. i. c. viii. .W TRACT. XVII. l)E SAGIUS OHDIMHI'S dis. ' Cæierum si fides ei tribuatur, licet subveniendum csl el consulen­ illud lenium sequetur uxorum ante Or­ dum. Concilium Gangrcnse vcluil ne dines susceptos ductarum usum non quis recusarel intéressé Sacrificio pre­ fiiisse lege vetitum ; de eo enim agit : sbyteri qui ante ordinationem uxorem «Visum erat Episcopis legem noxam duxerai ■ agebatur enim in Ecclesiam introducere, ul qui essent dc Eiislalhii seu Euclali asseclis, qui sacris initiali (sicut Episcopi, presby­ nuptias prorsus damnantes, a sacer­ teri , el diaconi) cum uxoribus, quas, dotibus qui matrimonium, dum laici cum erant laici, in matrimonium du­ essent, inierant, abhorrebant, et laixissent, minime dormirent. » Si, Pa- cos conjugatos a communione repelle­ phnulio suadente, Patres ab ea loge fe­ bant Uxores Episcoporum ct presby­ renda abstinuerint, mirum csl eos uxo­ terorum titulos illos qui objiciuntur ha­ rem haud excepisse c numero earum buisse fatemur, eas scilicet quæ nupse­ quas in domo sacerdotis versari vetue­ rant laicis , deinceps ad sacra munera runt : « Interdixit per omnia magna evectis: sed inde non sequitur eas to­ synodus, non Episcopo, non presby­ ri consortio frui consuevisse. 252 Obj. 12. Ante Gregorii VII. tem­ tero, non diacono , nec alicui omnino qui in clero csl, licere subinlroduclam pora cœlibatus lege injunctus non est : habere mulierem, nisi forte aut ma­ nam sacerdotes passim inibant nu­ trem, aut sororem, aut amitam, vel ptias; quibus semel initis uti, vete­ eas lautum personas quæ suspicionem rum moribus est concessum. 235. Ilesp. Quæ adduximus Concilio­ effugiunt. «* 250. Obj. II. Velant canones ipsis rum et Pontificum decreta legem pro­ bant quarto sæculo vigentem , quæ ad Episcopis ct presbyteris ne uxoreni di­ mittant Canon sextus inter aposlolicos ipsa Ecclcsiæ primordia referebatur. sic se habet:« Episcopus aut presbyter, Sic et Concilium Augustanum anno uxorem propriam nequaquam sub ob­ 940 severissime vetuit, ne subdiaconus tentu religionis abjiciat, si vero rejece­ aut clerici majores nuptias inirent, vel rit , excommunicetur : sed si persevera­ matrimonio prius inito uterentur. Quod plurimi decimo vel undecimo sæctflo verit, dejicialur. n Concilium Gangren * se statuit : « Si quis discernit presbyte­ illicitas contraxerint nuptias, contra rum conjugatum, tamquam occasione legem, ct totius antiquitatis exempla nuptiarum, quod offerre non debeat, factum csl. nec enim sacerdos aliquis el ab ejus oblatione ideo se abstinet; noscitur in lanium flagitium incidisse anathema sil, u » Episcopæ el presby­ ante finem noni saeculi. * Fuerunt qui­ ter® etiam , uxores scilicet Episcopo­ dem prioribus saeculis qui utebantur rum el presbyterorum , passim in vete­ matrimonio ante Ordines susceptos inito , sed animadvertit S. Epiphanius, ribus documentis nominantur. 251.Jksp. Canones dicti aposlolici <■ non illud ex canonis auctoritate fie­ noscuntur plura continere quæ impro­ ri. » 8 Continentiam a canonibus exigi banda sunt, et ab haereticis sanctioni­ juxta Apostoli verba quæ interpretatur, bus veteribus fraudulenter admixta.Cæ­ docet : « Quin cum insuper, qui adhuc ierum licet objectum decretum inlelli- in matrimonio degit ac liberis dat ope­ gere de non deserenda uxore, cui sci­ ram , tametsi unius sil uxoris vir, lic­ ti) Vide opus jam laudatum /.<■ Célibat Ecclesi ailique §. it. ρ. 0e. (») Cone. Nio. apud Labi», t. ii. p. 40. (S) Can.iv. (i) Vide Flrurium hist. Eccl. I. liv. No. Î0. el 3. Discours sur Thist. Eccl. No. 13. (0) Uar. lix. CAP. ΧΠ DE SACRO COEI.IBATU. 55t» in lucem iterum producere, quos id­ circo percussit anathemate Tridenti * num Concilium :«Si quis dixerit sta­ tum conjugalem anteponendum esso statui virginitatis, vel coelibatus; et non esse melius ac beatius manere in virginitate, aut cœlibalu, quam jungi matrimonio; anathema sit. »»· Propositio. Melius est ac beatius manere in vir­ ginitate , quam jungi matrimonio. 236 Probatur I. ex Scripturis. Chri­ stus loquitur de eunuchis ■< propter re­ gnum coelorum.. Qui potest capere ca­ piat. » * Vocibus illis indicantur qui 17. De cmlibatus excellentia. pietatis studio a camis abstinent volu­ 231. Antiquissimam esse coelibatus ptatibus. quos manet merces aeterna ; disciplinam, etiam ea ex parte qua usus Christo hortante, ut illud vitæ genus conjugii prius initi sacris ministris ve­ eligat quicumque facultatem viresque latur, ex disceptatis constat. Apud oc­ sibi divinitus datas noverit. Ergo illa cidentales, el ubicumque Apostolicæ vitæ conditio beatior est, utpole spe­ Sedis potestas sese directe explicuerit, ciales habens promissiones. eam semper viguisse exploratum est : 237. Alias dicit : « Omnis qui relique­ quam Orientalibus, picrisque saltem, rit domum , vel fratres, aut sorores, communem fuisse plurima probant do­ aut patrem, aut matrem, aut uxorem, cumenta. Si quæ igitur occurrant in aut filios, aut agros propter nomen contrarium exempla, prout Pcrronius meum, centuplum accipiet, et vitam post Lupum affirmat, ea videntur ve­ ætemam possidebit. « 4 5* Relinquit au­ leris discipline laxamenta , hominum tem uxorem qui manet in virginitate, infirmitate el connivcnlia inducta. Cac- quatenus eam haud ducit : cam reipsa lerum si cui videatur matrimonia post relinquit qui matrimonio jam junctus, Ordines susceptos tantum vetita fuisse ipsa consentiente cœlibem amplectitur initio apud Orientales , usu conjugii vitam Hæc voluptatis abdicatio Christi prius initi cujusquam permisso arbi­ causa centuplam mercedem secum tra­ trio , per nos licet, ad legis qualis nunc hit ct vitam æternam. 238. Apostolus Corinthiis his de re­ viget in Ecclesia Latina sanctitatem et bus respondens dicit : ■· Bonum est ho­ aequitatem vindicandam festinantes. 235. Ut disciplinæ sanctitas inlelliga- mini mulierem non langcre; » * bona tur, virginitatis præ matrimonio præ- scilicet vocare solent Hebraei quæ me stantiam probare oportet. Eam olim liora vel optima sunt. Sic dicit : " Volo negavit Jovinianus, quem ob hunc enim omnes vos esse sicut meipsum aliosquc errores tamquam hærelicum sed unusquisque proprium donum ha­ damnavit Ecclesia sæculo quinto. No- bet ex Dpo : alius quidem sic, alius valores non puduil fœda ejus placita vero sic. Dico autem non nuptis, el vi- quaquam tamen ad diaconi, presby­ teri, Episcopi, aut hypodiaconi Ordi nem admittit, sed enm dunlaxal qui ab unius uxoris consuetudine scsc con­ tinuerit, aut ea sit orbatus : quod in illis locis praecipue fit, ubi ecclesiastici canones accurate servantur. ·> ' Dc Epi­ scopis legem vigere fassus csl ipse Jovinianus : n Certe confiteris non posse esse Episcopum , qui in episcopatu fi­ lios faciat : alioquin si deprehensus fuerit, non quasi vir tenebitur, sed quasi adulter damnabitur. » Ita Hiero­ nymus. 9 (4) liter, lis. (*) *” Jo”"· h (3) Ses». «'»■· Can· ’· (4) Mat. »■«· «· *' (β) Ibidem. S». (C) I Cor. vii. i. ■ Thai is l>j a commoti idiom tutior. » Bloomfield in loc. ,w TRACT. XVII DE SACRIS ORDINIBUS. (Inis ; bonum osi illis si sic perma facit. » '· De vidua tandem dicit. « Bea­ neant, sicul el ego. » · Verbis perspi tior autem erii si sic permanserit, secuis sui exemplum non nuptis, el vi­• eundum meum consilium : puto autem duis proponit, ut cis suadeat in en con­ quod et ego Spiritum Dei habeam.»8 ditione permanere quam bonam esse Liquet Apostolum viduarum cl virgi­ praedicat. poliorom utique , cl bcalam. num coelibatum conjugio anteferre oh De virginibus poslea dat consilium : rationes ex ipsa conjugii natura desum­ « Existimo ergo hoc bonum esse pro­ ptas, ideoque omni tempore suam vim pter instantem necessitatem — «Γ/à τ» retinentes. bttrrâo-ar ά»α>»Μ» — quoniam bonum est 239. Virginum merces potior et su­ homini sic esse : » rè îwSr «»»»<,’ manere blimior conditio ex Apocalypsi habe­ scilicet in ea qua csl virginea conditio­ tur: vidit enim Joannes ■< centum qua­ ne. * Necessitas quæ incsl instalque , draginta quatuor millia habentes no­ inlelligi potest carnis tribulatio quam men ejus (/fgni), et nomen Patris ejus conjuges patiuntur,1 libidini repugnan­ scriptum in frontibus suis............. El tes vel moderantes, et quæ sequuntur cantabant quasi canticum novum, ante incommoda tolerantes. Vilæ quoque sedem , et ante quatuor animalia, el brevis eos vult esse memores Paulus : seniores: el nomo poterat dicere can­ neccssequippe esta terrenis voluptati­ ticum, nisi illa centum quadraginta bus animum abducere, ut saluti consu­ quatuor millia, qui empti sunt do ter­ lamus. Pergit igitur virginitatem com­ ra.Hi sunt, qui cum mulieribus non sunl mendare ex eo quod animum præstet coinquinati : virgines enim sunt. Ili a nimia hujus vilæ solicitudine immu- sequuntur Agnum quocumque ierit Ili nem , ut Deo liberius vacet. « Volo au­ empti sunt ex hominibus primiliæ Deo, tem vos sine solicitudine esse- Qui sine et Agno.»7 Quæ munera illis tribuun­ uxore est, solicitus est quæ Domini tur ostendunt conditionem virgineam sunl, quomodo placeat Deo. Qui au­ magni fieri, et amplissimam consequi tem cum uxore est, solicitus est quæ mercedcm. 240. Probatur 2. ex Patribus. S. Cy­ sunl mundi, quomodo placeat uxori, et divisus est. Et mulier innupta, et virgo, prianus virgines sic alloquitur : « Nunc cogitat quæ Domini sunt; ut sit sancta nobis ad virgines sermo est, quarum corpore el spiritu. Quæ autem nupta quo sublimior gloria est, major cicura esi, cogitat quæ sunl mundi, quomo­ est. Flos est ille ecclesiastici germinis, do placcal viro. » Has eximias virgini­ decus atque ornamentum graliæ spiri­ tatis utilitates ex contrariis conjugum tualis, læla indoles, laudis et honoris solicitudinibus merito elevat Aposto­ opus integrum atque incorruptum; Dei lus, ostendens spiritus sanctilalem cl imago respondens ad sanctimoniam animæ munditiem ex ea derivari. Virgi­ Domini , illustrior porlio gregis Chri­ nitatem el conjugium landem confert, sli. » 8 241. S. Hieronymus ex professo vin­ eamque hoc facit potiorem : ·< Igitur el qui matrimonio jungit virginem suam, dicavit virginitatis præslantiam contra bene facit : et qui non jungit, melius Joviniannm. Inter cætera dicit : » Tan ti) Ibidem,îo. (5) · 1. e. sicul virgines, sine conjugio scilicet. » Bosenmüllcr. (4' Bloomfield in v. Î8 scribit : o Bender : " llo- ' «ever such will hii'C trouble in the Oesb, ■■ na­ mely , that of the irx,·»» mentioned at v. 90. » (511. Cor. vii. 58. (0) Ibidem, 40. (7) Apoc. »iv. 4. (8) !.. de disciplina ct habitu virginum. CAP. XIT. DE SACRO COELIBATI’. Ium est igitur inter nuptias et virgini­ tatem, quantum inter non peccare el benefacere; immo ul levius dicam , quantum inter bonum et melius. « * 242. S. Ambrosius : « Quid est casti­ tas virginalis, nisi expers contagionis integritas? Atque ejus aulhorem quem possumus existimare, nisi immacula­ tum Dei Filium, cujus caro non vidit corruptionem, Divinitas non esi experta contagionem? Videte igitur quanta vir­ ginitatis merita sint. » * 243. S. Augustinus : « Nihil osse sen­ tio quod magis ex arce dejiciat animum virilem , quam blandimenta fœminea , corporumque ille contactus, sine quo uxor haberi non potest. ns 244. Probatur 3. exemplis. Christus Dominus virginitatem summo dignatus est honore, Maire electa virgine. Prae­ cursor ejus virgo permansit. Discipu­ lum virgineo decore insignem speciali prosecutus est affectu ; et felicem San­ ctorum in ævo futuro conditionem in eo praesertim angelicæ similem dixit : * In resurrectione enim neque nubent, neque nubentur : sed erunt sicut angeli Dei in cœlo. » ♦ 245. Probatur 3. rationibus theologi­ cis. Continentia perfecta animum ido­ neum facit rerum cœleslium medilalioni, cl mentis quibuslibet exercitiis. Sicut voluptatibus dediti facile fiunt hebetes et penitus vitiis mancipati; ita c contra qui cupiditatibus moderantur, easque sibi subditas tenent, virtutes colere magno studio et felici successu possunt. Objectiones solvuntur. 24G. Obj. 1. Quæ Paulus dicit de præstanlia vilæ ccelibis, respicit rerum in quibus fideles tunc versabantur ad­ juncta — ίιβ rir btrrnW 'ifiyx.r : VOX enim eadem Luc. xxi. 21. adhibetur de clade quam Romani illaturi erant. Ob (I) L. edv. Jovinian. (8) L. I. de Virginibu·. Vob· M- 301 ingruentes persecutiones præstabat familiæ curam non assumere. 217. Resp. Ipsi adversarii Calvinus, et Milnerus fatentur Apostolum verbic generalibus de virginitateet matrimonio disserere ratione quæ cuilibet ætaii, et quibuslibet rerum adjunctis conve­ niat. Profecto nullas enumerat causas præler matrimonii tentaliones, soliciludines, cl onera, quæ illi muneri inhærent, quibus liberam animi condi­ tionem eorum qui, abdicata voluptate, Deo vacant, opponit Quod vox illa ira·;·« aliquando denotet maximam rerum de­ solationem, non potest obstare quin hic intelligatur de præsenti necessi­ tate. ex curis matrimonio adnexis, quæ obstant nc breve vilæ spatium totum impendatur salutis operibus. 248. Obj. 2. Apostolus non loquitur de merito coram Deo, sed « de tem­ porali bono, commodo, el quiete in hac vita. » Ita Lulherus.5 249. Resp. Profecto edocebat Apo­ stolus fideles de divina voluntate: Spi­ ritum enim Dei se habere non terne» e dixit. Virginitatem prodesse docet, ut virgo sit sancta corpore el spiritu, ethominem innuptum solicitum esse rerum Dominicarum quomodo placeat Deo. Hæc majora sunt quam quæ de sola animi quiete explicari possint. 250. Obj. 3. Quæ de virginibus in Apocalypsi dicunlur, de animabus ido­ lolatria baud maculatis inlelligeuda sunt: fornicationis enim sub imagine idololatria apud Prophetas consuevit designari. 251. Resp. Non interest utrum ani­ mas idololatria labe immunes, vel vir­ gines inlelligamus; constat saltem eam adhiberi imaginem quæ rei conveniat, ideoque virginum puritatem et præmi.i valde commendari. 252. Obj. 4. Singulare vitæ genus (8) Soliloq. I. i. c. i. (4) Mallh. nii. so. (fi) Jn Epithalamio. 31 80 TRACT. XVII. DE SACRIS ORDINIBUS. quo homo a consortio marito sc absti­ enim ancto in immensum numero gra­ net, nature repugnat, ideoque tristem viora fiunt onera reipublicæ. Cæterum facit hominem el austerum, ct morbos longe magis augetur numerus, san­ plnrimaquoIncommoda sccum trahit, ctissimis morum praeceptis servatis quæ ni de peccatis, quorum est causa, cœlibes Christi sacerdotes sedulo tra­ sileamus. dunt. Nec imbelles Hunt qui sanctam 253. Resp. Naturae non repugnarunt hanc insistunt semitam , sed pro sui ulerquo Joannes, Paulus , ct tot san­ status conditione reipublicæ student. ctissimi viri qui coelibatum coluerunt ; §. III. De cœlibalus convenientia. sed cupiditatibus restiterunt. mentis exercitiis quæ hominem , Christianum 258. Sanctissimam et vetustissimam præscrlim , docent, vacantes. Quanto coelibatus disciplinam contra novatores mens corpori præstat, co poliora ha­ nuptiis inhiantes vindicarunt patres benda sunt officia, et magis congrua Tridcnlini : « Si quis dixerit clericos naluræ, quæ homo facit, ratione et in sacris Ordinibus constitutos, vel re­ animi affectibus utens Hilares maximo gulares castitatem solemnilcr professos, sunt et benigni plurimi castitatis cul­ posse matrimonium contrahere, enntores, iisque viribus fruuntur ct vale­ tractumqne validum esse, non obstante tudine, qua carent sectatores volupta­ lege ecclesiastica, vel voto, et oppo­ tis. Quod de peccatis asseritur, caret situm nil aliud esse quam damnare fundamento: nam cœlibalus quem vin­ matrimonium ; posseque omnes con­ dicamus ille est qui corpus et animam trahere matrimonium, qui non sentiunt amplectitur : a quo quis peccato de­ se castitatis , etiamsi eam voverini, habere donum; anathema sil : cum Deus cidit. 254. Obj. 5. Cœlibalus perfectus , id recte petentibus non deneget, nec qualis a Catholicis depingitur, nullibi patiatur nos supra id quod possumus reperitur : ergo tota quæslio de mera lentari. » * Proposilio. notione est, rei veritate non respon­ Sanctissima est cœlibalus disciplina, dente. el sacris Ordinibus maxime conveniens. 255. Resp. Non mera est notio : 259. Probatur 1. ex Scripturis. S. quamvis enim ea sit hominum conditio ul facile labem contrahat quisquis ma­ Paulus ad Titum scribens, continentiam xima non usus fuerit vigilantia, humili inter dotes sacrorum ministrorum re­ effusa prece ; tamen Dei adjutorio censet: « Oportet enim Episcopum sine gravis omnis culpa poterit evitari. crimine esse , sicut Dei dispensatorem : Exempla numero influito suppeditat Ec­ . . . . sobrium, justum, sanctum, clesiæ historia, et etiam hodierna expe­ continentem.«—*ï^xpar» — Hujus vocis rientia , prout constat veris rerum vis obvia omnimodam castitatem indi­ aestimatoribus. cat, quo sensu verbum usurpatur ab σα· 256. Obj. 6. Cum reipublicæ et Ec­ ApOSlOlO: Ei ii Sx iyxfiLTlvtiTai *·}αμ clesiæ detrimento predicalur coelibatus « quod si non se continent, excellentia, quum numerus civium ita nubant; » 8 de iis loqucnlcs qui nulla minuatur, et imbellium *turma huc lege vel volo ad continentiam adstrinilluc congregentur. gebantur. 257. Resp. Inania sunt quæ de civium 260. u Qui sine uxore est, solicitas diminulionc objiciuntur : plerumque est quæ Domini sunt, quomodo placeat (I) See». I»iv. ean. i*. (*) Til. i. i. (8) 1. Cor. vii. e. CAP. XU BE SACRO COELIBATI Deo. Qui autem cum uxore est, soli­ dius est quæ sunt mundi, quomo­ do placeat uxori, cl divisus est.»· Cœlibalus igitur animum soliciludine mundai a vacuum relinquit. ul quis Dei rebus vacet : proinde maxime convenit iis qui ad sacrum ministerium assumpti sunt. Hinc scripsit Paulus ad Timotheum : « Exemplum esto fide­ lium in verbo, in conversatione, in charitatc, in fide, in castitate. ■· * 261. Probatur 2. Patrum testimonio et judicio. Origenes ait : « Si oratio justi sicut incensum offertur in con­ spectu Domini, et elevatio manuum ejus sacrificium est vespertinum; dicit autem Apostolus iis qui in conjugiis sunt : «Nolite fraudare invicem, nisi for» te ex consensu ad tempus, ul vacetis » orationi, ct iterum in idipsum silis :» certum est quia impeditur sacrificium indesinens iis qui conjugalibus neces­ sitatibus serviunt. Unde videtur mihi quod illius est solius offerre sacrificium indesinens, qui indesinenti et perpeluæ se devoverit castitati. 262. S Cyrillus Hierosolymitanus animadvertit : « Decebat purissimum puritatis doclorem ex puris prodire thalamis. Si enim qui apud Jesum bene fungitur sacerdotio, abstinet a muliere: quomodo ipse Jesus ex muliere prodiisset ? » * 263. Eusebius de sacris ministris loquens : « His autem ipsis, ut melioribus studiis vacent liberius, sejunctus a re uxoria victus adamatur, veluti iis qui divina ct incorporea sobole propaganda occupati teneantur : et non unius, ne­ que duorum liberorum, sed acervatim (t) I. Cor. vii 59. Josephus Milner, Anglicanus, in Ecclesiæ historia fatetur Apostolum cœlibalum commendare. Corinthiis respondendo: - In ans­ wer to their queries , he recommends celibacy as preferable to matrimony wberea man can practise it,.nd that I think from general reasons, a. more (..ombK· 1» 1.0«»“’ »·“»" * .... ........... .................... ι·ΐ”"“ 363 innumerabilis multitudinis educatio­ nem , sanctamque disciplinam, ac re­ liquae instituendae vitae coram susce­ perint. « El infra : « Verumlamcm eos qui sacrati sint, atque in Dei ministerio ctilluquc occifpali, continere deinceps soipsos a commercio uxoris decet; qui autem non ad tantum assumpti sint sacerdotii munus , iis idem sermo di­ vinus indulget, ac palam omnibus prae­ dicat, quod honorabile sit conjugium, cl thorus immaculatus , lornicalores el adulteros judicaturus sil Deus. ·1 201. S. Gregorius Nyssenus : « Quo­ modo Dei sacerdotio fungeris, qui ad hoc ipsum ul munus offerres uncius es? Munus sane non omnino alienum , ne­ que supposilum ex iis quæ libi extrin­ secus eveniunt, sed revera tuum, quod est homo tuus interior, qui tamquam agnus innocens, et perfectus esse de­ bet, ab omnique macula ac sordibus remotus. Quomodo hæc ipsa Deo offe­ res, qui legi non obtemperas prohibenti ne sacra impurus facial ? Ac si Deum tibi apparere expetis, quid causæ est cur Mosen non audias, qui populo edi­ cit, ul a nuptiis purus sit, quo Dei aspeclum comprehendat? » · 265. S. Epiphanius canoues violatos a quibusdam clericis, conjugii ante Ordines susceptos initi utentibus jure, querens, ait : « Quod ad ipsam quidem Ecclesiam allinet, ea, ulpote a Spiritu sancto bene ordinata atque constituta, quod decentius est omnibus in rebus considerans, ei rei studere potissimum instituit ; ul quæ divino Numini mini­ steria præstantur, nulla re, quoad fieri potest, distrahantur; utque spiritalia some persons should startle at what I liars men­ tioned as the sentiments of St. Paul, though it be almost impossible for any unprejudiced person to understand him other wise, n Hist, of the Church, cent. i. ch. si. (*} I. Tim. ir. 19. (3) Horn, vsiii. in I. Num. (4) Cat. iii.(5) L. 4. de dem. Er. e i«. (6) L. de Virg. c. ult. TRACT. XVII DE SACRIS OlIDI.XIIUS omni.·) officia quam optima hetissimaque conscientia gerantur. Hoc igitur dico propior subitas functiones alque officia convenire, ut presbyter, ac dia­ conus, el Episcopus Deo penitus vacet. Nam si illis etiam, qui c populo sunt, id ipsum Apostolus præcipil : Ul, inquit, ad tempus vacent orationi ; quanto id magis Sacerdoti praescribit ? Nimirum nullis ut impedimentis avocetur ; quod in spiritualibus secundum Deum nego­ tiis in ipso usu sacerdotii, adminislratioueque ferietur. ·· * 266. S. Leo M. ad Anastasium Episco­ pum Thessalonicensem : « Nam cum extra Clericorum Ordinem constitutis nuptiarum societati et procreationi filiorum studere sil liberum ; ad exhi­ bendam tamen perfectae continentiae puritatem , nec subdiaconibns quidem connubium carnale conceditur : ut et qui habent, sint tamquam non haben­ tes; ct qui non habent, permaneant singulares. Quod si in Ordine, qui quar­ ius a capilc est, dignum est custodiri, quanto magis in primo, aul secundo, vel lerlio servandum est, ne aut levitico ministerio, aut presbylerali honore, aul episcopali excellentia quisquam idoneus existimetur, qui se a volu­ ptate uxoria nedum frænasse dclegilur ? » * 267. Probalur 3. ex Conciliis. Conci­ tum Turonense I anno 461. :■< Cum ergo laico abstinentia imperetur, ul possit orationi vacans, cl Deum deprecans exaudiri : quanto magis sacerdotibus , el levilis, qui omni momento parati esse debent in omni munditia, elpictate securi, ne aul sacrificium offerre, aut baptizare, si id temporis necessitas poposcerit, cogantur?»3 Concilium 268. Arverneuse,anno 535.: « Cum presbyteri atque diaconi sublimi dignitatis apice prorogantur, actibus omnino renuntiem sæculi, cl ad sacrum (1, Uter. Ili- (t; Ep Hxxiv. c. iv. electi ministerium, repudient carnale consortium , ac permixtionis pristina· contubernium permutenl germanitatis affectu : el quisquis ille csl presbyter, atque diaconus, divino munere bene­ dictione percepta, uxoris prius su:e fraicr illico efficiatur ex conjuge : atta­ men quosdam reperimus ardore libi­ dinis inflammatos , abjecto mil.tiæ cin­ gulo, vomitum pristinum, el inhibita rursus conjugia repetiisse, atque in­ cesti quodammodo crimine clarum de­ cus sacerdotii violasse; quod nati etiam lilii prodiderunt. Quod quisquis fecisse cognoscitur, omni in perpetuum, quam admisso jam crimine perdidit, dignitate privabitur. » * 269. Accedunt rationes thcologicœ. Ex sanctitate munerum quibus fungitur sacerdos, liquet expedire ul carnis vo­ luptatibus careal, et Christi Domini exemplum proxime imitetur : ejus quippe fungitur vicibus in oblatione quotidiana , quem munditie eximia animi exhibere decci. Sanctissimam debet enuntiare doctrinam, cl cœlibatum commendare, adinslar Apostoli, quem exemplo etiam suadere oporlct. Peccala dimittendi el relinendi exercet potestatem, confessiones virorum mu­ lierumque excipiendo : vix autem mu­ lieres puellæque sui cordis arcana pan­ derent homini marito oflicio fungi consueto. Morientibus praesto esse de­ bet , sacra unctione el ultimis subsidiis eos donaturus, etiam cum sui discri­ mine. Hoc munus non facile obii, qui uxori liliisque se morbum afferre timet. Soliciludine nimia divitiarum urgetur qui proli consulere debet, doles el omnia vilæ subsidia suppeditando. E conira qui sacrum colil coelibatum, Deo rebusque divinis, cl aliorum saluti, lotus vacare polesl. Esl igitur sanctis­ sima disciplina ; aequissima pariter : nam hoc oneris nemini invito impô­ ts) Can. i (I, Can. xiii. 4. •\P. XII. DE S AGRO COELIBATI'. 365 niiur,sed solemni præmisaa petentibus cet. Adimpletur igitur el Apostoli prægubdiaconaium ab Episcopo monitione: ccp tum, nec uxor fraudatur; consen­ • Hactenus enim liberi estis, licetque sus enim ad lempus datui jura sus­ vobis pro arbitrio ad saecularia vota pendit, Paulo docente,qui indulgcndo transire : quod si hunc Ordinem susce­ dicil se statuere temporis limilem ; peritis, amplius non licebit a proposito consensus in perpetuum proinde jura resilire, sed Deo , cui servire regnare illa prorsus tollil, vinculo conjugii ma­ esl, perpetuo famulari; et castitatem, nente. 272. Obj. 2. Apostolus praedixit in illo adjuvante, servare oportebit, alque in Ecclesiæ ministerio semper esse novissimis temporibus dæmoniacam mancipatos. Proinde dum tempus esl doctrinam quorumdam prohibentium cogitate, el si in sancio proposito per­ nubere propagandam. Ipsa esl lex cov severare placet, in nomine Domini, huc libatus clericos majores obstringens. accedite, n ’ Libera suscipientium Or­ 273 Resp. Aposlolus loculus esl dines voluntate contrahitur hæc coeli­ de hæreticis nuptias prorsus vetanti­ batus obligatio : el nonnisi ob gravis­ bus, qui cl carnes manducandas pari simas causas injungitur, quum san­ rigore prohibebant, ad malum princi­ ctissima sint munera, quæ obvio cui­ pium , seu dæmoncm, earum origi­ quam non sunt committenda. Sapien- nem , sicut et nuptiarum , referentes. tissimo porro consilio Ecclesia illud Eos satis depingit, ul nemo falli queat : exigit, tamquam sinccræ voluntatis pi­ « Attendentes spiritibus erroris, el do­ gnus el indicium quod quis se lotum ctrinis daemoniorum, in hypocrisi lodivino ministerio dicaturus sit, abdi­ quenlium mendacium, et cauteriatam catis penitus carnis voluptatibus. habentium suam conscientiam, prohi­ Objectiones solvuntur. bentium nubere, abstinere a cibis, 270. Obj. 1. Christus velat matrimo­ quos Deus creavit ad percipiendum nii jura relaxari : « Quod Deus conjun­ cum gratiarum actione fidelibus, ct iis xit, homo non separet; » * ct Apostolus qui cognoverunt veritatem. » * De Marconjuges monuit : < Nolite fraudare in­ cionis, Tabani, Manetis aiiorumque vicem. u» Ergo iniqua est et nulla lex sectatoribus optime Aposlolus explica­ cœlibatus, qua saltem parte derogat tur, juxta veterum sensum. Equidem Ecclesia Catholica non prohibet nuptias matrimonio. 271. Resp. Eo loci Christus velat sol­ vel carnes in universum, sed Deum c vi matrimonium, ct, abrogato divortii contra illarum auctorem prædicat, Sa­ jure, vinculum statuit perpetuum, non­ cramenti dignitatem in iis agnoscens. nisi morte alterius conjugis solven­ «Ecclesia cnimmatrimonianon damnat, dum. Hoc sancte servat Ecclesia, ncc sed subjicit, nec abjicit, sed dispen­ permittit mulieri ad secundas convo­ sat, » * uti bene animadvertit Hiero­ lare nuptias, nisi post mortem mariti nymus. Vetando autem clericis majori­ ad sacros Ordines assumpti. Cæterum bus nuptias inire, disciplinam ab Apo­ ne ipsi fiat injuria , velat merito Ordi­ stolorum ætate derivatam, ct Pauli nes suscipere, nisi cx mulieris libero ipsius exemplo, ct consiliis, utdepræconsensu; qui si defuerit, jura conju­ cepto interim taceam , tuetur. 274. Obj. 3. Iniqua est lex quæ ar­ gii luetur, cl ordinatum sacris muneri­ bus carerc jubet, ut ofllcio marito va- duum nimis virtutis opus injengil, de- (I) Ponliflcole Homantim. (·. Malt. xi», β. (3) I. Cor. »·«- (·'■ I. Tim. i», i. tel !.. i. ad». Jotiii. c. xxv. 3«β TRACT. XVII DE SACRIS ORDINIBUS. negato quod communis fragilitas po­ stula! remedio. Hinc inter coelibatus nsserlorcs pauci noscuntur casti, et immania cl publica in plcrisquc regio­ nibus occurrunt flagilia. 275. Resp. Lex nemini id virtutis opus injungit, nisi qui se ei parem profes­ sus fuerit, monitus jam coram altari ab Episcopo. Sibi igilur unusquisque imputet si cupiditatis vchemcnliorcs impetus sustineat, quin agat trium­ phum dc hoste ; vel enim temere se in­ gessit in ministerium, vel subsidiis sibi datis uti neglexit. Profecto si sedulo sanctis vacaverit meditationibus, ct toto cordis affectu oraverit Deum. vi­ gil alioquin el humilis, non csl dubi­ tandum opem ei brevi praestandam. « Ubi plena fuerit continendi voluntas, ct ab oratione atque opeiinus bonis non destiterit vera cordis humilitas; ille qui dixit: «Petile et dabitur vobis; quæ» rite cl invenietis, pulsate cl aperietur w vobis, » quia veritas est ct mentiri non potest, el bene petenti det, et quærenli ad inventiones suas praeparet, el bone pulsanti ipse aperiat, ut ad pe­ netralia vitæ melioris introeat. » Ha S. Fulgentius. * Quod de impudicorum numero ct flagiliis dicitur, detrahen­ tium sanctissimae disciplinae calumnia est: reponuntur enim ubique terrarum Episcopi, sacerdotes, aliique inferio­ res ministri vitam ducentes illibatam, Deo hominibusque probatam. Quod si aliquando contraria occurrant exempla, sanctissimae disciplinae praejudicium non debent facere : hominum enim vi­ tia legi non derogant. Si illud quod pseudo-polilici, vel ipsi libidinis secta­ tores, postulant remedium adhibere- (1) Ad Gallam Ep. i.c. x. (*; « In the Filth month 1781, Mother and tho Elders left Wuler-lJlict , and visited lhe distant parts , from place to place ; «here the Gospel had teen received ; and in all the principal places «liich they visited , they «ere resotted to (rum lhe adja< > id pails ; and their ministry being every lur, folleretur Ecclesia· universae decus virgineum , cl vilia sæpissintc nuptia­ rum velo legeri-ntur j focilo scilicet contingit ea latere , vel nola levi repre­ hendi, quæ in coolibi sacerdote cl in­ notescerent, et gravissime damnaren­ tur. CAPUT XIII. DE MULIERUM ORDINATIONE. 270. Fuisse in veteri Ecclesia pias quasdam mulieres, diaconissarum no­ mine, adquædam munia admissas jam adnotavimus, easque ritu quodam in coctum adleclas. Eas tamen non fuisse sacra potestate, vel ullo saccrdolii munere donatas constat: perpetua enim fuit fides mulieres divino jure excludi a sacro ministerio. Hœretici sæpius iis blandiebantur, sacra ei demandantes munera. Sic Marcus de Valentinianorum cl Gnoslicorum grege iis faciebant facultatem conlicicndæ Eucharistiæ. Collyridiani quarto sæculo in Arabia sacerdolissarum opera panis collyridem in sacrificium Virgini offerebant. Qua· keri apud nos nullum munus mulieri­ bus committunt, sed iis aque ac vi­ ris libertatem loquendi in cœlu faciunt, si Spiritu se commoveri existimarim. Shakeri mulierem veluti matrem suæ sectæ habent, Annam Lee c Quakcris olim, sed quæ anno circiter 1770 in Anglia , aliis Spiritu pariter loto cor­ pore agitatis se sociam dedit. Ejus la­ bores magna cum laude commemorant, haud verenlcs ministerium ei tribuere. * Propositio. Mulieres divino jure excluduntur ab «here accompanied with the gifts of the Holy Ghost , in searching out sin and purging iniquity fiotn lhe soul , Delievers «ere buill up in their moil huljr faith. i> Tho testimony of Christ's se­ cond appearing. Introduction p. xxxiv. Dix Eosnia a Facti. CAP. XIII DE MELIE BUM ORDINATIONE 387 Objectiones solvuntur. iBi.ObjA. Saltem prædicarc possunt sterii munere. 277. Probatur 1. ex Scriptura. Apo­ mulieres, Spiritu Dei eas movente: nam stolus jubet : « Mulieres in ecclesiis ta­ viret mulier unum sunt in Christo Jesu. 285. Resp. Vir el mulier unum sunt ceant : non enim permittitur iis loqui, sed subditas esse, sicut cl lex dicit. in ChrisIo, quatenus ntrique competunt Si quid autem volunt discere,domi viros jura paria in iis quæ ad unimæ salutem suos interrogent. Turpe est enim mu­ sunt necessaria; munera autem sacra lieri loqui in Ecclesia. » * « Mulier insi- Apostolis tradita sunt, non item mu­ lenlio discat cum omni subjectione. lieribus, quibus ne loquerentur in Ec­ Uoccre autem mulieri non permitto, clesia prohibuit Paulus. 281. Obj. 2. Apostolus arguit mulie­ neque dominari in virum ; sed esse in silentio. » s « Mulieres viris suis sub- res loquaces, quæ interrogationibus tlilæ sint, sicut Domino : quoniam vir importunis molestiam creabant.7 Con­ caput est mulieris, sicut Christus ca­ stat autem mulieres vaticinatas esse el put est Ecclesiæ. »5 Quum nec docere, prædicasse, quum Pel rus Joelis vatici­ nec loqui in Ecclesia mulieribus per­ nium impletum affirmet: « Super ancil­ militatur, liquet eas ab omni sacro mu­ las meas, in diebus illis effundam de nere excludi. Spiritu meo, el prophetabunt. »8 278. Probatur 2. ex Patribus. Ter­ 283 Resp. Apostolus absque discri­ tullianus ait : « Non permittitur mu­ mine omnem publice loquendi et do­ lieri in Ecclesia loqui ; sed nec do­ cendi facultatem mulieribus denegat, cere, nec tingere, nec offerre, nec nec nimia quarumdam loquacitate in­ ullius virilis muneris, nedum sacer­ nititur. Quod autem Joel de dono pro­ dotalis officii sortem sibi vindica­ phétisé mulieribus communicaudoenunre. » ♦ liavit, munus docendi non probal:aliud 279. S. Epiphanius : « Si sacerdo­ est enim ex Spiritus sancli inspiratione tium mulieribus mandatum foret, aut enuntiare futura, quod Maris, Matri canonicum quidquam praestare cis in Domini, aliisque contigit : aliud aucto­ Ecclesia liceret, nulli potius quam Ma­ ritate tradere fidei veritates, vel sacra ri® illud in novo Testamento committi obire munia. 28G. Obj. 5. In ipsa ad Corinthios sacerdotis officium debuit; — verum longe Deo aliter est visum. » “ epistola , in qua fœminæ loquaces re­ 280. S. Joannes Chrysostomus : prehenduntur, traduntur regulæ qui­ • Quando de Ecclesiæ præfcctura agi­ bus dirigantur mulieres publice prætur, universa quidem muliebris naiura, dicantcs el orantes : ergo a mente Apo­ functionis istius moli ac magnitudini stoli alienum fuit iis velare publicum verbi ministerium. cedat oportet. »e 287. Resp. Quæ tradit Paulus de co­ 281. Accedit ipsa rerum convenientia, quæ dictat mulierem non debere in ma colenda, el develo capitis adhiben­ gradu eminentiori constitui, Dei vices do, non spectant prædicationis vel ora­ obeuntem in iis quæ pertinent ad ani­ tionis munus, sed cœlus publicos, iii quibus quomodo mulieres se gerere ma· salutem. Ordinibus sacris, cl omni sacri mini­ It) I Cor. xiv. 5l.(«)l- Tini· “·<'· (ajF.ph. v.«. (*) '■· •leVe'· •'rg-c· ""· )s; llær. I»». «U »<· "■ de s‘"rd· . (7) To reprove tbe incon»idcraic and talkative «omen among the Corinthians, nbo troubled tho church ofCbnsl with their unprofitable question».· Barclay, Apology .prop x.S. x *,j,. (>) Aci. ii. 17. TRACT. XVII. DE S ACUIS ORDINIBUS. dcbcnnt, el qua ralione induendæ, docet. De publico munere ab iis exer­ cendo ne verbuni quidem. 288. Obj. 4. Paulus mulierem laudat quæ una cum ipso laboravit in Evangelio : « Salutato Persidem charissimam, qux mullum laboravit in Domino, v1 * Adjuvo illas quæ mecum laboraverunt in Evangelio. »· 289. Resp. Laborant utiliter mulieres quando piis vacant operibus quæ in utilitatem Evangclii cedunt. Plurimae egregiam præsiiieruni operam hac cx pario, quas debitis ornavit laudibus Paulus, quin sacrum aliquod munus iis attribueret. 290. Obj. S. Experientia constat plu­ rimos mulierum ministerio ad Deum conversos, quod indubium facit hoc Deo gratum.3 291. Resp. Nulla experientia valet contra manifestum Pauli vetitum, tota suffragante antiquitate Christiana. Suo spiritu falluntur qui specie quadam se duci patiuntur. CAPUT XIV. DE ORDINATIONIS EFFECTIBUS. 292. Vindicato sacro cœlibatu,quæ de Ordine diximus summatim repetere juvat, antequam tractatum claudamus. Sacra ordinationis effectus ex discepta­ tis colliguntur.Imprimis, Xa|>«rM» tribui­ tur, donum scilicet quo potestas ad sa­ cra obeunda munia datur, cl anima Iit Deo acceptior. Hinc precatur Episco­ pus juxta Euchologium Græcum : « quem libi presbyteri gradum subire complacuit, dono sancti tui Spiritus adimple. ■ Juxta Pontificale Romanum dicit : « Super hos famulos tuos bene- dictionem sancti Spiritus el graliæ sa­ cerdotalis infunde virtutem. » Verba autem Apostoli interpretatur S. Joan­ nes Chrysostom us: · Gratiam quam ac­ cepisti ad Ecclcsiæ institutionem , el ad omne religionis obsequium, quippe hanc vel excitare, vel exiinguere in no­ bis est. » * Hinc S. Thomas Aquinas adnotat : « Ad idoneam cxcculionem Ordinum non sufficil bonitas qualiscumque, sed requiritur bonitas excellens: ul sicul illi qui Ordinem suscipiunt, su­ per plebem constituuntur gradu Ordi­ nis , ita et superiores sint merito san­ ctitatis : et ideo præexigilur gratia, quæ sufficiebat ad hoc quod digne con­ numerarentur in plebe Christi : sed conferlur in ipsa susceptione Ordinis amplius gratiæ munus, per quod ad majora reddantur idonei. » ’ 293. Characterem quoque imprimi ex eo colligi potest quod Apostolus cha­ risma illud in Timotheo manere dicat. Equidem ex Augustino didicimus Ba­ ptismum et Ordinem ea ralione conve­ nire, ul neuter penitus amitti possit. Hinc perpetua consuetudo Ecclcsiæ fuit nunquam iterare Ordines semel da­ tos; ordinatos etiam ab haereticis ct schismaticis pœnilentes suscipere, abs­ que nova ordinatione, quamvis aliquan­ do ritus haud absimilis perageretur, ut omnibus pateret Ecclcsiæ auctori­ tate eos in posterum sacra obilurosjnunia. Merilo igilurTridcnlini patres ana­ themate percusserunt eum qui dixerit ex sacerdote laicum fieri posse; id enim perpetuo Chrisli sacerdotio, quod or­ dinatione communicatur, cl constanti Ecclcsiæ traditioni ct fidei repugnat. Dat potestatem et gratiam ad singulos ministerii actus; sed oportet eam haud negligcrc. Suscitanda est oratione et (<) Rom. ivi. it. forted the souls of his children ; which manifest (i) Pbil. iv.S. experience puts the thing beyond all controversy.» (5) · It hath been observed ,lliat God hath effec­ Barclay's Apology , Prop. x. § xxvii. tually , in Ibis day, converted many souls by (*) Hom. I. in Tim. tbe ministry of women ; and by them also com· (6} In Suppl. qu. S3, art. I , in c. in reap, ad S. CAP. XIV. DE ORDINATIONIS EFFECTIBUS. pietatis exercitiis, quum vigiles nosjubeat esse Deus. 901. Hi effectus tribu un tu r episcopa­ tui, sacerdotio, et diaconatui, quum unicuique Sacramenti ratio videatur competere. Minores Ordines ct subdiaconalus eosdem habere effectus censentur ab iis theologis, qui ca sacra­ menta censent. Cæleri existimant gra­ tiam in iis suscipiendis datam, totam pendere ex Ecclcsiæ precibus, el pia suscipientium voluntate: nullum porro imprimi characterem, ideoque posse absque culpa eum ad saeculum redire, qui minores lanium Ordines suscepe­ rit; non item subdiaconum : jam enim lege cœlibatus et perpetui ministerii tenetur, prout monet Pontificale. 295. Onera Ordinibus inferioribus et lonsuræ annexa nulla sunt; habitum tamen ecclesiasticum , talarem scilicet vestem, el tonsuram deferre debent, qui privilegiis clericorum frui velint. Sic indutos canones jubent subdiaco- (I) Cone. Trid. Sess. liv. cap. vi. de Hel­ ii) lunoc. Ili. in Cone. Lat. 3W nos ct majores omnes clericos incede­ re ,· et divinum quotidie recitare Ofllcium, * cl illibatam servare castitatem. Quum lex irrita declarans hujusmodi matrimonia a Summis Pontificibus lata et pluribus in Conciliis œcumenieis probata sit, — Concilio scilicet primo el secundo Lateranensi anno 1123’ et anno 1139 * — , liquet Concilium Tri­ denti num optimo jure anathemate per cussisse eum qui dicerei ea valere . non obstante lege ecclesiastica. Equidem constat ex Christi verbis rata fore in cœlis quæ Ecclesia in terris solvit el ligat, ideoque nullius prorsus vis sunt qæu, ejus legibus spretis, attentan­ tur. Obedientiam et reverentiam etiam sancte pollicetur sacerdos Episcopo, quæ in munere adimplendo juxta Ecclcsiæ sanctiones, et in mandatis eum in finem directis excipiendis el exequendis praecipue exercenda est Hæc de Ordine sacro breviter dixisse sufficiat· (S) Cone. Lat. I. can. ixi. apud l.abb. 1.1. p ββι». (4, Lal. it. can. vii.tb. p 10·«. TRACTATUS XVIII DE MATRIMONIO. caput i. veluli totius mali radicem anno 1770 testimonium publice tulit, omne viri el DE HONESTATE MATRIMONII. mulieris commercium reprobans. In American), postquam ex ergastulo, in I. Matrimonium diclum videtur quasi quo veluti amens detenta erat, dimissa matris munium, quia eo dirigitur ut fuisset, anno 1774 pervenit, ex quo proles pariatur el alatur. Ipse matrimo­ secta in varias diffusa plagas oppida nii contractus definitur, contractus legi­ habet, vel aedificia perampla oppidorum timus virum inter et fœtninam, quo sibi adinstar, in provinciis Ohiensi, Keninvicem suorum corporum dominium tuckiensi. et alibi. Homines mulieresque perpetuum tradunt in usum conjugii. in eadem domo vivunt, sed cellulis Status matrimonii, seu conjugum con­ separatis, et se ab omni carnis volu­ ditio, dicitur in Catechismo Romano ptate abhorrere vehementer profitentur. • viri et mulieris maritalis conjunctio, Hi nuptias profanas æslimanl, turpitu­ inter legitimas personas, individuam dinisque velamen :1 in eo constituentes vilæ consuetudinem retinens. » originis peccatum quod Heva Adae ex2. Veteres quamplurimi hæretici nu­ petierit consortium maritum.’ Pestem ptias prorsus damnarunt, Saturninus idcirco in Manichæorum variis propa­ scilicet, Marcion, Talianus, Encratitæ, ginibus toties recisam , iterum exscin­ Eustathiani, Manichaei, quorum propago dere opus est. Propositio. in Albigcnsibus visa est. Anna Lee, Matrimonium est de se licitum et nata in oppido Manchester, de qua antea verba fecimus, contra carnem honestum. (I)· How then ia it, that the fallen posterity of Adsm have under the sacred pretest of a com­ mand or ordinance of fiod, pretended to solemnito that which in itself is profane, and Io sanctify that andean thing . out of which they have pro­ ved to a demonstration that they can hung nothing clean t » The Testimony ol Christ's se­ cond appearing p. I. ch. iv. η. Λ1. Che myittry of iniquity. (») The Tcstimon * of Christ’s second appearing, ch. iii. n. tv. 37f TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO. * « Adam non est seductus; mu­ 3. Probatur f. ex Scripturis. « Dixil esse, w quoque Dominus Dons : Non est bonum lier autem seducta in prævaricationfr esse hominem solum : faciamus ei ad­ fuit. Salvabitur autem per liliorum ge­ jutorium similo sibi. ■» « Dixilque Adam nerationem, si perm inserit in fido, et . . . relinquet homo patrem suum, dilectione, et sanctificatione, cum so­ el matrem , et adhærcbil uxori suæ: ot brietate. » ’ « Honorabile conniihiuni erunt duo in carne una. » * « Masculum in omnibus, et thorns immaculatus. »· et fœminain creavit cos. Benedixitque Christus refe-tur nuptiis adsistens, illis Deus, ot ait : Crescito, el multipli­ miraculum , aqua in vinum mutata, camini, ot replete terram. ■> ‘Geneseos patrasse. · 4. Probatur 2. Conciliorum authoriverbis paulo ante citatis a Christo re­ latis, ita concludit : « itaque jam non tate. Gangrense sæculo IV. contra Eusunt duo, sed una caro Quod ergo stalhium : « Si quis vituperat nuptias, Deus conjunxit, homo non separet. »8 et dormientem cum viro suo fidelem « Propicr fornicationem autem unus­ ac religiosam detestatur, aut culpabi­ quisque suam uxorem habeat, et una­ lem aestimat, velu! quæ in regnum Dei quaeque suum virum habeat. Uxori vir introire non possit ; anathema sil. · debitum reddat : similiter autem ct • Si quis vel virginitatem, vel conti­ uxor viro. . . . Nolite fraudare in­ nentiam professus, tamquam abomi­ vicem , nisi forte ex consensu ad tem­ nabiles nuptias judicat, ct non propter pus, ul vacetis orationi : et iterum re­ hoc solum, quod continentiae ct virgi­ nitatis bonum sit, sanctumque propo­ vertimini in idipsum................. Quod sinon se continent, nubant. Melius est situm ; anathema sit » « Si qua mulier enim nubere, quam uri. Iis autem , qui virum proprium relinqueris , discedere matrimonio juncti sunt, praecipio non voluerit, nuptias cxsccrans ; anathema ego, sed Dominus, uxorem a viro non sit.»10 Toletanum I. anno 400. : « Si quis discedere. ... Si autem acceperis uxo­ dixerit, vel crediderit, conjugia homi­ rem, non peccasti. Et si nupserit virgo, num , quæ secundum legem divinam non peccavit. ... Si quis autem tur­ licita habentur, execrabilia esse; ana­ pem se videri,existimat super virgine thema sit. » “ Bracarense I. anno 561.: sua, quod sit superadulta, ct ita oportet i' Si quis conjugia humana damnat, el fieri : quod vult faciat; non peccat, si procreationem nascentium perhorre­ nubat.... Igitur et qui matrimonio jun­ scit, sicuti Manichieus cl Priscillianus git virginem suam, bene facit : el qui dixerunt ; anathema sil. » 11 Patrum non jungit, melius facit. » *« Spiritus au­ testimonia referre supervacaneum vi­ tem manifeste dicit, quia in novissimis detur. temporibus discedent quidam a fide , Objectiones solvuntur. attendentes spiritibus erroris, et do­ 5. Obj. 1. Apostolus ail : « Bonum ctrinis daemoniorum, in hypocrisi lo- esi homini mulierem non tangere. »11 quentium mendacium , et cauteriatam Quum autem conjugibus permittere habentium suam conscientiam , prohi­ videatur carnis commercium, id sc bentium nubere. »8 « Volo ergo juniores profitetur facere «secundum indulgen­ nubere, filios procreare, matres familias tiam; » *· scilicet cum nosset cos fla­ ti; Gtn. ii. 18. ss. i») Ibidem i. M. |J) Malt. iii. c. (8)1 Cor. vii.l. (S) I Tint. iv. I. (6) Ibidem v. ii. 'j; Ibid. ii. u. (8) lleb. liii. I. in) Joan. ii. (10) Can. i. ii. xiv. (11) Can. xvi. (12) Can.ii. (IS) I. Cor. vii. I. (Ii) Ibidem v. C. CAP. I. DE HONES! ATE MATRIMONII. 373 prare libidine, censuil imam præplu­ ex consensu vacaverint orationi, osten­ dunt haud agi de re quam dissimulabat, ribus uxorem illis permittendam. * «. Resp. Apostolus præstantiam vir­ fced quam omnino probavit. 11 Obj. 4. Res uxoria homines a ginei status praedicat, sed conjugium probat, et ejus jura inculcat, adeo ut cœlesti regno detinuisse refertur ; ea conjuges doceat teneri ad sibi invicem ■enim fuit cujusdam excusatio ; « Uxo­ * officia præslanda, voluti stricta lege rem duxi, el ideo non possum venire.» 12. Resp Plurima quæ licent sæpius debita. Quod autem indulgentiam vocat hanc quam tradit disciplinam, respicit sunt occasiones salutis officia negliconjugii officium, quod non imperatur gendi : quæ tamen non ideo sunt im­ a Deo, sed voluti indulgclur; liberum probanda ; sed cavendum ne ita iis enim est conjugibus ex mutuo consensu inhærcamus, ul quod unice necessa­ ab co abstinere. Non igitur censendus rium est haud impleatur Equidem inter est Apostolus tantum tolerare unius excusationes recensentur boum et vili® conjugis societatem maritam , sed san­ emptio, quam tamen nemo facile dixerit cire; quod utique non contigisset si de lege divina vetitam. re mala ageretur. 15. Obj. 5. Patres nuptias damnant. 7. Obj. 2. Apostolus minatur con­ Tertullianus explicans locum Apostoli . jugibus carnis ærumnas, libidinis sci­ « Melius est nubere, quam uri, · dicit; licet ignes, ut eos a conjugio deterreat. « Sic accipiendum est, quomodo me­ 8. Resp. Monet quidem conjuges plu­ lius est uno oculo, quam duobus ca­ rima secum trahere incommoda, onera, rere : si tamen a comparatione disce­ el pericula id vitæ genus ; sed nihil das, non erit melius unum oculum dicit quod peccatum necessario ei in- habere, quia nec bonum.»5 Siricius hærere significet. Non autem da­ matrimonium vocat « pollutiones. » · mnanda est vitæ ratio, quæ per se S. Hieronymus · Si bonum est mulierem innocua, aliquod habet discriminis vel non tangere, malum est ergo tangere. incommodi. Nihil enim bono contrarium est, nisi 9. Obj. 3. « Qui autem in carne malum. Si autem malum est, et igno­ sunt, Deo placere non possunt.»1 Igitur scitur, ideo conceditur, ne malo quid matrimonii usus tantum tolerabatur, deterius liai. »7 donec possent induci homines ad cru­ 14. Resp. Tertullianus, jam Montanisla, secundas nuptias eo loci damnat: cem suam amplectendam. 10. Resp. Ii in carne intelligunlur esse, prima autem foedera semper tuitus est. qui suis cupiditatibus se totos dedunt; Siricius « pollutiones » vocat illicitas non item qui eas coercent intra justi eorum conjunctiones, qui vinculo con­ matrimonii limites. Ideo Apostolus tinenti® antea erant devincti ; sacer­ universos fideles alloquens, qui ple- dotum , monachorum, vel laicorum qui rique vitam ducebant maritam, dixil : publicam egerant poenitentiam. S. Hie­ » Vos autem in carne non estis, sed in ronymus « mali » vocabulum mitiori Spiritu , si tamen Spiritus Dei habitat sensu adhibet, ut indicetærumnasquæ in vobis. »3 Quæ monita dat conjugibus, ex matrimonio facile oriuntur; qunin ne fraudent se mutuo, et ul iterum enim dixisset :« Tantum est igitur inter revertantur in idipsum, si ad tempus nuptias el virginitatem, quantum inter (1) Testimony of Christ's second appearing , p. 11, ch. iv. n. 12. (2) Horn. nii. 8. (S) Ibidem 9. (4) Luc. xiv. 10. (J) I., de exhort, casi. c. iv. (6) Ep. ad llirorrium Tarncon. (7j L. I. e. iv. adv. Jovin. 374 TRACT. XVIfl. OF. MATRIMONIO. non peccare el benefhccre, ••subjunxit: prævaricationem, quæ causa est cur - imo. ul levins dicam, quantum inter omnes homines ea labe inficiantur: bonum cl melius. » Quantum ahhorrnc- " Carnalis concupiscentiae malum, » rii ab errore damnantium nuptias, inquit Augustinus , « propter quod ho­ liquet ex iis quæ præfatus est : « Neque mo qui per illam nascitur, trahit ori­ vero nosMarcionis cl Manichaei dogma ginale peccatum , discernamus a boni­ sociantes, nuptiis detrahimus, nec Ta- tate nuptiarum. Hæc enim, quæ ab im­ tiani principis Encratitarum errore de­ pudentibus impudenter laudatur, pu­ cepti, omnem coitum spurcum puta­ denda concupiscentia nulla esset, nisi mus : qui non solum nuptias, sed et homo ante pcccassel ; nuptiæ vero es­ cibos quoque, quos Deus creavit ad sent , etiamsi nemo peccasset. » Pudet utendum, damnat cl reprobat. . . . conjuges ob vehementem quam in actu Non ignoramus honorabiles nuptias, cl conjugali experiuntur libidinem , quæ thorum immaculatum.Legimus primam peccatum originis secuta est, sicut pu­ Dei sententiam : « Crescite, el mul- duit Adam el Evam, se visis : nec ta­ » tiplicamini, et repleto terram : » sed men aliquid de se turpe in homine a ita nuptias recipimus, ut virginitatem, Deo condito, nec in opere conjugii, quæ de nuptiis nascitur, præfcramus. » quod Deus instituit et sanxit, suspicari El postea : « Nunc autem cum haere­ fas est. ticorum sit damnare conjugia, el Dei CAPUT II. spernere conditionem , quicquid de laude dixerit nuptiarum, libenter au­ bfc SACRAMENTO. dimus. Ecclesia enim matrimonia non damnat, sed subjicit : nec abjicit, sed 17. Lutherus nuptias licere docuit, dispensat. « 15. Obj. 0. Nuptiale commercium sed Sacramenti naturam et dignitatem non potest esse absque libidine, quæ habere negavit. 1 Calvinus de Sacra­ peccandi est proxima occasio : imo et mentis agens , dicit: « Postremum est peccati originalis transmittendi causa. Matrimonium, quod ut a Deo institu­ Præterca pudet conjugatos operis con­ tum fatentur omnes , ita pro Sacra­ jugalis , ulpote turpis. mento datum nemo usque ad Gregorii 16. Resp. In praesenti rerum condi­ tempora viderat, n « Hæc communis est tione libido quidem in operenuptiarum apud novatores ratio sentiendi. Catho­ adest, quæ tamen peccatum non est lica e contra fides docet illud esse intra limites legitimi commercii ad ge­ vere el proprie Sacramentum novæ Le­ nus hominum propagandum. Nec inde gis : < Si quis dixerit, Matrimonium orilur proxima peccandi occasio ; quam­ non esse vere et proprie unum ex se­ vis enim contingere possit conjuges ptem legis Evangelicæ Sacramentis a libidini indulgentes peccare, levius, Christo Domino institutum , sed ab ho­ vel gravius, id tamen suae voluntati et minibus in Ecclesia inventum, neque infirmitati tribuendum est : possunt gratiam conferre ; anathema sil. »s enim, Deo adjutore, ita nuptiis frui, Propositio. ut ne levem culpam admittant. Trans­ Matrimonium est vere et proprie no­ mittitur peccatum originis ad prolem, væ Legis Sacramentum a Christo insti­ non ob conjugii opus, sed ob Adæ tutum. (I) L. do capi. Babjl. (i; Inti. I. iv- c. xix.n. 31. (3) Sces.xxiv. < an. i. CAP. II DE SACRAMENTO. 575 ideo quia in Deum peccat, Sacra­ menti coelestis amittit consortium. » ‘ 22. 8. Chrysostomus : « Sacramen­ tum sunt nupti», et imago dilectionis Christi, quam erga Ecclesiam declara vit. » * 25. S. Augustinus ; · In civitate Dei nostri, in monte sancio ejus, hoc csl in Ecclesia , ubi nuptiarum non solum vinculum, verum etiam Sacramentum ita commendatur, ut non liceat viro uxorem suam alteri ira Iere. » · El « In nosiraiiim quippe nuptiis plus valet sanctitas Sacramenti, quam fœcunditas uteri. » 7 Et : « Donum igilur nuptiarum per omnes gentes atque omnes homines in causa generandi est, et in fide castitatis : quod autem ad populum Dei perlinet, etiam in sanctilate Sacramenti. » · 34. Probatur 3. ex Græcorum et Orientalium omnium sectarum consensu. Ex eorum Eucbologiis aliisque plurimis documentis constat eos agno· scere Matrimonium tamquam verum Sacramentum. Vide sæpius citatam Jeremix Constanlinopolilani Responsionem ad Theologos Wurtembergenses. In Synodo Constantinopolilana anno 19. Probatur 2. ex Patribus. Tertul­ 1617 Grxui recensent cum exteris Sa­ * lianus : ■ Unde sufficiam ad enarran­ cramentis : « honorabiles nuptias, qua dam felicitatem ejus Matrimonii ,quod omnia , ul Sacramenta el divinam gra­ Ecclesia conciliat, et confirmat oblatio, tiam conferentia, antiqua nobis tradi­ et obsignat benedictio , Angeli renun­ tio reliquit. » ’ Objectiones solvuntur. tiant, Paler ratum habet? » *■ 25. Obj. I. Matrimonium res est mere 20. Clemens Alexandrinus : ■ Matri­ , quam ad Sacramenti digni­ monium aliquid sacrum est, el divi· naturalis i num-. »5 itatem a Christo eveciam fuisse nullo 21. S. Ambrosius : «Cognoscimus 1Scriplur» testimonio, vel anliquæ Ec­ certo documeulo constat. praesulem, custodemque conjugii esse clesiæ c 26. Resp. Plura sunt Scriptune testi­ Deum, qui non patiatur alienum torum pollui. Quisic egerit, peccat in Deum, nmonia qux suadent Christum gratia fœdus matrimoniale sanxisse et cujus legem violat, gratiam solvit : el sua s tS. Probatur 1. ex Scripturis. Apo­ stolus verba quæ protulit Adam, visa Eva, recital: « Propter hoc relinquet homo palrem ct matrem, el adhaerebit uxori suæ , et erunt duo in carne una η Deinde subjungit : « Sacramentum hoc magnum est, ego autem dico in Christo et in Ecclesia. » 1 ri rtvra /xiy * l«r>’, i* * ·)· «ir Xpiffrer mi Sir ri» ΙηλχτΜ». Illud quod inter conjuges in­tercedit vinculum, arcanum est ple­numsacra significatione, quatenus ad1 Christum cl Ecclesiam refertur; homo) enim parentes deserit, ul mulieri con­jungatur, qui nexus exhibet ardissi­mam Christi cum Ecclesia conjunctio­nem j hæc enim,veluti mulier extrauea,, assumpta csl in Filii æterni, hominiss facti, consortium. Conjugium igilur ab) inilio fuit res mysterio plena, quæ8 imago quædam erat conjunctionis5 Christum inter et Ecclesiam olim se-cuturæ. Quatenus existit in Ecclesia,, fidelibus fcedus illud ineuntibus, estl res sacra, quæ mysterium jam imple­tum celebrat, munia conjugum Christii et Ecclesiæ exemplis commendat, ett gratiam procul dubio conferi qua pos­sint obiri. (IjEpli. ».31. (i) L. ii. od uior.c. ull. (J) Strain. I. iii. (*) L. I de Abraham c. vii. (5; Uom. Iii. ia Gea. (β) L. de fide ei operibux t. vii. (IJ L. de bono conjug. c. xriii. («J Ibid. c. uir. (», Ari. i». 57« 1 TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO snnclilicasso. Adslllit ipse nuptiis : vin - suit non constat: do materia, forma, el ministro disputant vehementer theoculum conjugii nulla ratione solvon dum decrevit, illud divinitus impost·- logi Ergo nihil certum de sacramcntum declarans : « Quod Deus conjunxit,, tali ejus dignitate asseri potest. 52. Resp. Mirum non est varias his homo non separet. » Apostolus de Ma­ trimonio tamquam de sanctissimo hy­ dc rebus ortas esse controversias, dere, cl symbolo disserit. Cæterum quum tamen de sacramentel) dignitate etsi hæc invicta non habeantur argu­ matrimonii unanimis sit theologorum menta, plurima quæ laudavimus Patrum omnium tum veterum tum rccentiorum veterum testimonio , el perpetua (Ides consensio. Ob ritus qui in Sacramentis ct consuetudo Latinorum pariter el administrandis semper adhibebantur, Græcorum, probant Christiana sub lege difficultates nonnullae orlæ sunt, quum Matrimonium esse verum Sacramentum. quidam ritus nonnullis viderentur ad 27 Obj. 2. Ad matrimonium perti­ essentiam perlinere, aliis ad solemninent plura , quæ ad Sacramentum per­ talem. Sic semper exploratum esi in Ecclesia Matrimonium esse Sacramen­ tinere pudet dicere. 28. Resp. Officia quæ ex matrimonio tum , ct necessario exigere liberum jam inito derivantur, juxta sancta Dei contrahentium consensum : utrum au­ instituta nullam turpitudinem conti­ tem consensus ille ex necessitate Sacra­ nent : ipsum autem matrimonium con­ menti debeat coram sacerdote præslari stat mutuo ulriusque contrahentis con­ disputatur, omnibus falentibus valere sensu, quo rite praestito conficitur Sa­ matrimoniale fœdus eo absente initum. cramentum : « non enim defloratio Ab initio Ecclesiæ matrimonii sanctitas virgnilatis facit conjugium, sed pactio effecit ul coram sacerdote celebraretur: quæ consuetudo vim legis habuit; sed conjugalis, >> ut tradit Ambrosius. 1 29. Obj. 3 Nullum est symbolum in quum ethnicorum foedera matrimonia­ matrimonio a Christo institutum, quum lia vim naturalis contractus habere in conjugium ab exordio mundi extiterit. comperto esset, ea saltem vis inesse 30. Resp. Ipsum fœdus nuptiarum agnosccbalur in fidelium conjugiis, exlilit quidem ab exordio mundi, fuit- absente sacerdote, contradis : utrum <|ue typus conjunctionis Christi cum autem sacramcnlalis dignitas iis etiam Ecclesia : sed mystica ejus significatio inesset, dubitatio aliquos incessit. 35. Obj. 5. Si matrimonium agnitum non fuit, nisi Christo adveniente, solemniter et perspicuo explicata Hinc fuisset tamquam Sacramentum , nefas illud Christus instituisse recle dicitur, fuisset illud clam contrahere, solis ob significationem ct gratiam ei tribu­ partibus præsentibus ; quæ tamen di­ lam. Exlilit juxta plerosque iris ante sciplina ante Concilium Tridentinum diluvium : non tamen innotuit tam­ adeo viguit, ut jure Canonico copula quam signum ftederis quod Deus po­ poslSponsalia de futuro matrimonii vim stea cum hominibus iniit : quapropter obtinuerit. Fræierea penes Ecclesiam de ea tamquam de re nova loquitur non est Sacramentorum substantiam Deus : « Arcum meum ponam in nubi­ mutare : ipsa tamen in Concilio Tribus coeli, et erit signum foederis inter dentino irritum declaravit matrimo­ me, et inter terram.» ’ nialem’ consensum absente parocho 51. Obj. 4. De tempore quo Christus præslitum, quamvis antea valeret. Matrimonium inter Sacramenta recen­ 34. Resp. « Tametsi dubitandum non ti; I,. de insl. Virg. c. Viii. (s; Gen. ix. <3. CAP. III. DE SACRAMENTI RATIONE 377 est clandestina matrimonia , libero mis fuit theologorum sententia, ante contrahentium consensu facta , rata et Melchiorem Canum , qui scripsit anno veraessemairimonia,(|uamdiu Ecclesiâ 1362, Sacramentum Matrimonii non ea irrita non fecit .... nihilominus alium habere ministrum, quam ipsos S. Dei Ecclesia ex justissimis causis contrahentes. ■> Ila leslalur Josephus illa semper detestata est ct prohibuit.»» Carrière, doctissimus theologus, qui Ita Tridentini patres. * Jus igitur Ca- nuperrime hanc materiam pertractavit. * nonicum copulam instar matrimonii Hujus senlenliæ, quæ el nostra est, habuit, quando praecesserat solemnis ratio præcipua videtur esse , quod matrimonii promissio, quia consensus contractus matrimonialis, qualis ab parlium in matrimonium præsumeba- initio exlilit, sit ipsum Sacramentum lur. Mala tamen quæ ex occultis con- novæ Legis ; nec enim Christus noscitur jugiis persaepe oriebantur patribus Tri- aliquid in eo immutasse, sed primariam dentinis extilcrunl occasio statuendi ejus naturam, duorum scilicet indivinullos in posterum habendos esse con- duam societatem, revocavit, vim ejus traclus matrimoniales, quibus paro- inviolabilem declaravit, et sua sanchus, vel alius sacerdos dc ejus,seu ctiouesanctitatem etgratiam conjugum Ordinarii, licentia , cum duobus vel fidelium fœderi indidit. Pro ratione tribus testibus non adesset, ubicumque igitur contractus, ipsi qui suam sibi scilicet decretum hoc promulgatum invicem fidem oppignerant, ministri fuisset. Manet immutata Sacramenti viflenlurSacramenti. Hæc sententia sua natura , contractus scilicet legitimus: simplicitatecommendatur, el quum per sed Tridenlina sanctione lit ul contra- annos saltem quadringentos in scholis cius ille non existai ob legem eum irri- obtinuisse noscatur, ab ea vix reco­ lantem, quando conditiones indicatæ dendum putamus. Rationes in utramservalæ non sunt. que pariem agilare noslri instituti 33. Obj. 6. Matrimonium virginitati non est, quas apud Benedictum XIV.? præstaret , si Sacramentum foret: et Sardagnani,4 vel ipsum Carrière,5 exOrdini etiam maxime conveniret. positas {videre quis poterii. 36. Resp. Gratia et sacra significatio 58. Constat quidem ex omnium con· quæ matrimoniali fœderi adnectunlur, sensioue sacerdotis præsentiam et nunon efficiunt ul illud virginitati praestet, pliarum celebrationem, juxta ritum quum hæc animum liberiorem ad Deo ecclesiasticum, requiri ex consuetudine vacandum semper relinquat, matrimo- quæ in ipsa sanctitate Sacramenti iuninium turba solicitudinum sequente, litur: et graviter peccare contrahentes, Hæc etiam demonstrant illud parum qui, sprelo sacerdotis ministerio, conconvenire clericorum majorum condi- trahunt, remotis arbitris, vel coram tioni, qui lotos Deo deditos se exhibere præcone hærelico, vel coram magistratu debent. civili. Ministrum idcirco solemnilalis plures dicunt sacerdotem, qui tamen CAPUT III. censent absque eo et contractum ei DE SACRAMENT! ratione. 57. « Communissima cl fere unani- (I) Sess. I* iv. crp. ». do ΠεΓ. (i) Do Matrimonio , opera Jos. Carrière, Setn. 8. Sulpitii Prcsbyl. Vic. Gen. Paris, anno I8Î7. Sacramentum esse posse, in iis regio­ nibus in quibus lex Tridenlina clandeslinum matrimonium declarans invali- (S,' De Synodo I. viii. c. sii. liii. (4) De Mairim. ari. viii. Conlrov. i. qu. J. 4. B. (5) De Mairim. vel. i. c. ii. TRACT. XVIII. BE MATRIMONIO. dum, non viget. Adversæ senlenlïæ formam in verbis ministri reponunt ; patroni fatentur contractum existere constat enim quæ nunc plerumque posse solo contrahentium consensu, usurpantur verba : « Ego conjungo vos Sacramentum voro nequaquam absque etc ; » non ubique obtinere, nec ante sacerdotis opera : quam tamen distin­ quingentos annos in usu fuisse ; el ctionem contractus a Sacramento in magnam morum varietatem in benedi­ haptizalorum hominum nuptiis rejiciunt ctionis sacerdotalis rilu apud Ecclesias theologi contrarii, tamquam funda­ antiquitus extitisse , quam nec penitus mento in traditione carentem, ct in sublatam voluerunt patres Tridentini, tribunalibus Romanæ Ecclcsiæ, quæ libertate verba usurpandi pro provin­ mater ct magistra est omnium, nun­ ciarum more relicta : » Parochus, viro el muliere interrogatis, ct eorum mutuo quam receptam 59. Juxta sententiarum de ministro consensu intellecto, vel dicat :« Ego varietatem, variae etiam de materia el » vos in Matrimonium conjungo , in forma circumferuntur opiniones. Qui » nomine Patris, el Filii, et Spiritus nobiscum contractum esse ipsum Sa­ » Sancti : » vel aliis utatur verbis, juxta cramentum censent, materiam circa receptum uniuscujusque provincial ri­ quam versatur, esse corpora contra­ tum. n ’ Tanta varietas et arbitrium hentium in usum conjugii tenent, for­ adeo liberum in forma Sacramenti a mam vero consensum quo sibi invicem Christo statuta vix potest admitti. Nobis tradunt dominium in sua corpora. igitur persuasum csl consensum con­ * Causa efficiens matrimonii, » inquit trahendum, sive verbis, sive nutibus Eugenius in decreto pro Armenis, significatum , formæ habere rationem «regulariter est mutuus consensus per pro natura contractus, quam immular verba de praesenti expressus. » Qui sa­ lam Christus reliquit. 40. Ex sententia de discrimine con­ cerdotem ministrum statuunt,contra­ ctum materiam Sacramenti censent, tractus a Sacramento contigit ul quidam, verba sacerdotis quibus cum firmat ct theologi censerent licere contractum sancit, vocant formam. Medio sæculo iis permittere ineundum qui graliæ proxime elapso prodiit nOva opinio, Sacramenti suscipiendænon forent ido­ Le Ridant advocato Parisiensi fautore, nei : quod consilium novorum placi­ qua contractus omnino a Sacramento torum patronis plurimis arrisit. Cæie­ distinguitur, hocque lotum constare rum labili nititur fundamento, el uni­ dicitur rilu sacro, manuum quadam versalis Ecclesiæ consuetudini adver­ impositione, (quæ tamen revera non satur, quam negligere cuicumque haud iit) el benedictionis verbis. Eam vocat licet. Merito igitur docet Carrière prædoctissimus Gerdii « monstruosum, hæ- laudalus non licere Sacramentum Ma­ reticale, oppositum doclrinæ constanti trimonii sejungere a contractu : quod Ecclesiæ Christi, quam hausit ex Scri­ quidem, nostra sententia, lieri nequit. 41. De matrimoniis infidelium , quo ptura, el Patrum traditione, el inquam communi consensu conspirant omnes nomine censentur omnes qui baptizati scholæ Catholicæ , quamvis in qui­ non sunt, constat ea contractus esse, busdam jlissenlienles circa materiam, sed haud Sacramenta : nec enim ante formam, et ministrum Sacramenti. »1 Baptismum Sacramentum ullum recipi At enim inducere nobis animum non potest. Si dispensatione disparis cultus possumus, iis asseniiri theologis, qui impetrata, baptizatus cum infideli cou- 01 Del Mat p.1 ,.o|iei. t. iv. p. 85. (î) De Mal. p. t. c. iii. § iii· p· 07. CAP. IV DE CONSENSU. 379 in uxorem, nec unquam consensit In prædiclam personam, » irritum esse fœdus respondit Innocentius 111.:«non debet ex illo facto conjugium judicari, cum in eo nec substantia conjugalis contractus, nec forma contrahendi con­ jugium valeat inveniri : quoniam ex al­ tera parte dolus solummodo affuit, el defuit omnino consensus, sine quo cae­ tera nequeunt fœdus perficere conju­ gale. » * Hominis tamen fictio non ob­ stitisset, t cum praefatus vir prædiclam desponsaverit mulierem in propria persona ; » unde in foro externo " vi­ detur forte pro conjugio prxsomendum. » Id exploratum apud omnes esse debet, eum qui consensus fictione mu­ lierem decepit, et vitiavit, debere da­ mnum illatum reparare,quod sæpe exi­ git ul verus consensus postea præsletur. Nec in externo foro creditur asse­ rentibus se animo non consensisse.1 43. « Matrimonium in veritate con­ trahitur per legitimum viri el mulieris consensum : sed necessaria sunt, quan­ tum ad Ecclesiam, verba consensum exprimentia de præsenti. Nam surdi el muli possunt contrahere matrimonium CAPUT IV. per consensum mutuum sine verbis.»5 44. Consensus debet esse liber ab omni metu gravi ad hoc injuste incus­ DE CONSENSU. so : quum enim mulieres quædam as­ 42. Ad matrimonium contrahendum sererent « se nunquam in illos veraci­ consensus verus et mutuus requiritur, ter consensisse, sed metu illato com­ quo scilicel contrahentes sibi invicem pulsas , verba protulisse consensus , suorum corporum dominium tradunt. licel animo dissentirent, » respondit Si verbis fingatur consensus ex alteru­ Honorius III. : « Non stalim est audien­ tra parte, matrimoniale fœdus non tia deneganda, sed de illato metu est subsistit : quapropter quum homo qui­ cum diligentia inquirendum : et ύ talis dam, ad inducendam mulierem ad com­ inclus inveniatur illatus, qui potuit ca­ mercium carnale, eam alieno nomine dere in constantem virum, erunt non desponsasscl dicendo : « Te Joannes immerito audiendæ. »1 Quilibet levis desponsat; » fingens se vocari Joan- metus non tollit consensum. 45. Conditiones nullæ debent apponi nem.eamque deinceps viliassel, ani­ mo tamen « eam non proposuit ducere consensui. Si tamen aliqua apponatur trahat, qoærunt theologi, iitrum con­ tractus vel Sacramentum habendum sil : qua in re discordes sunt sentenliæ. Sanchez negat, quia matrimonium non potest Sacramenti rationem habere in infideli, ideoque nec in fideli potest, quum unum numero sit in utroque conjuge Sacramentum. De catholici cum haeretico conjugio sentimus illud Sa­ cramenti habere rationem ; imo de ipsorum haereticorum conjugiis, quam­ vis hi plerumque sacros ritus omittant, el non credant Sacramenti dignitatem nuptiis inesse. Cæterum ipse contra­ ctus baptizalorum hominum adest, quem Sacramentum esse credimus , lotam secuti vetustatem ; ideoque hæresim, sicut et peccatum quodcumque, obicem graliæ esse falemur, sed quo non ipsa tollatur Sacramenti essentia. Quod ad intentionis defectum perlinet ex errore de Sacramenti natura, opi­ namur in voluntate contrahendi matri­ monium reperiri implicitam intentio­ nem conficiendi Sacramentum, quam tollere nequit ipsa contraria voluntas , quum errore nitatur. (I) Cap. xxvi.de Spons. [Î) Ibidem cap. xxviii. (S) ibidem cxp. ivr. (4j Cap. *xxviu. da Spon *· 3RD TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO, ηιι,ν tempus præterilum vol præscns respiciet ,el revera cxlel, valet contra­ rius, secus non valet. Si respiciat con­ ditio tempus futurum , sed necessario eventura sil, valere censendum est ma­ trimonium Si futurum contingens spe­ ctet , suspenditur consensus donec res evenerit. De conditionibus hæc tradun­ tur in Jure Canonico : «Si conditiones contra substantiam conjugii inseran­ tur, puta si alter dicat alteri : Contraho tecum si generationem prolis evites, vel donec inveniam alteram ditiorem ; aut si pro quæstu te adulterandam tra­ das; matrimonialis contractus, quantumcumque sil favorabilis, caret effe­ ctu : licet alite conditiones appositæ in matrimonio, si lurpes aut impossibiles fuerint, debeant propter ejus favorem pro non adjectis haberi. » * 4G. Consensus debet esse perpetuus ; ad substantiam quippe matrimonii per­ linet, ul contrahentes eo vinculo ligen­ tur, quoadusque uterque vixerit. Hinc nullum declaratum est matrimonium quorumdam in Transylvania Calvini­ starum, qui errore ducti vinculum con­ jugate adulterio solvi, consensum sic enuntiabant: >> Accipio te, et juro, quod non deseram, donec in honestate per­ manseris. « * Cæterum valet matrimo­ nium, si hujusmodi conditio non fue­ rit apposita, etsi contrahentes eo erro­ re sint irretiti quod solvi possit, adul­ terii causa, quia generalis intentio quam habent matrimonium contrahen­ di, prout sub nova Lege viget, errori particulari de divortio ob adulterium prævalel.s Ea propter valent matrimo­ nia liæreticorum in hisce provinciis, quæ nullam habent hujusmodi condi­ tionem adnexam : non valent autem pleraque foedera nuptialia mancipio­ rum, quæ saepe hac ratione ineuntur : « tecum vivam quamdiu heri nostri nos non separaverint ; » — « tibi maritus ero, quamdiu te recte gesseris. » 47. Consensus parentum expetendus est, si contracturi matrimonium mino­ res sint viginli uno annis, cl ideo sub patria potestate. * Peccare lilios qui pa­ rentum voluntatem in re tanti momenti negligent, indubium est; sed constan­ ter renuit Ecclesia tantam in parenti­ bus agnoscere auctoritatem, ul con­ sensus minorum libere præstilusnon valeat : sunt enim quoad conjugium suæ domini voluntatis * Nimia patria potestas, quæ apud veteres Romanos obtinuit, sapienti moderamine tempe­ rata est ab Ecclesia, quæ optime novit incommoda quæ secum Irahunt nupliæ immaturo consilio initæ, non esse æquiparanda morum corruplelæ quæ nuptiarum facultate denegata foveiur. Immerito carpit Calvinus aequissimas sanctiones, quas veluti iniquissimas traducit. « quales sunt, ■ inquit, « ut conjugia inter adolescenlulos , paren­ tum injussu contracta, firma rataque maneant. » · Institit apud patres Tridentinos Minister regis Galliarum, ul hujusmodi nupliæ irritædeclararentur, cui tamen morem gerere detrectarunt. « Tametsi dubitandum non est clande­ stina matrimonia , libero contrahen­ tium consensu facta , rata, el vera osse matrimonia, quamdiu Ecclesia ea ir­ rita non fecit ; el proinde jure da­ mnandi sint illi, ut cos S. Synodus ana­ themate damnat, qui ea vera, ac rata esse negant, quique falso afllrmant, matrimonia a tiliisfamilias sine con­ sensu parentum contracta irrita esse, (I) Cap. ull. de conditionibus. (i) Videdtcr. 10 Maji 41B * apud Bened. XIV. I. liii. c. ilii. §. 0 de Syn. Diœces. (3j Vide deer. S. Officii 1 Oct. tC80. (4) Julia ilatulum to Geo. ii. cb. 33, quod in his regionibus usu comprobatur, ulcrqee major sit viginti uno annis nccesse est. Vide Kent's Com­ mentaries «ol. ii. Lee. uvi. n. S. In slalu Dela­ ware ætas octodecim annorum fœminam cons· ηsui idoneam facit. Vide an Act regulating Mar­ riage 1839, Sect. 3. (5) Inst. i. to. I’r. (6) Inst. I. iv. c. lix. 31. CAP. V. DE UNITATE MATRIMONII Cl parentes ea rata, vel irrita facere posse : nihilominus S. Dei Ecclesia ex justissimis causis illa semper detestata est atque prohibuit. ·» * Postea Ludovi­ cos XIII· edicto regio declaravit irrita esse in loto Galliarum regno quæcumqueattenlarcntur conjugia a filiisfamilias absque parentum consensu : sed clerus Gallicanus, pro sui muneris debito, redamans, explicationem seu mitiga­ tionem decreti obtinuit, qua declara­ batur illud iiitelligendum de effectibus lanium civilibus. Jurisperiti tamen Gallici recentiores plcrique « docebant, sin vi legum, saltem vi jurisprudentia; constantis irrita esse ea matrimonia; » quibus assenliri ipsum qui id refert Carrière, * miramur. Quod ad nos per­ tinet, leges Americana; vetant matri­ monia minorum, absque consensu pa­ rentum, vel tulorum , gravibus ple­ rumque pœnis sacris ministris qui ea celebraverint, intentatis, sed valent, vimque oblinent etiam in foro civili. · CAPIT V. DE UNITATE MATRIMONII. 581 qui duas noscitur duxisse uxores, La­ ntech,peccati merito aPatribus arguitur. « Primus Lantech maledicius et san­ guinarius, » inquit Hieronymus, 'unam costam divisit in duas; el plantarium digamiæ protinus diluvii pœna subver­ tit. » * Nicolaus I. docet « adulterii tlagi< lium, quod Lamcch omnium primus in duabus uxoribus perpetravit, non­ nisi sanguine Christi abolitum extilisse. «5 49. Abraham ex Dei famulis primus noscitur duas duxisse uxores : Sare enim conjugi suadenti morem gessit,ad Agar ancillam ingressus, illud nonnisi Deo probante contigisse inferunt me­ rito sacri interpretes, ex laudibus qui­ bus Abraham cumulatur in sacris Scri­ pturis, et ex mysterio quod conjugio illi duplici inesscdocel Apostolus. Hinc occasio orta est inquirendi utrum plu­ rium uxorum consortium sit per se malum, vel a Deo antea prohibitum fuerit, vel nulla lege naturali vel divina olim velitum, malum jam habeatur ob Christi in nova Lege prohibitionem. De jure naturae primano el secundario etiam hac occasioue solet inquiri. Nobis videtur ex Adæ verbis, Christo ipso 48. Unitas Matrimonii in eo sila est, interprete, satis constare duorum con­ quod fœdus hoc inter unum virum el sortium maritum ad primariam matri­ unam tantum fœminam ineatur,adeo monii institutionem referri, ideoquead ul nulli viro liceat simul plures relinere jus naturale et divinum, ulpote natura.· uxores, nullique fœminæ plures simul admodum congruum, et a Deo sanci­ habere maritos. Polyandria , seu plu­ tum. Cæterum non inter eas res illud rium simul virorum consuetudo, re­ reponimus, quæ nulla adjunctorum pugnat perse matrimonii substanliæ : varietate possint speciem mulare: nam obstat enim prolis generationi, ideo­ quamvis plurima secum trahat incom­ que per se vetita habenda est. Poly- moda, tum quoad uxorum jura, tum gamia simultanea, seu consortium quoad liliorum educationem , finis ta­ plurium uxorum , quamvis a primaria men primarius matrimonii potest obti­ nuptiarum institutione sil aliena, ali­ neri, nempe ut procreentur lilii, ideo­ quando tamen licita habebatur. Primus que, Dei vetito sublato, polygamia non (l)Sess.xxiv. cap. i. de ref. Mal. (ij Pe Mai. vol. i. p. «ii· 5- '· cap. i ii p. 817. (J) Kent's Commcritaries , vol. ii. Lee. xxvi. The consent of parents or guardians to the marriage of minors is not reipnsite loth· validity of the marriage. · (4) Ep. Ixxxr. I. iv. part. II. p. cue. ,8} Reap. ad consulta llulgarorum n. 31, 5Si TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO. videtur per so mala, quamvis minus 1550, matrimonio tamen clam cele­ congrua nnltiræ ipsius institutis. Dc brato , « ne si palam id fiat, Evatigclii venia Ahniha» data certum non habe­ hostes exclament, Evangclicos similes mus documentum ; sed nemo facile esse Anabaptislis, qui simul plures subscribet Calvini sententia», cum cl duxerunt uxores : item Evangclicos qui ejus exemplum secuti sunt patriar­ eam sectari libertatem simul plures chas, peccati arguentis. Dicendum igi­ ducendi, quæ in Turcia in usu est.» tur videtur divinam legem ea dc re per Ha novi Evangelii vaferrimi præcones. ea tempora relaxatam ; nec tamen li­ Rem gestam probavit Bossuetius,1 cuisse uxores plures sibi adsciscere Ernesto Hassiæ landgravio tabulas ex libidinis ifcslu, sed prolis procreandæ scrinio majorum suorum producente. ‘ 51. Anabaptislas verbo cl exemplo studio. « SuITlciendæ prolis causa , » inquit Augustinus, « erat uxorum plu­ commendasse polygamiam constat, rium simul uni viro habendarum in­ quam tamen respuunt Baplislæ nostra­ culpabilis consuetudo. » ‘ Quod dicit tes cum sectariis omnibus hodiernis. Innocentius 111. : «Nec ulli unquam In turpissimo refellendo errore non licuit insimul plures uxores habere, est cur immoremur, ideoque quæ Chri­ nisi cui fuit divina revelatione conces­ stus Dominus protulit, recitasse suflisum ; » * non specialem unicuique dis­ cial: « Non legisiis, quia qui fecit ho­ pensationem datam indicat, sed ve­ minem ab inilio, masculum cl fœminani niam utcumque concessam. Polygamiam fecit eos? El dixit : Propler hoc di­ jam apud Israelites vigentem legibus mittet homo patrem et matrem, cl adrexit el mitigavit Moyses, Dei mandata hærebil uxori suæ, et erunt duo in came una. Itaque jam non sunt duo, promulgans.5 50. Apud Christianos omnes in con­ sed una caro. »7 Una duorum quum fesso est Christum revocasse matrimo­ sit caro, tertii consortium non admit­ nium ad primarium institutum, adeo titur. Hinc consuetudo ct doctrina ut jam non liceat plures simul ducere Christianorum semper claruit dc unitate vel habere uxores, sed contrahentes matrimonii : quapropter Joannes VIII duo fœdere unico ligentur. Inter Lutheri dicit : « Hoc eliam jubemus, ulnullus portenta sermonum illud reperitur : propriam relinquat uxorem , cl, illa « Ego sane fateor me non posse pro­ vivente,alleram sibi sociare præsumat; hibere si quis plures velit uxores du­ nec liceat ei uno tempore duas habere cere , nec repugnat sacris litteris. » ♦ uxores, uxorem et concubinam. »8 Re quidem vera ipse una cum Melanch- Nicolaus I. eliam docet : « Duas tem­ tone, Bucero, aliisque inter novatores pore uno habere uxores nec ipsa origo primipilis, Philippo Hassiæ landgravio, humanae conditionis admillil, ncclex in remedium libidinis, ei conscienliæ Christianorum ulla permittit. «’Quod quietem, induisit, ut, vivente adhuc le­ de lege a Valentiniano lata, referenlc gitima conjuge Christina, Margarelam Socrate, dicitur, qua scilicet liceret de Saal, filiam Georgii Saxouiæ ducis, duas habere uxores, fundamento carere uxorem aliam sibi adsciscerel anno censetur ab eruditis. Gregorii 11. etiam (I) Gap. (jaademus, viii. de divortiis. (-) L. iii.de docl. Christ, c. xii. (3) Deut. xxi. <3. xiv. 5. (4) An der Kaiuler Briick 14 Jan. 1524. (.Ί) Hist. var. I. vi. (6) · Dieu, pour confondre la moderne i permit qu'on la tirât des archives de la Hesse;et c’est une main protestante qui mit ainsi en lu­ mière lo dèshonnuur de la secte.· Fie de Luther, par Audin , vol. 11. ch. xxviii. (7) Nalt.xix. 4. (8)Ep. xcii. ad Airard.arch.Ausc. (9) Resp. ad cons. Bulg. c. 51. CAP. VI. DE VINC ILO MATRIMONII. 383 decretum objicitur, quo viro permit­ et animus ad voluptatem pronus pro­ titur matrimonium inire, uxore jam oh datur. Hinc benedictione solemmori infirmitatem non valente debitum red- quæ datur in Missa pro Sponso et ilere, supposititinm nonnullis videtur; Sponsa , vidua iterum nubens non do­ aliis censentibus agi de impotentia quæ natur Græci duriores sese erga iterum nuptias antecessit. ‘ Quod Comes de nubentes exhibuerunt. Sed quod liceant filcichen, filiæ Sultani precibus libera­ iteratæ nuptiæ apud omnes constat, tus e carcero, eam, grati animi ergo, quamvis a sæculo decimo quartas nu­ secum duxerit, e bello crucesignatoriim ptias habeant irritas. * Quæ a Patribus redux, et, venia impetrata a Papa, eam nonnullis Graecis in eas severius dicta habuerit conjugem , una cum priori sunt, libidinis æstum praesertim respi­ quam domi reliquerat, prout in vita ciunt; nec ad ipsas damnandas contra S Elisabeth narratur, fabellis censemus Apostoli et Ecclesiæ auctoritatem, tra­ annumerandum. Erfurti monumentum duci possunt. Hinc Eugenius IV. Armein quo inter duas fceminas jacens exhi­ nos edocens, dicit : « Declaramus non betur, potest de duabus, una post al­ solum secundas, sed etiam tertias, et teram , habitis intclligi. De tempore quartas, atque ulteriores, si aliquod quo vixit non constat. Fidem Ecclesiæ canonicum impedimentum non obstat, do matrimonii unitate firmavit Conci­ licite contrahi posse. » * lium Tridentinum, anathemate lato in l.ulheri et Anabaptistarum errorem : CAPUT VI. • Si quis dixerit, licere Christianis plu­ res simul habere uxores, et hoc nulla DE VINCULO MATRIMONII. lege divina esse prohibitum; anathema §. /. De vi vinculi. sit. » * o2. Polygamia successiva dicitur con­ 53. Solvi posse ob adulterium mulie­ jugium iteratum, priori soluto vinculo ris vinculum matrimonii Graeci recenconjugis morte. Montanistæ contende­ tiores consuerunt, mosque divortii apud bant secundas nuptias esse prorsus plerosque obtinuit, etiam apud quos­ vetitas Christianis, easque veluti adul­ dam cum Ecclesia Romana commu­ teria traducebant. Iis opposuerunt Ec­ nione conjunctos. Operam strenuam clesiæ Patres Apostoli auctoritatem : adhibuit Eugenius IV. io Concilio Flo­ • Mulier, si mortuus fuerit vir ejus, rentino, ut pravam consuetudinem liberata est a lege viri, ut non sit emendarent; sed et Tridentini patres adultera , si fuerit cum alio viro. »s De anathemate damnaturi erant errorem vidua loquens alias dicit : « Cui vult eorum qui dicerent adulterium matri­ nubat, lanium irt Domino. *» Et Timo­ monium dirimere, quando interces­ theum de viduis alloquens, ait: «Volo sioni OratOrum Venetae reipublicæ , juniores nubere. » Minus tamen proba­ consuetudines inveteratas Græcormn bantur nuptiae iteratae, quum in iis plurimorum qui ea ditione contine­ conjunctionis Chrisli cum Ecclesia, bantur , exponentium , concesserunt, unius cum una, imago non sit perfecta, ut alia verborum forma canon fieret : ’ (i) Vide apud Carrière de Mat. vol. i. p. Π. J. III. c. I. p. 144(Î) Rom. vii. 5. (S) J. Cor. vii. 39. (4) I. Tint. v. 14. (5) Vide L. 11. Juri * Orient, et Pelrnm Arcud. L. vii. dc concordia c. auv. (0; Recr. ad Armenoa. (?) Vide Pallavicini litoria dei Concilio di Trcoto I. lui. cap. iv. .MU TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO. 55. Leges civiles in statibus Fuderatis « SI quis dlxerll. Ecclesiam errare , eum docuit, cl docet, juxia evanpe ■ divortium .1 vinculo permittunt fieri ob licam et apostolicam doctrinam, pro­■ adulterium, quæ sola admittitur ratio pter adulterium alterius conjugum ma­ in provinciis Nco-Eboracena, cl lllinotrimonii vinculum non posse dissolvi, siana : aliis plerisque ob malam tra­ ctulrumquc, vel etiam innocentem, ctationem, desertionem, aut diutur­ qui causam adulterio non dedit, non nam absentiam , quæ quinquennio posse, allero conjugo vivente, aliud aestimatur in statu Maine, illud conce­ matrimonium contrahere, moechariquc dentibus. In statu Ohiensi ebrietas per eum, qui, dimissa adultera, aliam duxe­ triennium est divortii vinculi causa. rit, el eam, quæ, dimisso adultero, Penes legislatorum cœtum est in non­ alii nupserit; anathema sit. »' Alias nullis slalibus divortium concedere,’ quoque solvendi vinculi causas exclu­ quod tribunalibus supremis justitiae serunt. «Si quis dixerit, propter hære- leges alibi concedunt. In duobus stati­ sim, aut molestam cohabitaiionem, aut bus , Tennessee scilicet cl Carolina affectatam absentiam a conjuge, dis­ Septentrionali , legislatores tantum solvi posse matrimonii vinculum; ana­ committere possunt speciali lego pote­ statem tribunali; qua valeat divortium thema sil. » * 54. Anglican i divortium vinculi ma­ in casu singulari concedere. 56. Catholici tenent matrimonii vin­ trimonialis fecisse dicuntur a Burneto, quibus tamen ne adulterii quidem prae­ culum nulla humana auctoritate solvi textus suffragabatur. * Equidem alia posse quoad vim ejus, qua coram Deo prorsus ratione nitebatur Henricus ct Ecclesia conjuges tenentur. Solutio VIII., irritum scilicet fuisse ah initio quæ Iit legis auctoritate non facit ul conjugium.obaffinitatis in primo gradu valeat alteruter c solutis novum inire impedimentum , quod dispensatione conjugium, quod coram Ecclesia legi­ pontificia auferri non potuisse dicebat. timum habeatur : sed tamquam violati Ue principio autem apud ipsos non Sacramenti reus censuris subjacebit constat; nam quum de divortio Caro­ ecclesiasticis. lina», uxoris Georgii IV. ageretur, ArPropositio. Matrimonium Consummatum fidelium chiepiscopus Canluariensis el alius An­ tistes, e contrariis steterunt partibus,1 *4 nulla unquam dc causa, nc adulterii doctrinam Ecclesiæ Anglican® vinculi quidem , dissolvi potest quoad vincu­ solutionem admittere altero propu­ lum. 57. Probatur 1. ex Scripturis. « Qui­ gnante, negante allero. Presbyleriani docent nihil, præler adulterium , aul cumque dimiserit uxorem suam, et ejusmodi voluntariam desertionem, cui aliam duxerit, adulterium committit Ecclesia vel magistratus mederi non supeream. Et si uxor dimiserit virum valeat, esse causam sufficientem sol­ suum , ct alii nupserit, moechatur. »7 vendi matrimonii vinculum.5 Sectariis «Omnis qui dimittit uxorem suam ,et plerisque hæc sunt communia. alleram ducit, moechatur; el qui di­ (1) Scss. xxiv. can. vii. (t) Ibidem can v. (i) Burnet, Analysis Articlexxv. p. 431. (4) Vide IX Letter of Hierophilos. (5) · Nothing but adultery , or such wilful de­ sertion as can no way be remedied by the church or civil magistrate , is cause sullicient of dissol- ving the bond of marriage. » Confession of faith ch. xxiv. (0) How-Jersey, Maryland , Virginia , South Carolina and Louisiana. In some of those states divorces by special acts of the Legislature are very common. » Kent’s Commentaries , vol. ii. p. iv. Leet, xxvii.n. 105. (7) Marc. x. It. CAP. VI. DE VINCILO MATRIMONII. missam a viro ducit, mœchalur. » * terium autem existimat conjungi ma­ .Omnis qui dimiserit uxorem suam , trimonio , vivo dliqtio ex separatis. »1 59. S. Hieronymus : · Omnes igitur excepta fornicationis causa , facit eam mœchari · et qui dimissam duxerit, causationes Apostolus amputans, aper­ adulterat. » * Ex his testimoniis liquet tissime definivit, vivente viro adulte­ adulterium semper patrari, quando ram esse mulierem , si alteri nupserit. uxor, etsi fuerit ob fornicationem a . . . Quamdiu vivit vir,licet adulter sit, mariti consortio dimissa , novas con­ licet Sodomita, licet (lagitiis omnibus trahit nuptias : vel quando vir, uxore, coopertus.et ab uxore propter haec seequacumque de causa, dimissa, aliam, Icra derelictus, maritus ejus reputatur, ipsa vivente, ducit : proinde prioris cui alterum virum accipere non licet.Nec matrimonii vinculum adhuc perstet ne- Apostolus hæc propria auctoritate dis­ cesse est. Licet igitur, Christo docente, cernit,sed Christo in se loquente,Christi uxorem adulterii ream lori et domici­ verba secutus est.qui ait in Evangclio : lii consortio privari ; quin possit ipsa , « Qui dimittit uxorem suam,exceptacauvel innocens maritus ad novas convo­ >> sa fornicationis,facit eam mœchari, et lare nuptias. « Qu:e sub viro est mulier, n qui dimissam acceperit, adulter est.· vivente viro, alligata est legi : si autem Animadverte quod dicat; Qui dimissam mortuus fuerit vir ejus , soluta est a acceperit, adulter est, sive ipsa dimi­ lege viri. Igitur, vivente viro, vocabi­ serit virum, sive a viro dimissa sil, tur adultera si fuerit cum alio viro : adulter est qui eam acceperit. *» Scri­ si autem mortuus fuerit vir ejus, libe­ bens ad Oceanum laudat Fabiolam ma­ rata esta lege viri : ut non sit adultera tronam Romanam, quæ pœnilentia lue­ Φ fuerit cum alio viro. »8 Nullum li­ rat novas nuptias propter mariti adul­ mitem præler alterutrius conjugis mor­ terium cum alio initas.7 tem statuit matrimonio Apostolus. « lis 60. S. Ambrosius ait : « Noli ergo autem, qui matrimonio juncti sunt, uxorem dimittere, ne Deum tuæcopupræcipio non ego, sed Dominus, uxo­ l;e diffitearis auctorem. » *« Qui dimittit rem a viro non discedere : quod si dis­ uxorem , carnem suam scindit, divi­ cesserit, manere innuptam, aut viro dit corpus. » 9 61. S. Augustinus : « Qui ergo nos suo reconciliari. Et vir uxorem non dimittat. >> * Mulier igitur quæ justa de sumus, ut dicamus : Est qui mœchalur, causa, puta ob mariti adulterium, a uxore sua dimissa , alleram ducens , viro suo discesserit, tenetur innupta et qui hoc faciens, non mœchalur, cum manere, aut viro suo conciliari. Si quæ Evangelium dicat omnem mœchari qui mulier absque justa ratione mariti con­ hoc facit? Proinde si quicumque hoc sortium deseruerit, ipsi nullum per­ feceril, id est, omnis qui hoc fecerit, mittitur arbitrium , sed divino praece­ ul, uxore sua dimissa, alleram ducat, pto adstringilur ad maritum rever­ mœchalur, sine dubitatione ibi sunt ambo, et qui præler causam fornica­ tendi. 58. Probatur 2. ex Patribus. Cle­ tionis, et qui propter causam fornica­ mens Alexandrinus : « Legem aperte tionis dimittit uxorem. Hoc est enim, constituit . Non dimittes uxorem præ­ quicumque dimiserit, hoc est, omnis ler juam propter fornicationem : adul­ qui dimittit. »,0El:« Hæc verba Aposto- (I) Luc. ivi. ιβ· (*) »*'· '· ”· (3) Rom. vii. ·· ,4) I.Cor. vii. 10. (i) Slrom.l. II· (6) Ep clvii. 4d Amandum , tided comm, in c. Vol. iii. ». MjI. 'i Ep. «d Oceauuin. /8, In Lucam I. viii. n. ». M Ibidem n. («Oj L. I de eoo> eduli. e. ia. 33 .WJ TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO. Ii toties rcpotila , toties Inculcata , vera theologica : quum enim matrimonium sunt, vivo sunt, sana sunt, plana sunt Christi et Ecclcsiæ conjunctionem si Nullius viri posterioris mulier uxor gnifleet, oportet ul semel consumma­ esso Incipit, nisi prioris osse desierit. tum tiunqiiam solvatur. Consonum Esso entem desinet uxor prioris, si etiam erat sapienliæ Christi ita statue­ moriatur vir ejus; non si fornicetur. re , ut sic conjuges perpetuo quodam Licite igitur dimittitur conjux ob cau­ ac firmo affectu se invicem prosequesam fornicationis , sed manet vinculum • rentur, a crimino sc abstinerent, cl li­ prioris; propior quod fit reus adulterii, beris educandis operam præstarenl as­ qui dimissam duxerit etiam ob causam siduam Objectiones solvuntur. fornicationis » ' 65. Obj. I. · Dico autem vobis, quia 04. Probaturi. Conciliorum auctorilatc. Cone. Eliberitanum : ■ Item fidelis quicumque dimiserit uxorem suam, fœmina, quæ adulterum maritum re­ nisi ob fornicationem, cl aliam duxe­ liquerit fidelem, et alterum ducit, pro­ rit, moechatur : et qui dimissam duxe­ hibentur ne ducat; si autem duxerit, rit , moechatur. ■> ° 61. Resp. Christus fornicationis seu non prius accipiat communionem , nisi quem reliquerit prius de sæculo exie­ adulterii causam excipii, quia estlcgirit; nisi forte necessitas infirmitatis dare lima ratio uxorem a lori consortio compulerit. » * Milevitannm II , seu po­ perpetuo dimittendi : quin tamen li­ tius Carlhaginense : « Placuit, ul se­ ceat idcirco marilo , quamvis innocen­ cundum Evangelicam et Apostolicam ti, aliam ducere: nam qui dimissam , disciplinam, neque dimissus ab uxore, etiam ob adulterium, duxerit, moecha­ neque dimissa a marilo, alteri conjun­ tur; ea scilicet de causa,quod ipsa prio­ gantur: sed ita maneant, aut sibimet ris matrimonii vinculo manet ligata. reconcilientur. Quod si contempserint, Si quis contendat dimissam oh adulte­ ad poenitentiam redigantur. » ’ Foroju- rium solvi eo ligamine, polior erit ejus liense, anno 791 : « Hem placuit, ut re­ conditio quam innocentis ejcctæ. «Quo­ soluto fornicationis causa jugali vincu­ modo est verum?·· inquit S. Augusti­ lo, (consortio scilicet tori) non liceat nus, « quomodo moechatur, nisi illa viro,quamdiuadultera vivit,{aliam uxo­ quam duxit, eo vivente a quo dimissa rem ducere. »♦ Nannetense sæculo 10 : est, adhuc uxor aliena est?··7 Quam­ • Si cujus uxor adulterium perpetravit, vis autem Christus de solutione vinculi cl hoc a viro deprehensum fuerit, el matrimonialis divortio mosaico fuerat publicatum, dimittat uxorem, si vo­ interrogatus, responsio ejus de adul­ luerit, propter fornicationem. . . . vir tera dimittenda ad divortium tori per­ vero ejus, illa vivente, nullatenus acci­ petuum merito restringitur : ipse enim piat aliam. » 5 Decretum pro Armenis mosaicam de divortio legem duritiei in Florentino Concilio editum : « Quam - Judaeorum , potius quam æquilati, vel vis autem ex causa fornicationis liceat primævæ matrimonii institutioni con­ thori separationem facere : non tamen sonam declaravit, el inviolabile pror­ aliud matrimonium contrahere fas est, sus matrimonii consummati ligamen: cum matrimonii legitime contracti vin­ » Quod ergo Deus conjunxit, homo culum perpetuum sit. » Accedit ratio non separet. ··8 Dicit igilur omnem qui (1) Deconj. adult. |.II. c. i», (i Can. ii. (S) Can. xvii. (fl) Mali, xix- ». (7) L. I. dc conj. adull. c. xii· (8, Mali. xix. ». CAP VI. DE VINC.TLO MATRIMONII. 387 uxorem dimittit mœchari, quatenus has leges judicaturus esi Brus, sed Am­ • facitcam mœchari, ·1 seque adulte­ juxta eas quas ipse posuit rii periculo temere se objicit, ni forsan brosius : « Dimittis ergo uxorem, qua­ detecta jam uxoris pravitas cum habeat si jure sine crimine, el putas id libi li­ excusatum. Tenetur tamen ipse se ca­ cere , quia lex humana non prohibet. stum custodire, ct novas nuptias fuge­ sed divina prohibet. Qui hominibus obsequeris, Deum verere. Audi legem re , quamdiu vixerit uxor inlida. 65. Obj. 2 S Basilius : « Quæ reliquit Domini, cui obsequuntur etiam qui est adultera , si ad alium virum acces­ leges ferunt : << Quæ Deus conjunxit, sit; relictus vero est dignus venia : el ■> homo non separet. »7 quæ cum eo habitat, non ideo con­ 67. Obj. 3. S. Zacharias l'apa sæ­ demnatur » ’ Lactantius ait « esse adul­ culo octavo sic loquitur : · Concubui­ terum , qui a marito dimissam duxe­ sti cum sorore uxoris tuæ? si fecisti, rit, el eum qui, præler crimen adulte­ neutram habeas, cl si illa, quæ uxor rii, uxorem dimiserit, ul alicram du­ tua fuerit . conscia sceleris non fuil, cat. ·’ si se continere nonvtill, nubat in Do­ 66. Resp. Basilii canon videtur indi­ mino cui velit. Tu autem cl adultera care maritum ab uxore desertum , si sine spe conjugii permaneatis. · ’ aliam consortem sui tori faciat, ve­ 68 Resp. In decreto illo uxoris voca­ niam Ecclcsiæ facilius impetrare , abs bulum lato sensu usurpatur pro sponsa que solemn i poenitentia ; quamvis enim de futuro. uli exiliis verbis: » neutram graviter peccet consuetudine illicita , habeas ■ colligilur. Vetat igitur Pon­ culpa quadammodo extenuatur, habita tifex ne matrimonium inealur vel cum ratione periculi cui ob uxoris crimen sponsa , vel ejus sorore vitiata, quam objicitur. * Lactantius verbis citatis adulteram vocat ob violatam fidem viro morem legibus Imperii sancitum indi­ sponsalia contrahendo præslitam. Per­ cat : « Sed divina lex » subjungit ipse, stat etiamnum hoc impedimentum. « ita duos in matrimonium , quod est 69. Obj. 4. Durum est et iniquum, in corpus unum, pari jure conjungit, innocentem cogi vel ad secum relinen­ ul adulter habeatur quisquis compa­ dam adultérant, vel ad continentiam gem corporis in diversa distraxerit. >» integram servandam. Porro leges illae, licet imperatorum 70. Resp. Plurima oriuntur incom­ Christianorum auctoritate lirmatæ , to­ moda ex indissolubili matrimonii nexu, lerasse potius quam probasse divortia quæ tamen efficere nequeunt, ul vin­ ob adulterium , et nuptias inde seculas culum a Deo impositum humano judicio merito censentur. « Aliæ, * inquit S. solvatur. Profecto ex absentia aut rixis Hieronymus, « sunt· leges Cæsarum, conjugis sæpe oritur necessitas se con­ aliæ Chrisli : aliud Papinianus, aliud tinendi diutissime; quin idcirco cum Paulus noster præcipil »· S. Chryso- Luthcro dicere oporteat has esse di­ siomus : « Nec mihi recites leges exter­ vortii legitimas causas. * Oritur etiam nas , alque profanas , quæ libellum re­ eadem continentias necessitas ex con­ pudii dare, ac divortium facere praeci­ jugis morbo, aliisque capitibum Quis piunt ; non enim profecto secundum tamen inde concludet solvi ob hujus- (I) Mali. v. Ji («) Ep· 1 ad Amphiloch- can. ia. p; Inst. I. vi· c. iliii· , Vide Can. ui. (5/ Ep IM. ad Ocean. (0 In c. vii ep· I »d or. (7) In l.uc. I. fili. S. (8l Causa utii.qa. rii. cap. Concubuuli. (0) Cumm. in e. τϋ. I. ep. ad Cur. an. 1142. «eripi. TRACT. XVIII DE MATRIMONIO. modi rnliones vinculum matrimonii conjuges perfectionis studio, ut præmin posse? Qui igitur infidelem consortem a Christo promissa relinquenti uxorem naciiis est, debet aut ei pœnilontl sui causa comparentur. Si alter, eo ignoscere, aut in delicto perseverantem casu, ingredi velit Religionem, uirique domo ejicere, seque oratione, aliisque id injungitur: <> nam dum unum utro * pietatis exercitiis contra dremoniscar- rumqtie corpus conjugii copulatione nisqueimpetum munire: « Fidelis heus sit factum, incongruum est pariem est, qui non patietur vos tenlari supra converti, ct partem in sæculo rema­ id quod potestis, sed faciet etiam cum nere. >’8 Cæterum exceptio admittitur tenlalione proventum, ut possitis sus­ quando uxor est grandæva , et votum tinere. » · castitatis in sæculo emittit, publice 71. Obj. β. Ex vinculo illo perpetuo tamen in conspectu Ecclesiæ.(I) *4*Ut Or­ nulla auctoritate solvendo plurima in dines sacros suscipiat vir, uxor debet societatem derivantur mala : nam rixre etiam solemnem emittere professio­ jurgiaque perpetua vigeni inter conju­ nem : « Nullus conjugatorum est ad ges, qui et cæde se e servitute illa sacros Ordines assumendus, nisi ab durissima aliquando liberant. uxore continentiam prolitenle fuerit 72. Resp. Quæ oriuntur mala vitio absolutus. »8 Si dispensatio concessa conjugum tribuenda sunl, non vinculo fuerit ut maneat in sæculo , exigitur ul sacro, quod pacis, concordiæ et prolis nuncupet castitatis perpetere votum: educanda? optimum est præsidium. E nec potest alteri nubcre, etiam post conira divortii facta facultate, felicitatis viri mortem :6 sacri canones enim con­ domestica? tollitur fundamentum : affe­ jugium ulterius ei velant, et irritum ctus enim qui perpetuus non est, sed declarant.7 Si uxor fregerit fidem con­ quodam rerum eventu suspenditur, jugii , potest maritus Ordines sacros non est qualis decet cos qut se totos suscipere absque ejus consensu : nam sibi invicem tradidisse censentur. Hinc jus omne ipsa amisit. plurima gravissimaque in societatem §. II. Dc solutione vinculi. mala veluli ex fonte manantia; adulteria 74. Matrimonium ratum fidelium. enim fiunt aliquando divortio ut detur locus, *cædes etiam patrantur, proles quod initum est, sed haud consumma­ deseritur, el adeo multiplicantur divor­ tum. solemni professione, votorum tia, ut matrimonium videri possit con­ scilicet emissione in Ordine probato, tractus ad beneplacitum , qui magnam dirimitur : « Si quis dixerit, » ila Tridentini patres , « matrimonium ratum, morum fert corruptelam. non consummatum, persolemnem reli­ Animadversio. 75. Non solvitur vinculum matrimonii gionis professionem alterius conjugum dum cx mutuo consensu separantur non dirimi ; anathema sit. »8 Ila cx (I) I. Cor. i. is. (i) < Il is very questionable whether the facility with which divorces can be procured in some of the states, be not productive of more evil than pood. It is doubtful whether even divorces for adultery do not lead to much fraud and corrup­ tion. I have had occasion to believe, in the eicrcise of a judicial cognizance over numerous eases of divorce, that the gin of adultery was sometimes committed on the part of the husband, for the very purpose of the divorce. » hent s Coram, vol. ii. p. iv. left. uvii. n. <0t>. (3) Can. Quia Agatha , 47. quœat. i. (4) Cap. Cum sis, de couvera, conjug.; et cap. Uxoratus, ibid. (B) Cap. Conjugatus , ibidem (6) Can. Seriatim, distinct. 34. (Τ', Itencdicl. XIV. de Syn. I. * iii. c. ait. n. avi. (HI Seas. xiiv. can. vi. CAP. VI. DE VINE UEO MATRIMONII. 3W veteri Ecclesiæ traditione decretum est . dhinumillud referunt «Ex canone Trireligiosa quippe professio instar mortis dentino, » ait Benedictus XIV.,« claris­ habetur, ct alter conjux, qui adhuc sime ostenditur hanc soluhilitalem commercium nullum cum eo habuit, originem habere a jure divino : si liber relinquitur, ut si velit novas ineat etenim, post hunc Tridentini canonem, nuptias. Alexander III. id explicat . de tide est matrimonium ratum solvi «Verum post consensum legitimum de per professionem, solubililasdehuilesse præsenli, licitum est alteri , allero imposita a solo Deo, qui eam potuit etiam repugnante, eligere monasterium, facere sempiterne veram, uti subtiliter sicut Sancti quidam de nuptiis vocali argumentatur Gard, de Lauræa. »sHæc fuerunt, dummodo carnalis commixtio eruditissimi Pontificis sententia gravi non intervenerit inter cos : el alteri profecto nititur ralione. Quod autem remanenti, si commonitus continen­ aperta non proferaniur documenta il­ tiam servare noluerit. licitum esi ud lius divinitus datæ facultatis, non debet secunda vola transire. Quia cum non nos morari, quum traditione orali et liiissenl una caro effecti, salis potest usu Ecclesiæ salis innotescat : quod unus ad Deum transire, et aller in sæ­ catholico homini satis esse debet. culo remanere. » * Exempla Sanctorum 75. Matrimonium infidelium, seu non plurima referuntur qui conjugio uti baplizalorum , legitimum dicitur, haud propler Christum noluerunt. De S. The­ tamen ralum, quum Sacramenti vi da id testantur S. Epiphanius, et S. careal. Illud solvi posse, alterutro ad Ambrosius; de S. Cæcilia, Alexio, et fidem converso,si conjux nolit absque Euphrasia Simeon Melaphrastcs ; de contumelia Creatoris consortio conjugii duobus militibus S. Augustinus; de frui, tradit Innocentius 111, Apostoli S. Leobardo S. Gregorius Turonensis ; testimonio et Ecclesiæ consuetudine de virgine Gregoria S. Gregorius N. ; innixus. « Si alter infidelium conjugum de Edilrida Angliæ regina Venerabilis ad tidem Catholicam convertatur, altero Beda. * Pontifices Romani sæpius ma­ vel nullo modo, vel non sine blasphetrimonii haud consummati vinculum mia divini nominis, vel ut eum per­ diremerunt, ob gravissimas causas, trahat ad mortale peccatum, ei coha­ præler Religionis solemnem profes­ bitare volente, qui relinquitur, ad se­ sionem. Nonnulli theologi tamen negant cunda, si voluerit, vota transibit. Et aliam ob causam præler ipsam pro­ in hoc casu inleliigimus, quod ait Apo­ fessionem religiosam vinculum dirimi stolus : « Si infidelis discedit, discedat : posse. Cæicrum quum solo praestito » frater enim vel soror non est servituti consensu , ante conjugii usum , non » subjectus in hujusmodi. » * Integrum videatur adeo perfecta Sacramenti ratio Apostoli testimonium referre juvat : ul solvi nequeat absque injuria ipsius <> Si quis frater uxorem habet infide­ vel contrahentium, iis assentimur qui lem, et hæc consentit habitare cum illo, censent summos Ecclesia) rectores suæ non dimittat illam. El si qua mulier potestatis limites ca in re haud exces­ fidelis habet virum infidelem, el hic sisse. Quo jure dirimatur Religionis consentit habitare cum illa, non di­ professione emissa, quæritur a theo­ mittat virum .'sanclificalusesl enim vir logis , quorum aliqui ad jus naturale, infidelis per mulierem fidelem, et san­ alii ad jus ecclesiasticum, alii ad jus ctificato est mulier infidelis per virum ( * Deinceps do Apostolo ait : « Culpam abstulit desti­ tuto. »’Si infidelis consentiat habitare cum converso absque injuria Creatoris, ut aiunt, scilicet nullum obicem fideli in via salutis statuendo, vinculum ma­ trimonii non solvendum declaravit S. Congregatio Concilii, prout refert Benedictus XIV. * Matrimonii autem so­ lutio lanium fit, quando jam aliud a converso initur s Ante novas nuptias monendus est conjux infidelis, eique optio datur vel habitandi pacifice cum fideli, vel juribus matrimonii prorsus renuntiandi. §. 111. De divortio tori. 7fi Quamvis nullo unquam in rerum eventu solvi possit vinculum matri­ monii fidelium semel validi et consum­ mati, etiam suprema Ecclesiæ auctori­ tate, conceditur tamen divortium lori et habitationis graves ob causas. Et quidem imprimis ob adulterium : licet enim innocenti sese a consortio adul­ teri separare, præserlim interveniente judicis ecclesiastici sententia. Id ex Christi verbis, permittentis ul dimitta­ tur mulier ob fornicationem, constat. Idem jus competit uxori : nam ea est contractus natura, ut pares sint in eo U) I.Cor. vii. it. (t) In Luc. I. viii. t. (8) Ibid. n. s. (4) De Syn. Diœc. I.uii. c. ni. §. f, '8) Ibid. I. »i. c. iv. n. 4. (ο) Ep. I. ad Ampliiluchiuni. DE MATRIMONIO quod perlinet ad conjugii fidem lh docuerunt summi viri, Ecclesiæ illu­ stres doclores. S. Rasilius : » Doinini autem sententia æque viris ac mulie­ ribus convenit. quod non liceat a ma­ trimonio discedere, præterquam pro­ pter fornicationem. ··e S. Chrysoslo­ mus : « In aliis quidem plus habeat . inquit, vir . ubi vero ratio habendacsl pudiciliæ, minime superior sil. Vir sui corporis potestatem non habet, neque uxor. Magna hic paritas, ct prærogaliva nulla. » 7 Hæc illi, pro Sacramenti sanctitate, et dignitate ; longe alias ac rcccntiorcs quidam, qui censent leges non debere adulterium viri plectere paribus pœnis, eo quod non idem so­ cietati civili proveniat damnum. * Ea­ dem tamen fit injuria Sacramento el fides contrahendo praestita violatur, cum gravi alterius contrahentis injuria. 77. Divortium ob adulterium con­ cessum perpetuum csl, adeo ul inno­ cens nunquam teneatur condonare culpam alteri, licet poenilenli, ad con­ sortium maritum cum excipiendo. Ad tempus conceditur divortium graves ob causas, quas non indicavit Christus, quia de perpetuo divortio erat inter­ rogatus. Ecclesiæ potestatem hac in re vindicavit Concilium Tridenlinum ca­ none edito · « Si quis dixerit Ecclesiam errare , cum ob multas causas sepa­ rationem inter conjuges quoad thorum, seu quoad habitationem ad certum incerlumve tempus fieri posse decernit; anathema sit. »9 Causa? præcipuæ recen­ sentur immoderata sævitia,10 morbus contagiosus, amentia el furor conjugis, vis adhibita ul conjux a necessariis re­ ligionis muniis absterreatur,11 vel ad crimina patranda inducatur. l'Ieræque (7) llon>. lix. in c. vii. ep. i. ad Cor. (8) Montesquieu , Pothier, ct Taylor apud Kent Comm. vol. ii. p. iv. I.cc xxvii.n. 106. (») Seas. xxiv. can. 8. (tO) Cap. Littera», Extra de rest. spol. (41; Cap. ii. dc divortiis. • VII DE IMPEDIMENTIS MATRIMONII “>'Ί obstat ex jure ipso naluræ desumptum : civilem autem non consequuntor effe­ ctum , nisi leg s servatis conditionibus. 79 De matrimoniis fidelium, seu haptiz.alorum, jam quaeritur, utrum ali­ cui potestati, seu ecclesiastic®, seu civili, subjaceant, non tantum quoad effectus in utroque foro, sed etiam quoad ipsam vim contractus. In con­ fesso apud omnes esl civilem potesta­ tem posse vires in foro civili denegare CAPUT VII. contractui matrimoniali, qui celebra­ DE IMPEDIMENTIS MATRIMONII tus non fuerit juxta leges ; quæ tamen potestas non libidine imperandi, sed 78. Matrimonia inlidelium legibus utilitatis civium studio exercenda esl. Ecclesiæ sunt immunia, quum hæ Pari de causa in foro ecclesiastico pos­ subditos fideles respicianl. ideoque set irritum haberi conjugium, quod nonnisi indirecte possint attingere infi­ contra leges Ecclesiæ fuerit initum. deles, quatenus scilicet velet Ecclesia Sed de valore contractus in se el co­ fidelibus cum iis inire nuptias. Utrum ram Deo quæritur : utrum scilicet Ec­ ea subsint potestati principum infide­ clesia vel potestas civilis possit irritum lium, vel aliorum cui civiliter subji­ facere contractum, licet contrahentes ciuntur contrahentes. inter theologos voluntatis libero consensu eum ineant, quæritur. Nobis videtur matrimonii na­ nullo obstante naturali impedimento, tura ejusmodi esse, ut nullatenus civili adeo ut vis omnis ei tollatur, tum in potestati subjaceat, quatenus contra­ foro exlerno, lum coram Deo. Diri­ ctus ipse individuæ vilæ societatis spe­ mens vocatur impedimentum hujus­ ctatur : hæc enim lota pendet ex volun­ modi , quod scilicet obstat ne valeat tate el consensu contrahentium. Statui contractus : impediens e contra est tamen possunt civili auctoritate condi­ quod obstat ne liceat contractum inire, tiones ex quibus pendeant jura civilia qui tamen initus suam oblinet vim. 80. Illud certissimum principium sta­ conjugii, adeo ut nec conjuges legiti­ mi habeantur, nec proles agnoscatur, tuendum est ex fidei doctrina posse legis præscriplo neglecto. Equidem ad Ecclesiam impedimenta dirimentia con­ rectum rerum ordinem, el ad justam stituere, et in iis constituendis haud bonorum et onerum distributionem errasse : « Si quis dixerit, Ecclesiam perlinet, ut conjugium civiliter agno­ non potuisse constituere impedimenta sci possit, et probari; sed ad .ipsam matrimonium dirimentia, vel in iis contractus radicem, quæ in contrahen­ constituendis errasse ; anathema sit.»1 81. Lutherus Calvinusque, quum nu­ tium consensione posita est, non vide­ tur posse potestas mere humana per­ ptias naturalem lanium contractum haberent , eas nonnisi naluræ legibus tingere. Matrimonia igitur infidelium valere nobis videntur, quoties nihil vel divinis regi voluerunt. Apostata in- liæ causro divortii n vinculo legibus civilibus Foederatarum nonnullarum provinciarum statuuntur : nonnullis divortium a toro tantum ob alias præter adulterium causas concedentibus, * aliis penes judices arbitrium relinquen­ tibus alterutrum divortium conceden­ di , pro injurite ratione , et petitione læsi conjugis.1 (I) ■ For eitremo cruelty in cither of the par­ tiel, the court of chancery may decree a divorce from bed and board for over thereafter, or for a limited time, as shall seem juft and reasonable. · Digesl of Lass of New Jersey, ert. Dmrtr, ». (i) Vide Digest of Lie * of l'émis,l«»ni» , Ad (lf SSIIs Febr. HIT. (3, Sels mt, ran. iii. 3M TRACT. XVIII signis, M Antonius do Dominis, Ecclcsiæ potestatem hac in re etiam im­ pugnavit. Launojus principibus blandiens, el plures alii janseniana pice lacti, inter quos el synodi Pistorien­ sis auctor, Ecclesia! abstulerunt quam civili potestati tribuerunt auctoritatem. Sectæ ploræquc recent iores eos agno­ scunt matrimonio obices quos lex di­ vina slaliiil, earn intelligentes quæ Israelitis data est, cui nulla lege hu­ mana derogari posse affirmant. ' Plcrique status Foederati eos gradus con­ sanguinitatis qui in libro Lcvilici no­ minantur, lege definierunt obstare ma­ trimonio; qua deliciente definitione omnia valere censentur conjugia in li­ nea collaterali, exceptis fratrum et so­ rorum contuberniis. * 82. De Ecclesiæ potestate nulla apud nos lis agitur : continetur enim intra lorum suum, nec enim tribunalia ci­ vilia nostratia agnoscunt leges eccle­ siasticas, quæ tamen totam suam vim oblinent in consc.icnliæ foro. Quas au­ tem a lege civili declarari contigerit nu­ ptias irritas, de effectibus civilibus inlelligere oportet ; nam legumlatoribus in animo non est de rebus spirituali­ bus, vel quæ ad animarum regimen perlinent, aliquid decernere : quum cx Constitutione lotius reipublicæ Sta­ tus ab Ecclesia discrimen omnino ser­ vandum sil : nec quidquid valeat pote­ stas civilis in rebus ecclesiasticis. Ita igitur apud nos conciliantur jura, quod conjugia contra Ecclesiæ leges cele­ brata , ab iis qui ejus auctoritate con­ tinentur, nulla sint prorsus et irrita, quandocumque lege Ecclesiastica talia II · Marriage ought not to be within the de­ grees of consanguinity or affinity forbidden in lhe word; nor can such incestuous marriages ever be made lawful by any law of man , or consent of parties , so as those persons may live together , as man and rife. · Presbyterian confession of faith , ch. isir.J. k. (Î) Vide Kent's Comment, vol. ii I.ccl. asvi n.85. DE MATRIMONIO. declarantur : adco ul omnibus privile­ giis sacræcommunionis privari queant, ecclesiasticis censuris inflictis , qui ci­ vilis sanctionis praetextu conjuges se gerunt, obice ecclesiastico hand subla­ to : s et c contra quæ forsan haud agnoscat civilis potestas conjugia , le­ gis conditionibus haud impletis, pos­ sint vim habere in foro ecclesiastico, si jus divinum, naturale, vel ecclesia­ sticum non obstet. Propositio. Potuit Ecclesia constituere impedi menta matrimonium dirimentia, ct in iis constituendis non erravit. 83. Probatur I. cx perpetuo potestatis exercitio. Concilium Eliberilanum con­ suit : u Si quis privignam suam duxe­ rit uxorem ; eo quod sil incestus, pla­ cuit , nec in fine dandam esse ei com­ munionem. »4 Concilium Neocæsareense anno 314:« Mulier si duobus nupse­ rit fratribus, abjiciatur usqueaddiem mortis. Sed propter humanitatem in extremis suis , Sacramentis reconciliari oportet ; ita tamen , ul si forte sanita­ tem recuperaverit, matrimonio soluto, ad poenitentiam admittatur. »8 Conci­ lium Aurcliancnse II. anno 555 : « Pla­ cuit, ut nullus ChristianusJudæam, neque Judaeus Christianam in matri­ monio ducat uxorem : quia inter hu­ jusmodi personas illicitas nuplias esse censemus. Qui si commoniti a consor­ tio hoc se separare distulerint, a com­ munionis gralia sunt sine dubio sub­ movendi. » 6 Concilium Moguntinum anno 815: « Contradicimus quoque, ut in quarta generatione nullus amplius conjugio copuletur : ubi autem post (5) Presbyleriani in sua confessione dicunt nul­ lam humanam legem posse conjugiis contra le gem divinam vim tribuere : at constat non omnes gradus l.cviticoi in Hederatis aliquibus statibus impedimenta haberi. « In several of the United Stales , marriages within the levitical degrees, wider sumo crceptions , are made void by sta­ tute. Kent ibid. (4} Can.lxvi. (5) Can.». (G) Can.iii- CAP. VII. DE IMPEDIIri ENTIS MATRIMONII 3W> fotcrdiclum factuni inventum fuerit, menta dirimere contractum Ecclesiam separetur In his omnibus decretis vero hami errasse in constituendis ma­ trimonii impedimentis, ex Christi pro­ irrita declarantur hujusmodi conjugia unde palet eam Præsulibus Ecclesiæ missionibus inferimus, et re ipsa pro­ omni aetate insedisse persuasionem , bamus . quæ enim statuit eo diriguntur sui juris esse impedimenta statuere, ul morum el fidei integritas servetur. Objectiones solvuntur. quæ obstarent ne valerent matrimonia­ les contractus contra vetitum attentati. 87. Obj. I. Christus nullibi legitur Porro nefas est cogitare potestatem concessisse Ecclesiæ auctoritatem di­ adeo constanter adhibitam carere fun­ rimentia impedimenta constituendi : potestas autem major est quam quæ damento. 84. Probatur 2 er Patrum testimo­ ratiocinando statui possit. niis. S. Basilius ait : « Canonicorum 88. Resp Concessit Christus Aposto­ fornicatio pro mati imonio non repu­ li» amplissimam auctoritatem ligandi tetur, sed eorum conjunctio divella­ ct solvendi; el eam, quam a Patre ac­ tur. >» * Canonici intclliguntur, juxta ceperat , summam potestatem, in vadi­ Balsamoncm, qui virginitatem professi monium dedil ejus quam iis communi­ incanonem, catalogum scilicet mona­ cavit exercendam. Eos constituit sui chorum vel cieri, referebantur. ministros, el dispensatores mysterio­ 85. S. Gregorius M. scriptis edocuit rum divinorum, qui idcirco legatione Augustinum quomodo cum Anglis ad pro ipso funguntur, ejus vices obeun­ Udem conversis , de matrimoniis ge­ tes iu iis quæ perlinent ad Sacramen­ rere se deberet. Romanam legem qua torum ad mini strutionem. Jura matri­ permittebantur consobrinorum conju­ monii certe explicuit Paulus, elea ni­ gia, imprimis emendat, subjungens: xus auctoritate , quid liceret fideli, si «Unde necesse csl, ut jam tertia vel infidelis nollet cum ipso habitare, de­ quarta generatio fidelium licenter sibi claravit. Non ralioc.nando potestatem jungi debeat. Nam secunda quam di­ hanc statuimus; sed quam semper ximus a se omnino debet abstinere : exercuit Ecclesia, ostendimus verbis cum noverca autem misceri grave est Christi comprobari. facinus. »1 89. Obj. 2. Leges quas de matrimo­ 86. Probatur 3. ratione theologica. nio dedil Deus, tantum spectanda» Quum Christus Praesulibus Ecclesiæ, sunt, nec aliæ adjungendæ, quæ, li­ amplissimis verbis, ligandi solvendi- bertate nubendi minuta, peccandi pe­ que dederit auctoritatem, potestate riculum angent. 99. Resp. Leges illæ populo singu­ præditi censendi sunt omnia statuendi quæ ad bonum regimen animarum per­ lari datæ non obligant cæteras gentes; linent : ad hoc autem plane spectat ea etenim Deus totam legem abrogatam de’matrimonio decernere quæ bonos voluit,Chrislo suam in lerris Ecclesiam inores fovent, cl hominum salutem. fundante. Penes rectores Ecclesiæ id­ Quæ concurrere debeant ul consensus circo est ex veteri codice desumere, legitimus habeatur, mores el salutem quæ omnium gentium conditioni ac­ spcclant. Ergo in his definiendis exer­ commodata videantur, eaque adjicere cenda esi Ecclesiæ potestas, quæquum quæ specialia rerum adjuncta postu­ rala habenda sil in cuelo, Chrislo ila lant. 91. Obj 3. Quoties Ecclesiæ Pr.esupollicente, valent coram Deo impedi­ (j/ Fp. I. *<»· q>- »»»·. TRACT. XVIII DE MATRIMONIO. Od. Resp. Deus haud conjunxisse les tulerunt legos de mairimoniis , con­ sueverunt Caesarum operam postulare, censendus est cos qui leges ab Eccle­ ul vim habercnl : quod indicium esi sia latas spernunt. Quod si bon.i fide cos nil per se posse. Sic Concilium Mo- contraxerint, impedimenti haud con­ gunlinum a Carolo M. confirmationem scii , potestas ecclesiastica plerumque eorum quæ dc impedimentis statuerat exercetur dispensando ul valeant con­ petiit. trahere. Quæcumque forsan evenerint 92. Resp. Non id semper fieri consue­ incommoda, nequeunt imputari Eccle­ vit ; sed libero plenoque jure decreve­ siæ, quæ sapienlissimas cl sanctissi­ runt Praesules quæ ad matrimonium mas tulit sanctiones. 97. Obj. 0. Impedimenta illa eccle­ specinbant, adeo ut ipsi summi princi­ pes iis tenerentur legibus quæ fidelium siastica civili potestati injuriam faciunt: omnium conjugia regebant. Profecto nam conjuges legitimi juxta patriæ san Gregorius V.anno 998 in synodo Roma­ ciiones, adulteri,', vel incesti in foro, na Robert) Francorum regis cum Ber­ uti aiunt, ecclesiastico habentur, ct ta consanguinea matrimonium irritum lilii spurii. 98. Resp. Nulla Iit civili potestati in­ pronuntiavit. Quandocumque autem regia implorabatur opera ad legibus juria ; nam libera omnino et suprema in iis quæ ad ordinem cl regimen po­ ecclesiasticis vim tribuendam , effectus civiles spectabantur : nec enim nisi ci­ liticum manet auctoritas : quod si cives vili auctoritate probante poterant san­ coelestis reipublicæ haberi velint, opor­ ctiones iilæ in judiciis rebusque civili­ tet ut servent Ecclesiæ instituta. Ea tantum conditione ejus privilegiis frui bus obtinere. 95. Obj. 4. Liber duorum consensus licet Si igitur aliquando contingat ali­ de corporum suorum dominio, quod quos civiliter, uli aiunt, esse conjun­ jure naturæ penes unumquemque est, ctos, quos obex impedii ne juxta legem non potest irritus fieri Ecclesiæ aucto­ Ecclesiæ conjungantur, civium terreno­ rum fruuntur juribus, amittunt cœleritate. 94. Resp. Quicumque Baptismo lu- slia ; non enim Dei judicium rerum ex­ slraii fidem catholicam profilentur, ci­ ternam speciem special, sed veritatem. ves sunt reipublicæcoelestis, instilulæ Propositio. Civilis potestatis exercitium in mascilicet ul cives cœlo fruendo fiant ido­ nei In omnibus igitur quæ ad salutem tiimoniis dirimendis ultra civiles effe­ spectant, supremæ auctoritati Ecclc­ ctus non extenditur. siæ , quæ a Beo est, subduntur, cl eo­ 99. Probatur ex rerum natura. Civi­ rum voluntas, sicut el actus, sacro lis potestas eum in finem instituta csl ejus imperio moderanda est. Penes ut cives regat in iis quæ pertinent ad eam est conditiones legitimi consen­ ordinem et salutem publicam. Quum sus definire, quæ si neglectæ fuerint, igitur finis illi propositus sit civilis, irritus erit. Profecto non ita potest ejus auctoritas lota intra eos limites unusquisque dc suo corpore dispone­ consistit. Praeterea non debet singulo­ re , quod divinæ legis , vel ecclcsiasti- rum libertati detrahi in societate con­ stituenda, nisi quatenus id exigit ipsa cæ nulla habenda sil. ratio 95.0/y.5.Ecclcsia irritum declarando salus communis : præsertim quoad ea matrimonium libere contractum, solvit quæ naturæ jura præcipua videntur. quod Deus conjunxit, Christo id velan­ Al voro salus communis non exigit ul te, el injuriam facit contrahentibus el libertas matrimoniorum minuatur, proli. Ergo abutitur potestate in de- quum satis præcavcantur mala ex ejus slruclionem. abusu , civilibus effectibus eorum quæ CAP. 'll DE IMPEDIMENTIS MATRIMONII 30» 101. Resp Nulla discordia vel hieta contra leges inita fuerint denegatis Hes vero præcipua et jus naturæ, ex [inter utramque potestatem intercedat quo pendet hominis felicitas , est nu­ nccesse est, rebus. prout apud nos, ptiarum libertas. Ergo huic detrahere compositis : nec. enim Ecclesia aliquid nequit civilis potestas Accedit qnod facit quo’ legum civilium sanctione * Matrimonium fidelium sil Sacramen­ frustra evadant : nec civilis potestas tum , ideoque rectoribus Ecclcsiæ per­ sese ecclesiasticis rebus immiscet, ut mittitur ministrandum : qua ratione esi c’ogat nos conjuges in foro Ecclesias extra civilem potestatem , quoad vim agnoscere , quos jura sacra a conjugii I vinculi coram Deo. Sacramento repellunt. 100. Hinc Romana tribunalia con­ 105. Obj. 3. Plures leges Romanæ el stanter responderunt : « n alrimoniis Cæsareæ sanctiones quibus conjugia fidelium quibus nullum obslal canoni­ irrila declarabantur, vim habent in cum impedimentum, suam quoad ma­ foro Ecclesiastico. Agnoscit Renediclus ritalem nexum inessc vim et valorem, XIV. « a legibus civilibus inductum esse corumque vinculum indissolubile ma­ impedimentum ex cognatione legali,seu nere, qualiacumque tandem fuerint im­ adoptione : imo impedimenti cogna­ pedimenta a sæculari potestate , Ec­ tionis spiritualis primum monumen­ clesia non consulta, nec probante, tum reperiri in quadam Constitutione perperam ac nullitcr constituta.1 Justiniani Imperatoris. » Ita Carrière Objectiones solvuntur. theologorum Gallorum placita referens. 101. Obj. I. Civilis potestas suprema 100. Resp. Vim obtinuerunt in foro est, el valet omnia efficere quæ ad rei­ Ecclesiæ sanctiones civiles quæ æquæ publicæ salutem prosunt : maxime au­ visæ sunt, el dignæquæ probarentur : tem pendet salus publica ex matrimo­ reject® cæteræ sunt naturalibus juri­ niis. Potest ergo ea irrita declarare, bus hominis adversæ. Sic quæ leges quæ cum sui aut reipublicæ pernicie Romanæ statuebant dc matrimoniis ficives ineunt. liorumfamilias absque parentum con­ 102. Resp. Potest ea irrita facere sensu, et mancipiorum absque domi­ quoad omnes effectus civiles, qua ra- norum venia , utpote adversa juribus lione saluti publicæ et privatæ satis naturalibus, constanter rejecta sunt.· consulit. Ad externum regimen non Cum Benedicto XIV. agnoscimus occa­ spectat ulterius progredi, conscientias sionem impedimenti ecclesiastici san­ ligando vel solvendo, quæ soli Deo, ciendi posse ex lege civili oriri ; sed cl iis qui ab eo suam derivant auclo- pernegamus legem civilem vim ullam lilatem, subduntur. in foro ecclesiastico per se habere, qua 103. Obj. 2. Turpis foret discordia, si vinculum matrimonii coram Deo tollat. 107. Obj. 4. Lex civilis impedimen­ apud Ecclesiam valerent quæ irrita sunt el inania apud omnia patriae tribunalia : tum statuendo tollit contractum civi­ ergo ipsa Ecclesiæ et reipublicæ salus lem , qui nisi legitimus sil, nullus est : communis postulat valere in utroque jam vero absque contractu nullum est foro leges civiles quæ conjugia quæ­ matrimonium. 108. Resp. Absque contractu humano dam nullius declarant valoris. (<) Vide resp. S. Pœnil. I Junii »94, episcopo Viva, relatam apud Carrière vol. i, p. Ill, § H c. Il n. 57!> (i Mirum, libertatem matrimonii, quam Eccle­ sia sanctissimis sanctionibus munivit, inuiutam a recentioribus legumlatoribus, qui Humanorum ethnicorum leges imitari maluerunt. Quanto me­ lius singulorum juribus semper studuit Ecclesia I 3Pfl TRACT XVIII DE MATRIMONIO. cl naturali. nullum esi matrimonium ; sed opus non est ul civili quadam forma induntur, ad materiem Sacramento praestandam. Christus non noscilurquid speciale de contractu decrevisse, sed qualis fuit ah initio eum sanxisse : quod quidem sapientiae ejus consonum vide­ tur, nc cum civilium rerumpublicarum legumque mutationibus materies Sa­ cramenti varietur; vel hominum vo­ luntas in iis qua1 sunt juris naturalis civili potestati subjaceat. 109. Obj. S. Lex civilis declarat con­ jugia irrita quocumque sub respectu, el ad fines quoslibet. 110. Resp. Fines civiles plane spectat lex, de conscientise negotiis parum solicita, quæ tota sunt dijudicanda juxta divinas cl ecclesiasticas san­ ctiones. Ex ipsa legis natura, prout a jurisperitis celeberrimis traditur, hæc derivatur distinctio * Animadversiones. 111. Vindicata Ecclesiæ potestate con­ stituendi impedimenta dirimentia, quam civili potestati non competere osten­ dimus , liquet Ecclesiæ nomine inlelligi ejus rectores, Præsules scilicet, præ­ serlim Summum Pontificem. Voce lu­ debat Launojus, ea designari principes civiles affirmans. Sed quum res per se pateat, in ea vindicanda contra recentiorum quasdam cavillationes haud va­ cat immorari. 112. Canones Tridentinos de pote­ state Ecclesiæ in statuendis impedi­ mentis dogmaticos esse, ex ipsis eorum verbis colligitur : nam anathema dici­ tur asserenti Ecclesiam potestate illa carere, vel in constituendis impedi­ mentis errasse. Præmitluntur etiam verba quibus patres animum suum esse testantur, insigniores hærcsesel erro­ res exterminare Ita etiam habet sensus totius Ecclesiæ. 113. Constat quoquo patres Triden­ tinos locutos esse de potcstalo quæ Ecclesiæ inest, nec niti aliqua principum concessione vel assensu, ideoque contra mentem patrum hanc excogita­ tam hujus potestatis originem Merito igilur Pius VI. damnavi Pistoriensem synodum solemni decreto, quod tota agnoscit Ecclesia : «< Doctrina synodi asserens ad supremam civilem pote­ statem duntaxat originarie spectaro contractui matrimonii apponere impe­ dimenta ejus generis, quæ ipsum nul­ lum reddunt, dicunlurquc dirimentia; quod jus originarium prælcrca dicitur cum jure dispensandi essentialiter con­ nexum, subjungens, supposito assensu, vel conniventia principum potuisse Ecclesiam juste constituero impedi­ menta dirimentia ipsum contractum matrimonii. — Quasi Ecclesia non sem­ per potuerit, ac possit in Christianorum matrimoniis jure proprio impedimenta constituere, quæ matrimonium non solum impediant, sed et nullum red­ dant quoad vinculum, quibus Christiani obstricti teneantur etiam in terris infi­ delium, in iisdemque dispensare, ■> damnatur ut « canonum iii. iv. ix. xii. Sess. xxiv. Concilii Tridenlini eversiva, hœrelica, » (prop lix.) « Item rogatio synodi ad potestatem civilem, ul e numero impedimentorum tollat cogna­ tionem spiritualem, atque illud quod dicitur publicæ honestatis impedimen­ tum, quorum origo reperitur in colle­ ctione Justiniani; tum ul restringat impedimentum affinitatis, et cognatio­ nis ex quacumque licita, aut illicita conjunctione provenientis ad quartum gradum juxta civilem numerandi ratio­ nem per lineam lateralem ct obliquam, ita tamen ut spes nulla relinquatur dis­ pensationis oblinendae. — Quatenus civili potestati jus attribuit sive abo- (I) ■< Municipal law is a rule of civil conduct prescribed by the supreme power of a slate. » Dlackstono. CAP. VIII. DE SINGII.IS IMPEDIMENTIS lendi, sive restringendi impedimenta Ecclesiastica auctoritate constituta. vel comprobata : item qua parle supponit Ecclesiam per potestatem civilem spo­ liari posse jure suo dispensandi super impedimentis ab ipsa constitutis, vel comprobatis,» declaratur ul « liber * .(alis ac potestatis Ecclesiæ subver­ sive, Tridenlino contraria, ex hærcticali supra damnato principio profe­ cta. «(Prop. Ix ) CAPUT VIII. DE SINGULIS IMPEDIMENTIS. Ili. Quam Ecclesiæ vindicavimus potestas duplici ratione exercetur, im­ pediendo scilicet ne matrimonium ineatur licite, nisi certis positis conditio­ nibus ; vel ne omnino valeat contra­ ctus. Impedientia . uli jam diximus, ea vocantur impedimenta quæ obstant licilæ celebrationi matrimonii, quin vim ejus tollant, et quatuor numerantur: Ecclesiæ vetitum, tempus , sponsalia, votum. Ecclesiae velitum dicitur prohi­ bitio ab Episcopo facta ne nupiiæ incan- lur, quæ plerumque fit ob dubium de impedimento dirimente , ut tempus detur indagini.1 Tempus per quod nu­ ptiarum solemnitates prohibentur, est ab Adventu usque ad diem Epiphaniae exclusive, et a die Cinerum usque ad octavam Paschae inclusive. ’ Solemnilates autem dicuntur « nuptias bene­ dicere, sponsam traducere, nuptialia celebrare convivia Matrimonium autem omni tempore contrahi potest. » Ita Rituale Romanum. Benedictio quæ pro­ hibetur ea est quæ in Missa pro sponso el sponsa continetur. Licet igitur ritum (I) Cap. ii. de Mai. contract, contra interdictum Eccl. I. iv tit· »’··· (i) Trid. Sees. xsiv. c. I. do ref. (3) Deer. to. Julii an. IG84. (4) Leg. I. S· de spons. Vol. III. 397 in Rituali Romano præscriptum omni tempore peragere Item permittitur sponsam absque pompa el solerrimlate domum traducere, uti declaravit S. Congregatio Concilii. * Ratio cur solemniiates nuptiarum aliquando velentur esi quod jejuniorum tempore pœni­ lentiæ operibus vacandum sil, el in magnis Feslis celebranda sint mysteria. 115. Sponsalia, scilicet mutua ma­ trimonii promissio, * obstant ne alierulri cum alio præter eum cui Udem oppigneravit, liceat matrimonium inire. Aliquando hunt cum solrmnilate, te­ stibus accersilis, et etiam parocho præsentc ; sed vim habent etiam clam facta, solis spondentibus præsenlibus. Necesse tamen est ul liant serio, animu sc obligandi ad matrimonium ineun­ dum, ct ut mutuo acceptentur. Fieri non debent ante septennium, * nec revocari anlc pubertalis *annum, qui decimus quarius maribus, decimus secundus fœminis censetur Non valent nisi libere fiant, et de re licita; qua­ propter si matrimonium legibus Ec­ clesiæ velelur, nemo potest sponsione se obligare ad illud ineundum, nisi dispensatione impetrata. Quæ ex melu injuste incusso fiunt sponsalia, vi omni carent.1 Parentes pro liliis sponsalia censentur facere, quando hi præsenles non contradicunt. * Muluo consensu solvi semper possunt; soluta autem non impediunt ne sponsi cum aliis ineant nuptias, dummodo non sint con­ sanguinei sponsi In primo gradir. 116. Fotum quarto loco dicitur ob­ stare licitæ celebrationi matrimonii, quin illud dirimat. Intelligilur scilicet votum simplex a quolibet privatim emissum, vel publice, sed ab Ecclesia (I) Cap. vii. de desp. imp. I ft) Cap. iv. el v. de desp. imp. [T) C. Ex luteri» II. de desp. imp. ;8) Cap. unicu de desp. imp. 39S ΤΗΛΕΓ. XVIII. DE MATIUMOXIO. in pcrpclnuin non acceptatum. Illud non obstare vnlori matrimonii constat ex jure. · 117. Impedimenta dirimentia, quæ scilicet faciunt ut matrimonium initum non valeat, quindecim numerantur . quæ adjuvandae memorise causa ver­ sibus continentur : Error, conditio, votum, cognatio, crimen, Cultus disparités, vis, ordo, ligamen, honestas, Amens, affinis , si clandestinus , et impos, Si mulier sit rapta , loco nec reddita tuto. 118. Error circa personam, vel qua­ litatem quæ in substantiam person® redundat, dirimit matrimonium jure ipso naluræ : nullus enim est contra­ ctus, ubi substantia ipsa rei ignoratur. Hinc, non valuit Liæ cum Jacobo ma­ trimonium, donec, fraude delecta, liberum consensum praestiterit. Valet tamen matrimonium, licet initum ex errore circa personæ dotes seu quali­ tates , quæ tamen substantiam personæ non afficiunt : puta si quis errore puta­ vit puellam esse divitem, casiam , sa­ nam, bonæ indolis. Haud absimilia sunt legis civilis principia. * 119 Conditio servilis obstat ne va­ leant nupliæ , quoties* ignorata fuerit a libero, qui cum mancipio contraxit : injuria enim quis conseretur consen­ sisse conditione adeo sibi el proli ini­ qua. Si liber servam carnalitcr cogno­ verit « postquam illam audivit osse ancillam, » ejus uxor habenda est. * Lex quippe canonica non obstat, si li­ ber. jure suo utens, cum mancipio velit nuptias inire. In plorisque statibus F·" at valuerunt, ct filii jura adsumitur. Dirimit matri­ imo consuetudine ita invaluerunt, ut monium inter adoptantem el adopta­ picrisque haud illicita viderentur.9 Cæ. tum , posterosqiic adoptati usque ad torum diffusa religione Christiana , a quartum gradum; item inter uxorem sæculo forsan sexto irrita habita sunt adoptantis cl adoptatum , cl inter uxo­ 127. Matrimonia Catholicorum cum rem adoptati, et adoptantem ; denique hærelicis baptizatis nulla lege dirimun­ inter adoptatum, seu adoptatam, et tur, sed vetita sunt antiquis canonibus, filios legitimos, aul filias adoptantis, quorum observantiam sæpissime in­ quamdiu manserint in patria potestate. culcarunt Summi Pontifices. Vetiti ra­ Patre autem mortuo, vel filiis sui ju­ tio manifesta est quod in re sacra non ris factis, matrimonium iniri potest liceat cum hærelico communicare : Ma­ eos inter ct adoptatum. * Impedimen­ trimonium autem Sacramentum psl. tum hoc propinquitate quam leges Deinde discrimini se objicit Catholicus agnoscunt innititur, sed ex Ecclesiæ conjugia illa ineundo, quum et sibi et eam sancientis totam vim desumit. proli non facile consulatur de muuiis 125. Crimen homicidii, vel adulte­ religionis. Iniquum autem prorsus fo­ rii, vel utrumque, obstal ne valeat ma­ ret salutis suæ vel suorum abjicere trimonium inler rco&.Homicidium com­ curam. Concilium Eliberitanum Apo­ muni consilio patratum, ut via nuptiis stoli verba ad suam sanctionem, qua paretur, licet alterutrius lanium opera , hæc vetantur connubi» , firmandam ad­ impedii ne matrimonium incalur, ob ducit : « Haeretici si se transferre no­ quod patratum esi.5 Adulterium pa­ luerint ad Ecclesiam Catholicam, nec tratum, data fide de nuptiis post con­ ipsis Catholicas dandas esse puellas, jugis mortem ineundis, impedit ne va­ sed neque Judaeis, neque hærelicis, leant, quoties ante vel post adulterium darc placuit : eo quod nulla possit esse facta est promissio, adeo ut cum eo vi­ societas fidelis cum infideli. SI contra deatur conjungi. ‘ Matrimonium atten­ interdictum fecerint parentes, absti­ tatum,el consummatum,priore conjugo neri per quinquennium placet.» ‘° Laoin vivis, el utroque reo conscio vincu­ dicenum Concilium decrevit : « Eos li, vim hujus impedimenti obtinet. 8 qui ad Ecclesiam perlinent, indifferen­ Adulterium cum homicidio inducit im­ ter filios proprios haereticorum nuptiis pedimentum, quando alteruter con­ minime sociare debere. » " Chalcedojugem occidit, ul nuptias cum adul­ nenses patres : « Sed neque copulari tero conciliet ® Impedimentum hoc vim debet nuptura hærelico, aul Judaeo, vel et c. Si qui» 8. De eo qui duxit in mat. Ί, Cone. Trid. Sees. xxiv. c. II. (6) Cap. iii. cl vi. De co qui duxit. (!) Cap. unico, de cogn. leg (7) C. i. dc convert, intid. '8J II. Cor. vi. <4. (S) Cap. Laudabilem, dc convora. infid. (0) Aug. conf. I. ix. c. ix. (4 C. Ilelalum 31, qu. t. (10) Can.xvi. (ti) Can. x. C. Significavit i, c. Lit. 4, c. Cum haberet 5, CAP VIII. DE SINGULIS IMPEDIMENTIS. 401 pngano; nisi forte prominat se artor- Iras traducant, a quorum consortio Ihodoxam fidem persona orthodoxa·, co- abhorrendum sit » pulanda transferre. Si <|uis hanc defini*"29 F'm impedit quin valeat matrilioncm sanctae Synodi transgressus fue- monium, quoties tanta est qu:e gravem rit, correptioni canoni» æ ibjacebil ' inculit timorem. * Puella minis aul im­ 128. Plurima a Summis Pontificibus properiis patris ad connubium adacta, statuta sunt, ul veteres illi canones vinculo conjugii non ligatur, nisi dein­ sancte servarentur. Aliquando quidem ceps , noscens priorem consensum speciali indulgentia permiserunt nu­ haud valere, libere consentiat.11 Qui ex ptias hujusmodi fieri, conditionibus metu ne propinqui vilialæ puellae ulci­ quibusdam appositis, quibus prolis scantur injuriam,eam ducit,ejus maritus calholicæ educationi praecipuo consu­ vere censendus est, nisi mors, vel gra­ lebatur. Sed ut omnes intclligant quam vissimum supplicium, extra justitia * or­ aliena sil Ecclesia ab hujusmodi con- dinem , intentatum ei fuerit ad extor­ nubiis, adeo plenis periculi, el a sancti­ quendum consensum. · Ul libertati ma­ tate Sacramenti abhorrentibus, solent trimoniorum consuleret Synodus Trijubere « ne unquam mixta hæc con- dentina, vetuit dominis temporalibus nubia intra sacri templi ambitum per­ ac magistralibus, omnibusque α sub fici sinat (parochus ;) elui ab imper­ anathematis pœna, quam ipso facto in­ tienda contrahentibus sacerdotali be­ currant, ne quovis modo directe vel nedictione, et a recitandis precibus in indirecte , subditos suos, vel quoscum­ Romano Rituali præscriptis pro cele­ que alios cogant, quominus libere ma­ bratione nuptiarum omnino abstineat ■ trimonia contrahant. ·1 Permittunt scilicet ei « materiali tantum 130. Ordo sacer susceptus impedii præsentia adesse, perinde ac si unice ne valeat matrimonium postea attenta­ ageret partes testis, ut aiunt, qualifi- tum , Ecclesia irritum illud decernen­ cali sive auctorizabilis. n * Disciplinam te, uti jam vidimus. · hanc novissime vindicavit Archiepisco131 .Ligamen, vinculum scilicet prio­ pus Coloniensis, quem et secutus est ris matrimonii, facil ul non valeal ma­ Archiepiscopus Posnaniensis, ulerque trimonium postea attentatum, priore ærumnis et exilio gloriosus, Borusso- conjuge adhuc in vivis, licet mortua rum regi, extra civilis potestatis I.mites censeatur Nulla absentia, quamvis diu­ excurrenti, forlitcr et modeste , prout turna, nec bona fides potest efficere ul Ecclesiæ Præsules decet, repugnans. novæ valeant nuptiæ, viva priore con­ Utinam et nobis contigerit sancta ser­ juge. Hinc Clemens III interrogatus : vare jura, el fidelium saluti, quæ infau­ « quid agendum sil de mulieribus, quæ stis connubiis toties periclitatur, con­ viros suos causa captivitatis , vel pere­ sulere! Porro quo loco habeamur a se­ grinationis absentes, ultra septennium ctariis liquet, quum nos veluli idolola- præstolatæ fuerim : nec cei tificari pos- dentally drawn in question. The basis of lhe mat (I) Can xiv (i) Vide Pii VII. Breve : ‘Etsifraternitatic, - .id riage contract is consent, and the ingredient of fraud or duress is as fatal in this as in any other Archicp. Nogunt. anno 1803. (Sj « Such as profess lhe reformed religion contract, for the free assent of lhe mind to the should not marry with infidels , Papists, or other contract is naming. · Kent's Commentaries , p. idolaters. * Presbyterian confession of faith, ch. ir. Leet xi»i. (3) Cap. Ad id. <1. de Sponsalibus. xxir. n. 3. (β) C. leniens , de Sponsal. (I) a Λ marriage procured by force or fraud , (7) Sess. ixir. cap. is. de ref. is also void ab initio, and may be treated as null (it) Tracl.deOrd.,c. xii.de sacrv Cadibatu.p.SIS, by every ;court in which its validity may be inci­ 40ί TRACT. XVIII. DE MATRIMONIO. sunt rtf vila vol do morio ipsorum , trahunt iis temporum intervallis in qmlicet super hoc solicihidincm adhibue­ bus sunt sui compotes. Consonant le­ rint diligentem : el pro juvenili ælate, ges civiles. ’ sou fragilitate carnis, nequeunt conti­ 131. Affines non possunt matrimonio nere, potentes aliis matrimonio copu­ conjungi intra quartum gradum , si af­ lari; » respondit : · Quod quantocum- finitas oriatur cx copula licita ; * si ex que annorum numero ita remaneant, illicita, impedimentum restringitur inviventibus viris suis, non possunt ad Ira primum et secundum gradum, ’ ne aliorum consortium canonice convola­ occultis dirimendi matrimonii causis re : nec auctoritate Ecclesiæ permittas multiplicatis , incertum sirpe foret Qui contrahere, donec certumnuncium re­ conjugis alterutrius consanguinei sunt, cipiant dc morlc virorum. » · Leges ci­ alteri censentur afllnes : sed affinitas viles in quibusdam statibus triennii non par'd affinitatem, ideoqueafllnes absentiam causam ligaminis solvendi alterutrius conjugis non sunt alteri quodefiniunt, el novum permittunt matri­ que afllnes. Impedimentum hoc oritur monium , divortio vinculi concesso. * ex lege ecclesiastica , ct institutum est 132. Honestas publica vocatur impe­ ad mores integros fovendos, quum dimentum ortum cx sponsalibus va­ afllnes plerumque sint familiares, cl lide initis cum persona consanguinea lentationibus idcirco obnoxii, nisi spes in primo gradu, matre scilicet vel so­ tolleretur matrimonii. Qui vetitas cum rore sponsa), vel patre vel filio sponsi. consanguineis vel afllnibus ineunt nu­ Oritur eliam cx matrimonio ralo, quod ptias, separandi sunt, absque spe dis­ consummatum non fuerit,et ad quartum pensationis , · quam tamen eis perni­ gradum extenditur.1 Sponsalibus juste tentibus concedit sæpc benigna Mater solutis, manci impedimentum, adeo Ecclesia. ul ne quidem cx sponsæ consensu pos135. Clandestina matrimonia dicun­ s l sponsus ejus sororeni ducere, abs­ tur quæ clam attentantur, remotis que dispensatione. ‘Ex sponsalibus au­ arbitris, seu, juxta disciplinam Tridentem invalidis nullum oritur impedi­ tinam, « aliter quam præsenle parocho, mentum. vel alio sacerdote de ipsius parochi 133. Amens non valet matrimonium aut Ordinarii licentia, et duobus vel inire : neccssc enim csl consensum tribus testibus. » Hæc disciplina in dioe­ praestare, natura contractus cognita. cesi S. Ludovic! oblinet, ex eo quod Qui ad tempus insaniunt, valide con­ decretum promulgatum fuerit in lota (C Cap. iit. de Sponsalibus. li) · In New Hampshire , joining lhe religious society oflhe Shakers, who hold cohabitation un­ lawful, and continuing in that society for three years , is a suificicnl cause for a divorce. Dyer v. Dyer , 5 New Hampshire Hep. *71. In Connecti­ cut , divorce a vinculo applies to cases of adultery, and fraudulent contract, and wilful desertion for three years , with total neglect of doty , or seven years absence and unheard of. Statute Code not. In Ohio lhe Supreme Court is autlioriied Ingram a divorce , if either party had a former husband or wife living at the same time of the second marriage, or where either party is wilfully ab­ sent from the other for three yean·. · Kent's Com­ mentaries , iliii. Leet, isvii. n. <08. note. (fl) Vide S. Pii V. Constit. Ad Romanum, cl cap. i. de Sponsal. in 6. , (4) Vido Deer. S. Cong. Cone. 0 Julii I0S8 , pro­ batum Alex.VIII. IS) a All persons who have not the regular use of the understanding, sufficient to deal with dis­ cretion in lhe common affairs of life , as idiots and lunatics , except in their lucid intervals , arc incapable of agreeing lo any contrret, and of course to that of marriage, · Kent's Commenta­ ries vol. ii. I.ecl. nvi. n. i. (0) Cap. Non debel , do Consanguin. (7) Cone. Trid. Sess. xiiv. cap. iv. de ref. mal. (8; Ibidem cap. v. CAP. VIII DF. SINGl’l .IS IMPEDIMENTIS 408 137. Rapta mulier nequit matrimo­ dilionelliapnnica : sed Aposlolica Sedes qiKcdam induisit oh specialia locorum nium cum raptore inire, nisi in loco idjoncta. quæ ex Statutis diœcesanæ luto el libero constituo, ipsa consen­ synodi quam tenuit ante paucos annor. tiat : rapta autem dicitur quando invita Episcopus egregius Joseph Rosati, de­ vi abducta est, ul matrimonium contra­ sumenda sunt. In dioecesi Neo Aureliæ here cogeretur. In raptores panne graet Mohihcnsi pari de causa oblinere vissimæ æque ac juslissimæ a Concilio censenda est; sed Præsulum auctoritas Tridentino sialutæ sunt : « Raptor ipse esi attendenda.In plcrisquc dioecesibus ac omnes illi consilium, auxilium et non viget, quum Concilii patres nolue­ favorem præbcnles , sint ipso jure ex­ rint decretum vim obtinere nisi triginta communicat!, ac perpetuo infames, diebus elapsis post ejus promulgatio­ omniumque dignitatum incapaces , et nem , et apud nos promulgatum non si clerici fuerint, de proprio gradu de­ fuerit. In locis in quibus n< n viget, cidant. Teneatur praeterea raplormulievalent matrimonia solo contrahentium rem rapiam, sive eam in uxorem du­ consensu , quamvis deficiente proba­ xerit, sive non duxerit, decenter arbi­ tione in foro externo non agnoscan­ trio judicis dolare, o * tur. Cæterum graviter illicita sunt, Quum singula explicare impedimen­ quoties sacerdotis ministerium negli- ta, et accommodare casibus qui oc­ gilur. Lex civilis plerisque in statibus currunt, Ethices sit provincia, hæc quæ omnia sancit connubia quæ coram præ- raptim diximus ad rem nostram suf­ cone, vel magistratu , vel sacerdote ficiant. fiunt; el secretorum foederum proba­ An imadversionet. tiones admittit. · 158. Quæ retulimus impedimenta 136. Impotentia ad conjugium natu­ alia naluræ jure innituntur, alia solis ralis omnem vim contractui adimit. ecclesiasticis sanctionibus. Quæ ex er­ Absoluta est quæ omnes respicit per­ rore, cl amentia desumuntur naturalia sonas : relativa, quæ inter quasdam sunt impedimenta, quæ tollunt consen­ ' personas intercedit : temporalis,quæ ad sum. Impotentia csl quoque impedi­ tempus durat : perpetua, quæ tolli ne­ mentum naturale. Consanguinitas pri­ quit. Impedimentum hoc jure naluræ mo gradu collaterali fratres inter et nititur : nec enim natura sinit ul con­ sorores ad jus naturale referlur, in quod tractus inealur ab iis qui nequeunt nil potest Ecclesia. Ligamen desumitur primariam ejus conditionem ponere. ex jure naluræ, Christo sanciente. Si dubium sil, datur triennii experien­ Caetera pleraque a legibus Ecclesiæ tia , ne temere solvatur tanti momenti derivantur, a qua proinde tolli possunt. contractus. * Civiles leges plerumque Immerito igitur Hcnrici VIII. nupliæ hoc agnoscunt impedimentum,3 quod cum Catharina Austriaca, vidua Arlhuris fratris Hcnrici, celebratæ ex dispensa­ in statu Neo-Eboraceno non oblinet, * tione Julii II, in quæstionem vocalæ sicut nec in codice Napoleonis. (I) « Il il not necessary that a clergyman should be present to give validity lo the marriage, though it is doubtless, a very becoming practice, and suitable to the solemnity of lhe occasion. The consent of the parlies may be declared before a magistrale , or simply before witnesses, or subse­ quently confessed or acknowledged, or lhe mar­ riage may even be inferred from continual cobabilaticn, and reputation as busland end wife. » Kent's Comm. p. i». Leet. un. η. M. (S' Cap. vi. de frigiJi·. fl) · The courts in Massachusetts, Delaware, Ohio, North Carolina, Alabama, and probably in other slates,are authorised by statute to grant divorces causa impotenti». · Kent's Comm. vol. it. Lecture uvii. n. i. (4, Ibidem. (S/ Sess. nv.cap.'vi. de Ref. 404 TRACT. XVIII DE MATRIMONIO. sunt « quum ageretur de impedimento quandonam divortium a toro lireal Hinc Tridenlini patres definierunt : « Si more ecclesiastico. 159. Summi Pontifices, pro ea quam quis dixerit causas matrimoniales non a Christo acceperunt auctoritate , ab spectare ad judices ecclesiasticos ; omnibus impedimentis mero ecclesia­ anathema sit >>1 Quæ fiunt judicia apud sticis valent dispensare : Episcopi autem tribunalia civilia, respiciunt, uti supra nonnisi juxta speciales sibi datas facul­ explicuimus, civilia onera , ligamina, tates, vel pro rerum necessitate in ct injurias, potius quam intrinsecam occultis impedimentis, (piando non rerum honestatem. Id tamen addemus, potest recurri ad Pontificem. Quum bonis moribus parum favere quod cau­ amplissimae soleant Episcopis Foedera­ sae matrimoniales ad publica deferan­ tarum provinciarum concedi, necesse tur tribunalia, quum ea plerumque sil non est jus aliquod controversum nobis rerum quæ proferuntur natura qua pu­ vindicare : sed præslal S. Sedis juribus dor lædilur. Ubi tribunalia ecclesiastica cum debita reverentia servatis, tutum agnoscuntur, judex civilis de valore insistere concordiae iter. matrimonii eorum sententiam sequitur, 140. Quum vis matrimonii coram Deo quando de dole, vel oneribus agendum pendeal, uti vidimus, ex Ecclesiæ est : * qui tamen apud nos de omnibus legibus quibus consensus contrahen­ pleno voluti jure decernit, nulla habita tium regitur, liquet ad ecclesiasticos ratione potestatis ecclesiastica *. judices spectare causas matrimoniales, Hæc slrictim de Matrimonio diximus, in quibus de ejus valore agitur. Eorum plurimis prætermissis , vel leviter in­ est igitur judicare quandonam divor­ dicatis, quæ fusius exponere instituti tium a vinculo dandum sit, eo quod nostri ratio non exigebat. Jam de Sa­ irritum sit matrimonium ; et etiam cramentis in universum agendum est. (7J S?is. xxiv. can. xii. (îj Barbo», de oiT. cl pol. ep. p. ii». Alleg. Ixxxiv. TRACTATUS XIX. DE SACRAMENTIS IN UNIVERSUM. PR .ENOTA N UA. nullam . ul videtur, impertiebatur ju­ stitiam. E contra Baptismus abluit pec­ 1. Quum de singulis egerimus Sa­ cata . novamque tribuit in Christo vi­ cramentis, jam quæ ad omnia spectant tam. in unum colligenda sunt, et ea sta­ tuenda principia quæ omnibus conve­ CAPUT I. niunt. Vera Sacramenti novæ Legis notio est quam ab initio tradidimus, ritus DE SACRAMENTORUM NUMERO. scilicet a Christo institutus, pignus ct instrumentum graliæ : habet enim ex 2. Septem esse novæ Legis Sacra­ divina institutione vim sibi insitam menta ex Tridemini Concilii auctoritate efficiendi sanctitatem el justitiam quam tradidimus, el singula, Scriptura el significat, uti recte docet Calechismus traditione nixi, probavimus Juvat vero Romanus. Quam longe præstet veteris ipsam definitionem Tridentinam reci­ Legis ritibus , qui nonnunquam sacra­ tare, el generalibus quibusdam argu­ menta vocantur, inde liquet : nam vim mentis confirmare, ut uno veluti intuitu nullam intrinsecam habebant, sed per­ omnia habeant lectores perspecta. « Si tinebant ad Dei cultum, cl commemo­ quis dixerit, Sacramenta novæ Legis rabant nonnunquam divinitus collata non fuisse omnia a Jesu Christo Do­ beneficia , simul indicantia futurum mino nostro instituta , aut esse pluri Redemptorem : « Finis enim legis, vel pauciora quam septem, videlicet, Christus, ad justitiam omni credenti.»' baptismum . Confirmationem , Eucha Circumcisio Abrahæ injuncta populum risliam, Pœnitenliam, Extremam Un­ Dei a cæteris discernebat gentibus, et ctionem , Ordinem , et Matrimonium , spem Redemptoris ex genere Abrahæ aut etiam aliquod horum septem non fovebat · nam in semine Abrahæ bene­ esse vere cl proprio Sacramentum ; dicenda? erant omnes gentes; cæterum anathema sit. · * (4) Hom. x. I. (i, SeM. vi». de Sjr. cen. u. 4M TRACT. XIX DE SACBIMENTIS IN UNIVERSUM Propositio. mine Domini : el oratio fidei salvabit Scplcmsunt novæ Logis Sacramenta, infirmum, el alleviabll eum Dominus. nec plura, nec pauciora. cl si in peccatis sil, remittentur ei. » » 3. Probatur I. ex Scripturis. Ba­ Unctio hæc periclitantium vita, cui ptismum fuisse a Jesu Christo instilu- peccatorum venia promittitur, ritus Ium liquet ex mandato Apostolis dato: sil necesse est Clins uni habens aucto­ « Euntes docete omnes gentes, bapti­ rem ; ipsius enim est gratiam ei ad­ zantes eos in nomine Patris, cl Filii, cl ii eclere. Spiritus sancti. » 1 8. Ordinem Sacramentum esse ex 4. Confirmationem Christum habere D. Paulo colligitur : manuum enim im­ auclorcni colligitur cx Actis Aposto­ positione gratiam ct potestatem ad lorum , in quibus legimus Apostolos sacra munera tradi docet. Ad Timo­ fidelibus baptizatis manuum imposi­ theum scripsit : « Admoneo te, ul re­ tione dedisse Spiritum Sanctum : quod suscites gratiam Dei, quæ est in te per nisi Christo auctore facere non pote­ impositionem manuum mearum »8 9. Matrimonium esse Sacramentum rant : » imponebant manus super illos, colligitur ex sanctione vinculi quod cl accipiebant Spiritum sanctum. » * 5 Eucharistiam instituit Christus solvi nequit, Christo dicente: «Quod post cœnam paschalem ; quum enim Deus conjunxit, homo non separet : »’ panem in manus sumpsisset, cl fre­ el ex sacra ejus significatione, quam gisset , benedicendo dixit : « Hoc est explicat Paulus, magnum ineo latere corpus meum, quod pro vobis datur : mysterium conjunctionis Christi cum hoc facite in meam commemoratio * Ecclesia affirmans : « Sacramentum huc nem » Poculum deinceps manu prehen­ magnum csl, ego autem dico in Christo dens, dixit : u nicest calix novum Te­ cl in Ecclesia. » 8 stamentum in sanguine meo , qui j»ro Quæ Paires de singulis Sacramentis vobis fundetur. »8 tradidere jam recitavimus, adeo ut 6. Pœnilcnliæ instituit Sacramentum, opus non sil in eorum doctrina pro­ potestate remittendi vel relinendi pec­ banda immorari. cata data Apostolis : « Accipite Spiri­ 10. Probaturi, celebri prœscriptionis tum sanctum : quorum remiseritis pec­ argumento. Equidem sextodecimo sæ­ cata , remittuntur eis: et quorum reti­ culo ineunle septem agnoscebantur nueritis , retenta sunt. » * Potestatis Sacramenta per lotam qua lale patebat hujus exercitium necessario postulat Ecclesiam : imo el apud Græcos schi­ ritum externum, judicii instar ; esl smate a Latinis persæcula plura divul­ enim ab hominibus exercenda in ho­ sos Dc Graecorum doctrina dubitari mines, causa utique cognita, ne lemere nequii; habentur enim insignia ejus cl perperam exerceatur. documenta. Jereinias patriarcha Con7. Exlremæ Unctionis Sacramentum slantinopolilanus , suorum nomine ex B. Jacobi Apostoli monito el mandato agnovit « in ea ipsa Catholica cl Ortho­ colligimus : « Infirmatur quis in vobis? doxa Ecclesia septem Sacramenta esse, inducat presbyteros Ecclesiæ, et orent Baptismum scilicet, sacri unguenti super eum, ungentes cum oleo in no­ Unctionem , sacram Communionem , ti) Mali, tiviii. 19. (t) Aci. viii. |J. (S) Luc. xxii. <9. fO. p; Joan. xx. it. (5) (0) (7) (8) Jac. v. il. II. Tim. i. (i. Matt. xix. 6. Eph. v. 5i. CAP. I DE SACRAMENTORUM NUMERO. 107 quum instar catcchismi, vel fidei con­ fessionis non sit: rætertim ipsa tradit Sacramenta, uti ex dictis constat Quod si cui testimonia de singulis rem con­ ficere non videantur, traditionis divinæ documenta eam extra omnem dubita­ tionis aleam ponunt. Impie autem Insit Kcmnllius in voce sacramenti, illud Apocalypsis, dc arcano quod septem capitibus hesliæ significabatur, ad sancta hæc instituta transferens, contra sacri scriptoris explicationem : <· Se­ clesiæ provenientem testantur. Concilia ptem capita, septem montes sunt, su Londinensc anno 1237, Exoniense anno per quos mulier sedet, et reges septem 1287, Coloniensc anno 1280. et Claro- sunt. »7 15. Obj. 2. Aqua et sanguis quæ ex monlanum anno 1269, septem Sacra­ menta recensent, sicut et decretum pro Christi latere profluxerunt, Sacramenta Armenis, in Concilio Florentino, anno Ecclesiæ indicare passim dicuntur a Π39, editum ab Eugenio IV Ilæc do­ Patribus, qui proinde nonnisi Bapti­ cumenta Conciliorum, et Sacramenlaria smum et Eucharistiam agnoverunt. ad magnam nos reducunt antiquitatem, 14 Resp. Patres non docuerunt nu­ quam superat tamen fides ex Orienta­ merum Sacramentorum iis indicari, sed lium sectarum cum Ecclesia consen­ ea habuerunt veluti aptissima symbola sione deducta. Jam vero doctrina quæ divinæ virtutis quæ a Christo derivata certis probatur documentis, et cujus in Sacramentis claret. Sic Ambrosius : origo posterior Apostolica ætatc ostendi « Aqua el sanguis exivit : illa quæ di­ nequit, merito ad Apostolos refertur, luat, isto qui redimat. »· Quod si Ba­ juxta præstanlissimum Augustini effa­ ptismi et Eucharistiae praesertim ima­ tum : «Quod universa tenet Ecclesia, gines in iis perspexerint, id non obstat nec Conciliis institutum, sed semper aliis Sacramentis, quorum vis e san­ retentum est, nonnisi apostolica aucto­ guine Christi pariter derivatur. C;eferitate traditum rectissime creditur. >»5 rum mysticis interpretationibus non est Objectiones solvuntur. inhærendum, quum sint potius certis II. Obj I. Scriptura nullibi septem fidei documentis accommodanda?. Sacramenta osse tradit, nisi dc iis pla­ io. Obj. 3. Patres antiquissimi Ju­ ceat intelligerc illud Apocalypsis: « Ego stinus, Irenæus, Tertullianus, nonnisi dicam tibi sacramentum mulieris , et duo commemorant Sacramenta. 16. Resp. Pro occasione Patres com­ bestiæ quæ portat eam, quæ habet ca­ memorant Sacramenta, nec numerum pita septem. »6 12. Resp. Septenarium numerum Sa­ definiunt , sed variis in locis singula cramentorum non tradit Scriptura, tradunt Ad Justini scopum non perli­ Ordinationem , Matrimonium , Pœniipntiam.el Exlrcmæ Unctionis oleum.”1 Eiichologia Græcorum i ’ 17. Obj. 4. Cyriilus Hierosolymita­ nus , ct Ambrosius, vel alius peranti­ quus auclor,de Sacramentis cx professo egerunt, el lamen pleraque quæ hodie celebrantur praetermiserunt, nonnisi Baptismo et Eucharistia commemora­ tis, chrismate autem tamquam Baptismi ritu quodam indicato. Scriptor hic sc omnia quæ ad Sacramenta pertinent exposuisse profitetur : « Ergo accepisti de Sacramentis, plenissime cognovisti omnia. » · 18. Resp. Edocebat ulerque catechu­ menos de Sacramentis brevi suscipien­ dis : die scilicet eodem consueverant tria illa ministrari. Chrismati autem pariter ac Baptismo cl Eucharisliæ Sa­ cramenti rationem inesse perspicuo tradunt. De iis loquitur scriptor ille Ambrosii sub nomine latens, dum dicit se plenissime omnia tradidisse; nec enim ultra propositum verba ejus ex­ tendenda sunl. 19. Obj. 5. Augustinus duo tantum commemorat Sacramenta : « Pauca pro multis, cademque factu facillima, et (I) L. i. adr. hær. c. ii. el I. iii. c. iv. (I) L. de reaur. carnis. (B] De Sac. I. vi. cap. ii. n. S. intellectu augustissima, ct observa­ tione castissima ipse Dominus, el Apo­ slolica tradidit disciplina, siculi est Baptismi Sacramentum, et celebratio Corporis el Sanguinis Domini.»4 20. Resp. Hæc voluti exempla refert Augustinus , quin alia excludat : nam alias agnoscil chrisma iu genere signa­ culorum esse sacrosanctum , sicut csl ipse Baptismus; et Ordinem vocat Sa­ cramentum , cum cum Baptismo con­ ferens. Dicit clam : « Respice ad mu­ nera ipsius Ecclesiæ. Munus Sacramen­ torum in Baptismo, iu Eucharistia,in cæleris sanctis Sacramentis. » · 21. Obj 0. Ex voce Sacramenti quam Patres aliquando usurpant de aliis præler Eucharistiam cl Baptismum ri­ tibus, non potest inferri eos Sacramen­ tis a Christo institutis accensori; con­ stat enim eam latissime sumi pro signo quolibet sacro. 22. Resp. Voce non innitimur, quam­ vis sua sit ei vis; præsertim quum eodem veluli spiritu Baptismo el ritibus de quibus quaestio accommodetur, cl gralia dicatur suscipientibus tribui. Ex toto sermone riluum de quibus quæritur natura et vis colligitur. 23. Obj. Ί. Lolio pedum æque dici posset sacramentum ac cætcra quæ Baptismo et Eucharistiæ adjiciuntur : nam Patres eam ita vocant. « Audi, ·> inquit auclor librorum de Sccramenlis, « quia mysterium est ct sanctificatio : «Nisi lavero tibi pedes, non habebis » partem mecum. »· Bernardus etiam iu Cœna Domini loquens, ait : » De tribus itaque sacramentis quæ satis sunl con­ grua huic tempori, Baptismo nimirum, Eucharistia , ct lotione pedum, dicen­ dum erit. » ’ 24. Resp. Mysterium in lotione illa latere recte docet venerabilis ille seri· (4) De duel. Christ. I. iii. c. ix. (B) Enarr. i. in P·. ciii. (6) L. iii. de Sic. c. I. (7) Serm. in Cœna Domini. CAP. I DE SACRAMENTORUM Nl MERO. 409 pior, quum indicet animam necessario prolatis tabulis, omnis dubitandi ratio a Christo mundandam, nt partem cum sublata est. 27 Obj. 9. C.yrillus Lucaris, Patriar­ ipso habeat. Cæterum agnoscit varios esse mores Ecclesiarum de pedum cha Constantinopolitanus, juxta Eccle­ sia * suæ fidem, testatus est duo tantum lotione; quæ varietas de Sacramento admitti non posset. ■< Consuetudo quæ esse Sacramenta. 28 Resp. Corruptus erat auro Bata­ rectius servatur in Romana Ecclesia de non lavandis pedibus, in Mediolanensi vorum , ut patriam proderet fidem ; Ecclesia de ipsis lavandis etiam recte sed brevi impietatis pœnas persolvit. custoditur, tum propter exemplum Ejus fraudem Jeremias Patriarcha ConChristi et Petri, tum ut graliam virtute siantinopolitanus detexit, pique in sy­ humilitatis et Christi imitationis obti­ nodo Hierosolymitana anno 1672 ana­ neat. » Bernardus licentia quadam ser­ thema idcirco dictum est. « Anathema monis utitur, lotionem vocans sacra­ Cyrillo nova dogmata fabricanti, et mentum ; sed ex contextu mens ejus credenti non esse ex institutione Jesu palet : dicit enim mulla esse sacra­ Christi. neque ex aposlolica traditione, menta . idcoque se de tribus tantum praxique perpetua septem Ecclesiæ Sa­ tunc locuturum : « Multa quidem sunt cramenta. » sacramenta , et scrutandis omnibus 29. Obj. 10. Plures doctores schola­ hora non sufficit » Cæterum videtur stici Sacramenta Confirmationis et Exconfessionem qm peccata abluuntur, tremæ Unctionis ab Apostolis instituta lot'one illa indicatam intellexisse; nam esse censuerunt ; imo Confirmationem citat verba Joannis : « Si autem con­ nonnisi a Concilio Meldensi sæculo fessi fuerimus peccata nostra, fidelis nono institutam docuit Alexander AlenDeus est qui remittat nobis peccata, sis. Alii negarunt Matrimonium con­ et emundet nos ab omni iniquitate. » ferre gratiam. Deinde pergit: <■ Nam ut de remissione 30. Resp. Omnes doctores scholasti­ quotidianorum minime dubitemus, ha­ ci septem agnoverunt Sacramenta; sed bemus ejus sacramentum, pedum ablu­ nonnulli de institutione eorum inqui­ tionem. n rentes, putarunt Confirmationem el 25 Obj. 8 Græcorum et Orientalium Extremam Unctionem non fuisse a consensio Latinis non suffragatur: nam Christo Domino immediate institutas : occasione bellorum crucesignatorum, quæ tamen ab Apostolis juxta potesta­ Latinorum placita apud eos obtinue­ tem sibi commissam statuta censuerunt, quamvis non apud omnes, nec runl. De sententia Alexandri Alensis enim hodie ab omnibus agnoscuntur, non sumus adeo solicili, quum facile si fides sit ipsis Catholicis missionariis. contingat doctorem privatum errare. 26. Resp. Ex historia illorum tem­ Inopia veterum documentorum, qua porum liquet quo studio Graci placita sua ætas laborabat, existimavit Alexan­ sua retinuerint, et qu:e Latinis conflata der chrisma, in quo essentiam Confir­ sit invidia, Difficultas aliquid novi apud mationis reponebat, esse institutum ex eos inducendi rituum diversitate aucta Spiritus sancti instinctu in Concilio est. Prælerea antiquissima eorum Eu- Meldensi. Quod Durandus Matrimonii chologia et documenta omnia vetustam Sacramentum esse remedium concu­ , potius quam gratiæ subsi­ testantur tidem Quod Catholici quidem *piscentia missionarii de nonnullorum Sacramen­ dium, consuerit, contigit quin negaret gratiam eo conferri torum neglectu apud Græcos aliosve .■in imadwsiones. questi sint, contigit ex rituum diver­ 31. Fides docet Christum esse Sacrnsitate : re tamen diligenter investigata. 35 tract. MX. de sacramentis in universum. mrnlornm auctorem; sed immediata mentorum Instar concionis habuit : institutio omnium in qtiæstioncm olim quæ sentiendi ratio Calvino, cæterisvocata est, quamvis jam oblinent Equi­ que novatoribus arrisit. Narrationis dem non constat Aposiolis tantam n etiam formam præseferunt : refert sci­ Christo traditam esse potestatem ut licet minister quid fecerit vel jusseril gratiam signo visibili adneclerent, Christus, non ipse aliquid conficere quum ipsi nonnisi ministros el dispen­ censetur. Ea ratione recitant Episco­ satores se exhibeant : « Sic nos existi­ pales instituti Sacramenti historiam, met homo, ul ministros Christi, cl dis­ cui tamen adncctunt invocationis for­ pensatores mysteriorum Dei. » 1 Vetus mulam 33. Veteribus omnibus alia omnino ille auctor librorum de Sacramentis ait : « Auctor Sacramentorum quis est, verborum quæ in Sacramentis confi­ nisi Dominiis Jesus?» * Augustinus etiam ciendis adhibentur, insedit nolio; per­ ad Christum ca refert : «Ab ipsa Dei suasum enim habuerunt verba profer­ sapientia homine assumpto, a quo in ri ad definiendum maleriæ usum, et libertatem vocati sumus, pauca Sacra­ ad vim ei impertiendam. Hinc quoties menta saluberrima constituta sunt, de valorc Baptismi agebatur, id praeci­ quæ societatem Christiani populi, hoc pue inquirebatur,utrum invocatis Iribus est sub uno Deo liberte multitudinis, divinis personis administratus *fuisset. Docet Augustinus : « Deus adest evancontinerent. »8 32. Materia Sacramentorum dicitur gelicis verbis suis , sine quibus Bapti­ res adhibita in iis conflciendis,vel actus smus Chrisli consecrari non potest. »8 sensibilis eorum effectum minus per­ Quod autem ipse alias verbo Dei tri­ fecte significans. Sic aqua materia est buat vim illam , « non quia dicitur, sed Baptismi : panis el vinum materia sunt quia creditur ; » 6 non est inlelligenEucharistiæ : oleum materia est Extre­ dum de fide suscipientis Sacramentum mae Unctionis. In quibusdam autem Sa­ tamquam causa gratiae; nam agnoscit cramentis actus sensibilis locum habet baptismum infantium valere : sed do maleriæ In Pœnitentia, quum instar verbo quod fide tenetur, « nam el in judicii sil, actus pœnitentis , confilen- ipso verbo aliud est sonus transiens, lis peccata el pœnas amplectentis, ma aliud est virtus manens: hoc est ver teria habentur, vel quasi maleria. In bum fidei quod prædicamus. n « Hoc Matrimonio, pro ratione contractus, verbum fidei tantum valet in Ecclesia uli plerisque placet, corpora sunt ma­ Dei, ul per ipsam credentem , offeren­ teria circa quam versatur : alii consen­ tem, benedicentem, tingentem etiam sum ipsum materiæ locum habere di­ tantillum mundet infantem, quamvis cunt, acceptationem esse formam. For­ nondum valentem corde credere ad ma est verborum series, quibus mate­ justitiam , et ore confiteri ad salutem.··7 ria ad Sacramentum definitur. Aliquando 34. Quæsitum est a theologis utrum alia signa verborum vim obtinent, uli materia el forma Sacramentorum a mulis nubentibus. Lulhcrus omnem Christo fuerint definitae, el in specie vim fidei tribuens, Sacramentis nullam determinatae. De Baptismo et Eucha­ inesse putavit, sed ea tantum inservire ristia constat eas esse ita definitas. Dc ut excitetur fides. Verba igitur Sacra- caeleris certum videtur ipsa verba non (1) 1 Cor. iv. i. ii) Lib. iv. de S»cr. c. i». (S) !.. de vera Del. c. ivii. (4) Vide Innoc. ep. xiii. (fi) L. vi. de Bept. contra Donat, c. ixv. (6) Ibid. (7) Tract. 11». in Joan. CAP II DK MINISTRO SACRAMENTORUM. HI monii ministros agnovimus contrahen­ tes , ob specialem ejua naturam. quum contractus sit, vel quid contractus adinslar. Plerorumque Sacramentorum sacerdos minister est,qui tamen juris­ dictione indiget ul judiciariam in re­ mittendis peccatis exerceat potestatem. Confirmationis minister ordinarius Epi­ scopus est, sicut el Ordinis; necvalel sacerdos, quacumque interveniente auctoritate, sacerdotium vel diacona­ tum conferre ; quamvis Summi Ponti­ ficis delegatione fiat idoneus minoribus Ordinibus cl subdiaconalui conferen­ dis, sicut et Confirmationi tribuendæ. Hæc sigillalim jam ostendimus Lulherus tamen docuit cuilibet Christiano eamdem in verbo et Sacramentis esse potestatem, quamvis non foret nisi ex auctoritate publica exercenda, luter CAPUT 11. ejus propositiones damnatas a Leone X. ea est : « Ubi non est sacerdos, æque DE MINISTRO SACRAMENTORUM. potest quilibet Christianus, etiamsi mu­ lier, aut puer esset. ■ * §. I. De ministri poleslate. 56. Sectarii ministros quos sibi præ35. Christus Dominus auctor Sacra­ liciunl se donare3 dicunt potestate. An­ mentorum ea hominum ministerio per­ glican! tamen appellant successionem ficit , sua gratia el auctoritate praesens. apostolicam , quum non puderet majo­ Jam probavimus esse ordinem quem­ res suos aliquando a regio induito fa­ dam sacrorum ministrorum, quorum cultates derivare ad beneplacitum re­ est Christi nomine sacra obire munia. gis vel reginae exercenuas. Quæ ab Cælerum Baptismum a quolibet mini­ Oxoniensibus propugnantur principia stratum valere ostendimus, nixi per­ de origine potestatis sacre sana sunt ; ♦ petua traditione Ecclcsiæ; quod tamen sed in iis applicandis vehementer er­ munus nemini e laicis licet exercere, rant. Catholica Ecclesia a Deo potesta­ nisi gravi urgente necessitate. Matri­ tem derivans, eam ordinatione com­ esse prescripts , quum non eadem ubi­ que, neque omni ætate,noscantur usur­ pata. Cælerum ca in quolibet Sacra­ mento adhibenda sunt quæ Ecclesia ju­ bet ; el id omnino videndum , ne quid prælermillatur quod substantiam ipsam allingai. Qui contingunt linguae defectu errores nil olliciunl, quoties communi hominum judicio verba sensum eumdem præseferunl. Hinc Zacharias Pon­ tifex inierrogalus de sacerdote bapti­ zante, « In nomine Patria el Filia el Spiritu Sancta ; » respondit : « Si ille qui ita baplizavil, non errorem intro­ ducens, aut hærcsim, sed pro sola ignorantia Romamc locutionis, infrin­ gendo linguam. . . . baptizans sic di­ xerit, non possumus consentire ul denuo baptizentur. » · ti) Cap. Retulerunt, do consecr. Dis *· •Τ­ Ι·) Prop. xiii. (S) « A number of believers, united under Christ their mystical head , are become a church essen­ tial; and as such is lhe tiret and proper subject oftbo keys , and have power and privilege lo go­ vern themselves, and lo choose out their own mi­ nisterial ollicers. " Baptist Church discipline con­ cerning a true and orderly Gospel Church. (4) « No command of an earthly king, no ordi­ nance of an earthly legislature could invest us with power over the gifts of lhe Holy Ghost ; for such may we well term the power duly to admi­ nister the sacraments which Christ has ordained. No act of Parliament, however binding the pro visions of such acts may be with regard lo lhe temporal affairs of lhe nation.could make any one of us a priest or clothe us with onejot oi one lit­ tle of power over the things of the uusevn world. As little surely , could popular election invest us with this power from on high. Ven may express their readiness lo receive the gifts of Heaven at our hands , but is it not absurd that those whoaro to be the receivers from us of any boon whatsoe­ ver, shall themselves be lhe persons to supply us with the means of bestowing it ♦ • Tract No. S. 412 TRACT. XIX. l)E SACRAMENTIS IN UNIVERSUM. munient, cl absque ea nullam agnoscit auctoritatem Sacramenta ministrandi : ■ Si quis dixerit Christianos omnes in verbo el omnibus Sacramentis admini­ strandis habere potestatem; anathema sit. » * lia definierunt Tridentini patres. Propositio. Christiani omnes in verbo et omnibus Sacramentis administrandis non habent potestatem. 37. Probatur 1 ex Scriptura. « Quos­ dam quidem posuit Deus in Ecclesia primum Apostolos, secundo Prophetas, tertio Doclorcs. . . . Numquid omnes Apostoli? numquid omnes Prophelæ? numquid omnes Doclorcs? »’ Liquet igitur ex ipsa Dei ordinatione omnes docendi munere non fungi , nec iis proinde docendi potestatem competere, idem alias inculcat : « Ipse (Christus) dedit quosdam quidem Apostolos, quos­ dam autem Prophetas, alios vero Evan­ gelistas, alios autem pastores, et doctores, ad consummationem sancto­ rum in opus ministerii, in ædificalioncm corporis Christi. »·’ Pastores et doctores Christi voluntate et ordinatione constituti sunt in Ecclesia ad opus ministerii perficiendum, cui cæleri fi­ deles impares sunt. Alias de gentibus loquens quibus Evangelii audiendi co­ pia noti est data, ait : « Quomodo ergo invocabunt, in quem non crediderunt? Aul quomodo credent ei, quem non audierunt? Quomodo aulem audient sine praedicante? Quomodo vero prædicabunl nisi mittantur? » ‘ Fides divina juxta Apostolum concipienda est ex audita evangelica praedicatione, quæ indiget missione, non qualibet, sed qualem dedjl Christus Apostolis: «Sicut misit me Pater, el ego mitto vos. » “ 58 Probatur 2. traditione. Quum plurima jam laudaverimus Patrum te­ I«) Se·». vii. can. x. (i) 1. Cor. xii. «8. (3) Epb. iv. II. (t) Horn. 1.14. 16 Joan. >i. tl. ti) Dial contra Luciter. stimonia, tum in tractatu de Ordinibus, tum alibi passim, pauca hic recitare sat erit. S. Hieronymus Hilarium dia­ conum Eucharistiæ conllciendœ pote­ state carere ostendit : ·· Hilarius cum diaconus de Ecclesia recesserit, solusque. ut putat, e turba sit mundi, neque Eucharistiam conficere potest. Episcopos ct presbyteros non habens »· S. Ambrosius potestatem remittendi peccata deesse Novationis dicit, quod veri apud eos non essent sacerdotes, scilicet jurisdictione prædili : « Hoc jure vindicat Ecclesia, quæ veros sacer­ dotes habet : hærcsis vindicare non potest, quæ sacerdotes Dei non habet.»7 Victor Uticencis populum sacerdotes in exilium abituros alloquenlem inducit: « Quibus nos miseros relinquitis, dum pergitis ad coronas? qui hos baptizaturi sunt parvulos fontibus aquæ per­ ennis? qui nobis munus pœnilenliæ collaturi sunt, et reconciliationis indul­ gentia obstrictos peccatorum vinculis soluturi? quia vobis dictum est: « Quæ» cumque etc. » 8 Hæcliquel munia esse sacerdotalia, quæ perficiendi cæleri fideles nullam habent potestatem, si exceperis Baptismum ob summam ejus necessitatem , et Christi voluntatem ex usu Ecclesiæ manifestam. 59. Accedit Concilii Nicæni I. decre­ tum quo diaconis velabatur Euchari­ stiam sacerdotibus ministrare, quia <· nec reguli nec consuetudo tradidit, ut ab his qui potestatem non habent offerendi, illi qui offerunt Christi corpus accipiant. «9 Objectiones solvuntur. 40. Obj. 1. Quæ afferuntur Apostoli loca ostendunt donorum, non officio­ rum, varietatem, prout innuit ipse prae­ fatus : α divisiones vero gratiarum sunt, idem autem spiritus. ·· ‘° Officiorum (7) De Pœnit. 1. i. c. ii. (8) l)c peraec. Vandal. I. ii. (9) Can. xviii. (10) I. Cor. xii. 4. CAP. H- DE MINISTRO SACRAMENTORUM. Igitur distinctio ordinis causa inducta videtur, quum omnes alioquin parem habeant potestatem, munera tamen di­ versa, quæ proinde in publicam utilita­ tem, probante Ecclesia exercere debent. 41. Resp El dona et officia Apostolus plane distinguit, et ad Christi ordina­ tionem horum refert discrimen. Quam­ vis autem in primordiis Ecclesiæ plu­ rima data sint dona fidelibus plerisque, non ideo docendi et Sacramenta ad­ ministrandi munera omnibus cense­ bantur cmimunia : erant enim pastores etdoclorcs ministri Christi el dispen­ satores mysteriorum Dei. Nihil dicit Paulus ex quo par omnibus vindicetur potestas: quod enim dicitur de Spiritu dividente singulis prout vult,1 respicit donorum universimcommunicationem, non specialia ministerii sacri officia. Hæc ex aliis quæ laudavimus testimo­ niis noscuntur esse sacri Ordinis pro­ pria , nec unquam consueverunt exer­ ceri, nisi pote-tale accepta ordinatione. 42. Obj. 2. Si qua adductis locis adstrualur distinctio, tot erunt agnoscen­ da officia quot recensentur, ideoque Apostolus alius erit ac Evangelista, 415 Cæterum ex donorum diversis ordini­ bus communicatione, vel ex ejusdem muneris variis nominibus, fieri non potest ul potestas sacris ministris spe­ cialiter tributa, dispensandi Christi no­ mine Sacramenta, communis omnibus fidelibus evadat. 44 Obj. 5. Minister Sacramentorum tantum memorat quod fccil, ei facit quod jussit Christus : quod Christianus quilibet facere valet. 43 Resp. Minister Sacramentorum agit Christi nomine el auctoritate: el speciali proinde indiget potestate. Ideo Christus Apostolos mittens, quam a Patre acceperat potestatem memoravit, seque eos mittere instar sui declaravit. Nil igitur proficii quilibel absque au­ ctoritate sacra munera aggrediens, sed Christi instituta irrisui habere videtur. 46. Obj. 4. Omnibus fatentibus, Ba­ ptismus a quolibet ministrari valet : id vero admitti nequit, si omnibus Chri­ stianis non sit in Sacramentis potestas. 47. Resp Ex summa Baptismi neces­ sitate potestas illius ministrandi omni­ bus relicta esi, Christo ita disponente, uti ex traditione el usu Ecclesiæ disci­ mus. Cæterum non eadem est omnibus auctoritas, nam extra necessitatem non licet laico baptizare. Quod autem ea potestas sit omnibus, etiam infide­ libus , satis congruil ablutioni quæ a quolibet fieri valet; nec probat eos quid posse in aliis Sacramentis, quæ sacri­ ficandi , vel judicium ferendi, vel aliam specialem potestatem exigunt. nec prophelæ, nec pastoris, necdoctoris nomen ei conveniet : at constat Joannein Apostolum, Evangelislam et Prophetam simul fuisse, omnesque Apostolos pastores esse et doclores : ergo non officia, sed dona enumerasse censendus est Paulus. 43. Resp Utique officia distincta ple­ raque sunt quæ recenset Apostolus , quamvis ea aliquando in eodem ho­ §. II. De ministri intentione. mine conjungi contigerit. Nil autem 48. Is fuit Lulheri error, ex principio distinctioni obstat, quod pastores el doctorcs iidem forsan nuncupentur, a de fidei justificatione derivatus, Sacra­ duobus ejusdem muneris officiis, quam­ menta prodesse suscipientibus, dum­ vis et hi distingui possint: pastores modo firmiter crederent sibi imputari quippe Episcopi gregem gubernantes, Christi merita, licet sacerdos nou serio, doclorcs alii docendi officio, non item sed joco ageret. E contra constanter regimine , praediti, inlelligi possunt. docuit Ecclesia Sacramentis ex Christi (1) I. Cor. xii. <<· 4M TRACT. XIX DE SACRAMENTIS IN IMM.B.SIM institutione inc.sse virtutem , eaque mi­ euros nos facit de ministrorum suc­ nistranda osso animo faciendi quod cessione, et Ecclesiæ vi invicta : quem ipse instituit. Id ex Constitutione Mar­ proinde damus vadem, hærelicis ex tini V., ' et ex decreto Etigeniano pro opinione theologica cavillationis occa­ Armenia constat, quod solemni defi­ sionem sumentibus, lis etiam licet re­ nitione munivit Concilium Tridenlinum: spondere juxta alteram sententiam,quæ " Si quis dixerit in ministris, dum Sa­ tenet satis esse ut minister gerat se cramenta conficiunt et conferunt, non serio, veluti rilum quem Christus in­ requiri intentionem saltem faciendi stituit conferens, quidquid animo mediquod facit Ecclesia; anathema sil. «· * tetur. In re supremo judicio non di­ Apud Catholicos igitur constat inten­ rempta alterutra licet uti sententia. tionem exigi in ministro faciendi quod §. III. De ministri dignitate. ftcil Ecclesia : nec tamen necesse est 50. Valero Baptismum ab hærelicis vello effectum producere quem ritui adnccti Ecclesia credit : nam omnibus collatum fide constat, uli jam osten­ latentibus, valet Baptismus ab haereticis dimus. Valere pariter cætera Sacra­ collatus, qui plerique hisce in regio­ menta collala ab iis qui charactere nibus non credunt gratiam conferri necessario sunt prædili theologi pleri­ que lenoni Maldonalus el Morinus opi­ baptismo. Id etiam constat ex Nicolai I ad Bulgares responsione. Nec opus est nati sunl hæreticorum ordinationes ut quis velit facere quod facit Ecclesia aliquando irritas habitas fuisse; sed Catholica,eam veram Christi Ecclesiam decreta illa optime explicantur de agnoscendo : nam hærelicos id sibi non poena, qua omne Ordinis suscepti exercitium denegabatur perperam or­ proponere liquet. 49. Disceptatio theologica de inten­ dinalis. Ordines igitur a Græcis Epi­ tionis, quam vocant internam, neces­ scopis collati valent, sicul el Eucha­ sitate^ nobis alias relata est.8 Quæ ristia conficitur a sacerdotibus, Con­ dc intentionisnecessilate ab Eugenio IV. firmatio ab utrisque, ab illis vi ordinis, et a patribus Tridenlinis tradita sunt, ab his consuetudine vigente el probata: ad animi propositum videntur refe­ Extrema Unctio quoque ab iis mini­ renda: et Rubricæ Missalis plura docent stratur. Poenitentia autem, quum exigat dc intentione consecrandi hostias in jurisdictionem, nequii ab iis ministrari, altari positas, quæ effectum ex occulto nisi forte mortis in discrimine, quando, animi consilio pendere indicant. Huc juxta nonnullos theologos, Ecclesia etiam recidit damnatio propositionis iis tribuil jurisdictionem in morientium ab Alexandro VIII , de Baptismo collato utilitatem. Cælerum quum sectarii, ab eo qui intus in corde suo apud sc inter quos versamur. carcant omni resolvit : Non intendo facere quod facit sacro charactere, nullum præter Ba­ Ecclesia.4 Gravissima contra objicitur ptisma conticere valent Sacramentum, difficultas, quod, eo posito principio, si exceperis Matrimonium, quod contra­ incerta evadant Sacramenta, et tota hentes ipsi baptizati conficiunt. Ecclesiæ potestas nutet : nemo enim 51. Sancta sancte tractanda esse pa­ novit occulta hominum consil a , cx tet : utrum autem Sacramentorum va­ quibus valor Sacramentorum pendere lor a ministrorum probitate pendeat, dicitur. Cælerum Christi promissio se- sæculo quarto incunte magno animo- (1) Ad catam Cone. Constantivubia. (ï) Ses». »ii. can. n. ιΛ Traci, ii.de Baptismo, pag. 4. n. 14. (4) Prop, xivni. CAP II DE MINISTRO SACRAMENTORUM, MS Propositio. rum æstu csl disceptatum. Caecilianum Valent Sacramenta a ministro in pec­ ad Carlliaginensom sedem evectum im­ planarunt nonnulli, cum praetexentes cato mortali existente confecta . modo fuisse a traditoribus ordinatum , reis omnia essentialia quæ ad Sacramentum scilicet sacros libi os cl vasa ethnicis, conficiendum aut conferendum perti­ dum ferveret persecutio, prodendi. Va­ nent servaverit. nissima calumnia dissipata est, sed et 55. Probatur 1. ex Scripturu Quum principium ipsum simul eversum quod apud Corinthios magistrorum causa fi­ a ministrorum meritis Sacramentorum deles exercerent simultates, eldicteria valor penderet Donatistæ vocali sunt in sacros ministros, ne Apostolo qui­ sectarii illi, nomine a Donato a Casis dem excepto, funderentur; hominum nigris, celebri sectæ patrono,sumpto. ipsorum nullam rationem laciendam Waldcnses sæculo duodecimo , duce esse docuit, sed Dei, cujus auctoritate Petro Waldone, mercatore Lugdunen­ fungebantur : » Quid igitur est Apol­ si , restaurarunt illum errorem, Sacra­ lo ? quid vero Paulus? Ministri ejus, menta ab improbis sacerdotibus con­ cui credidistis. ... Dei enim sumus fici haud posse dicentes; quæ a se, adjutores : Dei agricultura estis, Dei ob probitatem ct pietatem insignem, aedificatio estis. . . . Sic nos existimet ministrat.) valere dictitabant hi pau­ homo ut ministros Christi, et dispen­ pertatis Appstolicæ professores. Errore satores mysteriorum Dei. Hic jam quae­ eodem laboravit sæculo decimo quarto ritur inter dispensatores, ul fidclisquis Joannes Wickleff, Oxoniensis profes­ inveniatur . . . Haque nolite ante sor, qui inter cætera docuit : * Si Epi­ tempus judicare. »’ Apostolus plane in scopus, vel sacerdos existai in peccato auctoritate sua innititur, de sua digni­ mortali, non ordinat, non conficit, non tate et merito ad Deum referendo ju­ baptizat. »1 Hodierni Oxonicnses pror­ dicium. Igitur ad auctoritatem divinam sus contrarium docent. ’ Quakeri,quum respiciendum est, de occultis cordium nullum agnoscant Sacramentum, de di­ arcanis, ct dcomnibus ministrorum gnitate ministri non agunt ; sed mini­ meritis servalo judicio Deo. sterii nomine intelligentes operam , 54. Probatur 2 ex Patrum constanti quam quis a Spiritu sancto motus im­ doctrina. S. Gregorius Nazianzenus di­ pendit ut alios ad Deum hortando du­ cit : « Omnes qui baptizandi munere cat, contendunt illud nemini compe­ funguntur, idonei habentur; quamvis tere, qui non sil sanctus , dono Spiri­ enim alius alii probitate vitæ antecel­ tus divini auctu lat, eadem tamen baptismi vis est. ■· 52. Concilium Tridentinum definivit: S. Joannes Chrysostomus . <« Contingit « Si quis dixerit ministrum in pecca­ quidem laicos pie vitam agere, male to mortali existentem, modo omnia aulem el improbe sacerdotes ; unde ne­ essentialia , quæ ad Sacramentum que futurum esset Baptisma , nec Cor­ conficiendum aut conferendum per­ pus Chrisii, nec oblatio per illos, si tinent, servaverit, non conficere aut ubique dignitatem ac merita require­ conferre Sacramentum ; anathema ret gratia : atqui etiam per indignos Deus solet opemri, neque Baptismatis sil. » * H, I’rop. iv. inter damnatas a Cone- Conslan- lienei. (i) ■ The unworthines» ofmen cannot prevent lhe goodlieu ot God from Hotting in those chan­ nels in «hich La has desliurd it to flu·. , Tract. Ko. 3.,'31 Barclays tpoloc). prop. i. quest, i.j i,. (4J Seas. vii. Can. xii. (3/ I. Cor. iii. 4, ®, fr. j, (β, Oral si. in S. Bapt. 4ίΠ TRACT. XIX. DE SACRAMENTIS IN UNIVERSUM. gratiaqtiidqiiam læditur vita sacerdo­ cimus , et in nomine luo virtutes mul­ tis. » · S Augustinus vindicias Eccle­ las fecimus? Et tunc confitebor illis: siæ hac in re contra Donatislas strenue Quia nunquam novi vos : discedite a egit. odeo ut supervacaneum sit eum me, qui operamini iniquitatem. » · 57. Obj. 2 Qui Christianus non est, laudare. Unum tamen aut alterum lo­ cum speciminis gratia damus : « Non non potest minister Christi esse : .pec­ cator autem Christianus non est, do­ exhorreat columba ministerium malorum ; respicial Domini potestatem Quid cente Apostolo : » Si quis autem Spiri­ tibi facit malus minister, ubi bonus tum Christi non habet, hic non est est Dominus?» ’«Non timeo adulte­ ejus. » 7 58. Resp. Quicumque , Baptismo sus­ rum, non ebriosum , non homicidam ■ quia columbam attendo, per quam cepto, ordinationem sacram deinceps mihi dicitur : « Hic est qui baptizat. »’ receperit, minister Chrisli est, assum­ « Petrus baptizet, hic esi qui baptizat: ptus in ministerium ea , quam statuit Paulus baptizet, hic est qui baptizat; Christus ellola servavit aut quilas, ra­ Judas baptizet, hic est qui baptizat. » * tione. Si Spiritu Christi carcat, suo Congruum porro divinte Chrisli sapien- damno id contingit, et ejus non est, tiæeral Sacramenta ita instituere, ul a quia gratia non est cum illo conjunctus. ministrorum meritis nullatenus pende­ Cæterum est ejus minister, legatione rent, adeo ul suscipientium fides tota pro eo fungens, el necessariis potesta­ in ipso consisteret, nec animi solicitu­ tis quam exercet munitus indiciis. 59 Obj. 3. Paulus dicit ex Christo ca­ dine de ministrorum dignitate torque­ rentur. Sic suæ gloriæ magis consuluit, pite : « Totum corpus compactum,et con­ virtutem Sacramentis tribuens, ct om­ nexum per omnem juncturam submi­ nes ad se veluti revocans. Fidelibus nistrationis, secundum operationem in etiam benigne consuluit, alioquin sem­ mensuram uniuscujusque membri,aug­ per hæsiluris de Sacramentorum valo­ mentum corporis facit in ædificationem re, quum vitia hominum plerumque sui in charitalc. » 8 Ergo ubi peccato divortium a Christo facium est, nulla sint occulta. est gratiae aliis communicatio. Objectiones solvuntur. 60. Resp. Apostolus docet omnia quæ 55. Obj. 1. « Scimus quia peccatores Deus non audit.»6Ergo non valent Sa­ loto corpore Ecclesiæ diffunduntur do­ na a Christo derivari, el lotam compa­ cramenta ab iis collata. 56. Hesp. Non audit Deus ministrum gem eo nili. Non ideo tollitur omnis pravum , suo nomine precantcm, sed peccatoris cum eo nexus , quum ma­ Ecclesiam suam, cujus voces pro Pert, neat Baptismi cl Ordinis sigillum. Licet imo Christum Filium dilectum , cujus igilur gratiam amiserit, attamen con­ auctoritate, indigne licet, fungitur. credito sibi ministerio fungens, id po­ Equidem Deum audire aliquos , eo ipso nit ex quo, Christo volente, pendet gra­ tempore quo cum invocant, peccato in­ liæ communicalio , quæ lota a Christo quinatos, et eorum opera patrare pro­ derivatur. digia ex Chrisli verbis colligitur : « Mul­ 61. Obj. 4 Petrus fideles sic alloqui­ ti dicent mihi in illa dic : Domine, Do­ tur : « Unusquisque, sicut accepit gra­ mine , nonne in nomine tuo propheta­ tiam , in alterutrum illam administran­ vimus , cl in nomine luo daemonia eje­ tes , sicul boni dispensatores mullifor- (I) Hom. viii. in I ad Cur. (i) Traci. v. in Joan, (s) Ibid. v. 18. (4) Ibid. Tract, vi. n. 7. (S) Joan. ii. SI. (0) Malt. vii. W. (7) Hom. viii.p. ,8; Eph. iv. 18. CAP. Ill DE SAt.DAME NTORUM EFFICACIA mis gratiæ Dei. Si qals loquitur, quasi sermones Dei : si quis ministrat, tam­ quam ex virtute quam administrat Deus.η * Qui autem gratia ipse caret, non potest cam alteri impertiri. 62; Resp. Petrus co loci hortatur lldeles ad donorum divinorum usum ea I qua decet ratione : bonus enim el fide­ les dispensatores esse oportet. Cœlerum quæ ministerii sunl munera non pendent cx ministrorum animo pio, sed ex Chrisli institutione. Non impertitur minister aliquid doni sibi divinitus dati , sed ritum peragit cui Christus gratiam adnccti vo­ luit. 63. Obj. 5. Christo injuriosum est ho­ minem peccatorem ejus ministrum æstimare; et sancta munera impuris manibus dari affirmare. Superstitio­ nem prorsus rcdolet, actum a quocum­ que fiat praedicare gratiæ instrumen­ tum, licet sil peccatum. 64. Resp. Christo e contra servamus honorem , eum salutis et gratiæ fontem 417 peractus, quamvis ipse peccet, indi­ gne eum perficiens. 65 Obj. « Magna morum corruptela hac ratione fovetur, sublata soliciludinc de ministrorum dignitate. 66. Resp. Nequaquam . nam constan1er docel Ecclesia peccare gravissime ministros Sacramenta indigne mini­ strantes, et in æternæ mortis reatum incurrere;s sed consulitur fidelium pa­ ci, ne anxie hæreani de hominum ar­ canis mentis. CAPUT III. DE SACRAMENTORUM EFFICACIA. 67. Tota Sacramentorum efficacia denegata esi a Luthero fidem instru­ mentum justificationis statuente. Se­ ctarii fere omnes ei inhæreni principio, sed novissime Oxonienses ei nuntium miserunt, Sacramentorum vim catho­ licis fere vocibus exponentes. Ad am­ biguitatem cui studebant sexlidecimi agnoscendo , el virtutem Sacramento­ sæculi novatores tollendam , Tridcurum quæ instituit prædicando Pecca­ lini patres voces in scholis a tribus tores, peccatis scilicet inhærentes , antea sæculis usurpatas, barbariem gravissimam illi irrogant injuriam , sa­ quidem redolentes, sed veritatem et cro ejus ministerio fungentes : sed quæ vim Sacramentorum apprime enun­ ipse donat munera nequeunt inquina­ tiantes, adoptarunt, ea ex opere operato, re, prout recte docel S. Nicolaus I : scilicet vi ipsis insita, gratiam conferre « Non potest aliquis quanlumcumquc definientes : ■> Si quis dixerit per ipsa pollutus sil, Sacramenta divina pollue­ novæ Legis Sacramenta ex opere ope­ re, qu:e purgatoria cunctarum remedia rato non conferri gratiam , sed solam contagionum exislunl. Non potest solis fidem divinæ promissionis ad gratiam radius per cloacas el latrinas transiens consequendam sufficere ; anathema aliquid exinde contaminationis attra­ sil. »4 » Si quis dixerit Sacramenta no­ here. Proinde qualiscumque sacerdos væ Legis non continere gratiam quam sil, quæ sancta sunl coinquinare non significant, aut graliam ipsam non po­ potest. » 4 Nulla est superstitionis la­ nentibus obicem non conferre, quasi bes , quod ritum divinitus institutum signa tantum externa sint accepi» per haud pendere a meritis conficientis fidem gratiæ vel juslitiæ , et notæ credamus : ricc peccatum dicendus est quædam Christian» professionis, quibus ritus sacer etiam ab indigno ministro apud homines discernuntur fideles ab (I) 1 Pel. i». 10. (Î) Resp. ad Bulgar. c· Im. (S} Riluale Ruoianum, de Ser. jdmm. ( 4} Seas. vît. cati ». 418 TRACT. XIX DE SACRAMENTIS IN UNIVERSUM. infidelibus ; anathema sil. » * Ea igitur est meus Ecclesiæ Sacramentis divinam insitam esse vi'tutem, quæ tamen frustratur aliquando prava suscipien­ tium voluntate, obicem gratiæ obji­ cientium. Propositio. Sacramenta novae Legis gratiam con­ tinent quam significant, et gratiam ipsam non ponentibus obicem confe­ runt ex opere operato. 68. Probatur I. ex Scripturis. Nova nativitas Daptismo tribuitur, voluti in­ strumento Spiritus sancti efficaci ac certo:« Nisi quis renatus fuerit ex aqua el Spiritu sancto, non potest introire in regnum Dei. »· Spirilus sanctus col­ latus dicitur impositione manus ab Apostolis facta cum prece : « Cum vi­ disset autem Simon quia per imposi­ tionem manus Apostolorum daretur Spirilus sanctus. »s Gratia sacri mini­ sterii manuum impositione data est, lestante Paulo : « Admoneo te, ut re­ suscites gratiam Dei, quæ est in te per impositionem manuum mearum. »‘ Hæc manifesto ostendunt ritibus illis vim certam inesse, et effectum certo sequi, quoties obex non objicitur. 69. Probatur 2. ex Patribus. Tertul­ lianus ait : « Aquæ sanclificalæ vim sauctificandi combibunt. »· Vis insita Sacramento clarius enuntiari non pos­ set. S. Cyrillus Hierosolymitanus ait : « Qui in aquam descensurus es , non aquæ simplici mentem adhibe, sed Spiritus sancti virtute salutem sus­ cipe.»6 S. Gregorius Nyssenus :<> Bapti­ smus peccatorum expiatio est, remissio delictorum, renovationis et regenera­ tionis causa. » ’ S. Joannes Chrysostomus : « Judaica expiatio nequaquam a peccatis liberabat, sed a corporis sor­ (1) Scss. vii. can. G. '■! Joan. iii. 5. (5) Act. viii. 18 (4) 11. Tini. i. 0. (fi) De Bapl. c. iv. (C Calecli. iii. (7) Oral, in Bapl. Christi. (8) In Bapl. Christi. dibus lanium ; nostra vero latis non est : nam et a peccatis liberat, et ani­ mam abstergit, cl Spirilus gratiam lar­ gitur. »" S. Hieronymus: « Quantam vim habeat Baptisma, cl aqua in Christo sanclificata, paulo post docebo. »·$. Optatus Milevitanus : « Baptisma Chri­ stianorum Trinitate confectum confert gratiam ; si repetatur, facit vilæ jactu­ ram. » 10 Hæcomnia de Baptismo agunt, sed par est Sacramentorum ratio. Hinc dicit Augustinus : « Sacramentorum vis inenarrabiliter valet plurimum, ct ideo contempla sacrilegos facii. » “ 70. Probaturi. Conciliorum auctori­ tate. In Symbolo proul in Concilio Conslantinopolilano recitatum est, di­ citur : « Confitemur unum Baptisma in remissionem peccatorum. » Remissio igilur peccatorum credebatur Baptismi effectus. In Milevilano II. Concilio re­ generatio ei tribuitur : probatur enim parvulorum Baptisma, <> ut in iis rege­ neratione mundetur quod generatione traxerunt. »1* 71. Accedit ratio theologica ex par­ vulorum Baptismo desumpta ; nisi enim visquædam Sacramento insita agnosce­ retur , frustra baptizarentur parvuli, qui nullo sui actu possunt gratiæ susci­ piendae fieri idonei. Amentium alio­ rumque sensibus uti non valentium in mortis discrimine Baptismus idem prae­ bet argumentum ; nisi enim gratia actui ipsi baptizandi adnectcrelur, inutiliter baptizaretur quicumque non esset sui compos. Consuetudo etiam Confirma­ tionem et Eucharistiam parvulis mini­ strandi, quæ in veteri Ecclesia obtinuit, et subsidia moribundis præslila te­ stantur constantem sacculorum prae­ teritorum fidem de vi insita Sacra­ mentis. (9) Ep. xxxviii. ad Occamini. (10) L. v. contra Pnnnen. (11) L. xix. contra faustum c. xi. (Ii) Can. ii. I CAP. Hl. DE SACRAMENTORUM EFFICACIA. I Iff Objectiones solvuntur sancta quidem, verumtamen mutabilia "î. Obj. 1. Scrlpturæ Sacramento- cl temporalia? η « rum fructus fidei qua suscipiuntur tr,7" Resp. Agit eo loci cnntra laniΙίηιιηΙ:” Qui crediderit et baptizabis chæos de sacramentis veteris Legis, fuerit, salvus erit. » 1 Et Petrus dicit de sed iis longe superiora praedicat Christi gentibus ad fidem conversis : « Fide instituta : ■■ Sacramenta non sunt eapurificans corda eorum. »’ dem, quia alia sunt sacramento dantia 73. Resp In adultis animi dispositio salutem , alia promittentia Salvatorem requiritur ad fructus Sacramentorum Sacramenta novi Testamenti dant salupercipiendns , ideoque fides ab iis tem, sacramenta veteris Testamenti exigitur quibus prædicatur Evangelium, promiserunt Salvatorem »· Ea mundantur corda, cœlesli illustrata 78 Obj. I Doctrina de Sacramenlumine, et ad gratiam Baptismi dispo- torum vi intrinseca fidem in rebus nuntur. Profecto Petrus Judæos ad materialibus sistit, cum Dei et Christi, prenilentiam motos hortatus est, ut imo el suscipientis, injuria. Baptismum suscipiendo remissionem 79. Resp. Fides nostra in Deum est, peccatorum quærerenl. Fidei igilur alio quem omnis gratiæ auctorem prædicaloco tribuit cordis puritatem, quia ad mus, nec nisi per Christi merita aliquid eam disponit et prreparat. nos adipisci posse confidimus. Ideo 74. Obj. 2. Bonis animi motibus , po- Sacramentorum vim agnoscimus, quia tius quam ablutioni , tribuit Petrus Christi sunt instituta, per quæ vult salutem et gratiam quam consequimur: nos suis donis ditare. Suscipiente» « salvos facit Baptismus, non carnis autem adultos oportet afferre animum depositio sordium, sed conscientiae humilem et pcenitenlem ad munera bonæ interrogatio in Deum , per resur- oblata impetranda. rectionem Jesu Christi. « 8 80. Obj. 5. Eodem recidit si Sacra75 Resp. Monet Apostolus Baptismum mentorum vis pendere dicatur ex dis­ non fieri corpus mundandi causa, sed positionibus ea suscipientium, quum animam ; ad quod conscientiam rite omnes harum necessitatem ad impe­ disponi oportet. Cæterum animam rite trandum effectum agnoscant 81. Resp. Illud datur discriminis dispositam Baptismus gratiæ muneri­ bus ornat ; quapropter ei salutem ad- quod agnita vi intrinseca Sacramento­ scribere Paulus non dubitat :« Salvos rum, Christi eorum auctoris potentia nos fecit per lavacrum regenerationis in animæ sanctificatione, iis veluti in­ et renovationis Spirilus sancti. Licet strumentis, prædicelur, quæ idcirco igitur gratiam justificationis tribuere in parvulis aliisque nullum actum pro­ fidei et pœnilentiæ tamquam dispo­ prium elicere valentibus effectum suum sitionibus ad eam suscipiendam, sed sortiuntur. Magis etiam in Christi glo­ et Sacramentis tamquam instrumentis riam cedit effectum tribuere ejus me­ ritis per Sacramenta applicatis, quam quibus in ea largienda utitur Detis. 76. Obj. 3. Augustinus vim illam in­ hominis conatibus, etiam divinitus sitam Sacramentis non videtur nossc ; adjutis. 8-2. Obj. 6. Perperam inductae sunt scribit enim : >< Quid enim sunt aliud quaeque corporalia sacramenta, nisi barbare illae voces ex opere operato, quædam quasi verba visibilia, sacro- vetustis saeculis ignotæ, ad vim Sacra- (I) Mare. ivi. 16. (i) Ad. iv. 9. (SJ I. 1'eU iii. 21. (4J Til. iii. S· 49ft TRACT. MX. DE SACRAMENTIS IN UNIVERSU.M mentorum designandam, quum sermo, cat : in caderis Sacramentis, vivorum siciil cl doctrina veterum temporum , scilicet, eam novo munere ditatam Deo facit acceptiorem. Alia gratiacuprostaret. 85. Resp. Quod novæ inducta’ sint jusque Sacramenti propria sacramenvoces ad vim Sacramentorum enun­ lalis dicitur : datur enim ad Sacramenti tiandam, contigit ea ætate qua doctorcs lines assequendos . jusque secum fert scholastici fidei principia methodo ex­ eu auxilia impetrandi Gratia ad Ordi­ ponere solebant. Dc veritate servanda num munera obeunda sacramenlalis solicit!, parum studebant vocabulorum proinde est. 86. Tria Sacramenta characterem im elegantiae; cl ul distinguerent effectus conatuum humanorum, etiam ex gratiæ primunt, quo nomine intelligilur « spi­ motu , a Sacramenti vi intrinseca, eos rituale quoddam signum a caderis *di c.r opere operantis provenire, hanc opus slinclivum et indelebile, n * « Si quis di­ operatum esse dicebant. Ea loquendi xerit, » inquiunt patres Tridentini, « in ratio aptissima inventa est, Lulhero tribus Sacramentis , Baptismo scilicet, suum placitum de fidei justitia pro­ Confirmatione, et Ordine, non imprimi pugnante; ideoque sapientissimo con­ characterem in anima, hoc est, signum silio a patribus Tridenlinis sancita est, quoddam spirituale et indelebile, unde no effugium ullum daretur vaferrimis ea iterari non possunt ; anathema sil.»’ Propositio. erroris patronis. Jus certe habet Eccle­ in tribus Sacramentis , Baptismo sci­ sia voces definiendi quibus veritas ab licet, Confirmatione , et Ordine,impri­ errore discernatur; quod a Nicaenis patribus in causa Ariana facium probant mitur character in anima. 87. Ex Scriptura adducuntur a non­ plerique Protestantes. nullis testimonia sequentia, quibus ta­ Animadversio. 84. Inter theologos quaeritur utrum men non innitimur, quum sciamus ea Sacramenta physice contineant gratiam, posse intelligi de spiritali gratiæ un­ quod placet Thomislis, vel moraliter ctione et nota, quin ad characterem re­ tantum, prout alii opinantur. Horum ferantur. « Qui unxit nos Deus : qui el nobis probatur sententia, quum vis Sa­ signavit nos, el dedit pignus Spiritus cramentorum satis vindicetur, effectu in cordibus nostris.»! « In quo et cre­ ea certo consequente ex divino insti­ dentes signati estis Spiritu promissio­ nis sancto.» 4 « Nolite conirislare Spi­ tuto , quin in iis physice insit. ritum sanctum Dei : in quo signati estis CAPUT IV. in diem redemptionis. »4 88. Probatur ex Patribus. S. Cypria­ I»E EFFECTIBUS SACRAMENTORUM. nus : « Recens baplizatos sigillo Domi­ ni consummabo. »· S. Cyrillus Hieroso­ § I De novæ Legis Sacramentis. lymitanus : « Spiritus sanctus tempore 85. Effectus Sacramentorum omnium Baptismi animam tuam obsignat. »7 est gratiæ sanctificantis communicatio, Vocat Baptismum « Signaculum san­ quæ in Baptismo el Poenitentia, quæ ctum et indelebile. »8 S. Ambrosius: mortuorum Sacramenta dicuntur, ani­ « Etsi specie signemur in corpore, ve­ mam peccatis mortuam ad vitam revo­ ritate tamen signamur in corde. ·' * (I) Decret, pro Armenie. (i) Sess. vii. can. ix. (5) Il Cur. i. ïi. (*) Ephei. i. IS. (Bj Ephes, iv. SO. (0) Ep. Ixxvii. (7| Cal.iv. (8) Præf. in Cal. («J L. I. de Spir. S. c. vi. CAP. IV. DE EFFECT i RES SACBAMENTOBUM. ttl Alia testimonia dedimus dum de Ba- primendum comparationem instituit, ptismi charactere speciatim ageremus. * adeo ut unum alteri adaequet, quod Hfl. Probatur etiam ex perpetua Ec- impium et absurdum foret ; *ed tanclesiæ consuetudine, juxta quam tria tum ut ostendat valere Rap'ismiima illa Sacramenta semel valide suscepta Donato collatum , animadvertit eum in nunquam iterum conferuntur ; cujus suo nomine non haptizasse ideoque rei ratio sufficiens dari nequit, præter non suum sed Christi characterem irn­ eam quam ipsa agnoscit Ecclesia, pressisse. Si autem per impossibile , ul nempe quia indelebile signum animæ aiunt, suo nomine baptizans suum imimprimunt. Vide de Baptismo et Ordi- pressisset characterem, "Cgo»—innali One non iterandis Concilium Car- quit ,Augustinus eo loci, — - quando thaginense III. * de Confirmatione S. vocarem ad unitatem, si invenirem doAugustinum,’ S. Gregorimn II. * Con- sertoris characterem, exterminarem, cilium Toletanum VIII anno 655, et delerem, aholerem , abjicerem, non Cabilonense II. anno 8I3. Vide etiam approbarem, respuerem, anathemaFlorentinum el Tridentinum. tiz.arem, damnarem Nunc vero ipse Objectiones solvuntur. desertor characterem fixit Imperatoris 90. Obj. I. S. Augustinus loquitur sui. Deus el Dominusnoster JesusChrilanlum de charactere exterius cognito, stus quæril desertorem , delet erroris scilicet de indicio rite suscepti Bapti- crimen, sed non exterminai suum chasmi :« Attendo fidem in nomine Patris, racterem. »· Ex his facile colligitur et Filii, ct Spiritus sancti. Iste estcha- Augustinum nullum agnoscere chararacter Imperatoris mei. »s Imo non alio cterem Donati, sed tantum declarare sensu characterem Christi in valide ba· qua ratione eum deleret, si per iinpossiplizato admittit, quam characterem bile fuisset impressus. Donati in Donati sectatoribus, si in 92. Obj. 2. Ante Innocentii III. temipsius nomine fuissent baptizati : « Nam pora de charactere nihil certum habesi Donatus quando schisma fecit, in tur : ille autem primus eum propugnanomine Donati baptizaret, desertoris vit.7 Si hujusmodi effectus hisce Sacharactcrem infigeret. » crameniis adnexus fuisset, de eo Scri91. Resp. Augustinus certe loquitur ptnrae el Patres perspicuam procul du­ de charactere in anima impresso, qui bio fecissent mentionem. baptismo iterando obstat, uti ex tota 93. Resp. Quæ ex Patribus , præsercum Donatislis disputatione liquet. Uti- tim Augustino , citavimus testimonia tur autem indicio ilio externo cogno- plane evincunt longe ante Innocentii scendi utrum revera spirituale illud si- tempora characterem in Ecclesia agnignum fuerit animæ impressum; quum tum ; quod etiam ex ipso objecto dcenim anima oculis non pateat, exter- creto liquet : non enim quaerebatur nis indiciis quæ ei insunt explorare utrum character imprimeretur quando oportet. Ideo investigabat utrum in no- Sacramentum rite conflcitur,se, The Direc­ tory chap, vii. et servandi. 103. Christus Dominus suo exemplo nos docet perspicuo, quod signis ct actibus veritas coelestis insinuanda sit el officia commendanda. Sic surdo ct muto ad se adducto, « apprehendens eum de turba seorsum, misit digitos suos in auriculas pjus : et expuens , tetigit linguam ejus : ct suspiciens in (5) «The table on which the· elements are pla­ ced , being decently covered, the bread in con­ venient dishes , and the vine in cups, and the communicants orderly and gravely silting around the table. » Ibidem cn. viii. (0) Sess. vii. can. mH. de Sacr. CAP. V. DE CÆREMONIIS cœlum, ingemuit, était illi ■ Ephphelha, quod est adaperire .> * Sic cæcum cura­ turus ; « Apprehensa manu cæci, eduxit cum extra vicum . el expuens in oculos ejus impositis inanibus suis, interro­ gavit eum si quid videret. * * Alias Apostolis « insufflavit: »■ et ascensurus iii coelum « elevatis manihus suis benedixit eis. » ‘ Laudans publica­ num retulit pectoris tunsione cor hu­ miliatum et pœnitens significasse.5 Ritus Ecclc» iæ co plane tendunt ul offi­ cia et veritas insinuentur, ideoque his commendantur exemplis. 101. Ecclesiæ veleris exemplum suf­ fragatur : · plerique enim ritus anti­ quissimi sunt, adeo ut eorum origo lateat. Profecto Baptismi cæremoniæ ad aetatem apostolicam haud temere referuntur, et Eucharistiæ conficiendæ et administrandae ritus antiquitatem suam produnt. Euchologia, Sacramenlaria , et quotquot supersunt vetustatis monumenta rem faciunt exploratam. 105. Ratio aperte favet: quum enim ritus eo dirigantur ut Sacramentorum vim explicent, el animi dispositiones quibus suscipienda sunt, el officia quæ suscipientibus imponuntur, insinuent, liquet cos utiliter el laudabiliter præscribi ct peragi : subsidia quippe sunt hominum indoli, qui sensibus pluri­ mum ducuntur, accommodata, el ad sanctos lines instituta.7 Objectiones solvuntur. 106. Obj. I. Impie adjiciuntur ritus iis quos instituit Christus, vcluli ac si ipse quid diceret ignorasset. 107. Resp. Nulla est impietas eam 42B exercere auctoritatem quam Christus ipse demandavit, statuendi el compo­ nendi omnia quæ ad disciplinam per­ tinent. Instituendo Sarramenta sub­ stantiam eorum definivit, in quam nihil potest Ecclesia ; sed reliquit Apo­ stolis el Presulibus futuris potestatem pro temporum et locorum varietate cætera disponendi ; quam se exercitu­ rum Paulus ad Corinthios scribens, in­ dicavit: « Cætera autem, cum venero, disponam. »· id animadvertit olim Au­ gustinus:· Ideo non præcepil quo dein­ ceps ordine sumeretur (Eucharistia), ut Apostolis, per quos ecclesias dispo­ siturus erat. servaret hunc locum. . . . Cum vero ait Apostolus dc hoc Sacra­ mento loquens. Cæiera autem, » cum venero,Ordinabo. »ündeintelligi datur, (quia mullum erat, ut in epistola totum illum agendi ordinem insinua­ ret , quem universa per orbem servat Ecclesia), ab ipso ordinatum esse quod nulla morum diversitate variatur. » ’ Nihil latuit Christum ; sed quum Sacra­ menta hominibus perlolsæcula forent ministranda, in varietate adjunctorum infinita, sapienter qui minoris forent momenti rilua Praesulum Ecclesiæ per­ misit æquo arbitrio. 198. Obj. 2. Sacramentorum substan­ tia obscuratur tot adventitiis ritibus. qui simplici Christi instituto adjiciun­ tur, adeo ut jam disceptent theologi, et inutili labore quæranl quinam ritus sit essentialis quorumdam Sacramen­ torum. 109. Resp. Sacramentorum vis de­ claratur ritibus qui in solemni eorum from all that has been said in tnose pages is ibis : that riles and ordinances . far from being un­ meaning , are in their nature capable of impres­ sing our memories and imagination· with the great revealed verities ; far from being * supersti­ tious , are expressly sanctioned in Scripture as to their principle , and delivered to the Church in their form ‘>y tradition. » Tract. 34. Tract SI. 1. Cor. at. 34. (7) Post plura de ritibus erudite disccpt la con­ (8) (•J) Ep. ad Jacuar. hv alias cvviii. i. ad Jan. cludunt Oxonienscs: a The conclusion to be drawn (l) Maic. vii. 33. (i) Ibidem viii. <3. (s) Joan. xx. ît (J) Luc. xxiv. 30. (S) Luc. xviii. <3. (C.) Oxonicnses id alte praedicant, *1 Tertullia­ num, ct Ilasilium adducunt testes : · The ritual of the Church was derived from the Apostles, and woe based on religious principles and doctrines » Vol. in· 4-’C. TRACT. XIX. DE SACRAM |K UNIV. CAP \ administrations fiunt : omnes enim inlelligunlur præcipno rilui, qui est ip­ sum Sacramentum, inservire Quod autem de quorumdam rituum necessi­ tate disputotur, contingit absque Sa­ cramenti injuria , quum alterutro ritu praecipuo vim ejus contineri constet, quamvis dubitetur utrum uterquo sit necessarius Sic in Confirmatione dis­ ceptatur de chrismatis necessitate ; in Ordinatione de instrumentorum por­ rectione; nec tamen dubitat aliquis utrumque Sacramentum perfici, ritu * Ecclesia peracto. Cætcrum dubium cx rituum multitudine non est ortum, sed ex brevi narrandi ratione quam secutus est sacer scriptor; el cx monumento­ rum antiquorum defectu. 110 Obj 3 Cæremoniæ in Sacra­ mentis adhibilæ judaismum sapiunt, potius quam simplicia Christi instituta. Plurima in Baptismo fiunt adinslar ritus quo proselyti excipiebantur. III. Resp. Nihil Judaicum in cæremoniis his repenre est, quum Chri­ stianis mysteriis innitantur, ct oflicia insinuent Christiana. Equidem in lege mosaica ritus fuerunt qui aliquatenus sunt nostris affines, sed si simul con­ ferantur, patebit discrimen. Idem di­ cendum de ritibus quibus proselyti ex­ cipi solebant. Quod de simplicitate in­ stitutorum Christi dicitur, c praejudicio vulgari derivatur. el absque tabulis asseritur; non enim adeo simplicia fuerunt ul excluderentur cæremoniæ , uti patet ex vetustissimo usu ab Apostolis derivato , qui ccrle fue­ DE CÆ.REM runt optimi Christi voluntatis inter­ pretes. 112. Obj. I Cratis referuntur cære­ moniæ Sacramentorum ad ætatem Apostolicam. H3. Resp. Tertullianus sub finem sæculi secundi el initium tertii, pluri­ mas commemoravit, veluli ab Apostolis traditione derivatas, ct communi Eccle­ siarum usu firmatas;1 quod profecto testimonium antiquum esi ct magni momenti. Alia adduximusqnamplurima dum de singulis Sacramentis ageremus. 114^0/y. 3. Risum movent cl im­ pietatem provocant pleraeque cæremo­ niæ in Sacramentorum administratioue adhibitæ : v. g. insufflationes , aurium nariumque saliva contactus, salis in os immissio, etc. 113. Resp. Qui animo bene parantur ritus omnes in Sacramentis adhibitos reverenter contemplantur, eas reco­ lentes Christi Domini res gestas vel dicta quæ iis commemorantur. Inter probationes adduximus miracula a Christo patrata, quæ in memoriam re­ vocantur aurium tactu saliva , ct insuf­ flationis exemplum. Sal sapientiæ el incorrupti animi symbolum usurpatur ad gratiam evangelicam significandam, qua efficimur « sal lerræ. » Hæc breviter; quæ desiderantur, ex specialibus de Sacramentis tractatibus colligi possunt. Jam finem secundæ huic operis noslri Dogmatici editioni ponimus, illud, sicut et cætera nostra scripta, judicio Episcopi Episcoporum ex animo subjicientes. (i L. de coruna militi». J. IUnicq. » uccclvui.